Φύλλο Νο 309

6 μ 26 Μάρτη 2014

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Συνέντευξη με τον Θ. Κοτσιφάκη, πρόεδρο της ΟΛΜΕ

4Χαϊδάρι: Αγώνας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

6

Βενεζουέλα: Ταξική αντεπίθεση ή εθνική συμφιλίωση;

11

Ουκρανία: Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε όξυνση

12

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Σκίτ

σο τ

ου Π

έτρο

υ Ζε

ρβού

Ακόμη και στα πιο ολοκληρωτικά καθε-στώτα –π.χ. στη Βόρεια Κορέα που αρέσει ιδιαίτερα ως αντιπαράδειγμα στους οπα-δούς του μνημονίου– οι παρελάσεις γί-νονται με ευρύτατη συμμετοχή του λαού σε ένα πανηγύρι εθνικής συμφιλίωσης –πανηγύρι που βέβαια έχει και τις πολύ κακές του πλευρές. Γι’ αυτό οι κατ’ εξακο-λούθηση σιδερόφρακτες παρελάσεις για λίγους και εκλεκτούς στην Ελλάδα απο-τελούν μια ατιμωτική για την κυβέρνηση εξαίρεση και ταυτόχρονα, σε συμβολικό επίπεδο, την έκφραση της βαθιάς ρήξης μεταξύ του πληθυσμού και της πολιτικής εξουσίας. Ρήξης που τελικά ξεπερνά ακό-μη και αυτή που υπάρχει στα απολυταρχι-κά καθεστώτα.

Λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, οι Σαμαροβενιζελοστουρνάρηδες σέρβιραν (μέσω τηλεοράσεων και πάντα σε ασφαλή απόσταση από το λαό) το νέο επεισόδιο του success story στο οποίο δεν πιστεύει πια ούτε ένα στέλεχός τους. Αυτή τη φορά ήταν η συμφωνία με την τρόικα, η οποία ωστόσο δεν παρουσιάζεται δημοσίως ως γραπτό κεί-μενο. Όλοι γνωρίζουν βέβαια ότι πρόκειται για συνέχιση της κοινωνικής καταστροφής των εργαζόμενων τάξεων με όποιο άλλο μέσο έχει απομείνει (απελευθέρωση απολύ-σεων στον ιδιωτικό τομέα, απολύσεις δημό-σιων υπαλλήλων, κατάρρευση των συντάξε-ων –όπως προειδοποίησε και ο Ο. Ρεν).

(συνέχεια σελ. 3)

Φοβούνται το λαό, φοβούνται την Αριστερά

Ο ι μνημονιακοί φοβούνται τόσο τους εργαζόμενους και το λαό όσο και τις εκλογές. Η ήττα του Σαμα-

ρά και η (όσο μεγαλύτερη τόσο καλύτερα) νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να βάλουν τη ντό-πια άρχουσα τάξη και τους δανειστές σε ανε-ξέλεγκτη περιπέτεια. Αλλά οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν είναι εν κενώ.

Οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν μια «θερμομέτρηση» συνολικά των κοινωνιών της «γηραιάς ηπείρου», όπου ολοφάνερα πλέον εκπονούνται κολοσσιαία αντιδραστι-κά σχέδια. Το ευρωπαϊκό «υπερ-μνημόνιο», οι πολιτικές απειλές όπως η άνοδος της ακροδεξιάς στη Γαλλία, αλλά και οι προσπά-θειες της ακροδεξιάς να ηγεμονεύσει σε κι-νητοποιήσεις στην Ιταλία, μαζί τις δολοφο-νίες φτωχών ανθρώπων στα στενά μεταξύ

Ισπανίας-Μαρόκου, στη Λαμπεντούζα και στο Φαρμακονήσι, δείχνουν σε αδρές γραμ-μές την αντιδραστικότητα της ΕΕ.

Όμως υπάρχει και η άλλη Ευρώπη: Στην Ελ-λάδα η διαρκής κοινωνική αντίσταση έχει χτί-σει ένα «πολιτικό θαύμα», την προοπτική μιας κυβερνητικής ανατροπής από την Αριστερά. Στην Ισπανία, πρωτοφανείς σε μέγεθος διαδη-λώσεις επαναφέρουν στην ημερήσια διάταξη το ξέσπασμα της εργατικής και λαϊκής οργής. Στη Βοσνία, η εξέγερση «από τα κάτω» γκρεμί-ζει τα εθνικιστικά τείχη διαίρεσης.

Ωστόσο, οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν αρ-κούν για να καλύψουν τη διαπίστωση ότι σε άλλες χώρες η Αριστερά αντιμετωπίζει κρί-σιμα ζητήματα πολιτικού προσανατολισμού, όπως π.χ. στη Γαλλία, όπου το ΚΚ αποφάσισε να συμμαχήσει εκλογικά με το ΣΚ του Ολάντ.

Οι διαδικασίες ανασυγκρότησης της Αριστεράς στην Ευρώπη θα είναι ασφαλώς σύνθετες. Περιλαμβάνουν τους αγώνες, τα πολιτικά συμπεράσματα από αυτούς, τις ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης μεταξύ ρευμάτων, κομμάτων και οργανώ-σεων. Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής συζή-τηση γίνεται κρίσιμος παράγοντας. Ακριβώς γι’ αυτό, το Rproject, πήρε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει στην Αθήνα τη συνάντηση-συζήτηση μεταξύ των οργανώσεων και των κομμάτων της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η πείρα, η γνώμη, η γνώση των συντρόφων μας από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορ-τογαλία και αλλού, θα είναι για εμάς πολύτι-μη, σε έναν αγώνα που είναι κοινός και ιστο-ρικά κρίσιμος.

Κίνημα για την ανατροπή σε Ελλάδα και Ευρώπη

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Το θέμα με τον Μπαλτάκο είναι ότι βγή-κε εκτός γραμμής: Το «γεννήθηκα αντικο-μουνιστής» θέτει πρώτα και κύρια απένα-ντι το ΚΚΕ, ενώ ο εχθρός κυβέρνησης και ΜΜΕ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό ακόμη και ο Πρετεντέρης βάλθηκε να ξεφτιλίσει τον ακροδεξιό γ.γ. της κυβέρνησης -και φίλο της Χρυσής Αυγής.

N N N

Αν κάποιος αστυνομικός συλλαμβάνει με-τανάστη (ή και ντόπιο) και στη συνέχεια απο-δειχθεί ότι δεν στοιχειοθετείται κατηγορία κατά του συλληφθέντος, θα πρέπει, με τη λο-γική της κυβέρνησης, ο αστυνομικός να απο-λύεται. Καθαρές κουβέντες και ισονομία…

N N N

Ο ιδιοκτήτης της Jumbo Βακάκης κερδί-ζει 265.000 ευρώ την ημέρα, ή 11.000 ευρώ την ώρα, σύμφωνα με την ICAP, η έρευνα της οποίας δείχνει ότι οι 66 πιο κερδοφόρες εταιρείες, μοιράζονται κέρδη 3,25 δισ. ευρώ και έσοδα 46,5 δισ. ευρώ. Λεφτά υπάρχουν. Το ζήτημα είναι πώς θα τους τα πάρουμε υπέρ του δημόσιου συμφέροντος.

N N N

Ο Κ. Παπούλιας χαιρέτισε τη «βελτίω-ση των αποδοχών των ενστόλων» από το πρωτογενές «πλεόνασμα» του Σαμαρά. «Η μέριμνα του κυρίου Πρωθυπουργού είναι αδιάκοπη και συνεχής» είπε σε αξιωματι-κούς, την ίδια ημέρα που πετιούνταν στο δρόμο χιλιάδες καθηγητές, σχολικοί φύ-λακες, καθαρίστριες, γιατροί και δημοτι-κοί υπάλληλοι…

N N N

Τις ίδιες ημέρες που το Ισραήλ έσφαζε –και πάλι- άμαχους Παλαιστινίους, ο Πα-πούλιας υποδεχόταν θερμά τον ακροδεξιό Ισραηλινό ΥΠΕΞ Α. Λίμπερμαν, στον οποίο «εξήγησε» ότι «ο πιο επωφελής δρόμος για όλους» είναι να περάσει από την Ελλάδα η μεταφορά του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Έτοιμοι να νομιμοποιήσουν οποιο-δήποτε εγκληματικό καθεστώς, η ελληνική άρχουσα τάξη, η κυβέρνησή της, αλλά ακό-μη και η πολιτειακή ηγεσία της…

N N N

Ο Λίμπερμαν ανταποκρίθηκε στο χέρι συνεργασίας που του προτείνει η Ελλάδα, λέγοντας ότι επισκέπτεται την Ελλάδα ως συνέχεια των όσων συμφωνήθηκαν πριν από έξι μήνες υπό την προεδρία των δύο πρωθυπουργών και για να διαπιστώσει στην πράξη την πρόοδο στην εφαρμογή τους. «Θα υπάρξει συνέχεια στον αμυντικό και τον ενεργειακό τομέα», σημείωσε ο Ισραηλινός αξιωματούχος.

N N N

Μπορεί οι κατασκευές να διέρχονται κρί-ση στην Ελλάδα, όμως το ελληνικό καπιταλι-στικό δαιμόνιο διαπρέπει αλλού: σκάνδαλο ξέσπασε στη Δημοκρατία της Μακεδονίας με την κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου Ντέμιρ Κάπια-Σμόκβιτσα, η οποία ανατέθη-κε παρατύπως –σύμφωνα με την αντιπολί-τευση- στην εταιρία Άκτωρ…

N N N

Η προσφορά της ελληνικής εταιρείας ήταν κατά 40 εκατ. ευρώ μεγαλύτερη από άλλη (ιταλική) εταιρεία, ωστόσο η κυβέρ-νηση την… προτίμησε. Σύμφωνα με τα κα-ταγγελλόμενα, έχουν φτάσει από τράπεζες στην Ελλάδα 3,5 εκατ. ευρώ τα οποία έχουν τσεπώσει κάποιοι…

N N N

Να απέχουν από τις εκλογές αποφάσισαν οι κάτοικοι στο Βελβεντό. Αν έκαναν το ίδιο και όσοι άλλοι διαφωνούν με την κυβέρνη-ση τότε αυτή θα έκανε τρελό πάρτι...

Του Αποστόλη Τσιάμη

Α ν σήμερα κάποιος απο-φασίσει να ψωνίσει γάλα από το σούπερ μάρκετ,

θα διαπιστώσει ότι θα πρέπει να προσπεράσει όλο το ψυγείο, με προϊόντα που μοιάζουν με φρέσκο γάλα, για να φτάσει στο φρέσκο γάλα των 5 ημερών. Οι μεγάλες γαλακτοκομικές εταιρίες επιλέ-γουν να δημιουργούν καινούργια προϊόντα, από τα οποία αποκο-μίζουν περισσότερα κέρδη, που με διάφορες εμπορικές πολιτικές προωθούν σαν δήθεν βελτιωμέ-να. Το πρόβλημα όλων αυτών των προϊόντων είναι ότι είναι υποβαθ-μισμένα, λόγω της επεξεργασίας που έχουν υποστεί σε σχέση με το φρέσκο γάλα. Είναι άλλο πράγμα να γίνεται παστερίωση στους 72 βαθμούς και άλλο πράγμα να φτά-νει τους 140 βαθμούς Κελσίου.

Η γνώση και η επιμονή του κα-ταναλωτή να επιλέγει φρέσκο γάλα

αποτελεί ένα εμπόδιο σήμερα στην ανάπτυξη της κερδοφορίας τους. Για να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, επιλέγεται ο δρόμος της παραπλη-ροφόρησης. Μετά το σταμάτημα της αναγραφής της χώρας προέ-λευσης, το επόμενο βήμα είναι η «παράταση ζωής» του φρέσκου γάλατος μέχρι τις 11 ημέρες.

Η κίνηση αυτή των εταιρειών κάνει πιο ευάλωτους στις πιέσεις όλους τους συντελεστές της πα-ραγωγής, τους κτηνοτρόφους και τους εργαζόμενους στη βιομηχα-νία γάλακτος ανεξάρτητα της χώ-ρας παραγωγής. Η δυνατότητα επιλογής από περιοχές με μεγάλη γεωγραφική απόσταση μεταξύ τους θα κάνει ασύμφορη την κτη-νοτροφία για μεγάλο αριθμό κτη-νοτρόφων, που σήμερα εξυπη-ρετούν τη ζήτηση στη χώρα μας, ενώ θα βάλει πιέσεις και στα με-ροκάματα των εργαζομένων στη βιομηχανία, προσαρμόζοντάς τα στα μεροκάματα των διευρυμέ-

νων πλέον γεωγραφικών ορίων.

Τα διατροφικά σκάνδαλα για χάρη της κερδοφορίας είναι αρ-κετά γνωστά, ενώ η πίεση για απο-φυγή γενετικά τροποποιημένων ζωοτροφών και υγιεινών συνθη-κών εκτροφής θα γίνεται πολύ πιο δύσκολα (διαφορετικοί κανόνες ανά χώρα), αφήνοντάς μας ουσια-στικά στο έλεος των πολυεθνικών.

Το 2013 παράχθηκαν στη χώρα μας 600.000 τόνοι αγελαδινού γάλατος, μείωση κατά 6% σε σχέ-ση με το 2012, ενώ η μέση τιμή παραγωγού έπεσε και αυτή από 0,4551 σε 0,4465 ευρώ το λίτρο. Καμία στιγμή δεν μειώθηκε η τιμή του γάλατος στο ράφι, ακόμα και όταν τους καλοκαιρινούς μήνες είχε πέσει πολύ χαμηλότερα από το μέσο όρο η τιμή παραγωγού. Δεν έγινε μείωση τιμής ούτε λόγω μείωσης του κόστους εργασίας.

Ο πόλεμος για τον έλεγχο των αγορών και την αύξηση της κερ-δοφορίας είναι αδυσώπητος και

περιλαμβάνει όλα τα αντίπαλα συμφέροντα που διεκδικούν κομμάτι της αγοράς. Η θέση της Αριστεράς σε αυτό το θέμα πρέπει να είναι ξεκάθαρη, διεκ-δικώντας υψηλής ποιότητα γάλα για όλη την κοινωνία, σε χαμηλή τιμή, για να μπορεί να το κατανα-λώνει ο εργαζόμενος.

Η διατήρηση της πρωτογε-νούς παραγωγής της χώρας και η αντίσταση στα συμφέροντα των πολυεθνικών γαλακτοβιομηχανι-ών δεν πρέπει να γίνει με όρους νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού, υποστηρίζοντας το ένα επιχειρη-ματικό συμφέρον ενάντια σε κά-ποιο άλλο. Οι διαφοροποιήσεις σε αυτό το επίπεδο των κυβερ-νητικών βουλευτών δεν έχουν να προσφέρουν κάτι.

Οι κτηνοτρόφοι, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, πρέ-πει να βρουν τους δρόμους που τους ενώνουν, ενάντια στην προ-σπάθεια εξαθλίωσής τους.

Του Σπύρου Αντωνίου

Μ ε βόμβα έτοιμη να εκραγεί μοιάζει το ασφαλιστικό σύστη-

μα. Τα ασφαλιστικά ταμεία είναι υπό κατάρρευση και οι συντά-ξεις κινδυνεύουν σοβαρά με νέο ψαλίδι. Άλλωστε από 1/1/2015 το κράτος θα εγγυάται μόνο τη βα-σική σύνταξη των 360 ευρώ.

Παρά τα πανηγύρια του Σα-μαρά για τη μείωση των ασφα-λιστικών εισφορών κατά 3,9% τον Ιούλιο (2,9% για τους εργο-δότες και 1% για τους εργαζό-μενους) και ακόμα 1% το 2015, πρόκειται για νέο πλήγμα στα πενιχρά έσοδα των ταμείων. Το κυβερνητικό δώρο στα αφε-ντικά αναμένεται να αφαιρέσει ακόμα 1 δισ. ευρώ από τα τα-μεία. Τα ίδια ταμεία που έχασαν 13 δισ. ευρώ με το περίφημο PSI, που χάνουν 10 δισ. το χρό-νο από τα ποσοστά ανεργίας, από την αδήλωτη και ευέλικτη εργασία, από την εισφοροδια-φυγή και εισφοροκλοπή.

Αν μάλιστα υπολογίσουμε τη φετινή μείωση της κρατικής χρηματοδότησης κατά 2,5 δισ. ευρώ και τα 3 δισ. ευρώ που απαιτούνται για συντάξεις που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, γίνεται κατανοητό γιατί το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ θεωρεί «έτος μηδέν» για το ασφαλιστικό το 2015. Η αναδρο-μική αύξηση των ορίων ηλικίας μετά τις εκλογές (όπως αποκά-λυψε πρόσφατα ο Όλι Ρεν) και οι νέες περικοπές επικουρικών και κύριων συντάξεων μέσα στο κα-λοκαίρι, πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Το ίδιο και η κατάρ-γηση των οικογενειακών επιδο-μάτων και των επιδομάτων μη-τρότητας που χορηγεί ο ΟΑΕΔ.

Τρία ταμείαΣυγχρόνως, στον Τύπο δημοσι-εύθηκαν στοιχεία για κυβερνη-τικό σχέδιο δημιουργίας τριών

ταμείων, που, όπως και στην περίπτωση της ενοποίησης των επικουρικών, θα οδηγήσουν σε μικρότερες συντάξεις, αφού όλα θα εξισωθούν στην κατώτα-τη παροχή. Οι τρεις νέοι φορείς θα καλύπτουν περίπου επτά εκατομμύρια εργαζόμενους και συνταξιούχους και θα προκύ-ψουν από την ενοποίηση πάνω από 60 κλάδων ασφάλισης.

Όλα τα αντεργατικά νομοθε-τήματα των τελευταίων χρό-νων, που αφορούν το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, επιδιώ-κουν το δραστικό περιορισμό του δημόσιου-κοινωνικού χα-ρακτήρα του και τη μετατροπή του σε ιδιωτικό-κεφαλαιοπη-τικό. Οι κοινωνικές παροχές και η αναδιανομή θεωρούνται «πολυτέλειες» άλλων εποχών, που, σύμφωνα με τα νεοφιλε-λεύθερα ιδεολογήματα, απο-τελούν «προνόμια συντεχνιών» και πρέπει να συντριβούν. Εξάλ-λου υπάρχουν και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Το θέμα της υπεράσπισης

του δημόσιου ασφαλιστικού πρέπει να γίνει κυρίαρχο αίτημα πάλης του εργατικού κινήμα-τος και των οργανώσεών του.

Ριζοσπαστικά μέτραΚαι επειδή θα είναι ένα από τα κύρια πεδία όπου θα δοκιμα-στεί η αντοχή μιας ενδεχόμενης αριστερής κυβέρνησης –όπως και η αντιμετώπιση της πρωτο-φανούς ανεργίας– χρειάζονται ριζοσπαστικά μέτρα, στο πλαί-σιο μιας γενικότερης πολιτικής αντιστροφής των πληγμάτων που έχουν δεχτεί τα ταμεία από τη διαχρονική τους ληστεία.

Μέτρα, ως εργαλεία άντλη-σης πόρων για τη χρηματοδό-τηση του συστήματος κοινω-νικής ασφάλισης, δεν μπορούν παρά να πλήττουν τον ταξικό αντίπαλο και να ενισχύουν τον υποχρεωτικό, καθολικό και αναδιανεμητικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, όπως:

* Καμία μείωση στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και επαναφορά τους στα προ μνη-

μονίου επίπεδα. Κατάργηση των νόμων Λοβέρδου και Πετραλιά.

* Επαναφορά των εργοδοτι-κών εισφορών και αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Ο προϋπολογισμός οφείλει να αποκαταστήσει την κλοπή των αποθεματικών των ταμείων.

* Έκτακτη φορολόγηση σε κάποια μορφής δραστηριότητα του κεφαλαίου (π.χ. χρηματι-στηριακές συναλλαγές) που θα κατευθύνεται στα ταμεία, ώστε να αντληθούν επαρκείς πόροι από αυτούς που πλούτισαν και πλουτίζουν ακόμη σε βάρος του ασφαλιστικού συστήματος.

* Μείωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης στα πριν από την κρίση επίπεδα (35ετία στα 60 ή 37ετία χωρίς όριο ηλικίας).

* Νομιμοποίηση και πλήρης ένταξη των μεταναστών στο ασφαλιστικό σύστημα.

* Προσλήψεις στους τομείς της είσπραξης εσόδων και ελέγχων στους ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Έρχεται «κραχ» στο ασφαλιστικό

Φτηνό, υψηλής ποιότητας γάλα για όλους

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

(συνέχεια από σελ. 1)

Σε αυτές τις συνθήκες η άρχουσα τάξη που στην πλει-ονότητά της επωφελείται από το μνημόνιο, προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την πολιτική συμμαχία που της προσέφερε τη θαυμάσια τελευταία διετία. Όμως ο ένας πόλος της συμμα-χίας, το ΠΑΣΟΚ, έχει καταρρεύ-

σει τελείως –κυρίως εξαιτίας της εγκατάλειψης κάθε ίχνους φιλολαϊκής πολιτικής και της προσχώρησης, ως βασιλικότε-ρος του βασιλέως, στον νεο-φιλελευθερισμό. Μάλιστα το ΠΑΣΟΚ προκαλεί τριγμούς στη συγκυβέρνηση επειδή, ενόψει εκλογών, κάποιοι βουλευτές του απειλούν να μην ψηφίσουν τη διάταξη για το γάλα. Σε κάθε περίπτωση, επειδή αυτός ο νε-κρός (το ΠΑΣΟΚ) δεν ανασταί-νεται με τίποτε, ένα μεγάλο

μέρος των προσπαθειών εστι-άστηκαν στην ανοικοδόμηση της Κεντροαριστεράς γενικώς. Όμως γενικώς η Κεντροαριστε-ρά, όπως φαίνεται σε όλη την Ευρώπη, δεν διαφέρει σε τίπο-τε απολύτως από τη Δεξιά. Έτσι απέτυχε πολύ νωρίς η απόπει-ρα με τους «58». Μετά στήθηκε η Ελιά, δηλ. το σημιτικό και βενιζελικό ΠΑΣΟΚ αλλά με

κρυμμένο το καμένο πια brand name. Όμως πολύ γρήγορα και το σχήμα αυτό φάνηκε ότι δεν έπειθε ούτε τους θερμότερους μιντιακούς υποστηρικτές του. Και έρευσε το ποτάμι, μπας και αποτελέσει τουλάχιστον ανάχωμα στην κίνηση της νεολαίας προς τα αριστερά. Και εκεί, ωστόσο, υπήρξαν προ-βλήματα: Πρώτον το Ποτάμι δημοσκοπικά αποσπούσε ψή-φους και από τη ΝΔ. Δεύτερον, φάνηκε να ξεφουσκώνει μόλις

ο καθόλου αντισυστημικός και μη εκλεγμένος από κανένα (πλην του MEGA) αρχηγός του, βρέθηκε ενώπιον πολιτικών ερωτήσεων.

Έτσι αναγκαστικά η άρχουσα τάξη και ο μνημονιακός εσμός στρέφονται προς τον άλλο πόλο. Αρκεί να δει κανείς τα πρωτο-σέλιδα εφημερίδων όπως το «Βήμα» και το «Έθνος» για να δια-πιστώσει ότι η «επένδυση» τώρα γίνεται στον… Σαμαρά. Κατά τη συνταγή του ΠΑΣΟΚ, ο Σαμαράς σχεδιάζει και αυτός να εξαφανί-σει το όνομα του κόμματος με το οποίο επέβαλε το μνημόνιο και να φτιάξει ένα άλλο (πιθανόν τη «Νέα Εποχή» που του προτεί-νουν οι επικοινωνιολόγοι και που ο ίδιος αναμασά ως έκφραση τελευταία) το οποίο δήθεν θα βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο –στο οποίο μνημόνιο μας είχαν βάλει αυτοί οι ανεκδιήγητοι, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ!

Όμως ακόμη κι αν αλλάξει όνομα, η Δεξιά του Σαμαρά δεν θα πάψει να είναι ένα κόμμα που προσπαθεί να συμβιβάσει δύο αποκλίνουσες βάρκες: την ευρωλαγνεία που είναι ακόμη η κύρια αστική επιλογή και το παραδοσιακό εμφυλιοπολεμικό οπλοστάσιο της ακροδεξιάς, που απαιτείται για να πάρει

ψήφους από τους ναζί. Αυτή η ισορροπία κάτω από την ομπρέλα του νεοφιλελευθερι-σμού, αποδεικνύεται εξαιρετικά ασταθής. Η Ντ. Μπακογιάννη, π.χ., δεν θέλει να συμπορευτεί με τους ακροδεξιούς φίλους του Σαμαρά (τον Μπαλτάκο, τον Φαήλο κ.λπ.). Σε πρόσφατες δη-λώσεις της επέμεινε με έμφαση ότι το άνοιγμα του κόμματος πρέπει να γίνει προς τον κέντρο και όχι προς τα δεξιά. Εξ ου και το ηχηρό «όχι» που είπε στην υποψηφιότητα για το ευρωψη-φοδέλτιο, πράγμα που αποτελεί μια ένδειξη μόνο των δυσκολιών του εγχειρήματος Σαμαρά.

