ΕΑ 282

16
Φύλλο Νο 282 23 Γενάρη 2013 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ 6045 Επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι 12 ΑΟΖ: Η νέα Μεγάλη Ιδέα; 2 Η Ιταλία των μολυβένιων χρόνων, ο Σαμαράς και ο ΣΥΡΙΖΑ 11 ΣΥΡΙΖΑ: Για μια ανατρεπτική κυβέρνηση της Αριστεράς 7 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ Ο Σαμαράς ελπίζει ότι θα σταθεροποι- ήσει την τρικομματική μνημονιακή κυ- βέρνηση, επιμένοντας στη θεματολογία της τρομοεκστρατείας και ετοιμάζοντας, πιθανότατα, μια δεύτερη επίθεση στην Αριστερά, με αιχμή την εθνικιστική θεμα- τολογία (ΑΟΖ, Θράκη κλπ). Αυτή η τακτική είναι υπονομευμένη από την οικονομική και κοινωνική πραγματικό- τητα. Η έκθεση του ΔΝΤ θεωρεί ότι πρό- σθετα μέτρα λιτότητας είναι αναπόφευκτα ακόμα και μέσα στο 2013. Στις εβδομάδες που έρχονται, οι μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, η ένταση της φοροεπιδρομής και οι μαζικές απολύ- σεις θα χτυπήσουν την πόρτα χιλιάδων και χιλιάδων νοικοκυριών. Αυτός ο παράγοντας αποτελεί τη βάση για τις πολιτικές εξελίξεις. Όμως αυτές θα κριθούν από τη δυνατότη- τα του εργατικού κινήματος να δώσει απα- ντήσεις. Σήμερα ζούμε ένα «μεσοδιάστη- μα» όπου επωάζεται ο επόμενος κύκλος κορύφωσης. Οι αγώνες στα Μέσα Μεταφοράς, στο Τα- χυδρομικό Ταμιευτήριο και στα νοσοκο- μεία είναι η καλύτερη απόδειξη. Οι αγώνες αυτοί χρειάζονται αλληλεγγύη, αλλά κυρί- ως κορύφωση. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πρέπει να πι- εστούν για νέες πανεργατικές απεργίες ενάντια στα μέτρα που έφερε το Μνημό- νιο 3 και σ’ αυτά που σχεδιάζει σταδιακά η κυβέρνηση Σαμαρά-Στουρνάρα. Αυτή τη στιγμή στα συνδικάτα συζητούν –χωρίς ακόμα να έχει κριθεί– μια νέα πανεργατική στα μέσα Φλεβάρη. Η απόφαση πρέπει να παρθεί το ταχύτερο και κυρίως να οργανωθεί ουσιαστικά. Η μόνη απάντηση που καταλαβαίνουν οι μνη- μονιακοί είναι μια νέα κορύφωση των εργα- τικών αγώνων και γύρω τους μια κλιμάκω- ση των λαϊκών αντιστάσεων. Η δύναμη που έριξε τον ΓΑΠ και τον Παπαδήμο μπορεί να κάνει το ίδιο και απέναντι στον Σαμαρά και τους θλιβερούς κολαούζους του. Συγκυβέρνηση και τρόικα απειλούν ανοιχτά τις ζωές μας, αφού με την πολιτική τους και τις αιματηρές πε- ρικοπές των μνημονίων οδηγούν τα νοσοκομεία και τις υπόλοιπες δομές του ΕΣΥ σε κατάρρευση. Με αφετη- ρία την Πανυγειονομική Απεργία στις 31/1, πρέπει επειγόντως σω- ματεία, συλλογικότητες κατοίκων, Τ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ να συγκροτήσου- με ένα πλατύ μέτωπο υπεράσπισης της δημόσιας Υγείας. Είναι υπόθεση όλων μας (σελ. 8-9). Η ρατσιστική δολοφονία του Σεχ- ζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα και η αποτυχημένη απόπειρα συγκάλυψης του χαρακτήρα της από την κυβέρ- νηση και τα ΜΜΕ χρειάζεται να ση- μάνει συναγερμό στις δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς. Επό- μενο βήμα αντιφασιστικής δράσης, μετά το συλλαλητήριο στις 19/1, είναι η κινητοποίηση ενάντια στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στους Αμπελόκηπους, στις 9/2 (σελ. 15). Οι πολιτικές εξελίξεις θα καθοριστούν από την εργατική αντίσταση Μαζικές απολύσεις, μισθοί και συντάξεις ψίχουλα, παγωμένα νοικοκυριά Αυτή είναι η τρομοκρατία Αυτή είναι η τρομοκρατία

description

Εργατική Αριστερά τεύχος 282, 23 Γενάρη 2013

Transcript of ΕΑ 282

Page 1: ΕΑ 282

Φύλλο Νο 282

23 Γενάρη 2013

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι

12

ΑΟΖ: Η νέα Μεγάλη Ιδέα;

2

Η Ιταλία των μολυβένιων χρόνων, ο Σαμαράς και ο ΣΥΡΙΖΑ

11

ΣΥΡΙΖΑ: Για μια ανατρεπτική κυβέρνηση της Αριστεράς

7

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Ο Σαμαράς ελπίζει ότι θα σταθεροποι-ήσει την τρικομματική μνημονιακή κυ-βέρνηση, επιμένοντας στη θεματολογία της τρομοεκστρατείας και ετοιμάζοντας, πιθανότατα, μια δεύτερη επίθεση στην Αριστερά, με αιχμή την εθνικιστική θεμα-τολογία (ΑΟΖ, Θράκη κλπ).Αυτή η τακτική είναι υπονομευμένη από την οικονομική και κοινωνική πραγματικό-τητα. Η έκθεση του ΔΝΤ θεωρεί ότι πρό-σθετα μέτρα λιτότητας είναι αναπόφευκτα ακόμα και μέσα στο 2013. Στις εβδομάδες που έρχονται, οι μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, η ένταση της φοροεπιδρομής και οι μαζικές απολύ-

σεις θα χτυπήσουν την πόρτα χιλιάδων και χιλιάδων νοικοκυριών. Αυτός ο παράγοντας αποτελεί τη βάση για τις πολιτικές εξελίξεις. Όμως αυτές θα κριθούν από τη δυνατότη-τα του εργατικού κινήματος να δώσει απα-ντήσεις. Σήμερα ζούμε ένα «μεσοδιάστη-μα» όπου επωάζεται ο επόμενος κύκλος κορύφωσης.Οι αγώνες στα Μέσα Μεταφοράς, στο Τα-χυδρομικό Ταμιευτήριο και στα νοσοκο-μεία είναι η καλύτερη απόδειξη. Οι αγώνες αυτοί χρειάζονται αλληλεγγύη, αλλά κυρί-ως κορύφωση.Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πρέπει να πι-εστούν για νέες πανεργατικές απεργίες

ενάντια στα μέτρα που έφερε το Μνημό-νιο 3 και σ’ αυτά που σχεδιάζει σταδιακά η κυβέρνηση Σαμαρά-Στουρνάρα. Αυτή τη στιγμή στα συνδικάτα συζητούν –χωρίς ακόμα να έχει κριθεί– μια νέα πανεργατική στα μέσα Φλεβάρη.Η απόφαση πρέπει να παρθεί το ταχύτερο και κυρίως να οργανωθεί ουσιαστικά. Η μόνη απάντηση που καταλαβαίνουν οι μνη-μονιακοί είναι μια νέα κορύφωση των εργα-τικών αγώνων και γύρω τους μια κλιμάκω-ση των λαϊκών αντιστάσεων. Η δύναμη που έριξε τον ΓΑΠ και τον Παπαδήμο μπορεί να κάνει το ίδιο και απέναντι στον Σαμαρά και τους θλιβερούς κολαούζους του.

Συγκυβέρνηση και τρόικα απειλούν ανοιχτά τις ζωές μας, αφού με την πολιτική τους και τις αιματηρές πε-ρικοπές των μνημονίων οδηγούν τα νοσοκομεία και τις υπόλοιπες δομές του ΕΣΥ σε κατάρρευση. Με αφετη-ρία την Πανυγειονομική Απεργία στις 31/1, πρέπει επειγόντως σω-ματεία, συλλογικότητες κατοίκων, Τ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ να συγκροτήσου-με ένα πλατύ μέτωπο υπεράσπισης της δημόσιας Υγείας. Είναι υπόθεση όλων μας (σελ. 8-9).

Η ρατσιστική δολοφονία του Σεχ-ζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα και η αποτυχημένη απόπειρα συγκάλυψης του χαρακτήρα της από την κυβέρ-νηση και τα ΜΜΕ χρειάζεται να ση-μάνει συναγερμό στις δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς. Επό-μενο βήμα αντιφασιστικής δράσης, μετά το συλλαλητήριο στις 19/1, είναι η κινητοποίηση ενάντια στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στους Αμπελόκηπους, στις 9/2 (σελ. 15).

Οι πολιτικές εξελίξεις θα καθοριστούν από την εργατική αντίσταση

Μαζικές απολύσεις, μισθοί και συντάξεις ψίχουλα, παγωμένα νοικοκυριά

Αυτή είναι η τρομοκρατία

Αυτή είναι η τρομοκρατία

Page 2: ΕΑ 282

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), το προνόμιο δηλ. μιας

χώρας να εκμεταλλεύεται τα ύδατα, το βυθό και το υπέδα-φος, σε θαλάσσιες περιοχές που εκτείνονται πολύ πιο μα-κριά από τα χωρικά της ύδατα (στα 200 μίλια), αποτελεί εδώ και δύο χρόνια περίπου αντικεί-μενο συζήτησης στην Ελλάδα.

Το τυράκι στη φάκα αυτής της νέας «Μεγάλης Ιδέας» είναι οι υδρογονάνθρακες που (ίσως) υπάρχουν και που (ίσως) αρχίσουν να αντλούνται σε θαλάσσιες περιοχές στη Μεσόγειο. Αυτά τα κοιτάσμα-τα θα χαρίσουν δήθεν τον πα-ράδεισο στον ελληνικό λαό.

Ωστόσο η υπό ανακήρυ-ξη ελληνική ΑΟΖ, όπως την αντιλαμβάνεται η ελληνική πλευρά, θα δημιουργήσει ένα παράλογο σχήμα: Αν ισχύσει η «πλήρης επήρεια» του Κα-στελόριζου (όπως νομίζει ότι θα γίνει η ελληνική πλευρά), η Τουρκία θα περιοριστεί -όχι μόνον στο Αιγαίο αλλά και σε όλη την Α. Μεσόγειο-, σε μια πολύ στενή ζώνη κοντά στις ακτές της, ώστε η ελληνική ΑΟΖ να φτάσει να συνορεύ-σει με την ΑΟΖ της Κύπρου η οποία συνορεύει ήδη με την ΑΟΖ του Ισραήλ. Αν υιοθετη-θεί αυτή η γραμμή οι τρεις αυ-τές χώρες θα ελέγχουν την Α. Μεσόγειο. Κάτι τέτοιο εγείρει ήδη τις αντιρρήσεις όλων των όμορων χωρών όπως ο Λίβα-νος, η Αίγυπτος και η Λιβύη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ελληνική άποψη για την ΑΟΖ, οδηγεί στην απώλεια 11.000 τετρ. χλμ. της αιγυπτιακής ΑΟΖ, όπως τη βλέπει το Κάιρο.

ΣυνεργασίαΤο σχέδιο για ανακήρυξη μιας τέτοιας ΑΟΖ δεν έχει κανένα αντιιμπεριαλιστικό χαρακτή-ρα ούτε εντάσσεται σε μια στρατηγική αντίστασης στους δανειστές της Ελλάδας. Ισχύ-ει ακριβώς το αντίστροφο: Το σχέδιο περιλαμβάνει την αγαστή συνεργασία με το σι-ωνιστικό κράτος του Ισραήλ, καταληστεύοντας τα δικαιώ-ματα των Παλαιστινίων της Γάζας στην Α. Μεσόγειο. Έχει επίσης την κάλυψη των ΗΠΑ, αφού την έρευνα, αλλά και τη μερίδα του λέοντος από την εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων, θα αναλάβουν αμερικανικοί κολοσσοί. Τέλος εντάσσεται απόλυτα στα σχέ-δια της ΕΕ για ενεργειακή απε-ξάρτηση από τη Ρωσία.

Παρότι παλιότερα οι ΗΠΑ είχαν ενδοιασμούς όσον αφο-

ρά τις ελληνικές ενέργειες, οι δηλώσεις της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Χ. Κλί-ντον κατά τη διάρκεια της επί-σκεψής της στην Κύπρο, αλλά και το κοινό ανακοινωθέν του Ενεργειακού Συμβουλίου ΕΕ-ΗΠΑ στις 5/12/12, μαρτυρούν αλλαγή στάσης («η ΕΕ και οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να βοηθή-σουν τα ενδιαφερόμενα κράτη στην αξιοποίηση των ενεργεια-κών τους πηγών, ώστε να εξυ-πηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο τα εθνικά και περιφερει-ακά τους οικονομικά συμφέ-ροντα», αναφέρεται χαρακτηρι-στικά). Λίγες ημέρες μετά, στις 24/12, συζητήθηκε στην Ευρω-παϊκή Επιτροπή η έκθεση της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευ-νας και Ενέργειας του Ευρωκοι-νοβουλίου, με τίτλο «Ενεργει-ακός Οδικός Χάρτης 2050», με εισηγήτρια την ευρωβουλευτή Νίκη Τζαβέλλα. Η ίδια η ευρω-βουλευτής του ΛΑΟΣ εξήγησε στην «Εφημερίδα των Συντα-κτών» τι σημαίνει αυτή η εξέλι-ξη: «Αρμόδια ν’ αποφασίσει για τις επόμενες κινήσεις είναι η ελληνική κυβέρνηση, αλλά εγώ διασφάλισα ότι, όταν αποφασί-σει να προχωρήσει, θα έχει πλή-ρη ευρωπαϊκή στήριξη». Πολύ εύστοχα η εφημερίδα σημειώ-νει: «Το διπλό αυτό μήνυμα έχει σαφείς αποδέκτες αφενός τη Μόσχα και αφετέρου την Άγκυ-ρα, αφού φαίνεται να πριμοδο-τείται το ενεργειακό τρίγωνο Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα για την ενίσχυση της τροφοδοσίας της ΕΕ με υδρογονάνθρακες. Πα-ράλληλα εκλαμβάνεται και ως ένα ισχυρό σήμα στήριξης στην πρόθεση της Ελλάδας να προ-χωρήσει στην ανακήρυξη ΑΟΖ, εξ ου και η σχετική φιλολογία του τελευταίου διαστήματος».

Με άλλα λόγια η καθοδηγη-τική δύναμη πίσω από τη νέα ελληνική «Μεγάλη Ιδέα» είναι το ιμπεριαλιστικό «πράσινο φως» (όπως ακριβώς έγινε και με τη Μικρασιατική Εκστρα-τεία του 1922).

ΔίκαιοΔεν είναι τυχαίο ότι οι Έλλη-νες ΑΟΖολόγοι ανακάλυψαν

την ΑΟΖ τώρα, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά την καθιέρωση του Διεθνούς Δικαίου της Θά-λασσας το οποίο την προβλέ-πει. Ενός δικαίου που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ταυτίζεται με τις ελληνικές απόψεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι διάφορα υψηλόβαθμα στελέχη της ελ-ληνικής διπλωματίας έχουν επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η διεθνής νομοθεσία αλλά και η διεθνής νομολογία δεν συνη-γορούν υποχρεωτικά υπέρ των ελληνικών θέσεων.

Μάλιστα, πολλοί σοβαροί αναλυτές προειδοποιούν ότι οι πιο πρόσφατες αποφάσεις της διεθνούς δικαιοσύνης χα-ρακτηρίζονται από την αρχή της αναλογικότητας, δηλ. δεν μπορεί κανείς στα σοβαρά να πει ότι ολόκληρη η Τουρκία, με χιλιάδες χιλιόμετρα αιγιαλίτι-δας ζώνης, θα στερηθεί δικαι-ωμάτων στην Αν. Μεσόγειο.

Το ελληνικό υπουργείο Εξω-τερικών ακόμη και σήμερα εί-ναι «συγκρατημένο» στην ανα-κήρυξη ΑΟΖ.

Γιατί δεν είναι μόνον η διένε-ξη με την Τουρκία: Με αφορμή τις ανακοινώσεις για το μέγε-θος του κοιτάσματος φυσικού αερίου στο Οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ, ο Αιγύπτιος υπουργός Πετρελαίων Αμπ. Γκχοράμπ τόνισε ότι τα «σύνο-ρα μεταξύ της Αιγύπτου, της Κύπρου και της Τουρκίας δεν είναι ακόμη συμφωνημένα». Ο Αιγύπτιος υπουργός δήλω-σε ακόμη ότι το διεθνές δίκαιο προβλέπει πως τα «τρία κράτη πρέπει να συμμετάσχουν στον καθορισμό των συνόρων», υπονοώντας εμμέσως πλην σα-φώς ότι για το Κάιρο, η Αθήνα αποκλείεται από την οριοθέτη-ση στη συγκεκριμένη περιοχή.

Υποκρισία και κίνδυνοιΗ μονομερής ανακήρυξη της ΑΟΖ, πέρα από συμπαιγνία με τους ιμπεριαλιστές, είναι και μια προσπάθεια της ελληνικής τρικομματικής κυβέρνησης να καταλαγιάσει τη λαϊκή οργή για τα μέτρα που επιβάλλει,

τάζοντας στον κόσμο πλατ-φόρμες αντλήσεως υδρογο-νανθράκων. Όμως η υποκρι-σία περισσεύει: Η κυβέρνηση μιλάει για κοιτάσματα δισ. κυβικών μέτρων κι όμως την ίδια στιγμή, διαλύει το Ινστι-τούτο Γεωλογικών και Μεταλ-λευτικών Ερευνών, δηλ. τη στοιχειώδη ερευνητική βάση που διαθέτει η Ελλάδα για τον ορυκτό της πλούτο!

Θυμίζουμε ότι η Νιγηρία, η Λιβύη, το Ιράκ, αλλά και το Μεξικό και η Ρωσία είναι χώ-ρες πλούσιες ή πολύ πλούσιες σε υδρογονάνθρακες. Ωστό-σο η μεγάλη πλειονότητα του λαού κυριολεκτικά πεινάει. Ει-δικά δε σε χώρα όπου έχει επι-βληθεί μνημόνιο, ο λαός δεν θα έχει να κερδίσει τίποτε από τις πλατφόρμες, μιας και κιν-δυνεύουν να περάσουν αυτο-μάτως στους πιστωτές (όπως προειδοποιεί ο Δ. Κωνσταντα-κόπουλος στην «Ελλάδα αύ-ριο»). Ο ίδιος δημοσιογράφος μάλιστα δείχνει και ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Η Κύπρος πάντως, που έχει αποδεδειγμένα μεγάλα απο-θέματα, δεν έλυσε το πρόβλη-μά της, και είναι τώρα στον προθάλαμο του μνημονίου».

Σε κάθε περίπτωση, οι με-γαλοϊδεατικές θαλάσσιες –και υποθαλάσσιες- εξορμήσεις της μνημονιακής κυβέρνησης εγκυμονούν καινούργια δεινά στην ελληνική εργατική τάξη: Οι ακροδεξιοί εθνικιστικοί κύ-κλοι περί τον Σαμαρά φαίνεται να αγνοούν τους κινδύνους ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, αλλά και τις πιθανό-τητες γενικευμένης σύρραξης στην περιοχή, με ανυπολόγι-στο κόστος και για τον ελλη-νικό λαό. Οι μαθητευόμενοι μάγοι του μνημονίου έχουν ήδη δημιουργήσει οικονομι-κά, κοινωνικά και πολιτικά τε-ρατουργήματα στο εσωτερικό της χώρας. Με τη μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ μπορούν κάλλιστα να οδηγήσουν σε ένα νέο 1922. Η Αριστερά οφείλει να προειδοποιήσει το λαό για κάτι τέτοιο και να μη γίνει μέρος της εθνικιστικής φιλολογίας.

óôá óýíôïìá...Τα επικοινωνιακά επιτελεία του Σαμαρά

έχουν συστήσει το προφίλ της υπεροχής, του άνετου και του νικητή. Η κυβέρνηση, πράγματι, ξεπέρασε τον ύφαλο της λίστας Λαγκάρντ, όμως όλοι ξέρουν ότι απέχει πολύ από το να ξεπεράσει τον κάβο, από το να αποκαταστήσει μια κάποια σταθερότητα. Η έκθεση του ΔΝΤ, άλλωστε, προειδοποιεί ότι τα πρόσθετα μέτρα είναι αναπόφευκτα και κατά συνέπεια οι πολιτικές δυσκολίες ακο-λουθούν…

N N N

Γι’ αυτό στη συγκυβέρνηση εξακολουθούν να συζητούν για ανασχηματισμό, ενώ δεν απο-κλείουν το ενδεχόμενο ενός εκλογικού αιφνι-διασμού (κατά το «Βήμα»: «αν οι οικονομικές εξελίξεις δεν είναι ευθύγραμμες»). Σε αυτό το ενδεχόμενο λογοδοτεί η «υπόγεια» συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου…

N N N

Με μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, με αύξηση του αριθμού των βουλευ-τών Επικρατείας (ώστε το «σώμα» της Βουλής να είναι πιο ελεγχόμενο από τις κομματικές ηγεσίες). Κυρίως όμως με «σκέψεις» όπως η πριμοδότηση με το μπόνους των 50 εδρών στο συνασπισμό κομμάτων που θα «προθυ-μοποιούνται» να σχηματίσουν κυβέρνηση. Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Σαμαρά το κουστουμάκι…

N N N

Όμως άλλο τα σχέδια επί χάρτου και άλλο η πραγματική ζωή. Ένα παράδειγμα είναι η τρο-μοεκστρατεία των Σαμαρά-Δένδια, όπου οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες αρχίζουν να ση-μειώνουν ότι ο κυβερνητικός μιλιταρισμός μπο-ρεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες για το καθεστώς «οξύνσεις». Παράδειγμα: «σε κύκλο υπουργών αναπτύσσεται η θεωρία ότι η επιθετική τακτική της ΕΛ.ΑΣ. στις καταλήψεις αφύπνισε ακραίες δυνάμεις»…

N N N

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το «οικόπεδο» του εθνικισμού όπου, κατά πληροφορίες, ο Σαμαράς ετοιμάζεται να αναπτύξει πρωτο-βουλίες, προχωρώντας ακόμα και σε μονο-μερή ανακοίνωση συντεταγμένων της ΑΟΖ. Ο ΥΠΕΞ, Δ. Αβραμόπουλος, φέρεται να δια-φωνεί, προειδοποιώντας (ως επικεφαλής των αρμόδιων εμπειρογνωμόνων) για άλμα στο κενό. Το ταξίδι του Σαμαρά στις ΗΠΑ θα έχει ως στόχο να διασφαλίσει τη σχετική στήριξη της «διακυβέρνησης» Ομπάμα στο φιλόδοξο σχέδιο. Όμως το αμέσως επόμενο ταξίδι του Σαμαρά στη Μόσχα θα τον φέρει αντιμέτωπο με την «άλλη άποψη» του Πούτιν. Και, σημει-ώνεται, ότι οι φαστ τρακ ιδιωτικοποιήσεις φέρνουν τους Ρώσους ως βασικούς υποψή-φιους για την αγορά της ΔΕΠΑ…

N N N

Επ’ ευκαιρία του ταξιδιού του Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ σημειώνουμε ότι, κατά τις αμερι-κανικές υπηρεσίες, το ΚΚΕ χαρακτηρίζεται ως «left» (αριστερά), ενώ η διαβάθμιση για τον ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώνεται σε «radical left» (ριζο-σπαστική αριστερά) ή ακόμα και «ultra left» (άκρα αριστερά). Είναι ευχάριστο το γεγονός να υποχρεώνονται διπλωμάτες και πράκτορες να εντρυφούν στις διαφορές της Αριστεράς στην Ελλάδα, αποκτώντας έτσι και μια κάποια εκπαίδευση στα βασικά ζητήματα του μαρξι-σμού…

N N N

Εκπαίδευση στα βασικά του μαρξισμού αποκτά και ένα τμήμα δημοσιογράφων του εδώ αστικού Τύπου. Ειδικά εκείνου που εκ-παιδεύεται στην παρακολούθηση των «συνι-στωσών» του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να συστή-σει στον Αλ. Τσίπρα διαγραφές. Στο «Πρώτο Θέμα» είχε την τιμητική της (μετά ωραίας φωτογραφίας) η βουλευτής Α΄Αθήνας, Μαρία Μπόλαρη, ενώ στο «Βήμα» ξεχωρίσαμε πιο «προβοκατόρικη» φωτογραφία της Γιάννας Γαϊτάνη, βουλευτού Α΄ Θεσσαλονίκης. Και σ’ ανώτερα, παιδιά, και σ’ ανώτερα…

Ούτε δίκαιο ούτε συμφέρον για τον ελληνικό λαό

ΑΟΖ: Η νέα Μεγάλη Ιδέα;

Page 3: ΕΑ 282

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013 η άποψή μας

Η ελληνική τρικομματική μνημονιακή κυβέρνη-ση, με μια περίτεχνη

διαδικασία κάλπης, κατάφερε να βγει σχετικά αλώβητη σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, δι-ασώζωντας τον έναν από τους τρεις ηγέτες της, παρά την ευρύτατη λαϊκή κατακραυγή εναντίον του –ο χειρισμός της λίστας Λαγκάρντ είναι μόνο ένα από τα επεισόδια διαφθοράς με τα οποία ο Βενιζέλος βαρύνεται στη συνείδηση του λαού.

Ο καλπονοθευτικός τρόπος με τον οποίο λειτούργησαν οι μνημονιακοί στη Βουλή, κατέ-δειξε για μία ακόμη φορά ότι το αστικό κοινοβούλιο παρέχει τις δυνατότητες στους εκπροσώ-πους του συστήματος να απο-καθάρουν όσους πολιτικούς χρειάζονται προκειμένου να συνεχίσουν την επιβολή της πο-λιτικής τους. Απέδειξε δηλ. ότι τρέφουν αυταπάτες όσοι νομί-ζουν ότι μπορούν να επιβάλουν διαφάνεια στο σύστημα μέσα από τις κοινοβουλευτικές δια-δικασίες μόνο. Η κάθαρση είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί-ται ανάλογα με τις ανάγκες της άρχουσας τάξης, όπως θυμόμα-στε από το 1989. Έτσι, σήμερα Νεοδημοκράτες και Δημαρίτες βουλευτές απέδειξαν ότι, προ-κειμένου να συνεχίσει το ξε-ζούμισμα της πλειονότητας του ελληνικού λαού, είναι διατεθει-μένοι να χαριστούν στον μέχρι προχθές πολιτικό τους αντίπαλο παρ’ όλα τα στοιχεία που «φω-νάζουν» εναντίον του. Αυτή τη φορά η κάθαρση μπορούσε να περιμένει –προείχε η λιτότητα.

