Πυλη Ανάπτυξης 29

22 299ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο Γιατρός τωνφτωχών παιδιών

Δημάρχου Κοζάνης Κ. Βίκας

Ε. Καρλόπουλος

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΛαογραφικόΜουσείοΣιάτιστας

ΑΠΟΨΕΙΣ

Αναζητώνταςτον ιδανικόΠεριφερειάρχη

10 14ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΛάζαροςΜαλούτας

ΑΝΑΠΤΥΞΗ

ΞενοδοχείοΠολλών αστέρων

2 ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010

ΑΡΘΡΑ/ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ Ι.Π.Α.Δ.Μ.Ηροδότου 950100 ΚοζάνηΤηλ.: 2461026622Fax: 2461026625e-mail: [email protected]

ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Βίκας Κωνσταντίνος[email protected]

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣΒίκας Κωνσταντίνος[email protected]

DESIGN & ART DIRECTORΟσταδάκης Αλέξανδρος[email protected]

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗΚαραγιάννης Γιώργος[email protected]

ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΦΙΛΙΠΠΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.

H Δυτική Μακεδονία ασθμαίνουσα

editorial

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣΚΑΡΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΧΡΗΣΤΟΣΤΡΑΝΤΗΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΚΑΣ

Συνέντευξη

Μαλούτα Λάζαρου

Γράφει ο Κώστας Βίκας

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΟΣ

Δημάρχου Κοζάνης

Αποκατάσταση

λάθουςΕκ παραδρομής στο προηγού-μενο τεύχος (αρ. φύλλου: 28, τεύχος Σεπτεμβρίου) δεν ανα-γράφτηκε το όνομα του αρθρο-γράφου στο άρθρο με τίτλο: «Η απαξίωση του θεσμού της τοπι-κής Αυτοδιοίκησης» στη σελίδα 35 στη στήλη «απόψεις». Το εν’ λόγω άρθρο γράφτηκε από τον κ. Λαπατίνα Αθανάσιο, Λέκτορα Οικονομικών Επιστημών στο Πα-νεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ζητούμε ευγενικά συγνώμη από τον αρ-θρογράφο.

Η Δυτική Μακε-δονία, μίζερη επαρχία της Ελ-λάδας και της Ευρώπης, πα-ρατημένη στο

Λιγνίτη αναζητά με ψελλίσματα τον δρόμο της. Ψελλίσματα, ακατανόη-τα χωρίς πρόταση «νοήματος» και με πρίμα σεκόντο τις κραυγές της συν-δικαλισμένης εγωκεντρικής θρασύ-τητας.Καλλικράτης και επιμένουν οι ατίθα-σοι της ελπίδας. Ο λόγος σαν όχημα ζωτικών ψηλαφήσεων πνίγεται σε κοάσματα ακαταλαβίστικα και ρη-τορεύει το κενό ή το τίποτα. Θα μπορέσουν οι υποψήφιοι περιφε-ρειάρχες να αντιμετωπίσουν το κυ-ρίαρχο σήμερα των δισεκατομμυρί-ων που θα κλιθούν να διαχειριστούν; Μπορούν να δώσουν λύσεις στο οι-κονομικό πρόβλημα που μαστίζει την περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονί-ας; Όλοι μοιάζουν καθολικά παγιδευ-μένοι με υπεκφυγές σε συνθήματα, χωρίς να διαχωρίζουν το πραγματικό από το πλαστό. Η αγανάκτηση του λαού σιγοκαίει στα μουλωχτά και οι συζητήσεις στα καφενεία (όσοι πάνε ακόμα) «μία αφασία» απέναντι στις περιφερει-ακές εκλογές. Τα ισχυρά «κόμματα» έδωσαν τα χρίσματα σαν ένα «υγιέ-στατο φαινόμενο» της συντήρησης και είναι ολοφάνερο ότι οι «συντε-χνίες» και η ψηφοθηρία θα δώσουν την εξουσία στο συνοικιακό μικρο-μάγαζο της Ελλάδας. Το αλάνθαστο

προγνωστικό θα επιβεβαιωθεί για άλλη μία φορά. Μνημόσυνα, γάμοι, βαφτίσια, τρισάγια, πολιτιστικές εκ-δηλώσεις, σύλλογοι, παρασύλλογοι (με σουβλάκια και μπίρες ή χωρίς) χειραψίες γνωστών και αγνώστων, χτυπήματα στην πλάτη, ανασηκω-μένα μανίκια, τσαλακωμένα φιρμά-τα ρούχα, θα καθορίσουν την κυρί-αρχη ιδεολογία. Ο όψιμος αλλά και αναχρονιστικός τρόπος του εκλέγε-σθαι στην αποφορτισμένη ευτυχώς πολιτική ατμόσφαιρα θα δώσει την νεφελώδη «αλλαγή». Οι ψήφοι σαν εύπλαστο ζυμάρι της ελπίδας και των ονείρων στις οποί-ες επενδύει ο λαός, θα χρίσουν τον «μονοκράτορα» για μία «καινούρ-για» Δυτική Μακεδονία, αν και ακό-μα δεν είδαμε το όνειρο και το όρα-μα αναστροφής στην πορεία αυτού του τόπου.Τον πρώτο τον γνωρίζουμε καλά. Η ατολμία του και οι γκάφες με τον το-πικό πόρο ανάπτυξης κραυγαλέες. Τον ελέγξαμε αυστηρά μέσα από τις στήλες του εντύπου μας. Μας αντι-μετώπισε όμως πάντα με ευγένεια και με διάθεση να προσφέρει πε-ρισσότερα. Το κινητό του τηλέφω-νο ήταν και είναι πάντα ανοιχτό για μία «εφ’ όλης κουβέντα». Θέλουμε όμως να δούμε και το πρόγραμμά του. Ο δεύτερος Νέος και άφθαρτος δεν βρέθηκε στη θέση του υποψή-φιου περιφερειάρχη από παρθενο-γένεση. Το κινητό του τηλέφωνο ερ-μητικά «κατειλημμένο». Θέλαμε να τον ρωτήσουμε «τι μέλλει γενέσθαι»

σαν έντυπο. Σκεφτήκαμε, προβλη-ματιστήκαμε και είπαμε «– Από τώ-ρα κλειστό;»Γιατί άραγε οι πολιτικοί μας (υποψή-φιοι) ηγέτες χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα; Είναι άραγε κο-ντόφθαλμες και φτηνές οι φιλοδοξί-ες τους; Ψάχνουν ακόμα για υποψή-φιους και μπήκε ο Οκτώβρης;Σ’ αυτό το σημείο ας απλουστεύσου-με την λογική για τους εξουσιαστές και ας δούμε γιατί δεν ενδιαφέρει τους πολίτες ο ηγετισμός, που κάπο-τε ενθουσίαζε. Οι πολίτες βλέπουν ανθρώπους «της εξουσίας» να γα-ντζώνονται από μία «θέση», μόνο για να απολαμβάνουν τη «δόση» τους στα παραισθησιογόνα της δημοσιό-τητας. Έτσι φτάνουν σε αποστάσεις εθιστικές να δημοσιοποιούν ακόμα και την παρουσία τους σε πολιτιστι-κές εκδηλώσεις με ανακοινώσεις του τύπου ΠΑΡΑΒΡΕΘΗΚΕ.Ο λαός αντιλαμβάνεται το υπερφί-αλο πατερναλισμό και αρχίζει να απογυμνώνει την «άλογη γύμνω-ση». Τα συμπτώματα των πάνσοφων «χρησμών» γίνονται περιστασιακοί δείκτες πολιτικής παρακμής και θε-ωρούνται αυτονόητα σήματα κινδύ-νου. Ρώτησα δέκα φίλους αν θέλουν να ανακατευθούν με τα κοινά της πε-ριφέρειας στην ερειπιώδη σημερινή παράλυση. Όλοι απάντησαν: Μ…..ς είσαι; - Τι είναι αυτά που λες; Ξανά - απλουστεύω την λογική και προσπα-θώ να δω την πτώση στην νομοτέ-λεια όταν «τυφλός τυφλόν οδηγεί». Μούγκα από τους υποψήφιους πε-

ριφερειάρχες, όταν ο Πρόεδρος του Εμποροβιοτεχνικού Επιμελητηρίου Κοζάνης δήλωνε ότι οι παράλληλες εκδηλώσεις στην 26η Έκθεση Δ.Μ. θα δεσπόζουν με γευσιγνωστικές βραδιές ποντιακών, κοζανίτικων και άλλων εδεσμάτων, συνοδεία χορών και πανηγυριών. Η εμφατική παρακ-μή στο μπακαλίστικο «δεύτερο χέ-ρι» δεν ενόχλησε κανέναν. Μούγκα – τσιμουδιά. Χαμογελούν ειρωνικά οι πολίτες με την συγκατάβαση των υποψηφίων και την συμπεριφορά των ΜΜΕ που περί άλλων τυρβάζουν. Η Αριστοτελική «πολλήν απορίαν» δεν υπάρχει ακόμα και για τα αυτο-νόητα. Τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι βιοτεχνίες ανα-στενάζουν και οι ακοινώνητοι στην οικονομία στο μεγαλύτερο οικονο-μικό γεγονός της Δ.Μ. θα μας προ-σφέρουν γαστρονομικές απόψεις με χιούμορ για να μάθουμε στο «δή-θεν» και φυσικά να εμπεδώσουμε το «ασύδοτο» στον οικονομικό ερασι-τεχνισμό. Μούγκα για την δημόσια διοίκηση, μούγκα για την παιδεία, μούγκα, μούγκα, μούγκα, δηλαδή τσιμουδιά. Παρατηρώ το ανάπηρο των θεσμών και βλέπω να προσπαθεί να καμου-φλαριστεί σε συγκυριακές ψευδαι-σθήσεις. Γιατί ξέρουν ότι θα ρητο-ρεύσουν για τον «εκσυγχρονισμό» και ξέρουν ακόμα καλύτερα ότι το λειτούργημα της εξουσίας εξαγορά-ζεται με λαϊκίστικες «παροχές» και εμπορευματοποιημένη συνθηματο-λογία.

3ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010 επικαιρότητα

Βαδίζουμε προς εκλογές στο βασικό κύτταρο της Δημοκρατί-ας, την τοπική αυτοδιοίκηση,

εν μέσω γενικευμένης απάθειας και μετά από μια νέα διοικητική μεταρ-ρύθμιση που απομάκρυνε το θεσμό από τους πολίτες.

Μια κυβέρνηση που επαγγέλλεται το σοσιαλισμό στην προμετωπίδα της με έμφαση στο κοινωνικό κρά-τος, στον πολίτη και τη συμμετοχή του στις τοπικές υποθέσεις, προχώ-ρησε, εν μέσω κρίσης, σε μια διοι-κητική μεταρρύθμιση εξοικονόμη-σης πόρων και όχι αναβάθμισης του θεσμού. Ουδείς προβληματίστηκε για το άρι-στο μέγεθος του Δήμου με τις πρώ-τες ενδείξεις να δείχνουν ότι «το μεγάλο δεν είναι και ωραίο», ούτε και λειτουργικό ή αποτελεσματικό. Ο πιο αποτελεσματικός, κατά γενι-κή ομολογία αυτοδιοικητικός θε-σμός στη χώρα, βραβευμένος μά-λιστα και από τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, είναι η Κοινότητα της Ανάβρας στη Μαγνησία και βεβαί-ως ο επικεφαλής της Κοινοτάρχης, ο Δημήτρης Τσουκαλάς. Στον αντίπο-δα, ο Δήμαρχος του μεγαλύτερου σε μέγεθος Δήμου του Βορειοελλαδι-κού χώρου ετοιμάζεται να παραδώ-σει την εξουσία ή μάλλον τα χρέη με συνοδό σκάνδαλο διασπάθισης όχι μερικών χιλιάδων, αλλά 32 εκατομ-μυρίων ευρώ. Ταυτόχρονα τα τοπικά κινήματα των πολιτών δέχθηκαν καίριο πλήγμα. Καμιά ομάδα πολιτών δεν είναι σε θέση να κινητοποιήσει τους ανα-γκαίους πόρους για να μεταφέρει το όραμά της στην εκλογική βάση με ίσους όρους με τα οργανωμένα κόμματα που σιτίζονται στο Πρυτα-νείο και ως αποδεικνύει, η βραδυ-πορούσα δικαστική έρευνα, στη δι-απλοκή και την αδιαφάνεια. Από τις προηγούμενες εκλογές εί-χε ήδη καταδειχθεί ότι Εφοριακοί,

Αστυνομικοί, γιατροί του ΕΣΥ και γενικώς κρατικοί λειτουργοί που ασκούσαν εξουσία είχαν προβάδι-σμα και πολύ μεγάλες πιθανότητες εκλογής από ιδιώτες και ελεύθε-ρους επαγγελματίες. Το ίδιο ισχύει και για δημοσιογράφους, ιδιαίτερα της ηλεκτρονικής δημοσιογραφί-ας, αθλητές και αθλητικούς παρά-γοντες.Από την άλλη μεριά, ο Δημαρχοκε-ντρικός χαρακτήρας των Δήμων, όχι μόνο παραμένει αλλά ενισχύεται. Προσωπικότητες και προβεβλημέ-να στελέχη των κομματικών χώρων και όχι των κοινωνικών αγώνων, νοι-ώθουν το κάλεσμα της προσφοράς και αυτοανακηρύσσονται υποψήφι-οι. Μερικοί, εφαρμόζοντας το ρητό «στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις», δηλώνουν ανεξάρτητοι ενώ είναι τέ-κνα του κομματικού σωλήνα. Έπει-τα η έμφαση είναι στο πρόσωπο και όχι στο πρόγραμμα. Η κυβέρνηση πρέπει στα πλαίσια των μεταρρυθ-μίσεων που θα εισάγει στις εθνικές εκλογές να αλλάξει και το σύστη-μα εκλογής στους Δήμους. Ενιαίο ψηφοδέλτιο και εκλογή συμβούλων οι οποίοι θα εκλέγουν το Δήμαρχο. Η εξουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο και όχι στο Δήμαρχο. Μετά από όλα αυτά τα επιχειρήματα νομίζω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι οι επικείμενες εκλογές δεν γίνονται για την Τοπική Αυτοδιοίκη-ση αλλά για την Κεντρική Ετεροδι-οίκηση! Μπορούμε όμως εμείς οι πολίτες, με την επιλογή μας στις επικείμενες εκλογές των Δήμων, να ενισχύσου-με αυτοδιοικητικές προσωπικότη-τες και ας αφήσουμε στα γραφεία δημοσκοπήσεων την ευθύνη για τη μέτρηση κάθε λίγο και λιγάκι της δη-μοφιλίας της κυβέρνησης, ιδιαίτερα με τη μέτρηση του ποσοστού προτί-μησης του «κανένα» ως του καταλ-ληλότερου να διευθύνει τις τύχες της πολύπαθης χώρας.

Τμήματα YOGA από τον Γκουλιάφα Άρη

ΚΟΖΑΝΗ: - Σύλλογος Αγίου ΑθανασίουΔευτέρα 6:45μ.μ. – 7:45μ.μ.

ΛΕΥΚΟΠΗΓΗ:Δευτέρα: 8:00μ.μ. – 9:00μ.μ.Τετάρτη: 8:00μ.μ. – 9:00μ.μ.Πέμπτη: 8:00μ.μ. – 9:00μ.μ.

ΑΙΑΝΗ: - Πολιτιστικός ΣύλλογοςΤρίτη: 9:00μ.μ. – 10:00μ.μ.Πέμπτη: 9:00μ.μ. – 10:00μ.μ.

Κεντρική Ετεροδιοίκηση

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠOYΛΟΥ

Καθ. Γεωπονίας ΑΠΘ Τι απαντά ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Ολι Ρεν στην Αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρό-δη Κράτσα για τα καρτέλ που διατηρούν στα ύψη τις τιμές για τους καταναλωτές.

Συγκεκριμένες δράσεις για την απελευθέρωση των αγορών και τη μείωση των τιμών στους καταναλωτές προτάσσει η Κομισιόν, όπως προκύπτει από την απάντηση που έδωσε σε ερώτηση της Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κυρία Ρόδη Κράτσα ο Επίτροπος Οικονο-μικών Υποθέσεων Όλι Ρεν.Η κ. Κράτσα στην ερώτησή της σημειώνει ότι οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με υψηλές τιμές κυρίως λόγω της δράσης μεσαζόντων και ολιγοπωλίων, που δραστηριοποιούνται σε όλα τα στάδια της παραγωγής, «Σύμφωνα με τα οικονομικά μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης τα οποία περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο έχουν περικοπεί οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και τα εισοδήματα των συνταξιούχων. Στα μέτρα αυτά, που μειώνουν την αγοραστική δύναμη των πολι-τών, με σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, προστίθε-νται νέα βάρη από τις τιμές των βασικών αγαθών και υπηρεσιών, οι οποίες στην Ελλάδα παραμένουν κατά πολύ υψηλότερες από τις αντίστοιχες μέσες ευρωπαϊκές τιμές» τονίζει στην ερώτησή της η κ. Κράτσα που ζητεί να ενημερωθεί από την Κομισιόν για το εάν θα προτείνει συμπληρωματικά μέτρα ώστε να αντιμετωπισθούν οι στρεβλώσεις στην αγορά.Ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων κ. Όλι Ρεν σημείωσε ότι το μνημόνιο προβλέπει διάφορα μέτρα για την αύξηση του ανταγω-νισμού τα οποία έχουν ως στόχο τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και την ενίσχυση των ανταγωνιστικών αγορών. «Παράλληλα, θα πρέπει να θεσπισθεί νομοθεσία ώστε να περιορι-στεί το κόστος έκδοσης αδειών καθώς και άλλα κόστη της βιομη-χανίας. Το 2010 πρόκειται να ληφθούν σημαντικά μέτρα βάσει της οδηγίας της Ε.Ε. για τις υπηρεσίες, ιδίως σε τομείς προτεραιότητας όπως ο τουρισμός, η εκπαίδευση και το λιανικό εμπόριο. Το 2011, προβλέπεται να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα με την μείωση των πάγιων χρεώσεων και των λοιπών περιορισμών όσον αφορά τους δικηγόρους, τους φαρμακοποιούς, τους συμβολαιογράφους, τους μηχανικούς, τους αρχιτέκτονες, τους οδικούς μεταφορείς και τους λογιστές», τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Ρεν. Ο ίδιος επισημαίνει την ανάγκη να ενισχυθεί ο ρόλος της ς Επι-τροπής Ανταγωνισμού ενώ και το δίκτυο των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας θα πρέπει α απελευθερωθεί σταδιακά, ιδίως μάλιστα οι τομείς των μεταφορών και της ενέργειας, με παράλληλη ενί-σχυση των αντίστοιχων κανονιστικών φορέων σύμφωνα με τις πολιτικές της Ε.Ε.

Μέτρα για τη λειτουργία του ανταγωνισμού και την αντιμετώπιση του πληθωρισμού αναμένει η

Κομισιόν από την ελληνική κυβέρνηση

4 ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010επικαιρότητα

Παρασκευή 3-9-1010 ξεφυλλίζοντας την «Πύλη» στην εσωτερική σελίδα του οπι-σθόφυλλου, διαβάζω τα παραπολιτικά σχόλια. Δεν μπορώ να κάνω διαφορετι-κά γιατί ο τίτλος «τα πονηρά του Βελ-βεντού» βγάζει μάτι. Ο γράφων ανώ-νυμος.«Χάλασε ο κόσμος» σχολιάζω «πονήρε-ψαν και οι βελβεντινοί!». Η διάθεση για χιούμορ κόβεται μαχαίρι συνεχίζοντας την ανάγνωση των παραπολιτικών σχο-λίων και διαπιστώνοντας πως ο ανώνυ-

μος γράφων αμφισβητεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με υπονοού-μενα για την επιτροπή και σχολιάζει κακοπροαίρετα τους βελβεντινούς για τη γιορτή του ροδάκινου. Γιατί τόση πικρία;Στο τρίτο και τελευταίο σχόλιο για τους πονηρούς βελβεντινούς δεν πίστευα στα μάτια μου. Ο ανώνυμος γράφων όχι μόνο ήταν είρωνας, αγενής, ανάγω-γος, προσβλητικός και εμπαθής απέναντι σ’ ένα πρόσωπο που αμφιβάλλω αν το γνωρίζει προσωπικά, αλλά ήταν και ανακριβής. Κι αυτό γιατί συνεργά-στηκα με την κ. Ελένη Κόσκουρα – το θιγόμενο πρόσωπο- στην έκδοση του βιβλίου από το Μορφωτικό Όμιλο Βελβεντού «Μελετήματα για το Βελβε-ντό» του δάσκαλου Αντωνίου Ζανδέ και ήμουν μέλος της ομάδας εργασίας.1η ανακρίβεια: Η κ. Ελένη Κόσκουρα δεν αποκάλεσε τον ιερά Δημήτριο Τσι-ανάκα «αγαπητέ παπα Δημήτρη».2η ανακρίβεια: Η κ. Ελένη Κόσκουρα δε διαχώρισε ιερωμένους και εκκλη-σίες. Κατά την παρουσίαση του βιβλίου, στο κεφάλαιο «Κληρικοί στο Βελ-βεβντο», την 1η σειρά, αναφέρθηκε σ’ αυτό που γράφει ο ίδιος ο δάσκαλος, ότι δηλαδή το 19ο στην Παναγία – κεντρική εκκλησία- διακονούσαν 18 ιε-ρείς. Με βάση αυτή την πληροφορία, έκανε τη σύγκριση με την υπάρχουσα κατάσταση στην κεντρική μας εκκλησία με τον μοναδικό ιερέα εν ενεργεία που τη λειτουργεί, τον παπα Δημήτρη δηλαδή, και απευθύνθηκε σ’ αυτόν. Ο ανώνυμος γράφων συμπέρανε απ’ αυτό το σχόλιο, πως η εισηγήτρια της εκδήλωσης όχι μόνο διαχωρίζει ιερείς και εκκλησίες αλλά και τους βελβε-ντινούς που τους κατατάσσει σε «πολύ βελβεντινούς» και σε «ολίγον βελ-βεντινούς». Ευφάνταστος ο ανώνυμος γράφων.Εκείνη την ημέρα παρουσιαζόταν από το Μορφωτικό Όμιλο Βελβεντού το πνευματικό έργο ενός εργατικού δασκάλου που αγαπούσε το σχολείο και τον τόπο του και αντί ο ανώνυμος γράφων να εστιάσει σ’ αυτό το σημαντι-κό για τον πολιτισμό και την ιστορία της περιοχής γεγονός, επικεντρώθηκε σ’ ένα ασήμαντο σχόλιο που καλοπροαίρετα ειπώθηκε. Γιατί κύριε ανώνυμε γράφοντα, τέτοιος άνθρωπος είναι η «πονηρά» κ. Ελένη Κόσκουρα. Καλο-προαίρετη, ευγενική, με ήθος και με καθαρή και έντιμή ματιά και λόγο. Κα-ταξιωμένη για το έργο της στην εκπαίδευση, τόσο στην κοινωνία της Κοζά-νης όπου υπηρέτησε τον περισσότερο χρόνο όσο και στο Βελβεντό από όπου συνταξιοδοτήθηκε. Και σας εύχομαι κύριe ανώνυμε των παραπολιτικών της «Πύλης» αν δεν έχετε συνταξιοδοτηθεί ακόμα, να υνταξιοδοτηθείτε όπως ακριβώς η κ. Κόσκουρα. Με δόξα και τιμή, με την αγάπη και την εκτίμηση και των συναδέλφων της και των μαθητών της.3. Γράφετε επίσης, ότι όλα αυτά τα πληροφορηθήκατε, που αποδεικνύει πως δεν ήσασταν παρών στην παρουσίαση του βιβλίου. Μια πληροφορία, όταν παρουσιάζεται σα γεγονός, σημαίνει ότι έχει εξα-κριβωθεί, ότι υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που την αποδεικνύουν κι έτσι τη δεχόμαστε ανεπιφύλακτα. Μια πληροφορία που αποτελεί το σχόλιο, την ερμηνεία του δημοσιογράφου – στην προκειμένη περίπτωση του ανώνυμου γράφοντα – τη δεχόμαστε με κάποια επιφύλαξη και όταν ο γράφων κρύβε-ται πίσω από την ανωνυμία, τότε η πληροφορία ή το σχόλιο δεν υφίσταται όπως δεν υφίσταται και ο γράφων.Τέλος βεβαίως και οφείλουμε να εκφράσουμε ελεύθερα τη γνώμη μας, όπως οφείλουμε να γνωρίζουμε και τον ηθικό κώδικα και τις βασικές του αρχές, την κοινωνική ευθύνη, το σεβασμό της ιδιωτικής ζωής και της αξιοπρέπει-ας του ανθρώπου. Το θάρρος της γνώμης μας έχει μεγαλύτερη εγκυρότητα όταν το εκφράζουμε επώνυμα.

Βλάχου ΒαϊτσαΕκπαιδευτικός

Υ.Γ. Δεν περιμένω απάντησή σας

Απάντηση του Εκδότη της Πύλης Ανάπτυξης

Τονίζω για πολλοστή φορά ότι τα κείμενα των Παραπολιτικών θεωρούνται «μείζονος σημασί-ας» για την «Πύλη Ανάπτυξης» και την απόλυτη ευθύνη φέρει ο Εκδότης. Οι παραπολιτικές από-ψεις ή τα «άλογα – λόγια» μέσα από μία φορ-μαλιστική υπαγόρευση απόψεων με πολύ αυτο-σαρκασμό στο ιδιότυπο και ιδιόμορφο (πολλές φορές) της ντοπιολαλιάς μας και με δύσκαμπτο χιούμορ σαν «εξ όνυχος» ελέγχουν την κυρίαρ-

χη σήμερα νοο-τροπία (τρόπος νοείν και του είναι).Πάμε λοιπόν στην ταμπακέρα. Ως προς το (1) και (2) θέματα του παραπο-λιτικού με τίτλο «τα πονηρά του Βελβεντού» σελίδα 39, τεύχος 28 εμ-μένουμε στην θέση μας. Στο τρίτο θέμα που αφορά την κυρία Κόσκουρα και δημοσιεύουμε δίπλα και τις επιστολές που λάβαμε απαντάμε σκέτα, με «χαμόγελο ανοιξιάτικο».«Ο άνθρωπος σήμερα κυρία Κόσκουρα ξεχωρίζει για τον πληρέστερο Κώδικα συνεννόησης και όχι γιατί διαθέτει υψηλότερη αντιληπτικότη-τα. Καλοπροαίρετα δέχομαι ότι η κυρία Κόσκουρα είναι καλοπροαίρετη, ευγενική, με ήθος και με έντιμη ματιά και λόγο. Ρωτώ (και τέλος) λοιπόν ευθέως την Κυρία Κόσκουρα: Είπατε κυρία Κόσκουρα ότι: «π. Δημήτριε (το αγαπητέ το σβήνουμε γιατί δεν μας το βεβαίωσαν) στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου παλαιότερα υπήρχαν 18 παπάδες και τώρα είσαι μόνος» ή το εννοούσατε; ή είπατε: «Παλαιότερα στο Βελ-βεντό υπήρχαν 18 παπάδες, τώρα παπά Δημήτρη, πώς τα κατα-

Απάντηση (με όνομα) στον ανώνυμο γράφοντα των «πονηρών του Βελβεντού»

Διάβασα στο περιοδικό σας άρθρο με τον τίτλο «Τα πονηρά του Βελβεντού» (3) που με αφορά. Απαντώ όχι για να απολογηθώ για τις σε βάρος μου κατη-γορίες ή για να αναιρέσω τις ανακριβείς πληροφορίες ή να ανακατασκευάσω τους χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό μου. Θέλω μόνο να πω στον αρθρογράφο τον ανώνυμο ότι κάποιος με «πονηρό» μυαλό θα σκεφτόταν όπως ο πληρο-φοριοδότης του και κάποιος που δεν γνωρίζει ή «….ξεχνά» ότι στην κεντρική εκκλησία της κοιμήσεως της Θεοτόκου Βελβεντού εδώ και πολύ καιρό έχουμε ένα μόνο παπά. Επίσης να του θυμίσω ότι όποιος ασκεί κριτική και μάλιστα προσβλητική μπορεί να την ασκεί με πιο κόσμιο τρόπο και οπωσδήποτε να έχει και το θάρρος να την υπογράφει.

Ευχαριστώ για την φιλοξενίαΒελβεντό, 3-9-2010Κόσκουρα Ελένη

Προς τον κ. Βίκα, εκδότη – Διευθυντή του περιοδικού «ΠΥΛΗ»

5ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010

Με την πρώ-τη ανάγνωση αντιλαμβάνε-ται κανείς ότι οι νέοι υποψήφι-οι διεκδικητές ενός αξιώμα-τος υστερούν

έναντι του εν ενεργεία αιρετού τόσο σε οικο-νομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο αναγνω-ρισιμότητας και διασυνδέσεων με τα Μ.Μ.Ε. Και αυτός είναι συχνά ο λόγος που, αφελώς, πολλοί δυνητικοί υποψήφιοι επιλέγουν να μην προχωρήσουν σε μια σοβαρή διεκδίκηση του αξιώματος που επιθυμούν. Είναι συχνό το φαινόμενο να αγνοείται το γε-γονός ότι ο νέος υποψήφιος έχει μια σειρά πλεονεκτημάτων έναντι του εν ενεργεία, που εάν τα χρησιμοποιήσει σωστά μπορούν να τον οδηγήσουν στη νίκη: 1. Είναι άφθαρτος. Δεν υπάρχει ιστορικό δε-σμεύσεων και υποσχέσεων που να βαραίνει την υποψηφιότητά του. 2. Έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τα θέματα που θα ταυτιστούν με την υποψηφιότητά του ανάλογα με την επικαιρότητα και τις τάσεις του εκλογικού σώματος εκείνη την περίοδο. 3. Τα Μ.Μ.Ε. δεν είναι εύκολο να του επιτε-θούν καθώς ο απολογισμός έργου του εν ενερ-γεία αιρετού βρίσκεται πολύ περισσότερο στο επίκεντρο των Μέσων. 4. Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση βάσει έρ-γων μεταξύ εν ενεργεία και νέου υποψηφίου. 5. Η καμπάνια του νέου υποψηφίου δε χρει-άζεται σε καμία περίπτωση να είναι τόσο πο-λυδάπανη όσο του εν ενεργεία. Ο εν ενεργεία αιρετός είναι υποχρεωμένος να «επενδύσει» χρήματα σε πολύ περισσότερες εκδηλώσεις και να αφιερώσει χρόνο στα αιτήματα και στα παράπονα των πολιτών, αυξάνοντας το ανα-μενόμενο κόστος της καμπάνιας του έως και 35%. Ο νέος υποψήφιος όμως, που δεν έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια με προηγούμενη θη-τεία του, με καλή οργάνωση και τη βοήθεια κατατοπιστικών βιβλίων με έξυπνες και δημι-ουργικές ιδέες, όπως το «Ανέξοδη Προεκλο-γική Εκστρατεία» του Θανάση Παπαμιχαήλ, μπορεί να κερδίσει την προσοχή και γιατί όχι και την ψήφο των πολιτών. 6. Οι εθελοντές της εκστρατείας του νέου υποψηφίου είναι πολύ περισσότερο ανεκτι-κοί από τους εθελοντές του εν ενεργεία, και όσον αφορά στα χρήματα που ίσως χρειαστεί να επενδύσουν αλλά και όσον αφορά στις συν-θήκες εργασίας, όπως το χώρο του γραφείου, την πλούσια γραφική ύλη, την επιβάρυνση με περισσότερες αρμοδιότητες κτλ. 7. Ο νέος υποψήφιος συνήθως χρησιμοποιεί απλή και κατανοητή γλώσσα, ενώ συχνά για να περάσει το μήνυμά του απενοχοποιεί και

χρησιμοποιεί συνθήματα (που έχουν απήχη-ση στους ψηφοφόρους) όλο και συχνότερα από τον εν ενεργεία. Ο εν ενεργεία αιρετός, όντας υπεύθυνος για τα έργα στην περιοχή του, πολλές φορές μπαίνει σε λεπτομέρειες που δεν ενδιαφέρουν ή δε γίνονται κατανοη-τές από τους ψηφοφόρους. 8. Οι δημόσιες συζητήσεις μεταξύ νέου υπο-ψηφίου και εν ενεργεία αιρετού είναι σχεδόν πάντοτε προς όφελος του νέου υποψηφίου. Το ίδιο το γεγονός ότι συζητά δημόσια με τον εν ενεργεία αιρετό, προσδίδει στο νέο υποψήφιο αξιοπιστία και κύρος. Εάν ο νέος και άπειρος ενδεχομένως υποψήφιος δεν υποπέσει στο σφάλμα να συζητήσει σα να ήταν μόνος του σε προεκλογική ομιλία, όσο νωρίτερα στην προεκλογική περίοδο λάβει χώρα η δημόσια συζήτηση τόσο το καλύτερο για εκείνον. 9. Ο νέος υποψήφιος δε χρειάζεται να υπα-κούει σε κάποια συγκεκριμένη διαδικασία με αποτέλεσμα να επιλέγει εκείνη που εξυπη-ρετεί καλύτερα την εκστρατεία του και την άμεση ανταπόκρισή του στις ανάγκες της. Η γραφειοκρατία πολύ συχνά εμποδίζει τη ροή της εκστρατείας του εν ενεργεία αιρετού, με αποτέλεσμα να μην είναι ευέλικτος στα όποια τυχόν προβλήματα προκύψουν κατά τη διάρ-κεια της καμπάνιας. Για παράδειγμα, η διαδι-κασία έγκρισης μιας επιστολής μεταφράζεται σε μια εβδομάδα για τον εν ενεργεία και μόνο σε 24 ώρες για τον νέο υποψήφιο. 10. Η ομάδα του νέου υποψηφίου δεν έχει υποστεί φθορά και κούραση, αντίθετα δια-κατέχεται από ενέργεια και ενθουσιασμό και διψά για τη νίκη. 11. Ο νέος υποψήφιος έχει τη διάθεση να αφιε-ρώσει πολύτιμο χρόνο, ακόμα και να «λιώσει» τις σόλες των παπουτσιών του, γνωρίζοντας τους δυνητικούς ψηφοφόρους πόρτα- πόρτα. Ο εν ενεργεία αιρετός, μπορεί να έκανε το ίδιο για να εκλεγεί. Τη δεύτερη όμως ή την τρίτη φορά, συχνά συμ-βαίνει να μη διαθέτει το ίδιο κουράγιο (όντας επιφορτισμένος και με τρέχοντα θέματα της καθημερινότητας) καθώς λανθασμένα πιστεύ-ει πως η κάρτα ή το ηλεκτρονικό μήνυμα μπο-ρούν να αντικαταστήσουν την προσωπική επα-φή με τους ψηφοφόρους.

επικαιρότητα

φέρατε και είσαι μόνος παπάς στο Βελβεντό» και εννοούσατε

όπως λέτε στον Ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου;»Σ’ αυτό το σημείο απ’ όλη την επιστολή της κυρίας Βλάχου θα δέσω την πρότα-ση «… αν δεν έχετε συνταξιοδοτηθεί ακόμα, να συνταξιοδοτηθείτε όπως ακριβώς η κ. Κόσκουρα. Με δόξα και τιμή, με την αγάπη και την εκτίμηση και των συναδέλφων της και των μαθη-τών της». (ο πληθυντικός μάς μάρανε).Παρατηρείς κυρία Κόσκουρα ότι χά-νεται η επαφή με την πραγματικότη-τα όταν η αλογία του ενστίκτου στις κυρίως αντιληπτικές ικανότητες και στην κριτική σκέψη δεν έχει διαγνω-στική διαίσθηση; Παρατηρείς την αμο-ραλιστική άποψη που ανατρέπει αξίες και αρχές στην συλλογική συνύπαρξη όταν το «περιθώριο» έρχεται στο προ-σκήνιο φτάνοντας ακόμα και στη δη-μοσιότητα; Παρατηρείς ότι οι μικροί «αρχηγίσκοι και αρχηγοί» στην εγω-τική τους αυτεπιβεβαίωση (είναι πολ-λή φίλη σας) ακυρώνει ακόμα και την ορθολογική αυτοσυντήρηση;Αναφέρομαι σε σένα κυρία Κόσκουρα γιατί από τα λίγα που έγραψες, αντι-λαμβάνομαι ότι έχεις ήθος (η άλλη επιστολή στην ασυμμετρία της, δεν περιμένει απάντηση). Δεν καταλαβαί-νω όμως γιατί επιλογή σου ήταν να ενεργήσεις με πρακτικές αντίθετες από αυτές που επιβάλει το ήθος και το αυτονόητο της αξιοπρέπειας όταν προσβάλεις έναν συμπολίτη σου και τον αναγκάζεις να αποχωρήσει από την εκδήλωση στην οποία ήσουνα η κεντρική ομιλήτρια; Εάν είναι όπως τα λες (και εγώ σε πιστεύω ότι άλλο εννοούσες) έπρεπε να το διορθώσεις αμέσως γιατί έτσι θα παρήγαγες θυ-σιαστική αντίσταση από το επίσημο βήμα. Γιατί η λογική του εύτολμου λό-γου κυρία Κόσκουρα οδηγεί σε ωφέ-λιμες περγαμηνές και στο εφαλτήριο για αναρρίχηση στις αποκωδικοποιη-μένες «πηγές» της αλήθειας. Όπως κατάλαβες δεν κάνω την μαρ-τυρία ρητόρευμα αλλά το γεγονός εί-δηση όπως προέγραψα με «ανοιξιά-τικο χαμόγελο». Και να μην ξεχνάμε όλοι μας, ότι ο πονηρός είναι και έξυ-πνος αλλά ο έξυπνος παραδέχεται, ο πονηρός δικαιολογείται και ο ηλίθιος επιμένει.

