Μέρος 3ον Ο Παπατζής

160
Μέρος 3 ον Ο Παπατζής [Papajim]. Εδώ ο Μπάλφουρας, εκεί ο Μπάλφουρας… Εικόνες απ’ τ’ Άγιο Όρος, τότε που πήγε εκεί ο Παπατζής! Το 1932.

description

To trito meros peri Balfoura kai allwn tinwn

Transcript of Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Page 1: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Μέρος 3ον Ο Παπατζής [Papajim].Εδώ ο Μπάλφουρας, εκεί ο Μπάλφουρας… Εικόνες

απ’ τ’ Άγιο Όρος, τότε που πήγε εκεί ο Παπατζής! Το 1932.

Page 2: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Εικόνα: Ο Μπαμπάς, +2004. Ήξερε καλά τα περί Μπάλφουρα κι ό,τι άγνωστο σχετικά με δαύτον, σχετικά με την κατασκοπία του πολυπράκτορα και τα ενεργήματα σε βάρος του ελληνισμού.

Εικόνες: Απ’ το 1971. Αριστερά η αφεντγιά μου υπότροφος της Ριζαρείου Εκκλ. Σχολής Αθηνών, 12 ετών και δεξιά η μελλοντική σύζυγός μου σε φωτό εκείνης της περιόδου… Ο Μπάλφουρας ήταν τότε ήδη 68.

Page 3: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

[…] Αυτά όλα και τέτοια πολλά, τα ήξερα από προφορικές διηγήσεις του πατέρα μου με άλλους κληρικούς και ειδήμονες τις οποίες από παιδί άκουγα και πολύ περίεργα, όντως απίστευτα μου φαινόταν όλα αυτά, ώσπου μεγαλώνοντας, συναντήθηκα με τον Μπάλφουρα, διεσταύρωσα τα στοιχεία κι αυτά που μάθαινα κάθε φορά ήταν πολύ χειρότερα απ’ όσα είχα ακούσει ή ζήσει τις άλλες φορές .

Ωστόσο, είχα όπως είπα επαφή κι ο ίδιος με τον Μπάλφουρα αρκετές φορές, πολλές φορές εδώ στην Θεσσαλονίκη και τις άλλες 2 ή 3, εκτός Ελλάδος, την μια στην Βιέννη επί Τσίτερ, ενός μητροπολίτη, ανεψιού του μασσώνου ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ Χρυσόστομου Β΄ της Σμύρνης που φονέψαν οι Ντονμέδες το 1922 και σήμερα τον έχουν αγιοποιήσει, δές Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Θα πώ αργότερα γι’ αυτά.

Εικόνα: Το αρχείον του εθνομάρτυρος Σμύρνης

Χρυσοστόμου, Μικρά Ασία: Μητροπολίτης Σμύρνης, Β 1918 – 1922 Τόμοι: 3, Συγγραφέας - Επιμελητής: Χρυσόστομος Τσίτερ Μητροπολίτης Αυστρίας, Εκδότης: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, ISBN: 978-960-

Page 4: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

250-201-3, Έτος έκδοσης: 2000. Χρυσόστομος Τσίτερ Μητροπολίτης Αυστρίας, κατά κόσμον Ηρακλής Τσίτερ γεννήθηκε στην Τρίγλια της Βιθυνίας το 1903. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1924. Στις 6 Νοεμβρίου 1955 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Θερμών, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας με έδρα τη Βιέννη. Στις 22 Οκτωβρίου 1963 εξελέγη πρώτος Μητροπολίτης της νεοσύστατης Μητροπόλεως Αυστρίας. Διετέλεσε Πατριαρχικός Επίτροπος στη Μητρόπολη Γερμανίας κατά την περίοδο της χηρείας αυτής από τον Ιούνιο του 1968 μέχρι το Νοέμβριο του 1969. Στις 5 Νοεμβρίου 1991 παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Εκοιμήθη στη Βιέννη στις 2 Απριλίου 1995.

Οι Φωτογραφίες στην 1η σελίδα, είναι από το Αγιονόρος στην εποχή που πήγε κεί ο Μπάλφουρ. Άς πάμε 50 χρόνια ‘μετά’! Τον συνάντησα λοιπόν στην δεκαετία του 1980, γέρο «κοτσανάτο» , με μια καμπαρντίνα να φορά [!] ενώ καλοκαίρι ήτανε, στο Σπουδαστήριο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ που δούλευα, ως βοηθός, [Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος στον Τομέα Δίκαιον-Ζωή και Οργάνωσις της Εκκλησίας], και εμφανίστηκε με τον καθηγητή της Λειτουργικής, Φουντούλη Ιωάννη κι άλλους.

Page 5: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Τον άκουσα ο ίδιος να μιλά σε τέλεια ρωσσικά, τέλεια γερμανικά, τέλεια γαλλικά, φυσικά τα αγγλικά κι ακόμα πιο τέλεια τα ελληνικά στους διάφορους επισκέπτες που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στο Σπουδαστήριο. Όταν είδα ποιος είναι, αγρίεψα και απευθύνθηκα στον Φουντούλη με οργή: «-Αυτή την παπάρα γιατί τον κουβάλησες εδώ και γιατί χαριεντίζεσαι μαζύ του;! Δεν ξέρεις ποιος είναι και τι έχει κάνει»;

Εικόνα: Ιωάννης Φουντούλης. 1927 - 2007 Ο Ιωάννης Φουντούλης ήταν διαπρεπής λειτουργιολόγος, καθηγητής Λειτουργικής και Ομιλητικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Γεννήθηκε στο Μεσαγρό Λέσβου το 1927, από γονείς Μικρασιάτες. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο αποφοίτησε με άριστα. Στη συνέχεια έκαμε άριστες μεταπτυχιακές

Page 6: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

σπουδές στο Βέλγιο, στη Γερμανία και στη Γαλλία (στο πανεπιστήμιο Λουβαίν, στην Τρήρ και στο λειτουργικό Ινστιτούτο Μον-Σεζάρ). Το διάστημα 1969-1996 υπήρξε καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Επίσης διετέλεσε διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών. Πηγές: "Βικιπαίδεια" & "Ι. Ν. Αγ. Θεράποντα Μυτιλήνης"

Είχε εργαστεί και εκπονήσει μελέτες και βιβλία επί λειτουργικών χειρογράφων σε βιβλιοθήκες και μουσεία του εσωτερικού και του εξωτερικού. Αρθρογραφούσε σε πληθώρα περιοδικών εντός και εκτός Ελλάδος και συνέχιζε και πέραν της συνταξιοδοτήσεώς του να εργάζεται δημιουργικά στο χώρο της Ελλαδικής Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Συνετέλεσε τα μέγιστα στην ανίχνευση και προβολή των Λεσβίων Αγίων. Συνδέθηκε πνευματικά και συγγενικά με τον αείμνηστο Μητροπολίτη Μυτιλήνης κυρό Ιάκωβο τον Β΄. Υπήρξε έγγαμος με τρία παιδιά. Εκοιμήθη στις 24 Ιανουαρίου 2007, πάσχων από καρκίνο.

*Βεβαίως κι ο Φουντούλης κι όλοι οι άλλοι ήξεραν.

Κι ο Ρωμανίδης που μού ’κανε μερικές φορές τον ‘κουτό’ σε τέτοια ζητήματα [μάλλον για πείραγμα], τσάκωνε αμέσως μια πολυσέλιδη έκθεσή μου να την μελετήση στα ταξείδια του. Του άρεσε να με ονομάζει ‘αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών’.

Page 7: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Θυμάμαι του κότσαρα περί Μπάλφουρα 72 πυκνογραμμένες σελίδες στη γραφομηχανή τότε κι ένα μέρος παραθέτω αμέσως:

Βίβλος γεννέσεως της σκοτεινής [εκ Σκωτίας] και καταραμένης [εκ του δουλοκτητικού χαρακτήρος της], γενιάς των Μπάλφουρων, προγόνων του [ανθέλληνος, ψευδοϊερέως και ψευδομοναχού, κλαψιάρη], κρυπτοεβραίου Δαυίδ, [1903-1989], σε ευθεία γραμμή.

*Σημείωση: Τούτοι οι ‘τζεντίλες-τζιούς’

Μπάλφουρες της γραμμής αυτής, σε διάστημα 500 χρόνων, συμπεθέριασαν με τα εξής 13 κρυπτοεβραϊκά σόγια: 1.- WEMYSS 2.- ABERCROMBIE 3.- MELVILLE 4.- ARNOT 5.- CHALMERS 6.- SMITH 7.- HAMILTON, 8.- CANT 9.- HAATZ 10.- HARING-TON 11.- WEGUELIN 12.- WARRE-CORNISH 13.- (VON ZEDLITZ) FITZHERBERT. Ψάξτε ένα προς ένα κ. Καθηγητά όλα τα ματρογονικά τους σόγια και θα ιδήτε πως ήσαν ανεξαιρέτως όλοι τους εβραίοι και κρυπτοεβραίοι! Αλληλούϊα. Δεν χρειάζεται να σας

Page 8: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

υπενθυμίσω ότι καθαρός εβραίος είναι ο ΕΚ ΜΗΤΡΟΣ ΕΒΡΑΙΑΣ παραχθείς! Ψάξτε το κι αν το βλέπετε ‘τυχαίο’, έχετε μυωπία.

*

Page 9: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Εικόνες: Οικόσημα μπαλφουροσυμπέθερων.1470 εγεννήθη Αλέξανδρός τις, ο ALEXANDER

BALFOUR ο 1ος εν Σκωτία, μέλος της οικογενείας του μονάρχιδος James IV... Τούτος παντρεύτηκε την JANET WEMYSS γεννημένη το 1478 και ήτο αυτός 32 ετών, κι αυτή 24 όταν εγεννήθη ο υιός τους, το 1502

1502 ονόματι Δαυίδ, βαρβαριστί: DAVID BALFOUR ο 1 ος … Ούτος, παντρεύτηκε την KATHER-INE ABERCROMBIE [γεννημένη το 1500] και ών 42 ετών αυτός, ούσα 40 αύτη, έτεκεν υιόν το 1544

1544 ονόματι JAMES BALFOUR , ο 1ος ο Αιδεσιμολογιώτατος, μεταρρυθμιστής και υπουργός κτλ, … αναμίχθηκε στη "συνωμοσία Gowrie" όταν ο James I, βασιλιάς της Αγγλίας, επιδίωξε να κάνει τη σκωτσέζικη εκκλησία να μοιάζη περισσότερο στην εκκλησία της Αγγλίας... ο βασιλιάς που κατεχόταν από έναν διάβολο… γι’ αυτό το 1600 η συνωμοσία ε ξυφάνθη ... Παντρεύτηκε την BARBARA MELVILLE γεννημένη το 1555 και 43 ετών αυτός, 34 αυτή, γεννήσανε παιδί, το 1587.

1587 τον Ανδρέα ή ANDREW BALFOUR τον 1 ο

τον Αιδεσιμολογιώτατον... Αυτός παντρεύτηκε την ISOBEL ARNOT γεννημένη το 1596 και ήταν 42 ετών αυτός κι αυτή 23 όταν το 1619…

1619 γεννήθηκε ο JAMES BALFOUR ο 2 ος … που με την σειρά του παντρεύεται την BRIDGET ( BEAT - RIX ) CHALMERS γεννημένη το 1624. Σε ηλικία 33 ετών αυτός κι αυτή 28 απέκτησαν τέκνο το 1652

Page 10: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

1652 ονόματι JAMES BALFOUR ο 3 ος … ο οποίος παντρεύεται την HELEN SMITH γεννημένη το 1659 και είναι 29 ετών αυτός και κείνη 22 όταν το 1681…

1681 γεννιέται ο JAMES BALFOUR ο 4 ος … που παντρεύτηκε την LOUISA HAMILTON , γεννημένη το 1686. Είναι 34 ετών αυτός και κείνη 29 όταν το 1715

1715 γεννιέται ο JOHN BALFOUR ο 1ος …που παντρεύεται την CATHERINE CANT γεννημένη το 1719 και είναι 33 ετών αυτός και κείνη 29 όταν το 1748…

1748 γεννιέται ο JAMES BALFOUR ο 5οςο οποίος ήταν ένας έμπορος στην Ρήγα της Λεττονίας. Παντρεύτηκε την ANNE GERTRUDE HAATZ γεννημένη το 1760 στην Riga, της Latvia επίσης… και είναι 38 ετών εκείνος κι εκείνη 26 όταν το 1786…

1786 γεννιέται ο CHARLES BALFOUR ο 1ος στην Riga, Kurland, Latvia... Παντρεύτηκε την MARIA CAROLINE HARINGTON γεννημένη το 1803 στο Λονδίνο και είναι 54 ετών αυτός κι αυτή 37 όταν το 1840…

1840 γεννιέται ο ARCHIBALD BALFOUR ο 1ος

με φοβερή δράση σε Ουκρανία και Ρωσσία... Τούτος, παντρεύεται την SOPHY CHARLOTTE WEGUELIN

Page 11: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

γεννημένη το 1840 και είναι 35 ετών αυτός κι αυτή το ίδιο, όταν το 1875…

1875 γεννιέται ο REGINALD BALFOUR ο 1 ος , στο Λονδίνο. Τούτος στέλνεται για αποικιακές και μορφωτικές υποθέσεις στην αποικία της Νοτίου Αφρικής … και πέθανε σε νεαρή ηλικία. Παντρεύτηκε την CHARLOTTE EMILY WARRE - CORNISH γεννημένη το 1878 και ήταν 28 ετών αυτός και κείνη 25 όταν το 1903…

Page 12: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Εικόνα: άσχημοι και αισχροί όλοι οι εβραιοσιωνιστές, βιαστές της Γής, δαίμονες ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο αλήτης Κίσσιγκερ, ο μέντωρ μεταξύ άλλων, όλων των ξεφτιλισμένων ‘ελλήνων’ πωλητικών, εκφράζει ‘σήμερα’ αυτό που εξέφραζαν οι Μπάλφουρες ‘τότε’.

1903 γεννιέται ο δευτερότοκος εκ των 5 συνολικώς τέκνων τους DAVID BALFOUR ο 2ος, ο γνωστός. Μ’ αυτόν τον γκαντέμη φρέρ, καλόγερο, χότζα και πλείστα όσα, σβύννει η ανδρογονική γραμμή των Μπάλφουρς αυτού του κλάδου, διότι τούτος αν και παντρεύτηκε το 1948, την LOUISE ( NEE ‘=το γένος’ VON ZEDLITZ ) FITZHERBERT γεννημένη το 1906 στο Lower Hutt, της Νέας Ζηλανδίας, γέννησε μόνο ένα κορίτσι την Charlotte Balfour. Αφού κι η πρωτότοκη αδερφή του καλογέρεψε στον παπισμό, το άλλο του αδερφάκι έφαγε

Page 13: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

στο δόξα πατρί μια αμερικάνικη βόμβα στο Χόγκ Κόγκ που πρακτόρευε, το τελευταίο πέθανε 2-3 ημερών και άλλη μια αδερφή που απόμεινε παντρεύτηκε κάποιον αιγύπτιο στην Ελβετία, εκ της απόψεως ταύτης λέμε έσβυσεν επί γής το δυσσώνυμον επώνυμον των Μπαλφούρηδων προερχόμενον εξ αυτών. Ήτοι ο Δαυίδ ο 2ος ήταν ο έσχατος Μπάλφουρας…

*

Παντρεύτηκε στο Ισραήλ; 3 Απριλίου 1948. Ο Μπάλφουρας γαμπρός. Παντρεύεται την ‘Νεοζηλανδή’ Λουίζα Φόν Τσέντλιτς που έχει μια πολύ περίεργη ‘γαλαζοαίματη’ καταγωγή, προδήλως από τους εβραιογενείς ασκεναζείμ της ανατολής. Δεν είναι γνωστή η επίσημη θρησκεία της, προφανώς χριστιανοσιωνίστρια ή άθεη εβραία. Ο γάμος προφανώς έγινε στο Ισραήλ, ίσως με το εβραϊκό τυπικό καθότι το Ισραήλ δεν αναγνωρίζει μέχρι σήμερα κανένα άλλου είδους γάμο πλήν του ‘θρησκευτικού’.

*Άκου πλάκες! Έτσι, για να’χουμε να λέμε: ‘Πήρε

διαζύγιο στα 14ά της μετά από γάμο-φάρσα’. [Δημοσίευση: 26/02/2009]. Τον τίτλο της «νεαρότερης διαζευγμένης» στο Ισραήλ έλαβε μια 14χρονη κοπέλα, η οποία είχε παντρευτεί πρόσφατα με έναν 17χρονο «για πλάκα», σε μια αυτοσχέδια τελετή. Όπως γράφει ο

Page 14: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ισραηλινός Τύπος, το Ραβινικό Δικαστήριο της Ιερουσαλήμ αναγκάστηκε από την οικογένεια του γαμπρού να εκδώσει διαζευκτήριο - και μάλιστα επέσπευσε τις διαδικασίες για την έκδοση «του πιο ασυνήθιστου διαζυγίου». Όπως αποδείχθηκε, παρά το γεγονός ότι η πολιτική νομοθεσία του Ισραήλ απαγορεύει το γάμο στους κάτω των 18 ετών, η τελετή γάμου που είχε τελέσει το ζευγάρι ήταν σύμφωνη με τον εβραϊκό θρησκευτικό νόμο: οι δύο νέοι, που προέρχονται από θρήσκες οικογένειες της Ιερουσαλήμ, αντάλλαξαν τους γαμήλιους όρκους τους παρουσία μαρτύρων, φόρεσαν βέρες και ολοκλήρωσαν σεξουαλικά την ένωσή τους.

Όταν όμως οι γονείς του γαμπρού έμαθαν για την τελετή, επέμειναν στην έκδοση διαζυγίου. Η νύφη αρχικά αρνήθηκε δηλώνοντας ότι ήθελε να μείνει παντρεμένη έως τα 17ά της όταν θα μπορούσε πλέον να κάνει ένα νόμιμο γάμο, αλλά στη συνέχεια άλλαξε γνώμη όταν της προσέφεραν 10.000 σέκελ (2.400 δολάρια).

«Αυτό ήταν το πιο ασυνήθιστο διαζύγιο στην ιστορία και σίγουρα το διαζύγιο με τα νεαρότερα διαζευγμένα μέρη» ανέφερε το Ραβινικό Δικαστήριο. –Άς γυρίσουμε στον παπα-Μπάλφουρα τώρα.

*

Page 15: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Είναι προς έρευναν το πού και το πώς έγινε ο γάμος του καλογερόπαπα. Έγινε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων καθότι ο κύριος πάτερ Δημήτριος ήτο φανατικός ορθόδοξος αγιορείτης; Έγινε σε κάποια συναγωγή; Σε κάποιο δημαρχείο ή στην Πρεσβεία [= ένας πολιτικός γάμος;], έγινε σε κάποια καθολική ή προτεσταντική ‘εκκλησία’; -Ποιοι ήσαν οι κουμπάροι και ποιοι οι προσκαλεσμένοι σ’ αυτόν τον γάμο;

Ως γνωστόν, ο Σιωνισμός ιδρύει το κράτος του Αντιχρίστου Ισραήλ στις 8 Μαίου 1948. Λιγότερο από έναν μήνα πριν την ημερομηνία αυτή ο Μπάλφουρ παντρεύεται και γυρνώντας από ‘τον ολιγοήμερο’ μήνα του μέλιτος, είναι παρών στα σκατά μετά της εριτίμου κυρίας που για τρίτη φορά αλλάζει το όνομά της.

Αισθάνεται αναμφιβόλως υπερήφανος διότι ολοκλήρωσε αυτό που άρχισε με την διακήρυξή του, τρείς δεκαετίες πιο μπροστά, το 1917, ένας άλλος

Page 16: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ΜΠΑΛΦΟΥΡ, ο ερμαφρόδιτος ξεφτίλας και ΤΩΡΑ τούτος ο Μπάλφουρ ο νιόπαντρος είναι μπροστά στο θαύμα που το όραμα όλων των ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ, γίνεται πράξη. Τι κι αν μετά από λίγους μήνες θα δολοφονηθή από τους σιωνιστές κακούργους ο επιστήθιος φίλος του και φίλος ΤΟΥΣ;

Παράπλευρες απώλειες πάντα θα υπάρχουν! Άς πρόσεχε:

‘… Πριν προλάβει ο Μπόρμαν να συλλάβει τον Γκαίρινγκ, γίνεται γνωστή η προδοσία του αρχηγού των SS Χάινριχ Χίμλερ, ο οποίος με προσωπική του διαταγή ματαιώνει τους βομβαρδισμούς στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως που είχε διατάξει ο Χίτλερ και απελευθερώνει σαν την πανούκλα δεκάδες χιλιάδες εβραίους! Την συγκεκριμένη προδοσία προς την Πατρίδα του και τον Εθνικοσοσιαλισμό, προς όφελος του σιωνισμού, διαδέχεται η συνάντηση με τον κόμη Μπερναντόττε στο σουηδικό προξενείο όπου προτείνει μία ατιμωτική για την Γερμανία ειρήνη’.

-Ε; Εξηγώ. Ο φίλος του, λέω, ο κόμης Φόλκε Μπερναντόττε [Count Folke Bernadotte (1895-1948)], και συνάδελφός του [Swedish diplomat], να και μια φωτογραφία του ‘να μιλάη με αυστραλούς αιχμαλώτους

Page 17: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

το 1943 στην Γερμανία’, [talking with Australian Prison-ers of War in Germany, 1943]. Είναι ο ίδιος που δολοφονούν οι σιωνιστές 5 μήνες ‘μετά’. Μια παράπλευρη απώλεια;

8 χρόνια μεγαλλίτερός του ήταν και τον σεβόταν πολύ ο Μπάλφουρ. Ο κόμης του Wisborg, Folke Bernadotte, γεννημένος στις 2 Ιανουαρίου 1895 ήταν ο καλλίτερός του φίλος μέχρι την δολοφονία του από τους σιωνιστές στις 17 Σεπτεμβρίου του 1948. Εκείνη την ημέρα είχαν φάει μαζί στο εστιατόριο του Κίνγκ Ντέηβιντ [το γνωστό ξενοδοχείο Βασιλεύς Δαυίδ] που κολάκευε πολύ τον Μπάλφουρα, μιας κι αυτός και το ξενοδοχείο είχαν… το ίδιο όνομα!

Ο σεβαστός αυτός φίλος του, ήταν σουηδός διπλωμάτης και ευγενής. Είχε διεθνή αναγνώριση η προσφορά του στην απελευθέρωση 31.000 φυλακισμένων από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου πολέμου, συμπεριλαμβανομένων 423 δανοεβραίων που

Page 18: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

απελευθερώθηκαν στις 14 Απριλίου του 1945 μαζί με την γερμανική προσφορά ‘παράδοσης’ εκ μέρους του Heinrich Himmler, η οποία απορρίφθηκε.

Μετά από τον πόλεμο, ο ένθερμος φιλοεβραίος και σιωνιστής [;] Bernadotte, επιλέχτηκε ομόφωνα από τις νικήτριες δυνάμεις να είναι ο ‘μεσολαβητής’ του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στην αραβοϊσραηλινή σύγκρουση [1947-1948].

Δολοφονήθηκε ως γνωστόν, στην Ιερουσαλήμ το 1948 από την … σιωνιστική ομάδα Lehi, ενώ εκτελούσε τα επίσημα καθήκοντά του.

Παρέμβαση: -Τον Μπερναντόττε γιατί τον σκότωσαν οι σιωνιστές; -Και που θες να ξέρω εγώ;

-Καλά! Εσύ δεν ήξερες τίποτα; Ως διευθυντής της Ιντέλλιτζενς εσύ λές δεν ήξερες τίποτα; -Εγώ είχα την ευθύνη για τους πρόσφυγες, ανθρωπιστικό ρόλο…

-Ναί! Ν’ αδειάσης την Παλαιστίνη απ’ τους κατοίκους της ‘μια χώρα χωρίς λαό για έναν λαό χωρίς… χώρα!; [Δεν το σχολίασε…]

Page 19: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Έτσι πλήρωσαν οι σκατάδες εβραίοι έναν άνθρωπο που αφιέρωσε την ζωή του στην υπηρεσία τους! Αλλά δεν ήταν μόνο ο Folke Bernadotte που έκανε τέτοιες μαλακίες. Μήπως και οι δυό οι Μπάλφουρες δεν ήσαν αυτοί ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ που θεμελίωσαν το ‘κράτος’ του Ισραήλ; Και τον μεν Χίτλερ, όλοι το γνωρίζουν ότι υπήρξε ο ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ του Ισραήλ… το πολύ πολύ ξέρουν και για τον Μπάλφουρ που έκανε την ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ, αλλά κανένας ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ δεν επεσήμανε την παρουσία του βρωμοκαλόγερου ΕΚΕΙ, του εν λόγω νιόπαντρου παπα-Μπάλφουρος. Ορίστε:

Απρίλης 48, ο Μπάλφουρ παντρεύεται την γεροντοκόρη της εκλογής του, ένα μήνα μετά γεννιέται το ΚΡΑΤΟΣ του Αντιχρίστου και μετά από 5 μήνες οι χαϊδεμένοι τους, δολοφονούν τον κουμπάρο του! Ήταν ο Μπερναντόττε ο κουμπάρος του; Όχι;

Page 20: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Εικόνα: οι μεγάλοι μπαλφουροσυνεχιστές στην υπηρεσία του Αντιχρίστου, ο Κίσσιγκερ κι η Γκόλντα Μέγαιρα κι οι άλλοι χαχαμίκοι χασκογελούν. Γιατί όχι;

*Παρέμβαση: -Ο συνωνόματός σου το

‘διεκήρυξε’, αλλά εσύ γέννησες το Κράτος του Αντιχρίστου!

–Εγώ το μόνο που γέννησα ήταν το παιδί μου, ένα κοριτσάκι.

–Ναί, αλλά εκεί! Τι ζητούσες εκεί; -Με στείλανε, ήμουν υπάλληλος. –Γιατί δεν έστειλαν κανέναν άλλον; Γιατί

προηγουμένως στην εμπόλεμη Ελλάδα έστειλαν εσένα; Και μετά την πετυχεσιά στο Ισραήλ, πήγες Τουρκία! Να μας διορθώσης και το ‘Κυπριακό’ δηλαδή φάδερ;

Page 21: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

*Φωτό του ‘κουμπάρου’ τότε, και στην άλλη φωτό

που ακολουθεί, οι δολοφόνοι του κουμπάρου, οι άνανδροι σιωνιστές του "LEHI" NATAN FRIEDMAN YELLIN αυτό το καθήκι με τα πατομπούκαλα δεξιά κι ο MATITYAHU SHMUELIWITZ , ο χαμογελαστός μουσάτος, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΉ, την στιγμή που … απολύονται, ΜΕΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ

Page 22: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ΑΜΝΗΣΤΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΟΘΗΚΕ στις 20 Φεβρουαρίου 1949.

Τους γίνεται υποδοχή ‘ηρώων’! και κάποια 24ωρα έμειναν στις φυλακές δηλαδή για ‘στάχτη στα μάτια’. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ άραγε της βρετανικής πρεσβείας, ο ‘ανατολικός’ [;] αντέδρασε; Ή που σε είδα που σε ξέρω; Κρίμα το ζόρι δηλαδή και κακό του κεφαλιού του να χώνεται ο Μπερναντόττε εκεί που δεν τον σπέρνουν, να σπέρνει παιδιά εδώ κι εκεί και να προσπαθή να παντρέψη τον καλόγερο!

Πως έγινε λοιπόν το προξενειό ή πως πλέχτηκε το ειδύλλιον; Ο τύπος μετά τις μεγάλες εμφύλιες πετυχεσιές του στην Ελλάδα, κατοικοεδρεύει στο Ισραήλ από τις 20 Μαίου του 1947, άρα ως τις 3 Απριλίου 1948 είναι ένας ολόκληρος χρόνος.

Page 23: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Εικόνα: Αριστερά, το μυστικό έμβλημα του

εβραιοναζιστικού Λεχί. ישראל חרות .לוחמי Εβραϊστί, είναι τα αρχικά της φράσης ‘λωγχαμέϊ γχερούθ γιζσραέλ’, δηλαδή ‘μαχητές της ελευθερίας του Ισραήλ’. Δεξιά, ένα απίστευτο τεκμήριο, ούτε λίγο ούτε πολύ, η απόδειξη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ μεταξύ ναζιστών και σιωνιστών του Λεχί!

*Η Λουίζα τότε, το 1948, δεν είναι καθόλου ‘μικρή’,

αλλά μια ώριμη [κατάσκοπος;] 42 χρονών, αφού γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1906 [στο Lower Hutt, της Νέας Ζηλανδίας]. –Τι δουλειά κάνει; Είναι ‘συνάδελφος’ του Μπάλφουρα που συνυπηρετούν μαζί τις αγγλοεβραϊκές σκοπιμότητες; -είχε προηγουμένως άλλους γάμους, σχέσεις ή παιδιά; Μια γυναίκα 42 χρονών, είναι για τα μπάζα. Είναι μια γριά κόττα που έχει φάει το ψωμί της, όπως λέμε στην Θεσσαλία, ‘τά’χει βγάλει τα μάτια της’. Είναι διαζευγμένη; Αν δεν

Page 24: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

παντρεύτηκε ως τότε και είναι γεροντοκόρη 42 ετών, πως και γιατί δεν παντρεύτηκε; Όντως. Νομίζω η κ. Παπαδιά ή κ. Καλογέρου, είναι ακόμα πιο μυστήρια υπόθεση από τον γαμπρό χαλβά καλόγερο…

Εικόνα: Μια θλιβερή ιστορία που ελάχιστοι γνωρίζουν και κανένας δεν θυμάται. Στην φωτογραφία ο προϊστάμενος του Μπάλφουρα, υπουργός Walter Ed - ward Guinness , 1st Baron Moyne DSO & Bar PC (29 March 1880 – 6 November 1944), βρεττανός πολιτικός λέει ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ! [was a British politi-cian and businessman].

Τον φάγανε κι αυτόν οι ίδιοι εβραίοι φιλοναζιστές αλήτες του Λεχί, 4 χρόνια ΠΡΙΝ τον Μπερναντόττε. [He served as the British minister of state in the Middle East

Page 25: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

until November 1944, when he was assassinated by the militant Jewish Zionist group Lehi].

Η δολοφονία του άγγλου υπουργού από τους εβραίους, συντάραξε τον κόσμο όταν συνέβη, [= The assassination of Lord Moyne sent shock waves through Palestine and the rest of the world], αλλά θέλει να τα πούμε αναλυτικότερα κάποια διαφορετική στιγμή. Να ξαναγυρίσουμε στον Μπάλφουρα.

*

Εικόνα: όλα τα καλά και υπάκουα παιδγιά των εγγλέζων, οι μπαλφουράνθρωποι, Μεταξάς, Παπάγος, Γεώργιος Β΄ κι ο ‘διάδοχος’ Παύλος.

*Γεννιέται λέει η κόρη του η Καρλόττα που

παραδοσιακά φέρει το όνομα της γιαγιάς, της μάννας του Μπάλφουρα [η CHARLOTTE EMILY WARRE - CORNISH] που είναι πεθαμένη απ’ το 1937, εποχή καταραμένη που ο ιερομόναχος πατήρ Δημήτριος ανδραγαθεύει μεταξύ Άθωνος και Πεντέλης,

Page 26: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

σπιουνεύοντας τους τεταρταυγουστχιανούς ρουφχιάνους των εγγλέζων και το παλάτι της Ελλάδος ως εξομολόγος της βασιλικής ΜΑΣΣΩΝΙΚΗΣ οικογενείας, όπου κι ο Γεώργιος Β΄ κι ο διάδοχος Παύλος, είναι μασσώνοι. Και οι κακές γλώσσες μιλούν για ένα άλλο ειδύλλιο. Λές η Σαρλότ να ήταν γόνος Μπερναντόττε; Μήπως αυτό εξηγεί και τον περίεργο θάνατο του σουηδού μαλάκα;

*

Εικών: Η ‘αληθινή’ Charlotte Balfour, η κόρη του Μπάλφουρ σήμερα. Στον αγγλοσαξωνικό κόσμο όχι μόνο το όνομα Μπάλφουρ είναι ‘σούπα’, αλλά και το Σαρλότ, τραχανάς. Άϊντε να βρής ποια από τις … εκατοντάδες χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες Μπάλφουρ και Καρλότες, είναι η αληθινή θυγάτηρ του Μπάλφουρος. Κι όμως την βρήκα με την πρώτη και είχαμε σχετικά αλληλογραφία, θέρος 2010. Της πρότεινα μάλιστα να γράψη εκείνη για τον πατέρα της ο οποίος…, τέλος πάντων, της έστειλα ένα ‘γράμμα’, είναι το παρακάτω:+Fr Apostolos K. Gatsias & Dr Despoina Kontonatsiou,

Kathigites, 1 Gymnasium Nea MihanionaTK 570 04 Greece

Page 27: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Email: [email protected]. 00-30-2392-0-35031

*Nea Mihaniona, 2 July 2010

*Perhaps you know, dear Charlotte, that, your father

has written the live ‘history’ of our [Greek] nation and the history of many other nations [British, Jew, etc], in the most serious period of 20th century.

He was in the heart of the facts, very hard political, diplomatic, religious facts.

I wrote 48 books about him and that period, -many unpublished. About 12000 pages until now –and I would like to continue, because I look deeply, not only the psy-chohistory of Him personally, but also the geopolitical status of the world that was around Him or He was into it…

*Now, many books have written, not only in Greece,

but all over the world about your father. Everything that has connection with Him, good or bad, is in microscope many deceits, 50 years or more!

Page 28: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Some of the writings are correct or documented. The most, I suppose, are mythos, false etc.

*The only person perhaps, better than any other, is

you, to confirm or not, a large part of the writings.*

Your father was born in 1903. I was born in 1959, so that time He was 56 y. Then, when He died in 1989, 86 y., I was 30. Although, we had so many years differ-ence, many times we had met each other and we had many common interestings.

*Not only for me, but all the people that have a big

interest about your father, his personal life, his family, writings, photographs etc, would be glad, I would say, to have some information from you –and why not A BOOK that You are the most regular person to write about Him!

*My writing, really are very ‘hard’ and sarcastic, be-

cause I aim, throw Him, or throw the facts around Him, to uncover many other things, that is not possible to ex-plain in a short letter like this. I mean political and psy-chological and religious facts –and the role of secret or-ganizations which in any case stay in darkness.

*I think that for me, is like to know you –not person-

ally, of course! But I mean I have a big sympathy to You. So, so many years writing about your father, I feel like a person ‘kindred’ with You.

In any case, I would like for you, to know that for ever you will have in my heart and in Greece, Thessa-lonica, where we live, a friend-home, to come, any time You and your family want.

