Αυξάνονται τα δημοτικά τέλη στον Δήμο ΘίσβηςΑύξησεις στα δημοτικά τέλη του Δήμου μας αποφάσισε η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμ­βουλίου του Δήμου Θίσβης στην τελευταία συνεδρίαση που έγινε στις 22 Ιουλίου. Σε ερώ­τηση Δημοτικού Συμβούλου της μειοψηφίας σχετικά με το πόσα εισπράτει ο Δήμος από τα τέλη φωτισμού και καθαριότητος, ο Δήμαρχος δεν έδωσε απάντηση. ▶ σελ. 3

Κύριε Δήμαρχε, κύριε Νομάρχα, κύριε Περιφερειάρχα, κύριοι Βουλευτές του Νομού Βοιωτίας πάρτε θέση

Η απαγόρευση πρόσβασης στην παραλία και τον αιγιαλό είναι παράνομη; Απαιτούμε την ελεύθερη είσοδο στο Βαθύ για όλες τις ώρες του εικοσιτετραώρου χωρίς κανέναν έλεγχο. Ο δρόμος που οδηγεί στο λιμάνι είναι δημόσιος ή ιδιωτικός;

Μονοδιάστατη ή σφαιρική ανάπτυξη;Εκτός από τα εργοστάσια υπάρχουν κι άλλοι τρόποι ανάπτυξης στην περιοχή μας. Μία πρόταση ενός συμπατριώτη μας. ▶ σελ. 5

Κύκνειο άσμα για τον Ελικώνα;Η γραμμή διέλευσης της μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος ανοίγει μία ακόμα πληγή στο βουνό των Μουσών. ▶ σελ. 6

Οι μάσκες αρχίζουν να πέφτουν!Άλλο Δήμαρχος και άλλο ΚοινοτάρχηςΗ αλήθεια για την απαλλοτρίωση των χωραφιών της ΒΙ.ΠΕ. και τις ευθύνες των «τοπικών φορέων». ▶ σελ. 8

Δεύτερο φύλλο της Θίσβης

Έ να μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους σας για την υποδοχή της εφημερίδας μας.

Σας ευχαριστούμε πολύ για τη θερ­μή ανταπόκριση στην έκδοσή της.

Σας ευχαριστούμε πολύ για τα θετικά σχό­λιά σας, αλλά και για τις υποδείξεις σας.

Ερασιτεχνική η προσπάθειά μας, θα κάνου­με ό,τι μπορούμε για να κάνουμε τη «Θίσβη» καλύτερη.

Ζητάμε συγγνώμη από όσους διαμαρτυ­ρήθηκαν ότι δεν την έλαβαν. Έχουμε ήδη προσθέσει τις διευθύνσεις σας στα αρχεία μας και θα σας ταχυδρομήσουμε το πρώτο φύλλο μαζί με το παρόν.

Και όσοι θέλετε να τη λαμβάνετε ταχυδρο­μικώς, απλά στείλτε μας τη διεύθυνσή σας.

Ζητάμε, επίσης, συγγνώμη για την αρχική, αργή ανταπόκρισή μας στα e­mail σας.

Υποσχόμαστε να είμαστε εδώ, ανοιχτοί σε όλους, για τα θέματα του δήμου μας.

Αν θέλετε να δημοσιεύσουμε κάτι (συμφω­νείτε ή διαφωνείτε μαζί μας), θα χαρούμε να το κάνουμε.

Στείλτε το είτε ταχυδρομικά είτε ηλεκτρο­νικά στις διαθέσιμες διευθύνσεις.

ΘίσβηΑνεξάρτητη Έκδοση Οικολογικού,

Πολιτιστικού και Κοινωνικού Προβληματισμού

Τεύχος 2ο, Αύγουστος 2009ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ

Κίνηση Πολιτών Δήμου ΘίσβηςΕΚΔΟΤΕΣ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Δημήτριος ΜιχάληςΠαναγιώτης Πολύταρχος

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣύρου 37, Χολαργός ­ Τ.Κ. 155 62

Τηλ: 697 217 0461e­mail: kpthisvis@hotmail.com

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣΡάνια Μανιάτη

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΒάσω Λυμπερίου

Δημήτριος ΜιχάληςΠαναγιώτης Πολύταρχος

Πέτρος ΡούσηςΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑSYMBOL Χρήστος Κεντρωτής

ΕΚΤΥΠΩΣΗART & VISION Α. Ξένος & Συνεργάτες Ο.Ε.

Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη τη θέση της εφημερίδας.

Η καταστροφή του φυσικού

περιβάλλοντος δεν είναι ανάπτυξη

ΘίσβηΕφημερίδα της Κίνησης Πολιτών του Δήμου Θίσβης

...ώρα μηδέν...Αύγουστος 2009

Διανέμεται Δωρεάντεύχος 2

1

THISVI_2.indd 1 29/07/2009 5:19 ΠΜ

για την βιομηχανική περιοχή Θίσβης, τόσο το Νομαρχιακό Συμβούλιο όσο και τα Δημο­τικά Συμβούλια του δήμου Θίσβης και του δήμου Θεσπιέων, από τις περιοχές των οποίων διέρχεται ο αγωγός.

Απομένει να δούμε αν οι αποφάσεις των παραπάνω κυρίων για την προστασία του περιβάλλοντος θα μείνουν για άλλη μια φορά μόνο στα λόγια ή θα προχωρήσουν και σε πράξεις.

Η καταστροφή του περιβάλ­λοντος βλάπτει σοβαρά και την τσέπη μας

Η είσοδος των ιδιωτικών εται­ριών στον χώρο της Ηλεκτρο­παραγωγής έγινε με απο­ κλειστικό σκοπό το κέρδος.

Για να μπορέσουν οι εταιρίες αυτές να επι­βιώσουν οικονομικά και να έχουν κέρδη, το ρεύμα έπρεπε να αυξηθεί τουλάχιστον κατά 22%. Αυτό δικαιολογεί τις μεγάλες αυξήσεις στους λογαριασμούς του ηλεκτρι­κού που έχουν γίνει τα 3 τελευταία χρόνια, οι οποίες έχουν φτάσει περίπου στο 30%. Ειδικά, όμως, για τους πολίτες του δήμου Θίσβης, που θα έχουμε τα εργοστάσια δίπλα μας, το κακό θα είναι διπλό. Διότι αφενός θα πληρώνουμε ακριβότερα το ρεύμα, αφε­τέρου θα εισπνέουμε τα δηλητήρια των αέριων ρύπων (οξείδιο του άνθρακα, οξείδιο του αζώτου κλπ) που θα βγάζουν τα εργο­στάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην ατμόσφαιρά μας.

Ο ρυπαίνων πληρώνει

Α πό το 2013 αναμένεται να ισχύ­σει στην Ευρωπαϊκή Ένωση η αρχή «ο ρυπαίνων να πληρώ­νει». Δηλαδή, αυτός που θα

ρυπαίνει την ατμόσφαιρα θα πληρώνει τα ανάλογα πρόστιμα για τους ρύπους που θα παράγει. Με λίγα λόγια, από το 2013, τα πρόστιμα που θα επιβάλλονται στα ρυπο­γόνα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην περιοχή μας για τους ρύπους που θα παράγουν, θα έχει σαν αποτέλεσμα να ανεβάζουν το κόστος παραγωγής του

ρεύματος, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε ακόμα πιο ακριβά το ρεύμα, διότι ασφαλώς το κόστος των ρύπων θα μετακυλιστεί, όπως συνηθίζεται στις περιπτώσεις αυτές, στον λογαριασμό του καταναλωτή.

Σπατάλη νερού στον Άγιο Γιάννη

Τ ον τελευταίο μήνα, στην τελευ­ταία κατηφοριά για το λιμανάκι του Αγίου Ιωάννη, στην αριστερή πλευρά, έχουμε εντοπίσει μια

σπασμένη σωλήνα νερού ύδρευσης του δήμου μας. Αν και έχει περάσει τόσος και­ ρός, κανείς απ’ τους υπεύθυνους δεν έχει μπει στον κόπο μέχρι σήμερα να διορθώ­ σει το πρόβλημα, με αποτέλεσμα το νερό να ξοδεύεται ανώφελα.

Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα αυτό θα πρέ­πει διορθωθεί πάραυτα, διότι δεν έχουμε νερό για σπατάλη.

Οι αρχαιολογικοί μας χώροι

Π ερπατώντας σε κάποιο αρχαιο­λογικό χώρο, πόσες φορές δε νιώσαμε όλοι μας την ανά­γκη να έχουμε περισσότερη

πληροφόρηση σχετικά με την ονομασία του, την χρονολογική τοποθέτησή του, την ιστο­ ρική διαδρομή του.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό είναι η μη ύπαρξη έστω και μιας πινακίδας ενημέρω­ σης στην περιοχή μας, μια σωστή πληρο­ φόρηση για τους αρχαιολογικούς χώρους και τα ιστορικά μνημεία που περιέχονται εντός των ορίων του δήμου μας. Φτάνοντας στην Αρχαία Θίσβη, θα πρέπει να είσαι αρχαιολόγος για να ανακαλύψεις σε ποια εποχή ανήκουν τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής μας. Καμία ταμπέλα, κανένα ενημερωτικό φυλλάδιο με δύο­τρία στοιχεία για τους αρχαιολογικούς θησαυρούς μας, την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Πιστεύουμε ότι η τοποθέτηση αρχαιολο­ γικών πινακίδων σε όλα τα σημαντικά μνη­μεία που έχει η περιοχή μας, θα βοηθήσει σημαντικά στην προσπάθεια για την προβο­λή του δήμου μας. Οι αρχαιολογικοί χώροι είναι τα υπαίθρια μουσεία μας, στα οποία ο επισκέπτης ζητά άμεσες απαντήσεις και επαρκή ενημέρωση. Και το γεγονός αυτό δεν πρέπει να το αγνοούμε. Η δαπάνη άλλωστε είναι μηδαμινή, κύριε δήμαρχε.

Τα συνοδευτικά έργα I

Τ α συνοδευτικά έργα, όπως είναι η γραμμή μεταφοράς του ηλεκτρι­κού ρεύματος και η κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού

αερίου που θα προμηθεύει την εταιρία, θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το περι­βάλλον στην περιοχή μας.

Η εναέρια διασυνδετική γραμμή μετα­ φοράς της ηλεκτρικής ενέργειας που θα παράγεται στη Θίσβη θα είναι περίπου 20 χιλιό μετρα. Θα χρειαστούν 66 πυλώνες, οι οποίοι θα μπαίνουν ανά 350 μέτρα. Οι διαστάσεις κάθε πυλώνα θα είναι 30x30 και το ελάχιστο ύψος των ηλεκτροφόρων αγωγών από το έδαφος θα είναι μόλις 11 μέτρα. Η διαδρομή της γραμμής θα είναι μέσα από δασικές και αναδασωτέες εκτά­ σεις του Ελικώνα. Οι επιπτώσεις του έργου αυτού στο περιβάλλον είναι σήμερα ορατές από όλους όσοι ανε βαίνουν τη διαδρομή Θίσβη ­ Αγία Άννα.

Αναρωτιόμαστε γιατί η Δημοτική Αρχή δεν προχωρά σε αναστολή των εργασιών, όπως έκανε ο δήμος Κορώνειας, αλλά προσφεύγει μόνο στο Συμβούλιο της Επι­ κρατείας, που ασφαλώς είναι σωστή ενέρ­γεια, αλλά όταν θα εκδικαστεί η προσφυγή αυτή μετά από 3­4 χρόνια, το έργο αυτό θα έχει τελειώσει και η καταστροφή στον Ελικώνα θα έχει γίνει.

Τα συνοδευτικά έργα II

Γ ια την τροφοδοσία του σταθμού ηλεκτρικής παραγωγής με φυσικό αέριο, στην περιοχή μας θα κα­ τασκευαστεί, κατόπιν σχετικής

μελέτης της ΔΕΠΑ, αγωγός μεταφοράς του φυσικού αερίου.

Αυτόν το αγωγό μεταφοράς του φυσικού αερίου υψηλής πίεσης στη Θίσβη θα τον πληρώσουμε εμείς, οι φορολογούμενοι πολί­τες, αφού θα τον κατασκευάσει το ελληνικό κράτος, και ασφαλώς θα περάσει και αυτός μέσα από τα χωράφια μας. Βεβαίως, για άλλη μια φορά, δεν πρόκειται να μας ρωτήσουν αν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε τις περιουσίες μας για να περάσει ο αγωγός μέσα από αυτές.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αρνητικά έχουν γνωμοδοτήσει για την κατασκευή του βιομηχανικού αγωγού μεταφοράς φυσι­κού αερίου υψηλής πίεσης, που προορίζεται

αιχμέςΘίσβη

2

THISVI_2.indd 2 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Αύξηση στα δημοτικά τέλη του Δήμου Θίσβης

Α ύξηση των δημοτικών τελών αποφάσισε η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου μας στην τελευταία του

συνεδρίαση, στις 17 Ιουλίου. Η απροκάλυπτη και αναιτιολόγητη αύξηση των δημοτικών τελών που επέβαλε ο δήμαρχος και η πλειο­ψηφία του, φέρνει στην επιφάνεια τον τρόπο που λειτουργεί, πράττει και ασκεί τα καθή­ κοντά της η σημερινή δημοτική αρχή.

Ενόψει των οικονομικών προβλημάτων που έχει ο δήμος μας, τα οποία είναι αποτέ­ λεσμα της αδιαφάνειας, της κακοδιαχείρισης και της μη ορθολογικής διάθεσης κονδυλίων, ο δήμαρχος και οι σύμβουλοί του σκέφτηκαν να φορολογήσουν τους δημότες. Δηλαδή, να πληρώσουν οι δημότες τα «σπασμένα».

Τα δημοτικά τέλη έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι το ποσό που θα πληρώσει ο καθένας μας πρέπει να διατε­θεί μόνο για να καλύψει τα έξοδα που κάνει ο δήμος για την καθαριότητα, τον φωτισμό και την ύδρευση. Συνεπώς, για να ζητηθεί αύξηση των τελών πρέπει να αποδειχτεί με πραγμα­ τικά στοιχεία ότι, πράγματι, υπήρξε αύξηση αυτών των δαπανών. Να αποδειχτεί το ποσό κατά το οποίο αυξήθηκαν οι δαπάνες καθα­ριότητας, φωτισμού, ύδρευσης και με βάση το ποσό αυτό να υπολογισθεί η όποια αύξηση.

Τίποτε, όμως, από αυτά δεν έγινε. Κανένα στοιχείο για δαπάνες ή προϋπολογισμός για νέες δαπάνες δεν τέθηκε υπόψη του δημοτι­κού συμβουλίου που να δικαιολογούν την αύξηση. Όσο κι αν ενοχλείται ο κ. δήμαρχος, εμείς, όταν κάνει σφάλματα θα το λέμε. Όπως του λέμε ότι υπάρχουν κι άλλο τρόποι εξοικο­νόμησης εσόδων, όπως το νοικοκύρεμα των υπηρεσιών του δήμου, η ελάττωση των ανεξέ­λεγκτων εξόδων, η απορρόφηση κονδυλίων από το κράτος, η συνετή αξιολόγηση των έργων που θα υλοποιηθούν κλπ. Οι πιο πάνω τρόποι, όμως, απευθύνονται σε δήμους που ασκούν χρηστή και ορθολογική διοίκηση. Έχουν τη διάθεση και τα μέσα για να εργαστούν, με γνώμονα μόνο το συμφέρον των πολιτών του δήμου, και δεν ακολουθούν πολιτικές που μας γυρίζουν πίσω και επιβαρύνουν τους δημό­τες, ιδιαίτερα τους μη προνομιούχους, με πρό­σθετα οικονομικά βάρη. Σε καιρούς που κάθε άλλο παρά ευχάριστα πηγαίνουν τα πράγματα στην οικονομία, θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί όταν προτείνουμε τέτοιες λύσεις.

Οι αρχαιολογικοί Θησαυροί της Βοιωτίας

Π ριν από περίπου έναν χρόνο, οι μαθητές του 4ου Δημοτικού Σχο­λείου Λιβαδειάς έστειλαν μια επι­στολή στον τότε υπουργό Πολιτι­

σμού, κ. Μιχάλη Λιάπη, με την οποία τον ενημέ­ρωναν για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι ανεκτίμητοι αρχαιολο­ γικοί θησαυροί της περιοχής μας. Αποδέκτες αυτής της επιστολής ήταν ακόμη ο Νομάρχης Βοιωτίας, ο Έφορος αρχαιοτήτων Θήβας και οι Δήμαρχοι Ορχομενού, Ακραιφνίου και Θίσβης.

