το Σκινοφάραγγο - Τεύχος 39

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΤην 25 Απριλίου 2010 θα επισκεφθούμε το

Πλανητάριο Ευγενίδειο Ίδρυμα για την παρα-

κολούθηση της παράστασης “Ο Μικρός Πρίγ-

κηπας’’. Οι επιθυμούντες να έρθουν παρακα-

λούμε να μας ενημερώσουν μέχρι 20 Μαρτίου

2010 για να προλάβουμε να κλείσουμε εισιτή-

ρια γιατί υπάρχει μεγάλη ζήτηση.

Τιμή εισιτηρίου 4 ευρώ.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

το Σκινοφάραγγοτο ΣκινοφάραγγοΤΡΙΜΗΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΚΙΝΙΑΝΩΝ - ΛΑΓΟΥΤΙΑΝΩΝ - ΒΑΚΙΩΤΙΑΝΩΝ “Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ”

ΤΕΥΧΟΣ 39

Mάρτιος - Απρίλιος - Μάϊος 2010

Λαό που δε βαστά γερά, θεό και παραδόσεις

δεν έχει ρίζες κι εύκολα θα τόνε ξεριζώσεις

17 Ιανουαρίου 2010

Γιορτή του Αγίου Αντωνίου

– Κοπή Βασιλόπιτας – Αρχαιρεσίες

Την 17 Ιανουαρίου 2010 γιορτάσαμε τονπολιούχο του χωριού μας στον Ιερό Ναότου Αγ. Αντωνίου Περιστερίου όπου

προσφέραμε “Αρτοκλασία’’. Στην συνέχειαπήγαμε στο θέατρο Ξυλοτεχνία του Δήμουκαι κόψαμε την βασιλόπιτα. Τυχερή της χρο-νιάς η κυρία Χρυσούλα Γαρεφαλάκη του Γε-ωργίου. Από τον Σύλλογο προσφέρθηκαν ρα-κή με διάφορα ορεκτικά – ξεροτήγανα και αρ-τουλάκια. Επακολούθησε Γενική Συνέλευσηκατά την οποία έγινε ανάγνωση των πεπραγ-μένων της διετίας από τον Πρόεδρο, απαλλα-γή του Διοικητικού Συμβουλίου από κάθε ευ-θύνη όπως προβλέπει το καταστατικό και επα-κολούθησε ψηφοφορία για την ανάδειξη νέουΔιοικητικού Συμβουλίου.

Εκλέχτηκαν για το Διοικητικό Συμβούλιο:Γαρεφαλάκης Ιωάννης του Δημ. Ζαμπουλάκης Νικήτας του Γεωργ. Ζαμπουλάκης Στέφανος του Αντωνίου Ζαμπουλάκης Γεώργιος του Εμμ.Θεοδοσάκη Χρύσα του Νικολ.Βουλγαρέλης ΕμμανουήλΠανακάκης Νικόλαος του ΣταύρουΖαμπουλάκης Αντώνιος του Δημ.Για την Εξελεγκτική Επιτροπή:

Πάγκαλος Κων/νοςΝικολουδάκης ΜιχάληςΣιδηρόπουλος Κυριάκος

Στην συνέχεια παραθέτουμε την έκθεσηπεπραγμένων

Αγαπητά μέλη του Συλλόγου μας, κυρίεςκαι κύριοι.

Πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε άλλαδύο χρόνια από τις προηγούμενες αρχαιρε-σίες και σήμερα είμαστε εδώ στον γνώριμοχώρο του θεάτρου ΞΥΛΟΤΕΧΝΙΑ που ευγε-νώς μας παραχωρείται από τον Δήμο Περι-στερίου για τις συγκεντρώσεις μας για να σαςενημερώσουμε για όλα όσα σαν ΔιοικητικόΣυμβούλιο κάναμε τα δύο προηγούμενα χρό-νια και για να εκλέξουμε νέο Διοικητικό Συμ-βούλιο που θα αναλάβει τις ευθύνες για τηνλειτουργία του Συλλόγου για τα επόμενα δύοχρόνια.

Έτσι στις 3 Φεβρουαρίου 2008 πραγματο-ποιήσαμε την ετήσια συνάντηση των μελώνκαι των φίλων μας στο κέντρο “ΒΑΡΒΑΚΕΙΟΣ’’με μεγάλη επιτυχία.

Συνέχεια στη σελ. 3

ΠΑΠΑΓΟΥ

8

ΚΩΔΙΚΟΣ 5900

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος γιορτάστηκεμε κάθε επισημότητα ο προστάτης του χωρι-ού μας Άγιος Αντώνιος. Το γεγονός ότι έγινε

Σάββατο ο πανηγυρικός εσπερινός, έδωσε την δυνα-τότητα σε πολλούς να βρεθούν στον Ιερό Ναό τουΑγίου να προσκυνήσουν και να φέρουν τα τάματάτους.

Ο κόσμος ήταν πολύς, χωριανοί και πιστοί από ταπερίχωρα αλλά και, αρκετοί επίσημοι, βουλευτές καιεκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ο Εσπερινός πραγματοποιήθηκε φυσικά με τηνπαρουσία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Αρκαλο-χωρίου – Καστελλίου και Βιάννου κ.κ. Ανδρέα και ιε-ρέων της περιοχής. Ήταν πραγματικά πολύ συγκινη-τική η παρουσία του κόσμου και πλήθος οι άρτοι καιοι λαμπάδες τόσο την παραμονή όσο και ανήμερατης εορτής.

Μετά το πέρας του εσπερινού παρατέθηκε από τοΕκκλησιαστικό Συμβούλιο δείπνο στο ΠνευματικόΚέντρο για όλους τους επισήμους και τους πιστούςπου παραβρέθηκαν στον Εσπερινό. Ο φετινός εορτα-σμός του αγίου μας συνοδεύτηκε και από μια συγκι-νητική εκδήλωση.

Ο Μητροπολίτης κ.κ. Ανδρέας απένειμε στοναγαπημένο μας ιερέα, τον παπά-Γιάννη Παπαδάκηαναμνηστική πλακέτα με την ευκαιρία της συνταξιο-δότησής του. Η πλακέτα αυτή αποτελεί ένα ελάχι-στο “ευχαριστώ’’ σ’ αυτόν τον ποιμένα που για πλέοναπό σαράντα χρόνια υπηρέτησε με αγάπη και ζήλοτους Σκινιανούς.

Εμφανώς κατασυγκινημένος παρέλαβε την πλα-κέτα ο παπά-Γιάννης για τον οποίο ο ναός του ΑγίουΑντωνίου ήταν για τόσα πολλά χρόνια, το δεύτερότου σπίτι. Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος απευθύν-θηκε στον νέο ιερέα του χωριού μας, τον πατέρα Νι-κήτα Καπελάκη με ευχές για καλή θητεία στο νέοτου ποίμνιο και του επισήμανε ότι συνεχίζει το σπου-δαίο έργο του προκατόχου του. Σίγουρα από την με-ριά των πιστών, θα μας λείψει ο παπά-Γιάννης αλλάείμαστε σίγουροι και ήδη φαίνεται πως ο παπά-Νική-τας θα είναι άξιος συνεχιστής.

Εξάλλου έχουμε δείξει και στο παρελθόν πωςμπορούμε να είμαστε αρωγοί σε κάθε θεμιτή προ-σπάθεια για το καλό της ενορίας μας και του χωριούμας και ο νέος ιερέας μας να είναι σίγουρος πως θαείμαστε δίπλα του.

Εύχομαι καλή διακονία στον πατέρα Νικήτα αλλάκαι στο νέο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο.

Μαρία ΓαλανάκηΔασκάλα

Νομίζω πως μόλις χθες ήταν που έγρα-

φα, εδώ στον ίδιο υπολογιστή τα σχό-

λιά μου για το καρναβάλι του Σκινιά το

2009 κι όμως πέρασε κιόλας ένας χρόνος!

Πως περνά τόσο γρήγορα ο και-

ρός! Μάλλον οι ρυθμοί της ζωής

μας έχουν αποκτήσει τόση ένταση

που έχουμε αρχίσει να μην τους

προλαβαίνουμε. Αυτό όμως είναι

ένας λόγος παραπάνω για να ζού-

με την κάθε στιγμή που περνά με

ένταση και πάθος γιατί η ζωή είναι

πιο γρήγορη και απ’ το να ανοιγο-

κλείσεις τα βλέφαρά σου. Φαίνεται

όμως πως αυτό το σπουδαίο μυστι-

κό εμείς οι Σκινιανοί το έχουμε μά-

θει κι έτσι όταν μας δοθεί η ευκαι-

ρία να εκτονωθούμε, το κάνουμε.

Η πιο αγαπημένη μας μορφή εκτό-

νωσης και έκφρασης είναι το καρ-

ναβάλι. Χρόνια και χρόνια τηρούμε

αυτή την παράδοση με αυτάρκεια και αυτοδυ-

ναμία. Αφήστε δε που έχουμε αποκτήσει και

φήμη και ολοένα αποκτούμε και περισσότε-

ρους θεατές οι οποίοι άρχισαν να απαρνιούν-

ται τα τυποποιημένα και ξενόφερτα στημένα

καρναβάλια και προτιμούν τα αυθεντικά αυτο-

σχέδια μασκαρέματα.

Η αλήθεια είναι πως φέτος ήταν τόσο νω-

ρίς οι Απόκριες που καλά καλά πριν κατακά-

τσει ο απόηχος των Χριστουγέννων και του

Αγ. Αντωνίου άρχισε μέσα μας ο αναβρασμός

του Καρναβαλιού και οι ψίθυροι στις παρέες.

«Θα ντυθείς φέτος;» «Τι άρμα θα φτιάξου-

με;». «Δε θα συμμετέχω φέτος» «Θα κάνει

καλό καιρό;» Ώσπου φτάσαμε στην τελευ-

ταία εβδομάδα. Άρχισε ένας αναβρασμός ένα

ασταμάτητο πήγαινε έλα στο Γυμνάσιο όπου

βρίσκεται το «Βεστιάριο» μια αναστάτωση

στο νέο Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου που

και φέτος ήταν ο διοργανωτής του καρναβα-

λιού.

Αποκριές 2010

Συνέχεια στη σελ. 4

ΠΑΝΗΓΥΡΙ

ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

SKIΝOFARAGGO 39_Σχέδιο 1 10/03/2010 6:43 μ.μ.

ΘΑΝΑΤΟΙ

― 19/1 Ανθούλα Χαλαμπαλάκη-Μαυριτσάκη, ετών 75.

― 21/1 Μπορμπαντωνάκης Θεόφιλος, ετών 76.

