ΚΩΔ.: 211918 ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑrovoliari.gr/new/wp-content/uploads/2018/01/... ·...

Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο

Επιστροφή στην Αθήνα (τελευταίο)

Η ζωή μας στο χωριό άλλαξε ξαφνικά. Έφτασαν δυ-σάρεστα νέα ότι η ζωή μας σύντομα θα έπαυε να είναι ει-ρηνική. Ο πόλεμος επεκτεινόταν και στην ύπαιθρο όληςτης χώρας και ερχόταν πιο κοντά μας. Καθώς οι αντι-στασιακές ομάδες γινόταν ισχυρότερες και ενοχλητικό-τερες για τους κατακτητές, κατέφευγαν περισσότερο σταβουνά και τα κατοχικά στρατεύματα τις ακολουθούσαν.Ακούγαμε τρομερά νέα για ολόκληρα χωριά που καίγον-ταν από τους Γερμανούς, για ανθρώπους που έχαναν τηζωή τους προσπαθώντας να σώσουν τα ζώα τους και τιςπεριουσίες τους ή για αυτούς που έρχονταν όλο και πιοαπόμακρα, στα ψηλά βουνά, προσπαθώντας να σωθούν.

Για την οικογένειά μου τα νέα μας έκαναν να συνει-δητοποιήσουμε ότι δεν μπορούσαμε να μείνουμε άλλο στο

χωριό. Έπρεπε να εγκαταλείψουμε το ασφαλές καταφύ-γιό μας και να επιστρέψουμε στην Αθήνα.

Ο Χειμώνας έφτασε πρώιμα και παχύ στρώμα χιονιούσκέπασε τα γύρω βουνά. Σύντομα τα περάσματα και οιδρόμοι θα γινόταν απρόσιτοι, αδιάβατοι και θα έκλειναν.Οι γονείς μου ανησυχούσαν μήπως κλειστούμε στο χω-ριό μέχρι την επόμενη Άνοιξη, αν καθυστερήσουμε τηναναχώρησή μας. Άρχισαν τις προετοιμασίες για το μακρύταξίδι της επιστροφής.

Χάρη στη σκληρή εργασία τους την περασμένη Άνοι-ξη και το Καλοκαίρι είχαμε πλέον αρκετές προμήθειες πουθα μας επαρκούσαν για αρκετούς μήνες.

Νοικιάσαμε μουλάρια για να μεταφέρουν τα πράγμα-τά μας, τα φορτώσαμε και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε τοδύσκολο δρομάκι. Κάναμε μια στάση στον Άγιο Γεώργιογια να αποχαιρετήσουμε τα ξαδέρφια μας και κατευθυν-θήκαμε προς το Λιανοκλάδι για να πάρουμε το τρένο επι-στροφής στην Αθήνα.

Θυμάμαι καλά αυτό το ταξίδι. Ήταν υπερφορτωμένομε ταξιδιώτες, δεν υπήρχε καμιά γωνιά του κενή. Οι πε-ρισσότεροι καθόμαστε στο πάτωμα στα ενδιάμεσα των κα-θισμάτων κρατώντας σφιχτά ο ένας τον άλλο και τα προ-σωπικά μας αντικείμενα. Το βαγόνι στο οποίο καταφέραμενα βρούμε λίγο χώρο ήταν γεμάτο από οικογένειες τσιγ-γάνων. Η μητέρα μου μας προειδοποίησε να μην καθό-μαστε κοντά τους γιατί μπορεί να είχαν ψείρες. Ήταν ακα-τόρθωτο, δεν υπήρχε χώρος.

Είχε δίκιο. Μόλις φτάσαμε στο σπίτι ανακαλύψαμε ότικολλήσαμε ψείρες και η μητέρα ανέλαβε δράση. Μας έγδυ-σε από κάθε είδος ρούχου τα οποία ζεμάτισε σε βραστόνερό, αλλά οι πεισματάρες ψείρες δεν υπέκυψαν. Επέ-μεναν. Προσκολλήθηκαν στα μαλλιά μας και καμιά φρον-τίδα της μητέρας δεν έφερνε αποτέλεσμα, οπότε και κα-

ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΩΝ

Ταγιαπιέρα 3 - 5 Αθήνα, Τ.Κ. 11525 • Tηλ. - Fax: 210 6716 715 • e-mail:[email protected] • Ιστοσελίδα: www.rovoliari.grΧρόνος 33ος • Αριθμός φύλλου 132 • Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2017

ΚΩΔ.: 211918

4194

ΚΕΜΠΑ

Ο Πόλεμος, η Κατοχή, το Ροβολιάριμε τα μάτια, τις διερευνήσεις και τις ολοζώντανες μνήμες ενός τετράχρονου παιδιού

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου

εύχεται σε συγχωριανούς και φίλουςό,τι καλύτερο για το νέο έτος:

Υγεία - Πρόοδο - Χαρές και Προκοπή

για καθέναν ατομικά, οικογενειακά,αλλά και για την πατρίδα συνολικά.

Η Ετήσια συνεστίαση του Συλλόγου

Το Διοικητικό Συμβούλιο σας προσκαλεί στη χει-μερινή συνάντηση-συνεστίασή μας που θα γίνει την Κυριακή το μεσημέρι, 11 Φεβρουαρίου 2018 στην τα-βέρνα των αδελφών ΚΟΤΡΩΝΙΑ, στο γνωστό μαςστέκι (Λεωφόρος Πάρνηθας 360), με ελεύθερο μενού.Για συνεννόηση και κρατήσεις επικοινωνείτε με τηνΤαβέρνα (τηλ.: 210 2460 422) ή την Πρόεδρο του Συλ-λόγου (Δέσποινα Περράκη-Σκαμάγγη τηλ.: 2104254325 & 69 74 11 36 86).

Παρά τους δύσκολους καιρούς, σκεφτήκαμε ότιδεν θα έπρεπε να στερήσουμε από τα μέλη μας τηνκαθιερωμένη πια συνάντηση, η οποία είναι και ευ-καιρία να βλεπόμαστε, να ανταλλάσσουμε ευχές, ναξαναζωντανεύουμε αναμνήσεις και σχέδια, να μα-θαίνουμε τα νέα ο ένας για τον άλλο καθώς και τανέα του χωριού.

Αποφασίσαμε, λοιπόν, να μαζευτούμε αυτό το Κυ-ριακάτικο μεσημέρι, να κόψουμε τη Βασιλόπιτα, ναευχηθούμε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, να ιδωθούμε, να μιλή-σουμε, να φάμε και να πιούμε και γιατί όχι ...να γλεν-τήσουμε και να χορέψουμε αντάμα.

Προσπερνώντας κάθε εμπόδιο και δυσκολία, αςβρεθούμε και πάλι μαζί!

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Γράφει η Μάγδα Δήμου-ΓρυπάρηΜετάφραση - Σημειώσεις: Ηλίας Νέλλας

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ

Συνέχεια στην 6η σελ.

Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο χωριόΌπως στα περισσότερα ορεινά μέρη του τόπου μας

έτσι και το πανέμορφο χωριό μας από την Πέμπτη 21Δεκεμβρίου άρχισε να ντύνεται στα λευκά. Πάγωσαν οιδρόμοι, χωρίς όμως να κλείσει ο κεντρικός, σχεδόν γιαόλη την εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα. Ο χιονιάς απέ-τρεψε αρκετούς που ίσως σκέφτονταν να περάσουν τιςημέρες των εορτών στο Ροβολιάρι. Παρά τα χιόνια οναός λειτούργησε ανήμερα των Χριστουγέννων. Τις επό-μενες ημέρες ο καιρός μαλάκωσε και έτσι ανήμερα Πρω-τοχρονιάς είχαμε μια ηλιόλουστη μέρα. Μετά τη δο-ξολογία για την υποδοχή του νέου χρόνου κόψαμε τηΒασιλόπιτα. Το φλουρί κέρδισε ο κύριος Στράτος, φίλος

του χωριού μας. Το καφενείο και ο εξωτερικός χώροςαπέκτησε ζωντάνια με τα παιδάκια που παρευρίσκονταννα έχουν την ευκαιρία να παίξουν στην αγαπημένη τουςπλατεία.

Δύο παρεούλες παιδιών έψαλαν τα κάλαντα σχεδόνσε όλα τα σπίτια που ήταν ανοιχτά και κάπνιζαν οι κα-μινάδες. Έτσι το πανέμορφο χωριό μας απέκτησε λίγηζωή για αυτές τις γιορτινές μέρες. Μακάρι να είχαμε πε-ρισσότερους!!!

Τις πιο θερμές ευχές μας για ένα καλύτερο και ευ-τυχισμένο 2018.

Δέσποινα Περράκη

Η ευλογία και το κόψιμο της βασιλόπιτας στο χωριό

Τα παιδιά μπροστά στο Χριστουγεννιάτικο δέντροΑνήμερα Πρωτοχρονιάς:

Άλλοι προτίμησαν το εσωτερικό του καφενείου

Ανήμερα Πρωτοχρονιάς: Λιακάδα και η παρέα στο τραπέζι έξω

πρώτο τους παιδί τον Γιώργο, αλλά επέστρεψαν στηνΕλλάδα το 1974 επειδή ο Θανάσης δεν ήθελε να με-γαλώσουν τα παιδιά του στο Λονδίνο και να φοιτή-σουν στο δημόσιο αγγλικό σχολείο, το οποίο ου-δόλως εκτιμούσε. Ο Θανάσης δούλεψε ως δάσκα-λος σε ιδιωτικό σχολείο και τον επόμενο χρόνο απέ-κτησαν τη Δήμητρα. Ύστερα από πέντε χρόνια δια-μονής στην Αθήνα επέστρεψαν το 1979 στο Λονδίνο.Εκεί γεννήθηκαν τα επόμενα παιδιά τους, ο Γιάννηςκαι ο Αλέξης. Στα 36 της χρόνια, το 1987, έχασε τονσύντροφο της ζωής της ύστερα από σύντομη και κε-ραυνοβόλο ασθένεια. Έμεινε μόνη και μεγάλωσε ταπαιδιά της με χίλιες δυο δυσκολίες και με τη συν-δρομή των αδελφών τους εκατέρωθεν. Ευτύχησε ναδει την κόρη της να παντρεύεται και να της χαρίζειτο πρώτο της εγγόνι. Το 2016 εξασθενημένη από τηνασθένειά της αποφασίζει να εγκατασταθεί στην Ελ-λάδα, στη Σαρωνίδα. Επέστρεψε στο Λονδίνο να δι-ευθετήσει κάποιες εκκρεμότητες με το νοικοκυριότης και το σπίτι της αλλά δεν πρόλαβε να επιστρέ-ψει. Έμεινε εκεί για να συναντήσει στο ίδιο κοιμη-τήριο τον σύζυγό της ύστερα από 30 έτη.

Είθε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της.

Τα παιδιά της και οι λοιποί συγγενείς.

Ευαγγελία Κ. Αναγνώστου (Ροβολιάρι 1936 - Αθήνα 2017)

Γεννήθηκε στο Ροβολιάριτο 1936, παιδί του Βασιλεί-ου και της Αμαλίας Κο-τρωνιά. Έζησε τον πό-λεμο, την κατοχή καιτον εμφύλιο, χρόνιαδύσκολα για όλους.Παρακολούθησε μόλιςτρεις τάξεις στο Δη-μοτικό, γιατί οι συγκυ-ρίες δεν επέτρεπανάλλα πράγματα. Ακού-ραστη και εργατική, στοσπίτι, στα χωράφια, στιςελιές, στα βαμβάκια.

Στην Αθήνα διέμενε από το 1968, και συνταξιοδο-τήθηκε από τη δουλειά της στη σοκολατοποιία"ΜΕΛΟ".

Ήθελε πάντα να έχει αυτοτέλεια οικονομική και τακατάφερε. Από το 2009 όμως η υγεία της δοκιμάστη-κε...

Έφυγε από κοντά μας στις 19-12-2017 στις 4:30 τοπρωί, στο σπίτι της στο Περιστέρι, έχοντας τη φρον-τίδα των παιδιών και των εγγονών της, ήρεμη και γα-λήνια.

Η οικογένειά της

Άλλη μια Ροβολιαρίτισα νοικοκυρά γεννηθείσα στονΑλεξέικο του Ροβολιαρίου το 1936 και εργαζόμενηακατάπαυστα έφυγε από κοντά μας στις 19-12-2017.

Ευτύχησε να αποκτήσει δύο παιδιά, την Ερμιόνη καιτον Ηλία και να χαρεί τα μεστωμένα εγγόνια της, τοΓιώργο και τον Κωνσταντίνο.

