1

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ ΔΘΛΗΜΘΑΘΑ ΗΚΕΙΤΡΟΜΘΙΗ ΕΦΗΛΕΡΘΔΑ

2ος ΧΡΟΝΟΣ ΑΡ.ΦΥΛΛΟΥ : 15 ΓΕΝΑΡΗΣ 2016

"Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν,

το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν

στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Τούρκους,

το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη."

Χρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4672.

Ο Καθαρισμός της Μονής είναι γεγονός.

Σα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια εγκατάλειψη

στο πλείστο των αρχαιολογικών μνημείων του τόπου

μας, άλλα πρωτευούσης σημασίας και άλλα σε

δευτερεύουσα αναγνωσιμότητα. την δεύτερη

κατηγορία ανήκει και το μνημείο, σήμα κατατεθέν, του

χωριού μας, η μονή της Ίσοβας, και αναπόφευκτα

ακολούθησε την φθίνη πορεία της εγκατάλειψης και

της απαξίωσης. Η «κρίση» που μαστίζει την χώρα μας

τα τελευταία χρόνια έχει επηρεάσει σε μέγιστο βαθμό

την δουλειά των αρχαιολογικών υπηρεσιών, με

αποτέλεσμα τα κονδύλια να μην φτάνουν ούτε για τα

βασικά. Έλλειψη χρήματος, στάση εμπορίου !

Εν προκειμένω η μονή της Ίσοβας είχε εγκαταλειφτεί

στο έλεος της<..Μαντόνας, τα τελευταία χρόνια με

αποτέλεσμα να μην είναι προσβάσιμη από τα βάτα και

τα αγριόχορτα που είχαν γιγαντωθεί. Η εικόνα

προκαλούσε αλγεινή εντύπωση και ο αρμόδιος Δήμος

Ανδρίτσαινας-Κρεστένων δεν έχει επιδείξει καμιά

σημασία στο μοναδικό μνημείο που εντάσσεται στα

όριά του, αλλά προτιμά να κουρεύει το γκαζόν σε

όμορα χωριά εξυπηρετώντας τοπικιστικές και

ρουσφετολογικές τακτικές προηγούμενων δεκαετιών.

Οι αντιδήμαρχοι ασχολούνται μόνο με τα χωριά

καταγωγής τους και κατά σύμπτωση βρίσκονται

περιφερειακά του Δήμου. Σον επτέμβρη σε μια

επίσκεψη μου στο χωριό, έτυχε να περνάω από το

Παλάτι και είδα μια ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων που

είχαν έρθει τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα για να δουν και

να φωτογραφήσουν την μονή αλλά δεν μπορούσαν να

εισέλθουν από τις πατουλιές. Μετά από έναν πρόχειρο

καθαρισμό που έκανα δημιουργήθηκε ένα μοονοπάτι

με αποτέλεσμα το ταξίδι των ανθρώπων δεν

αποδείχτηκε άσκοπο.

Εν πάσει περιπτώσει η Κα Νάνσυ Ράλλη, αρχαιολόγος

και προϊσταμένη του κάστρου Φλεμουτσίου

υπερβάλλοντας εαυτόν και τηρώντας την ‚δέσμευση‛

της προς τον γράφοντα, μετά από παράκλησή μου, τον

Νοέμβριο καθάρισε το μνημείο και είναι άξιο

αναφοράς αφού σε χαλεπούς καιρούς που διανύουμε

μόνο σαν υπέρβαση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Με επιστολή μου ευχαρίστησα την Κα Ράλλη και

επίσημα για το ενδιαφέρον που επέδειξε προς το

«Παλάτι μας»!