ΚαταστολήΘέλοντας να αποτραβήξει τα βλέμματα από τη λίστα Λα-γκάρντ και την κοινοβουλευτική παράσταση κάθαρσης του Βενι-ζέλου, η κυβέρνηση αξιοποίησε τις τυφλές βόμβες και σφαίρες για να περάσει στην αντεπίθε-ση. Είτε ο Δένδιας προκάλεσε συνειδητά ένα μέρος της νεο-λαίας (με τις διαρκείς επιθέσεις στις καταλήψεις και τις σχολές) είτε επρόκειτο για ενστικτώ-δεις αντιδράσεις μπροστά στην αστική σαπίλα και την εργατική υποχώρηση, τα χτυπήματα λει-τουργούν αποπροσανατολιστι-κά και ενισχύουν επικοινωνιακά τους μνημονιακούς. Ο στόχος των τελευταίων δεν είναι βέβαια ο αντεξουσιαστικός χώρος κυ-ρίως. Δημοσίευμα των «Νιου Γιορκ Τάιμς», το οποίο αναπα-ρήγαγε το TVXS, αναφέρεται σε δηλώσεις αξιωματούχου της ελληνικής κυβέρνησης γράφο-ντας τα εξής: «Ο αξιωματούχος της κυβέρνησης, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του,

εμφανίζεται να παραδέχεται ότι οι επιδρομές στην Βίλα Αμαλία και Λέλας Καραγιάννη προκά-λεσαν τη βίαια αντίδραση ριζο-σπαστικών ομάδων και ότι τα σχέδια για επεμβάσεις (και σε άλλες καταλήψεις) μπορεί να ρίξουν κι άλλο λάδι στη φωτιά. Αλλά, σημειώνει ότι «είναι απα-ραίτητες για να δείξουν ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμέ-νη να συγκρουστεί και με άλλες ομάδες, μεταξύ των οποίων μα-χητικά συνδικάτα που μπορούν να εμποδίσουν τα σχέδια της κυβέρνησης Σαμαρά για αντι-δημοφιλείς οικονομικές μεταρ-ρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που ζητούν οι δανειστές της Ελ-λάδας». Τα σχόλια περιττεύουν.

Βέβαια, η σύγκρουση με την «ανομία» που θέλουν να πουλή-σουν σε συντηρητικά ακροατή-ρια ο Δένδιας και ο Σαμαράς είναι κραυγαλέα υποκρισία. Την ίδια στιγμή που επιτίθενται στις κα-ταλήψεις, αφήνουν ανέγγιχτη τη μεγάλη ανομία όσο καραμπινά-τη κι αν είναι: κεραίες ιδιωτικής τηλεόρασης, οι ίδιοι οι μεγάλοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και το «The Mall», το μεγα-λύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης, αποτελούν μνημεία παράνομης κατάληψης δημόσιων χώρων και συχνοτήτων, αλλά και πολεοδο-μικής αυθαιρεσίας. Και δεν είναι μόνον οι παράνομες καταλήψεις του κεφαλαίου. Είναι και η δι-αρκής φοροδιαφυγή του, την οποία προκλητικά και επιδεικτι-κά συνεχίζει να παραβλέπει η κυ-βέρνηση παρά τη διεθνή –πλέ-ον– κατακραυγή, ακόμη και του ίδιου του ΔΝΤ, ενάντια σε αυτή την κατάσταση.

Εργατικό κίνημαΣε κάθε περίπτωση, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» έχουν δίκιο: ο στό-χος της κυβέρνησης είναι το

εργατικό κίνημα. Οι Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης ξέρουν ότι μπροστά δεν υπάρχει καμία ανάπτυξη και ότι θα χρειαστεί να εφαρμόσουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει, αλλά και να περάσουν και νέα μέτρα. Τα μηνύματα είναι σαφέ-στατα: Η κυβέρνηση μπορεί να φαντασιώνεται ανάκαμψη αλλά ο Πολ Τόμσεν είπε συγνώμη, το πρόγραμμα ήταν λάθος, δηλ. θα χρειαστούν νέα μέτρα. Το ΔΝΤ, χωρίς συγνώμη, λέει ότι μέσα στο 2013 θα χρειαστούν πρόσθε-τα μέτρα 4,6 δισ. ευρώ (μεταξύ των οποίων και η επέκταση του χαρατσιού –μέχρι το 2014), απο-λύσεις, αλλά και συνοπτικές ιδι-ωτικοποιήσεις χωρίς προηγού-μενη έγκριση της Βουλής.

Ήξερε πολύ καλά, συνεπώς, τι έλεγε στην αμερικανική εφη-μερίδα ο κυβερνητικός αξιω-ματούχος όταν στοχοποιούσε τα μαχητικά συνδικάτα: ήδη οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες αντιδρούν στις περαιτέρω μει-ώσεις των μισθών τους (που ξεπερνούν το 60% σωρευτικά) αλλά και στην ουσιαστική διά-λυση των δημόσιων συγκοινω-νιών που επιχειρεί η κυβέρνηση.

Όμως το μισθολογικό μέτωπο δεν είναι το μόνο στο οποίο θα έρθει σε αντιπαράθεση το εργα-τικό κίνημα με την κυβέρνηση. Οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις οι οποίες αποτελούν μνημονι-ακή δέσμευση και τις οποίες το ΔΝΤ θέλει να πολλαπλασιά-σει, είναι επίσης μια αντιπαρά-θεση για την οποία ο Σαμαράς θα χρειαστεί το «νόμο και την τάξη» του Δένδια.

Όμως «νόμος και τάξη» θα χρειαστεί και στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Η κυβέρνη-ση επείγεται να πιάσει κάποιο σοβαρό ποσοστό από τα 50 δισ. που είναι ο συνολικό στόχος των

ιδιωτικοποιήσεων μέχρι το 2016 (μέχρι σήμερα έχουν μαζέψει μερικές εκατοντάδες εκατ. και αυτά δεν είναι σίγουρα). Για να υπάρξουν σοβαρά έσοδα, πρώ-τον, δεν αρκεί να χαρίσουν και, δεύτερον, πρέπει να επιτεθούν στα μεγάλα φιλέτα των ΔΕΚΟ –και κάτι τέτοιο είναι σίγουρο ότι θα πυροδοτήσει σοβαρές αντι-στάσεις του εργατικού κινήμα-τος. Η επίθεση στη Βίλα Αμαλία είναι η πρόβα τζενεράλε για την επίθεση στην καρδιά του δημό-σιου πλούτου.

ΠρωτοβουλίεςΕίναι σαφές ότι το διάστημα μετά τον Οκτώβρη του 2012 το εργατικό κίνημα υποχώρησε. Μία σοβαρή αιτία είναι βέβαια η συσσώρευση ηττών: ούτε οι γε-νικές απεργίες, ούτε οι πλατείες, ούτε οι εκλογές δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τα μνημόνια, τη λιτότητα και την κατάρρευση του εργατικού εισοδήματος. Οι διαρκείς ήττες δεν μπορούσαν να μη δώσουν συνδικαλιστικά, κοινωνικά, πολιτικά, αλλά και δημοσκοπικά αποτελέσματα: Διευκόλυνση της συνδικαλιστι-κής γραφειοκρατίας να λέει ότι «ο κόσμος δεν τραβάει», κοινω-νικός αυτοματισμός ενάντια σε κινήματα, ακόμη και ενάντια σε μεμονωμένους απεργούς, πολιτι-κή ενίσχυση της κυβέρνησης και της ναζιστικής ακροδεξιάς εντός και εκτός κυβέρνησης, δημοσκο-πική υποχώρηση της Αριστεράς. Ωστόσο αυτά είναι παροδικά. Το κίνημα θα πάρει τις απαραίτητες ανάσες του και θα συνεχίσει –οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες είναι μια πρώτη ένδειξη.

Σε κάθε περίπτωση, παρ’ όλα αυτά, τα κενά υπάρχουν και θα ξαναϋπάρξουν, γι’ αυτό και η Αρι-στερά οφείλει να παίρνει πρωτο-βουλίες προκειμένου να καλύ-

πτει αυτά τα μεσοδιαστήματα (που μπορεί να αποδειχτούν και μεγάλα) με πολιτικές πρωτο-βουλίες, μη αφήνοντας έτσι την κυβέρνηση να πάρει αυτή τον πρώτο λόγο. Οι δολοφονικές ρα-τσιστικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής μπορούσαν, π.χ., να απο-τελέσουν ένα μέτωπο στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα έμπαινε μπροστά οργανώνοντας πορείες, συναυ-λίες, αλλά και μαζικές παρεμβά-σεις στη Βουλή.

Κι αν το μεταναστευτικό θεω-ρείται «δύσκολο» θέμα, τότε το πετρέλαιο είναι πολύ πιο εύκολο για μαζική δουλειά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αναλάβει μια κα-μπάνια ενάντια στη φορολόγη-ση του πετρελαίου θέρμανσης, προκειμένου να σώσει, κυριο-λεκτικά, τον κόσμο από το κρύο και την αιθαλομίχλη. Επίμονες παρεμβάσεις μέσα στη Βου-λή (παλιότερα ο Τσίπρας είχε φέρει μια μαύρη μετανάστρια στο προεδρικό Μέγαρο για να αναδείξει το ζήτημα τηςιθαγέ-νειας –σήμερα θα μπορούσαμε να πάμε ολόκληρες οικογένειες που κρυώνουν). Μαζικές συ-γκεντρώσεις έξω από τη Βουλή. Πρωτοβουλίες στις γειτονιές. Συντονισμός ενεργειών και δρά-σεων με τους εργαζόμενους στο υπουργείου Οικονομικών και τους άλλους εφοριακούς. Συντονισμός (για όσους ενδια-φέρονται για εκλογική απεύθυν-ση στους μικρομεσαίους) με τις ενώσεις των πρατηριούχων. Ουσιαστική αξιοποίηση των δι-κτύων αλληλεγγύης (για όσους εστιάζουν σε τέτοιες δράσεις), για ανυπακοή στο φορολογι-κό νόμο και μαζική χορήγηση φθηνού πετρελαίου σε χιλιάδες φτωχούς ανθρώπους. Όλα αυτά ήταν μερικά μόνο από τα μέτρα μιας τέτοιας καμπάνιας που θα μπορούσε να είχε μαζική λαϊκή απήχηση και δεν θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να κρατήσει την πρωτοβουλία.

Πολύ περισσότερο όταν ξε-σπάει ένας εργατικός αγώνας, όπως στις Συγκοινωνίες, η Αρι-στερά οφείλει να σπεύσει να τον στηρίξει και –αν χρειαστεί εν τη απραξία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ– να πάρει αυτή την πρω-τοβουλία για καμπάνια συμπα-ράστασης.

Πρέπει να πιάσουμε το νήμα με τον Οκτώβρη του 2012 και τον Φλεβάρη του 2012. Η ανα-τροπή πρέπει να ξαναγίνει επει-γόντως και πάλι επίκαιρη. Η Αριστερά δεν πρέπει να αφήσει να παγιοποιηθεί κουλτούρα απάθειας και μοιρολατρείας. Το φρούτο δεν θα ωριμάσει και δεν θα πέσει μόνο του. Χρειάζεται πότισμα του δέντρου.

Το ξαναζεσταμένο πιάτο της τρομολαγνείας

Στόχος το μαχητικό εργατικό κίνημα

Page 4: ΕΑ 282

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Της Γιάννας Γαϊτάνη, βουλευτού Α΄ Θεσσαλονίκης

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Μ ε την κατάθεση της τροπολογίας που θα συζητηθεί στο νομο-

σχέδιο για το Νοσοκομείο «Ερ-ρίκος Ντινάν», θα προβλέπεται η παράταση της σύμβασης για τη λειτουργία του Νοσοκομείου «Παναγία». Η τροπολογία-προ-σθήκη, που έχουν καταθέσει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και την αποδέχτηκε ο υπουρ-γός Υγείας Α.Λυκουρέντζος, δι-ασφαλίζει επίσης τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα του συνόλου του ήδη εργαζόμενου προσωπικού της Euromedica στο «Παναγία» –το οποίο επρόκειτο να απολυθεί– με παράταση της σύμβασης και μέχρι την ολοκλή-ρωση της νέας πτέρυγας 200 κλι-νών στο Γ.Ν. «Άγιος Παύλος».

Το θετικό αυτό αποτέλεσμα δεν ήρθε μόνο του. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε από το διοικη-τή της 4ης Υγειονομικής Περιφέ-ρειας Θρασύβουλο Βεντούρη ότι τρεις κλινικές του νοσοκομείου πρόκειται να μεταφερθούν άμεσα στο νοσοκομείο «Άγιος Παύλος», όλοι κατάλαβαν ότι το νοσοκο-μείο επρόκειτο να κλείσει.

Οι τρεις κλινικές που μεταφέ-ρονταν και οι δηλώσεις ότι επρό-κειτο να μεταφερθεί και η κλινική του τεχνητού νεφρού, καθώς και ιατρικό προσωπικό σε άλλα νοσο-κομεία, προδιέγραφαν ένα ζοφε-ρό μέλλον για το νοσοκομείο. Και βέβαια οι κλινικές μεταφέρονταν με μειωμένο αριθμό κρεβατιών και σε ένα νοσοκομείο που δεν είχε τις υποδομές να τις δεχτεί.

Γιατί, παρότι υπάρχει ελεύθερο οικόπεδο στο χώρο του Νοσο-κομείου «Άγιος Παύλος» όπου θα μπορούσε να δημιουργηθεί

μια ολόκληρη πτέρυγα τουλάχι-στον 200 κλινών και να στεγάσει τις λειτουργίες του νοσοκομεί-ου «Παναγία» εδώ και χρόνια (το «Παναγία» στεγάζεται σε κτίριο της εταιρίας Euromedica), κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί.

Όσο για τους 65 εργαζόμενους της Euromedica που εργάζονταν πολλά χρόνια στο νοσοκομείο και κάλυπταν τις ανάγκες όπως και το μόνιμο προσωπικό, αυτοί θα απο-λύονταν άμεσα. Ήταν άλλωστε ήδη για πέντε μήνες απλήρωτοι.

ΑντιδράσειςΟι εργαζόμενοι, μετά το πρώτο σοκ, αποφάσισαν να αντιδρά-σουν. Με διαρκείς παραστάσεις διαμαρτυρίας και συγκεντρώσεις στη ΔΥΠΕ και στο διοικητή της κ. Βεντούρη, με διαδηλώσεις στην Καλαμαριά, όπου βρίσκεται το νο-σοκομείο, και στο κέντρο της Θεσ-σαλονίκης, με γενικές συνελεύσεις εργαζομένων και συμπαραστατών, κλιμάκωσαν τον αγώνα τους.

Η αποφασιστικότητά τους και το δίκαιο του αγώνα τους προ-κάλεσαν αισθήματα συμπάθειας και αλληλεγγύης σε όλο το λαϊκό κόσμο της πόλης. Αυτή ήταν η

βάση της πλατιάς υποστήριξης προς τους εργαζόμενους του «Πα-ναγία». Οι δήμαρχοι Καλαμαριάς, Πυλαίας-Χορτιάτη-Πανοράματος, Θέρμης και Θερμαϊκού δήλωσαν την αντίρρησή τους στο κλείσιμο του νοσοκομείου και τα δημοτικά συμβούλια έβγαλαν αποφάσεις καταγγελίας της μεθόδευσης.

Μια σειρά φορείς, όπως η Ένω-ση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσ-σαλονίκης, η Λαϊκή Επιτροπή Καλαμαριάς και η «Ενωτική Συν-δικαλιστική Κίνηση Νεφροπαθών Θεσσαλονίκης», στήριξαν επίσης τον αγώνα των εργαζομένων. Τα κόμματα της Αριστεράς συμ-μετείχαν από την πρώτη στιγμή στις κινητοποιήσεις, στηρίζοντας κάθε δράση και με τη διαρκή πα-ρουσία των βουλευτών τους.

ΔιάλυσηΗ κυβέρνηση μέσω του διοικητή της 4ης ΥΠΕ μεθόδευσε τη μετα-φορά των κλινικών μέσα στα Χρι-στούγεννα, ώστε να ελαχιστοποι-ηθούν οι αντιδράσεις. Λογάριασε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Η πλα-τιά συμπαράσταση, που επιτεύ-χθηκε, λειτούργησε σαν ασπίδα προστασίας και οδήγησε σε δεύ-τερες σκέψεις. Γιατί, παρότι τα

μνημόνια ψηφίζονται στη βουλή, η υλοποίησή τους έχει κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις: τη διαίρεση, την απομόνωση και τη συκοφάντηση όσων αντιστέκο-νται. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε η πολιτική τους είναι στον αέρα.

Βέβαια, παρότι φαίνεται ότι υπάρχει μια υπαναχώρηση της κυβέρνησης, τα προβλήματα δεν έχουν λυθεί. Το νοσοκομείο πρέ-πει να στελεχωθεί σωστά με προ-σωπικό και να εξοπλιστεί με μηχα-νήματα. Από τους συνολικά 280 εργαζόμενους, στους οποίους πε-ριλαμβάνονται και οι 65 υπάλλη-λοι της Euromedica, έχουν φύγει μέχρι στιγμής περίπου 35.

Πρόσφατα ένας αιματολόγος μετακινήθηκε στο νοσοκομείο «ΑΧΕΠΑ» και ένας βιοχημικός στο νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», ενώ φεύγουν και πολλοί νοσηλευτές, με αποτέλεσμα να αδειάζουν τα τμήματα. Για παράδειγμα, η μονά-δα τεχνητού νεφρού, που εξυπη-ρετεί 900 άτομα μηνιαίως, σε λίγο δεν θα μπορεί να δέχεται ασθενείς.

Η κυβέρνηση είναι αποφασισμέ-νη να υλοποιήσει μέχρι κεραίας τις επιταγές των μνημονίων και να πα-ραδώσει τη δημόσια δωρεάν υγεία

στα χέρια των κερδοσκόπων της αγοράς. Και επειδή είναι αποφασι-σμένη να υλοποιήσει τα σχέδια της άρχουσας τάξης της χώρας με κάθε τρόπο, δεν πρόκειται να σταματή-σει, αν δεν την ανατρέψουμε.

Μικρές νίκεςΟ κάθε συνδικαλιστικός αγώνας λοιπόν πρέπει αργά ή γρήγορα να γίνει πολιτικός και να βάζει στόχο την ανατροπή αυτής της επιθετι-κής κυβέρνησης του κεφαλαίου. Αυτό όμως δεν γίνεται αυτόματα. Η συνείδηση των εργαζομένων προχωρά μέσα από τις εμπειρίες τους. Και σε έναν πόλεμο υπάρ-χουν και μικρές νίκες. Ο αγώνας των εργαζομένων του Νοσο-κομείου «Παναγία» δείχνει ότι η αποφασιστικότητα δεν είναι απαραίτητα ένα όπλο του αντι-πάλου. Όταν οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι, τότε μπορούν να επι-τευχθούν και μικρές νίκες που δίνουν ανάσες ζωής.

Το στοίχημα είναι αν κάθε μικρή επιτυχία μπορεί να γίνει πρόκριμα, ώστε να οργανωθούν καλύτερα οι δυνάμεις της εργασίας, να εξο-πλιστούν πολιτικά και ιδεολογικά, ώστε να συμμετέχουν στο μεγάλο πόλεμο που διεξάγεται. Τον πόλε-μο ενάντια στην κυβέρνηση του μνημονίου και την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Μόνο με την ανατροπή της τρι-κομματικής συγκυβέρνησης οι προσωρινές νίκες θα γίνουν μονι-μότερες και θα ανοίξει ο δρόμος σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που, στηριγμένη σε ένα νικηφό-ρο κύμα εργατικής και λαϊκής αντίστασης, θα πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να εξασφαλίσει καλύτερη ζωή για όλους όσους υποφέρουν από την ανεργία, τη λιτότητα και τη φτώχεια. Σε αυτή την προοπτική αξίζει να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.

Όταν η αποφασιστικότητα βρίσκεται στο δικό μας στρατόπεδο

Ο αγώνας των εργαζομένων του Νοσοκομείου «Παναγία»

Τ ο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ, που συνεδρίασε την περασμένη Παρασκευή,

αποφάσισε 24ωρη πανεργατική απεργία μέσα στο Φλεβάρη για την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Η απεργία αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί το εργατικό κίνημα. Είναι μια καλή ευκαιρία μετά από αρκετό καιρό που οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ σώπαιναν εκκωφαντικά, να εκφραστεί στο δρόμο η αγανάκτηση του κόσμου ενάντια στα μνημόνια.

Ήρθε η στιγμή να εκφραστεί η αντίθεση στις απολύσεις, στις μειώσεις μισθών, στο κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, στα χαράτσια, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στις

εφεδρείες, τις διαθεσιμότητες και όλα τα μέτρα που ο Σαμαράς με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ έχουν πάρει και μας τα παρουσιάζουν ως ανάπτυξη και μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση. Να εκφραστεί η αντίσταση στις προσπάθειες φίμωσης όσων αντιστέκονται, η αντίσταση στην καταστολή, η αντίσταση στην ιδεολογική επι-βολή του μνημονίου.

ΟργάνωσηΓια να μπορέσουμε να κατεβά-σουμε τον κόσμο στο δρόμο, χρειάζεται μέχρι τη μέρα της απεργίας να γίνει πολύ δουλειά. Να στηριχθούν με αγωνιστικές πρωτοβουλίες όποιες και όσες κι-νητοποιήσεις πραγματοποιηθούν μέχρι τότε. Να γίνει πραγματικό

όργωμα κάθε χώρου από τους συνδικαλιστές της Αριστεράς και τους αγωνιστές στα σωματεία, αλλά και από τις οργανώσεις της Αριστεράς στις γειτονιές.

Να οργανωθούν συνελεύσεις, αλλά και τα σωματεία να απευ-θυνθούν με ανακοινώσεις τους σε όλη την κοινωνία. Να γίνει ξε-κάθαρο στον κόσμο ότι αυτή η απεργία δεν θα είναι απλά ακόμη μια 24ωρη. Αλλά ότι πρέπει να εί-ναι τόσο μαζική η συμμετοχή στη συγκέντρωση, ώστε να γίνει μια πραγματική αρχή κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.

Μια αρχή για το συντονισμό όλων των αγώνων που πραγμα-τοποιούνται σε κάθε κλάδο. Μια αρχή για την ανατροπή του μνη-μονίου και της συγκυβέρνησης. Μια αρχή που δεν θα αφήσει τα

περιθώρια στις γραφειοκρατικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να πισωγυρίσουν.

ΑΔΕΔΥΕιδικά για την ΑΔΕΔΥ η επιλογή της δικαστικής οδού, που φαί-νεται να επιλέγει για την αντιμε-τώπιση του μνημονίου, είναι μια επιλογή ηττοπάθειας και υποχώ-ρησης αυτό το διάστημα. Η συν-δικαλιστική της ηγεσία έχει παρα-δοθεί στα σχέδια του ΠΑΣΟΚ και της συγκυβέρνησης, αποφεύγο-ντας την αντιπαράθεση με τα μέ-τρα του μνημονίου στην πράξη.

Αυτός ήταν ο λόγος που δεν στήριξε με κινητοποιήσεις τους εργαζόμενους σε δήμους, υπουργεία και πανεπιστήμια το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη που μας πέρασε, ενάντια στις απολύ-

σεις που επιχειρεί ο Μανιτάκης, εκτελώντας τις προσταγές του μνημονίου. Επειδή όμως αυτή η ηγεσία δεν θα αλλάξει σήμερα και το επόμενο συνέδριό της αρ-γεί να γίνει, μέχρι τότε χρειάζεται να πιεστούν οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές όσο περισσότερο γίνεται, ώστε να κλιμακώσουν τους αγώνες.

Σε αυτή την κατεύθυνση ο συντονισμός των αγώνων είναι απαραίτητος και σ’ αυτή την προσπάθεια πρέπει να συμμε-τέχουν όλοι οι αγωνιστές βάσης στις συνδικαλιστικές οργανώ-σεις. Από παντού πρέπει να δί-νεται δυναμικά το σύνθημα: ξεκινάμε τη μάχη για να τελειώ-νουμε με τα μνημόνια και θα σταματήσουμε μόνο όταν τους ανατρέψουμε.

Απεργία της ΓΣΕΕ για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

Page 5: ΕΑ 282

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Του Θοδωρή Πατσατζή

Μ ε 24ωρες απεργίες και στάσεις διαρκείας παλεύ-ουν οι εργαζόμενοι στο

μετρό ενάντια στην προσπάθεια της τρικομματικής κυβέρνησης να εφαρ-μόσει το δήθεν ενιαίο μισθολόγιο και στους εργαζόμενους στα δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Οι κι-νητοποιήσεις ξεκίνησαν με 24ωρες απεργίες, που πραγματοποιεί το Σω-ματείο Εργαζομένων Λειτουργίας από την Πέμπτη 17 Γενάρη, ενώ οι ερ-γαζόμενοι στο μετρό αποφασίζουν με καθημερινές συνελεύσεις το πώς θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους.

Με την εφαρμογή του ενιαίου μι-σθολογίου απάτη καταργούνται στην πραγματικότητα όλες οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που ισχύουν μέ-χρι σήμερα στο μετρό, αλλά και στα άλλα ΜΜΜ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μισθοί τους θα υποστούν μεί-ωση για πέμπτη φορά τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Συνολικά έχουν μει-ωθεί 37% ως τώρα.

Άλλο κρίσιμο ζήτημα είναι επίσης η προσπάθεια της συγκυβέρνησης να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση όλων των ΜΜΜ, με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτό στην αύξηση της τιμής των εισιτηρίων, αλλά και στη μείωση των δρομολογίων σε περιοχές που δεν θεωρούνται «εμπορικές».

Έτσι στο χορό των κινητοποιήσε-ων έχουν μπει και οι εργαζόμενοι στον ηλεκτρικό, που πραγματοποί-ησαν 24ωρη απεργία μαζί με τους συναδέλφους τους στο μετρό την Παρασκευή 18 Γενάρη. Τη Δευτέρα 21 Γενάρη πραγματοποίησαν στάσεις εργασίας, με αποτέλεσμα ο ηλεκτρι-κός να λειτουργήσει μόνο για 8 ώρες. Αντίστοιχη κινητοποίηση πραγμα-τοποίησαν και οι εργαζόμενοι στο τραμ.