Page 29: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

*I am +Fr Apostolos, a Greek orthodox priest, a pro-

fessor, a scholar –my wife Despoina is professor, Dr in Ethno linguistics [PhDr] –we have no children –our Eng-lish is not so good…, we love humor and KINDLY peo-ple like You.

*

With love and respect, +Apostolos.*

Ζήτησε να μάθη ‘πώς’ γνωρίζομαι με τον πατέρα της, Charlotte Balfour 05 Ιουλίου στις 11:42 μ.μ. ‘Hi Apotolos, How did you know my father? …’

Apostolos Gatsias 06 Ιουλίου στις 6:18 π.μ. […]1979-1989 I was studing and working in University

of Thessaloníki, He came many times for publishing and searching ..., also in Wien, England, etc, when I was traveling, in meetings.

Really I am very happy that You are His daughter and I have the pleasure to speak with You.

-Do you have been in Greece any time before?

Page 30: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Me and my wife will be happy if will meet You here, in our home, or in other place in the future.

Please, tell me if You have written anything about Him or -if it is easy for You- to publish some photos from last period of His life, […]

With love and respect, +Apostolos*

Εν πάση περιπτώσει, γίναμε ‘φίλοι’ στο… φέης μπούκ, ώστε ωρίμασε μια δελεαστική πρότασή μου προς την συμπαθεστάτη θυγατέρα Μπάλφουρος η οποία διαμένει στο Οχάϊο κάνοντας άλλοτε μια ζωή ήρεμη και ταπεινή [σαν τον πατέρα της…] και άλλοτε μια ζωή, στο επίκεντρο των εξελίξεων [σαν τον πατέρα της…], ως προϊσταμένη των γυναικών [= κοινωνικοί αγώνες] και απ’ την άλλη, στο Δημοκρατικό Κόμμα, ενταγμένη μεταξύ των σκληρών υποστηρικτών του Ομπάμα!

Την ίδια εποχή [τώρα δηλαδή 2010], εξακολουθούν να βγαίνουν βιβλία για τον Μπάλφουρα, ακόμα και στην Ελλάδα.

Ιδού έν εξ αυτών, Πέμπτη, 3 Ιουνίου 2010, ‘Η αφελής Ελλάς. Ο ρασοφόρος Άγγλος κατάσκοπος Νταίηβιντ Μπάλφουρ’. Στην ‘παρουσίασή’ του, λέει:

Page 31: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Ο πατήρ Δημήτριος ήταν μία πολύπλαγκτη προσωπικότητα. Λεγόταν Νταίηβιντ Μπάλφουρ, αλλά δεν ήταν από τη γνωστή αριστοκρατική οικογένεια, [σημ. αυτό είναι ένα περίεργο ΛΑΘΟΣ του συγγραφέα], όπως άφηνε να πιστεύουν.

Κυνηγούσε να βρει τον Θεό. [Αυθαίρετο συμπέρασμα του συγγραφέα]. Μέσα του όμως υπήρχε και το μικρόβιο της κατασκοπείας, δηλαδή της υποκλοπής των μυστικών. Το Άγιο Όρος υπήρξε για αυτόν όχι σχολή θεολογίας αλλά κατασκοπείας. Το[ν] δίδαξε να εξετάζει καρδιές, ψυχές, μυαλά και κυρίως να διαβάζει μυστικά και να τα στέλνει στους κατάλληλους αποδέκτες.

Η πτώση του Πλαστήρα [σίκ!] από την πρωθυπουργία, η αυτοκτονία του Κοριζή, [σίκ! Δολοφονία ήταν!], η ανάδειξη του Δαμασκηνού ως Αντιβασιλέως, [σίκ! Από τον Μπάλφουρα δηλαδή!], η συμφωνία της Βάρκιζας το 1945, και τα Σεπτεμβριανά του 1955 στη Σμύρνη, [πώς το ξέρει ο συγγραφεύς; Δεν διάβασα το βιβλίο του ακόμα, μάλλον στηρίζεται στα δικά μου…], είναι σίγουρα ιστορικές στιγμές που υπάρχει ο δάκτυλος του Μπάλφουρ.

Υπηρέτησε πάνω από όλα την πατρίδα του, [σίκ! αυθαίρετο. Οι ιλλουμινάτοι, είναι πρωτίστως αντιπατριώτες, όπως και οι παπικοί. Ο Μπάλφουρ υπηρέτησε τους Μανιχαίους], αν και μέσα από το εκκλησιαστικό του έργο ως ιερέας, στάθηκε στο πλευρό [σίκ!], πολλών [ποιών δηλαδή;] που τον χρειάστηκαν.

Ο πατήρ Δημήτριος ή αλλιώς Νταίηβιντ Μπάλφουρ, είχε πολλά πρόσωπα, ανάλογα με τον συνομιλητή του, παρουσιαζόταν με το ταιριαστό για την περίπτωση πρόσωπο. Ξεγέλασε πολλούς και πολλές.

Page 32: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Ήταν η πιο θλιβερή μορφή που έπαιξε άσχημο ρόλο στην πατρίδα μας, σε μία δύσκολη εποχή.

Στο τέλος της ζωής του, αν μπορεί αυτό να θεωρηθεί μετάνοια, εξελίχθηκε σε έναν εγκρατή θεολόγο και βαθύ γνώστη του ησυχασμού.

Το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί μία ιστορική μελέτη στο πρόσωπο του ρασοφόρου κατασκόπου, αλλά και μία περιγραφή της ελληνικής ιστορίας σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της χώρας.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Νικόλαος Σοϊλεντάκης γεννήθηκε στον Βόλο, κατάγεται από τα Χανιά και την Κωνσταντινούπολη. Είναι πτυχιούχος Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αριστούχος διδάκτωρ Νομικής του αυτού Πανεπιστημίου.

Δικαστής από το 1974, είναι Πρόεδρος Εφετών στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Υπηρέτησε την Πατρίδα ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού. Έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών (1985) και ασχολείται με την Διοικητική Δικονομία και την Ιστορία των Διοικητικών Θεσμών.

*Αυτά γράφει λοιπόν η παρουσίαση, στο βιβλίο που

έγραψε ο Νικόλαος Π. Σοϊλεντάκης: "Η αφελής Ελλάς. Ο ρασοφόρος Άγγλος κατάσκοπος Νταίηβιντ Μπάλφουρ", ΙSBN: 978-960-527-580-8 - σελ. 190 - τιμή 15,00 ευρώ - έκδοση 2010.

Διακρίνω πληθώρα λαθών δίχως να το έχω διαβάσει! Αλλά αυτό, δεν είναι περίεργο. Όλοι όσοι ησχολήθησαν περί Μπάλφουρ έχουν άπειρα ‘λάθη’, ακόμα κι εγώ. Έτσι, καταλαβαίνετε την ανάγκη που με ώθησε να γράψω στην Καρλόττα την παρακάτω πρόταση:

+ Απόστολος Κ. Γάτσιας

Page 33: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Μεγάλου Αλεξάνδρου 15 ΔΔ Αγία ΤριάςΔήμου Θερμαϊκού, ΤΚ 570 19 ΕλλάςΤηλ. 00-30-2392-0-35031Νέα Μηχανιώνα 5 Αυγούστου 2010

*Αγαπητή Σαρλότ,Εύχομαι πρώτα απ’ όλα για την καλή σου υγεία και

μπαίνω κατ’ ευθείαν στο θέμα αυτής της επιστολής που έχει να κάνει με μια ενδιαφέρουσα ίσως, πρόταση.

*Όπως σου είπα, πολλά χρόνια ασχολούμαι με τον

Πατέρα Σου, που ήταν σημαντικός παράγων εξελίξεων στον 20 αιώνα, ιδιαίτερα για την χώρα μου την Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες.

Όχι μόνο από μία άποψη. Εκτός από την πολιτική, Εκείνος είχε να κάνει και με την Θεολογική, την Κοινωνιολογική, Ψυχολογική, γενικότερα την Επιστημονική ως ένας βαθυστόχαστος και πρωτοπόρος επιστήμων.

Το σημαντικότερο, εκείνο που με ενδιέφερε ήταν ο ρόλος του στην μυστική ιστορία της αγγλικής και της διεθνούς διπλωματίας.

Επίσης, η διασύνδεσή του με τον άλλον Μπάλφουρ, τον πρωθυπουργό, πέρα από την απλή συνωνυμία. Οι σχέση και των δύο με το Ισραήλ και την αγωνία να διατηρήσουν μια αυτοκρατορία, την αγγλική η οποία πέθαινε.

Επίσης, η σχέση του με τον Παπισμό, τους Ιησουίτες, την Ουνία κτλ. Ακόμη, ο ρόλος της μητέρας του και γιαγιάς σου, ο ρόλος των αδερφών του και θείων σου, στην Κίνα, στην Ελβετία, στην Νότιο Αφρική. Ο ρόλος του σοφού επίσης στοχαστή, οικογενειακού φίλου’ Μπέλλοκ και άλλων.

Page 34: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

*Περισσότερο απ’ όλα ωστόσο, στην αρχή ίσως

δίχως να το θέλω, το ενδιαφέρον μου εστιάστηκε σε Σένα για πολλούς λόγους.

Είσαι η μόνη που μπορείς να μιλήσεις! Κατά κάποιο τρόπο οι νεκροί είναι στο έλεος του Θεού και ό,τι είχαν να πουν ή να κάνουν το είπαν και το έκαναν, όπως ο πατέρας μου, όπως ο πατέρας σου και τόσοι άλλοι πατέρες.

Εμείς όμως είμαστε ακόμη εδώ, και εννοώ ότι μπορούμε ακόμη να πούμε ή να κάνουμε κάτι. Ίσως πολλά, για τις γεννιές που έρχονται, για εκείνους που ψάχνουν, για την Αλήθεια, ακόμα κι έτσι για το κέφι μας.

Ωρίμασε λοιπόν με τον καιρό μέσα μου μια σκέψη: να πάψω να επικεντρώνομαι στον πατέρα Σου ή οποιονδήποτε άλλον και να ασχοληθώ με σένα, να γράψω δηλαδή ένα βιβλίο για Σένα, εφόσον και Σύ συμφωνείς και φυσικά θα έχεις τον πρώτο λόγο στο περιεχόμενο αυτού του βιβλίου.

Νομίζω ότι θα είναι ένα πολύ σπουδαίο βιβλίο, είτε θα είναι μια παγκόσμια επιτυχία, είτε απλώς θα κάνουμε μαζί κάτι ευχάριστο κι ενδιαφέρον, εφόσον ανήκεις στο είδος των ανθρώπων που τους αρέσει το παρελθόν και θα ήθελαν ενδεχομένως να δικαιώσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, προσωπικότητες δηλαδή όχι τυχαίες, αλλά σημαντικές για την πορεία και εξέλιξη της ανθρωπότητος, την μοίρα των εθνών, τις εσωτερικές διαδικασίες μέσα στις θρησκείες.

Εκείνο βασικά που χρειάζομαι από Σένα είναι οι πληροφορίες και το πώς είδες και έζησες εσύ τα πράγματα ως μικρό κοριτσάκι, ως έφηβος, ως γυναίκα. Πόσο ήρεμη και δημιουργική ήταν η ζωή σου, πόσο

Page 35: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ευτυχισμένη είσαι, ή ήσουν, ο,τιδήποτε εσύ κρίνεις καλό να απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις.

Επίσης, στο βιβλίο αυτό που θα γράψουμε αν θέλεις ‘μαζί’, το οποίο σίγουρα θα μπορούσε να γίνει σπουδαία κινηματογραφική ταινία, θέατρο κτλ, ακόμη και σήριαλ, εάν δεν έχεις αντίρρηση, μπορούμε να συμπεριλάβουμε και οικογενειακές σας φωτογραφίες τις οποίες φυσικά μόνον εσύ έχεις και μπορείς να διαθέσεις με επεξηγήσεις που κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει.

Το βιβλίο, μπορεί να έχει ακριβή και ‘αληθινά’ γεγονότα ή ακόμη και μυθιστορηματικό πλαίσιο με ιστορικό πυρήνα, στην περίπτωση που κάποια πράγματα δεν θα ήθελες να γραφούν έτσι ακριβώς όπως είναι. Εσύ θα αποφασίσεις γι’ αυτό, ελέγχοντας ενδεχομένως τα χειρόγραφα που θα σου στέλνω.

*Μπορούμε να κάνουμε μια δοκιμή εάν θέλεις,

στέλνοντάς μου ένα σύντομο, σε 2-3 σελίδες βιογραφικό σου, που γεννήθηκες, τα σχολεία που πήγες, ό,τι κρίνεις εσύ πιο χρήσιμο. Τις σχέσεις με τον Πατέρα, την Μητέρα και τους συγγενείς σου, κάποιον με τον οποίον έχεις στενότερους δεσμούς, πόσο επηρρέασε ο Πατέρας σου την δική Σου ζωή κτλ.

Θα είχε ενδιαφέρον η γνώμη σου για γιαγιάδες και παππούδες σου, οι χώρες στις οποίες έζησες, οι φιλίες σου, τα όνειρά σου για την ζωή.

*Εάν δεν θέλεις να το προσπαθήσουμε αυτό, για

οποιονδήποτε λόγο, θα το καταλάβω και σε ευχαριστώ για την καλοσύνη και ευγένεια να επικοινωνήσεις μαζί μου.

Ίσως ακόμη χρειάζεσαι κάποιον χρόνο να το σκεφθείς καλύτερα.

Page 36: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Θα ήθελα όμως στην περίπτωση που απορρίπτεις την ιδέα, να μου πείς τον λόγο, διότι μάλλον πρόκειται τουλάχιστον, για κάτι πολύ καλό, ας πούμε μια ‘ψυχανάλυση’ ανωτέρου επιπέδου, μια απελευθέρωση στο υποσυνείδητο από την οποία όλοι έχουμε ανάγκη στον μάταιο αυτόν κόσμο.

Προσωπικά, δεν είμαι άνθρωπος του κέρδους, ούτε κάν της ψυχρής επιστημονικής αληθείας. Πιστεύω ότι η καλύτερη δικαίωση του ανθρώπου είναι όταν κάνει ‘πράγματα από ευχαρίστηση’. Έτσι, η ευχαρίστησις εν προκειμένω είναι το κίνητρο αυτής της πρότασής μου, αγαπητή Καρλότα,

Με αγάπη και εκτίμηση,+Απόστολος Κ. Γάτσιας, Ιερεύς,

*ΥΓΜε ενδιαφέρον θα αναμένω την απάντησή σου και

τις σκέψεις σου.*

Page 37: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Εικόνα: 22 Αυγ 2009 πολύ τρέχει κι αυτή η ‘κάποια άλλη’ Σαρλόττα κι έτσι νίκησε λέει σε κάτι αγώνες! Κογκρατσουλέησον γιαγιάκα! [Charlotte Balfour Ferry terminal].

-Πότε ακριβώς γεννιέται η κόρη του; Και πως μπορούμε να ξέρουμε ότι η κόρη του Charlotte Balfour , ‘the daughter of David Balfour ’ είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αληθινή κόρη του; μήπως είναι ένα υιοθετημένο εβραιάκι; -θα μπορούσε να αναρωτηθή κάποιος…-.

Το φέρνει ‘τυπικά’ στον κόσμο μια σαρανταπεντάρα ας πούμε που γεννάει για πρώτη φορά –αν όντως είναι το πρώτο και μοναδικό της παιδί… Οι γιατροί λένε ότι τα παιδιά που γεννάνε οι ‘γριές’, δεν πάν και τόσο καλά στα μυαλά τους, αλλά, η Καρλότα απ’ ότι ξέρω κι εκτιμώ, είναι ένα αρκετά έξυπνο θηλυκό.

Άρα δεν μπορεί να είναι ‘γόνος’ Μπερναντόττε.Αυτά τα λέν οι κακές γλώσσες όμως.Αποκλείεται ο κόμης να μπερδεύεται σε

γκομενοδουλιές. Άσε που ήταν κι ερωτευμένος με την πάμπλουτη

και νεαρά σύζυγό του την οποία παντρεύτηκε στις 1 Δεκεμβρίου του 1928 στην Νέα Υόρκη.

Είναι η νεοϋορκέζα, κόρη του εβραιομασσώνου λεφτά Hiram* Edward Manville [εβραία; Τι άλλο;!] Es-telle Manville, γεννηθείσα στις 26 Σεπτεμβρίου 1904 –άρα το 1948 είναι κι αυτή για τα μπάζα, σαν την γυναίκα του Μπάλφουρα και 2 χρόνια μεγαλλίτερή της, [πέθανε και πιο νωρίς, στην Ουψάλα, στις 28 Μαίου 1984].

*Βλέπε για Hiram : Πρόκειται για το πιο ‘μασονικό’

όνομα! Βάζω λεγόμενα μασόνων: ‘… Όπως και στο μύθο του Hiram Abif, ο Faust επιτέλους διαπιστώνει ότι το κακό μπορεί να μην πολεμάει για πάντα με επιτυχία το

Page 38: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

καλό… Το να συζητήσει κανείς το μύθο του Hiram Abif πεζά, ο Μύθος θα χάσει πλήρως τη σημασία του και την ομορφιά του.

Ο μεγάλος χαρακτήρας του Γκαίτε, ο Faust, είναι μια αλληγορία. Αλληγορικά ο Faust και ο Hiram δεν είναι ανόμοιοι. Αν και ο ένας πρώτα αντιστέκεται ενώ ο άλλος αρχικά ενδίδει στον απαιτητικό πειρασμό, στο τέλος το ίδιο μάθημα διδάσκεται και από τους δύο - ότι η αλήθεια υπερνικά το λάθος και το κακό, και ότι το Θείο είναι πάντα μέσα μας ενώ εμείς το αναζητούμε μακριά…

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΙΡΑΜ;;;;; γράφει ένας άλλος μασόνος προς έτερον του φυράματος που απαντά: … Ο βασιλιας της Τιρου (Tyre) λεγοταν Χιραμ (hiram, huram, horam),και ειχε κανει συμαχια με τον Δαυιδ, και μετα με τον Σωλομοντα. Οταν ο Σωλομοντας ξεκινησε να χτιζει τον ναο, εκτος απο υλικα, του εστειλε και εμπειρους χτιστες, αναμεσα στους οποιους ηταν και ο αρχηχτιστης, το ονομα του οποιου ηταν επισης Χιραμ (Hiram, Huram Abi). [Η ‘ορθογραφία’ είναι του μασόνου β’].

Τόσο πολύ ‘γκαβλώνουν’ οι μασοναρίες με το ‘Χιράμ’ που το’βαλαν και ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΚΟ στο κατ’ εξοχήν ημέηλ τους! Δές: ‘…To e-Τεκτονισμός είναι μια ιστοσελίδα που θα ασχοληθεί με θέματα που αφορούν τον Τεκτονισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως. Στις σελίδες του μπορείτε να βρείτε θέματα που αφορούν το συμβολικό Τεκτονισμό, τα Παράπλευρα Σώματα, τις διάφορες σχολές, βιβλία, άρθρα κ.α.

Για τα σχόλιά σας, τις απορίες σας, τις παρατηρήσεις σας, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε στο e-mail:

[email protected]Τόσο πολύ είναι ‘ερωτευμένοι’ οι φαλοκράτες

μασόνοι με το όνομα ‘Χιράμ’ που δεν το δίνουν σε…

Page 39: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ΓΥΝΑΙΚΕΣ! [Έγινε δηλαδή εδώ, το αντίστροφο που συνέβη με το δυσώνυμο ‘Μπάλφουρ’]! Ιδού: ‘… The boy's name Hiram \ hi-ram\ is pronounced HYE-rum. It is of Hebrew origin, and the meaning of Hiram is "my brother is exalted". From Achiram. Biblical: the king of Tyre, friendly to King David and King Solomon Sculptor Hiram Powers.

Hiram has 5 variant forms: Hi, Hirom, Hy, Hyram and Hyrum. Baby names that sound like Hiram are Hierome and Hermie. Hiram is a somewhat common first name for men but an uncommon last name for both men and women. (1990 U.S. Census). Δηλαδή ως επίθετο, κάποιες γυναίκες το καπελώνονται κι αυτές! Αλλά, δεν τους πάνε καλά οι δουλιές μ’ αυτό το μασονοόνομα που καθώς περνάει ο καιρός εμφανίζει ‘πτώση’, δές:

Displayed below is the baby name popularity trend for the boy name Hiram. Compare Hiram with its variant forms and related boy names…. Αλλά, το όνομα αυτό οπωσδήποτε συνδέεται με τα φρικτότερα ‘μυστικά’ της μασονερίας.

Σύμπτωσις; Δεν νομίζω, ιδού απόσπασμα από μασονοσυζήτηση: ‘… Υπάρχει επίσης το εξαιρετικό βιβλίο The Hiram Key, όπως και το μικρό διαμάντι

Page 40: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

"Ενας Τέκτων Θυμάται". Το θέμα δεν είναι τι γίνεται εντός στοας, αλλά μάλλον παρασκηνιακά...’

Hiram College! Όπου μπόρεσαν ωστόσο οι μασόνες το Χιράμ το κότσαραν, ακόμα και σε ονομασίες κολλεγίων, πόλεων κτλ, ακόμα και ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ [!], βλέπε: ‘Hiram Church of Christ’ [;]

Πολλοί ωστόσο εκ των μασόνων το ΣΙΧΑΘΗΚΑΝ το όνομα αυτό που τους είχαν φορτώσει και το πέταξαν από πάνω τους, όπως ο στρατηγός Γκράντ, δές: ‘Why did Ulysses S Grant change his name …?’. Κι έχει πλάκα που προσπαθούν οι μασόνοι να δικαιολογηθούν! Κυττάξτε: ‘…His ori-gional name was Hiram Ulysses Grant. He didn't want to or mean to change it. When he went to a military academy, they signed him up as that. Since then, he was known as Ulysses S. Grant’.

Είπαμε πολλά περί Χιράμ, ψάξτε μόνοι σας για περισσότερα και θα ανταμοιφθήτε για τον κόπο σας. Να ξαναγυρίσουμε στους Μπάλφουρες και τα πέριξ αυτών.

*

Page 41: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

*Εικόνα: Συνοπτικά απόδοση τιμών: το σώμα του

Folke Bernadotte, που δολοφονήθηκε απ’ τους σιωνιστές στην Ιερουσαλήμ στις 17 Σεπτεμβρίου 1948, αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής στην Σουηδία.

Παρόν στη κηδεία και το ζεύγος Μπάλφουρ, μαζί με τον βασιλιά της Σουηδίας και άλλους βασιλιάδες και οι οικογένειες των ΔΥΟ εκ των τεσσάρων παιδιών της κυρίας Μπερναντόττε. Σύν κάτι ‘ΜΠΑΣΤΑΡΔΑ’ που είχε ο δολοφονηθείς σύζυγος της εν λόγω, από άλλες, συλλυπούμενα προφανώς τα γνήσια τέκνα της αποβιωσάσης. [Αλά κηδεία Παπανδρέου να πούμε πούρθαν και τα μπάσταρδα μαζί με τα γνωστά και πήραν κάτι απ’ την κληρονομιά του αλήστου μνήμης αρχικλεφταρά Κωσκατάνθρωπου, γυιού της εβραίας Μινέηκου].

Να ξαναγυρίσουμε στον Μπερναντόττε. Καρπερότατος γαρ ο Κόμης κι όχι μικροτσούτσουνος σαν τον αθωνίτη καλόγερο που ξεπέταξε μονάχα μια κόρη κι αυτήν με το… ζόρι. Στην περίπτωση βέβαια που η κόρη είναι κόρη ‘του’.

Εικόνα: Είναι κι αυτή η Σαρλόττα μπήτγουϊν άδερ Σαρλότες π.χ., υπέροχη ζωγράφος… ‘εμπειρική’: Char-

Page 42: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

lotte Balfour is an experienced landscape artist who has worked in France, England and now lives and works mainly in Australia. Her speciality is captur-ing the energy of the landscapes, buildings, and animals that she paints. [Σχόλιον: Βρέ ιδιότητες θαυμαστές πού’χουνε όλοι οι μπάλφουρες! Ά, ρε κορίτσι μου, τι κούναγε η μαμάκα σου και δεν κοίταγε να ιδή!]

*Αξίζει τον κόπο να τα δούμε λεπτομερώς τα έργα

της αυτά. Γιατί; Κάντε υπομονή στο τέλος να καταλάβετε. Πάμε λοιπόν στα ΤΕΣΣΕΡΑ παιδιά του δολοφονηθέντος από τους εβραίους φίλους του, του σιωνιστή και ναζιστή ιλλουμινάτου και ‘σβεντεμποργκιανού’* Μπερναντόττε.

*Σβέντεμποργκ, για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για έναν από τους σκληρότερους ιλλουμινάτους, ιδρυτή του σουηδικού μασονικού δόγματος. Δεν θα κάτσω να εξηγήσω εδώ το πώς και το γιατί, αλλά οι Σβεντεμποργκιανοί ΣΗΜΕΡΑ, ελέγχουν απόλυτα την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας, την μητρυιά δηλονότι του παγκόσμιου μασσωνισμού που ιδού ένα από τα έργα της, δες φωτοτυπία να καταλάβης!

Page 43: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Να ξαναγυρίσουμε στο ‘σπέρμα Μπερναντόττε’ επιτέλους!... ΠΑΙΔΙ ΠΡΩΤΟ: ο κόμης Γκούσταφ Eduard, που έλλειπε στην κηδεία της μάννας του, έχοντας πεθάνει 55 χρόνια πρίν την μάννα του, σε ηλικία 6 ετών, αφού γεννήθηκε το 1930, και πέθανε το 1936.

ΠΑΙΔΙ ΔΕΥΤΕΡΟ: ο γιατρός Φόλκε που γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη, το 1931, και παντρεύτηκε το 1955 την Christine Glahns κάνοντας τέσσερα παιδιά: α) την Anne Christine γεν. το 1956, που παντρεύτηκε το 1989 κι έχει δύο παιδιά: την Σόφια γεν. 1990 και τον Si-mon γεν. 1992. β) τον Carl γεν. 1958 με τέσσερα παιδιά: Λένα γεν. 1983, Carl 1986, Andreas 1992 και Jasonne γεν. 1995. γ) την Μαρία με δύο παιδιά: Cristina γεν.

Page 44: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

1988 και Luciano 1990 και δ) τον Gunnar με δύο παιδιά: τον Klas γεν. 1996 και την Ruth 1999.

Εικόνα: ένας, τυχαία επιλογή πίναξ της Σαρλόττας.ΠΑΙΔΙ ΤΡΙΤΟ: Ο Oscar που έλλειπε επίσης στην

κηδεία της μάννας του, έχοντας πεθάνει 40 χρόνια πρίν την μάννα του, σε ηλικία 10 ετών, αφού γεννήθηκε το 1934 και πέθανε το 1944.

ΠΑΙΔΙ ΤΕΤΑΡΤΟ: Ο Bertil, γεν. 1935, που έκανε τρία παιδιά [με την δεύτερη σύζυγό του]: τον Alexander γεν. 1982, τον Gustav γεν. 1983 και την Estelle γεν. 1987.

Page 45: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Εικόνα: Σαρλοττοπίνακας κι άλλος.ΠΑΙΔΙ ΠΕΜΠΤΟ: -Έ;! Μα είπαμε είχε 4

παιδιά… κι όμως: Τον Σεπτέμβριο του 2008 ‘μαθεύτηκε’ ότι ο Bernadotte είχε επίσης κι ένα παράνομο παιδί (γεν. 1921) με την ηθοποιό Lillie Ericsson… Μάλιστα. Λοιπόν; Ενδέχεται η Καρλόττα να ήταν κόρη του; αυτό μόνο η ίδια θα μπορούσε να μας το πή, αν ήθελε φυσικά ή ίσως είναι κάτι που θα μαθευτή μετά από 90 …χρόνια! Τόσα όσα έκανε και το άλλο μπάσταρδό του να μαθευτή. –Έτσι, για να μην μας δουλεύουν διάφοροι καλόγεροι και στυλοβάτες της ηθικής και της παρλαπίπας των διεθνών υποθέσεων μπερδεψίες.

Σήμερα [2010] η Καρλότα θα είναι 60 και, ίσως 62 αν ζή και γιατί να μην ζή; Θα πρέπει να είναι και γιαγιά

Page 46: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ίσως αν έχη παντρευτή… και γιατί να μην έχη παντρευτή; [κάτι μου λέει ότι αυτό συνέβη, ‘ΔΕΝ παντρεύτηκε’], -το θέμα θέλει ψάξιμο ιδίως για τα σχολεία που πήγε η Καρλότα, προφανώς κάποιο ΕΒΡΑΙΚΟ παιδικό σταθμό ως το 1951 που δρούσαν οι γονείς της στο Ισραήλ, μετά κάποιο τουρκικό νηπιαγωγείο ως το 55 και προφανώς το δημοτικό το πέρασε στην Ιταλία ενώ τις γυμνασιακές και λοιπές σπουδές της τις έκανε στην Ελβετία ή στην Αγγλία. [Μόλις μάθω οφίσιαλυ, θα σας πώ. Ίσως όμως να μην σας πώ ακόμα κι αν μάθω, διότι στο μπαλφουρικό θέμα, άλλα λέγονται κι άλλα δεν.]

Εικόνα: άϊντε κι άλλος πίνακάς της.-Τι σπούδασε λοιπόν η Καρλότα; Τι ρόλο έπαιξε σ’

αυτήν το ‘ελληνικό’ παρελθόν του πατέρα της; [Που μόνο το ρώσσικο ‘θυμάται’]… Και πόσο σημαντικό ήταν για τον ίδιο τον Μπάλφουρα το ελληνικό του παρελθόν; Σε σχέση με τα άλλα παρελθόντα του, το ελληνικό κάζο ήταν μια ξεχασμένη λυπητερή ιστορία της ζωής του;

Page 47: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

*Εικών μελέτης για τον Ιλάριο. Αυτός φταίει

άραγε; Old Thunder: A Life of Hilaire Belloc. Διαβάστε το να μάθετε!

Ξαναγυρνώ, εκεί που αγρίεψα στο σπουδαστήριο της Πρακτικής Θεολογίας. Ίσως ήμουν αγενής, αλλά έφταιγε κι ένα περιστατικό που συνέβη εκείνη την ημέρα.

Είχα ‘πιάσει’ δυό αμερικανούς κατασκόπους του είδους του ‘μπάλφουρα’ στην Θεολογική, οι οποίοι συνέτασσαν ΕΚΘΕΣΕΙΣ για την αμερικανική πρεσβεία κτλ, σχετικά με καθηγητές, φοιτητές, δυναμικό της Σχολής, τάσεις, ιδεολογικά ρεύματα κ.ά. και μου ‘την είχε βιδώσει’ που λένε. Είμασταν Θεολογική Σχολή

Page 48: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ή εκτροφείο Σπιούνων;… Βλέπετε, τότε σκεπτόμουν και λίγο πατριωτικά διότι πίστευα ότι υπήρχε Ελλάδα, Αξίες, Έθνος, Λαός, ‘Θρησκεία’, ‘Πεπρωμένα’ κι άλλα τέτοια φαιδρά που σήμερα δεν ιδρώνει περί τούτων το ωτίον ουδενός. Ίσως ούτε το δικό μου πιά.

Όταν όλα γύρω σου έχουν ΠΟΥΛΗΘΕΙ από τους αλήτες και προδότες πωλητικούς πρωτίστως κι ακόλουθα από την ‘δευτεροκλασσάτη’ πνευματική ηγεσία, ώ αθάνατε Κίπλινγκ, πώς μπορείς να ‘στέκης’ ορθός;

Βάζω επίτηδες εδώ το αγαπημένο μου ποίημα σε μετάφραση, Ρ. ΚΙΠΛΙΝΓΚ: “ΑΝ”

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σουόταν οι άλλοι χάνουν τη δική τουςκαι ρίχνουν σε σένα την ευθύνη

και την αιτία της αδυναμίας τους.*

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σουόταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα

και δε σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους*

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένειςχωρίς να σε κουράζει η αναμονή,ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένανα μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος

να μην αφήσεις το μίσος να σε καταλάβει,κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός

μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια.*

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανόςδίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων

*

Page 49: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Αν να δέχεσαι μπορείς θρίαμβο και όλεθρο το ίδιοκαι να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο

*Αν είσαι σε θέση να υπομένεις

ακούοντας την αλήθεια που συ είπες,να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη από πονηρούς

που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν αφελείς,ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή,

σπασμένα να κείτονται και παραπεταμένακαι να φτιάχνεις εξαρχής με εργαλεία φθαρμένα.

*Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένανα τα παίζεις κορώνα-γράμματα μεμιάς,

να χάνεις κι απ' την αρχή να ξεκινάςχωρίς να μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν

*Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς

να σε υπηρετούν ακόμα κι όταν έχουν καταρρεύσει,και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου

τίποτε πέρα από τη θέλησηπου τους λεει <βαστάτε!>

*Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες

κι όμως να κρατάς την αρετή σου,ή να περπατάς με κυβερνήτες

κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου.*

Αν ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν,μα ούτε και οι κοντινότεροι φίλοι σου,

*Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένακαι κανείς πιο πολύ από τους άλλους

*

Page 50: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σουμε εικοσιτέσσερις ώρες αξίας ζωής,

τότε δική σου θα είναι όλη η Γημε όλα της τα αγαθά κι ακόμη:

Αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.*

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω τότε, την δεκαετία του 80, ήμουν ο μοναδικός εν Ελλάδι που αηδίαζα. Η ξεφτιλισμένη πλήρως χώρα ‘μας’, είχε γίνει ο απόπατος της ξενοδουλείας και αθλιότητος που την έσπρωξε η πιο μεθοδική σχολή εθνικής μειοδοσίας και ευτελισμού, η ‘σχολή’ Καραμανλή, μιας ακόμα μπαλφουρικής πορδής.

Εικόνα: Ο κρυπτοεβραίος Ιωνάς, ή Δημήτριος Ιωαννίδης στις δόξες του στα δεξιά του Παπαδόπουλου και, άκρη αριστερά, κατά τη διάρκεια της δίκης της χούντας. Ο αρχηγός της ΕΣΑ δεν έκρυβε στις συνομιλίες του με τα στελέχη της CIA την απογοήτευσή του από τον Παπαδόπουλο και τις κινήσεις του. Αριστερά ο αρχιεπίσκοπος των Τάνξ, αχυράνθρωπος του εβραιόχουντου Ιωαννίδη και εν συνεχεία κωλογλύφτης του καραμαναλητισμού και του παπανδρεϊσμού.

