της Γνώσης και της Δημιουργίας

Περιοδική Εφημερίδα του Συλλόγου Γονέων του 2ου Γυμνασίου Ν. Μουδανιών

το ρόδιΔιανέμεται δωρεάν / Άνοιξη 2012τεύχος 3

H αλήθεια είναι ότι δενξέρω πώς καταφέραμε ναεπιβιώσουμε. Ήμαστε μιαγενιά σε αναμονή: περά-σαμε την παιδική μας ηλικία περιμένο-ντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύοώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπή-

σουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνογια να ξεκουραστούμε και τις Κυρια-κές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλοτο πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμακαι οι πόνοι περνούσαν με την ανα-μονή..

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο ναπιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντα-νοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνηταχωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσα-κους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών,πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δενυποφέραμε από το «σύνδρομο τηςτουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρ-τες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκά-λια φαρμάκων ασφαλείας για ταπαιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλαταχωρίς κράνη και προστατευτικά, κά-

ναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσι-κλέτες χωρίς πολούς ελέγχους. Οικούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλοκαι είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήτανβίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζο-ντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για νακάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σεκάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανα-καλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βά-λουμε φρένα. Παίζαμε «μακριάγαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθεκήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από τοσπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλητη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτιπαρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώταστους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσενα μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.Σπάζαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μαςκαι δεν υπήρχε κανένας νόμος για νατιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοί-γανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο μεπέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά καιόλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή με-ρικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος νακατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτόςσου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε κα-ζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε

να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυ-κτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.

Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χο-ντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμα-σταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά

συνέχεια σελ. 11

Η οικονομική κατάσταση που βιώνει σήμερα η πατρίδαμας δεν είναι καινούργια. Τέσσερις φορές τον προηγούμενοαιώνα η Ελλάδα οδηγήθηκε σε πτώχευση. Οι μαθητές τηςΓ΄ Γυμνασίου στo πλαίσιo του μαθήματος της Ιστορίας ανα-ζήτησαν πληροφορίες για τις πτωχεύσεις του ελληνικούκράτους και σας παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των ερευ-νών τους.

Πεπέ Βασιλεία, Φιλόλογοςσυνέχεια στη σελ 12

«Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν»

Για όσους είναι γεννημένοι με-ταξύ 1945-1975… ή για να θυ-μούνται οι μεγαλύτεροι και ναμαθαίνουν οι νεώτεροι…

πόσες φορές;

Η μνήμη μας, η δύναμή μας...Κοιτάμε πάλι μπροστά!

Η δίψα των Ελλήνων για γνώση καιζωή (ευ ζην) τους κάνει δημιουργούςμιας τεράστιας ποικιλίαςπνευματικών, τυχερών καιπαιδικών παιχνιδιών. Σχεδόνόλα τα παιχνίδια που παί-ζουμε σήμερα έχουν τιςρίζες τους στην αρχαία Ελ-λάδα. Όμως ενώ έχουμε αρ-χαιολογικά ευρήματα, δενέχουμε σαφή καταγραφήτου τρόπου με τον οποίοπαίζονταν τα παιχνίδια.Ωστόσο είναι, νομίζουμε, εν-διαφέρον να δούμε μερικάαπό αυτά:

Πλαταγή: Πήλινη κου-δουνίστρα για να σταματάτο κλάμα του μωρού και ναδιώχνει τα κακά πνεύματατου σπιτιού.

Πλαγγόνα: Κούκλα πουέλκει την καταγωγή της απόθρησκευτικά ειδώλια (πιθα-νότερα από Βοιωτία). Έγινεπαιχνίδι όταν μετατράπηκε σε νευρό-σπαστο με τη βοήθεια ενός νήματοςπου επέτρεπε να κινούνται τα μέλητης.

Άθυρμα: Πήλινο αλογάκι πάνω σερόδες, που το έσερναν τα μικρά αγό-ρια.

Αμαξάκι με ρόδες: Αγαπημένο παι-χνίδι των αγοριών που το έσερναν με-

ταφέροντας ζωάκια.

Τροχός: Κυλούσε με τη βοήθειαμιας βέργας. Το σημερινό τσέρκι.

Απόρραξις: Παιζόταν από κορίτσιαμε τη «σφαίρα», μπάλα από δέρμα ή

ύφασμα παραγεμισμένη με αλογότρι-χες, άχυρο ή μαλλί. Χτυπούσαν τησφαίρα με δύναμη στο χώμα ή στοντοίχο, ώστε να αναπηδήσει. Τα αγόριαπροσπαθούσαν να την περάσουν στοστόμιο ενός αγγείου, όπως περίπου στησημερινή καλαθοσφαίριση. Όποιοςέχανε έπρεπε να πάρει στην πλάτη τοννικητή (εφεδρισμός).

Αστραγαλίζειν: Έπαιζαν με τουςαστραγάλους, τα κότσια, που ταέπαιρναν από τα πίσω πόδια τωναρνιών ή κατσικιών.

Πεντέλιθα: Τα σημερινά πεντό-βολα.

Στρόμβος: Η σημερινή σβούρα.

Αποδιδρασκίνδρα: Το σημερινόκρυφτό.

Κολλαβίζειν: Ένας παίκτηςστεκόταν όρθιος και με το ένα

χέρι σκέπαζε τα μάτια του. Ένας άλλοςτον χτυπούσε και τον ρωτούσε με ποιο

χέρι τον χτύπησε. (Το σημε-ρινό μπιζ)

Διελκυστίνδα: Οι παίκτεςκάρφωναν στο χώμα έναδοκάρι που στο μέσο τουείχε μια τρύπα, από όπουπερνούσαν ένα σκοινί. Οπαίκτης ή οι παίκτες προ-σπαθούσαν να φέρουνκοντά στο δοκάρι τον αντί-παλο, τραβώντας με δύ-ναμη το σκοινί.

Ακινητίνδα: Οι παίκτεςόταν δινόταν το σύνθημαέπρεπε να μείνουν ακίνητοι.Όποιος κουνιόταν έβγαινεαπό το παιχνίδι. Αντίστοιχομε το σημερινό «αγαλματά-κια».

Χαλκή Μυία: Η τυφλό-μυγα.

Βασιλίνδα: Αντίστοιχο μετο σημερινό «κλέφτες και

αστυνόμοι».

Ίυγξ: Σε ένα ξύλινο ή πήλινο μικρότροχό άνοιγαν δυο τρύπες, περνούσανδιπλή κλωστή και αφού την στριφογύ-ριζαν, στη συνέχεια τραβούσαν από-τομα. Ο ήχος που παραγόταν θύμιζετον ήχο, που κάνει ο μυρμηγκοφάγος,

από όπου και προέρχεται το όνομα τουπαιχνιδιού.

Γιο-γιο: Δυο ξύλινοι δίσκοι ενώνο-νταν στο κέντρο με ένα κυλινδρικόάξονα πάνω στον οποίο στερεωνόταν ηάκρη μιας κλωστής, που τυλιγότανπάνω του. Με την κίνηση του χεριού ηκλωστή τυλιγόταν και ξετυλιγόταν.

συνέχεια σελ. 12

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

“το Ρόδι της γνώσης και της δημιουργίας”

ΕΚΔΟΤΗΣ:

Σύλλογος Γονέων 2ου Γυμνασίου

Νέων Μουδανιών

Συντακτική επιτροπή

- Γιακουμάκη Σοφία

- Μαυρόπουλος Στέλιος

- Παπαβασιλείου Γεώργιος

- Σακατζιάδης Κωνσταντίνος

- Τουμπέκης Χαράλαμπος

Ιδιοκτησία

Σύλλογος Γονέων 2ου Γυμνασίου

Νέων Μουδανιών

Τηλ - Fax: 23730 65.455

Κιν: 6945 365.369, 6944 425.867

& 6948 804.010

email: konstansak@gmail.com

Τα κείμενα εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους και

όχι της επιτροπής της εφημερίδας.

Η Συντακτική επιτροπή δικαιούται να απορρίπτει κείμενα

προς δημοσίευση, ολόκληρα ή μέρος αυτών.

Τα κείμενα που αναδημοσιεύονται πρέπει να αναφέρουν

τις πηγές τους.

2το ρόδι

παιχνίδιΤο

Πλαγγόνες.Έργα μαθητών στα καλλιτεχνικά

«Σόλων, εσείς οι Έλληνες είστε πάντοτε

παιδιά. Έλληνας γέρος δεν υπήρξε ποτέ.

Είστε όλοι νέοι στην ψυχή...»Αιγύπτιος ιερέας προς το Σόλωνα τον Αθηναίο

στην αρχαία Ελλάδακαι το Βυζάντιο

Εν αρχή ας συστηθούμε. «ΚυρίαΚαλλιτεχικού», εμψυχωτής δημιουργι-κής σκέψης. Διδάσκω τα τελευταίαχρόνια τα Καλλιτεχνικά, μάθημα εργα-στηριακό - που τυπικά δεν ισχύει -, μο-νόωρο - που δυστυχώς ισχύει.

Και ξεκινώ με μια ιστορική ανα-

δρομή της διδασκαλίας του μαθήματοςστον πολύπαθο χώρο της Παιδείας.Στον απόηχο του μεταμεταξικού ωρο-λογίου προγράμματος του γυμνασίουστα καλλιτεχνικά μαθήματα, γνωστάως «τεχνικά» (αλίμονο!) ήθελαν, εφό-σον οι ρόλοι ήταν διακριτοί, τα αγόριανα ασχολούνται με την ξυλογλυπτική(σκαμνάκια, μπαστούνια κ.λ.π.) και τακορίτσια με το κέντημα.

Στη δεκαετία του ’80 με μουσικόχαλί τη στεντόρεια φωνή της τότεΥπουργού Πολιτισμού Μ. Μερκούρη,που έλεγε «φέρτε τα γλυπτά του Παρ-θενώνα πίσω», οι Έλληνες, με περισσήπερηφάνια και υπερτονισμένη αυτοπε-ποίθηση, ξεσκονίζαμε τα διεθνή βρα-βεία των ποιητών μας Οδ. Ελύτη, Γ.Σεφέρη, Γ. Ρίτσου, που αναπαύοντανστο μοντερνικό μας σκρίνιο. Θυμάμαι,ήμουν έφηβη τότε, και οι Έλληνες γί-ναμε Ευρωπαίοι, λέγανε, και δεν κατα-λάβαινα τι κοινό ή διαφορετικό είχα μετο Γάλλο, Ισπανό, Σουηδό μαθητή. Κιαφού τότε σύγχρονοι εικαστικοί καλ-λιτέχνες όπως ο Αλ. Ακριθάκης, ο Γ.Τσαρούχης, ο Γ. Κανέλης, ο Γ. Μόρα-λης ήταν πια διεθνώς αναγνωρισμένοικαι πανάκριβοι στο «χρηματιστήριο»της Τέχνης, γιατί οι τοίχοι του μοντερ-

νικού μου σχολείου συνέχιζαν να επεν-δύονται με αυτά τα περίεργα ψηφι-δωτά από σπόρους καλαμποκιού καιφακής; Δε λέω, πολύτιμοι για τηντέρψη του στομαχιού μου αλλά όχι καιτων οφθαλμών μου.