ΑΓΡΟΣΙΚΑ ΠΑΤ: Σερατούργημα το σχέδιο για ενιαίο φορέα

ασφάλισης

Ανακοίνωση που εξέδωσε η Παναγροτική Αγωνιστική

υσπείρωση (ΠΑΤ) για την πρόταση της κυβέρνησης

για τον ενιαίο φορέα ασφάλισης αναφέρει τα εξής:

Πρόκειται για ένα τερατούργημα σε βάρος των φτωχών

και μεσαίων αγροτών, των εργατο-υπαλλήλων, των

συνταξιούχων, των μισοανέργων, της νέας γενιάς. Για

τους αγρότες προβλέπει μεγάλη αύξηση των εισφορών,

με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των μικρομεσαίων

αγροτών να μην μπορέσει ν' ανταποκριθεί.

ύμφωνα με το σχέδιο της κυβέρνησης, από το β'

εξάμηνο 2015 ξεκινάει η σταδιακή αύξηση του

συντελεστή των ασφαλιστικών εισφορών για σύνταξη, ο

οποίος από 7% που είναι σήμερα θα φτάσει στο 20% το

2019. Από το β' εξάμηνο, λοιπόν, του 2015 και για το 2016

αυξάνεται από 7% στο 10% ο συντελεστής, με

αποτέλεσμα να επέρχονται αυξήσεις που στην

κατώτερη πρώτη κλίμακα ασφάλισης θα είναι από 753

σε 950 ευρώ το χρόνο και ανεβαίνουν ανάλογα οι

επόμενες κλίμακες.

Από 1/1/2017 ο συντελεστής ανεβαίνει στο 14%, το 2018

στο 17% και το 2019 στο 20%. Επιπλέον, από το 2017

αυξάνεται η εισφορά για την υγεία από 2,5% στο 6,95%,

ενώ θα υπάρχει και εισφορά 0,5% για την αγροτική

εστία. Έτσι, η συνολική επιβάρυνση του

αγρότη/κτηνοτρόφου για την ασφάλισή του θα είναι

27,45% στο ασφαλιστικό εισόδημά του το 2019.

Από 1/1/2017 καταργούνται οι 7 κλίμακες των

ασφαλιστικών εισοδημάτων που ισχύουν για τους

αγρότες και η ασφαλιστική εισφορά θα υπολογίζεται

στο 80% του κατωτέρου μισθού του άγαμου εργαζόμενου

άνω των 25 ετών, ο οποίος σήμερα είναι 586 ευρώ και το

80% είναι 468,8 ευρώ το μήνα, 5.625,6 ευρώ το χρόνο.

Αυτό λοιπόν το ποσό είναι το κατώτερο ασφαλιστικό

εισόδημα, στο οποίο θα υπολογίζονται οι ελάχιστες

εισφορές για σύνταξη και υγεία που θα υποχρεούται να

καταβάλλει για την ασφάλισή του κάθε<.

υνεχίζεται<.

ειζόδημα μόνο ζηην περίπηωζη ποσ ασηό σπερκαλύπηει ηο

άθροιζμα ηοσ καηώηεροσ αζθαλιζηικού ειζοδήμαηος, ποσ

2

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

ΑΛΗ ΜΟΤΛΑ

Ιστορικό Διήγημα υπό Αγ. Σσελάλη

( Ολυμπικά Φρονικά 1970)

(Ε’ ΜΕΡΟΣ)

Ση γύρισε στην Εμινέ χανούμ, τη γυναίκα του που

τον κοιτούσε εναγώνια στα μάτια. Πρόβαλε

προκλητική η κοιλιά της κι’ ήταν σαν πρόσκληση,

σαν παρόρμηση να πάει κοντά της. Και η φωνή του

μαλάκωσε, γλύκανε η ματιά του.

- Όλοι ετοιμαστείτε<Θα φύγουμε<Όποιος δε

θέλει ας μείνει να τον σφάξουν οι ζορμπάδες<.

Εσηκώθη μια βουή και ένας ολοφυρμός γύρω του,

στα τζαμιά, στα σπίτια.