Έτσι, παρά τους σχεδιασμούς τους, φαίνεται ότι δεν μπορούν να κερδίσουν τις εκλογές, ή τουλάχιστον να σταθούν στα ίσα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν ότι οι δη-μοσκοπήσεις πιάνουν πια μόνον το 10% του εκλογικού σώματος, κυρίως επειδή τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πια σταθερό τηλέφωνο. Και φοβούνται.

Γι’ αυτό ενεργοποιούν την καταστολή όσων αγωνίζονται. Γι’ αυτό προσπαθούν να εξαγο-ράσουν –φτηνά είναι αλήθεια– τους κύριους μηχανισμούς του κράτους, την αστυνομία και τους δικαστικούς, με παροχές όπως

τα ψίχουλα από το «πλεόνασμα».

Ταυτόχρονα θέλουν να κό-ψουν την κρατική επιχορήγηση στα κόμματα, αφού δεν είναι απαραίτητη στους ίδιους. Τα κόμματα της άρχουσας τάξη στηρίζονται στα λεφτά που τους δίνει η άρχουσα τάξη. Μάλιστα, ειδικά για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ αυτά τα λεφτά είναι απολύτως φανερά: 250 εκατομμύρια ευρώ χρωστάνε στους φίλους τους τραπεζίτες και φυσικά θα γίνουν δανεικά και αγύριστα ειδικά αν αλλάξουν ονόματα. Αντίθετα, με τη ραγδαία περιστολή της επιχορήγησης εκείνοι που θα πληγούν είναι τα κόμματα της Αριστεράς, πρώτα και κύρια ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν χρηματίζονται από την άρχουσα τάξη.

Απέναντι σε αυτή την κα-τάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να βαδίσει αταλάντευτα στο δρόμο της ρήξης με τις επιλογές της άρχουσας τάξης και με την τρόικα, στο δρόμο της ανατρο-πής της λιτότητας. Οι κοινωνικές δυνάμεις υπάρχουν. Οι αντιστά-σεις από καθηγητές, σχολικούς φύλακες και καθαρίστριες είναι μόνο οι κορυφές των κοινωνικών παγόβουνων που ενεδρεύουν την κυβέρνηση. Και όπως δείχνει η Ισπανία, το γήπεδο μπορεί να αρχίσει να γέρνει. Αριστερά…

Του Σπύρου Αντωνίου

Γ ια να περιορίσει το μέγε-θος της εκλογικής ήττας τον ερχόμενο Μάιο και να

κρύψει τα νέα επώδυνα μέτρα που συμφώνησε με την τρόικα, ο Σαμαράς ανακοίνωσε την πε-ρασμένη βδομάδα τη διανομή 500 εκατ. ευρώ από το διαβόη-το πρωτογενές πλεόνασμα, σε 8000.000-1.000.000 δικαι-ούχους. Συγκεκριμένα, από την αρχική κυβερνητική υπόσχεση για διανομή του 70% του πρω-τογενούς πλεονάσματος (2,87 δισ.) θα διανεμηθεί μόνο το 17%. Δέκα μέρες πριν τον πρώτο γύρο των εκλογών, 70.000 ένστολοι θα πάρουν εφάπαξ 500 ευρώ, ενώ περίπου 60 εκατ. ευρώ θα δοθούν για τους μισθούς των δι-καστών. Για να μην ξεχνάμε ποιοι αποτελούν τα «στηρίγματα του καθεστώτος» και τη διαχρονική εκλογική πελατεία της Δεξιάς.

Από εκεί και πέρα, με αυστηρά εισοδηματικά κριτήρια, θα μοι-ραστούν και τα υπόλοιπα ψίχου-λα του «κοινωνικού μερίσματος» σε ευπαθείς ομάδες (πολύτεκνοι, μακροχρόνια άνεργοι, άστεγοι). Μιλάμε για ένα μοναδικό επί-δομα 400-1.000 ευρώ, όταν ο ΟΟΣΑ αναφέρει σε έκθεσή του πως, στο διάστημα 2008-2012, το κάθε άτομο στην Ελλάδα έχασε μεσοσταθμικά 4.400 ευρώ.

Τα υπόλοιπα χρήματα θα πάνε στην αποπληρωμή του δημόσι-ου χρέους (1δισ. ευρώ) και των χρεών του κράτους προς τους ιδιώτες, ενώ 350 εκατ. ευρώ θα κλείσουν μέρος της τρύπας των Ταμείων, μετά το δώρο στους ερ-γοδότες για μειωμένες εισφορές κατά 3,9%.

Πρόκειται για πολιτική απάτη μεγατόνων, πραγματική προ-σβολή για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που απολύθηκαν, που έχουν εξαθλιωθεί από τα απανω-τά μέτρα κοινωνικής βαρβαρό-τητας. Αφού πρώτα ισοπέδωσαν μισθούς, συντάξεις και κοινωνι-κές δαπάνες, αφού λεηλάτησαν τα λαϊκά εισοδήματα με δεκάδες

φόρους, επιστρέφουν ένα απει-ροελάχιστο μέρος –σε συγκεκρι-μένες κατηγορίες– από τα ήδη «κατασχεθέντα».

Με οικονομικούς όρους πλεό-νασμα δεν υπάρχει φυσικά. Προ-έκυψε, γιατί το κράτος δεν πλή-ρωσε 4,3 δισ. ευρώ για φάρμακα και άλλα αγαθά που αγοράζει από τους ιδιώτες, επειδή έκλει-σαν σχολεία και νοσοκομεία. Σε αυτό δεν έχει υπολογιστεί ούτε η ζημιά του δημοσίου από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπε-ζών, ούτε και η καταβολή χιλιά-δων συντάξεων που εκκρεμούν. Επιπλέον δεν είναι διατηρήσιμο. Η μνημονιακή υποχρέωση για μόνιμο πρωτογενές πλεόνασμα

4-5% την επόμενη δεκαετία, με σκοπό την αποπληρωμή του χρέ-ους, δεν έχει συμβεί ποτέ και σε καμία χώρα του κόσμου.

Οι εξαγγελίες Σαμαρά είναι ένα φτηνό επικοινωνιακό κόλπο για να πείσει τον κόσμο ότι το νέο πα-κέτο μέτρων, που συμφωνήθηκε με την τρόικα, είναι –ξανά– το τε-λευταίο. Η προεκλογική στόχευ-ση βγάζει μάτι. Αν τραβηχτεί η κουρτίνα του ψέματος, αποκαλύ-πτεται ότι πίσω από τη νέα εκδο-χή του «success story» κρύβεται ακόμα ένας γύρος επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα.

Η καλλιέργεια κλίματος αισιο-δοξίας, με τη θριαμβολογία για το «ματωμένο» πλεόνασμα και την προσχεδιασμένη έξοδο στις αγορές τους επόμενους μήνες, ακυρώνεται από το ίδιο το κεί-μενο της συμφωνίας που δημο-σιοποίησαν ΕΕ-ΕΚΤ και ΔΝΤ. Ο οδυνηρός λογαριασμός για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώ-ματα, μετά τους συμβιβασμούς και τις διευκολύνσεις των δανει-στών στη συγκυβέρνηση Σαμα-ρά-Βενιζέλου, θα έρθει μετά τις εκλογές του Μάη.

Όπως και να βαφτίσουν το νέο μνημόνιο, θα είναι ακόμα πιο άγριο και θα αυξήσει το πλε-όνασμα φτώχειας και ανεργίας, αφού θα περιλαμβάνει σκληρά αντεργατικά μέτρα: απελευθέ-ρωση απολύσεων, κατάργηση τριετιών και γενίκευση του κα-

τώτατου μισθού, επέκταση της «ενοικίασης» εργαζομένων και των ατομικών συμβάσεων, πα-ρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης, παράταση της «εισφο-ράς αλληλεγγύης» πέρα του 2015, εκτίναξη των λογαριασμών του ρεύματος, απορρυθμίσεις του ΟΟΣΑ κ.ά. Ορισμένες πτυχές τους μάλιστα θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί μέχρι το Eurogroup της 1ης Απριλίου.

Εκτός από τη λαϊκή οργή που «σιγοκαίει», η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ (και συνολικά της κε-ντροαριστεράς) και οι «αντάρτες» βουλευτές εντείνουν τα κυβερ-νητικά αδιέξοδα, αλλά και τις προσπάθειες για ανασύνταξη του μνημονιακού μπλοκ.

Όλα τα παραπάνω δεν επιτρέ-πουν κανέναν εφησυχασμό στις γραμμές του εργατικού-λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς, ει-δικά στον ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία, για την ανατροπή της λιτότητας υπέρ του λαού. Το γκρέμισμα της συ-γκυβέρνησης των… αντικομουνι-στών, που οργανώνει μαζί με την τρόικα την ισοπέδωση της ζωής μας για λογαριασμό του κεφαλαί-ου, όπως και ο πολιτικός στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς, θα επιταχυνθούν μόνο με το δυ-νάμωμα των κοινωνικών αγώνων και το μαζικό «μαύρισμα» των κομμάτων και των πολιτικών του μνημονίου στις κάλπες.

Άποψή μας...

Φοβούνται το λαό, φοβούνται

την Αριστερά

Πλεόνασμα ψεύδους

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Του Αντώνη Καραβάμέλους Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ

Σ ε γενική πανεργατική πα-νελλαδική απεργία κα-λούν την Τετάρτη 9 Απρι-

λίου η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Αυτή η γενική απεργία φαίνεται ότι δεν είναι μια ακόμη εθιμοτυπική απεργία, όπως θα μπορούσε να πει κανείς, αν αναλογιστούμε ότι τα τελευταία 4 χρόνια στην Ελ-λάδα έχουν οργανωθεί, δεκάδες γενικές απεργίες. Προήλθε από τη μεγάλη πίεση που ασκούν στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι κινητοποιήσεις των εργαζομέ-νων στο Δημόσιο, αλλά κυρίως η οργή του κόσμου από την καθη-μερινή εξαθλίωση της ζωής του αλλά και από τα νέα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση.

Μέτρα που μπορεί να οδηγή-σουν ακόμη και στην εξαφάνιση του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος, που οδηγούν σε νέες απολύσεις και λουκέτα, που οδη-γούν στην οριστική διάλυση τα ασφαλιστικά ταμεία.

ΠρωτοβουλίεςΕπίσης είναι πρώτη φορά εμ-φανές το πλήγμα στον γρα-φειοκρατικό μηχανισμό της ΠΑΣΚΕ στα συνδικάτα, όπου, παρά την αντίρρησή της στο να βγει 24ωρη απεργία (στη ΓΣΕΕ), παρά την προσπάθεια να μην πάρει αποφάσεις δράσεις το Γε-νικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ (με τη συμβολή της ΔΑΚΕ και της παράταξης του Μπαλασόπου-λου, της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής), η απόφαση για τη

γενική απεργία πέρασε. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να παρθούν οι απαραίτητες πρω-τοβουλίες για την καλύτερη ορ-γάνωσή της. Η Αριστερά πρέπει να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία, για να οδηγήσει στη δημιουρ-γία ενός πραγματικού ρεύματος ανατροπής στην κοινωνία, αλλά και για να καθοδηγήσει τις εξελί-ξεις στο εργατικό κίνημα και να προκαλέσει μεγαλύτερη αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της στο εργατικό κίνημα.

Οι δυνάμεις που συγκρότησαν τη ΜΕΤΑ (Μαχητική Εργατοϋπαλ-ληλική Ταξική Ανατροπή) χρειά-ζεται να γίνουν μπροστάρηδες, με μεγάλες περιοδείες στους χώ-ρους και με οργάνωση έμπρακτης αλληλεγγύης στους υπό απόλυ-ση εργαζόμενους. Στους χώρους

Ο Θέμης Κοτσιφάκης είναι ο πρώτος πρόεδρος εργατικής Ομοσπονδίας που κινδυνεύει να απολυθεί. Μίλη-σε στο Rproject.gr και «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» για τους αγώνες των καθηγητών. Τη συνέντευξη πήρε ο Θοδωρής Πατσατζής

Τι ρόλο έχει παίξει η ΟΛΜΕ για να φτάσουμε από τις 1.700 πε-ρίπου διαθεσιμότητες και πι-θανές απολύσεις, να είναι προς απόλυση αυτή τη στιγμή, μόνο 200 καθηγητές;

Για πρώτη φορά η ΟΛΜΕ μέσα στο καλοκαίρι ανέπτυξε μια σειρά από δράσεις. Πορείες μικρές και μεγάλες, παρεμβάσεις ακόμη και σε πολιτιστικά γεγονότα, ώστε να αναδειχθεί το ζήτημα, να μάθει

ο κόσμος τι ακριβώς συμβαίνει. Προχωρήσαμε στην οκταήμερη απεργία το Σεπτέμβρη, που ανέ-πτυξε μια δυναμική και ανέδειξε τα ζητήματα της εκπαίδευσης με την επίθεση στο δημόσιο σχολείο. Παράλληλα, η κυβέρνηση έφτιαξε το νόμο 4186 για τα εκπαιδευτικά, με τον οποίο θέλει να αλλάξει τε-λείως το χαρακτήρα του λυκείου και της επαγγελματικής εκπαίδευ-σης. Έτσι, μαζί με τις κινητοποιή-σεις για τη διαθεσιμότητα αναδεί-ξαμε τη μετατροπή του λυκείου σε εξεταστικό κέντρο, το σπρώξιμο των μαθητών από την εκπαίδευση στην κατάρτιση, με τις ΣΕΚ που θα ανοίξει του χρόνου.

Κάναμε μια προσπάθεια, άλλο-τε πετυχημένη κι άλλοτε όχι, να

συνδεθούν οι αγώνες των εκπαι-δευτικών με τους αγώνες άλλων εργαζομένων. Να συντονιστούμε με άλλες Ομοσπονδίες και σω-ματεία και απλούς εργαζόμενους με το στήσιμο συντονιστικών και επιτροπών αγώνα από τα πρωτο-βάθμια σωματεία μας. Αυτό είχε θετική επίδραση. Υπάρχουν πολύ καλά παραδείγματα από τη Θεσ-σαλονίκη, την Κρήτη, την Λάρισα κ.α. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που ήταν σε διαθεσιμότητα μπήκαν σε αυτές τις επιτροπές αγώνα και μαζί με τις ΕΛΜΕ προσπάθησαν να δημιουργήσουν συνθήκες κι-νηματικές. Από το να γίνονται οι ενημερώσεις μέσα στο σχολείο από αυτές τις επιτροπές, μέχρι την προετοιμασία των κινητοποιήσε-

ων και ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν μια σειρά πρωτοβουλίες, με κινη-ματικές δράσεις, ακτιβισμοούς, καταλήψεις διευθύνσεων, κεντρι-κών πολιτικών γραφείων.

Αυτό που έχει σημασία για να βγάλουμε και ένα συμπέρασμα εί-ναι ότι όλος αυτός ο κόσμος που μπήκε σε αυτό τον αγώνα, πολιτικο-ποιήθηκε. Είδε ότι τα προβλήματα είναι αποτέλεσμα μιας βάρβαρης πολιτικής, που υλοποιούν όλοι μαζί. Η Κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ.

Πως θα αντιμετωπίσετε το εν-δεχόμενο να γίνουν τελικά οι απολύσεις; Θα πιέσετε και για πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε να μην περάσουν;

Θέλουμε δε θέλουμε, το ζή-

τημα είναι πολιτικό. Το ίδιο λένε οι αποφάσεις της Ομοσπονδίας και των συνελεύσεων που έχουν ένα κύριο αίτημα. Την ανατρο-πή αυτής της πολιτικής. Δεν δεχόμαστε τις απολύσεις που είναι και αντισυνταγματικές. Θα μπούμε αντικειμενικά σε μια νέα φάση του αγώνα. Το επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε με κινηματικές πρωτοβουλίες. Με απεργίες, συλλαλητήρια, καταλήψεις και οπωσδήποτε θα αναπτυχθεί και το θέμα της αλ-ληλεγγύης στους συναδέλφους που βρίσκονται στη χειρότερη θέση και κινδυνεύουν να μεί-νουν χωρίς δουλειά με πολύ-πλευρη, οικονομική, νομική και συνδικαλιστική στήριξη.

Συνέντευξη με τον υπό απόλυση πρόεδρο της ΟΛΜΕ,

Ο αγώνας θα συνεχιστεί για νατην πολιτική κυβέρνησης, 

Γενική πανελλαδική απεργία

Όλοι μαζί στο δρόμοΑπεργίες της ΑΔΕΔΥ

Καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες,καθηγητές μας δείχνουν το δρόμο

Του Θοδωρή Πατσατζή

Μ ε δύο μαχητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα, ολοκληρώθηκαν οι δύο απεργιακές κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ (24ωρη στις 12 Μάρτη και 48ωρη, 19 και

20 Μάρτη), ενάντια στις απολύσεις, την αξιολόγηση και την κατάργηση οργανισμών του Δημοσίου. Ξεχώρισε επίσης η κατάληψη στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκη από «διαθέσιμους» και υπό απόλυση εκπαιδευτικούς και σχολικούς φύλακες.

Η κυβέρνηση σε όλες τις συγκεντρώσεις χρησιμοποίησε την αστυνομία για να φράξει το δρόμο στους διαδηλωτές που απάντησαν με καθιστική διαμαρτυρία στη Σταδίου, την Τετάρτη 19 Μάρτη.

Σίγουρα με βάση το μέγεθος της επίθεσης, η συμμετοχή στις διαδηλώσεις δεν είναι αυτή που θα δώσει το καθοριστικό χτύπημα στην κυβέρνηση για να σταματήσει η προσπάθειά της να εφαρμοστούν τα μέτρα και να γίνουν πραγματικότητα οι απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν στοιχεία που μπορούν το επόμενο διάστημα να αποδειχθούν χρήσιμα για το εργατικό κίνημα και καθοριστικής σημασίας στη μάχη για την ανατροπή των μνημονίων και την επαναπρόσληψη των απολυμένων:

Η αγωνιστικότητα των καθηγητών, που με επιμονή, κόντρα στην καταστολή και την αυταρχικότητα της κυβέρνησης, υποχρέωσε την τελευταία να προχωρήσει μόλις σε 200 απολύσεις εκπαιδευτικών (από 1.700 περίπου διαθέσιμους). Η ταξικότητα που αναδεικνύει η μάχη των καθαριστριών που απειλούν να αναλάβουν τα υπουργεία, βγάζοντας στην εφεδρεία τους υπουργούς της κυβέρνησης. Η συμμετοχή έστω και με μικρά μπλοκ στις συγκεντρώσεις πολλών χώρων που δείχνει ότι σε αρκετούς εργασιακούς χώρους υπάρχει η κρίσιμη μαγιά για να οργανωθούν οι αγώνες. Η ταξική αλληλεγγύη που δείχνει ότι μπορεί να οργανωθεί μέσα στους χώρους εργασίας το επόμενο διάστημα (ήδη σε πολλά σωματεία και Ομοσπονδίες έχουν γίνει προτάσεις για να δίνουν οι εργαζόμενοι 2 ευρώ από το μισθό τους κάθε δεκαπενθήμερο για να υπάρχει ένα βοήθημα για τους απολυμένους συναδέλφους τους μέχρι να νικήσει ο αγώνας τους για ακύρωση των απολύσεων).

Μπροστά σε καθήκοντα σκληρής αναμέτρησης, με το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα να δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν δέχεται τις απολύσεις, τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι πολύτιμα. Η Αριστερά και οι συνδικαλιστές της είναι πια απαραίτητο να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Σε αντίθεση με τον τρόπο που λειτούργησαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ όπου ελάχιστη προπαγάνδισή τους υπήρξε (και μόνο από ορισμένες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ), χρειάζεται να αλώσουν τους χώρους και τις γειτονιές το επόμενο διάστημα, οργανώνοντας την πανεργατική απεργία στις 9 Απρίλη, οργανώνοντας την ταξική διαδήλωση της Πρωτομαγιάς (βλέπε διπλανά άρθρα), οργανώνοντας την ταξική αλληλεγγύη στους απολυμένους.

Ταξική, διεθνιστική, αντιφασιστική ΠρωτομαγιάΗ φετινή Πρωτομαγιά δίνει μια μεγάλη ευκαιρία στο εργατικό κίνημα: την ευκαιρία να εκφραστούν σε μια

ημερομηνία σταθμό για την εργατική τάξη, όλοι οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος.

Για εκείνη τη μέρα χρειάζεται να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να οργανωθεί στην Αθήνα μια μεγάλη διαδήλωση και συγκέντρωση. Δίνοντας την απαιτούμενη συνέχεια στη γενική απεργία της 9 Απρίλη, συμβάλλοντας στην κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τα μέτρα κυβέρνησης και τρόικας, συντονίζοντας όποια πρωτοβουλία βρίσκεται σε κίνηση, από σωματεία, τοπικές επιτροπές, συντονιστικά σωματείων, φορέων κατοίκων, δίκτυα αλληλεγγύης και αντίστασης και λαϊκές συνελεύσεις από όλη τη χώρα. Με ένα κεντρικό σύνθημα που μπορεί να συσπειρώσει τις μάχες ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων αγαθών, ενάντια στα κλεισίματα νοσοκομείων και σχολείων, ενάντια στη ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, ενάντια στα χαράτσια και τους πλειστηριασμούς. Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας πήραν.

Για την οργάνωση της Πρωτομαγιάς και για το πώς μπορούν να συνδεθούν διάφορα κινήματα μεταξύ τους, ένα καλό παράδειγμα μας δίνει η προ ολίγων ημερών οργάνωση της μέρας της αξιοπρέπειας στην Ισπανία, όπου πεζοπόρες αλλά και μηχανοκίνητες συγκεντρώσεις από όλη την Ισπανία συνέκλιναν σε μια μεγάλη διαδήλωση στη Μαδρίτη. Ήδη αποφάσεις για την οργάνωση μιας τέτοιας εργατικής και πολύχρωμης διαδήλωσης, με μετανάστες, νεολαίους και άνεργους, έχει πάρει από την ιδρυτική της συνδιάσκεψη που έγινε πριν 10 μέρες, η εργατική παράταξη ΜΕΤΑ, ενώ εργαζόμενοι-μέλη της παράταξης θα προτείνουν αντίστοιχη απόφαση να πάρει και το ΕΚΑ, στη σύσκεψη σωματείων που διοργανώνει την Πέμπτη 27 Μάρτη.

Με περιοδείες και εξορμήσεις χρειάζεται η φετινή Πρωτομαγιά να γίνει ημερομηνία σύμβολο, η ημέρα του «να τα πάρουμε όλα πίσω».

Ολόκληρη η συνέντευξη στο Rproject.gr

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

δουλειάς πρέπει να γίνουν άμεσα συνελεύσεις και εκδηλώσεις ενη-μέρωσης για την «αξιολόγηση».

Οργάνωση «από τα κάτω»Αλλά και στις γειτονιές οι οργανώ-σεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι επιτροπές αγώ-να, τα συντονιστικά σωματείων, φορέων και κατοίκων, πρέπει να πάρουν πάνω τους την οργάνωση της απεργίας, με αντίστοιχες κινή-σεις αλλά και δυναμικές κινητοποι-ήσεις όπως οι καταλήψεις δημόσι-ων χώρων και δρόμων.

Το σταμάτημα των απολύσεων, η επαναφορά των Συλλογικών Συμβά-σεων Εργασίας, οι αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και στα επι-δόματα ανεργίας στα επίπεδα του 2009, η επαναλειτουργία σχολείων, νοσοκομείων, πολυϊατρείων του

ΙΚΑ και κοινωνικών υπηρεσιών που έκλεισαν ή καταργήθηκαν, περνάει μέσα από αυτούς τους αγώνες και την ανατροπή της κυβέρνησης, που πρέπει να γίνει ο πρωταρχικός στόχος, το βασικό πολιτικό αίτημα, αυτής της απεργίας.

Να μη δώσουμε κανένα δι-καίωμα στην κυβέρνηση και σε όσους λένε ότι ο κόσμος δεν κι-νητοποιείται, να επιχαίρουν στις 9 Απρίλη. Να πείσουμε όσους καλοπροαίρετα μιλούν για την αναγκαιότητα γενικής απεργίας διαρκείας προκειμένου να ανα-τραπεί η πολιτική της κυβέρνη-σης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, ότι για να φτάσουμε με επιτυχία σε αυτό το στόχο, χρειάζεται πρώτα να οργανωθεί μια μαζική, σε συμμε-τοχή αλλά και στη συγκέντρωση, 24ωρη γενική απεργία.