Το καλοκαίρι, κάθε χρόνο σχεδόν, απολάμβαναν τηνόμορφη φύση του χωριού μας, στο σπίτι τους, στη συ-νοικία Μισιάκ! Η επιβάρυνση όμως της υγείας της, κάτιπου επιφυλάσσει η αδυσώπητη και τραγική ανθρώπι-νη μοίρα μας - κοινή μοίρα όλων - μας στέλνει ξαφνι-κά προς τα ουράνια δώματα.

Στο καλό αγαπημένη μας και αξέχαστη κουμπάραΒαγγελή, θα σε θυμόμαστε πάντα και θα ευχόμαστεεσαεί παραμυθία στα παιδιά σου και στα εγγόνια σουέως ότου σε συναντήσουμε στην αιώνια κατοικία όλωνμας.

Αιωνία σου η μνήμη,Παντελής Δ. Ρίζος

Η οικογένεια της Ευαγγελίας Κ. Αναγνώστου ευ-χαριστεί θερμά τους συγγενείς, τους φίλους και τουςσυγχωριανούς που παρευρέθηκαν και τίμησαν τημνήμη της.

Τασία Γεωργαδάκη(Φουρνά 1939 – Ροβολιάρι 2017)

Η Τασία Γεωργαδάκη, το γένος Καραγεώργη, γεν-νήθηκε στη Φουρνά Ευρυτανίας. Το 1960 παντρεύτη-κε τον συγχωριανό μας Σπύρο Γεωργαδάκη και έκτο-τε ζούσε στο Ροβολιάρι όπου και απεβίωσε στις 25Οκτωβρίου 2017. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον αεί-μνηστο Φώτη, τον Θύμιο, τη Σοφία και τη Βαγγελιώ.

Λουκία Σπυροπούλου (Ροβολιάρι 1940 – Αθήνα 2017)

Η Λουκία Σπυροπούλου, τογένος Λιάπη γεννήθηκε στοΡοβολιάρι, στις 15-9-1940.

Έφυγε από τη ζωήστις 25-12-2017, σε ηλι-κία 77 ετών.

Η απώλειά της είναιδυσβάσταχτη για την οι-κογένειά της.

Η κηδεία της έγινεστο χωριό στις 27-12-2017.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου εκφράζει προς τους οικείους τους τα ειλικρινή

συλλυπητήριά του.

Αφροδίτη Νέλλα, σύζυγος Αθανασίου Νέλλα

(Καραβάς Κύπρου 1951 – Λονδίνο 15-12-2017)

Η Αφροδίτη γεννήθηκε στονΚαραβά της Κύπρου (σή-

μερα στο Τουρκοκρατού-μενο τμήμα της) το1951. Πριν συμπληρώ-σει τα 10 χρόνια τηςέχασε τον πατέρα τηςκαι η μητέρα της το1960 πήρε τα τέσσερα

παιδιά της (τον Άθω,τον Νίκο, την Αφροδίτη

και τον Αντρέα) και μετα-νάστευσε στο Λονδίνο κον-

τά στον αδελφό της ο οποίοςήταν ήδη εκεί. Η Αφροδίτη φοίτησε σε Αγγλικό σχο-λείο, έκανε σπουδές βρεφονηπιοκόμου και το 1972γνωρίστηκε με τον Θανάση Νέλλα στο σχολείο τηςελληνοκυπριακής κοινότητας όπου εργάζονταν και οιδύο. Παντρεύτηκαν στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1973και επέστρεψαν στο Λονδίνο. Το 1974 απέκτησαν το

2 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2017ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑ

Κ ο ι ν ω ν ι κ ά

ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ: Τηλ. & FAX: ................................. 22 360-92 877ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: ...................................................................... 22 360-22 222 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ .................................................................... 22 360-22 775ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: ......................................................... 22 360-22 213ΓΥΜΝΑΣΙΟ: .......................................................................... 22 360-22 314ΛΥΚΕΙΟ:..................................................... 22 360-22 555 & 22 360-23 481ΔΑΣΟΝΟΜΕΙΟ: .................................................................... 22 360-22 236ΔΕΗ: ............................................... 22 360-22 247 Βλάβες 22 360-23 677 ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: ............................................................. 22 360-22 122 ΙΚΑ: ...................................................................................... 22 360-22 242ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ: ................................................................ 22 363-50 000 ΚΤΕΛ: 22 360-22 553 ................................................ ΤΑΞΙ: 22 360-22 441ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ: ....................................... 22 360-23732 - 23 733-22 299ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ: ................................................................... 22 360-22 319ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΑΓΡΟΤΙΚΗ: ..................... 22 360-22 225 & 23 700 ΛΟΥΤΡΑ ΠΛΑΤΥΣΤΟΜΟΥ: ............................... 22 360-22 510 και 22 518ΤΑΒΕΡΝΑ: Παπαθεοδώρου Νίκος ........................................ 22360-22 937ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ: Αργυρίου Βασ. ............................................... 22360-22 240

Βασιλείου Χρήστος ....................................... 22360-22 671Κελεσιάδου-Κούτρα Ευσ. .............................. 22360-22 766 Λαμπρακόπουλος Χαρ. .................................. 22360-22 384

ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ: έδρα Σπερχειάδα Ιστότοπος Δήμου: www.dimosmakrakomis.gov.gr

Τηλεφωνικό Κέντρο: για όλες τις Υπηρεσίες ................ 22 363-50 200Δήμαρχος: Γραφείο (κ. Γκόλφη) ................... 22 363-50 250 - F 50 202Δημοτικό Συμβούλιο: .................................... 22 363-50 201 - F 50 221Νομική Υπηρεσία: .......................................................... 22 363-50 208Τεχνική Υπηρεσία: ....................... 22 363-50213 & 50 258 & 252 & 255Διευθυντής: ....................................... 22 363-50 210 - F 22 363-50 211ΚΕΠ: ................................................. 22 363-50 222 & 223 & 224 F 226ΚΕΦ: ................................................................................ 22 363-50 218Αντιδήμαρχοι, Σπερχειάδα: ................................. 22 363-50 243 & 245Δημοτική Ενότητα Μακρακώμης: ................................... 22 363-50 100 Αντιδήμαρχος Ενότητας Μακρακώμης: ......................... 22360-23 450 Δημοτική Ενότητα Αγίου Γεωργίου: .................... 22 363-50 308 & 309Αντιδήμαρχος Ενότητας Αγίου Γεωργίου:...................... 22 363-50 313Δημοτολόγιο (Σπερχειάδα): ........................................... 22 363-50 228Δημοτολόγιο – Ληξιαρχείο: .......................... 22 363-50 227 - F 50 229Πρωτόκολλο (Σπερχειάδα): ............................................ 22 363-50 230 Οικονομική Υπηρεσία: ............................... 22 363-50 233 & 231 & 232Ταμειακή Υπηρεσία: ............................ 22 363-50 241 F 22 363-50 240 Βοήθεια στο σπίτι: ......................................................... 22 363-50 216

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ: ΧΡ. ΡΙΖΟΥ 22 360-92 818 Κ. ΠΛΑΣΤΑΡΑ: 6972 083309 / 6939 612 722 Π. ΣΚΟΥΡΑ: 22360-92830

Ροβολιαρίτικα ΝέαΤρίμηνη Έκδοση

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: Πολιτιστικός Σύλλογος ΡοβολιαριτώνΈδρα: Ροβολιάρι Φθιώτιδας

Γραφεία: Ταγιαπιέρα 3-5 Αθήνα 11525Τηλ. & Fax: 210 6716 715 και 69 44 60 31 63

Α.Φ.Μ.: 090085976 • Δ.Ο.Υ.: Αγίας ΠαρασκευήςΕκδότης-Διευθυντής: Ηλίας Νέλλας

Γραμματέας του Συλλόγου *

Διοικητικό Συμβούλιο

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δέσποινα Περράκη-Σκαμάγγη, 210 4254 325 - 6974113686

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χρήστος Δημητρίου 210 2224 535 - 6977757795ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ηλίας Νέλλας 210 6716715 & 69 44603163ΤΑΜΙΑΣ: Κων/νος Δημ. Σακελλάρης 693 11 50 200, 210 775 44 03ΜΕΛΗ: Ουρανία Ρίζου, Δημόσιες Σχέσεις 6972010069-2107716881

Αθανάσιος Αναγνώστου, Νεολαία 210 8035 351 - 6985560970Μαρία Αναγνώστου συζ. Γεωργ. Έφορος 210 4926 255

Ηλεκτρονική σελιδοποίηση-διορθώσεις-εκτύπωση: Εκδόσεις - Γραφικές Τέχνες ΚΑΡΠΟΥΖΗ

Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε.Θεοδοσίου 23 Ίλιον 131 21 • Τηλ.-Fax: 210 2619003

e-mail:[email protected] *

Ενημέρωση

• Τα ενυπόγραφα κείμενα αντιπροσωπεύουν τις απόψεις και τούφος γραφής των συγγραφέων τους. Διατηρείται όμως το δικαίωμασυντόμευσης εκτεταμένων κειμένων.

• Τα υπόλοιπα κείμενα είναι ευθύνη της Σύνταξης και του Δ.Σ.• Οι συνδρομές να στέλνονται στoν ταμία του Συλλόγου:

Κων/νο Δημ. Σακελλάρη, Νείλου 1, 15772 ΑΘΗΝΑ• Η εφημερίδα δέχεται διαφημίσεις.• Για να δημοσιευτούν: Γάμοι, Βαπτίσεις, ή άλλες κοινωνικές

ειδήσεις χρειάζεται γραπτή ενημέρωση.• Για αλλαγή της διευθύνσής σας, ενημερώνετε απευθείας

τις εκδόσεις Καρπούζη, ή οποιοδήποτε μέλος του Δ.Σ.*

• Παρατηρούνται επιστροφές. Βοηθήστε μας να σας ενημερώνουμε.

Η συνδρομή σας είναι η δύναμή μαςΠαράκληση, όταν προτιμάτε ταχυδρομική επιταγή, αυτή νααποστέλλεται στο όνομα του εκάστοτε ταμία και όχι στοόνομα της εφημερίδας. Είναι αδύνατο να εισπραχθεί.

Γεννήσεις◗ Η Γεωργία Ευθυμίου και ο Αλέξανδρος Πατάκης

απέκτησαν στις 9 Δεκεμβρίου 2017 το πρώτο τουςπαιδί, ένα υγιέστατο αγοράκι.

◗ Η Ασπασία Ρίζου και ο Ιωάννης Αλαφούζος απέ-κτησαν στις 22 Δεκεμβρίου 2017 το πρώτο τους παι-δί, ένα υγιέστατο αγοράκι.Το Δ.Σ. του Συλλόγου εύχεται στους ευτυχείς γο-

νείς: Να τους ζήσουν και να τα καμαρώνουν να προ-οδεύουν και να προκόβουν.

Έφυγαν από κοντά μας

3Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2017ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑ

Π Ω Λ Ε Ι ΤΑ ΙΚατοικία

σε κεντρικό σημείοτου χωριού μας

με εύκολη πρόσβασηΠληροφορίες τηλ.: 6976581358

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Ο ιερέας Παύλος Κοτρωνιάς στη μνήμη του κεκοι-μημένου ανιψιού του Ηλία Σακελλάρη και των κε-κοιμημένων Γονέων του, πεθερικών και αδελφώντου ............................................................. 200 €

Αναγνώστου Δημήτριος του Ανδρέα, Πεύκη ....... 50€Βασιλείου Κωνσταντίνος, Μακρακώμη................. 20€Γιαννακόπουλος Παναγιώτης, Λιτόσελο ............ 30€Γιαννέλη Φωτεινή, Λαμία ..................................... 20€Δημητρίου Κώστας του Φωτίου ........................... 20€Κωστή Ελισάβετ, Φουρνά .................................... 10€Μπουή-Μιχαλάκη Μαρία, Μέγαρα ....................... 10€Παναγιώτου Σωτήρης, Μακρακώμη...................... 20€Παπαγιάννη Έλλη ................................................. 10€Παπακώστας Παναγιώτης.................................... 20€Σακελλάρη Ειρήνη του Αθανασίου, Πάρος ........ 50€

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριοκαι να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε.

Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός Πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953

«Το πλεόνασμά τους είναι σεσημασμένο για τους Έλληνες.Σ’ αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων,

η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, (…) τα εκατομμύρια των ανέργων, (…) οι παγωμένες νύχτες και οι πεινασμένες μέρες

χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων»

Οφειλόμενη απάντησηΠιστεύω ότι έχω το δικαίωμα και συγχρόνως την

υποχρέωση να απαντήσω και να ευχαριστήσω τονκ. Βασίλειο Παπαθανασίου για τα καλά και επαινε-τικά του λόγια σχετικά με την οικογένειά μου και εμέ-να προσωπικά.

Στέλνοντας ο ίδιος γράμμα προς το Δ.Σ. του Συλ-λόγου, για να ανακοινωθεί μέσω της εφημερίδας του«ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑ», αναφέρεται στην αείμνη-στη μητέρα μου με τα προσόντα της μέσα από τηδική του ματιά, στον χαρακτήρα και τη δράση του πα-τέρα μου, στη σταδιοδρομία του αδερφού μου καιστον θαυμασμό του για την φροντίδα του πατέραμου από εμένα.

