1

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ ΔΘΛΗΜΘΑΘΑ ΗΚΕΙΤΡΟΜΘΙΗ ΕΦΗΛΕΡΘΔΑ

2ος ΦΡΟΝΟ ΑΡ.ΥΤΛΛΟΤ : 11 ΜΑΗ 2015

"Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν,

το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν

στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Σούρκους,

το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη."

Φρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4672.

την αφάνεια παραμένουν αρχαιολογικοί

«θησαυροί»!

Με άρθρο του Κώστα Αντωνόπουλου στην «Πρώτη»

και θέμα τα αρχαιολογικά μνημεία του τόπου μας, τα

οποία βρίσκονται σε εγκατάλειψη θίγεται ένα θέμα το

οποίο έχω εστιάσει αρκετές φορές με νύξεις και e-mail

σε αρμόδιους φορείς χωρίς να λάβω ποτέ απάντηση.

Μεταξύ των μνημείων αναφέρεται και το δικό μας

«Παλάτι». υγκεκριμένα γράφει ο καλός

δημοσιογράφος:

την αφάνεια εξακολουθούν να παραμένουν

σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι στην ευρύτερη

περιοχή του δήμου Ανδρίτσαινας-Κρεστένων, λόγω

της έλλειψης ενδιαφέροντος αλλά και …πιστώσεων,

για την αξιοποίησή τους.

Ορισμένα από αυτά τα μνημεία (Αρχαίο Αίπυ στην

Πλατιάνα, η Μονή Ίσοβας στην Σρυπητή, η Αρχαία

αμία στο Κάτω αμικό) αξιοποιήθηκαν εν μέρει ή

βρίσκονται στο στάδιο της αποκατάστασης, όμως τα

περισσότερα εξακολουθούν να είναι στην αφάνεια.

Μεταξύ αυτών είναι οι Ναοί της Αθηνάς στη

κιλλουντία και την Αλιφείρα, το Αρχαίο Βαλάνειο

στο Κ. αμικό , το Συπαίον όρος στα Μακρίσια, οι

αρχαιότητες στη Βρίνα, το Φράγκικο κάστρο στη

Θεισόα, τα Ρωμαϊκά Λουτρά στη Δαφνούλα κ.α.

Ειδικότερα τα προηγούμενα χρόνια είχαν προχωρήσει

οι ανασκαφές στο Κάτω αμικό, ενώ σ’ εξέλιξη

βρίσκεται η αρχαιολογική σκαπάνη στο Αρχαίο Αίπυ ,

όπου από την πλευρά του δήμου έγινε οδική σύνδεση

των αρχαιολογικών χώρων.

το Κ. αμικό αποκαλύφτηκε πλήρως το περιμετρικό

τείχος καθώς και το κτίριο της Αγοράς , ενώ στην

Πλατιάνα έχει αναδειχτεί το Αρχαίο Θέατρο.

Εξάλλου από τη Βυζαντινή Εφορεία Αρχαιοτήτων

ολοκληρώθηκαν οι ανασκαφές στη κιλλουντία , όπου

βρίσκονται τα ερείπια βυζαντινού ναού της πρώτης

χιλιετίας, γνωστού με το όνομα Κόκκινη Εκκλησιά.

Η Ίσοβα

υνέχεια στην σελ 3

ΑΓΡΟΣΙΚΑ

Νέες ρυθμίσεις για την διάθεση Υαρμάκων

Με το νόμο 4036 του 2012 εναρμονίστηκε όπως όλοι

γνωρίζουμε η Ευρωπαϊκή Οδηγία για την ορθολογική

χρήση των γεωργικών φαρμάκων, με την επιδίωξη ο

παραγωγός και χρήστης των γεωργικών φαρμάκων, να

αποτελέσει επαγγελματία χρήστη

με συνείδηση και επαρκή γνώση των υποχρεώσεών του

σχετικά με την προστασία της ίδιας του της υγείας

καθώς και αυτής του καταναλωτή αλλά και την

προστασία του περιβάλλοντος.

Η υποχρέωση αυτή ύπαρξης των πιστοποιημένων

επαγγελματιών χρηστών, είναι γνωστή από το 2009 όταν

η Οδηγία ψηφίστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και

αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την πώληση από τα

καταστήματα από τις 26/11/2015. Ήδη

θεσπίστηκε η διαδικασία της κατάρτισης των ψεκαστών

και των συμβούλων τους καθώς και η διαδικασία

πιστοποίησής τους.