- Όχι< δε φεύγουμε<Όχι που να πάμε;< Δεν

τα΄αφήνουμε τα κονάκια μας<

- Όσοι δε θέλουν να τους σφάξουν οι ραγιάδες να

ετοιμαστούν ευθύς να ξεκινήσουν.

Είπε κοφτά κι΄εμπήκε στο σαράγι. Εκεί ήταν ο

τρανός δαρμός. Σραβάν οι γυναίκες τα μαλλιά,

δέρνουν τ΄ άσπρα τους στήθια. Μοιρολογάν’ οι

γέροντες. Αα, τούτος των γέρων ο κλαθμός. Οι

ιμάμιδες με δάκρυα στα μάτια γδένουν τους

μιναρέδες.

- Ώχου, κακό που πάθαμε εμείς και τα παιδιά μας.

¨Ηταν – τάχα- η διαίσθηση πως δε θα ξαναγύριζαν

ποτέ σε τούτον τον ωραίο τόπο, που είχαν τα σπίτια

και τα πλούτη τους, τους τάφους των δικών τους,

του σκλάβους και τις δούλες τους;

Ήταν ανήμερα του Βαγγελισμού, 25 Μάρτη 1821.

Σ’ άστρα τρεμούλιαζαν να σβύσουν. Σο

μισοφέγγαρο στον ουρανό ήταν θολό και

μελαγχολικό, γερμένο. Και το ζωγραφιστό στο

μπαϊράκι του σαραγιού μίκραινε κι΄έσβαινε, ως το

κατέβαζαν από του σαραγιού τον πύργο και το

συδίπλωναν γοργά μαζί με τις ελπίδες τους.

Αγάλλιαζαν οι Έλληνες, μαράζωναν οι Σούρκοι.

Άαα! Σι δαρμός ήταν εκείνος και τι σπαραγμός< Σι

κλάψες θλιβερές, τι μαύρα μοιρολόγια<Σι

θριαμβευτικές φωνές, τι νικήτριες ιαχές, τι

χαρούμενες κραυγές στην κορυφή του Άγιολιά.

Μάζεψαν όσα μπορούσαν ο καθένας. Πολλά τα

‘χωσαν στην γη, στις αυλές, στους κήπους, στων

δέντρων τις κουφάλες, μέσα στις στέρνες<Με την

απαντοχή να τα βρουν όταν

ξαναγυρίσουν<Μάταιη ελπίδα<

Ο μυροβόλος της άνοιξης αέρας, που έπνεε από του

Λυκαίου τις κορφές, πέρναγε από του λόφους του

Κεραυσίου, δρόσιζε τις κοιλάδες, εχάιδευε τα όπλα

των Ελλήνων στις βουνοκορφές κι’ έφερνε στ’ αυτιά

των Σούρκων του Υαναριού τον χαρμόσυνο ήχο των

ελληνικών σαλπίγγων και τον απειλιτικό κρότο

των καριοφιλιών.

Δελγιώτης με τούτα τα ακούσματα που τάραζαν

αν να νοιωσε μια περηφάνεια και μια χαρά

παράξενη στα σωθικά του ο Αλή Μουλάς

Δελγιώτης με τούτα τα ακούσματα που τάραζαν

των Σούρκων τις καρδιές. Κι’ εμπήκε στο σαράγι,

αδιάφορος για τον οδυρμό και τον κλαθμό των

κοπελιών, των χανούμ, των σπαήδων, των

επίσημων Σούρκων, που συσκεύαζαν τα δεφτέρια,

τα κεμέρια, τα τζοβαϊρικά, τα’ ασημένια σκεύη, τα

χρυσαφικά. Σα φόρτωναν στα ζώα. Αγκάλιασε

την Εμινέ, την μπας χανούμ, την γυναίκα του, την

ανέβασε στο άσπρο άλογο, έζωσε τ΄άρματά

τουπήδησε στο σελωμένο άτι του, εβγήκε στην

πλατεία του τζαμιού και κίνησε μπροστά.