Δίκη χαλυβουργώνΤη Δευτέρα 31 Μάρτη θα συνε-χιστεί η δίκη των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Την Παρασκευή 21 Μάρτη, η διαδικασία προχώρησε με κα-ταθέσεις μαρτύρων κατηγορί-ας. Οι διώξεις αφορούν 6 απερ-γούς, που συμμετείχαν στη βάρδια της περιφρούρησης τα χαράματα της 20ής Ιούλη 2012 και συνελήφθησαν κατά την επέμβαση των ΜΑΤ. Επίσης αφορούν 18 χαλυβουργούς και μια γυναίκα απεργούς, που εί-χαν μηνυθεί από το μηχανισμό που είχε στήσει η εργοδοσία. Οι καταθέσεις πάντως των 4 αστυνομικών, που συμμετεί-χαν στην επέμβαση τον Ιούλη του 2012, έδειξαν ότι κανείς δεν παρεμπόδισε ούτε τους ίδιους, ούτε όσους ήθελαν να εργαστούν. Απλά συλλαμβά-νανε όσους έβρισκαν μπροστά τους, μεταξύ των οποίων και το φύλακα της εταιρείας σε-κιούριτι, που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο χώρο!

Τουριστικά πλοίαΝομοσχέδιο για τα Τουριστικά Πλοία έφερε στην αρμόδια επι-τροπή της βουλής η κυβέρνη-ση. Το νομοσχέδιο είναι κομμέ-νο και ραμμένο στα μέτρα της μεγιστοποίησης των κερδών των εφοπλιστών. Με το νόμο προωθείται η κατάργηση των οργανικών συνθέσεων, η μαύ-ρη ανασφάλιστη εργασία, η κατάργηση της ΣΣΕ. Επίσης εισάγει το «θεσμό» του πλοι-άρχου με «μπλοκάκι» (ασφά-λιση στον ΟΑΕΕ), αλλά και τη δρομολόγηση πλοίου ασφα-λείας σε περίοδο απεργίας των ναυτεργατών. Ένα καθαρά απεργοσπαστικό μηχανισμό.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, για τουριστικά πλοία με δυ-νατότητα να μεταφέρουν ως και 99 επιβάτες καταργείται η οργανική σύνθεση και χρέη πλοιάρχου μπορεί να εκτελεί ο καθένας που διαθέτει πιστο-ποιητικά ναυτικής ικανότητας, αυξάνεται δηλαδή ο κίνδυνος για τη ζωή των ναυτεργατών, αλλά και των επιβατών. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα απολυθούν πάνω από 600 ναυτεργάτες. Στο ίδιο νομοσχέδιο προβλέ-πεται η κατάργηση του Οίκου Ναύτου και του Γραφείου Ευ-ρέσεως Ναυτικής Εργασίας. Οι ναυτεργάτες ανακοίνωσαν ήδη τη συμμετοχή τους στην πα-νεργατική απεργία, ενώ έχουν εδώ και καιρό αποφασίσει απεργίες τις μέρες που το νο-μοσχέδιο θα συζητείται στην ολομέλεια της βουλής.

Πρακτορεία εφημερίδωνΣυνεχίζει τις κινητοποιήσεις της η Ένωση Προσωπικού Πρακτο-ρείων Εφημερίδων Αθηνών. Την Τετάρτη 26 Μάρτη πραγματο-ποιεί δύο δίωρες προειδοποιητι-κές στάσεις εργασίας (1-3 πμ και 9-11 πμ). Οι εργαζόμενοι διεκδι-κούν την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, η οποία θα διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και τους μισθούς τους. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι έχουν προγραμ-ματίσει συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς.

ΕΡΤ Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συ-νεχίζουν τον αγώνα τους για την επαναλειτουργία της δη-μόσιας ραδιοτηλεόρασης. Με απόφασή τους πήραν μέρος

στην παρέλαση για την 25η Μαρτίου στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Αμέσως μετά το τέλος της παρέλασης πραγματοποίησαν πορεία έως το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, όπου μαζί με συμπαραστάτες πραγ-ματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με μαζική συμ-μετοχή. Ο αγώνας των εργαζό-μενων της ΕΡΤ έχει μπει στον δέκατο μήνα. Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, που δεν ακολούθησαν το δρόμο της επαγγελματικής απασχόλησης στη ΔΤ («Δημό-σια» Τηλεόραση) συνεχίζουν να μάχονται για τα εργασιακά τους δικαιώματα και τη δημο-κρατία, ενάντια στα λουκέτα και τις απολύσεις. Για αυτό το λόγο θα συμμετέχουν και στην κινητοποίηση που θα γίνει την Τετάρτη 26 Μάρτη, στην Παια-νία, στο πλευρό των απολυμέ-νων από τα Τσιμέντα Χαλκίδας.

MEGAΔεκάδες τεχνικοί, ηθοποιοί και κομπάρσοι παραμένουν απλή-ρωτοι ή πληρώνονται με πολύ μεγάλη καθυστέρηση από το «Μεγάλο», στο όνομα, τηλε-οπτικό κανάλι , για τη συμμε-τοχή τους σε τηλεοπτικές σει-ρές. Ειδικά οι κομπάρσοι της σειράς «Κλεμμένα Όνειρα», μιας από τις πιο πετυχημένες σειρές του καναλιού, φαίνεται ότι δούλευαν τσάμπα. Εδώ και 3 χρόνια η «Άνωση», θυγατρική εταιρεία του συγκροτήματος Μπόμπολα που είναι και μεγα-λομέτοχος στο Mega, δεν έχει πληρώσει τους περίπου 500 κομπάρσους που χρησιμοποι-ήθηκαν στη σειρά, παρότι η ίδια η εταιρεία έχει πληρωθεί από το κανάλι για τη σειρά.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Του Σωτήρη Μάρταλη, εκπαιδευτικού, μέλος Γενικού

Συμβουλίου ΜΕΤΑ

Το Σαββατοκύριακο 15-16 Μαρτίου πραγματοποιήθη-κε η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη της νέας παράταξης της ρι-ζοσπαστικής Αριστεράς, της «Μαχητικής Εργατοϋπαλλη-λικής Ταξικής Ανατροπής» (ΜΕΤΑ), όπως ονομάστηκε. Τις εργασίες της συνδιάσκε-ψης απασχόλησε το πώς θα συγκροτηθεί ένα μαζικό, ρι-ζοσπαστικό, ταξικό ρεύμα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα συμβάλει στον αγωνι-στικό, διεκδικητικό και ταξικό προσανατολισμό των συνδι-κάτων και στην πάλη για την ανατροπή των μνημονίων.

Τον τόνο στις εργασίες της συνδιάσκεψης έδωσαν συνά-δελφοι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Καθαρίστριες, σχολικοί φύ-λακες, καθηγητές. Το κείμενο θέσεων που υπερψηφίστηκε, εκφράζει τη δυναμική της

ριζοσπαστικής αριστεράς για ένα ταξικό ανατρεπτικό συνδικαλιστικό κίνημα, που θα παλέψει για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και των μνημονίων.

Στις παρεμβάσεις τους εργαζόμενοι του Κόκκινου Δικτύου υπογράμμισαν ότι η διαδικασία της συγκρότη-σης είχε προβλήματα. Δεν έγινε μια μεγάλη εξωστρε-φής καμπάνια στους χώ-ρους δουλειάς με περιοδεί-ες και συσκέψεις – πράγμα που μας δημιουργεί το κα-θήκον να συνεχίσουμε την προσπάθεια στους χώρους δουλειάς μας. Επισήμαναν την ανάγκη η νέα παράταξη να συμβάλει αποφασιστικά στο συντονισμό των αγώ-νων, στην προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης για την ανατροπή των πολι-τικών της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ. Γι’ αυτό το λόγο η κατεύθυνση πρέπει να είναι η διατήρηση

και η οικοδόμηση κοινών σχημάτων με συνδικαλιστές της Αριστεράς, όταν και εφόσον μπαίνουν σ’ αυτή τη διαδικασία, αγωνιστές συν-δικαλιστές που απεγκλωβί-ζονται από την ΠΑΣΚΕ και δεν έχουν σχέση με την με-τεξέλιξη αυτής της παράτα-ξης σε μηχανισμό στήριξης της εργοδοσίας, των κυ-βερνητικών πολιτικών, των μνημονίων. Υπογράμμισαν ότι το προτεινόμενο πρό-γραμμα πάλης του συνδι-καλιστικού κινήματος για το επόμενο διάστημα, πρέπει η παράταξη να το υπερασπίσει απέναντι σε οποιαδή-ποτε κυβέρνηση.

Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό ότι η συνδιά-σκεψη επίσης αποφάσισε να προετοιμαστεί η φετινή Πρωτομαγιά με τέτοιο τρό-πο ώστε να εκφραστούν και να συντονιστούν σε μία ημερομηνία-σταθμό όλοι οι αγώνες του τελευταίου δια-στήματος.

Η ιδρυτική συνδιάσκεψη της «ΜΕΤΑ»

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Όπως είπατε η επίθεση είναι συ-νολική στο δημόσιο σχολείο. Για την Τράπεζα Θεμάτων στην Α΄ Λυκείου τι σκοπεύετε να κάνετε;

Η εφαρμογή για πρώτη φορά της Τράπεζας Θεμάτων ανοίγει το ζήτη-μα της αντίστασης στον αντιεκπαι-δευτικό νόμο που ψήφισε η κυβέρ-νηση. Ο νόμος στρεβλώνει τελείως το περιεχόμενο του λυκείου, από αυτό που πραγματικά πρέπει να δώ-σει κανείς στη νέα γενιά. Αντί για ένα λύκειο που θα στηρίζει τις ανθρωπι-στικές αξίες και τη δημοκρατία, θα έχεις ένα λύκειο που θα στηρίζεται στον εκφοβισμό, στην τρομοκρατία, στην βαθμοθηρία και τον ανταγωνι-σμό. Επειδή αυτό θα κάνει κακό και μελλοντικά στη νέα γενιά και στην κοινωνία, θεωρούμε ότι είναι ένα

θέμα που πρέπει μαζί με τους γονείς και τους μαθητές να το αναδείξουμε και να πιέσουμε να μην εφαρμοστεί. Σαν ΟΛΜΕ αυτός είναι ο στόχος μας. Πρέπει αυτό το θέμα να απασχολή-σει έντονα όλη την κοινωνία.

Υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνει απεργιακή κινητοποίηση και την περίοδο των εξετάσεων;

Δεν αποκλείουμε τίποτα από τη στιγμή που ο κλάδος δέχεται μια τε-ράστια επίθεση. Όλα είναι ανοιχτά. Σε τέσσερις μέρες γίνεται το εκπαιδευτι-κό συνέδριο στα Γιάννενα που θα γίνει μια πρώτη κουβέντα και την ίδια ώρα, είναι υπό διαμόρφωση ένας νέος γύ-ρος γενικών συνελεύσεων που θα γί-νουν πιθανά πριν το Πάσχα και θα απο-φασίσουν το πώς θα προχωρήσουμε.

Θέμη Κοτσιφάκη

ανατρέψουμεΕΕ και ΔΝΤ

στις 9 Απρίλη

του αγώνα!

6 • κίνημα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Της Αθηνάς Σκαμπά, υποψήφιας με το συνδυασμό «Πολίτες σε δράση

– Οικολόγοι Πράσινοι»

Δ ύο νέα στρατόπεδα συ-γκέντρωσης ετοιμάζεται να ανοίξει η κυβέρνηση

στη Δυτική Αθήνα και συγκεκριμέ-να στις δύο άκρες του Δήμου Χα-ϊδαρίου. Το πρώτο στη Λεωφόρο Σχιστού, στην περιοχή Σκαραμα-γκά και το δεύτερο στα όρια των Δήμων Χαϊδαρίου, Αιγάλεω και Αγίας Βαρβάρας, στο πρώην νοσο-κομείο Αγία Βαρβάρα (Λοιμωδών).

ΝοσοκομείαΤα στρατόπεδα θα στεγαστούν σε υπάρχουσες εγκαταστάσεις προ-νοιακών δομών. Στο Σκαραμαγκά βρίσκεται κτηριακό συγκρότημα ιδιοκτησίας του ΟΑΕΔ, μικρό μέ-ρος του οποίου στεγάζει το «Θε-ραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων Παίδων». Ο ΟΑΕΔ παραχώρησε την έκταση με χρησιδάνειο στο Υπουργείο Προστασίας του Πο-λίτη και το θεραπευτήριο πήρε εντολή μετακίνησης.

Το Αγία Βαρβάρα (Λοιμωδών) ούτως ή άλλως έκλεισε το καλο-καίρι ως Γενικό Νοσοκομείο και παρέμεινε, σε κάποια από τα κτί-ρια του συγκροτήματος, το «Χρό-νιων Παθήσεων Δυτικής Αθήνας» που φιλοξενεί τους τελευταίους ασθενείς από τη νόσο του Χάνσεν.

Είναι πολλά τα έργα και οι ημέ-ρες της κυβέρνησης του success story, όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Δυτική Αθήνα, ακόμα και ως συμβολισμός, ξεπερνά για μία φορά ακόμα τα όρια και της πιο αρρωστημένης φαντασίας.

Τον τελευταίο χρόνο η επίθεση που έχουν δεχτεί τα νοσοκομεία και η περίθαλψη έχει αλλάξει εντελώς την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Η περιοχή είχε δύο νο-σοκομεία, το Αγία Βαρβάρα και το πολλά υποσχόμενο πανεπιστη-μιακό Αττικό Νοσοκομείο. Παρά τις δυσκολίες και τις ελλείψεις μπορούσε κανείς να αισθάνεται μια ασφάλεια για τη ζωή του, αν βρισκόταν στην ανάγκη.

Το κλείσιμο του Αγία Βαρβάρα, σε συνδυασμό με την κατάργηση

κάθε δομής πρωτοβάθμιας περί-θαλψης στους γύρω δήμους, οδή-γησαν το Αττικό σε πάνω από 100% πληρότητα. Αν σ’ αυτό προστεθούν οι ελλείψεις σε προσωπικό και υλι-κά, η πιθανότητα να εξυπηρετηθεί ένας ασθενής, σήμερα στην περιο-χή, μειώνεται δραματικά.

Όμως τίποτα δεν μένει ανα-ξιοποίητο. Αυτό που ερήμωσε ο Άδωνης, θα το ζωντανέψει ο Δένδιας, γιατί ζούμε πλέον στην κοινωνία που κλείνει νοσοκομεία για ν’ ανοίξει φυλακές και στρατό-πεδα συγκέντρωσης.

ΣυμβολισμόςΕίναι διπλός όμως ο συμβολι-σμός. Το Χαϊδάρι έχει πίσω του μια μαρτυρική ιστορία που σχε-τίζεται με τα στρατόπεδα συ-γκέντρωσης, αφού στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής λειτούρ-γησε ένα τέτοιο στην περιοχή. Χιλιάδες αγωνιστές φυλακίστη-καν, βασανίστηκαν και εκτελέ-στηκαν εκεί. Είναι μάλιστα τόσο συνυφασμένη αυτή η εμπειρία με την ιστορία της πόλης, που το έμβλημα του Δήμου Χαϊδαρί-ου είναι το κτίριο των μελλοθα-νάτων του στρατοπέδου (Μπλοκ 15), από το οποίο ξεπηδά ένα αν-θισμένο τριαντάφυλλο. Θα το ξαναζήσουμε;

Γνωρίζουμε ήδη τις συνθή-κες με τις οποίες κρατούνται οι μετανάστες σ’ αυτά τα στρατό-πεδα, όμως εκείνο που ανακα-λύπτουμε, βλέποντας την προ-ετοιμασία για το άνοιγμα των δύο νέων «Δομών φιλοξενίας», είναι ότι όλο το νομικό πλαίσιο υπογραμμίζει τη ρατσιστική και φασιστική πολιτική των κυβερ-νήσεων απέναντι στους μετανά-στες και όχι μόνο.

Με δύο τροπολογίες-εκτρώ-ματα, δημιουργήματα των Μπιρ-μπίλη, Παπακωνσταντίνου και Παπουτσή, προβλέπεται ότι «κατ’ εξαίρεση για τα κέντρα πρώτης υποδοχής μεταναστών, επιτρέ-πεται η αλλαγή χρήσης υφιστά-μενων κτιρίων και η κατασκευή νέων, χωρίς ν’ απαιτείται άδεια δόμησης, κατά παρέκκλιση των χρήσεων γης και των όρων δόμη-σης της περιοχής».

Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να στοιβάζουν ανθρώπους όπου θέλουν, σε εντελώς ακατάλλη-λους για διαμονή χώρους (βλέπε containers), χωρίς να φροντί-σουν ούτε για την εξυπηρέτηση στοιχειωδών ανθρώπινων ανα-γκών, ούτε καν για την πυρασφά-λεια του χώρου.

Το αντιφασιστικό μέτωπο Χαϊδαρίου, «Χαϊδάρι αντιφασι-

στικό Μπλοκ 15», ξεκίνησε κα-μπάνια ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αμέσως μόλις έγιναν γνωστές οι προθέσεις του Υπουργείου Προ.Πο., με κεντρι-κό σύνθημα «Ούτε στο Χαϊδάρι, ούτε πουθενά, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης». Η πόλη έχει γεμίσει με πανό ενά-ντια στα στρατόπεδα από φορείς και συλλογικότητες της πόλης. Δημοτικές κινήσεις της Αριστε-ράς και συλλογικότητες των δυ-τικών Δήμων οργανώνουν ήδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το «Λοιμωδών» την Τετάρτη 26/3/2014 στις 18:30μμ, ενώ θα προγραμματιστούν παρεμβάσεις για το θέμα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Η δημοτική κίνηση «Πολίτες σε δράση-Οικολόγοι Πράσινοι», που στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους Πράσινους, έφερε το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο δύο φορές, ζητώντας από τη Δημοτική Αρχή να πάρει θέση. Αρχικά αντιμετωπίστηκε με καχυποψία και αδιαφορία, στη συνέχεια όμως και όταν έγι-ναν αισθητές από τους κατοί-κους οι εργασίες διαμόρφωσης του χώρου, το Δημοτικό Συμ-βούλιο προχώρησε σε ψήφισμα διαμαρτυρίας και οι τρεις δήμαρ-

χοι των όμορων Δήμων έστειλαν ανακοίνωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο, δηλώνοντας ότι δεν θα δεχτούν τέτοιες δομές στην περιοχή τους.

Όμως αυτό δεν φτάνει. Οι δή-μαρχοι και οι επικεφαλής των συνδυασμών είναι πρόθυμοι να στραφούν ενάντια στα δύο στρατόπεδα, εξάλλου βρισκό-μαστε σε προεκλογική περίοδο. Το πρόβλημα όμως δεν θα λυ-θεί ζητώντας να μην ανοίξουν τα στρατόπεδα στο Χαϊδάρι για να μην υποβαθμιστεί η περιοχή, ούτε αντιμετωπίζοντας τους με-τανάστες ως ανεπιθύμητους. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούμε να το αφήσουμε στα χέρια τους.

Το «Χαϊδάρι αντιφασιστικό Μπλοκ 15» πήρε την πρωτοβου-λία οργάνωσης αντιφασιστικής πορείας από τα δύο «μελλοντικά στρατόπεδα» προς το Δημαρχείο, που βρίσκεται στο κέντρο της πό-λης. Η διπλή πορεία θα γίνει το Σάββατο 5/4/2014 στις 11:30 πμ και υπάρχει ανοιχτή πρόσκληση προς όλες τις συλλογικότητες και τα κινήματα της Δυτικής Αθήνας για συνδιοργάνωση και συμμετοχή. Η κάθε συλλογικότητα με τη δική της προσέγγιση, τα συνθήματα και τα υλικά της. Γιατί το ρατσισμό και το φασισμό μόνο η κίνηση του κόσμου μπορεί να τα σταματήσει.

Μας αφοράΣτο Χαϊδάρι έχουμε πολύ λίγους μετανάστες, επίσης δεν έχουμε φασιστικούς πυρήνες. Τα κρού-σματα ρατσιστικής και φασιστι-κής βίας μετριούνται στα δά-κτυλα του ενός χεριού. Πολλές φορές φαίνεται όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, ή και στην Αθήνα ακόμα, να αφορούν κάποιους «άλλους». Όμως αυτό που κάποτε ήταν καθεστώς για τους ξένους εργάτες (η ανασφά-λιστη εργασία, τα μεροκάματα της πείνας, ο υποσιτισμός και τα προβλήματα στέγης, οι απολύ-σεις χωρίς αποζημίωση), σήμερα είναι δεδομένα για όλους και κυ-ρίως για τους νέους. Γιατί ο φα-σισμός έρχεται πρώτα για τους άλλους, μετά για σένα.

• Τετάρτη, 26/3/2014, 18:30 Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Λοιμωδών• Σάββατο, 5/4/2014, 11:30 Διπλή πορεία προς το Παλατάκι 

από ΨΝΑ Δαφνί και από Λοιμωδών.

Χαϊδάρι: Αγώνας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Διαδήλωση ενάντια στην πραγ-ματοποίηση του Ecofin (σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ) στην Αθήνα, προετοιμάζουν σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, κόμματα και οργανώσεις της Αρι-στεράς, την Τρίτη 1η Απριλίου, στις 6μμ. Μέχρι στιγμής, το ΕΚΑ καλεί στην πλατεία Κλαυθμώνος, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα Προπύλαια και το ΠΑΜΕ στην Ομόνοια.

Σε κάθε περίπτωση, μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση, με στόχο την καταγγελία της αντιδραστικής ΕΕ και των πολιτικών της πανευρω-παϊκής λιτότητας, έχει ιδιαίτερη σημασία, τη στιγμή μάλιστα, που η συνεδρίαση των πολιτικών εκπρο-

σώπων των Ευρωπαίων καπιταλι-στών, γίνεται σε μια χώρα όπου εκτυλίσσεται ένα συστηματικό σχέδιο ισοπέδωσης εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων ετών.

Οι δήθεν «σωτήριες» ευρωηγε-σίες, μαζί με τις κυβερνήσεις των μνημονίων, κατάφεραν να οδηγή-σουν στην ανεργία 1,5 εκατ. ανθρώ-πους και πάνω από 3,5 εκατ., στο να μην έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Και τώρα, στην πόλη των 20.000 αστέγων, έρχονται να συ-ζητήσουν πώς θα συνεχίσουν τις ίδιες πολιτικές εξαθλίωσης, πώς θα σώσουν για άλλη μια φορά τους τραπεζίτες με τα χρήματα όλων μας και πώς θα ενισχύσουν την παρα-

γωγή «δημοκρατικού ιμπεριαλι-σμού», όπως π.χ. στην Ουκρανία, όπου στηρίζουν ναζί και φασίστες.

Στην επερχόμενη σύνοδο, ανα-μένεται να εξειδικευτεί περαιτέρω η πανευρωπαϊκή εποπτεία, που ση-μαίνει μνημόνια διαρκείας για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Ταυτό-χρονα, στο άτυπο Eurogroup που θα πραγματοποιηθεί υπό την προεδρία του Στουρνάρα, η κυβέρνηση ετοι-μάζει νέα επικοινωνιακή φιέστα, για να κρύψει τα κοινωνικά ερείπια που έχει δημιουργήσει. Σε αυτή τη συνά-ντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, θα ανακοινωθεί -εκτός απροόπτου- και η εκταμίευ-ση της περίφημης δόσης, μετά την

πρόσφατη συμφωνία «σφαγείο» κυ-βέρνησης και τρόικας.

Την ερχόμενη Τρίτη, είναι μεγάλη ευκαιρία να τους θυμίσουμε ότι η Αθήνα είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύου-σα των κοινωνικών αντιστάσεων και των εργατικών-λαϊκών αγώνων. Παρά τις δεδομένες αστυνομικές απαγο-ρεύσεις, μια μαζική κινητοποίηση είναι εφικτή. Απέναντι στους υπουρ-γούς της ΕΚΤ και της Λαμπεντούζα, στον Σαμαρά και τα καθεστωτικά ΜΜΕ που ετοιμάζουν προεκλογικό πανηγύρι, πρέπει να εκφραστούν τα αιτήματα και η ταξική οργή των εργα-ζομένων και της νεολαίας: Όχι στην Ευρώπη της ανεργίας, της φτώχειας και του αυταρχισμού!

ECOFIN: Να τους χαλάσουμε τη φιέστα

Πορεία προς το Χαϊδάρι, ξυλογραφία της δεκαετίας του 1950

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Γ ια τη διακυβέρνηση, λένε πολλοί σύντροφοι, απαι-τούνται ευρύτατες συμ-

μαχίες. Ο συλλογισμός μοιάζει ακλόνητος, αλλά είναι παραπλα-νητικός.

Η εμπειρίαΚαταρχήν ο όρος «διακυβέρνηση» είναι όρος της εποχής του μετα-μοντερνισμού, δηλαδή της επο-χής του άγριου νεοφιλελευθερι-σμού. Υπαινίσσεται ότι το ζήτημα της δυνατότητας της Αριστεράς να κυβερνήσει είναι μια τεχνική ικανότητα (μια αρτιότητα, ένα προϊόν «ωρίμασης»…) άσχετη με τις παλιομοδίτικες εμμονές στην πολιτική στρατηγική και στην τα-ξική αναφορά.

Όμως έχουμε πολλά παρα-δείγματα που υποψιάζουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Το πιο πρόσφατο αφορά τις δη-μοτικές-περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία. Εκεί το ΚΚ αποφά-σισε να ενταχθεί σε ένα σχέδιο «διακυβέρνησης» (επιδιώκοντας να κερδίσει, όπως-όπως, δήμους και περιφέρειες) στηριγμένο σε μια «ευρύτατη συμμαχία» (με το κυβερνητικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ολάντ). Το αποτέλεσμα ήταν μια μεγάλη πολιτική νίκη… της ακροδεξιάς της Μαρίν Λε Πεν.

