ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Ε3 ΤΑΞΗΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2015-16Α΄ΜΕΡΟΣ

ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΗΣ ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ ΑΠΟ ΤΗΜΑΘΗΤΡΙΑ ΜΑΡΙΑ

Η ζωή της Ζωρζ ΣαρήΗ Γεωργία Σαριβαξεβάνη Καρακώστα (πραγματικό όνομα της Ζωρζ Σαρή)

γεννήθηκε στις 23 Μαΐου του 1925 στην Αθήνα. Η μητέρα της ήταν Γαλλίδα από τη Σενεγάλη και ο πατέρας της από το Αϊβαλί. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Πριν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές της, άρχισε ο πόλεμος του 1940.

Στη διάρκεια του πολέμου η Ζωρζ Σαρή συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. Περιγράφοντας εκείνα τα χρόνια η ίδια λέει: «Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας». «Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής και ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δε φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση».

Άρχισε από πολύ μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο τον Βασίλη Ρώτα. Μεγαλύτερη, στα χρόνια της Κατοχής, και αφού τελείωσε το σχολείο, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Τα χρόνια εκείνα απέκτησε πολλές εμπειρίες, οι οποίες αποτέλεσαν αργότερα βασικό θέμα ορισμένων βιβλίων της αλλά και συνεισέφεραν στην σταδιοδρομία της ως ηθοποιού του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διαδέχθηκε ο Εμφύλιος, κατά τη διάρκεια του οποίου η Ζωρζ Σαρή πληγώθηκε στο χέρι και στο πόδι από οβίδα και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα». Αργότερα, το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Εκεί δούλεψε σε διάφορες δουλειές, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στη σχολή υποκριτικής του Σαρλ Ντιλέν. Στο Παρίσι γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Κώστας Αξελός, η Μελίνα Μερκούρη, ο Άδωνις Κύρου, ο Μαρσέλ Μαρσώ και πολλοί άλλοι. Εκείνα τα χρόνια συνάντησε και τον Αιγυπτιώτη χειρουργό Μαρσέλ Καρακώστα, με τον οποίο παντρεύτηκε και έκαναν δύο παιδιά.

Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο δίπλα σε γνωστά ονόματα ηθοποιών. Η περίοδος αυτή διήρκησε μέχρι την εποχή της Δικτατορίας, όταν η Ζωρζ Σαρή και ορισμένοι φίλοι της ηθοποιοί αποφάσισαν να κάνουν παθητική αντίσταση και να μην ξαναπαίξουν στο θέατρο. «Δε φανταζόμασταν ότι θα κρατούσε τόσα χρόνια η Δικτατορία... Λέγαμε επτά μήνες, όχι επτά χρόνια!». Το καλοκαίρι εκείνο, στερημένη από κάποια μορφή έκφρασης, άρχισε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα. Ο Θησαυρός της Βαγίας ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά που είχε γύρω της, όπως ομολογεί και η ίδια. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1969 και είχε μεγάλη επιτυχία, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση.

Το γεγονός αυτό στάθηκε καθοριστικό για τη Ζωρζ Σαρή, αφού από τότε αποφάσισε να στραφεί στο γράψιμο. Την προσωπική αυτή επιλογή δικαιολογεί η ίδια σε μια συνέντευξή της: «Στο γράψιμο βρήκα ό,τι δεν μπορούσα να βρω στο θέατρο, ίσως γιατί δεν ήμουν πρωταγωνίστρια και ίσως γιατί δεν ήμουν σε θέση να διαλέξω τους ρόλους που ο θιασάρχης ή ο σκηνοθέτης διάλεγαν για μένα. Τώρα φέρω ακέραιη την ευθύνη των βιβλίων μου. Κάνω αυτό που θέλω, αυτό που μπορώ».

Ωστόσο, η Ζωρζ Σαρή δεν έμεινε μόνο στη συγγραφή βιβλίων παιδικής λογοτεχνίας. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να διαδώσει το παιδικό βιβλίο και να κρατήσει ζωντανή και άμεση επαφή με το κοινό της. Έτσι, άρχισε να πηγαίνει σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα και να κάνει ομιλίες. Κατά καιρούς, μέσα από κάποια άρθρα της και με τη συμμετοχή της σε λογοτεχνικές συζητήσεις, έλαβε ενεργό μέρος σε θέματα που αφορούσαν την παιδική λογοτεχνία, όπως τα κόμικς, η θεματολογία του παιδικού βιβλίου και η θέση της γυναίκας σε αυτό.

Συναρπαστικό είναι πως πολλά από τα βιβλία της αφορούν και απο ένα διαφορετικό μέρος της ζωής της. Η φιλία της με την Άλκη Ζέη οδήγησε στην από κοινού συγγραφή του βιβλίου Ε.Π.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΗΣ ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ

  Ένα κορίτσι δεκαπέντε χρονών, η Χριστίνα μετά το χωρισμό των γονιών της μετακομίζει με τη μητέρα της σε ένα θυρωρείο στην Αθήνα. Μόλις έφτασε στην Αθήνα κατεβαίνοντας από το τρένο την περίμενε ο θείος της για να την πάει στο νέο της σπίτι(στο θυρωρείο). Στη διαδρομή η Χριστίνα ήταν τόσο λυπημένη που δεν έβγαλε μιλιά. Ο θείος της προσπάθησε να της ανοίξει τη συζήτηση αν και φανταζόταν τα συναισθήματά της γι’ αυτό προσπάθησε να την κάνει να νιώσει πιο άνετα, ρωτώντας την τις εντυπώσεις της για την Αθήνα. Αυτή συνεχώς απαντούσε «δεν μου αρέσει, στη Θεσσαλονίκη ήταν καλύτερα». Με την μητέρα της ήταν αρχικά λίγο απόμακρη. Η μητέρα της προσπαθούσε να την κάνει να νιώθει συνεχώς καλύτερα, να μην νιώθει μοναξιά και να ξέρει πως αυτή θα είναι πάντα δίπλα της….

