Εποχή 28-06-2015

30
3341 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ Κ. ∆ουζίνας: Επιχειρείται ένα μεταμοντέρνο πραξικόπημα Επιδιώκεται ο εξευτελισμός της ελληνικής κυβέρνησης σελ. 30, 31 ... Μ. Υδραίος: Να τολμήσουμε το δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο σενάριο Η επιλογή της μη συμφωνίας η μόνη συμβατή επιλογή με το πρό- γραμμα της Αριστεράς και τις ανάγκες της κοινωνίας σελ. 6 ... Α. Καψάλης: Τα μνημόνια ανατίναξαν την ήδη ναρκοθε- τημένη αγορά εργασίας Οι συνέπειες της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων σελ. 13 ... Η. Σουκιάζης: Το μνημόνιο έφυγε, η λιτότητα παραμένει στην Πορτογαλία Ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος σελ. 19 ... Α. Σαπουνά: Αννούλα, άκου! Ένα πολυνομοσχέδιο με εμβληματικές ρυθμίσεις για την παιδεία σελ. 12 Oρ. Αθανασίου: Ιδιωτικοποιήσεις υπό διαπραγμάτευση Αγώνας εν εξελίξει για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνία σελ. 8 Το κουράγιο του Αχιλλέα και η πονηριά του Οδυσσέα Του Ζακ Σαπίρ* Ο ι τελευταίες περιπέτειες της διαπραγμάτευσης μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών έφεραν στο φως τις αντιπαρα- θέσεις πολλών σχολιαστών. Μερικοί εκκινούν από την πα- ραδοχή ότι η ελληνική κυβέρ- νηση «δεν μπορεί παρά να υπο- χωρήσει» ή «θα υποχωρήσει ά- μεσα» και θεωρούν κάθε τακτι- κή υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης σαν «απόδειξη» συνθηκολόγησης, είτε λυπού- νται γι’ αυτό, είτε το επιθυμούν. Από αυτή την άποψη προκύ- πτει μια περίεργη αρρωστημένη συνεργία μεταξύ των πιο αντι- δραστικών σχολιαστών και άλ- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 22 Η εποχή του νεοφι- λελευθερισμού στην Ευρώπη τελειώνει Συνέντευξη με τους Παναγιώτη Παντελίδη, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ και Κορίν Μορέλ Νταρλώ σελ. 16, 17 ∆ημοψήφισμα με ερώτημα την αποδοχή ή την απόρριψη της πρότασης των θεσμών αποφάσισε ομόφωνα το υπουργικό συμβούλιο, που συνεδρίασε αμέσως μετά την άφιξη του πρωθυπουργού στην Αθήνα, την Παρασκευή το απόγευμα, μετά από εισήγηση του Αλ. Τσίπρα. Το δημοψήφισμα, που αναγγέλθηκε με διάγγελμα του πρωθυπουργού, προγραμματίζεται για την ερχόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου. Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι ενημέρωσε τους αρχηγούς των κομμάτων, καθώς και τους ευρωπαίους ηγέτες και ότι θα ζητήσει από αυτούς, όπως και από τους θεσμούς «ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος, προκειμένου ο λαός να αποφασίσει ελεύθερος από πιέσεις και εκβιασμούς». Γ. Σταθάκης: Η συμφωνία απαιτεί υποχωρήσεις από τους δανειστές Σελίδα 7 Κ. Βεργόπουλος: Υπάρχουν περιθώρια για να διαπραγματευθούμε Σελίδα 11 Χρ. Βερναρδάκης: Θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν τη χρηματοπιστωτική ασφυξία Σελίδες 8, 9 Απέπλευσε ο στόλος της ελευθερίας! Απέπλευσε την Παρασκευή από την Κρήτη, το πρώτο πλοίο του στόλου της Ελευθερίας ΙΙΙ με σκοπό να ανοίξει το λιμάνι της Γάζας. Άλλα τέσσερα πλοιάρια, με περισσότερα από 50 άτομα πλήρωμα και επιβάτες από περίπου είκοσι χώρες, προετοιμά- ζονται σύντομα για αναχώρηση. Ο στολίσκος αναμέ- νεται να φτάσει εκεί την Κυριακή ή τη ∆ευτέρα, με σκοπό να τονίσει την παραβίαση των δικαιωμάτων των 1.800.000 Παλαιστινίων. ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 28 Ιουνίου 2015 • Αρ. φ. 1257 • 2 € Ελληνίδες Έλληνες, Εδώ και 6 μήνες η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια μάχη μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής ασφυξίας, προκειμένου να εφαρμόσει τη δική σας εντολή, της 25ης Γενάρη. Την εντολή διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας για να τερματιστεί η λιτότητα και να επανέλ- θει στη χώρα μας η ευημερία και η κοινωνική δι- καιοσύνη. Για μια βιώσιμη συμφωνία που θα σέβεται τόσο τη δημοκρατία όσο και τους κοινούς ευρωπαϊκούς κανόνες και θα οδηγεί στην οριστική έξοδο από την κρίση. Σε όλο αυτό το διάστημα των διαπραγματεύσεων, μας ζητήθηκε να εφαρμόσουμε τις μνημονιακές συμφωνίες που σύνηψαν προηγούμενες κυβερνή- σεις, παρόλο που αυτές καταδικάστηκαν κατηγο- ρηματικά από τον Ελληνικό λαό στις πρόσφατες εκλογές. (...) Μετά από πέντε μήνες σκληρής διαπραγμάτευ- σης οι εταίροι μας, δυστυχώς, κατέληξαν στο προχ- θεσινό Γιούρογκρουπ σε μια πρόταση- τελεσί- Συνέχεια στην 3η σελίδα ΤΟ ∆ΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ∆ημοκρατική απάντηση στον αυταρχισμό και τη λιτότητα Όχι στον αυταρχισµό και τη λιτότητα Απάντηση στους εκβιασμούς με δημοψήφισμα

description

Εποχή 28-06-2015

Transcript of Εποχή 28-06-2015

Page 1: Εποχή 28-06-2015

3341

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Κ. ∆ουζίνας: Επιχειρείται έναμεταμοντέρνο πραξικόπημαΕπιδιώκεται ο εξευτελισμόςτης ελληνικήςκυβέρνησης σελ. 30, 31

...Μ. Υδραίος: Να τολμήσουμετο δύσκολο αλλάελπιδοφόρο σενάριοΗ επιλογή της μη συμφωνίας ημόνη συμβατή επιλογή με το πρό-γραμμα της Αριστεράς και τιςανάγκες της κοινωνίας σελ. 6

...Α. Καψάλης: Τα μνημόνιαανατίναξαν την ήδη ναρκοθε-τημένη αγορά εργασίαςΟι συνέπειες της απορρύθμισηςτων εργασιακών σχέσεων σελ. 13

...Η. Σουκιάζης: Το μνημόνιοέφυγε, η λιτότητα παραμένειστην ΠορτογαλίαΈνα χρόνο μετάτην ολοκλήρωσητου προγράμματος σελ. 19

...Α. Σαπουνά: Αννούλα, άκου!Ένα πολυνομοσχέδιομε εμβληματικές ρυθμίσειςγια την παιδεία σελ. 12

Oρ. Αθανασίου:Ιδιωτικοποιήσειςυπό διαπραγμάτευσηΑγώνας εν εξελίξειγια τον ΣΥΡΙΖΑκαι την κοινωνία σελ. 8

Το κουράγιοτου Αχιλλέακαι η πονηριάτου ΟδυσσέαΤου Ζακ Σαπίρ*

Οι τελευταίες περιπέτειεςτης διαπραγμάτευσηςμεταξύ της ελληνικής

κυβέρνησης και των δανειστώνέφεραν στο φως τις αντιπαρα-θέσεις πολλών σχολιαστών.Μερικοί εκκινούν από την πα-ραδοχή ότι η ελληνική κυβέρ-νηση «δεν μπορεί παρά να υπο-χωρήσει» ή «θα υποχωρήσει ά-μεσα» και θεωρούν κάθε τακτι-κή υποχώρηση της ελληνικήςκυβέρνησης σαν «απόδειξη»συνθηκολόγησης, είτε λυπού-νται γι’ αυτό, είτε το επιθυμούν.

Από αυτή την άποψη προκύ-πτει μια περίεργη αρρωστημένησυνεργία μεταξύ των πιο αντι-δραστικών σχολιαστών και άλ-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 22

Η εποχή του νεοφι-λελευθερισμού στηνΕυρώπη τελειώνειΣυνέντευξη μετους Παναγιώτη Παντελίδη,Τζέιμς Γκαλμπρέιθκαι Κορίν Μορέλ Νταρλώ

σελ. 16, 17

∆ημοψήφισμα με ερώτημα την αποδοχή ή τηναπόρριψη της πρότασης των θεσμών αποφάσισεομόφωνα το υπουργικό συμβούλιο, που συνεδρίασεαμέσως μετά την άφιξη του πρωθυπουργού στηνΑθήνα, την Παρασκευή το απόγευμα, μετά απόεισήγηση του Αλ. Τσίπρα.Το δημοψήφισμα, που αναγγέλθηκε με διάγγελμα

του πρωθυπουργού, προγραμματίζεται για τηνερχόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου. Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσεότι ενημέρωσε τους αρχηγούς των κομμάτων, καθώςκαι τους ευρωπαίους ηγέτες και ότι θα ζητήσει απόαυτούς, όπως και από τους θεσμούς «ολιγοήμερηπαράταση του προγράμματος, προκειμένου ο λαός νααποφασίσει ελεύθερος από πιέσεις και εκβιασμούς».

Γ. Σταθάκης: Η συμφωνίααπαιτεί υποχωρήσειςαπό τους δανειστές

Σελίδα 7

Κ. Βεργόπουλος:Υπάρχουν περιθώρια γιανα διαπραγματευθούμε

Σελίδα 11

Χρ. Βερναρδάκης: Θέλουννα κεφαλαιοποιήσουν τηχρηματοπιστωτική ασφυξία

Σελίδες 8, 9

Απέπλευσε ο στόλοςτης ελευθερίας!Απέπλευσε την Παρασκευή από την Κρήτη, τοπρώτο πλοίο του στόλου της Ελευθερίας ΙΙΙ μεσκοπό να ανοίξει το λιμάνι της Γάζας. Άλλα τέσσεραπλοιάρια, με περισσότερα από 50 άτομα πλήρωμακαι επιβάτες από περίπου είκοσι χώρες, προετοιμά-ζονται σύντομα για αναχώρηση. Ο στολίσκος αναμέ-νεται να φτάσει εκεί την Κυριακή ή τη ∆ευτέρα, μεσκοπό να τονίσει την παραβίαση των δικαιωμάτωντων 1.800.000 Παλαιστινίων.

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥΕβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 28 Ιουνίου 2015 • Αρ. φ. 1257 • 2 €

Ελληνίδες Έλληνες,Εδώ και 6 μήνες η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια

μάχη μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικήςασφυξίας, προκειμένου να εφαρμόσει τη δική σαςεντολή, της 25ης Γενάρη.

Την εντολή διαπραγμάτευσης με τους εταίρουςμας για να τερματιστεί η λιτότητα και να επανέλ-θει στη χώρα μας η ευημερία και η κοινωνική δι-καιοσύνη.

Για μια βιώσιμη συμφωνία που θα σέβεται τόσοτη δημοκρατία όσο και τους κοινούς ευρωπαϊκούςκανόνες και θα οδηγεί στην οριστική έξοδο απότην κρίση.

Σε όλο αυτό το διάστημα των διαπραγματεύσεων,μας ζητήθηκε να εφαρμόσουμε τις μνημονιακέςσυμφωνίες που σύνηψαν προηγούμενες κυβερνή-σεις, παρόλο που αυτές καταδικάστηκαν κατηγο-ρηματικά από τον Ελληνικό λαό στις πρόσφατεςεκλογές. (...)

Μετά από πέντε μήνες σκληρής διαπραγμάτευ-σης οι εταίροι μας, δυστυχώς, κατέληξαν στο προχ-θεσινό Γιούρογκρουπ σε μια πρόταση- τελεσί-

Συνέχεια στην 3η σελίδα

ΤΟ ∆ΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ∆ημοκρατική απάντηση στον αυταρχισμό και τη λιτότητα

Όχι στον αυταρχισµόκαι τη λιτότηταΑπάντηση στους εκβιασμούς με δημοψήφισμα

Page 2: Εποχή 28-06-2015

22 Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 - 3619514 •FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR 3801107200000072038528658

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΗλεκτρονική ∆ιεύθυνση:

[email protected]

Κωδικός εντύπου: 3341ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΛΕΝΙΚ Ε.Ε.

Γιατί η Ελλάδα δεν γίνεταινα φύγει από την ΕυρώπηΤου Θωμά Τσαλαπάτη

Το παρελθόν δεν είναι νεκρό.Στην πραγματικότητα, δεν είναικαν παρελθόν.

Ουίλιαμ Φώκνερ

Οι τελευταίες μέρες, τόσο μετην έντασή τους, όσο και μετον τρόπο που αφήνουν ανοι-

χτά όλα τα ενδεχόμενα, σηματοδο-τούν κάτι πολύ περισσότερο από μιαδιαπραγμάτευση. Είναι ξεκάθαροπως όποια απόφαση ληφθεί, θα ορί-σει, σε μέγιστο βαθμό, τον τρόπο μετον οποίο ασκείται η πολιτική σεαυτή τη χώρα (και σε ένα άλλο επί-πεδο, ως παράδειγμα, θα ορίσουνκαι την πολιτική σε όλη την υπό-λοιπη Ευρώπη). ∆εν είναι απλώς ταμέτρα -τα οποία, ίσως, κάποιαστιγμή συμφωνηθούν-, είναι ταυτό-χρονα και μια σειρά σχέσεων, οιοποίες αναδιατυπώνονται και σχη-ματοποιούνται από την αρχή, μέσωτης συγκεκριμένης διαπραγμάτευ-σης. Οι σχέσεις ανάμεσα στα κράτημέλη, οι σχέσεις ανάμεσα στις ισχυ-ρές και τις παθογενείς οικονομίες,του ελληνικού λαού με την κυβέρ-νηση, την οποία μόλις εξέλεξε, καιτέλος η σχέση των λαών (και τουκάθε πολίτη ξεχωριστά) με αυτό πουονομάζουμε «Ευρώπη». ∆εν είναι πα-ράλογο να διαπιστώσουμε πως αυτόπου συντελείται παράλληλα με τιςδιαπραγματεύσεις, είναι ένα υπαρ-ξιακό ανακάτωμα. Ταυτότητες επα-ναπροσδιορίζονται, όρια επαναδια-πραγματεύονται, διατυπώσεις επα-ναδιατυπώνονται. Η ίδια η λέξη «Ευ-ρώπη» έπαψε να σημαίνει αυτό πουσήμαινε. Αλλά, αλήθεια τι σημαίνειαυτή η λέξη;

Το αδύνατο που περιγράφει ο τίτ-λος προκύπτει από μια παράδοξηδιαπίστωση, πως δηλαδή, η Ευρώπηδεν υπάρχει. Ή μάλλον, πως υπάρ-χουν τόσες παραλλαγές νοήματοςχυμένες στο ίδιο ευρύχωρο δοχείο,ώστε τελικά η φράση να μένει ξε-κρέμαστη σαν άδειο πουκάμισο και

επί της ουσίας να μην σημαίνει. Γιατίαυτό που μέχρι πρόσφατα περιγρα-φόταν ως Ευρώπη, δηλαδή, το μετα-πολεμικό όραμα της ευρωπαϊκήςενοποίησης -αν κάποτε σήμαινεκάτι- σήμερα, μετά τις διαπραγμα-τεύσεις, τις επιβολές, την αλαζονικήστάση της ισχύος απέναντι στηνανάγκη, τις σχεδόν χαιρέκακες γκρι-μάτσες μπροστά στην καταστροφή,τον ολοένα και κλιμακούμενο ρατσι-σμό και την παρέλαση των στερεο-τύπων από την μία χώρα απέναντιστην άλλη και, κυρίως, τις ολοφάνε-ρες και κυνικά καταγεγραμμένεςσχέσεις οικονομικής εξάρτησης καιμόνο, το όραμα αυτό, λοιπόν, δεναποτελεί πλέον κάτι το οποίο μπορείνα επικαλεστεί κάποιος και να τονπάρει στα σοβαρά ο συνομιλητήςτου.

Για ποια Ευρώπη μιλάμε;

Η «Ευρώπη» μένει μετέωρη στηνακοή μας, ζητώντας νοηματοδότηση.Για κάποιους έχει καταλήξει συνώ-νυμο του εκβιασμού, για κάποιουςμια υπόσχεση που ξαστόχησε, γιαάλλους μια πλάνη και ένα φάσμα μα-κρινό που τους ξεγέλασε, για κάποι-ους, ίσως ακόμη, μια ελπίδα. Γιατους όψιμους διαδηλωτές (αυτούςστο Σύνταγμα λέω, που τα κανάλιατους σκηνοθετούν, όπως ο Μπιρσίμτις αρχαίες συγκεντρώσεις τουΠΑΣΟΚ, έτσι ώστε να φαίνεται ησταγόνα θάλασσα και η μονάδα πλή-θος, προσπαθώντας να κατασκευά-σουν ένα ακόμη επιχείρημα στον ξε-φούσκωτο, κυνικό τους τρόπο), «Ευ-ρώπη» σημαίνει ένας δρόμος, ώστενα μεταφραστεί το κόμπλεξ τουεπαρχιωτισμού τους σε κοσμοπολι-τισμός. Ο κυνισμός σε όραμα καιαξίες, η τόσο εξωστρεφή τους από-σταση και αδιαφορία για την κοινω-νία (η οποία είναι μπασκλάς καιμπλιάχ) σε αριστοκρατική στάσηενός ορθού ιδανικού. Για ένα κομ-μάτι της Αριστεράς (μεγάλο μέροςτου οποίου βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ),

ένα παλιό στοίχημα που τώρα φτά-νει στα όρια του. Για τα παιδιά (καιμερικούς ακόμη), απλώς, ένας γεω-γραφικός προσδιορισμός, με σαφώςλιγότερο εξωτισμό από άλλες ηπεί-ρους, αλλά από την άλλη, με μιαελάχιστη δόση οικειότητας, πουίσως κάτι να σημαίνει.

Μέσα στο ρητορικό μας τρεχα-λητό, ταυτίσαμε την Ευρώπη με έναεκλεκτικό συνονθύλευμα στιγμώνκαι ιστορικών κατακτήσεων. Θέλον-τας να δικαιολογήσουμε την αισιο-δοξία του μέλλοντός μας (αυτή πουθα μας έβγαζε από την μιζέρια τουπαρόντος), γίναμε επιλεκτικοί μεόσα βλέπαμε στο παρελθόν. Η Ευ-ρώπη, αυτή που τώρα όλους μας πνί-γει, δεν ήταν τίποτα άλλο από έναατελείωτο, επιφανειακό και κατα-σκευασμένο θετικό πρόσημο. Και,όμως, η ιστορία δεν σβήνει τα γεγο-νότα, όσο και αν το παρόν το απαι-τεί. Έτσι, για κάθε Γαλλική Επανά-σταση θα υπάρχει και μια παλινόρ-θωση, για κάθε ∆ιαφωτισμό και μιααποικιοκρατία, για κάθε Πιετά καιμια σταυροφορία, για κάθε Ρομαντι-σμό και ένα Άουσβιτς, για κάθε κα-τάκτηση, μια σειρά παραβιάσεώντης.

Άσχετα, λοιπόν, με την κάθε έκ-βαση, η Ελλάδα δεν μπορεί να απο-χωρήσει από την Ευρώπη. Ακόμη καιαν βγει από το ευρώ, ή την Ευρω-παϊκή Ένωση, στην πραγματικότηταθα παραμείνει παράγωγο των ατε-λείωτων παραδόσεων της Ευρώπης.Ως θύμα και ως καταστροφή, ως κα-τάκτηση, ακόμη και ως συνέχεια τηςμέχρι τώρα αισιοδοξίας. Το στοί-χημα είναι ποια από τις παραδόσειςθα επικρατήσει και τελικά ποιο πα-ρελθόν θα καθιερωθεί ως το παρόν,αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμεπραγματικότητα.

http://tsalapatis.blogspot.gr/

Αναρχικοί,ιπτάμενοικαι συνωμότες

Tου Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

Ακολουθώντας τη δεύτερη σύναξη των«Μένουμε Ευρώπη», το κοινό του ΑΝΤ1βρέθηκε αντιμέτωπο με μiα νέα

δημοσιογραφική επιτυχία του Γιώργου Καραϊβάζ.Σύμφωνα με τον δαιμόνιο ρεπόρτερ, η αναρχικήομάδα «Ρουβίκωνας» που επιτέθηκε στουςμνημονιακούς διαδηλωτές, «είχε στόχο ναεισβάλει στη Βουλή και να βάλει φωτιάενοχοποιώντας τους “Μένουμε Ευρώπη”».Ισχυρισμός που κόσμησε το σούπερ του δελτίουειδήσεων, συνοδεία μιας λεζάντας «ΑποκάλυψηΑΝΤ1». Είναι άγνωστο ποια μεθοδολογία ακολούθησε οδεινός ερευνητής, προκειμένου να φέρει στοφως αυτή την τόσο περίτεχνη προβοκάτσια.Πιθανότατα την τηλεπάθεια - που δεν θα ήταν καιη πρώτη υπερδύναμη που έχει επιδείξει. Λίγουςμήνες πριν, φορώντας τη μπέρτα του, είχεκαταδιώξει τους αναρχικούς που ίπταντο στονουρανό των Εξαρχείων, απειλώντας την ευταξία,την ασφάλεια και την εναέρια κυκλοφορία τωνπολιτών.Όσο αστεία κι αν είναι η δημοσιογραφική δουλειάτου, η περίπτωση του Γιώργου Καραϊβάζ είναιπολύ σοβαρή. Το όνομά του συμπεριλαμβάνεταιστη λίστα δημοσιογράφων, των οποίων οισύζυγοι εργάζονται στην ΕΥΠ. Έχει δημιουργήσεικαι διευθύνει τον, προσκείμενο στον χώρο τηςΕΛΑΣ, ιστότοπο «bloko.gr», που απευθύνεταικυρίως στα σώματα ασφαλείας, με συγκεκριμένηπολιτική χροιά, μεταφέροντας συχνά και«γραμμές» από ανώτερα όργανα. Έχειαπασχοληθεί στην «Espresso», έντυπο που έχεικατηγορηθεί για προνομιακές σχέσεις με τιςεγχώριες μυστικές υπηρεσίες.Μια απλή ματιά στα ρεπορτάζ του, επικυρώνειτην αίσθηση πως, ο εν λόγω δημοσιογράφος,κοιτάζει το αντικείμενό του από την οπτικήγωνία της αστυνομίας, όπου ο αντιεξουσιαστικόςχώρος αποτελεί είτε υπερφυσικό κίνδυνο για τηνκοινωνία, είτε δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικούγια προβοκάτσιες. Ωστόσο, η παρέμβαση τηςαναρχικής ομάδας «Ρουβίκωνας» δεν είχε κάτιπαραπάνω από τις δηλωμένες της προθέσεις.Ούτε κάποια προσπάθεια ενοχοποίησης τωνμνημονιακών διαδηλωτών (που, άλλωστε, έχουντις μιντιακές δυνάμεις να καταρρίψουν κάθετέτοια απόπειρα), ούτε, φυσικά, τη μυστικήσυνδρομή της προέδρου της Βουλής. Μόνο μιααπέχθεια απέναντι στην προκλητικήσυμπεριφορά του αστικού μπλοκ, πουυπερασπίζεται με θέρμη και σανγκρία τηνεξολόθρευση των χαμηλότερων οικονομικώνστρωμάτων. Φ

ώτο

σοπ:

Μπα

νανι

ώτη

ς

Page 3: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Με μια δήλωση που θα μπορούσενα σηματοδοτεί σημαντική αλ-λαγή στη στάση της ελληνικής

κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, οπρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας αναχώρησεαπό τις Βρυξέλλες για Αθήνα το από-γευμα της Παρασκευής, μετά τη λήξητων εργασιών της συνόδου του Ευρωπαϊ-κού Συμβουλίου:

«Η ΕΕ με τις καταστατικές της αρχέςυπερασπιζόταν τη δημοκρατία, την αλ-ληλεγγύη, τον αμοιβαίο σεβασμό. Αυτέςοι αρχές δεν βασίστηκαν σε εκβιασμούςκαι τελεσίγραφα. Και ειδικά σε αυτούςτους χαλεπούς και δύσκολους καιρούςκανένας δεν έχει δικαίωμα να θέτει σεκίνδυνο αυτές τις αρχές. Η ελληνική κυ-βέρνηση θα συνεχίσει με αποφασιστικότρόπο να δίνει τον αγώνα υπέρ αυτώντων αξιών. Θα συνεχίσουμε τον αγώναμας εκ μέρους των λαών της Ευρώπηςκαι φυσικά εκ μέρους του ελληνικούλαού».

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, τηδήλωση αυτή προκάλεσαν οι χειρισμοίτων εταίρων, τις τελευταίες μέρες, πουαπέρριψαν την ελληνική πρόταση ωςβάση για τη συνέχιση της διαπραγμάτευ-σης και επέστρεψαν σε ένα δικό τουςσχέδιο, που απ’ την ελληνική πλευρά χα-ρακτηρίζεται χειρότερο κι από μνημόνιο.Οι ίδιες πηγές χαρακτηρήζαν τη μεθό-δευση αυτή απαράδεκτη.

Όχι στην παράταση

Απορριπτική επίσης ήταν η απάντησηαπό ελληνικής πλευράς στην πρότασηγια πεντάμηνη παράταση του προγράμ-ματος, που θα συνοδεύεται από πακέτο15,5 δισ., τα οποία, ωστόσο, θα χρησιμο-ποιούνταν για την εξόφληση υποχρεώ-σεων προς τους δανειστές. Χωρίς τηνεπίλυση των βασικών προβλημάτων πουέχουν τεθεί στο τραπέζι της διαπραγμά-τευσης (χρέος, χρηματοδότηση επενδύ-σεων κ.λπ.) η παράταση θα επέτεινεαπλώς την αβεβαιότητα που σκοτώνειτην ήδη τραυματισμένη οικονομία, εκτι-μούσαν από την πλευρά της κυβέρνησης.

Οι διαπραγματεύσεις, βέβαια, στο επί-πεδο του Γιούρογκρουπ και της προετοι-

μασίας του φαίνεται ότι δεν διακόπτον-ται. Σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικόσταθμό Αντένα, ο Γ. Βαρουφάκης δή-λωσε σε ερώτηση της Μ. Χούκλη ότι ελ-πίζει πως οι προσπάθειες θα συνεχι-στούν ώσπου να βρεθεί λύση, εξηγώνταςότι δεν γίνεται να βαδίζει η ελληνικήπλευρά με οδηγό την απειλή κάθε φοράότι αν δεν υπογράψουμε ό,τι μας προτεί-νουν, θα καταστραφούμε.

Υπουργικό Συμβούλιοστο Μαξίμου

Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτέςοι γραμμές, στο μέγαρο Μαξίμου συνεχι-ζόταν η συνεδρίαση του ΥπουργικούΣυμβουλίου, το οποίο συγκλήθηκε απότον Αλ. Τσίπρα όταν ακόμη βρισκότανκαθ’ οδόν προς την Αθήνα. Σύμφωνα μεπληροφορίες, στη συνεδρίαση θα εξετα-ζόταν η κατάσταση που έχει διαμορφω-θεί στη διαπραγμάτευση και η πορείαπου θα ακολουθήσει στη συνέχεια η ελ-ληνική πλευρά.

Στο μεταξύ, ο κ. Σουλτς προειδοποί-ησε την ελληνική κυβέρνηση «να μηνπαίξει με το χρόνο», αλλά ταυτόχροναζήτησε και «υπομονή από όλους». Χαρα-κτηριστικό, πάντως, της κατάστασηςπου έχει διαμορφωθεί είναι ότι ο διευ-θυντής της «Καθημερινής» σχολιάζονταςτις εξελίξεις επεσήμανε ότι «τελευταίεςπροθεσμίες στην ΕΕ φαίνεται ότι δενυπάρχουν», αν και εκτίμησε ότι το βράδυτης Κυριακής είναι το κρίσιμο χρονικόσημείο. ∆εν απέκλεισε, ωστόσο, το ενδε-χόμενο να μετατεθεί αυτό το κρίσιμο ση-μείο στο βράδυ της Τρίτης. Για να κατα-λήξει ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία ωςτότε, «όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά»,διατύπωση αρκετά ελαστική προς κάθεκατεύθυνση.

Μια κρίσιμη εβδομάδα

Αυτή ήταν η κατάληξη μιας εβδομάδαςμε απρόοπτα και ανατροπές, η οποίαείχε αρχίσει σχετικά αισιόδοξα: οι θε-σμοί είχαν βρει την πρόταση της ελληνι-κής κυβέρνησης «πολύ καλή βάση» για

συζήτηση. Ωστόσο, πριν καλά καλά πε-ράσουμε στο δεύτερο ήμισυ της εβδομά-δας, η «πολύ καλή βάση» είχε ανατραπείμε πρωτοβουλία της πλευράς που ανα-γνωρίζει ως εκπρόσωπό της τον κ. Σόιμ-πλε. Το Γιούρογκρουπ, το οποίο, υποτί-θεται, θα κατέληγε την Τετάρτη σε πρό-ταση συμφωνίας, που θα επικυρωνότανκαι από τη σύνοδο κορυφής την Πέμπτη,δεν κατόρθωσε να συνεδριάσει με βάσηκοινό κείμενο. Το «πολύ καλό» κείμενοτης ελληνικής πλευράς βαφτίστηκε «ελ-ληνικές ενστάσεις» και ως βάση για συ-ζήτηση επανήλθε ένα άγριο κείμενο τωντριών θεσμών.

Εν τω μεταξύ, καθώς το τέλος Ιουνίουπλησίαζε και η δόση του ∆ΝΤ δεν φαι-νόταν από πού μπορεί να πληρωθεί, έναακόμα ταμπού έπεφτε: το ίδιο το Ταμείοανακοίνωσε ότι η μη έγκαιρη πληρωμήδεν συνιστά χρεοκοπία, «απλώς» καθι-στά τη δόση ληξιπρόθεσμη… Όσο για τηρευστότητα των τραπεζών και τηναπειλή κάπιταλ κοντρόλ, η σιωπή του κ.Ντράγκι τα τελευταία εικοσιτετράωρααποτελεί ένδειξη όχι μόνο της σοβαρό-τητας της κατάστασης, αλλά και τηςαναζήτησης πιθανότατα λύσεων για τησυνέχιση της στήριξης των ελληνικώντραπεζών και μετά την 30η Ιουνίου.

Στον αντίποδα του πανικού

Το γεγονός ότι οι μεταβολές αυτές στηστάση βασικών παικτών της διαπραγμα-τευτικής σκηνής συμπίπτουν με τη σκλή-ρυνση της στάσης των δανειστών, δενσυνιστά αντίφαση. Η ένταση της πίεσήςτους συνδυάζεται με προσπάθεια απο-φυγής του αδιεξόδου, γιατί, όπως φαίνε-ται, σκοπός δεν είναι η πλήρης διάρ-ρηξη, αλλά η μεγαλύτερη δυνατή από-δοση των πιέσεων επί της ελληνικής κυ-βέρνησης. Άλλωστε, η υπερβολική έν-ταση της πίεσης τις τελευταίες μέρες,άρχισε να έχει επιπτώσεις στη στάση διε-θνών και εσωτερικών παραγόντων, πουεπηρεάζουν την έκβαση της σύγκρου-σης. Σε πρωτοσέλιδο σχόλιο της «Καθη-μερινής» (26/6) ο Ν. Κωνσταντάρας ση-μείωνε ότι «και οι πιο φανατικοί υπέρτης ΕΕ Έλληνες αναρωτιούνταν εάν

υπήρχε ένα ισχυρό ρεύμα στην Ευρώπηκαι το ∆ΝΤ, που θέλει να οδηγήσει τηνΕλλάδα εκτός ευρώ και θα έκανε ό,τι γι-νόταν, για να μην μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ νασυμβιβαστεί (…) Μπορούσε να φύγειαπό το τραπέζι των διαπραγματεύσεων,αλλά έμεινε. Τώρα και το “κατεστημένο”είχε χάσει το μονοπώλιο στην υπευθυνό-τητα».

Σε πρόσφατο άρθρο του ο Π. Κρούγκ-μαν τόνιζε το αναξιόπιστο της στάσηςτων πιστωτών σημειώνοντας μετά τις τε-λευταίες εξελίξεις ότι «αυτή τη στιγμήείναι οι πιστωτές, οι οποίοι συνεχίζουννα αλλάζουν τους κανόνες» και ότι «εάνσυμβεί τελικά το Grexit, θα είναι επειδήοι δανειστές ή τουλάχιστον το ∆ΝΤ ήθε-λαν να συμβεί».

Τέλος, προχθεσινή ανάλυση του Ρόι-τερς προειδοποιούσε ότι το επιχείρημαπως ο Αλ. Τσίπρας δεν έχει εντολή γιαέξοδο από το ευρώ και θα αναγκαστεί ναυποχωρήσει σε κάθε πίεση, «έχει ένα ψε-γάδι: οι Έλληνες είναι τόσο οργισμένοι,ώστε τελικά θα μπορούσαν να του δώ-σουν ακριβώς αυτή την εντολή».

∆εν είναι, όμως, μόνον οι «ακαδημαϊ-κές» αντιδράσεις. Ο υπουργός Οικονομι-κών των ΗΠΑ Τζακ Λιου με νέα του πα-ρέμβαση ζητάει «από τους θεσμούς πουείναι και πιστωτές της Ελλάδας, να δεί-ξουν ευελιξία ως προς τους στόχους καιτον τρόπο επίτευξης τους και να ξεκινή-σουν συζήτηση για κάποιου είδους ανα-διάρθρωση του χρέους» επισημαίνονταςότι «η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια οικο-νομία δεν χρειάζονται ένα σοκ αυτή τηστιγμή»

Η σκλήρυνση της στάσης των πιστω-τών και των θεσμών φαίνεται ότι δια-μόρφωσε πρόσφορο πολιτικό κλίμα γιατην ενεργοποίηση αντανακλαστικώνστον αντίποδα του πανικού και της τρο-μοκράτησης. Στην τηλεοπτική συνέν-τευξη που προαναφέραμε, ο Γ. Βαρου-φάκης εκτίμησε ότι «δεν υπάρχει Έλλη-νας που θα δει το τελευταίο κείμενο τωνθεσμών και θα πει: υπογράψτε το». Καιμάλλον εξέφρασε τη γενική διάθεση.

Χ. Γεωργούλας

Ο κόμπος στο χτένι

γραφο προς την ελληνική δημοκρατία και τον ελλη-νικό λαό. (...)

Ένα τελεσίγραφο που αντίκειται στις ιδρυτικέςαρχές και αξίες της Ευρώπης. Στις αξίες του κοινούευρωπαϊκού μας οικοδομήματος.

Ζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση να αποδε-χτεί μια πρόταση που συσσωρεύει νέα δυσβάσταχταβάρη στον ελληνικό λαό και υπονομεύει την ανά-καμψη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας , όχιμόνο συντηρώντας την αβεβαιότητα, αλλά και διογ-κώνοντας ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισό-τητες. (...)

Οι προτάσεις αυτές που παραβιάζουν ευθέως το ευ-ρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο και τα θεμελιώδη δι-καιώματα: στην εργασία, την ισότητα και την αξιο-πρέπεια, αποδεικνύουν ότι στόχος κάποιων εκ τωνεταίρων και των θεσμών, δεν είναι μια βιώσιμη καιεπωφελής συμφωνία για όλα τα μέρη, αλλά η ταπεί-νωση ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Οι προτάσεις αυτές αναδεικνύουν κυρίως την εμ-μονή του ∆ΝΤ στη σκληρή και τιμωρητική λιτότητακαι κάνουν πιο επίκαιρη από ποτέ την ανάγκη οι ηγε-τικές ευρωπαϊκές δυνάμεις να αρθούν στο ύψος τωνπεριστάσεων και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα δί-νουν επιτέλους οριστικό τέλος στην ελληνική κρίσηδημόσιου χρέους, μια κρίση που αγγίζει και άλλες ευ-ρωπαϊκές χώρες απειλώντας το ίδιο το μέλλον της ευ-

ρωπαϊκής ενοποίησης.

Ελληνίδες και Έλληνες,Αυτή τη στιγμή βαραίνει πάνω μας ιστορική η ευ-

θύνη απέναντι στους αγώνες και στις θυσίες του ελ-ληνικού λαού για την κατοχύρωση της ∆ημοκρατίαςκαι της εθνικής μας κυριαρχίας. Η ευθύνη μας απέ-ναντι στο μέλλον της χώρας μας.

Και η ευθύνη αυτή μας υποχρεώνει να απαντήσουμεστο τελεσίγραφο με βάση την κυρίαρχη βούληση τουελληνικού λαού.

Πριν από λίγο συνεδρίασε το Υπουργικό Συμβούλιοστο οποίο εισηγήθηκα την διοργάνωση δημοψηφί-σματος, προκειμένου ο ελληνικός λαός κυρίαρχα νααποφασίσει.

Η εισήγηση έγινε ομόφωνα αποδεκτή. Αύριο θα συνεδριάσει εκτάκτως η ολομέλεια της

Βουλής προκειμένου να επικυρώσει την πρόταση τουΥπουργικού Συμβουλίου για δημοψήφισμα την ερχό-μενη Κυριακή 5 Ιουλίου με ερώτημα την απόδοχη ήτην απόρριψη της πρότασης των θεσμών.

Ήδη έχω ενημερώσει για την απόφασή μου το Πρό-εδρο της Γαλλίας και τη Καγκελάριο της Γερμανίας,το πρόεδρο της ΕΚΤ, ενώ αύριο με επιστολή μου θαζητήσω επισήμως από τους ηγέτες της ΕΕ και τους θε-σμούς, ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος, προ-κειμένου ο Ελληνικός λαός να αποφασίσει, ελεύθεροςαπό πιέσεις και εκβιασμούς, όπως επιτάσσει το Σύν-ταγμα της χώρας μας και η δημοκρατική παράδοση

της Ευρώπης.

Ελληνιδες, ΈλληνεςΣτο εκβιαστικό τελεσίγραφο για την αποδοχή από

τη μεριά μας μιας αυστηρής και ταπεινωτικής λιτό-τητας δίχως τέλος και χωρίς προοπτική να ορθοπο-δήσουμε ποτέ κοινωνικά και οικονομικά, σας καλώ νααποφασίσετε κυρίαρχα και περήφανα, όπως η ιστορίατων Ελλήνων προστάζει.

Στον αυταρχισμό και στη σκληρή λιτότητα, να απαν-τήσουμε με δημοκρατία, με ψυχραιμία και αποφασι-στικότητα (...)

Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες πρέπει όλοι να θυμόμα-στε ότι η Ευρώπη είναι το κοινό σπίτι των λαών της.Ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες και φιλο-ξενούμενοι.

Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει αναπόσπαστοκομμάτι της Ευρώπης και η Ευρώπη αναπόσπαστοκομμάτι της Ελλάδας. Όμως Ευρώπη χωρίς δημοκρα-τία θα είναι μια Ευρώπη χωρίς ταυτότητα και χωρίςπυξίδα.

Σας καλώ όλους και όλες με εθνική ομοψυχία, ενό-τητα και ψυχραιμία να πάρουμε τις αποφάσεις πουμας αξίζουν.

Για εμάς, για τις επόμενες γενιές, για την ιστορίατων Ελλήνων.

Για την κυριαρχία και την αξιοπρέπεια του λαούμας.

H ύλη της εφημερίδας είχε κλείσει νωρίς, το βράδυ της Παρασκευής, και ως εκ τούτου αλλάξαμε μόνο –επί του πιεστηρίου– την 1η και 3η σελίδα

ΤΟ ∆ΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ∆ημοκρατική απάντηση στον αυταρχισμό και τη λιτότηταΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Page 4: Εποχή 28-06-2015

Του Νίκου Τσαγκρή

Με το αριστερόμετρο του Αλέξη Μη-τρόπουλου, τα μέτρα βρέθηκαν«ακραία και αντικοινωνικά». Ο άλλος,ο απεργός πείνας με τα παξιμάδια, ταμέτρησε (με το… πασοκόμετρό του,προφανώς) και τα βρήκε «εγκλημα-τικά». Ένας τρίτος, τα ζύγισε, αντί νατα μετρήσει και τα βρήκε «ετεροβαρή»(!), ένας τέταρτος «εμπροσθοβαρή» (!),ένας πέμπτος «αντιλαϊκά» κ.ο.κ.

Αντίθετα, ο Αλέξης Τσίπρας δή-λωσε ότι βασικό κριτήριο των μέτρων,που περιέχονται στην κυβερνητικήπρόταση, είναι η κοινωνική δικαιο-σύνη, υπονοώντας ότι τα μέτρα είναιφιλολαϊκά και επομένως «αριστερά».Υπογράμμισε, ακόμα, ότι προστα-τεύουν τους μισθούς, τις συντάξεις, τημέση λαϊκή οικογένεια, και ότι τα βάρη,«για να φύγουμε οριστικά από τηνκρίση», τα επωμίζονται οι έχοντες καικατέχοντες.

«Καλά, ο Μητρόπουλος είναι πιο αρι-στερός απ’ τον Τσίπρα;», με πικάρισεαρχαίος συνάδελφος που γνωρίζει τηναδυναμία μου για τον Τσίπρα. Έλα μου,ντε!.. Φαίνεται ότι στο γυμνάσιο τουΠύργου Ηλείας, όπου έμαθε τα βασικάο Αλέξης Μητρόπουλος, το «παν μέ-τρον άριστον» ήταν εκτός διδακτέαςύλης…

Αλλά δεν είναι μόνο ο Μητρόπουλος,ο Μιχελογιαννάκης, ο Λεουτσάκος καιοι άλλοι, διάσημοι πια, αριστερίζοντεςδιακαναλικοί ρήτορες και προφήτες.Οι πρώτες αντιδράσεις στα μέτρα πουπεριελάμβανε το ελληνικό σχέδιο συμ-φωνίας, από διαδικτυακούς φίλους καισυντρόφους, ήταν τόσο δραματικέςπου έκαναν την δεκαεξάχρονη κόρημου να τραγουδάει ολημερίς ένα παρα-φρασμένο στίχο του Λαυρέντη Μαχαι-ρίτσα: «∆εν είναι κόμμα αυτό πουζούμε, είναι σου λέω πανικός. Ένας μι-κρός Τιτανικός, και θα `ναι θαύμα ανσωθούμε…».

Στην παγίδα του Σόϊμπλε

Την επόμενη μέρα, τα γερμανικά (καιτα διαπλεκόμενα ελληνικά) μέσα ενη-μέρωσης γέμισαν με δημοσιεύματα πουσπεκουλάριζαν, βασιζόμενα στις συγ-κεκριμένες δημόσιες αντιδράσεις βου-λευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Άρ-χισαν να στήνουν σενάρια διάσπασηςτης κοινοβουλευτικής ομάδας του κυ-βερνώντος κόμματος, ανατροπής τηςκυβέρνησης, εκλογές, ή μετάλλαξηςτου σημερινού κυβερνητικού σχήματοςμέσω ανασχηματισμού, με αποχώρησητων ΑΝΕΛ και συμμετοχή του Ποτα-μιού. «Ένα τέτοιο φιάσκο της ελληνι-κής κυβέρνησης θα ήταν, βέβαια, εντε-λώς στο πνεύμα του κ. Σόιμπλε, πα-ρόλο που ο ίδιος θα προτιμούσε τηνάμεση καθίζησή της», σχολιάζει τα

συγκεκριμένα δημοσιεύματα, ο εξαίρε-τος, Νίκος Χειλάς του Βήματος.

Ένα τέτοιο φιάσκο της ελληνικήςκυβέρνησης, δεν θα ήταν απλά «στοπνεύμα του Σόϊμπλε», προσθέτω εγώ.Θα καθιστούσε άκρως αποτελεσματικήτην τελευταία παγίδα του Γερμανούυπουργού Οικονομικών στην «αριστερήκυβέρνηση Τσίπρα», όπως την αποκα-λεί απαξιωτικά. Και δυστυχώς, αυτή τηφορά, το τυράκι στην παγίδα ήτανφέτα. Ελληνικής κατασκευής, μάλιστα.Και προελεύσεως ΣΥΡΙΖΑ. Κι όποιοςδεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατάκαι που πηγαίνει…

Ωστόσο, σε πείσμα των διάσημων ήάσημων, αριστεριζόντων ρητόρων καιπροφητών, επαναλαμβάνω κάτι χιλι-οειπωμένα δικά μου: «Υπάρχει ακόμακαιρός να συμφωνήσουμε ότι ο ελληνι-κός λαός “ανύψωσε” στην κυβερνητικήεξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι για να εγκαθι-δρύσει τον σοσιαλισμό, αλλά εντός τηςκαπιταλιστικής – αστικής ζώνης τουευρώ, να διαπραγματευθεί με την πα-ραδοσιακή μαχητικότητα και αξιοπι-στία της Αριστεράς για να “σώσει οτι-δήποτε αν σώζεται” που λέει και τοτραγούδι». Και η έσχατη κυβερνητικήπρόταση, που αρχικά έγινε αποδεκτή

ως βάση συζήτησης από τους εταίρους,επιχειρούσε αυτό ακριβώς.

«Να τελειώνουμε με τον Τσίπρα»

Αρχικά… Γιατί ύστερα ήρθε ο σκλη-ροπυρηνικός Γερμανός. «Ο Σόιμπλεδεν μπορεί να χωνέψει ότι μια αριστερήκυβέρνηση μπορεί να έχει έστω καιμικρή επιτυχία και δεν αποκλείεται ναεπιχειρήσει τον τορπιλισμό της συνε-δρίασης στο Eurogroup, προβάλλον-τας νέες απαιτήσεις που είναι αδύνατοννα γίνουν αποδεκτές από τους Έλλη-νες διαπραγματευτές», προέβλεπε, τηνπροηγούμενη Τρίτη, ανώτατος αξιω-ματούχος του γερμανικού σοσιαλδημο-κρατικού κόμματος*.

Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, ο Ζαν ΚλόντΓιούνγκερ καλούσε εσπευσμένα τονΑλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλες, γιατί«έχουμε πρόβλημα με την Κριστίν».Που πάει να πει ότι ο Σόϊμπλε ξαναείδεεκείνον τον εφιάλτη με τον Τσίπρα, τονΙγκλέσιας και το «κόκκινο σάν-τουιτς»**. Πετάχτηκε, λοιπόν, απ’ τοπροσκεφάλι του, ουρλιάζοντας: «Η Ευ-ρώπη δεν θα γίνει κόκκινη. Καιρός νατελειώνουμε με τον Τσίπρα…»! Ακο-λούθως, πήρε τηλέφωνο την κ. Λαγ-κάρντ, για να μάθουμε ότι η γηραιάκυρία του ∆.Ν.Τ. δεν θέλει να πληρώ-σουν οι έχοντες (επιχειρηματίες, δια-πλεκόμενοι και άλλοι, «πάση θυσία στοευρώ», συμπατριώτες μας) και ότι επι-μένει σε περικοπές δαπανών, μισθώνκαι συντάξεων…

«Είτε δεν θέλουν συμφωνία, είτε εξυ-πηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα»,

φημολογείται ότι μονολο-γούσε ο Αλέξης Τσίπρας,καθώς την επομένη πετούσεγια Βρυξέλες. Ε, λοιπόν, σαςδιαβεβαιώνω πως ισχύουν καιτα δύο. Και αυτό αποδεικνύε-ται από το γεγονός ότι, ακόμακαι σήμερα που μιλάμε, ησυμφωνία είναι στον «αέρα».

Ρεπορτάζ του ΝίκουΧειλά στο «ΒΗΜΑ».

**Σκωπτική αναφορά στην,αλήστου μνήμης, ρήση του Ρί-

τσαρντ Νίξον, για τον κομ-μουνιστικό κίνδυνο από το

«κόκκινο σάντουιτς» των Κά-στρο – Αλιέντε.

44 Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στόχος του Σόϊμπλε,η ήττα του ΤσίπραΕνώ η κυβέρνηση συνεχίζει να μάχεται στα χαρακώματατης διαπραγμάτευσης, κάποιοι τροφοδοτούν τις παγίδεςπου της στήνει ο σκληροπυρηνικός Γερμανός υπουργός.

Του

∆Η

ΜΗ

ΤΡΗ

ΠΕΤ

ΣΕΤΙ

∆Η

“Εποχή”: Συναντήσειςθερινής νυκτός

Την Τετάρτη, πρώτη μέρα του Ιουλίου, από τις9 μ.μ., στον κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρ-χαιολόγων (Ερμού 134-136, στο σταθμό του

Θησείου) οργανώνουμε τη θερινή συνάντηση της«Εποχής» σε τόπο δροσερό, με μουσική, ποτό καιλιτό φαγητό κατάλληλο γιατις κλιματολογικές και γε-νικότερες συνθήκες. Σαςπεριμένουμε έτοιμοιγια όλα.