Η ηγετική ομάδα του Πιέρ Λο-ράν (προέδρου, για να μην ξεχνιό-μαστε, του ΚΕΑ) παρά τις προειδο-ποιήσεις του Ζαν Λυκ Μελανσόν, των συμμάχων του στο Μέτωπο

της Αριστεράς και των οργανώ-σεων της ριζοσπαστικής αντικα-πιταλιστικής Αριστεράς όπως το NPA, παρέβλεψε την πρόθεση των εργαζομένων, των ανέργων και των φτωχών για ψήφο-τιμωρία στη «σοσιαλιστική» λιτότητα του Ολάντ και στο όνομα των «ευρύ-τατων συμμαχιών» άφησε ανοι-χτό το πεδίο για τους χειρότερους εχθρούς της Αριστεράς.

Ένα προηγούμενο παράδειγμα αφορά την Ιταλία. Όπου το ελπι-δοφόρο, τότε, εγχείρημα της Κο-μουνιστικής Επανίδρυσης (πώς να ξεχάσει κανείς τις μέρες της Γένοβας ή της Φλωρεντίας;), υπό την ηγεσία του Φάουστο Μπερ-τινότι, μπήκε στον πειρασμό της όπως-όπως «διακυβέρνησης», μέσα από την «ευρύτατη συμμα-χία» με επικεφαλής τον… Πρόντι! Το αποτέλεσμα ήταν η συντριβή της Επανίδρυσης, η νεκρανάστα-ση του μπερλουσκονισμού και η δημιουργία, στη θέση της κάποτε πανίσχυρης κομουνιστικής Αρι-στεράς στην Ιταλία, του εξοντωτι-κού διδύμου Ρέντσι-Γκρίλο.

Το σχέδιοΤο πρόβλημα της κυβέρνησης, λοιπόν, για την Αριστερά τίθε-ται με διαφορετικούς, πολύ πιο σκληρούς όρους: Με ποιο πρό-γραμμα και ποια πολιτική μπορεί να συγκροτηθεί η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί σύμμαχοί της σε πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα που θα διεκδικήσει την κυβερνητική ανατροπή, ανοίγοντας το δρόμο για μια ευρύτερη κοινωνική ανα-

τροπή, για τη σοσιαλιστική απε-λευθέρωση της κοινωνίας…

Αν όμως θέσουμε έτσι το κε-ντρικό ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί, γίνεται καθαρό ότι οδηγούμαστε σε διαφορετι-κές απαντήσεις από αυτές που, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, τείνουν να εμπεδωθούν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, οι σύντροφοι και συντρόφισσες που ανησυχούν ότι «δεν έχουμε ανοί-ξει αρκετά τις πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και πρόσωπα», όσοι μιλούν για έναν, υποτίθεται, «σεχταρισμό» στον ΣΥΡΙΖΑ, όσοι κάνουν λόγο για αριστερούς «σκατζόχοιρους», θα έπρεπε να αρχίσουν να ανα-ρωτιούνται: Με την όπως-όπως «διεύρυνση» που προτείνουν, υπερασπίζονται έναν πιο «εγγυη-μένο» δρόμο για τη νίκη του πο-λιτικού σχεδίου που περιέγραψε το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ή μή-πως αλλάζουν πολιτικό σχέδιο, μετακινούμενοι –κάτω από τις

ομολογουμένως μεγάλες δυσκο-λίες– στην κατεύθυνση της Κε-ντροαριστεράς ή ακόμα και στην κατεύθυνση της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας;

Ο Μπλερ και η αριστεράΑπέναντι σε αυτά τα διλήμματα οι δυνάμεις της Αριστερής Πλατ-φόρμας μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ παίρ-νουν θέση με σταθερότητα: Η απάντηση στο ζήτημα των συμ-μαχιών είναι η πολιτική της κοινω-νικής διεύρυνσης προς τα κάτω (δηλαδή η διεκδίκηση μεγαλύτε-ρου τμήματος εργατών, φτωχών, ανέργων κ.ο.κ.), ενώ στο πολιτι-κό-κομματικό πεδίο οι συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να στηρίζο-νται στην πολιτική ενότητας των εργατικών κομμάτων και οργανώ-σεων, δηλαδή στη συμμαχία ΣΥ-ΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτή η πο-λιτική επιδιώκει να συγκροτήσει, πραγματικά, κοινωνική συμμαχία ανατροπής, ενώ στο πολιτικό πε-δίο κρατά τον ΣΥΡΙΖΑ στην επιδί-ωξη κυβέρνησης της Αριστεράς και όχι στη διολίσθηση προς την όπως-όπως «διακυβέρνηση».

Κατανοούμε ότι στα ζητήματα αυτά είναι φυσιολογική η αντιπα-ράθεση, ακόμα και η πολεμική. Όμως στα όρια της πολιτικής και ιδεολογικής σύγκρουσης. Που δεν περιλαμβάνει τις ιατρικές και πολύ περισσότερο τις ψυχιατρικές «γνωματεύσεις». Διαβάσαμε π.χ. πρόσφατα στην «Εποχή»: (σ.σ.: οι υποστηρικτές της άποψης αυτής) «συγκροτούν έναν κατ’ όνομα συ-ντηρητικό αριστερισμό, που μοιά-

ζει πιο πολύ με γεροντική πάθηση παρά με παιδική ασθένεια».

Με αφορμή τον θάνατο του Τόνι Μπεν, ο σ. Ευκλείδης Τσα-καλώτος έγραψε ένα καλό κείμε-νο για τον ηγέτη της αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμμα-τος στη Βρετανία. Εκεί, μας θύμι-σε, η σοσιαλφιλελεύθερη πτέρυ-γα, που εν τέλει εκφράστηκε με τη διαβόητη ηγεσία του Μπλερ, αντιμετώπισε τους οπαδούς του Τόνι Μπεν στην αρχή ως αι-θεροβάμονες, στη συνέχεια ως «άρρωστους» και «τρελούς» για να πάρει, τελικά, τα οργανωτικά μέτρα της περιθωριοποίησης ή αποβολής τους. Αυτό το απαίσιο σπιράλ δεν δικαιούται να το ξε-χνά κανείς μέσα στην Αριστερά.

Οι κίνδυνοιΠρόσφατα, από τις στήλες της «Αυγής», ένας πραγματικά σε-βαστός και αγαπητός σ., έγραψε κατά της χρήσης του «αριστερό-μετρου» μέσα στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Η αναπαραγωγή της απέχθειας προς το «αριστερόμε-τρο» γίνεται λίγο ανησυχητική. Μια ματιά στις «προγραμματικές» επεξεργασίες πολλών «τμημάτων» του ΣΥΡΙΖΑ, μια ματιά στην Πελο-πόννησο, αλλά και στη Φθιώτιδα, μια ματιά στα ονόματα των υπο-ψηφίων «συμμάχων» μας, πείθει ότι για άλλα πράγματα θα έπρεπε να είναι σε ετοιμότητα οι δυνάμεις που στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζουν τη σχέση της άμε-σης πολιτικής με το μαρξισμό και τη σοσιαλιστική στρατηγική.

Του Θανάση Κούρκουλα

Ο ι παρατάξεις της Αριστε-ράς στους δήμους και τις περιφέρειες, μεταξύ

άλλων, αφενός έχουν να αντιμετω-πίσουν την παρουσία και τη δράση των φασιστών στην περιοχή τους και αφετέρου να δώσουν αποτε-λεσματικές απαντήσεις στις ρατσι-στικές πολιτικές της κυβέρνησης.

Το τελευταίο διάστημα οι αυτο-διοικητικές παρατάξεις έχουν μπει

δυναμικά σε αυτή τη μάχη. Στο αντιφασιστικό και αντιρατσιστι-κό συλλαλητήριο στις 22 Μάρτη στην Αθήνα συμμετείχαν με πανό η Ανοιχτή Πόλη και η δημοτική παράταξη Δύναμη Πολιτών Νέας Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, ενώ μέλη της δημοτικής παράταξης Χαϊδαρίου Πολίτες σε Δράση-Οι-κολόγοι Πράσινοι κατέβηκαν στο συλλαλητήριο στο μπλοκ της το-πικής αντιρατσιστικής και αντιφα-σιστικής κίνησης «Μπλοκ 15», που

συνδιοργανώνει τις κινητοποιήσεις ενάντια στα στρατόπεδα συγκέ-ντρωσης στο Χαϊδάρι.

22 ΜάρτηΟ υποψήφιος δήμαρχος της Αθή-νας, με την παράταξη Ανοιχτή Πόλη, Γαβριήλ Σακελλαρίδης δή-λωσε: «Η κοινωνία, ενωμένη, πρέ-πει να αντισταθεί απέναντι σ’ όλους αυτούς που θέλουν να επενδύσουν στην ακροδεξιά ατζέντα, την ακρο-δεξιά πρακτική και ρητορική. Λέμε όχι στο ρατσισμό, το φασισμό και την ξενοφοβία. Διεκδικούμε πο-λιτικές για την ενσωμάτωση των μεταναστών, διεκδικούμε πόλεις ανοιχτές, με ειρηνική συνύπαρξη όλων των ανθρώπων στις γειτονιές της Αθήνας».

Στη Θεσσαλονίκη το αντίστοιχο συλλαλητήριο στις 22 Μάρτη ήταν αρκετά μαζικό, με συμμετοχή 1.500 ατόμων, και συσπείρωσε αρκετούς φορείς και παρατάξεις. Με πανό συμμετείχε η δημοτική παράταξη Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη, ενώ εκπρόσωποι από όλα τα δημοτικά σχήματα και την παράταξη της περι-φέρειας ήταν παρόντες.

Παράλληλα έχουν διοργανωθεί και προγραμματίζονται και για το επόμενο διάστημα αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές εκδηλώσεις από διάφορα αυτοδιοικητικά σχήματα.

ΕκδηλώσειςΣτις 23 Μάρτη η παράταξη Ανα-τροπή στη Γλυφάδα διοργάνωσε συζήτηση με θέμα «Ανατροπή του φασισμού και του ρατσισμού στη Γλυφάδα», με ομιλητή από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσι-σμό», και τον ψυχολόγο Σταύρο Γρανούζη. Η εκδήλωση προσέλ-κυσε πάνω από 60 άτομα και το αποτέλεσμα ήταν μια πλούσια και ζωντανή συζήτηση που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κό-σμου και έδειξε ότι υπάρχει ανά-γκη για τέτοιες συζητήσεις.

Στην περιοχή κατεβαίνει η Χρυσή Αυγή, η οποία μάλιστα έχει δράση στην περιοχή και έχει δυο φορές προσπαθήσει να παρέμβει στο δη-μοτικό συμβούλιο, ενώ οι χρυσαυ-γίτες απείλησαν και φωτογράφισαν τον κόσμο που διαμαρτυρόταν και ήθελε να τους διώξει. Η εκδήλωση που έγινε, λοιπόν, ήταν απαραίτητη

και αυτό φάνηκε από την πολύ θε-τική ανταπόκριση του κόσμου τόσο κατά τη διάρκεια όσο και κατά την προπαγάνδισή της.

Παρόμοια εκδήλωση προγραμ-ματίζεται για τις 28/3 και στον Άλι-μο, με συνδιοργάνωση από τη δη-μοτική παράταξη «Άνω-Κάτω στο Καλαμάκι» και την Κίνηση «Απελά-στε το Ρατσισμό».

Σε αυτή τη συγκυρία, που οι φασίστες επιχειρούν να έχουν θε-σμική παρουσία στους δήμους, είναι επιβεβλημένο τα αυτοδιοι-κητικά σχήματα της Αριστεράς να μπαίνουν στην αντιφασιστική και αντιρατσιστική μάχη. Αν δεν το κάνουν, αφήνουν χώρο στους φα-σίστες, που επιχειρούν να έχουν παρουσία στις γειτονιές, αλλά και θεσμικό ρόλο στους δήμους. Με την εμπλοκή τους στη μάχη αυτή, οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις κλείνουν το δρόμο στους φασί-στες και επιβραβεύονται από τον κόσμο, ιδιαίτερα από το πιο ενεργό κομμάτι του που μπορεί να δουλέ-ψει μαζί μας για την ανατροπή των φασιστών στους δήμους, τις περι-φέρειες και την κοινωνία.

Γαλλία και Ιταλία προει-δοποιούν για την κατάληξη εγχειρημάτων «όπως-όπως» διακυβέρνησης εκ μέρους της Αριστεράς

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι συμμαχίες και το «αριστερόμετρο»…

Τα αυτοδιοικητικά σχήματα της Αριστεράςστη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Ο ι επερχόμενες ευρωεκλο-γές αποκτούν κρίσιμο χα-ρακτήρα. Θα αποτελέσουν

μια «θερμομέτρηση» των κοινωνιών της «γηραιάς ηπείρου», όπου ολοφά-νερα πλέον εκπονούνται αντιδραστι-κά σχέδια με κολοσσιαία απειλητι-κές διαστάσεις, αλλά όπου, επίσης, μπαίνουν σε κίνηση μεγάλες κοι-νωνικοπολιτικές αντιπαραθέσεις με αβέβαια, προς το παρόν, έκβαση. Η Ευρώπη, όπως την ξέραμε, αλλάζει.

ΑπειλέςΟι απειλές στο οικονομικό πεδίο είναι για τους εργαζόμενους και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, καταλυτικές. Η μνημονιακή βαρβα-ρότητα που γνώρισαν η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, εξαπλώνονται ήδη στις χώρες του «κέντρου» της ηπείρου: στην Ιτα-λία, στη Γαλλία… Τα ευρωεπιτελεία δεν κρύβουν τους στόχους τους: το ευρωπαϊκό «υπερ-μνημόνιο» γε-νικεύει τη λιτότητα ως διαρκή και μόνιμη πολιτική όλων των θεσμών της ΕΕ/ΟΝΕ.

Όμως οι απειλές αφορούν πλέον ξεκάθαρα και το πολιτικό πεδίο. Στη Γαλλία, στο λίκνο του ευρωπαϊκού «δημοκρατισμού», το παραδοσιακό δικομματικό σύστημα εναλλαγής στην εξουσία (Δεξιά-Σοσιαλδημο-κρατία) δίνει τη θέση του σε ένα νέο τρικομματικό σύστημα, όπου η ακροδεξιά της Μαρί Λεπέν διεκδικεί

μείζονα ρόλο (βλ. άρθρο Φρανσουά Σαμπατό στις διπλανές στήλες).

Στην Ουκρανία, η ΕΕ υποστήριξε και χρηματοδότησε μια κυβερνητι-κή «αλλαγή», όπου, για πρώτη φορά από το 1945, συμμετέχουν επισήμως στη διακυβέρνηση οι ναζιστές. Στην Ιταλία, στη χώρα όπου η κομμουνι-στική Αριστερά απέκτησε μεταπο-λεμικά την κορυφαία πολιτικοορ-γανωτική δύναμη, ξεσπούν σήμερα κινητοποιήσεις «από τα κάτω», όπου η ακροδεξιά διεκδικεί την ηγεμονία (βλ. άρθρο του Φρ. Τουριλιάτο, για τις υπόλοιπες εξελίξεις στην Ιταλία).

ΑγώνεςΟι εξελίξεις αυτές δεν πέφτουν από τον ουρανό. Η ΕΕ μόνο στα χαρτιά έχει υιοθετήσει τις μεγά-λες δημοκρατικές αρχές της επα-νάστασης του 1789, τις αρχές της ισότητας, της αδελφότητας, της δικαιοσύνης, που, τάχα, θεωρού-νται «ιδρυτικά» και ταυτοτικά στοι-χεία της. Στην πραγματικότητα στα στενά μεταξύ Ισπανίας-Μαρόκου, στη Λαμπεντούζα, στο Φαρμακο-νήσι, η Ευρώπη κλείνει τα μάτια της μπροστά στις μαζικές δολο-φονίες φτωχών ανθρώπων, των μεταναστών που υποβιβάζονται στην κατηγορία των «χωρίς χαρτιά» ή των «λάθρο». Η ΕΕ οικοδομού-νταν και οικοδομείται ως Ευρώπη-φρούριο. Και αυτή την κληρονομιά διεκδικούν να εκφράσουν σήμερα με ρατσιστική «καθαρότητα» οι ακροδεξιοί και οι νεοναζί.

Όμως αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι η Ευρώπη των αγώνων. Στην Ελλάδα η διαρ-κής κοινωνική αντίσταση έχει χτίσει ένα «πολιτικό θαύμα», την προοπτι-κή μιας κυβερνητικής ανατροπής από την Αριστερά, που προκαλεί την προσοχή και συγκεντρώνει τις ελπίδες των εργαζομένων όλης της ηπείρου. Στην Ισπανία, πρω-τοφανείς σε μέγεθος διαδηλώσεις επαναφέρουν στην ημερήσια διά-ταξη το ξέσπασμα της εργατικής και λαϊκής οργής. Στη Βοσνία, η εξέγερση «από τα κάτω» γκρεμίζει τα εθνικιστικά τείχη διαίρεσης και αποδεικνύει ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες οι εργατικές-λαϊκές δυνάμεις μπορούν να κτί-σουν εναλλακτική λύση.

Όλα αυτά επαναφέρουν με τον πιο επείγοντα τρόπο τη συζήτηση

για την Αριστερά. Γιατί οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ -και όχι μόνο- εδώ, δεν αρκούν για να καλύψουν τη δια-πίστωση ότι σε χώρες-κλειδιά για την Ευρώπη, η Αριστερά έχει κα-ταρρεύσει. Ενώ σε άλλες αντιμετω-πίζει κρίσιμα ζητήματα πολιτικού προσανατολισμού: π.χ. στη Γαλλία, όπου το ΚΚ αποφάσισε να συμμα-χήσει εκλογικά με το ΣΚ του Ολάντ, την ώρα που η εργατική-λαϊκή πλει-οψηφία εκδήλωνε την πρόθεση να καταδικάσει τη «σοσιαλιστική» λι-τότητα. Οι διαδικασίες ανασυγκρό-τησης της Αριστεράς στην Ευρώπη θα είναι ασφαλώς σύνθετες. Περι-λαμβάνουν τους αγώνες, τα πολι-τικά συμπεράσματα από αυτούς, τις ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης μεταξύ ρευμάτων, κομμά-των και οργανώσεων. Σε κάθε περί-πτωση, η διεθνής συζήτηση γίνεται κρίσιμος παράγοντας.

Ακριβώς γι’ αυτό, το Rproject, πήρε την πρωτοβουλία να συγκα-λέσει στην Αθήνα τη συνάντηση-συζήτηση μεταξύ των οργανώσεων και των κομμάτων της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η πείρα, η γνώμη, η γνώση των συντρόφων μας από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και αλλού, θα είναι για εμάς πολύτιμη.

Γιατί η κάλπη των ευρωεκλογών θέλουμε να βγάλει όσο πιο ισχυρό γίνεται το μήνυμα της ανατροπής, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλη την Ευρώπη.

Ευρωεκλογές: Ποια εναλλακτική λύση απέναντι στην ΕΕ του κεφαλαίου και του ρατσισμού;

8 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Γιατί το Rproject, οργανώνει τη συνάντηση των δυνάμεων της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστι- κής Αριστεράς

Προς μια μεγάλη αναμέτρηση

Του Φρανσουά Σαμπατό*

Τ α αποτελέσματα των αυτοδι-οικητικών εκλογών αυτού του Σαββατοκύριακου αποτελούν

έναν πραγματικό πολιτικό σεισμό:

• Περισσότερο από 38% αποχή. Εί-ναι ένα ιστορικό αποτέλεσμα, ακόμα περισσότερο στις λαϊκές κοινότητες, όπου ξεπέρασε το 50%. Αυτή η απο-χή τονίζει τη λαϊκή αποδοκιμασία των πολιτικών λιτότητας.

• Εκτίναξη του Εθνικού Μετώπου (ΕΜ), που βγήκε πρώτο σε μια σειρά από μεγάλες πόλεις, όπως στο Περ-πινιάν, και δεύτερο σε μια σειρά από άλλες πόλεις, όπως στη Μασσαλία (μπροστά από το Σοσιαλιστικό κόμ-μα-ΣΚ) και τη Λίλη (μπροστά από τη Δεξιά). Ξεπερνώντας το 10%, το Εθνι-κό Μέτωπο περνάει στο δεύτερο γύρο σε 230 πόλεις.

• Ήττα της κυβερνώσας Αριστε-ράς, που κατρακυλάει 10-20 μονά-δες σε πολλές σημαντικές πόλεις, όπου μπορεί τελικά να ηττηθεί (Αμιέν, Τουλούζη, Σεντ Ετιέν, Στρα-σβούργο, Ρεμς, Πο, Ανγκέρ, Κεμπέ). Στη Μασσαλία, το ΣΚ βρίσκεται πίσω

από το ΕΜ. Από αυτόν το μαζικό κό-λαφο, που εισπράττει η κυβερνώσα Αριστερά, βγαίνει ωφελημένη η δε-ξιά και η άκρα δεξιά.

• Η ριζοσπαστική Αριστερά, όπου εμφανίστηκε ενωμένη, εξασφαλί-ζει αξιόλογα αποτελέσματα, μεταξύ των 5 και 10 μονάδων και σε κάποιες περιπτώσεις γύρω στις 15 μονάδες, αλλά αυτές οι τελευταίες, εξαιτίας της εκτίναξης του ΕΜ, δεν έχουν το βάρος που χρειάζεται ώστε να καθο-ρίσουν την κατάσταση.

ΤρικομματισμόςΤο διπολικό σύστημα ανάμεσα στη Δεξιά και το ΣΚ δίνει πλέον τη θέση του σε ένα τρικομματικό σύστημα που περιλαμβάνει το ΣΚ, τη Δεξιά και το ΕΜ.

Αυτά τα αποτελέσματα είναι το προϊόν ενός πλαισίου που κυριαρχεί-ται από τις απάτες, τα ψέματα του κράτους, τη διαφθορά του συστή-ματος του πρώην προέδρου Σαρκοζί, απάτες που καταλαμβάνουν τη βασι-κή σκηνή των ΜΜΕ και δηλητηριά-ζουν το σύνολο της πολιτικής ζωής.

Κάτω από αυτόν τον πολιτικό ζόφο

υπάρχει η επιδείνωση της οικονομι-κής και κοινωνικής κρίσης. Παρά τις δηλώσεις περί ανάκαμψης, η Γαλλία, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, σημα-δεύεται από μια αδύναμη οικονομι-κή ανάπτυξη, που παραμένει κάτω από το 1%. Η ανεργία ξεπερνάει τα 5 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ η φτώχεια εκτινάσσεται σε περισσότε-ρα από 7 εκατομμύρια.

Βέβαια, η Γαλλία παραμένει η 5η ή 6η οικονομική δύναμη παγκόσμια και οι κυρίαρχες τάξεις έχουν ακόμα τα περιθώρια να συγκρατούν αυτή την κρίση, αλλά υπάρχει στη χώρα ένα αληθινό αίσθημα κατάθλιψης.

Η σοσιαλιστική εξουσία διάλεξε τη φυγή μπροστά, ευθυγραμμιζόμε-νη με τις θέσεις των γάλλων αφεντι-κών. Ξέραμε ότι η κυβέρνηση Ολάντ θα κατέτασσε την πολιτική της μέσα σε αυτήν της ΕΕ, σ’ ένα πλαίσιο που

κυριαρχείται από τις απαιτήσεις των οικονομικών αγορών και από τις πο-λιτικές λιτότητας χωρίς τέλος. Εδώ και δύο χρόνια, αυτή η πολιτική δεν έπαψε να κάνει δώρα στην εργοδο-σία. Παίρνει τώρα τη μορφή μιας πολιτικής συμφωνίας μεταξύ του γαλλικού ΣΕΒ (MEDEF) και της κυ-βέρνησης, με την επισημοποίηση ενός «συμφώνου ευθύνης», που θα υποβληθεί για ψήφιση στο κοινο-βούλιο. Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για μια κυβέρνηση Σοσιαλιστικού Κόμματος-ΣΕΒ. Και δυστυχώς, με την υποστήριξη μιας μεγάλης μερί-δας των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Αυτή η πολιτική, αντί να καθησυ-χάζει τη Δεξιά και το εργοδοτικό πε-ριβάλλον, αντίθετα, τους ενθαρρύνει για αντιδραστικές επιθέσεις. Αυτοί οι τελευταίοι οδηγούν σε υστερία την πολιτική ζωή. Οι εκδηλώσεις της πιο

αντιδραστικής δεξιάς –ένα γαλλικό tea party– και της αντι-εργατικής, ομοφοβικής, ισλαμοφοβικής και αντι-σημιτικής άκρας δεξιάς εκδηλώνονται χωρίς περιορισμούς. Αυτή η κατάστα-ση είναι ακόμα πιο δύσκολη με δεδο-μένο το συσχετισμό δυνάμεων που υποβαθμίστηκαν με την κρίση, σε βάρος των εργαζομένων. Επιχειρήσεις συνεχίζουν να κλείνουν. Οι απολύσεις βαραίνουν πάνω στη μαχητικότητα. Οι εργαζόμενοι μοιάζουν παραλυ-μένοι από τις επιπτώσεις της κρίσης. Αρνούνται τη λιτότητα, αλλά δεν βλέ-πουν και τα μέσα να αντισταθούν απο-τελεσματικά στον οδοστρωτήρα της κρίσης και κυρίως την αρχή μιας εναλ-λακτικής στις πολιτικές λιτότητας.

