Ε το ς Ν Δ' Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ -Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ ΙΟ Σ 2015 Τ ε ϋ χ ο ς 531

V

ί· " ' ' -

Ό ά ν θ ρ ω π ο ς

οιτάζει τή δάβασσα πού βαμπυρίζει καί σκέφτεται τήν άβμύρα της,

κοιτάζει τό διάφανο φως πού ρέει καί μετράει τήν ισχύ του,

κοιτάζει τό πέταγμα τού αετού καί ύποβογίζει τή σάρκα του, μετράει τό χρ όνο μέ σπασμένο ρ οβόι καί γεμίζει τό κενό τής ψ υχής του μέ συσσωρευμένο τίποτα.

Βουτηγμένος σέ πεβάγη μοναξιάς άναβύει τις άνάγκες μιας άπέραντης γκρίζας έπιφάνειας κι ονειρεύεται νά ‘ταν οι στερήσεις όνειρα καί τά όνειρα φβουριά.

(Άκτή των Κοραββίων)Άνδρέας Χατζηχαμπής

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΌ άνθρωπος τής απληστίας

riT/ Τό μήνα πού τή νιώθουμε πιότερο Μάνα μας Πνοή δροσιάς

Ό Ζώης, ό τσοπάνης Τό μαρτύριο τού Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης

Αίμάτινα δάκρυα «Σάς παραγγέλομεν νά ελπίζετε»

Ή τουρκική λογοκρισία30% ! I Τής Πόλης καί του Αύγούστουmmm . . . .

310 ν J P .312

315 κ « ™ άπ’ τό βλέμμα Του!

κ. α «...μή πεποίθατε επ’ άρχοντας...»

Οι πιθανότητες καί τά απίθανα Ταχινή βοήθεια

Άρθρο καταπέλτης κατά τής Τουρκίας Γέλιο

. Χρόνος καί καιρός j Φοιτητικά Δρώμενα

Στή γλάστρα τής υπομονής | Ή άφιξη τής Αγίας Βαρβάρας

* Παρεμβάσειςass -L. 1 bJ r ’ Απόψεις καί σκέψεις

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΦΟΙΤΗΤΩΝ καί ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ Εκδότης:

Σύλλογος ’Ορθοδόξου 'Ιεραποστολικής Δράσεως

«Ό Μέγας Βασίλειος» Μαυρομιχάλη 32 - 10680 Α0ΗΝΑΙ

Άριθ. Τηλεφ. 210-36.17.566 Τηλεομοιότοπο: 210-36.17.566

http://www.drasimas.gr e-mail: pedrasis@otenet.gr

Διευθυντής Συντάξεως: Νικόλαος Π. Βασιλειάδης

Ίσαύρων 42-11472 ΑβΗΝΑΙ ’Εκτύπωση:

Α. Μαχαλιώτης & Α.Γκιούλης Ο.Ε. Πετμεζά 80

202 00 ΚΙΑΤΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ Τιμή φύλλου: € 1,

Κύπρου € 1 Συνδρομή ’Εσωτερικού:

’Ετήσια € 12

Συνδρομή Κύπρου:’Ετήσια € 20

Συνδρομή ’Εξωτερικού: ’Ετήσια € 35

Κωδικός ΕΛΤΑ: 013822 ISSN: 1106-8698

■ a H p fX ^ p j g w y y J » . ' - f t - Γ ·> ν ·η Μ * Τ Ν ^ ^ ^ Β ·JJ I» | R f i ':< fj^Wy .,'ff ppsf ·.'

Τό μήνα πού τήν νιώθουμε πιότεροΑύγουστος! Μήνας καυτός! Μέ χρώμα άββιώτικο στή γα-

βά ζια καί ήβιόβουστη πατρίδα μας. Συνυφασμένος στή σκέψη μας, στις άναμνήσεις μας, μά καί στά σχέδιά μας μέ τις διακοπές. Μέ τήν άβμύρα τής θάβασσας στό κορμί καί μιά χαβάρωση στήν ψυχή. Συνδυασμένος μέ τό ταξίδι, τό παιχνίδι τής θάβασσας ή τήν άρχοντιά τοΰ βουνού. Μέ τήν έμπειρία των έρημων μεγαβουπόβεων καί τήν αίσθηση τής μοσχοβοβιάς τοΰ θυμιάματος πού διαχέει τό αύγουστιάτικο μεβτέμι σέ βουνά, θάβασσες, χω ριά καί ποβιτεϊες, παίρ νοντάς το άπό τήν πβούσια προσφορά των πιστών στις άγια- σμένες εικόνες τής Ύπεραγίας Θεοτόκου!

Αύγουστος! Μέ τό πρόσωπο τής Παναγίας νά δεσπόζει σ ’ όβόκβηρο τό μήνα. Μέ τις παρακβήσεις των δεκαπέντε πρώτων ήμερών. Τήν ένδοξη κοίμησή της. Τό Πάσχα τοΰ καβοκαιριοΰ! Τήν άπόδοση τής έορτής της στις 23 Αύγού- στου. Τήν προετοιμασία γιά τήν έορτή τής γεννήσεώς της άπό τις 2ψ Αύγούστου έως τις 8 Σεπτεμβρίου. Καί τήν έορτή τής καταθέσεως τής τίμιας ζώνης της τήν τεβευταία ημέρα τοΰ μηνός. >

Τεύχος 531, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

Αύγουστος! Ό μήνας πού άθέσπιστα, άπρογραμμάτί­σια, άδιόρατα καί μυστικά, μά καί έντονα καί πειστικά προβάββει έντός μας καί γύρω μας τό πρόσωπο τής μάνας. Μόνο καί μόνο γιατί μονοπωβεϊ στή σκέψη καί στήν καρδιά δβων των ‘Ορθοδόξων τό πρόσωπο τής Πα­ναγίας. Τής μάνας τού κόσμου! Αύτής πού μητρικά κα- ταβαβαίνει καί μητρικά άνταποκρίνεται στις άνάγκες των παιδιών της. Τής μάνας πού σκεπάζει τά παιδιά της καί σκουπίζει τά δάκρυά τους σέ κάδε δβίψη, πόνο καί δοκιμασία τους. Τής μάνας πού γαβηνεύει τις καρδιές καί ειρηνεύει τόν νοϋ. Χαρίζει χα ρά καί προστατεύει έκ παντοίων κινδύνων τά τέκνα της.

Αύγουστος! Ό μήνας πού προκαβεϊ τήν άββαγή μας.Τήν έπιστροφή μας. Άπό τήν άμοραβιστική χειραφ έ­τηση καί άνεξαρτησία μας στήν άγκαβιά τής μάνας μας.Άπό τό άπροστάτευτο καί ζημιογόνο κατρακύβισμά μας

Αύγουστος!Ο μήνας πού άθέσπιστα, άπρογραμμάτιστα, άδιόρατα καί μυστικά προβάββει έντός μας τό πρόσωπο τής μάνας,

τό πρόσωπο τής Παναγίας. Τής μάνας τού κόσμου!

στή σκέπη καί προστασία τού κόσμου. Ό μήνας πού μάς διδάσκει τή μετάθεση των έβπίδων μας. Άπό τούς ισχυ­ρούς αύτοΰ τοΰ κόσμου στήν έβπίδα των άπηβπισμέ- νων.

Αύγουστος! Ό μήνας πού έντονα μάς προτρέπει νά τήν παρακαβέσουμε:

Γιά τήν πατρίδα μας.Γιά τούς οικονομικά άσθενεΐς καί άνήμπορους.Γιά τούς άνεργους, άστεγους καί καταφρονημένους.Γιά τούς παραδομένους στις σύγχρονες μάστιγες τής

εποχής μας.Γιά τούς διωκόμενους ομόδοξους άδεβφούς μας στή

Μέση Άνατοβή καί Βόρεια Αφρική.Γιά κάθε ψυχή πού βρίσκεται σέ άνάγκη καί άπεβπι-

σία.Αύγουστος! Ό μήνας τής Παναγιάς. Τής μάνας μας.

Τής μάνας δβου τοΰ κόσμου. Τής χα ρά ς μας. Τής πα­ρηγοριάς μας. Τής έβπίδας μας καί τής άπαντοχής μ α ς !

Ο

292 ΜΙ | ϊ® § Τεύχος 53V ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

τσι έρχεσαι Έσύ. Πάντοτε. Σάν τήν πρωινή πάχνη έπάνω στοϋ άγροϋ τό χόρτο. Σάν δρόσος Άερμών πού κατεβαίνει αύγούβα άπ ’ τό βουνό, γιά νά σκε­πάσει εύεργετικά τή γη. Σάν τή ζεφυρίτιδα αύρα κα- ταμεσίς του πεβάου. ’Έρχεσαι έβαφρή, άνάερη, καί

άσπάζεσαι τις ξέπνοες ψ υχές μας. Τά φρυγμένα χείβη μας. Τά ρυτιδιασμένα πρόσωπά μας...

Άποκάμαμε πιά νά βαδίζουμε πάνω στήν καυτή τή γη. Έ ρημο ρουφάν όβημερίς τά στήθια μας, β ίβ α καί κάψα πικρή. Στέγνωσε τό βαρύγγι μας καί ή γβώσσα κόββησε μές στό στόμα. Τά μάτια θόβωσαν άπ τό πύρωμα, άδυνάτισαν. Ή πνοή μας σώνεται καί σέ βίγο θά σβήσει.

Πόσο άββο άκόμα ν ’ άντέξουμε; Στό καμίνι πόσο νά βαστά- σει σάρκα άνθρω πινή; Κ αί τό πνεύμα πώς νά ζήσει δίχως στάβα άνάψ υξη;

Αύγουστιάτικο πύρωμα. Καύσων μεσημβρινός.5Ίσως πιό ύπο- φερτά άπό τή βάσανο τής ψυχής πού βιώνει καθημερινά μέσα στό καμίνι των πειρασμών καί τών θβίψεωυ...

Κι όμως. ΕΐσαιΈσύ. Έσύ πού έρχεσαι ψίθυρος πρωινός, σάν κι αύτόν πού βγάζουν τά φύββα τήςβεύκας στό κρυφομίβημά τους μέ τόν ζέφυρο. Κ αί γίνεται τό μέσον τής καμίνου «ώς πνεύμα δρόσου διασυρίζον», άεράκι βεπτό, εύγενικό, ζωοπά- ροχο. Κ αί άνασταίνονται οι ψυχές μας, καί τά χείβη μας τά φρυγμένα νοτίζονται, καί τά πρόσωπα γβυκαίνουν, τά μάτια παίρνουν νά κινούνται ζωηρά, καί τά στήθια φουσκώνουν άποβαυστικά.

Ζοΰμε π άβι! «Έτι καί έτι».Γιατί είσαιΈσύ. Τό «ήμέτερον έκ Θεού ψυχαγώγημα». Ή άνά­

ψυξη τών καρδιών μας. Ή άναψυχή τών θβιμμένων ψυχών μας. Ή στοργική Μητέρα μας.

Τί εύχαριστία νά Σοΰ άντιπροσφέρουμε; Μαζί μέ τόν ύμνωδό μεβωδοϋμε:

«Χάϊρε, άπαρακβήτου ψυχής μ ο υ θυμηδεστάτη παράκβησις,χαϊρε, ή γβυκεϊα κ α ί πρωινή δρόσος,τό εύκρατου, χάϊρε, κ α ί γαβηνόυ πνεϋμα ·ζεφύριος αϋρα, πνοή τε άναψύχουσα,βεπτόν τε, Πανάχραντε, κ α ίή δ ύ ψιΒύρισμα,κ α ί διασυρίζον τούς φβεγομένους πυρί τών θβίψεωυ» (*). □

(*) Προσόμοιον «.Σήμερον γρήγορε!...», Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου. Θεοτο- κάριον. Περίοδος βαρέος ήχου. Τή Παρασκευή έσπέρας.