Και η ηγεσίαστο εδώλιοΑύριο ∆ευτέρα ανάλογα με

την ετυμηγορία των δικα-στικών λειτουργών θα κριθεί ανη ηγεσία της Χρυσής Αυγής θακληθεί να λογοδοτήσει στην πο-λιτική αγωγή. Η εισαγγελέαςέχει προτείνει να αποβληθεί ηπολιτική αγωγή όσον αφορά 18μέλη της οργάνωσης, που τυ-χαίνει (;) να είναι η ηγεσία. Αναποκλειστεί, τότε τα θύματα, οιπολιτικώς ενάγοντες, «θα μετα-τραπούν σε δεύτερη κατηγο-ρία», δήλωσε ο δικηγόρων τωναιγύπτιων αλιεργατών, Θανά-σης Καμπαγιάννης προσθέτον-τας πως σε αυτή την περίπτωση«τα θύματα θα είναι β κατηγο-ρίας, δεν θα τους αφήσετε ναμιλήσουν, να δικαιωθούν». Αντο δικαστήριο απορρίψει την ει-σαγγελική πρόταση και επιτρέ-ψει στην πολιτική αγωγή να πα-ραστεί για όλους τους κατηγο-ρούμενους, τότε θα μπορέσουννα αποδείξουν πως η ΧρυσήΑυγή λειτουργούσε ως εγκλη-ματική οργάνωση με ενιαία βού-ληση και όχι πως κάποια μέλητης «παραστράτησαν». Τώραείναι η ώρα η δικαιοσύνη νασταθεί στο ύψος της.

ΡατσιστικόκρεσέντοΜε 172 «ναι», 91 «όχι» και 4

«παρών» ψηφίστηκε επίτης αρχής το νομοσχέδιο γιατην ιθαγένεια, σε σύνολο 267ψηφισάντων. Η Χρυσή Αυγήέσκισε το νομοσχέδιο με τονΧρ. Παππά να φωνάζει «ΚυρίαΤασία πάρτε τους σπίτι σας, ανείστε τόσο ψυχοπονιάρα». ΟιΑΝΕΛ καταψήφισαν επίσης, μεεξαίρεση τον Κ. Ζουράρι πουυπερψήφισε, ύστερα και από τορατσιστικό παραλήρημα του Π.Χαϊκάλη πως «οι αλλοδαποίφταίνε για την αύξηση της εγ-

κληματικότητας και της ανερ-γίας», καταλήγοντας πως «Έλ-ληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι».Στο ίδιο κλίμα και η Νέα ∆ημο-κρατία. Το ΚΚΕ, σαν αναμαση-μένη κασέτα, δήλωσε παρώνκαθώς «το νομοσχέδιο είναιτμήμα της γενικότερης πολιτι-κής της κυβέρνησης στο μετα-ναστευτικό ζήτημα». Εντύπωσηπροκάλεσε η τοποθέτηση τουΠΑΣΟΚ πως η καταψήφιση τωνΑΝΕΛ θέτει ζήτημα δεδηλωμέ-νης, λες και η ισορροπία τηςκυβέρνησης διακυβεύεται απόκάθε νομοσχέδιο. Όπως και ναέχει λύπη προκαλεί η ιδεολη-ψία πως τα παιδιά των μετανα-στών που γεννιούνται στην Ελ-λάδα δεν πρέπει να αντιμετωπί-ζονται ως πολίτες της χώρα.Οργή προκαλεί η αδικαιολό-γητη απουσία δύο βουλευτώντου ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήθελαν ναυποχρεωθούν να ψηφίσουν τονομοσχέδιο, το οποίο είναι σύμ-φωνο –ακόμα και με τους πε-ριορισμούς που προβλέπονται-με ιδρυτικές θέσεις του ΣΥ-ΡΙΖΑ, τις οποίες όλοι οι βου-λευτές –και τα μέλη- οφείλουννα υπερασπίζονται.

Αυτολογο-κρισίαΤο non paper της κυβέρνη-

σης την περασμένη ∆ευτέρα–αλήθεια πόσο καιρό έχει ναβγάλει επίσημη ανακοίνωση;-ήταν εμφανώς αυτολογοκρι-μένο, σε σχέση με την πρότασηπου κατέθεσε η ελληνικήπλευρά στους θεσμούς. Ενδει-κτικό παράδειγμα είναι η παρά-γραφος «ιδιωτικοποιήσεις»,όπου αναγράφεται πως «η συμ-φωνία προβλέπει ελάχιστοποσό επένδυσης για κάθε ιδιω-τικοποίηση, προστασία των ερ-γασιακών δικαιωμάτων, δέ-σμευση από τη πλευρά τωνεπενδυτών για την προώθησητης τοπικής οικονομίας, υπο-χρεωτική συμμετοχή του δημο-σίου στο κεφάλαιο και προστα-σία του φυσικού περιβάλλοντος

Κοπ

τορα

πτικ

ή

Page 5: Εποχή 28-06-2015

και της πολιτιστικής κληρονο-μίας». Ξέχασαν να αναφέρουνπως προέβλεπε την πώλησητων λιμένων του Πειραιά καιτης Θεσσαλονίκης, των αερο-δρομίων και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.∆εν το λες και λεπτομέρεια.

Χαλαράακραίος«Χαλαρό» χαρακτήρισε το

κείμενο των θεσμών ογερμανός υπουργός Οικονομι-κών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.Αυτός ο άνθρωπος έχει εμμονήμε τη φτώχεια, την εξαθλίωση,τον εξευτελισμό των λαών.Έσπευσαν να συμφωνήσουνμαζί του πέντε ακόμα υπουργοίΟικονομικών που θεωρούν πωςοι θεσμοί προδίδουν το Μνημό-νιο και πως αυτό δύσκολα θαπεράσει από τα εθνικά τουςκοινοβούλια. Οι «Μένουμε Ευ-ρώπη», το μόνο που θέλουν ναεξασφαλίσουν είναι το «Μέ-νουμε Μνημόνιο».

ΣόκινΣχολιάζοντας στον Σκάι και

την εκπομπή ΠρώτηΓραμμή το πρωτοσέλιδο τωνΝέων την Παρασκευή, όπουστην κύρια φωτογραφία ο Αλ.Τσίπρας, ο Μ. Ρέντσι και η Α.Μέρκελ γελούν, συμπέρανανπως μόνο σεξουαλικά αστείαμπορεί να της λένε οι δύο άν-τρες για να γελά εκείνη. Αλή-θεια κύριοι μόνο τα σόκιναστεία πιστεύετε πως κάνουνμία γυναίκα να γελά; Αυτή ηαποκάλυψη σοκάρει όλες τιςυπόλοιπες γυναίκες, που έχουνβρει και άλλους λόγους για ναγελούν κάθε μέρα.

Σωθήκαμε«ΗΙερά Σύνοδος της Εκ-

κλησίας της Ελλάδοςείναι βεβαία ότι με τη φώτισητου Κυρίου ημών Ιησού Χρι-στού είναι δυνατόν να ευρεθεί ηκατάλληλη, κοινώς αποδεκτήλύση. Προς τούτο καλεί τουςΗγέτες της Ευρώπης να εργα-στούν όλοι τους και να συμβά-λουν προς την κατεύθυνσηαυτή», γράφει σε επιστολή πουαπευθύνει στην ευρωπαϊκήελίτ. Μπορεί να αφόρισε τοσύμφωνο συμβίωσης, αλλάτώρα παίρνει άφεση, καθώς μετη δέηση αυτή, που είναι καιανέξοδη για τη φτωχή Εκκλη-σία, θα βρεθεί λύση.

Μαρσέλ & Μισέλ

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Από τις Κάννες στις ΒρυξέλλεςΟμοιότητες και διαφορές δύο πολιτικών τοπίων

Το κεντροευρωπαϊκό τοπίο τωνΒρυξελλών δεν έχει καμία σχέσημε τη μεσογειακή ατμόσφαιρα των

Καννών. Κι όμως, την εβδομάδα που πέ-ρασε υπήρξαν στιγμές που οι Βρυξέλλεςθύμιζαν Κάννες του 2011.

Όπως και τότε υπήρχε στο πρόγραμμαμια σύνοδος κορυφής. Όπως και τότεστο επίκεντρό της βρέθηκε ένας έλληναςπρωθυπουργός. Όπως και τότε ήταν φα-νερή η πρόθεση όλων σχεδόν των άλλωνηγετών, τουλάχιστον όμως του σκληρούπυρήνα του διευθυντηρίου, να φέρουν σετόσο δύσκολη θέση τον εκπρόσωπο τηςΕλλάδας, που να μην μπορεί να σταθείστην πολιτική σκηνή της χώρας του, καιν’ ανοίξει έτσι ο δρόμος για ανατρεπτικέςπολιτικές εξελίξεις.

Βασική προϋπόθεση επιτυχίας του σχε-δίου εκείνου, θα το θυμάστε, ήταν ηύπαρξη κάποιων προθύμων να συμπρά-ξουν σ’ αυτό, ακόμη και υπονομεύονταςαπό μέσα τον τότε πρωθυπουργό καιπρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Χτες και σήμερα

Εδώ είναι που αρχίζουν οι διαφορέςτου χτες από το σήμερα. Στις Κάννες ο κ.Γ. Παπανδρέου έφτανε συνοδευόμενοςαπό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ.Βενιζέλο, προκειμένου από κοινού ναανακοινώσουν στους εταίρους την πρό-θεσή τους να προχωρήσουν σε δημοψή-φισμα με το ερώτημα της έγκρισης ή μητης συμφωνίας στην οποία έχουν κατα-λήξει. Το δίδυμο, όμως, αποδείχθηκε ότιδεν διέθετε συνοχή. Αντίθετα, στοιχείαπού ήρθαν στο φως της δημοσιότητας,δείχνουν ότι η εφαρμογή του σχεδίουανατροπής της κυβέρνησης Παπανδρέουκαι της εγκατάστασης της κυβέρνησηςΠαπαδήμου στηρίχθηκε στη διαίρεσή τουμε οδηγό τον κ. Βενιζέλο.

Την εβδομάδα που πέρασε στις Βρυ-ξέλλες –ίσως και τις επόμενες μέρες– οιμόνοι σύμμαχοι που θα μπορούσαν ναβρουν οι ευφάνταστοι εταίροι, ήτανεκτός των ορίων του ΣΥΡΙΖΑ και γενικό-τερα της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ωςβασικός συνεργάτης σ’ ένα τέτοιο σχέδιοπροσφέρθηκε ο κ. Σαμαράς. Φεύγονταςαπό την Αθήνα, για να παρευρεθεί στησυνάντηση ηγετών του Ευρωπαϊκού Λαϊ-κού Κόμματος, είχε φροντίσει να δηλώ-σει ότι είναι έτοιμος να συμβάλει στησυγκρότηση κυβέρνησης από την πα-ρούσα Βουλή –«εθνικής σωτηρίας» προ-φανώς, για άλλη μία φορά– στην οποίαδεν θα ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας,ούτε κι ο ίδιος, όπως μεγάθυμα διευκρί-νισε.

Πρόκειται για σαφή πρόσκληση σεπραξικόπημα. Έτσι ονομάζεται η ανα-τροπή ενός πρωθυπουργού, πρόσφαταμάλιστα εκλεγμένου με νόμιμες εκλογές,και η αντικατάστασή του από κάποιονδοτό, συμφωνημένο στα παρασκήνια τηςαντιδημοκρατικής συνωμοσίας.

Αυτός ο σχεδιασμός, όσο κι αν φαντά-ζει στις δεδομένες συνθήκες αστείος, θαμπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή, αν δενπροσέκρουε σε σοβαρά εμπόδια.

Οι δυσκολίες του σχεδίου

Πρώτο και σημαντικότερο η ενότητατου ΣΥΡΙΖΑ. Επί πέντε μήνες πολεμούνμε κάθε μέσο να τη θέσουν σε δοκιμασία.Και δεν φαίνεται δύσκολο, αν λάβουμευπόψη το βραχύ χρονικό διάστημα πουδιανύει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη μορφή και τη λει-τουργία ενιαίου κόμματος. Αλλά και τιςδύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίεςανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες. Αν προ-σθέσουμε και τα σοβαρά κενά που πα-ρουσιάζει στη συλλογική λειτουργία τουκαι στην οργανική σύνδεση του κυβερνη-τικού έργου με την πολιτική λειτουργίατου κομματικού σώματος, τότε οι επίδο-ξοι διχαστές του θα μπορούσαν εύλογανα φανταστούν ότι είχαν εύκολο έργομπροστά τους.

Αίσθημα συλλογικής ευθύνης

Η διάψευσή τους θα όφειλε να μαςκάνει όλους, όσοι αγωνιούμε για τοπαρόν και το μέλλον της νέας κυβέρνη-σης και του ΣΥΡΙΖΑ, να αναλογιστούμεπόσο σημαντική είναι η υπεράσπιση τηςσυλλογικής δημοκρατικής λειτουργίας, ηοποία διασφαλίζει την ουσιαστική ενό-τητα και συνεπώς την αμυντική ικανό-τητα ενός πολιτικού οργανισμού, ιδίωςτης Αριστεράς. Η ευθύνη για την εξα-σφάλιση αυτών των προϋποθέσεων τηςενότητας προφανώς δεν ανήκει μόνοστην ηγεσία με τη στενή έννοια. Ανήκειστον καθένα που μπορεί να πράξει τοελάχιστο για την άρση των όποιων εμπο-δίων θέτουν σε κίνδυνο τη διασφάλισήτης. Ιδίως σε κρίσιμες περιστάσεις, ησιωπή ή η αδράνεια δεν δικαιολογούνται.

Ο σχεδιασμός αυτός προσέκρουσε καισε ένα ακόμα, λιγότερο σημαντικό αλλάυπαρκτό, εμπόδιο. Η συμπλεγματικήπροβολή του πραξικοπήματος ως «εθνι-κής λύσης» από τον κ. Σαμαρά ήρθε σεμια στιγμή που το σκηνικό στραγγαλι-σμού της ελληνικής κυβέρνησης, τοοποίο έχει στηθεί στις Βρυξέλλες, είχεφτάσει σε τέτοιο απεχθές σημείο, πουακόμα και φίλιες προς τη Ν∆ δυνάμειςδεν έκριναν σκόπιμο να το υποστηρί-ξουν, τουλάχιστον ανοιχτά.

Αποδυναμωμένη στήριξη

Η φαινομενικά αυθαίρετη μεταστροφήτων τριών θεσμών, που από την πανηγυ-ρική αναγνώριση της πρότασης της ελ-ληνικής κυβέρνησης ως πολύ καλήςβάσης για την τελική συζήτηση κατέλη-ξαν να θέτουν ξανά ως νέα βάση τις δικέςτους εμμονικές θέσεις μέσα σε ένα – δύοεικοσιτετράωρα, καθώς και η άρνησήτους να συζητήσουν το ζήτημα του χρέ-

ους, ανάγκασαν πολλούς να μιλήσουν έμ-μεσα για την ανάγκη στήριξης της ελλη-νικής κυβέρνησης και όχι για την ανα-τροπή της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τη στιγμή πουο κ. Σαμαράς δήλωνε στις Βρυξέλλες«διεμήνυσα στους ηγέτες της ΕΛΚ ότι τοευρωπαϊκό μέλλον της χώρας είναι αδια-πραγμάτευτο», λες και κάποιος το δια-πραγματεύεται (ποιος άλλος: η κυβέρ-νηση…) τοποθετώντας ξανά τον εαυτότου από την απέναντι πλευρά, ή ότι «τουςδιεμήνυσα επίσης πως θα αγωνιστούμεγια να μειωθούν τα φορολογικά βάρη καινα περιοριστούν οι δαπάνες, όπως ήδηείχαμε αρχίσει να κάνουμε, γιατί μόνοέτσι θα βγει η Ελλάδα από την κρίση» δί-νοντας ξανά διαπιστευτήρια στους δανει-στές, το κύριο άρθρο της «Καθημερινής»925/6), σε άλλο μήκος κύματος, αφούεκτιμούσε ότι «ο πρωθυπουργός έλαβεμια υπεύθυνη απόφαση», αποφαινότανότι «είναι πια σαφές ότι ένα ευρωπαϊκόισχυρό κέντρο θέλει την Ελλάδα εκτόςΕυρώπης» και τόνιζε ότι «οι εταίροι καιδανειστές πρέπει να βοηθήσουν (…) καινα δώσουν μια ρητή δέσμευση ρύθμισηςτου χρέους». Με τέτοιους φίλους τι νατους κάνει τους εχθρούς ο κ. Σαμαράς.

Σχέδιο αποδυνάμωσης του ΣΥΡΙΖΑ

∆εν πρόκειται, ωστόσο, περί αχαρι-στίας φίλων. Μάλλον περί διαφορετικήςπολιτικής εκτίμησης δικαιούμαστε ναομιλούμε.

Καθώς από την πλευρά της κυβέρνη-σης και της κυβερνητικής πλειοψηφίαςόλο και πιο συχνά ακούγεται η ανάγκηπροσφυγής στην κρίση του λαού, ακόμακαι στην περίπτωση που διαφαίνεταισυμφωνία στον ορίζοντα, πολύ περισσό-τερο αν δεν είναι δυνατή, το ενδεχόμενοεκλογικής αναμέτρησης δεν αποτελεί ελ-κυστική εξέλιξη ούτε για τον κ. Σαμαρά(γι’ αυτό και ξορκίζει τις εκλογές σαν«καταστροφική επιλογή», για τη χώρατάχα, όχι για τον ίδιο). Αλλά ούτε και γιατα συμφέροντα που ο κ. Σαμαράς επιθυ-μεί να εκπροσωπεί: δεν είναι λίγοι αυτοίπου στο μπλοκ της συντηρητικής παρά-ταξης θεωρούν βέβαιο ότι, για μεγάλοδιάστημα ακόμα, οι εκλογές θα έχουνέναν σίγουρα ηττημένο, τον κ. Σαμαρά.Συνεπώς, ούτε τα σχέδιά του για «παπα-δημική» κυβέρνηση μπορούν για την ώρανα στηρίξουν, ούτε τις εκλογές να απο-τολμήσουν. Γιατί και οι δύο επιλογές, γιανα είναι συμφέρουσες, χρειάζονται μίαπροϋπόθεση: την ικανή αποδυνάμωσητου ΣΥΡΙΖΑ, είτε με την εξουδετέρωσητης δυνατότητάς του να εφαρμόσει ση-μαντικά στοιχεία του προγράμματός του,είτε με τη διαίρεσή του. Αν τρωθεί σο-βαρά σε ένα από τα δύο αυτά σημεία,τότε όλα είναι πιθανά και μερικά αδύ-νατα.

Χ. Γεωργούλας

Η συ μπλεγ μα τι κή προ βο λή του πρα ξι κο πή μα τοςως “ε θνι κής λύ σης” α πό τον κ. Σα μα ρά ήρ θε σεμια στιγ μή που το σκη νι κό στραγ γα λι σμού τηςελ λη νι κής κυ βέρ νη σης, το ο ποίο έ χει στη θείστις Βρυ ξέλ λες, εί χε φτά σει σε τέ τοιο α πε χθέςση μείο, που α κό μα και φί λιες προς τη Ν∆ δυ νά -μεις δεν έ κρι ναν σκό πι μο να το υ πο στη ρί ξουν,του λά χι στον α νοι χτά.

Του

Πάν

ου Ζ

άχαρ

η

Page 6: Εποχή 28-06-2015

66 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Μιχάλη Υδραίου*

Το σημείωμα αυτό γράφεται σε συν-θήκες, που οδηγούν στο συμπέρα-σμα ότι είναι αδύνατο να υπάρξει

αμοιβαία σύγκλιση με τους δανειστές, μεδεδομένη την απολύτως αδιάλλακτηστάση τους και την προσπάθειά τους νασύρουν την κυβέρνηση σε μια ταπεινω-τική συμφωνία.

Η κατάσταση, όμως, παραμένει ρευ-στή, καθώς νέες εξελίξεις και γεγονόταμπορούν, ανά πάσα στιγμή, να ακυρώ-σουν τα γραφόμενα. Παρ’ όλ’ αυτά, φαί-νεται να υπάρχουν δύο δεδομένα, ταοποία δεν μπορούν να αμφισβητηθούν:

Όλο αυτό το διάστημα, ο αντίπαλος ,οι κυρίαρχοι νεοφιλελεύθεροι κύκλοιτης Ε.Ε, είχαν αποσαφηνισμένο σχέδιοκαι στόχο, που δεν είναι άλλος από τηνπολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιοαυτό έχει δυνατότητες να υλοποιηθείείτε μέσω της ενσωμάτωσης και της υπο-γραφής μια συμφωνίας, που θα αποστα-σιοποιείται θεαματικά από το προγραμ-ματικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, είτε μέσωτης διαμόρφωσης μιας ανεξέλεγκτης κα-τάστασης έκτακτης ανάγκης και πολύ-πλευρης κρίσης, ως αποτέλεσμα της μησυμφωνίας και πιθανής χρεωκοπίας.

Η διατήρηση της νεοφιλελεύθερηςηγεμονίας στην Ευρώπη αποτελεί κεν-τρική επιλογή των δανειστών, γι’ αυτόκαι, εάν χρειασθεί, δηλώνουν έτοιμοι ναεπωμισθούν ακόμα και το σχετικό οικο-νομικό κόστος.

Οι επιμέρους υπαρκτές διαφοροποι-ήσεις (σκληρό ∆ΝΤ και Β. Σόιμπλε, διαλ-λακτικότερη Α. Μέρκελ), που εκφρά-σθηκαν σε όλη τη διάρκεια της διαπραγ-μάτευσης, με αποκορύφωμα το διήμερο24-25 Ιουνίου, όπου ο Σόιμπλε ασκούσεκριτική στους θεσμούς για μετριοπάθειαέναντι της Ελλάδας, λειτούργησαν αλλη-λοσυμπληρώνοντας η μία την άλλη,χωρίς στην πραγματικότητα να διαμορ-φώνουν μία αντίφαση, που η ελληνικήδιαπραγματευτική ομάδα θα μπορούσενα αξιοποιήσει.

Όχι μόνο για την ελληνικήαριστερά

Το πεδίο της αντιπαράθεσης αφορά τοσύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τοκρίσιμο διακύβευμα είναι οι εκλογές τουφθινοπώρου στην Ισπανία. Οι ισπανικέςεκλογές αποτελούν το κλειδί των εξελί-ξεων, καθώς μία νίκη της Αριστεράς θαδιαμορφώσει έναν άξονα αμφισβήτησηςτης νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας στηνΕΕ, θα διαμορφώσει άλλες προϋποθέ-σεις και προοπτικές για την ευρωπαϊκήαριστερά, για μια Ευρώπη της δημοκρα-τίας και της αλληλεγγύης. Από την έκ-βαση του ελληνικού ζητήματος και απότον απολογισμό των πεπραγμένων της

αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα θαεξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η τύχη τηςευρωπαϊκής αριστεράς.

Το συμπέρασμα λοιπόν προκύπτειαβίαστα. Οι κινήσεις μας, οι επιλογέςμας, δεν αφορούν μόνο την ελληνικήαριστερά και το ελληνικό κίνημα, αλλάόλη την Ευρώπη. Οι ευθύνες μας, συνε-πώς, είναι ακόμη μεγαλύτερες.

Ο πολιτικός ορθολογισμόςδεν ήταν αρκετός

Οφείλουμε εξαρχής να ομολογήσουμεότι στον αντίποδα του επεξεργασμένουσχεδίου του αντιπάλου, που όλο αυτό τοδιάστημα φρόντιζε να μειώσει τις χρη-ματο-οικονομικές συνέπειες ενός πιθα-νού grexit και να διαμορφώσει συνθήκεςοικονομικής ασφυξίας για τη νεοεκλε-γείσα ελληνική κυβέρνηση, εμείς επιμεί-ναμε σταθερά σε ένα αφήγημα, που επι-κέντρωνε στο ότι οι δανειστές θα συμβι-βαστούν ή και θα υποχωρήσουν για ναμην επωμισθούν τις πιθανές συνέπειεςτης ελληνικής χρεωκοπίας. Προφανώς,αυτό το πολιτικό σενάριο έχει απολέσει,πλέον, οποιαδήποτε προωθητική δυνα-μική.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και πα-ρότι οι αβρότητες της διπλωματικήςγλώσσας έχουν κι αυτές τη σημασίατους, αποτελώντας μέρος των «κανόνωντου παιχνιδιού» στο πλαίσιο μιας δια-πραγμάτευσης, οι δηλώσεις περί Ευρώ-πης, που οραματίσθηκαν οι Ζακ Ντελόρκαι Βίλυ Μπράντ, λειτούργησαν εφησυ-χαστικά.

Η αξία της επικοινωνίας και η από-δειξη ότι από ελληνικής πλευράς εξαντ-λήθηκαν όλα τα περιθώρια για έναναμοιβαία ανεκτό συμβιβασμό είναι,ασφαλώς, πολύ σημαντικό στοιχείο.Ωστόσο, η ακραία επιθετική τακτική τηςνεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής ηγεμονίαςδεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί μεμια επιχειρηματολογία, που εδράζεταιστις καλύτερες παραδόσεις του πολιτι-κού ορθολογισμού.

Οι δανειστές, προφανώς, γνωρίζουνότι οι πολιτικές τους οξύνουν τις συνέ-πειες της κρίσης, επιδεινώνοντας τη

θέση των λαϊκών τάξεων και στρωμά-των, αλλά αυτός ακριβώς είναι ο πυρή-νας της πολιτικής τους.

Πρόταση μη αποδεκτή

Στη σημερινή σύνθετη συγκυρία, η ει-λικρίνεια και η ακριβής περιγραφή τηςπραγματικότητας στον ελληνικό λαόπρέπει να είναι συστατικά στοιχεία τηςπολιτικής μας.

Εξάλλου, η, εντός της αριστεράς, απα-ραίτητη ειλικρίνεια μάς επιβάλλει να δι-ευκρινίσουμε ότι η πρόταση, που παρου-σιάστηκε την προηγούμενη ∆ευτέρα καιέγινε αρχικά δεκτή από τους «θεσμούς»ως βάση συζήτησης, δεν μπορεί να γίνειαποδεκτή ως πλαίσιο ενός «έντιμου συμ-βιβασμού», όχι μόνο από ένα μεγάλο - ανόχι το μεγαλύτερο - κομμάτι της δικήςμας αριστεράς, αλλά κι από σημαντικότμήμα της κοινωνίας. Γιατί η πρότασηαυτή σε πολλά σημεία της:

Είναι ασύμβατη με το προεκλογικόπρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και εξαιρετικάπίσω από τις «κόκκινες γραμμές», πουορίστηκαν από τα πολιτικά όργανα τουΣΥΡΙΖΑ.

Είναι κοινωνικά άδικη, αφού ένα με-γάλο τμήμα των φορολογικών μέτρων,που εμπεριέχονται σε αυτήν, πλήττουντα πιο αδύναμα στρώματα της κοινω-νίας.

Είναι απολύτως αναποτελεσματική,καθώς επί της ουσίας δεν προβλέπει κα-νένα μέτρο υπέρβασης της ύφεσης καιτης υποκατανάλωσης, μέσω της αναδια-νομής υπέρ των ασθενέστερων.

Σε κάθε περίπτωση,όμως, ακόμα καιμε σημαντικές υποχωρήσεις από την ελ-ληνική πλευρά, μία συμφωνία δεν μπο-ρεί παρά να συνδέεται από μια γενναίαπρώτη ρύθμιση του ελληνικού χρέουςκαι από ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα,ώστε να διαμορφωθούν κάποια αντί-βαρα.

Μη συμφωνία η μόνη επιλογή

Στην σημερινή, ωστόσο, φάση και μεδεδομένη την ακραία στάση των δανει-στών, η επιλογή της μη συμφωνίας φαί-

νεται ότι είναι η μόνη συμβατή με τις πα-ραδόσεις, τις αξίες, το πρόγραμμα τηςΑριστεράς και τις ανάγκες της κοινω-νίας. Αυτό οφείλουμε να κάνουμε, υπερ-βαίνοντας το απολύτως φυσιολογικό αί-σθημα, που μας ωθεί στη μη αποδοχήμιας πραγματικότητας που προδιαγρά-φεται εξαιρετική δύσκολη, όπως εύ-στοχα περιγράφει ο Ανδρέας Καρίτζηςστο άρθρο του στην Κυριακάτικη Αυγήτης 21ης/06.

Κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότιπρόκειται για μία επιλογή υψηλού ρί-σκου, μία επιλογή που μας οδηγεί σεαχαρτογράφητα νερά, με μεγάλες δυ-σκολίες διαχείρισης της καθημερινότη-τας, δυσκολίες που ο αντίπαλος θα προ-σπαθήσει να αξιοποιήσει στο έπακρο.Είναι, όμως, μία επιλογή προτιμότερηαπό το συμβιβασμό εντός του γνωστούκαι ταυτόχρονα αποκρουστικού πλαι-σίου κοινωνικής και πολιτικής κυριαρ-χίας του νεοφιλελευθερισμού, της δια-τήρησης των πολιτικών εσωτερικής υπο-τίμησης και έστω και αμβλυμένης υπερ-λιτότητας που τον συνοδεύουν.

Το γεγονός ότι σε αυτούς τους πέντεμήνες και ειδικά το τελευταίο διάστημαη ελληνική κυβέρνηση επέδειξε στο μέ-γιστο βαθμό τη διάθεση της για μια συμ-φωνία, ενώ οι δανειστές ακολούθησανμια άτεγκτη στάση, στοχεύοντας στηνκατακρήμνιση της ελληνικής αριστερήςκυβέρνησης, αποτελεί ένα επιπλέον επι-χείρημα.

Ας τολμήσουμε λοιπόν το δύσκολο σε-νάριο της μη υποταγής, της μη συμφω-νίας, της μη αυτοακύρωσης μας, γνωρί-ζοντας ότι υπάρχει ένα μεγάλο τμήματης ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκήςκοινωνίας, αποφασισμένο να αντιμετω-πίσει όλα τα ενδεχόμενα, αποφασισμένονα ακολουθήσει το δρόμο της συμμετο-χής ή να σταθεί αλληλέγγυο σε μία επι-καιροποιημένη ευρεία κοινωνική συμμα-χία ενάντια στη λιτότητα, καθώς δεν έχεινα χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες του.

* Ο Μ. Υδραίος είναι μέλος της Κ.Ε.του ΣΥΡΙΖΑ

Να τολμήσουμε το δύσκολοαλλά ελπιδοφόρο σενάριο

Η ακραία επιθετική τακτική της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής ηγεμονίας δενείναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί με μια επιχειρηματολογία, που εδράζεταιστις καλύτερες παραδόσεις του πολιτικού ορθολογισμού“

Η επιλογή της μη συμ-φωνίας φαίνεται ότιείναι η μόνη συμβατή μετις παραδόσεις, τιςαξίες, το πρόγραμμα τηςΑριστεράς και τις ανάγ-κες της κοινωνίας.

Page 7: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟ∆ΟΜΩΝ, ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΑΘΑΚΗ

Η συμφωνία απαιτείυποχωρήσεις από τους δανειστέςΛίγες ώρες πριν τη σύγκληση της πολιτικής ομάδας διαπραγμάτευσης και του κυβερνητικού συμβουλίου,εν όψει του Eurogroup του Σαββάτου, η “Εποχή” συζητά με τον υπουργό Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού,Γιώργο Σταθάκη την εκτίμησή του σχετικά με το σημείο που βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις και τις αιτίες της εμπλοκής.Ο ίδιος εκτιμά ότι η άλλη πλευρά χρειάζεται να κάνει μεγαλύτερες υποχωρήσεις και ότι οι φοβίες για καταλητκικήημερομηνία πληρωμής του ∆ΝΤ είναι υπερβολικές.

Τη συνέντευξη πήρανο Παύλος Κλαυδιανόςκαι η Ζωή Γεωργούλα

Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα,μπορούμε να μιλάμε για εμπλόκη;

Προφανώς υπήρξε εμπλοκή, διότι τακείμενα, από την πλευρά των θεσμών,επανέφεραν έναν τρόπο κάλυψης τουδημοσιονομικού κενού που στηριζότανκατά δύο τρίτα στην περικοπή δαπανώνκαι κατά ένα τρίτο στην αύξηση τωνφόρων με οριζόντιο τρόπο, δηλαδή μέσωτου ΦΠΑ. Αντίθετα, η δική μας πρότασηπεριελάμβανε κατά τρία τέταρτα αύξησηφορολογίας επιχειρήσεων και ευκατά-στατων στρωμάτων και κατά ένα τέταρτοαύξηση οριζόντιας φορολογίας, η οποίαήταν, μάλιστα, προσεκτικά διατυπωμένηώστε να μη θίγει τα πλατιά λαϊκά στρώ-ματα. Με δεδομένη τη συμφωνία για ταμειωμένα πλεονάσματα για το 2015 καιτο 2016, σε σχέση με τα μνημόνια τουπαρελθόντος, που από το 3,8% και το4,5% κατέβηκαν στο 1% και το 2% αντί-στοιχα, στο επίκεντρο της συζήτησηςήταν ο τρόπος κάλυψης αυτού τουκενού, με τις προτάσεις που ανέφεραεκατέρωθεν.

Η σύμπτωση απόψεων που φαίνεταινα υπάρχει μεταξύ των δανειστών δεν σεεντυπωσιάζει;

Πράγματι, διότι εδώ και περίπου δε-καπέντε μέρες υπήρχε μια αδυναμία νασυμφωνήσουν μεταξύ τους οι δανειστές.Υπήρχε το γνωστό πλέον πρόβλημα, ότιτο ∆ΝΤ πρότεινε πολύ πιο σκληράμέτρα, θέτοντας ωστόσο το ζήτημα τουχρέους, ενώ οι Ευρωπαίοι πρότειναν μενηπιότερα μέτρα, δεν συζητούσαν τοχρέος καθόλου δε. Το αποτέλεσμα ήτανη ελληνική πλευρά να βρεθεί αντιμέ-τωπη με τη χειρότερη εκδοχή και τωνδύο πλευρών: τα σκληρά μέτρα του ∆ΝΤκαι με το ζήτημα του χρέους να μην αν-τιμετωπίζεται. Αυτό δημιούργησε τηνουσιαστική εμπλοκή πριν από δέκαμέρες. Έκτοτε έχουν γίνει κάποια βή-ματα που μας οδήγησαν στην τωρινή εκ-δοχή των δύο κειμένων.

Ιδιαίτερη έμφασηστο αναπτυξιακό πακέτο

Ωστόσο, τα δύο αυτά κείμενα δεν είναιθετικά για τους δικούς μας στόχους.

Αυτή τη στιγμή, εκτιμώ ότι η ελληνικήκυβέρνηση επιμένει μέχρι τέλους ναυπάρξει κάποιας μορφής ρύθμιση τουχρηματοδοτικού κενού για τα έτη 2015έως 2017 και ταυτόχρονα έχει δώσει ιδι-αίτερη έμφαση στη διατύπωση δεσμεύ-σεων για το αναπτυξιακό πακέτο τηςχώρας. Συνεπώς, πέρα από το πρόβληματου δημοσιονομικού κενού, γύρω από τοοποίο έχει κορυφωθεί η αντιπαράθεσητων τελευταίων ημερών, θα πρέπει ναπεριμένουμε για να δούμε την τελικήμορφή που μπορεί να πάρει μια συμφω-νία.

Εκτιμάς ότι υπάρχει περιθώριο περαι-τέρω υποχωρήσεων από την ελληνικήπλευρά;

Νομίζω ότι η ελληνική πλευρά έχεικάνει πολλές υποχωρήσεις και έχει δεί-ξει πλήρως τη διάθεση της να εξευρεθεί

λύση. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι δε-δομένο ότι, για να επιτευχθεί συμφωνίααύριο (σσ. Σάββατο), θα πρέπει να γί-νουν μεγαλύτερες υποχωρήσεις από τηνάλλη πλευρά.

Ιδίως όσον αφορά το ζήτημα του χρέ-ους;

Το ζήτημα του χρέους έχει δύο πτυχές.Η μία αφορά τον τρόπο κάλυψης τουβραχυχρόνιου χρέους, προς το ∆ΝΤ καιτην ΕΚΤ, το οποίο είναι ένα βαρύ χρέοςμέχρι το 2018. Η άλλη πτυχή είναι η μα-κροχρόνια, που αφορά το χρέος προςτους ευρωπαίους εταίρους, το διακρα-τικό δηλαδή, και το χρέος προς το EFSF,το οποίο ξεκινά το 2022 και φτάνει ώς το2045. Υπάρχουν, λοιπόν, ορισμένες χρο-νιές, όπως το 2022 – 2023 και ορισμένεςάλλες διετίες, οπότε το χρέος καθίστα-ται εξόφθαλμα μη εξυπηρετήσιμο. Γιαπαράδειγμα, το 2022 εκτινάσσεται περί-που στα 20 δισ. Αυτό το μακροχρόνιοσκέλος του χρέους χρειάζεται μια ισχυρήεξομάλυνση και έμμεση απομείωση, πουνα το καθιστούν βιώσιμο με εμφανήτρόπο. Απαιτείται μια διαδικασία για τοπώς και πότε θα γίνει αυτό. Ωστόσο,υπάρχει προτεραιότητα για τα έτη 2015

έως 2018 και αυτό είναι για το οποίοαγωνίζεται η κυβέρνηση τώρα.

Μείωση των υφεσιακώνσυνεπειών

Υπάρχει μια αντίστροφη κριτική απότην πλευρά των θεσμών, όσον αφορά ταμέτρα που προτείνει η ελληνική πλευρά,ότι δηλαδή πρόκειται για υφεσιακάμέτρα τα οποία δεν μπορούν να γίνουναντικείμενο υπεράσπισης στο ευρύκοινό.

Εμείς, από την πλευρά μας, προσπα-θήσαμε να μειώσουμε τις υφεσιακές συ-νέπειες, οι οποίες είναι άμεσες ότανπρόκειται για περικοπές μισθών, συντά-ξεων και κοινωνικών δαπανών, και ναμετατοπίσουμε τη φορολογία σε κατηγο-ρίες στις οποίες το υφεσιακό αποτέλε-σμα είναι πολύ μικρότερο και κοινωνικάδικαιότερο. Το επισημαίνω αυτό, διότιαν η επίτευξη μιας συμφωνίας διευκολύ-νει την επιστροφή της οικονομίας σε θε-τικούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι επιχειρή-σεις θα ισοσκελίσουν την πρόσθετη φο-ρολογική επιβάρυνση με το θετικό πρό-

σημο στην οικονομία. Οι προτάσεις μας,συνεπώς, έχουν το πνεύμα να ελαχιστο-ποιήσουν το υφεσιακό αποτέλεσμα καινα μεγιστοποιήσουν τις δυνατότητεςσταθεροποίησης της οικονομίας που,όπως όλοι αναμένουν, θα βελτιώσει καιτις οικονομικές επιδόσεις.

Κατά τη γνώμη σου, μια συμφωνία πουθα κινείται σε αυτό το επίπεδο και θα πε-ριλαμβάνει και μια πλευρά του ζητήμα-τος του χρέους αλλά όχι εντελώς σαφή,πώς θα αντιμετωπιστεί πολιτικά και απότον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από την ελληνικήκοινωνία;

Όσον αφορά την ελληνική κοινωνία,είναι σαφής και συμβατή με την εντολήπου έχουμε πάρει ως κυβέρνηση από τιςεκλογές, η προτροπή να κρατήσουμε τηχώρα εντός του ευρώ, να επαναδιαπραγ-ματευτούμε την καλύτερη δυνατή συμ-φωνία και να αντιστρέψουμε την κοινω-νική ανισότητα που παρήγαγαν τα μνη-μόνια των τελευταίων πέντε χρόνων, μεμια κοινωνικά δικαιότερη κατανομήβαρών. Αυτή ήταν η εντολή του λαού καιαυτό κάνει η κυβέρνηση. Οποιαδήποτεάλλη εκδοχή ξεπερνά τις δεδομένες πο-λιτικές συνθήκες και θα πρέπει να κρι-θεί και να υπάρξουν άλλου τύπου πολι-τικές εξελίξεις.

Εξαιρετικά απίθανο το αδιέξοδο

Αν βρεθούμε μπροστά σε άρνηση τωνδανειστών, πώς πρέπει να πράξουμε;

Αν βρεθούμε σε αδιέξοδο, οι επιλογέςμας είναι πολιτικές και χρειάζεται να θέ-σουμε τις σκέψεις και τις προτάσεις μαςστην κρίση της ελληνικής κοινωνίας.Ωστόσο, θεωρώ αυτό το ενδεχόμενοεξαιρετικά απίθανο, διότι την προηγού-μενη εβδομάδα φάνηκε ότι η επίτευξησυμφωνίας έχει τεράστια σημασία όχιμόνο για την ελληνική και την ευρω-παϊκή οικονομία αλλά και για την παγ-κόσμια. Θεωρώ ότι οποιαδήποτε αντί-θετη εξέλιξη θα είναι απόλυτα τυχοδιω-κτική από την πλευρά των θεσμών καιτων εταίρων.

Φαίνεται, όμως, να υπάρχει ένα κέν-τρο που επιμένει στο Grexit, αν και απο-δυναμωμένο πλέον.

Αυτό είναι απόλυτα αληθές και έχειεκφραστεί με όλους τους τόνους και σεδιαφορετικές στιγμές αυτής της περιό-δου. Θεωρώ, όμως, ότι είναι μια εξαιρε-τικά παρακινδυνευμένη στρατηγική, καιόχι μόνο επειδή το Grexit δημιουργείσειρά προβλημάτων στις οικονομίεςαλλά και διότι οι πολιτικές εξελίξεις σεάλλες χώρες μπορεί να αποβούν κατα-λυτικές για την ίδια την τύχη της Ευρώ-πης.

Όσον αφορά τον κόμπο που έχει δημι-ουργηθεί με το ∆ΝΤ, πώς κρίνεις αυτό τοζήτημα;

Υπάρχει ένας κόμπος που όμως δεντον κρίνω καθοριστικό, διότι και το ∆ΝΤέχει δυνατότητα ευελιξίας και, ταυτό-χρονα, όπως αποδείχθηκε τον προπρο-ηγούμενο μήνα, υπάρχουν και άλλοι τρό-ποι πληρωμής, οι οποίοι αποτρέπουν τηνοποιαδήποτε περίπτωση χρεοκοπίας τη∆ευτέρα. Άρα, είναι υπερβολικές οι φο-βίες για μια καταληκτική ημερομηνίαπληρωμής ή μη του ∆ΝΤ.

Το Grexit είναι μια εξαιρετικά παρακινδυνευμένηστρατηγική, και όχι μόνο επειδή δημιουργεί σειράπροβλημάτων στις οικονομίες, αλλά και διότι οιπολιτικές εξελίξεις σε άλλες χώρες μπορεί νααποβούν καταλυτικές για την ίδια την τύχη τηςΕυρώπης.

Page 8: Εποχή 28-06-2015

88 Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Ενώ την περασμένη ∆ευτέρα οι θεσμοίαναγνώρισαν την ελληνική πρόταση ωςκείμενο βάσης, την Πέμπτη απορρί-φθηκε, με τις διαπραγματεύσεις να συ-νεχίζονται το Σάββατο. Τι επιδιώκουν;

Πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να συνε-κτιμηθεί η περίπτωση να επιδιώκουνστην πραγματικότητα μια μη-συμφωνίακαι μια παράταση των διαπραγματεύ-σεων, ώστε να πιέσουν την κυβέρνησηολοκληρωτικά, μέχρι ταπεινώσεως.

Είναι συντονισμένη προσπάθεια; Το στρατόπεδο των δανειστών δεν

είναι απολύτως ενιαίο. Απέναντί μαςέχουμε πολλούς συνομιλητές με αντι-κρουόμενα συμφέροντα, με διαφορετι-κές στρατηγικές και δυνατότητες επη-ρεασμού της διαπραγμάτευσης. Αλλά,ναι, ένα μέρος των δανειστών με επικε-φαλής τον Σόιμπλε λειτουργεί με κριτή-ριο την ταπείνωση της κυβέρνησης καιτην επιβολή του ακραίου νεοφιλελευθε-ρισμού ως του απόλυτου υποδείγματοςστην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν η πολιτικήαυτή κυριαρχήσει έναντι της χώρας, τότεη μόνη επιλογή είναι η ρήξη και η μετα-φορά του πολιτικού κόστους στους δα-νειστές.

Στόχος η χρηματοπιστωτικήασφυξία

Όλες τους οι κινήσεις συντείνουνστην υλοποίηση της στρατηγικής τηςαριστερής παρένθεσης;

Γνωρίζουν πως εάν υποχωρήσουνέστω και οριακά στην ελληνική κυβέρ-νηση, τότε θα αλλάξει ο οδικός χάρτηςτης ΕΕ, με αποτέλεσμα να περιοριστεί ηκυριαρχία των νεοφιλελεύθερων και ναακολουθήσει ντόμινο. Πιστεύω ότι εξαρ-χής η στρατηγική τους ήταν η μεγαλύ-τερη δυνατή χρονική παράταση, ώστε ναδημιουργήσουν χρηματοπιστωτικήασφυξία στην Ελλάδα και να την κεφα-λαιοποιήσουν πολιτικά. Μέχρι στιγμήςδεν το έχουν καταφέρει.

Αν όμως δεν προκύψει συμφωνία; ΤηνΤρίτη λήγει η συμφωνία-γέφυρα, όπωςκαι η παράταση για την πληρωμή του∆ΝΤ.

Η ελληνική πλευρά δεν υπάρχει περί-πτωση να πληρώσει τις δόσεις, άλλωστεδεν υπάρχουν τα χρήματα. Αυτό, όμως,οικονομικο-τεχνικά μπορούν να το δια-χειριστούν. Μπορούν να βρουν έναντρόπο ώστε να μη θεωρηθεί πιστωτικόγεγονός ή χρεωκοπία και να πουν ότι ηδιαπραγμάτευση συνεχίζεται. Όμως, θαέχει γίνει περισσότερο σαφές ότι είναιπροσχηματική.

Επιχειρηματολογίαστα όρια της γελοιότητας

Νομίζω πως αυτό έγινε πασιφανές την

Θα πρέ πει να πα ρα δε -χτού με δη μο σίως ό τιπαίρ νου με πι θα νώς τορί σκο μιας μέ τριας ή καικα κής συμ φω νίας, αλ λά,ταυ τό χρο να, πρέ πει ναδη μιουρ γή σου με μια τε -ρά στια κι νη τι κό τη ταστην ά σκη ση της δια κυ -βέρ νη σης, ώ στε και ναπρο κύ ψουν πρα κτι κά ι -σο δύ να μα

“Ι∆ΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΥΠΟ ∆ΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

Αγώνας εν εξελίξει γιατην κοινωνία και τον ΣΥΡΙΖΑΤου Ορέστη Φ. Αθανασίου

Τρία σχέδια συμφωνίας είχαν δημο-σιοποιηθεί έως το απόγευμα τηςΠαρασκευής στα πλαίσια της δια-πραγμάτευσης της κυβέρνησης μετους δανειστές. Το τελευταίο κε-φάλαιο και των τριών κειμένωναναφέρεται στις ιδιωτικοποιήσεις.Τα τρία κείμενα έχουν διαφορέςπου αξίζει να επισημανθούν.

Στο πρώτο κείμενο, τη ∆ευτέρα, ηκυβέρνηση συμπεριλάμβανεπέντε όρους όσον αφορά την πο-

λιτική των ιδιωτικοποιήσεων (ελάχιστοεπίπεδο επενδύσεων για κάθε ιδιωτι-κοποίηση, προστασία των δικαιωμά-των των εργαζομένων, οφέλη για τιςτοπικές κοινωνίες και οικονομίες, συμ-μετοχή του ∆ημοσίου με «ένα σημαν-τικό (πιθανώς μειοψηφικό) ποσοστό»,προστασία του περιβάλλοντος και τηςπολιτιστικής κληρονομιάς) και προ-βλεπόταν μια αξιοσημείωτη αύξησητης πρόβλεψης εσόδων από τις ιδιωτι-κοποιήσεις (επιπλέον 2,5 δισ. ευρώστην τριετία 2015-2017). Αύξηση πουδεν μπορεί να καλυφθεί από τις «γνω-στές» πια ιδιωτικοποιήσεις (περιφε-ρειακά αεροδρόμια, Ελληνικό, ΟΛΠ,ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και «Ελ. Βενιζέλος»).

Το κείμενο των «θεσμών» που κατα-τέθηκε στο Eurogroup της Πέμπτης,διέγραφε τους πέντε όρους, προέβλεπεδεσμευτικές ημερομηνίες για την πώ-ληση του ΟΛΠ και του ΟΛΘ «χωρίς ου-σιαστική μεταβολή στους όρους τωνδιαγωνισμών» και ζητούσε από την κυ-βέρνηση να πουλήσει και το μερίδιοτου ∆ημοσίου στον ΟΤΕ. ∆εν είναισαφές αν υπήρχε παράρτημα με διαφο-ρετικές εκτιμήσεις για τα έσοδα.

Η «ρελάνς» της κυβέρνησης την επό-μενη μέρα προχωρούσε ακόμη παρα-πέρα: αποδεχόταν τη διατύπωση των«θεσμών» πως «το ΤΑΙΠΕ∆ θα εγκρίνειτο σχέδιο για την αξιοποίηση περιου-σιακών στοιχείων το οποίο περιλαμβά-νει προς ιδιωτικοποίηση όλα τα περι-ουσιακά στοιχεία που ανήκαν σ’ αυτότην 31/12/2014 και (το σχέδιο αυτό) θαεγκριθεί από το υπουργικό συμβού-λιο», δεσμευόταν πως θα προωθήσειόλες τις εκκρεμείς ενέργειες για τηνπροώθηση των συγκεκριμένων ιδιωτι-κοποιήσεων (αφαιρώντας τον ΟΤΕ)αλλά δεν ανέφερε τους πέντε όρους.

