Ποιήματα - 24grammata Cosmogonia -poems...Οδηγούσα επικίνδυνα ... Στο...

Ποιήματα

ποιήματα

Τίτλος του Πρωτοτύπου: “ΚΟΣΜΟΓΩΝΙΑ” Συγγραφέας: ΔίαΟ πίνακας στο εξώφυλλο είναι έργο του Κ. Τζαϊλάκη.ISBN: 978-960-93-4097-7 Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com τηλ. +30 210 612 70 74, fax: +30 210 600 87 50Υπεύθυνος σειράς: Γιώργος Πρίμπας Σειρά: εν καινώ, Αριθμός σειράς: 6Επιμέλεια και διόρθωση κειμένου: Σωτήρης ΑθηναίοςΤόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Αθήνα, 14/05/2012Μέγεθος Αρχείου: 328 ΚΒΣελίδες: 72Μορφή αρχείου: Flipping book, pdfΓραμματοσειρά: cambria, 14Απαγορεύεται η αναδημοσίευση δίχως την έγγραφή άδεια του μεταφραστή ή του εκδότη

http://www.24grammata.com/?page_id=27474http://www.24grammata.com/?p=9022http://www.24grammata.com/

Βιογραφικό.

Γεννήθηκα το Μάρτη του '82 στην Καλαμάτα. Έσπαγα το κεφάλι μου να μεγαλώσω, να καταλάβω τις ανάγκες μου. Μα ακόμη τα ίδια. Έπειτα, στο σεισμό, τραβούσαμε με ένα αγροτικό κατά τον Ταΰγετο, πίσω η γκρεμισμένη πόλη. Έτρεμα απ' το φόβο μου για ώρες και με ντύνανε, με όλο και πιο πολλά, νομίζοντας ότι κρυώνω. Ακόμα αυτό, μα τώρα με ντύνω εγώ. Μετά, στα Φιλιατρά, χανόμουν στα στενά με το ποδήλατο, τρύπωνα να ονειρευτώ στα παρκαρισμένα μηχανήματα των έργων. Δε ξέρω, μάλλον έτσι είναι ακόμη. Ύστερα, σπουδές, υποτροφία, δουλειές, του ποδαριού και του διαβόλου. Πάτρα, Πορτογαλία, Μαρόκο, Αθήνα, Κρήτη, Μύκονο, Δημητσάνα, Άραξο, Μάνη... Μα πάντα, μες τον αρχαίο ελαιώνα. Άνθη, κελαϊδίσματα, ο απόηχος της θάλασσας κι ο ορίζοντας ο σκόρπιος.

Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 1

http://www.24grammata.com/?page_id=27474http://www.24grammata.com/

Περιεχόμενα

Εκκρεμότητες

Το διαφορετικό μας ν’ αντέξεις

Στεφάνι Δ.Π.

Πελεκητό

Όλον Όν

Περί Στερεών

Θάλασσα

Τζελελετούμ

Το σκιάχτρο

Δρόμος

Η Κατρακύλα

ΣΤΟΠ (τα Χ μελοδραματικά και Βαρύγδουπα)

Πέραν της αυταρέσκειας

Ποζάρ

Πεζόβολο

Λεία

Ο Δικός μου εαυτός

Νταμάρια

Εξέγερση στη φυλακή της Ελευθερίας

Πού κοιτάς κυκλώνοντας τον ορίζοντα;

Το ψάρι μες τη γυάλα

Σαν την αρχή και το τέλος

Ο Εχθρός

Ο μύστης της Αφροδίτης

Για τη Μέδουσα

Υγρά κομμάτια



Ανεπίθετη επίθεση

Δε ξέρω

Το γάντι

Δωμάτιο αυτοκτονίας

Τα αστέρια του ουρανού

Βρέχει

Η Ισχνή αγελάδα

Διάνυσμα

Λαβές

Πινέλα βεντάλιες τα βλέφαρα

Στα Όρη του Πανός

Ανεμοδούρι

Ξένοι

Ηφαίστειο

Το τραγούδι του δάσους

Ο Νάρκισσος

Η πεταλούδα

Ο Ήλιος

Παρά Παντού

Κύματα

Γκρεμοί Μπαλκόνια

Λόλα (απόσπασμα)

Pension Passion

Φυλακές Υπερώα

Όσο ο ανανάς με το φοίνικα

Ο απαγορευμένος καρπός

Οδηγούσα επικίνδυνα



Εκκρεμότητες

Κορφολογώ τα ιδεατά της στιγμήςΑυλός στιχοβάτης τηςΣυλλέκτης του εαυτού.Θεόρατα καβαλώ Άρματα αήττηταΣτριφογυρνάν οι σφαίρες του σύμπαντος στη θαλάμη.Δεν είναι μόνο που μετατοπίζεται το μέσα έξω σε ξένο αβυσσαλέο κόσμοΟ έρωτας που κρύβεται στις χαραμάδες τις διαφορετικότηταςκι η αγάπη που αρπίζει τη μουσική συμφωνία.Είναι που στου αχρήστου ναού το γκρέμισμαΑυνανίζομαι με την λόγχη Του αγνώστου στρατιώτηΓυναίκα που σαν κλείνει τα χείλη της αποκεφαλίζουν.Λοιπόν,Θέλαμε καιρό να συναντηθούμεΚαθόμαστε αντικριστάΗ στιγμή στη σιγή παίζει κρουστά.Καθόμαστε στα βράχιαΠάνω απ’ το σημειωματάριοΣτο σημείο που τα όμματα γεμίζουν θάλασσες και νησιά.Εκεί που απαγκιάζει η ψυχήκαι το ράμφος του νουτσιμπολογά και ξεμπλέκει τα φτερά της.Μέρα γιορτής θα βλεπόμαστανΦεγγάρι πάνω απ’ τα πηγάδια μας.Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 7


Ο χρόνος φως διακεκομμένων σινιάλωνΣημεία που λάμπουν το απροσδιόριστο σχήμα Θάμπη ασθμαίνοντα στο εύθραυστο πρίσμα της λατρείας.Έτσι, για να ξεκοιλιάσουμε το χαλασμένο ραδιοφωνάκι Με ευδαιμονίαΝα παίξει. Στα κουφάρια μας Τα ζεστά παλαιοπωλείαΚάθε λογής ζωύφιο φονικό έχει βρει καταφύγιο θερμά έρμαια Εδώ μέσα.Στην άκρη της ερημιάς ραντεβού οι δαίμονες δώσανΣτο κρεβάτι απλώσαν να σκεπαστούν με χαρτιάΜεγαλύτρωτοι έρωτες!- Έβαλες στο φτερό προφυλακτικό;- Το στερέωσα με άμα ταχυδακτυλουργικό- Τι είστε εσείς να χύνετε μελάνια;Χάιδεψ’ το…Κλείσε τα μάτια σχεδόν τέλειαΣε μια στροφή στυφή αφή και λείαΤελετουργία.Αλλά ας μη μακρηγορήσουμε άλλοΏσπου να φτάσουμε στο ακίνδυνο.Το ακραίο ακέραιο σφυροκοπά τις αιχμές.Το ακραίο ακέραιο χτυπά καταχτυπά τη πύλη.



