ΦΕΣ τ. 3

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

τεύχος 3 ● σεπτέμβρης 2008 ● τιμή ενίσχυσης 1 €

Αφιέρωμα: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ 2006-2007

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΜΑθΗΤΕΣ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ-ΕΡΓΑζΟΜΕνΟΙ

Εμπρός για συνελεύσεις, απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις

ΕνΑνΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙθΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥβΕΡνΗΣΗΣ

Αγώνας για την ανατροπή!

2 Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα είμαστε ομάδες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που αγωνιζόμαστε ενάντια στο σύστημα του κέρδους, του πολέμου και του ρατσισμού, μέσα και έξω από τις σχολές μας.Παλεύουμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες. Για ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς εξετάσεις και βαθ-μολογία. Διεκδικούμε γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για καλύτερες υποδομές, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις των καθηγητών και των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια. Θέλου-με ένα πανεπιστήμιο που οι φοιτητές θα μπορούν να συζητούν και να παλεύουν ελεύθερα, γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε το άσυλο και διεκδικούμε τη διεύρυνση του.Τα πιο αποτελεσματικά μέσα για να παλεύουμε και να πετυ-χαίνουμε νίκες είναι οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις, οι απεργί-ες, οι διαδηλώσεις. Σε αυτούς τους αγώνες έχουμε συμμάχους τους πανεπιστημιακούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους.Η δράση μας δεν περιορίζεται μόνο στις σχολές. Παλεύου-με ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία, τη λιτότητα, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στηρίζουμε τις κινητοποιή-σεις των εργαζομένων επιδιώκοντας τον κοινό αγώνα μαζί τους γιατί έχουμε κοινά συμφέροντα να υπερασπιστούμε απέναντι σε κοινούς εχθρούς. Ταυτόχρονα παλεύουμε για το τσάκισμα του ρατσισμού και του σεξισμού μέσα στις σχολές, και κάθε διαχωρισμού που μας επι-βάλλουν οι «από πάνω». Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, την καταστροφή του περιβάλλο-ντος, που απειλούν τους λαούς όλου του κόσμου.Βασικό μας όπλο η ενότητα της Αριστεράς στη δράση, γι’ αυτό συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα μαζί με άλλα φοι-τητικά σχήματα, γι’ αυτό στηρίζουμε το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Αλλά χρειαζόμαστε και μια Αριστερά που να εμπνέ-εται από τις εξεγέρσεις του παρελθόντος και να παλεύει για την ανατροπή αυτού του συστήματος.Όραμά μας ένας διαφορετικός κόσμος όπου την εξουσία θα την έχουν οι εργαζόμενοι και όπου όλοι μαζί θα αποφασί-ζουμε για τις ανάγκες μας. Ένας πραγματικά σοσιαλιστικός κό-σμος, μακριά από καταπιεστικά καθεστώτα ή δήθεν σοσιαλιστι-κές κυβερνήσεις.Για να τα πετύχουμε όλα αυτά χρειαζόμαστε συλλογικότητα και ριζοσπαστική πολιτική, γι’ αυτό σας καλούμε να δυναμώσε-τε τους Φοιτητες-τριες Ενάντια στο Σύστημα σε κάθε σχολή. Να παλέψουμε μαζί για να αλλάξουμε τον κόσμο.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:● Δημόσια και πραγματικά δωρεάν παιδεία για όλους● Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης● 5% του ΑΕΠ για την παιδεία● Καμιά εφαρμογή - Κατάργηση του νέου Νόμου-πλαίσιο● Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες - Κάτω τα χέρια από το άσυλο● Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα● Καμιά συμμετοχή των φασιστών στους φοιτητικούς συλλόγους● Ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες - Δικαίωμα ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών που το επιθυμούν● Κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης - Αντίσταση στο μιλιταρισμό● Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - Όχι δαπά-νες για πολεμικούς εξοπλισμούς

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Η προσπάθεια εφαρμογής του νέου νόμου – πλαίσιο ξεκίνησε νω-ρίτερα την άνοιξη με την εφαρμογή της διάταξης για εκλογή των πρυτάνεων με νέα διαδικασία, δήθεν απευθείας από τους φοιτη-τές χωρίς τη μεσολάβηση εκλεκτόρων από τους φοιτητικούς συλ-λόγους και με το πρόσχημα της «πάταξης της διαφθοράς». Η κυ-βέρνηση απέτυχε να νομιμοποιήσει την πολιτική της αφού, παρά το ότι οι διαδικασίες πραγματοποιήθηκαν, κατά τόπους ελάχιστοι ή κανένας φοιτητής, δεν συμμετείχε. Βέβαια τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα αν δεν υπήρχαν συγχύσεις (ΔΑΡΑΣ) ή υποτίμηση (ΠΚΣ) της σημασίας της μάχης αλλά και πο-λιτικές αδυναμίες (ΕΑΑΚ) γύρω από τους όρους με τους οποίους δίνουμε τη σύγκρουση.Ωστόσο, τα μέτωπα είναι ακόμη ανοικτά. Δεν είναι καθόλου δε-δομένο ότι ο νόμος – πλαίσιο θα εφαρμοστεί. Το «ένα σύγγραμμα ανά μάθημα», τα ασφυκτικά περιορισμένης διάρκειας εξάμηνα, οι ρυθμίσεις για το άσυλο, προκαλούν αντιδράσεις και μαζί με τις υπόλοιπες εφαρμογές των νόμων για την τριτοβάθμια εκπαίδευ-ση (όπως η αξιολόγηση, σελ 6-7) μπορούν να δώσουν την αφορμή για να αναθερμανθεί η μάχη για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.

Β ασικός άξονας πάνω στον οποίο στηρίζονται όλες οι αντιμεταρ-ρυθμίσεις στην παιδεία είναι η διαρκής υποχρηματοδότηση. Οι ελ-λείψεις σε υποδομές, σε προσλήψεις καθηγητών, σε συγγράμματα, είναι αναγκαία για το «σπρώξιμο» του Δημόσιου πανεπιστημίου προς τα δίδακτρα, τους ιδιώτες και τη λειτουργία με τους όρους της αγο-ράς, αλλά και για την υποβάθμισή του ώστε να μπορούν να το αντα-γωνιστούν τα ιδιωτικά ΚΕΣ, κολέγια και ΙΕΚ. Ειδικά φέτος η μάχη για αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως θα αναγκαστεί να κόψει κι άλλα κονδύλια για να ανταπεξέλθει στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Την ίδια ώρα βέβαια η Ελλάδα παρα-μένει πρώτη χώρα στην ΕΕ και τρίτη στο ΝΑΤΟ στο ποσοστό του ΑΕΠ ( περίπου 4,5 %) που ξοδεύεται για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για αποστολές στο Αφγανιστάν, το Κόσσοβο και αλλού, και για επέκτα-ση της βάσης της Σούδας για τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών πολέ-μων! Απέναντι στην πολιτική της υποχρηματοδότησης χρειάζεται να ξαναχτίσουμε τον πανεκπαιδευτικό συντονισμό με τους δασκάλους της ΔΟΕ, τους καθηγητές της ΟΛΜΕ και τους μαθητές. Να διεκδι-κήσουμε λεφτά για τις δικές μας ανάγκες, για δωρεάν σίτιση και στέγαση, για δωρεάν μετακινήσεις, αλλά και συνολική ανατροπή της πολιτική ς της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων.

Η κυβέρνηση πέρασε μέσα στο κατακαλόκαιρο τα νομοσχέδια για την έρευνα και τα μεταπτυχιακά καθώς και για την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (σελ. 5) παρακάμπτοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος! Παρά την πλατιά απονομιμοποίησή της στα μάτια των εργαζομένων και της κοινωνίας, η Ν.Δ. επιμένη να εφαρμόσει το σχέδιο για την εξάρτηση της εκπαίδευσης από την αγορά (σελ 13).

Καμιά εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ

Χρηματοδότηση

3σεπτέμβρης 2008

Γνωριμία με το έντυπο των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο ΣύστημαΦτάσαμε αισίως στο 3ο τεύχος. Οι εξεταστικές και οι καλοκαιρινές διακοπές δεν επέ-τρεψαν στο τεύχος Νο 2 να φτάσει στα νούμερα του Νο 1. Είμαστε έτοιμοι όμως να επανέλθουμε δριμύτεροι. Με 20 σελίδες αυτή τη φορά, ξεκινάμε από την αρχή της χρονιάς για να έρθουμε σε επαφή με χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες. Εκτός από τη διακίνηση «χέρι με χέρι», θα μπορείτε να μας διαβάσετε και στο fes.dea.org.gr. Ήδη σχεδιάζουμε το επόμενο τεύχος, φιλοδοξώντας να κυκλοφορήσει το Νοέμβρη με μεγά-λο αφιέρωμα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Περιμένουμε παρατηρήσεις, άρθρα, φωτό, ή απλά ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων στο e-mail [email protected]. Θα μας βρείτε στις παρακάτω πόλεις:

Αθήνα 6945498732 - 210 3306286 Θεσσαλονίκη 6976034706 Πάτρα 6945077461Ηράκλειο 6975206490

Ρέθυμνο 6932008743 Κοζάνη 6975522509Γιάννενα 6945704488Λιβαδειά, 6948364232Βόλος, 6979459034

Κι αυτό γιατί οι επιθέσεις της κυβέρνησης στα δικαιώματά μας δεν σταματούν μέσα στο χώρο που σπουδάζουμε. Προχωρούν σε όλα τα δικαιώματά μας, όπως με τη στράτευση στα 18, με νέους ρατσιστικούς νόμους (σελ 20) κλπ. Φτάνουν στα εργασιακά μας δι-καιώματα, το τι μισθούς θα παίρνουμε αν και όταν καταφέρουμε να

βρούμε δουλειά, τι ασφαλιστικά δικαιώματα θα έχουμε. Η νεοφιλε-λεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, μετά τον ΟΤΕ έχει βάλει στο στόχαστρο την Ολυμπιακή και τους Σιδηροδρόμους. Πρόκειται για την ίδια τακτική που έχει οδηγήσει τα αεροπλάνα των «μικρών και ευέ-λικτων εταιρειών» να πέφτουν σαν τις μύγες σε όλο τον κόσμο, που ευθύνεται για τα σιδηροδρομικά ατυχήματα στην Αγγλία.Υπάρχει όμως απάντηση σ’ αυτές τις επιθέσεις. Απέναντί της είναι η δύναμη των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών και διαδηλωτών για το Ασφα-λιστικό πέρυσι το χειμώνα, είναι η δύναμη που ανέτρεψε τα σχέδια της κυβέρνησης τα τελευταία δύο χρόνια για «μεταρρύθμιση στην παιδεία χω-ρίς αντιδράσεις» και για την αναθεώρηση του Συντάγματος (βλ. Αφιέρωμα, σελ 9-12). Οι 30.000 διαδηλωτές στη ΔΕΘ, περισσότεροι εργαζόμενοι και νεολαίοι από κάθε άλλη φορά, δείχνουν ότι αυτή η δύναμη αυτή είναι εδώ και μπορεί να συγκρουστεί αποτελεσματικά με την κυβερνητική πολιτική.Κάθε μέρα που περνά η κυβέρνηση δείχνει όλο και πιο αδύναμη να ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις, αδύναμη να πείσει είτε για «τη σεμνότητα και ταπεινότητά της», είτε για την «αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεών της». Είναι ευκαιρία να τελειώνουμε μια και καλή μ’ αυτήν και την πολι-τική της συνολικά. Για να το πετύχουμε θα χρειαστεί να απλώσουμε το δίκτυο της αντίστασης μέσα σε κάθε σχολή και αμφιθέατρο. Να αναδεί-ξουμε τη σύνδεση ανάμεσα σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τη συνολικότερη πολιτική για την παιδεία. Να οργανώσουμε τη συζήτη-ση για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την υποχρηματοδότηση με προκηρύξεις, ενημερώσεις και εκδηλώσεις. Να προετοιμάσουμε μαζικές Γενικές Συνελεύσεις για να συντονίσουμε όλες εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν να αντισταθούν. Να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη στους αγώνες των εκπαιδευτικών και των εργαζομέ-νων και να συντονίσουμε τη δράση και τις κινητοποιήσεις μας με τις απεργίες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Βήμα το βήμα να ξα-ναπιάσουμε το νήμα των καταλήψεων και των διαδηλώσεων. Μπορούμε να τους ανατρέψουμε!

Δημήτρης Μπάρκας, Πάντειος

ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!Φοιτητές-εργαζόμενοι

κοινός αγώνας


Το φετινό κάμπινγκ των «Φοιτητών-τριων ενάντια στο Σύστημα» πραγματοποιήθηκε 16-21 Ιουλίου στη Σκοτίνα Πιερίας. Μετά από μία χρονιά γεμάτη αγώνες και στο χώρο της εκπαί-δευσης αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία, ο στόχος του κάμπινγκ ήταν να βρεθούμε όλοι μαζί, και να συνδυάσουμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές και τη διασκέδαση, με έναν απο-λογισμό της χρονιάς που πέρασε και προετοιμασία για τους αγώνες που έρχονται.

Και αυτό το «όλοι μαζί» ήταν το κλειδί της επιτυ-χίας του κάμπινγκ, αφού δημιουργήσαμε ένα κλίμα συλλογικότητας και συντροφικότητας που μας έκανε να μην θέλουμε να φύγουμε!Εξίσου συλλογικός όμως ήταν και ο τρόπος που κάναμε την προετοιμασία για το κάμπινγκ: Οργα-νώνοντας αφισοκολλήσεις και μαζικές εξορμή-σεις σε σχολές, γειτονιές και νεολαιίστικα στέκια. Μοιράζοντας χιλιάδες φυλλάδια στα αντιρατσι-στικά φεστιβάλ της Αθήνας και της Θεσσαλο-νίκης, όπως και στο Rockwave, κάνοντας έτσι περισσότερο γνωστές τις ομάδες μας.Στο κάμπινγκ, με αφορμή τα 40 χρόνια από το Μάη του ’68, προβλήθηκαν ταινίες και έγιναν συζητήσεις με θέματα, από τη μία τον παγκόσμιο Μάη με τα κινήματα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, και από την άλλη την επίδραση των κινημάτων αυτών στην Ελλάδα και τις διαδικασίες που οδή-γησαν στην εξέγερση του πολυτεχνείου και στους αγώνες της μεταπολίτευσης. Παράλληλα στη συνέλευση των «Φοιτητών-τριων ενάντια στο Σύστημα» απολογίσαμε τη δουλειά που κάναμε τη χρονιά που πέρασε, ανταλλάξαμε εμπειρίες, εικόνες και απόψεις, θέσαμε στόχους για το επόμενο διάστημα και συνθέσαμε όλοι μαζί το έντυπο που κρατάτε αυτή τη στιγμή στα χέρια σας! Το Σαββα-τοκύριακο, στον ίδιο χώρο έγινε και το 3ο κάμπινγκ του «Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών» και της κίνησης «Απελάστε το ρατσισμό». Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία έλληνες και μετανάστες να κου-βεντιάσουμε μαζί, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και να οργανώσουμε δράσεις από τη νέα χρονιά με τη λογική των κοινών αγώνων ελλήνων και «ξένων» ως πάλη ενάντια στο ρατσισμό.Στο κάμπινγκ πέρα από τις συζητήσεις οργανώσαμε από κοινού τη διασκέδασή μας με τουρνουά (τάβλι, σκάκι, αθλημάτων) όπως και τις βραδιές μας με μουσική, ψησταριές και πάρτι!