BSKjSgj · ■ * * - I

Φβάπ! Φβάπ! άκουγες κι έββεπες τόν Ζώη -

άερικό πές - τή μιά στιγμή έδώ καί τήν άββη πέρα μακριά. Μ άββον πετοϋσε δέν περπατούσε. Ξά- πβωνε στό χορτάρι, βασιβιάς αύτός στά ορεινά τοΰ Ξη- ρόμερου καί στά νησιά τοΰ Ίονίου, τήν Ιθάκη, τόν Καστό, τόν Κάβαμο. Έ κεϊ σεβαγοϋσε τά ξένα κοπάδια, τής καρδιάς του τά πρόβατα. Τά γνώριζε ένα πρός ένα ό καβός βοσκός. Τά φρόντιζε όπως ή κβώσσα τά κβωσ- σοπούβια της. Μαντρόσκυβο ήταν πού φύβαγε τά άρνάκια. Αύτά ήταν ή συντροφιά του καί ή φαμεβιά του.

Ξεκομμένος άπό των άνθρώπων τήν κοινωνία, ξεχα­σμένος άπό τήν οίκογένειά του, κουβέντιαζε μέ τόν άνεμο, τραγούδαγε μέ τά πουβιά. Μ οναχός μετρούσε τις πέτρες, μύριζε τό θυμάρι, άγνάντευε τό πέβαγο, κοί­ταζε τόν ούρανό καί ψιθύριζε:

- Άφοϋ έχουμε Χριστούγεννα καί Ανάσταση, τί άββο θέβουμε; Κ ι έκανε εύβαβικά τό σταυρό του.

Παράπονο δέ φούσκωνε τά στήθη του, κι ας τόν άδι- κοΰσαν ΐ άφεντικά του. Λίγο ψωμί, βίγο τυρί κι έβιές ήταν ή πβηρωμή τής δούβεψής του' κι άββοτε πάβι νη­στικός πβάγιαζε στις ρίζες των δένδρων.

Στις βρύσες των βουνών δρόσιζε τό κορμί του, καί τά άγροβούβουδα χόρευαν στή ματιά του. Τά καβοκαίρια

Οο τσ ο π ά νη ς

στή στρούγκα μέ τά προβατάκια του. Καί τούς χειμώνες σέ σπηβιές μέ τή βειωμένη κάπα του καί τή μισοσβησμένη φωτιά.

Ό Ζώης ό τσοπάνης, ό ξωμάχος, είχε τό μυ­στικό του.

'Όταν χρονιάρες μέρες έψαχνε τις τρύπιες τσέ­πες του καμιά δεκαρούβα γιά νά ’βρει - τις γύ­ριζε άνάποδα καί τις τίναζε, τις τίναζε, μά τίποτε δέν έπεφτε - κινούσε τότε γιά τό γνώριμο ξωκ- κβησάκι τής μάνας Παναγιάς. Πατούσε στό κα- τώφβι της, έκανε στρωτή τή μετάνοια του, μέ δισταγμό καί μέ ντροπή σήκωνε τά μάτια του, κοίταζε τή Γβυκοφιβούσα καί τήν παρακα- β ο ύ σ ε:

- Δώσ μου, Παναγιά μου, βίγες δραχμοΰβες πού d άφησαν οι περαστικοί. Δάνειο σού ζητάω καί θά τό ξαναφέρω. Είναι άμαρτία αύτό πού κάνω' θά τό έξομοβογηθώ' μά θά σού τά ξανα­φέρω. Κάτι νά φάω κι εγώ χρονιάρες μέρες.

Κι έπαιρνε άπό τό τζάμι τής εικόνας μερικές δεκάρες καί δραχμοΰβες - άγιο άντίδωρο - καί ψώνιζε ΐ άναγκαϊα.

Μά δέν ξεχνούσε τό δάνειο νά ξοφβήσει.'Όταν πονόψυχοι τόν φίβευαν ψιβά - δεκάρες

ή δραχμές - ϊσια τραβούσε στό μονοπάτι τό γνω­στό, στή μάνα του τήν Παναγιά. Μέ τις μετά­νοιες τις στρωτές κι ένα ματσάκι βουβουδάκια ταπεινά έμπαινε στό έρημοκβήσι.

- Θεοτόκε, σού τά χρωστάω. Πάρτα.Κ ι έβαζε ξανά στό τζάμι τής εικόνας τις δεκα-

ρούβες του καί τις δραχμές.- Σ εύχαριστώ καί συχώρα με. Τό ξαγορεύ-

τηκα στόν παπά.Άσπαζόταν τό χέρ ι τής Γβυκοφ ιβούσας κι

άβαφροπατώντας σίμωνε τήν πόρτα. Δέν έββεπε τό χαμόγεβο τής Παναγίας. Τό ’νιώθε όμως.

Κ .Μ .

Τ 'Ύ την επετειο της πένθιμης μνημης της Μικρασιατικής κα- jL m d ταστροφής ξαναθυμόμαστε τό βόγο πού έχει γραφεί γιά

τούς ποιμένες της ‘Ορθόδοξης Έ κκβησίας της Άνατοβής, της «ποβύκαρπης καί ποβύπαθης»:

«Καίουσιυ έαυτούς ώς βαμπάδες»!Πνευματική άνθοφορία καί δοκιμασίες καί μαρτύρια συνθέ­

τουν τήν ιστορική πορεία τής πανάρχαιας Έκκβησίας τής Σμύρ­νης άτι άρχής μέχρι τέβους. Ό εύαγγεβιστής Ιωάννης στό όραμα τής Άποκαβύψ εω ς βαμβάνει έντοβή νά γράψει στόν «άγγεβό» της, τόν έπίσκοπό της: «οίδά σου τά έργα καί τήν θβϊψιν... μηδέν φοβοϋ ά μέββεις παθεΐν... γίνου πιστός άχρι θανάτου καί δώσω σοι τόν στέφανον τής ζωής» (Άποκ. 6 ' 8 -10).Καί έμεινε πιστός καί έδωσε τή μαρτυρία του. Τήν ϊδια μαρτυρία έδωσε καί ό τεβευταϊος επίσκοπος τής Σμύρνης, ό μητροποβίτης Χρυσόστομος (Καβαφάτης) ό άπό Δράμας, του όποιου τή μνήμη ώς άγιου έορτάζει άπό τό ig g 2 ή ‘Ορθόδοξη Έ κκβησία τής Έ ββάδος τήν Κυριακή πρό τής Ύψώσεως τοΰ Τίμιου Σταυρού.

Γιά τόν τρόπο μέ τόν όποιο μαρτύρησε ό τεβευταϊος Έπίσκο- πος τής Σμύρνης - άφοϋ είχε άπορρίψει τήν πρόταση νά έγκα- ταβείψει μέ άσφάβεια τήν πόβη πριν είσέβθει ό τουρκικός στρατός, έπαναβαμβάυοντας τόν εύαγγεβικό βόγο «ό ποιμήν ό καβός τήν ψυχήν αύτοϋ τίθησιν ύπέρ των προβάτων» - άποκα- βυπτικές εΐναι οί άκόβουθες δύο νεότερες μαρτυρίες*.

Τό μαρτύριο τοΰ άγιουΌ

Συγχωρώντας καί ευλογώντας τούς διώκτες του

άκαδημαϊκός Γεώργιος Μυβωνάς, - Εΐσαι δάσκαβος; μέ ρωτά.άπό τό βήμα τής Ακαδημίας Αθηνών, - Αύτή τήν τιμή ειχα, τού άπαντώ.

στις 14 Δεκεμβρίου ig82 μέ αίσθημα - Καί οί άββοι πού ή σαν μαζί σου είναι φοι-εύθύνης γιά τή βαρύτητα των όσων έβεγε, τητές;διηγείται: - Ναι, τού βέγω.

«Κατά τις τεβευταϊες ήμέρες τού Σεπτεμ- - Γρήγορα μάζεψέ τους και φέρε τους έδώ.βρίου lg22, μιά ομάδα φοιτητών τού Interna- - Έβάτε μαζί μου έξω, βέγω στούς συντρό-tional College κι έγώ, βρεθήκαμε φους μου. Φαίνεται ότι ήρθε ή ώρα μας.φυβακισμένοι σέ άπαίσιο ύπόγειο σ ένα άπό Εμπρός μέ θάρρος.τά «μπουντρούμια» τοΰ Διοικητηρίου τής Ποιά ήταν ή έκπβηξή μας όταν άκούσαμεΣμύρνης. [...]. Τις βραδινές ώρες φύβακες μ τόν τουρκοκρητικό ν ά β έ ε ι: “Δέν θά σάς σκο-έπικεφαβής Τουρκοκρήτα παρεβάμβανον τώσω, θά σάς σώσω. Απόψε θά θανατωθούνθύματα πού έτυφεκίζοντο. Στις 5 τό άπόγευμα όβοι όσοι εΐναι στό μπουντρούμι, γιατί έφεραντής τεβευταίας ημέρας τού θβιβεροΰ Σεπτεμ- καί ά ββους πού δέν έχουμε χώ ρο νά τούςβρίου, ό Τουρκοκρής έκεϊνος μέ διέταξε νά στοιβάξουμε. Θά σάς σώσω σήμερα, γιατίτόν άκοβουθήσω στήν αύβή. έβπίζω αύτό νά μέ βοηθήσει νά βησμονήσω

HH IJMKS Τεύχος 531. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

μια τρομερή σκηνη που αντικρυσαν τα ματια μου, σκηνή στήν οποία έβαβα μέρος”. Κ αί συνέχισε: “Παρηκοβούθησα τόχάβασμα τοϋ Δεσπότη σας. Ή μουν μ έκείνους πού τόν τύ- φβωσαν, πού τοΰ έβγαβαν τά μάτια καί, αίμόφυρτο, τόν έσυραν άπό τά γένια καί τά μαββιά ατά σοκάκια τού τουρκομαχαβά, τόν ξυβοκοποΰσαν, τόν έβριζαν καί τόν πετσόκο­βαν. Βάδειά έντύπωσι μοϋ έκανε καί άξέχα- στος παραμένει ή στάσι του. Στά μαρτύρια

Τεΰχος 5 3 V Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ -Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ ΙΟ Σ 2015

πού τόν ύπέβαβαν δεν άπήντα μέ φωνές, μέ παρακβήσεις, μέ κατάρες. Τό πρόσωπό του τό κατάχβωμο, τό σκεπασμένο μέ τό αΐμα των ματιών του, τό πρόσωπό του είχε έστραμ- μένο πρός τόν ούρανό καί διαρκώς κάτι ψι­θύριζε πού δέν ήκούετο πέρα άπό τήν περιοχή του.

- Ξέρεις έσύ, δάσκαβε, τί έβεγε;- Ναι, ξέρω, τοϋ άπάντησα. ’Έ βεγε: “Πάτερ

Αγιε, άφες αύτοϊς, ού γάρ οϊδασι τί ποιοϋσι”.

297

- Δέν σέ καταβαβαίνω, δάσκαβε, μά δέν πειράζει. Άπό καφοϋ σέ καιρό, δταν μπορούσε, ϋφωνε κάπως τό δεξί του χέρ ι καί εύβογοϋσε τούς διώκτες του. Κάποιος πατριώτης μου άναγνωρίζει τή χειρονομία τής εύβογίας, μανιάζει, καί μέ τό τρομερό μαχαίρι τού κόβει καί τά δυό χέρια τοί7 Δεσπότη. Εκείνος σωριά­στηκε στή ματωμένη γη μέ στεναγμό, πού φαινόταν ότι ήτο μάββον στεναγμός άνακουφίσεως, παρά πόνου. Τόσο τόν βυπήδηκα τότε πού μέ δύο σφαίρες στό κεφάβι τόν άποτεβείωσα. Αύτή είναι ή ιστορία μου. Τώρα πού σάς τήν είπα έβπίζω πώς δά ήσυχάσω. Γι αύτό σάς χάρισα τή ζωή.