*Ευγενέστατος ο Φουντούλης, με ζήτησε να τον

ακολουθήσω στο Γραφείο του, μου εξήγησε ότι ο παπα-Δημήτρης ήρθε να κάνη λέει κάτι σπουδαίες εκδόσεις για τον Άγιο Συμεώνα της Θεσσαλονίκης, σε

Page 51: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

συνεργασία με την Βέμπο, [= Βέμπο, ήταν το ‘καλλιτεχνικό’ ψευδώνυμο του ‘φυτευμένου’ δεσπότη τότε της Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Βού του Παναγριωτάτου, τον οποίο είχε κουβαλήσει απ’ την …Σάμο η χούντα του Ιωαννίδη, βάσει ειδικών χειρισμών του αρχιεπίσκοπου των Τάνξ Σεραφείμ Α΄ αφού φάγανε τον Λεωνίδα Α’ που είχε φυτέψει η χούντα του Παπαδόπουλου και τότε είχαν φάει πάλι άλλον, τον Παντελεήμονα Α’].

Εικόνα: Παντελεήμων ο Βού, χουντογέννημα.Τον λέγαμε ‘Βέμπο’ στο Πανεπιστήμιο για τις

εθνικιστικές του ‘κορώνες’ και για τα γκαρίσματα, που του άρεσε του κακομοίρη, εθνικούς ύμνους και τροπάρια να τα κραυγάζη στη διαπασών με όλα τα μικρόφωνα μπροστά του. Έβγαινε φυσικά μια απαίσια βραχνή και βροντόφωνη κακοφωνία που άμα την άκουγες σου την έδινε στα νεύρα, άσε που τα πιτσιρίκια ούρλιαζαν κι εκείνα εκκωφαντικά, καταφοβισμένα απ’ την αγριοφωνάρα του.

Αφού ήταν Β’, υπήρχε και Α΄ ‘Παντελεήμων’. Ένας άγιος άνθρωπος που τον γνώρισα προσωπικά και ήμουν εκεί όταν η απαίσια χούντα, το 1968 θαρρώ, τον επισκεφθήκαμε με τον μπαμπά [που ήταν ο

Page 52: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

επίσκοπός του] και βρίσκονταν σε κατ’ οίκον περιορισμό. Ο χωροφύλακας έβγαλε το πιστόλι του να αυτοκτονίση που τον ανάγκασαν να φυλάη αυτόν τον σεβάσμιο γέροντα.

Αυτόν κι αν τον κατασυκοφάντησαν οι δυό ‘παντελεήμονες’ που είχαν προφανώς τα ονόματά τους ως πνευματικά τέκνα αυτουνού! Λέω για δυό ‘Παντελεήμονες» διότι σύγχρονος του Παντελεήμωνα Βού, της Βέμπως, ήταν κι ο ροδόπουλος [με μικρό το ρ-, επίτηδες], ο λεγόμενος ‘κουνέλα’.

Η κουνέλα [όπως τον λέγαν στο Φανάρι], ήταν δεσπότης της πλάκας [δίχως επισκοπή], αλλά ηγουμένευε στο Τσαούς μαναστήρ, δηλ. στην Ι. Μονή Βλατάδων. Η μονή αυτή λέγανε πως λεγόταν απ’ τους τούρκους έτσι ‘τσαούς’, επειδή τα είχε βρεί μαζί τους παλιά.

Εικόνα: Η Βέμπω που ‘τον… εισπήδηξε’ λέει ο Βαρθολομαίος! Ο χουντάνθρωπος και καραμανλακογλύφτης που θυμόνταν τους νόμους και τους κανόνες όποτε τον συνέφερε. Σφάζονταν με τον ροδόπουλο και άλλους ομοίους του μπεκιάρηδες. Απολαύστε επιστολήν του ‘ανδρός’ μετά παραπόνων!

Page 53: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΥΡΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΘΗΝΩΝ ΚΥΡΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΗΘΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΥΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΤΟ 1989 ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ 54ης ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΗΣ Δ.Ε.Θ.

Έν Θεσσαλονίκη τή 19.9.1989 Αριθμ. Πρωτ. 417Πρόςτην Α.Θ. Μακαριότητα τόν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών

καί πάσης Ελλάδος κύριον κύριον Σεραφείμ, Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Εις Αθήνας

Μακαριώτατε, Πάτερ καί Δέσποτα,Μετά βαθύτατης οδύνης καί πάνυ εύλαβώς

ύποβάλλομεν τή Ιερά ημών Συνάδω [σίκ!] τά διαδραματισθέντα γεγονότα κατά τόν έγκαινισμόν τής 54ης περιόδου τής Δ.Ε.Θ. καί τών οποίων αίτιος ύπήρξεν ό Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδέλφειας κ. Βαρθολομαίος, ό καί Διευθυντής του ιδιαιτέρου Γραφείου του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Δημητρίου.

Ούτος εμφανιζόμενος ώς νομοκανονολόγος έδει νά γνωρίζη ότι τόσον κατά τούς Θείους Κανόνας, όσον καί κατά τούς κειμένους νόμους τής πολιτείας απαγορεύεται ρητώς καί κατηγορηματικώς ή έλευσις εις έτέραν Μητροπολιτικήν περιφέρειαν οιουδήποτε κληρικού, μηδ' Αυτού του Οικουμενικού Πατριάρχου εξαιρουμένου, όστις κατά τά επικρατούντα έν τή Ανατολική Όρθοδόξω Εκκλησία, είναι απλώς, Πρώτος μεταξύ Ίσων.

Page 54: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Ή τοιαύτη παράβασις ονομάζεται υπό τών Θείων καί Ιερών Κανόνων, εισπήδησις, καί τιμωρείται ύπ' αυτών (πρβλ. Καν. 35ον τών Αγίων Αποστόλων, 2ον τής Β' Οίκουμ. Συνόδου, 8ον τής Στ' έν Τρούλλω Οίκουμ. Συνόδου, 13ον τής έν Αντιόχεια Συνόδου, 22ον τής έν Αντιόχεια Συνόδ, 3ον καί 11ον τής έν Σαρδική Συνόδου, 20όν (28ον) τής έν Καρθαγένη Συνόδου). Αλλά καί ό Νόμος τής πολιτείας ό 2.200/40 , καθώς καί αί σχετικαί Συνοδικαί Εγκύκλιοι τής Ιεράς Συνόδου τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, εάν απαγορεύουν την εισόδον παντός κληρικού εις έτέραν ένορίαν, κατά μείζονα λόγον τοϋ Αρχιερέως εις έτέραν Μητρόπολιν.

Ημείς έπ' ευκαιρία συγχαίρομεν από καρδίας τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Διονύσιον, όστις ορισθείς ύπό του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Δημητρίου ώς εκπρόσωπός Του έν τοις προαναφερθείσιν έγκαινίοις τής Δ.Ε.Θ., έπέστρεψεν πάραυτα την έντολήν τω Παναγιωτάτω Οικουμενικώ Πατριάρχη, διότι λόγοι κανονικοί άπηγόρευον την τοιαύτην προσέλευσιν, ένώ, αντιθέτως, ό προαναφερθείς Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φιλαδέλφειας, του Οικουμενικού Θρόνου προσήλθεν κατά τρόπον άνοίκειον εις την Δ.Ε.Θ., καί όταν του συνεστήσαμεν κατά τρόπον άδελφικόν νά έξέλθη, ούτος «έτσιθελικώς», έπιτραπείτω ήμίν ή έκφρασις αύτη, είσήλθεν καί κατέλαβε τήν θέσιν έκείνην τήν οποίαν έπί 54 έτη κατελάμβανεν ό Κυρίαρχης τής τών Θεσσαλονικέων Εκκλησίας Μητροπολίτης.

Πρίν ή συμβή τό γεγονός τούτο, ημείς είδοποιήσαμεν εγκαίρως τό Φανάριον ϊνα μη προβή εις τοιαύτην ένέργειαν, άφ' ενός μεν καταπατήσεως τών προαναφερθέντων Ιερών κανόνων, άφ' έτερου δέ του προαναφερθέντος Νόμου της Πολιτείας. Οταν

Page 55: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

έπεμείναμεν εις τούτο, ό Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μελιτινής, Πρωτοσυγκελλεύων, είπεν ήμίν, ότι μόνον εάν παραιτηθώμεν τών δικαιωμάτων τής Ενορίας τής Παναγίας τής Λαοδηγητρίας, ήτις, σημειωτέον, άπό τό έτος 1883 ανήκει εις τήν Ίεράν Μητρόπολιν Θεσσαλονίκης καί αριθμεί υπέρ τούς εκατόν πεντήκοντα χιλιάδας Χριστιανούς, τότε θά δοθή εις ημάς ή έκπροσώπησίς των, άλλέως έμμένονσιν εις τήν άπόφασίν των.

Έρωτώμεν πάνυ εύλαβώς Υμάς, Μακαριότατε "Αγιε Πρόεδρε, καί Σεβασμιότατοι Άγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι, έν τίνι δικαιώματι θ' άπεκόπτομεν τήν ένορίαν ταύτην, έκ του Πνευματικού Σώματος τής Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, τής οποίας ή έλαχιστότης μου τυγχάνει ουχί ιδιοκτήτης άλλ' οικονόμος; Καί όταν μάλιστα, ή δικαιοσύνη τής Πατρίδος ημών, έν τω Πρωτοδικείω, Έφετείω καί Αρείω Πάγω, ήθώωσεν ομοφώνως τούς ύπό τής Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Δημητρίου καί του Ήγουμενεύοντος τής Ιεράς Μονής Βλατάδων, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τυρολόης καί Σερεντίου κ. Παντελεήμονος έπί άπατη μηνυθέντας, Πρόεδρον καί Έκκλησιαστικόν Συμβούλιον τής ως είρηται ενορίας.

Καί μάλιστα, μετά τήν τοιαύτην όμόφωνον άθώωσιν, συνέστησεν ό Εισαγγελέυς εις τό Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον, νά μηνύση τόν Παναγιώτατον Οίκουμενικόν Πατριάρχην, έπί εξυβρίσει καί συκοφαντική δυσφημήσει αυτού, ή άλλέως, θά έπενέβαινεν ό ίδιος αυτεπαγγέλτως, κατηγορών τόν Οίκουμενικόν Πατριάρχην, ώς ύβριστήν καί συκοφάντην του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου. Πληροφορηθέντες δέ τό τοιούτον, έσπεύσαμεν αμέσως πρός τό μέρος του κ. Εισαγγελέως

Page 56: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

καί του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, διά νά παρακαλέσωμεν ένθέρμως τούτους, όπως μή θιγή, έστω καί εις τό ελάχιστον, τό γόητρον, τό κύρος καί ή αξιοπρέπεια του Οικουμενικού Πατριάρχου. Ούτοι δέ, βαθύτατου σεβασμού καί υίϊκής αγάπης ένεκεν πρός τό πρόσωπον ημών, ύπήκουσαν καί εις ούδεμίαν ένέργειαν προέβησαν.

Διερωτάται τις, Αγιοι Πατέρες καί έν Χριστώ Άγιοι Αδελφοί- ποία αντιδικία υφίσταται μεταξύ τού Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου καί ημών, όταν ή ταπεινότης μου, εις τήν διένεξιν μεταξύ τής Ιεράς Μονής Βλατάδων καί του Ενοριακού Ιερού Ναού Παναγίας Λαοδηγητρίας, ώς αποδεικνύεται εκ τών εγγράφων του φακέλλου, τόν οποίον ή Ιερά Σύνοδος άπό μακρού έχει εις τήν διάθεσίν της, ουδέποτε παρενέβη κατά τής Μονής; Αντιθέτως δέ, τό στενόν περιβάλλον τοϋ Παναγιωτάτον Οικουμενικού Πατριάρχου, ώς ό ϊδιος ώμολόγησεν εις τόν νομικόν έκπρόσωπον του Ενοριακού Ιερού Ναού Παναγίας τής Λαοδηγητρίας, Δικηγόρον, άξιότιμον κ. Εύστράτιον Ταγαράκην, «δυστυχώς κ. Ταγαράκη έσφαλον καί πρέπει νά πληρώσω. Μέ παρέσυραν καί μου ύπέκλεψαν τήν υπογραφή μου».

Ό ίδιος επομένως αποκαλύπτει, ότι, ένώ θά έπρεπε ή διένεξις νά περιορισθή μεταξύ Εκκλησιαστικού Συμβουλίου καί Ήγουμενοσυμβουλίου, οί Ιθύνοντες τά τής Μονής καί τά του Πατριαρχείου, παρέσυραν εντελώς καί τόν Παναγιωτάτον Οίκουμενικόν Πατριάρχην ημών, όστις δέν έτήρησεν στάσιν ουδετέραν ώς καί ή έλαχιστότης μου έπραξεν. Ενταύθα πρέπει νά άναφέρωμεν, ότι τό Οίκουμενικόν Πατριαρχείον, ήτο γνώστης καί έτερου κανονικού παραπτώματος είσπηδήσεως καί τελέσεως Ιερών Ακολουθιών, υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Page 57: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Τυρολόης καί Σερεντίου κ. Παντελεήμονος (Ροδοπούλου), ό όποιος, άνευ τής κανονικής αδείας ημών, τήν 19ην Απριλίου 1985, συνοδευόμενος υπό Πρεσβυτέρου, Διακόνου καί Ίεροψάλτου τής Ιεράς Μονής Βλατάδων, είσήλθεν εις τόν Ιερόν Ναόν Παναγίας Λαοδηγητρίας, καί έτέλεσεν τήν Ακολουθίαν του Εσπερινού.

(Τήν σχετικήν άπό 20.4.85 άναφοράν τοϋ Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Ναού Παναγίας τής Λαοδηγητρίας διεβιβάσαμεν εις τό Οίκουμενικόν Πατριαρχείον καί έπισυνάπτομεν ενταύθα έν φωτοαντιγράφω. Ούδεμίαν άντιδικίαν είχομεν ή έχομεν μετά τής Μητρός Μεγάλης τον Χριστού Εκκλησίας. Αντιθέτως εύλαβούμεθα Ταύτην βαθύτατα καί ένισχύομεν Ταύτην καί ηθικώς καί οικονομικώς. Οπου καί έάν εύρεθώμεν, έν τω έσωτερικώ ή έν τω έξωτερικώ, εις τό οποίον μεταβαίνομεν κατόπιν κανονικής αδείας τής Ιεράς ημών Συνόδου, τών Πατριαρχείων, Πρεσβυγενών καί Νεωτέρων, καί τών Ιερών Μητροπόλεων, εσαεί εύφήμως όμιλούμεν διά τό Οίκουμενικόν Πατριαρχείον καί διά τόν Σεπτόν Προκαθήμενον Τούτου.

Πλέον δέ τούτων, άχρι τής στιγμής ταύτης, ένεχειρήσαμεν, δι' επιταγών τής Τραπέζης Αττικής, τό ποσόν τών 5.500.000 δραχμών, ώς βοήθημα, πρός αυτόν Τούτον τόν Πατριάρχην καί παρεκινήσαμεν τήν Αξιότιμον Οίκογένειαν του Αειμνήστου Αγγελοπούλου, όταν, κατά τήν δεξίωσιν έν τω ξενοδοχείω τής «Μεγάλης Βρεττανίας», πρός τιμήν του Οικουμενικού Πατριάρχου, ύπό τής Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος καί τών μελών τής Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ερωτηθέντες ύπό τής χήρας του Αειμνήστου Βιομηχάνου Αγγελοπούλου καί του αδελφού τούτου,

Page 58: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

«κατά ποίον τρόπον θά πρέπη νά τιμήσωμεν τήν μνήμην του δολοφονηθέντος αδελφού;» παρεκινήσαμεν λέγομεν τούτους, όπως βοηθήσωσιν τόν Παναγιώτατον Οίκουμενικόν Πατριάρχην, διά τήν άναστήλωσιν του κατά καιρούς καέντος Πατριαρχικού Μεγάρου, όπερ καί έγένετο.

Όλίγον μάλιστα πρό τών προαναφερθέντων γεγονότων, κατά τόν έγκαινισμόν τής ΔΕΘ καί τά όποια σημειωτέον ήγειραν διαμαρτυρίας του ποιμνίου καί πλείστων όσων άλλων κληρικών καί λαϊκών, διά τήν τοιαύτην άχαρακτήριστον ένέργειαν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ήτις μάλιστα προνκάλεσεν καί δυσμενέστατα σχόλια εις βάρος τής Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, είμεθα έτοιμοι, νά μεταβώμεν εις τό Φανάριον κατόπιν αδείας τής' Ιεράς Συνόδου, διά νά έπιδώσωμεν ακόμα 2.000.000 δραχμάς, ώς βοήθημα. Κατόπιν όμως τής συμπεριφοράς ταύτης διά τών εκπροσώπων Της πρός ημάς, προβληματιζόμεθα , εάν θά πρέπει νά συνεχίσωμεν παρέχοντες τήν τοιαύτην ήθικήν καί οίκονομικήν ένίσχυσιν.

Τελευτώντος βαθυσεβάστως παρακαλούμεν τήν Ύμετέραν περισπούδαστον ήμίν Μακαριότητα καί τούς περί Αυτήν Σεβασμιωτάτους Αγίους συνέδρους καί αγαπητούς έν Χριστώ αδελφούς, όπως, εγκαίρως καί Συνοδική άποφάσει ληφθώσιν τά προσήκοντα μέτρα διά τήν αποφυγήν εις τό μέλλον τοιούτων θλιβερών γεγονότων, ένεκα τών οποίων, άνεπανορθώτως εκτίθεται τό σεπτόν Οίκουμενικόν Πατριαρχείον. Τούτο δέ έτι περισσότερον καθόσον εκ τής ανακοινώσεως τής Αρχιγραμματείας, τό Πατριαρχεΐον εμφανίζεται νά έχη έπί τών Μητροπόλεων τής Εκκλησίας τής Ελλάδος «κυριαρχικά δικαιώματα», τά

Page 59: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

όποια καί ασκεί δι' εγκυκλίων, όπως τήν προσφάτως άποσταλείσαν περί εκκλησιαστικής καί τελετουργικής ομοιομορφίας καί τάξεως, κατά τήν θείαν Λατρείαν.

Άλλ' ώς προκύπτει τόσον έκ του Νόμου 3615 /10.7.28, όσον καί έκ τής Συνοδικής καί Πατριαρχικής Πράξεως τής 4.9.1928, ούτε «κυριαρχικά δικαιώματα», ούτε τό «άχρι καιρού» αναφέρονται ή αναγράφονται ούδαμού, ώς υποστηρίζει ή άνακοίνωσις τής Αρχιγραμματείας τον Οικουμενικού Πατριαρχείου, διά νά άσκή ταύτα τό Οίκουμενικόν Πατριαρχείον έπί τών Μητροπόλεων τών Νέων Χωρών τής Εκκλησίας τής Ελλάδος.

Ταύτα, πάνυ εύλαβώς ύποβάλλομεν τή Ιερά ημών Συνόδω πρός γνώσιν.

Μετά βαθύτατου σεβασμού καί υίϊκής έν Κυρίω αγάπης

† Ό Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Β' *

Λοιπόν, η Μονή, ανήκε στο Πατριαρχείο, εκεί στεγάζονταν το Κέντρο Πατριαρχικών Μελετών του Χρήστου και του Αγγελόπουλου, αμφότερων καθηγητών της Θεοφονικής σχολής, ο ένας τέως, ο μέγας δάσκαλος των υπολοίπων Χρήστου κι ο άλλος, υπό επίπληξη ως χουντικός, ο Αγγελόπουλος, ο άνθρωπος σε πολλούς ρόλους, ενός συνταγματάρχη της ΚΥΠ και Γενικού Διευθυντή της 2ης χούντας που πέταξε καναδυό ντουζίνες δεσποτάδες της α΄ χούντας [του Παπαδόπουλου] στον κάλαθο των αχρίστων, ώστε να αλλοιωθή η πλειοψηφία τους και να βγή με την βοήθεια της χούντας του Ιωαννίδη ο Σεραφείμ και η παρέα του [της εκκολαπτόμενης Χρυσοπυγής βασικά] στην εκκλησιαστική μετασεραφειμική εξουσία.

Page 60: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Κόψανε και ράψανε κάποιες καινούργιες μητροπόλεις, βασικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μαζί με κείνους που διώξανε και τους άλλους που πλάκωσαν συμβιβασμένοι, ο Σεραφείμ ήταν ατράνταχτος κι έφκιαξε κατάσταση παμψηφίας όχι απλώς πλειοψηφίας υπέρ του σε χρόνο ντετέ. Είχε και φακέλους για τον καθένα τους φουσκωμένους, ώστε όποιος κουνιόταν, έτρωγε το κεφάλι του. Εξάλλου η α΄ Χούντα με τον νόμο της Έξωθεν Καλής Μαρτυρίας, δεν είχε απομακρύνει αδικαιολόγητα το σύνολο τούτων. Πολλοί δηλαδή ήταν άξιοι της έκπτωσης επειδή ‘το γυάλιζαν το εξαπτέρυγον’ και όπως λέν ‘το βερνικώνανε το μανουάλι’, ήτοι επρόκειτο για κραγμένο κυναιδαργιό που ο Σεραφείμ το επανέφερε ελέω χούντας στους ‘θρόνους’ για να ψηφίζη αδιαμαρτύρητα τις όποιες σκοπιμότητές του καθότι ο ίδιος δεν είχε ‘κλίκα’, και ησθάνετο ανασφαλής αφού το καπρίτσιο του Ιωαννίδη και του Αγγελόπουλου τον κάναν αρχιεπίσκοπο σε μια νύχτα και ουδέποτε ‘εψηφίσθη’.

Η ξεφτίλα της δειμοκρατικής Ελλάδος του Καραμανλή, έφκιαξε κι έναν ‘νόμο’ ακόμα πιο αηδιαστικό από κείνον της απαγόρευσης για τον φάκελο της Κύπρου, έναν νόμο που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ την προσφυγή στην… δικαιοσύνη [! Απίστευτο ε;] σ’ όσους δεσποτάδες πέταξε ο Σεραφείμ με την πράξη του Γενικού Γραμματέα και κυπατζή Αγγελόπουλου. Ο νόμος αυτός ίσχυε μέχρι πρόσφατα για να πεθάνουν αδικαίωτοι όλοι οι αποκεφαλισθέντες. [= Όσοι δεν προσκύνησαν τον πατριώτη μου Αρχιεπίσκοπο των Τάνξ]

Όμως και τούτοι καλά κουμάσια δεν ήταν. Πήραν τις μαγκούρες τους, πήγαν στο Γραφείο του Αγγελόπουλου στο Πανεπιστήμιο και τον ξυλοφόρτωσαν

Page 61: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

‘του πεθαματού’ που λένε, ώστε από τότε ο κακομοίρης περπάταγε και πήγαινε σαν τον κεκλιμμένο πύργο της Πίζας. Όλοι λέγαμε ότι ήταν απ’ τις δεσποτικές μαγκουργιές των ιερονυμικών, των υπ’ αυτού ‘σφαγιασθέντων’, οίτινες του είχαν προξενήσει φαίνεται μόνιμη βλάβη ‘για να τους θυμάται’.

Ήταν ο άτιμος και λίγο μερακλής στο φουστάνι. Και βρήκε πρόσωπο να τα κάνη. Εξηγώ: Η καημένη η Δεσποινίς Κοντοστεργίου, η βοηθός του Ρωμανίδη είχε μείνει ξεκρέμαστη. Λοιπόν, κι αυτός ο περίεργος ο Ρωμανίδης*, [θα γράψω ΕΙΔΙΚΗ μελέτη για τον φίλο μου αυτόν], υπέβαλε αηδιασμένος την παραίτησή του, αφίνοντάς την ξεκρέμαστη. Τόσα χρόνια η κοπέλλα, έγραφε την διατριβή της για την 5η Οικουμενική. Στην κρίση της, την άφηνε ξεκρέμαστη ο Ρωμανίδης, πάντα αφηρημένος. Καλός και τον αγαπάμε, αλλά εδώ έκανε κι αυτός την πατάτα του.

Έβρεχε δαιμονισμένα εκείνο το Σάββατο. Βλέπω μια Δέσποινα, παπί, διέσχιζε την Εγνατία απ’ το Πανεπιστήμιο. ‘Τι ζητάς εδώ τέτοια ώρα;’ της λέω. ‘Αστα’ μου λέει ‘έπαθα την νίλα της ζωής μου…’. Την πήρα σπίτι να την παρηγορήσω, η γυναίκα μου μας έφκιαξε έναν ζεστό τραχανά.

Ήταν και η γραμματέας της γυναίκας μου παρούσα σε κείνη την συνάντηση, η Ζένια μια ρωσσίδα αριστοκρατικής καταγωγής που έγραφε στην γραφομηχανή την διατριβή της γυναίκας μου κι έβλεπε με συμπάθεια την Κ., που μας εξηγεί. Ότι την κάλεσε ο εν λόγω ‘Διαβολόπουλος’ στο Κέντρο Μελετών να ιδούν την διατριβή της για διορθώσεις… Είχε αναλάβει αυτός μετά την υποβολή παραίτησης του αηδιασμένου Ρωμανίδη.

Page 62: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Αντί για διορθώσεις, ο τύπος της επετέθη ‘αγρίως’ με πρόθεση ‘να την γαμήση’. Είπε κι άλλα που δεν θέλω να τα πώ. Ακούγοντας και βλέποντας η Ζένια την κακομοίρα την Δ. [που είχε τότε μια ηλικία τέλος πάντων], της ξέφυγε το αμίμητο προς την γυναίκα μου: ‘μα τι άνθρωποι είναι αυτοί! Εάν αυτήν (εννοούσε λίγο μεγαλούτσικη), θέλουν να την γαμήσουν, εμάς (τρυφερά κοριτσάκια εκείνη την εποχή) θα θέλουν να μας ξεσκίσουν’…»!

Τηλεφώνησα στον Ρωμανίδη στο Λονδίνο, αφού είδα ότι μπορούσε να ανακαλέση την πρώτη του παραίτηση εάν έφτανε εγκαίρως πρίν την δεύτερη κι οριστική που είχε ήδη στείλει από κεί. ‘Θα την καταστρέψουν του λέω. Έλα εδώ να την υπερασπιστής την κοπέλλα’. Ο Ρωμανίδης δεν πίστευε σ’ αυτά που άκουγε. ‘Απίστευτο!’ Μου λέει. [Και τα τηλέφωνα κόστιζαν πολύ πανάθεμά τα εκείνα τα χρόνια. Πήρα τόσες φορές].

«Δεν έχει αεροπλάνο», «Δεν προλαβαίνω». ‘Δεν με νοιάζει τσακίσου κι έλα, την κρεμάς την κοπέλα. Πού την άφησες στους λύκους’!;

Επέμενε ότι δεν μπορεί να ρθή. Αγρίεψα, «-Πιλότος είσαι, πάρε το αεροπλάνο

σου κι έλα». Κάτι μου είπε, δεν θυμάμαι, πάντως δεν ήταν διαθέσιμο το αεροπλάνο του, «-Νοίκιασε ένα αεροπλάνο κι έλα».

Ο Ρωμανίδης στην φάση αυτή δεν ήρθε, και οι σιχαμένοι ξεσπούσαν πάνω στην Δ. απορρίπτοντες με χαζές προφάσεις την διατριβή της συνεχώς.

Τελικά, με την μεσολάβηση του Ρωμανίδη μάλλον πήρε την διατριβή της μετά από χρόνια, απ’ το Βελιγράδι ή το Βουκουρέστι νομίζω. Άρχισαν να βγάζουν και μια

Page 63: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

σειρά για τους ‘Ρωμαίους Πατέρες’ της Εκκλησίας μαζί. Βγήκαν καναδυό τόμοι.

Αλλά ο Ρωμανίδης τους είχε κυριολεκτικά χεσμένους όλους αυτούς. Κι αυτό πρέπει να το πώ εδώ. Μάλλον το τελευταίο ή ένα απ’ τα τελευταία τηλέφωνα στη ζωή του το έκανε σε μένα και το’χω από μεγάλη τύχη μαγνητοφωνημένο.

Ήταν καναδυό ώρες τηλέφωνο. ‘Τι κάνεις τώρα, είσαι ακόμα εκεί, ετοιμάζεις κάτι; [εννοούσε εάν συνεχίζω να δουλεύω στο ΑΠΘ και πως πάω με την διατριβή μου]’.

Απαντώ: ‘Όχι, έφυγα από τήν σφηκοφωλιά’, εννοώντας ότι διέκοψα τούς δεσμούς μου μέ τό ΑΠΘ καί έπαψα πλέον νά εργάζομαι σ' αυτό. Ο Ρωμανίδης, μέ τόν χαρακτηριστικό του τρόπο μού απάντησε: "-Γιατί βρίζεις τίς σφήκες; Οι καημένες οι σφήκες κάτι παράγουν, έστω σκατά. Αυτοί οι άθλιοι δέν παράγουν απολύτως τίποτα"!

Παρέμβαση. Ακολουθεί μια άριστη και πολύ

χρήσιμη ‘μίνι’ βιογραφία για τον αγαπημένο μου

Page 64: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

καθηγητή και φίλο π. Ιωάννη Σ. Ρωμανίδη, (1927-2001) με θέμα: ‘Μιλώντας για τον Διάβολο’, από τον Thomas Shaw, [Πρόχειρη μετάφραση, Γιώργος Γεωργάτος. Επιμέλεια, μοναχός Θεολόγος Ιβήριτης, ως ελάχιστη προσφορά στήν μνήμη του δασκάλου π. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδη, τήν ημέρα της νεκρώσιμης ακολουθίας του, 6η Νοεμβρίου 2001]. Πολύ όμορφο κείμενο και το προσυπογράφω.

Δύο δεκαετίες πριν, ενώ ήμουν ακόμα ένας νεαρός Ορθόδοξος Χριστιανός, είχα το προνόμιο να ακούσω τον π. Αλέξανδρο Σμέμαν να μιλά. Δεν μπορώ τώρα να θυμηθώ καθαρά για τι ακριβώς μιλούσε, αλλά μια πρόταση ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου: «Αυτό που εκπλήσσει όσους μετέχουν στο κίνημα του Οικουμενισμού είναι πως, ενώ αυτοί συζητούν για το μέγα θέμα της ενώσεως των εκκλησιών, οι Ορθόδοξοι ακόμα μιλούν για τον διάβολο».

Η Ορθοδοξία ακόμα μιλά για τον διάβολο, επειδή συνεχίζουμε να βλέπουμε την επίδρασή του στον πολιτισμό που μας περιβάλλει και να γευόμαστε τις συνέπειες του πολέμου του κατά της Εκκλησίας.

Η Ορθόδοξη θεολογία ήταν πάντοτε δυναμική, επειδή οι Ορθόδοξοι πιστοί μαχόμαστε σε αυτόν τον αόρατο πόλεμο.

Κάθε γενιά πρέπει να ανακαλύπτει τις αλήθειες της Ιεράς Παραδόσεως εκ νέου, και σε αυτήν τη διαδικασία της ανακαλύψεως θα υπάρχουν διαφορές στην κατανόηση του περιεχομένου της Παραδόσεως. Αυτός ο δυναμισμός πάντοτε γεννούσε αμφιλεγόμενους θεολόγους μέσα στην Εκκλησία. Είναι αυτοί που βγαίνουν έξω από τις ασφαλείς φόρμουλες και προσπαθούν να αναδιατυπώσουν την Παράδοση χρησιμοποιώντας ασυνήθεις οδοδείκτες.

Page 65: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Ενας τέτοιος θεολόγος είναι ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Το έργο του, σε αντίθεση με αυτό των σημερινών υπερειδικευμένων επιστημόνων, παρουσιάζει μια δυνατή ενιαία θέση, την οποία αυτός εφαρμόζει σε ευρύτατα χρονικά και τοπικά πλαίσια. Κάποιοι απορρίπτουν την τόλμη του ως απλουστευτική και υπερβολικά δογματική.

Συνάντησα για πρώτη φορά τον π. Ιωάννη ως φοιτητής της θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Ήμουν παρών στην τελευταία παράδοσή του Ορθόδοξης Δογματικής πριν από τη συνταξιοδότησή του. Παρακολούθησα τα μαθήματά του για τρία χρόνια και διάβασα τα περισσότερα από τα έργα του, συμπεριλαμβανομένου και του «Φράγκοι, Ρωμιοσύνη, Φεουδαλισμός και δόγμα» (έχει εκδοθεί από τη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού).

Ο π. Ρωμανίδης είναι ο τελείως αφηρημένος καθηγητής. Το παρατσούκλι του στον Τίμιο Σταυρό ήταν "π. Μεσάνυχτα", γιατί έδειχνε ότι δεν είχε επίγνωση του περιβάλλοντός του όταν μιλούσε.

Αρχιζε πάντα τη διάλεξη με τον ίδιο τρόπο. Καθόταν κάτω και μιλούσε με απαλή φωνή, που μόλις ακουγόταν. Επειδή ξεκινούσε σχεδόν από τη μέση μιας σκέψης, φαινόταν πως η διάλεξη είχε ήδη ξεκινήσει πιο πριν μέσα του. Καθώς ζεσταινόταν με το θέμα του, η φωνή του υψωνόταν και τα μάτια του έλαμπαν. Μερικές φορές σταματούσε να μιλά και για μικρά χρονικά διαστήματα φαινόταν να τον παίρνει ο ύπνος.

Το ακροατήριο των μαθημάτων του ήταν πάντα πολυπληθές, γιατί ήταν ο άνθρωπος που είχε κάτι να πει.

Ήταν παράξενο, γιατί, ενώ η ειδικότητά του ήταν η δογματική, πάντα φαινόταν ότι δίδασκε ιστορία.

Page 66: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Συνεχώς διηγόταν λεπτομέρειες για το τι συνέβη στη Γαλλία και στην Ιταλία του 9ου και του 10ου αιώνα ή στη Γαλλία και στη Ρωσία του 18ου αιώνα.

Τον κριτικάρανε για αυτό. Στο κάτω-κάτω δεν ήταν ειδικευμένος ιστορικός! [Αυτό δεν είναι αλήθεια, φυσικά. Εχει σπουδάσει Ρωμαϊκή και Ισλαμική ιστορία στο Χαρβαρντ (σ.τ.μ.)] Αλλά, ως Πατρολόγος, δίδασκε ότι οι Πατέρες δεν είναι δυνατόν να γίνουν κατανοητοί χωρίς την κατανόηση της ιστορίας της εποχής τους.

Ο π. Ρωμανίδης έχει μια θέση που επιστέφει την όλη θεολογία του: Ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να θεραπεύσει τον άνθρωπο από την πνευματική ασθένεια που προέκυψε από την Πτώση (αυτή η πνευματική αρρώστια χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση της ευδαιμονίας) και να του δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό.