ΠΡΟΣ: Υπουργό Πολιτισμού ΚΟΙΝ: Νομάρχη Βοιωτίας Έφορο Αρχαιοτήτων Θήβας Δήμαρχο Ορχομενού Δήμαρχο Θίσβης

Αξιότιμε κ. Υπουργέ Πολιτισμού,Εμείς, οι μαθητές και οι μαθήτριες της ΣΤ2 του 4ου Δημοτικού Σχολείου Λιβαδειάς, με αφορ­μή το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα «Γεωπε­ριβαλλοντικά – Γεωμυθολογικά μονοπάτια της Βοιωτίας» που υλοποιήσαμε φέτος, με την καθοδήγηση της δασκάλας μας Μπάρλα ­ Νιαβή Βασιλικής, ασχοληθήκαμε με τα αντι­πλημμυρικά έργα των Μινυών στην πεδιάδα την Κωπαϊδας και με τα αντίστοιχα στην πεδιάδα της Θίσβης, και θέλουμε με την επιστολή αυτή να σας ενημερώσουμε για την κατάσταση που βρίσκονται σήμερα ανεκτί­μητοι αρχαιολογικοί θησαυροί της χώρας μας.

Για να γνωρίσουμε από κοντά τα έργα των Μινυών στην Κωπαΐδα, επισκεφτήκαμε την Ακρόπολη του Γλα, τη Μεγάλη Καταβό­θρα, τη σπηλιά του Ηρακλή στο Νέο Κόκκινο, τη Διώρυγα των Μινυών, που βρίσκεται κατά μήκος του δρόμου Ορχομενού ­ Κάστρου και τον Ορχομενό.

Η αλήθεια είναι ότι η πρόσβαση στο κάστρο του Γλα και τη Μεγάλη Καταβόθρα έγινε με μεγάλη δυσκολία. Τα αγριόχορτα έκλειναν τον δρόμο προς το μονοπάτι. Δυστυχώς, δεν υπήρχαν ταμπέλες που να μας κατατοπίζουν

είτε για τη θέση τους είτε να μας δίνουν κάποιες σχετικές πληροφορίες. Παντού υπήρχε εικόνα εγκατάλειψης. Η δε Μεγάλη Καταβόθρα έχει γίνει σκουπιδότοπος. Διαπι­στώσαμε, ακόμα, ότι ένα κομμάτι του αυτο­κινητόδρομου είναι στρωμένο επάνω στο αρχαίο αντιπλημμυρικό ανάχωμα.

Όπως θα γνωρίζετε, τα έργα αυτά φτιάχτη­καν πριν από 3.600 χρόνια, κατά άλλους 4.000 χρόνια, και είναι αξεπέραστα σε αξία. Έχουμε πληροφορηθεί ότι η τεχνική που εφάρμοσαν οι Μινύες για την κατασκευή χωμάτινων φραγ­μάτων είναι η ίδια με αυτήν που διδάσκεται σήμερα στα Πανεπιστήμια και τα Πολυτεχνεία όλου του κόσμου. Επιστήμονες έρχονται από όλο τον κόσμο και τα μελετούν και εμείς, εδώ στη χώρα μας, ούτε που τα γνωρίζουμε.

Δεν είναι η μόνη περίπτωση. Σε μια άλλη εκπαιδευτική μας εκδρομή επισκεφτήκαμε τη Θίσβη για να δούμε και εκεί τα αντιπλημ­μυρικά έργα της πεδιάδας κατά την Μυκη­ναϊκή εποχή. Δυστυχώς, και εκεί η ίδια εικό­να. Η ακρόπολη της Θίσβης έχει μετατρα­ πεί σε χώρο παρκαρίσματος παροπλισμέ­νων μηχανημάτων, ρίψης μπαζών, ξύλων, ακόμα και στάνη μπορεί να δει κανείς. Και εδώ οι ταμπέλες ανύπαρκτες. Αλλά και το πρόχωμα των αντιπλημμυρικών έργων έγινε και εδώ αυτοκινητόδρομος.

Τι λέτε κ. Υπουργέ του Πολιτισμού, είναι αυτή εικόνα αρχαιολογικού χώρου; Με ποιο τρόπο προβάλλουμε τον ελληνικό πολιτισμό; Δε θα πρέπει αυτοί οι χώροι να προστατεύονται και να αξιοποιούνται; Δεν υπήρχε άλλη λύση και μετα­τράπηκε το αρχαίο ανάχωμα σε αυτοκινητόδρο­μο; Χωρίς ενδείξεις και ειδικές ταμπέλες υποδε­χόμαστε τους επισκέπτες στα αρχαία μνημεία;

Απευθυνόμαστε σε σας, κ. Υπουργέ Πολιτι­σμού, με αυτή την επιστολή, γιατί αισθανθήκαμε την ανάγκη να σας παρακαλέσουμε να πράξετε ότι είναι αναγκαίο ώστε αυτά τα αξεπέραστα αντιπλημμυρικά έργα των Μινυών να πάρουν τη θέση που τους αξίζει στη σύγχρονη Ελλάδα.

Με εκτίμηση,Οι μαθητές και οι μαθήτριες του 4ου Δημοτικού Σχολείου Λιβαδειάς.

Αφήσαμε να περάσει περίπου ένας χρόνος από τότε που η παραπάνω επιστολή των μικρών μαθητών της Λιβαδειάς έφτασε στα χέρια των αρμόδιων αρχών στις οποίες απευθυνόταν και ρωτήσαμε φέτος τους μικρούς μαθητές αν κάποιος από τους παραπάνω κυρίους μπήκε στον κόπο να τους απαντήσει. Όπως μας ενη­ μέρωσαν, δεν πήραν απάντηση από κανέναν.

Ειδικά όσον αφορά στην περιοχή μας, τις αρχαιότητες που βρίσκονται στον δήμο Θίσβης, τα σχόλια νομίζουμε ότι περιττεύουν. Πλήρης αδιαφορία. ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ

—Δημήτριος Ε. Μιχάλης

δημοτικά Θίσβη

3

THISVI_2.indd 3 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Ο ι Ευθύνες για το έγκλημα που γίνεται στην περιοχή μας αγγί­ζουν όλους μας. Κυρίως, όμως, αγγίζουν αυτούς που γνώριζαν

τι πρόκειται να γίνει στον τόπο μας και δεν έκαναν τίποτα. Γνώριζαν ότι το περιβάλλον της περιοχής μας καταστρέφεται, ότι οι πα­ ραλίες μας μολύνονται, ότι η γη μας δηλη­ τηριάζεται, ότι ο αέρας της περιοχής μας θα γεμίσει με τοξικές ουσίες, τα γνώριζαν όλα αυτά και δεν έκαναν τίποτα. Και θα ανα­ρωτηθείτε ποιοι είναι αυτοί. Μα, ασφαλώς η δημοτική μας αρχή, ο νομάρχης, ο περιφε­ρειάρχης, οι βουλευτές της περιοχής μας και οι εκάστοτε κυβερνήσεις που είχαμε τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτούς που εκλέξα­ με για να μας προστατεύουν, να στηρίζουν τα συμφέροντά μας, αυτούς που αντί να μας ενημερώνουν και να μας λένε την αλήθεια, φρόντιζαν να επιδοτούν τις εταιρίες που καταστρέφουν την περιοχή μας, φρόντιζαν να σκορπίζουν τα λεφτά του Δήμου μας σε διάφορες φιέστες. Η ρύπανση κύριοι δεν έχει χρώμα, δεν είναι ούτε γαλάζια, ούτε πράσινη, κόκκινη ή ροζ. Όλοι τον ίδιο αέρα αναπνέουμε σε αυτήν την περιοχή και επο­ μένως οι συνέπειες της μόλυνσης του περι­βάλλοντος μάς αγγίζουν όλους το ίδιο.

Σήμερα, στην περιοχή μας δύο είναι οι δρό­μοι που μπορεί να ακολουθήσει η ανάπτυξη: Ή θα γίνουμε βιομηχανική χαβούζα ή θα έχουμε μια ανάπτυξη με ήπιας μορφής επεμβάσεις στο περιβάλλον (βιοκαλλιέρ­ γειες, οικοτουρισμός και άλλες μορφές ανά­πτυξης που σέβονται τον άνθρωπο και δεν βιάζουν τη φύση).

Εμείς πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη ήπιας μορφής επεμβάσεων στο περιβάλλον είναι αυτή που ταιριάζει στην περιοχή μας. Για παράδειγμα, ο τουρισμός ως οικονομική δρα­στηριότητα είναι ένας τομέας που θα ωφελή­σει πολλαπλά την οικονομία του δήμου μας. Πρόκειται για έναν αναξιοποίητο δυναμικό πόρο που η εκμετάλλευσή του θα φέρει θετι­κά αποτελέσματα στην περιοχή μας, όπως την ενεργοποίηση οικονομικών δραστηριοτήτων για την εξυπηρέτηση της τουριστικής κίνη­σης, την αύξηση του εισοδήματος των κατοί­κων και της απασχόλησης. Η ορθολογική και προγραμματισμένη ανάπτυξη θα συμβάλλει στη συγκράτηση των κατοίκων στις περιοχές τους, εφόσον θα δημιουργεί θέσεις εργασίας και εισοδήματα, ενώ παράλληλα δημιουργεί τις προϋποθέσεις ανάπτυξης συμπληρωμα­ τικών και υποστηρικτικών δραστηριοτήτων.

Δυστυχώς, όμως, κύριοι, αν κοιτάξουμε γύρω μας, όλα τα έργα που γίνονται σήμερα στην περιοχή μας είναι προσανατολισμένα στην πρώτη κατεύθυνση, αυτήν που οδη­ γεί την περιοχή μας στο να γίνει χαβούζα. Η εμπορική σιδηροδρομική γραμμή Οινόφυ­τα ­ Θίσβη, το εμπορικό λιμάνι στη Θίσβη, τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, η επικεί­μενη εγκατάσταση της ΧΑΛΚΟΡ, της ΕΛΒΑΛ και των Ελληνικών Καλωδίων, και άλλα πολλά που μας διαφεύγουν, εκεί οδηγούν.

Είναι λυπηρό να μιλάς για ανάπτυξη σήμε­ρα, με όρους της δεκαετίας του ‘50. Δηλαδή, όσο περισσότερα εργοστάσια έρθουν και εγκατασταθούν στην περιοχή μας, τόσο περισσότερη ανάπτυξη θα έχουμε. Για λίγες πρόσκαιρες θέσεις εργασίας μάς ζητάνε να υποθηκεύσουμε το μέλλον της περιοχής μας. Έχουν ερωτηθεί οι πολίτες του δήμου μας αν θέλουν αυτήν την ανάπτυξη; Και μη μας πουν ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αλήθεια, εσείς βλέπετε να γίνεται κανένα σημαντικό έργο στον δήμο μας, που να βοηθάει στην αξιοποίηση των παραλίων μας; Που να βοη­θάει τη γεωργία; Την κτηνοτροφία; Τη μελισ­σοκομία; Τους ψαράδες μας; Κανένα. Μόνο κούφια λόγια και συνεντεύξεις σε εφημερίδες από τον κύριο δήμαρχο. Πόσα λεφτά έχουν δοθεί την τελευταία δεκαετία για έργα σε όλες τις παραλίες μας και για την ανάπλαση των χωριών μας; Ασφαλώς, το ποσό δε φτάνει ούτε το ένα τέταρτο του ποσού που δαπανά­ται για τον δρόμο Καναβάρι ­ Χώστια.

Έχετε αναρωτηθεί, όλοι σας, ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της περιοχής μας με όλα αυτά τα εγκαταστημένα εργοστάσια; Ποιος θα φέρνει το παιδί του για μπάνιο στον Άγιο Νικόλα, την Αλυκή, το Σαράντι, όταν θα λει­τουργούν όλα αυτά τα εργοστάσια; Ποιος θα έρχεται για διακοπές και ξεκούραση στα χωριά μας, σε μια περιοχή που η ατμόσφαιρα θα είναι μολυσμένη; Ποιος θα αγοράζει τα προϊόντα της περιοχής όταν θα είναι δηλη­ τηριασμένα; Τη στιγμή που έχουμε τα παρα­δείγματα της Ελευσίνας, των Οινοφύτων, του Περάματος, της Πτολεμαΐδας, του Ασπρό­πυργου, είναι λυπηρό να επιμένει κάποιος σε αυτήν την ανάπτυξη στις μέρες μας. Θα πρέπει να είστε τουλάχιστον αφελής, κύριε δήμαρχε, αν το πιστεύετε αυτό σήμερα. Όμως, ένας δήμαρχος που εκλέγεται για 3 συνεχό­ μενες τετραετίες, το μόνο που δεν μπορεί να τον χαρακτηρίζει, ασφαλώς, είναι η αφέλεια.

Είναι απαράδεκτο, κύριε δήμαρχε, να πε­ ριφρονείτε τις υπογραφές 350 πολιτών του

δήμου μας, που εδώ και 2 χρόνια ζητούσαν να συζητηθεί το θέμα της παράνομης χωμα­τερής στο Δημοτικό Συμβούλιο. Να ρίχνονται στην παράνομη χωματερή της Θίσβης, που είναι κοντά στα Δημοτικά διαμερίσματα της Δομβραίνας και της Θίσβης, τα βοθρολύματα των γειτονικών περιοχών του δήμου μας για τρία συνεχόμενα χρόνια. Γνωρίζεται ποιες θα είναι οι συνέπειες για τον υδροφόρο ορίζοντα. Ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 25 χρόνια για να αποκατασταθεί η περιοχή.

Είναι έγκλημα, κύριε δήμαρχε, να μας λέτε ότι δεν γνωρίζετε πως το εργοστάσιο που λειτουργεί στην περιοχή μας έχει επικίνδυνα τοξικά απόβλητα και να προτείνετε τη λει­τουργία και την επέκταση της παράνομης χωματερής στην Θίσβη, που είναι δίπλα στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, χωρίς καμία περιβαλλοντική μελέτη. Χωματερή, η οποία παρέμεινε ενεργή μέχρι φέτος που φτιάχτηκε ο ΧΥΤΑ στη Θήβα.

Είναι απαράδεκτο, ως δήμαρχος τόσα χρόνια, να μην γνωρίζατε, μέχρι που εμφα­ νιστήκαμε εμείς τον Μάιο του 2007, ότι το λιμάνι στο Βαθύ λειτουργεί παράνομα.

Είναι απαράδεκτο να έχετε στα χέρια σας 3 αποφάσεις της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου, από το 2005, ότι στο λιμάνι έχουν δημιουργηθεί παράνομες κατασκευές και να μην κάνετε τίποτα για να κατεδαφιστούν.

Είναι σκάνδαλο, να γνωρίζετε από τον Μάιο του 2003 ότι πρόκειται να κατασκευα­στεί εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής στην περιοχή της ΒΙ.ΠΕ., να μην ενημερώνετε τον κόσμο τόσα χρόνια για τις συνέπειες και να μην κάνετε κάτι για να αποτρέψετε την εγκατάστασή του.

Είναι σκάνδαλο να εμποδίζονται οι πολί­τες που πηγαίνουν στη μικρή παραλία που υπάρχει στο Βαθύ μετά από κάποια ώρα και να μην παίρνετε κανένα μέτρο απέναντι στη ΔΙΑ.ΒΙ.ΠΕ.ΘΙ.Β.

Πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα να αναλάβε­ τε τις ευθύνες σας για τα έργα σας. Τόσο εσείς όσο και το Δημοτικό Συμβούλιό σας και όσοι άλλοι εμπλέκονται, ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥ­ΝΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ, γιατί δεν ενημερώσατε τους κατοίκους της Θίσβης για τις προθέ­ σεις της Ηλεκτροπαραγωγικής Θίσβης, αλλά και για τα υπόλοιπα σχέδια του ομίλου για την περιοχή μας.

—Κίνηση Πολιτών Δήμου Θίσβης

«Ευθύνες» Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαι-σιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν, όμως, η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους.

—Karl Raimund Popper (1902-1994), 

Αγγλοαυστριακός φιλόσοφος

δημοτικάΘίσβη

4

THISVI_2.indd 4 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Moνoδιάστατη ή σφαιρική ανάπτυξη;

Α ν αφήσουμε τον κοινό νου να απαντήσει, που κατά τους Άγγλους «the common sense is not very common», η απάντηση

γέρνει προς τη δεύτερη μορφή ανάπτυξης.Τι θέλουμε, άμεση και αποκλειστική εξάρ­

τηση από τη Βιομηχανία, όπου το περιβαλ­λοντικό κόστος πληρώνεται, αν δε γίνονται οι κατάλληλες επιστημονικά και τεχνικά επιλογές, καθημερινά και αθροιστικά;

Η επιτροπή χωροθέτησης της ΒΙΠΕ επισκέ­φτηκε ποτέ τον χώρο;

Με ποια κριτήρια τοποθέτησε το Θ/Η εργο­στάσιο και χάραξε την όδευση της Υψηλής Τάσης; (υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις πολύ καλύτερες που ίσως δεν εξετάσθηκαν).

Αλλά για να μην προχωρήσουμε σε ειδικές διατριβές, θα καταθέσουμε τη σκέψη για τη συμπληρωματική ανάπτυξη του Πρωτο­γενούς αλλά και Τριτογενούς τομέα.

