Όλυμπος Τεύχος 3

Ἡλεκτρονικὴ Ἑλληνοκεντρικὴ Ἐφημερίδα Ὄλυμπος Σελὶς 126 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΡΧΑΙΑ ΔΙΟΛΚΟΣ:ΕΚΕΙ ΧΤΥΠΑΗ ΚΑΡΔΙΑΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!

Ἁρτεμώνη(Δευτέρα)

26Ὑπερβερεταίου

(Σεπτεμβρίου)

2011 μ. Ἀ. Τ.ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΕΥΧΟΣ Γ’

ΟΛΥΜΠΟΣ

Ὁμὰς ἜψιλονἜλευσις Διός, σελ. 2

ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΚωνσταντῖνοςΚαραθεοδωρή, σελ. 7

Ὑπερτεχνολογία ἑνὸς πανάρχαιουπολιτισμοῦ, σελ. 8

Ἡ ὁμὰς τῆς προσωποβίβλου (ἢ βαρβαριστὶ φέησμπουκ) Ὄλυμπος,διοργανώνει στὶς 2 Ὀκτωβρίου 2011,

μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας στήν τοποθεσία τῆς Ἀρχαίας Διόλκου,μὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἀρχαιοπρεποῦς Ὁπλιτικοῦ Ἀγήματος «Ἄρες Ἄναξ»,

τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Ἀρχαιοπρεποῦς Ὁπλιτικοῦ Ἀγήματος «Σπαρτιατικὲς Μόρες»καὶ πλῆθος ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων τὸ ἤθος πολιτῶν.


ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΙΧΩΡΠεριοδικὸ ΙΧΩΡ καὶ Ἐκδόσεις Εὔανδρος

Δωδώνης 36, Κολωνός, Τ. Κ.: 104 44( 210-3840676

Ὁμὰς Ἔψιλον -Ἔλευσις Διός.Στὴ σημερινὴ ἐποχή, ποὺ οἱ ἑλληνικὲς ἀξί-

ες καὶ ἰδέες ἔχουν γίνει σκιὰ ἑνὸς ἔνδοξου πα-ρελθόντος, ὑπάρχουν κάποια ἄτομα ποὺ εἶχαν, ἔχουν καὶ θὰ ἔχουν σὰν σκοπὸ τὴ δια-φύλαξη τῆς ἑλληνικῆς κληρονομιᾶς καὶ τὴν προστασία τῶν ἀρετῶν ἑνὸς λαοῦ, ποὺ ἐπὶ 15.000 ἔτη ἔδινε ζωὴ σ’ αὐτὸν τὸ κόσμο. Ἂς γίνω ὅμως πιὸ συγκεκριμένος: Μεταφερόμα-στε παλιά, πολὺ παλιὰ πίσω στὸ χρόνο καὶ γιὰ τὴν ἀκρίβεια στὸ 9.600, χρονολογία ποὺ στὴν ὁποία διεξάγεται ἕνας τρομερὸς πόλεμος με-ταξὺ τῶν Υἱῶν τοῦ Φωτός, τοὺς Ἕλληνες καὶ τῶν Υἱῶν τοῦ Σκότους, τοὺς Ἄτλαντες. Οἱ τε-λευταῖοι ἦταν κατὰ κάποιο τρόπο μαθητευό-μενοι τῶν Ἑλλήνων ἀρκετὲς χιλιετίες, καὶ οἱ Ἕλληνες τοὺς ἔλεγαν νὰ εἶναι ὑπομονετικοί, ὥστε κάποτε νὰ ἀποκτήσουν κι αὐτοὶ τὰ μυ-στικὰ τῶν μυστικῶν ἀλλὰ καὶ «Γνώθι Σ’ Αὐτόν» – ἐξοῦ καὶ τὸ ὄνομα Ἄτλαντας, ποὺ σημαίνει «αὐτὸς ποὺ ἔχει ὑπομονή». Οἱ Ἄτλαντες ὅμως ἀνυπομονοῦσαν νὰ γίνουν κι αὐτοὶ σὰν τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐπαναστάτησαν (ὑπόψιν ὅτι ποτὲ δὲν κακοποιήθηκαν σωματικὰ ἢ ψυχικά), θέ-λοντας νὰ φτάσουν τὴ σοφία τῶν Ἑλλήνων. Ὁ πόλεμος ποὺ ἀκολούθησε εἶναι κάτι ἀσύλλη-πτο γιὰ τὰ σημερινὰ ἀνθρώπινα δεδομένα, ἀφοῦ χρησιμοποιήθηκαν ὑπερόπλα φτιαγμέ-να ἀπ’ τοὺς ἴδιους τους Θεούς, ἂν καὶ οἱ τελευ-ταῖοι εἶχαν προειδοποιήσει τὰ παιδιά τους, τοὺς Ἕλληνες, νὰ μὴν γίνει κάτι τέτοιο. Ἀπο-τέλεσμα; Ὁλόκληρη ἡ ἤπειρος μέσα σὲ μία νύχτα καταβυθίστηκε, μέσα σὲ μία τρομα-χτικὴ καταιγίδα ἀπὸ λάβα καὶ θειάφι. Ὅσοι ἀπ’ τοὺς Ἄτλαντες σώθηκαν κατέφυγαν στὰ παράλια της κοντινῆς ἠπείρου (Ἀμερικῆς) καὶ οἱ Ἕλληνες δυτικά, πρὸς τὴν Ἀλγερία ὅπου καὶ διέσωσαν τὴν ἀφήγηση τῆς καταστροφῆς τῆς ἠπείρου. Αὐτὸ πού μας νοιάζει ὅμως εἶναι τὶ ἔγινε μετὰ τὴν ἐξαφάνιση τῆς νήσου. Ὁ πό-λεμος αὐτός, ὅσο κι ἂν κράτησε, ἦταν ἐξουθε-νωτικὸς γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ ὁ κίνδυνος νὰ περάσουν σὲ λάθος χέρια τὰ θεῖα μυστικά τους, ἦταν μεγάλος. Τότε οἱ ἀρχιερεῖς σὲ συ-

νεργασία μὲ τοὺς καλλιτέχνες δημιούργησαν μία ὁμάδα, τὴν ὁμάδα Ἔψιλον, τὴν ὀνόμασαν ἔτσι ἐπειδὴ οἱ Ἕλληνες Θεοὶ (καὶ κατὰ συνέ-πεια οἱ Ἕλληνες) προέρχονται ἀπ’ τὸ ἄστρο Ἔψιλον τοῦ Σειρίου, μὲ σκοπὸ νὰ προστατεύ-ει τὴν ἑλληνικὴ φυλὴ καὶ νὰ κρατήσει ζω-ντανὲς τὶς ἀξίες της. Μὲ τελετὲς καὶ μυήσεις τὰ κατάφεραν καὶ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος μπόρεσε νὰ ἀναγεννηθεῖ μέσα ἀπ’ τὶς στάχτες του! Ἀποδεί-ξεις γιὰ τὰ λεγόμενά μου ὑπάρχουν πολλὲς (π.χ. τὰ βάζα καὶ οἱ ἀμφορεῖς μὲ θαυμάσιες ἑλληνικὲς παραστάσεις, ποὺ βρίσκονται στὰ κρατικὰ μουσεῖα τοῦ Βερολίνου, μὲ τὴν ὑπο-γραφὴ κάτω χαμηλὰ «ΟΜΑΣ Ε»!!) καὶ ἔχουν γραφτεῖ καὶ εἰπωθεῖ πολλὰ γι’ αὐτὸ τὸ θέμα (τοὺς Ἔψιλον δηλαδή), ἀλλὰ πρέπει κάποτε νὰ χωριστεῖ ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα καὶ ἡ χιλιο-ταλαιπωρημένη Ἑλλὰς νὰ πάρει τὴ θέση ποὺ τῆς ἀξίζει.

Τὶ γίνεται ὅμως σήμερα; Στὶς μέρες μας, ἡ ὀργάνωση Ἔψιλον εἶναι ἕνας θρύλος, ποὺ ἐνσαρκώνει τὶς ἐπιθυμίες καὶ τοὺς πόθους

ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ποιὰ εἶναι ὅμως τὰ «πι-στεύω» τῶν (Ε); Ἡ ὁμάδα αὐτὴ δὲν ἀνήκει σὲ καμία πολιτικὴ παράταξη παρὰ μόνο στὴν ἱερὴ ἐκείνη ἰδέα ποὺ ὀνομάζεται Ἑλλάς. Στό-χος τους εἶναι ἡ συμφιλίωση τῶν λαῶν, ἡ κα-τάργηση τῶν ναρκωτικῶν ἀλλὰ κυρίως νὰ ἀπο-κτήσει ἡ Ἑλλάδα τὶς σκλαβωμένες πατρίδες (Ἀ. Ρωμηλία, Κύπρο, Μ. Ἀσία, Κωνσταντινού-πολη κ.λπ.) ποὺ μέσω τοῦ πολέμου ἔχασε, ὥστε ἡ χώρα μας νὰ ξαναγίνει ὅπως ἦταν τὰ χρόνια τοῦ κοσμοκράτορα Ἀλέξανδρου, μία χώρα ποὺ ἐνέπνεε σεβασμὸ καὶ περηφάνια σὲ ὅλους!

ΤΟ ΥΠΕΡΟΠΛΟ ΜΠΕΒΑΤΡΟΝἩ προηγμένη τεχνολογία τῶν Ἔψιλον, θὰ

μποροῦσε καὶ τώρα νὰ δωθεῖ στὸ Ἑλληνικὸ κράτος, ἀλλὰ τὰ ὑψηλόβαθμα στελέχη τῆς Ε, γνωρίζουν ὅτι αὐτοὶ ποὺ κυβερνᾶνε τὸν τόπο αὐτὴ τὴ στιγμή, εἶναι ἁπλῶς πιόνια τῶν Σιω-νιστῶν. Ἔτσι ἔχουμε τὸ ἑξῆς συγκλονιστικὸ γεγονός: Ἐνῶ οἱ ἐπιστήμονες τῆς Ε κατασκεύ-αζαν τὸ Μπέβατρον (ἐδῶ σὲ μία μεγάλη πα-ρένθεση νὰ σᾶς ἐξηγήσω τὶ εἶναι τὸ Μπέβα-τρον. Τὸ Μπέβατρον λοιπόν, γνωστὸ καὶ ὡς «Γοργόνειο» καὶ « ἡ κεφαλὴ τῆς Μεδούσης», εἶναι ἕνα ὑπερόπλο, ἕνα σύστημα γιὰ τὴ σύ-ντηξη τοῦ πλάσματος τῆς ὕλης –σὲ καμιὰ πε-ρίπτωση δὲν τὸ συγχέουμε μὲ τὴ σύντηξη τοῦ πυρῆνος τῆς ὕλης– καὶ ἔχει φωτοδέσμη πλά-σματος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸ πλάσμα ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴ σύντηξη τῆς ὕλης, ἐξερχό-μενο ἀπ’ τὸ μαγνητικὸ πεδίο, γίνεται φωτοδέ-σμη, δηλαδὴ ἀκτινοβολία. Τὸ ὑπερόπλο αὐτὸ βρίσκεται σὲ κάποια χώρα τῆς Ἀφρικῆς ἐνῶ οἱ Ἑβραιοσιωνιστές, τὸ «παρουσίασαν» στὴ ξένη ταινία : «Τζέημς Μπὸντ πράκτωρ 007: Ἐπιχεί-ρηση ‘Χρυσὰ Μάτια’ (�� , �� , ��-�y�), οἱ πολιτικοὶ κάλεσαν τὸν ἐκδότη τῆς ἐγκυκλοπαίδειας τοῦ «ΗΛΙΟΥ» Ἰωάννη Πασσᾶ, τὸν ἀστρονόμο Κωνσταντῖνο Χασάπη, τὸν πυρηνικὸ φυσικὸ Γεώργιο Γκιόλβα κ.ἄ. καὶ τοὺς ζήτησαν τὰ σχέδια τοῦ ἀντιεροπορι-κοῦ σχεδίου «ΑΡΤΕΜΙΣ», τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ μέρος τῶν σχεδίων τοῦ «Μπέβατρον». Οἱ Ἀπολ-λώνιοι εἶχαν παραδώσει τὰ σχέδιά του καὶ εἶπαν στοὺς πολιτικοὺς ὅτι αὐτὸς ποὺ θὰ τὰ προδώσει, θὰ ἐκτελεστεῖ ἀμέσως. Οἱ Ἔψιλον τώρα, μπορεῖ ἀφιλοκερδῶς νὰ κατασκεύασαν τὸ ὑπερόπλο αὐτὸ, ἀλλὰ οἱ πολιτικοὶ «ἡγέτες» (ὅπως ὁμολόγησαν ὁ Ι.Πασσᾶς, ὁ Ι. Φουρακης κ.ἄ.) ΠΟΥΛΗΣΑΝ τὰ σχέδια στὸ Ἰσραήλ, τὸ ὁποῖο μὲ τὴ σειρά του τροφοδοτεῖ τὸ «ΑΡΤΕ-ΜΙΣ» καὶ σὲ ἄλλες χῶρες, συμπεριλαμβανο-μένου καὶ τῆς Τουρκίας (ἂν κάποιος ἔχει ἀμφιβολίες, ἂς διαβάσει τὸ βιβλίο τοῦ Ι. Πασσὰ «Ἡ ἀληθινὴ προϊστορία», σέλ. 26�28 καὶ 56�58)! Μὲ λίγα λόγια, οἱ τῆς Ε τὸ ἕνα βρά-δυ δίνουν τὰ σχέδια τοῦ συστήματος καὶ τὸ ἴδιο βράδυ οἱ πολιτικοὶ τὰ παραδίδουν στοὺς Ἰσραηλίτες!

Τελειώνοντας, νὰ πῶ ὅτι ἡ Ὁμάδα Ἔψιλον ἔχει ἀνακαλύψει καὶ ἄλλα κύματα, μὴ Ἐρτζια-νά, πράγμα τὸ ὁποῖο σημαίνει ὅτι δὲν ἐξασθε-νεῖ ἡ δύναμή τους (δὲν ἰσχύει ὁ νόμος τῶν ἀντι-στρόφων τετραγώνων). Τὰ κύματα αὐτὰ ἔχουν τεράστια ἰσχύ, ὥστε νὰ δημιουργοῦν πύρηνες ἐνεργειακὲς σφαῖρες! Χρησιμοποιοῦνται σὲ

Ὁ Ἀνέστης Κεραμυδᾶς σὲ ὁμιλία του στὴν Ἠπειρωτική Ἑστία Θεσσαλονίκης.


ὑπερόπλο ποὺ ἀντλεῖ δύναμη ἀπὸ γεννήτριες ΜΟΡΑΫ, χρησιμοποιώντας ἐκρήξεις γιὰ τὴ παραγωγὴ ἐνέργειας καὶ ἐπιπλέον ἔχει τὴ δυ-νατότητα νὰ παράγει τετραδιάστατα κύματα σὲ κάθε σημεῖο τοῦ χωροχρόνου. Αὐτὰ τὰ ἀνα-κάλυψε ὁ κορυφαῖος Σέρβος Φυσικὸς Νίκολα Τέσλα, μαζὶ μὲ τὸν Ἕλληνα Κ. Καραθεοδωρή, οἱ ὁποῖοι –λένε– ἦταν μέλη τῆς Ε.

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΨΙΛΟΝ ΚΑΤΑ ΤΑ ΝΕΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ἡ μυστικὴ ὁμάδα Ε ἐκδηλώθηκε γιὰ πρώ-τη φορά, τουλάχιστον ἐπίσημα, τὰ χρόνια τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821. Ἐκδηλώθηκε, τρόπος τοῦ λέγειν, ἀφοῦ ποτὲ δὲν ἔγινε ἀναφορὰ στὸ ὄνομά της, ἀλλὰ στὸ κάλυμμα αὐτῆς, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν Φιλικὴ Ἐταιρία. Στὴν πραγματικότητα ἡ Φιλικὴ Ἐταιρία, δὲν ἦταν παρὰ πλόκαμος τῆς Ε μὲ τοὺς τρεῖς ἱδρυτές της (τοὺς Νικόλαο Σκουφά, Ἀθανάσιο Τσακά-λωφ καὶ Ἐμμανουὴλ Ξάνθο) νὰ εἶναι μυημέ-να, ἀπεσταλμένα μέλη τῶν Ἔψιλον. Ἡ «Ἀόρα-τος Ἀρχή», τὸ ὄνομα ποὺ χρησιμοποιοῦσαν γιὰ νὰ ἀναφερθοῦν στὴν ὁμάδα Ἔψιλον, ἔδω-σε τὸ σύνθημα γιὰ τὸν μεγάλο ἀγώνα τῆς ἐπι-βίωσης τοῦ ἔθνους.

Ἀπὸ τότε πέρασαν ἀρκετὲς δεκαετίες, γιὰ νὰ φτάσουμε στὸ 1965, ἡμερομηνία ποὺ ἱδρύ-θηκε ἄλλο ἕνα τμῆμα τῆς Ἔψιλον, ἀρκετὰ γνωστὸ στὸν κόσμο, μὲ τὴν ὀνομασία Π.Α.Κ.Ε.Α.Δ (Παγκόσμιο Κέντρο Ἐρευνῶν Ἀνθελληνικῶν Δραστηριοτήτων), τὸ ὁποῖο εἶχε ἀρκετὲς ἐπιτυχίες, ὅπως λόγου χάριν, τὴν ἀνα-κάλυψη τοῦ περιβόητου «Πειράματος τῆς Φι-λαδέλφεια» ποὺ ἔλαβε χώρα στὶς Η.Π.Α. Ἄλλα τμήματα εἶναι ἐκεῖνα τῆς Θεσσαλονίκης, μὲ τὴν ὀνομασία «Ὀδυσσεύς» ἀλλὰ καὶ στὸν Ὄλυ-μπο, μὲ κωδικὸ ὄνομα «Ἀετοὶ τοῦ Ὀλύμπου», ὅπου τὸ τμῆμα αὐτὸ ἔχει τοὺς καλύτερους ἐλεύθερους σκοπευτὲς στὸν κόσμο.

Ἐπίσης ὑποομάδες τῆς Ἔψιλον βρίσκονται καὶ στὸ ἐξωτερικό. Στὴ Γιουγκοσλαβία ἑδρεύει ἡ ὑποομάδα 48, μὲ κωδικὸ ὄνομα «ΜΗΔΕΙΑ». Παρόμοιες βάσεις ὑπάρχουν στὴν Νέα Ἀτλα-ντίδα (Ἀμερική), στὴν Ἀργεντινή, στὸ Μεξικό, στὴν Ἀφρικὴ , στὴν Ἰταλία καὶ στὴν Αὐστρα-λία.

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΨΙΛΟΝ;Ἐνδεικτικά, ὡς μέλη τῆς ὁμάδας Ἒ φέρο-

νται οἱ παρακάτω:Ὁ Ἰωάννης Πασσᾶς ( συγγραφέας, ἐκδότης

τῆς ἐγκυκλοπαίδειας τοῦ Ἡλίου), ὁ καθη-γητὴς Κώστας Καραθεοδωρὴς (φημισμένος Ἕλληνας μαθηματικός, 1873�1950, ποὺ θε-ωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς ὡς ὁ πατέρας τῆς Θεωρί-

ας τῆς Σχετικότητας τὴν ὁποία κάποια «ἐχθρι-κή» λέσχη ἔδωσε στὸν Ἀϊνστάιν), ὁ Ἀριστοτέ-λης Ὠνάσης, ὁ Παῦλος Βαρδινογιάννης, ὁ στρατηγὸς Χ. Νικολαΐδης (τῆς Ἀργεντινῆς), ὁ Κ. Τσίπης (ὁ ἑλληνικῆς καταγωγῆς ἐπικε-φαλῆς τοῦ προγράμματος Πόλεμος τῶν Ἄστρων), ὁ Ἀντώνης Τρίτσης (τέως δήμαρχος Ἀθηνῶν), ὁ τέως ἀρχιεπίσκοπος Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς, ὁ Τζὼρτζ Τζάνες (ἀξιωμα-τοῦχος τῆς D.I.A ποὺ δολοφονήθηκε ἀπὸ τὴν 17Ν), ὁ Δημήτριος Ἀγγελόπουλος καὶ ὁ Ἀλέ-ξανδρος Ἀθανασιάδης�Μποδοσάκης, ὁ Σωτή-ριος Σοφιανόπουλος (τέως πρόεδρος τῆς ΧΡΩ-ΠΕΙ), ἐνῶ διάφορες πληροφορίες σχετίζουν μὲ τὴν ὑπόθεση καὶ τὸν Γεώργιο Γκιόλβα (πυρη-νικὸς φυσικός, μηχανολόγος) καὶ ἄλλοι, ἐπώ-νυμοι ἢ ἀνώνυμοι. Μὲ τὴν ὑπόθεση «Ἔψιλον» συνδέονται ἐπίσης ἡ θρυλικὴ Ὁμάδα Κατρά-κη καὶ τὰ μέλη της (πολλὰ ἔχουν διαδοθεῖ γιὰ τὶς περιβόητες ἐργασίες τους καὶ γιὰ τὸ βιβλίο «Κοσμοσκάφος στὰ γύρο Ἔψιλον» τοῦ Γ. Λευ-κοφρύδη), ὁ ἀστρονόμος καὶ συγγραφέας Κ. Χασάπης, ὁ συγγραφέας�ἐρευνητὴς Θεόδω-ρος Ἀξιώτης, ὁ καθηγητὴς Δημήτρης Λιαντί-νης καὶ τέλος, οἱ συγγραφεῖς Γιάννης Φουρά-κης καὶ Φαέθων Κεραμικὸς (Ἀνέστης Κερα-μυδᾶς) καθὼς πολλὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν Ε, ὑπάρ-χουν στὰ βιβλία τους.

Μετὰ ἀπὸ ἀνεξακρίβωτες φῆμες, φαίνεται καὶ κάποιες ἐταιρίες νὰ συνδέονται μὲ τὴν ὁμάδα Ε. Αὐτὲς εἶναι ἡ ΧΡΩΠΕΙ, ἡ ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ, ἡ ΠΥΡΚΑΛ, ἡ ΛΑΡΚΟ, ἡ ΚΟΣ-ΜΟΓΚΑΖ κ.ἄ.

Ὀργανώσεις φιλικὲςπρὸς τὴν Ἔψιλον.

• Οἱ «Ἀβρωνυχίδες» τῆς Αὐστρίας.• «Ἀνδρομέδειοι» τῆς Ἰταλίας.• «Opu� D�i » τῆς Ἱσπανίας.• Ἡ ὁμάδα ΖΕΥΣ τῆς Αὐστραλίας.• Ἡ ὀργάνωση Ur��u� τῆς Σκωτίας.

Τέλος, ἡ «Ἄγνωστος Δύναμις» φαίνεται νὰ ἔχει καὶ στενὲς σχέσεις μὲ τὸ Ἰρὰκ καὶ τὴ Συ-ρία, τὰ Τάγματα «Ἔλ�Ἀάρ» καὶ «888» τοῦ Ἰρα-κινοῦ Στρατοῦ, τοὺς Σούφι, τοὺς Παλαιστίνι-ους (ποὺ πολλοὶ εἶναι κρητικῆς καταγωγῆς), τὴν PLO, τοὺς Γιεζίντι καὶ τοὺς Βάσκους αὐτο-νομιστὲς, ἐνῶ ἔχουν ἀκουστεῖ καὶ κάτι περίερ-γα περὶ κύκλων στὸ Θιβὲτ (ἡ λέξη γιὰ μερι-κοὺς μεταφράζεται ὡς Θεῖον Ἰδεῶν Βασιλέων Ἑλλήνων Τρόπαιο) καὶ στὴν Ἰνδία…

Σχέδια τῶν ἐξουσιαστῶν «OVERKILL» καὶ ἄλλα

Οἱ ἐπιχειρήσεις «OVERKILL» καὶ «ΦΑΙΔΩ-ΡΑ» ἔχουν μελετηθεῖ ἀπὸ τὶς μυστικὲς ὑπηρε-σίες τῶν Η.Π.Α καὶ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἀφοροῦν τὴ διάλυση τῆς Ἑλλάδος.

Ἡ ἐπιχείρηση Φαιδώρα ἔχει νὰ κάνει μὲ ἐδαφικὴ διάλυση τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ ἔξω πρὸς τὰ μέσα, ἐνῶ ἡ ἐπιχείρηση Ov�rki�� ἔχει τὰ στοιχεῖα ψυχολογικοῦ πολέμου καὶ τρομο-κράτησης τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ σὲ περίοδο εἰρήνης (ὀργάνωση 17 Νοέμβρη). Ἡ ἀνασφά-λεια καὶ ὁ φόβος εἶναι ἰσχυρὰ ὄπλα στὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ἂς δοῦμε ὅμως τὸ τεχνικὸ μέρος τῶν δυὸ ἐπιχειρήσεων, μέσα ἀπὸ ἀπόρ-ρητα ντοκουμέντα…1) Διχοτόμηση τῆς Κύπρου σὲ Ἑλληνοκύπρι-

ους καὶ Τουρκοκύπριους καὶ ἐπίβλεψη τῆς συμφωνίας ἀπὸ Ἀμερικανικὲς πλέον δυνά-μεις (ἔχει ἤδη γίνει).

2) Συμφωνία συγκυριαρχίας στὸ Αἰγαῖο με-ταξὺ Ἑλλάδας�Τουρκίας, ὅπου μὲ τὴ πάρο-δο τοῦ χρόνου θὰ ἐξελιχθεῖ σὲ ὁλικὴ κυρι-αρχία τῆς Τουρκίας. Ἡ συμφωνία αὐτὴ θὰ

στηριχθεῖ στὴ «φιλία» τῶν δυὸ χωρῶν ἀλλὰ καὶ στὴ Συμφωνία τῆς Μαδρίτης καὶ στὸ ἄρθρο 5 ποὺ ὀνομάζει τὰ ζωτικὰ συμφέρο-ντα τῆς Τουρκίας στὸ Αἰγαῖο.

3) Ναρκοθέτηση στὰ Ἑλληνικὰ λιμάνια ἀπὸ δυνάμεις τοῦ ΝΑΤΟ.

4) Κατάληψη τοῦ Γ’ Σώματος Στρατοῦ στὴ Θεσσαλονίκη. Διακοπῆ τηλεπικοινωνιῶν Ἑλληνικῆς Μακεδονίας*. Κατάληψη καὶ ἀνατίναξη τοῦ Ὑπουργείου Μακεδονίας�Θράκης (*Ἑλληνικὴ Μακεδονία γιατὶ μέ-χρι τότε τὰ Σκόπια θὰ ἔχουν ἀναγνωρισθεῖ ἐπισήμως σὰν Μακεδονία ἀπὸ ὅλους τους Διεθνεῖς Ὀργανισμούς).

5) Δημιουργία ἀμερικανονατοϊκῆς βάσης στὸ Μποῦλκες τῆς «Μακεδονίας» στὰ Σκόπια (ἔχει ἤδη γίνει).

6) Δημιουργία ἀμερικάνικης βάσης στὴν Αὐλώνα τῆς Βορείου Ἠπείρου «Ἀλβανία» (ἔχει ἤδη γίνει ἀπ’τὸ 1995).

7) Ἐπίσημη αἴτηση στὸν Ο.Η.Ε ἀπὸ τὴ κυ-βέρνηση τῆς Ἀλβανίας γιὰ ἀναγνώριση Ἀλβανικῆς μειονότητας στὴν Ἑλλάδα. Ὁ Ο.Η.Ε. μὲ τὴ σειρά του θὰ ἀπαιτήσει ἀπ’ τὴν Ἑλλὰδα τὴν ἀναγνώριση τῆς Ἀλβα-νικῆς μειονότητας μὲ δικαίωμα στὴν ἐκπαί-δευση καὶ στὸ θρήσκευμα. Ἡ μειονότητα αὐτὴ θὰ συγκεντρωθεῖ μᾶλλον στὴν Ἤπει-ρο. Ὁ U.C.K ἀναλαμβάνει δράσεις τρομο-κράτησης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ Ἑλλη-νικὸς στρατὸς ἀντιδρᾶ καὶ τὸ Ν.Α.Τ.Ὁ, γιὰ τὸ καλὸ τῶν δυὸ μειονοτήτων, ἀσφαλίζει τὴν Ἤπειρο (σας θυμίζει κάτι;).

8) Δολοφονία πολιτικῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν στὴν Ἀθήνα καὶ στὴ Θεσσαλονίκη.

9) Ταυτόχρονα, μεταφορὰ τῆς Ταξιαρχείας τοῦ Ρήνου (Γερμανίας) στὴν «Μακεδονία» (Σκόπια) μαζὶ μὲ τὶς εἰδικὲς δυνάμες SEALS καὶ D��t� F�rc�. Κατάληψη ἀεροδρομίων Θεσσαλονίκης, Καβάλας καὶ Ἀλεξανδρού-πολης.

Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ διαμελισμοῦ τῆς Ἑλλάδας θὰ πρέπει νὰ ἀρχίσει ἐνεργῶς τὸ 2001�2002 καὶ νὰ ὑλοποιηθεῖ μέχρι τὸ 2005�6.

ΣΕΙΡΙΟΣΕἶναι ἕνα πολὺ λαμπερὸ ἀστέρι. Ἔχει ἀκτί-

να 1,5 φορὰ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸν ἥλιο, ἡ μάζα τοῦ εἶναι 2,5 φορὲς μεγαλύτερη ἀπὸ τὴ μάζα τοῦ ἡλίου καὶ εἶναι 35,5 φορὲς φωτεινότερος ἀπὸ αὐτόν. Ἔχει θερμοκρασία ἐπιφάνειας 11.200 °C , τόση, ὅση εἶναι σὲ χιλιόμετρα ἡ ἀπόσταση μεταξὺ Πυραμίδων Χέοπος καὶ

Γιουκατᾶν Μεξικοῦ, ἀλλὰ τόση εἶναι σὲ μέτρα ἀνὰ δευτερόλεπτο καὶ ἡ ταχύτητα διαφυγῆς τῶν σωμάτων ἀπὸ τὴν ἕλξη τῆς γῆς. Ὁ Σείριος ἀναφέρεται σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου μὲ τὰ ὀνόματα Σείριος, Ζούρια, Σούρ, Σήειρ, Ὄσιρις κ.λπ.