Αργότερα όταν ξεκίνησαν τα σχολεία αντίκρισε για πρώτη φορά την ξαδέλφη της και κατευθείαν ένιωσε σιγουριά και ασφάλεια μαζί της, άλλωστε αυτό φάνηκε που μόλις την είδε την αγκάλιασε και την φίλησε σαν να την ήξερε χρόνια…. Της φάνηκε πολύ συμπαθητική και αποφάσισε να την γνωρίσει καλύτερα. Στη κατάσταση που βρισκόταν η Χριστίνα είχε ανάγκη να την αποδέχονται οι καινούριοι συμμαθητές, φίλοι της και ιδιαίτερα ο οικογενειακός της κύκλος. Κάθε παιδί σε τέτοια περίπτωση θα αντιδρούσε ανάλογα γιατί είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει το χωρισμό των γονιών του όσο ήρεμα και πολιτισμένα αν γίνει…. Έχει δεθεί συναισθηματικά με αυτούς και είναι δύσκολο να αποχωριστεί έναν από τους δύο ή και τους δύο. Ακόμη έχει ανάγκη την αποδοχή από τους φίλους του, τις παρέες του και να μην υπάρχουν κοινωνικές διαφορές ή διακρίσεις π.χ. λόγω οικονομικών διαφορών κ.α. Καθώς άρχιζε η γνωριμία της με τα άλλα παιδιά και φίλους της ξαδέλφης της, η συμπεριφορά της προς αυτούς ήταν καμιά φορά απότομη και αγενής, ίσως λόγω των αδιάκριτων ερωτήσεών τους προς αυτήν. Γι’αυτό κάποια παιδιά την κορόιδευαν για την παράξενη συμπεριφορά της, αλλά η ξαδέλφη της πάντα την υπερασπιζόταν λέγοντας στα άλλα παιδιά να της δώσουν λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί. Έτσι πως περνούσε ο καιρός οι σχέσεις της με τα άλλα παιδιά γινόταν όλο και πιο δυνατή.

Όμως δεν αποκάλυψε τίποτα για την οικογενειακή και οικονομική της κατάσταση. Δηλαδή είχε πει ψέμα και ήταν ακόμα στην αρχή της δημιουργίας νέων φιλίων…. Οι φίλοι της την προσκαλούσαν στις γιορτές και στα πάρτι τους όμως αυτή δεν δεχόταν ποτέ γιατί φοβόταν μήπως καταλάβουν ότι τους είχε πει ψέματα. Συνέχισε έτσι χωρίς να πει σε κανέναν την αλήθεια…. Κάποιο γεγονός όμως αλλάζει τις αποφάσεις της ως τώρα και αποκαλύπτει την αλήθεια πρώτα στον Αλέξη, τον καλύτερό της φίλο. Αυτός αρχικά εκπλήσσεται αλλά δεν της θυμώνει, ίσα ίσα προσπαθεί να της συμπαρασταθεί και να την καταλάβει σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται. Σιγά σιγά αποφασίζει να πει και στους υπόλοιπους την αλήθεια και στο τέλος τους προσκαλεί όλους στα γενέθλιά της που γίνονται στο θυρωρείο…. Χαρές, γέλια, αστεία, δυνατές φωνές έβγαιναν από το θυρωρείο και γέμιζαν τον κόσμο με ζεστά συναισθήματα.

Η ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ ΤΗΣ ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ

Επέλεξα να σας παρουσιάσω το βιβλίο «Η Αντιπαροχή» της συγγραφέα Ζώρζ Σαρή. Η επιλογή του συγκεκριμένου βιβλίου έγινε με βάση την συγγραφέα την οποία έχω γνωρίσει από άλλα παιδικά βιβλία της που έχω διαβάσει παλαιότερα όπως «Η Κόκκινη Κοτούλα» και αρκετά από την σειρά «Η κυρία Κλο-Κλό». Το βιβλίο αποτελείται από δύο νουβέλες. Νουβέλα είναι γαλλική λέξη σημαίνει νέο, είδηση, αναγγελία. Ο ορισμός της ως λογοτεχνικό κείμενο είναι το σύντομο διήγημα που αφηγείται πραγματικά ή πλαστά γεγονότα. Λίγα λόγια για την συγγραφέα : H Ζωρζ Σαρή ή αλλιώς Γεωργία Σαρή είναι αγαπημένη συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1925 από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Ασχολήθηκε κυρίως με την ηθοποιία. Το 1941 άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στη δραματική σχολή του Ροντήρη. Εργάστηκε ως ηθοποιός στο Παρίσι από το 1947 μέχρι και το 1962. Μετά την επιβολή της Δικτατορίας αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο γράψιμο με το πρώτο της μυθιστόρημα, το Θησαυρό της Βαγίας να σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Τα περισσότερα από τα βιβλία της περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία (όπως τα στενά παπούτσια, όταν ο ήλιος…, οι νικητές, ο χορός της ζωής κλπ). Το 1994 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας και το Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Βιβλίου για το βιβλίο της Νινέτ. Το 1999 ένα άλλο της βιβλίο, ο Χορός της Ζωής βραβεύτηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1988 η Ζωρζ Σαρή ήταν υποψήφια για το βραβείο Αντερσεν. Το 2008 πραγματοποιήθηκε ημερίδα αφιερωμένη στα 40 χρόνια της προσφοράς της στην λογοτεχνία για παιδιά και για νέους, όπου σημαντικά πρόσωπα του ακαδημαϊκού χώρου και της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας μίλησαν για την ζωή και τη συμβολή του έργου της.