- Κ αί πού τόν έδαψαν; ρώτησα μέ άγωνία.

- Κανείς δέν ξέρει πού έρριψαν τό κομματιασμένο του κορμί».

Ή δεύτερη μαρτυρία, πού συνάδει μέ τήν πρώτη, είναι τού μακαριστού βογίου μητροποβίτου Κορίνδου Παντεβεήμο- νος (Καρανικόβα) κατά τόν Σεπτέμβριο τού igg2, σύμφωνα μέ ιδιόχειρο σημεί­ωμά του:

«Τή δεύτερη ή τρίτη ήμέρα τού Αύγού- στου τού ig 4 3 έφδασε εις τό ξενοδοχείο τής Σμύρνης, όπου είχαμε καταβύσει έγώ καί ό μητροποβίτης Παντεβεήμων Φωστίνης - φυγάδες μέ όβους τούς συ­νεργάτες μας τού κβιμακίου τής Κύμης τού “ΜΙΔΑΣ 6 14 ” - ό έφημέριος τού Προξενείου Σμύρνης π. Γεώργιος Γρο- πέτης βίγο ταραγμένος καί σέ άσυνήδη ώρα άπό τή συνήδη ώρα πού μάς έπε- σκέπτετο σχεδόν καδημερινά, καί άπευ- δυνόμενος πρός τόν Μητροποβίτη τού βέγει τά έξής:

“Σεβασμιώτατε, μέ συγχωρεϊτε διά τήν παράκαψη έπίσκειρί μου αύτή, τήν κάνω όμως γιατί έπανειβημμένως μέ έχει ένοχβήσει ένας τουρκοκρής δικη­γόρος τής Σμύρνης, ό όποιος έμαδε ότι εΐσδε έδώ καί δέβει νά τόν δεχδήτε, όπως μοΰ είπε, γιά τό έξής ζήτημα: Μοϋ

όμοβόγησε ότι αύτός είναι πού πυροβό- βησε άπό πίσω στό κεφάβι τόν έδνομάρ- τυρα Χρυσόστομο Σμύρνης καί μοϋ δικαιοβογήδηκε ότι τό έκαμε αύτό άπό οίκτο γιά νά τόν βυτρώση άπό τά συνεχι­ζόμενα βασανιστήρια πού τοί7 έκαναν, πε- ριφέροντάς τον οι διάφοροι τοϋ τουρκικού δχβου, πρός τόν όποιον τόν είχε παραδώ- σει ό Νουρεντίν. Θέβει νά σάς δή, νά γο­νατίση, νά σάς φιβήση τό χέρι, κι αν μπορούσατε νά τοϋ διαβάσετε μιά εύχή γιά νά αίσδανδή συγχωρεμένος, γιατί άπό τότε δέν μπορεί νά ήσυχάση”.

Ό μητροποβίτης ποβύ συγκινημένος, άββά καί μέ μεγάβη άνατριχίβα άπάν- τησε αύτομάτως. “"Οχι, όχι δέν μπορώ νά τόν δεχδώ. Α ς ζητήσει τό έβεος άπό τόν Θεό καί άπό τήν ψυχή τοϋ Αγίου”.

Ή μουν παρών καδ’ όβην αύτήν τήν έπί- σκεψιν τοϋ πατρός Γροπέτη, τήν κατέ­γραφα τότε καί τήν παραδίδω διά τήν Ιστορίαν».

Σύμφωνα μέ σχετικό κείμενο τοϋ Γενι­κού Γραμματέως τής Ένώσεως Σμυρ- ναίων, τά ειδικά χαρακτηριστικά τοϋ μαρτυρίου τού άγιου Χρυσοστόμου Σμύρ­νης ήταν τό ότι είχε βιώσει τήν ιδέα τού μαρτυρίου του άπό τήν ήμέρα τής χειρο- τονίας του ώς άρχιερέως. Στά άτιοχαιρε- νήρια βόγια του πρός τόν Πατριάρχη Ιωακείμ Γ ,' όταν άφηνε τό Φανάρι γιά νά μεταβεϊ στή Δράμα, είπε: «Εν όβη τή καρ- δία καί έν όβη τή διανοία δά ύπηρετήσω τήν Έκκβησίαν καί τό Γένος, καί ή μίτρα τήν όποιαν αί άγιαι χεΐρες σου έναπέδε- σαν έπί τής κεφαβής μου, έάν πέπρωται νά άποβέση τήν βαμπηδόνα τών βίβω ν της, δά μεταββηδή εις άκάνδινον στέφα­νον μάρτυρος ιεράρχου».

Καί όταν πβηροφορήδηκε τήν άγρια δο- βοφονία τοϋ Κορυτσάς Φωτίου, έγραψε: «Έκβαυσα, έκβαυσα ώς παιδίον μικρόν διά τόν οίκτρόν δάνατον τοϋ άδεβφοϋ Φωτίου. [...] Τις οΐδε καί όποιους άββους άδεβφούς καί ισως-ϊσως καί τόν γρά- φοντα αύτόν, άναμένει ή αύτή τύχη !».

198 Μ β φ ώ ^ νΐ} Τεύχος 5 3 1 , ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

Ό άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης ένεργοϋσε μέ τή συνείδηση ότι ώς ορθόδοξος Ιεράρχης όφειβε νά παραμείνει μέ τό ποίμνιό του, σύμφωνα μέ τήν άπάντηση πού έδωσε σ έκείνους πού τόν προέτρεπαν νά φύγει:

«Παράδοσις τοΰ ’Έθνους καί τής Έκκβησίας μας δέν εΐναι ή φυγή έν όψει κινδύνου, άβ/ϊ ό άγών μέχρις έσχάτων καί ή θυσία. Έάν μέν ό εχθρός φεισθή τού ποιμνίου μου, ποιος θά τό περιθάβψη; Έάν δέ τούτο σφαγή, πώς ήμπορώ έγώ νά έπιζήσω; Εϊτε τό έν συμβή είτε τό άββο, ή θέσις μου είναι έδώ, μαζί μέ τό ποίμνιόν μου».

Ό Άγιος γνώριζε τί ήθεβε καί τί ζητούσε άπό αύτόν ό Θεός' γ ί αύτό καί δέν φοβόταν ούτε δειβιούσε.

Ό τότε μητροποβίτης Εφέσου Χρυσόστομος, στενός συνεργάτης καί πνευματικό άνάστημα τοΰ άγιου Σμύρνης, γράφει γιά τό Γέροντά του:«Έπί τώ άκούσματι, ότι πιθανόν νά άποθάνωμεν ώς μάρτυρες, ένεθου- σιάσθη καί μοί είπεν ότι τούτο είναι δ ί ημάς τό ποθητόν τέβος».

Ο βοχαγός Τηβέμαχος Κοσμάτος, πού είχε έπισκεφθεϊ τόν Μητροπο- βίτη γιά νά τόν καβέσει στή βάπτιση τού υιού του, έβαβε τήν άπάντηση ότι αύτό δέν ήταν έφικτό, διότι σέ βίγο έπέκειτο ή κατάβηψη τής πό-

f r «Έν όλη 17? καρδία καί έν όλη τη διανοία * * Βά υπηρετήσω τήν ’Εκκλησίαν καί τό Γένος,

καί ή μίτρα τήν όποιαν έναπέΒεσαν έπί τής κεφαλής μου, έάν πέπρωται νά άπολέση τήν λαμπηδόνα των λίΒων της, * *

Βά μεταβληΒή εις άκάνΒινον στέφανον μάρτυρος ιεράρχου». 11

βεως, καί σέ σιγαρόχαρτο, πού πρόχειρα ό βοχαγός έδωσε στόν μαρ­τυρικό 'Ιεράρχη, έκεΐνος έγραψε τό ψαβμικό: «Κύριος φωτισμός μου καί Σωτήρ μου. Κύριος ύπερασπιστής τής ζωής μου, άπό τίνος δειβιάσω

Ό άγιος Μητροποβίτης τις ώρες τής μεγάβης του άγωνίας «έκτενέστε- ρον προσηύχετο» (Λουκ. κ β 44)· Ο πιστός καβάσης του Θωμάς Βούβτσος διηγείτο ότι βίγο πριν οί Τούρκοι τόν συββάβουν, ήταν κβει- σμένος στό δωμάτιό του καί μεβετούσε άπό τό κατά Ίωάννην Εύαγγέβιο τό μαρτύριο τού Κυρίου στήν αύβή τού Πιβάτου. Εκείνο τό Εύαγγέβιο, όπως έβεγε ό καβάσης, έφερε έπάνω του φανερά τά ίχνη άπό τόν Ιδρώτα καί τά δάκρυα τού Μητροποβίτου.

Τέβος, σύμφωνα μέ τήν άφήγηση τοΰ Γ. Μυβωνά, ό Άγιος «στράγγιζε τό ποτήριο τού φρικτοΰ του πάθους μέ γαβήνια σιωπή καί ύποδειγμα- τική χριστομίμητη άνεξικακία, συγχωρώντας καί εύβογώντας τούς διώκτες του!»...

Λ.

*Πηγή: Νικ. Βικέτος, «Ή άγιότητα τοΰ Χρυσοστόμου Σμύρνης. Πορεύτηκε πρός τό μαρ­τύριο εύβογώντας τούς διώκτες του». www.Mikrasiatis.gr (4 Σεπτεμβρίου

Τεύχος 531, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015 ^ λέϊώ έέϋ ί) ‘[β ΙΜ

τόσες έββηνικές σημαίες καί ξεδιπβώδη- καν στόυ άέρα! Γιά πότε άυτήχησαν γβυ- κόηχα τόσες καμπάνες, τόσα τραγούδια καί χαμόγεβα, τόσο φως στά πρόσωπα των άνδρώπων!

"Ομως τί κρίμα! ”Έβαμψε άξαφνα σάν πυροτέχνημα η άνέβπιστη έκείνη εύτυχία κι άμέσως έσβησε καί πάει. Τί γρήγορα πού άββάζουν οι καιροί καί μετατρέπονται οί τύχες των άνδρώπων! Πώς έγινε καί ξέ­σπασε ή φοβερή συμφορά; Γιά πότε κατέρ- ρευσε τό μέτωπο στά μέσα έκείνου τοΰ φοβερού Αύγούστου τοϋ 1Q22 κι άρχισε ή ύποχώρηση τοϋ έββηνικοϋ στρατού άπό τό Άφιόν Καραχισάρ, καί μαζί ό ξερριζωμός τοϋ έββηνικοϋ πβηδυσμοϋ άπό τήν ένδο- χώρα κι ή φυγή τους κρός τή Μικρασιατική άκτή! Πώς δέν βούβιαξε ή Σμύρνη άπό τά πατήματα τόσου βα οϋ έκεϊνες τις μέρες; «Καβύτερα νά βούβιάζε, παρά τό κακό πού τή βρήκε» είπαν ποββές φορές οι ντόπιοι. Ώ συμφορά, άνείπωτη γιά όσους τήν έζη- σαν' άπίστευτη γιά όσους τήν άκοϋνε! Μόνο μέ στίχους καί δρηνητικά τραγούδια κάποιοι προσπάθησαν νά τήν έκφράσουν:

«ΉΣμύρνη, μάνα, καίγεται, καίγεται κι ή καρδιά μας...».