Κώστας Βίκας Εκδότης

ΥΓ: Πιστεύω ότι καλύφτηκαν οι από-ψεις και δόθηκαν οι αμφότερες εξη-γήσεις.Και να κάνουμε και ένα Παραπολιτι-κό για να καταλάβεις πώς γίνεται. Σας εύχομαι Κυρία η σύνταξη καλοφάγω-τη με Δόξα και τιμή. Εγώ πιστεύω ότι δεν θα προλάβω να πάρω σύνταξη ού-τε με Δόξα, ούτε με τιμή γιατί πρώτον δεν θα υπάρχουν λεφτά και δεύτερον δεν ξέρω αν θα ζήσω τόσα χρόνια. Με Δόξα και τιμή λοιπόν και καλοφάγωτη.

Τα 11 πλεονεκτήματα των νέων υποψηφίων

του Θανάση ΠαπαμιχαήλΕπικοινωνιολόγουΔιευθυντή της Think Politics


Σας είναι γνωστό ότι από την 7η Ιουνίου του 2010 τέθηκε σε ισχύ ο Νόμος 3852/2010 για την Τοπική Αυτοδιοί-κηση γνωστός πλέ-ον χάριν συντομίας «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ». Σύμ-φωνα λοιπόν με το άρ-

θρο 1 του Νόμου αυτού στον Νομό Κοζάνης δημι-ουργούνται τέσσερις Δήμοι. Ένας από αυτούς είναι και ο Διευρυμένος Δήμος Σερβίων – Βελβεντού, ο οποίος προέκυψε με την συγχώνευση των Δήμων α) Βελβεντού, β) Σερβίων, γ) Καμβουνίων και δ) της Κοινότητας Λιβαδερού. Η εξέλιξη του χωρο-ταξικού αυτού σχεδιασμού των τεσσάρων Δήμων στο Νομό Κοζάνης θεωρήθηκε εμπαιγμός και κο-ροϊδία από το Δ.Σ. του Δήμου Βελβεντού και από την Τοπική Κοινωνία. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η οριστική και αμετάκλητη αυτή απόφαση της κυβέρνησης ενόχλησε σε μεγάλο βαθμό την Το-πική Κοινωνία, κανένας απολύτως δεν ενδιαφέρ-θηκε να μάθει αν για τον εμπαιγμό αυτό φέρει ευ-θύνη σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου με συντονιστή των ενεργειών τον κύριο Δήμαρχο.Η πρόταση του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ι.Τ.Α.) στο οποίο ανατέθηκε η μελέτη της χωρο-ταξικής κατανομής των νέων Δήμων ήταν για τον κάθε Νομό ένας Δήμος για κάθε επαρχία. Με τον πρόταση αυτή συμφωνούσε και η ΚΕΔΚΕ. Επίσης η πρόταση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για το ίδιο θέμα για τον Νομό Κοζάνης ήτανε τέσσερις Δήμοι: Για την περιοχή Σερβίων η πρόταση ήτανε ένας Δήμος.Η χωροταξική λοιπόν κατανομή των νέων Δήμων ήταν σχεδόν καθορισμένη από πολύ καιρό πριν. Συνεπώς κανένας από το Δ.Σ. του Δήμου Βελβε-ντού δεν μπορεί να επικαλεστεί το γεγονός του αιφνιδιασμού σχετικά με τον χωροταξικό Σχεδια-σμό των Δήμων στο Νομό. Βέβαια το σενάριο που προβλήθηκε για τον Σχεδιασμό των Δήμων στο Νομό Κοζάνης και στην συνέχεια άλλαξε όταν ο νόμος πήγε για ψήφιση στη Βουλή δεν αφορού-σε μόνο το Νομό Κοζάνης αλλά ήταν πανελλα-δικό φαινόμενο. Το ίδιο ακριβώς έγινε στο νομό Αχαΐας, στο νομό Μαγνησίας, στο νομό Αργολί-δας κ.λ.π.Σήμερα και ένα μήνα πριν από τις Δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου κύριοι του Δ.Σ. του Δήμου Βελβεντού εξακολουθείτε να φα-νατίζεται την Τοπική Κοινωνία του Βελβεντού και να οδηγείτε σε αδιέξοδο τους Δημότες με το σκε-πτικό εάν θα πρέπει να συμμετάσχει το Βελβεντό ή όχι στις επικείμενες εκλογές του Νοεμβρίου. Και ενώ από το ένα μέρος επικαλείστε συμμετο-χικές και Δημοκρατικές Διαδικασίες για την λύση των προβλημάτων της Τοπικής Κοινωνίας από την άλλη με τις ενέργειες σας πράττετε το αντίθετο. Έτσι μέσα σε χρονικό Διάστημα τριών μηνών το οποίο μεσολάβησε από την ημέρα που ψηφίστη-

κε ο Καλλικράτης μέχρι σήμερα κατορθώσατε να σπείρετε και να επιβάλετε τον φανατισμό στους Δημότες του Δήμου και να τους φέρνετε σε ισχυ-ρή αντιπαράθεση με τους Δημότες των γειτονι-κών Τοπικών Διαμερισμάτων. Χρησιμοποιείτε ανε-ξαιρέτως όλοι σας αστείους και ανεφάρμοστους ισχυρισμούς με το σκεπτικό εμείς δεν θα πάμε στα Σέρβια και πολλά άλλα τραγελαφικά σενάρια τα οποία είναι ανάξια όχι μόνο για σχολιασμό αλλά και να τα αναφέρεις κανείς. Πολύ πριν την ψήφιση του Καλλικράτη στη Βου-λή, όπου και αν βρισκόταν κάποιος Δημότης του Δήμου το θέμα συζήτησης ήταν εάν ο Δήμος θα φύγει από το Βελβεντό και θα πάει στα Σέρβια. Πάνω λοιπόν σε αυτήν την ρήση γίνονταν συζη-τήσεις επί συζητήσεων χωρίς κανένας να προβλη-ματίζεται για το που πήγαινε η πορεία του Δήμου αυτού. Όλα τα χρόνια από την μεταπολίτευση μέ-χρι σήμερα μέσα στην κοινωνία του Βελβεντού τουλάχιστον σε ότι αφορούσε τα Κοινοτικά πάντα δρούσε και αποφάσιζε η Τοπική Νομενκλατούρα με γνώμονα το ατομικό συμφέρον και τις φιλικές εξυπηρετήσεις και άφηναν στην άκρη την πρόοδο και την ανάπτυξη του χωριού. Μήπως κάνω λάθος κύριοι Τσουκάνη Γιώργο, Μπελιά Μάκη, Σόκουτη Ιωάννη και Στεργίου Εμμανουήλ οι οποίοι όλοι σας διατελέσατε Δήμαρχοι;Το κεφάλαιο αυτό επειδή είναι τεράστιο θα αναλυ-θεί σε κείμενο για ανάγνωση τις προσεχείς μέρες και πριν τις εκλογές Νοεμβρίου για να μάθουν οι πολίτες την αλήθεια.Σκοπός του άρθρου αυτού είναι έστω και την τε-λευταία στιγμή ο προβληματισμός των Δημοτών εάν θα πρέπει να ψηφίσουν ή όχι και εάν θα πρέπει να συμμετάσχουμε στις εκλογές με δικό μας Συν-δυασμό ή με υποψήφιους Συμβούλους στο Κεντρι-κό Δημοτικό Συμβούλιο και στο Τοπικό Συμβούλιο. Κύριοι του Δ.Σ. του Δήμου Βελβεντού σας θέτω το παρακάτω ερώτημα αλλά δεν θα απαντήσετε σε εμένα μόνο. Θα απαντήσετε σε όλους τους Δημό-τες του Δήμου και εκείνοι ας κρίνουν τις απαντή-σεις σας εάν βέβαια θα υπάρξουν.

ΕΡΩΤΗΜΑ: «ΑΓΝΟΙΑ ΝΟΜΟΥ, ΛΑΘΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ Ή ΠΡΟΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΑ ΣΕΝΑΡΙΑ;»Στα ερωτήματα αυτά οφείλετε κύριοι του Δ.Σ. να απαντήσετε διότι μέχρι σήμερα οι μέχρι τώρα ενέργειες σας στο συμπέρασμα αυτό οδηγούν.

Α: ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΗΑΓΝΟΙΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΝ Ο.Τ.Α.Με την υπ΄αριθ. 74/2010 απόφασή σας αποφασί-σατε την διεξαγωγή τοπικού Δημοψηφίσματος και καλούσατε τους Δημότες του Δήμου να αποφαν-θούν με ένα «ΝΑΙ» ή ένα «ΟΧΙ» εάν θα πρέπει οι Δημότες του Βελβεντού να ψηφίσουν στις Δημαρ-χιακές και Περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου. Από μόνη της η Απόφαση αυτή (ομόφωνη) πιστο-

ποιεί την άγνοια του Κώδικα Δήμων και Κοινοτή-των (Κ.Δ.Κ.) από όλους σας, διότι:1) Σύμφωνα με το άρθρο 216 παράγραφος 5 του Κ.Δ.Κ. δεν επιτρέπεται να γίνει Τοπικό Δημοψήφι-σμα ακόμα και ΑΤΥΠΟ το τελευταίο έτος (2010 ) της Δημοτικής περιόδου.2) Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο 216 παράγραφος 1, αντικείμενο των τοπικών Δημοψηφισμάτων δεν μπορούν να αποτελούν τα θέματα εθνικής πολι-τικής καθώς και εκείνα που συνιστούν περιφε-ρειακές και νομαρχιακές αρμοδιότητες. Με βά-ση λοιπόν τα παραπάνω ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας με το υπ΄ αριθ. Πρωτ. 58114/6245/7-7-2010 απόφασή του ακύ-ρωσε την υπ΄ αριθ. 74/2010 Απόφαση του Δήμου Βελβεντού (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ). 3) Σύμφωνα με το άρθρο 36 του Κ.Δ.Κ. εάν σε μία Κοινότητα ματαιωθεί η εκλογή Συμβούλων επειδή δεν έχει υποβληθεί δήλωση Συνδυασμού υποψη-φίων, τότε ο Γ.Γ. της Περιφέρειας εκδίδει αμέσως πρόγραμμα για την επανάληψη της εκλογής. Εάν και στη νέα εκλογή δεν δηλωθεί συνδυασμός υπο-ψηφίων τότε η Κοινότητα ενώνεται με το Δήμο ή την Κοινότητα που εδρεύει πλησιέστερα προς την έδρα της Κοινότητας. «Η παραπάνω ρύθμιση όμως ισχύει χωρίς την Διαδικασία της επανάληψης της εκλογής για τα τοπικά Διαμερίσματα. Εάν λοιπόν δεν δηλωθεί συνδυασμός για τα τοπικά Συμβούλια ή τον Πάρεδρο τότε στην περίπτωση αυτή το Το-πικό Διαμέρισμα καταργείται. Αυτά τα γνωρίζατε κύριε Δήμαρχε και οι υπόλοιποι; Εάν τα γνωρίζατε αυτά και ψηφίσατε αποχή από τις εκλογές του Νοεμβρίου τότε συνειδητά θέλετε όλοι σας την κατάργηση όχι μόνο του Δήμου αλλά και την κατάργηση του Τοπικού Συμβουλίου από το νέο καταστατικό χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκη-σης. Εάν δεν τα γνωρίζατε αυτά τότε με την στάση σας και με τη ψήφο σας για αποχή από τις εκλογές του Νοεμβρίου πιστοποιείτε μόνοι σας την άγνοια της Νομοθεσίας που διέπει την λειτουργία των Δή-μων και ως εκ τούτου κρίνεστε ανεπαρκείς για την Διοίκηση του Δήμου και αφήστε κατά μέρος τους λεονταρισμούς όλοι σας.

Β: ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ:1η. Λάθος το κάλεσμα των εκλεγμένων Βουλευ-τών του Ν. Κοζάνης μετά την εκλογή τους στο Κοι-νοβούλιο τον Οκτώβριο του 2009.2η. Λάθος και σπατάλη χρόνου η συγκέντρωση 3.000 υπογραφών των Δημοτών του Δήμου Βελ-βεντού κάτω από το πλατάνι της πλατείας πίνο-ντας το καφεδάκι.3η. Λανθασμένη από άποψη χρόνου η απόφασή σας έστω για το ΑΤΥΠΟ Δημοψήφισμα όπως λέτε.4η. ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ η Απόφασή σας για την απο-χή από τις εκλογές του Νοεμβρίου και η Μη συμ-μετοχή με Συνδυασμό για την Διεκδίκηση του Νέ-ου Δήμου.5η. Τέλος Άσκοπη και Λανθασμένη Ενέρ-


Ανοικτή Επιστολή προς το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο Βελβεντού

του Αντώνη Τσιτσιόκα | Τεχνολόγου Πολιτικού Μηχανικού (Τ.Ε.) | Δημότη Δήμου Βελβεντού


γεια η χρησιμοποίηση το Σε-βασμιοτάτου Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ζησιούλα σε

θέματα Πολιτικού σχεδιασμού. Και όλα αυτά διότι: 1) Εάν θέλατε την Συμπαράσταση των Βουλευτών του Ν. Κοζάνης θα έπρεπε να τους καλούσατε πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 ενώπιον Λαϊκής Συνέλευσης και εκεί θα μπορούσαν να τοποθετηθούν για την αυτονομία ή όχι του Δήμου και τι στάση θα κρατούσαν όταν ο Καλ-λικράτης θα ερχόταν προς ψήφιση στη Βουλή. Τότε θα βλέπαμε εάν ο Συντοπίτης μας Βουλευτής (όπως αυτοαποκαλούνταν στο διαφημιστι-κό φυλλάδιο που μοίραζε πριν τις Βουλευτικές εκλογές) κ. Ιωάννης Βλατής θα έλεγε ότι εγώ δεν ρίχνω την κυβέρνηση. Δεν μας απάντησε όμως ο κ. Βλατής εάν στη Βουλή τον διόρισε ο κ. Παπανδρέου ή τον στεί-λανε οι 1.200 ψήφοι των Δημοτών του Δήμου Βελβεντού.2) Η Συγκέντρωση των υπογρα-φών κανένα νομικό έρεισμα δεν είχε εφόσον έγιναν στο «πόδι» και όχι ενώπιον Δημόσιας Αρχής. Επίσης δεν τεκμηριώνεται από πουθενά το γνήσιο της υπογραφής.3) Το Δημοψήφισμα έπρεπε να γί-νει το 2009 έστω και ΑΤΥΠΟ. Τότε το αποτέλεσμα θα ήταν ένα ισχυρό μήνυμα τόσο ως προς την τότε Κυ-βέρνηση της Ν.Δ. όσο και προς την μετέπειτα του ΠΑΣΟΚ για τις πρό-ωρες εκλογές του 2009. Επίσης θα ήταν ισχυρό Νομικό αποδεικτικό στοιχείο και ρητή εντολή της Κοι-νωνίας του Βελβεντού να προσφύ-γει ο Δήμος στο Συμβούλιο της Επι-κράτειας (Σ.Τ.Ε.) με προσφυγή για την ακύρωση του άρθρου 1 του νό-μου 3582/2010 με το οποίο έγινε η χωροταξική κατανομή των νέων Δήμων.4) Η Αποχή από τις εκλογές του Νο-εμβρίου και η Μη διεκδίκηση του Νέου Δήμου με την υποβολή Συν-δυασμού οδηγεί με Μαθηματική ακρίβεια τον τόπο σε αδράνεια και συνεχή υποβάθμιση. Όποιος αμφι-βάλει για το θέμα αυτό ας κάνει μια βόλτα μέχρι την Τσαρίτσανη στην Ελασσόνα ή ας κάνει μία σύγκριση Πλαταμώνα – Λεπτοκαρύας. Διαφο-ρετικά ας περιμένει την εξέλιξη με-τά τις εκλογές. Γ: ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΡΙΤΗΤόσο ο κ. Στεργίου όσο και οι Δημο-τικοί Σύμβουλοι που συμμετείχανε στα τρία προηγούμενα συνέδρια της ΚΕΔΚΕ (2008, 2009, 2010) τάχθη-καν υπέρ της ψήφισης του Καλλι-κράτη. Σήμερα για ποιο λόγο είναι αντίθετοι; Τι άλλαξε από το αρχικό σχέδιο νόμου σε σύγκριση με αυ-τό που τελικά ψηφίστηκε στη Βου-λή ώστε να δικαιολογεί την στάση αυτή; Μήπως κ. Στεργίου είχατε δέ-σμευση από το ΠΑΣΟΚ, όπως δηλώ-στε δημόσια στα τοπικά Μ.Μ.Ε. ότι

αυτό δεν είναι το ΠΑΣΟΚ που ψή-φισα, «ότι ψηφίστε στα συνέδρια του Καλλικράτη και εμείς θα φρο-ντίσουμε να μείνετε ανεξάρτητος Δήμος»; Τι σας εμπόδιζε κ. Στεργίου και εσάς κ. Δημοτικοί Σύμβουλοι να σχηματίσετε Συνδυασμό ο οποίος θα πλαισιωνόταν και με άλλα άτο-μα της ευρύτερης περιοχής, κατα-ξιωμένα, με σκοπό να διεκδικήσε-τε το Νέο Δήμο; Διότι και εμπειρία έχετε όλοι σας και λεφτά στο Δήμο και μη χρεωμένο το παρουσιάζετε σήμερα. Μήπως κ. Στεργίου στο νέο Δήμο δεν θα είχες την ευχέρεια εσύ να εισηγείσαι και όλοι οι άλλοι να συμφωνούν (Συμπολίτευση-Αντιπο-λίτευση) χωρίς κανένα έλεγχο από πουθενά; Είναι ψέμα ότι στην τελευ-ταία τετραετία επί Δημαρχίας δική σου η Αντιπολίτευση ήτανε ωσεί παρούσα; Σε τι αποσκοπεί η Σύστα-ση της Μη Κερδοσκοπικής Εταιρί-ας που ετοιμάζετε; Πώς εισπράττει χρήματα από τους Δημότες χωρίς να εκδίδετε παραστατικά (Διπλότυπο είσπραξης ποσού) όταν ακόμη δεν έχετε καταθέσει το καταστατικό για έγκριση στο Πρωτοδικείο Κοζάνης; Το γνωρίζουν οι Δημοτικοί Σύμβου-λοι ότι αυτό είναι Ποινικό Αδίκημα; Tέλος επειδή ο φάκελος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν τελειώνει σε με-ρικές χειρόγραφες σελίδες και επει-δή δεν θέλω να κάνω κατάχρηση στις σελίδες της «ΠΥΛΗΣ ΑΝΑΠΤΥ-ΞΗΣ» του Ινστιτούτου Περιφερει-ακής Ανάπτυξης Δυτ. Μακεδονίας (τους οποίους εκδότες ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη φιλοξενία του κειμένου αυτού) τελειώνοντας το αρθρογράφημά μου κύριε Δήμαρ-χε και κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι λέω τα εξής: Αρκετά προβλήματα δημιουργήσα-τε στην Κοινωνία του Βελβεντού μέ-χρι σήμερα τα οποία θα γνωστοποι-ήσω τις επόμενες ημέρες. Αφήστε τους Δημότες Ελεύθερους και μην τους εγκλωβίζετε με ανυπόστατα και γελοία ζητήματα να αποφασί-σουν εκείνοι εάν θα πρέπει να ψη-φίσουν ή όχι. Να αποφασίσει ο κάθε Δημότης το τι θα κάνει και τότε θα έχεις κ. Στεργίου και το πραγματικό αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος της κοινωνίας του Βελβεντού και όχι το πλασματικό 97% που επικα-λείσαι πονηρά σκεπτόμενος. Διότι δεν υπολογίζεις το ποσοστό των θε-τικών ψήφων επί των εγγεγραμμέ-νων όπως ορίζει ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων αλλά επί των ψηφι-σάντων. Συνεπώς το ποσοστό είναι Κάτω του 50% και νόμιμο να ήταν το τοπικό Δημοψήφισμα και όχι ΑΤΥ-ΠΟ όπως επικαλείσαι θα ακυρώνο-νταν και πάλι από τον Γ.Γ. Περιφέρει-ας σαν μη νόμιμο διότι δεν ψήφισε το 50% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους. Επίσης τε-λείωσες οικονομική σχολή και ως εκ τούτου δεν δικαιολογείσαι να κάνεις λογιστικά λάθη.

Ο πιο έμπιστος συνεργάτης σας!


Μια συγκινητική και απίστευτα δυνατή ιστορία. Ο Dick Hoyt είναι ένας συνταξι-ούχος του Αμερικα-νικού στρατού, ζει στην πόλη Holland

της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. και είναι σήμερα 69 ετών. 47 χρόνια πριν η σύζυγός του Judy έφε-ρε στον κόσμο ένα αγοράκι. Το ονόμασαν Rick. Η γέννα ήταν δύσκολη καθώς ο ομφάλιος λώρος εί-χε μπλεχτεί γύρω από το λαιμό του εμβρύου. Δυ-στυχώς σταμάτησε η αιμάτωση του εγκεφάλου για τα πρώτα ζωτικά λεπτά. Ο Rick επέζησε από την κρίσιμη επιπλοκή αλλά όπως είπαν αργότερα οι γιατροί στους γονείς του υπήρχε πρόβλημα. Δεν θα μπορούσε ποτέ ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει. Ήταν τετραπληγικός. Τα λίγα λεπτά στέρησης οξυγόνου κατέστρεψαν το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση των άκρων και της ομιλίας. To μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ελέγχει τις κινήσεις του κεφαλιού. Είναι από αυτά που ξέρεις πως σπά-νια συμβαίνουν και εύχεσαι να μην σου συμβούν ποτέ. Εννέα μήνες αργότερα οι γιατροί πρότειναν στους Hoyt να βάλουν το Rick σε ένα ειδικό ιατρι-κό κέντρο για παιδιά με τέτοια προβλήματα όπου θα τύχει της καλύτερης δυνατής φροντίδας. Οι Hoyt ήταν κατηγορηματικοί. Δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ότι το παιδί τους θα έμενε για πάντα «φυτό». Πήραν την απόφαση να μεγαλώσουν τον Rick μαζί με τα αδέλφια του σαν ένα φυσιολογικό παιδί. Πέρασε καιρός. Όταν ο Rick ήταν 11 ετών τον πήγαν στο Πολυτεχνείο του Tufts University στη Βοστόνη και ζήτησαν από τους μηχα-νικούς μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος να βοηθήσουν το παιδί να επικοινωνεί. Ήταν μία κρούση στην επιστήμη για να γεφυρώ-σει το κενό επικοινωνίας. O επικεφαλής καθηγητής είδε το παιδί και απάντησε: «Αδύνατον. Ο εγκέφαλος ενός τέτοιου παιδιού δεν μπορεί να δεχθεί τί-ποτε!» Ο πατέρας όμως δεν αρκέστηκε σε αυτό. Ήξερε πως στον Rick λείπει η επικοι-νωνία και όχι η νοημοσύνη. Έκανε μια δεύ-τερη, πιο ανθρώπινη απόπειρα. «Σας παρα-καλώ, μιλήστε του». Είπε ο Dick. «Πείτε του κάτι. Πείτε του ένα αστείο!» Ο καθηγητής είπε στον Rick ένα ανέκδοτο και ο Rick γέλα-σε. Λίγους μήνες αργότερα οι μηχανικοί του Tufts έφτιαξαν ένα σύστημα με το οποίο ο Rick με διάφορες κινήσεις του κεφαλιού με-τακινούσε ένα κέρσορα, επιλέγοντας γράμ-ματα και σχημάτιζε λέξεις στην οθόνη ενός υπολογιστή. Αυτό ήταν! Το παιδί άρχισε να επικοινωνεί. Η πρώτη φράση που έγραψε στον υπολογιστή ήταν : «GO BRUINS». Είναι μια έκφραση των Αμερικανών για να ενθαρ-ρύνουν την ομάδα τους. Bruins είναι η ομά-δα χόκεϊ της Βοστόνης. Τότε ήταν η πρώτη σαφή ένδειξη της προτίμησης του Rick για τον αθλητισμό. Έπεται όμως και συνέχεια. Αργότερα ο Rick πήγε στο σχολείο. Όταν ήταν 15 ετών ένας συμμαθητής του τραυματίστηκε σε τροχαίο

και το σχολείο οργάνωσε έναν αγώνα δρόμου 8 χιλιομέτρων προς τιμήν του. Όταν ο Rick γύρισε στο σπίτι είπε στον πατέρα του: «Μπαμπά θέλω να τρέξουμε για τον Στιβ». Ο Dick σάστισε πως ένα «γουρουνόπουλο», όπως συνήθιζε να λέει για τον εαυτό του, που δεν έτρεξε ποτέ πάνω από ένα χι-λιόμετρο συνεχόμενο, θα έσπρωχνε ένα αναπη-ρικό καροτσάκι για 8 χιλιόμετρα. Το δοκίμασε. Και τα κατάφεραν. Εδώ ξεκινάει το μοναδικό φαι-νόμενο. Ο Rick είπε στον πατέρα του: «Μπαμπά, όταν τρέχαμε, ένοιωθα ότι δεν είμαι πια παράλυ-τος. Ένοιωθα να τρέχω κι εγώ μαζί σου!» Αυτή η μέρα άλλαξε την πορεία των δύο Hoyt για πάντα. Ο Dick αποφάσισε να τρέχει μαζί με το γιο του όσο πιο συχνά μπορούσε. Άρχισαν εντατική προπό-νηση και 2 χρόνια αργότερα ήταν έτοιμοι για ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός. Τον Μαραθώνιο της Βοστόνης του 1979. Δεν κατάφεραν να πάρουν επίσημη συμμετοχή αλλά έτρεξαν και τερμάτισαν! Προφανώς είχαν βγει νικητές. Τα επόμενα χρόνια πήραν επίσημη συμμετοχή. Η επόμενη πρόκληση ήταν το τρίαθλο. Ένα αγώνισμα συνδυασμός από τρέξιμο, ποδηλασία και κολύμπι. Οι Ολυμπιακές αποστάσεις για το τρίαθλο είναι : κολύμπι 1.5 χλμ, ποδηλασία 40χλμ και τρέξιμο 10 χλμ. Ο Dick αποφάσισε να το δοκιμάσει κι αυτό. Και τα κατάφερε. Και όσο ο Dick ανέβαζε τον πήχη και δοκίμαζε πιο δύσκολες διοργανώσεις, τόσο ο Rick ένιωθε λιγότερο την τετραπληγία του. Γί-νονται πολλές διοργανώσεις τρίαθλου ανά τον κόσμο σε διάφορες αποστάσεις. Η γνωστότερη όμως δοκιμασία για υπεραθλητές ψυχής είναι το Ironman που διεξάγεται στη Χαβάη. 3,8 χλμ. κο-λύμπι, αν δεν πνιγείς, 180 χλμ. ποδηλασία και αν

κουνιούνται ακόμα τα πόδια σου ένας Μαραθώ-νιος (42.195μ. τρέξιμο)! Μια δοκιμασία 15 ωρών για σώμα και ψυχή. Μόνο αν προπονηθείς πολλές ώρες κάθε μέρα ειδικά για την σωματική εξάντλη-ση, - μόνο τότε θα μπορέσεις να φαντάζεσαι την γραμμή του τερματισμού για 15 ώρες. Ο Dick το επιχείρησε και αυτό. 6 φορές. Και τερ-μάτισε και τις 6! Μεταφέροντας πάντα τον γιο του, Rick. Κολύμπησε 3,8 χλμ. σέρνοντας μια φουσκω-τή βάρκα μέσα στην οποία ήταν ο Rick, ποδηλα-τούσε για 180 χλμ. κουβαλώντας και τον Rick και έτρεξε 42 χλμ. σπρώχνοντας το αναπηρικό καρο-τσάκι του Rick. Κάτι που οι περισσότεροι από εμάς δεν καταφέρνουν ούτε μόνοι τους! Από το 1979 που συμμετείχαν στον Μαραθώνιο της Βοστόνης,

ο Dick και ο Rick Hoyt (Team Hoyt) συμμετείχαν σε 958 αθλητικά γεγονότα μεταξύ των οποίων 224 τρίαθλα, 6 Ironman, 65 Μαραθώνιους, τους 25 στη Βοστόνη και 20 δίαθλα με ένα απ αυτά το 1992, να διασχίζουν τις Ην. Πολιτείες από Βορρά προς Νότο τρέχοντας και ποδηλατώντας για 45 μέρες καλύπτοντας 5.976 χλμ! Πέρυσι σε ηλικία 68 ετών ο Dick και 46 ο Rick τερ-μάτισαν για 25η φορά στον Μαραθώνιο της Βοστό-νης, στην 5.083η θέση μεταξύ 10.000 αθλητών. Δεν μιλάμε για χαριστικό τερματισμό. Το 1992 τερμάτισαν με χρόνο 2 ώρες και 40 λεπτά, 35 λε-πτά πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ. Τότε κάποιοι είχαν παροτρύνει τον Dick να τρέξει μόνος του μια και ήταν σίγουρο ότι θα κατέγραφε χρόνο μέσα στους καλύτερους του κόσμου. Αλλά η απάντηση του Dick ήταν άμεση. -ΟΧΙ, τρέχω για να αισθά-νεται καλύτερα ο γιος μου και όχι για το ρεκόρ. Ο Rick κατάφερε να κερδίσει μια θέση στο πανεπι-στήμιο και όταν αποφοίτησε δέχθηκε την πρόταση του πανεπιστημίου για να εργαστεί στις υπηρεσί-ες του, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα. Ο Dick ανακηρύχθηκε ο ΠΑΤΕΡΑΣ του αιώνα και συνεχί-ζει να λαμβάνει μέρος σε μαραθώνιους και τρία-θλα όποτε οι υποχρεώσεις του Rick το επιτρέπουν. Πρόσφατα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη των Hoyt ρώτησαν τον Rick, μετά απ’ όλα αυτά τι δώ-ρο θα ήθελε να κάνει στον πατέρα του. Ο Rick έγραψε στον υπολογιστή : «Θα ήθελα, έστω και για μία φορά, να καθίσει ο πατέρας μου στο κα-ροτσάκι και να τον σπρώχνω εγώ».


Μια ιστορία ύμνος στην ανθρώπινη δύναμη

Ο Rick επέζησε από την κρίσιμη επιπλοκή αλλά όπως είπαν αργότερα οι γιατροί στους γονείς του υπήρχε πρόβλημα. Δεν θα μπορούσε ποτέ ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει. Ήταν τετραπλη-γικός.

Ο γιατρός των φτωχών παιδιών


Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους. Ο καρδι-οχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός, ο κα-λύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί. Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γε-ωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργι-στάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέ-λα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα. Ο Έλληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Κα-λανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40

του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ. Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μα-ζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παι-διά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους. «Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περή-φανος μιλώντας στην «Espresso». Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά. Όταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέ-κα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμ-βαση. Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα». «Πιστεύω στον Θεό» Ο πρώτος άνθρωπος που του έδει-ξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολό-γος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μού έλεγε να αφου-γκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώ-χεια». Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέ-ρι του». Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουρ-γικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».


Ο γιατρός των φτωχών παιδιών

Έρχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώ-θουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ένα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμ-βαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Όταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναί-κα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της. Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύ-ουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή. Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρι-κού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυ-χισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνε-χίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο. Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κό-σμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι «υπεράνω των δυνάμεών μου», όμως ποτέ δεν λυγίζω. Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτι-κό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγά-λες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας». Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φο-ρές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φι-λανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να εί-μαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή». Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημα-σία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον δι-πλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. Όμως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Έχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρε-άν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρι-σε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά. Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημο-νικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν. ΑΝ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ 1.000 ΑΤΟΜΑ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΝΕΓΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑ ΕΝΩ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΓΙ-ΑΤΡΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ. Αλήθεια τα media γιατί δεν τον προβάλουν. Μήπως επειδή η καλο-σύνη δε πουλάει; Μόνο οι σαμπάνιες;Αυτές είναι οι αξίες μας και οι αρχές μας , διότι ΕΙ-ΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ. Ο ένας έχει χειρουργήσει 9.000. Αν υπήρχαν 20 ή έστω 10 σαν κι αυτόν, η μαφία του συστήματος υγείας θα κατέρρεε. Αν υπήρχαν βέβαια 20 σαν κι αυτόν θα ζούσαμε στον παράδεισο και όχι σε αυ-τό τον κόσμο που τον έχει πάρει ο διάολος(χρήμα) και τον έχει σηκώσει χωρίς επιστροφή.


. Μαλούτα, αποφασί-σατε να διεκδικήσετε το Δήμο Κοζάνης. Γιατί; Τι είναι εκείνο το οποίο σας ώθησε σε αυτή την επιλογή;Είναι γνωστό ότι οι πο-λίτες του Δήμου Κοζά-νης με τιμούν διαρκώς με την ψήφο τους και με εκλέγουν Δημοτικό

Σύμβουλο απ΄ το 1990. Όλα αυτά τα χρόνια αποκόμι-σα σημαντικές γνώσεις και εμπειρία, συμβάλλοντας, θέλω να πιστεύω, στην παραγωγή ενός τεράστιου έρ-γου που άλλαξε θεαματικά, προς το καλύτερο, το προ-φίλ του Δήμου μας. Αυτές τις γνώσεις και αυτή την εμπειρία θέλω να αξιοποιήσω τώρα από τη θέση του Δημάρχου, για να καταφέρουμε όλοι μαζί, πολίτες και Δημοτική αρχή να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις αλλά και τους κινδύνους που έχουμε μπροστά μας.

Εμπλέκεστε με τα δημοτικά πράγματα πάρα πολλά χρόνια. Τι καινούργιο έχετε να προσφέρετε;Αν κάτι πέτυχε η Δημοτική αρχή που διοικεί το Δήμο μας όλα αυτά τα χρόνια, μέλος της οποίας είχα την τι-μή να είμαι και εγώ, είναι να παράγει διαρκώς νέες, και σε ορισμένες περιπτώσεις πρωτοποριακές, ιδέες οδηγώντας πάντοτε το Δήμο μπροστά. Αυτός είναι και ο δικός μου βασικός στόχος. Με τη συνδρομή των νέ-ων ανθρώπων που θα στελεχώσουν το ψηφοδέλτιο μας και παντρεύοντας τη δική τους ζωντάνια και φρεσκάδα με τη γνώση και την εμπειρία των παλαιοτέρων, να πα-ράξουμε νέες ιδέες για το μεγάλο πλέον Δήμο Κοζάνης και να κάνουμε και άλλα βήματα μπροστά.