Μια δευτερεύουσα θέση του, που απορρέει από την πρώτη, είναι πως οι δογματικές διαμάχες στην ιστορία της Εκκλησίας προκαλούνται από αυτούς που δεν κατανοούν τη λειτουργία της ως πνευματικού νοσοκομείου. Ετσι, η πραγματική διαφορά με τη Δύση είναι η απώλεια αυτής της κατανόησης η οποία συνέβη γιατί στη Δύση κάποιες πολιτικές δυνάμεις μετέτρεψαν τους εκκλησιαστικούς θεσμούς σε απλούς πολιτικούς θεσμούς.

Ως διαχειριστές πολιτικών θεσμών, οι ιθύνοντες της Εκκλησίας ενδιαφέρθηκαν για την ευδαιμονία του ανθρώπου, αντί για τον δοξασμό του για την απλή συγχώρηση των αμαρτιών του, αντί για την κάθαρση.

Αυτή είναι η θέση του που αμφισβητείται. Σε οικουμενιστικούς κύκλους είναι αποδεκτή μια πολιτισμική ερμηνεία του σχίσματος Ανατολής-Δυσης.

Page 67: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Συμφωνα με αυτήν την αντίληψη, η Δυτική, λατινόφωνη Ρωμαϊκή Εκκλησία και η Ανατολική, ελληνόφωνη Βυζαντινή Εκκλησία ήρθαν σε διάσταση, οφειλόμενη σε πολιτικούς και πολιτιστικούς παράγοντες. Τα ουσιαστικά στοιχεία της «αδιαίρετης Εκκλησίας» παραμένουν τα ίδια και στην Ανατολή και στη Δύση. Η αποστολή της θεολογίας του Οικουμενισμού είναι να επανακτήσει αυτήν τη χαμένη αμοιβαία κατανόηση.

Η θέση του π. Ρωμανίδου ανασκευάζει αυτές τις θεωρίες. Δεν υπήρξε ποτέ κάποια «Βυζαντινή» Αυτοκρατορία.

Είναι μια εφεύρεση των δυτικών ιστορικών του 18ου αιώνα. Οι ρωμαϊκοί πολιτικοί θεσμοί παρέμειναν ανέπαφοι από την ίδρυση της Νέας Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, τον 4ο αιώνα, μέχρι την πτώση της, τον 14ο [το σωστό: 15ο (σ.τ.μ.)] αιώνα.

Ο π. Ρωμανίδης διηγείται λοιπόν μια διαφορετική ιστορία. Όχι την ιστορία της Ελληνικής Ανατολής και της Λατινικής Δύσης, αλλά την ιστορία των Ρωμαίων και των Φράγκων. Η ιστορία του δεν είναι για κάποιους ανθρώπους που χωρίζονται, αλλά για τους Ρωμαίους που αγωνίζονται να διατρανώσουν τις αλήθειες της Ορθοδοξίας, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητη αντίθεση.

Η θεωρία του για τους κρίσιμους αιώνες που οδήγησαν στο σχίσμα και στις σταυροφορίες μιλά για μια συστηματική υποδούλωση του Ρωμαϊκού πληθυσμού της Δύσης στους Φράγκους φεουδάρχες, οι οποίοι τελικά κατόρθωσαν να υποτάξουν ακόμα και τη Ρωμαϊκή παποσύνη και να την εντάξουν στο φεουδαλιστικό σχήμα τους.

Η αλήθεια της θέσεώς του έχει απαθανατιστεί στην αγγλική γλώσσα, όπου franchise (το να έχεις τα

Page 68: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

δικαιώματα ενός Φράγκου) σημαίνει το να έχεις δικαίωμα ψήφου, και villain (οι Ρωμαίοι κάτοικοι των πόλεων) σημαίνει κακός άνθρωπος. Δεν ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Ανατολής αυτή που αποξενώθηκε από τις ρίζες και τις παραδόσεις της, αλλά η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Δύσης, που αντικαταστάθηκε από τον φεουδαλισμό. Ετσι, ενώ άλλοι θεολόγοι συζητούν για το μεγάλο έργο της ενώσεως των εκκλησιών, ο Ρωμανίδης συνεχίζει να μιλά για τον διάβολο.

Είναι η ιστορία ενός πολέμου ορατού και αοράτου. Είναι η ιστορία της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας της Εκκλησίας της Δύσης και η απειλή εναντίον μας, ως Ορθοδόξων, αν δεν καταλαβαίνουμε την ιστορία μας, την κληρονομιά μας και την Ιερά Παράδοσή μας σωστά. Αν επιτρέψουμε η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία να γίνει απλώς ένας ακόμα πολιτιστικός θεσμός με τα ιδιόμορφα λατρευτικά τυπικά και πρακτικές της, αν επιτρέψουμε η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία να γίνει μια θρησκεία, θα παίζουμε το παιχνίδι του διαβόλου και θα υποτάξουμε τους εαυτούς μας στους φεουδάρχες μας χωρίς ένα κιχ.

Λογω των αμφισβητήσεων που περιβάλλουν τη δευτερεύουσα θέση του π. Ρωμανίδου, πολλοί λησμονούν την πρώτη και πρωτεύουσα θέση του. Ας αφήσουμε τον π. Ιωάννη να το εκφράσει ο ίδιος: «Είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε μια καθαρή εικόνα του γενικού πλαισίου μέσα στο οποίο η Εκκλησία και η Πολιτεία είδαν τη συνεισφορά των δοξασθέντων στη θεραπεία της ασθένειας της θρησκείας, η οποία διαστρέφει την ανθρώπινη προσωπικότητα μέσω της αναζητήσεως της ευδαιμονίας, τόσο σε αυτήν, όσο και στη μετά τον θάνατο του σώματος ζωή. Μεσα σε αυτό ακριβώς το γενικό πλαίσιο η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ενσωμάτωσε νομικά την Ορθοδοξη Εκκλησία στη

Page 69: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

διοικητική διάρθρωσή της. Ούτε η Πολιτεία ούτε η Εκκλησία είδαν την αποστολή της Εκκλησίας ως μια απλή συγχώρηση των αμαρτιών των πιστών για την είσοδό τους στον Παράδεισο στην άλλη ζωη….

Τοσο η Εκκλησία όσο και η Πολιτεία ήξεραν καλά ότι η συγχώρηση των αμαρτιών είναι μόνο η αρχή της θεραπείας της αρρώστιας της ανθρωπότητας που συνίσταται στην αναζήτηση της ευδαιμονίας. Αυτή η θεραπεία ξεκινά με την κάθαρση της καρδιάς, φθάνει στην επαναφορά της καρδιάς στη φυσική της κατάσταση του φωτισμού, και ο όλος άνθρωπος αρχίζει να τελειοποιείται πέρα από τις φυσικές ικανότητές του δια του δοξασμού του σώματος και της ψυχής από την άκτιστη δόξα του Θεού. Το αποτέλεσμα αυτής της θεραπείας και τελειώσεως είναι όχι μόνο η μόνη κατάλληλη προετοιμασία για τη ζωή μετά τον θάνατο του σώματος, αλλά και η μεταμόρφωση της κοινωνίας εδώ και τώρα από μια συνάθροιση ιδιοτελών και εγωκεντρικών ατόμων σε μια κοινωνία προσώπων με μη-φίλαυτη αγάπη, η οποία 'ου ζητεί τα εαυτής'».

*Μιλάγαμε για τον… Μπάλφουρα! Ή μάλλον για

τον Ρωμανίδη, έχω μπερδευτεί, όποτε τα θυμάμαι αυτά… Ά, μάλλον για την Δ. λέγαμε, την αιωνόβια ‘βοηθό’ του που τότε παραιτούμενος είχε κρεμάσει. Κι εγώ προσπαθούσα να την βοηθήσω.

Με τον Ρωμανίδη, δεν έβγαζα άκρη. Ο π. Μεσάνυχτας τους σιχαίνονταν βαθύτατα όλους αυτούς, παραιτήθη, τους τά ‘ψαλλε και γραπτώς, η κατάσταση της κοπέλλας επιδεινώνονταν, μέχρι που την πέταξαν μαζί με το γραφείο της στον… διάδρομο, αλλά δεν μπορούσαν να την διώξουν, ένεκα ενός νόμου, όπως πολύ θα το ‘θελαν. Της κάναν όμως τον βίο αβίωτο.

Page 70: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Γι’ αυτό, για να την βοηθήσω, μεσολάβησα και στον παππού. Με κείνον μιλούσαμε στην διάλεκτό μας. Μεγάλη ψυχή ο παππούς ο Σδράκας. Μ’ αγαπούσε.

«-Ισύ παππού τσ’ ιέφκιασις όλοι αυτοί;» «-Ναι, είνι έτς, ούτι να πχιάσν του πιρούν δεν

ήξιρναν…». «-Έκανις καλά;», «-Τι να σοι πού πιδί μ’», «-Αυτοί

να τσ’ πης παππού, του σφάζν του κουρίτσι, είνι κι πατριώτσας’ [από την Καρδίτσα]».

«-Θκός κουρίτσ’ παππού α του σφάξν!»«-Η Ρουμανίδς;…», «-Δεν προυλαβαίν’ λέει να ρθή

παππού, ισύ πέστς», «-Να τσ’ πή η παππάς στ’ αυτί κι η διάκους στου κιφάλ’…», ο παππούς αγρίεψε. Ούτε κι αυτός όμως πέτυχε κάτι.

«-Κάν ότ’ θέλν’ πιδί μ’, δε μοι σιέβουντι πχιά». Έβλεπα τον αγαπημένο μου παππού, θα κόντευε τα

85 -90, να έχει ζωγραφισμένη την θλίψη, την έκπληξη και την αηδία στο ευγενικό του πρόσωπο. [Ναι, πρέπει να γράψω ένα βιβλίο κάποτε για τον αγαπημένο μου Σδράκα στον οποίο κυριολεκτικά χρωστώ την ζωή μου και την καρριέρα μου. Είχε φροντίσει να μ’ εγχειρίσει ο προσωπικός γιατρός του ‘κουφού’ εθνάρχη Καραμανλή Α’ που ήταν ένα ‘θκότ’ πιδί’ καθότι είχα την ίδια πάθηση με τον ‘εθνάρχη’ της δεξιάς πατάτας. Εάν δεν ήταν ο παππούς, -κι ο Μανωλίδης-, εγώ σήμερα θα ήμουνα ένα κουφό τίποτα].

Αυτός ο άγιος που πεσμένο άνθρωπο ποτέ του δεν χτύπησε, αυτός που ευεργέτησε τους πάντες και πονούσε με τους πόνους όλων και είχε γεννηθεί πάνω σ’ αυτή την γή για να κάνη το καλό και μόνο, ο ευγενέστερος των ανθρώπων κι ο πιο φιλέσπλαχνος των ελλήνων που γνώρισα, αυτός που δεν είχε κλάψει ποτέ, μπροστά μου δάκρυσε, αλλά πεισματικά απ’ τα στενά του μάτια,

Page 71: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

έβγαιναν φλόγες και καίγανε τα δάκρυά του ή δεν τολμούσαν εκείνα να κατρακυλίσουν.

Στοιχηματίζω ότι ουδέποτε, ουδείς άλλος είδε τον ατσάλινο και υπερήφανο αυτόν άνδρα να κλαίη!

Πόσα έζησε ο παππούς και πόσα γνώριζε όσο λίγοι στον κόσμο αυτό και δεν υπήρξε ανθρώπινο όν φιλικό ή εχθρικό που θα μπορούσε να βοηθήση και δεν το ’κανε.

-Ιγώ τσ’ έφκιασα ανθρώπ. Δεύτιριν φουρά μι πλάν. Σαν τότις π’ ουρκίσκαμε όλ’ να παριτηθούμε γινικώς κι παρατήθκα μαναχά ιγώ. Έκανι τσ’ διώξεις τ’ η Καραμανλής, είχαμι πεί έναν να πειράξν, όλ’ θα παριτηθούμι. Ήρθι κι Ράλτς κι μι βρίκι. ‘Δεν τσ’ ήξιρνις;’ Μι λέει, ‘έκανις κακώς που τσ’ ιμπιστέφκις’.

Κι ακόμα δεν μπουρού να πιστέψου πιδί μ’ ότι είνι τόσου παλιουτόμαρα. Προυσκύντσαν σα σκλίκια κι Καραμανλής τσ’ λαμάντσι. Ούτι ένας, ντίπ για φτύσ’μου σοι λιέου, αλλά απ’ φτνοί δεν του πιρίμινα κι εγώ.

Τρέξι σοί την κουνέλα να τουν φκιάσου δισπότ’. Έπχιασα τουν Παπαδόπουλου απ’ του μανίκι, ακούς τι σοι λιέου τουν είπα, α τουν φκιάσ’ τουν χαμένου δισπότ’ κι τουν έφκιασα. Αυτός να μοι φιρθή τώρα έτς;

Ίνι καθήκια. Κι τουν Σιραφείμ να πού, πάλι δεν ακούν. Βλέψ τσ’ έχει υπουχρέουσ’ μιγαλλίτιριν, κι η Χρήστου, του θκόμ’ του πιδί!

Εκεί, στο Κέντρο που λέμε εγκαταβίωνε κι ο μελετητής Μπάλφουρ, συχνά όταν ερχόντανε στην Θεσσαλονίκη.

Που τον έχανες, εκεί θα τον έβρισκες σίγουρα. Κι η δουλειά αυτή γίνονταν αρκετά χρόνια στις δεκαετίες του 1970 και 1980, υποθέτω στο διάστημα 1975-1985.

Οι δυό πνευματικοί αδερφοί ‘Παντελεήμωνες’, η Κουνέλα κι η Βέμπω, είχαν φριχτό μίσος μεταξύ τους που φαίνονταν στις δημόσιες εκδηλώσεις κι οπωσδήποτε

Page 72: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο που ο Οικουμενικός έστελνε κάποιο μήνυμα και κάποιος απ’ τους δυό έπρεπε να το ‘διαβάση’ ενώπιον των πωλητικών. [Σωστά ανέγραψα την λέξη, με Ω και Η].

Τότε γίνονταν το μεγάλο καλαμπούρι. [Σε κάποια ευκαιρία, θα πώ…].

Και πρίν απ’ την Σάμο, η Βέμπο ήταν, στας Αθήνας, στα Παρίσια στην Έδεσσα, κτλ, -μού το’πανε, δεν το καλοθυμάμαι, ‘καθηγητής’ σε κάποιες παπαδοσχολές, αλλά ‘τον πιάκανε’ –αν είναι δυνατόν!-, ‘καβάλα’ με την συμβία ενός… χασάπη και για να μην τον γδάρη εκείνος, λένε [κακές γλώσσες;] στην Σάμο πως ετράβηξε [1965] κι από την Σάμο και Ικαρία, [πατρίδα της 17 Νοέμβρη…], ήρθε στην Θεσσαλονίκη [1974] –ελέω χούντας του εβραίου προδότη Ιωαννίδη αυτό, για να καταστήση την συμβασιλεύουσσα παράνομο ΑΝΤΡΟ αγάμων και να συνεργαστή με τον Μπάλφουρα σε βαθυστόχαστες εκδόσεις των έργων του Συμεών… Νομίζω τον ‘βράβευσε’ κι όλας. Αυτά …κι ‘άλλα’, ξέρω από ακούσματα και δικές μου εμπειρίες].

Πρέπει να γράψω μελλοντικά και μια μελέτη τι ρόλο έπαιξε τόσο ο Παντελεήμων Βού, όσο κι ο άλλος, ο μέν πρώτος για να σακατευτή η εδώ τοπική Εκκλησία κι ο άλλος για να καταστή η σφηκοφωλιά, [= η Θεολογική ΑΠΘ] τι χειρότερο; Αραχνοφωλιά και Κατσαριδοφωλιά. Να δώσω καναδυό παραδείγματα του μίσους τους που θέλανε να εμπλέξουνε κι εμένα.

Ως βοηθός του Πρύτανι [ροδόπουλου τότε], ελόγου μου, με έπαιρνε κάποιες φορές, για σημαντικά ζητήματα τηλέφωνο στο σπίτι μου, δίπλα στο ΑΠΘ, στην Καμάρα που έμενα νιόπαντρος με την γυναίκα μου. Χτύπησε λοιπόν το τηλέφωνο.

Page 73: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Τι ζητούσε; Να πάω λέει στην τάδε δημόσια εκδήλωση κρυφά, να ακούσω τι θα πή η Βέμπω και να του το μεταφέρω! Μιλάμε για το πώς κατασκευάζονται οι σπιούνοι έ; Πήγαινε ο καργιόλης να με κάνη κι εμένα Μπάλφουρα! Κι αν ήμουν ‘υπάκουος’ /κόμ ύν καντάβρ/, κάτι μου θυμίζει αυτό, θα μου παραχωρούσε λέει και την ΕΔΡΑ του στο πανεπιστήμιο. Αλλά εγώ ήξερα ότι έδρα σημαίνει κι άλλο πράγμα κι ούτε την έδρα του ήθελα, μήτε και την γλοιώδη σκατόφατσά του να βλέπω.

Κι ο Θεός με φύλαξε, αλλά σε ιδιαίτερη συγγραφή πρέπει να εξηγήσω το πώς. Ξέφυγα απ’ το θέμα Μπάλφουρ.

Πως μπορώ όμως γεγονότα που έζησα να παρακάμψω; Άς το πώ κι αυτό. Ένεκα της μη ρουφχιανοποίησής μου, ίσως και της τότε συμπεριφοράς μου προφανώς, ειδικά απέναντι στον Μπάλφουρ, [= η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι, που αντέδρασα για την εμπλοκή του με την Σχολή], έφαγα μια γενναία κλωτσιά και με εκπαραθυρώσαν από την θέση μου, εν σώματι όλοι οι γελοίοι της θεοφονικής εξιλλουμινισμένης σχολής τους, με τις χειρότερες βρισιές που είδε νέος επιστήμων. Κρίθηκα λοιπόν ότι ΔΕΝ ΕΧΩ επιστημονικά ενδιαφέροντα και είναι ελλειπής η εργασία μου εν τω σπουδαστηρίω. Ουδείς με υπερασπίσθη! [θα τα γράψω αυτά κάποτε, ΜΕ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ και το λέγω προς τιμήν του, ένας ΜΑΣΣΩΝΟΣ!

Ένας υψηλόβαθμος μασσώνος, μάλιστα, ανέλπιστον πέρα για πέρα, ήταν ο μόνος που με υπερασπίστηκε, όπως έμαθα και κατεγράφη η άποψίς του στα Πρακτικά που τα ζήτησα επισήμως ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΑ ΔΩΣΑΝΕ ΠΟΤΕ! Ελλάς το μεγαλοίον Σου.

Page 74: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Υπήρξα λοιπόν άλλο ένα θύμα του Μπάλφουρ; Εάν έτσι συνέβη [θεία τιμή!], προφανώς ήμουν το τελευταίο θύμα του διότι καθώς έμαθα σε λίγον καιρό από τότε ο εξαγιασθείς ενδεχομένως ιδεολογικώς μπάσταρδος τα τίναξε και πήγε ασφαλώς στον Διάβολο, διότι αν τέτοια καθήκια δεν πάνε στην Κόλαση, τότε όλοι οι υπόλοιποι άς μην φοβάστε… Όλοι σας εννοώ, δεν έχετε διαπράξει ούτε το ένα χιλιοστό των εγκλημάτων του εν λόγω αγγλοεβραίου χαφιέ.

Σήμερα λέγονται μπόλικες μαλακίες «ΥΠΕΡ» του σατανικού Μπάλφουρ [= για την ΜΕΓΑΛΗ πίστη του ΜΕΓΑΛΟΥ άπιστου] και μάλιστα από… έλληνες και … κληρικούς.

Ένας ακόμα σκατόψυχος γαμψομύτης εβραίος ο αόρατος χούντατζης, μαθητής του Μπάλφουρα από το Κάϊρον. Εδώ, ο κ. Γ. Αλφαντάκης (δεξιά) με τον πραξικοπηματία Δ. Ιωαννίδη σε φωτογραφία του 1975, όταν ήταν συνήγορός του στη δίκη των πρωταιτίων της χούντας. Θυμάμαι, έτσι τα καπούλια του έπιανε συχνά κι ο πανοσιολογιώτατος σκατάς.

Page 75: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Πλάκα έχει ο κόσμος και μεγάλη τρέλα πουλάνε πολλοί. Φαίνεται πολλοί επίσης είναι κι αυτοί που αγοράζουν. Εγώ θα βάζω όσα βρίσκω ή θυμάμαι ή έμαθα για τον εγγλέζο αλήτη [και ΚΡΥΠΤΟΕΒΡΑΙΟ κοπρίτη] κι όποια συμπεράσματα θέλετε βγάλτε τα για τους εαυτούς σας εσείς.

Γεγονότα μόνο θα προσπαθήσω να περιγράψω κι όπου είναι αναπόφευκτο, ελάχιστες αξιολογήσεις, περισσότερο άλλων παρά δικές μου.

Δύσκολα ανθίσταμαι στον πειρασμό να παρακάμψω τις πετυχεσιές του χοζμπεκιάρη ομοεπίθετου ‘πάτρωνά’ του [που σύμφωνα με τις πυγές ήτανε λέει χαντούμης ή αν τον έπαιρνε, ασφαλώς δεν είναι «πρωτοτυπία» για εγγλέζο αφού τέτοιοι είναι σχεδόν όλοι τους: κάτι άλλο «και» πούστηδες, μαζύ].

Έστω όμως, θειούλα του τουλάχιστον ήτανε. Κι αφού το καημένο 4 χρονών «ορφάνεψε», ο κατωτέρω τσογλαναράς των εβραίων, τον είχε ως «παιδί» του.

*

Page 76: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

*Η σκατόφατσα της φωτογραφίας είναι μια από τις

δεκάδες χιλιάδες που μπορείτε να βρήτε μόνοι σας στο Διαδίκτυο και σε σχετικά βιβλία νεότερης ιστορίας διότι σχετίζεται με αυτή την ίδια την γέννηση του Κράτους του σιωνιστικού Ισραήλ.

Θα έλεγα ότι ο χλεμπονιάρης αυτός, [ο επωνομασθείς ‘κόκκινος’ Μπάλφουρ], ένεκα των χιλιάδων δολοφονηθέντων, είναι ο πραγματικός πατέρας [μαμά;] του Ισραήλ! Αλλά είναι και «πνευματικός[;]» πατέρας του πνευματικού πατρός…Δαυίδ Μπάλφουρ!

Εννοώ του …έλληνα παπα-Τζέημς του κατάσκοπου του Ευαγγελισμού και πρωθιερέα των ανακτόρων ή ανώτατου διπλωματικού υπαλλήλου της Αγγλετέρας εν Τουρκία, αν προτιμάτε.

Είναι ο Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ, ο γκέης, «τάχα γκόμενος» της κοντέσσας Έλκο.

Page 77: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Ήδη για τον σιχαμένο τούτον ψάχνουν οι επιστήμονες το θέμα για το αν ήταν λέει επαμφοτερίζων: «Was Arthur James Balfour (1848 - 1930) intersex ? ».

Αρχικώς, φαίνεται ότι προσπάθησε να παντρευτή την ξαδέρφη του May Littleton, [κατά την συνήθη τακτική των ντονμέδων], αλλά εκείνη λέει πέθανε από

Page 78: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

τύφο, όταν ο τοιούτος ήταν 27 χρονών. Παρέμεινε ωστόσο άγαμος σε όλη του την ζωή. Λέγεται ότι ήταν δικιά του η έκφραση πως ‘τίποτε δεν αξίζει’: "Nothing matters very much and most things don't matter at all”.

Υποθέτω ότι από δαύτον κληρονόμησε αυτή την μαλακία κι ο ιός Μπάλφουρ ο γιαλαντζή παπάς, πού ’χε δηλαδή την εντύπωση ότι «ο κόσμος ήταν ένα … σφάλμα του Θεού» [!], (θεοεγκατάλειψη…) όπως εξομοληγήθηκε αυτή την άποψη στην κατασκοπίνα ήτις σουλάτσερνε μαζί του στις ακτές της Ιωνίας.

Όταν μεσοκόπιασε ο Μπάλφουρ “ο άλλος”, ο “μεγάλος”, λένε ότι είχε μια μακροχρόνια φιλία με την Mary Wemyss, δηλαδή την γνωστή ως κοντέσα Elcho, αλλά οι βιογράφοι του επιμένουν πως ουδέποτε η σχέση τους ήταν σεξουαλικού περιεχομένου. Αφ’ ετέρου ψιθυρίζονταν πολλά πράγματα για το στενό μαρκάρισμα με τον κραγμένο πούστη διπλωμάτη Harold Nicolson , τον ‘σύζυγο’ της Vita Sackville - West .

Ο Balfour τούτος, ήταν ένα προϊόν μιας αηδειαστικής οικογενειοκρατίας, του είδους παπανδρέηδων και καραμανλήδων που δέρνει την σημερινή Ελλάδα, [αγγλιστί: was a product of nepotism, in the most literal sense, in that his uncle, Robert Cecil , Lord Salisbury, the last Prime Minister to rule from the House of Lords, paved most of his way].

Αυτό έγινε αιτία να καθιερωθή στα υψηλά σαλόνια για λόγου του η φράση: “Bob ’ s your uncle ”, ισοδύναμη της άλλοτε ελληνικής «έχει μπάρμπα στην κορώνα» ή ο μπόμπος, ο βουτυρομπεμπές του θχειού του. Έτσι, ο Ben Pim lott , περιέγραψε τέλεια τον Balfour ως έναν ουτιδανό αλλαζώνα και μια ξεφτιλισμένη μετριότητα [' imperturbably arrogant , effortless mediocrity ' ].

Page 79: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Γεννήθηκε μέσα σε μια οικογένεια που διέθετε αρκετά ενεργά μέλη στο Κοινοβούλιο. Στα 21 χρόνια του [το 1869], ο ίδιος κληρονόμησε μια απίστευτη περιουσία, ενώ στα 26, [το 1874], ο θείος του, του ζέστανε μια καλή πολυθρόνα στο συντηριτικό κόμμα για να τακτοποιήση τα πλαδαρά του οπίσθια.

Ο θείος του βέβαια δεν αρκέστηκε σ’ αυτό. Όπως συνέβη στον δικό μας Αντρίκο και στον Καραμανλάκο κτλ, φρόντισε για την προώθησή του μέσα στο βρώμικο καπιταληστρικό σύστημα, και το 1902 παρέδωσε την ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΑ σ’ αυτόν, ούτως ώστε ο κουραδόμπεης ανηψιός [σε ηλικία 54 ετών], έγινε και πρωθυπουργός στο διάστημα 1902-5, της ισχυρότερης δουλοκτητικής μηχανής του δύστυχου πλανήτη.

Η φαντασία, αυτό το μεγάλο προσόν ενός ηγέτη ήταν κάτι που ο κουραδόμπεης στερούνταν παντελώς κι απ’ την άλλη πλευρά, είχε τέλεια και απελπιστικά πλήρη έλλειψη εμπειρίας. Δεν γνώριζε τίποτα έξω από την λεγόμενη ‘αριστοκρατική αντίληψη’, και ήταν ολοκληρωτικά ενάντια σε οποιοδήποτε είδος θετικής δράσης και πρωτοτυπίας. [Στην εβραιοδουλεία όμως ήτο άριστος].

Εναντιώθηκε σκληρά απέναντι σε κάθε υγειή προσπάθεια να αναβαθμιστή η νομοθεσία προς όφελος των φτωχών, [He was against Poor Law Reform ], και σχημάτισε μια αντιδραστική μηχανή που είχε στόχο την πολιτική εξαφάνιση του φιλελευθερισμού, [and he ap-proved the anti-union Taff Vale judgement (which did a lot to help the Liberals win the 1906 election)].

Τελικά οι φιλελεύθεροι τον εκπαραθύρωσαν το 1906. Αλλά είχε προλάβει να βάλη τα ΘΕΜΕΛΙΑ της πιο σκληρής ανθρωποσφαγής μέχρι τότε στην παγκόσμια ιστορία, τα θεμέλια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου με την

Page 80: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ΕΓΚΑΡΔΙΑ [;!] ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ που πέτυχε με τους ξεφτίλες φράγκους, μ’ άλλα λόγια, την μηχανή δηλαδή που σε 10 χρόνια λειτούργησε άριστα, προς δόξαν του καταραμένου αγγλοεβραϊσμού. [He supervised the En-tente Cordiale with France in 1904, which would com-mit the UK to war ten years later].

Αλλά τον γνωρίζει ΚΑΛΑ η δυστυχισμένη ανθρωπότητα και για κάτι άλλο, ακόμα πιο… μεγάλο κακούργημα. Το όνομά του φέρει η εμετική ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ‘Μπάλφουρ’ η οποία το 1917 χορήγησε στον βρυκολακιασμένο Σιωνισμό την Παλαιστίνη για να λάβη η αγγλοεβραϊκή συμμαχία την νίκη στον καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο που ήταν εν εξελίξει. [He is most famous today in that he gave his name to Britain's declaration in 1917 for a national home for Jews in Palestine].

Υπάρχει και κάτι άλλο. Οι εβραίοι άρχισαν να τρών τις αυτοκρατορίες: οθωμανική, ρωσσική, γερμανική, αυστριακή, κινεζική κτλ. Σχεδόν όλες πλήν της αγγλικής. Μάλιστα λεγόταν ειρωνικά ότι στον κόσμο θα μείνουν μόνο 5 βασιλιάδες: οι τέσσερις της τράπουλας κι ο… βασιλιάς της Αγγλίας! Τότε ο Μπάλφουρ σκέφθηκε ότι ήταν ευκαιρία να φάη ο αγγλοεβραϊσμός και την αιματοκυλισμένη Ρωσσία. Οπότε υπεστήριξε την… εισβολή σε Ρωσσία και Τουρκία, με συμμαχικά στρατά, ιδίως ελληνικά, βενιζελικά! [In 1919 he, as Foreign Sec-retary, backed the British invasion of Russia of that year].

Αυτό το απίστευτο κάθαρμα ήταν σε θέσεις εξουσίας για 27 ολόκληρα χρόνια! [In all he was 27 years in the cabinet = τρείς δεκαετίες κόπριζε στον καμπινέ].

Page 81: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Παρά την τεράστια «τύχη» του, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Η σεξουαλική του ζωή μάλιστα αποτελούσε και στις μέρες της δόξας και στους βιογράφους του κατόπιν, ένα μυστήριο. Άλλοι τον περιγράφουν ως μπινέ, άλλοι ως κωλομπαρά, άλλοι ως χαντούμη κ.ο.κ. Προφανώς ήταν βιολογικά ερμαφρόδιτος!

Μια ‘αντρογυναίκα’! δηλαδή; ήταν μια γυναίκα αλά πάπισσα Ιωάννα που λένε, με παπάργια; Ενδεχομένως! [At Cambridge and in Parliament he was the object of homophobic putdowns. His biographer, Mackay, says that he did not find any indications of ho-mosexual involvement, but he does not show that he was heterosexual either. He goes on to quote from A.J.P. Taylor's life of Beaverbrook, the newspaper magnate, where Beaverbrook, having been put in his place by Balfour, retaliated later by asserting 'Balfour was a hermaphrodite. [= ΑΡΣΕΝΙΚΟΘΗΛΥΚΟΣ] No one ever saw him naked'. Taylor asks whether it was usual to see cabinet ministers naked?] Έ;!

Ποιο «είδος» σεξουαλικής ανωμαλίας τον έδερνε, δεν έχει ξεκαθαριστεί ακριβώς, σπάνια τον κάνανε τσακωτό, έχουν δημοσιευτεί κάποια ασαφή βέβαια για το ότι την τίναξε την αχλαδιά και τον δάγκωνεν τον σύκον …, [Mackay does come up with an incident whereby Balfour was indeed seen naked [= τσιτσίδι] as part of his official duties. Sydney Parry, who was Private Secretary to the First Lord of the Treasury from 1897 to 1902, recalls in his memoirs that he was sent to 10 Downing Street with an urgent dispatch during the Boer War. Balfour was still upstairs. 'I ran up with it, heard him splashing in his bathroom, and knocked at the door: "Lord Lansdowne wants an immediate reply. Shall I come back in twenty minutes?" "Is it very urgent?"

Page 82: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

"Yes." "Bring it in, then. If you don't mind, I don't." So I slipped in and read it aloud, while A.J., in native majesty like Milton's Adam, towelled himself and dictated his reply simultaneously.']

Ο άνθρωπος ήταν ανωμαλάρας, φύσει, αλλά, βάσει των όσων έψαξα, θα πρέπει να κινούνταν ανάμεσα στην παιδεραστία και στην αστυσία. Για δαύτο νομίζω δεν μπορεί να βγή μια άκρη, δές και κάποιες άλλες απόψεις: «Mackay thinks that this proves that Balfour could not be hermaphroditic (intersex), but of course there are more forms of intersex than he allows for». Πολύ σωστά . [Δές: A. J. P Taylor. Beaverbrook. Penguin. 1972: 154. Και: Ruddock F Mackay. Balfour: Intellectual States-man. Oxford University Press. 1985: 8-9].

Παρ’ ότι οι εγγλέζοι πάνε να το κλείσουνε το θέμα, πιστεύω ότι θα βρεθούν κάποτε οι αποδείξεις ότι τούτος ο ανωμαλάρας ήταν μια ΓΥΝΑΙΚΑ, έστω κι αν του κρέμονταν παπάργια και είχε κάποιο μύστακα. Ήταν ένα σφάλμα της φύσης . [So, case not proved. However it is an intriguing suggestion].

ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ακριβώς, άρχισε η ίδια η δημιουργία του Ισραήλ. Πρόκειται για την λεγόμενη «Διακήρυξη Μπάλφουρ».

Να δούμε τι ακριβώς συνέβη. 2 Νοεμβρίου 1917: Ενώ η εξέγερση κατά των Οθωμανών εξελίσσεται νικηφόρα για τους Άραβες που ονειρεύονται ανεξαρτησία, [με σπρώξιμο που πέτυχε ένας άλλος ανώμαλος κατάσκοπός τους εκεί ντυμένος άραβας (!) ο Λώρενς της Αραβίας], ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ, αποστέλλει μία επιστολή στον ηγέτη της εβραϊκής κοινότητας της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδο Ρότσιλντ, ζητώντας να τη διαβιβάσει στη Διεθνή Σιωνιστική Ομοσπονδία.

Page 83: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

*Πρόκειται για την «Διακήρυξη Μπάλφουρ», όπως

θα μείνει στην ιστορία, με την οποία δίδεται η υπόσχεση για την εγκαθίδρυση μιας «εβραϊκής πατρίδας» στην Παλαιστίνη, με σεβασμό στα δικαιώματα των λαών που ζουν ήδη στην περιοχή [και άλλα συνήθη φαιδρά].

Ως αντάλλαγμα, η εβραϊκή κοινότητα καλείται να ενθαρρύνει τις ΗΠΑ να εισέλθουν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. [Αγγλοεβρέηκο Παζάρι!]