Τέλος την Τρίτη 22 Γενάρη τα σω-ματεία των μέσων σταθερής τροχιάς πραγματοποίησαν 4ωρη στάση ερ-γασίας, ώστε να γίνει κοινή σύσκεψη των εργαζομένων στα ΜΜΜ, για να συντονίσουν τη δράση τους. Κοινή δράση στην οποία σωστά τα σωμα-τεία της ΣΤΑΣΥ καλούν και τους σι-

δηροδρομικούς που επίσης δέχονται αντίστοιχες επιθέσεις από την κυ-βέρνηση (βλ. διπλανή στήλη).

Οι εργαζόμενοι στο μετρό καλού-νται να δουλέψουν με το μισθολόγιο-φτωχολόγιο που εφαρμόζεται ήδη στο δημόσιο και έτσι δεν θα πλη-ρώνονται τα Σαββατοκύριακα, ούτε κάποιες νυχτερινές ώρες, που είναι απαραίτητες όμως για να λειτουργεί το μετρό, όπως και οι άλλες συγκοι-νωνίες με τρόπο ασφαλή για όσους το χρησιμοποιούμε. Αυτός και μόνο ο λόγος αρκεί, ώστε τα κόμματα της Αριστεράς να πάρουν πρωτοβουλία για τη στήριξη της κινητοποίησης, ειδικά τώρα που η κυβέρνηση προ-σπαθεί, στέλνοντας την απεργία στα δικαστήρια, να τη σταματήσει ως πα-ράνομη και καταχρηστική.

Είναι απαραίτητο σε κάθε γειτο-νιά να δημιουργηθούν επιτροπές συμπαράστασης στους απεργούς, που θα μαζέψουν υπογραφές στή-ριξης στον αγώνα τους. Μπορεί να ταλαιπωρηθούμε αρκετά στις μετα-κινήσεις μας, όσο το μετρό δεν θα λειτουργεί, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το σωματείο λειτουργίας του μέτρο πριν δύο μήνες πραγματοποίησε απεργία ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων, ουσιαστικά εκφράζοντας τη συμπαράστασή του σε όλους όσους το χρησιμοποιούμε. Τώρα εί-ναι η σειρά μας να δείξουμε την αλ-ληλεγγύη στον αγώνα τους. Αυτό θα είναι μια ουσιαστική στήριξη, ώστε να μη λειτουργήσει ο αυτοματισμός που θα προσπαθήσουν η κυβέρνηση και τα μεγάλα ΜΜΕ να δημιουργή-σουν, όσο οι κινητοποιήσεις τους θα συνεχίζονται.

Η συμπαράσταση θα βοηθήσει τους εργαζόμενους να πετύχουν μια ουσιαστική νίκη ενάντια στο μνημό-νιο και θα φέρει την πρώτη ανατρο-πή που μπορεί να λειτουργήσει ως πολύτιμος κρίκος στην αλυσίδα που θα ανατρέψει μια και καλή μνημόνια και συγκυβέρνηση και θα οδηγήσει σε δημόσια ΜΜΜ και συγκοινωνίες που θα μας οδηγούν γρήγορα και με ασφάλεια στον προορισμό μας και όχι με κίνητρο το κέρδος του κάθε μεγαλοκαρχαρία ή την κάλυψη του τρύπιου βαρελιού του χρέους.

ΑδίστακτοιΗ βάναυση επίθεση σε κάθε εργατικό δικαίωμα, όπως ορί-ζουν τα μνημόνια, συνεχίζεται με φρενήρης ρυθμούς. Στο στόχαστρο μπήκαν και οι ανα-πληρωτές εκπαιδευτικοί και ιδιαίτερα οι γυναίκες. Σύμφωνα με την εγκύκλιο 155734/Δ1 10-12-2012 του υπουργείου Παιδείας, που καθορίζει τις άδειες των αναπληρωτών εκπαιδευτικών: οι αναπληρωτές εκπαιδευτι-κοί, εφόσον δεν μπορούν να εργαστούν λόγω ασθένειας ή κύησης, δεν θα παίρνουν άδεια μεγαλύτερης διάρκειας του μι-σού μήνα. Οποιαδήποτε άδεια πέρα των 15 ημερών δεν προ-σμετράτε ως διδακτική προϋ-πηρεσία. Είναι μια πρωτοφανής προσπάθεια να γίνει η εγκυμο-σύνη νόμιμη αιτία απόλυσης, καταπατώντας τους νόμους (1483/1984 και 3655/2008 άρ-θρο 12) που προστατεύουν την εγκυμοσύνη, απαγορεύουν την απόλυση εγκύων και ορίζουν το δικαίωμα άδειας με αποδοχές σε περίπτωση επιπλοκών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και κάποιους μήνες μετά από αυτή. Αν αυτή η εγκύκλιος εφαρμοστεί για τους αναπλη-ρωτές/τριες εκπαιδευτικούς, θα συμπαρασύρει τα αντίστοιχα δικαιώματα σε κάθε κλάδο.

Εκπαιδευτικοί Δυτικής Αθήνας

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησε ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμι-ας Εκπαίδευσης Περιστερίου

«Έλλη Αλεξίου» την Πέμπτη 17 Γενάρη, στην Γ΄ Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αθή-νας. Στη συγκέντρωση συμμε-τείχε και ο σύλλογος δασκάλων του Χαϊδαρίου. Οι δάσκαλοι δι-αμαρτύρονται για έλλειψη δα-σκάλων που μόνο στα σχολεία της Γ΄ Αθήνας έχουν φτάσει τις 13 κενές θέσεις, αλλά και για τις ελλείψεις σε ειδικότητες που φτάνουν το 10%. Με τις δρα-στικότερες περικοπές, που θα εφαρμοστούν μέσα στο 2013, η κατάσταση στα σχολεία θα γίνει εφιαλτική.

Οικοδόμοι

24ωρη πανελλαδική απεργία πραγματοποίησαν στα μέσα του Γενάρη οι Οικοδόμοι. Τα κύρια προβλήματά τους αυτή τη στιγμή είναι η ανεργία που μαστίζει τον κλάδο, αλλά και η προσπάθεια της κυβέρνησης να αυξήσει κατά δύο χρόνια τα όρια συνταξιοδότησης, όπως προβλέπεται από το Μνημόνιο 3. Με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 58 στα 60 έτη για τους οικο-δόμους μπορεί πραγματικά να θρηνήσουμε νεκρούς, αφού οι κίνδυνοι από την εργασία στα γιαπιά είναι μεγάλοι. Αυτός είναι και ο λόγος που η Ομοσπονδία Οικοδόμων απαιτεί μείωση του ορίου ηλικίας στα 55.

ΙΓΜΕΠαράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Περιβάλλοντος (ΥΠΕΚΑ) πραγματοποίησε στα

μέσα του Γενάρη το Συνδικάτο Εργαζομένων στο Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ). Οι εργαζόμενοι στο ινστιτούτο διαμαρτύρονται για την εντεινόμενη προσπάθεια της κυβέρνησης να προχωρήσει στην οριστική εφεδρεία-απόλυ-ση 130 εργαζομένων του ΙΓΜΕ. Στη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (ΥΔΜΗΔ) που αφορούσε στην κατάργηση και συγχώνευση νο-μικών προσώπων του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου το-μέα, είχε κατατεθεί τροπολογία που αφορούσε στην κατάργηση της εφεδρείας των εργαζομένων του ΙΓΜΕ (νυν ΕΚΒΑΑ), η οποία στηρίχτηκε από όλα τα κόμμα-τα, αλλά και από τον υπουργό ΠΕΚΑ. Τελικά η τροπολογία δεν συζητήθηκε με παρέμβαση του υπουργού ΥΔΜΗΔ, Α. Μα-νιτάκη, και οι 130 εργαζόμενοι περιμένουν την εκδίκαση της προσφυγής τους στα δικαστή-ρια στα τέλη του μήνα.

ΟΣΕΤο οριστικό τέλος στο δημόσιο σιδηρόδρομο έβαλε η ψήφιση του νόμου για τον ΟΣΕ, που προβλέπει την ιδιωτικοποίηση των μηχανεργοστασίων και το ξεπούλημα της ακίνητης περι-ουσίας του ΟΣΕ. Η απόσχιση των μηχανεργοστασίων οδηγεί τον ΟΣΕ στην πλήρη απαξίωση και στη χρεοκοπία τη νέα εται-ρεία. Δημιουργεί πολλά προ-βλήματα στους εργαζόμενους, που πιθανόν θα κινδυνεύσουν ακόμη και με απώλεια της ερ-γασίας τους, αλλά και στη λει-τουργία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αφού στο εξής η συντήρηση του τρο-χαίου υλικού της θα γίνεται με σκληρούς όρους αγοράς και όχι όπως γινόταν μέχρι σήμερα από την «αδελφή» εταιρεία ΟΣΕ.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Ξανά στους δρόμους είναι από την Τρίτη 22 Ιανουαρίου οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία της Ελευσίνας. Οι εργαζόμε-νοι πραγματοποιούν εικοσιτε-τράωρες επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, με τις οποίες διεκδικούν να τους καταβληθούν τα δεδου-λευμένα τους.

Την πρώτη μέρα της απεργίας οι εργαζόμενοι πραγματοποί-ησαν συγκέντρωση στην πύλη των ναυπηγείων και στη συνέ-χεια μαζική πορεία στα διόδια της Ελευσίνας, ενώ απέκλει-σαν για αρκετή ώρα και κάποια από τα ρεύματα κυκλοφορίας.

Η κατάσταση των εργαζομέ-νων στα ναυπηγεία είναι τρα-γική, καθώς εδώ και δυόμισι περίπου χρόνια πληρώνονται από 75 μέχρι 300 ευρώ το μήνα έναντι του μισθού τους. Η αγανάκτηση των εργαζο-μένων έφτασε στο ζενίθ το

τελευταίο διάστημα, καθώς ο ιδιοκτήτης των ναυπηγείων Ν. Ταβουλάρης τους πλήρωσε για δώρο 300 ευρώ την πρώτη του Γενάρη. Και για να δέσει το γλυκό, μια μέρα πριν την απερ-γία, τους έδωσε άλλα 75 ευρώ!

Το ξεπούλημα των ναυπηγεί-ων από την κυβέρνηση Σημίτη το 1997 αποδείχθηκε ότι ήταν άλλο ένα δώρο σε αρπακτικά της αγοράς. Ο νυν ιδιοκτήτης των ναυπηγείων Ελευσίνας και Σύρου στηριζόταν χρόνια ολόκληρα στο κράτος, που του έδινε δουλειές για να τα τσεπώνει χοντρά. Και τώρα

που, στο όνομα του χρέους, το κράτος αναγκάζεται να γί-νει κακοπληρωτής προς τα αγαπημένα του παιδιά (τους καπιταλιστές), ο Ν.Ταβουλά-ρης επέλεξε να αφήνει απλή-ρωτους τους εργαζόμενους. Απειλεί μάλιστα ότι, αν δεν πληρωθεί για την κατασκευή τριών πολεμικών πλοίων από το κράτος, θα κλείσει οριστικά τα ναυπηγεία.

Απέναντι στις απειλές του, ένας δρόμος υπάρχει: στήριξη του αγώνα των εργαζομένων, με αίτημα την κρατικοποίηση των ναυπηγείων.

Απεργία διαρκείας στα ναυπηγεία Ελευσίνας

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Κινητοποιήσεις στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς

Όχι στο μισθολόγιο απάτη

Page 6: ΕΑ 282

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Του Πάνου Πέτρου

Ε ίναι πλέον σαφές ότι η κα-τασταλτική εκστρατεία, που έχει εξαπολύσει ο Δέν-

διας, είναι μια συνειδητή, διαρ-κής στρατηγική επιλογή της κυ-βέρνησης. Η υπόσχεση να «μπει τέλος στην ανομία και την πολι-τική της κάλυψη» επιχειρείται να υλοποιηθεί από την ΕΛ.ΑΣ. Μετά την εισβολή στη Βίλα Αμαλίας, στη Σκαραμαγκά, στην ΑΣΟΕΕ, η «φούρια» της Δεξιάς να επιβά-λει «νόμο και τάξη» την οδήγησε στο φιάσκο της εισβολής στη Λέ-λας Καραγιάννη. Η προτροπή της Χρυσής Αυγής να ξηλωθούν όλες οι καταλήψεις, γίνεται στρατηγικό σχέδιο της ΕΛ.ΑΣ.

Στο διήμερο 18-19 Γενάρη ακο-λούθησαν «επιχειρήσεις αρετής» στην πλατεία Εξαρχείων, με προ-σαγωγές στο σωρό και απρό-κλητη χρήση χειροβομβίδων κρότου-λάμψης. Παράλληλα με την κλιμάκωση της καταστολής κλιμακώνεται η προπαγανδιστική επίθεση μετεμφυλιακού τύπου στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αποπροσανατολισμός;Για πολλούς συντρόφους, αλλά και σε αρκετές επίσημες ανακοι-νώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύεται μόνο μία διάσταση του ζητήμα-τος, αυτή της «αλλαγής ατζέντας» και του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Αυτή η προσέγγι-ση έχει μια δόση αλήθειας, αλλά υποτιμά κατάφωρα την πραγ-ματικότητα: Πέρα και πάνω από «αντιπερισπασμός» αυτό που εξε-λίσσεται μπροστά στα μάτια μας είναι πρώτιστα μια κατακόρυφη κλιμάκωση της καταστολής και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Σήμερα στο στόχαστρο του κράτους έχει μπει ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος. Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται η επίθεση εναντίον του έχει πάρει τόσο καθαρά τα χαρακτηριστικά πολιτικής δίωξης, που δεν αφήνει περιθώρια να κρυφτεί κανείς πίσω από γενικολογίες περί «τήρησης του νόμου». Η στοχοποίηση του Βαγγ. Διαμαντόπουλου, επειδή αναφέρθηκε στις ιδέες της αναρ-

χίας και την άμεση δημοκρατία, είναι χαρακτηριστική του πολιτι-κού χαρακτήρα της επίθεσης.

Πολιτική δίωξηΑυτή η πραγματικότητα θα έπρε-πε να καθορίζει την απάντηση της Αριστεράς. Η πολιτική δίωξη ενός ολόκληρου πολιτικού-κοι-νωνικού χώρου είναι από μόνη της αρκετός λόγος για να αντι-δράσει κανείς. Δυστυχώς αυτό το αντανακλαστικό λείπει σε αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που θεω-ρούν πως απαιτείται η ξεκάθαρη και πλήρης διαφοροποίηση από τον αναρχικό χώρο (στις γραμ-μές του οποίου παρεμπιπτόντως υπάρχουν άνθρωποι που πολύς κόσμος στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ θε-ωρεί πολύ πιο συντρόφους από ό,τι π.χ. «συντρόφους»-στελέχη της ΔΗΜΑΡ).

Αλλά υπάρχουν ακόμη περισ-σότεροι λόγοι που απαιτούν κα-θαρή στάση απέναντι στην κα-ταστολή, λόγοι που θα πρέπει να ταρακουνήσουν ακόμα και τους πιο «αλλεργικούς» συντρόφους προς τον αναρχικό χώρο.

Το καθεστώς ξεκινά την επίθε-σή του από τον πιο ευάλωτο (με δικές του ευθύνες) πολιτικά και επικοινωνιακά αντίπαλο. Αλλά η επίθεση είναι ενάντια σε όλους μας. Έχουμε όλη την εμπειρία των τελευταίων ετών (όργια κα-ταστολής ενάντια στα συλλαλη-τήρια στο Σύνταγμα, προληπτικές προσαγωγές και αποκλεισμός του κέντρου τις μέρες των διαδηλώ-σεων, συλλήψεις συνδικαλιστών ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, επίθεση στους απεργούς των ναυπηγείων Σκα-ραμαγκά) για να κατανοήσουμε ότι η «κρατική πυγμή» στρέφεται ενάντια σε κάθε προσπάθεια του κινήματος αντίστασης να κλιμα-κώσει την αντιπαράθεση, ξεπερ-νώντας αναπόφευκτα τα όρια της «νομιμότητας».

Για όποιον επέμενε να μην καταλαβαίνει ότι μετά τις κα-ταλήψεις σειρά παίρνει όποιος αντιστέκεται, έχουμε πολύ πιο πρόσφατα παραδείγματα. Στη Νάουσα, η τοπική κοινωνία έκα-νε τη δική της κατάληψη στην

τοπική ΔΟΥ. Δέχθηκε επίθεση με χημικά και αργότερα το απόγευ-μα, ώρες μετά την επίθεση, προ-σήχθησαν στο αστυνομικό τμήμα διαδηλωτές, γιατί (σύμφωνα με τα όσα είπε η τοπική αστυνομία στους προσαχθέντες) «κάποιον έπρεπε να συλλάβουμε».

Στην Κέρκυρα, φοιτητές του Ιόνιου Πανεπιστημίου συγκε-ντρώθηκαν στην πρυτανεία για να μιλήσουν με την πρύτανη. Επενέ-βη διμοιρία η οποία προσήγαγε 27 φοιτητές. Και ο πλέον δύσπιστος οφείλει να καταλάβει ότι η «πά-ταξη της ανομίας» σημαίνει την καταστολή της μαχητικής δια-μαρτυρίας.

Με τη σημερινή του πολιτική και κατασταλτική επίθεση το κα-θεστώς «οχυρώνεται» απέναντι στο ενδεχόμενο μεγάλων ανα-μετρήσεων με το μαζικό κίνημα. Καθώς βρισκόμαστε σε μεσοδι-άστημα «κινηματικής νηνεμίας», χτυπάει μαχητικές μειοψηφίες που η δράση τους «ξεχωρίζει» σε τέτοιες περιόδους.

Το κίνημα στο στόχαστροΑλλά ο πραγματικός στόχος της επίθεσης είναι οι μεγάλες πλει-οψηφίες. Αυτές επιχειρεί να εξουδετερώσει: Χτίζοντας «συ-ναίνεση» στα πιο συντηρητικά τμήματα της κοινωνίας όσον αφορά την καταστολή, προκαλώ-ντας φόβο σε ενδιάμεσα τμήματα για το αν μπορούν να συμμετέ-χουν σε μαχητικές μορφές πάλης, απομονώνοντας τα πιο ριζοσπα-στικά τμήματα που επιδιώκουν να «επικοινωνήσουν» με την πλει-οψηφία.

Το «τσουβάλιασμα» που επιχει-ρείται, με την αναρχία, τις κατα-λήψεις, τον ΣΥΡΙΖΑ, τα γκαζάκια, την τρομοκρατία να μπαίνουν στο ίδιο «κάδρο», είναι ενδεικτικό. Κα-νείς δεν πρέπει να ξεχνά την ευκο-λία με την οποία στην Ιταλία του 1970 κάθε ανατρεπτική ιδέα και κάθε μαχητική δράση στοχοποι-ήθηκε ως «ερυθροταξιαρχίτικη», ούτε πως η απόσταση ανάμεσα στην καταδίκη της «βίας» και την καταδίκη των απεργών της Φίατ

αποδείχθηκε πολύ μικρή για το ΙΚΚ (βλ. σελ. 11).

Μετά τις καταλήψεις των αναρ-χικών, θα έρθει η καταστολή για τις εργατικές ή φοιτητικές κατα-λήψεις. Μετά τους «άνομους» αντιεξουσιαστές, και τους «άνο-μους» απεργούς, θα έρθει η σει-ρά για την «άνομη» Αριστερά. Οι «συνδέσεις» γίνονται ήδη από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, προετοιμάζοντας το έδαφος.

«Νομιμοφροσύνη»Απέναντι σε αυτή την απειλή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να επιλέγει την επίδειξη «νομιμο-φροσύνης». Όμως κάθε υποχώ-ρηση απέναντι στο «θηρίο» δεν το κατευνάζει, αντίθετα το απο-θρασύνει ακόμα περισσότερο. Η προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο «συνταγματικό τόξο» εμπεδώνει τη συναίνεση στην καταστολή, εμπεδώνει τον τρόμο στην κοινω-νία απέναντι στις «ακραίες» μορ-φές πάλης.

Έτσι ανοίγει το δρόμο στην κλι-μάκωση της καταστολής, απο-θαρρύνει την ίδια τη ριζοσπα-στική βάση του εγχειρήματος (η συμπαράσταση στον Διαμαντό-πουλο ή τον Καραγιαννίδη ήταν εντυπωσιακή, τη στιγμή που η ηγεσία τους «άδειαζε»), αλλά και τον ευρύτερο κόσμο του κινήμα-τος που αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό εκφραστή των –συ-χνά «παράνομων»– αγώνων που έδωσε και θα δώσει.

Αυτή η αντιμετώπιση ξεχνά πως το ρητό «όταν ήρθαν να πά-ρουν τους Εβραίους δε μίλησα…» δεν ισχύει μόνο για την φασιστική απειλή, αλλά και για την κρατική καταστολή. Ξεχνά και ένα σοφό τραγουδάκι για τον «μαύρο γάτο» που, όσες δηλώσεις νομιμοφρο-σύνης κι αν έκανε στους άρχο-ντες, «εκείνοι που ν’ ακούσουνε τον στήσανε στον τοίχο…».

Αν αυτή η λογική προχωρήσει, στο βαθμό που οι «άρχοντες» θα πάρουν τις δηλώσεις «νομιμο-φροσύνης» στα σοβαρά, ο κίνδυ-νος θα είναι πολύ διαφορετικός. Θα είναι η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από δύναμη της ριζοσπαστικής

Αριστεράς, από φορέας ανατρο-πής, σε διαχειριστική δύναμη τύπου ΠΑΣΟΚ, με τα «ναι μεν, αλλά…» όσον αφορά τα δίκαια και τους αγώνες των εργαζομένων, που καταλήγουν να αφοπλίζουν το κίνημα, παραπέμποντας κάθε προοπτική σε μια μελλοντική, «αναίμακτη», εκλογική νίκη.

Πολλοί σύντροφοι θεωρούν πως η «μπανανόφλουδα» που στή-νει το σύστημα είναι η ταύτιση αριστερών αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ με τους αντιεξουσιαστές σήμερα ή κάθε άλλη μαχητική, «παράνο-μη» δράση αύριο. Η πραγματική μπανανόφλουδα είναι η ακριβώς αντίστροφη: Η πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ να απομονωθεί και να απομονώσει το κίνημα αντίστασης. Ο μεγα-λύτερος τρόμος των «από πάνω» είναι η πολιτικοποίηση της κοι-νωνικής οργής. Η εμφάνιση ενός «εργαλείου» ικανού να καλύψει πολιτικά τη λαϊκή διαμαρτυρία. Αυτό τους τρόμαξε στην εκλογι-κή αναμέτρηση του Μάη-Ιούνη. Αυτή την προοπτική προσπαθούν να απονεκρώσουν σήμερα.

ΔεκέμβρηςΣτη συζήτηση περί «καταδίκης της βίας» δεν είναι τυχαίο ότι επανέρ-χεται, 5 χρόνια μετά, ο Δεκέμβρης του 2008. Ήταν μια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε στο ύψος του, ως πολιτικός εκφραστής της αυθόρμη-της εξέγερσης. Αυτόν τον εφιάλτη προσπαθεί να «ξορκίσει» η άρχουσα τάξη που ποτέ δεν συγχώρησε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση του τότε.

Αυτοί θέλουν οι επόμενοι «Δε-κέμβρηδες» να είναι απομονωμέ-νοι, πολιτικά ακάλυπτοι, για να συ-ντριβούν πιο εύκολα. Εμείς πρέπει να ετοιμαζόμαστε θαρρετά για τους επόμενους «Δεκέμβρηδες». Αν ο ΣΥΡΙΖΑ του 5% αρκούσε για να «προστατέψει» την εξέγερση, ρίχνοντας το πολιτικό του βάρος στο πλάι της, ο ΣΥΡΙΖΑ του 27% μπορεί να δώσει πολιτική νικηφό-ρα προοπτική στις εξεγέρσεις του μέλλοντος. Και σε αυτό το στό-χο, ενός «εργατικού Δεκέμβρη», οφείλει να λογοδοτεί η στάση μας απέναντι στην καταστολή και τις κραυγές των καθεστωτικών.

Καταστολή, εκφοβισμός της κοινωνίας και η "μπανανόφλουδα" της προσαρμογής

Ούτε βήμα πίσω

Στη μεγάλη διαδήλωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις, στις 12 Γενάρη, 10.000 διαδηλωτές, αναρχικοί, αριστεροί, χύμα κόσμος του κινήματος, έδωσαν ηχηρή απάντηση στον Δένδια.

Page 7: ΕΑ 282

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Ε ίναι γεγονός ότι η αντιμε-τώπιση της κρίσης θέτει τεράστια ιδεολογικά και

πολιτικά ζητήματα σε όλους. Εί-ναι γεγονός ότι η προσπάθεια να ανατραπεί η απόλυτη «ταξική μονομέρεια» τόσο της ντόπιας κυρίαρχης τάξης, όσο και της πο-λιτικής της κυβέρνησης και των δανειστών, σε συνδυασμό με το άμεσο καθήκον να προβληθούν «ανακουφιστικές λύσεις» σε επεί-γοντα και πιεστικά προβλήματα εκατομμυρίων ανθρώπων, υπο-χρεώνει τον ΣΥΡΙΖΑ να πλεύσει σε αχαρτογράφητα νερά.

Όμως δεν είναι αλήθεια ότι βρι-σκόμαστε σε συνθήκες απόλυτης απορίας και κυριαρχίας του αγνω-στικισμού. Απόδειξη έδωσε το εξαιρετικό άρθρο του σύντροφου Χρήστου Λάσκου (μέλους της Γραμματείας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ) στην «Κυριακάτικη Αυγή», με τίτ-λο: «Τα πρώτα μέτρα μιας αριστε-ρής κυβέρνησης».

Ο σ. Χ. Λάσκος δεν ξανανακα-λύπτει την Αμερική. Συμπυκνώ-νει μια πολιτική συζήτηση που έγινε στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά (στις παραμονές της Αθηναΐδας…), αλλά δεν διστάζει να κάνει επιλογές, ιεραρχήσεις και να έχει προτεραιότητες. Αυτά συνιστούν αριστερή πολιτική, ανατρεπτική πολιτική, πολιτική παρέμβασης σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία.