Μα τι ήταν τέχνη τέλος πάντων; Οι

σπουδές μου μού έλυσαν αρκετές απο-ρίες. Αρκετά χρόνια μετά, έχοντας ευ-ρωπαϊκό διαβατήριο σαν τη ΜαρζάνΣατραπί στη σειρά κόμικ ενηλίκων πουστην συνέχεια έγινε η ταινία Persepo-lis, διάβηκα με μέγιστο ενθουσιασμόκαι αδημονία τις ορθάνοιχτες θύρεςτις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης γιανα διδάξω καλλιτεχνικά μαθήματα,όπως ήθελα να τα έχω διδαχτεί, αν ταείχα διδαχτεί ποτέ. Η συνεργασία μουμε τους συναδέλφους των άλλων γνω-στικών αντικειμένων υπήρξε αγαστή,αφού από κοινού κάθε φορά ανακαλύ-πταμε ξανά τη μαγεία της διαθεματικό-τητας.

Βλέπετε το έργο τέχνης, γλυπτό,ζωγραφική, χαρακτικό είναι εφοδια-σμένο όχι μόνο με αισθητική ποιότητααλλά και με έννοιες-αξίες. Κι αυτό γιατίη τέχνη γενικότερα είναι ο αντικατο-πτρισμός της εποχής της. Εφόσον οκαλλιτέχνης είναι κύτταρο της ίδιαςκοινωνίας, το ιστορικό, κοινωνικό, θρη-σκευτικό πλαίσιο επηρεάζει άμεσα τιςστυλιστικές του επιλογές και την εικα-στική του πρόταση. Αυτό είναι κάτι πουεύκολα κατανοούν οι μαθητές, αν ανα-τρέξουν σε ιστορικές περιόδους και τααντίστοιχα καλλιτεχνικά ρεύματα.

Όταν όμως τίθεται το ζήτημα Bob Rossvs Picasso αρχίζουν τα σύννεφα… ναπυκνώνουν. Πώς να αποδείξουμε ότι οσυμπαθέστατος κατά τα άλλα ζωγρά-φος με την περίεργη κόμη δεν είναι κύ-κνος αλλά και ο Picasso δεν είναιελέφαντας; Απλό! Η τέχνη δεν οφείλεινα παριστάνει – αυτή την εργασία τηνκάνει κάλλιστα και η φωτογραφία.Οφείλει όμως να εκφράζει και να ερ-μηνεύεται με απεριόριστους τρόπους,όσοι και τα μάτια των θεατών της.

Η κατανόηση, λοιπόν, του φαινομέ-νου της τέχνης έρχεται ασφαλώς μέσααπό ισόρροπες δραστηριότητες έρευ-νας και δημιουργίας έργων. Στο μά-θημα αυτό δεν αξιολογείται το ταλέντοκαι η έφεση των μαθητών – δεν είμα-στε καλλιτεχνικό σχολείο άλλωστε –αλλά βασικά και κύρια η φιλομάθεια, ηεργατικότητα, η διάθεση για πειραμα-τισμό και η κριτική σκέψη. Κι ο λόγοςγια τον οποίο κάποια παιδιά αγαπούνιδιαίτερα αυτό το μάθημα είναι γιατίστις επίμονες νουθεσίες μου, η αντα-πάντησή τους «Κυρία, εγώ έτσι θέλωνα το κάνω» ασφαλώς είναι αποστομω-τική. Το μνημονικό τους στοκ είναι γε-μάτο από εικόνες, αισθήσεις,εμπειρίες, άγνωστο πεδίο σε μας,οπότε ο προσωπικός λόγος που αρθρώ-νουν είναι πολλές φορές και η ζωγρα-φική εικόνα που συνθέτουν.

Επειδή η τέχνη είναι μια παγκόσμιαγλώσσα, η πλήρης εξοικείωση με ταδικά της σύμβολα, κώδικες και κανό-νες θα ήταν εφικτή εάν τα παιδιά έρ-χονταν σε επαφή με αυθεντικά έργατέχνης. Σκεφτείτε να είχαμε όπως καιτα γαλλικά σχολεία την ίδια προσβασι-μότητα στη Μona Lisa του Da Vinci καιτα νούφαρα του Monet στο μουσείοΛούβρου του Παρισιού, χωρίς ιδιαίτερογραφειοκρατικό πονοκέφαλο, για μιαεπίσκεψη στη 10η Εφορία ΒυζαντινώνΑρχαιοτήτων στα Φλογητά. Και παρε-μπιπτόντως, γιατί άραγε να μην υπάρ-χει ήδη μουσείο βυζαντινώναρχαιοτήτων στη Χαλκιδική, τη στιγμή,που, λίγο πιο βαθιά να μπει η αρχαιολο-γική σκαπάνη στο έδαφος της Χαλκιδι-κής σίγουρα θα φέρει στο φωςνομίσματα, αμφορείς κ.α. όπως βεβαι-ώνουν οι μελετητές. Χαρακτηριστικήάλλωστε ήταν η ραθυμία της πολιτείαςγια την πρόθεση του διάσημου συλλέ-κτη Αλέξανδρου Ιόλα να δωρίσει μετάθάνατον τα 10.000 έργα παγκόσμιαςκληρονομιάς με την πρόφαση ότι δενυπάρχει ο κατάλληλος χώρος να στε-γαστούν!

συνέχεια στη σελ 12

3το ρόδι

Η περιπέτεια του να διδάσκεις ΤΕΧΝΗκαι άλλες ιστορίες

4το ρόδι

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότιζούμε σε εποχή κρίσης και όχι μόνοοικονομικής, αλλά και ηθικών αξιώνκαι απαξίωσης θεσμών, κατευθυνό-μενης αποβλάκωσης από τα μέσαμαζικής ενημέρωσης, εποχή παγκο-σμιοποίησης. Όλα μαύρα και σκο-τεινά; Όχι! Υπάρχει κάποια φωτεινήελπίδα, ένα φως στο σκοτεινό τού-νελ που μας χαροποιεί, ειδικά εμάςτους Έλληνες και μας βεβαιώνει ότιυπάρχουν οι ασφαλιστικές δικλείδεςγια τη διάσωση των παραδόσεων πουκληρονομήσαμε απ’ τους προγόνουςμας: τα τραγούδια, τα έθιμα, οιχοροί μας. Αυτή η φωτεινή αχτίδαείναι η ενασχόληση της Ελληνικήςνεολαίας με την Ελληνική μουσικο-χορευτική παράδοση και μάλιστα σεμεγάλο βαθμό.

Δεν υπάρχει, όχι απλά χωριό,αλλά ούτε και οικισμός που να μηνδιαθέτει πολιτιστικό φορέα με πολ-λαπλά τμήματα, με πρώτο και κυ-ρίαρχο το χορευτικό συγκρότημα.Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ηίδια η Πολιτεία έδωσε ιδιαίτερη βα-ρύτητα στην παράδοση. Χαρακτηρι-στικά αναφέρω ότι σχετικά με τηδιδασκαλία της φυσικής αγωγήςστην Πρωτοβάθμια εκπαίδευσηέχουμε στον κύκλο των τάξεων Α’-Β’14 και 12 ώρες από σύνολο 114ωρών, στον κύκλο Γ΄-Δ΄ τάξεωνέχουμε 10 και 30 ώρες στο σύνολοτων 120 ωρών αφιερωμένες στηΜουσικοκινητική αγωγή και Παραδο-σιακούς χορούς αντίστοιχα. Στονκύκλο Ε΄-ΣΤ΄ τάξεων έχουμε 10 ώρεςΠαραδοσιακούς χορούς στο σύνολοτων 60 ωρών φυσικής αγωγής. Ση-μαντικό ακόμη είναι το γεγονός ότιστο 28ο Παγκόσμιο Συνέδριο τηςC.I.O.F.F. (Διεθνής Ομοσπονδία Διορ-γάνωσης Παραδοσιακών Φεστιβάλ)τον Οκτώβριο του 1997 στη Θεσσα-λονίκη, κυριάρχησε το συμπέρασμαότι η μικρή Ελλάδα μας είναι η χώραμε την πλουσιότερη Μουσικοχορευ-τική Παράδοση στον Πλανήτη! Πράγ-ματι αν κάποιος ταξιδέψει απ΄ τονΈβρο μέχρι την Κρήτη θα εκπλαγείαπό την ποικιλία χορών, μουσικώνοργάνων, ενδυμασιών, τραγουδιώνκαι εθίμων που διαφέρουν ακόμα καιστον ίδιο νομό.

Σε ότι αφορά τους νέους μας, αυ-τούς που θα πάρουν από μας τουςπαλαιότερους τη σκυτάλη και θα

επωμιστούν την ευθύνη για τη διά-δοση του πολιτιστικού μας πλούτουκαι τη συνέχιση των παραδόσεωντου Έθνους μας, η ανταπόκριση πουυπάρχει είναι εντυπωσιακή αλλά καιτα οφέλη τους είναι επίσης πάραπολλά. Αρχικά είναι η μύηση στορυθμό και η μουσικοκινητική αγωγή,έπειτα η γύμναση, η δημιουργία αρ-μονικών σωμάτων και σωστής νευ-ρωμυικής συναρμογής, ηκοινωνικοποίηση και η γνωριμία μεσυνομήλικους που έχουν κοινά εν-διαφέροντα. Αργότερα, σε μεγαλύ-τερες ηλικίες, η συμμετοχή επίσηςσε διεθνή φεστιβάλ δρα αντιρατσι-στικά και συμβάλει στον πλούτο τωνγνώσεων και της κουλτούρας ξένωνπολιτισμών. Επίσης, σε στις περιπτώ-σεις των ταξιδιών στο εξωτερικό,παρατηρείται τόνωση της αυτοπε-ποίθησης των παιδιών, όταν συνο-δεύονται και από επάξια χορευτικήεκπροσώπηση της χώρας μας.

Σημαντικός είναι ο ρόλος και ηευθύνη των χοροδιδασκάλων, τοέργο των οποίων τις περισσότερεςφορές είναι καταλυτικό, τόσο στηψυχοσύνθεση των παιδιών, όσο καιστη εκμάθηση των βημάτων, τουύφους, της ιστορίας τωνχορών, αλλά και των κα-τάλληλων φορεσιών καιεπιλογή ενδεδειγμένωνμουσικών σχημάτων.Πρέπει ο χοροδιδάσκα-λος να μεταδώσει την πι-στότητα κι όχι τηχορογραφία, την αυθε-

ντία κι όχι την προσπάθεια εντυπω-σιασμού. Οι ελληνικοί χοροί δενχρειάζονται τις προσωπικές προσθα-φαιρέσεις του εκάστοτε χοροδιδα-σκάλου για να αρέσουν, διότι έτσιαφ’ ενός καταστρέφεται κι αφανίζε-ται σταδιακά η γνήσια παράδοση κιαφ’ ετέρου οι μαθητές κι αυριανοίδάσκαλοι-συνεχιστές της απομακρύ-νονται από αυτό που στην ουσία θέ-λουμε να διαδώσουμε. Εξ άλλουόταν ο νέος μαθαίνει να ζει απόμικρή ηλικία με τα έθιμα και τα τρα-γούδια και χορεύει τους χορούς πουχόρευαν οι παππούδες του τότε μπο-ρούμε να πούμε ότι παίρνει την ισχυ-ρότερη αντιβίωση ενάντια στιςμάστιγες της εποχής μας, τα ναρκω-τικά, τις ξενόφερτες βλαβερές συ-νήθειες, τις τεχνικές κρίσεις, τηλεγόμενη παγκοσμιοποίηση.

