ΑΝΤΙΟ ΖΩΗ…ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΥΛΑΚΗ…

Η ζωή πίσω από τα ψυχρά σίδερα της φυλακής…

ΑΝΤΙΟ ΖΩΗ…ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΥΛΑΚΗ… Πρότζεκτ της «ομάδας 3» του Α’Λ3

Σέικο Έμμα (Γραμματέας) Συκιώτης Δημήτρης (Χειριστής Η/Υ) Χάκα Μαριέττα (Συντονιστής

ομάδας) Σούμπασι Φαμπιάν (Καλλιτέχνης)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1) Πρόλογος 2) Ερευνητικά ερωτήματα 3) Συλλογή δεδομένων 4) Επεξεργασία δεδομένων 5) Συμπεράσματα 6) Βιβλιογραφία

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στα πλαίσια της Ερευνητικής Εργασίας κληθήκαμε να ερευνήσουμε για τις φυλακές. Μέσα από διεξοδικές συζητήσεις από έρευνες που κάναμε και από πληροφορίες που συλλέξαμε με περηφάνια μπορούμε πλέον να λέμε ότι γνωρίζουμε τα περί φυλακής: τις συνθήκες διαβίωσης, το εσωτερικό χώρο, τις χειρότερες φυλακές στο κόσμο κλπ.

Ερευνητικά ερωτήματα

1) Η καθημερινότητα των φυλακών ( υγιεινή- πρόγραμμα των φυλακών ).

2) Η στάση των δεσμοφυλάκων απέναντι στους φυλακισμένους.

3) Σχέσεις κρατουμένων

4) Φυλακισμένοι και αυτοκτονίες

5) Υπό ποιες συνθήκες καταλήγει ένας ανήλικος στο αναμορφωτήριο και αν μπορεί να επιβιώσει

6) Θανατική ποινή

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Έχουν χρησιμοποιηθεί για τον εγκλεισμό αδίστακτων εγκληματιών, αλλά και ανθρώπων που φυλακίστηκαν για

τα πολιτικά τους φρονήματα. Μερικές από αυτές έχουν γίνει διαβόητες λόγω των “επιφανών” τροφίμων τους ή της βάρβαρης μεταχείρισης των κρατουμένων. Κάποιες άλλες πάλι για τις τολμηρές απόπειρες απόδρασης που έλαβαν χώρα. Γνωρίστε τις παρακάτω δέκα ιστορικές και πιο διάσημες φυλακές στον κόσμο:

Alcatraz, ΗΠΑ:

Το Αλκατράζ, ήταν η πρώτη μεγίστης ασφάλειας με ελάχιστα προνόμια φυλακή των ΗΠΑ. Ήταν ίσως η πιο διάσημη φυλακή της χώρας και «στέγασε» μερικούς από τους πιο διαβόητους εγκληματίες στον κόσμο. Ανάμεσά τους ο Αλ Καπόνε και ο George Kelly Barnes, πιο γνωστός ως «Machine Gun Kelly». Βρίσκεται σε ένα βραχώδες νησί, το οποίο περιβάλλεται από τα παγωμένα νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Παλιότερα πίστευαν πως ήταν αδύνατο να αποδράσει κανείς από το Αλκατράζ. Από τα 36 άτομα που επιχείρησαν να το κάνουν, 23 συνελήφθησαν, έξι πυροβολήθηκαν θανάσιμα και δύο πνίγηκαν. Οι υπόλοιποι πέντε, μετά από την απόπειρα διαφυγής τους, δεν εθεάθησαν ποτέ και πιστεύεται ότι έχουν πνιγεί. Τα πτώματα τους δεν βρέθηκαν ποτέ.

Tower of London, Αγγλία:

Από το 1100 έως τα μέσα του 20ου αιώνα ο Πύργος του Λονδίνου λειτούργησε ως φυλακή. Σήμερα δεν είναι παρά το σημείο όπου φυλάσσονται τα κοσμήματα του Βρετανικού Στέμματος και ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα στην Αγγλία. Πιστεύεται, ακόμη, πως είναι το πιο στοιχειωμένο κτίριο στην χώρα. Έχουν υπάρξει ιστορίες για φαντάσματα, συμπεριλαμβανομένης και αυτού της Άννα Μπολέυν, μίας εκ των διάσημων κρατουμένων. Μεταξύ αυτών, ήταν και ο Sir Thomas More, ο βασιλιάς Ερρίκος Στ’, η Αικατερίνη Χάουαρντ (σύζυγος του βασιλιά Ερρίκου Η’) και ο Ρούντολφ Ες

Devil’s Island, Γαλλική Γουιάνα:

Το «Νησί του Διαβόλου». Μια από τις πιο κακόφημες φυλακές στην ιστορία. Άνοιξε το 1852 από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ’ και κατά τη διάρκεια των 94 χρόνων λειτουργίας της, ήταν το «σπίτι» πολιτικών κρατούμενων, αλλά και σκληρών εγκληματιών. Τα πιράνχας στα μολυσμένα ποτάμια και η πυκνή ζούγκλα της Γαλλικής Γουιάνας εμπόδιζαν τους φυλακισμένους που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Η αυτοβιογραφία του πρώην τροφίμου Henri Charrière περιγράφει πολυάριθμες εικαζόμενες απόπειρες απόδρασης. Το 1973 ο Στιβ Μακ Κουίν και ο Ντάστιν Χόφμαν πρωταγωνίστησαν στην ταινία «Ο Πεταλούδας», που βασίστηκε στο βιβλίο.

 

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Chateau d’if, Γαλλία:

Το βιβλίο «Κόμης του Μόντε Κρίστο» του Αλέξανδρου Δουμά έκανε γνωστό το Chateau d’If στη Γαλλία. Από το 1634 μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το κάστρο χρησίμευε ως «στέγη» για θρησκευτικούς και πολιτικούς κρατούμενους. Ακολουθώντας το έθιμο της εποχής, οι πλούσιοι ή οι αριστοκράτες φυλακισμένοι απολάμβαναν -συχνά πληρώνοντας βέβαια γι’ αυτό- περισσότερα προνόμια από ότι οι φτωχότεροι και όσοι ανήκαν σε κατώτερη κοινωνική τάξη.