Η Αποθήκη Μια διαδρομή κάπου είκοσι χρόνων στην

ιστορία της Αθήνας πριν και μετά τον πόλεμο του

1940 και τις αλλαγές που έφερε στον τρόπο ζωής

των ανθρώπων της και στην εικόνα της πόλης.

Από μια πόλη με χρώματα και ζωή σε μια πόλη

τσιμεντένια, απρόσωπη, αφιλόξενη και ξένη.

Η κυρία Βασιλείου έζησε αυτήν την αλλαγή

καθώς είχε έρθει από το χωριό της μαζί με τον

άντρα της, σε νεαρή ηλικία, για να ζήσουν και να

εργαστούν. Απόκτησαν μια μονοκατοικία με αυλή

σε κεντρική περιοχή της Αθήνας. Η πόλη ήταν τότε

γεμάτη από έμπορους, πραματευτάδες και κόσμο

που συναλλάσσονταν και διέρχονταν συνεχώς.

Τα σπίτια θύμιζαν κάτι από χωριό, μεγάλα

με αυλές, αποθήκες, δωμάτια υπηρεσίας δηλαδή

για τις υπηρέτριες. Έτσι ήταν και το σπίτι της

κύριας Βασιλείου. Η πρωταγωνίστρια παρόλο που

ζούσε αυτήν την ευκατάστατη ζωή είχε μια

συνήθεια, θέλεις υπόνοια, ότι κάτι θα αλλάξει.

Αποθήκευε, κρατούσε το κάθε τι από ρούχα,

Το Μπαστούρωμα Μία βιογραφία που δίνεται μέσω μιας συζήτησης μεταξύ

δύο γυναικών μας γνωρίζεται στο βιβλίο με τίτλο

«Μπαστούρωμα».Η κυρία Κατίνα εξιστορεί σε μια μικρή

κοπέλα την διαδρομή της ζωής της έως τώρα.

Η πρωταγωνίστρια πέρασε την παιδική της ηλικία στα

δύσκολα χρονιά της κατοχής. Το μεγαλύτερο παιδί

πενταμελούς οικογενείας, η ζωή της στο νησί ήταν γεμάτη

ευθύνες και υποχρεώσεις. Η μονή της διαφυγή ήταν το

σχολειό το όποιο ήταν μόνο για έξι χρόνια, ίσα ίσα να μάθει να

διαβάζει και να υπολογίζει.

Μετά το σχολειό βρέθηκε στην Αθήνα σε ηλικία

δεκατριών ετών να εργάζεται σε σπίτια ως εσωτερική

παραδουλεύτρα. Πέρασε από πολλά σπίτια πότε με ευχάριστη

διαμονή πότε με δύσκολους και απαιτητικούς εργοδότες. Αλλά

ξεχώρισε γιατί ήταν πάντα εργατική, τίμια και χωρίς

απαιτήσεις.

Στην ηλικία των είκοσι τριών ήρθε ο γάμος στη ζωή της.

Παντρεύτηκε χωρίς να το θέλει ή να τον επιλέξει έναν

οικοδόμο στο επάγγελμα από το νησί της. Μεροκαματιάρη και

ταλαίπωρο όπως κ αυτή. Μόνο που έπινε, αυτό ήταν που τον

πήρε τελικά από τη ζωή μετά από τόσα χρονιά γάμου και δυο

παιδιά.

ΠΟΥ ΠΗΓΕ Ο ΓΕΡΟ- ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΤΖΕΜΗ ΤΑΣΑΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ ΘΩΜΑ

12 ΠΑΡΑ 12 ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΣΟΦΙΑ

12 ΠΑΡΑ 12

Μια βραδιά πρωτοχρονιάς στο μυθικό προθάλαμο του χωροχρόνου συναντιούνται ο Παλιός και ο Νέος Χρόνος. Ο Παλιός αρνείται να παραδώσει την αρχηγεία στο Νέο ο οποίος με τη σειρά του ανυπομονεί να αναλάβει.

Εκεί αρχίζει ο καυγάς τους και με κάποιο μαγικό τρόπο εμφανίζονται διάφοροι χαρακτήρες και πλάσματα όπως κατάδικοι, βεδουίνοι, εκατόνταρχοι, έντομα, μαμούθ, δεινόσαυροι και πολλοί άλλοι. Όλοι αυτοί μπαινοβγαίνουν στις χρονοπύλες του μέλλοντος και του παρελθόντος και μιλούν με τους δύο χρόνους.