Γονείς, στείλτε ανεπιφύλακτα ταπαιδιά στην παράδοση για να έχετεέναν ακόμα σύμμαχο στη σωστήτους διαπαιδαγώγηση και στη μετέ-πειτα πορεία τους στις δύσκολεςεποχές που έρχονται.

Νάσος Μυλωνάς

Γυμναστής- Χοροδιδάσκαλος

ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

5το ρόδι

Ένα από τα σπουδαιότερα δια-τροφικά προβλήματα τα τελευ-ταία 15-20 χρόνια για τιςπροηγμένες κοινωνίες, το οποίοφαίνεται να έχει πάρει τις διαστάσειςεπιδημίας, είναι η παχυσαρκία. Για ναλειτουργεί σωστά ο ανθρώπινος ορ-γανισμός, είναι απαραίτητη μια ελάχι-στη ποσότητα λίπους. Αυτή ηποσότητα λίπους που ονομάζεται βα-σικό λίπος συμβάλλει στην αρμονικήρύθμιση βασικών λειτουργιών του ορ-γανισμού, όπως η θερμορύθμιση καιη ρύθμιση των θρεπτικών ουσιών τουσώματος μεταξύ των οποίων και οι λι-ποδιαλυτές βιταμίνες (Α,Ο,Ε,Κ). Φυ-σιολογικά το λίπος στο σύνολο τουαποτελεί το 15-20% του βάρους γιατον άνδρα και το 20-25% για την γυ-ναίκα. Όταν τώρα η αύξηση του σω-ματικού λίπους αναλογικά ξεπεράσειένα σημείο και παρατηρηθεί υπερβο-λική εναπόθεσή του στις λιπαποθήκεςτου σώματος ,τότε μιλάμε για παχυ-σαρκία. Το ποσοστό αυτό μπορεί ναφτάσει το 40% και σε σπάνιες περι-πτώσεις το 70%(κακοήθης παχυσαρ-κία).Σύμφωνα με την ΠαγκόσμιαΟργάνωση Υγείας ο προσδιορισμόςτης αναλογίας του σωματικού λίπουςγίνεται με έναν αρκετά ακριβή και εύ-χρυστο τρόπο που είναι ο δείκτηςμάζας σώματος(Δ.Μ.Σ.)ο οποίος προ-κύπτει αν διαιρέσουμε το σωματικόβάρος (σε κιλά) με το τετράγωνο τουύψους (σε μέτρα)[Δ.Μ.Σ.-Βάρος σώ-ματος (kg)/ύψος στο τετράγωνο(m)].Άτομα με Δ.Μ.Σ.>25 κατατάσσονταιως υπέρβαρα ενώ με Δ.Μ.Σ.>30 κατα-τάσσονται ως παχύσαρκα. Στα παιδιάκαι τους εφήβους η αξιολόγηση τηςπαχυσαρκίας καθορίζεται με τηχρήση πινάκων του Δ.Μ.Σ.προσσαρ-μοσμένου ως προς την ηλικία και τοφύλο. Στις αναπτυγμένες χώρες τουδυτικού κόσμου το 1/3 των ενηλίκωνείναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.Η Ελ-λάδα είναι η πρώτη χώρα της Ε.Ε. σεσυχνότητα παχυσαρκίας ενηλίκων καιδεύτερη (μετά την Ιταλία) σε συχνό-τητα παιδικής παχυσαρκίας. Υπάρ-χουν επίσης δεδομένα ότι τοπρόβλημα δείχνει αυξητικές τάσεις,ειδικά μεταξύ των νέων ατόμων.

Πολλοί είναι οι παράγοντες πουσυνδέονται με την αύξηση του σωμα-τικού βάρους και την εμφάνιση τηςπαχυσαρκίας. Βασική αιτία για τηχώρα μας, φαίνεται να αποτελεί ηαποστασιοποίηση από την παραδο-σιακή μεσογειακή διατροφή με την υι-οθέτηση δυτικού τύπου διατροφικώνσυνηθειών. Έτσι έχουμε από τη μιατην υπερκατανάλωση τροφής σε

σχέσημε τις καθημερινέςανάγκες του ατό-μου και από τηνάλλη την πρόσληψηιδιαίτερα πλούσιωνενεργειακά τρο-φών από την κο-ρυφή τηςδιατροφικής πυραμίδας. Σημαντικήαιτία επίσης είναι η μείωση της φυσι-κής δραστηριότητας και η υιοθέτησηενός υποκινητικού τρόπου ζωης.Οσύγχρονος άνθρωπος εμπλέκεται στοελάχιστο σε φυσικές δραστηριότητεςλόγω του ‘’καθιστικού’’ τρόπου ζωής,της τεχνολογίας και του αυτοματι-σμού. Έτσι όμως οι θερμίδες πουπροσλαμβάνονται από τις τροφέςείναι περισσότερες από αυτές που δα-πανόνται. Υπάρχει δηλαδή μια διατα-ραχή στο ισοζύγιο θερμίδων, γιατίεάν ένα άτομο θέλει να διατηρήσεισταθερό το σωματικό του βάρος καιτο λίπος,θα πρέπει να δαπανά την ίδιαποσότητα ενέργειας που προσλαμβά-νει. Η παχυσαρκία συχνά είναι ένα οι-κογενειακό πρόβλημα, το οποίο όμωςδεν είναι σήμερα γνωστό αν οφείλε-ται στα γονίδια ή σχετίζεται με κοινέςσυμπεριφορές των μελών της ίδιαςοικογένειας στη διατροφή και στη φυ-σική δραστηριότητα. Οι διατροφικέςσυνήθειες και ο τρόπος ζωής των γο-νέων, από την αγορά της τροφής, τομαγείρεμα και την κατανάλωσή της,ως και την ασκησή τους φαίνεται νασυμβάλλουν σημαντικά στην αύξησητης παιδικής παχυσαρκίας. Τα προ-βλήματα που απορρέουν από αυτήείναι ιδιαίτερα σοβαρά, αν αναλογι-στεί κανείς ότι ένα παχύσαρκο παιδίέχει πολύ μεγάλες πιθανότητες ναεξελιχθεί σε παχύσαρκο ενήλικα. Οιαρνητικές επιπτώσεις αφορούν στηνυγεία του ατόμου, στην κοινωνία καιτην οικονομία. Τα παχύσαρκα άτομαπαρουσιάζουν υψηλά επίπεδα νοση-ρότητας και θνησιμότητας. Έτσι πα-ρατηρούμε νοσήματα της καρδιάς καιτου κυκλοφορικού συστήματος, διά-φορες μορφές καρκίνου καιδιαβήτη. Πολύ σημαντικάείναι τα μυοσκελετικά προ-βλήματα, κυρίως στη μέσηκαι τις αρθρώσεις του γόνα-τος και του αστραγάλου.Δεν μπορούμε να αψηφή-σουμε τις αρνητικές συνέ-πειες που αφορούν στονψυχισμό και στην ποιότητα

ζωής του ατόμου. Η οικονομία επίσηςεπηρεάζεται λόγω της χαμηλής παρα-γωγικότητας, της πρόωρης συνταξιο-δότησης και της απουσίας από τηνδουλειά του παχύσαρκου εργαζόμε-νου. Η αδυναμία καθορισμού μίας αι-τίας της παχυσαρκίας εξηγεί εν μέρειτουλάχιστον γιατί είναι τόσο δύσκοληη θεραπεία της. Η πρόληψη φαίνεταινα είναι ο αποτελεσματικότερος τρό-πος και ο πλέον μακροχρόνιος. Τασχολεία μπορούν να διαδραματίσουνένα σημαντικό ρόλο προς αυτή τη κα-τεύθυνση, διότι μπορούν να εκπαι-δεύσουν και να επηρεάσουν μαζικάτις επερχόμενες γενιές, σε μια καθο-ριστική ηλικία για την διαμόρφωσητης συμπεριφοράς και των επιλογώντου τρόπου ζωής των νέων ατόμων.

Θα πρέπει λοιπόν να βοηθήσουμετα παιδιά να αναπτύξουν και να απο-κτήσουν τη γνώση, τις στάσεις, τιςδεξιότητες και τις συμπεριφορέςώστε να υιοθετήσουν και να διατηρή-σουν τις υγιεινές συνήθειες διατρο-φής και το φυσικά δραστήριο τρόποζωής. Αυτό σημαίνει δημιουργία μιαςκουλτούρας-πολιτικής υγείας καισπορ, όπου τα παιδιά θα τρέφονταισωστά και θα αθλούνται συστημα-τικά. Οι σύγχρονες μορφές διασκέδα-σης, όπως η τηλεόραση, ταηλεκτρονικά παιχνίδια και η πολύωρηενασχόληση με τον υπολογιστή, θαπρέπει να δώσουν τη θέση τους στιςπαλιές, με τον παραδοσιακό τρόποπαιχνιδιού, όπου οι αλάνες και οιαυλές έσφιζαν από ζωή!

Βεργινία Τσαβέλη,καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής

S.O.S.Παχυσαρκία

6το ρόδι

το βήμα των εφήβων

Εμείς οι έφηβοι έχουμενιώσει πολλές φορές τηνανάγκη να πούμε ψέματα,τόσο δα ψεματάκια, για ναπροστατευτούμε από «επικίν-δυνες» ερωτήσεις που θα

μας φέρουν σε αμηχανία, θαμας ρεζιλέψουν ή ακόμα θαμας οδηγήσουν σε διαμάχεςμε φίλους. Έτσι με αυτά ταμικρά ψέματα αποτρέπουμετέτοιες καταστάσεις και νιώ-θουμε προσωρινά ασφαλείς. Όμως, θα έρθει η στιγμή πουθα πρέπει να συνεχίσουμε το

ψέμα που είπαμε πριν, έτσιένα-ένα τα ψέματα γίνονταιτόσα πολλά που -όταν εμφα-νιστούν όλα μαζί- το αποτέ-λεσμα θα είναι δεκαπλάσιοαπό αυτό που περιμέναμε να

είναι. Βασικά τα ψέματα είναισαν ωρολογιακή βόμβα πουανά πάσα στιγμή θα εκραγείκαι θα καταστρέψει όχι μόνο«κτήρια» και «υλικά αγαθά»,αλλά στη δική μας περίπτωσηπροπαντός φιλίες (μιλάω γιατην ηλικία που είμαστε τώρα).