Goree island, Σενεγάλη:

Μέχρι το 1848 που η Γαλλία κατάργησε το εμπόριο σκλάβων, χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν από το Goree Island στη Σενεγάλη. Το «Maison des Esclaves», που ήταν περισσότερο γνωστό ως «House of Slaves» («Οικία των Σκλάβων»), είναι ένα από τα σημεία του νησιού, όπου κρατούνταν σκλάβοι πριν φορτωθούν στα πλοία για τον Νέο Κόσμο.

Robben Island, Νότια Αφρική:

Το Robben Island, που βρίσκεται ακριβώς έξω από την ακτή του Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική, έχει χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους στο πέρασμα των χρόνων, ακόμη και ως αποικία λεπρών. Ωστόσο, έγινε πιο γνωστό επειδή χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από το καθεστώς του απαρτχάιντ. Ο Nelson Mandela και ο Kgalema Motlanthe είναι δύο μόνο από τους πολιτικούς κρατούμενους που παρέμειναν έγκλειστοι εκεί.

Elmina Castle,Γκάνα:

Το Κάστρο Elmina στην Γκάνα είναι το παλαιότερο ευρωπαϊκό κτίριο στη νότια Σαχάρα. Χτίστηκε το 1492 και για περισσότερα από 300 χρόνια, ήταν ο χώρος αναμονής για όσους είχαν πιαστεί και έπειτα θα πωλούνταν ως σκλάβοι. Συχνά 200 άνθρωποι στοιβάζονταν σε ένα κελί, στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς καν χώρο για να ξαπλώσουν. Μέχρι και τον 18ο αιώνα, πάνω από 30.000 σκλάβοι περνούσαν κάθε χρόνο την «Πύλη Χωρίς Επιστροφή».

 

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Port Arthur,Αυστραλία:

Από το 1833 μέχρι τη δεκαετία του 1850, οι πιο σκληροί φυλακισμένοι της Βρετανίας και της Ιρλανδίας, οι πιο επικίνδυνοι εγκληματίες, αλλά και εξεγερμένοι κρατούμενοι από άλλες φυλακές είχαν προορισμό το Port Arthur στην Τασμανία, που τελικά μετατράπηκε σε αποικία καταδίκων. Σήμερα, στο σημείο παραμένουν πολλά από τα κτήρια της φυλακής, συμπεριλαμβανομένων του κρατητηρίου, του νοσοκομείου, του ψυχιατρικού ασύλου και μιας εκκλησίας, που χτίστηκε από τους κατάδικους. Το 1996, στο Port Arthur διεπράχθη η πιο θανατηφόρα σφαγή της Αυστραλίας, όταν κάποιος άνοιξε πυρ εναντίον των επισκεπτών, σκοτώνοντας 35 άτομα.

Tuol Sleng Genocide Museum,Καμπότζη:

Το Tuol Sleng ήταν ένα γυμνάσιο που το 1975 μετατράπηκε σε φυλακή από το καθεστώς των Κόκκινων Χμερ. Οι κρατούμενοι βασανίζονταν συστηματικά, μέχρι να αναγκαστούν να παραδεχθούν ότι είχαν διαπράξει όποιο έγκλημα τους είχε αποδοθεί. Από τη στιγμή που ομολογούσαν και κατονόμαζαν συνωμότες, εκτελούνταν. Οι έγκλειστοι, στα τέσσερα χρόνια που λειτούργησε, ήταν περισσότεροι από 17.000. Από αυτούς υπάρχουν μόνο λίγοι γνωστοί επιζώντες. Τα παραπάνω το καθιστούν μία από τις πιο τρομακτικές φυλακές στον κόσμο. Όταν ο στρατός του Βιετνάμ το ανακάλυψε το 1979, μετατράπηκε σε ένα ιστορικό μουσείο για να θυμίζει τη γενοκτονία του καθεστώτος των Κόκκινων Χμερ στην Καμπότζη.

Hanoi Hilton, Βιετνάμ:

Η φυλακή Hoa Lo, χτίστηκε από τους Γάλλους για τους Βιετναμέζους πολιτικούς κρατουμένους. Ο στρατός του Βόρειου Βιετνάμ την χρησιμοποίησε αργότερα για τους κρατούμενους του πολέμου του Βιετνάμ. Για τους Αμερικανούς αιχμαλώτους πολέμου ήταν γνωστή με την ειρωνική ονομασία «Hilton του Ανόι». Οι έγκλειστοι εκεί υπέστησαν βασανιστήρια, υπέφεραν από λιμό ή δολοφονούνταν. Γνωστές προσωπικότητες, όπως ο γερουσιαστής Τζον ΜακΚέιν, ο James Stockdale και ο Bud Day ήταν μερικοί μόνο από τους πολλούς αιχμαλώτους πολέμου που έμειναν στη φυλακή αυτή.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Γενικά με τον όρο απόδραση, ή δραπέτευση, χαρακτηρίζεται η κολάσιμη εκείνη πράξη κρατούμενου ή φυλακισμένου που ενδεχομένως να επιχειρήσει, ή έχει επιχειρήσει, προκειμένου ν΄ ανακτήσει την ελευθερία του. Σημειώνεται ότι η κράτηση ή φυλάκιση θα πρέπει προηγουμένως να έχει διαταχθεί από κρατική δημόσια Αρχή. Η πράξη αυτή θεωρείται να προσβάλει την πολιτική εξουσία, και μπορεί να εκδηλωθεί είτε με άσκηση βίας είτε χωρίς. Απόδραση παραπάνω προσώπου μπορεί να συμβεί από κρατητήριο, ή φυλακή, ή νοσοκομείο, ή ιατρείο, που έχει προσαχθεί για ιατρική εξέταση, ή από δικαστική αίθουσα, ή στρατόπεδο ή άλλο χώρο εκτοπισμού ή τέλος κατά την μεταγωγή προς ή από τους προηγουμένους χώρους. Ιδιαίτερες περιπτώσεις αποτελούν η απόδραση αιχμαλώτου ή η απόδραση τροφίμου ειδικού εσώκλειστου ιδρύματος που δεν εξετάζονται στο παρόν άρθρο. Μεταφορικά ο όρος χρησιμοποιείται με την έννοια της φυγής από την καθημερινότητα (π.χ. μικρές αποδράσεις στη θάλασσα ή στη Χ τοποθεσία).