Καινούργια ερωτήματα

Όλα αυτά σήμερα μπορεί να είναιπλέον ιστορία και το ενδεχόμενο συμ-φωνίας να είναι διαφορετικό ή να πε-ριέχει κάποια ανταλλάγματα. Αλλά δύ-σκολα θα έχει αλλάξει ως προς το βα-σικό του πυρήνα.

Οπότε, τα καινούργια ερωτήματαπου προκύπτουν είναι δύο: από πού θαπροκύψουν τα επιπλέον έσοδα καιποιες θα είναι οι επιπτώσεις από τηναφαίρεση των πέντε όρων που αναφέ-ρονταν στο πρώτο κείμενο.

Η πιο πιθανή απάντηση στο πρώτοερώτημα είναι πώς θα προκύψουν απότο λεγόμενο «land development», τηνπώληση ακίνητης περιουσίας του ∆η-μοσίου, και στο δεύτερο πως η αφαί-ρεση αυτών των όρων διευκολύνειαυτήν την επιδίωξη των δανειστών.Γιατί τα έσοδα από Ελληνικό, ακόμη κιαν προχωρήσει όπως θέλει το ΤΑΙΠΕ∆και η Lamda, δεν αρκούν. Ούτε αν προ-στεθούν σ’ αυτά τα 95 εκατ. ευρώ απότην πώληση του Αστέρα Βουλιαγμένης

εφόσον βρεθεί τρόπος παράκαμψηςτης απορριπτικής απόφασης του ΣτΕ(και αυτό διευκολύνεται με την αφαί-ρεση των όρων που αναφέρονται στηνπροστασία του περιβάλλοντος και τηςπολιτιστικής κληρονομιάς).

Αν υπάρχει κάποιος νέος κατάλογοςπρος πώληση ακινήτων, σίγουρα εκείθα φιγουράρουν δύο εκτάσεις, για τηνπροστασία των οποίων τα προηγού-μενα χρόνια οι τοπικές κοινωνίες και οΣΥΡΙΖΑ έδωσαν αγώνες: τα 490 στρέμ-ματα στη Βόρεια Κέρκυρα, στην πε-ριοχή «Ερημίτης» και τα 1.615 στρέμ-ματα της Αφάντου στη Ρόδο. Και στιςδύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε μεπεριοχές που έχουν πωληθεί σε ξέναfund με στόχο την κατασκευή πολυτε-λών ξενοδοχείων και κατοικιών και εγ-καταστάσεων για τον ελλιμενισμό με-γάλων τουριστικών σκαφών. Και γιατις δύο είχαν υποβληθεί προσφυγέςστο ΣτΕ από τοπικούς φορείς.

Υφαρπαγή γης

Για την Αφάντου, το δικαστήριο τοΜάιο απέρριψε το τροποποιημένο Ει-δικό Χωροταξικό Σχέδιο μπλοκάρον-τας έτσι την επένδυση, ενώ οι αντί-στοιχες προσφυγές για τον Ερημίτηέχουν απορριφθεί εκτός από μία πουεκκρεμεί. Στην Αφάντου, το μεγαλύ-τερο μέρος της έκτασης έχει παραχω-ρηθεί για διάστημα 50 ετών σε έναν Ελ-ληνοαμερικανό που φιλοδοξεί να φτιά-ξει, αναβιώνοντας ένα σχέδιο πουυπήρχε από την εποχή της χούντας, γή-πεδα γκολφ, ξενοδοχεία και βίλες.Αμέσως μετά την απόφαση του ΣτΕ, τοΤΑΙΠΕ∆ έσπευσε να ανακοινώσει πως«δεν τίθεται θέμα κωλύματος» και τοσχέδιο θα υποβληθεί εκ νέου.

Στην Κέρκυρα δεν πρόκειται απλώςγια μια πολύ όμορφη παραλία αλλά γιαμια περιοχή με πλούσια χλωρίδα πουέχει εξαφανιστεί από το υπόλοιπο νησίκαι έναν υγρότοπο στον οποίο ζει έναείδος βίδρας. Είναι ουσιαστικά το μόνοκομμάτι της Κέρκυρας που δεν έχει κα-ταστραφεί από την τουριστική «αξιο-

ποίηση». Η μόνη διαφορά είναι πως στην πε-

ρίπτωση της Ρόδου ο ∆ήμος ενέκρινετην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώ-σεων, ενώ στην Κέρκυρα ο ∆ήμος και ηΠεριφέρεια Ιονίου (που διοικούνταιαπό τον ΣΥΡΙΖΑ) όχι μόνο τις απέρρι-ψαν αλλά διακηρύττουν πως δεν πρό-κειται να εγκρίνουν οποιαδήποτε με-λέτη θέλοντας να αποτρέψουν την τσι-μεντοποίηση και την καταστροφή πουθα σημάνει η παραχώρησή της στηεταιρεία NCH Capital για… 99 χρόνια.Πρόκειται για δύο κλασικές περιπτώ-σεις «υφαρπαγής γης» όπως τις περι-γράφει με πολλά παραδείγματα και θε-ωρητική τεκμηρίωση ο Κωστής Χατζη-μιχάλης στο βιβλίο του «Κρίση χρέουςκαι υφαρπαγή γης», εκδόσεις ΚΨΜ.

∆εν είναι οι Σχεδίου Χωρικής Ανά-πτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων, ενώστην Πελοπόννησο το «παράδειγμα»του Costa Navarino ετοιμάζονται ναακολουθήσουν και άλλοι επιχειρημα-τίες.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι δυ-νάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησανστους αγώνες για την προστασία τουπεριβάλλοντος και δηλώνουν αποφα-σισμένοι να συνεχίσουν. «Όταν έρθει ηκρίσιμη στιγμή, θα προτιμήσουμε νατοποθετηθούμε ως πολιτευτές του ΣΥ-ΡΙΖΑ με το μάτι στραμμένο στις επόμε-νες γενιές και τις αρχές του κόμματόςμας και όχι στους σημερινούς εκβια-σμούς των δανειστών» αναφέρουν σεπρόσφατη κοινή δήλωσή τους οι βου-λευτές Κέρκυρας του μοναδικές περι-πτώσεις που η γη στην Ελλάδα γίνεταιη εύκολη και προσοδοφόρα καταφυγήτου κεφαλαίου σε περιόδους κρίσης.Στη Ρόδο, υπάρχουν και άλλα σχέδιαγια την κατασκευή τεράστιων ξενοδο-χείων, στο Κάβο Σίδερο προχωρά τοσχέδιο της Minoan Group μετά την έγ-κριση του Ειδικού ΣΥΡΙΖΑ ΦωτεινήΒάκη και Στέφανος Σαμοΐλης. Και αυτόείναι που κρατάμε ως αχτίδα αισιοδο-ξίας για τις μέρες που έρχονται.

Όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή, θα προτιμήσουμε νατοποθετηθούμε ως πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ με τομάτι στραμμένο στις επόμενες γενιές και τιςαρχές του κόμματός μας και όχι στους σημερι-νούς εκβιασμούς των δανειστών.

“Ο Ερημίτηςστην Κέρ-κυρα, έναςυγρότοποςμε πλούσιαχλωρίδα.

Page 9: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 99ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πέμπτη… Ακριβώς, ενώ η πρώτη αντίδραση των

δανειστών την ∆ευτέρα στην ελληνικήπρόταση ήταν θετική, στη συνέχεια υπα-ναχώρησαν. Αυτό αποκαλύπτει ότι η ΕΕδεν είναι ο πραγματικός χώρος μέσαστον οποίο παίρνονται οι αποφάσεις,όπως και ότι επιζητείται με κάθε τρόποη συνέχεια του δόγματος του νεοφιλε-λευθερισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότιπίσω από κάθε πρόταση που καταθέτουνφωτογραφίζονται συγκεκριμένα οικονο-μικά συμφέροντα. Μάλιστα, η επιχειρη-ματολογία ορισμένων από τους «θε-σμούς» αγγίζει πλέον τα όρια της γελοι-ότητας. Γι’ αυτούς η αύξηση της φορο-λογίας των κερδών των επιχειρήσεωναπό το 26% στο 29% αποτελεί υφεσιακόμέτρο, ενώ οι οριζόντιες μειώσεις μι-σθών και συντάξεων όχι.

Αν οι εταίροι δέχονταν την ελληνικήπρόταση, χωρίς διευθέτηση του χρέουςθα φτάναμε σε συμφωνία;

Καμία συμφωνία χωρίς σαφή προ-οπτική αναδιάρθρωσης και «κουρέμα-τος» του χρέους δεν μπορεί αντικειμε-νικά να είναι βιώσιμη. Αυτό, άλλωστε,γίνεται πλέον από όλους αποδεκτό –πλην του Σόιμπλε.

Παρόλα αυτά η ελληνική πρόταση,όπως παραδέχτηκε και η κυβέρνηση,απέχει μακράν από το πρόγραμμα τηςΘεσσαλονίκης. Γιατί τόσες υποχωρή-σεις;

Η πρόταση της ∆ευτέρας είναι ενταγ-μένη σε μια διαπραγματευτική πολιτική,η οποία κατάφερε να αποκαλύψει τηνπροσχηματική διαδικασία τελεσίδικα.Είναι μια σκληρή πρόταση για τον ΣΥ-ΡΙΖΑ – αφού βρίσκεται έξω από τα πολι-τικά του όρια - και για τη χώρα, η οποίαωστόσο εμπεριέχει ορισμένα σημαντικάστοιχεία τα οποία θα πρέπει να αξιοποι-ηθούν. Αρχικά το ύψος του πλεονάσμα-τος, στο 1%. Κατόπιν μια περισσότεροαναλογική φορολόγηση με καταρχήν με-ταφορά του κόστους στα πλουσιότερακοινωνικά στρώματα. Και, βεβαίως, τηναλλαγή της εργασιακής νομοθεσίας τουμνημονίου.

Από την άλλη, υπάρχει μια μικρή μεναλλά υπαρκτή μείωση των μισθών καιτων συντάξεων μέσω των ασφαλιστικώνεισφορών. Είναι προφανές ότι η συμφω-νία αυτή δεν περιλαμβάνει το πρό-γραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά όμως

συνεκτιμά τις διαπραγματευτικές δυνα-τότητες μιας χώρας χωρίς παραγωγικήβάση, χωρίς οικονομικά διαθέσιμα ή έμ-πρακτες διεθνείς συμμαχίες, σε μια προ-σπάθεια να αλλάξει τη ροή των ασκού-μενων πολιτικών.

Το σύστημα «Μένουμε Ευρώπη»

Την ίδια ώρα οι ηγεσίες της Νέας ∆η-μοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Ποτα-μιού βρίσκονταν στις Βρυξέλλες, πιέ-ζοντας προς την αντίθετη πλευρά.Έπαιξε ρόλο η στάση τους;

Πριν λίγο καιρό έλεγαν καλύτερα μιαμέτρια συμφωνία παρά μη συμφωνία.Τελευταία έλεγαν καλύτερα μια κακήσυμφωνία από μια μη συμφωνία. Ότανφάνηκε ότι υπάρχει μια κακή συμφωνία,όλο το σύστημα «Μένουμε Ευρώπη» απο-

καλύφθηκε, καθώς οχυρώθηκε πίσω απότο ∆ΝΤ και την πολιτική των οριζόντιωνπερικοπών σε μισθούς και συντάξεις.Πρόκειται ουσιαστικά για «ένα κόμμα»,το «κόμμα του Μνημονίου», δηλαδή τηςακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τοοποίο όμως δεν πρέπει να υποτιμή-σουμε. Λειτουργεί ως «υποσύστημα τωνθεσμών» μέσα στη χώρα, επιδιώκονταςτην απονομιμοποίηση της Κυβέρνησης.

Ωστόσο στελέχη της κυβέρνησης,όπως ο κ. Πανούσης, δήλωσαν επίσηςπως καλύτερα μια κακή συμφωνία απότη μη-συμφωνία. Πώς θα αντιμετωπίσειη κυβέρνηση τέτοιες κινήσεις στο εσω-τερικό της;

Εδώ υπάρχει ο κίνδυνος που ανέφεραπριν, να κυριαρχήσει η άποψη που στηνπραγματικότητα υπονοεί ή επιθυμεί, τημετατροπή μιας τακτικής υποχώρησηςσε μια στρατηγική επιλογή. Η άποψηαυτή θέλει να επιβάλλει στον ΣΥΡΙΖΑ μιαστρατηγική μετάλλαξη, από κόμμα τωνλαϊκών συμφερόντων και προσδοκιώνσε κόμμα διαχείρισης της κρίσης, μεομόρροπο προς την κατεστημένη εξου-σία τρόπο.

Εννοείται, ότι το «κόμμα ΣΥΡΙΖΑ»,παρά τα πολλά και δομικά προβλήματαλειτουργίας που έχει, δεν θα αφήσει ναυπάρξει μια τέτοια εξέλιξη. Θα διασφα-λίσει την ενότητά του, μέσα από τη δη-μοκρατία του, τη συντροφικότητά τουκαι τις σταθερές αξίες της αριστεράς.

Η συμφωνία ως κίνηση τακτικής

Αυτή η πρόταση θα περνούσε από τηΒουλή;

Αυτή η πολύ μέτρια έως κακή συμφω-νία – αν τελικώς προκύψει - θα πρέπεινα ιδωθεί ως κίνηση τακτικής, σε μιαπροσπάθεια να διευρυνθεί ο χώροςάσκησης ενεργητικών πολιτικών. Θαπρέπει να συζητηθεί δημοκρατικά, μεαντικειμενική στάθμιση των δεδομένωνκαι νηφαλιότητα, όχι ιδεοληπτικά, γιατίπια έχουμε το πηδάλιο της χώρας και τιςτύχες του ελληνικού λαού στα χέρια μας.Προφανώς η συζήτηση πρέπει να συνε-κτιμήσει τους ευρύτερους κοινωνικούςκαι ταξικούς συσχετισμούς δύναμης, σεΕλλάδα και Ευρώπη, και να διαχωρίσεισαφώς την τακτική κίνηση από τηνστρατηγική επιλογή.

Είναι διαφορετικό πράγμα να μιλή-

σουμε καθαρά στον ελληνικό λαό και νατου εξηγήσουμε γιατί και πώς καταφέ-ραμε να φτάσουμε μέχρι εδώ – κάνονταςκαι μια δημόσια και αυστηρή αυτοκρι-τική αν χρειαστεί, και διαφορετικό ναυπονοήσουμε ότι προσχωρούμε στις λο-γικές και τις μεθοδολογίες των μνημο-νιακών πολιτικών και του διεφθαρμένουπολιτικού συστήματος.

Και για να γίνουμε πειστικοί θα πρέπειάμεσα, σε ορίζοντα τετραμήνου, να προ-χωρήσουμε εμπράκτως σε πολιτικές γιατην παραγωγική ανασυγκρότηση τηςχώρας και σε σαρωτικές αλλαγές στοκράτος και τη δημόσια διοίκηση, στο πο-λιτικό σύστημα, στην καταπολέμηση τηςδιαφθοράς και την οργάνωση της κοινω-νικής πρόνοιας. Και απαραιτήτως στονέλεγχο του τραπεζικού συστήματος.

Ως τακτική, λοιπόν, συνοδευόμενηαπό τις παραπάνω δεσμεύσεις, μπορείνα περάσει. Θα πρέπει να παραδεχτούμεδημοσίως ότι παίρνουμε πιθανώς τορίσκο μιας μέτριας ή και κακής συμφω-νίας, αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει να δημι-ουργήσουμε μια τεράστια κινητικότηταστην άσκηση της διακυβέρνησης, ώστεκαι να προκύψουν πρακτικά ισοδύναμααλλά και για να πείσουμε τους πάντες,ακόμα και τους εαυτούς μας, ότι η Κυ-βέρνηση της αριστεράς δεν ήρθε για ναδιαχειριστεί την υφιστάμενη κατάσταση.

Και για το κόμμα το ίδιο ισχύει;Το κόμμα πρέπει να πάρει μεγάλες

κοινωνικές πρωτοβουλίες, να βγει απότη θέση του «ακολούθου» της κυβέρνη-σης. Να δημιουργήσει κοινωνικά και πο-λιτικά αναχώματα σε κάθε γειτονιά καισε κάθε χώρο δουλειάς. Πρέπει να ξεκι-νήσει μια συντεταγμένη και διαφανήενημέρωση της κοινωνίας. Να αναπτύξεικινήματα και πρακτικές, έτσι ώστε να δι-ευρύνει το πλαίσιο εφαρμογής των πολι-τικών ανατροπής. Να μην ξεχνάμε, ότι οαντίπαλος οργανώνεται ακριβώς στοεπίπεδο της ιδεολογίας και της οργανω-τικής κινητοποίησης, όπως έδειξαν καιοι πρόσφατες συγκεντρώσεις του «Μέ-νουμε Ευρώπη». Αν το κόμμα δεν πάρειτην κατάσταση στα χέρια του, μια μέτριασυμφωνία θα γίνει κακή και μια κακήκάκιστη.

Αν επίσης δεν διευρύνει τον καθαρώςδικό του χώρο παρέμβασης και μείνειένα παρακολούθημα της Κυβέρνησης,τότε η συνέπεια θα είναι μια ιδεολογικήμετάλλαξη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΒΕΡΝΑΡ∆ΑΚΗ

Στόχος τους να κεφαλαιοποιήσουνπολιτικά τη χρηματοπιστωτική ασφυξία

Συζητάμε με τον Γενικό Γραμ-ματέα συντονισμού του κυβερ-νητικού έργου, ΧριστόφοροΒερναρδάκη, για τις εξελίξειςστη διαπραγμάτευση και τουςστόχους της ελληνικής κυβέρ-νησης. Όπως τονίζει ο Χρ. Βερ-ναρδάκης “αυτή η πολύ μέτριαέως κακή συμφωνία – αν τελι-κώς προκύψει - θα πρέπει να

ιδωθεί ως κίνηση τακτικής, σε μια προσπάθεια ναδιευρυνθεί ο χώρος άσκησης ενεργητικών πολιτι-κών”. Είναι απαραίτητο, λόγω των καταιγιστικώνεξελίξεων, να σημειώσουμε πως η συνέντευξη πάρ-θηκε Παρασκευή πρωί.

«Καμία συμφωνία χωρίς σαφή προοπτική αναδιάρθρωσης και κουρέματος του χρέ-ους δεν μπορεί αντικειμενικά να είναι βιώσιμη», σύμφωνα με τον Χρ. Βερναρδάκη.

Η κυβέρνησηνα αρχίσεινα κυβερνάΌμως, όσα λες προϋποθέτουνκυβερνητικό έργο, και εδώ καιμήνες έχει παγώσει το νομοσχέδιογια τις συλλογικές συμβάσεις για ναμην θεωρηθεί μονομερήςενέργεια…Να μην ξεχνάμε όμως, πως ό,τι έχειγίνει μέχρι στιγμής, έχει θεωρηθείκαι ήταν μονομερής ενέργεια.Ωστόσο ναι, η Βουλή πρέπει άμεσανα ψηφίσει το νομοσχέδιο για ταεργασιακά. Είναι αλήθεια ότι ηΚυβέρνηση έχει βαλτώσει, υπό τηνέννοια ότι περιμένουν όλοι τηδιαπραγμάτευση και όλη η διοίκησηδουλεύει ως υποστηρικτικόςμοχλός της διαπραγμάτευσης. Θαπρέπει άμεσα, λοιπόν, να αρχίσει ηκυβέρνηση να κυβερνά. Καιουσιαστικά και τυπικά.

Page 10: Εποχή 28-06-2015

1100 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

Αν υπήρχε πράγματι κάποια «ανώ-τερη δύναμη», τότε θα πρεπε ναφορτώσει τα μεταλλικά γράμματα

με το όνομα του Αλτιέρο Σπινέλι, πουκοσμούν την είσοδο του ενός κτιρίου τουΕυρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες πάνωστο άγαλμα που υπενθυμίζει το μύθο της«αρπαγής της Ευρώπης» και να τα φυγα-δεύσει προς άγνωστη κατεύθυνση. Ηεβδομάδα που πέρασε δικαίωσε τις χει-ρότερες των... ανησυχιών, όσων βλέπουντην ΕΕ να κινείται προς μια πορεία πλή-ρους αποστασιοποίησής της από τουςλαούς και τελικά αυτοκατάργησής της.

Κινήσεις αλληλεγγύης

Μετά από ένα Σαββατοκύριακο πουσχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρω-τεύουσες έγιναν συλλαλητήρια ενάντιαστην λιτότητα και υπέρ της υποστήριξηςτης Ελλάδας και μετά από μια ∆ευτέρα,που έδειχνε να ανοίγει το δρόμο μιαςέστω επώδυνης λύσης το μπλοκ των γε-ρακιών του νεοφιλελευθερισμού επι-στράτευσε όλο του το βαρύ πυροβολικόγια να μπλοκάρει οποιαδήποτε λύση,ακόμα και μια πολύ χειρότερη για τηνΑθήνα από εκείνη που περίμεναν οι«απαισιόδοξοι» στις τάξεις της ελληνι-κής κυβέρνησης.

Το εξώφυλλο του περιοδικού Σπίγκελμε το βιβλικό σεισμό να γκρεμίζει μνη-μεία και κατακτήσεις αιώνων στηνήπειρό μας έμοιαζε να δικαιώνεται πολύνωρίτερα από ότι θα μπορούσε να προ-βλέψει ο ευφάνταστος δημιουργός του.Οι περιβόητοι θεσμοί κρύφτηκαν πάλιπίσω από τις «καταστατικές υποχρεώ-σεις» του ∆ΝΤ, που ξαφνικά έθεσε αιτή-ματα πέραν κάθε λογικής και οι διαρ-ροές που προσπαθούσαν να δικαιολογή-σουν τα αδικαιολόγητα μιλούσαν τη μίαγια διχασμό στις τάξεις των δανειστών,που οφείλονταν στους «κακούς Έλλη-νες» και μετά από λίγο για απαιτήσειςπου αποτελούσαν κοινή θέση όλων.

Στην ουσία αποδείχτηκε ότι το μπλοκπου έχει συσπειρωθεί γύρω από τονΒόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν ήθελε τίποτεάλλο παρά να αναγκάσει τον Αλέξη Τσί-πρα είτε σε μια άνευ όρων παράδοση,είτε σε μια οργισμένη παραίτηση. Ο Αν-τώνης Σαμαράς θυμόταν τις παλιέςκαλές εποχές, που ζητούσε κάθε δύομέρες την παραίτηση του τότε αμήχανουπρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέουκαι ο Σταύρος Θεοδωράκης ονειρευότανότι θα γυρίσει από τα ...βαρυσήμανταραντεβού του στις Βρυξέλλες ως έναςσύγχρονος και πιο πολυφωτογραφημέ-νος Βενιζέλος από τις Κάννες. Όλα αυτάθα ήταν απίστευτα γελοία αν δεν ήτανανατριχιαστικά για τις προοπτικές τηςελληνικής κοινωνίας, που είδε πλέον ναανακοινώνονται και επίσημα και εντε-λώς απροκάλυπτα τα σχέδια, που προ-ωθούν συγκεκριμένοι κύκλοι εντός καιεκτός της χώρας για πτώση της πρώτηςαριστερής κυβέρνησης.

Η μέθοδος του πνιγμού

Το πρωτοσέλιδο σκίτσο του περιοδι-κού Σαρλί Αμπντό με την Κριστίν Λαγ-κάρντ να πνίγει ένα Έλληνα για να«σώσει την Ευρώπη» είναι ενδεικτικό

του γενικότερου κλίματος. Η αυστριακήεφημερίδα «Κουρίερ» έγραφε για τουςχωρίς στόχους, διχασμένους και ανεύθυ-νους μεγάλους της Ευρώπης και η «Ουά-σιγκτον Ποστ» ειρωνευόταν την Ευρώπηπου οδηγεί χωρίς κανέναν λόγο την ελ-ληνική οικονομία στην καταστροφή, θυ-μίζοντας κάποιον, που σε εξωθεί στηναυτοκτονία και μετά καυτηριάζει τηνπράξη.

Μετά όμως ήρθε η ομοβροντία των με-γάλων εκδοτικών συγκροτημάτων τηςΓερμανίας. Από την Πέμπτη και μετάόταν και φάνηκε ότι οι «σκληροί» μέσαστο Eurogroup έχουν κερδίσει το πάνωχέρι ζητώντας από την Ελλάδα να υιοθε-τήσει το τελεσίγραφο των θεσμών ή νατους αδειάσει τη γωνιά άρχισε και η αν-τεπίθεση των γερμανών κονδυλοφόρων.

«Φτάνει πια», «Η διάσωση έγινεφάρσα», «Η τελευταία ευκαιρία για τονΤσίπρα», «Η υπομονή τελείωσε» ήτανμερικά μόνο από τα πρωτοσέλιδα πουαπέφευγαν φυσικά να δουν την ουσία,που δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι ηΑθήνα βρίσκεται απέναντι στον εκβια-σμό να υπογράψει τη θανατική της κα-ταδίκη ή να πεθάνει ακαριαία. Ο γερμα-νικός Τύπος έδειξε μάλιστα πολύ πρό-θυμος να υιοθετήσει την τοποθέτηση τουΒόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι το σχέδιο τωνδανειστών είναι ιδιαίτερα επιεικές, τηνώρα που η Ανγκέλα Μέρκελ ένιπτε ταςχείρας της, διαμηνύοντας ότι η συμφω-νία θα πρέπει να βρεθεί σε επίπεδο θε-σμών ή Eurogroup και δεν απαιτείται ναασχοληθεί πάλι με το θέμα μια σύνοδοςκορυφής. Την ίδια ώρα και ο καλογυαλι-σμένος πρόεδρος της ΜπούντεσμπανκΓιενς Βάιντμαν τα έβαζε με την ΕΚΤ για

τη συνέχιση της χρηματοδότησης των ελ-ληνικών τραπεζών μέσω ELA και ακου-γόταν σαν να κάνει μαύρο χιούμορ, ότανμιλούσε για μια «συγκαλυμμένη τραπε-ζική διάσωση».

Σχέδιο παγίδευσης

Φαίνεται την ώρα που γράφονταιαυτές οι γραμμές να δικαιώνονται όσοιφοβόντουσαν ότι το σχέδιο από την αρχήπροέβλεπε την παγίδευση της ελληνικήςκυβέρνησης, αλλά και όσοι προειδοποι-ούσαν ότι ο χρόνος δεν τρέχει απαραί-τητα προς όφελος της Ελλάδας. Η ασφυ-ξία φαντάζει απόλυτη και τα περιθώριαελιγμών έχουν εξαντληθεί. Η Αθήναμπορεί, όπως όλα δείχνουν, αν πρέπεικαι να θυσιαστεί προκειμένου να γίνουνακόμα πιο πειστικά τα σχέδια για μια πιοσφιχτή και συνάμα πιο «γερμανική Ευ-ρωζώνη» όπου κανείς δεν θα τολμά ναξεμυτίσει. Αυτή τη φορά κανείς δενβγήκε να διαψεύσει τα δημοσιεύματα γιατην ύπαρξη «σχεδίου Β» για την θωρά-κιση της ΕΕ από ένα ελληνικό ατύχημα.Και η επικοινωνιακή καταιγίδα ολοκλη-ρωνόταν με δηλώσεις υπουργών καιπρωθυπουργών, από διάφορες χώρες,που αναφέρονταν στο πόσο πολύ τουςέχει κουράσει τελικά η ενασχόληση μετην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Ο αντί-παλος αποδείχτηκε πολύ πιο ισχυρόςαλλά και πολύ πιο πονηρός από ότι ίσωςτον περίμεναν ορισμένοι, αφού είχε κατάνου να κερδίσει και τη μάχη αλλά και τιςεντυπώσεις.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα μοιάζειαπίθανο να υπάρξει κάποια ηχηρή πολι-τική παρέμβαση από τη μεριά της Ανγ-κέλα Μέρκελ, της επί σειρά ετών «ισχυ-ρότερης γυναίκας στον πλανήτη». Ίσωςόχι τυχαία αυτή ακριβώς την εβδομάδαδιέρρεαν τα «πρακτικά» του Wikileaks,εκεί όπου ο Γάλλος πρόεδρος ΦρανσουάΟλάντ παραπονιόταν για το πόσο πα-γερά αδιάφορη την άφηνε ήδη το 2012 ηελληνική κρίση και πόσο επιφανειακήήταν η προσέγγισή της στο θέμα. Ήόπως έγραψε την Πέμπτη η «Τάγκε-στσάιτουνγκ» φανέρωνε ότι «η γερμα-νική κυβέρνηση δεν έχει κανένα όραμαγια την Ευρώπη πέραν αυτού μιας αγο-ράς για τα προϊόντα της με το χαμηλό-τερο δυνατό κόστος». Επίσημη αντί-δραση από το Βερολίνο για τα όσα έλεγεο Ολάντ δεν υπήρξε, αλλά ούτε και κά-ποια κίνηση της «σιδηράς κυρίας» πουνα αποδεικνύει ότι ήταν λανθασμένη ητότε εκτίμηση του Γάλλου Προέδρου.

Ίσως τελικά να έχει δίκιο ο μάλλοναπεγνωσμένος σχολιαστής της «ΝόιεςΝτόιτσλαντ», που έγραφε την περασμένηΠέμπτη ότι αν τελικά η ελληνική κυβέρ-νηση λυγίσει απέναντι στους εκβια-σμούς, τότε θα μιλάμε για μια ήττα τηςευρωπαϊκή αριστεράς συνολικά. Επειδήακριβώς δεν μπόρεσε να αντιπαραθέσειτο δικό της ρεαλιστικό σχέδιο για τηνΕυρώπη απέναντι στην οργανωμένη ανα-σύνταξη και λυσσασμένη αντεπίθεση τουνεοφιλελευθερισμού, που μοιάζει νααφυπνίστηκε για τα καλά μετά τις 25 Ια-νουαρίου. Η Ευρώπη μπορεί να ψυχορ-ραγεί, να βαδίζει προς την αυτοκα-στροφή της, αλλά οι λαοί δεν βλέπουνακόμα τόσο μακριά. Απλά τρομάζουνμπροστά στην δολοφονική ισχύ του τέ-ρατος.

Αν υπήρχε πράγματι κάποια «ανώτερη δύναμη», τότε θα πρεπε να φορτώσει τα με-ταλλικά γράμματα με το όνομα του Αλτιέρο Σπινέλι, που κοσμούν την είσοδο του ενόςκτιρίου του Ευρωκοινοβουλίου πάνω στο άγαλμα που υπενθυμίζει το μύθο της «αρ-παγής της Ευρώπης» και να τα φυγαδεύσει προς άγνωστη κατεύθυνση.

Η Ευρώπη ψυχορραγείκαι οι λαοί τρομάζουνΜε πρόσχημα τον “τεχνικό χαρακτήρα” του ∆ΝΤ ξεδιπλώθηκε την περασμένη εβδομάδαμια νέα επίθεση εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, που έδειξε πόσο λίγη αλλά και μικρόψυχηείναι η “ελίτ” της σύγχρονης Ευρώπης

Στην ουσίααποδείχτηκε ότι τομπλοκ που έχεισυσπειρωθεί γύρωαπό τονΒόλφγκανγκΣόιμπλε δεν ήθελετίποτε άλλο παράνα αναγκάσει τονΑλέξη Τσίπρα είτεσε μια άνευ όρωνπαράδοση, είτε σεμια οργισμένηπαραίτηση.

Page 11: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 1111ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟ

Υπάρχουν περιθώριαγια να διαπραγματευθούμε

Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Ποιοι οι κύριοι λόγοι της εμπλοκής;Στην αρχή εμφανίσθηκε ότι οι πιστω-

τές ανατρέπουν τις ελληνικές προτάσεις,μάλιστα ειπώθηκε ότι πρόκειται για Αρ-μαγεδώνα και πραξικόπημα. Όμως, εάναυτό ίσχυε, θα έπρεπε η ελληνική κυ-βέρνηση να αποχωρήσει άμεσα από τοτραπέζι των διαπραγματεύσεων. Παρ’όλα αυτά οι διαπραγματεύσεις συνεχί-ζονται και από ελληνικής πλευράς δια-βεβαιώνεται ότι υπάρχει ακόμη δυνατό-τητα για κάποιο επωφελή συμβιβασμό.Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον η δραμα-τική πρώτη εντύπωση δεν ισχύει και ότιδεν ωφελεί η περαιτέρω δραματοποίησητων διαπραγματεύσεων.

Αυτό μπορεί να μην ήταν μια πραγμα-τική εκτίμηση αλλά μια προσπάθειαεφησυχασμού.

Όμως, εγώ αναφέρομαι στον όρο«πραξικόπημα». Εάν ήταν έτσι τότε θαέπρεπε να είχαμε διακόψει τις διαπραγ-ματεύσεις και αποχωρήσει από αυτές.Γνώμη μου είναι ότι οι δανειστές επιχει-ρούν να αποκομίσουν όσα μπορούν πε-ρισσότερα οφέλη, αλλά με τρόπο αρπα-κτικό και οπωσδήποτε αντιπαραγωγικό,αφού με την συνταγή τους δεν βελτιώνε-ται καθόλου η ικανότητα αποπληρωμήςτων χρεών από τον οφειλέτη, αλλά αντί-θετα επιδεινώνεται όλο και περισσό-τερο.

Για να αποσπάσουνπερισσότερες παραχωρήσεις

Ήταν, θα λέγαμε, μια διαπραγματευ-τική εμπλοκή ελεγχόμενη; Μήπως υπο-κρύπτει και διαφωνίες μεταξύ τους;

Οπωσδήποτε. Οι δανειστές εμφανί-ζουν αυξημένες απαιτήσεις με σκοπό νααποσπάσουν περισσότερες παραχωρή-σεις. Όσο για τις μεταξύ τους διαφω-νίες, ναι έχουν, οπωσδήποτε. Το κοινόκείμενό τους είναι κατ’ επίφαση κοινό,είναι επιφανειακά ενωμένοι, καθώςέχουν διαφορετικές εκτιμήσεις. Το ∆ΝΤ,ως γνωστόν, θέλει να διαγραφεί τοχρέος, για να γίνει βιώσιμο, διότι διαφο-ρετικά καλείται να ρίχνει χρήματα σε έναπρόγραμμα που το ίδιο εκτιμά ως μηβιώσιμο. Από την άλλη, υπάρχουν καιοπαδοί της ρήξης, όπως η Γερμανία, ει-δικότερα η τάση Σόιμπλε, από τηνπλευρά των εταίρων, οι οποίοι επίσηςεπωφελούνται και σκληραίνουν τηγραμμή, αλλά υπάρχουν και κάποιοιάλλοι που θέλουν συνέχιση, ώστε ναβρεθεί μία λύση.

Έχει ενισχυθεί η πλευρά της συνεν-νόησης;

Έχει ενισχυθεί και δραστηριοποιηθεί.Μέχρι πρόσφατα πολλές χώρες ακολου-θούσαν παθητικά τη Γερμανία, ήταν ηουρά της. Σε αυτή την ομάδα ανήκει καιο Γιούνκερ, ο αυστριακός καγκελάριοςΦάινμαν, όπως και ο Ολάντ με τον Ρέν-τσι. Ακόμα και ο Ραχόι φοβάται τον κίν-

δυνο του Grexit, διότι και αυτός καταλα-βαίνει ότι θα επιδεινωθεί ραγδαία η κα-τάσταση, ακόμη και για την χώρα του.Υπάρχουν, λοιπόν, περιθώρια για να δια-πραγματευθούμε, αλλιώς δεν θα συνεχί-ζαμε να καθόμαστε στο τραπέζι των δια-πραγματεύσεων.

Για να ξεμπλοκαριστούν, όμως, οι δια-πραγματεύσεις οι υποχωρήσεις πρέπεινα γίνουν από την πλευρά των δανει-στών. Η ελληνική δεν έχει άλλα περιθώ-ρια ελιγμών.

Οι συνέπειες από μια ενδεχόμενη απο-τυχία των διαπραγματεύσεων θα είναιπάρα πολύ μεγάλες και καταλυτικές, όχιμόνον για την Ελλάδα, αλλά ακόμη πε-ρισσότερο για το σύνολο της Ευρωζώνηςκαι την αξιοπιστία του κοινού νομίσμα-τος, αλλά ακόμη και αυτού του ευρωπαϊ-κού οικοδομήματος στο σύνολο του, γιανα μην μιλήσουμε και για τις άμεσες επι-πτώσεις που κάτι τέτοιο θα είχε στηνπαγκόσμια οικονομία. Γι’ αυτό και κα-νείς δεν θέλει να τις χρεωθεί. Ο ελληνι-κός λαός έχει όντως την αγωνία αν θαεπιτευχθεί μια συμφωνία ή όχι, όπως άλ-λωστε ακόμη μεγαλύτερη αγωνία έχουνοι ευρωπαίοι πολίτες, αλλά και οι ευρω-παϊκές και παγκόσμιες αγορές.

Μέρος του ελληνικούπροβλήματος η συμφωνία

Οι αγωνίες είναι δύο. Η μία είναι απότο ενδεχόμενο να μην υπάρξει συμφω-νία, η άλλη όμως είναι μια κακή συμφω-νία που να μας εγκλωβίζει.

Η συμφωνία στην διαπραγμάτευση δενείναι το παν για την Ελλάδα: είναι ένααπό τα θέματα του ελληνικού προβλή-ματος. Η Ελλάδα έχει δυνάμεις καιπροσδοκίες πέρα από τη συμφωνία, που

δεν συμπεριλαμβάνονται στις διαπραγ-ματεύσεις. Για παράδειγμα, τα έσοδααπό τον τουρισμό, τα οποία φέτος, όπωςκάθε χρόνο, θα τονώσουν την οικονομία.Η ελληνική οικονομία, επίσης, θα μπειεπίσης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλά-ρωσης του Ντράγκι και της ΕΚΤ, από τοοποίο έχει μέχρι σήμερα εξαιρεθεί. Αυτόδεν θα είναι μέσα στη συμφωνία, αλλάθα είναι μια συνέπειά της, ακόμη και ανη συμφωνία είναι «κακή». Επίσης, είναιτα προγράμματα ΕΣΠΑ, από τα οποίαέχουμε μέχρι σήμερα αξιοποιήσει μόνοντο 20%. Αν σταθεροποιηθεί το γενικό-τερο κλίμα, ακόμη και κακό, θα επενερ-γήσουν και άλλοι παράγοντες στη συνέ-χεια και το σπουδαιότερο από όλα είναιότι η ίδια η Ευρώπη αλλάζει σιγά σιγάπορεία. Με την επιλογή και ευθύνη τουΝτράγκι και με την αντίθεση της Γερμα-νίας αποσοβείται ο ευρωπαϊκός αποπλη-θωρισμός και η ευρωπαϊκή οικονομίαμπορεί να αντιμετωπίζει θετικούς ρυθ-μούς, πράγμα που μπορεί να συμπαρα-σύρει προς την αντίθετη μέχρι σήμερακατεύθυνση, ακόμη και την Ελλάδα. ∆η-λαδή, αυτή η αναμενόμενη συμφωνίαείναι ένα μέρος του ελληνικού προβλή-ματος, υπάρχουν όμως και άλλες πλευ-ρές του προβλήματος. Αν σταθεροποι-ηθεί η οικονομία και δεν πάμε στο χάοςθα μπορέσουν να ενεργοποιηθούν και οιάλλοι παράγοντες.

Το διαπραγματευτικό όπλοτου Grexit

Εάν δεν προκύπτει αποδεκτή λύση, τιμπορεί να κάνει η ελληνική πλευρά;

Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω. Ίσως ναδιακόψει άμεσα κάθε διαπραγμάτευσηκαι να χρησιμοποιήσει αυτό το όπλοπρος ενίσχυση της διαπραγματευτικήςθέσης της. Όμως, ο υπουργός Οικονομι-κών της Γαλλίας Σαπέν δήλωσε ότι θαβρεθεί λύση, όπως και ο Γιούνκερ και

όλοι όσοι θέλουν πραγματικά τη σταθε-ρότητα ολόκληρης της ευρωζώνης, όχιμόνο της Ελλάδας. Οι συνέπειες, γνωρί-ζουμε όλοι, δεν θα είναι μόνο οικονομι-κές, θα είναι και πολιτικές. Χάνει τηναξιοπιστία του το ευρώ και η ευρωζώνη,η οποία έχει σχεδιαστεί με νόμισμα καθ’υπόθεση αμετάκλητο για όποια χώρα εγ-καθίσταται σε αυτήν. Αν η Ελλάδα απο-βληθεί, τότε θα θεωρηθεί ότι και άλλεςχώρες μπορεί να ακολουθήσουν. Επειδήοι συνέπειες θα είναι μεγάλες για την ευ-ρωζώνη, θα έπρεπε η Ελλάδα να έχειχρησιμοποιήσει το όπλο, την απειλή νααποχωρήσει από το ευρώ, να πιέσει του-λάχιστον την άλλη πλευρά. Όμως, δεντο χρησιμοποίησε και είναι το παράδοξογεγονός ότι το ελληνικό επιχείρημααξιοποιείται σήμερα από την αντίπαληπλευρά! Και είναι, εν τέλει, αυτό είναι τοάκρον άωτον της ανοησίας, διότι οι συ-νέπειες για την Ευρωζώνη κινδυνεύουννα αποδειχθούν πολύ βαρύτερες και κα-ταλυτικές.

Υπάρχει δηλαδή ένα διαπραγματευ-τικό διαφυγών κέρδος της ελληνικήςπλευράς;

Έπρεπε να το έχει χρησιμοποιήσει πε-ρισσότερο ως διαπραγματευτικό όπλοκαι επιχείρημα. Και το έχασε. Και επειδήερασιτέχνες δεν υπάρχουν μόνο από τημία αλλά και από την άλλη, το άρπαξαναπερίσκεπτα μη αντιλαμβανόμενοι ότιαυτό λειτουργεί εις βάρος τους. Αν μι-λάμε όμως για πραγματική ρήξη, από ελ-ληνικής πλευράς, αυτό θα προϋπέθετεότι έχουμε μελετήσει τις εναλλακτικεςπροοπτικές. Αυτή τη στιγμή, όπως ολοιγνωρίζουμε, δεν φαίνεται να έχει γίνειοποιαδήποτε μελέτη. Έγινε λόγος γιασυνεργασία με τους BRICS (Ρωσία, Κίνα,Βραζιλία, Ινδία).

Όμως αυτές οι χώρες είναι που συνι-στούν φορτικά στην Ελλάδα να έλθει σεσυνεννόηση με την Ευρώπη.

«Οι Έλληνες πρέπει να πληρώσουν». Η τρόικα αρνείται την πρόταση της ελληνικήςκυβέρνησης, γιατί φορολογεί τους έχοντες.

Συζητάμε με τον οικονομολόγο Κώστα Βεργόπουλο για τις εξελίξεις στιςδιαπραγματεύσεις και τις επιπτώσεις που θα έχει ενδεχόμενη αποτυχία.Όπως τονίζει, μεταξύ άλλων, «οι συνέπειες από μια ενδεχόμενη αποτυχίατων διαπραγματεύσεων θα είναι πάρα πολύ μεγάλες και καταλυτικές, όχιμόνον για την Ελλάδα, αλλά ακόμη περισσότερο για το σύνολο τηςΕυρωζώνης και την αξιοπιστία του κοινού νομίσματος, αλλά ακόμη καιαυτού του ευρωπαϊκού οικοδομήματος στο σύνολο του»

Παύση πληρωμώνεντός ευρώ

Υπάρχει πιο δυναμική τακτική, πριντη ρήξη, που να επιβάλλει και τη συ-νέχιση της διαπραγμάτευσης με άλλαμέσα;

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώδεν είναι το ίδιο με τη παύση πληρω-μών. Η Ελλάδα δικαιούται να δηλώσειότι εφόσον δεν μου δίνετε χρήματα,και εγώ δεν σας πληρώνω, ζητώ επι-σήμως μορατόριουμ, κάνω διακοπήπληρωμών, παύση πληρωμών. Ωστόσο,αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως καιέξοδο από το ευρώ, όπως επιπόλαιαέσπευσε να ισχυρισθεί την Παρασκευήο επίτροπος Έντιγκερ. Μπορεί να γίνειμια παύση πληρωμών εντός του ευρώ.Πολλώ μάλλον όταν δεν είναι απόυπαιτιότητα ελληνική, αλλά εκ του ότιοι χρηματοδότες έχουν πάψει να χρη-ματοδοτούν και η Ελλάδα δεν μπορείνα αποπληρώνει. ∆εν είναι ελληνικήευθύνη. Αλλά αυτό δεν συνεπάγεταιαυτομάτως και Grexit.

Page 12: Εποχή 28-06-2015

1122 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015ΠΑΙ∆ΕΙΑ

Της Αγγέλικας Σαπουνά

Μέχρι να πάρει την «άγουσα» γιατην Επιτροπή Μορφωτικών τηςΒουλής αναμένεται να προστε-

θούν και ρυθμίσεις για δύο ακόμη ση-μαντικά ζητήματα: Την Ειδική Εκπαί-δευση για το μαθητικό πληθυσμό με ανα-πηρίες και ειδικές ανάγκες και τους διο-ρισμούς μονίμων εκπαιδευτικών. Έτσι,ολοκληρώνεται το πακέτο των άμεσωννομοθετικών μέτρων της κυβέρνησης γιατην παιδεία, που εγκαινιάστηκε με τονπρο διμήνου ψηφισθέντα νόμο 4327(επανασύσταση καταργημένων ειδικοτή-των της επαγγελματικής εκπαίδευσης,δημοκρατικές λειτουργίες ανάδειξηςστελεχών εκπαίδευσης, διεύρυνση επι-λογών για τις πανελλαδικές εξετάσεις,προαγωγή μαθητών λυκείων με μ.ο. εν-νιάμιση αντί για δέκα, διάκριση πειρα-ματικών – προτύπων κ.ά.), χωρίς αυτόνα σημαίνει ότι εδώ κλείνουν όλες οι νο-μοθετικές τρύπες – είναι βέβαιον ότι έχειπολλή δουλειά ακόμη, όχι μόνον, πλέον,διορθωτική αλλά και καινοτομική, όπωςταιριάζει σε μια αριστερά συνεπή με τονεαυτό της.

Αντιδράσεις και αντιστάσεις

Γεγονός είναι ότι το πολυνομοσχέδιοπέρασε από «χίλια κύματα» μέχρι ναφτάσει στην μορφή που είναι σήμερα. Ηανάγκη για άμεσες αλλαγές και η πολι-τική εντιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, που επέ-λεξε να μην προχωρήσει σε εκ βάθρωνανατροπές (νόμοι-πλαίσια με ολοκληρω-μένη αντίληψη που αντικαθιστούν όλουςτους προηγούμενους) χωρίς τον ανα-γκαίο, ευρύ και καλά οργανωμένο κοι-νωνικό διάλογο, δεν άφηναν άλλη επι-λογή από την κοπιώδη και χρονοβόραεργασία της λεπτομερειακής αναδιάρ-θρωσης ενός απίστευτα πολύπλοκου νο-μικού «πάτσγουορκ» – αυτή είναι ηπραγματική «κουρελού», κληροδότηματων προηγουμένων κυβερνήσεων, όχι

μόνον της τελευταίας πενταετίας αλλάκαι παλαιοτέρων. Κι ενώ, από τηνπλευρά της πολύ μεγάλης πλειονότηταςτης εκπαιδευτικής κοινότητας, οι αλλα-γές χαιρετίστηκαν, ήδη απ’ το στάδιο τηςπρώτης επεξεργασίας, με ενθουσιασμόκαι ανυπομονησία, εντυπωσιακές είναικαι οι αντιστάσεις, κατά κύριο λόγο απότην πλευρά συμφερόντων που συνδέον-ται πελατειακά ή ιδεολογικά με τον τέωςδικομματισμό. Χαρακτηριστική, απ’αυτή την άποψη, η στάση των μεγαλοϊ-διοκτητών ιδιωτικών σχολείων καιφροντιστηρίων και διαφόρων διαμεσο-λαβητών τους, που διεμήνυσαν ακόμηκαι για προσφυγή στους… θεσμούς (!),προκειμένου να μην περάσουν τα μέτραπου εξανθρωπίζουν τον εργασιακό με-σαίωνα εκπαιδευτικών που οι εργοδότεςτους μπορούν να απολύουν όποτε θέ-λουν και δουλεύουν –στα φροντιστήρια–πολλές φορές με 2,95 ευρώ την ώρα!

Παράλληλα, η ανάγκη απεύθυνσης στοδιευρυμένο και πολυποίκιλο, ταξικά και

ιδεολογικά, κοινωνικό ακροατήριο τωνΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, έθεσε και ζητήματα πουγια τη συντριπτική πλειονότητα των αρι-στερών και για το εκπαιδευτικό κίνημαείναι λυμένα, όχι, όμως, και για την πλει-οψηφία της κοινωνίας, καλώς ή κακώς– κακώς κατά τη γνώμη μου αλλά σ’αυτήν την κοινωνία ζούμε. Η «αξιολό-γηση» που στη συνείδηση πολλών μπερ-δεύεται με την αξιοκρατία και το δημό-σιο έλεγχο, η φοιτητική συμμετοχή στηδιοίκηση των ΑΕΙ και το πολύπαθο«άσυλο», είναι τέτοια ζητήματα για ταοποία πολλή, καλόπιστη αλλά και βασα-νιστική, κουβέντα έγινε – και αφήνωστην άκρη τις καλτ εκδηλώσεις τουτύπου «Όχι Μπαλτάς στην παιδεία» καιάλλα πεζοδρομιακά διηγήματα νεόκο-πων μνημονιακών κινηματικών.