συνέχεια σελ. 10

Παιδιά, ποιους κιν-δύνους αντιμετωπί-ζει μια αληθινή φιλία,κατά τη γνώμη σας;

Κατά τη γνώμη τηδική μου οι μεγαλύ-τεροι κίνδυνοι πουαντιμετωπίζει μια φι-λική σχέση είναι οιεξής: το να εκμεταλ-λεύεται κάποιοςφίλος τον φίλο του,με οποιονδήποτε τρόπο, να τον εκβιάζει για κάτι, νατον «κοροϊδεύει» πίσω από την πλάτη του, να τον προ-δίδει για όλα όσα γνωρίζει για αυτόν, να υπάρχει μίσος,να μην υπάρχει εμπιστοσύνη αγάπη, ειλικρίνεια ανά-μεσά τους. Όμως η αληθινή φιλία για να επιβιώσειχρειάζεται αγάπη, αφοσίωση, ειλικρίνεια, χρόνο, αλλη-λοκατανόηση και προσοχή. Γενικά, η πραγματική φιλίααποδεικνύεται όταν συμπαραστεκόμαστε στο φίλο ήστην φίλη μας στις δυσκολίες και στα προβλήματα πουαντιμετωπίζει . Στις μέρες μας όμως είναι δύσκολο ναδημιουργηθούν στενές και πραγματικές φιλίες γιατους παραπάνω λόγους.

Παρόλα αυτά όμως, πρέπει να γνωρίζουμε ότι ηφιλία παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου!!!

Σοφία Παρασκευοπούλουμαθήτρια της Α΄ Γυμνασίου

Πες ΟΧΙ στο ψέμα

Αναζητώντας στη βιβλιοθήκη βρί-σκω ένα παλιό και σκονισμένο βιβλίοχωρίς τίτλο, με περίπλοκη εικονογρά-φηση και άδειες σελίδες. Το ανοίγωγια να το ξεφυλλίσω και ξαφνικά βγαί-

νει μια λάμψη εκτυφλωτική. Η λάμψημε τράβηξε από το χέρι και με πήρεμαζί της μέσα στο βιβλίο. Κρατιόμουν

σφιχτά με τη λάμψη και διασχίζαμετον ουρανό. Σταματήσαμε για να ξε-κουραστούμε σε ένα σύννεφο, δενπρόλαβα να απολαύσω το αναπαυτικόσύννεφο, όταν η λάμψη με τράβηξεκαι αρχίσαμε να προσγειωνόμαστε.Ευτυχώς προσγειωθήκαμε ομαλά…

Το μέρος όπου πέσαμε ήταν παρά-ξενο. Ήταν καταπράσινο, με πολλά δέ-ντρα κι ένα ρυάκι που διέσχιζε αυτό τοπαραμυθένιο μέρος. Δεν υπήρχανδρόμοι και αυτοκίνητα, τα σπίτια ήτανφτιαγμένα από αναρριχώμενα πολύ-χρωμα λουλούδια. Οι κάτοικοι του χω-ριού ήταν ευγενικοί και καλοσυνάτοι.Δύσκολα βρίσκει κανείς τέτοιους αν-θρώπους στις μέρες μας! Δεν υπήρχανδιακρίσεις, δεν υπήρχαν πλούσιοι καιφτωχοί, ήταν όλοι ίσοι. Ξαφνικάένιωσα την φαντασία μου να παίζειπαιχνιδάκια. Είδα τη Μέρα, μια πανέ-μορφη, χαμογελαστή γυναίκα. Συνομι-λούσε μαζί με τους κατοίκους, έλεγεπως ήταν η ώρα της και έπρεπε ναφύγει. Ξαφνικά το χαμόγελό της άρ-

χισε να σβήνει, το χωριό γινόταν όλοκαι πιο σκοτεινό, τα λουλούδια μαρά-ζωναν, το χορτάρι γινόταν στάχτη καιτα δέντρα ξεγυμνώθηκαν από αυτήντην πολύχρωμη πανδαισία. Οι άνθρω-ποι γίνονταν όλο και πιο σκληροί, άδι-κοι και άπληστοι. Ο ουρανός απόγαλάζιος είχε γίνει μαύρος. Το μόνοπου φώτιζε πλέον το χωριό ήταν το μι-σοφέγγαρο.

συνέχεια σελ. 10

Η αληθινή φιλία

Ένα φανταστικό ταξίδι

Η εικόνα που έχουμε για τονεαυτό μας, καθορίζει σε μεγάλοβαθμό τη σχέση μας με τους ανθρώ-πους και με τα πράγματα γύρω μας.Τα πράγματα είναι ευκολότερα γιαόσους εκτιμούν τον εαυτό τους. Ηαυτοεκτίμηση κτίζεται, και από εμάςεξαρτάται να την αναπτύξουμε.

Τι είναι ο Επαγγελματικός Προσα-νατολισμός;

Ο Επαγγελματικός Προσανατολι-σμός είναι μια διαδικασία που θα σεβοηθήσει, κατά τη διάρκεια της μαθη-τικής σου πορείας, να συνειδητοποιή-σεις τις κλίσεις και να αναπτύξεις τιςδεξιότητες που θα σου επιτρέψουν ναδιαχειρίζεσαι ο ίδιος τα θέματα τηςπροσωπικής και επαγγελματικής σουανάπτυξης.

Πώς εφαρμόζεται;

Εξειδικευμένοι Σύμβουλοι με τηχρήση τεστ επαγγελματικού προσανα-τολισμού, συνεντεύξεων και άλλωνδραστηριοτήτων, σε βοηθούν να επι-λέξεις τις σπουδές που θα ακολουθή-σεις, οι οποίες θα σε οδηγήσουν σεεπαγγελματικές επιλογέςπου ανταποκρίνονται στιςικανότητες και τα ενδια-φέροντά σου.

Τι σου προσφέρει οΕπαγγελματικός Προσα-νατολισμός;

Ο ΕπαγγελματικόςΠροσανατολισμός έχει ωςστόχο να σε βοηθήσει ναλάβεις εκπαιδευτικέςαποφάσεις για να σχεδιά-σεις την επαγγελματικήσου πορεία. Ειδικότεραμπορείς:

Να πληροφορηθείς έγκυρα καιέγκαιρα για τις σπουδές, τα επαγγέλ-ματα και την αγορά εργασίας.

Να μάθεις πώς να αναζητείς, νααξιολογείς και να αξιοποιείς τις πλη-ροφορίες, με βάση την προσωπική καιεπαγγελματική σου ανάπτυξη, στη ση-μερινή κοινωνία της Δια Βίου Μάθη-σης

Να διερευνήσεις τα χαρακτηριστικάτης προσωπικότητάς σου, τα ενδιαφέ-ροντά σου, τις ικανότητες-δεξιότητέςκαι τις αξίες σου, ώστε να κάνεις τιςεπιλογές που σου ταιριάζουν.

Να διευκολυνθείς στη διαδικασίαλήψης απόφασης, σύμφωνα με τιςπληροφορίες που έχεις συγκεντρώσειγια τις εκπαιδευτικές σου επιλογές καιτις επαγγελματικές τους προοπτικές.

Να βοηθηθείς στη συμπλήρωσητου μηχανογραφικού δελτίου, αν είσαιυποψήφιος για την τριτοβάθμια εκπαί-δευση.

Μπορούν να βοηθηθούν οι γονείςαπό τις υπηρεσίες Επαγγελματικού

Προσανατολισμού;

Οι γονείς μπορούν να απευθυνθούνστο Σύμβουλο Επαγγελματικού Προ-σανατολισμού:

Για να ενημερωθούν για το εκπαι-δευτικό σύστημα και την αγορά εργα-σίας.

Για να κατανοήσουν βαθύτερα τιςανάγκες των εφήβων και να τους στη-ρίξουν στις αποφάσεις τους, μέσα απότη δημιουργία κατάλληλου κλίματοςεμπιστοσύνης και αποδοχής.

Πού μπορώ να απευθυνθώ;

Δωρεάν υπηρεσίες Συμβουλευτι-κής και Επαγγελματικού Προσανατο-λισμού παρέχονται στα:

Στο Κέντρο Συμβουλευτικής καιΠροσανατολισμού (ΚΕΣΥΠ) του

Υπουργείου Παιδείας Δ.Β.Μ.Θ., πουλειτουργεί στον Πολύγυρο και εξυπη-ρετεί μαθητές, νέους έως 25 ετών, γο-νείς – κηδεμόνες και εκπαιδευτικούς.

Σύμβουλος ΣΕΠ του ΚΕΣΥΠ Πολυ-γύρου: Κοντογούνη Άννα

Ταχυδρομική διεύθυνση: ΚέντροΝεότητας Δήμου Πολυγύρου - 63100Πολύγυρος

Τηλέφωνα: 23710-21300, 23710-23579 Fax: 23710-23579

Ηλεκτρονική διεύθυνση:mail@kesyp.chal.sch.gr

Τοποθεσία διαδικτύου:http://kesyp.chal.sch.gr

Για την καλύτερη εξυπηρέτησή σαςεπικοινωνείτε μαζί μας είτε τηλεφω-νικά είτε με e-mail πριν μας επισκε-φθείτε, ώστε να έχουμε το χρόνο ναπροετοιμάσουμε το πληροφοριακόυλικό το οποίο πιθανόν να χρειαστεί.

(Πηγή: Ιστοσελίδα Υπουργείου Παι-δείας Δια Βίου Μάθησης και Θρη-σκευμάτων)

Πώς να κερδίσω το παιχνίδι στο σχολείο

Ο οδηγός αυτοεκτίμησής μου

➢ Είμαι μοναδικός και η ζωή μουείναι πολύτιμη.➢ Εγώ έχω την επιλογή για τις πρά-ξεις, τα επιτεύγματα και την πραγμα-τοποίηση των ονείρων μου.➢ Είναι σημαντικό να ανακαλύψω τιθέλω και να βάζω πραγματοποιήσι-μους στόχους.➢ Δεν φοβάμαι την αποτυχία!➢ Πιστεύω στις δυνατότητές μου καιτις εκτιμώ.➢ Δέχομαι και εγκρίνω τον εαυτόμου.➢ Είμαι ο καλύτερος φίλος και σύμ-μαχος του εαυτού μου.➢ Δίνω ευκαιρίες στον εαυτό μουγια προσωπική ανάπτυξη και βελ-τίωση (βρίσκω νέα ενδιαφέροντα,μαθαίνω καινούργια πράγματα).➢ Ονειρεύομαι, οραματίζομαι καικάνω σαφείς τις επιθυμίες μου.➢ Αντιδρώ με σεβασμό και αποφασι-στικότητα όταν κάποιος επεμβαίνειστη ζωή μου με τρόπο βάναυσο καιμε υποτιμάει.➢ Θυμάμαι πάντα ότι η ζωή μου δια-μορφώνεται από τις επιλογές πουκάνω, τις αποφάσεις που παίρνω καιτις ενέργειες στις οποίες προβαίνω.➢ Εκφράζω με θάρρος και ξεκάθαρατις ανάγκες και τα συναισθήματάμου.

Επιλέγεις Σπουδές;Επιλέγεις Επάγγελμα;

Οι Σύμβουλοι Επαγγελματικού Προσανατολισμού

είναι μαζί σου.