Το διαφορετικό μας ν’ αντέξεις

θέλει δύναμη να σταθείςΝα σταματήσεις στο ποτάμιΓια μια στιγμή να το δειςΝα ερωτευθείς για να βγειςΝα σκαρφαλώσεις στην άκρηΝα τραυματίσεις την ουρά Να βγάλεις πόδια ή φτερά



Στεφάνι Δ. Π.

Ήρθα εδώ για να τιμήσωΑν έχω κάτι να χαρίσω Είναι γι’ αυτούς τους ποιητέςΠου επτασφράγιστη κρατούνε τη σοδειά τουςΕβδομάδες που συλλάβαν το αιώνιοΤους Κάποιους άλλους που κατάπιανε το κώνειοΚι αυτούς που κρέμασαν ανάθεμα Στολίδια στη πουτάνα«Είμαστε παιδιά απ' την ίδια μάνα»Οι ατσαλάκωτοι αυτόχειρεςΚι αυτοί που δέχτηκαν στο μέτωπο σημάδια Για τις Ατέλειες που σβήνουνε στο φωςΚι αρχίζουν θέατρο να παίζουν οι σκιές τουςΉρθα και Στέκομαι Από ώθηση ένσημη Ανάσα βαριά να θέσωΤο φέσι μου.



Πελεκητό

Είδα το γλάρο να πετά τη θύελλα πλάι Όταν η θάλασσα το στεριανό της πόθο δέρνει και ξέξασπρα κοπάδια σαλαγάει η βοή τηςΣτις καλαμιές που εχάϊδευαν τη γηαπά μπαμπάκια σβήστρες Στο μελανό το φωςτο πελεκητό



Όλον Ον

Παρεμβολές εμβόλωνΒέλτιστη η πολικότηταγια ένα «είναι» που είναιΟντότητα ως εν των όλων.Αποτύπωσαν αυλάκια το πέρασμα Η δοξαριά του Έρωτα κι έτρεξε αρμονίας νερόΣτα κενά της κίνησηςΤροχιές, στενά, εναύσματαΆναψαν φλόγες από Γη σε ουρανόΗ αλήθεια μια ιδέα της πραγματικότητας Όταν η σκόνη του μεγαλείου μας μοιάζει με αστέρια.…Παρακαλώ, please,μην τρώτε φιστίκια την ώρα που σας δείχνω τον καινούριο δαιμόνιο τρόπο να σκοτώνεται ο ήρωας μου.



Περί Στερεών

Με την ηχώ του σφυριού Που καρφώνει τα μικροπράγματα Της προονειρικής αγρύπνιας Το στιχερό του αλωνιού και Τα μεταφέρει σε παιδικές φωνές του μύλουΜε μιαν ηχώ μαρμαρυγήςΆλικης βύθισης κι ανύψωσης ειδώλουΠου διόλου μυστικά αποσαφηνίζεταιΕξατμίζεται σε συννεφιά πεδία όπουΔιαγράφουν ηλιαχτίδες τον τρεχούμενο κώδικαΜιας αρμονίας ασύλληπτα αισθαντικής.Εκεί που η άπνοια κρύβεταιΣε μια τέλεια πτύχωση επιτηδευτείΣτον αέρινο βηματισμό του ταξιδευτή.



Θάλασσα

Είναι η νύχτα που μακριά με ταξιδεύειπάνω σε άλογο ονείρου μαγικόμε ξεναγεί μες το βυθό της και χαζεύειμε το αθώο μου μυαλό το παιδικό Σαν την κοιτάζω η μορφή της αγριεύειασπροντυμένη με πελώριο νυφικόχίλια καράβια μες το κύμα ταξιδεύειφίλος κι εχθρός για ένα γέρο ναυτικό Πόσο πολύ έχω αγαπήσει το άρωμά τηςστην αγκαλιά της με φωνάζει να κρυφτώ ένα νανούρισμα ο ήχος, τ’ άκουσμά της θέλω σαν φύγω στην σκιά της να θαφτώ.



Τζελελετούμ

Θυμήσου, ήθελα πάντοτε τον κόσμο μας να αλλάξωΜα βρέθηκα απογεύματα προς βράδυ να ξυπνώΑπ’ του περιθωρίου τις στοές αλήθειες να ζητάωΣα να μη θέλω ή να μπορώ τις μέρες μας να ζωΑγαπηθήκαμε, είπαν, τελειώνει. Το σώμα γίνεται αγκάθιΠέη ατροφικά στης μάνας τους τα αιδοία στήνουν χορόΚι ήταν, του Φαραώ οι πληγές και του Χριστού τα πάθηΛάθη, άρτος και θέαμα πάνω απ’ της αγάπης τη σωρόΔε θα σας πω δα πως με απόκαμε η προσπάθεια,Τη θέα κυνηγώ, ή με ένα «ρω» μπορώ να ξεχασθώΝα ονειρεύομαι πως η αλήθεια είναι η παράνοιαΚαι σα ξυπνήσω θα βρεθώ στον πιο γλυκό βυθόΜα στην επιστροφή απ’ τα άπατα έρχεται η διαύγειαΜελαγχολώ, κρύβομαι πίσω απ’ του δάκτυλου τη μοίραΤαξίδια τότε σκαρώνω ως τη Μπούρμα ή τη ΜπατάβιαΚι αναρωτιέμαι στη στροφή σωστά τη ρότα μου αν πήρα.



Το σκιάχτρο

ΠλάγιασαΜε το γδυμένο σκιάχτροΚι ήταν σταυρός.Ήρθαν πουλιά.…Το κινέζικο πορτοκάλι πεταμένο στον κάδοΑπ’ του πόνου τα άπατα σήκωσαΑνέπαφη του γράδου τη ράβδοΠάλι αρωματίζομαι του έρωταΤη μολυσματική αποφοράΚοροϊδεύοντας με, πως σήμεραΘα είναι η τελευταία φοράΣτη πρησμένη ψυχή νεύρωσηΠαραισθήσεων τίκτεταιΗ μορφή σου σε ατέλευτηΤελετουργία θα σύρεταιΤερατούργημα της μνήμηςΠορτρέτο κατακρεουργημένοΓια πόσο ακόμα ένα σουΝεύμα μοναχά θα προσμένωΣχέδια ανάκτησης ενδιαφέροντοςΑπορρίπτονται κατά συρροήΗ σιωπή και η αδράνειαΣυνοδεύουν τα δαγκωμένα «γιατί»Πιθανό κάποιο άψυχο σκιάχτρο να μεΚυνήγησε απ’ το τότε μας χωράφιΚαθώς φαίνεται τρομάζω απ’ των αψύχωνΚαθρεπτών το μεγάλο σινάφι.Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 16


Δρόμος

Αν βρεις το δρόμο που ανεβαίνειΑυτόν που ψάχνεις χρόνια να δειςΑυτόν που μέσα σου πάντα θα μένειΠου οδηγεί στο βράχο της πηγής.Ένα σημείο είσαι το κέντρο του κόσμουΌνειρο κλεμμένης αξίας που άλλοι εκπροσωπούνΦτιάξε αυτό που έχεις μέσα σου και δώσε μουΑυτό που οι άλλοι δε μπόρεσαν να δουν.Μη φοβάσαι η ζωή θα σου δείξει το δρόμοΑυτόν που προσπαθούσες καιρό για να παςΑυτόν κρυφοκοιτούσες δειλά απ’ τον ώμοΑυτόν που παράφορα μισείς κι αγαπάς.