Αφορμή όλων των παραπάνω ήταν η επίσκεψήτου στην κάμαρα του πατέρα μου.

Ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου δεν ενέ-κρινα να δημοσιευτεί στην Εφημερίδα μας το συγ-κεκριμένο γράμμα γιατί είναι προσωπικό και θα εθε-ωρείτο εκ μέρους μου εγωιστικό.

Μου δίνεται συγχρόνως η ευκαιρία να ευχαρι-στήσω όλους και κάποιους ιδιαίτερα για την ηθικήκαι προσωπική συμπαράστασή τους στα οικογενει-ακά προβλήματα υγείας, τη λειτουργία της επιχεί-ρησής μου, την κοινωνική μου δράση και σε ό,τι χρει-άζομαι.

Με εκτίμηση Ουρανία Ρίζου

Οι υπογράφοντες Αστραπέλλος Κωνσταντίνος καιΗλίας Νέλλας, εμπνευστές, διοργανωτές και υπεύ-θυνοι της συγκέντρωσης των αποφοίτων του Γυ-μνασίου Σπερχειάδας έτους 1957 νιώθουμε τη με-γάλη και αδήριτη ανάγκη να ζητήσουμε ταπεινά συγ-γνώμη από τους 48 συμμαθητές μας και συνοδούςτους για την αντιμετώπιση που είχαμε από τους υπευ-θύνους του Κέντρου της Άνω Φτέρης, όπου κατα-φύγαμε να γευματίσουμε στις 19 Αυγούστου με τηνπροσδοκία να ζήσουμε ευχάριστες στιγμές και να θυ-μηθούμε τα παλιά ύστερα από τα 60 χρόνια που με-σολάβησαν. Στο εν λόγω Κέντρο: είχαμε πλημμελήπεριποίηση, τα προσφερθέντα εδέσματα ήταν πενι-χρά και το σημαντικότερο: είχαμε και οικονομικήαφαίμαξη (25€ ανά άτομο), δικαίως δε, ο φίλτατοςΝτίνος Ράπτης διερωτήθηκε αν φάγαμε στη Μύκο-νο. Και να σκεφτεί κανείς ότι λόγω ηλικίας και διαι-τολογικών περιορισμών δεν ήταν δυνατό να κάνουμευπερβολικές καταναλώσεις. Στην εύλογη απορία μαςμάς αντιμετώπισαν αδιάφορα και απαραδέκτως ει-ρωνικά.

Ζητήσαμε τη σχετική απόδειξη και με έκπληξη εί-δαμε να μας προσκομίζουν αποδείξεις οι οποίες έγρα-φαν «ΚΑΦΕΝΕΙΟ 60€» ή «ΚΑΦΕΝΕΙΟ 90€» μέχριτης συμπληρώσεως του ποσού των 1.200€, οι οποί-ες αποδείξεις μπορεί και να προέρχονταν από άλλεςπαρέες, αντί του: τόσες σαλάτες με το κόστος τους,τόσες φέτες, τόσο ψωμί, τόσα τζατζίκια, τόσο κρα-σί, τόσα αναψυκτικά, τόσα κιλά ψητό κρέας και κο-κορέτσι, τόσες μερίδες καρπούζι… Δηλαδή πλήρηςεμπαιγμός.

Λυπούμαστε βαθύτατα που δεν μπορούμε να διορ-θώσουμε το λάθος μας.

Δηλώνουμε, ωστόσο, ότι αν βρεθεί έστω και έναςνα διαφωνήσει με τα παραπάνω, θα ζητήσουμε εγ-γράφως συγγνώμη από την υπεύθυνη της Ταβέρναςκ. Βούλα.

Για όλα αισθανόμαστε υπαίτιοι και παραδίδουμετη διεύθυνση του κέντρου στην κρίση του κοινού τηςπεριφέρειας.

Οι υπογράφοντεςΚώστας Αστραπέλλος

Ηλίας Νέλλας

Τι Μύκονος… τι ΦτέρηΓ Ν Ω Σ Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η

Θεματικό και συνδεδεμένο με την παραδο-σιακή ζωή του χωριού είναι και το Ημερολόγιογια το 2018 το οποίο ετοιμάστηκε με απόφασητου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου.

Είναι αφιερωμένο στα Φυτά και τους Καρ-πούς του τόπου μας που μας ανάστησαν πρα-κτικά και υγιεινά. Προηγήθηκαν ημερολόγια μεθέματα: για τους Ναούς και τα ξωκκλήσια τουχωριού και το περσινό αφιερωμένο στα Άνθη,τους Καρπούς, τα Χρώματα και τα Τοπία τού χω-ριού μας.

Με το φετινό ημερολόγιό μας θελήσαμε νατιμήσουμε τους μακρινούς και άγνωστους σεεμάς προγόνους μας οι οποίοι έδειξαν τηνανάλογη σοφία και κατάφεραν να διαλέξουν καινα μας κληροδοτήσουν υγιεινές τροφές υψηλήςδιατροφικής αξίας.

Το τελευταίο το μαρτυρά η σύγχρονη επι-στήμη η οποία στέκεται άφωνη μπροστά σε όσαχρήσιμα και πολύτιμα ανακαλύπτει και στα πιοταπεινά και, δυστυχώς, παραμελημένα λαχανι-κά και φρούτα (δείτε για παράδειγμα όσα ανα-φέρονται στο κορόμηλο ή το πράσο).

Παράλληλα με το εισαγωγικό μας σημείωμαξαναθυμίζουμε τη βασική δομή του γήινου οι-κοσυστήματος με τις πρόνοιες της φύσης για τηλειτουργική σχέση και αλληλεξάρτηση των με-ρών του καθώς και την έγνοια των μητρικών φυ-τών να φροντίζουν τους γόνους τους ώστε ναμπορούν να ακολουθούν την αυτόνομη πορείατους και χωρίς την παρουσία της μάνας. Αυτάτα εφόδια αξιοποιεί και ο άνθρωπος.

Ελπίζουμε η μελέτη του να αποτελέσει μιαεπιπλέον ευκαιρία να τιμήσουμε τη γη τωνπρογόνων μας και να θαυμάσουμε τη σοφία τουςκαι την πρόνοια της φύσης.

Σε ό,τι αφορά αυτό καθαυτό το ημερολόγιοκαι πάλι προτιμήθηκε αυτό με την πληρέστερηενημέρωση για γιορτές αγίων, οσίων και μαρ-τύρων σε καθημερινή βάση, για αργίες, για νη-στείες με τα ανάλογα σύμβολά τους και για τιςφάσεις της σελήνης.


Το Ημερολόγιο του Συλλόγου για το 2018,

έργο γνώσης και πνοής

«Η τρομοκρατία αποτελεί ιδεολογία προς την οποίαη κυβέρνηση οφείλει σεβασμό»

Είναι τα λόγια που ακούστηκαν στο Κοινοβούλιο από επίσημα κυβερνητικά χείλη – του υπουργούΔικαιοσύνης – με αφορμή την διήμερη άδεια εξόδου από τις φυλακές του 11 φορές αμετανόητου ισο-βίτη - τρομοκράτη για 11 δολοφονίες πολιτών και για τις οποίες δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη από τηνκοινωνία ή τις οικογένειες των θυμάτων. Οι περισσότεροι λούφαξαν χωρίς να ξεσηκωθούν, ακόμη καιοι πέτρες και τα κεραμίδια εξακολουθούν να μένουν στη θέση τους.

Έτσι χαρακτήρισε τον Μάρτιο του 2014 ο τότε αρ-

χηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το πλεόνασμα

που η τότε κυβέρνηση παρουσίασε για διανομή σε ευά-

λωτες ομάδες πολιτών.

Ωστόσο 3,5 χρόνια αργότερα ως πρωθυπουργός,

γεμάτος χαμόγελα και λησμονιά για ό,τι έχει πει ή κά-

νει, μάς παρουσίασε το δικό του πλεόνασμα και με την

απαίτηση να δεχτούμε και ως χάρη ή παροχή την επι-

στροφή παράνομων κρατήσεων από «εκατοντάδες χι-

λιάδες συνταξιούχους για τα έτη 2012 - 2015».

Μια τέτοια ακραία ρητορική μπορεί να χαρακτηρι-

στεί ως κοροϊδία, εμπαιγμός ή θράσος (γνωρίζουμε

καλά πόσο εύκολα ξεχνάτε και σας καλοπιάνουμε χω-

ρίς ντροπές και δισταγμούς).

Αμετροέπειες* ή Θρασύτητα και Κυνισμός(*λόγια του αέρα: σας γλυκομιλούσαμε και τώρα δείχνουμε το αληθινό μας πρόσωπο)

Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2017ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 4

Έτσι τους λέγαμε, έτσι τους θυμάμαι από μι-κρό παιδί στη Μακρακώμη.

Τα τρία αδέρφια, Μήτσος, Βασίλης και Φώτης,αγαπημένα ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη,όπου εργάστηκαν, απέκτησαν τα πρώτα τους χρή-ματα και επέστρεψαν στο Ροβολιάρι και στη συ-νέχεια κατέβηκαν στη Μακρακώμη, όπου και εγ-καταστάθηκαν.

Έχτισαν αυτό το χαρακτηριστικό ισόγειο πέτρινοσπίτι και για τις τρεις οικογένειες, που σώζεται μέχρισήμερα. Είναι κοντά στην «Πυροσβεστική» Μακρα-κώμης.

1. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (ΜΗΤΣΟΣ) ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΝΕΛΛΑ (σύζυγος)ΑΘΗΝΑ, ΖΩΗ και ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ (αδελφές)

Η Ζωή παντρεύτηκε τονΚωνσταντίνο Ρίζο (Γληγο-ροκώτσιο)

Παιδιά: ΚΑΤΙΝΑ (σύζυγοςΠερικλή Μπαρτσιώκα), ΚΩ-ΣΤΑΚΗΣ, ΣΟΦΙΑ, σύζυγος Κ.ΝΕΛΛΑ, ΗΛΙΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ

2. ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΝΕΛΛΑ – ΠΑ-ΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (σύζυγος)

Παιδιά: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΠΑ-ΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΣΚΟΥΡΑ,ΝΙΤΣΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ,

ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ(δασκάλα), ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑ-ΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

3. ΦΩΤΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΕΛΕΝΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ – ΠΑ-ΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (σύζυγος)Παιδιά: ΙΣΜΗΝΗ, ΚΟΥΛΑ,

ΓΙΩΡΓΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ.

Ο φίλος ο Γιάννης έφυγε ως μετανάστης στον Κα-ναδά και ουδέποτε επέστρεψε στην Ελλάδα. Γνώρισατο γιο του στο Ροβολιάρι ένα καλοκαίρι, πριν από χρό-νια, και είναι ίδιος ο Γιάννης.

Επαγγελματικές δραστηριότητες και των τριώναδελφών

Δημήτριος ΠαπανικολάουΗ πρώτη του επιχείρηση επιστρέφοντας από την

Πόλη ήταν ένα χάνι. Στο χάνι διανυκτέρευαν κυρίωςοι διακονιαραίοι που περνούσαν από την Μακρακώμημε προορισμό τα γύρω χωριά. Οι διακονιαραίοι είχανως επάγγελμα τη στρατολόγηση μικρών παιδιών ταοποία γύριζαν τα χωριά ζητιανεύοντας χρήματα και ότιάλλο υπήρχε. Μάθανε λοιπόν πολύ καλά την δουλειάτα παιδιά και όταν επέστρεφαν στο χωριό τους απόκάθε ταξίδι φέρνανε και από ένα μπαστούνι που το χρη-σιμοποιούσαν για να διώχνουν τα σκυλιά. Όποιο παι-δί έφερνε τα περισσότερα μπαστούνια, που τα βάζα-νε πίσω από την πόρτα, έπαιρνε το καλύτερο κορίτσιτου χωριού.

Ο μπάρμπα «Μήτσος» στη συνέχεια ανοίγει εστια-τόριο, «ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ», στο χώρο δίπλα από το κα-φενείο του Γιάννη Ρίζου στη Μακρακώμη. Πάνω απότο εστιατόριο είχε ξενοδοχείο ύπνου στο οποίο φι-λοξένησε τον γνωστό τραπεζίτη Ζολώτα, πατέρατου τέως υπουργού οικονομικών και διοικητή της Τρα-πέζης της Ελλάδας, Ξενοφώντα Ζολώτα.