Ως δήμαρχος του νέου Δήμου Κοζάνης, σε τι θα δώ-σετε προτεραιότητα; Περιγράψτε μας τους βασικούς πυλώνες του προγράμματός σας.Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της περιοχής στον ενεργεια-κό τομέα αποτελεί στρατηγική επιλογή. Όχι πλέον μό-νο στον τομέα της παραγωγής αλλά και στον τομέα της εξοικονόμησης ενέργειας και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Από τη γνώση μέχρι την καινοτομία, από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέχρι την ενεργειακή αξιοποίηση των σκουπιδιών και άλλων εναλλακτικών καυσίμων, το πεδίο είναι τεράστιο και θα διευρύνεται διαρκώς. Αυτό δεν είναι μόνο το “ηθικό μας δικαίωμα”, αλλά υπάρχουν και συντριπτικά πλεονεκτήματα, ιδίως στον τομέα του ανθρώπινου δυναμικού αλλά και των εγκαταστάσεων και των υποδομών που υπάρχουν στην περιοχή. Ό,τι σχετίζεται με το περιβάλλον έχει απόλυ-τη προτεραιότητα. Δεν αναφέρομαι μόνο στην υποχρέ-ωση της ΔΕΗ να σέβεται το περιβάλλον. Αναφέρομαι σε όλες τις πρωτοβουλίες που το βελτιώνουν και εξασφα-λίζουν την αειφορία. Με σχέδιο και μεθοδικότητα, το περιβάλλον της Δυτικής Μακεδονίας πρέπει να μετε-ξελιχθεί σε συγκριτικό πλεονέκτημα μας. Και οι πέντε Δήμοι είμαστε ήδη εταίροι στη βραβευμένη πρόταση που καταθέσαμε με το πρόγραμμα ΕΝΕΡΓΟΠΟΛΙΣ, που στοχεύει σε καινοτόμες πρωτοβουλίες, που με ήπιες και φιλικές προς το περιβάλλον δράσεις, αναδεικνύ-ουν τα χαρακτηριστικά της περιοχής μας και αξιοποι-ούν το φυσικό μας πλούτο. Η ΕΓΝΑΤΙΑ οδός δεν είναι μόνον ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος, ένας μεγά-λος οδικός άξονας. Είναι ένας άξονας ανάπτυξης, που

εκμηδενίζει τις αποστάσεις, διευκολύνει τη μεταφορά προϊόντων. Όσοι λειτουργούν με φοβικά σύνδρομα, τον βλέπουν σαν οδό διαφυγής, λογική που δεν στέκει και δεν αρμόζει στην εποχή μας. Εμείς πρέπει να τον δούμε ως οδό προσέλκυσης και ως την οδό που μας φέρει πιο κοντά στις μεγάλες ευκαιρίες που κρύβει η εποχή μας. Η ύπαρξη του Πανεπιστημίου και του ΤΕΙ μας δίνει τη δυνατότητα να επενδύσουμε στην κοινω-νία της γνώσης, να βασιστούμε στο ανθρώπινο δυναμι-κό υψηλής γνώσης και δυνατοτήτων και να αποτελούν πάντα έναν απ΄ τους βασικούς πυλώνες της ανάπτυξης μας. Με εκπαιδευτικά ιδρύματα που οι σχολές και τα τμήματα τους θα συνδέονται με τις απαιτήσεις της σύγ-χρονης κοινωνίας και δεν θα είναι απλώς πτυχία χωρίς κανένα αντίκρισμα, μπαίνουμε ασφαλέστερα στη λεω-φόρο του μέλλοντος. Με τις υποδομές της σύγχρονης υψηλής τεχνολογίας, φέρνουμε το μέλλον στο σήμε-ρα και δημιουργούμε τις προϋποθέσεις έτσι ώστε να επενδύσουμε στην καινοτομία και να την προσθέσου-με και αυτή στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Στα πλαίσια του νέου Δήμου γεωργία και κτηνοτροφία θα πρέπει να αναδειχθούν και πάλι σε δύο απ΄ τους βα-σικούς τομείς της ανάπτυξης του. Η ύπαρξη εντός των νέων διοικητικών μας ορίων μιας σημαντικής έκτασης που είναι απαλλαγμένη από περιβαλλοντική προβλή-ματα μας δίνει τη δυνατότητα να: • Διεκδικήσουμε το αρδευτικό της βόρειας ζώνης Πολυφύτου• Καλλιεργήσουμε επώνυμα γεωργικά- κτηνοτροφικά προϊόντα, πέρα απ΄ τον κρόκο• Αναπτύξουμε τη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία. Η Λίμνη του Πολυφύτου, η νέα τεχνική λίμνη στο φράγ-μα του Ιλαρίωνα, μας ανοίγουν νέες προοπτικές στους τομείς του τουρισμού και της αναψυχής. Περιοχές ιδι-αίτερου φυσικού κάλους, όπως είναι στην Αιανή χαρα-κτηριστικό παράδειγμα το Πλατανόδασος, αλλά και άλλα πολλά, μπορούμε να τα αναπτύξουμε με ήπιες δράσεις και απόλυτα φιλικές προς το περιβάλλον, για να καταφέρουμε να μπούμε στον τουριστικό χάρτη της χώρας μας. Η δημιουργία μιας ανταγωνιστικής πόλης και η ανα-ζωογόνηση των δημοτικών της διαμερισμάτων, που το καθένα θα διατηρεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, ήταν η λογική που ακολουθήσαμε απ΄ το 1998 στο ση-μερινό Δήμο. Με την ίδια λογική θα κινηθούμε και στα πλαίσια του νέου Δήμου. Ανταγωνιστικό κέντρο, βιώ-σιμη και αναπτυσσόμενη περιφέρεια. Ελκυστική πόλη που θα περιβάλλεται και θα ενισχύεται από περιοχές που η κάθε μία θα αναπτύσσει τη δική της δυναμική και θα συμβάλει στη γενικότερη ανάπτυξη. Ήδη ξεκινήσαμε να οικοδομούμε το νέο αστικό τοπίο στην πόλη της Κοζάνης, με την ανάπλαση του ιστορι-κού- εμπορικού της κέντρου, την ανάπλαση των εξωτε-ρικών όψεων των κτιρίων, την προκήρυξη πανελλήνιου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού της κεντρικής της πλατεί-ας και της πλατείας Λασσάνη και άλλες πρωτοβουλίες. Κλείνω με τον τομέα του πολιτισμού, που πιστεύω ακράδαντα πως πρέπει και μπορεί να παίξει καθορι-στικό ρόλο στην από εδώ και πέρα πορεία μας. Δεν μας λείπουν οι υποδομές και πολύ περισσότερο οι δράσεις πολιτισμού, μέσα απ΄ τις οποίες συναντιόμαστε και συ-νεργαζόμαστε, εδώ και χρόνια, όλοι εμείς που σε λίγους μήνες θα είμαστε πολίτες του ίδιου

Συνέντευξη Λάζαρου ΜαλούταΥποψηφίου Δημάρχου Κοζάνης

του Νίκου B. Δόικου[email protected]

συνέντευξη

11ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010 συνέντευξη

Δήμου. Το Δημοτικό Ωδείο με χιλιάδες μαθητές και αξιόλογα

μουσικά σύνολα, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. με τις ξεχωριστές παραστάσεις, τις δραστή-ριες θεατρικές ομάδες, τη χαρτοθήκη στο αρχοντικό Λασσάνη, το μουσείο το-πικής ιστορίας, το μοναδικό λαογραφι-κό μουσείο, η πλούσια ιστορική μας βι-βλιοθήκη, είναι τα σημεία αναφοράς του σημερινού Δήμου που όμως εδώ και χρόνια αποτελούν σημεία αναφοράς και για τους κατοίκους της Αιανής, του Τσι-αρτσιαμπά και των Μπουτζακίων. Κάτι που αποδεικνύεται και απ΄ τον Ευξείνιο Κύκλο και το νέο κόσμημα της περιοχής που θα ακούει στο όνομα “Κτίριο της Ευ-ξείνου λέσχης Κοζάνης” , που μας δεί-χνουν το δρόμο για την ανάπτυξη και τη διάδοση και του ποντιακού πολιτισμού. Ένας δρόμος που περνάει απ΄ τα ξεχω-ριστά λαογραφικά έθιμα του Τσιαρτσι-αμπά, την πινακοθήκη στο αρχοντικό Βαμβακά, τη νέα Βιβλιοθήκη και φτάνει μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο της Αια-νής, ένα μοναδικό και ξεχωριστό στοι-χείο, το οποίο θα αποτελέσει ένα από τα κυριότερα κλειδιά της ανάπτυξης του πολιτισμού μας.

Πως αντιλαμβάνεστε την ανάπτυξη στην περιοχή; Τι να αναμένει ο εμπο-ρικός και επιχειρηματικός κόσμος από εσάς, ως νέα δημοτική αρχή;Ανάπτυξη της περιοχής χωρίς συμμετο-χή και πρωτοβουλίες απ΄ τον εμπορικό και επιχειρηματικό κόσμο δε νοείται. Ως Δήμος Κοζάνης στηρίξαμε πάντα και με πολλούς τρόπους τους ντόπιους επιχει-ρηματίες και αυτό αποδεικνύεται απ΄ τα δεκάδες έργα που υλοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και τα εκατομμύρια ευ-ρώ που εξασφαλίσαμε από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων κατέληξε στην αγο-ρά της Κοζάνης. Σ΄ αυτή τη λογική θα συνεχίσουμε, δί-πλα και μαζί με τους επιχειρηματίες και τους εμπόρους μας, για να βγούμε πρώ-τοι απ΄ την ύφεση στην οποία βρισκό-μαστε, αξιοποιώντας όλα μας τα πλε-ονεκτήματα και αποκρούοντας κάθε κίνδυνο.

Σε ότι αφορά την κοινωνική πρόνοια αλ-λά και την καθημερινότητα των πολιτών τι έχετε να προτείνετε και τι πρωτοβου-λίες θα αναλάβετε όταν εκλεγείτε; Είμαι περήφανος που στο Δήμο Κοζά-νης τα τελευταία χρόνια όλοι μαζί δη-μιουργήσαμε μια κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης. Από τα συσσίτια με την εθελοντική συμμετοχή πολλών συμπο-λιτών μας, τις διάφορες δομές για όλες τις ευπαθείς ομάδες μέχρι και τα ΚΑΠΗ, όλοι ένιωσαν πως τη φράση που λέγα-με το 2006 «κανείς δεν περπατά μόνος στην Κοζάνη», την κάναμε πράξη. Παρά τις δυσκολίες εμείς θα συνεχίσου-με να στηρίζουμε και να διευρύνουμε τις κοινωνικές μας δομές και δεν θα αφήσουμε κανένα να τις απαξιώσει ή να τις μειώσει προβάλλοντας δικαιολογίες ή προφάσεις περί οικονομικού κόστους.

Στο μέσο μίας οικονομικής κρίσης και με δεδομένο ότι λεφτά δεν υπάρχουν πόσο αισιόδοξος είστε για την υλοποί-ηση όλων όσων αναφέρθηκαν;Δεν παραγνωρίζω τις δυσκολίες. Ξέρω όμως καλά πως πολιτική δε γίνεται με τα λεφτά, αλλά οι πολιτικές είναι εκεί-νες που μπορούν να φέρουν τα λεφτά. Και αυτό εμείς το έχουμε αποδείξει πά-ρα πολλές φορές. Με το σχέδιο μας, τη γνώση και τις ικανότητες μας, μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον μας.

Κάθε φορά, προεκλογικά, οι πολίτες ακούνε πλείστες όσες υποσχέσεις, Εί-ναι πλέον δύσπιστοι και αδιάφοροι. Πως θα το αντιμετωπίσετε αυτό; Πως θα τους προσελκύσετε; Σε όλη μου τη διαδρομή στα κοινά κοι-τούσα πάντοτε τους πολίτες στα μάτια και τους έλεγα την αλήθεια. Αυτό είμαι σίγουρος πως το γνωρίζουν καλά οι συ-μπολίτες μου και γι΄ αυτό με τιμούν πά-ντα με την ψήφο τους. Δεν πρόκειται να αλλάξω τώρα, καθώς θέλω να είμαι πά-ντοτε χρήσιμος και όχι απλώς αρεστός.

8. Γιατί πιστεύετε, τελικά, ότι οι πο-λίτες θα επιλέξουν εσάς; Ποια είναι τα πλεονεκτήματά σας έναντι των άλλων;Η γνώση, η εμπειρία, τα ικανά και άξια στελέχη που με πλαισιώνουν, η πραγ-ματική αγάπη για τον τόπο και το γεγο-νός πως από την πρώτη μέρα υπήρξα πάντοτε σταθερά ταγμένος στην ιδέα που λέγεται «Δήμος Κοζάνης», είναι πι-στεύω τα στοιχεία που θα εκτιμήσουν οι πολίτες.

Ποιο είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών και τι μήνυμα θέλετε να στεί-λετε στους πολίτες; Το διακύβευμα των εκλογών είναι ένα. Θα επιλέξουμε αυτούς που βλέπουν το Δήμο Κοζάνης ως ένα απλό σκαλοπάτι για την προσωπική πολιτική τους ανέλι-ξη, ή εκείνους που με συνέπεια υπηρε-τούν το στόχο «ένας μεγάλος και πραγ-ματικά ανοικτός Δήμος στην υπηρεσία του πολίτη»;

Πριν κλείσουμε θα ήθελα, με δύο λόγια, να μου περιγράψετε το όραμά σας για το νέο Δήμο Κοζάνης.Ένας μεγάλος Δήμος, ικανός να αντι-μετωπίσει τις προκλήσεις των καιρών. Ένας Δήμος ανοικτός σε κάθε τι το και-νούργιο. Ένας Δήμος πρωτοπόρος και αποτελεσματικός. Ένας Δήμος στον οποίο ο κάθε πολίτης, όπου και αν κα-τοικεί, όπου και αν ανήκει, θα μπορεί να ακουμπήσει και να νιώθει σιγουριά και ασφάλεια.

11. Και κλείνοντας, είστε αισιόδοξος για της εκλογική σας επιτυχία; Αν ναι, που στηρίζετε την αισιοδοξία αυτή;Είμαι αισιόδοξος και στηρίζω την αισιο-δοξία μου στα μηνύματα που μου δίνουν καθημερινά οι πολίτες. Σ΄ αυτούς βασί-ζομαι, αυτούς υπηρετώ πάντα. Οι δικές τους ανάγκες και επιθυμίες είναι που με οδηγούν και θα με οδηγούν πάντα.

12 ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010ανάπτυξη

σκοπός της ενότητας αυτής είναι να καταρρίψει κάποιους μύθους (προ-καταλήψεις-φοβίες) σχετικούς με την εφαρμογή πράσινης επιχειρη-ματικότητας από τους μικρομεσαί-ους επιχειρηματίες. Επιχειρείται, με άλλα λόγια, η κατάρριψη κάποι-ων «φραγμών» που ίσως αποθαρρύ-νουν τους μικρομεσαίους επιχειρη-ματίες προς αυτή την κατεύθυνση.

Μύθος 1ος :Η επιχείρηση μου είναι μικρή, δεν ευθύνομαι εγώ για τη ρύ-πανση του περιβάλλοντος

Ο μύθος: Τα περιβαλλοντικά θέ-ματα δεν αφορούν τις Μικρές και Μεσαίες Επιχειρήσεις παρά μόνο τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που ρυπαίνουν εμφανώς το φυσι-κό περιβάλλον. Συνεπώς, πέρα από τη συμμόρφωση με την περιβαλ-λοντική νομοθεσία, δεν υπάρχει κάποιος λόγος για περαιτέρω υιο-θέτηση φιλικών προς το περιβάλ-λον πρακτικών. Η άποψη αυτή ενι-σχύεται όταν η Μικρή και Μεσαία Επιχείρηση δεν έχει παραγωγική δραστηριότητα(προσφέρει υπηρε-σίες, δραστηριοποιείται στο εμπό-ριο κτλ).Η κατάρριψή του: Η λειτουργία οποι-ασδήποτε επιχείρησης, ανεξαρτή-τως μεγέθους και τύπου δραστη-ριότητας, έχει σε κάποιο βαθμό αρνητικές συνέπειες στο φυσικό πε-ριβάλλον. Ενδεικτικά, όλες οι επιχει-ρήσεις:• Χρησιμοποιούν ενεργειακούς

πόρους(για φωτισμό, θέρμανση κτλ)• Χρησιμοποιούν νερό(στην παρα-γωγή ή όχι)• Χρησιμοποιούν μεταφορικά μέσα(για προϊόντα ή υπαλλήλους)• Έχουν κάποιου είδους τεχνολογικό εξοπλισμό (π.χ. ηλεκτρονικούς υπο-λογιστές)• Αναλώνουν πρώτες ύλες(χαρτί, πλαστικό, αλουμίνιο)Οι παραπάνω δραστηριότητες, κα-θώς και πολλές άλλες, έχουν αρ-νητική επίδραση στο φυσικό περι-βάλλον. Το σωρευτικό οικολογικό αποτύπωμα από τη λειτουργία των Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων (που αποτελούν πάνω από το 99% του συνόλου των ελληνικών επιχει-ρήσεων) είναι σημαντικό. Εκτιμάται ότι στην Ελλάδα οι ΜΜΕ ευθύνονται για το 15-20% των συνολικών εκπο-μπών διοξειδίου του άνθρακα, λαμ-βάνοντας υπόψη την ενεργειακή τους κατανάλωση. Συνεπώς, η πρά-σινη επιχειρηματικότητα αφορά και τις ΜΜΕ, η λειτουργία των οποίων επιβαρύνει το φυσικό περιβάλλον.

Μύθος 2ος :Το κόστος είναι μεγάλο, δεν έχω τους πόρους.

Ο μύθος: Οι φιλικές προς το περιβάλ-λον πρακτικές έχουν μεγάλο κόστος και οι Μικρές και Μεσαίες Επιχειρή-σεις δεν έχουν τους οικονομικούς πόρους που απαιτούνται. Ο μύθος αυτός αποτελεί και το μεγαλύτερο εμπόδιο που επικαλούνται οι ΜΜΕ προς το πράσινο επιχειρείν. Η κατάρριψή του:Η άποψη ότι η πε-ριβαλλοντική επιχειρηματικότητα βλάπτει την κερδοφορία των επιχει-ρήσεων και αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα για αυτές έχει αποδει-χτεί ότι δεν ισχύει στην πράξη για πολλούς λόγους. Ενδεικτικά:Οι περισσότερες περιβαλλοντικές πρακτικές δεν σχετίζονται πάντα με υψηλό κόστος, αλλά κυρίως με αλλαγή φιλοσοφίας. Δεν έχει βάση το <<να κάνουμε περισσότερα πράγ-ματα>> αλλά το <<να κάνουμε πράγ-ματα αλλιώς>>. Πρακτικές όπως η

ανακύκλωση, η συνετή χρήση πό-ρων, η χρήση φιλικών προς το πε-ριβάλλον πρώτων υλών, η χρησιμο-ποίηση ενεργειακών λαμπτήρων, η <<έξυπνη>> θέρμανση των κτηρίων και πολλές άλλες, όχι μόνο δεν απαι-τούν πόρους, αλλά αντιθέτως έχει αποδειχτεί ότι μειώνουν άμεσα το κόστος παραγωγής και λειτουργίας μιας επιχείρησης.➢ Πρακτικές που συνοδεύονται από υψηλό κόστος, όπως η αγορά <<καθαρών>> μηχανημάτων και οι επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυ-ξη, αποδίδουν κέρδος μακροπρόθε-σμα και πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως οι υπόλοιπες επενδύσεις της επιχείρησης.➢ Στην αξιολόγηση <<κόστος-όφε-λος>> θα πρέπει να υπολογιστούν και οφέλη που δεν αποτιμώνται οικονο-μικά, όπως η βελτίωση της εικόνας της επιχείρησης, η αποφυγή ποινών, η δημιουργία καλών σχέσεων με τα ενδιαφερόμενα μέρη.

Μύθος 3ος: Δεν έχω την απαραίτη-τη τεχνογνωσία, τους κατάλληλους ανθρώπους.

Ο μύθος:Τα περιβαλλοντικά θέμα-τα είναι πολύπλοκα στη διαχείρισή τους, χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις και τους κατάλληλους αν-θρώπους. Οι μικρομεσαίες επιχει-ρήσεις δεν έχουν την τεχνογνωσία που απαιτείται, ούτε το ανθρώπινο δυναμικό. Η κατάρριψή του: Τα περιβαλλοντι-κά θέματα δεν είναι ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο πολύπλοκα από τα υπόλοιπα θέματα που απασχο-λούν καθημερινά μια επιχείρηση. Δεν απαιτούν ούτε περισσότερη ού-τε λιγότερη γνώση από όση απαιτεί για παράδειγμα ένα πληροφοριακό σύστημα (π.χ. ERP ) ή ένα σύστημα ποιότητας (π.χ. ISO 9000). Πρέπει, συνεπώς, να αντιμετωπίζονται όπως όλες οι υπόλοιπες καινοτομίες που εφαρμόζονται κατά καιρούς από τις επιχειρήσεις. Επίσης, η πράσινη τεχνογνωσία δεν

αναπτύσσεται από τη μία μέρα στην άλλη αλλά σε βάθος χρόνου. Ουσι-αστικά αποτελεί ικανότητα διαχεί-ρισης των περιβαλλοντικών παρα-μέτρων και αναπτύσσεται με την καθημερινή πρακτική και ενασχό-ληση. Καμία επιχείρηση, ανεξαρτή-τως μεγέθους και διαθεσιμότητας πόρων, δεν είχε από πριν τεχνογνω-σία. Την απέκτησε με συνεχή ενη-μέρωση και προσπάθεια, μαθαίνο-ντας από τα λάθη της και κτίζοντας πάνω στις επιτυχίες της. Συνεπώς, η έλλειψη τεχνογνωσίας δεν πρέπει να αποθαρρύνει, αλλά αντίθετα να λειτουργεί ως κίνητρο για ενεργο-ποίηση προς αυτή την κατεύθυνση. Θα μπορούσατε συνεπώς να: • Ενημερώνετε τακτικά για τις νέες μεθόδους και πρακτικές που είναι δι-αθέσιμες και εφαρμόζονται από άλ-λες επιχειρήσεις. Αξιολογήστε τις κατάλληλα και σκεφτείτε να εφαρ-μόσετε κάποιες από αυτές και στη δική σας επιχείρηση(ο οδηγός αυ-τός θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή αρχή…)• Εκπαιδεύετε το προσωπικό σας με σχετικά σεμινάρια. Η τεχνογνωσία είναι ικανότητα και η ικανότητα απο-κτάται από ανθρώπους και όχι από μηχανήματα. • Μη διστάζετε να δοκιμάζετε, να πειραματίζεστε και να καινοτομεί-τε. Ο καλύτερος τρόπος για να έχεις μια καλή ιδέα είναι να έχεις πολλές καλές ιδέες…Κάποιες θα αποτύχουν. Κάποιες όμως θα κάνουν τη διαφο-ρά. • Να απευθύνεστε σε ειδικούς φο-ρείς και επιστήμονες για θέματα στα οποία χρειάζεστε υποστήριξη.

Μύθος 4ος :Δεν έχω χρόνο για να ασχοληθώ και με αυτό το θέμα. Υπάρ-χουν καθημερινές υποχρεώσεις που τρέχουν.

Ο μύθος: Οι καθη-μερινές υποχρεώ-σεις μιας μικρομε-σαίας επιχείρησης είναι πολλές και

Πράσινη Επιχειρηματικότητα Τέσσερις μύθοι και μια αλήθεια

13ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010 ανάπτυξη

Τέσσερις μύθοι και μια αλήθεια

απαιτητικές. Ο χρόνος και εί-ναι περιορισμένος και πρέπει

να διατίθεται στα θέματα που έχουν προτεραιότητα και σχετίζονται με την επιβίωση και ανάπτυξη των επι-χειρήσεων στο σημερινό ανταγω-νιστικό περιβάλλον. Συνεπώς, δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για να ασχοληθεί μια μικρομεσαία επι-χείρηση με τα περιβαλλοντικά ζη-τήματα. Η κατάρριψή του:Δεν αποτελεί μύθο το γεγονός ότι ειδικά οι μικρομεσαί-ες επιχειρήσεις έχουν να αντιμετω-πίσουν πολλά καθημερινά αλλά και μακροπρόθεσμα ζητήματα. Και εί-ναι αλήθεια ότι πολύ συχνά οι μικρο-μεσαίοι επιχειρηματίες <<τρέχουν>> πίσω από τις καθημερινές υποχρε-ώσεις. Δεν είναι αλήθεια όμως ότι τα περιβαλλοντικά ζητήματα δε θα έπρεπε να αποτελούν προτεραιότη-τα για αυτές. Η συζήτηση σχετικά με την περιβαλ-λοντική ευθύνη των επιχειρήσεων άρχισε τη δεκαετία του 90 και έχει αρχίσει να γίνεται πράξη μόλις τα τε-λευταία χρόνια. Όμως, δεν αποτε-λεί μόδα που θα σβήσει με το πέρα-σμα του χρόνου. Και αυτό γιατί όλα άρχισαν από την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος. Και αυτή η υποβάθμιση δεν προβλέπεται να μειωθεί τα επόμενα χρόνια, το αντί-θετο μάλιστα. Συνεπώς, αν όχι σή-μερα, τότε σίγουρα αύριο, όλες οι επιχειρήσεις θα βρεθούν αντιμέτω-πες με τις ευθύνες και υποχρεώσεις τους απέναντι στο πρόβλημα αυτό. Με άλλα λόγια, τα περιβαλλοντικά δε θα έπρεπε να θεωρούνται ως δευ-τερεύοντα ή περιφερειακά ζητήμα-τα από τις επιχειρήσεις. Αντιθέτως, θα ήταν συνετό να ενταχθούν στις καθημερινές διαδικασίες της κάθε επιχείρησης. Διότι κάποια στιγμή θα αναγκαστούν να το κάνουν και τότε αυτό θα γίνει κάτω από μεγαλύτε-ρες πιέσεις και σε στενά περιθώρια χρόνου. Θα αναγκαστεί να γίνει με μεγαλύτερο κόστος και με προβλή-ματα προσαρμογής. Είναι συνεπώς η πράσινη επιχει-

ρηματικότητα θέμα πρώτης προτε-ραιότητας. Και σαν τέτοιο, θα πρέ-πει κάθε επιχείρηση να διαθέτει τον ανάλογο χρόνο και τους αντίστοι-χους πόρους.

Και η αλήθεια…Όλες οι επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως μεγέθους και κλάδου δραστηριό-τητας, οφείλουν, μπορούν και αξί-ζει( με την επιχειρηματική έννοια) να ασχοληθούν με την πράσινη επι-χειρηματικότητα. Οφείλουν γιατί ευ-θύνονται σε μεγάλο βαθμό για την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλ-λοντος. Μπορούν γιατί, αντίθετα με ότι πιστεύεται, τα περιβαλλοντικά ζητήματα δεν είναι περίπλοκα, δεν απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις και μεγάλες δαπάνες. Αξίζει διότι με το σωστό σχεδιασμό και την ανάλο-γη στρατηγική μπορούν να εξασφα-λίσουν οφέλη και να συμβάλλουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικής θέσης των επιχειρήσεων.


Το φετινό καλοκαίρι πίστεψα θα ήταν καλλίτερο αν θα το περνούσα σ’ ένα ξενοδοχείο με πισίνα και τεσ-σάρων αστέρων δωμάτιο. Πίστευα

ότι για λίγες ημέρες θα μπορούσα να επιλέξω την πισίνα ή την θάλασσα. Το μπαρ της αυλής κάτω από φοίνικες ή το μπαρ της παραλίας. Πίστευα (ο αφελής) ότι «χιλίων λόγων» η άποψη δεν μπορεί να είναι λάθος. Το κείμενο του Φώτη Κό-ντογλου «Χαρά του Καλοκαιριού» δεν μ’ έκανε ν’ αλλάξω γνώμη. Όταν για χρόνια πολλά τις λίγες μέ-ρες του καλοκαιριού τις κουβεντιάζεις με τα τζιτζίκια και τον αποσπερίτη σε ήσυχες παραλίες παρέα με τους σημε-ρινούς ανθρώπους σε αληθινά ενοικι-αζόμενα δωμάτια κοντά στο κύμα, δι-ερωτώμαι ακόμα και τώρα. «Τι ήθελα τα προγραμματισμένα πρωινά 7π.μ. με 10π.μ.», «η πισίνα κλείνει στης 20:00», το δωμάτιο «παίδες εν καμίνω» χωρίς κλιματισμό. Με κλιματισμό αν σ’ έπαιρ-νε ο ύπνος, ήταν σίγουρη η ψύξη στο «κρανίο». Και όλα αυτά λειτουργούσαν με κλειστή την μπαλκονόπορτα. Στην πισίνα ένας καφές και ένα σάντουιτς 8,5€ δηλαδή 2.932 δραχμές. Το πρωι-νό όμως (πήγα μια φορά και δεν ξανα-πήγα) τζάμπα. Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές αν είσαι άνθρωπος που σ’ αρέσει η πα-λιόβαρκα δεμένη στο μόλο, ο φυσικός ίσκιος ενός δένδρου, να βλέπεις κόσμο τα μεσάνυχτα στις βεράντες και στις αυλές, ν’ ακούς τον γρύλλο και τα τζι-τζίκια και το βράδυ να κοιτάς τ’ άστρα, μην πας ποτέ σε ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων. Άστο γι’ αυτούς που δεν γνώ-ρισαν την Ελλάδα της βουκαμβίλιας, του δυόσμου, του βασιλικού. Την Ελλά-δα του Ελύτη και του Παλαμά. Την Ελλά-δα του Ζέφυρου και του Λεβάντες. Την Ελλάδα με τα μικρά εξωκλήσια, και τα στενά νησιώτικα σοκάκια. Την Ελλάδα της ταβέρνας πάνω στο κύμα. Την Ελ-λάδα της γέρικης ελιάς και του σταρέ-νιου ψωμιού. Την Ελλάδα που μοσκο-βολά. Την Ελλάδα του Παναγιώτη και του Μανώλη.Την Ελλάδα που κοντεύουμε να χάσου-με. Αυτήν που μπορεί να μας σώσει. Έγραφα πάντα. - Τι έχουμε να προσφέ-ρουμε σ’ αυτόν τον τόπο; Και απαντού-σα Φως, Γη, Θάλασσα και πνεύμα. Μι-λιούνια οι τουρίστες που οδηγούνται σαν πρόβατα σε ξενοδοχεία τεσσάρων αστέρων. Εκεί τους μαθαίνουν και συρ-τάκι. Και αφού τους χοροπηδήσουν σε τσιφτετέλικους ρυθμούς με προγράμ-ματα νέο-ελληνικών απόψεων «ότι

αρπάξουμε» τους ξαναστέλνουν πίσω. Ρωτώ. Γιατί να ξαναέρθουν; Τι είδαν; Τι γνώρισαν από Ελλάδα; Την πισίνα, το δωμάτιο με τον κλιμα-τισμό, το τυποποιημένο πρωινό, τον οσφυοκάμπτη αλλοδαπό πορτιέρη, το σκυλάκι της Κυρίας που κατουριέται στο γρασίδι του πανέμορφου κήπου ή το χλώριο που ρίχνουν με τον κουβά στο νερό της πισίνας το βράδυ απρο-κάλυπτα. Γνώρισαν οι κακότυχοι την πύρα του ήλιου και την αλμύρα της θάλασσας να ψήνει το πετσί τους στην απλότητα του ίσκιου της ελιάς; Είδαν στη ζωή τους πραγματικό ψαροχώρι, με σπίτια χτι-σμένα μια σπιθαμή από την θάλασσα; Είδαν τις μπαταρισμένες παλιόβαρκες με καταφαγωμένες καρίνες; Περπάτη-σαν απομεσήμερο στην Επίδαυρο, στην Ολυμπία, στην Ακρόπολη, στους Δελ-φούς για καταλάβουν τι σημαίνει ένα ποτήρι νερό (άσχετα αν θα το πληρώ-σουν στον ερασιτέχνη καντινιέρη 2€ το μπουκάλι); Έζησαν τον λιτό εσπερι-νό στα βυζαντινά υπέροχα εξωκλήσια; Αλήθεια, έφαγαν ποτέ με όρεξη; Εύλογα θα πει κάποιος: - Έτσι θα γίνου-με τουριστικό κράτος και θα μπορούμε να φιλοξενούμε εκατομμύρια επισκέ-πτες;. Χώρια που οι ερασιτέχνες έμπο-ροι του τουρισμού θα μας πουν «με βουκαμβίλιες και Ελύτη θα κάνουμε τουρισμό;» Εδώ βρίσκεται το πρόβλη-μα. Ρωτάω με καλή πρόθεση τους εμπο-ρο-ξενοδόχους. Μπορούμε να αναπτύ-ξουμε τον τουρισμό μας με αντίγραφα από το Μαϊάμι; Είναι δυνατόν η Ελλάδα να είναι συνυφασμένη με το συρτάκι και το τζατζίκι; Γιατί επιλέξατε «πιθηκί-ζοντας» το Δυτικό μοντέλο ανάπτυξης του τουρισμού; Σκέφτηκε η κυβέρνηση να χωρορυθμίσει τουριστικά την Ελλη-νική γη; Γιατί πρέπει να είναι τέσσερες ή πέντε οι τουριστικοί προορισμοί στη χώρα μας; Γιατί πρέπει στον κόμβο των Ν. Μουδανιών για δύο μήνες το καλο-καίρι η καθυστέρηση των οχημάτων να φτάνει και την μία ώρα; Πρέπει ο επι-σκέψιμος καλοκαιρινός χρόνος στις παραλιακές πόλεις να είναι μόνο ένας μήνας; Γιατί πρέπει να «βουλιάζει» η Χαλκιδική, η Κέρκυρα, η Ρόδος, η Μύ-κονος; Δεν υπάρχουν στη Ελλάδα άλλοι τόποι της ίδιας «αξίας»; Η Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη είναι πανέ-μορφη. Αν μπορούσε αυτό το κράτος να προβάλει σοβαρά αυτόν τον τόπο της θάλασσας και του βουνού, της αρ-χαίας και της νέας «κουλτούρας», του ελληνικού αυθεντικού «προϊόντος» και της γεύσης, της σύγχρονης υποδομής και του σοβαρού επαγγελματισμού, θα μπορούσε να φιλοξενεί πάνω από 40 εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο.

Αλήθεια μετά την Επίδαυρο (σε οργά-νωση) που βρίσκεται η Δωδώνη, το Δί-ον, η Ερέτρια, η Νικόπολη, η Θάσος, η Κνωσός, η Φιλιππούπολη κ.α.; Ποιος μίλησε με παγκόσμιο λόγο για την Εύ-βοια, την Καβάλα, την Σπάρτη, το Βό-λο, τα εκατοντάδες άλλα (εκτός από τα γνωστά) νησιά του Αιγαίου; Πότε ακού-σαμε από επίσημα χείλη Έλληνα (τώρα στην παγκοσμιοποίηση) για την Ελλη-νική και μοναδική σαρδέλα της Μυτι-λήνης, τον μοναδικό αγιορείτικο βα-σιλικό, το μοναδικό Σιατιστινό λιαστό κρασί, και τόσα άλλα μοναδικά προϊό-ντα; Προσπάθησε κανείς να φτάσει στα λαλάρια της Σκιάθου, στο Πόρτο Κατσί-κι της Λευκάδας και σε άλλες απείρου κάλλους παραλίες της χώρας μας και τα κατάφερε χωρίς «απώλειες»; Μή-πως τις κρατάμε επίτηδες χωρίς πρό-σβαση για λίγους και εκλεκτούς γενναί-ους; Τόλμησε κανείς να μεταφέρει την επαγγελματικότητα των επιχειρηματι-ών της Μεθώνης και της Κορώνης σε παγκόσμιο επίπεδο διαφήμισης; Είναι οδικό δίκτυο (εκτός από την Εγνατία) το υπόλοιπο της Χώρας μας; Φυλάσσονται τα σπαρμένα βυζαντινά μας μνημεία σ’ όλη την Ελλάδα και από ποιόν;Προσπάθησα να δώσω με λίγες λέξεις την «πλούσια φτώχεια» που υπάρχει στην Ελλάδα. Όχι την Ελλάδα της τυ-μπανοκρουσίας, της φασαρίας και της σκηνοθεσίας. Αλλά την Ελλάδα της ομορφιάς και της αλήθειας.