Σακαβέλη Ειρήνη €40 Α18

Γιάννης & Ολυμπία Γαρυφαλάκη 50 Α19

Σακαβέλη Ναυσικά 50 Α20

Χατζάκης Μιχαήλ 50 Α21

Παπαδάκη Νίτσα 50 Α22

Μαυριτσάκη Ανθούλα 30 Α23

Γοργομύτης Νικόλαος 50 Α24

Παπαδάκης Βλάσης 30 Α25

Ζαμπουλάκη Μαρία του Εμμ. 20 Α26

Γαρεφαλάκης Γιώργος 30 21/1/10 Α27

Κρίτη Μαρία 30 »Α28

Ζαμπουλάκης Στέφανος 20 »Α29

Φωτίου Ελένη 20 »Α30

Καρτσάκης Ιωάννης 50 »Α31

Πανακάκης Νικόλαος 20 »Α32

Ρουσοχατζάκης Μάνος 20 »Α33

Σιδηρόπουλος Κυριάκος 50 »Α34

Νικολουδάκης Μιχάλης 50 »Α35

Σηφάκη Σταυρούλα 10 »Α36

Νικολουδάκης Μιχάλης 50 »Α37

Ανδρουλάκη Κλειώ 50 »Α38

Χανιαλάκη Κυριακή 50 26/2/10 ΜΓ13

Στην μνήμη Μπορμπαντωνάκη Θεόφιλου 21-2-2010

Γαλανάκη Μαρία της Ευανθίας 20 ΜΓ123

Ζαμπουλάκης Νικήτας

του Γεωργ. και της Καλλιόπης 20 ΜΓ124

Ζαμπουλάκης Γεωργ. του Εμμ. 20 ΜΓ125

Αεράκης Γεώργιος και Μαρία 50 ΜΓ126

Πανακάκης Εμμ. & Φρόσω 20 ΜΓ127

Γαρεφαλάκης Γεώργιος του Αντ. 20 26/2/10 ΜΓ130

Στην μνήμη Βασιλάκη Γεωργίου

Ζαμπουλάκης Γιάννης & Ντίνα 21/1/10 30€ ΜΓ128

Ζαμπουλάκη-Βασιλάκη Χρυσούλα » 30€ ΜΓ129

Για την εφημερίδα

Κρουσανιωτάκης Σοφοκλής Μάρτιος 2009 50€ ΜΓ107

Κρουσανιωτάκη Δήμητρα » 50€ ΜΓ108

Κρουσανιωτάκη Ευαγγελία » 20€ ΜΓ109

το Σκινοφάραγγο 2 Μάρτιος - Απρίλιος - Μάϊος 2010

“ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ”

Αντίσταση κατά των Γερμανών 1943, όταν όλα «τά ’σκιαζε η φοβέρα,

και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Αυτό τον καιρό είχαν πάει στο Καϊρο και οι

τρείς Σκιανιανοί. Έβγαλαν λοιπόν φωτογραφία για να τους θυμούμαστε

όλοι εμείς, τώρα που δεν έχουμε πόλεμο και αντίσταση. Από αριστερά

βλέπουμε τον Αριστόδημο Χαλαμπαλάκη, και δίπλα του τον Σιμισακάκη

τον Γιάννη. Καθιστός είναι ο Ανδρέας Γαλανάκης.

Κάϊρο 1943.

Κώστας Πάγκαλος

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ

το Σκινοφάραγγο

ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΣΚΙΝΙΑΝΩΝ - ΛΑΓΟΥΤΙΑΝΩΝ

- ΒΑΚΙΩΤΙΑΝΩΝ

«Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»

Δημητρακοπούλου 2, Α. Πατήσια

Τ.Κ. 11141 ΑΘΗΝΑ,

ΤΗΛ.: 210 6515701

FAX: 210 6546544

39ο ΦΥΛΛΟ - 10ο ΕΤΟΣ

Μάρτιος - Απρίλιος - Μάιος 2010

Εκδότης - Διευθυντής:

Ιωάννης Δ. Γαρεφαλάκης

Επιτροπή Σύνταξης:

Εργαζάκης Αντώνης

Πάγκαλος Κώστας

Σηφάκη Σταυρούλα

Ζαμπουλάκης Στέφανος

Διόρθωση Κειμένων:

Σηφάκη - Χριστόφη Μαρία

Αντιπρόσωπος Σκινιά:

Γαλανάκη Μαρία

Αντιπρόσωπος Λαγούτας:

Παναγιωτάκη Φρειδερίκη

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ

ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΕΝΤΥΠΟΥ:

Εκδόσεις - Γραφικές τέχνες

Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε.

Θεοδοσίου 23 Ίλιον

Τηλ./Fax: 210 2619003

• e-mail: [email protected]

Τις πρωταθλητικές ικανότητες

του 17χρονου Σκινιανού μαθητή

της Γ’ τάξης Λυκείου, διέγνωσε

εγκαίρως ο συγχωριανός μας γυ-

μναστής και προπονητής του, Θα-

νάσης Σπανός (σύζυγος της Σο-

φίας Μιζεράκη) και τον παρότρυνε

να συνεχίσει τις αθλητικές προ-

σπάθειές του.

Με τις προπονητικές οδηγίες

και με συνεχείς και επίμονες προ-

σπάθειες και προπονήσεις, ο Λευ-

τέρης ανεδείχθη πρωταθλητής

στον δρόμο των 400 μέτρων

στους Νομαρχιακούς – Παγκρήτι-

ους και Πανελλήνιους μαθητικούς

αγώνες της ηλικίας του.

Τελευταία ως Πρωταθλητής

και εκπρόσωπος της Ελλάδας, της

ηλικίας του, στα 400 μέτρα, την 8η

έως την 12η Δεκεμβρίου 2009,

στο Κατάρ της Αραβίας πήρε μέ-

ρος και με χρόνο 49,36 δευτερό-

λεπτα ήλθε δέκατος σε όλο τον

κόσμο.

Λευτέρη δέξου τα θερμά συγ-

χαρητήρια και την ευχή μας, γρή-

γορα παγκόσμιος πρωταθλητής.

Πιστεύω ότι η Αθλητική Ένωση

Σκινιά, το Δημοτικό Διαμέρισμα

Σκινιά και ο Πολιτιστικός Σύλλο-

γος Σκινιά σε κοινή πανηγυρική

εκδήλωση, οφείλουν να τιμήσουν

τον εν λόγω αθλητή μας, αλλά και

τον προπονητή του.

Σκινιάς

την 18η Ιανουαρίου 2010

Γεώργιος Εμμ. Μιζεράκης

Αντ/ρχης Χωρ/κης ε.ά.

Ο Ελευθέριος Εμμ. Συμισακάκης

ένας Σκινιανός αθλητής


το Σκινοφάραγγο 3Μάρτιος - Απρίλιος - Μάϊος 2010

17 Ιανουαρίου 2010Γιορτή του Αγίου Αντωνίου – Κοπή Βασιλόπιτας – Αρχαιρεσίες

Την 19-8-2008 ο Πρόεδρος εκπροσώπησε τον

Σύλλογο σε ανοιχτή συνεδρίαση του Τοπικού Δη-

μοτικού Συμβουλίου που έγινε στην αίθουσα του

Πνευματικού Κέντρου της Ενορίας Σκινιά παρου-

σία του Δημάρχου κ. Γιαννόπουλου Χαράλαμπου

και παρεμβαίνοντας επεσήμανε πολλά από τα

χρονίζοντα προβλήματα της περιοχής μας.

Την 21 Δεκεμβρίου 2008 οργανώσαμε χρι-

στουγεννιάτικο πάρτι για τα παιδιά. Σ’ αυτό πα-

ρευρέθηκαν 23 παιδιά με τους γονείς ή με τους

παππούδες και για τρείς ώρες έπαιζαν και χό-

ρευαν ενώ οι γονείς καμάρωναν πίνοντας τον κα-

φέ τους.

Την 15 Φεβρουαρίου 2009 πραγματοποιήσα-

με τον ετήσιο χορό μας στο κέντρο Γαλάζιο στην

οδό Καυτατζόγλου 46 στα Πατήσια με πλήρη επι-

τυχία.

Κάναμε παρέμβαση στον Δήμαρχο Αρκαλο-

χωρίου για την διευθέτηση του δρόμου προς το

νεκροταφείο του Σκινιά που είναι σε εξέλιξη.

Συνεχίζουμε την έκδοση της εφημερίδας μας

για 10ο χρόνο.

Με επιτυχείς ενέργειες ενισχύσαμε τα οικο-

νομικά μας και έτσι σήμερα το ταμείο είναι σε

ικανοποιητική κατάσταση.

Με αίτησή μας και παρεμβάσεις του μέλους

μας κ. Κων/νου Παπαδάκη αναμένουμε την χορή-

γηση από την Εμπορική Τράπεζα ενός computer,

ενός φωτοτυπικού και μιας βιβλιοθήκης.

Την διετία αυτή η ζωή του Συλλόγου σημα-

δεύτηκε από την απώλεια του αγαπητού σε

όλους Ζαμπουλάκη Στέργιου, ιδρυτικού μέλους

του Συλλόγου μας με μεγάλη προσφορά, του

Γιώργη Ρερεράκη, γιού του μέλους μας Μανώλη

Ρερεράκη σε ηλικία μόλις 43 ετών. Είχαμε όμως

και ευχάριστα. Την 1η Μαρτίου 2008 παντρεύτη-

κε ο Κων/νος Εργαζάκης, γιός του Αντώνη και

της Τάνιας Εργαζάκη, μελών μας με την Στεφα-

νία Χαντζιάρα. Την 22 Αυγούστου 2009 παντρεύ-

τηκε ο Μανώλης Νικολουδάκης του Μιχάλη και

της Σωτηρίας, μελών μας, με την Άννα Κατσου-

λάκη στο Αρκαλοχώρι.

Γενικά οι δραστηριότητές μας είναι ικανοποι-

ητικές, αυτό όμως θα το κρίνετε εσείς. Θα θέλαμε

να κάνουμε περισσότερα, όμως γι’ αυτό χρει-

άζονται αφ’ ενός η αυθόρμητη συμμετοχή σας

στις εκδηλώσεις του Συλλόγου χωρίς πίεση και

ανάγκη επανειλημμένων τηλεφωνημάτων και αφ’

ετέρου η υλική συνεισφορά σας ώστε να συγκεν-

τρώνονται χρήματα για την χρηματοδότηση των

δραστηριοτήτων του Συλλόγου.

Σύλλογος σημαίνει Εθελοντισμός, προσφορά

του χρόνου μας από τον λίγο ελεύθερο που δια-

θέτουμε προσφορά πόρων από τους λίγους που ο

καθένας, ανάλογα με τις δυνατότητές του μπο-

ρεί.

Όταν τα βάρη μοιράζονται είναι λιγότερο δυ-

σβάσταχτα.

Η καθημερινότητα είναι δύσκολη για όλους,

ίσως για μερικούς δυσκολότερη.

Ο αγώνας για την επιβίωση δεν μας αφήνει

και πολλά περιθώρια. Όμως αν θέλουμε να το πι-

στέψουμε μπορούμε να βρούμε χρόνο να έρθου-

με πιο κοντά και χωρίς σκοπιμότητες να μοιρα-

σθούμε τους καημούς και τους πόθους μας.

Τελειώνοντας σας εύχομαι καλό χειμώνα και

καλή συνέχεια. Να είστε όλοι και όλες γεροί.