Ας δούμε μερικές από τις πιο εντυπωσιακές αποδράσεις από φυλακές στην ιστορία.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Με ένα πιστόλι ξύλινο

Ο πιο διάσημος ληστής τραπεζών στη δεκαετία του 1930, ο Τζον Ντίλινγκερ, κατάφερε να αποδράσει από το Κράουν Πόιντ της Ιντιάνα όπου κρατείτο για τη δολοφονία ενός αστυνομικού. Την εποχή εκείνη οι φυλακές του Κράουν Πόιντ θεωρούνταν υψίστης ασφαλείας. Ωστόσο, η απόδραση του Ντίλινκερ απέδειξε το αντίθετο. Με ένα ξύλινο πιστόλι βαμμένο μαύρο με βερνίκι παπουτσιών, όχι μόνο κατόρθωσε να αποδράσει αλλά να κλειδώσει όλους τους φύλακες σε ένα κελί και να πάρει δύο ομήρους. 

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ως δια μαγείας

Οι τρεις αποδράσεις του Άλφρεντ Χιντς από βρετανικές φυλακές ήταν αρκετές για να του χαρίσουν το προσωνύμιο «Χουντίνι». Η εμπλοκή του Χιντς με τη δικαιοσύνη ξεκίνησε το 1953 με την κλοπή κοσμημάτων αξίας 90 χιλιάδων λιρών. Τα κοσμήματα δε βρέθηκαν ποτέ με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε δώδεκα χρόνια. Σε μια από τις πιο εντυπωσιακές ενέργειες του κατάφερε να αποδράσει από ένα υψίστης ασφαλείας κελί και ως δια μαγείας να περάσει από ένα συμπαγή τοίχο 8 μέτρων. 

Το 1956 και ενώ ήταν ήδη ένας επιτυχημένος διακοσμητής συνελήφθη από τη Σκότλαντ Γιαρντ στη Ευρώπη. Μετά τη σύλληψη του υπέβαλε μήνυση κατά το δημοσίου για παράνομη σύλληψη. Η ακροαματική διαδικασία δεν τελείωσε ποτέ αφού ο Χιντς προφασίστηκε σωματική ανάγκη και απέδρασε από τις τουαλέτες κλειδώνοντας μάλιστα τους φρουρούς σε ένα μπάνιο. Τελικά συνελήφθη μερικές ώρες αργότερα. 

Μετά την τρίτη του απόδραση ήταν από τις φυλακές του Τσέλμσφορντ, πέρασε δύο χρόνια εμπορευόμενος μεταχειρισμένα αυτοκίνητα και τελικά συνελήφθη ξανά οδηγώντας ένα αυτοκίνητο χωρίς χαρτιά. Τελικά εξέτισε τρία χρόνια από την ποινή του για τη ληστεία των κοσμημάτων, αφέθηκε ελεύθερος, κέρδισε μια μήνυση κατά του ενός από τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν και έγινε σελέμπριτι πουλώντας την ιστορία του στο News of The World. 

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η δύναμη του μυαλού

Στα 29 χρόνια της λειτουργίας του Αλκατράζ υπήρξαν 14 απόπειρες απόδρασης από συνολικά 36 κρατούμενους. 23 συνελήφθησαν, έξι πέθαναν από πυρά των φρουρών και τρεις πνίγηκαν (επιβεβαιωμένα) στη θάλασσα. Ωστόσο, στις 11 Ιουνίου 1962 ο Φρανκ Μόρις και ο Κλάρενς Άνγκλιν κατάφεραν το αδιανόητο σε μια από τις πιο περίτεχνες και καλοσχεδιασμένες ενέργειες στην ιστορία. 

Οι δύο δραπέτες σκαρφάλωσαν σε μια από τι ς καμινάδες της φυλακής, πέρασαν τον τοίχο της φυλακής και διέφυγαν με πλαστικές λέμβους που είχαν κατασκευάσει οι ίδιοι από υλικά που βρήκαν εντός του καταστήματος. 

Για να μη γίνουν αντιληπτοί από τους φρουρούς που επιθεωρούσαν τα κελιά και τη νύχτα είχαν κατασκευάσει ομοιώματα των προσώπων τους με ένα μείγμα σαπουνιού, χαρτιού υγείας και πραγματικές τρίχες. Οι Άνγκλιν και Μόρις καταζητούνται ακόμα από το FBI και η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι πνίγηκαν στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Ωστόσο, η ευρηματικότητα και η μεθοδικότητα που έδειξαν στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της απόδρασης ενισχύει την υπόθεση ότι είχαν μεθοδεύσει και την εξαφάνιση τους. 

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι υπέροχοι Εφτά

Σε μια από τις πιο καλοσχεδιασμένες και περίπλοκλες αποδράσεις στην ιστορία 7 τεξανοί τρόφιμοι του Τζον Κόναλι Γιούνιτ κατάφεραν να εξουδετερώσουν 9 επιστάτες, 4 σωφρονιστικούς υπαλλήλους και τρεις άλλους κατάδικους, να τους κλειδώσουν σε κελί, να τους κλέψουν ρούχα και πιστωτικές κάρτες και τελικά να διαφύγουν ντυμένοι φύλακες.  Η απόδραση έγινε κατά τη διάρκεια του φαγητού και της καταμέτρησης που τα μέτρα ασφαλείας ήταν μειωμένα. Στις περισσότερες περιπτώσεις ένας δραπέτης καλούσε κάποιον υπάλληλο και κάποιος άλλος συνεργός του τον χτυπούσε στο κεφάλι αφήνοντας τον αναίσθητο Σαν αυτό να μην ήταν αρκετό, τρεις από τους δραπέτες κατευθύνθηκαν στην πίσω είσοδο τη φυλακής και προσποιούμενοι ότι ήταν συνεργείο συντήρησης των μόνιτορ ασφαλείας εξουδετέρωσαν τους φρουρούς του πύργου, έκλεψαν τα όπλα τους, ένα φορτηγό και διέφυγαν. Ένα χρόνο μετά συνελήφθησαν χάρη στην εκπομπή America’s Most Wanted

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

1000 παρά κάτι ζωές το χιλιόμετρο

O Άλφρεντ Βέτσλερ και ο Ρούντολφ Βμπρα από τους ελάχιστους Εβραίους που κατάφεραν να διαφύγουν από το κολαστήριο του Άουσβιτς. Για να το καταφέρουν χρησιμοποίησαν ένα κανάλι σκεπασμένο με ξύλο και καπνό ποτισμένο σε βενζίνη προκειμένου να ξεγελάσουν τα σκυλιά. Επιδεικνύοντας απίστευτη θέληση παρέμειναν 4 νύχτες στη γύρω περιοχή προκειμένου να διαφύγουν του ανθρωποκυνηγητού που εξαπέλυσαν οι Ναζί φύλακες. 