ανάπτυξη

Του ΚΩΣΤΑ ΒΙΚΑΕκδότη Πύλης Ανάπτυξης

Ξενοδοχείο πολλών αστέρων

15ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010 ανάπτυξη

Αναπαράγουμε στη συ-νέχεια ένα σημαντι-κό άρθρο του Richard Connoroe, το οποίο γράφτηκε το 1973, δημοσιεύθηκε στο «Management Today» και διατηρεί, πιστεύου-

με, μια απίστευτη νεότητα και επικαιρότητα. «Οι επιχειρήσεις υπάρχουν για έναν βασικό λό-γο: για να ικανοποιούν τις υγιείς-και μερικές φο-ρές, τις μη υγιείς- ορέξεις των ανθρώπων που βρίσκονται σε αυτές. Αν παραβλέψεις αυτό το γεγονός, κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Ακούς διά-φορες ανοησίες για τον ρόλο των επιχειρήσεων: Ο προορισμός τους είναι να προσφέρουν θέσεις εργασίας, να υπηρετούν την κοινωνία και να ικα-

νοποιούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πε-λατών τους. Σαχλαμάρες. Οι επιχειρήσεις δεν βασίζονται στον αλτρουισμό. Κατευθύνονται από το ατο-μικό συμφέρον και την τάση για κερδοσκοπία των ανθρώπων που επενδύουν σε αυτές τον χρό-νο και το χρήμα τους. Αν αυτό σου θυμίζει Καρλ Μάρξ και απαριθμεί τα κακά του καπιταλισμού, τότε δεν πιάνεις το νόημα. Κάθε ομάδα έχει ένα στοιχείο με το οποίο κρατά τα μέλη της δεμένα μεταξύ τους. Στις οικογένει-ες κυριαρχεί η αγάπη, στους διάφορους ομίλους η ψυχαγωγία, ενώ στις θρησκείες οι άνθρωποι εξαγνίζονται και προετοιμάζονται για τη μετα-θανάτια ζωή. Η κόλα που συγκρατεί τις επιχει-ρήσεις είναι το ανόθευτο προσωπικό συμφέρον. Κανένας δεν εργάζεται αποκλειστικά για χόμπι

ή για σπορ. Εξάλλου, καμία επιχείρηση δεν θα επιβίωνε στηριζόμενη σε υποσχέσεις μελλοντι-κής δόξας. Η ανταμοιβή πρέπει να υπάρχει «εδώ και τώρα».Ο κόσμος των επιχειρήσεων συχνά αποκαλείται ζούγκλα. Η περιγραφή αυτή είναι σωστή. Ο κό-σμος των επιχειρήσεων αποτελεί μία εξεζητη-μένη, μηχανοποιημένη παραλλαγή ενός φυσι-κού οικολογικού συστήματος. Μία υγιής ζούγκλα αποτελεί ένα καλό μέρος για τους φυσικούς κα-τοίκους της. Το κάθε είδος επιβιώνει μέσα από συνεχή ανταγωνισμό. Η ζούγκλα διατηρεί την ευρωστία της και αναπτύσσεται με την ισορρο-πημένη αλληλεξάρτηση που υπάρχει σε κάθε μορφή ζωής μέσα σε αυτήν. Στην ζούγκλα των επιχειρήσεων ισχύουν οι ίδιοι φυσικοί νόμοι, συ-μπεριλαμβανομένης και της επιβίωσης του κα-ταλληλότερου. Εσύ κι εγώ είμαστε στις επιχειρήσεις γιατί θέ-λουμε και όχι γιατί μας υποχρεώνουν. Θα μπο-ρούσαμε να βρούμε πολλούς άλλους ενδιαφέ-ροντες και ευχάριστους τρόπους να περάσουμε την ώρα μας, αλλά και να εξασφαλίσουμε τη ζωή μας. Είμαστε στις επιχειρήσεις για τις μεγάλες ανταμοιβές που μας δίνουν ή που μας υπόσχο-νται. Εξάλλου, αυτός είναι ο ευκολότερος τρό-πος για να ικανοποιήσουμε τον εαυτό μας. Αν δεν βρίσκεσαι στον επιχειρηματικό κόσμο γι αυτόν τον λόγο, τότε απλά χάνεις τον καιρό σου. Η φθο-ρά που υφίστασαι, δεν αξίζει τον κόπο. Αν, πάλι, βρίσκεσαι εκεί γι αυτόν τον λόγο, τότε το καλύ-τερο που έχεις να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις ότι και όλοι οι άλλοι βρίσκονται εκεί για τον ίδιο εγωιστικό λόγο. Τα ατομικά κίνητρα του καθενός πρέπει να αποτελέσουν την βάση για κάθε συν-διαλλαγή σου μαζί σου. Όταν ζητάς από κάποιον να κάνει κάτι, πρέπει να ξέρεις ότι αυτός αναρω-τιέται: «τι όφελος θα έχω εγώ από αυτό;» Όταν αναθέτεις κάτι σε μία ομάδα, να έχεις υπ΄ όψιν σου ότι το κάθε μέλος της θέτει το ίδιο ερώτη-μα. Όταν κάτι συμβαίνει ή αλλάζει στην εταιρεία σου να είσαι βέβαιος ότι το κάθε άτομο που επη-ρεάζεται αναρωτιέται, συνειδητά ή υποσυνείδη-τα: «Πως θα επηρεάσει εμένα αυτή η αλλαγή;»Το ατομικό συμφέρον είναι η πιο διαβρωτική δύ-ναμη στις επιχειρήσεις. Αν δεν τη χειριστούμε

καλά, μπορεί να αποβεί μοιραία τόσο για τα άτο-μα όσο και για την εταιρεία. Αν την αγνοήσουμε, φθάνει σε μία ισορροπία με επιπτώσεις δυσμε-νείς και ευεργετικές. Αντίθετα, αν αυτό το ατομικό συμφέρον διοχε-τευθεί σωστά -με συντονισμό, συναίνεση, κα-θοδήγηση και αξιοποίηση-, τότε μεταβάλλεται σε μία ισχυρή, εποικοδομητική δύναμη, η οποία ενώνει τους ανθρώπους σε κοινούς στόχους, πα-ρακινώντας τους και αποφέροντας έναν χείμαρ-ρο δημιουργικότητας.

Η διαβρωτική δύναμη του προσωπικού συμφέροντος

περιοδικό MANAGERτ.43 Δεκέμβριος 2009

16 ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010περιβάλλον

ους δύο τελευταί-ους μήνες είμαστε ακροατές ενός δι-αλόγου που έχει ξεκινήσει για την κατάσταση της λίμνης της Κα-στοριάς. Παρα-

κολουθώντας με πολλή αγωνία και προσοχή, αφουγκραζόμενος την αγωνία του πληθυσμού που ζει στην Καστοριά και από τη λίμνη της Κα-στοριάς, θεωρώ χρέος μου να πάρω θέση ως Πανεπιστημιακός λειτουρ-γός και επί χρόνια ερευνητής της λί-μνης Καστοριάς, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της πολυετούς ερευ-νητικής συνεργασίας μου με το Δήμο Καστοριάς. Πρόκειται για μια ερευνητική εργα-σία χρηματοδοτούμενη με ίδια μέσα, στα πλαίσια μιας μεταπτυχιακής δια-τριβής που ολοκληρώθηκε το 2007 και μιας διδακτορικής διατριβής η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Το αντι-κείμενο είναι η συστηματική λήψη δειγμάτων νερού από πέντε (5) συ-γκεκριμένα σημεία της λίμνης (Σχή-μα 1), η επεξεργασία τους και η ερ-μηνεία – αποτίμησή τους – σε σχέση με την κατάσταση της ποιότητας συ-γκεκριμένων φυσικοχημικών – αβι-οτικών παραμέτρων του νερού της λίμνης. Η έρευνα αυτή ξεκίνησε τον Οκτώ-βριο 2002 και συνεχίζει ανελλιπώς μέχρι σήμερα. Τα δείγματα νερού συλλέγονται από την κα Ματζαφλέ-ρη, η οποία εργαζόταν στο Δήμο Κα-στοριάς μέχρι τον Ιούλιο του 2009, με την ιδιότητα του Ιχθυολόγου. Με τη χρήση των δειγμάτων αυτών ως πολύτιμων δεδομένων και με την άδεια του Δήμου, η κα Ματζαφλέρη, έχει εκπονήσει μεταπτυχιακή διατρι-βή ειδίκευσης στο Τμήμα Γεωπονίας Ιχθυολογίας & Υδάτινου Περιβάλλο-ντος το έτος 2007 και συνεχίζει την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής στο ίδιο Τμήμα υπό την επιστημονι-κή μου επίβλεψη. Εκτός των δύο αυ-τών διατριβών, έχουν προκύψει και άλλες επιστημονικές εργασίες δη-μοσιευμένες σε πρακτικά συνεδρί-ων και περιοδικών του εξωτερικού, στα οποία βασίζονται τα γραφόμενα στην επιστολή αυτή. Τα στοιχεία που μετρούνται συστη-ματικά είναι οι παρακάτω φυσικοχη-μικές – αβιοτικές παράμετροι: 1. Θερμοκρασία του Νερού (Tw – oC) 2. Διαλυμένο Οξυγόνο (DO – mg/l) 3. Οξυγόνο κορεσμού (%) 4. pH 5. Διαφάνεια του νερού (Wt – m)

6. Αμμωνιακό άζωτο (NH4–N – mg/l) 7. Νιτρικό Άζωτο (NΟ3–N – mg/l) 8. Ορθοφωσφορικά (PO4–P – SRP – mg/l)

Χρονική Διακύμανση Με τη συστηματική παρακολούθη-ση οκτώ (8) ετών, σε μηνιαία βάση, έχει καταστεί εφικτή η δημιουργία αξιόπιστων χρονοσειρών δεδομέ-νων που επιτρέπουν την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη γενική κα-τάσταση της ποιότητας των υδάτων της λίμνης, που αφορά τις πιο πάνω φυσικοχημικές παραμέτρους και τις τάσεις που εμφανίζονται. Η λίμνη της Καστοριάς, είναι από τις ελάχιστες λίμνες της χώρας μας για την οποία υπάρχουν πολλά συστημα-τικά καταγεγραμμένα στοιχεία και αποτελεί την καλύτερα μελετημένη λίμνη από οποιαδήποτε άλλη, από ομάδες επιστημόνων από το Αριστο-τέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το Δη-μοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Παρόλα αυτά, υπάρχει το πρόβλημα της σημαντικής χρονικής απόστασης μεταξύ δυο διαδοχικών δειγματολη-ψιών, όπου για παράδειγμα, κάποιο επεισόδιο ρύπανσης από οποιαδήπο-τε δραστηριότητα, που τυγχάνει να συμβεί αμέσως μετά από μία δειγ-ματοληψία, δεν είναι δυνατό να ανι-χνευθεί στην επόμενη δειγματολη-ψία που ακολουθεί μετά από έναν μήνα. Σε ότι αφορά την επεξεργασία των μετρήσεων, γίνεται σύγκριση των τιμών με τα όρια που προκύπτουν από τη Νομοθεσία, βασιζόμενοι στην ΚΥΑ 46399/1352/1986 (ΦΕΚ 438Β/03-07-1986) «Απαιτούμενη ποιότητα των επιφανειακών νερών που προορίζονται για πόσιμα, κολύμ-βηση, διαβίωση ψαριών σε γλυκά νε-ρά και καλλιέργεια και αλιεία οστρα-κοειδών, μέθοδοι μέτρησης, κλπ…», εφόσον δεν υπάρχει κάτι πιο πρό-σφατο που να ισχύει στη χώρα μας και είναι η επίσημη Νομοθεσία που λαμβάνεται υπόψη από τις Δημόσι-ες Υπηρεσίες. Προκύπτει λοιπόν για όλες από τις πα-ραπάνω παραμέτρους (Mantzafleri et al., 2009) ότι όλες οι μετρήσεις βρίσκονται μέσα στα προβλεπόμενα όρια της εν λόγω Νομοθεσίας, σε ότι αφορά τη διαβίωση των κυπρινίδων, τα οποία αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των απαντούμενων ει-δών στη λίμνη. Εκτός από ιδιαίτε-ρα μεμονωμένες ακραίες τιμές, που ήταν εκτός των ορίων διαβίωσης βά-

σει της παραπάνω Νομοθεσίας, το φάσμα τιμών δε δείχνει τα νερά της λίμνης να είναι ακατάλληλα για τη διαβίωση των ψαριών, αναφερόμε-νοι μόνο στις συγκεκριμένες μελε-τούμενες αβιοτικές παραμέτρους. Η αποτίμηση των μελετούμενων παραμέτρων, μπορεί να συνοψισθεί στα εξής: • Σε ότι αφορά το διαλυμένο οξυ-γόνο, η λίμνη σίγουρα δεν κινδυνεύ-ει από φαινόμενα ευξεινισμού και ανοξίας που οδηγούν στο σοκ των υδρόβιων οργανισμών και σταδιακά στη θανάτωσή τους. • Σε ότι αφορά το ποσοστό του οξυγόνου κορεσμού, χαμηλές τιμές εμφανίζονται κατά τα τέλη καλοκαι-ριού, όπου η λίμνη βρίσκεται σε προ-χωρημένα στάδια ευτροφισμού. • Σε ότι αφορά το pH, βρίσκεται μέσα στα προβλεπόμενα όρια, εκτός μιας μεμονωμένης τιμής η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως τυχαίο και περιστασιακό γεγονός.• Σε ότι αφορά τις τιμές της διαφά-νειας, αυτές χαρακτηρίζουν τη λίμνη ως μία ευτροφική λίμνη με μικρά δι-αλείμματα που χαρακτηρίζεται ως μεσοευτροφική. • Σε ότι αφορά το αμμωνιακό άζωτο (ΝΗ4–Ν) και το νιτρικό άζω-το (NO3–N), οι συγκεντρώσεις τους είναι κατά πολύ χαμηλότερες από εκείνες που αναφέρονται ως όρια για το πόσιμο νερό και τη διαβίω-ση των σαλμονίδων και κυπρινίδων στην εν λόγω Νομοθεσία. Παρόλα αυτά, πολύ χαμηλότερες τιμές από αυτές που μετρήθηκαν, είναι αρκε-τές για να χαρακτηρίσουν ευτροφικό το υδάτινο οικοσύστημα και μάλιστα από ανθρωπογενείς πηγές. • Σε ότι αφορά τα ορθοφωσφορι-κά (PO4–P), παρότι πληρούνται οι προϋποθέσεις διαβίωσης των υδρό-βιων οργανισμών, βρίσκονται στο εύρος που χαρακτηρίζει τη λίμνη ως εύτροφη – υπερεύτροφη.Είναι λοιπόν κατανοητό ότι σε ένα υδάτινο οικοσύστημα αρκούν πολύ μικρότερες από τις ανώτατες επιτρε-πόμενες τιμές συγκεκριμένων παρα-μέτρων, για χρήσεις όπως το πόσιμο νερό και η διαβίωση των υδρόβιων οργανισμών, για να προκαλέσουν ευτροφισμό και να οδηγήσουν σε αλυσιδωτές αντιδράσεις το οικοσύ-στημα. Η λίμνη τους περισσότερους μήνες του έτους χαρακτηρίζεται ως εύτροφη – υπερεύτροφη και υπάρ-χουν και μικρότερα διαστήματα στα οποία χαρακτηρίζεται ως μεσοεύ-τροφη – εύτροφη.

Χωρική Διακύμανση Με τη χρήση κατάλληλου λογισμικού Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφο-ριών (GIS) και κατάλληλων αλγορίθ-μων, από το συνδυασμό των σημεια-κών μετρήσεων από τους σταθμούς, εφαρμόστηκαν μοντέλα κατανομής των ποιοτικών παραμέτρων σε όλη την επιφάνεια της λίμνης. Δηλαδή τα πέντε (5) σημεία μετρήσεων πα-ρέχουν τη δυνατότητα εφαρμογής χωρικών μοντέλων σε όλη την επι-φάνεια της λίμνης, με αποτέλεσμα τη δυνατότητα εντοπισμού πιθανών πηγών ρύπανσης έτσι ώστε να εικα-στούν οι λόγοι οι οποίοι τις προκά-λεσαν. Επίσης δίνεται η δυνατότητα συγκριτικής αποτίμησης των παρα-μέτρων μεταξύ τους και εξαγωγής συμπερασμάτων. Η μόνη αδυναμία είναι ότι η εικόνα της χωρικής κατανομής της ποιότη-τας (ενδεικτικά η παράμετρος της θερμοκρασίας στο Σχήμα 2), αφορά συγκεκριμένη χρονική στιγμή (π.χ. Φεβρουάριος 2006) όπου δεν μπο-ρούμε να γνωρίζουμε ούτε τι έγινε πριν ούτε τι θα γίνει μετά (Ψιλοβί-κος, 2008; Mantzafleri et al., 2010). Επίσης με μηνιαία συχνότητα δειγ-ματοληψίας, μπορούμε να αποφαν-θούμε μόνο για πιθανές πηγές ρύ-πανσης και να εικάσουμε λόγους που μπορεί να τις προκάλεσαν.

Συμπεράσματα Στη συνέχεια, παρατίθενται αναλυ-τικά τα συμπεράσματα που προκύ-πτουν από την υπάρχουσα μελέτη. • Η λίμνη της Καστοριάς, βρίσκε-ται σε μια εύτροφη κατάσταση, κυ-ρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και τις αρχές φθινοπώρου, κάτι από-λυτα αναμενόμενο. Άλλωστε, η πλειοψηφία των λιμνών της Ελλάδας παρουσιάζονται ως ευ-τροφικές. Το γεγονός αυτό επιτείνε-ται ακόμη περισσότερο από το ότι η

του Άρη ΨιλοβίκουΕπίκουρου Καθηγητή στην «Αειφορική Διαχείριση Υδατικών Πόρων»του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Τμήμα Γεωπονίας Ιχθυολογίας & Υδάτινου Περιβάλλοντος

Λίμνη Καστοριάς Ενημέρωση σχετικά με τη διεξαγωγή πολυετούς έρευνας


λίμνη της Καστοριάς είναι μία ρηχή αστική λίμνη. • Η διαπίστωση της εύτροφης κα-τάστασης στη λίμνη Καστοριάς, δε συνεπάγεται ότι η κατάσταση της ποιότητας του νερού – πάντα ανά-λογα με τη χρήση του – είναι κακή και το νερό ακατάλληλο. Γενικά δεν πρέπει να συνδέεται η καλή ή κακή ποιότητα του νερού σε ένα υδάτινο οικοσύστημα με το αν το οικοσύστη-μα είναι ευτροφικό ή όχι. • Δεν αρκεί η συχνότητα των με-τρήσεων μία φορά το μήνα, για το λόγο ότι αποτελούν διακριτές τιμές μιας συγκεκριμένης μέτρησης, χω-ρίς να γνωρίζουμε τι γίνεται τις υπό-λοιπες μέρες του μήνα αλλά και κατά τις διάφορες ώρες της ημέρας. Για το λόγο αυτό, μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν αναφορικά με τις πηγές ρύπανσης και να ληφθούν μακρο-σκοπικά συμπεράσματα. • Στα πλαίσια της παρούσας μελέ-της, δεν μπορεί να δοθεί απάντηση στο ερώτημα των κατοίκων «να κα-ταναλώνουμε ή όχι τα ψάρια», αφού αφ’ενός δεν έχουν διερευνηθεί βιο-τικά χαρακτηριστικά της ποιότητας του νερού και αφετέρου δεν αφο-ρά και το επιστημονικό μου αντικεί-μενο. Εξάλλου μια απάντηση ανα-φορικά με την καταλληλότητα των εδώδιμων ειδών, απαιτεί πολυπαρα-γοντική προσέγγιση και εξέταση δι-αφόρων παραμέτρων. • Η κατάσταση της λίμνης της Κα-στοριάς, κατά τη γνώμη του υπογρά-φοντα, με βάση τα συγκεκριμένα με-λετημένα αβιοτικά – φυσικοχημικά

χαρακτηριστικά, κρίνεται ακόμη ως αναστρέψιμη, δείχνει σημάδια βελ-τίωσης τα τελευταία χρόνια και μπο-ρεί να βελτιωθεί περεταίρω στο άμε-σο μέλλον. Η λίμνη της Καστοριάς, είναι ακόμα ζωντανή.

Προτάσεις Από την προηγούμενη ανάλυση, προκύπτει ότι η κατάσταση της ποι-ότητας των υδάτων της λίμνη της Καστοριάς μπορεί να βελτιωθεί στο άμεσο μέλλον με κάποιες άμεσες και δραστικές ενέργειες και επιχειρη-σιακά μέτρα, αρκεί να είναι απαλ-λαγμένες, κατά το δυνατόν, από τη γραφειοκρατία, ώστε να μη χάνεται πολύτιμος χρόνος. Ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, αποτελεί η ενιαία αντιμετώπιση του προβλήματος της ολοκληρωμένης αειφορικής διαχεί-ρισης των υδατικών πόρων της λεκά-νης απορροής της λίμνης Καστοριάς, σε τρία βασικά στάδια (Ψιλοβίκος, 2008): • Ποσοτική διαχείριση, με προσ-διορισμό του υδατικού ισοζυγίου σε επίπεδο λεκάνης απορροής. • Ποιοτική διαχείριση, με αυτομα-τοποιημένη καταγραφή (monitoring) και τηλεμέτρηση συγκεκριμένων πα-ραμέτρων ποιότητας αβιοτικών και βιοτικών. • Προσδιορισμός της διάβρωσης στα ορεινά, της μεταφοράς και από-θεσης φερτών υλικών στα πεδινά της λεκάνης απορροής. Η διαχείριση όλων των παραπάνω δεδομένων και η εξαγωγή των απο-

τελεσμάτων αναμένεται να έχει ιδι-αίτερο ενδιαφέρον σε περιβάλλον G.I.S. το οποίο, μέσω όλης της παρα-πάνω ηλεκτρονικής πληροφορίας σε πραγματικό χρόνο, καθίσταται ένα ισχυρότατο επιχειρησιακό εργαλείο άμεσης λήψης αποφάσεων. Τα ειδικότερα ωφέλη που αναμένε-ται να προκύψουν είναι τα εξής: • Η συνεχής αυτοματοποιημένη παρακολούθηση των ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων του υδάτινου οικοσυστήματος και η τηλεμετάδο-σή τους στους Χρήστες – Φορείς (Δή-μος – Περιφέρεια), αναμένεται να συμβάλλουν στην πλήρη γνώση της κατάστασης του νερού και του ευρύ-τερου περιβάλλοντος. • Η δυναμική απεικόνισή των πα-ραμέτρων σε δισδιάστατους χάρτες – μέτωπα ρύπανσης – σε πολύ κοντι-νά χρονικά διαστήματα, αναμένεται να υποστηρίξουν την εφαρμογή άμε-σων επιχειρησιακών μέτρων. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να εντοπίζο-νται άμεσα και να καταπολεμούνται τα φαινόμενα ρύπανσης της λίμνης από φυσικές και ανθρωπογενείς πηγές και να προλαμβάνονται κατα-στροφές από τυχόν παρανομίες. • Για τις παραμέτρους που δεν μπορούν να μετρηθούν τηλεμετρι-κά, όπως οι οικολογικές παράμετροι, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα η συ-νεπικουρεία με δειγματοληψίες, με

βάση τη συχνότητα λήψης που ανα-φέρεται στην Οδηγία 2000/60. Το ίδιο και για τα φερτά υλικά. • Με τη βοήθεια των GIS, θα μπο-ρούν να κατασκευαστούν και πολυ-παραμετρικοί χάρτες για το υδρο-γραφικό δίκτυο, τις χρήσεις γης, τις καλλιεργούμενες εκτάσεις, τη γεω-λογία, το ανάγλυφο, τη βλάστηση και όποια άλλη εν γένει γεωγραφι-κή πληροφορία. Αυτοί οι χάρτες θα είναι ιδιαίτερα σημαντικοί αφενός στον προσδιορισμό των παραμέτρων του υδατικού ισοζυγίου και αφετέ-ρου της επικινδυνότητας διάβρω-σης. Άρα, εκτός από από την πλήρη εικόνα της κατάστασης της λίμνης, θα υπάρχει και εικόνα για τη συνο-λική λεκάνη απορροήςΜε τον τρόπο αυτό, ο χρήστης (Δή-μος, Περιφέρεια κλπ.) θα έχει στα χέρια του ένα εργαλείο άμεσης λή-ψης αποφάσεων, αναφορικά με την κατάσταση των υδάτων της λίμνης και της λεκάνης απορροής συνολικά, σε πραγματικό χρόνο (real time) με έγχρωμους χάρτες, ώστε να μπορεί να επέμβει όταν επικρατεί συναγερ-μός, όταν δηλαδή συγκεκριμένες πα-ράμετροι έχουν μετρηθεί πάνω από τα προβλεπόμενα όρια. Όλα αυτά θα περιέχονται αναλυτικά σε ολοκλη-ρωμένη πρόταση που θα κατατεθεί για την αειφορική διαχείριση της λί-μνης Καστοριάς.

Σχήμα 1. Οι υφιστάμενες θέσεις δειγματοληψίας στη λίμνη της Καστοριάς.

Σχήμα 2. Η μέτρηση και ο χάρτης της θερμοκρασία; (02/06)

περιβάλλον


Παλαιότερα, η σπογ-γώδης εγκεφαλο-πάθεια των βο-οειδών έσπερνε πανικό σε εκατομ-μύρια χορτασμέ-νους της Ευρώπης.

Την ίδια περίοδο, διοξίνες εμφανίζο-νταν σε κοτόπουλα Βελγίου. Λίγο αρ-γότερα εταιρεία που μάλιστα είχε και Χάσπ (HACCP) σέρβιρε στην αγορά μο-λυσμένο ηλιέλαιο με ορυκτέλαια ενώ είναι συχνή η παρουσία υπολειμμάτων γεωργικών φαρμάκων και αντιβιοτικών στα τρόφιμα.Παρά το γεγονός ότι οι καταναλωτές ξεχνάνε σύντομα τα διατροφικά σκάν-δαλα, στο βάθος είναι τρομαγμένοι και αδύναμοι να φυλαχτούν. Το σημερινό παραγωγικό σύστημα, με εξαίρεση το κρέας βοοειδών, καλλιεργεί την ανευ-θυνότητα και ανωνυμία στους παραγω-γούς. Ναι, είναι βαριές οι κουβέντες, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγμα-τικότητα. Τα προϊόντα φθάνουν στις αγορές χωρίς, ο καταναλωτής και οι ελεγκτικές αρχές, να είναι σε θέση να προσδιορίσουν το αγρόκτημα παραγω-γής. Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο αδυνατεί να τον προστατεύσει. Αν λοιπόν η Πολιτεία αδυνατεί, τί κά-νουμε εμείς οι καταναλωτές; Μπορού-με να αντιδράσουμε συγκροτώντας νέα δίκτυα διανομής ως εναλλακτική λύση; Οργανώσεις και ομάδες κατανα-λωτών συνεπικουρούμενοι από την τε-χνολογία της πληροφορικής μπορούν να οργανώσουν νέα δίκτυα διανομής. Ήδη στην πόλη της Θεσσαλονίκης λει-τουργεί από έτους με επιτυχία το πρώ-το ηλεκτρονικό δίκτυο κοινών αγορών από καταναλωτές με την πολύ πετυχη-μένη ονομασία: Ομοτράπεζοι. Τα πλεο-νεκτήματα αυτών των δικτύων ολοφά-νερα: • Κατάργηση των μεσαζόντων,• Βελτίωση της τιμής για παραγωγό και καταναλωτή,• Διασφάλιση της ποιότητας,• Καλλιέργεια αρχών υπευθυνότητας στον παραγωγό.Δίκτυα παραγωγών και καταναλωτών μπορούν εύκολα να γίνουν για προϊό-ντα που διακινούνται χωρίς να απαιτού-νται ψυκτικές εγκαταστάσεις και είναι σχετικά μεγάλης αξίας (ελαιόλαδο, φασόλια, φακές, τυρί, αποξηραμένα φρούτα και καρποί, κ.ά.). Βέβαια δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των διατροφικών αναγκών. Αυτό δεν αποτε-λεί λόγο για τη μη λειτουργία των εναλ-λακτικών δικτύων. Θέλετε ένα παρά-δειγμα;Ο Τάκης, κτηνοτρόφος στις πλαγιές της Πίνδου, τυροκομεί με μεράκι το γάλα των αιγοπροβάτων του μαζί με αυτό με-

ρικών άλλων κοπαδιών. Παράγει εξαι-ρετικό τυρί που το διαθέτει σε μικρά δοχεία. Ένας τενεκές που μοιράστηκε σε φίλους προκάλεσε τον ενθουσιασμό τους και βροχή από παραγγελίες. Είκο-σι τενεκέδες, ως πρώτη παραγγελία, θα αναγκάσουν τον Τάκη να κάνει τη μετα-φορά με το αγροτικό του και να εισπρά-ξει μαζί με το τίμημα της δουλειάς του και τα μπράβο των νέων πελατών του. Τώρα δεν θα υπάρχει το βλοσυρό βλέμ-μα του έμπορα που έψαχνε αιτίες υπο-βάθμισης του προϊόντος, αύξηση της αφαιρούμενης φύρας και επιμήκυνση του χρόνου πληρωμής. Τέτοιοι παραγωγοί με ιστοσελίδα, φο-ρέα πιστοποίησης και αξιόπιστο δίκτυο

μεταφορών μπορούν να διαθέσουν απανταχού της χώρας γνήσια προϊόντα αγροτικής οικοτεχνίας που έχουν μέσα το μεράκι ανθρώπων της υπαίθρου και τη σοφία ενός πολιτισμού που αναπτύ-χθηκε εκατοντάδες χρόνια πριν από τις επινοήσεις της ενεργο¬βόρας Δυτικής Τεχνολογίας Τροφίμων που γέμισε τις αγορές με φθηνά προϊόντα, αλλά συ-χνά αμφίβολης διατροφικής αξίας.Και μόνον η διατήρηση της παράδοσης σε αυτά τα αυτόχθονα συστήματα πα-ραγωγής τροφίμων που συγκροτούσαν τη γκάμα της Μεσογειακής κουζίνας, τη διατροφική αξία της οποίας μόλις τώρα ανακαλύπτουμε, ξένοι και Έλληνες επι-στήμονες, αρκεί για να ενθαρρύνει τέ-

Δίκτυα Παραγωγών και Καταναλωτών


Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠOYΛΟΥ

Καθ. Γεωπονίας ΑΠΘ


Μερικές φορές τα πράγματα αλλάζουν ανάλογα με τη ματιά μας, την οπτική μας γωνία. Χωρίς αμφιβολία, όταν μια καταστροφή, όπως η διαρροή πετρελαίου στον κόλπο του Μεξικού, παράγει ΑΕΠ επειδή χρή-ματα αλλάζουν χέρια, ο τρόπος που μετράμε την οι-κονομία είναι βαθιά προβληματικός. Συμπεράσματα κι αποφάσεις είναι κι αυτές σε λάθος κατεύθυνση. Η

πρόταση των Πράσινων για την οικονομία, η οικολογική μεταρρύθμισή της, δεν είναι μια πρόσθεση μερικών ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών στο σημερινό οικοδόμημα, όπως εξαγγέλλουν πολλά άλλα κόμματα, αποκαλώντας το «Πρά-σινη ανάπτυξη». Αποσκοπεί στην ριζική αλλαγή του συστήματος, αρχίζοντας από σημαντικές τομές στον τρόπο που μετράμε την ανάπτυξη και το ΑΕΠ, δείκτες που μέχρι σήμερα καθορίζουν όλες τις πολιτικές επιλογές, ανάμεσά τους και του ΔΝΤ. Πρέπει να απομακρυνθούμε από τους παραδοσιακούς οικονομετρικούς δείκτες και να κοιτάξουμε άλλα δεδομένα: το οικολογικό αποτύπωμα, την κοινωνική υγεία, την μόρφωση, την ισότητα, την ποιότητα ζωής, και βάσει αυτών θα πρέπει να καθορίζονται οι στόχοι, οι ρυθμίσεις και οι διορθώσεις των οικονομικών κύκλων. Οι πράσινοι λοιπόν στρέφουν το πηδάλιο της οικονομίας: Αντί να αποτελεί αυτοσκοπό, τίθεται στην υπηρεσία των ανθρώπων και του πλανήτη. Αυτό απαιτεί περιορισμούς στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ώστε από «καζί-νο» εξυπηρέτησης σπεκουλαδόρων να τεθεί στην υπηρεσία της πραγματικής οικονομίας και των αληθινών μας αναγκών. Η κρίση μόνη της δείχνει την έξοδο. Κοινωνικά και περιβαλλοντικά κόστη μέχρι τώρα μετριούνται ως «εξωτερικότητες» στο σύστημα, κάτι ανάλογο με τις «παράπλευρες απώλειες» των πολέμων. Όμως αυτά ακρι-βώς τα κόστη τα πληρώνουμε με την όλο και μεγαλύτερη ανισότητα, με την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και την ανασφάλεια για το μέλλον που όλοι νοιώθουμε. Στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα, όπου συμμετέχουν και οι Έλληνες, άνοιξε ένας ευρύτατος διάλογος πάνω στα μακροοικονομικά εργαλεία του Green New Deal. Το τελικό κείμενο θα ψηφιστεί στο συνέδριο του Ταλίν το φθινόπωρο. Περιλαμβάνει από αλλαγές στον ρόλο των κεντρι-κών τραπεζών για την αποφυγή συστημικών κινδύνων, μέχρι την προσαρμογή του συμφώνου σταθερότητας για να υποδεχτεί την ριζική αλλαγή του τρόπου παραγωγής. Επίσης καλύτερη ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση αλλά και στήριξη μικρών τοπικών εναλλακτικών οικονομικών πρωτοβουλιών. Αντίθετα, οικονομικοί κολοσσοί «too big to fail» θα πρέπει πλέον να υποχρεώνονται σε τεμαχισμό. Στόχος δεν είναι η χρηματοδότηση κάποιων «πράσινων» επενδύσεων, αλλά ο μετασχηματισμός ολόκληρου του μοντέλου. Η πράσινη πρόταση είναι φυσικά Ευρωπαϊκή. Γιατί; Γιατί στην Ενωμένη Ευρώπη εναποθέτουμε τις ελπίδες να ξεκινήσει μια τέτοια αλλαγή, αφού οι αξίες, όσο κι αν έχουν λοξοδρομήσει, ίσως ακόμη παραμένουν κοντά στα κοινωνικά δικαιώματα και την προστασία των συλλογικών αγαθών. Αν θέλουμε πλούτο λοιπόν, ας πάψουμε να μετράμε τα πάντα με το χρήμα κι ας κοιτάξουμε τις αξίες. Κι ο Greenspan, στο βιβλίο του «Age of Turbulence», παραδέχεται πως στο κάτω- κάτω η οικονομία δεν είναι παρά θέμα παιδείας και πολιτισμού. Πρώτη λοιπόν κι απολύτως εφαρμόσιμη πρόταση των πράσινων είναι να αρχίσουν η Eurostat και οι εθνικές στατιστικές υπηρεσί-ες να συλλέγουν στοιχεία που υποστηρίζουν τους εναλλακτικούς (κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς) δείκτες και να τα δημοσιεύουν δίπλα στους κλασσικούς. Ίσως έτσι γίνει επιτέλους κατανοητό πως μεγέθυνση δεν οδη-γεί υποχρεωτικά σε περισσότερες θέσεις εργασίας, ούτε σε καλύτερη ποιότητα ζωής. Ίσως και να τα διακυβεύει.

Δίκτυα Παραγωγών και Καταναλωτών

Του Φίλιππου ΔραγούμηΠεριβαλλοντολόγος, Επίτιμο μέλος Ι.Π.Α.Δ.Μ.

Τι είναι επιτέλους αυτό το Green new deal;

τοια δίκτυα. Ποιος θα τα στήσει; Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυ-ξης; Κοιμάται ή μάλλον ροχαλί-ζει αντάμα με τους παχουλούς γαλάζιους και πράσινους γάτους της ΠΑΣΕΓΕΣ. Η μόνη ελπίδα εί-ναι οι τοπικές κοινωνίες. Εμείς οι πολίτες.

Ομοτράπεζοιhttp://omotrapezoi.blogspot.com

Ζούμε στη Θεσσαλονίκη και πα-ραγγέλνουμε ως χαλαρή ομάδα κηπευτικά, αλεύρι, ψωμί (και σι-γά-σιγά κι άλλα πράματα) απευ-θείας από κοντινούς παραγω-γούς που καλλιεργούν ήπια τη γη. Έτσι, εμπιστευόμαστε αυ-τά που τρώμε, τους βοηθάμε να μείνουν στον τόπο τους και να κάνουν αυτό που αγαπούν, αποκεντρώνουμε, συνδεόμα-στε, αλληλο-φροντιζόμαστε. Και ελευθερωνόμαστε από το μεσάζοντα.