Η Κατρακύλα

Κι έτρεξε να χτίσει τοίχουςΨηλάΠαράθυρα με διπλά και τριπλά τζάμιαΝα μην ακούγεταιΤο σιδερένιο σύρσιμοΗ κατρακύλα Απ' το ξεθεμελίωμα τουΈφτιαξε τοίχουςΓύρω απ' τα μπάζα τουΝα τα στεγάσειΜη τα δει το αστέρι τουΜη κι ακούσουν τα πνεύματαΤο ξεθεμελίωμα τουΤι τοίχους δηλαδήΑπ' τη βιασύνη τουΤεντόπανα έστησε για προβολέςΣτα πέντε σημεία των οριζόντωνΚαι μέσα τουΜ' αυτά τα μπάζα αρχίνισεΝα χτίζει τον ΛαβύρινθοΚάπως βρε παιδί μουΝα επιβεβαιωθεί ο ήρωας του.



ΣΤΟΠ(τα Χ μελοδραματικά και Βαρύγδουπα)

Τι σημαίνει ουσιωδώς νέο, διαχρονικό κι ενδιαφέρον; Ψευδαίσθηση ότι εποπτεύουμε το φάσμα των δυνατοτήτωνΠραγμάτωση των δυνατοτήτων και τελειοποίηση των μέσων Οι παραλλαγές δημιουργούν σύγχυσηΨάχνουμε σαφή ταυτότητα…Μετασχηματισμούς που παρατείνουν το τέλος Αισθητοποίηση της απόλυτης ιδέας. Συμβολικά, κλασικά, ρομαντικάΑυτεπίγνωση του πνεύματοςΔιχασμό υποκειμένου κι αντικειμένου Ένωση μορφής και περιεχομένουΕμβάθυνση στοχαστικής συνείδησηςΤο άλλο, μετά την ακμή ζητά φιλοσοφική σύλληψη της πραγματικότηταςΗ τελεολογία μπορεί να είναι αυθαίρετη κι απλουστευτικήΝεοπραγματισμός, μεταμόρφωση του κοινότοπουΓνωστικό εγχείρημα περί ωραίου, υπερβατικής φαντασίαςΑποξένωση του απόλυτου ιδεώδους στον τρόπο θέασηςΑν κατανοήσουμε τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης τέχνηςΤαυτόχρονη αισθητική και φιλοσοφική σκέψηΝοητικά πειράματα για την εξερεύνηση δυνατοτήτων νέων κόσμωνΑναζήτηση της πρωτοτυπίαςΠλουραλισμός για ικανοποίηση Υλικό υπόστρωμα, τεχνολογίαΟ ρόλος της αγοράς. Οι συντελεστέςΕπιβολές. Πολιτικά σημαίνων νόημαΑντιδραστικό μέσο κωδικοποιημένο κυνικό αδιέξοδοΜεταμοντέρνο, “σούπα ακύρωσης κριτηρίων”Αναστοχασμός μηχανικού τύπου, εκτός συναισθήματοςΓραμματική άρθρωση, πρακτικές μίνιμουμ κανόνωνΦαντασιακή θέληση για το νέο Στις μορφές δημιουργικής τροπής.Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 19


Πέραν της αυταρέσκειας

Τα παλιόσπιτα της αδικίαςΠέτριναΧαοτικά σχήματα στον ήλιο Κόψτε το ρεύμα Ορίζοντες σκεπών



Ποζάρ

Κινηματογραφικά τα όνειρα τρεμίζουνΚαι λιγοστά φωτίζουν Οστά στους τοίχοςΠου αίμα δε τρέχει παρά παράνοιαΝα πιαστούμε απ’ το χέριΌχι πως το είδαμε στον κινηματογράφοΑλλά, για ν’ ανεβούμε το βράχοΝα γίνουμε αγκαλιάΌχι το να πρωταγωνιστήσουμεΣτην αιχμή της κορφής τουγια να ισορροπήσουμε.



Πεζόβολο

Στο χρώμα του το θαλασσίΤ’ ορίζοντα η χρυσοκλωστήτο πόδι μου έχει πιάσειΚαι με τραβάει η τρελήξηλώνω της γης το ανάγλυφο χαλίτο μίτο του θανάτουΠου λίγο ξεχνώ στην αγκαλιά τουκι εγίνομαι παιδίμες στο σκοτάδι.



Λεία

Και πέρασαν οι μέρεςγεμίσανε οι αγκαλιές νήματαΑυτά που ο έρωτας λες και τραβά απ’ του στομαχιού τη στοάλες και τραβά τα ιδεώδη βέλη και ξεχύνεται η ζαλάδακαι ξεχνιέσαι...Για τους αστερισμούςπου διέσχισαν το στερέωμαΣτο φωτεινό μας ξημέρωμαμε άρωμα ορχιδέας στα χείληΣε πηγή είμαι απολιθωμένο κογχύλιπου απ' την αρμονική του καμπύληγλιστράν στον ουρανίσκο υγράΤα σκέλη μας μεθυσμένη αγέληΣτην αίγλη της λείας. Αυτοί



Ο Δικός μου εαυτός

Η ψυχή μου ξεράθηκε, βλέπω τον πάτοΜε είχε γεμίσει της αγάπης σου η καταιγίδαΗ ψυχή μου άδεια μα το μυαλό μου γεμάτοΓεμάτο τέρατα στων ξωτικών τη παγίδα.Βρήκαν φωλιά στ’ άδειο σώμα θεριά να οικήσουνπαραμυθιού νεραϊδένια νερά στον πνιγμό μ’ οδηγούν…Κάποτε μέσα μου εσύ μόνο ήσουνΤώρα τα τέρατα εντός μου θα ζουν.Αυτό το τέρας της λύπης, του πόνουΕίναι η κόλαση, αέρας καυτόςΜα όσο περνώ μονοπάτια του χρόνουΒλέπω πως είναι ο δικός μου εαυτός.



Νταμάρια

Πορώντας την ογκυρότητα του χρώματος στων νευρώνων την σύνθεση μια ιδέαΓια την απόδραση-παράδοση στα μοιραία Σώματα έργα με ειδικά εφέ ώστε να προσεγγίσουν τη φυσικότηταΜητρικού τοπίου αντανακλάσειςΒιομηχανία έννοιας Κάλυκες φωτός εξοστρακισμένες ελπίδες της αποκάλυψηςψυχροπολεμικού έρωτα.



Εξέγερση στη φυλακή της Eλευθερίας

Τα όσα μας ένωσαν και μας ενώνουνΑφαιρετικά σχήματα στο βανδαλισμένο ψηφιδωτό του ονείρουΒεγγαλικά νοήματα Φουσκάλες που σκαν στον βρασμό του ελιξιρίουΆποτε, μια εναρμόνιση στο ύψος της θέαςΜια στιγμή μεσοδιαστήματος των υπολογισμών του εκτροχιασμού μας Πηγαία παράσταση διαφορετικότηταςΜε ακροβατικά στον ιστό των ορίωνΣτο σωλήνα των αναλύσεων φιλιστρίνια του έρωτα κι αδιέξοδα play roomΚεραίες κατάσαρκεςΤυμβωρύχων περσόνες του ρηχού υλισμού μαςπροσφέροντες ως δόλωμα κοινωνική αποδοχή βάση των αποδοχών μαςΥλοτομικοί συντονισμοί στο χορό των καλικατζάρωνΑνάσες, μπουκώματα αμαρτίας, άρτιας εξόδου αυτοχειρώνΑνθρώπων αισθήσεις στο χαλασμένο τηλέφωνο του συστήματοςΤραβηγμένα τραυλίσματα προκηρύγματαγύρω απ’ την ωρολογιακή βόμβα της καρδιάς μαςΓραφές μιας κάποιας ευθείας αριστοτελικήςενώνουσας -ενώ ο νου σας- ...Διυλισμός εισερχομένων σπερμάτωνΌπλα που σπαν την αγκαλιά κατά κλείδα.