Έχετε δεί πιο σιχαμένο παζάρι; Τέτοια αλλαξοκωλιά του κερατά! Σας δίνουμε την Παλαιστίνη εβραίοι για να ρίξετε στο αχανές ανθρωποσφαγείο ενός

Page 84: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

παγκόσμιου πολέμου έναν ολόκληρο λαό! Θα μου πής ότι καλά πάθαν οι μαλάκες οι «αμερικάνοι», διότι από τότε φαίνεται ότι οι εβραίοι τους ήλεγχαν απόλυτα!

Δεν πρόκειται δηλαδή για μια απλή ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ. Με πορδές δεν γίνονται αυτά. Αίμα δεν χύνεται αν δεν υπάρχη χρυσός, έστω και μαύρος, πετρέλαια γαρ.

Οι συζητήσεις που προηγήθηκαν της Διακήρυξης είχαν να κάνουν με τις λεπτομέρειες στη διατύπωση.

Η φράση «εβραϊκή πατρίδα» χρησιμοποιήθηκε εσκεμμένα αντί της λέξης «πολιτεία», μιας και το επίσημο Λονδίνο δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι στόχος του ήταν η δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους. [Τι νομίζετε; Χαζοί ήταν να τα χαλάσουν με τους μπουνταλάδες τους αραπάδες που αυτοί οι ίδιοι τους ξεσήκωσαν, διαίρει και βασίλευε γαρ].

Επιπλέον, η αλλαγή μιας πρόθεσης οροθετούσε αυτή την πατρίδα μέσα στην Παλαιστίνη προς αποφυγήν του εποικισμού όλης της περιοχής, ενώ στο τελικό κείμενο προστέθηκε και η αναφορά στα δικαιώματα των

Page 85: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

μη εβραϊκών κοινοτήτων. [Ένα δικαίωμα είχαν οι ανεγκέφαλοι αραπάδες, να διαλέξουν σ’ ορισμένες περιπτώσεις τον τρόπο να πεθάνουν! Μα τόσο μαλάκες! Σαν κι εμάς και χειρότεροι. Παρασύρθηκαν απ’ τους εγγλέζους, επανεστάτησαν εναντίον των Τούρκων και τους πήρε ο Διάβολος ο εβραϊκός!]

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ στους αγαπητούς Παλαιστίνιους: -Να κάνουν αυτό που τους συμβουλεύει ο σοφός Παναγιώτης Τραϊανού. Αυτή είναι μια πολύ σοφή ‘λύση’ στο άλυτο πρόβλημά τους και θα ήταν καλό να την συνάψω εδώ, έστω με μικρότερα γράμματα.

Ο Παναγιώτης αναλύει με λεπτολόγο τρόπο το ζήτημα καλλίτερα από κάθε άλλον. Αυτές οι κουράδες στην ‘ηγεσία’ του αγώνα των παλαιστινίων που είναι εξίσου χάλια με τα σκατά που όζουν στις ελλαδικές ‘ηγεσίες’, θα το καταλάβουν; Εάν δεν είναι ΚΡΥΠΤΟΕΒΡΑΙΟΙ σαν τους Αραφάτ και Παπανδρέου, μπορεί. Για δαύτο κοτσάρω εδώ το κείμενο του Παναγιώτη.

Χάριν των παλαιστινίων, συνδούλων μας, θυμάτων του πιο χυδαίου αγγλοεβραϊσμού.

Η σημερινή οργή των Παλαιστινίων είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να χάσουν το δίκιο τους.Το αίμα του δολοφονηθέντα σεΐχη Γιασίν δεν πρέπει να πάει χαμένο.Η ανθρωπότητα έκπληκτη έμαθε για το τραγικό συμβάν με τον σεΐχη Γιασίν. Η κρατική βία του Ισραήλ εκδηλώθηκε

και πάλι. Ο κρατικός του μηχανισμός έκανε και πάλι το έγκλημά του. Με πολεμικά ελικόπτερα και πυραύλους —δολοφόνοι, που παριστάνουν τους στρατιωτικούς— εξόντωσαν έναν ανάπηρο άνθρωπο. Έναν τετραπληγικό γέροντα, πρακτικά ανίκανο ακόμα και να αυτοεξυπηρετήσει τις ανάγκες του. Γι' αυτούς που γνωρίζουν πώς λειτουργούν μερικά πράγματα, δεν υπήρχε καμία έκπληξη από αυτήν την πράξη των Εβραίων.

Το Ισραήλ έκανε για μια ακόμα φορά αυτό το οποίο ξέρει να κάνει καλύτερα απ' όλους. Να δολοφονεί. Να χρησιμοποιεί τον κρατικό του μηχανισμό για να τρομοκρατεί πολίτες.

Γιατί το έκανε με τόση ευκολία και χωρίς δεύτερη σκέψη; Γιατί απλούστατα δεν φοβάται τις συνέπειες των πράξεών του. Δεν φοβάται τους αντιπάλους του. Δεν φοβάται ότι τις άθλιες ενέργειές του θα μπορέσουν να τις εκμεταλλευτούν κάποιοι σε βαθμό που να τις μετατρέψουν σε "μπούμερανγκ" για τους ίδιους. Έχει μάθει τον αντίπαλό του και μπορεί να τον εκμεταλλευτεί. Έχει μάθει πώς αντιδρά και μπορεί να εκμεταλλευτεί ακόμα και τις πιο ακραίες αντιδράσεις του. Πολεμάει δηλαδή έναν εχθρό τον οποίο γνωρίζει.

Τα ακριβώς αντίθετα συμβαίνουν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Οι Παλαιστίνιοι δεν γνωρίζουν τον αντίπαλό τους και γι' αυτόν τον λόγο δεν μπορούν να του κάνουν κακό. Οι ενέργειές τους, όσο γενναίες κι αν είναι, όχι μόνον δεν απειλούν τους Εβραίους, αλλά αντίθετα ρίχνουν "νερό" στον μύλο τους. Γιατί; Γιατί είναι λάθος. Αντιδρούν με λανθασμένο τρόπο, γιατί δεν γνωρίζουν τον αντίπαλό τους. Χτυπάνε το είδωλό του και το μόνο το οποίο καταφέρνουν είναι να αυτοτραυματίζονται. Θυσιάζουν χιλιάδες ζωές στο βωμό της άγνοιας. Θυσιάζουν τη νεολαία τους, ισχυροποιώντας τους αντιπάλους τους. Αυτοί οι οποίοι σκοτώνουν τα παιδιά τους με τις προκλήσεις τους είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αποκομίζουν κέρδη από τις αντιδράσεις τους.

Εξαιτίας αυτών των δεδομένων συμβαίνουν όλα τα "παράξενα" που αφορούν το Ισραήλ. Το Ισραήλ, για παράδειγμα, είναι το μοναδικό κράτος στον λεγόμενο "πολιτισμένο" κόσμο, που το σύνολο του πολιτικού του κατεστημένου είναι πρώην στρατιωτικοί. Αυτό είναι εξόχως "παράξενο", αν σκεφτεί κάποιος τους πολυδιαφημισμένους Εβραίους "διανοητές" ή τους επίσης πολυδιαφημισμένους Εβραίους πολιτικούς, που υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα κράτη. Αυτό το οποίο συμβαίνει στο Ισραήλ είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει μόνον στις αφρικανικές "Μπανανίες", όπου οι ιμπεριαλιστές επιλέγουν μόνοι τους και ερήμην των λαών τούς πολιτικούς που θα τις κυβερνήσουν.

Page 86: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί συμφέρει σε κάποιους να στρατοκρατείται το Ισραήλ. Συμφέρει κάποιους να λειτουργεί μ' έναν τρόπο που δεν θα του δίνει την "αδράνεια" η οποία πολλές φορές διακρίνει τα δημοκρατικά καθεστώτα. Όταν απαιτείς από ένα κράτος να υπηρετεί τα συμφέροντα τρίτων και όχι του λαού του —και μάλιστα χωρίς αντιρρήσεις— αυτή είναι η ενδεδειγμένη λύση. Όταν απαιτείς από ένα κράτος να βρίσκεται σε συνεχή πολεμικό συναγερμό, για να προστατεύει τα συμφέροντά σου —άσχετα με το κόστος που πληρώνει το ίδιο— αυτή είναι η μόνη λύση. Αν δεν το καταφέρεις αυτό, αργά ή γρήγορα θα χάσεις τον έλεγχό του. Αργά ή γρήγορα ο λαός θ' αρχίσει ν' αμφισβητεί τα "κέρδη" της προκλητικότητας και θ' αρχίσει να αρνείται να πληρώνει το κόστος της. Αργά ή γρήγορα θα οδηγηθεί στον συμβιβασμό, γιατί οι λαοί εύκολα "κουράζονται" όταν "αιμορραγούν". Εύκολα "κουράζονται", όταν θάβουν νεκρούς. Όταν κάποιος Εβραίος έχει εγκαταλείψει την "κρύα" Ρωσία για τη "ζεστή" πατρίδα, εύκολα θα θυμώσει, όταν θα τη βρει "καυτή". Όταν φεύγει από ένα κράτος για μια καλύτερη ζωή στο Ισραήλ και το μόνο το οποίο γεύεται εκεί είναι ο φόβος και ο θρήνος, εύκολα αμφισβητεί τους ηγέτες που δεν υπηρετούν την ειρήνη. Όταν εγκαταλείπει ένα κράτος, για να μην κατοικεί σε γκέτο και βρίσκεται σε μια πατρίδα με συρματοπλέγματα, εύκολα γίνεται αντιδραστικός.

Η στρατοκρατία αυτόν τον ρόλο παίζει στο Ισραήλ. Δεν αφήνει τον ισραηλινό λαό να "χαλαρώσει". Τον διατηρεί σε συνεχή πολεμικό συναγερμό. Πατάσσει κάθε αμφισβήτηση εν τη γενέση της.

Γιατί υπάρχει αυτή η ανάγκη; Γιατί ως κράτος εξυπηρετεί συμφέροντα τρίτων και όχι τα συμφέροντα του ισραηλινού λαού. Γιατί συμφέρει αυτούς τους τρίτους η αλητεία του κράτους του Ισραήλ. Τους συμφέρει ένας "μπράβος", που δεν υπολογίζει το κόστος της "φασαρίας" και δεν τον ενοχλεί να κοιμάται με το όπλο κάτω από το μαξιλάρι. Δεν έχει σημασία αν αυτοί οι "τρίτοι" είναι ομοεθνείς των Ισραηλινών ή Αμερικανοί. Σημασία έχει ότι αυτοί δεν ανήκουν στο δυναμικό του Ισραήλ και άρα δεν επηρεάζονται από τις εσωτερικές συνθήκες που υπάρχουν μέσα σ' αυτό. Αυτοί κερδίζουν από τη γενική συμπεριφορά του Ισραήλ στο χώρο της Μέσης Ανατολής και έχουν κέρδος από την αιμορραγία του. Αυτοί ενισχύουν τη στρατοκρατία στο Ισραήλ και αυτή με τη σειρά της οδηγεί τον λαό εκεί όπου θέλει προκειμένου αυτός να μην αντιδρά.

Στο Ισραήλ δηλαδή τις εξουσίες τις "διορίζουν" εξωισραηλινοί παράγοντες και τις "ορκίζουν" οι Παλαιστίνιοι με τη συμπεριφορά τους. Αυτό δυστυχώς δεν το γνωρίζουν οι Παλαιστίνιοι κι απ' αυτό το σημείο ξεκινούν τα λάθη τους. Δεν μπορούν να καταλάβουν το εξής απλό. Ότι από τη στιγμή που τα συμφέροντα των τρίτων εξυπηρετούνται με τη στρατοκρατία του Ισραήλ, αυτό το καθεστώς δεν πρόκειται ν' αλλάξει συμπεριφορά εξαιτίας της δικής τους βιαίας αντίδρασης. Πρέπει να εντοπίσουν τα συμφέροντα αυτών των τρίτων, που στηρίζουν το καθεστώς και σ' αυτά να επιτεθούν. Τα πράγματα είναι απλά.

Όταν έρχεται ένας άνθρωπος και σε χτυπάει ή απλά σε προκαλεί, πρέπει να γνωρίζεις τι ακριβώς κάνει και ποιος είναι ο ρόλος του. Πρέπει να γνωρίζεις αν δρα αυτοβούλως υπέρ των δικών του συμφερόντων ή αν ενεργεί κατά παραγγελία υπέρ των συμφερόντων τρίτων. Αλλιώς αντιδράς όταν έχεις να κάνεις με έναν "μπράβο" του εχθρού σου κι αλλιώς όταν έχεις να κάνεις με τον ίδιο τον εχθρό σου. Αλλιώς αντιδράς με έναν άνθρωπο που είναι η δουλειά του να κάνει φασαρία κι αλλιώς με έναν άνθρωπο που έχει μια φυσιολογική δουλειά και σε αντιλαμβάνεται ως εχθρό.

Είναι θέμα λογικής. Όταν αυτός ο οποίος σε πολεμά είναι επαγγελματίας, ενεργεί ως εργαζόμενος ακόμα και στο επίπεδο της σύγκρουσης. Δεν τον πτοεί το κόστος της σύγκρουσης. Είναι φυσιολογικό γι' αυτόν να "πληρώνει" το κόστος αυτό, όσο φυσιολογικό είναι για κάποιον εργαζόμενο η κούραση ή τα μικροατυχήματα της δουλειάς. Τον "μισθό" του θα τον πάρει ό,τι κι αν γίνει. Οι "αβαρίες" δεν τον πτοούν και δεν του αλλάζουν τον προγραμματισμό του. Ακόμα κι αν τραυματιστεί πρόβλημα δεν υπάρχει. Δεν θα απειληθεί η δουλειά του, γιατί ακόμα και ο τραυματισμός είναι μέσα στα πλαίσια της δουλειάς του. Δεν θα στερηθεί τίποτε, γιατί το αφεντικό του θα σπεύσει να τον βοηθήσει. Θα του πληρώσει τα νοσήλια και θα τον αποζημιώσει για τη ζημιά του. Θα τον "θεραπεύσει" και θα τον ξαναστείλει έξω από την πόρτα σου.

Αυτό όμως είναι κάτι που δεν μπορεί να το κάνει ο ίδιος. Γιατί; Για τον εξής απλό λόγο. Γιατί δεν τον συμφέρει. Γιατί η δουλειά του είναι άλλη. Η αλητεία μπορεί να υπηρετεί αυτήν τη δουλειά, αλλά δεν είναι η ίδια η δουλειά του. Αυτός επιθυμεί τη νομιμότητα για τον εαυτό του και δεν θέλει ν' απειλήσει τη δουλειά του, εμφανιζόμενος ως παράνομος ταραξίας.

Πώς; Με πολλούς τρόπους. Αν μπλέξει σε φασαρία, μπορεί να έχει προβλήματα με την αστυνομία. Αν τραυματιστεί στη φασαρία, μπορεί να χάσει το κέρδος του, επειδή δεν θα εργάζεται και θα περιφέρεται στα νοσοκομεία. Αν εμφανιστεί ως ταραξίας, μπορεί να δυσφημισθεί ως επιχειρηματίας και να χάσει πελάτες. Αν εμφανιστεί ως ταραξίας, μπορεί να μετατρέψει την περιουσία του σε στόχο δολιοφθοράς. Αν τέλος εμπλακεί απευθείας στη φασαρία, μπορεί να χάσει και τη ζωή του κι αυτό δεν το ρισκάρει ένας άνθρωπος ο οποίος είναι αρκετά πλούσιος για μπορεί να πληρώνει μπράβους και ν' απειλεί τις ζωές των άλλων για το κέρδος του.

Όταν λοιπόν καταλάβεις ποιον έχεις απέναντί σου, αρχίζεις και σκέφτεσαι πώς πρέπει ν' αντιδράσεις. Αν δεις τον "μπράβο", δεν τρέχεις για να χτυπηθείς μαζί του. Δεν έχεις λόγο να το κάνεις. Γιατί;

Γιατί, αν χάσεις, χάνεσαι κι αν κερδίσεις, δεν έχει καμία σημασία. Απλά πράγματα. Ακόμα κι αν τον νικήσεις, δεν θα κερδίσεις τίποτε από την ήττα του. Επιπλέον, ακόμα και να κερδίσεις τον "μπράβο", δεν θα κάνεις ζημιά σ' αυτόν που τον έστειλε και ο οποίος έτσι κι αλλιώς τον είχε πληρώσει. Ίσα-ίσα που θ' αποκαλύψεις τις δυνάμεις σου και την επόμενη φορά θα σου στείλει περισσότερους "μπράβους". Όταν λοιπόν βλέπεις "μπράβους", η συμπεριφορά σου είναι απόλυτα συγκεκριμένη. Αν μπορείς, έρχεσαι σ' επαφή μαζί τους και προσπαθείς να τους πάρεις με το μέρος σου χωρίς σύγκρουση. Αν μπορείς, τους δίνεις παραπάνω απ' αυτά που τους έδωσαν οι "εντολείς" τους κι εξασφαλίζεις και τη μαρτυρία τους για τα περαιτέρω.

Αν δεις ότι η επαφή αυτή είναι ανέφικτη, όχι μόνον δεν σπεύδεις ν' αναμετρηθείς μαζί τους, αλλά αντίθετα τους αποφεύγεις. Τους αποφεύγεις, τρέχοντας, για να μην ρισκάρεις τίποτε. Τους αποφεύγεις, μέχρι του σημείου να σε πουν δειλό. Το αν είσαι δειλός ή όχι θα φανεί από το τι θα κάνεις αφού αποφύγεις τον "μπράβο". Αν κρυφτείς απ' όλους κι απ' όλα, είσαι δειλός.

Αν όμως είσαι έξυπνος και γενναίος τι κάνεις; Πηγαίνεις να συναντήσεις αυτοπροσώπως τον εχθρό σου. Κάνεις δηλαδή αυτό το οποίο είναι βέβαιον ότι δεν τον συμφέρει να κάνει, επειδή χαλάει τη "βιτρίνα" του. Είναι βέβαιον ότι δεν τον συμφέρει και η απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι ότι δεν το έκανε μόνος του και άρα δωρεάν, αλλά αναγκάστηκε να πληρώσει "μπράβο" για να το κάνει. Το ακόμα χειρότερο είναι να πας να τον συναντήσεις στο μαγαζί του και μάλιστα δημοσίως.

Αν έχεις τη γενναιότητα να το κάνεις αυτό, μπορείς ακόμα και να τον καταστρέψεις εντελώς. Από τη στιγμή που θα βρεθείς απέναντί του, έχεις όλες τις επιλογές μπροστά σου. Ό,τι δεν μπορείς να το επιτύχεις με τα λόγια, μπορείς να το επιτύχεις με τις πράξεις. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ..."όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος". Τι μπορείς να κάνεις αν σε φέρει στα όρια και είναι αμετανόητος; Να τον καταστρέψεις παντελώς. Να του σπάσεις τα χέρια, για να μην μπορεί να εργαστεί για ένα μεγάλο διάστημα —κατά το οποίο θα έχει και έξοδα—, να του καταστρέψεις το μαγαζί και να τον αποκαλύψεις στην κοινωνία. Αυτό θα πει πλήρης καταστροφή. Να χάσει την περιουσία του, να μην μπορεί να εργαστεί και όταν θα μπορεί να το κάνει αυτό, να μην τον θέλει κανένας στη δούλεψή του.

Αυτά τα απλά και κατανοητά πράγματα τα οποία συμβαίνουν στο επίπεδο των απλών ανθρώπων συμβαίνουν και στο επίπεδο των κρατών. Αλλιώς λειτουργούν και άρα αλλιώς απειλούνται τα κράτη "νοικοκύρηδες" και αλλιώς τα ψευδοκράτη αποικίες, που λειτουργούν καθαρά ως στρατιωτικές βάσεις κάποιων άλλων και άρα ως "μπράβοι". Ένα κράτος της πρώτης περίπτωσης εύκολα απειλείται με οικονομική καταστροφή από την εσωτερική κοινωνική βία. Η βία των γενναίων Παλαιστινίων, για παράδειγμα, είναι ικανή να θέσει εκτός λειτουργίας γιγαντιαία κράτη όπως αυτά των ΗΠΑ ή της Γερμανίας. Γιατί; Γιατί η

Page 87: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

βία "παραλύει" την οικονομία. Η παραγωγή δεν μπορεί ν' αναπτυχθεί, λόγω της αφύσικης αύξησης του κόστους, η αγορά νεκρώνει, εφόσον ο κόσμος φοβάται να περιφέρεται σ' αυτήν και ταυτόχρονα σταματά η εισροή τουριστικού συναλλάγματος, εφόσον οι ξένοι για τους ίδιους λόγους δεν επισκέπτονται το κράτος.

Ας σκεφτεί κάποιος το κόστος που πλήρωσαν οι ΗΠΑ εξαιτίας των "διδύμων" και του τρόμου που προκάλεσε η καταστροφή κι ας αναλογιστεί αν θα μπορούσαν ως κράτος ν' αντέξουν μια συνεχή τρομοκρατική δραστηριότητα σαν αυτήν των Παλαιστινίων. Ήταν θέμα χρόνου να έρθουν σε διαπραγμάτευση μ' αυτούς. Γιατί; Γιατί το κόστος της καταστολής τους θα ήταν μεγαλύτερο από το όποιο κέρδος θα εισέπρατταν. Η ζημιά της αγοράς θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από τις όποιες παραχωρήσεις θα τους έκαναν. Ταυτόχρονα, αν τους αγνοούσαν ή αν τους καταπίεζαν με τον ανάλογο σκληρό τρόπο, θα έρχονταν σε δυσμενή θέση απέναντι στη διεθνή κοινωνία, γιατί θα προκαλούνταν ορισμένα εύλογα ερωτήματα.

Για ν' αντιδρά ένας λαός μαζικά —και μάλιστα σ' αυτό τα επίπεδο— είναι βέβαιον ότι διεκδικεί δίκιο. Κανένας δεν σκοτώνεται, διεκδικώντας το άδικο. Το άδικο πάντα διεκδικείται εκ του ασφαλούς. Το δίκιο "πνίγει" τον άνθρωπο κι αυτό τον οδηγεί στην αυτοθυσία.

Αυτήν όμως τη βία που δεν μπορούν ν' αντέξουν κολοσσοί του κεφαλαίου, την αντέχει το θλιβερό Ισραήλ. Το Ισραήλ της ερήμου. Γιατί; Γιατί η επιβίωσή του δεν εξαρτάται από τη δική του παραγωγική λειτουργία. Συντηρείται από τα χρήματα των αφεντικών του τα οποία έρχονται από το εξωτερικό και τα οποία δεν έχουν σχέση με την εσωτερική του παραγωγή. Συντηρείται όπως συντηρείται μια στρατιωτική βάση. Αυτό ακριβώς είναι το Ισραήλ. Η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στον κόσμο.

Μια βάση σιδερόφρακτη μέσα σ' ένα παντελώς εχθρικό περιβάλλον. Μια βάση, που για τα προσχήματα παριστάνει το κράτος και κατοικείται κι από πολίτες. Πολίτες, "όμηρους" των διοικητών της στρατιωτικής βάσης, η οποία είναι γι' αυτούς ένα ιδιότυπο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αυτή η βάση υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και συντηρείται από την οικονομική απόδοση των συμφερόντων αυτών. Συντηρείται από την απόδοση κερδών, στα οποία δεν συμβάλει το ίδιο άμεσα ως οικονομία, αλλά συμβάλλει έμμεσα ως στρατιωτική βάση. Η εθνική οικονομία του Ισραήλ απλά συμβάλει στο εθνικό του εισόδημα όπως συμβάλει ένα μποστάνι μέσα σε μια στρατιωτική βάση.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τη διαφορά μεταξύ των κρατών; Όταν ένα κράτος αντιπροσωπεύει για τον λαό του το "όλον", είναι ευάλωτο σε φαινόμενα βίας. Όταν ένα κράτος

είναι το σπίτι του λαού του, υπάρχει μια συγκεκριμένη πολιτική η οποία έχει ως στόχο να υπηρετήσει τα συμφέροντα της οικονομίας του και του λαού του. Ακολουθείται μια πολιτική η οποία προστατεύει το κράτος, εφόσον αυτό αντιπροσωπεύει το σύνολο σχεδόν της περιουσίας του λαού του. Όπως κανένας άνθρωπος δεν θέλει να συγκρούεται με τους εχθρούς του μέσα στο σπίτι του, έτσι κι αυτά τα κράτη δεν θέλουν φασαρίες μέσα στο χώρο τους. Γιατί;

Γιατί γνωρίζουν ότι σε όλες τις περιπτώσεις θα χάσουν. Ακόμα κι αν νικήσουν τον εχθρό τους, μπορεί το κόστος να είναι τεράστιο, αν καταστραφεί το σπίτι. Ακόμα κι αν νικήσουν τον εχθρό τους, δεν μπορούν να ησυχάσουν κι αυτό σημαίνει έξοδα. Κανένας δεν κοιμάται ήσυχος στο σπίτι του, όταν στο διπλανό δωμάτιο βρίσκεται ο εχθρός του.

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει όταν το κράτος δεν αντιπροσωπεύει το "όλον" για τον λαό του. Όταν αποτελεί μια "κατασκευή", που υπηρετεί τα συμφέροντά του μακριά από το σπίτι του. Μια "κατασκευή", όπως είναι για παράδειγμα το αντίσκηνο του στρατιώτη ή η τέντα του γύφτου. Μέσα και γύρω απ' αυτά μπορείς να κάνεις φασαρίες. Άλλωστε γι' αυτό στήνονται. Για να πλησιάζουν στην κοντινότερη απόσταση τον εχθρό τους και να τον προκαλούν. Για να βρίσκονται την ώρα της φασαρίας δίπλα στο δικό του σπίτι και όχι κοντά στο δικό τους. Κόστος δεν υπάρχει από την καταστροφή τους. Αν ο στόχος για τον οποίο στήθηκαν ήρθε εις πέρας, ελάχιστα ενδιαφέρει τους ιδιοκτήτες τους αν καταστραφούν οι "κατασκευές" τους. Κανένας στρατός ο οποίος πέτυχε τους στόχους του δεν "έκλαψε" τα αναχώματα που καταστράφηκαν από τους εχθρούς του.

Κανένας γύφτος που "ξεπουλάει" —κάθε φορά που εμφανίζεται στην αγορά— δεν κλαίει τον πάγκο του, όταν τον καταστρέφουν οι ανταγωνιστές του. Δεν έχεις λόγο να κλαις, όταν πετυχαίνεις τους στόχους σου με το ελάχιστο κόστος. Όταν επιτυγχάνεις το κέρδος σου και ταυτόχρονα η πραγματική σου περιουσία είναι καλά διασφαλισμένη σε άλλο σημείο από εκείνο όπου πολεμάς.

Αυτό το πράγμα συμβαίνει με το Ισραήλ. Το κράτος του Ισραήλ δεν αντιπροσωπεύει το "όλον" για τον εβραϊκό λαό. Δεν είναι το "σπίτι" του. Το "σπίτι" των Εβραίων βρίσκεται στην Ουάσιγκτον, στο Λος Άντζελες, στο Σαν Φραντζίσκο, στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι κλπ.. Το "σπίτι" των Εβραίων πάντα είναι ένα "δωμάτιο" στο σπίτι του εκάστοτε παγκόσμιου ιμπεριαλιστή. Το "σπίτι" των Εβραίων είναι εκεί όπου βρίσκονται οι πλούσιοι και ισχυροί Εβραίοι και όχι εκεί όπου βρίσκεται η εθνική τους "πλέμπα". Ως λαός εμπλέκονται στα τεράστια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και μόνον όταν απειλούνται στο επίπεδο αυτό απειλούνται πραγματικά.

Το Ισραήλ με λίγα λόγια είναι η "τέντα" του εβραϊσμού. Το προκεχωρημένο φυλάκιο των συμφερόντων τους. Είναι η κατασκευή που τους επιτρέπει να ελέγχουν τη Μέση Ανατολή, η οποία συνδέεται με τα συμφέροντα του παγκόσμιου εβραϊσμού. Του εβραϊσμού, ο οποίος είναι "συνέταιρος" των Αμερικανών στον ιμπεριαλισμό.

Για όσο διάστημα θα εξυπηρετεί τους σιωνιστές η πολεμική ένταση στη Μέση Ανατολή, θα την συντηρούν την ισραηλινή την "τέντα". Θα "ταΐζουν" τους κατοίκους της και θα "μπαλώνουν" τις τρύπες της. Όταν θα πάψει να τους συμφέρει, θα το ξανασκεφτούν αν θα πρέπει να παραμείνουν στη Μέση Ανατολή ή αν θα την εγκαταλείψουν. Γι' αυτόν τον λόγο το Ισραήλ κατοικείται από την εβραϊκή φτωχολογιά. Την ίδια φτωχολογιά που μπήκε στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων του Χίτλερ.

Οι πλούσιοι Εβραίοι δεν κατοικούν στο Ισραήλ. Δεν βρίσκονται μέσα στην εβραϊκή "τέντα" για τους ίδιους λόγους που δεν βρίσκονταν και μέσα στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεων. Οι πλούσιοι Εβραίοι βρίσκονται πάντα εκεί όπου τους συμφέρει. Μετακινούνται εγκαίρως εκεί όπου θα είναι ασφαλείς για να κάνουν "μπίζνες". Οι φτωχοί Εβραίοι βρίσκονται εκεί όπου συμφέρει τους πλούσιους ομοεθνείς τους. Αυτοί χρησιμοποιούνται ως "σάκος" του μποξ, για να μπορούν να γίνονται πλούσιοι οι ομοεθνείς τους. Αυτοί τους πρόσφεραν λόγο να "κλαίνε" μεταπολεμικά και να κάνουν "μπίζνες" σαν θύματα. Αυτοί σήμερα τους προσφέρουν τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής, γιατί αυτό βολεύει και πάλι τις "μπίζνες". Το Ισραήλ για τους πλούσιους Εβραίους είναι ένας πολύ καλός χώρος για να στείλουν τους φτωχούς ομοεθνείς τους, ώστε να υπηρετούν τα συμφέροντά τους. Το Ισραήλ για τους πλούσιους Εβραίους είναι ένα ασφαλές καταφύγιο όταν κάποιος από αυτούς θα φύγει με τις κλωτσιές από εκεί όπου έκανε τις "μπίζνες" του. Πάντα το Ισραήλ θα μοιράζει νέες ταυτότητες και διπλωματικά διαβατήρια στα επιφανή κοπρόσκυλα του σιωνισμού.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του Ισραήλ είναι υποχρεωμένοι να τα γνωρίζουν οι Παλαιστίνιοι. Είναι υποχρεωμένοι, εφόσον το αντιλαμβάνονται σαν εχθρό τους. Προφανώς όμως δεν συμβαίνει αυτό. Η απόδειξη αυτού του οποίου λέμε είναι ότι αντιδρούν μ' εκείνον τον προβλέψιμο τρόπο, που αναγκάζει τον ισραηλινό λαό να δίνει μόνιμα την εξουσία στους στρατιωτικούς. Αντιδρούν μ' εκείνον τον τρόπο που δεν επιτρέπει στο Ισραήλ να ξεφύγει από την προσχεδιασμένη "μοίρα" του και άρα να πάψει να λειτουργεί ως στρατιωτική βάση. Να πάψει να λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο των σιωνιστικών συμφερόντων. Να πάψει να λειτουργεί ως ο "φουνταριστός" γυφτοπάγκος μέσα στην "καρδιά" των εχθρών των γύφτων. Οι στρατιωτικοί, για όσο διάστημα θα το γνωρίζουν αυτό, θα σκοτώνουν Παλαιστίνιους, είτε για να προστατεύουν τον σχεδιασμό των "αφεντικών" τους είτε για να δίνουν ώθηση στην προσωπική τους καριέρα.

Page 88: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Θυμάται κανείς πώς ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα το γουρούνι ο Σαρόν; Τι έκανε; Πρότεινε κάποιο αναπτυξιακό σχέδιο στον ισραηλινό λαό ή του υποσχέθηκε εκδημοκρατισμό; Όχι βέβαια. Αυτά απαιτούν γνώσεις, τις οποίες ένα γουρούνι δεν τις διαθέτει.

Αυτό το οποίο έκανε ήταν μια προβοκάτσια. Πήρε μαζί του μερικούς αλήτες και πήγε και προκάλεσε τους Παλαιστίνιους στην Ιερουσαλήμ. Η "καριέρα" του από εκεί και πέρα ήταν εξασφαλισμένη.

Το ανθρωπόμορφο γουρούνι ήταν θέμα χρόνου να εξελιχθεί και σταδιακά ν' ανέβει στα ανώτερα πολιτικά αξιώματα. Η προβοκάτσια θα εξόργιζε τους Παλαιστίνιους και θα έσπρωχνε τους Ισραηλινούς στην "αγκαλιά" του Σαρόν. Του διαβόητου δολοφόνου της Σάμπρα και της Σατίλα. Με μια απλή προβοκάτσια εξασφάλισε όχι απλά την επιβίωσή του, αλλά ένα πλούσιο μέλλον. Αντί να καταλήξει ένας θλιβερός συνταξιούχος στρατιωτικός με εξαιρετικά βεβαρημένο παρελθόν, ο οποίος θα είχε πάντα τον νου του μην τον σφάξουν οι συγγενείς των θυμάτων του, έγινε πρωθυπουργός του Ισραήλ. Εξασφάλισε την επιβίωσή του, εξασφάλισε την ασφάλειά του και απ' ό,τι φαίνεται αποφάσισε με τις κλοπές του να βολέψει και τα δισέγγονά του . Εξασφάλισε μέχρι και την ασυλία του από τα διεθνή δικαστήρια.

Όλα αυτά τα κατάφερε με μια προβοκάτσια. Τα κατάφερε, γιατί γνώριζε πώς λειτουργούν οι αντίπαλοί του. Η βιαιότητα των Παλαιστινίων, που ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθεί, θα έδινε αξία στο "βιογραφικό" και στα "προσόντα" του ζώου. Το συγκεκριμένο όμως γουρούνι δεν είναι μόνον διαβόητος δολοφόνος, αλλά είναι και ένας διαβόητος κλέφτης. Βλέποντας τον κίνδυνο να χάσει την εξουσία και να καταστραφεί η καριέρα του από τα οικονομικά σκάνδαλα στα οποία είναι μπλεγμένος οικογενειακά, επέλεξε ν' αμυνθεί με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει να αμύνεται. Δολοφονώντας.