Πώς δουλεύει αυτή η ιστορία;Σχεδόν κάθε βδομάδα, συντο-νίζουμε μια νέα παραγγελία. Τα παραλαμβάνουμε απευθείας απ’τον παραγωγό. Και τα μοι-ράζουμε χέρι-χέρι. Τόσο απλά. Δείτε στην Αθήνα τη θαυμάσια προσπάθεια του Σπόρου, από το 2004.

Γιατί «μπαίνουμε στον κόπο»;Γιατί δεν είναι κόπος. Γιατί μας πνίγει η παθητικότητα. Γιατί μας τσατίζει η έλλειψη γνώσης (και η παραπλάνηση) για το τι τρώμε, τι ταΐζουμε τα μικρά, τι βάζουμε στο πιάτο του ανήμπορου συγ-γενούς. Γιατί μας στενεύει στο γιακά η απρόσωπη σχέση στο σούπερ μάρκετ. Γιατί δεν είναι κόπος.

Πάνω απ’όλα ... γιατί, αλλάζοντας το σύστημα διατροφής, ρίχνουμε τις δικές μας ρίζες στο χώμα. Οι παππού-δες μας πρόλαβαν να θερίσουν με τα χέρια τους. Οι πατεράδες μας βοσκούσαν πρόβατα και εί-χαν μπαχτσέδες. Ακόμα και τώ-ρα, εβδομηντάρηδες, βάζουν ντοματιές όπου βρουν δυο μέ-τρα χώρο. Οι μανάδες μας πρό-λαβαν να βγάλουν την πέτσα απ’το γάλα. Εμείς οι ίδιοι προ-λάβαμε να παίξουμε με τα χώ-ματα και τα σκουλήκια, πριν μας σφίξουν τα τσιμέντα. Νιώθουμε την ανάγκη να προλάβουν και οι επόμενες γενιές, παιδιά δικά

μας ή των άλλων. Θέλουμε να διακόψουμε την πορεία προς μία ολοένα πιο παθητική, αλλοτριωμένη ζωή στην πόλη....κάνουμε κάτι χειροπιαστό κι ανθρώπινο. Βρισκόμαστε στη φάση της αρχικής δημιουργίας, μαθαίνουμε από λάθη και θέλουμε ενεργούς συμμετόχους. Δύο πράγματα κρατήστε: 1) Παίρνουμε μόνο προϊόντα στην εποχή τους. 2) Θα χρειαστεί να συμμετάσχετε στη διανομή. Μου τα φέρνεις σήμερα εσύ, θα σου τα φέρω αύριο εγώ.

Σπόροςhttp://sporos.org

Στις 24 Μαΐου του 2001, δεκατέσσερις μεξικανοί μετανά-στες πέθαναν από αφυδάτωση στην έρημο της Αριζόνας προσπαθώντας να μπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι έξι από αυτούς ήταν παραγωγοί καφέ που είχαν εγκαταλείψει τις καλλιέργειές τους. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το χειμώνα του 1998, περισσότεροι από 400 χρεοκοπημένοι βαμβακοπαραγωγοί αυτοκτόνη-σαν στην πολιτεία Andhra Pradesh της Ινδίας. Γιατί άραγε εκατομμύρια άνθρωποι ρισκάρουν κάθε χρόνο τη ζωή τους

για ένα κομμάτι αξιοπρέπειας στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου; Για ποιο λόγο είμαστε καταδικασμένοι να κα-ταναλώνουμε βιονικές ντομάτες και τετράγωνα καρπού-ζια; Τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά η αγορά, η θεά εκείνη που υποτίθεται ότι θα μας έλυνε όλα τα προβλήματα και θα μας οδηγούσε στον «καλύτερο δυνατό κόσμο»; Στον παγκοσμιοποιημένο μας κόσμο υπάρχει ένας ιστός που συνδέει όλους και όλες μεταξύ μας: ξεκινά από το 12χρονο κοριτσάκι που ιδρώνει επί δεκατέσσερις ώρες επάνω από το κομψό, κατά τ’ άλλα, μπλουζάκι μιας πολυ-εθνικής στην Ινδονησία, περνά από τον καθέναν από τους εκατοντάδες χιλιάδες παραγωγούς που εγκατέλειψαν τα τελευταία χρόνια τα χωράφια τους στην Ευρώπη και τον τρομοκρατημένο από τις τρελές αγελάδες και τα ακόμη πιο τρελά κοτόπουλα καταναλωτή, και καταλήγει στον εξαθλι-ωμένο ιρακινό αγρότη που υποχρεώνεται με νόμο πλέον να αγοράζει σπόρους από τις μεγάλες αγροτοβιομηχανί-ες. Τι είναι λοιπόν αυτό που μας ενώνει; Καταρχάς, το ότι είμαστε όλοι και όλες θύματα ενός μο-ντέλου που αποφασίζει τι, πού και πώς θα παραχθεί, σε τι είδους (χημική) επεξεργασία θα υποβληθεί και με ποιο τρόπο θα φτάσει στον τελικό του αποδέκτη, με ένα και μό-νο κριτήριο: τη μεγιστοποίηση του κέρδους……… το υπό-λοιπο στον σύνδεσμο: http://sporos.org....



Σε ένα από τα τελευταία κε-φάλαια του βιβλίου του « C o l l a p s e » ο Jarred Diamond πε-ριγράφει μια μονάδα εξό-ρυξης πετρε-λαίου στην Παπούα Νέα

Γουινέα. Η μονάδα κατασκευάστηκε με προσο-χή ώστε να καταστρέψει όσο δυνατόν λιγότερο από το δάσος, ανοίγοντας στενούς δρόμους και ειδικό σύστημα εξόρυξης που δεν απαιτεί χρή-ση μεγάλης επιφάνειας εδάφους. Η κύρια όμως αλλαγή που έφερε στην περιοχή είναι ότι σε μεγάλη έκταση γύρω από την μονάδα απαγο-ρεύτηκε αυστηρά το κυνήγι για λόγους ασφα-λείας. Το αποτέλεσμα, περιγράφει ο Diamond, σε λίγο χρόνο ήταν θεαματικό: πολλά σπάνια κι απειλούμενα είδη που επιζούσαν μίλια μακριά από κει, απομονωμένα σε απάτητο παρθένο δά-σος, όχι μόνο επεκτάθηκαν και εποίκησαν την νέα περιοχή της εξόρυξης αλλά η συμπεριφο-ρά τους έγινε φιλικότερη προς τον άνθρωπο, με αποτέλεσμα να μην ενοχλούνται από την παρου-σία εργατών και τις δραστηριότητες του εργο-ταξίου. Στο νου μου, διαβάζοντάς το, ήρθε μια μικρή λιμνοθάλασσα με την οποία είχα ασχολη-θεί μερικά χρόνια νωρίτερα: την Αλυκή Αιγίου. Αυτός ο μικρός υγρότοπος, μέσα στην πόλη του Αιγίου, δεν είχε σχεδόν καμιά αξία για τα που-λιά μέχρι που απαγορεύτηκε το κυνήγι. Από την απαγόρευση κι έπειτα όχι μόνο εποικίστηκε από πολυάριθμα απειλούμενα είδη, αλλά τα πουλιά εκεί, συμπεριφέρονται με εμπιστοσύνη προς τους ανθρώπους κι ως αποτέλεσμα εκμεταλλεύ-ονται σημεία φωλιάσματος και διατροφής, που προηγουμένως ήταν απρόσιτα. Αίφνης, η έκταση του διαθέσιμου γι αυτά βιότοπου αυξήθηκε με την αξιοποίηση νέων περιθωριακών περιοχών. Εδώ να σημειωθεί πως τα είδη που εμφανίστη-καν δεν ανήκουν σε αυτά που θεωρούνται «θη-ράματα» αλλά είναι είδη που απαγορεύεται το κυνήγι τους. Εύλογα, ακόμη κι αν τηρούνται οι νόμοι, όταν πέφτει μια τουφεκιά ο ήχος πανι-κοβάλλει ένα θηρεύσιμό είδος όσο κι ένα προ-στατευόμενο διότι δεν έχουν την επίγνωση του νόμου που έχουν βάλει οι άνθρωποι και νοιώ-θουν όλα εξ ίσου τον κίνδυνο. Και εδώ θέλω να επικεντρώσω: η αίσθηση κινδύνου που προκα-λεί το κυνήγι σε όλα τα είδη ανεξαιρέτως, έχει πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις απ’ ότι ο ίδιος ο φόνος κάποιων από αυτά, γιατί περιορίζει έμμε-σα τον διαθέσιμο ζωτικό τους χώρο. Αυτό είναι μια «εξωτερικότητα» ( με οικονομικούς όρους) της δραστηριότητας του κυνηγιού, διότι ο μέχρι τώρα υπολογισμός βιωσιμότητάς του ή μη με βά-ση περιορισμούς στον αριθμό, είδος και εποχή θήρας και θηρευόμενων ώστε να αντικαθίστα-νται οι πληθυσμοί τους, δεν συνυπολογίζει την αλλαγή συμπεριφοράς τους που προκαλεί και φυσικά ούτε τις επιπτώσεις που αυτή έχει στη χρήση του χώρου. Σήμερα ζούμε σε μια εποχή

Κυνήγι και Βιοποικιλότηταπεριβάλλον


Του Φίλιππου ΔραγούμηΠεριβαλλοντολόγος, Επίτιμο μέλος Ι.Π.Α.Δ.Μ.

όπου λόγω των α ν θρ ώπ ι νων δραστηριοτή-των όλο και πε-ρισσότερα είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση, μια εποχή που τα οικοσυστή-ματα σε μερι-κά χρόνια μπο-ρεί να καταρρεύσουν πλήρως. Τόσο ταχύς και μαζικός ρυθμός εξαφάνισης δεν έχει συμβεί πο-τέ στην ιστορία του πλανήτη. Παράλληλα, αναμέ-νεται ο ανθρώπινος πληθυσμός να αυξηθεί στα 9 δις μέχρι το 2050. Αυτό θα φέρει ακόμη περισσό-τερες πιέσεις στο φυσικό περιβάλλον για νέους οικισμούς, εξορύξεις, αγροτικές εκμεταλλεύσεις, δρόμους, βιομηχανίες και πολλούς ακόμη λόγους. Αν θέλουμε αυτή η επέκταση της ανθρώπινης δρα-στηριότητας να είναι συμβατή με την διατήρηση της βοιποικιλότητας στον πλανήτη, θα πρέπει να δώσουμε στην άγρια ζωή όσο γίνεται περισσό-τερο χώρο, να της προσφέρουμε βιότοπους έξω από προστατευόμενες περιοχές ακόμη και κοντά ή ανάμεσα στις δραστηριότητές μας. Αυτό, θα είναι πάρα πολύ ουσιαστικό και κρίσιμο για την επιβίω-ση των ειδών. Δεν μπορούμε να ζητάμε από αυτά να περιοριστούν μέσα σε νησίδες προστατευόμε-νων οικοσυστημάτων αλλά θα πρέπει να μπορούν να κινούνται ελεύθερα και έξω από αυτά, ώστε το δίκτυο προστατευόμενων περιοχών να έχει πραγ-ματικές συνδέσεις, χωρίς φαινόμενα «νησιωτι-σμού» που μπορούν να καταλήξουν σε φτώχεια γενετικού υλικού. Ο μόνος τρόπος όμως να προσφέρουμε στην άγρια ζωή περισσότερο χώρο, ενώ παράλληλα εμείς ως είδος επεκτεινόμαστε, είναι να αλλάξουμε τη σχέ-ση μας μαζί τους ώστε αυτά να τολμούν να ζήσουν κοντά μας. Αν αυτό συμβεί, θα έχουν στη διάθεσή τους περιοχές που σήμερα είναι γι αυτά περιθω-ριακές ή αποτελούν παγίδες θανάτου. Η διαφορά θα είναι τεράστια.

Η σχέση μας με την άγρια ζωή δεν μπορεί να αλ-λάξει παρά μόνο με την πλήρη και παγκόσμια κα-τάργηση του κυνηγιού: αυτός είναι ο μόνος πα-ράγοντας που θα προσφέρει την απαιτούμενη ασφάλεια ώστε εκείνα να εκμεταλλευτούν νέους βιότοπους, ακόμη και τεχνητούς, κοντά σε πόλεις, εργοτάξια, βιομηχανίες και δρόμους.Πέρα από κάθε ηθική έννοια δικαιωμάτων των ζώων, πέρα από όποια ιδέα έχει κανείς για την κρεοφαγία ή τα βαθιά «κυνηγετικά» ένστικτα του ανθρώπου, στη σημερινή εποχή το είδος μας βρί-σκεται εμπρός σε ένα άλλης τάξης δίλημμα, αν θέ-λει να σώσει τα υπόλοιπα είδη: είτε ο άνθρωπος θα περιορίσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τις δραστη-ριότητές του απ ότι σήμερα (κάτι πολύ δύσκολο αν υπολογισθούν οι νέες ανάγκες 9 δις ανθρώπων σε 40 χρόνια) ή, απαγορεύοντας το κυνήγι, που δεν είναι πλέον απαραίτητο ούτε για την διατροφή του είδους μας ούτε και αποτελεί σημαντικό οικονο-μικό παράγοντα σε παγκόσμια κλίμακα όπως το ψάρεμα, θα τους προσφέρει μεγαλύτερο χώρο. Με αυτό το μέτρο θα καταφέρει μια πιο αρμονι-κή συμβίωση με την άγρια ζωή συνολικά, με όλα τα είδη. Έχει αποδειχθεί πως το κυνήγι αποτελεί τον μο-ναδικό παράγοντα αλλαγής συμπεριφοράς της άγριας ζωής: τα μεν πουλιά δεν πλησιάζουν τον άνθρωπο, τα δε θηλαστικά γίνονται νυκτόβια για να τον αποφύγουν και όλα μαζί, αποφεύγουν πε-ριοχές κοντά σε ανθρώπινες δραστηριότητες. Σε περιοχές που δεν ενοχλούνται ποτέ από το κυνήγι οι αρκούδες είναι ημερόβιες και τα πουλιά δεν φο-βούνται τον άνθρωπο. Ο φόβος του ανθρώπου δεν είναι ενστικτώδης: μαθαίνεται ως μέτρο επιβίω-σης. Αρκεί να διαβάσει κανείς τις περιγραφές του Δαρβίνου όταν έφτασε στα νησιά Γκαλαπάγκος για να πεισθεί: τα πουλιά όχι μόνο δεν αναγνώριζαν τον άνθρωπο (που δεν είχαν ξαναδεί) ως θηρευ-τή, αλλά δεν έφευγαν ακόμη κι αν τα χτυπούσαν με μπαστούνια. Φαίνεται πως η εμφάνισή μας δεν πείθει πως είμαστε πιο επικίνδυνοι από αγελάδες, δεν έχουμε ούτε νύχια ούτε δόντια, κανένα στοι-χείο που να προδίδει την φονική ισχύ μας όπως

μια τίγρης ή ένας αετός. Τα ζώα αναγκάστηκαν να μας μάθουν εκ των υστέρων, αφού οι πρώτες κοι-νωνίες μας, με πολύ πρωτόγονα όπλα εξαφάνισαν κάμποσα είδη, ιδίως την μεγα-πανίδα.Θα πρέπει λοιπόν, η θέση του κόμματος των Οικο-λόγων Πράσινων, τόσο της ομάδας για την Άγρια Φύση, όσο και ευνόητα της ομάδας δικαιωμάτων ζώων να είναι η πλήρης κατάργηση του κυνηγιού και αυτή να επιδιωχθεί με διεθνή συμφωνία μέ-χρι το 2050. Αυτό να μην συγχέεται με τον αν πι-στεύει κανείς στην κρεοφαγία ή όχι, αν πιστεύει κανείς στα δικαιώματα των ζώων ή όχι. Σε αυτά τα ζητήματα μπορεί κανείς να ακολουθεί τον δρό-μο του, στα πλαίσια της ποικιλομορφίας απόψεων του οικολογικού χώρου, χωρίς να βέβαια να ξε-χνάει πως η μείωση κατανάλωσης κρέατος είναι αναγκαία για όλους. Δεν είναι επομένως μια θέση που εκπορεύεται από ηθική ή ηθικολογία, δεν είναι μια ακραία θέ-ση ολίγων φανατικών: είναι απολύτως απαραίτη-τη η καθολική απαγόρευση του κυνηγιού, για να προληφθεί η μαζική εξαφάνιση ειδών που έχει ήδη αρχίσει και αν δεν αναχαιτισθεί, θα αφήσει στα παιδιά μας έναν πολύ φτωχότερο κόσμο, με πολλά προβλήματα αστάθειας σε όλα τα επίπεδα.Η διαχείριση του κυνηγιού, σε έναν κόσμο 9 δις θα είναι αδύνατη αλλά ούτε και φέρει το ζητούμε-νο αποτέλεσμα. Επιπλέον ακόμα και σήμερα, στις περισσότερες περιοχές του κόσμου οι νόμοι δεν τηρούνται. Η βιοποικιλότητα θα σωθεί μόνο με την πλήρη κατάργηση του κυνηγιού, παράλληλα φυ-σικά με την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας, κάτι επίσης εφικτό με την ανάλογη βούληση. Δεν θα πάψει βέβαια να υπάρχει παρανομία, αλλά αυτή θα εντοπίζεται ευκολότερα.Δεν μπορούμε πλέον να κοιτάζουμε προς τα πίσω, όταν υπήρχε η πολυτέλεια να σκοτώνουμε κάποι-ον αριθμό ζώων υπολογίζοντας την βιωσιμότητα με όρους αναπαραγωγής και να νομίζουμε πως τα πράγματα παραμένουν όπως τα γνωρίσαμε. Στο κοντινό μέλλον ασφαλώς αυτή η πολυτέλεια δεν υπάρχει γιατί ξεμείναμε από χώρο και πρέπει να συμβιώσουμε όλοι, άνθρωποι και μη στον ίδιο.


Με την άφιξή του στη Σιάτιστα και στην πλατεία της Γεράνειας ο επισκέπτης σίγουρα θα οδη-γηθεί στο περίφημο ΑΡΧΟΝΤΙ-ΚΟ ΤΗΣ ΠΟΥΛΚΩΣ (1752). Έκπλη-ξη και θαυμασμό προκαλούν οι διακοσμήσεις του Αρχοντικού στην εξωτερική επιφάνεια της προεξοχής όπου είναι ζωγραφι-σμένο ένα καράβι και τέσσερις ρόδακες ανάμεσα στους φεγ-γίτες. Στο δεύτερο όροφο ο ζω-

γραφικός διάκοσμος του καλού οντά συναρπάζει, ιδιαίτερα της ζωοφόρου όπου απεικονίζεται η Κωνσταντινούπολη και ο Βό-σπορος. Στο δωμάτιο υποδοχής βρίσκεται το επτα-πύργιο τζάκι, μοναδικό στο είδος του. Στην ίδια αυ-λή με το όμορφο καλντερίμι βρίσκεται η ιδιοκτησία του ζεύγους Χρήστου Τσιότσιου-Τατιάνας Ντέρου η οποία αναστηλώθηκε με πολύ μεράκι και κόπο από τους ίδιους. Η λιθόκτιστη παραδοσιακή κατοι-κία αποτελεί συνοδευτικό κτίσμα (παράσπιτο) του Αρχοντικού της Πούλκως και η ιστορία του ξετυ-λίγεται παράλληλα με την ιστορία του αρχοντικού. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το κτίσμα αυτό έχει επιλεγεί για να ζωντανέψει με πιστότητα και απολύτως παραδοσιακά υλικά και διάκοσμο την ζωή της Σιάτιστας των προηγούμε-νων αιώνων. Το σπίτι αναπαλαιώθηκε με αυθεντικά υλικά και επιπλώθηκε με σπάνια έπιπλα που με μεράκι η Τατι-άνα έχει συλλέξει τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια πάντα από τη Σιάτιστα. Το υλικό της κατοικίας δεν περιορίζεται όμως εκεί. Στόχος ήταν να ζωντανέψει πραγματικά η ζωή της Σιάτιστας, κάθε είδος υλικού, εξοπλισμού, έργου τέχνης που συνθέτει την καθη-μερινή ζωή μιας εποχής άγνωστης στις καθημερι-νές λεπτομέρειες, είναι εκεί. Δεν λείπει τίποτα. Η μεσιά στρωμένη με αυθεντικά υφαντά φαίνεται να περιμένει τους μουσαφίρηδες, που θα οδηγηθούν στη συνέχεια στον μεντερλίσιο οντά για να πιουν το ηλιαστό κρασί.Στην κουζίνα όλα τα σκεύη είναι στη θέση τους έτοιμα για χρήση. Ο χειμωνιάτικος οντάς περιμέ-νει την οικογένεια, έτοιμος να προσφέρει τη ζε-στασιά του με το αναμμένο τζάκι κατά τις χιονισμέ-νες νύχτες. Ο επισκέπτης εύκολα καταλαβαίνει, ότι δεν βρίσκεται σε ένα τυπικό <<ψυχρό>> λαογρα-

Λαογραφικό Μουσείο ΣιάτισταςΕπισκέψιμη παραδοσιακή κατοικία

του ζεύγους Χρήστου Τσιότσιου-Τατιάνας Ντέρου

πολιτισμός

Επισκέψιμη παραδοσιακή κατοικία Χρήστου Τσιότσιου-

Τατιάνας ΝτέρουΠλατεία Γεράνειας 50300 Σιάτιστα

Τηλ. 2465022824Κιν. 6945441132

φικό μουσείο αλλά σε έναν αληθι-νό χώρο όπου υπάρχει ζωή. Η ψυ-χή της οικογένειας που θα μιλήσει για την καθημερινότητα, τη ζωή και τα όνειρά της, είναι η ίδια η Τατιά-να, που με την ξενάγηση της μοιρά-ζεται τη χαρά και την επιτυχία του έργου της. Οι λεπτομέρειες ξαφνι-άζουν, άγνωστα στους περισσότε-ρους μικροαντικείμενα της εποχής, που σίγουρα δεν απαντώνται εύκο-λα στους μουσειακούς χώρους, φω-τίζουν τις πτυχές ενός ξεχασμένου

τρόπου ζωής. Αυτό είναι και το ιδιαί-τερο χάρισμα του ζωντανού σπιτιού, πίσω από το οποίο κρύβονται χρόνια σκληρής δουλειάς με σεβασμό στην παράδοση αλλά και γνώση. Αναζητή-στε οτιδήποτε μπορεί να υπάρχει σε ένα παραδοσιακό σπίτι, στην προίκα της νύφης, στα μωρουδιακά, αλλά και στο πλούσιο κατώι, με τα υλικά της οικοτεχνίας, τον αγροτικό εξο-πλισμό, τα κρασιά. Στην παραδοσι-ακή κατοικία Τσιότσιου-Ντέρου σί-γουρα θα το βρείτε.

23ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010 πολιτισμός


Ξεφεύγω σή-μερα από τον όμορφο τόπο που γεννήθη-κα το Πισοδέ-ρι (έτσι νιώ-θουν το χωριό τους όλοι) και

κατευθύνομαι προς την Πρέσπα. Σαν βρέθηκα κατάκορφα στο Πρεβάλι κι αντίκρυσα ύστερα από πολλά χρό-νια τον κάμπο με τη μυστηριακή τρι-γύρω του γαληνεμένη λίμνη, θαύ-μασα την παραδεισένια αυτή γωνιά της Μακεδονίας μας. Είναι στ’ αλή-θεια υπέροχο από κει ψηλά το τοπίο πλαισιωμένο με τα βαθυπράσινα νε-ρά της λίμνης.Ένα πανέμορφο ακατοίκητο νησάκι: διακρίνεται, σαν να ναι η ομορφότε-ρη πινελιά ζωγράφου (το Βιτρενέτς) και στο βάθος τα βουνά που αντιλά-λησαν το υπέροχο: “ΟΧΙ” το 1940 (Βάρμπα – Τρία αυγά κλπ.)Πράσινοι κήποι ζώνουν τα χωριά καθώς τα προσπερνούμε ένα – ένα, αγριοπούλια λούζονται στην όχθη της λίμνης καθώς οι ηλιαχτίδες τα ζαλίζουν. Τα μοναδικά στο δρυ-μό πουλιά που αντικρύζεις σαν κα-τευθύνεσαι στην Κούλα σε εκπλή-σουν….Απλώνεται στην πλάση κάποιο από-μακρο μυστήριο, από τα παλιά χρό-νια της βυζαντινοκρατίας. Στις ακτές της Κούλας αντικρίζουμε την απερα-ντοσύνη της μεγάλης λίμνης. Πόση μαγεία… Πόση γαλήνη κι ομορφιά, πόση ιστορία και πόνο κρύβει!...Πόσοι άνθρωποι χάθηκαν, πόσοι από την Πρέσπα ξενιτεύτηκαν τι απέμει-νε…. Σαν φτάσαμε απέναντι από το νη-σί του Αγίου Αχιλείου οι φωνές μας έκαναν να καταφθάσει η πλάβα για να μας μεταφέρει στο νησί. Ο βαρ-κάρης προσπερνά τις καλαμιές, αγ-γίζουμε τα νούφαρα και θαρρείς έτσι κυκλικά που είναι, ότι κάποιος τα κάρφωσε μαζεμένα κοντά – κο-ντά… Ο βαρκάρης βρίσκει το δρόμο από τις καλαμιές, αυτός μόνο γνωρί-ζει, κι εμείς αγναντεύουμε το μαγε-μένο νησί ρουφώντας τον μυρωμένο αέρα βουνού και λίμνης… Οι δύο λίμνες βρίσκονται πολύ κοντά σχεδόν επικοινωνούν, αλλά διαφέ-ρουν. Η μεγάλη λίμνη έχει απόκρη-μνους βράχους, καταγάλανα νερά και ο βυθός της είναι καθαρός με άμ-μο, ενώ η μικρή λίμνη έχει καλαμιές κι ο βυθός της έχει πλούσια βλάστη-ση, είναι καταπράσινος και τα νερά της βαθυπράσινα. Το υψόμετρο της λίμνης είναι σχεδόν 855 μ. Φτάνου-με στον Άγιο Αχίλλειο. Η ομορφιά του είναι ανείπωτη.

ΛΙΓΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥΣΤα τοπία που το περιβάλλουν και τα μνημεία γύρω προκαλούν δέος. Δέ-κα πέτρινα σπιτάκια μέτρησα, όλα δε βλέπουν προς τη λίμνη, έχουν φούρ-νους και νερό, κάποτε υπήρχαν μόνο πηγάδια. Πόσο λίγοι γνωρίζουν τις ομορφιές των Πρεσπών…..Οι κάτοικοι είναι ψαράδες έχουν και λίγη γη που την καλλιεργούν, έχουν αγελάδες που βόσκουν την πλούσια χλόη του νησιού. Ψαρεύουν γριβά-δια, πρίκια (μπρέγκα) τσιρόνια, κέ-φαλους (κλέι) και χέλια. Για το ψά-ρεμα χρησιμοποιούν παλιά εργαλεία δίχτυα, αγκίστρια, απόχες ότι χρη-σιμοποιούσαν οι πατέρες τους, Στα παλιά χρόνια ψάρευαν μόνο με ένα καμάκι. Γαλήνη κι ερημιά βασιλεύει στο νησί. Οι λιγοστοί κάτοικοι φαί-νονται απόμακροι κι επιφυλακτι-κοί. Τους έχει κάνει έτσι η μοναξιά,

η απομόνωση από τον άλλο κόσμο, νιώθουν φυσικά κάποια αδιαφορία και με το δίκιο τους….Πάνω απ’ το χωριό υπάρχει ένας λό-φος η ονομαζόμενη Τούμπα στην κορυφή του λόφου διακρίνει κανείς ερείπια από βυζαντινές οχυρώσεις και ίχνη άλλων κτισμάτων, πιθανόν να ήταν εκεί το Κάστρο που είχε κτί-σει ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος με-τά τη νίκη του και την επιστροφή του από την Αχρίδα. Από κει ψηλά θαυμάζει κανείς το υπέροχο τοπίο που απλώνεται μπρο-στά με την απεραντοσύνη της λί-μνης, πόσο μυστήριο κρύβει, πόσοι θρύλοι κρύβονται στα ερείπια του πύργου!... Πιο κάτω κατηφορίζοντας ανάμεσα από αγριοπουρναριές, κα-ρυδιές και άλλα καρποφόρα δένδρα αντικρίζουμε τα ερείπια του Αγίου Αθανασίου και στην πλαγιά από κά-τω των Δώδεκα Αποστόλων. Γύρω

μας άγρια ομορφιά η πλαγιά γεμάτη από πολύχρωμα λουλούδια μανου-σάκια λιλά, κόκκινα, γαλάζια, άλι-κα. Τι κόσμος έζησε και πέρασε από τούτο το νησί από τα χρόνια των Βυ-ζαντινών. Έκτισαν, πύργο, ανάκτορα, ναό, βλέπει με τα ίδια σου τα μάτια ερείπια που όταν μας εξηγούσε ο ξε-ναγός ότι στη θέση εκείνη ήταν κτι-σμένη η Βασιλική του Αγίου Αχιλείου μείναμε έκθαμβοι. Πως μπόρεσαν κι ανέβασαν στο έρημο εκείνο νησί τα υλικά, πως έκτισαν, πως δημιούργη-σαν τόσα έργα….Ο καθηγητής κ. Νικ. Μουτσόπουλος στο «Μακεδονικό Ημερολόγιο» εκ-δόσεως 1966, σελίς 182, αναφέρει σχετικά, ότι η τελευταία συμπλήρω-ση του χειρόγραφου του Σχιλίτζη αποδείχνει ιστορικά την ανίδρυση της Βασιλικής μετά την επιστροφή του Σαμουήλ από την επιδρομή του εναντίον της Λάρισας το983 ή το

Μία παραδεισένια γωνιά της ΜακεδονίαςΗ φύση και τα μνημεία στις Πρέσπες εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη τους


της Αντιγόνης Τσάμη | Επίτιμο μέλος Ι.Π.Α.Δ.Μ.


ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟ-ΣΦΟΡΑΣ (1958-2008)Η Βοιακή Εστία Θεσσα-

λονίκης ξεκίνησε το 1958 ως ΄΄ΣΥΛ-ΛΟΓΟΣ ΒΟΙΟΥ΄΄ και το 1970 μετονο-μάστηκε σε ΄ΒΟΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑ΄ , ύστερα από τροποποίηση του καταστατικού. Φέτος συμπλήρωσε πενήντα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας, δράσης και προσφοράς. Στην πενηντάχρονη αυ-τή διαδρομή της η Βοιακή Εστία, με την ενεργό συμμετοχή των μελών της, συνέβαλε τα μέγιστα στη διάσω-ση και διάδοση των λαϊκών θρύλων, των ηθών και εθίμων και γενικότερα της παράδοσης και των μεγάλων αξι-ών της πολιτιστικής κληρονομιάς του Βοίου. Ανέπτυξε πολύπλευρη κοινω-νική και πολιτιστική δράση.Απέκτησε δική της στέγη(Βενιζέλου 50 ) και διαθέτει πλούσια δανειστι-κή βιβλιοθήκη, η οποία συνεχώς εμπλουτίζεται με νέες εκδόσεις, που αποτελούν πηγή άντλησης αρχαιολο-γικών ιστορικών , λαογραφικών και άλλων στοιχείων για το Βόιο και την ευρύτερη περιοχή.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΕΚΔΟΣΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΒΟΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑΜία από τις πιο σημαντικές δραστη-ριότητες της Βοιακής Εστίας Θεσσα-λονίκης είναι η έκδοση της ΄΄Βοιακής Ζωής΄ , διμηνιαίου περιοδικού. Εκδί-δεται ανελλιπώς επί 38 χρόνια και κα-λύπτει κυρίως θέματα ιστορικά, λαο-γραφικά, πολιτιστικά του Βοίου.Οι συνεργάτες της ΄΄Βοιακής Ζωής΄ , τους οποίους η Βοιακή Εστία, με την ευκαιρία αυτή, συγχαίρει και ευχαρι-στεί θερμότατα για το χρόνο που δι-αθέτουν και για τον κόπο στον οποίο υποβάλλονται, προέρχονται ως επί το πλείστον από το Βόιο και είναι κυρίως εκπαιδευτικοί.Η ΄΄Βοιακή Ζωή΄ , ΄ επισκεπτόμενη΄΄ κάθε δύο μήνες όλους σχεδόν τους Βοιώτες, αποτελεί κατά κοινή ομολο-γία τον ομφάλιο λώρο που τους συν-δέει με τα γενέθλια η πατρογονικά τους χώματα και την πλούσια Βοιακή παράδοση. Είναι βέβαιο ότι στο μέλ-λον θα αποτελέσει πολύτιμη πηγή για τους ερευνητές της ιστορίας και του λαϊκού πολιτισμού του Βοίου.

ΕΚΔΟΣΕΙΣΕξέδωσε κατά καιρούς δέκα οκτώ βι-βλία ιστορικού και λαογραφικού πε-ριεχομένου, ιδιαίτερα πολύτιμα για ειδικούς και μη.

ΣΥΜΠΟΣΙΑΔιοργάνωσε με πολύ μεγάλη επιτυχία πέντε συμπόσια σχετικά με την ιστο-ρία, λαογραφία, γλωσσολογία, παι-

δεία και παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Δυτικής Μακεδονίας. Τα πρακτικά αυτών των συνεδρίων εκδόθηκαν σε βιβλία από τη Βοιακή Εστία.

ΟΜΙΛΙΕΣ-ΔΙΑΛΕΞΕΙΣΣτη διαχρονική της πορεία πραγμα-τοποίησε πολλές διαλέξεις και ομιλί-ες με θέματα αρχαιολογικού, ιστορι-κού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος για το Βόιο και την ευρύτερη περιοχή.

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑΓια να τιμήσει τη μνήμη διακεκριμέ-νων Βοιωτών, οργάνωσε φιλολογι-κά μνημόσυνα και τίμησε: το Φώτη Παπανικολάου, από το Κριμίνι Βοί-ου, δάσκαλο, συγγραφέα και λαο-γράφο, για το πλούσιο λαογραφικό και συγγραφικό του έργο και τον Ιε-ροδιάκονο Στέφανο Νούκα, από τη Δάφνη(Δράμιστα ) Βοίου, για τη με-γάλη φιλεκπαιδευτική του προσφορά στο Βόιο, στη Θεσσαλονίκη και στο Έθνος γενικότερα.

ΣΥΝΕΔΡΙΑ-ΗΜΕΡΙΔΕΣΟργάνωσε στη Θεσσαλονίκη και στο Βόιο έξι συνέδρια, που είχαν ως στό-χο την επισήμανση προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εναπομείναντες κάτοικοι του Βοίου και την προσπά-θεια εξεύρεσης λύσεων για τη βελτί-ωση της ποιότητας ζωής τους και μία Ημερίδα, στην αίθουσα της Ο.Δ.Σ.Θ., με θέμα: ΄΄Οι αρχαιότητες του Βοίου και τα βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία του Βοίου΄ . Οι οκτώ ανακοι-νώσεις-εισηγήσεις έφεραν στο φως αρχαιολογικά και ιστορικά στοιχεία για το Βοίο και τον ευρύτερο Δυτικο-μακεδονικό χώρο. Τα πρακτικά της Ημερίδας εκδόθηκαν σε βιβλίο από τη Βοιακή Εστία. .

ΕΤΗΣΙΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ-ΓΕΥΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣΑπό το 1969 καθιερώθηκε ο ετή-σιος παμβοιακός εκκλησιασμός. Ο πρώτος έγινε στον Ι. Ναό Αγίου Δώ-δεκα Αποστόλων, οι άλλοι (από το 1970 μέχρι σήμερα) στον Ι. Ναό Αγί-ου Δημητρίου(κατά μήνα Απρίλιο). Καθιερώθηκε, επίσης, αμέσως με-τά το πέρας της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, στον αύλειο χώρο της εκκλησίας τα χορευτικά συγκροτή-ματα του τμήματος νέων να παρου-σιάζουν παραδοσιακούς χορούς και μετά το πέρας των χορών, να παρατί-θεται, προς τιμήν του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης, νηστίσιμο γεύμα εργασίας, κατά τη διάρκεια του οποίου ο πρόεδρος της Βοιακής Εστίας αναφέρεται στα σύγ-χρονα προβλήματα του Βοίου.