Πού κοιτάς κυκλώνοντας τον ορίζοντα;

Στο βέρτιγκο της ίριδας των ματιών Στροβιλίζομαι ως την πρόσκρουση των χειλιών Κάθεσαι και κυκλώνεις τον ορίζονταΟργιάζον βαθύ φοβερό ακίνητο χρώμαΣαλεύεις σε αλλεπάλληλους οργασμούςΓεωμετρικά προοδεύοντα σφιξίματα σταφύλιΧάνομαι στο βάρος της σταθεράςΤριβή συμφωνίας εν μέρειΑκούω τη διάχυση στα σημείαΤης μνήμης διαμένουσες αισθήσεις



Το ψάρι μες τη γυάλα

Κοιτώ τα ψάρι μες τη γυάλαΚι όντως λέω μοιάζουμε πολύΣτη βλακεία, στις κινήσεις και στη σκέψηΜα κυρίως στη μονάχη μας ψυχή.Κυνηγώντας γύρω γύρω κάτι ανύπαρκτοΜου θυμίζει τον εαυτό μου στη ζωήΜου θυμίζει κάθε ανούσιο περίπατοΤου μυαλού που αναλύει τη στιγμή.Η διέξοδος στη γυάλα δεν υπάρχειΕίν΄ η γυάλα από χούφτα πιο μικρήΜα φοβάμαι μήπως άραγε μ’ αρέσειΤο να κλείνομαι σ΄ αυτή τη φυλακή.



Σαν την αρχή και το τέλος

Πολλές φορές περνώντας απ' το ναότις πλάτες μου ισιώνοντας στις πύλεςακινητοποιώντας λίγο τα φτεράσε έναν αέρα που βγαίνει ζεστόςζωντανός απ' το εσωτερικό τουκοιτώ στο βάθος τους ιερωμένουςκαλώντας εκεί όλα μου τα δαιμόνιακι αυτά έρχονται ζευγαρωμένακάπως σαν τους γονείς μουσαν εγώ με τον ονειρεμένο αγαπημένοή σαν την αρχή με το τέλος μου.



Ο Εχθρός

Μια υποχθόνια αγάπη και μίσος παρέατου μολυβένιου στρατού και της χάρτινης πόληςτου μυαλού, του εαυτού, του μεγάλου μου εχθρούπου σαν βαδίζω μπροστά θα μου κόβει τη θέα Ο εαυτός μου είναι ο μεγάλος εχθρός μουΘάνατος στον εχθρό !Μολυβένιε στρατέ σιγανά να σκοτώνειςτον εχθρό εαυτό μες τη χάρτινη πόλη Μολυβένιε στρατέ σιγανά να σκοτώνειςΣιγανά το μυαλό να λυτρώνεις.



Ο μύστης της Αφροδίτης

Στη χώρα των ταξιδευτώνπου τα πλοία σφυρίζουν ρουφώνταςΉτανε ξένος μεταξύ αδερφώνβογκούσε στη μέγγενη τη γραμμή του γυρνώνταςΦόρεσε το σαλβάρι με τη σαγήνηΆρπαξε απ' τα κέρατα το δελφίνιΕλατήριο από στρώμα ηδονικά βρεγμένοτου καρφώθηκε στη πράξη ως το στέρνοδιαπέρασε τον εραστήΈτσι πέθανε. Έτσι άκουσα να εξιστορούν στο κατάστρωμαγια έναν μύστη της Αφροδίτης.



Για τη Μέδουσα

Μαγνητισμένοι απ’ τη μαρμαρυγή στα μάτια τηςΦίλησαν την ανάσα τηςΠροκαλώντας αυτή την αέρινη κένωση Που παρατείνει την ένωση, την καυστική.Τυφλοί αφέθηκαν ψηλαφώντας τις οροσειρές των χειλιών τηςΤων χιλίων μορφών της στην μια. Την έκπληκτη. Τη συναινετικήΣτη συννεφιά της νηνεμίας, την όμοια με έντασηΣε στάση επιβλητική από την ορμήΣυνέχισαν να σχίζουν τη μεμβράνη του «μη»Ρουφώντας ρεύματα ρίγους Σφαδάζοντας για τη ματαιότητα Της ακατάπαυστης στιγμής.



Υγρά κομμάτια

Λιπόθυμοι από επιθυμίες στομαχικέςΒλέμμα απλανές στο πρανές του τοίχουΠαιχνιδιάρικα τσίνορα τα σύνορα μαςΒαπόρια απ' το ωδείο της ψυχής συσπάσεις Μαρμάρων επηρεασμοί και συνταγογραφίες Στη σκηνή με το σκήνωμα του σκοπού στη λίμνηΜαστιγωθήκαμε απ’ των αναβατορίων τα λουριάΤρεφόμαστε με τρυφερότητα απ' τα υγρά κομμάτιαΤρώμε περιττώματα αχόρταγα κι αυτοδιατηθέμεναΣιάχνοντας τη σέχτα μιας αλήθειας άθλιας.



Ανεπίθετη επίθεσηΤι είναι λοιπόν οι ποιητές.Ανώτερες λύσεις ειδυλλιακέςΣτο κεφάλι τους μόνο έχουνΑποσιωποιητικά ανεπίθετοι εμμένουνΣε ανοιγμένα αινίγματα και Φαύλες απαντήσειςΑφρός μεταξύ φαλού κι αιδοίουΜεταξύ των «άμα» της ζωήςΚαι χαρτιών Αμαζονίου.



Δεν ξέρω

Μετόπες κεντημένεςΜε ρητορικά χαλίκιαΧνούδια ερμητικά χάδιαΦιλιά απολαυστικά φίμωτρα«μελαγχολία κι ιδιοφυΐα»Πεδία, προβληματισμοίΚι αρχίδια.