Eύα Παπατζανή, Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης

Κάμπινγκ Νεολαίας 2008

Η Αριστερή Ενότητα έκανε νωρίς φέτος την εμφάνισή της με την έκ-δοση φυλλαδίου που ενημερώνει τους πρωτοετείς: «…Κάποιοι όμως θέλουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση σαν το σχολείο, αυταρχική και αποστειρωμένη, εντατικοποιημένη και χωρίς ακαδημαϊκές ελευθερί-ες…» και για να εμποδιστεί αυτή πολιτική «… χρειάστηκε το φοιτητικό κίνημα να δώσει σκληρές μάχες τα τελευταία χρόνια.», αναφέρει με-ταξύ άλλων το φυλλάδιο.Είναι μια καλή αρχή για να δώσουμε ακόμη καλύτερη συνέχεια στην περυσινή δράση μας. Δράσεις που περιλάμβαναν την έκδοση αφί-σας για το πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, τη διοργάνωση εκδήλωσης στα πλαίσια του τριημέρου του Πολυτεχνείου. Αλλά και σε αρκετές σχολές υπήρχαν δράσεις για τις απεργίες και εκδηλώσεις για το ασφαλιστικό, καθώς και για θέματα όπως ο ρατσισμός, το πε-ριβάλλον ή ο Μάης του ’68. Φέτος θα χρειαστεί να αποφύγουμε «αδράνειες» και «δυσλειτουργίες» που μας ταλαιπώρησαν πέρυσι και να είμαστε πολύ πιο έτοιμοι και αποφασισμένοι να πρωταγωνιστήσουμε μέσα σε κάθε σχολή. Στόχος της Αριστερής Ενότητας θα πρέπει να είναι η αποτροπή της εφαρμο-γής κάθε διάταξης του νέου νόμου – πλαίσιο, με μαχητικό και μαζικό τρόπο αλλά και η ανάπτυξη του πανεκπαιδευτικού συντονισμού με τις κινητοποιήσεις δασκάλων, καθηγητών και μαθητών.Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να μην πληρώσουμε εμείς την οι-κονομική κρίση με μείωση των κονδυλίων για την παιδεία, την υγεία, τους μισθούς. Επιπλέον, πρέπει να ανοίξουμε με ακόμη πιο μαζικό τρόπο το ζήτημα της αντίστασης στις ιδιωτικοποιήσεις (Ολυμπιακή, ΟΣΕ, λιμάνια κλπ) και του συντονισμού με το εργατικό κίνημα.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ


Αιφνιδιαστικά, μέσα στην εξεταστική περίοδο του Ιουνίου, η κυβέρνηση ψήφισε το νέο της νομοσχέδιο για την αναγνώριση των κολεγίων και των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ), παρακάμπτοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος. Η χρονική περίοδος για την ψήφισή του δεν επιλέχθηκε τυχαία. Η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε το γεγονός της εξεταστικής περιόδου και ότι μεσολαβούσε καλοκαίρι και προχώρησε στην ψήφιση του νομοσχεδίου με σκοπό να αποφύγει αντιδράσεις από τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς. Η κίνηση αυτή δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις τις κυβέρνησης και του Στυλιανίδη την ίδια στιγμή που μιλάνε για διάλογο…

Σ ήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν 30 κολέγια με 19.000 σπουδαστές περίπου. Ο τζίρος τους από τα δίδακτρα που κατατίθενται, ετησίως φτάνει τα 110 εκατομμύρια ευρώ και με την εγγραφή όλο και περισσότερων αποτυχόντων από τις

πανελλαδικές εξετάσεις αναμένεται να διπλασιαστεί φέτος, φτάνο-ντας τα 220 εκατομμύρια ευρώ μετατρέποντας τα ΚΕΣ σε οικονομι-κούς κολοσσούς.Μέχρι τώρα τα ΚΕΣ και τα κολέγια αποτελούσαν δομές «μη τυπικής εκπαίδευσης» και υπάγονταν στο υπουργείο εμπορείου. Από εδώ και στο εξής θα θεωρούνται δομές «εκπαιδευτικής διαδικασίας» και θα υπάγονται στο υπουργείο παιδείας. Πλέον αυτές οι επιχειρήσεις θα πωλούν εκπαίδευση και όχι κατάρτιση όπως μέχρι τώρα.Το επιχείρημά της κυβέρνησης ήταν ότι με την αναβάθμιση αυτή «θα αποτραπούν χιλιάδες φοιτητές από το να ταξιδεύουν στο εξωτερικό, ξοδεύοντας μια περιουσία σε έξοδα διαβίωσης». Στην πραγματικότη-τα οι ρυθμίσεις αυτές ενισχύουν το κεφάλαιο και τις ιδιωτικοποιήσεις αυτό το καταλάβαμε όλοι μας μέσα στο καλοκαίρι και ειδικά μετά την ανακοίνωση των φετινών βάσεων.Οι δηλώσεις λοιπόν του υπουργού παιδείας Στυλιανίδη ότι «βάλαμε τάξη στο χάος της μεταλυκειακής εκπαίδευσης» και «δημιουργήσαμε προοπτικές και σε ανθρώπους που έτυχε από τη ζωή να μην μπορέσουν να περάσουν στις πανελλαδικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο» κάθε άλλο παρά με το μέρος μας είναι.Αντίθετα, με τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις έμειναν εκτός ΑΕΙ – ΤΕΙ 60.000 απόφοιτοι λυκείων εκ των οποίων 29.183 δεν πέρασαν σε κανένα ανώτατο ίδρυμα και οι 30.000 δεν δήλωσαν καν μηχανογρα-φικό. Από τους 97.407 υποψήφιους όλων των κατηγοριών πέρασαν οι 68.224 (34.122 σε ΑΕΙ και 26.004 σε ΤΕΙ). Την ίδια στιγμή που μαθητές κόβονται στις πανελλαδικές και μένουν κενές θέσεις πρωτοετών στα ιδρύματα, τμήματα στις περιφέρειες αποδυναμώνονται και κλείνουν ή συγχωνεύονται, το Υπουργείο σπρώ-χνει τη νεολαία σε άλλες κατευθύνσεις… στην επί πληρωμή παιδεία.Αξίζει να σημειωθεί πως φέτος έμειναν 18.435 θέσεις πρωτοετών κε-νές (οι οποίες εμφανίζονται σε 90 από τα 195 τμήματα ΤΕΙ, σε 23 ει-σάγεται μονοψήφιος αριθμός φοιτητών και σε 5 τμήματα ο αριθμός των εισακτέων είναι μηδενικός).Η βάση του 10 – το μεγαλύτερο εμπόδιο των μαθητών να μπουν σε κάποια σχολή – αλλά και η αδυναμία των οικογενειών να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε άλλη πόλη και να συντηρήσουν δύο σπίτια αφού τα έξοδα συνέχεια αυξάνονται, σπρώχνουν τη νεολαία στην ιδιωτική εκ-παίδευση πληρώνοντας χιλιάδες ευρώ (5-7.000 το χρόνο για προπτυχι-ακό και 10-12.000 για μεταπτυχιακό), σπουδάζοντας σε μια σχολή που ελπίζουν να τους φέρει καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση.Επιπρόσθετα, με τη μαζική εισαγωγή σπουδαστών στα ΚΕΣ και την αναγνώρισή τους επιχειρείται να εισαχθεί ο ανταγωνισμός ανάμεσα

σε αυτούς τους απόφοιτους και τους απόφοιτους των ΑΕΙ και – ιδιαί-τερα – των ΤΕΙ. Από τον ίδιο – κοινό πλέον – επαγγελματικό κλάδο οι εργοδότες θα μπορούν να διαλέγουν αυτούς με την άμεσα και προ-σωρινά εφαρμόσιμη γνώση αφού αυτοί θα έχουν το λιγότερο δυνατό κόστος (σε διάστημα προσαρμογής, μισθό, εξοικείωση με εντατικο-ποιημένη εργασία). Τα ΑΕΙ –ΤΕΙ με αυτήν την πίεση θα αναγκαστούν να υποβαθμίσουν το έργο τους σύμφωνα με τους κανόνες τις αγοράς (κατάρτιση). Ουσιαστικά πρόκειται για την εξίσωση των δικαιωμάτων όλων προς τα κάτω.Εμείς σαν ΦΕΣ θέλουμε να έχουμε όλοι μας ίσες ευκαιρίες στη μόρ-φωση, διεκδικούμε την κατάργηση της βάσης του 10 και ελεύθερη πρόσβαση σε όλη την παιδεία σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αν όλα τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν στα δημόσια ιδρύματα, την ίδια στιγμή θα έκλειναν όλα τα κολέγια, ΙΕΚ, ΚΕΣ. Αυτή είναι η μόνη λύση που θα εξασφαλίσει από τη μια να μην πληρώνουν οι οικογένειες των εργα-ζομένων δίδακτρα στους ιδιώτες και από την άλλη να έχουμε όλοι εργασιακά δικαιώματα.Γι’ αυτό διεκδικούμε να αυξηθεί ο προϋπολογισμός για την εκπαίδευ-ση, να δοθούν χρήματα για εγκαταστάσεις, συγγράμματα, εργαστηρι-ακό εξοπλισμό, μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Να υπάρχει δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές. Εμείς με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους δίπλα μας θα συνεχίσουμε τους αγώνες διεκ-δικώντας αυτά που μας ανήκουν.

Πάνος Παρθένης, Λογιστική ΤΕΙ ΚοζάνηςΝτόρα Σαρδέλη, Διακοσμητική ΤΕΙ Αθήνας

ΕΛΕΥθΕΡη ΠΡΟΣβΑΣη ΣΕ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ

Όχι στην αναγνώριση των ΚΕΣ


ΟΧΙ στην ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - Έξω

Η αξιολόγηση είναι ήδη νόμος ψηφισμένος από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2005 και αυτήν την περίοδο γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί στα ελληνικά δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ. Τα βασικά σημεία του τωρινού νο-μοσχεδίου περιλαμβάνουν το ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς και συσσώρευσης πιστωτικών μονάδων και το παράρτημα διπλώματος που διευρύνουν ακόμη περισσότερο το θέμα των πιστωτικών μονά-δων και το σπάσιμο των πτυχίων, ιδρύει την ΑΔΙΠ(Αρχή διασφάλι-σης ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση) μία διορισμένη «ανεξάρ-τητη» αρχή που θα προσπαθεί να επιβάλλει έμμεσα τις αλλαγές,

Έλεχγος των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμιαΤα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση, τα παπαγαλάκια της και οι επιχειρηματίες για να επιβάλλουν την αξιολόγηση είναι πολύ συγκεκριμένα. Ισχυρίζονται ότι θα βελτιωθεί το ερευνητικό έργο των ιδρυμάτων και ότι θα τιμωρούνται οι «αμελείς καθηγητές και φοιτητές». Επιπρόσθετα ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα είναι ότι η αξιολό-γηση θα φέρει την άμεση σύνδεση του πανεπιστημίου με την «αγορά εργασίας» αλλά και με τις «ανάγκες των επιχειρήσεων». Γίνεται ξεκάθα-ρο ότι τα κριτήρια της αξιολόγησης θα είναι προσανατολισμένα στην μείωση των κρατικών κονδυλίων και στην βαθμολόγηση της ακαδη-μαϊκής έρευνας σύμφωνα με τα κριτήρια που βάζουν οι επιχειρήσεις. Η αξιολόγηση που θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση στα δημόσια πα-νεπιστήμια είναι ακριβής αντιγραφή του βρετανικού συστήματος RAE και διαπιστώνεται ότι τα κριτήρια αξιολόγησης είναι πλήρως εναρμο-νισμένα με την εμπορευματοποίηση που προωθεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης στην εκπαίδευση. Χαρακτηριστικό σημείο είναι ότι μεγάλο κομμάτι της ορολογίας που χρησιμοποιείται στην αξι-

ολόγηση προέρχεται από το management των επιχειρήσεων. Γίνεται σαφές ότι μια πρώτη συνέπεια είναι η επιβολή περικοπών κονδυλίων και άλλων ποινών σε πανεπιστη-μιακά τμήματα που δεν θα πειθαρχήσουν με τις κατευθυντήριες γραμμές που θα βγάζει η επιτροπή αξιολόγη-σης και το υπουργείο Παιδείας. Με την σύν-δεση των κονδυλίων με την αξιολόγηση αναμ-φισβήτητα θα δημιουρ-γηθούν πανεπιστήμια,

καθηγητές και φοιτητές πολλών ταχυτήτων με στόχο την δημιουργία τμημάτων ελίτ και αριστείας αλλά και την διάλυση ή την υποβάθμιση πολλών άλλων τμημάτων. Επιπλέον, πολλά ιδρύματα θα αναγκαστούν να επιβάλλουν δίδακτρα, να εντατικοποιήσουν το πρόγραμμα σπου-δών και, φυσικά, να παρεμποδίσουν γενικές συνελεύσεις και κάθε είδους κινητοποιήσεις για να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες ανταγω-νισμού και υποχρηματοδότησης.

Το παράδειγμα της Exxon MobilΜία από τις σημαντικότερες συνέπειες θα είναι όπως έχει δείξει η δι-εθνής εμπειρία θα είναι η οριστική κατάργηση του κοινωνικού χαρα-κτήρα της πανεπιστημιακής έρευνας και ιδιαίτερα για πολύ σημαντικά αντικείμενα για την καθημερινή ζωή του ανθρώπου όπως η ιατρική, η φυσική, η ιστορία και τα οικονομικά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγ-μα της αλλοίωσης του κοινωνικού χαρακτήρας της έρευνας σε χώρες που εφαρμοσθεί το συγκεκριμένο μοντέλο αξιολόγησης είναι το εξής: Η Exxon Mobil μία από τους μεγαλύτερους πετρελαϊκούς κολοσσούς πριν λίγα χρόνια στις ΗΠΑ στην προσπάθεια της να προωθήσει ακόμη πιο πολύ την χρήση πετρελαίου έναντι των ανανεώσιμων πηγών, ανα-κοίνωσε σε πανεπιστήμια που είχαν πληγεί από την αξιολόγηση λόγω μείωσης κονδυλίων ότι δίνει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε όποια πανεπιστήμια ανακοινώσουν έρευνες που να αποδεικνύουν ότι το πε-τρέλαιο μολύνει λιγότερο από την ηλιακή και αιολική ενέργεια!(πολλά πανεπιστήμια αρνήθηκαν να πειθαρχήσουν στις ορέξεις του πολυεθνι-κού κολλοσού αλλά κάποια άλλα αναγκάστηκαν να πειθαρχήσουν και έτσι να εκδοθούν έρευνες με αυτό το αντι-επιστημονικό αποτέλεσμα).Το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση απορρίπτεται στο σύνολο του από όλη την φοιτητική Αριστερά αλλά και από τη μεγάλη πλειοψηφία των δυνάμεων της ΠΟΣΔΕΠ. Ανοικτό θέμα παραμένει στο τι μπορεί να απαντήσει το φοιτητικό κίνημα στις κατηγορίες που του αποδίδουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης στο ότι δεν έχει επιχειρήματα και προτάσεις περί αυτού του θέματος. Δύο άξονες πάνω στους οποίους θα μπορούσε το φοιτητικό κίνημα να αναπτύξει προτάσεις είναι κα-ταρχήν στο ότι η έρευνα, η διδασκαλία καθώς και όλες οι άλλες εκ-παιδευτικές διαδικασίες πρέπει να μείνουν έξω από τις ορέξεις των επιχειρήσεων και να παραμείνουν αποκλειστικά στην υπηρεσία του λαού και της κοινωνίας. Δηλαδή οι ανάγκες των ανθρώπων πάνω από τα κέρδη. Ένας 2ος άξονας είναι το πάγιο αίτημα του φοιτη-τικού κινήματος για ενίσχυση οργάνων όπως οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων, οργάνων που λειτουργούν ως ένα βαθμό με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και να μειωθούν πάρα πολύ οι εξουσίες συγκεντρωτικών και αντιδημοκρατικών οργάνων όπως το πρυτανικό συμβούλιο, ο πρύτανης ή η σύγκλητος.

Η αξιολόγηση είναι μία από τις ναυαρχίδες της επίθεσης της κυβέρνησης στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Η εφαρμογή της μαζί με τα νομοσχέδια της έρευνας και των μεταπτυχιακών έχει ως σκοπό την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων, τον ευτελισμό της ποιότητάς τους, την χειραγώγηση και πειθάρχηση της ακαδημαϊκής κοινότητας μέσω της υποχρηματοδότησης και του ελέγχου της ακαδημαϊκής έρευνας από τις επιχειρήσεις. Η νεοφιλελεύθερη αξιολόγηση είναι αντιδραστικό δημιούργημα πανευρωπαϊκής κατεύθυνσης που εφαρμόζεται όλο και σε περισσότερες χώρες της Ε.Ε. και έχει θεσπισθεί κυρίως από τις συμφωνίες Μπολόνια, Βερολίνου, Πράγας με τη συναίνεση των δεξιών κομμάτων και της σοσιαλδημοκρατίας.


ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙγΜΑ ΤηΣ βΡΕΤΑννΙΑΣ

οι εταιρείες απ’τις σχολές!