7 το ρόδι

Θέλοντας να ξεφύγουμε από τοναποσπασματικό χαρακτήρα του μαθή-ματος της ΝΕ Λογοτεχνίας και σε μιαπροσπάθεια ταυτόχρονα να το συνδέ-σουμε με το μάθημα της ΝΕ Γλώσσας(συγκεκριμένα με την ενότητα της πε-ρίληψης) προτείναμε στους μαθητέςκαι τις μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου ναδιαβάσουν ένα μυθιστόρημα ή μιανουβέλα, να γράψουν την περίληψητου βιβλίου (αλλά και τις κριτικές τουςαπόψεις) και εν συνεχεία να μιλή-σουμε για όλα αυτά μέσα στην τάξη. Ηανταπόκρισή τους ήταν μεγάλη και τακείμενά τους πραγματικά ενδιαφέρο-ντα. Σ’ αυτό το τεύχος σας δίνουμεμια μικρή γεύση της δουλειάς τους...

Οι καθηγήτριες

Έλ. Κελεσίδου & Β. Πεπέ

«ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ»

Το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς- Αν-δρουτσοπούλου «Σπίτι για πέντε»είναι ένα μυθιστόρημα που με ευχάρι-στο τρόπο διηγείται τις καθημερινέςδυσκολίες που αντιμετωπίζει μια οι-κογένεια. Για την ακρίβεια περιγράφειτην ζωή τεσσάρων ανθρώπων. Ο κα-θένας τους «καταγράφει» την καθη-μ ε ρ ι ν ό τ η τ ααλλά και τηνσυγκατοίκησηείτε είναι ευχά-ριστη είτε είναιδ υ σ ά ρ ε σ τ η .Αυτό φυσικάμας βοηθά στονα αντιλη-φθούμε τηνδιαφορετικό-τητα των χαρα-κτήρων, καθώςκαι τις κατα-στάσεις απόδ ιαφορετ ικήοπτική γωνία.

Η ιστορία ξεκινά με την πρώτη ηχο-γράφηση του δωδεκάχρονου Φίλιπ-που. Ο Φίλιππος είναι γιος της Άννας.Η Άννα είναι χωρισμένη και ξαναπα-ντρεύεται τον Ορέστη ο οποίος είναιχήρος και έχει ένα γιο, τον εννιά-χρονο Άρη, από τον προηγούμενογάμο του. Ο Φίλιππος έχει ένα μαγνη-τόφωνο, τον Φιλοκτήτη, και ηχογρα-φεί καθημερινά σ’ αυτό το προφορικόημερολόγιο τα προβλήματά του. ΟΆρης μάταια προσπαθεί να τον μιμηθείκαι να ‘ρθει πιο κοντά του, αφού εκεί-νος είναι «αιώνια» θυμωμένος με τον

Άρη και τον θεωρεί «τέρας»!

Η Άννα είναι προβληματισμένη γιατον γάμο και κατ’ επέκταση τη συμ-βίωση, ενώ ο Ορέστης καταβάλει προ-σπάθειες για την αποφυγή καυγάδων.Τα δύο αγόρια κάνουν φι-λίες με άλλα παιδιά. Όλααλλάζουν, όταν ένα ατύ-χημα φέρνει τον Άρη στονοσοκομείο με κίνδυνοτης ζωής του. Εκείνο τοδιάστημα που ο Άρης βρί-σκεται στο νοσοκομείο, οΦίλιππος καταλαβαίνει τηναγάπη του για τον αδερφότου και η Άννα γεννάει τοπέμπτο μέλος της οικογέ-νειας. Η συμβίωση κατα-λήγει τόσο όμορφα πουεπιτέλους μοιάζουν με οι-κογένεια!

Άννα ΖΑΡΤΑΛΟΥΔΗ

«ΤΟ ΨΕΜΑ»

Η συγγραφέας Ζωρζ Σαρρή στο βι-βλίο της «Το ψέμα» διηγείται την ιστο-ρία της Χριστίνας, ενός κοριτσιού πουπρόσφατα χωρίζουν οι γο-νείς της. Αυτό έχει σαναποτέλεσμα να μετακομί-

σει με την μητέρα τηςστην Αθήνα. Η μητέρατης, η κυρία Ελευθε-ρία, δουλεύει ως θυ-ρωρός και μοδίστρα.Οι συμμαθητές της,όταν την γνωρίζουνγια πρώτη φορά, πι-στεύουν ότι είναι έναυπερήφανο πλουσιο-κόριτσο. Δεν αποκα-λύπτει σε κανέναν τηνοικογενειακή της κα-τάσταση. Αυτό είναικαι το μυστικό της. Κάνει μια πολύκαλή φίλη, τη Μαρία. Όλοι οι συμ-μαθητές της είναι παιδιά πλου-

σίων, έτσι η Χριστίνα αναγκάζεται ναπει ένα ψέμα: ότι ο πατέρας της είναιεπιχειρηματίας στο εξωτερικό. Σ’ έναδιαγώνισμα μαθηματικών, χάνεται απ’την έδρα το χαρτί με τιςλύσεις του διαγωνίσμα-τος. Όλοι θεωρούν ένοχητη Μαρία, διότι έγραψε«άριστα», αν και κακή μα-θήτρια. Η Χριστίνα απόένα τυχαίο γεγονός ανα-καλύπτει ότι «ο πραγματι-κός ένοχος» είναι η Τάνιακαι εξαιτίας των υπονοού-

μενων που αφήνει για την ενοχή τηςκαυγαδίζουν. Ο Αλέξης, ο κολλητόςτης, την προσκαλεί στο σπίτι του γιανα μάθει την αιτία του καυγά. Εκεί ηΧριστίνα του αποκαλύπτει την αλήθεια

για την Τάνια αλλά καιτο μυστικό της. Εκπλήσ-σεται, όταν βλέπει πωςοι συμμαθητές της, μα-θαίνοντας το μυστικότης, αλλάζουν γνώμη γι’αυτήν και γίνονται φίλοιτης.

Κρυσταλλένια

ΒΙΓΓΟΠΟΥΛΟΥ

«ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»(της Λίτσας Ψαραύτη)

Η Ιφιγένεια μετά απόάσχημες πράξεις του

πατριού της απέναντί της αναγκάζεταινα εγκαταλείψει το σπίτι της. Γεμάτηπίκρα και αδικία, φεύγει κρυφά για τηνΑθήνα. Η μόνη της παρηγοριά είναι οσκύλος της, ο οποίος της κάνει συ-ντροφιά όπου κι αν πάνε. Στην Αθήναη Ιφιγένεια ζει δύσκολες στιγμές, κοι-

μάται στα παγκάκια ήόπου αλλού βρει καιτρώει τα αποφάγια απόένα φαστφουντάδικο.Ξαφνικά μια υπάλληλοςστο φάστφουντ, ηΔανάη, ανακαλύπτειτην Ιφιγένεια κι απότότε η ζωή της αλλάζει.Η Δανάη της προσφέρειό,τι της είχε λείψει,αγάπη, στοργή, φαγητό,ενδυμασία και στέγη.Επίσης τη βοηθά να ξε-περάσει όλα όσα έγινανανάμεσα σ’ αυτή και τονπατριό της. Ώσπου ένα

ξαφνικό και απροσδόκητο γεγονόςκάνει την Ιφιγένεια να πάρει το δρόμοτης επιστροφής. Στο σπίτι της συγχω-ρεί τον πατριό της και κάτι απρόσμενοτην κάνει πολύ χαρούμενη.

Δημήτρης ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

συνέχεια σελ 11

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ8το ρόδι

& ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ…

το βήμα των εφήβων

Η ΦΙΛΙΑ ΣΤΙΣ

ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

το ρόδι

Με το πέρασμα του χρόνου ο αθλη-τισμός έχει εξελιχθεί τόσο θετικά όσοκαι αρνητικά.

Πρώτα απ’ όλα έχει αλλάξει οχώρος άθλησης, δηλαδή έχουμε ορ-γανωμένες εγκαταστάσεις, σύγχροναπροπονητικά κέντρα και γήπεδα ολυ-μπιακών προδιαγραφών με αρχιτεκτο-νική ομορφιά. Επίσης ο εξοπλισμόςτων αθλητών (ρούχα, παπούτσια, μπά-λες, ρακέτες, όργανα και κλπ.) τουςδιευκολύνει στο να αθλούνται μεάνεση και ευκολία. Σημαντική όμωςεξέλιξη διαπιστώνουμε στις επιδόσειςτων αθλητών και στα ρεκόρ τους τα

οποία έχουν βελτιωθεί κατά πολύ.Τέλος ο αθλητισμός έχει δυσκολέψειαφού οι κανόνες έχουνε αλλάξει και οανταγωνισμός είναι σαφώς μεγαλύτε-ρος.

Ωστόσο ο αθλητισμός δεν άλλαξεμόνο θετικά αλλά και αρνητικά. Τοέπαθλο των αθλητών ήταν ένα στε-φάνι ελιάς και τώρα πια τα έπαθλαείναι χρηματικά ποσά. Επίσης οι αθλη-τές επειδή είναι τόσο εθισμένοι μετην νίκη παίρνουν βλαβερές για τονοργανισμό τους ουσίες για να μπορέ-σουν να κερδίσουν και να καταρρί-ψουν τα ρεκόρ. Ακόμα έχουν αλλάξειοι διαιτητές και οι κριτές οι οποίοι δέ-χονται χρηματικές αμοιβές για να«στήσουν» τα παιχνίδια και να καθορί-σουν το νικητή. Τέλος ένα ακόμα αρ-νητικό στοιχείο είναι οι οπαδοί οιοποίοι είναι τόσο φανατισμένοι με τιςομάδες τους ώστε να καταστρέφουντόσο τα γήπεδα όσο και άλλες περιου-σίες. Ενώ παλιά κατά την διάρκεια τωναγώνων υπήρχε περίοδος ειρήνης ενώτώρα συμβαίνει ακριβός το αντίθετο!!!

Ευχή όλων των νέων είναι να στα-ματήσει η εμπορευματοποίηση τουαθλητισμού και να ισχύει το αρχαίορητό: «νους υγιής εν σώματι υγιεί».

Γρηγόρης Βλογιάρης

Μαθητής της Α΄ Τάξης

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι φιλι-κές σχέσεις στις μέρες μας διέρχο-νται κρίση και πως δεν υπάρχουναληθινοί φίλοι. Αυτό πιστεύω πωςσυμβαίνει είτε επειδή απογοητεύτη-καν από κάποιον που θεωρούσανφίλο, είτε γιατί δεν γνώρισαν ποτέτην αληθινή φιλία.

Ένας κύριος λόγος στην απογοή-τευση κάποιου από τον «κολλητό»του είναι ο εγωισμός. Περιμένει απότον άλλο να τον βοηθάει, να τον υπο-στηρίζει στις δύσκολες στιγμές, ναχαίρεται και να στενοχωριέται μαζίτου. Παρόλα αυτά ποτέ δεν σκέφτε-ται ότι και ο άλλος περιμένει τα ίδιααπό αυτόν. Νομίζει πως είναι ο τέ-λειος, ο αλάνθαστος στην φιλία τουκαι πάντα φταίει ο άλλος για τον τερ-ματισμό της. Βέβαια, καμιά φορά συμ-βαίνει το αντίθετο. Ενώ δίνει ταπάντα για τον φίλο του, εκείνος δενκάνει τίποτα για αυτόν. Υπάρχουν κιαυτοί που δεν γνώρισαν πότε την αλη-θινή φιλία και γι’ αυτό φταίει μάλλοντο γεγονός ότι κοιτάν το συμφέροντους ή ότι είναι “κλεισμένοι” στονεαυτό τους και δεν νοιάζονται γιατους συνανθρώπους τους.