Το γάντι

Δεν είναι τόσο που ήρθαν όλοι χώρια από σέναΕίναι το χιόνι που στρώνεται πάνω στα περασμέναΣαν εκείνα τα άνθη που για μια πανσέληνο ζουνΜια στιγμή κι η ευτυχία μας στης ιστορίας το ρουν.Σε Χαιρετώ αγαπημένοΥποκλίνομαι βαθιά και σκύβωΝα πιάσω το γάντι που μου πετάςΕνθύμιο χρήσιμο στο βαρύ μου χειμώνα.Πληγώνονται οι άνθρωποι, σκοτώνονται για κτήματαΚι εγώ που δεν υπάκουσα ποτέ σε νήματα κανενόςΘα ήθελα μονάχα, πριν πετάξω, να αντικρίσω αυτόν που θα μου δείξει του Διογένη ο δικός μου φανός. Σε χαιρετώ, με βαθιά υπόκλιση σκύβω Να πιάσω το γάντι που μου πετάςΜα να στο επιστρέψω σκέφτομαι Μιας και μου είναι μικρό.Έξω κοιτώ. Το έστρωσε. Ηρεμία…Ευκαιρία να φτιάξω έναν χιονάνθρωποΌπως και να βγει θα σου μοιάζειΘα διαλέξω ένα καρότο χοντρό Δυο βόλους παλιούς για τα μάτιαΔεν ξέρω αν πρέπει να σε βάλω να κρατάς δρέπανο με μαστίγιοή καμιά σικάτη πανάκριβη τσάντα.Θα σε φιλοτεχνήσω ενθυμούμενη όσα Μου υπέγραφες, δικό σου για πάντα...Κι ίσως τα κρύα ψεύδη να σε διατηρήσουνως την πρώτη ηλιοφάνεια της νέας χρονιάς.Να σε χαζέψω να λιώνεις και να κυλάς Στις πέτρες. Να λιώνεις μακριά στο φαράγγι.Να γίνεσαι μια εικόνα, επιτέλους, κατανοητή.Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 36


Δωμάτιο αυτοκτονίας

Σκέψεις ερέβους χαοτικές δένουν το μυαλό μουτυλίγουν με τα πέπλα τους το άδειο θέατρο μουΣαν κουρτίνες διάφανες με άπειρες πτυχώσειςήθελα πέρα απ’ τα σώματα το μέσα μας να νιώσειςΕκείνες τις στιγμές των υπαρξιακών αναζητήσεων-που κοινότοπα οι άνθρωποι λαμβάνουν για βαρετές-να βρισκόμαστε σε περιπετειώδη βάθη συζητήσεωνΝα κυλάμε στρογγυλοί την απέραντη Γηπαλινδρομώντας ανάμεσα στα άστρα άλλων ζωώνΜε έναν περίπατο παρατηρητικό στην φύσηπου θα έδινε στη ζήση στεγανά να φτάσει ή να χαθείστης ολοκλήρωσης του «είναι» τις μετέωρες ακτές ενωμένων ψυχών και σωμάτωνΈξω απ’ την ατμόσφαιρα Σε μια ελαφριά στιγμή νοητήΣε ένα φάσμα σαν ύφασμα που γδύνεταιΔιαφάνεια είσαι που καλύπτει τη φωτιά στην εστίαΗλεκτρικά σύρματα μέσα σου κατάρτια κι ιστίακαπνός τα πανιά. Λιμένα σχοινιά τα βλέμματα σουπλησιάζω κοντά σου· σε φυσαλίδες λάβας καίγομαιΝιώσε το τρέμουλο άλγος. Είμαι «ο άλλος» κρυφάΤη στιγμή που η προσμονή θάνατο ζητιανεύειΨάχνω κορμί· ψάχνω σκεύη· να σκοτωθώΣτο τελευταίο σύνορο μιας αύρας γυάλινηςείναι το δέρμα. Τριγμοί. Πονάει. Σε μια κίνησηαπόγνωσης της Ελευθερίας. Κόβεται, σπάει.Στις πληγές χτυπά η χορδή της αγνότηταςΓια το καλό της ανθρωπότητας!«Διαφημίσεις στα προσεχώς»...Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 37


Τα αστέρια του ουρανού

Φωτιές γεμίζει ο ουρανόςΣτα αστέρια ακουμπάνεΧίλιες ευχές γεμίζουνεΣτο άπειρο με πάνεΕίναι ψυχές που χάθηκανΠου φύγανε μια μέραΠου απ’ το πόνο σώθηκανΠου μείναν στον αέραΕίναι ζωή που όνειραΦορτώθηκε στους ώμουςΚαι που «αδίκως» έχασεΜπερδεύοντας τους δρόμουςΠολυμορφία του ουρανούΖωή κι αυτή θυμίζειΘυμίζει σκέψεις κάποιου νουΤοπίο που χιονίζει.



Βρέχει

Φυσάει Βοριάς. Αγέρας αλήθειαςΞεσπά βροχή κι ο κόσμος ξανάΓεμίζει στάλες μοναξιάςΘολά νερά συνήθειαςΌλοι και μόνοι. Πόρτες κλειστέςΤέσσερεις τοίχοι. Μια παρωδίαΆνθρωποι άδειοι. Κενοί. ΤυπικοίΚούφιας ζωής τρελοί εραστέςΨάχνω συνέχεια χωρίς να μιλώΤη μάσκα που θέλουν να βάλωΘέλουν να κλαίω ή να γελώ;Θέλουν να ζήσω χωρίς να αγαπάω;Φύγε κι εσύ ξωτικό μαύρο τέραςΔε θέλω μπελάδες δε θέλω κακόΔε θα μου δείξεις εγώ πώς να ζωΠώς να κοιτάζω το φως της ημέραςΔικαίωμα έχω ζωής και αξίαςΔικής μου τρελής λογικήςΚάθε μου λάθος δε με σκοτώνειΜε σπρώχνει στη πηγή της ζωής…Ακόμη βρέχει. Τώρα χωρίς βροχήΧωρίς ψιχάλες. Χωρίς σύννεφα. Χωρίς λογικήΒρέχει συνέχεια χωρίς διακοπήΒροχή που γεμίζει την άδεια ζωή.



Η Ισχνή αγελάδα

Αυτός ο κόσμος ο φανταχτερόςπου άνθρακες μυρίζειΔες πως λικνίζεται, βυθίζεταιτόσο να προσεγγίζει.Άλεφνερό φωλιάμνήμη φωτιά στη λίμνηστρείδα λαλιά περιστεριούκίονας που περιστρέφεταιη ανεμοσπαρμένη όψηΤου αγαπημένουΖωντανούΤότε η ισχνή αγελάδα έρχεται σε Νιρβάνα.



Διάνυσμα

Στην ερημιά που πλατειάζει η ματιάο αγέρας μιλά για τα μάκρηΕκεί που ανασυντάσσονται τα πουλιάπερπατώ προς την άκρηΣτης ακτής τη θαλάσσια εσοχήόπως του έρωτα η περιγραφήμια γραμμή που αφήνεται να γίνει καμπύληκαι με μια γωνία ορθή προσπαθεί να ενωθείΣτου ορίζοντα τον γκρεμό συναντώ το φρουρό που έχει πλέξει την κοχυλένια γιρλάνταΣε ένα σύννεφο το θεό κυνηγώΚαλπάζουν αλογατάριδες γραπώνονται τα πέταλα στον αφρόΘησαυρών παράφορο σκηνικόΑντικείμενα γλυμμένα απ’ την αρμύρατελάρα, βαρέλια, ψυγείαΈνας καναπές ξεβρασμένος απ’ το κύμαΑπλώνομαι ν’ αφουγκραστώ τη μαγείαΓυμνοί σκαρίζουν απ’ τους αμμόλοφουςΤ’ ουρανού το ηλιόγερμα εκεί όποιος δει θα καείΕπικίνδυνα ρομαντική εποχήΏρα να φεύγω καθώς με νήματα σέρνωτης καταιγίδας την ηλεκτρισμένη ουρά.Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 41