Τ ο παράδειγμα της αξιολόγησης στη Βρετανία είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνεπειών που θα έχει η αξι-ολόγηση εάν εφαρμοστεί στα ελληνικά πανεπιστήμια. Λόγω της εφαρμογής της αξιολόγησης στη Βρετανία έχουν κλείσει

μέχρι στιγμής πάνω από 80 πανεπιστημιακά τμήματα κυρίως θετικών και μηχανικών επιστημών π.χ. το τμήμα φυσικής του Πανεπιστημίου του Newcastle και το τμήμα χημείας του Exeter και του Keele έκλεισαν λόγω «δυσμενούς βαθμολόγησης» από την επιτροπή αξιολόγησης και αυτόματο κόψιμο κονδυλίων. Τα συγκεκριμένα τμήματα έπεσαν και θύ-ματα των συνεπειών της περιώνυμης ιδιωτικής χρηματοδότησης αφού βάσισαν τις ελπίδες τους στις χρηματοδοτήσεις εταιρειών. Τμήμα φυ-σικής της Αγγλίας έπεσε θύμα της ιδιωτικής χρηματοδότησης, αφού λόγω της μείωσης των κονδυλίων στράφηκε για να κάνει την έρευνα για την γνωστή εταιρεία Trident η οποία τελικώς πήρε πίσω τη χρηματοδό-τηση επειδή οι έρευνες που αφορούσαν τα προϊόντα της απέδειξαν ότι δεν είναι υγιεινά για τους καταναλωτές. Επίσης σοβαρά προβλήματα λειτουργίας λόγω της εφαρμογής της αξιολόγησης αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια London South Bank University, Greenwich University and Liverpool John Moores University, Queen Mary, University of London, για κλείσιμο επίσης προορίζεται και η αρχιτεκτονική του Cambridge.Το σύστημα RAE έχει στραγγαλίσει την πανεπιστημιακή διδασκαλία όπως αναφέρει η Βρετανική Ένωση Ιατρικής μιας και η χρηματοδότηση δίνεται στη βάση της απόδοσης ενός τμήματος στην έρευνα, ωθώντας τους πανεπι-στημιακούς να αφιερώνουν όλο και λιγότερο χρόνο στην διδασκαλία και τον περισσότερο στην απορρόφηση κονδυλίων. Όπως τονίζει η Stephanie Pain μια από τους διευθυντές του περιοδικού New Scientist “Ενώ κάποτε η έρευ-να ήταν κατά το πλείστον ουδέτερη, τώρα, πρέπει να ικανοποιεί μια ολόκληρη σειρά από χρηματοδότες. Τα ερευνητικά πορίσματα, αντί να είναι αμερόληπτα, χειραγωγούνται διακριτικά και «μαλάζονται», η ακόμη και κλειδώνονται στα συρτάρια εάν δεν εξυπηρετούν τα σωστά συμφέροντα. Το σπόνσορινγκ σπα-νίως έρχεται χωρίς όρους» Χαρακτηριστικές είναι και οι δηλώσεις της κ. Sally Hunt, επικεφαλής της ομοσπονδίας των Πανεπιστημιακών Καθηγητών στην Αγγλία, η οποία έχει δηλώσει επανελημένα ότι η εφαρμογή της αξιολόγησης εκεί είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία τμημάτων ελίτ (στα οποία εγγραφό-ταν η αφρόκρεμα των καθηγητών-φοιτητών), την υποβάθμιση των περισσο-τέρων καθώς και το κλείσιμο άλλων. Αυτό το σύστημα επίσης έχει οδηγήσει απώλεια θέσεων εργασίας (πάνω από 3500), σε πρακτικές προκατάληψης στην επιλογή προσωπικού, σε ευρεία απώλεια ηθικού του προσωπικού και στη συρρίκνωση του ερευνητικού έργου λόγω της υπερσυγκέντρωσης της χρη-ματοδότησης σε λίγους και την υπονόμευση της σχέσης μεταξύ διδασκαλίας και έρευνας. Μάλιστα, η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών και η Ένωση καθηγητών ασκεί κριτική ότι μέσω της αξιολόγησης οι γυναίκες υφίστανται τεράστιες και

οφθαλμοφανείς διακρίσεις εις βάρος τους. Στην Αγγλία το χτύπημα των δημόσι-ων πανεπιστημίων από την νεοφιλελεύθερη αξιολόγηση, η υπερβολική στροφή των σπουδών στην υπερεξειδίκευση σε συνδυασμό με την παράδοση της έρευ-νας στους επιχειρηματίες έχει καταστήσει στους αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εργαζόμενους χωρίς επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα αλλά και χωρίς γνώσεις γενικής παιδείας απαραίτητες για κάθε πολίτη.Τα παραπάνω είναι μια μικρή γεύση από τις επιπτώσεις που θα επιφέρει η τομή της αξιολόγησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στην κοινωνία. Στη χώρα μας η πίεση των κινητοποιήσεων έχει μπλοκάρει τη συνολική εφαρμογή του νόμου προς το παρόν, αλλά έχουν αρχίσει να γίνονται βήματα σε κάποιες σχολές για την ίδρυση επιτροπών αξιολόγησης. Καθήκον της Αριστεράς είναι να αναδεί-ξει το ζήτημα στις σχολές σαν ένα μέσο διάλυσης των Πανεπιστημί-ων, των εργασιακών μας δικαιωμάτων και της κοινωνικής έρευνας και να ενισχύσει τη δημιουργία κινήματος παιδείας απέναντι στην αξιολόγηση αλλά και στη συνολική εκπαιδευτική αποσάθρωση- με-ταρρύθμιση που επιδιώκει η Κυβέρνηση της Δεξιάς.

Κώστας Παπανικολάου, Πανεπιστήμιο ΠειραιάΔανάη Παπαδοπετράκη, Βιολογικό Κρήτης


Έ να παραπάνω βήμα στην κατεύθυνση αστυνόμευσης των πανεπιστημίων και εφαρμογής του νόμου-πλαίσιο αποτελούν οι φοιτητικές ταυτότητες που γίνεται προσπάθεια να επιβλη-θούν στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Οι ταυτότητες αυτές θα είναι

πλαστικοποιημένες κάρτες με bar code και μαγνητική ταινία που θα χρησιμοποιούνται ως πάσο και κάρτα εισόδου σε όλους τους χώρους του παν/στημίου από τους φοιτητές, το εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά ακόμη και από το διοικητικό προσωπικό. Επιπλέον, όταν έγινε αυτή η προσπάθεια, για να πάρουμε ως φοιτητές την ταυτότητα έπρεπε να υπογράψουμε ότι η ταυτότητα θα μας αφαιρεθεί σε περίπτωση «παρα-κώλυσης» των εκπαιδευτικών και διοικητικών λειτουργιών από μέρους μας, το οποίο πρακτικά σημαίνει αναστολή της φοιτητικής ιδιότητας ή και ακύρωση! Είναι προφανές ότι η παρακώλυση αναφέρεται σε κατα-λήψεις, σπασίματα μαθημάτων για να γίνουν συνελεύσεις, παρεμβά-σεις σε διοικητικά όργανα κ.λπ.. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι η ταυτότητα με τον τρόπο αυτό θα λειτουργεί ως ένα επιπλέον μέσο πειθάρχησης των φοιτητών, δρώντας ενισχυτικά στα πειθαρχικά συμ-βούλια που προβλέπει ο Εσωτερικός Κανονισμός.

Άλλωστε, πριν περίπου 2 χρόνια στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είχε επίσης επιχειρηθεί ο έλεγχος της εισόδου των φοιτητών στο πανεπι-στήμιο με ελεγκτές καρτών. Ωστόσο με απόφαση Γενικής Συνέλευσης για το ζήτημα, τα μηχανήματα καταστράφηκαν και το θέμα δεν ξα-νάνοιξε. Επιπλέον αν οι ταυτότητες δεν χρησιμοποιούνταν για έλεγχο εισόδου στους χώρους του πανεπιστημίου, δεν θα υπήρχε λόγος να έχουν ταυτότητες και τα μέλη του διοικητικού προσωπικού. Καθώς φαίνεται οι ταυτότητες έρχονται να λειτουργήσουν συμπληρωματικά στα security που με επιμονή προσπαθούν να περάσουν οι Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Κρήτης τα τελευταία χρόνια.Πιστεύουμε σε ένα ανοιχτό πανεπιστήμιο, όπου θα υπάρχει πραγμα-τικά ελεύθερη διακίνηση ιδεών, υπερασπιζόμαστε το άσυλο με τη γνωστή του ως τα τώρα μορφή και διεκδικούμε να μην ισχύσουν οι «Αστυνομικές Ταυτότητες του φοιτητή». Επιθέσεις σαν κι αυτή, πρέ-πει να φροντίσουμε να συναντούν την αντίδραση όλου του κόσμου των πανεπιστημίων και της κοινωνίας για να ανατραπούν!

Μαριάννα Καραγεώργη, Βιολογικό Κρήτης

Εδώ και αρκετό καιρό έχει ανοίξει το θέμα της αλλαγής οδηγού σπουδών στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπως άλλω-στε και σε πολλά τμήματα πανελλαδικά. Μετά την ψήφιση του νόμου πλαισίου τα πανεπιστήμια καλούνται να συμμορφωθούν με κανονι-σμούς που έχει απορρίψει σύσσωμη η πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και η κοινωνία, Η νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή οδηγία μιλάει για στα-διακή αντικατάσταση του πτυχίου από τον “Φάκελο Δεξιοτήτων”, έναν φάκελο στον οποίον θα καταγράφονται πιστωτικές μονάδες (ECTS).Το νέο μοντέλο πανεπιστημίου που προωθείται θα πρέπει να παράγει απο-φοίτους με εξειδικευμένες, αλλά αποσπασματικές, γνώσεις πάνω στις τελευταίες εξελίξεις της τεχνολογίας, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των επιχειρήσεων και των βιομηχανιών για εργαζόμενους με υψηλή κα-τάρτιση. Μέσα από τις σπουδές του ο κάθε φοιτητής θα είναι «ελεύθε-ρος να επιλέγει» κομμάτια γνώσεων, τα οποία θα είναι σταθμισμένα με «πιστωτικές μονάδες». Έτσι η αξία του πτυχίου ή των πτυχίων θα εξαρτά-ται από το πόσες πιστωτικές μονάδες έχει συλλέξει κανείς, οδηγώντας στον κατακερματισμό και την αποσπασματικότητα της γνώσης. Αυτό το «εξατομικευμένο» πτυχίο θα μεταφράζεται σε «εξατομικευμένες» εργα-σιακές σχέσεις, στοχεύοντας στην καρδιά των επαγγελματικών δικαιω-μάτων των αποφοίτων και στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Με τη σειρά του αυτό συνεπάγεται αφενός φτηνότερο ειδικευμένο εργατικό δυναμικό για τους καπιταλιστές, αφετέρου ένα συνεχές κυνήγι για πε-ρισσότερες πιστωτικές μονάδες για τους εργαζόμενους (βλ. Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης) υπό το φόβο της αντικατάστασης από νέους πιο εξειδικευμένους εργαζόμενους. Αξιοσημείωτο είναι ότι μετά από κάποιο χρόνο οι πιστωτικές μονάδες πολλαπλασιάζονται με έναν συντε-λεστή μικρότερο του 1 (δηλαδή μειώνονται) και αυτόματα προκύπτει η ανάγκη για επανακατάρτιση στα ΙΔΒΕ τα οποία προφανώς και θα πλη-ρώνει ο εργαζόμενος. Όλη αυτή η κατάσταση περιγράφεται με τον όρο ελαστική και επισφαλής εργασία.Το Πανεπιστήμιο Κρήτης μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί το πιο πειθήνιο όσον αφορά στην αντιμεταρρύθμιση της παιδείας (βλ. σπάσιμο ασύ-λου στο Ηράκλειο το καλοκαίρι, κινδυνολογίες καθηγητών για χάσιμο εξεταστικής σε φοιτητές που “απειθαρχούν”, επίθεση στην κατάληψη Ευαγγελισμού με το πρόσχημα της καταπάτησης του ασύλου που ο Νέος Νόμος Πλαίσιο τους δίνει πλέον το δικαίωμα να χρησιμοποιούν). Όσον αφορά και στην επικείμενη αλλαγή του οδηγού σπουδών λοιπόν, εισάγονται οι πιστωτικές μονάδες και ενισχύεται (μερικώς) η έννοια των κατευθύνσεων. Η κουρελοποίηση του πτυχίου δε θα περάσει και αυτό θα το καταφέρουμε μόνο ενωμένοι, φοιτητές-καθηγητές-κοινωνία με τους αγώνες μας.Ιάσωνας Γραμματικόπουλος, Φυσικό Κρήτης

Η κατάσταση με τις αστικές συγκοινωνίες έχει φτάσει στο απροχώ-ρητο. Πέρα από τις άθλιες συνθήκες μεταφοράς (αραιά δρομολόγια, ασφυκτικές και ανθυγιεινές συνθήκες), το κυριότερο ζήτημα είναι τα πανάκριβα εισιτήρια με τις συνεχείς ανατιμήσεις; Το κόστος μεταφο-ράς πλήττει τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους φοιτητές. Για τους φοιτητές το κράτος «μεριμνεί» με μια έκπτωση της τάξεως του 25% .Ωστόσο στις πόλεις με 25% έκπτωση όπου τα λεωφορεία είναι υπό ιδιωτικό καθεστώς τα φοιτητικά εισιτήρια κοστίζουν από 0,90 στο Ηράκλειο έως και 1,00 στην Πάτρα. Αντίθετα σε Αθήνα και Θεσ-σαλονίκη όπου τα λεωφορεία επιχορηγούνται από το κράτος τα φοιτητικά εισιτήρια κοστίζουν 0,50 και 0,25 αντίστοιχα. Υποτίθεται πως το αυξημένο κόστος οφείλεται στην αύξηση της τιμής του πε-τρελαίου (τότε πως πριν την άνοδο της τιμής του τα εισιτήρια ήταν ήδη στα 0,80;). Προφανώς το επιχείρημα αυτό δεν ευσταθεί. Ο ιδι-ώτης λειτουργεί με βάση το κέρδος και όχι το κοινωνικό όφελος, αυξάνοντας τις τιμές και μειώνοντας την ποιότητα.Όσον αφορά τη στάση της κυβέρνησης επί του ζητήματος αδι-αφορεί, ή καλύτερα απαντά επισπεύδοντας την ιδιωτικοποίηση και των υπόλοιπων μέσων μεταφοράς από Οκτώβρη, αρχής γεν-νωμένης με τον ΟΣΕ και την Ολυμπιακή. Και όπως χαρακτηριστι-κά έχει δηλώσει ο Υπ. Μεταφορών Χατζηδάκης «στόχος είναι τα εισιτήρια του ΟΣΕ να φτάσουν τις τιμές των ΚΤΕΛ».Διεκδικούμε δημόσιες αστικές συγκοινωνίες με χαμηλό κόστος για όλους και δωρεάν μεταφορά για τους φοιτητές. Πιστεύου-με ότι η ανατροπή της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και του νεοφιλελευθερισμού μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τον κοινό αγώνα φοιτητών και εργαζομένων.

Μ.Κ.

ΑΣΤΙΚΑ ΛΕωφΟΡΕΙΑ Αλλαγή Οδηγού Σπουδών – πιστωτικές μονάδες

ΟχΙ ΣΤΙΣ φΟΙΤηΤΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤηΤΕΣ


Ο ΜΕγΑΛΟΣ φΟΙΤηΤΙΚΟΣ ΞΕΣηΚωΜΟΣ 2006-2007

ΑφΙΕΡω

ΜΑ

Α λλά το πιο σημαντικό, που έφερε τα πανεπιστήμια στο κέντρο της προσοχής της κοινωνίας, είναι ότι σε αυτά αναπτύ-χθηκε ένα συγκλονιστικό σε διάρκεια και μαχητικότητα κίνημα αντίστασης που έπιανε το νήμα των ιστορικών αγώνων της νεολαίας και έδινε στον Καραμανλή την πρώτη δυναμική απάντηση στα αντιλαϊκά μέτρα του. Δεν είναι η πρώτη φορά που η παιδεία βρίσκεται στο στόχα-στρο των καπιταλιστών. Όλοι οι αγώνες του παρελθόντος έγιναν ενάντια σε προσπάθειες των βιομηχάνων και των τραπεζιτών να ρυθμίσουν την παιδεία σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και όχι με βάση τις ανάγκες των πολλών. Η νεοφιλελεύθερη πο-λιτική –μια πολιτική που διαλύει κάθε δημόσιο αγαθό και το μετατρέπει σε πηγή κέρδους για τους καπιταλιστές- εντείνει την προσπάθεια των «από πάνω» να φτιάξουν ένα πανεπιστήμιο που να εξυπηρετεί την διατήρηση των υψηλών κερδών τους.Όλη η «μεταρρύθμιση» της Ν.Δ. (αξιολόγηση, νόμος-πλαίσιο, αναθεώρηση άρθρου 16, αναγνώριση των ΚΕΣ) αυτό που επι-διώκει είναι το κράτος να «απαλλαγεί» από τις δαπάνες για την παιδεία για να μπορεί να παρέχει φοροαπαλλαγές στους βιο-μήχανους, τα πανεπιστήμια να στραφούν στις εταιρείες για να βρουν «χορηγούς»-χρηματοδότες προκειμένου να επιβιώσουν και οι «χορηγοί» με τη σειρά τους εκβιάζοντας τα ιδρύματα με την «κάνουλα» της χρηματοδότησης να ελέγχουν την έρευνα και το περιεχόμενο των σπουδών μας. Παράλληλα τα ιδιωτικά ιδρύματα θα πουλάνε πτυχία βγάζοντας κέρδος και από εκεί ενώ η αγορά εργασίας θα αποτελείται από «ειδικευμένους ηλίθιους» μιας χρήσης και εργαζόμενους χωρίς κανένα επαγ-γελματικό δικαίωμα. Ο παράδεισος των καπιταλιστών…Έτσι εξηγείται και η ανακήρυξη της «εκπαιδευτικής μεταρρύθ-

μισης» σε «ναυαρχίδα» του προγράμματος του Καραμανλή από την εκλογή του το 2004. Όμως εκτός από το ότι η ιδιωτικοποίη-ση είναι επιτακτικό ζήτημα για την άρχουσα τάξη, η Ν.Δ. έβαλε ως πρώτο μεγάλο στόχο την παιδεία γιατί πίστευε ότι δεν θα συναντήσει ιδιαίτερες αντιδράσεις από τη «γενιά του φραπέ» όπως μας χαρακτήριζαν υποτιμητικά τα ΜΜΕ. Όμως ο πανεκπαιδευτικός ξεσηκωμός το 2006-2007 και η αγω-νιστική «κληρονομιά» αυτής της περιόδου της έχουν χαλάσει τα σχέδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση άλλαξε τους στόχους της. Σήμερα η Ν.Δ. συνεχίζει με την ίδια ένταση την επίθεσή της (επιβολή νόμου-πλαίσιο, αναγνώριση των ΚΕΣ) όχι από «τσαμπου-κά» σαν αυτόν που είχε το 2006 (αυτόν της τον κόψαμε), αλλά γιατί -έχοντας απέναντί της την οργή των εργαζομένων- δεν «την παίρνει» να φανεί ότι μπορούν να την νικήσουν τα «κωλόπαιδα».