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΩΝΣυμμετέχει, με το χορευτικό συγκρό-

τημα του τμήματος νέων, στο πάνδη-μο μνημόσυνο Μακεδονομάχων, που τελείται κάθε χρόνο στη Δαμασκη-νιά Βοίου την τελευταία Κυριακή του Μαΐου.

ΜΑΘΗΤΙΚΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙΣτο πλαίσιο των ποικίλων των δρα-στηριοτήτων, πραγματοποίησε πέντε μαθητικούς διαγωνισμούς με θέματα ιστορικού και λαογραφικού περιεχο-μένου, με στόχο την καλλιέργεια της ευγενούς άμιλλας μεταξύ των νέων του Βοίου.

ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΝΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΙΑΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣΤα τέσσερα χορευτικά του τμήματος νέων αποτελούν το ζωντανότερο κύτ-ταρο της Βοιακής Εστίας, γιατί είναι το φυτώριο, όπου αναπτύσσεται και καλλιεργείται η αγάπη των νέων για τη μουσικοχορευτική παράδοση του Βοίου. Το μεγαλύτερο χορευτικό συ-γκρότημα με τις εντυπωσιακές στο-λές, που είναι αντίγραφα των αυθε-ντικών παραδοσιακών στολών του Βοίου, έχει λάβει μέρος σε φεστιβάλ παραδοσιακών χορών και σε ετήσι-ους χορούς διαφόρων συλλόγων , τό-σο στη Ελλάδα, όσο και στο εξωτε-ρικό. Συγκεκριμένα : το μεγαλύτερο χορευτικό συγκρότημα συμμετείχε το 2004 και το 2006 στις πολιτιστι-κές εκδηλώσεις του Διαπολιτιστικού Συλλόγου ΄΄ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ΄΄ των Ελλή-νων της Βιέννης, το 2006 και το 2007 στις εκδηλώσεις των Συλλόγων των Ελληνικών Κοινοτήτων Βουκουρεστί-ου, Μπράιλας, Κάμπινα και Πιτεστί-ου Ρουμανίας και φέτος έλαβε μέρος στο 13ο Διεθνές Φεστιβάλ παραδο-σιακών χορών στην πόλη Ζακατέκα του Μεξικού.

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑΣε ειδικές εκδηλώσεις της βράβευ-σε κατά καιρούς με πλακέτες, μετάλ-λια και τιμητικά διπλώματα πολλούς Βοιώτες, για τη μεγάλη φιλεκπαιδευ-τική, φιλανθρωπική και πολιτιστική τους προσφορά στο Βόιο και στην ευ-ρύτερη περιοχή.

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΗ ΒΟΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑΓια το πολύπλευρο εθνικοκοινωνικό και πολιτιστικό έργο της βραβεύτηκε από τα παρακάτω σωματεία της Θες/νίκης: Ροταριανό Όμιλο, Εταιρία Μα-κεδονικών Σπουδών, επί προεδρίας Κων. Βαβούσκου, Ομοσπονδία Δυτι-κομακεδονικών Σωματείων Θεσσαλο-νίκης, επί προεδρίας Κων. Στεργιάδη, Σύλλογο Δαμασκηνιωτών Θεσσαλο-νίκης, επί προεδρίας Αλεξάνδρου Μπακαίμη, Ένωση Γυναικών Δυτικής Μακεδονίας, επί προεδρίας Ελένης Πανίδου και από άλλους φορείς.

Βοϊακή Εστία Θεσσαλονίκης


986, ως ναό καθεδρικό, όπου τοποθέτησε το ιερό λείψανο του Αγίου Αχιλείου. Ο Βασί-λειος νικώντας τους Βουλγά-ρους στο Κλειδί προχώρησε στην Πρέσπα και νίκησε τον Σαμουήλ, τον οποίο και συνέ-λαβε. Ο τελευταίος εκεί πέθα-νε. Ο Μιχαήλ Αταλειάτης ανα-φέρει (Βόννη 630): «Αλλά τον μεν Άρχοντα τούτων Σαμουήλ κατονομαζόμενων σύντροφον φυγείν αποθανείν εν τη λιμνία νήσω της Πρέσπας».

ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΤΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑΣτα 1071 – 1072 οι Φράγκοι κατέστρεψαν τα ανάκτορα του Σαμουήλ και δεν υπάρχουν καν ίχνη, υπέστη δε ζημιές και η Βασιλική. Μετά την επιδρομή των Φράγκων κατόρθωσε ο αρχιεπίσκοπος Θεοφύλακτος να οικοδομήσει τη Βασιλική. Η ομορφιά του Αγίου Αχιλεί-ου γενικά όλης της περιοχής Πρεσπών δεν μπορεί να απο-δοθεί με λόγια. Κρύβει ανυ-πέρβλητες ομορφιές. Πίσω απ’ τη ράχη του ιερού λόφου, ο δρόμος κατηφορίζει και κα-ταλήγει στο αρχικό χωριό Ψα-ράδες. Από δω μια βάρκα που αργοκυλά πάνω στα γαλη-νεμένα νερά της λίμνης, μας οδηγεί στις εκκλησίες που εί-ναι κτισμένες στους απόκρη-μνους βράχους. Στη βυζαντινή αποχή ζούσαν εκεί ασκητές. Οι εκκλησίες είναι κατάλοιπα των πιστών ασκητών. Είναι της Παναγίας της Ελεούσας και την Μεταμορφώσεως.Η αγιογραφία του Αγίου Νι-κολάου παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον καθόσον είναι ζωγραφισμένη με ανεξίτηλα χρώματα πάνω σ’ έναν από-κρημνο βράχο μεταξύ Κούλας και Ψαράδων. Θα μείνουν δε ανεξίτηλα τα χρώματα στις ει-κόνες για πάντα, κι ας τις κτυ-πά το χιόνι, το νερό και οι βορι-άδες. Αιώνες τώρα, δεν έχουν υποστεί καμία φθορά, γιατί είναι θείες. Αυτή είναι η Πρέ-σπα. Ένας τόπος γραφικός, τό-πος ιερός όπου μπορεί κανείς να προσκυνήσει τη βυζαντινή παράδοση την ομορφιά του.Στη σιωπή του γραφικού αυ-τού χωριού, ενώ τα καταγάλα-να νερά της λίμνης με το απαλό τους κύμα κτυπούν τα βράχια, στραμμένη με το βλέμμα μου προς την Παναγία την Ελεούσα προσευχήθηκα μπροστά στην άγια εικόνα να φέρει την ειρή-νη στον κόσμο που τον δέρνει τόση συμφορά και την γαλήνη «σαν τη γαλήνη της αιώνιας λί-μνης των Πρεσπών» .


είναι παντελώς άχρηστα. Αυτή την αξιο-θαύμαστη σύζευξη είχαμε την ευτυχία να

διαπιστώσουμε σε κάθε περίπτωση. Και, μάλιστα, το ηθικό και πνευματικό της μεγαλούργημα, κό-ντρα στην υλική και οικονομική δυσπραγία, στην οποία τους καθήλωσε το προηγούμενο καθεστώς: Τα 500.000 πολυβολεία που έστησε, σ όλο το πλά-τος και το μάκρος της Αλβανίας, απορροφούσαν το μεγαλύτερο ποσοστό του κρατικού προϋπολο-γισμού. Δεν περίσσευε τίποτε για το λαό. Στους ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΕΣ, ελληνικό συνοριακό χωριό της Αλβανίας, αφού τελέσαμε ιερό μνημόσυνο, για τους πεσόντες Έλληνες στρατιώτες στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1940-1941), στη συνέχεια προσκυνήσαμε, γεμάτοι ιερή συγκίνηση, τους τά-φους 58 αναγνωρισμένων και τα οστεοφυλάκια 34 αγνώστων ηρώων.Καταθέσαμε δηλ. την απέριττη ανθοδέσμη της αγάπης και του σεβασμού μας στους δοξασμένους απελευθερωτές της Βορείου Ηπείρου σ΄αυτόν τον Πόλεμο. Μ΄αυτή την έννοια και μ΄αυτή τη βαρύ-τητά τους κρατούν μες στην καρδιά τους οι κά-τοικοι του χωριού σήμερα, ως φυλαχτό δηλ. και ως ελπίδα, σύμφωνα με μαρτυρία του σεβαστού λευίτη που τέλεσε το ιερό μνημόσυνο. Εξάλ-λου, οι αυθεντικές μαρτυρίες, από κατοίκους του χωριού, για τους ηρωικούς νεκρούς, τις οποίες «γευτήκαμε»από το διαδίκτυο, μέσω του Καθη-γητή ΝΙΚΟΥ ΒΑΛΚΑΝΟΥ, λειτούργησαν ως κατα-λύτης και ως ο πιο τέλειος επίλογος στα βιώματά μας από την επίσκεψη στο στρατιωτικό νεκροτα-φείο των ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΩΝ.Τους ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΕΣ, που μας χάρισαν την πρώτη δυνατή συγκίνηση, διαδέχτηκαν, με το ξεχωρι-στό τους χρώμα, οι συγκινήσεις των επόμενων τριών ημερών.Πρώτη, η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ και το ΤΡΑΝΟ ΜΑΘΗ-ΜΑ από την Ηρωική ΧΙΜΑΡΑ (5.000 κατ.). Εδώ, τα βιβλία και τα άλλα δώρα που διανεμήθηκαν στους μαθητές του σχολείου από τους οργανωτές της εκδρομής, έδωσαν, ασφαλώς, μεγάλη χαρά στα παιδιά, αλλά και στους γονείς την αίσθηση ότι δεν είναι μόνοι σ΄αυτή τη χώρα.Βέβαια, το σχολείο επαναλειτούργησε το 2006 χάρη στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο(140 μαθη-τές) .Όμως και εμείς οι εκδρομείς κουβαλάμε μέσα μας ένα ΤΡΑΝΟ ΜΑΘΗΜΑ, ως διαχρονικό ηθικό βίω-μα, τόσο από τους απλούς Χειμαριώτες όσο και από τα περήφανα Ελληνόπουλα που «ξέρουν» να τραγουδούν, να χορεύουν και να απαγγέλλουν τη βαθιά ελληνική τους συνείδηση και παιδεία. Εξάλ-λου, παντού φαντάζει και είναι έντονα ορατή η Χειμαριώτικη καταγωγή, ότι δηλ. συνεχίζεται η ηρωική παράδοση και κληρονομιά των αδούλω-των Χειμαριωτών. Οι απλοί κάτοικοι (κα Ερμιόνη κ.α. )το ομολογούν και κλαίνε από περηφάνια. Τα μνήματα των Ελλήνων στρατιωτών, που έπεσαν το 1940-1941 στο χωριό τους, τα φροντίζουν ως οι-κογενειακά τους μνημεία. Οι μαθητές τραγουδούν και χορεύουν τη Χειμαριώτικη συνέχεια. Οι δάσκαλοι, όλοι ανεξαιρέτως, καλλιερ-γούν στους μαθητές τους και εμπεδώνουν,

Λαός ελευθερωθείς δια του ξίφους δεν δουλούται δια του καλάμου»ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ: (Ιερολοχιτών Βορειοηπειρωτών Φοιτητών Πανεπι-στημίου Αθηνών, Αθήνα, Δεκέμ. 1913)Ηρωική, αλλά και τραγική θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την ιστορική μοίρα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Ηρωι-κή, γιατί απελευθερώθηκε τρεις φορές από τον ελλαδικό στρα-τό και από ντόπιους εθελοντές, με αγώνες και με κρουνούς αί-ματος: Την πρώτη, από το ζυγό των Οθωμανών Τούρκων, στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13, τη δεύτερη και τρίτη, στους Α΄και Β΄ Παγκοσμίους Πολέμους(1914-18 και 1940-41), από τους Αλβανούς. Είναι, όμως, και τραγικός ο ιστορικός τους βίος, κατά την αρχαία ελληνική έννοια. Ενώ δηλ. γνώριζαν ότι οι Μεγάλοι

της εποχής(Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστροουγγαρία) θα παραχωρούσαν την περιοχή τους στην Αλ-βανία, με τη συγκατάθεση, μάλιστα, και της Ελλάδας, ωστόσο, δεν κατέθεσαν τα όπλα. Αντίθετα, ανέλαβαν έναν απέλπιδα αγώνα, προκειμένου να ανατρέψουν την προδιαγεγραμμένη τους μοίρα, ακόμη και μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων.Εδώ, ακριβώς, έγκειται το μεγαλείο αυτής της τραγικότητας: εγνώριζαν ότι οι «Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε» και όμως όρθωσαν ηρωικά το ανάστημά τους. Έτσι ερμηνεύεται η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ των Ιε-ρολοχιτών Φοιτητών από τη Βόρειο Ήπειρο αλλά και η Διακήρυξη των Χιμαριωτών (Νοεμβρ. 1913): «Θα φονευθώμεν πάντες, αλλ΄ η Χιμάρα ενωθείσα μετά της Ελλάδος δεν θα λεχθεί ότι υπεδουλώ-θη εις τους Αλβανούς.»Και είναι ακόμη πιο τραγική η μοίρα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, διότι, ενώ ίδρυσαν δια των ηρωικών τους αγώνων, την «ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ», τελικά μετέπεσαν στη μαύρη μοίρα μιας αγνοημένης και παραμελημένης μειονότητας, ιδιαίτερα στην κομμουνιστι-κή περίοδο(1945-1992).Αυτόν λοιπόν, τον υπέροχο αδικαίωτο ελληνισμό, που εξακολουθεί να κρατάει την ιστορική του πε-ρηφάνια, είχαμε την ευτυχία να επισκεφτούμε και να καμαρώσουμε στην πρόσφατη επιστημονική και εθνική εξόρμηση του «Συνδέσμου Φοιτησάντων στο Γυμνάσιο Τσοτυλίου».

ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΦΟΡΤΙΟ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΝΗΜΕΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣΣυγκλονιστικές και πρωτόγνωρες οι εμπειρίες από την επαφή μας με τον Ελληνισμό της περιοχής, ο οποίος αρχίζει να συνέρχεται, μετά την απομάκρυνση της μοιραίας ταφόπετρας του κομμουνισμού, που τον καταπλάκωνε επί 45 ολόκληρα χρόνια(1945-1990).Συγκεκριμένα, οι εμπειρίες μας από τον μειονοτικό Ελ-ληνισμό των περιοχών ΑΓΙΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ, ΔΕΛΒΙΝΟΥ, ΦΙΕΡΙ, ΑΥΛΩΝΑΣ, ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ, σ΄αυτό το τετραήμερο, θα μας συνοδεύουν, ως μόνιμο ηθικό απόκτημα, σε όλη μας τη ζωή. Κατ΄ αρχάς είναι να θαυμά-ζει κανείς τη μεγαλοσύνη της εμμονής τους στην Ορθοδο-ξία και στον Ελληνισμό, παρά τη μιζέρια και την περιθωριο-ποίηση που υφίστανται μέσα στον κυρίαρχο εθνικό κορμό. Το θαύμα αυτό απορρέει, βέ-βαια, από τον ζωντανό ελ-ληνισμό της περιοχής, όμως είναι σύμφυτο και με τη μνη-μειακή κληρονομιά που κρα-τάει από την αρχαιότητα Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι αυτός ο διδυμομνημειακός και ζω-ντανός ελληνισμός-όχι μόνο συλλειτουργούν, αλλά και αλληλοενισχύονται. Αν λεί-πει το πρώτο, θα διαρρεύσει το δεύτερο, και αντίστοιχα, χωρίς τον ζωντανό Ελληνι-σμό, τα μνημεία ή θα καταστραφούν ή θα

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΤΟΥ «ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΟΙΤΗΣΑΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ

ΤΣΟΤΥΛΙΟΥ» ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

του ΣΤΑΘΗ ΠΕΛΑΓΙΔΗ Καθ. Πανεπ. Δυτ. Μακεδονίας



τουΚΩΣΤΑ ΜΗΣΙΑΛΗ

Δασολόγου, M.Sc.Συνεργάτη του Ι.Π.Α.Δ.Μ.

δια της παιδείας, τη συνείδηση αυτής της συνέχειας. Αξίζει να τους περάσουμε στη

συλλογική μνήμη, διότι «γράφουν», με το έργο τους, τη σημερινή «ιστορία της Χιμάρας: Ράππου, Μυρισιώτης, Στυλιανού, Μπλέτσος, Δήμου, Θεο-δωρίδης, Νικόπουλος, Ράσης, Σούφλος, Γιοβάνη, Μπρίγκος Νικόλαος (Διευθυντής). Ιερή σκέπη της ελληνικότητας και της εθνικής συνείδησης των Χειμαριωτών είναι Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ-ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, ανακαινισμένος από τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ. Δεν είναι ο μόνος Ναός που ανακαινίστηκε από τον ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ.:Στο Δέλβινο, η εκκλησία του Ευαγ-γελισμού της Θεοτόκου χτίστηκε εκ βάθρων το 1996, αλλά και το μικτό σχολείο, για 400 μαθη-τές)Έλληνες και Αλβανούς). Στην Άρτα Αυλώνας, ο

Ναός της Αγ. Κυριακής και παντού, στην Αλβανία, ανακαινίζονται ή ανεγείρονται Ορθόδοξοι Ναοί, χάρη στον ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ. Δεν νοείται ελληνισμός χωρίς την Ορθοδοξία. Στον εν λόγω Ναό, επιβλη-τικό είναι το ιστορικό τέμπλο, με τους Αγίους Γε-ώργιο, Ιωάννη, Πρόδρομο, Σπυρίδωνα, Αγίους Πά-ντες, Παναγία. Επόμενη δυνατή συγκίνηση αποκομίσαμε στο αμι-γές ελληνικό χωριό ΆΡΤΑ(ΝΑΡΤΑ στα αλβανικά), στην περιοχή της Αυλώνας. Δεν είναι μειονοτικό και όμως το υψηλό εθνικό φρόνημα των κατοί-κων και μάλιστα των νέων, φαντάζει από μακριά. Όπως, ακριβώς, φαντάζει και ο λειτουργικός ρό-λος του υπό ανακατασκευή, Ναού της Αγίας Κυρι-ακής. Ο Ναός αυτός κρατάει στητή κι ολόρθη την εθνική συνείδηση των κατοίκων, όπως, πολύ σω-

στά, τόνισε ο εφημέριος πατήρ Δημήτριος Κούσης. Η Άρτα της Αυλώνας αποδεικνύει ότι ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου, ακόμη και σε μη μειονοτικές περιοχές, παραμένει, εθνικά και πολιτιστικά, ανα-παλλοτρίωτος. Βεβαίως, και η ύπαρξη ιστορικών χριστιανικών μνημείων στην περιοχή παίζει το δι-κό της ρόλο. Το Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θε-οτόκου, του 13ου αι., παρά την αντιθρησκευτική πολιτική του Χότζα, λειτούργησε ως η στοιχειωμέ-νη ψυχή του Γένους, ως η επιταγή της ιστορίας που κράτησε τον Ελληνισμό. Το ίδιο και η βυζαντινή Μονή Αρδελίτσας, κοντά στο Κολικόντασι, όπου μαρτύρησε, το 1770, ο εθνομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός, όπως και η βυζαντινή Μονή, κοντά στην πόλη Μπαλς, στην οποία βαπτίστηκε, τον 9ο αι., ο βασιλιάς των Βουλγάρων Βόρις, επονομασθείς Μιχαήλ. Προ διετίας η μονή αυτή ανακαινίστηκε από τον ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ. Δεν ήταν μόνο χριστιανικά τα μνημεία που επισκεφτήκαμε και που κράτησαν το Γένος στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου. Ήταν και τα αρχαία ελληνικά που λειτούργησαν ως κέντρα ελληνικού πολιτισμού και ενίσχυσαν τη μνήμη και τη συνείδηση της ελληνικότητας. Η Επίδαμνος (σημερινό Δυρράχιο), η Απολλωνία(αποικία της Κορίνθου, με Ναό του Απόλλωνος, αρχαίο θέατρο, ωδείο, αγορά, ακρό-πολη, Μουσείο αρχαιοτήτων), το Βουθρωτό (αποι-κία της Κέρκυρας στα νότια των Αγίων Σαράντα, με πολλές αρχαιότητες), φαντάζουν ως προπύργια του βόρειου Ελληνισμού σε όλες τις ιστορικές πε-ριόδους. Το Αργυρόκαστρο, που επισκεφτήκαμε τελευταία, ολοκλήρωσε τα βαρύτιμα βιώματα και ηθικά αποκτήματά μας με ανεξίτηλες νότες και βα-θιές αποχρώσεις. Η πόλη των 35.000 κατοίκων (οι 6.500 είναι Έλληνες), με το βυζαντινό κάστρο του 13ου αι. και τη βυζαντινή, γενικά, αρχιτεκτονική, ήταν η έδρα της Αυτόνομης Πολιτείας της Βορεί-ου Ηπείρου, που ιδρύθηκε το 1914, αλλά έμεινε στα χαρτιά, όπως σημειώσαμε παραπάνω. Σήμε-ρα είναι έδρα Μητροπόλεως, με Μητροπολίτη τον ΔΗΜΗΤΡΙΟ, αλλά και έδρα Έλληνος Επάρχου και ελληνικού Προξενείου.Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, που κοσμούν το Αργυ-ρόκαστρο, ειδικά για την ελληνική μειονότητα – Εκκλησιαστικό Λύκειο και Παιδαγωγική Ακαδημία – αποτελούν άλλη μία μεγάλη τιμή και ΠΕΡΓΑΜΗ-ΝΗ για τον Αρχιεπίσκοπο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ. Όσο για το άγαλμα του Χότζα, που ήταν το ιδιαί-τερο «κόσμημα» της πόλης, ως γενέτειρας, επί κομουνιστικής δυναστείας, είχε την ανάλογη κα-τάληξη όλων των αγαλμάτων των «μεγάλων» ηγε-τών αυτού του συστήματος: κατακρημνίστηκε και διαλύθηκε εις τα «εξ ων συνετέθη», από τον ίδιο τον αλβανικό λαό.

Λίγο πριν από το τέλοςΔευτέρα, 28 Ιουνίου 2010, 4 μ.μ.: «Εδώ είναι η Ελλάδα που αγωνίζεται». Αυτόν τον βαρυσήμαντο λόγο και αυτό το αισιόδοξο μήνυμα κουβαλάμε μέ-σα μας, λίγο πριν εγκαταλείψουμε τη Βόρειο Ήπει-ρο, από τον θαλερό δημοσιογράφο Θ. Βεζιάνη. Και, μάλιστα, από το Βήμα του Κοσμά του Αιτωλού.Ο συμβολισμός του λόγου, σε συνδυασμό με την ιστορικότητα του χώρου, αλλά και με τη μηνιαία εφημερίδα «ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΙΩΝΑ», επι-σφραγίζουν όλα, όσα κρατάμε μέσα μας, ως μό-νιμη παρακαταθήκη, από την 4ήμερη επιστημονι-κή και εθνική μας εξόρμηση σ΄αυτή την «Ελλάδα που αγωνίζεται»Ο «Σύνδεσμος Φοιτησάντων εις το Γυμνάσιον Τσο-τυλίου» προσθέτει, μ΄ αυτή τη δραστηριότητα, άλλη μια λαμπερή σελίδα στο υψηλό εθνικό και κοινωνικό έργο που επιτελεί.



Η ανάγκη για το χτίσιμο μιας αποθή-κης σε αγροτικό οικισμό, στις αρχές της φετινής άνοιξης, με οδήγησε σε αναζήτηση υλικών. Η ανδρική φωνή που απάντησε στο τηλέφωνο με ρώ-τησε για το μέγεθος των τούβλων, τον αριθμό και τον τόπο παράδο-σης. Σε λίγο ήρθε και μια αδιάκριτη ερώτηση: «Τι δουλειά κάνετε»; Εξέ-φρασα αντιρρήσεις για την αποκά-λυψη της επαγγελματικής μου ιδιό-τητας, για να πάρω τη διαβεβαίωση ότι χρειάζονται την πληροφορία για λόγους έρευνας αγοράς. -«Εκπαιδευτικός» αποκρίθηκα. -«Θαυμάσια. Είμαστε και συνάδελ-φοι», ήρθε αμέσως η απάντηση με ένα σκαστό χαμόγελο. -«Συνάδελφοι;, αναρωτήθηκα. Εργά-ζεστε ως εκπαιδευτικός και τώρα με την κρίση και τις περικοπές των απο-δοχών πιάσατε και άλλη δουλειά για να συμπληρώσετε το εισόδημά σας»; -Όχι, όχι», ήρθε η κατηγορηματι-κή διάψευση. «Τούβλα παράγουμε εμείς, τούβλα βγάζετε και εσείς» για να ξεσπάσει σε χορταστικά γέλια. Πήγα να διαμαρτυρηθώ για το πόσο καλούς εκπαιδευτικούς έχουμε για να εισπράξω την απάντηση, ότι δεν εννοεί εμένα προσωπικά, αλλά το σύστημα γενικά. -«Μα δεν διαβάσατε που η κ. Υπουρ-γός κατάργησε τη βάση και σε μερι-κά ΤΕΙ θα εισαχθούν και πάλι σπου-δαστές που θα έχουν πάρει ακόμη και το βαθμό 3 στις Πανελλήνιες;». -«Ναι το διάβασα και διαφωνώ», απο-κρίθηκα, για να συνεχίσει: -«Σε μια περίοδο που χρειαζόμαστε περικοπή των δαπανών, δεν ήταν ευ-καιρία να συγχωνευτούν ή και να κα-ταργηθούν μερικά ΤΕΙ, που μάλιστα είναι και υποστελεχωμένα;». -«Θα είχα άδικο, αν έλεγα πως δεν έχετε δίκιο», αποκρίθηκα. «Πρέπει όμως να παραδεχθείτε πως είναι μια αξιόλογη τόνωση στην τοπική οικο-νομία της περιφέρειας», συνέχισα. -«Δεν αντιλέγω, αλλά γιατί να μην μεταφέρουμε μερικά εκπαιδευτικά ιδρύματα από τα μεγάλα αστικά κέ-ντρα στην περιφέρεια;», για να συ-νεχίσει.- «Έχουμε Σχολή Δημόσιας Διοίκη-σης και Σχολή Τοπικής Αυτοδιοίκη-

σης. Γιατί δεν καταργούνται πλήρως και τον ρόλο τους να αναλάβουν τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα;. Φτιάξαμε Ανώτατα Παραμάγαζα;. Τα Πανεπιστήμια που έχουμε δεν μπο-ρούν να κάνουν αυτό που κάνουν οι δύο αυτές Σχολές;. Στην Καλαμάτα, αν δεν κάνω λάθος υπάρχει Σχολή Στελεχών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γι-ατί δεν μπορούσε να αναλάβει αυτό το ρόλο με συγχώνευση και ενίσχυ-ση του προσωπικού της;». -«Με εκπλήσσετε ευχάριστα με τις γνώσεις σας», αποκρίθηκα για να προσθέσω. «Δε μπορεί γιατί είναι στην Καλαμάτα και οι συνάδελφοί τους της καταργούμενη Σχολής μέ-νουν στο κλεινόν άστυ. Η Καλαμάτα είναι μακριά και δε μπορούν να πη-γαινοέρχονται». -«Να λοιπόν που βασιλεύει και πάλι η διαπλοκή και το βόλεμα. Αυτά τα περί αναδιοργάνωσης, εκσυγχρο-νισμού του κράτους και περιστολής των δαπανών, και τα παλαιότερα πε-ρί επανίδρυσης, τα ακούω βερεσέ».-«Εσείς τα ακούτε βερεσέ, αλλά εγώ το ένιωσα στη τσέπη μου. Κάποιος έβαλε το χέρι του και μου πήρε το 1/4 των αποδοχών και το χειρότε-ρο είναι πως το βάζει και κάθε μή-να, στην ίδια ημερομηνία και παίρνει τα ίδια.! Μάλιστα με απειλεί πως, αν δεν κάτσω φρόνημα, θα μου πάρει και άλλα! Μήπως έχετε καμιά δου-λειά για μερικές ώρες στο τουβλο-ποιείο, κύριε συνάδελφε; Έχω και πτυχίο Οικονομικών».-«Λυπάμαι πολύ, κύριε συνάδελφε. Εμείς βγάζουμε τούβλα με προδια-γραφές. Έχουμε Χασπ και άιζο!. Δεν βγάζουμε τούβλα, ότι να ‘νε, όπως εσείς!»Έκλεισα βροντερά το τηλέφωνο. Απορώ πως δεν έσπασε. Με έπιασε μαύρη απελπισία. Μια φωνή από μέ-σα μου έλεγε. «Κάνε κάτι. Κάνε κά-τι». Τι να κάνω; Εγώ ένα μυρμηγκάκι απέναντι στους ελέφαντες του συ-στήματος; Από καιρό ένοιωθα σαν ψάρι στη στεριά. Τα αισθήματα αποξένωσης από τα πανεπιστημιακά δρώμενα ενισχύονταν καθημερινά, ιδιαίτερα μετά την τελευταία εκλογή, όπου η τριμελής επιτροπή στην οποία μετεί-χα, πρότεινε ομόφωνα έναν υποψή-φιο και άλλος εξελέγη από το εκλε-κτορικό σώμα. Μοναδική διέξοδος τα μαθήματα, οι διαλέξεις και η αρ-θρογραφία. Μια αναλαμπή φώτισε τις σκοτει-νές και απελπιστικές μου σκέψεις. Σε κλάσματα του δευτερολέπτου, η φωνή ακούστηκε καθαρή και με τόνο προστακτικό. «Μούντζωσε τα. Δώσε την παραίτησή σου». «Λες;», ξαναρώτησα. «Τι έχεις να χάσεις;»,

ήρθε άμεσα η απάντηση. «Φύγε με αξιοπρέπεια πριν αυτό το οικοδόμη-μα καταρρεύσει με πάταγο». Άνοιξα τον υπολογιστή και την συνέταξα πά-ραυτα. Την άλλη ημέρα τη διάβασα εκ νέου, έκανα τις τελευταίες διορ-θώσεις, αφαιρώντας εκφράσεις θυ-μού, και την κατέθεσα. Την επομένη την ανακοίνωσα και στους φοιτητές μου. Δε φάνηκαν να στενοχωρήθηκαν και πολύ. Μερι-κοί μπορεί και να σκέφτηκαν. «Τώρα που φεύγει μπορεί να μας περάσει όλους». Μόνο μια Κοζανίτισα φοιτή-τρια μου, η Άννα, με πλησίασε και εξέφρασε την απογοήτευσή της. «Γι-ατί μας φεύγετε κ. Καθηγητά;», ρώ-τησε με παράπονο. «Ετοιμαζόμουν να έρθω στο γραφείο σας για να δη-λώσω θέμα πτυχιακής διατριβής και να με συμβουλέψετε για σπουδές στην Αμερική». «Άννα, λυπάμαι πο-λύ που ανατρέπω τα σχέδιά σου. Δεν πήγαινε άλλο. Όσο για τα αιτήματά σου, το πρώτο δε μπορεί να γίνει για τυπικούς λόγους, αλλά για ουσιαστι-κούς μπορείς να με συμβουλευτείς για το θέμα σου και τον τρόπο που θα το προσεγγίσεις όποτε θέλεις. Το δεύτερο θέμα λύεται ανά πάσα στιγμή και μέσω διαδικτύου. Νάσαι καλά και νάχεις επιτυχίες στις σπου-δές σου και στην καριέρα σου. Να θυ-μάσαι πάντα πως από όλα τα αγαθά που μπορείς να αποκτήσεις στη ζωή σου (ακίνητα, αυτοκίνητα, μετοχές, χρυσάφι, κ.ά.) το μόνο που δεν μπο-ρεί κανείς να σου το απαλλοτριώσει, αφαιρέσει, κλέψει ή στερήσει, είναι οι γνώσεις.»Εδώ και τρεις μήνες είμαι συνταξι-ούχος. Φτωχότερος, χωρίς αποδο-χές ενόψει, της άγνωστο πότε θα απονεμηθεί, σύνταξης, αλλά τίμι-ος και χωρίς τύψεις και συνενοχές για το σύστημα που εγκαθιδρύσα-

με ή ανεχθήκαμε. Τώρα με καλούν να επιστρέψω, αν το έχω μετανιώ-σει. Πριτς, που έλεγε και ο Χατζη-χρήστος. Το πουλάκι πέταξε. Και δι-αλέξεις δίνω. Και άρθρα γράφω. Ας είναι καλά η Πύλη Ανάπτυξης και οι στυλοβάτες της. Πριν κλείσω χρό-νο στη συνεργασία μαζί τους, πο-λύ περισσότεροι διάβασαν τις σκέ-ψεις μου από τους φοιτητές που με άκουσαν αυτά τα 41 χρόνια. Δόξα τω Θεώ, τα ενδιαφέροντά μου παραμέ-νουν, οι γνώσεις και η διάθεση προ-σφοράς δεν συνταξιοδοτήθηκαν και έχω χρόνο να περιδιαβώ τη θαυμά-σια αυτή χώρα, από τη μια άκρη στην άλλη, γνωρίζοντας ανθρώπους που καινοτομούν και χαράσσουν νέους δρόμους, όπως για παράδειγμα, τον κοινοτάρχη της Ανάβρας τον κ. Τσου-καλά που γνώρισα πριν από δύο μή-νες και λυπήθηκα ιδιαίτερα που δε γνώριζα το έργο του νωρίτερα για να το προβάλω στην αίθουσα διδα-σκαλίας, στα βιβλία και στις διαλέ-ξεις μου. Το τραγικό είναι πως ένας από τους πιο πετυχημένους ανθρώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν θα είναι υποψήφιος στο νέο Καποδιαστρικό Δήμο που προέκυψε. Ας χρεωθεί και αυτό στα αρνητικά της μεταρρύθμι-σης.