Θυμάμαι το 1949 – ήμουν τότε μικρό παιδί – ομπάρμπα Μήτσος, στο τεράστιο ιδιόκτητο εστιατόριότου, είχε μια πλούσια βιτρίνα με φαγητά πεντανόστι-μα. Η φασολάδα, το τας κεμπάπ, ο πατσάς, ήταν απότα πιο λαϊκά φαγητά και τα πιο προσιτά στους πελά-τες του, οι οποίοι ήταν οι Μακρακωμίτες αλλά και διερ-χόμενοι από τα γύρω χωριά. Όσοι περνούσαν από εκεί,έπρεπε να φάνε και μετά να συνεχίσουν το ταξίδι τους,για το χωριό του ο καθένας, με τα πόδια ή με ζώα για-τί τότε αυτοκίνητα δεν υπήρχαν στα χωριά.

‘Ήταν μέσα στον πόλεμο του 1940 - 41 με τους Ιτα-λούς και τους Γερμανούς. Το 1941 θα μείνει στη μνή-μη μας (όσοι έτυχε να είμαστε σε μικρή ηλικία τότε)ως έτος πείνας. Οι άνδρες, με την επιστράτευση, έφυ-γαν για τα σύνορα να πολεμήσουν τους Ιταλούς αρ-χικά, όπου και τους νικήσανε, αλλά ακολούθησαν οιΓερμανοί, οι οποίοι ισοπέδωσαν τα πάντα. Στη Μα-κρακώμη, διερχόμενοι οι Γερμανοί για να πάνε στο Καρ-πενήσι, έκαψαν το εστιατόριο του μπάρμπα Μήτσου,το καφενείο δίπλα που είχαν τα αδέρφια του Φώτηςκαι Βασίλης, καθώς και το μοναδικό για την εποχή εκεί-νη, στενόμακρο, ορθογώνιο, πετρόκτιστο σπίτι όπουέμεναν τα τρία αδέρφια με τις οικογένειές τους. Μετάτο τέλος του πολέμου, όλα κτίστηκαν από την αρχή στοίδιο μέρος όπως πριν.

Βασίλης και Φώτης ΠαπανικολάουΟ Βασίλης και ο Φώτης Παπανικολάου εργάστηκαν

μαζί στο καφενείο που ήταν δίπλα από το εστιατόριοτου μπάρμπα Μήτσου, του αδερφού τους. Ο ΒασίληςΠαπανικολάου πέθανε νέος και ο αδερφός του Φώτηςσυνέχισε να δουλεύει το καφενείο.

Επαγγελματικές δραστηριότητες των παιδιώνΟ Κωστάκης Παπανικολάου, γιος του μπάρμπα Μή-

τσου, μετά τις σπουδές του ασχολήθηκε με το εμπό-ριο και άλλες επιχειρήσεις. Στη Μακρακώμη είχε έναπαραδοσιακό εμπορικό κατάστημα που είχε τα πάντακαι ένα σούπερ μάρκετ. Ασχολήθηκε και με άλλες επι-χειρήσεις, πάντα επικερδείς.

Ο Ηλίας Παπανικολάου όταν τελείωσε τις σπουδέςτου στην Ελλάδα, τον κάλεσε στην Αμερική ο θείος τουΗλίας Νέλλας (αδελφός της μητέρας του). Αρχικά πήγεστο Beaver Falls (Πενσυλβάνια) όπου ήταν και ο θεί-ος του, αλλά πολύ γρήγορα άνοιξε τα επιχειρηματικάτου φτερά και ασχολήθηκε, εκτός από τα εστιατόρια,και με οικοδομικές επιχειρήσεις.

Ο Ηλίας επισκεπτόταν τακτικά την Ελλάδα με τη γυ-ναίκα του την Παναγιώτα καθώς και τα παιδιά του.

Ηλία είσαι καλός φίλος και ξέρω ότι και τώρα πουείσαι στην Αμερική και σου είναι δύσκολο να κάνειςυπερατλαντικά ταξίδια, η σκέψη σου είναι στη Μα-κρακώμη, τη γενέτειρά σου, και στο Ροβολιάρι, τη γε-νέτειρα των γονιών σου.

Ο Ηλίας Παπανικολάου ήταν πάντα στο πλευρό τουΣυλλόγου Ροβολιαριτών, καθώς και τα ξαδέρφια τουΑφοί Ρίζου, Βασίλης, Αλέκος, Νίκος, Γιώργος, Πανα-γιώτης και Γρηγόρης, με πλούσια προσφορά για το χω-ριό, το ωραίο Ροβολιάρι.

Θυμάμαι, πάνε πολλά χρόνια τώρα, υπήρχε ανάγ-κη να αλλάξουμε / επισκευάσουμε τη σκεπή της εκ-κλησίας του χωριού μας, Δώδεκα Απόστολοι. Ο Ηλίας,αν θυμάμαι καλά, πλήρωσε 500 χιλιάδες δραχμές, πολ-λά χρήματα για την εποχή εκείνη. Πάντα πρόσφερεχρήματα στο Σύλλογο και πάντα ήταν παρών σε όλεςτις εκδηλώσεις του, ιδιαίτερα τα καλοκαίρια στο λαϊ-κό πανηγύρι του χωριού μας, μια ημέρα μετά τις 15 Αυ-γούστου. Θυμάμαι το τραπέζι των Παπανικολαίων στολαϊκό πανηγύρι ήταν το μεγαλύτερο σε άτομα, αφούεκτός από τους Παπανικολαίους, ήταν πάντα και τα ξα-δέρφια του, οι Αδελφοί Κωνσταντίνου Ρίζου, Βασίλης,Αλέκος, Νίκος, Γρηγόρης, Γιώργος, Παναγιώτης και ηαδελφή τους η Βαγγελιώ με τον άντρα της Κώστα Πα-παθανασίου. Ο Ηλίας Ρίζος, αδερφός των Ριζαίων, έμει-νε στο Ροβολιάρι ως κτηνοτρόφος. Η αδερφή του Ξαν-θή, παντρεύτηκε τον κρεοπώλη Ψυχογιό στη Μακρα-κώμη.

Ο Γιώργος Παπανικολάου, γιος του Φώτη, ανέλα-βε το καφενείο που είχε ο πατέρας του με τον αδερ-φό του Βασίλη. Ο Γιώργος εργάστηκε στο καφενείο μέ-χρι που βγήκε στη σύνταξη. Το καφενείο ανέλαβε μετάο Γιάννης Ρίζος.

Ο Ευάγγελος Παπανικολάου, γιος του Βασίλη, με-τανάστευσε στην Αμερική όπου εργάστηκε πολλά χρό-νια. Επέστρεψε στην Ελλάδα, στη γενέτειρά του στηΜακρακώμη και έχτισε το ακίνητο όπου είναι σήμεραο φούρνος του Νέλλα.

Ο Αντώνης Παπανικολάου, γιος του Φώτη, ότανβγήκε στη σύνταξη ο Γιώργος ο Σταμούλης, ανέλαβετο μονοπώλιο (σπίρτα, αλάτι, πετρέλαιο φωτιστικό).

Ο Γιώργος Παπανικολάου, γιoς του Μήτσου, σπού-δασε οικονομικά και έγινε τραπεζικός υπάλληλος.

Ο Μήτσος Παπανικολάου και η γυναίκα του Βασι-λική Νέλλα – Παπανικολάου, με χρήματα δικά τους,αναπαλαίωσαν την κεντρική παραδοσιακή βρύση στονοικισμό Αγίου Γεωργίου στο Ροβολιάρι. Υπάρχει ανα-μνηστική πλάκα στην κορυφή της βρύσης, που ανα-φέρει τα ονόματά τους.

Θα μου επιτρέψουν οι αξιόλογοι απόγονοι τουμπάρμπα Μήτσου να αναφερθώ και στην κοινωνικήπροσφορά του, ειδικά στους προερχόμενους από τοΡοβολιάρι ανθρώπους. Πήραν στη δούλεψή τους τηΒάσω Πλασταρά και τον Σεραφείμ Γιαννέλη. Εργά-στηκαν κοντά τους αρκετά χρόνια τίμια. Τους πάν-τρεψαν και άνοιξαν δικό τους σπίτι, τους βοήθησαν ναορθοποδήσουν σαν οικογένεια. Επίσης, ο Βασίλης Ρί-ζος του Κωνσταντίνου που ήταν γιος της Ζωής,

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑ ΙΟ Ι

Συνέχεια στην 5η σελ.

Δημήτριος και Βασιλική Παπανικολάου

Βασίλης Παπανικολάου

Φώτης Παπανικολάου

Η Βρύση των Παπανικολαίων στη συνοικία του Αγίου Γεωργίου


αδερφής του μπάρμπα Μήτσου, εργάστηκε σε όλες τιςεπιχειρήσεις του, επί αρκετά χρόνια, στη Μακρακώμη.Για τη μεγάλη του και τίμια προσφορά, ο μπάρμπα Μή-τσος, τον έστειλε και αυτόν στην Αμερική, στοναδελφό της γυναίκας του Βασιλικής, τον Ηλία τον Νέλ-λα. Εργάστηκε εκεί πολλά χρόνια, παντρεύτηκε, έκα-νε οικογένεια, απέκτησε παιδιά και συνταξιούχοςπια, επέστρεψε στην Ελλάδα, στη Μακρακώμη, όπουκαι έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο Βασί-λης Ρίζος έφερε στην Αμερική και τα πέντε αδέρφιατου, Αλέκο, Νίκο, Γιώργο, Γρηγόρη και Παναγιώτη.

Όμως, η κοινωνική προσφορά της οικογένειαςτου μπάρμπα Μήτσου συνεχίζει. Στα χρόνια του εμ-φυλίου πολέμου στο Ροβολιάρι, ο Βασίλειος Σπυρό-πουλος και η γυναίκα του σκοτώθηκαν αφήνοντας ταδύο παιδιά τους ορφανά σε πολύ μικρή ηλικία, το Γιώρ-γο και το Χρυσόστομο Σπυρόπουλο. Το σπίτι τους εί-ναι κοντά στη βρύση στον οικισμό του Αγίου Γεωργί-ου. Η πολιτεία ανέλαβε τα δύο παιδιά, μέσω των κοι-νωνικών υπηρεσιών, τα μεγάλωσε και τα σπούδασε.

Ο Χρυσόστομος έγινε υπάλληλος στη ΔΕΗ και οΓιώργος, τα πρώτα του χρόνια, εργάστηκε στο μπάρμ-πα Μήτσο Παπανικολάου και μετά τον έστειλε κι αυ-τόν στην Αμερική, όπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα.Κατά καιρούς έρχεται στη γενέτειρά του και στο σπί-τι των γονέων του στο Ροβολιάρι και ψάχνει να βρειτις ρίζες του.

Στα απομνημονεύματά του ο Μπάρμπα-Μήτσος, οπρώτος Ροβολιαρίτης που κατέγραψε τη ζωή του ξε-κινώντας από το χωριό μας, γράφει: «Ο πατέρας μουήθελε να μάθουμε γράμματα, αλλά του άρεσε και τοεμπόριο. Έλεγε: μάθε τέχνη για να ζήσεις και έμποροςνα καζαντίσεις. Δεν του άρεσαν τα τσοπαναλίκια».

Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω μιαενέργεια του μπάρμπα Μήτσου όταν ήταν στην Πόληκαι εργαζόταν εκεί σε ηλικία 15 ετών. Οι Έλληνες προ-σπαθούσαν να διώξουν τους Τούρκους από την Ελλάδακαι σε μια μάχη συνελήφθη ένας Τούρκος αξιωματικόςκαι φυλακίστηκε στις φυλακές της Τρίπολης. Τους γο-νείς του Τούρκου αξιωματικού τους είχε πελάτες ομπάρμπα Μήτσος στην Πόλη. Όταν έμαθε το περι-στατικό, έγραψε ένα γράμμα στον δήμαρχο της Τρί-πολης και τον παρακάλεσε να βοηθήσει τον φυλακι-

σμένο Τούρκο. Στο γράμμα αναφέρει ότι η οικογένειατου Τούρκου αξιωματικού αγαπάει και βοηθάει τους Έλ-ληνες στην Πόλη. Ο δήμαρχος Τρίπολης ανταποκρίθηκεστο γράμμα του 15χρoνου Μήτσου και ελευθέρωσε τονΤούρκο, ο οποίος επέστρεψε στην Πόλη.

Εδώ φαίνεται το μεγαλείο της ψυχής του μπάρμ-πα Μήτσου Παπανικολάου. Δεν φαντάστηκε ποτέ ναεκμεταλλευτεί άνθρωπο που εργάστηκε γι’ αυτόν,φρόντιζε πάντα να τον προετοιμάσει να πετάξει με ταδικά του φτερά στη ζωή. Αυτός ήταν ο μπάρμπα Μή-τσος Παπανικολάου. Ας είναι αιώνια στη μνήμη μας ταέργα και οι φιλανθρωπικές του πράξεις. Οι Παπανι-κολαίοι δίδαξαν αλληλεγγύη, συνεργασία, εργατικό-τητα, τιμιότητα.