Γ. Γαρεφαλάκης

Συνέχεια από τη σελ. 1

2009 έτος Γιάννη Ρίτσου

100 χρόνια από την γέννησή του Γράφει ο Π. Μιχαηλίδης

Ένα έργο που δεν μπορεί να ανθολογηθεί για-τί είναι τεράστιο, δεν μπορεί να παρουσιαστεί καισε ένα μόνο άρθρο.

Αποτελείται από 100 ποιητικές συλλογές (χω-ρίς να λογαριάσουμε άλλες 50 ανέκδοτες). Είναιαμφίβολο αν υπήρξε στον κό-σμο άλλος ποιητής με τέτοιονόγκο δουλειάς. Ο Νερούντα,παρήγαγε ένα τερατωδών δια-στάσεων ποιητικό έργο, αλλάακόμη και τα 2.800 κομμάτιατου Πο Τσου Γι, κορυφαίου Κι-νέζου ποιητή, είναι λιγότερααπό τα ποιήματα του Ρίτσου.Εκτός όμως από την ποσότη-τα, εδώ έχουμε θεματική καιαισθητική πολυμορφία ενόςδημιουργού, η παραγωγή τουοποίου καλύπτει πάνω από 60χρόνια της πνευματικής μαςζωής.

Μολονότι τα κυριότερα έρ-γα του Ρίτσου είναι οι μεγάλεςσυνθέσεις που αναφέρονταισε όλο τον χώρο (σ’ όλα τα μέ-ρη της γης) και τον χρόνο (απόαρχαία χρόνια ως το μέλλον),έχει γράψει και πλήθος ποι-ήματα που περιγράφουν μέσα σε ελάχιστες λέ-ξεις μια εμπειρία. Ο Ρίτσος λοιπόν είναι προπάν-των και ποιητής μεγάλων συναισθηματικών εντά-σεων.

Είναι βεβαίως πασίγνωστο ότι ο Ρίτσος έθε-σε το ταλέντο του στην υπηρεσία της Αριστεράςκαι στην υπόθεση της επανάστασης. Όπως όμωςδεν είναι δίκαιο να εξετάζεται η ποίηση του Ρί-τσου ξεχωριστά από την ιδεολογία του, έτσι και ηάποψη ότι κάθε κείμενό είναι επηρεασμένο απότην κομματική του άποψη δεν θα μπορούσε να δι-καιολογήσει έναν ποιητή τέτοιου μεγέθους.

Πόσο λοιπόν πολιτικός ποιητής είναι, ο πολύδραματικός και στην ουσία λυρικός Ρίτσος;

Κρίνοντας κανείς από το γεγονός ότι το ση-

μαντικότερο μέρος του έργου του, εκείνο πουέχει αντέξει στον χρόνο, είναι αυτό που έχει ελά-χιστες πολιτικές αναφορές, συμπεραίνει ότι ο Ρί-τσος όπως και κάθε πραγματικός λογοτέχνηςσκέφτεται, ονειρεύεται και δημιουργεί πολύ πιο

πέρα από τις πολιτικές πεποι-θήσεις (όπως θα έπρεπε άλλω-στε).

O Επιτάφιος, η Ρωμιοσύνη,το Καπνισμένο τσουκάλι ή ταΛιανοτράγουδα που έχουν με-λοποιηθεί έφεραν πιο κοντάτον Ρίτσο στο πλατύ Ελληνικόκοινό.

Όλοι μας συγκινηθήκαμεακούγοντας “Γιέ μου σπλάχνοτων σπλάχνων μου, καρδούλατης καρδιάς μου, πουλάκι τηςφτωχειάς αυλής, ανθέ της ερη-μιάς μου” Είναι του Ρίτσου, καιας μην αναρωτηθήκαμε ποτέ !!!

Στην «γενιά του 30» ανήκεικαι ο Ρίτσος, μια γενιά που χά-ρισε στην Ελλάδα 2 Νόμπελποίησης (με τον Σεφέρη και τονΕλύτη) και ένα Lenin Ειρήνηςστον Ρίτσο.

Πέρα όμως απ’ αυτήν τηντεράστια διάκριση πραγματικά δεν υπάρχει ση-μείο της γης (από την Αμερική την Ευρώπη τηνΑνατολή) όπου να μην έχει βραβευθεί ο Ρίτσος,με όλων των ειδών τα βραβεία, που τίμησαν τηνχώρα μας.

Το μεγαλύτερο και το σημαντικότερο μέροςτου έργου του ο Γιάννης Ρίτσος μας το έδωσε τιςδεκαετίας του ’50, του ‘60΄και του ’70.

Σήμερα, 100 χρόνια από την γέννηση του, οποιητής, έχοντας αφήσει πίσω του ένα έργο-πο-ταμό ασύλληπτο στην έκτασή του, έχει να αναμε-τρηθεί πια μόνο με τον χρόνο, που είναι και οπραγματικός αντίπαλος του κάθε δημιουργού.

Στο έργο του ο ίδιος φιλοδόξησε να εκφράσειτο μέλλον, και μέσα από αυτό το «εν και το

άπαν». Στο πρόσωπό του η Ελλάδα ευτύχησε να απο-

κτήσει τον μεγάλο της βάρδο. Ο Ρίτσος έχει δι-καιωματικά θέση ανάμεσα στους μεγάλους Έλ-ληνες ποιητές.

Δεν θα μπω σε πειρασμό να σημειώσω τηνάποψή μου για την ποίηση του Ρίτσου. Είναι άλ-λωστε περιττό μετά απ’ τα τόσα που έχουν γρα-φεί γι’ αυτόν από άλλους. Θα περιοριστώ να ανα-φέρω ελάχιστα σχόλια όπως τα σημείωσαν τερά-στιες μορφές της διανόησης.

Με τίτλο «Ένας λαός ο Ποιητής» γράφει οΒάρναλης για τον Ρίτσο :

Ένας λαός ο Ποιητής και το ποίημά του όρκος.Λεύτερος στίχος δίχως ρύμες - που απλώνεταιεκεί όπου το αληθινό αίσθημα, η αγάπη, η ελπίδακαι το Δίκαιο οδηγούνε τα μελλούμενα όλων τωνανθρώπων. Ένας ποιητής με καρδιά και φλέβα καιφτερά

Η Ελένη Ν. Καζαντζάκη σημειώνει :Πως ο Ρίτσος είναι μεγάλος δεν χρειάζεται

να το λέμε. Μόνο οι μεγάλοι ποιητές μπορούν ναθωρούν πράγματα που εμείς δεν μπορούμε ναδούμε, να ανοίγουν πόρτες κλειστές για μας, νααπιθώνουν στην ποδιά μας πλούσια τα ελέη τηςποίησης.

Όποιος διαβάζει Ρίτσο νιώθει σιγά σιγά νέουςσπόρους να φυτρώνουν και να ανθίζουν στοσπλάχνο του. Η ματιά του οξύνεται και η καρδιάτου μερεύει.

Και ολοκληρώνοντας, το απίστευτο πούγρα-ψε ο μεγάλος μας Παλαμάς για τον Ρίτσο και δεί-χνει την φανταστική αποδοχή που του επιφυλάσ-σει.

«Το τραγούδι σου είναι από ιχώρ κι είναι απόαιθέρα.

Όρθρος καθαράς αυγής φέρνει την ημέρα.Γλήγορο αργοφλοίσβιμα της γαλάζια πλά-

σης.ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ.»



Το καρναβάλι έμπαινε

στην τελική ευθεία, οι δηλώ-

σεις συμμετοχής άρχισαν να

πληθαίνουν αλλά μια σχετική

αγωνία για την έκβαση των

πραγμάτων υπήρχε ως την τε-

λευταία ώρα της προετοιμα-

σίας. Και ξαφνικά τα άρματα

άρχισαν να επανδρώνονται οι

συμμετέχοντες να πληθαί-

νουν και το χαμόγελο στα

χείλη μας να γίνεται διάπλα-

το. Η μόνη αγωνία που υπήρ-

χε ακόμη ήταν αν θα έχουμε

θεατές αν οι χωριανοί και μη

θα μας τιμούσαν με την πα-

ρουσία τους.

Η έναρξη της παρέλασης

έγινε φέτος από τη νότια εί-

σοδο του χωριού προς το κέν-

τρο και όταν άρχισαν τα άρμα-

τα να πλησιάζουν η αγωνία

και ο δισταγμός αντικαταστά-

θηκαν με χαμόγελα αισιοδο-

ξίας και ικανοποίησης γιατί

όλα τα πεζοδρόμια ήταν γε-

μάτα με χαρούμενα πρόσωπα

που περίμεναν να παρακο-

λουθήσουν την καμήλα να γε-

λάσουν με τους μασκαρεμέ-

νους και να ξεχαστούν για λί-

γο απ’ την καθημερινότητα.

Τα θέματα όπως πάντα

ήταν κλασσικά παραδοσιακά

και αγαπημένα όπως νύφη

και γάμπρος, κρητικοί μερα-

κληδες, φορητό ιατρείο, νε-

κρός με την χήρα του να θρη-

νεί, πασάς με χανούμισσες,

νοικοκυρές νιες και γρές πα-

ραδοσιακές, αλλά και παρμέ-

να από την επικαιρότητα

όπως «γρίπη των χοίρων»

«Next top model” «Βουλγαρο-

μαζώματα ελιών» αλλά και

δυό γαϊδάρους - άρματα και

άλλους πολλούς στα διάφορα

καρναβαλικά. Ίσως να μου

διαφεύγουν κάποιοι και ζητώ

συγνώμη αλλά αυτό που έχει

σημασία είναι πως όλοι ήταν

απολαυστικοί με κέφι πολύ

ζωντάνια με ευρηματικότητα.

Οι θεατές πραγματικά το από-

λαυσαν, ενθουσιάστηκαν, λι-

κνίζονταν στους ρυθμούς της

μουσικής, και για άλλη μια φο-

ρά χαρήκαν και τρόμαξαν με

τα καμώματα της γριάς καμή-

λας που ακόμα μυαλό δεν

έβαλε μα εξακολουθεί να εί-

ναι το καμάρι μας αλλά και η

απόδειξη πως το καρναβάλι

του Σκινιά έχει βαθύ παρελ-

θόν και ελπίζουμε μέλλον

Υποσημείωση: Επιτρέψτε

μου να προσθέσω για όσους

δεν το γνωρίζετε πως το κε-

φάλι της καμήλας είναι φτιαγ-

μένο από το κρανίο γαϊδάρου

με επένδυση δέρματος προ-

βάτου με το τρίχωμα για να

μοιάζει αληθινό. Η κίνηση του

σαγονιού γίνεται με αυτοσχέ-

διο μηχανισμό από μέσα. Θέ-

λει μια ιδιαίτερη τεχνική. Η

συγκίνησή μου ήταν μεγάλη

όταν έμαθα ότι κατασκευα-

στής της κεφαλής αυτής πριν

από είκοσι πέντε χρόνια ήταν

ο παππούς μου Μιχάλης Καρ-

παθιωτάκης όταν άρχισε να

αναβιώνει το καρναβάλι του

Σκινιά την δεκαετία του 1980.