Τα δύσκολα είναι μπροστά

Το μέλλον διαρκεί πολύ: Η «ακροτε-λεύτια» παρακαταθήκη του Λουί Αλτου-σέρ είναι σήμερα, ειδικά, εντελώς επί-καιρη. Αν, ωστόσο, τα πράγματα εξελιχ-θούν όπως πρέπει κι όπως θέλουμε,όσες και όσοι τουλάχιστον νιώσαμε δι-καίωση με το «Όχι, ευχαριστώ» που άρ-θρωσε προχθές η κυβέρνησή μας στιςαποικιακές απαιτήσεις των δανειστών,γνωρίζουμε από την εκπαιδευτική πραγ-ματικότητα κι από την 5μηνη εμπειρίααυτής της κυβέρνησης, πως τα μεγάλαδιακυβεύματα είναι μπροστά. Για τη δη-μόσια παιδεία, ειδικά, η έλλειψη πόρωνείναι μια σπαζοκεφαλιά για πολύ δυνα-τούς αλλά και γενναίους λύτες: Χιλιάδεςκενές θέσεις σε σχολεία και ιδρύματα,δυσκίνητα θεσμικά πλαίσια και κληρο-δοτήματα αδικιών που ζητούν επανόρ-θωση όσον αφορά προσλήψεις και ανα-κατατάξεις προσωπικού, παράλληλα μεστρατιές ανέργων, αντανακλαστικά συν-τεχνιασμού και κοινωνικού αυτοματι-σμού (ναι, υπάρχει κι αυτό, κλάδοι καιειδικότητες εναντίον άλλων κλάδων καιειδικοτήτων κ.ο.κ.). Προοπτικά δε, αλλάόχι και στο πολύ μακρινό μέλλον, επεί-γει ο εκσυγχρονισμός των προγραμμά-των και των μεθόδων καθώς και ενόςολοκληρωμένου πλαισίου συμμετοχικήςδιοίκησης της εκπαίδευσης, με την πνοήτης δημοκρατίας και το άρωμα της αρι-στεράς. Η πολιτική βούληση για αταλάν-τευτη εμμονή στο πνεύμα, αν όχι στογράμμα, των προγραμματικών δεσμεύ-σεων αυτής της κυβέρνησης, η εμπιστο-σύνη και η εμβάθυνση της συνεργασίαςκαι η σωστή επιλογή των ανθρώπων στιςκατάλληλες θέσεις, «με αρετή καιτόλμη», είναι καίριες επιλογές για τη συ-νέχεια. Και αξίζει τον κόπο.

Αννούλα, άκου!Ένα πολυνομοσχέδιο με εμβληματικές ρυθμίσεις για την παιδεία

Ολοκληρώνεται αύριο το μεσημέρι η ανοιχτή ηλεκτρονική διαβούλευση για τοπολυνομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τονομοσχέδιο αυτό αναμενόταν από τον εκπαιδευτικό κόσμο από την ανάληψη κιό-λας της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και 5 μήνες, μια και περιλαμβάνει ορι-σμένες «εμβληματικές» ρυθμίσεις, με προεξάρχουσα την κατάργηση των περι-βόητων Συμβουλίων Ιδρύματος του νόμου ∆ιαμαντοπούλου και την επαναφοράτης δημοκρατικής, συμμετοχικής λειτουργίας στη διοίκηση των ιδρυμάτων (δι-δάσκοντες, εργαζόμενοι, φοιτητές), ενώ και το «σχολικό» κομμάτι του πολυνο-μοσχεδίου (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια εκπαίδευση) δεν έχει μικρότερο συμ-βολικό φορτίο: επαναθεμελίωση της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, κατάργησητης τιμωρητικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, αποποινικοποίηση των κατα-λήψεων των σχολείων, άνοιγμα των πινάκων διορισμού των αναπληρωτών εκ-παιδευτικών για την περίοδο 2010- 2014, επαναφορά της αρμοδιότητας για τιςεργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών από το υπ. Εργασίας στο υπ.Παιδείας, ενίσχυση του δημόσιου ελέγχου των ιδιωτικών σχολείων και θεμε-λίωση –για πρώτη φορά– ενός εργασιακού πλαισίου αξιοπρέπειας για τους ερ-γαζόμενους των φροντιστηρίων.

Να απελάσουμετο φόβο,να χτίσουμετην αλληλεγγύη

4ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Τρι-κάλων, Παρασκευή 3 και Σάββατο 4Ιουλίου, στο πάρκο Ματσόπουλου

Συζητήσεις:Το μόνο που πρέπει να απελαθεί

είναι ο ρατσισμός. Εισηγητές: ∆ημο-σθένης Παπαδάτος- Αναγνωστό-πουλος, πολιτικός επιστήμονας,μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ,συντονιστής Τμήματος ∆ικαιωμά-των ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνος σύνταξηςRed Notebook, Αντωνία Λεγάκη, δι-κηγόρος, Εναλλακτική Παρέμβαση∆ικηγόρων Αθήνας.

Νταηλίκι απέναντι στον διαφορε-τικό, στον αδύναμο (Bullying). Ειση-γητές: Γιώργος Νικολαΐδης, ψυχία-τρος, διευθυντής Ψυχικής Υγείαςκαι Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστι-τούτου Υγείας του Παιδιού, Θεολό-γος , ειδικός παιδαγωγός, κοινωνι-κός λειτουργός, σύμβουλος Ψυχι-κής Υγείας του Παιδιού.

Μύθοι και πραγματικότητες γιατις εξαρτήσεις. Εισηγητές: ∆ήμοςΦωτόπουλος, ψυχίατρος, αντιπρό-εδρος ΟΚΑΝΑ, Σωτήρης Λαϊνάς, δι-δάκτωρ Ψυχολογίας Α.Π.Θ, συντονι-στής Προγράμματος ΠροαγωγήςΑυτοβήθειας.

Συναυλίες: Ματούλα Ζαμάνη,Νίκος Τουλιάτος με τους φίλουςτου, Μάκης Σεβίλογλου, ΚλασσικήΟρχήστρα Νέων.

Εκθέσεις φωτογραφίας: ΜάριοςΛώλος, Τατιάνα Μπόλαρη, ΘανάσηςΚαλλιάρας.

Page 13: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 1133ΕΡΓΑΣΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΚΑΨΑΛΗ, ΕΙ∆ΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΣΕΠΕ

Σκάνε τα λάστιχα στους επιθεωρητές!Οι κυβερνήσεις, πριν την έναρξη της κρίσης, έστρωσαν το χαλί για την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.Τα μνημόνια αποτέλεσαν το φιτίλι που οδήγησε στην έκρηξη και κατάρρευση, σχεδόν, όλων των προστα-τευτικών διατάξεων για τους εργαζόμενους, τονίζει στην “Εποχή” ο κ. Αποστόλος Καψάλης, ο άνθρωποςπου εδώ και 4 μήνες έχει αναλάβει τα ηνία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ).

Τη συνέντευξη πήρεο Νάσος Χατζητσάκος

Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματαπου αντιμετωπίζει η αγορά εργασίας καιποιο ρόλο διαδραμάτισαν η κρίση και ταμνημόνια;

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα,τόσο κατά τη διάρκεια της κρίσης, όσοκαι πριν, είναι η εμπέδωση μιας αντίλη-ψης που αντιμετωπίζει την εργασία απο-κλειστικά σαν κόστος. Το κόστος αυτόθεωρούσαν ότι έπρεπε να μειωθεί, είτεμε το να μην τηρούν τα μέτρα για τηνυγεία και την ασφάλεια, είτε επιλέγον-τας εκδοχές παραβατικότητας στις ερ-γασιακές σχέσεις. Πλήρως αδήλωτη ερ-γασία ή μορφές ευέλικτης απασχόλησης.Αυτή η, ευρέως διαδεδομένη, αντίληψηείχε ναρκοθετήσει την αγορά εργασίαςμε αποτέλεσμα, από τους πρώτους μήνεςτης ύφεσης και της κρίσης, να πατήσειπάνω σε αυτές τις νάρκες και να εκρα-γεί.

Οι πρώτοι μνημονιακοί νόμοι επέτει-ναν το πρόβλημα. Ελήφθησαν όλα ταμέτρα που επέτρεψαν την έκρηξη.Υπήρχε σαφής πολιτική στόχευση. Ορόλος των μνημονίων ήταν να επισπεύ-σουν τη διαδικασία κατάρρευσης καιαπoρύθμισης της αγοράς εργασίας.

∆ιαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι πολλά απότα προβλήματα θα χρειαστούν πολύχρόνο για να αντιμετωπιστούν. Είναι εύ-κολο να γκρεμίσεις έναν ουρανοξύστη,αλλά για να τον ξαναχτίσεις θέλεις πολύκαιρό. Εμείς θέλουμε να ρυθμίσουμεξανά την αγορά εργασίας, να φτιάξουμεένα νέο εργασιακό μοντέλο, καλύτεροαπό αυτό που «ανατινάχτηκε».

Έχετε σχηματίσει μια πρώτη εικόναγια την έκταση που έχει λάβει η αδήλωτηεργασία και η εισφοροδιαφυγή;

Ποσοτικά δεδομένα είναι πολύ δύ-σκολο να αποτυπωθούν, επειδή μεθοδο-λογικά δεν έχουμε συμφωνήσει στοντρόπο με τον οποίο καταγράφονται ταφαινόμενα. ∆εν έχουμε κάνει ως κράτος,εδώ και δεκαετίες, ούτε καν το πρώτοβήμα, που είναι να το ορίσουμε! ∆υστυ-χώς, στην Ελλάδα η έννοια της αδήλω-της εργασίας είναι συνώνυμη και ταυτί-ζεται με την ανασφάλιστη εργασία.Όμως, η ανασφάλιστη εργασία είναι μιαμόνο από τις έννοιες της αδήλωτης.

Υπάρχει ασφαλισμένη εργασία που είναικακώς δηλωμένη, μπλοκάκια, λάθος ει-δικότητα δηλωμένη, ψευδοαπασχόλησηκτλ.

Τονίζω ότι, απορρυθμίζοντας τις εργα-σιακές σχέσεις, δημιουργείς την αίσθησηστην εργοδοτική πλευρά πως η εργατικήνομοθεσία δύναται να παραβιάζεται.Αυτό πέτυχαν οι προηγούμενες κυβερνή-σεις. Έκλεισαν το μάτι προς τους εργο-δότες ότι, ακόμη και αυτή την ελάχιστηνομοθεσία, μπορούν να την παραβιά-ζουν.

Η τρομοκρατία των εργοδοτών

Ποια κατάσταση συναντήσατεστο ΣΕΠΕ σε επίπεδο ελλείψεων προσω-πικού και υλικοτεχνικών υποδομών;

Μετά από περίπου 4 μήνες, κάθε μέραεκπλήσσομαι θετικά σε ό,τι έχει να κάνειμε το στελεχιακό δυναμικό. Εκπλαγή-καμε ευχάριστα από την ετοιμότητα, τηνποιότητα, την αποφασιστικότητα, τιςγνώσεις, τα προσόντα και την αυτοδέ-σμευση των επιθεωρητών και των επιθε-ωρητριών. Με αυταπάρνηση, κατάφερανόλα αυτά τα χρόνια να κρατήσουν όρθιοτο σώμα, στο πλευρό των εργαζομένων,τη στιγμή που η πολιτεία το είχε απα-ξιώσει εντελώς. Να σας πω, μόνο, ότι γιατο 2014 καταβλήθηκαν σε εργαζομένους16 εκατομμύρια ευρώ από τις διαδικα-σίες των επιθεωρήσεων, λύνοντας εργα-τικές διαφορές. Γίνονται έλεγχοι, μπαί-νουν πρόστιμα, βοηθούν τα συνδικάταστο έργο τους, στέκονται πλάι στο νό-μιμο εργοδότη.

Αυτή τη στιγμή, οι υπηρεσίες στην πε-ριφέρεια είναι υποστελεχωμένες. Να σαςδώσω ένα παράδειγμα. Για να κάνειέλεγχο ένας επιθεωρητής ή μια επιθεω-ρήτρια από τη Σύρο σε ένα διπλανό νησίπου δεν έχει τμήμα ΣΕΠΕ, πρέπει το χει-μώνα να έρθει Πειραιά και να πάει απόεκεί στον προορισμό του, ακόμη και μεδικά του έξοδα, αφού δεν υπάρχει άλληγραμμή.

Τώρα, μάλιστα, ζούμε και άλλα ευτρά-πελα, μέσα σε ένα απίστευτο περιβάλλοντρομοκρατίας. Στο παρελθόν δεν υπήρ-χαν ούτε οχήματα στο ΣΕΠΕ. Τώραυπάρχουν οχήματα, αλλά μας σκάνε ταλάστιχα οι επιτήδειοι εργοδότες για ναμην κάνουμε ελέγχους! Είχαμε δύο τέ-τοια περιστατικά στη Σάμο και στη

Λήμνο, τις προηγούμενες βδομάδες. ΣτηΣάμο, για την ακρίβεια, κατέστρεψανολοσχερώς το αυτοκίνητο.

Σε ότι αφορά εμένα προσωπικά, θέλωνα δώσω το εξής μήνυμα, συμβολικά: Τοχέρι που απλώνεται πάνω σε εργαζόμενοκαι εργαζόμενη, πρέπει να σπάει. Τοχέρι που απλώνεται πάνω σε επιθεωρητήκαι επιθεωρήτρια, πρέπει να κόβεταιαπό τη ρίζα.

Πολλές φορές, ο φόβος φιμώνει τουςεργαζομένους. Αυτό επιτείνεται και απότη βεβαιότητα ότι, ακόμη και αν κινη-θούν δικαστικά και δικαιωθούν, θα γίνειμετά από πολλά χρόνια.

Επειδή θα ζήσουμε πολλά χρόνια μετην ανεργία, επειδή η αντιστροφή τουκλίματος στην αγορά εργασίας θα πάρεικαιρό και επειδή οι εργασιακές σχέσειςδεν θα ρυθμιστούν ξανά από τη μια μέραστην άλλη, εάν τα συνδικάτα δεν εξα-σφαλίσουν όρους προστασίας για τουςεργαζομένους – μέλη τους, δεν θα γίνειτίποτα. Σε κάθε περίπτωση, κατανοώτους εργαζομένους και το φόβο τους, ει-δικά αυτών που δουλεύουν σε μικρομε-σαίες επιχειρήσεις. Είναι απαράδεκτο,όμως, να υφίσταται σε μεγάλες επιχει-ρήσεις στις οποίες υπάρχουν συνδικάτα.Πρέπει, και μπορούν, να προστατεύουντους εργαζομένους, να πράττουν το αυ-τονόητο εκ του ρόλου τους.

Όσον αφορά στις εργατικές διαφορές,ο χρόνος απονομής της δικαιοσύνηςείναι απαγορευτικός. Ξεπερνά ή αγγίζειτα όρια της αρνησιδικίας. Απαιτούνταιπερίπου 6 χρόνια για μια τελεσίδικηαπόφαση, όταν ο μέσος όρος λειτουρ-γίας μιας επιχείρησης είναι κάτω από 6χρόνια!

Στην Ελλάδα θα έπρεπε να υπάρχει ορ-γανωμένος τρόπος επίλυσής τους προδι-καστικά και εξωδικαστικά. Πρέπει ναεμπνευστούμε από το θεσμό των εργατο-δικείων, που υφίσταται σε πολλέςχώρες, που επιχειρούν την επίλυση ερ-γατικών διαφορών σε πρώτο βαθμό. Γιανα μη γίνονται παρεξηγήσεις από συνδι-κάτα, τονίζω ότι η εργατική διαφοράστο ΣΕΠΕ περνά από τη συμφιλιωτικήδιαδικασία. Το ΣΕΠΕ δεν είναι εργατοδι-κείο. Στις σκέψεις του υπουργείου Ερ-γασίας είναι να θεσμοθετηθεί γρήγοραένας φορέας ανάλογος. Είναι ένα ακαν-θώδες ζήτημα, που πρέπει να λύσουμε

το συντομότερο δυνατό.

Έντονη παραβατικότητα

Υπάρχει κάποιο ειδικό πλάνο για τηνπερίοδο του καλοκαιριού; Τηρούν οι επι-χειρηματίες του τουριστικού και επισιτι-στικού κλάδου –που κάνουν τζίρο παράτην κρίση- τη νομοθεσία;

Επικαιροποιήσαμε το πλάνο πουεφαρμόζεται στους τουριστικούς προ-ορισμούς και στα σχετικά επαγγέλματα.Ο τουριστικός κλάδος και ο κλάδος τουεπισιτισμού παρουσιάζουν αυξητικές τά-σεις. Η κίνηση στο «Ελ. Βενιζέλος»,όπου κάναμε ελέγχους και με την πα-ρουσία του υπουργού Εργασίας,Πάνου Σκουρλέτη, έδειξε ότι υπάρχει με-γάλη αύξηση το πρώτο τρίμηνο του 2015σε σχέση με το 2014. Παρά το γεγονόςότι και οι δύο κλάδοι έχουν δυναμική,αυτό δεν αποτυπώνεται, δυστυχώς, στιςεργασιακές σχέσεις και στα έσοδα τωνασφαλιστικών ταμείων. Υπάρχει πολύμεγάλο πεδίο παραβατικότητας, αδήλω-της, ανασφάλιστης εργασίας και ψευδο-μαθητείας.

Να τονίσω το εξής: Για πρώτη φοράστην ελληνική ιστορία, έχουμε ήδη θε-σπίσει επιτροπή διαβούλευσης για θέ-ματα παραβατικότητας στην αγορά ερ-γασίας. ∆εν είχε υπάρξει ποτέ ξανά κατάτο παρελθόν. Έχουμε κάνει έξι συναντή-σεις και απομένουν ακόμη τέσσερις. Μεσυντονιστή το ΣΕΠΕ, εργαζόμενοι καιεργοδότες ανά κλάδο συναντιόμαστε, θέ-τουμε επί τάπητος τα ζητήματα σε σχέσημε την παραβατικότητα και από κοινούεπιχειρούμε να βάλουμε μιατάξη. Έχουμε εστιάσει σε 12 κλάδουςκαι σε δύο οριζόντια πεδία, ελεγκτικούςμηχανισμούς, υγεία και ασφάλεια στηνεργασία. Εξετάζουμε με προσοχή και τοθέμα των προστίμων, με αφορμή τις επι-σημάνσεις των μικρομεσαίων. Η διαδι-κασία αυτή ευελπιστούμε ότι θα οδηγή-σει σε νομοθετικές παρεμβάσεις, μετά τατέλη Ιουλίου.

Ολόκληρη η συνέντευξη στον ιστότοποτης «Εποχής»

Το χέρι που απλώνεταιπάνω σε εργαζόμενοκαι εργαζόμενη, πρέπεινα σπάει. Το χέρι πουαπλώνεται πάνω σεεπιθεωρητή και επιθε-ωρήτρια, πρέπει να κό-βεται από τη ρίζα.

Page 14: Εποχή 28-06-2015

1144 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Του Νικόλαου Κουλούρη*

Στις προγραμματικές δηλώσεις τουυπουργού ∆ικαιοσύνης, ∆ιαφά-νειας και Ανθρώπινων ∆ικαιωμά-

των, η συμφόρηση των φυλακών είχεαναφερθεί ως ενδεικτικό παράδειγματων πάγιων σοβαρών προβλημάτων τηςδικαιοσύνης «που διαρκώς περιγράφον-ται, διαρκώς καταπολεμούνται με διά-φορες στρατηγικές, προγράμματα ή πα-νάκειες, και όμως είναι εδώ και δεκαε-τίες σταθερά». Στις ίδιες δηλώσεις ανα-φέρθηκε ότι «η φυλακή πρέπει να είναιανθρώπινη, όχι μόνο λόγω της ανάγκηςσεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμά-των, αλλά και γιατί αλλιώς η εγκλημα-τικότητα αναπαράγεται». Προστέθηκε δεότι «το Σχέδιο Σωφρονιστικού Κώδικα,εμφανίζεται περισσότερο προσαρμο-σμένο στις νέες συνθήκες» και ότι «θαπροωθηθεί κατά προτεραιότητα, μετάβέβαια από επεξεργασία». Συνεχίζονταςτην ανάγνωση των προγραμματικών δη-λώσεων επισημαίνουμε ότι, σύμφωνα μετον υπουργό ∆ικαιοσύνης, οι «συνθήκεςυπέρμετρου συνωστισμού των κρατου-μένων […] οδηγούν σε δημιουργία αβίω-των συνθηκών και ότι δίδεται απόλυτηπροτεραιότητα στην «επίλυση προβλη-μάτων που άπτονται της ανθρώπινηςαξιοπρέπειας». Περαιτέρω, προαναγγέλ-λεται η (νομοθετημένη από το 2009,αλλά ακόμη εκκρεμούσα) ένταξη των θε-ραπευτικών δομών του σωφρονιστικούσυστήματος στο ΕΣΥ και η διασφάλισητης κατάλληλης υγειονομικής περίθαλ-ψης των κρατουμένων καθώς και η ενί-σχυση των δυνατοτήτων εκπαίδευσήςτους.

Αποφυλακίστηκαν 1795 άτομα

Στο μεταξύ, με τον ν. 4322/2015 πραγ-ματοποιήθηκε η προαναγγελθείσα κα-τάργηση των «καταστημάτων κράτησηςτύπου Γ’», η εισαγωγή των οποίων οδη-γούσε σε «ακρωτηριασμό» του ισχύοντοςσωφρονιστικού κώδικα με την αποκοπήτων θεσμών του που προσανατολίζονταιστο ζητούμενο της «κοινωνικής επανέν-ταξης». Στην αιτιολογική έκθεση στοσχέδιο νόμου «Μεταρρυθμίσεις ποινικώνδιατάξεων, κατάργηση των καταστημά-των κράτησης Γ΄ τύπου και άλλες διατά-ξεις» οι γνωστές ως φυλακές υψίστηςασφαλείας περιγράφονται κατά τονβραχύ βίο τους ως «ένας δύσκαμπτος θε-σμός “πειθαρχείου”, συνδεδεμένος μεκρίσιμες υποχωρήσεις από θεμελιώδειςκατακτήσεις και δικαιώματα στο χώροτης φυλακής». Στη συνέχεια της αιτιο-λογικής έκθεσης αναγνωρίζεται η αδυ-ναμία του κράτους «να ανταποκριθεί στηδιασφάλιση του απαιτούμενου επιπέδουανθρώπινων και αξιοπρεπών συνθηκώνκράτησης στις φυλακές».

Η διαπίστωση αυτή αφορά και τις πε-ριπτώσεις των κρατουμένων στο Νοσο-κομείο και στο Ψυχιατρείο Κρατουμέ-νων, τους ανάπηρους και τους σοβαράπάσχοντες και ασθενείς καθώς και τουςουσιοεξαρτημένους που, εκτός από τοβάρος της ποινής, φέρουν και το βάροςτης πάθησης ή της εξάρτησής τους. Πρό-κειται για μια κρίσιμη παραδοχή, πουδιατυπώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο:η αποθηκευτική αδιαφορία στην οποίαοδήγησαν οι πολιτικές ποινικής αυστη-ρότητας των προηγούμενων χρόνων τιςφυλακές της χώρας δεν είναι δυνατό νααντιμετωπισθεί εντός των καταστημά-των κράτησης. Έτσι, η εν εξελίξει προ-σπάθεια αποσυμφόρησης των φυλακών,που επιχειρείται με τον ν. 4322/2015, «τί-θεται ως η αναγκαία βάση για μια περαι-τέρω παρέμβαση στον χώρο αυτόν, στρα-τηγικής πνοής για όλο το σύστημα τηςποινικής καταστολής». Αυτό που επι-διώκεται, λοιπόν, μέχρι στιγμής «είναι ηελάφρυνση των δυσμενών παραγόντωντου σωφρονιστικού συστήματος ως ανα-γκαία προϋπόθεση μιας επιγενόμενηςαναπροσαρμογής και εκλογίκευσής τουμέσα από παρεμβάσεις που θα επακο-λουθήσουν και θα είναι ακόμη πιο δομι-κές».

Ήδη, με δελτίο τύπου της16ης.6.2015, δόθηκαν στη δημοσιότητατα πρώτα στοιχεία για τις αποφυλακί-σεις με τις διατάξεις του ν. 4322/2015,σύμφωνα με τα οποία ο συνολικός πλη-θυσμός κρατουμένων της χώρας μει-ώθηκε την 1.6.2015 κατά 1.200 άτομα,φθάνοντας τους 10.300 εγκλείστους. Οιαποφυλακίσεις συνολικά ήταν 1795αλλά στον αριθμό των κρατουμένων στιςφυλακές περιλαμβάνονται και οι ποινι-κοί κρατούμενοι, οι οποίοι μεταφέρθη-καν στα καταστήματα κράτησης από τααστυνομικά κρατητήρια στα οποία βρί-σκονταν ελλείψει χώρου στις φυλακές.Σύμφωνα με το δελτίο τύπου η αποσυμ-φόρηση αυτή αποτελεί μια «πρώτηανάσα» για το σωφρονιστικό σύστημα,που επιτρέπει τη μελέτη και τη δημιουρ-γία νέων θεσμών ή δομών και ανασχε-διασμό δράσεων «ώστε να επιδιωχθούνοι κύριοι στόχοι της αντεγκληματικήςπολιτικής: ασφάλεια, ανθρωπισμός,επανένταξη».

Αναγκαίες προϋποθέσεις

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η επικείμενηεπεξεργασία ενός νέου θεσμικού πλαι-σίου για το σωφρονιστικό σύστημα δενθα επιχειρηθεί εν κενώ και εν λευκώ. Οιγενικές κατευθυντήριες αρχές έχουντεθεί. Βεβαίως, οι βασικές επιλογές τηςπολιτικής ηγεσίας του υπουργείου δενυπαγορεύουν προκαθορισμένες λύσειςσε συγκεκριμένα προβλήματα. Ωστόσο,όσο και αν μοχθήσει κάποιος, θα συνεχί-

σει να ματαιοπονεί ακολουθώντας τηνπεπατημένη των προηγούμενων, προ-οδευτικών ή συντηρητικών «μεταρρυθμί-σεων», εάν δεν μπορέσει να εξασφαλί-σει:

α. τον σαφή καθορισμό του σκοπού,των στόχων και των προτεραιοτήτων τηςσωφρονιστικής πολιτικής,

β. την πλήρη καταγραφή της κατάστα-σης των φυλακών (υλικών υποδομών καιανθρώπινου δυναμικού) και των κρατου-μένων (σύνθεση και χαρακτηριστικά),των υπαρχουσών δυνατοτήτων, των τρε-χουσών εξελίξεων και των αναμενόμε-νων μεταβολών, η γνώση των οποίωνείναι προϋπόθεση για μία προσέγγισητων θεμάτων με μεσοπρόθεσμη προ-οπτική που δεν θα ξεπεραστεί αμέσως εκτων πραγμάτων.

Κατευθυντήριοι άξονες του επόμενουμεταρρυθμιστικού εγχειρήματος μπορείνα είναι οι εξής:

α. Ειλικρινείς και συνεπείς επιλογές(όχι νομοθέτηση για τυπική, δήθεν προ-σαρμογή σε πρότυπα διεθνών οργανι-σμών, για «επίδειξη» σωφρονιστικούπροοδευτισμού και για υπεκφυγή στιςυποδείξεις και τις αποφάσεις των κατα-σταλτικών και προληπτικών, δικαστι-

κών και μη δικαστικών μηχανισμών προ-στασίας των δικαιωμάτων του ανθρώ-που.

β. Αιτιολογημένη εναρμόνιση ή από-κλιση από τους διεθνείς σωφρονιστι-κούς κανόνες που αποτελούν μη δε-σμευτικές «οδηγίες» για τον νομοθέτη.

γ. Ολοκληρωμένες ρυθμίσεις, ακόμηκαι σε βάρος της οικονομίας του νομο-θετήματος, χωρίς παροχή νομοθετικώνεξουσιοδοτήσεων που εγγυώνται την πα-ραπομπή των θεμάτων στις ελληνικέςκαλένδες.

δ. Εκλογίκευση του καταμερισμού τωναρμοδιοτήτων σε μονοπρόσωπα και συλ-λογικά όργανα, χωρίς αλληλοεπικαλύ-ψεις και συγκρούσεις που οδηγούν σεπολλαπλές «προσωποθεσμικές εμπλο-κές» και σύγχυση ως προς τον επιμερι-σμό ευθυνών και προώθηση της συμμε-τοχής των κρατουμένων στη λήψη απο-φάσεων.

* * Ο Ν. Κουλούρης είναι επίκουροςκαθηγητής στο τμήμα Κοινωνικής ∆ι-οίκησης και Πολιτικής Επιστήμης στο∆ημοκρίτειο πανεπιστήμιο Θράκης.

Η επικείμενη επεξεργασία ενός νέου θεσμικούπλαισίου για το σωφρονιστικό σύστημα δεν θαεπιχειρηθεί εν κενώ και εν λευκώ. Οι γενικέςκατευθυντήριες αρχές έχουν τεθεί. Βεβαίως,οι βασικές επιλογές της πολιτικής ηγεσίαςτου υπουργείου δεν υπαγορεύουνπροκαθορισμένες λύσεις σε συγκεκριμέναπροβλήματα.

“Προς μία ακόμα«σωφρονιστική μεταρρύθμιση»;

Μπορούν οι κάλπες να ανοίξουν δρόμουςγια ριζοσπαστικές αλλαγές; Σε τι μπορεί ναελπίζει μια Αριστερά που αναλαμβάνει τηνκυβέρνηση, ενώ η πραγματική εξουσία πα-ραμένει στα χέρια των εχθρών της; Τι πε-ριθώρια άσκησης εναλλακτικής πολιτικήςαφήνουν στο μικρό μας έθνος-κράτος ηαδυσώπητη παγκοσμιοποίηση και η γερμα-νική Ευρώπη; Υπάρχει ζωή μετά το ευρώ;

Τα πιεστικά ερωτήματα που ανέδειξαν ηοικονομική κρίση, η μνημονιακή θύελλα καιοι περιπέτειες της κυβέρνησης με κορμότον ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσαν το ερέθισμα για τονέο βιβλίο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου.

Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η δυσκο-λία όλων των ρευμάτων της Αριστεράς ναδώσουν συνεκτικές απαντήσεις οφείλεταιεν μέρει στην ανεπαρκή προγραμματικήπροετοιμασία τους για τα καίρια προβλή-ματα του κράτους και της πολιτικής εξου-σίας. Μέσα από τη διασταύρωση της πολι-τικής θεωρίας και ιστορικών εμπειριώνπαρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά απο-σπάσματα από έργα διανοητών του ευρύτε-ρου μαρξιστικού χώρου, κλασικών και σύγ-χρονων. Ο συγγραφέας προσπαθεί να εξα-γάγει κάποια συμπεράσματα για την κρίσιμησυγκυρία στην οποία βρίσκεται σήμερα ηΕλλάδα, αποφεύγοντας τη μηχανιστική με-ταφορά έτοιμων συνταγών. Το βιβλίο φι-λοδοξεί κυρίως να δώσει ερεθίσματα γιατην αναγκαία συλλογική προσπάθεια «συγ-κεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένηςκατάστασης» που αποτελούσε για τον Λένιντη ζωντανή ψυχή του μαρξισμού.

“Αριστερά,κυβέρνησηκαι κράτος”Κλασικές αναλύσεις, σύγχρονεςεμπειρίες (εκδόσεις Λιβάνη

Page 15: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 1155ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Από τις 17 Απριλίου απεργούν οι 250 μόνιμοι και150 έκτακτοι εργαζόμενοι του ναυπηγείου στοΝεώριο Σύρου. Η διοίκηση του ναυπηγείου εδώκαι πολύ καιρό δεν ανταποκρίνεται στις υποχρε-ώσεις της απέναντι στο εργατικό δυναμικό. Παράτις συνεχείς συναντήσεις με το σωματείο τωνεργαζομένων και κυβερνητικά στελέχη, δεν έχεισημειωθεί κάποια πρόοδος. Οι εργαζόμενοι είναιαπλήρωτοι όλο το 2015 και απαιτούν τους μι-σθούς τεσσάρων μηνών ή το 50% των δεδουλευ-μένων τους για να επιστρέψουν στις θέσειςτους. Ο ιδιοκτήτης φαίνεται να ακολουθεί τηνίδια τακτική και στα ναυπηγεία της Ελευσίναςπου επίσης του ανήκουν.

Σε ερώτηση που του τέθηκε στη Βουλή, ο υπουρ-γός Εργασίας Π. Σκουρλέτης τόνισε την ανάγκηνα παραμείνουν ανοιχτά τα ναυπηγεία και ανέ-

φερε ότι σχεδιάζεται η δημιουργία ενός δημόσιουεποπτικού φορέα που θα ασχολείται με αυτά. Παράλ-ληλα, επισήμανε ότι «στις δεδομένες συνθήκες, πουπροσπαθούμε να αποκαταστήσουμε βήμα-βήμα κάποιααπό όσα έκαναν στις εργασιακές σχέσεις οι προηγού-μενες μνημονιακές κυβερνήσεις, αυτού του είδουςσυμπεριφορές, προφανώς, έχουν και πολιτική σκοπι-

μότητα και αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν πίεσησε μια κυβέρνηση που με αποφασιστικό τρόπο υπερα-σπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων».

Από το ντόπιο πληθυσμό και την κυβέρνηση δίνεταιμάχη για να μην κλείσει το ναυπηγείο, το οποίο κατέ-χει σημαντική θέση στην οικονομία του νησιού. Όπωςτόνισε ο βουλευτής Κυκλάδων, Αντώνης Συρίγος «ηΣύρος ζει από τη βιομηχανία. ∆εν έχει τουρίστες απότο εξωτερικό, βασίζεται μόνο σε Έλληνες τουρίστεςκαι λόγω της κρίσης έχει πέσει ο τουρισμός», ενώυπογράμμισε ότι στο Νεώριο υπάρχει μεγάλος εργα-τικός πληθυσμός με τεχνογνωσία και εμπειρία, επο-μένως έχει ζωτική σημασία η διατήρηση του ναυπη-γείου.

Χρέη και προς τη ∆ΕΗ

Τα χρέη του κ. Ταβουλάρη, ιδιο-κτήτη του ναυπηγείου, δεν σταματούνεδώ: πρόσφατα και η ∆ΕΗ διέκοψε τηνηλεκτροδότηση του ναυπηγείου λόγωτων χρεών που αγγίζουν τα 1,296 εκ.ευρώ. Μια ώρα αργότερα, όμως, καιμετά από συνεννόηση με τοπικούς φο-ρείς, ο υπουργός Π. Λαφαζάνης μεσο-λάβησε για να επανασυνδεθεί τορεύμα. Σε ανακοίνωσή του ο υπουργόςανέφερε ωστόσο τη συστηματική ασυ-νέπεια της διοίκησης της «ΝεώριονΑ.Ε.», παρότι είχαν γίνει ευνοϊκές ρυθ-μίσεις ώστε να μπορέσει να εξοφλήσειτα χρέη του σε δόσεις: Για την ακρί-

βεια από το 2011 ως τώρα έχουν γίνει πέντε διακανο-νισμοί για την εξόφληση χρεών της «Νεώριον» και τονπερασμένο Σεπτέμβρη συμφωνήθηκε να καταβληθείσε 60 μηνιαίες δόσεις το ποσό των 1.272.470,90 ευρώ,παράλληλα με τους τρέχοντες λογαριασμούς. Παρόλααυτά ο ιδιοκτήτης δεν έχει τηρήσει καμία συμφωνίαως τώρα. Η κίνηση του Π. Λαφαζάνη προκάλεσε αντι-δράσεις από παράγοντες της αγοράς που θεωρούν πα-ρεμβατική τη στάση του σε θέματα εταιρικής διοίκη-σης. Από την πλευρά του υπουργού η απάντηση ήτανότι η ∆ΕΗ οφείλει να έχει χαρακτήρα κοινωνικό αλλάκαι έχει σημασία και η ιδιαίτερη φύση της περίπτωσηςτης «Νεώριον», μιας ιστορικής βιομηχανίας που δενπρέπει να αφεθεί στο μαρασμό.

Όλγα Βερελή

ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΝΕΩΡΙΟ ΣΥΡΟΥ

Απλήρωτοι όλο το2015 οι εργαζόμενοι

Είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό ότι τονομοσχέδιο που αφορά το πολύπαθοθέμα του κώδικα ελληνικήςιθαγένειας κατέβηκε επιτέλους προςψήφιση στην Βουλή των Ελλήνωνδιασφαλίζοντας ευρεία συναίνεση.Γεμίζει, όμως, θλίψη το γεγονός ότιτο κεφάλαιο «ιθαγένεια» σε παιδιάμεταναστών προσέκρουσε σε τόσοέντονες αντιστάσεις και ιδεολογικέςαγκυλώσεις μιας πολιτείας πουθέλει να αποκαλεί εαυτήνευρωπαϊκή και ευτεταγμένη. Τααντι-ρατσιστικά αντανακλαστικάμιας κοινωνίας και ο διαφωτισμόςτης, ο κοσμοπολιτισμός και ηφιλοξενία της, δοκιμάζονται σεπεριόδους κρίσεων όταν ο πρώτοςκόσμος μετοικεί στον τρίτο και οτρίτος στον πρώτο καθιστώντας τασύνορα ρευστά και δυσδιάκριτα.

Ηαγάπη για τον «εκλεκτό εαυτόν»και το μίσος για τον «άλλο», οιάναρθρες κραυγές του πλήθους

στις παρελάσεις «δεν θα γίνεις έλληναςποτέ», η δια στόματος εκπροσώπου τηςΧρυσής Αυγής ρήση «έλληνας γεννιέσαιδεν γίνεσαι» στην Επιτροπή συζήτησηςτου νομοσχεδίου, που συνάδει απολύτωςμε τον τουλάχιστον χυδαίο όρο «λαθρο-μετανάστες» που χρησιμοποιείται κατάκόρον, για τους μεν νεοναζί του κοινο-βουλίου είναι συμπτώματα ρατσιστικούμίσους, για τους δε λοιπούς ένθερμουςοπαδούς της «αθάνατης ελληνικήςψυχής» είναι παρεπόμενα ιστορικήςαμνησίας.

Η ταύτιση της ιθαγένειας με το δίκαιοτου αίματος γέννησε τους νόμους τηςΝυρεμβέργης το 1935 που παρείχαν πι-στοποιητικά καθαρότητας του αίματος,στερούσαν την ιθαγένεια από μέχρι τότεγερμανούς πολίτες και κατέτασαν τουςανθρώπους σε ζωές άξιες και ανάξιες.

Η ταύτιση της ιθαγένειας με την καθα-ρότητα του αίματος άνοιξε στρατόπεδασυγκέντρωσης και έριξε βορά τα ανθρώ-πινα δικαιώματα στην «εκλεκτή φυλή»που εμπλέκεται στο δαρβίνειο αγώναεξόντωσης των κατώτερων και υποδεέ-στερων.

Πόσα επιχειρήματαγια το αυτονόητο;

Η ιθαγένεια δεν είναι προνόμιο αλλάδικαίωμα. ∆εν την απονέμουν οι γραμμέςτου αίματος αλλά η ισονομία, η ισοπολι-τεία και η αξιοπρέπεια ως συντεταγμέ-νες ενός κράτους δικαίου. Το 1797, στοναπόηχο της γαλλικής επανάστασης, οΡήγας Φεραίος στην Νέα Πολιτική ∆ιοί-κηση ορίζει ως πολίτη αυτόν τον οποίονανεξαρτήτως θρησκείας και γλώσσας «ηδιοίκησις στοχάζεται πως είναι άξιος κά-τοικος της πατρίδος».

Πόσα επιχειρήματα πρέπει άραγε ναεπιστρατευθούν και πόσες μάχες χαρα-καμάτων πρέπει να δοθούν για το αυτο-νόητο της ιθαγένειας σε παιδιά μετανα-στών; Παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελ-λάδα, έχουν ορίζοντα ζωής την Ελλάδα,πηγαίνουν σχολείο μαζί με τα δικά μαςπαιδιά, παίζουν με τα δικά μας παιδιά, ηγλώσσα των γονιών τους είναι δεύτερηγλώσσα, μετέχουν της ελληνικής παι-δείας, για να θυμηθούμε τον Ισοκράτηπου διαστρεβλώθηκε από ελληνοκεντρι-στές ενώ αυτό που εννοούσε είναι τοεξής: ότι πιο άξιοι να καλούνται Έλλη-νες είναι όσοι μετέχουν της ημετέρας

παιδείας παρά όσοι έχουν ελληνική κα-ταγωγή, τουτέστιν ο αλλοδαπός που έχειπάρει την ελληνική παιδεία αξίζει πε-ρισσότερο ν’ αποκαλείται Έλληνας απ’ό,τι ο εκ φύσεως Έλληνας που τηναγνοεί.

Ποια Ευρώπη;

Παρακολουθώντας τη συζήτηση στηνκοινοβουλευτική ολομέλεια, εξεπλάγηναπό τη στάση του ΚΚΕ, ενός κόμματοςταυτισμένου με το διεθνισμό που αποτυ-πώνεται στη γνωστή ρήση «οι προλετά-ριοι δεν έχουν πατρίδα», να μη δίδεται ηιθαγένεια στην πρώτη δημοτικού αλλάμε την ενηλικίωση. Ναι, οι προλετάριοιδεν έχουν πατρίδα και ο Μαρξ λοιδω-ρούσε τα δικαιώματα του πολίτη ως φε-νάκη εκμεταλλευτικών σχέσεων, αλλάας μην περιμένουμε να τους δοθούν ωςτρόπαιο ή έπαθλο στο τέλος μιας επίπο-νης κούρσας κοινωνικής ένταξης διότιτότε δεν είναι δικαιώματα.

Κατάπληξη όμως προξενεί και η θέσητου Ποταμιού που υποστηρίζει να δίδε-ται η ιθαγένεια στην έκτη δημοτικού.∆ιακαής πόθος και πάθος να «μείνουμεΕυρώπη» και ιθαγένεια στα δώδεκα φαί-

νεται εκ πρώτης όψεως οξύμωρο. Βε-βαίως, η Ευρώπη, που τόσο πολύ θέλειτο Ποτάμι, απέχει από την Ευρώπη πουεμείς θέλουμε να μείνουμε, τόσο όσο οκλασικός φιλελευθερισμός από το νέο.Ο κλασικός φιλελευθερισμός μίλησε γιαδικαιώματα ο νεοφιλελευθερισμός τακαταπνίγει. Στην Ευρώπη που επιθυμείδιακαώς να μείνει το Ποτάμι, στην Ευ-ρώπη των χρηματοπιστωτών Σάυλοκπου δημιουργούν ανθρωπιστική κρίση σεχώρες της τον 21ο αιώνα, στην Ευρώπηπου εκτρέφει Τζιχαντ και μισαλοδοξία,στην Ευρώπη που μετατρέπει το προαι-ώνιο σύμβολο κοσμοπολιτισμού, τηmare nostrum, σε τάφρο και τάφο μετα-ναστών και γίνεται ο Κρόνος που τρώειτις αξίες που η ίδια γέννησε, δεν χωράνεδικαιώματα.

Βίος χωρίς δικαιώματα, αβίωτος

Το εν λόγω νομοσχέδιο έπρεπε να έχειψηφιστεί προ πολλού. ∆ιότι το έθνος δενείναι το όμαιμο και το ομόθρησκο αλλάτο πλαίσιο εντός του οποίου μπορεί νααπολαμβάνει κανείς την ιδιότητα του πο-λίτη και άρα του μέλους της κυρίαρχηςεξουσίας. Το έθνος δεν υπάρχει ούτεπριν ούτε ανεξάρτητα από τη δημοκρα-τική διαδικασία που το φέρνει στονκόσμο, η οποία δεν είναι άλλη από αυτήπου γεννά την ιδιότητα του πολίτη.

Η ιθαγένεια είναι όμως και χρέος μας.Την χρωστάμε στα παιδιά όσων η ελλη-νική κοινωνία χρησιμοποίησε ως τονεφεδρικό στρατό που έστησε τη «μεγάληΕλλάδα» των «μεγάλων έργων», εκμε-ταλλεύτηκε, άσκησε βία, άφησε ανέστι-ους και ανασφάλιστους, γέμισε αίμα τιςφράουλες της Μανωλάδας, μεταχειρί-στηκε ως υπανθρώπους ή δούλους. Τηνχρωστάμε για να θυμόμαστε αυτό πουείπε ο Ρουσώ: «Να αποφασίζεις ότι ογιος ενός δούλου γεννιέται δούλος, είναισαν να αποφασίζεις ότι δεν γεννιέται άν-θρωπος». Την χρωστάμε για να θυμόμα-στε ότι ο άνθρωπος αξίζει το όνομά τουμόνο ως πολίτης. Βίος χωρίς πολιτικάδικαιώματα είναι βίος αβίωτος.

Φωτεινή Βάκη,επικ. καθηγ. Ιστορίας της Φιλοσοφίας,

βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕ∆ΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ

Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι

Page 16: Εποχή 28-06-2015

1188 Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Ονδούρα: Το σκάνδαλοτων ασφαλιστικών ταμείωνΥπεξαιρέθηκαν 350 εκατομμύρια για διάφο-ρες χρηματοδοτήσεις κομματικών αναγκώντου κεντροδεξιού κόμματος σελ. 21ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Μια φοι τη τι κή, α ντια ποι κιο κρα -τι κή ε ξέ γερ ση που ξε κί νη σε α -πό το Πα νε πι στή μιο του Κέιπ

Τά ουν, ά νοι ξε έ ναν ου σια στι κό, κρι τι -κό διά λο γο στη χώ ρα, αλ λά και ε κτόςσυ νό ρων. Ομο λο γεί ται α νοι χτά πλέ ον ηα πο τυ χία της νο τιο α φρι κά νι κης κοι νω -νίας να με τα σχη μα τι στεί με τά το τέ λοςτου α παρτ χάι ντ, κρί νο νται οι ε πι πτώ -σεις των συμ βι βα σμών και των συμ μα -χιών που έ κα νε το κόμ μα του Μα ντέ λατο 1994, προ κει μέ νου η με τά βα ση στηδη μο κρα τία να εί ναι ο μα λή, και με -τριού νται οι νέες πλη γές, της «δε ξιάς»στρο φής του ANC, που ε πί Ζού μα ε -φαρ μό ζει α κραίες νε ο φι λε λεύ θε ρεςπο λι τι κές.

#RhodesMustFall

“Εί μα στε μια α νε ξάρ τη τη συλ λο γι κό -τη τα φοι τη τών, ερ γα τών και προ σω πι -κού που ε νω θή κα με για να βά λου με τέ -λος στον θε σπι σμέ νο ρα τσι σμό και τηνπα τριαρ χία στο Πα νε πι στή μιο του ΚέιπΤά ουν (UCT). Το έ ναυ σμα για το κί νη -μα αυ τό ή ταν η ρι ζο σπα στι κή δια μαρ -τυ ρία του Τσου μά νι Μα ξουέ λε ε νά ντιαστο ά γαλ μα του Σέ σιλ Τζον Ρόου ντς,στις 9 Μαρ τίου 2015. Έφε ρε στην ε πι -φά νεια την υ παρ κτή και δι καιο λο γη μέ -νη ορ γή των μαύ ρων φοι τη τών στον τυ -ραν νι κό χώ ρο που καλ λιερ γεί και δια -τη ρεί το UCT, πα ρά τη ρη το ρι κή του‘με τα σχη μα τι σμού’. Θέ λου με να εί ναιξε κά θα ρο ό τι το κί νη μα αυ τό δεν α φο -ρά μό νο την α πο μά κρυν ση του α γάλ μα -τος. Το ά γαλ μα έ χει με γά λη συμ βο λι κήι σχύ δο ξά ζει έ ναν δρά στη μα ζι κών δο -λο φο νιών που εκ με ταλ λεύ τη κε τη μαύ -ρη ερ γα σία και άρ πα ξε γη α πό τους αυ -τό χθο νες λα ούς. Η πα ρου σία του δια -γρά φει τη μαύ ρη ι στο ρία και α πο τε λείπρά ξη βίας ε να ντίον των μαύ ρων φοι -τη τών, ερ γα τών και υ παλ λή λων –λέ γο -ντας ‘μαύ ροι’ α να φε ρό μα στε σε ό λουςτους έγ χρω μους αν θρώ πους. Έτσι, τοά γαλ μα α πο τέ λε σε την α παρ χή αυ τούτου κι νή μα τος. Η α πο μά κρυν σή τουδεν θα ση μα το δο τή σει το τέ λος, αλ λάτην αρ χή της α πό και ρό α πα ραί τη τηςδια δι κα σίας α πο α ποι κιο ποίη σης αυ τούτου πα νε πι στη μίου. Η πε ποί θη σή μαςεί ναι ό τι οι ε μπει ρίες, στις ο ποίες θέ λεινα α να φερ θεί αυ τό το κί νη μα δεν εί ναιί διες ε νός ε λι τί στι κου ι δρύ μα τος ό πωςτο UCT, αλ λά α ντα να κλούν ευ ρύ τε ρεςδυ να μι κές μιας ρα τσι στι κής και πα -τριαρ χι κής κοι νω νίας που έ χει πα ρα -μεί νει α πα ράλ λα χτη και με τά το τέ λοςτου τυ πι κού α παρτ χάι ντ».