Το εντυπωσιακό στην περίπτωση των δύο, ωστόσο, δεν είναι η ίδια η απόδραση. Οι Βέτσλερ και Βμπρα κατάφεραν να διανύσουν 133 χιλιόμετρα με τα πόδια και να διαφύγουν στην Πολωνία χρησιμοποιώντας έναν παιδικό άτλαντα που βρήκαν στο στρατόπεδο. Μετά την απόδραση τους συνέταξαν μια αναφορά με λεπτομέρειες από τη ζωή στο Άουσβιτς, τους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια. Η πορεία των 133 χιλιομέτρων θεωρείται ότι έσωσε 120 χιλιάδες ζωές.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ «Φυλακές απομόνωσης υπήρχαν πάντα. Παρόλα αυτά μπορούμε να αναγνωρίσουμε δύο περιόδους

έντονης έξαρσης του φαινομένου. Η πρώτη ξεκινάει το τέλος του 18ου αιώνα και διαρκεί μέχρι τα μέσα του 19ου. Η δεύτερη ξεκινάει τη δεκαετία του 1970 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Την ιδεολογική θεμελίωση του απομονωτικού εγκλεισμού ανέλαβαν κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου οι θεολόγοι, ενώ τον ίδιο ρόλο έπαιξε κατά τη διάρκεια της δεύτερης περιόδου η επιστήμη της ψυχολογίας» Η αντιμετώπιση ριζοσπαστικών μορφών δράσης έγινε η αφορμή για την επαναφορά του απομονωτικού εγκλεισμού στην Ευρώπη. Η φυλακή απομόνωσης είναι μια φυλακή μέσα στη φυλακή. Το 1974 στη Γερμανία κατασκευάζονται στις φυλακές Σταμχάιμ τα ειδικά κελιά απομόνωσης (λευκά κελιά) όπου κρατούνται τα μέλη της RAF και πλήθος άλλα σε άλλες φυλακές. Στις ΗΠΑ το 1996 υπήρχαν πάνω από 40 φυλακές απομόνωσης με 15000 κρατούμενους. Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον 57, 16 από τις οποίες βρίσκονται στην πολιτεία του Τέξας. Στην Τουρκία το 1991 θεσμοθετήθηκε η στήριξη του απομονωτικού εγκλεισμού για την 'αποτελεσματικότερη' κράτηση των πολιτικών κρατουμένων. Μέχρι σήμερα έχουν κατασκευαστεί ήδη 6 τέτοιες φυλακές χωρητικότητας 2000 ατόμων ενώ κατασκευάζονται κι άλλες με υπόγεια κελιά που θα μπορούν να «στεγάσουν» πάνω από 8000. Ήδη οι νεκροί από απεργία πείνας με αίτημα την άρση του απομονωτισμού έχουν ξεπεράσει τους 100. Στην Ελλάδα οι φυλακές απομόνωσης, τα ειδικά κελιά, κατασκευάστηκαν για τους κρατούμενους της 17Ν και του ΕΛΑ το καλοκαίρι του 2002 στον Κορυδαλλό. Τώρα ετοιμάζεται και η Λάρισα να ενταχθεί στη μαύρη λίστα των πόλεων που διαθέτουν ειδικές φυλακές απομόνωσης.

Η κατασκευή των ειδικών κελιών είναι πανομοιότυπη. Υπόγεια και ημιυπόγεια ατομικά κελιά διαστάσεων 2,5 επί 3μ κατά μέσο όρο (στην Ελλάδα είναι τα μικρότερα), τεχνητός φωτισμός 24 ώρες το 24ωρο, απουσία παράθυρου ή ύπαρξη μικρών παράθυρων σε τυφλά σημεία, ώστε οι κρατούμενοι να μην έχουν καμία εικόνα, προαύλιο πλήρως χτισμένο με σχεδόν ανύπαρκτη πρόσβαση σε γη, ουρανό και ήλιο, σιδερένιες πόρτες σε κάθε άνοιγμα των εσωτερικών διαδρόμων με στόχο τον πλήρη αποκλεισμό, ακόμα και από μια εσωτερική εικόνα της φυλακής, επισκεπτήρια σε μικρούς χώρους με τζάμι ή ατσάλινο πλέγμα, μικρή διάρκεια επισκεπτηρίων, κάμερες παρακολούθησης σε όλα τα σημεία διαβίωσης των κρατουμένων με στόχο τη διαρκή αίσθηση της έκθεσής τους στις αρχές και πλήθος άλλες «τεχνικές» με τις οποίες η εφευρετική εξουσία κάθε χώρας εμπλουτίζει το οπλοστάσιο του απομονωτισμού τελειοποιώντας τις μεθόδους του.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ Οι φυλακές απομόνωσης έχουν χαρακτηριστεί «βασανιστήριο» από τις διεθνείς

οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά η εφαρμογή τους έχει μια διπλή χρησιμότητα για το σύγχρονο αυταρχικό κράτος. Αφενός μεν να σπάσει τους «σκληρούς» αντιπάλους της κρατικής νομιμότητας και αφετέρου να εμφανίσει κάποιες κατηγορίες υποδίκων ή καταδίκων σαν πραγματικά θηρία, για τα οποία απαιτούνται αληθινά κλουβιά. Αυτή η προπαγανδιστική χρήση των ειδικών κελιών έγινε κατά κόρον το καλοκαίρι του 2002 από τα μέσα ενημέρωσης. Τα ίδια μέσα ενημέρωσης που έχουν λησμονήσει σήμερα τους «γκρίζους τάφους του Κορυδαλλού» (η έκφραση είναι του Γιάννη Σερίφη), την εποχή των συλλήψεων έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους: «Κελιά κόλαση περιμένουν τους τρομοκράτες με κάμερες, ηχομόνωση, αλεξίσφαιρο τζάμι, χτιστό τραπέζι και τούρκικη τουαλέτα» γράφει ο Κ. Παπαθανασίου στην "Espresso" (27/7/02). Στο άρθρο περιγράφονται τα χαρακτηριστικά της κράτησης, η απόλυτη ηχομόνωση μέχρι και του προαυλίου, όσο και η διαρκής παρακολούθηση. «Σε 'λευκά κελιά' οι τρομοκράτες της 17Ν» τιτλοφορείται το άρθρο του Σπ. Χαλικιά στην "Απογευματινή" (22/7/02) που περιγράφει κι αυτός τα κελιά, με αναφορές στο Σταμχάιμ. «Ο χώρος που θα προαυλίζονται οι κρατούμενοι δεν θα έχει καμιά επικοινωνία με τους άλλους χώρους, θα είναι ασφαλείας και θα παρατηρείται από κάμερες», γράφει ο Ν. Μπαρδούνιας στην "Καθημερινή" (30/7/02). «Σε απομόνωση τα 14 μέλη της 17Ν» είναι το πρωτοσέλιδο των "Νέων" την ίδια μέρα. «Λευκά Κελιά ετοιμάζουν στον Κορυδαλλό», γράφει ο Κ. Πρίφτης στον "Αδέσμευτο Τύπο" του Ρίζου (16/7/02).