Από τότε το φυλάμε ως

“κόρη οφθαλμού” γιατί από

μόνο του αποτελεί πια μια πο-

λιτιστική κληρονομία και ιστο-

ρικό κειμήλιο δεμένο με την

ιστορία και την ταυτότητα

του Σκινιανού Καρναβαλιού.

Μαρία Γαλανάκη

Δασκάλα

Ξεπέρασε κάθε προσδοκία η προ-

σέλευση του κόσμου στα “ΚΟΥΛΟΥ-

ΜΑ”. Από νωρίς το πρωί της Καθαρής

Δευτέρας με σύμμαχο τον καλό καιρό,

πάρα πολλοί πολίτες από όλα τα μέρη

του Νομού κατέκλυσαν τον εξωτερικό

χώρο του Γυμνασίου Σκινιά όπου ο Πο-

λιτιστικός Σύλλογός μας σε συνεργα-

σία με το Δήμο είχε διοργανώσει γιορ-

ταστική εκδήλωση.

Ο χώρος αυτός έχει ανακαινισθεί

πρόσφατα με φροντίδα του Δήμου και

έχει παραχωρηθεί στον Σύλλογό μας

για την στέγαση των δραστηριοτήτων

του. Υπενθυμίζουμε ότι ο χώρος αυ-

τός είναι δωρεά του Δημήτρη Κατσου-

λάκη και έχει κτισθεί με χρήματα και

προσωπική εργασία των κατοίκων του

χωριού μας. Ονειρευόμαστε με την

βοήθεια του Δήμου να μετεξελίξουμε

τον χώρο σε ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙ-

ΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ όπου θα

πραγματοποιούνται εκδηλώσεις που

θα αναδεικνύουν την πολιτιστική μας

κληρονομιά.

Η παραδοσιακή φασολάδα, η λα-

γάνα, το άφθονο τσίπουρο και κρασί, η

λύρα και το λαούτο, ο ζεστός καιρός

και η διάθεση για ξεφάντωμα συνέθε-

σαν ένα ξεχωριστό γλέντι. Για τους μι-

κρούς φίλους είχαμε κλόουν και ξυλο-

πόδαρους. Θα πρασπαθήσουμε να κα-

θιερώσουμε την γιορτή αυτή.

Δημήτρης Καρτσάκης Μαρία Καλογιαννάκη - Ζαμπουλάκη

Για 11η συνεχή χρονιά και μεδιοργανωτές τα μέλη και τουςφίλους του Πολιτιστικού Συλλό-

γου Σκινιά, πραγματοποιήθηκε και φέ-τος με εξαιρετική επιτυχία το Καρνα-βάλι του Σκινιά το μεσημέρι της 14ηςΦεβρουαρίου 2010.

Το καρναβάλι μας, θεσμός πιά, ορ-γανωμένο αυθόρμητα με περισσήαγάπη με έθιμα εμπνευσμένα από τιςπαραδόσεις, τις καθημερινές συνήθει-ες και τα έθιμα του τόπου μας εμπλου-τισμένο από το πηγαίο χιούμορ τααστεία και τα πειράγματα των απλώνανθρώπων, κέρδισε τις εντυπώσεις καιτην αποδοχή του κόσμου προσφέρον-τάς του ένα ευχάριστο και διασκεδα-στικό διάλειμμα στη ρουτίνα της καθη-μερινότητάς του.

Συνολικά παρήλασαν 23 πληρώ-ματα 19 άρματα και 200 μέλη καρνα-βαλικών πληρωμάτων. Ήταν η μεγα-λύτερη παρέλαση που έχει γίνει μέχρισήμερα.

Τα θέματα ήταν εμπνευσμένα απότην καθημερινή, την κοινωνική ζωή,την πολιτική επικαιρότητα, την οικονο-μική κρίση, και το life style της εποχήςμας.

Τα πληρώματα ντυμένα με πρωτό-τυπες και πολύχρωμες στολές αναπα-

ριστούσαν τα θέματα με πολύ κέφι,χαρά και ανεξάντλητη καρναβαλικήδιάθεση. Πολλοί οι επισκέπτες υπολο-γίζονται σε 1.500 περίπου ενθουσιά-στηκαν με τα δρώμενα και συμμετεί-χαν και αυτοί στην χαρά και το ξεφάν-τωμα με κάθε είδους εκδηλώσεις.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης στοΣκινιά δύο ομάδες με τα αντίστοιχαάρματα πήγαν στο ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙόπου συμμετείχαν στο ΚΑΡΝΑΒΑΛΙτου Δήμου με θέματα. (1) Πολιτικοί μεοράματα λαός για κλάματα και (2) τοσαράι του Καραγκιόζη.

Το ίδιο βράδυ το γλέντι συνεχίστη-κε και κορυφώθηκε στο ΠνευματικόΚέντρο με ξέφρενους ρυθμούς, μουσι-κή, χορό και φαγοπότι μέχρι τις πρωι-νές ώρες. Μασκέ πάρτι - το παιχνίδι«μπιζ» και το σήμα κατατεθέν η ΚΑ-ΜΗΛΑ ήταν τα σπουδαιότερα γεγονό-τα της βραδιάς μα πάνω απ’ όλα ήταντο κέφι του κόσμου, που λες και ήθελενα βγάλει από μέσα του, να πετάξειαπό πάνω του όλα τα άγχη του και τηνψυχολογική καταπίεση που δέχεταικαθημερινά από την πολυδιαφημισμέ-νη οικονομική κρίση και τα αδηφάγαηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Δημήτρης Καρτσάκης Μαρία Καλογιαννάκη - Ζαμπουλάκη

ΣΚΙΝΙΑΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ Συνέχεια από την σελ. 1

Αποκριές 2010

Κούλουμα - Καθαρή Δευτέρα

15 Φεβρουαρίου 2010



Με απόλυτη επιτυχία έγινε

η 13η διοργάνωση του Παπα-

τζιρίτιου Ημιμαραθώνιου Αγώ-

να την 13 Δεκεμβρίου 2009 στο

χωριό Κασσάνοι του Δήμου

Αρκαλοχωρίου που συνδυά-

στηκε με τα αποκαλυπτήρια

της προτομής του Παπά-Τζιρί-

τη.

Έγιναν αγώνες σε δύο κα-

τηγορίες η μία παιδιών του Δη-

μοτικού και η άλλη παιδιών του

Γυμνασίου.

Στην κατηγορία των παι-

διών του Δημοτικού έτρεξαν

30 παιδιά και ο Κωστής Ζαμ-

πουλάκης του Στυλιανού και

της Μαρίας ήρθε δεύτερος και

πήρε το Ασημένιο Μετάλλιο.

Το κέντημα από τους σημαντικότερους καιπιο διακοσμητικούς κλάδους της ελληνικήςχειροτεχνίας το χαρακτηρίζουν τα πλούσια

διακοσμητικά και παραδοσιακά στοιχεία μιας πα-νάρχαιας κληρονομιάς, που εκφράζεται με μιαεξαιρετικά μεγάλη ποικιλία στα σχέδια των θεμά-των και την τεχνική της επεξεργασίας τους.

Την ποικιλία αυτή ερμηνεύουν οι διαφορέςπου παρουσιάζει κατά τόπους, το κλίμα, τα ήθηκαι τα έθιμα και οι παραδόσεις. Τα ελληνικά κεν-τήματα χαρακτηρίζονται από ένα σεβασμό στηναυστηρή διατήρηση των σχεδίων και τις βελονιέςπου επαναλαμβάνονται σταθερά από γενιά σεγενιά μέσα στην ίδια γεωγραφική περιοχή, ακόμηκαι στο ίδιο χωριό. Τα περισσότερα από τα δια-κοσμητικά θέματα των ελληνικών κεντημάτων,είναι οι έλικες, τα τρίγωνα, οι μαίανδροι, ο ήλιος.Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τα δένδρα: η γλά-στρα η κρήνη ανάμεσα σε δύο παγώνα (το παγώ-νι στην αρχαιότητα και την Βυζαντινή εποχή ήτανσύμβολο αθανασίας), το κλαδί με τα αντικρυστάπουλάκια, ο γάμος, ο χορός, τα καράβια. Οι κεν-τήστρες αντλώντας τα θέματά τους από το πλού-σιο απόθεμα του παρελθόντος μας άφησανεκτός από αξιόλογα δείγματα της τέχνης τουςκαι νέες μαρτυρίες αδιάσπαστη συνέχεια της ελ-ληνικής ζωής. Συνηθέστερα είδη κεντήματος εί-ναι αυτά που διακοσμούν τα Κρητικά σπίτια «τρα-πεζομάντηλα, κουρτίνες, σεντόνια, μαξιλάρια,chain karre, το άσπρο κέντημα, ανεβατό, κοφτό,απλικασιόν, ροκοκό, φιλτιρέ, σταυροβελονιά (ηαρχαιότερη βελονιά), ριζοβελονιά, αλυσιδοβελο-νιά, ψαροκόκαλο, πεταχτή κ.ά.). Φαίνεται ότι τοκέντημα ανθίζει στον ελληνικό χώρο από τα χρό-νια της Τουρκοκρατίας κυρίως όμως τον 17ο και18ο αιώνα. Τα ελληνικά κεντήματα κατατάσσον-ται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τα αποκλειστικάγυναικεία δημιουργήματα της οικιακής τέχνηςκαι εκείνα που οφείλονται στην ανεπτυγμένητότε εργαστηριακή τέχνη και βιοτεχνία. Η καλ-λιέργεια του λιναριού και του βαμβακιού ήταν πο-λύ διαδεδομένη στην Ελλάδα, η παραγωγή όμωςμεταξιού που είχε αναπτυχθεί ιδιαίτερα στην Βυ-ζαντινή εποχή συνεχίζεται μετά την περίοδο τηςΤουρκοκρατίας. Τα κεντήματα διαιρούνται σε δύοκατηγορίες:

Α) στα στολιστικά του σπιτιού και Β) στα κεν-τήματα φορεσιάς που γίνονται πάνω σε πουκά-μισα στα κεφαλομάντηλα, τις ποδιές κ.ά. Η πο-λυβασανισμένη ψυχή του Κρητικού πλημμύριζεαπό συναισθήματα και το καλλιτεχνικό μεγαλείοτης ψυχής αυτής θέριεψε ανάμεσα στους αιώνεςκαι βρήκε διέξοδο στην τέχνη.

ΔΑΝΤΕΛΑΗ ιστορία της ξεκινά από τα πανάρχαια χρό-

νια με την διαπλοκή της κλωστής.

Εάν θέλομε να μελετήσομε και την ετυμηγο-ρία της λέξης δαντέλα θα βρούμε ότι dent (οδούςόδοντος) dentelle σημαίνει στα Γαλλικά (δοντά-κια). Δεν υπάρχει καμιά άλλη χειροτεχνία που ναέχει τόσο φθηνά υλικά, αλλά όλο της το κόστοςνα βρίσκεται στην χειρωνακτική εργασία και τοπροσωπικό γούστο της κεντήστρας.