πόβη ήταν πανάρχαια έββη- νική. Γκιαούρ Ίσμίρ τήν είπαν οί

έχδροί της. Πβατιά ή προκυμαία της, δεσπέσια τ’ άρχοντικά της, μέ άπα- στράπτουσες μαρμάρινες σκάβες, έβεφαν- τένια μάνταβα στις πόρτες καί μυροβόβους όβάνδιστους κήπους. Σ ’ αύτή τήν ώραία καί κοσμοποβίτικη ποβιτεία, όπου τά άγαδά βογής-βογής έφταναν στό φημι­σμένο βιμάνι της άπό Άνατοβή καί Δύση, ή ζωή έπαιζε μέ τόν ήβιο καί τά κύματα, κι έμοιαζε βαδιά ριζωμένη στήν εύτυχία, τόσο πού τίποτα β ές δέ δά μπορούσε νά τήν ξερ- ριζώσει.

Κι όμως. Κρυφός καημός σιγόκαιγε στά σπβάχνα των κατοίκων της. "Ηταν έβεύδε- ροι ποβιορκημένοι, ξεκομμένοι άπό τις πά­τριες ρίζες τους, μέ κβειδωμένες τις γαβανόβευκες στά σεντούκια καί βουβές τις καμπάνες τής άνάστασης. ’Έτσι τό ήδε- β α ν οι Σουβτάνοι κι οί Ιμάμηδες, άφότου πήραν τό πάνω χέρι στήν έξουσία τοϋ τόπου.

Γ ι’αύτό, τί παραβήρημα χα ρά ς ήταν έκεΐνο πού ξέσπασε στούς δρόμους μέ τό πού φάνηκε νά προεβαύνει στήν προκυ­μαία ό έββηνικός στρατός! Ποϋ βρέθηκαν

Ή πυρκαγιά πρωτοξέσπαοε στις 13 τοϋ Σε­πτέμβρη στήν αρμένικη συνοικία, όταν οί Τοϋρκοι άνατίναξαν τό ναό τοϋ άγιου Νικο- βάου, μαζί μέ πβήΘος γυναικόπαιδα πού είχαν καταφύγει έκεϊ. Αύτόματα γιγαντιαΐες φβόγες πετάγονται άπό παντοϋ - είχαν ραντίσει μέ βενζίνη τά σπίτια οί έχΘροί - Θε­όρατοι καπνοί μαυρίζουν τόν ούρανό, τρι- ζοβοβάει καμένη η άνΘρώπινη εύτυχία. Τρέχουν στούς δρόμους οί Ρωμιοί άβαβια- σμένοι, ούρβιάζουν τά σκυβιά, μουγκρίζουν τά ζώα, πετοϋν μακριά σκιαγμένα τά που- βιά. Ποτάμι πού ξεχύΘηκε t άνΘρωποβόι στούς δρόμους κι δβοι δρομοϋν κατά τήν προκυμαία μέ μιά έβπίδα, νά σωΘοϋν στή Θάβασσα. Παντοϋ σκηνές τρόμου, φονικά, έξευτεβισμοί άνείπωτοι. Άββοίμονο στούς γέρους καί τά μικρά παιδιά, άββοίμονο στις

έγκυμονοϋσες καί τις μικρομάνες, καί τρις άββοίμονο στά νέα κορίτσια.

Οί τρεις άδεβφές πού άποβάμβαναν τήν ήρεμη ζωή τους στό άρχοντικό πατρικό τους κι ονειρεύονταν τό μέββον τους χρυσό στά ήβιοβασιβέματα τής Σμύρνης, άβαφιάστηκαν στή συμφορά. rHxav μόνες κι άβοήΘήτες στις δεινές αύτές ώρες. Οί γο­νείς είχαν περάσει παράκαψα τό σύνορο τής ζωής κι ό μεγάβος τους άδεβφός έβειπε στήν ΆΘήνα γιά δουβειές. Ή Μαρία, ή πρώτη, άρπαξε τή Θαυματουργή εικόνα τής Παναγίας άτέ τά εικονίσματα, τήν έκρυψε στό στέρνο της, τυβίχτηκε ώς κάτω μέ τήν έσάρπα τής νενές της, μαντήβισε καί τις δυό μικρότερες άδεβφές της, καί πήραν τούς δρόμους, όπως δβοι. Πίσω τους έτρεξαν οί δυό ξαδέρφες τους, π ιό κ εϊ ή Αννα κι ή Μυρσίνη τοϋ Θόδωρα, πιό κάτω ή Ισμήνη κι ή ΚβεάνΘη, νά κι άββες, κι άββες, ένα μπουβούκι νέες κοπέββες!

- ΆκοβουΘάτε με, μή μέ χάσετε άπ’ τά μάτια σας, τούς φώναζε ή Μαρία. Παναγιά μου, σώσε μ α ς !

Ανέβηκαν, κατέβηκαν σοκκάκια, πήραν καί δρόμους άνοιχτούς, έσπρωξαν, σπρώ­χτηκαν μέ άββους. Πέρασαν άνάμεσα άπό όπβισμένους άγριους Τούρκους στρα­τιώτες, άνάμεσα άπό Τούρκισσες πού έπια- >

ναν τις Ρωμιές καί τις έψαχναν, τούς έβυ- ναν άκόμα καί τά μαββιά, μήν έχουν πάνω τους χρυσάφια, μά αύτές κανένας δέν τις άγγιξε, καί σά νά μήν τις εΐδε ούτε ένας, έφτασαν στήν παραβία σώες. Θαύμα άκατάβηπτο!

Έ κεϊ άββος πανικός, καινούργια οδύνη ! Πίσω ή φωτιά, μπροστά ή θά- βασσα καί πού καράβια; Τά άγκυροβο- βημένα συμμαχικά δέ δέχονται. Κόβουν τά χέρια, ρίχνουν ζεματιστό νερό, γκρε­μίζουν στή θάβασσα όσους προσπαθούν ν’ άνέβουν. ΎΩρες φρικτές, πού μακαρί­ζουν οι ζωντανοί τούς πεθαμένους. Μαρ­μάρωσαν τά μάτια όβάνοιχτα, ώσπου νά ξαγναντίσουν άπό μακριά έββηνικό πβοΐο. Καί ποιός νά πρωτομπεϊ, ποιός θά πρωτοχωρέσει; Ποδοπατιούνται, σπρώ­χνονται, βιποθυμούν. Χάνει ή μάνα τό παιδί καί τό παιδί τή μάνα. Σκηνές χ α ­ραγμένες στή μνήμη μέ πυρογράφο! Οί τρεις άδεβφές κατάφεραν μετά άπό τρία μερόνυχτα νά μποΰν d ένα καράβι. Στρι- μώχτηκαν σέ μιά γωνιά, σωρός ή μιά πάνω στήν άββη μά, ώ εύτυχία μές στή δυστυχία τους, αρκεί πού σώθηκαν. Κοι­τάχτηκαν στά μάτια κι έκαμαν τό σημείο τοϋ σταυρού. Τότε ή Μαρία έβγαβε άπό τόν κόρφο της τήν εικόνα τής Παναγίας, κι ώ τοϋ θαύματος! Δυό αίμάτιυα μεγάβα δάκρυα είχαν κυβήσει στά χαρμόβυπά της μάτια! ’Άναυδες έμειναν οί άδεβφές. Δέν πίστευαν στά μάτια τους. Ή Παναγία ήταν όβοζώυτανη έκβαιγε μαζί τους!

«Κι ή Δέσποινα ταράχτηκε κ α ί δάκρυ­σαν ο ί εικόνες».

Άσπάστηκαν τήν εικόνα κι άφησαν τά δικά τους δάκρυα εύγνωμοσύνης νά τή ράνουν. Τί μεγαβύτερη παρηγοριά άπ

αύτή γιά τις τρεις κοπέββες, γιά όβον έκεϊνον τόν βα ό άπ τό νά κβαίει ή Πανα­γιά μαζί τους! Τότε κατάβαβαν οί άδεβφές πώς μπόρεσαν νά ξεφύγουν τόν κίνδυνο καί νά σωθούν οί Ιδιες καί οί άββες κο- πέββες πού ήταν μαζί τους. Πήρε ή Μαρία μέ σέβας τά αίμάτινα δάκρυα μ’ ένα μαν- τηβάκι καί τό ’ριξε στό χωνευτήρι τής θά­βασσας.

'Ύστερα βγήκαν στή Μυτιβήνη, όβος έκεϊνος ό καταδιωγμένος βαός. Σωρός άπό κεφάβια άχτένιστα, πόδια γυμνά, μάτια κατακόκκινα άπ τό κβάμα. Γόνατα, χέρια παραβεβυμένα, καρδιές ματωμέ­νες. Κρύωναν, φώναζαν, πεινούσαν, νύ­σταζαν τά παιδιά. Νέες συμφορές στις συμφορές, μά άρκεΐ πού σώθηκαν. Άρκεϊ πού πάτησαν χώμα έβεύθερο καί φιβικό. Άπό κεϊ διασπάρθηκαν σιγά-σιγά σ’ όβα τά μέρη τής Έββάδας. Βάβθηκαν νά συ- ναρμοβογήσουν τά θβιβερά άπομεινάρια τής πρώτης τους ζωής καί ρίχτηκαν στή βιοπάβη μέ τά ιερά τους άγκαβιά καί τό Σταυρό στό χέρι. ’Έκαμαν νέες φωβιές στις νέες πατρίδες πού έστησαν σέ όνομα των παβιών, τών άβησμόνητων. Καί πρό­κοψαν, κι εύβογήθηκαν τά στερνά τους, σάν τόν ’Ιώβ, πιό ποβύ άπ τά πρώτα.

Οί τρεις άδεβφές στέριωσαν στή Νέα ’Ιωνία τής Αττικής. Βρήκαν καί τόν μεγα­βάτ ερό τους άδεβφό κι άρχισαν πάβι άπό τήν άρχή τή ζωή τους, d ένα άπ τά σπίτια τά προσφυγικά. Έ κεϊ έστησαν πρώτα άπ όβα τό εικονοστάσι κι έβαβαν τή θαυμα­τουργή εικόνα τής Παναγιάς μέ τά αίμά­τινα δάκρυα.

Τό ιερό θησαύρισμα πάει άπό γιαγιά σέ έγγονή, πβοϋτος άδαπάνητος, άδιάσειστο καταφύγιο καί κραταιά Προστασία!

«Ποτέ ξανά», «δέν ξεχνάμε» καί «βαδιά μεταμέβεια» είναι οι φράσεις πού χρησιμοποίησαν οί σημερινοί ηγέτες Ρωσίας, Γερμανίας καί Ιαπω­νίας, άμεσοι άπόγονοι των πρωταγωνιστών τοΰ Β ' Παγκοσμίου Ποβέ- μου, στήν τιμώμενη ιδιαίτερα φέτος γοή έπέτειο τής β ή ξης του (8 Μαΐου 1945 στΐίν Εύρώπη καί 2 Σεπτεμβρίου 1945 στ°ν Ειρηνικό).

ταβάγιασε άκόμη ή κάπνα άπό τά κρεματόρια στις δεκά­δες χ ιβ ιά δ ες στρατόπεδα συγκεν- τρώσεως τής ναζιστικής Γερμανίας - 26ο έπιζώντες έχουμε μόνο άπό τό Νταχάου - οϋτε έσβησαν οριστικά οί «βάναυσες» ακτινο- βοβίες στή Χιροσίμα καί στό Ναγκασάκι.