Ἀκόμη, «μέλη τῆς ὁμάδος» παίρνουν θέση στὴν διαμάχη Ἑλληνιστῶν � Ἐκκλησίας σχε-τικὰ μὲ τὸ παρελθὸν τῶν Ἑλλήνων. Οἱ Ἐκκλη-σιαστικοὶ κύκλοι ὑποστηρίζουν πὼς οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἦταν εἰδωλολάτρες πράγμα ποὺ

http://pyrrphoros.wordpress.com/pyrphoros/


Συντελεστὲς Ἐφημερίδος

Ὑπεύθυνος ἔκδοσης: Θεόδωρος Στεφάνου.http://www.facebook.com/theodoros.stephanou

Γενικὴ Ὑποστήριξη: Ἀντώνης Κυρετσῆς.http://www.facebook.com/antones.kyretses

Στυλοποίηση: Ὀδυσσεὺς Θαλασσινὸς (Ancient Mariner). Ἑλληνικὴ Ἀνδρομέδια Γαλαξιακὴ Συμμαχία. Ὁμὰς ὑποτιτλισμοῦ μαζί με Victoria Sphinx.http://www.facebook.com/ancient.mariner1

Ἰστότοπος Ὁμάδος:http://www.facebook.com/groups/keraynos/ἩλεκτρονικὴἙλληνοκεντρική Ἑφημερίδα

Ἡμερομηνία Δημιουργίας: 4 Σεπ 2011

Προτάσεις γιὰ διαφημίσεις γίνονται δεκτές.

Ἐπίσης, ζητοῦμε νὰ συμβάλλετε καὶ ἐσεῖς, δίδοντάς μας τὶς προτάσεις

καὶ τὶς συστάσεις σας. Παρακαλεῖσθε ὅσοι ενδιαφέρεστε

νὰ ἐπικοινωνήσετε στο παρακάτω e-mail γιὰ περαιτέρω λεπτομέρειες:[email protected]

σύμφωνα μὲ τὴν ὁμάδα Ε, μὲ συγγραφεῖς καὶ σοφοὺς Ἕλληνες ἀκόμα καὶ μὲ Ἀποστόλους δὲν ἰσχύει… Τώρα ποιὸς ἔχει δίκιο εἶναι ἄγνω-στο.

Ἡ «Διαμάχη» αὐτὴ κρατάει αἰῶνες καὶ πολλὲς φορὲς στὸ παρελθὸν ἔχουν γίνει συ-γκρούσεις καὶ φυσικὰ ὁρισμένοι ἐπωφε-λοῦνται ἀπὸ αὐτὴν τὴν «ἐσωτερικὴ ἀντιπαρά-θεση».

Μεταξὺ ἄλλων ἔχουν κατὰ καιροὺς εἰπωθεῖ τὰ ἀληθῆ ἢ ἀναληθῆ στοιχεῖα πὼς οἱ Ἕλληνες ἀνέμεναν τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἰησοῦ ὄχι μόνο ἐπειδὴ εἶχαν ἀφιερώσει ναοὺς στὸν «ἄγνωστο Θεό» ἀλλὰ γιατὶ ὑπῆρχαν συγκεκριμένες προ-φητεῖες τῶν προγόνων τους, ποὺ ἀνέφεραν τὸ γεγονὸς τῆς ἔλευσής Του.

Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἶχαν ἀφιερώσει να-οὺς στὸν «ἄγνωστο Θεό» ὅπως ἀναφέρει ὁ Παυ-σανίας. Λέγεται πὼς ἡ ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Θε-ωδόρων στὴν Ν. Σμύρνη εἶναι κτισμένη (1870) πάνω ἀπὸ ἕνα ἀρχαῖο κτίσμα τὸ ὁποῖο σύμφω-να μὲ ὅλες τὶς ἐνδείξεις ἀποτελοῦσε τμῆμα βω-μοὺ πρὸς τὸν ἄγνωστο Θεό. Στὴν ἀρχαιότητα ἀπὸ ἐκείνη τὴν περιοχὴ περνοῦσε δρόμος ποὺ ἕνωνε τὸ Φάληρο μὲ τὴν Ἀθήνα. Ἀπὸ ἐκεῖ πέ-ρασε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κατὰ τὴν ἐπιστρο-φή του ἀπὸ τὴν Μακεδονία (1ο αἰώνα μ.Χ.) καὶ ἀπὸ τὴν ὕπαρξη τοῦ Ναοῦ ἐμπνεύστηκε τὴν ὁμιλία του πρὸς τοὺς Ἀθηναίους στὸν Ἄρειο Πάγο.

Ὁ Σόλων γράφει γιὰ κάποιον Θεὸ ποὺ θὰ προέλθει ἀπὸ θνητὴ γυναίκα θὰ ὑβρισθεῖ καὶ θὰ σταυρωθεῖ.

Ἡ Σίβυλλα ἡ Κυμαία προφήτευσε τὸν 3ο π.Χ. αἰώνα πὼς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ θὰ ἔρθει στὴν γῆ μὲ ἀνθρώπινη σάρκα , τὸ ὄνομά του θὰ ἔχει 4 φωνήεντα καὶ 2 σύμφωνα καὶ τὸ ἄθροισμα τοῦ ὀνόματός του σύμφωνα μὲ τὸ λεξαριθμικὸ ἄθροισμα θὰ εἶναι 888. Πράγματι τὸ ὄνομα ΙΗΣΟΥΣ δίνει ἄθροισμα 888. Ἔτσι σὲ πολλὰ κτίσματα (μεταξὺ αὐτῶν καὶ σὲ βυζαντινὰ ὅπως τῆς Ἀγίας Σοφίας) ὑπάρχει τὸ «ὀκτάκτινο ἀστέ-ρι» ποὺ συμβολίζει τὶς ἑκατοντάδες , τὶς δεκά-δες, καὶ τὶς μονάδες τοῦ ἀριθμοῦ 888. (…)

Οἱ ἱερεῖς τοῦ ΔΙΑ φοροῦσαν σταυροὺς καὶ ἔτσι λέγεται πὼς ὁ σταυρὸς εἶναι ἑλληνικὸ σύμβολο. (?)

Ὁ Σωκράτης σὲ συζήτησή του μὲ τὸν μαθη-τή του Ἀλκιβιάδη, ἀναφέρει πὼς περιμένει

κάποιον ἀπεσταλμένο ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ποὺ θὰ διδάξει τὸν τρόπο συμπεριφορᾶς ἀπέναντι σὲ ἀνθρώπους καὶ Θεούς. Μὲ αὐτὴ τὴ θεωρία κα-ταδικάστηκε καὶ ἤπιε τὸ κώνιο.

Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶδε τοὺς Ἀχαιοὺς Κρῆτες εἶπε «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα νὰ δοξασθῆ ὁ Ὑιὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάννης ΙΒ, 20�23 Παλαιὰ Δια-θήκη).

Πράγματι οἱ Κρῆτες Ἀχαιοὶ εἶχαν μετανα-στεύσει στὴν Παλαιστίνη τὸ 1500 πχ. Ἡ Πα-λαιστίνη ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἕλληνας ἐκεῖ πρέ-σβης Γ. Τσομπαρτζὴς τὸ 1905, πῆρε τὸ ὀνομά της ἀπὸ τὸν Ἡρόδοτο. Τὸ Νότιο τμῆμα τῆς ὀνο-μαζόταν «νεγὲβ τῶν Χερεθί» δηλαδὴ «νότος τῶν Κρητῶν». Πόσο ἀληθεύουν ὅλα αὐτὰ ὅμως;

Γεγονὸς εἶναι πάντως πὼς οἱ Ἕλληνες δέ-χθηκαν εὔκολα τὶς διδασκαλεῖες τοῦ Ἰησοῦ ποὺ προσομοίαζαν μὲ τὸ θρησκευτικοϊδεολο-γικό τους ὑπόβαθρο.

Οἱ «εὐαγγελιστές» τῆς Ὁμάδας Ἔψιλον

Στὶς ἀρχὲς τοῦ προηγούμενου αἰώνα, ὁ ἀναμορφωτὴς τοῦ ἑλληνικοῦ τεκτονισμοῦ, ὀνόματι Σπυρίδων Νάγος, ὁραματίστηκε μία ὑπερομάδα Ἑλλήνων ποὺ θὰ δροῦσε γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων, ὅπως καὶ γιὰ τὴν ἀναβίωση τῆς ἀρχαίας θρη-σκείας.

Τὸ 1977 ὁ Γεώργιος Λευκοφρύδης καταθέ-τει στὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη (γιὰ καταχώρηση τῶν πνευματικῶν δικαιωμάτων) τὸ σύγγραμμά του, «Κοσμοσκάφος στὰ�γύρω Ἔψιλον, τὸ ὀργάνων ὄργανο τοῦ Ἀριστοτέλη». Ὅπως γρά-φει ὁ Κ. Κοῦρος στὸ προαναφερθὲν βιβλίο του, ὁ Λευκοφρύδης τοῦ δήλωσε πὼς οὐδεμία σχέ-ση ἔχει μὲ τὴν ὁμάδα Ἔψιλον. Ὁ δὲ Α. Κερα-μυδᾶς, τοποθετεῖ τὸν Λευκοφρύδη στὴν ὁμά-δα «Κατράκη» (ἀποτελούμενη ἀπὸ σπουδαί-ους φυσικοὺς καὶ πυρηνικοὺς ἐπιστήμονες), ἡ ὁποία ἦταν ὑποομάδα τῶν Ἔψιλον. Σύμφω-να μὲ τὰ λεγόμενά του, κατάφερε νὰ ἀποκωδι-κοποιήσει τὰ κείμενα τοῦ Ἀριστοτέλη, τὰ ὁποία κρύβουν τεράστιας σημασίας μυστικά.

Ο Λευκοφρύδης λοιπόν, πιστεύει πὼς ὁ με-γάλος φιλόσοφος ἦταν ἐξωγήινος καὶ ἦρθε ἀπὸ τὸν ἀστερισμὸ τοῦ Λαγοῦ, ἀπὸ τὸ ἄστρο Μί. Γίνεται λόγος καὶ γιὰ ἕνα ἄλλο ἄστρο, τὸ Ἔψιλον. Ο Κεραμυδάς «προχώρησε» ἀκόμα

περισσότερο, λέγοντας πὼς οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑβραῖοι ἤσαν ἐξωγήινοι, οἱ μὲν ἀπὸ τὸν ἀστε-ρισμὸ τοῦ Λαγοῦ καὶ οἱ δὲ ἀπὸ τὸν ἀστερισμὸ του Ὄφεως. Οἱ Ἀμερικανοὶ προσπαθοῦν νὰ ἀποκωδικοποιήσουν τὰ κείμενα τοῦ Ἀριστοτέ-λη, ἀλλὰ μάταια. Τώρα μου ἦρθε στὸ μυαλὸ καὶ μία ἐκπομπὴ ποὺ εἶχα δεῖ στὴν κρατικὴ ἑλληνικὴ τηλεόραση. Φιλοξενούμενοι τῆς Ἔλντας Πανοπούλου, ἦταν κάποιοι πυρηνι-κοὶ ἐπιστήμονες. Ἔλεγαν πὼς δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ὅλα τὰ ἀμερικανικὰ διαστημόπλοια φέ-ρουν ἑλληνικὰ ὀνόματα. Κι αὐτὸ γιατὶ μονάχα ἔτσι οἱ ἐξωγήινοι δὲν τὰ καταστρέφουν...

Τὸ 1983 ὁ Γεώργιος Νασιάκος (αὐτοαποκα-λείτ� Ἀρίωνας) ἐξέδωσε τὸ βιβλίο του «Ἐτο-πία», ὅπου ὁραματίζεται τὴν ἰδανικὴ πολιτεία τῶν Ἑλλήνων.

Ἰωάννης ΦουράκηςὉ καταγόμενος ἀπὸ τὴν Κρήτη συγγραφέ-

ας, ἀσχολήθηκε πολὺ μὲ τὴ σιωνιστικὴ δράση καὶ μὲ τὴν ἀποκωδικοποίηση τῆς ἑλληνικῆς μυθολογίας, ὅπως καὶ τῆς ἱστορίας. Τὸ πρῶτο του βιβλίο «Σιωνιστικὲς συνωμοσίες» (ἐκδόσεις Γραμμή, 1977) σήμερα εἶναι πραγματικὰ δυ-σεύρετο. Τὸ 1983 ἐκδίδει τὸ ἔργο τοῦ «Ἑβραῖοι, οἱ πλαστογράφοι τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας», τὸ 1985 «Ἡ πρώτη σύγκρουση Ἑλλήνων�Ἑβραίων» καὶ «Τὰ προμηνύματα τῶν Δελφῶν».


Ἀκολούθησαν κι ἄλλα βιβλία του, ἐμᾶς ὅμως μας ἐνδιαφέρει τὸ τελευταῖο. Μία μέρα, ψά-χνοντας μέσα στὸ διαδίκτυο, ἀνακάλυψα μία ἰστοσελίδα Ἑβραίου δημοσιογράφου, ὅπου ἀναφέρονταν πολλοὶ σύγχρονοι ἀντισιωνιστές. Ἀνάμεσά τους ἔλαμπε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰωάν-νη Φουράκη!

Ὁ Φουράκης αναφέρεται ἐπανειλημμένα στὴν ὁμάδα Ἔψιλον. Στὰ «Προμηνύματα τῶν Δελφῶν» κάνει λόγο για τὴν ὁμάδα ἑλληνικῆς ἀποκαταστάσεως, ἡ ὁποία πολεμᾶ τὰ σιωνι-στικὰ σχέδια ποὺ ἀποσκοποῦν στὴν κατα-στροφὴ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Κ. Κοῦρος, πολλὰ ἄτομα ἔχουν γίνει παραλῆπτες τῶν κειμένων της Ο.Ε.Α. Ὁ Φουράκης ἐπίσης μιλάει καὶ γιὰ κάποια ἄλλη ὀργάνωση, την ΠΑ.Κ.Ε.Α.Δ. (Παγκόσμιο Κέντρο Ἐρευνῶν Ἀνθελληνικῶν Δραστηριοτήτων), τὰ μέλη τῆς ὁποίας ἀφομοιώθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἔψιλον.

Ὁ Φουράκης υποστηρίζει πὼς ὁ ἑλληνικὸς λαὸς διαφέρει γενετικὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους λα-ούς. Ἐγὼ προσωπικὰ ἔχω ἀκούσει πολλοὺς νὰ λένε πὼς ὁ Ἕλληνας εἶναι ὁ μοναδικὸς ποὺ ἔχει λεῖο κόκκυγα, ἐνῶ ὁ λοβὸς τοῦ αὐτιοῦ του δὲν ἑνώνεται μὲ τὸ κρανίο, ἀλλὰ κρέμεται. Κά-ποιοι μάλιστα λένε πὼς τὰ χρωματοσώματά μας διαφέρουν.

Ἀνέστης ΚεραμυδᾶςὉ Κεραμυδᾶς ἔχει γράψει τὰ περισσότερα

βιβλία σχετικὰ μὲ τοὺς Ἔψιλον. Γεννήθηκε τὸ 1949 στὴ Θεσσαλονίκη καὶ διετέλεσε ἀξιωμα-τικὸς τοῦ ἐμπορικοῦ ναυτικοῦ. Τὸ βιβλίο τοῦ «Ὁμάδα Ἔψιλον, ἡ τελικὴ ἀναμέτρηση Δελφῶν και Σιῶν» προκάλεσε πάταγο στὴν Ἑλλάδα (1996, ἐκδόσεις Δίον). Ἀσχολεῖται μὲ τὴ «φύση» τῶν Ἔψιλον (δημιουργία, σύσταση, δραστηριότητες), μὲ τὴν προσπάθεια τῶν σιω-νιστῶν νὰ πλήξουν τὸν ἑλληνισμό, μὲ τὴν ἑβραϊκὴ ἱστορία, μὲ τὴν ἀποκωδικοποίηση τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, μὲ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ χριστιανισμοῦ ἐναντίον τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πνεύματος ὅπως καὶ μὲ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ θρησκεία, τῆς ὁποίας δηλώνει πιστός. Πολλοὶ τὸν κατηγοροῦν πὼς ἔχει κλέψει ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς θεωρίες τοῦ Ἰωάννη Φουράκη, ἂν καὶ ὁ ἴδι-ος ὀ Ανέστης Κεραμυδᾶς ὑποστηριζει πὼς προηγεῖται κατὰ πολὺ τοῦ Φουράκη. Ἄλλοι τὸν χαρακτηρίζουν παραμυθὰ καὶ τὸν θεω-ροῦν ἐφευρέτη τῆς περὶ τῶν Ἔψιλον φιλολογί-ας. Ἂς δοῦμε λοιπόν, πῶς παρουσιάζει ὁ Ἀνέ-στης Κεραμυδᾶς, ὅσα ἀφοροῦν τὴν περιβόητη αὐτὴ ὁμάδα.

Οἱ πρόδρομοι τῆς ὁμάδας ἜψιλονἩ ὁμάδα Ἔψιλον ὑπῆρχε ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα

χρόνια. Οἱ ἱερεῖς τοῦ Δωδεκαθέου ἐπόπτευαν τὶς ἑλληνικὲς ἀποικίες καὶ ἐπικοινωνοῦσαν μὲ αὐτὲς μέσω κωδικοποιημένων μηνυμάτων ποὺ ζωγραφίζονταν σὲ ἀγγεῖα, ὥστε νὰ εἶναι ἀκατανόητα γιὰ τοὺς ξένους λαούς. Τὸ ἔργο αὐτὸ ἀνέλαβε ὁ ἀγγειοπλάστης καὶ ζωγράφος Ἐξηκίας, ὁ ὁποῖος ὑπέγραφε μὲ τὸ ὄνομα τῆς

ὁμάδας (ΟΜΑΣ Ε). Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὑπάρ-χουν τέτοια ἀγγεῖα στὸ μουσεῖο τοῦ Βερολί-νου. Οἱ πολέμιοι τῶν Ἔψιλον, ὑποστηρίζουν πὼς ἁπλῶς ἡ ἐπιγραφή «ΟΜΑΣ Ε» ἦταν ἡ ὀνο-μασία τοῦ ἐργαστηρίου τοῦ Ἐξηκία.

Οἱ μυστικὲς ὀργανώσεις ποὺ ἔδρασαν ὑπὲρ τοῦ ἑλληνισμοῦ, ξανάκαναν τὴν ἐμφάνισή τους πρὶν τὴν ἑλληνικὴ ἐπανάσταση τοῦ ’21. Ὁ Δημήτρης Τρανέκος ὀργανωσε στὴν ἀνατο-λικὴ Θράκη μία τέτοια ὁμάδα. Σὲ μία μάχη ἐναντίον τῶν Τούρκων, ὁ Τρανέκος πιάστηκε ζωντανὸς καὶ κάηκε σὲ σιγανὴ φωτιά. Τὸ ὄνο-μα τῆς ὀργάνωσης ἦταν 1061, ἀριθμὸς ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὸ ὄνομα Ἀπόλλων. Ἔπειτα τὴν ἡγεσία τῆς ὁμάδας αὐτῆς, ἀνέλαβε ὀ Σαρά-ντης Ἀρχιγένης, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ προσωπικὸς ἰατρὸς τοῦ σουλτάνου Ἀβδοῦλ Μετζίτ. Ἀφοῦ ἄλλαξε τὸ ὄνομα τῆς ὁμάδας σὲ «ΦΟΙΒΟΣ», ἀνέλαβε δράση καὶ διέθεσε τὴν περιουσία του γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν παιδεία. Τὸ 1808 ὀ Γρη-γόριος Ζαλύκης ἱδρύει τὴν πατριωτικὴ ὀργά-νωση «Ἑλληνόγλωσσο ξενοδοχεῖο» καὶ ὁ Ἀδα-μάντιος Κοραὴς τὴ «Φιλόμουσο ἑταιρεία». Ὁ Κεραμυδᾶς ὑποστηρίζει πὼς ἡ Φιλικὴ Ἑται-ρεία ἦταν μία μετεξέλιξη τῶν ὀργανώσεων αὐτῶν. Καὶ ἀκοῦστε τώρα τὸ ἑξῆς ἐκπληκτικό: αὐτὸς ποῦ μυοῦσε τὰ νέα μέλη στὴ Φιλικὴ Ἑταιρεία, αὐτοαποκαλείτο ΙΕΡΕΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ! Γιατὶ μᾶς κρύ-βουν στὰ σχολεῖα αὐτὰ τὰ ΓΕΓΟΝΟΤΑ; Εἶναι ντροπὴ δηλαδὴ ποὺ ὁ Σκουφᾶς, ὁ Ξάνθος κι ὁ Τσακάλωφ θέλησαν νὰ δείξουν μὲ τὸ περιεχό-μενο τοῦ ὅρκου αὐτοῦ, τὴ συνέχεια τοῦ ἑλλη-νικοῦ πνεύματος;

Δὲν εἶναι καθόλου ἀντιχριστιανικὸ αὐτό. Κανεὶς δὲν μπορεῖ ἄλλωστε νὰ παραγνωρίσει τὸν τεράστιο ρόλο ποὺ ἔπαιξε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴ ζύμωση καὶ στὴ στήριξη τῆς ἐθνικῆς παλιγγενεσίας. Γιατὶ ὅμως νὰ ἀπο-κρύπτονται τὰ στοιχεῖα αὐτά; Καὶ ἐπίσης, γιατὶ νὰ μὴν μαθαίνουμε καὶ γιὰ τὶς ἐπονείδιστες στιγμὲς τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας; Γιατὶ νὰ ἐμφανίζονται ὅλα ρόδινα κι ὡραῖα; Μέγα λά-θος. Ὁ πραγματικὸς Ἕλληνας δὲν ἀποδέχεται τὸ ψέμα. Ποτὲ δὲν τὸ ἀποδέχθηκε. Ἀγαποῦσε πάντα τὴν ἀλήθεια, τρανὸ σημάδι ἀνδρισμοῦ. Ἐκτὸς βέβαια ἀπὸ κάποιες ἐξαιρέσεις. Γι’ αὐτὸ τον λόγο, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἔνδοξους Μα-ραθῶνες μας, ποὺ καὶ ποὺ ἔρχονται καὶ οἱ Θερμοπύλες...

Πατριωτικὲς ὀργανώσεις λοιπόν... Ἀνέφερα πρὶν τὴν ὁμάδα ΦΟΙΒΟΣ. Ὁ Κεραμυδᾶς ὑπο-στηρίζει πὼς ὀ Ἴων Δραγούμης, ἀνέλαβε τὰ ἡνία τῆς ὀργάνωσης τὸ 1918 καὶ στήριξε τὸ μακεδονικὸ ἀγώνα.

Ἡ ἵδρυση τῆς Ὁμάδας ἜψιλονΠροκαλοῦν ἐνδιαφέρον αὐτὰ ποὺ ὑποστη-

ρίζει ὀ Κεραμυδᾶς, ἀκόμα κι ἂν δεχτοῦμε πὼς εἶναι ἀποκυήματα τῆς φαντασίας του. Τὴ δε-καετία τοῦ 1950, λοιπόν, οἱ σιωνιστὲς ἄρχισαν νὰ βάζουν μπρὸς τὰ σχέδιά τους γιὰ τὴ συρρί-κνωση τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἔτσι, κατὰ τὸν Κερα-μυδά, δημιουργήθηκε ἡ χούντα, μὲ τὶς εὐλο-γίες τῶν Ἀμερικανῶν. Καὶ μία νύχτα τοῦ Ἰου-νίου, ἐν ἔτῃ 1970, σὲ ἕνα σπίτι δίπλα στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν, ἱδρύεται ἡ ΟΜΑΔΑ Ε. Ἰδρυτικά της μέλη, Ἕλληνες καὶ ξένοι ἐπιστή-μονες, οἱ ὁποῖοι ἦταν ὁρκισμένοι στοὺς Θεοὺς τοῦ Δωδεκάθεου. Οἱ περισσότεροι ἐργάζονταν σὲ ξένα κέντρα διαστημικῶν ἐρευνῶν καὶ σὲ κέντρα κατασκευῆς διαστημικῶν ὅπλων. Ὁ Ἀνέστης Κεραμυδᾶς δεν ἀναφέρει τὰ ὀνόματά τους.

Στόχος τους; Νὰ ἀνακαλύπτουν καὶ νὰ γνω-στοποιοῦν κάθε σιωνιστικὸ σχέδιο ποὺ στρέ-φεται ἐναντίον τοῦ ἑλληνισμοῦ, νὰ εἰσχωροῦν

σὲ διάφορες σιωνιστικὲς ὁμάδες καὶ νὰ ἀπο-σποῦν πληροφορίες. Γενικὰ νὰ προστατεύουν κάθε τὶ ἑλληνικὸ ἀπὸ τὶς ξένες ἐπιβουλές.

Γιατὶ ὀνομάστηκαν Ἔψιλον;Τὸ ὄνομα τῆς ὁμάδας αὐτῆς ἔχει σχέση μὲ

τὸ «Ε» ποὺ ἦταν σκαλισμένο στὸ κέντρο τοῦ ἀε-τώματος τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος στοὺς Δελ-φούς. Στὰ ἀριστερὰ ὑπῆρχε τὸ ἀπόφθεγμα «ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ» (γνώρισε τὸν ἑαυτό σου), ἐνῶ στὰ δεξιὰ ἔγραφε «ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ» (τίποτα ὑπερβολικό, δηλαδὴ κάτι σὰν τὸ «πὰν μέτρον ἄριστον»). Αὐτὰ τὰ ἀναφέρει ὁ Παυσανίας, στὴν περιήγηση ποὺ ἔγραψε. Ὁ Κεραμυδᾶς δίνει τὴ δική του ἑρμηνεία. Τὰ ρητὰ αὐτὰ ἀπο-κάλυπταν πὼς οἱ Ἕλληνες εἶναι λαὸς ἐξωγήι-νης προελεύσεως καὶ μποροῦσαν νὰ ἐπισκε-φτοῦν τὴν πρώτη τους πατρίδα μὲ ἔνα κοσμο-σκάφος σὲ σχῆμα Ἔψιλον. Ὁ ἀνώτατος ἄρχων τοῦ πλανητικοῦ συστήματος τοῦ Σειρίου, ἔστειλε τρία διαστημόπλοια στὴ Γῆ γιὰ νὰ κά-νουν πειράματα γενετικῆς. (Τὴ θεωρία αὐτὴ ὑποστηρίζουν καὶ κάποιες φυλὲς τῆς Ἀφρικῆς. Οἱ Μάγια σὲ τοιχογραφίες τους ἀναπαριστοῦν ἀστροναῦτες. Οἱ Ἰνδοὶ μιλοῦν γιὰ θεοὺς ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὸν Βορρᾶ). Σὲ μία ἀπὸ τὶς ἀπο-στολὲς αὐτές, ἦρθε ὁ Ἀπόλλων καὶ ἡ Δήμητρα. Τὸ μέρος ὅπου προσγειώθηκε ἡ Θεά, ὀνομά-στηκε Ἐλευσὶς (ἔλευση). Ὁ δὲ πρῶτος ναὸς τοῦ Ἀπόλλωνος στοὺς Δελφοὺς ἦταν τὸ ἴδιο του τὸ διαστημόπλοιο, ὅπου ἐπιτρεπόταν ἡ εἴσοδος μόνο στοὺς μυημένους, στοὺς ἱερεῖς. Τὸ Ἕψιλον λοιπόν, εἶναι τὸ ἄστρο Ἔψιλον τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Λαγοῦ, ποὺ ὑπάγεται στὸν Σείριο. Ο Κεραμυδάς υποστηρίζει πὼς τὸ δε-καεξάκτινο ἀστέρι τῆς Βεργίνας, εἶναι τὸ ἄστρο Ἔψιλον!

Φερόμενοι ὡς μέλη (;) τῶν ἜψιλονΣτὰ συγγράμματα τοῦ Ἀνέστη Κεραμυδᾶ,

φωτογραφίζονται κάποια ἄτομα ὡς μέλη τῆς ὁμάδας Ἔψιλον. Ἀπὸ ἄλλες πηγές, προερχό-μενες ἀπὸ τὸ διαδίκτυο διάβασα ἔκπληκτος καὶ κάποια ἄλλα ὀνόματα. Πᾶμε λοιπόν: Ἀρι-στοτέλης Ὠνάσης (!), Ἀλέξανδρος Ὠνασης, ὁ γνωστὸς ἀρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος, ὁ ἐκδότης τῆς ἐγκυκλοπαίδειας τοῦ ΗΛΙΟΥ Ἰω-άννης Πασσάς, ὁ φημισμένος Ἕλληνας μαθη-ματικὸς Κώστας Καραθεοδωρής (πολλοὶ ὑπο-στηρίζουν πὼς εἶναι ὁ πραγματικὸς πατέρας τῆς θεωρίας τῆς σχετικότητας), ὁ μακαρίτης Παῦλος Βαρδινογιάννης(!), ὁ στρατηγὸς Χ. Νι-κολαΐδης, ὁ Κ. Τσίπης (ἐπικεφαλῆς τοῦ ἀμερι-κανικοῦ προγράμματος Πόλεμος τῶν Ἄστρων), ὁ τέως δήμαρχος Ἀθηνῶν Ἀντώνης Τρίτσης, ὀ ἑλληνοαμερικανὸς Τζῶρτζ Τζᾶνες (δολοφονή-θηκε ἀπὸ τὴν 17 Ν), ὁ Ἀλέξανδρος Μποδοσά-κης, ὁ Δημήτρης Λιαντίνης (ὁ καθηγητὴς ποὺ μυστηριωδῶς ἐξαφανίστηκε πρὶν ἀπὸ δυὸ σχεδὸν χρόνια), ὁ ἀστρονόμος Κ. Χασάπης, ὁ Ἰωάννης Φουράκης. Μερικοὶ μάλιστα ὑπο-στηρίζουν πὼς μέλος τῆς ὁμάδας Ἔψιλον, εἶναι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἀνέστης Κεραμυδᾶς!

Ἡ ἰνδοευρωπαϊκὴ θεωρίαὉ Κεραμυδᾶς (ὅπως καὶ πολλοὶ Ἕλληνες

καὶ ξένοι ἐπιστήμονες γιὰ νὰ λέμε τὴν ἀλή-θεια) δὲν δέχεται τὴ θεωρία τῆς ἰνδοευρωπα-ϊκῆς προέλευσης τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ θεωρεῖ παραμύθι των ἑβραιοσιωνιστῶν, μὲ στόχο νὰ πλήξουν τὸν ἑλληνισμό. Κανένας ἀρχαῖος λο-γοτέχνης δὲν ἀνέφερε ἄλλωστε τίποτα σχετικὸ μὲ μετανάστευση λαῶν ἀπὸ τὴν Ἀσία στὴν ἑλληνικὴ χερσόνησο. Θεωρεῖ ὡς ἐφευρέτη τῆς θεωρίας αὐτῆς, τὸν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς γλωσ-σολόγο, Οὐΐλλιαμς Τζῶν (1746�1794), ὁ ὁποῖος ἰσχυρίστηκε πὼς ἀνακάλυψε τὶς ὁμοι-


ότητες ἀνάμεσα στὴ σανσκριτικὴ γλώσσα καὶ στὶς εὐρωπαϊκές. Ἕνας ἄλλος ἐρευνητής, ὁ λόρδος Λῦττον (γιὰ τὸν ὁποῖο ὀ Κεραμυδάς ισχυριζεται πὼς ἤταν κρυπτοεβραῖος) ὑποστή-ριξε πὼς οἱ Ἕλληνες εἶχαν κοιτίδα τοὺς τὴ Βό-ρεια Εὐρώπη καὶ συγκεκριμένα τὴν Ἀγγλία. Ὁ δὲ Φαλμεράγιερ, στηρίχθηκε σὲ αὐτὲς τὶς θεωρίες καὶ ἔγραψε τὸ βιβλίο του, «Περὶ τῆς καταγωγῆς τῶν νεοελλήνων».