απόψεις

Οι Συνάδελφοι…

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠOYΛΟΥΚαθ. Γεωπονίας ΑΠΘ


παίνοντας στην τελική ευθεία για τις δημοτικές και περιφε-ρειακές εκλογές, θεώρησα σκόπιμο να καταθέσω μια σειρά απόψεων αναφορικά με το ιδανικό profile του μελλοντικού, αιρετού πλέον Περιφερειάρχη. Σαφέστατα, λίγο έως πολύ, τα ίδια ισχύουν και για τους υποψήφιους Δημάρχους αλλά γενικά για όλους όσοι διαχειρίζονται δημόσιες υποθέσεις με αντιπροσωπευτικές διαδικασίες. Δεδομένου όμως ότι ο επόμενος Περιφερειάρχης της Δ. Μακεδονίας θα είναι ένας περιφερειακός «Πρωθυπουργός» με μεγάλες, πρωτόγνω-ρες ΕΥΘΥΝΕΣ, αξίζει τον κόπο να του αφιερώσουμε τα ακό-λουθα. Αφήνω στην άκρη τις προκαταρτικές διευκρινήσεις και μπαίνω κατευθείαν στους «μύθους» που ενδεχομένως, θα καθορίσουν την εκλογή του επόμενου Περιφερειάρχη. Ο Μύθος της ηλικίας. Όταν ένα πολιτικό κόμμα υποστηρίζει έναν σχετικά ηλικιωμένο υποψήφιο, τον βαφτίζει συνήθως ώριμο και έμπειρο. Όταν αντίθετα στραφεί σε ένα νέο πρόσωπο, το αποκαλεί «ανατρεπτική επιλογή», επένδυση στο μέλλον και στρο-φή στη νέα γενιά. Ο Σουλτάνος ο Πορθητής, όταν άλωσε την Κωνσταντινούπολη διοικώντας με πρωτοφανή πυγμή 150.000 στρατιώτες, ήταν ένα αμούστακο παιδαρέλι 20 χρονών! Ο Τσόρτσιλ, όταν συν-αποφάσιζε την μορφή της νέας τάξης πραγμάτων, ήταν ένας ώριμος άνδρας 72 χρο-νών. Και οι δύο, βεβαίως μεταξύ πολλών άλλων, άλλαξαν την πορεία του κόσμου. Κατά συνέπεια, η ηλικία δεν αποτε-λεί προτέρημα ή μειονέκτημα όταν υπάρχουν συγκεκριμένοι και ξεκάθαροι στόχοι ή όταν έχεις την δυνατότητα ή το πλε-ονέκτημα να επιλέγεις τους σωστούς συνεργάτες, το σωστό timing, τη βέλτιστη πρακτική. Γνώρισα νεαρούς με «γερο-ντικές» και επικίνδυνα ξεπερασμένες αντιλήψεις, αλλά και γέροντες με εφηβικούς προβληματισμούς και ανατρεπτικές ανησυχίες. Ποτέ δεν θα ψήφιζα Περιφερειάρχη με βασικό κριτήριο την ηλικία.Ο Μύθος της μόρφωσης. Το να αποφοιτείς επιτυχώς από μια Πανεπιστημιακή Σχολή, δεν σε κάνει αυτομάτως «Επιστήμο-να». Προφανώς, οι κομματικές επιτροπές ανάδειξης υποψη-φίων Περιφερειαρχών, μπερδεύουν τους διακριτούς όρους μεταξύ ενός Πτυχιούχου και ενός Επιστήμονα. Δεν μπορεί ρε γαμώτο όταν ζητάς δουλειά ως γεωπόνος, οικονομολόγος, γεωλόγος ή μηχανικός να είσαι ένας απλός Πτυχιούχος άλ-λα όταν σε χρίζουν υποψήφιο Περιφερειάρχη ή Δήμαρχο να αναβαθμίζεσαι «ελέω Θεού» σε Επιστήμονα! Επί του πρακτέ-ου, τα τελευταία τριάντα χρόνια η Ελλάδα βίωσε την απόλυ-τη «ευτυχία» να διαθέτει υπουργούς οικονομικών αλλά και συμβουλάτορες από τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου. London School of Economics, Harvard, ΜΙΤ, Παρίσια, Λονδίνα και όλα τα συναφή βαρύγδουπα. Το αποτέλεσμα; χρωστάμε στους πάντες και τα πάντα, χρωστάμε το μέλλον μας. Κατά

Αναζητώντας τον ιδανικό Περιφερειάρχη

απόψεις

συνέπεια, η μόρφωση αποτελεί ένδει-ξη αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αποτε-λεί απόδειξη ικανοτήτων. Δεν ισοπεδώ-νω προσόντα και προσωπικά επιτεύγματα, ισοπεδώνω την διαχρονική αδυναμία φε-ρέλπιδων «Σωτήρων» να ανταποκριθούν στοιχειωδώς σε ένα minimum απαιτήσεων. Ποτέ δεν θα ψήφιζα Περιφερειάρχη με βα-σικό κριτήριο την μόρφωση.Ο Μύθος του άφθαρτου. Ποτέ δεν κατά-λαβα τι θα πει άφθαρτος πολιτικός! Ειλι-κρινά, δεν θέλω άφθαρτο Περιφερειάρ-χη. Δεν θέλω έναν «άγιο άνθρωπο» από το Άγιο Όρος να καθορίζει τις τύχες της Περιφέρειας. Όσο επικίνδυνο είναι να φυ-λάει ο «λύκος» τα πρόβατα, τόσο επικίν-δυνο είναι να προσπαθεί ένα «πρόβατο» να μας φυλάει από τους λύκους. Η πολι-τική, εδώ και 3.000 χρόνια, είναι μια δι-αδικασία συνδιαλλαγής, ανομολόγητων ισορροπιών, φθοράς και διαφθοράς. Προ-τιμώ έναν Περιφερειάρχη τόσο «διεφθαρ-μένο» ώστε να γνωρίζει πότε, πού και πώς θα «χτυπήσουν» τα λαμόγια, αλλά και τό-σο άφθαρτο ώστε να μπορεί να διασφαλί-ζει το δημόσιο συμφέρον με το λιγότερο δυνατό τίμημα. Θα μπω στον πειρασμό να αναφέρω το γνωστό παράδειγμα με τους δύο πολιτι-κούς που καθόρισαν τις τύχες του κόσμου τον περασμένο αιώνα. Το 1965, τέθηκε στους πολίτες της Αγγλίας το ερώτημα, σε μορφή δημοσκόπησης, για το ποιόν από τους ακόλουθους πολιτικούς θα ψήφιζαν για Πρωθυπουργό. Ο πρώτος εκ των δύο, καπνίζει ασταμάτητα, δεν κοιμάται το βρά-δυ αν δεν πιεί ένα μπουκάλι ουίσκι, βρίζει με το παραμικρό και έχει ομολογήσει δη-μοσίως ότι έχει απατήσει τη γυναίκα του. Ο δεύτερος, δεν καπνίζει, δεν πίνει, είναι χορτοφάγος, μετρημένος και με ασκητική ζωή. Σαφέστατα, οι περισσότεροι προτίμη-σαν τον δεύτερο. Τους περίμενε βεβαίως μια μεγάλη έκπληξη, δεδομένου ότι «επέ-λεξαν» για Πρωθυπουργό τον Αδόλφο Χίτ-λερ και όχι τον πρώτο υποψήφιο, τον Ουιν-στον Τσόρτσιλ. Στην πολιτική, την διαφορά μεταξύ του «φαίνεσθαι» και του «είναι», την πληρώνουμε δυστυχώς αφού απομα-κρυνθούμε από το ταμείο! Ο Μύθος του καταξιωμένου και επιτυχη-μένου. Έχετε ακούσει ποτέ για πετυχημέ-νο νηπιαγωγό ή δάσκαλο; Έχετε ακούσει για πετυχημένο κοινωνικό λειτουργό, για πετυχημένο ακτιβιστή, για επιτυχημένο επιστήμονα που συνδράμει στην ένταξη ανθρώπων με ειδικές ανάγκες στο κοινω-νικό σύνολο; Μάλλον όχι. Έχετε ακούσει σαφώς για πετυχημένο Δημοσιογράφο, Δι-κηγόρο, Γιατρό, Συνδικαλιστή ή Επιχειρη-ματία. Δυστυχώς, οι όροι «πετυχημένος» και «αναγνωρίσιμος» είναι δυσδιάκριτοι και εύκολα ανταλλάξιμοι στο πολιτικό χρη-ματιστήριο. Καλύτερα να κρύψουμε την πολιτική φτώχεια μας…

Εν κατακλείδι, η Περιφέρεια δεν είναι αμπέλι. Δεν έχει την ανάγκη «νέους» να την σκάψουνε ή «γέρους» να την κλαδέ-ψουνε κατά τη λαϊκή παροιμία. Έχει ανά-γκη από ανθρώπους που μπορούν ταυτό-χρονα να κάνουν και τα δύο. Έχει ανάγκη από ανθρώπους, πρωτίστως με απόθεμα ΠΑΙΔΕΙΑΣ και λιγότερο με περίσσευμα μόρ-φωσης. Έχει ανάγκη από ανθρώπους που να μπορούν να ισορροπούν μεταξύ της κα-θημερινής, ελεεινής και άθλιας διαφθοράς και της ΕΥΘΥΝΗΣ απέναντι στους χιλιάδες απρόσωπους πολίτες οι οποίοι τους εμπι-στεύτηκαν το μέλλον τους. Έχει ανάγκη από ανθρώπους λιγότερο αναγνωρίσιμους αλλά επαρκώς ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΥΣ. Ο ιδανικός Περιφερειάρχης προφανώς και δεν υπάρχει. Ο ιδανικός Περιφερειάρ-χης αφορά ιδανικούς ψηφοφόρους, ιδα-νικές Πολιτείες. Τουλάχιστον, αυτόν που θα εκλέξουμε, ας φροντίσουμε να έχει ένα στοιχειώδες απόθεμα παιδείας, ένα αναγνωρίσιμο αίσθημα ευθύνης, ικανό-τητα να διαχειρίζεται προκλήσεις, να δί-νει προοπτικές και πρωτίστως να ξέρει να ακούει…

Του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΡΛΟΠΟΥΛΟΥM.Sc. Χημικός ΜηχανικόςΣυνεργάτης Ι.Π.Α.Δ.Μ.

30 ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010απόψεις

νέκαθεν οι Έλληνες όπου και αν δραστηριοποιήθηκαν , αποτέλεσαν παραδείγματα επιτυχίας σε όλους τους επιχειρηματικούς χώρους , τις τέχνες , τα γράμματα και τις επιστή-μες και πρωτοπόρησαν μ ε εμπορι-κές η άλλες επιχειρηματικές πρω-τοβουλίες . Παραδείγματα πάρα πολλά όπως • από την ναυτιλία όπου πρωτοστα-τήσαμε σαν ναυτιλιακή δύναμη , σύμφωνα με κάποιους λόγω της γε-ωγραφικής μας θέσης , το ίδιο όμως δεν συνέβαινε με την Ιαπωνία, την Ιταλία , και άλλες χώρες δυσανά-λογα μεγαλύτερες πληθυσμιακά , με αντίστοιχα γεωγραφικά χαρακτη-ριστικά , που μας ανταγωνίζονται.• από τα διάφορα μνημεία που φανε-ρώνουν την ύπαρξη του Ελληνισμού σε όλη την Ευρώπη όπως η Ρουμα-νία, η Σερβία, η Αυστρία, η Ουγγαρία και πλείστες άλλες χώρες στις οποί-ες οι Ελληνικές κοινότητες αλλά και μεμονωμένοι Έλληνες αποτέλεσαν υγιή κοινωνικά κύτταρα επηρεάζο-ντας τα διάφορα , πολιτιστικά , οι-κονομικά , και πολιτικά κατά τόπους κέντρα . Αντίθετα , στη σύγχρονη Ελλάδα και το περιορίζω πάντα στον καθαρά Ελ-ληνικό κράτος και σε αντίθεση με ότι συμβαίνει παγκοσμίως με τους απανταχού Έλληνες , αναπτύχθηκε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που βα-σίζεται εδώ και δεκαετίες σε κρατι-κοδίαιτες λογικές. Αυτό θα ήταν κα-τανοητό για τη χώρα μας στην αρχή και για μια μικρή περίοδο μεταπολε-μικά , αφού η Ελλάδα βγαίνοντας από τις γνωστές ιστορικά πολιτικές της περιπέτειες , ανομοιογενής κοι-νωνικά και οικονομικά , θα έπρεπε να ξανασυγκροτηθεί σε ένα κράτος με τις βασικές του υποδομές όπως οδικό δίκτυο , ηλεκτροδότηση , σι-δηροδρομικό δίκτυο , σχολεία , έτσι ώστε στη συνέχεια να βρεθεί ο ιδι-ωτικός τομέας , ο οποίος απελευ-

θερώνοντας τις παραγωγικές δυ-νάμεις της χώρας θα ανέβαζε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και θα τους καθιστούσε ανταγωνιστικούς σε όλη την Ευρώπη . Όλα έδειχναν ότι η πορεία μας έπρεπε να είναι Ευρωπαική , γεγο-νός που λίγο έως πολύ και αργά η γρήγορα ασπάσθηκαν όλες οι πολι-τικές δυνάμεις της χώρας πλην ελα-χίστων εξαιρέσεων .Μια πορεία που θα ήταν συνυφα-σμένη με μια ιδιωτική πρωτοβου-λία , που θα λειτουργούσε μέσα σε ένα κράτος δικαίου , που θα εξυπη-ρετούνταν με κάποιες κρατικές δο-μές και που θα περιορίζονταν στην άσκηση καθαρά εποπτικού έργου . Ένα κράτος που θα λειτουργούσε σαν διαιτητής στον επιχειρηματικό χώρο , δημιουργώντας κανόνες με σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο και συνθήκες ίσων ευκαιριών και αξι-οκρατίας .Παρόλα αυτά είδαμε να γιγαντώνε-ται ένα κράτος το οποίο βασίσθηκε στις ελάχιστες μεταπολεμικά επιχει-ρηματικές δράσεις , που συνδέθη-καν με μεγάλα σκάνδαλα διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με εκλεκτούς από τον επιχειρηματικό κόσμο , χω-ρίς να τηρηθούν οι αρχές της ισο-νομίας και ισοπολιτείας στο επιχει-ρείν . Στη συνέχεια είδαμε το ‘’ λάδωμα ‘’ ενός λαού με την δημιουργία φο-ρέων και κρατικών θέσεων εργασί-ας που δεν χρειάζονταν, με διάθε-ση χρημάτων από τα προγράμματα δημόσιων επενδύσεων η τους κοι-νοτικούς πόρους για έργα , που σε πολλές περιπτώσεις δεν προτάσσο-νταν η αναγκαιότητα τους , αλλά περισσότερο το ποιοι θα μπορούσαν να τα αναλάβουν , ώστε μέσα από αυτά να αλληλοεξυπηρετηθεί μέ-ρος του επιχειρηματικού κόσμου με την εκάστοτε πολιτική εξουσία , χρε-ώνοντας έτσι και υποδουλώνοντας ένα ολόκληρο λαό .Όποιος δε ήθελε να αναλάβει οποια-δήποτε πρωτοβουλία έπρεπε να την φιλτράρει μέσα από τα κανάλια των εκάστοτε κομματικών η κυβερνητι-κών δομών , πλέοντας μέσα από τα υπόγεια ρεύματα της διακομματικής φαυλότητας και δίνοντας αναφορά σε ένα σύστημα που είχε δρομολο-γηθεί για να πατάξει οποιαδήποτε πρωτοβουλία δεν θα ήταν συμβατή

με τα εκάστοτε διαμορφούμενα από αυτές ‘’ ήθη και έθιμα ‘’.Επιδοτώντας το κράτος μας λοιπόν δυσανάλογα οτιδήποτε κρατικοδίαι-το και αντιπαραγωγικό , αύξανε το λειτουργικό του κόστος , καθιστώ-ντας μη ανταγωνιστικό το ελληνι-κό επιχειρείν , αφού το επιβάρυνε με το κόστος της λειτουργίας όλου αυτού του κρατικοδίαιτου μορφώμα-τος και ταυτόχρονα με μια γραφει-οκρατία που αυτόματα λειτουργού-σε σαν ταφόπλακα του ιδιωτικού τομέα . Ένα μόρφωμα που έπρεπε να διατηρείται για να αναπαράγει στη συνέχεια όλο αυτό το πολιτικό σύστημα που το δημιούργησε και το συντηρούσε . Γιατί για παράδειγμα ο νέος επιστή-μονας , ο μηχανικός , ο υδραυλικός ή όποιο άλλο φυσικό πρόσωπο να ξεκινούσε μια επιχειρηματική ιδέα και να προτιμούσε να αναπτύξει μό-νος του μια πρωτοβουλία ξεκινώντας από το μηδέν με πολλές αντιξοότη-τες , όταν η εναλλακτική λύση μιας θέσης εργασίας στο δημόσιο , σε όποιους έβρισκαν τον τρόπο , ελισ-σόμενοι μέσα από το κρατικοδίαιτο σύστημα ήταν ελκυστικότερη ; Αφού μέσα από διεκδίκηση μίας από τις πολλές αντιπαραγωγικές θέσεις που γεννούσε το σύστημα θα πλη-ρώνονταν πολύ καλύτερα, με υγει-ονομική και συνταξιοδοτική κάλυψη και αν ταυτόχρονα ανέπτυσσε και μια κομματική δράση ,ενδεχομένως θα απείχε και από την εργασία του , ανταποδίδοντας με ευγνωμοσύνη στο σύστημα που τον κατέστησε οικονομικά άνετο , και ταυτόχρονα μοντέλο τρόπου ζωής και συμπερι-φοράς προς μίμηση αφού με το νο-μοθετικό πλαίσιο που του διαμόρ-φωσε τον παρακινούσε σε αυτή την κατεύθυνση.Ένα μοντέλο που ήταν ελκυστικό αφού η αντιπαραγωγικότητα του έπρεπε να επιμερισθεί σε όλους τους άλλους που δεν θα ήταν οι εκά-στοτε ημέτεροι τυχεροί.Σε πολλές δε περιπτώσεις ο συνδυ-ασμός της κρατικής θέσης εργασίας και της ανάληψης θέσης σε αιρετό αξίωμα που συνοδεύονταν με ανά-λογη νόμιμη αποζημίωση , ήταν το ιδανικό κοκτέιλ αν δεν υπήρχε άλ-λο ιδανικότερο που περιείχε και μια δόση συνδικαλιστικής δράσης , που στην περιοχή του λεκανοπεδίου Κο-

ζάνης Πτολεμαΐδας κατέστη τρό-πος ζωής. Έτσι δικαιολογείται και η πληθώ-ρα τόσων αιρετών σε αξιώματα που ταυτόχρονα έμμισθοι από την κρα-τική τους θέση εργασίας , έμμισθοι ταυτόχρονα από την αποζημίωση των αιρετών τους και μη αξιωμάτων , μέχρι πρότινος , δεν προσέφε-ραν εργασία στο κράτος η την όποια ΔΕΚΟ , αφού με την πολιτική τους πίεση στα κέντρα λήψης των απο-φάσεων , διαμόρφωναν και το νομο-θετικό πλαίσιο έτσι όπως τους βό-λευε , ασχολούμενοι καθαρά με τον παραγοντισμό μέσα από τον χώρο που λειτουργούσαν . Το επιδόρπιο δε του συστήματος στο μνημόσυνο με τα ξένα κόλλυβα ήταν το ότι στο τέλος του εργασιακού τους βίου , να τους αναμένει και μια σύνταξη από μια εργασία που ποτέ δεν άσκησαν , ποτέ για όσα χρόνια εμπλέκονταν με τα ‘’ κοινά ‘’ και άλλη μία από το αι-ρετό τους αξίωμα αν το ασκούσαν ‘’ ανιδιοτελώς ΄ για μακρύ διάστημα .Παραδείγματα πλείστα όσα , αν κοι-τάξτε γύρω σας , οι οποίοι στην διάρ-κεια των εκλογών σπεύδουν και με περίσσεια θρασύτητας να επαναδι-εκδικήσουν τη σωτηρία μας. Παράλληλα δε μερικοί από αυτούς στη χώρα που διατυπώθηκε η έννοια της τήρησης του μέτρου , τόσο ομι-λητικοί και πνευματώδεις , προτεί-νουν και τρόπους με τους οποίους θα λύνονταν το ασφαλιστικό πρόβλημα στην Ελλάδα.Σε αντίθεση με τους ελεύθερους επαγγελματίες στου οποίους η όποια ενασχόληση τους θα στοίχιζε στο επάγγελμα τους αφού έπρεπε να το αφήνουν για να ασχοληθούν με τα κοινά και για πάρα πολλούς θα ήταν και καταστροφικό.Αυτή όλη η παθογένεια έγι-νε τρόπος ζωής , κατήργησε

Ανακτώντας την αυτοπεποίθηση μας περιφρουρώντας την αξιοπρέπεια μας

και αποφεύγοντας τον εξευτελισμό

του Κανδυλιώτη ΑλέξανδρουMsc Μηχανολόγος Μηχανικός

π. Νομαρχιακός Σύμβουλος Ν.Α. Κοζάνης 2002-2006


την αξιοκρατία , αφού σημα-ντικότερο προσόν σε όλες τις

διαδικασίες ήταν ο εναγκαλισμός και τα χαριεντίσματα με την εκάστο-τε εξουσία, παρά ο επιπλέον κόπος για απόκτηση προσόντων , που θα καθιστούσε κάποιον ανταγωνιστικό στην εργασία.Επιπλέον κατέστησε τους Έλληνες δουλοπρεπείς αφού η καθημερινό-τητα , τους δίδασκε , πώς μόνο μέσα από τέτοιες διεργασίες θα επιτύγχα-ναν τον εκάστοτε επαγγελματικό η άλλο στόχο.Σιγά – σιγά και μέσα σε ένα πλαίσιο εναλλαγής στην εξουσία όχι ενός δι-κομματικού συστήματος αλλά μιας υπερκομματικής φαυλότητας που είχε απλώσει τα πλοκάμια της στα δύο μεγάλα κόμματα , που αυξάνο-νταν σιγά – σιγά καθιστώντας μας πρωτοπόρους στην διαφθορά , συ-γκρινόμενους με τριτοκοσμικές παγκόσμια χώρες σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις της διεθνούς δια-φάνειας , μερικοί προνοητικοί βίω-σαν τη γη της επαγγελίας αφού μπό-ρεσαν και ξεκλείδωσαν την ‘’πόρτα για το χειμώνα ‘’ και ‘’καβάντζωσαν ‘’ εν καιρώ .Το χειρότερο όμως είναι ότι λει-τουργώντας αυτό το σύστημα για 30 τουλάχιστον χρόνια λειτούργη-σε παιδευτικά , δημιούργησε νοο-τροπία και κατέστησε τους έλληνες δύσπιστους ακόμα και σε κάποιες υγιείς διεργασίες στην αντίθετη κατεύθυνση.Ποιος από όλους σας αισθάνεται σήμερα ότι μπορεί να αναλάβει προ-μήθεια από το δημόσιο χωρίς παρέμ-βαση με επίφαση νομιμότητας η να διορισθεί σε θέσεις του δημοσίου χωρίς την παρέμβαση πολιτικών πα-ραγόντων.Αυτό βέβαια το φανερώνει και η συσσώρευση ψηφοφόρων στα βου-λευτικά γραφεία η στα εκλογικά κέ-ντρα σε περίοδο εκλογών , τα οποία έχουν καταστεί άτυποι ΟΑΕΔ , αφού αντί της ευθείας οδού επιλέγεται η τεθλασμένη . Γραφεία στα οποία βλέπουμε νέους με προσόντα και ικανότητες που αντί να ασχοληθούν

με οτιδήποτε παραγωγικό ασχο-λούνται κάνοντας τον ιπποκόμο σε όλους αυτούς τους παλαιοκομμα-τικούς ειδήμονες που προανέφερα , τους χωρίς πολιτικό αντίκρισμα , που σπεύδουν ‘’ να προσφέρουν ορ-γανώνοντας ‘’ τους εκάστοτε ηγήτο-ρες. Νέους με την ελπίδα μήπως και μετά τις εκλογές και την εκλογική νί-κη καταστούν και αυτοί μεριδιούχοι στην όποια πίτα προκύψει , γνωρίζο-ντας ότι η όποια προσφορά τους δεν αποτελεί πολιτική προσφορά αλλά τζογάρισμα στην στημένη πολιτική ρουλέτα . Φυσικά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.Έτσι δημιουργήθηκε στους πολί-τες δυσπιστία , απογοήτευση και έλλειμμα εμπιστοσύνης στους θε-σμούς που πάντα υπήρχαν αλλά που ποτέ δεν τηρούνταν αφού καθιερώ-θηκε η αντιπαραγωγικότητα και η περιθωριοποίηση του υγιούς και ικα-νού στελεχιακού δυναμικού της χώ-ρας .Επειδή όμως μετά από κάθε τι που γράφεται πρέπει να βγαίνει και κά-ποιο συμπέρασμα θα πρότεινα την ανάκτηση της χαμένης μας αξιοπρέ-πειας και αυτοπεποίθησης , τις οποί-ες πρέπει μέσα σε συνθήκες παρα-χώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας στην τρόικα να διεκ-δικήσουμε . Ίσως να μπορούμε να κυ-βερνηθούμε μόνο από ξένους και ας μην ακούγεται μοιρολατρικό , απο-δεχόμενοι το ρόλο ενός οικονομι-κού προτεκτοράτου για τη χώρα μας αφού τα παιδιά της στο βαθμό που την κυβέρνησαν ανεξάρτητα μέχρι σήμερα , την κατέστησαν υπόδουλη οικονομικά . Επιφυλάσσοντας στους μεν περήφανους απόμαχους της ζω-ής συνταξιούχους , τον εξευτελισμό τους , που υλοποιείται με περικοπές του ΕΚΑΣ και της φαρμακευτικής τους περίθαλψης στους δε νέους, με την γέννηση τους, ένα τεράστιο χρέος με υποθηκευμένο μέλλον και το χειρότερο η παλαιονοοτροπία και η ηττοπάθεια , αφού πάντα ο γνώμο-νας ήταν το κομματικό άμεσα συμ-φέρον που φαίνεται ότι δύσκολα θα απαλλαγούμε από αυτό. .

απόψεις


Δύο προσωπικότητες εντε-λώς διαφορετικές θα αγω-νιστούν για να κερδίσουν την περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Ο πρώτος έχει δοκιμαστεί για τέσ-σερα χρόνια με αποτέλε-σμα που θα το κρίνουν οι

πολίτες και ο δεύτερος έχει μία επιτυχημένη επι-χειρηματική δράση, με άφθαρτό και νέο πρόσωπο. Ποια είναι τα αρνητικά και ποια τα θετικά των δύο υποψηφίων; Πως μπορούν να φτάσουν ευκολότε-ρα στη νίκη; Ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν, ώστε να έχουν μία εποικοδομητική εκστρατεία; Σε αυτό το τεύχος θα σχολιαστεί ο Γιώργος Δακής και στο επόμενο ο Γιάννης Παπαϊορδανίδης.

Τα 8 αδύνατα σημεία του Γιώργου Δακή:

1.Βαριά η «προίκα» της Νομαρχιακής ΑυτοδιοίκησηςΕίναι ήδη Νομάρχης Κοζάνης. Το γεγονός αυτό του δίνει την αναγνωρισιμότητα στους πολίτες της Δυ-τικής Μακεδονίας, όμως παράλληλα η θητεία του μπορεί να αποτελέσει έναν αμφίρροπο παράγο-ντα για τον ψηφοφόρο, γιατί μπορεί να επηρεα-στεί θετικά ή αρνητικά από τις πράξεις και το έργο ενός πολιτικού. Παράλληλα, σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας, τα δεδομένα είναι πολυδιάστατα με αποτέλεσμα κάθε περιοχή να χρήζει ιδιαίτερης πολιτικής προσέγγισης. Μέχρι στιγμής δεν έχει διαχειριστεί σωστά τα δεδομένα με αποτέλεσμα οι πολίτες να μην έχουν καθαρή εικόνα των πολι-τικών του προθέσεων.

2.Αδυναμία διαχείρισης συνοχής της ομάδαςΥπάρχει εντονότατο πρόβλημα με τη συνοχή του συνδυασμού και της ομάδας που ηγείται. Θα ήταν ισχυρό πλεονέκτημα για το Γιώργο Δακή, εάν δι-ατηρούσε τις ισορροπίες με τους ανθρώπους που συνεργάστηκε το 2006. Αυτή τη στιγμή, θα οικο-δομούσε πάνω σε ισχυρές βάσεις, γνωστές στον κόσμο και θα προχωρούσε δυναμικά και στους υπόλοιπους νομούς της Δυτικής Μακεδονίας. Αυ-τή τη στιγμή όχι μόνο δεν μπορεί να χτίσει έναν συνδυασμό συνοχής αλλά η πολιτική αντιπαράθε-ση ανάμεσα στο νέο και στο παλιό δημιουργεί οξύ πρόβλημα στον υποψήφιο Περιφερειάρχη που με κόπο προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία. Εί-ναι μία πολιτική αδυναμία, η οποία φαίνεται στον απλό πολίτη και επιδρά αρνητικά.

3.Έλλειψη σωστής επικοινωνίαςΑπό την αρχή της θητείας του Γιώργου Δακή, φά-νηκε ότι υπάρχει έλλειψη σωστής και στοχευμέ-νης επικοινωνιακής πολιτικής. Σχετικά με το έργο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης είναι ένα σημείο που δεν μπορούμε να το κρίνουμε εμείς αλλά οι πολίτες. Όμως το γεγονός ότι οι πολίτες δεν έχουν πλήρη εικόνα του έργου της Νομαρχίας, σε συνδυ-ασμό ότι δεν έχουν επισημανθεί οι βασικότεροι σχεδιασμοί του θεσμού αποτελεί ένα από τα με-

γαλύτερα μειονεκτήματα του Γιώργου Δακή. Δεν μπόρεσε να μετουσιώσει στους πολίτες το έργο του, ενώ αυτό που έμεινε στη συνείδηση τους εί-ναι οι ποτίστρες και οι χώροι υγιεινής της Νομαρ-χίας, που έγιναν γνωστά ως αρνητικό δεδομένο δημοσιότητας.

4.Έλλειψη συνοχής σε επίπεδο Δυτικής ΜακεδονίαςΑν και στην ουσία δεν μετρά, σε επίπεδο εντυπώ-σεων, η μη συμμετοχή των Νομαρχών των τριών Νομών της Δυτικής Μακεδονίας στο ψηφοδέλ-τιο του Γιώργου Δακή, ως Αντιπεριφερειαρχών, δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις στους πολίτες της υπόλοιπης περιφέρειας. Το γεγονός ότι οι Νο-μάρχες θέτουν υποψηφιότητα στους Δήμους από τους οποίους προέρχονται, ενώ τους ακολουθούν τα κορυφαία στελέχη των Νομαρχίων, υστερεί ου-σιαστικά την παράταξη του Γιώργου Δακή. Παράλ-ληλα, η δυστοκία στις υποψηφιότητες δημιουργεί εντονότερο πρόβλημα, αφού μ’ αυτόν τον τρόπο χάνεται το πλεονέκτημα χρόνου που είχε ο Γιώρ-γος Δακής.

5.Χάθηκε το πλεονέκτημα του χρόνουΤο πρώτο πλεονέκτημα που είχε ο Γιώργος Δακής και το έχασε ήταν η χρονική στιγμή που του δόθη-κε η πολιτική στήριξη. Ενώ υπερτερούσε χρονικά έναντι του υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ, δεν κατάφε-ρε να κερδίσει έδαφος. Ενώ είχε τη δυνατότητα, ένα περίπου μήνα πριν ανακοινώσει το ΠΑΣΟΚ, να ηγηθεί του «πολιτικού παιχνιδιού», έχασε πολύ χρόνο αδράνειας με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να αδυνατεί να παρουσιάσει τα βασικά χαρακτη-ριστικά των πολιτικών του προθέσεων. Την διακή-ρυξη, την παρουσίαση των πρώτων 10 ονομάτων, μία γενική παρουσίαση θέσεων και αρχών. Ούτε καν μία παρουσίαση σε τηλεοπτικό σταθμό τις μέ-ρες που δεν ίσχυε η νομοθεσία. Έχασε πολύτιμο και ουσιαστικό χρόνο.

6.Χάνεται το πλεονέκτημα της υπεροχήςΕνώ ο Γιώργος Δακής ως υποψήφιος της Νέας Δη-μοκρατίας έχει τη δυνατότητα να υπερτερεί εκλο-γικά έναντι των υποψηφίων των άλλων κομμάτων λόγω της υπεροχής της Νέας Δημοκρατίας στην περιοχή ανέκαθεν, δεν μπορεί να κρατήσει αυτό το ουσιαστικό στοιχείο έναν και ουσιαστικό λόγο. Η αδυναμία συνοχής ανάμεσα στα στελέχη και οι έριδες δημιουργούν αρνητικές προϋποθέσεις για μία κομματική υποψηφιότητα. Όσο μπορεί να ισχυ-ροποιήσει μία υποψηφιότητα η πολιτική στήριξη ενός κόμματος, τόσο μπορεί να την «χαντακώσει» όταν δεν πληρούνται και δεν τηρούνται οι κομμα-τικές ταγές αλλά και οι κομματικοί συσχετισμοί.

7.Σημεία – «κλειδιά» Κοζάνη και ΕορδαίαΟι πολυπληθέστερες περιοχές της Δυτικής Μακε-δονίας είναι η Κοζάνη και η Εορδαία. Αποτελούν τη πολιτική και εκλογική ραχοκοκκαλιά της. Εδώ και μήνες, υπάρχει η ουσιαστική και βάσιμη παραδο-χή ότι εάν ο Περιφερειάρχης προέρχεται από την

Κοζάνη, ο αντιπεριφερειάρχης Κοζάνης θα πρέ-πει να προέρχεται από την Εορδαία. Για να πετύχει αυτήν την ισορροπία, ο Γιώργος Δακής πρέπει να ισχυροποιήσει την παρουσία του συνδυασμού του στην περιοχή της Εορδαίας. Μπορεί η ιδιότητα του ως «Κοζανίτη» να τον ισχυροποιεί στην πόλη της Κοζάνης, όμως αυτό δεν είναι πλεονέκτημα για τους πολίτες της υπόλοιπης Δυτικής Μακεδονίας αλλά στρατηγικό μειονέκτημα.

8.Πολιτικός «εγωισμός» και έλλειψη διπλωματίαςΑν και σε οργανωτικό επίπεδο ο Γιώργος Δακής έχει να επιδείξει θετικές πτυχές, σε επίπεδο πο-λιτικής διορατικότητας και διπλωματίας υστερεί. Από τα πρώτα δείγματα της πολιτικής του πορείας δείχνει ότι είναι ένας ηγέτης που δεν θα παρεκ-κλίνει της αρχικής του σκέψης και πολιτικής του απόφασης, αν και μπορεί να δέχεται εισηγήσεις και εισηγήσεις ότι η προσέγγιση του ίσως να μην είναι η ορθή, ο ίδιος επιμένει μη υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος και προχωρά στις επιλογές του. Και αν πρόκειται για υποθέσεις που αγγίζουν τη σφαίρα της πολιτικής του συμπεριφοράς, τότε η ευθύνη είναι προσωπική, όμως όταν η συμπερι-φορά του αγγίζει τις δραστηριότητες της Νομαρ-χιακής Αυτοδιοίκησης και αύριο της Περιφερεια-κής Αυτοδιοίκησης, τότε το πρόβλημα θα αγγίξει τους πολίτες και την ίδια την κοινωνία. Εγωισμοί και αδιαλλαξία δεν χωρούν στην πολιτική ζωή και όποιος ενστερνίζεται, έστω και χωρίς να το παρα-δέχεται, τις παραπάνω έννοιες δεν μετέχει της ορθής πολιτικής παιδείας.

Τα αδύνατα σημεία του Γιώργου Δακή

απόψεις

του Μιχάλη Αγραφιώτη


ία απ’ τις εμπειρίες μου, που απο-κόμισα από τα σχεδόν 40 χρόνια επαφής μου με τον «ασθενή» τό-σο στο νοσοκομείο όσο και το ια-τρείο –και την οποία φαντάζομαι ότι θα συμμερίζονται και πολλοί άλλοι συνάδελφοί μου- είναι το ότι οι «ασθενείς» μας χωρίζονται αδρά σε τρεις κατηγορίες που ο γιατρός τους «τοποθετεί» απ’ τις πρώτες τους κουβέντες: Πρώτον, αυτοί που εντόπισαν κά-ποιο πρόβλημα στον οργανισμό τους, το περιγράφουν σαφέστατα και περιμένουν απ’ το γιατρό τους να βάλει τη διάγνωση (που είναι το σπουδαιότερο στην Ιατρική) και να καταστρώσει τη θεραπευτική του στρατηγική, και όχι να καταστείλει τα ενοχλήματα. Εκτιμώ αυθαίρετα ότι αυτοί οι ασθενείς είναι περίπου το 60% και αξίζει πέρα για πέρα η επίσκεψή τους στο γιατρό. Δεύτερον, οι ασθενείς που έρχο-νται σχετικά ή πολύ αργά –υπο-τιμώντας ενοχλήματα ή σημεία, αδιαφορώντας λόγω έλλειψης χρόνου, ή από υπερβολικό φόβο ή υπερβολική αισιοδοξία, «παρα-πλανημένοι» ή «περιπλανώμενοι» δεν μας έρχονται στην ώρα τους. Οι γιατροί στην περίπτωση αυτή τρέχουν να προλάβουν, να περι-σώσουν, να βρουν λύσεις που, δυ-στυχώς συχνά, είναι επίπονες και επώδυνες. Τέλος, η τρίτη κατηγορία ασθενών μας, που δεν έχουν τίποτα -και πάλι αυθαίρετα και υποκειμενικά-, αγγί-ζουν συχνά το 25% των αρρώστων. Δεν αναφέρομαι στον ενσυνείδη-το προληπτικό έλεγχο –check up. Ούτε μου αρέσει ο όρος «κατά φα-ντασίαν ασθενής» που παραπέμπει περισσότερο σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Πρόκειται συνήθως για απόλυτα λογικούς, ισορροπη-μένους ανθρώπους, συνήθως νέ-ους και νέες γύρω στα 20 και μετα-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες, συχνά με προβλήματα οικονομικά, οικο-γενειακά, συναισθηματικά, προ-σαρμογής, που σωματοποιούν τα προβλήματά τους και διογκώνουν ή

υπερεκτιμούν κάποια ενοχλήματά τους. Συχνά το έναυσμα μπορεί να είναι μια σοβαρή νόσος ή η κατά-ληξη συγγενικού ή φιλικού προσώ-που. Περιφέρονται από ιατρείο σε ιατρείο με αγωνία, περιγράφοντας τρομερούς πόνους. Είναι οι δυσκο-λότεροι των αρρώστων μας. Ο γι-ατρός θα πρέπει με υπομονή, κα-τανόηση και αγάπη να ακούσει και να πείσει λογικά και τεκμηριωμέ-να, να καθησυχάσει τον άρρωστό του και, κυρίως, να τον προφυλά-ξει και να τον αποτρέψει από τυχόν ύποπτeς και επικίνδυνeς, μερικές φορές, ατραπούς υπερ-διάγνω-σης, υπερ-θεραπείας, υπερ-παρα-κολούθησης. Για να σταθώ, ενδεικτικά, στο δι-κό μου χώρο, στο μυοσκελετικό, δεν ανησυχούμε συνήθως για πολ-λούς πόνους «υπερβολικούς», διά-

χυτους σε «όλες τις αρθρώσεις και όλα τα κόκαλα», για πόνους που «έρχονται και φεύγουν», που μας διαπερνούν για μια στιγμή, που με-τακινούνται, που διακλαδίζονται. Δεν ανησυχούμε γενικά μόνον απ’ τον πόνο–τον σεβόμαστε, προσπα-θούμε να τον ανακουφίσουμε αλ-λά η επιστήμη θέλει ευρήματα και αντικειμενικά σημεία. Δεν ανη-συχούμε για τα περίφημα «άλατα και οστεόφυτα» που συνήθως εί-ναι αθώα και με φυσιολογική εξέ-λιξη, όπως και οι ρυτίδες μας. Ανησυχούμε για πόνο μόνιμο, συ-νεχή που τον δείχνει ο ασθενής με το δάκτυλό του πάντα στο ίδιο ση-μείο θα ανησυχήσουμε ίσως για πό-νο νυκτερινό, αναπαύσεως… αλλά καλύτερα ας μην συμβάλλουμε κι εμείς στην περαιτέρω ανησυχία των ασθενών μας. Γενικά δεν αναζητούμε «μαγικές συνταγές» , το θαυματουργό χάπι για την περίπτωσή μας, το γιατρό – μάγο. Η ιατρική είναι θετική επι-στήμη, στηρίζεται σε αποδείξεις και σε λογική διαγνωστική αλλη-λουχία.