Δύσκολα εντοπίζουμε πότε ακριβώς πρωτο-εμφανίστηκε η δαντέλα. Το κοφτό κέντημα στολινό και το φιλτιρέ είναι και αυτά μια πρώιμη μορ-φή δαντέλας. Νήμα από χρυσό και ασήμι ήταν τουλικό για τις πρώιμες δαντέλες, μετά προσετέθητο μετάξι το λινό, φυτικές ίνες, το βαμβάκι χρησι-μοποιήθηκε πολύ αργότερα.

Η δαντέλα με την βελόνα πρωτοεμφανίστηκεμε την σημερινή της μορφή στην Βενετία στα τέ-λη του 15ου αιώνα και ονομάζεται βενίζ. Η μπιμ-πίλα, είδος δαντέλας με την βελόνα, αναπτύχθη-κε στις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου (Ελλά-δα, Ασία, Κύπρο) ονομάζεται και βιτ-βιτ.

Η τεχνική που στα νεότερα χρόνια ονομά-στηκε Κοπανέλι δεν είναι άλλη από την διαπλο-κή πολλών κλωστών σε κατακόρυφη διάταξη το-ποθετημένων χωρίς κόμπους και δεσίματα. Λέ-γεται ότι Έλληνες πρόσφυγες που ήλθαν στη Δύ-ση μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρα-τορίας από τους Τούρκους έφεραν το Κοπανέλιστην Βενετία και Φλωρεντία. Είναι πολύ πιθανόστα πρώτα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας

να είχε σταματήσει το πλέξιμο της δαντέλαςστην Ελλάδα. Το βλέπουμε να αναβιώνει κατάτον 18ο αιώνα με την προτροπή καθολικών καλο-γραιών. Το συναντάμε περισσότερο στα νησιά,διότι το διέδωσαν οι διάφοροι ναυτικοί που προ-ήρχοντο από την Βενετία.

Η πρόσφατη ονομασία Κοπανέλι προέρχεταιαπό το ρυθμικό κτύπημα που κάνουν τα ξυλάκιακαθώς μετατοπίζονται κατά την διαπλοκή. Γιατο πλέξιμό του εκτός από τα ξυλαράκια που ονο-μάζονται κοπανελάκια, χρειάζονται για μεν τοtorchon ένα κασελάκι το οποίο ονομάζεται (κού-σι) και ένα σχέδιο ξεσηκωμένο σε σκληρό χαρτίσημαδεύεται με καρφίτσες οι οποίες θα χρει-αστούν για να συγκρατούν το πλέγμα που σχη-ματίζουν οι κλωστές. Για δε το Millan ένα μαξιλά-ρι κυλινδρικό γεμισμένο με άχυρο ή ροκανίδι(κουσούνι) από το Γαλλικό cussin που θα πεί μαξι-λάρι. Σε 7 ζεύγη ξυλάκια πλέκονται όλες οι δαν-τέλες ενώ στο torchon μπορεί να χρησιμοποι-ήσουμε και 50 ζεύγη. Το σχέδιο ζωγραφισμένοεπάνω σε χρωματιστό χαρτόνι.

Σχεδόν πάντα χρησιμοποιούμε λινή ή βαμβα-κερή κλωστή. Με την πλέξη torchon (κουσί) κά-νουμε antreden δαντέλες γωνιές ενώ με το Millan(κουσούνι) πλέκουμε δαντέλα κοπανέλι που σχη-ματίζει ελικοειδείς ταινίες που συχνά καταλή-γουν σε λουλούδια, με το MILLAN κάνουμε καιμεγάλα κομμάτια εκτός από γωνίες πεσετάκια –καρρέ – hasmin κ.λ.π.

Η δαντέλα torchon αναπτύχθηκε στην Γαλλίακαι είναι πολύ διαδεδομένη στις χώρες της Ευ-ρώπης.

Μοναχές της Ιεράς Μονής Χίου διακρίθηκανκαι στην τεχνική tosalm γνωστό ως ροζαλί. Μιαάλλη τεχνική κοπανελιού είναι dushese με μοτί-βα, παραστάσεις και σχέδια από την φύση.

Οι βασικές βελονιές είναι (Passe) κανονικήύφανση γίνεται με τρείς κινήσεις (πανάκι)(Ntemipasse) μισή ύφανση γίνεται με δύο κινή-σεις (φιλ-τιρέ), Passe τόρντυ, ενισχυμένη ύφαν-ση γίνεται με τέσσερεις κινήσεις (τούλι).

Με το MILLAN (ΚΟΥΣΟΥΝΙ) πλέκουμε δαντέ-λα κοπανέλι που σχηματίζει ελικοειδείς ταινίεςπου συχνά καταλήγουν σε λουλούδια, με το MIL-LAN κάνουμε και μεγάλα κομμάτια εκτός από γω-νίες πεσετάκια – καρρέ – hasmin κ.λ.π.

“Το κέντημα είναι γλέντισμα και η ρόκα είναι σιργιάνιμα το καημένο το κουσί είναι σκλαβιά μεγάλη’’.Πληροφορίες: 1) Βιβλίο Κοπανέλι Τατιάνας Γιαναρά. 2) Πληροφορίες από το βιβλίο «Ελληνικά κεν-

τήματα» Μουσείο Μπενάκη3) «Η δαντέλα στη Χίο» Δέσποινας Κούτσικα

Νίτσα Λ. Παπαδάκη

ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ

ΠΑΠΑΤΖΙΡΙΤΙΟΣ

ΗΜΙΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΚΙΝΙΑ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Το Διοικητικό Συμβούλιο αισθάνεται την υποχρέωση να ευχαριστή-

σει όλους όσους συνέβαλαν να πραγματοποιηθούν με επιτυχία όλες

οι καρναβαλικές εκδηλώσεις. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε την Γαλανάκη

Καλλιόπη, τον Γαλανάκη Μιχάλη, τον Ζαμπουλάκη το Στέλιο, τον Γε-

ρακάκη Μανώλη, την Ρερεράκη Πόπη, τον Μπριτζολάκη Μανώλη,

την Γοργομύτη Πόπη, τον Μανόλη Ζαμπουλάκη, Αρτοποιείο “Σίτος’’,

φούρνο κ. Κοτζαμάνη, όλα τα Μίνι Μάρκετ του χωριού μας, το DIA

Αρκαλοχωρίου, Elite, Αριάδνη, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μαλλίων

για τα άρματα που μας παρεχώρησε, τα παιδιά που συμμετείχαν σαν

καρναβαλιστές και όλους τους ξένους εργαζόμενους του χωριού

μας.

Επίσης ευχαριστούμε όλους τους επισκέπτες για την αυθόρμητη

παρουσία τους και την ζεστή συμμετοχή τους. Ιδιαίτερα τους Βουλευ-

τές Μαρία Σκραφνάκη και Μανώλη Στρατάκη, τον Δήμαρχό μας Γιαν-

νόπουλο Χαράλαμπο, τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Κασ-

σαπάκη Ιωάννη, τον Αντιδήμαρχο Γεώργιο Μερκουλίδη και Ρολάκη

Μανώλη.

Τέλος ευχόμαστε σε όλα τα μέλη μας και τους φίλους μας Καλή

Σαρακοστή – Καλό Πάσχα και του χρόνου όλοι πάλι παρόντες.


Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο

Τα ήθη και έθιμα της Κρήτης, και ιδιαίτερατης περιοχής των Σφακίων, τα χρόνια εκείναήταν ιδιαίτερα αυστηρά. Η Σφακιανή κοινωνίαείχε ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα στα μέλη της,ένα είδος ιδιότυπης τιμής επικρατούσε εκεί. Ηφιλοξενία ήταν ιερή και οι άγραφοι κανόνεςσυμπεριφοράς ήταν σε πλήρη ισχύ. Οι προστρι-βές ανάμεσα σε κτηνοτρόφους με αφορμή τοφαινόμενο των ζωοκλοπών, αλλά και για άλλουςλόγους, δημιουργούσε αρκετά δύσκολες κατα-στάσεις που πολλές φορές έφταναν στα άκρα.Η απουσία κρατικής μέριμνας και η έλλειψη επί-σημης δικαιοσύνης εκ μέρους του ανοργάνωτουακόμα ελληνικού κράτους άφηνε αρκετό χώροκαι έδαφος στο θεσμό της αυτοδικίας, που εδώείχε βαθιές ρίζες αιώνων. Ο καθένας που μπο-ρούσε, έπαιρνε το νόμο στα χέρια του. Την επί-σημη δικαιοσύνη δεν την υπολόγιζε κανείς. Ηδύναμη των μεγάλων οικογενειών ήταν μεγάλη,και όποιος πείραζε ένα μέλος της, έκανε αυτό-ματα εχθρούς και τα άλλα μέλη της οικογένειας.Η παραδοσιακή προπολεμική κοινωνία των Σφα-κίων είχε έναν κλειστό χαρακτήρα συνόλου,όπου το άτομο έπρεπε να υπηρετεί την ομάδακαι την κοινότητα. Το άτομο δεν είχε τη δυνατό-τητα να ξεχωρίζει παρά μόνο στο βαθμό πουαποδεχόταν τις αξίες και τα συνολικά πιστεύωκαι πρότυπα της παραδοσιακής κοινωνίας.

Η ισχυρή προσωπικότητα του Θοδωρή Βίγληκαι η βούληση της απεριόριστης ατομικής αυτο-νομίας του συνάντησε στη δράση της ισχυράαδιέξοδα που όρθωναν η οικογένεια και η παρα-δοσιακή συγκρότηση της Σφακιανής κοινότη-τας.

Υποθέσεις ζωοκλοπών, προσωπικών και οι-κογενειακών διαφορών έφεραν τον Θοδωρή σεαντιπαλότητα με το νόμο σε μικρή ηλικία.

Το 1926 βρισκόταν φυλακισμένος στις φυλα-κές Ιντζεδίν-Καλαμίου, καταδικασμένος σε 18χρόνια για τραυματισμό. Τις μέρες εκείνες τηφυλακή επισκέφθηκε ο στρατηγός Θεόδωρος

Πάγκαλος, δικτάτορας της χώρας. Ο Βίγληςβγήκε στην αναφορά και παρουσιάσθηκε στονΠάγκαλο και του εξήγησε το παράλογο της κα-ταδικαστικής απόφασης των 18 χρόνων για ένατέτοια αδίκημα, και ζήτησε τη μείωση της ποινήςτου. Ο στρατηγός Πάγκαλος εντυπωσιάστηκεαπό το θάρρος, την εξυπνάδα και το λεβέντικοπαρουσιαστικό του και του είπε: «Έχεις το λόγομου, Βίγλη, ότι γυρνώντας στην Αθήνα θα σουδοθεί χάρη». Ο Πάγκαλος γυρνώντας στην Αθή-να ανατρέπεται από τον Γεώργιο Κονδύλη στις27 Αυγούστου του 1926. Καταδικάζεται και κλεί-νεται στις φυλακές Ιντζεδίν-Καλαμίου και έμει-νε εκεί έως τις 10 Ιουλίου 1928, όπου και αμνη-στεύθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Το 1928 ο Βίγλης βρίσκεται πάλι στις φυλα-κές Ιντζεδίν-Καλαμίου. Η διεύθυνση των φυλα-κών, έχοντας πληροφορίες για σχέδιο δραπέ-τευσης των κρατουμένων, ζητάει από τα κεντρι-κά άδεια για μεταγωγή 100 κρητικών κατάδικων.Πράγματι, έρχεται ειδικό μεταγωγικό σκάφοςστο λιμάνι της Σούδας για την παραλαβή των100 καταδίκων. Ο Θοδωρής, με τη βοήθεια φί-λων του, έχει σχεδιάσει ειδικό σχέδιο ανταρ-σίας και κατάληψης του μεταγωγικού με σκοπόνα το οδηγήσουν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύ-πτου. Το σχέδιο ανατρέπεται για άγνωστους λό-γους και το πλοίο φτάνει στο λιμάνι του Πειραιά.