Ή όφειβόμενη δική μας άναφορά δέν στο­χεύει σέ μία ιστορική καταγραφή γιά τά αίτια, τις άφορμές, τις άσύββηπτες σέ βαρβαρότητα

Τεϋχος 531, ΑΥΓΟΥ

συγκρούσεις, μαζί μέ τόν φρικτό άποβογι- σμό τών 8o.ooo.ooo νεκρών αύτοϋ τοΰ ποβέ- μου, σχεδόν όσος ό πβηθυσμός δέκα κρατών τής σημερινής Βόρειας καί Κεντρικής Εύρώ- πης. Θά περιοριστούμε μόνο σέ έβάχιστες καταγραφές αύτοϋ τού ποβέμου, πού ό άπόη- χ ό ς τους κρατάει καί μπορεί νά διδάξει τήν άνθρωπότητα, καθώς καί τό δυναστευόμενο σήμερα έθνος μας. >

ΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015 ^ 303

Στις τεβευταϊες μέρες τής ζωής του, τέβη Άπριβίου 1945 ’ άπό τά ύπόγεια τής Καγκεββαρίας ό ύπό κατάρρευση Χίτβερ έκδίδει τις τεβευταϊες διαταγές, μέ ένα καί μόνο στόχο, όπως διακηρύσσει ό ϊδιος, μαζί μέ τό δικό του τέβος νά έρθει καί τό τέβος τής Γερμανίας, νά τεβειώσει καί ό Γερμανικός βαός, πού δέ φάνηκε άξιος νά πραγματώσει τό όραμα τής κυριαρ­χ ία ς του στόν κόσμο.

Στις 7 Δεκεμβρίου 1941 ήΊαπωνία, έπιδιώκοντας τήν πβήρη κυριαρχία της στόν Ειρηνικό, έξαποβύει - χω ρίς προηγού­μενη κήρυξη ποβέμου - άεροπορική επίδεση στό Πέρβ Χάρμ- πορ τής Χαβάης, προκαβώντας τρομερές άπώβειες στόν έκεϊ άγκυροβοβημένο Αμερικανικό στόβο καί 2.400 νεκρούς. Ή Αμερική κηρύσσει τήν ϊδια ήμέρα τόν πόβεμο έναντίον τής Ιαπωνίας καί στις 11 Δεκεμβρίου έναντίον τής Γερμανίας καί τής Ίταβίας. Ό αιφνιδιασμός τών Αμερικανών άποδίδεται στόν έφησυχασμό τους, στήν ύποτίμηση τών στρατιωτικών δυνατο­τήτων τών Ιαπώνων, ά ββά καί στήν άπαξίωση τών ραντάρ πού οί ϊδιοι ήδη διέθεταν. 'Όταν τήν τεβευταία στιγμή δύο νε­αροί έφεδροι έπισημαίνουν ποβυάριθμα μαύρα στίγματα στις οθόνες, ό άξιωματικός ύπηρεσίας τής βάσης έδωσε τήν άπάν- τηση πού έμεινε στήν Ιστορία: «forget’em» («ξεχάστε τα»), Στά έπόμενα βεπτά έφτασαν τά Ιαπωνικά βομβαρδιστικά.

Στή διάσκεψη τών νικητών στό Πότσδαμ ( ΐγ Ίουβίου-2 Αύγούστου 1945) άποφασίζεται ό διαμεβισμός στά τέσσερα τής Γερμανίας καί οί ποβεμικές άποζημιώσεις, αύτές πού πα­ραμένουν νά έκκρεμοϋν μέχρι σήμερα. Συγχρόνως ό πόβε- μος στόν Ειρηνικό συνεχίζεται. Ή Ιαπωνία άρνεϊται νά συνθηκοβογήσει, έπιβέγει τή βύση τών έπιθέσεων αύτοκτο- νίας «καμικάζι», χω ρίς όμως σοβαρές έπιπτώσεις γιά τούς Αμε­ρικανούς, άποφασισμένη νά άντισταθεϊ μέχρι τόν τεβευταϊο της στρατιώτη στόν άμερικανικό άποκβεισμό. Οι Αμερικανοί, γιά ν ’ άποφύγουν, όπως έπίσημα ισχυρίζονται, τό θάνατο 2.000.000 έπιπβέον Αμερικανών στρατιωτών, άποφασίζουν νά ρίξουν τή βόμβα (Χψοσίμα 6.8.1945) βέ τρυφερό όνομα “little boy” (μικρό άγόρι), παρά τις κάποιες φωνές νά καβέ- σουν πρώτα τούς’Ιάπωυες σέ μιά έπίδειξη τών καταστροφικών άποτεβεσμάτων τοϋ νέου όπβου.

Στήν ιστορία έμειναν δύο φράσεις: «Θεέ μου, τί κάναμε!» τών Αμερικανών πιβότων, πού έσπευδαν νά άπομακρυνθοϋν άπό τό σημείο ρίψης, καί ή άσυββόγιστη έκτίμηση τών ’Ιαπώ­νων στρατιωτικών «έπί τέβους οί Αμερικανοί είχαν μία βόμβα». Τρεις ημέρες αργότερα μιά βόμβα πβουτωνίου έπε­φτε στό Ναγκασάκι (g Αύγούστου 1945b προκαβώντας άμεσα 40.000 νεκρούς. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1945 στ·ό καταδρομικό «Μιζούρι» ύπογράφεται ή άνευ όρων παράδοση τής Ιαπωνίας.

Ή Έ ββάδα, όπως έχει καταγραφεϊ, είναι ή μόνη εύρωπαϊκή χώ ρα πού δέν γιορτάζει τή βήξη τοϋ Β ' Παγκοσμίου Ποβέ-

jfM ® Τεύχος 531, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

μου. Δέν γιορτάζει τή βήξη, γιατί στήν Έ ββάδα δέν έβηξε ό 7τόβεμος οϋτε στις 12 ’Οκτωβρίου 1944> βέ 17Ίν αποχώρηση των Γερμανών άπό τήν Αθήνα, οϋτε μέ τήν παράδοση τής Γερμανίας στις 8 Μαΐου 1945■ Στήν Έ ββάδα ό πόβεμος, άνταρτοπόβεμος, έμφύβιος καί ξενοκίνητος, συνεχίζεται πο- βύνεκρος μέχρι τις ΐγ ’Οκτωβρίου τοϋ 1949-

Ή Έ ββάδα έχει καΒορίσει ώς έθνική γιορτή τήν έναρξη τοϋ ποβέμου, τήν αιφνιδιαστική έπίθεση τής Ίταβίας, παρά τις άντίΒετες διαβεβαιώσεις, στις 28 ’Οκτωβρίου 1940, καί τή δική της ομόψυχη άπόφαση νά ποβεμήσει. «Ούδέποτε σύνο- β ο ν έθνικόν εύρέθη εις τόσον άπόβυτον συνταύτισιν τής ψυχής μέ τήν ηγεσίαν του... "Οβοι έγνώριζαν τάς τρομεράς συνθήκας, ύπό τάς όποιας άνεβαμβάναμεν τόν άγώνα: Ότι Ποβωνία, Γαββία, Βέβγιον, Ό ββανδία, Δανία, Νορβηγία, όβα τά κράτη τής Εύρώπης, έστέυαζαν κάτω άπό τόν πβέον άπάνθρωπον ζυγόν■ ότι ή Άγγβία, εις τό έβεος έκατόν άερο- πβάνων... έπερίμενεν είσβοβήν- ότι ο ί ’Ιταβοί ήπείβουν τά πενιχρά της στρατεύματα εις τήν Αφ ρικήν... ότι είχαν εισχω­ρήσει εις βάθος έκατόν χιβιομέτρων καί εΐχαν άπωθήσει τούς ’Άγγβους... Καί ό τεβευταΐος Έ β β η ν έγνώριζεν, ότι πρό δύο άκριβώς εβδομάδων ό Πρόεδρος Ροϋσβεβτ εΐχε δηβώσει κα­θαρά, ότι ή Αμερική δέν θά έστεβνεν οϋτε ένα στρατιώτην εις τήν Εύρώπην- ότι ή Ρωσία, κρυφή σύμμαχος τοϋ Χίτβερ, συ­νέχαψ ε τόν Γερμανόν πρεσβευτήν εις τήν Μόσχαν ‘διά τάς βαμπράς έπιτυχίας των Γερμανικών δυνάμεων’. Ό βοι έγνω- ρίζαμεν τέβος, ότι τά Βαβκάνια, Βουβγαρία, Γιουγκοσβαυΐα, Ρουμανία είχαν προσανατοβισθεϊ πρός τόν ’Άξονα. Έγνωρί- ζαμεν μ ’ άββα βάγια, ότι σοβαρόν βοήθειαν δέν έπρεπε νά περιμένωμεν άπό πουθενά, ότι θά έποβεμούσαμεν όβομόνα­χοί. Ά β β ’ άντί αύτό νά τρομάζη τά πβήθη έγέμιζε τήν ψυχή των ύπερηφάνειαν... Ε ις τό κατασκότεινον στερέωμα τής παγκοσμίου άπογνώσεως ϋψωσαν οι άνδρες αύτοί... μήνυμα χαρμόσυνο πεντάσταγμα πίστεως άκαταβύτου εις τήνΈββη- νικήν άποστοβήν... Καί τό μήνυμα έβεγε πρός τούς άποκαρ- διωμένους βα ούς τής Γής:

Ε ν ό ν ό μ α τι τής Έ β β η ν ικ ή ς φ υ β ή ς έν ό ν ό μ α τι τής ά ν α β ιώ σ ε ω ς τώ ν Μ α ρ α θ ώ νω ν κ α ί τών Σ α β α μ ίν ω ν , σ ά ς π α ρ α γ γ έ β β ο μ ε ν νά έ β π ίζ ε τ ε !...»

(Σπύρος Μεβάς, Ακαδημία Αθηνών, ιη Νοεμβρίου 1951).

*'Ύστερα άκοβούθησαν οί θαυμαστές νίκες, οί πρώτες σέ παγκόσμιο έπίπεδο έναντίον τοϋ’Άξονα, πού άποτέβεσαν τήν άρχή τοϋ δίκαιου τέβους.

Μ ’ αύτές τις μνήμες συμμετέχουμε κι έμεϊς στις έκδηβώσεις γιά τήν γοή έπέτειο β ή ξης τοϋ Β ' Παγκοσμίου Ποβέμου.

Τεύχος 531, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

Ή

ταυ όβοι τους δημοσιογράφοι. Ά β β ά γιά έκείνους η βέξη δημοσιογράφος δέν ταυτίστηκε ποτέ μέ

ένα έπάγγεβμα. Γιά έκείνους ήταν βειτούργημα. Ή ταν έΘνική άπο- στοβή. Τό γνώριζαν καβά, χρή-ματα ποββά δέν Θ’ άποκτοΰσαν. Αντιθέτους, Θά έπρεπε νά ύποβάβ- βονται οί ίδιοι σέ στερήσεις καί Θυ­σίες οικονομικές.

ί :##***** * * ·;ϊΤ ~ \ ”· ‘’.ΊΓ̂ Γ »■'*·'

■·» ̂ ^»*sSKpS" ■“ 1 5w’Ηταν σίγουροι πώς θά γίνονταν τό ^ L·.*-*.*

;^\ίί:"ί«ΐ'^:·”-···'·...

sa&js5i · ^ 5 *1ss*^ s*55s5g:K\

-ib 8S - τϊΛ -

ΐίΒϋ *<“·--”■

PIS..,Ρ-

iW r I «·**-->

‘rSS-s*’·:«καρφί» στά μάτια των Τούρκων μέ

t f 5i ^ « S 3B£δ,τι αύτό μπορεί νά συνεπάγεται. Καί άπέναντί τους Θά στεκόταν κάΘε μέρα 's ^ l S KgSSsi? ευας- άμείβικτος Τούρκος βογοκριτής. ^ S s ^ ^ s g Κ αί έκεϊνοι Θά έπρεπε κάΘε μέρα νά " £>έχουν τήν εύεβιξία νά τού ξεφεύγουν καί νά βρί­σκουν τρόπους νά τονώνουν τό αισΘημα των Έ ββήνων τής Ιωνικής γής.