Ο πρόσφατος νόμος που ψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο

διευθετεί επιπλέον, συγκεκριμένα κομμάτια που έχουν

να κάνουν με την εμπορία των γεωργικών φαρμάκων

στη χώρα. Με τις τελευταίες τροποποιήσεις και εφόσον

παρέμεινε η υποχρέωση της παροχής συμβουλών προς

τον αγρότη από τον υπεύθυνο επιστήμονα, είναι

σαφές ότι διασφαλίζεται η ορθολογική χρήση των

γεωργικών φαρμάκων και εξασφαλίζεται ότι η χρήση

αυτή γίνεται από επαγγελματίες και συμβούλους με

επαρκή γνώση σε πολύπλοκα θέματα που άπτονται της

υγιεινής και της ασφάλειας κατά τον

ψεκασμό, της τήρησης όσων αναφέρονται στην ετικέτα

για την αποφυγή ύπαρξης υπολειμμάτων στο τελικό

γεωργικό προϊόν και κατά συνέπεια της προστασίας του

καταναλωτή, του ορθού χειρισμού και αποθήκευσης, της

διαχείρισης των κενών συσκευασιών μέσα από

συστήματα ανακύκλωσης,

της προστασίας των νερών και γενικότερα της

ανάπτυξης των σύγχρονων καλλιεργειών με βάση τις

αρχές της Ολοκληρωμένης Φυτοπροστασίας.

Η εξέλιξη αυτή πιστεύουμε ότι καλύπτει τις σημερινές

ανάγκες του συστήματος παροχής συμβουλών από

ειδικούς σε σχέση με τα γεωργικά φάρμακα και

πιστεύουμε ότι η εφαρμογή της θα διασφαλίσει όλα τα

παραπάνω.

Γεωργία- Κτηνοτροφία

2

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

ΑΛΗ ΜΟΤΛΑ

Ιστορικό Διήγημα υπό Αγ. Σσελάλη

( Ολυμπικά Φρονικά 1970)

Καθόταν, μαχμουρλής, ραχατιλίτικα, στον οντά του

σαραγιού του, σταυροπόδι πάνω στον παχύ τάπητα

και τα μεταξωτά πουπουλένια μαξιλάρια ο Αλή

Μουλάς – Δελγιώτης κι΄έπινε γουλιά – γουλιά τον

καφέ του μ’ εύραση, ξένοιαστος και σίγουρος για όλα.

Έβλεπε τους Μουρτάτες Σούρκους Φαναρίτες που

περνοδιάβαιναν, ανεβοκατέβαιναν, σεργιάναγαν

καμαρωτοί στους δρόμους. Και καμάρωνε και τους

καμάρωνε που τους κρυφοκαμάρωναν με φλογερούς

πόθους και γλυκούς καϋμούς οι χανούμισες πίσω από

τα καφασωτά χαγιάτια. Εχάιδευε η ματιά του

στοργική τα’ αγαπημένο του Φανάρι, το κατάρρυτο

και καρπερό, με τα καλά σαράγια τα πολλά τζαμιά

και τα περιβόλια με τις ροδιές, τις περγολιές, τις

ροδακινιές, τις αμυγδαλιές και τις αναδενδράδες.

Βούιζε ο Κέλαδος, το Φαναρίτικο ποτάμι, κι’ έτρεχε

κελαριστα στις γραφικές Φαναρίτικες κοιλάδες.

Κινούσε τους μύλους, δροσοπότιζε της Αλιφείρας τα

χωράφια και χυνόταν βουερός στον Αλφειό. Κάτω

απλώνονται οι κάμποι οι ευφορώτατοι της Παρασίας

και οι λόφοι του Αιπίου. Πέρα μακριά προς τη

θάλασσα η ερατεινή Αρήνη με το αμικό, ο ωραίος

κιλλούντας και το Επιτάλιο με τις σταφίδες, τις

λεϊμονοπορτοκαλιές και τις εληές.

Φάνταζε στο βάθος η κορφή της Μίνθης, όπυ

εδοξάζονταν ο Ηρακλής κι’ έστεκε το ξακουστό

Αράκλοβο που δόξασε ο ηράκλειος Δοξαπατρής.