Πρωτογενής ΤομέαςΧωρίς να προβάλλουμε τη ρομαντική μας διά­θεση για το αρδευτικό έργο που από τις πρώ­τες δεκαετίες του 20ού αιώνα οι εκάστοτε πο­ λιτικοί «κορόιδευαν» τους παππούδες μας (βλέπε Ξερόρρεμα για τους παλαιότερους), προτείνουμε μετά από μια πρώτη μορφολο­γική, υδρολογική και γεωλογική εξέταση του ορεινού όγκου του Ελικώνα, του τμήματος που ανήκει στα διοικητικά όρια του Δήμου μας, την Προμελέτη για κατασκευή λιμνοδεξαμενής για άρδευση και ηλεκτροπαραγωγή, που θα χωρο­θετείται σε δύο πιθανές θέσεις ή και στις δυο, με συνδετήριο αγωγό και διπλή υδροηλεκτρι­κή Μονάδα μεταξύ και κάτω των δεξαμενών.

Α. Στη θέση Κακόρρεμα άνω της κορυφής «Τσούκα», νότια των «Πέντε Πηγαδιών».Η εν λόγω θέση, με συλλεκτήριους στεγα­ νοποιημένους αγωγούς δύναται να δώσει μια λίμνη 300­400 στρεμμάτων, όγκο περί τα 5 εκατομμύρια κυβικά από λεκάνη απορ­ροής μέσου ύψους περί τα 1000 μέτρα που φθάνει μέχρι την κορυφή της Σημαίας, έχει υψηλό δείκτη βροχόπτωσης και υψηλό υδρο­ηλεκτρικό δυναμικό λόγω εντόνου αναγλύ­φου στην έξοδο του Κακορρέματος.

Ακόμη και με φυσική ροή δύναται να αρδεύ­σει από την Τάτεζα μέχρι το Λικέρι, παράλληλα με την κίνηση Υ/Η εργοστάσιου μερικών ΜW.Που θα βρεθεί το νερό;Το βλέπουμε οι κολυμβητές από τον Άγιο

Νικόλα μέχρι το Σαράντι, με τις δεκάδες βλύ­χες και τα παγωμένα νερά που αναβλύζουν όλο τον χρόνο, αλλά και από την αναγωγή των στατιστικών στοιχείων βροχοπτώ­ σεων που δύνανται να εκτιμηθούν.

Β. Στη θέση Πηγάδι του Τσάμη και πάνω στον Αγκοβάρθη Σε συγκεκριμένη θέση που μορφολογικά προκρίνεται με επιφάνεια από 500 έως 1000 στρέμματα και όγκο 5­10 εκατομμύρια κυ­ βικά, με διπλάσια λεκάνη απορροής από την προηγούμενη θέση, όπου με προαπαιτού­ μενα τεχνικά έργα τα νερά της άνω λεκάνης απορροής θα παροχετεύονται στη θέση Β.

Πρόταση:Η συνδυαστική λύση των δύο ανωτέρων, όπου τα νερά της άνω λιμνοδεξαμενής θα οδεύουν στη θέση (Β), αφού διέλθουν από μια Υ/Η Μονάδα παραγωγής ρεύματος.

Από τη (Β) λιμνοδεξαμενή, τα νερά διερχόμε­να από μια μεγαλύτερη Υ/Η Μονάδα, θα οδεύ­ουν προς άρδευση της εύφορης κοιλάδας ακο­λουθώντας παράλληλη πορεία με τον αγωγό της ΕΥΔΑΠ. Είναι δυνατόν να φθάσουν στην Τάτεζα και ακολούθως να πάρουν καθοδική πορεία ποτίζοντας τις καλλιέργειες μέχρι το Λικέρι.

Τριτογενής τομέαςΕδώ απαιτούνται μακρόπνοα προγράμματα ανάδειξης των φυσικών καλλονών του δήμου μας, από τον ορεινό όγκο του Ελικώνα, με τη βελτίωση του οδικού δικτύου και τη δη­ μιουργία θέσεων αναψυχής σε συνεργασία με το Δασαρχείο, έως τα νησάκια του κόλπου της Δομβραίνας, που κατά το έτος 2009 δίνονται βορά στα κατσίκια.

Οι ακτές του κόλπου της Δομβραίνας μπορούν να γίνουν όλες προσιτές στους δημότες και όχι μόνο, ακόμη και με πεζό­ δρομους ­ μονοπάτια, όπως, για παράδειγμα, η πρώτη παραλία μετά τον Άγιο Νικόλα, προς Αλυκή. Μονοπάτια και πεζόδρομοι είναι δυνατόν να αποτελέσουν δίκτυο, που με κατάλληλες ενέργειες θα ενταχθούν στο Ελληνικό ή Ευρωπαϊκό Δίκτυο.

Η αξιοποίηση και η προβολή του τόπου μας για την ανάπτυξη εναλλακτικού και συμ­βατικού τουρισμού είναι ευθύνη των Διοική­σεων –τοπικής, περιφερειακής και κεντρι­κής–, που οφείλουν να ενεργοποιηθούν άμεσα, γιατί οι μέχρι τώρα αναπτυξιακές επιλογές ήταν λανθασμένες και οδηγούν τον τόπο μας σε μονοδιάστατη «ανάπτυξη» και εξάρτηση από την οικονομική κατάστα­ ση των βιομηχανιών που εγκαταστάθηκαν ή θα εγκατασταθούν στο μέλλον.—Δημότης Δομβραίνας, Μ.Φ.Χ.-Λ.Ε., Ιούλιος 2009

Η ελληνική αγορά ενέργειας και το περιβάλλονΣτο έλεος των μονοπωλιακών πρακτικών των ενεργειακών κολοσ-σών της Ευρώπης

Η βίαιη εισβολή του διεθνούς ενεργειακού τραστ στη χώρα μας είναι πλέον γεγονός και όπως όλα δείχνουν θα αλλάξει

δραματικά στα επόμενα χρόνια τόσο τη φυ­ σιογνωμία της εγχώριας αγοράς ενέργειας όσο και της ελληνικής γης.

Παρά τη διεθνή ύφεση και την ανά τον κόσμο συρρίκνωση των επενδύσεων, το ελλη­νικό πεδίο επέκτασης των ξένων ενεργειακών κολοσσών δείχνει ιδιαίτερα ελκυστικό, αφού η εγχώρια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας εμφα­νίζει σημαντικό έλλειμμα, ενώ η ζήτηση συ­ νεχίζει να αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Eθνικού Eνερ­γειακού Συμβουλίου, η χώρα μας θα χρεια­ στεί επιπλέον ενέργεια τα επόμενα χρόνια, συνολικής ισχύος 6.300MW, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της.

Η τεράστια ενεργειακή πίτα έχει προσελκύ­σει ήδη εγχώριες εταιρίες, αλλά και τέσσερις από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς ομί­λους της Ευρώπης –οι ιταλικές Εdison και Εnel, η ισπανική Endesa και προσφάτως η γαλλική GDF ­ SUEZ. Η εισβολή τους στην

Εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής.

δημοτικά Θίσβη

5

THISVI_2.indd 5 29/07/2009 5:19 ΠΜ

ενεργειακή αγορά της χώρας μας έρχεται μετά την ολοκλήρωση ενός μακροχρόνιου κύκλου εξαγορών και συγχωνεύσεων, που οδήγησαν νωρίτερα τη συγκέντρωση του κλάδου στις αναπτυγμένες αγορές ενέργειας της Ευρώπης σε λίγα χέρια. Πριμοδοτείται από τους μεγά­λους αγωγούς που θα φέρουν τη χώρα μας πιο κοντά στη χρήση του φυσικού αερίου και εντάσσεται στα ευρύτερα σχέδια επέκτασής τους στις αγορές της Nοτιοανατολικής Eυρώ­πης. Η μεθοδευμένη από τις τελευταίες ελλη­νικές κυβερνήσεις απαξίωση της ΔEH καθι­στά, τέλος, ακόμη πιο ελκυστική την ελληνική αγορά για τους ξένους κολοσσούς.

Στα πλαίσια αυτά, ένα τεράστιο ενεργειακό κέντρο δημιουργείται σιγά­σιγά γύρω από την Αττική για την κάλυψη των αναγκών του λεκανοπεδίου σε ηλεκτρική ενέργεια. Η ήδη ταλαιπωρημένη περιβαλλοντικά από τις πληγές των Οινοφύτων, Ασωπού, Άσπρων Σπιτιών Βοιωτία καλείται να υποδεχθεί στα εδάφη της το μεγαλύτερο μέρος των σχεδια­ζόμενων μονάδων. Εννιά νέα  εργοστάσια με καύσιμο φυσικό αέριο συνολικής ισχύος 2.860 MW και μία νέα μονάδα με καύσιμο λιθάνθρακα 600 MW θα προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες. «Κερασάκι στην τούρτα» τα αιολικά πάρκα συνολικής ισχύος 682 MW, τα περισσότερα από τα οποία είναι προγραμ­ματισμένα να εγκατασταθούν στον Ελικώνα, το μοναδικό βουνό του νομού που καλύπτε­ται σήμερα από δάσος.

Η σημερινή κυβέρνηση μιλά για την εξα­σφάλιση των αναγκών της χώρας σε ενέρ­γεια, για ενίσχυση του ανταγωνισμού στην αγορά που θα ευνοήσει στο τέλος τους καταναλωτές.

Η εμπειρία όμως έχει δείξει το αντίθετο, ενώ οι πρακτικές που ακολούθησαν οι εν λόγω όμιλοι στις εθνικές τους αγορές προ­ οιωνίζει τι πρόκειται να συμβεί και εδώ. Μόλις στις αρχές του περασμένου μήνα η Κομισιόν επέβαλε βαρύ πρόστιμο συνο­ λικού ύψους 1,1 δισ. ευρώ στη γαλλική GDF Suez και τη γερμανική E.ON για τη δημιουρ­γία καρτέλ στις εθνικές τους αγορές. Επί τριάντα ολόκληρα χρόνια –από το 1975 έως το 2005– οι δύο εταιρείες είχαν σε ισχύ συμφωνία, προκειμένου να μην ανταγωνί­ ζονται η μία την άλλη στις εθνικές τους αγο­ρές φυσικού αερίου. Η συμφωνία αυτή, που διατηρήθηκε μάλιστα για μερικά χρόνια και μετά την απελευθέρωση της αγοράς ευρω­ παϊκής ενέργειας, παρά το νέο κανονιστικό πλαίσιο που θεσπίστηκε, στέρησε από τους πελάτες τους την ευκαιρία να επιλέξουν την τιμή για την αγορά φυσικού αερίου σε δύο από τις μεγαλύτερες αγορές φυσι­ κού αερίου στην ευρωζώνη.

—Μπάμπης Ε. Μιχάλης, Δημοσιογράφος, Θίσβη

Λ ίγο­λίγο, αρχίζει και αποκαλύ­πτεται σε όλους τους Βοιωτούς η κρισιμότητα της σημερινής περιόδου για το μέλλον του

τόπου μας και τη ζωή μας σε αυτόν.Η Βοιωτία σήμερα, η γη, η θάλασσα και

οι άνθρωποί της, δέχεται μια ολομέτωπη επί­θεση. Ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι, σε αγα­στή συνεργασία με το κράτος και τις υπηρε­σίες του, έχουν επιλέξει τον τόπο μας για την εφαρμογή καταστροφικών επιλογών, με γνώ­μονα μόνο την εξυπηρέτηση των δικών τους, ιδιοτελών και εντελώς στενών συμφερόντων.

Μπορεί, βέβαια, για κάποιους λίγους, το μοντέλο «ανάπτυξης» των Οινοφύτων­Σχη­ ματαρίου» να είναι ιδανικό και να επιθυ­ μούν να το εφαρμόσουν σε όλη την Βοιωτία. Ας αναρωτηθούμε, όμως, όλοι εμείς οι υπό­λοιποι, αν επιθυμούμε να ζήσουμε σε μια τέτοια Βοιωτία, ας αναρωτηθούμε τι έχει προσφέρει μέχρι σήμερα αυτό το μοντέλο «ανάπτυξης» στη Βοιωτία.

Στο σημείο αυτό, ας αφήσουμε τα άλλα σημαντικά προβλήματα που δημιουργεί αυτού του είδους η ανάπτυξη και ας επιμεί­νουμε σε μια πιο στενή οικονομική θεώρηση.

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιοποιημέ­ να στοιχεία (πηγή ΕΠΙΛΟΓΗ/ΝΟΜΟΙ 2009), η Βοιωτία παράγει το υψηλότερο ΑΕΠ κατά κεφαλή, σε σχέση με τους 52 νομούς της Ελλάδας. Δηλαδή, η Βοιωτία παράγει τον μεγαλύτερο πλούτο στη χώρα, ανά κάτοικο. Σύμφωνα, όμως, με ένα άλλο δείκτη, οι απο­ταμιευτικές καταθέσεις ανά κάτοικο κατατάσ­σουν τη Βοιωτία μόλις στην 39η θέση. Πού πάει όλος αυτός ο πλούτος; Τι αφήνουν στον τόπο οι κάθε λογής «σωτήρες» μας, εκτός, βέβαια, από καταστροφή και υποβάθμιση; Πως συνδυάζεται αυτός ο πλούτος, που παράγεται στην γη μας, με τους υψηλούς δείκτες ανεργίας και υποαπασχόλησης;

Κομβικό τμήμα αυτών των επικίνδυνων επιλογών για τον τόπο μας αποτελεί η επιδίω­ξη να καταστεί η Βοιωτία ενεργειακό κέντρο. Μάλιστα, μερικοί επιδιώκουν να καταστεί εφάμιλλο, αν όχι και μεγαλύτερο, της Πτολε­μαΐδας και της Κοζάνης.

Δεκάδες εργοστάσια που θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια καίγοντας φυσικό αέριο, λυματολάσπη, σκουπίδια –και δεν ξέρουμε τι άλλο–, υπερβολικά πολλά και ανεξέλεγκτα αιολικά «πάρκα» στις ομορφότερες γωνιές της Βοιωτίας, συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό.

Ας επικεντρωθούμε, όμως, σε ένα πιο μερικό ερώτημα. Πώς θα συνδέονται όλοι αυτοί οι σταθμοί παραγωγής ενέργειας, πώς θα μεταφέρεται όλο αυτό το παραγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα (που αλλού;) στην Αθήνα; Το πρόβλημα γίνεται πιο σύνθετο, αν ανα­ λογιστούμε ότι όλες αυτές οι μονάδες, που θα παράγουν ρεύμα, είναι διάσπαρτες σε όλη την Βοιωτία (Αντίκυρα, Θήβα, Χαιρώνεια, Θίσβη, Ελικώνας, Κιθαιρώνας κ.λπ.).

Οι «φωστήρες» μας, βεβαίως, δεν στεναχω­ρήθηκαν και πολύ. Βρήκαν αμέσως τη λύση. Γραμμές μεταφοράς του ρεύματος, με πυλώ­νες μικρούς και μεγάλους, με καλώδια πολλά και λίγα, θα διασχίζουν τη Βοιωτία, πάνω, κάτω, κάθετα, οριζόντια και παράλληλα. Θα περνούν από παντού: κατοικημένες πε­ ριοχές, χωράφια, παραλίες, βουνά και δάση.

Φυσικά, πάντα μιλάμε για εναέριες γραμ­μές, καθώς οι άλλες, οι υπόγειες, κοστίζουν. Υπόγειες γραμμές κατασκευάζονται μόνο όταν συνδέεται ανεμογεννήτρια με ανεμο­ γεννήτρια. Είναι εντελώς γελοίο· οι ανεμο­γεννήτριες να συνδέονται μεταξύ τους υπό­γεια, δήθεν για προστασία του τοπίου, ενώ τα χιλιόμετρα καλωδίων που συνδέουν αυτά τα αιολικά πάρκα, αλλά και τα εργοστάσια, με το κεντρικό δίκτυο, να είναι εναέρια.

Επίσης, πάντα μιλάμε για τη μικρότερη δια­δρομή. Είναι απλό. Χαράσσουμε μια γραμμή στον χάρτη και ενώνουμε τα δύο σημεία. Τώρα, αν αυτές οι γραμμές στο διάβα τους προκα­λούν καταστροφή, δεν έχει και μεγάλη σημα­σία. Άλλωστε, δεν υπάρχουν περιθώρια να σπαταλείται πολύτιμο προϊόν κατά τη μετα­ φορά. Ως γνωστόν, το παραγόμενο ρεύμα και πωλείται υποχρεωτικά στη ΔΕΗ και επιδοτείται.

Ακόμη, είναι καλύτερο οι γραμμές αυτές να διασχίζουν δημόσιες και δημοτικές εκτάσεις. Δεν υπάρχει λόγος να μπλέκουμε με αποζημιώσεις.

Αν νομίζετε ότι υπερβάλουμε, ας δούμε τι αναφέρει εγγράφως η ίδια η Διεύθυνση Δα­

Δυστυχώς, η ιστορία θα γράψει ότι επί

των ημερών μας κατα-στράφηκε ο Ελικώνας,

ότι ζυγιστήκαμε και φανήκαμε λειψοί, όλοι μας, στο βάρος

της ευθύνης.