Κατάφεραν τεβικά νά έπικρατήσουν. Άπό τό 1831, οπότε τυπώθηκε στή Σμύρνη ή πρώτη έφημερίδα σέ έββηνική γβώσσα, «Ό Φίβος των **Λ Νέων», μέχρι τή Μικρασιατική Καταστροφή (2γ Αύγούστου/ g Σεπτεμβρίου τού 1922), έκδόΘηκαν στήν Ιωνική πρωτεύουσα 135 έββηνικές έφημερί- δες καί περιοδικά έναντι μόβις ι6 τουρκικών.Καί έφταναν οί έββηνικές έφημερίδες τής Σμύρ­νης στήν Ήπειρο, στή Μακεδονία, στήν Κύπρο, στή Γαββία, στήν Ίταβία, στή Ρωσία, στήν Αρμενία, στήν Αίγυπτο καί στήν Αμερική άκόμη.

Ή τουρκική βογοκρισία κατά καιρούς στάθηκε άπέναντί των Έββήνων έκδοτων ιδιαίτερα σκβηρή.Ή τουρκική διοίκηση μπορούσε νά παύει κάθε έφημερίδα ή οποία κατά τήν κρίση της δημοσίευε δυσμενή σχόβια. Οί έπεξηγήσεις κρίνονταν περιτ­τές. Αρκοϋσε ένα άπβό άνακοινωΘέν: «Ή έφημερίς (τάδε) έπαύθη έπ άόριστον ύπό τής έγχωρίου

w % Si

306 JVKE® Τεύχος 5 3 1 , ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

Α ρ χή ς ώς ποβιτευθεϊσα παρά τά κεκανονισμέυα».Κ αί πίσω άπό τή βέξή «κεκανονισμέυα» ποββές

φορές κρυβόταν ή χαμηβή μόρφωση τοϋ βογοκριτή, ό όποιος δέν γνώριζε καί ποβύ καβά τά έββηνικά, μέ άποτέβεσμα νά παρερμηνεύει βέξεις καί φρά­σεις, ή ύπερβοβική του καχυποψία, καί όχι σπάνια ή άφραγκία του..., όταν ύποβόγιζε πώς τά μπαξίσια τών Έ ββήνω ν έκδοτών δά βεβτίωναν τά πενιχρά οικονομικά του.

ΟΙ "Εββηνες δημοσιογράφοι πέρασαν ποββές φορές τό κατώφβι τοϋ τουρκικού Στρατοδικείου, φεύγοντας άπό έκεϊ, τις περισσότερες φορές, κατα­δικασμένοι σέ πρόστιμα, παύση τής έφημερίδος τους προσωρινή ή μόνιμη, έκτοπισμό, φυβακίσεις.

Π οββές φορές άνοιξε γιά ορισμένους άπό αύτούς ή βαριά πόρτα τών φυβακών τοϋ Μπαχρή Μπαμπά, γιά νά τούς φιβοξενήσει μαζί μέ τούς ποινικούς κρα­τουμένους. Κι ήταν φορές πού μέσα σ έκείνη τή φυ- βακή στερήθηκαν καί τά στοιχειώδη, τό ψωμί καί τό νερό.

Τίποτα δέ στάθηκε ικανό νά τούς πτοήσει, καί άντιμετώπιζαν τις δυσκοβίες μέ μιά εύρεσιτεχνία μοναδική. Φρόντιζαν παράββηβα μέ τήν έφημε-

ρίδα τους νά έχουν άδεια καί γιά μία δεύτερη έφιι- μερίδα, ή οποία τυπωνόταν σέ έβάχιστα άντίτυπα, τέσσερα έως πέντε φ ύββα τό ποβύ, όσα χρειάζον­ταν γιά νά άποστέββονται στις Αρχές, καί μέ ούδέ-

τερη ϋβη. ’Έτσι σέ περίπτωση παύσης τής πρώτης έφημερίδος κυκβοφοροϋσαν κανονικά τή δεύ­τερη. 'Ορισμένες φορές οι έκδοτες τών σμυρ- ναϊκών έφημερίδων παραχώρησαν τόν τίτβο τής έφημερίδος πού χρησιμοποιούσαν σέ εικονικές έκδόσεις, άκόμη καί σέ άνταγωνιστές τους.

ΟΙ Έ ββη νες δημοσιογράφοι άπαγορευόταν νά άναφερδοϋν στούς δεσμούς τών Έ ββήνων τής Σμύρνης μέ τήν ύπόβοιπη έββηνική έπικρά- τεια. Μία άπό τις βέξεις πού άπαγόρευε αύστηρά ή τουρκική βογοκρισία ήταν καί ή βέξη Κρήτη.

Έ τσι ή συμμετοχή Κρητών άθβητών στούς Π ανεββήνιους Αγώνες παρουσιάστηκε ώς έξής στόν τύπο τής Σμύρνης: «Θύεββα έπευ- φημιών καί άβηδές πανδαιμόνιου έπεκρά- τησε εις τό Στάδιον, όταν κατά τήν παρέβασιν τών άθβητών ένεφανίσθησαν οι

νησιώται έχοντας έπικεφαβής εύσταβή βρακο­φόρο»!

Τό δύσκοβο ήταν νά βρεις τρόπο νά άναγγείβεις τήν άπεβευθέρωση τής Θεσσαβονίκης άπό τόν Έ ββηνικό Στρατό. Ά β β ά εύτυχώς οι άναγνώστες τών σμυρναϊκών έφημε­ρίδων είχαν έκπαιδευτεϊ στό νά δια­βάζουν πίσω άπό τις γραμμές καί έννόησαν τί σήμαινε τό άρθρο τό όποιο διάβασαν γιά τόν Άγιο Δημή- τριο καί τέβειωνε ώς έξής: «Σήμερον ύπό τούς θόβους τών ιερών ναών τής Θεσσαβονίκης άντηχεϊ θριαμβευ- τικώς τό τροπάριο τοϋ Ά γιου : Μέγαν εϋρατο έν τοϊς κινδύνοις, σέ ύπέρμα- χο ν ή Οικουμένη, Άθβοφόρε τά έθνη τροπούμενον...».

Π οββές φορές οί ύπερβοβές τής βογοκρισίας προκαβοϋσαν τή θυμη­δία. Τό Μάρτιο τοϋ ΐ8 8 γ διακόπηκε προσωρινά ή κυκβοφορία τής «Άμάβ- θειας» καί τής «Αρμονίας», γιατί στις σεβίδες τους δημοσιεύθηκε ή ίδρυση ξενοδοχείου στή Σμύρνη μέ τό όνομα «Ή Δημοκρατία», καθώς ή βέξη δημο­κρατία ήταν στή μαύρη βίστα τών βο- γοκριτών. Ή βογοκρισία άπαγόρευε αύστηρά καί τή βέξη «κυανοϋς», σέ όποιαδήποτε φράση, γιατί ύπενθύμιζε τήν έββηνική Σημαία.

Μέσα σέ άντίξοες συνθήκες οί δη­μοσιογράφοι τής Σμύρνης τόβμησαν νά κρατήσουν ψηβά τό βάβαρο τών ιδανικών τοϋ Έ θνους, γράφοντας τή δική τους βαμπρή σεβίδα στήν ιστο­ρία τοϋ Μικρασιατικού Έββηνισμοϋ.

□’Ενδεικτική Βιβλιογραφία Φ . Κβεάνδη, Ή έββηνική Σμύρνη. Σεβίδες άπό τήν ιστορία της, εικόνες άπό τή ζωή της καί πβήρης έξιστόρηση της τραγωδίας τοϋ ig 22, Ά 8ήνα ig g 6 .Έφ. Μικρασιατική Ήχώ. άρ. 426 (τεϋχος Ίανουαρίου-Μαρτίου 2014)·Δ . Νικορέτζου, Κόπανος: ό Ρωμιός της Σμύρ­νης, Αθήνα 2003-X . Σοβομωνίδη, Ή δημοσιογραφία στή Σμύρνη ( i 82i - ig 22), Άύήνα ig5g.

Τεϋχος 5 3 Τ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2 0 1 5 {ja m 307

M t'

νστου«Νύχτωσε, ζέστη κι άπόψε».Σκούπισε τόν Ιδρώτα στό μέτωπο καί χαμο-

γέβασε πάνω άπό τήν άχνιστή κατσαρόβα. Μαγείρευε γιά φίβους, δυό μέρες τώρα, άγνοώντας τόν Κέβσιο καί κβείνοντας τό μάτι στήν ποβίτισσα γιαγιά της, στόν ούρανό.

«Καβέ, τόσο φιστίκι στόν παβατιανό κιοφτέ, δέν είναι π ο β ύ ;» μουρμούριζε.

Καί ή γιαγιά τής έγνεφε: «Βάβτο δβο σοΰ βέγω».

Εύτυχώς είχε καθαρές νύχτες καί έββεπε τά νεύματα... Τις μέρες μέ τόν ήβιο, πού δέν είχε θέαση, έκανε προετοιμασία, καί τά βρά­δια τεβετουργοϋσε.

Θυμόταν νά μήν τό βασανίζει καί τό τρομά­ζει τό φ αΐμέ ύψηβές θερμοκρασίες, άββά νά τό κρατά σέ χαμηβή, σπβαχνική φωτιά.

«Μυστήριο κάνουμε», έβεγε στόν έαυτό της, «δέν βάζουμε πυρκαγιά»!

Πρέπει νά τό πείσουμε τό ύβικό νά συμμε­τέχει, γιά νά γίνει τεβικά έδεσμα πού θά κάνει τούς άνθρώπους νά ποϋν « δόξα τώ Θεώ», θά τούς θυμίσει τή σημασία τής εύωδίας τών μυρωδικών, καί κάθε εύωδίας... μακάρι καί τής πνευματικής, καί θά τούς πεί­σει πώς ή πατρίδα τήςΆνατοβής είναι - έκτός άπό προσφύγων πβηγή - μιά εύγενική κυρά πού δ,τι έδωσε ό Θεός γιά κατσαρόβα, τό βάζει στήν κατσαρόβα, καί δ,τι γιά άνάμνηση Παραδείσου όρισε, τό έμπιστεύτηκε στό άτέ- βειωτο Χερουβικό.

Λιγόστεψε τό μπαχάρι τής αρχαίας συν­ταγής άπό δύο κουταβιές σέ μία καί ύποσχέ- θηκε πώς, αν ξαναδεϊ τό σπίτι της στό Πέραν, στήν πατρική έστία θά βάζει όβό- κβηρες τις δόσεις!

«Εις μνημόσυνου αιώνιον» μουρμούρισε καί έδεσε σέ τουβπάνι τά μυρωδικά... Φω­νάζουν πάβι έντός της, μιά αύβή μέ βεμο- νιά, μιά πορφύρα σερνάμενη σέ βάσπες, ένα ύπόκωφο, σάν σεισμός, «Ύπερμάχω»....

Κ αί πού δέν θά δει τήν Πόβη δέν τήν νοι­άζει, πού δέν έχει άββοί7 γη πατρική νά πε- θάνει τήν πονάει καί πού όσο ζεϊ καί μαγειρεύει, τό κάνει γιά χαμένες χαρές, καί αύτό βγάζει βογγητό στά σπβάχνα της. Κι όταν βογγά καί βυσσομανοϋν τά δίκια της, θυμώνει καί άνεβάζει τή φωτιά, β έ ς καί φταίει τό καημένο τό χουνκιάρ μπεγιεντί πού δέν άξιώθηκε νά μαγειρευτεί στήν πο- βίτικη κουζίνα της, όπως τοϋ άξιζε...