Ήταν υποχρέωση για μένα να γράψω αυτά τα ολί-γα για τη μεγάλη οικογένεια των Παπανικολαίων.

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΝΕΛΛΑΣτ. Πρόεδρος Συλλόγου Ροβολιαριτών

ΣΗΜΕΙΩΣΗ της ΣΥΝΤΑΞΗΣ:

Πριν ένα χρόνο περίπου ο Αλέκος Ιωάν. Παναγιώ-

του μου παρέδωσε για την εφημερίδα του Συλλόγου

τα απομνημονεύματα του Δημητρίου (Μήτσου) Πα-

πανικολάου. Τα ολοκλήρωσε τον Ιανουάριο του 1975

και έχουν τον τίτλο «ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕ-

ΝΕΑΛΟΓΙΚΟΝ ΔΕΝΔΡΟΝ». Στις 183 σελίδες του αφη-

γείται τον πολυκύμαντο βίο του και μοιράζεται με τους

αναγνώστες του τις σκέψεις ενός αυτοδημιούργητου

και δυναμικού συντοπίτη μας. Λόγω του ιδιαιτέρου εν-

διαφέροντος που παρουσιάζουν σχετικά με το πα-

ρελθόν του χωριού μας (η ζωή, οι δραστηριότητες και

οι αγώνες για επιβίωση και προκοπή) σκοπεύουμε να

παρουσιάσουμε αποσπάσματα αμέσως μετά το τέλος

των απομνημονευμάτων της Μάγδας Δήμου-Γρυπάρη.


Συνέχεια από την 4η σελ.

Από αριστερά: Κώστας Παπαθανασίου, Νίκος Ρίζος, Σεραφείμ Νέλλας, Ηλίας Παπανικολάου, Βασίλειος Ρίζος

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑ ΙΟ Ι

Επίσκεψη στο Ροβολιάρι του καθηγητή

και πρώην Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος

κ. ΠροβόπουλουΣτο πλαίσιο της συμμετοχής του στο

συνέδριο που διοργάνωσε ο ΣύλλογοςΜακρακωμιτών για τις 19 Νοεμβρίου μεθέμα «ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣΤΗΣ ΜΑΚΡΑΚΩΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΕ-ΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ» (δείτε το σχετικό κεί-μενο σε άλλη σελίδα) ο κ. Γ. Προβόπου-λος, με καταγωγή από τον Άγιο Γεώργιο,με τη σύζυγό του και παρέα εκλεκτών φί-λων τους από τη Μακρακώμη είχαν την ευ-καιρία, το Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017, ναεκδράμουν προς Ροβολιάρι, Μονή Ρεντί-νας, Ρεντίνα, Ζαχαράκι.

Η πρώτη στάση τους ήταν στο Ρακα-ριό, έτυχαν θερμής υποδοχής από τουςπαρευρισκόμενους και δοκίμασαν το πα-ραδοσιακό μας τσίπουρο κατευθείαν απότο λουλά του ρακοκάζανου. Στη συνέχειακατέληξαν στο καφενείο όπου κεράστη-καν καφέ και επισκέφθηκαν το ΜουσείοΛαϊκής Τέχνης. Αναχώρησαν για το Μο-ναστήρι, επισκέφτηκαν τη Ρεντίνα, το Ζα-χαράκι και επέστρεψαν στη Μακρακώμημέσω Παλαιόκαστρου, Αγίου Γεωργίου. Σεόλη τη διαδρομή έκαναν συνεχώς στάσειςγια να φωτογραφίσουν τις απίθανες απο-χρώσεις του φθινοπωρινού τοπίου της πε-ριοχής μας.

Την επόμενη μέρα, στη Μακρακώμη -και πριν την έναρξη του Συνεδρίου - είχατην ευκαιρία να συζητήσω με τον κ. Προ-βόπουλο για τις εμπειρίες του από αυτήτην εκδρομή.

Δεν σταματούσε να εκθειάζει το τοπίο,την εμπειρία του με την απόσταξη του τσί-πουρου, το Μουσείο μας, το Μοναστήρι,το Ζαχαράκι. «Ανεκμετάλλευτος θησαυ-ρός» σχολίασε.

Συζητήσαμε και το θέμα του δρόμουπου παραμένει χωρίς ασφαλτόστρωσηστο τμήμα Ροβολιάρι – όρια Ρεντίνας.Σχολίασε ότι είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι.Όταν τον ενημέρωσα ότι η μελέτη βγάζεικόστος 6,5 εκατομμύρια ευρώ, είπε: «Έχε-τε εδώ έναν δραστήριο Περιφερειάρχηπου γνωρίζει καλά να βρίσκει τα σχετικάκονδύλια». Στην παραπέρα ενημέρωσήτου ότι έργα με τέτοια δαπάνη τα παρα-πέμπουν στην κεντρική διοίκηση, η απάν-τησή του ήταν: «πιέστε τον να βρει τρό-πους να προγραμματίσει τη δαπάνη η Πε-ριφέρειά του. Είναι κρίμα να παραμένειαναξιοποίητο ένα τέτοιο τοπίο με τόση πα-ραδοσιακή κληρονομιά».


Άλλη μια πρωτοχρονιάτικη εικόνα από το εσωτερικό του καφενείου

Το χωριό μας στα λευκά

τέφυγε στο μόνο αποτελεσματικό μέσο που της απέμε-νε: μας ξύρισε τα κεφάλια. Υπάρχει μια φωτογραφία πουμας δείχνει να στεκόμαστε αμήχανα όρθιοι στο πίσω μέ-ρος της αυλής του σπιτιού με ξυρισμένα κεφάλια. Για τοναδελφό μου φαινόταν φυσιολογικό μια και τα αγόρια τότεσυχνά κουρεύονταν με την «ψιλή», όχι όμως και για ένακοριτσάκι, όπως εγώ.

Ήταν ευχάριστο που βρεθήκαμε πάλι στο σπίτι μας,παρ’ όλο που οι γονείς μου ανακάλυψαν ότι οι κλειδαριέςκάποιων ντουλαπιών και συρταριών ήταν σπασμένες καιπολλά από τα όμορφα κεντημένα πράγματα της προίκαςτης μητέρας μου - τα είχε φτιάξει με τα ίδια της τα χέ-ρια - έλειπαν. Κάποιος τα πήρε για να τα ανταλλάξει μετρόφιμα.

Η κατάσταση στην Αθήνα δεν είχε αλλάξει. Τα γερ-μανικά στρατεύματα εξακολουθούσαν να κατέχουν τηνπόλη και ο φόβος ήταν ριζωμένος στις καρδιές των αν-θρώπων. Η ανθρώπινη ζωή ήταν φτηνή. Οι Ναζί πυροβο-λούσαν αμέσως όποιον τολμούσε να σηκώσει κεφάλι καινα διαμαρτυρηθεί. Οι ομάδες της Αντίστασης τούς έκα-ναν σημαντικές επιθέσεις και καταστροφές, αλλά οι Γερ-μανοί τιμωρούσαν το ίδιο σκληρά δράστες και αθώο πλη-θυσμό. Υπήρχαν φήμες ότι ακόμη και στη γειτονιά μαςυπήρχε μια αντιστασιακή ομάδα από νέους άνδρες οι οποί-οι συναντιούνταν τα βράδια σε ένα σπίτι πίσω από το δικόμας για να ακούσουν το BBC και να σχεδιάσουν τις επό-μενες κινήσεις τους εναντίον του εχθρού. Κάποιοι από τηγειτονιά γνώριζαν τις κρυφές συναντήσεις τους, αλλά σιω-πούσαν μια και υπήρχαν παντού πληροφοριοδότες. Όλοιψιθύριζαν λέγοντας ότι «και οι τοίχοι έχουν αυτιά».

Προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε στην πόλη. Ο πα-τέρας μου προσπάθησε να βρει δουλειά και όταν ακού-στηκε ότι το γειτονικό στρατιωτικό εργοστάσιο – το εί-χαν πλέον επιτάξει οι Γερμανοί από την αρχή της κατο-χής – χρειαζόταν εργάτες, ο πατέρας μου πήγε ελπί-ζοντας να τον προσλάβουν. Η μητέρα ήταν ανήσυχη καιφοβισμένη γνωρίζοντας ότι ο πατέρας θα δούλευε κον-τά στον εχθρό. Ήταν γνωστό ότι οι Γερμανοί εκτελούσανανθρώπους χωρίς κανένα λόγο.

Ένα πρωινό, όχι και πολύ μακριά από την ημέρα πουο πατέρας μου άρχισε να εργάζεται στο εργοστάσιο, ακού-σαμε μια πολύ δυνατή έκρηξη και είδαμε πολύ πυκνό κα-πνό να βγαίνει από την περιοχή του εργοστασίου. Όλοιοι κάτοικοι της γειτονιάς αναστατωθήκαμε από τον εκ-κωφαντικό κρότο της έκρηξης και πεταχτήκαμε έξω να μά-θουμε τι έγινε. Κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο ρωτώντας ανυπάρχουν νέα. Η μητέρα μου, ο αδελφός μου κι εγώ ενω-θήκαμε με το πλήθος. Καθίσαμε έξω όλη μέρα κοιτάζον-τας με αγωνία προς το εργοστάσιο και περιμένοντας ναεμφανιστεί από το βάθος του δρόμου ο πατέρας μου.

Προς το σούρουπο είδαμε άνδρες να ξεπροβάλλουναπό το βάθος του δρόμου, όχι όμως και τον πατέρα μου.Η μητέρα μου ήταν τρελαμένη, φοβούμενη το χειρότερο.Αργά το βράδυ τον είδαμε να ξεπροβάλλει. Έδειχνε κα-τάκοπος, καταβεβλημένος και έσερνε με δυσκολία τα βή-ματά του.

Μετά από σχετική ανάπαυση και φαγητό μπόρεσε ναμας μιλήσει. Είπε ότι μετά την έκρηξη οι Γερμανοί έριξαντην ευθύνη στους Έλληνες εργάτες και τους διέταξαν ναμπουν όλοι σε μια αποθήκη όπου άρχισαν να τους ανα-κρίνουν σκληρά. Τους κράτησαν στην αποθήκη ολόκλη-ρη την ημέρα χωρίς φαγητό και νερό. Κάποιοι συνελή-φθησαν και οι υπόλοιποι αφέθηκαν ελεύθεροι να φύγουν.Η μητέρα μου δεν σταματούσε να ευχαριστεί το Θεό γιατη σωτηρία του. Ήταν θεία τύχη.

Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής έμειναν στην Ελ-λάδα για σχεδόν δύο χρόνια ακόμη. Εγκατέλειψαν τηχώρα σε ερείπια με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες καιτον υπόλοιπο πληθυσμό εξουθενωμένο, πεινασμένο,αποδιοργανωμένο, με μια οικονομία ανύπαρκτη και χω-ρίς ελπίδα ανάκαμψης.

Αποτίμηση: φόροι τιμήςΉταν θαύμα που επιβίωσε η οικογένειά μου από την

κόλαση των τεσσάρων χρόνων της Κατοχής. Μας έσω-σε η σοφή απόφαση των γονέων μου να εγκαταλείψου-με την πόλη.

Ουδέποτε ξεχάσαμε την περίοδο που ζήσαμε στο χω-ριό. Οι μνήμες αυτών των ημερών θερμαίνουν τις καρδιέςμας. Θεωρούμε τους εαυτούς μας τους πιο τυχερούς εκτων ανθρώπων που είχαμε ζήσει ανάμεσα στα πιο αγνά,τα πιο γενναιόδωρα και τρυφερά ανθρώπινα πλάσματα.

Ουδέποτε σταματήσαμε να αγαπάμε το χωριό και τουςανθρώπους του. Στα δεκατρία μου χρόνια ξαναεπισκέ-φτηκα το Ροβολιάρι και κάθε καλοκαίρι μετά από τότε, μό-λις έκλειναν τα σχολεία, θα έπαιρνα το τρένο για να βρε-θώ στα αγαπημένα μου βουνά. Περνούσα τα καλοκαίριαμου με τη θεία Αγγέλω Δημητρίου, τον άντρα της Παν-τελή και τα ξαδέρφια μου Ηλία, Ευδοξία και τον μικρό Κω-στάκη. Ο δεύτερος γιος τους, ο Παύλος είχε φύγει νω-ρίτερα από το χωριό για την Αθήνα. Ζούσε στο σπίτι μαςκαι είχε γίνει μέλος της οικογένειάς μας. Ο πατέρας μουτον πήρε κοντά του, να δουλέψει και να μάθει την τέχνητου μωσαϊκού. Αργότερα αυτονομήθηκε, έγινε εργολά-βος και έκανε μόνος του δουλειές.