Οι πολλοί και άξιοι υ π ο ψ ή -φιοι συ-μ π α τ ρ ι -ώτες μας

που θα ζητήσουν την ψήφο του Λαού στις εκλογές του Νο-έμβρη για την ανάδειξή τους στα νέα, υψηλά και υπεύθυ-να ‘’διακονήματα’’ της Περι-φέρειας και των Καλλικρα-τικών Δήμων, που μακάρι να νιώθουν τον εαυτό τους διά-κονο-υπηρέτη του λαού, να προσέξουν πολύ, πολλούς και πολλά, κυρίως στην ση-μερινή συγκυρία, για να μην μετατραπούν οι εκλογές παγί-δα για το λαό και οι ίδιοι άφω-νοι νάνοι σε «διευκολύνσεις» σαρκοβόρων θηρίων.Φωνές υπεύθυνων αρθρο-γράφων από όλο το φάσμα του Τύπου έρχονται να προ-στεθούν και να επιτείνουν την δικαιολογημένη αγωνία του λαού, που φοβάται, ότι οι επερχόμενες εκλογές δεν γίνονται απλά και μόνο για να εκλεγούν κάποιοι τοπικοί άρ-χοντες. Αληθεύουν λ.χ. δημο-σιεύματα, ότι πολυεθνικές και ιδρύματα αμερικανικής προέ-λευσης και χρηματοδότησης θα έχουν λόγο στη διαμόρφω-ση προγραμμάτων διδασκα-λίας στα σχολεία, κυρίως στα μαθήματα Γλώσσας και Ιστο-ρίας; Όπως λ.χ. χάρη έγινε με το ανεκδιήγητο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού από την ομάδα Ρεπούση, που είχα την τύχη να το διδάξω και είδα στην σχολική πράξη ότι δεν διδάσκεται, δεν κατανο-είται από τους μαθητές και ότι σε πολλά θέματα ήταν δι-αστροφικό της αλήθειας; Ότι μεθοδεύεται εφαρμογή όλων των νεοκαπιταλιστικών ανα-διαρθρώσεων δίκην πειρα-ματόζωου στην Ελλάδα; Ότι σχεδιάζεται «ενοικίαση» πο-λύτιμων περιοχών της χώρας (χερσαίων ή θαλασσινών) σε πολυεθνικές, αντίθετα στον αποφθεγματικό λόγο του Αν-δρέα Παπανδρέου, «δεν πα-ραχωρούμε σπιθαμή χερσαί-ου, θαλάσσιου ή εναέριου εθνικού χώρου σε κανέναν»; Αν ο φόβος του λαού είναι φανταστικός και ενισχύεται

σκοπίμως από δημοσιογρα-φικά κέντρα των ΜΜΕ, όπως πάλι καταγγέλλεται από άλ-λη καθησυχαστική πλευρά, ο καιρός και η στάση των νέων αρχόντων θα το δείξει. Όμως η έρευνα των προθέσεων, το ασταμάτητο ψάξιμο των πη-γών και η συνεχής επαγρύ-πνηση του λαού, υποβοη-θούμενη και από την ενεργό συμπαράσταση της διανόη-σης, που πρέπει να μιλήσει με αίσθημα ευθύνης, θα λει-τουργούσε προς όφελος του συλλογικού σώματος της κοι-νωνίας και ποτέ προς όφε-λος των πάσης φύσεως τρω-κτικών. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα των πνευματικών ανθρώπων ήταν και είναι να στέκονται δίπλα στο λαό και ν’ απευθύ-νουν λόγους παρρησίας απέ-ναντι σε όσους καταχρηστι-κώς νέμονται την εξουσία. Έτσι να είναι και οι πολιτικοί μας. Όχι ψοφοδεείς και «νο-μιμόφρονες» στην ληστρική σε βάρος του λαού πολιτική των γυπαετών του μεγάλου κεφαλαίου. Αντίστροφα το χαρακτηριστικό των μικρό-ψυχων ανθρώπων είναι η ιτα-μή συμπεριφορά απέναντι στους αδύνατους και η δου-λοπρέπεια απέναντι στους ισχυρούς. Ο λαός από πολιτικούς με μι-κρόψυχη και δουλοπρεπή συ-μπεριφορά όχι μόνο δεν έχει να περιμένει τίποτα, μα πρέ-πει να φυλαχτεί από δαύτους και να σταματήσει (αφέντης δεν είναι;) την αναρρίχησή τους στα υψηλά διακονήμα-τα της πολιτικής κονίστρας, που οι «επιτήδειοι» όλων των εποχών διαστροφείς τα με-τατρέπουν σε μέσο ατομικού και ταξικού υπερ-πλουτισμού τους με αποτέλεσμα την φτώ-χεια και την απειλή χρεοκοπί-ας του λαού. Οι άρχοντες που θα εκλεγούν στις επικείμενες εκλογές να αναδειχτούν όχι μόνο σε άρ-χοντες του τόπου μας αλλά και σε άρχοντες του τρόπου μας. Το δεύτερο λέει πολλά. Αυτό περιμένει και ο λαός.

Ασθενείς… και «ασθενείς»

Του ΚΩΣΤΑ ΒΙΚΑΕκδότη Πύλης Ανάπτυξης

απόψεις

Με αίσθημα ευθύνης

απέναντι στο Λαό


1 . «Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο. Εάν αλλά-ξεις τον εαυτό σου, θα αλ-

λάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλ-λάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλά-ξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φα-κών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλά-βεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.2. «Κανείς δεν μπορεί να με πειρά-ξει χωρίς την άδειά μου». Το τι νι-ώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπο-ρεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δι-κές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συ-ναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά. 3. «Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού». «Το οφθαλμόν αντί οφθαλμού» μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος». Το να καταπολεμάς το κακό με κακό δε πρόκειται να σε βοηθήσει. Μπορείς πάντα να επιλέ-

γεις τον τρόπο αντίδρασής σου στις καταστάσεις. Όταν ενσωματώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης στη ζωή σου, τότε θα μπορείς να αντιδράς με ένα τρόπο που θα είναι πιο χρήσιμος για εσένα και για τους άλλους. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγ-χωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν, θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία; Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνη-τικές εμπειρίες, από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυ-τές, δεν θα σου προσφέρει τίποτα. Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση όταν θα πρέπει.4. «Δεν θέλω να προβλέπω το μέλ-λον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρού-σα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής»Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπερά-σεις την εσωτερική αντίσταση που συχνά σε σταματά από την ανάλη-ψη δράσης, είναι να μείνεις στο πα-ρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός. Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν, δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλ-λως δεν μπορείς να ελέγξεις. 6. «Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγου-ρος για την σοφία σου. Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυνα-μωθούν και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν». Όταν θεοποιείς ανθρώ-

πους -ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα- κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς. Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πε-τύχεις παρόμοια κατορθώματα. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί εί-ναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ, άσχετα με το τι έχουν καταφέρει. 7. «Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες». Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μό-νο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει και θα σε επισκέπτε-ται όλο και λιγότερο. Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις και τό-τε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις. Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας, ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραι-τήθηκαν ποτέ. 8. «Βλέπω μόνο τις αρετές των αν-θρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλ-λων». Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας. Αν στοχεύεις στη βελτίωση τό-τε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων. Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων, έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις. Με το να βοη-θάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη. Με τον και-ρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες, ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν πε-ρισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτο-

μα. Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει. 9. «Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέ-πτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία με-ταξύ τους». «Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης, των λόγων και των πράξεων. Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά». Μία από τις καλύτερες συμβουλές για την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι να συμπεριφέρε-σαι με συνέπεια και να επικοινωνείς με αυθεντικό τρόπο. Στους ανθρώ-πους αρέσει αυτό και ο νους γαλη-νεύει όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι απόλυτα ευθυγραμ-μισμένες. Όταν είσαι αληθινός δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα γι-ατί η γλώσσα του σώματός σου και ο τόνος της φωνής σου -τα οποία κά-ποιοι λένε ότι είναι το 90% της επι-κοινωνίας- είναι συντονισμένα με τις σκέψεις σου.10. «Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής. Αυτός που προσπα-θεί να διατηρήσει τα δόγματά του για να φαίνεται συνεπής στους άλ-λους, οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο». Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις. Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις που ξέ-ρεις ότι είναι λανθασμένες από φό-βο μην σε κρίνουν οι άλλοι. Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.

απόψεις

Βασικές Αρχές για τη ζωή τη δική μας αλλά και των άλλων


Ο Καλλικράτης είναι πλέον γεγονός και μαζί με αυτόν και η αιρετή Περιφέρεια. Πέρα από τις μεταβιβαζό-

μενες αρμοδιότητες από την κεντρική κυβέρνηση και τις όποιες διαφωνίες επ’ αυτού, η σύμπτυξη των νομαρχιών προς ένα περιφερειακό αιρετό σχήμα αποτελεί από μόνο του για την αυτό-διοίκηση μίας γεωγραφικής περιοχής θέμα ιδιαίτερης σημασίας.Η σημασία του εγχειρήματος βρίσκε-ται στη δυνατότητα των πολιτών να επιλέγουν το πρόσωπο το οποίο θα τους διοικήσει. Και φυσικά θα φέρουν ακέραια την ευθύνη για την όποια επι-λογή τους. Οποιαδήποτε πρόοδος ή οπισθοδρόμηση μίας περιφέρειας θα σχετίζεται με τη συγκεκριμένη επι-λογή των πολιτών και οπωσδήποτε δεν θα βαραίνει την κεντρική εξου-σία όπως γίνονταν στο πρόσφατο πα-ρελθόν. Εύλογα όμως θα ρωτήσει κάποιος: «το ίδιο δεν γίνονταν και με τις μέχρι πρότινος Νομαρχίες και Δημαρχίες;» Οπωσδήποτε γίνονταν το ίδιο όσον αφορά την επιλογή των αιρετών. Δηλ. οι πολίτες τόσο κατά το παρελθόν όσο και τώρα ψήφιζαν και θα συνεχίσουν να ψηφίζουν τους αιρετούς τους. Η τωρινή όμως ψήφος έχει ιδιαίτερα μεγαλύτερη βαρύτητα εξαιτίας δύο πολύ σημαντικών παραμέτρων. Του μεγέθους των νέων αυτοδιοικητικών ενοτήτων και του εύρους των αρμο-διοτήτων που έχουν πλέον οι τοπικές αυτοδιοικήσεις. Το μέγεθος των νέων Δήμων, τόσο γε-ωγραφικά όσο και πληθυσμιακά, εί-ναι ασύγκριτα μεγαλύτερο σε σχέση με τους προηγούμενους. Αποτελούν πια μεγάλες γεωγραφικές ενότητες οι οποίες περικλείουν τοπικές ιδιαι-τερότητες και διαφοροποιούμενες τοπικές κουλτούρες. Το ίδιο συμβαί-νει και με την Περιφέρεια η οποία καλείται να λειτουργήσει ως ενιαία οντότητα. Η ανάπτυξη των μεγάλων αυτών γεωγραφικών ενοτήτων απαι-τεί άλλου είδους αναπτυξιακή προ-σέγγιση και οπωσδήποτε άλλο σχε-διασμό. Οι προτεραιότητες, λόγω και της οικονομικής δυστοκίας, θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα προσεκτικής με-λέτης αλλά και γνώσης των πλεονε-κτημάτων που θα πρέπει να αναδει-χθούν για την κάθε περιοχή ώστε να λειτουργήσουν αναπτυξιακά σε πολ-λά επίπεδα. Σε μία περίοδο όπου χρή-ματα δεν υπάρχουν, η διοίκηση και ανάπτυξη τόσο μεγάλων γεωγραφι-κών ενοτήτων αποτελεί σημαντική πρόκληση.Από την άλλη οι μεταφερόμενες από το κέντρο προς την περιφέρεια αρ-μοδιότητες, είτε αφορά τις αιρετές περιφέρειες, είτε τους νέους δήμους απαιτεί αιρετούς άρχοντες με πυγμή,

γνώση, διοικητικές και διαχειριστι-κές ικανότητες ώστε να λειτουργή-σουν ικανοποιητικά και προς όφελος των πολιτών. Σε μία περίοδο όπου προσλήψεις εξειδικευμένου στελε-χιακού δυναμικού δεν μπορούν να γίνουν αλλά και το υφιστάμενο προ-σωπικό δεν έχει καταρτιστεί στις νέ-ες αρμοδιότητες η εξυπηρέτηση των πολιτών μπορεί να αποδειχθεί φρού-δα ελπίδα προκαλώντας απίστευτες ταλαιπωρίες.Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς πως το ελεγχόμενο και κατευ-θυνόμενο διοικητικό περιβάλλον των παλιών Νομαρχιών αλλά εν’ πολλοίς και των Δήμων, όπως το γνωρίσαμε και βιώσαμε μέχρι σήμερα αποτελεί πια παρελθόν. Για τις νέες αυτοδιοικη-τικές ενότητες που δημιουργήθηκαν με τον «Καλλικράτη» δεν υπάρχει πια το παλαιό δίχτυ ασφαλείας που άπλω-νε, για τους δικούς της λόγους, η κε-ντρική εξουσία. Ο νέος θεσμός δίνει περισσότερες δυνατότητες, κάποιοι ίσως επιθυμούσαν ακόμη πιο πολλές, αλλά αυξάνει κατά πολύ και την ευθύ-νη και υπευθυνότητα όλων, ψηφοφό-ρων και υποψηφίων.Κριτήρια όπως η ικανότητα διοίκησης, ο καθορισμός προτεραιοτήτων, η πα-ρουσίαση ενός πραγματοποιήσιμου οράματος, η ακεραιότητα, η γνώση των ιδιαιτεροτήτων και των προοπτι-κών της περιφέρειας, η ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων, κ.α. θα πρέπει να βαραίνουν στην επιλογή των ψηφο-φόρων. Η απαίτηση τους να γνωρί-ζουν τα προγράμματα των υποψηφί-ων αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθούν μέσα από ένα συγκε-κριμένο χρονοδιάγραμμα θα πρέπει να αποτελεί πρώτη προτεραιότητα ώστε να κρίνουν και μετά να επιλέ-ξουν τον υποψήφιο που πληρεί τα κρι-τήριά τους. Μόνο έτσι θα εκλεγούν άνθρωποι οι οποίοι θα προσθέσουν σε αυτό τον τόπο και δεν θα αφαιρέ-σουν. Μοναδική ευκαιρία για να πάει μπροστά η περιοχή είναι να εκλεγούν άξιοι άνθρωποι τόσο στους δήμους όσο και στην περιφέρεια. Η σημασία λοιπόν αυτών των εκλογών για την πορεία της Δυτικής Μακεδονί-ας, αφού μόνοι μας πια θα σχεδιάσου-με το μέλλον μας, είναι πολύ μεγάλη. Οι ψηφοφόροι, με τις επιλογές τους, θα καθορίσουν την πορεία αυτού του τόπου. Και φυσικά δεν ισχύει το δίπο-λο που έντεχνα πλασάρεται ως ανά-γκη διότι υπάρχουν και άλλες επιλο-γές, όπως το λευκό για παράδειγμα.

Υ.Γ.: διαβάστε, όχι με τα μάτια αλλά με τη ψυχή σας το άρθρο στο παρόν τεύχος «Ακεραιότητα – το σημαντι-κότερο συστατικό της ηγεσίας» και θα καταλάβετε ακόμη καλύτερα τι εννοώ με το παραπάνω άρθρο.

απόψεις

Το βαθύτερο νόημα του Καλλικράτη

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΡΑΝΤΗ


Η πολιτική έτσι όπως την διδαχθήκαμε είναι ένα παιγνί-δι εντυπώσεων και αξιολόγησης. Η με-γάλη πλειοψηφία

του λαού αν και μοιάζει αδιάφορη δεν παύει να κουβαλά μνήμες της κα-θημερινότητας, άλλες φορές καλές και άλλες φορές άσχημες. Μνήμες κουβαλάω και εγώ προσπα-θώντας να πειθαρχήσω την σκέψη μου σε πρόσωπο που θα κληθώ να εκλέξω τον Νοέμβρη. Νοέμβρης ο μήνας των νέων καλλικρατικών δή-μων και οι πολίτες, ενεργοί και μη ενεργοί (έτσι λένε τώρα), με συμμε-τοχή στα κοινά ή χωρίς συμμετοχή, έχοντας όμως ίσα δικαιώματα στο αφετηριακό ξεκίνημα της νέας αυ-τοδιοικητικής αρχής καλούνται να ανακαλύψουν μέσα από συνθήμα-τα περί: «κοινωνικής αλληλεγγύης», «βιώσιμης ανάπτυξης και κινητικό-τητας», «μια ενεργή κοινωνία πολι-τών» και άλλα πολλά, τους νέους αυ-τοδιοικητικούς άρχοντες. Παρατηρώ τον κόσμο, τον πολύ κό-σμο, στους δρόμους της πόλης και αναστενάζω. Στα εκατό μέτρα όμως που θα περπατήσω θα εισπράξω χα-μόγελα φιλικά και οικεία και θα μπο-ρέσω να βρω λύση στο συναίσθημα των αυτοδιοικητικών αισθήσεων.Ιστορικά και συνειδητά σκέφτομαι την Κοζάνη και τον νέο τεράστιο Δή-μο και κάνω αναγκαστικά συμψηφι-σμούς σε χρονιά δύσκολη. Αρχίζω να πιστεύω ότι κάτι αλλάζει στον αέ-ρα. Γνωρίζω προσωπικά τον σημερι-

νό Δήμαρχο Λάζαρο Μαλούτα και πι-στεύω ότι είναι αυτός που μπορεί να φέρει «εις πέρας» τον Νέο μεγάλο Καλλικρατικό Δήμο. Ο Λάζος έντο-να τεχνοκράτης μας αποκαλύπτει το τεράστιο τεχνικό έργο που έγινε στο Δήμο Κοζάνης τα τελευταία είκοσι χρόνια. Όποιος γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα ξέρει πολύ καλά ότι ο σημερινός Δήμαρχος ταπεινά και χωρίς κωδωνοκρουσίες όλα αυτά τα χρόνια διαχειρίστηκε από την θέση του Αντιδημάρχου με σεβασμό και ευελιξία όλη την τεχνική υποδομή που διαθέτει σήμερα ο Δήμος. Στο πρόσωπο του βλέπω δύο κόσμους. Την πειθάρχηση και την ευαισθησία. Το ήθος του σαν αδέσμευτη τόλμη έμπρακτο. Στο αυτοδιοικητικό ταξίδι του δένουν σαν «τοπική μετάβαση», η τηλεθέρμανση, η ΖΕΠ, η ΔΕΜΚΟ, η ΔΙΑΔΥΜΑ, οι επεκτάσεις, τα πάρκα, οι αναπλάσεις, κ.α. Είναι ανίατα εργατικός αν και του έχω πει πολλές φορές «-τράβα να ξε-κουραστείς». Του υπέβαλα εκτενείς προτάσεις με βάση την εμπειρία που μπορεί να έχω στην τοπική κοινωνία και μ’ απάντησε με χαμόγελο βγάζο-ντας από το συρτάρι του ένα τερά-στιο φάκελο «-Τα γνωρίζω και τα έχω καταγεγραμμένα» σχεδόν όλα είπε. Δεν επανήλθα γιατί αισθάνθηκα λί-γο αφελής. Είπα όμως με στόμφο …- Διάβασα ότι ο Δήμος χρωστάει 10 εκατομμύρια, το θεωρώ ντροπή, να μην χρωστάει πάνω από 100 εκατομ-μύρια. Φτιάξε έργα και χρέωσε τον Δήμο. Τα συνθήματα «περί νοικοκυ-ροσύνης», «δεν χρωστάμε ούτε Ευ-ρώ» είναι για τις νοικοκυρούλες και τους άσχετους με τα οικονομικά. Στις τοπικές κοινωνίες ο Άρχων πρέπει να γνωρίζει μέχρι που μπορεί να φτάσει το χρέος. Και το χρέος των 10 εκ. για το δήμο Κοζάνης είναι πολύ μικρό.Γνωρίζω ότι το κλίμα σκέψης του λα-ού είναι βασανιστικά αυθόρμητο και ιδιαίτερα στο κορύφωμα της εκλο-γικής αναμέτρησης. Δεν ζούμε στο Παρίσι, ζούμε στην Κοζάνη και γνω-ριζόμαστε όλοι και όπως έγραψα πα-ραπάνω στα 100 μέτρα λέμε 100 κα-λημέρες. Σ’ αυτή την χρονική περίοδο δεν μ’ενδιαφέρει «η πολιτική ιδεολο-γία». Μ’ ενδιαφέρει Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ να είναι τεχνοκράτης, δοκιμασμέ-νος στα δύσκολα, να μην έχει ατο-μοκεντρική νοητική βεβαιότητα και να δίδει πρόταση στο σημερινό Καλ-λικρατικό ΔΗΜΟ. Λάζο σου εύχομαι καλή επιτυχία.

Η ψήφος είναι βαριά.Ψηφίστε με λογική και σύνεση.Κανείς άλλος δεν θα φταίει παρά εσείς οι ίδιοι.

Όσοι ψηφίσουν στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλο-γές ας έχουν υπόψη τους τα παρακάτω, όταν πάνε να ψηφίσουν:

1. Το κυβερνάν εστί Προβλέπειν. (Αλκιβιάδης). Το να κυ-βερνάς σημαίνει να προβλέπεις εξελισσόμενες καταστά-σεις κοινώς να προνοείς. (Κυβερνώ = Προνοώ).

2. Κυβερνήτες που εξαρτώνται από την πολιτική τους φιλοδοξία, εξαρτώνται και από τα οικονομικά συμφέρο-ντα. (Δείκτης).

3. Η πολιτική που είναι αληθινή Τέχνη, δεν πρέπει να σκέ-πτεται το ατομικό συμφέρον αλλά το κοινό. Επειδή το κοι-νό συμφέρον ενώνει ενώ το ατομικό διασπά. (Πλάτωνας). 4. Όσοι πλουτίζουν απ’ την διαχείριση των κοινών αμέ-σως γίνονται άδικοι, επιβουλεύονται τον λαό και πολε-μούν εναντίον του. (Αριστοφάνης).

5. Πολλοί υπόσχονται μεγάλα, ενώ δε μπορούν ούτε τα μικρά να κάνουν. (Αίσωπος).

6. Νόμος της φύσεως είναι να κυβερνούν οι άριστοι. Εί-ναι άσχημο να σε κυβερνάει ο χειρότερος. (Δημόκριτος).

7. Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Διογένης ο Κυνικός είχαν μια μακρά συζήτηση με μεγάλη σημασία που σώθηκε από τον Δίονα τον Πλουσαραίο. Σε αυτή, ο Διογένης εξηγεί στον Αλέξανδρο πότε ένας Βασιλέας είναι ωφέλιμος. Ο Διογένης αποδίδει την ωφελιμότητα ενός βασιλιά στο «Εάν είναι ωφέλιμος στο λαό». Για να δώσει ένταση σε αυτόν τον ισχυρισμό του λέει. Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη και δεν ωφελήσεις τον λαό, τότε δεν είσαι ωφέ-λιμος. Εάν κατακτήσεις όλη την Αφρική και την Ασία και δεν ωφελήσεις το λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος. Ακόμα και εάν περάσεις τις στήλες του Ηρακλέους και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις αυτή την ήπειρο που εί-ναι μεγαλύτερη της Ασίας και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος γιατί δεν ωφελείς το σύνολο.

8. Ο πολιτικός που νικάει με την ευγλωττία του είναι σο-φός, αλλά θα ήταν προτιμότερο να νικάει με έργα. Κι αδύνατο να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη και την ψυ-χή του κάθε ανθρώπου προτού πάρει στα χέρια του εξου-σία. (Ευριπίδης).

ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ: σκεφθείτε, λίγο πριν ψηφίσετε, ποιοι υπο-ψήφιοι αξίζουν πραγματικά την ψήφο σας, όχι για να σας εξυπηρετήσουν προσωπικά αλλά για να υπηρετήσουν το κοινό καλό. Μέσα από αυτό, ακόμη κι αν δεν το βλέπετε, θα βγείτε κι εσείς ωφελημένοι.

Λάζο καλή επιτυχία

37ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010 παραπολιτικά

Αν το χρέος του Δήμου είναι μόνο 22,5 ή 10 εκ. (όπως λέει ο Δήμαρχος) τότε ο Δήμαρ-χος Κοζάνης (παλαιός και νέος) είναι για δέσιμο. Σοβαρός δήμαρχος είναι αυτός που χρωστά και τα… «κέρατα του». Αυτός που δανείστηκε εκατομμύρια πολλά, μα πάρα πολλά, για να κάνει έργα και να βελτιώσει την ζωή των συμπολιτών του.Άννα, γλυκιά μας Άννα, τα ‘φαγε ο δήμαρ-χος τα εκατομμύρια ή τα έκανε έργα; Αν δι-αφωνείς στα έργα καλά κάνεις, αν διαφω-νείς στο χρέος μας θυμίζεις την Αννούλα του Χιονιά. Την άποψή σου για τα έργα θέ-λουμε να ακούσουμε, ή μήπως θα ήθελες να λέμε και εμείς «Είμαστε νοικοκυραίοι» όπως κάποιοι άλλοι.

Δηλαδή τι νοικοκυραίοι θα ήμασταν αν δεν χρωστούσαμε και από έργα τζούφος. Λοι-πόν Αννούλα θα προτιμούσα να δω τον Δή-μο Κοζάνης να βάζει «λουκέτο» παρά να είναι μίζερος παρακαλώντας την κεντρική κυβέρνηση για ψίχουλα. Ποιοι μέχρι σήμε-ρα από τους ιδιώτες που χρωστάει ο Δήμος δεν πήραν τα λεφτά τους, έστω και με κα-θυστέρηση; Λοιπόν Αννούλα εσύ σήμερα με τις «κρο-τίδες» από τις Βρυξέλες και τις «βόμβες» από την Κοζάνη αν εκλεγείς Δήμαρχος για δύο χρόνια μη κάνεις κανένα έργο για να ξεχρεώσεις τα εκατομμύρια του Δήμου. Τό-τε όλοι σίγουρα θα πούμε. Μπράβο, είδες νοικοκυρά!!

…και στον πάτο ασυμβίβαστο

Δύο μήνες και πλέον συζητιούνταν τον όνομα του Ιορδάνη. Πολλοί ασχολήθηκαν με το θέμα αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να διαβάσει τη σχετική εγκύκλιο. Περί ασυμβί-βαστου ούτε λόγος. Να ήταν επιπολαιότητα, να ήταν αδι-αφορία ή κάτι άλλο; Άντε ο Ιορδάνης δεν ήξερε (;) για το ασυμβίβαστο. Οι άλλοι που υποτίθεται ότι θέλουν να ηγη-θούν του τόπου τούτου ούτε αυτοί γνώριζαν; Με τέτοια σο-βαρότητα αντιμετωπίζουν το θεσμό; Στην Πύλη Ανάπτυξης διαβάζαμε και ακούγαμε διάφορα και μειδιούσαμε ελα-φρώς, παραλίγο να πιστέψουμε στο τέλος ότι εμείς ήμα-σταν οι ηλίθιοι.

-Η Κοζάνη είναι η φτηνότερη πόλη της Ελλάδας. -Τα προϊόντα μας είναι φτηνά και ποιοτικά. -Συνεχίζουμε με το ανθρώπινο και επιτυχημένο ωράριο. -Πανέτοιμη η αγορά της Κοζάνης.

Αυτά ακούγαμε χρόνια τώρα από τα επίσημα χείλη του Προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Κοζάνης και μειδι-ούσαμε ελαφρώς για την ανάλυση, την βαθιά οικονομική ανάλυση, που γινόταν στον Εκκλησιασμό του συλλόγου στην Παναγιά και την Πρωτοχρονιάτικη Κοπή της Πίτας.

Την ώρα που έγραφα αυτές τις αράδες με ρώτησε φίλος – Και τι ήθελες να πει;

Ήθελα να μιλήσει για την δημοσιονομική προσαρμογή, για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, για την απελευ-θέρωση των αγορών και τις συνέπειες για τα μικρομάγαζα, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, για την ρευστότητα και για την κεφαλαιακή επάρκεια, για την ενίσχυση της ευελι-ξίας στην αγορά, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότη-τας, για την προώθηση επενδύσεων και εξαγωγών. Σήμερα έχει να πει κάτι ο λαλίστατος κατά τα άλλα πρόεδρος για το ντόμινο των πτωχεύσεων που έρχεται;

Έχει να πει κάτι για τις παράλληλες εκδηλώσεις στην 26η Έκθεση Δυτικής Μακεδονίας που είχε σαν σύνθημα «ελάτε να φάμε, να πιούμε, να χορέψουμε και να σας διασκεδά-σουμε και αν επιθυμείτε βλέπεται και τα προϊόντα;» Αυτός είναι ο σκοπός της έκθεσης πρόεδρε;

Το μπακαλίστικο σ’ όλο το μεγαλείο, (των παράλληλων εκ-δηλώσεων) το επικροτείς; Αυτή είναι η ανάπτυξη που ευ-αγγελίζεστε όλοι οι οικονομικοί θεσμικοί φορείς της Δ.Μ.; Περιμένουμε απαντήσεις.

ΥΓ: Για την «μπακαλίστικη – πανηγυριώτικη» έκθεση και για τους «μπακάληδες - πανηγυριώτες» θα τα γράψουμε στο άλλο τεύχος που θα βγει πέντε ημέρες πριν από της εκλο-γές.

Νανοπούλου: 22,5 εκατομμύρια τα χρέη του Δήμου Κοζάνης

Παραπολιτικός: Μόνο;

Κατά τα άλλα φταίει η τρόικα

Από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

38 ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010παραπολιτικά

Αυτή την εικόνα θα πρέπει να έχουν κατά νου όσοι επιθυμούν να ασχοληθούν με τα δη-μόσια και αυτοδιοικητικά πράγματα της χώρα μας, διότι δεν ψηφίζονται για να «οικονο-μήσουν» αλλά για να υπηρετήσουν τον λαό και τους πολίτες και κυρίως για να σταθούν με αξιοσύνη δίπλα σε τέτοιου είδους ροζιασμένα χέρια. Γιατί τέτοια ροζιασμένα χέρια θα δούμε πολλά από εδώ και στο εξής.

Είναι απίστευτος ο Αντιπρόεδρος της Κυ-βέρνησης. Από το «Φον Φούφουτοι» της Τρόικας πήγαμε στο «Όλοι μαζί τα φάγα-με τα λεφτά». Ε! όχι λοιπόν δεν τα φάγαμε όλοι μαζί τα λεφτά. Τα λεφτά τα φάγατε εσείς και για να βουλώσετε κάποια στόμα-

τα μοιράσατε κάτι ψίχουλα πέριξ σας για να μην μιλάνε. Πως λοιπόν συγκρίνεται το καρβέλι που φάγατε εσείς με τα ψίχουλα που μοιράστηκαν στους υποτακτικούς σας; Απίστευτη αναγωγή όπως απίστευτο είναι και το θράσος μερικών.

Δηλώνει εισόδημα 103.000€ από την βου-λευτική αποζημίωση. Κατέχει ένα αγροτε-μάχιο 1.250 τ.μ. στη Νεάπολη Κοζάνης και τραπεζικές καταθέσεις 125.000€.Παραπολιτικός: Για σου ρε Γιώργη με το φτωχικό εισόδημα, που δύσκολα τα βγά-ζεις πέρα.

Αυτό το παιδί (ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου) μας εκ-πλήσσει κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του. Μια ευ-χάριστη πρόταση ακόμα δεν ακούσαμε από το στόμα του. Είναι και από την φύση του μαχμουρλής και άιντε τώρα να καταλάβεις πως σκέφτηκε το αυτόφωρο. Λοιπόν αν είσαι φούρναρης και δεν κόψεις τρεις απο-δείξεις πας αυτόφωρο. Αν είσαι έμπορος μικρός ή μεγάλος και δεν κόψεις απόδειξη πας αυτόφωρο. Αν είσαι όμως ο Τσουκάτος και δηλώνεις ότι πήρες 1.000.000€ και το έδωσες για το ταμείο του ΠΑΣΟΚ, τότε περνούν οι μήνες, περνούν τα χρόνια, αλλά αυτό-φωρο δεν έχει.Γιώργο στρώσε τον κ……. σου και σκέψου ανάπτυξη, γιατί στα μαγαζιά αν έμπαιναν 10 την ημέρα, σήμερα μπαίνουν 3. Από πού θα μαζέψεις Φ.Π.Α. όταν ο τζίρος πέφτει κατακόρυφα. Δύσκολο είναι να το καταλάβεις; Πρόσεξε γιατί οι ασκήσεις «επί χάρτου» από άκαπνους «στρατηγούς» δημιουργούν προβλήματα και στους τα-κτικούς και στους άτακτους.

Περί καταργήσεων επιτροπών και συμμαζέματος του ΚράτουςΠροεκλογικά ακούστηκε από τα δύο μεγάλα, τουλάχι-στον, κόμματα ότι θα γίνει συμμάζεμα του Κράτους και θα καταργηθούν περίπου 1.000 επιτροπές και ΔΕΚΟ που δεν έχουν ρόλο και αντικείμενο. Μάλιστα ο συ-ντονισμός για αυτή τη μεγαλεπήβολη δέσμευση ανα-τέθηκε στον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Πάγκα-λο ο οποίος μετά από αρκετή μελέτη κατέληξε ότι θα συγχωνευτούν ή και θα καταργηθούν περίπου 200. Το αποτέλεσμα ήταν μετά από ένα χρόνο και τόση βαβού-ρα να προωθηθεί νομοσχέδιο το οποίο προέβλεπε την κατάργηση - συγχώνευση μόνο 40 από αυτών εκ’ των οποίων οι 10 τουλάχιστον δεν είχαν ποτέ αντικείμενο και δεν διαχειρίζονταν ούτως ή άλλως χρήματα. Αυ-τή είναι η περιστολή του Κράτους. Με αυτό τον τρόπο μειώνονται οι σπατάλες και νοικοκυρεύεται η δημόσια διοίκηση. Πολύ δούλεμα ρε παιδιά, πολύ δούλεμα και τα νεύρα μας βρίσκονται σε οριακό σημείο.

Ροζιασμένα χέρια

Στο αυτόφωρο για αποδείξεις, ελεύθερος για... χρηματισμό!

Όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά

Γιώργος Κασαπίδης, βουλευτής Κοζάνης ΝΔ

39ΠΥΛΗ | Οκτώβριος 2010 παραπολιτικά

Πυλη Ανάπτυξης 29

Documents

Transcript of Πυλη Ανάπτυξης 29