Απέναντι στα Γορτυνιακά βουνά, χωρια και λόφοι, ο

Λάδων και ο Ερύμανθος. Και πέρα η Φολόη με το

Λάλα, όπου αφέντευαν τα τ’ αδερφοξαδέρφια της

γυναίκας του Αλή Μουλά. Ανάμεσα κατεβαίνει από

τις Αρκαδικές χαράδρες γαλήνιος ο Αλφειός και

χύνεται στο Ιόνιο, Πάνω από το Φανάρι η Ζακούκα,

με τον Αγιολιά.

’ όλη αυτή την παραδεισένια επαρχία, όπου

εβασίλευε παλαιά ο Νέστορας με το μελίρρυτο στόμα

κι έζησε ο Ξενοφών με την μελιστάλακτη του πέννα,

αφέντευε τώρα ο Αλή Μουλάς Μπούκουρας

Δελγιώτης, βοϊβόντας και ζαπίτης.

Χιλιάδες ραγιάδες έσκαφταν κι’ έσκυφταν σ’ αυτόν.

Μυριάδες γιδοπρόβατα έβοσκαν στα λειβάδια.

Κατοσταριές τα βοϊδάλογα, τα γαϊδουρομούλαρα

έβοσκαν και θρέφονταν και γεννοβολούσαν κι’

αύξαιναν και πλήθαιναν κι’ ώργωναν και

κουβάλαγαν τα’ αγαθά τούτης της γης, της καρπερής.

Και γέμιζαν τις αποθήκες του Μουλά. Οι

σκλάβοισώρευαν τα σιτηρά, τυριά καιμελοβούτυρα,

λάδια, καρυδομύγδαλα, φουντούκια. Οι σπαήδες

τουγέμιζαν το σεντούκι του με γρόσια και στόλιζαν

το χαρέμι του με τις πιο γκιουζέλ χανούμ.

το χαρέμι του με τις πιο γκιουζέλ χανούμ.

- Έτυχε βλέπεις - το κισμέτ – κι’ επήρε ο

Σούρκος το ραχάτι και και το ζάπι κι’ έχει ο

Ρωμηός το ράι και τη δουλειά. Δουλεύει ο

Γιάννης και τρώει ο ουλεϊμάνης. ¨έτσι ώρισε

ο Αλλάχ. Δουλεύουν τ’ άλογα και τρώνε τά

γαϊδούρια.

Χίλιοι οπλοφόροι και τα κεφάλια των προεστών

εγγύηση ασφάλιζαν το ντοβλέτι του. Κι ο κατής

έκρινε κι έδερνε, έλυε κι έδενε και κρέμαγε κατά την

κρίση και το κέφι του Μουλά.

- Πέκεϊμ, εφέντη μου, πέκεϊμ…

Σο μισοφέγγαρο στον ουρανό είχε μεγαλώσει κι

έλαμπε, ορθό. Σο ζωγραφιστό στην κόκκινη σημαία,

που κυμάτιζε στου σαραγιού τον πύργο, καμάρι των

Σούρκων, μαράζι των Ελλήνων έπαλε ζωηρό.

- Δόξα στο μεγάλο Πατισάχ…

Ρούφηξε μια γουλιά καφέ, μια καπνό ο Αλή Μουλάς

κι έγυρε νωχελικά στ’ αφράτα μαξιλάρια. Κι έξαφνα

ήρθε τρέχοντα κι εστάθη κοντά του με κομμένη

ανάσα τρέμοντα η Εμινέ η μπάς χανούμ, η κόρη του

Κορμπάγα.

- Μπέη μου, έρδε Μόσκοβο!...Αλή μου, ήρθε ο

Φράγκος!... Ίκινι…Να φύγουμε…την

Σρίπολη, στο Λάλα…

Έδειξε καταφοβισμένη στην κορυφή του Κεραύσιου,

προς τη Ζακούκα, που έστεκε γίγαντας φρουρός

πάνω από το Φανάρι. Απόρησε ο αγάς, την κύταξε

περίεργος κι αντεσηκώθη, παίρνει το κιάλι και

κυττάει, στον Αγιολιά αγναντεύει. Βλέπει και

ανηφόραγε, συναζώτανε λαός. Χαμογέλασε.

- Μωρή, είναι οι ραγιάδες μας και φέρνουν το

χαράτσι…

Σην ησύχασε ήσυχος, ανάγυρε, σταύρωσε τα πόδια

πάνω στο παχύ χαλί, κτυπησε τις παλάμες του και

διάταξε γαήνιος και πρόσχαρος.