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ Ούτε λέξη βέβαια για «λευκά κελιά» από τη στιγμή που άρχισε η δίκη. Όπως εύστοχα

παρατηρούν οι δύο μελετητές του φαινομένου αυτών των φυλακών, «κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου(18ος-19ος) ο απομονωτικός εγκλεισμός φαινόταν να δικαιώνεται ηθικά από τη φρικτή κατάσταση που επικρατούσε στις κοινοβιακές φυλακές και θεμελιώθηκε ιδεολογικά με θεολογικά επιχειρήματα. Οι φυλακές απομόνωσης επιδεικνύονταν από τους κατασκευαστές ως πρόοδος… Οι σύγχρονες φυλακές απομόνωσης δεν επιδεικνύονται. Αντίθετα συνήθως καταβάλλεται προσπάθεια να μη γίνεται ευρύτερα γνωστό το καθεστώς κράτησης που επικρατεί σε αυτές».

Η ελληνική παραλλαγή λόγω έλλειψης χώρου διαθέτει τις μικρότερες διαστάσεις από όλες τις αντίστοιχες φυλακές του εξωτερικού. Θυμίζουμε εδώ ότι ο χώρος προαυλισμού έχει εμβαδόν 6 επί 12 μέτρων, με τοίχο ύψους 9 μέτρων, κλειστό με ατσάλινο πλέγμα στην κορυφή. Ήδη όλοι οι κρατούμενοι εμφανίζουν σοβαρές διαταραχές στην όραση και προβλήματα στις αρθρώσεις από την υποχρεωτική ακινησία και την αδυναμία άσκησης.

Η απομόνωση σε ειδικά κελιά δεν προβλέπεται από κανένα νόμο και δεν επιτρέπεται από τον Σωφρονιστικό Κώδικα

Φυλακές ειδικής νομιμότητας

"Μετακομίζουν στη Λάρισα τη φυλακή της φυλακής"

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΦΥΛΑΚΑΣ – ΣΟΦΡΩΝΙΣΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

ΦΥΛΑΚΑΣ : αυτός που φυλάσσει, που επιτηρεί κάτι φροντίζοντας για την ασφάλειά του ή την ακεραιότητά του ή την καλή λειτουργία του κ.λπ.

ΣΟΦΡΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ : υπεύθυνος για τη φύλαξη των κρατουμένων σε μια φυλακή.

Το Πείραμα φυλάκισης του Στάνφορντ ήταν ένα πείραμα πάνω στις ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει η μετατροπή ενός ατόμου σε φυλακισμένο ή δεσμοφύλακα. Το πείραμα διεξήχθη το 1971 από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή ψυχολογίας Φίλιπ Ζιμπάρντο του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Εικοσιτέσσερις φοιτητές επιλέχθηκαν από 70 για να παίξουν τους ρόλους των φυλακισμένων και των δεσμοφυλάκων και να ζήσουν σε μια υποτιθέμενη φυλακή που είχε δημιουργηθεί για τους σκοπούς του πειράματος στο υπόγειο του κτιρίου της Επιστήμης της Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Η επιλογή των υποψηφίων έγινε με βάση την απουσία ψυχολογικών και ιατρικών προβλημάτων, αλλά και ποινικού μητρώου, έτσι ώστε να αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα για την επιστημονική παρατήρηση. Οι ρόλοι μοιράστηκαν μετά από ρίψη κέρματος (κορώνα ή γράμματα). Οι φυλακισμένοι και οι δεσμοφύλακες μπήκαν κατευθείαν στους ρόλους τους προχωρώντας τους ρόλους του όμως πέρα από τις προβλέψεις, οδηγούμενοι σε επικίνδυνες και ψυχολογικά καταστροφικές καταστάσεις. Το ένα τρίτο από τους φρουρούς κρίθηκε ότι επέδειξαν "γνήσια" σαδιστικές τάσεις, με αποτέλεσμα αρκετοί φυλακισμένοι να τραυματιστούν ψυχολογικά και δύο από τους φοιτητές να αποχωρήσουν νωρίς από το πείραμα. Μετά την κατάρρευση ενός φοιτητή από τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν στη φυλακή,[2] και συνειδητοποιώντας ότι είχε παθητικά επιτρέψει ανάρμοστες συμπεριφορές να λάβουν χώρα κάτω από την εποπτεία του, ο Ζιμπάρντο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τόσο οι φυλακισμένοι όσο και οι δεσμοφύλακες είχαν ταυτιστεί υπερβολικά με τους ρόλους τους, με αποτέλεσμα να τερματίσει το πείραμα μετά από έξι μέρες.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΦΥΛΑΚΑΣ – ΣΟΦΡΩΝΙΣΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ Η δολοφονία του υπαρχιφύλακα Τσιρώνη από τον βαρυποινίτη Καρέλι πριν από ένα μήνα στις φυλακές

Μαλανδρίνου άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Ο Καρέλι βρέθηκε νεκρός στο κελί του στη Νιγρίτα Σερρών δυο μέρες μετά. Σύμφωνα με τη δικογραφία, υπεβλήθη «συστηματικά και αδιαλείπτως σε βασανιστήρια». Δεκαπέντε σωφρονιστικοί υπάλληλοι διώκονται για το θάνατό του.

Μέρες μετά, ένας κρατούμενος βρέθηκε κρεμασμένος στην ψυχιατρική πτέρυγα του Κορυδαλλού.

Τη Μεγάλη Πέμπτη, στις φυλακές Πατρών, ένας Αλβανός κρατούμενος σκότωσε με αυτοσχέδιο μαχαίρι έναν 24χρονο συντοπίτη του. Το Μεγάλο Σάββατο, ένας Ρουμάνος επιτέθηκε με δύο αυτοσχέδια μαχαίρια σε σωφρονιστικό υπάλληλο του Κορυδαλλού, καθώς και σε συγκρατούμενό του που έσπευσε να βοηθήσει τον υπάλληλο.