Φοιτητές-εργαζόμενοι κοινός αγώναςΤο φοιτητικό κίνημα μπορεί πολλές φορές να πυροδοτήσει με την μαχητικότητα και την αποτελεσματικότητά του γενικευμένους εργα-τικούς αγώνες. Και αυτό είναι που τρέμει η κυβέρνηση. Το χαστούκι που δέχτηκε με την ανατροπή της αναθεώρησης του άρθρου 16 τσάκισε το σκληρό προφίλ της και ήταν η αρχή της σημερινής κρί-σης της. Αν ο νόμος-πλαίσιο δεν εφαρμοστεί και ανατραπεί, θα δη-μιουργήσει «κακό προηγούμενο» για όλα τα μέτωπα. Θα δείξει στο εργατικό κίνημα ότι η μάχη δεν τελειώνει με την ψήφιση ενός νόμου. Ότι ψηφισμένοι νόμοι του κράτους μπορούν να καταργηθούν στο πεζοδρόμιο. Το «αν τα κατάφεραν οι φοιτητές, μπορούμε και εμείς» στα μυαλά χιλιάδων εργαζομένων έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μάχη του ασφαλιστικού, τόσο στις μεγάλες απεργίες, όσο και στην διάθε-ση αντίστασης που υπάρχει στους εργασιακούς χώρους ακόμα και μετά την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου.Οι αγώνες των φοιτητών μπορούν να πυροδοτήσουν τους αγώνες της εργατικής τάξης, της κοινωνικής δύναμης που μπορεί να τα-ρακουνήσει και να ανατρέψει όλο το σύστημα. 40 χρόνια πριν, το Μάη του ’68, η εξέγερση των φοιτητών αρχικά πυροδότησε την γενική απεργία διαρκείας, και έπειτα «οι εργάτες πήραν τη σημαία του αγώνα από τα χέρια των φοιτητών» για να γίνει το φοιτητικό κίνημα γενικευμένος ξεσηκωμός και να απειλήσει την κυβέρνηση και τον καπιταλισμό. Από τις πιο μικρές μάχες μέχρι την πάλη για μια άλλη παιδεία σε μια άλλη κοινωνία, είναι η συμμαχία φοιτη-τών-εργατών που μπορεί να φέρει νίκες. Σήμερα το δικό μας κίνη-μα άνοιξε το δρόμο για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος ενάντια στον Καραμανλή. Αλλά για να κλιμακώσουμε τη σύγκρου-ση με την κυβέρνηση, για να ανατρέψουμε την ίδια αλλά και τις πολιτικές που επιβάλουν οι καπιταλιστές θα χρειαστεί η σταθερο-ποίηση αυτής της συμμαχίας φοιτητικού-εργατικού κινήματος.Η συνέχεια είναι μπροστά μας και οι δυνατότητες μας πολλές. Η κυβέρνηση σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα ψήφισε στο κατακαλό-καιρο το νόμο για τα ΚΕΣ αλλά τα εμπόδια στην πλήρη εφαρμογή των μέτρων είναι πολλά και η πολιτική κρίση την οδηγεί σε αστά-θεια. Πρέπει να πιάσουμε το νήμα του μεγάλου αυτού ξεσηκωμού. Πιο έμπειροι από ποτέ, αποφεύγοντας τους «ρεαλισμούς», την ητ-τοπάθεια και τις διασπαστικές τακτικές να οργανώσουμε ξανά μαζικές και μαχητικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Να βαδίσουμε σε κοινό μέτωπο με την εργατική τάξη για την ανα-τροπή συνολικά των μέτρων τους. Οι Φοιτητές/τριες Εναντία στο Σύστημα σε καλούμε να δώσεις αυτή τη μάχη μαζί μας!

Όχι στην παιδεία της αγοράς Ο αγώνας συνεχίζεται

Η παιδεία τα τελευταία 3 χρόνια έχει βρεθεί στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων. Για την κυβέρνηση και τους «από πάνω», ήταν και παραμένει προτεραιότητα να «μεταρρυθμίσουν» (να μετατρέψουν σε εμπόρευμα) την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για μας τους «από κάτω», η παιδεία είναι ένα από τα τελευταία δημόσια αγαθά που δικαιούμαστε δωρεάν. Το πανεπιστήμιο είναι ένας από τους χώρους όπου χάρη στους μεγάλους αγώνες του παρελθόντος και την ισχυρή παράδοση της Αριστεράς (κίνημα του 15% για την παιδεία, εξέγερση του Πολυτεχνείου, φοιτητικοί αγώνες στη Μεταπολίτευση, ανατροπή του νόμου 815 το 1979) έχουμε κατοχυρωμένα δικαιώματα όπως οι συνελεύσεις για αυτά που μας αφορούν, η καταλήψη ως μέσο πάλης όταν χρειάζεται, η ελεύθερη πολιτική συζήτηση και δράση λόγω του ασύλου.



23 Μάρτη: Συλ-

λαλητήριο της

ΠΟΣΔΕΠ (στα

πλαίσια πενθή-

μερης απεργί-

ας) με τη συμ-

μετοχή 2.500

φοιτητών και

καθηγητών.

9 Απρίλη: Φοι-

τητικές εκλογές.

Πρωτιά της ΔΑΠ.

Τα ποσοστά της

Αριστεράς παρα-

μένουν στάσιμα.

Οι δυνάμεις που,

λίγες βδομάδες

μετά, θα στήριζαν

τις καταλήψεις

δεν ξεπερνάνε το

10%.

6 Μάη:

1 0 0 . 0 0 0

δ ι α δ η λ ω -

τές στο 4ο

Ευρωπαϊκό

Κοινωνικό

Φ ό ρ ο υ μ

στην Αθήνα.

10 Μάη:

Η ΠΟΣΔΕΠ

ξ ε κ ι ν ά ε ι

επαναλαμ -

βανόμενες

α π ε ρ γ ί ε ς .

Π ρ ώ τ ε ς

αποφάσεις

καταλήψε -

ων.

25 Μάη:

Πρώτο πα-

νελλαδικό

συλλαλη -

τήριο. Οι

κ α τ α λ ή -

ψεις φου-

ν τ ώ ν ο υ ν

(150)...

1 Ιούνη: Η

ΠΟΣΔΕΠ ξεκινά

απεργία διαρ-

κείας. Συνελεύ-

σεις σε όλες

τις σχολές, οι

κ α τ α λ ή ψ ε ι ς

εκτινάσσονται

στις 260!

8 Ιούνη: Τε-

ράστιο πανεκ-

π α ι δ ε υ τ ι κ ό

συλλαλητήριο,

με πάνω από

25.000 διαδη-

λωτές δέχεται

άγρια επίθεση

από τα ΜΑΤ.

Η απεργία της ΠΟΣΔΕΠ ήταν το μεγάλο στήριγμα του φοιτητικού κινήματος, και έδωσε το έναυσμα για το μεγάλο ξεσηκωμό. Οι πανεπιστημιακοί από την πρώτη στιγμή εναντιώ-θηκαν στα κυβερνητικά μέτρα με τις απεργίες του Μάρτη. Η απεργία διαρκείας δημιούργησε το έδαφος για να ξεσπάσει το κύμα καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα. Τα αιτήματά τους για δημόσια δωρεάν παιδεία τσάκισαν την προπαγάνδα του υπουργείου περί «βολεμένων». Επίσης, με τον αγώνα τους και τη διαρκή στήριξη με κάθε τρόπο στο φοιτητικό κίνημα καταρ-ρίπτεται ο μύθος των «καθηγητών-εχθρών του φοιτητικού κι-νήματος» που καλλιεργούσαν μέχρι τότε κάποιες δυνάμεις της Αριστεράς. Ο συντονισμός φοιτητών-καθηγητών ήταν απαραί-τητο στοιχείο για να πατήσει ο αγώνας μας σε γερές βάσεις.

Οι συσχετισμοί άλλαξαν μέσα στους αγώνες, η εικόνα των φοιτητικών εκλογών ανατρέπε-ται από τον αυθόρμητο ξεσηκωμό του φοιτη-τόκοσμου. Η «πρώτη δύναμη» ΔΑΠ χάνει όλες τις συνελεύσεις (σε όποιες τολμάει και εμφα-νίζεται!). Μάχη ενάντια στις καταλήψεις δίνει δυστυχώς και η ΠΚΣ, η πιο ισχυρή παράταξη της Αριστεράς. Όμως στις συνελεύσεις η ΠΚΣ παίρνει ελάχιστες ψήφους. Και αυτό το εμπό-διο σαρώνεται, χάρη και στην προσπάθεια αριστερών δυνάμεων όπως τα ΕΑΑΚ και η με-τέπειτα ΑΡΕΝ. Οι ΦΕΣ ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις για επέκταση των καταλήψεων και του κινήματος. Το σκηνικό στα πανεπιστήμια αλλάζει και βουλιάζει η φιλολογία ότι η νεολαία είναι «γενιά του φραπέ», του ατομισμού και της απάθειας και ότι οι αγώνες και οι καταλήψεις είναι «ντεμοντέ». Η συνέλευση, η κατάληψη, το συντονιστικό, η διαδήλωση γίνονται εμπειρίες και αλλάζουν τις ιδέες σε δεκάδες χιλιάδες φοιτητές.

Η αναίτια επίθεση των ΜΑΤ στις 8 Ιούνη γυρίζει μπούμερανγκ. Οι φοιτητές κερδίζουν τη συμπαράσταση της κοινωνίας, στα συλλαλητήρια συμμετέχουν πλέον δάσκαλοι, η ΑΔΕΔΥ με 24ωρες απεργίες και η ΓΣΕΕ με στάσεις εργα-σίας. Η ΠΟΣΔΕΠ και το Συντονιστικό Καταλήψεων και Γενικών Συνελεύσεων απαντάνε στην καταστολή: «Να παραιτηθούν οι Γιαννάκου και ο Πολύδωρας (τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης)!». Τελικά η ψήφιση του νόμου-πλαίσιο ανα-βάλλεται (ενώ η Μαριέττα έλεγε πως τον Ιούνη θα έχει ψηφιστεί σίγουρα). Παρά την αναβολή, το κίνημα συνεχίζει, οι καταλήψεις ανεβαίνουν στις 400, η ΠΟΣΔΕΠ αποφασίζει συνέχεια των απεργιών: «Πάρτε το πίσω μια και καλή!» Με τη συγκλονιστική συμπαράσταση του κόσμου και τις ηγεσίες των συνδι-κάτων να αναγκάζονται να βγάζουν απεργίες συμπαράστασης, μια μεγάλη γενική απεργία, ήταν πιο κοντά από ποτέ και μπορούσε να φέρει τη νίκη. Με μαζικές εξορμήσεις σε γειτονιές και χώρους δουλειάς και με τοπικές διαδη-λώσεις οι ομάδες των ΦΕΣ προσπαθούμε η συμπαράσταση του κόσμου να γίνει κοινός αγώνας στους δρόμους. Δυστυχώς οι παρατάξεις της Αριστεράς που πλειοψηφούσαν στην ηγεσία του κινήματος δεν είχαν την κοινή δράση φοιτητών-εργατών ως τακτική επιλογή. Ενώ η διάθεση για συνέχεια των κινη-τοποιήσεων υπήρχε, κυριάρχησε ο «ρεαλισμός» του καλοκαιριού και το κίνη-μα έδωσε «ραντεβού το Σεπτέμβρη».

2006...

Δύο μήνες αφό-του ανακοινώ-θηκαν τα σχέδια της κυβέρνησης για την τριτοβάθ-μια εκπαίδευση, τα αποτελέσμα-τα των εκλογών δημιουργούν την αίσθηση ότι τα μέτρα της θα πε-ράσουν «αέρας». Το κλίμα ηττοπά-θειας επηρρε-άζει τη φοιτητική Αριστερά που μιλάει κυρίως για την ανάγκη «αλ-λαγής των συσχετισμών». Όμως το παράδειγμα των Γάλλων φοι-τητών και εργατών που με κατα-λήψεις και απεργίες πέτυχαν να τσακίσουν ένα ψηφισμένο νόμο της δικιάς τους κυβέρνησης, τον CPE, δείχνουν τις δυνατότητες για αγώνες και νίκες εδώ και τώρα. Οι Φοιτητές-τριες Ενά-ντια στο Σύστημα, προεκλογικά ακόμα, σύνθημά μας είχαμε το «Η Γαλλία δείχνει το δρόμο-Όλοι μαζί να ανατρέψουμε τα μέτρα της κυβέρνησης».



15 Ιούνη:

Νέο μαζικό

συλλαλητήριο-

απάντηση, το

κίνημα δείχνει

ότι δε «μασάει».

Η ψήφιση του

νόμου-πλαίσιο

αναβάλλεται.

18 Σεπτέμ-

βρη: Ξεκινάει

η απεργία που

έγραψε ιστορία!

Οι δάσκαλοι

απεργούν επί

6 εβδομάδες!

Καταλήψεις στα

σχολεία.

17 Νοέμβρη:

Η μαζικότερη

πορεία του

Πολυτεχνείου

εδώ και χρόνια.

Δεκάδες χιλιά-

δες κόσμου,

με «μπροστά-

ρηδες» δασκά-

λους, μαθητές

και φοιτητές.

10 Γενάρη: Ξεκι-

νάει η «μάχη του

άρθρου 16».Πρώτη

μέρα συζήτησης

στη Βουλή, πρώτο

συλλαλητήριο απέ-

ξω. Πρώτη εμφάνι-

ση της Πανελλαδι-

κής Πρωτοβουλίας

για το Α16. 100

καταλήψεις σε μια

μέρα!

4 Φλεβάρη:

Το ΠΑΣΟΚ ανα-

γκάζεται από

το κίνημα να

αποχωρήσει

από το διάλο-

γο με τη Ν.Δ. Η

αναθεώρηση

είναι νεκρή!

5 Φλεβάρη: Η

ΠΟΣΔΕΠ προ-

χωρά σε απερ-

γία διαρκείας,

οι καταλήψεις

φτάνουν τις

300! «Να μη

κατατεθεί ο νό-

μος-πλαίσιο, να

τα πάρουν όλα

πίσω!»

8 Μάρτη: Ψη-

φίζεται ο νόμος-

πλαίσιο. Απ’

έξω διαδηλώ-

νουν πάνω από

40.000! Άγρια

καταστολή της

διαδήλωσης.

Πολλές κατα-

λήψεις συνεχί-

ζονται μέχρι το

Πάσχα.