- Μπίρ καφέ, τσιοκ καϊμακλί, τσουμούκ –

τσαμπούκ…

Άπλωσε το καταστόλιστο με δαχτυλίδια αφράτο χέρι

του να χαϊδέψει την πεντάμορφη Εμινέ. Δεν

πρόφτασε. Δυνατές φωνές, γεμάτες φόβο και αγωνία

δόνησαν τα’ αυτιά του και τάραξαν τα σπλάχνα της

χανούμ.

- «Κολοκοτρώνα!.... Κολοκοτρώνοι!... Ίκινι …

Ίκινι … Να φλυγουμε … Οι Έλληνες ζώνουν

το Φανάρι!... Γέμισαν τα βουνά μας

Κλεφτουρια!...»

Τέλος Α΄Μέρους

Τέλος Α’ Μέρους

3

---------------------------------------------------

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

ΜΠΙΣΖΙΜΠΑΡΔΑΙΪΚΕ ΜΟΡΥΕ

ΔΗΜΗΣΡΙΟ Η. ΖΕΡΒΑ

( 1917 - 2003 )

Ο Δημήτρης Ζέρβας γεννήθηκε το

1917 στο Μπιτζιμπάρδι και ήταν το

Πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του

Ηλία Ζέρβα και της Παναγιώτας το γένος

Αγγελοπούλου. Σα αδέρφια του ήταν η Κατίνα (σύζ.

Φ.Καλλέργη, η Μαριγούλα (σύζ. Γ.τασινόπουλου) και

ο Γιώργος.

Από φτωχή οικογένεια ο Δημήτρης θα μείνει ορφανός

μικρός από πατέρα και στην ηλικία των 9 ετών θα μπει

στον μόχθο της γης. Μαζί με τον αδελφό του Γιώργο

θα δουλέψουν και θα αποκτήσουν από κοινού μια

σεβαστή, για τα δεδομένα της εποχής, ακίνητη

περιουσία.

Σο 1937 θα παντρευτεί την Μαριγώ Δημητρίου

Βαλτεσινιώτη και θα αποκτήσει μαζί της τέσσερα

παιδιά, τον Ηλία, τον Γιώργη, την Παναγιώτα και τον

Ηρακλή.

Σο 1940 θα συμμετάσχει στον πόλεμο και μετέπειτα

στον εμφύλιο, βγαίνοντας σώος και αυλαβής.

Σο 1953 θα χάσει την γυναίκα του και δεδομένης της

κατάστασης με τα παιδιά θα ξαναπαντρευτεί την

Ελένη Γεωργίου Αθανάσουλα (Μανίκα) και θα

αποκτήσει μαζί της την Μαρία, την Αγγελική και τον

Κώστα.

Σα πρώτα παιδιά θα βρουν σιγά σιγά τον δρόμο τους

και ο Δημήτρης θα συνεχίσει την ενασχόληση του με

την καλλιέργεια της γης και του αμπελιού αφού ήταν

μέγας λάτρης του κρασιού.

Ο Δημήτρης ήταν από τους πρωτοστατούντες στα

κοινωνικά γεγονότα του χωριού με αποκορύφωμα τον

εορτασμό του καρναβαλιού των αποκριών.

υνεπικουρούμενος και από άλλους συμπατριώτες θα

μείνει στην ιστορία του χωριού με την μεταμφίεση του

ως αρκούδα. Η γιορτή της αποκριά στο Μπιτζιμπάρδι

θα γίνει γνωστή σε όλη την περιφέρεια και θα φτάσει

ως και τις μέρες μας.

Ήταν γνωστός γλεντζές με αδυναμία στο κρασί,

φιλόξενος, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πόσοι και

πόσοι είχαν φιλοξενηθεί στην «Καρβουνιάρα» του και

φιλότιμος αφού η αλληλεγγύη ήταν κάτι που τον

χαρακτήριζε.

Σο 1976 θα χάσει την κόρη του Μαρία σε αεροπορικό

δυστύχημα.

Η ζωή του θα συνεχιστεί ήρεμα ως το 2003 που θα

«φύγει» σε ηλικία 86 ετών βλέποντας παιδιά και

εγγόνια να προκόβουν και προλαμβάνοντας και

δισέγγονα.