Δώδεκα παρά δώδεκα όμως και οι δύο γίνονται ένα γιατί κατάλαβαν ότι θέλουν τα ίδια καλά πράγματα να προσφέρουν. Ο Παλιός έκανε ότι καλύτερο μπορούσε και ο Νέος θα κάνει ότι καλύτερο μπορεί.

Ο Παλιός Χρόνος γέρασε απότομα και σκυφτός μπαίνει στο χρονοντούλαπο, ενώ ο Νέος Χρόνος φοράει το Στέμμα με τα δώδεκα ρουμπίνια και τα πενήντα δύο μαργαριτάρια που συμβολίζουν τους μήνες και τις εβδομάδες.

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΦΡΑΝΚ ΜΠΑΟΥΜ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΜΑΡΙΝΑ

Λ.Φρανκ ΜπαούμΒιογραφία Συγγραφέα

Ο Λάιμαν Φρανκ Μπαούμ γεννήθηκε το 1856 στο Τσιττενάγκο της Νέας Υόρκης. Ένα βιβλίο που έμελλε να αποτελέσει ορόσημο της παγκόσμιας παιδικής λογοτεχνίας ήταν το θαυμαστό Μάγο του Οζ. Έχει γράψει ακόμα 13 έργα σε μιούζικαλ και πέθανε στο Χόλυγουντ της Καλιφόρνιας το 1919.ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ1.Παιδικά και Νεανικά χρόνια2.Ενηλικη ζωή3.Γηρατειά

Η ζωή και οι περιπέτειες του Σάντα Κλάους Η ιστορία μας ξεκινά στο μεγάλο και επιβλητικό δάσος Μπάρζι. Για όσους το προσεγγίζουν από τα ηλιόλουστα λιβάδια, στην αρχή μοιάζει τρομακτικό, έτσι σκοτεινό που είναι. Όμως όσο πιο βαθιά προχωράνε αυτό δείχνει τις ομορφιές και τις χαρές του. Το δάσος έχει και κάτοικους, κάτοικους σιωπηλούς που δε φαίνονται με γυμνό μάτι νεράιδες, νύμφες, ξωτικά.

Μια μέρα η νύμφη Νεσίλια άκουσε ότι βρήκαν ένα μωρό έξω από το δάσος. Αποφάσισε να παραβιάσει τους νόμους και να βγει έξω από το δάσος, να βρει το μωρό. Θνητός απαγορευόταν να μπει στο δάσος των αθανάτων. Ο Μεγάλος Ακ αποφάσισε να επιτρέψει στη Νεσίλια να κρατήσει το μωρό. Η δουλειά της Νεσίλια δεν ήταν πολύπλοκη, έπρεπε να φροντίζει να μεγαλώνουν σωστά τα δέντρα, χωρίς να μπαίνουν ζιζάνια στον τρόπο ζωής τους. Την επόμενη ημέρα αποφάσισε να δώσει ένα όνομα στο μωρό. Σκέφτηκε να του δώσει το όνομα Κλάους που σημαίνει μικρός. Η βασίλισσα όμως ήθελε να τον ονομάσουν Νέκλαους που σημαίνει ο μικρός της Νεσίλια. Αργότερα τον φωνάζανε Νίκλάους ή Νικόλαο. Ο Κλάους καθώς μεγάλωνε άρχισε να απομακρύνεται από το σπίτι του. Οι κάτοικοι του δάσους θεωρούσαν τον Κλάους προικισμένο παιδί και ήταν προστατευόμενος της βασίλισσας. Μια μέρα ο δασοκόμος αποφάσισε να ξεναγήσει τον Κλάους στον κόσμο των θνητών γιατί ήταν ένας από αυτούς. Ο Κλάους δέχτηκε με χαρά, η Νεσίλια όμως ένοιωσε δάκρυα να πλυμμυρίζουν τα μάτια της. Ο Κλάους μετά το ταξίδι του αποφάσισε να κατοικήσει στη γελαστή κοιλάδα. Όταν έφτασε αποφάσισε ότι έπρεπε να ζήσει σαν θνητός. Σε αυτό τον βοήθησαν οι νεραιδες και τα ξωτικά.

Ο Κλάους ήταν φρόνιμος και σοφός. Έπαιζε με τα παιδιά του κοντινού χωριού που τον δέχονταν με χαρά όπως και όλοι οι άλλοι σε άλλα μέρη. Το μόνο μέρος που δεν τον δέχτηκαν ήταν το παλάτι του λόρδου Λερντ και το κάστρο του βασιλιά Μπράουν. Ένα βράδυ πήρε ένα κομμάτι ξύλο και άρχισε να το σκαλίζει με ένα μαχαίρι και έδωσε το σχήμα του προσώπου μιας γάτας. Έτσι ο Κλάους έφτιαξε το πρώτο του παιχνίδι με την βοήθεια των ξωτικών. Του Κλάους του ήρθε στο μυαλό το μεγάλο ταξίδι μαζί με τον Ακ. Γέμισε τον σάκο του με τα παιχνίδια και σκέφτηκε να τα μοιράσει στα περισσότερα παιδιά. Όλοι τον δέχτηκαν με χαρά γιατί η φήμη του είχε εξαπλωθεί παντού. Όταν άδειασε ο σάκος, επέστρεψε στο καλύβι του στην Γελαστή Κοιλάδα, τον γέμισε πάλι και αυτή την φορά πήγε αλλού, να δώσει χαρά σε άλλα παιδιά του κόσμου.