Η αναίτια επίθεση των ΜΑΤ στις 8 Ιούνη γυρίζει μπούμερανγκ. Οι φοιτητές κερδίζουν τη συμπαράσταση της κοινωνίας, στα συλλαλητήρια συμμετέχουν πλέον δάσκαλοι, η ΑΔΕΔΥ με 24ωρες απεργίες και η ΓΣΕΕ με στάσεις εργα-σίας. Η ΠΟΣΔΕΠ και το Συντονιστικό Καταλήψεων και Γενικών Συνελεύσεων απαντάνε στην καταστολή: «Να παραιτηθούν οι Γιαννάκου και ο Πολύδωρας (τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης)!». Τελικά η ψήφιση του νόμου-πλαίσιο ανα-βάλλεται (ενώ η Μαριέττα έλεγε πως τον Ιούνη θα έχει ψηφιστεί σίγουρα). Παρά την αναβολή, το κίνημα συνεχίζει, οι καταλήψεις ανεβαίνουν στις 400, η ΠΟΣΔΕΠ αποφασίζει συνέχεια των απεργιών: «Πάρτε το πίσω μια και καλή!» Με τη συγκλονιστική συμπαράσταση του κόσμου και τις ηγεσίες των συνδι-κάτων να αναγκάζονται να βγάζουν απεργίες συμπαράστασης, μια μεγάλη γενική απεργία, ήταν πιο κοντά από ποτέ και μπορούσε να φέρει τη νίκη. Με μαζικές εξορμήσεις σε γειτονιές και χώρους δουλειάς και με τοπικές διαδη-λώσεις οι ομάδες των ΦΕΣ προσπαθούμε η συμπαράσταση του κόσμου να γίνει κοινός αγώνας στους δρόμους. Δυστυχώς οι παρατάξεις της Αριστεράς που πλειοψηφούσαν στην ηγεσία του κινήματος δεν είχαν την κοινή δράση φοιτητών-εργατών ως τακτική επιλογή. Ενώ η διάθεση για συνέχεια των κινη-τοποιήσεων υπήρχε, κυριάρχησε ο «ρεαλισμός» του καλοκαιριού και το κίνη-μα έδωσε «ραντεβού το Σεπτέμβρη».

Στη «μάχη του άρθρου 16» το αυθόρμητο ξέσπασμα του Ιούνη γίνεται συνειδη-

τό κίνημα. Αυτή τη φορά, το κίνημα περιμένει την κυβέρ-νηση, οι καταλήψεις ξεκινάνε συντονισμένα από την πρώτη μέρα συζήτησης στη βουλή. Ακόμα και η ΠΚΣ αυτή τη φορά συμμετέχει στις καταλήψεις. Ο συγκεκριμένος αγώνας «αγκαλιάζεται» από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Στήνονται σε κάθε γειτονιά πρωτοβουλίες και επι-τροπές ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Η Πανελλαδική Πρωτοβουλία για το Α16 (συμμετέ-χουν ΠΟΣΔΕΠ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ και αριστερές οργανώσεις) οργανώνει πικετοφορίες, εκδηλώσεις σε σχολεία, σχολές, γειτονιές με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων. Αυτή η δυναμική που αναπτύσσεται σε όλη την κοινωνία, απομονώνει την κυβέρνηση και αναγκάζει το ΠΑΣΟΚ (που η βάση του προχωρά σε οργανωμένη ανταρσία ενάντια στα «μη κρατικά πανεπιστήμια» που στηρίζει ο Παπαδρέου) σε άτακτη υποχώρηση. Τσακίζει τη συνταγματική αναθεώρηση και αποδεικνύουμε ότι οι αγώνες μας έχουν αποτέλεσμα, μπορούν και πετυ-χαίνουν νίκες. Τη σημασία αυτής της μεγάλης νίκης τη βλέπουμε στη σημερινή κρίση της κυβέρνησης.

...2007

Δεκάδες χιλιάδες δάσκαλοι, με πρωτοστάτες τους νέους σε ηλι-κία, διαδηλώνουν κάθε βδομάδα. Το σύνθημα «1400 βασικό μισθό για όλο το λαό» βρίσκει απήχη-ση σε όλους τους εργαζόμενους που στενάζουν από τη λιτότητα. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστη-μα προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να ανέβει το κλίμα στις σχολές, να βγουν οι φοιτητές στους δρόμους στο πλευρό των απεργών δασκάλων. Μαζεύουμε υπογραφές και ψηφίσματα συμπαράστασης και λεφτά για τα απεργιακά ταμεία. Δυστυχώς η πλειοψηφία των δυνά-μεων της Αριστεράς που έπαιξαν ρόλο στις καταλήψεις, τώρα υπέκυ-ψε στο «ρεαλισμό» της εξεταστικής.

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Τσεκούρας, ΦΛΣ Αθήνας Πάνος Πέτρου, Πάντειος



Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που αναδείχθηκαν στον πολύ-μηνο αυτό αγώνα ήταν οι μαζικές διαδικασίες και η συμμετοχή του κόσμου σ' αυτές. Οι Γενικές Συνελεύσεις με την πρωτοφανή μαζικότητα λειτούργη-σαν ως κέντρο αποφάσεων του κινήματος. Οι χιλιάδες φοιτητών-τριών που κατέκλυσαν τα αμφιθέατρα και τους δρόμους τσάκισαν την προπαγάνδα περί «μειοψηφιών». Για πρώτη φορά μετά από χρόνια ξεχωριστών πορειών και συντονιστικών οργάνων, Οι αποφάσεις των ΓΣ συντονίζονταν πανελλα-δικά σε ένα Συντονιστικό. Το ότι τα Συντονιστικά πήραν θέση για «παραί-τηση της Μαριέττας και του Πολύδωρα», για «Συνέχεια του αγώνα μετά τη νίκη στο Άρθρο 16» και το αίτημα προς ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για γενική απεργία και κοινό αγώνα είχαν τεράστια σημασία για τη φυσιογνωμία του κινήμα-τος. Αρχικά οι διαδικασίες αυτές είχαν πρωτόγνωρη συμμετοχή. Αυτό δυστυχώς δεν έγινε δυνατό να συνεχιστεί και να διερυνθεί. Πολύ συ-χνά τα συντονιστικά, όπως και οι Γ.Σ., μετατρέπονταν σε πεδίο αντιπαρά-θεσης ανάμεσα σε ΠΚΣ και ΕΑΑΚ με αφορμή κυρίως τη μορφή του Συ-ντονιστικού όπου υπήρχαν δύο βασικές απόψεις. Η μια για «εκλεγμένους εκπροσώπους» της ΠΚΣ και η άλλη για «ανοιχτά» συντονιστικά των ΕΑΑΚ με στόχο και στις δύο περιπτώσεις τον έλεγχο του συντονιστικού ή της συντο-νιστικής επιτροπής της κάθε σχολής. Στην πρώτη περίπτωση «εκλέγονταν» όλα τα μέλη της ΠΚΣ και έτσι το θέμα «λύνονταν» με την «έγκριση» της συνέ-λευσης. Από την άλλη, στα «αμεσοδημοκρατικά» συντονιστικά, που τελικά επικράτησαν, η δράση τους δεν απολογιζόταν στις συνελεύσεις και έτσι η κατάσταση δεν άλλαζε ποτέ. Ειδικά στις συντονιστικές της κάθε σχολής οι αποφάσεις συχνά δεν υλοποιούνταν, ειδικά αυτές που δεν άρεσαν στην πλειοψηφία των συντονιστικών. Στο όνομα της «αντιπροσώπευσης του συλλόγου» αποκλείονταν οι μειοψηφίες και ουσιαστικά δεν ακούγονταν οι διαφορετικές απόψεις -κυρίως στα πανελλαδικά συντονιστικά. Έτσι, η συμμετοχή του κόσμου ήταν αδύνατη και οι όποιες αποφάσεις (αν) παίρ-

νονταν ήταν ζήτημα των παρατάξεων. Όλη αυτή η συζήτηση έχει ως βάση την ηττοπάθεια για το αν μπορούμε πραγματικά να νικήσουμε. Γι αυτό η κόντρα αυτή δεν είχε να κάνει με πολιτική αντιπαράθεση για το ποια πολι-τική είναι η πιο αποτελεσματική αλλά για παραταξιακές καταγραφές και τον έλεγχο του συσχετισμού στην Αριστερά.Σαν Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα πιστεύουμε ότι τα συντονιστι-κά θα πρέπει να είναι αποτελεσματικά κέντρα οργάνωσης του αγώνα που να τον βοηθούν να φτάσει στη νίκη. Να είναι ανοιχτά στη συμμε-τοχή των φοιτητών και φοιτητριών. Να έχουν ορισμένο αριθμό άμεσα ανακλητών αντιπροσώπων με αναλογική εκπροσώπηση των αγωνιστι-κών απόψεων που να λογοδοτούν και να απολογίζουν τη δράση τους στις Γ.Σ. Να συντονίζουν όχι μόνο τους συλλόγους μεταξύ τους αλλά το φοιτητικό κίνημα με την ΠΟΣΔΕΠ και συνολικά το εργατικό κίνημα. Ο τρόπος και η μορφή του συντονισμού θα είναι ένα κρίσιμο ζήτημα στα επόμενα βήματα του αγώνα μας.

Οι συγκλονιστικοί αυτοί αγώνες δεν ανήκουν σε κάποιο μακρινό παρελθόν! Ο νόμος-πλαίσιο δεν αποτελεί ουσιαστικά πραγματι-κότητα καθώς πέρα απ’ την ψήφισή του στη βουλή δεν έχει συνολικά εφαρμοστεί. Έχει καταρχήν κριθεί ανεφάρμοστος από μια σειρά ακαδημαϊκών οργάνων. Το κυριότερο όμως εμπόδιο στο νόμο-πλαίσιο είναι η σταθερή συμμαχία του φοιτητικού κινήματος με την ΠΟΣΔΕΠ που με τις δημοκρατικές τους αποφάσεις αλλά κυρίως τη δράση τους τον έχουν μπλοκάρει σε σημαντικό βαθμό. Το τελευταίο επεισόδιο της αναμέτρησης αυτής παίχτηκε φέτος τον Μάιο. Πολύ πιο προετοιμασμένη αυτή τη φορά, η κυβέρνηση είχε ως αιχμή στην αντεπίθεση της τις εκλογές οργάνων (πρυτάνεις, πρόεδροι τμημάτων κ.λπ.) με καθολική ψηφοφορία για τους φοιτητές βάσει του νέου νόμου-πλαίσιο. Παρουσιάζοντας το μέτρο αυτό σαν «αποθέωση της δημοκρατίας» και «σπάσιμο της διαπλοκής», θέλησε να δείξει ότι η Αριστερά είναι «με τη στασιμότητα και τη μόνιμη άρνηση», ξεχνώντας ότι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ τόσα χρόνια στα πανεπιστήμια έχουν αντικα-ταστήσει την πολιτική και το συνδικαλισμό με τη διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις, κάτι που θα εντείνει το νέο σύστημα μετατρέποντας τη φοιτητική συμμετοχή στις πρυτανικές εκλογές σε μάχες κινητοποίησης μηχανισμών. Η όλη διαδικασία πάντως απονομιμοποιήθηκε πλή-ρως στα μάτια όλων καθώς η συμμετοχή φοιτητών στις εκλογές ήταν απειροελάχιστη, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έγιναν κρυφά, εκτός πανεπιστημιακών χώρων ή ακόμη και με προστασία μπράβων! Είναι κωμικοτραγικό να μας εμφανίζουν σαν δημοκρατική μια διαδικασία στην οποία ψηφίζουν μερικές 100άδες φοιτητές σε σύγκριση με τις δεκάδες χιλιάδες που ψηφίζουν και εκλέγουν αντιπροσώπους στις φοιτητικές εκλογές.Το ότι ξαναβγήκαμε στους δρόμους με συλλαλητήρια, το ότι έγιναν Γενικές Συνελεύσεις και καταλήψεις, ήταν πολύ σημαντικό γιατί ξανα-μπήκαν στο προσκήνιο οι αγώνες. Αυτή τη φορά και η στάση της αντιπολίτευσης ήταν διαφορετική και δυστυχώς κάτω των περιστάσε-ων. Στην ΠΑΣΠ η όποια αγωνιστική διάθεση του προηγούμενου διαστήματος έγινε «υπεύθυνη δύναμη του πανεπιστημίου και όχι ομάδα διαμαρτυρίας». Η ΠΚΣ κράτησε στάση αποχής από τις εκλογές (όχι μπλοκαρίσματος) αλλά και από τους αγώνες, ενώ το ΚΚΕ δέχτηκε τα συγχαρητήρια από το Στυλιανίδη ως «δύναμη που δεν παρακωλύει τη λειτουργία του πανεπιστημίου». Στο ΣΥΝ επικράτησε σύγχυση για το αν πρέπει να κυριαρχήσει το «καμιά εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο» ή μήπως υπάρχουν και κάποιες «θετικές πτυχές του νόμου». Τέλος, η πολιτική των ΕΑΑΚ δυσκόλεψε πολύ την κατάσταση. Επέλεξαν να δώσουν τη μάχη με μειοψηφικούς όρους «ηρωισμού», καθώς δεν υπήρχε πια το αυθόρμητο όπως το ’06.Αυτή τη φορά υπήρχε η ανάγκη του κόσμου για ενημέρωση και πολιτική συζήτηση, για το σπάσιμο του ψεύτικου διλλήματος για «κατάληψη ή μη κατάληψη» και η ανάγκη για σπάσιμο της απομόνωσης και της κατασυκοφάντησης του κινήματος. Τη ζωτική ανάγκη για εξωστρεφή δράση και σύνδεση με την υπόλοιπη κοινωνία σε μέτωπο συνολικά ενάντια στη πολιτική τους. Αυτό που είχαμε ανάγκη σε εκείνη τη φάση ήταν οι δυνάμεις της Αριστεράς να «σηκώσουν» το κλίμα με μαζική ενημέρωση και ενωτική και ριζοσπαστική δράση μέσα στα αμφιθέατρα αλλά και στους δρόμους.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ


Όσα παρακολουθούμε αυτές τις μέρες, με τις δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων στις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη Wall Street και το Σίτι του Λονδίνου που πετιούνται στο δρόμο δεν δείχνουν να το επιβεβαιώνουν. Και δεν το επιβεβαιώνουν για-τί δεν είναι μόνο εργάτες και κατώτεροι υπάλληλοι αυτοί που απολύονται, αλλά και πολλοί που είναι απόφοιτοι σχολών όπως το ΜΙΤ, σχολών που βγάζουν την αφρόκρεμα των μελλοντικών στελεχών. Και αυτοί οι τύποι σίγουρα δεν τρέχανε σε πορείες αντί να διαβάζουν... Βλέποντας λοιπόν αυτούς που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν «κυρίαρχοι του παιχνιδιού» να μην μπορούν να βρουν δουλειά μπορούμε να πούμε δυό πράγματα. Το πρώτο είναι τσακίζεται ο μύθος του ατομικού δρόμου για την επιτυχία, το περίφημο καλό πτυχίο-καλό μεταπτυχιακό-σίγουρη και εξασφαλισμένη δουλειά και ζωή Και το δεύτερο είναι ότι ακριβώς επειδή γνωρίζουμε σε τι κόσμο ζούμε πρέπει να συζητήσουμε για το τι είδους εκπαί-δευση πρέπει να μας παρέχουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.Οι Κυβερνήσεις μας και η Ευρ. Ένωση προώθησαν και προω-θούν σταθερά το σπάσιμο των πτυχίων, την όλο και μεγαλύτε-ρη εξειδίκευση τους και τον προσανατολισμό της έρευνας και της διδασκαλίας στις ανάγκες της αγοράς. Υποτίθεται πως τα παραπάνω –ειδικά στις οικονομικές σχολές, αλλά όχι μόνο - εί-ναι αυτά που εξασφαλίζουν την άμεση απορρόφηση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας, την ικανότητα τους να ανταποκρίνονται στο όλο και πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον και την πρόοδο και ανάπτυξη της χώρας (η οποία φυσικά με-τριέται μόνο με βάση την κερδοφορία των επιχειρήσεων). Αν είμαστε τόσο εξειδικευμένοι όμως, τι θα γίνει αν η κρίση χτυ-πήσει τον κλάδο μας; Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών εί-ναι αποκαλυπτικά! Όλα αυτά τα στελέχη εξειδικεύτηκαν στον χρηματοοικονομικό τομέα, θεωρώντας ότι το μέλλον είναι εκεί. Και τώρα που η κρίση υποχρεώνει σε πτώχευση κολοσσούς όπως η Lehman Brothers εμφανίζεται μια τρομακτική υπερ-προσφορά εργαζομένων και καθόλου δουλειές στον κλάδο για να απορροφηθούν! Οι “winners” του χθες και η πολλά υποσχό-μενη καριέρα τους έχει γίνει κομμάτια και θρύψαλα. Αντί για μεγάλοι μανατζαρέοι η μόνη δουλειά που ίσως θα μπορούσαν να κάνουν τώρα είναι παίκτες στα καζίνο! Μεγαλύτερη σύνδε-ση και πλήρης προσαρμογή στην αγορά σημαίνει προσαρμογή

στο τρελλοκομείο! Η εκπαίδευση που εξειδικεύεται στον κάθε κλάδο που είναι της μόδας κάθε φορά είναι μια εκπαίδευση που πηγαίνει όπου τη φυσάει ο άνεμος. Και οι επιστήμονες που βγαίνουν με αυτά τα εφόδια είναι επιστήμονες μιας χρήσης, άψογοι στο να συνεισφέρουν στην κερδοφορία μέχρι να γυρί-σει ο τροχός.. Άρα λοιπόν σαν φοιτητές πρέπει να διεκδικήσου-με να αποκτούμε σφαιρική, πλήρη γνώση του αντικειμένου μας. Να είμαστε εκπαιδευμένοι και κατοχυρωμένοι πολύπλευρα και όχι αναλώσιμοι, «ειδικευμένοι ηλίθιοι» και τελικά -κάποια στιγ-μή- απολυμένοι ηλίθιοι.