Σκότωσε τον Γιασίν και περιμένει η αντίδραση των Παλαιστινίων να οδηγήσει τους Ισραηλινούς ξανά στην "αγκαλιά" του. Η βιαιότητα των Παλαιστινίων θα κάνει τους Ισραηλινούς να ξεχάσουν την κλοπή του ζώου . Τι αξία έχουν τα χρήματα, όταν αυτός ο οποίος τα έχει κλέψει εμφανίζεται ως ο "ειδικός" στην αντιμετώπιση της βίας της "τζιχάντ"; Τι αξία έχουν μερικά δολάρια, όταν αυτός ο οποίος τα έχει κλέψει εμφανίζεται ως ο μοναδικός που μπορεί να προστατεύσει τα παιδιά σου; Αυτό είναι το όλο παιχνίδι που παίζεται στο Ισραήλ. Το Παλαιστινιακό πρόβλημα συντηρεί αυτούς που το "προκαλούν". Τη βιαιότητα των Παλαιστινίων την προκαλούν αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν να σκοτώνουν.

Οι Παλαιστίνιοι, εξαιτίας της γενναιότητάς τους, όχι μόνον δεν κερδίζουν, αλλά αντίθετα χάνουν. Δεν βοηθάνε τους εαυτούς τους, γιατί με τις ενέργειές τους μονιμοποιούν τις εξουσίες που τους προκαλούν. Δεν βοηθάνε και τον ισραηλινό λαό να οδηγηθεί στη δημοκρατία, εφόσον τον τρομάζουν σε βαθμό που να τον βαστάνε υπό την ομηρία των στρατιωτικών. Δεν βοηθάνε τον ισραηλινό λαό να έρθει σε σύγκρουση με τους ομοεθνείς του, οι οποίοι τον έστειλαν εκεί για να "αιμορραγεί", επειδή έτσι τους συνέφερε.

Δεν βοηθάνε τον ισραηλινό λαό να "λιώσει" τα καθάρματα του σιωνισμού , τα οποία είναι υπεύθυνα για το σύνολο των δεινών που αυτός έχει υποστεί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δεν βοηθάνε τον ισραηλινό λαό ν' αλλάξει τα χαρακτηριστικά του και να πάψει να είναι ο δειλός λαός, που περιμένει να τον "σώσουν" τα "αφεντικά" του. Το αποτέλεσμα είναι να μην προχωρά ο εκδημοκρατισμός μέσα στο Ισραήλ κι αυτό να θίγει τα συμφέροντα τόσο των Ισραηλινών όσο και των Παλαιστινίων.

Κάθε φορά που ο ισραηλινός λαός προσπαθεί ν' αντισταθεί στις επιλογές των σιωνιστών, αυτοί τον εμπλέκουν σε συγκρούσεις με τα γειτονικά κράτη για να παρατείνουν την ομηρία του. Κάθε φορά που οι φασίστες στρατοκράτες του Ισραήλ αμφισβητούνται από τους ομοεθνείς τους, προκαλούν τους Παλαιστίνιους και αυτοί "εγκλωβίζουν" τον ισραηλινό λαό εκεί όπου δεν συμφέρει κανέναν. Με τον απλό αυτόν τρόπο οι στρατιωτικοί μονιμοποιούνται στην εξουσία και όλοι οι λαοί της περιοχής "αιμορραγούν". Αυτού του τύπου η διαχειριστική πολιτική ισχύει όπως είπαμε μόνον για το Ισραήλ, γιατί ως κράτος έχει κάποιες ιδιαιτερότητες τις οποίες γνωρίζουν οι Ισραηλινοί και τις αγνοούν οι Παλαιστίνιοι.

Όμως, για να καταλάβει κάποιος τις ιδιαιτερότητες αυτές, είναι απαραίτητο να γνωρίζει μερικά γενικά πράγματα. Πρέπει να γνωρίζει μερικά πράγματα για το πώς αναπτύσσεται το σύνολο των εβραϊκών συμφερόντων. Των παγκόσμιων εβραϊκών συμφερόντων και όχι μόνον αυτών του Ισραήλ. Πρέπει να γνωρίζει μερικά πράγματα για τη σχέση μεταξύ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού, ώστε να καταλάβει σε ποια σφαίρα αναπτύσσονται και τα συμφέροντα του κράτους του Ισραήλ.

Αυτά όλα είναι απαραίτητο να τα γνωρίζει, γιατί κανένας και ποτέ δεν κέρδισε πόλεμο όταν αγνοούσε τις ιδιότητες του αντιπάλου του. Η γενναιότητα δεν αρκεί για να κερδίσεις έναν πόλεμο, γιατί η γενναιότητα δεν μπορεί να σε σώσει από την άγνοια. Η γενναιότητα είναι ένα μέγεθος το οποίο ένας έξυπνος σχεδιασμός μπορεί να το ακυρώσει. Αν κάποιος αντιληφθεί ότι είσαι γενναίος αλλά αφελής, μπορεί να σε "δουλεύει" έπ' άπειρον. Μπορεί να σε εκμεταλλεύεται και στη συνέχεια να σε βάζει να πέφτεις με δύναμη πάνω σ' έναν τοίχο, όπου έχει ζωγραφισμένο το είδωλό του. Ένας δειλός μπορεί να σε προκαλεί συνέχεια, όταν αντιληφθεί ότι είσαι άσχετος. Μπορεί πάντα να βάζει ένα ναρκοπέδιο ανάμεσά στον ίδιο και σ' εσένα και να σε προκαλεί εκ του ασφαλούς. Κάθε φορά που θα τον πλησιάζεις, θα "ματώνεις", όχι εξαιτίας της γενναιότητάς του, αλλά εξαιτίας του έξυπνου σχεδιασμού του. Ό,τι συμβαίνει δηλαδή μ' ένα δειλό παιδί, το οποίο προκαλεί κάποιο γενναίο, όταν έχει εξασφαλίσει το παρκαρισμένο αυτοκίνητο που θα του επιτρέπει να πηγαίνει γύρω-γύρω απ' αυτό έπ' άπειρον, χωρίς να κινδυνεύει να πιαστεί. Αυτό συμβαίνει σήμερα με το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους. Τους "δουλεύουν" και δεν το γνωρίζουν. Οι δειλοί προκαλούν τους γενναίους και τους νικάνε.

Αυτήν είναι και η τραγική ειρωνεία της όλης κατάστασης. Οι Εβραίοι είναι μακράν ο πιο δειλός λαός του κόσμου. Ο απόλυτος ορισμός της έννοιας της γυφτιάς. Επί αιώνες επιβιώνουν "κλαίγοντας" και γεμίζοντας τα "βρακιά" τους. Επί αιώνες τρέχουν να σωθούν.

Κλέβουν και τρέχουν μέχρι να βρουν μέρος για να ξανακλέψουν. Είναι ο μοναδικός λαός του κόσμου ο οποίος έχει ως εθνικούς του ήρωες δολοφόνους και πόρνες. Είναι ο μοναδικός λαός του κόσμου που το μέλλον του το "πόνταρε" σ' έναν ανήλικο. Ένας ολόκληρος λαός φοβήθηκε να πολεμήσει για την επιβίωσή του και "κρύφτηκε" πίσω από τον ανήλικο Δαυίδ. Αυτό το οποίο για τους λαούς ονομάζεται εθνική υπερηφάνεια οι Εβραίοι δεν το γνωρίζουν. Γιατί; Γιατί όχι μόνον δεν έχουν λόγους να είναι υπερήφανοι, αλλά δεν τους συμφέρει να εμφανίζονται σαν τέτοιοι. Δεν έχει λόγους να είναι υπερήφανος ο κλάψας, που επιβιώνει πάντα από το έλεος των άλλων. Ο ζητιάνος ή ο γύφτος είναι υποχρεωμένοι να είναι ταπεινοί. Αυτό συμβαίνει και με τους Εβραίους.

Αυτό συμβαίνει με το πιο διάσημο έθνος των περιπλανώμενων γύφτων. Είναι εθνικά "ταπεινοί", γιατί αλλιώς δεν μπορούν να συνεχίσουν την πορεία τους. Δεν μπορείς να είσαι παράσιτο και ταυτόχρονα υπερήφανος. Δεν μπορείς να περιμένεις να επιβιώσεις με απλωμένο το χέρι και ταυτόχρονα να παριστάνεις τον "πετυχημένο". Ακόμα και την "επιτυχία" σου πρέπει να την κρύβεις και να την παρουσιάζεις ως "μιζέρια" . Είναι εθνικά "ταπεινοί", γιατί η υπερηφάνειά τους μπορεί να ερεθίσει τους ευεργέτες τους κι αυτό είναι ανθυγιεινό για τους δειλούς. Απλά την έννοια της υπερηφάνειας, που βαστά τους λαούς συσπειρωμένους γύρω από την εθνική τους παράδοση, οι Εβραίοι τη στηρίζουν γύρω από την έννοια του "εκλεκτού". Είναι "βουβά" υπερήφανοι, γιατί υποτίθεται κάποτε τους επέλεξε ο Θεός. Είναι "βουβά" τέτοιοι, γιατί κατόρθωσαν ακόμα και μ' Αυτόν να έχουν διαφορές, εφόσον σταύρωσαν τον Υιό Του. Είναι "βουβά" τέτοιοι, γιατί εκνευρίζουν τους χριστιανούς κάθε φορά που προσπαθούν να εμφανιστούν ως "εκλεκτοί".

Page 89: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Με τον αναξιοπρεπή αυτόν τρόπο επιβιώνουν εδώ και αιώνες. Αν διαβάσει κάποιος με προσοχή την Παλαιά Διαθήκη, που αποτελεί την ιστορία του εβραϊκού έθνους, θα διαπιστώσει ότι αυτό το έθνος επιβιώνει μόνον μ' αυτές τις ειδικές συνθήκες. Κάποια πόρνη θα εξασφαλίσει για το έθνος της την εύνοια κάποιου αξιωματούχου ή κάποιος δολοφόνος θα εξαλείψει κάποιον "εχθρό" του έθνους του. "Εχθρό", που συνήθως ταυτίζεται με το δίκιο και το "δίκιο" είναι μια έννοια που σχεδόν ποτέ δεν τους συμφέρει. Αυτούς τους εχθρούς τους εξοντώνουν με τον συνδυασμό πόρνων και δολοφόνων. Ας σκεφτεί ο αναγνώστης την περίπτωση του προσφάτως αποφυλακισθέντος Εβραίου πυρηνικού επιστήμονα. Τι έπαθε ο φουκαράς; Με Εβραία πόρνη κοιμήθηκε και ξύπνησε σε φυλακή του Ισραήλ. Η πόρνη τον παγίδευσε και οι δολοφόνοι τον απήγαγαν. Με γυναικείους κώλους και σουγιάδες προστατεύουν την εθνική τους ύπαρξη.

Αυτά είναι τα αιώνια "όπλα" του Ισραήλ. Κανένα άλλο κράτος δεν πληρώνει επίσημα κι απροκάλυπτα από τον κρατικό του προϋπολογισμό —και άρα από τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών— στρατιές από πόρνες, δολοφόνους και χαφιέδες. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί το εβραϊκό έθνος έχει ιδιομορφίες τις οποίες δεν τις έχουν τα άλλα έθνη. Ποτέ δεν είχαν ως έθνος μια συμβατική συμπεριφορά. Ποτέ ως λαός δεν πολέμησαν κάποιον άλλον λαό υπό τις συνθήκες που η ιστορία τις καταγράφει ως πόλεμο. Ποτέ δεν αγωνίστηκαν για μια πατρίδα. Ποτέ ως λαός δεν υπερασπίστηκαν πατρίδα και ποτέ δεν διεκδίκησαν πατρίδα. Ακόμα κι αυτή η πατρίδα που σήμερα απολαμβάνουν τους χαρίστηκε. Κάποτε τους τη χάρισε ο Θεός και μετά από χιλιάδες χρόνια ανάλογη δωρεά τους έκαναν και οι Βρετανοί.

Βόλευε δηλαδή κάποιους ν' αποκτήσουν πατρίδα οι Εβραίοι και τους τη "χάρισαν". Αν δεν τους τη "χάριζαν", δεν υπήρχε περίπτωση να τη διεκδικήσουν. Πέραν του ότι ήταν πολύ δειλοί για να τη διεκδικούσαν από μόνοι τους, ήταν ταυτόχρονα και πολύ συμφεροντολόγοι για να το κάνουν αυτό. Γιατί; Γιατί η ιδιόκτητη πατρίδα ήταν κάτι που δεν τους συνέφερε. Η πατρίδα θέλει δουλειά για ν' αναπτυχθεί και οι Εβραίοι είναι τεμπέληδες. Η πατρίδα, για να σου προσφέρει καρπούς, πρέπει να "ποτιστεί" με ιδρώτα και οι Εβραίοι ιδρώνουν μόνον στα πορνεία. Τους Εβραίους τους συμφέρει να βρίσκονται μέσα στη Γερμανία και να κονομάνε εις βάρος του ιδρώτα του γερμανικού λαού. Τους Εβραίους τους συμφέρει να βρίσκονται στις ΗΠΑ και να κονομάνε εις βάρος του ιδρώτα του αμερικανικού λαού. Τους συμφέρει να τρυπώνουν σε όλες τις πατρίδες, για να κλέβουν τον ιδρώτα όλων των λαών.

Η ατυχία των Παλαιστινίων δηλαδή δεν ήταν οι Εβραίοι οι οποίοι πήγαν εκεί. Δεν ήταν οι Εβραίοι, που σήμερα εμφανίζονται να τους έχουν αρπάξει τη γη. Η ατυχία των Παλαιστινίων ήταν οι πλούσιοι Εβραίοι που συνεταιρίστηκαν με τους Αμερικανούς και μεγάλωσαν τις "μπίζνες" τους. Αυτοί, μέσα στα πλαίσια των νέων συμφερόντων τους ήθελαν να δημιουργήσουν το κράτος του Ισραήλ. Η ατυχία των Παλαιστινίων ήταν η πολυτιμότητα των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής για τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές. Από τη στιγμή που αυτοί οι ιμπεριαλιστές έγιναν συνέταιροι με τους Εβραίους, ήταν θέμα χρόνου να στήσουν την εβραϊκή "τέντα" στα μέρη τους. Ήταν θέμα χρόνου να στείλουν τους φτωχούς Εβραίους στη "γενέθλια" γη τους. Από την στιγμή που οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούσαν "νόμιμα" να δημιουργήσουν εκεί μια αμερικανική αποικία, έκαναν αυτό το οποίο φαινόταν "νόμιμο". Έστειλαν τους Εβραίους, εξασφαλίζοντας "δικαίως" μια ανάλογη αποικία.

Εδώ ο αναγνώστης θα προβάλει κάποιες ενστάσεις. Επί αιώνες το "όνειρο" των Εβραίων ήταν η πατρίδα τους. Αυτό ήταν πράγματι το "όνειρό" τους, αλλά δεν ήταν πραγματικό. Ήταν ένα απλό εμπορικό τρυκ. Ένα τρυκ όμοιο μ' αυτό του πλούσιου γύφτου, που δήθεν μακαρίζει και "ζηλεύει" τον νοικοκύρη, που ζει φτωχά και με αξιοπρέπεια. Του πλούσιου γύφτου, που κρυφογελάει ξαπλωμένος στον πάγκο του, όταν βλέπει τους άλλους να πηγαίνουν στην εργασία τους. Αυτό το τρυκ ήταν υποχρεωτικό γι' αυτούς, γιατί, όταν σε φιλοξενεί ο άλλος στην πατρίδα του, απαιτεί κάποιες πάγιες συμπεριφορές από εσένα. Απαιτεί να αμβλύνεις τα εθνικά σου ένστικτα και σταδιακά να ενσωματωθείς στην κοινωνία του.

Η άμβλυνση των εθνικών ενστίκτων είναι υποχρεωτική για δύο λόγους. Για λόγους ψυχολογικούς και για λόγους πρακτικούς. Είναι υποχρεωτική η αλλαγή για λόγους ψυχολογικούς, γιατί κανένας δεν θέλει να "συγκατοικεί" με ξένο μέσα στο "σπίτι" του. Όταν για τον οποιονδήποτε λόγο εξαναγκάζεται να το κάνει αυτό, γίνεται πιο θετικός όταν πιστεύει ότι η όποια "διαφορετικότητα" με τον άλλον είναι κάτι το εφήμερο, το οποίο σε κάποια στιγμή θα πάψει να υφίσταται. Σ' ό,τι αφορά τους πρακτικούς λόγους συμβαίνει κάτι άλλο. Απαιτείται η άμβλυνση των εθνικών ενστίκτων, γιατί σε άλλη περίπτωση λειτουργείς σαν οργανωμένη και πολυμελής συμμορία μέσα σε μια κοινωνία πολιτών, η οποία περιορίζει τις δραστηριότητες των μελών της στο επίπεδο του ατόμου. Για να λειτουργούν οι Εβραίοι ως συμμορία, χωρίς να αμφισβητούνται, πρόβαλαν πάντα το εθνικό τους "όνειρο". Γιατί; Για να είναι αιτιολογημένη η εθνικιστική συμπεριφορά τους με το άλλοθι του εφήμερου. Μπορούσαν να καθίσουν επί αιώνες σε μια χώρα, χωρίς ν' αλλάζουν συμπεριφορά, με τη δικαιολογία ότι σε κάποια στιγμή θα πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και άρα ήταν επιβεβλημένο να διατηρούν ακμαία και αναλλοίωτα τα εθνικά τους χαρακτηριστικά.

Λειτουργώντας με τον τρόπο αυτόν σε έναν μεγάλο αριθμό κρατών έφτασαν στο σημείο να δημιουργήσουν ένα διεθνές δίκτυο εξυπηρέτησης των εθνικών τους συμφερόντων. Οι γύφτοι δηλαδή σιγά-σιγά και με μεγάλη μεθοδικότητα άρχισαν ν' αναπτύσσουν συμφέροντα που ξέφευγαν σε μεγέθη από τα συμφέροντα ενός έθνους ανάλογου μεγέθους. Οι πιο ελεεινοί και τεμπέληδες άνθρωποι του Πλανήτη έφτασαν στο σημείο να γίνουν μεγάλοι διεθνείς πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες. Αυτοί, που παρουσιάζονταν ως κακομοίρηδες και ζητούσαν τη "φιλοξενία" των λαών, άρχισαν να επηρεάζουν τις τύχες τους. Οι διάσπαρτες εβραϊκές κοινότητες άρχισαν να συνεργάζονται μεταξύ τους, για να προστατεύουν τα συμφέροντά τους. Άρχισαν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους πληροφορίες, που έφταναν στο σημείο να αγγίζουν μόνιμα τα όρια της κατασκοπίας και πολλές φορές να τα ξεπερνάνε, φτάνοντας στην προδοσία. Οι Εβραίοι, δηλαδή, ως πρόσωπα, λειτουργούσαν ως συμμορία μέσα στις εθνικές κοινωνίες και ως εβραϊκές κοινότητες λειτουργούσαν ως συμμορία μέσα στην κοινωνία των εθνών. Χρησιμοποιώντας τη βοήθεια των κρατών που τους φιλοξενούσαν, μπορούσαν να φέρουν σε δύσκολη θέση το οποιοδήποτε κράτος θ' αντιδρούσε στις πρακτικές τους.

Επειδή οι λαοί δεν είναι κουτοί, αυτό δεν ήταν εύκολο να γίνει χωρίς "βοήθεια". Μπορεί ο "διακαής" πόθος για πατρίδα να ήταν ένα επίσημο άλλοθι, αλλά πάντα υπήρχαν αυτοί οι οποίοι δικαίως τους αμφισβητούσαν.

Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι το παράσιτο, που έχει χίλια διαμερίσματα στο κέντρο της Φραγκφούρτης ή της Νέας Υόρκης, ονειρεύεται ένα χωραφάκι σε ένα ελεύθερο Ισραήλ; Γι' αυτόν τον λόγο οι Εβραίοι αναζητούσαν πάντα ισχυρούς συμμάχους. Γι' αυτόν τον λόγο και για να εξυπηρετούν εκ του ασφαλούς τους εθνικούς τους σκοπούς, πάντα ήταν οι "χαφιέδες" των ισχυρών. Ό,τι έκαναν το έκαναν υπό την προστασία τους. Ζούσαν παρασιτικά εις βάρος αυτών που τους φιλοξενούσαν και όταν αυτοί αντιδρούσαν, οι ισχυροί σύμμαχοί των Εβραίων τους εμπόδιζαν να τους διώξουν από τις πατρίδες τους.

Αυτή η πρακτική έγινε μέσα στους αιώνες η εθνική τους στρατηγική. Όλους τους εθνικούς εχθρούς τους αντιμετώπιζαν με τις "πλάτες" του εκάστοτε ισχυρού. Όποιος είναι ο ισχυρός του πλανήτη, τους Εβραίους έχει στην "αυλή" του, γιατί αυτοί του ανοίγουν τις "πόρτες" στα κράτη που τον ενδιαφέρουν και στα οποία βέβαια υπάρχουν ισχυρές εμπορικές κοινότητες Εβραίων.

Οι Εβραίοι ανοίγουν τις "κερκόπορτες" των κρατών. Στα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας τους κάνουν πάντα τα ίδια. Ήταν οι χαφιέδες των Βαβυλωνίων, των Αιγυπτίων, των Ρωμαίων, των Οθωμανών, των Βρετανών, των Γάλλων και σήμερα των Αμερικανών. Μόνον ο Αλέξανδρος δεν τους ανέχτηκε ούτε για μία στιγμή. Ήταν ο μόνος ο οποίος δεν επεδίωξε τις "υπηρεσίες" τους. Όλοι οι άλλοι τους χρησιμοποίησαν, γιατί τους θεωρούσαν πολύτιμους. Οι Εβραίοι διευκόλυναν τους

Page 90: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

ιμπεριαλιστές να εκμεταλλεύονται τα κράτη κι αυτοί τους ανταπέδιδαν την εξυπηρέτηση με ασφάλεια και "κονόμα". Κανένας δεν τους πείραζε, γιατί κανένας δεν τολμά να πειράξει τον λακέ του ισχυρού.

Επί αιώνες οι Εβραίοι "ταΐζουν" με Εβραίες πόρνες τους ισχυρούς της Γης, για να εξασφαλίζουν ευνοϊκές αποφάσεις. Για να μαθαίνουν εγκαίρως πότε πρέπει να κάνουν τι, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Από αυτές μαθαίνουν ό,τι τους χρειάζεται, τόσο για τα σημαντικά όσο και για τα ασήμαντα. Από πληροφορίες που αφορούν τις εκ του ασφαλούς επενδύσεις τους μέχρι πληροφορίες που αφορούν την ίδια την επιβίωσή τους.

Σε γερμανικές κρεβατοκάμαρες έμαθαν προπολεμικά οι πλούσιοι Εβραίοι πότε έπρεπε να φύγουν από τη Γερμανία. Σε αμερικανικές κρεβατοκάμαρες θα μάθουν πότε πρέπει να φύγουν από τις ΗΠΑ, αν χρειαστεί. Οι πόρνες δηλαδή κρύβονται πίσω από τις "έξυπνες" κινήσεις τους. Αυτές μαθαίνουν από κρατικούς αξιωματούχους τα "απόρρητα". Απόρρητα, που μπορεί να έχουν σχέση με έναν διωγμό ή ακόμα και για μια απλή επέκταση ενός σχεδίου πόλεως.

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι προσφέρουν αυτές τις πόρνες ακόμα και για συζύγους, ακολουθώντας μια πολιτική, που τους τοποθετεί μόνιμα στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις του κράτους που τους φιλοξενεί. Μ' αυτές εξασφαλίζουν "συγγένειες" με τους διαδόχους των ισχυρών του κράτους που τους φιλοξενεί. Εξασφαλίζουν διάσημα τοπικά "επίθετα". Δημιουργούν "κρυπτοεβραίους", τους οποίους τους βοηθούν εις βάρος των προσωπικών αντιπάλων τους και στη συνέχεια τους εκβιάζουν. Εξασφαλίζουν εύνοιες με τις εβραιοποιημένες ηγεσίες. Δεν υπάρχει ισχυρός άνδρας στην ιστορία αυτού του κόσμου που να μην προσπάθησαν οι Εβραίοι να του "πασάρουν" γυναίκα. Δεν υπάρχει κράτος αυτού του κόσμου, που να μην έχει ανάμεσα στους ισχυρούς πολιτικούς του άντρες κάποιους κρυπτοεβραίους, που μπορεί να τους εκβιάζει.

Αυτή είναι η μόνιμη τακτική τους προκειμένου κατ' αρχήν να επιβιώσουν και στη συνέχεια ν' "αναρριχηθούν" στα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας που τους φιλοξενεί. Επειδή όμως αυτή η πολιτική είναι συχνά-πυκνά ευδιάκριτη για όλους εκείνους που τους μισούν, υπάρχει και η άμυνά της. Όταν αντιλαμβάνονται ότι κάποιος κινείται εναντίον τους, τον δολοφονούν.

Δεν υπάρχει λαός στον κόσμο που να έχει εξοικείωση με την έννοια της δολοφονίας όπως οι Εβραίοι. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να θεωρούν ότι αυτός ο οποίος τους πολεμά "δικαιούται" τον θάνατο. Αυτό το κάνουν μόνον οι Εβραίοι. Κανένας άλλος λαός δεν φτάνει στο σημείο ν' ανέχεται δολοφονίες που υπηρετούν τα εθνικά του συμφέροντα. Γιατί;

Γιατί κανένας λαός δεν έχει κοινά πρόσωπα ως εχθρούς. Δεν καταδέχεται ένας λαός να έχει ως εχθρούς του πρόσωπα. Είναι σαν να έχει ένας ενήλικος άνθρωπος εχθρό του ένα βρέφος. Τέτοιου είδους εχθρούς μόνον οι ελεεινοί Εβραίοι έχουν. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν αυτήν την εξοικείωση με την έννοια της δολοφονίας. Οι εχθροί τους "δικαιούνται" τον θάνατο κι αυτός ο οποίος τους δολοφονεί είναι ήρωας, εφόσον εκτελεί καί το καθήκον του απέναντι στο έθνος καί το καθήκον του απέναντι στο Θεό, που υποτίθεται προστατεύει αυτό το έθνος.

Ακόμα και τον Χριστό τον δολοφόνησαν ως έθνος. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί απλούστατα ο Χριστός "δολοφονήθηκε" από τους Εβραίους κι απλά "σταυρώθηκε" από τους Ρωμαίους. Οι Εβραίοι αποφάσισαν να τον θανατώσουν, εφόσον τα δικά τους εθνικά συμφέροντα απειλούσε με τον λόγο Του. Οι Ρωμαίοι δεν είχαν λόγο να Τον σκοτώσουν.

Ο Χριστός δεν απειλούσε τη Ρώμη. Ποτέ δεν στράφηκε εναντίον του αυτοκράτορά της. Εναντίον των ιερέων του ιουδαϊσμού στράφηκε. Γι' αυτό δεν είχαν λόγο οι Ρωμαίοι να Τον εξοντώσουν. Οι Ρωμαίοι απλά εκτέλεσαν την εντολή των Εβραίων. "Εξυπηρέτησαν" τους χαφιέδες που τους διατηρούσαν στην περιοχή. Η ηθική αυτουργία είναι αυτή η οποία αποκαλύπτει τον δολοφόνο και όχι η ταυτότητα του οργάνου που διέπραξε την πράξη. Επειδή ήταν δειλοί να πάρουν την ευθύνη —απέναντι ακόμα και σε κάποιον Τον οποίον οι ίδιοι θεωρούσαν απατεώνα και άρα κοινό άνθρωπο— έβαλαν τους Ρωμαίους να πάρουν την ευθύνη του θανάτου Του.

Αυτή είναι η λογική του δειλού. Έτσι σκέφτεται ο δειλός. "Αν μία στο εκατομμύριο ο Ιησούς είναι Αυτός που ισχυρίζεται ότι είναι, γιατί να το χρεωθούμε εμείς; Για να μας κυνηγάει ο Πατέρας Του; Ας τον σταυρώσουν οι Ρωμαίοι και στη χειρότερη περίπτωση εμείς θα κλαίμε και θα τους καταριόμαστε".

Η δειλία δηλαδή των Εβραίων είναι εθνικό τους χαρακτηριστικό. Δεν οφείλεται βέβαια σε κάποια γενετική ανωμαλία παρά είναι επίκτητο. Καλλιεργείται, γιατί αυτό συμφέρει τα εθνικά τους συμφέροντα. Καλλιεργείται, γιατί αυτό συμφέρει τους ισχυρούς που τους κυβερνάνε, εφόσον το μόνο το οποίο ξέρουν να κάνουν να κάνουν είναι να "οδηγούν" ως Μωυσήδες έναν λαό δειλό και τρομοκρατημένο, που τον καταδιώκουν άνθρωποι με την κατηγορία της κλοπής. Από τον Φαραώ της Αιγύπτου μέχρι τον Χίτλερ, το σύνολο των εχθρών τους τούς καταδίωκε για τους ίδιους λόγους. Για κλοπή και εκπόρνευση. Από εκεί και πέρα η άμυνα των κλεφτών και των πόρνων ήταν πάντα η ίδια. Όταν οι γενναίοι λαοί, για να προστατεύσουν την εθνική τους ύπαρξη, ντύνονται στρατιώτες, οι δειλοί Εβραίοι για τους ίδιους στόχους είτε τρέχουν είτε βάζουν τα επίσημα "κουστούμια" του θύματος με το άστρο του Δαυίδ στο στήθος. Όταν οι λαοί σκοτώνονται στα πεδία των μαχών, οι Εβραίοι κρυφοκοιτάνε πίσω από τα σωτήρια σύρματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Σήμερα που οι Παλαιστίνιοι φοράνε πολιτικά, οι Εβραίοι παριστάνουν τους στρατιώτες. Απέναντι στους στρατηγούς παριστάνουν τους φιλήσυχους πολίτες και απέναντι στους πολίτες παριστάνουν τους αιμοβόρους στρατηγούς.

Αυτός ο δειλός λαός σήμερα ακολουθεί μια συμπεριφορά, που φαινομενικά δεν θα τολμούσε να την ακολουθήσει ούτε ο πιο γενναίος λαός του κόσμου. Μερικά εκατομμύρια Εβραίων προκαλούν καθημερινά τα εκατοντάδες εκατομμύρια των μουσουλμάνων. Μια εβραϊκή "βάρκα" κακίστης ποιότητας "αρμενίζει" στον μουσουλμανικό "ωκεανό", τον οποίο ταράζει η ίδια. Εδώ ο αναγνώστης ίσως προβάλει κάποιες ενστάσεις, εφόσον δεν μπορούμε να μιλάμε για τον πιο δειλό λαό του κόσμου και ταυτόχρονα ν' αναφερόμαστε σε μια προκλητική συμπεριφορά απέναντι σε ένα δισεκατομμύριο μουσουλμάνων. Κάτι δηλαδή από τα δύο φαινομενικά δεν είναι σωστό. Αυτό το οποίο συμβαίνει είναι το εξής: Εξαιτίας της δειλίας τους είναι προκλητικοί. Η δειλία κάτω από έναν σωστό σχεδιασμό μπορεί να εμφανιστεί σαν γενναιότητα. Ακριβώς, επειδή είναι δειλοί, τους έστειλαν εκεί κάτω για να προκαλούν.

Αυτό συμβαίνει, γιατί οι δειλοί έχουν κάποια χαρακτηριστικά, τα οποία είναι εκμεταλλεύσιμα. Ποια είναι αυτά; Οι δειλοί είναι πάντα σε επιφυλακή κι αισθάνονται ασφαλείς μόνον μέσα στις σιδερόφραχτες "στάνες". Το γενναίο λιοντάρι κοιμάται ανέμελο στη ζούγκλα και όχι η δειλή γαζέλα. Ταυτόχρονα οι δειλοί είναι πάντα βίαιοι, όταν αισθάνονται υπεροχή. Είναι κομπλεξικοί και όταν έχουν "πλάτες" γίνονται εύκολα επικίνδυνοι. Όταν οπλοφορεί ένας γενναίος άνθρωπος, μπορεί να μην το καταλάβει κανένας. Όταν οπλοφορεί ένας δειλός, είναι κάτι που θα το καταλάβουν όλοι. Γιατί; Γιατί, όταν δειλοί άνθρωποι οπλοφορούν μέσα σε μια άοπλη κοινωνία, πυροβολούν με την πρώτη ευκαιρία. Βάλε έναν δειλό μέσα σ' ένα τανκ και θ' ακολουθήσει μακελειό. Οι δειλοί είναι επίσης από τη φύση τους καλοί προβοκάτορες. Θέλοντας ν' αποφύγουν την απευθείας σύγκρουση με τους εχθρούς τους, είναι "μάστορες" στην πρόκληση και στη συνομωσία. Αν τα αναλογιστεί όλα αυτά ο αναγνώστης, θα έχει μια ευδιάκριτη εικόνα της ισραηλινής παρουσίας και πολιτικής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Οι Ισραηλινοί είναι μόνιμα σε επιφυλακή, λόγω της δειλίας τους. Δεν ησυχάζουν ποτέ, γιατί απλούστατα είναι ανασφαλείς. Έφτασαν σε σημείο στην αυγή της νέας χιλιετίας να φτιάξουν τείχος–μάντρα, για να αισθάνονται ασφαλείς. Αυτό δεν το έχει κάνει ποτέ και κανένας λαός στο σύνολο της ανθρώπινης ιστορίας. Κανένας λαός δεν έχει φτιάξει μάντρα μέσα στο κράτος του, για να προστατεύεται από κάποια μειονότητα. Κανένας λαός δεν έχει "αυτοφυλακιστεί". Ανάλογες αθλιότητες κάνουν σε όλα τα επίπεδα. Κάθε φορά που αντιλαμβάνονται κίνδυνο, επιδίδονται στην κρατική βία χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι "γενναίοι" όταν με πολεμικά ελικόπτερα ή τανκ αντιμετωπίζουν πολίτες οι οποίοι πετάνε πέτρες. Χωρίς τις "πλάτες" των

Page 91: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Αμερικανών είναι βέβαιον ότι μέσα σε λίγα χρόνια θα εγκατέλειπαν το Ισραήλ χωρίς καμία αντίδραση. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι οι μεγαλύτεροι προβοκάτορες και δολοφόνοι της περιοχής.

Όλα αυτά πρέπει να τα γνωρίζουν οι Παλαιστίνιοι, προκειμένου να τους αντιμετωπίσουν. Πρέπει να γνωρίζουν ότι το Ισραήλ δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένας θρασύδειλος "μπράβος" του σιωνισμού και των Αμερικανών και ως τέτοιον να το αντιμετωπίσουν. Πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι "βαλτός" από άλλους —από τους οποίους και συντηρείται— και πίσω από τις δικές τους "πλάτες" ενεργεί. Σήμερα —κι αυτό είναι το τραγικό της υπόθεσης— ό,τι κάνουν είναι λάθος. Ακολουθούν λανθασμένη τακτική κι αυτό το πληρώνουν οι ίδιοι.