Ήταν απομεσήμερο. Λίγο πριν πέσει ο ήλιος.

Δεξιά ζερβιά οι δυνατοί, οι νέοι, πάνοπλοι. τη

μέση τα γυναικόπαιδα, οι άρρωστοι, οι γέροι.

Έτοιμοι όλοι και νοιασμένοι, με το δάχτυλο στην

σκανδάλι, σηκωμένα τα κοκκόρια των

ντουφεκιών οι άντρες. Σα ζώα- κατοσταριές-

κατάφορτα. Αφάνταστη η ταραχή,η σύγχυση, η

βουή. Η συνοδεία έπιανε δυο ώρες διάστημα. Η

μπροστέλα στην Ανδρίτσαινα, στο Υανάρι οι

πισινοι. Σρεςι χιλιάδες ψυχές και τρεις χιλιάδες

ζώα.

Σο σούρουπο έφθασαν στην Ανδρίτσαινα. Και

όταν πέρασαν την Σρανή βρύση και βγήκαν στον

Μαυρία, έσφιξε τα χαλινά του αλόγου του ο Αλή

Μουλάς, το κράτησε στον τόπο και φώναξε:

- Βρε Έλληνες<, μην είν’ εφτού οι Δελγιώτες;<

Η φωνή του κουδουνιστή, έφτασε στους Έλληνες

που τους ακολουθούσαν καταπόδι ράχη σε ράχη

στο δρόμο Υαναριού-Καρύταινας.

- Είναι ρε Σούρκο<Πίσω θα μέναν;<Γιατί

ρωτάς;<

- Μην είν΄εφτού ο Υωτεινός ο Βώβος;<

- Εδώ είναι<Σι τον θέλεις;<

- Ναρθεί πιο κάτω να ιδωθούμε<

Ο καπετάν Αγγελής ο Βώβος κι΄ο γιός του ο

Υωτεινός, άκουσαν την φωνή, την γνώρισαν. Δεν

απάντησαν. Ντράπηκαν για τον αλλαξόπιστο. Σο

είδαν οι άλλοι Δελγιώτες, έννοιωσαν,

βουβάθηκαν. Ήξεραν.

Περίμενε ώρα ο Αλή Μουλάς Δελγιώτης πάνω

στο άτι του απάντηση. Δεν έλαβε. Έγυρε το

κεφάλι θλιμμένος, σπιρούνισε το άτι του,

ξαναμπήκε στη μπροστέλα μπροστινός. Βάδιζε η

κολώνα στη Θεισόα. Κι’ ως έφθασε εκεί, εφάνη

μπροστά τους περήφανο το κάστρο της

Καρύταινας, το δυνατό και ξακουστό. Εβγήκε

ένας ανακουφιστικός αστεναγμός από τα στήθεια

τους, που τα επλάκωνε η φοβέρα των Κλεφτών, ο

φόβος και η αγωνία. Έβαλαν χαρούμενες φωνές.

Αλάλαξαν<..

Τέλος Ε΄Μέρους

3

---------------------------------------------------

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

ΜΠΙΣΖΙΜΠΑΡΔΑΙΪΚΕ ΜΟΡΥΕ

Μετά από πολλές προσπάθειες και

παρακλήσεις για την συλλογή

στοιχείων για την σύνθεση βιο-

γραφικών Μπιτζιμπαρδαίων που

έχουν φύγει από την ζωή και έδω-

σαν το δικό τους στίγμα στο χωριό

μας, δυστυχώς δεν έγινε κάτι εκτός από υποσχέσεια

και ενθουσιασμό της στιγμής. Προφανώς είναι

καλύτερα να περάσουν οι πρόγονοί μας στην λήθη του

χρόνου και να πάψουμε να θυμούμαστε τους

ανθρώπους που έβαλαν ένα λιθαράκι στην ιστορία του

χωριού μας. Θα ευχαριστήσω όσους είχαν

προθυμοποιηθεί και βοήθησαν για τα μέχρι σήμερα

στοιχεία και παραμένω με την ελπίδα για το μέλλον.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

ΑΠΕΒΙΩΑΝ

τις 23 Δεκέμβρη έφυγε πρόωρα από την ζωή ο

αγαπητός Θεόδωρος Κ. Γκότσης σε ηλικία μόλις 50

ετών. Ο Θοδωρής άφησε ένα μεγάλο κενό στην

οικογένεια του και στους φίλους και όλοι θα τον

θυμούνται σαν ένα καλό και φιλότιμο άνθρωπο.