Θάνος Λυκουργιάς, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

ΣΥνΔΕΣη ΤηΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕ Την ΑγΟΡΑ (ΤηΣ Wall Street);

Από «ειδικευμένοι ηλίθιοι», απολυμένοι ηλίθιοι!

Αυτή είναι μια ερώτηση που απ’ ότι ξέρω έχει απασχολήσει πολ-λές σχολές. Στη σχολή μου, Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνο-λογιών Ιωαννίνων, λειτουργούσε ως εξής: μπορούσε σε κάθε έτος ο φοιτητής να διαλέξει τα μαθήματα πού ήθελε, να παρα-κολουθήσει και τέλος το πτυχίο που έπαιρνε ήταν ενιαίο. Όταν άρχισε η συζήτηση για την εφαρμογή κατευθύνσεων αρχικά ειπώθηκε ότι δεν θα καταγράφεται στο πτυχίο η κατεύθυνση ενώ τελικά θα καταγράφεται και τα σχέδια για μια γενική κα-τεύθυνση εγκαταλείφθηκαν. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Βιολογικό Κρήτης. Εκεί εφαρμόστηκαν 2 κατευθύνσεις και έχει γίνει το αναμενόμενο: η μία κατεύθυνση (περιβαλλο-ντική) να έχει υποβαθμιστεί κατά πολύ σε σχέση με την άλλη (μοριακής-γενετικής) και προφανώς λίγοι φοιτητές επιλέγουν ν’ ασχοληθούν με αυτή. Προφανώς τα διάφορα συμφέροντα λίγο ενδιαφέρον έχουν για το περιβάλλον και προτιμούν να χρη-ματοδοτούν την πιο επικερδή έρευνα στη γενετική. Επιπλέον υπάρχει κίνδυνος να διασπαστεί το πτυχίο μας στα δύο και να χάσουμε κάποια απ΄ τα επαγγελματικά μας δικαιώματα. Πολ-λοί ελπίζουν ότι αυτό το σύστημα θα θεωρηθεί σαν μεταπτυχια-κό ή θα μας παρέχει περισσότερες πιθανότητες εργασίας πάνω στην ειδίκευση. Αυτά είναι αυταπάτες. Όλοι πρέπει να έχουμε ίση μεταχείριση σαν εργαζόμενοι ειδικά μόνο με το πτυχίο. Εξ άλλου όλα αυτά οδηγούν την εξάρτηση των σχολών από τα διά-φορα συμφέροντα και την αγορά. Εξάλλου ο ταυτόχρονος εν-θουσιασμός του πρύτανη για την εφαρμογή του νόμου πλαίσιο και η πίεση της υπεύθυνου του τμήματος μας για εφαρμογή των κατευθύνσεων δεν είναι τυχαία.

Ερμής Ρυακιωτάκης, ΒΕΤ Ιωαννίνων

ΕΙΔΙΚΕΥΣη η ΟχΙ?

Έ να βασικό επιχείρημα με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι όσοι στηρίξαμε τις καταλήψεις ενάντια στην εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει ότι ζούμε σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο.Οι πληροφορίες τρέχουν! Οι αγορές αλλάζουν! Και άρα το πανεπιστήμιο πρέπει να ακολουθήσει. Κομμένες οι κινητοποιήσεις λοιπόν! Να συνδεθούμε με την αγορά! Έτσι θα προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, έτσι θα ανέβει η αξία των πτυχίων μας! Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα;

Απολυμένοι εργαζόμενοι της Lehman Brothers


Ο ι αγώνες των μαύρων, αντιμετωπίζοντας τα μαζικά κυ-νηγητά της ρατσιστικής Κου Κλουξ Κλαν και τις δολοφο-νίες και τα βασανιστήρια από την ρατσιστική αστυνομία του αμερικάνικου Νότου, κορυφώθηκαν στα τέλη του

‘50 με αρχές ‘60. Παράλληλα με την κορύφωση των αγώνων τους ήρθαν στο προσκήνιο και τα blues τα οποία όχι μόνο επηρέασαν την δυτική-ευρωπαϊκή μουσική με τα αφρο-επαναστατικά στοιχεία αλλά ανέδειξαν και δεκάδες μαύρους τραγουδιστές-κιθαρίστες. Στα τέλη του ‘50 με αρχές ‘60 αρχίζει μία προσπάθεια των αφεντι-κών να κάμψουν το ηθικό των αγωνιστών. Το σημαντικότερο όπλο ήταν η προπαγάνδα κατά των «νέγρων», όπως τους έλεγαν περιφρο-νητικά. Με τους χώρους «μόνο για λευκούς» και την γκετοποίηση των μαύρων συνοικιών, με τις ρατσιστικές επιθέσεις, τα αφεντικά ήθελαν να ποδοπατήσουν κάθε ίχνος θάρρους και αξιοπρέπειας. Εκτός από τους αγώνες του Λούθερ Κινγκ και του Μάλκολμ Χ, και την οργή που προκάλεσαν οι δολοφονίες τους, υπήρξαν και άλλες πηγές έμπνευσης. Όπως η άδικη καταδίκη του μαύρου πρωταθλητή πυγμαχίας Rubin «Hurricane» (τυφώνας) Carter με πλαστά στοιχεία για την δολοφονία 3 λευκών που δεν έπραξε ποτέ. Ο «τυφώνας» ενέ-πνευσε πολλούς καλλιτέχνες (γνωστό το κομμάτι του Μπομπ Ντύλαν “Hurricane”) ενώ με την αθώωσή του χρόνια μετά (1978) δικαιώθη-καν χιλιάδες μαύροι που αντιμετωπίζονται σαν δολοφόνοι και ζώα.Η «μουσική αντίσταση» επεκτάθηκε και στην Αφρική καθώς η ήπει-ρος συγκλονιζόταν από εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες. Πέρα από τα τραγούδια και τις συναυλίες που δόθηκαν κατά καιρούς για την απελευθέρωση του Νέλσον Μαντέλα, οι εστίες εξέγερσης είχαν εξαπλωθεί σε όλη την αφρικάνικη ήπειρο. Στην Νιγηρία γεννήθηκε ο Fela (Ransome) Kuti. Σπούδασε στο Λονδίνο μουσική, ενώ στο Λάγκος διαμόρφωσε το κύριο στυλ του. Σε ένα ταξίδι του στο Los Angeles μυήθηκε στο μαύρο κίνημα. Εισχώρησε στους μάυρους πάνθηρες, ήρθε σε επαφή με τα γραπτά του Malcolm X και του Eldridge Cleaver. Ο Fela Kuti τότε αποφασίζει να αντισταθεί στα

υπολείμματα της αποικιοκρατίας και στους φιλόδοξους δικτάτορες. Έγραψε στίχους (σε μία μικτή γλώσσα -αγγλικά με την γλώσσα των ιθαγενών) που έθιγαν το πολιτικό σύστημα στο Λάγκος και ειρωνεύ-ονταν την κυβέρνηση. Αποτέλεσμα ήταν η εκτέλεση της οικογένειας του και των φίλων του και τελικά η εξορία του στην Γκάνα.Το κίνημα της africanism και της afro-beat μουσικής άντλησε την δύναμη της τέχνης του από τα δεκάδες χρόνια απαγορευ-μένης έκφρασης της αφρικανικής κουλτούρας. Μετά τον Fela Kuti πολλά συγκροτήματα ντύνονταν με παραδοσιακές φορε-σιές, εισήγαγαν αφρικανικά όργανα και προώθησαν τον αφρι-κάνικο πολιτισμό που για χρόνια καταπιεζόταν από τον δυτικό. H jazz σαφώς και δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Η μου-σική των μαύρων από τις αρχές του 20ου αιώνα ήταν πολιτικοποι-ημένη. Είτε μιλούσε για τον ρατσισμό είτε για τον πόλεμο με την νέα της πνοή, δήλωνε την αντίθεση της σε κάθε τι κατεστημένο. Στις αρχές του ’60 μετά από τον κορεσμό και την εμπορευματο-ποιημένη jazz των λευκών, η “free” jazz σπάει τους φραγμούς της αρμονίας, της φιλοσοφίας και της τέχνης. Οι νέοι μουσικοί εισά-γουν νέες ατονικές συνήθεις, αμφισβητούν το swing, το bebop και πολιτικοποιούνται. Το κάθε τι τους εμπνέει. Η αρχιτεκτονική, η ποί-ηση, οι ανατολικές θρησκείες, ο χορός, η κοινωνία και ο πολιτικός αναβρασμός ωθούν τους μουσικούς να πειραματίζονται ασταμά-τητα. Ο Archie Shepp γράφει και απαγγέλει πρόζες στον δίσκο Fire Music μιλώντας για τη ζωή, το έργο του Malcolm X και για τις κα-κουχίες των μαύρων. Ο Cecil Τaylor πριν αγγίξει το πιάνο χορεύει για την «μητέρα-Αφρική», ενώ γράφει πρόζες για τις διαδηλώσεις και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων (ο ίδιος ήταν). O Sun Ra ζει με τους μουσικούς του και δημιουργούν κολεκτίβα για την πολιτι-στική επανάσταση. Ο John Coltrane στήριξε τον Martin Luther King με οκτώ συναυλίες ενώ αφιέρωσε τον δίσκο του Cosmic World σε εκείνον (ξεχωρίζει το κομμάτι Alabama που γράφτηκε την επόμε-νη μέρα για την ρατσιστική δολοφονία μαύρων το 1963). Τέλος, ο πλέον πολιτικοποιημένος τζαζίστας Charles Mingus με το κομμάτι Haitian Fight Song τιμά τους επαναστάτες της Αϊτής (και όχι μόνο) και κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου συνθέτει το “Oh Lord, Don’t let Them Drop That Atomic Bomb on Me”.Πολλοί μουσικοί επηρρεάζονται από την καταπίεση και τους αγώνες. Και σήμερα που η καταπίεση αλλά και η αντίσταση συνεχίζεται για τους μαύρους, η «μαύρη μουσική» (hip-hop, jazz, soul...) συνεχίζει να καταγγέλει την αδικία, να εμπνέεται και να εμπνέει τους αγωνιστές.

Γιώργος Κοκκινάρης, Μηχανολόγοι Πάτρας

Μαύρη καταπίεση...μαύρη μουσική

Οι Αφρικανοί μαύροι εργάτες της Αμερικής, στη δουλι-κή ζωή που τους επιβλήθηκε, τα μαζικά βασανιστήρια και τους αφανισμούς που υπέστησαν, απάντησαν με την πολιτική και κοινωνική αντίσταση τους. Μία μορφή της αποτέλεσε και η αφρικάνικη τέχνη που στην αρχική της μορφή εκφράστηκε μέσα από τα τραγούδια των εργατών στα ριζοχώραφα. Μέσα από αυτά και των μετέπειτα εξε-λίξεων τους (spirituals, gospels, blues) κραύγαζε ο πόνος της αδικίας αλλά και η ελπίδα για απελευθέρωση.

Ο Fela Kuti


Κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, δεν ήταν μόνο η μαύρη μουσική που πολιτικοποιήθηκε. Η δεκαετία του ’60 με την έκρηξη των κινημάτων και ιδιαίτερα το γιγάντιο αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ, αλλά και με το συνολικότερο ρεύμα αμφισβήτησης στη νεο-λαία δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστους τους μουσικούς. Η ροκ μουσική εξέφραζε, ακό-μα και αν ο στίχος δεν ήταν ξεκάθαρα «πολιτι-κός», την αμφισβήτηση στα συντηρητικά ήθη του ’50. Η «αγριάδα» του ήχου και της εμφά-νισης των ροκ συγκροτημάτων, το εκκεντρικό ντύσιμο των Rolling Stones, το μποέμικο στυλ καλλιτεχνών όπως ο Bob Dylan και η Joan Baez ήταν στοιχεία με τα οποία ταυτίζονταν εκατομ-μύρια νεολαίοι. Καθώς το κίνημα γινόταν όλο και πιο μαζικό, μαχητικό και πολιτικοποιημένο, πολλοί καλ-λιτέχνες εκείνης της γενιάς έγραφαν στίχους για το κίνημα. Δεν αρκεί πια το sex, drugs and rock’n’roll για τους Rolling Stones που το 1968 γράφουν το street fighting man, εμπνευσμέ-νο από την καταστολή μιας διαδήλωσης στο Λονδίνο και την εξέγερση του γαλλικού Μάη. Όπως έλεγε ο Jagger: «Ήταν πηγή έμπνευσης. Παραλίγο να ανατρέψουν την κυβέρνηση Ντε Γκωλ…». Το τραγούδι κυκλοφορεί μετά τα επεισόδια στο Σικάγο και παρά τις προσπάθειες λογοκρισίας γίνεται τεράστια επιτυχία. Οι Beattles έχοντας ξεκινήσει ως μια μπάντα που τραγουδούσε “All you need is love”, γράφουν το “working class hero”. Το Imagine εκ-φράζει τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς και καθιερώνει τον John Lennon ως σύμβολο της εξέγερσης των 60’s, κάνοντάς τον στόχο παρακολούθησης του FBI! Συχνά τραγούδια γράφονται για συγκεκριμένες μάχες που έδινε το κίνημα. Γράφτηκαν πολλά τραγούδια για τους «επτά του Σικά-γο» που συνελήφθηκαν κατά τις άγριες συγκρούσεις διαδηλωτών-αστυνομίας στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος, ένα γεγονός που συγκλόνισε τις ΗΠΑ και ριζοσπαστικοποίησε ακόμη περισσό-τερο μια ολόκληρη γενιά. Η Baez αφιερώνει στους μαύρους που σπάνε τη ρατσιστική νομοθεσία του Νότου (που στις ΗΠΑ λεγόταν

“Dixie”), το πανηγυρικό “The night the brought old Dixie down!”. Η Joan Baez είναι από τις πε-ριπτώσεις των καλλιτεχνών που δεν έγραψαν απλώς κάποιο τραγούδι αλλά «δέθηκαν» και έγιναν κομμάτι του κινήματος. Όταν οι φοιτη-τές του Μπέρκλεϋ ξεκινούσαν το 1964 για να καταλάβουν τη σχολή τους (η πρώτη κατάλη-ψη πανεπιστημίου πριν ξεσπάσει το παγκόσμιο φοιτητικό κίνημα), η Baez ήταν στο προαύλιο για να τους ενθαρρύνει τραγουδώντας καθώς ανέβαιναν τα σκαλιά. Χρόνια μετά, το 1974 δι-οργανώνει συναυλία αλληλεγγύης στο χιλιανό λαό που υποφέρει κάτω από τη μπότα του δι-κτάτορα Πινοσέτ. Μια άλλη μουσική επανάσταση των 60’s είναι το «folk revival», η αναγέννηση του λαϊκού αμε-ρικάνικου τραγουδιού (κιθάρα και φυσαρμό-νικα) το οποίο ξαναβρίσκει τις καλύτερές του ρίζες, αυτές του εργατικού τραγουδιού της δε-καετίας του ’30 με κύριο εκφραστή τον Pete Seeger, του οποίου το “We shall overcome” γί-νεται ύμνος του κινήματος των μαύρων για τα πολιτικά δικαιώματα.