Στο τρίτο του ταξίδι είχε πάει μακριά και άργησε να γυρίσει. Σκέφτηκε να κάνει αρκετες κούκλες γιατί άρεσαν σε αρκετά μωρά και κορίτσια και να τις ντύσει με ρούχα φωτεινά. Στα αγόρια άρεσαν τα ζώα και τα μουσικά όργανα. Φέτος είχε βαρύ φορτίο και δεν θα μπορούσε να το κουβαλήσει μόνος του. Μια μέρα ήρθαν δυο τάρανδοι φίλοι του Κλάους και του πρότειναν να τον συνοδέψουν στο ταξίδι του τραβώντας τον ίδιο με το έλκηθρο και τα δώρα του, εκείνος δέχτηκε με χαρά. Έπρεπε να ξεκινήσουν νωρίς το απόγευμα και έτσι ξεκίνησε το πρώτο του ταξίδι με τους τάρανδους. Τα παιδιά την επόμενη ημέρα ρωτούσαν ποιος τους είχε φέρει τα δώρα και όλοι σκεφτήκανε τον Κλάους. Οι γονείς βλέποντας τόση ευτυχία στα πρόσωπα των παιδιών τους έλεγαν ότι ο Κλάους δεν ήταν θνητός αλλά αθάνατος. Κάποιος άγιος ίσως και από τότε τον φωνάζουν Santa Claus που σημαίνει άγιος Κλάους. Όταν γύρισε ο Κλάους είχε υποσχεθεί να γυρίσει τους ταράνδους πιο νωρίς έτσι θα τιμωρούνταν. Ο βασιλιάς επέτρεψε στον Κλάους την ημέρα των Χριστουγέννων να τους χρησιμοποιεί. Ο Κλάους όμως δεν προλάβαινε να φτιάξει τα παιχνίδια του. Έψαξε όμως για τα κλεμμένα από τα κακά ξωτικά και τα βρήκε.

Περνούσαν τα χρόνια και ο Κλάους άρχισε να γερνάει και ίσως θα ήτανε η τελευταία φορά που θα οδηγούσε το έλκηθρό του γιατί έπρεπε να αφήσει τον κόσμο όπως όλοι οι θνητοί. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα μεταξύ των θνητών και των αθανάτων. Η Νεσίλια μίλησε στον Ακ για την κατάσταση του Κλάους. Ο Ακ μάζεψε τους αθάνατους και αποφάσισαν να δώσουν τον μανδύα της αθανασίας στον Κλάους. Όταν ο Κλάους ξύπνησε προς μεγάλη του έκπληξη ένοιωθε δυνατός. Αναρωτήθηκε πως ξαναβρήκε την νεανική του ορμή και πως ήταν ακόμη ζωντανός. Ο Ακ του εξήγησε όλα αυτά που είχανε συμβεί όσο αυτός κοιμόταν. Μια χρονιά ο Κλάους αντιμετώπισε ένα πρόβλημα, μπήκε σε μία καμινάδα και κατέληξε σε ένα ψυχρό υπόγειο. Από τότε πρότεινε στους βοηθούς του να τους παίρνει μαζί του. Και κάπως έτσι συνέχισε να μοιράζει χαμόγελα σε όλο τον κόσμο!

ΟΠΟΥ Ο ΗΛΙΟΣ ΣΠΑΕΙ ΤΟ ΡΟΔΙ ΤΗΣ ΘΕΤΗΣ ΧΟΡΤΙΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

Όπου ο ήλιος σπάει το ρόδι

Θέτη Χορτιάτη

Το βιβλίο αυτό μιλάει για μια πολύ δυνατή φιλία. Ο Τσαμπίκος είναι ένα αγόρι που ζει σ'ενα νησί με τη γιαγιά του.Οι γονείς του έφυγαν στην Αθήνα γιατί έχασαν όλη την περιουσία τους, τα δέντρα τους, σε μια πυρκαγιά.Ειναι μοναχικό παιδί και του λείπει πολύ η μητέρα του .

Το αγόρι αυτο έρχεται κοντά με μια συμαθήτρια του, την Μπία. Ολυμπία που λογο της εμφάνισης της δέχεται τα πειράγματα των παιδιών.Αλλά και στο σπίτι της η κατάσταση δεν ειναι καλήτερη αφού ο πατέρας της είναι άρρωστος και τα οικονομικά προβλήματα πολλά.Την παρέα των δύο παιδιών συμπληρώνει ενας γαϊδαρος που βρίσκει ο Τσαμπίκος μια μέρα πηγαίνοντας στο μοναστήρι.Η ζωή τους εχει παίξει άσχημα παιχνίδια.Με το μέρος τους όμως μια δυνατή φιλία αλλά και μια συνεργασία που ξεκίνησαν με σκοπό να μαζέψουν χρήματα και να γίνει καλά ο πατέρας της Μπίας.