Λαβές

Με τις λαβές των χειλιώνΣου αναρριχώμαιΚατρακυλώ στην κοιλότητα Του λαιμού πουΠοτάμια αιμάτινα υποδερμικάΤρεμίζουν τουλίπες σεΑγρούς που δέρνονται απ’Ανέμους στο δέρμαΔένομαι στο βλέμμαΤο ασφυκτικά κοντινό Κόμπος



Πινέλα βεντάλιες τα βλέφαρα

Σε καιρούς που οι λύκαινες βυζαίνουν τα μελλοντικά θύματα τουςΤετράγωνα κυκλώνει το φάντασμα του στρατού Η ψυχή του κράτουςΒολοδέρνει το ηλιοβασίλεμα από μια χαραμάδα του ανθρώπουΑυτός κείτεται στου μοντέλου την κλίνηΜε ονείρατα μεταφράσεωνΟ δαίμονας είναι ανδρείκελοΑέρας που περιφέρει κουρέλια ραμμένακι είναι ραμμένα με προσευχές όπως το κομποσκοίνι Γίνομαι φτεράΓίνομαι διάφορα απελευθερωτικάΓίνομαι Ελιάκι όλα γη γίνονται πέτρες και χώμαΣτου δαίμονα τον αέρα τρόμος απ' το κενόΣτου δαίμονα τα κλειστά μάτια αγαλλίαση αγκαλιάΕίμαι ελιά κι ερωτεύομαι ήλιοΚάνω έρωτα το νερόΡιζώνω και ζω στου ανέμου το ανεβατόΚρύσταλλοι ηλίου το μύρο Τριγύρω στου ανθρακίτη το τρύγο Σουραύλια κέρατα κι η ελιά είναι πλοίο που για τα πέρατα ξεκινάΓια μια σημαίαΓια ένα άδειο ρούχο Για το δαίμοναΓια τη χρυσή ζωγραφιά



Φωνάζει η καμπύλη «ασχοληθείτε με τα λοιπά»Η τάση του τύπου έχει φτάσει να τραντάζει Τρέχω Κουδουνίζουν οι παγίδες μουΕδώ που όλα ησυχάζουν και περιφέρεσαι παρατηρητής εντός σου Ενώνεσαι και σφυροκοπούνται οι αιχμές σου Ταξιδεύεις διαμέσου προορισμώνΜ' αυτό το φτεροκόπημα της μέλισσαςΤο σκίρτημα του ηλεκτρισμού στον αέραΜια ζαλάδα από έλλειψη ορίζονταΠαστερίωση της ιστορίας.



Στα Όρη του Πανός

Στου Μαίναλου το έλατοΤης τύχης μου το πέταλοΜε λάσπες συγκολλώΓοργά εκύλισα το καλντερίμιΑερικό του έρωτα αγρίμιΜε αισθήσεις με παιδεύωΝυμφών διαγράφονται μορφέςΓυμνές σειρών βουνοκορφέςΤο Λύκαιον χορεύωΟμίχλες κάλυψαν τις ΒάσσεςΙερειών παρθένων οι ανάσεςΣτα πέπλα τους σαλεύωΣτης Νέδας το κελαΐδισμαΣτου καταρράκτη το κελάρυσμαΎπαρξης μυστικά συλλέγωΣτα όρη του ΠανόςΈλαβα αγάπης λάγνο φωςκαι σας το στέλνω.



Ανεμοδούρι

Κουβάρι οι σκέψειςμίτος επιστροφής μαζεμένος από κάποιονπου τον μάγεψε η διαδρομήΤι να είναι αυτό που πάνω εκεί μας οδηγείστη λαμπερή γραμμή των νοημάτωνΜια απόπειρα αιωνιότητας με πιθανότητα χαοτικήΈνας ασκός που μέσα του δίνεςεπί ματαίω ιριδίζουν· καισε μιαν αχώρετη κορύφωσηΕρωτικά τον σχίζουν.



Ξένοι

Οι κύκλοι των ερώτων πώς κυλάν θρυμματισμένοιΑτέλειωτα και Άναρχα, ανάκατα κολλημένοιΓυρνούν, γεμίζουν απ’ τα σπασμένα ανοίγματαΤρεκλίζουν, ονειρεύονται σκαρώνουν αινίγματαΗ λογική συνέχεια για να περάσουν μεριάζειΘέρμη κυριαρχεί και πάγος που εναλλάσσονταιΜέχρι το επιτηδευμένο λάθος της αλήθειας Μια ψυχή ματώνει μετέωρη στ’ άστραΚι όταν πέφτει κάτω την τραβάν τα σκυλιάΤην έχω κλέψει απ’ τη μούσα με τ’ άσπρακαι τα μυρωδάτα μπουμπούκια στα μαλλιάΤην άρπαξα λάγνα, πλάνα, και το φέρω βαριάΚαθώς προσπαθώ να το εξαλείψω με σκέψειςμέσα της πετώντας όλο και όλο πιο μακριάΞένη πλέω τη λαοθάλασσα στο καράβι της λήθηςΣυμπιεσμένο κενό με γεμίζει από σκέψειςΓια μια χαμένη υπόσχεση με βάση αναληθή Ζω σε μια Γη μοναξιάς που μου μοιάζειάγνωστος πριγκιπικός μικρός πλανήτηςΣυνωστισμένος από ανθρώπους τέραταμε επιβίωσης ένστικτα βασικά τραγικά Γιατί να έχω άποψη για έναν θεό ή έστω έναν ημίθεοΝα τον εγκωμιάσω, να του μοιάσω εγώ ή εγώ να τον μιάσωΚαίει το φως, είναι η αλήθεια και το λάθος τηςΤώρα η κόλαση μου είναι ένας άνθρωποςΠου δεν μπορώ να αισθανθώΠου λείπει ετούτο το συν (+)Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 47


Χωρίς αισθήσεις και συναισθήματαΚουβαλώ ένα συν (+) σα σταυρόΝα πρέπει να αλλάξω, να σε Ξε-χάσωΚι ετούτο το -Ξε- που μου λείπει θα το βρωΞε-νη όταν γίνω.



Ηφαίστειο

Μια δερμάτινη επίστρωση καλύπτει την λάβα του που άνευ διεξόδου βράζει τις σκέψεις τουΜαγνητικά μέταλλα ρευστά κι άσχημαΠρόσωπα στοιχειά λιωμένα αναδεύονται Μα δεν φτάνουν να εκτονώσουν το ηφαίστειο με μια έκρηξηΦαίνεται σα να κοιμάται. Διάλεξε για να ζει τον πιο ανεξερεύνητο βυθό της θάλασσαςΕξωτερικεύεται με θειούχες φυσαλίδεςπου διαλύονται μετά από μακρύ ταξίδι ως την επιφάνια Συνθλίβονται πάνω σε φελλούς, κηλίδες, σκουπίδια.Περιμένει καρτερικά την τυχαία ένωση που θα το εξυψώσει Ως ένα νησί μοναδικό σαν τα χιλιάδες του χάρτηΘα γεννήσει δέντρα, σπηλιές,Απόκρημνες μεριές για τους πιο θαρραλέους.Θα το ευλογήσουν κουρασμένοι ναυαγοί Θα το πατήσουν κολασμένοι κουρσάροι και θα το βρομίσουν καταπιεσμένοι τουρίστεςΘα γεμίσει ιστορίες κι όνειρα τους ταξιδευτές που θα το ταξιδέψουν στα πέρατα πολύχρωμη άμμο σε γυάλες Από την στιγμή της ανάδυσης θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση Μαζί με την αγωνία να προλάβει να ... Πριν βυθιστεί πάλι στη μήτρα.