υνέχεια από σελ. 1

το μεταξύ ενδιαφέρον είχε υπάρξει τα προηγούμενα

χρόνια από τον πρώην δήμο κιλλούντος με το Δ/ντη

της Εφορείας Βυζαντινών Μνημείων κ. Αθανασούλη ,

σχετικά με το ζήτημα της ανάδειξης της Ιεράς Μονής

Ίσοβας στην Σρυπητή.

Για την ανάδειξη του σημαντικού αυτού μνημείου ,

απαιτείται οριοθέτηση , απαλλοτρίωση των

εξωτερικών χώρων πρόσβασης καθώς και

αναστήλωση της Μονής.

Ωστόσο παρά το γεγονός ότι αρχικά είχε υπάρξει

ενδιαφέρον με τη συνδρομή και των τοπικών φορέων

του χωριού, εντούτοις δεν έγινε η αξιοποίηση που

αρμόζει σε ένα αξιόλογο ιστορικό μνημείο, όπως

είναι η Ι.Μ. Ίσοβας.

Η αφαλαρίδα

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

ΒΑΠΣΙΕΙ

τις 14 Απρίλίου στον Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου στο

Μπιτζιμπάρδι ο Δημήτριος Η.καρτσολιάς και η

σύζυγος του Αμαλία βάπτισαν την κόρη τους. Σους

ευχόμαστε να τους ζήσει.

ΚΗΔΕΙΕ

τις 19 Μαρτίου έφυγε από την ζωή ο αγαπητός

Αθανάσιος Θ. Σζίβας σε ηλικία 78 ετών. Ευχόμαστε

στην οικογένεια του εκλιπόντος να ζουν και να

θυμούνται τον καλό μπαρμπα-Θανάση.

τις 4 Μαΐου έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο ο

συμπατριώτης μας Διονύσιος Δημ. Ηλιόπουλος

γνωστός και ως άκιας. Δυστυχώς απεβίωσε μικρός,

μόνο 64 ετών και θα λείψει σε όλους αφού η παρουσία

του στον κάμπο ήταν σήμα κατατεθέν. Η

εφημεριδούλα μας εύχεται στην οικογένεια του άκια

να ζουν και να τον θυμούνται.

4

Υπεύθσνος: Γιώργος Η. Ζέρβας

Επικοινωνία: 6932620202 210/5766374

e-mail: zervasgeorge72@gmail.com

zervasgeorge@rocketmail.com

Ένησπο μη κερδοζκοπικού ταρακηήρα

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

Η ΗΛΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)

Ο Παυσανίας γράφει χαρακτηριστικά για την ίδρυση των

αγώνων:

"Ες δέ τον αγώνα τον Ολυμπιακόν, λέγουσιν Ηλείων οί τα

αρχαιότερα μνημονεύοντες, Κρόνον την έν ουρανώ σχείν

βασιλείαν πρώτον, και εν Ολυμπία ποιηθήναι Κρόνω ναόν

υπό των τότε ανθρώπων, οι ωνομάζοντο χρυσούν γένος, Διος

δε τεχθέντος επιτρέψαι Ρέαν του παιδός την φρουράν τοις

Ιδαίοις Δακτύλοις, καλουμένοις δε τοις αυτοίς τούτοις και

Κουρήσιν αφικέσθαι δε αυτούς έξ Ίδης της Κρητικής,

Ηρακλέα, και Παιωναίον, και Επιμήδην, Ιασόν τε και Ίδαν τον

δε Ηρακλέα παίζοντα (είναι γαρ δή αυτόν πρεσβύτατον

ηλικία) συμβάλειν τους αδερφούς ές άμιλλαν δρόμου, και τον

νικήσαντα έξ αυτών, κλάδω στεφανώσαι κοτίνου, παρείναι

δε αυτοίς πολύ δή τι ούτω των κοτίνων, ως τα χλωρά έτι των

φύλλων υπεστρώσθαι σφάς καθεύοντας, κομισθήναι δέ έκ

της Τπερβορέων γής τον κότινόν φασιν υπό του Ηρακλέους

ές Έλληνας είναι δε ανθρώπους οί υπέρ τον άνεμον οικούσι

τον Βορέαν, πρώτος μεν έν ύμνω τω ές Αχαϊαν εποίησεν

Ωλήν ο Λύκιος, αφικέσθαι την Αχαϊαν ές Δήλον εκ των

Τπερβορέων τούτων. έπειτα ωδήν Μελάνωπος Κυμαίος ές

Ώπιν και Εκαέργην ήσεν, ώς εκ των Τπερβορέων και αύται

πρότερον * ές την Αχαϊαν+ αφίκοντο και ές Δήλον".