Με την βοήθεια της γιαγιάς μαζεύουν λουλούδια , φτιάχνουν μαρμελάδες που τις πολούν στα σοκάκια του νησιού.Στο τέλος του καλοκαιριού είχαν μαζέψει αρκετά χρήματα και ενα πρωί αποχαιρέτησαν τους γονείς της Μπίας που έφυγαν για την Αθήνα . Η αγάπη μεταξύ των δύο παιδιών τους ένωσε και τους βοήθησε να σταθούν αγέρωτα μπροστά στα οικογενειακά προβλήματα αλλά και μπροστά στη ζωή.

Θέτη Χιορτάτη

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, οπου κατοικεί μόνιμα.Έχει εκδόσει 18 βιβλία, 3 ποιητικά και 14 βιβλία για παιδιά.Απ'αυτα τα 6 έχουν βραβευτεί, 3 απο τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και τελευταία (1997) τιμήθηκε με <<Βραβείο της Πηνελόπης Δέλτα>>. Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού <<Διαδρομές>>.Ποιήματα της έχουν περιληφθεί σε αναγνωστικά του Δημοτικού.

ΙΒΑΝ Ο ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΤΗΣ ΒΗΣΣΑΡΙΑ ΖΟΡΜΠΑ-ΡΑΜΜΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΝΙΚΟΛΕΤΑ

Ιβάν ο τρυφερόςΗ Βησσαρία Ζορμπά-Ραμμοπούλου γεννήθηκε στο Αγρίνιο, όπου και ζει με την οικογένειά της. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα, αρχαιολογία στα Γιάννενα και μετεκπαιδεύτηκε στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών. Υποψήφια διδάκτωρ στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών, εργάζεται ως φιλόλογος στο Μουσικό Σχολείο Αγρινίου. Έχει γράψει βιβλία για παιδιά, πολλά από τα οποία διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς, ενώ το διήγημά της Η συνέντευξη βραβεύτηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος "Α. Σαμαράκης" το 2000. Για τη συγγραφή θεατρικών έργων για παιδιά έχει κερδίσει Έπαινο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά το 2003 για το έργο της ΝΙΝΙΑΝ: Οι περιπέτειες ενός ευτυχισμένου Νάνου που έγινε δυστυχισμένος Γίγαντας (1η παράσταση 15/12/2004 από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων σε σκηνοθεσία Λουίζας-Μαρίας Παπαδοπούλου) και Κρατικό Βραβείο από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2004 για το έργο της Ιβάν... ο Τρυφερός.

Τι θα φέρει πίσω στο παραμυθένιο παλάτι το γέλιο και την αγάπη; Μπορεί ένας τρανός τσάρος, όσο σοφός κι αν είναι, να παίρνει λάθος αποφάσεις; Αν άραγε η τύχη, πετώντας με νεραϊδένια φτερά, συντρέξει, μπορούν ακόμα και τα λάθη να φέρουν ευτυχία και σοφία; Αρκεί ένα γρήγορο σπαθί κι ένα κοφτερό μυαλό για να γίνει κάποιος βασιλιάς; Μήπως το ζυμωμένο με έγνοια ψωμί και το κεντημένο με αγάπη ρούχο, συντροφευμένα με καρτερία και τρυφερότητα, μπορούν να γίνουν ακαταμάχητα εφόδια που μπροστά τους υποχωρούν και τα πιο κακόβουλα μάγια; Τρομερός μέσα στην τρυφερότητά του, ο Ιβάν θα κερδίσει την αποδοχή και το σεβασμό, μιαν ανέλπιστη αγάπη, μια καινούρια πατρίδα και μιαν αναπάντεχη και... πεισματάρα κορόνα. Ο Ιβάν ο τρυφερός, στη θεατρική του μορφή, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για παιδιά από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2004.

ΤΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣΤΣΑΛΙΚΟΓΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΕΛΛΗ

Φωτεινή Τσαλίκογλου Το ευτυχισμένο νησί Λίγα λόγια για την συγγραφέα Η Φωτεινή Τσαλίκογλου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και ειδικεύτηκε στην κλινική ψυχολογία . Είναι συγγραφέας και καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο , όπου διδάσκει τα μαθήματα «Κλινική ψυχολογία» μέσα από την Λογοτεχνεία και την τέχνη και «Εγκληματολογική Ψυχολογία». Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και δοκιμίων. Κάποια από τα έργα της είναι : «Ψυχο-λογικά» , «Η ψυχή στην χώρα των πραγμάτων» και πολλά άλλα όπως και το παραμύθι ‘’Η νεράιδα της Γης’’. Το τελευταίο της βιβλίο «8 ώρες και 35 λεπτά» έχει μεταφραστεί στα γερμανικά, αγγλικά, ιταλικά, και κυκλοφορεί σε Ευρώπη και Αμερική.