Το τραγούδι του δάσους

Είναι τα δέντρα του τόσο ωραίαΣαν προχωράς το ακούς κατά κειΠαλιό μυστικό το ταξίδι στη ΓαίαΔάσους πηγάδια ή γλυκιά μουσικήΣα μεθυσμένος από οίνο αρχαίοΕίμαι ακροβάτης του τσίρκου θεόςΣ’ ένα σχοινί τεντωμένο πατάωΑυλός μαγεμένος αιθέρας ανθόςΕίναι το δάσος πυκνό και μεγάλοΕίν’ το τραγούδι του τόσο κρυφόΑπομακρύνομαι μέσα του κι άλλοΚινούμενη άμμος κλεψύδρες γυρνώΜη ξεγελιέσαι οι χάρτες χαθήκανΌσοι βγήκαν σου είπαν μη μπεις Αν οι σειρήνες στα αυτιά σου σταθήκανΤρέμουν τ’ αστέρι μιας φαύλης αυγήςΝα είναι παγίδα δε ξέρω τι βλέπωΕιν’ το ποτάμι που κυλάω γοργόΈνα σχοινί νου να σώσει εμπλέκωΠώς; Που; Να πάω; Μέχρι όπου μπορώ.



Ο Νάρκισσος

Μέρες κρατά το πρόσωπό του στα χέρια τουκαι μέσα του γελά γελά γελά ...Έπειτα, περιμένει να δει τι θα τον ξεγελάσει.



Η Πεταλούδα

Οι ανάσες είναι τζιτζίκια στη νύχταΜια πεταλούδα πετά στα νεράΣτα αβάδιστα βάθραΜε φτέρωμα κυανόΠου το ανοίγει και μοιάζειΜε έναν χάρτη για το στερέωμα.



Ο Ήλιος

Ο Ήλιος που πατάμε δίχως συνειδητοποίησηΑυτός που είναι σε βάθος κρυπτός Αναπνέοντας ηφαιστειακά λαχταρά να ενωθεί με τον γυμνό του εταίροΕίναι ο Ήλιος που λέγεται πυρήνας της Γης.



Παρά Παντού

Με την αχνή γραμμή της φαντασίαςΠλανώμαι όπως πλέκονταιΤα γυμνά κλαδιά των άγριων δέντρωνΟι παλμοί συνθέτουν την ιαχήΠολεμιστών που δρασκελίζουν την ΓηΈνας μικρός ουρανός στα πόδια μουΓλυκός γλυφός γυαλιστερόςΣτέγη που ανάποδα στέκειΥφές εμβαθυνόμενες κι άλλες Τρίγωνα γεωγραφικά ανάγλυφαΌρασης ενώσεις στα σύνοραΠου δεν υπάρχουν Παρά παντούΈνα βράχινο κορμί να χάσκει μορφέςΟ ώμος του προέκτασηΊχνος αγκαλιάς το ακρωτήρι.Το σαρώνουν λυρικά κύματαΣτις τεταμένες τρίχες των αισθήσεων



Κύματα

Σε μια έρημη άκρηΜια ξερή παραλίασα το κύμα ερχόσουνξαφνικά και χανόσουνΗ ζωή σα νερόΒαθιά μαύρη θάλασσαπότε πότε ηρεμούσεκαι ξανά τρικυμούσεΜια βραδιά με παρέσυρεστις ξέρες σου μ’ έσυρεΠριν προλάβω να νιώσωτις μικρές μας χαρέςπιο βαθιά της με πήρεγια χιλιάδες φορέςΣτο κορμί μου σημάδιααπ’ τα βράχια σου μείνανκαι για άλλες ακτέςφάροι κι όνειρα γίνανΚι άλλα κύματα ήρθανόπως πάντα χαθήκανΜα όλα φύγαν με λείααπ’ τη ξερή παραλία



Γκρεμοί Μπαλκόνια

Αέρας αναρριγά την αλμύραΛιοπύρι γδύνεται φεγγάριαΚυματίζει σκισμένος φερετζέςΝούφαρο κίτρο τουλίπα μενεξέΤο ωραιότερο ρόδο του μπαξέΜάδησε σε σεντόνια κόκκινα χρόνιαΈρωτας αλαλαγμοί σε αλώνιαΤου πάθους γκρεμοί μπαλκόνια.



Lola (απόσπασμα)

…Αλίκη σε επαναφορά. Ανούμερη άνοιξηΜάζεψε λουλούδια-κόφτο, μη γελάς[μειδίαμα]-μάζεψ’ τη γλώσσαΣυντακτικό γραμματική μέρη του λόγουΑκρίδα του λόγγουΞεσκάρισε, ξάκρισε γδαρ’ το πλάιΚι άει στον αγύριστο χέρι χέρι παντούΠοιος ξέρει!Νηστικό το νυστέρι υγρά σαρκασμούΜονόφθαλμα πόδιαΚαι χέρια με ράγες στα αφτιάΤόσο κανονικά…



Pension Passion

Σαν τα ακροδάχτυλα μας συναντηθούνγιορτή και κίνηση στη μικρή πολιτείαΟ τοξωτός θόλος ομπρέλα που χορεύουμε στη βροχήΗ γήινη παλέτα υδατογράφημα Ανάσες που χτενίζουν τα στάχιατης ραχοκοκαλιάς φυσαλίδεςαπό ‘να φιλί μας στο διάστημα μυρωδιέςΒρεθήκαμε στα διπλανά μαξιλάρια εκείνη την κάθετη νύχτα Πήραμε το ίδιο ταξί στο ουράνιο ποτάμι για να δούμε μια βόλτα ολάκερηΈνα ξημέρωμα να κόβει τις γρίλιες.



Φυλακές Υπερώα

Τα νήματα που μας κρατάν είναι νεύραΑρτηρίες που κάμπτονται Στου κενού τις κινήσειςΣτου κενού οργασμού τη Τελετουργία.Ψάχνω το δολοφόνοΑπάγγειο να ‘κινητοποιηθώΓέννεση σε ενήλικο σώμαΠαραισθήσεις ΑβύσσουΠαφλάζουσες στέπες Την ώρα την δωδεκάτη σείουν κολώνεςΑρχής Μέσης και Τέλους. Είναιo Έρωτας της απελπισίας με τη μορφή κρίνουΣτη πηγή της φυγήςΈρεβος βία αναμονής Υποταγή Στο νηπενθές Εργαλείο Πλάνη ή Ευλογία;Πρωτοβρόχια σε χαμένους πλανήτες Στη ζώνη του λυκόφωτοςΣτο πρωκτό του θεούΕπέχειρα του θάνατοςΔροσοσταλιές μιας κατάρρευσης συνολικής -Σε ποια άγρια χώρα είμαστε;-Άραγε θα σωθούμε;Κατακόρυφο κύμα να συλλάβει απ' το σύννεφοΑιθέρας πλάθει ιδεόγραμμα ατμόΔία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 59