Ἔπειτα ὀ Κεραμυδᾶς, ἀναφέρει τὸν Ἄγγλο ἀνθρωπολόγο Τζούλιους Χάξλεϋ, ὁ ὁποῖος ὑποστήριξε πὼς ἡ ὕπαρξη τῆς ἰνδοευρωπα-ϊκῆς ὁμοεθνίας, εἶναι ἕνα παραμύθι καὶ δὲν ὑπάρχει ἀπολύτως κανένα ἀποδεικτικὸ στοι-χεῖο γιὰ τὴ στήριξη τῆς θεωρίας αὐτῆς. Ἐπί-σης ὁ Ντυσῶ καὶ ὁ Κάρπεντερ ὑποστήριξαν πὼς ἡ ἑλληνικὴ γραφὴ δὲν εἶναι φοινικικῆς προελεύσεως. Ἐντύπωση προκαλεῖ τὸ γεγο-νός, πὼς σύγχρονοι ἐρευνητὲς ἐξέφρασαν τὴν ἄποψη πὼς οὐδέποτε ὑπῆρξε ἰνδοευρωπαϊκὴ φυλή.

Οἱ ἙβραῖοιὉ Ἀνέστης Κεραμυδᾶς, ὁ Ἰωάννης Φουρά-

κης καὶ πολλοὶ ἄλλοι εὐαγγελιστὲς τῆς Ὁμά-δος Ἔψιλον, ἀναφέρονται στὸν ἑβραϊκὸ λαὸ (πέρα ἀπὸ αὐτά, ὑπάρχει τὸ σύγγραμμα τοῦ Πλεύρη «Ἂς μιλήσουμε γιὰ Ἑβραίους» ὅπου ὁ συγγραφέας προσεγγίζει τὸ θέμα μέσα ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη).

Πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε, πὼς ὁ συγγρα-φέας μας ἀντιμετωπίζει πολὺ περιφρονητικά τους Ἑβραίους. Τοὺς χαρακτηρίζει ἄσοφους, ἄτομα ποὺ πάντα ἐνδιαφέρονταν γιὰ τὸ χρη-ματικὸ κέρδος. Καὶ ἐπειδὴ ἦταν ἕνας λαὸς ποὺ δὲν προσέφερε τίποτα στὸν πολιτισμό, μι-σοῦν καὶ κατατρέχουν τὸν ἑλληνισμὸ (ἡ Διδῶ Σωτηρίου εἶχε πεῖ, πὼς ὁ χριστιανισμὸς ἦταν ἕνα ἐπινόημα τῶν Ἑβραίων, προκειμένου νὰ πλήξουν τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα). Ἀναφέρεται ἐπίσης στὴ λέσχη Μπίλντερμπεργκ καὶ στὴν τριμερῆ ἐπιτροπή, τὶς ὁποῖες χαρακτηρίζει ὡς σιωνιστικές. Γιὰ τὴν τριμερῆ λέει πὼς ἱδρύθη-κε ἀπὸ τὸν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς Ντέηβιντ Ροκ-φέλερ μὲ σκοπὸ νὰ προστατεύσει τὰ σιωνι-στικὰ συμφέροντα ἀνὰ τὴν ὑφήλιο. Οἱ Ἑβραῖοι κατηγοροῦνται γιὰ ὅλες τὶς καταστροφὲς ποὺ ὑπέστη ὁ ἑλληνισμός. Πάντως ἡ δήλωση του ἑβραιοαμερικάνου Χένρυ Κίσσινγκερ (ποὺ ἔλεγε πὼς ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ καταστραφεῖ) παραμένει μέχρι σήμερα αἰνιγματική. Ὅπως

καὶ ἕνα χωρίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Ζαχαρί-ας Θ, 13�15), «καὶ ἐξεγείρω τὰ τέκνα σου Σιῶν, κατὰ τῶν τέκνων σου Ἑλλάς...».

Τὰ «ὑπερόπλα» τῆς Ὁμάδας ἜψιλονΠολλοὶ ἰσχυρίζονται, πὼς ἡ ὁμάδα Ἔψιλον

εἶναι κάτοχος τρομερῶν σὲ ἰσχύ, ὅπλων, τὰ ὁποῖα θὰ χρησιμοποιήσει, ὅταν ἔρθει ἡ κα-τάλληλη στιγμή. Ὁ πυρηνικὸς φυσικὸς Γεώρ-γιος Γκιόλβας (συνεργάστηκε στὸ παρελθὸν μὲ τὸ ΝΑΤΟ καὶ την ΝΑΣΑ), δηλώνει πὼς στὰ χέρια τῆς ὁμάδας Ἔψιλον βρίσκεται ἔνα ὑπε-ροπλο, τὸ μπέβατρον, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ κα-ταστρέψει μὲ μία βολή, ὅλους τους δορυφό-ρους (!) τῶν ΗΠΑ. Ὁ Κεραμυδᾶς ἀναφέρει στὰ βιβλία του, πὼς οἱ Ἔψιλον ἔχουν ἀνακαλύψει κάποια κύματα ποὺ δὲν εἶναι ἐρτζιανὰ καὶ τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ δημιουργήσουν πύρινες ἐνεργειακὲς σφαῖρες καὶ νὰ καταστρέψουν τὰ πάντα. Ἐπίσης μιλᾶ γιὰ ἀμυντικὰ συστήματα, ἀντλοῦν ἐνέργεια ἀπὸ τὸ ἠλεκτροστατικὸ πε-δίο τῆς Γῆς καὶ μποροῦν νὰ ἐξαϋλώσουν ΟΤΙ-ΔΗΠΟΤΕ. Ἐδῶ δηλαδή, μιλοῦμε γιὰ ἕνα ὅπλο ποὺ μπορεῖ νὰ κατασκευαστεῖ μὲ ἐλάχιστες δαπάνες, μὲ δωρεὰν ἐνέργεια ἀπὸ τὴ φύση! Πάλι θὰ ξεφύγω ἀπὸ τὸ θέμα μου. Ὁ Βίλχελμ Ράιχ, εἶχε ἀνακαλύψει τὴν ὀργονοθεραπεία. Το όργονο ειναι μία μορφὴ ἐνέργειας που εκ-πέμπουν τὰ φυτά. Δωρεὰν ἐνέργεια, κατευθεί-αν ἀπὸ τὴ μητέρα μας, τὴ φύση. Πλησίασε πολὺ κοντὰ στὴ θεραπεία τοῦ καρκίνου (ἄλλοι ὑποστηρίζουν πὼς τὸ πέτυχε), ἀλλά ολως πε-ριεργως τοῦ ἀπαγόρευσαν νὰ συνεχίσει τὰ πει-ράματά του καὶ τὸν ἔκλεισαν φυλακή. Βλέπε-τε φίλοι μου, μὲ τὶς χημειοθεραπεῖες, τὰ νοσο-κομεῖα καὶ οἱ ἰατρικοὶ ὀργανισμοί, κερδίζουν περισσότερα χρήματα. Ὑπάρχει καὶ τὸ ἐνδε-χόμενο μετάστασης, ὅποτε...

Οἱ ἀντίθετες ἀπόψειςἩ θεωρία περὶ τῆς ὑπάρξεως τῆς Ὁμάδας

Ἔψιλον, δὲν ἔχει μόνο φανατικοὺς φίλους, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἐχθρούς. Εἶναι σαφῶς πιὸ ἐπιστημονικὸ καὶ ἀντικειμενικὸ νὰ τὶς κατα-γράψουμε κι αὐτές.

Ὁ Κωνσταντῖνος Κοῦρος στὸ βιβλίο τοῦ «Τὸ αἴνιγμα τῶν Ἔψιλον», μίλησε καὶ μὲ ἀνθρώ-

πους ποὺ θεωροῦν τοὺς Ἔψιλον, ἕνα καλο-φτιαγμένο παραμύθι, ἕνα παραμύθι της Χα-λιμᾶς, τὸ ὁποῖο λειτουργεῖ πολὺ ἀρνητικὰ στὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, ἀφοῦ ἐπέρχεται ἕνας ἐφησυχασμός. Πολλοὶ μιλοῦν γιὰ τραβηγμέ-νες καὶ ἀκραῖες ἑρμηνεῖες μύθων καὶ ἱστο-ρικῶν γεγονότων. Ἄλλοι διερωτουνται (καὶ ὄχι παράλογα κατὰ τὴν ἄποψή μου), γιατί, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὑφίσταται μία τόσο δυνατὴ ὁμάδα Ἑλλήνων, ὁ ἑλληνισμὸς ὑπέστη τεράστιες ἐθνικὲς καταστροφὲς κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πε-ρασμένου αἰώνα. Κάποιοι σχολιάζουν πολὺ σκωπτικά τη θεωρία περὶ τῆς ἐξωγήινης προέ-λευσης τῶν Ἑλλήνων. Οἱ γράφοντες γιὰ τοὺς Ἔψιλον, χαρακτηρίζονται ὡς μυθοπλάστες, ὡς ἐπιτήδειοι ποὺ δημιούργησαν αὐτὸ τὸ θέμα γιὰ νὰ κερδοσκοποῦν μέσω τῶν βιβλίων τους. Ἐντύπωση προκαλεῖ τὸ γεγονός, πὼς ἄνθρω-ποι τοῦ ἐθνικιστικοῦ καὶ του αρχαιολατρικού χωρου (ὅπως ὀ Σοφιανόπουλος καὶ ὁ Βλάσης Ρασσιᾶς), ἀρνούνται την ὕπαρξη μίας τέτοιας ὁμάδας καὶ χαρακτηρίζουν ὅσους ἀσχο-λοῦνται μὲ αὐτὸ τὸ θέμα, «ψευτομεσσίες» καὶ «ἐψιλονλάγνους».

Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι ἡ πραγματικὴ ἱστορία ἔχει ἀλλοιωθεῖ. Καὶ ἐπιτρέψτε μου νὰ ἔχω κά-ποιες ἐπιφυλάξεις, σχετικὰ μὲ τὴν ἐπιλογὴ ποὺ ἔκαναν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὸ ποιὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης ἦταν αὐθε-ντικά. Φημολογεῖται πὼς τὸ 1974, ὁ καθη-γητὴς Ἐ. Πρόκος βρήκε ἕνα χειρόγραφο κεί-μενο τοῦ Εὐσέβιου Παμφύλου, Ἐπισκόπου Καισαρείας, τὸ ὁποῖο περιείχε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο. Κάποιοι Ἕλληνες ἐπισκέφτηκαν τὸν Χριστὸ καὶ αὐτὸς τοὺς εἶπε: «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἴνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. Ἑλλάς γὰρ μόνη ἀνθρω-πογεννεῖ, φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα Θεῖον ἠκριβωμένον. Λογισμὸν ἀποτίκτουσα οἰκει-ούμενον ἐπιστήμην...». Ἀνοίγοντας σήμερα τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελιο (ΙΒ’ 20�23) διαπι-στώνουμε πὼς ἀπὸ τὶς τρεῖς αὐτὲς φράσεις, μόνο ἡ πρώτη ὑπάρχει. Τὸ χειρόγραφο αὐτὸ κείμενο, λέγεται πὼς φυλάσσεται στὴ βιβλιο-θήκη τοῦ Βατικανοῦ. Ἂν ὄντως ὅλα αὐτὰ ἀλη-θεύουν, φαίνεται πὼς σὲ κάποιους δεν εσύμ-φεραν αυτὰ ποὺ εἶπε ὁ Θεάνθρωπος…


Ταβερνεῖοστὰ μάρμαρα

Ἐν Θεσσαλονίκηεἰς τὴν ὀδὸν Ὀλύμπου ἀριθμὸν 62.

Τηλέφωνον: 2310 285400 Κινητὸν Cosmote

What’s up 694 9077955

Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρὴ

«Κύριοι ζητήσατε νὰ σᾶς ἀπαντή-σω σὲ χιλιάδες δυὸ πράγματα, κανεὶς ὅμως δὲν θέλησε νὰ ρωτήσει ποιὸς ὁ δάσκαλός μου, ποιὸς μοῦ ἔδειξε καὶ μοῦ ἄνοιξε τὸν δρόμο πρὸς τὴν ἀνώ-τερη μαθηματικὴ ἐπιστήμη καὶ ἔρευ-να. Καὶ γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράσω, σᾶς λέω ἁπλά, χωρὶς λεπτομέρειες, ὅτι μεγάλος μου δάσκαλος ὑπῆρξε ὁ ἀξε-πέραστος Ἕλληνας Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρής, στὸν ὁποῖο ἐγὼ προ-σωπικά, ἀλλὰ καὶ ἡ μαθηματικὴ ἐπι-στήμη, ἡ φυσική, ἡ σοφία τοῦ αἰώνα μας, χρωστᾶμε τὰ πάντα.» Τᾶδε ἔφη Ἀλμπερτ Ἀϊνστάιν στὴν τελευταία του συνέντευξη τύπου, τὸ 1955, γιὰ τὸν Ἕλληνα μελετητή.

Ὁ μεγάλος ἀπόδημος Ἕλληνας τῶν ἐπιστημῶν ἔτρεφε ἐκτίμηση στὸν περί-φημο Ἀϊνστάιν καὶ εἶχε στενὴ συνεργα-σία μαζί του. Ὅλες σχεδὸν οἱ ἐργασίες του, θεμελιώδης καὶ μεγάλης ἔμπνευ-σης, τὸν ἀνέδειξαν ὡς ἕναν ἀπὸ τοὺς λί-γους στὴν παγκόσμια ἐπιστήμη. Τὸ ἔργο του, ἄλλωστε, ἐκπροσωπεῖ τὸ νέο μαθη-ματικὸ πνεῦμα τῆς προηγούμενης ἐκα-τονταετίας, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἐπάνοδο στὴν κλασσικὴ ἐντέλεια τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων μαθηματικῶν.

Ἐργασίες στὸν λογισμὸ τῶν μετα-βολῶν, τὴ θεωρία τῶν πραγματικῶν συ-ναρτήσεων, τὴ θεωρία τῶν μιγάδων συ-ναρτήσεων, τὶς διαφορικὲς ἐξισώσεις μὲ μερικὲς παραγώγους, τὴ θεωρία τῶν συ-νόλων καὶ τὴ διαφορικὴ γεωμετρία, ἀλλὰ καὶ ἄλλες ἐργασίες στὴ φυσικὴ ποὺ ἀφο-ροῦν τὴ θερμοδυναμική, τὴ γεωμετρικὴ ὀπτική, τὴν εἰδικὴ σχετικότητα καὶ τὴ μηχανή, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ ἀρχαιολογικὲς μελέτες ποὺ ἀναφέρονται σὲ κατασκευὲς τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας καὶ τῆς ἀρχαίας Αἰγύπτου σὲ ναούς, πυραμίδες, ἄφησε παρακαταθήκη ὁ Καραθεοδωρής.

Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴ μετριοφροσύνη, τὴν πραότητα, τὸ χιοῦμορ, ποὺ ἁρμό-ζουν στὰ μεγάλα πνεύματα, ὁ γλυκομί-λητος, πατριώτης καὶ λάτρης τῆς Μεγά-λης Ἑλλάδας, γεννήθηκε τὸ 1873 στὸ Βερολίνο, ὅπου ὁ πατέρας του ἦταν πρε-σβευτὴς τῆς Τουρκίας.

Ὁ Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρὴς μι-λοῦσε ἑφτὰ ξένες γλῶσσες, δίδαξε σὲ με-γάλα πανεπιστήμια τῆς Γερμανίας καὶ θεμελίωσε τὴν ἑλληνικὴ κοινότητα στὴ χώρα. Ἡ ἰδεολογία ποὺ πρέσβευε εἶναι διαχρονικὴ καὶ ἐπίκαιρη, συνεργασία μεταξὺ τῶν πολιτισμῶν καὶ εἰρηνικὴ συμβίωση λαῶν καὶ πολιτισμῶν στὰ Βαλ-κάνια.

Πέθανε στὶς 2 Φεβρουαρίου τοῦ 1950, στὸ Μόναχο. Ὁ θρῆνος τῶν ἐπιστημόνων ἀνὰ τὸν κόσμο καὶ εἰδικότερα στὴν Ἑλλά-δα καὶ τὴ Γερμανία, ποὺ ἀφιέρωσε ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς ζωῆς του κράτησε χρόνια.

Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, τὸ

ψυχία νὰ θεωροῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον δά-σκαλό του καὶ νὰ χαράξουν μαζὶ καθορι-στικοὺς ἐπιστημονικοὺς δρόμους. Σύμ-φωνα μὲ πληροφορίες, ὁ ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν Εὐριπίδης Στυλιανίδης ζή-τησε ἀπὸ τὴν πρεσβεία τοῦ Ἰσραὴλ νὰ παραδοθοῦν στὰ χέρια τῆς κυβέρνησης ἀντίγραφα ἐπιστολῶν, οἱ ὁποῖες μέχρι τώρα βρίσκονταν στὸ Μουσεῖο Ἀϊνστάιν, στὸ Ἰσραήλ. Οἱ σκέψεις τοῦ ὑφυπουργοῦ εἶναι νὰ ἐκτεθοῦν αὐτὰ τὰ γράμματα, καθὼς καὶ ἄλλα εὐρήματα ποὺ βρίσκο-νται στὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀμερική, στὸ ὑπὸ σύσταση μουσεῖο στὴ γενέτειρα τοῦ Καραθεοδωρῆ, Κομοτηνῆ.

Ὁ Ἰσραηλινὸς πρέσβης Ρὰμ Ἀβιρὰμ παρέδωσε τὶς γραπτὲς ἀνταλλαγὲς ἐπι-στημονικῶν ἀπόψεων καὶ φιλοφρονήσε-ων μεταξὺ Ἀϊνστάιν καὶ Καραθεοδωρὴ καὶ τὸ ἔργο ξεκινάει.

Σὲ λίγο καιρό, θὰ δοῦμε ἰδίοις ὄμμα-σιν, στὸ μουσεῖο ποὺ θὰ φέρει τὸ ὄνομά του, ἕνα σημαντικὸ κομμάτι τοῦ βίου καὶ τῆς πολιτείας τῆς σπουδαίας αὐτῆς ἑλλη-νικῆς μορφῆς.

Ὁ μεγάλος Ἕλλην μελετητής.Ἡ τελευταία συνέντευξη τοῦ Ἄλμπερτ Ἀϊνστάιν:

«Μεγάλος μου δάσκαλος ὑπῆρξε ὁ ἀξέχαστος Ἕλληνας».

1994, ἐκδόθηκε πρὸς τιμήν του ἕνα ἑλληνικὸ γραμματόσημο στὸ ὁποῖο μά-λιστα ἀναγράφεται λανθασμένα μία ἐξί-σωση. Στὴν Κομοτηνὴ στήθηκε ὁ ἀνδριά-ντας του καὶ κοσμεῖ τὴν κεντρικὴ πλα-τεία τῆς πόλης, μόνο ποὺ οἱ τουρίστες ἀναρωτιοῦνται περὶ τίνος πρόκειται! Πουθενὰ δὲν ἀναγράφεται ὅτι ὑπῆρξε δάσκαλος τοῦ Ἀϊνστάιν. Καὶ στὴ μαρμά-ρινη ἐπιγραφὴ «Χαῖρε θρακικῆς γῆς ὑπέ-ροχων βλάστημα» χρειάζεται ὀρθογρα-φικὴ διόρθωση, τὸ ὠμέγα νὰ ἀντικατα-σταθεῖ μὲ ὄμικρον γιὰ νὰ γίνει πραγμα-τικὰ ὑπέροχο!

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΪΝΣΤΑΪΝ, ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ

ΜΕΝΤΟΡΑ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗΒερολίνο Κυριακὴ

Ἀγαπητὲ συνάδελφε,Βρῆκα τὸν ὁρισμό σας ὑπέροχο, τώρα

καταλαβαίνω τὰ πάντα. Στὴν ἀρχή, τὰ μικρὰ ὀρθογραφικὰ λάθη στὴ δεύτερη σε-λίδα μου προκάλεσαν κάποιες δυσκολίες, τώρα πάντως κατάλαβα τὰ πάντα.

Πρέπει νὰ δημοσιεύσετε τὴ θεωρία σὲ αὐτὴν τὴ νέα ἐκδοχὴ (στὰ χρονικὰ τῆς φυσικῆς), καθὼς ἕως καὶ σήμερα οἱ φυσι-κοὶ δὲν γνωρίζουν τίποτα σχετικὰ μὲ αὐτὸ τὸ θέμα, ὅπως συνέβαινε καὶ μὲ ἐμένα ἄλλωστε.

Μὲ τὸ γράμμα μου αὐτό, πιθανὸν σᾶς ἔδωσα τὴν ἐντύπωση ἑνὸς βερολινέζου ποὺ μόλις ἀνακάλυψε τὸ Γκρούνεβαλτ καὶ ἐντυπωσιάστηκε ὅταν ἔμαθε πὼς ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ποὺ ζοῦσαν ἤδη ἐκεῖ.

Ἐὰν δὲν σᾶς πειράζει, θὰ ἤθελα νὰ μοῦ παρουσιάζατε τοὺς αὐθεντικοὺς τύ-πους μετατροπῶν. Ἐὰν τὸ κάνετε αὐτό, θὰ σᾶς εἶμαι εὐγνώμων καὶ πιστὸς ἀκρο-ατής. Ἐὰν ὅμως καταφέρετε νὰ μοῦ ἀπα-ντήσετε στὴν ἐρώτηση σχετικὰ μὲ τὴν τρο-χιὰ τοῦ χρόνου, θὰ μείνω ἄφωνος.

Τὸ νὰ βρεῖς τὴν κρυμμένη ἀλήθεια ἀπαιτεῖ μεγάλο κόπο.

Τοὺς καλύτερους χαιρετισμούς,Ἄλμπερτ Ἀϊνστάιν

Μία σχέση στενή, ἀνθρώπινη, χωρὶς ἀνταγωνισμοὺς καὶ συγκρούσεις, ποὺ «γέννησε» τὴ θεωρία τῆς σχετικότητας, τὸν γνωστὸ αὐτὸ τύπο (ἀκόμα καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀσχολοῦνται μὲ τὰ μα-θηματικά) Ε=mC2. Καὶ ὄχι βέβαια μό-νον!

Οἱ ἐπιστολὲς αὐτὲς ἐκφράζουν τὸν θαυμασμὸ καὶ τὸ «δέσιμο» αὐτῶν τῶν ἰδι-οφυῶν ἀνθρώπων, ποὺ εἶχαν τὴ μεγαλο-


Ἡ Ὑπερτεχνολογία ἑνὸς πανάρχαιου πολιτισμοῦ.

Ἕνα πέπλο μυστηρίου σκεπάζει μέχρι σήμερα τὰ βάθη τῆς ἱστορίας, προκαλώ-ντας τὴ φαντασία, τὴν περιέργεια καὶ τὸ ἐπιστημονικὸ ἐνδιαφέρον.

Ἀρχαῖοι μύθοι, πανάρχαιες βραχο-γραφίες, περίεργες ἀναφορὲς τῶν ἱστο-ρικῶν καὶ τῶν χρονογράφων ἐκείνων τῶν ἐποχῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ σύγχρονες ἐπιστη-μονικὲς ἀποδείξεις ποὺ ἔρχονται νὰ προσδώσουν ἕνα ἄλλο νόημα, ἢ καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσουν μερικὲς φορὲς τὶς ἀρχαῖες δοξασίες, δημιουργοῦν ἕνα πολύμορφο σύνολο ποὺ μεταφέρει ἀχνὰ ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων τὸν δυνατὸ παλμὸ ἑνὸς πα-νάρχαιου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος στὴν με-γαλύτερή του ἔκταση παραμένει ἀκόμα καὶ σήμερα ἀνεξερεύνητος καὶ ἄγνωστος.

Ἴσως δὲν θὰ ἦταν οὐτοπικὸ νὰ προ-σπαθήσουμε νὰ βροῦμε πίσω ἀπὸ τὴν ἀλληγορία τῶν μύθων, τὴν ἄκρη τοῦ νή-ματος ποὺ ὁδηγεῖ σὲ μία ἄγνωστη ἀλή-θεια. Ἄλλωστε ἡ ἴδια αὐτὴ «οὐτοπία» ὁδή-γησε τὸν Σλῆμαν στὴν ἀνακάλυψη τῶν Μυκηνῶν καὶ τῆς Τροίας, τὸν Ἔβανς στὴν ἀνακάλυψη τῶν ἀνακτόρων τῆς Κνωσσοῦ κ.λπ. Οἱ ἀρχαῖοι λοιπὸν μύθοι, εἴτε Ἑλληνικοὶ εἶναι αὐτοί, εἴτε Περσικοί, Ἰνδικοί, Αἰγυπτιακοί, Ἰνδιάνικοι κ.λπ., σύμφωνα μὲ ἀρκετοὺς μελετητὲς μεταφέ-ρουν μία ἀντίληψη ποὺ σὲ ἐμᾶς φαντάζει παράλογη: ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία δὲν ἀκολούθησε μία γραμμικὴ πορεία ἀπὸ ἕναν πρωτόγονο πολιτισμὸ σὲ ἕναν πιὸ ἐξελιγμένο, ἀλλὰ ἀντίστροφα μία σπειρο-ειδῆ πορεία ἀπὸ ἕναν πανάρχαιο ἐξελιγ-μένο πολιτισμὸ σὲ μία συνεχόμενη πα-ρακμὴ ἕως τὴν ἐποχὴ ποὺ ὑπῆρξε ἡ μυ-θολογικὴ ἐκείνη καταγραφή, καὶ μετὰ πάλι ἄρχισε ἡ ἄνοδος κ.ο.κ.

ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ καταγραφὴ τοῦ Ἡσιόδου στὸ «Ἔργα καὶ ἡμέραι», ὅπου ἀναφέρει ὅτι οἱ Θεοὶ δημιούργησαν πρῶτα τὸ Χρυσὸ Γένος τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔζησε τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Κρόνος βασίλευε στὸ κράτος τοῦ Οὐρανοῦ. Τοῦτο τὸ γένος ἦταν τὸ πιὸ σοφὸ καὶ προηγμένο ἀπ’ ὅλα, ἐνῶ ἐν συνεχείᾳ ἀκολούθησαν –σὲ μία συνεχῆ παρακμή– τὰ ἑπόμενα γένη φτά-νοντας στὸ κατώτερο: τὸ Σιδηροῦν.

Ἐδῶ ἔχουμε τὴν ἀντίληψη τῆς ἀντί-στροφης πορείας τοῦ ἀνθρώπινου πολιτι-σμοῦ, ἀλλὰ καὶ μία ἀναφορὰ σὲ κάποιον πανάρχαιο ἐξελιγμένο πολιτισμό: Στὸ κράτος τοῦ Οὐρανοῦ. Ὁ Οὐρανὸς σύμ-φωνα μὲ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ παράδοση ἦταν ὁ πρῶτος βασιλέας ὁ ὁποῖος καὶ δη-μιούργησε ἕνα παγκόσμιο κράτος. Ὁ Εὐήμερος ὁ Μεσσήνιος ἀναφέρει ὅτι ὁ Οὐρανὸς φέρεται ὡς ὁ πρῶτος τῶν βασι-λέων, ἐνῶ ὁ Ἀπολλόδωρος ἀναφέρει ὅτι

ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ κατέκτησε τὸν κόσμο. Ἀνάλογη καταγραφὴ ἔχουμε ἀπὸ τὴν

ἀρχαία κινεζικὴ παράδοση, ὅπου κατὰ τὸ πανάρχαιο κείμενο «Ἴ Τσίνγκ» ὁ πρῶτος βασιλέας ἦταν ὁ «Ταὰνγκ – Τί», ποὺ μεταφράζεται ὡς «Ὁ Βασιλιὰς Οὐρα-νός». Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸ «Ἲ Τσίνγκ», κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς βασιλείας του «ἐθε-σπίσθησαν νόμοι χρηστότητος καὶ δικαι-οσύνης. Δὲν ὑπῆρχε τότε τόπος στὴ Γῆ ποὺ νὰ μὴν ἀνῆκε στὸν βασιλέα Οὐρα-νό...».

Παρόμοιες ἀναφορὲς ὑπάρχουν καὶ στὰ ἀρχαῖα Ἰνδικὰ κείμενα «Ραγγοὺ Βάν-σα» καὶ «Ραμαγιάνα», ὅπου γίνεται λόγος γιὰ ἕνα πανάρχαιο βασίλειο ποὺ ἵδρυσε ὁ «Μανού», ὁ «πρῶτος τῶν βασιλέων» καὶ στὸ ὁποῖο ἴσως εἶχε ἀναπτυχθεῖ ἕνας ἐξε-λιγμένος πολιτισμός. Τὸ ἀρχαῖο Ἰνδιάνι-κο κείμενο «Πόπολ Βοῦ» ἀναφέρει τὴν ὕπαρξη κατὰ τὰ πανάρχαια χρόνια ἑνὸς παγκόσμιου πολιτισμοῦ, ἐνῶ μιλάει καὶ γιὰ τὸν ἐποικισμὸ τῆς Ἀμερικῆς ἀπὸ τοὺς λευκοὺς στρατιῶτες τοῦ βασιλιᾶ «Ἤλα Τάκι». Οἱ παρόμοιες ἕως ταυτόσημες αὐτὲς ἀρχαῖες καταγραφές, ποὺ ἔρχονται ἀπὸ λαοὺς ποὺ ζοῦν σὲ φοβερὰ ἀπομα-κρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, δὲν μποροῦν παρὰ νὰ μᾶς κινήσουν τουλάχι-στον τὴν ὑποψία, ὅτι τότε ὑπῆρχε ἕνα κράτος ποὺ εἶχε κατακτήσει ὅλον, ἢ του-λάχιστον τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ πλα-νήτη δημιουργώντας ἕναν προηγμένο πολιτισμό.

Αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς παρέμεινε στὴν μνήμη τῶν ἀνθρώπων καὶ μετὰ τὴν κατα-στροφὴ του (πιθανὸν ἀπὸ κάποιον πα-γκόσμιο πόλεμο καὶ ἀπὸ ἕναν μεγάλο κατακλυσμό, γεγονότα ποὺ καταγράφο-νται καὶ πάλι στὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων λαῶν), ἡ δὲ αἴγλη του ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε οἱ πρωταγωνιστές του νὰ πάρουν –μὲ τὴν πάροδο τῶν αἰώνων– διαστάσεις Θεῶν καὶ τὰ γεγονότα ποὺ τὸν σημάδε-ψαν νὰ πάρουν ἀπὸ στόμα σὲ στόμα τὶς διαστάσεις μύθου.

Ἡ αἰτία τῆς θεοποίησης αὐτῶν τῶν προσώπων μπορεῖ νὰ γίνει εὔκολα ἀντι-ληπτὴ ἀπὸ ἕναν ἀναγνώστη τῶν ἀρχαίων κειμένων, ἀφοῦ πάρα πολλοὶ χρονογρά-φοι, ἱστορικοὶ καὶ συγγραφεῖς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς μιλοῦν γιὰ τοὺς Θεοὺς καὶ περιγράφουν τὰ περιστατικὰ τῆς ζωῆς τους σὰν νὰ πρόκειται γιὰ ἱστορικὰ πρό-σωπα καὶ ἱστορικὰ γεγονότα.

Δυστυχῶς δὲν ἔχει φτάσει στὰ χέρια μας λεπτομερὴς καταγραφὴ τῆς ἱστορίας ἐκείνου τοῦ πανάρχαιου πολιτισμοῦ. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους εἶναι ἡ ἐξαφάνιση τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ἀρχαίων καταγραφῶν μὲ τὴν πυρπόληση τῶν βιβλιοθηκῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Κωνσταντινούπολης κ.λπ., ποὺ μᾶς στέ-

ρησε ἀπὸ ἕναν πολύτιμο θησαυρὸ γνώσε-ων. Ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε ὅτι ἡ βιβλιοθή-κη τῆς Κωνσταντινούπολης καιγόταν ἐπὶ μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα. Καὶ μόνο αὐτὴ ἡ πληροφορία μᾶς προκαλεῖ ρίγος, ὅταν ἀναλογιζόμαστε τὸ πλῆθος καὶ τὴν ἔκτα-ση τῶν γραπτῶν μνημείων ποὺ ἐξαφανί-στηκαν. Παρ’ ὅλα αὐτά, ἔφτασαν μέχρι σήμερα κάποιες σποραδικὲς ἀναφορές, οἱ ὁποῖες σὲ συνδυασμὸ μὲ διάφορα πα-ράδοξα ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα καὶ διά-φορα πορίσματα ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν, μποροῦν νὰ μᾶς μεταφέρουν ἀχνὰ τὸν παλμὸ ἐκείνου τοῦ πολιτισμοῦ.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΙΑΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Ἡ μυθολογία βρίθει ἀπὸ ἀναφορὲς στὰ φοβερὰ ὄπλα τῶν Θεῶν, στὰ ἱπτάμενα ἅρματά τους, στὰ αὐτόματα μηχανήματα καὶ τὰ πολεμικὰ τέρατα, στὶς «μαγικές» δυνάμεις ποὺ ἔφτιαχναν πελώρια οἰκο-δομήματα ἢ γκρέμιζαν ἀνίκητα τείχη, στοὺς ταξιδιῶτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἄστρων. Σίγουρα ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νὰ εἶναι δημιουργήματα τῆς φαντασίας.

Αὐτὴ ἡ «φαντασία» ὅμως εἶναι παρό-μοια –σχεδὸν ταυτόσημη– σὲ διάφορους λαούς, καὶ ἐφ’ ὅσον ὑπάρχουν ἀρχαιολο-γικὰ εὐρήματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐξη-γηθοῦν ἐπαρκῶς ἂν δὲν θεωρηθοῦν ὡς ἀπεικόνιση τῆς πραγματικότητας ποὺ κρύβουν οἱ μύθοι, ἀφοῦ ὑπάρχουν ἱστο-ρικὲς μαρτυρίες ποὺ ὑπαινίσσονται τὴν χρησιμοποίηση κατὰ διάφορες κρίσιμες περιόδους μὴ συμβατικῆς μὲ τὰ δεδομέ-να τῆς ἐποχῆς τεχνολογίας, καὶ ἐφ’ ὅσον σύγχρονοι ἐρευνητὲς στηριζόμενοι σὲ ἀρχαῖες μαρτυρίες κατασκευάζουν πράγ-ματα ποὺ ἕως τώρα τὰ θεωρούσαμε ἀντι-κείμενα ποὺ συναντοῦμε μόνο σὲ μύ-θους. Ἑπομένως, εἶναι φυσικὸ νὰ γεννιέ-ται ἡ ὑποψία ὅτι τὰ περὶ ἁπλῆς φαντασί-ας δὲν ἀποτελοῦν ἱκανοποιητικὴ καὶ


ἐπαρκῆ ἐξήγηση. Οἱ ἀρχαῖοι μύθοι καὶ τὰ κείμενα εἶναι

γεμάτα ἀπὸ ἀναφορὲς σὲ ἱπτάμενα ὀχή-ματα ποὺ χρησιμοποιοῦνταν γιὰ διάφο-ρους σκοπούς. Ὅσες ἀπὸ αὐτὲς καὶ νὰ καταγράψουμε, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀφήσει ἕνα σημαντικὸ πλῆθος ἀπ’ ἔξω. Ἀξίζει ὅμως νὰ μεταφέ-ρουμε κάποιες χαρακτηριστικὲς περὶ πτώσεις, ὅπου ἕνας καχύποπτος ἐρευ-νητὴς μπορεῖ νὰ διακρίνει πίσω ἀπὸ τὴν ἀλληγορία πολλὰ πράγματα.

Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ὁ μύθος τοῦ Τριπτόλεμου μὲ τὴν Θεὰ Δήμητρα. Πρόκειται γιὰ ἕναν μύθο τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο ἡ Θεὰ Δήμητρα μετὰ ἀπὸ μία περιπλάνηση μὲ τὸ ἱπτάμενο πύρινο ἅρμα της, ποὺ ἐσύρετο ἀπὸ φτερωτοὺς δράκοντες, προσγειώθηκε στὴν «ἀγέλα-στο πέτρα» στὴν Ἐλευσίνα.

Ὕστερα παρέδωσε τὸ ἴδιο αὐτὸ φτε-ρωτὸ ἅρμα σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς τέσσερις βα-σιλεῖς τῆς Ἐλευσίνας, τὸν Τριπτόλεμο, ὁ ὁποῖος ἔφυγε πετώντας, καὶ ἀπουσίασε γὰ πολλὰ χρόνια μὲ σκοπὸ νὰ διδάξει καὶ σὲ ἄλλους λαοὺς τὴν τέχνη τῆς σπορᾶς τοῦ σίτου καὶ τοῦ θερίσματος τῶν χωρα-φιῶν. Εἶναι σκανδαλιστικὰ παρόμοια ἡ τοπωνυμία τῆς περιοχῆς («Ἐλευσίς») μὲ τὴν λέξη «ἔλευσις», ποὺ θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ὑποδηλώνει τὴν ἔλευση τῆς Θεᾶς Δήμητρας μὲ τὸ ἱπτάμενο ἅρμα της. Ἐπιπλέον τὸ ἐκπολιτιστικὸ ἔργο τὸ ὁποῖο ἀνέλαβε νὰ φέρει σὲ πέρας ὁ Τριπτόλε-μος μὲ τὰ μέσα ποὺ τοῦ παρεῖχε ἡ Θεά, καταγράφεται καὶ σὲ μυθολογίες ἄλλων λαῶν. Μεταφέρουμε χαρακτηριστικὰ ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γουῒλ Ντιρᾶν (Wi� Dur��t) «Ἡ ἱστορία καὶ ὁ πολιτισμὸς τῆς Κίνας» τὴ μαρτυρία τῆς Κινεζικῆς παρά-δοσης:

«...Πρὶν ἔρθουν οἱ οὐράνιοι Βασιλεῖς, οἱ ἄνθρωποι στὴν Κίνα ζοῦσαν σὰν τὰ ζῶα. Σκεπάζονταν μὲ δέρματα ζώων, τρέφο-νταν μὲ ὠμὸ κρέας καὶ δὲν ἤξεραν τὸν πα-τέρα τους...

...Ὅταν ἦρθε ὁ Φοὺ Χῖ, μὲ τὴν βοήθεια μίας πολὺ μορφωμένης βασίλισσας, ἔμα-θε στὸν λαὸ τὸ γάμο, τὴ μουσική, τὰ γράμ-ματα, καὶ τὴν ζωγραφική. Τοὺς ἔμαθε ἐπίσης νὰ ψαρεύουν μὲ δίκτυα καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὸν μεταξοσκώληκα...

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Φοῦ Χῖ, τὸ ἔργο του τὸ συνέχισε ὁ Σὲνκ Μούγκ. Αὐτὸς βρῆκε τὸ ἀλέτρι, τὴ γεωργία, τὸ ἐμπόριο, τὴν Ἰατρικὴ ἐπιστήμη, καὶ τὸ πὼς νὰ θε-

ραπεύονται οἱ ἄνθρωποι μὲ τὰ βότανα...» Παραστάσεις τοῦ ἅρματος μὲ τοὺς

φτερωτοὺς δράκοντες ἔχουμε σὲ ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἀρχαῖα ἀγγεῖα. Ἕνα τέτοιο ἅρμα συναντᾶμε καὶ στὴν τραγωδία τοῦ Εὐριπίδη «Μήδεια», πάνω στὸ ὁποῖο ἀπο-χωρεῖ στὸ τέλος τοῦ ἔργου ἡ τραγικὴ παι-δοκτόνος. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ σκηνοθε-τικὲς παρεμβάσεις προξενοῦν τὴν περι-έργεια, ἀφοῦ ἡ θεατρική τους ἀπόδοση ἦταν ἰδιαίτερα δύσκολη γιὰ τὴν ἐποχὴ καὶ σίγουρα θὰ προξενοῦσε πολλὰ προ-βλήματα.

Ἡ ἐμμονὴ τῶν δημιουργῶν καὶ ἰδιαί-τερα τοῦ Αἰσχύλου στὴν χρήση (στὸ θέα-τρο) φτερωτῶν ἁρμάτων, ἱπταμένων ἀνθρώπων καὶ ζώων, ἀλλὰ καὶ περιέργων ἐνδυμάτων μὲ χαρακτηριστικοὺς τοὺς περίφημους κοθόρνους (μεγάλες μπότες ποὺ θυμίζουν ἔντονα αὐτὲς τῶν σημε-ρινῶν ἀστροναυτῶν), ὑποδηλώνει τὴν ἐπι-θυμία τῶν τραγωδῶν νὰ γίνει πιστὴ κατα-γραφὴ τῶν μύθων ἢ τουλάχιστον τὴν προ-σπάθεια νὰ περάσουν ἐμμέσως στὸ κοινὸ κάποιες κρυφὲς ἀλήθειες (χωρὶς ἡ μία περίπτωση νὰ ἀναιρεῖ τὴν ἄλλη).

Στὴν τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου «Προμη-θέας Δεσμώτης» βλέπουμε τὸν Ὠκεανὸ καὶ τὶς κόρες του νὰ ἔρχονται στὸν Προ-μηθέα ὁδηγώντας «μὲ τὴν θέληση, χωρὶς χαλινούς» ἕνα «τετράσκελο πουλί». Στὰ ἀποσπάσματα ποὺ σώθηκαν ἀπὸ τὴν τραγωδία «Σφίγγα» τὸν βλέπουμε νὰ μι-λάει γιὰ ἕνα «πουλὶ πού ‘χει νυχάτο χέρι, τὸ πολεμικό, μὲ τὸ κοντάρι», ἐνῶ στὸν «Ἀγαμέμνονα» εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἐντολή: «τὰ σκυλιά, τὰ τολμηρά, ὅπου πετᾶνε στὸν ἀγέρα ἄφησε».

Ἡ πιθανὴ ἐμμονὴ τοῦ Αἰσχύλου νὰ ἀποκαλύψει μὲ συμβολισμοὺς στοὺς θε-ατὲς κάποια μυστικά, μπορεῖ νὰ ἐξηγή-σει καὶ τὶς διώξεις του ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο τῆς ἐποχῆς μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἀνεβάζει ἐπὶ σκηνῆς τὰ μυστικὰ τῶν Ἐλευσινίων Μυ-στηρίων, καὶ ἴσως καὶ τὴν ἀνεξιχνίαστη δολοφονία του.

Τὸ τετράσκελο πουλὶ ποὺ ἀναφέρεται

στὸν «Προμηθέα Δεσμώτη» τὸ συναντᾶμε σὲ πολλὲς ἀρχαῖες ἀπεικονίσεις, καθὼς καὶ σὲ κείμενα διαφόρων λαῶν. Ἕνα χα-ρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα εἶναι ἡ περι-γραφὴ τοῦ Ἰεζεκιὴλ στὴν Παλαιὰ Διαθή-κη ὅπου μιλάει γιὰ ἕνα ζῶο μὲ τέσσερα σκέλη: «...καὶ τὰ σκέλη αὐτῶν ὀρθὰ καὶ πτερωτοὶ οἱ πόδες αὐτῶν καὶ σπινθῆρες ὡς ἐξαστράπτων χαλκὸς καὶ ἐλαφραὶ αἱ πτέρυγες αὐτῶν...»

Τὸ ὄχημα τὸ εἶδε ὁ προφήτης νὰ βγαί-νει λάμποντας ὁλόκληρο, μέσα ἀπὸ ἕνα σύννεφο σκόνης.

Ὁ Αὐστριακὸς μηχανικὸς Τ. Φ. Μπλούμριχ (�.F. ��u�rich), ὁ ὁποῖος ἐργάστηκε στὴν NASA καὶ βραβεύτηκε μὲ τὸ μετάλλιο «Ἐξαιρετικὲς Ὑπηρεσίες � Exc�pti�� S�rvic��», ἐρεύνησε διεξο-δικὰ τὶς περιγραφὲς αὐτὲς τοῦ Ἰεζεκιήλ, καὶ σχεδίασε ἕναν ὑπερμοντέρνο θαλα-μίσκο προσγείωσης ἀπὸ διαστημόπλοιο, μὲ ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ περιγρά-φει ὁ προφήτης. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐρευνῶν του τὰ δημοσίευσε σὲ ἕνα βιβλίο μὲ τίτλο «Καὶ ἠνοίχθησαν οἱ οὐρανοί...»

Ἐδῶ φυσικὰ γεννιέται τὸ ἐρώτημα τὶ σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει τὸ ὄχημα ποὺ εἶδε ὁ Ἰεζεκιὴλ μὲ τὴν τεχνολογία ἑνὸς πολιτι-σμοῦ ποὺ ὑποτίθεται ὅτι καταστράφηκε 7.000 περίπου χρόνια πρὶν ἀπὸ αὐτόν. Ἴσως λοιπόν, κάποια ἀπομεινάρια αὐτῆς τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας νὰ σώθηκαν καὶ μετὰ τὴν καταστροφή, φυλαγμένα μὲ κάθε μυστικότητα ἀπὸ τὰ ἱερατεῖα. Τὴ γνώση γι’ αὐτὰ νὰ εἶχαν μόνον κάποιοι ἀπὸ τοὺς μυημένους στὰ ἀρχαῖα μυστή-ρια.

Ἕνα ἐπιπλέον γεγονὸς ποὺ πηγάζει μέσα ἀπὸ τὴν παράδοση ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων εἶναι τὰ ταξίδια πέρα ἀπὸ τὴ γῆ.

Εἶναι πολλὲς οἱ ἀναφορὲς τῶν μύθων γιὰ τὰ ἡλιακὰ ἅρματα μὲ τὰ ὁποῖα ταξί-δευαν διάφοροι ἥρωες, μὲ χαρακτηριστι-κότερο τὸν μύθο τοῦ ταξιδιοῦ τοῦ Φαέθω-νος. Ἀκόμη οἱ ἀναφορὲς σὲ ἀστρονομικὰ θέματα, διαφόρων μυημένων στὰ μυστή-ρια φιλοσόφων, ξεπερνοῦν τὰ ὅρια τῶν γνώσεων, ποὺ κατὰ τὴν συμβατικὴ ἱστο-ρία θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ἀναφορὰ τοῦ Σωκράτη στὸν «Φαί-δωνα» τοῦ Πλάτωνος, ὅπου μιλάει γιὰ τὴ σφαιροειδῆ μορφὴ τῆς Γῆς, τὴν περιγρά-φει πῶς φαίνεται ἀπὸ ψηλά, καὶ λέει ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς βλέπουμε γιὰ οὐρανὸ δὲν εἶναι ὁ πραγματικός, ἀλλὰ ὅταν βγοῦμε ἔξω ἀπὸ αὐτὸν (ἔξω ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα) βλέπουμε τὴν πραγματική του εἰκόνα.

Μία σειρὰ πανάρχαιων βραχογρα-φιῶν, θέτουν στὸν καλόπιστο ἐρευνητὴ τὴν ἀπορία γιὰ τὸ ἂν ὅσα λέγονται γὰ τὰ διαστημικὰ ταξίδια ἐκείνης τῆς ἐποχῆς δὲν εἶναι ἁπλὰ παραμύθια. Ὁρισμένες βραχογραφίες, ἂν εἰδωθοῦν καὶ ἑρμη-νευθοῦν μ’ ἕνα συγκεκριμένο τρόπο, πα-ρουσιάζουν μορφὲς ἀστροναυτῶν. Τέ-τοιες ἔχουν βρεθεῖ στὸ Παγγαῖο ὅρος στὴν Θράκη, στὴν Βάλ. Καμόνικα τῆς Ἰταλίας, στὸ Κίμπερλι τῆς Αὐστραλίας καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνεξήγη-τα γιὰ τοὺς ἐπιστήμονες στοιχεῖα, ἀποτε-λοῦν μία σημαντικὴ ἔνδειξη ἑνὸς πανάρ-χαιου ἐξελιγμένου πολιτισμοῦ.

ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ;

Στὰ κείμενα τῶν ἀρχαίων λαῶν ὑπάρ-


χει ἡ περιγραφὴ ἑνὸς τρομεροῦ πολέμου ποὺ συγκλόνισε ὅλη τη Γῆ. Αὐτὸς ὁ πόλε-μος, ποὺ ἴσως στάθηκε καὶ ἡ ἀφορμὴ γὰ τὴν ἀρχὴ τῆς παρακμῆς ἐκείνου τοῦ πο-λιτισμοῦ, διεξήχθη μὲ τὴν χρησιμοποίη-ση ἐξελιγμένων ὅπλων. Οἱ περιγραφὲς τῶν ἀρχαίων κειμένων μᾶς μεταφέρουν τὴν εἰκόνα μίας σύγκρουσης, ἡ ὁποία ἐπέφερε σφοδρὲς καταστροφές. Ἐκείνη ἡ πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε κατὰ πάσα πιθανότητα σὲ ἕνα πυρηνικὸ ὁλο-καύτωμα.

Φαντάζει ἀκραῖο, ὅμως διαβάζοντας κανεὶς τὶς περιγραφὲς τῶν ἀρχαίων πα-ραδόσεων δὲν μπορεῖ νὰ μὴν πάει ὁ νοῦς του σὲ μία τέτοια πιθανότητα. Οἱ ἀνα-φορὲς σὲ «ἕνα βλῆμα ποὺ μέσα του ἔκλει-νε τὴν δύναμη τοῦ σύμπαντος», σὲ μία «λευκόφωτη λάμψη» καὶ μία «φωτιὰ πρω-τόφαντη ποὺ χυνόταν παντοῦ», σὲ «μία θανατηφόρα σκόνη» πού σκέπασε ὅσους σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὄλεθρο, δύσκολα μπο-ροῦν νὰ περάσουν ἀπαρατήρητες. Ἀξίζει νὰ μεταφέρουμε τὰ κείμενα τῶν λαῶν, μέσα στὰ ὁποῖα ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ὁ ἀνα-γνώστης μπορεῖ νὰ διακρίνει τὶς μεγάλες ὁμοιότητες ποὺ ὑπάρχουν, καὶ νὰ ἐξάγει τὰ συμπεράσματά του.

Ἀπὸ τὴν Θεογονία τοῦ Ἡσιόδου, ὅπου γίνεται ἡ περιγραφὴ τοῦ τρομεροῦ ἐκεί-νου πολέμου μεταξὺ τῶν «Θεῶν» καὶ τῶν «Τιτάνων», μεταφέρουμε τὸ ἑξῆς χαρα-κτηριστικὸ ἀπόσπασμα:

«...Ἔβραζε ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα ἡ ἀπέ-ραντη, καὶ τοὺς Τιτάνες τοὺς τύλιξε μία καυτὴ πνοή. Κι ὅπως ἡ φλόγα ἀνέβαινε στὸν οὐρανό, ὅσο γενναῖοι κι ἂν ἤσαν, οἱ Τιτάνες τυφλώθηκαν. Τοὺς τύφλωσε ἡ λευκόφωτη ἀπὸ τοὺς κεραυνοὺς λάμψη. Ζέστη, φωτιὰ πρωτόφαντη χύνονταν πα-ντοῦ. Κι ὅτι ἔβλεπαν τὰ μάτια, κι ὅτι τὰ αὐτιὰ ἄκουγαν ἤτανε σὰν νὰ εἶχαν σμίξει ὁ οὐρανὸς κι ἡ γῆ...»

Ἕνας ἐρευνητὴς θὰ μποροῦσε κάλλι-στα νὰ ὑποψιαστεῖ ὅτι ὁ «κεραυνὸς τοῦ Διός» ποὺ ἦταν τὸ ὅπλο ποὺ ἔδωσε τὴν νίκη τῆς Τιτανομαχίας στοὺς «Θεούς», στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν κάτι δια-φορετικὸ ἀπὸ τὴν σημερινὴ πυρηνικὴ βόμβα.

Ἀκόμα πιὸ χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ πε-ριγραφὴ ποὺ ὑπάρχει στὸ ἰνδιάνικο κεί-μενο «Πόπολ Βοῦ»:

«...Ἕνας σιδερένιος κεραυνὸς ἔπεσε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ. Τὰ πτώματα τῶν ἀνδρῶν τῆς φυλῆς τῶν Βρίσχνες, καὶ τῶν Ἀγχίκας ἔγιναν ἀγνώριστα. Τὰ μαλλιά τους καὶ τὰ νύχια τοὺς εἶχαν πέσει, τὰ φτερὰ τῶν πτηνῶν ἄλλαξαν χρῶμα, οἱ τροφὲς δηλητηριάστηκαν κι ὅσοι ἄνθρω-ποι σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὄλεθρο σκεπάστη-καν μὲ μία θανατηφόρα σκόνη.»

Ἡ Ἰνδικὴ βίβλος «Μαχαμπαράτα» ἀναφέρει σχετικά: «Ἦταν ἕνα βλῆμα ποὺ μέσα του ἔκλεινε τὴν δύναμη τοῦ Σύμπα-ντος. Ἦταν μία στήλη ἀπὸ καπνὸ καὶ φλόγα λαμπρή, σὰν δέκα χιλιάδες ἥλιοι, ποὺ σηκώθηκε μ’ ὅλη τη δύναμή της... Ἦταν ἕνα νέο καὶ ἄγνωστο ὅπλο, ἕνας σι-δερένιος κεραυνὸς ποὺ ἔκανε στάχτη τὴ φυλὴ τῶν Βρίσνις καὶ τῶν Ἀνδάκας...

Τὰ κορμιὰ κάηκαν, καὶ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὰ ἀναγνωρίσει. Τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ νύχια ἔπεσαν ἀπὸ τὰ σώματα. Τὰ πουλιὰ ἔγιναν κάτασπρα... Λίγες ὧρες ἀργότερα ὅλα τὰ τρόφιμα εἶχαν μολυν-

θεῖ... Γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴ φωτιὰ αὐτή, οἱ στρατιῶτες ἔπεσαν στὰ ποτάμια μὲ τὰ ροῦχα καὶ τὰ ὄπλα τους... Ἄρχισε νὰ φυσάει ἕνας καυτὸς ἄνεμος...

Τὸ Σύμπαν τυλίχτηκε μὲ τόση ζέστη σὰν νὰ ἦταν ἄρρωστο μὲ δυνατὸ πυρετό. Οἱ ἐλέφαντες καὶ τ’ ἄλλα ζῶα τοῦ πολέ-μου χτυπήθηκαν ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ ὅπλου... Τὰ νερὰ ζεστάθηκαν τόσο, ὥστε ὅτι ζεῖ μέσα τους, ἅρπαξε φωτιά...Ἕνα ἀκόντιο μοιραῖο, σὰν ραβδὶ τοῦ θανάτου. Μετροῦσε τρία κύβιτα καὶ ἕξι πόδια. Προικισμένο μὲ τὴν δύναμη τοῦ κεραυ-νοῦ τοῦ Ἴντρα μὲ τὰ χίλια μάτια...κατα-στρεπτικὸ γιὰ ὅλα τὰ ζωντανὰ πλάσμα-τα...»

Ἡ καταπληκτικὴ ὁμοιότητα τῶν περι-γραφῶν τῆς «Πόπολ Βοῦ» καὶ τῆς «Μαχα-μπαράτα», ἀλλὰ καὶ οἱ προκλητικὰ ὅμοι-ες ὀνομασίες τῶν φυλῶν «Βρίσχνες καὶ Ἀγχίκας» ἀπὸ τὴν μία καὶ «Βρίσνις καὶ Ἀνδάκας» ἀπὸ τὴν ἄλλη, μᾶς ὠθοῦν στὸ συμπέρασμα ὅτι δὲν ἀποκλείεται τὰ δυὸ αὐτὰ κείμενα νὰ περιγράφουν τὸ ἴδιο γε-γονός.

Σὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο τῆς «Μαχαμπαρά-τα» διαβάζουμε γιὰ τὴν σύγκρουση στὸν ἀέρα δύο ὅπλων ἀπὸ αὐτὰ ποὺ προανα-φέραμε: «...Τὰ δύο ὄπλα συνάντησαν τὸ ἕνα τ’ ἄλλο στὴ μέση του ἀέρα. Τότε ἡ γῆ ἄρχισε νὰ τρέμει μαζὶ μὲ ὅλα τὰ βουνά της καὶ τὶς θάλασσες καὶ τὰ δέντρα, καὶ ὅλα τὰ ζωντανὰ πλάσματα κάηκαν ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τῶν ὅπλων καὶ ἐπηρεάστη-καν ἄσχημα. Τὰ οὐράνια φλέγονταν καὶ τὰ δέκα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα γέμισαν μὲ καπνό...»

Ἡ περιγραφὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, σχετικὰ μὲ τὴν καταστροφὴ στὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα, μπορεῖ ἐπίσης νὰ χαρα-κτηριστεῖ ὡς μία μυθολογικὴ ἀπεικόνιση τῶν δεινῶν ἐκείνου τοῦ μεγάλου πολέ-μου: «...Καὶ ἔβρεξεν ὁ Κύριος ἐπὶ τὰ Σό-δομα καὶ τὰ Γόμορα Φεῖον καὶ πῦρ ἐξ οὐρανοῦ, καὶ κατέστρεψε τᾶς πόλεις αὐτᾶς, καὶ πάντα τὰ περίχωρα...»

Ἕνα ἄλλο ἐνδιαφέρον στοιχεῖο ποὺ μᾶς μεταφέρουν οἱ ἀρχαῖες παραδόσεις, εἶναι αὐτὸ τῆς κατασκευῆς τοῦ περίφη-μου κεραυνοῦ τοῦ Διὸς ἀπὸ τοὺς Κύκλω-πες. Σύμφωνα μὲ τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ μυθολογία, οἱ Κύκλωπες ἦταν αὐτοὶ ποὺ δημιούργησαν τὸ ἀνίκητο αὐτὸ ὅπλο, τὸ ὁποῖο καὶ ἔδωσαν στὸν Δία γιὰ νὰ κατα-τροπώσει τοὺς Τιτάνες.

Ἀπὸ τὰ «Σχόλια τοῦ Ἀρτεμιδώρου» διαβάζουμε τὴ γνώμη τοῦ Ἐρατοσθένη ποὺ ὑποστήριζε ὅτι ἡ συνωμοσία τῶν Θεῶν κατὰ τῶν Τιτάνων ἔγινε στὸ «θυτή-ριο», ὅπου οἱ Κύκλωπες κατασκεύαζαν τὸ φοβερὸ ὅπλο, «ἔχων ἐπὶ τοῦ πυρὸς κά-λυμμα, ὅπως μὴ ἰδώσει τὴν τοῦ κεραυ-νοῦ δύναμιν».

Μήπως ἐδῶ μιλᾶμε γιὰ ἕνα πυρηνικὸ ἐργοστάσιο, τοῦ ὁποίου τὰ τοιχώματα προστάτευαν τοὺς ἐργαζόμενους σὲ αὐτὸ ἀπὸ «τὴν τοῦ κεραυνοῦ δύναμιν», καὶ τοῦ ὁποίου οἱ ἐπιστήμονες, ποὺ θὰ φοροῦσαν προφανῶς μία ἰδιόμορφη στολὴ μὲ κρά-νος, ἡ ὁποία τοὺς προσέδιδε μία διαφο-ρετικὴ περίεργη εἰκόνα, ὀνομάστηκαν ἀπὸ τὴν μυθολογία «Κύκλωπες»; Ἀρκετὰ τολμηρὴ ἐτούτη ἡ ὑπόθεση, ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ πιθανή, ἂν λάβει κάποιος ὑπόψιν του τὶς παραπάνω περιγραφές, καθὼς καὶ μία βραχογραφία 10.000 ἐτῶν, ποὺ

βρέθηκε σὲ σπηλιὰ τῆς κοιλάδας Τασσι-λί, στὶς παρυφὲς τῆς ἐρήμου τῆς Σαχά-ρας, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὴν μορφὴ ἑνὸς ἀνθρώπου, ντυμένου μὲ μία παράξενη στολή, ποὺ θυμίζει ἔντονα αὐτὴ τῶν ἀστροναυτῶν ἢ τῶν ἐργαζομένων σὲ πυ-ρηνικὸ ἐργοστάσιο. Τὸ κράνος τῆς στολῆς φέρνει στὴν μνήμη μας τὴν περιγραφὴ ἑνὸς Κύκλωπα, ἀφοῦ ἔχει στὸ μέτωπο ἕναν στρογγυλὸ φεγγίτη γιὰ νὰ ἐπιτρέπει τὴν ὅραση.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ

Τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ ἐκεί-νου τοῦ πολιτισμοῦ, ἔφερε ἕνας μεγάλος κατακλυσμός, ποὺ ἦταν ἀποτέλεσμα ἀλλὰ καὶ αἰτία τεραστίων γεωλογικῶν με-ταβολῶν ποὺ ἀναστάτωσαν ὁλόκληρο τὸν πλανήτη. Τὰ ἀρχαῖα κείμενα ἀναφέρο-νται ἐκτενῶς καὶ σὲ ἐκεῖνον τὸν κατακλυ-σμό, ἀλλὰ καὶ σὲ παλαιότερους.