Οι ΗΠΑ πλημμυρίζουν από τους λεγόμενους «τροβαδούρους της εργατικής τάξης». Το στυλ μουσικής που εκφράζει σε επίπεδο «κο-ρυφής» ο Μπομπ Ντύλαν, έχει πάρει τα χαρακτηριστικά μαζικού μουσικού κινήματος σε επίπεδο «βάσης». Κάθε πόλη, σε κάθε πλα-τεία και δρόμο, έχει 2 και 3 περιπλανώμενους «τροβαδούρους» που διαμαρτύρονται για τη φτώχεια, την έλλειψη ελευθερίας λόγου και τον πόλεμο μέσα από τα τραγούδια τους. Η πιο διάσημη και μεγάλη στιγμή του μουσικού κινήματος είναι το Woodstock. Ονόματα-θρύλοι όπως η Jannis Jopplin, οι Who, ο Joe Cocker, o Santana, η Joan Baez συγκεντρώνονται για ένα μουσικό-αντιπολεμικό φεστιβάλ με το όνομα «Three days of Peace and Music», μια γιορτή αμ-φισβήτησης που συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων από κάθε γωνιά των ΗΠΑ. Μαζί με τα τραγούδια τους, οι μουσικοί καταγγέλουν τον πόλεμο από τη σκηνή. Ο Country Joe McDonald δίνει ρεσιτάλ αντι-πολεμικού στίχου, ο Jimmy Hendrix παίζει την περίφημη παρωδία του αμερικανικού εθνικού ύμνου στη σκηνή…

Μουσική της αμφισβήτησης στην εποχή της αμφισβήτησης


Τ ο μεγάλο υπερθέαμα επίδειξης της ντόπας, των προϊό-ντων των πολυεθνικών και των εθνικιστικών ανταγωνισμών έχει τελειώσει. Φυσικά αναφερόμαστε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Τα χαρακτηριστικά των αγώνων ήταν

πολύ συγκεκριμένα. Τα κέρδη των πολυεθνικών ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο αφού εταιρείες όπως η Coca Cola, η Kodak, Adidas πραγματοποίησαν το 60% του φετινού τους τζίρου και απέδειξαν για ποιους είναι θετικό γεγονός οι αγώνες. Ένα 2ο χαρακτηριστικό των αγώνων ήταν η μη τήρηση της πολυδιαφημι-σμένης «ολυμπιακής εκεχειρίας». Στη διάρκεια των αγώνων οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και η κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δι-καιωμάτων συνεχίστηκαν και μάλιστα εντάθη-καν. Ο πόλεμος της Γεωργίας άρχισε ανήμερα της τελετής έναρξης, η κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν συνεχίστηκαν με τεράστιες απώλειες για τους αμάχους, οι πολεμικές σει-ρήνες των ΗΠΑ συνέχισαν να ηχούν έντονα για το Ιράν και τη Β. Κορέα. Ένα σημαντικό σημείο αναφοράς επίσης ήταν η διοργανώτρια χώρα των αγώνων. Η «κομμουνιστική» Κίνα εκτός από το μετάλλιο της ΔΟΕ για την «καλή διοργάνωση των αγώνων» επιβεβαίωσε άλλα πολλά μετάλ-λια. Το μετάλλιο των περισσοτέρων εργατικών ατυχημάτων και κακομεταχείριση ντόπιων και μεταναστών εργατών κατά τη διάρκεια της κατασκευής των έργων, της μόλυνσης του περιβάλλοντος αλλά και στην κατάπνιξη της διαφορετικότητας και της ελεύθερης έκφρα-σης λαών όπως οι Θιβετιανοί. Πρωταγωνιστής

των Αγώνων επίσης ήταν η ντόπα. Δεκάδες αθλητές πιάστηκαν ντο-παρισμένοι από πολλές χώρες ενώ και η Ελλάδα πρωταγωνίστησε στην ντόπα αφού 2 πρωταθλητές ο Γκούσης και η Χαλκιά πιάστηκαν ντοπαρισμένοι ακολουθώντας δεκάδες Ελλήνων αθλητών(άρση βαρών, κολύμβυση) που είχαν πιαστεί και αυτοί ντοπαρισμένοι. Και με τους φετι-νούς αγώνες αναδείχθηκε η συνενοχή της πολιτείας (του δικομματισμού δηλαδή), των αθλητικών παραγόντων και πολλών προπονητών ώστε να αναδεικνύεται το δόγμα «η ισχυρή Ελλάδα του αθλητισμού».

Ντόπα, κέρδη, καταστολήΟλυμπιακοί Αγώνες:

η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΤΟΥ ΠΕΚΙνΟΥ

Για τη φετινή Ολυμπιάδα του Πεκίνου ακούστηκαν πολλά για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα και δεν έλειψαν οι απειλές κυβερνήσεων για μπο-ϋκοτάζ στους αγώνες. Όσο καταπιεστικό και αν είναι το καθεστώς του Πεκίνου όμως, οι φετινοί Ολυμπιακοί αγώ-νες δεν ήταν κάποια «εξαίρεση» στην κατά τα άλλα «γιορ-τή της ειρήνης και των λαών», αλλά η πιο βάρβαρη μορφή του κανόνα.

Από την ίδρυσή τους οι αγώνες είναι η ακριβή «βιτρίνα» του καπιταλισμού. Σε οικονομικό επίπεδο είναι ένα τεράστιο «φαγοπότι» για τις πολυεθνι-κές εταιρίες που έχουν τη δυνατότητα να διαφημιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο, να κερδίσουν από τη κατασκευή τεράστιων σταδίων, να που-λήσουν «ασφάλεια». Σε ιδεολογικό επίπεδο είναι η ευκαιρία προώθησης εθνικισμών, μέσα από την συμβολική αντιπαράθεση μέσα στα γήπεδα αθλητών από διάφορα κράτη, αλλά και τη ιδέας της «εθνικής ενότητας» όπου ο λαός της χώρας που φιλοξενεί τους αγώνες πρέπει να υποστεί θυ-σίες για το «καλό του έθνους» ενώ οι εργάτες και τα αφεντικά υποτίθεται πως ενώνονται κάτω από εθνικά σύμβολα και ύμνους.Τα «ευαίσθητα» ελληνικά ΜΜΕ όσον αφορά την καταπίεση στην Κίνα, δεν είχαν πει κουβέντα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τοξικομανών για να «καθαρίσει» η Αθήνα το 2004, για τους δεκάδες νεκρούς εργάτες στα Ολυμπιακά έργα τότε. Η τελετουργία της ολυμπιακής φλόγας, εμπνευσμένη από την ναζι-

στική Γερμανία για να προπαγανδίσει τους «άριους» αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, δεν θα έπρεπε να γίνεται ποτέ (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απολαύσαμε το φετινό «κυνήγι της φλόγας» από ακτιβιστές των ανθρωπινών δικαιωμάτων σε δεκάδες χώρες). Ο Τζορτζ Όργουελ έγραφε ότι «οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι πόλε-μος. Μόνο που δεν πέφτουν σφαίρες». Είχε απόλυτο δίκιο. Μόνο που τόσο το Πεκίνο φέτος όσο και μια άλλη Ολυμπιάδα, 40 χρόνια πριν στο Μεξικό, έδειξαν ότι άμα «χρειαστεί», θα πέσουν και πυ-ροβολισμοί και ο «πόλεμος» θα έχει νεκρούς.

«Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλον τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρά μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Όταν υπάρχει ελληνική ψυχή και πίστη στον Θεό, μπορείς να κατα-κτήσεις την κορυφή του κόσμου».Δήλωση της «φράου» Φανής Χαλκιά το 2004


Η Ολυμπιάδα του Μεξικού έγινε το 1968, χρονιά της πα-γκόσμιας έκρηξης των «από κάτω». Το ’68 ξεκινούσε με την σαρωτική αντεπίθεση των Βιετκόνγκ ενάντια στην αμερικανική πολεμική μηχανή στον πόλεμο του Βιετνάμ και συνέχισε με τις εξεγέρσεις του Μάη στη Γαλλία, του Σικάγο στις ΗΠΑ, της Πράγας στην Τσεχοσλοβακία, την έκρηξη του κινήματος των μαύρων στην Αμερική.

Η χώρα που θα φιλοξενούσε τους αγώνες κυβερνιόταν για δεκαετίες από το διεφθαρμένο Επαναστατικό Θεσμικό Κόμμα (PRI) με αυταρχικότητα κ καταστολή. Οι φοιτητές επηρεασμένοι από το παγκόσμιο επαναστατικό κύμα ξε-

κίνησαν το καλοκαίρι του 1968 διαδηλώσεις για την απελευθέρωση των δεκάδων πολιτικών κρατουμένων και διεκδικώντας δημοκρατικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση απάντησε με την κατάληψη της πανεπιστη-μιούπολης από το στρατό, κάνοντας συλλήψεις και δολοφονώντας δε-κάδες φοιτητές. Στον ίδιο χώρο λίγους μήνες αργότερα θα γινόταν η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.Όμως το φοιτητικό κίνημα δυνάμωνε και γινόταν πιο μαχητικό. Μαζί με τις καταλήψεις σχολών γίνονταν διαδηλώσεις οι οποίες κατέβαζαν μέχρι και 500.000 στο δρόμο, ενώ ξένες εφημερίδες ανέφεραν ότι οι φοιτητές απαντούσαν στα πυρά της αστυνομίας.Σε μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης στις 13/8/68 έγινε «ανακατάληψη» της κεντρικής Πλατείας Συντάγματος (ZOCALO) από 200.000 διαδηλωτές με επικεφαλής τους καθηγητές πανεπιστημίου.Οι φοιτητές, έχοντας πρόσφατο το παράδειγμα του γαλλικού Μάη, απευ-θύνθηκαν στους εργάτες για να μπορέσει η εξέγερσή τους να νικήσει. Ορ-γανώθηκαν «μπριγάδες» προπαγάνδας που με προκυρήξεις πήγαιναν σε φτωχογειτονιές, μετρό, στάσεις λεωφορείων και εργοστάσια να ζητήσουν συμπαράσταση.Όταν ο πρόεδρος Ορντάζ ανάγκασε τους δημόσιους υπάλληλους να κατέ-βουν σε αντιδιαδήλωση στους φοιτητές, αυτοί άρχισαν να φωνάζουν «μας έφεραν εδώ με το ζόρυ-είμαστε τα πρόβατα του Ορντάζ».Η συμμετοχή εργατών στις κινητοποιήσεις αλλά και η καθυστέρηση των ολυμπιακών έργων εξαιτίας τους απειλούσε να τινάξει τη «μεγάλη γιορτή» στον αέρα. Οι ΗΠΑ είχαν ζητήσει από την κυβέρνηση του Μεξικού να κατα-στείλει με οποιονδήποτε τρόπο τις διαδηλώσεις. Το PRI εξαπέλυσε την πιο βίαιη καταστολή για να μην στραπατσαριστεί το προφίλ της «αναπτυσσό-μενης χώρας» που ήθελε να προβάλει με τους αγώνες. Οι φοιτητές, ζητώντας την αποχώρηση του στρατού από το πανεπιστήμιο, καλούν διαδήλωση την Πλατεία των Τριών Πολιτισμών (Τλατελόλκο) στις 2 Οκτώβρη, μόλις 10 μέρες πριν την έναρξη των Αγώνων.Ο στρατός έχει τοποθετήσει ελεύθερους σκοπευτές σε ταράτσες κατοι-κιών και στους τρούλους της κοντινής εκκλησίας ενώ 7000 στρατιώτες, εκατοντάδες αστυνομικοί και 300 τανκς έχουν περικυκλώσει τους 15000 φοιτητές αλλά και οικογένειες με παιδιά, που κρατούσαν κόκκινα γαρύ-φαλλα. Δύο ελικόπτερα πάνω από την πλατεία έδωσαν το σύνθημα με φω-τοβολίδες να ξεκινήσει το μακελειό.Η σφαγή που ακολούθησε είναι απερίγραπτη. Οι φοιτητές παρακαλούσαν τους ιερείς του ναού να ανοίξουν τις πόρτες αλλά μάταια. Οι γύρω κάτοικοι έβαζαν τους κυνηγημένους φοιτητές στα σπίτια τους, αλλά η μανία του στρατού ήταν τέτοια που έμπαιναν στα διαμερίσματα και σκότωναν και τους φοιτητές και τις οικογένειες που προσπάθησαν να τους προστατέ-ψουν.Η κτηνωδία δεν έχει προηγούμενο. Γιατρός που εφημέρευε εκείνη τη μέρα σε κοντινό νοσοκομείο αποκάλυψε: «Έφερναν δεκάδες πτώματα νέων, τα οποία ζητούσαν να καούν με συνοπτικές διαδικασίες. Κάποια από τα παι-διά ζούσαν ακόμη, αλλά τα αποτέφρωναν.Τα ΜΜΕ προσπάθησαν να συγκαλύψουν το έγκλημα ή να αναπαράγουν την προπαγάνδα της κυβέρνησης για 25 νεκρούς και μερικούς τραυματίες «ταραξίες». Όμως οι μαρτυρίες των επιζώντων μιλούν για 400 ενώ ανεπί-σημη εκδοχή τους ανεβάζει στους 3000! Ο αριθμός παραμένει άγνωστος μέχρι σήμερα. «Η πλατεία ήταν γεμάτη αίματα. Θυμάμαι άρχισε να βρέχει κατά τις 8 το απόγευμα. Οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν, τα νερά είχαν πια κόκκινο χρώ-μα…. Δεκάδες ήταν τα φορτηγα που φόρτωναν τους νεκρούς. Προς θεού,

δεν ήταν ούτε 20 ούτε 400, ήταν εκατοντάδες. Ο κόσμος πρέπει να το μάθει αυτό. Στη μνήμη των φοιτητών που χάθηκαν άδικα. Στη μνήμη των συμφοιτητων μου.»Παρά τις φωνές για μποϋκοτάζ, οι αγώνες θα γίνονταν κανονικά…Λίγες μέρες αργότερα, πριν στεγνώσει το αίμα των νεκρών, η Ολυμπιάδα ξεκινούσε κανονικά ενώ ακούγονταν πάλι τα κούφια λόγια για Ολυμπιακή Εκεχειρία…Παρά τη σφαγή, το φοιτητικό κίνημα είχε τεράστιο αντίκτυπο στη μεξικα-νική κοινωνία που κρατάει μέχρι σήμερα. Με τα λόγια του Πάκο Ιγνάθιο Τάιμπο, αριστερού συγγραφέα που τότε συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση: «Το φοιτητικό κίνημα ήταν σχολές κατειλημμένες, «απελευθερωμέ-νες ζώνες» που στηρίζονταν σε συνελεύσεις… ήταν η ανακάλυψη της προκήρυξης, της συζήτησης στο δρόμο ως απάντηση στον Τύπο και την τηλεόραση… ήταν και βία, καταπίεση, δολοφονίες. Αλλά πάνω απ’ όλα, ήταν η επίθεση μιας γενιάς ενάντια στην κοι-νωνία που μεγάλωνε… ήταν η ανακάλυψη της αλληλεγγύης που διαπερνούσε τα γκρίζα τείχη των εργοστασίων και άγγιζε αυτούς που ήταν μέσα…»

Παναγιώτης Λογοθέτης, ΣΤΕΓ-ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης

η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΤΟΥ ‘68 ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ

Παρά την καταστολή, η δύναμη του ’68 ήταν τέτοια που το κλίμα εξέγερσης μπόρεσε να σπάσει τη «βιτρίνα» της Ολυμπιάδας. Οι αγώνες αξιοποιήθηκαν από τους αγωνιστές του κινήματος ως βήμα καταγγε-λίας στο ρατσισμό. Στην τελετή απονομής μεταλλίων για το αγώνισμα των 200 μ. οι Σμιθ και Κάρλος, μαύροι αθλητές, πρώτος και τρίτος αντίστοιχα, ανεβαίνουν στο βάθρο. Την ώρα που ακούγεται ο εθνικός ύμνος των ΗΠΑ και υψώνεται η αμερικανική σημαία, οι δύο αθλητές στρέφουν τα κεφάλια τους από τη σημαία και υψώνουν τις γροθιές τους φορώντας μαύρα γάντια (το σύμβολο των Μαύρων Πανθήρων). Τα μετάλλια αφαιρέθηκαν από τους δύο αθλητές οι οποίοι διώχτηκαν από το Μεξικό και αποκλεί-στηκαν από κάθε αγωνιστι-κή δραστηριότητα. Αλλά η δράση στους αγώνες συ-νεχίστηκε: οι τρεις μαύροι νικητές στα 400 μέτρα εμ-φανίζονται στην απονομή φορώντας μαύρους μπε-ρέδες (και αυτό σύμβολο των Πανθήρων), η ομάδα κωπηλασίας των ΗΠΑ (όλοι λευκοί φοιτητές του Χάρ-βαρντ!) έβγαλε δήλωση συμπαράστασης στους μαύρους συναθλητές τους και στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων.

Όταν η «Ολυμπιακή εκεχειρία» κόστισε 400 νεκρούς...