Ύστερα μερώνει, έρχεται εις έαυτήν καί τό παρηγορέϊ... πονηρή άνατοβίτισσα... γιά τήν Ιδια τό κάνει.

«Εβα» τοϋ βέει, «καβό μου, νά δεις πού θά σέ φτιάξω έγώ καί στό σπίτι μας καί θά 'ρχονται οί φίβοι μας άπό τήν Έ ββάδα μόνο καί μόνο γιά νά σέ δοκιμάσουν, καθώς τότε θά 'σαι ένα βυζαντινό φ α ί... Ά χ , τώρα τί είσαι καημένο μου; Ε ν α προσφυγοφάι είσαι, μέ τις μεβιτζάνες σου πικρές καί τό κρέας σου δίχως τρυφεράδα. Τούς άρέσεις

308 Μ [j!M S ] Τεύχος 53V ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

l g

£

1!!κ!§ΡίΐΒ

ποβύ, μά αύτοί δέν ξέρουν τις πρωτινές σου δόξες. Δέν σέ έχουν δεϊ νά γίνεσαι βιώμα σέ χύτρες άπό μάβαμα πού πήγαιναν άπό κόρη σέ κόρη, καί οί κόρες βέγανε περήφανες πώς τέτοιο μάβαμα είχαν καί οί δύρες τοϋ Ναοϋ... Άπό τόν ϊδιο προμηθευτή άγόραζε πρόγονος 6υζαντινός... L

»Ψέματα, άβήδεια, τί νά σοϋ πώ, δέν ξέρω....»Μά καί ψέμα ν ά ’ναι, έσύ σέ εστία πατρογονική είδες τό φως....»Σέ δείπνα άγάπης εύβογήδηκες, καί μέβωσε ώς κι αύτή ή πικρή

ή μεβιτζάνα, πού τώρα σέ άπαξιώνει πικρή καί πικραμένη...»Ποϋ νά 6ρεϊ κι αύτή ή δύστυχη χώ μα νά εύτυχήσει γβυκασμό;»Τής Πόβης τά έδάφη, άδικημένα, δέν μάς κράτησαν, τά κηπευ­

τικά μας ξεράθηκαν στό περιβοβάκι - αιώνες άπότιστα - οί Πα­ναγιές κβαϊνε στά εικονοστάσια, καπνοί ποβέμων μαύρισαν προικώες δαντέβες, καί μεϊς, αχ, πήραμε τήν πατρίδα στούς ώμους καί φύγαμε.

»Άχ, Παναγιά μου Μπαβουκβιώτισσα, ούτε νά μαγειρέψω πιά άπό τό 6όγγος δέν μπορώ, αχ...».

«Καβέεεεε» άκούει μέσα της, «μοιροβογημένο φ αίθά τούς ταΐσεις τούς άνδρώπους;».

Ή γιαγιά της... Άνταββάξανε χαμόγεβα....*Έχει κόσμο αύριο, βιάστηκε νά σκουπίσει τά δάκρυα...-Ποτέ μήν κβαϊς, όταν έχεις νά ταΐσεις φίβους... Βάβε

καί βίγη ζαχαρίτσα νά κόψει τό ξυνό τής ντομάτας.Άντε κόρη μου, καί γώ δά σοϋ πάρω...

-Δέ δέβω τίποτε. Μόνο νά ρχεσαι νά μοϋ β έ ς νά μήν κβαίω... Μόνο αύτό... Κ αί άμα έχεις χρόνο νά μοϋ β έ ς καί γιά τήν Άγια- Σοψιά, γιά τά ψάρια τοϋ καβόγηρου, γιά τόν βασιβέα...

-Σοϋ τά είπα αύτά, όταν ζοϋσα έκεϊ. Μία φορά βέγονται. Νά τά θυμάσαι.

-Τ ά θυμάμαι...-Άντε βάβε τή ζάχαρη τώρα, είπε, καί ακόυσα πάβι έγώ νά

ψάββει δεξιά ό βασιβιάς, ζερβά ό πατριάρχης...

Δόξα τω Θεω!... Καιρό είχα νά φτιάξω τέτοιο χο υ ν κ ιά ρ ! □

Πηγή: anazhthseis-elena.blogspot.gr

Τεύχος 531. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠ ΤΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015 ^

ΐ Ι ρ ΰ < τ έ γ χ ι σ τ ι σ π ο ’Φ ’Φ \ τ ή ρ ί

Οί άνθρωποι χαίρονται, όταν κάποιος συγγενής, κάποιος γνωστός τους δια- κρίνεται σέ κοινωνικό έπίπεδο, άνεβαι­

νεί στήν ποβιτική κβίμακα.Αύξάνουν οί έβπίδες τους γιά κάποια συμ­

παράσταση, κάποια έξυπηρέτηση, κάποιο διορισμό, κάποια βύση σέ δίκαια αίτήματά τους.

Θυμούνται τις ύποσχέσεις του, τά σχέδια, τις προοπτικές, τις καβές προθέσεις του.

Οί αισιόδοξες πεποιθήσεις αύξάνονται ότι θά βγούνε άπό κάποια τοΰνεβ πού οδηγούν σέ άδιέξοδα, ή έστω θά έχουν ένα ισχυρό πρόσωπο νά καταφεύγουν στις δυσκοβίες τους' θά έχουν πρόσβαση d έναν άρχοντα. Τέβος πάντων σέ κρίσιμες έποχές, σέ οικονο­μικές κρίσεις, σέ άναποδιές τής ζωής μπο­ρούν κάπου νά καταφύγουν, νά βρούνTCjDOOXCZOtCLo..

Δέν είναι σπάνιο κάποια άπ αύτά νά βγαί­νουν άβηθινά. Νά ικανοποιείται ένα δίκαιο αίτημα. "Ισως καί μέ άθέμιτα μέσα καί μέ πα­ρανομίες κάποιοι άπό τό άμεσο περιβάββον

νά πβουτίζουν ξαφνικά καί άπίστευτα.Κάποτε τά πράγματα άναποδογυρίξουν.

’Έρχονται έποχές, φθάνουν μέρες πού αύτή ή πραγματικότητα ή σκβηρή, ή άδικη, κβονί- ζει τή σκέψη τού βογικοϋ άνθρώπου.

Τόση παρανομία, τόση άδιαφορία, τόση δια­φθορά!... Τότε ζωντανεύει άπό τά βάθη τών χρόνω ν ό άβάθητος θεϊκός βόγος «...μή πε- πο ίθατε έπ άρχοντας, έπί υιούς άνθρώπων, οΐς ούκ έστι σωτηρία...» (Ψαβμ. 145> 3)·

Μή στηρίζετε τήν πεποίθηση καί τήν έβπίδα σας στούς κοσμικούς άρχοντες, στά παιδιά τών έφήμερων καί άδύνατων άνθρώπων, πού δέν έχουν τήν ικανότητα νά σάς σώσουν. 9

"Επειτα όποια δύναμη κι άν αποκτήσουν, όποια βοήθεια κι άν δώσουν θά είναι πρό­σκαιρα. Έ ρχεται ώρα πού γιά τόν καθένα «τό πνεύμα αύτοϋ έξεβεύσεται καί επιστρέφει εις τήν γήν αύτού...».

Δέν χά νει μόνο ό καθένας άπ αύτούς άπό μύριες αίτιες τήν έξουσία του, άββά καί ή δύ­ναμή του είναι περιορισμένη.

« Μ ή π ζ π ο & α τ ζ

27Γ άρχοντας...»(Ψ α λ μ . ΐ4 5 < > ί)

310 JSS(pmn jfms

Λ τό δοεπάνι τοϋ Θανάτου καί γρηγορότερα ή οργο .

τερα κόβει τή ζωή τών χάνον- | | ί .

. - J

«Μακάριος οϋ ό Θεός Ιακώ β βοηθός αύτοϋ, ή έβπίςαύτοϋ έπί Κύριον τόν Θεόν αύτοϋ... (στ. 5)·

Τρισευτυχισμένος έκεϊνος πού βοηΒό του έχει τόν άβτ[δινό Θεό καί στηρίζει ά Αύτόν τήν έβπίδα του. Παν­τοδύναμος ό Θεός. Αύτός ποτέ δέν διαψεύδει τόνάνδρωπο. Κρατάει μέ ποββή πιστότητα τις άβμδινές ύποσχέσεις Του.

Στούς πεινασμένους πού τόν έπικαβοϋνται, δίνει ψωμί. Στούς άδικημένους φανερώνει τό δίκαιο.Στούς σκβαβωμένους χαρίζει τήν έβευδερία.Στούς σκοτισμένους άπό τήν άγνοια καί τήν αμαρτία

προσφέρει φώς καί άνάββεψη.

Στούς συντετριμμένους άπό τό κακό καί τή δυστυχία | χαρίζει τήν άνόρδωση-

Στούς δίκαιους σκορπίζει τήν εύβογία τής άγάπης Του. |Στούς ξένους άπό άββρ χώ ρα δίνει τήν προστασία

Του.

Στή χήρα καί τό ορφανό γίνεται στοργικός πατέ- ρας.

Είναι ό παντοδύναμος Κυβερνήτης τ°ϋ σύμπαντος στούς άτεβεύτητους αιώνες.

-Οοο καίάν μ ε τ α β ά β β ο ν τ α ι Ζ Ζ

παραμένουν οι αβήδειες του Θ̂ ° οτοργνκό προστάτη

% ψιιχή zoo r i S Κα ^ ύ ν « - 6 β »

π Χ Τ Χ Ζ Ζ Χ ίκ α ί καί

δοξοβογια: κύοιον . Ψαβώ τώ Θεώ μου έως,Αϊνει ή ψυχη μου τον Κύριο . Q

ύπάρχω !..."■

TrfiYDC * , 1 . Α Υ Γ Ο Υ Ζ Τ Ο Ζ -Ζ Ε Π Τ Ε Μ Β Π Ο Ζ 2015 μ ^ ( Χ Μ 3

J floi οί άνθρωποι κάνουμε βάθη. Ά ββοι μικρά, άββοι με- γάβα. Ά β β ο ιε μεγαβύτερα, άββοτε μικρότερα. Στά αρμόδια Δικαστήρια έκδικάζονται ώς πταίσματα, πβημ- μεβήματα ή κακουργήματα.

Είναι όμως ένα βά θος γιά τό όποιο δέν ύπάρχει άντίστοίχο Δι­καστήριο νά τό έκδικάσει. Οί άρχαϊοι Έ β β η νες τό ονόμαζαν «ϋβριν».

«Ύ6ρις» είναι τό νά ξεπεράσει ό άνθρωπος τά όριά του καί νά αύθαδιάσει ένώπιον τοϋ Θεοϋ. Νά ύψώσει τό άνάστημά του καί νά παραβιάσει όχι άνθρώπινους νόμους, άββά τούς θεϊκούς νό­μους. Τότε ή θεϊκή δικαιοσύνη τόν παραδίδει στήν «Άτην», τή θό- βωση τοϋ νοϋ, τή σύγχυση τής σκέψεως, ώστε νά πράξει άκόμη χειρότερα καί έτσι νά έπισύρει εις βάρος του τήν «Νέμεσιν», τή θεϊκή τιμωρία πού θά έπιφέρει τεβικά τήν «Τίσιν», τήν καταστροφή.