Ακόμη και τώρα, στα γεράματά μου, και έχοντας ζή-

σει τόσα χρόνια μακριά από την πατρίδα μου, νοσταλγώτο Ροβολιάρι. Εξακολουθώ να θέλω να δω για μια ακό-μη φορά αυτά τα αγαπημένα βουνά, τα βουνά της καρ-διάς μου.

Γράφοντας τις αναμνήσεις μου από την εποχή που έζη-σα στο Ροβολιάρι με την οικογένειά μου, κατά τη διάρ-κεια του πολέμου, έχω συμπεριλάβει μνήμες και εμπει-ρίες και από τις κατοπινές επισκέψεις μου, όταν περνούσαεκεί τα καλοκαίρια μου ως νεαρό κορίτσι. Εκείνος ο κό-σμος έχει εκλείψει. Είναι λυπηρό που εκείνος ο ευτυχι-σμένος και γεμάτος ζωή κόσμος δεν υπάρχει πια. Το χω-ριό είναι εκεί, βέβαια. Εξακολουθεί να είναι όμορφο, κα-ταπράσινο και γοητευτικό, αλλά είναι σχεδόν άδειο απότους ανθρώπους του και κενό από τη ζωή και τη ζωντά-νια που το διέκρινε. Λείπουν εκείνοι οι περήφανοι, ερ-γατικοί, γνήσιοι και γήινοι άνθρωποι. Οι παλιοί έχουν πε-θάνει, ενώ τα παιδιά και τα εγγόνια τους έχουν μετακι-νηθεί στις πόλεις αναζητώντας καλύτερες συνθήκεςζωής.

Ασφαλώς και εξακολουθούν να παραμένουν ακόμηεκεί εκείνοι που αρνούνται να μετακινηθούν στις πόλειςκαι όσοι δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τα πατρογονικάσπίτια και τη γη των προγόνων τους. Σε σημαντικές γιορ-τές και τα καλοκαίρια, παιδιά και εγγόνια επιστρέφουν στοχωριό τους για να περάσουν μερικές δροσερές μέρες στηνπατρώα εστία. Οι περισσότεροι έχουν επισκευάσει καιέχουν ανακαινίσει τα σπίτια τους για να είναι εκεί για τιςεπόμενες γενιές.

Κάθε φορά που επέστρεφα, περπατούσα τα παλιά δρο-μάκια και μονοπάτια, προσπερνούσα άδεια σπίτια, αλλάεξακολουθούσε να ηχεί στα αυτιά μου το κουδούνισμααπό τα κυπριά και τα κουδούνια των ζώων, συνέχιζα ναβλέπω καπνό να βγαίνει από σβηστές καμινάδες, ναοσφραίνομαι στον αέρα τη μυρωδιά από το καιγόμενοξύλο κέδρου, από το φρεσκοψημένο ψωμί, να μυρίζω τημυρωδιά των ζώων. Όλα αυτά ανακατεμένα διαμόρφωνανένα μοναδικό άρωμα, το άρωμα από το αλησμόνητο Ρο-βολιάρι.

Εύχομαι τόσο πολύ να μπορούσα να ξαναδώ το αλη-σμόνητο, όμορφο, μαγευτικό Ροβολιάρι. Δυστυχώς είμαιπλέον ηλικιωμένη και ανήμπορη να κάνω ένα τόσο δύ-σκολο ταξίδι.

Οφειλόμενο χρέοςΔεν μπορώ να κλείσω αυτές τις αναμνήσεις χωρίς να

αναφερθώ στους αγαπημένους Γονείς μου οι οποίοιήταν οι αληθινοί ήρωες της ιστορίας των σκληρών, κα-ταπιεστικών και ατελείωτων χρόνων του πολέμου.

Αφήνοντας την Αθήνα για να μετακινηθούμε στο χω-ριό γνώριζαν καλά ότι η ζωή τους θα ήταν δυσκολότερησε μια ορεινή κοινότητα με περιορισμένες ανέσεις. Γνώ-ριζαν, ακόμη, ότι θα έπρεπε να εργαστούν σκληρά και ναδοκιμαστούν οι αντοχές τους για να επιβιώσουν και ναπροσφέρουν τα αναγκαία στα παιδιά τους και στον εαυ-τό τους στηριζόμενοι στην ευγένεια και τη γενναιοδωρίασυγγενών και φίλων.

Ήταν ακόμη δυσκολότερο για τη μητέρα μου η οποίαδεν ήταν συνηθισμένη σε έναν τόσο σκληρό τρόπο

ζωής, αλλά αποδείχτηκε αληθινή αγωνίστρια. Δούλεψεδίπλα στον πατέρα μου ακούραστα και χωρίς να καμφθείή διαμαρτυρηθεί για τη σκληρή δουλειά ή τις ακραίες συν-θήκες στις οποίες ζούσαμε. Ένιωσε τους ανθρώπους τουχωριού σαν να ήταν δικοί της και εξακολουθούσε να τουςαγαπά μέχρι το τέλος της ζωής της. Υπήρξε στην καρδιάμια γνήσια Ροβολιαρίτισσα.

Η μητέρα μου γεννήθηκε σε ένα πεδινό χωριό έξω απότο Άργος το οποίο δεν ήταν τόσο απόμακρο και δυ-σπρόσιτο, όπως το Ροβολιάρι. Από μικρή ηλικία εκτέθη-κε σε έναν περισσότερο κοσμοπολίτικο και εξευγενισμένοτρόπο ζωής. Δεν εργάστηκε σκληρά στα χωράφια. Τηςάρεσε να διαβάζει βιβλία και έφτιαχνε όμορφα εργόχει-ρα. Τα κεντήματά της ήταν τα ωραιότερα του χωριού. Τηςάρεσε η μουσική και είχε υπέροχη φωνή.

Στα δεκαπέντε της χρόνια στάλθηκε σε ένα σπίτι στηνΑθήνα ως μαθητευόμενη μοδίστρα. Οι πελάτισσες και πε-λάτες της δασκάλας της ανήκαν στην υψηλή κοινωνία τηςΑθήνας. Στη μητέρα μου άρεσε να τραγουδάει την ώρα

της δουλειάς και η φωνή της είχε προσεχθεί και είχε επαι-νεθεί από όλους. Κάποια μέρα ένας τενόρος της όπεραςάκουσε για ένα κορίτσι από την επαρχία με εξαίσια φωνήκαι επισκέφτηκε το εργαστήριο και ζήτησε από τη μητέ-ρα μου να τραγουδήσει. Το έκανε αυθόρμητα, χωρίς δι-σταγμό και νευρικότητα. Ο μουσικός εντυπωσιάστηκε καιαμέσως έστειλε ένα γράμμα στον παππού μου στο χω-ριό ζητώντας του να επιτρέψει στην κόρη του να εκπαι-δευτεί ως τραγουδίστρια όπερας. Η απάντηση του παπ-πού μου ήταν: «Την έστειλα στην πόλη να γίνει μοδίστρακαι όχι διασκεδάστρια, μια θεατρίνα των σαλονιών». Σί-γουρα ο παππούς δεν είχε ιδέα τι ήταν η Όπερα. Έτσι ημητέρα μου έπρεπε να επιστρέψει στο χωριό και να μεί-νει εκεί.

Χρόνια αργότερα, σε μια επίσκεψη στη μεγαλύτερηαδελφή της στην Αθήνα, γνώρισε τον πατέρα μου και έναχρόνο αργότερα παντρεύτηκαν. Αυτή ήταν 29 ετών καιο πατέρας μου 32. Ήταν ένας γάμος ευλογημένος απότους θεούς. Δύο από τα πλέον καλότροπα, ευγενικά καιαγνά στην καρδιά άτομα ανακάλυψαν ο ένας την άλλη καιέζησαν ευτυχισμένα. Ο πατέρας μου, ήταν ένας άνδραςο οποίος αναγκάστηκε από τις συνθήκες να εγκαταλεί-ψει την οικογένειά του και να ζήσει μοναχική ζωή και ημητέρα μου, παγιδευμένη στο χωριό της, αποζητούσε καιονειρευόταν καλύτερες συνθήκες ζωής. Ήταν δυο μο-ναχικά ανθρώπινα πλάσματα περιμένοντας το έτερόν τουςήμισυ. Με τα δύο τους παιδιά διαμόρφωσαν μια θερμή φω-λιά αγάπης και αφοσίωσης ο ένας στον άλλο.

Ο αδελφός μου και εγώ είχαμε απεριόριστη αγάπη καισεβασμό στους Γονείς μας. Ήμουν πάντα περήφανη γιααυτούς και για όσα κατάφεραν στη ζωή τους ανεξαρτή-τως μορφώσεως και ταπεινής καταγωγής και αφετηρίας.Κατάφεραν πολλά!

Μας δίδαξαν αγάπη, σεβασμό ο ένας για τον άλλο, εν-τιμότητα, τιμιότητα, γενναιοδωρία, περηφάνεια, αγάπη γιατον συνάνθρωπο και αγάπη για τη μάθηση.

Εξακολουθώ να θαυμάζω και να εκτιμώ απεριόριστατους Γονείς μου για τις αξίες τους και τις αγνές και ευ-γενικές τους καρδιές.


Συνέχεια από την 1η σελ.

Ο Πόλεμος, η Κατοχή, το Ροβολιάρι

Η φωτογραφία είναι του 1952. Είμαστε στο σπίτι του γιατρού Ρίζου.Εγώ είμαι η τρίτη από δεξιά, 14 ετών τότε. Πρώτη από αριστερά είναι η μητέρα μου και πίσω της η γιαγιά Ευγενία. Φαίνονται τα αγόρια και τα κορίτσια της οικογένειας Ρίζου, πίσω μου ο αδελφός μου Θανάσης. Οι ξαδέλφες μου Λέλα και Τζένη, ο Κώστας Μπούκας, ο Γιώργος Ρίζος, ο Απόστολος Παπαγιάννης και

μερικοί ακόμη που δεν θυμάμαι. Είναι η πιο αγαπημένη μου. Μου θυμίζει ένα τόσο ευτυχισμένο καλοκαίρι.


Προοπτικές ανάπτυξης της Μακρακώμης και της ευρύτερης περιοχής

Την Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017 ο Σύλλογος τωνΑπανταχού Μακρακωμιτών συνδιοργάνωσε με την Πε-ριφέρεια Στερεάς Ελλάδας ΣΥΝΕΔΡΙΟ στην αίθουσατου πρώην Δημαρχείου Μακρακώμης με τον παρα-πάνω τίτλο.

Παραβρέθηκαν οι Βουλευτές κύριοι Καραναστάσηςκαι Μιχελής, ο Περιφερειάρχης κ. Μπακογιάννης ωςκύριος ομιλητής, ο Δήμαρχος κ. Παπαευθυμίου, εκ-πρόσωποι φορέων, στελέχη των υπηρεσιών της Πε-ριφέρειας και του Δήμου, μέλη και φίλοι του Συλλό-γου και πλήθος κόσμου.

Μεταξύ των εισηγητών υπήρξαν επιφανείς επι-στήμονες και καθηγητές ανώτατων πανεπιστημιακώνιδρυμάτων, όπως ο κ. Προβόπουλος καθηγητής τουΠανεπιστημίου Αθηνών και πρώην Διοικητής τηςΤράπεζας της Ελλάδος, ο κ. Τήνιος καθηγητής του Πα-νεπιστημίου του Πειραιά, ο κ. Ζακυνθινός, Πρό-εδρος του Τμήματος Τεχνολογίας Τροφίμων του ΤΕΙΠελοποννήσου.

Στο χαιρετισμό και εισαγωγική τοποθέτησή του οΠρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Μακρακω-μιτών κ. Γιάννης Λαμπαδάρης οριοθέτησε το πλαίσιοτων αναζητήσεων αυτών που είχαν την πρωτοβουλίαδιοργάνωσης του Συνεδρίου:

- Από πού μπορεί να προκύψει η ανάπτυξη; - Ποια προϊόντα και υπηρεσίες μπορούν να πα-

ραχθούν στην περιοχή ώστε να έχουν τις μεγαλύτε-ρες προοπτικές ανάπτυξης, αλλά και εξαγωγικής δρα-στηριότητας προς άλλες περιοχές ή ακόμη και προςτο εξωτερικό;

- Πώς μπορεί να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση γιαμια βιώσιμη επιχειρηματική δραστηριότητα;

- Πώς μπορεί κάποιος να ξεκινήσει ή να επεκτεί-νει μια επιχειρηματική δραστηριότητα στην περιοχή;

- Αξίζει να ξεκινήσει σήμερα κάποιος μια επιχει-ρηματική δραστηριότητα;

- Ποιες είναι οι γενικότερες συνθήκες (ρυθμιστι-κές, πολιτικές, φορολογικές ή άλλα) και οι υποδομέςοι οποίες υποστηρίζουν την ανάπτυξη;

- Ποιες προοπτικές υπάρχουν για την ανάπτυξη το-πικά εισαγόμενου τουρισμού;

Στο χαιρετισμό-παρέμβασή του ο ΒουλευτήςΦθιώτιδας κ. Απόστολος Καραναστάσης μίλησε γιαανάγκη ανατροπής του παραγωγικού μοντέλου, γιασυνέργειες, για συνεργασία με το Γεωπονικό Πανε-πιστήμιο Αθηνών, για έμφαση στην παραγωγή ενέρ-γειας από ανανεώσιμες πηγές και για εκτατική κτη-νοτροφία η οποία μπορεί να επωφεληθεί από την δω-ρεάν ύπαρξη ζωοτροφών για τουλάχιστον 6 μήνες απότους εκτεταμένους βοσκότοπους της περιοχής.