Η ΑριστεράΑριστερά του ΣΚ, το Μέτωπο της Αριστεράς δεν κατάφερε να συγκρο-

Η γαλλική κρίση

Ευρωεκλογές: Ποια εναλλακτική λύση απέναντι στην ΕΕ του κεφαλαίου και του ρατσισμού;

πολιτική • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Προς μια μεγάλη αναμέτρηση

Του Φράνκο Τουριλιάτο*(μετάφραση, Ελένη Παναγιωτοπούλου)

Ε δώ και μερικές εβδομάδες η Ιταλία έχει μια νέα κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Ματέο Ρέντσι, γραμματέα του σοσιαλφιλελεύ-

θερου PD, που ηγείται ενός ευρύτερου συνασπι-σμού, που συμπεριλαμβάνει επίσημα το PD, δυο μικρά αστικά κόμματα του Κέντρου (SC και UDC) ένα κόμμα της Δεξιάς (NCD), αλλά που στην πραγ-ματικότητα υποστηρίζεται και από το κόμμα Φόρ-τσα Ιτάλια, το κόμμα του Μπερλουσκόνι.

Ο ΡέντσιΟ Μπερλουσκόνι και ο Ρέντσι έχουν συνάψει συμφωνία που προβλέπει μια ριζική μεταρρύθμι-ση του Συντάγματος σε αυταρχική κατεύθυνση, και ένα νέο εκλογικό νόμο, προσαρμοσμένο στα συμφέροντα των κομμάτων τους, που στοχεύει στο να αποκλείσει από τη κοινοβουλευτική εκ-προσώπηση τις δυνάμεις της Αριστεράς.

Η κύρια κοινοβουλευτική αντιπολίτευση εκ-προσωπείται από το Κίνημα 5 Αστέρων του Π. Γκρίλο, μια δύναμη διαταξική, που διεξάγει μια μάχη κυρίως ενάντια στα προνόμια της «πολιτι-κής κάστας» και που συνδυάζει προγραμματι-κούς στόχους ρευστούς και αντιφατικούς.

Ο Ρέντσι προωθεί μια νέα φάση των πολιτικών λιτότητας, έπειτα από εκείνες που προωθήθηκαν από το 2001, πρώτα από την κυβέρνηση Μπερ-λουσκόνι και έπειτα από τις δυο κυβερνήσεις ευ-ρείας συνεννόησης (Μεγάλου Συνασπισμού) του Μόντι και του Λέτα, που δημιούργησαν πάνω από 3 εκατομμύρια ανέργους και 9 εκατομμύρια φτω-χούς, και οδήγησαν στη σταδιακή κατάργηση του κράτους πρόνοιας, των δημοσίων υπηρεσιών και του παλιού συστήματος συντάξεων.

Το πρόγραμμα του Ρέντσι είναι μια περαιτέρω πλήρης απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, μια επίθεση χωρίς προηγούμενο στις δημόσιες δα-πάνες, με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, νέες φο-ρολογικές ελαφρύνσεις για τ’ αφεντικά, συνδυ-ασμένο με κάποιες υποσχέσεις για φορολογικές περικοπές και για τους εργαζόμενους. Ο Ρέντσι παρουσιάζεται με τρόπο δημαγωγικό, ως αυτός που θέλει να τροποποιήσει τις επιλογές της ΕΕ, ενώ στην πραγματικότητα αποδέχεται ολοκλη-ρωτικά τις πολιτικές λιτότητας, το δημοσιονομι-κό σύμφωνο και τον εκβιασμό του χρέους.

ΠρωτοβουλίαΗ κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη για την εργατική τάξη, γιατί τα 3 μεγάλα συνδικάτα έχουν υπογράψει μια συλλογική σύμβαση με τη Confidustria (Σύνδεσμος Βιομηχάνων), που προ-βλέπει μια καθολική υποταγή στις επιλογές των επιχειρηματιών και ένα κατασταλτικό σύστημα κυρώσεων ενάντια τα συνδικάτα, τους συνδικα-λιστικούς εκπροσώπους και τους εργαζόμενους που θα θελήσουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες αγώνων ενάντια στα αφεντικά.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, με πρωτοβουλία μερικών διανοούμενων ξεκίνησε η προσπάθεια για να δη-μιουργηθεί μια λίστα για τις ευρωπαϊκές εκλογές,

που θα συγκέντρωνε δυνάμεις της Αριστεράς (που βρίσκονται σε μεγάλες δυσκολίες και είναι αδύ-ναμες) και εκπροσώπους κοινωνικών κινημάτων, οικολογικών και δημοκρατικών, για να εκφράσει την απόρριψη των υπαρκτών ευρωπαϊκών οικονο-μικών πολιτικών και που, ταυτόχρονα, θα εναντι-ώνεται στις εθνικιστικές προτάσεις αναδίπλωσης.

Αυτή η λίστα μπόρεσε να πραγματοποιηθεί μόνο επειδή ζητήθηκε η υποκινητική παρέμβαση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ως έκφραση και αναφορά των αγώνων που διεξήχθησαν στη χώρα σας από τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους. Η λίστα, γι’ αυτό, ονομάζεται «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα».

Η Λίστα ΤσίπραΗ Λίστα παρουσιάζει πολλές ασάφειες και αντιφά-σεις, επειδή συμπεριλαμβάνει διαφορετικές θέ-σεις: Μερικές (μεταξύ των οποίων της Κομμουνι-στικής Επανίδρυσης, που είναι ένα από τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, και ενός τμήματος των διανοούμενων) προωθούν ένα νεοκεϊνσιανό πρό-γραμμα αρκετά ριζοσπαστικό, ενάντια στις ευρω-παϊκές πολιτικές λιτότητας. Άλλες είναι αποφασι-στικά μετριοπαθείς, όπως αυτές του κόμματος του Βέντολα (SEL), που πάντα έψαχνε μια συμφωνία με το PD και εκείνες ενός άλλου τμήματος των διανο-ούμενων που πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμο-ποιήσουν τη Λίστα για να δημιουργήσουν μια πιο ευνοϊκή ισορροπία δυνάμεων με τους σοσιαλφιλε-λεύθερους, δηλαδή να προσεγγίσουν το Ευρωπαϊ-κό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Σουλτς.

Συνθετικά αυτό που έρχεται στην επιφάνεια εί-ναι μια πρόταση μεταρρύθμισης της τωρινής ΕΕ.

Παρ’ όλα αυτά τα προφανή όρια και τις έντο-νες πολιτικές ασάφειες, η Λίστα εμφανίζεται στη μέση της ιταλικής πολιτικής ερήμου, ως μια εναλλακτική θέση της Αριστεράς και ως τέτοια θεωρείται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τμή-ματα εργαζομένων και από άτομα που στηρίζουν διάφορες κοινωνικές αντιστάσεις.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά, αφενός θεώρησε ότι δεν υπήρχαν οι πολιτικές και προγραμματικές συνθήκες για τη συμμετοχή της, αλλά αφετέρου επέλεξε να δώσει «ένδειξη ψήφου» σε εκείνους τους υποψηφίους που συμμετέχουν στη Λίστα οι οποίοι εκφράζουν αντικαπιταλιστικές θέσεις και ηγήθηκαν σε αποφασιστικές μάχες.

Η δικιά μας οργάνωση, ήδη αναπτύσσει μια δική της πολιτική καμπάνια για τις ευρωεκλογές, με μια τοποθέτηση αντικαπιταλιστική και διεθνι-στική, ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, ενάντια στην Ευρώπη του Δημοσιονομικού Συμφώνου, για την ενότητα των αγώνων των εργαζομένων, για την απομυθοποίηση και την αντίθεση στην κυβέρνηση Ρέντσι.

Το κεντρικό σημείο της καμπάνιας για όλη τη χώρα θα είναι στη Ρώμη την Κυριακή 13 Απριλίου σε μια αντικαπιταλιστική και διεθνιστική συνά-ντηση, με τη συμμετοχή συντρόφων Γάλλων, Ελ-λήνων και από το ισπανικό κράτος.

*Ο Φράνκο Τουριλιάτο είναι ηγετικό στέλεχος της Sinistra Anticapitalista. Υπήρξε Γερουσιαστής της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

Ιταλία: Ποια Αριστερά απέναντι στον Ρέντσι;

τήσει μια εναλλακτική πολιτική. Συνθλί-φτηκε πάνω στο ζήτημα των συμμαχι-ών με το ΣΚ. Σε περισσότερες από τις μισές σημαντικές πόλεις, το ΚΚ Γαλλί-ας (ΚΚΓ) συμμάχησε με το ΣΚ από τον πρώτο γύρο των εκλογών. Πώς μπορείς να αρνείσαι τις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης και να συμμαχείς με το ΣΚ; Αυτή η επιλογή του ΚΚΓ, που απέρριψε ο Μελανσόν και οι άλλοι σύμμαχοι, κα-τέστρεψε το μήνυμα του Μετώπου της Αριστεράς και αποπροσανατόλισε ένα μεγάλο αριθμό αγωνιστών του.

Το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ) υπερασπίστηκε μια πολιτική ανεξαρτησίας από το ΣΚ, τόσο στον πρώτο, όσο και στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Σ’ αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντίσταση και την οικοδόμηση της αντίθεσης της Αρι-στεράς στην κυβερνητική πολιτική. Να κάνουμε τα πάντα για να μην αφήσουμε «το δρόμο» στη Δεξιά και την ακροδε-ξιά. Να κάνουμε τα πάντα για να ξανα-πάρουμε την πρωτοβουλία στην αντι-μετώπιση της λιτότητας. Είναι αυτό που το ΝΡΑ, μέσω του Ολιβιέ Μπεζανσενό, επέλεξε, προτείνοντας ένα Σαββατοκύ-

ριακο εξέγερσης προς τα αριστερά, σε όλα τα κόμματα, τα συνδικάτα και τους συλλόγους, που απορρίπτουν τη Δεξιά και την ακροδεξιά και τις κυβερνητικές πολιτικές λιτότητας.

Αυτή η πρόταση έγινε αποδεκτή με ένα μεγάλο κάλεσμα του Μετώπου της Αριστεράς, του ΝΡΑ, μιας μερίδας του συνδικαλιστικού κινήματος, των συλ-λογικοτήτων για τα δικαιώματα των «χωρίς χαρτιά» και των συλλογικοτήτων για το δικαίωμα στην κατοικία, σε μια πανεθνική διαδήλωση για τις 12 Απρίλη.

Η ενότητα που θα κατακτηθεί, θα είναι αρκετή για να δημιουργήσει μια πραγματική δυναμική κινητοποίησης; Αυτή είναι η ερώτηση, καθώς πρέπει να ξαναχτίσουμε μια σχέση των δυνάμεων του κοινωνικού κινήματος.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τίθεται σήμερα η ανάγκη για ένα πλατύ κοινω-νικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στη Δεξιά και την ακροδεξιά και ενάντια στις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης.

*Ο Φρ. Σαμπατό είναι στέλεχος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA) στη Γαλλία. Υπήρξε στέλεχος της ηγεσίας της LCR και της 4ης Διεθνούς.

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προ-γραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανα-τραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβου-λευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυ-λακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απο-μόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί κα-πιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπί-εση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπερια-λισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλί-μακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλ-ληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνό-μευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τά-ξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επανα-στατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμ-μα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Ο 105,5 Στο Κόκκινο, η Ομά-δα Παιδείας της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Α΄Α-θήνας διοργανώνουν εκδήλω-ση-συζήτηση με θέμα: «ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ-ΔΡΑΣΕΙΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ», την Πέμπτη 27/3, στις 19.00, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος).

Ομιλητές: Κυρατσώ Σκορδο-γιάννη, υπεύθυνη ανοιχτής θε-ραπευτικής κοινότητας «Στρο-φή», Κώστας Αρβανίτης, μέλος ΔΣ ΚΕΘΕΑ.

Παρεμβάσεις θα γίνουν από εκπροσώπους του συλλόγου ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ-ΚΕΘΕΑ-ΣΤΡΟΦΗ, τη Συντονίστρια Παιδείας της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Α΄ΑΘΗΝΑΣ, Κατερί-να Θανοπούλου, εκπροσώπους Συλλόγων Γονέων Αττικής και Ενώσεων Γονέων, εκπροσώπους Συλλόγων Πρωτοβάθμιας Εκ-παίδευσης και ΕΛΜΕ, μαθητές και επανενταγμένους.

Σύντομο χαιρετισμό θα απευθύ-νει ο υποψήφιος Δήμαρχος με την ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ, Γαβριήλ Σακελλαρίδης.

Αντιρατσιστική εκδήλωση στον Άλιμο διοργανώνουν η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και Δημοτική Κίνηση Αλίμου, «Άνω-κάτω στο Καλαμάκι» την Πα-ρασκευή 28/3, στις 6 μ.μ. στην

Αγορά Θουκυδίδου και Αγορά Δωδεκανήσου.

Το Σάββατο 29/3/2014 στον πολυχώρο της Ανοιχτής Πόλης (Πανεπιστημίου 56 και Μπενά-κη, κτίριο Ερμής) θα λάβει χώρα η Συνδιάσκεψη της Νομαρχια-κής Επιτροπής Υγείας Αττικής. Ώρα προσέλευσης 10:00.

Ο συντονισμός των δράσεων και των αγώνων των Υγειονομικών του ΣΥΡΙΖΑ είναι επιβεβλημένος τη στιγμή που η Υγεία αποτελεί ένα από τα μεγάλα θύματα του μνημονίου. Μέσα στα άμεσα κα-θήκοντα της νομαρχιακής ΥΓΕΙ-ΑΣ είναι η ανάδειξη του εναλλα-κτικού ριζοσπαστικού πολιτικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία, που θα πλαισιώσει ιδεολογικά αλλά και θα εμπνευ-

στεί από το κίνημα των Υγειονο-μικών, δίνοντάς του νικηφόρα προοπτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Εξαρχείων διοργα-νώνει πολιτική συζήτηση τη Κυ-ριακή 30 Μαρτίου, στις 6 μ.μ., στο καφενείο «Η Μουριά» (Χαρ. Τρικούπη 87 και Καλλιδρομίου) με θέμα: «Για την Ευρώπη των λαών και των κινημάτων - Η σημασία των ευρωεκλογών για την Ελλάδα και την Ευρώπη». Ομιλητές: Νίκος Χουντής-ευ-ρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και η Όλγα Αθανίτη-μέλος του Εκτε-λεστικού Συμβουλίου του Κόμ-ματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Εκδήλωση Αλληλεγγύης και Οικονομικής Ενίσχυσης Των Πο-λιτικών Κρατουμένων από Τουρ-κία και Κουρδιστάν, από την Επιτροπή Αλληλεγγύης, στις 4 Απρίλη στις 8 μ.μ., στο Κ.Α.Π.Α. (Σπυρίδωνος Τρικούπη 39-41).

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

Επικοινωνήστε μαζί μας:•Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964

•ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310

•ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 •ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555

•ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803

•ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199

•ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894 •ΚΡΗΤΗ: 6976332197

•ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330

ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460Καλλιθέα 6972256055Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352

ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488Πρέβεζα 6932567576

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199Φλώρινα 6944548787

ΘΡΑΚΗ: Κομοτηνή 6978032247

ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Λάρισα 6978991247

ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Ασκληπιείο 6936604279 Νοσοκομείο Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσοκομείο «Σωτηρία» 6984067690Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΟΑΕΕ 6974701829ΥΠΑΑΤ 6945754555Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός-«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133

ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

ανάλυση • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Του Πάνου Πέτρου

Η προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης Μαδούρο στη Βενεζουέ-λα έφερε στην επιφάνεια με οξυμένο

τρόπο μια σειρά ζητήματα για την πορεία και το μέλλον της λεγόμενης «μπολιβαριανής δι-αδικασίας» και της ταξικής πάλης στη λατινο-αμερικάνικη χώρα. Η σχετική συζήτηση είναι ούτως ή άλλως κρίσιμη, λόγω της σημασίας που έχει η Βενεζουέλα για το κίνημα και την Αριστερά στη Λατινική Αμερική και παγκό-σμια. Έχει όμως ακόμα μεγαλύτερη σημασία για την Αριστερά στην Ελλάδα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε τροχιά διεκδίκησης της κυβερνη-τικής εξουσίας και η διεθνής πείρα, παλιά και πρόσφατη, πρέπει να μελετηθεί σοβαρά.

Δεν θα ξοδέψουμε χώρο και χρόνο για να αποδομήσουμε εδώ την προπαγάνδα που έχουν εξαπολύσει η δεξιά αντιπολίτευση, τα μεγάλα ΜΜΕ και οι δυτικές κυβερνήσεις που προβάλλουν το σχήμα «ειρηνικοί διαδηλωτές δέχονται υπέρμετρη βία από τις κρατικές δυ-νάμεις καταστολής». Μια σειρά ανεξάρτητα μίντια έχουν φροντίσει με το παραπάνω να αποκαλύψουν την πραγματικότητα, κατα-γράφοντας τις παραστρατιωτικές ομάδες που δρουν πίσω από τις γραμμές των φοιτη-τών διαδηλωτών και δείχνοντας τις επιθέσεις στα δημόσια λεωφορεία (που εξυπηρετούν με ένα νέο φτηνό σύστημα μετακινήσεων), στο Μπολιβαριανό Πανεπιστήμιο (που είναι ανοιχτό στα κατώτερα στρώματα), στο κου-βανικό ιατρικό προσωπικό (που προσφέρει τις «αποστολές» υγείας για τους φτωχούς), στα κυβερνητικά οχήματα (που μετέφεραν αγαθά σε περιοχές με ελλείψεις). Όλα αυτά μαζί δείχνουν το «ταξικό περιεχόμενο», αλλά και τη «δημοκρατικότητα»της εξέγερσης.

Ένας αδίστακτος αντίπαλοςΕπισημαίνουμε αυτή τη συντονισμένη προ-παγάνδα, γιατί αναδεικνύει την αντίληψη των «από πάνω» για τη δημοκρατία: «Καταπίεση» υπάρχει μόνο όταν απειλούνται ακόμα και με ελάχιστο περιορισμό οι «ελευθερίες» του κε-φαλαίου. Για να υπερασπιστούν τέτοιες «θεμε-λιώδεις ελευθερίες», όλοι αυτοί μπορούν άνετα να υψώσουν τα λάβαρα του «εξωκοινοβουλευ-τικού αγώνα» που τον ξορκίζουν ως «αντιδημο-κρατικό», όταν αγωνίζονται στο δρόμο οι «από κάτω». Μια αντίστοιχη ταξική υποκειμενικότη-τα χρειάζεται και η δική μας πλευρά.

Το «ιστορικό» της αντιπολίτευσης στη Βενε-ζουέλα (που σηκώνει τα λάβαρα ενάντια στην «κόκκινη δικτατορία») είναι ενδεικτικό: Πραξι-κόπημα τον Απρίλη του 2002, λοκάουτ για να «ματώσει» η οικονομία στα τέλη του 2002-αρ-χές του 2003, μποϊκοτάζ των εκλογών το 2005, βίαιες διαδηλώσεις μετά την ήττα στις προεδρικές εκλογές τον Απρίλη του 2013.

Σήμερα είναι ένα νέο επεισόδιο. Μετά τη βαριά εκλογική ήττα στις αυτοδιοικητικές του Δεκέμβρη του 2013 (που είχαν οριοθετη-θεί ως «δημοψήφισμα ενάντια στο Μαδού-ρο), η «μετριοπαθής» Δεξιά με επικεφαλής τον Καπρίλες αναδιπλώθηκε, αλλά η ακραία πτέρυγά της, με ηγέτες τους Λεοπόλδο Λό-πεζ και Κορίνα Μασάδα, στράφηκε ξανά στον εξωκοινοβουλευτικό αγώνα, καλώντας στις σημερινές διαδηλώσεις με στόχο την ανα-τροπή της κυβέρνησης.

Οι Jeffrey R. Webber και Susan Spronk (που παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στη χώρα), με αφορμή την «εξέγερση της Δεξιάς», με άρ-θρο τους αποκαλύπτουν όλο το δίκτυο της αντιπολίτευσης: Πολιτικά κόμματα από την κε-ντροαριστερά ως την ακροδεξιά, η Εκκλησία, η Fedecamaras (σύνδεσμος εργοδοτών), «πο-

λιτικά δίκτυα εργοδοτών» με συνδέσμους-επι-χειρηματίες στην Μπογκοτά, το Καράκας και το Μαϊάμι, διεθνή «ιδρύματα» όπως το Κέντρο για τη Διεθνή Ιδιωτική Επιχειρηματικότητα στις ΗΠΑ, ντόπιες «ΜΚΟ» όπως το «Κέντρο για την Εκλαΐκευση της Οικονομικής Γνώσης για την Ελευθερία», συνεργάζονται σε δράσεις όπως το οικονομικό σαμποτάζ και για την επεξεργα-σία σχεδίων αποσταθεροποίησης.

Αυτό το πολυσύνθετο και διεθνοποιημέ-νο «δίκτυο», με τα τόσα παρακλάδια, είναι η πραγματική εικόνα του αντιπάλου, που στην περίπτωση της Ελλάδας κρύβεται πίσω από διπλωματικά χαμόγελα στις Βρυξέλλες, διμε-ρείς συναντήσεις για «ανταλλαγή απόψεων» και «ημερίδες για την οικονομία». Στην Ελλά-δα υπάρχει η σύντομη εμπειρία ανάμεσα στις εκλογές του Μάη και του Ιούνη του 2012 (μι-ντιακή υστερία, εργοδοτικοί εκβιασμοί προς τους υπαλλήλους για «λουκέτα», τραπεζικοί εκβιασμοί για «χρεοκοπία», παρεμβάσεις ευ-ρωπαϊκών κυβερνήσεων). Τότε απλώς «βου-τήξαμε τα ακροδάχτυλα» στη «θάλασσα» της λυσσαλέας ταξικής αντίδρασης. Σε πε-ρίπτωση εκλογικής νίκης της Αριστεράς, θα χρειαστεί να κολυμπήσουμε σε «άγρια κύμα-τα» σαν αυτά που περιγράφηκαν παραπάνω. Το ερώτημα, που εύλογα τίθεται, είναι: Πώς αντιμετωπίζει κανείς έναν τέτοιο αντίπαλο;

Εξημερώνεται το τέρας; Αναφερθήκαμε παραπάνω στη διάσταση ανάμεσα στη «μετριοπαθή» Δεξιά και την «ακραία». Πράγματι, κορυφαίοι πολιτικοί της Δεξιάς δεν έχουν δώσει ανοιχτή πολιτική στή-ριξη, ούτε έχουν διαθέσει τις δυνάμεις τους (λοκάουτ κ.λπ.) στο κίνημα του Λόπεζ. Μετά την εκλογική ήττα του Δεκέμβρη, ο Καπρίλες, δεκάδες δήμαρχοι, κυβερνήτες της Δεξιάς και εργοδοτικά στελέχη, ανταποκρίθηκαν στο κά-λεσμα του Μαδούρο για «εθνική συμφιλίωση».

Ένα τμήμα του μπολιβαριανού στρατοπέ-δου (με επικεφαλής τον ίδιο τον Μαδούρο) υπερτονίζει και υπερεκτιμά τις διαφορές μέσα στη Δεξιά, θεωρώντας πως στη «μετρι-οπαθή Δεξιά» βρίσκει έναν αξιόπιστο συνομι-λητή, με τον οποίο, αν τα βρει, θα καταφέρει να απομονώσει τους «ακραίους». Θα μπο-ρούσαν να γραφτούν πολλά για το ποιόν των «μετριοπαθών». Όπως γράφουν οι Webber και Spronk: Ο Καπρίλες «έχει πάντα ένα χέρι που κρυφά, προσεκτικά, μετράει το σφυγμό των συνωμοσιών για ανταρσία. Αν αυτός ο σφυγμός ζωηρέψει επαρκώς, θα εγκαταλεί-ψει το δρόμο των διαπραγματεύσεων».