Το μα νι φέ στο συ νε χί ζει πα ρου σιά ζο -ντας δε κά δες μα κρο πρό θε σμους στό -χους. ∆ια πι στώ νουν τις δυ σκο λίες α νέ -λι ξης στην α κα δη μαϊκή ιε ραρ χία τωνγυ ναι κών και των μαύ ρων, αν δρών καιγυ ναι κώ ν: στο UCT 10 α πό τους 200 α -κα δη μαϊκούς εί ναι μαύ ροι Νο τιο α φρι -κα νοί και μό νο μία με τα ξύ τους εί ναιγυ ναί κα. Ζη τούν την ο λο κλη ρω τι κή αλ -

λα γή του ευ ρω κε ντρι κού προ γράμ μα -τος σπου δών -και των εκ παι δευ τι κώνμε θό δω ν- και την α ντι κα τά στα σή τουμε έ να που θα το πο θε τεί την Αφρι κήστο κέ ντρο, αλ λα γές στις δια δι κα σίεςεγ γρα φής που θα διευ κο λύ νουν τουςμαύ ρους φοι τη τές. ∆ιεκ δι κούν ε πί σηςτην α πο μά κρυν ση των ερ γο λά βων α πότο δη μό σιο πα νε πι στή μιο, που κερ δο -σκο πούν εις βά ρος των ερ γα τών στηνκα θα ριό τη τα, την α σφά λεια, την ε στία -ση –το ί διο το Πα νε πι στή μιο έ χει πα ρα -δε χθεί ό τι οι ερ γο λά βοι δεν τη ρούντους κα τώ τα τους μι σθούς. Ζη τούν αυ -ξή σεις για τους ερ γά τες και το προ σω -πι κό «που θα εί ναι έ να βή μα πιο κο ντάστον μι σθό της ε πι βίω σης, στο πνεύ ματης Μα ρι κά να».

Οι εκ δη λώ σεις δια μαρ τυ ρίας και οικα τα λή ψεις συ νε χί ζο νται έως και σή -με ρα και σε άλ λα Πα νε πι στή μια τηςχώ ρας. Αγάλ μα τα α πο μα κρύν θη καν,κτή ρια με το νο μά στη καν και δη μιουρ -γή θη καν χώ ροι ε λεύ θε ρης έκ φρα σηςκαι ε ναλ λα κτι κών μα θη μά των, α κο λού -θη σαν εκ φο βι σμοί και διώ ξεις φοι τη -τών. Το κί νη μα α πέ κτη σε δε σμούς μετο Black Lives Matter στις Η ΠΑ, με κα -τα λή ψεις σε ευ ρω παϊκά πα νε πι στή μιακαι ά νοι ξε ε ντός και ε κτός της χώ ραςτην συ ζή τη ση για την α πο α ποι κιο ποίη -ση των πα νε πι στη μίων και ό χι μό νο.

Το φά ντα σμα της Μα ρι κά να

Πέρ σι τον Μάιο, 20 χρό νια με τά τιςπρώ τες δη μο κρα τι κές ε κλο γές, τοΑφρι κα νι κό Εθνι κό Κο γκρέ σο (ANC)κέρ δι σε για α κό μα μια φο ρά την πλειο -ψη φία, με έ να πο σο στό που ξε περ νού -σε το 60%. Ωστό σο, κα νείς δεν αμ φι -σβή τη σε την ο ρα τή του φθο ρά, ό χι μό -νο λό γω των εί κο σι χρό νων στην κυ -βέρ νη ση, αλ λά και της α διαμ φι σβή τη -της πο λύ δε ξιάς στρο φής τό σο τουΖού μα, ό σο και των η γε τών τουCOSATU, της με γα λύ τε ρης ο μο σπον -δίας συν δι κά των. Οι α κραία νε ο φι λε -

λεύ θε ρες πο λι τι κές των τε λευ ταίων κυ -ρίως ε τών, με γά λω σαν το χά σμα με τα -ξύ φτω χών και πλού σιων, φτω χο ποίη -σαν τη με σαία τά ξη των μαύ ρων που εί -χε προ λά βει να δη μιουρ γη θεί στα τέ λητης δε κα ε τίας του ’90 και α πέ κτη σαν έ -να σύμ βο λο: την πο λύ νε κρη α περ γίατης Μα ρι κά να το κα λο καί ρι του 2012.Ήταν μία α πό τις πολ λές αυ θόρ μη τεςκαι μα ζι κές α περ γίες με ταλ λω ρύ χωνμε αί τη μα την αύ ξη ση των μι σθών πουήρ θαν α ντι μέ τω ποι με τις ε ται ρίες,τους η γέ τες των συν δι κά των και την α -στυ νο μία. Το α πο τέ λε σμα ή ταν 31 νε -κροί α περ γοί (ε πι σή μως) και το χει ρό -τε ρο ε πει σό διο κα τα στο λής στη Νό τιοΑφρι κή α πό το 1960.

Μό λις την Πα ρα σκευή το πρωί,(26/6/15) τρία χρό νια αρ γό τε ρα, ο Ζού -μα α να κοί νω σε το πό ρι σμα που α πο δί -δει ευ θύ νες στην α στυ νο μία, και α να μέ -νε ται ό τι η πα ρου σία σή του στη βου λήθα εί ναι ε πει σο δια κή.

Η σφα γή στη Μα ρι κά να εί χε ως ά με -σο α πο τέ λε σμα μια διά σπα ση στο ANC,απ’ ό που α πο χώ ρη σε ο πρώην γραμ μα -τέ ας της νε ο λαίας, Τζού λιους Μα λέ μα,και ί δρυ σε το α ντι κα πι τα λι στι κό - α -ντιι μπε ρια λι στι κό κόμ μα των Μα χη τώντης Οι κο νο μι κής Ελευ θε ρίας (EFF),που ήρ θε μεν τρί το στις ε κλο γές με μό -λις 6%, δεί χνει ό μως πλέ ον να έ χει πο -λύ με γα λύ τε ρη ε πιρ ροή. Ακό μα πιο α -νη συ χη τι κές για τον Ζού μα θα πρέ πεινα εί ναι οι έ ντο νες διερ γα σίες που α πότο 2012 γί νο νται στο COSATU, που ή -ταν α νέ κα θεν ο ι σχυ ρό τε ρος σύμ μα χοςτου κόμ μα τος. Το εάν θα κα τα λή ξουνσε διά σπα ση ή στην ε πι κρά τη ση των α -ρι στε ρών η γε τών –που προέρ χο νται κυ -ρίως α πό τους με ταλ λω ρύ χους- μέ νεινα το δού με.

Οι γεν νη μέ νοι ε λεύ θε ροι

Τα παι διά που γεν νή θη καν ε πί Μα -ντέ λα ψή φι ζαν πέρ σι για πρώ τη φο ράκαι η α που σία τους α πό την ε κλο γι κή

δια δι κα σία ή ταν μάλ λον η χη ρή. Ωστό -σο, η συ ζή τη ση που έ χει ξε κι νή σει, αρ -χι κά ε ντός του φοι τη τι κού κι νή μα τος,ε στιά ζει πλέ ον α νοι χτά στην κρι τι κήτων ε πι λο γών του Μα ντέ λα και τα εί κο -σι πρώ τα χρό νια της ε λεύ θε ρης Νο τίουΑφρι κής. Οι νέ οι μι λούν για την α πο τυ -χία του οι κο νο μι κού και πο λι τι κούσυμ βι βα σμού που έ κα νε το α ρι στε ρότό τε Α ΝC, την α πο τυ χία, σχε δόν α πα -ξίω ση της δια δι κα σίας «ε θνι κής συμ φι -λίω σης» που εί χε α να λά βει ο Ντέ σμο ντΤού του και δεν ο λο κλη ρώ θη κε πο τέ.

Η Sisonke Msimang συ νο ψί ζει πολ λάα πό ό σα γρά φουν και λέ νε οι φοι τη τέςαυ τές τις μέ ρες. «Ζή σα με με μια χο ρο -γρα φη μέ νη ε νό τη τα για αρ κε τό και ρό,ώ στε να γνω ρί ζου με ό τι πλέ ον προ τι -μού με την πι κρή και σθε να ρή δυ σαρ μο -νία. Θεω ρού με ό τι η συμ φι λίω ση εί ναικομ μά τι μιας α φή γη σης που κα τα -σκευά στη κε στη βά ση α γω νιών που δενμας α φο ρούν πια: η δη μο κρα τία μας έ -χει δι δά ξει ό τι οι υ ψω μέ νες φω νές δενχρειά ζε ται να ο δη γούν στον πό λε μο.

Ίσως αυ τό να μην μας κά νει να νιώ -θου με κα λά ή ά νε τα. Και δεν προ σφέ -ρει την ει ρή νη που πολ λοί μαύ ροι Νο -τιο α φρι κα νοί ο νει ρεύ τη καν πριν εί κο -σι χρό νια. Ωστό σο η α νυ πο μο νη σία μαςγια δι καιο σύ νη εί ναι έ να νέο εί δος ελ -πί δας έ να ση μά δι ό τι ί σως θα πε τά ξειτώ ρα πρά σι νους βλα στούς το έ θνος τουου ρά νιου τό ξου».

Λί να Σι πη τά νου

Πη γές: Universities as sites of struggle for SouthAfrica’s promise, Dhiru Soni, AhmedShaikh, Anis Karodia, Joseph David,http://pambazuka.orgWhy South African students say thestatue of Rhodes Must Fall, DonBoroughs, npr.orgThe End of the Rainbow Nation Myth,Sisonke Msimang, www.nytimes.comFacebook: UCT: Rhodes Must Fall

ΚΟΣΜΟΥΝΟΤΙΟΣ ΑΦΡΙΚΗ

Στην αρχήμιας νέας εποχής;

Πορτογαλία: Το μνημόνιο έφυγε,η λιτότητα παραμένειΗ πορτογαλική οικονομία και η δυσμενής κατάστασηπου άφησε πίσω του το τριετές μνημόνιο, αναπτύσσον-τας ένα φαύλο κύκλο λιτότητας. σελ. 19

Οι εκδηλώσεις δια-μαρτυρίας και οι κα-ταλήψεις συνεχί-ζονται έως και σή-μερα και σε άλλαΠανεπιστήμια τηςχώρας. Αγάλματααπομακρύνθηκαν,κτήρια μετονομά-στηκαν και δημιουρ-γήθηκαν χώροιελεύθερης έκφρα-σης και εναλλακτι-κών μαθημάτων,ακολούθησαν εκφο-βισμοί και διώξειςφοιτητών.

Το κίνημα αυτό δεν αφορά μόνο την απομάκρυνση του αγάλματος. Το άγαλμαέχει μεγάλη συμβολική ισχύ δοξάζει έναν δράστη μαζικών δολοφονιών πουεκμεταλλεύτηκε τη μαύρη εργασία και άρπαξε γη από τους αυτόχθονες λαούς.

Page 17: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 1199∆ΙΕΘΝΗ

Η «Εποχή» συνομιλεί μετον οικονομολόγο και επί-κουρο καθηγητή του πα-νεπιστημίου της Κοΐμπρα,Ηλία Σουκιάζη, για τηνπορτογαλική οικονομίακαι τη δυσμενή κατάστασηπου άφησε πίσω του τοτριετές μνημόνιο, ανα-πτύσσοντας ένα φαύλοκύκλο λιτότητας.

Τη συνέντευξη πήρε η Τζέλα Αλιπράντη

Η Πορτογαλία παρουσιάστηκε σαντο πρότυπο του καλού μαθητή πουσυμμορφώθηκε με το μνημόνιο και γι’αυτό βγήκε στις αγορές. Ένα χρόνομετά την έξοδο, πώς είναι η οικονομίαστην Πορτογαλία;

Πρώτον, το ότι ήταν ο καλός μαθη-τής είναι μύθος. Παρουσιάστηκε,όμως, έτσι ώστε να μην παραδεχτούντην αποτυχία του προγράμματος, αλλάκαι να την θέτουν σαν παράδειγμακάθε φορά που υπήρχε κάποια διαφω-νία με την Ελλάδα. Μην ξεχνάμε, επί-σης, ότι η τρόικα είδε το λάθος πουέγινε στην Ελλάδα και τα μέτρα πουπάρθηκαν εδώ ήταν λίγο πιο ήπια. Πα-ρόλα αυτά ένα χρόνο μετά, το χρέοςσυνεχίζει να αυξάνεται. Η ανάπτυξηείναι πολύ αδύναμη, περίπου στο0,7%. Με αυτούς τους ρυθμούς θα πρέ-πει να περάσουν πολλά χρόνια για ναφτάσει η Πορτογαλία τα παλιά της επί-πεδα. Η ανεργία με το μνημόνιο πήγεστο 18%, ενώ πριν ήταν στο 4% μόνο.Η σημερινή μείωσή της στο 14%, οφεί-λεται στο γεγονός ότι 500.000 νέοι καιπτυχιούχοι μετανάστευσαν, και όχιστην ανάπτυξη. Πιστεύουν ότι έκαναντην οικονομία πιο ανταγωνιστική,αλλά με αυτό εννοούν εξευτελιστικούςμισθούς και κατάργηση των εργασια-κών δικαιωμάτων.

Πραγματική ανάπτυξη, δηλαδή, μενέες επενδύσεις και θέσεις εργασίαςδεν υπάρχει, όπως προβάλλεται απότα ΜΜΕ;

Όχι, οι επενδύσεις που προβάλλουντα μίντια είναι οι ιδιωτικοποιήσεις πουγίνονται. Ξεπουλάνε όλες τις δημόσιεςεπιχειρήσεις απλά. Πρόσφατο παρά-δειγμα είναι η πώληση της αεροπορι-κής εταιρείας TAP. Μία από τις καλύ-τερες ευρωπαϊκές εταιρείες σε θέματαασφάλειας και ποιότητας, την πούλη-

σαν για μόλις 40 εκατομμύρια, τηστιγμή που έχει 70 αεροπλάνα και τοκαθένα κοστολογείται στα 4 δισ. Που-λήθηκε, επίσης, και η κρατική επιχεί-ρηση ηλεκτρισμού στους Κινέζους. Συ-νήθως όλες οι ιδιωτικοποιήσεις πρό-κειται για πωλήσεις σε Αγκόλα καιΚίνα, σε άλλα κράτη δηλαδή, τα οποίαείναι και δικτατορικά. Αυτά δεν είναιεπενδύσεις, είναι αλλαγή αφεντικού.∆εν φέρνουν νέα τεχνολογία και τακέρδη φεύγουν στο εξωτερικό. Στρα-τηγικοί τομείς, μονοπώλια, περνάν σταχέρια άλλων κρατικών συμφερόντωνπου αυξάνουν τις τιμές, ρίχνοντας τοκόστος στον καταναλωτή. Το πορτο-γαλικό κράτος ψάχνει να βρει γρήγοραέσοδα για να αποπληρώνει το χρέοςκαι μετά δεν θα μας μείνει τίποτα.

Το άπιαστο όνειροτης ανάπτυξης

Λήφθηκαν καθόλου μέτρα για παρα-γωγική ανασυγκρότηση, ώστε να μηχρειάζονται συνέχεια περικοπές, ξε-πούλημα κτλ;

Η παραγωγικότητα στην Πορτογαλίαήταν και είναι από τις πιο χαμηλέςστην Ευρώπη. Υπάρχει εκπαιδευμένοανθρώπινο δυναμικό, αλλά το πρό-βλημα έγκειται στο ότι η οικονομίαστηρίζεται μόνο στις μικρομεσαίεςεπιχειρήσεις οικογενειακού χαρα-κτήρα, που δεν έχουν μακροχρόνιεςβλέψεις. Το μόνο που έγινε για να αυ-ξηθεί η παραγωγικότητα αυτών τωνεπιχειρήσεων ήταν η αύξηση του χρό-νου εργασίας και η μείωση μισθών.Νομίζουν πως ένας εργάτης που θαδουλεύει περισσότερο και θα αμείβε-ται λιγότερο θα είναι πιο αποδοτικός.Αυτά είναι αστεία πράγματα. Όταν μει-ώνεις το μισθό δεν πρόκειται να κερ-δίσεις πολλά, γιατί αποτελεί το 30%μόνο των εξόδων μιας επιχείρησης. Τομεγαλύτερο κόστος αφορά στους φό-ρους και στο ρεύμα. Η φορολογία εδώείναι κολοσσιαία, οι δημόσιοι υπάλλη-λοι στην ουσία δουλεύουν μισό χρόνογια το κράτος και το υπόλοιπο τουςμένει ως μισθός. Ταυτόχρονα, βέβαια,οι πολυεθνικές διαφεύγουν στους φο-ρολογικούς παραδείσους.

Ο καθηγητής οικονομικής ιστορίας,Πέτερ Λενς, είχε δηλώσει πως ότανέρθει η ανάπτυξη στην Πορτογαλία θαξαναϋπάρξει πρόβλημα στη χρηματο-δότηση του χρέους. Γιατί θα συμβείαυτό και τι θα σημαίνει;

Θα συμβεί γιατί τα επιτόκια που

πληρώνουμε για την εξόφληση τουχρέους είναι πιο υψηλά από το ρυθμόανάπτυξης. Αυτή τη στιγμή στην Πορ-τογαλία η ανάπτυξη είναι 1%, τα επι-τόκια για τα δεκαετή ομόλογα αυξήθη-καν στο 3%. Επομένως αυτόματα αυ-ξάνεται και το χρέος. Το να πιάσουμε3% ανάπτυξη είναι αδύνατο και δενέχει συμβεί ποτέ στην Πορτογαλία απότότε που μπήκε στο ευρώ. Το αποτέλε-σμα θα είναι ότι θα καλέσουμε πάλιτην τρόικα, θα επιβάλλει νέο μνημόνιοκ.ο.κ.

Το επόμενο πλήγμαστην Πορτογαλία

Στην Ελλάδα και στην Ισπανία η λι-τότητα προκάλεσε τη δυσαρέσκεια τουκόσμου και την αλλαγή του πολιτικούκατεστημένου, με την άνοδο του ΣΥ-ΡΙΖΑ και του Podemos αντίστοιχα.Στην Πορτογαλία συμβαίνει κάτι τέ-τοιο;

∆υστυχώς, όχι. Ο κόσμος στην Πορ-τογαλία θαυμάζει πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ καιτον υποστηρίζει. Ταυτόχρονα, υπάρχεικοινωνική κριτική για την υποτελή κυ-βέρνηση της Πορτογαλίας, αλλά δενέχει αναπτυχθεί κανένα εναλλακτικόκίνημα. Η κυβέρνηση του Κοέλιο προ-σπαθεί λόγω εκλογών να προβάλει τα«καλά αποτελέσματα» που έφεραν ταμέτρα λιτότητας και στις τελευταίεςδημοσκοπήσεις έχει ξεπεράσει σταγκάλοπ το σοσιαλιστικό κόμμα. Οιλόγοι είναι ότι, πρώτον, η λιτότηταπου επιβλήθηκε εδώ είναι τρεις φορέςμικρότερη από ό,τι στην Ελλάδα καιάρα δεν δημιουργήθηκε τόσο έντονοκλίμα αγανάκτησης. ∆εύτερον, το Κομ-μουνιστικό Κόμμα είναι δυνατό, με έναχαρισματικό ηγέτη, αλλά ασκεί μεγα-λύτερη κριτική στην αντιπολίτευσητων σοσιαλιστών παρά στην κυβέρ-νηση. Το ποσοστό τους ανέβηκε, όπωςκαι στο Μπλόκο της Αριστεράς, αλλάαυτά τα δύο κόμματα δεν διεκδικούντη διακυβέρνηση της χώρας.

Ο πρωθυπουργός Κοέλιο δήλωσεπως η οικονομία της Πορτογαλίαςείναι θωρακισμένη σε ένα πιθανό Gre-xit. Ισχύει αυτό;

Ο πρωθυπουργός Κοέλιο είχε πει,επίσης, ότι δεν θα αύξανε τους φό-ρους, δεν θα έκοβε τα επιδόματα καιότι θα είχαμε λιτότητα μόνο για έναχρόνο. Έχει συνηθίσει να λέει ψέματα.Αυτό που λέει είναι προφανώς αδι-καιολόγητο, τα επιτόκια, όπως είπαμε,αυξήθηκαν την προηγούμενη εβδο-

μάδα λόγω ενός πιθανού Grexit. Στηνυπόνοιά του, δηλαδή, και μόνο, είχεήδη επίπτωση στην πορτογαλική οικο-νομία. Αν φύγει η Ελλάδα, το επόμενοπλήγμα θα είναι στην Πορτογαλία.

Πολιτικόκαι όχι οικονομικό ζήτημα

Τελικά, αφού τα μνημόνια δεν απο-τελούν λύση, τι πρέπει να γίνει κατά τηγνώμη σας;

Η λύση πρέπει να είναι ευρωπαϊκή.Να συμφωνήσουμε η Ευρώπη να επεν-δύσει στις χώρες με τα προβλήματαχρέους, ώστε να έρθει ανάπτυξη και νααπελευθερωθεί και η ανάπτυξη τωνάλλων χωρών. Έχουμε παραδείγματα,όπως η Φιλανδία, που οι μελέτες δεί-χνουν ότι η οικονομία της έχει πέσει σεκυκλική στασιμότητα. Όλη η Ευρώπηδεν αναπτύσσεται. Για να αλλάξει αυτόπρέπει να ξεφύγουμε από την παγίδατου χρέους. Η Ευρωπαϊκή ΚεντρικήΤράπεζα να υποστηρίξει τις χώρες πουέχουν πρόβλημα χρέους, κάνονταςαναδιάρθρωση και επενδύοντας σεαυτές. Το μοντέλο της λιτότητας δενλειτουργεί.

Τότε για ποιο λόγο εμμένουν σεαυτό;

Οι λόγοι είναι πολιτικοί κυρίως καιόχι οικονομικοί. Όλη η Ευρώπη έχεινεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και κυ-ριαρχεί η δικτατορία των χρηματοπι-στωτικών αγορών. Η Γερμανία, επίσης,επωφελείται από αυτήν την κρίση. Το2014 από τα ελληνικά ομόλογα πουαγόρασε, είχε κέρδη 360 εκατομμύρια.∆εν μας βοηθάνε, μας δανείζουν καικερδίζουν από τα επιτόκια που πλη-ρώνουμε. Αν αλλάξει κάτι τώρα στησυμφωνία με την Ελλάδα, θα είναιγιατί η Μέρκελ δεν θα θέλει να μείνειστην ιστορία ως υπεύθυνη για την κα-ταστροφή της Ευρώπης. Αν φύγει ηΕλλάδα, κανείς δεν ξέρει ποιες θαείναι οι επιπτώσεις. Για την ίδια τηνΕλλάδα, το Grexit ίσως να μην ήταντόσο κακό. Θα υποτιμούσε το νόμισμάτης, θα αύξανε τις εξαγωγές της, τοντουρισμό της, την εσωτερική παρα-γωγή της, καθώς οι εισαγωγές θα ήτανπολύ ακριβές και σε τρία χρόνια θασταθεροποιούταν. Αυτό φοβούνται, ναμην δείξουν ότι η Ελλάδα μπορεί να τακαταφέρει χωρίς την Ευρώπη και δη-μιουργηθεί προηγούμενο.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Το μνημόνιο έφυγε,η λιτότητα παραμένειΣυνέντευξη με τον οικονομολόγο Ηλία Σουκιάζη

∆εν μας βοηθάνε, μας δανείζουν και κερδίζουν από ταεπιτόκια που πληρώνουμε. Αν αλλάξει κάτι τώρα στησυμφωνία με την Ελλάδα, θα είναι γιατί η Μέρκελ δενθα θέλει να μείνει στην ιστορία ως υπεύθυνη για τηνκαταστροφή της Ευρώπης.

Page 18: Εποχή 28-06-2015

2200 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

www.caravana43.com

Το καραβάνιτης Ayotzinapa

Ολοκληρώθηκε τη∆ευτέρα το καραβάνι

των γονιών των θυμάτων τηςAyotzinapa, που ξεκίνησε μεαφορμή τη συμπλήρωση οκτώμηνών από τις δολοφονίεςτων 43 φοιτητών από μέλησυμμορίας καρτέλναρκωτικών. Το ταξίδι με τατροχόσπιτα διήρκεσε πολλέςεβδομάδες και πέρασε απόδεκάδες πόλεις του Μεξικούκαι των ΗΠΑ, καταγγέλλονταςτην κυβέρνηση του ΕνρίκεΠένια Νιέτο ότι προσπαθεί νακλείσει την υπόθεση πριναυτή διαλευκανθεί και ότι δενπροχωρά στην απόδοσηδικαιοσύνης.

www.desobediencia.es

Ενάντια στοναυταρχισμό

Συνεχίζεται σε πολλέςισπανικές πόλεις η

εβδομάδα των δράσεωνπολιτικής ανυπακοής ενάντιαστην εφαρμογή τουονομαζόμενου νόμου για τηνδημόσια ασφάλεια.Ακτιβιστές καταγγέλλουν ότισε μια περίοδο, που μεγάλατμήματα της κοινωνίαςπεριθωριοποιούνται από τηνπολιτική του Ραχόι, τοκαθεστώς προσπαθεί, μέσωτης καταστολής, ναποινικοποιήσει τουςκοινωνικούς αγώνες των«από κάτω», στοχεύονταςτους μετανάστες, την νεολαίακαι τους φτωχούς, ενώ τηνίδια ώρα τα σκάνδαλαδιαφθοράς παραμένουνατιμώρητα.

www.somosobservadores.org

Αλληλεγγύηστους ακτήμονες

Εκατοντάδες άνθρωποιστην Παραγουάη

συμμετέχουν στηνεκστρατεία για τη δίκαιη δίκητων 13 ακτημόνων αγροτών,που κατηγορούνται για τηνδολοφονία 6 αστυνομικώνστη διάρκεια της επιδρομής,που έκαναν 300 πάνοπλοιράμπο, τον Ιούνιο του 2012, σεμια περιοχή που είχανκαταλάβει και ζούσαν. Η δίκηξεκίνησε τη ∆ευτέρα, ενώαυτόπτες μάρτυρες έχουνκαταθέσει ότι οιπυροβολισμοί προήλθαν απόελεύθερους σκοπευτέςπαραστρατιωτικών ομάδων,με στόχο να δυναμιτιστεί τοκλίμα εναντίον του προέδρουΦερνάντο Λούγκο, που λίγεςμέρες μετά ανατράπηκε.

∆ημήτρης Γκιβίσης[email protected]

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Την συνέντευξη πήρεο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Να μιλήσουμε για το ελληνικό ζήτημα.Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε το πρό-

γραμμά του στη Θεσσαλονίκη, έγινε ξε-κάθαρο ότι εκπονήθηκε από ανθρώπους,που είχαν μια καλά υπολογισμένη αντί-ληψη για την έξοδο από το κοινωνικά, οι-κολογικά και οικονομικά καταστροφικόμοντέλο ανάπτυξης. Η εφαρμογή τουεξαρτιόταν από τρεις παράγοντες: Πρώ-τον, από την ενεργή εμπλοκή μελών καιφίλων του κόμματος στην υλοποίησήτου. ∆εύτερον, από την παραμονή στηζώνη του ευρώ και τρίτον, από την κινη-τοποίηση αριστερών δυνάμεων στην Ευ-ρωπαϊκή Ένωση για την ακύρωση τωνάδικων χρεών, τις πληρωμές των γερμα-νικών αποζημιώσεων και την υλοποίησηκοινών στόχων.

Σε ποιο βαθμό έγινε αυτό; Μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, η

νέα κυβέρνηση εξήγησε το βραχυπρόθε-σμο σχέδιο της, το οποίο θα μπορούσαννα το είχαν εξηγήσει και οι αριστερές δυ-νάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπωςκαι οι Έλληνες, θέλουμε την αντιπαρά-θεση με τη διαφθορά και τη φοροδια-φυγή, ζητάμε περισσότερη φορολογικήδικαιοσύνη, θέλουμε την προστασία, τονεκδημοκρατισμό και την ανάπτυξη τουδημοσίου τομέα, ιδίως για να καταπολε-μηθεί ο κοινωνικός αποκλεισμός. ∆ιεκδι-κούμε οι Έλληνες να δικαιωθούν ιστο-

ρικά και η Γερμανία να πληρώσει τις επα-νορθώσεις. Θα πρέπει να διαγραφεί με-γάλο μέρος του χρέους και είμαστε δε-σμευμένοι στην απαίτηση για μεγαλύτερηκοινωνική δικαιοσύνη. Έτσι, η πρόκλησηγια την ευρωπαϊκή αριστερά, έπρεπε και

πρέπει να είναι, η αξιοποίηση του πολιτι-κού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου ναξεκινήσει η οργάνωση της αλληλεγγύης,καθιστώντας σαφή τα κοινά συμφέρονταμε τον ελληνικό λαό, ώστε να αλλάξει ηπολιτική ατζέντα στην Ευρώπη. Εντός

Προσπαθούν ναχρησιμοποιήσουν τηναύξηση της κοινωνικήςαναταραχής για ναπροκαλέσουν μιαπολιτική αλλαγή και δενπροσέχουν τουςκινδύνους τωνεθνικιστικών καιλαϊκιστικώνκινητοποιήσεων του«Μένουμε Ευρώπη».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΥΝΤΙΘ ΝΤΕΛΧΑΪΜ, ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ΝΤΙ ΛΙΝΚΕ

Η αλληλεγγύη είναιαναγκαία προϋπόθεση

Η Γιούντιθ Ντελχάιμ, στέλεχος της Ντι Λίνκε, μέλος των Ευρωπαίων Οικονομολόγων και καθηγήτριαστο Ινστιτούτο Κοινωνικών Αναλύσεων του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ στο Βερολίνο συζήτησε τοαπόγευμα της Πέμπτης με την Εποχή για την τροπή που έχουν πάρει οι διαπραγματεύσεις τηςελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή στουςυπόλοιπους λαούς της Ευρώπης. Περιγράφει μια πιθανή εναλλακτική στο νεοφιλελεύθερο υπόδειγμακαι τονίζει τη σπουδαιότητα που έχει για τον ελληνικό λαό, η αλληλεγγύη των αντίστοιχωνευρωπαικών.

Τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει σήμερα μια εναλλακτική λύση για την αντιμετώ-πιση της κρίσης στην ευρωζώνη;

Από την αρχή της ευρωπαϊκής κρίσης, οικονομολόγοι όπως ο Γιάνης Βαρουφάκης,ο Στιούαρτ Χόλαντ και πολλοί άλλοι από την Ομάδα Εργασίας των Ευρωπαίων Εναλ-λακτικών Οικονομολόγων (EuroMemo), έχουν κάνει προτάσεις για να μειωθεί τοβάρος της κρίσης και ν’ αρχίσει ένας αγώνας ενάντια στις ουσιαστικές αιτίες της κρί-σης: την απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών, τη συγκέντρωση του πλού-του και αντίστοιχα τις άνισες διαδικασίες στην κατανομή του, την ιδιωτικοποίησητων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, τις ανισορροπίες στο εμπορικό ισοζύγιο καιτις πληρωμές. Οι αιτίες αυτές δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με μέτρα μόνο στοεπίπεδο της διανομής και της αναδιανομής. Ερωτήματα σχετικά με την ρύθμιση, τηνοργάνωση, την αναζωογόνηση των οικονομικών κύκλων και τις αλλαγές των προτύ-πων παραγωγής και κατανάλωσης είναι αναγκαία. Και τα μέτρα αυτά θα πρέπει οπωσ-δήποτε να συνδέονται με στρατηγικές ενάντια στην κρίση στο επίπεδο της οικολο-γίας, των διατροφής, της ενέργειας και των φυσικών πόρων.

Ποια θα μπορούσε να είναι μια ευρωπαϊκή λύση για το περιφερειακό χρέος; Βλέπω δύο κύριες προκλήσεις σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Η πρώτη είναι μια διαδικα-

σία ελέγχου του χρέους, όπως έχει ξεκινήσει να πραγματοποιείται στην Ελλάδα, που

Μια εναλλακτικήευρωπαϊκή λύση

Page 19: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015 2211∆ΙΕΘΝΗ

της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το αισιόδοξοσύνθημα «ας αρχίσουμε από την Ελλάδαγια να αλλάξουμε και την Ευρώπη», θαέπρεπε να έχει γίνει πολιτικός προσανα-τολισμός, ώστε να οικοδομηθεί ένα ρεα-λιστικό προγράμμα. Υπήρξαν πολλέςπροσπάθειες να το κάνουμε αυτό, αλλάμέχρι τώρα ήταν αδύναμες. Ειδικά η αρι-στερά στην Γερμανία και την Γαλλία δενείναι αρκετά ισχυρή για να κάνει ότι θαήταν απαραίτητο.

Ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση

Ποιο είναι τώρα το ερώτημα μιας πιθα-νής συμφωνίας;

Οι κυρίαρχες ομάδες, κυρίως στη Γερ-μανία και τη Γαλλία, καθώς και όλοι οισυνεργάτες τους, φοβήθηκαν την ελλη-νική κυβέρνηση, ειδικά βλέποντας καιτην άνοδο του Ποδέμος. Ίσως και ναυπερεκτίμησαν τον ελληνικό κίνδυνο.Υπάρχουν συγκρούσεις ανάμεσα στασυμφέροντα της Κομισιόν και του Euro-group, μεταξύ των διαφόρων κυβερνή-σεων, μεταξύ της ΕΚΤ και του ∆ΝΤ, αλλάμέχρι τώρα οι επιθετικότερες δυνάμειςέχουν καταφέρει να χρησιμοποιήσουν τηδύναμη τους υπέρ των χρηματοπιστωτι-κών αγορών και των ολιγαρχών του παγ-κοσμιοποιημένου κεφαλαίου. Τώρα, κα-θένας βλέπει ότι η βάση της όποιας συμ-φωνίας θα μπορούσε να επιτευχθεί, θαείναι κοινωνικά άδικη και προσανατολι-σμένη ενάντια στην πλειοψηφία του ελ-ληνικού λαού. Το μοναδικό ερώτημαείναι «λιγότερη ή περισσότερη αδικία»,μια συμφωνία, που θα αρχίσει να βάζειτέλος σε μια βίαιη διαδικασία καταστρο-φής ή συνέχιση της μνημονιακής πολιτι-κής.

Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο βαθύτεροςστόχος των δανειστών;

Οι συνθήκες για την υλοποίηση τουπρογράμματος της Θεσσαλονίκης όχιμόνο έχουν επιδεινωθεί, αλλά εν μέρεικαταστράφηκαν. Πρέπει να γίνει σαφέςότι αυτό επηρεάζει τον τρόπο που διεξά-γονται οι διαπραγματεύσεις από το ΣΥ-ΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βα-ρουφάκης επικρίνονται από κάποιουςσυντρόφους τους ότι δεν είναι αρκετάδυναμικοί και από άλλους ότι είναι άκαμ-πτοι. Ωστόσο, η δύναμή τους είναι η εμ-πιστοσύνη του ελληνικού λαού και η αλ-ληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών. Οι κυ-ρίαρχες δυνάμεις στην ΕυρωπαϊκήΈνωση, στο ∆ΝΤ και στις ΗΠΑ αγωνί-ζονται εναντίον μιας εκλεγμένης κυβέρ-νησης. Είναι προφανές ότι προσπαθούννα χρησιμοποιήσουν την αύξηση της κοι-νωνικής αναταραχής για να προκαλέσουν

μια πολιτική αλλαγή και δεν προσέχουντους κινδύνους των εθνικιστικών καιλαϊκιστικών κινητοποιήσεων του «Μέ-νουμε Ευρώπη». Πρέπει, όμως, να μά-θουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντι-στέκονται, γιατί θέλουν να ζουν με αξιο-πρέπεια.

Το μέλλον της ευρωζώνηςκαι μια ενδεχόμενη έξοδος

Ποιες συνέπειες θεωρείτε ότι θα έχει ηεπιστροφή σε εθνικά νομίσματα;

Μια χώρα θα απομονωνόταν εντελώςαπό τις χρηματοπιστωτικές αγορές καιτεράστια κεφάλαια θα έφευγαν στο εξω-τερικό. Θα επικρατούσε ένας πανικόςκαι οι οικονομικά ισχυρότεροι θα μετα-βίβαζαν την επιβάρυνση στους ασθενέ-στερους. Η καθημερινή ζωή θα επιδεινω-νόταν και όλη αυτή την κατάσταση θαμπορούσαν να την εκμεταλλευτούν πολι-τικά δεξιοί λαϊκιστές, εθνικιστές, φοντα-μενταλιστές ή η άκρα δεξιά, για να επι-βάλλουν τα δικά τους συμφέροντα. Η συ-νεχιζόμενη καταστροφή των υφιστάμε-νων οικονομικών σχέσεων θα ήταν συνε-χής και δριμεία. Η εξέλιξη αυτή θα μπο-ρούσε να προκαλέσει ίδιες ή παρόμοιεςσυνέπειες σε κάθε χώρα. Εξάλλου η ευ-ρωζώνη θα έχανε την εμπιστοσύνη και τησταθερότητά της σε σημαντικό βαθμό καιαυτό θα σήμαινε την αρχή του τέλουςτης.

Πώς βλέπετε το μέλλον της Ευρώπης; Το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται ιδι-

αίτερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατους λαούς της της Ευρώπης, η πραγμα-τοποίηση μιας «μετριοπαθούς πρότασης»θα ήταν μια πραγματική ευκαιρία. Αλλάκάτι τέτοιο απαιτεί μια μεγάλη αλλαγήτου ισχύοντος συσχετισμού στη σημερινήΕυρωπαϊκή Ένωση και αυτό μπορεί ναεπιτευχθεί μόνο με τους αγώνες των κοι-νωνικών κινημάτων, της αριστεράς καιτων ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν μιααξιοπρεπή ζωή, στηριζόμενοι στην αλλη-λεγγύη. Επιπλέον, αυτό θα μπορούσε ναείναι μόνο η αρχή για βαθύτερες αλλα-γές, επειδή η «μετριοπαθής πρόταση»αμφισβητεί τις κυρίαρχες δυνάμεις, αλλάδεν αλλάζει ουσιαστικά τα υφιστάμεναθεμέλια των κοινωνιών μας. Για όλααυτά, η αλληλεγγύη προς τον ελληνικόλαό είναι απαραίτητη, αποτελεί μια ανα-γκαία προϋπόθεση σε μια παρατεταμένημάχη που έχουμε να δώσουμε, χωρίς ναφαίνεται μια εύκολη νίκη στον ορίζοντα.

Εδώ και βδομάδες οι κάτοικοιτης Ονδούρας πραγματοποιούνεξοργισμένοι πορείες διαμαρ-

τυρίας, απαιτώντας την παραίτησητου προέδρου τους, Χουάν ΟρλάντοΧερνάντεζ. Λόγος είναι το σκάνδαλουπεξαιρέσεως εκατοντάδων δολα-ρίων από τα ασφαλιστικά τους τα-μεία (IHSS) προς χρηματοδότηση κα-θαρά κομματικών εξόδων. Ο ίδιος οΧερνάντεζ αποδέχεται την παρακρά-τηση των χρημάτων από το κόμματου, αρνείται όμως οποιαδήποτε εμ-πλοκή και υπόσχεται διερεύνηση τηςυπόθεσης, εγγυόμενος προσωπικάτην τιμωρία των ενόχων.

Στα αιτήματα των εκατοντάδων χι-λιάδων διαδηλωτών συμπεριλαμβά-νεται η τροποποίηση του τρέχοντοςπολιτικού συστήματος, που τους πιέ-ζει αδιαλείπτως εδώ και χρόνια. Απότο 2009 η κυβέρνηση προωθεί τασυμφέροντα μια ελίτ, επηρεάζονταςτο σύστημα απονομής της δικαιοσύ-νης. Οι ντόπιοι πασχίζουν να προ-στατεύσουν τη γη τους από την εται-ρική εκμετάλλευση του υδροφόρουορίζοντα, της υλοτομίας, της κατα-σκευής γιγαντιαίων έργων προσέλ-κυσης τουριστών και εξόρυξης ορυ-κτού πλούτου καντιμετωπίζονταςσωματικές απειλές, όπως οι αγροτι-κές και οι κοινωνικές μειονότητεςτων Λένκα και Γκαριφούνα, στρατιω-τικοποιήσεις, εκλογικές απάτες,υποβιβασμό των δικαιωμάτων έκ-φρασης των σεξουαλικών τους προ-τιμήσεων, των δικαιωμάτων των γυ-ναικών καθώς και τη μετανάστευσηχιλιάδων ανηλίκων.

Πού πήγαν τα χρήματα

Τα χρήματα προέρχονταν από ταασφαλιστικά τους ταμεία, με φήμεςνα λένε αρχικά πως περίπου 350 εκα-τομμύρια υπεξαιρέθηκαν για διάφο-ρες χρηματοδοτήσεις κομματικώναναγκών του κεντροδεξιού κόμμα-τος, μεταξύ 2012 και 2013, κυρίωςγια την προεκλογική καμπάνια τουΧερνάντεζ το 2013, μέσω παραγόν-των του κόμματος και εταιριών-φαν-τασμάτων. Όλα τα στοιχεία ανάμει-ξης των εμπλεκομένων αρχικά παρέ-μεναν στο σκοτάδι από τους εισαγγε-λείς έως ότου διέρρευσαν, με τουςδιαδηλωτές να απαιτούν πλέον τηδημιουργία ανεξάρτητου οργανισμούεπίβλεψης των κρατικών κονδυλίων.Πριν λίγες μέρες, ένας μάρτυρας, οΤζον Τσαρλς Μπόργκαν, κλήθηκε νακαταθέσει, καταλήγοντας τελικά δο-λοφονημένος μαζί με το σωματοφύ-λακά του. λίγο πριν την κατάθεσή

του.O Μπόργκαν διετέλεσε διευθυντής

στο ΙΗSS και κατηγορήθηκε για ξέ-πλυμα χρήματος. Μέσω ενός τουρι-στικού πρακτορείου, που κατείχε,υπερχρέωνε το IHSS για να μεταφέ-ρει διοικητικούς και στη συνέχεια το-ποθετούσε τη διαφορά των χρημά-των στα κομματικά ταμεία. Το φθι-νόπωρο του 2014, μαζί με άλλους εμ-πλεκόμενους, δέχτηκε προειδοποι-ήσεις από την Ιντερπόλ για επικεί-μενη φυλάκισή του.

Χρήματα από το IHSS ξεπλένοντανεπίσης με την μορφή υπερκοστολό-γησης φαρμακευτικών αγωγών καιλοιπών παραϊατρικών, χρεώνονταςτο ταμείο με αποτέλεσμα εκατοντά-δες οικονομικά ανίσχυροι, βαριά άρ-ρωστοι άνθρωποι, να μην μπορούν ναπρομηθευθούν τις αγωγές τους υπο-κύπτοντας εν τέλει στις ασθένειέςτους.

Τα δίδυμα σκάνδαλακαι η θέση της Αμερικής

Ένα προγενέστερο κίνημα διαδη-λωτών στην κοντινή Γουατεμάλα, τοοποίο οδήγησε στην παραίτηση διοι-κητικών παραγόντων της κυβέρνη-σης, συμπεριλαμβανομένου του αντι-προέδρου, φαίνεται να αποτελεί τηνπηγή έμπνευσης των Ουνδουριανών.Οι χιλιάδες αιτούντες οργανώθηκαν,μέσω της Κοινωνικής και Ανθρωπι-στικής Συνελεύσεως (Social and Peo-ple’s Assembly), με το αίσθημα τηςαγανάκτησης να μεταφέρεται σιγάσιγά και στην υπόλοιπη ΚεντρικήΑμερική.

∆υνάμεις αστυνόμευσης έχουνπλέον αναλάβει την επίβλεψη τωνδημοσίων νοσοκομείων και των φαρ-μακαποθηκών. Ο πρόεδρος ανακοί-νωσε ότι κλιμάκια θα διεξάγουν απο-γραφή, ώστε να καταγραφούν ταπραγματικά αποθέματα, με σκοπό ναεπέλθει εγγύηση του προορισμού τωνφαρμάκων στους έχοντες ανάγκη.

Την ίδια στιγμή το γραφείο του Ομ-πάμα πιέζει το Κογκρέσο για απο-στολή 1δισ. πακέτου στήριξης στηνΚεντρική Αμερική (Γουατεμάλα, Ον-δούρα, Ελ Σαλβαδόρ), ως μια από-πειρα περιορισμού της φτώχειας καιτης παράνομης μετανάστευσης στιςΗΠΑ, μέσω δημιουργίας θέσεων ερ-γασίας στις περιοχές αυτές με στόχοτην άνοδο του επιπέδου διαβίωσης.

Κωνσταντίνα Ειρήνη Ζούνη

θα οδηγήσει σε σαφή αποτελέσματα καιστην απαραίτητη ακύρωση του χρέους. Ηδεύτερη είναι η επείγουσα εφαρμογή όσωνγράφουν στο βιβλίο τους «Μια μετριοπαθήςπρόταση για την επίλυση της κρίσης τουευρώ», οι Γιάνης Βαρουφάκης, ΣτιούαρτΧόλαντ και Τζέιμς Γκαλμπρέιθ. Ένα περιο-ρισμένο πρόγραμμα τροποποίησης του χρέ-ους σε συνδυασμό με προγράμματα για τηνενίσχυση των τραπεζών και των επενδύ-σεων και, κυρίως, με μια οικονομική πολι-τική για τους κοινωνικά αδύναμους. Εγώ θασυνέδεα τα παραπάνω με μια οικολογικήδιάσταση και με περαιτέρω βήματα προςβαθύτερες αλλαγές, αλλά αυτή τη στιγμήδεν είναι απολύτως σωστό να το πω. Επί-σης, η ΕΚΤ θα έπρεπε να προσφέρει στακράτη μέλη τη δυνατότητα τροποποίησηςτου χρέους, για να εξασφαλιστεί η εναρμό-

νισή του με τους κανόνες της συνθήκης του Μάαστριχ. Μ αυτόν τον τρόπο, οι μετο-χές του τροποποιούμενου χρέους των κρατών μελών θα μπορούσαν να συνεχίσουν ναεξυπηρετούνται από την κάθε χώρα ξεχωριστά. Η αναχρηματοδότηση αυτού του τμή-ματος του χρέους θα μπορούσε να γίνει από τα κράτη μέλη με μέτρια επιτόκια που θαορίζει η ΕΚΤ. Τα μερίδια του χρέους των κρατών μελών, μετατρεπόμενα σε ομόλογατης ΕΚΤ, θα πρέπει να αποπληρωθούν με χρεωστικούς λογαριασμούς και τα κράτημέλη θα αναλάβουν να εξαγοράσουν τα ομόλογα στο ακέραιο κατά τη λήξη τους.

Ερωτήματα σχετικά μετην ρύθμιση, την οργά-νωση, την αναζωογό-νηση των οικονομικώνκύκλων και τις αλλαγέςτων προτύπων παραγω-γής και κατανάλωσηςείναι αναγκαία.

ΟΝ∆ΟΥΡΑ

Το σκάνδαλο τωνασφαλιστικών ταμείων

Page 20: Εποχή 28-06-2015

2222 Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

λων, που θέ λουν να θεω ρού νται σανπιο «ρι ζο σπα στι κοί», οι ο ποίοι ξε χνούννα συ νε κτι μή σουν την πε ρι πλο κό τη τατης κα τά στα σης και τον α γώ να που συ -νε χί ζει να δί νει η ελ λη νι κή κυ βέρ νη ση.Αυ τή μά χε ται με το κου ρά γιο τού Αχιλ -λέα και την πο νη ριά του Οδυσ σέα. Αςπού με α πό τώ ρα σε ό λους αυ τούς πουπρο α ναγ γέλ λουν τη «συν θη κο λό γη ση»της κυ βέρ νη σης, ό τι κά νουν λά θος. Καιπρέ πει να κα τα λά βουν, για τί.

Η ά πο ψητης ελ λη νι κής κυ βέρ νη σης

Πράγ μα τι, η ελ λη νι κή κυ βέρ νη ση έ -χει κά νει ση μα ντι κές πα ρα χω ρή σειςμε τά τον πε ρα σμέ νο Φε βρουά ριο.Όλες ό μως αυ τές οι πα ρα χω ρή σεις γί -νο νται με τον ό ρο μιας γε νι κής συμ φω -νίας για το πρό βλη μα του χρέ ους. Θαπρέ πει να γνω ρί ζουν ό τι το βά ρος τηςα πο πλη ρω μής του χρέ ους ε ξα να γκά ζειτην ελ λη νι κή κυ βέρ νη ση να εί ναι ε ξαρ -τη μέ νη α πό τους δα νει στές.