Ο καθηγητής και πρώην Διοικητής της Τράπεζαςτης Ελλάδας κ. Γεώργιος Προβόπουλος, από τους κεν-τρικούς ομιλητές του Συνεδρίου, μίλησε με θέμα«Επενδύσεις και Ανταγωνιστικότητα». Ανέλυσε τηναξία των επενδύσεων και την ανάγκη για βελτίωση τηςανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Αρχικάδιατύπωσε την ευχή – με αφορμή τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ καιστο πλαίσιο του «ουδέν κακόν αμιγές καλού» – ναδιορθωθούν τα χρόνια προβλήματα της χώρας. Τόνι-σε ότι μοναδικός δρόμος και ελπίδα είναι η Ανάπτυ-ξη με συντελεστές της την εργασία, το κεφάλαιο καιτην παραγωγικότητα. Μια άλλη ανάπτυξη, πέραν τηςγνωστής μας στρεβλής ανάπτυξης. Να δούμε τις με-ταρρυθμίσεις με τελείως διαφορετική ματιά.

Να προχωρήσουμε σε διαρθρωτική ανταγωνιστι-κότητα με εξάλειψη της γραφειοκρατίας και θέσπισηφορολογικών κανόνων με ανταγωνιστικούς φορο-λογικούς συντελεστές και προβλεπτικότητα. Η δη-μόσια Διοίκηση λειτουργεί χειρότερα από ό,τι πρινδέκα χρόνια και το ποσοστό των επενδύσεων όσο πάεικαι μειώνεται (το 2016 ήταν 12% του ΑκαθάριστουΕθνικού Προϊόντος, ενώ το 2012 ήταν 24%).

Ένα άλλο θέμα το οποίο ανέδειξε ο κ. Προβό-πουλος είναι οι δημογραφικές προοπτικές με την υπο-γεννητικότητα και τη μετανάστευση από την περιο-χή. Ζητούμενο είναι και αν υπάρχει στην περιοχή δια-

θέσιμο αρκετό εργατικό δυναμικό για την ποθούμε-νη Ανάπτυξη.

Ωστόσο τόνισε ότι είναι απαραίτητη μια καλή κα-ταγραφή των δυνατοτήτων της περιοχής για Ανά-πτυξη.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά κ. Πλά-των Τήνιος επικεντρώθηκε στο θέμα «Μικρές επι-χειρήσεις και Ανάπτυξη, οι αόρατοι Πρωταγωνιστές»τονίζοντας την ανάγκη να εγκαταλείψουμε τη μοι-ρολατρία ως προς το ανθρώπινο δυναμικό και να επι-κεντρωθούμε στην υψηλή ποιότητα των παραγόμενωνπροϊόντων και την καινοτομία.

Ανατρεπτική και με πολλή κριτική και αυτοκριτικήγια τη Δημόσια Διοίκηση και το Κράτος υπήρξε η πα-ρέμβαση του Περιφερειάρχη μας κ. Κώστα Μπακο-γιάννη ο οποίος με το ξεκίνημα της ομιλίας του τό-νισε: «Μπορεί να βγούμε από τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ, αλλάο μεγαλύτερος εχθρός της Ανάπτυξης είναι το κρά-τος, αυτό το οπισθοδρομικό, άκαμπτο, ξεροκέφαλοκράτος». «Αυτό δεν γίνεται» είναι η στερεότυπη απάν-τηση που βγαίνει από τα χείλη κάθε γραφειοκράτηκάθε φορά που πηγαίνουμε ακόμη και εμείς, ως Πε-ριφέρεια, με κάποιο καινοτόμο σχέδιο. «Εκθρέψαμεένα γραφειοκρατικό τέρας». Για αυτό οι πολίτες καικυρίως οι νέοι δεν εμπιστεύονται το κράτος.

Πρωτοπορούμε ως Περιφέρεια ως προς την επι-χειρηματικότητα. Έχουμε δημιουργήσει Κέντρο Στή-ριξης της Επιχειρηματικότητας στην έδρα μας και προ-τείνουμε να δημιουργηθούν αντίστοιχα και στηνέδρα κάθε Περιφέρειας και δίνουμε ιδιαίτερη έμφα-ση σε προγράμματα για νέους αγρότες. Να δοθεί έμ-φαση στην παραγωγή διατροφικών προϊόντων με σχέ-διο για τυποποίηση, σήμανση και ανάδειξη ποιότηταςκαι προέλευσης. Να παραχθούν διατροφικά προϊόν-τα με αναγνωρίσιμο σήμα κατατεθέν (Π Ο Π ή brandname). Προϊόντα της εύφορης γης και να δοθεί έμ-φαση στην κτηνοτροφία, την εκτατική και όχι στα-βλισμένη κτηνοτροφία. Δεν αγνόησε τον εισερχόμενοτουρισμό με ανάγκη ανάδειξης του ιαματικού, αλλάκαι του τουρισμού των ορεινών περιοχών. Υπάρχουναναξιοποίητες τόσες ομορφιές και ευκαιρίες. Καιέκλεισε την παρέμβασή του με την προτροπή: «Είστεσε ένα σταυροδρόμι. Να ανοίξουμε τα περάσματαπρος τις όμορες περιοχές και να χαράξουμε ενιαίεςπολιτισμικές διαδρομές».

Ο έμπειρος γεωπόνος κ. Βαγγέλης Λάμπρουαναφέρθηκε διεξοδικά σε αναπτυξιακές πρωτοβουλίεςοι οποίες είναι αναγκαίο να αναληφθούν τόσο από τιςκρατικές Αρχές όσο και από την τοπική αυτοδιοίκη-ση και τους ίδιους τους πολίτες είτε σε ατομικό ή καισε συλλογικό επίπεδο. Πρότεινε:

- Να γίνει σαφής κατανομή της έκτασης της πε-ριφέρειας σε καλλιέργειες, βοσκότοπους, αστικόχώρο και δρόμους.

- Να στραφούν οι αγρότες σε αναδιάρθρωση τωνκαλλιεργειών με αναδασμό (για να προκύψουν ενιαίακαι ευκολότερα διαχειρίσιμα αγροτεμάχια), με εξα-σφάλιση επαρκούς ποσότητας νερού για άρδευση (μεπαράλληλη εγκατάλειψη απαρχαιωμένων και σπά-ταλων μεθόδων), με οργανωμένο δίκτυο παραγωγής-διακίνησης-τυποποίησης των προϊόντων μας.

- Να στραφούμε σε δενδροκαλλιέργειες (φιστικιές-καρυδιές-αμυγδαλιές) και δενδροκαλλιέργειες για ξυ-λεία.

- Οι ορεινοί όγκοι έχουν εγκαταλειφθεί μαζί με τιςπαραδοσιακές δραστηριότητες. Να τους δώσουμε ζωή.

- Οι αγροτικές μας εκμεταλλεύσεις να γίνουν βιώ-σιμες με αναδασμό και χρηματοδότηση της εξαγοράςόσων δεν καλλιεργούνται (παράδειγμα: ελάχιστηεπιφάνεια για δενδρώδεις καλλιέργειες τα 20 στρέμ-ματα).

- Να δημιουργηθούν φράγματα μικρά και μεγάλασε όλη τη λεκάνη του Σπερχειού για δημιουργία τα-μιευτήρων άρδευσης. Μαζί να ολοκληρωθεί και το αρ-δευτικό έργο της Βίστριζας καθώς και το φράγμα τουΑρχανίου.

- Να προσανατολιστούμε στη μεταποίηση τωναγροτικών μας προϊόντων για απόκτηση προστιθέ-μενης αξίας (δημητριακά, φρούτα, γαλακτοκομικά).

Ο κ. Γιώργος Ζακυνθινός, Πρόεδρος του Τμήμα-τος Τεχνολογίας Τροφίμων του ΤΕΙ Πελοποννήσουδιαπραγματεύτηκε το θέμα «Η καινοτομία και η επι-χειρηματικότητα του Αγροτοδιατροφικού τομέα» καιπρόσφερε πολλά απτά παραδείγματα. Ο αγροτοδια-τροφικός τομέας, τόνισε, είναι ο κλάδος με μεγάλαανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Με γνώση, καινοτό-μες ιδέες και τεχνολογίες παραγωγής λειτουργικώντροφίμων και φαρμακευτικών προϊόντων λόγω της με-γάλης βιοποικιλότητας σε αρωματικά και φαρμακευ-τικά φυτά προσφέρει πολλές ευκαιρίες.

Μεσολάβησε ένα διάλειμμα με ελαφρύ γεύμα προςόλους τους συμμετέχοντες το οποίο προσφέρθηκεαπό τους δύο συνδιοργανωτές.

Η απογευματινή συνεδρίαση ξεκίνησε με μια εν-διαφέρουσα και ζωντανή συζήτηση μεταξύ εκπρο-σώπων επιτυχημένων τοπικών επιχειρήσεων οι οποί-οι μοιράστηκαν με το πολυπληθές ακροατήριο τις εμ-πειρίες τους και τις προοπτικές τους. Συμμετείχαν: ηκ. Ε. Κελεσιάδου (ξενώνας ΛΕΙΡΙΟ), ο κ. Δ. Παπα-κωνσταντίνου (τυροκομικά ΡΟΥΜΕΛΗ), ο κ. Στ. Πα-παϋφαντής (φυτοκομικά), ο κ. Κ. Στεφανής (μελισ-σοκομικά η ΑΓΡΙΑ ΜΕΛΙΣΣΑ) και ο κ. Α. Ψυχογιός(κρεοπωλείο).

Στη συνέχεια οι κύριοι Στ. Αστρακάς, της ΑΝ.ΔΙΑκαι Λ. Ράπτης της Φθιωτικής Επενδυτικής, γενικοί δι-ευθυντές αντίστοιχα και ο κ. Γ. Βασιλονικολός, σύμ-βουλος επιχειρήσεων της Locus Consultants παρου-σίασαν διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα πουυλοποιούνται ή πρόκειται να υλοποιηθούν στην πε-ριοχή.

Η εκδήλωση έκλεισε αργά το απόγευμα με ανοι-κτή συζήτηση με αξιόλογες προτάσεις από πολλούςντόπιους οι οποίοι δρουν και εργάζονται στην περιοχή.Όλες οι παρεμβάσεις είχαν ουσία και στηρίζονταν σεπαρατηρήσεις ανθρώπων οι οποίοι ζουν τα προβλή-ματα της περιοχής, έχουν ζυμωθεί με αυτά και ο λό-γος τους μετράει. Στο επόμενο φύλλο μας θα πα-ρουσιάσουμε την πιο ολοκληρωμένη, κατά τη γνώμημας. Είναι αυτή του κ. Κώστα Βασιλείου, αγροτόπαι-δου από την περιοχή, αενάως προβληματιζόμενου εκ-παιδευτικού – και τέως διευθυντή του σχολείου Μα-κρακώμης – και ενεργού αγρότη στη φάση της συν-ταξιοδότησής του.

Ο Σύλλογος Μακρακωμιτών έχει ανακοινώσει ότιόλες οι εισηγήσεις και τα πρακτικά είναι αναρτημέ-να στον ιστότοπο του Συλλόγου:

www.makrakomites.gr Ηλίας Νέλλας

Ιδιοκτήτες του PLANET PIZZA είναι ο Παναγιώτης Ρέλλας και η Μαρία Βασιλ. Σκαμάγγη


Ειδήσεις … Σχόλια ñ Ειδήσεις … Σχόλια

ΙΣΤΟΡΙΚΟΜέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα τα Κράτη-Έθνη δεν ήταν ο κανόνας. Η μοίρα

του κόσμου καθοριζόταν από Αυτοκρατορίες οι οποίες ανάλογα με την ισχύ καιτη δύναμη των ηγετών τους απλώνονταν ή συρρικνώνονταν, άκμαζαν ή παράκ-μαζαν και εξαφανίζονταν.

Οι αυτοκρατορίες ήταν πολυεθνικά σύνολα χωρίς κοινή καταγωγή, γλώσσα,θρησκεία ή ήθη και έθιμα. Αυτό που διασφάλιζε την ενότητά τους ήταν η δύναμητων όπλων και η ισχύς των ηγετών τους.