συνέχεια σελ. 10

Η εξέλιξητου αθλητισμού

Κατηγορία: κάμπριοΚατηγορία: σχολικά(άκρως οικονομικό)

ΌΝΕΙΡΟ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;(Από περιοδικό του εγγύς μέλλοντος)Έρχονται ΝΕΑ μοντέλα … Πρώτη κυκλοφορία στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2012!!!Μπορεί να κρατήσει κι άλλο αυτό το όνειρο; Θα αφήνατε κάτι τέτοιο να γίνει πραγματικότητα;

Κατερίνα Παπαβασιλείου, Μαθήτρια της Β΄ Γυμνασίου

9

συνέχεια από σελ. 6

Στην πραγματικότητα εμείς είμαστε οιμόνοι που μπορούν να αφοπλίσουν αυτή τηβόμβα ή να την κάνουν δυνατότερη και ναπροκαλέσει μεγαλύτερη καταστροφή. Έτσιείναι τα πράγματα. Το έχω παρατηρήσει σεπολλούς συνομηλίκους μου, ακόμα και σεμένα τον ίδιο να γίνεται αυτό, ακόμα και σεμεγαλύτερους… αλλά δεν είναι εκεί τοθέμα, το θέμα είναι πως τη στιγμή που μαςέρχεται να πούμε ένα ψέμα είναι καλύτερανα πούμε την αλήθεια. Και ξέρετε κάτι; Είναιακόμα καλύτερο να δηλώσετε περήφανοι γι’αυτό. Μ’ αυτό τον τρόπο αντεπιτίθεστε στονάλλον, λέτε την αλήθεια και αποτρέπετεπολλά πράγματα που θα συνέβαιναν, άμαλέγατε ψέματα, όπως π.χ. ταπείνωση, μεί-ωση της υπόληψής σας, έλλειψη εμπιστο-σύνης από γονείς και φίλους. Υπάρχουν,λοιπόν, πολλοί λόγοι (συχνά καταστροφικοί)για να μην πείτε ψέματα και πιστεύω πωςάμα ψάξετε βαθιά μέσα σας θα τους βρείτεκαι άμα τους βρείτε, θα καταλάβετε…

Γιώργος Μποντόλαςμαθητής Β΄ Γυμνασίου

10το ρόδι

Ένα φανταστικό ταξίδισυνέχεια από σελ 6

Στην καμπύλη του ήταν ξαπλω-μένη η Νύχτα και άναβε ένα-ένα τ’αστέρια.

Είχα αρχίσει να μην νιώθωάνετα μ’ αυτή την αλλαγή του χω-ριού. Ταυτόχρονα ήμουν ταλαιπω-ρημένος και εξαντλημένος από το

ταξίδι καιήθελα ναεπιστρέψωσ τ η νπραγματι-κ ό τ η τ α .Δεν ήξερα

όμως πώς θα επέστρεφα πίσω, έτσιθυμήθηκα ότι στα περισσότερα πα-ραμύθια, όταν ήθελαν να πραγμα-τοποιηθεί κάτι, έκαναν μια ευχή σεένα αστέρι που πέφτει. Έμεινα όλητη νύχτα ξάγρυπνος μέχρι να δωένα αστέρι. Μετά από ώρες πολλέςείδα ένα και ευχήθηκα να επι-στρέψω πίσω στη βιβλιοθήκη. Έτσικι έγινε. Εγώ επέστρεψα στη βι-βλιοθήκη και το βιβλίο παρέμεινεσκονισμένο, χωρίς εικόνες, χωρίςτίτλο στο ράφι της βιβλιοθήκης.

Δημήτρης Κωνσταντάρας

της Γυμνασίου

Πες ΟΧΙ στοψέμα

συνέχεια από σελ. 7

Συνήθως δεν δίνουν ευκαιρία σεκανέναν να τους πλησιάσει. Όσοναφορά αυτούς που κοιτάν το συμφέ-ρον τους, προσποιούνται το φίλο, γιατίθέλουν να κερδίσουν κάτι από αυτόνπου εκμεταλλεύονται. Και τέλος,υπάρχουν αυτοί που απλά δεν κατά-φεραν να γνωρίσουν το κατάλληλοάτομο.

Υπάρχουν και φιλίες ανιδιοτελείςαλλά χωρίς να είναι απαραίτητα αυτόπου αποκαλούμε «αληθινές φιλίες».Αυτό συμβαίνει λόγω ενός κοινού εν-διαφέροντος, συμφέροντος, επιθυ-μίας, κοινής πορείας ή συνύπαρξης.Όταν και άμα αυτή η κατάσταση τε-λειώσει, η σχέση τους συνήθως δια-λύεται. Σε μερικές περιπτώσεις όμως,συνεχίζει να κρατιέται σταθερή. Πρέ-πει κανείς να προσέχει για να εκμε-ταλλευτεί και να μην χάσει τιςευκαιρίες για αληθινούς φίλους, οιοποίες δεν είναι άπειρες. Πολλοί λένεότι μετριούνται άνετα στα δάκτυλατου ενός χεριού, δηλαδή δυο-τρίαάτομα το πολύ. Υπάρχει όμως ένας εύ-κολος τρόπος να ξεχωρίσεις τον αλη-θινό φίλο. Όλοι είναι φίλοι μέχρι ναβρεθείς σε ανάγκη. Τότε φαίνεται οπραγματικός φίλος. Οι υπόλοιποι βρί-σκουν μια αφορμή και απομακρύνο-νται.

Ο πραγματικός, ο αληθινός φίλος,είναι ό,τι πιο σπουδαίο και πιο σημα-ντικό μπορεί να αποκτήσει κανείς.

Είναι το στήριγμα σουόταν χρειάζεσαι βοήθεια.Είναι η ευτυχία μέσα στηνστεναχώρια. Είναι η οικο-γένεια που εσύ διαλέγεις.Ό,τι υλικό αγαθό και ναέχεις, τίποτα δεν συγκρί-νεται με έναν αληθινόφίλο. Υπάρχει μια λαϊκήπαροιμία που το λέει ξεκά-θαρα: “Με τον φίλο η χαράπολλαπλασιάζεται και ηλύπη μειώνεται”. Χρειάζε-ται βέβαια αρκετός χρό-νος για να χτιστεί μιαυγιής και γερή φιλιά. Πρέ-πει η φιλία αυτή να δοκι-μαστεί σε διάφορεςδύσκολες καταστάσεις καιαν αντέξει, τότε μόνο αξί-ζει να πεις ότι έχεις ένανπραγματικά αληθινό φίλο, τον οποίομε τη σειρά σου πρέπει να τον προσέ-χεις, οφείλεις να τον προσέχεις, “σανκόρη οφθαλμού”. Κορυφαία παραδείγ-ματα φιλίας είναι ο Αχιλλέας με τονΠάτροκλο και ο Δάμωνας με τον Φι-ντία (ο ένας ήθελε να εκτελεστεί γιανα σώσει τον άλλο!).

Άρα, αξίζει να προσπαθούμε να κά-νουμε αληθινούς φίλους ή να διατη-ρούμε τις φιλίες μας, γιατί αυτός είναιο πραγματικός πλούτος του ανθρώ-που, ένας πλούτος που δεν μπορεί νααγοραστεί με χρήματα.

Νίκος Μαργωμένοςμαθητής της Β΄ Γυμνασίου

Η ΦΙΛΙΑ ΣΤΙΣ

ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

συνέχεια από σελ 8«Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ»

(του Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

Ο μικρός πρίγκιπας είναι ο μοναδικόςκάτοικος του αστερο-ειδή Β612 και μοναδικήτου συντροφιά είναι ένατριαντάφυλλο, το οποίοείναι αρκετά απαιτητικό.Κάποια στιγμή ο πρίγκι-πας αποφασίζει να γνω-ρίσει φίλους και αρχίζειτην περιπλάνησή του στοσύμπαν.

Αρχικά, έφτασε στονπλανήτη ενός βασιλιάπου κυβερνούσε το τί-ποτα. Ο βασιλιάς ένιωθεμόνος, όμως, επειδή ήταν πολύ περή-φανος για να του ζητήσει να μείνει, τονδιέταζε και τον δωροδοκούσε για ναμείνει, όμως ο πρίγκιπάς μας βιαζόταννα γνωρίσει τον κόσμο. Στη συνέχεια,βρέθηκε στον πλανήτη ενός ματαιόδο-ξου και ενώ στην αρχή βρήκε διασκε-δαστικές τις φανφάρες του, σύντοματον βαρέθηκε. Ύστερα επισκέφτηκεέναν πλανήτη στον οποίο κατοικούσεένας επιχειρηματίας που νόμιζε ότι τουανήκαν τ’ αστέρια και ότι κέρδιζε χρή-

ματα καταγράφοντάς τα και έτσι οήρωας αποφάσισε ότι δεν άξιζε τονκόπο να μείνει παραπάνω. Στον επό-μενο πλανήτη εργαζόταν ένα φαρανά-φτης. Ο μικρός πρίγκιπας τον

συμπάθησε, γιατί ήταν ομόνος που δεν νοιαζότανμόνο για τον εαυτό του.Όταν όμως κάποια στιγμήκατάλαβε ότι η μέρα και ηνύχτα διαρκούν από έναλεπτό η κάθε μια, δεν θέ-λησε να σταματήσει την πε-ριπλάνησή του. Τέλος,επισκέφτηκε έναν γεωγράφοπου δεν είχε καμιά κατα-γραφή σχετικά με τον πλα-νήτη απ’ όπου προερχόταν(Β612) και ο οποίος του πρό-

τεινε να επισκεφτεί τη γη.

Έτσι, ο μικρός πρίγκιπαςέπεσε στη Σαχάρα καιέπιασε φιλίες μ’ ένα φίδι, τοοποίο του είπε πως, αν ποτέήθελε βοήθεια για να πάειπίσω στον πλανήτη του,αυτό μπορούσε να τον βοη-θήσει. Στη συνέχεια, αφούπεριπλανήθηκε πολύ,έφτασε σ’ έναν κήπο με τρια-

ντάφυλλα. Κανένα όμως από αυτά, ανκαι του θύμισαν το υπερήφανο λου-λούδι του, δεν ήταν σαν αυτό. Κάποιαστιγμή γνώρισε μια αλεπού, η οποία τουπρότεινε να την εξημερώσει. Έτσι κιέγινε. Όμως, κάποτε, ήρθε η ώρα ναφύγει. Η σκηνή του αποχωρισμού ήτανπικρή και δύσκολη. Ο μικρός πρίγκιπας,ένα χρόνο αργότερα, γύρισε στηνέρημο, όπου συνάντησε τον αφηγητήμας. Είχε πέσει στη Σαχάρα, όταν χά-λασε ο κινητήρας του αεροπλάνου του.Έγιναν φίλοι με μια πολύ παράξενηαφορμή… όταν ο μικρός πρίγκιπας τουζήτησε να του ζωγραφίσει ένα αρνί! Στησυνέχεια ο πρίγκιπας του μιλούσεσυχνά για τον πλανήτη του αλλά και τιςπεριπέτειές του στο διάστημα. Κάποιαστιγμή, όταν ο πλανήτης του ήταν ακρι-βώς από πάνω τους, με τη «βοήθεια»του φιδιού, ο ήρωάς μας «επέστρεψε»στο μοναδικό και αγαπημένο του τρια-ντάφυλλο…

Στέφη ΠΑΠΑΜΕΤΗ

συνέχεια από σελ.1

ή οποιοδήποτε ποτό και κανέναςμας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολ-λάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μη-τέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάςμας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοται-νίες με ήχο surround, υπολογιστές ήΙnternet. Εμείς είχαμε φίλους.

Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και

βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμετίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο καιεκεί συναντιόμασταν για να παίξουμεκυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι

εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνού-σαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας καιπαίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοιμας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπά-λες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευ-θείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο,και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνωστη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες καιπουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παράτο ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρ-χαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περ-πατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλωνκαι τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φα-νταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμεάδεια από τους γονείς μας, ολομόνα-χοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο!Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα κα-ταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχανόλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέροςέπρεπε να συμβιβαστούν με την απο-γοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσοκαλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να

μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχανειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τιφρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τακαλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειω-τες ώρες στην παραλία χωρίς αντη-λιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένιςή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικάκάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε μεένα αγκίστρι και μια πετονιά. Φλερτά-ραμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχιπιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chatroom και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυ-χία και υπευθυνότητα και μέσα απόόλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Ανεσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχα-ρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώ-σεις σαν παιδί....

Αγνώστου ταυτότητας μέχρι στιγ-

μής. Τον ευχαριστούμε για το ταξίδι-

και την αισιοδοξία με την οποία μας

τροφοδοτεί, ότι μπορούμε να ανταπε-

ξέλθουμε και στα πολύ δύσκολα που

περνάμε σήμερα...

11το ρόδι

Η μνήμη μας, η δύναμή μας...

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ& ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ…

Κοιτάμε πάλι μπροστά!

συνέχεια από σελ 1

Πριν ακόμη δημιουργηθεί το ελλη-νικό κράτος άρχισε να δέχεται δάνειααπό το εξωτερικό. Οι αγγλικές τράπε-ζες με παρότρυνση του άγγλου υπουρ-γού εξωτερικών λόρδου Κάνιγκδάνεισαν τους επαναστάτες με ονομα-στικά δάνεια συνολικού ύψους2.800.000 χρυσών λιρών. Μόνο το 20%του ποσού αυτού έφτασε στο σκοπότου. Έτσι η πρώτη πτώχευση έρχεταινωρίτερα από τη δημιουργία του ελλη-νικού κράτους καθώς το 1827 η Ελ-

λάδα δήλωσε αδυναμία αποπληρωμήςτων δανείων που δεν είχαν εισπραχθεί.Η πτώχευση ίσως συνδέεται ακόμη καιμε τη ναυμαχία του Ναβαρίνου πουέγινε την ίδια χρονιά έπειτα από μυ-στική συμφωνία των Μεγάλων Δυνά-μεων, που διέσωσαν την ελληνικήεπανάσταση και οδήγησαν στη δημι-ουργία Ελληνικού κράτους από το

οποίο θα μπορούσαν να εισπράξουν.

Το Λονδίνο και το Παρίσι αρχικά αρ-νήθηκαν να δανείσουν το ρωσόφιλοΙωάννη Καποδίστρια, ο οποίος για νασυγκροτήσει το κράτος του σχημάτισεένα κρατικό ταμείο, στο οποίο συγκε-ντρώνονταν εισφορές Ελλήνων τουεξωτερικού και φιλελλήνων.

Ο κυβερνήτης έδωσε χρήματα απότην προσωπική του περιουσία. Το 1828έκοψε το πρώτο νόμισμα, το φοίνικακαι το 1831 εξέδωσε τα πρώτα ακάλυ-πτα ελληνικά χαρτονομίσματα.

Κήπου Κυριακή

Το 1833 με βασιλικό διάταγμα ηδραχμή αντικατέστησε το φοίνικα ωςτο νέο νόμισμα της χώρας. Ο βασιλιάςΌθωνας πήρε δάνειο 60.000.000 γαλ-λικά φράγκα από τις Μεγάλες Δυνά-μεις (Γαλλία ,Αγγλία, Ρωσία). Από αυτάτο ένα τρίτο δηλαδή τα 20.000.000 δενήρθαν ποτέ στην Ελλάδα γιατί κατα-κρατήθηκαν από τις τράπεζες για τηνεξυπηρέτηση του δανείου. Το 1835στο δημόσιο ταμείο υπήρχαν 1.800.000δραχμές και μ’ αυτά έπρεπε να καλυ-φθούν τα ελλείμματα από το 1833-1835και να πληρωθεί η δόση του δανείουπου ήταν 2.700.000 δραχμές.

συνέχεια σελ 13

12το ρόδι

«Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν»

συνέχεια από σελ. 3

Κάπου εδώ εμφανίζεται ητηλεοπτική «Τασούλα» ναδιατρανώσει δικαίως όλααυτά με το «tragic!».

Αντ’ αυτού, το μάθημα τηςΑισθητικής Αγωγής (Εικα-στικά, Μουσική, Θεατρολο-γία) έχει ανερυθρίασταεξοστρακιστεί από το ωρολό-γιο πρόγραμμα της Α’ Λυ-κείου και από το επόμενοσχολικό έτος τα μαθήματαεπιλογής Β’ Λυκείου Ελεύ-θερο Σχέδιο και Γραμμικό

Σχέδιο και Γ’ Λυκείου Ιστορία της Τέχνης πολύ απλά δενθα διδαχθούν (σημειωτέον το Ελεύθερο Σχέδιο καιΓραμμικό Σχέδιο εξετάζονται πανελλαδικά στην κατηγο-ρία των ειδικών μαθημάτων). Ας εξαφανιστεί λοιπόν σανενοχλητικός λεκές η τέχνη από τα σχολεία και ας συν-δέεται με δεκάδες επαγγέλματα και η όποια σχετική δε-ξιότητα μαθητών να μηδενιστεί πάραυτα. Κι εμείς με τησειρά μας οι καθηγητές καλλιτεχνικών μαθημάτων και οιεικαστικοί καλλιτέχνες ας πνίξουμε βίαια το νευρικό μαςγέλιο κι ας επιστρέψουμε στο πρότερο μειδίαμα των σε-μνών κορών.

Ευχαριστώ από καρδιάς τους μαθητές μου που όλααυτά τα χρόνια με κέφι και σεβασμό στην ιδιότητα και τοπρόσωπό μου δημιούργησαν όλα αυτά τα υπέροχα έργατέχνης που κοσμούν το σχολείο μας.

Ράνια Φραγκουλίδου

Καθηγήτρια Καλλιτεχνικών, Εικαστικός

Η περιπέτειατου να

διδάσκειςΤΕΧΝΗ

και άλλεςιστορίες

στην αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο

Το παιχνίδισυνέχεια από σελ. 2

Ασκωλιασμός: Οι παίκτες προσπαθούσαν να κρατήσουν τηνισορροπία τους ανεβαίνοντας με το ένα πόδι πάνω σε ένα φου-σκωμένο ασκί, αλειμμένο με λάδι. Το παιχνίδι ήταν ιδιαίτεραδιασκεδαστικό, γιατί τις περισσότερες φορές ο παίκτης έπε-φτε κάτω προκαλώντας τα γέλια των άλλων.

Τα παιχνίδια στο Βυζάντιο δεν είχαν την ίδια θέση αναφο-ρικά με τον παιδαγωγικό τους ρόλο, κι αυτό οφείλεται στο γε-γονός ότι η εκπαίδευση ήταν εκκλησιαστική. Ωστόσοσυνεχίστηκε η παράδοση των αρχαίων παιχνιδιών με το σεί-στρο, τον καλαθίσκο, τους αρματηλάτες, τη σφαίρα, τουςαστραγάλους. Σημαντικά παιχνίδια ήταν η μίμηση ενός γάμουή μιας βάφτισης. Συνήθιζαν επίσης να φτιάχνουν σπιτάκια απόχώμα.

Περνώντας μέσα από αιώνες παιχνιδιού φτάνουμε στιςμέρες μας κι αντικρίζουμε με κατάπληξη τις ομοιότητες με τααρχαία παιχνίδια.

Ο Πλάτωνας κι ο Αριστοτέλης συμβούλευαν τους γονείςνα αφήνουν τα παιδιά τους να διασκεδάζουν ελεύθερα με ταπαιχνίδια. Είναι ό,τι καλύτερο έχουμε να προτείνουμε και γιατη σημερινή εποχή. Παίξτε ελεύθερα!

Ομάδα εργασίας: Βογδάκη Χριστίνα, Κιλήτσου Παρασκευή,Τσαρούχα Άννα, Ελέζι Σινάν, Κοττίδης Κων/νος, ΕυαγγελινόςΝικόλαος, Ευτάτογλου Αντωνία, Κατραντζή Λεμονιά, ΚήπουΜαρία, Μανουσαρίδου Ειρήνη.

Συντονίστρια: Καρτασίδου Ελένη, φιλόλογος.

13το ρόδι

συνέχεια από σελ 12

Στο τέλος του 1839 η Ελλάδα χρω-στούσε υπερτριπλάσια από όσα είχεεπωφεληθεί από το δάνειο.Και ενώοι τρεις δυνάμεις ζητούσαν τηνεπιστροφή των προκαταβολών τηςτρίτης δόσης ο Όθωνας αναγκά-στηκε να πάρει αντιλαϊκά μέτρα,όπως να μην πληρώνει μισθούς καινα σταματήσει τα δημόσια έργα.Έτσι το 1843 η χώρα οδηγήθηκεστην δεύτερη πτώχευση.

Σκαρλάτος Ηλίας

Στις εκλογές του 1892 ο Ελλη-νικός λαός έδωσε μεγάλη πλειο-ψηφία στο Χαρίλαο Τρικούπη, πουκυριαρχούσε στην πολιτική σκηνήαπό το 1875. Η νέα κυβέρνηση πα-ρουσιάστηκε στη Βουλή με ένασκληρό πρόγραμμα περικοπώνστις δημόσιες δαπάνες, ενώ ταυ-τόχρονα έλαβε πολλά αντιλαϊκάμέτρα αυστηρής λιτότητας, πουμεταφράστηκαν σε μια σειρά απόέμμεσους φόρους, που επιβάρυ-ναν τους καταναλωτές. Στις 15Ιουλίου του 1892 ανακοινώθηκεσχέδιο νόμου που καθιέρωνε «εκ-παιδευτικά τέλη» σε όλες τις βαθ-μίδες της εκπαίδευσης. Την ημέρατης ψήφισης του νομοσχεδίου, ησπουδάζουσα νεολαία διαδήλωνεμε πάθος έξω από τη Βουλή, ενώ οαντιπολιτευόμενος Δημήτριος Ράλληςυπολόγιζε ότι οι σπουδές ως το πανε-πιστημιακό πτυχίο θα κόστιζαν με τονέο νόμο 1445 δραχμές, ποσό πουαντιστοιχούσε σε εισοδήματα ενόςέτους ενός καλά αμειβόμενου δημο-σίου υπαλλήλου της εποχής.