Επιθέσεις, δολοφονίες, βασανιστήρια, αυτοκτονίες. Τι συμβαίνει στις ελληνικές φυλακές; Με ποιον τρόπο ένα θεωρητικά ελεγχόμενο περιβάλλον μετατρέπεται σε ωρολογιακή βόμβα στα χέρια των ιθυνόντων; Πως δημιουργείται χώρος για αυτοδικία σε ένα κράτος δικαίου; Ή μήπως το κράτος δικαίου έχει εγκαταλείψει προ πολλού τις φυλακές στην Ελλάδα;

«Δεν άνοιξε τώρα ο ασκός του Αιόλου, έχει ανοίξει εδώ και χρόνια, δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται» επισημαίνει Βασίλης Μπισμπίκης, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωφρονιστικών Υπαλλήλων. «Έχουν γίνει 20-30 επιθέσεις προς σωφρονιστικούς τα τελευταία 2-3 χρόνια, κάποιες φορές με αυτοσχέδια μαχαίρια» προσθέτει και μου μιλά για ένα σύστημα που καταρρέει, με σοβαρές ελλείψεις προσωπικού και υπεράριθμους κρατούμενους. «Στο κατάστημα του Κορυδαλλού υπάρχουν βάρδιες όπου ένας υπάλληλος αντιστοιχεί σε 500 κρατουμένους.

Πως θα γίνει σωστά ο έλεγχος που πρέπει να γίνει; Πώς θα αντιμετωπιστεί ένα έκτακτο γεγονός; Πως θα λειτουργήσει η φυλακή χωρίς τεχνικό προσωπικό, νοσοκόμους και γιατρούς; Γιατί για να λειτουργήσει μια φυλακή δεν φτάνει μόνο να τη φυλάς».

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΦΥΛΑΚΕΣ- ΣΟΦΡΩΝΙΣΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΗΛΛΟΙ Προσπαθώ να διεισδύσω στην πλευρά των κρατουμένων, των πρώην κρατουμένων για τη ακρίβεια. Οι περισσότεροι

αρνούνται να μου μιλήσουν και αυτοί που μιλούν ζητούν να μην αποκαλύψω την ταυτότητά τους. «Δεν θέλω να εμφανίζομαι σαν ‘πρώην κρατούμενος’ γιατί έτσι στιγματίζομαι.

Έχω βρει δουλειά και προσπαθώ να αλλάξω σελίδα στη ζωή μου» λέει ο Γιώργος και αρχίζει να διηγείται την ιστορία του.

«Όταν μπήκα μες στη φυλακή και κατάλαβα τι γίνεται έλεγα ‘Χριστέ μου μην πάθω τίποτα στη υγεία μου γιατί θα πεθάνω εδώ πέρα μέσα’. Έχεις την αίσθηση ότι είσαι εγκαταλελειμμένος από τους πάντες».

Ο Γιώργος πέρασε συνολικά έξι χρόνια από τη ζωή σε πέντε διαφορετικές φυλακές. «Είναι μια μικρή κοινωνία επιβίωσης. Δεν υπάρχει αλληλεγγύη, υπάρχει συμφέρον» Και πως «επιβιώνει» κανείς, τον ρωτάω; «Υπάρχουν διάφοροι τρόποι. Όλα παίζουν σε όλους τους βαθμούς και όλα τα επίπεδα. Αυτοί που έχουν χρήματα αγοράζουν τα πάντα σε τρελές τιμές. Αυτοί που έχουν τσαμπουκά και δύναμη φτιάχνουν ομάδες. Άλλοι πουλάνε πρέζα μέσα στη φυλακή. Άλλοι επιβιώνουν με τη ρουφιανιά τους. Οι πολύ φτωχοί πουλώντας τα φάρμακά τους, το φαγητό τους, πλένοντας ρούχα…».

Ποιος ελέγχει λοιπόν τη φυλακή;

Απευθύνεται το ερώτημα στον εγκληματολόγο και βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Γιάννη Πανούση. «Ο κανένας!» μου λέει σχηματικά και εξηγεί: «Τους διαδρόμους ελέγχουν οι φύλακες και τα κελιά οι σκληροί της φυλακής. Το σύστημα έχει τρύπες διαφόρων ειδών. Ο κάθε υπουργός και η κάθε κυβέρνηση θέλει να μένουν οι φυλακές ήρεμες, διότι έχει μεγάλο πολιτικό κόστος να πάρουν ‘φωτιά’ οι φυλακές. Μία τρύπα λοιπόν είναι μια συμφωνία ανάμεσα στους σκληρούς της φυλακής και τη διοίκηση της φυλακής. Οι μεν σκληροί κρατάνε τη φυλακή ήρεμη, η δε διοίκηση τους δίνει κάποια προνόμια. Αυτοσχέδια όπλα; Κάνουνε με χίλιους τρόπους. Ναρκωτικά; Με χίλιους τρόπους … Κάποια στιγμή θα συνέβαινε και δολοφονία σωφρονιστικού, όπως βλέπουμε αυτοκτονίες κρατουμένων που δεν τις προλαβαίνουνε. Δεν έχει δικαίωμα όμως το κράτος να σκοτώνει. Αυτοί που πήραν το νόμο στα χέρια τους για να εκδικηθούν γίνονται χειρότεροι, διότι τον Καρέλι τον βασανίσανε και ο βασανισμός είναι παραβίαση όλου του νομικού μας πολιτισμού».

Από την πλευρά της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλλήλων τηρεί στάση αναμονής. «Για το συγκεκριμένο περιστατικό θα ήθελα να περιμένουμε τα πορίσματα να βγουν κανονικά» λέει ο Β. Μπισμπίκης. «Δεν πιστεύω ότι οι συνάδελφοί μου ευθύνονται για το θάνατο του κρατουμένου ούτε ότι είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν. Το όπλο του θανάτου υποτίθεται ότι είναι μια σπειροειδής ράβδος, τέτοια όργανα εμείς στις φυλακές δεν έχουμε».