Ο Διαφωτισμός και η Γαλλική Επανάσταση έφεραν τις ανατροπές. Οι λαοί άρ-χισαν να μορφώνονται, η τυπογραφία διέδιδε τις νέες ιδέες παντού και οι λαοί,αποκτώντας συνείδηση της ταυτότητάς τους και της καταπίεσής τους, δηλαδήτης πραγματικότητας ότι ήταν υπόδουλοι σε διάφορους αυτοκράτορες, βασιλείς,δικτάτορες, αποικιοκράτες ή θρησκευτικά δόγματα, αποφάσιζαν να ξεσηκωθούνκαι να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους στο όνομα της συλλογικής ή προ-σωπικής αυτονομίας τους και της εθνικής τους ταυτότητας. Αυτό κάναμε κι εμείςτο 1821.

Η Ισπανία ήταν και αυτή για αιώνες μια μεγάλη αυτοκρατορία. Κατείχε εδά-φη σε ολόκληρη σχεδόν την αμερικανική ήπειρο, την Αφρική, μέχρι και τις Φιλιππίνεςστην Ασία. Οι αποικίες της σιγά σιγά (από τις αρχές του 19ου αιώνα) απέκτησαντην ανεξαρτησία τους και μετά το τέλος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου η Ισπα-νία σταδιακά περιορίστηκε στα γνωστά ως τώρα σύνορά της. Όμως περιελάμβα-νε πληθυσμούς με ιδιαίτερη εθνοτική και πολιτισμική ταυτότητα οπότε και προ-έκυψε θέμα αυτονόμησής τους. Και προτού καταφέρουν να βρουν κάποια λει-τουργική άκρη, είχαν την ατυχία να υποστούν τη 40χρονη δικτατορία του Φράν-κο η οποία και ανατράπηκε το 1975 με το θάνατό του.

Κατά τη δική τους μεταπολίτευση κύρια έγνοια όλων ήταν να προστατεύσουνκαι να υπερασπιστούν την νεοαποκτημένη δημοκρατία. Συμφώνησαν σε ένα κοι-νό Σύνταγμα (1978) με έναν κοινά αποδεκτό τρόπο διοίκησης, μια ενιαία γλώσ-σα – πολλές χώρες από την παλιά ισπανική αυτοκρατορία έχουν και τώρα ως μη-τρική τους γλώσσα τα ισπανικά – και με αναγνώριση αυτονομίας σε συγκεκριμένεςπεριοχές. Σήμερα οι αυτόνομες περιοχές είναι 17 και στην επικράτεια ομιλούν-ται πέντε διαφορετικές γλώσσες. Η κάθε αυτόνομη περιοχή διαθέτει το δικό τηςκοινοβούλιο, τη δική της κυβέρνηση και μόνο σε δύο (χώρα των Βάσκων και Κα-ταλονία) το δικό τους σώμα ασφαλείας. Η κεντρική κυβέρνηση συντάσσει δύο προ-ϋπολογισμούς: αυτόν της κεντρικής κυβέρνησης και τον προϋπολογισμό των Αυ-τόνομων περιοχών οι οποίες και πρέπει να δικαιολογούν κάθε ευρώ που δαπανούν.Οι αυτόνομες περιοχές έχουν να διαχειριστούν τον προϋπολογισμό τους για τηνυγεία, τη γλώσσα, την εκπαίδευση και παιδεία, τον τουρισμό, τα δημόσια έργα.

Ωστόσο, πολύ σύντομα σε ορισμένες αυτόνομες περιοχές παρουσιάστηκαν απο-σχιστικές τάσεις με διάφορα προσχήματα και με υπόβαθρο εθνικιστικούς αλυ-τρωτισμούς σε μια εποχή που η ανθρωπότητα αναζητά τη λύση ζωτικών προ-βλημάτων της σε υπερ-εθνικές δομές (Ηνωμένα έθνη – ΝΑΤΟ – Ευρωπαϊκή Ένω-ση – ΟΟΣΑ – Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, ΟΠΕΚ και πολλές άλλες) στιςοποίες δομές οι λαοί παραχωρούν μέρος από τα κυριαρχικά τους δικαιώματα καιτις ελευθερίες τους με τη δέσμευση να σέβονται και να τηρούν τις συλλογικέςαποφάσεις τους. Ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίζεταιστην αναζήτηση συγκλίσεων και όχι αποκλίσεων μέσα από διαδικασίες ΝΙΚΗΣ-ΝΙΚΗΣ. Δηλαδή διαδικασίες στις οποίες κανένα μέλος δεν παίρνει όλα όσα διεκ-δικεί, κανείς δεν βγαίνει μονομερώς νικητής, και οι δύο πλευρές βγαίνουν κερ-δισμένες, - παίρνουν κάτι - και οι δύο πλευρές εγκαταλείπουν κάποιες από τις διεκ-δικήσεις τους. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζεται ως θεσμικό όργανό της ορόλος των Περιφερειών με τη σύσταση και λειτουργία της Επιτροπής Περιφερειών.

Κάποιες μειοψηφίες ευρωπαίων πολιτών, που ωστόσο αυξάνονται, πιστεύουνότι θα ήταν καλύτερη η επιστροφή στα εθνικά σύνορα. Και αυτό τρέφει ένα κίνημαλαϊκισμού και εθνικισμού, μυωπικού και ξενοφοβικού εθνικισμού. Χρειάζεται ναξεκαθαριστεί ότι η επιστροφή στα εθνικά σύνορα ή η δημιουργία νέων με αποσχίσειςεντός του παγκοσμιοποιημένου κόσμου είναι μια χίμαιρα.

Προστασία θα υπάρχει μόνο στο εσωτερικό μιας πολύ ισχυρότερης Ευρώπης,ικανής να διαπραγματεύεται, να πείθει, να επηρεάζει. Στις Δημοκρατίες συνυ-πάρχουν άνθρωποι που διαφωνούν. Ζητούμενο δεν είναι να συμφωνούν όλοι, αλλάνα χειρίζονται τις διαφωνίες τους με σεβασμό, ανοχή και αξιοπρέπεια μέχρι ναωριμάσουν οι συνθήκες και να λειτουργήσουν φυσιολογικά οι μηχανισμοί πειστικήςδιαπραγμάτευσης, πειθούς και επιρροής (δείτε τι έγινε στο παρελθόν με το δικαίωμανα πηγαίνουν στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο και τα κορίτσια, να ψηφίζουν και οιγυναίκες, με την ισότητα των δύο φύλων ή τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων).

ΠΩΣ ΦΟΥΝΤΩΣΕ Ο ΚΑΤΑΛΩΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ Τα 7,5 εκατομμύρια των Καταλανών (αποτελούν το 16% του συνολικού πλη-

θυσμού της Ισπανίας και παράγουν το 20% του εθνικού πλούτου) είχαν την επι-λογή να κυβερνηθούν τα τελευταία 23 χρόνια από το ίδιο κόμμα (το εθνικιστικόκόμμα της Σύγκλισης και Ενότητας) και κατά το μεγαλύτερο διάστημα τον ίδιο πρω-θυπουργό, όχι τον τωρινό. Η μακρόχρονη νομή της εξουσίας φέρνει και κακο-διαχείριση, σκάνδαλα, αλλά και ευκαιρίες να εδραιώνεται μια αντίληψη υπεροχής,και καλλιέργειας ενός αντιπερισπασμού για τον «κακό τον τρίτο, τον άλλο», κυ-ρίως προς απόκρουση κατηγοριών για κακοδιαχείριση. Ο «κακός τρίτος» ήταν πάν-τα η κεντρική κυβέρνηση η οποία: (α) Στοχοποιείται ότι φταίει για όλα τα στρα-βά και ανάποδα. (β) Μεταφέρεται σε αυτήν η ευθύνη για τις ανεπάρκειές μας. (γ)Εμείς είμαστε οι πιο κατάλληλοι για μια άλλη διαχείριση (με αυτονομία, με ανε-ξαρτησία, με ανάδειξη του ταλέντου μας για κάτι άλλο, κάτι αλλιώτικο και δια-φορετικό). (δ) Γιατί να μοιραζόμαστε τον πλούτο μας με τους φτωχούς και τουςτεμπέληδες των άλλων περιφερειών; … και πολλά άλλα. Και σε αυτό χωράει άκρα-τος λαϊκισμός παρόμοιος με αυτόν της ανάδειξης του «τρίτου κακού».

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ1. Οι Καταλανοί επικαλούνται συστηματική παραβίαση του κράτους δικαίου. Να

πείσουν για το δίκιο τους με διαπραγμάτευση και όχι με δημοψήφισμα στο οποίοκυριαρχεί ο συναισθηματισμός και όχι η επιχειρηματολογία, ο ορθολογισμός καιη διάθεση εξεύρεσης σύγκλισης και όχι απόκλισης.

2. Η γενική εκτίμηση είναι ότι η ισπανική αστυνομία κατέφυγε σε υπερβολικήβία εναντίον ειρηνικών ψηφοφόρων και διαδηλωτών και παρουσιάστηκε μια αδιαμ-φησβήτητη κατάχρηση εξουσίας στη διαδικασία επιβολής του Νόμου, αν και τοδημοψήφισμα ήταν παράνομο και η διαδικασία διάτρητη. Αυτό εκθέτει την κεντρικήΚυβέρνηση.

3. Δεν είδαμε καμία προσπάθεια να ξεπεραστεί ο βαθύς διχασμός, ο οποίοςδημιουργήθηκε από την αντισυνταγματική προσπάθεια της καταλανικής τοπικήςκυβέρνησης να αποσχισθεί, και να επιλυθεί η σοβαρότερη πολιτική κρίση στην Ισπα-νία από την απόπειρα πραξικοπήματος του Τεχέρο (εκείνος ο συνταγματάρχης,που στις 23/2/1981 έκανε απόπειρα πραξικοπήματος, εισέβαλε στο δημοκρατικάεκλεγμένο κοινοβούλιο της Ισπανίας και με προτεταμένα όπλα απειλούσε τουςεκλεγμένους εκπροσώπους της χώρας).

4. Είναι απαραίτητο να υπάρξει ένα ανανεωμένο πολιτικό όραμα και να διεξαχθείένας διάλογος για αναζήτηση ενός βιώσιμου συμβιβασμού για ένα ομοσπονδιακόπολυπολιτισμικό κράτος σε μια πολυπολιτισμική ομοσπονδιακή Ευρώπη.

5. Ο συμβιβασμός αναζητεί μια λύση διπλής προοπτικής. Ονομάζεται και λύσηΝΙΚΗΣ – ΝΙΚΗΣ. Σε μια τέτοια λύση υπολογίζονται τα δικαιώματα και τα συναι-σθήματα και των δύο πλευρών: και οι δύο πλευρές βγαίνουν κερδισμένες ή υπήρ-ξε κάποιος συμβιβασμός, οπότε καμία πλευρά δεν νικά. Και οι δύο πλευρές εγ-καταλείπουν κάτι, και οι δύο πλευρές είναι ικανοποιημένες με τη λύση, και οι δύοπλευρές αισθάνονται καλά!

6. Ο λαϊκισμός οδηγεί στον τοίχο, σε κωλοτούμπες, σε αδιέξοδα ή σε δρα-πετεύσεις (δείτε τα δύο σκίτσα).


Του Ανδρέα Πετρουλάκη, στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 1-11-2017

Χωρίς λόγια, του Δημήτρη Χαντζόπουλου (22/12/2017) «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Viva la KolotoumbaΤο τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη, μαζί με τα θέματα της Ελλάδας (Grexit, μνη-

μόνια, δημοψήφισμα, 3η Αξιολόγηση, έξοδος), του Ηνωμένου Βασιλείου (Brex-

it), ασχολούμαστε και με την Ισπανία και το πρόβλημά της με την Καταλονία.

Στις αρχές Οκτωβρίου οι Καταλανοί διοργάνωσαν δημοψήφισμα για την ανακήρυξη

της Ανεξαρτησίας τους το οποίο με την επεισοδιακή διεξαγωγή του και την υπερ-

ψήφιση της Ανεξαρτησίας είχε παρόμοια περίπου μοίρα με το δικό μας του 2015.

Η έγκυρη ισπανική εφημερίδα El Pais διεθνοποίησε την ελληνική λέξη Kolotoumba

για να χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά του ηγέτη των Καταλανών.

Παρακολουθώντας κάποιες καταστάσεις, από μακριά και σε τρίτους, είναι ευ-

κολότερο να αποδεχτούμε κάποια συμπεράσματα και για τα καθ’ ημάς, για όσα

μας αφορούν.

ΚΩΔ.: 211918 ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑrovoliari.gr/new/wp-content/uploads/2018/01/... ·...

Documents

Transcript of ΚΩΔ.: 211918 ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑrovoliari.gr/new/wp-content/uploads/2018/01/... ·...