Ωστόσο το πιεστικότερο πρόβλημαπου αντιμετώπιζε η Ελλάδα τότε ήτανη δημοσιονομική κατάρρευση λόγωτων συσσωρευμένων χρεών από ταδάνεια του παρελθόντος. Η λύση ήταναδύνατο να προέλθει από περικοπέςδαπανών καθώς το «άνοιγμα» του Δη-μοσίου και οι άμεσες ταμειακές δαπά-νες για εξόφληση παλαιών δανείωνήταν πολύ μεγάλες. Οφείλουμε πά-ντως να υπενθυμίσουμε πως τα δάνειαπου έληγαν τότε είχαν χρηματοδοτή-σει το φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσίωνέργων της περιόδου 1880 – 1890 (σι-δηρόδρομος, διώρυγα της Κορίνθουκ.α.).

Από το 1879 ως το 1890 η χώρα εκ-χωρεί σε αποπληρωμή δανείων 40 με50% των εσόδων της . Ο κρατικός προ-ϋπολογισμός τις χρονιές εκείνες είναιμονίμως ελλειμματικός και το ισοζύγιοπληρωμών αρνητικό. Το 1893 ο Τρι-κούπης ανακοίνωσε στη βουλή την

χρεωκοπία του Ελληνικού κράτους μετην ιστορική φράση «Κύριοι, δυστυ-χώς επτωχεύσαμεν».

Μετά την ήττα της Ελλάδας στονελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897 ,οιΜεγάλες δυνάμεις ανάγκασαν τηχώρα να πληρώσει πολεμική αποζη-μίωση στην Τουρκία. Οι ξένοι τραπεζί-τες έδωσαν δάνειο 150 εκατομμύριαφράγκα και επέβαλλαν στην ΕλλάδαΔιεθνή Οικονομικό Έλεγχο για να δια-σφαλίσουν ότι θα πληρώσει τα χρέητης. Η επιτροπή ανέλαβε τη διαχείρισητων κυριότερων ελληνικών δημόσιωνεσόδων.

Παρασκευά Μαρία –Σαμαρά Μαρία

Η πτώχευση του1893/97 είχε ως αποτέ-λεσμα τη χρεοκοπίατου παλιού πολιτικούσυστήματος. Με το κί-νημα στο Γουδί το1909 και την επικρά-τηση του Βενιζέλουεγκαινιάζεται μια νέαπερίοδος. Το κόμματων Φιλελευθέρων ανκαι επαγγέλθηκε τονεκσυγχρονισμό του ελληνικού κρά-τους, η οικονομική του πολιτική δενδιαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα από τα

υπόλοιπα αστικά κόμματα της εποχής.Παρά τις επιτυχίες του στους Βαλκα-νικούς 1912 -1913 και το Α΄ Παγκόσμιο

ο Βενιζέλος δεν επιχείρησε μιαπραγματικά δίκαιη αναδιανομήτου πλούτου προς όφελος της ερ-γατικής τάξης και του λαού. Οι κυ-βερνήσεις του στηρίχθηκαν κατάκόρον στον εξωτερικό δανεισμό.Από το 1923 ως το 1932 τα συνεχήδάνεια από το εξωτερικό αυξά-νουν το ανυπέρβλητο πια δημόσιοχρέος ενώ το ισοζύγιο πληρωμώνπαρά τις όποιες προσπάθειες πα-ραμένει αρνητικό.

Η παγκόσμια οικονομική κρίσηύστερα από το κράχ του 1929 τουχρηματιστηρίου της Νέας Υόρκηςείχε άμεσες συνέπειες στην οικο-νομία της Ελλάδας. Ένα χρόνοπριν η χώρα είχε επανέλθει στον«κανόνα χρυσού» με σκοπό ναπροσελκύσει επενδύσεις ξένωνκεφαλαίων. Το 1932 η υποτίμησητης στερλίνας και η κατάρρευσητων παγκόσμιων αγορών ανά-γκασε την Ελλάδα να τον εγκατα-λείψει. Στο μεταξύ η Αγγλία μέσωτου Διεθνούς Οικονομικού Ελέγ-χου και της Δημοσιονομικής Επι-τροπής της Κοινωνίας των Εθνώνεπενέβαινε στις ελληνικές υποθέ-σεις προσπαθώντας να εξασφαλί-σει τις οφειλές προς τους

Βρετανούς τραπεζίτες. Η δραχμή γιανα παραμείνει στον «χρυσό κανόνα»συνδέεται τώρα με το αμερικάνικο δο-λάριο.

Το Σεπτέμβριο του 1931 προκαλεί-ται πανικός με τη «φυγάδευση» στοεξωτερικό 3,6 εκατομμυρίων από ιδιώ-τες και τράπεζες. Η κυβέρνηση ανα-ζητά εναγωνίως νέα δάνεια χωρίςεπιτυχία. Η κατάσταση πια είναι μηαναστρέψιμη . Την άνοιξη του 1932 ο

Βενιζέλος αναγκάζεται να εγκαταλεί-ψει καθυστερημένα τον «χρυσό κα-νόνα» και να υποτιμήσει τη δραχμή.Την πρωτομαγιά του 1932 ανακοινώνει

«Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν»

Η εφηβεία αποτελεί μια δύσκοληπερίοδο τόσο για τα παιδιά όσο και γιατους γονείς. Είναι σημαντικό να κατα-νοούμε τις αλλαγές μέσα σε ένα πλαί-σιο αλληλεπίδρασης και επομένως νααντιμετωπίζουμε την εφηβεία ως μιααναδιοργάνωση που αφορά και επηρε-άζει όλο το οικογενειακό σύστημα.Στην πορεία των εφήβων προς την ανε-ξαρτητοποίηση και την ωρίμανση ένααπό τα κεντρικά ζητήματα είναι η κα-τάκτηση της ψυχικής αυτονομίας και ηδιαμόρφωση της κοινωνικής και τηςσεξουαλικής ταυτότητας. Η ψυχικήαυτή διαπραγμάτευση δημιουργεί πολ-λές φορές έντονο άγχος στους εφή-βους και στους γονείς, το οποίοεκφράζεται και εκτονώνεται μέσα απόσυγκρούσεις.

Επικοινωνία. Η ενεργητική ακρόασηχαρακτηρίζεται από ενσυναίσθηση, σε-βασμό, ειλικρινές ενδιαφέρον, γνήσιακατανόηση και οδηγεί στην ανάπτυξηεμπιστοσύνης. Εμπόδια στην επικοινω-νία είναι οι εντολές/διαταγές, οι απει-λές, οι συμβουλές, η ηθικολογία, ηκριτική και η ανάκριση γιατί δημιουρ-γούν αισθήματα απόρριψης, ενοχής,θυμού και εχθρότητας, απομακρύνουντους εφήβους και τους δίνουν το μή-νυμα ότι δεν έχουν οι ίδιοι αξία καιπρέπει να υποταχθούν στη γονεϊκήεξουσία. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστεότι εκείνο που οι έφηβοι διαπραγμα-τεύονται είναι περισσότερο η σχέσηκαι λιγότερο το περιεχόμενο της επι-κοινωνίας. Δηλαδή, σε μια συζήτησηπου αφορά την ώρα επιστροφής από τηβραδινή έξοδο, δεν έχει τόση σημασίαη ώρα ακριβώς στην οποία θα καταλή-ξουν οι γονείς, αλλά ο τρόπος με τονοποίο θα ληφθεί η απόφαση.

Ρόλοι. Οι ρόλοι αλλάζουν καθώς οιέφηβοι αποκτούν ολοένα και μεγαλύ-τερη αυτονομία (διαδικασία απαραί-τητη για την ανάπτυξη αυτοεκτίμησης,υπευθυνότητας και ωριμότητας) κιαυτό δυσκολεύει πολλές φορές τουςγονείς να προσαρμοστούν στο δικότους νέο ρόλο, που υπαγορεύει λιγό-τερη και πιο διακριτική παρεμβατικό-τητα ή έλεγχο. Ο ρόλος των γονιώνπαραμένει η οριοθέτηση, αλλά κρατώ-ντας πλέον τις αναγκαίες αποστάσεις,προκειμένου να δοθεί χώρος στουςεφήβους να δοκιμάσουν τον εαυτό

τους, να αντιληφθούν τις επιθυμίεςτους και να διαμορφώσουν την αυτό-εικόνα τους.

Όρια. Τα όρια παραμένουν, αλλάδιατηρούν και μια ευελιξία. Η οριοθέ-τηση έχει το νόημα να παρέχει το αί-σθημα του κρατήματος, τηςσταθερότητας και της ασφάλειαςστους εφήβους. Τα όρια συγκρατούνκαι ταυτόχρονα στηρίζουν, αφήνονταςόμως στους εφήβους και το περιθώριοεπιλογών και προσωπικών αποφάσεων,διαφορετικά οι έφηβοι παραμένουνεξαρτημένα από τους γονείς τους παι-διά.

Σχολείο. Οι προσδοκίες των γονιώνσχετικά με τη σχολική επίδοση είναισημαντικό να προσαρμόζονται στηνπροσωπικότητα, τις δυνατότητες καιτην επιθυμία του εφήβου, όσον αφορά

τα όνειρά του για το μέλλον. Είναι επί-σης χρήσιμο να υπάρχει καλή συνερ-γασία μεταξύ των γονέων και τωνεκπαιδευτικών. Η ενίσχυση της προσω-πικής οριοθέτησης των εφήβων στοδιάβασμα βοηθάει στην ανάληψη τωνευθυνών τους.

Στάση και σχέση. Σε αυτήν την πε-ρίοδο αλλαγών, που προκαλεί σε όλουςαναστάτωση, βοηθάει οι γονείς να δια-τηρούν την ψυχραιμία τους και να μηνπαρασύρονται από τις συναισθηματι-κές εντάσεις των εφήβων. Οι ανησυ-χίες και οι προβληματισμοί δεν θαπρέπει να επισκιάζουν τη σχέση εμπι-στοσύνης μεταξύ τους. Τέλος, η κατα-νόηση και η αποδοχή είναι έννοιες, πουαν γίνουν βίωμα, σώζουν τις σχέσειςκαι τους ανθρώπους όλων των ηλικιών,όποια δυσκολία κι αν έχουν να αντιμε-τωπίσουν.

εφηβεία

14το ρόδι

Κάποιες σκέψεις για τους γονείςΠηνελόπη Ρουφοπούλου - Ψυχολόγος

Ιωάννα Κουφάκη - Ψυχολόγος

Βιβή Τατσιοπούλου - Παιδοψυχίατρος

Η εφηβεία σηματοδοτεί τη σωματική και ψυχική μετάβαση απότην παιδικότητα στην ενηλικίωση και χωρίζεται σε τρεις φάσεις:

Πρώιμη εφηβεία: 10-13 έτη, Μέση εφηβεία: 14-17 έτη, Όψιμηεφηβεία: >17 έτη

Από την εκπαιδευτική επίσκεψη του Σχολείου μας στο

Κέντρο Βυζαντινού Πολιτισμού ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ στα Ν. Φλογητά