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΦΥΛΑΚΑΣ - ΣΟΦΡΩΝΙΣΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ Ποιοι έχουν σπειροειδή ράβδο, ποιοι χτύπησαν και με ποια πρόθεση, αν το μοιραίο χτύπημα επέφεραν

σωφρονιστικοί υπάλληλοι ή αστυνομικοί, αν ο βασανισμός συνέβη στο Μαλανδρίνο, στη Νιγρίτα, κατά τη μεταγωγή ή κάπου αλλού, σαφώς και μένει να διερευνηθεί. Για ένα πράγμα όμως δεν υπάρχει αμφιβολία. Βία ασκήθηκε, ξυλοδαρμός μέχρι θανάτου από κρατικούς λειτουργούς. Η Κλειώ Παπαντολέων, δικηγόρος και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κάνει λόγο για έλλειψη διαφάνειας και ελέγχου των εν λόγω οργάνων, για πρακτικές αυθαιρεσίας και βίας τόσο βαθιά ριζωμένες που είναι σχεδόν θεσμοποιημένες. «Υπάρχει μία κατάσταση θεσμοποιημένης βίας από την πλευρά των φυλάκων με τον ίδιο τρόπο που υπάρχει στα αστυνομικά όργανα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάθε μέρα κάποιος ξενυχιάζεται στις φυλακές. Δεν είναι αυτή η μεγάλη εικόνα», σημειώνει. Θέτω το ζήτημα της «σχεδόν θεσμοποιημένης βίας» σε έναν άνθρωπο που έχει μετρήσει 30 χρόνια υπηρεσίας στην Αστυνομία, τον Αντώνη Λιακόπουλο, γνωστό για τη συνδικαλιστική του δράση. «Το θέμα αυτό με πονάει διότι είμαι ακράδαντα πεπεισμένος μέσα μου ότι ισχύει πλήρως.

Σε ποια χώρα του κόσμου έχετε δει εσείς αστυνομικούς να σκύβουν να παίρνουν πέτρες και να τις πετάνε στους διαδηλωτές; Που έχετε δει αστυνομικούς να κλωτσάνε διαδηλωτές; Έχουμε αμέσως ένα παράδειγμα κι αυτό η πολιτεία το βλέπει αλλά δεν το σταματά» λέει χαρακτηριστικά και τονίζει πως είναι θέμα παιδείας. «Αν έχεις παιδεία και ερεθίσματα δημοκρατικά και αγνά από την οικογένειά σου κυρίως, θα προχωρήσει το σύστημα λίγο παραπάνω. Αν δεν… Δυστυχώς δεν γίνεται καμία εκπαίδευση».

Από την πλευρά του ο Β. Μπισμπίκης λέει πως «μπορεί παλιότερα να επικρατούσε διαφορετική φιλοσοφία αλλά οι σωφρονιστικοί νέας γενιάς είναι αλλιώς, έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα». «Πρέπει να δούμε τη μεγάλη εικόνα, όχι τις εξαιρετικές περιπτώσεις αλλά την άθλια κανονικότητα» συνεχίζει η Κ. Παπαντολέων. «Οι κρατούμενοι μεταξύ τους και οι σωφρονιστικοί με τους κρατούμενους ζουν σε ακραίες συνθήκες, άγριες και ζωώδεις. Η φυλακή έτσι όπως έχει γίνει εξαθλιώνει και εξαγριώνει και τους μεν και τους δε».

 

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ Θανατική ποινή είναι η ποινή που επιβάλλεται σε έναν εγκληματία από τις αρχές του κράτους, και

έχει να κάνει με την αφαίρεση της ζωής αυτού. Είναι η αυστηρότερη ποινή που μπορεί να επιβληθεί και συχνά ονομάζεται "η εσχάτη των ποινών".

Στην Ελλάδα, η θανατική ποινή καταργήθηκε τον Δεκέμβριο του 1993 από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (Νόμος 2172/1993, άρθρο 33, παράγραφος 1, ΦΕΚ Α΄ 207 ),[1] κάτι που επιβεβαιώθηκε και στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001. Όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν πλέον καταργήσει την θανατική ποινή, αλλά συνεχίζει να εφαρμόζεται σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, και πολλά κράτη του Μουσουλμανικού κόσμου.

Η θανάτωση εγκληματιών ήταν πολύ συνηθισμένη στο παρελθόν, από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Ένα πρώιμο γνωστό παράδειγμα θανατικής ποινής είναι η ύπαρξή της στον κώδικα του Χαμουραμπί, την 2η χιλιετία π.Χ. στη Μεσοποταμία. Στην Αθήνα, κατά την αρχαϊκή εποχή, προβλεπόταν από τους νόμους του Δράκοντα. Οι συνηθέστεροι τρόπος θανάτωσης στην αρχαιότητα ήταν η σφαγή, ο αποκεφαλισμός κλπ. Κατά την ρωμαϊκή εποχή διαδόθηκε σε όλη τη Μεσόγειο η μέθοδος της σταύρωσης και του κατασπαραγμού από θηρία. Στον Μεσαίωνα και στην πρώιμη νεώτερη Ευρώπη, μεταξύ άλλων, με θάνατο στην πυρά τιμωρούνταν όσοι θεωρούνταν αιρετικοί και οι κατηγορούμενοι για μαγεία. Σε πολλούς πολιτισμούς συνυπήρχαν διαφορετικά είδη θανάτωσης, ανάλογα με το διαπραχθέν έγκλημα, διότι κάθε είδος είχε συνήθως διαφορετικό συμβολισμό. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη, ο θάνατος δι' απαγχονισμού θεωρείτο εξευτελιστικός και προβλεπόταν για ληστές, σε αντίθεση με τον αποκεφαλισμό, που θεωρείτο ευγενής τρόπος θανάτου, κατάλληλος για αριστοκράτες. Οι αιρετικοί καίγονταν στην πυρά διότι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, η φωτιά ήταν μέσο κάθαρσης.