Το Ευτυχισμένο νησί Ο Βασιλιάς Αιγέας ζούσε σε ένα νησί που ονομαζόταν το ευτυχισμένο νησί, το αποκαλούσαν έτσι γιατί το νησί αυτό ήταν σαν ένας μικρός παράδεισος , όχι μόνο από ομορφιά αλλά όπου όλοι οι κάτοικοι ήταν αγαπημένοι μεταξύ τους και αγαπούσαν τον βασιλιά τους. Η μεγάλη αδυναμία του βασιλιά ήταν η κόρη του η Κοραλένια. Η ζωή κυλούσε όμορφα και ξένοιαστα στο νησί μέχρι που ένα πρωί η κόρη του βασιλιά ξύπνησε και έχασε το φώς της . Ο Βασιλιάς την πήγε στον πιο καλό γιατρό αλλά μάταια δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για το άτυχο κορίτσι. ''Aπό άσχημο όνειρο το έπαθε'' είπε ο γιατρός και ο βασιλιάς βλέποντας την κόρη του έτσι, έχασε το κέφι και την ζωντάνια του, μαζί και οι κάτοικοι του νησιού που δεν είχαν κέφι ούτε για δουλειά ούτε για τίποτε άλλο. Ενώ γινόταν όλα αυτά σε κάποια άλλη χώρα γινόταν συνέχεια πόλεμοι και υπήρχε δυστυχία και πόνος. Ετσι δυο γονείς απο αυτή την εμπόλεμη χώρα αποφάσισαν να στείλουν το γιο τους στο ευτυχισμένο νησί για να σωθεί. Ετοίμασαν λοιπόν μια βάρκα , έδωσαν στο παιδί τρόφιμα και δώρα για τον βασιλιά Αιγέα και ένα χρυσόψαρο για να τον φιλάει.

Το ψάρι αυτό είχε κάτι μαγικό και μπορούσε να συννενοηθεί με το μικρό παιδί σαν να μιλούσε. Πριν λύσουν την βάρκα οι δύο γονείς συμβούλεψαν το παιδί τους να μην αναφέρει ποτέ την μητέρα της Κοραλένιας γιατί ήταν το μεγάλο μυστικό του νησιού. Η μητέρα είχε πεθάνει μόλις γέννησε το κοριτσάκι και από τότε ο βασιλιάς Αιγέας απαγόρεψε σε όλους τους κατοίκους να μιλούν γι αυτήν. Το ταξίδι του παιδιού ήταν δύσκολο, φοβόταν και νοσταλγούσε τους γονείς του, για να πάρει κουράγιο θυμήθηκε το νανούρισμα της μητέρας του, τελικά μετά από δύο μερόνυχτα έφτασε στο ευτυχισμένο νησί. Πήρε το χρυσόψαρο του και τα δώρα για τον βασιλιά και ξεκίνησε για το παλάτι.Τίποτε όμως από αυτά που έβλεπε δεν του θύμιζαν αυτά που του είχαν πει οι γονείς του για το νησί. Οι άνθρωποι ήταν σκυθρωποί , τα λουλούδια μαραμένα, απόρησε και ρώτησε τι συμβαίνει. Οι κάτοικοι του είπαν για την Κοραλένια και το τι έπαθε,και ζήτησε κατόπιν να του δείξουν το δρόμο για το παλάτι. Στο δρόμο του ο μικρός συνάντησε το γιατρό της μικρής πριγκήπισσας, και πήγαν μαζί στο παλάτι. Οταν ο βασιλιάς τους είδε,είπε τον καημό του στον πιτσιρικά και αποφάσισε να τον οδηγήσει στην κόρη του μήπως ο μικρός της έδινε λίγη χαρά με την επισκεψή του. Το αγόρι αντίκρυσε το πανέμορφο κορίτσι και αυτό ζήτησε να μείνει μόνο μαζί του. Μόλις τον ακούμπησε όμως κάτι ένοιωσε και άρχισε να του λέει ότι πριν χάσει το φως της είδε ένα παράξενο όνειρο με μια γυναίκα που την πλησίασε και αυτή φοβήθηκε και την έδιωξε , μα μετά μετάνοιωσε αλλά η γυναίκα είχε χαθεί.

Το παιδί κοίταξε το ψάρι του και παρόλες τις συμβουλές που είχε πάρει αποφάσισε να μιλήσει στην Κοραλένια και να της πει όλη την αλήθεια για την μητέρα της. Το κορίτσι άκουσε μαγεμένο την ιστορία και τότε το προσωπό της φωτίστηκε και βρήκε πάλι το φως της. Ο Βασιλιάς ήταν τόσο χαρούμενος που ζήτησε από το αγόρι να του δώσει ότι ήθελε. Το μικρό αγόρι δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του, παρα μόνο να γίνει μια γιορτή για την μητέρα της Κοραλένιας και όλοι όσοι την ήξεραν να μιλήσουν γι αυτήν. Συγκινήθηκε ο βασιλιάς και του πρότεινε να τον παντρέψει με την κόρη του, το αγόρι κοίταξε το ψάρι του σκεφτικό και είπε τελικά πως αποφάσισε να γυρίσει πίσω στους γονείς του και πως αν σταματούσε ο πόλεμος τότε θα γύριζε να παντρευτεί την Κοραλένια. Το ψάρι του του έγνεψε πως έτσι ήταν καλύτερα και το μικρό αγόρι ήσυχο πήρε τον δρόμο του γυρισμού.