Σύμφωνα μὲ κάποιες σύγχρονες θεω-ρίες, τὸ 9.654 π.Χ., ἕνα ἀστρικὸ σῶμα ἔπληξε τὴν Γῆ στὸν Εἰρηνικὸ Ὠκεανό, προκαλώντας τεράστιες καταστροφὲς σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο. Ἡ χρονολογία αὐτὴ δὲν ἀπέχει ἀπὸ ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Πλάτωνας στὸν «Τίμαιο», γιὰ τὸν καταποντισμὸ τῆς Ἀτλαντίδος. Αὐτὴ ἡ καταστροφή, πρέπει νὰ ταυτίζεται μὲ αὐτὴν ποὺ ἀναφέρεται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία ὡς ὁ Κατα-κλυσμὸς τοῦ Δευκαλίωνα.

Σύμφωνα μὲ μία ἱστορικὴ ἑρμηνεία, ἐν ὄψῃ τοῦ κατακλυσμοῦ ποὺ ἐρχόταν, οἱ σοφοὶ ἐκείνου τοῦ πανάρχαιου πολιτι-σμοῦ, ποὺ εἶχαν προβλέψει τὴν κατα-στροφή, θέλησαν νὰ διασώσουν τὶς γνώ-σεις τους γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενιές. Αὐτὲς οἱ γνώσεις κλείστηκαν εἴτε σὲ κά-ποια οἰκοδομήματα ποὺ ἦταν προορι-σμένα νὰ «ἐπιβιώσουν», εἴτε διασώθηκαν μαζὶ μὲ τοὺς κατόχους τους σὲ κάποια ἀπρόσβλητα σημεῖα.

Οἰκοδομήματα, μέσα στὰ ὁποῖα φυλά-χτηκε ἡ γνώση, λέγεται ὅτι ἀποτελοῦν οἱ πυραμίδες. Ἡ Αἰγυπτιακὴ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἡ μεγάλη πυραμίδα κατα-σκευάστηκε πρὶν τὸν κατακλυσμὸ (ἴσως αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὰ τέλη τῆς τρίτης χιλιε-τίας νὰ ἦταν κάποιου εἴδους ἀνακαίνιση) καὶ εἶχε φυλαγμένα στὰ σωθικά της τὰ ἀπομεινάρια τῆς χαμένης σοφίας. Ἕνα χειρόγραφο τοῦ ἀρχαίου Αἰγυπτίου ἱστο-ρικοῦ Μασχουντὶ ποὺ βρίσκεται στὴν βι-βλιοθήκη τοῦ πανεπιστημίου) τῆς Ὀξφόρδης, ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«...Ὁ Σουρὶντ ποὺ βασίλευε στὴν Αἴγυ-πτο, πρὶν ἀπὸ τὸν κατακλυσμό, κατα-σκεύασε τὶς δυὸ μεγάλες πυραμίδες. Καὶ διέταξε τοὺς ἱερεῖς του νὰ ἐναποθέσουν σὲ αὐτὲς τὸ σύνολο τῶν γνώσεων καὶ τῆς σοφίας τῆς ἐποχῆς του, καθὼς καὶ τὰ γραπτὰ κείμενα τῆς ἀριθμητικῆς καὶ τῆς γεωμετρίας, πρὸς χάριν τῶν μεταγενεστέ-ρων, γιὰ νὰ τὰ μελετήσουν καὶ νὰ διδα-χθοῦν ἀπ’ αὐτά. Στὴν Ἀνατολικὴ πυραμί-δα καταγράφηκαν οἱ οὐράνιες σφαῖρες, τὰ σχήματα τῶν ἄστρων καὶ τῶν πλανητῶν μὲ τὶς θέσεις των καὶ τοὺς κύκλους των, καθὼς καὶ ἡ ἱστορία τοῦ παρελθόντος...»

Ὁ Ἔντγκαρ Κέυσι στὰ ἔργα τοῦ «Ἱστο-ρία τῆς προέλευσης καὶ τοῦ πεπρωμένου τοῦ ἀνθρώπου» καὶ «Ἀτλαντίδα», ἀναφέ-ρει ὅτι ἀρχιτέκτονας τῆς μεγάλης πυρα-μίδας ἦταν ὁ Ἑρμῆς, ἐνῶ γιὰ τὴν Σφίγγα ἀναφέρει ὅτι κατασκευάστηκε γύρω στὴν


δέκατη χιλιετία πρὸ Χριστοῦ.Τὴν κατασκευὴ τῆς μεγάλης πυραμί-

δος ἀπὸ τὸν Ἑρμῆ, γιὰ νὰ φυλαχτεῖ ἐκεῖ ἡ ἐπιστημονικὴ γνώση ὑποστηρίζει καὶ ὁ Ἄραβας ἱστορικὸς Ἲμπ Μπαλούσι. Σύμ-φωνα μὲ τὴν παράδοση ἡ Σφίγγα ἔκρυβε τὴν λύση κάποιου μεγάλου αἰνίγματος.

Στὶς 22 Μαρτίου τοῦ 1993 στὶς 11:05 ἀκριβῶς, ἕνα μίνι ρομπὸτ τοῦ Γερμανοῦ μηχανικοῦ Δρα. Ροῦντολφ Γκάντεν-μπρινκ (Dr. Ru��f ��t��bri�k) ἀνα-κάλυψε μέσα στὴ πυραμίδα τοῦ Χέοπα, στὸ τέρμα ἑνὸς σφραγισμένου ἀπὸ τοὺς ἀρχαιολόγους διαδρόμου 59,84 μέτρων, μία μυστικὴ πόρτα. Ἡ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς πόρτας αὐτῆς ἕως τὸ ἐξωτε-ρικὸ τῆς πυραμίδος, εἶναι 17 μέτρα.

Ὁ Γερμανὸς μηχανικὸς καθὼς καὶ ἕνα πλῆθος ἀρχαιολόγων πιστεύουν ὅτι πίσω της ὑπάρχει μία αἴθουσα ποὺ περιέχει κάτι τὸ σημαντικό. Μετὰ τὴν ἱστορικὴ αὐτὴ ἀνακάλυψη, ἀφαιρέθηκαν οἱ ἄδει-

ες τῶν ἐργασιῶν ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς ἀρχαιολόγους, διακόπτοντας ἔτσι τὶς ἔρευνες στὸ πιὸ κρίσιμο σημεῖο καὶ προ-καλώντας τὶς ἀντιδράσεις τῶν ἰδίων καὶ πολλῶν ἐρευνητικῶν φορέων. Στὴν ἰστο-σελίδα τῆς «Κοινότητας τῶν Ἀρχαίων Ἀστροναυτῶν» (A�ci��t A�tr��ut S�ci�ty), διαβάζουμε γιὰ τὴν ὕπαρξη μίας κασσέτας, μὲ τὴν διάλεξη (ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ πενήντα χρόνια) τῶν ἀρχαιολό-γων Σὲρ Φλίντριου Πέτρι (Sir F�i��r�w P�tri�) καὶ Τζῶν Κιννάναν (��h� Ki��), στὴν ὁποία ὑπάρχει ἡ ἀναγ-γελία τῆς ἀνακάλυψης αὐτῆς τῆς μυ-στικῆς κάμαρας!

Σήμερα, πέντε χρόνια μετὰ τὴν ἀνακά-λυψη τοῦ Δρα. Ροῦντολφ Γκάντενμπρινκ, καὶ ἀφοῦ ἡ βασιλικὴ αἴθουσα, ἀπὸ τὴν ὁποία ξεκινάει ὁ διάδρομος, παραμένει σφραγισμένη τουλάχιστον ἀπὸ τὰ μέσα Νοεμβρίου (ὅπως καταγγέλλει στὴν πα-ραπάνω ἰστοσελίδα ὁ Ἔριχ φὸν Νταίνι-

κεν), οἱ Αἰγυπτιακὲς ἀρχὲς ἀνακοινώνουν ὅτι θὰ γίνει μία προσπάθεια νὰ ἀνοιχτεῖ ἡ μυστηριώδης, πόρτα.

Ἡ Γερμανικὴ ἐφημερίδα «Ντι Βὲλτ» (DIE WELT) σ’ ἕνα φύλλο της στὶς 29 Ἰα-νουαρίου τοῦ 1998, ἀναφέρει ὅτι μέχρι τὰ μέσα Μαρτίου οἱ ἀρχαιολόγοι πιστεύ-ουν πὼς θὰ ἔχουν πρόσβαση στὴ μυστικὴ κάμαρα. Κάτι τέτοιο ὅμως, μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, δὲν ἔχει γίνει. Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ περι-μένουμε τὰ ἀποτελέσματα ἐλπίζοντας πὼς δὲν θὰ δοθεῖ καὶ ἄλλη περίεργη ἀνα-βολή.

Ἀπὸ ἕνα πλῆθος ἱστορικῶν μαρτυριῶν καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ ἀπομεινάρια τῆς πανάρχαιας ἐπιστημο-νικῆς γνώσης ποὺ ἐπιβίωσαν μετὰ τὸν κατακλυσμό, ἔμειναν καλὰ κρυμμένα μέσα στὰ ἱερατεῖα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς μυημένους στὰ ἀρχαῖα μυστήρια. Οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν θέλησαν νὰ γίνει γνωστὴ στὸ εὐρὺ κοινὸ μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοί, μὲ κυριότερο ἴσως αὐτὸν τῆς προσπάθειας νὰ ἀποφευχθεῖ στὸ μέλ-λον ἕνα πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα, ὅπως αὐτὸ τοῦ παρελθόντος.

Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴ θεωρία, σὲ ὁρι-σμένες στιγμὲς τῆς ἱστορίας, ὅταν ἡ κρι-σιμότητα τῶν περιστάσεων τὸ ἔκρινε ἀπα-ραίτητο, χρησιμοποιοῦνταν κάποια ἀπὸ τὰ ἐξελιγμένα ὄπλα τοῦ παρελθόντος γιὰ νὰ βοηθήσουν στὴν θετικὴ ἔκβαση δια-φόρων γεγονότων. Ἕνα τέτοιο χαρακτη-ριστικὸ παράδειγμα εἶναι αὐτὸ τῆς ναυ-μαχίας τῆς Σαλαμίνος, ὅπου οἱ Ἱερεῖς ἐπισκεπτόμενοι τὸν Θεμιστοκλῆ, τὸν ἔπεισαν ὅτι ἡ ναυμαχία μὲ τοὺς Πέρσες ἔπρεπε νὰ γίνει ὁπωσδήποτε στὰ νερὰ τῆς Σαλαμίνας μπροστὰ ἀπὸ τὸ Θριάσιο πε-δίο, ὅπου βρίσκονταν οἱ ναοὶ τῶν Ἐλευσι-νίων Μυστηρίων.

Ὁ Θεμιστοκλῆς μετὰ ἀπὸ ἐπίμονες προσπάθειες καὶ τεχνάσματα, κατάφερε νὰ φέρει ἀντιμέτωπα τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὰ Περσικὰ πλοῖα μπροστὰ ἀπὸ τὸ Θριάσιο πεδίο, ὅπου καὶ ἔγινε αὐτὸ ποὺ μᾶς περι-γράφει ὁ Πλούταρχος στὸ 15ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του «Θεμιστοκλῆς»:

«...Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀγῶνος, μέγα φῶς ἔλαμψε ἀπὸ τὴν Ἐλευσίνα, ἐνῶ ἡ πε-διὰς ἐγέμισε ἀπὸ ἦχον καὶ θόρυβον ὅμοι-ον μὲ φωνᾶς πλήθους, μὲ βουητό, ὡσὰν πολλοὶ ἄνθρωποι μαζὶ νὰ περιφέρουν τὸν μυστικὸν Ἴακχον. Ἀπὸ τὸ μέσον δὲ αὐτοῦ τοῦ θορύβου ἐδημιουργήθη νέφος, ποὺ ἀνυψώθη ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔπειτα ἐπέστρε-ψε καὶ ἐπέπιπτε εἰς τᾶς ἐχθρικὸς τριή-ρεις.»

Τὶ ἄλλο μπορεῖ νὰ περιγράφει ἐδῶ ὁ Πλούταρχος; Ἀποκλείεται νὰ μιλᾶ γιὰ μία ἐκτόξευση πυραύλων ποὺ ἔπληξαν τὰ Περσικὰ πλοῖα;

Ὑπάρχει ἕνα σημαντικὸ πλῆθος τέ-τοιων μαρτυριῶν ποὺ δυστυχῶς ἡ στενό-τητα τοῦ χώρου δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὶς μεταφέρουμε. Αὐτὸ ποὺ εἶναι σίγουρο, εἶναι ὅτι τὰ λίγα στοιχεῖα ποὺ ἀναφέραμε ὡς χαρακτηριστικὰ τοῦ πλήθους ποὺ ὑπάρχει, μποροῦν νὰ δώσουν μία εἰκό-να, μέσα στὴν ὁποία οἱ ἐξηγήσεις τῆς συμβατικῆς ἱστορίας καθίστανται ἀνε-παρκεῖς νὰ καλύψουν τὰ ἐρωτηματικὰ ποὺ προκύπτουν.

ΣφιγγοκεντριὲςVictoria Sphinx

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥΔὲν ὑπάρχει παιδὶ στὸν κόσμο ποὺ νὰ μὴν

ἀγαπάει τοὺς μύθους τοῦ Αἰσώπου. Οἱ Γάλλοι Λαφονταῖν καὶ Φλοριὰν κι ὁ Ρῶσσος Κρυλῶφ ποὺ ἔγραψαν κι αὐτοὶ μύθους, ἀπὸ τὸν Αἴσωπο πῆραν τὴν ἰδέα.

Ὁ Αἴσωπος ἦταν Ἕλλην κι ἔζησε στὴ Φρυγία, ἐνῶ ἄλλοι λένε πὼς ἔζησε στὴ Λυδία καὶ τὴ Θράκη. Φαίνεται πὼς ἦταν δοῦλος ἑνὸς ἐμπόρου ἀπὸ τὴ Σᾶμο ποὺ τὸν ἔλεγαν Ἰάδμο-να. Ἦταν κουτσὸς, ἄσχημος μὰ παρὰ πολὺ ἔξυ-πνος κι ὁ ἀφέντης του στὸ τέλος τὸν ἄφησε ἐλεύθερο. Μεγάλο στὴν ἡλικία τὸν σκότωσα οἱ κάτοικοι τῶν Δελφῶν, ποὺ ἀναγκάστηκαν ἀργότερα νὰ πληρώσουν ἕνα μεγάλο χρηματικὸ ποσὸ γιὰ νὰ ξεπλύνουν τὸ αἰσιώπειο αἷμα. Δὲν εἶναι γνωστὸ τὶ εἶχαν μαζί του οἱ κάτοικοι τῶν Δελφῶν. Μερικοὶ λένε πὼς ὁ τετρα-πέρατος Αἴσωπος τοὺς εἰρωνεύτηκε καὶ τοὺς πρόσβαλε. Ἄλλοι λένε πὼς ἀντὶ νὰ τοὺς δώσει τὰ χρήματα ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ βασιληᾶς Κροῖσος γιὰ τὸ Μαντεῖο, τὰ ἔστειλε πίσω στὶς Σάρδεις, γιατὶ οἱ κάτοι-κοι τῶν Δελφῶν δὲν τοῦ φάνηκαν ἄξιοι γιὰ δῶρα. Ὅπως κι ἂν εἶναι, αὐτοὶ ἔκρυψαν ἕνα χρυσὸ ποτήρι στὰ πράγματά του κι ὕστερα τὸν ἔβγαλαν κλέφτη καὶ τὸν γκρέμισαν ἀπὸ ἕνα βράχο.

Ὁ Αἴσωπος δὲν ἔγραψε τοὺς μύθους του. Τοὺς δημιουργοῦσε μὲ τὸ μυαλό του καὶ τοὺς ἀφηγοῦνταν. Κι ὅσοι τοὺς ἄκουγαν, τοὺς μάθαιναν ἀπὸ ἔξω καὶ τοὺς διέδιδαν κι αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους. Κι ἔτσι ἀπὸ στόμα σὲ στόμα, ἔφτασαν ἕως τὶς κατοπινὲς γενεές…

Ὁ Αἴσωπος ἀφηγήθηκε πάνω ἀπὸ 350 μύθους ποὺ ἀποδεικνύουν τὴ μεγάλη πείρα τῆς ζωῆς καὶ τῆς σοφίας του.

Η ΚΑΡΑΚΑΞΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑΜία φορὰ ἦταν μιὰ καρακάξα, πιὸ μεγαλοκα-

μωμένη ἀπὸ τὶς ἄλλες. Γι’ αὐτὸ τῆς φάνηκε πὼς ἦταν σπουδαῖο καὶ ὄμορφο πουλί,

καὶ δὲν καταδεχόταν νὰ κάνει παρέα μὲ τὶς συντρόφισσές της.«Ἐγὼ δὲν εἶμαι σὰν κι ἐσᾶς»,

τοὺς ἔλεγε. «Ἐγὼ εἶμαι πούλι ἀλλοιώτικο. Θὰ φύγω ἀπὸ ἐσᾶς, θὰ πάω νὰ βρῶ τοὺς ὅμοιούς μου γιὰ

νὰ ζήσω μαζί τους.»Πῆγε λοιπὸν καὶ βρῆκε τὰ κοράκια

καὶ καμωνόταν πὼς ἦταν τάχα κι αὐτὴ κοράκι, προσπαθώντας νὰ φωνάξη κρὰ κρὰ κρὰ ὅπως

ἐκεῖνα.Τὰ κοράκια ὅμως δὲν γελάστηκαν.

Ὅταν εἶδαν τὸ πέταγμά της κι ἄκουσαν τη φωνή της, κατάλαβαν τὶ πουλὶ ἦταν.

«Τὶ γυρεύει αὐτὴ ἡ παλιοκαρακάξα ἀνάμεσά μας;», εἶπαν. Στάσου νὰ τὴν

τιμωρήσουμε γιὰ τὴν ἀποκο-τιά της.

Κι ἄρχισαν νὰ τὴν τσι-μποῦν μὲ τὴ μύτη τους καὶ νὰ τὴν σκίζουν μὲ τὰ νύχια τους.

Εἶδε κι ἔπαθε νὰ γλιτώση ἡ καρακάξα ἀπὸ τὰ κοράκια. Τσουρομαδημένη, πληγωμένη καὶ καταντροπιασμένη γύρισε πίσω, στὶς παλιές της συντρόφισ-σες, στὶς καρακάξες.

Ἐκεῖνες ὅμως δὲν ἤθελαν οὔτε νὰ τὴ δοῦν οὔτε νὰ τὴν ἀκούσουν!

«Ὅταν ἤσουν μαζί μας, δὲν σοῦ ἀρέσαμε!», τῆς εἶπαν.

«Ἤθελες ἄλλες παρέες. Πήγαινε λοιπὸν τώρα νὰ τὶς βρεῖς καὶ νὰ μείνεις μαζί τους. Ἐμεῖς μία φόρα δὲν σὲ θέλουμε.

Κι ἔτσι ἡ καρακάξα ποὺ περιφρόνησε τὴ γενιά της, ἔμεινε μόνη κι ἔρημη, ἀποδιωγμένη ἀπὸ ὅλους.

Τὸ ἴδιο παθαίνουν κι οἱ ἄνθρωποι ποὺ περιφρο-νοῦν τοὺς συντοπίτες τους καὶ προτιμοῦν τοὺς ξένους. Οἱ ξένοι δὲν τοὺς θεωροῦν πότε δικούς τους κι οἱ συντοπίτες τους δὲν τοὺς θέλουν πιά.


Τὰ μέρη τῶν Μανιατῶν κατοικοῦνται ἀπὸ πρὶν τὴ νεολιθικὴ ἐποχή, ὅπως μας δείχνουν τὰ εὐρήματα τῶν σπηλαίων τοῦ Διροῦ. Ἡ ἱστορία τῆς χερσονήσου τοῦ Ταινάρου, δη-λαδὴ ἡ σημερινὴ Μάνη, συνδέεται μὲ τὴν ἱστορία τῆς Σπάρτης καὶ μέχρι τὶς ἀρχὲς τοῦ 2ου αἰῶνος πὰχχ ἀποτελεῖ τμῆμα τοῦ αὐτοῦ κράτους. Ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρέθη-καν στὴν Λακεδαίμονα ὅταν κατακτήσανε τὴν χώρα οἱ Δωριεῖς, ἄλλοι φύγανε καὶ ἄλλοι συμβιβάστηκαν μὲ τοὺς νέους κατακτητές. Ἀπὸ τοὺς κάτοικους τῆς νοτίου Λακωνίας, μερικοὶ δὲν προβάλανε ἀντίσταση ἐνῶ ἄλλοι προσπάθησαν νὰ ἀποκρούσουν τοὺς εἰσβο-λεῖς. Αὐτοὶ ποὺ προβάλανε ἀντίσταση ἔγιναν Εἵλωτες καὶ οἱ ὑπόλοιποι Περίοικοι. Ἀργότε-ρα, οἱ Σπαρτιάτες ζοῦσαν σύμφωνα μὲ τὰ ἤθη ποὺ εἶχαν δημιουργήσει μὲ τὶς παραδόσεις τους καὶ τὸ πολίτευμα τοῦ Λυκούργου. Μὲ τὴ νίκη ὅμως τῶν Σπαρτιατῶν στὸν Πελοπον-νησιακὸ Πόλεμο, ἄρχισε μία φιλαργυρία τὴν ὁποία δὲν εἴχανε γνωρίσει μέχρι τότε οἱ Σπαρ-τιάτες. Ὁ Λύσανδρος, πανίσχυρος μετὰ τὸ τέλος τοῦ πολέμου, ἀφοῦ γκρέμισε τὰ τείχη τῶν Ἀθηνῶν, συγκέντρωσε ἕνα μεγάλο ποσὸ χρημάτων, τὸ ὁποῖο ἐμπιστεύτηκε στὸ στρα-τηγὸ τοῦ Γύλιππο γιὰ νὰ τὰ παραδώσει στοὺς ἐφόρους τῆς Σπάρτης. Ὅταν ἐκεῖνος ὅμως ἔφτασε στὴν Σπάρτη, ἔκρυψε ὅσα εἶχε πάρει στὸ σπίτι του καὶ παρέδωσε μόνο τὰ ἀγγεῖα. Ὃ Γύλλιπος δὲν ἦταν ὁ μόνος ποὺ θησαύρι-σε, ἐκμεταλλεύοντας τὸν πόλεμο μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων.

Στὰ χρόνια μετὰ τὸ νικηφόρο πόλεμο οἱ Περίοικοι καὶ Εἵλωτες, ποὺ μισοῦσαν τοὺς Ὁμοίους (δηλαδὴ τοὺς Σπαρτιάτες πολίτες), ἤσαν ἑκατὸ φορὲς περισσότεροι ἀπ’ αὐτούς. Ὅταν ὁ Ἐπαμεινώντας μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Σπάρτης ἑτοιμάζανε εἰσβολή, φυγάδες Περί-οικοι τὸν εἰδοποίησαν ὅτι ἡ ἄμυνα τῆς Λακω-νίας ἦταν ἀσθενέστατη καὶ τὸ πῶς πρέπει νὰ

Μανιᾶτες: Οἱ Τελευταῖοι Ἕλληνες

γίνει ἡ εἰσβολή. Πολλοὶ Περίοικοι καὶ Εἵλω-τες θὰ ξεσηκωθοῦν κατὰ τῆς Σπάρτης. Ὅταν ἔγινε τελικὰ ἡ εἰσβολή, οἱ Σπαρτιάτες κάλε-σαν τοὺς Εἵλωτες νὰ βοηθήσουν τὴν ἄμυνα τῆς Πόλεως καὶ κατόπιν νὰ μείνουν ἐλεύθε-ροι. Παρουσιάστηκαν περίπου 6.000, ἀλλὰ οἱ Ὅμοιοι φοβήθηκαν νὰ τοὺς ὁπλίσουν ὅλους. Πολλοὶ λιποτάχτησαν, ἐνῶ ἄλλοι πῆγαν μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῶν Σπαρτιατῶν. Μία ἀπὸ τὶς συνέπειες τοῦ πολέμου ἦταν ἡ ἀπό-σπαση τῆς Μεσσηνίας, χάνοντας ἡ Σπάρτη μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸ ἕνα τρίτο ἀπὸ τὰ ἐδάφη της.

Ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 3ου πὰχχ αἰῶνος, ἀρχίζει μία προσπάθεια ἀναδιοργανώσεως τῆς Σπάρ-της. Οἱ βασιλεῖς Ἄγης ὁ Δ’ καὶ Κλεομένης ὁ Γ’, ἀρχίζουν συστηματικὴ προσπάθεια γιὰ ἀνόρθωση τῆς Λακωνίας. Ἡ Πελοπόννησος ἤδη στὴν ἐποχὴ τοῦ Κλεομένη, ἐκτὸς τῆς Ἤλιδος καὶ Λακωνίας, ἦταν ὑπὸ τὴν Ἀχαϊκὴ Συμπολιτεία. Συγκρούστηκε ὁ Κλεομένης μὲ τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ ἔπειτα ἀπὸ μία μεγάλη νίκη στὰ Λεύκτρα, ἄφησε στὴν Ἀρκαδία τοὺς Λακεδαιμόνιους στρατιῶτες, ἐνῶ ὁ ἴδιος μὲ

τοὺς μισθοφόρους του γύρισε στὴν πατρίδα του. Σκότωσε τοὺς ἐκεῖ ἐφόρους, ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν λιποτάκτη, καὶ τὴν ἑπόμενη ἡμέρα κά-λεσε τὸν λαὸ σὲ συνέλευση.

Ἀφοῦ οἱ Ἀχαιοὶ συμμάχησαν μὲ τοὺς Μα-κεδόνες, ὁ στρατὸς τοῦ Κλεομένη δὲν μπόρε-σε νὰ καταβάλει τοὺς ἀριθμητικὰ ὑπέρτα-τους ἀντιπάλους του. Ἔτσι στὴ μάχη τῆς Σελλασίας, 222 παχχ, νικήθηκε καὶ ἀπ’ τὸν χρόνο αὐτὸ ἡ Σπάρτη πέρασε στὴν παρακμή. Τὸ 207 παχχ, κύριος της καταστάσεως στὴ Σπάρτη γίνεται ὁ Νάβις, ὁ ὁποῖος γιὰ τοὺς πε-ρισσότερους κατοίκους εἶναι ἕνας σκληρὸς τύραννος, ἱκανὸς γιὰ κάθε κακούργημα προ-κειμένου νὰ ἱκανοποιήσει τὶς φιλοδοξίες του. Κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες τοῦ τρίτου αἰῶνος, δὲν εἶχαν μείνει παρὰ μόνο 700 Σπαρτιάτες καὶ τὸν πλοῦτο τὸν εἶχαν περίπου ἑκατὸ πολίτες. ὁ ταλαιπωρημένος ἀπὸ τοὺς πλουτοκράτες λαός, περίμενε τὴν εὐκαιρία γιὰ νὰ ξεσηκωθεῖ καὶ νὰ τοὺς χτυπήσει.

ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Στόχος τῆς Ρωμαϊκῆς πολιτικῆς ἦταν ἡ


ἐξασθένηση τοῦ Νάβιδος καὶ προπαντὸς ἡ ἀποκοπή του ἀπὸ τὴν θάλασσα. Γνωστοὶ οἱ ἐχθροί του Νάβιδος, ἤσαν οἱ καταδιωκόμενοι εὔποροι Σπαρτιάτες καὶ οἱ οἰκονομικῶς εὔρωστοι Περίοικοι. Στὶς παράλιες ἐμπορο-ναυτικὲς πόλεις τοῦ Γυθείου καὶ τῆς Λᾶς, με-ταξὺ ἄλλων, ζοῦσαν Περίοικοι ποὺ διέθεταν κάποιον πλοῦτο. Κοντά τους ζήτησαν ἀσφά-λεια καὶ οἱ καταδιωκόμενοι ἀπὸ τὸν Νάβι Σπαρτιάτες. Στοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ἦταν ἑπόμενο οἱ Ρωμαῖοι νὰ ζητήσουν συμμά-χους. Πάντως, ἂν καὶ πολλοὶ Ἕλληνες συ-νεργάστηκαν μὲ τοὺς Ρωμαίους, ὄχι μόνο ἡ Σπάρτη ἀλλὰ καὶ τὸ Γύθειο τῶν Περιοίκων προβάλανε ἀντίσταση. Οἱ διαφορὲς τῶν δια-θέσεων τοῦ λαοῦ ξεχάστηκαν, ὅταν πλέον ἡ ἐπιβολὴ τῶν Ρωμαίων ἐπὶ τῶν Ἑλλήνων ἔγινε καθολική.

ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ Οἱ Ρωμαῖοι μὲ τὴν ἀφορμὴ ὅτι θέλουν νὰ

ἐλευθερώσουν ἀπὸ τὴν τυραννικὴ κατοχὴ τοῦ Νάβιδος, πολιορκοῦν γιὰ λίγο τὸ Ἄργος. Κατόπιν ὁ ἀρχηγὸς τῶν Ρωμαίων, Titu� Qui�tu� F��i�u�, παίρνει τὸν στρατό του καὶ μαζὶ μὲ Ἕλληνες συμμάχους κινεῖται ἐναντίον τῆς Σπάρτης. Ἡ ἐπιθυμία τῶν πα-ράλιων νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸν Νάβι ὁδηγεῖ στὴ δημιουργία τοῦ Κοινοῦ τῶν Λακεδαιμο-νίων, ἡ ὁποία συνεργάζεται καὶ βοηθάει τοὺς Ἀχαιούς. Ἡ σύσταση τοῦ Κοινοῦ ἐξυπηρετεῖ τὰ σχέδια τῆς Ρώμης, ἔτσι χαρακτηρίζονται οἱ παράλιοι A�ici �t S�cii P�pu�i R��i (Φί-λοι καὶ Σύμμαχοί του Ρωμαϊκοῦ Λαοῦ). Δύο χρόνια μετὰ τὴ δημιουργία τοῦ Κοινοῦ, ὁ Νά-

βις ἐπιτίθεται καὶ καταβάλει γιὰ λίγο τὸ Γύ-θειο, ἀλλὰ ὁ πραίτωρ Ati�iu� S�rr��u� μὲ τὰ Ρωμαϊκὰ πλοῖα τοῦ ὑποχρεώνει τὸν Νάβι νὰ περιοριστεῖ στὴν Σπάρτη.