Το δρά μα της Ελλά δας εί ναι ό τι έ χειπε τύ χει έ να ση μα ντι κό δη μο σιο νο μι κόα πο τέ λε σμα, α πό το ο ποίο ό μως ε πω -φε λού νται μό νο οι δα νει στές. Οι ε πεν -δύ σεις τό σο σε το μείς υ λι κών α γα θώνό σο και σε άυ λες υ πη ρε σίες (εκ παί δευ -ση, υ γεία) θυ σιά ζο νται στο βω μό τωνδα νει στών. ∆εν μπο ρεί συ νε πώς ναξαφ νιά ζε ται κα νείς που με την κα τά -στα ση αυ τή ο πα ρα γω γι κός μη χα νι σμόςτης Ελλά δας έ χει α πο διαρ θρω θεί και έ -χει χά σει κα νο νι κά την α ντα γω νι στι κό -τη τά του. Αυ τή την κα τά στα ση που πα -ρέ λα βε η συμ μα χι κή κυ βέρ νη ση ΣΥ ΡΙ -ΖΑ και Α ΝΕ Λ, ε πι χει ρεί τώ ρα να την α -να τρέ ψει. Η κυ βέρ νη ση δεν ζη τά ε πι -πλέ ον πο σά α πό τους δα νει στές της.Ζη τά ει τα χρή μα τα που συ γκε ντρώ νεινα μπο ρούν να χρη σι μο ποιη θούν γιατις ε πεν δύ σεις τό σο στον ι διω τι κό, ό σοκαι στο δη μό σιο το μέα, τό σο στον υ λι -κό το μέα ό σο και τον άυ λο και πά νω.Και α πό αυ τή τη θέ ση δεν εί ναι έ τοι μηνα με τα κι νη θεί, του λά χι στον μέ χρι τώ -ρα.

Η διε στραμ μέ νη λο γι κήτων δα νει στώ ν

Όσο για τους δα νει στές της Ελλά -δας, αυ τοί συ νε χί ζουν να α παι τούν τηνα πο πλη ρω μή ό λων των χρεών – αν καιό λοι γνω ρί ζουν ό τι εί ναι α δύ να τον –μό νο και μό νο για να δια τη ρή σουν μο -νο με ρώς το δι καίω μα α φαί μα ξης τηςΕλλά δας μέ σω των τό κων. Όλος ο κό -σμος ξέ ρει ό τι κα νέ να κρά τος δεν α πο -πλη ρώ νει ο λο κλη ρω τι κά το χρέ ος. Απόαυ τή την ά πο ψη οι συ ζη τή σεις που ε -πεν δύο νται με η θι κά ε πι χει ρή μα τα εί -ναι ε ντε λώς γε λοίες. Γί νο νται για ναδια τη ρη θεί ο μύ θος του ά θι κτου τουχρέ ους και να συ νε χί σει η ση με ρι νήροή των χρη μά των της Ελλά δας προςτις χώ ρες δα νει στές. Όταν στις 24 Ιου -νίου ο Αλέ ξης Τσί πρας δια πί στω σε α -δυ να μία να φτά σει σε συμ φω νία, αυ τότο πρό βλη μα ε πε σή μα νε. Επέ με νε στογε γο νός ό τι η συ μπε ρι φο ρά των ευ ρω -παίων η γε τών εί τε έ δει χνε ό τι δεν εν -δια φέ ρο νται για συμ φω νία και η δια -πραγ μά τευ ση εί ναι μά ταιη, εί τε ό τι εν -δια φέ ρο νται να δια τη ρή σουν τα α νο μο -

λό γη τα συμ φέ ρο ντά τους. Η κα τη γο ρίαεί ναι βα ριά, αλ λά εί ναι πραγ μα τι κή.Και πι θα νόν να α ναγ γέλ λει μια ε περ χό -με νη ρή ξη. Πράγ μα τι, μπο ρού με νασκε φτού με ό τι οι δα νει στές της Ελλά -δας και ι διαί τε ρα οι χώ ρες του Γιού ρο -γκρουπ συ νε χί ζουν να θέ τουν δύο στό -χους στις δια πραγ μα τεύ σεις. Πρώ ταπρώ τα, ε πι θυ μούν να προ κα λέ σουν τηνπο λι τι κή συν θη κο λό γη ση του ΣΥ ΡΙ ΖΑκαι έ τσι, ελ πί ζουν του λά χι στον, να δια -σώ σουν την πο λι τι κή της λι τό τη τας, ηο ποία αμ φι σβη τεί ται ε δώ και και ρό σεαρ κε τές χώ ρες και ι διαί τε ρα στην Ισπα -νία, ό πως δια φαί νε ται με την ε κλο γι κήνί κη του Πο δέ μος. Όμως οι χώ ρες τωνπι στω τών θέ λουν ε πί σης να δια τη ρη θείη ροή χρη μά των, που προέρ χε ται α πότην α πο πλη ρω μή του χρέ ους της Ελλά -δας, ε πει δή α πό αυ τή τη ροή κερ δί ζουναρ κε τά οι χρη μα το πι στω τι κοί μη χα νι -σμοί των χω ρών τους. Ο Αλ. Τσί πραςσυ νε πώς έ χει α πό λυ τα δί κιο να δεί χνει«ι διαί τε ρο εν δια φέ ρον» για τη δια πλο -κή και τη δια φθο ρά, αν θέ λου με να λέ -με τα πράγ μα τα με το ό νο μά τους.

Για την ώ ρα εί ναι α δύ να το να πού μεεάν η κυ βέρ νη ση που α πει λεί ται στο ε -ξής α πό μια «πορ το κα λί ε πα νά στα ση»

αν θα δια τη ρή σει τις θέ σεις της μέ χριτο τέ λος. Όμως μέ χρι τώ ρα έ χει υ πε ρα -σπι στεί με δύ να μη, σαν λιο ντά ρι, τασυμ φέ ρο ντα του ελ λη νι κού λα ού και,πέ ρα α πό αυ τά, τα συμ φέ ρο ντα των Ευ -ρω παίων. ∆εν έ χου με το δι καίω μα νατο ξε χνά με αυ τό και να μην το θυ μό μα -στε ό ποιο κι αν εί ναι το τε λι κό α πο τέ -λε σμα αυ τής της δια πραγ μά τευ σης.

* Ο Ζακ Σα πίρ εί ναι γνω στός οι κο -νο μο λό γος, με πλού σια ε πι στη μο νι -κή δρά ση. Οι α πό ψεις του θεω ρού -νται ρη ξι κέ λευ θες Υπο στη ρί ζει ό τιγια να ξα να βρε θεί μία ι σορ ρο πία στοση με ρι νό κό σμο της πα γκο σμιο ποίη -σης και της συ γκρό τη σης πε ρι φε -ρεια κών ε νώ σεων, ό πως η ΕΕ, θαπρέ πει να προ η γη θεί ε πι στρο φή σταέ θνη κρά τη. Πα ρεμ βαί νει σχε δόνκα θη με ρι νά με κεί με νά του για γεω -πο λι τι κά και οι κο νο μι κά προ βλή μα -τα. Τα άρ θρα του για την Ελλά δα πα -ρου σιά ζουν, πά ντο τε, εν δια φέ ρονγια τί, δί νουν α φορ μή για προ βλη μα -τι σμό.

Μ.Κ.

ΗΥπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA) των ΗΠΑξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά, στόχος της ήταν ηΓαλλία. Μετά την παρακολούθηση των προ-

έδρων Ζακ Σιράκ και Σαρκοζί, ήρθε η ώρα του Ολάντ,όπως αποκαλύπτεται από τα «άκρως απόρρητα έγ-γραφα», που παρουσίασε ο ιστότοπος των WikiLeaks.Τα έγγραφα αυτά δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Λιμ-περασιόν» και στην ιστοσελίδα Mediapart. Έτσι οι αν-ταλλαγές κρύου – ζεστού καλά κρατούν μεταξύ Ουά-σιγκτον και γηραιάς ηπείρου, μετά τις αλλεπάλληλεςαποκαλύψεις για τη δράση και τις πρακτικές της NSA.

Η αποκάλυψη προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις. ΗΓαλλία, με ανακοίνωση του συμβουλίου Άμυνας, χαρα-κτήρισε την ενέργεια «απαράδεκτη». Ο πρόεδρος Μπα-ράκ Ομπάμα προσπάθησε να καθησυχάσει τους συμμά-χους των ΗΠΑ, χωρίς να πει κάτι συγκεκριμένο για τονπεριορισμό της δράσης της συγκεκριμένης υπηρεσίας

ή για το σεβασμό της ιδιωτικής ζωής των πολιτών.Για την Αριστερά το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό,

καθώς «καταπατούνται οι βασικές αρχές στις σχέσειςμεταξύ των χωρών, για την κυριαρχία του δυτικούμπλοκ» αναφέρει η «Ουμανιτέ». «Οι ΗΠΑ συμπεριφέ-ρονται σαν μια ιμπεριαλιστική δύναμη που επιχειρεί νααποδυναμώσει την Ευρώπη», συνεχίζει.

Για να βάλει, έτσι, στο χέρι τις «δυναμικές βιομηχα-νίες, την αγροτική οικονομία, τις υπηρεσίες, στα πλαί-σια του οικονομικού πλανητικού πολέμου, διαμορφώ-νοντας το νέο γεωπολιτικό χάρτη του κόσμου», τονί-ζει σε άρθρο του ο Πατρίκ Λιερίκ, ευρωβουλευτής τηςομάδας της Αριστεράς GUE-NIG.

Έντρομος ο Ολάντ

Η αποκάλυψη των WikiLeaks έχει ιδιαίτερο ενδιαφέ-ρον για την Ελλάδα, γιατί σύμφωνα με τα έγγραφα, οπρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, το Μάιο του2012, λίγες ημέρες μετά την εκλογή του στην προεδρία,σε συνάντησή του με την Άνγκελα Μέρκελ, διαπίστωσετην «αδιάλλακτη στάση στο ζήτημα του δημοσιονομι-κού συμφώνου και της Ελλάδας, για το οποίο τον δια-βεβαίωσε ότι δεν δέχεται κανένα συμβιβασμό». Η καγ-κελάριος φαινόταν να νίπτει τας χείρας της για την Ελ-λάδα, αναφέρει το δημοσίευμα. Έτσι, επιστρέφονταςστο Παρίσι, ο πρόεδρος προσκάλεσε αμέσως για συνο-μιλίες την ηγεσία του γερμανικού ΣοσιαλδημοκρατικούΚόμματος (SPD) Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, που τότε βρισκό-ταν στην αντιπολίτευση.

Μετά από αυτή τη συνάντηση, ο Φρανσουά Ολάντ

φαίνεται ότι εγκατέλειψε κάθε ιδέα αντίστασής τουστις παράλογες δημοσιονομικές λογικές της Γερμα-νίας. Αυτά που ζούμε σήμερα, είχαν προγραμματιστείπολλά χρόνια πριν. Έτσι, ήταν προδιαγεγραμμένη η πο-ρεία αποτυχίας και αποπομπής του Αντώνη Σαμαρά, οοποίος περίμενε την 5η αξιολόγηση, που δεν έγινεποτέ. Η ανεπίσημη αυτή συνάντηση σηματοδότησε τοτέλος της σοσιαλδημοκρατίας, με ότι αυτό συνεπάγε-ται για την ΕΕ.

Το κου ρά γιο του Αχιλ λέακαι η πο νη ριά του Οδυσ σέ α

Για την ώ ρα εί ναι α δύ να το να πού με εάν η κυ βέρ- νη ση που α πει λεί ται στο ε ξής α πό μια «πορ το κα λίε πα νά στα ση» αν θα δια τη ρή σει τις θέ σεις της μέ -χρι το τέ λος. Όμως μέ χρι τώ ρα έ χει υ πε ρα σπι στείμε δύ να μη, σαν λιο ντά ρι, τα συμ φέ ρο ντα του ελ λη- νι κού λα ού και, πέ ρα α πό αυ τά, τα συμ φέ ρο ντατων Ευ ρω παίων. ∆εν έ χου με το δι καίω μα να τοξε χνά με αυ τό και να μην το θυ μό μα στε ό ποιο κι ανεί ναι το τε λι κό α πο τέ λε σμα αυ τής της δια πραγ μά- τευ σης.

“ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 1

ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣΤΟΥ WIKILEAKS

Το αυτί και τομάτι του μεγάλουαφεντικού

Page 21: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 2233ΘΕΜΑΤΑ

“Πάρε ένα σβώλοΜήτρο…”

Παρακολουθώντας τις συγκεντρώσειςστο Σύνταγμα υπέρ της παραμονής τηςχώρας στο ευρώ και την Ευρώπη καιβλέποντας την «αυθόρμητη» συμμε-τοχή των πολιτών, που κατά ένα πε-ρίεργο τρόπο πριν φτάσουν στο Σύν-ταγμα είχαν όλοι επισκεφθεί «αυθόρ-μητα» το ίδιο εργαστήρι που κατα-σκευάζει πλακάτ και γράφει συνθή-ματα, το μυαλό μου αυθόρμητα γύρισεπίσω περίπου πενήντα χρόνια.

Ηταν Μάης του 1965, μαθητής τότε τηςΕ΄ ∆ημοτικού, μου άρεσε να διαβάζωδιηγήματα, ποιήματα, ιστορία. Τα

μόνα βιβλία όμως που υπήρχαν ήταν τα σχο-λικά. ∆ανειζόμουν, λοιπόν, βιβλία Νέων Ελ-ληνικών (Αναγνωστικά τα λέγαμε τότε) απόμαθητές μεγαλύτερων τάξεων. Σε ένα απόαυτά έπεσα πάνω σε ένα απόσπασμα από τοέπος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Ο Φωτει-νός»:

«Πάρε ένα σβώλο Μήτρο / και διώξεεκείνα τα σκυλιά που μου χαλούν τοφύτρο».

Μη μυημένος τότε στην ποίηση η σκέψημου κυριολεκτικά πήγε σε βιωματική εικόναπου είχα. Ευρισκόμενος κατά τις διακοπέςτου Πάσχα στο μαντρί του παππού μου, είδαμαζεμένους καμιά δεκαριά σκύλους πουακολουθούσαν μια σκύλα επιδιώκοντας νατην κερδίσουν. Μπροστά, λοιπόν, η Μούργαπερήφανη και πίσω οι σκύλοι έκαναν βόλτεςμέσα στα γεννήματα -σιτάρια και κριθάρια.

Το αποτέλεσμα ήταν να τσακίσουν τις κα-λαμιές και να ρίξουν κάτω τα γεννήματα.Όταν ο παππούς πήρε χαμπάρι τι γινόταν καιείδε την καταστροφή, πήρε πέτρες και κυ-νηγώντας τα σκυλιά μονολογώντας είπε:«Μπρε τα άτιμα άντε τώρα να τα χεροβολιά-σεις όπως τα κατάντησαν». Αργότερα, ότανδιάβασα όλο το έπος και πιο ώριμος πλέονκατάλαβα τι εννοούσε μεταφορικά ο ποι-ητής με τον όρο σκυλιά.

«Να το πατούν εμπρός μου / με τόση απί-στευτη απονιά, οι δυνατοί του κόσμου».

Από τη μια λοιπόν ο Φωτεινός εξεγείρεταικατά του Φράγκου κατακτητή και από τηνάλλη ο γιος του Μήτρος, δειλός και υποταγ-μένος, απαντά φοβισμένος στον πατέρα τουπου τον προστάζει να διώξει με σβώλους τασκυλιά από τη φύτρα του: «Είναι του Ρήγα,δεν κοτώ…» για να πάρει την απάντηση:

«Τι Ρήγας; Τι Ρηγόπουλο! Είναι ο καινούρ-γιος κύρης / που πλάκωσε με ξένο βιό ναγένει νοικοκύρης. Παλιόφραγκοι που πέ-φτουνε σαν όρνια στα ψοφίμια / εκείνοιπάντα κυνηγοί και πάντα εμείς αγρίμια…»

Αυτή, λοιπόν, η εικόνα των σκύλων από τημία, που δεν καταλάβαιναν τη ζημιά που προ-ξενούσαν στοχοπροσηλωμένοι αλλού, και ηεπικαιρότητα των στίχων του Βαλαωρίτη,από την άλλη, ήρθε στη σκέψη μου.

Βλέποντας τον Άδωνι μαζί με άλλα μνημο-νιακά παλικάρια να προτρέπουν τους διαδη-λωτές να ανέβουν στο περιστύλιο της Βου-λής και διαβάζοντας τα αναγραφόμενα συν-θήματα στα πλακάτ, αναλογίστηκα πόσο θρά-σος μπορεί να έχει κάποιος και να ξεχνά:

Τότε που η πλατεία ήταν καγκελωμένη καιτα ΜΑΤ ψέκαζαν το λαό και μαζί προκλητικάτον 90χρονο αγωνιστή, βουλευτή ΜανώληΓλέζο.

Τότε που το μετρό ήταν κλειστό και η μισήΑθήνα πνιγμένη στα χημικά.

Τότε που η ∆ημοκρατία ένιωθε το λαό ωςεχθρό και οι υπουργάρες με ύφος εκατόκαρδιναλίων κατακεραύνωναν τους συντα-ξιούχους και τα ΜΑΤ τους ξυλοκοπούσαν.

Τότε που από το προαύλιο της Βουλήςεξορμούσαν προβοκάτορες και χαφιέδες γιανα δημιουργήσουν επεισόδια και να αιματο-κυλήσουν τις συγκεντρώσεις των πολιτών.Αυθόρμητα στο μυαλό μου ξανάρθαν οι στί-χοι του Βαλαωρίτη

Πάρε ένα σβώλο Μήτρο και διώξε εκείνατα σκυλιά…

Π. Ζούνης

Το να χάσει κανείς μέσα σε έναχρόνο δύο εκατομμύρια ψήφους,όπως συνέβη στο ∆ημοκρατικόΚόμμα, δεν είναι ένα ασήμαντοατύχημα. Θα μπορούσε κανείς νασκεφτεί ότι ο γραμματέας του, καιπρωθυπουργός, θα το αντιλαμβα-νόταν και θα προσπαθούσε ναδιορθώσει την πορεία του, ενώ οΡέντσι προσπάθησε μόνο να το πε-τάξει από πάνω του: «∆εν είναιδική μου ήττα, αλλά της αντιπολί-τευσης».

Της Ροσάνα Ροσάντα

∆εν του πέρασε καν από το μυαλόη υποψία ότι οι μειοψηφίες δενείναι συμφορά αλλά κατάσταση

της δημοκρατίας. Ίσως να μην έμαθεποτέ ότι εκείνος είναι ο εγγυητής τηςδυνατότητάς τους να κινούνται στηΒουλή, διότι είναι πεπεισμένος ότι τονα κυβερνάς είναι να αποφασίζειςμόνος σου και για όλους. Μετά απόδύο μέρες ενεργοποίησε την εκδίκησήτου αναβάλλοντας μια μεταρρύθμισητης παιδείας και τις πολυπόθητεςπροσλήψεις εκατό χιλιάδων καθηγη-τών που ήταν απόρροιά της, έπειτααπό δύο χρόνια κινητικότητας.

Στην πραγματικότητα, οι σημερινέςκυβερνήσεις παίζουν αρκετές φορέςμε τις αρχές της αντιπροσωπευτικήςδημοκρατίας που γι’ αυτούς θα έπρεπενα είναι τα άγια των αγίων, μέσο μέ-τρησης της ωριμότητας και της ωφέ-λειας του πολιτικού συστήματος. ΣτηνΙταλία, ο Ρέντσι δεν κατόρθωσε νακάνει τους διδάσκοντες να χωνέψουντο «καλό σχολείο» του. Τις ίδιες σχε-δόν εβδομάδες στη Γαλλία, η νέαυπουργός παιδείας Ναζά Βαλό Μπελ-κατσέμ (που αντικατέστησε τονυπουργό Μπενουά Χαμόν, που οΟλάντ εξανάγκασε να παραιτηθείεπειδή παραήταν αριστερός) αποφά-σισε ταχύτατα μαζί με τον πρωθυ-πουργό να προσφύγει στο μοιραίοάρθρο 39-4, ένα κατασκεύασμα πουπέρασε ο Ντε Γκολ στο σύνταγμα του1958, χάρη στο οποίο η κυβέρνησηέχει δικαίωμα μια φορά σε κάθε κοι-νοβουλευτική περίοδο να παρακάμψειτη Βουλή όσον αφορά στα μέτρα πουτην ενδιαφέρουν περισσότερο. Έχωτην εντύπωση ότι στον καιρό του οΜισέλ Ροκάρ προσέφυγε σ’ αυτόκαμιά τριανταριά φορές. Για να κλεί-

σει το στόμα των βουλευτών η ιταλικήκυβέρνηση χρησιμοποίησε μέχρι σή-μερα την ψήφο εμπιστοσύνης, όμωςκάποιος πρέπει να συμβούλεψε τονΡέντσι, τον Πολέτι, τον Παντοάν καιΣια να μιμηθούν τους Γάλλους.

Η μεροληπτική Κομισιόν

Το είχε ήδη υπόψη του το 1935 οΜπενίτο Μουσολίνι. Όμως, μόνο οιγέροι προς απόσυρση και κάποιοι μο-νόχνωτοι άνθρωποι σαν κι εμένα εξε-πλάγησαν, τόσο στην Ιταλία όσο καιστη Γαλλία, τη μητέρα – σύμφωνα μεόσα λέει η ίδια – όλων των δημοκρατι-κών πολιτευμάτων.

Έτσι, δεν πρέπει να μας κάνει εντύ-πωση αν καμιά εκατοστή μετανάστεςκοιμούνται για μερικές νύχτες σταβράχια κοντά στα σύνορα στο Βεντιμί-λια, επειδή η αστυνομία τους κατέ-βασε με το ζόρι από τα τρένα τηςγραμμής, τα οποία, αφού διασχίσουντην Κυανή Ακτή, φθάνουν στο Παρίσικαι στον πολυπόθητο Βορρά κι απόκει στην Ολλανδία, μπορεί και στηνΑγγλία, αντί για την πιο φιλόξενη,αλλά γλωσσικά ακατάληπτη Σουηδία.Αυτή η μικρή ομάδα δυστυχισμένων

ανθρώπων, μέσα στο κρύο και στηνυγρασία και με το κορμί τους να πο-νάει από το σκληρό βράχο, είναι η ομι-λούσα εικόνα μιας απάνθρωπης Ευ-ρώπης, ή μάλλον της απάνθρωπης Κο-μισιόν που την κυβερνάει, γιατί οιΓάλλοι και Ιταλοί κάτοικοι, από τη μιακαι από την άλλη πλευρά των συνό-ρων, περνάνε για να δώσουν σ’ αυτούςτους ανθρώπους μια ζεστή κουβέρτα.

Οι άνθρωποι είναι καλύτεροι από τιςκυβερνήσεις της αδιάντροπης ηπείρουμας η οποία, αν μπορούσε, θα έριχνεστα βράχια – και δεν της λείπουν –ολόκληρη την Ελλάδα, που το φταί-ξιμό της είναι ότι ξόδεψε χωρίς ναπληρώσει φόρους, κι αυτό όχι υπό τηναιγίδα των απεχθών Τσίπρα και Βα-ρουφάκη, αλλά των προηγουμένωνΠαπανδρέου και Σαμαρά. Κανένας δενείναι σε θέση να γνωρίζει καλύτερααπό την Κομισιόν τη χαρωπή ελληνικήδημοσιονομική κατάσταση, όμως εκεί-νες τις κυβερνήσεις δεν τις επέπληξεκαθόλου ούτε τους επεσήμανε κάτι.

Ο κοιμώμενος«ελεύθερος» Τύπος

Το μαργαριτάρι της Κομισιόν είναι οελεύθερος Τύπος που ξυπνάει κάπου-κάπου από τον ύπνο του ανακαλύ-πτοντας, με τετελεσμένα γεγονότα,κάτι φρικτό στο νόμο για τα εργα-σιακά, που τον χώνεψε νωρίτερα μιαχαρά, όπως και την ελευθερία που πα-ραχωρείται σε επιχειρήσεις να κατα-σκοπεύουν τους υπαλλήλους τους μεκάθε τρόπο, στην ιδιωτική τους ζωήκαθώς και όσον αφορά στις πολιτικέςτους απόψεις. Και δεν μπορούμε καννα πούμε κάλλιο αργά παρά ποτέ,γιατί αυτή η εξουσιοδότηση προς τααφεντικά επιβλήθηκε νωρίτερα, ενώτα συνδικάτα παρέμεναν απαθή, καιτώρα δεν θα είναι εύκολο να χαλάσεικανείς αυτό που έχει ήδη νομοθετηθεί.Ο Ρέντσι, ο Πολέτι και οι μακρυμαλ-λούσες γυναίκες υπουργοί τους, όλοισυνηθισμένοι να μην ανοίγουν τοστόμα τους, φαίνεται ότι έχουν εγκρί-νει κάποια μέτρα του πρωθυπουργούπου κατασκευάζουν μια χώρα σταμέτρα της δεξιάς, όπως δεν την είχεονειρευτεί ούτε ο Μπερλουσκόνι.

Μετάφραση από το «Sbilanciamoci»:Τόνια Τσίτσοβιτς

∆εν πέρασεκαν από τομυαλό τουΡέντσι ότι οιμειοψηφίεςδεν είναισυμφοράαλλά δημο-κρατία.

ΡΟΣΑΝΑ ΡΟΣΑΝΤΑ

Κατασκευάζουν μια χώραστα μέτρα της δεξιάςΌπως δεν την είχε ονειρευτεί ούτε ο Μπερλουσκόνι

Ο Ρέντσι, ο Πολέτι καιοι μακρυμαλλούσες γυ-ναίκες υπουργοί τους,όλοι συνηθισμένοι ναμην ανοίγουν το στόματους, φαίνεται ότιέχουν εγκρίνει κάποιαμέτρα του πρωθυ-πουργού που κατα-σκευάζουν μια χώραστα μέτρα της δεξιάς,όπως δεν την είχεονειρευτεί ούτε οΜπερλουσκόνι.

Page 22: Εποχή 28-06-2015

2244 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

Μια από τις σημαντικότερες πρω-τοβουλίες της νέας κυβέρνησης,κι ειδικότερα της προέδρου της

βουλής, είναι η συγκρότηση κι η λει-τουργία της επιτροπής αλήθειας για τοδημόσιο χρέος. Μιας επιτροπής, όμως,της οποίας τα πορίσματα κινδυνεύουν νακαταστούν διακοσμητικά κι εγκυκλοπαι-δικής σημασίας, εάν η κυβέρνηση, με τηνσυμφωνία που κυοφορείται, αποδεχθείτο χρέος ως βιώσιμο. Στη διάρκεια τωνεργασιών της επιτροπής, σήκωσε μεγάλοντόρο η κατάθεση του πρώην εκπροσώ-που της Ελλάδας στο ∆ΝΤ ΠαναγιώτηΡουμελιώτη. Ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότικάποιοι έλληνες δημοσιογράφοι συμμε-τείχαν σε «επιδοτούμενα σεμινάρια» του∆ΝΤ, όπου τους δινόταν η «γραμμή» πουέπρεπε να ακολουθήσουν, προωθώνταςεπικοινωνιακά τα οικονομικά μέτρα τουταμείου. Είχε πολύ πλάκα να βλέπειςγνωστά λαμόγια, μεγαλοδημοσιογρά-φους, που ακόμα κι οι πέτρες γνώριζαντον άθλιο ρόλο τους, να διαρρηγνύουν ταπολυτελή ιμάτιά τους παριστάνοντας τιςοσίες παρθένες, που υπερασπίζονται τα

ιερά του «λειτουργήματός» τους. Τι κι ανο αρχιερέας τους, Πρετεντέρης, ομολό-γησε ότι όλοι τους γνώριζαν την αποτυ-χία των μνημονιακών μέτρων, αλλά οιαπό πάνω τους έλεγαν να κάνουν τηνπάπια;

Αυτή, όμως, που αφήνιασε μετά τιςπαραπάνω αποκαλύψεις, ήταν η βουλεύ-τρια του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη. Προβάλ-λοντας αυτάρεσκα την αραχνιασμένη δη-μοσιογραφική ταυτότητά της, (αν και θαέπρεπε να ντρέπεται για το τελευταίο εκ-δοτικό της πόνημα - το πατριδοκάπηλοκι αντιδραστικό περιοδικό «Νέμεσις»),ούρλιαζε στα κανάλια, υπερασπίζονταςτο διαβρωμένο κατεστημένο της επικοι-νωνίας που χρηματίζεται, παραπληρο-φορεί και ταυτίζεται δουλικά με τααφεντικά του. Η Λιάνα Κανέλλη διατη-ρεί μια προνομιακή σχέση με τα μεγάλαιδιωτικά κανάλια και τους μεγαλοδημο-σιογράφους που διαχειρίζονται τα τηλε-οπτικά πάνελ. Οι τελευταίοι καλλιερ-γούν ή ανέχονται το αυταρχικό κι απο-κρουστικό της ταπεραμέντο για να εξυ-πηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς.

Έτσι παίζοντας, κατά πώς βολεύει, τημια το ρόλο του πολιτικού και την άλλητου δημοσιογράφου, εξασφαλίζει ασυλίακαι μόνιμη τηλεοπτική προβολή. Το ζή-τημα είναι πώς αντιμετωπίζει το ΚΚΕ τοεπικοινωνιακό προφίλ της βουλεύτριάςτου. Όπως φαίνεται, εφάπτεται στο βα-θύτατο πολιτικό συντηρητισμό της καιβολεύεται με τις λυσσαλέες επιθέσειςτης εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε όλα ταυπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα.

Το χορό, βέβαια, της φαιάς δημοσιο-γραφίας τον σέρνουν οι δημοσιογράφοιτου ΣΚΑΙ. Ως άβουλες μαριονέτες, χωρίςκαμιά διαφοροποίηση κι αξιοπρέπεια,δημοσιοποίησαν κοινή ανακοίνωση-κα-ταγγελία κατά της προέδρου της βουλήςκαι πρόβαλαν ένα άθλιο βίντεο «αυρια-νικής» έμπνευσης κι αισθητικής, όπουπαρομοιάζουν τη Ζωή Κωνσταντοπού-λου με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.Φυσικά, οι εκπομπές τους είναι τόσοεξόφθαλμα στημένες, σαν ο αρχισυντά-κτης τους να είναι ο Σόιμπλε. Τέτοιααπροκάλυπτη προπαγάνδα υπέρ «τωνθεσμών» θα τη ζήλευε κι η «BILD». Ταυ-τόχρονα, η δουλικότητα με την οποίαυποστηρίζουν τα συμφέροντα του, εφο-πλιστή και ποδοσφαιρικού παράγοντα,αφεντικού, τους χαρίζει δικαιωματικάτον τίτλο του «υπηρέτη δύο αφεντάδων».

Και δυο λόγια για τη Ζωή Κωνσταντο-πούλου. Η αυταρέσκεια, το απόλυτο κιαυταρχικό ύφος κι ο δικηγορικός της οί-στρος, υποδηλώνουν μια έντονη έπαρσηπου δεν είναι καλός σύμβουλος. ∆εν

μπορούμε, όμως, να μην της πιστώσουμετη μετατροπή του διακοσμητικού θεσμούτου προέδρου της βουλής, σε ισχυρόθεσμό με ουσιαστικές πρωτοβουλίες.Επίσης, όσοι κατά καιρούς έχουν συγ-κρουστεί στο δρόμο με τις δυνάμεις κα-ταστολής, νιώθουν μεγάλη ικανοποίησημετά την έμπρακτη αμφισβήτηση τηςπαντοδυναμίας τους από την πρόεδροτης βουλής. Και, βέβαια, ένα τέτοιο τα-περαμέντο χρειαζόταν για να τρίψει τημούρη των σαμαρο-βενιζέλων, που είχανκαταντήσει τη βουλή βιλαέτι τους. Κι αςμην ταιριάζει πολύ στον αριστερό καθω-σπρεπισμό μας. Αυτό που, σίγουρα, πρέ-πει να γνωρίζουν τα θλιβερά παπαγαλά-κια των ΜΜΕ είναι ότι η Ζωή είναι «πολύσκληρή για να πεθάνει».

Υ.Γ: Θα ήταν παράλειψη να μην ανα-φέρουμε τα τελευταία κατορθώματα δύοκορυφαίων αστέρων των ΜΜΕ. Το κό-ψιμο στον αέρα, με μεγαλοπρεπέστατηχειρονομία κάτω από το τραπέζι, πουέκανε τον γύρο του διαδικτύου, του Μα-νώλη Γλέζου από την Όλγα Τρέμη και οκακεντρεχής παραλληλισμός, του Βα-τερλό του Γ. Παπανδρέου στις Κάννες,με την τωρινή διαπραγμάτευση του ΣΥ-ΡΙΖΑ από τον Νίκο Ευαγγελάτο, ο οποίοςδιαψεύστηκε άμεσα από τον ανταπο-κριτή του καναλιού στις Βρυξέλλες.Άξιοι!

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Η Λιάνα Κανέλλη να προσληφθεί στον ΣΚΑΙ!

Το Μάρτιο του 2008, με αφορμήτο θάνατο του Βαγγέλη Μαργα-ρίτη, σκεφτήκαμε με τον Θα-

νάση να του κάνουμε ένα αφιέρωμα.Πριν προλάβουμε πέθανε και ο Κώ-στας Φωτιάδης. Αγαπημένοι σύντρο-φοι και φίλοι και οι δυο. Απευθυνθή-καμε, λοιπόν, στους υπόλοιπους φί-λους. Γράφτηκαν κάποια κομμάτιακαι βγάλαμε συλλογικά ένα απλόάδετο ντοσιέ, με την επιμέλεια τουΘανάση. Μοιράστηκε στους φίλουςμας μια βραδιά μνήμης στα Ξύλινα,στην ταβέρνα. Αυτό, ουσιαστικά,ήταν ένα προσκλητήριο των απόντωνκαι ο «επιμελητής» έγραψε σε όλουςμια προσωπική αφιέρωση. Στο δικόμου έγραψε: «Ζήνα, η ΑνανεωτικήΑριστερά είναι ακόμα στο πατριαρ-χικό στάδιο. Αυτό φαίνεται και απότη διάλεκτο αυτού του αφιερώματος.Οι δρόμοι είναι χωρίς τέλος. Άλλω-στε, η πολιτική θα είναι παρούσα καιστην ιδανικότερη κοινωνία».

Τώρα πρέπει στο επόμενο αφιέ-ρωμα να προσθέσουμε μερικές σελί-δες ακόμα, με τελευταία τη σελίδατου Θανάση, που αρμενίζει πια στουςαιθέρες.

Και που ξέρεις; Μπορεί να συναν-τήσει τους υπόλοιπους. Αυτή την πο-λύχρωμη, πολυφωνική παρέα και νασυνεχίσουν με πείσμα τους αγώνεςγια καλύτερες μέρες, που όλο περι-μένουμε και όλο δεν έρχονται. Αλλάκαι τους καβγάδες της, τις γκρίνιες,τα ταβερνάκια με το τραγούδι και τιςπολυφωνίες που φτιάχναμε. Τουςέρωτες, τις τρέλες και όλα αυτά πουκάναμε μαζί στα νιάτα μας, γεμάτοιελπίδα.

Αυτή η μεγάλη και πολύ δεμένηπαρέα, με τη διπλή ιδιότητα του

φίλου και του συντρόφου, ξεκίνησεαπό τα στενά της Καισαριανής. Απόμικρά παιδιά μέσα στα γεγονότα πουέγραψαν την ιστορία αυτής της συ-νοικίας, ακουμπώντας ο ένας στονάλλο στα δύσκολα Στα χρόνια τηςχούντας έγινε η παρέα της «Λήδας» ,ένα καφέ στο Παγκράτι, που κάθεβράδυ συζητούσαν πώς θα οργανώ-σουν αντιστασιακές δράσεις .

Μαζί στους αγώνες

Ήταν και τακτικοί επισκέπτες τουτοπικού αστυνομικού τμήματος. Με-ρικοί γνώρισαν και το κρατητήριο καιτη φιλοξενία με σφαλιάρες και κλο-τσιές. Ο Θανάσης πήγε και για 3μήνες στη φυλακή του Μπογιατίου,επί Ιωαννίδη, ενώ κάποιοι άλλοι τοέσκασαν για το Παρίσι, όπου συνέχι-σαν τη δράση τους.

Με τη μεταπολίτευση εντάχτηκανστον Ρήγα Φεραίο. Γύρισαν και οι«Παριζιάνοι». Τότε γνωριστήκαμε καιεμείς –ο Φήμης και εγώ- με αυτή τηνπαρέα, μέσα από το ΚΚΕ εσωτερικού.Μας αγκάλιασαν και έτσι δεθήκαμε.

Μετά άρχισαν τα σκασιαρχεία.Πρώτος έφυγε το 1972 ο Μάριος Χάκ-κας και μετά από λίγα χρόνια, το1979, ακολούθησε ο Φήμης. Στη συ-νέχεια ο Γιάννης Συρρής, η ΜαρίκαΧάκκα, ο Βαγγέλης Μαργαρίτης, ηΧρύσα και ο Μπάμπης Θεοδωρίδης ,ο Στάθης Ευσταθιάδης, ο Τάκης Κα-ραντηλιόν, ο Κώστας Φωτιάδης, οΤάκης Παττάς, η Άννα Φωτεινού καιτώρα ο Θανάσης.

Όσοι απομείναμε , κατακερματι-σμένοι πια , παίρνουμε αγκαλιά τιςμνήμες και συνεχίζουμε τη μάχη τηςζωής και των αγώνων. Αυτοί είναι οι

αφανείς πυλώνες του κινήματος. Σεαυτό το «θέατρο» της ζωής, η παρέαμας έγραψε μεγάλη ιστορία και ο Θα-νάσης ήταν από τους πρωταγωνιστές.Άσε τη συνεχή έγνοια που είχε γιατους συνανθρώπους μας. Βοήθησεπολλούς κάνοντας τις φορολογικέςτους δηλώσεις ή με το να μαζεύειχαρτιά και να τρέχει σε ασφαλιστικάταμεία, προκειμένου να βγάλουν σύν-ταξη. Όλα αυτά, φυσικά, ανιδιοτε-λώς. Με μια κουβέντα, ο φίλος καισύντροφος Θανάσης Κορακάκηςήταν ένας υπεύθυνος Πολίτης!

Ζήνα Αποστόλου - Ραζή

Μπορεί να συναν-τήσει τους υπό-λοιπους. Αυτή τηνπολύχρωμη, πολυ-φωνική παρέα καινα συνεχίσουν μεπείσμα τους αγώ-νες για καλύτερεςμέρες, που όλοπεριμένουμε καιόλο δεν έρχονται.

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΡΑΚΑΚΗ

Ιστορία που γράφουν οι παρέες

Page 23: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 2255ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τον Λετονό σκηνοθέτη Άλβις Χερμάνις έχουμεξαναδεί στην Ελλάδα το 2010, με το «Soundof Silence», με θέμα τη συναυλία των Σάιμον

και Γκαρφάνκελ στη Ρίγα το 1968, που δεν έγινεποτέ, παράσταση που αποτελούσε έρευνα πάνωστην ουτοπία. Φέτος, ο διευθυντής του Νέου Θεά-τρου της Ρίγας, ενός κρατικού θεάτρου που απα-σχολεί 25 ηθοποιούς, ξανάρθε με μια τρυφερή, νο-σταλγική, έξυπνη και διεισδυτική παράσταση, την«Σόνια» βασισμένη σε ένα διήγημα της ρωσίδαςδιηγηματογράφου Τατιάνα Τολστάγια.

Η αγγελική αλλά άσχημη και χαζούλα Σόνια ζειστο Λένιγκραντ. Είναι φοβερή νοικοκυρά, μονα-δική μαγείρισσα και τρυφερή παραμάνα. Και μόνη,πολύ μόνη και ανέραστη. Μια παρέα γνωστών της,στην οποία έχει πρωτεύοντα ρόλο μια έξυπνη αλλάανάλγητη γυναίκα, αποφασίζει να της κάνει μιααπάνθρωπη φάρσα: της στέλνουν ένα γράμμα, σύμ-φωνα με το οποίο, ένας παντρεμένος άντρας, πουτην είδε στο θέατρο, την ερωτεύτηκε παράφορααλλά φυσικά δεν μπορεί να την διεκδικήσει λόγωτου γάμου του. Η διψασμένη για έρωτα μοναχικήγυναίκα «τσιμπάει» αμέσως και ξεκινά έτσι μια μα-κρόχρονη επιστολογραφία που τελειώνει με το θά-νατο της Σόνιας τις μέρες της άγριας πείνας κατάτη θρυλική πολιορκία του Λένιγκραντ. Ένα θάνατοπου φτάνει λυτρωτικά, ένα μόλις βήμα πριν ανα-καλύψει η γερασμένη παιδούλα τη φριχτή αλήθεια:την πλάνη στην οποία ζούσε όλ’ αυτά τα χρόνια.

Η ιστορία είναι απλή, το ψυχογράφημα βαθύ, μο-λονότι καμιά φορά υπερβολικό, οι ισόποσες, κα-λοζυγιασμένες δόσεις χιούμορ και συγκίνησης ανά-γουν απευθείας στον Τσέχωφ. Ωστόσο στα χέριατου Χερμάνις αυτή η απλή ιστορία μετατρέπεται σεένα σκηνικό αριστούργημα.

Εξαιρετικές ερμηνείες

Η παράσταση αρχίζει με μια διάρρηξη. ∆ύο κω-μικοί διαρρήκτες μπαίνουν στο σπίτι της Σόνιαςκαι αρχίζουν να ψαχουλεύουν τα πράγματά της. Τοσκηνικό είναι καρφωμένο ανελέητα στο ρεαλισμό,

προσεγμένο στην τελευταία του λεπτομέρεια –τοπαλιό σιδερένιο κρεβάτι, η ντουλάπα με τον κα-θρέφτη, τα καδράκια στους τοίχους, το τραπέζι μετο παλαϊκό τραπεζομάντηλο, η ραπτομηχανή, ηκουζίνα με τα ντουλάπια της και τα ραφάκια της μετα γλυκά του κουταλιού, ακόμα και τα ρουχαλάκιακαι ιδίως τα εσώρουχα της Σόνιας που βγαίνουνβάρβαρα από την ντουλάπα της, περιγελώντας καισχεδόν δηλώνοντας τον προσωπικό της χώρο, προ-σβάλλοντας την παρθενικότητα της αιώνιαςκόρης…

Ο Χερμάνις βάζει στο κέντρο της παράστασηςτον ηθοποιό εκμαιεύοντας εξαιρετικές ερμηνείεςαπό τους δύο πρωταγωνιστές του: τον ΓιεβγκένιΙσάγιεφς και τον Γκουντάρ Αμπόλινς. Ο πρώτοςαρχίζει να διηγείται την ιστορία της Σόνιας καιυποχρεώνει τον δεύτερο να φορέσει τα ρούχα τηςκαι να την μιμηθεί. Από κει και πέρα η παράστασηαπογειώνεται κυριολεκτικά. Η αφήγηση του Ισά-γιεφς εικονοποιείται από τον σιωπηλό Αμπόλινς,που δημιουργεί μια απολαυστική Σόνια μέσα στημιμική παράδοση της γαλλικής σχολής, που απο-κορυφώθηκε με τον περίφημο Μαρσέλ Μαρσό καιαρυόμενος από τις τεχνικές του βωβού κινηματο-γράφου, στον οποίο παραπέμπει επίσης και το μα-κιγιάζ. Πραγματικό μάθημα δεξιοτεχνίας ο τρόποςπου μαρινάρει το κοτόπουλο σαν να κάνει μασάζσε αθλητή πριν τον αγώνα αλλά και οι πιο τρυφε-ρές στιγμές, όταν ξαπλώνει με τις κούκλες-παιδιάστο κρεβάτι ή κοιτάζει με ρομαντική αναμονή ένα

αστέρι στον ουρανό, φαντασιωνόμενη πως έτσι συ-ναντιέται με τον ανύπαρκτο αγαπημένο της. Ο Ισά-γιεφς αφηγείται με φωνή που ακολουθεί τους κα-νόνες της αφήγησης του παραμυθιού, συμμετέχον-τας συναισθηματικά πότε από την πλευρά των φαρ-σέρ και πότε από την πλευρά της Σόνιας, η ερμη-νεία του έχει έντονα στοιχεία αυτοσχεδιασμού –άλ-λωστε η τεχνική του σκηνοθέτη, τουλάχιστον στιςτελευταίες παραστάσεις, είναι το τελικό δραμα-τουργικό μέρος να προκύπτει από μια βάση κειμέ-νου που δουλεύεται με αυτοσχεδιασμούς από τουςηθοποιούς του.

Έμμεση πολιτική κριτική

Μου θύμισε -μια άλλη πλευρά- το λεπτοδουλε-μένο μυθιστόρημα του Ζαν Ντιτούρ Les horreurs del’ amour (που κάποιος εκδοτικός οίκος πρέπει νααποφασίσει να το μεταφράσει και να το εκδώσεικάποτε στα ελληνικά), όπου ένας καλός συγγρα-φέας δεν βρίσκει θέμα να αφηγηθεί και ο φίλοςτου, ένας λαλίστατος, εκπληκτικός και διεισδυτι-κός, γλαφυρός αφηγητής, του διηγείται με ασύλ-ληπτες λεπτομέρειες και ψυχολογικές παρατηρή-σεις την ερωτική ιστορία ενός κοινού γνωστούτους, παίζοντας ανελέητα με τις αντιθέσεις και τιςσυμπληρώσεις γραπτού λόγου και προφορικότη-τας. Το όλο αποτέλεσμα ξεχείλιζε από ανθρωπιάκαι τρυφερότητα. Από μια ξεχασμένη αλλά ανα-γκαία αθωότητα. Χωρίς καθόλου να λείπει η έμ-μεση πολιτική κριτική. Η Σόνια αντιπροσωπεύειένα κόσμο καθαρότητας, συναισθημάτων, παιδικό-τητας που έχει χαθεί πια. Η απώλεια ήταν απότομηκι αυτό που ήρθε μετά την πτώση της ΣοβιετικήςΈνωσης δεν ήταν ένας κόσμος ελευθερίας καιχαράς. Ο Χερμάνις δείχνει να αναζητά την ουτοπίαενός παραδείσου που η καλοσύνη, η αλληλεγγύη,η ειλικρίνεια, η πίστη στο καλό, δεν θα είναι ελατ-τώματα, δεν θα προκαλούν γέλιο, αλλά θα είναι αυ-τονόητη κατάσταση. Καθώς ο Αμπόλινς απεκδύε-ται την Σόνια -που μόλις έχει πεθάνει τελώντας μιασχεδόν θυσία στο βωμό του έρωτά της, της δικήςτης μοναδικής και ακριβής ουτοπίας, ένα λεπτόμόνο πριν μάθει την αλήθεια- και ντύνεται τα δικάτου ρούχα, φαίνεται πως κάτι έχει πια αλλάξει. Ηαθώα Σόνια, που είχαν (είχαμε) τόσο γελάσει μαζίτης με την αφέλειά της και την ευπιστία της, άφησεένα μικρό αλλά ορατό σημάδι καλού στην ψυχήτου, που ακόμα ο ίδιος δεν το γνωρίζει, αλλά είναισίγουρο πως θα δράσει.

Μαρώ Τριανταφύλλου[email protected]

Ο Χερμάνις δείχνει να αναζητά τηνουτοπία ενός παραδείσου που ηκαλοσύνη, η αλληλεγγύη, η ειλικρίνεια,η πίστη στο καλό, δεν θα είναιελαττώματα, δεν θα προκαλούν γέλιο,αλλά θα είναι αυτονόητη κατάσταση.

ΑΠΟ

ΤΗ

Ν Π

ΛΕΥΡ

Α ΤΟ

Υ Θ

ΕΑΤ

ΗΣτις χώρες της Βαλτικής, που κάποτεαποτελούσαν τμήματα της ΣοβιετικήςΈνωσης, υπάρχει μια ιδιαίτερη άνθιση τουθεάτρου εδώ και χρόνια: η Λιθουανία πρώτα,αλλά και η Λετονία και σε μικρή απόσταση ηΕσθονία. Ό,τι έχουμε δει τα τελευταία 30

πάνω-κάτω χρόνια στην Ελλάδα, φιλοξενίεςτου Φεστιβάλ ή ιδιωτικών πρωτοβουλιών,είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, ακόμα κι αντοποθετείται κανείς σκεπτικά για τουςπειραματισμούς και τις ερμηνείες.Ενδεικτικά να αναφερθούμε στους

Νεκρόσιους, Κορσουνόβας, προσφάτως τονΧερμάνις και φυσικά τον εγκατεστημένοπλέον μόνιμα στη χώρα μας Γκραουζίνις,ενώ και στον κινηματογράφο ο εσθονόςΟυρουσάντζε γοήτευσε με τα αντιπολεμικά«Μανταρίνια» του.