Το γεγονός έχει γίνει γνωστό και οι εφημερί-δες της εποχής το έχουν πρωτοσέλιδο μαζί μεφωτογραφίες του Βίγλη. Ο Θοδωρής Βίγληςστέλνεται στις φυλακές της Αίγινας. Ο πρώτοςαπό τους φίλους του, Λιλίκος από τα Αποκόρω-να Χανίων, στέλνεται στις φυλακές της Πύλου,όπου αργότερα σκοτώνεται από συγκρατούμε-νούς του. Ο δεύτερος φίλος του λέγεται Σφη-νιάς, από το χωριό Καλλικράτη Σφακίων, καιστέλνεται σε άλλη φυλακή. Ο Σφηνιάς έμεινεσυνολικά 33 χρόνια φυλακή και κάποτε, σε με-γάλη ηλικία, βγήκε από τις φυλακές Αλικαρνασ-σού-Ηρακλείου Κρήτης για λόγους υγείας. Γύρι-σε σε ένα χωριό της Μεσαράς Ηρακλείου, όπουη οικογένειά του είχε μετόχι, αλλά εκεί ένας

κτηνοτρόφος – άγνωστο αν ήταν Σφακιανός ήόχι – που είχε παλιές διαφορές με τον Σφηνιά,θεώρησε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου γιανα ξεκαθαρίσουν τους παλαιούς λογαριασμούς.Το περιβάλλον και η ηλικία του γέρου πια Σφηνιάθεωρήθηκε από τον κτηνοτρόφο ως ευνοϊκόςπαράγοντας για να τον σκοτώσει. Φαίνεταιόμως ότι λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Ο Σφη-νιάς δέχθηκε την επίθεση, έγινε μεταξύ τους πά-λη και ο Σφηνιάς, βρισκόμενος σε άμυνα, σκότω-σε με μαχαίρι τον κτηνοτρόφο. Κι έτσι ξανακλεί-στηκε στη φυλακή, όπου και τέλειωσε τη ζωήτου.

Με τον ερχομό του Βίγλη στις φυλακές τηςΑίγινας έγινε το «έλα να δεις». Δεκάδες άνθρω-ποι, άντρες, αλλά πολύ περισσότερες γυναίκες,πολλές εκ των οποίων αποτελούσαν μέρος τηςονομαζόμενης καλής κοινωνίας των Αθηνών,πολιόρκησαν τη φυλακή ζητώντας την άδεια ναεπισκεφθούν και να γνωρίσουν τον Θοδωρή. Ηδιεύθυνση των φυλακών αναγκάστηκε να πάρεισχετική άδεια από την εισαγγελία να μπορούννα επισκέπτονται τον Βίγλη, με την απαραίτητηπροϋπόθεση να φορεί ο Βίγλης την κρητική πα-ραδοσιακή στολή, φωτογραφίες του οποίου εί-χαν δημοσιευθεί σε εφημερίδες των Αθηνών καιαποτέλεσαν την αφορμή να δουν όλοι την λε-βεντιά του Κρητικού. Ο Θοδωρής τότε ήταν 27χρονών και, όπως λέγεται, ήταν για μια τουλά-χιστον 10ετία ο ωραιότερος άντρας της Κρή-της. Εκείνες τις μέρες, μια πλούσια και ισχυρήκόρη στρατηγού μαζί με τη μάνα της, κυρία επίτων τιμών, τον επισκέφθηκαν στις φυλακές και ηκόρη ζήτησε από τον Βίγλη να την παντρευτείκαι αυτή θα μεσολαβούσε να του δοθεί χάρη. ΟΘοδωρής αρνήθηκε ευγενικά την πρόταση, τηνευχαρίστησε λέγοντάς της ότι δεν μπορεί ναδεχθεί κάτι τέτοιο και ότι είναι κάτι που δεν τουταιριάζει. Η κοπέλα επέμενε και τότε ο Θοδωρήςτής είπε: «Άκου, κοπέλα μου, εγώ έχω χαράξειάλλη πορεία στη ζωή μου, διαφορετική από εσέ-να, που εσύ δεν μπορείς και ούτε πρέπει να τηνακολουθήσεις. Θέλω κι εγώ να ησυχάσω, ναπαντρευτώ και να κάνω οικογένεια με μια κοπέ-λα που θα αγαπήσω, αλλά οι καταστάσεις δεν μεαφήνουν», της δώρισε μια φωτογραφία του, τηνευχαρίστησε κι εκείνη έφυγε.

Εκείνο τον καιρό τού γίνεται πρόταση απότον Παύλο Γύπαρη, υπεύθυνο ασφαλείας τουπρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, να τονπάρουν στην προσωπική του ασφάλεια. Ο Θοδω-ρής τούς ευχαρίστησε για την πρόσκληση, αρ-νήθηκε όμως ευγενικά, λέγοντάς τους ότι θα εί-ναι πάντα πρόθυμος να τους βοηθήσει και νατους συμπαρασταθεί στη διαμάχη με τα ανάκτο-ρα και τους βασιλόφρονες.

Τους είπε δε χαρακτηριστικά: «ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ ΟΠΟΥ ΜΕ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΤΕ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ».Το 1935, ελεύθερος πια στην πόλη των Χα-

νίων, ερωτεύεται μια μικρή Χανιωτοπούλα, κόρηγιατρού και Νομάρχη αργότερα, και αποφασί-ζουν από κοινού να κλεφτούν. Ο Θοδωρής, με τηβοήθεια ενός φορτηγού αυτοκινήτου και δύο φί-λων του, οργανώνουν την απαγωγή μέρα μεση-μέρι σε κεντρικό παραλιακό δρόμο των Χανίων.Η απαγωγή όμως γίνεται έγκαιρα αντιληπτή, ει-δοποιείται η χωροφυλακή, της οποίας τυγχάνεινα είναι ανώτερος αξιωματικός θείος της κοπέ-λας. Η χωροφυλακή, με τη βοήθεια ανδρών τηςνομαρχίας και μηχανημάτων, κλείνουν τα λίγαπεράσματα εξόδου από την πόλη των Χανίωνπου οδηγούν στα Σφακιά και οι απαγωγείς συλ-λαμβάνονται.

Συνεχίζεται…

Ιστορική έρευνα-ΕπιμέλειαΑντώνης Εργαζάκης


ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΙΓΛΗΣ

Κλιματικές αλλαγές και ενέργεια

Κάθε χρόνο, κάθε μέρα που περνάει, οι κλιματικές αλλαγές έρχονται όλο και πιο κοντά μας. Το κα-

λύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στο περιβάλλον, στη χώρα μας και κυρίως στους εαυτούς

μας είναι να κάνουμε την εξοικονόμηση ενέργειας καθημερινή συνήθεια!

Μάθε περισσότερα: www.greenpeace.org/greece/climate



Ο ΝιερέΣτα χρόνια της Τουρκοκρατίας

σε ένα παιδομάζωμα οι κατακτητέςΤούρκοι με την βία άρπαξαν στονΣκινιά ένα μικρό αγόρι από την οι-κογένεια των Ζαμπουλάκηδων. Τοπαιδί αυτό, παρά τις αναζητήσειςτων γονιών του, των συγγενών καιτων χωριανών, δεν μαθεύτηκε ποτέτι απέγινε.

Πέρασαν τα χρόνια, οι γονείςτου και πολλοί συγγενείς και χωρια-νοί πέθαναν και το μικρό αγόρι ξεχά-στηκε. Ακόμη και το όνομά του ξεχά-στηκε.

Μετά από πολλά χρόνια και ενώη Κρήτη ήταν ακόμη σκλαβωμένηστους Τούρκους, ένα ζευγάρι ηλι-κιωμένων ανθρώπων ήλθε στον Σκι-νιά και ο άνδρας είπε ότι ήταν αυτόςπου πριν πολλά χρόνια τον είχαν αρ-πάξει από την οικογένειά του οιΤούρκοι οι οποίοι και τον αλλαξονο-μάτισαν και του έδωσαν το όνομαΝιερέ.

Δεν θυμούνταν το χριστιανικόόνομά του και το όνομα της γυναί-κας του, δεν το διατήρησε η παράδο-ση.

Ο Νιερέ είπε ότι, τόσο αυτός όσοκαι η γυναίκα του εξακολουθούσαννα είναι χριστιανοί και εγκαταστάθη-καν στο παλαιό πατρικό του σπίτι, λί-γα μέτρα βορειοδυτικά από τον ΙερόΝαό του Αγίου Αντωνίου, στο σπίτιπου αργότερα κατοικούσε ο ΙωάννηςΚων/νου Ζαμπουλάκης που είχε τοπαρατσούκλι «Ζαμπέτης».

Το ηλικιωμένο ζευγάρι δεν είχεπαιδιά και ζούσε μια κλειστή και ήσυ-χη ζωή. Ποτέ όμως δεν μιλούσαν γιατα περασμένα χρόνια, για τους τό-

πους που έζησαν, για τα βάσανα τηςζωής τους.

Ήταν και οι δύο άνθρωποι καλο-συνάτοι και πολύ θρησκευόμενοι.Μόλις σήμαινε η καμπάνα του ναούτου Αγίου Αντωνίου πρώτοι-πρώτοιπήγαιναν στην εκκλησία και με πολ-λή ευλάβεια παρακολουθούσαν τηνθεία λειτουργία.

Ο Νιερέ για να απασχολείται καιγια να έχουν και λίγα κηπευτικά, δυ-τικά από το σπίτι του και σε απόστα-ση εκατό περίπου μέτρων, εκεί πουακόμη και σήμερα ακούγεται ως το-πωνύμιο «στου Νιερέ τις πεζούλες»καλλιεργούσε ένα περιβολάκι πουτο πότιζε από το λιγοστό νερό τηςτότε εκεί μικρής πηγής.

Η παράδοση λέει ότι η γυναίκατου Νιερέ μια Κυριακή, πολύ πρωίάκουσε την καμπάνα του ναού τουΑγίου Αντωνίου να σημαίνει.

Παραξενεύτηκε γιατί ο ιερέαςσχεδόν νύχτα εσήμανε την καμπά-να. Ετοιμάστηκε όμως και όπως πάν-τα, πρώτη πήγε στην Εκκλησία.