Κύκνειο άσμα για τον Ελικώνα;

δημοτικάΘίσβη

6

THISVI_2.indd 6 29/07/2009 5:19 ΠΜ

σών Βοιωτίας: «στην ευρύτερη περιοχή του Δ. Κορώνειας και του Δ. Θίσβης έχουν προτα­θεί για αδειοδότηση ή βρίσκονται σε λειτουρ­γία πλήθος ΑΣΠΗΕ (αναφέρονται δώδεκα αιολικά πάρκα) από διάφορες εταιρείες, με ορατό το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί συνωστισμός γραμμών, με σοβαρές επι­βαρύνσεις στο οικοσύστημα της περιοχής».

Όλες αυτές οι εταιρείες, για τους δικούς τους κερδοσκοπικούς λόγους, επιθυμούν τις δικές τους διασυνδετικές γραμμές.

Ο πιο πρόσφατος κρίκος αυτής της κατα­στροφικής αλυσίδας είναι η ήδη κατασκευαζό­μενη γραμμή μεταφοράς υπερυψηλής τάσης, για τη μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος από το μελλοντικό εργοστάσιο παραγωγής ρεύμα­τος στη Θίσβη (ΘΗΣ Θίσβης) προς την Πέτρα, όπου υπάρχει κεντρικός υποσταθμός της ΔΕΗ.

Η επίσημη ονομασία του έργου είναι «Δια­συνδετική Γραμμή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (Γ.Μ.) 400KV για το σύστημα (Αθήνα ­ Αχελώος αριστερό κύκλωμα) –ΘΗΣ Θίσβης και Υποσταθμός (ΚΥΤ) Θίσβης του Νομού Βοιωτίας» και κατασκευάζεται ταχύ­ τατα από την εργολήπτρια εταιρεία. Εργάτες, που δουλεύουν ολημερίς, μπουλντόζες, εκσκαφείς, γερανοί, μπετονιέρες και λοιπά σύμβολα της σύγχρονης «ανάπτυξής» μας έχουν ήδη εγκατασταθεί στον πολύπαθο Ελι­κώνα και ξεσκίζουν την καρδιά του. Μάλιστα, τα συνεργεία της εργολήπτριας εταιρείας έχουν μοιραστεί· τα μισά δουλεύουν από τη Θίσβη και τα άλλα μισά από την Πέτρα.

Άλλωστε, όπως, δήλωσε ένας εργοδηγός: «το έργο πρέπει να τρέξει οπωσδήποτε, όχι γιατί φοβόμαστε κάποιες αντιδράσεις, αλλά γιατί φοβόμαστε τον χειμώνα». Φαίνεται ότι κάτι παραπάνω ξέρουν αυτοί.

Όσοι είχαν την τύχη ή την ατυχία να «θαυμάσουν» την ήδη υφιστάμενη γραμμή που διασχίζει τον κεντρικό Ελικώνα, από Κού­κουρα έως Πέτρα, μπορούν να καταλάβουν το μέγεθος της επερχόμενης καταστροφής. Η νέα γραμμή θα προχωρά παράλληλα και σε απόσταση 40 μέτρων από την υφιστά­μενη, ενώ η τάση της θα είναι 400 KV, σε αντίθεση με την υπάρχουσα που έχει τάση 150 KV. Δηλαδή, πολύ μεγαλύτεροι πυλώ­νες, πολύ μεγαλύτερη εκχέρσωση, πολύ μεγαλύτερη ακτινοβολία. Οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα, πλησίον των γραμμών αυτών, θα είναι απαγορευτική.

Ακόμη και το ίδιο το Δασαρχείο Λιβαδειάς έγραφε για το συγκεκριμένο έργο: «Θεωρού­με, ότι με την κατασκευή του έργου, ως έχει, επέρχεται κατακερμάτιση του δρυόδασους, ισχυρή διατάραξη της δασοβιοκοινότητας και εντέλει κίνδυνος κατάρρευσης της ισορ­ροπίας του δασικού οικοσυστήματος». Αυτά τότε, στην αρχή, γιατί τώρα…

Επίσης, εδώ μπορούμε να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο έργο αποτελεί τη μεγα­λύτερη εκχέρσωση δάσους στη Βοιωτία, τόσο αναφορικά με δημόσια όσο και με ιδιω­τικά έργα, με απρόβλεπτες συνέπειες στη χλωρίδα και την πανίδα του βουνού.

Όμως, η αντίθεσή μας στη χάραξη των συγκεκριμένων οδών μεταφοράς του ηλε­κτρικού ρεύματος δεν έχει μόνο περιβαλλο­ντική διάσταση, αλλά και οικονομική.

Οι γραμμές των πυλώνων, καθώς αποτε­λούν δραστηριότητα βαριάς βιομηχανίας, υποθηκεύουν τη μελλοντική πορεία του τόπου, η οποία ήταν σαφώς σε κατεύθυνση ήπιας αγροτουριστικής ανάπτυξης.

Αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο από τις υπάρ­χουσες επενδύσεις, αλλά και από την πλειάδα εθνικών και κοινοτικών προγραμμάτων (LEADER 1, LEADER 2, LEADER +, ΟΠΑΑΧ κ.λπ.), που την κατάτασσαν και την κατατάσσουν στις περιοχές ειδικής οικονομικής ενίσχυσης, με στόχο την ήπια και αειφόρο ανάπτυξη.

Από τα παραπάνω συνάγεται σαφώς ότι η μέχρι σήμερα τουλάχιστον εκφρασμένη βούληση της πολιτείας ήταν να αναπτυχθεί ο τόπος σε μια κατεύθυνση ήπιας αγροτουρι­στικής ανάπτυξης. Αυτή η πορεία θα σταματή­σει βίαια. Ποιος, άραγε, θα συνεχίζει να επεν­δύει, εν μέσω πυλώνων υπερυψηλής τάσεως;

Επίσης, η γραμμή μεταφοράς διέρχεται ακριβώς πάνω από ποιμνιοστάσια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη συγκεκριμένη κτη­νοτροφική δραστηριότητα.

Τέλος, οι γραμμές διέλευσης των πυλώνων καταστρέφουν το τοπίο αρχαιολογικών χώ­ ρων, οι οποίοι μπορεί να μην τυγχάνουν ειδικής προστασίας, είναι όμως σημαντικοί και αναγνωρισμένοι.

Αναφερόμαστε βασικά στη Θίσβη, αλλά και στο κάστρο της Παλιοθήβας στην Κορώνεια (Τιλφώσσιον ή Τιλφούσσιον κατά την κλασική αρχαιότητα), όπου στα ριζά του ομώνυμου λόφου και σε απόσταση μόλις 150 μέτρων από τα ανάλογα αρχαιολογικά ευρήματα, περνά η γραμμή του ηλεκτρικού ρεύματος.

Επίσης, η γραμμή διέλευσης αγγίζει τα όρια των ερειπίων του μεσαιωνικού οικισμού στη

θέση Παλιοχώρι, ενώ και η περιβόητη Κοιλάδα των Μουσών, η οποία αρχίζει από το οροπέδιο της Στριγανιάς και διασχίζει τον Ελικώνα, διακόπτεται από την γραμμή των πυλώνων.

Σε σχέση με τα παραπάνω, η απαίτηση της υπεύθυνης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, ώστε οι πυλώνες να μην είναι ορατοί από τις μονές Αγ. Νικολάου και Αγ. Παρασκευής, φαντάζει γελοία και, φυσικά, δεν έχει τηρηθεί.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό να μην αποδώσει ευθύνες στην πολιτική μας ηγεσία, γι’ αυτό το νοσηρό έγκλημα. Αν οι συναρμόδιοι υπουργοί μας είναι μακριά από τη Βοιωτία και δεν τους ενδιαφέρει, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τους τοπικούς πολιτικούς μας ηγέτες.

Οι βουλευτές μας και η νομαρχιακή αυτο­ διοίκηση είναι ανύπαρκτοι, αν και τα τελευ­ταία δύο χρόνια δεν σταματήσαμε ούτε στιγ­μή να τους ενημερώνουμε και να προειδοποι­ούμε. Ειδικά το νομαρχιακό συμβούλιο αρνή­θηκε να γνωμοδοτήσει για τη γραμμή μετα­φοράς, πριμοδοτώντας το έργο, στην πράξη.

Από την τοπική αυτοδιοίκηση και ειδικά από τους εμπλεκόμενους δημάρχους Θίσβης και Κορώνειας, επειδή ο θεσμός είναι πιο κοντά στον πολίτη, περιμέναμε περισσότερα.

Δήμαρχοί μας, για να νικήσετε τέτοιους αγώνες πρέπει να το πιστέψετε. Να πειστεί­ τε εσείς οι ίδιοι και οι σύμβουλοί σας ότι ο Ελικώνας και τα δάση του είναι η ζωή μας, η ιστορία και το μέλλον μας, ότι είναι ζηλευ­ τή κληρονομιά που πρέπει ακέραια να την παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Στο ρητορικό ερώτημα αν οι ίδιοι οι πο­ λίτες θα μπορούσαν να προστατεύσουν τον Ελικώνα, η απάντηση είναι ίσως, αν δεν ήταν Βοιωτοί. Εδώ μας δηλητηριάζουν το νερό, μας φέρνουν τα σκουπίδια της Αθήνας και δεν τους πλακώνουμε με τις πέτρες, με τον Ελικώνα θα ασχοληθούμε;

Δυστυχώς, η ιστορία θα γράψει ότι επί των ημερών μας καταστράφηκε ο Ελικώ­νας, ότι ζυγιστήκαμε και φανήκαμε λειψοί, όλοι μας, στο βάρος της ευθύνης.

—Βαγγέλης Φουντάς, Ομάδα Πολιτών Κορώνειας

Έργα για τη διάνοιξη της γραμμής μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στον Ελικώνα.

δημοτικά Θίσβη

7

THISVI_2.indd 7 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Η κοινωνία του δήμου Θίσβης, σε όλη την ιστορία της εγκατά­στασης αλλά και της επέκτασης της Βιομηχανικής Περιοχής

εκπροσωπήθηκε, κυρίως, από τον επί τρεις τετραετίες δήμαρχο κ Κοβάνη. Διαχειρίσθηκε το όλο ζήτημα με προσωπική ευθύνη, χωρίς να ενημερώνει τους πολίτες του δήμου.

Το πρόβλημα της ΒΙ.ΠΕ. άνοιξε προς την τοπική κοινωνία μετά τις δημόσιες πρω­τοβουλίες, ενεργών πολιτών της Θίσβης, που ξεκίνησαν το Πάσχα του 2007. Τότε και ο δήμαρχος, αναγκάστηκε να βγει προς τα έξω για να υποστηρίξει την πολιτική που εφάρμο­ζε σε όλη την διάρκεια της θητείας του. Πέρα από τις δημόσιες προφορικές τοποθετήσεις του, έδωσε και δύο εκτενέστατες γραπτές συνεντεύξεις, μία στην εφημερίδα Διάβημα τον Μάιο του 2008 και μία στην εφημερίδα Ογχηστό, που δημοσιεύθηκε σε δύο συνέ­χειες, τον Ιανουάριο και τον Απρίλιο του 2009. Στα δύο κείμενα των συνεντεύξεων, ο δήμαρ­χος ξεδιπλώνει τις θέσεις του για το ιστορικό της εγκατάστασης της ΒΙ.ΠΕ., αλλά και της πολιτικής που ασκήθηκε από τη μεριά του.

Η Κίνηση των Πολιτών του Δήμου Θίσβης έχει μια διαφορετική άποψη, για το ιστορικό μέρος, για τις πολιτικές που ασκήθηκαν μέχρι σήμερα στο ζήτημα αυτό, αλλά και για τις πολι­τικές που θα πρέπει να ασκηθούν. Μια άποψη που συμπυκνώνεται στο λογότυπο: Η ΑΝΕ­ΞΕΛΕΓΚΤΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ.

Όμως, το ζήτημα ουσίας σήμερα είναι τι πραγματικά πιστεύει ο Δήμαρχος.

Αυτό θα το συμπεράνετε εσείς, κρίνοντας την αντιπαράθεση των απόψεών μας. Θα προ­σπαθήσουμε να αναλύσουμε κριτικά τις θέσεις του δήμαρχου ως ενεργοί πολίτες του Δήμου, όπως επίσης και να αποκαταστήσουμε δια­στρεβλώσεις και ανακρίβειες που τυχόν επιση­μαίνουμε. Θα αναφερθούμε σε δύο ζητήματα που έχει θίξει ο δήμαρχος. Ζητήματα, όμως, που έχουν ιδιαίτερη αξία και σημασία για μας, που η καταγωγή μας είναι από το Κακόσι,

Α. Ζήτημα αποκατάστασης ηθικής τάξης.Β. Ζήτημα αποκατάστασης της ιστορικής

αλήθειας.

Α. Το θέμα της ηθικής τάξης είναι, αν αληθεύει ότι οι ιδιοκτήτες των χωραφιών όπου δημιουργήθηκε η ΒΙ.ΠΕ., πούλησαν τα χωράφια τους, όπως λέει ο κ. δήμαρχος.

Στην συνέντευξη που έδωσε στην εφημε­ ρίδα Ογχηστός, ο δήμαρχος ασχολείται με το θέμα αυτό, σε τρία διαφορετικά σημεία:Σημείο 1: «Το 1987 ήρθε ένας φορέας, η ΕΤΒΑ,

και αγοράστηκαν διάφορες εκτάσεις από ιδιώτες. Αγοράστηκαν 2.100 στρέμματα που ήταν ιδιοκτησία Θίσβιων».Σημείο 2: «Εκτός όμως ότι κάτι κάνανε, αφού πούλησαν τα χωράφια τους» και ρωτάει αμέσως ο δημοσιογράφος:

«Πολλές φορές πούλησαν πάνω από το κανονικό;» και απαντάει ο Δήμαρχος, παίρνοντας την πάσα, «Ναι κάτι κάνανε».Σημείο 3: «Αν θέλανε να μην έρθει, να μην που-λάγανε τότε τα κτήματα. Εγώ μερικούς από αυτούς που έρχονται και φωνάζουν τους έχω τσεκάρει! πούλησαν τα κτήματα και πήραν τα λεφτά!»

Διαβάζοντας αυτά τα κομμάτια συμπεραί­νει κανείς από τα λεγόμενά του, ότι οι Θίσβιοι ιδιοκτήτες των χωραφιών, οι κάτοικοι της παλιάς κοινότητας της Θίσβης, μια μέρα που «ήρθε» η ΕΤΒΑ τα πούλησαν οικειοθελώς, και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή. Τώρα αφού τα «πήραν τα λεφτά» τι θέλουν και φωνάζουν;

Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Τα χωρά­

φια και η περιοχή δεν ΠΟΥΛΗΘΗΚΑΝ αλλά ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΘΗΚΑΝ. ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥΛΑΩ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.Η Απαλλοτρίωση έγινε με νόμο του κράτους. Ήταν Αναγκαστική Απαλλοτρίωση για Εθνικό Σκοπό. Η εγκατάσταση του εργοστα­σίου της Αλουμίνας έγινε κατόπιν διακρατι­κής συμφωνίας με την τότε Σοβιετική Ένωση και κηρύχθηκε Εθνικού Σκοπού. Όταν ένα έργο κηρύσσεται Εθνικό, τότε και μόνον τότε επιτρέπεται η αναγκαστική απαλλοτρίω­ση, το δε κόστος αποζημίωσης ακολουθεί.

Οι ιδιοκτήτες των χωραφιών της περιοχής στο Λικέρι ΔΕΝ ΠΟΥΛΗΣΑΝ. Έλαβαν ειδο­ποιητήρια με σφραγίδες του ελληνικού κρά­τους που γράφανε: «ξέρετε, το χωράφι στο Λικέρι δεν είναι πια δικό σας, είναι της Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης», παρακαλώ, περά­στε για την αποζημίωση, τελεία και παύλα (το παράδειγμα της απαλλοτρίωσης για τον δρό­μο Καναβάρι ­ Χώστια, που τώρα κατασκευά­ζεται, είναι σε όλους μας πολύ πρόσφατο).

Το ποσό αποζημίωσης δεν το καθόρισαν οι ιδιοκτήτες. Το ποσό καθορίστηκε με πολιτι­κά κριτήρια από υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια και ήταν μέρος της διακρατικής συμφωνίας.

Το ποσό αποζημίωσης ήταν μέρος της επι­κοινωνιακής προπαγάνδας, που έγινε από το σύνολο του συστήματος εξουσίας της εποχής, με την αμέριστη συνδρομή τηλεόρασης και εφημερίδων, που βομβάρδιζαν καθημερινά τον κόσμο για την επίτευξη της Συμφωνίας.ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΑΦΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.Ο δήμαρχος, φυσικά γνωρίζει την πραγμα­

τική ιστορία της Απαλλοτρίωσης, όμως την παραχαράζει, διότι σίγουρα υπάρχουν κάποιοι λόγοι και αυτοί θα φανούν παρακά­τω. ‘Οχι όμως μόνον αυτό. Με την πονηρή σπόντα «κάτι κάνανε», που την αναφέρει δύο φορές, υπονοεί ότι με τα καλά λεφτά που πήραν, κάνανε καλές επενδύσεις, κάνανε καλή «κονόμα», δηλαδή, περίπου, όλα γίνανε για να τα οικονομήσουν οι Κακοσαίοι!!!