Καταχτυπά ο συρμός τις ράγες Γυμνοί καλπάζουμε άλογαΤα τραβάμε απ' τις χαίτεςΑλλόκοτα οπλισμένοιΜε υπόκωφα βογγητά Αγνών παρθένων πλατωνικών εξοριών Ξυπνάν κανιβαλικά ένστικταΣυνουσίες σε παρκαρισμένα ασθενοφόραΒαλκυρίες της κολάσεως αιώνιες οδαλίσκεςΣτα σώψυχα του χάους ξυπνάςΜε καυτές ανάσες στο προσκεφάλιΜε μάτια διεσταλμένα παράφορα Αίματα του ανέμου ανοίγουν το νούφαρο Αστέρι Αφροδίσιου ουρανού σπίρτο καμένο Κρεμασμένοι στο χείλος της λήθης Κορμιά διασπαθισμένα. Χλομά Απ' την βαθιά αλήθεια Ως τα μύχια το απευθυσμένοΩς τις τελευταίες ίνες Που θροΐζουν στο κάλεσμαΎδρες απειλούν με ολοκαύτωμα Τη δοσμένη Ψυχή Όλες οι συντεταγμένες οδηγούν πάλι ΕδώΠροσμένοντας έλευση Απελευθέρωσις Ξυπνάς ή κοιμάσαι; Κοιμάσαι ή ξυπνάς;Στα πόδια ανάμεσα ρίζωσε διψασμένο κεφάλι…



Όσο ο ανανάς με το φοίνικα

Ώτα μεταξωτά αμαξώματα όμματαας καταβάλουμε παρακαταθήκεςσε πιστωτικές πίστες με κομμένες ανάσες συνδέσεις συνθέσεις από ντοΝτόρτιαΒαλλίστρες με πέτρες που πεταρίζουνΦιέστες με φονικά φρένα που τιτιβίζουνκαι υγραίνουν στα δέντρα τα φύλλαή φίλα άξεστα ξωτικάΡίξε άκυρα Αωρη άγκυρα Πάμε να γνωρίσουμε τον κόσμοΤοπία προβάρουν στην οθόνη ανά Ζʹ δευτερόλεπτα«Ναι, μάλιστα»in MalaysiaΌσο ο ανανάς με το φοίνικα Κονσόλα πιλοτηρίουΚολόνα ναούΠρόγραμμα πλυντηρίουΠλαστικό Εγώ Οδηγώ, η άσφαλτος σφαλιαρίζεταικαι τα λέει όλα Νεράκι στο χώμα.



Ο Απαγορευμένος καρπός

Τι είναι λοιπόν ο απόκρυφος κόσμος μαςπου οι άλλοι με δώρα κι άρματα κρύβουνΟ καρπός στη μέση του Παραδείσου τους πουσαν τον φας οι σιδηρόφρακτες θύρες ανοίγουν Θέλει «αρετή και τόλμη» όπως ήδη θα ξέρεις Κι είναι η τύχη τους τολμηρούς που βοηθά Τον καρπό σαν το χέρι σου απλώσεις να κόψεις είναι το πλήθος που από φόβο ή ζήλια βοά Είμαι απ’ το άπειρο ταξιδιώτης στου Ήλιου το άτι Όλα αυτά που από θεούς του μεταθανάτου ζητάς Του καιρού καβαλάρης ψυχής και καρδιάς Η απόμακρη μοίρα μας έχει πλέξει μια φορεσιά που έχω κάψει· τον καρπό στο βωμό της ζωήςΝα ‘ναι η γύμνια μας δίχως ίχνος ντροπής



Οδηγούσα επικίνδυνα

Όλοι λείπουν από τη πόλη. Ωραία Βρήκα ευκαιρία κι ήρθαΣκιές αίλουρες λούζουν τους τοίχους των φυλακώνΜας άφησαν μέσα σε αγκαλιές με ψυχοκλόνουςνα κάνουμε τους κλόουν σε σπίτι από τένταΕκεί που κρύβεται η βεντέτα των ειδώνΣε τρένα, βαγονέτα διασυρμώνΤαξίδι ειδικής ανίαςεντός παρόδουή ρόδουιδού....



Δία

ποιήματα

ISBN: 978-960-93-4097-7

νέο Flipping book

24grammata.comσειρά: εν καινώ, αρ. σειράς: 6Δία Κοσμογωνία 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 6 67
http://www.24grammata.com/?page_id=27474http://www.24grammata.com/http://www.24grammata.com/http://www.24grammata.com/

Ποιήματα - 24grammata Cosmogonia -poems...Οδηγούσα επικίνδυνα ... Στο...

Documents

Transcript of Ποιήματα - 24grammata Cosmogonia -poems...Οδηγούσα επικίνδυνα ... Στο...

Pablo Neruda - poems - Μουσική – Γκαλερί- Βιβλίο) · - The World's Poetry Archive 2 Pablo Neruda (1904-1973) Pablo Neruda was born in Parall, Chile. He studied

A2. Επικίνδυνα υλικά και φορτίαlibrary.tee.gr/digital/bibliogr/asfaleia/epikindyna... · 2016-07-13 · Κίνδυνοι – Επικίνδυνα υλικά

Επικίνδυνα Νερά-Στο Βάθος Κήτος-Αρκάς

Επικίνδυνα Νησιά

If you would like to receive the Phos in colour by email ... Phos pp.pdf · Father’s Day concert. The programme in-cluded speeches, songs and recital of poems from our prep’s

τα 10 πιο επικίνδυνα μονοπάτια του κόσμου

Διαχείριση Αποβλήτων - YPEKA...1.2 Μη επικίνδυνα βιομηχανικά απόβλητα 1.2.1 Παραγωγή και διαχείριση αποβλήτων

ΠΑΓΚOΣΜΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ & ΕΥΗΜΕΡΙΑ · • Τα πιο επικίνδυνα μέρη στο σπίτι για ύπαρξη παθογόνων μικροβίων

Πολιτιστικές και Αθλητικές ESOTERIKO 2019_2.pdf · ασθενής», «Δέκα μικροί Τσέχωφ», «Ανήσυχα πνεύματα», «Επικίνδυνα

ΝΑΣΙΑ ΜΑΤΣΑ, ΣΤ1dim-perivolia-lar.schools.ac.cy/data/uploads/menoume_spiti/st_taksi/... · Τα πιο επικίνδυνα επαγγέλματα snake milker 7. ...

ES 8530 INOX 24DME4I113 user manual English-DTP-66213 … · 2017-05-02 · Επίσης, ασφαλίστε όλα τα δυνητικά επικίνδυνα μέρη της συσκευής,

Επικίνδυνα Νερά-Μην Ψαρώνεις!-Αρκάς

Αρκάς - Επικίνδυνα νερά_002.pdf

Poems to the Sea

Τα πιο επικίνδυνα ζωα

BIBLIOGRAPHY OURCE TEXTS - link.springer.com978-3-319-58169-9/1.pdf · Cavafy Archive Online. Centre for Neo-Hellenic Studies. 1995–2016. Web. —. Collected Poems. Trans. Edmund

Πυροσβεστική Υπηρεσία: Εγχειρίδιο αντιμετώπισης ατυχημάτων με επικίνδυνα υλικά

A cosmogonia grega

Στη Χάγη μόνο για την ανατολική Μεσόγειο · 2020-01-20 · επικίνδυνα νερά μεταναστευτικού για τα νησιά μας,

a cura di: Tiziano Raffaella Il termine cosmogonia deriva dal corrispondente greco κοσμογονία e significa nascita del cosmo, ovvero origine dell’universo.