Μεγάλες ήταν οι κινητοποιήσεις των Ισπανών φοιτητών, ιδιαίτερα στη Σεβίλλη και στη Βαρκελώνη, ενάντια στη διαδικασία της Μπο-λόνια και στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων που προωθεί και η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση Θαπατέρο. Τον Μάρτιο του 2008 πάνω από 15000 φοιτητές διαδήλωσαν και προχώρησαν σε καταλήψεις καλώντας σε ένα πανευρωπαϊκό συντονισμό φοιτητών και εκπαιδευτικών και φέρνοντας ως παράδειγμα νίκης τις κινητο-ποιήσεις των Ελλήνων φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τρι-τοβάθμιας εκπαίδευσης. Ανάλογες κινητοποιήσεις έκαναν φοιτητές σε πανεπιστήμια της Μαδρίτης και της Χώρας των Βάσκων όπου δέχθηκαν και την έντονη καταστολή των δυνάμεων ασφαλείας.

Στη Χιλή όλη την άνοιξη και το καλοκαί-ρι αναπτύσσεται ένα από τα ισχυρότερα σύγχρονα εκπαιδευτικά κινήματα με κα-θηγητές, μαθητές και φοιτητές να αντι-στέκονται στην αντιλαϊκή αντιδραστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνη-σης των Σοσιαλδημοκρατών που θέλει να μειώσει ακόμη πιο πολύ τα κονδύλια για τη δημόσια εκπαίδευση και να ευνοήσει τα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα έναντι των δημοσίων. Σε μαζικές διαδηλώσεις χιλιάδων μελών της εκπαιδευτικής κοινό-τητας έγιναν πάνω από 150 συλλήψεις από τις δυνάμεις καταστολής. Η καταστο-λή από την κυβέρνηση δεν τελείωσε εκεί

αφού έγινε προσπάθεια φίμωσης και αφαίρεσης της ελευθερίας της έκφρασης σε φοιτητές και μαθητές. Στις διαδηλώσεις αυτές συμ-μετέχουν με αρκετά μεγάλη παρουσία τα μεγαλύτερα συνδικάτα όπως η CUT ( που έχει προχωρήσει επανειλημμένα σε μονοήμερες και διήμερες απεργίες).

Οι φοιτητές στην Αγγλία έχουν ξεκινήσει τους τελευταίους μή-νες έναν σημαντικό αντιφασιστικό αγώνα μέσα στα πανεπιστή-μια. Στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, το φασιστικό BNP κέρδισε 300.000 ψήφους –ρεκόρ για φασιστικό κόμμα στην Αγγλία και προσπαθεί να εδραιώσει την επιρροή του, ανάμεσα σε άλλους χώρους, και στα πανεπιστήμια. Η επίσκεψη του ηγέτη του BNP Γκρίφιν στο πανεπιστήμιο του Μπαθ ματαιώθηκε μετά από μαζι-κή κινητοποίηση φοιτητών και καθηγητών. Ανάλογες αντιφασιστι-κές κινητοποιήσεις για να αποτραπεί η παρουσία του Γκρίφιν στο πανεπιστήμιο του Όξφορντ συνάντησαν τις απειλές των φασιστών σε φοιτητές και σε έναν δημοτικό σύμβουλο των Πρασίνων. Μετά από αυτά τα γεγονότα, η κίνηση Unite Against Fascism έχει ξε-κινήσει την καμπάνια «όχι βήμα λόγου στους φασίστες» και μια σειρά πανεπιστημίων έχει υπερψηφίσει την πρόταση.

Παγκόσμια αντίστασηχΙΛη

ΑγγΛΙΑ

ΙΣΠΑνΙΑ

Επιμέλεια: Κώστας Παπανικολάου


Στα τέλη του 2007 αλλά και στις αρχές του 2008 το γαλλικό φοιτητικό κίνημα απά-ντησε με καταλήψεις και διαδηλώσεις ενάντια στον αντιδραστικό νόμο-πλαίσιο που προωθεί η δεξιά κυβέρνηση του Σαρκοζί. Ανάμεσα σε άλλα προβλέπει μείωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών, εμπορευματοποίηση των σπουδών και σε περίπτωση που τα πανεπιστήμια δεν πειθαρχήσουν περικοπή κονδυλίων. Οι διαδηλώσεις και οι συνελεύσεις ήταν ιδιαίτερα μαζικές(600 φοιτητές ψήφισαν για κατάληψη στο πανεπιστήμιο της Nantes ενώ σε κάποια πανεπιστήμια του Παρισιού ξεπερνούσαν τους 1500 φοιτητές). Ο νέος νόμος του Σαρκοζί τροποποιεί τους εσωτερικούς κα-νονισμούς των πανεπιστημίων ενώ ανοίγει τον δρόμο για την εμπορευματοποίηση των σπουδών και την είσοδο ιδιωτικών κεφαλαίων. Μία από κορυφαίες στιγμές των πολύμηνων κινητοποιήσεων των Γάλλων φοιτητών και πανεπιστημιακών ήταν όταν κάποιοι φοιτητικοί σύλλογοι ενώθηκαν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις με τους απερ-γούς στους δημόσιους σιδηροδρόμους. Φοιτητές και συνδικάτα μαζί για την ανα-τροπή της κυβέρνησης Σαρκοζί.

Τον Μάρτιο του 2008 ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Schwarzenegger μείωσε κατά 2 δις. δολάρια τον προ-ϋπολογισμό για την παιδεία και την πρόνοια. Αυτό ανέδειξε την συνεχιζό-μενη δυσκολία των φτωχών φοιτητών να σπουδάσουν αφού τα δίδακτρα στα πολιτειακά(κρατικά) πανεπιστή-μια φθάνουν τα 4000 δολάρια ενώ και οι συνθήκες διαβίωσης λόγω και της γενικότερης οικονομικής πολιτι-κής Schwarzenegger-Bush ολοένα και δυσκολεύουν. Στην Καλιφόρνια αριστεροί φοιτητές αμερικάνοι και μετανάστες έχουν ιδρύσει την Επιτρο-πή ενάντια στα δίδακτρα προσπαθώ-ντας να αντιπαλέψουν την ιδιωτικο-ποίηση και γενικότερη υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Η κίνηση των φοιτητών έχει οργανώσει πολλές παραστάσεις διαμαρτυρίας

και διαδηλώσεις ενάντια σε αυτήν την νεοφιλελεύθερη πολιτική τονίζοντας ότι μόνο η φορολόγηση κατά 3% παραπάνω των 104 πιο εύρωστων εταιρειών θα έλυνε το θέμα της χρηματοδότησης της παιδείας και της πρόνοιας. Άρα φορολογήστε τους πλούσι-ους-Λεφτά για Παιδεία-Υγεία.

Στην ίδια πολιτεία και συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο της Santa Cruz ομάδα φοιτη-τών με την επιδοκιμασία πολλών συναδέλφων τους κατέβασαν κάμερες παρακολού-θησης της αστυνομίας μέσα στην πανεπιστημιούπολη. Φοιτητές από το ίδιο πανε-πιστήμιο συμμετείχαν στην εκστρατεία αλληλεγγύης υπέρ των μεταναστών(οι οποίοι είχαν δεχθεί και δέχονται ακόμη διώξεις από την ρατσιστική εθνοφυλακή του Μπους) που οργανώθηκε από αριστερές οργανώσεις και κινήσεις πολιτών .

►Στην Βολιβία πρόσφατα τελείωσε η προ-σπάθεια ανατροπής της αριστερής κυβέρνη-σης του Μοράλες από την ανοικτή ανταρσία των πλούσιων δεξιών κυβερνητών αλλά και από μαζικές επιθέσεις από φασιστικές συμμο-ρίες. Η δεξιά αντιπολίτευση αναγκάστηκε να υποχωρήσει λόγω της διεθνής κατακραυγής αλλά και λόγω της αντίστασης από τα κάτω των εργατών και χωρικών υποστηρικτών της κυβέρνησης. Από την άλλη ο πρόεδρος Μο-ράλες άργησε πολύ να αντιδράσει σε αυτή την απόπειρα πραξικοπήματος αφήνοντας τον απλό κόσμο άοπλο και δείχνοντας υπο-χωρητικότητα στις πιέσεις της αντιδραστικής αντιπολίτευσης.

►Στην Βενεζουέλα απελάθηκε ο αμερικά-νος πρέσβης ως δείγμα αλληλεγγύης προς την κατάσταση στη Βολιβία αλλά και λόγω αποκάλυψης των νέων σχεδίων των ΗΠΑ για δολοφονία του Τσάβες και βοήθεια στην ακροδεξιά αντιπολίτευση για ανατροπή της αριστερής κυβέρνησης του. Είχαν προηγηθεί οι εθνικοποιήσεις-απαλλοτριώσεις από την κυβέρνηση της βιομηχανίας τσιμέντου και ηλεκτρικού που ανήκαν σε αμερικάνικες πο-λυεθνικές. Παράλληλα ο Τσάβες επέτρεψε ρωσικές επενδύσεις στο φυσικό αέριο και φιλοξενεί ρωσικά βομβαρδιστικά. Όμως ο Πούτιν δεν είναι αντιϊμπεριαλιστής ή «φίλος του λαού», ούτε της Ρωσίας, ούτε της Βενε-ζουέλας.

►Αξιόλογη κίνηση μέσα στον Αύγουστο ήταν το συμβολικό σπάσιμο του απάνθρωπου ισ-ραηλινού αποκλεισμού του παλαιστινιακού λαού στην Γάζα. 2 πλοιάρια με 44 ακτιβιστές (ανάμεσά τους ο Γ. Κουράκης από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Τ. Πολίτης από την ΠΟΣΔΕΠ) πέρασαν από τον αποκλεισμό του Ισραήλ και έφθασαν στις ακτές της Γάζας όπου χιλιάδες Παλαιστί-νιοι του; Υποδέχθηκαν με μηνύματα ελπίδας αλλά και αγώνα. Η κίνηση απέδειξε ότι με πραγματικό αγώνα ακόμα και ο πιο σκληρός μιλιταρισμός μπορεί να νικηθεί.

►Συγκλονιστικότερο γεγονός των διεθνών εξελίξεων τους τελευταίους μήνες υπήρξε σίγουρα ο πόλεμος στη Γεωργία. Ο πόλεμος αυτός ήταν αποτέλεσμα των ενδοιμπερια-λιστικών αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρω-σίας. Οι ΗΠΑ με την δημιουργία διαφόρων προκτετοράτων προσπαθεί να συνεχίσει την πορεία της ως απόλυτης μονοκρατο-ρίας πιέζοντας στην περιοχή της Ευρασίας ανακόπτοντας την ανάδειξη της Ρωσίας σε νέας υπερδύναμης. Η Ρωσία από την πλευ-ρά της αναδεικνύεται εκ νέου ως ιμπερι-αλιστικός παίκτης μη χάνοντας την ευκαι-ρία να αντεπιτεθεί διεκδικώντας μερίδιο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Οι λαοί της Γεωργίας και της Οσετίας πλήρωσαν με χιλιάδες νεκρούς τα πολεμικά παιχνίδια Μπους-Πούτιν-Σακαασβίλι.

Σύντομα διεθνή

γΑΛΛΙΑ

ηΠΑ


Το Σύμφωνο Μετανάστευσης που προωθεί ο Σαρκοζί για την Σύνοδο Κορυφής τον Οκτώ-βριο, σκοπό έχει την εντατικοποίηση της ρα-τσιστικής πολιτικής των χωρών της Ε.Ε. και την περαιτέρω εκμετάλλευση και καταπίεση των μεταναστών. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος εναρμονίστηκαν πλήρως με τα ρατσιστικά αντι-μεταναστευτικά αυτά μέτρα. Το Σύμφω-νο Μετανάστευσης αποτελείται από 5 πυ-λώνες που προβλέπουν ενίσχυση της φρού-ρησης των συνόρων, απελάσεις των χωρίς χαρτιά μεταναστών και δυνατότητα φυλάκι-σης τους μέχρι και 18 μήνες, περιορισμό των νομιμοποιήσεων σε αυτές που εξυπηρετούν την ελεύθερη αγορά και το κεφάλαιο, ενιαία κριτήρια απόρριψης των αιτήσεων ασύλου και τη δημιουργία περισσότερων στρατοπέ-δων συγκέντρωσης εντός και εκτός της Ε.Ε. Όχι μόνο δεν θα αποτρέψει τους μετανάστες από το έρθουν στην Ευρώπη, όπως υποκριτι-

κά ισχυρίζεται ο Παυλόπουλος, αλλά αφήνει χιλιάδες ανθρώπους έρμαια στα χέρια δου-λεμπόρων, κυκλωμάτων πλαστών νομιμο-ποιητικών εγγράφων. Επιπλέον, δεν καταρ-γεί τις αιτίες που αναγκάζουν αυτούς τους ανθρώπους να δουλεύουν ανασφάλιστοι, με μισθούς πείνας, σε άθλιες συνθήκες τις περισσότερες φορές, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα. Στο Σύμφωνο αυτό, όπως και στην ήδη υπάρχουσα νομοθεσία δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελ-λάδα αλλά δεν θεωρούνται πολίτες καμιάς χώρας. Αυτά τα παιδιά κινδυνεύουν με απέ-λαση όταν κλείσουν τα 18 και πρέπει να δι-καιολογούν συνεχώς την ύπαρξη τους στην Ελλάδα. Είναι συμφοιτητές μας που ζουν

και αγωνίζονται μαζί μας για δημόσια δω-ρεάν παιδεία, για μόνιμη και σταθερή εργα-σία. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα συμμετέχουμε στην Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και διεκδικούμε νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Δικαίωμα ελληνικής ιθαγένειας σε όσα παιδιά μεταναστών το επιθυμούν. Ίσα δικαιώματα για όλους. Διεκ-δικούμε επίσης την απονομιμοποίηση των ακροδεξιών φασιστικών ομάδων που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στις σχολές, απο-θρασυμένες από την ανοχή της κυβέρνη-σης και της αστυνομίας. Παλεύουμε μαζί με τους εργαζόμενους, έλληνες και μετανάστες για να μην περάσει το ρατσιστικό Σύμφωνο Μετανάστευσης.

Ελένη Πελέκη, Φιλοσοφική Αθήνας

Όχι στο ρατσιστικό «Σύμφωνο Μετανάστευσης» της Ε.Ε.

Χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο ανα-γκάζονται να μεταναστεύσουν εξαι-τίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων, των δικτατορικών καθεστώτων, της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Ανα-ζητούν στην ‘’πολιτισμένη’’ Ευρώπη μια καλύτερη ζωή αλλά αντι γι’ αυτό πέφτουν θύματα ρατσιστικής νομο-θεσίας και πολιτικών που τους θυσι-άζουν στο βωμό του κέρδους.

Στην περιοχή της Nέας Μανωλάδας αρκετοί μετανάστες οι οποίοι εργάζονται σε γεωργικές καλλιέργειες (μάζεμα φρά-ουλας) ανασφάλιστοι, με χαμηλό μεροκάματο με άθλιες συνθήκες διαβίωσης δέχτηκαν και συνεχίζουν να δέχονται την εκμετάλλευση των ντόπιων αφεντικών και την αστυνομική βία επειδή απέργησαν ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας, τις πολλές ώρες απασχό-λησης και τα χαμηλά μεροκάματα. Η «Κίνηση Απελάστε τον Ρα-τσισμό» και εμείς ως ΦΕΣ κινητοποιηθήκαμε με εξορμήσεις στην περιοχή, και θα συνεχίσουμε ώστε οι μετανάστες να κερδίσουν καλύτερα μεροκάματα και καλύτερες συνθήκες ζωής, στον αγώνα για ίσα δικαιώματα για όλους.

Στην Πάτρα συντελείται ένα από τα χειρότερα μαζικά αντιρα-τσιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Εκεί οι το-

πικές αρχές (δήμος, αστυνομία, λιμενικό) εξαπέλυσαν επιχείρηση-σκούπα σε Αφγανούς πρόσφυγες με αποτέλεσμα την απομόνωση τους σε καταυλισμό, μαζικές απαγωγές αλλά και τον εξαναγκασμό τους σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Ο κόσμος απάντησε με πο-ρείες αλληλεγγύης και άλλες αντιρατσιστικές δράσεις. Στο επόμενο διάστημα η αντιρατσιστική δράση θα πρέπει να ενταθεί αυτή τη φορά με μαζικότερες δράσεις και κινητοποιήσεις συνδεδεμένες με τις φοιτητικές και εργατικές κινητοποιήσεις στην Πάτρα και στην ευρύτερη περιοχή ώστε να σταματήσει αυτό το ρατσιστικό έγκλη-μα.

Γιάννης Σπαθής, Επιστήμη Υλικών Πάτρας

ΦΕΣ τ. 3

Documents

Transcript of ΦΕΣ τ. 3