Ο κατήφορος του λόγου δεν έχει τελειωμό. Σοβαρότατο θέμα υπάρχει και με την άποψή του: «εγώ αυτούς που έρχονται και φωνάζουν τους έχω τσεκάρει».Τι σημαίνει, όμως, τους έχω τσεκάρει; Μήπως σημαίνει ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΦΑΚΕΛΩΣΕΙ; Διότι πέρα από αυτό καθ’ αυτό το νόημα της παραπάνω έκφρασης, σημαίνει στοχοποίηση και καταγραφή των πολιτών ανάλογα με τις προσωπικές τους προτιμή­σεις, όταν είναι αντίθετες από αυτές του δημάρχου. Τι νόημα έχει αυτό το «τσεκάρι­σμα»; Εμείς ρωτάμε ευθέως τον δήμαρχο:

Ποιους και γιατί τους έχετε τσεκάρει;Πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα τεράστιο ηθικό

ζήτημα που περιμένει απάντηση.Β. Το θέμα αποκατάστασης της ιστορικής

αλήθειας είναι αν ισχύουν οι αναφορές του δημάρχου, ότι ουσιαστικά για τον ερχομό των εργοστασίων, ευθύνονται οι προηγού­μενοι από αυτόν «τοπικοί φορείς», όπως αναφέρεται στη συνέντευξη.

Γράφει ο δημοσιογράφος: «Ο κ. Κοβάνης συνεχίζοντας, επικρίνει τους προηγούμενους τοπικούς φορείς που επί σειρά ετών αδρά-νησαν στις αυθαιρεσίες και σήμερα έρχονται και ζητούν να φύγει η βιομηχανία.

Τι έκαναν αλήθεια όλα αυτά τα χρόνια μέχρι το 1998; Αναρωτιέται;

Ποιες ήταν οι ενέργειές τους για να σταματή-σει αυτή η κατάσταση. Τι έκαναν για να διαφυ-λάξουν τον αρχαίο πλούτο όταν έρχονταν Ιταλοί –τάχα ψαράδες– και αφαιρούσαν ό,τι αρχαιο-λογικό υπήρχε και δεν υπήρχε κάτω στο βυθό;

Και όταν ήρθαμε εμείς το 1999 μάς λένε έρχεται εδώ η Σωληνουργεία… Είχαν γίνει όλες οι διαπραγματεύσεις με την ΕΤΒΑ, είχαν αγοραστεί και οι εκτάσεις και είχε έρθει εδώ ο γιος του Μητρόπουλου της Σωληνουργείας που είχε αγοράσει την Αλουμίνα και είπε ότι εμείς, κύριοι, ξεκινάμε τα έργα. Για να ξεκινή-σουν όμως τα έργα ήταν φυσικό οι διαπραγμα-τεύσεις, οι συμφωνίες, όλα να έχουν διευθετη-θεί. Ο κύριος ……… δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα μέχρι τότε και ιδιαίτερα όταν γίνονταν οι διαπραγματεύσεις 1997-1998;»

Από μια απλή ανάγνωση του παραπάνω αποσπάσματος βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο κύριος Δήμαρχος προσπαθεί να μεταβιβά­σει όλη την ευθύνη στους «προηγούμενους

Οι μάσκες ας αρχίσουν σιγά­σιγά να πέφτουν…

το θέμαΘίσβη

8

THISVI_2.indd 8 29/07/2009 5:19 ΠΜ

τοπικούς φορείς». Όταν εκείνος ανέλαβε, όλα είχαν τελειώσει.

Και πάλι όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.Ας δούμε κατ’ αρχήν τι πραγματικά κρύβει

το κάπως σκόπιμα ασαφές «προηγούμενοι τοπικοί φορείς». Το 1998 που εκλέχτηκε για πρώτη φορά δήμαρχος, άρχισε να ισχύει ο γνωστός Καποδίστριας, που συνένωνε τις μικρές κοινότητες λίγων εκατοντάδων κατοί­κων σε μεγάλους Δήμους χιλιάδων κατοίκων.ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΣ, ΑΛΛΟ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΟ Δήμος έχει σήμερα ισχυρότερη θεσμική, πολιτική, νομική και οικονομική δυνατό­τητα από τη παλιά μικρή Κοινότητα. Αυτό το ξέρουν και οι πέτρες.

Ο Δήμος έχει πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια ουσιαστικής παρέμβασης προς άλλους ευρύτερους φορείς, όπως είναι η Νομαρχεία, η Περιφέρεια και ο κρατικός μηχανισμός.ΑΛΛΟ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΗΣΟι κοινοτάρχες της δεκαετίας του ‘80 και του ‘90, είχαν έναν γραμματέα για να ασχολείται με τις ληξιαρχικές πράξεις και με τα ελάχιστα λεφτά για να κάνουν κάποια έργα εξωραϊ­σμού. Παρ’ όλ’ αυτά πολλοί κοινοτάρχες, όπως ήταν οι δύο τελευταίοι κοινοτάρχες της Θίσβης, δούλεψαν με μεράκι και ψυχή και άφησαν σπουδαία δουλειά πίσω τους.

Οι κοινοτάρχες της εποχής δεν είχαν ούτε τη θεσμική δύναμη, αλλά ούτε και τη γνώση να τα βάλουν με τους επενδυτικούς κολοσ­σούς. Είναι νομίζουμε υβριστικό να μεταφέ­ρονται οι ευθύνες σε αυτούς και ιδιαίτερα στον τελευταίο κοινοτάρχη της Θίσβης, που στη θέση του ονόματος του μπαίνουν τελίτσες. Ονομάζεται Σεραφείμ Καραμπο­γιάς, και έργο πρόσφερε, και πάλεψε για τον τόπο του, ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτι­κές διαφωνίες μπορεί να είχε και έχει κανείς μαζί του. Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.

Όμως, ας αφήσουμε τι κάνανε οι κοινοτάρ­χες, γιατί στο πρόβλημα του ερχομού εργο­στασίου, δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Εμείς ρωτάμε, ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ;Διότι,ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΝΑΤΕΔεν κάνατε ενέργειες και κινήσεις που οι κοι­νοτάρχες αντικειμενικά, δεν μπορούσαν να κάνουν. Το σημείο αυτό είναι όλο το ζουμί της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας.

Ο κ. Κοβάνης εκλέχτηκε το 1998 δήμαρχος και η διοίκησή του άρχισε τον Ιανουάριο του 1999. Όπως αναφέρει η Μελέτη της ΕΤΒΑ Α.Ε. για το Ρυμοτομικό της ΒΙΠΕ Θίσβης, τον Ιού­λιο του 2000, κάνοντας μια ιστορική τοποθέ­τηση του ιδιοκτησιακού, αναφέρει τα εξής:

«Το 1998, η ΕΤΒΑ, μετά από ζωηρό ενδιαφέ-ρον επιχειρηματιών, επανεξετάζει την αξιοποί-

ηση της Βιομηχανικής περιοχής και προσανατο-λίζεται στη προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων και κυρίως επενδύσεων με εξαγωγικό χαρακτή-ρα λόγω των λιμενικών εγκαταστάσεων»!!!

Τον Δεκέμβριο του 1998 και τον Φεβρου­άριο του 1999, η ΕΤΒΑ υπογράφει τα πρώτα συμβόλαια αγοροπωλησίας εκτάσεων στην ΒΙ.ΠΕ. Θίσβης με τη Σωληνουργεία Κορίνθου. Αργότερα η ΕΤΒΑ πούλησε και άλλα 1000 στρ. περίπου σε εταιρίες του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ».

Μια αναγκαία παρένθεση. Το παραπάνω κομμάτι έχει μεγάλη ιστορική και αναλυτική αξία, γιατί σε συνδυασμό με άλλες αναφορές θα καταλάβουμε πως με τελείως αδιαφανή και μυστικό τρόπο η ΕΤΒΑ πουλάει στη Σω λ­ηνουργεία και στον όμιλο Στασινόπουλου. Χωρίς ανοικτό διαγωνισμό. όπως έχει γίνει με τους άλλους 26 θεσμοθετημένους και οριοθε­τημένους χώρους που λειτουργούν στην Ελλά­δα ως ΒΙ.ΠΕ. (Αυτό όμως είναι θέμα για ένα για ένα άλλο άρθρο). Εδώ θα σταθούμε ιδιαίτερα στις ημερομηνίες των αγοροπωλησιών και τη σχέση τους με την αλήθεια του κ. Κοβάνη.

Όπως φαίνεται πεντακάθαρα, οι ΑΓΟΡΟ­ΠΩΛΗΣΙΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΟΛΕΣ ΣΧΕΔΟΝ ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ ΤΟ ΚΥΡΙΟΥ ΚΟΒΑΝΗ. Ακόμα κι αν τα πρώτα συμβόλαια έγιναν το Δεκέμ­βριο του 1998, που τυπικά δεν είχε αναλάβει, είχε όμως ΕΚΛΕΓΕΙ και είχε την πλήρη ΠΟΛΙ­ΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ. Εξάλλου για δήμαρχος πήγαι­νε, δεν ήξερε τι γινότανε στην περιοχή του;

Ήξερε, και πολύ καλά μάλιστα.Όμως, σαν να μην έφτανε αυτό, συνεχίζει

ακάθεκτος, αποκαλύπτοντας και ο ίδιος την άμεση εμπλοκή του στον ερχομό της Σωληνουργείας, λέγοντας τα παρακάτω στη συνέντευξη του στον Ογχηστό:

«Λίγο πριν έρθει η Σωληνουργεία εδώ, εμείς τη σταματήσαμε! Οργανώσαμε με το Δημο-τικό Συμβούλιο μια επίσκεψη στο χώρο της Σωληνουργείας στη Κόρινθο για να δούμε περί τίνος πρόκειται! …Και διαπιστώσαμε ότι είναι μια καθαρή βιομηχανία.

Μη ρυπογόνος για τον τόπο μας και μάλιστα δεν είχε ούτε καπνοδόχο, ήτανε μια καθαρή βιο-μηχανία 100%…… να φανταστείς ότι η περίφρα-ξη ήτανε 5 μέτρα από εκεί που σκάει το κύμα, όπου οι λουόμενοι έκαναν δίπλα μπάνιο!

Ήρθαμε εδώ και είπαμε όλοι να γίνει η βιομηχανία!

Όχι ότι την φέραμε εμείς!»Πιστεύουμε ότι καμιά φορά το ίδιο το κείμε­

νο είναι τόσο αποκαλυπτικό που δε χρειάζεται καν σχολιασμός (Μεταλλουργική εταιρία με τοξικά απόβλητα που να μην είναι ρυπογόνος δεν νομίζουμε να υπάρχει άλλη στον κόσμο, παρά μόνο στην Θίσβη του Κυρίου Κοβάνη!).

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. δήμαρχος προσπαθεί να ρίξει όλη την ευθύνη στους κοινοτάρχες, ενώ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ που έχει σαν πρώτος εκλεγ­

μένος δήμαρχος, ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥ­ΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ.

Βεβαίως, και για το λιμάνι. Που το απο­κρύβει από το ταξίδι στη Κόρινθο. Και όχι μόνο αυτό. Πηγαίνει ο δήμαρχος τότε στην Κόρινθο με όλο το Δημοτικό Συμβούλιο και ένα τσούρμο άσχετους.

Διαπίστωσαν τότε ότι όλα είναι μέλι­γάλα αφού ο κόσμος δίπλα έκανε μπάνιο!

Φοβερή επιστημονική ανακάλυψη.Πώς, όμως, κατάλαβαν ότι το εργοστάσιο

είναι καθαρό; Πήραν μαζί τους το απαραί­ τητο ερευνητικό επιστημονικό προσωπικό, με όργανα ανίχνευσης αέριων, υγρών και φυσικά στερεών ρύπων;

Ζήτησε, τουλάχιστον, σαν δήμαρχος όλα αυτά τα χρόνια, να γίνει κάποια σοβαρή επι­στημονική έρευνα για τις επιπτώσεις που έχει η λειτουργία μιας βιομηχανίας σαν την Σωλη­νουργεία στη περιοχή μας που έχουμε το φαι­νόμενο του Θερμοκρασιακού Αναστρόφου;

Οι Κορίνθιοι το ΛΙΜΑΝΙ ΔΕΝ ΘΕΛΑΝΕ να γίνει. Αυτό φοβόντουσαν για τη ρύπανση της θάλασσας. Έξι χρόνια προσπαθούσε η Σωλη­νουργεία να κατασκευάσει λιμάνι στο Λέχαιο και δεν τους άφησαν. Και εδώ ο δήμαρχος τους έδωσε το λιμάνι! Αυτό καταγγείλαμε ότι είναι παράνομο, στην πρώτη μας εμφάνιση το 2007, όταν ο Δήμαρχος μας έλεγε ότι λειτουρ­γούσε νόμιμα. Τους άφησε να πάρουν Ο,ΤΙ ΠΟΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΧΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΩΜΙΣΟΥΝ.

Ενοχλημένος και στριμωγμένος σήμερα από την κριτική μας απέναντί του, ως προς την πολιτική σημασία των επιλογών του όλα αυτά τα χρόνια, που οδήγησαν στην επέλα­ ση των βιομηχάνων και την καταστροφή του τόπου μας, ο κύριος δήμαρχος δίνει σήμε­ ρα συνεντεύξεις, ευχολόγια, λέγοντας ότι οι παραλίες είναι το μέλλον του τόπου μας.

Εμείς θα θέλαμε να κάνουμε δύο ερωτήσεις:• ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ 11 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ

ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ;• ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΤΕ

ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΜΑΣ;Αντί να παραδεχθεί ότι πολιτεύτηκε λαθε­ μένα και με ανεπάρκεια, προσπαθεί αμήχανα να φτιάξει μια γραμμή προσωπικής άμυνας, μεταφέροντας τις ευθύνες ΑΛΛΟΥ, είτε στους κοινοτάρχες που δεν «πάλεψαν», είτε στους ιδιοκτήτες των χωραφιών που «πούλησαν».

Στην προσπάθεια του να διασωθεί, προ­σπαθεί να διαστρεβλώσει την ιστορική αλή­θεια, προσβάλλοντας παράλληλα την εντι­ μότητα των Θίσβιων πολιτών.

Κύριε δήμαρχε,Νομίζουμε ότι μάλλον ήρθε η ώρα οι

μάσκες να αρχίσουν σιγά­σιγά να πέφτουν…—Παναγιώτης Πολύταρχος, Δημήτριος Μιχάλης,

Νώντας Καραμπογιάς, Σεραφείμ Καραμπογιάς

το θέμα Θίσβη

9

THISVI_2.indd 9 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Τ ούτο το μήνα συμπληρώνονται αισίως δύο ολόκληρα χρόνια από τότε –αρχές Αυγούστου 2007– που μάθαμε ξαφνικά ότι το νερό

που πίνουμε και στη Θήβα ήταν τοξινωμένο με το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο.

Μέχρι τότε παρακολουθούσαμε αδιάφορα την αγωνιώδη κραυγή των κατοίκων των Οινοφύτων και του Ωρωπού για το μολυσμέ­νο ποτάμι τους, τον Ασωπό, και για το νερό που σκοτώνει.

Τελείως ανόητα θεωρούσαμε ότι τα Οινό­φυτα και ο Ασωπός ήταν πολύ μακριά από τη Θήβα, όπως κάποιοι ακόμα και τώρα πιστεύ­ουν ότι είναι πολύ μακριά η Θίσβη ή τ’ Ασπρα Σπίτια ή η Χαιρώνεια. Η κατάρρευση αυτής της αυταπάτης ήρθε με τον πιο τραγικό τρό­πο. Τα υπόγεια νερά, ο υδροφόρος ορίζοντας όλης της ανατολικής Βοιωτίας είναι μολυσμέ­νος με το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο.

Όλοι είμαστε αλυσοδεμένοι με τους χημι­κούς δεσμούς των τοξικών βαρέων μετάλ­λων, που στο όνομα κάποιας υποτιθέμενης «ανάπτυξης» ρίχνονται χωρίς ντροπή και ενοχή στο έδαφος, στη θάλασσα, στον αέρα.

Δύο ολόκληρα χρόνια στη Θήβα δεν πί­ νουμε νερό από τη βρύση. Ξοδεύουμε λεφτά για εμφιαλωμένο, το οποίο κανείς δεν μας εγγυάται ότι είναι καλύτερο και ασφαλές. Αλλά πλενόμαστε, πλένουμε τα μωρά μας, μαγειρεύουμε και ποτίζουμε τα χωράφια μας και τις παραγωγές μας με το τοξινωμένο νερό. Οι αγρότες έχουν πληρώσει ακριβά τις συνέπειες, αφού τα προϊόντα τους δεν «περπατάνε» στις αγορές.

Κάτω από την πίεση που ασκήθηκε από τους Θηβαίους πολίτες, αναμένεται ότι μέχρι το τέλος του χρόνου η πόλη θα έχει πάρει νερό από τον Μόρνο.