Η πόρτα του ναού ήταν μισάνοι-κτη. Μπήκε μέσα μα δεν υπήρχανούτε ψάλτες, ούτε άλλοι εκκλησια-ζόμενοι. Προσκύνησε την εικόνατου Αγίου, άναψε το κεράκι της καιστάθηκε στην θέση που στέκοντανκαι τις άλλες μέρες. Ο ιερέας στο ιε-ρό έψαλλε τα ιερά γράμματα πουέπρεπε να ψάλλει και στην συνέχειαπήγαινε και στο αναλόγιο και έψαλ-λε τα τροπάρια που θα έψαλλαν οιψάλτες.

Έτσι τελείωσε η λειτουργία και ηγυναίκα του Νιερέ πλησίασε, πήρεαντίδωρο κι έφυγε για το σπίτι της.

Δεν είχε καλά-καλά μπεί στοσπίτι της και άκουσε να σημαίνει καιπάλι η καμπάνα του Αγίου Αντωνί-

ου.Ξαφνιάστηκε η γυναίκα. Επέ-

στρεψε στον ναό, για να μάθει τι συ-νέβαινε.

Τότε είδε τους χωριανούς με τιςοικογένειές τους, να προσέρχονταιστον ναό.

Μπήκε και αυτή μέσα και είδε τονιερέα, μπροστά στην Αγία Τράπεζα,τους ψάλτες στο αναλόγιο και πολ-λούς χωριανούς να προσέρχονται.

Προσκύνησε ξανά την εικόνατου Αγίου και στάθηκε στη θέση της.

Όταν τελείωσε η λειτουργία πή-ρε αντίδωρο, αλλά δεν έφυγε.

Παρέμεινε στον ναό και ότανέμειναν αυτή και ο ιερέας τον ρώτη-σε: «Παπά-Γιάννη, ένας ιερέας μπο-ρεί να κάνει στον ίδιο ναό, την ίδιαημέρα δύο λειτουργίες;» Και η απάν-τηση του ιερέα ήταν: «Όχι». «Τότεγιατί ετουλόγουσου σήμερον έκα-νες δυό λειτουργίες; Δεν ήλθεςπρωί-πρωί, σχεδόν νύκτα και χωρίςψάλτες και μόνο με εμένα εκκλησία-σμα, ελειτούργησες και μου έδωσεςκαι αντίδωρο;»

Ο ιερέας κατάλαβε το τι είχεσυμβεί και της σύστησε να το κρα-τήσει μυστικό, γιατί παρακολούθη-σε θαυματουργική θεία λειτουργία.

Ο Νιερέ και η γυναίκα του έμει-ναν στον Σκινιά κάμποσα χρόνια.Αγάπησαν τους χωριανούς μα και οιχωριανοί τους αγαπούσαν, τους σε-βόντουσαν και τους βοηθούσαν για-τί ζούσαν φτωχικά.

Όμως μια ημέρα χωρίς καμιά αι-τία ή αφορμή, έφυγαν από το χωριόκαι δεν ξαναγύρισαν. Κανείς δενέμαθε που πήγαν και τι απόγιναν.Υποθέσεις μόνο ακούγονταν απότους χωριανούς. Ίσως πήγαν στοχωριό της γυναίκας του Νιερέ. Ίσως

πήγαν σε κανένα μακρινό Μοναστή-ρι, αλλά καμιά συγκεκριμένη είδησηδεν έφθασε ποτέ στο χωριό, στονΣκινιά.

Ο Νιερέ είχε ως κληρονομιά απότους γονείς του, αγροτική περιουσίαστις τοποθεσίες, στα Δυσκά – στουΣερίφη – στα Λενικά – στις Ρουσέςκαι στις Γωνιές. Την περιουσία αυτήτην καλλιεργούσε ο τότε ΔήμαρχοςΓαλανοδημήτρης ως μπεϊλίκικα, δη-λαδή ως κτήματα του Δημοσίου.

Όμως οι Νικόλαος Εμμ. Ζαμπου-λάκης και Κων/νος Εμμ. Ζαμπουλά-κης, συγγενείς του Νιερέ, έκαναναγωγή κατά του Δημοσίου, με Δικη-γόρους τους Κοσμαδάκη και Μεϊμα-ράκη επέτυχαν με δικαστική απόφα-ση ν’ αναγνωριστούν κληρονόμοιτου Νιερέ. Οι Δικηγόροι ως αμοιβήαντί χρημάτων πήραν αγροτεμάχιαστις Ρουσές και στις Γωνιές.

Πριν την διανομή των επιδικα-σθέντων αγροτεμαχίων στις Ρουσέςπαραχωρήθηκε ένα μεγάλο κομμάτιστην ενορία του Σκινιά, στο οποίοκαι έγινε το σημερινό νεκροταφείοτου χωριού.

Στο νέο νεκροταφείο, πρώτοςενταφιάστηκε το 1910 ο ΝικόλαοςΓεωργ. Χανιαλάκης.

Οι Δικηγόροι επώλησαν τα αγρο-τεμάχιά τους και τα αγόρασαν ο Για-τρός Ιπποκράτης Παπαδημητρόπου-λος και ο έμπορος Ζαχαρίας Πετρά-κης.

Ο Νιερέ και η γυναίκα του δενξανακούστηκαν μέχρι και σήμερα.

Σκινιάς την 18η Ιανουαρίου 2010

Γεώργιος Εμμ. ΜιζεράκηςΑντ/ρχης Χωρ/κής ε.ά.

ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΚΙΝΙΑ

ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ – ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΟΥ Γ.Φ.

Αφιερωμένο στην ανώνυμη μάνα - αδελφή - σύζυγο

Δεν έχω αμφιβολία ότι είναι συγκίνηση ναβρίσκεσαι με γονείς, αδελφούς, αδελφές,ανίψια, φίλους, με αγαπημένους ανθρώπους

τελικά, γύρω από ένα τραπέζι, αδιάφορο αν σε σπί-τι, ταβέρνα, εξοχή, να αγκαλιάζεσαι ανοικτά ή με ταμάτια με πρόσωπα αγαπημένα, να σκορπάς αισθή-ματα αγάπης, χαράς, συγκίνησης, ικανοποίησης.

Θυμάμαι την μάνα και τις αδερφές, καλόγνωμανα σκοτώνονται να κάνουν το τραπέζι σε συγγενείςκαι φίλους, να σκορπάνε ζωντάνια και αγάπη,ώσπου να πάμε να έχουν ήδη ετοιμάσει τους λα-χταριστούς μεζέδες απλωμένους με αγάπη στατραπέζια, να σκοτώνονται να περιποιηθούν, να προ-σφέρουν, να δώσουν.

Η ίδια ατμόσφαιρα σε όλα τα σπίτια, περιποιητι-κή και γευστική να επιβάλλεται σε όλους, όπως τορηθέν «αν δεν ταιριάξεις δεν συμπεθεριάζεις» δενταίριαζες; Έφευγες για τόπους με ανωνυμία, ήτανόλοι τους ξεχωριστοί! Μα όλοι “ίδιοι’’; Δεν ήθελαν,δεν θέλουν να αρέσουν, μόνο να αντέχουν. Ανιδιο-τέλεια, ετοιμότητα, θυσιαστική προσφορά.

Από πάντοτε η Εστία ήταν Θεά της φωτιάς καιτης οικογένειας. Όπως το ότι η εστία είναι και τοσημείο σύγκλισης των ακτίνων του φωτός, πουπερνούν μέσα από ένα φακό (την ζωή μας), εκείσχηματίζεται και η εικόνα πιο ευκρινής, πιο λαμπε-ρή, ξεκάθαρη.

Εξ’ άλλου στο χωριό το τζάκι, η φυσική φωτιά,οι φλόγες, τα κάρβουνα, μισοσβησμένα ή χωνεμέ-να συμβόλιζαν το κρύψιμο της σπίθας των ευχάρι-στων στιγμών, αισθημάτων, καημών, πίκρας, πόνου,απογοήτευσης όλων των βιωμάτων μας. Ακόμη καιμισοχωνεμένα κάτω από την στάχτη μπορούσαν ναξανανάψουν, να τονώσουν την χαμένη φιλία, τηναπομακρυσμένη συγγένεια, να απαλύνουν την πί-κρα και τους καημούς φίλων, αγαπημένων, μπορού-

σαν είχαν την δύναμη να σπιθίζουν υποσχετικά ελ-πίδα, όραμα, γαλήνη, θέρμη, όνειρα, ανασαμό, δύ-ναμη.

Η φιλοξενία ήταν απτή, την γευόσουν με όλεςσου τις αισθήσεις, η φιλία, τα φιλιά, ο έρωτας, τογέλιο, η αγάπη, η πίκρα, ο πόνος, όλα και όλοι γύ-ρω από ένα τραπέζι: ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ.

Σπίτια ζεστά, άνθρωποι με χωρατά, με έξυπναπειράγματα σε στίχους, με κρασί διαλεγμένο πάντααπό τον πατέρα να βγάζει ατόφια την μυρουδιά τηςκρητικής γης.

Θυμάμαι επίσης ότι με μία ρέγκα, δυο σαρδέλ-λες, δυο ελιές, ένα κομμάτι μπακαλιάρο αλμυρό,που γίνεται πιο λύσσα όταν τον ψήσεις στα κάρβου-να και άφθονο κρασί, στο καφενείο (Τοπική Βουλή)ατέλειωτες συζητήσεις για πολιτική, κοινωνική αδι-κία, λόγια σοφά, πονεμένα και γελαστά. Ασπρό-μαυρα μεθυσμένα κομμάτια μιας λαχανιασμένηςζωής που ξεκουράζονταν μόνο εκεί και ανάσαινανμόνο με την εκδοχή του βαρελίσιου κρασιού. Ευω-χίες και πνευματώδεις κουβέντες κρητικής ατμό-σφαιρας.

Θυμάμαι πιο πολύ την φιλόξενη διάθεση, αλλάκαι την θυσιαστική προσφορά, από μάνες, αδερ-φές, άφανες, αλλά με φιλότιμη λεβεντιά. Αναρω-τιέμαι ακόμα τι τις έκανε να δίνονται, να δίνουν έτσιαλογάριαστα, αφτιασίδωτα, ανυπόκριτα. Αγιασμέ-νες με θέληση, με ηρωισμό υπακούοντας σε ένακραδασμό της ψυχής τους υπέρλογο και όχι να δεί-ξουν στους γύρω τους τις καινούριες κουρτίνες καιχαλιά της νεόπλουτης φιλοδοξίας μας που γίνεταισήμερα. Οι γυναίκες αυτές δεν έδιναν, δεν δίνουνγια να τις ευχαριστήσουμε, ούτε αγαπούσαν για νααγαπηθούν, αγαπούσαν και έδιναν, δίνουν, προτούκαν σκεφτούν και λογαριάσουν.

Είναι αυτές οι ΔΥΝΑΜΕΙΣ που επέτρεπαν, επι-

τρέπουν την συμμετοχή στην ιδανική για μένα,ομορφιά του Συμποσίου, που είναι σε θέση να πλη-σιάσουν και να δώσουν την δύναμή τους σε όλουςμας.