Μας λέει, λοιπόν:

1) «Κάποια από τα βασικότερα πρώτα μέτρα, στα οποία έχουμε ήδη δεσμευτεί, είναι: Η κατάρ-γηση των μνημονίων, η επανα-διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης με στόχο την επιλεκτι-κή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η επαναφορά των κατώτερων μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων στην πρότερη κατάσταση, η κοινωνι-κοποίηση του τραπεζικού συστή-ματος».

2) Το πλαίσιο αυτό θα πρέπει να συμπληρωθεί:

α) με την απάντηση στο «άμεσο επιβιοτικό πρόβλημα των ανέρ-γων». Εδώ ο σ. Χ.Λάσκος προ-τείνει ένα «ελάχιστο εισόδημα, σημαντικά μεγαλύτερο από το επίπεδο του τωρινού επιδόματος ανεργίας».

β) με την «προτεραιότητα στα ζητήματα υγείας, η οποία ήδη κα-ταρρέει». Χωρίς να αισθανόμαστε ότι παραβιάζουμε τη σκέψη του σ. Χ.Λάσκου, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τα ζητήματα υπε-ράσπισης του δημόσιου σχολείου και κάποιων βασικών κοινωνικών δομών όπως οι δημόσιοι βρεφο-νηπιακοί σταθμοί…

3) Για να γίνουν αυτά, θα πρέπει να δοθεί απάντηση στο ερώτημα των αναγκαίων πόρων. Ο σ. Χ.Λά-σκος προτείνει: «έναν μηδενισμό π.χ. των εξοπλιστικών δαπανών,

ή των πληρωμών προς συγκεκρι-μένους μεγάλους προμηθευτές (που θα μπορούσε να καλύψει το δημοσιονομικό κόστος των κοι-νωνικών μέτρων, με εξοικονόμη-ση περίπου 2,5% του ΑΕΠ ή 5 δισ. ευρώ)… «μέχρις ότου η φορολο-γική επανάσταση που απαιτείται από μια κυβέρνηση της Αριστε-ράς, θα άρχιζε να αποδίδει». Ως προς τη φορολογική παρέμβαση της κυβέρνησης της Αριστεράς, προτείνει: «μια άμεση πολιτική αναδιανομής, που μπορεί να ανα-στρέψει με ραγδαίους ρυθμούς το σημερινό καταστροφικό σπιράλ».

4) Ως προς το ζήτημα της Ευ-ρώπης, που ως γνωστόν διχάζει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο σ. Χ.Λάσκος επιλέ-γει ένα «συνθηματικό» παράδειγ-μα: (η κυβέρνηση της Αριστεράς) «δίνει μια μεγάλη ευκαιρία να κληθούν από την ελλαδική εργα-τική τάξη οι Ευρωπαίοι εργαζό-μενοι να πιέσουν τις δικές τους οικονομικές και πολιτικές ελίτ να «δώσουν» τους «δικούς μας». Με μια τέτοια «ευρωπαϊκή» πολιτική, κανείς δεν θα είχε λόγους να αντι-δρά. Γιατί, πρώτον, απευθύνεται στους Ευρωπαίους εργαζόμενους και όχι στους Μερκολάντ και, δεύτερον, έχει ως περιεχόμενο της απεύθυνσης την κατεδάφιση των «δικών μας» καπιταλιστών και όχι στόχους όπως η (πάση θυσία;) παραμονή μας στο ευρώ…

Παραθέσαμε εκτεταμένα απο-σπάσματα, γιατί συμφωνούμε απολύτως με την πολιτική που υπαγορεύουν. Συμφωνούμε επί-σης με δύο –γενικότερες– παρα-τηρήσεις του σ. Χ.Λάσκου: α) (η κυβέρνηση Σαμαρά δεν) «πέφτει οσονούπω ως ώριμο φρούτο –αντίθετα θα απαιτηθεί κολοσσι-αία προσπάθεια». β) «το ζήτημα της ηγεμονίας επιλύεται όχι με την επίκληση πανανθρώπινων αξιών ή υπέροχων κομουνιστικών ιδεών, αλλά με πολύ πρακτικότε-ρους τρόπους».

Τα παραπάνω αποτελούν το «υποστηρίξιμο και πειστικό πλαί-

σιο πολιτικής» που αρκετοί (μετα-ξύ τους και εμείς) έχουν στηρίξει μέσα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε στην ελκτικότητα αυτού του πλαισίου οφείλεται το εκλο-γικό 27% και στη βάση αυτού του πλαισίου ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσί-πρας απέρριψαν (μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου του 2012) τη συμμε-τοχή σε μια άλλη εκδοχή τρικομ-ματικής (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑ-ΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Το πρόβλημα είναι ότι στην παρούσα πολιτική φάση το πλαίσιο αυτό έχει αναιρεθεί στο όνομα μιας κάποιας «κυβερ-νησιμότητας».

Προσαρμογή;Κάποιοι σ. έκαναν λόγο για την ανάγκη «βίαιας ωρίμανσης» του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας έκθετη την προεκλογική πολιτική μας στην κατηγορία περί «ανωριμότη-τας» και δίνοντας τη δυνατότητα στους πολιτικούς αντιπάλους μας και στα ΜΜΕ να απαιτήσουν απο-δείξεις «ωρίμανσης», με πρώτη-πρώτη την περιθωριοποίηση (ή και τη διαγραφή) κάθε ριζοσπα-στικής φωνής (ή πτέρυγας) στις γραμμές μας.

Ο πραγματικός πολιτικός προ-γραμματισμός του ΣΥΡΙΖΑ διολί-σθησε στην άποψη του «ώριμου φρούτου», στην εκτίμηση ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα πέσει από μόνη της (το Μάρτη). Το πρόβλη-μα δεν είναι –κυρίως– σε αυτά που κάναμε (π.χ. έμφαση στη λί-στα Λαγκάρντ), αλλά σε αυτά που δεν κάναμε (π.χ. την αναγκαία πλατιά πανεθνική εκστρατεία για να ακυρωθεί η υπερφορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης, με τις γνωστές «άγριες» συνέπειες τόσο στη ζωή των λαϊκών μαζών όσο και στις συνθήκες που δημι-ουργούνται στις πόλεις).

Στα πλαίσια μιας τέτοιας, εκλο-γοκεντρικής, τακτικής, ανοί-γουν οι αποστάσεις ανάμεσα σε τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι αναζητούν αποδείξεις της «κυ-βερνησιμότητας» του ΣΥΡΙΖΑ, εκπονώντας σχέδια επί χάρτου

για την παραγωγική ανασυγκρό-τηση της χώρας. Υποτιμώντας τον παράγοντα της κυρίαρχης τάξης, που έκανε τις συγκεκριμέ-νες «παραγωγικές» επιλογές, και υποβαθμίζοντας τη σημασία της ανατροπής του σημερινού συσχε-τισμού ως απόλυτη προϋπόθεση για –όποια– ανασυγκρότηση που θα λογοδοτεί στις λαϊκές ανάγκες.

Άλλοι θέτουν το ερώτημα της «ωρίμανσης» στα λεγόμενα εθνι-κά ζητήματα, επιδιώκοντας ουσι-αστικά την υποβάθμιση της αρι-στερής πολιτικής (π.χ. στις ΑΟΖ ή στα ζητήματα των μειονοτήτων ή ακόμα και των μεταναστών) ως προϋπόθεση για την εκλογική «δι-είσδυση» του ΣΥΡΙΖΑ σε συντηρη-τικά στρώματα.

Ο σ. Γ. Μηλιός, γράφοντας στην «Αυγή», απάντησε στα ερω-τήματα που δημιούργησαν οι συναντήσεις με τον Σόιμπλε και τον Φούχτελ, αλλά και το ταξίδι στις ΗΠΑ, δηλώνοντας ότι το νό-ημά τους ήταν να αποδείξει «τη γραμμή που βάζει στο κέντρο της αντιπαράθεσης το ταξικό ζήτημα, την αντίθεση των «από πάνω» με τους «από κάτω», που αποτελεί την κύρια όψη των αντιθέσεων σε όλη την Ευρώπη». Χωρίς καθό-λου να υποτιμώ τη σημασία του τι είπε ο Αλ. Τσίπρας σε αυτές τις συναντήσεις, το ερώτημα παρα-μένει σχετικά με το αν και κατά πόσο εξυπηρετείται αυτή η ανε-ξάρτητη, αριστερή, γραμμή από συναντήσεις με τον Σόιμπλε και τη «διακυβέρνηση» Ομπάμα. Δί-νοντας, μεταξύ άλλων, στα ΜΜΕ τη δυνατότητα να σπεκουλάρουν περί αναδίπλωσης του Αλ. Τσίπρα και μάλιστα περί αναποτελεσμα-τικής αναδίπλωσης.

Η δημοσκοπική στασιμότητα φορτώνει ξανά με βάρος τη συζή-τηση για τις συμμαχίες. Οι οπαδοί των «ανοιγμάτων» προς τα μεσαία στρώματα δεν πρέπει να ξεχνούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ριζοσπαστική γραμμή κατέκτησε πρωτοφανή ποσοστά μέσα στους εργαζόμε-

νους, στους ανέργους, στη νεο-λαία. Παρ’ όλα αυτά, είναι πάντα αυτές οι «δεξαμενές» που μπορεί να τον οδηγήσουν στην πολιτική πρωτοκαθεδρία, ακόμα και στην αυτοδυναμία, προοπτική που θα ήταν εγκληματικό να υπονομευ-θεί στο όνομα μιας ομιχλώδους «στροφής» προς το μεσαίο χώρο.

Και αυτοί που αναζητούν άλλες πολιτικές συμμαχίες, πέρα από τα όρια της ενότητας της Αριστεράς, οφείλουν να παρατηρούν καλύ-τερα την εξέλιξη της ΔΗΜΑΡ: τα «ανοίγματα» προς «κεντρώες» πολιτικές δυνάμεις δεν προϋπο-θέτουν σήμερα περιορισμένες υποχωρήσεις, προϋποθέτουν πλήρη εγκατάλειψη του σχεδίου της Αριστεράς.

Η κατάσταση στην Ελλάδα σή-μερα έχει φτάσει σε οριακό ση-μείο. Η γραμμή των «από πάνω», η μνημονιακή πολιτική είναι απολύ-τως αναγκαίο και εφικτό να ανα-τραπεί. Όμως η κυβέρνηση Σαμα-ρά, αξιοποιώντας την «προδοσία» των σοσιαλδημοκρατών και της ΔΗΜΑΡ, αλλά και υπολογίζοντας στην «κόπωση» του κόσμου, απειλεί να κερδίσει μια μάχη που θα τροποποιεί το γενικότερο συ-σχετισμό του πολέμου. Όλα θα κριθούν από τη στάση του ΣΥΡΙ-ΖΑ. Φωνές όπως του σ. Χ.Λάσκου που αναφέραμε, αλλά και άλλων ρευμάτων (όπως της Αριστερής Πλατφόρμας που στην πρόσφα-τη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ κέρ-δισαν την υποστήριξη του 25% των μελών του) αποδεικνύουν ότι στο εσωτερικό του ενωτικού εγχειρήματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι απολύτως εφικτό να δοθούν οι πρέπουσες απαντή-σεις: ο ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμα-ρά, την ανατροπή της λιτότητας και της μνημονιακής πολιτικής, την ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, ως ενός ενδιάμε-σου-μεταβατικού σταθμού, στην κατεύθυνση της γενικότερης σο-σιαλιστικής απελευθέρωσης.

ΣΥΡΙΖΑ: Όλα για την κυβερνησιμότητα ήγια την ανατρεπτική κυβέρνηση της Αριστεράς;

Page 8: ΕΑ 282

Του Σπύρου Αντωνίου

Τ ο ΕΣΥ και οι όποιες δομές κοι-νωνικής προστασίας έχουν απο-μείνει, καταρρέουν μέρα με τη

μέρα. Τα απανωτά μνημόνια της λιτότη-τας, εκτός από τη διάλυση των εργασια-κών σχέσεων και το ξεπούλημα της δη-μόσιας περιουσίας, έχουν υποβαθμίσει δραματικά το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.

Οι αυξημένες τιμές στους δείκτες παιδι-κής θνησιμότητας κατά 14%, η μείωση του προσδόκιμου ζωής 2-3 χρόνια, η έκρηξη ασθενειών και λοιμώξεων, η διεύρυνση του ποσοστού εκείνων που δεν έχουν πρό-σβαση στο αγαθό της περίθαλψης και τα συνεχόμενα οικονομικά και λειτουργικά προβλήματα σε νοσοκομεία, κέντρα υγεί-ας, ασφαλιστικά ταμεία κ.α., πρέπει να ση-μάνουν συναγερμό.

Συγκυβέρνηση και τρόικα με την πολιτι-κή τους μας αφήνουν χωρίς δουλειά, μας εξαθλιώνουν και θέτουν τις ζωές μας σε κίνδυνο. Κάθε καθυστέρηση στην οργάνω-ση της συλλογικής μας απάντησης σε αυτή τη βαρβαρότητα σημαίνει άρρωστους και νεκρούς από τα λαϊκά στρώματα.

Καθημερινά αποκαλύπτονται όλο και περισσότερες πτυχές από την επιλογή της κυβέρνησης να διασώζει χρεοκοπημένες τράπεζες, λεηλατώντας μισθωτούς και συνταξιούχους, αντί να φορολογεί το κε-φάλαιο και να χρηματοδοτεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Στις διαβόητες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που ψηφί-στηκαν, προβλέπεται μεταξύ άλλων και η από 1/1/2014 επιβάρυνση των ασθενών με 25 ευρώ για κάθε εισαγωγή στο νοσοκο-μείο και 1 ευρώ για κάθε συνταγή. Με το ίδιο νομοθετικό έκτρωμα απαλλάσσονται από τον ετήσιο φόρο πολυτελούς διαβίω-σης τα σκάφη αναψυχής.

Δραματικές επιπτώσειςΠαρόλο που για δεύτερη συνεχή χρο-νιά (από το 2011) υποχώρησε η ζήτηση των υπηρεσιών ιδιωτικής πρωτοβάθμιας υγείας, καθώς η οικονομική κρίση και τα περιορισμένα εισοδήματα «προκάλεσαν μείωση της κίνησης στα ιδιωτικά διαγνω-στικά κέντρα και μετατόπιση της ζήτη-σης στις δημόσιες υπηρεσίες» (έρευνα Hellastat), οι δημόσιες δαπάνες υγείας μειώθηκαν σχεδόν 5 δισ. ευρώ (σε σχέση με το 2009). Παράλληλα, το 30% του πλη-θυσμού (άνεργοι, ανασφάλιστοι, φτωχοί) είναι αποκλεισμένο από επαρκή ιατρική και φαρμακευτική φροντίδα.

Στο πλαίσιο των αιματηρών περικοπών, πολλά δημόσια νοσοκομεία κάνουν οικο-νομία ακόμη και στα τρόφιμα, με αποτέ-λεσμα πολλοί ασθενείς να υποσιτίζονται. Μετά το Θεραπευτήριο της Λέρου, όπου οι ψυχικά πάσχοντες έμειναν για μεγάλο διάστημα χωρίς τρόφιμα και το Ελπίς που αντιμετώπισε παρόμοιο πρόβλημα, και το

Σισμανόγλειο παρουσιάζει δραματική μεί-ωση τροφίμων, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας».

Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου κα-ταγγέλλουν ότι από το μενού των αρρώ-στων λείπουν βασικά είδη διατροφής, όπως λάδι, ζυμαρικά και ρύζι, καθώς οι περικοπές στην παραγγελία των τροφί-μων αγγίζουν το 60%-70%, ενώ σταδιακά οι αποθήκες αδειάζουν.

Η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ προχωράει στη σταδιακή αναστολή λειτουργιών του Οργα-νισμού, καθώς τα ταμειακά διαθέσιμα στε-ρεύουν. Για πρώτη φορά στις 15/1 το σύνολο των εργαζομένων δεν έλαβε το δεκαπενθή-μερο, αφού τα κονδύλια για το 2012 είναι 18 εκατ. ευρώ και μόνο η μισθοδοσία του προ-σωπικού είναι στα 21 εκατ. ευρώ.

Οι ελλείψεις σε γιατρούς και υγειονομι-κούς και η μειωμένη κρατική χρηματοδό-τηση έχουν φέρει τους εργαζόμενους και τους ασθενείς στα όριά τους. Στις Κυκλά-δες, τα ανεπαρκή ποσά χρηματοδότησης

και η εγκατάλειψη των Κέντρων Υγείας και των νοσοκομείων έχει οδηγήσει τους κα-τοίκους των νησιών να μεταβαίνουν στον Πειραιά και την Αθήνα, επωμιζόμενοι το κό-στος και για τη μεταφορά και για τα νοσή-λια. Η Μονάδα τεχνητού νεφρού της Νάξου και το Νοσοκομείο Σαντορίνης δεν λειτουρ-γούν, αφού δεν υπάρχει προσωπικό. Στην Τήνο, τη Σίφνο και την Άνδρο η αεροδιακο-μιδή των ασθενών ανατέθηκε σε ιδιωτική εταιρεία έναντι χιλιάδων ευρώ, λόγω αδυ-ναμίας του ΕΚΑΒ να στέλνει ελικόπτερο.

Η κατάσταση στο Αττικό Νοσοκομείο με την έλλειψη προσωπικού έχει φτάσει στο απροχώρητο, ενώ τις μέρες που εφη-μερεύει υπάρχει υπερκάλυψη των κρεβα-τιών, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται τα γνωστά και καθόλου ασφαλή για ασθενείς και προσωπικό ράντζα. Μετά από Γ.Σ. των εργαζομένων αποφασίστηκε μαζική παρά-σταση διαμαρτυρίας στη Β΄ Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής, καθώς και η αναστο-λή της γενικής εφημερίας του νοσοκομεί-ου την Τρίτη 22/1 και το Σάββατο 26/1.

Την ίδια ώρα τα διάφορα οργανογράμματα του υπουργείου Υγείας οδηγούν σε συγχω-νεύσεις, κλεισίματα και καταργήσεις νοσο-κομείων, κλινικών και τμημάτων. Οι διαθε-σιμότητες-απολύσεις είναι προ των πυλών. Το μόνο που επιφέρουν οι νεοφιλελεύθερες τεχνοκρατικές εμπνεύσεις είναι η διάλυση των δημόσιων νοσοκομείων, η ακόμα μεγα-λύτερη συρρίκνωση των παροχών υγείας και

Τα μνημόνια απειλούν τις ζωές μας - Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους

8 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Όχι στη διάλυση της Δημόσιας ΥγείαςΠανελλαδική Πανυγειονομική 24ωρη Απεργία 31 Ιανουαρίου, με στήριξη της ΑΔΕΔΥ. Συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας 12μμ, με πορεία και συλλαλητήριο στο Σύνταγμα

Η κατάρρευση του Δημόσιου Συστήμα-τος Υγείας είναι προ των πυλών!Η κρατική χρηματοδότηση μειώνεται δραματικά και οι περικοπές στις δαπά-νες και στις παροχές είναι τεράστιες. Ο νεοσύστατος ΕΟΠΥΥ βρίσκεται μπρο-στά στον κίνδυνο της ολοκληρωτικής κατάρρευσης και την ίδια ώρα διοχε-τεύονται υπηρεσίες διαγνωστικές και νοσοκομειακές πρωτίστως στο μεγάλο κεφάλαιο στην υγεία.Οι ανασφάλιστοι αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρά εμπόδια για να προσεγγίσουν τις υπηρεσίες υγείας, αλλά και αυτοί που έχουν ασφαλιστική κάλυψη, λόγω της οικονομικής κατάρρευσης του ΕΟ-ΠΥΥ, αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους για να έχουν περίθαλψη, για να κάνουν εξετάσεις, για να πάρουν τα φάρμακά τους.Ο σχεδιασμός της συγκυβέρνησης του μνημονίου και της τρόικα για κλείσι-μο δεκάδων νοσοκομείων μέσω των συγχωνεύσεων και τον νέων οργανο-γραμμάτων, με την κατάργηση οργανι-κών θέσεων, βρίσκεται σε εξέλιξη, θα στερήσει απόλυτα αναγκαίες υπηρεσίες και κρεβάτια και θα οδηγήσει τους υγει-ονομικούς στην εργασιακή καρατόμηση των μαζικών απολύσεων.Τα εργασιακά δικαιώματα των υγει-ονομικών απειλούνται με περαιτέρω υποβάθμιση, καθώς το κονδύλι των υπερωριών και εφημεριών είναι μειωμέ-νο κατά 30% από το ήδη πετσοκομμένο κονδύλι του 2012, και περαιτέρω μείωση των συντάξεων. Η απεργία στις 31 Γενάρη πρέπει να είναι σταθμός σε ένα γύρο κλιμάκωσης του αγώνα, για να σταματήσουμε τα μνημό-νια και την κυβέρνηση της καταστρο-φής της δημόσιας υγείας. Ήδη το κλίμα «ζεσταίνεται» με μια σειρά κινητοποιή-σεις των υγειονομικών σε όλη τη χώρα (Ελπίς, Αττικό, Σισμανόγλειο, ΕΙΑΑ, Παναγία, Λάρισα, Πρέβεζα, Νάξος, Ικαρία κ.α.). Η ΑΔΕΔΥ καλεί σε στάση εργασίας, για να στηριχτεί το συλλαλη-τήριο και από τους εργαζόμενους στο υπόλοιπο δημόσιο.Η δημιουργία ενός μετώπου υπερά-σπισης του δικαιώματος στην υγεία για όλους, ενός μετώπου που παλεύει για τη σωτηρία των δημόσιων δομών υγείας, αποκτά σήμερα σημασία κυριολεκτικά ζωής ή θανάτου.Σε αυτό το καθήκον πρέπει να ριχτούν χωρίς καμιά καθυστέρηση οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ριζοσπαστικής Αρι-στεράς: για τη διάσωση των δημόσιων δομών υγείας και του ασφαλιστικού συστήματος και τη χρηματοδότησή τους από τη διακοπή της αποπληρωμής του χρέους, από τη φορολογία του κεφα-λαίου, από τη διακοπή της προκλητικής ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα.

Δ ιπλάσια νοσήλια αναγκάζονται να πληρώσουν οι ανασφάλιστοι μετανάστες, μετά από υπουργική

απόφαση που ξεκίνησε να εφαρμόζεται στις 23/11/2012. Το μέτρο αφορά στους «μη μόνιμους κατοίκους», με βάση το οποίο τα νοσήλια υπολογίζονται προσαυξημέ-να κατά 2,09 φορές. Παρότι θεωρητικά θίγει τους Ευρωπαίους, που ζουν περιοδι-κά στην Ελλάδα, και τους τουρίστες, στη συντριπτική πλειοψηφία οι «πελάτες» των νοσοκομείων που πρέπει να πληρώσουν τα διπλά, είναι οι ανασφάλιστοι μετανάστες.

Έτσι η ανασφάλιστη Ελληνίδα, για να γεννήσει με φυσιολογικό τοκετό, χρειά-

ζεται 850 ευρώ, ενώ η μετανάστρια περί-που 1.800. Αν δεν έχεις να πληρώσεις επί τόπου, σε υποχρεώνουν να υπογράψεις ότι αναλαμβάνεις το κόστος. Στην περί-πτωση μεταναστών χωρίς χαρτιά το αδι-έξοδο είναι απόλυτο, καθώς στην πλειο-ψηφία δεν έχουν ΑΦΜ, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για να σε αφήσουν να φύ-γεις από το νοσοκομείο.

Πρόκειται για ρύθμιση –βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής που απειλεί να πετάξει τους μετανάστες έξω από τα νο-σοκομεία– απόλυτα ευθυγραμμισμένη με το ρατσιστικό δρόμο που χάραξε ο πρώην υπουργός Υγείας Λοβέρδος. Βέ-

βαιο αποτέλεσμα της εφαρμογής της θα είναι η αύξηση της θνησιμότητας των φτωχότερων ανθρώπων και των νεογέν-νητων παιδιών τους, καθώς και η ενί-σχυση του τζίρου διάφορων ιδιωτικών «κλινικών» της συμφοράς, όπου πολλοί ανασφάλιστοι θα αναζητήσουν φθηνότε-ρες υπηρεσίες υγείας.

Ο αγώνας των εργαζομένων στα νοσο-κομεία ενάντια στην υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας χρειάζεται να έχει στόχο τη δωρεάν υγεία για κάθε ανασφά-λιστο ντόπιο ή μετανάστη, συμπεριλαμ-βάνοντας την κατάργηση της ρατσιστι-κής υπουργικής απόφασης.

Επιβάλλουν διπλά νοσήλια στους ανασφάλιστους μετανάστες!

Page 9: ΕΑ 282

και η εγκατάλειψη των Κέντρων Υγείας και των νοσοκομείων έχει οδηγήσει τους κα-τοίκους των νησιών να μεταβαίνουν στον Πειραιά και την Αθήνα, επωμιζόμενοι το κό-στος και για τη μεταφορά και για τα νοσή-λια. Η Μονάδα τεχνητού νεφρού της Νάξου και το Νοσοκομείο Σαντορίνης δεν λειτουρ-γούν, αφού δεν υπάρχει προσωπικό. Στην Τήνο, τη Σίφνο και την Άνδρο η αεροδιακο-μιδή των ασθενών ανατέθηκε σε ιδιωτική εταιρεία έναντι χιλιάδων ευρώ, λόγω αδυ-ναμίας του ΕΚΑΒ να στέλνει ελικόπτερο.

Η κατάσταση στο Αττικό Νοσοκομείο με την έλλειψη προσωπικού έχει φτάσει στο απροχώρητο, ενώ τις μέρες που εφη-μερεύει υπάρχει υπερκάλυψη των κρεβα-τιών, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται τα γνωστά και καθόλου ασφαλή για ασθενείς και προσωπικό ράντζα. Μετά από Γ.Σ. των εργαζομένων αποφασίστηκε μαζική παρά-σταση διαμαρτυρίας στη Β΄ Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής, καθώς και η αναστο-λή της γενικής εφημερίας του νοσοκομεί-ου την Τρίτη 22/1 και το Σάββατο 26/1.

Την ίδια ώρα τα διάφορα οργανογράμματα του υπουργείου Υγείας οδηγούν σε συγχω-νεύσεις, κλεισίματα και καταργήσεις νοσο-κομείων, κλινικών και τμημάτων. Οι διαθε-σιμότητες-απολύσεις είναι προ των πυλών. Το μόνο που επιφέρουν οι νεοφιλελεύθερες τεχνοκρατικές εμπνεύσεις είναι η διάλυση των δημόσιων νοσοκομείων, η ακόμα μεγα-λύτερη συρρίκνωση των παροχών υγείας και

η απόδοση σε ιδιώτες διάφορων χρυσοφό-ρων τμημάτων (προμήθειες κ.ά.).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η προβλεπόμενη μείωση κατά 30% των κρεβατιών της Μονάδας Εντατικής Θε-ραπείας του νοσοκομείου Ρόδου. Στο νοσοκομείο της Ξάνθης αναστέλλεται η λειτουργία σε 2 κλινικές και προβλέπεται η αποχώρηση 2 εκ των 4 καρδιολόγων.