Η υδροδότηση του δήμου Θηβαίων από τον Μόρνο είναι αναμφισβήτητα θετική εξέ­λιξη και μια σημαντική νίκη των πολιτών στην πορεία για την οριστική λύση του προ­βλήματος. Και η λύση του προβλήματος είναι: να σταματήσει η εναπόθεση των τοξικών βιομηχανικών αποβλήτων στο υπέδαφος και να καθαρίσει ο υδροφόρος ορίζοντας από τις τοξικές ουσίες, όπως το εξασθενές χρώμιο, που απειλούν τη ζωή μας.

Απ’ ότι φαίνεται κάτι τέτοιο δεν είναι στις άμεσες ή απώτερες επιλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, της νομαρχίας, της περιφέ­ρειας και των αρμοδίων υπουργείων.

Στο σημείο αυτό η παρέμβαση του κόσμου, των πολιτών, γίνεται περισσότερο από ποτέ αναγκαία και επιτακτική.

Μετά την υδροδότηση από τον Μόρνο, ο σοβαρότερος κίνδυνος δεν είναι η δεδομέ­

νη αδιαφορία των θεσμικών φορέων της πολιτείας, ούτε η εγκληματική απόρριψη των επικίνδυνων τοξικών αποβλήτων από τις υπόλογες βιομηχανίες στα ποτάμια, τα πηγά­δια, και τις γεωτρήσεις, που αποθρασυμένες θα συνεχίσουν απροκάλυπτα πλέον, αλλά ο εφησυχασμός των κατοίκων.

Οι καιροί επιβάλλουν επαγρύπνηση και ετοιμότητα.

Η ανακοίνωση της κίνησης των «Θηβαίων Πολιτών για το Περιβάλλον», που κυκλοφό­ρησε τον Οκτώβριο του 2007, συνεχίζει να είναι επίκαιρη και συμπυκνώνει την ουσία του προβλήματος σε δύο αιχμές:

α) Το «περιβάλλον» δεν είναι μόνο των Οινοφύτων ή της Θήβας ή της Θίσβης ή των Αντικύρων, είναι όλων, είναι κοινό. Ό,τι το απειλεί μάς ενώνει και

β) Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά έχουμε χρέος να το προφυλάξουμε, προ­ στατεύοντας έτσι την ίδια μας την ζωή. Η συνειδητοποίηση της ατομικής μας ευθύνης είναι το κρίσιμο σημείο.

Το ερώτημα «εσύ τι κάνεις;», που ο καθέ­νας οφείλει να απευθύνει καθημερινά στο εαυτό του, πρέπει να απαντηθεί οπωσδή­ ποτε. Και η απάντηση… θα στείλει σ’ όλους μας ανεξαιρέτως τον… λογαριασμό.

Απ’ άκρη σ’ άκρη η γη της Βοιωτίας. Κυριάκι, Αντίκυρα, Δεσφίνα, Δαύλια, Στείρι, Άσπρα Σπίτια, Αγία Άννα, Θίσβη, Ασωπός, Οινόφυτα, Σχηματάρι, Αυλίδα, Τανάγρα, Θήβα, Ελεώνας, Ασωπία.

Είναι γεμάτη με δηλητήρια και καρκινογό­νες ουσίες. Διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου, οξείδια του αζώτου, βαρέα μέταλ­λα, αρσενικό, μόλυβδος, χρώμιο.

Με περισσότερα από 400 εργοστάσια, στα

Οινόφυτα –Σχηματάρι και άλλα τόσα ατά­κτως ειρημένα, σ’ όλο το νομό. Χωρίς καμία υποδομή, χωρίς δίκτυο διάθεσης απόβλήτων, χωρίς δρόμους, πολλά χωρίς άδεια, αυθαί­ρετα, χωρίς κανένα έλεγχο. Η αποθέωση της κρατικής αδιαφορίας, της πολιτικής φαυ­λότητας, της διαπλοκής των υπηρεσιών και της διαφθοράς. Η αποθέωση της αδίστακτης και κυνικής λογικής, που θέλει το κέρδος πάνω από τους ανθρώπους και τη ζωή.

Γίναμε πειραματόζωα 200.000 άνθρωποι για περίπου 30 χρόνια. Στο έλεος ντόπιων και ξένων «επενδυτών», θύματα μιας «ανά­πτυξης» που αφορά τους λίγους και αγνοεί τη θέληση των πολλών.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, Η ΒΟΙΩΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΧΑΒΟΥΖΑ

Αν θέλουμε να υπάρξουμε, αν θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν με υγεία, πρέπει να αντισταθούμε τώρα. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Μπορούμε. Φτιάξτε τη δική σας κίνηση, στο χωριό σας, στη γειτονιά σας, ενεργοποιήστε την παρέα σας.

ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ.

ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟ ΕΞΑΣΘΕΝΕΣ ΧΡΩΜΙΟ.

Απαιτούμε το αυτονόητο… Θέλουμε καθαρό αέρα ­ καθαρό νερό ­ θέλουμε να ζήσουμε!

Να σταματήσει τώρα η ρύπανση της ατμό­σφαιρας και των υπόγειων υδάτων.

Οι υπεύθυνοι είναι γνωστοί… έχουν ονο­ματεπώνυμο!

—Δ. Ι. Δελβενακιώτης, ΘήβαΘηβαίοι Πολίτες για το Περιβάλλον

Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον

Δύο χρόνια μετά… Το χρώμιο μας ενώνει

Εικόνα με μολυσμένα νερά του Ασωπού ποταμού από το εξασθενές χρώμιο.

βοιωτικάΘίσβη

10

THISVI_2.indd 10 29/07/2009 5:19 ΠΜ

ΑΙΓΙΟ 15/7/2009

Η Ομοσπονδία μας ιδρύθηκε το 1994, αποτελεί μετεξέλιξη του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ, με έτος

ιδρύσεως το 1978, και απαρτίζεται από δεκά­δες ενεργούς συλλόγους όλων των Νομών που βρέχονται από τον Κορινθιακό κόλπο. Κοινός μας σκοπός είναι η προστασία και βιώ­σιμη ανάπτυξη του θαλάσσιου οικοσυ­στήματος του Κορινθιακού κόλπου και η αξιοβίωτη πρόοδος των πολιτών που ζουν και δραστηριοποιούνται στο χερ­σαίο και θαλάσσιο τμήμα του κόλπου.

Η Ομοσπονδία μας αναδεικνύει, προωθεί, συντονίζει και διεκδικεί την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων της περιοχής μας. Όπως όλοι μας γνω­ρίζουμε, ο Κορινθιακός κόλπος είναι μια κλειστή λεκάνη θάλασσας με ανα­κύκλωση των υδάτων της μόνο δια μέσου των στενών του Ρίου ­ Αντιρ­ ρίου από και προς τον Πατραϊκό κόλ­πο. Μεσόγειος μέσα στη Μεσόγειο, όπως λέμε εμείς. Η χωρίς σχεδιασμό και κοντόφθαλμη ανάπτυξη των ανθρώπινων δραστηριοτήτων σε στε­ριά και θάλασσα των προηγούμενων δεκαετιών έχει δημιουργήσει τεράστι­ες καταστροφές στο θαλάσσιο οικοσύστημα.

Αν και το 1995 εκπονήθηκε ειδική χωροτα­ξική μελέτη με την επωνυμία «ΕΙΔΙΚΗ ΧΩΡΟ­ΤΑΞΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΤΙΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ» στο πλαίσιο του κοινοτικού προγράμματος ENVIREG από το Υπουργείο Χωροταξίας Περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων, ελάχιστα των προβλεπόμε­νων προτάσεων της μελέτης υλοποιήθηκαν.

Σήμερα σχεδιάζονται και εκτελούνται επενδύσεις μεγάλης κλίμακας για τα όρια αντοχής του οικοσυστήματος της περιοχής μας. Κι ενώ στις νότιες ακτές του κόλπου, που ανήκουν στην Πελοπόννησο, γίνονται μεγάλες προσπάθειες βελτίωσης της ποιό­ τητας των υδάτων, ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΙ ΑΣΤΙΚΩΝ ΛΥΜΑΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑ­ΝΙΚΩΝ – ΧΑΔΑ – ΧΥΤΑ – ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΥΣ­ΚΕΥΑΣΙΩΝ – ΗΠΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ, στη βόρεια πλευρά προγραμματίζονται τε­ ραστίων διαστάσεων επενδύσεις, με το γεω­

γραφικό πλεονέκτημα ότι βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα ή καταλήγουν σε θαλάσσια οδό με διέξοδο στο Ιόνιο πέλαγος.

Η επιβάρυνση του θαλάσσιου οικοσυστή­ματος με τα απόβλητα της εταιρείας ΑΛΟΥ­ΜΙΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΕ για πάνω από σαρά­ντα έξι χρόνια, έχει φέρει τον Κορινθιακό σε οριακό σημείο. Οι συνέπειες είναι μακρο­χρόνιες και σωρευτικές. Σαν να μην ήταν αρκετά όλα τα παραπάνω, η ανωτέρω εται­

ρεία έχει θέσει σε λειτουργία την πρώτη της μονάδα παραγωγής ενέργειας, με πρώτη ύλη το φυσικό αέριο δυναμικότητας 334 MW. Και, μάλιστα, αντλεί θαλασσινό νερό για την ψύξη των συστημάτων παραγωγής της, το οποίο εμπλουτίζει με τη χημική ουσία MEXEL και με θερμοκρασία επιπλέον δέκα βαθμών, και στη συνέχεια το διοχετεύει στον κόλπο της Αντίκυρας. Η ποσότητα του νερού που αντλείται και επιστρέφει στη θάλασσα είναι 22.000 m3 την ώρα! Η Ομοσπονδία μας θεωρεί ότι η ψύξη των εγκαταστάσεων παραγωγής της εταιρείας με τον ανωτέρω τρόπο θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την κλειστή θάλασσα του Κορινθιακού.

Δεν θα επιτρέψουμε να γίνει κέντρο παρα­γωγής ενέργειας στην Αντίκυρα και την Θίσβη. Παρακολουθούμε εκ του σύνεγγυς τα τεκται­νόμενα στην περιοχή της Θίσβης και διαμη­ νύουμε στην πολιτεία να μην επιτρέψει τη δη­ μιουργία βιομηχανικής ζώνης στην περιοχή.

Ζητούμε, επίσης, να μη δημιουργηθεί εμπορικό λιμάνι στον κόλπο της Θίσβης.

Το οικοσύστημα του Κορινθιακού δεν αντέ­χει άλλη εμπορευματική κίνηση. Αντίθετα, το μέλλον της περιοχής είναι οι επενδύσεις ήπιας μορφής και μικρής κλίμακας σε αγρο­τουρισμό και θαλάσσια ξενάγηση.

Σ’ αυτό το σημείο θα θέλαμε να υπογραμ­ μίσουμε τη σημασία που έχει η προκήρυ­ ξη ωκεανογραφικής μελέτης για τον Κοριν­

θιακό κόλπο. Η δημιουργία ζωνών προστασίας για την αναπαραγωγή των αλιευμάτων, την αύξηση του πληθυσμού των δελφινιών, την πο­ σειδώνια, τα κοράλλια, είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.

Με απόφαση της τελευταίας Γ. Σ. των συλλόγων μας, θα γίνει κατα­γραφή των εστιών ρύπανσης σ’ όλο το χερσαίο και θαλάσσιο τμήμα του Κορινθιακού κόλπου. Τα δεδομένα αυτά θα αξιοποιηθούν στην κατεύ­θυνση βελτίωσης της ποιότητας των υδάτινων πόρων. Επίσης, θα καταγρα­φούν οι υπάρχοντες ΧΥΤΑ, παράνομες χωματερές, βιολογικοί καθαρισμοί, παράνομα αποχετευτικά δίκτυα.

Άλλος βασικός άξονας προτεραιότη­τας είναι η προώθηση και ολοκλήρω­ση των ΣΧΟΑΠ σε όλους τους Δήμους.

Από τα παραπάνω θέματα που αναπτύχθη­καν φαίνεται ξεκάθαρα ότι στον Κορινθιακό κόλπο έχουμε ανθρώπινες δραστηριότητες τελείως διαφορετικές στο βόρειο τμήμα του από αυτές στο νότιο.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι:• Η πολιτεία έχει σχεδιασμό βιώσιμης

προόδου για την περιοχή μας;• Μπορούν να καταλήξουν σε εφαρμόσιμες

αποφάσεις για το μέλλον μας τέσσερις Περι­φερειάρχες και έξι Νομαρχίες;

Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.Συνεπώς, τι πρέπει να γίνει σε χωροταξικό

και διοικητικό επίπεδο για το αξιοβίωτο μέλ­λον των θαλάσσιων και χερσαίων τμημάτων του κόλπου μας;

ΕΝΙΑΙΑ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΚΟΛΠΟ

Αυτό είναι το μεγάλο αίτημα της εποχής μας.—Αγγελόπουλος Δήμος,

Γραμματέας Διοικητικού Συμβουλίου «Η Αλκυών»

Θάλασσα με ενιαία Χωροταξία και ΔιοίκησηΟ Κορινθιακός

Πανοραμική άποψη του Κορινθιακού κόλπου.

κορινθιακός Θίσβη

11

THISVI_2.indd 11 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Ό ταν πριν από περίπου τρία χρό­νια άρχισαν τα πρώτα χαρτιά να πέφτουν στους δρόμους, τα πρώτα αμήχανα τηλεφωνή­

ματα να ιχνηλατούν προβλήματα και διαθέσεις, καταλαβαίναμε πως αυτό που ερχόταν ήταν πολύ δυνατό, η προγραφή του τόπου παλιά και η παγκόσμια αρπαχτή της ενέργειας περνάει απ’ τις γιδόστρατες και τα σοκάκια των χωριών μας. Όμως η εικόνα φτιάχτηκε σιγά σιγά.

• Να φαρδύνει κατ’ αρχάς ο δρόμος τριάντα μέτρα και βάλε ­ Ίσως να περάσει και τρένο.

• Την ΒΙΠΕ ποιος την έχει; Πόσο θέλει για το υπόλοιπο; Όλη μαζί πόσο κάνει; Μας χωράει; ­ Να τη φαρδύνουμε, κάντε ένα τοπικό χωροταξικό.

• Εδώ δύο εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρι­κού ρεύματος με φυσικό αέριο. ­ Και τα δύο; ­ Γράψε και βλέπουμε.

• Λιμάνι; - Υπάρχει, το έχουμε φαρδύνει. ­ Ποιανού είναι; ­ Κατάδικό μας.

• Με τα λύματα, έχει ποτάμι; - Όχι αλλά θα φτιάξουμε, παράλληλα με τον αγωγό φυσικού αερίου.

• Εδώ η γραμμή μεταφοράς υπερυψηλής τάσης. ­ Από τις ελιές ή από τα πεύκα; ­ Θα μας πει ο δασάρχης από πού θα περάσει, θα γίνει και αποψίλωση, ξέρει αυτός.

• Τα πάρκα με τις ανεμογεννήτριες έχουν πρόσβαση; ­ Θα κάνουμε προεκτάσεις; ­ Τα φωτοβολταϊκά; ­ Έχουν εντοπιστεί τα οροπέδια.

Έτσι συνεχίζεται και κάπου εδώ συμπληρώ­νεται η εικόνα της κατάστασης. Ο χώρος έχει καλυφθεί εξ ολοκλήρου. Το πάρτυ αρχίζει.

Τώρα την εικόνα δεν χρειάζεται να τη φανταστείς μέσα απ’ τα χαρτιά· τη βλέπεις στο στόμα της μπουλντόζας, στα χωράφια, στα βουνά ένα γύρω. Η δυτική Βοιωτία παραδομένη στην ηλεκτροπαραγωγή, η ανατολική στα σκουπίδια, στην καύση τους, άρα ξανά στην ενέργεια. Και οι κάμποι; Έξυπνες, μοντέρνες καλλιέργειες, φυτά για βιοκαύσιμα. Η Βοιωτία, με τους σιτοβολώνες της, την Κωπαΐδα, τον περπατημένο από θεούς κι ανθρώπους Ελικώνα, ήρθε ο και­ ρός να εκσυγχρονιστεί, να γίνει θυσία στο βωμό της Αττικής, της νέας μεγαλούπολης.