Στὶς παράλιες πόλεις ἔχουν καταφύγει οἱ καταδιωκόμενοι ἀπὸ τὸν Νάβι πλούσιοι Σπαρτιάτες, ποὺ δὲν θέλουν νὰ χάσουν τὶς περιουσίες τους γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῶν ἐνό-πλων δυνάμεων τοῦ τυράννου. Ἐκεῖ ζοῦν κοντὰ στοὺς Περίοικους, πολλοὶ ἀπὸ τῶν ὁποίων συνεργάζονται μὲ τοὺς Σπαρτιάτες φυγάδες. Τὸ Γύθειο προβάλει ἀντίσταση στὴν ἐπίθεση τοῦ Νάβιδος, καὶ ὅταν οἱ φίλοι αὐτοῦ ἐπετέθησαν ἐναντίον τῆς Λᾶς, οἱ Λάοι τελικὰ ἀπέκρουσαν τοὺς ἐχθρικοὺς Σπαρ-τιάτες καὶ τοὺς κυνήγησαν. Ὁ φιλέλλην Αὐτοκράτωρ Αὔγουστος εἶναι ἀντίθετος στὴν ἰδέα τῆς συνδέσεως τῶν Ἐλευθερολακώνων μὲ τὴ Σπάρτη, κατὰ τὴν ἀναδιοργάνωση τοῦ Κοινοῦ τῶν Ἐλευθερολακώνων τὸ 21 πάχχ. Οἱ Ρωμαῖοι, θαυμαστὲς τοῦ πολιτεύματος τοῦ Λυκούργου καὶ τῆς πολεμικῆς Ἀρετῆς, θεωροῦν τοὺς Ἐλευθερολάκωνες Civit�� Lib�r� �t A�ic�, καὶ ἀναγνωρίζουν τὴν ἀνε-ξαρτησία τους.

ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ Ο ��i��ric, ὁ δημιουργὸς τοῦ Βανδαλικοῦ

κράτους τῆς Ἀφρικῆς, ἔφτασε σὲ τέτοια δύ-ναμη, ὥστε τὸ Ρωμαϊκὸ κράτος βρέθηκε σὲ ἀδυναμία, ὑποχρεώνοντας τὸ νὰ καταφύγει σὲ συνεννόηση μαζί του. Ο ��i��ric ὅμως, ὅταν μὲ ἐπιθετικὴ ὁρμὴ χτυπάει τὸ Ταίναρο, ἀντιμετωπίζει ὑπερασπιστὲς τῆς περιοχῆς ποὺ τὸν τσακίζουν. Ἀφοῦ χάνει πολλοὺς ἀπ’ τοὺς πολεμιστές του, τρέπεται σὲ ἄτακτη φυγή. Τὸν 7ο αἰώνα μαχχ, οἱ μουσουλμάνοι Ἄραβες κατέχουν τὴν Κυρηναϊκὴ καὶ τὴ Λι-βύη. Ἀπὸ τὴ Βόρεια Ἀφρικὴ ἀρχίζουν τὶς ἐπιθέσεις κατὰ τῶν ἑλληνικῶν παραλίων. Τὸ Αἰγαῖο ἤδη ἐλέγχεται τώρα ἀπ’ τὸν ἀραβικὸ στόλο καὶ οἱ ἁρπαγὲς καὶ σφαγὲς τῶν Ἀρά-βων, ὑποχρεώνουν τοὺς κάτοικους τῆς πα-ράλιας Λακωνίας νὰ ἀποσυρθοῦν σὲ πιὸ

ἀσφαλέστερους τόπους. Ὑπάρχει μία μεγά-λη ἀνθρώπινη κίνηση πρὸς τὰ ὑψώματα τοῦ Ταϋγέτου, ἐνῶ συνεχίζονται οἱ ἐπιθέσεις τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν κατακτητῶν. Ἔτσι οἱ πα-ράλιες πόλεις τῶν Ἐλευθέρων Λακώνων, μὲ τὸν πολυάριθμο πληθυσμό τους, ποὺ δαμά-σανε τοὺς Βανδάλους, ἔμειναν ἀκατοίκητες γιὰ χίλια περίπου χρόνια.

ΡΩΜΙΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ Ὁ τόπος αὐτὸς τὸν μεσαίωνα λέγεται Μαΐ-

νη, καὶ ἀργότερα Μάνη. Γιὰ τὴν καταγωγὴ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ δὲν μποροῦμε νὰ εἴμα-στε σίγουροι. Θυμίζει ὅμως τὸ M��u�, ἢ «χέρι» τῆς Λατινικῆς γλώσσας. Ἴσως ἔμοιαζε μὲ χέρι ἡ Πελοπόννησος στοὺς χαρτογρά-φους τῆς ἐποχῆς. Οἱ Βυζάντιοι χριστιανοὶ ἀρχίζουν νὰ ἁπλώνουν τὸ δόγμα τους στὴν Λακωνία. Οἱ Μανιάτες ὅμως ἀντιστέκονται καὶ συνεχίζουν νὰ τιμοῦν τοὺς Θεούς τους, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι κάτοικοι τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας γίνονται χριστιανοὶ καὶ ἀνα-γνωρίζονται ὡς Ρωμιοί. Κατεβαίνουν καὶ πολλοὶ Σλάβοι Μέλιγγοι στὸν Ταΰγετο, πρό-σφυγες κι αὐτοὶ ἀπὸ τὴν κτηνωδία τῶν χρι-στιανῶν, ἀποφεύγοντας ἔτσι τὸν μετὰ βίας ἐκχριστιανισμό. Ἡ παρουσία τῶν Σλάβων στὸν Ταΰγετο εἶναι γεγονὸς ἀναμφισβήτητο, ὅπως μας φανερώνουν οἱ πολλὲς Σλαβικὲς τοπονυμίες τῆς Ἔξω Μάνης. Πάντως, ξέρου-με ὅτι οἱ σχέσεις μεταξὺ Ἑλλήνων καὶ Σλά-βων ἤσαν φιλικές. Κοινὸς ἐχθρὸς καὶ τῶν δυὸ ἦταν ὁ χριστιανικὸς ὄχλος. Οἱ ἐπιθέσεις τῶν Ρωμιῶν συνεχίζονται, καὶ ἀπὸ τὸ 850�900 ἀρχίζει ὁ βίαιος ἐκχριστιανισμὸς τῶν τε-λευταίων Ἑλλήνων, ἀπὸ τὸν Ἀρμένη μοναχὸ Νίκωνα (τὸν ἐπωνομαζόμενο «Μετανοείτε», ὁ ὁποῖος κατέσφαξε καὶ τοὺς ἐθνικοὺς Κρῆτες) καὶ τὸν ἔνοπλο συρφετὸ προσηλυτιστῶν, ποὺ τὸν συνοδεύει. Σφάζονται οἱ ἱερεῖς καὶ δοῦκες τῶν Μανιατῶν καὶ καταστρέφονται οἱ Ναοὶ τῶν Θεῶν, ἢ ἀφιερώνονται στοὺς ἁγίους τῶν χριστιανῶν. Τελικά, οἱ Μανιάτες χάνουν κι αὐτοὶ τὴν Ἑλληνική τους ταυτότητα.


Ὁ Σόλων, κοινωνικὸς μεταρρυθ-μιστὴς καὶ νομοθέτης, γιὸς τοῦ Ἐξεκεστί-δη ἀπὸ τὴν Σαλαμίνα, ἀπόγονος τῆς οἰκογένειας τοῦ Κόδρου καὶ τῶν Νηλεί-δων, γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 638 π.Χ. Ὁ πατέρας του ἦταν ἔμπορος καὶ ὁ Σό-λων, ποὺ ἀκολούθησε τὸ ἐπάγγελμά του, ταξίδευσε σὲ πολλὲς χῶρες.

Ἦταν σχεδὸν σαράντα χρονῶν, φημι-σμένος γιὰ τὴν ποίησή του καὶ τὴν σοφία του, ὅταν ἔλαβε μέρος στὴν πολιτικὴ ζωὴ τῆς Ἀθήνας.

Οἱ Μεγαρεῖς, μετὰ ἀπὸ τὸ Κυλώνιον ἄγος, εἶχαν καταλάβει τὸ νησὶ τῆς Σαλα-μίνας, τὸ ὁποῖο ἀνῆκε στὴν Ἀθήνα καὶ ὁ Σόλων ἦταν πικραμένος ποὺ ἡ Ἀθήνα τὸ εἶχε χάσει. Τὰ Μέγαρα, ἐκεῖνον τὸν και-ρό, ἦταν μία ἰσχυρὴ πόλη, ἡ ὁποία ἦταν σὲ θέση νὰ συναγωνισθεῖ μὲ τὴν Ἀθήνα.

Οἱ Ἀθηναῖοι, μετὰ ἀπὸ ἕνα πολύχρονο πόλεμο μὲ τὰ Μέγαρα, προσπάθησαν νὰ ἐπανακτήσουν τὸ νησὶ καὶ ὑπέστησαν μεγάλες ἀπώλειες.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ψήφισαν νόμο, νὰ μὴν ἐπιχειρήσουν ξανὰ πόλεμο γιὰ τὸ νησὶ τῆς Σαλαμίνος καὶ νὰ τιμωροῦν μὲ θάνατο αὐτοὺς ποὺ θὰ τοὺς παρότρυναν.

Ὁ Σόλων προσπάθησε καὶ ἔπεισε τοῦ Ἀθηναίους νὰ ἐπανακτήσουν τὸ νησί, ἀπαγγέλλοντας τὸ ποίημά του «Σαλαμὶς» στὴν Ἀγορά, καὶ σὰν στρατηγὸς ἔφθασε στὸ ἀκρωτήριο τῆς Κολιάδας, ὅπου οἱ Ἀθηναῖες γυναῖκες πρόσφεραν θυσία στὴν Δήμητρα.

Ἀπὸ ἐκεῖ, ἔστειλε ἕναν ἔμπιστο ἄνθρω-πό του στὴ Σαλαμίνα, ὁ ὁποῖος προσποι-ούμενος ὅτι ἦταν ἐξόριστος, πληροφόρη-σε τοὺς Μεγαρεῖς ὅτι οἱ Ἀθηναῖες γυ-ναῖκες ἦταν ἀπροστάτευτες. Οἱ Μεγαρεῖς ἔπεσαν στὴν παγίδα καὶ ὅταν ἀποβιβά-στηκαν ἀπὸ τὰ πλοῖα τους χωρὶς τὰ ὄπλα τους, γιὰ νὰ τὶς πιάσουν, τότε μόνο κατά-λαβαν ὅτι οἱ γυναῖκες ἦταν ἄνδρες με-

ταμφιεσμένοι, μὲ κρυμμένα μαχαίρια. Οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς σκότωσαν ὅλους καὶ ὁ Σόλων μὲ τὰ πλοῖα τους, ἔπλευσε ἀμέσως στὴν ἀπροστάτευτη Σαλαμίνα καὶ τὴν κατέλαβε.

Οἱ Μεγαρεῖς προσπάθησαν νὰ ξανα-πάρουν πάλι πίσω τὴν Σαλαμίνα καὶ ὁ πόλεμος μεταξὺ τῶν Ἀθηναίων καὶ Μεγα-ρέων ἀποδείχθηκε καταστρεπτικὸς καὶ γιὰ τὶς δυὸ πλευρές. Ἔτσι ἀποφάσισαν τελικὰ νὰ ἀναθέσουν τὴν διαιτησία στὴ Σπάρτη, γιὰ τὸ ποιὸς θὰ εἶναι ὁ κάτοχός του νησιοῦ. Ἡ διαιτησία τῆς Σπάρτης ἀποφάσισε ὅτι ἡ Σαλαμὶς ἀνῆκε στοὺς Ἀθηναίους.

Ὁ Σόλων αὔξησε τὴν δημοτικότητά του ὑποστηρίζοντας τοὺς κατοίκους τῶν Δελφῶν ἐναντίον τῶν κατοίκων τῆς πόλε-ως Κίρρας. Μὲ δυσκολία ἔπεισε τὸ συμ-βούλιο τῶν Ἀμφικτιόνων, νὰ ἀνοίξουν πόλεμο ἐναντίον τῆς Κίρρας (πρῶτος Ἱερὸς πόλεμος 595�585 π.Χ.).

Ὅταν ὁ Σόλων ἔγινε ἄρχων τῆς Ἀθήνας τὸ 594 π.Χ., πλοῦτος καὶ δύναμη ἀνῆκαν σὲ λίγα χέρια. Οἱ φτωχοὶ (ἡ τάξις τῶν Θετῶν) ἦταν βουτηγμένοι στὸ χρέος, πολ-λοὶ ἀπὸ αὐτοὺς εἶχαν γίνει δοῦλοι, γιατὶ δὲν εἶχαν νὰ ἐξοφλήσουν τὰ χρέη τους καὶ εἶχαν πουλήσει ἀκόμα καὶ τὰ παιδιά τους.

Ὁ Σόλων, ἄνθρωπος ποὺ ἀγαποῦσε τὴν δικαιοσύνη, προσπάθησε νὰ ἀλλάξει τὴν σκληρὴ ζωὴ τῶν φτωχῶν ἀνθρώπων τῆς Ἀθήνας. Ἀπέρριψε προτάσεις νὰ γί-νει τύραννος, ἀντὶ αὐτοῦ ἔκανε τὸν ἀξιο-μνημόνευτο νόμο Σεισάχθεια, μία λέξη ποὺ σημαίνει, ὅτι ἀποτίναξε ἀπὸ τοὺς ὤμους τῶν φτωχῶν τὸ φορτίο, ποὺ τοὺς προκαλοῦσε τόσο πόνο καὶ ὀδύνη.

Ὁ νόμος Σεισάχθεια ἀπάλειψε ὅλα τὰ συμβόλαια τῶν φτωχῶν ἀνθρώπων, ποὺ εἶχαν βάλει ἐνέχυρο τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό τους ἢ τὴν περιουσία τους. Ἀπαγορεύθη-καν ὅλα τὰ μελλοντικὰ δάνεια τέτοιου εἴδους καὶ κατήργησε τὴν δύναμη τοῦ πιστωτῆ, νὰ ὑποδουλώνει ἢ νὰ φυλακίζει. Ὁ νόμος, μὲ τὴν κατάργηση τῶν πολυα-ρίθμων ὑποθηκῶν στὶς κτηματικὲς περι-ουσίες τῆς Ἀττικῆς, ἀπελευθέρωσε τὴν γῆ ἀπὸ τὰ παλαιὰ χρέη.

Μὲ ἄλλους νόμους, βοήθησε τοὺς πλουσίους ὀφειλέτες, οἱ ὁποῖοι μπο-ροῦσαν νὰ πληρώσουν τὰ χρέη τους. Ὁ Σόλων γι’ αὐτὸ αὔξησε τὴν ἀξία τῆς μνᾶς, ἕως εἴκοσι ἑπτὰ τοὶς ἑκατό, ἀλλάζοντας τὸ νόμισμα ἀπὸ τὸ Αἰγινίτικο στὸ Εὐβοιακό, κάτι τὸ ὁποῖο ἀποδείχθηκε εὐνοϊκὸ καὶ γιὰ τὸ Ἀθηναϊκὸ ἐμπόριο, διευκολύνο-ντας τὶς συναλλαγὲς μὲ τὴν Κόρινθο, Χαλ-κίδα καὶ Ἐρέτρια καὶ ἄλλες ἀποικίες. Ὁ Σόλων δὲν ἀπαγόρευσε μόνο τὴν ὑποθή-κη ἀνθρώπων, ἀλλὰ περιόρισε τὸν ἀριθμὸ στρεμμάτων γῆς, τὰ ὁποῖα ἕνα ἄτομο μποροῦσε νὰ κατέχει. Ἀπαγόρευσε στοὺς μεγάλους κατόχους γῆς νὰ ἐξάγουν σι-

τηρὰ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, βάζοντας τοὺς με-γάλο πρόστιμο. Ἐπίσης ἀπαγόρευσε τὴν ἐξαγωγὴ ὅλων τῶν δημητριακῶν προϊό-ντων, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ λάδι τῆς ἐλιᾶς.

Ὁ Σόλων ἀκύρωσε τοὺς νόμους τοῦ Δράκου, ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνον τῆς ἀνθρωπο-κτονίας καὶ κατήργησε τὴν θανατικὴ κα-ταδίκη, ἀπὸ ὅλα τὰ μικρὰ ἐγκλήματα.

Πολλοὶ ποὺ εἶχαν τιμωρηθεῖ μὲ τοὺς παλαιοὺς νόμους ἀποκαταστήθηκαν, λαμβάνοντας πλήρη δικαιώματα τοῦ πο-λίτη. Σύμφωνα μὲ αὐτὸν τὸν νόμο ἡ ἐξό-ριστη οἰκογένεια τῶν Ἀλκμεωνίδων, ἐπέ-στρεψε στὴν Ἀθήνα.

Οἱ νόμοι τοῦ νομοθέτη Σόλωνα ἦταν γραμμένοι σὲ ξύλινα τριγωνικὰ πινάκια, τὰ ὀνομαζόμενα κύρβεις καὶ ἐφυλάσσο-ντο πρῶτα στὴν Ἀκρόπολη καὶ ἀργότερα στὸ Πρυτανεῖο.

Ἐπίσης ἄλλαξε τὸ πολιτικὸ σύστημα, ἀπὸ Ὀλιγαρχία σὲ Τιμοκρατία, μὲ ἄλλα λόγια, μείωσε τὴν δύναμη τῶν εὐγενῶν καὶ ἔδωσε σπουδαιότητα στὴν οἰκονο-μικὴ δύναμη. Ἀναδιοργάνωσε τὸ συμ-βούλιο ἢ τὴν γερουσία (Βουλή) ἀπὸ 401 μέλη, τὰ ὁποῖα εἶχαν συνταχθεῖ ἀπὸ τὸν Δράκο (621 π.Χ.), καὶ τὰ ὁποία ἐκλέγο-νταν ἀπὸ τοὺς πολίτες. Μείωσε τὰ μέλη κατὰ ἕνα, στὰ 400, 100 ἀπὸ τὴν κάθε μία φυλὴ (ὑπῆρχαν τέσσαρες φυλές).

Ὅταν ὁ Σόλων ἔγινε ἄρχων, ὁ πλη-θυσμὸς τῆς Ἀττικῆς ἦταν χωρισμένος σὲ τρεῖς τάξεις, ποὺ συχνὰ ἔρχονταν σὲ δια-μάχες μεταξύ τους. Οἱ τρεῖς τάξεις ἦταν: οἱ Πεδιεῖς, οἱ Διάκριοι καὶ οἱ Παράλιοι. Ὁ

Ὁ Σόλων (638 - 559 π.Χ.)

Παναθηναϊκὴ ἀμφορά, δῶρο στοὺς νικητές.


Σόλων μεσολάβησε ἐπιτυχῶς, φέρνοντας σὲ τέλος τὶς βίαιες διαμάχες τους. Κατήρ-γησε τὰ ἀποκλειστικὰ δικαιώματα τῶν Εὐπατρίδων καὶ διένειμε τὸν πληθυσμὸ σὲ τέσσαρες κλάσεις, σύμφωνα μὲ τὸ εἰσόδημά τους.

Ἡ πρώτη τάξη, οἱ Πεντακοσιομέδι-μνοι, εἶχε τὸ λιγότερο πεντακόσιους με-δίμνους ἀπὸ σιτηρὰ ἢ κρασὶ ἢ λάδι, ὡς ἐτήσιο εἰσόδημα. Οἱ Ἱππεῖς, μὲ εἰσόδημα ἀπὸ τριακοσίους μεδίμνους καὶ πάνω, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἱκανοὶ νὰ διατηροῦν ἕνα πο-λεμικὸ ἄλογο. Ἡ τρίτη τάξη, οἱ Ζευγίται (κάτοχοι ἑνὸς ζεύγους βοδιῶν), μὲ ἑκατὸν πενήντα μεδίμνους καὶ πάνω, καὶ τέλος οἱ Θῆτες (μισθωτοὶ ἐργάτες), μὲ εἰσόδημα λιγότερο ἀπὸ ἑκατὸν πενήντα μεδίμνους. Μόνο οἱ τρεῖς πρῶτες τάξεις εἶχαν τὸ δι-καίωμα ψήφου καὶ μόνο ἀπὸ τὴν πρώτη τάξη μποροῦσαν νὰ κατέχουν τὰ ἀνώτατα δημόσια ἀξιώματα.

Ἡ τάξη τῶν Θετῶν ἀποκλείονταν ἀπὸ ὅλες τὶς δημόσιες θέσεις, ἀλλὰ μπο-ροῦσαν νὰ ψηφίσουν στὴν γενικὴ συνέ-λευση τοῦ λαοῦ καὶ εἶχαν ἐπίσης τὸ δι-καίωμα νὰ πάρουν μέρος, ὡς ἔνορκοι, σὲ δίκες. Δὲν μποροῦσαν νὰ ὑπηρετήσουν στὸν στρατὸ σὰν ὁπλίτες, ἀλλὰ μόνο σὰν ἐλαφρὰ ὁπλισμένος στρατός.

Οἱ Ἱππεῖς μποροῦσαν νὰ ἐκλεχθοῦν μόνο ἀπὸ τὶς δύο ἀνώτερες τάξεις καὶ οἱ ὁπλίτες ἀπὸ τὶς τρεῖς πρῶτες. Μόνον οἱ Θῆτες ἐλάμβαναν μισθὸ γιὰ δημόσιες ὑπηρεσίες, ὅλες οἱ ἄλλες κλάσεις ὑπηρε-τοῦσαν τὸ δημόσιο χωρὶς ἀποδοχές.

Σὲ ἐλαφρὰ ἀδικήματα, ὁ Σόλων ἔβαλε μικρὸ πρόστιμο. Ἐν ἀντιθέσει, ἔδωσε με-γάλα ποσὰ στοὺς Ὀλυμπιονίκες (500 δραχμές, μία ὁλόκληρη περιουσία γιὰ ἐκεῖνα τὰ χρόνια) καὶ στοὺς νικητὲς τῶν Ἰσθμῖων ἀγώνων, ἑκατὸ δραχμές. Στοὺς νικητὲς τῶν Παναθηναϊκῶν ἀγώνων, τοὺς ἀπένειμε ἑκατὸ ζωγραφισμένους ἀμφο-ρεῖς, γεμάτους λάδι.

Ἂν καὶ ὁ Σόλων ἦταν δίκαιος στὶς νο-μοθεσίες του, δὲν ἔκανε ριζικὲς ἀλλαγές, πιστεύοντας σύμφωνα μὲ τὰ δικά του λό-για ὅτι οἱ Θεοὶ δίνουν στὸν ἄνθρωπο ὅτι εἶναι δίκαιο γι’ αὐτόν. Κανένας δὲν ἦταν ἱκανοποιημένος μὲ τὶς νομοθεσίες του, οἱ φτωχοί, οἱ ὁποῖοι προσδοκοῦσαν ἀνακα-τανομὴ τῆς γῆς, ἀπογοητεύθηκαν καὶ οἱ πλούσιοι ἦταν δυσαρεστημένοι γιὰ τὰ δι-καιώματα ποὺ προσχώρησε στοὺς φτω-χούς.

Διατήρησε καὶ ἐπέκτεινε τὴν δύναμη τοῦ ἀρχαίου συμβουλίου τοῦ Ἀρείου Πά-γου, τὸ ὁποῖο εἶχε τὴν δικαιοδοσία σὲ θρησκευτικὰ ἀδικήματα καὶ φόνο ἐκ προμελέτης.

Οἱ μετέπειτα γενεὲς θεωροῦσαν τὸν Σό-λωνα πατέρα τῆς δημοκρατίας, γιατὶ ἀπε-λευθέρωσε τὸ ἄτομο ἀπὸ τὴν πολιτικὴ κυριαρχία τῆς ὀλιγαρχίας καὶ ἀπὸ τὰ οἰκονομικᾶ βάρη, δίνοντας πολιτικὰ δι-καιώματα στοὺς Θῆτες, γιὰ νὰ πάρουν μέρος στὸ συμβούλιο τῆς Ἐκκλησίας. Ταυτόχρονα ἔδωσε στὸ ἄτομο καινούρ-γιες ὑπευθυνότητες ὡς πολίτη, θεωρώ-ντας ἀτιμία, νὰ μὴν πάρει τὰ ὅπλα ἐνά-

ντια σὲ τυράννους καὶ σὲ ἐπαναστάσεις.Πρὶν ἀπὸ αὐτόν, οἱ διαθῆκες ἦταν

ἄγνωστες στὴν Ἀθήνα, τὴν περιουσία τοῦ ἀποθανόντος τὴν κληρονομοῦσαν οἱ συγ-γενεῖς. Ὁ Σόλων ἔδωσε ἐλευθερία στὸ ἄτομο, ἐπιτρέποντας νὰ διαχειρίζεται τὴν περιουσία του ὅπως ἤθελε, σὲ περίπτωση ποὺ δὲν εἶχε παιδί.

Ὁ Σόλων ἔβαλε τὰ θεμέλια τῆς βιομη-χανίας. Κάθε πατέρας ἔπρεπε νὰ μάθει στὸ παιδί του μία τέχνη, διαφορετικὰ τὰ παιδιά του δὲν θὰ ἦταν ὑπεύθυνα νὰ τὸν κοιτάξουν στὰ γεράματά του. Μὲ τὶς οἰκο-νομικὲς μεταρρυθμίσεις ἀνέπτυξε τὴν Ἀθηναϊκὴ βιομηχανία, φέρνοντας τεχνῖτες ἀπὸ τὴν Κόρινθο καὶ ἄλλες πό-λεις, ὑποσχόμενος νὰ τοὺς δώσει τὴν Ἀθηναϊκὴ ὑπηκοότητα.

Ὁ Σόλων ἦταν ἐπίσης ἔξοχος λυρικὸς καὶ ἐλεγειακὸς ποιητής. Ἦταν ὁ πρῶτος Ἀττικὸς ποιητὴς καὶ ἔγραψε ἰαμβικὰ καὶ ἐλεγειακὰ σὲ ἠθικά, πολιτικὰ καὶ κοινω-νικὰ ζητήματα. Οἱ ἐλεγεῖες του ἀριθ-μοῦσαν πάνω ἀπὸ πέντε χιλιάδες γραμ-μές. Στὶς πολιτικὲς ἐλεγεῖες, ἔγραψε γιὰ τὸ νησὶ τῆς Σαλαμίνας καὶ γιὰ τὸ πὼς διέ-γειρε τοὺς πολίτες τῆς Ἀθήνας νὰ ἐπανα-κτήσουν τὸ νησί.

Σὰν χαρακτήρας ὁ Σόλωνας ἦταν εἰλι-κρινής, μὲ καλοσύνη καὶ γενναιόδωρος. Χαρακτηρίζονταν ἀπὸ μετριοπάθεια καὶ τὸ σύνηθες ρητὸ τοῦ ἦταν «Μηδὲν ἄγαν» (τίποτα μὲ ὑπερβολή).

Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ σοφούς. Ἡ σοφία του καὶ ὁ εὐγενὴς πατριωτισμός του σημάδεψαν τὴν Ἀθηναϊκὴ πολιτεία, ὡς τὸ πρῶτο ἀληθινὸ παράδειγμα ἀνθρω-πισμοῦ.

Στὶς ἠθικὲς ἐλεγεῖες ἀνήκει καὶ τὸ ποί-ημά του, «οἱ παροτρύνσεις στὸν ἑαυτόν μου», καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ συχνὰ ἀναφε-ρόμενο ἀπόφθεγμα: «Γηράσκω δ’ αἰεῖ πολλὰ διδασκόμενος».

Ὅταν τελείωσε τὸ ἔργο του, ὁ Σόλων ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, λέγοντας στοὺς Ἀθηναίους νὰ μὴν ἀλλάξουν τίποτα ἐπὶ

δέκα χρόνια, ἢ σύμφωνα μὲ ἄλλη μαρ-τυρία γιὰ ἑκατὸ χρόνια. Δυστυχῶς ἔζησε γιὰ νὰ δεῖ τὸ σύνταγμά του νὰ ἀνατρέπε-ται ἀπὸ τὸν τύραννο Πεισίστρατο.

Ὁ Σόλων πρῶτα ἐπισκέφθηκε τὴν Αἴγυπτο, ἐρχόμενος σὲ ἐπαφὴ μὲ βασι-λεῖς καὶ ἱερεῖς, μαθαίνοντας τὴν ἱστορία τους. Οἱ ἱερεῖς τοῦ εἶπαν γιὰ τὸ νησὶ τῆς Ἀτλαντῖδος καὶ τὸν πόλεμο ποὺ οἱ Ἀθη-ναῖοι ἔκαναν ἐναντίον τοῦ νησιοῦ, ἐννέα χιλιάδες χρόνια πρίν. Ἀπὸ τὶς πληροφο-ρίες ποὺ τοῦ ἔδωσαν οἱ ἱερεῖς, ἄρχισε νὰ γράφει ἕνα ποίημα, ἀλλὰ πέθανε πρὶν νὰ τὸ τελειώσει. Μετὰ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, πῆγε στὴν Κύπρο καὶ ἀργότερα στὴν Λυδία, ὅπου καὶ συνάντησε τὸν βασιλιὰ Κροῖσο, στὶς Σάρδεις.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἱστορία τοῦ Ἡρόδο-του, ὁ Κροῖσος, ἀφοῦ τοῦ ἔδειξε τοὺς ἀμύθητους θησαυρούς του, τὸν ἐρώτησε ποιὸς ἦταν ὁ πιὸ εὐτυχισμένος ἄνθρωπος ποὺ εἶχε γνωρίσει, περιμένοντας ἀπὸ τὸν Σόλωνα ὅτι θὰ ἀνέφερε αὐτόν. Ὁ Σόλων ἀποφεύγοντας νὰ κολακεύσει τὸν βασι-λιά, ὀνόμασε δύο κοινοὺς Ἕλληνες, τὸν Ἀθηναῖο Τελαμόνα καὶ τοὺς Ἀργείους ἀδελφοὺς Κλεόβη καὶ Βίτωνα. Ὅταν ὁ Κροῖσος ἀπάντησε, ὅτι δὲν εἶχε λάβει ὕπ΄ ὄψιν του τὰ πλούτη του καὶ τὴν δόξα του, ὁ Σόλωνας τοῦ ἀπάντησε νὰ μὴν θεωρεῖ ἕναν ἄνθρωπο εὐτυχῆ, ἂν δὲν γνωρίζει πὼς τελείωσε ἡ ζωή του: «Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε» (Μὴν θεωρήσεις κανέ-να εὐτυχῆ, πρὶν γνωρίσεις τὸ τέλος του).