Τι πρέπει να κάνουν; Να επιλέξουν τη στρατηγική τους με βάση τα πραγματικά δεδομένα και όχι μ' αυτά που νομίζουν ότι ισχύουν. Ποια είναι τα δεδομένα; Ότι η προκλητικότητα του Ισραήλ οφείλεται σε συμφέροντα τα οποία δεν έχουν σχέση με τα εσωτερικά του συμφέροντα. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν μπορούν να διώξουν τους Ισραηλινούς από τη γη της Παλαιστίνης, θα πρέπει ν' αλλάξουν στόχο.

Ποιος είναι αυτός ο νέος στόχος; Από τη στιγμή που δεν μπορούν να εξαλείψουν το "μερικό", θα πρέπει ν' αρχίσουν την προσπάθεια να το μετατρέψουν σε "όλον". Από τη στιγμή που ο πόλεμος εναντίον του "μερικού" δεν φέρνει αποτελέσματα, πρέπει να το μετατρέψουν σε "όλον" και μετά να πολεμήσουν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι από τη στιγμή που δεν μπορούν να διώξουν τους Ισραηλινούς από την Παλαιστίνη, στόχος τους θα πρέπει να γίνει να φέρουν όλους τους Εβραίους μέσα σ' αυτήν. Γιατί;

Για να μετατρέψουν το Ισραήλ σε ένα κλασικό εθνικό κράτος, το οποίο θ' αντιπροσωπεύει τα συνολικά συμφέροντα των Εβραίων. Ένα κράτος, το οποίο θα μπορεί να απειληθεί σε περίπτωση εκδήλωσης φαινομένων βίας. Ένα κράτος, το οποίο θ' αναγκαστεί να διαπραγματευτεί υπό άλλους όρους. Όρους, που θα υπηρετούν καί τα συμφέροντα των Παλαιστινίων καί τα συμφέροντα της ειρήνης.

Απλά πράγματα. Συγκεντρώνεις το διασκορπισμένο "κοπάδι" μέσα στη "στάνη" στην οποία ήδη υπάρχουν μέλη του και ταυτόχρονα μπορείς να την απειλήσεις. Διαλύεις τα συμφέροντα των διασκορπισμένων "προβάτων" και τα φέρνεις στη "στάνη", για να συγκρουστούν με τα συμφέροντα των σταβλισμένων ομοίων τους, ώστε να επωφεληθείς από τη μεταξύ τους σύγκρουση. Από τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να διώξουν τον "μπράβο", στόχος τους θα πρέπει να γίνει το να παρασύρουν το "αφεντικό" μέσα στο σπίτι τους. Εκεί αλλάζουν τα δεδομένα, γιατί η ένταση των συμφερόντων είναι θέμα χρόνου να φέρει σε σύγκρουση τον "μπράβο" με το "αφεντικό" του.

Αν κληθούν αυτοί να επιβιώσουν μέσα στον ίδιο χώρο και με βάση τα ίδια δεδομένα, είναι θέμα χρόνου η σύγκρουσή τους και αυτή θα είναι υπέρ του "μπράβου". Αν μάλιστα αποδειχθεί στην πορεία ότι ο "μπράβος" ήταν το μεγαλύτερο θύμα του "αφεντικού", θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Οι Ισραηλινοί θα είναι αυτοί οι οποίοι θα δώσουν τέλος στον σιωνισμό.

Αυτή η στρατηγική πρέπει να υπηρετηθεί. Πώς γίνεται αυτό; Πρέπει οι Παλαιστίνιοι να μην αντιδρούν καθόλου στις προκλήσεις του. Πρέπει ν' αποφασίσουν —έστω και μονομερώς— να επιλέξουν την ειρηνική συνύπαρξη με τους Εβραίους μέσα στο Ισραήλ. Πρέπει να πείσουν και τους υπόλοιπους Άραβες στη Μέση Ανατολή να μην αντιδρούν στις προκλήσεις της ηγεσίας του. Γιατί; Για να οδηγήσουν το Ισραήλ στην ανάπτυξη. Στην ανάπτυξη, που θ' αναγκάσει τους Ισραηλίτες ν' αλλάξουν τις αιώνιες εθνικές τους συμπεριφορές. Ν' αλλάξουν την παιδεία τους και να επενδύσουν στην πατρίδα τους και άρα να έρθουν σε σύγκρουση με τους σιωνιστές. Με τους σιωνιστές, οι οποίοι αδιαφορούν γι' αυτήν την ανάπτυξη, εφόσον τα συμφέροντά τους υπηρετούνται μόνον από την προκλητικότητα και άρα από την "αιμορραγία" του Ισραήλ. Στόχος τους δηλαδή πρέπει να γίνει η ισχυροποίηση των Εβραίων του Ισραήλ έναντι των Εβραίων της διασποράς . Να ισχυροποιηθεί δηλαδή ο εσωτερικός "πόλος" που τους συμφέρει.

Αυτό είναι το μυστικό σ' ό,τι αφορά το Ισραήλ. Αν δεν αντιδρούν οι Παλαιστίνιοι, οι Ισραηλίτες θα στείλουν μόνοι τους στο διάολο τους προβοκάτορες που τους κυβερνούν. Θ' αναπτύξουν τη δημοκρατία και στην εξουσία θα ανέλθουν δυνάμεις μετριοπαθείς, οι οποίες θα έχουν ως στόχο την ανάπτυξη. Την ανάπτυξή τους από εκεί και πέρα δεν θα έχουν πρόβλημα να τη μοιραστούν με τους Παλαιστίνιους. Μ' αυτούς δηλαδή που θ' αποδειχθεί ότι συνέβαλαν τα μέγιστα στην πραγματοποίησή της.

Οι Παλαιστίνιοι δηλαδή με τη στάση τους είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν ν' αποφασίσουν για το ποιος θα κυβερνήσει το Ισραήλ. Αυτό θα είναι το τέλος του σιωνισμού στη Μέση Ανατολή. Γιατί;

Γιατί σταδιακά το Ισραήλ θα μετατραπεί σε ένα συμβατικό εθνικό κράτος. Γιατί τα συμφέροντα του ισραηλινού λαού θα περιοριστούν μέσα στο κράτος του Ισραήλ. Η εργασία και η ανάπτυξη θα τους δώσει μια συμβατική μορφή λαού. Θα πάψουν οι Ισραηλινοί να είναι οι δειλοί Εβραίοι που περιμένουν τα "ψίχουλα" των σιωνιστών. Αυτή η γενναιότητα θα τους κάνει ανεξέλεγκτους από τους σιωνιστές. Τους σιωνιστές, που έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα με όλα τα συμβατικά εθνικά κράτη και άρα και με το Ισραήλ, αν αυτό αρχίσει να λειτουργεί ως τέτοιο. Είναι θέμα χρόνου η σύγκρουση μεταξύ τους, γιατί οι σιωνιστές έχουν κέρδος μόνον από την προκλητικότητα του Ισραήλ και άρα μόνον από την "αιμορραγία" του. Μια σύγκρουση με απρόβλεπτα αποτελέσματα, εφόσον θ' αποκαλυφθούν τα "άπλυτα" του σιωνισμού.

Ταυτόχρονα οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει ν' αλλάξουν και τη συμπεριφορά τους στο εξωτερικό μέτωπο. Πρέπει ν' αλλάξουν συμμάχους, προκειμένου να βοηθηθούν στον πόλεμό τους. Οι σημερινές τους συμμαχίες είναι όλες λάθος. Είναι συμμαχίες οι οποίες προέρχονται από την εποχή του ψυχρού πολέμου.

Όταν, πέφτοντας θύματα του δίπολου, έκαναν επιλογές με βάση το ιδεολογικό. Την εποχή κατά την οποία τους "δούλευαν" οι Δυτικοί και κυρίως οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί τα πιο πιστά "σκυλιά" του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ήταν πάντα οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές. Αυτοί οι οποίοι επένδυαν στον διεθνισμό όχι εξαιτίας κάποιου "οράματος", αλλά επειδή αυτό συνέφερε τους Αμερικανούς. Αυτόν τον "διεθνισμό" όχι μόνον τον εκμεταλλεύονταν για να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους στην Ευρώπη, αλλά κατόρθωναν και τον "πουλούσαν" στους φουκαράδες. Στους φουκαράδες κυρίως του Ισλάμ, που, λόγω θρησκείας, πάντα έβλεπαν τον διεθνισμό υπό διαφορετικό πρίσμα από τους χριστιανούς. Οι ίδιοι δηλαδή άνθρωποι που υπηρετούσαν τους Αμερικανούς στην Ευρώπη ήταν αυτοί οι οποίοι "πουλούσαν" αδερφοσύνη σ' εκείνους που είχαν ζημιά εξαιτίας της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Εξαιτίας του αμερικανοσυντηρημένου Ισραήλ.

Κορυφαίο παράδειγμα αυτής της κοροϊδίας είναι η περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο "κρυπτοεβραίος" Παπανδρέου "διέπρεψε" στην Αμερική μέσα από τα εβραϊκά "κυκλώματα". Αυτά τα "κυκλώματα" τον ανέδειξαν κι αφού του έδωσαν μια λαμπερή και φαινομενικά αντιιμπεριαλιστική "συσκευασία", τον έστειλαν να κυβερνήσει την Ελλάδα με τους γνωστούς στόχους.

Αυτός ο Εβραίος εισέπραττε πολιτικό κέρδος, παριστάνοντας τον φίλο των Παλαιστινίων. Ο σιωνιστής υποσχόταν στους Παλαιστινίους ότι θα τους προστάτευε από τη βία της πιο ακριβής "επένδυσης" των σιωνιστών στη Μέση Ανατολή. Αυτός ήταν που, κάθε φορά που ήθελε να κερδίσει εκλογές, έβγαινε φωτογραφίες αγκαλιά με τον Αραφάτ. Η "αγάπη" τους μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη, που "κληρονομήθηκε" και από τον γιο του. Ο εκτός τόπου και χρόνου Αραφάτ φρόντισε και στήριξε τον Γιωργάκη στις πρόσφατες εκλογές. Αυτός ο άνθρωπος ηγείται του παλαιστινιακού αγώνα. Ούτε στο περίπου δεν γνωρίζει τι συμβαίνει.

Αυτό το οποίο πρέπει να κάνουν επειγόντως οι Παλαιστίνιοι είναι να αγνοήσουν όλους αυτούς τους καραγκιόζηδες, που έχουν γίνει πλούσιοι και διάσημοι εξαιτίας του προβλήματος της Μέσης Ανατολής. Έχουν φάει γλυκό "ψωμάκι" όλοι οι σοσιαλιστές "φίλοι" τους από το πρόβλημά τους. Δεν προλαβαίνουν να πηγαινοέρχονται οι λιμουζίνες με τις

Page 92: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

πόρνες κάθε φορά που συγκεντρώνονται οι σοσιαλιστές αστοί για να λύσουν το μεσανατολικό. Celebrities διεθνούς βεληνεκούς έχουν γίνει οι σοσιαλιστές, που "ανησυχούν" για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Είναι δυνατόν αυτοί οι κακομοίρηδες να επιλύσουν το χρυσοφόρο πρόβλημά τους. Είναι δυνατόν να σκοτώσουν την "κότα" με τα "χρυσά αυγά"; Είναι δυνατόν να επιλύσουν το πρόβλημα που δημιούργησαν τα ίδια τα αφεντικά τους; Είναι δυνατόν να επιλύσουν το πρόβλημα που τους δίνει την εξουσία και τους κάνει πλούσιους στην πατρίδα τους; Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα αμερικανικά συμφέροντα παραμένουν ακμαία για όσο διάστημα υπάρχει το μεσανατολικό πρόβλημα, που δίνει στους ιμπεριαλιστές τη δυνατότητα να ελέγχουν το πετρέλαιο. Όταν αυτά τα συμφέροντα είναι ακμαία, μπορούν να εκβιάζονται τα εθνικά κράτη και οι Αμερικανοί μπορούν να "διορίζουν" τους σοσιαλιστές "λακέδες" τους στις ηγετικές θέσεις των πατρίδων τους.

Όλα αυτά θα πρέπει να τα γνωρίζουν οι Παλαιστίνιοι, εφόσον πολεμάνε. Πρέπει να επιλέξουν συμμάχους με βάση τη λογική του πολέμου και όχι με βάση τις ιδεολογικές συμπάθειες ή συγγένειες. Στον πόλεμο ο καλύτερος φίλος σου είναι ο εχθρός του εχθρού σου. Από τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι αρχίσουν να καταδιώκουν τον πραγματικό τους εχθρό, που είναι οι σιωνιστές, θα πρέπει να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και εναντίον ποιου. Τι είπαμε στο παράδειγμά μας ότι κάνει ο γενναίος άνθρωπος; Πηγαίνει στο "σπίτι" και στο "μαγαζί" αυτού που καταδιώκει. Μέσα σ' εκείνο το "σπίτι" κάνει τη φασαρία και όχι μέσα στο δικό του. Το "σπίτι" των σιωνιστών είναι στον Δυτικό Κόσμο. Στις μεγάλες χώρες της Δύσης. Το "σπίτι" των σιωνιστών είναι το σύνολο των εβραϊκών "δωματίων" που υπάρχουν μέσα στα δυτικά κράτη. Από εκεί και πέρα είναι θέμα πολιτικής και άρα γνώσης το πώς θα τους πολεμήσεις.

Οι Παλαιστίνιοι δεν πρέπει και δεν μπορούν να εξάγουν τη βία και την τρομοκρατία στην ανεπτυγμένη Δύση. Δεν πρέπει να πάνε με τα όπλα τους στη Δύση, γιατί θα την στρέψουν εναντίον τους. Εύκολα μισούν οι λαοί τους ξένους, που κάνουν φασαρίες στο δικό τους σπίτι. Άρα τι πρέπει να κάνουν, όταν στόχος τους είναι να σπάσουν τα "χέρια" των εχθρών τους; Να βρουν εκείνους που δεν θα έχουν πρόβλημα ακόμα και βία να εκδηλώσουν απέναντι στους σιωνιστές. Να βρουν εκείνους που μπορούν να κάνουν μια "μικροφασαρία" μέσα στο δικό τους "σπίτι" και με δική τους ευθύνη. Πρέπει με κάθε τρόπο να "ξυπνήσουν" τον αντισιωνισμό στη Δύση. Ένα συναίσθημα που πάντα υπάρχει μέσα στον χριστιανικό κόσμο και το οποίο έχουν "καταπνίξει" οι Εβραίοι, ξοδεύοντας τόνους δολαρίων στην προπαγάνδα. Έχοντας αυτόν τον στόχο οι Παλαιστίνιοι, αναγκαστικά θα πρέπει να ξανασκεφτούν το θέμα των συμμάχων τους. Ακροδεξιοί χριστιανοί μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι σύμμαχοι των Παλαιστινίων. Φανατικοί χριστιανοί, που μπορεί να μισούν τους μωαμεθανούς, αλλά που μισούν ακόμα περισσότερο τους Εβραίους.

Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για γενική αλλαγή στρατηγικής. Πρέπει οι Παλαιστίνιοι να καταλάβουν τι τους συμφέρει και τι όχι. Ν' αντιληφθούν το πρόβλημα στο σύνολό του και να πάψουν να φοβούνται τα επιφανειακά φαινόμενα. Ν' αντιληφθούν τα δεδομένα και να τα σεβαστούν. Ένα τέτοιο δεδομένο είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν πλέον ν' αγωνίζονται για τη γενική αποβολή των Ισραηλινών από τον χώρο της Παλαιστίνης. Δεν υπάρχει πλέον ούτε θεωρητικά μια τέτοια περίπτωση. Το Ισραήλ είναι πλέον πραγματική πατρίδα για πολλούς τίμιους και γενναίους Ισραηλινούς. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να επιτύχουν τη γενική αποβολή των Ισραηλινών από την κοινή πλέον πατρίδα τους, θα πρέπει ν' αλλάξουν τους στόχους τους. Δεν πρέπει να φοβούνται τη γενική παλιννόστηση των Εβραίων κι ούτε να την αποτρέπουν. Νέος στόχος τους θα πρέπει να γίνει να συγκεντρώσουν όλους τους Εβραίους στον ίδιο χώρο, ώστε να μπορούν να διαπραγματευτούν μ' αυτούς πάνω στις πραγματικές βάσεις. Ας συγκεντρωθούν όλοι εκεί κι αν θέλουν ας μην διαπραγματευτούν. Ό,τι δεν έπαθαν στην έρημο αιώνες πριν, θα το πάθουν στην αυγή της τρίτης χιλιετίας.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να διαπραγματευτούν πάνω σε δίκαιη βάση οι Παλαιστίνιοι με τους Εβραίους. Για όσο διάστημα τα διάσημα εβραϊκά "σκουπίδια" τύπου Κίσινγκερ, Ολντμπράιτ, Χάντιγκτον, Τσόμσκι, Κίνγκ, Σπέλινγκ, Σπίλμπεργκ κλπ., θα "κονομάνε" εξαιτίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, είναι αδύνατον να κλείσουν οι "κάνουλες" που συντηρούν το προβοκατόρικο Ισραήλ. Για να πάψει το Ισραήλ ν' ακολουθεί αυτήν την πολιτική, θα πρέπει όλοι αυτοί να συγκεντρωθούν στην Παλαιστίνη. Να συνδεθούν τα συμφέροντά τους με το κράτος του Ισραήλ και άρα ν' αλλάξουν τα εθνικά τους συμφέροντα.

Πώς όμως θα συγκεντρωθούν όλα αυτά τα "παράσιτα", που βολεύονται στις ξένες πατρίδες; Ο πιο σίγουρος και γρήγορος τρόπος είναι να εκδιωχθούν από αυτές. Ποιος μπορεί να τους εκδιώξει; Ποιος θα τους στείλει ακόμα και με τη βία στην Παλαιστίνη; Αυτοί στους οποίους ανήκουν οι πατρίδες αυτές. Οι λαοί της Δύσης. Για να το κάνουν όμως αυτό, θα πρέπει να έχουν επιχειρήματα. Θα πρέπει να έχουν πληροφορίες, που θα τους επιτρέπουν να βάλουν στο "στόχαστρό" τους τα εβραϊκά "παράσιτα". Θα πρέπει να έχουν επιχειρήματα, για να τους "βοηθήσουν" να πραγματοποιήσουν το αιώνιο "όνειρό" τους …ν' αποκτήσουν πραγματική πατρίδα.

Αυτό σημαίνει ότι οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει ν' αναπτύξουν τις σχέσεις τους με τις ακροδεξιές οργανώσεις της Δύσης. Μ' εκείνους που όχι απλά μισούν τους σιωνιστές, αλλά που δεν χορταίνουν να τους πιουν το αίμα. Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να γίνουν σύμμαχοι μ' εκείνους τους Γερμανούς που βλέπουν τους Εβραίους να είναι ιδιοκτήτες της μισής Φρανκφούρτης και θέλουν να τους σκίσουν. Πρέπει να γίνουν σύμμαχοι με εκείνους τους Αμερικανούς, που βλέπουν τους Εβραίους να είναι οι "μεγαλονταβατζήδες" της Νέας Υόρκης και θέλουν να τους λιώσουν. Με αυτούς —και για το διάστημα του πολέμου τους— μπορούν να συνεννοηθούν καλύτερα από τον οποιονδήποτε άλλο, γιατί κατά πρώτον μισούν τους Εβραίους της διασποράς και κατά δεύτερον αντιλαμβάνονται τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Παλαιστινίων. Τον πόνο εκείνου που επιχειρεί εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα τον αντιλαμβάνονται καλύτερα οι ακροδεξιοί παρά οι υπόλοιποι.

Οι σοσιαλιστές, για παράδειγμα, έχουν δείξει στην ιστορία ότι έχουν "πουλήσει" πατρίδες για τα υποτιθέμενα διεθνιστικά "οράματά" τους και βέβαια για να διασφαλίσουν για τους εαυτούς τους τις θέσεις των "τοποτηρητών". Εύκολα βάζουν "υποθήκες", των οποίων δεν γνωρίζουν τις συνέπειες. Τα ρωσικά τανκ στην Τσεχοσλοβακία δεν έφτασαν εκεί πετώντας, προκειμένου να πατάξουν την αντεπανάσταση. Εκεί βρίσκονταν χρόνια πριν την "άνοιξη" της Πράγας, γιατί κάποιοι "οραματιστές" Τσεχοσλοβάκοι "σοσιαλιστές" τα έβαλαν. Για την "προστασία" των "οραμάτων" τους, αλλά και για την προστασία των θέσεων τους, αν "καλού-κακού" οι λαοί δεν "καταλάβαιναν" τον "μεσσιανικό" τους ρόλο.

Για τον ίδιο λόγο βέβαια και από τους ίδιους ανθρώπους ήρθαν και τα αμερικανικά τανκ στην Ευρώπη από την άλλη μεριά του ωκεανού. Οι ίδιοι άνθρωποι για τους ίδιους λόγους "πούλησαν" τις πατρίδες τους σε διαφορετικά "αφεντικά".

Οι κομμουνιστές "Ζαχαριάδηδες" έβαζαν τη Μόσχα μέσα στα κράτη και το ίδιο έκαναν και οι "δημοκράτες" υπέρ της Ουάσιγκτον. Οι "ορθόδοξοι" σοσιαλιστές της Δύσης αντιμάχονταν —έπ' αμοιβή βέβαια— τους "αιρετικούς" σοσιαλιστές της Ανατολής. Οι πρώτοι έφεραν τα αμερικανικά τανκ στην Ευρώπη, για να προστατευτεί ο καπιταλισμός από τους "αιρετικούς" κομμουνιστές. Οι δεύτεροι έφεραν τα ρώσικα τανκ στην ίδια περιοχή, για να προστατευτεί ο κομμουνισμός από τους "ορθόδοξους". Όλα αυτά τα τανκ βέβαια δεν προστάτευαν μόνον τη "δημοκρατία" ή τον "κομμουνισμό", αλλά διασφάλιζαν και τα δικά τους κλοπιμαία. Απλά είναι τα πράγματα και ισχύουν καί για τους μεν καί για τους δε. Με μόνο περιουσιακό στοιχείο ένα πτυχίο κοινωνιολογίας, μόνον κλέβοντας μπορείς να γίνεις πλούσιος.

Αναφερόμαστε ειδικά στους σοσιαλιστές ηγέτες της Δύσης, γιατί αυτοί αντιπροσωπεύουν το πιο θρασύ μέρος της αστικής τάξης. Την πιο ανεξέλεγκτη πλευρά της. Αυτοί ανοίγουν τις "πόρτες" στις εθνικές περιουσίες, γιατί απλούστατα δεν έχουν να προστατεύσουν προσωπική περιουσία. Από τη στιγμή που δεν τρέφονται από το εθνικό "ψωμί", δεν έχουν πρόβλημα να διεκδικήσουν ένα μεγάλο "κομμάτι" από το ιμπεριαλιστικό "παντεσπάνι".

Page 93: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Οι αστοί της δεξιάς δεν είναι λιγότερο άπληστοι από τους σοσιαλιστές ομοίους τους, άλλα οι επιλογές τους δεν τους δίνουν πολλά περιθώρια. Λόγω ιδεολογίας έχουν αποφασίσει να υπηρετήσουν την εθνική τους κεφαλαιοκρατία και δεν προχωρούν σε διεθνή "διαγωνισμό", αναζητώντας τους ιμπεριαλιστές. Δεν ψάχνουν "αφεντικά" ανάμεσα στους ισχυρούς του διεθνούς χώρου.

Έχει αναρωτηθεί ο αναγνώστης τι κοινό μπορεί να έχουν οι "διαφορετικοί" Μιτεράν, Κολ, Γκονζάλες, Παπανδρέου και Μητσοτάκης με τους ορκισμένους "εχθρούς" τους Ζίβκοφ, Χόνεκερ, Τσαουσέσκου ή Γιαρουζέλσκι; Τι κοινό έχουν οι πολύ διάσημοι "δημοκράτες" με τους επίσης πολύ διάσημους "δογματικούς"; Όλοι αυτοί έχουν τεράστιες περιουσίες, χωρίς να έχουν εμφανές κεφάλαιο. Έχουν ζήσει τις ζωές τους ως μεγιστάνες, χωρίς να έχουν ούτε τα ανάλογα χωράφια ούτε τα ανάλογα εργοστάσια.

Καραγκιόζηδες αστοί ήταν όλοι τους. Αστοί, που μετέτρεψαν τις "ευαισθησίες" τους σε κεφάλαιο. Αστοί, που το μόνο το οποίο διέθεταν ως "προσόν"

ήταν κάποιο πτυχίο. Με το "προσόν" αυτό το μόνο που μπορείς να κάνεις για να ζήσεις ως μεγιστάνας είναι ν' αναζητάς "αφεντικό". "Αφεντικό", που θα σε διορίσει και θα σου επιτρέπει να κλέβεις για όσο διάστημα θα ελέγχει το ίδιο την πατρίδα σου. Απλά πράγματα. Κάποιοι μεταπολεμικά διορίστηκαν από τη Μόσχα για να ελέγχουν τη μισή Ευρώπη και κάποιοι άλλοι από την Ουάσιγκτον, για να ελέγχουν την άλλη μισή. Τα πάντα τα κάνουν πίσω από μια "βιτρίνα" ανθρωπισμού και "ανωτέρων" οραμάτων.

Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι υπηρετούν την Νέα Τάξη. Οι "λακέδες" της Ουάσιγκτον παρέμειναν στα "χαρακώματά" τους και λόγω της παγκοσμιοποίησής τους ακολούθησαν και οι πρώην "λακέδες" της Μόσχας. Τα ταξικά "αδέρφια" μπήκαν στην ίδια "αυλή". Πρώην φανατικοί κομμουνιστές είναι οι νυν "λακέδες" της Ουάσιγκτον στο πρώην ανατολικό μπλοκ. Πρώην αστοί κομμουνιστές είναι αυτοί οι οποίοι μετέτρεψαν μια τεράστια Πολωνία σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ.

Πρώην αστοί κομμουνιστές είναι αυτοί οι οποίοι μετέτρεψαν τη Ρωσία σε "Μπανανία", που παράγει μόνον πόρνες και κακοποιούς.

Αυτοί ξεπουλάνε τις εθνικές τους περιουσίες στους Αμερικανούς κι αυτοί ενθαρρύνουν τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, που λειτουργούν ως η μοντέρνα εκδοχή των εποίκων. Εποίκων, που λειτουργούν ως η ανθρώπινη "ασπίδα" απέναντι στους λαούς οι οποίοι θίγονται από την αρπαγή των περιουσιών τους . Εποίκων, των οποίων ο επικίνδυνος ρόλος θα φανεί όταν η οικονομία αγγίξει τα "κόκκινα" και θ' αρχίσουν οι φτωχοί να σφάζονται μεταξύ τους γύρω από τις περιουσίες των ισχυρών.

Αν θέλει κάποιος να έχει μια γλαφυρή εικόνα των "σοσιαλιστών", ας δει ένα βίντεο από έναν αγώνα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Εκεί, σε μια στιγμή πανηγυρισμών, θα δει τον στραβονάνο "σοσιαλιστή" Ανδρουλάκη να χορεύει τον "πυρρίχιο" γύρω από τα βρακιά του "ενεργούμενου" της Δύσης Κόκκαλη.

Αυτή η εικόνα αρκεί, για να καταλάβει πώς λειτουργούν οι "σοσιαλιστές" σε σχέση με τα "μεγάλα" συμφέροντα. Εξαιτίας των "οραμάτων" τους, στηρίζουν τους τοπικούς αντιπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου. Εξαιτίας του "ανθρωπισμού" τους, επιθυμούν να "πλημμυρίσει" ο τόπος από ξένους μετανάστες. Οι ίδιοι άνθρωποι, που, για να ελέγχουν και για να τιμωρήσουν τη μεταπολεμική Γερμανία, τη "φόρτωσαν" με μετανάστες, κάνουν το ίδιο στις πατρίδες τους, για το "καλό" των λαών τους.

Αυτή είναι δυστυχώς η αστική λογική. Η λογική των "τίποτε". Η λογική των "πήγα στο Πανεπιστήμιο και τα έμαθα όλα". Μόνον στο δικό τους το μυαλό το απόλυτο "κακό" μπορεί μετά από λίγες δεκαετίες να βαπτιστεί υπέρτατο "καλό". Σε όλα τα θέματα έχουν μια ανάλογη συμπεριφορά. Πάντα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των "αφεντικών" τους. Πάντα "καμουφλαρισμένοι" πίσω από κάποιο μεγάλο "όραμα".

"Όραμα", που τους κάνει και πλούσιους. Ας ψάξει κάποιος να δει ποιος είναι σήμερα φανατικός του "ναι" της προδοσίας της Κύπρου, που συμφέρει μόνον τους Αμερικανοβρετανούς και τους Εβραίους. Ας ψάξει κάποιος να δει ποιος ήταν "υπέρ" των αμερικανικών επεμβάσεων στην Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ. Όλα αυτά υπηρετούν τις σκοπιμότητες των ισχυρών.

Ποιες είναι οι σκοπιμότητες; Να λεηλατούν τα εθνικά κράτη και τους λαούς τους χωρίς αντίδραση. Να πατάσσουν κάθε αντίδραση. Να δημιουργούν συνενόχους μέσα στην κάθε εθνική κοινωνία. Γι' αυτόν τον λόγο σήμερα όλοι αυτοί εμφανίζονται "ανθρωπιστές". Με την "αθρόα" εισβολή μεταναστών στα κράτη επιχειρούν να μετατρέψουν τα εθνικά "σπίτια" των ιδιοκτητών λαών σε διεθνή "ξενοδοχεία" διεθνούς ιδιοκτησίας. Αυτές τις σκοπιμότητες υπηρετούν σήμερα οι αστοί, φιλοδοξώντας να πάρουν τις υψηλόμισθες θέσεις των μάνατζερ στη "ρεσεψιόν"

Αυτό οι δεξιοί δεν το έχουν κάνει ποτέ. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν ισχυριζόμαστε ότι αυτοί είναι άγιοι. Έχουν κάνει κι αυτοί τα εγκλήματά τους, τα οποία βέβαια είναι σίγουρα περισσότερα απ' αυτά των αστών. Απλά, τα εγκλήματά τους γίνονταν πάντα, για να εξυπηρετήσουν το εθνικό κεφάλαιό τους εις βάρος των κεφαλαίων των άλλων.

Οι ακροδεξιοί έχουν μια σχεδόν άρρωστη αγάπη προς την έννοια της πατρίδας. Είναι έτοιμοι ν' ασκήσουν βία υπέρ των συμφερόντων της και ως εκ τούτου αντιλαμβάνονται με τον καλύτερο τρόπο τις αγωνίες και τους πόθους αυτών που κάνουν το ίδιο.

Το μόνο πρόβλημα για τους Παλαιστίνιους είναι ο φανατισμός των ακροδεξιών με τη θρησκεία, αλλά στην περίπτωσή τους αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά. Γιατί;

Γιατί οι αλλόθρησκοι Παλαιστίνιοι δεν ζουν μέσα στις πατρίδες τους. Οι αλλόθρησκοι Παλαιστίνιοι απλά θα τους ζητήσουν τη συμμαχία εναντίον άλλων αλλόθρησκων. Πρόβλημα θα υπήρχε αν οι Παλαιστίνιοι κατοικούσαν στις πατρίδες τους —και άρα ήταν μέρος του προβλήματός τους— ή αν είχαν εχθρούς κάποιους χριστιανούς και τότε θα ήταν αδύνατη η συνεννόηση, εφόσον οι ακροδεξιοί μετά την εθνική τους ταυτότητα έχουν "κόλλημα" και με τη θρησκευτική τους ταυτότητα.

Οι ακροδεξιοί χριστιανοί θα είναι αυτοί οι οποίοι θ' αρχίσουν να σφίγγουν τη θηλιά γύρω από τον σιωνισμό . Αυτοί οι οποίοι θα περιφέρονται μέσα στο δικό τους "σπίτι", γύρω από τα "δωμάτια" των Εβραίων. Εδώ έχουν την ανάγκη των Παλαιστινίων.

Οι ακροδεξιοί γενικά μισούν τους Εβραίους, αλλά στη μάχη τους εναντίον τους, τα επιχειρήματά τους είναι ξεπερασμένα και ασαφή. Πέφτουν θύματα της εβραϊκής πονηριάς και δεν μπορούν ν' αντεπεξέλθουν. Κάθε φορά που εκδηλώνουν την εχθρότητά τους απέναντι στους έμπειρους σιωνιστές, χαρακτηρίζονται βάρβαροι, ρατσιστές, δολοφόνοι κλπ.. Γιατί;

Γιατί δεν γνωρίζουν το "παιχνίδι" των Εβραίων. Ενώ τους καταδιώκουν για τη συνολικά εγκληματική και κερδοσκοπική συμπεριφορά τους, όταν φτάνουν στο "δια ταύτα", δεν μπορούν ν' αντεπεξέλθουν. Οι πονηροί Εβραίοι μπορούν να τους "δουλεύουν", γιατί μπορούν να "παίζουν" με τους νόμους που έχουν σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν τους αφήνουν ελεύθερους, λειτουργούν ως εθνική συμμορία και όταν τους καταδιώκουν, λειτουργούν ως θρησκευτική μειονότητα.

Οι μεγαλύτεροι κλέφτες και δολοφόνοι που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα κρύβονται πίσω απ' ό,τι καλύτερο έχει παράγει η ανθρωπότητα. Οι κλέφτες μιλάνε για ανεξιθρησκία, για ανθρωπισμό, για ειρήνη, για ανθρώπινα δικαιώματα κλπ.

Page 94: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Επί αιώνες οι Εβραίοι παρίσταναν εκ του πονηρού τους ειρηνόφιλους και τους διεθνιστές. Πάντα επένδυαν στον σοσιαλισμό και στους "φίλους" των Παλαιστινίων.

Οι ίδιοι "παρήγαγαν" τους διάσημους "φίλους" των Παλαιστινίων. Γιατί; Για να μπορούν να ελέγχουν όλες τις τάσεις. Για να μπορούν να υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να ζουν

παρασιτικά σε ξένα κράτη. Όμως, επί αιώνες το κατάφερναν εύκολα, γιατί δεν υπήρχε μέτρο για να κριθούν. Δεν υπήρχε το εβραϊκό κράτος, που θ' αποδείκνυε εμπράκτως τις απόψεις τους. Σήμερα οι Παλαιστίνιοι μπορούν ν'

αποκαλύψουν στους Δυτικούς πόσο φιλειρηνικό και πόσο διεθνιστικό είναι το κράτος του Ισραήλ. Σήμερα μπορεί ν' αποδειχθεί ότι ο πιο απεχθής φασίστας της Δύσης είναι ένα "περιστέρι" της ειρήνης σε σχέση με τους Εβραίους.