Ποιες πρέπει λοιπόν να είναι τώρα οι αντι­δράσεις; Το φίνο, αυτοκριτικό άρθρο του Πέτρου Ρούση στο τεύχος 1 της πολύτιμης και

έγκαιρης εφημερίδας σας δείχνει προς τα εκεί.Τώρα που το παζλ συμπληρώθηκε, τώρα

που όλοι ξέρουν και τα «έργα» προχωρούν μόνο η πανστρατιά των ανθρώπων που κατοι­κούν και κατάγονται απ’ αυτό τον τόπο μπορεί να σταματήσει την καταστροφή. Όμως πια οι παραγωγικοί άνθρωποι, η όποια νεολαία έχει μείνει και βέβαια οι επαγγελματίες έχουν στρέψει τα μάτια τους προς τις εταιρείες στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Χρειάζεται λοιπόν ν’ ανοίξουν τα στόματα. Εκατοντάδες ίσως οι επιστήμονες, μερικοί μάλιστα και ειδικοί, οι άνθρωποι των ΜΜΕ, οι καλλιτέχνες, οι παρά­γοντες του κράτους και των εξουσιών που από εδώ κατάγονται και από εδώ παίρνουν ακόμα «αμπάριζα». Ε, αυτοί πρέπει να μιλήσουν. Ας μου συγχωρήσουν το τσουβάλιασμα, αλλά όλους αυτούς ξεχωριστά τιμάει και υπολήπτε­ται η τοπική κοινωνία. Απ’ αυτούς περίμενε κι αυτούς περιμένει. Μέχρι τώρα, στόματα λα­ λίστατα σε εκλογές και πανηγύρια μένουν κλει­στά… Εμείς που παλεύουμε αυτή την υπόθεση χρόνια, πολλές φορές υπερβαίνοντας πολιτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις, συμπαραταχθή­ καμε, χωρίσαμε για να συμπαραταχθούμε και πάλι, δεν πιστεύουμε πως η αλλοτρίωση έχει προχωρήσει τόσο βαθιά. Πιστεύουμε πως θα βρεθείτε κοντά μας. Πάρτε όποιες πρωτοβου­λίες νομίζετε σωστές. Φτιάξτε αν θέλετε άλλες συλλογικότητες, συμπαραταχθείτε όμως στον αγώνα που σταματά την καταστροφή. Δώστε με τη στάση σας το παράδειγμα για μια κοινω­νία συμμετοχική, ζωντανή, ελπιδοφόρα.

Οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί όλο αυτό τον καιρό έδειξαν πόσο αδύναμοι είναι. Ήταν φορές που μας έπεισαν ότι είναι μέρος του προβλήματος. Πιέστε τους, στηρίξτε τους αν θέλετε στην κατεύθυνση των αγώνων. Να βγάλουμε το πρόβλημα έξω από τα όρια του δήμου και της Βοιωτίας ακόμη. Αφού το ζήτημα για την καταστροφή της Βοιωτίας και του Κορινθιακού δεν μπορεί παρά να αφορά το πανελλήνιο, όπως θα έπρεπε να το αφορά η καταστροφή του Σαρωνικού και της ευρύτερης Δυτικής Αττικής στη δεκαετία του ’50, όπως έπρεπε να το αφορά η κατα­στροφή των Οινοφύτων και του Ευρίπου τη δεκαετία του ’60. Πολλοί σ’ αυτή τη χώρα έχουν πια αυτή την εμπειρία. Οι μόνοι χαμέ­νοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δόθηκαν.

—Σεραφείμ Κοβάνης, Χώστια

Πέραν των εργοστασίωνΜέσα σ’ αυτό το χαμό της «ανάπτυξης» και την

κυριαρχία της επικοινωνίας, τα Χώστια και το Σα­

ράντι δεν έχουν ίντερνετ ούτε καν dial­up ούτε

καν με το παλιό δηλαδή. Θα μου πεις εκείθεν των

εργοστασίων κάθε εγκατάλειψη εξηγείται. σσσ…

Αμ δε, αλλού πρέπει να το ψάξουμε, γιατί με σου­

ρεαλιστική στιβαρότητα ο φάρδους τριάντα μέτρων

δρόμος έφτασε πέραν των εργοστασίων ως το κατώ­

φλι της παραξενεμένης Αγίας Τριάδας και οι Χωστια­

ναίοι είδαμε να σκάβουν στο πλάι της δημοσιάς τρεις

φορές –τρεις εργολαβίες! Να καλώδια, να οπτικές

ίνες, όμως μέχρι εκεί. «Και τώρα τι λείπει;» ρωτάμε.

«Η ντουλάπα», μας απαντούν αδιάφορα κι εμείς κατα­

λαβαίνουμε. Ή δεν έχει μίζα η ντουλάπα ή είναι μικρή.

Έτσι λοιπόν, για μια ντουλάπα, να μας κλείσουνε στο

αμπάρι του ηλεκτρονικού αναλφαβητισμού; Κρίμα.

Η πίκρα δεν είναι άλλοθι για την αλαλία……ούτε ο φόβος για την απραξία

Ας δούμε το θέμα και οικονομικά…

Θ εατρικές εβδομάδες, μουσι­κοί Αύγουστοι, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, ποδηλατοδρο­ μίες, αθλητικές δραστηριότη­

τες, οργανωμένα πάρκα αναψυχής, ανοιχτά θεατράκια, ξενώνες, διαδρομές περιπάτου και πεζοπορίας, ανάπτυξη πράσινου…

Λίγα απ’ αυτά που θα βλέπουμε ­ διαβά­ζουμε να οργανώνουν, να δημιουργούν οι δήμοι για να προσελκύσουν επισκέπτες στην περιοχή τους, για να τις κάνουν γνω­στές, να τις βοηθήσουν να αναπτυχθούν, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, να δώσουν ζωή στους επαγγελματίες, να ανεβάσουν την αξία της γης τους…

Αυτά τα κάνουν δήμοι που έχουν δη­ μοτικούς άρχοντες με όραμα, ικανούς να σκεφτούν και να υλοποιήσουν πράγματα.

Ένα βήμα από την Αθήνα εμείς, με αρκε­τούς ανθρώπους να δείχνουν ενδιαφέρον να έρθουν στα μέρη μας, να φτιάξουν τα εξοχικά τους, και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους διώξουμε.

Στο προηγούμενο φύλο προσπάθησα να επισημάνω ότι το θέμα της υγείας όλων μας δεν είναι παιχνίδι, είτε βγάζουμε λε­ φτά από τα εργοστάσια είτε όχι.

Τώρα προσπαθώ να το δω και οικονομικά.Τι συμφέρει τους πολλούς; Να θησαυρίζουν κάποιοι λίγοι μέσα

από την ανάπτυξη της βρομιάς των εργο­στασίων, να χάνει η γη την αξία της και να χάνουν οι πολλοί; Ή να αναπτύξουμε με υγιή τρόπο την περιοχή μας και να κερδίσουν περισσότεροι, όλοι, χωρίς το φόβο της μόλυνσης και της αρρώστιας…

—Πέτρος Ρούσης, Δομβραίνα

πολιτισμός και πρόσωπαΘίσβη

12

THISVI_2.indd 12 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Ύ στερα από λίγες ώρες μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή αποφασίζω να κλείσω τον διακό­πτη και να σηκωθώ. Με τα μάτια

κουρασμένα, σκέφτομαι ότι ένας μικρός περίπατος, μερικά τετράγωνα στη γειτονιά μου, θα με ανακουφίσει κάπως. Άλλωστε, δεν πρέπει να γίνω και σκλάβος της τεχνολο­γίας, επειδή ανακάλυψα το μαγικό κουτί με το θαύμα της σύγχρονης πληροφορικής. Γιατί να στερηθώ τις φυσικές ομορφιές που βρί­σκονται τόσο κοντά στο σπίτι μου;

Περπατώ αργά και απολαμβάνω κάθε βή­ μα. Αριστερά μου σπίτια στη σειρά, αυλές καταπράσινες, περιποιημένες, στολισμένες με πανέμορφα, πολύχρωμα λουλούδια μέσα σε γλάστρες. Ευχάριστη θέα και την θαυμάζω. «Όλα καλά και ωραία», λέω από μέσα μου, αλλά τι τα θέλεις; Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει τη χάρη του μυρωδάτου βασιλικού στην κόκ­κινη γλάστρα ψηλά στο μπαλκόνι, στο χωριό μου, που τον ποτίζει η μαυρομάτα κοπελιά!

Πιο πέρα, βλέπω κάποια αυλή χορταρια­σμένη και ένα σπίτι έρημο, παρατημένο, σιωπηλό. Ποιος ξέρει, άραγε, πού να βρίσκε­ται ο νοικοκύρης του! Σε νοσοκομείο ίσως ή μήπως μετώκησε στην τελευταία του κατοι­κία, στας αιωνίους μονάς; Μα, οι κληρονόμοι του υπάρχουν πουθενά; Μήπως σε μακρινές πολιτείες, αδιάφοροι για τα χάλια του σπιτιού;

Με αυτές τις σκέψεις προχωρώ. Αν και βγή­κα έξω να πάρω φρέσκο αέρα, η σκέψη μου κολλλάει σ’ αυτό το έρημο σπίτι, διότι αυτή η οδυνηρή εικόνα με στενοχωρεί. Ποιος ξέρει

αν άλλοτε αυτό το σπιτάκι δεν ήταν γιομάτο μικρά παιδιά που έτρεχαν ολόγυρα, ξεφω­ νίzοντας και παίζοντας με τα γειτονόπουλα! Η μαμά τους μέσα στην κουζίνα θα μαγείρευε και όλοι τους θα περίμεναν την επιστροφή του πατέρα από την εργασία του να καθίσουν όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι. Εδώ κάποτε υπήρ­χε ζωή, φωνές, φασαρία, μα τώρα σιωπή και βουβαμάρα. Ένας κύκλος ζωής άρχισε κάποτε σ’ αυτό το σπίτι, μα τώρα έκλεισε πια. Λυπη­ τερή εικόνα, που απεικονίζει την προσωρινό­τητα της επίγειας ζωής. Όλα αλλάζουν, «τα πάντα ρει» ­ Ο  Ηράκλειτος πανταχού παρών!

Προχωρώ και φτάνω στην κορυφή του λόφου, παίρνοντας και βαθειές αναπνοές, που νομίζω ότι θα με αναζωογονήσουν. Περπατώ δίπλα στις πελώριες βελανιδιές και τα πλατάνια, που με κάνουν να φαίνομαι σαν νάνος μπροστά τους! Καμαρώνω αυτά τα πανύψηλα, περήφανα δέντρα, που στέκο­νται κοντά­κοντά, το ένα δίπλα στο άλλο, αλλά που κρύβουν πίσω τους ένα απέραντο δάσος. Έτσι όπως είναι στη σειρά τα μπρο­ στινά δέντρα, μοιάζουν με τους στρατιώτες στη σκοπιά, κατά μήκος των συνόρων, άγρυ­πνοι για την ασφάλεια της πατρίδας.

Αν και θαυμάζω αυτά τα πελώρια, κατα­πράσινα, δασύφυλλα δέντρα για την επιβλη­τικότητά τους, σκέφτομαι ότι αυτά είναι αδύ­νατον να συγκριθούν με τη λεβεντιά, την ευλυγισία, το ύψος, το συμμετρικό σχήμα, το χρώμα και τη χάρη των κυπαρισσιών του χωριού μου! Οι ρίζες των κυπαρισσιών μας φτάνουν βαθιά στη γη, αλλά η κορυφή τους

τεντώνεται σαν τόξο και σημαδεύουν για να φτάσουν τα σύννεφα και τον ουρανό!

Είναι βραδάκι. Απέναντί μου, μακριά στον ορίζοντα, υψώνεται μια οροσειρά με μια εξέχουσα βουνοκορφή. Επάνω και ολόγυρα στο βουνό αργοταξιδεύουν σύννεφα σε κάθε μέγεθος, σχήμα και χρώμα, καθώς ο ήλιος γέρνει απαλά δίπλα τους. Φαντάζο­ μαι ότι σύννεφα και βουνοκορφή ετοιμά­ ζονται να τον υποδεχτούν. Τυχερός λέω, θα παρακολουθήσω το ηλιοβασίλεμα.

Πριν ο ήλιος κρυφτεί πίσω από τις πλάτες του βουνού, κάνει βασιλικές προετοιμασίες με την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια. Ύστερα από ένα μακρινό, ημερήσιο ταξίδι, και αφού γλυκοφίλησε πρωί­πρωί την ομηρική «δρο­σοστάλακτη αυγή», θέλησε να αποτελειώσει το ταξίδι του με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Πλησιάζοντας τη βουνοκορφή, αρχί­ζει να ζωγραφίζει πάνω στα σύννεφα, χρησι­μοποιώντας όλα τα φανταχτερά χρώματα και όλες τις απαλές αποχρώσεις. Άλλα ολό­λευκα, άλλα ασημένια, χρυσαφένια μέχρι μολυβένια. Μια ζωγραφιά συνεχώς εναλλασ­σόμενη με όλα τα χρώματα που δείχνει το παρήφανο παγόνι. Μια ατέλειωτη, θαυμαστή γκάμα χρωμάτων, αποχρώσεων, σκιών και σχημάτων, φιλοτεχνημένα από τον φωτοδό­τη καλλιτέχνη της Φύσης.

Ο πύρινος δίσκος είναι μισογερμένος πίσω από το βουνό και τα σύννεφα στολίζονται με τα πιο φανταχτερά χρώματα, λες και ετοι­μάζουν το στεφάνι για να τον στεφανώσουν. Σε λίγα λεπτά όλη αυτή η φαντασμαγορία, το μεγαλείο της φύσης σε υπέρτατη έξαρση, σιγοχάνεται, και το σκηνικό αλλάζει. Στο τέρ­μα της τροχιάς του, ο βασιλιάς του στερεώ­ματος, στεφανωμένος μεγαλοπρεπώς,  απο­τραβιέται για να ησυχάσει. Παρέμεινε, όμως, πέρα στον μουντό ορίζοντα η σιλουέτα με κατσουφιασμένα τώρα μολυβένια σύννεφα.

Βαδίζοντας προς το σπίτι, μου έρχεται μια σκέψη. Μήπως και οι άνθρωποι να ακολου­θούν στη ζωή τους μια παρόμοια πορεία;  Έχουν κι αυτοί την ικανότητα και τη θέλη­ση, στο δικό τους ηλιοβασίλεμα, να προσφέ­ρουν στους συνανθρώπους την τελευταία τους λάμψη, ό,τι καλό, ό,τι ωραίο και χρή­ σιμο απόκτησαν από την πείρα της ζωής στη δική τους τροχιά;

—Νίκος Μαστροδήμος, New Jersey

ΗλιοβασίλεμαΠερίπατος και σκέψεις νοσταλγού μετανάστη

πολιτισμός και πρόσωπα Θίσβη

13

THISVI_2.indd 13 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Ο Νότος*

Μ ’ αρέσει αυτός ο δρόμος, που παίρνω για να φτάσω. Είναι μακρύς και μοναχικός, αλλά όχι βαρετός. Απ’ όταν αρχίζω

κι ανεβαίνω στο βουνό, με πιάνει η γλύκα του τοπίου κι αναμοχλεύει την πίκρα που ’χω. Τον έχω πάρει πολλές φορές αυτό το δρόμο. Όλες τις εποχές. Όλες τις ώρες. Ανάβω και τσιγάρο κι αφήνομαι –όχι, δεν είναι επικίνδυνο.

Μόλις αντικρίζω τη θάλασσα, την καταλαβαί­νω μέσα μου. Πάντα εκεί, πάνω ψηλά, σταμα­τάω. Εκεί δεν υπάρχει χρόνος, εξανεμίζεται. Εκεί είναι το σημείο που αλλάζει ο καιρός. Βροχή, σύννεφα, καταχνιά, αντάρες, όλα σταματάνε. Σα να τα ’κοψες με το μαχαίρι. Μου το ’χαν πει, αλλά κάθε φορά που το βλέπω με τρελαίνει. Είναι κι η θάλασσα στο βάθος, που δε μ’ αφήνει να πάρω το βλέμμα μου. Με τραβάει, μ’ αιχμα­λωτίζει, όπως ο μαγεμένος αυλός τα ποντίκια.

Το ίδιο συναίσθημα, όσες φορές και να ’ρθω.Έχω πάει σ’ όλες τις παραλίες. Αλλά μια

μ’ αρέσει πιο πολύ. Έχω πάει και σ’ όλα τα χωριά, τουλάχιστον

στις πλατείες.Και στο Κάστρο, στην Αλυκή.

Τ ην Παρασκευή 19 Ιουνίου, με την ολοκλήρωση της σχολικής χρονιάς, μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμε­νε στην αυλή του Γυμνασίου Δομ­

βραίνας. Μια θεατρική παράσταση από τους μαθητές. Υπό την καθοδήγηση και τη σκηνο­θεσία της καθηγήτριάς τους, Κυρίας Ηλέκτρας Κωνσταντινίδου, 24 μαθητές από το γυμνάσιο Δομβραίνας δούλεψαν σκληρά αρκετούς μήνες και ζήσανε πρωτόγνωρες καταστάσεις για να γίνει πραγματικότητα η παράσταση που μας παρουσίασαν, το θεατρικό έργο του Ουίλ­λιαμ Σαίξπηρ Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας.

Ο ακριβής τίτλος του έργου είναι Όνειρο της Νύχτας του Μεσοκαλόκαιρου, στα ελληνικά όμως έχει επικρατήσει ο τίτλος Όνειρο Καλοκαι-ρινής Νύχτας. Η πρώτη γραπτή αναφορά στο «Όνειρο» γίνεται το 1598. Το «Όνειρο» είναι το πιο ερωτικό απ’ όλα τα έργα του Σαίξπηρ.