Ωστόσο το πρόβλημα του «εθνικού διαλό-γου» δεν έχει να κάνει απλά με την ειλικρίνεια της «μετριοπαθούς Δεξιάς», αλλά με σοβαρό-τερες διαστάσεις. Οι διαφορές τακτικής μέσα στην αντεπαναστατική παράταξη κρύβουν την πλήρη συμφωνία στους τελικούς στόχους της. Όπως το θέτει το επαναστατικό σοσιαλιστικό ρεύμα Marea Socialista, το οποίο δραστηρι-οποιείται στο εσωτερικό του κυβερνητικού Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενε-ζουέλας (PSUV): «Βρισκόμαστε μπροστά στο κλασικό αντεπαναστατικό σχέδιο. Αποτελεί-ται από την άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση να εφαρμόσει αντιλαϊκά μέτρα και –κάνοντάς το αυτό– να χάσει πλήρως την κοινωνική της βάση, να βαθύνει την εικόνα εξουθένωσής της στον μπολιβαριανό λαό. Ως αποτέλεσμα, θα τους είναι πιο εύκολο να διώξουν την κυβέρνη-ση, είτε με βίαιη είτε με βελούδινη ανατροπή. Η κυβέρνηση του Μαδούρο διαπράττει ένα τρομερό λάθος, αν πιστεύει ότι υπάρχει μια “βίαιη” Δεξιά και μια άλλη που είναι “ειρηνική”, με την οποία η κυβέρνηση μπορεί να διαπραγ-ματευτεί και η οποία θα σεβαστεί το Σύνταγμα. Όπως και στον παλιό συνδυασμό “καρότου και μαστίγιου”, αυτές οι πτέρυγες συγκλίνουν γύρω από έναν κοινό στόχο, την ήττα της Μπο-λιβαριανής Διαδικασίας».

Αυτή η εκτίμηση της στρατηγικής «καρότο και μαστίγιο» είναι μια σοβαρή ανάλυση των σχεδίων των αντιπάλων της Αριστεράς, σε αντι-παράθεση με τα ευχολόγια για «εθνική ενότη-τα» και «συμφιλίωση». Η «εθνική συμφιλίωση», καθώς συμπεριλαμβάνει υποχωρήσεις στις απαιτήσεις της Δεξιάς και των καπιταλιστών, το μόνο που καταφέρνει είναι να αποθαρρύνει τη λαϊκή βάση του «μπολιβαρισμού» (ήδη η κυβέρνηση Μαδούρο ανακοίνωσε κάποια νο-μισματικά μέτρα που θα πλήξουν πιθανότατα το εργατικό εισόδημα, και τα οποία χαιρετίστη-καν από την Fedecamaras). Έτσι, ακόμα κι αν εξαγοράζει μερικές στιγμές «κοινωνικής ειρή-νης», η «εθνική συμφιλίωση» τελικά σκάβει το λάκκο της μπολιβαριανής διαδικασίας.

Μόνος αξιόπιστος σύμμαχος οι «από κάτω»Αναμφίβολα το μεγαλύτερο στήριγμα για την κυβέρνηση Μαδούρο σ’ αυτή τη σύγκρουση είναι οι μάζες των «τσαβίστας» στους δρόμους. Το πρόβλημα είναι ότι η «εθνική ενότητα» και η «ειρήνη» δεν δίνουν σε αυτές τις μάζες το «πρά-σινο φως» να ξαναβγούν μπροστά ως πρωταγω-νιστές και να περάσουν στην επίθεση. Υπάρχει ο κίνδυνος να υποβαθμιστούν –σύμφωνα με τα λόγια του Επαναστατικού Ρεύματος Μπολιβάρ

και Ζαμόρα– σε «απλώς μια εφεδρεία που μας κληροδοτήθηκε από τον κομαντάντε (Τσάβες) και είναι εύκαιρη για να την καλούμε σε στιγμές κινδύνου ή σε εκλογικές συγκυρίες».

Είναι μια κρίσιμη επισήμανση στο ζήτημα του ταξικού προσανατολισμού των συμμα-χιών. Οι προηγούμενες επιθέσεις της αντί-δρασης (το 2002 και το 2003) άθελά τους προκάλεσαν την πιο πλούσια περίοδο αυτό-οργάνωσης και δράσης των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων. Αυτή η ριζο-σπαστικοποίηση έφερε τότε τη νίκη, ήταν η «ταξική έφοδος» που τσάκισε τα σχέδια της αντεπανάστασης.

Αρκετοί «τσαβίστας» επικαλούνται την ενίσχυση των «μπολιβαριανών δυνάμεων» στο στρατό, την πετρελαϊκή βιομηχανία και τους κρατικούς τομείς της οικονομίας, για να αποδείξουν ότι η Διαδικασία δεν κινδυνεύει. Πρόκειται για μια στρατηγική που διασφαλίζει ίσως την κυβερνητική εξουσία, αλλά δεν δια-σφαλίζει το βάθεμα –ούτε καν τη συντήρηση στα σημερινά επίπεδα– της «μπολιβαριανής διαδικασίας». Έχει οδηγήσει στα συμπτώματα γραφειοκρατικής σκλήρυνσης, στην εμφάνι-ση της «μπολιμπουρζουαζίας» και στη σχετι-κή αποδυνάμωση του λαϊκού κινήματος.

Στον αντίποδα, σε συνάντηση 40 κοινωνι-κών και πολιτικών οργανώσεων στο Καράκας, μπήκε μπρος η συγκρότηση ενός «Λαϊκού Επαναστατικού Συμβουλίου», το οποίο επι-διώκει να απαντήσει στη Δεξιά με Επιτροπές Άμυνας που θα επιδιώκουν τον έλεγχο της παραγωγής και διανομής τροφίμων, καθώς και τoν έλεγχο των δημόσιων υπηρεσιών. Εί-ναι τέτοιου τύπου δράσεις που μπορούν να σώσουν τη Μπολιβαριανή Διαδικασία, αλλά έρχονται αντικειμενικά σε σύγκρουση με «συ-νομιλητές» όπως η Fedecamaras. Γι’ αυτό και έχουν δίκιο αγωνιστές που ισχυρίζονται πως το θέμα που τίθεται δεν είναι μόνο «αν θα νι-κηθεί η Δεξιά», αλλά και το «με ποιον τρόπο θα νικηθεί». Και από τον τρόπο, θα κριθεί τε-λικά και το αν «θα έχει πραγματικά νικηθεί»...

Σημείωση: Οι πολιτικές εξελίξεις, οι τακτικές επιλογές της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, η στάση της βά-σης των «τσαβίστας», έχουν ως υπόβαθρο την οικονομία. Σε αυτό το άρθρο επιλέξαμε να εστιάσουμε στον πολιτικό αγώνα στη Βενεζουέλα, αλλά στο επόμενο φύλλο θα επα-νέλθουμε για την οικονομική κατάσταση, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Μπολιβαριανή Διαδικασία και τα δι-δάγματα για την προσπάθεια εφαρμογής ενός αριστερού οικονομικού προγράμματος σήμερα.

Αντιμέτωποι με τον αντίπαλο: Ταξική αντεπίθεση ή «εθνική συμφιλίωση»;

Η κρίση στη Βενεζουέλα και η κυβέρνηση της Αριστεράς

Μέρος a’

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η Ρωσία προσάρτησε με αρκετή ευκολία την Αυ-τόνομη Δημοκρατία της

Κριμαίας και την πόλη της Σεβα-στούπολης, χρησιμοποιώντας ως νομιμοποιητική βάση το συντρι-πτικό αποτέλεσμα του δημοψηφί-σματος (97%). Έχοντας στην τσέπη την Κριμαία ο Πούτιν μπορεί τώρα να αρχίσει να διαπραγματεύεται με το Κίεβο και τη Δύση όσον αφορά την τύχη των υπόλοιπων ρωσό-φωνων περιοχών της Ουκρανίας, αλλά και συνολικά το στάτους της χώρας αυτής. Στο τραπέζι μπαίνει επίσης και η τύχη της Υπερδνειστε-ρίας. Την ίδια στιγμή, η προσωρινή ουκρανική κυβέρνηση βρίσκεται σε απόγνωση, βλέποντας ότι οι εθνικιστικές κραυγές της οδήγη-σαν άμεσα σε απώλειες εδαφών και μεγάλου μέρους του στόλου.

Όσον αφορά την Ουκρανία, τα οικονομικά προβλήματα που οδή-γησαν στην κατάρρευση της κυ-βέρνησης Γιανουκόβιτς ταλανίζουν και την κυβέρνηση Γιάτσενιουκ, η οποία αντιλαμβάνεται ότι η δια-τήρηση της ενότητας της χώρας, αλλά και η οικονομική της επιβίωση περνά μέσα από την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ρωσόφωνων αλλά και μέσα από τη διατήρηση κάποιων σημαντικών οικονομικών δεσμών με τη Ρωσία (βλ. την από-λυτη εξάρτηση από ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά και το 38% των ουκρανι-κών εξαγωγών προς τη Ρωσία και το Καζακστάν). Η προσπάθεια απαγκί-στρωσης από τους ναζί του δρόμου (εξ ου και η εκτέλεση Μουζίτσκο) λογοδοτεί σε αυτές τις ανάγκες.

ΔυσκολίεςΌμως το μέλλον της ουκρανικής κυβέρνησης είναι πολύ θολό κι αυτό όχι μόνον λόγω των επερχό-μενων εκλογών στα τέλη Μάη. Η πιθανή δανειοδότηση της χώρας από μια τρόικα ελληνικού τύπου, θα συνοδεύεται από δυσβάστακτα για το λαό μέτρα, ενώ είναι πολύ αμφίβολο αν το Κίεβο τελικά κατα-φέρει να επιβάλει τις απαιτούμενες από το ΔΝΤ ιδιωτικοποιήσεις στο ανατολικό κομμάτι της χώρας, λόγω της συνολικής αντίθεσης του πληθυσμού προς την κυβέρνηση. Ταυτόχρονα τα πιθανά οικονομικά αντίποινα της Ρωσίας -στις σχεδι-αζόμενες από τη Δύση κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας- θα έχουν κι άλλες σοβαρές επιπτώσεις στην ουκρανική οικονομία. Η επιβολή καθεστώτος βίζας μεταξύ Ουκρα-νίας και Ρωσίας θα δυσκολέψει (αν δεν καταστρέψει τελείως) τη ζωή των τριών εκατομμυρίων Ουκρα-νών που εργάζονται στη Ρωσία.

Τέλος, η ευκολία με την οποία παραδόθηκαν στους Ρώσους εκα-τοντάδες ουκρανικά στρατόπεδα στην Κριμαία αλλά και πληθώρα πολεμικών πλοίων, δείχνει ότι ο εθνικιστικός οίστρος από μόνος του δεν μπορεί να πείσει τον στρα-τό να πολεμήσει –ή τουλάχιστον δείχνει ότι το Κίεβο δεν μπορεί να

ελέγξει καθολικά το στρατό– και αυτός ο παράγοντας είναι καθορι-στικός σε μια πιθανή θερμή αντι-παράθεση με τη Ρωσία.

ΣύγκρουσηΌμως η μεγάλη εικόνα είναι η σύ-γκρουση ΗΠΑ-ΕΕ από τη μια και Ρω-σίας από την άλλη. Μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ και οι ΕΕ έχουν να επιδεί-ξουν μόνον λεονταρισμούς, καθώς επιβάλλούν κυρώσεις… σε μερικές δεκάδες Ρώσους αξιωματούχους και καπιταλιστές που στηρίζουν τον Πούτιν μη δίνοντάς τους βίζα και παγώνοντας τα (στις περισσότερες περιπτώσεις ανύπαρκτα) περιουσι-ακά τους στοιχεία στη Δύση.

Ακόμη κι αν οι κυρώσεις φτά-σουν σε υψηλό επίπεδο (το επί-πεδο 3 όπως λένε), δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, καθώς αυτό είναι το συμπέρασμα της πρό-σφατης ιστορίας: Οι κυρώσεις στο καθεστώς Σαντάμ στο Ιράκ διήρκησαν πολλά χρόνια και ήταν πολύ πιο άγριες σε βάρος του πλη-θυσμού (πέθαναν 500.000 παιδιά εξαιτίας της έλλειψης φαρμάκων). Κι όμως το καθεστώς άντεξε μια χαρά μέχρι που έπιασαν δουλειά οι αμερικανικές βόμβες και τα τανκς. Το γειτονικό Ιράν όχι μόνον άντεξε στο εμπάργκο, αλλά ανέπτυξε τε-χνολογία και άλλες δυνατότητες –και στο τέλος αυτοί που υποχώρη-σαν ήταν οι Δυτικοί αποδεχόμενοι το δικαίωμα της Τεχεράνης στον εμπλουτισμό ουρανίου. Η Κούβα, απομονωμένη γεωγραφικά και κυριολεκτικά μέσα στο στόμα του (αμερικανικού) λύκου, αντέχει επί μισό αιώνα και πλέον.

Αν μπόρεσαν να αντέξουν μικρές χώρες, μπορεί κανείς να φανταστεί τις δυνατότητες της σημερινής Ρωσίας. Ούτε φυσικά ευσταθεί το επιχείρημα ότι η Ρωσία θα υποστεί βαρύτερες συνέπειες εξαιτίας της βαθιάς εμπλοκής της οικονομίας

της με το παγκόσμιο σύστημα. Ίσα ίσα, γι’ αυτό το λόγο, οι συνέ-πειες των όποιων κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας θα μεταφερ-θούν είτε ακούσια είτε εκούσια σε ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα, δηλ. μπορούν να μετατραπούν σε μπούμερανγκ. Οι αναλυτές της Deutsche Bank, π.χ., εκτιμούν ότι οι γαλλικές τράπεζες είναι εκτεθει-μένες (έχουν απαιτήσεις) από τη Ρωσία ύψους 51 δισ. δολ. Οι αυ-στριακές τράπεζες είναι εκτεθει-μένες κατά 17 δισ. δολ., ποσό που για τα δεδομένα της χώρας είναι εξαιρετικά μεγάλο. Συνολικά οι ευ-ρωπαϊκές τράπεζες είναι εκτεθει-μένες στη Ρωσία κατά περίπου 160 δισ. δολάρια. Στις σημερινές συν-θήκες κρίσης, όταν οι τράπεζες μετά βίας περνούν τα στρες τεστ, η διαγραφή τέτοιων ποσών, θα σήμαινε πραγματική καταστροφή.

Ούτε φυσικά θα υποχωρήσει η υποστήριξη των ολιγαρχών προς το Κρεμλίνο εξαιτίας των δυτικών κυρώσεων σε ορισμένους από αυ-τούς. Το καθεστώς στη Ρωσία δεν είναι διόλου ίδιο με αυτό της Ου-κρανίας: στη Μόσχα την εξουσία τη διαχειρίζεται το «πολιτικό προσωπι-κό», δηλ. ο Πούτιν, οργανώνοντας την κυριαρχία των ολιγαρχών στην κοινωνία ακόμη και σε βάρος κά-ποιων από αυτούς (όπως ανακάλυ-ψε και ο πολύς Μ. Χοντορκόφσκι). Τις περιουσίες και την εξουσία των Ρώσων ολιγαρχών τις εξασφαλίζει ο Πούτιν και όχι το αντίστροφο.

ΕνέργειαΌμως, το μεγάλο πρόβλημα της ΕΕ είναι η εξάρτησή της από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες.

Ασφαλώς αν η ΕΕ κάνει εμπάρ-γκο στις εισαγωγές φυσικού αερί-ου και πετρελαίου από τη Ρωσία, η τελευταία θα χάσει ετησίως 70 δισ. δολ. ή το 3% του ΑΕΠ, ένα ποσό πολύ σοβαρό (η υψηλή τιμή των

ορυκτών καυσίμων υπήρξε η κύρια αιτία ανάπτυξης του ρωσικού καπι-ταλισμού τα τελευταία χρόνια). Το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση είναι ποιος θα αντέξει περισσότε-ρο σε έναν αγώνα δρόμου: Η ΕΕ θα πρέπει να επιδοθεί σε μια αγω-νιώδη προσπάθεια να καλύψει από άλλες χώρες το 30% της ενέργει-ας που χρειάζεται -και η στέρηση φθηνής ενέργειας θα είναι ιδιαίτε-ρα καταστροφική στην προσπά-θεια ανάκαμψης της Ένωσης, ενώ και η εσωτερική αλληλεγγύη και ενότητα που θα απαιτηθεί σε μια τέτοια περίπτωση -όπως ξέρουμε πολύ καλά- δεν υπάρχει.

Αντίθετα η Ρωσία θα έχει ένα σχετικά πιο εύκολο έργο προκειμέ-νου να βρει και πάλι αυτά τα 70 δισ. από άλλους αγοραστές ενέργειας, αλλά και πηγές για τα είδη πρώτης ανάγκης: Η Μόσχα έχει ήδη πολύ καλές εμπορικές και πολιτικές σχέ-σεις με τις υπόλοιπες χώρες της ομάδας BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Ν. Αφρική), η οποία αποτελεί το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού και σχεδόν το 25% πα-γκόσμιας της οικονομίας.

Οι εμπορικές συναλλαγές με την Κίνα, π.χ., έφτασαν το 2013 στα 89 δισ. δολάρια, ήταν δηλ. υψηλότε-ρες από τις συναλλαγές της Ρω-σίας με τη Γερμανία, ενώ οι νέες συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών αναμένεται να ανεβάσουν αυτό το ποσό στα 100 δισ. δολ. το 2015. Φυσικά κυρίαρχο ρόλο θα παίξουν οι συναλλαγές σε φυσικό αέριο, οι οποίες τώρα είναι σχεδόν ανύπαρ-κτες. Με άλλα λόγια οι κυρώσεις μπορούν να ενισχύσουν όχι μόνον τη Ρωσία, αλλά και τη χώρα που οι ΗΠΑ θεωρούν ως κύριο εχθρό τους πλέον, δηλ. την Κίνα.

Απομόνωση;Μπορεί η αμερικανική προπαγάν-δα να μιλά για απομόνωση της

Ρωσίας επειδή η Κίνα απείχε από την ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κριμαία (μό-νον η Ρωσία έθεσε βέτο στη σχε-τική πρόταση των ΗΠΑ). Ωστόσο η στάση της Κίνας ήταν ευμενής ουδετερότητα υπέρ της Ρωσίας και αυτό διευκρινίστηκε στην κυβερνητική «Λαϊκή Ημερησία» του Πεκίνου η οποία τόνιζε «την ανικανότητα της Δύσης να κατα-λάβει τα διδάγματα της ιστορίας».

Αυτά τα αδιέξοδα στην επιβο-λή κυρώσεων κατά της Ρωσίας κάνουν πολύ ασταθές το δυτικό μέτωπο εναντίον της.

Ίσως γι’ αυτό το λόγο ο Ομπά-μα έρχεται για περιοδεία στην Ευρώπη: για να πείσει τους ηγέτες της ΕΕ να κλιμακώσουν τις κυρώσεις, παρά και ενάντια στα συμφέροντα των χωρών τους. Εκτός του ότι αυτό δεν θα είναι πολύ εύκολο, το πρό-βλημα είναι πως η αμερικάνικη οικονομία είναι έως ένα βαθμό διαπλεκόμενη και αυτή με τη ρωσική, αφού, μεταξύ άλλων, οι ρωσικές τράπεζες κατέχουν αμερικανικά κρατικά ομόλογα ύψους 140 δισ. δολ. περίπου. Μπορεί το ποσόν να μην είναι πολύ μεγάλο, ωστόσο αν η Μό-σχα επιλέξει τη μαζική πώλησή τους, τότε πιθανόν το ντόμινο της κατάρρευσης του δολαρίου και της αύξησης του επιτοκίου δανεισμού των ΗΠΑ, να είναι δραματικό. Επίσης, είναι πολύ πιθανόν, να υπάρξουν αντιρρή-σεις από το πετρελαϊκό λόμπι των ΗΠΑ, καθώς η μεγαλύτε-ρη επένδυση της ExxonMobil εκτός ΗΠΑ είναι σε συνεργα-σία με τη ρωσική Rosneft στην αρκτική: σε περίπτωση ρήξης ΗΠΑ-Ρωσίας οι πετρελαιάδες θα χάσουν δισεκατομμύρια από αυτήν την υπόθεση.

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε όξυνσηΜετά την προσάρτηση της Κριμαίας

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Ο αγώνας στο ΜπαχρέινΑπέναντι σε ένα όργιο καταστολής (δεκάδες γιατροί και νοσοκόμοι «εξαφανίζονται» ή φυλακίζονται, γιατί έχουν αποδείξεις για την αστυνομική βία) και με τον σαουδαρα-βικό στρατό να έχει εγκατασταθεί στη χώρα, ο λαός του Μπαχρέιν συνεχίζει τον αγώνα που ξεκίνησε το 2011, στα πλαίσια των αραβικών εξεγέρσεων. Ο θάνατος στο νοσο-κομείο του 23χρονου Jaffer Al-Durazi, αφού είχε υποστεί βασανιστήρια στα χέρια της αστυνομίας, προκάλεσε ένα νέο μεγάλο κύμα διαδηλώσεων σε μικρές πόλεις, αλλά και στα περίχωρα της πρωτεύουσας Μανάμα. Οι δυνάμεις καταστολής κύκλωσαν τις περιοχές των συγκεντρώσεων και ξέσπασαν για πολλοστή φορά συγκρούσεις των διαδη-λωτών με την αστυνομία και τις Σαουδαραβικές δυνάμεις. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες και απέναντι σε γιγάντιες δυσκολίες, οι αραβικές μάζες συνεχίζουν τον αγώνα τους. Είχε ήδη φανεί στην Αίγυπτο και τη Συρία, αλλά το Μπαχρέιν το επιβεβαιώνει ξανά εμφατικά: Θα χρειαστεί να τρίξει συθέμελα το «κάστρο της αντίδρασης», το Βασίλειο των Σαούντ, για να προχωρήσει ο αγώνας. Κι αν αυτό είναι δύσκολο να γίνει «από μέσα», ίσως πραγματοποιηθεί από τον πολλαπλασιασμό των «εξωτερικών μετώπων» που διαχειρίζονται οι Σαούντ, όπως στην Αίγυπτο και τη Συρία. Είναι μια –ακόμα– πτυχή των δεσμών που έχουν (και οφείλουν να αναπτύξουν) οι αραβικές εξεγέρσεις ως ενιαία διαδικασία…

Αντιπολεμική δράση στη ΡωσίαΜία από τις –πολλές– αρνητικές παρενέργειες των γεωπολιτικών ανταγωνισμών στην Ουκρανία είναι και η όξυνση των δυσκολιών για το ρωσικό κίνημα. Ένα κύμα μεγαλορωσικού σωβινισμού έχει κατακλύσει τα ΜΜΕ, με τον Πούτιν να απολαμβάνει το υψηλότερο επίπεδο δημοφιλίας που είχε ποτέ, ενώ ο σωβινιστικός πυρετός επιτρέπει στο Κρεμλίνο να οξύνει την καταστολή του. Μια σειρά ανεξάρτητα μίντια έκλεισαν τις τελευταίες μέρες, λόγω της «αντιπατριωτικής» τους στάσης. Οι πρώτες αυθόρμητες αντιπολεμικές διαδηλώσεις χτυπήθηκαν από την αστυνομία. Σε αυτό το κλίμα, ήταν μια σπουδαία ανάσα οι πάνω από 50.000 αντιπολεμικοί διαδηλωτές στη Μόσχα, στις 15 Μάρτη. Ήταν η μεγαλύτερη διαδήλωση μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις στην ορκωμοσία του Πούτιν και «έσπασαν» τη «μαυρίλα» που είχε επικρατήσει από το μπαράζ πολιτικών διώξεων. Το κάλεσμα ξεκίνησε από τους φιλελεύθερους, αλλά υπήρξε ένα ορατό κόκκινο και μαυροκόκκινο μπλοκ που παρενέβη πολιτικά. Οι αναρ-χικοί με το πανό «Όχι πόλεμο – μόνο ταξικό πόλεμο», το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα με το πανό «Ο λαός πληρώνει πάντα τον πόλεμο», ένα μπλοκ ΛΟΑΤ διαδηλωτών, άλλες οργανώσεις της άκρας Αριστεράς, που στα «φιλελεύθερα» συνθήματα αντιπαρέβαλλαν συνθήματα όπως «Λιγότερα τανκς - περισσότερα σχολεία», «Μόνο μια λύση – αντίστα-ση» και επιχειρούσαν να εξηγήσουν πως η πάλη ενάντια στα σχέδια του Πούτιν δεν πρέπει να ταυτίζεται με πολιτι-κή στήριξη στη νέα εξουσία του Κιέβου.

Ταϊβάν: Κατάληψη του κοινοβουλίουΕκατοντάδες φοιτητές έχουν καταλάβει το κοινοβούλιο της Ταϊβάν, ενώ χιλιάδες διαδηλωτές τους υποστηρί-ζουν συγκεντρωμένοι έξω από το κτίριο. Το φοιτητικό κίνημα (που οργανώνει πανεθνική απεργία) με τη στήριξη των καθηγητών πανεπιστημίου, εναντιώνεται στη νέα Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου με την Κίνα. Στα κείμενα των φοιτητών καταγγέλλονται συνολικά οι λογικές των διαφόρων συμφωνιών Ελευθέρου Εμπορίου διεθνώς, αν και κυριαρχεί η αναφορά στα συμφέροντα των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρών εμπόρων, που απειλούνται από το μεγάλο κινεζικό κεφάλαιο. Ωστόσο, στις κινητοποι-ήσεις συμμετέχουν και συνδικαλιστικές ομοσπονδίες και ο Πανεθνικός Εργατικός Συνασπισμός Κλειστών Μονάδων που φέρνουν στο «λεξιλόγιο» του κινήματος τα ζητήματα των εργατικών συμφερόντων, τα οποία θα συντριβούν, αν αφεθεί ελεύθερο το κινεζικό κεφάλαιο να «εισβάλει» στην Ταϊβάν. Το ευχάριστο είναι πως η εμφάνιση συνθημάτων που εκφράζει τον ταϊβανέζικο «αντικινεζισμό» είναι μέχρι σήμερα περιθωριακή, ενώ στα «μαθήματα στο δρόμο» οι συζητήσεις παίρνουν άλλες κατευθύνσεις: «Πώς επηρε-άζει το διεθνές εμπόριο τη δημοκρατία;», «Τι σημαίνει το ελεύθερο εμπόριο για την ελευθερία του λόγου;» κ.ά.