Οι Παλαιστίνιοι αυτήν την επιχειρηματολογία μπορούν να προσφέρουν στους ακροδεξιούς. Μπορούν με στοιχεία να τους αποδείξουν το ποιόν των κοινών τους εχθρών. Στοιχεία όμοια μ' αυτά που περιγράφουν τους βασανισμούς στο Ιράκ και τα οποία καταβαράθρωσαν τη δημοτικότητα του Μπους και του Μπλερ. Αυτά τα στοιχεία θα δώσουν δύναμη στη χριστιανική ακροδεξιά, η οποία ποτέ δεν φοβήθηκε να εκδηλώσει το αντισιωνιστικό της μένος.

Τη χειρότερη ζημιά όμως οι σιωνιστές μπορούν να την πάθουν από την άλλη πλευρά του ωκεανού. Από την πλευρά που την αντιλαμβάνονται σαν την αιχμή του "δόρατός" τους. Από το κράτος το οποίο το αισθάνονται σαν ιδιοκτησία τους και είναι οι ΗΠΑ. Οι ακροδεξιοί των ΗΠΑ είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν να κλείσουν άπαξ την "κάνουλα" των ΗΠΑ προς το Ισραήλ. Οι Αμερικανοί ακροδεξιοί είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν να στριμώξουν την εβραϊκή κοινότητα και ν' απαιτήσουν από την εξουσία των ΗΠΑ να πάψει να τους βοηθά. Έχει η αμερικανική ακροδεξιά στοιχεία για τους Εβραίους των ΗΠΑ. Έχει το Who is Who τους. Γνωρίζει ποιος είναι τι, πού εργάζεται και με ποιους συνδέεται. Πληροφορίες άχρηστες σήμερα, χρήσιμες όμως στο μέλλον, αν συνεργαστούν με τους Παλαιστίνιους.

Επί τη βάση αυτής της συνεργασίας και υπό την προστασία τους μπορούν οι Παλαιστίνιοι να ξεκινήσουν τη "μάχη" που θα οδηγήσει τον σιωνισμό στην "αιμορραγία". Στη μάχη της αγοράς, που μπορεί να τον οδηγήσει στην "αιμορραγία". Στη μόνη "αιμορραγία" που τον τρομάζει και είναι η οικονομική αιμορραγία.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Το σύνολο των Παλαιστινιακών κοινοτήτων στη Δύση θα πρέπει να δραστηριοποιούνται στο ίδιο αντικείμενο. Δεν πρέπει ν' αφήσουν πεζοδρόμιο της Δύσης, που να μην επιχειρούν να κάνουν οικονομική ζημιά στον σιωνισμό.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Όπως γίνεται μια πραγματική μάχη. Με μεθοδικότητα, σχέδιο και στόχους. Το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να φτιάξουν μια λίστα με τα προϊόντα που έχουν σχέση με τα εβραϊκά συμφέροντα.

Ποιος είναι Εβραίος; Τι πουλάει; Ποιος το αγοράζει; Είναι η Στρέιζαντ Εβραία; Παλαιστίνιοι να πουλάνε στους δρόμους τα CD's με τα τραγούδια της, χωρίς να πληρώνουν δικαιώματα. Είναι ο Σπίλμπεργκ Εβραίος; Παλαιστίνιοι να πουλάνε τα DVD's του, χωρίς να πληρώνουν δικαιώματα. Είναι ο Μπέκαμ Εβραίος; Παλαιστίνιοι να πουλάνε τις φανέλες του, χωρίς να πληρώνουν δικαιώματα.

Το ανάλογο να γίνεται σε όλους τους τομείς όπου μπορούν με ελάχιστο κόστος και χωρίς προσωπικό ρίσκο να κάνουν μεγάλη οικονομική ζημιά. Αν μέσα σε κάθε κράτος εξασφαλίσουν και από έναν ακροδεξιό προστάτη κάθε φορά που θα δραστηριοποιούνται εναντίον των Εβραίων, δεν έχουν να φοβούνται τίποτε. Από εκεί και πέρα απλά πρέπει να ενημερώσουν τον κόσμο γιατί κάνουν αυτό το οποίο κάνουν και με ποιο στόχο.

Να πείσουν τον κάθε πολίτη ότι κάθε φορά που στερεί έσοδα από τους Εβραίους —χωρίς να στερείται ο ίδιος από τα προϊόντα τους— το κάνει για το καλό των παιδιών της Παλαιστίνης και για την ειρήνη . Να εντοπιστούν οι εταιρείες εβραϊκών συμφερόντων και να δυσφημισθούν στη Δύση. Εταιρείες του Hollywood όπως η Dream Works ή η εταιρεία του Ααρών Σπέλιγκ. Εταιρείες, όπως εκδοτικοί οίκοι ή εφημερίδες τύπου Washington Post και New York Times. Εταιρείες ένδυσης και υπόδησης. Τράπεζες εβραϊκών συμφερόντων, όπως η Citibank.

Όμως, ο μεγάλος στόχος των Παλαιστινίων θα πρέπει να γίνει ο κύριος "πόρος" του σιωνισμού ο οποίος είναι τα διαμάντια. Τα διαμάντια είναι αυτά που στην κυριολεξία ταΐζουν τον σιωνισμό. Τα διαμάντια έχουν από τη φύση τους δύο μειονεκτήματα, που συμφέρουν τους Παλαιστίνιους. Το πρώτο μειονέκτημα είναι ότι ανήκουν στα περιττά είδη πολυτελείας και ως εκ τούτου είναι δυνατόν με την κατάλληλη προπαγάνδα να δημιουργηθεί αρνητικό κλίμα γι' αυτά. Μπορούν να δημιουργηθούν ενοχές στο καταναλωτικό κοινό, αν συνδεθούν με έννοιες όπως γενοκτονία, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποικιοκρατία κλπ. Το δεύτερο μειονέκτημα είναι ότι υπάρχουν σε τεράστιες ποσότητες και η σπανιότητά τους υπάρχει χάρη στην εμπορική "μαεστρία" των Εβραίων. Είναι υπερτιμημένα χάρη στην έξυπνη εμπορική πολιτική των Εβραίων και όχι χάρη στα φυσικά τους χαρακτηριστικά.

Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά τα οποία λέμε; Όπως κατάφεραν οι Εβραίοι, μέσω της πληρωμένης προπαγάνδας του Hollywood —και άρα τεχνητά— να συνδέσουν το "σπάνιο" διαμάντι με την έννοια του γάμου και άρα της χαράς, έτσι μπορούν και οι Παλαιστίνιοι να το συνδέσουν με την έννοια του φόνου και άρα της λύπης. Αυτά που οι Εβραίοι πλήρωσαν με δολάρια, μπορούν οι Παλαιστίνιοι να τα "πληρώσουν" με προσωπικό κόπο.

Από εκεί και πέρα είναι εύκολο να πείσουν τους καταναλωτές ότι τη χαρά τους κάποιοι δολοφόνοι τη μετατρέπουν σε πένθος για κάποιους συνανθρώπους τους. Μπορούν να πείσουν τους πολίτες ότι, κάθε φορά που αγοράζουν ένα διαμάντι, πληρώνουν τις σφαίρες, τις πόρνες και τους δολοφόνους του σιωνισμού.

Από τη στιγμή που θα οργανώσουν τη στρατηγική της "αντιδιαμαντικής" προπαγάνδας, μπορούν να τους επιτεθούν και στο πρακτικό επίπεδο. Οι Παλαιστίνιοι, ως λαός, έχουν τη δύναμη και το θάρρος να κάνουν αυτό το οποίο δεν μπορεί να κάνει ένας απλός ιδιώτης. Μπορούν να σπάσουν το εβραϊκό μονοπώλιο του διαμαντιού. Μπορούν να κάνουν αυτό το οποίο δεν μπορεί να κάνει ένας απλός ιδιώτης, γιατί θα τον σκοτώσουν οι δολοφόνοι της εβραϊκής De Beers. Μπορούν να "πλημμυρίσουν" την αγορά με διαμάντια.

Ό,τι δεν θα μπορεί να καταστρέψει η προπαγάνδα, να το καταστρέψει η υπερπροσφορά. Ό,τι δεν μπορούν να "διαβρώσουν" με τα λόγια, να το "ισοπεδώσουν" με τις πράξεις. Αυτό είναι ό,τι πιο εύκολο για έναν λαό που αγωνίζεται για την ελευθερία του και έχει συμπάθειες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Οι χώρες που παράγουν διαμάντια είναι γνωστές και δεν είναι δύσκολο ν' αρχίσουν τις προμήθειες προς τους Παλαιστίνιους.

Αυτά σ' ό,τι αφορά την πρωτεύουσα μάχη, που αφορά την αγορά. Από εκεί και πέρα, αν θέλουν οι Παλαιστίνιοι να βάλουν και παραδοσιακό "αίμα" στον πόλεμό τους, ας στραφούν εναντίον των "σκύλων" της Μοσάντ. Όπου τους βρίσκουν, όπως και να τους βρίσκουν, να τους εκτελούν. Έτσι κι αλλιώς δεν τίθεται θέμα ανθρωπισμού. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι, γιατί οι ίδιοι το αποφάσισαν να μην είναι. Είναι κοινοί δολοφόνοι, που λειτουργούν χειρότερα και από τους λυσσασμένους σκύλους. Είναι απόλυτα όμοιοι με σκύλους, ακόμα και στα δευτερεύοντα. Τους σκοτώνεις και δεν τους αναζητά κανένας. Δεν "υπάρχουν" πουθενά.

Κανένας δεν θα σου ζητήσει εξηγήσεις, γιατί κανένας δεν μπορεί να δικαιολογήσει την "ύπαρξή" τους. Πουθενά δεν βρίσκονται με τα πραγματικά τους ονόματα, για νόμιμους λόγους. Τους σκοτώνεις και θάβονται στα "αζήτητα". Πρέπει επιτέλους η Μοσάντ να μάθει ότι δεν της ανήκει όλος ο κόσμος. Πρέπει να μάθει ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι δυνάμει θύματά της. Να μάθει ότι, κάθε φορά που θα βγαίνει από το Ισραήλ, θ' αποτελεί στόχο ακόμα και για τις πέτρες.

Page 95: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Αυτή είναι η μοναδική στρατηγική που μπορούν ν' ακολουθήσουν οι Παλαιστίνιοι και να ελπίζουν σε θετικά αποτελέσματα. Για όσο διάστημα κυνηγιούνται με τον ισραηλινό στρατό στη Λωρίδα της Γάζας, δεν θα καταφέρνουν τίποτε. Θα "αιμορραγούν" χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Θα κλαίνε πάνω από φέρετρα και οι σιωνιστές θα γελούν από τις ξαπλώστρες τους στο Μαϊάμι. Θα νοσηλεύουν τα ακρωτηριασμένα παιδιά τους στα τριτοκοσμικά νοσοκομεία της Γάζας και την ίδια ώρα οι σιωνιστές θα "νοσηλεύονται" από πόρνες στα πολυτελή penthouse της Νέας Υόρκης.

Οι Παλαιστίνιοι, για να επιτύχουν τους στόχους τους, θα πρέπει ν' αλλάξουν τακτική, συμμάχους και νοοτροπία. Πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται με τις υγιείς και γενναίες δυνάμεις του ισραηλινού λαού και να θέσουν από κοινού τους στόχους τους.

Πρέπει να δημιουργήσουν κοινό αντισιωνιστικό "μέτωπο" με τους γενναίους Ισραηλινούς, οι οποίοι είναι για πρώτη φορά στην ιστορία των Εβραίων μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Μόνον τότε θα ελπίζουν ότι θα κυλήσει κάποιο δάκρυ στα σιωνιστικά μάτια.

Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι σιωνιστές κλαίνε μόνον για τα χρήματα και για τίποτε άλλο. Όταν χάνουν τα παιδιά τους, το αντιλαμβάνονται σαν ζημιά. Όταν χάνουν τα χρήματά τους, το αντιλαμβάνονται σαν καταστροφή. Απλά πράγματα. Αν σκοτώσεις ισραηλινούς στρατιώτες, είναι ζημιά για τον σιωνισμό. Αν κλείσεις τις "κάνουλες" των εισπράξεών τους, είναι καταστροφή γι' αυτόν.

Παναγιώτης Τραϊανού Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ Internet: www.ydrohoos.gr

Κλείνει η παρένθεση, ξαναγυρνάω στα δικά μας. Όλες αυτές οι αλλαγές ήταν αποτέλεσμα πιέσεων ενός αντι-σιωνιστή εβραίου και υπουργού της ινδικής κυβέρνησης, του Έντουιν Σάμιουελ Μοντάγκου, που πίστευε ότι η Διακήρυξη Μπάλφουρ στην αρχική της μορφή θα ενίσχυε τους αντισημιτικούς διωγμούς.

[Τούτο θα το αναλύσουμε αργότερα. Στην πραγματικότητα κι οι αντισιωνιστές αγγλοεβραίοι κι αυτοί εβραίοι ήτανε, αλλά είχαν διαφορετικά σχέδια. Δεν συμφωνούσαν δηλαδή όλοι τους για την Παλαιστίνη. Κάποιοι θέλαν την Ουγκάντα, άλλοι την… Κύπρο, άλλοι την… Ρωσσία, άλλοι όλον τον Κόσμο!

Η ξεραήλα κι η άμμος της Παλαιστίνης άφηναν τους περισσότερους εβραίους της Ευρώπης παντελώς αδιάφορους και γι’ αυτό χρειάστηκε να βάλουν ένα χεράκι οι ναζήδες. Αρχίζοντας οι αντιεβραϊκοί «διωγμοί» πάμπολλοι τσιφούτηδες πείστηκαν (= πιέστηκαν!) ότι είναι ανάγκη να τραβήξουν κατά Παλαιστίνη μεριά, όπως σχεδίαζαν οι σιωνιστές!]

Page 96: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Η επιστολή περιελήφθη τρία χρόνια αργότερα στη Συνθήκη των Σεβρών, με την οποία διαμοιράστηκαν τα ιμάτια της πάλαι ποτέ κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

[Το ξέρατε αυτό; Τότε ήταν που κι ο εβραίος ντονμές πράκτωρ εν Ελλάδι Βενιζέλος πραγμάτωνε την σαπουνόφουσκα της Ελλάδος των διακοσίων ηπείρων και των τρακόσιων θαλασσών!]

Η Μ. Βρετανία πήρε υπό την εντολή της τα εδάφη της Παλαιστίνης, κατόπιν αποφάσεως της Κοινωνίας των Εθνών. Οι Εβραίοι της Διασποράς ενθαρρύνθηκαν να μεταναστεύσουν κατά χιλιάδες στη «Γη της Επαγγελίας» και των προγόνων τους, προς μεγάλη αντίδραση των ντόπιων Αράβων.

[Προσέξτε: ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ -!- τα «επίσημα» κείμενα εννοούν την υπεράσπιση των φουκαράδων της γής και της τιμής τους που βιάζονταν από τα δόλια εβραϊκά καθήκια, στην ψύχρα εισβολείς δηλαδή με την βοήθεια

Page 97: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

των αγγλογαλλικών λογχών και της ξεφτιλισμένης εβραϊκής παρασυναγωγής που άκουγε στο όνομα ‘Κοινωνία Των Εθνών’!

Σημειωθήτω μάλιστα στην οποία ‘Κοινωνία Των Εθνών’… προαλείφονταν για πρώτος ΠΡΟΕΔΡΟΣ ο ντονμές Βενιζέλος, [κατά πρότασιν του πρωθυπουργού Μπάλφουρ! αλλά λένε ΔΕΝ ΕΔΕΧΘΗ !; Πουρκουά;]

Η πληθυσμιακή ισορροπία της περιοχής άρχισε να διαταράσσεται, η απελευθερωτική για τους Εβραίους - τρομοκρατική για τους Άραβες- οργάνωση «Χαγκάνα» ανέλαβε δράση και οι Βρετανοί «ένιπταν τας χείρας τους», [σημείωση: τους κώλους τους έπρεπε να πλένουν…], όταν δεν υποστήριζαν το εβραϊκό στοιχείο.

Έτσι φθάσαμε στο 1948, όταν δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ σε παλαιστινιακά εδάφη.

[31 χρόνια χρειάστηκαν οι μπάσταρδοι και δυό παγκοσμίους πολέμους με εκατομμύρια θύματα για να σκαρώσουν το γαμημένο Ισραήλ τους κι απ’ ό,τι φαίνεται σε 3ο παγκόσμιο μας πάνε].

Η επιστολή Μπάλφουρ προς Ρότσιλντ λοιπόν, δεν ήταν απλώς ένα ευχολόγιο!

Στην Καθημερινή βρήκα ένα σχετικό άρθρο και για να έχετε μια καλλίτερη ίσως εικόνα, το παραθέτω. Επιγράφεται: Η Διακήρυξη Μπαλφούρ - τα κίνητρα και οι στόχοι.

Σύμφωνα με το άρθρο αυτό λοιπόν: η Διακήρυξη ‘Μπαλφούρ’ του 1917 αποτελεί την πρώτη σημαντική διακήρυξη από την πλευρά της Μεγάλης Βρετανίας, ισχυρής αποικιοκρατικής δύναμης της εποχής, υπέρ της δημιουργίας ενός εβραϊκού «εθνικού οίκου» στην περιοχή της Παλαιστίνης.

Το άρθρο το υπογράφει ο Παναγιώτης Αθανάσαινας, ([email protected]) και λέει:

Page 98: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Ακόμη και σήμερα οι ιστορικοί διαφωνούν για το πραγματικό νόημα του σύντομου κειμένου της Διακήρυξης που έστειλε ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Άρθουρ Τζέιμς Μπαλφούρ [σίκ] στον λόρδο Ρόθσ-τσίλντ [σημ.= παιδί της Ρούθ!;], ηγέτη της εβραϊκής κοινότητας στη Βρετανία.

Το γράμμα του Μπαλφούρ [σίκ!] δεν αναφέρει σε κανένα σημείο του τη λέξη «κράτος» ενώ το περιεχόμενο του χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον σε όλες τις πρωτοβουλίες για τη δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη.

Προκειμένου να κατανοήσει κάποιος τη σκοπιμότητα της Διακήρυξης και τους σκοπούς που εξυπηρετούσε θα πρέπει να τους αναζητήσει στις σχέσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής οι οποίες προσδιορίζονταν από το πολεμικό κλίμα και το έντονο διπλωματικό παρασκήνιο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

*Απόσπασμα απο το βιβλίο του (πρώην Ιησουίτη) π.

G. Pap, “Why I converted to the Orthodox faith”Μαθήματα στο “Ινστιτούτο για την Ενωση των

Χριστιανών“: “Σήμερα έχουμε μία νέα μέθοδο“, εξήγησε ο π. Γαβριήλ Savici, ένας εισηγητής στο Ινστιτούτο.

Αφού κοίταξε τριγύρω στο δωμάτιο, συνέχισε, “Είναι ο Ορθόδοξος φίλος σας εδώ; Όχι!

Ωραία, μπορώ τότε να μιλήσω ειλικρινώς. Σήμερα, ακολουθούμε την Οικουμενική μέθοδο

και είμαστε ενάντια στις μεταστροφές. Λοιπόν, εάν μία ημέρα ο Ορθόδοξος φίλος σας

ερχόταν σε εμένα και μου έλεγε πως είχε μεταστραφεί από την σοφία του Ρωμαιοκαθολικισμού, εγώ πάλι θα αρνιόμουν να τον συμβουλέψω να το κάνει.

Page 99: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Να επέστρεφε στην Κωνσταντινούπολη ώστε να ανέβαινε στα ανώτατα αξιώματα της Ιεραρχίας.

Όταν έφτανε στον ανώτατο δυνατό βαθμό, τότε, κατά την άποψή μου, θα έπρεπε να γινόταν Ρωμαιοκαθολικός μαζί με το ποίμνιο του!“

*Τα βλέπετε αυτά ω απλοϊκά πρόβατα; Βλέπετε πόσο

δόλια σκέφτονται οι ξεφτίλες;Τα βλέπεις αυτά ανεύθυνη ηγεσία του ελλαδισμού;

Πωλητική, θρησκευτική, πνευματική, στρατιωτική; … έναντι τέτοιων αλητών, εσύ τι μηχανισμούς διαθέτεις;

Κυριολεκτικά, δεν ξέρω τι να πιάσω και τι ν’ αφήσω σε μια προσπάθεια να οριοθετήσω την απαγορευμένη γνώση, τον χώρο που οι συνήθεις ντόπιοι πράκτορες και διαχειριστές της θολοκουλτούρας, μας αποτρέπουν να εξερευνήσουμε.

Σε πείσμα τους κάποιοι σαν εμένα, ασχολούνται, με συναίσθημα και καθόλου ‘ουδέτερα’ [λέγε: πούστικα], όχι εγκεφαλικά και ‘ψυχρά’, αλλά επειδή τους το ζητά η συνείδησίς τους…

*

Page 100: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Φωτ. Ο ερμαφρόδιτος Άρθουρ Μπαλφούρ [σίκ!]*

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου, τόσο η Βρετανία όσο και η Γερμανία έκαναν ανοίγματα προς το σιωνιστικό κίνημα [Παζάργια ή Χαντζάργια; Το παίξανε στα ζάργια! Τα ζαγάργια!] προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή του σε όρους ανθρώπινου δυναμικού στις επιχειρήσεις και τα σχέδια τους.

Το καλοκαίρι του 1917 ο κόσμος βρισκόταν σε πόλεμο για τρία συνεχόμενα χρόνια ενώ κάθε πλευρά είχε σημαντικότατες απώλειες.

Page 101: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Η τελική νίκη στον Πόλεμο ήταν αμφίβολη για την κάθε πλευρά και αυτό είχε ως αποτέλεσμα τις διπλωματικές, κυρίως, πρωτοβουλίες για αναζήτηση συμμαχιών που θα επέτρεπαν την αξιοποίηση και εφαρμογή νέων στρατηγικών στο πεδίο των μαχών.

Το Σιωνιστικό κίνημα εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα ενεργό στον διαπραγματευτικό τομέα προκειμένου να πείσει κάποια από τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις να υποστηρίξει τον κύριο σκοπό του που ήταν η εγκατάσταση των Εβραίων στην Παλαιστίνη.

Οι επαφές των Σιωνιστών με τους Βρετανούς ευνοήθηκαν επίσης από την παραίτηση της τότε βρετανικής κυβέρνησης και την ανάληψη της εξουσίας από τον Λόυδ Τζόρτζ [τον … βενιζελικό!] με υπουργό Εξωτερικών τον Άρθουρ Μπαλφούρ, [ρε-σίκ!] το 1916.

Οι δυο τους ήταν ιδιαίτερα γνωστοί για τα φιλο-εβραϊκά τους αισθήματα γεγονός που οδήγησε του Σιωνιστές στην εντατικοποίηση των επαφών με τη Βρετανία που είχαν ως αποτέλεσμα τη συγγραφή της Διακήρυξης Μπαλφούρ [ρε-ρε-σίκ-τίρ!].

Η Διακήρυξη είχε τριπλό σκοπό για τους Βρετανούς: Ο πρώτος ήταν καθαρά προπαγανδιστικός, στοχεύοντας στην εβραϊκή κοινότητα για τη συλλογή οικονομικής κυρίως βοήθειας που θα επέτρεπε στους Συμμάχους να συνεχίσουν την πολεμική προσπάθεια.

Ο δεύτερος ήταν ότι θα προλάμβανε τις γερμανικές πρωτοβουλίες για αντίστοιχη βοήθεια από τους Σιωνιστές.

Τέλος, η Διακήρυξη ήθελε να περάσει ένα μήνυμα στις ομάδες των Μπολσεβίκων της Ρωσίας με εβραϊκή καταγωγή ότι η ενδεχόμενη εκεχειρία με τους

Page 102: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Γερμανούς θα έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα των Σιωνιστών.

Αν και οι συγκεκριμένες ομάδες δεν [ήσαν;] στην ουσία Σιωνιστές, [έ;! Τι ήταν;], ωστόσο τελικά η Ρωσία δεν προχώρησε σε καμία συμφωνία εκεχειρίας με τη Γερμανία διατηρώντας έτσι την πίεση προς την τελευταία στο ανατολικό-ευρωπαϊκό μέτωπο του Πολέμου.

-Ερώτημα: -Υπάρχουν άραγε ‘καλοί’ βρεττανοί; Ή

μήπως όπως όλοι τους ‘πούστεψαν’, κατά κάποιο τρόπο μπορούμε να πούμε και ‘εβραιοποιήθηκαν’ και ‘ανθελλήνεψαν’;

Αναμφίβολα, υπάρχουν και πολλά ‘καλά παιδιά’, ΒΑΣΑΝΙΖΜΕΝΑ παιδιά, ανάμεσά τους και ξεχωρίζω για παράδειγμα τον αγαπητό μου Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, για τον οποίο παραθέτω συμβουλευόμενος την Βικιπαίδεια, την ‘ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια’, λίγα στοιχεία.

Ο Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (30 Δεκεμβρίου 1865 - 18 Ιανουαρίου 1936) ήταν λοιπόν Βρετανός συγγραφέας και ποιητής. Πέθανε 71 έτους, την εποχή που ο αρχικατάσκοπος αθωνίτης καλόγερος Μπάλφουρ, 33 ετών τότε, ήταν με ειδική αποστολή στην

Page 103: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

τεταρταυγουστχιανή Ελλάδα να σπιουνεύει, να καθοδηγεί και να προετοιμάζει την δεύτερη παγκόσμια ανθρωποσφαγή.

Θα μπορούσε κι ο Κίπλινγκ να γίνη ‘τέτοιου είδους ‘αγγλορουφχιάνος’, μα κατά τα φαινόμενα, δεν έγινε. Ο Μπάλφουρας έγινε γιατί ‘τον έτρωγε ο κώλος του’.

Σκέφτηκε άραγε ή είχε προτάσεις ο Κίπλινγκ να γίνη τέτοιο σκατό σαν τον Μπάλφουρα;

Βεβαίως! Διαβάστε το αριστούργημά του ‘Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς’ και θα καταλάβετε πόσο συνειδητά απήντησε σ’ αυτή την ‘προσφορά’ του τσιφουταργιού. Ο Μπάλφουρας απήντησε ‘με άλλον τρόπο’.

ΑΝ απαντούσε αλλιώς; Ίσως τότε να’χαμε ‘δυό’ Κίπλινγκ, διότι ‘πνευματικά’ είχαν πολλές ομοιότητες σε ‘δύναμη πνεύματος’, αλλά διαφορετικές ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ. Ο Μπάλφουρ ήταν ο άνθρωπος που ‘τα κάμνει όλα’. Ο Κήπλινγκ δεν ήταν τέτοιο ‘πολυμίξερ’.

Είναι ιδιαίτερα γνωστός διεθνώς για το Βιβλίο της ζούγκλας (1894), το μυθιστόρημα Κιμ (1901) και το ποίημα "Αν..." (1895). Το 1907, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ήταν ο πρώτος αγγλόφωνος συγγραφέας που κέρδιζε το βραβείο αυτό και μέχρι σήμερα αποτελεί το νεαρότερο κάτοχο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Κάτι σημαίνει κι αυτό. Το αντίστοιχο του Μπάλφουρα ήταν το γεγονός πως υπήρξε ο νεαρότερος αρχικατάσκοπος και αρχιινστρούχτορας του σύμπαντος, δίχως σχεδόν ‘παιδικά’ χρόνια. Ο Κίπλινγκ ωστόσο είχε παιδικά χρόνια, ως πεντάρφανος ενώ στον Μπάλφουρα υπήρχε η καλή μαμά κι ο [κόκκινος] θχειός κι ο φίλος της μαμάς [Μπέλλωχ] κι ένα σωρό λεχλέδες να τον ‘ωθούνε’.

Page 104: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Την ίδια στιγμή, μια στρίγκλα δυνάστευε τον πεντάρφανο Κίπλινγκ. Ήταν λοιπόν; Όχι, δεν ήσαν ‘ίδιοι’. Ο ένας πάλεψε την ζωή ΜΟΝΟΣ του. Ο άλλος πάλεψε βέβαια, αλλά έτσι όπως ήθελε το ‘σύστημα’. Όταν το κατάλαβε αυτό ήταν απελπιστικά ΑΡΓΑ. Και του μείναν για εφόδιο στην ‘άλλη’ ζωή οι τύψεις:

-Για τον ελληνισμό που απεδεκάτησε,-Για τους παλαιστίνιους που εξαφάνησε,-Για το τσιφουταργιό που επάνδρωσε και

επιγυναίκωσε επιτέλους το Κράτος του Αντιχρίστου,-Για την πουτάνα Βρεττανία που την πήρε ο

διάολος τελικά, ως ανταμοιβή της προστυχιάς της… είναι κι άλλα, -να ξαναγυρίσουμε στον ‘άλλο’ βρεττανό μας.

Τα παιδικά χρόνια του ΚίπλινγκΟ Κίπλινγκ γεννήθηκε στη Βομβάη της Ινδίας.

Όταν ήταν 6 χρόνων, αυτός και η τρίχρονη αδερφή του στάλθηκαν στην Αγγλία υπό τη φροντίδα μιας γυναίκας ονόματι Χόλλογουεϊ. H άσχημη μεταχείριση και παραμέλησή του μέχρι τα 12 του χρόνια θα πρέπει να επηρέασε τη γραφή του, και πιο ιδιαίτερα τη συμπόνοιά του για τα παιδιά.

Αφού πέρασε μια μεγάλη περίοδο σε οικοτροφείο, ο Κίπλινγκ γύρισε το 1882 στη Λαχόρη της Ινδίας (πλέον η πόλη ανήκει στο Πακιστάν).

Ξεκίνησε να εργάζεται ως συντάκτης σε μια μικρή τοπική εφημερίδα, την Civil & Military Gazette, και έκανe τα πρώτα του βήματα στο χώρο της ποίησης, εκδίδοντας τα πρώτα του επαγγελματικά έργα το 1883.

Τα πρώτα ταξίδιαΜέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80, ταξίδευε σε

όλη την Ινδία σαν ανταποκριτής της εφημερίδας Allahabad Pioneer, ενώ δραστηριοποιήθηκε και στην

Page 105: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

πεζογραφία, εκδίδοντας έξι μικρά βιβλία το 1888. Από εκείνη την περίοδο είναι και η νουβέλα "Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς".

Τον επόμενο χρόνο, ο Κίπλινγκ ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι πίσω στην Αγγλία, περνώντας από τη Βιρμανία, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Καλιφόρνια, διασχίζοντας τέλος τον Ατλαντικό και φτάνοντας στο Λονδίνο. Από τα πιο γνωστά ποιήματά του εκείνης της εποχής είναι η Μπαλάντα της Ανατολής και της Δύσεως.

Σταδιοδρομία ως συγγραφέαςΤο 1892, ο Κίπλινγκ παντρεύτηκε την Καρολίν

(Κάρι) Μπαλεστιέ. Κατά το μήνα του μέλιτος, η τράπεζα του Κίπλινγκ χρεωκόπησε. Εξαργυρώνοντας τα ταξιδιωτικά τους εισιτήρια, κατάφεραν να επιστρέψουν μέχρι το Βερμόντ. Ο Κίπλινγκ και η σύζυγός του έζησαν στην Αμερική για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, περίοδο κατά την οποία ο Κίπλινγκ στράφηκε στη συγγραφή παιδικών βιβλίων, για τα οποία είναι σήμερα και περισσότερο γνωστός (Το βιβλίο της ζούγκλας).

Το 1898, ο Κίπλινγκ άρχισε να κάνει ταξίδια χειμερινών διακοπών στην Αφρική και τα συνέχισε και τα επόμενα χρόνια. Της περιόδου αυτής είναι το ποίημα του Κίπλινγκ "Γκούνγκα Ντιν" (1892), ενώ το 1901 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Κιμ. Το 1907, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Και το 1910, εκδόθηκε το γνωστότερο ποίημα του, "Αν...".

Η σβάστικα

Page 106: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Πολλές παλιές εκδόσεις βιβλίων του Κίπλινγκ έχουν στο εξώφυλλο μια σβάστικα, κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον Κίπλινγκ ως οπαδό των Ναζί. Ωστόσο, αυτό δεν καλοάρεσε στους αγγλοεβραίους που ισχυρίζονται ότι ‘…ο Κίπλινγκ χρησιμοποιούσε τη σβάστικα σαν αρχαίο ινδικό σύμβολο καλής τύχης και ευεξίας. Όταν το σύμβολο άρχισε να χρησιμοποιείται από τους Ναζί, ο Κίπλινγκ το αφαίρεσε από τα βιβλία του’.

Καλά. Δεν ήταν λοιπόν Ναζής. Τι ήταν;Δεν θ’ απαντήσω, αλλά παρακάτω θα δούμε και τις

‘ναζιστικές’ παραμέτρους κάποιου άλλου ο οποίος, έτσι λένε, επίσης δεν ήταν ναζής, του Μπάλφουρα!

Βλέπετε, μήτε ο ‘πάπας’ λέει ‘τότε’ ήταν ναζής, μήτε τα 9/10 του αγγλοσαξωνισμού, ακόμη και του… εβραϊσμού!

Είπατε τίποτα;

Page 107: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Δεν χάνετε τίποτα, διαβάζοντας τούτο [βρέστε το: Hitler's Jewish Soldiers (2006) Larry Price], και τα ματαλέμε.

Ως τότε, επιτρέψτε μου να πάρω ένα υπνάκο. Δυστυχώς όμως ενώ εμείς κοιμώμαστε οι ΕΧΘΡΟΙ της Ρωμηοσύνης δουλεύουν, δίχως ‘να κλείνουν μάτι’!

Έ και τι θα γίνη δηλαδή;Η λύση είναι όταν κάποιοι εξ ημών ροχαλίζουμε,

κάποιοι εκ των ημετέρων να ξαγρυπνούν. Στο κάτω κάτω γι’ αυτό ανακαλύφθηκαν οι βάρδιες.

Την ώρα του δικού μου ύπνου, άς φυλάξετε σκοπιά εσείς και οι πιο δυνατοί ανάμεσά σας, άς κάνουν και το ‘γερμανικό νούμερο’ που λένε.

Page 108: Μέρος 3ον Ο Παπατζής

Με απασχολεί ωστόσο ένας εφιάλτης [όχι ο Μητσοσκατάκης]: -Έχουν οι φύλακες ‘γνώση’; Ή πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να κοιμηθούν κι αυτοί γιατί ενώ εμείς κοιμώμαστε ‘η τύχη μας δουλεύει’;

Συνέχεια στο 4ο μέρος