Συγχρόνως, οι οφειλές από δεδουλευ-μένα και υπερωρίες «τρέχουν», ενώ ο ΕΟΠΠΥ (που θα γλίτωνε το χώρο της υγεί-ας από τη «σπατάλη») καταρρέει οικονο-μικά και δεν εξοφλεί τα οφειλόμενα από νοσήλια στα νοσοκομεία. Η καταλήστευ-ση της περιουσίας των ταμείων και η ενο-ποίηση των κλάδων ασθένειας δεν βελτί-ωσε τα χρέη του ΕΟΠΥΥ, όπως κόμπαζαν οι δημιουργοί του. Μόνο στην Ένωση Ια-τρών (ΙΝΕ-ΕΟΠΥΥ) και μόνο για το 2012 ο Οργανισμός οφείλει 300 εκατ. ευρώ.

Σε ανακοίνωσή της η Ένωση τονίζει ότι «καθημερινά ο αριθμός των ιατρών, που δέχονται ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ, μειώ-νεται», με αποτέλεσμα ολόκληροι νομοί της χώρας να στερούνται ιατρικών υπηρεσιών.

ΥπεράσπισηΟι παραπάνω εικόνες κατεδάφισης της δημόσιας υγείας επιβάλουν να μπει φραγ-μός στην καταστροφή άμεσα, αλλιώς θα αρχίσουμε να μετράμε πολλαπλάσιους νεκρούς από τις τάξεις των «από κάτω». Η υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και η διεκδίκηση ενός ποιοτικού, καλά στελε-χωμένου, δωρεάν και καθολικού συστή-ματος υγείας, προσβάσιμου σε ντόπιους και μετανάστες, ασφαλισμένους και ανα-σφάλιστους, είναι καθήκον επείγουσας ανάγκης για το εργατικό κίνημα, την Αρι-στερά, ολόκληρο το λαό.

Το κάλεσμα των ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕΔΗΝ για απεργία στις 31/1 –μαζί με τις δράσεις ενά-ντια στα χαράτσια στην υγεία και τα απο-γευματινά ιατρεία για ανασφάλιστους– πρέπει να στηριχτεί από κάθε σωματείο, φοιτητικό σύλλογο και πολιτική συλλο-γικότητα. Να πλημμυρίσουμε τη συγκέ-ντρωση στο υπουργείο Υγείας (12μμ) και να διαμηνύσουμε στην κυβέρνηση ότι δεν θα πεθάνουμε για τα κέρδη των μεγαλοε-πιχειρηματιών που εκπροσωπεί.

Τα μνημόνια απειλούν τις ζωές μας - Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους

εργατικά • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Όχι στη διάλυση της Δημόσιας ΥγείαςΠανελλαδική Πανυγειονομική 24ωρη Απεργία 31 Ιανουαρίου, με στήριξη της ΑΔΕΔΥ. Συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας 12μμ, με πορεία και συλλαλητήριο στο Σύνταγμα

Του Χρήστου Κόνιαρη,υγειονομικού, μέλους του ΓΣ

της ΑΔΕΔΥ

Η πανυγειονομική κινη-τοποίηση στις 31 Γενάρη θέτει επί τάπητος το ζήτη-μα της ανάγκης συγκρό-τησης ενός παλλαϊκού με-τώπου για την υπεράσπιση του δημόσιου συστήμα-

τος υγείας, χωρίς χαράτσια και αποκλεισμούς.

Είναι μα μεγάλη ευκαιρία να εκφραστεί η αντί-θεση των υγειονομικών, των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στα μνημονιακά μέτρα στην υγεία, που ξεσπούν σαν καταιγίδα.

Η υποχρηματοδότηση της υγείας, η οικονομική κατάρρευση του ΕΟΠΥΥ, οι περικοπές στις παρο-χές υγείας, οι καταργήσεις κρεβατιών, κλινικών και θέσεων προσωπικού, η παραχώρηση υπηρεσιών σε ιδιώτες, τα χαράτσια και οι αποκλεισμοί στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας των φτωχών, των ανέργων και των μεταναστών συνθέτουν το σημε-ρινό τοπίο.

Τα συνδικάτα, η συνδικαλιστική και πολιτική Αριστερά πρέπει να αξιοποιήσουν αυτή την κινη-τοποίηση, προκειμένου ο λαϊκός παράγοντας να κι-νητοποιηθεί και να βάλει στο κέντρο της πολιτικής ζωής την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών που σήμερα χτυπιούνται, ιδιαίτερα του δημόσιου αγα-θού της υγείας.

Με τους αγώνες μας να υπερασπιστούμετο κοινωνικό αγαθό της Υγείας

Του Δημήτρη Βαρνάβα, Πρόεδρος ΟΕΝΓΕ

Είναι ιδιαίτερα σημα-ντική η απεργία που πραγματοποιούν την Πέμπτη 31 Γενάρη η ΟΕΝΓΕ και η ΠΟΕΔΗΝ, οι δύο Ομοσπονδίες στο χώρο του ΕΣΥ που εκπροσωπούν γιατρούς

και εργαζόμενους αντίστοιχα.

Πρόκειται για την πρώτη κοινά οργανωμένη κινη-τοποίηση, της οποίας προηγήθηκαν πολλές συνε-λεύσεις και συναντήσεις που διοργανώθηκαν από Σωματεία Εργαζομένων και Ενώσεις Γιατρών στη βάση κοινών προβλημάτων.

Η απεργία της 31ης Ιανουαρίου θα σηματοδοτή-σει την «επανεκκίνηση» του κινήματος των εργαζο-

μένων στην υγεία και θα εστιάσει στα τρομακτικά προβλήματα που προκύπτουν τελευταία εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής της τρικομματικής συ-γκυβέρνησης και ειδικότερα:

* Τα οργανογράμματα που διαλύουν ολοσχερώς τμή-ματα νοσοκομείων, αλλά και νοσοκομεία ολόκληρα.

* Την αδυναμία εφημέρευσης και αντιμετώπισης των επειγόντων περιστατικών, εξαιτίας της έκδοσης ανασφαλών προγραμμάτων εφημέρευσης και της δραματικής περικοπής κονδυλίων.

* Την αδυναμία λειτουργίας των νοσοκομείων, αφού η υποχρηματοδότηση έχει προκαλέσει τερά-στιες ελλείψεις υλικών, που κάνουν αδύνατη τη νο-σηλεία και τις επεμβάσεις.

Εντέλει αποδεικνύεται καθημερινά πως η συγκυ-βέρνηση δεν βλάπτει μόνο την οικονομία και τον κοι-νωνικό ιστό, αλλά γίνεται επικίνδυνη ακόμη και για την επιβίωση των ανθρώπων που ζουν σε αυτή τη χώρα.

Για την Πανυγειονομική Απεργία στις 31 Γενάρη

βαιο αποτέλεσμα της εφαρμογής της θα είναι η αύξηση της θνησιμότητας των φτωχότερων ανθρώπων και των νεογέν-νητων παιδιών τους, καθώς και η ενί-σχυση του τζίρου διάφορων ιδιωτικών «κλινικών» της συμφοράς, όπου πολλοί ανασφάλιστοι θα αναζητήσουν φθηνότε-ρες υπηρεσίες υγείας.

Ο αγώνας των εργαζομένων στα νοσο-κομεία ενάντια στην υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας χρειάζεται να έχει στόχο τη δωρεάν υγεία για κάθε ανασφά-λιστο ντόπιο ή μετανάστη, συμπεριλαμ-βάνοντας την κατάργηση της ρατσιστι-κής υπουργικής απόφασης.

Την ώρα που κάθε κάτοικος αυτής της χώρας ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος αναγκάζεται να πληρώνει ΦΠΑ 23% για βασικά είδη διατροφής και ένδυσης, χαράτσια για θέρμανση κλπ., αποτε-λούν υποκρισία τα «επιχειρήματα» περί «μαύρης τρύπας» στην υγεία που οφεί-λουν να πληρώσουν οι ανασφάλιστοι και οι μετανάστες, που δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Ιδιαίτερα στη χώρα που η έμμεση φορολογία αποτε-λεί το 60% του συνόλου των φορολογι-κών εσόδων, ενώ οι πλούσιοι φίλοι της κυβέρνησης Σαμαρά διαθέτουν φορο-λογική ασυλία…

Του Αντώνη Καραβά, μέλους Συντονιστικού Υγείας ΣΥΡΙΖΑ

Πολύ σημαντική πρωτοβουλία αναλαμβάνει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ με την ενεργοποίηση των δυνάμεών του για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας, για την οποία και εκδόθηκε ειδική εγκύκλιος από τη Γραμματεία.

Είναι άμεσο καθήκον του ΣΥΡΙΖA να αγωνιστεί για τη διάσωση των δημόσιων δομών, για υπηρεσίες υγείας που θα είναι προσβάσιμες στους κατοίκους της χώ-ρας, ανεξάρτητα από το εργασιακό τους καθεστώς, τη θρησκευτική τους επιλογή ή την καταγωγή τους.

Για άμεση χρηματοδότηση του ΕΣΥ, του ΕΟΠΠΥ, των ασφαλιστικών ταμείων και των δομών πρόνοιας, πρόλη-ψης και ψυχικής υγείας. Για να μην κλείσει κανένα κρε-βάτι στο ΕΣΥ λόγω συγχωνεύσεων, για να μην ερημώ-σουν κι άλλο από προσωπικό οι δημόσιες δομές υγείας.

Η δημιουργία ενός μετώπου υπεράσπισης του δι-καιώματος στην υγεία για όλους, ενός μετώπου που παλεύει για τη σωτηρία των δημόσιων δομών υγεί-ας, αποκτά σήμερα βαρύνουσα σημασία. Το μέτωπο υγείας πρέπει να αγκαλιάσει όλα τα λαϊκά στρώματα, να αναπτυχθεί σε κάθε περιοχή, πόλη και γειτονιά και να προχωρήσει σε ανοικτές πρωτοβουλίες, δράσεις και κινητοποιήσεις.

Οι αποφάσεις της ΟΕΝΓΕ και κυρίως οι πρωτο-βουλίες σωματείων και κινήσεων για την ελεύθερη πρόσβαση των ανασφάλιστων στο ΕΣΥ είναι ήδη μια σημαντική παρακαταθήκη.

Οι Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη χώρα χρειάζεται να πάρουν πρωτοβουλίες που να απευθύνονται μαζικά, να εμπλέ-κουν και να βάζουν σε κίνηση την τοπική κοινωνία και

να τη συνδέουν με τις κινητοποιήσεις των εργαζόμε-νων στο νοσοκομείο και στους χώρους της υγείας.

Οι Τ.Ο. πρέπει να προχωρήσουν σε οργάνωση ολο-μέλειας της Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα «Αγώνας για να μην κλείσει το νοσοκομείο μας. Αγώνας για τη διάσωση της δημόσιας υγείας. Συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα» με προσκεκλημένους ομιλητές από το τμήμα υγείας του ΣΥΡΙΖΑ και εργαζόμενους του νοσοκομείου και δημιουργία Επιτροπής Αγώνα και Συντονιστικού.

Οι δράσεις αυτής της Επιτροπής μπορεί να είναι:

α) Η έκδοση ανακοίνωσης και αφίσας καθώς και κειμένου υπογραφών και μαζική διακίνησή τους με εξορμήσεις σε πλατείες, σταθμούς του ηλεκτρικού, γειτονιές, πικετοφορίες, στήσιμο περίπτερου, περι-οδείες στο νοσοκομείο και τους εργατικούς χώρους της περιοχής.

β) Κάλεσμα για ανοιχτή εκδήλωση και τοπική δια-δήλωση, αφού προηγηθεί σύσκεψη με πλατύ ανοιχτό κάλεσμα προς τα σωματεία και τις παρατάξεις των ερ-γαζομένων στις δομές υγείας της περιοχής, τους εθελο-ντές των κοινωνικών ιατρείων, τα τοπικά σωματεία και φορείς, τις κινήσεις πολιτών και τις δημοτικές κινήσεις, τις αντιρατσιστικές κινήσεις και μεταναστευτικές κοινό-τητες, τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς κλπ.

γ) Συμπαράσταση στις κινητοποιήσεις των εργα-ζομένων του νοσοκομείου.

δ) Παρεμβάσεις στη διοίκηση του νοσοκομείου για να σταματήσει η υποβάθμιση, για την απρόσκο-πτη πρόσβαση των ανασφάλιστων και ενάντια στις περικοπές, παρεμβάσεις για τα 5ευρω κλπ., μαζί με το τοπικό σωματείο.

ΣΥΡΙΖΑ: Συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα

Επιβάλλουν διπλά νοσήλια στους ανασφάλιστους μετανάστες!

Page 10: ΕΑ 282

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: [email protected] , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6909009815 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος

6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι

6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ.

Δημήτριος-Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Ανακεφαλαιοποίηση: Όλα για τους τοκογλύφους!Του Θάνου Λυκουργιά

Μ παίνοντας στην τελευ-ταία φάση της διαδι-κασίας της ανακεφα-

λαιοποίησης των τραπεζών στην Ελλάδα, ολοκληρώνεται το έγκλη-μα που συντελείται σε βάρος της κοινωνίας προς όφελος των τρα-πεζιτών, εκτοξεύοντας στα ύψη το δημόσιο χρέος, με τις γνωστές συ-νέπειες. Μια αναδρομή είναι χρή-σιμη, για να συνειδητοποιήσουμε ακριβώς τι συμβαίνει τώρα.

ΜεθοδεύσειςΟι ιδιωτικές τράπεζες, που από την ίδια τους τη λειτουργία είχαν κατα-στεί προβληματικές, κρίθηκαν ως συστημικές –ότι δηλαδή κρινόταν το μέλλον του τραπεζικού συστή-ματος από την επιβίωση τους– και άρα έπρεπε να ενισχυθούν, ενώ αντίθετα η Αγροτική Τράπεζα Ελ-λάδας ξεπουλήθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς του Σάλλα.

Όσον αφορά δε το Ταχυδρομι-κό Ταμιευτήριο οι μεθοδεύσεις ξεπέρασαν κάθε όριο. Οι εκθέσεις της Alvarez και Μarshall, όπως και της Blackrock, αποδείκνυαν ότι το Τ.Τ. όχι μόνο ήταν βιώσιμο

(το μόνο του πρόβλημα ήταν οι ζημιές από το PSI), αλλά με βάση μια σειρά από δείκτες βρισκόταν σε πολύ καλύτερη θέση από τις λεγόμενες συστημικές.

Ωστόσο, όχι μόνο δεν μπήκε στη διαδικασία ανακεφαλαι-οποίησης, αλλά ο εν ενεργεία υπουργός Οικονομικών δήλωσε δημόσια ότι δεν είναι βιώσιμο, προκαλώντας της κατάρρευση της μετοχής του, την απόσυρσή του από το ταμπλό του χρημα-τιστηρίου και τη δρομολόγηση τελικά του σπασίματος του και του περάσματος του στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότη-τας (ΤΧΣ), που ανακοινώθηκε την περασμένη Παρασκευή.

Η ολοκλήρωση της διαδικασί-ας ανακεφαλαιοποίησης κλείνει το σκάνδαλο με αναλόγως εντυ-πωσιακό τρόπο. Οι μεγάλοι ωφε-λημένοι της διαδικασίας, οι το-κογλύφοι τραπεζίτες, κερδίζουν μερικές ακόμα διευκολύνσεις. Πριν από τη σύγκληση γενικών συνελεύσεων, για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου μέσω της έκδοσης κοινών μετοχών, τους δίνεται η δυνατότητα να εκ-δώσουν, σε ποσοστό έως 33,3%

της κεφαλαιακής τους δομής, με-τατρέψιμες ομολογίες (Contigent Convertibles – CoCo’s), τις οποίες θα αγοράσει το ΤΧΣ και σε ορίζο-ντα πενταετίας, με την κερδοφο-ρία που θα έχουν, θα μπορούν να επαναγοράσουν, μετατρέποντάς τες σε κοινές μετοχές.

Με λίγα λόγια, με δανεικά λεφτά οι μέτοχοι συνεχίζουν να διατη-ρούν τον έλεγχο των ιδρυμάτων τους και, όποτε βολεύονται, θα αγοράζουν πίσω τις μετοχές τους. Από αυτό όχι μόνο δεν υπάρχει κανένα όφελος για την οικονομία, αλλά οι φορολογούμενοι θα καλύ-ψουν όλη τη διαδικασία!

Σε αυτό το σημείο βέβαια πρέ-πει να πούμε ότι υπάρχει ένα πρό-βλημα για τους αναξιοπαθούντες τραπεζίτες. Ο όρος που μπαίνει αυτή τη φορά, για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου με την έκδοση κοινών μετοχών –η οποία πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τέλος Απρίλη– είναι ότι οι τράπε-ζες πρέπει να καλύψουν το 10% της αύξησης και το ΤΧΣ θα αναλά-βει το υπόλοιπο 90%.

Αν αυτό γίνει κατορθωτό, τότε οι μέτοχοι έχουν τη δυνατότη-

τα να επαναγοράσουν σε βάθος χρόνου τη συμμετοχή του ΤΧΣ. Αν όμως δεν τα καταφέρουν, τότε το σύνολο των νέων κοινών μετοχών περνά στο ΤΧΣ, δηλαδή στην Τρό-ικα και επίσης οι μετατρέψιμες ομολογίες μετατρέπονται αυτό-ματα σε κοινές μετοχές.

Τα ποσά που χρειάζονται για να μη χάσουν οι μέτοχοι τον έλεγ-χο των τραπεζών είναι της τάξης πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ: η Εθνική χρειάζεται 9,5 δισ., η Πει-ραιώς 7,3 δισ., η Eurobank 5,8 δισ. και η Alpha 4,5 δισ. Η κεφαλαιο-ποίηση των τεσσάρων τραπεζών αυτή τη στιγμή διαμορφώνεται στα 2,3 δισ., οπότε χρειάζεται να συγκεντρώσουν 12πλάσια κεφά-λαια της τρέχουσας αξίας τους!

ΑπολύσειςΧρειάζεται λοιπόν εγρήγορση από την πλευρά των εργαζομένων στον τραπεζικό κλάδο –καθώς αυτοί είναι που θα πληρώσουν το μάρμαρο– αλλά και γενικότερα . Η Εθνική, που προχωρά διαδικασίες συγχώνευσης με την Eurobank, έχει ανακοινώσει 10.000 απο-λύσεις εργαζομένων για να ρίξει το κόστος της, ενώ αντίστοιχα

οι εργαζόμενοι στο νέο, πλέον, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δεν μπορούν να εφησυχάζουν καθό-λου από τη συμφωνία που έκαναν και δέχτηκαν να υπάρξουν μεσο-σταθμικές απώλειες 30% στους μισθούς τους, για να μη γίνουν απολύσεις.

Όσο προχωράει η «εξυγίανση», όλα θα μπαίνουν το στόχαστρο. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα, αλλά δεν υπάρχει κανένα περιθώ-ριο για χαλάρωση. Το παράδειγμα του Τ.Τ. είναι ενδεικτικό. Ενώ υπήρ-χαν τα σημάδια από το καλοκαίρι για το τι θα επακολουθούσε, οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε δυνα-μικές κινητοποιήσεις, αλλά όταν τα πράγματα είχαν φτάσει σε οριακό σημείο. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επαναληφθεί και οι εργαζόμενοι πρέπει να το λάβουν υπόψη τους.

Αντίστοιχα η Αριστερά πρέπει να σηκώσει το γάντι, να κλιμακώ-σει τις δράσεις της, για ενημέρω-ση της κοινωνίας και οργάνωση της συμπαράστασης στους αγώ-νες που θα προκύψουν και να βά-λει καθαρό στόχο που να γίνει ση-μαία: ακύρωση των μνημονίων, άγρια φορολογία του πλούτου, εθνικοποίηση των τραπεζών.

Page 11: ΕΑ 282

ιστορία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Η Ιταλία των μολυβένιων χρόνων, ο Σαμαράς και ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Η επίθεση της ΝΔ στις κα-ταλήψεις και στις διαδη-λώσεις, το σύνθημα του

Σαμαρά «θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις», είναι μια πολιτική επιλο-γή που θα έχει μακρά συνέχεια. Είναι η επιλογή της κρατικής «πυγμής» απέναντι στο κίνημα και την Αριστερά, επιλογή που συν-δυάζεται αρμονικά με τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της μνημο-νιακής εποχής. Έχει στόχο, αφε-νός, να κάμψει βίαια την κοινωνι-κή αντίσταση και, αφετέρου, να περιορίζει την πολιτική επιρροή της Αριστεράς, ανακόπτοντας τη μετακίνηση πληττόμενων μεσο-στρωμάτων σε ριζοσπαστική κα-τεύθυνση και αριστερή ψήφο.

Η πολιτική αυτή στηρίζεται όλο και συχνότερα σε αναφορές στη «στρατηγική της έντασης», στη στρατηγική της Δεξιάς στη γειτο-νική Ιταλία, κατά την περίοδο από το 1969 (το ιταλικό εργατικό «καυτό φθινόπωρο») μέχρι τη δεκαετία του 1980, στην εποχή δηλαδή που ονο-μάστηκε «τα μολυβένια χρόνια».

Το κίνημα του παγκόσμιου Μάη του 1968 πήρε στην Ιταλία μια ειδική διάσταση. Η νεολαιί-στικη έκρηξη συνδυάστηκε με μια γενικευμένη άνοδο των ερ-γατικών αγώνων. Ταυτόχρονα, η ένταση των αγώνων έδειξε να ξεφεύγει, έστω προσωρινά, από των έλεγχο του κράτους και της κυρίαρχης τάξης.

Οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις των εργοστασίων, η κλιμάκωση της αντίστασης στις συνοικίες και σε κάθε πλευρά της καθημερινής ζωής, σε συν-δυασμό με τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια και τα σχολεία, δη-μιουργούσαν τις συνθήκες ενός «δεύτερου γύρου», ξαναπιάνο-ντας το νήμα του 1945-1948, όταν η κόκκινη εργατική Ιταλία των παρτιζάνων παραδόθηκε σχεδόν αμαχητί στη Χρηστιανοδημοκρα-τία, κάτω από τα λάθη της πολιτι-κής του ΚΚΙ του Τολιάτι.

Η γενικευμένη άνοδος των αγώ-νων είχε ως αποτέλεσμα την άνο-δο της δύναμης της Αριστεράς. Το ΚΚΙ έγινε ένα γιγάντιο κόμμα (με 4-6 εκατομμύρια μέλη) που στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ξεπέρασε το 30% των ψήφων. Οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς έφτασαν στο επίπε-δο δεκάδων χιλιάδων μελών και –στο απόγειό τους– εξέδιδαν 3 ημερήσιες εφημερίδες με πανε-θνική κυκλοφορία. Το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας –ή έστω της κυβερνητικής εξουσίας– ερχόταν στην ημερήσια διάταξη ολοταχώς.

Απέναντι σε αυτή την προο-πτική, η Δεξιά και το κράτος –σε συμμαχία με την ακροδεξιά και το «παρακράτος»– απάντησαν με τη «στρατηγική της έντασης».

Στις 12 Δεκέμβρη του 1969 η έκρηξη μιας βόμβας στο σταθμό του Μιλάνου είχε ως αποτέλεσμα 12 νεκρούς και δεκάδες τραυ-ματίες. Ήταν μια ενέργεια των φασιστικών παραστρατιωτικών οργανώσεων, αν και η κυβέρνη-ση προσπάθησε –ανεπιτυχώς και προσωρινά– να ενοχοποιήσει τους αναρχικούς.

Στις 2 Αυγούστου του 1980, στην «κόκκινη» Μπολόνια, η έκρηξη μιας βόμβας, επίσης στο σταθμό, είχε ως αποτέλεσμα 85 νεκρούς και εκατοντάδες τραυ-ματίες. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία για το ότι οι δρά-στες ήταν οι φασίστες: δέκα χρό-νια μετά κάθισαν στο σκαμνί του κατηγορούμενου, για τη σφαγή στη Μπολόνια, αρκετοί ακροδεξι-οί και μεταξύ τους 10 αξιωματικοί των μυστικών υπηρεσιών…

Στο μεταξύ διάστημα έγιναν στην Ιταλία περίπου 4.500 ένο-πλες ή βομβιστικές αιματηρές τρομοκρατικές «ενέργειες». Το 70% από αυτές αποδόθηκε, αιτι-ολογημένα, στη φασιστική Δεξιά.

Η σχέση των κρατικών μη-χανισμών και ειδικότερα των μυστικών υπηρεσιών (SID) με τη φασιστική εγκληματικότη-τα ήταν δεδομένη. Ο επικεφα-λής της SID κατηγορήθηκε για συμμετοχή στην προετοιμασία πραξικοπήματος (το 1970), απο-στρατεύτηκε το 1974 και κατέ-ληξε βουλευτής του φασιστικού κόμματος (MSI). Η μασονική στοά P2 –καθοδηγούμενη από βετεράνους του μουσολινισμού και συνεργαζόμενη με το Βατι-κανό και τη Δεξιά– κατηγορήθη-κε επισήμως για προετοιμασία πραξικοπήματος: στο σκαμνί οδηγήθηκαν υπουργοί, αξιω-ματικοί, δικαστικοί, βουλευτές, τραπεζίτες και βιομήχανοι.

Η νατοϊκή, παραστρατιωτική και παρακρατική, «δομή» GLADIO –προϊόν της ψυχροπολεμικής εποχής– αναμίχθηκε δραστήρια σε όλες αυτές της ενέργειες, στο όνομα της απόκρουσης του «κόκ-κινου κινδύνου».

Η κυρίαρχη τάξη στην Ιταλία, με πολιτικό επιτελείο τη Δεξιά και ένοπλο μπράτσο την ακροδεξιά

και τους παρακρατικούς μηχανι-σμούς, έδωσε πραγματική μάχη για να εμποδίσει την πορεία του εργατικού κινήματος και της Αρι-στεράς προς την εξουσία. Και μπροστά σε αυτό το «καθήκον» δεν δίστασε να κουρελιάσει το δικό της Σύνταγμα και τους δικούς της νόμους, να οργανώσει τις πιο «τυφλές» τρομοκρατικές ενέργειες και να χύσει άφθονο αίμα αθώων. Σε αυτή την παράδοση αναφέρο-νται τα εδώ πρωτοπαλίκαρα της Δεξιάς –τύπου Φ. Κρανιδιώτη– όταν μιλούν για «στρατηγική της έντασης» κατά του αντιμνημονι-ακού μαζικού κινήματος και κατά της «απειλής» του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως δεν ήταν καθόλου δεδο-μένο ότι η στρατηγική της έντα-σης θα λειτουργούσε αποτελε-σματικά στην Ιταλία του 1970.