Το Die Linke, η ΕΕ και η κεντροαριστερά

Αίγυπτος: 529 θανατικές καταδίκες!

Της Ελένης Τόλη

Τ ο τριήμερο 14 έως 16 Φεβρουαρί-ου το Die Linke πραγματοποίησε στο Αμβούργο την συνδιάσκεψή

του για τις ευρωεκλογές. Ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός των αποτελεσμάτων του συνεδρίου είναι «εξόχως αντιφατικά». Στο τελικό κείμενο, που ψηφίστηκε, υπάρ-χουν αρκετά σημεία τα οποία εξακολου-θούν να παραπέμπουν στην αριστερή και ριζοσπαστική φυσιογνωμία του κόμμα-τος. Ταυτόχρονα όμως, το συνέδριο αυτό, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε προ-ηγούμενο, σηματοδότησε μια «δεξιά» στροφή του Die Linke και τα ανοίγματά του προς τον κυβερνητισμό και την πιθα-νή συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία και τους Πράσινους.

Εφαρμόζοντας μια αντιδημοκρατική δι-αδικασία, που δέχτηκε ισχυρή κριτική, οι σύνεδροι ωθήθηκαν να υιοθετήσουν αλ-λαγές σε σχέση με τα κείμενα που αρχικά είχαν κατατεθεί, και να κινηθούν προς μια πιο αφηρημένη, σχεδόν φιλοευρωπαϊκή στάση. Έτσι, εξαλείφτηκε από τις εισα-γωγικές παραγράφους της απόφασης η φράση που χαρακτήριζε την ΕΕ ως «νεο-φιλελεύθερη, μιλιταριστική και αντιδημο-κρατική». Το τελικό κείμενο εξακολουθεί να περιέχει αρκετά σημεία με αιχμηρή κριτική στην ΕΕ, τα οποία ωστόσο είναι δίπλα-δίπλα με άλλα σημεία που καλλι-εργούν αυταπάτες σχετικά με τις μεταρ-ρυθμιστικές δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει για παράδειγμα η αυξημένη επιρροή του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου (θέση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατί-ας). Ταυτόχρονα βέβαια, στο κείμενο που ψηφίστηκε το Die Linke υιοθετεί την πιο προχωρημένη έως τώρα θέση σε σχέση με τους πρόσφυγες, ζητώντας σύνορα ανοιχτά για όλους και άμεσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Πριν από το συνέδριο, το σύνολο σχε-δόν των γερμανικών ΜΜΕ είχε εξαπολύ-σει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στο Die Linke, κατηγορώντας το για ακραίες και εξτρεμιστικές θέσεις και χρησιμοποι-ώντας κατά κόρον τη γνωστή θεωρία των άκρων (κάτι έχουμε ακούσει και στα μέρη μας…). Στο επίκεντρο ήταν θέσεις όπως η παραπάνω σχετικά με το ρόλο της ΕΕ. Όμως και οι δημόσιες εμφανίσεις και συ-νεντεύξεις σημαινόντων στελεχών όπως ο Γκρέγκορ Γκύζι, οι οποίοι κράτησαν χα-

μηλούς τόνους και διακριτές αποστάσεις από τις αιχμηρές αντιευρωπαϊκές θέσεις, έριξαν «νερό στο μύλο» του αντιδραστι-κού Τύπου, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να εντοπίζει την ασυνέπεια ανάμεσα στις επίσημες θέσεις και τις εμφανίσεις στελε-χών του κόμματος.

Το συνέδριο του Die Linke, με τις αποφάσεις του, ενέδωσε σε αυτές τις πιέσεις, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι προς πιθανές κυβερνητικές συμμαχίες με SPD και Πράσινους (το SPD έχει θέ-σει το ζήτημα της ΕΕ ως ένα από τα βα-σικά κριτήρια «κυβερνησιμότητας» του Die Linke). Παρακολουθώντας ωστόσο τις παρεμβάσεις των συνέδρων και το χειροκρότημα που δέχτηκαν όλες οι ευ-ρωκριτικές ομιλίες, θα περίμενε κανείς ακριβώς το ανάποδο αποτέλεσμα.

ΚαμπανάκιΟι αριστερές τάσεις και συνιστώσες μέσα στο Die Linke προσπάθησαν μέχρι τελευταία στιγμή να ωθήσουν σε πιο ριζοσπαστικές θέσεις και επέμεναν ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια πολιτική αλληλεγγύης με τα θύματα της τρόικας και των μνημονίων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Χτύπησαν το καμπανάκι ότι το Die Linke με αυτές τις θέσεις του τοπο-θετείται στο δεξιό άκρο της ευρωπαϊκής αριστεράς ακόμη και μέσα στο Ευρωπα-ϊκό Αριστερό Κόμμα, τη στιγμή μάλιστα που ο γερμανικός καπιταλισμός δείχνει τα δόντια του στην υπόλοιπη Ευρώπη και συνεπώς οι γερμανοί αριστεροί πρέπει να είναι οι πιο ισχυροί αντιμερκελιστές.

Οι θέσεις που ψηφίστηκαν καθώς και οι άνθρωποι που επιλέχτηκαν για το

ευρωπαϊκό ψηφοδέλτιο κάνουν πολύ δύσκολη μια συνεπή αντικαπιταλιστική προεκλογική εκστρατεία. Αριστεροί σύ-νεδροι που είναι γνωστοί για τις αιχμηρές τοποθετήσεις τους δεν μπήκαν σε εκλό-γιμες θέσεις. Έτσι, το θέμα της επιλογής των προσώπων συμβαδίζει απόλυτα με τις θέσεις και αποφάσεις. Η δεξιά με-τατόπιση του Die Linke κάνει ωστόσο ακόμη πιο επιτακτικό το γεγονός ότι οι αριστεροί μέσα στην Αριστερά πρέπει να παλέψουν ακόμη περισσότερο για τα δικαιώματα των εργατών και όλων των καταπιεσμένων. Ένα από τα μαθήματα του συνεδρίου είναι γι’ αυτούς η ανά-γκη για καλύτερο συντονισμό. Οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι η προετοιμασία ήταν κάθε άλλο παρά ιδανική και υπήρχε με-γάλο πρόβλημα σε θέματα συντονισμού θέσεων. Όλοι όμως συμφωνούν ότι αυτή τη στιγμή στη Γερμανία δεν υπάρ-χει κάποια άλλη αριστερή πολιτική εναλ-λακτική. Το Die Linke παραμένει το μόνο κόμμα στη Γερμανία που απορρίπτει τις πολιτικές διάσωσης των τραπεζών, τις ιδιωτικοποιήσεις και την κατάργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Για το λόγο αυτό η αντικαπιταλιστική πτέρυγα του κόμματος θα πάρει μέρος στην εκλογική μάχη και θα παλέψει για ένα καλό αποτέ-λεσμα του Die Linke. Ήδη μπροστά τους έχουν το επόμενο συνέδριο στο Βερολί-νο (9 – 11 Μαΐου) και η επιδίωξη είναι με ενιαία στάση, να προσπαθήσουν να κά-νουν σαφές ότι η περαιτέρω προσαρμο-γή και πρόσδεση στο άρμα της σοσιαλ-δημοκρατίας μόνο να βλάψει μπορεί το Die Linke, καθιστώντας το στην ουσία περιττό και οδηγώντας το σε συρρίκνω-ση και μαρασμό.

Δικαστήριο διέταξε την θανατική ποι-νή για 529 υποστηρικτές της Μουσουλ-μανικής Αδελφότητας, στο μεγαλύτερο και πιο ντροπιαστικό «ρεκόρ» στη σύγ-χρονη ιστορία της χώρας.

Η δίκη-αστραπή, η απαγόρευση στους δικηγόρους των κατηγορουμένων να πάρουν το λόγο και η ίδια η πρωτοφα-νής απόφαση έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις του συνδικάτου των δικη-γόρων, πολιτικών προσωπικοτήτων, αν-θρωπιστικών οργανώσεων που μιλούν για ιστορικό αίσχος και ζητούν έφεση και ανατροπή της απόφασης (από τα δικαστήρια ή από τον Μούφτη που έχει τον τελευταίο λόγο στις θανατικές ποι-νές).

Ως μέτρο σύγκρισης: Από το 1992 ως το 2001 έχουν εκδοθεί 94 θανατικές ποινές, από το 2009 ως το 2012 εκδόθηκαν 136,

ενώ στην κορύφωση της πιο σκληρής κατασταλτικής εκστρατείας που έχει ζή-σει ποτέ η Αδελφότητα, επί Νάσερ, εκτε-λέστηκαν 10-15 μέλη της.

Η απόφαση είναι αποκαλυπτική του χαρα-κτήρα και των προθέσεων του αιματοβαμ-μένου αιγυπτιακού καθεστώτος.

Ο Σίσι και οι υποστηρικτές του χρησι-μοποιούν τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» και μια εθνικιστική, ισλαμοφοβική υστερία για να εδραιώ-σουν την εξουσία τους, να σπείρουν το φόβο και να χτυπήσουν όποιον αντιπο-λιτεύεται το στρατιωτικό καθεστώς. Οι κατηγορίες που εκκρεμούν εις βάρος στελεχών της Μουσουλμανικής Αδελ-φότητας είναι ενδεικτικές. Δεν έχουν καμία σχέση με τα εγκλήματα της δια-κυβέρνησης Μόρσι, αλλά ανασυγκρο-τούν την «μουμπαρακική» ιδεολογία:

Ο Μόρσι αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο θανατικής ποινής για «αποκάλυψη κρα-τικών μυστικών στο Ιράν» και «συνω-μοσία με τη Χαμάς και τη Χεζμπολά». Αντίστοιχες κατηγορίες περί «ξένων πρακτόρων», «φιλοτρομοκρατών» και «εθνοπροδοτών» εξαπολύονται και σε αγωνιστές του Κινήματος 6ης Απρίλη και της Αριστεράς.

Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι απλά η ανα-συγκρότηση της «μουμπαρακικής» ιδεο-λογίας, αλλά η ανασυγκρότηση –και ενί-σχυση- της «μουμπαρακικής» πρακτικής. Μετά τις συλλήψεις και τις προσαγωγές, τους νόμους ενάντια στις διαδηλώσεις, την φίμωση των ΜΜΕ, το καθεστώς κλιμα-κώνει κατακόρυφα το «μήνυμά» του προς τους Αιγύπτιους επαναστάτες: Αν χρεια-στεί (και αν αφεθεί ανενόχλητο) είναι πρό-θυμο να στήσει κρεμάλες…

Ανησυχίες για «δεξιά στροφή» στη Συνδιάσκεψη

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Του Νικόλα Κολυτά

Ε ίναι αλήθεια πως στην κρί-σιμη σημερινή πολιτική συ-γκυρία το φοιτητικό κίνημα

παραμένει ανενεργό. Την ώρα που τα μνημόνια τσακίζουν κάθε δη-μόσιο και δωρεάν αγαθό και η συ-νολική επίθεση του συστήματος ολοένα και εντείνεται, η φοιτητική Αριστερά πρέπει να βρει τα κατάλ-ληλα «όπλα» προκειμένου να δώ-σει μια δυναμική απάντηση.

Η κατάσταση στα πανεπιστήμια είναι τραγική. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης προσπα-θεί να πλήξει κάθε ίχνος δημόσιου χαρακτήρα των πανεπιστημίων. Η νεολαία είναι αντιμέτωπη με τη διαρκή υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών της και την παντελή έλ-λειψη μετέπειτα επαγγελματικής προοπτικής. Η επίθεση στην τρι-τοβάθμια εκπαίδευση είναι αστα-μάτητη και εκφράζεται μέσα από τις περικοπές των συγγραμμάτων, τις εξώσεις φοιτητών από τις εστί-ες, τα κλεισίματα εστιών, τον περι-ορισμό των δωρεάν σιτιζόμενων φοιτητών, τις απολύσεις διοικη-τικών υπαλλήλων και καθηγητών και τα κουρέματα των δαπανών για την παιδεία.

Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ η κοινωνία μαστίζεται από τις επι-πτώσεις των μνημονίων και ανα-ζητά μια διέξοδο μέσα από πλη-θώρα εργατικών κινητοποιήσεων

(καθηγητές, διοικητικοί υπάλλη-λοι πανεπιστημίων, αγρότες, κα-θαρίστριες, γιατροί ΕΟΠΥΥ). Το αίτημα της ανατροπής έχει γίνει σύνθημα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία και τα αριστερά σχήματα στις σχολές οφείλουν να το αφουγκραστούν.

«Αντιπαραδείγματα»Μπροστά σε αυτή την κατάστα-ση, ένα μεγάλο τμήμα της ΑΡΕΝ προωθεί και υλοποιεί την ιδέα της δημιουργίας αυτοδιαχειριζόμενων χώρων μέσα στις σχολές, συγκε-κριμένα αυτοδιαχειριζόμενων κυ-λικείων, ως απάντηση στα παραπά-νω προβλήματα. Τα κυλικεία αυτά, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη άποψη, θα λειτουργήσουν ως αντι-παραδείγματα στην υφιστάμενη κατάσταση, αποτελώντας έμπρα-κτη απόδειξη για το ότι η κοινωνία μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς.

Υποστηρίζεται ότι μέσα από αυ-τούς τους χώρους θα οικοδομη-θεί παράλληλα μια διαφορετική κουλτούρα ανθρώπων, που δεν θα βασίζονται στο ατομικό συμ-φέρον και στο κέρδος, αλλά στο συλλογικό τρόπο ζωής. Με άλλα λόγια προκρίνεται η αντίληψη ότι αυτές οι μικρές νησίδες αυτο-οργάνωσης και αυτοδιαχείρισης πρέπει να αποτελέσουν πρωταρ-χικό στόχο για την ΑΡΕΝ, δείχνο-ντας το δρόμο για το τι κοινωνία οραματιζόμαστε.

Αυτό που λείπει από τα πανε-πιστήμια, αλλά και από την κοι-νωνία δεν είναι κάποιες μικρές νησίδες ανατροπής, τα λεγόμε-να αντιπαραδείγματα. Η προτε-ραιότητά μας δεν πρέπει να είναι να φτιάξουμε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα ή συνεταιρισμούς που θα δρουν παράλληλα με την καπιταλιστική πραγματικό-τητα, αλλά να συγκροτήσουμε αγωνιστικά μέτωπα ανατροπής της καπιταλιστικής πραγματι-κότητας συνολικά. Στόχος μας δεν πρέπει να είναι το να παρα-κάμψουμε ή να κυκλώσουμε το υπάρχον σύστημα, αλλά να το ανατρέψουμε ολόκληρο και σε αυτό το στόχο δεν υπάρχουν σύ-ντομοι δρόμοι.

Με το να πιστεύουμε ότι η δημι-ουργία πολλαπλών αυτοδιαχειρι-ζόμενων κυλικείων αποτελεί βασι-κό όπλο για να έρθουμε πιο κοντά στο σοσιαλισμό, είναι σαν να αρ-νούμαστε τη μαρξιστική μας πα-ράδοση και να συνταυτιζόμαστε με τους ουτοπικούς σοσιαλιστές του 19ου αιώνα. Τα παραδείγματα της ΒΙΟΜΕ και των αυτοδιαχει-ριζόμενων εφημερίδων δείχνουν όντως ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να οργανώσουν διαφορετικά τη ζωή τους, όμως η οργάνωση αυτή θα πρέπει να στοχεύει στην αντι-καπιταλιστική ανατροπή και όχι στη διαμόρφωση μιας παράλλη-λης πραγματικότητας, όπως συμ-βαίνει με τα κυλικεία στις σχολές.

Μέσα και σκοπόςΜε το να αναγάγουμε το σκοπό μας (μια κοινωνία που θα βασίζεται στην αυτοοργάνωση, στην αλληλεγγύη και στις αποφάσεις των από κάτω, όπως συμβαίνει στα κυλικεία) σε μέσο πάλης, πέφτουμε σε μια μεγά-λη παγίδα αδράνειας και ταυτοχρό-νως πετιόμαστε εκτός μάχης.

Με άλλα λόγια, για μας τα αυτοδι-αχειριζόμενα κυλικεία, που έγιναν με πρωτοβουλία της ΑΡΕΝ, δεν πρέπει να αποτελέσουν απλώς ένα εναλλα-κτικό πρότυπο μέσα στην κυρίαρχη πανεπιστημιακή δομή, αλλά πρέπει να γίνουν χώροι έντονης πολιτικής συζήτησης και ζύμωσης, αποτελώ-ντας κύτταρα αγώνα ενάντια στις

πολιτικές που καταστρέφουν τα πα-νεπιστήμια και την κοινωνία.

Το επίδικο για τη φοιτητική Αρι-στερά δεν είναι το να εκφράσει τη φοιτητική κίνηση, αλλά να δώ-σει στους φοιτητές τα κατάλληλα εργαλεία για να εκφρασθούν, να οργανωθούν και να αγωνιστούν. Η δημιουργία κοινών επιτροπών αγώνα φοιτητών-καθηγητών-εργα-ζομένων σε μια μόνιμα αγωνιστική κατεύθυνση μπορεί να συσπειρώ-σει πολύ περισσότερο κόσμο και να κάνει κάθε φοιτητικό ή εργατικό αγώνα κτήμα του κάθε φοιτητή.

Η εξοικείωση των φοιτητών με τις συλλογικές διαδικασίες είναι ένα πολύ σοβαρό στοίχημα που πρέπει να το κερδίσει η Αριστερά. Η μαζικοποίηση των φοιτητικών συνελεύσεων και η λήψη αγωνι-στικών αποφάσεων πρέπει να απο-τελέσουν πρωταρχικούς στόχους. Για να γίνουν αυτά, η ΑΡΕΝ οφείλει να αποκτήσει μια πιο ταξική πα-ρέμβαση που να μπορεί να αγκα-λιάζει συνολικά τα προβλήματα των φοιτητών πέραν αυτών της φοιτητικής καθημερινότητας και να αναδεικνύει ότι κάθε μικρή ή μεγάλη διεκδίκηση σε κάθε σχολή εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέ-διο ρήξης και ανατροπής της κυ-βέρνησης και των πολιτικών λιτό-τητας. Μόνο χτίζοντας τις βάσεις της σύγκρουσης με το υπάρχον σύστημα, μπορούμε να διεκδική-σουμε μια άλλη κοινωνία.

Της Έλενας Λέχρη-Κοτρώνη

Εννέα μήνες μετά τις μαζικές διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, ο λαός ξαναβγήκε στους δρόμους. Στις 11 Μαρτίου ανακοινώθηκε ο θά-νατος του Μπερκίν Ελβάν, δεκα-πεντάχρονου μαθητή, ο οποίος τραυματίστηκε από κάνιστρο δακρυγόνου στις αντικυβερνη-τικές διαδηλώσεις του περασμέ-νου Ιουνίου και υπέκυψε στα τραύματά του έπειτα από 269 ημέρες νοσηλείας.

ΑντιδράσειςΗ λαϊκή αντίδραση στο άκουσμα της δολοφονίας του παιδιού, η οποία έχει ηθικό αυτουργό το κράτος, ήταν άμεση. Εργαζόμε-νοι, φοιτητές, μαθητές κατέκλυ-σαν τους δρόμους διαδηλώνο-ντας κατά της κυβέρνησης ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυ-ξης) και της αστυνομικής βίας. Η απάντηση που δόθηκε από την κυβέρνηση και την αστυνομία στόχευε στη διάλυση της αυ-θόρμητης διαδήλωσης που ακο-λούθησε έπειτα από την κηδεία

και κορυφώθηκε με ανηλεείς και συνεχείς επιθέσεις στο σώμα των διαδηλωτών.

Οι σημερινές μεγάλες διαδη-λώσεις, μοιάζουν με συνέχεια των ιστορικών διαδηλώσεων που σημειώθηκαν τον Ιούνη του 2013 στην Κωνσταντινούπολη, με αφορμή την είδηση πως το δημό-σιο πάρκο Gezi, θα αντικαθίστατο από ένα εμπορικό κέντρο. Οι κοι-νωνικοί και πολιτικοί λόγοι, που ώθησαν τότε και ωθούν σήμερα τους πολίτες να αντιστέκονται και να διαδηλώνουν, έχουν αίτια ταξι-κά και αποκαλύπτουν με τον πιο άγριο τρόπο, το κράτος ως υπο-χείριο του κεφαλαίου. Το πάρκο Gezi στάθηκε η αφορμή για να ξε-σπάσει και να εκφραστεί η λαϊκή οργή απέναντι στο νεοφιλελευ-θερισμό και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης Ερντογάν. Η κυβέρ-νηση και η αστική τάξη της Τουρ-κίας δεν θα μπορούσαν ποτέ να προβλέψουν πως το χτίσιμο ενός πολυκαταστήματος στη θέση ενός πάρκου, θα αποτελούσε τη θρυαλλίδα που πυροδότησε τη λαϊκή αντίδραση, προκάλεσε θύ-ελλα αντίστασης και εξέγερσης

στο εσωτερικό της χώρας και ξε-σήκωσε κινήματα αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο.

Στην υπαρκτή δυσφορία που υπήρχε, έχει προστεθεί η οργή που προκαλούν οι αποκαλύψεις για τα οικονομικά σκάνδαλα δι-σεκατομμυρίων και τις κατηγο-ρίες περί διαφθοράς, που δημο-σιοποιούνται καθημερινά, και εμπλέκουν τον Ερντογάν, καθώς οι άνθρωποι που έβλεπαν την οι-κονομία να αναπτύσσεται δίχως να δημιουργούνται ευκαιρίες για τη νεολαία και τον κόσμο της εργασί-ας, βλέπουν σήμερα πως γινόταν ένα «πάρτι» δισεκατομμυριών.

Απέναντι σε ένα λαό που βράζει και αγωνίζεται, η κυβέρνηση απα-ντά με αλαζονεία και καταστολή. Ο Ερντογάν απαγγέλλει κατηγορί-ες εναντίον ενός νεκρού παιδιού χαρακτηρίζοντάς το τρομοκράτη, ενώ επιχειρεί να φιμώσει την ελευ-θερία του διαδικτύου (φτάνοντας να κλείσει το Twitter) και του Τύ-που.

ΕκλογέςΟ Ερντογάν κρατά σκληρή στάση, πιθανά γιατί ποντάρει στις επερ-

χόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές στις 30 Μάρτη, που όπως όλα δεί-χνουν, δεν θα επιφέρουν σημα-ντικές αλλαγές στο πολιτικό προ-σκήνιο της χώρας (κυρίως λόγω της αθλιότητας της μείζονος αντιπολίτευσης, των κεμαλικών, φιλοστρατιωτικών εθνικιστών).

ΑπομόνωσηΩστόσο, αποτέλεσμα όλων αυτών των κοινωνικοπολιτι-κών γεγονότων είναι η οριστική απομόνωση του κυβερνώντος κόμματος από τα ριζοσπαστικά κομμάτια της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας, καθώς το «χάσμα» που γεννήθηκε από την καταστολή στην Ταξίμ τον Ιούνη, βαθαίνει διαρκώς.

Η πρωτοφανής συσσώρευση εξουσίας από το κυβερνόν κόμμα ερμηνεύθηκε από τον Ερντογάν ως «άκρατη» ελευθερία, να πράτ-τει κατά το δοκούν. Ωστόσο αυτή η εξουσία και η δημοτικότητα είχε γίνει αρχικά εφικτή εξαιτίας των δημοκρατικών μέτρων που είχε πάρει το AKP. Σήμερα, η πο-λιτική κρίση (και το «φάντασμα» της οικονομικής κρίσης) μεταλ-

λάσσει την κυβέρνηση Ερντογάν, που χρησιμοποίησε τη δημοτι-κότητα που κατείχε για να πλήξει τις αντιπολιτευτικές ελευθερίες (επιθέσεις σε σοσιαλιστές, Κούρ-δους, λαϊκούς, Αλεβίτες) και συ-μπεριφέρεται όλο και περισσότε-ρο ως αυταρχικό καθεστώς.