Η τραγικωμωδία της αθωότητας“Σόνια” της Τατιάνα Τολστάγια από το Νέο Θέατρο της Ρίγας σε σκηνοθεσία Άλβις Χερμάνις

“Ερωφίλη” του Γ. Χορτάτση

ΗΕρωφίλη του Γ. Χορτάτση, έργο γραμμένο στην Κρήτη περίπου στα 1600 μ.Χ., στέκεται με-ταξύ του λόγιου και του λαϊκού, του μεσαιωνικού και του αναγεννησιακού, της αρχαίας τρα-γωδίας και του θεάτρου του μπουλουκιού. Πώς ακούμε σήμερα τέτοιες ιστορίες υψηλού

ηρωισμού, ακραίας οργής, απόλυτου έρωτα (ελληνική «πρόταση» ενός Ρωμαίου και Ιουλιέτας);Μάλλον με την ασφάλεια της απόστασης από τα γεγονότα. Με την ελπίδα πως θα νιώσουμε εκείνοτο συναίσθημα της γοητείας που βιώνουν τα μικρά παιδιά στο άκουσμα τέτοιων ιστοριών από τηγιαγιά που τα κοιμίζει. Από την ομάδα Όμορος σε σκηνοθεσία Μάξιμου Μουμούρη στο 15νθήμεροΣύγχρονης Θεατρικής ∆ημιουργίας Αισχυλείων. Παίζουν: (αλφαβητικά) Ελένη Βλάχου, Μαντώ Γιαν-νίκου, ∆ώρα Κοφινά, Γιάννης Μοναστηρόπουλος, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Βασίλης Παναγιωτίδης,Αγγελική Παναγιωτοπούλου. Παραστάσεις: 11 και 12 Ιουλίου, στο Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας.Το Παλαιό Ελαιουργείο βρίσκεται στην παραλία τηςΕλευσίνας και η είσοδος στο χώρο γίνεται από τονπεζόδρομο της οδού Κανελλοπούλου. Πρόσβαση: Μελεωφορείο: Στάση «Τέρμα» (845 Πειραιάς – Ελευ-σίνα μέσω Θηβών, 871 Πειραιάς – Ελευσίνα μέσω Λ.Σχιστού, A16) Γραμμή 876 Ελευσίνα – Στ. Αγ. Μαρίνα(κυκλική). Υπεραστικό Λεωφορείο Μεγάρων, κάθεμισή ώρα έξω από σταθμό Θησείου. (Περνάει μέσααπ’ την Ελευσίνα, μισή ώρα περίπου διαδρομή) Μεπροαστιακό: Αποβίβαση Σταθμός Μαγούλας και μετάπαίρνετε τα λεωφορεία 879 ή 863 (Νοσοκομείο -Ελευσίνα).Θ

ΕΑΤ

ΡΙΚ

Α Ν

ΕΑ

Page 24: Εποχή 28-06-2015

Μια νέα σειρά εκδηλώσεωνκλασικής μουσικής ανοίγει μετη Metropolitan Symphony

Orchestra of Athens και τον μαέστροκαι πιανίστα Βασίλη Τσαμπρόπουλο,παρουσιάζοντας δημοφιλή κλασικάαριστουργήματα σε ένα περιβάλλοναλλιώτικο, με στέγη το νυχτερινό ου-ρανό. Για πρώτη φορά τα κλασικάβγαίνουν έξω με διάθεση καλοκαιρινήκαι εξωστρεφή. Το φετινό Ιούλιο καιΣεπτέμβριο, τις Τετάρτες, μικρά και

μεγάλα ορχηστρικά σύνολα, διακεκρι-μένοι σολίστ, λυρικοί τραγουδιστέςκαι αρχιμουσικοί από την Ελλάδα καιτο εξωτερικό περνούν την πόρτα τουΚήπου του Μεγάρου και ανεβαίνουνστη σκηνή, για να δώσουν το παρώνστο πιο μουσικό προσκλητήριο τηςπόλης. Μικροί και μεγάλοι, καθισμέ-νοι στο γρασίδι, με ένα αναψυκτικό ήένα ποτό στο χέρι, θα απολαύσουνκλασικές μελωδίες και σκοπούς πουόλοι σιγοψιθυρίσαμε και αγαπήσαμε.H Metropolitan Symphony Orchestra(MSO) of Athens, το συμφωνικό σύ-νολο που ιδρύθηκε το 2014 από τονδιεθνούς φήμης πιανίστα, αρχιμου-σικό και συνθέτη Βασίλη Τσαμπρό-πουλο, ύστερα από μια επιτυχημένηπερίοδο χειμερινών εμφανίσεων, συ-νεχίζει την καλλιτεχνική της πορεία,γεμάτη σχέδια για το φετινό καλο-καίρι. Σταθμός στην πρώτη της θερινήεξόρμηση, ο Κήπος του Μεγάρου,όπου η MSO of Athens, θα δημιουργή-

σει, τη δική της… γαλάζια ατμό-σφαιρα: Η Rhapsody in blue τουΤζορτζ Γκέρσουιν και το Μπολερό τουΜορίς Ραβέλ απογειώνουν τις αισθή-σεις! Η MSO θα παίξει επίσης απο-σπάσματα από τη γοητευτική Αρλε-ζιάνα του Ζορζ Μπιζέ, καθώς και απότον ποιητικό Πέερ Γκιντ του ΈντβαρντΓκριγκ. Το αθηναϊκό σύνολο θα καθο-δηγήσει ο Bασίλης Τσαμπρόπουλος,ιδρυτής, μουσικός διευθυντής και μα-έστρος της Metropolitan SymphonyOrchestra of Athens, ο οποίος, υπό τηνιδιότητα του πιανίστα, θα ερμηνεύσειεπίσης τα υψηλών απαιτήσεων σολι-στικά μέρη της Γαλάζιας ραψωδίαςτου Γκέρσουιν.

Την Τετάρτη 1 Ιουλίου, στις 9μ.μ.,στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής.Προπώληση εισιτηρίων: 10 ευρώ, πώ-ληση εισιτηρίων κατά την είσοδο τηνημέρα της συναυλίας: 12 ευρώ.

2266 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015ΜΟΥΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

[email protected]

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ελένη Τσαλιγοπούλου& boğaz musique

Οι ιδιαίτερες ηλεκτρικές κιθάρες και τα τύμ-πανα με τα κρουστά συναντιούνται με το κα-νονάκι, το βιολί και τους μπαγλαμάδες, σε

ένα μεθυστικό μουσικό διάλογο ανάμεσα στηφλόγα της Ανατολής και το πάθος της ∆ύσης. Μεσεβασμό στην παράδοση αλλά και ανοιχτοί στονπειραματισμό, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και οι boğazmusique συνδημιουργούν έναν καλοδουλεμένο,διαφορετικό και ήδη εδραιωμένο και δοκιμασμένοήχο, τον «boğaz» ήχο, που μέσα του συμπλέουν οιπολλοί και διαφορετικοί πολιτισμοί της Μεσο-γείου σε ένα γοητευτικό μουσικό χαρμάνι. Έναςήχος που φυσάει σαν αεράκι λυτρωτικό, όπως δη-λώνει και η ερμηνεία της λέξης boğaz, που παρα-σύρει την ψυχή και το μυαλό σε ταξίδια και δρό-μους που όλοι έχουμε μέσα μας, καταγεγραμμέναστο μουσικό μας DNA. Η νέα ηχητική προσέγγιση, ηπροσεκτική επιλογή των τραγουδιών -από την πα-ράδοση έως τον ηλεκτρισμό και την ποπ διάστασητων σύγχρονων μεγάλων επιτυχιών της, η αισθαν-τική της ερμηνεία και ο μοναδικός τρόπος που ηΕλένη Τσαλιγοπούλου επικοινωνεί με το κοινό σταlive της, υπόσχονται μία απολαυστική, διονυσιακήκαι ασυνήθιστη συναυλιακή εμπειρία, στο κέντροτης πόλης! Οι boğaz musique είναι οι: Χατζηκων-σταντίνου Σπύρος - κιθάρες, μπαγλαμά, ΚαλαμάραςΒαγγέλης - τύμπανα, Αριστείδης Χατζησταύρου –κιθάρες, Απόστολος Τσαρδάκας - κανονάκι, βιολί,Χάρης Κελλάρης - κοντραμπάσο, Αργύρης ∆ιαμαν-τής – κρουστά. Τη ∆ευτέρα 29 Ιουνίου, στις 9μ.μ.,στην Τεχνόπολη του ∆ήμου Αθηναίων. Τιμές εισι-τηρίων: 10 ευρώ προπώληση, 12 ευρώ στην εί-σοδο.

Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Ο Άνταμ Κοέν,γιος του Λέοναρντ, γοητεύει με τη δική του ξεχωρι-στή παρουσία στο χώρο της διεθνούς τραγουδοποι-

ίας και αναμφισβήτητα τιμά την ανεκτίμητης αξίας μου-σική κληρονομιά του. Έχει μια ιδιαίτερη προσωπικήγραφή, μελωδική, με ευαισθησία, έμπνευση και ανατρε-πτική ματιά. Mαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα του ∆ήμουΑθηναίων θα παρουσιάσει, μεταξύ άλλων, το τελευταίοάλμπουμ του με τίτλο «We go home», που ηχογράφησεστην Ύδρα, το νησί των παιδικών του χρόνων όπου ο θρυ-λικός πατέρας του έχει ένα παλιό αρχοντικό. Το πρό-γραμμα θα περιλαμβάνει κομμάτια από τις τέσσερις δι-σκογραφικές του δουλειές, αλλά και αρκετές από τις γνω-στές και αγαπημένες συνθέσεις του πατέρα του. Mέρος τωνεσόδων θα διατεθεί για φιλανθρωπικό σκοπό.

Τη ∆ευτέρα 29 Ιουνίου, στις 9μ.μ., στο Ωδείο ΗρώδουΑττικού. Τιμές εισιτηρίων: από 35 έως 8 ευρώ (άνω διά-

ζωμα), 10 ευρώ (φοιτητικό) 5 ευρώ (άνεργοι, ΑΜΕΑ).* Ο Λάκης Παπαδόπουλος γιορτάζει φέτος τριάντα

πέντε χρόνια επιτυχημένης πορείας στο ελληνικό τραγούδικαι μας προσκαλεί σε μια μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο.Από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της γενιάςτου, o «Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ» μελοποίησε έλληνες καιξένους ποιητές, συνδύασε τους ήχους της ροκ με λαϊκάακούσματα και συνεργάστηκε με σπουδαίους ερμηνευτές,υπογράφοντας τραγούδια διαχρονικά: «Σερενάτα»,«Ήσυχα βράδια», «Για να σ’ εκδικηθώ», «Κουρσάρος»,«Παράξενη γιορτή» κ.ά. Ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό, συ-νεχίζει να μας εκπλήσσει με την εφηβική του διάθεση.

Στο Ωδείο Ηρώδου ΑττικούΤην Τετάρτη 1 Ιουλίου, στις 9μ.μ. Τιμές εισιτηρίων: από

35 έως 8 ευρώ (άνω διάζωμα), 10 ευρώ (φοιτητικό) 5 ευρώ(άνεργοι, ΑΜΕΑ).

Φεστιβάλ Αθηνών

Φεστιβάλ ΛουτρακίουΗ σοπράνο Ελπινίκη Ζερβού και ο διακεκριμένος πιανίστας Γιώργος Παπαχρι-

στούδης συμπράττουν με το κουιντέτο χάλκινων πνευστών Brass Quintet, των κα-θηγητών της Φιλαρμονικής σε μια βραδιά αφιερωμένη στην πρώτη πανσέληνο τουΙουλίου. Αν και μόνιμη κάτοικος πλέον του Βερολίνου, η Ελπινίκη Ζερβού δεν ξεχνάτην ιδιαίτερη πατρίδα της, ,το Λουτράκι και έρχεται για μια μοναδική μουσική βρα-διά κάτω από το φεγγαρόφωτο του Ιούλη. Το ρεπερτόριό της καλύπτει ένα ευρύ-τατο φάσμα που το κοινό θα έχει τη χαρά να το απολαύσει καθώς σκοπεύει να ερμη-νεύει από την Κάρμεν του Μπιζέ μέχρι την Μαρίνα του δικού μας Μίκη Θεοδωράκηαλλά και με ενδιάμεσες στάσεις στην Αμερική και την Ελλάδα του 30 με swing καιjazz. Το Brass Quintet της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Λουτρακίου αποτελείται απότους μουσικούς Παναγιώτη Καίσαρη τρομπέτα, Παναγιώτη ∆ρίτσα τρομπέτα, Χρή-στο Καλούδη κόρνο, Κώστα Αυγερινό τρομπόνι και Κώστα Κωσταντινίδη τούμπα.

Την Πέμπτη 2 Ιουλίου, στις 9μ.μ., στα Ίσθμια – προαύλιος χώρος ∆ιοικητηρίου Κο-ρίνθου.

”Κλασικά...έξω”

Page 25: Εποχή 28-06-2015

Ρέα Γαλανάκη«Η Άκρα Ταπείνωση»Εκδόσεις ΚαστανιώτηΑπρ. 2015

Στο πρόσφατο μυθιστόρημα της Ρέ-ας Γαλανάκη λανθάνει μία αισιό-δοξη διάθεση, ουτοπική ή, ενδεχο-

μένως, ιδεολογικής παρόρμησης. Απότον τίτλο μέχρι την κατάληξη του βι-βλίου, η αναφορά γίνεται σε παρελθόνταχρόνο και όχι σε έναν διαρκή ενεστώτα.Η «Άκρα Ταπείνωση» είναι ο εικονογρα-φικός τύπος της βυζαντινής τέχνης, πουπαραπέμπει στην εσχάτη ταπείνωση, τονδια του Σταυρού θάνατο. Σε αυτόν συ-μπεριλαμβάνεται το Θείο Πάθος, νοού-μενο, όμως, ως προάγγελος της Αναστά-σεως. Σε πρώτο πλάνο τοποθετημένο τοστοιχείο της ταπείνωσης, υποθέτει ωςσυνοδευτικό εκείνο της δόξας. Στην ει-κόνα του κρητικού αγιογράφου τηςπρώιμης μεταβυζαντινής περιόδου Νικό-λαου Τζαφούρη, ο Ιησούς πλαισιώνεταιαπό την Παναγία και τον Ιωάννη τονΠρόδρομο. Αν δεν σφάλλουμε, η συγκε-κριμένη εικόνα ανήκει στις συλλογές τουΜουσείου Ιστορίας Τέχνης της Βιέννηςκαι όχι, όπως αναφέρεται, του Βυζαντι-νού Μουσείου Αθηνών, όπου βρίσκεται η«Μεταμόρφωση» του Τζαφούρη. Όπωςκαι να έχει, ένας τόσο βαρύνων τίτλοςεκλαμβάνεται με όλο το φορτίο των αλ-ληγορικών συνδηλώσεών του. Της Ανα-στάσεως συμπεριλαμβανομένης.

Στο μυθιστόρημα, η “Άκρα Ταπείνω-ση” του αθηναϊκού άστεως πραγματώνε-ται με την πυρπόληση του νεοκλασικούστη γωνία των οδών Σταδίου και Χρή-στου Λαδά, όπου βρισκόταν το κινημα-τοθέατρο «Αττικόν» και στον υπόγειοχώρο, η κινηματογραφική αίθουσα«Απόλλων», τη νύχτα της 12ης Φεβ.2012. Η Γαλανάκη, σε συνέντευξή της, ε-ξομολογείται: “Αισθανόμουν ότι δενμπορούσα να ασχοληθώ με τίποτε άλλοτην περίοδο αυτή παρά μόνο με όσα συ-γκλόνισαν την Ελλάδα τα τελευταία χρό-νια.” Γιατί, άραγε, νιώθει την επιτακτικήανάγκη να γράψει το δικό της μυθιστό-ρημα της κρίσης, ενόσω αυτή συνεχίζε-ται και το αθηναϊκό άστυ μένει επί ξύλουκρεμάμενο; Στην τρέχουσα επικαιρότη-τα, καμία καταστροφή νεοκλασικού, ού-τε καν της νεοκλασικής τριλογίας τουΧάνσεν, θα εδικαιούτο τον μεγαλύνοντατίτλο της “Άκρας Ταπείνωσης” του αθη-ναϊκού άστεως. Πλην του Παρθενώνος.

ΗΓαλανάκη έχει δείξει ότι δεν επείγε-ται. Ακολουθεί τους δικούς της εκ-

δοτικούς ρυθμούς, που δεν φαίνεται νααλλάζουν. 1975, «Πλην εύχαρις» - 2015,«Η Άκρα Ταπείνωση». ∆ηλαδή, 40 χρό-νια, 15 βιβλία, περίπου ένα βιβλίο ανάτριετία. Η μετάβαση από την ποίηση στομυθιστόρημα γίνεται το 1989. Τότε, καιόχι το 1975, είπε η επιστήθια φίλη τηςαπό τα πρώτα φοιτητικά τους χρόνια,Φρίντα Λιάππα, το “Εγεννήθη συγγραφέ-ας”. Σήμερα πλέον, με έξι μυθιστορήμα-τα σε 25 χρόνια, η Γαλανάκη έχει κατα-χωρηθεί στους επιφανέστερους μυθιστο-ριογράφους της περιόδου μετά την πτώ-ση του Τείχους του Βερολίνου. Γιατί, λοι-πόν, τόση βιασύνη για ένα, εκ πρώτης ό-ψεως, επικαιρικό έβδομο μυθιστόρημα;Μετρούμε τρία ιστορικά μυθιστορήματα,μία μυθιστορηματική τοιχογραφία, έναρομάντσο και ένα σύγχρονο μυθιστόρη-μα. Γιατί ένα δεύτερο σύγχρονο και μά-λιστα, εν θερμώ; Ως μόνη προφανής α-πάντηση, δείχνει η διάθεση της συγγρα-φέως να παρέμβει. ∆εν μπόρεσε να αντι-σταθεί στην πρόκληση, με συγκεκριμένοστόχο, κατά τα φαινόμενα, διττό. Να υ-περασπιστεί τη γενιά της και το ευρω-παϊκό ιδεώδες, εκθέτοντας τη δική τηςάποψη.

Της γενιάς του Πολυτεχνείου, πρωτο-δημοσιεύει ποιήματα στο 1ο τεύχος τουπεριοδικού «Η Συνέχεια», που αποτελού-

σε συνέχεια στα «∆εκαοκτώ κείμενα».Άρα, η πρώτη εμφάνιση, που γίνεταιΜάρ. 1973, μεταξύ των γεγονότων Νομι-κής και Πολυτεχνείου, συνιστά αφ’ εαυ-τής και πολιτική πράξη. Φοιτήτρια τουΚαποδιστριακού είχε προλάβει τη Νεο-λαία Λαμπράκη. Στη Μεταπολίτευση,συμμετέχει στην περιοδική έκδοση«Θούριος», που σημαίνει την ιδεολογικήσυμπόρευση, κατά τη διάσπαση τουΚΚΕ, το 1968, με την ευρωκομουνιστικήτάση, το λεγόμενο ΚΚΕ Εσωτερικού. Σταχρόνια της τωρινής κρίσης, η γενιά τουΠολυτεχνείου, που έχει πιστωθεί και διατου ονόματός της τη μοναδική εξέγερσητου δεύτερου μισού του προηγούμενουαιώνα, βρίσκεται, αφενός μεν αντιμέτω-πη με τους εξεγερμένους του νέου αιώνακαι αφετέρου, υπόλογη για την “ΆκραΤαπείνωση” της Ελλάδος από τουςΓραμματείς και Φαρισαίους, τους ταγμέ-νους να τηρούν αυστηρά, όχι τον εβραϊκόνόμο, όπως εκείνοι που σταύρωσαν τονΙησού, αλλά της Ευρωπαϊκής Ένωσης,που συστήθηκε προς υπεράσπιση αξιών

και ιδανικών.Με άλλα λόγια, εύστοχος ο τίτλος για

ένα οπωσδήποτε ενδιαφέρον συγγραφι-κό εγχείρημα. Το πρώτο που θα αναμε-νόταν, είναι το πλάσιμο χαρακτήρων,που να μπορούν να πρωταγωνιστήσουνσε αυτόν τον πολλαπλό και πολύσημοδιάλογο. Κάτι σαν τους σημερινούς ενή-λικες, που κάποτε απάρτιζαν την παρέατης Γαλανάκη στα χρόνια της ∆ικτατο-ρίας. Εκείνους που, κατά ομολογία της,μαζεύονταν στο “ισόγειο της Τσιμισκή”.Τους στοχαστικούς, θαρραλέους, ελευ-θέριους. Επίσης, αναμένονταν μυθιστο-ρηματικοί πρωταγωνιστές, που να στοι-χίζονται με τους ρομαντικούς ήρωες τωνιστορικών μυθιστορημάτων της. Μεταξύτων άλλων, αναμενόταν οι γυναίκες εκεί-νης της γενιάς να σέρνουν τον χορό.Αλλά η συγγραφέας έκανε μία διαφορε-τική επιλογή, που θυμίζει τους στίχουςτου Σεφέρη:

“Κι ά σου μιλώ με παραμύθια και πα-ραβολές / είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα,κι η φρίκη / δεν κουβεντιάζεται γιατί εί-ναι ζωντανή.” Είναι από τους καταληκτι-κούς στίχους του τελευταίου ποιήματος,«Τελευταίος σταθμός», της συλλογής«Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄». Τοποίημα φέρει την ένδειξη “Cava deiTirreni, 5 Οκτωβρίου ’44”, το λιμάνι κο-ντά στο Σαλέρνο της Ιταλίας, που ήταν ο“τελευταίος σταθμός” στο ταξίδι του.Βρισκόμαστε στη φάση της επιστροφήςτων ελληνικών διπλωματικών υπηρε-σιών από την Αίγυπτο στην Ελλάδα. ΟΣεφέρης δεν γνώρισε τη φρίκη της Κα-τοχής, αλλά μόνο τις μηχανορραφίες πο-λιτικών προσώπων, γηγενών και συμμα-χικών. Αισιοδοξεί πως όλα τελείωσαν.Αποδείχτηκε ότι τα χειρότερα ήτανμπροστά του. Και η Γαλανάκη δεν γνώ-

ρισε τη φρίκη της κρίσης, ούτε εκείνηςτης νύχτας που καιγόταν για άλλη μίαφορά η Αθήνα, ούτε την άλλη των άστε-γων. Παρακολουθεί, όμως, ως πολιτικο-ποιημένη συγγραφέας, όσα γίνονται σεπολιτικό επίπεδο. Και αισιοδοξεί, όπωςο ποιητής τον Οκτ. του ’44. Είθε, αυτή ναμην διαψευστεί.

Πράγματι, η Γαλανάκη ξεκίνησε μεδυο γυναικεία πρόσωπα της γενιάς

του Πολυτεχνείου. Ως “δυο ώριμες κυ-ρίες” τις πρωτοπαρουσιάζει, που υπήρ-ξαν “φοιτήτριες επί Χούντας”, καθηγή-τριες Μέσης Εκπαίδευσης, φιλόλογος ημία, τεχνικός απόφοιτος της Σχολής Κα-λών Τεχνών η λίγο νεότερη. Στον παρο-ντικό χρόνο της μυθοπλασίας, την 10ηΦεβ. 2012, ημέρα Παρασκευή, που εορ-τάζει τα γενέθλιά της η μικρότερη, είναιπλέον συνταξιούχοι. Ένα δίδυμο, το ο-ποίο θα μπορούσε να κατέβει την μεθε-πόμενη στη διαδήλωση για τα καινούριαμέτρα, που θα ψηφίζονταν, το βράδυ ε-κείνης της Κυριακής, στη Βουλή. Και ε-κεί, αντιμέτωπες οι δυο γυναίκες με τα

γεγονότα, να προβληματιστούν για τη γε-νιά τους και τη γενιά των παιδιών τους,για τη δική τους εξέγερση αλλά και εκεί-νη των παιδιών τους. Όμως, η συγγρα-φέας αφαίρεσε ένα μέρος της προσωπι-κότητάς τους, για να τις καταστήσει α-ντηχεία του δικού της λόγου, που θέλεινα είναι παρηγορητικός σαν παραμύθι.Αλλά και ιδεολογικά αποκρυσταλλωμέ-νος, όπως δείχνουν κάποιες μανιχαϊστι-κές πτυχές στο πλάσιμο των άλλων προ-σώπων.

Από τις δυο γυναίκες κράτησε τη μνή-μη των νεανικών τους χρόνων και ακέ-ραιο τον συναισθηματικό τους κόσμο. Ταυπόλοιπα σκοτείνιασαν λόγω ψυχολογι-κών προβλημάτων. Η μία, πιθανώς μεκληρονομικό από τη μητρική πλευράστίγμα σχιζοφρένειας, κατατρύχεται απόφωνές, η άλλη, καθηλωμένη σε έναν πα-ρελθοντικό χρόνο, ίσως και να εμφανί-ζει συμπτώματα άνοιας. Επινόησε, όμως,γι’ αυτές ένα φορτισμένο παρελθόν, πουτο πλάθει με θραύσματα από δικές της ε-μπειρίες, κάποιες από αυτές ήδη χωνε-μένες σε παλαιότερα μυθιστορήματάτης. Για τη μία, έναν αρχαιολόγο πατέρα,εγκαταλελειμμένο από μία “άτακτη” σύ-ζυγο, που εμφυσά στην κόρη του το πά-θος για τους ελληνικούς μύθους και τοκλεινόν άστυ. Και εκείνη μένει δια βίουανύμφευτη, πιστή στον “ιεροφάντη” πα-τέρα, ένας θηλυκός Τειρεσίας, με το χά-ρισμα της προφητείας. Για την άλλη, “έ-ναν μακρόχρονο έρωτα” που “είχε θεριέ-ψει στα χρόνια της δικτατορίας” και είχετελειώσει κάμποσα χρόνια μετά, όταν έ-γινε ο γάμος. Φύση καλλιτεχνική και ρο-μαντική, φαντασιώνει πως σαν “νύμφηανύμφευτη” απέκτησε τον γιο της, μονα-δικό πλέον άντρα της ζωής της.

Εμφανίζονται σαν “αλαφροΐσκιωτες

πλην άκακες κυρίες”, που συνομιλούν μεφαντάσματα και ίσκιους. Έγκλειστες,αρχικά σε άσυλο και μετά τα μέτρα απο-ασυλοποίησης, σε διαμέρισμα-ξενώνα,υπό επιτήρηση. Με αυτό το μυθοπλαστι-κό εύρημα, η Γαλανάκη έχει την ευχέρειανα απευθυνθεί σε ένα πλατύτερο κοινό,πλάθοντας ήρωες οικείους σε αυτό, παρ-μένους όχι από τα παραμύθια, αλλά μάλ-λον από τα σίριαλ, που τα έχουν προπολλού υποκαταστήσει. Το δίδυμο τωνηρωίδων θυμίζει το τηλεοπτικό δίδυμοτης δημοφιλούς σειράς «Παρά πέντε».Κατ’ αρχήν, είναι η σύμπτωση των ονο-μάτων, του μυθιστορήματος Θηρεσία ησοφή και Θεονύμφη, του σίριαλ Σοφίακαι Θεοπούλα. Ύστερα, η συμπεριφοράτους, όταν αποφασίζουν να βγούνε κρυ-φά μόνες τους, με “καρναβαλικό ντύσι-μο”, για να μην τις αναγνωρίσουν, πουθυμίζει μεγάλα παιδιά. ∆είχνουν “τρελέςκαι αδέσποτες”, όπως και οι δυο ηλικιω-μένες γειτόνισσες του σίριαλ, όταν και ε-κείνες παίρνουν τους δρόμους. Κωμικέςοι δικές τους περιπέτειες αν και σε χέριαδολοφόνων, τραγικές αρχικά του μυθι-στορηματικού διδύμου, δείχνουν στη συ-νέχεια, καρικατουρίστικες, όταν διαβιώ-νουν υπό άθλιες συνθήκες άστεγες καιπέφτουν θύματα ενός νταβατζή αστέγωνκαι λοιπών λιμοκτονούντων. Μάλλον τολιγότερο αληθοφανές τμήμα του μυθι-στορήματος, αλλά, όπως λέει και ο ποιη-τής, “η φρίκη δεν κουβεντιάζεται”.

Η υπόθεση του μυθιστορήματος στρέ-φεται γύρω από την κυριακάτικη έξοδοτων δυο γυναικών και τη διαδήλωση της12ης Φεβ. 2012. Τριμερές, προβλέπεταισυμμετρικά, προλογικό και εξόδιο μέ-ρος, με πέντε κεφάλαια έκαστο. Στοπρώτο, παρουσιάζεται ο θίασος των η-ρώων, ενώ, στο τρίτο, περιγράφεται ηαλλαγή που επήλθε εκείνη τη νύχτα στηζωή τους. Το εκτενές μεσαίο τμήμα, με18 κεφάλαια, παρακολουθεί την εξέλιξητων δραματικών γεγονότων και τα με-θεόρτια, εστιάζοντας στα διαφορετικάπρόσωπα. Όλους τους ήρωες τους γνω-ρίζουμε μέσα από τον λεκτικά και φρα-στικά λειασμένο λόγο του αφηγητή.

Μικρός ο θίασος, νομοτελειακά σχε-διασμένος. Την επιτήρηση των δυο γυ-ναικών την έχει αναλάβει μία Κρητικιάχήρα, από το χωριό Απάνω Ρίζα, σήμεραΕπάνω Βιάννου, το οποίο ηρωικά είχε α-ντιμετωπίσει τους Γερμανούς βοηθώνταςτους αντάρτες και σε αντιστοιχία, με το ί-διο θάρρος εξεδίωξε τους Χρυσαυγίτεςστην προεκλογική περίοδο των πρώτωνεκλογών του 2012, στις 6 Μαΐου. Από α-ριστερή οικογένεια, κλέφτηκε με αστυ-νομικό και απέκτησε “μονογενή κανακά-ρη”, που βγήκε Χρυσαυγίτης. Συμμετρι-κά, ο γιος της μίας από τις δυο κυρίες,της Θεονύμφης, αυτός γιος πολιτευτή,από τους ήρωες της γενιάς του Πολυτε-χνείου, που κατέληξαν παμπόνηροι τηςδιαπλοκής, βγήκε “ανάρχας”, ανάμεσασε αυτούς που “βάζανε τις ανίερες φω-τιές και που κάνανε στάχτη τα κτίρια”.

Ο αφηγητής στέκεται μεροληπτικός α-πέναντι στο δίδυμο. Του ενός παραθέτειμόνο τις πράξεις, του άλλου παρουσιά-ζει, ως παντεπόπτης, εκ των έσω, σκέ-ψεις, αμφιταλαντεύσεις, ευγενή αισθή-ματα. Έτσι, ο Χρυσαυγίτης μένει στυ-γνός ρατσιστής, με δολοφονικά ένστι-κτα. Αντίθετα, ο “ανάρχας” φανερώνεταιιδεολόγος, εμφορούμενος από “επανα-στατική πίστη”, επίγονος έστω μακρινόςεκείνων του Πολυτεχνείου. Όμοια μερο-ληπτικός δείχνεται ο αφηγητής απέναντιστη γενιά του Πολυτεχνείου, που τη δι-καιώνει με ένα άλλο δίπολο. Ο φίλος τουπολιτευτή, γιατρός, που έχει αναλάβειτην εποπτεία των δυο κυριών, και αυτόςεμπλεκόμενος στο ρέον μαύρο χρήμα,αλλά, παρακολουθώντας τον εκ των έ-σω, προβάλλουν καθαρτήριες οι ενοχές.

1098 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015 2277ΒΙΒΛΙΟ

Θη ρε σία και Θε ο νύμ φη

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 28

Page 26: Εποχή 28-06-2015

2288 Η ΕΠΟΧΗ 28 Iουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Θη ρε σία και Θε ο νύμ φη

Όμοια προ βλέ πο νται “κα λοί” και “κα κοί” στο πε ρι θω -ρια κό χώ ρο των α στέ γων, ό που ο α φη γη τής κα τα φεύ γειστο νε ο λο γι σμό του νε οά στε γου, κα τά το νε ο α στός.

Στα μυ θι στο ρή μα τα της Γα λα νά κη, λεί πουν οι φε μι νί -στριες. Υπάρ χουν μό νο δυ να τές γυ ναί κες, δο τι κές στηνα γά πη. Στο πρό σφα το, η Κρη τι κιά μά να και στη νεό τε -ρη γε νιά, η κοι νω νι κή λει τουρ γός. Κό ρη αυ τή Και σα -ρια νιώ τη πε ρι πτε ρά, χω ρι σμέ νη με παι δί, προ σπα θεί ναστή σει σπι τι κό με τον α νερ μά τι στο α ρι στε ρό ε πα να στά -τη. Επι μέ νει κι ας α ντι λαμ βά νε ται τη μα ταιό τη τα τουεγ χει ρή μα τος. Ο θία σος συ μπλη ρώ νε ται με τη γυ ναί καπου κα θα ρί ζει τον ξε νώ να-δια μέ ρι σμα. Ως α να γνώ στες,α πο ρού με για την ε πι μο νή των συγ γρα φέων στο στε -ρεό τυ πο του δει νο πα θού ντος με τα νά στη. Στο πρό σφα -το μυθιστόρημα, εμ φα νί ζε ται το τρί το κύ μα, με τά τους

Αλβα νούς και τους Σλα βό φω νους, οι εξ Αφρι κής ερ χό -με νοι. Κα τοι κούν σε έ να μέ ρος που α πο κα λεί ται “κο τέ -τσι”, αλ λά δεί χνει ε μπνευ σμέ νο α πό “τις κά με ρες γύ ρωα πό μία αυ λή” του Πα πα δια μά ντη. Από την Αί γυ πτο ηπα ρα δου λεύ τρα του μυ θι στο ρή μα τος, με έ να α γο ρά κια γνώ στου πα τρός, που α κούει στο ό νο μα Ισμαήλ. Η συ -μπα ρά στα ση στον με τα νά στη γί νε ται α πο θεω τι κή στοτε λευ ταίο κε φά λαιο, ό που η Αι γύ πτια τα κι μιά ζει με έ -ναν Μου στα φά και ο α φη γη τής τους πα ρου σιά ζει ως τοε να πο μέ νον στή ριγ μα των δυο κυ ριών, α πο κα λώ νταςτους “με λα χρι νή α γία τριά δα”.

Επι κή θα χα ρα κτη ρι ζό ταν η πε ρι γρα φή της πο ρείαςκα τά τη δια δή λω ση, που ε ξε λίσ σε ται σε δρα μα τι κή,

ό ταν πα ρα κο λου θεί τα συμ βά ντα ε πί της πλα τείας Συ -ντάγ μα τος, που πα ρου σιά ζε ται σαν σκη νι κό αρ χαίαςτρα γω δίας. Στο διαν θι σμέ νο ύ φος της α φή γη σης, χά ριςστο πλή θος των υ πο κο ρι στι κών και των γλα φυ ρών

προ σω πο ποιή σεων και πα ρο μοιώ σεων, υ πε ρι σχύει ηποιη τι κή ευαι σθη σία. Τις ό ποιες ε κλαϊκευ τι κές ό ψειςτου μυ θι στο ρή μα τος τις α ντι σταθ μί ζουν με το πα ρα πά -νω οι πα ρα στα τι κές αλ λη γο ρίες και οι εκ φο βι στι κοί μύ -θοι, που λει τουρ γούν και ως λαν θά νων σύν δε σμος μετο ι στο ρι κό μυ θι στό ρη μα. Κο ρυ φαίος στέ κε ται ο ε πι νο -η μέ νος μύ θος, που προ κύ πτει α πό τη συ νέ νω ση του μύ -θου για τη γέ νε ση της Ευ ρώ πης με ε κεί νον για τη γέ νε -ση του Μι νώ ταυ ρου, και ο ο ποίος θέ λει την Ευ ρώ πη με -τα μορ φω μέ νη σε Μι νώ ταυ ρο να ε πι βιώ νει για πά ντα.Αλλά χω ρίς τον μύ θο της θα νά τω σης του Μι νώ ταυ ρου,πώς θα α πε λευ θε ρώ νο νταν οι Αθη ναίοι α πό την κυ ριαρ -χία της Μι νωι κής Κρή της; Κα τά συμ βο λι κή προέ κτα σητώ ρα, πώς ά ρα γε οι μα κρι νοί ε πί γο νοι θα α πε λευ θε ρω -θούν α πό τον θη λυ κό Μι νώ ταυ ρο της Ευ ρώ πης;

Μ. Θε ο δο σο πού λου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 27

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣΧΑΡΤΗΣ

Επιμέλεια: Κατερίνα Αναστασίου• [email protected]

Phenomenon

Το διετές πρόγραμμα σύγχρονης τέχνηςPhenomenon περιλαμβάνει μία έκ-

θεση στην Ανάφη, τη φιλοξενία των καλ-λιτεχνών, καθώς και την έκδοση ενός κα-ταλόγου–αντικειμένου τέχνης. Οι συμμε-τέχοντες, δρώντας στην περιφέρεια, μαςδείχνουν πώς η Τέχνη έχει τη δυνατότητανα προσφέρει γνώση και νέες εικαστικέςεμπειρίες. Στόχος είναι η διερεύνηση τουαπειροελάχιστου χώρου μεταξύ αυτού πουλέγεται και αυτού που φαίνεται, προκει-μένου να ξεπεραστούν καθιερωμένες ιε-ραρχίες, να παραχθούν απρόσμενες συν-δέεις και η καλλιτεχνική πράξη να αποτε-λέσει δημιουργία. Η έκθεση φιλοξενείταιστο νεοκλασικό κτίριο του σχολείου στηΧώρα αλλά και σε εξωτερικούς χώρους.Καλλιτέχνες: Κ. Μπασάνος, A. Cesarco,D.G. Cramer, A. Detanico/ R. Lain, H. Epa-minonda, Ν. Παπακωνσταντίνου. Θεωρη-τικοί: Τ. Domenech, W. Trontud. Η έκ-θεση λειτουργεί από τις 11 έως τις 19 Ιου-λίου και η διοργάνωση είναι μια πρωτο-βουλία της Συλλογής Kerenidis Pepe.

Πληροφορίες: www.phenomenon.fr

This is the Place,Gentlemen!

Στο νέο σχέδιο - εγκατάσταση της Κα-τερίνας Στεφανιδάκη βλέπουμε χαρ-

τιά που βρίσκονται στο έδαφος ή αι-ωρούνται, μαρτυρώντας την επίθεση,αναίρεση και συναρμογή των εικόνων, οιοποίες, μέσα από τις επιστρωματώσειςτους, δίνουν την εικόνα μιας πόλης υπόδιάλυση. ∆ιαφορετικές προοπτικές, κα-πνοί, ερείπια και επιχωματώσεις λειτουρ-γούν ως εμπόδια της όρασης και χωρίς ναείναι σαφές το γεωγραφικό στίγμα ή το ανη κατάρρευση είναι αποτέλεσμα ενός πο-λέμου ή μιας φυσικής καταστροφής. Τοέργο εστιάζει στο θεατή, καθώς η δική τουπαρουσία είναι που συμπληρώνει τη συν-θήκη της εγκατάστασης, τοποθετώνταςτον στο επίκεντρο. Η έκθεση λειτουργείέως τις 11 Ιουλίου. Ωράριο: Τρίτη, Πέμ-πτη, Παρασκευή 11π.μ. – 3μ.μ. και 5 –8μ.μ., Τετάρτη 11π.μ. – 3μ.μ., Σάββατο11π.μ. – 2μμ.

Zoumboulakies Galleries (Πλ. Κολω-νακίου 20, Αθήνα, τηλ.: 2103608278)

Phantasmagoria

Ηέκθεση Phantasmagoria είναι μία ιδι-αίτερη εγκατάσταση, που θέλει να

μετατρέψει το χώρο της γκαλερί σε «φαν-τασμαγορικό σόου». Ασπαζόμενος τις

ανατρεπτικές απόψεις του Μπρετόν, οοποίος υποστήριζε πως η έρευνα του ασυ-νείδητου οφείλει να παραμείνει ανοιχτήστους καλλιτέχνες, ώστε να μπορέσουν νααναζητήσουν το «θαυμαστό», ο ΤάσοςΠαυλόπουλος παρουσιάζει για πρώτηφορά μια εγκατάσταση χιλιάδων σχεδίωνπολλών δεκαετιών, η οποία συμπληρώνε-ται από πρωτοεμφανιζόμενα μπρούτζιναγλυπτά, καθώς και μια προβολή ενός«απίστευτα βαρετού» φιλμ. Η έκθεση λει-τουργεί έως τις 31 Ιουλίου. Ωράριο: ∆ευ-τέρα 11π.μ. – 3μ.μ., Τρίτη έως Παρασκευή11π.μ. – 7μ.μ., Σάββατο 11π.μ. – 3μ.μ.

Kalfayan Galleries (Χάρητος 11, Κο-λωνάκι, Αθήνα, τηλ.: 2107217679)

Πόλεις, μάσκες και κορμιά

Οι τρεις φωτογραφικές ενότητες τουΓιάννη Βουλγαράκη στεγάζονται

κάτω από τον τίτλο Πόλεις, Μάσκες καιΚορμιά, που αποτελεί απόδοση στα ελλη-νικά της συλλογής διηγημάτων του ΜισέλΤουρνιέ, «Petites Proses». Στην πρώτηενότητα, ο καλλιτέχνης επιχειρεί ένα τα-ξίδι στις γειτονιές του κέντρου της Αθή-νας, το Μεταξουργείο και τα Εξάρχεια.Περίπατοι και περιπλανήσεις στη πόλημάς φέρνουν αντιμέτωπους με μια σειράαπό νυχτερινές αποσπασματικές εικόνες,μιας Αθήνας των αισθήσεων και της φθο-ράς της γοητείας και της υποβάθμισης.Στις δύο επόμενες ενότητες, μελετώνταςτο ανθρώπινο σώμα, ο καλλιτέχνης διατυ-πώνει τη δική του προσέγγιση για το πώςορίζεται το όμορφο και το άσχημο, τοαληθινό και το ψεύτικο, αλλά και για τοπώς το βλέμμα έχει μάθει να διακρίνει,ακολουθώντας συγκεκριμένα και βαθιάεδραιωμένα στερεότυπα. Η έκθεση διαρ-κεί έως τις 30 Ιουνίου. Ωράριο: Τετάρτη,Σάββατο 11π.μ. – 3μ.μ., Τρίτη, Πέμπτη,Παρασκευή 11π.μ. – 2μ.μ. και 5 - 8.30μ.μ.

Εικαστικός Κύκλος (Καρνεάδου 20, Κο-λωνάκι, Αθήνα, τηλ.: 2107291642)

∆ευτέρα 29 Ιουνίου

** Εκδήλωση για τις πολιτικέςεξελίξεις και την παιδείαδιοργανώνουν η ΟΜ Εκπαιδευτικώνκαι η Ν.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Βόρειου Τομέα,στις 8 μ.μ., στο πολυκέντρο«Ηλέκτρα Αποστόλου»(Κουντουριώτη 18 και Νεότητος,Ηράκλειο Αττικής). Μιλά ο Τ.Κουράκης. ** Ανοιχτή εκδήλωση με θέμα τιςπολιτικές εξελίξεις διοργανώνει οΣΥΡΙΖΑ Κηφισιάς, στις 8 μ.μ., στηΒίλα Κώστα (Λουκή Ακρίτα 4, Ν.Ερυθραία). Μιλά ο Ν. Βούτσης.

Τρίτη 30 Ιουνίου

** Το Άνω Κάτω στο Καλαμάκιδιοργανώνει ανοιχτή συζήτηση γιατη διαχείριση των σκουπιδιών, στις 8μ.μ., στο ανοιχτό θέατρο ΜαίρηΑρώνη (Άνω Καλαμάκι). Μιλούν οιΧρ. Καπάταης, Ε. Μπελιά και Μπ.Μπιλίνης.

Τετάρτη 1 Ιουλίου

** Συζήτηση με θέμα «∆εκεμβριανά1944, η μάχη στους δρόμους τηςΑθήνας» διοργανώνει η ΑνοιχτήΠόλη, στις 8 μ.μ., στην ταράτσα τουBread and Roses (Πανεπιστημίου 64,

Ομόνοια). Μιλούν οι Μ.Χαραλαμπίδης και Στ. Σταυρίδης. ** Παρουσίαση του βιβλίου των Μ.Καραμεσίνη και J. Rubery «Γυναίκεςκαι λιτότητα: Η οικονομική κρίση καιτο μέλλον της ισότητας των φύλων»διοργανώνουν οι εκδόσεις νήσος καιτο Εργαστήριο Σπουδών Φύλου τουΠαντείου, στις 7 μ.μ., στον κήπο τουΣυλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων(Ερμού 134). Μιλούν οι Α. Αθανασίου,Ντ. Βαΐου, Ρ. ∆ούρου, Μ. Στρατηγάκηκαι Φ. Κούβελα. ** Ανοιχτή συγκέντρωση στηνκεντρική πλατεία Νέας Σμύρνης μεθέμα τις πολιτικές εξελίξειςδιοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ Νέας Σμύρνης,στις 7.30 μ.μ. Μιλούν Α. Ξανθός καιΠ. Σκουρλέτης.

Πέμπτη 2 Ιουλίου

** Παρουσίαση του βιβλίου τουΕντουάρντο Καντάβα «Λέξεις φωτός,θέσεις για τη φωτογραφία τηςιστορίας» από τις εκδόσεις νήσος,στις 8 μ.μ., στον κήπο του Βυζαντινούκαι Χριστιανικού Μουσείου (Βασ.Σοφίας 22). Μιλούν οι Μ.Αθανασάκης, Γ. Κουζέλης, Μ. Λούκα,Α. Μπαλτάς, Στ. Σταυρίδης.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟεκδηλώσεων“

Page 27: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Το γουέστερν είναι ένα από τα πιοδημοφιλή κινηματογραφικά είδη.Η βασική του αφήγηση είναι η οι-

κοδόμηση των ΗΠΑ, μια ιστορία εγκλη-μάτων, αίματος και γενοκτονίας των αυ-τοχθόνων πληθυσμών. Όμως, όπως τοκάθε τι στο κόσμο αυτό, έτσι και το γουέ-στερν έχει διαφορετικές οπτικές μέσααπό τις οποίες βλέπει τα γεγονότα, οιοποίες προκύπτουν από τις διαφορετι-κές ιδεολογικές προσεγγίσεις. Έτσι,έχουμε τη ρομαντική προσέγγιση ηοποία εξιδανικεύει τον αγώνα των αποί-κων (θετικοί ήρωες) και παρουσιάζειτους αυτόχθονες ως βαρβάρους οιοποίοι ήταν εμπόδιο στον πολιτισμό.Έχουμε, όμως, και τη ρεαλιστική προ-σέγγιση όπου κυριαρχούν οι παράνομοι,

οι κυνηγοί επικηρυγμένων, ο νόμος τωνόπλων. Ανάμεσα στα δύο αυτά άκραυπάρχουν αποχρώσεις και διακυμάνσειςπου άλλες προσπαθούν να ξορκίσουν τιςενοχές του αμερικανικού έθνους, άλλεςνα σταθούν στην καθημερινότητα τωναπλών ανθρώπων, άλλες να απομυθο-ποιήσουν τα πάντα.

Προσωπικά πάντοτε προτιμούσαεκείνα τα γουέστερν που ξεπερνούσαν τοδίπολο καλό – κακό. Εκείνους τουςήρωες οι οποίοι, μπορεί να κινούντανστα όρια του νόμου, να ήταν βίαιοι πι-στολάδες, αλλά είχαν ηθικούς κώδικεςσυμπεριφοράς, εκείνα τα καθάρματαπου μπορούσαν από τη μια στιγμή στηνάλλη να μεταμορφωθούν σε αγγέλους.Ένα τέτοιο αγγελικό κάθαρμα είναι κι οΣίλας Σέλεκ, ένας από τους δύο κεντρι-κούς χαρακτήρες στην ταινία «Slow

west», του σκοτζέζου σκηνοθέτη, ΤζονΜακλίν. Ο άλλος είναι ο Τζέι, ένας16χρονος ο οποίος ήρθε από την πα-τρίδα του, τη Σκοτία, στην Αμερική γιανα βρει την αγαπημένη του Ρόουζ πουέφυγε μαζί με τον πατέρα της. Οι δύοαυτοί άνθρωποι θα συναντηθούν και οΣίλας αναλαμβάνει έναντι αμοιβής νασυνοδεύσει τον Τζέι στο δύσκολο καιεπικίνδυνο ταξίδι του στην Άγρια ∆ύση.Ένα ταξίδι ενηλικίωσης και μύησης γιατο νεαρό, στο πλάι ενός σιωπηλού καιεπικριτικού πιστολέρο. Οι δυο άνδρεςπροχωρούν, συναντούν ανθρώπους, οΤζέι έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρό-τητα και την απανθρωπιά της επιβίωσηςκαι, τέλος, ο Σίλας ανακαλύπτει ένα με-γάλο μυστικό σε μια αφίσα επικήρυξηςπαρανόμων. Η επικήρυξη αυτή θα γίνειη αφορμή να τους ακολουθήσει μιαομάδα κακοποιών με επικεφαλής τονσκληροτράχηλο Πέιν. Το μόνο που τουςενδιαφέρει είναι να βάλουν χέρι σταλεφτά της επικήρυξης, ενώ ο ανυποψία-στος Τζέι ακολουθεί τον Σίλας που τονοδηγεί κοντά στην αγαπημένη του. Ηώρα της φονικής σύγκρουσης πλησιάζει,η Ρόουζ κι ο πατέρας της δεν γνωρίζουντι συμβαίνει κοντά στο σπίτι τους κι ότανοι πιστολάδες του Πέιν θα αποφασίσουννα σκορπίσουν το θάνατο, ο Σίλας θαανυψωθεί και αποκαθαρμένος θα ανα-λάβει ρόλο φύλακα – αγγέλου, ενώ ητραγωδία ολοκληρώνεται κι ο θάνατοςστρέφεται κατά δικαίων και αδίκων.

Ο Τζον Μακλίν δίνει τη δική του ευ-ρωπαϊκή οπτική στο γουέστερν. ∆ενείναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιοςαυτό, με το σκηνοθέτη να δίνει μεγάλησημασία στις σιωπές και τα βλέμματα.Να προσπαθεί να εκμαιεύσει συναισθή-ματα από τους ήρωές του, να εισχωρήσειστο μεγάλο, ιδανικό έρωτα του Τζέι.

Αλλά και στον αινιγματικό χαρακτήρατου πιστολά που έχει αναλάβει να τονσυνοδεύσει.