Ευχόμαστε στους δικούς του ανθρώπους να ζουν και

να τον θυμούνται.

ΠΑΤ: Σερατούργημα το σχέδιο για ενιαίο φορέα

ασφάλισης (υνέχεια)….

< αγροτοκτηνοτρόφος, οι οποίες είναι: 5.625,6 x

27,45% = 1544,23 ευρώ, ακόμη κι αν τον προηγούμενο

χρόνο είχε ζημιές ή μικρότερο εισόδημα. Με το ίδιο

κατώτατο ποσό επιβαρύνεται η αγρότισσα και κάθε

άλλο ασφαλιζόμενο ενήλικο μέλος της ίδιας

οικογενειακής εκμετάλλευσης που δεν έχει άλλη

ασφάλιση. Αν το πραγματικό εισόδημα είναι

μεγαλύτερο από 5.625,6 ευρώ, η εισφορά για τον

επόμενο χρόνο θα είναι ανάλογη με το πραγματικό

και προφανώς μεγαλύτερη. Σο πραγματικό

οικογενειακό εισόδημα θα επιμερίζεται σε σύζυγο και

ενήλικα ασφαλιζόμενα παιδιά και δεν μπορεί να είναι

μικρότερο για τον καθένα, από το κατώτερο

ασφαλιστικό εισόδημα. Οι ασφαλιστικές εισφορές

γίνονται στο πραγματικό εισόδημα μόνο στην

περίπτωση που αυτό υπερκαλύπτει το άθροισμα του

κατώτερου ασφαλιστικού εισοδήματος, που

επιμερίζεται εξ ίσου για κάθε ασφαλιζόμενο μέλος.Αν

σε όλα αυτά προσθέσουμε και τα άλλα χαράτσια που

επιβάλλονται στους αγρότες, (πολύ υψηλές

ασφαλιστικές εισφορές για τον ΕΛΓΑ, φορολογία από

το πρώτο ευρώ του εισοδήματος με συντελεστή 26%

και 100% προκαταβολή του φόρου για την επόμενη

χρονιά, ΕΝΥΙΑ για σπίτια , αποθήκες, οικόπεδα και

χωράφια, αύξηση στο 23% του ΥΠΑ για αγροτικά

μέσα και εφόδια, κατάργηση της επιστροφής φόρου

πετρελαίου κ.α.), γίνεται φανερό ότι πολύ

περισσότεροι μικρομεσαίοι αγρότες δεν θα μπορέσουν

να ανταποκριθούν στις νέες αυξημένες ασφαλιστικές

εισφορές και θα μείνουν χωρίς ασφάλιση,

ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σύνταξη, αφού το

38% των αγροτών δεν μπορεί να καταβάλλει ούτε τις

σημερινές εισφορές που είναι πολύ

χαμηλότερες.Αλλά και όσοι καταφέρουν και βγουν

στη σύνταξη (67 χρονών), δεν θα είναι σε καλύτερη

κατάσταση, αφού θα παίρνουν την ‚εθνική‛ σύνταξη

των 384 ευρώ και ανάλογα με τα χρόνια που

πληρώνουν θα παίρνουν ένα ελάχιστο ποσό επιπλέον

το οποίο για 20 χρόνια εισφορές είναι περίπου 100

ευρώ.Σο αντιλαϊκό μέτρο της αύξησης των

ασφαλιστικών εισφορών στο νέο ταμείο ΕΥΚΑ, όπως

και τα άλλα εξοντωτικά για τους μικρομεσαίους

αγρότες μέτρα που παίρνουν η ΕΕ και η κυβέρνηση με

τη νέα ΚΑΠ και το τρίτο μνημόνιο, αποτελούν ‚αιτία