Οι περισσότερες εκτελέσεις στην ιστορία, και ακόμα και σήμερα σε κάποιες χώρες, γίνονταν δημοσίως, ενώπιον πολλών θεατών, για παραδειγματισμό και για επίδειξη της δύναμης του κράτους.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ Η θανατική ποινή σήμερα

Απόψεις γύρω από την θανατική ποινή

Η θανατική ποινή αποτελεί αντικείμενο ποικίλλων συζητήσεων και διαφωνιών, καθώς άπτεται πολλών ζητημάτων, όπως η ηθική, η αποτελεσματικότητά της, η ικανοποίηση του αισθήματος δικαιοσύνης κλπ. Οι πολέμιοί της την θεωρούν απάνθρωπη, με το επιχείρημα ότι κάθε ανθρώπινη ζωή πρέπει είναι σεβαστή και αναφαίρετη, ακόμα και αυτή ενός εγκληματία. Από εδώ προκύπτει και το επιχείρημα ότι, αφού η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής είναι πράξη άδικη και αξιόποινη, το ίδιο ισχύει και για την ίδια την θανατική ποινή, διότι είναι αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου. Ένα επιπλέον επιχείρημα είναι πως εκεί που η θανατική ποινή εφαρμόζεται αποδεικνύεται η ανικανότητα του συστήματος για πρόληψη τέτοιων πράξεων καθώς και για επανένταξη εκείνων που τις πραγματοποιούν. Οι υπέρμαχοί της, αντιθέτως, πιστεύουν ότι είναι κατάλληλη για εγκλήματα όπως ο φόνος ή η παιδεραστία, και ότι η θανάτωση του εγκληματία προσφέρει την μέγιστη δυνατή ανακούφιση στον κύκλο του θύματος

Η θανατική ποινή στον κόσμο

Σήμερα, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στις περισσότερες χώρες του κόσμου, υπάρχουν ωστόσο αρκετές που ακόμα την εφαρμόζουν, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα. Υπάρχουν διάφορα είδη θανατικής ποινής, ανάλογα με τους νόμους των χωρών οι οποίες την εφαρμόζουν. Παραδείγματα είναι: Τυφεκισμός, θανατηφόρος ένεση, ηλεκτρική καρέκλα, απαγχονισμός, λιθοβολισμός, αποκεφαλισμός ή καρατόμηση

Η θανατική ποινή σε διάφορες θρησκείες

Ισλάμ

Η θανατική ποινή για διάφορα εγκλήματα προβλέπεται στη Σαρία, μια ιερή συλλογή νόμων και κανόνων του Ισλάμ. Ωστόσο, η εφαρμογή της ποικίλλει ανάλογα με το αν, και κατά πόσο, τα διάφορα μουσουλμανικά κράτη ακολουθούν τη Σαρία. Είναι η μοναδική θρησκεία που χρησιμοποιεί την θανατική ποινή στις μέρες μας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το 1ο τετράμηνο τελείωσε, συνεπώς και η ερευνητική εργασία μας έλαβε τέλος . Λάβαμε γνώσεις και λύσαμε πολλές από τις απορίες μας. Οι φυλακές είναι καταστήματα κράτησης όπου διανέμουν όσοι διέπραξαν αξιόποινο αδίκημα ωσότου εκτείνουν την ποινή τους. Συνεπώς και οι σχέσεις του νόμου δεν διέπονται από αισθήματα εκτίμησης. Κάθε άλλο… έχουν γίνει γνωστά αρκετά περιστατικά βιαιοπραγίας μεταξύ δεσμοφυλάκων και κρατουμένων.

Στα κτίρια των φυλακών οι κρατούμενοι εργάζονται και περνούν την καθημερινότητα τους. Είναι ευρέως γνωστό το γεγονός ότι μέσα στις φυλακές πραγματοποιούνται παράνομες συναλλαγές, όπως διακίνηση ναρκωτικών κ.λπ. Οι κρατούμενοι κατηγοριοποιούνται σε ομάδες και έχουν από έναν αρχηγό. Άρα και ο αρχηγός και η φυλακή έχουν τους δικούς τους άφανους και συχνά σκληρούς νόμους. Συχνά μάλιστα οι κρατούμενοι αυτοκτονούν επειδή δεν αντέχουν την ζωή της φυλακής. Οδηγούνται σε αδιέξοδα λόγω της ακραίας συμπεριφοράς των συγκρατουμένων τους. Σε περίπτωση που η ακραία συμπεριφορά γίνει αντιληπτή τιμωρείται από τον αρμόδιο της φυλακής γενικότερα το οποιοδήποτε παράπτωμα έχει και τις συνέπειες του.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Σε μερικές περιοχές της χώρας καθώς και σε κάποιες άλλες χώρες, ισχύει ακόμη ο θεσμός της απομόνωσης, τα επονομαζόμενα «λευκά κελιά». Όμως, έχει καταργηθεί η θανατική ποινή, που έχει τις ρίζες της στα αρχαία χρόνια παγκοσμίως. Έτσι συμπεραίνουμε ότι όταν ο κρατούμενος διαπράξει εγκληματική ενέργεια μέσα στη φυλακή, τιμωρείται.

Αφού συμπεράναμε τα παραπάνω, δημιουργήσαμε ερωτηματολόγια με σκοπό να γνωρίσουμε τις απόψεις των συμμαθητών μας για τις φυλακές, τους φόνους και άλλους σχετικούς τομείς. Οι παρακάτω ερωτήσεις με τα αντίστοιχα ποσοστά προέκυψαν μετά από απαντήσεις ενός μέρους της μαθητικής μας κοινότητας:

ΕΡΩΤΗΣΗ 1η

Κατά την γνώμη σας, η φυλακή σκληραίνει τον άνθρωπο;

ΝΑΙ 40%ΌΧΙ 4%ΙΣΩΣ 30%

ΕΡΩΤΗΣΗ 2Η

Πιστεύετε ότι οι φύλακες επηρεάζονται όσον αφορά την

συμπεριφορά τους από το γεγονός ότι βρίσκονται σε θέση εξουσίας ως προς

τους φυλακισμένους;ΝΑΙ 30%ΟΧΙ 4%IΣΩΣ 43%

ΕΡΩΤΗΣΗ 3Η

Ποιος κατά την γνώμη σας ευθύνεται για την άσχημη κατάσταση κάποιων

φυλακών;

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ 13%

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ 8%

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ 0%

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ 60%

ΕΡΩΤΗΣΗ 4Η

Θα δεχόσασταν στην παρέα σας έναν πρώην φυλακισμένο;

ΝΑΙ 17%ΌΧΙ 43%ΙΣΩΣ 43%

ΕΡΩΤΗΣΗ 5Η

Μπορεί κατά την γνώμη σας ένας πρώην φυλακισμένος να βρει εργασία και να ενταχθεί ξανά στην κοινωνία;

ΝΑΙ 43%ΌΧΙ 13%ΙΣΩΣ 38%

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Wikipedia.gr

News247.gr

Oneman.gr

Fortunegreece.gr

Imixanitouxronou.gr

Iefimerida.gr

Hamomilaki.blogspot.gr