Να οργανώσουμε μάχες ανατροπήςκαι όχι «εναλλακτικά πρότυπα»

Η ΑΡΕΝ οφείλει να αποκτήσει μια πιο ταξική παρέμβαση,ένα συνολικό σχέδιο ρήξης και ανατροπής

«Αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία» στις σχολές

Τουρκία: Ο Ερντογάν κλείνεται στο «γυάλινο πύργο» του

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Μάρτη 2014

Ο πρόξενος της Βουλγαρίας στην Αθήνα δήλωσε ότι η

Βουλγαρική Δημοκρατία προτίθεται να παρέμβει, προκει-

μένου να ανατεθεί η επιμέλεια της ανήλικης Μαρίας, που

είχε βρεθεί πριν από λίγο καιρό σε καταυλισμό Ρομά, σε

ίδρυμα της Βουλγαρίας. Την πήραν από τους ανθρώπους

που την είχαν μεγαλώσει, την πήγαν στο «Χαμόγελο του

παιδιού», όπου το παιδί δεν είχε με ποιον να μιλήσει, αφού

δεν ξέρει ελληνικά, και τώρα θέλουν να τη στείλουν στη

Βουλγαρία. Για το καλό της...

N N N

Στο άρθρο 19 παρ. 1 του νέου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου

ορίζεται πως «εάν όργανα της Πολιτείας καταγγελθούν ψευδώς

για τα ως άνω αδικήματα, τεκμηριωθεί δε η ψευδής καταγγε-

λία μετά από σχετική προκαταρκτική εξέταση, ο καταγγέλλων

απομακρύνεται άμεσα από τη χώρα. Και πες μου τώρα εσύ,

ποιο θύμα θα προσέλθει να καταγγείλει ρατσιστική βία. Εξαι-

τίας των αντιδράσεων εντός και εκτός βουλής, η τροπολογία

κατατέθηκε και αποσύρθηκε τρεις φορές και θα κατατεθεί

ξανά την επόμενη βδομάδα, σε άσχετο νομοσχέδιο. Χρέος

όλων μας είναι να αποτρέψουμε την ψήφισή της.

N N N

Ήδη από τον Αύγουστο του 2012, με την έναρξη της επιχεί-

ρησης Ξένιος Δίας, κλείνοντας το μάτι στη Χρυσή Αυγή, η

κυβέρνηση εφάρμοσε πολιτική καθολικής κράτησης των

παράνομα διαμενόντων ή εισερχομένων αλλοδαπών με κατά

κανόνα εξάντληση του μέγιστου χρονικού διαστήματος κρά-

τησης των 18 μηνών. Το Φεβρουάριο φέτος συμπληρωνόταν

το 18μηνο για 300 ανθρώπους, που δεν είχαν απελαθεί, ενώ

7.500 κρατούνταν για τον ίδιο λόγο σε διάφορα αστυνομικά

τμήματα. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους προέβη σε μια

νομική εκτροπή. Γνωμοδότησε ότι οι υπό απέλαση τελού-

ντες αλλοδαποί θα κρατούνται επ’ αόριστον, ωσότου εκτελε-

σθεί η απέλασή τους από τη χώρα. Κι εμείς αναρωτιόμαστε,

ποιοι είναι οι επόμενοι; Οι χρεοφειλέτες του δημοσίου, ή οι

τοξικοεξαρτημένοι της πλατείας Βάθη;

N N N

Αναβλήθηκε για δεύτερη φορά η δίκη του φούρναρη που είχε

αλυσοδέσει το μετανάστη υπάλληλό του στη Σαλαμίνα. Ο

μετανάστης είχε βρεθεί σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, αλυσο-

δεμένος από το λαιμό, από κατοίκους της περιοχής Αμπελάκια

της Σαλαμίνας. Μάλιστα η αλυσίδα στο λαιμό του ήταν

τόσο σφιχτά δεμένη, που χρειάστηκε ειδικό μηχάνημα της

πυροσβεστικής για να κοπεί. Ο δράστης δεν προφυλακίστηκε.

Μιλάμε για τέτοια δικαιοσύνη...

N N N

Ο Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος, βουλευτής της Χρυσής

Αυγής, ανεξαρτητοποιήθηκε δηλώνοντας ότι δεν ήξερε ότι

η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση. Ο Μπούκου-

ρας, πριν προλάβει να παραιτηθεί, τέθηκε εκτός κοινοβου-

λευτικής ομάδας. Ο επόμενος παρακαλώ, και ας αφήσει

την πόρτα ανοιχτή...

N N N

Η εφημερίδα «Έθνος» μίλησε άλλη μια φορά για νεκρούς

«λαθρομετανάστες». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει

στο ίντερνετ μια διαμαρτυρία προς την εφημερίδα για την

κατάργηση του όρου «λαθρομετανάστης». Πόσες φορές πια

πρέπει να σας πούμε ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι,

κ. Μπόμπολα; Είναι οι εργάτες που σας βοήθησαν με τη

σκληρή δουλειά τους, και πολλές φορές πληρώνοντας με τη

ζωή τους, να θησαυρίσετε χτίζοντας πολλά από τα Ολυμπια-

κά έργα του 2004. Δεν τους θυμάστε;

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίοu

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Θανάση Κούρκουλα

Ο ι μαζικές κινητοποι-ήσεις και δράσεις για την Παγκόσμια

Ημέρα κατά του Ρατσισμού που έγιναν το Σάββατο 22 Μάρτη στην Αθήνα, τη Θεσ-σαλονίκη και σε μια σειρά από πόλεις της Ελλάδας, έστειλαν ηχηρό μήνυμα στη ρατσιστική παράκρουση της κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά και στην απόπειρα επανεμ-φάνισης των ταγμάτων εφό-δου της Χρυσής Αυγής σε μια σειρά περιοχές με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

ΕνωμένοιΤην ώρα που ο δηλωμένος αντικομουνιστής γραμματέας της κυβέρνησης, Μπαλτάκος, μετά από αντιδράσεις απέσυ-ρε για τρίτη φορά την αισχρή τροπολογία περί απέλασης των μεταναστών που καταγ-γέλλουν ρατσιστικές συμπε-ριφορές, χιλιάδες διαδηλωτές απαντούσαν με συνθήματα όπως «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του απεργού του άνεργου και του μετανάστη».

Απέναντι στις φασιστικές προκλήσεις της Χρυσής Αυ-γής, που τολμάει να επανεμ-φανίζεται στο κέντρο του Πειραιά ανήμερα την 21η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού, την Αθήνα δονούσε το σύνθη-μα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί». Ήταν εκεί μετα-νάστες από την αφγανική κοινότητα, μεταξύ τους και διασωθέντες ναυαγοί από το Φαρμακονήσι, όπως και από την πακιστανική κοινότητα μαζί με τους γονείς του δο-λοφονημένου από τους νεο-ναζί Σαχζάντ Λουκμάν.

Πολλές δεκάδες μετανά-στες διαδήλωσαν με τα μπλοκ από την Ανοιχτή Πρωτοβου-λία Ενάντια στα Κέντρα Κρά-

τησης, το Κυριακάτικο Σχο-λείο Μεταναστών και τα Πίσω Θρανία, την Ένωση Αφρικα-νών Γυναικών, Αφρικανών και Μπαγκλαντεσιανών εργατών, μέχρι και την ΚΕΕΡΦΑ.

Η μαζικότητα των διαδη-λώσεων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ήταν αποτέ-λεσμα ενός συνδυασμού δυνάμεων όπως η ΚΕΕΡΦΑ που έκανε το αρχικό κάλε-σμα, αλλά και ο Αντιφασι-στικός Συντονισμός Αθή-νας-Πειραιά, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δημοτικές του Παρατάξεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και αντιρατσιστικές οργανώσεις όπως η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» και το Δίκτυο, που ανταποκρί-θηκαν στο κάλεσμα.

ΠροβλήματαΈτσι προέκυψαν ιδιαίτερα μαζικά αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά γεγονότα, που τόσο έχουμε ανάγκη την ώρα που φτιάχνονται νέα στρατόπεδα συγκέντρω-σης όπως στο Χαϊδάρι και παρατείνεται η κράτηση των μεταναστών σε αυτά πέραν του 18μήνου. Η συμμετοχή του κόσμου θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη, εάν οι σύντροφοι της ΚΕΕΡΦΑ εί-χαν ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμα για συνδιοργάνωση που τους απηύθυναν οι άλ-

λες αντιρατσιστικές και αντι-φασιστικές οργανώσεις (Α/Φ Συντονισμός, ΚΑΡ, Δίκτυο), αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ενάμιση μήνα πριν από τα συλλαλητή-ρια. Αυτό παραμένει ένα σο-βαρό ζητούμενο για το μέλ-λον, αν πραγματικά θέλουμε την ήττα του θεσμικού ρα-τσισμού της κυβέρνησης και των νεοναζί στους δρόμους.

Ανάμεσα στις επιτυχίες του κινήματος στις 22 Μάρτη αξί-ζει τον κόπο να καταγράψουμε την αντιφασιστική συναυλία στην Πτολεμαΐδα, αλλά και τη διαδήλωση στα Χανιά, που συ-γκέντρωσαν πολλές εκατοντά-δες κόσμου η καθεμιά.

Διεθνείς πορείεςΔιεθνώς έγιναν αντιρατσι-

στικές κινητοποιήσεις σε ευ-ρωπαϊκές πόλεις όπως στο Λονδίνο (κάλεσμα από την UAF), στο Παρίσι και άλλες γαλλικές πόλεις (NPA και αντι-ρατσιστικές οργανώσεις), το Άμστερνταμ (Αντικαπιταλιστι-κή Αριστερά και Αυτόνομοι), αλλά και στο Σικάγο και τη Νέα Υόρκη ως κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο ελληνικό αντιφασιστικό κίνημα (ISO, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ Νέας Υόρκης κ.λπ.), τη Μελβούρνη και τη Σεούλ.

Στην Ελλάδα οι κινητοποι-ήσεις αυτές κρατάνε το νήμα της αντιρατσιστικής και αντι-

φασιστικής δράσης, παρά το γεγονός πως έχουμε για τα καλά μπει στην προεκλογική περίοδο, ενώ επόμενος ση-μαντικός σταθμός του αντι-φασιστικού κινήματος θα είναι το διεθνές τριήμερο του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά, 11-12-13 Απρί-λη στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Εξαιρετική σημασία τέλος έχει να είναι μαζική η κινητο-ποίηση που οργανώνουν στις 5 Απρίλη το Αντιφασιστικό Μπλοκ 15, μαζί με τοπικούς φορείς του Χαϊδαρίου και του Αιγάλεω, για να εμποδιστεί η δημιουργία δύο νέων στρατο-πέδων συγκέντρωσης μετα-ναστών στο νοσοκομείο Λοι-μωδών και τον Σκαραμαγκά.

Ενόψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών του Μαΐου, η πολιτική και κοινω-νική Αριστερά χρειάζεται να «σηκώσει» στα σοβαρά τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες, ώστε να καταγράψουμε και εκλογικά μια σημαντική αλλαγή συ-σχετισμών στην κοινωνία, προς όφελος των δυνάμεων του αγώνα και της αλληλεγ-γύης απέναντι στο σκοταδι-σμό της ακροδεξιάς ρατσι-στικής κυβέρνησης και των νεοναζί. Το στοίχημα είναι ανοιχτό και οφείλουμε όλοι να ανταποκριθούμε, με όλες μας τις δυνάμεις.

Μαζική η συναυλία στην Πτολεμαΐδα

22 Μάρτη: Χιλιάδες διαδηλωτές ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό

Με μεγάλη επιτυχία διεξή-χθη η αντιρατσιστική-αντι-φασιστική συναυλία στην κε-ντρική πλατεία Πτολεμαΐδας, στo πλαίσιo των εκδηλώσεων για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Τη συ-ναυλία διοργάνωναν η ΕΛΜΕ Εορδαίας, η Ομάδα Αλληλεγ-γύης Πολιτών Εορδαίας, η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσι-σμό», ο ΣΥΡΙΖΑ Εορδαίας, το Ρεύμα Πολιτών Εορδαίας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι άλλες κινήσεις, και την παρακολούθησαν εκατοντάδες πολίτες της πε-ριοχής. Κυρίως νεολαία, αλλά και άνθρωποι όλων των ηλι-κιών, διασκέδασαν και τρα-γούδησαν σε ρυθμούς ροκ και λαϊκού τραγουδιού, κα-λύπτοντας και ένα σημαντικό

κομμάτι των εξόδων της εκ-δήλωσης. Τα συγκροτήματα που στήριξαν μουσικά την εκδήλωση ήταν οι Ecollapse, οι Long Strange Dreams, οι Aptallica και οι «Έξω από την πλάνη», με αρκετά τραγούδια πολιτικοποιημένα και αντι-φασιστικά. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας μοιράστηκαν ή διαβάστηκαν αντιρατσιστι-κά ποιήματα και κείμενα για την επικαιρότητα, καλώντας σε αποφασιστική πάλη ενά-ντια στους ναζί της Χρυσής Αυγής και τις ρατσιστικές πολιτικές της μνημονιακής συγκυβέρνησης, ενώ έγινε και ανακοίνωση της «Πρωτο-βουλίας για τη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα» και μαζεύ-τηκαν υπογραφές. Τα μέλη

του ΣΥΡΙΖΑ και της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» που σήκωσαν το βάρος της οργάνωσης και της προπα-γάνδισης της εκδήλωσης τις προηγούμενες βδομάδες, αισθάνονται δικαιωμένα για την προσπάθεια, αφού από τη μαζική προσέλευση απο-δεικνύεται για άλλη μια φορά ότι α)ο ρατσισμός και ο φα-σισμός δεν είναι «δευτερεύ-οντα θέματα» και «πολυτέ-λεια» να ασχοληθεί μαζί τους η Αριστερά, ούτε απλά τυπι-κό «καθήκον», αλλά ανάγκη για τον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς και β) ο κό-σμος διψάει για να εκφραστεί ενάντια στο σύστημα, αν του δοθεί το ερέθισμα.

Άλλωστε η 21η Μάρτη

πλέον έχει κατοχυρωθεί στην Ελλάδα, αλλά και διε-θνώς, ως μέρα παρόμοιων εκδηλώσεων και διαδηλώσε-ων για την πάλη ενάντια στο ρατσισμό, για τον κοινό αγώ-να ντόπιων και μεταναστών. Η συναυλία ήταν και η μόνη δράση στη Δυτική Μακεδο-νία για την 21/3. Ελπίζουμε του χρόνου να υπάρχει καλύ-τερη οργάνωση και συντο-νισμός μεταξύ αντίστοιχων πρωτοβουλιών όλων των πόλεων της περιοχής, για να σταλεί παντού το μήνυμα ότι τα μνημόνια και ο φασισμός είναι δίδυμα αδερφάκια και θα τσακιστούνε με τους αγώνες μας. Είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα ανταποκρι-θεί, ας το τολμήσουμε!

Της Κατερίνας Σεργίδου

Τ ο Σάββατο,22/3 η Μαδρίτη είδε τη μεγαλύτερη διαδή-λωση που έγινε στην ιστορία

της ισπανικής δημοκρατίας, καθώς συμμετείχαν πάνω από δύο εκατομ-μύρια άνθρωποι. Εδώ και περίπου ένα μήνα ξεκίνησαν οι πορείες αξι-οπρέπειας (Μarchasdedignidad) από όλες τις γωνιές της Ισπανίας. Συγκεκριμένα οι πορείες που κα-τέληξαν στη Μαδρίτη, ήταν οχτώ και αποτελούνταν από ανθρώπους όλων των ηλικιών, φύλων και επαγ-γελμάτων που ξεκίνησαν από όλα τα σημεία της χώρας, ακόμα και από το εξωτερικό.

ΚοσμοπλημμύραΕργάτες, άνεργοι, συνδικαλιστές, απολυμένοι, συνταξιούχοι, άνθρω-ποι που έχασαν ή κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους γιατί είναι υπερχρεωμένοι, άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ ξανα συμμετάσχει σε διαδήλωση, οργανωμένοι σε κόμματα της Αριστεράς αλλά και αναρχικοί έφτασαν με τα πόδια. Άλ-λοι πάλι ήρθαν με τρένα και πούλ-μαν, με φορτηγά και αυτοκίνητα. Τις τελευταίες βδομάδες η χώρα ζούσε σε μια όμορφη ανυπομονη-σία, αφού όλοι περίμεναν να δουν το αποτέλεσματης διαδήλωσης η οποία, σύμφωνα με τους διοργα-νωτές της καμπάνιας 22 M,ξεπέ-ρασε ακόμα και τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, μια και οι διοργανωτές, όπως και η Ενωμένη Αριστερά σε ανακοίνωσή τους,κάνουν λόγω για δυόμισι εκατομμύρια διαδηλωτές.

Δεν θα μπορούσε να γίνει δι-αφορετικά αφού η οργή των Ισπανών τους τελευταίους μήνες γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Οι δαπάνες για την υγεία έχουν μει-ωθεί κατά 13%, πάνω από 35.000 οικογένειες έχουν χάσει τα σπίτια

τους, οι δαπάνες για την παιδεία έχουν φτάσει στον πάτο, ηεπίση-μη ανεργία έχει φτάσει στο 26% και η χώρα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη φτώχεια. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είχαν προηγηθεί μικρότερες αλλά σημαντικές ερ-γατικές κινητοποιήσεις το προη-γούμενο διάστημα –όπως το κί-νημα των λευκών μπλουζών στην υγεία (ΜareasΒlancas)–, καθώς και η πολύ οργανωμένη καμπάνια σε κάθε γωνιά της χώρας οδήγη-σαν σε αυτή την ιστορική μέρα.

Η διαδήλωση είχε ως κεντρικό σύνθημα το «Όχι στην πληρωμή του χρέους, ούτε μια περικοπή ακόμη, έξω οι κυβερνήσεις της τρόικας, ψωμί, εργασία και στέγη για όλους και όλες». Στα διάφορα ισπανικά φόρουμ αλλά και σε βί-ντεο οι εικόνες είναι συγκινητικές. Ο κόσμος της Μαδρίτης υποδέ-χτηκεμε χειροκροτήματα και τρα-γούδια τους πεζοπόρους. Πολλοί διαδηλωτές είχαν φτιάξει αυτο-σχέδια πλακάτ, σημαίες όλων των ειδών ανέμιζαν η μία δίπλα στην άλλη. Συνδικαλιστές ανέβαιναν σε σκαλιά και παγκάκια μιλώντας με ντουντούκες και ο κόσμος έκανε ησυχία για να μη χάσει ούτε λέξη. Μεταξύ των συνθημάτων που ακούστηκαν και τραγουδήθηκαν ήταν και τα εξής: «Η κόρη μου θα ήταν εδώ αλλά έχει μεταναστεύ-σει», «Αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη για το λαό δεν θα υπάρχει ειρήνη για την κυβέρνηση», «Θα ήθελα να δω τον Ραχόι και τον Ρουπαλ-κάπα (ηγέτη του σοσιαλιστικού κόμματος) στην ουρά του ΟΑΕΔ» και «Αυτό που χρειάζεται τώρα εί-ναι μια γενική απεργία».

Βασικό χαρακτηριστικό της με-γαλειώδους κινητοποίησης ήταν η εργατική της σύνθεση. Εκατοντά-

δες μεγάλα και μικρά σωματεία συμμετείχαν με τις φόρμες εργα-σίας τους. Οι πυροσβέστες ανέλα-βαν την περιφρούρηση της διαδή-λωσης σχηματίζοντας μια μεγάλη ανθρώπινη αλυσίδα. Το πανό τους έγραφε χαρακτηριστικά: «Η δου-λειά μας είναι να σώζουμε ανθρώ-πους , όχι τις τράπεζες».

Τόσο το μανιφέστο αυτής της κινητοποίησης όσο και τα ίδια τα συνθήματα έδιναν πολύ μεγάλο βάρος στο ζήτημα του χρέους. Με κάθε τρόπο ο κόσμος της Ισπανίας διαδήλωσε ότι δεν θέ-λει να πληρώσει ένα χρέος που δημιούργησαν άλλοι. Κυρίαρχο ήταν και το αίτημα για παραίτηση της κυβέρνησης. Η κινητοποίηση ήταν η συνέχεια του κινήματος των αγανακτισμένων (15Μ) και ταυτόχρονα πολύ περισσότερα, αφού τώρα είδαμε ένα κίνημα πιο αποφασισμένο, πιο ριζοσπαστι-κό, πιο μαζικό, πιο ταξικό.

Απόκρυψη και καταστολήΌλες αυτές τις μέρες που η ισπανι-κή κοινωνία εγκυμονούσε αυτή τη μεγάλη διαδήλωση, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ εφάρμοσαν τη μέθο-δο της σιωπής και της απόκρυψης. Τα ρεπορτάζ για τις πορείες αξιο-

πρέπειας ήταν ελάχιστα ενώ την ώρα που οι διαδηλωτές έμπαιναν στην Μαδρίτη η ισπανική τηλεό-ραση πρόβαλλε ένα ρεπορτάζ για την άνθιση των λουλουδιών στην εξοχή και τον ερχομό της άνοι-ξης στη χώρα. Την ώρα όπου όλα τα μεγάλα ΜΜΕ του εξωτερικού, όπως το BBC,αναφέρονταν στις «γιγάντιες» ή «στις μεγαλειώδεις» πορείες, τα ισπανικά μέσα έκαναν λόγο για κάποιες χιλιάδες διαδη-λωτές, ενώ κάποια άλλα αναγκά-ζονταν να χρησιμοποιήσουν τη φράση εκατοντάδες χιλιάδες.

Και βέβαια αφού πρώτα αγνόη-σαν το λαό μετά τον κατέστειλαν. Χιλιάδες αστυνομικοί περίμεναν πάνοπλοι τους διαδηλωτές, ενώ η αστυνομία εμπόδισε την είσοδο πολλών πούλμαν στην Μαδρίτη. Τα ΜΜΕ, παίζοντας τον συνηθι-σμένο ιστορικό τους ρόλο, πρόβα-λαν τα επεισόδια που έγιναν στο τέλος της πορείαςδημιουργώντας την εντύπωση ότι βάνδαλοι είχαν κατακτήσει την πόλη. Ευτυχώς η πλειονότητα των Μαδριλένων δεν ήταν στο σπίτι για να παρακολου-θήσει τα ψέματα της τηλεόρασης, αλλά έξω στο δρόμο. Η πραγματι-κότητα είναι ότι η αστυνομία προ-σπάθησε να καταστείλει τη διαδή-λωση, έκοψε πολλές φορές την πορεία στη μέση προσπαθώντας να διαλύσει το πλήθος, διέκοψε την ειρηνική συναυλία και προχώ-ρησε και σε αρκετές συλλήψεις. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και η υπεύθυνη για τα κινήματα και την πόλη στην Ενωμένη Αρι-στερά, Ρακέλ Τενίας.Αρκετοί δι-αδηλωτές αλλά και αστυνομικοί τραυματίστηκαν, μεταξύ αυτών και κάποιοι ασφαλίτες, οι οποίοι σύμφωνα με τα λεγόμενά του γε-νικού διευθυντή Ασφαλείας, λι-ντσαρίστηκαν από το πλήθος.

Ο φόβος της κυβέρνησης απέ-ναντι στους διαδηλωτές ήταν τέ-τοιος ώστε απαγόρεψε τη διαδή-λωση της επόμενης μέρας. Παρ’ όλα αυτά αρκετός κόσμος διαδή-λωσε ενώ κάποιοι προσπάθησαν να κατασκηνώσουν στην πλατεία DelSol, οι οποία τελικά εκκενώ-θηκε αργά το βράδυ από την αστυνομία. Ο πανικός της κυβέρ-νησης είναι ολοφάνερος και μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα κυβερνητικά στελέ-χη δεν έχουν αναφερθεί καθόλου στη μαζικότητα της διαδήλωσης.

ΣυνέχειαΕυτυχώς οι Ισπανοί υπόσχονται ότι θα υπάρχει και συνέχεια. Ήδη οι φοιτητές και ο κόσμος της εκ-παίδευσης ετοιμάζουν κινητο-ποιήσεις για τις 26 και 27 Μάρτη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και τις περικοπές. Το ανησυχητικό ωστόσο είναι ότι κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τις κινητοποιήσεις το επίσημο site της Ενωμένης Αριστεράς συνέχιζε να έχει ως πρώτη είδηση την προ-ετοιμασία του κόμματος για τη μάχη των ευρωεκλογών, και αρ-κέστηκε σε μια μικρή ανακοίνω-ση δύο μέρες μετά. Ας ελπίζουμε ότι ο κόσμος της Ισπανίας και οι αγωνιστές στη βάση της Αριστε-ράς και των συνδικάτων θα συ-νεχίσουν αυτό που ξεκίνησαν.Το σίγουρο είναι ότι ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Άλλοτε πάνω από την Ελλάδα, άλ-λοτε πάνω από την Πορτογαλία, σήμερα πάνω από την Ισπανία. Λίγο πριν τις ευρωεκλογές και εν μέσω εξαγγελιών των ευρωηγεσι-ών για περισσότερη λιτότητα και θυσίες, οι λαοί της Ευρώπης ση-κώνουν το ανάστημά τους. Τα νέα από την Ισπανία είναι εξαιρετικά. Ας τα διαδώσουμε.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

26 Μάρτη 2014

«Όχι στην πληρωμή του χρέους, ούτε μια περικοπή ακόμη, έξω οι κυβερνή-σεις της τρόικας, ψωμί, εργασία και στέγη για όλους και όλες»

Η αξιοπρέπεια διαδηλώνει στη Μαδρίτη

Εκατομμύρια Ισπανοί κατά της λιτότητας