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ Ο Ιούλιος Βερν (Jules Verne) γεννήθηκε στις 8

Φεβρουαρίου 1828 στη Ναντ, παραθαλάσσια πόλη της Γαλλίας στις ακτές του Ατλαντικού. Το 1848 αφήνει τη

Ναντ και μετακομίζει στο Παρίσι για να σπουδάζει νομικά. Γρήγορα «τα φορτώνει στον κόκκορα» και δοκιμάζει να

γράψει, παράλληλα με την απασχόληση του στο Χρηματιστήριο του Παρισιού για τα προς το ζην. Η

γνωριμία του με τον εκδότη Πιερ-Ζιλ Ετζέλ θα τον στρέψει ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία, «τη μόνη πηγή για την αληθινή ευτυχία», όπως έλεγε. Το 1863 υποβάλλει την

παραίτησή του από το Χρηματιστήριο.Ο παραμυθάς και οραματιστής που εισήγαγε στη

λογοτεχνία το είδος της επιστημονικής φαντασίας. Μυθιστορήματα, όπως «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα»,

«Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», «Από τη Γη στη Σελήνη», «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» και η «Μυστηριώδης

Νήσος».Στις 24 Μαρτίου 1905 άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 77 ετών, υποφέροντας από διαβήτη και παράλυση.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΗΜΕΡΕΣ Το 1872,ο Φιλέας Φογκ ήταν ένας από τους πιο κομψούς και αινιγματικούς άντρες της υψηλής κοινωνίας του Λονδίνου. Ήταν πολύ ιδιόρρυθμος αν του έφερνες κάτι λάθος , παράδειγμα ο υπηρέτης του Τζέιμς Φόρστερ απολύθηκε επειδή του έφερε ένα βαθμό πιο κάτω το νερό του ξυρίσματος. Ο Ζαν με το παρατσούκλι <<Πασπαρτού>> είναι τώρα ο νέος του υπηρέτης, με τον όποιο θα κάνει τον γύρω του κόσμου σε 80 ημέρες. Είναι ένα στοίχημα ,που έβαλε ο Φιλέας Φογκ στην λέσχη οπού σύχναζε κάθε βράδυ με τους έξι φίλους του ,για 20.000 λύρες. Οι δύο ήρωες θα περάσουν από το Πρίντεζι, το Σουέζ , τη Βομβάη , το Χονγκ Κονγκ ,την Καλκούτα, τη Γιοκοχάμα, το Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Υόρκη, θα ταξιδέψουν με κάθε μέσο –ακόμα και με ελέφαντες ή έλκηθρα με πανιά-, θα κινδυνέψουν από ανθρώπους, άγρια ζώα και καταιγίδες και θα ξεφύγουν από τον επιθεωρητή Φιξ, που τους κατηγόρησε για κλοπή. Κι όταν επιστρέψουν, θα πιστέψουν πως έχασαν το στοίχημα, νομίζοντας ότι άργησαν μια μέρα. Είχαν όμως κερδίσει μια μέρα που δεν την είχαν υπολογίσει.

ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΕΝΟΣ ΣΚΑΝΤΑΛΙΑΡΗΤΗΣ ΑΛΕΚΑΣ ΤΡΙΠΟΥ-ΜΑΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΜΑΘΗΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑΤα Χριστούγεννα διάβασα ένα βιβλίο με τίτλο <<κούρεμα γουλί>> της σειράς <<το τετράδιο ενός σκανδαλιάρη>> που έγραψε η Αλέκα Μάνου και εικονογράφησε ο Γιώργος Σγουρός .Πρόκειται για ένα πολύ σκανδαλιάρικο παιδί 12 ετών που ονομάζεται Άλκης Λαμπρόπουλος .Οι σκανδαλιές του έχουν αποτέλεσμα την τιμωρία του από τους γονείς ή τον διευθυντή του σχολείο του. Η αδελφή του η Λίνα είναι τυχερή σε αντίθεσή με αυτόν και του κάνει τη ζωή δύσκολη .Μέσα από τις περιπέτειες του μαθαίνουμε ότι δεν είναι μόνο ένα σκανδαλιάρικο παιδί αλλά και ευαίσθητο . Σύντροφός του είναι ο σκύλος του ο Βλαμμένος όπου τον αντιπαθεί και προσπαθεί να τον ξεφορτωθεί. Όμως τον παίρνει η γιαγιά του και τελικά του λείπει. Όταν όμως ένας συμμαθητής του αρρωσταίνει από λευχαιμία του συμπαραστέκεται κουρεύοντας τα μαλλιά γουλί και πείθοντας τους άλλους να κάνουν κι αυτοί το ίδιο. Το βιβλίο είναι έξυπνο αστείο και δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να το τελειώσεις.

ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΜΙΝΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΤΡΙΒΙΖΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ ΚΟΣΜΑ

Ο ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ ΟΖ ΤΟΥ ΦΡΑΝΚ ΜΠΑΟΥΜ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΙΩΑΝΝΑ

Η ΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ PETER REGNOLDS ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ ΕΡΜΗ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Λία που δεν ήξερε να ζωγραφίζει . Μια μέρα η κυρία της ζωγραφικής της είπε να ζωγραφίσει μια τελεία όταν έκανε την τελεία της άρεσε. Τότε άρχισε να κάνει διαφορές τελείες, μικρές ,μεγάλες και χρωματιστές. Μια μέρα μάζεψε όλο το σχολείο για να δείξει της τελείες που έκανε .Τότε ήρθε κοντά της ένα παιδί και της είπε :εγώ δεν μπορώ ούτε μια ίσια γραμμή με χάρακα να τραβήξω. Η Λία είπε: τραβά μια γραμμή. Το παιδί τράβηξε μια γραμμή .Βγήκε στραβή, αλλά η Λία είπε: δεν πειράζει .Τότε το παιδάκι άρχισε να τραβά γραμμές μέχρι να βγει μια ίσια.