Ὁ Κροῖσος τότε περιφρόνησε τὸν Σό-λωνα, ἀλλὰ ὅταν ἀνετράπη ἀπὸ τὸν Κύρο καὶ ἦταν ἕτοιμος νὰ καεῖ στὴν πυρά, τὰ λόγια του Σόλωνα ἦλθαν στὸ μυαλό του καὶ φώναξε μὲ δυνατὴ φωνή, τρεῖς φορές: «Σόλων, Σόλων, Σόλων». Ὅταν ὁ Κῦρος ἐρώτησε νὰ μάθει τὴν παράξενη ἔννοια τῶν λόγων του καὶ ἔμαθε, διέταξε τοὺς ἀνθρώπους του νὰ σβήσουν ἀμέσως τὴν φωτιά, ἀλλὰ αὐτὸ ἀποδείχθηκε ἀδύνατο. Ὁ Κροῖσος ὅμως στάθηκε τυχερὸς καὶ σώθηκε ἀπὸ μίαν ἀπότομη καταρρακτώ-δη βροχή. Ὁ Κῦρος μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ γε-γονός, ἐπανέφερε τὸν Κροῖσο στὴν βασι-λεία του καὶ τὸν ἔκανε ἔμπιστο φίλο καὶ σύμβουλό του.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀπουσίας τοῦ Σόλωνα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, οἱ τρεῖς τάξεις εἶχαν ξαναρχίσει τὶς ἐχθροπραξίες μετα-ξύ τους.

Οἱ Πεδειεῖς (κάτοικοι τῶν πεδιάδων) εἶχαν ἀρχηγὸ τοὺς τὸν Λυκοῦργο, οἱ Πα-ράλιοι (κάτοικοι τῶν ἀκτῶν) τὸν Μεγα-κλή, ἀπὸ τὸ γένος τῶν Ἀλκμεωνίδων καὶ οἱ Διάκριοι (ὀρεινοί) τὸν Πεισίστρατο, ἐξάδελφο τοῦ Σόλωνα.

Ὅταν ὁ Σόλων ἐπέστρεψε στὴν Ἀθήνα, γύρω στὸ 562 π.Χ., προσπάθησε ἀνεπι-τυχῶς νὰ δώσει τέλος στὶς φιλοδοξίες τοῦ ἐξαδέλφου του Πεισιστράτου.

Πέθανε στὴν Κύπρο καὶ σύμφωνα μὲ τὴν διαθήκη του, οἱ στάχτες του σκορπί-στηκαν γύρω ἀπὸ τὸ ἀγαπημένο τοῦ νησὶ τῆς Σαλαμῖνος.

Ὁ βασιλιὰς Κροῖσος τῆς Λυδίας στὴν πυρά, προσφέρει θυσία πρὶν τὸν θάνα-

τό του. Ἀττικὴ ἐρυθρόμαυρη ἀμφορὰ τοῦ Μύσονα, 500 π.Χ.


ΟΜΕΝΤΑΤΑ (ΜΠΙΦΤΕΚΙΑ)ΥΛΙΚΑ500 γρ. κιμὰ 1 μπαγκέτα βουτηγμένη σὲ ἄσπρο κρασὶ1/2 κουταλάκι τοῦ γλυκοῦ φρεσκοτριμ-μένο πιπέρι1/2 κούτ. ἁλάτι ἀνακατεμένο μὲ 1 κούτ. λίγο λευκὸ κρασὶλίγοι σπόροι κουκουναριοῦ κόκκοι πιπεριοῦ2 κοῦπες βρασμένο κρασὶ μέχρι νὰ μείνει τὸ μισὸλίγη λαδόκολλα

ΕΚΤΕΛΕΣΗἈναμίξατε τὸν κιμὰ μὲ τὸ βουτηγμένο σὲ κρασὶ ψωμί. Τρίψτε τὰ μπαχαρικὰ καὶ βάλ-τε τα στὸ κρέας. Σχηματεῖστε μικρὰ μπι-φτέκια καὶ βάλτε μέσα τους τὸ κουκουνά-ρι καὶ τοὺς κόκκους τοῦ πιπεριοῦ. Βάλτε τα στὴ λαδόκολλα ἢ σὲ ἀλουμινόχαρτο καὶ μαγειρέψτε τα μαζὶ μὲ τὸ βρασμένο κρασί.

Ἀλεξάνδρα Παπά

ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Ζειά: Ἡ «ἀπαγορευμένη» τροφὴ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων

Ὁμάδα ἐπιστημόνων ἔφθασε εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, ὅπου εὕρισκες τότε ἀνθρώπους ἀπὸ ὅλες τὶς φυλές. Ἠρεύνησε προσεκτικὰ καὶ ἐδημοσί-ευσε τὸ 1922 τὸ πρῶτο σύγγραμμα διὰ τὶς ὁμάδες αἵματος καὶ τὶς ἰδιαιτε-ρότητες ἑκάστης. Οἱ Ἕλληνες εἶναι κατὰ πλειοψηφία «0» ὁμάδος καὶ οἱ ὑπόλοιποι «Α» ὁμάδος, οἱ Χάζαροι εἶναι «Β» ὁμάδος κ.λπ.

Ἀρχὰς τοῦ 1923 στέλνουν εἰς τὴν Θεσσαλονίκη ἕνα ζευγάρι ἰατρῶν διὰ νὰ ἐξετάσει τὴν διατροφὴν τῶν... Ἑλλήνων, ἐπηρεασμένη ἀπὸ τὸν Ἱπποκράτη, ὁ ὅποιος ἔλεγε εἰς τοὺς ἀσθενεῖς «φάρμακό σου εἶναι ἡ τροφή σου».

Ἄρα αὐτοὶ ἐσκέφθησαν, ἔχει καθι-ερώσει εἰς τὸν Ἕλληνα ὑγιεινὴ δια-τροφή, ποιὰ εἶναι ὅμως ἡ βασικὴ τρο-φή; Οἱ ἐρευνηταὶ κατέληξαν, σύντο-μα, ὅτι βασικὴ τροφὴ τῶν Ἑλλήνων εἶναι τὸ ψωμί. Τὸ ψωμὶ ὅμως τῶν Ἑλλήνων ἦταν ἀπὸ Ζειὰ καὶ ὄχι ἀπὸ σιτάρι. Εἷς τὰ χημικὰ ἐργαστήρια συ-νέκριναν γρήγορα ἀλεύρι ἀπὸ Ζειὰ καὶ Σιτάρι καὶ μέχρι τὸ 1926 διαπι-στώνουν ὅτι: Εἰς τὸν ἐγκέφαλο τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει ἕνας ἀδένας με-γέθους διδράχμου τὸν ὅποιον ὀνόμα-σαν «Ἀμυγδαλῆ» ἢ «Ἀμύγδαλα». Αὐτὸς ὁ ἀδὲν δημιουργεῖ τὴν μνήμην καὶ τὴν φαντασίαν εἰς τοὺς ἀνθρώ-πους μὲ 300 διαφορετικὲς πρωτεΐνες (Ἀμινοξέα). Αὐτὲς οἱ πρωτεΐνες διὰ νὰ συνδεθοῦν μεταξὺ των καὶ νὰ δημι-ουργήσουν τὰ συμπλέγματα τῆς μνή-μης καὶ νὰ διατηρηθοῦν αὐτὰ εἰς τὸν χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν,

μίαν κόλλα, διὰ νὰ κολλήσουν (λε-πτομέρειες περὶ μνήμης εἰς τὸ «Ἀφύ-πνισις»). Αὐτὴν τὴν κόλλα τὴν προ-σφέρουν οἱ τροφές μας καὶ τὴν ὀνο-μάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, ποὺ σημαίνει συγκόλλησις καὶ σταθερο-ποίησις τῆς μνήμης. Τὸ ψωμὶ ποὺ τρῶμε ἀπὸ τὸ Σιτάρι ἔχει τελείως δια-φορετικὲς πρωτεΐνες στηρίξεως ἀπὸ τὸ ψωμὶ ἀπὸ τὴ Ζειά. Ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται καὶ ἡ διαφορά τους.

Εἰς τὸ Σιτάρι ὑπάρχει ἄφθονη ἡ γλουτένη. Ἡ γλουτένη εἶναι μία ἰσχυρὴ κόλλα καὶ χρησιμοποιεῖται ὡς φυσικὴ κόλλα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων στὴν καθημερινὴ ζωή των. Ἡ γλουτέ-νη ὅμως ὡς πρωτείνη –στηρίξεως– (συγκόλλησις) τῶν πρωτεϊνῶν τοῦ ἐγκεφάλου διὰ τὴν δημιουργίαν τῆς μνήμης εἶναι καλὴ μέν, διότι δημι-ουργεῖ ἰσχυρᾶν μνήμην, ἀλλὰ περιο-ρισμένην, διότι συγκολλᾶ περισσότε-ρες πρωτεΐνες τῶν ἀπαιτουμένων καὶ περιορίζει τὸ ἀπόθεμα αὐτῶν. Ἀποτέ-λεσμα εἶναι νὰ περιορίζει τὴν μνήμην εἰς πολὺ λίγες εἰκόνες. Ἔτσι κατα-στρέφει τὴν φαντασίαν καὶ τὸ δημι-ουργικὸ πνεῦμα. Εἶναι δὲ ἐγκληματι-κή, διότι ἔμμεσα καταστρέφει τὴν ὑγείαν καὶ τὸ πνεῦμα, τὴν πρόοδον καὶ τὸν πολιτισμὸν τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ γλουτένη τοῦ σιταριοῦ καταστρέφει τὴν ὑγείαν, τὸ πνεῦμα, τὴν μεγαλο-φυΐαν, τὸν πολιτισμὸν τῆς ἀνθρωπό-τητος, διότι ὡς ἰσχυρὴ κόλλα ἐπι-κολλᾶται εἰς τὰ τοιχώματα ὅλων τῶν ἀγγείων ποὺ διέρχεται, πεπτικοὺς σωλῆνες, ἔντερα, φλέβες, ἀρτηρίες κ.λπ. Ἕνεκα τούτου παρακωλύει τὴν σωστὴν πέψιν, κενώσεις καὶ κυκλο-φορίαν τοῦ αἵματος, μὲ τὶς ἀντίστοι-χες ἐπιβαρύνσεις εἰς τὴν ὕγειαν. Εἰς τὸν ἐγκέφαλον ὡς πρωτεΐνη στηρίξεως κολλᾶ ἰσχυρὰ τὶς πρωτεΐνες τῆς μνή-μης μὲ ἀποτέλεσμα, ὅ,τι παραστάσεις καὶ ἰδέες ἐβίωσεν τὸ παιδὶ εἰς τὴν ἡλι-κίαν 3�7 ἐτῶν, ὅσο λανθασμένες καὶ ἂν εἶναι, ὅσο πιὸ δυνατὲς καὶ ξεκάθα-ρες ἀποδείξεις περὶ πλάνης του καὶ ἂν τοῦ παρουσιάσεις ἀργότερα, δὲν πρόκειται ὡς ἐνήλικας νὰ ἀπορρίψη τὶς ἀποθηκευμένες μνῆμες καὶ δοξα-σίες τοῦ περὶ Θεοῦ, πολιτικῆς, κ.λπ.

Δι’ αὐτὸ ἀκριβῶς οἱ θρησκεῖες, οἱ Δικτάτορες, οἱ ἔξουσιασταί μας μὲ διάφορα τεχνάσματα καὶ ὡραῖα λόγια προσπαθοῦν νὰ ποδηγετήσουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ μικρὴ ἡλικία καὶ ἐσοφί-στηκαν τὰ κατηχητικά, τὶς πολιτικὲς νεολαῖες. Οἱ Δικτάτορες καὶ οἱ Τρα-

πεζίτες εἰσήγαγον τὴν πολιτικὴν εἰς τὰ σχολεῖα μὲ πρόφασιν, δῆθεν, τὴν προπαρασκευὴν ἐνήμερων πολιτῶν, ἐνῶ στὴν οὐσία ἐκπαιδεύουν τυφλοὺς δούλους τοῦ τραπεζικοῦ συστήματος. Ὅποιος ἀπὸ ἐσᾶς πιστεύει εἰς τὴν ἀνεξάρτητον σκέψιν τῶν ἀνθρώπων, ἂς ἀγωνισθῆ διὰ τὴν κατάργησιν τοῦ συνδικαλισμοῦ εἰς ὅλα τὰ σχολεῖα, πλὴν πανεπιστημίων.

Ἑπομένως ἡ γλουτένη τοῦ σιταριοῦ εἶναι καὶ ἡ τροχοπέδη τῆς ἐξελίξεως καὶ τοῦ πολιτισμοῦ. Ταυτοχρόνως, τροχοπεδεῖ καὶ τὴν ἐλευθέραν σκέψιν καὶ πνευματικὴν ἄνοδον τοῦ ἄνθρω-που καὶ τὸν καθιστὰ δοῦλον τοῦ ἱερα-τείου, τοῦ κατεστημένου, διότι ἀγωνί-ζεται καὶ θυσιάζεται διὰ ἀξίες ποὺ τοῦ ἐνέπνευσαν τὰ ὀργανωμένα συμφέ-ροντα καὶ ὄχι ἡ φύσις. Εἶναι ὅλοι οἱ ἀγῶνες τοῦ ἐναντίον τῶν φυσικῶν νό-μων. Ἀντίθετα ἡ πρωτεΐνη στηρίξεως τῆς Ζειᾶ (πληθυντικὸς Ζειαί) δι-ασπᾶται ἀπὸ τὰ ἔνζυμα καὶ ἀφομοιώ-νεται σὰν καλὴ τροφὴ ἀπὸ τὸν ὀργα-νισμό. Αὐτὸ τὸ χαρακτηριστικό της τὴν κάνει πολύτιμη εἰς τὸν ἀνθρώπι-νο ὀργανισμό. Διότι ἐνῶ χρησιμεύει ὡς πρωτεΐνη «στηρίξεως» (συγκόλλη-σις – σταθεροποίησις) εἰς τὶς πρω-


τεῖνες μνήμης τοῦ ἐγκεφάλου, δὲν μπλοκάρει αὐτόν, δὲν δημιουργεῖ σταθερὲς καὶ ἀναλοίωτες ἐνώσεις σὰν βαρύδια στὸν ἐγκέφαλον, ὡς ἡ γλου-τένη τοῦ σιταριοῦ, καὶ ἀφήνει τὸν ἐγκέφαλο νὰ λειτουργῆ ἐλεύθερα νὰ συλλαμβάνη, νὰ σκέπτεται νέες ἰδέ-ες, δοξασίες, νὰ δημιουργεῖ ὄνειρα, φαντασία, ἐπιστήμη, κ.λπ.

Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τὸ ἐγνώριζαν πολὺ καλὰ αὐτό, δι’ αὐτὸ ἐκτρέφοντο μόνο μὲ Ζειὰ ἐγνώριζαν ὅτι ἡ Ζειὰ τρέ-φει τὸ πνεῦμα. Αὐτὸ μᾶς τὸ λέει ὁ Αἰσχύλος εἰς τὸ ὕμνον τοῦ πρὸς τὴν Δήμητρα: «Δήμητερ ἡ θρέψασα τὴν ἔμην φρένα εἶναι μὲ ἄξιον τῶν σῶν μυστηρίων»

Ἐπίσης δὲν φράσσει τὰ ἀγγεῖα ποὺ διέρχεται, φλέβες, ἀρτηρίες, κ.λπ. Δὲν παρουσιάζει τὶς πολλὲς ἀσθένειες ποὺ παρουσιάζει ἡ γλουτένη. Ἐπὶ πλέον ἡ Ζειὰ περιέχει ἄφθονη βιτα-μίνη Ο καὶ πολλὰ ἰχνοστοιχεία ποὺ χρειάζεται ὁ ὀργανισμός μας, σὺν τὸ ἀμινοξὺ «Λυσίνη» τὸ πολυτιμώτατο συστατικὸν διὰ τὸν ὀργανισμό μας, ποὺ σήμερα οἱ ἄνθρωποι τὸ ἀγορά-ζουμε πανάκριβα ὡς συμπλήρωμα τῆς διατροφῆς μας, ἐνῶ θὰ τὸ εἴχαμε ἀπὸ τὸ ψωμὶ τῆς Ζειᾶς δωρεάν.

Ἡ Ζειά: 1.� Βοηθάει στὴν ἀπορρό-φησιν τῶν θρεπτικῶν συστατικῶν (c�, �g) κ.ἄ. 2.� Καταστέλλει τὶς φλεγ-μονὲς ποὺ χρονίζουν στὸν ὀργανισμὸ καίκαταστρεφουν τὰ ὑγιῆ κύτταρα. 3.� Καταστέλλει τὰ ἔνζυμα τοῦ καρκι-νικοῦ κυττάρου (ἐμποδίζει την ἀνά-πτυξιν καὶ μετάστασιν τοῦ καρκίνου). 4.� Περιέχει τὸ βασικὸ ἀμινοξὺ Λυσί-νη (Lyci�) ποὺ ἐνισχύει το ἀνοσοποι-ητικὸ σύστημα καὶ εἶναι τὸ βασικὸ στοιχεῖο στὴν βιοχημικὴ λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου.Ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρῳ τὰ ἀρτοπαρασκευάσματα ἀπὸ ἀλεύρι

Ζειᾶς εἶναι εὔγεστα καὶ ἀσυγκρίτως νοστιμότερα ἀπὸ τὰ ἀντίστοιχα μὲ ἀλεύρι σιταριοῦ. Ἐὰν δὲ φᾶτε ψωμὶ ἢ μακαρόνια ἀπὸ Ζειὰ θὰ ἐρωτήσετε, τὸν κρέμασαν οἱ Ἕλληνες αὐτὸν ποὺ τοὺς ἐστέρησε αὐτὴν τὴν ἀσύγκριτη ἀπόλαυσιν;

Θὰ πάρετε τὴν ἀπάντησιν ὅτι, τοῦ στήνουν συνεχῶς ἀνδριάντες σὲ πλα-τεῖες, στὴν Βουλή, καὶ δίδουν τὸ ὄνο-μά του στὶς λεωφόρους γιὰ νὰ μὴν τὸ ξεχάσουν ποτέ. Καὶ τότε θὰ διερω-τηθῆτε, τὶ φταίει; Νὰ φταίει ἄραγε ἡ μεγάλη πανουργία καὶ ἐμπειρία τῶν κοσμοκρατόρων μόνον, ἢ μήπως ἡ δουλικότης τῶν μωροφιλόδοξων καὶ λοιπῶν ὀργανωμένων στὶς μυστικὲς ἑταιρεῖες των; Νομίζω πὼς ὅλα αὐτὰ δὲν θὰ ἤσαν ἀρκετὰ νὰ τυφλώσουν τὸν λαό μας καὶ δὲν θὰ ἐπετύγχανον, ἐὰν δὲν ὑπῆρχε τὸ ἀκαλλιέργητο, τὸ πρωτόγονο ΕΓΩ του, τὸ ὅποιο ἀντιδρᾶ σκληρὰ καὶ δὲν δέχεται τὸ ἀντίθετο, ὅσο καθαρὰ καὶ ἂν ἀποδείξης τὴν πλάνην του. Μὲ τὸ ἀκαλλιέργητο ΕΓΩ δὲν δύναται νὰ παραδεχθῆ ὅτι οἱ γο-νεῖς του ἐπλανήθησαν, διότι τότε αἰσθάνεται ὅτι μειώνεται ἡ προσωπι-κότης του καὶ τὸ κύρος του, ἐνῶ τὸ καλλιεργημένο ΕΓΩ, ὅταν πεισθῆ ὅτι ἐπλανήθη τὸ παραδέχεται ἀμέσως μὲ ψηλὰ τὸ κεφάλι καὶ ὑπερήφανα, διό-τι ἔτσι νοιώθει ὅτι εἶναι ἰσχυρό, ἐπειδὴ ἐπεβλήθη τῶν ἐνστίκτων καὶ τῆς μι-κροπρέπειας.

Ἐρευνώντας ἡ ἐπιτροπή, ποὺ ἀνα-φέραμε πιὸ πάνω, τὸ διαιτολόγιο τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἔμεινε ἔκπληκτος. Οἱ ἀρχαῖοι δὲν ἔτρωγαν ψωμὶ ἀπὸ σι-τάρι. Τὸ σιτάρι τὸ εἶχαν ὡς τροφὴ τῶν ζώων καὶ τὸ ὀνόμαζαν πυρρό. Ἔτρω-γαν μόνον ψωμὶ ἀπὸ Ζειὰ ἢ Κριθάρι καὶ ἐν ἀνάγκη μόνον ἀπὸ κριθάρι ἀνάμεικτο μὲ Σιτάρι. Ὁ Μέγας Ἀλέ-

ξανδρος ἔτρεφε τὴν στρατιάν του μόνο μὲ Ζειά, διὰ νὰ εἶναι οἱ ἄνδρες τοῦ ὑγιεῖς καὶ πνευματικὰ ἀνεπτυγμένοι. Ἂν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔτρωγαν ψωμὶ ἀπὸ σιτάρι δὲν θὰ εἶχαν τόσο ὑψηλὴν πνευματικὴν ἀνάπτυξιν.

Μόλις οἱ κοσμοκράτορες ἐδιάβα-σαν αὐτὴν τὴν ἔκθεσιν τῆς ἐπιτροπῆς, δίδουν ἐντολὴ τὸ 1928 νὰ ἀναιρεθῆ ἀμέσως ἡ καλλιέργεια Ζειὰς στὴν Ἑλλάδα, καὶ μόνον στὴν Ἑλλάδα. Διὰ νὰ μειώσουν μὲ τὸ σιτάρι τὴν πνευμα-τικὴν ἀνάπτυξιν τῶν Ἑλλήνων, μειώ-νοντας τὴν ἀντίληψίν τους καὶ ὀργα-νώνοντας ταπεινὴν ἐκπαίδευσιν τῶν παιδιῶν τους καὶ διδάσκοντας τὶς πο-λιτικές τους εἰς τὰ σχολεῖα καὶ πολιτι-κοποιοῦντες τα εἰς τὰ κόμματα ποὺ αὐτοὶ ἐλέγχουν ἀπόλυτα, γιὰ νὰ πο-δηγετήσουν πλήρως εἰς πρώτον χρό-νον τοὺς Ἕλληνας. Ἐνῶ τώρα ἀνα-μειγνύοντάς τους μὲ ἀλλοδαπούς, θέ-λουν νὰ τοὺς ἐξαφανίσουν τελείως. Ναὶ ἄλλα πῶς θὰ τὸ ἐπιτύχουν αὐτό;

Ἀμέσως δίδουν ἔντολην εἰς τὸν τέ-κνον των τὸν Βενιζέλο νὰ ἐπιστρέψη στὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ ἐξαφάνιση τὴν Ζειά. Ὁπότε βλέπουμε τὸν Βενιζέλο νὰ ἐπιστρέφη στὴν Ἑλλάδα μετὰ ἀπὸ 8 χρόνια αὐτοεξορίας του, νὰ ἀνα-σκουμπώνεται καὶ νὰ ὁρμᾶ σὰν λέων κατὰ τῆς Ζειᾶς. Μέσα σὲ 60 χρόνια μόνον ἠλλοίωσαν τὴν πνευματικὴν ὑπεροχήν του σκέπτεσθαι τῶν Ἑλλή-νων, τοὺς ἔκαναν ἀδιάφορους, ἄβου-λους, μὲ μετρίαν ἀντίληψιν καὶ φιλά-σθενους καὶ τώρα μὲ τοὺς ἀλλοδα-ποὺς ἐπιδιώκουν τὸν πλήρη ἐξαφα-νισμὸ τῆς φυλῆς των, ἐνῶ συγχρόνως ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολλάρια οἱ φιλεύσπλαχνοι διὰ νὰ μὴν ἐξαφα-νισθοῦν οἱ ὀχιές, κόμπρες, πάντα καὶ ἄλλα ζῶα καὶ ἑρπετά.

Ὅλα τὰ ἀνωτέρω περὶ Ζειάς, γλου-τένης καὶ σωστῆς διατροφῆς μὲ λε-πτομέρειες καὶ τᾶς παραμέτρους ὅλων αὐτῶν καὶ τὴν ὑγιεινὴν θὰ τὰ βρῆτε εἰς τὰ ἐμπνευσμένα καὶ καλο-μελετημένα βιβλία «Τὸ Ὅλον καὶ τὸ ΌΛ�ΟΝ» ἕνα βιβλίο γιὰ τὴν «ΊΑΣΗ», τοῦ πρωτοποριακοῦ μελετητῆ Μιχά-λη Γρηγορίου..

Πρὸς τὸ τέλος τοῦ 1928 ὁ «Ἐθνάρ-χης» μας Βενιζέλος, προφανῶς μετὰ ἀπὸ κάποια ἐντολή, μὲ τῆς Ἀμύνης τὰ Παιδιά, τυφλὰ εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν κρίσιν, καὶ διψασμένα τὸ πὼς νὰ εὐχαριστήσουν καλλίτερα τὸν ἄρχη-γον των ἐκήρυξαν τὸν πόλεμον κατὰ τῆς Ζειᾶς καί, ἐφορμήσαντες ἀκατα-μάχητοι, ἐνίκησαν νίκην λαμπρᾶν καὶ εἰς βραχύτατον χρόνον 4 ἐτῶν δὲν ὑπῆρχε εἰς τὴν Ἑλλάδα οὔτε ἕνα σπυρὶ Ζειᾶς γιὰ σπόρο. Εἶπαν εἰς τὸν λαὸ ὅτι ἡ Ζειὰ εἶναι ζωοτροφή, δι’ αὐτὸ τὰ λεξικὰ τὴν γράφουν ἔκτοτε ζωοτροφὴ καὶ ὅτι εἶναι βλαβερὴ στὴν ὑγεία. Αὐτὸ τὸ πρόβαλαν ἔντονα τὰ ΜΜΕ καὶ σὲ 4 χρόνια ἐξηφανίσθη ἡ Ζειά.


Ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἐγκατέλειψαν τὴν Ζειὰ μόνον ἕνας ἀπὸ ὅλους κράτησε σπόρο Ζειᾶς. Καὶ σήμερα 2010 καλ-λιεργεῖ Ζειὰ μόνον ἕνας ὁ Γ.Α. εἰς ἕνα χωριὸ καὶ κατασκευάζει μακαρόνια ἀπὸ ἀλεύρι Ζειᾶς, τὰ ὅποια εἶναι ὑπερβολικὰ νοστιμώτερα ἀπὸ τὰ μα-καρόνια τοῦ σίτου. Τὴν ἐπίθεσίν του κατὰ τῆς Ζειᾶς ὁ «ἐθνάρχης» μας τὴν ἤρχισε μὲ τὴν ἀθρόα εἰσαγωγὴν ἀλεύ-ρων σίτου ὑπὸ τῶν φίλων του. Οἱ φίλοι του ἔγιναν πάμπλουτοι καὶ ἐξέσπασε τότε τὸ μέγα διὰ τὴν ἔποχην καὶ γνωστὸ ὡς «Σκάνδαλο τῶν ἀλεύρων». Μέσα εἰς 4 χρόνια οἱ Ἕλληνες εἶχαν ξεχάσει τὴν Ζειὰ τελείως καὶ οἱ φίλοι τοῦ Βενιζέλου ἔγιναν δισεκατομμυρι-οῦχοι ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴ τῶν ἀλεύρων τοῦ σίτου. Ἂν σήμερα θελήσετε νὰ ἐπαναλάβετε αὐτὸ γιὰ τὸ σιτάρι ἢ κρι-θάρι ἢ κάτι ἄλλο, δὲν θὰ τὸ πετύχετε οὔτε σὲ 50 χρόνια. Τόσο πολὺ εἶχε τυ-φλώσει καὶ πειθαρχήσει ὁ Βενιζέλος τοὺς ὀπαδούς του.

Αὐτὸ βέβαια εἶναι ἐχθρικὴ ψυχο-λογία. Θέλουν τοὺς ὀπαδοὺς τοὺς τε-λείως τυφλοὺς στὴν σκέψιν καὶ δού-λους. Καὶ δὲν ἤρκεσθη μόνον εἷς τὴν ἐξαφάνισίν του σπόρου ὃ “ἐθνάρχης” μᾶς, ἐπέτυχε νὰ σβήση τὴν Ζειὰ ἀπὸ τὴν μνήμην καὶ τὴν γλώσσαν τῶν Ἑλλήνων. Αὐτὸ θὰ πῆ τέλειον ἔγκλη-μα.

Ἀποδείξεις: Ἐσεῖς ἐγνωρίζατε τὴν λέξιν Ζειὰ πρὶν λίγα χρόνια, ὅταν ἤρχισε νὰ προβάλεται ἀπὸ ἐμᾶς στὰ κανάλια; Εὐρήκατε τὴν λέξιν σὲ λε-ξικὸ ποὺ συντάχθηκε μετὰ τὸ 1930; Δὲν θὰ τὴν εὔρητε, μὴν ψάχνετε. Ἄλλα καὶ ἂν κάπου τὴν εὔρητε, θὰ τὴν ἐξήγει ὡς ζωοτροφή... Μόνον εἰς τυχὸν ἀνατυπωθέντα παλαιὰ λεξικὰ θὰ τὴν εὔρητε, ἢ εἰς τὸ τῶν Ἄγγλων «LINDELL SCΟΤΤ», τὸ ὁποῖον δὲν τὴν ἐξηγεῖ σωστά. Εἰς τὸ «ΗΛΙΟΣ» ποὺ εἶναι πιὸ ἐνήμερο καὶ σοβαρὸ λεξικὸ γράφει: Ζειὰ ἢ Ζέα... τὴν Ζέαν τὴν μάιδα ποὺ εἶναι ὁ γνωστὸς ἀραβόσι-τος καὶ κοινῶς ἀραποσίτι. Ἀραβόσι-τος ὅμως εἶναι κοινῶς τὸ Καλαμπόκι. Ἡ Ζειὰ ὅμως ὡς φυτὸ εἶναι κάτι σὰν σιτάρι καὶ κριθάρι, δὲν ἔχει καμμία σχέσιν στὴν ὄψιν μὲ τὸ καλαμπόκι, ἄλλα καὶ τὸ σπυρί του εἶναι ὡς τοῦ σι-ταριοῦ πιὸ πεπλατυσμένο καὶ χον-δρό.