Ιστορικός συμβιβασμόςΤο μεγάλο τμήμα των δυνάμε-ων της Αριστεράς, το ΚΚ Ιταλί-ας, ήταν αντικειμενικά στόχος της επιθετικότητας της Δεξιάς. Όμως, από ένα σημείο και μετά, το ΚΚΙ αποφάσισε να επιχειρήσει να αποφύγει την αναμέτρηση.

Μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή (1973), ο γραμ-ματέας του ΚΚΙ, Ενρίκο Μπερλι-γκουέρ, εισηγήθηκε τη γραμμή του «Ιστορικού συμβιβασμού». Η Οκτωβριανή Επανάσταση, έλεγε, έχει εξαντλήσει τη δυνα-μική της. Η Αριστερά δεν μπορεί, στις συγκεκριμένες συνθήκες, να διεκδικήσει «μονομερώς» την κυβερνητική εξουσία και πολύ περισσότερο την κατάληψη της πραγματικής εξουσίας. Οφείλει, ισχυριζόταν, να «συμβιβαστεί» με τη Δεξιά, απαιτώντας δημοκρατι-κές πολιτικές εξελίξεις, ως προ-ϋπόθεση για την ανάπτυξη της χώρας και μια κάποια γενική ευ-ημερία για όλους τους «πολίτες».

Αυτή η ιδεολογική στροφή είχε τεράστια πολιτική σημασία. Το ΚΚΙ αποσυρόταν από τη μάχη να απο-κρουστεί η επίθεση της Δεξιάς, αντιπρότεινε μια απολύτως ουτο-πική πολιτική πρόταση (που απέρ-ριπτε η συντριπτική πλειοψηφία της Χριστιανοδημοκρατίας) και επέλεγε την τακτική «ίσων απο-

στάσεων» μεταξύ της φασιστικής εγκληματικότητας και της ακροα-ριστερής «τρομοκρατίας». Το απο-τέλεσμα ήταν η νίκη της Δεξιάς.

Το αστικό πολιτικό δυναμικό ανασυντάχθηκε με άξονα το χρι-στιανοδημοκρατικό κόμμα (και τη βοήθεια, όπου χρειαζόταν, των ακροδεξιών), αλλά με επι-μονή στην απόρριψη της συμ-μετοχής των «κόκκινων» στην κυβέρνηση. Μετά τη δολοφονία του Μόρο, αυτό έγινε ουσιαστικά αποδεκτό και από το ΚΚΙ που συ-ναίνεσε στη διακυβέρνηση από τη Δεξιά στο όνομα της… πάτα-ξης της τρομοκρατίας.

Παρεμπιπτόντως, μια δευτε-ρεύουσα συνέπεια της δεξιάς στροφής του ΚΚΙ ήταν ότι προ-κάλεσε μια κάποια «ριζοσπα-στικοποίηση» της τακτικής του «αριστερισμού», ενός πλατιού τμήματος της Άκρας Αριστεράς που, βλέποντας να κλείνουν όλες οι πολιτικές προοπτικές, ρίχτηκε σε έναν αδιέξοδο και απολύτως λαθεμένο δρόμο απομονωμένου «ένοπλου αγώνα».

Άκρα ΑριστεράΟ ιταλικός «αριστερισμός» επέ-δειξε στον υπερθετικό βαθμό όλα τα καλά, αλλά και όλα τα αρ-νητικά στοιχεία της επαναστατι-κής Αριστεράς του ’68.

Εκτινάχθηκε στην εποχή του «εργατισμού». Υιοθετώντας –χωρίς όρους και αναστολές– τη δυναμική των εργατικών αγώνων «από τα κάτω», έδωσε πολλά και κατάκτησε πολλά. Αναλύσεις, μορφές δράσης, μορφές οργά-νωσης και αιτήματα, που στήρι-ξαν την εργατική αντίσταση για πολλά χρόνια μετά, οφείλονται στη σχέση της ιταλικής άκρας Αριστεράς με τις καταλήψεις και τις απεργίες στο Μιλάνο, το Τορί-νο, τη Ρώμη, τη Νάπολη κλπ.

Όμως, ταυτόχρονα, η άκρα Αριστερά κουβαλούσε τις αδυ-ναμίες μιας ανώριμης πολιτικής δύναμης: Την ανυπομονησία, που έβλεπε την «επανάσταση» ως υπόθεση μηνών ή έστω λίγων ετών, το κενό ανάλυσης για το ρεφορμισμό μέσα στο εργατικό κίνημα και στην εργατική τάξη, την υποτίμηση της σημασίας του

Ενιαίου Μετώπου.

Στην πρώτη σοβαρή κάμψη της δυναμικής των αγώνων, ένα μεγάλο τμήμα του «εργατισμού» πραγματοποίησε στροφή εξίσου βίαια με τον ΚΚΙ: ο «εργάτης-μά-ζα», έλεγαν, δεν υπάρχει πια, συ-ντρίφτηκε από την εξέλιξη του καπιταλισμού. Στη θέση του ανα-δύεται ο «κοινωνικός προλετάρι-ος»: οι γυναίκες, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι «πληθυσμοί» των υποβαθμισμένων συνοικιών και των εγκαταλειμμένων ΑΕΙ, όπου η έλλειψη δυνάμεων του ΚΚΙ άφηνε «προνομιακό χώρο» για πρωτοβουλίες «υψηλής έντα-σης» στην άκρα Αριστερά.

Αυτή η «έξοδος» από το εργα-τικό κίνημα και τη μαρξιστική παράδοση, η πρώτη στροφή στη «μετα-αριστερή» θεωρία και πο-λιτική –π.χ. του Α. Νέγκρι– υπήρ-ξε μοιραία.

Με την εντατικοποίηση της επίθεσης της Δεξιάς και τη λευκή σημαία του ΚΚΙ, ο μόνος δρόμος που απέμενε, για να συνεχίσει κα-νείς «να κάνει την επανάσταση», ήταν η στροφή στην παρανομία και το ένοπλο. Οι ηγεσίες των ορ-γανώσεων της άκρας Αριστεράς έχασαν τη μάχη με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, χωρίς ούτε να το κα-ταλάβουν.

Μια ολόκληρη γενιά πολύτι-μων αγωνιστών, μια γενιά στε-λεχών, που χτίστηκαν σε μια πολυετή δοκιμασία αυθεντικής προσήλωσης στην επανάσταση, χάθηκε μέσα στα μολυβένια χρό-νια που ακολούθησαν.

Η Ιταλία του ’70 εξακολου-θεί να στέλνει πολύτιμα μη-νύματα. Η επίθεση της Δεξι-άς μπορεί να ανατραπεί, αν η Αριστερά παραμείνει σταθε-ρή. Και σταθερότητα σημαίνει προσήλωση στη στρατηγική του σοσιαλισμού, προσήλωση στο ριζοσπαστικό πρόγραμμα, προσήλωση στην ανατρεπτική τακτική. Σημαίνει επίσης αλλη-λεγγύη και συστράτευση. Όλοι οι άλλοι δρόμοι και κυρίως οι δρόμοι της υποχώρησης και της ρεαλιστικής προσαρμογής στους, τάχα, συσχετισμούς, οδηγούν στην ήττα.

Εξώφυλλα του περιοδικού «TIME», ενδεικτικά της υστερίας ενάντια στην Αριστερά: «Η Ιταλία αγωνιά» και «Η κόκκινη απειλή». Στα δεξιά η φωτογραφία-σύμβολο της αναδίπλωσης του ΙΚΚ και του «ιστορικού συμβιβασμού»: η χειραψία του Μπερλινγκουέρ με τον Άλντο Μόρο.

Page 12: ΕΑ 282

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία «ζει και βασιλεύει»

Επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι

Του Πάνου Πέτρου

Σ τις 11 Γενάρη ο γαλλικός στρατός ξεκίνησε την επέμβασή του στο Μάλι

ενάντια στους αντάρτες, που ελέγχουν το βορρά και προέ-λαυναν προς το νότο της χώρας. Η γαλλική αεροπορία άρχισε να βομβαρδίζει τη χώρα, οι 600 Γάλ-λοι στρατιώτες έγιναν 2.500 και τα γαλλικά ΜΜΕ μετέδωσαν ότι αναμένεται να ξεκινήσουν χερ-σαίες επιχειρήσεις.

Η κρίση στην αφρικανική χώρα ξέσπασε την περασμένη άνοιξη. Τότε οι Τουαρέγκ (η νομαδική φυλή που ζει στη Σαχάρα), ορ-γανωμένοι στο κοσμικό MNLA (Εθνικό Κίνημα για την Απελευ-θέρωση του Αζαουάντ), εξαπέλυ-σαν επίθεση ενάντια στον στρατό του Μάλι, διεκδικώντας την ανε-ξαρτησία του βορρά της χώρας, όπου ζουν οι νομαδικές φυλές της ερήμου. Αργότερα στο αντάρτικο μπήκαν το ισλαμικό Ansar Dine και η τοπική Αλ Κάιντα.

Με την εισροή μαχητών (είτε Τουαρέγκ είτε ισλαμιστών) που απέκτησαν βαρύ οπλισμό κατά τον εμφύλιο στη γειτονική Λιβύη, οι αντάρτες απέκτησαν σύντομα τον έλεγχο του βόρειου Μάλι. Στη συνέχεια το Ansar Dine συμμάχη-σε με την Αλ Κάιντα και κατόρθω-σε να εκτοπίσει το MNLA. (…)

Η κατάρρευση του μετώπου στην έρημο του βορρά είχε συ-νέπειες και στον «αστικό» νότο της χώρας. Στην πρωτεύουσα Μπαμάκο, ο πρόεδρος Αμα-ντού Τουμάνι Τουρέ ανατράπηκε στρατιωτικά. Το πραξικόπημα οργανώθηκε κυρίως από απλούς φαντάρους, με ελάχιστους χαμη-λόβαθμους στο πλευρό τους (ο επικεφαλής είναι ο Σανόγκο, ένας λοχαγός), ενάντια στην ανώτερη στρατιωτική ηγεσία.

Οι πραξικοπηματίες εξέφρα-σαν την οργή των στρατιωτών απέναντι στους στρατηγούς, με την καταγγελία ότι πλουτίζουν, ενώ στέλνουν απροετοίμαστους, άσχημα εξοπλισμένους φαντά-ρους να σφαγιάζονται στο βορρά. (…)Ο Σανόγκο αποδέχτηκε τον ορισμό μεταβατικής κυβέρνη-σης, η οποία πλέον μοιράζεται ντε φάκτο την εξουσία με τους πραξι-κοπηματίες. (…)

ΑιτίεςΜεγάλο μέρος του Τρίτου Κό-σμου υποφέρει από τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις κατά την «απο-αποικιοποίηση» στις δεκαετίες μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποχωρώντας από τις παλιές τους αποικίες, οι αποικι-οκράτες χάραξαν αυθαίρετα σύ-

νορα, τα οποία κατακερμάτισαν εθνικές ομάδες ή αντίστροφα «στρίμωξαν» ανομοιογενείς πλη-θυσμούς, ενώ συχνά επέλεξαν οι ίδιοι την τοπική «ελίτ» που θα αναλάμβανε την εξουσία σε βά-ρος του υπόλοιπου πληθυσμού.

Αυτή η τακτική συνέβαλε στην εγγενή αδυναμία των νέων ανε-ξάρτητων κρατών, η οποία με τη σειρά της επέτρεπε τη διαιώνιση της εξάρτησής τους από τα ιμπε-ριαλιστικά κέντρα. Στην περίπτω-ση της υποσαχάριας Αφρικής η συγκεκριμένη τακτική δημιούρ-γησε δύο παθογένειες.

Η μία είναι ο τεχνητός διαμε-λισμός της ερήμου Σαχάρα, με σύνορα που κατακερμάτισαν τις νομαδικές φυλές και τις «εγκλώ-βισαν» σε κράτη στα οποία είναι πολίτες (στην καλύτερη περίπτω-ση) δεύτερης κατηγορίας. (…)

Η δεύτερη είναι η επιλογή τα νέα κράτη να έχουν τις πρωτεύ-ουσές τους στο νότο, που επι-κοινωνεί με τη θάλασσα και που βρίσκεται πολύ μακριά από την έρημο, σε άλλη ουσιαστικά δη-μογραφική και περιβαλλοντική «ζώνη». Όλα τα κράτη της υποσα-χάριας Αφρικής είναι ουσιαστικά διαιρεμένα σε δύο τελείως δια-φορετικούς κόσμους, τον αστικο-ποιημένο νότο και την έρημο του βορρά. (…)

Αν το πρόβλημα ήταν υπαρκτό ούτως ή άλλως, επιδεινώθηκε από τα νεοφιλελεύθερα μέτρα που επικεντρώθηκαν στην «ανά-πτυξη» των πρωτευουσών, κα-ταδικάζοντας τους «περιφερεια-κούς» πληθυσμούς της ερήμου στην ανέχεια. Είναι χαρακτηριστι-κό ότι από την ανεξαρτησία του Μάλι το 1960, οι Τουαρέγκ έχουν εξεγερθεί τέσσερις φορές. (…)

Και σήμερα, ο βασικός υπεύ-θυνος γι’ αυτή την κατάσταση, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, σπεύδει ως «σωτήρας» να αποκαταστήσει την «ομαλότητα» στην υποσαχά-ρια Αφρική.

Σύμφωνα με τον Ολάντ, η γαλ-λική επιδρομή γίνεται για τη δη-μοκρατία, τη σταθερότητα και

ενάντια στην ισλαμική απειλή. Πρόκειται για αναπαραγωγή όλων των νέο-αποικιακών, ρατσιστι-κών, ισλαμοφοβικών στερεοτύ-πων που συνοδεύουν τις ιμπερια-λιστικές επιθέσεις.

Η δύναμη που συνεργάστηκε με τα πιο διεφθαρμένα και αυταρ-χικά καθεστώτα για δεκαετίες, η δύναμη που το 2011 πρόσφερε δημοσίως «κατασταλτική τεχνο-γνωσία» στον Μπεν Άλι ενάντια στην εξέγερση του τυνησιακού λαού, προφανώς δεν κόπτεται για τη δημοκρατία. Οι κινδυνολογίες του Ολάντ για δημιουργία ενός «κράτους-τρομοκράτη στην πόρ-τα της Γαλλίας και της Ευρώπης» θυμίζουν τις υστερίες του Τζορτζ Μπους το 2001 και απέχουν πολύ από την πραγματικότητα στο Μάλι. (…)

Γαλλικά συμφέρονταΟ γαλλικός ιμπεριαλισμός δεν φοβάται την Αλ Κάιντα. Απλά αξι-οποιεί το σκιάχτρο της. Ο μόνος ισχυρισμός που έχει δόση αλή-θειας είναι η διαφύλαξη της «στα-θερότητας»: Η Γαλλία διατηρεί συμφέροντα στην πρώην αποι-κιακή αυτοκρατορία της στην Αφρική και το Μάλι είναι στο επί-κεντρο αυτών των συμφερόντων. Στα βόρεια είναι η Αλγερία, όπου η Γαλλία έχει ενεργειακές επενδύ-σεις. Στα νότια είναι η Ακτή Ελε-φαντοστού, όπου η Γαλλία παίζει κυρίαρχο ρόλο στην παραγωγή κακάου. Το ίδιο το Μαλί είναι η τρίτη δύναμη στην ήπειρο σε εξα-γωγή χρυσού. Το πιο σημαντικό, στα ανατολικά είναι ο Νίγηρας, του οποίου η έρημος στα βόρεια της χώρας είναι η βασική πηγή ουρανίου για τη Γαλλία.

Η διασφάλιση της ροής αυτών των πρώτων υλών μέσα στη γενι-κή αποσταθεροποίηση είναι η βα-σική έγνοια του Ολάντ. Παράλλη-λα, η Γαλλία βρίσκει την ευκαιρία να «πατήσει πόδι» στρατιωτικά στη χώρα, κάτι που είχαν αρνηθεί προηγούμενες κυβερνήσεις.

Είναι αποκαλυπτικό για την Αριστερά και τη μυθολογία περί

«προοδευτικής ΕΕ, αντίβαρο στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό» ότι σε αυτή την ιμπεριαλιστική εκ-στρατεία πρωτοστατεί ένας ευ-ρωπαϊκός ιμπεριαλισμός και όχι οι «επάρατες» ΗΠΑ. Είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικό ότι στην ιμπεριαλι-στική εξόρμηση ηγείται ο –μπρο-στάρης της ευρωπαϊκής σοσιαλ-δημοκρατίας– Ολάντ, ο οποίος αντιγράφει και στους χειρισμούς και στην προπαγάνδα τα νεοσυ-ντηρητικά γεράκια της ομάδας γύρω από τον Μπους.

Και δεν είναι το μοναδικό κρού-σμα. Στη Συρία, η Ουάσινγκτον παρακολουθεί, ενώ η ευρωπα-ϊκή διπλωματία πρωταγωνιστεί στις προσπάθειες επηρεασμού της αντιπολίτευσης. Στη Λιβύη, ο Σαρκοζί κι ο Κάμερον μπήκαν μπροστά, για να συρθεί στη συ-νέχεια πίσω τους ο Ομπάμα. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να παί-ζουν το ρόλο του «παγκόσμιου χωροφύλακα» και οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί καλύπτουν το κενό, αποδεικνύοντας ότι η μετριοπα-θής τους παρουσία στο παρελθόν ήταν απλά σημάδι αδυναμίας και όχι μιας κάποιας «ειρηνικής» προ-διάθεσης.

Σε αυτό το φόντο η Γαλλία επι-βεβαιώνει το ρόλο της ως «χωρο-φύλακα της Αφρικής», έναν ρόλο που έχτισε με διμερείς σχέσεις με «φιλικά καθεστώτα», αλλά και με τη διαρκή στρατιωτική παρουσία της στην ήπειρο. Είναι χαρακτηρι-στικό ότι οι δυνάμεις που επενέ-βησαν στο Μάλι, εδρεύουν στην Μπουρκίνα Φάσο και τη Μαυρι-τανία εδώ και δύο χρόνια, άλλες βρίσκονται στο Τσαντ από το 1986. Ακόμα και η «Λεγεώνα των Ξένων» πιθανολογείται ότι θα ανα-λάβει μετά από δεκαετίες δράση, ξυπνώντας μνήμες από την εποχή της αποικιοκρατίας. (…)

Η κρίση στο Μάλι είναι υπαρ-κτή και σοβαρή. Αλλά η γαλλική επέμβαση όχι μόνο δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά θα χειρο-τερέψει την κατάσταση. Καταρ-χήν, ο ίδιος ο ΟΗΕ προβλέπει πως στους 200.000 πρόσφυγες, που

προκάλεσε ο εμφύλιος, η γαλλική επέμβαση θα προσθέσει άλλους 400.000.

Στρατιωτικά, μια αντεπίθεση του εθνικού στρατού (ακόμα και με τη συμμετοχή στρατευμάτων από την Αφρικανική Ένωση, με δυτική οικονομική και στρατιωτι-κή στήριξη, με την παρουσία του γαλλικού στρατού) είναι αδύνατο να ελέγξει την έρημο του βορρά. Σε αυτή την αχανή και αχαρτογρά-φητη έκταση, είναι αδύνατο να συντριβούν οι αντάρτες. (…)

Νέο Αφγανιστάν;Αντίστροφα, οι αντάρτες του

βορρά είναι απίθανο να προελάσουν και κυρίως να ελέγξουν το νότο. Το πιθανότερο είναι ένας παρατετα-μένος εμφύλιος, με καμία πλευρά ικανή να κατακτήσει τις περιοχές της άλλης. Το Μάλι δείχνει καταδι-κασμένο να υποφέρει από τον πό-λεμο για καιρό, να εξελιχτεί σε νέο «Αφγανιστάν», ένα σενάριο που θα οξύνει τα προβλήματα της χώρας, τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό και τις διακρίσεις κατά των Τουαρέγκ.

Η στρατιωτική επέμβαση δεν θα λύσει κανένα απολύτως πρό-βλημα, ούτε στο βορρά ούτε στην κοινωνική και πολιτική κρίση στο νότο του Μάλι. Αυτά δημιουρ-γήθηκαν από δεκαετίες αποικιο-κρατίας και δεκαετίες παρουσίας του ΔΝΤ στη χώρα. Η ανατροπή αυτής της πραγματικότητας είναι η μόνη πραγματική λύση.

Αυτή η προοπτική δεν είναι ουτοπία. Πέρα από την πρόσφα-τη και γειτονική αραβική άνοιξη, το ίδιο το Μάλι έχει τις δικές του παραδόσεις. Το 1992 έζησε την «επανάσταση του Μάρτη», όταν ένας φοιτητικός ξεσηκωμός πυ-ροδότησε γενικές απεργίες και μια γενικευμένη εξέγερση, η οποία προκάλεσε μαζική ανταρσία των φαντάρων, που αρνούνταν να την καταστείλουν, ανοίγοντας τότε το δρόμο για ένα πιο δημοκρατικό κα-θεστώς. Αυτός ο δρόμος μπορεί να δώσει διέξοδο όχι μόνο στο Μάλι, αλλά και να προσφέρει μια άλλη προοπτική σε όλη την τόσο βασα-νισμένη μαύρη ήπειρο.

Η επέμβαση στο Μαλί ανέ-δειξε προβλήματα στη γαλ-λική Αριστερά. Το ΚΚΓ και ο εκπρόσωπος του Μετώπου της Αριστεράς στην Εθνοσυ-νέλευση στήριξαν την εθνική συναίνεση γύρω από την εκ-στρατεία (παρά τις διαφωνίες δυνάμεων στο εσωτερικό του Μετώπου). Ανάμεσα στις δυ-νάμεις που καταγγέλουν τον πόλεμο ως ιμπεριαλιστικό εί-ναι το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA). Το εξώφυλλο ενάντια στην επέμβαση είναι από την εφημερίδα που εκδί-δει. Στελέχη του NPA θα είναι στην Αθήνα, για το διεθνές τριήμερο που οργανώνει το Rproject στις 1-2-3 Μάρτη.

Ολόκληρο

το άρθρο

στο Rproject.gr

Page 13: ΕΑ 282

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Η Ιταλία στο δρόμο για τις κάλπεςΠαγιώνεται σταδιακά το πολιτικό σκηνικό στην Ιταλία ενόψει των εκλογών του Φλεβάρη. Το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα συμμάχησε με την «Αριστερά και Ελευθερία» του Βέντολα (διάσπαση της Κομουνιστικής Επανίδρυσης που υπερασπίζεται την κεντροαριστερή στρατηγική). Ο νέος πόλος της Δεξιάς, που ενώνει τους κεντρώους καθολικούς με τους μεταλλαγμένους νεοφα-σίστες του Φίνι (στα πρότυπα της παλιάς Χριστιανοδημο-κρατίας), επιβεβαιώνεται πως έχει τη στήριξη σημαντικής μερίδας των Ιταλών βιομηχάνων. Η συμμετοχή του Μόντι στη λίστα του, αλλά και η δικαστική δίωξη του Μπερλου-σκόνι για τα «ροζ σκάνδαλα» στη διάρκεια της προεκλο-γικής περιόδου, δείχνει πως η μπερλουσκονική Δεξιά δεν συγκεντρώνει πια τη συναίνεση όλης της άρχουσας τάξης.Σε αυτό το τοπίο, «χτίζεται» η προοπτική μιας συγκυ-βέρνησης της κεντροαριστεράς με τη νέα Δεξιά. Αν και ο Βέντολα επιμένει στο στόχο της αυτοδυναμίας, το επίμονο φλερτ του ΔΚ με τον Μόντι τον διαψεύδει. Στα αριστερά, η Επανίδρυση και οι Ιταλοί Κομουνιστές συμμάχησαν με τους Πράσινους και την Ιταλία των Αξιών, το κεντρώο κόμμα του Ντι Πιέτρο (δικαστής της υπόθεσης «Καθαρά Χέρια»), συγκροτώντας τη λίστα «Πολιτική Επανάσταση», με επικεφαλής τον δικαστή Ινγκρόια, που πρωτοστάτησε στη μάχη ενάντια στη μα-φία. Είναι η μόνη εναλλακτική στο μπλοκ της λιτότητας, αλλά το πολιτικό «σήμα» που εκπέμπει ως συμμαχία είναι δυστυχώς κατώτερο των περιστάσεων…

Δημοσκοπικές ανατροπές στην ΙσπανίαΗ πολιτική κρίση στην Ισπανία αντικατοπτρίζεται και στις δημοσκοπήσεις. Ένα χρόνο και κάτι μετά την κατάκτηση της αυτοδυναμίας, το δεξιό Λαϊκό Κόμμα έχει κατρακυ-λήσει από το 44% στο 29%. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, που καθοδήγησε τη λιτότητα στα πρώτα χρόνια της κρίσης, αδυνατεί να επωφεληθεί από την κρίση της Δεξιάς, υπο-χωρώντας κάτω και από το ιστορικό χαμηλό του 28% στις περασμένες εκλογές. Σε αυτές τις συνθήκες υποχώρη-σης του δικομματισμού, η Ενωμένη Αριστερά βλέπει το 7,7% των περασμένων εκλογών (σημαντική άνοδος τότε) να γίνεται 15%. Οι δυνατότητες είναι πολύ μεγαλύτερες, αν η Ενωμένη Αριστερά αλλάξει τον εαυτό της. Ήταν πάντοτε στα «δεξιά» του φάσματος της ευρωπαϊκής Αρι-στεράς, συγκυβερνώντας με το ΣΚ, αλλά και με τη Δεξιά σε τοπικό επίπεδο, καθώς είναι ιδιαίτερα θεσμική και αδύναμη κινηματικά. Η Ενωμένη Αριστερά απέχει πολύ από το χαρακτηρισμό «ισπανικός ΣΥΡΙΖΑ» που της δίνουν αρκετοί σε Ισπανία και Ελλάδα. Στο πρόσφατο συνέδριό της το Δεκέμβρη ωστόσο, καταγράφηκε μια καταρχήν διάθεση να πάρει το δρόμο της ριζοσπαστικής πολιτικής και της ενεργής εμπλοκής στα κινήματα…

Συρία: Σχέδια «μετάβασης» στις πλάτες της εξέγερσηςΟ εμφύλιος στη Συρία συνεχίζεται με επιτυχίες των ανταρτών στην περιφέρεια, ενώ το καθεστώς, οχυρωμένο αποτελεσματικά στη Δαμασκό, εξαπολύει τρομοκρατι-κούς βομβαρδισμούς. Η σχετική μετατόπιση της Ρωσίας («προέχει η Συρία και όχι ο Άσαντ»), η συγκρότηση ενός νέου διευρυμένου συνασπισμού της αντιπολίτευσης, το διάγγελμα Άσαντ («πόλεμος ενάντια στους τρομοκρά-τες, διάλογος μόνο με όσους δεν πρόδωσαν τη χώρα»), οι πρωτοβουλίες του επιφορτισμένου από τον ΟΗΕ Μπραχίμι για μεταβατική κυβέρνηση, όλα εντάσσονται λα σε μια «από τα πάνω» διευθέτηση της κρίσης που θα στερεί από το συριακό λαό όλα όσα διεκδικεί: ελευθερία, αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη. Το χάσμα ανάμεσα στις δυο πλευρές είναι τέτοιο που αυτά τα σχέδια ακόμα σκοντάφτουν. Στο διάγγελμά του ο δικτάτορας έδειξε την περιφρόνησή του για το λαό, δηλώνοντας πως «δεν είναι επανάσταση. Οι επαναστάσεις έχουν διανοούμενους. Πού είναι οι διανοούμενοι; Οι επαναστάσεις έχουν ηγέτες. Πού είναι οι ηγέτες;». Στο διάγγελμα απάντησε εξαιρετικά ο Joseph Daher της Συριακής Επαναστατικής Αριστεράς, γράφοντας πως ηγέτες είναι οι άντρες και οι γυναίκες που συμμετέχουν στις λαϊκές επιτροπές και τα επαναστατικά συμβούλια, διανοούμενος είναι ο καθένας που φτιάχνει πλακάτ και πανό, που συζητά τις ιδέες του με τους συνα-γωνιστές του, συμμετέχοντας στο κίνημα…

Μ ε τον Ούγκο Τσάβες να αντι-μετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, η Βενε-

ζουέλα, η Λατινική Αμερική, ο κόσμος ολόκληρος έρχεται αντιμέτωπος με ένα ερώτημα που πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού όσων έβλεπαν τον προσωποκεντρικό χαρακτήρα της μπο-λιβαριανής διαδικασίας: Υπάρχει τσαβι-σμός χωρίς τον Τσάβες; Και τι είδους;

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας συνεχί-ζει να δίνει τη μάχη του, ωστόσο η συ-ζήτηση έχει ήδη ανοίξει όχι μόνο από τη δεξιά αντιπολίτευση, αλλά και στο εσω-τερικό του κινήματος και του κυβερνη-τικού PSUV. Η αποχώρηση του Τσάβες από την εξουσία είναι πιθανή στο άμεσο μέλλον, είτε γιατί θα έχει πεθάνει, είτε γιατί η υγεία του δεν θα του επιτρέπει την ενεργή ενασχόληση.