Μη φανταστεί κανείς πως αυτό οδηγείσε κάποιο γλυκανάλατο αποτέλεσμα, σεκάποια αποστασιοποίηση από το ρεαλι-σμό της Ιστορίας. Αντίθετα, ο Μακλίνείναι σκληρός, δεν εξιδανικεύει τους χα-ρακτήρες του. Η ταινία έχει βία, πολλήβία, και σκηνές σκληρές όπως εκείνηπου ο Τζέι πυροβολεί και σκοτώνει μιαγυναίκα και στη συνέχεια μαζί με τονΣίλας φεύγουν αφήνοντας μόνα τουςδύο μικρά παιδάκια που μόλις έμεινανορφανά.

Μια ρομαντική ερωτική αναζήτηση σεένα βίαιο περιβάλλον. Ένας έφηβος πουενηλικιώνεται μέσα σε αυτόν το βίαιοκόσμο κι ένας σκληροτράχηλος πιστο-λέρο ο οποίος εξημερώνεται, επηρεα-σμένος από το ρομαντικό νεαρό που ανέ-λαβε να προστατεύσει. Μια ταινία πουεπανεφευρίσκει το γουέστερν μέσα απότις δικές της διαδρομές και αναζητήσεις.Που βλέπεις μέσα της τον Ίστγουντ ναφλερτάρει με τον Πέκινπα και τους Κοέννα κρυφοκοιτάζουν τον Ταραντίνο υπότο βλέμμα του Λεόνε. Όλοι αυτοί καιάλλοι πολλοί αλλά και κανένας απόόλους συνυπάρχουν απουσιάζοντας,αφού ο Τζον Μακλίν έχει τη δική του ξε-κάθαρη οπτική χωρίς όμως να αγνοείτους μάστορες του κινηματογραφικού εί-δους, που στην προκειμένη περίπτωσηυπηρετεί.

[email protected]

«SLOW WEST»

Ευρωπαϊκή ματιά στην Άγρια ∆ύση

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ«Όσο είμαστε νέοι» (While we’ re young) του Νόα

Μπάουμαχ: Ο Τζος και η Κορνήλια Σρέμπνικ, έναπαντρεμένο ζευγάρι, δεν κατάφεραν να κάνουνπαιδί κι αποφάσισαν ότι θα ζήσουν έτσι. Καθώς οΤζος προσπαθεί να ολοκληρώσει το νέο του ντοκι-μαντέρ θα γνωριστούν με τον Τζέιμι και τηνΝτάρμπιο, ένα νεαρό ζευγάρι, γεμάτο αυθορμητι-σμό και πάθος που θα τους παρασύρει και θα τουςδείξει νέους δρόμους στη ζωή τους. Ακολουθούντους ανέμελους νεαρούς φίλους τους μέχρις ότουαντιληφθούν πως τίποτε δεν ήταν όπως νόμιζαν.Αρκετά καλή κωμωδία με θέμα την κρίση ηλικίαςκαι με πολύ καλές ερμηνείες.

«Μακριά από το πλήθος» (Far from the crowd) τουΤόμας Βίντεμπεργκ: Στην Αγγλία της βικτωριανήςεποχής, η νεαρή Μπάθισμα Έβερντιν, κληρονομεί τηφάρμα του θείου της. Ανεξάρτητη οικονομικά καιόμορφη θα βρεθεί ανάμεσα σε τρεις άνδρες οιοποίοι διεκδικούν την έρωτά της. Πρόκειται γιαένα βοσκό, τον Γκάμπριελ Όουκ, έναν λοχία, τονΦρανκ Τρόι και έναν πλούσιο εργένη, τον ΟυίλιαμΜπόλντγουντ. Η Μπάθισμα από την πλευρά τηςμπλέκεται στα δεσμά του πάθους και της προδο-σίας και αναζητά το δικό της δρόμο προς την ευτυ-χία. Μια ιστορία αγάπης βασισμένη στο ομώνυμοκλασικό μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι η οποίαδιερευνά την φύση των σχέσεων και της αγάπης.

«Ταξίδι στην Ιταλία» (Trip to Italy) του Μάικλ Γουιν-τερμπότομ: Η ταινία είναι η συνέχεια του «Ταξι-διού» (The trip), που γυρίστηκε το 2011 από τον ίδιοσκηνοθέτη. Ο Ρομπ κι ο Στιβ ταξιδεύουν στην Ιτα-λία με σκοπό να γράψουν ένα ρεπορτάζ για μερικάεστιατόρια εν είδει γαστριμαργικής κριτικής. Οπρώτος, πατέρας ενός παιδιού αναζητά να ξεφύγειαπό την καθημερινότητα και να ζήσει λίγη περιπέ-τεια. Ο δεύτερος, μετά από σκληρή δουλειά στοΛος Άντζελες, θέλει να επιστρέψει στην Ευρώπηκαι να δει τα παιδιά του. Οι δύο άνδρες τρώνε καισυζητούν. Ως αποτέλεσμα έχουμε απολαυστικούς

διαλόγους, γεμάτους χιούμορ για τη ζωή, την ερ-γασία, την ξενιτιά, την αγάπη.

«Χορωδία» (Boychoir) του Φρανσουά Ζιράρ: Ένα12χρονο αγόρι που πρόσφατα έχασε τους γονείςτου καταλήγει σε ένα μουσικό οικοτροφείο, με ταδίδακτρα πληρωμένα από έναν ανώνυμο ευεργέτη.Κανείς δεν περιμένει ότι αυτό το ατίθασο και μο-ναχικό πλάσμα θα καταφέρει να μπει σε μια διά-σημη χορωδία αγοριών, που ταξιδεύει σε όλο τονκόσμο διατηρώντας υψηλά το κύρος της σχολήςτης. Αυτήν είναι η ιστορία του Στετ, ο οποίος απόμια μικρή πόλη του Τέξας θα βρεθεί στην Ανατο-λική Ακτή σε μια από τις καλύτερες ιδιωτικές σχο-λές χορωδιών αρρένων στην χώρα, στην ΕθνικήΑκαδημία Χορωδιών Αρρένων. ∆ιευθυντής είναι οΚάρβελ, ένας παράξενος και απαιτητικός άνδρας, οοποίος θα γοητευθεί από τη φωνή του Στετ.

«Ξεχασμένες ζωές» (Still life) του Ουμπέρτο Παζο-λίνι: Ο Τζον Μέι κάνειμια περίεργη δουλειάπου την αγαπάει πολύ.Εντοπίζει τους συγγε-νείς ανθρώπων πουέχουν πεθάνει μόνοικαι οργανώνει τις κη-δείες τους. Παθιασμέ-νος με τη δουλειά τουσυνοδεύει τους «πε-λάτες» του στην τε-λευταία τους κατοικία,γράφει επικήδειους,επιλέγει μουσική.Όταν θα βρεθεί νεκρόςο ηλικιωμένος αλκοο-λικός γείτονάς του, ο

Τζον Μέι θα ανακαλύψει μέσα στο διαμέρισμα τουστοιχεία για το νεκρό που αποκαλύπτουν έναν πλη-θωρικό άνδρα με έντονη ζωή. Η έρευνα θα τον οδη-γήσει κοντά στην αποξενωμένη κόρη του και θανιώσει γι’ αυτήν πρωτόγνωρα αισθήματα που θααλλάξουν την μέχρι τότε τακτοποιημένη ζωή του.

«Ο Κιτρινομύτης σε τρελές πτήσεις» (Yellowbird)του Κριστιά Ντε Βίτα: Ένα όμορφο ταξίδι με τον Κι-τρινομύτη, ένα μικρό ορφανό πουλί που θα ηγηθείενός σμήνους πουλιών που φεύγουν για τηνΑφρική. Κινούμενο σχέδιο.

«Εξολοθρευτής: Γένεsys» (Terminator: Genisys) τουΆλαν Τέιλορ: Μελλοντολογικό.

«Παγιδευμένη ψυχή: Κεφάλαιο 3» (Insidious: Cha-pter 3) του Λι Γουόνελ: Τρόμου.

Σινεφίλ

«Όσο είμαστε νέοι»

Page 28: Εποχή 28-06-2015

3300 Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015ΘΕΩΡΙΑ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Έξι μήνες τώρα, η Ελλάδα –και ηπροσπάθεια της ελληνικής κυβέρνη-σης- απαξιώνεται πλήρως από τους ευ-ρωπαίους εταίρους, με αποκορύφωματην περασμένη βδομάδα, όταν απέρρι-ψαν σκληρές υποχωρήσεις προκειμέ-νου να καταλήξουν σε μία συμφωνία.Θεωρείς πως πρόκειται για μια προ-σπάθεια ανατροπής της ελληνικής κυ-βέρνησης;

Είναι προφανές ότι τους τελευταίουςδύο μήνες επιχειρείται ένα μεταμον-τέρνο πραξικόπημα εναντίον της κυ-βέρνησης ή, όπως ονομάστηκε στον πό-λεμο του Ιράκ, μια προσπάθεια regimechange (αλλαγής καθεστώτος). Οι δια-πραγματεύσεις των τελευταίων μηνών,μόνο κατ’ ευφημισμό μπορούν να ονο-μαστούν τέτοιες. Στην πραγματικότηταήταν τόσο ασύμμετρες, που εν τέλειαποτελούσαν έναν συνεχή εκβιασμό τηςελληνικής πλευράς, προκειμένου ν’αποδεχτεί τις απαιτήσεις των δανει-στών, διαφορετικά ν’ ανατραπεί. Θέ-λουν να εξευτελιστεί τόσο πολύ η ελλη-νική κυβέρνηση, αποδεχόμενη ν’ αλλά-ξει συνολικά και ριζικά τις πολιτικέςτης θέσεις και τις δεσμεύσεις της απέ-ναντι στον ελληνικό λαό, ώστε να προ-κύψει μία άλλη κυβέρνηση. Αυτές τιςμέρες που κορυφώνεται η προσπάθειααυτή, διακινδυνεύεται η ανατροπή μίαςαπό τις πιο σημαντικές κατακτήσεις τουμεταπολεμικού πολιτικού πολιτισμού,που ήταν μιας μορφής συμβιβασμός με-ταξύ της οργάνωσης της οικονομίαςγύρω από τις αγορές και της δημοκρα-τικής αρχής, η οποία μπορούσε κατάκαιρούς να διορθώνει την άδικη καιάνιση διανομή του εθνικού προϊόντοςβάσει των αγορών. Σχηματικά θα έλεγαπως οι δύο πλευρές της διαπραγμάτευ-σης είναι ένα ζευγάρι που συνεχώς μα-λώνει και τώρα φαίνεται να προχωράσιγά-σιγά στο χωρισμό και το διαζύγιο.

Τι μας δείχνει αυτή η στάση για τηνΕυρώπη του 21ου αιώνα;

Με την επικράτηση των νεοφιλελεύ-θερων πολιτικών και τη μετατροπή τουςσε μία ορθοδοξία, οδηγούμαστε στηναρχή του τέλους της ευρωπαϊκής ιδέας,μιας ιδέας που προσπάθησε να επικαι-ροποιήσει στο τέλος του 20ου αιώνα,τις αρχές του ∆ιαφωτισμού, την ισό-τητα, την ελευθερία, την αλληλεγγύη. Ηεξέλιξη της διαπραγμάτευσης θα κρίνειτο μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης,αλλά και της Αριστεράς, και δεν ανα-

φέρομαι μόνο στη ριζοσπαστική αρι-στερά, αλλά και στη σοσιαλδημοκρα-τική αριστερά.

Αν η νεοεκλεγείσα ελληνική κυβέρ-νηση –στο πλαίσιο της λαϊκής εντολής-αποτύχει να περιορίσει τις συνέπειεςτης μνημονιακής εποχής, τότε όλες οιμελλοντικές προσπάθειες, ακόμα καιτης κεντροαριστεράς, να διορθώνουν οιαποφάσεις του λαού τη διανεμητική πο-λιτική της αγοράς θα αποτυχαίνουν.

Αν τώρα περάσουμε στην ΕυρωπαϊκήΈνωση, μια μεγάλη επιτυχία της ήταν ηειρήνευση των κρατών, ύστερα από δύοπαγκόσμιους πολέμους. Με την ίδρυσήτης, έπαυσαν οι εθνικές εντάσεις καισυγκρούσεις μέσα από έναν ταξικόαγώνα που συμφωνήθηκε, δηλαδή τημεταφορά πόρων από τα βόρεια κράτηστα νότια που αποζημιώνει την τερά-στια εμπορική ανισότητα. Αν σπάσειαυτή η συμφωνία, αν δηλαδή η διαφοράανάμεσα στην Ελλάδα, την Ισπανία καιτην Πορτογαλία, από τη μια, και τη Γερ-μανία, την Ολλανδία και τη Φινλανδία,από την άλλη, μετατραπεί από αγώναμεταφοράς κεφαλαίων σ’ εθνική δια-φορά μεταξύ των λαών του Νότου καιτου Βορρά, τότε θα τελειώσει και η Ευ-ρώπη. Με αυτή την έννοια λέω ότι οι με-γάλες επιτυχίες της Ευρώπης, η ειρήνηκαι η αναστολή των εθνικών εντάσεωνκαι πολέμων, από τη μία, και ο συμβι-βασμός μεταξύ καπιταλισμού και δημο-κρατίας, από την άλλη, παίζονται αυτήτη στιγμή στις διαπραγματεύσεις με τηνελληνική κυβέρνηση. Αν η Ελλάδα καιη ελληνική κυβέρνηση αποτύχουν, ανεπιτύχει το πραξικόπημα, θα ξεκινήσειτο τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ισχυρή συμπαράστασηκαι αλληλεγγύη

Αναφέρθηκες στην Αριστερά και πώςθα επηρεαστεί από την έκβαση των δια-πραγματεύσεων. Να το δούμε λίγο πα-ραπάνω;

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε κυβέρνησηαντιμετωπίστηκε από τους αριστερούςσ’ όλη την Ευρώπη, και σε όλο τονκόσμο έχω την αίσθηση, ως η πρώτη με-γάλη νίκη της αριστεράς αλλά και τωντεράστιων κινημάτων αντίστασης του2010-11. Ήταν το πρώτο ρήγμα σ’ αυτήτην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, η οποίαέχει επικρατήσει παγκοσμίως. Βέβαια,προς το παρόν, η κυβέρνηση του ΣΥ-ΡΙΖΑ δεν έχει δώσει ακόμα πολλά δείγ-ματα του τι σημαίνει δημοκρατικός σο-

σιαλισμός του 21ου αιώνα, καθώς αυτήτη στιγμή οι προτεραιότητες είναιάλλες, ενώ δεν της έχει δοθεί ακόμα ηδυνατότητα να αρχίσει να κυβερνά καινα δείχνει τα εναλλακτικά σημάδια τηςαριστερής πολιτικής. Εν τούτοις, η νίκηαυτή παραμένει η πιο σημαντική νίκητου αριστερού κινήματος στο Βορρά,παραμένει η πρώτη νίκη στην Ευρώπητις τελευταίες δεκαετίες, και επομένωςπαραμένει ένας φάρος για τους αριστε-ρούς όλου του κόσμου. Σαφώς, απαλ-λαγμένοι από την πίεση που νιώθει οΣΥΡΙΖΑ, πολλοί Ευρωπαίοι αριστεροίθα προτιμούσαν μια πιο σκληρή δια-πραγματευτική γραμμή, όμως δείχνουνκατανόηση στις δυσκολίες που αντιμε-τωπίζει η ελληνική κυβέρνηση. Η συμ-παράσταση, η αλληλεγγύη και η συνε-χής έγνοια για την Ελλάδα και την κυ-βέρνηση παραμένει το ίδιο ισχυρή,όπως ήταν στις 26 Ιανουαρίου.

Την περασμένη βδομάδα πραγματο-ποιήθηκαν συγκεντρώσεις σε πολλέςευρωπαϊκές πόλεις στήριξης της Ελλά-δας. Την ίδια ώρα, βλέπουμε να υπάρχειεπιθετική αρθρογραφία προς την Ελ-λάδα, π.χ. με τον τουρισμό, η οποία δεντυγχάνει ευρείας αποδοχής. Τι δείχνειαυτό;

Σαφώς έχει αλλάξει ριζικά η αντιμε-τώπιση του κόσμου -και όχι μόνο τωναριστερών- προς την Ελλάδα σε σύγ-κριση με πέρσι, πόσο μάλλον με το2010. Τότε οι ειδήσεις έβριθαν καταγ-γελιών περί κλεφτών, τεμπέληδων Ελ-λήνων, που ζουν με τα λεφτά των Ευ-ρωπαίων. Αυτού του είδους η δημοσιο-γραφία διεκόπη μετά το εκλογικό απο-τέλεσμα, καθώς οι καθεστωτικοί πολι-τικοί και οι δημοσιογράφοι αντιμετώπι-ζαν την Ελλάδα με αμηχανία, με έλ-λειψη κατανόησης. Πίστευαν ενδόμυχαότι και αυτή η κυβέρνηση, όπως όλες οιπροηγούμενες, παρά τις ενστάσεις πουεκφράζει θα προσαρμοστεί στις κυ-ρίαρχες γραμμές. Όταν έγινε σαφές ότιαυτό δεν πρόκειται να γίνει, αυτή ημικρή περίοδος ακατανοησίας και αμη-χανίας μετατράπηκε πάλι σε μια τρο-μερή επίθεση, την οποία βλέπουμε κα-θημερινά. Ωστόσο, αυτή τη φορά η αν-τιμετώπισή της από τον κόσμο είναι τε-λείως διαφορετική.

Έχουμε μια σαφή και σταθερή μετα-τόπιση των ευρωπαϊκών λαών και τηςκοινής γνώμης σε μια πολύ πιο θετικήστάση απέναντι στην Ελλάδα. Αυτό δενσημαίνει ότι ο κόσμος θα βγει αναφαν-δόν σε διαδηλώσεις υπέρ της Ελλάδας,αλλά να σας θυμίσω τι έλεγε ο Καντμετά τη Γαλλική Επανάσταση: η υπο-δοχή της Γαλλικής Επανάστασης απότους Ευρωπαίους είναι χαρακτηριστικότης ηθικής προόδου της ανθρωπότητας.Παρότι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν ήτανδιατεθειμένοι να υποστηρίξουν την«τρομοκρατία» και ορισμένα μέτρα πουπήραν οι επαναστάτες, κυρίως στην

αρχή, υποστήριξαν πλήρως τους σκο-πούς της επανάστασης δείχνοντας έτσιότι η ανθρωπότητα προχωρούσε σεανώτερο επίπεδο. Κάτι ανάλογο πι-στεύω ότι γίνεται στην ευρωπαϊκή κοινήγνώμη σε σχέση με την Ελλάδα. Παρότιο κόσμος βομβαρδίζεται με τις αρνητι-κές ειδησιογραφίες καταλαβαίνει ότιαυτό που παίζεται είναι κάτι περισσό-τερο από το μέλλον μιας μικρής χώραςκαι ενός μικρού λαού, είναι κάτι που θαέχει επιπτώσεις για όλους μας. Μίλησατην Πέμπτη σ’ ένα μεγάλο ντιμπέιτ πουοργάνωσε η Γκάρντιαν στο Λονδίνο. Τοενδιαφέρον του κοινού και η συμπαρά-σταση στην Ελλάδα ήταν συγκινητική.“Γιατι δεν γράφουν οι εφημερίδες αυτάπου λέει ο Κώστας”, είπαν αρκετοί. “ΗΕλλάδα μάχεται για όλους μας”. Ο κό-σμος για πρώτη φορά καταλαβαίνει ότιένας μικρός λαός και ένα μικρό κόμμααντιστέκεται και είναι πιθανόν να κερ-δίσει ορισμένες υποχωρήσεις και αργό-τερα μια αλλαγή στο κυρίαρχο παρά-δειγμα της Ευρώπης.

Η αριστερή κυβέρνηση θα κριθείαπό τη θεσμική της φαντασία

Υπήρξαν διαδικτυακά καλέσματα στιςπλατείες με το σύνθημα «παίρνουμε τηδιαπραγμάτευση στα χέρια μας». Είναιμια προσπάθεια αναβίωσης των πλα-τειών; Από την άλλη, τα τελευταία χρό-νια δεν είχαμε συνηθίσει φιλοκυβερνη-τικές διαδηλώσεις, είναι μια καινούριαεμπειρία και ίσως γι’ αυτό οι συγκεν-τρώσεις αυτές είναι βουβές…

Το να βγει πάλι ο κόσμος στους δρό-μους για να εκφράσει τη στήριξή του

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΩΣΤΑ ∆ΟΥΖΙΝΑ

Επιχειρ είται ένα μεταμοντέρνοπραξικ όπημα

«Οι διαπραγματεύσεις των τελευταίων μηνών, μόνο κατ’ ευφημισμό μπορούννα ονομαστούν τέτοιες. Στην πραγματικότητα ήταν τόσο ασύμμετρες, που εντέλει αποτελούσαν έναν συνεχή εκβιασμό της ελληνικής πλευράς, προκειμέ-νου ν’ αποδεχτεί τις απαιτήσεις των δανειστών, διαφορετικά ν’ ανατραπεί»,τονίζει μεταξύ άλλων ο Κώστας ∆ουζίνας σε μία συνέντευξη που προσπαθείνα ερμηνεύσει τη στάση των Ευρωπαίων, τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύηςστην Ελλάδα και το «αυθόρμητο» κάλεσμα «Μένουμε Ευρώπη».

«Πέρα από τοπρώτη φοράΑριστεράστην κυβέρ-νηση, υπάρ-χει και τοπρώτη φορά∆εξιά στηναντιπολί-τευση»

Οι μεγάλες επιτυχίεςτης Ευρώπης, η ειρήνηκαι η αναστολή τωνεθνικών εντάσεων καιπολέμων, από τη μία,και ο συμβιβασμός με-ταξύ καπιταλισμού καιδημοκρατίας, από τηνάλλη, παίζονται αυτήτη στιγμή στις δια-πραγματεύσεις με τηνελληνική κυβέρνηση.Αν η Ελλάδα και η ελ-ληνική κυβέρνησηαποτύχουν, αν επιτύ-χει το πραξικόπημα,θα ξεκινήσει το τέλοςτης Ευρωπαϊκής Ένω-σης.

Page 29: Εποχή 28-06-2015

Η ΕΠΟΧΗ 28 Ιουνίου 2015 3311ΘΕΩΡΙΑ

στην κυβέρνηση ή να υπερασπιστεί τιςκόκκινες γραμμές της διαπραγμάτευ-σης είναι εξαιρετικά θετικό. Όμως, ησύγκριση των συλλαλητηρίων με το τισυνέβη στις πλατείες του κόσμου το2011 είναι λάθος. Στις διαδηλώσεις καιτα συλλαλητήρια οι συμμετέχοντες συν-δηλώνουν κάτι, υποστηρίζουν ή καταδι-κάζουν την πολιτική που ασκεί μια κυ-βέρνηση ή μια εξουσία. Οι πλατείες τουκόσμου ήταν κάτι το διαφορετικό, ήτανένα πλήθος σε δημόσια συνάθροιση, ηδημιουργία μια νέας μορφής δήμου,ενός νέου πολιτικού κινήματος. Ανέδει-ξαν τη συντακτική δύναμη, τη δύναμηενός λαού, ο οποίος με τη μορφή τουπλήθους παίρνει τη ζωή του στα χέριατου και προσπαθεί να φτιάξει τονκόσμο μέσα από τις δικές του πρωτο-βουλίες. Οι πλατείες άλλαξαν το πολι-τικό σκηνικό, ανέτρεψαν το παλιό πο-λιτικό κατεστημένο, και ξεκίνησαν τη

διαδικασία που οδήγησε στις 25 του Γε-νάρη. Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά τωνπλατειών του κόσμου και του Συντάγ-ματος; Το αυθόρμητο, η έλλειψη κομ-ματικής ένταξης και η κοινή πολιτικήεπιθυμία να μπει τέλος στο παλιό κατε-στημένο και το μνημόνιο. Οι λαϊκές συ-νελεύσεις έφτιαξαν ένα νέο τρόπο πο-λιτικής δράσης. Η άμεση δημοκρατία,το αξίωμα ισότητας και η συλλογικήδιαβούλευση, απόφαση και δράση δη-μιούργησαν ένα θεσμικό πρόκριμα πουπρέπει να συνδυαστεί με την αντιπρο-σωπευτική της μορφή. Οι ομάδες εργα-σίας κάλυψαν όλες τις βασικές λει-τουργίες του κοινωνικού κράτους δεί-χνοντας πάλι πως η λαϊκή πρωτοβουλίακαι η αμεσοδημοκρατική πρακτική μπο-

ρεί να παρεμβαίνει σ’ όλους τους κρίσι-μους τομείς. Παίν.ν πλατεικτικίίρ-νουμε τη ζωή μας στα χέρια μας ήταν τομήνυμα και παραμένει η πιο σημαντικήεπιτυχία και μάθημα των πλατειών.

Πιστεύω όμως ότι τα μαθήματα αυτάδεν έχουν αναλυθεί ή κατανοηθεί πλή-ρως. Το θέμα δεν είναι απλώς να καλέ-σουμε τον κόσμο στις πλατείες. Επανα-λαμβάνω είναι θετικό και θεμιτό, όμωςτο μεγάλο μάθημα είναι διαφορετικό. ςί ή κατανοηθεί πλήρως Όταν άδει-ασαν οι πλατείες, πήγαν στις γειτονιές,τις συνοικίες και τις πόλεις, στις πρω-τοβουλίες αλληλεγγύης, κοινωνικής οι-κονομίας, στους συνεταιρισμούς και τιςαγορές χωρίς μεσάζοντες. Εδώ βρί-σκουμε πάλι το καινούργιο και ριζο-σπαστικό που μπορεί και πρέπει ναμπολιάσει τη λογική του κόμματος καιν’ αρχίσει να μπαίνει στον περίγυρο τηςκρατικής εξουσίας, κυρίως στο χώρο

των κοινωνικών υπηρεσιών με συμπλη-ρωματικό τρόπο. Η αριστερή κυβέρ-νηση θα κριθεί από τη θεσμική της φαν-τασία και τον τρόπο με τον οποίο θα αλ-λάξει την σχέση εξουσίας και πολίτη.Έχουμε τεχνογνωσία, εμπειρία, λαϊκήεπιθυμία. Αυτό που χρειάζεται είναι ναγυρίσει η κυβέρνηση σ’ αυτά που έλεγεκαι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν την εκλογικήνίκη.

* Ο Κώστας ∆ουζίνας είναι καθηγητήςΦιλοσοφίας του ∆ικαίου και διευθυντήςτου Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπου-δών του Κολεγίου Birkbeck του Πανεπι-στημίου του Λονδίνου.

Προς το παρόν, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχειδώσει ακόμα πολλά δείγματα του τι σημαίνει δη-

μοκρατικός σοσιαλισμός του 21ουαιώνα, καθώς αυτή τη στιγμή οι προτε-ραιότητες είναι άλλες, ενώ δεν τηςέχει δοθεί ακόμα η δυνατότητα να αρ-χίσει να κυβερνά και να δείχνει ταεναλλακτικά σημάδια της αριστερήςπολιτικής.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΩΣΤΑ ∆ΟΥΖΙΝΑ

Επιχειρ είται ένα μεταμοντέρνοπραξικ όπημα

Μένουμε Ευρώπη: Το λαϊκό κομμάτιτου πραξικοπήματος

Η πλατεία Συντάγματος γέμισε και από ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν στοκάλεσμα «Μένουμε Ευρώπη», ένα κάλεσμα που διακινήθηκε και από ιδιωτικάκανάλια, που υποστηρίχθηκε από τη Ν∆, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ένα κάλεσμαπου κύριο στόχο είχε να πιέσει την κυβέρνηση να υπογράψει ό,τι της φέρουν.

Η αντίσταση, για μένα, είναι νόμος της ύπαρξης και της ζωής, μια αντιδύναμηστη δύναμη της εξουσίας. Κάθε φορά που φτιάχνεται ένας συσχετισμός δυνά-μεων, αμέσως θα υπάρχουν και αντιστάσεις που τον παραμορφώνουν, τον δια-σπούν, τον αναμορφώνουν, τον πηγαίνουν σε μια νέα κατεύθυνση. Αυτή η αρχή,άλλωστε, οδήγησε και στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Κατ’ αρχάς λοιπόν ήταν αναμενό-μενο ότι ένα κομμάτι του λαού που βρίσκεται στην απέναντι όχθη θα άρχιζε ναεκφράζει την αντίσταση απέναντι στην εξουσία. Και σ’ αυτό το επίπεδο δεν είναιαπαραίτητα κακό. Αντίθετα, η εκδήλωση διαμαρτυρίας είναι τελείως παραδεκτή,νόμιμη και δόκιμη. Όπως το Σύνταγμα είχε την «πάνω» πλατεία έτσι και η αρι-στερή κυβέρνηση έχει το δεξιό Σύνταγμα. Ήρθε η ώρα, ένα κομμάτι που δεν γνώ-ρισε την έξαρση του Συντάγματος τα τελευταία πέντε χρόνια να την γευτεί τώρα.Τίποτε περίεργο εδώ, εγώ θα τους καλωσόριζα στους παλιούς δρόμους της αν-τίστασης. Το πρόβλημα είναι πως αυτές οι εκδηλώσεις δεν έχουν αυθόρμητο χα-ρακτήρα, προβάλλονται και προωθούνται από τα καθεστωτικά μέσα και τα κόμ-ματα της αντιπολίτευσης, μετατρέποντας τη διαμαρτυρία σε κομμάτι των εκ-βιασμών, των απειλών και του εκφοβισμού που ασκείται από τις ευρωπαϊκέςελίτ και τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Οι συγκεντρώσεις αυτές έτσι γίνονταικομμάτι της προσπάθειας να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση ή να εγκαταλείψει τιςθέσεις της. Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ότι οι διαδηλώσεις αυτές μπορούν να εξε-λιχθούν στο λαϊκό κομμάτι του πραξικοπήματος που γίνεται εναντίον της ελλη-νικής κυβέρνησης και της αριστεράς.

Ο τρόπος που γίνονται αυτές οι συγκεντρώσεις, πόσο μάλλον που παρουσιά-ζονται από τα ΜΜΕ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει σκοπιμότητα να εν-ταθεί ο διχασμός;

Τα ταξικά συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας και της ελίτ που διοίκησε τηνΕλλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά έρχονται σήμερα στην επιφάνεια. Ο αέ-ναος διαχωρισμός της κοινωνίας μπαίνει στο κέντρο της πολιτικής διαμάχης. Ηαριστερά ως αντιπολίτευση εκπροσωπούσε τους εργαζόμενους, αλλά προσπα-θούσε ταυτόχρονα να συγκροτήσει το λόγο της και την πρακτική της κάτω απόμια λογική γενικού συμφέροντος. Αυτό το ρόλο προσπαθεί να παίξει η σημερινήαντιπολίτευση, υπερασπιζόμενη τα δικά της ταξικά συμφέροντα. Επομένως, ηπερίοδος αναπόφευκτα δυναμώνει τη συγκρουσιακή λογική. Πέρα από το πρώτηφορά Αριστερά στην κυβέρνηση, υπάρχει και το πρώτη φορά ∆εξιά στην αντιπο-λίτευση. Αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα σ’ ένα κόσμο που θεωρούσε ότιέχει ένα κληρονομικό δικαίωμα να διοικεί τη χώρα ή να παίρνει προνόμια από τοκράτος. Αυτός ο κόσμος ξαφνικά χάνει τα προνόμια του και είναι λογικό να αντι-στέκεται. Υπάρχει μια διχαστική λογική, με την έννοια ότι τα ταξικά συμφέροντααπό υπόστρωμα της διαμάχης γίνονται βασικό διακύβευμα. Αλλά αυτός ο διχα-σμός δεν πρέπει να περάσει από την πολιτική διαδικασία σε μία ανοιχτή δημόσιασύγκρουση κομμάτι της οποίας εξελίσσεται στις πλατείες. Βέβαια έχοντας και τοπαράδειγμα της Χρυσής Αυγής, δεν σημαίνει ότι για να αποφύγουμε διχαστικέςπρακτικές πρέπει να εγκαταλείψουμε το δημόσιο χώρο. Αν συνεχιστούν οι επι-θέσεις πρέπει να υπερασπίσουμε τονδημόσιο χώρο, όχι με βία ή αντεπί-θεση αλλά με την προστασία των κοι-νών, ενός κοινού καλού, για το οποίοείναι η αριστερά ο θεματοφύλακας. Ηαριστερά προωθεί τα συμφέροντατων εργαζομένων. Αλλά ως κυβέρ-νηση, πρέπει να επανασημιοδοτεί τηνέννοια του κοινού καλού, μιας νέαςκοινοπολιτείας, στην οποία χωράνεόλοι εκτός από τους θιασώτες τουφυλετικού μίσους και το αμετανό-τητο οικονομικό κατεστημένο με τιςδιάφορες εκδοχές και πλοκάμια του.Αν η πρώτη περίοδος της κυβέρνη-σης θα κριθεί από το έντιμο της συμ-φωνίας, το δεύτερο ημίχρονο θα πε-τύχει αν μπορέσουμε να δημιουργή-σουμε μια νέα έννοια του κοινούκαλού, ένα νέο μοντέλο δημοκρατι-κού σοσιαλισμού για τον 21ο αιώνα.

Όπως το Σύνταγμαείχε την “πάνω” πλα-τεία έτσι και η αρι-στερή κυβέρνηση έχειτο δεξιό Σύνταγμα.Ήρθε η ώρα, ένα κομ-μάτι που δεν γνώρισετην έξαρση του Συν-τάγματος τα τελευ-ταία πέντε χρόνια νατην γευτεί τώρα.

Page 30: Εποχή 28-06-2015

Με κεντρικό του σύνθημα«Αλληλεγγύη στον “ξένο” δίπλα μας– Ελευθερία στον “ξένο” μέσα μας»το φετινό 19ο ΑντιρατσιστικόΦεστιβάλ Αθήνας στόχο έχει ναγκρεμίσει τις διαχωριστικέςγραμμές ανάμεσα στον «ξένο»διπλανό μας και τον «ξένο» εαυτόμας. Να αναδείξει τη χαρά τηςαλληλεγγύης προς τους μετανάστεςκαι τις μετανάστριες που φτάνουνεδώ κυνηγημένοι από τον πόλεμο καιτη φτώχεια, διεκδικώντας τοαναφαίρετο δικαίωμα κάθεανθρώπου για μια καλύτερη ζωή. Ναμας απελευθερώσει από το φόβο καιτην άγνοια και να μας συμφιλιώσειμε τη διαφορετικότητα, απαραίτητησυνθήκη για ένα κόσμο ειρηνικήςσυνύπαρξης χωρίς αποκλεισμούς.Απέναντι στις Λαμπεντούζες και τοτείχος του Έβρου, ενάντια στηνΕυρώπη φρούριο και τη Frontex,χτίζεται η Πολιτεία τουΑντιρατσιστικού Φεστιβάλ, μιατριήμερη γιορτή όπου τραγουδάμε,χορεύουμε και απελευθερώνουμετον «ξένο» μέσα μας!

Οι συζητήσεις

Παρασκευή 3/7: Πόλεμος κατά των με-ταναστών: στρατιωτικοποίηση των συ-νόρων και κέντρα κράτησης. Συντονίζει:Νασίμ Λομανί. Ομιλητές/τριες: ΡαφαέλαΜπολίνι ((ARCI), Τόλης Σασινόπουλος(Αντιεξουσιαστική Κίνηση -ΑΚ), ΝίκοςΑργυρίου (Αντιπολεμική ∆ιεθνιστική Κί-νηση), Απόστολος Φωτιάδης (δημοσιο-γράφος), Ματζίντ Κασιμί (πρόσφυγαςαπό το Ιράν), Παρεμβάσεις: Αζίζ Νταρ-βίς (Συριακή Κοινότητα), Όλια Κεσίδου(ΚΙ Περιστερίου), Τζαβίντ Ασλάμ (Πακι-στανική Κοινότητα).

Παραγωγικός μετασχηματισμός, συ-νεργατικά εγχειρήματα, εργατική αυτο-διαχείριση. Συντονίζει: Κυριακή Κλο-κίτη. Ομιλητές/τριες: Μάκης Αναγνώ-στου (ΒΙΟ.ΜΕ.), Πέτρος Ρυλμόν (οικονο-μολόγος), Συνεταιρισμός ΑλληλέγγυαςΟικονομίας «Συν-Άλλοις», Red Kitchen.

Ενάντια στη χειραγώγηση και τη ρητο-ρική μίσους των ΜΜΕ. Εγχειρήματα«άλλης πληροφόρησης». Συντονίζει:Αδάμος Ζαχαριάδης. Ομιλητές/τριες:Νίκος Τσιμπίδας, (δημοσιογράφος ERT),Γιώργος Αυγερόπουλος (δημοσιογρά-φος), Νίκος Μυλωνάς (από τις Οικογέ-νειες Ουράνιο Τόξο), Μάριος Λώλος(Πρόεδρος της Ένωσης ΦωτορεπόρτερΕλλάδας). Παρεμβάσεις: Ελευθερία Κου-μάντου (Παρατηρητήριο για το φασι-στικό και ρατσιστικό λόγο στα ΜΜΕ),Λουκάς Σταμέλλος (Omnia TV).

Σάββατο 4/7: Συντονισμός των αγώνωνενάντια στο χρέος και τη λιτότητα. Συν-τονίζει: Σωκράτης Γιαννόπουλος. Ομι-λητές/τριες: Πέτρος Σταύρου (οικονομο-λόγος), Μάριο Νέουμαν (μέλος ΙL καιBlockocupy International), Λεωνίδας Βα-τικιώτης (δημοσιογράφος), ΜοχάμεντΣουμπχανί Γιασέρ (μέλος του ΣωματείουΣερβιτόρων και Μάγειρων).

Ισλαμοφοβία και «σύγκρουση πολιτι-

σμών» ή ανεξιθρησκία και πολυεθνικήσυνύπαρξη; Συντονίζει: ∆ημοσθένης Πα-παδάτος – Αναγνωστόπουλος. Ομιλη-τές/τριες: Ζιλπέρτ Ασκάρ (καθηγητήςστο SOAS, Πανεπιστήμιο του Λονδίνουκαι συγγραφέας), ANTI-PEGΙDA (μέλοςτης Παρεμβατικής Αριστεράς της Γερμα-νίας), Νεκτάριος Μπουγδάνης (υποψή-φιος διδάκτορας Πάντειου), Ζέλα Φυ-κούρα (μέλος της αποστολής αλληλεγ-γύης στο Κομπάνι). Παρεμβάσεις: Μου-σουλμανική Ένωση Ελλάδας, Παναγιώ-της Λίλλης - Κίνηση Απελάστε το Ρατσι-σμό, Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης για τηΡοτζάβα, Ανοιχτή Πόλη.

Σωφρονιστική βαρβαρότητα, δικαστι-κός αυταρχισμός και πολιτικοί κρατού-μενοι. Συντονίζει: Πάνος Λάμπρου. Ομι-λητές/τριες: Μέλος της Πρωτοβουλίαςγια τα ∆ικαιώματα των Κρατουμένων,Μάκης Σέρβος (Πρωτοβουλία Αντίστα-σης και Αλληλεγγύης), Αλέκα Ζορμπαλά(δικηγόρος των Τούρκων προσφύγωνπολιτικών κρατουμένων). Παρεμβάσεις:Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πολιτι-κούς Κρατούμενους από την Τουρκιά καιτο Κουρδιστάν, Σπύρος Τζουανόπουλος(ΑΚ).

Κυριακή 5/7: Κοινωνικός αποκλεισμόςαπό το σύστημα υγείας: ψυχική υγεία,μετανάστες και κοινωνικά ιατρεία. Συν-τονίζει: Φώτης Ανδριόπουλος (Αλληλέγ-γυο Ιατρείο Πειραιά και Ανοιχτό ΣχολείοΜεταναστών). Ομιλητές/τριες: ΓιώργοςΒήχας, Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ια-τρείο Ελληνικού και ΙΣΑ, Νίκος Γκιωνά-κης, ΒΑΒΕΛ, Όλγα Κοσμοπούλου,ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία ΝοσοκομειακώνΓιατρών Ελλάδας), Χαρά Ματσούκα Κοι-νωνικό Ιατρείο Αθήνας και ΕΙΝΑΠ. Πα-ρεμβάσεις: Μουζάλας Γιάννης (Γιατροίτου Κόσμου).

Τρεις άμεσοι στόχοι: Άσυλο, ιθαγέ-νεια, νομιμοποίηση. Συντονίζει: Αλέξαν-δρος Τζήμας. Ομιλητές/τριες: ΓιάνναΚούρτοβικ (δικηγόρος), Βασιλική Κατρι-βάνου (βουλευτίνα), Πάνος ∆έμελλος(Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Κορίν-θου), Αμπντέλ Γανί, (μέλος του Φ.Μ.Κ.).Παρεμβάσεις: Καζίμ Ρουές (ΑφγανικήΚοινότητα), Μαχμούτ (Αλμασάρ), Θανά-σης Καμπαγιάννης (ΚΕΕΡΦΑ).

Το κίνημα ενάντια στη φασιστική τρο-

μοκρατία και το ναζισμό - Η δίκη τηςΧρυσής Αυγής. Συντονίζει: Τάκης Γιαν-νόπουλος. Ομιλητές/τριες: Κώστας Πα-παδάκης (δικηγόρος), Θανάσης Κούρ-κουλας (Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό),Ουαλίντ Ταλέμπ (θύμα ρατσιστικής επί-θεσης στην Σαλαμίνα), Εύα Γιαννακάκη(Golden Down Watch). Παρεμβάσεις:Πέτρος Κωνσταντίνου (ΚΕΕΡΦΑ), ∆ίναΣταυρουλάκη (∆ίκτυο Καταγραφής Πε-ριστατικών Ρατσιστικής Βίας, Ζωή Κοκ-κάλου (Ζωντανή Βιβλιοθήκη).

Ώρα έναρξης συζητήσεων 7μ.μΑυτοοργανωμένες συζητήσεις: Βία και

Σεξουαλικότητες: Η LGBTQI + «Πραγ-ματικότητα». Συντονισμός: Ειρήνη Πε-τροπούλου. Ομιλητές/τριες: Παναγιώτης∆αμάσκος (Ομοφυλοφιλική και Λε-σβιακή Κοινότητα Αθήνας) Στέλα Μπε-λιά (Οικογένειες Ουράνιο Τόξο), Μέλοςτης Colour Youth, Μάρω Χρυσικοπούλου(Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας), Μέλος τηςομάδας Ομοφοβία και Τρανσφοβία στηνΕκπαίδευση.

Ο αντιφασιστικός-αντιιμπεριαλιστικόςαγώνας του λαού της Ουκρανίας και ησημασία της διεθνιστικής αλληλεγγύης.Ομιλητές/τριες: Ισπανός αντιφασίστας,εθελοντής στο Ντονμπάς, μέλη της ελ-ληνικής αποστολής στο 2ο ∆ιεθνές Κα-ραβάνι Αλληλεγγύης στην ΑνατολικήΟυκρανία: Αντρέας Ζαφείρης - εκπαι-δευτικός, Τάνια Πριντίι - φοιτήτρια,Τάκης Πολίτης - αναπλ. Καθηγητής Πα-νεπιστημίου Θεσσαλίας, Κώστας Φουρί-κος, οικονομολόγος – δημοσιογράφος

Χώροι: LGBTQΙ, Αντιφασισμός, Αλλη-λεγγύη, Media από τα Κάτω, ΒΙΟΜΕ, Συ-νέλευση ενάντια στα Κέντρα Κράτησης.

Μουσικές σκηνές

Σκηνή 1 (ώρα έναρξης συναυλιών9.30μ.μ.)

Παρασκευή /7: Νίκος Φάκαρος και τοσυγκρότημά του (Ικαρία), Γιώργης Μα-νωλάκης και το συγκρότημά του(Κρήτη), Monsieur Doumani (Κύπρος),Alcalica (Μυτιλήνη)

Σάββατο 4/7: Παύλος Παυλίδης & TheB-movies, Στάθης ∆ρογώσης - ΟδυσσέαςΤσάκαλος - Ηλίας Βαμβακούσης, Κολε-κτίβα Πλέγμα

Κυριακή 5/7: Λένα Πλάτωνος - Σαβ-βίνα Γιαννάτου - Γιάννης Παλαμίδας,Χωρίς Περιδέραιο, Lost Bodies, αγόρια-stonilio

Ρεμπέτικη σκηνή: Κάθε βράδυ γλέντιμε ρεμπέτικα από τις 10.30μ.μ. Μεταξύάλλων απ’ τη σκηνή θα περάσουν οι Σαλ-ταδόροι και οι Rebetien.

Σκηνή 2 (ώρα έναρξης συναυλιών9μ.μ.)

Παρασκευή 3/7: Mandela Girls, AfricanHeritage, Mike Jamore,

Nps & Koas, Renovatio, Μουσικός Τα-ξιδιώτης, 307 Jam Squad, Social Wasteμαζί τους ο dj Magnum, Grupo Oya

Σάββατο 4/7: Μουσικοχορευτικό απότη Γεωργιανή κοινότητα, Αετοί - Πολυ-φωνικά τραγούδια και χορούς από τηνΑλβανία, Χορούς από την Ένωση Αφρι-κάνικων Γυναικών, Afrotonic / ΟμάδαΑφρικάνικων Κρουστών, Doel Acadimy& Doel Culture Μπαγκλαντές, Bradley &

the SwamiFrom AtoZ - rock συγκρότημα, Hydra-

ulic Cupcake rock συγκρότημαΚυριακή 5/7: Rodina: Βουλγάρικο

Φολκλορικό Συγκρότημα, Παραδοσια-κός Χορός Prague, Παραδοσιακή Αφγα-νική Μουσική, Rose Wood: χορός καιτραγούδια από τη Μαδαγασκάρη, AfroCargo + Dancers,

Sam Roma και η Αγγελική Τουμπα-νάκη, Χορός και τραγούδια από τον Πο-λιτιστικό Σύλλογο Κουρδιστάν

Παραστάσεις – δρώμενα

Παρασκευή 3/7: Yiannis Kostaris Quar-tet «Η Μεσόγειος είναι η γη», μουσικήπαράσταση. «Ένα κάποιο στρίψιμο τηςβίδας, γεφύρωμα» θεατρικό δρώμενοαπό τα Πίσω Θρανία.

Σάββατο 4/7: PassTRESpass 2015, περ-φόρμανς. «Το πλοίο των τρελών» θεα-τρική παράσταση από τα Πίσω Θρανία.«Άκου Ανθρωπάκο», χοροθεατρικό δρώ-μενο, διασκευή του βιβλίου του ΒίλχεμΡάϊχ από τη θεατρική ομάδα Κράμα τουΚΕΘΕΑ- MOSAIC.

Κυριακή 5/7: «Μη μαθαίνεις το παιδίσου να είναι πλούσιο, να το μαθαίνεις ναείναι χαρούμενο» θεατρική παράστασηαπό ομάδα σενεγαλέζων (με περίληψηστα ελληνικά). Θεατρικό δρώμενο απότη Very Special Arts Hellas (VSAHellas),οργάνωση που ασχολείται με την καλλι-τεχνική δημιουργία ατόμων με ειδικέςανάγκες. «Παραμύθια από τα πέρατα τηςγης κι από της καρδιάς τα βάθη», αφή-γηση παραμυθιών από τους/τις Υφάν-τρες των Παραμυθιών, Ιπτάμενο Χαλί,∆ημήτρη Προύσαλη και άλλους/ες αφη-γητές/ριες.

Ώρα έναρξης παραστάσεων: 8.30μ.μ.Εκθέσεις: Ομαδική έκθεση φωτογρα-

φίας δρόμου πέντε φωτορεπόρτερ:Μαρία Χουρδάρη, Άγγελος Μπαράι, Θα-νάσης Καμβύσης, ∆ημήτρης Λαμπρό-πουλος και Μάριος Λώλος. «AfricanFriends», έκθεση φωτογραφίας από τονΚόσμο Χωρίς Πολέμους και Βία. «Η επι-στροφή του Οδυσσέα», έκθεση φωτο-γραφίας του Βασίλη Μαθιουδάκη. Έκ-θεση αφίσας με θέμα το 19ο Αντιρατσι-στικό Φεστιβάλ. «Μικροί και μεγάλοικαλλιτέχνες κατά του ρατσισμού», έκ-θεση ζωγραφικής από την Ύπατη Αρμο-στεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Προβολές (ώρα έναρξης 9μ.μ.): Παρα-σκευή 3/7: «Μέχρι να σηκωθεί η μέρα»από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντιαστα Κέντρα Κράτησης. «Οι βροχοποιοί»για την κατάσταση στις φυλακές το ’70και το ’80 από τις εκδόσεις ∆ιάδοση.

Σάββατο 4/7: «Μικρές ιστορίες Ρομά»(67’) του Σταύρου Ψυλλάκη. «Οι φυλέςτων Ρομά» (44’) του Νίκου Αναγνωστό-πουλου.

Κυριακή 5/7: «Xenia» (122’) του ΠάνουΚούτρα (οργάνωση προβολής: πολιτι-στική λέσχη «Το Καρπούζι»).

Γενική είσοδος: 5 ευρώ, εισιτήριο3ημέρου: 10 ευρώ, ελεύθερη είσοδος σεμετανάστες/τριες και ανέργους/ες. Πε-ρισσότερα: www.antiracistfestival.gr |fb: Πάμε στο Αντιρατσιστικό ΦεστιβάλΑθήνας.

Τριήµερηγιορτή αλληλεγγύης19ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας - 3, 4, 5 Ιουλίου, Πανεπιστημιούπολη Ιλίσια