Η νύχτα στην οποία αναφέρεται το έργο είναι η 21η ή 22η Ιουνίου, η μικρότερη νύχτα όλου του χρόνου, ημέρα του θερινού ηλιοστασίου. Στο έργο αυτό, ο Σαίξπηρ σατιρίζει τον έρωτα.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στο έργο αυτό υπάρ­χει και αναφορά στη γνωστή στην περιοχή μας τραγωδία του Πύραμου και της Θίσβης, στον ολέθριο έρωτα των δύο νεαρών ερα­

Έχω γυρίσει και τις εργολαβίες, με την και­νούργια άσφαλτο.

Έχω ανέβει και προς τα βουνά, στα κτήμα­τα με τις ελιές. Αλλά ένα το ερωτεύτηκα.

Περπατάω στα χώματα. Λάσπες το χειμώ­να, κάτω απ’ το χιόνι της Παλιοβούνας. Έχει και κουμαριές με κόκκινους καρπούς –χρώμα στο γκρίζο του Γενάρη. Φυτρώνουν και κυ­ κλάμινα, κάτω απ’ τα πουρνάρια, στις δρο­σιές. Χλωμό φθινόπωρο, ήρεμο. Την άνοιξη ζωηρεύει, ανθίζουν τα δέντρα. «Μια μυγδα­λιά και δίπλα της εσύ… μα, πότε ανθίσατε;»

Γη ανθοφόρα, γεμίζει ανεμώνες τους Φλε­βάρηδες όλων των χρόνων, και των δίσεκτων.

Κι ο Κορινθιακός από κάτω, μεγαλόπρεπος, αυθάδικα όμορφος, προκλητικός, ανοίγει το τόξο του και με πληγώνει.

Ώρα Ελλάδος. Ακούω τη σιωπή και νομίζω πως γέρασα. Βρήκα ένα περίεργο όστρακο, μπλέχτηκα, δρασκέλισα μεμιάς τη θάλασσα κι έφτασα απέναντι. Μη με ρωτήσεις τι είναι εκεί.

Πάλι σ’ αναζήτησα. Είχα γράψει ένα ποίημα κάποτε. Τώρα το νιώθω. Βουτάω το κεφάλι μου βαθιά και μυρμηγκιάζει. Κρύο το νερό. Ένας πιτσιρικάς ψάχνει για σαλιγκάρια… Κι εγώ…

Ώρα καλή. Φεύγω το πρωί. Ο χειμώνας

αφάνταστα πικρός, αφάνταστα μεγάλος. Δεν έχω καν το κουράγιο να τον περπατήσω. Η θάλασσα σηκώνεται. Θα φύγω. Στην πόλη έχω σπίτι, στο κέντρο… Η αρμύρα με σκού­ριασε. Να το δεις, εδώ θα ξανάρθω και πάλι θα φύγω. Φαίνεται πως κοιμήθηκα άσχημα. Τα πρωϊνά, μακροβούτι στον καφέ σου. Δεν σ’ ονειρεύτηκα, αλλά σε ρούφηξα, άφησα το τσιγάρο να καεί ως το φίλτρο. Δεν πολυ­ κάπνισα όμως. Μύρισα την αύρα και μετά ταξίδεψα ως τα απέναντι ξερονήσια. Τα βρά­δια… κρασιά, πονοκέφαλος. Ήπια και τώρα πίνω. Σ’ το χω πει, μεθάω χωρίς αλκοόλ.

Ώρα Ελλάδος, ώρα αιχμής,μικρός μαΐστρος,αρμύρα, σκούριασα,θα βγάλω τα παπούτσια μου, θα πέσω…ώρα φευγάτη, ΩΡΑ ΚΑΛΗ.

—Νίκη Τάνταλου, Χημικός Μηχανικός

* Δανείστηκα τον τίτλο «Ο Νότος», από τον Αργε­

ντίνο συγγραφέα, Χόρχε Λουί Μπόρχες, αφού για

μένα οι βόλτες στο νότο της Βοιωτίας είναι κι ένα

ταξίδι στο δικό μου νότο, προς τα πίσω. Στο άρωμα

όσων αγάπησα και άφησα, στις πηγές της λήθης

και της μνημοσύνης. Στα δάκρυα της κάθαρσης…

στών. Ο κόσμος είναι πολύ σκληρός για τους αληθινούς εραστές. Στο έργο ο Σαίξπηρ διακωμωδεί τον μεγάλο έρωτα των δύο νεα­ρών έτσι στην παράσταση τόσο τα χαρακτη­ ριστικά της Θίσβης (παρουσιάζεται σαν μια αντρογυναίκα) και του Πύραμου (ένας μικρο­καμωμένος νέος) παρουσιάζονται αλλοιωμένα φέρνοντας το γέλιο στους θεατές.

Η συντακτική επιτροπή της εφημερίδας θα ήθελε και από αυτό το βήμα να δώσει τα συγχα­ρητήριά της σε όλους τους συντελεστές αυτής της παράστασης, τόσο στους μαθητές του γυμνασίου όσο και στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Θίσβης, που στήριξε αυτήν την προ­ σπάθεια. Ειδικά, όμως, θα θέλαμε να σταθούμε και να δώσουμε συγχαρητήρια στην ψύχη της παράστασης αυτής, τη φιλόλογο καθηγήτρια του Γυμνασίου Δομβραίνας, Κυρία Ηλέκτρα Κωνσταντινίδου, που τόλμησε και πέτυχε να δώσει μια άλλη διάσταση στα πολιτιστικά δρώ­μενα της περιοχής μας. Η παρουσία της έφερε κάτι νέο στον τόπο μας, μια παράσταση που ξέφυγε από τα συνηθισμένα πολιτιστικά προϊό­ντα που τόσα χρόνια δεχόμαστε. Την ευχαρι­στούμε και ελπίζουμε να βρει το κουράγιο, ώστε η προσπάθεια αυτή να έχει συνέχεια και του χρό­νου. Την έχει ανάγκη η νεολαία του τόπου μας.

Ανθολόγιο Ποίησης

ΕκδίκησηΦτύστε με χτυπήστε με ποδοπατήστε με εγώ κάθε βράδυσας εκδικούμαικαθώςγυρίζοντας αργάσπίτι μουπιωμένος ταπεινωμένοςπλαγιάζω αγκαλιά μ’ ένα αηδόνι.

ΈρωταςΟι αστράγαλοί σου δυό μικροί, μικροί ανθισμένοι τάφοιόπου μέσα τους είναι θαμένη για πάντοτεη καρδιά μου.

—Τάσος Λιβαδίτης, «Ποιήματα (1958-1963)», Κέδρος, Αθήνα 1978

Σαίξπηρ στη ΘίσβηΜια αξιέπαινη προσπάθεια από το γυμνάσιο Δομβραίνας

πολιτισμός και πρόσωπαΘίσβη

14

THISVI_2.indd 14 29/07/2009 5:19 ΠΜ

Προς την εφημερίδα «Θίσβη»Αξιότιμοι, κυρίες και κύριοι, της συντακτικής επιτροπής. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάβασα το 1ο τεύχος της εφημερίδας σας.

Χαιρετίζω την έκδοσή της, καθώς πιστεύω ότι η πολυγνωμία είναι πολιτισμός και η έντυ­πη κατάθεση των ιδεών, πλούτος για κάθε τόπο.

Η προσπάθειά σας δύσκολη. Η ενημέρωση αγαθό. Το να μπορούν να κρατηθούν ισορρο­πίες θέλει ταλέντο, ψυχραιμία και διάθεση να εξετάζονται τα θέματα απ’ όλες τις πλευρές και να υπολογίζονται όλες οι παράμετροι.

Είστε νέοι άνθρωποι, νέοι επιστήμονες. Οι γνώσεις σας είναι χρήσιμες και πολύτιμες. Η αγάπη και το ενδιαφέρον σας για τον τόπο δεν αμφισβητούνται. Όχι τουλάχιστον από εμένα.

Εντοπίζονται τα προβλήματα και αυτό είναι το πρώτο και απαραίτητο βήμα για να βρε­θούν οι λύσεις τους.

Οι λύσεις. Αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν υποστηρίζω τη θεωρία «όχι στη βιομηχανία. Λέω «ναι στη βιομηχανία», αλλά με όρους, με μέτρο, με σεβασμό στο περιβάλλον και τον άνθρωπο.

Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος στην περιο­χή μας που να θέλει να τη δει στην κατάντια που έχει το Σχηματάρι ή τα Οινόφυτα.

Όμως, η ύπαρξη εργασίας είναι απαραίτη­τη. Τι εξασφαλίζει και τα δύο; Πιστεύω ο έλεγ­χος. Ο αυστηρός έλεγχος.

Από ποιους; Κυρίως από τους κατοίκους.Κύριε Μιχάλη, λέτε ότι η Νομαρχία με μόνο

δύο χημικούς δεν είναι δυνατόν να ελέγχει όλη τη Βοιωτία. Γιατί δεν προσλαμβάνει η Κίνηση άλλους δύο; Ο Δήμος δεν συμφω­ νεί να γίνει νέα μελέτη. Φροντίστε να την κάνετε εσείς.

Η καμινάδα του εργοστασίου πρέπει να είναι 200μ. και θα είναι μόνο 50μ.

Πείτε μας, με πιο τρόπο μπορεί να αλλάξει αυτό; Ρωτήστε νομικούς και δώστε μας λύ­ σεις. Αυτές τις κινήσεις περιμένουμε από εσάς. Οι ομογενείς θα βοηθήσουν.

Αν δουν και οι κάτοικοι τέτοιου είδους κι­ νητοποιήσεις, θα σας βοηθήσουν κι εκείνοι.

Μέλη της Κίνησης βρεθήκατε στο ΚΑΣ και τους επηρεάσατε. Αξιόλογη προσπάθεια, αξιόλογο και το αποτέλεσμά της. Έτσι μπο­ρούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα. Με το να προωθούνται τρόποι επίλυσης.

Λέτε για φιλοδωρήματα και εξαγορές. Μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και όχι.

Διαβάστε το κείμενο του κ. Γ. Λάμπρου που σας στέλνω, τι λένε και για εσάς. Μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και όχι. Είπατε εσείς, λένε και οι άλλοι. Οι ευθύνες γίνονται μπαλάκι. Πάντα, για κάθε περίπτωση, κάποιος άλλος φταίει. Παλιοί τρόποι, παλιές τακτικές. Μη

μένετε σ’ αυτά. Απαρνηθείτε τις παλιές, άχρη­στες μεθόδους. Δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Δημιουργούν εντάσεις, έχθρες και διχόνοιες. Αυτά δεν τα έχουμε ανάγκη.

Προχωρήστε πιο αποτελεσματικά, πιο σύγ­χρονα.

Έτσι θα πείσετε και θα κερδίσετε φίλους και συνοδοιπόρους.

Με τις καλύτερες ευχές μου, για πρόοδο στην προσπάθειά σας.

—Μαργαρίτα Οδ. Κυριάκου - Καλλή, Θήβα, 15 Ιουνίου 2009

Αγαπητή Μαργαρίτα, Θα θέλαμε πρώτα από όλα σας ευχαριστή­σουμε για την τιμή που μας κάνατε να μας γράψετε και για τα καλά σας λόγια. Σας δια­ βεβαιώνουμε πως κινούμαστε προς τη κα­ τεύθυνση των υποδείξεων σας με όσα μπο­ρούμε να διαθέσουμε (χρήμα, χρόνο κλπ). Τα περιβαλλοντικά προβλήματα που υπάρ­χουν στην περιοχή μας έχουν αιτίες και αφορ­μές από τις οποίες προέκυψαν. Αν δεν τις εντοπίσουμε δεν θα μπορέσουμε να κάνου­ με την κατάλληλη θεραπεία. Είναι όπως ο γιατρός με τον ασθενή. Πρώτα τον εξετά­ ζει για να δει τι έχει και μετά του προτείνει τη θεραπευτική αγωγή.

Ας ξεκινήσουμε από μια κοινή παραδοχή. Νομίζω πως κανείς μας δεν υποστηρίζει τη θεωρία «όχι στη βιομηχανία». Όλοι μας λέμε «NAI», αλλά με σεβασμό στον άνθρω­πο και το περιβάλλον, όπως γράφετε. Όμως, ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μια άλλου είδους ανάπτυξη, ένα διαφο­ ρετικό μοντέλο παραγωγής, που σέβεται περισσότερο από το υπάρχον την πολιτιστική μας κληρονομιά, τον άνθρωπο.

Τα προβλήματα στην περιοχή μας ξεκι­ νάνε διότι η συγκεκριμένη περιοχή που έχει χαρακτηριστεί σαν ΒΙ.ΠΕ. Στην κοιλάδα της Θίσβης, το Λικέρι, παρουσιάζεται το φαινόμενο που λέγεται Θερμοκρασιακή Αναστροφή, που την καθιστά απαγορευτι­ κή, για εγκατάσταση βιομηχανιών υψηλής όχλησης. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Νομο­θεσία, αν θέλουμε να θεωρούμαστε μέλος της, απαγορεύεται ρητά η εγκατάσταση βιομηχανικών ζωνών σε περιοχές που έχουν αυτό το φαι νόμενο. Εμείς απλά ζητάμε και θέλουμε να εφαρμοστούν οι περιβαλλο­ ντικοί νόμοι που υπάρχουν στην Κοινότητα και στην Ελλάδα.

Ο έλεγχος, που αναφέρατε, γίνεται από συγκεκριμένους φορείς του ελληνικού κρά­τους που είναι αρμόδιοι γι’ αυτή την δουλειά. Το κάνουμε, αν και θεωρούμε πως αυτό είναι διαστρέβλωση. Είναι δουλειά των εκλεγμέ­νων εκπροσώπων μας να προστατεύουν και να φροντίζουν τα συμφέροντα των δημοτών

και προς αυτήν την κατεύθυνση. Πληρώνο­νται για να κάνουν αυτήν τη δουλειά, όπως για παράδειγμα ο Αντιδήμαρχος, που είναι υπεύθυνος για το περιβάλλον της περιοχής μας. Δεν έχουμε σκοπό να τον αντικαταστή­σουμε, αλλά και ούτε μπορούμε θεσμικά, να υποκαταστήσουμε αυτούς τους φορείς, οι οποίοι έχουν τα τεχνικά μέσα και είναι επανδρωμένοι με το κατάλληλο επιστημο­ νικό προσωπικό.

Σας υποσχόμαστε όμως, ότι από την πλευ­ρά μας θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, όσα μας επιτρέπουν οι δυνατότητες μας, ώστε με τις παρεμβάσεις μας σε νομικό, πολι­τικό και οικονομικό επίπεδο, η περιοχή μας να αποκτήσει ένα ανθρώπινο πρόσωπο.

Αγαπημένοι μου Βοιωτοί,Κατάγομαι εκ μητρός από την Ξηρονομή Θηβών. Θα ήθελα, λοιπόν, να με ενημερώσε­τε για το παραθαλάσσιο μέρος που ονομά­ζεται Αλυκή.

Όπως πληροφορήθηκα από το διαδίκτυο, η Αλυκή ή αρχαία Τίφα ήταν μια ένδοξη πόλη με μεγάλη δραστηριότητα στα μυκηναϊκά χρόνια, μεγάλο εμπορικό κέντρο και με αξιό­λογη ιστορική διαδρομή.

Σήμερα, όμως, τι γίνεται; Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι

εδώ και χρόνια είναι κάπως παραμελημένη. Με απασχολούν, λοιπόν, τα παρακάτω ερωτήματα, γιατί τα ψάρια, το γλυφό νερό, τα σουβλάκια και οι καφετέριες δεν αρκούν για να κάνει κάποιος διακοπές ή να κατοι­ κήσει εκεί. Διορθώστε με αν κάνω λάθος.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑΜπορεί κάποιος να αισθάνεται ασφαλής

εκεί;Πότε θα έρθει το νερό από τον Μόρνο;Υπάρχει γιατρός στην περιοχή;Έχει γίνει δειγματοληπτικός έλεγχος για την

καταλληλότητα του θαλασσινού νερού;

‘Οποιος γνωρίζει και έχει την ευγενή καλο­σύνη, ας μου απαντήσει στα παραπάνω.

Με τιμή,Μια ανήσυχη μελλοντική κάτοικος της

περιοχής.—Παρασκευή Φύγου, Αλυκή

Αγαπητή Παρασκευή,Νομίζουμε ότι ο δήμος Θίσβης είναι ο κα­ τάλληλος αρμόδιος φορέας για να δώσει απαντήσεις στις απορίες σας και τα σοβαρά ερωτήματα που θέτετε για την κατάσταση που θα συναντήσετε ενόψει της μόνιμης εγκατάστασής σας στην περιοχή.

διάλογος Θίσβη

15

THISVI_2.indd 15 29/07/2009 5:19 ΠΜ

ΟΜΙΛΗΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΝΙΑΣΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ: ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΗΜΟΥ ΘΙΣΒΗΣ

ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΘΙΣΒΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥστις 08:00μ.μ.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν είναι ανάπτυξη

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ

THISVI_2.indd 16 29/07/2009 5:19 ΠΜ