Αυτό το ενδεχόμενο ανοίγει μια ριζικά διαφορετική περίοδο για την πάλη στη Βενεζουέλα. Ο προσωποκεντρισμός της μπολιβαριανής διαδικασίας έχει κα-ταστήσει τον Τσάβες «συγκολητική ου-σία»: Ανάμεσα στις διάφορες πτέρυγες της κρατικής και κομματικής γραφειο-κρατίας. Ανάμεσα στην ανώτερη γρα-φειοκρατία και τη βάση του κόμματος και του κινήματος. Ταυτόχρονα, η δη-μοφιλία του και οι διεθνείς του σχέσεις, τον έχουν καταστήσει βασικό «ανάχω-μα» στους σχεδιασμούς και της Δεξιάς και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Είναι σαφές πως, αν βγει από την «εξίσω-ση», η ισορροπία, που έχει οικοδομηθεί, απειλείται και ανοίγουν τα πιο αντιθετικά ενδεχόμενα.

ΕνδεχόμεναΜε βάση τις εκτιμήσεις του Ρομπέρ-το Λόπεζ, από το «Μαρέα Σοσιαλίστα» (επαναστατική πτέρυγα του PSUV), οι βασικές εξελίξεις που μπορεί να προκύ-ψουν είναι οι εξής:

Στο εσωτερικό της «μπολιμπουρζου-αζίας», όπως ονομάζεται ειρωνικά από τους Βενεζουελάνους η κρατική και κομματική γραφειοκρατία, μπορεί να ανάψει η μάχη για την κυριαρχία στο κόμμα και την κυβέρνηση, για την ανα-διανομή του ελέγχου των κρατικών θε-σμών και του εθνικού προϋπολογισμού.

Μια παράλληλη εξέλιξη μπορεί να είναι η προσπάθεια των ΗΠΑ να διεισδύσουν στους ανώτερους πολιτικούς και στρα-τιωτικούς κύκλους του «τσαβισμού», αναζητώντας τους πιο πρόθυμους συ-νομιλητές και δυνητικούς συμμάχους, στην προσπάθεια να ανατρέψουν την «μπολιβαριανή διαδικασία».

Όμως υπάρχει και μια άλλη «παρενέρ-γεια». Στη διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και τη γραφειο-κρατία, ο Τσάβες λειτουργούσε πάντο-τε ως διαιτητής και πυροσβέστης. Οι παρεμβάσεις του, που «συμμάζευαν» τους κρατικούς γραφειοκράτες, και η γενικευμένη αντίληψη ότι αυτοί «δεν ακολοθούν τις κατευθύνσεις του προ-έδρου» λειτουργούσαν καταπραϋντικά στην οξυμένη πόλωση ανάμεσα στην εργατική βάση και τους «συντρόφους με τα Χάμερ». Χωρίς τον Τσάβες, η γρα-φειοκρατία θα βρεθεί «πρόσωπο με πρό-σωπο» με τη λαϊκή οργή.

Οι τρεις παράλληλες διαδικασίες μπορεί να οδηγήσουν σε μια συμμαχία ανάμεσα στη δεξιά αντιπολίτευση και

πτέρυγες τις τσαβικής γραφειοκρατίας. Αυτός ο δρόμος θα είναι μακρύς και πι-θανόν να ξεκινήσει από μια επικράτηση των συντηρητικών στο τσαβικό στρατό-πεδο, στο όνομα της «διάσωσης της δι-αδικασίας απέναντι στην ιμπεριαλιστική και δεξιά επιθετικότητα, μέσω υποχω-ρήσεων».

Σ’ αυτή την προοπτική ποντάρουν οι πιο προνοητικές μερίδες της άρχουσας τάξης, που τηρούν στάση αναμονής (π.χ. ο προεδρικός υποψήφιος της Δε-ξιάς, Καπρίλες, κρατά αποστάσεις από τους πιο ακραίους που δεν αναγνω-ρίζουν την κυβέρνηση και καλούν σε ανταρσία εναντίον της).

Η αποτροπή μιας τέτοιας εξέλιξης έχει ως προϋπόθεση την ανάδυση μιας λαϊ-κής, συλλογικής ηγεσίας που θα αναδει-χθεί από τα κάτω και θα παρέμβει αποτε-λεσματικά στην πολιτική και κοινωνική πάλη. Αυτή η προοπτική θα ξεκινήσει από την κοινή μάχη για την υπεράσπι-ση της μπολιβαριανής διαδικασίας. Οι προκλήσεις των πιο επιθετικών μερίδων της αντιπολίτευσης έχουν προκαλέσει μια εντυπωσιακή λαϊκή αντίδραση. Δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που «το μαστίγιο της αντεπενανάστασης» θα ξαναβάλει μπρος τις επαναστατικές δυ-νάμεις.

Λαϊκή κινητοποίησηΣτη διάρκεια του Δεκέμβρη επικρατού-σε αγωνία και θλίψη και τον τόνο καθό-ριζαν οι ευχές να ανακάμψει η υγεία του Τσάβες. Όταν η αντιπολίτευση ξεκίνησε τις απειλές, το κλίμα άλλαξε. Στις 5 Γε-νάρη, μέρα εκλογής του προέδρου της Εθνικής Συνέλευσης, χιλιάδες εργάτες, φτωχοί και μέλη της ένοπλης πολιτοφυ-λακής, που έχει συγκροτηθεί με πρωτο-βουλία του Τσάβες, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Καράκας σε μια διαδή-λωση που οργανώθηκε «από τα κάτω», στα πρότυπα της κινητοποίησης που τσάκισε το πραξικόπημα του 2002.

Στις 10 Γενάρη δεν έγινε η ορκωμο-σία του Τσάβες, αλλά έγινε νέο μαζικό συλλαλητήριο υποστήριξης στην μπο-λιβαριανή διαδικασία. Για τις 23 Γενάρη η αντιπολίτευση έχει καλέσει σε διαδη-λώσεις, και το PSUV, το ΚΚ Βενεζουέλας, οργανώσεις της Αριστεράς και συνδι-κάτα καλούν σε αντιδιαδήλωση. Η πιο μεγάλη ανατροπή θα συμβεί αν η σύ-γκρουση μεταφερθεί από τους δρόμους στους χώρους δουλειάς.

Πρόσφατα, η έλλειψη τροφίμων στην αγορά αντιμετωπίστηκε με έρευνες και κατασχέσεις τόνων τροφίμων, που οι

επιχειρηματίες έκρυβαν στις αποθήκες τους. Οι καταγγελίες προήλθαν από αυτό που ο αντιπρόεδρος Μαντούρο ονόμασε «λαϊκή αντικατασκοπεία», δη-λαδή ένα δίκτυο οργανώσεων βάσης και λαϊκών επιτροπών που ανακάλυψαν το σχεδιασμό των επιχειρηματιών.

Στη συνέχεια η κυβέρνηση οργάνωσε συνάντηση με τους παραγωγούς, για να εκτονωθεί η κρίση. Είναι ένα εμφατικό παράδειγμα της συνύπαρξης δύο πολύ διαφορετικών αντιλήψεων μέσα στο τσαβικό στρατόπεδο. Οι πρωτοφανείς δομές «λαϊκής αντικατασκοπείας» συν-δυάζονται με την ύπαρξη μιας γραφει-οκρατίας πρόθυμης να συμβιβαστεί με τους καπιταλιστές.

Όξυνση της πάληςΌμως η σύγκρουση μπορεί να γενι-κευτεί. Μετά το τελευταίο κρούσμα, κυριαρχεί το αίτημα να απαλλοτριωθεί επιτέλους η ιδιοκτησία της οικογένειας Μεντόζα, η οποία κυριαρχεί στην πα-ραγωγή τροφίμων και έχει «παράδοση» στα σαμποτάζ εδώ και 15 χρόνια. Χωρίς τον Τσάβες και σε ενδεχόμενες επιθε-τικές κινήσεις της Δεξιάς, αντίστοιχες εντάσεις μπορεί να προκύψουν ανάμεσα στον εθνικό στρατό και τη λαϊκή πολι-τοφυλακή (που αριθμεί πλέον δεκάδες χιλιάδες μέλη).

Όταν μερίδα της αντιπολίτευσης καλεί σε «πανεθνική πολιτική απεργία» (δηλα-δή λοκ-άουτ των αφεντικών), είναι πιθα-νό να αναβιώσουν τα όργανα εργατικής δημοκρατίας που τσάκισαν το λοκ-άουτ του 2002-2003 με το σύνθημα «κάθε ερ-γοστάσιο που κλείνει, καταλαμβάνεται».

Αυτές τις ανεξέλεγκτες προοπτικές ζυγίζει η άρχουσα τάξη και δεν αποτολ-μά ακόμα μετωπική επίθεση. Αυτές τις προοπτικές ζυγίζει και η γραφειοκρατία: Τις μέρες των μεγάλων διαδηλώσεων, το PSUV ανακοίνωσε ότι οι υποψήφιοι για τις δημοτικές εκλογές του Μάη θα επιλεγούν από τη βάση, ένα αίτημα που έμενε διαρκώς ανικανοποίητο εδώ και πάρα πολλά χρόνια και γίνεται δεκτό σή-μερα.

Τα αρνητικά σενάρια είναι πολλά και περιγράφηκαν παραπάνω. Αλλά η ελ-πίδα εξακολουθεί να υπάρχει και βρί-σκεται στα όσα δήλωσε αγωνιστής των κοινοτικών συμβουλίων από μια εργατι-κή συνοικία του Καράκας: «Ο βενεζουε-λάνικος λαός θα συνεχίσει να καθορίζει το ρυθμό της επανάστασης, ακόμα κι αν χάσουμε την ηγεσία. Αν αυτό συμβεί, ο λαός, οι καταπιεσμένες τάξεις θα πά-ρουν τα ηνία».

Μια συζήτηση που ήδη άνοιξε στη Βενεζουέλα

Μετά τον Τσάβες τι;

«Εγώ είμαι ο Τσάβες».

Page 14: ΕΑ 282

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Του Άγγελου Κάπαρη

Τ ην Παρασκευή, 18 Γενάρη, πραγματο-ποιήθηκε στο Πο-

λυτεχνείο Παναθηναϊκή Συνέλευση της Αριστερής Ενότητας. Αναλύθηκε η συ-γκυρία, ο σχεδιασμός και η λειτουργία της ΑΡΕΝ. Κοινό τόπο των σχημάτων αποτέ-λεσε η διαπίστωση ότι η επί-θεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας θα σκληρύνει κι άλλο το επόμενο διάστημα, με όξυνση της καταστολής και επίθεσης στους χώρους των ΑΕΙ-ΤΕΙ, για να μπορέσει να εφαρμοστεί ο νόμος πλαί-σιο.

Στο ζήτημα της επίθεσης στους αυτοδιαχειριζόμε-νους κοινωνικούς χώρους και τις καταλήψεις η ΑΡΕΝ πήρε ξεκάθαρη θέση αλλη-λεγγύης στους αγωνιστές. Επισημάνθηκε από πολλούς ότι αυτές οι επιθέσεις θα στραφούν και ενάντια στην Αριστερά και συνολικά σε όσους αντιστέκονται.

Εκτεταμένη κουβέντα έγι-νε σε σχέση με τις σχολές και επισημάνθηκε ότι στο άμεσο επόμενο διάστημα τα πανεπιστήμια θα έρθουν αντιμέτωπα με το σχέδιο Αθηνά, τις περικοπές συγ-γραμμάτων, τις απολύσεις διοικητικών.

Έγινε ξεκάθαρο ότι οι αγώ-νες του προηγούμενου δια-στήματος δείχνουν ότι είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει οποιοσδήποτε αγώνας μό-νος του και πως μέσα στις σχολές η ΑΡΕΝ πρέπει να συνδέει τους αγώνες, να βά-ζει κεντρικές πολιτικές στο-χεύσεις, για την ανατροπή

των μνημονίων και της τρι-κομματικής.

Ακόμα συζητήθηκε πολύ το ζήτημα της απονέκρωσης των συλλόγων και τους τρό-πους που πρέπει να βρούμε για να αναζωογονηθούν. Οι προτάσεις, που ακούστη-καν, αφορούσαν τις κοινές πρωτοβουλίες καθηγητών-φοιτητών-εργαζομένων και τις δομές αλληλεγγύης.

Η τοποθέτησή μας ως ΦΕΣ εστίασε στο ότι η ΑΡΕΝ πρέπει να παίξει πρωτοπόρο ρόλο αφενός στην επαναλει-τουργία των πρωτοβουλιών

και αφετέρου στο στήσιμο καινούριων.

Συνολικά τα πανεπιστή-μια πρέπει να ανοιχτούν στις γειτονιές και τα σωματεία, ώστε το αίτημα για δημόσια παιδεία να γίνει αίτημα ολό-κληρης της κοινωνίας.

Πρέπει να έχουμε στό-χο τη δημιουργία ενός με-τώπου αντίστασης, με την ένταξη και της ειλικρινούς κοινής δράσης της φοιτητι-κής Αριστεράς, έτσι ώστε να βάλουμε στους συλλόγους προοπτική νίκης. Έτσι θα αποκτήσουν το πραγματικό

τους νόημα οι δομές αλ-ληλεγγύης, συμβάλλοντας στο άνοιγμα της πολιτικής κουβέντας και στην επανα-διεκδίκηση του δημόσιου χώρου.

Είναι σημαντικό να ανα-φερθεί και η συζήτηση γύρω από τη λειτουργία της ΑΡΕΝ. Με πρόταση της Νε-ολαίας Συνασπισμού μπήκε το θέμα να επικυρώσει το Παναθηναϊκό ζητήματα ψη-φοφορίας και μάλιστα στην κατεύθυνση κάποιες φορές της ψήφου ανά σχήμα. Όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνά-μεις, που συναπαρτίζουν την ΑΡΕΝ, διαφώνησαν με αρκε-τούς κοινούς άξονες.

Η έλλειψη πολιτικής λύ-νεται με την ανάληψη πρω-τοβουλιών, οι οποίες θα αναθερμάνουν την πολιτική κουβέντα και θα φέρουν νέες εμπειρίες. Προφανώς, χρειάζεται καλύτερη δικτύ-ωση των σχημάτων, πιο συ-χνές διαδικασίες. Θετικές ήταν και οι προτάσεις για δη-μιουργία site και για ανοιχτό συντονιστικό.

Αποφασίστηκε να γίνει κε-ντρική εκδήλωση της ΑΡΕΝ για το σχέδιο Αθηνά, ώστε να ανοίξει περαιτέρω η κου-βέντα και να υπάρξει συγκε-κριμένος σχεδιασμός.

Τέλος στηρίχθηκε ψή-φισμα για τις 9 Φλεβάρη, όπου θα γίνει αντιφασιστική διαδήλωση στους Αμπελό-κηπους ενάντια στο άνοιγ-μα των κεντρικών γραφείων της Χρυσής Αυγής. Η ΑΡΕΝ δεσμεύτηκε να ανοίξει το θέμα στους φοιτητικούς συλλόγους στα πλαίσια και της δημιουργίας αντιφασι-στικών πρωτοβουλιών μέσα σε αυτούς.

Παναθηναϊκή Συνέλευση ΑΡΕΝ

Νέα δυναμική κινητοποίη-ση ενάντια στα χαράτσια και τις αυξήσεις της ΔΕΗ πραγ-ματοποιήθηκε στις 22/1 έξω από τα γραφεία της επιχεί-ρησης στην οδό Αριστείδου. Δεκάδες άτομα ανταποκρί-θηκαν στο κοινό κάλεσμα πολλών επιτροπών, πρωτο-βουλιών και συνελεύσεων κατοίκων, στέλνοντας μήνυ-μα ανυπακοής απέναντι στη φοροληστεία της κυβέρνη-σης και βροντοφωνάζοντας:

• Κανένα χαράτσι στους λο-γαριασμούς της ΔΕΗ.

• Να σταματήσουν οι διακο-πές ρεύματος. Επανασυνδέ-σεις του κομμένου ρεύμα-τος σ’ όλα τα νοικοκυριά.

• Διακανονισμοί σύμφωνα με τις δυνατότητες του καθένα. Πληρωμή των λογαριασμών στα ταμεία της ΔΕΗ χωρίς το χαράτσι. Δωρεάν ρεύμα για άνεργους και άπορους.

• Όχι στην υπεξαίρεση χρη-μάτων του ρεύματος για το χαράτσι.

• Μειώσεις και όχι αυξήσεις στα τιμολόγια.

Ακολούθησε πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο, παραβιάζοντας ακό-μα και τις αποφάσεις των δικαστηρίων, συνεχίζει να εισπράττει το άδικο «τέλος» επί των ακινήτων, που από προσωρινό έχει μετατραπεί σε μόνιμο μηχανισμό λεηλα-

σίας των πενιχρών εισοδη-μάτων μας. Την ίδια στιγμή βέβαια απαλλάσσει από το χαράτσι τους μεγαλοϊδιο-κτήτες και τις επιχειρήσεις ή τους το μειώνει.

Χιλιάδες πλέον είναι αυ-τοί που δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαρια-σμούς της ΔΕΗ (που αυξή-θηκαν ξανά από 1/1/13 και μέσα στο πρώτο εξάμηνο θα αυξηθούν πάλι), τους αλλεπάλληλους φόρους και

τα χαράτσια που σκαρφίζο-νται κυβέρνηση και τρόικα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, μέσα σε ένα χρόνο τα χρέη στην κατηγορία της χαμηλής τά-σης αυξήθηκαν κατά 308 εκατ. ευρώ. Ειδικότερα, το Νοέμβρη του 2011 οι οφει-λές ανέρχονταν στα 388 εκατ. ευρώ και τον περα-σμένο Σεπτέμβρη σκαρφά-λωσαν στα 696 εκατ. ευρώ, ενώ οι διακοπές ρεύματος έχουν διπλασιαστεί.

Όλοι μαζί μπορούμε να τους σταματήσουμε. Το ρεύμα είναι δημόσιο κοι-νωνικό αγαθό και κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας το στερήσει. Με κάθε τρό-πο να μην αφήσουμε κανέ-να σπίτι χωρίς ρεύμα, κανέ-να μόνο του απέναντι στις φορομπηχτικές πολιτικές του κράτους.

ΤΕΙ ΗπείρουΕδώ και μια εβδομάδα πε-ρίπου έχει ανασταλεί η λει-τουργία, λόγω περικοπών, των τεσσάρων εστιατορίων στα ΤΕΙ Ηπείρου (Άρτα, Γιάννενα, Πρέβεζα, Ηγουμε-νίτσα). Την ίδια στιγμή έχει ήδη προκηρυχθεί διαγωνι-σμός για το ποια θα είναι η επόμενη ιδιωτική εταιρία που θα αναλάβει εκ νέου τη σίτιση των φοιτητών. Η πολιτική που ακολουθείται και στην παιδεία, ρίχνει τα οικονομικά βάρη στην πλάτη των φοιτητών, αφού το κονδύλιο είναι μειωμένο κατά 600.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα λιγότε-ροι φοιτητές θα δικαιούνται την κάρτα σίτισης, ποσοστό που υπολογίζεται γύρω στο 30%. Ο διαγωνισμός έχει μπλοκάρει προς το παρόν, σύμφωνα με τη διοίκηση, γιατί κατατέθηκε προσφυγή στο δικαστήριο από την ανταγωνίστρια εταιρία.

EMΠΣε άθλιες συνθήκες βρίσκονται οι φοιτητι-κές εστίες του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου. Οι φοιτη-τές φεύγουν νηστικοί από το εστιατόριο, γιατί έχουν δικαίωμα να σερβιριστούν μόλις μισή ώρα πριν τη λήξη κάθε γεύματος και αυτό γιατί πολλοί από αυτούς σπουδάζουν στα ΤΕΙ Αθήνας, τα οποία δεν προσφέρουν κάρτα σίτισης. Συχνές διακοπές ρεύματος, κρύο νερό (το ζεστό δεν φτάνει μέχρι τους τελευταίους ορό-φους των εστιών) και μη παροχή δωρεάν ίντερνετ παρά μόνο στο κυλικείο είναι κάποιες ακόμα εικό-νες που συμπληρώνουν το παζλ των απάνθρωπων συνθηκών σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Ελλάδας.

Στις 17 Ιανουαρίου εισέβαλαν αστυνομικές δυνάμεις στην πρυτανεία του Ιόνιου Πανεπιστή-μιου και προσήγαγαν 27 άτομα, μετά από εντολή της πρυτάνεως κ. Σαλή, η οποία στις τελευταίες εκλογές ήταν 6η στο ψηφοδέλτιο επικράτειας της Ν.Δ.Από το πρωί της ίδιας μέ-ρας είχαν συγκεντρωθεί οι φοιτητές με σκοπό να μιλήσουν με την πρύτανη για το εξάμηνο εξωτερι-κού του Τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας, για το οποίο το υπουργείο έκοψε τη χρηματοδότη-ση, μετατρέποντάς το σε προαιρετικό (για όσους έχουν λεφτά).Η πρύτανης, για άλλη μια φορά, αρνήθηκε το διά-λογο και κλειδώθηκε στο γραφείο της. Οι φοιτητές αποφάσισαν να μείνουν στο κτίριο, μέχρι να μιλή-σουν μαζί της. Γύρω στις 7 το απόγευμα επενέβη μία διμοιρία, η οποία και προσήγαγε 27 από τους συγκεντρωμένους.Και στους 27 απαγγέλ-θηκαν κατηγορίες για διατάραξη οικιακής ειρήνης, μετά από μήνυση υπαλλήλου της πρυτανείας (εντεταλμέ-νης της Σαλή). Οι φοιτητές αφέθηκαν ελεύθεροι γύρω στις 12 το βράδυ, αφού πρώτα τους πήραν καταθέσεις και τους έφτιαξαν φάκελο (δακτυλικά αποτυπώ-ματα, φωτογραφίες κλπ). Μέχρι εκείνη την ώρα υπήρχαν δεκάδες

αλληλέγγυοι-ες στην ασφάλεια, μεταξύ τους και αρκετοί καθηγητές. Μάρτυρας υπεράσπισης ήταν καθηγητής ο οποίος βρισκόταν στο χώρο της πρυτανείας και κατέθεσε ότι οι φοιτητές το μόνο που έκαναν ήταν να περιμένουν την πρύτανη. Αν και η υπάλληλος, που κατέθεσε τη μήνυση, ζήτησε να μην ασκηθεί ποινική δίωξη, η υπόθεση θα περάσει από την εισαγγελία.Η ανακοίνωση του Συλλό-γου Φοιτητών του ΤΞΓΜΔ μεταξύ άλλων λέει: «… H εικόνα μιας κλούβας γεμάτης ως επί το πλεί-στον με φοιτήτριες που ζητούσαν τα αυτονόητα σίγουρα σόκαρε την τοπι-κή κοινωνία, ωστόσο δεν είναι σε καμία περίπτωση ουρανοκατέβατη. Πρόκει-ται για πιστή εφαρμογή όχι μόνο του νόμου-πλαί-σιο, αλλά του συνόλου της πολιτικής που θέλει το λαό υποταγμένο. Το σύστημα εδώ και καιρό δείχνει τα δόντια του. Καταστέλλει την όποια δίκαιη και συλλογική αντί-δραση με τον πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο. Είναι αρκετό να σκέφτεσαι δια-φορετικά από το σύστημα και να διεκδικείς όσα σου ανήκουν για να θεωρείσαι επικίνδυνος και να διώκε-σαι. Ας μην ξεχνάμε ότι ο φασίστας Δένδιας με τον τρομονόμο έχει δείξει τις διαθέσεις του: αναίτιες προσαγωγές, εκκενώσεις καταλήψεων, σπάσιμο του ασύλου, ωμή βία κατά των διαδηλωτών[…]».