Παυσανία Ηλειακά V 7,7-9

τον Ιδαίο Ηρακλή οφείλεται η οργάνωση των

Ολυμπιακών Αγώνων, ο οποίος έβαλε τα μικρότερα

αδέρφια του να αγωνιστούν και βράβευσε τον νικητή με

ένα στεφάνι από ελιά και ονόμασε τους αγώνες Ολύμπια.

Επίσης αποφάσισε την τέλεσή τους κάθε πέντε χρόνια

καθώς αυτός και τ' αδέρφια του ήταν πέντε.

Όπως δεν ξέχασε την εξαπάτηση του Λαομέδοντος ο

Ηρακλής, το ίδιο δεν ξέχασε και εκείνη του Αυγείου, όπου

κατά τον πέμπτο του άθλο είχε υποσχεθεί ο βασιλιάς της

Ήλιδος στον Ηρακλή αντίδωρο για το κατόρθωμα που

υποσχέθηκε στον Αυγεία. Σο ένα δέκατο των κοπαδιών του

ήταν η συμφωνία που δεν τήρησε ο βασιλιάς όταν έμαθε

πως ο άθλος αυτός ήταν επιβεβλημένος από τον Ευρυσθέα

στον Ηρακλή. Ο γιός του Δία όμως του υποσχέθηκε πως θα

επιστρέψει μια μέρα να τον τιμωρήσει για την αθέτηση της

συμφωνίας του.

Όταν λοιπόν έμαθε ο Αυγείας πως ο Ηρακλής είχε

ετοιμάσει στρατό από γενναίους Αρκάδες άνδρες και

κατευθυνόταν εναντίον του, όρισε ως στρατηγούς των

Ηλείων τον Εύρυτο και τον Κτέατο. Αυτοί ήταν ενωμένοι σε

ένα σώμα και ξεπερνούσαν σε δύναμη όλους τους

ανθρώπους. Ήταν παιδιά της Μολιόνης και του Άκτορα ή

ίσως και του Ποσειδώνα όπως λέγεται από κάποιους. Αυτοί

ήταν δίδυμοι και γι’ αυτό και τους αναφέρουν ως ένα σώμα.

Ο Άκτωρ ήταν αδερφός του Αυγείου. Όμως κατά την

διάρκεια της εκστρατείας ο Ηρακλής αρρώστησε και

αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με τους γιούς της

Μολιόνης. Λέγεται πως στην πάλη κατά την οποία

είχε προσκληθεί από τους Εύρυτο και Κτέατο ο

Ηρακλής νικήθηκε. Εξ’ ου και το περίφημο ΄΄ ουδ’

Ηρακλής προς δύο΄΄!

Σότε λοιπόν βρήκαν ευκαιρία οι Μολιονίδες ( οι γιοί

της Μολιόνης Εύρυτος και Κτέατος) και σκότωσαν

πολλούς από τους άνδρες του Ηρακλή. Μετά από

αυτό ο Ηρακλής έφυγε αλλά κατά την διάρκεια της

τρίτης εορτής των Ισθμίων, που οι Μολιονίδες είχαν

σταλεί ως εκπρόσωποι των Ηλείων για να λάβουν

μέρος στις θυσίες, ο Ηρακλής τους έστησε ενέδρα

και τους σκότωσε στις Κλεωνές της Αργολίδας.

Μετά από τον θάνατο των Μολιονιδών ο Ηρακλής

επιτέθηκε κατά της Ηλείας την οποία και κυρίευσε.

την μάχη σκότωσε τον Αυγεία και τα παιδιά του

εκτός του Φυλέα ο οποίος και τον είχε υποστηρίξει

κατά την εκτέλεση του πέμπτου του άθλου, όταν

επιβεβαίωσε μπροστά στο δικαστήριο την υπόσχεση

που είχε δώσει ο πατέρας του Αυγείας προς τον

Ηρακλή. Από τότε ο Αυγείας τον είχε εξορίσει. Ο

Ηρακλής λοιπόν επανέφερε τον Φυλέα και τον

κατέστησε βασιλιά της Ήλιδας.

Σέλος Β’ Μέρους