πολέμου‛ για το οργανωμένο αγροτικό κίνημα των

μικρομεσαίων αγροτών που έχει, ήδη, αντιδράσει

αγωνιστικά τις Ομοσπονδίες τους Αγροτικούς

υλλόγους, συντονισμένα με την Πανελλαδική

υντονιστική Επιτροπή των Μπλόκων και

ετοιμάζεται να κλιμακώσει και να συντονίσει

πανελλαδικά την πάλη του, με το στήσιμο νέων

μπλόκων σ' όλη τη χώρα.

Η Παναγροτική Αγωνιστική υσπείρωση καλεί τη

4

Υπεύθσνος: Γιώργος Η. Ζέρβας

Επικοινωνία: 6932620202 210/5766374

e-mail: zervasgeorge72@gmail.com

zervasgeorge@rocketmail.com

Ένησπο μη κερδοζκοπικού ταρακηήρα

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

Η ΗΛΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ – ΗΛΙΔΑ

(B’ ΜΕΡΟΣ) Σα άφθονα διάσπαρτα επιφανειακά πυριτολιθικά εργαλεία

μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία στην Ήλιδα ήδη από

την παλαιολιθική εποχή. ημαντικές ενδείξεις κατοίκησης

αφορούν και το τέλος της νεολιθικής εποχής οι οποίες

επικεντρώνονται στην περιοχή του μεταγενέστερου

θεάτρου, ενώ προς το τέλος της τρίτης χιλιετίας και κατά

τη διάρκεια της πρώιμης δεύτερης σχετικές ενδείξεις

παρουσιάζει η ακρόπολη.

Κατά τη μυκηναϊκή εποχή φαίνεται ότι υπήρχε κατοίκηση

σε διάσπαρτες κώμες όπως συνάγεται από κτερίσματα

τάφων των αντίστοιχων νεκροταφείων που έχουν

εντοπιστεί πολύ κοντά στην περιφέρεια της

μεταγενέστερης αρχαίας πόλης. Προς το τέλος της

μυκηναϊκής περιόδου, γύρω στα μέσα του 12ου αι. π.Φ.,

χρονολογούνται ευρήματα τάφων στην αγορά.

Κατά τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους ή ''σκοτεινούς

αιώνες'' (11ος-10ος αι. π.Φ.) χρονολογούνται ταφές στην

περιοχή του μεταγενέστερου θεάτρου και του γειτονικού

ανατολικού νεκροταφείου. Κάπου κοντά θα πρέπει να

τοποθετηθούν και οι αντίστοιχες κώμες, δηλαδή μικροί

οικισμοί. Πολύ λίγα είναι τα ευρήματα που μπορούν να

χρονολογηθούν στη γεωμετρική εποχή και τα οποία είναι

ίσως ενδεικτικά της ύπαρξης δύο μικρών ιερών. Πιο φτωχές

ακόμη είναι οι ενδείξεις για τον 7ο αι. π.Φ., σε αντίθεση με

τον 6ο αι. π.Φ., αναμφίβολα περίοδο ανάπτυξης, όπως

δείχνουν σχετικά ευρήματα από ιερά και δημόσια κτήρια.

Καθοριστικός σταθμός στην ανάπτυξη της πόλης υπήρξε η

εγκαθίδρυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, η

επισημοποίησή της ως πρωτεύουσας και ο συνοικισμός της

(471 π.Φ.).

Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου η

μακραίωνη συμμαχία με τη πάρτη διαλύθηκε με

καταστρεπτικές συνέπειες για την Ήλιδα. Σο 399 π.Φ. ο

βασιλιάς των Λακεδαιμονίων Άγις εκστρατεύει εναντίον

της. Σο 343 π.Φ. ο Υίλιππος Β' υποστηρίζει την εδραίωση

των ολιγαρχικών και καταργεί το δημοκρατικό πολίτευμα.

Σο 313 π.Φ. την καταλαμβάνει ο Σελεσφόρος. Σο 209 π.Φ., η

φρουρά της πόλης ενισχυμένη από Ρωμαίους αποκρούει

επίθεση του Υιλίππου του Ε' της Μακεδονίας. Σο 191 π.Φ. η

Ήλιδα προσχωρεί στην Αχαϊκή υμπολιτεία, ενώ το 146

π.Φ. υποτάσσεται στους Ρωμαίους και εντάσσεται στη

ρωμαϊκή επαρχία της Αχαΐας. τις αρχές του 1ου αι. π.Φ.,

περιέρχεται οριστικά στο ρωμαϊκό κράτος και

ενσωματώνεται στην Provincia Macedoniae.

Από εδώ και στο εξής και για πολλούς αιώνες γνωρίζει

σημαντική ανάπτυξη και χαίρει ιδιαίτερων προνομίων

λόγω του ρόλου της στην οργάνωση και διεξαγωγή των

Ολυμπιακών αγώνων. Δέχεται πολλές επιδράσεις από το

ρωμαϊκό πολιτισμό και λόγω των διαφόρων άλλων

εθνοτήτων, κυρίως Ρωμαίων, που ζουν σε αυτή,

αναπτύσσει μια κοσμοπολίτικη φυσιογνωμία.

Ακολουθεί την κοινή μοίρα των περισσοτέρων

πόλεων στο τέλος των αρχαίων χρόνων και στην

αρχή του μεσαίωνα. Σο 267 μ.Φ. καταστρέφεται από

τους Ερούλους και το 395 μ.Φ. από τους

Βησιγότθους. Σο 467 μ.Φ. υφίσταται τις συνέπειες

της επιδρομής των Βανδάλων ενώ μέσα στον 6ο αι.

μ.Φ. ισοπεδώνεται από δύο καταστρεπτικούς

σεισμούς. υνεχίζει να φυτοζωεί και κατά τη

διάρκεια του 7ου αι. μ.Φ. προς το τέλος του οποίου

εγκαταλείπεται οριστικά. Η ανθρώπινη παρουσία

συνεχίστηκε σποραδικά μέσα στα ερείπια της

αρχαίας πόλης όπως δείχνουν ορισμένα ευρήματα.

Από την Ήλιδα κατάγονταν μεγάλες

προσωπικότητες του αρχαίου κόσμου όπως ο Ίφιτος

(9ος ή 8ος αι. π.Φ.), διοργανωτής των Ολυμπιακών

αγώνων, ο Ιππίας (5ος αι. π.Φ.), σοφιστής και ο

Πύρρων (365-275 π.Φ.), σκεπτικός φιλόσοφος.

Οι ανασκαφές στην Ήλιδα έγιναν για πρώτη φορά

το 1910 από το Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο

διευθυντής του οποίου ήταν ο Walter κατά τα έτη

1911 - 1914. τις ανασκαφές που συνεχίστηκαν ως

το 1914 συμμετείχε ο Α. Ορλάνδος. Σο 1960 οι

ανασκαφές συνεχίστηκαν από την Ελληνική

Αρχαιολογική Εταιρεία υπό τη διεύθυνση του

καθηγητή Ν.Γιαλούρη.

τα πλαίσια εργασιών ανάδειξης του

αρχαιολογικού χώρου της Ήλιδας

πραγματοποιήθηκαν αποψίλωση και καθαρισμός,

δεντροφύτευση, διαδρομές περιήγησης,

επεξηγηματικά κείμενα, συντήρηση (στερέωση-

συμπλήρωση) των επιμέρους μνημείων.