Ἡ Ζειὰ μὲ τὸν Σῖτον εἶναι ὅπως ἡ νερατζιὰ μὲ τὴν πορτοκαλιά. Ἂν ἀπὸ ἀπόστασιν 50�100μ. κοιτάζεις τὴ νε-ρατζιὰ εἶναι ὅμοια μὲ τὴν πορτοκα-λιά. Καὶ τὸ νεράτζι μὲ τὸ πορτοκάλι, ἐνῶ ἐξωτερικῶς εἶναι ὅμοια, εἰς τὴν πραγματικότητα ἔχουν μεγάλες δια-φορὲς εἰς τὰ συστατικὰ των. Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς σπό-ρους τῆς Ζειᾶς καὶ τοῦ Σιταριοῦ. Δὲν θὰ ἔκανε ὁ Ἰ. Πασσᾶς αὐτὸ τὸ λάθος, ἐὰν δὲν ἐξηφάνιζε καὶ τὴν βιβλιογρα-φία περὶ Ζειᾶς ὁ «ἐθνάρχης» μας, ὅπως ὁ Σαοὺλ � Παῦλος τὴν βιβλιο-

γραφία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.Ἐκεῖ ὅμως ποὺ ἔμεινα ἐμβρόντη-

τος εἶναι ὅταν διάβασα τὴν «Ὀδύσ-σεια» ραψωδία Δ (4)�603�604, τὸ ἀρχαῖο: «ᾧ ἔνι μὲν λωτὸς πολὺς, ἐν δὲ κύπειρον πυροί τε ζειαί τε ἰδ’ εὐρυ-φυὲς κρῖ λευκόν».

Ὁ Κ. Δούκας ἑρμηνεύει: «ὅπου ὑπάρχει τριφύλλι πολύ, καὶ κύπερι, καὶ σιτάρια καὶ ζωοτροφὲς κι εὐρύ-φυτο κριθάρι λευκό». Πῶ! Πῶ!... Ὁ κ. Δούκας ὁ ἐκλεκτώτερος ἑρμηνευτὴς ἔκανε λάθος; Ἐνῶ οἱ Ἕλληνες χρησι-μοποιοῦσαν πυροὺς (σιτάρια) γιὰ ζω-οτροφὲς καὶ τὴν ζειὰ γιὰ ψωμί, ἑρμή-νευσε τὴν ζειὰ ὡς ζωοτροφές, διότι ὁ Βενιζέλος εἶχε ἐξαφανίσει ἀπὸ τὴν βι-βλιογραφίαν καὶ ἀπὸ τὴν μνήμην τῶν Ἑλλήνων τὴν ζειὰ ἢ ζέα. Τὸ δημητρι-ακὸ Ζειὰ ἡ φύσις τὸ ἔδωρισε εἰς τοὺς λαοὺς τοῦ Αἰγαίου. Ἀργότερα οἱ Ἕλληνες μετανάστες τὸ μετέφεραν καὶ εἰς ἄλλες χῶρες. Τὸ σιτάρι ἦτο φυσικὸ δημητριακὸ τῶν βορείων πε-ριοχῶν. Οἱ Ἕλληνες τὸ ἔφεραν εἷς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐκαλλιέργησαν ὡς ζω-οτροφή, ἀρκετὰ χρόνια πρὸ τοῦ Τρω-ικοῦ Πολέμου, ὅταν ἤρχισαν τὸ ἐμπό-ριο μὲ τὶς βορεῶς τοῦ Εὐξείνου Πό-ντου χῶρες. Οἱ Βόρειοι λαοὶ ἀντὶ χρη-μάτων, ποὺ δὲν εἶχαν, ἐπλήρωναν τὰ εἴδη ποὺ ἠγόραζαν ἀπό τους Ἕλλη-νας ἔμπορους μὲ σιτάρι καὶ ἔτσι ἦλθε εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ σιτάρι.

Εἰς τὸ διαδίκτυο, ἐὰν γράψετε τὴν λέξιν «Ζειά», θὰ ἐκπλαγεῖτε. Θὰ δια-βάσετε πάρα πολλά, εἰς τὴν παρά-γραφο «ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ» (ὕμνοι Ὀρφέως, Ὁμη-ρικὰ ἔπη, Μύθοι), διαβάζουμε: «Ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν ὀνομαζόταν καὶ Ζείδωρος, διότι ἐπὶ τοῦ ἐδάφους της ἐκαλλιεργεῖτο ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐλαία καὶ τὸ δημητριακὸ ζειά. Τὸ ζειὰ μὲ τὸ ζήτα δηλώνει ζωή, μὲ τὸ ἔψιλον γιώτα τὴν μακρὰ πορεία καὶ μὲ τὸ ἄλφα ποὺ

εἶναι τὸ πρῶτο στοιχεῖο τὸ ἄριστον, τὴν παρουσία τοῦ Αἰθέρα (τὸ στοιχεῖο ποὺ βρίσκεται παντοῦ καὶ δομεῖ τὰ πάντα εἶναι ὁ Αἰθέρας), ἄρα ζειὰ ση-μαίνει μακροζωία». Τὴν Ζειὰ φορτω-εκφόρτωναν ἀπὸ ἕνα λιμάνι τοῦ Πει-ραιῶς ποὺ ἐξ αὐτῆς ἔλαβε τὸ ὄνομα Ζέα, καὶ μέχρι σήμερα τὸ λιμάνι ὀνο-μάζεται Ζέα. Καὶ τώρα πῶς ἐπεβλήθη ἡ ζειὰ νὰ ἑρμηνεύεται εἰς ὁρισμένα λεξικὰ ὡς ζωοτροφή. Εἰς τὸ διαδίκτυο χειριζόμενοι τὴν λέξιν «Ζειά» εἰς τὴν ΙΛΙΑΔΑ � ραψωδία Ε, στίχοι 121�240 διαβάζουμε: «...παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι ἑστᾶσι κρῖ λευκὸν ἐρε-πτόμενοι καὶ ὀλύρας» (195).

Πιὸ κάτω ὁ μεταφραστής, ἐλαφρά τῂ συνειδήσει, ἢ καλοπληρωμένος μεταφράζει: «...εἰς κάθε ἁμάξι εἶναι σιμὰ ζευγαρωτὰ πουλάρια, στέκουν καὶ τρώγουν τὴν ζειὰ καὶ τὸ λευκὸ κριθάρι». Ἐδῶ δολοφονεῖται ἡ Ζειά, διότι ὁ μεταφραστής, μεταφράζει τὴν ζωοτροφὴ «ὄλυρας» εἰς «ζειά». Οἱ με-ταγενέστεροι ἀντιγράφουν ἀπὸ αὐτὸ ζειὰ = ὄλυρας = ζωοτροφή, ἐνῶ ὁ Ὅμηρος ἐγνώριζε καὶ τὰ δυό, ζειὰ καὶ ὄλυρας, καὶ ἔγραφε πάντα τὸ ὀρθόν, αὐτὸ ποὺ ἤθελε καὶ ἔπρεπε νὰ διδά-ξη. Ἐδῶ γράφει σαφῶς: «κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας». Ὄχι ζειά, ὅπως ἐλαφρὰ τὴν συνείδησιν καὶ βα-ρυτάτην ἄγνοια γράφουν οἱ μεταφρα-σταί.

Ἀπὸ τὶς ἔρευνες ποὺ ἔκανα, κατέ-ληξα ὅτι ὀλύρα ὠνόμαζαν τὸν σημε-ρινὸν Ὄροβον κοινῶς ρόβην ἢ τὸ ρόβι. Πρόκειται διὰ τὴν πιὸ δυνατὴ καὶ ἀγαπητὴ εἰς τὰ ζῶα τροφή. Ὁμοιά-ζει μὲ τὸ βίκο (ἄγρια ράκα). Εἶναι ἡ πιὸ θρεπτικὴ τροφὴ τῶν ζώων, ἄλλα εἶναι βλαβερὴ διὰ τὸν ἄνθρωπον. Ἡ ὀλύρα ἐκαλλιεργεῖτο ἀπὸ ἀρχαιοτά-των χρόνων εἰς τὴν Ἑλλάδα ὡς ζωο-τροφή. Ἦτο μεσογειακὸ φυτὸ (Λεξικὸ «ΗΛΙΟΣ», λῆμμα Ὄροβος). Εἶναι λο-γικὸν νὰ κατάληξη μὲ τὸν χρόνο ἡ ὀλύρα εἰς ὄροβο. Εἰς τὸ λεξικὸ «LINDELL SCΟΤΤ» θὰ τὴν βρῆτε ὡς Σίκαλιν ἡ Ἀγριοσίκαλιν, αὐτὴν τὴν σύγχυσιν ἐκαλλιέργησαν οἱ φιλέλλη-νες... διὰ νὰ ξεχάσουμε τὴν Ζειά. Ἡ Ζειὰ καλλιεργεῖται σήμερα εἰς πολλὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ εἰς τὸν Κα-ναδὰ εἰς μεγάλην ἔκτασιν, φέρει δὲ ὄνομα ἀνάλογο τῆς γλώσσης ἑκάστης χώρας. Οἱ Ἰταλοὶ τὴν ὀνομάζουν F�r�, οἱ Γερμανοὶ Di�g��, κ.τ.λ. Οἱ Ἕλλη-νες εἰσάγουμε σήμερα ἀλεύρι Ζειὰ ἀπὸ τὴν Γερμανία μὲ τὸ ὄνομα Ντίν-γκελ, ὡς μὴ περιέχον γλουτένη, ἀντὶ 6,45 Εὐρώ, ἤτοι τὸ ἀγοράζουμε Δέκα φορὲς ἀκριβώτερα ἀπὸ τὸ σιταρένιο.

ΠΗΓΗ: Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗΣ «Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ»

ΣΣ. 443-451


Συγκλονιστικὲς οἱ μαρτυρίες ἀπὸ τὸν ρόλο τῶν Ἑβραίων στὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821.Μὲ τὸ ξέσπασμα τοῦ Ἐθνικοαπε-

λευθερωτικοῦ ἀγώνα τοῦ 1821, ἡ μι-σελληνικὴ στάση τῶν Ἑβραίων φθά-νει στὸ ἀποκορύφωμά της. Ἑβραῖοι λειτουργοῦν σὰν κατάσκοποι καὶ προδίδουν τὶς ἐπαναστατικὲς κινή-σεις, ἐνῶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις λαμ-βάνουν μέρος καὶ σὲ ὁμαδικὲς σφα-γές.

Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1822, 600 Ἑβραῖοι ποὺ ἀποτελοῦσαν τμῆμα τοῦ στρατοῦ τοῦ Πασᾶ Ἀβδοὺλ Ἀμπούδ, κατέ-στρεψαν τὴ Νάουσα καὶ δολοφόνη-σαν ἑκατοντάδες κατοίκους της.

Ἔντονη ἐπίσης ὑπῆρξε ἡ συμμε-τοχὴ τῶν ἑβραίων στὴν καταστροφὴ τῆς Χίου, τὴν ὁποία οἱ ἴδιοι παρασκη-νιακὰ ὑποκίνησαν, στοχεύοντας νὰ ἐπιδοθοῦν στὴν λεηλασία τῶν πλού-σιων ἐργαστηρίων τοῦ νησιοῦ. Μαρ-τυρίες ἀναφέρουν ὅτι τὸ μίσος τῶν Ἑβραίων κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ πλη-θυσμοῦ ἦταν τέτοιο, ὥστε ὄχι ἁπλὰ φόνευαν ἀλλὰ καὶ διαμέλιζαν τὰ πτώ-ματα τῶν Ἑλλήνων. Ἀνάλογη ἦταν ἡ συμπεριφορὰ τῶν Ἑβραίων καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς τοῦ ἑλλαδικοῦ χώ-ρου. Κατὰ τὴν ταραγμένη ἐκείνη πε-ρίοδο οἱ Ἑβραῖοι ὄχι μόνο καταλη-στεύουν ἢ δολοφονοῦν τὸν Ἑλληνι-σμό, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐξουσιάζουν.

Μετὰ τὴν ἀποτυχία τοῦ Ἑβραίου τραπεζίτη καὶ οἰκονομικοῦ παράγο-ντα τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας Ναζῆ Ἰωσὴφ (ἢ Νόσση) νὰ ἱδρύσει ἰουδαϊκὴ ἑστία στὴν Παλαιστίνη, ὁ σουλτάνος θὰ τοῦ παραχωρήσει τὴ διοίκηση πολλῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου καὶ ἰδίως τῆς Νάξου, τῆς Μήλου καὶ τῆς Ἄνδρου, ἀπονέμοντάς του τὸν τίτ-λο τοῦ Δούκα. Τὸ παρασκήνιο τῆς ἀναθέσεως τῆς διοικήσεως τῶν Κυ-κλάδων ἀπὸ τὴ δυναστεία τοῦ Κρί-

σπη, ἐπιτύγχανε τὴν ἀφύπνιση τῶν Ἑλλήνων καὶ κατέστησε τὶς ἐπανα-στατικὲς διεργασίες περισσότερο ὁρα-τές. Τότε ἀκριβῶς οἱ Τοῦρκοι, προ-κειμένου νὰ προλάβουν ἔγκαιρα τὸ ἐπαναστατικὸ ξέσπασμα τῶν Ἑλλή-νων, ἀνέθεσαν στὸν Νάσση, ὁ ὁποῖος χαρακτηριζόταν γιὰ τὴ δολιότητά του, τὴν διοίκηση, μὲ στόχο νὰ ἐξαπατή-σουν τοὺς Ἕλληνες καὶ νὰ τοὺς κα-τευνάσουν. Ἡ τοποθέτηση τοῦ Νάσση στὴ θέση αὐτή, ἔγινε κατόπιν ἐντολῆς τοῦ ἴδιου τοῦ σουλτάνου Σελίμ, εὐνο-ούμενος τοῦ ὁποίου ἐτύγχανε ὁ βα-θύπλουτος Ἑβραῖος.

Ὁ Σελίμ, τοποθέτησε τὸ Νάσση στὴ θέση τοῦ διοικητῆ, κατόπιν δωροδο-κίας του. Μέχρι τὸ θάνατό του ἀφαί-μαξε στὴν κυριολεξία τὰ Κυκλαδίτικα νησιά, ἀφοῦ ὅπως ἀναφέρεται στὸ βι-βλίο τοῦ Π. Ζερλέντου «Ἰωσὴφ Νάζης Ἰουδαῖος Δοῦξ τοῦ Αἰγαίου Πελά-γους, 1566�1579», εἰσέπραττε ὡς φόρο 15.000 δουκάτα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀποδίδονταν στὸν σουλτάνο μόλις 2.000. Εἶχε δηλαδὴ ὑπερδιογκώσει τὸ φόρο, προκειμένου νὰ θησαυρίσει ἀκόμη περισσότερο, ὑποβάλλοντας τὸν ὑπόδουλο Ἑλληνισμὸ σὲ δυσβά-στακτα βάρη... Τὸ ἐπαναστατημένο γένος εἶχε ἀντιληφθεῖ τὸν ρόλο τῶν Ἑβραίων καὶ τοὺς μισοῦσε ἀκόμη περισσότερο καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Τούρκους, ὁρκιζόμενο νὰ ἐκδικηθεῖ, ἕνα συναίσθημα τὸ ὁποῖο ἀμέσως μετὰ τὸν ξεσηκωμὸ δὲν ἄργησε νὰ ἐκδηλωθεῖ.

Μὲ τὴν κατάληψη τῆς Τριπόλεως, οἱ Ἕλληνες κατέσφαξαν ὅλους τους Ἑβραίους τῆς πόλεως –οἱ ὁποῖοι ἐτύγ-χαναν συνεργάτες τῶν Τούρκων καὶ ἀφόρητοι συγκατακτητές– ἐκτὸς ἀπὸ 12, τιμωρώντας τους κατ’ αὐτὸ τὸν

τρόπο, γιὰ τὰ ἐγκληματικὰ ἔργα τὰ ὁποῖα διέπραξαν στὸ πλευρὸ τῶν Τούρκων. Κατὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἀγρινίου (Βραχωρίου), ὁ ἱστο-ρικὸς Δ. Κόκκινος ἀναφέρει ὅτι συνέ-βησαν, σὲ σχέση μὲ τοὺς Ἑβραίους τὰ ἀκόλουθα: «Ἀλλ’ ἡ ἀγριότης ἡ ἐξα-πτομένη ὑπὸ τοῦ πολέμου ἐξέσπασε κατὰ τῶν Ἑβραίων τοῦ Βραχωρίου. Ἀνυπεράσπιστοι εὑρέθησαν ὑπὸ τὴν μάχαιραν τῶν νικητῶν. Οἱ Ἕλληνες στρατιῶται κατὰ τὴν ἀγρίαν αὐτῶν καταδίωξιν τῶν θυμάτων των ἐφώνα-ζαν διὰ τοὺς βανδαλισμοὺς ποὺ ὑπέ-στη ὁ νεκρός του Πατριάρχου ἀπὸ τὸν Ἑβραϊκὸν ὄχλον καὶ διὰ τὰ καταμη-νύσεις τῶν κρυπτομένων ἐκεῖ Ἑλλή-νων ὑπὸ Ἑβραίων...», καταλήγοντας ὁ Δ. Κόκκινος ἀναφέρει ὅτι οἱ πράξεις αὐτὲς ἦταν «Ἐκδίκησις ἐναντίον ἀθώ-ων, ἀλλ’ ἀνηκόντων εἰς φυλὴν ποὺ εἶχεν ἀνωμάλους λογαριασμοὺς κατὰ τὸν Ἑλληνικὸν ἀγώνα». Τὸ τὶ ὑπονοεῖ ὁ ἱστορικὸς μὲ τὴν τελευταία φράση, εἶναι εὐνόητο.

Ὑπαινίσσεται τὸν ἄθλιο ρόλο τῶν Ἑβραίων κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ στοι-χείου. Ἀναφορικὰ μὲ τὴν διαπόμπευ-ση τῆς σωροῦ τοῦ πατριάρχη Γρηγο-ρίου τοῦ Ἐ’ ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, ὁ καθηγητὴς Ἀνδρεάδης σὲ ἀνακοίνω-σή του στὴ Συνεδρία τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν στὶς 14 Φεβρουαρίου 1926 ἀναφέρει, ἐπικαλούμενος στοιχεῖα ληφθέντα ἀπὸ τουρκικὲς πηγές, τὰ ἀκόλουθα: «Ὁ Μέγας Βεζύρης Μπε-ντερλὴ Ἀλὴ Πασά, κάλεσε τοὺς ἐπι-κεφαλεῖς τῶν Ἑβραίων Μουτάλ, Μπι-ταχῆ καὶ Λεβὴ λέγοντάς τους ἐπι-γραμματικὰ τὰ ἀκόλουθα: «Καλῶς ἤρθατε ὢ ἑβραῖοι, ἰδοὺ κρεμάστηκε ὁ κοινός μας ἐχθρός, πετάξετε τον στὴ θάλασσα».

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΒΡΑΪΚΑ ΔΑΝΕΙΑ

Ἀπὸ ὅσα προαναφέρθηκαν προκύ-πτει ὅτι οἱ ἑβραῖοι δὲν ἐπιθυμοῦσαν γιὰ κανέναν λόγο τὴν ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων. Ἀντίθετα ἐργάζονταν πρὸς ὄφελος τῶν Τούρκων, διότι ἡ τουρκοκρατία ἐξυπηρετοῦσε τὰ σχέ-διά τους γιὰ ἐκμεταλλευτικὴ αἰσχρο-κέρδεια σὲ βάρος τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ. Οἱ Ἑβραῖοι ὡστόσο, πανοῦργοι ἀπὸ τὴ φύση τους, κατά-φεραν νὰ ἐπωφεληθοῦν οἰκονομικῶς καὶ ἀπὸ ἐκεῖνο ἀκόμη τὸ γεγονὸς ποὺ ἀπεύχονταν καὶ τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάστα-ση τοῦ 1821.

Ἡ οἰκονομικὴ δυσπραγία τοῦ


Ἑλληνισμοῦ καὶ οἱ αὐξημένες ἀνά-γκες του σὲ ὅπλα, πολεμοφόδια καὶ τρόφιμα, ἔγιναν ἀντικείμενο τῆς πιὸ σκληρῆς ἐκμεταλλεύσεως ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι ἐπωφελήθηκαν τῶν περιστάσεων μὲ σκοπὸ νὰ γίνουν καὶ πάλι κύριοι τῆς καταστάσεως, ὑποδουλώνοντας οἰκονομικῶς τὸ ἐπαναστατημένο γένος.

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ δαπανηροῦ ἀλλὰ κυρίως αἱματηροῦ ἀγώνα, ὁ Ἑλληνισμὸς εἶχε ὡς μόνη διέξοδό του, γιὰ νὰ ἐπιβιώσει καὶ νὰ συνεχίσει τὴν ἐξέγερση, τὸν ἐσωτερικὸ δανει-σμό. Οἱ μόνοι πρόθυμοι νὰ δανεί-σουν τοὺς Ἕλληνες ἦταν οἱ τοκογλύ-φοι Ἑβραῖοι, θέτοντας φυσικὰ ὡς προϋπόθεση γιὰ τὴ σύναψη δανείων, ὅρους ἐξοντωτικούς. Ἀξίζει νὰ σημει-ωθεῖ ὅτι οἱ Ἀγγλοεβραῖοι τραπεζίτες Ρικάρντο (Ἰωσὴφ καὶ Σαμψῶν), ἐμφα-νίσθηκαν πρόθυμοι νὰ δανειοδοτή-σουν τοὺς Ἕλληνες, ὑπὸ τὴν προϋ-πόθεση ὅμως, ὅτι θὰ λάμβαναν ὡς ὑποθήκη ὁλόκληρη τὴν Κορινθία καὶ θὰ εἰσέπρατταν ὡς ἐξόφληση, τὰ δι-πλάσια χρήματα ἀπ’ ὅσα εἶχαν συ-γκεντρώσει ὡς φιλέλληνες ἀπὸ ὁλό-κληρη τὴν Εὐρώπη. Ἰδιαίτερα ἐπα-χθεῖς ἦταν καὶ οἱ ὄροι τοῦ Ἑβραίου τραπεζίτη Ρότσιλδ. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν, τὸ Ἔθνος δανειοδοτούμενο κάτω ἀπὸ ληστρικὲς συνθῆκες, νὰ πε-ριέλθει σὲ μία πιὸ ἀσφυκτικὴ μορφὴ ἐξάρτησης, τὴν οἰκονομική, ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους... Στὸ σημεῖο ἀκριβῶς αὐτό, γίνονται κατανοητοὶ οἱ ὑπερ-χρονικοὶ στίχοι τοῦ κατὰ πολὺ μετα-γενέστερου ποιητῆ Κ. Καρυωτάκη «Λευτεριά, Λευτεριά, θὰ σὲ ἀγορά-σουν ἔμποροι καὶ κονσόρτσια κι Ἑβραῖοι...». Τελικὰ τὸ πρῶτο δάνειο τοῦ Ἀγώνα συνάφθηκε στὴν Ἀγγλία, τὸ 1824.

Οἱ Ἕλληνες ἀπεσταλμένοι Ι. Ὀρλάνδος καὶ Α. Λουριώτης, συνο-μολόγησαν μὲ τὸν Οἶκο Λόφνουν στὶς 21 Φεβρουαρίου 1824, δάνειο ὕψους 800.000 λιρῶν στερλινῶν, σὲ τιμὴ ἔκδοσης 59% καὶ τόκο ἐτήσιο 5% ἐπὶ τῆς ὀνομαστικῆς ἀξίας. Γιὰ τὴν ἀπό-σβεση τοῦ δανείου, καθοριζόταν διά-στημα 36 ἐτῶν. Ὡς ἐγγύηση δὲ –πα-ρακαταθήκη– γιὰ τὴν ἀποπληρωμὴ τοῦ δανείου, εἶχε συμφωνηθεῖ νὰ τε-λοῦν ὅλα τὰ «Ἐθνικὰ κτήματα». Ἀπὸ τὸ ὀνομαστικὸ κεφάλαιο ποὺ ἀποτε-λοῦσε τὸ ποσὸ τοῦ δανείου (800.000 λίρες), μόνο οἱ 298.700 δόθηκαν στοὺς Ἕλληνες. Τὸ μεγαλύτερο μέ-ρος τοῦ ποσοῦ ἐξανεμίστηκε σὲ προ-μήθειες καί... ἔξοδα ἀπὸ τοὺς Ἑβραί-ους.

Τὸ τελικὸ ποσὸ ἀποφασίσθηκε νὰ κατεβεῖ στὶς τράπεζες τοῦ φιλοεβραί-ου Καίσαρα Λογοθέτη καὶ τοῦ Ἑβραί-ου Σαμουὴλ Βάρφ, στὴ Ζάκυνθο. Ὡστόσο, ἀκόμη καὶ τὸ ἐναπομεῖναν ἀπὸ τὴ λεηλασία ποσό, καθυστέρησε ἀρκετὰ νὰ φθάσει στὴν Ἑλλάδα, στελ-

νόταν δὲ μὲ ἀγγλικὰ πλοῖα, ὑπὸ τὴ μορφὴ δόσεων, δυσχεραίνοντας ση-μαντικὰ τὴν ἔκβαση τοῦ ἀγώνα. Τὸ δεύτερο ἀγγλικὸ δάνειο ἀνέλαβαν νὰ διεκπεραιώσουν οἱ Ἑβραῖοι ἀδελφοὶ Ρικάρντο, οἱ ληστρικὲς ἀξιώσεις τῶν ὁποίων ἀναφέρθηκαν παραπάνω.

Ἡ συμφωνία γιὰ τὴ σύναψη τοῦ δα-νείου, τελικὰ ὑπογράφηκε στὶς 7 Φε-βρουαρίου 1825. Τὸ ὀνομαστικὸ κε-φάλαιο ἀνερχόταν στὰ 2.000.000 λί-ρες στερλίνες γιὰ ἔξοδα δὲ τοῦ... τρα-πεζικοῦ οἴκου, προμήθεια πληρωμῆς τόκου, προμήθεια γιὰ τὰ μεσιτικὰ ἔξοδα συνομολογήσεως καθὼς καὶ γιὰ ὅλες τὶς ἑβραϊκὲς «ἐκδουλεύσεις», τὸ ὕψος τοῦ ποσοῦ τὸ ὁποῖο θὰ παρε-λάμβαναν οἱ Ἕλληνες κατῆλθε στὶς 816.000 λίρες, ἐνῶ ἡ χρέωση λόγω τοῦ δανείου ἴσχυσε γιὰ ὁλόκληρο τὸ ποσὸ (2.000.000 λίρες). Ὅμως οὔτε καὶ αὐτὸ τὸ ποσὸ τελικὰ ἦταν στὴ διά-θεση τῶν Ἑλλήνων.

Τέθηκε στὴ διάθεση τῆς ἀγγλοε-βραϊκῆς διαχειρίσεως μὲ ἐκβιαστι-κοὺς ὅρους καὶ ἀντὶ νὰ σταλοῦν ὅπλα καὶ χρήματα στὴν Ἑλλάδα, ὅπως εἶχε

ἐκ τῶν προτέρων συμφωνηθεῖ, πα-ραγγέλθηκαν πλοῖα στὴν Ἀγγλία, φρεγάτες στὶς ΗΠΑ, μισθώθηκαν πα-νάκριβα ἀμειβόμενοι ξένοι στρατιω-τικοί, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα ὄχι βέβαια γιὰ νὰ συμβάλλουν στὴν διεξαγωγὴ τοῦ Ἀγώνα, ἀλλὰ γιὰ νὰ θησαυρίσουν, ἐκμεταλλευόμενοι καιροσκοπικά, τὶς δυσμενεῖς γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ συγκυρίες, τὸ δὲ ἐναπο-μεῖναν ποσὸ κατασπαταλήθηκε στὸ... χρηματιστήριο. Ποτὲ ἄλλοτε Ἔθνος δὲν καταληστεύθηκε κατ’ αὐτὸ τὸν ἐπαίσχυντο τρόπο, ὅπως συνέβη μὲ τὸ Ἑλληνικὸ στὴν προκειμένη περί-πτωση.

Τὸ ὑλικό, ὅτι δηλαδὴ ἀπέμεινε ἀπὸ αὐτό, παραδόθηκε τελικὰ στὶς Ἑλλη-νικὲς δυνάμεις πρὸς τὸ τέλος σχεδὸν τοῦ ἀγώνα, μόλις τὸ 1826 καὶ αὐτὸ ὑπῆρξε ἐλλειπέστατο. Αὐτές, σὲ συ-ντομία, ἦταν οἱ ληστρικὲς � τοκογλυ-φικὲς ἐπιδόσεις τῶν ἐβραιοάγγλων καὶ τῶν ἐβραιοαμερικανῶν «φιλελλή-νων», γιὰ νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ τελικὰ τὸ εἰκοστὸ ἄρθρο ἀπὸ τὰ Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιῶν, τὸ ὁποῖο ἀναφέ-ρει ἐπιγραμματικὰ τὰ ἀκόλουθα: «Κάθε δάνειο ὑποδεικνύει τὴν ἀδυνα-μία τοῦ Κράτους καὶ τὴν μὴ κατανόη-ση τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ. Τὰ δά-νεια ἐπικρέμμονται ὅπως τὸ σπαθὶ τοῦ Δαμοκλέους στὸ κεφάλι κυβερ-νώντων. Τὰ ἐξωτερικὰ δάνεια εἶναι βδέλες. Ὅταν ὅμως ἐξαγοράσουμε τὰ πρόσωπα τὰ ὁποῖα χρειάζονται, γιὰ νὰ μεταφέρουν τὰ δάνεια σὲ ἐξωτε-ρικὸ ἔδαφος, ὅλα τὰ πλούτη τῶν κρατῶν διοχετεύονται στὰ ταμεῖα μας καὶ ὅλοι οἱ χριστιανοὶ ἀρχίζουν νὰ καταβάλλουν σὲ ἐμᾶς φόρο ὑποτέλει-ας...».

Νιώθοντας ἀπέχθεια ἀλλὰ καὶ ἀγα-νάκτηση ἀπὸ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπι-κρατοῦσε, μία κατάσταση ἡ ὁποία μὲ ἐλαφρὲς παραλλαγὲς ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύει ἀκόμη καὶ σήμερα, ὁ φιλέλ-λην Λόρδος Βύρων σὲ ποίημά του, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἀναφέρει καὶ τοὺς ἀκόλουθους στίχους.

Πόσο πλούσια εἶναι ἡ Βρεταννία;Ὄχι φυσικὰ σὲ ὀρυχεῖα, ἢ εἰρήνη ἢ ἀφθονία, καλαμπόκι ἢ λάδι ἢ κρα-σιά. Ἦταν ποτὲ ἡ χριστιανικὴ γῆ τόσο πλούσια σὲ Ἑβραίους; Ὅλες οἱ καταστάσεις. Ὅλα τὰ πράγματα. Ὅλες τὶς ἡγεμονίες, αὐτοὶ τὶς ἐλέγ-χουν. Κάνουν ἕνα δάνειο «ἀπ’ τὴν Ἰνδία ὡς τὸν Πόλο» μὲ μεγάλη ταχύ-τητα. Αὐτοὶ τραπεζίτης � κτηματο-μεσίτης � Βαρῶνος. Βοηθοῦν τὴν χρεωκοπία μας τύραννοι γιὰ τὸ συμφέρον τους...

ΠΗΓΗ: http://ellinonea.blogspot.com/2011/04/1821.html

Όλυμπος Τεύχος 3

Documents

Transcript of Όλυμπος Τεύχος 3