Μόνο το γέλιο τους και το φιλί τους έχουν τηνδύναμη να απαλύνουν και καταλύσουν τον πόνο,είναι οι άνοιξες της ψυχής στην θέα τους μόνο.

Μας γελάνε με την ψυχή τους στο πρόσωποόπως μας φιλάνε με την ψυχή στο στόμα. Το γέλιοτους και το φιλί τους, ύψη μεταφυσικά στη ζωή μας,μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό, από την ίδια μά-λιστα πηγή. Με την μία μας δίνουν την ψυχή τουςμε την άλλη την αγάπη τους.

Σήμερα γελάμε γιατί δεν λογαριάζουμε το τέ-λος (είμαστε όλοι αθάνατοι) και σκοτεινιάζουμεόταν το μετράμε.

Θυμάμαι ότι στο χωριό υπήρχε αυθόρμητος σε-βασμός στα υλικά αγαθά, τα λιγοστά τότε, ιδιαίτε-ρα σε αυτά της τροφής. Γνώριζαν ότι η στέρηση ενι-σχύει την προσδοκία της απόλαυσης, ότι δίνει νο-στιμιά και γεύση στην ίδια την απόλαυση.

Σήμερα όμως η ατμόσφαιρα από το “μεγάλο φα-γοπότι’’ γίνεται όλο και πιο αισθητή. Μαγειρεύουμεπερισσότερα απ’ ότι μπορούμε να φάμε. Στην έξο-δό μας παραγγέλνουμε περισσότερα απ’ ότι ως ορ-γανισμός έχουμε ανάγκη. Δεν τρώμε, καταβροχθί-ζουμε, αφήνοντας πίσω μας μεγάλες ποσότητεςτροφής. Εξ’ άλλου για το “αστείο’’ πόσες φορές δεναγοράζουμε «τρία στην τιμή των δύο» ενώ στην ου-σία έχουμε ανάγκη ένα!!!

Αυτές τις μέρες ας ξεχάσουμε την ανηθικότη-τα της αφθονίας και ας σκεφτούμε λίγο την ηθικήτης πείνας, πνευματικής και υλικής και ας πράξου-με λίγο όπως οι μάνες και αδερφές του τότε ΧΩΡΙ-ΟΥ ΜΑΣ!

Γ.Φ.



Συνέχεια απ’ το προηγούμενο φύλλο

1900

77 2/4/99 – 12/11/1901 Γεώργ. Θεοτόκης

78 12/11/01 – 24/11/02 Αλέξ. Ζαΐμης

79 24/11/02 – 14/6/03 Θεόδ. Δηλιγιάννης

80 14/6/03 – 28/6/03 Γεώργ. Θεοτόκης

81 28/6/03 – 6/12/03 Δημήτριος Ράλλης

82 6/12/03 – 16/12/04 Γεώργ. Θεοτόκης

83 16/12/04 – 31/5/05 Θεόδ. Δηλιγιάννης


85 8/12/05 – 7/7/09 Γεώργ. Θεοτόκης


87 15/8/09 – 18/1/10 Κυριακ. Μαυρομιχάλης

88 18/1/10 – 6/10/10 Στέφαν. Δραγούμης

89 6/10/10 – 25/2/15 Ελευθ. Βενιζέλος

90 25/1/15 – 10/8/15 Δημήτρ. Γούναρης

91 10/8/15 – 24/9/15 Ελευθ. Βενιζέλος

92 24/9/15 – 25/10/15 Αλέξ. Ζαΐμης

93 25/10/15 – 9/6/16 Στέφαν. Σκουλούδης

94 9/6/16 – 3/9/16 Αλέξ. Ζαΐμης

95 3/9/16 – 27/9/16 Νικ. Καλογερόπουλος

96 19/9/16 – 27/6/17 Ελευθ. Βενιζέλος

97 27/9/16 – 21/4/17 Σπυρίδων Λάμπρος

98 21/4/17 – 14/6/17 Αλέξ. Ζαΐμης

99 14/6/17 – 4/11/20 Ελευθ. Βενιζέλος


101 24/1/21 – 3/5/22 Νικ. Καλογερόπουλος

102 26/3/21 – 3/5/22 Δημήτρ. Γούναρης

103 3/5/22 – 9/5/22 Νικόλ. Στράτος

104 9/5/22 – 28/8/22 Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης

105 28/8/22 – 16/9/22 Νικόλ. Τριανταφυλλάκος

106 16/9/22 – 17/9/22 Αναστάσιος Χαραλάμπης

107 17/9/22 – 14/11/22 Σωτήριος Κροκιδάς

108 27/11/22 – 11/1/24 Στυλιανός Γονατάς

109 11/1/24 – 6/2/24 Ελευθ. Βενιζέλος

110 6/2/24 – 12/3/24 Γεώργ. Καφαντάρης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

111 12/3/24 – 24/7/24 Αλέξ. Παπαναστασίου

112 24/7/24 – 7/10/24 Θεμιστοκλής Σοφούλης

113 7/10/24 – 26/6/25 Ανδρέας Μιχαλακόπουλος

114 25/6/25 – 19/7/26 Θεόδωρος Πάγκαλος

115 19/7/26 – 23/8/26 Αθανάσιος Ευταξίας

116 23/8/26 – 4/12/26 Γεώργιος Κονδύλης

117 4/12/26 – 4/7/28 Αλέξ. Ζαΐμης

118 4/7/28 – 26/5/32 Ελευθ. Βενιζέλος

119 26/5/32 – 5/6/32 Αλέξ. Παπαναστασίου

120 5/6/32 – 3/11/32 Ελευθ. Βενιζέλος

121 3/11/32 – 16/1/33 Παναγής Τσαλδάρης

122 16/1/33 – 6/3/33 Ελευθ. Βενιζέλος

123 6/3/33 – 10/3/33 Αλέξανδρος Οθωναίος

124 10/3/33 – 10/10/35 Παναγής Τσαλδάρης

ΒΑΣΙΛΕΙΑ

125 10/10/35 – 30/11/35 Γεώργιος Κονδύλης

126 30/11/35 – 12/4/36 Κων/νος Δεμερτζής

127 13/4/36 – 29/1/41 Ιωάννης Μεταξάς

128 29/1/41 – 18/4/41 Αλέξανδρος Κορυζής

Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

129 21/4/41 – 14/4/41 Εμμ. Τσουδερός

130 14/4/41 – 26/4/44 Σοφοκλής Βενιζέλος

131 26/4/44 – 3/1/45 Γεώργιος Παπανδρέου

ΒΑΣΙΛΕΙΑ

132 3/1/45 – 8/4/45 Νικολ. Πλαστήρας

133 8/4/45 – 11/8/45 Πέτρος Βούλγαρης

134 11/8/45 – 17/10/45 Πέτρος Βούλγαρης

135 17/10/45 – 1/11/45 Αρχ/πος Δαμασκηνός

136 1/11/45 – 22/11/45 Παναγιώτης Κανελλόπουλος


138 4/4/46 – 18/4/46 Παναγιώτης Πουλίτσας

139 18/4/46 – 2/10/46 Κων/νος Τσαλδάρης


141 24/1/47 – 29/8/47 Δημήτριος Μάξιμος






147 30/6/49 – 6/1/50 Αλέξ. Διομήδης

148 6/1/50 – 23/3/50 Ιωάν. Θεοτόκης

149 23/3/50 – 15/4/50 Σοφοκλής Βενιζέλός

150 15/4/50 – 21/8/50 Νικόλ. Πλαστήρας



Συνέχεια στο επόμενο φύλλο

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (1827-2009)Επιμέλεια: Κ. Πάγκαλος

ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΚΡΥΦΟ ΧΑΡΤΙΜπαίνει κάποιος τύπος στο μπαρ, παραγγέλνει ένα διπλό ουίσκι. Το

πίνει, ρίχνει μια ματιά στην τσέπη του πουκάμισού του και παραγγέλνει

πάλι διπλό το ουίσκι. Ξαναρίχνει πάλι τη ματιά στην τσέπη του πουκά-

μισού του και παραγγέλνει πάλι διπλό το ουίσκι. Αυτό γίνεται για πολ-

λές φορές. Κάποια στιγμή κι ενώ ξανακοίταζε την τσέπη και παρήγγει-

λε πάλι το διπλό του ουίσκι, τον ρώτησε ο μπάρμπαν:

― Μπορείς να μου πείς γιατί κοιτάζεις στην τσέπη του πουκάμισου

και μετά παραγγέλνεις ποτό;

Και ο τύπος απαντάει:

― Έχω μια φωτογραφία της γυναίκας μου στην τσέπη και μόλις αρ-

χίσει να μου φαίνεται ωραία ξέρω ότι είναι καιρός να πάω σπίτι.

ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑΛέγε-λέγε ο πατέρας κάθε μέρα, εκεί που βλέπανε τα πρόβατά

τους πάνω στο Ψηλορείτη, κατάφερε τον γιό του να τον παντρέψει. Ο

γιός βέβαια δεν ήξερε από τέτοια, γυναίκες, γάμους, αλλά ο πατέρας

του λέει ότι, από την ώρα που είπες το ναι εγώ στα έχω κανονίσει όλα.

Μετά τον αρραβώνα τον βάλανε και κοιμήθηκε με την κοπελιά. Φαί-

νεται άρεσε πολύ του γαμπρού ο ύπνος με γυναίκα και ο γάμος έγινε

νωρίς.

Την άλλη μέρα του γάμου η μάνα ενώ αποχαιρετούσε τον γιό της

του έδινε συγχρόνως και τις συμβουλές της.

― Να αγαπάς την γυναίκα σου να μη μαλώνετε, να σέβεσαι τα πε-

θερικά σου και να είσαι καθαρός. Να πλένεις τα πόδια σου.

Και ο γαμπρός όλο απορία.

― Πάλι βρε μάνα; Δεν τα έπλυνα στην αρραβώνιαση;

ΔΙΨΑΓΕΣ, ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΓΕΣΆδεια, να σχολάσει πιο νωρίς από τη δουλειά γιατί πεινούσε πολύ,

ζήτησε κάποιος υπάλληλος από το αφεντικό του.

― Πεινάς πολύ; ρωτά τ’ αφεντικό.

― Πεινάω, απαντά ο υπάλληλος.

― Τότε πιές ένα ποτήρι νερό.

Πίνει το πρώτο ποτήρι το νερό.

― Πιές και δεύτερο.

Το πίνει ο υπάλληλος, αλλά το αφεντικό του λέει να πιεί και τρίτο

και τέταρτο, μέχρι δέκα. Κάποια στιγμή ο κακόμοιρος φούσκωσε τόσο

πολύ που κόντεψε να σκάσει.

Οπότε τον ρωτάει το αφεντικό αν πεινάει ακόμη.

― Όχι, του απαντά ο φουκαράς.

― Είδες; Διψούσες, δεν πεινούσες.

Αντωνάκης Μανώλης


το Σκινοφάραγγο - Τεύχος 39

Documents

Transcript of το Σκινοφάραγγο - Τεύχος 39