νέα από τις σχολές

Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Επιμέλεια: Μυρτώ Σιδέρη

Δεν πληρώνουμε τα χαράτσια τους

Page 15: ΕΑ 282

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Γενάρη 2013

Μετά το ρατσιστικό έγκλημα στα Πετράλωνα:

Ποιος θα σταματήσει τους νεοναζί δολοφόνους;

Στο Ναύπλιο οι Χρυσαυγίτες άνοιξαν γραφεία και επιχείρησαν πορεία προς το κέντρο της πόλης. Αφού πέρασαν μέσα από κάποιους άδειους από κόσμο δρόμους κάτω από την «προστα-σία» πολλαπλάσιων αστυνομικών, δεν κατάφεραν να μπουν στο κέντρο της πόλης, λόγω της παρουσίας περισσότερων αντιφασι-στών που είχαν συγκεντρωθεί σε κεντρική πλατεία, στην είσοδο της παλιάς πόλης. Αφού οι χρυσαυγίτες γύρισαν στη φωλιά τους με σκυμμένα κεφάλια, οι αντιφασίστες έκαναν πορεία στους δρόμους της παλιάς πόλης, κάτω από τα χειροκροτήματα των ανθρώπων που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στα καταστήματα και στους δρόμους της παλιάς πόλης.

N N N

Αφίσα των ναζί του μεσοπολέμου στη Γερμανία έγραφε: «Σύντρο-φε 60.000 μάρκα το χρόνο στοιχίζει σε δικό σου χρήμα αυτός ο μόνιμα ανάπηρος». Με ελάχιστες διαφορές το πρωτοσέλιδο του «Πρώτου Θέματος» πριν λίγες μέρες έγραφε: «3 φορές ακριβότερο το γεύμα του λαθρομετανάστη από του φοιτητή». Αμέσως μετά τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν από Χρυσαυγίτες στα Πετρά-λωνα, το «Πρώτο Θέμα» αγωνίζεται να επαναφέρει τη ρατσιστική ατζέντα της Χρυσής Αυγής. Άξιος ο μισθός του «κομιστή» Θέμου Αναστασιάδη της αλήστου μνήμης υπόθεσης «μίζες Ζαχόπου-λου».

N N N

Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» πάει θέατρο, την Παρασκευη 25 Γενάρη, στις 9μμ, στο θέατρο Ακροπόλ, στην παράσταση «Η Aγία Ιωάννα των σφαγείων». Ένα εξαιρετικό θεατρικό έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ που μεταξύ άλλων ερμηνεύουν Χειλάκης, Βολιώτη, Γεωργίου, Δεγαΐτης. Μην το χάσετε!

N N N

Απαλλάσσεται από την κατηγορία για κακούργημα ο Πέτρος Καπετανόπουλος που βρέθηκε να διώκεται και να απειλείται με αποπομπή του από τον ΟΑΕΔ, όπου εργάζεται, επειδή αντέδρασε στην κακοποίηση μετανάστη από αστυνομικούς τον περασμένο Ιούλιο. Σημαντικό ρόλο για την απόσυρση της συγκεκριμένης κατηγορίας έπαιξε η αλληλεγγύη χιλιάδων ανθρώπων και δεκάδων φορέων που του συμπαραστάθηκαν, υπογράφοντας εναντίον της δίωξής του.

N N N

Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι απάτριδες που δεν έχουν υπηκο-ότητα και σε κανένα από τα κράτη-μέλη της ΕΕ, στερούμενοι το δικαίωμα «να έχουν δικαιώματα» και τη δυνατότητα να αποτελούν μέλη μιας κοινότητας. Άνθρωποι και παιδιά που χαρακτηρίζονται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ως «μη πολίτες» ή ως «πρόσωπα απροσδιόριστης ιθαγένειας». Το επιμελώς αγνοημένο θέμα ανέδει-ξε ο επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Νιλς Μουίζνιεκς, υποστηρίζοντας ότι δεν πρέπει να υπάρ-χουν παιδιά χωρίς ιθαγένεια στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Πολύ σωστά. Δεν γνωρίζουμε βέβαια τι θέση έχει για τα παιδιά προσδιορισμένης ιθαγένειας που γεννιούνται και μεγαλώνουν σε χώρες μέλη της ΕΕ και αποκλείονται από το στοιχειώδες δικαίωμα να αποκτούν την ιθαγένεια της χώρας όπου ζουν. Με αποτέλεσμα π.χ. στην Ελλάδα να μετατρέπονται σε «παράνομους» στα 18 τους...

N N N

Με απόφαση της Βουλής να διορίζονται από το κράτος ιμάμηδες στα τζαμιά της Θράκης, παραβιάστηκε η θρησκευτική ουδε-τερότητα της ελληνικής πολιτείας. Τόσο ωμή επέμβαση στα εσωτερικά θέματα επιλογής θρησκευτικών λειτουργών δεν έχει παρατηρηθεί ούτε από τα πιο εχθρικά προς τους Μουσουλμά-νους καθεστώτα του πλανήτη.

N N N

Πρέπει να πεθάνουμε για να αποκτήσουμε χαρτιά; Αυτό ήταν το σύνθημα του αγώνα 120 περίπου μεταναστών, που στις 5 Νοέμ-βρη ξεκίνησαν στη Γαλλία απεργία πείνας για να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους σε μια ανθρώπινη ζωή. Η κυβέρνηση Ολάντ αποφάσισε να δείξει το πιο σκληρό ρατσιστικό της πρόσωπο. Στις 4 Δεκέμβρη, η αστυνομία τους έδιωξε βίαια από την εκκλησία, όπου στέγαζαν τον αγώνα τους. Σε οποιαδήποτε προσπάθειά τους να βρουν χώρο για να συνεχίσουν να αγωνίζονται, η κυβέρ-νηση εξακολούθησε να τους διώχνει ακόμα και από νοσοκομεία. Την Κυριακή 30 Δεκεμβρίου, παρά τις διαδηλώσεις και την αλληλεγγύη και χωρίς να λάβει επίσης υπόψη την κρισιμότητα της κατάστασής τους, καθώς βρίσκονταν στην 59η μέρα της απεργίας, ο υπουργός Εξωτερικών απέλασε 2 απεργούς πείνας στην Αλγερία για παραδειγματισμό. Στις 13 Ιανουαρίου οι μετανά-στες αποφάσισαν να λήξουν την απεργία πείνας, καταφέρνοντας να κάμψουν την αδιαλλαξία της κυβέρνησης, πετυχαίνοντας συμβιβασμό και ικανοποιώντας τμήμα των αιτημάτων τους.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Θάνου Λυκουργιά

Το άνοιγμα κεντρικων γραφείων της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων δημιουργεί νέα κατάσταση και άρα νέα καθήκοντα για το αντιφασιστικό κίνημα στους Αμπελόκηπους, αλλά και κεντρικά.

Από τις 19 Δεκέμβρη πραγματοποιού-νται συνεχείς συσκέψεις συντονισμού στα γραφεία του πολιτιστικού συλλό-γου Άνω Αμπελοκήπων από φορείς και σωματεία της περιοχής του 7ου Διαμερίσματος (ΕΛΜΕ, 5μελής ΕΙΝΑΠ Ερυθρού Σταυρού, Α΄ Σύλλογος Δα-σκάλων, Κίνηση «Απελάστε το Ρατσι-σμό», Αντιφασιστική Επιτροπή κ.ά.) με τη συμμετοχή του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και τη συμμε-τοχή αντιφασιστικών επιτροπών από του Ζωγράφου, το Χολαργό, την Καλ-λιθέα και αλλού.

Από την αρχή ο στόχος ήταν να ξεκι-νήσει μια μεγάλη καμπάνια ενάντια στο άνοιγμα γραφείων των νεοναζί, με τίτλο «Ανεπιθύμητοι», που να αγκαλιά-ζει το σύνολο της τοπικής κοινωνίας, και όχι μόνο, και να καταλήξει σε μια

πορεία προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στις 9 Φλεβάρη.

Ήδη πραγματοποιήθηκε στο 16ο σχολείο αντιφασιστική συναυλία στις 18/1, με μαθητικά συγκροτήματα, που οργανώθηκε από την αντιφασιστική επιτροπή και στηρίχτηκε από τους φο-ρείς της περιοχής.

Την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η αντιφασιστική συναυλία, φασιστο-ειδή έγραψαν φασιστικά συνθήματα έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ευτυχώς τράπηκαν σε φυγή, όταν τους αντιλήφθηκαν κάτοικοι και τους κυνήγησαν. Τέτοια φαινόμενα το επό-μενο διάστημα θα αυξηθούν.

Στην περιοχή των Αμπελοκήπων η τοπική κοινωνία και οι μαζικοί φορείς έχουν ήδη δώσει μια επιτυχημένη μάχη ενάντια σε νεοναζιστικές ομά-δες, με την απόκρουση της επίθεσης των αυτόνομων εθνικιστών στην αντι-φασιστική συγκέντρωση στην Πανόρ-μου, η οποία οδήγησε και στην πλήρη απομόνωση τους (στις 6 Φλεβάρη γίνεται η δίκη τους και θα υπάρξει συ-γκέντρωση από τους φορείς).

Μετά από το συγκεκριμένο γεγονός δημιουργήθηκε μια πολύ αξιόλογη δράση. Τα σωματεία των εργαζομέ-νων και οι υπόλοιποι μαζικοί φορείς πραγματοποίησαν αντιρατσιστικά μα-θήματα στα σχολεία, αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές συναυλίες και πολλά άλλα, δημιουργώντας παράδοση αγώ-νων στην περιοχή.

Τώρα που η απειλή επανέρχεται δριμύ-τερη και πιο άγρια, τα αντανακλαστικά μας οξύνονται και πάλι. Ο συντονι-σμός έχει ήδη κυκλοφορήσει προκή-ρυξη και κείμενο υπογραφών, με στό-χο να απευθυνθούμε στα σχολεία, τα νοσοκομεία και τις πλατείες μας και να οργανώσουμε τη δράση μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ 7ου Διαμερίσματος οργα-νώνει επίσης μεγάλη ανοιχτή αντι-φασιστική εκδήλωση στις 30 Γενά-ρη, με βουλευτές και εκπροσώπους αντιρατσιστικών οργανώσεων (Νίκος Βούτσης, Θανάσης Κούρκουλας, Δη-μήτρης Ψαρράς), για να δοθεί και η κα-τάλληλη πολιτική απάντηση. Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τις δράσεις μας, μέχρι να φύγουν οι ναζί μια και καλή από τη γειτονιά μας.

Ανεπιθύμητοι και στους Αμπελόκηπους

Του Θανάση Κούρκουλα

Α πό τη στιγμή που έγινε γνω-στή η ρατσιστική δολοφονία στα Πετράλωνα, ξεκαθαρί-

στηκαν οι προθέσεις όλων των στρα-τοπέδων. Αποδείχτηκε η υποκρισία της πολυδιαφημισμένης «καταδίκης της βίας» από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Όταν πρόκειται για νεκρούς από τη δολοφονική βία των φασιστών, το ζήτημα δεν πρέπει να απασχολεί την πολιτική ατζέντα!

Σε αντίθεση με τις οροθετικές γυ-ναίκες, που διαπομπεύονταν επί μή-νες από την ασφάλεια και αθωώθη-καν πρόσφατα στα δικαστήρια, καμία φωτογραφία των δολοφόνων των Πετραλώνων δεν κυκλοφόρησε από την Αστυνομία. Η σύλληψή τους μάλι-στα δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της «μεγάλης κινητοποίησης της αστυνο-μίας», όπως ισχυρίστηκε ο Δένδιας, αλλά επειδή ένας θαρραλέος ταξιτζής ακολούθησε το μηχανάκι των δολο-φόνων και τηλεφώνησε στην αστυνο-μία, δίνοντας στοιχεία για τη διαδρο-μή τους.

Μετά τη σύλληψη των Χρυσαυ-γιτών, «διαρροές» της αστυνομίας έκαναν λόγο περί «διαπληκτισμού», επειδή –σύμφωνα με τους δολοφό-νους– το ποδήλατο του Πακιστανού τους έκλεινε το δρόμο. Μόνο μετά από 17 ολόκληρες ώρες, και αφού πλή-θος κοινωνικών και πολιτικών φορέων είχε καταδικάσει το ρατσιστικό έγκλη-μα, η αστυνομία εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση, ενημερώνοντας πως στο σπίτι ενός από τους δύο νεοναζί βρέ-θηκε ολόκληρο οπλοστάσιο και 50 φυλλάδια «πολιτικού κόμματος».

Το «πολιτικό κόμμα» δεν είναι άλλο από τη Χρυσή Αυγή, απαγορευμένη λέξη στις ανακοινώσεις της ΓΑΔΑ. Παρ’ όλα αυτά ο εισαγγελέας δεν έκρι-

νε σκόπιμο να συμπεριλάβει στο κατη-γορητήριο τα ρατσιστικά κίνητρα, που αποτελούν επιβαρυντικό στοιχείο και αυξάνουν τις ποινές των δολοφόνων.

Οι νεοναζί του Μιχαλολιάκου τήρη-σαν σιγή ιχθύος, αλλά καμία ανακοίνω-ση των κομμάτων της τρικομματικής συμπαιγνίας δεν απαίτησε εξηγήσεις από τους φασίστες. Παρά τις γενικευ-μένες αντιδράσεις, οι «προοδευτικοί» εταίροι της τρικομματικής δεν έδειξαν να ευαισθητοποιούνται εναντίον της Χρυσής Αυγής, αλλά προτίμησαν να συνεχίσουν να αβαντάρουν την ακρο-δεξιά επίθεση Σαμαρά στην Αριστερά, σχολιάζοντας την «ανευθυνότητα» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ανομία και την τρομοκρατία.

Όσο για τα μεγάλα ΜΜΕ, δεν αξιώ-θηκαν να ασχοληθούν με τη δολοφο-νία παραπάνω από τη «συνήθη» προ-βολή του γεγονότος στα πλαίσια του αστυνομικού δελτίου.

Στο δικό μας στρατόπεδο, αντιρα-τσιστικές κινήσεις, τοπικές οργανώ-σεις ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, λαϊκές συνελεύσεις και αντιεξουσιαστές κά-λεσαν σε μαζική αντιφασιστική συ-γκέντρωση και πορεία την ίδια μέρα το απόγευμα στον τόπο της δολοφονίας. Το ίδιο έκανε το ΚΚΕ δυο μέρες μετά.

Πολλές συλλογικότητες του κινή-ματος και της Αριστεράς συμμετείχαν με μαζικά μπλοκ στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο στις 19/1, θεωρώντας το δυνατότητα μαζικής απάντησης στη δολοφονία, παρ’ ότι η ΚΕΕΡΦΑ, που είχε πάρει την πρωτοβουλία, είχε αποφύγει να τους προσκαλέσει για συνδιοργάνωση.

Χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα στις 19/1, αποδεικνύο-ντας τη δυναμική που αναπτύσσεται από το αντιφασιστικό κίνημα το τε-λευταίο διάστημα, παρ’ όλο που τελι-κά η 19/1 κινητοποίησε μόνο ένα τμή-μα του.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά εί-ναι πως απαιτείται η μεγαλύτερη δυ-νατή διεύρυνση του αντιφασιστικού κινήματος σε κάθε κοινωνικό χώρο, καθώς και πρωτοβουλίες για τον ευ-ρύτερο δυνατό συντονισμό του. Από τη μεριά της Αριστεράς απαιτείται τα αντανακλαστικά, που επέδειξε μετά το έγκλημα των Πετραλώνων, να συνοδευτούν το επόμενο διάστη-μα από σημαντικές πολιτικές και κι-νηματικές πρωτοβουλίες απέναντι στους νοσταλγούς του Χίτλερ και τη μνημονιακή κυβέρνηση που τους έχει στα όπα-όπα.

Από τη διαδήλωση στις 19 Γενάρη.

Page 16: ΕΑ 282

Της Κατερίνας Σεργίδου

Σ τις 1-3 Μάρτη η Αθήνα θα γί-νει τόπος συνάντησης της ευρωπαϊκής, και όχι μόνο,

αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στο διεθνές τριήμερο που οργανώνει το Rproject.

Η Ελλάδα είναι ο καλύτερος τό-πος για μια τέτοια συνάντηση, όταν το τελευταίο διάστημα τα μάτια ολόκληρου του πλανήτη, και ιδιαί-τερα της Ευρώπης, είναι στραμμέ-να εδώ. Το κίνημα των πλατειών, οι μεγαλειώδεις απεργίες, οι καταλή-ψεις εργατικών χώρων ενάντια στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, η άνοδος της Αριστεράς που πλησί-ασε στο να πάρει την κυβέρνηση και η αίσθηση σε όλους ότι κάτι σπου-δαίο πρόκειται να γίνει, έχουν κάνει την Ελλάδα το κέντρο του κόσμου.

Ριζοσπαστική ΑριστεράΤην ίδια στιγμή που οι ευρωπαικές κυβερνήσεις ελπίζουν ότι θα επι-βάλουν τη σκληρή λιτότητα της Ελλάδας και στις χώρες τους, οι Ευ-ρωπαίοι εργαζόμενοι ελπίζουν ότι μια ανατροπή στην Ελλάδα θα τους δώσει τη δύναμη για να ανατρέψουν τις δικές τους κυβερνήσεις.

Το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ και ο ρόλος της ριζοσπαστικής Αριστε-ράς μέσα σε αυτόν συζητιέται ήδη στην ευρωπαϊκή Αριστερά. Όπως αναφέρεται και στο κάλεσμα του Rproject: «Το τριήμερο φιλοδοξεί και ελπίζει να συμβάλει στην ενί-σχυση της ριζοσπαστικής γραμμής για τη σύγκρουση με τα σκληρά σχέδια λιτότητας των νεοφιλε-λεύθερων καπιταλιστικών κέντρων της ΕΕ και διεθνώς, που οδηγούν τον κόσμο της εργασίας και τη λα-ϊκή πλειοψηφία της Ελλάδας, του ευρωπαϊκού Νότου και προοπτικά όλης της Ευρώπης στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίω-ση. Στη γραμμή της μονομερούς ανατροπής του μνημονίου, της παύσης πληρωμών προς τους δα-νειστές και της απαίτησης για την άμεση διαγραφή του χρέους πέρα από «νομισματικά» διλήμματα, της ανατροπής και αναστροφής της λι-τότητας. Της υπεράσπισης της δη-μοκρατίας και της διεύρυνσής της μέσα από τον κοινωνικό και εργα-τικό έλεγχο απέναντι στη δεξιά και ακροδεξιά ανασύνταξη των αστών μέσα στην κρίση. Της υπεράσπι-σης των αξιών και των ιδεών της Αριστεράς απέναντι στη δικτατο-ρία της αγοράς, το ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Του στόχου για την “κυβέρνηση της Αριστεράς” σαν

αποφασιστικό βήμα για τη σοσι-αλιστική προοπτική».

Αυτή η συζήτηση έχει να δώσει πολλά στους αγωνιστές από το εξω-τερικό, αλλά και στους αγωνιστές της Ελλάδας, αφού οι καλεσμένοι εκπροσωπούν υπαρκτές και μαζικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Ιδιαίτερα σημαντική θα είναι η εμπει-ρία που θα καταθέσουν οι συνδικαλι-στές, αφού θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε για τους αγώνες των νοσοκομείων στην Ισπανία, των δα-σκάλων στην Αμερική, των μεγάλων απεργιών της Ιταλίας, τη δουλειά στα συνδικάτα της Γαλλίας κ.ά.

ΠροσκεκλημένοιΜεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι κε-ντρικές συζητήσεις. Η πρώτη, για την κρίση, θα έχει ομιλητές τους Μισέλ Ισόν (Michel Husson, οικο-νομολόγος στο IRES, ινστιτούτο οι-κονομικών και κοινωνικών ερευνών, και μέλος του επιστημονικού συμ-βουλίου της ATTAC, Γαλλία), Ντα-νιέλ Αλμπαρασίν (Daniel Albarracin, οικονομολόγος και κοινωνιολόγος, μέλος της οικονομικής επιτροπής της Συνομοσπονδίας των εργατικών συνδικάτων Comisiones Obreras και μέλος της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» από Ισπανία), Κώστα Λα-παβίτσα (καθηγητής στο SOAS, Πα-νεπιστήμιο του Λονδίνου), Χρήστο Λάσκο (οικονομολόγος, καθηγητής, μέλος της συντονιστικής γραμμα-τείας του ΣΥΡΙΖΑ).

Η δεύτερη, για τις προοπτικές της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κα-θώς και το θέμα της κυβέρνησης της Αριστεράς, θα έχει ομιλητές τους Ολιβιέ Μπεζανσενό (ηγετικό στέλεχος του NPA- Νέου Αντικα-πιταλιστικού Κόμματος, Γαλλία),

Άχμετ Σόκι (Ahmed Shawki, εκδό-τη του περιοδικού «International Socialist Review» και ηγετικό στέ-λεχος του ISO ΗΠΑ), Τζιόρτζιο Κρε-μάνσκι (μέλος της εθνικής ηγεσί-ας της FIOM, ιταλική ομοσπονδία εργατών μετάλλου, και ιδρυτικό μέλος της «Επιτροπής ενάντια στο χρέος»), τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τον Αντώνη Νταβανέλλο.

Φυσικά αυτές δεν θα είναι οι μόνες συζητήσεις. Θα υπάρξουν επίσης συζητήσεις για τις ιδιωτι-κοποιήσεις, την υγεία, την εκπαί-δευση, το αντιφασιστικό κίνημα, τις ΑΟΖ. Στις συζητήσεις θα συμ-μετέχουν περισσότεροι από 40 δι-εθνείς προσκεκλημένοι, με στόχο να μεταφερθούν οι εμπειρίες των αντιστάσεων από όλη την Ευρώπη.

Ενδεικτικά αναφέρουμε: Τζο-ζέ Μαρία Ατέντας (Josep Maria Attentas, καθηγητής κοινωνι-ολογίας στο Αυτόνομο Πανεπι-στήμιο της Βαρκελώνης UAB και μέλος της ηγεσίας της Izquera Anticapitalista), Φρανσουά Σαμπα-ντό (François Sabato, μέλος της ηγεσίας του NPA, Γαλλία), Αλαίν Μπύρ (Alain Bihr, επίτιμος καθηγη-τής κοινωνιολογίας στο πανεπιστή-μιο France-Comte, συγγραφέας του βιβλίου «Το φάντασμα της εξ-τρεμιστικής Δεξιάς» για το Εθνικό Μέτωπο), Ρακέλ Βαρέλα (Raquel Varela, καθηγήτρια στο Ινστιτού-το Σύγχρονης Ιστορίας της Λισσα-βόνας και εκδότης του περιοδικού «Rubra», Πορτογαλία), ο Ζιλμπέρ Ασκάρ (Gilbert Achcar, καθηγητής στο SOAS, Πανεπιστήμιο του Λον-δίνου και συγγραφέας) και συνδι-καλιστές από Γαλλία, Ισπανία, Πορ-τογαλία, Ιταλία, Ελβετία, ΗΠΑ κ.α.

Το τριήμερο θα μεταφέρει επί-

σης το μήνυμα ότι πέρα από τις συναντήσεις κορυφής που μπορεί να κάνει κατά καιρούς η ελληνική Αριστερά με τα μεγάλα ευρωπαικά κόμματα της Αριστεράς, έχει σημα-σία να συναντώνται και να ανταλλά-σουν εμπειρίες και τα πιο ριζοσπα-στικά κομμάτια της, να χαράσσουν κοινούς στόχους, να δίνουν ελπίδα σε πολύ κόσμο που θέλει μια αντι-καπιταλιστική προοπτική.

ΣυμμετοχήΠέρα όμως από την πολιτική του σημασία το τριήμερο θα είναι μια μεγάλη διοργάνωση που θα χτί-ζεται μέρα με τη μέρα με τη συμ-μετοχή των φίλων του rproject και του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη οργανώνονται συσκέψεις σε όλη την Ελλάδα, όπου σε τοπικό επίπεδο συναντιώνται αγω-νιστές για να συ-ζητήσουν για τον ΣΥΡΙΖΑ που χρει-αζόμαστε, αλλά και για το πώς θα διοργανωθεί ένα τέτοιο μεγάλο γεγονός.

Στόχος είναι στο τριήμερο να έχουν το λόγο οι εργα-ζόμενοι που π α λ ε ύ ο υ ν ενάντια στις ιδιωτικοποί-ησεις του νερού, του η λ ε κ τ ρ ι -κού, οι ερ-γαζόμενοι

του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, οι εργαζόμενοι του δημοσίου κλπ, η νεολαία που ασφυκτιά, οι αντιφα-σίστες που δίνουν τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό.

Για να γίνει αυτό εφικτό, χρειάζε-ται το τριήμερο να γίνει γνωστό όχι μόνο μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στόμα με στό-μα, άνθρωπο τον άνθρωπο. Ένας καθόλου ανέφικτος στόχος είναι η αφίσα και τα υλικά του τριημέρου να βρίσκονται σε κάθε εργασιακό χώρο, σχολή, σχολείο, γειτονιά, να κάνουμε ανοιχτές συνελεύσεις προετοιμασίας παντού.

Οι διοργανωτές καλούν όσες και όσους εμπνέονται από τις ιδέες αυ-τού του τριημέρου να το διαδώ-σουν και να συμμετέχουν σε αυτό. Τα επίπεδα βοήθειας είναι πολλά. Οι εξορμήσεις και η προπαγάνδι-ση, αλλά και στο ίδιο το τριήμερο η συμμετοχή στα εστιατόρια και το μπαρ, στη μετάφραση, η φιλοξε-νία αγωνιστών. Κυκλοφορεί επίσης κουπόνι ενίσχυσης στη τιμή των 5ευρώ, για να καλυφθούν κάποια από τα μεγάλα έξοδα που έχει μια τέτοια διοργάνωση.

Στις 1-3 Μάρτη η καρδιά της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θα χτυπά στην Αθήνα. Όσοι και όσες συμμετέχουν στην προετοιμασία, αλλά και στο ίδιο το τριήμερο, θα έχουν την ευκαιρία να λάβουν μέ-ρος σε μια συνάντηση διεθνούς εμβέλειας, που θα συζητήσει το σχέδιο των από κάτω για την αλ-λαγή της κοινωνίας. Γίνετε μέρος αυτής της προσπάθειας.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

23 Γενάρη 2013 

Διεθνής συνάντηση του Rproject 1-3 Μάρτη 2013