Αύτό άποφάσισε νά κάνει ή παρούσα κυβέρνηση. Έπέβεξε νά προσχωρήσει στό χώ ρο τής «ύβρεως». Αύτό πού δέν τόβμησαν ή δέν πρόφθασαν οί προηγούμενες κυβερνήσεις, οί όποιες κατερεί- πωσαν μέ τούς νόμους τους τόν ιερό θεσμό τής οικογένειας, σπεύ­δει τώρα ή σημερινή κυβέρνηση νά τό νομοθετήσει: Στις 10 τού μηνός Ιουνίου ό Υπουργός τής Δικαιοσύνης κατέθεσε σχέδιο νόμου μέ τό όποιο τό περιβόητο, καταβυτικό τοϋ γάμου, «σύμφωνο συμβίωσης» έπεκτείνεται καί θά ισχύει καί γιά τά όμόφυβα ζευγά­ρια, γιά άνδρα μέ άνδρα καί γιά γυναίκα μέ γυναίκα.

«Ανατροπή όβων τών άξιών», είχε κραυγάσει παβαιότερα ό Νίτοε. Ανατροπή! Νομιμοποιείται τό άφύσικο, ή άνωμαβία, ή δια­στροφή ! 'Ύ βρις!!

Καί ήδη άρχισε νά. έκδηβώνεται ή «Ατη», ή σύγχυση τών φρενών. Τρεις μόβις μέρες μετά τήν κατάθεση τοϋ νομοσχεδίου, στήν προκβητική «παρέβαση ύπερηφάνειας» (Pride) τών ΑΟΑΤ (Λεοβίες, Όμοφυβόφιβοι, Άμφιφυβόφιβοι, Τρανσέξουαβ) στήν Αθήνα, ή Πρόεδρος τής Β ουβής κ. Ζωή Κωνσταντοπούβου όχι μόνο παραβρέθηκε, άββά καί μίβησε καί έπήνεσε τή διαστροφική έκδήβωση, καί, στό άποκορύφωμα τής συγχύσεως, ζήτησε ώστε κατά τό έπόμενο έτος ή βρωμερή παρέβαση νά περάσει καί... μέσα άπό τή Β ο υ β ή !!

Μ Δ ρ ά σ η μ α ο Τ ε ύ χ ο ς 5 3 1 . α υ γ ο υ ς τ ο ς -ς ε π τ ε μ β ρ ι ο ς 2015

’Ά ν θεβήσει κα­νείς νά άναμετρήοει τό μέγεθος τής «ύβρεως», θά φρίξει. Ό προφήτης Ήσαΐας (κ δ ' [24] 5 ' 6) τό εΐχε προφητεύσει αιώνες πρό Χριστού: Κατάρα θά καταφάει τή γή καί «πτωχοί έσονται οί ένοικοϋντες έν τή γή», διότι «παρήβθοσαν τόν νόμον καί ήββαξαν τά προστάγματα, διαθήκην αιώνιον»' άββαξαν αύτά πού ήταν άκατάβυτη άβήθεια, νόμος αιώνιος. Αύτά τώρα καταπατοϋνται καί περιφρονοϋνται. Παραπάνω άπό τό νόμο τοΰ Θεού καί τούς ίδιους τούς νόμους τής φύσεως, σεβαστούς έπί τόσες χιβ ιετίες άπό όβα τά έθνη καί

Τό ξέρασματής κοβάσεως θά έπεκταθεϊ. Τό Αδίστακτο συνδικάτο τών ύποδου- βωμένων στό βδεβυρό πάθος σάν μανιασμένη κόμπρα έχει καταβη- φθεϊ άπό βύσσα νά έκτοξεύσει τό θανατηφόρο δηβητήριό του σ όβη τή γή. «Θυμός αύτοϊς κατά τήν όμοί- ωσιν τοϋ όφεως» (Ψαβμ. νζ ' [57] 5)·όβους τούς βαούς, τοποθετούνται οί βαβεβικές, θρα- ωσιν τοΰ όφεως» (Ψαβμ. νζ' [57Ι ς,

< < Ύ β ρ ι ς » z iv c t i τ ο vcl ζ ί ν τ ί p c c c r i ι ό c tv Q p o o v r o g n o t b p i c c t o d

x jxI v e t c c 0 Q o c J \ d x r i i I v c i v n o v τ ο υ G ) z o υ .

N<x το άνοαττηριά. του καί vcl Ύταροφιοατζιο - χ ι ανΘρώτηνους v o f x c v g , c l X X c l τούς Θίϊκούς νομούς.

σεϊες καί ύβρισηκές Αποφάσεις τών μικρών άνθρώπων, Πιέζουν, άπειβοϋν, προκαβοϋν μέτών νάνων τούτης τής άποστατημένης έποχής. τις «παρεβάσεις ύπερηφάνειας»

Κάποια στιγμή καί τοϋτοι οί κυβερνήτες μας, όπως (pride), συκοφαντούν καί διασύ-καί οί προηγούμενοι, θά. σταθούν μπροστά στήν Ίστο- ρουν καθέναν πού θά τοβμήσει νάρία. Τό ββέμμα της θά τούς διαπεράσει έταστικό. Τότε ονομάσει τό πάθος τους μέ τό πραγ-τό σήμερα ύπερήφανο πρόσωπό τους, τό θρασύτατα ματικό του ό νομ α 'ώ ς άνωμαβία καίύψωμένο κεφάβι τους, τό γεμάτο αύθάδεια ύφος τους διαστροφή τής φύσεως.τί θά κάνει; Τί θά τραυβίσει ή άσύστοβη γβώσσα τους; Ή δη τό βδεβυρό πάθος σαρώνει

Τό πρώτο βήμα τής προκβητικής «ύβρεως» έγινε, άτι άκρου d άκρο τόν πβανήτη.'Όμως ή φοβερά οργανωμένη καί έντεχνα δικτυωμένη Στήν Εύρώπη οί χώ ρες: Άγγβία,ομάδα τών βεγόμενων ΑΟ ΑΤ δέν θά σταματήσει στό Γαββία, Βέβγιο, Ισπανία, Πορτογα-«σύμφωνο συμβίωσης». Θά συνεχίσει. Θά Απαιτήσει καί βία, Ό ββανδία, Ίρβανδία, Ίσβαν-ένδεχομένως θά έπιβάβει τή νομοθέτηση καί ποβιτικοϋ δία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινβανδία,γάμου γιά τά όμόφυβα ζευγάρια, αργότερα δέ θά έιu- Εσθονία, Δανία καί Λουξεμβούργοχειρήσει έπιβοβή καί τοϋ θρησκευτικού. έχουν νομοθετήσει τόν γάμο τών

Τεύχος 5 3 Κ Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ ΙΟ Σ 2015 ^ Δβάοη μ θ -C 313

Ό K c t Q iv c t g V I Γ ' Ή Λ

ας άναΧάβζι vrXiov I \ίνϋύΎηον τόό Ο ίο ΰ τ ίς ζύΘυνζς τόό .Γ/ί7 (Ττε vol ύ'ψωθδ? -τζΐ-χος άττορΘητο(ττην K c c n x τ ό ό ύ ό ύ γ ό ό μ σ χ ς K C L T a iT T - p o c p ix r i ζ7Γζλαχτη.

'όμοφυβοφίβων. Ά β β ε ς : Έββετία, Γερμανία, \ Τσεχία, Ούγγαρία, Κροατία, Αύστρία, Σβοβε-

νία, τό «σύμφωνο συμβίωσης». Είναι καί ι6 πού δέν έχουν δεχτεί ούτε τό ένα ούτε τό άββο: Ίταβία, Σερβία, Ρωσία, Ρουμανία, Βουβγαρία, Ούκρανία, Σβοβακία, Άββανία, ΠΓΔΜ, Μοβδαβία, Λευκορωσία, Ποβωνία, Λιδουανία, Λετονία, Αρμενία, Γεωργία. (Γιώργου Ν. Παπαδανασόπουβου, «Ή άβωσμ τής οικογένειας καί στήν Έββάδα», Ίστοβόγιο «Ακτίνες», 12 Ιουνίου 2015).

Ή Έ ββάδα μέ τό νομοδέτημα αύτό γίνεται, δυστυχώς, ή πρώτη Όρδόδοξή χώ ρα πού 6υ- δίζεται στό βόδρο τής σοδομοποιρμένης Εύρώπης.

Είναι φανερό ότι δέν έχουμε νά κάνουμε μέ άνδρώπινρ άπβώς έπιχείρμοη· Εδώ βρι­σκόμαστε μπροστά σέ φαινόμενο ύπερφυ­σικό, σέ έκρηξη τή ζ κοβάσεω ς! Ό ϊδιος ό σατανάς έχει έξαποβύσει μανιώδη έπίδεση έψ όβου τού μετώπου.

Αύτό τό πρωτοφανές φαινόμενο οί πιστοί τής Όρδοδόξου ΈκκΑροίας είναι φανερό ότι δέν μπορούμε νά τό Αντιμετωπίσουμε μέ άνδρώπινα όπβα. Πριν ό τόπος παραδοδεϊ στήν «Άτην» καί έπέβδει ή «Νέμεσις» καί άκο- βουδήσει ή «Τίσις», δηβαδή πριν ό έν Τριάδι Θεός μάς έγκαταβείψει καί καταστραφοϋμε, πρέπει νά συνέβδουμε.

Απαιτείται πρωτίστως προσευχή. Προ­σευχή νά φωτίσει ό Θεός τούς κυβερνήτες μας νά σταματήσουν, νά μήν άπβώσουν τό πόδι τους στό χέϊβ ο ς τοϋ γκρεμού. Μήν πα­ρασύρουν τήν Ε ββάδα στό χ ά ο ς τής Σοδομι- τικής κοβάσεως.

Κύριε Υπουργέ τής Δικαιοσύνης, βγάβτε τούς παραμορφωτικούς φακούς τών Σοδο­

μιτών άπό τά μάτια σας καί ρίξτε μιά ματιά στό διάτρητο νομοσχέδιό σας. Α ν κάτι άββο δέν κατανοήσετε, τουβάχιστον δείτε τά άρδρα g, 10 καί 11. Μιβάτε έκεϊ γιά Από­κτηση τέκνου. Απόκτηση τέκνου πώς, κύριε Υ π ουργέ ; Άσφαβώς δέν τό άγνοεϊτε. Γνωρί­ζετε ότι οί εύνοούμενοι τοϋ νομοδετήματός σας δά πβηρώσουν μέ βίγα σάπια εύρωδο- βά ρια τά δυστυχισμένα πβάσματα τοϋ Νεπάβ, γιά νά «Αποκτήσουν» τέκνα. Μπροστά d αύτό τό κραυγαβέο έγκβημα γιατί κβείνετε τά μάτια σας; Τό περίφημο Δικαστήριο Άνδρωπίνων Δικαιωμάτων, τοϋ όποιου τήν καταδικαστική τής χώ ρας μας άπόφα.ση έπι- καβεϊσδε, δέν τά γνωρίζει αύτά; Αύτές οί τα- βαίπω ρες γυναίκες τοϋ Νεπάβ, ή όποιας ά/ίβης χώρας, δέν έχουν άνδρώπινα δικαιώ­ματα; Τί εΐναι; Δέν είναι άνδρωποι;

Άπευδύνουμε έκκβηση πρός τόν κύριο Πρωδυπουργό νά μήν έπιτρέψει νά συντεβε- σδεϊ τό κυοφορούμενο έγκβημα. Ή κυβέρ­νησή του, πού επί μήνες διαπραγματεύεται μέ τούς εύρωπαϊκούς δεσμούς καί άρνεϊται νά παραδοδεϊ Αμαχητί στις έντοβές τους γιά τήν οικονομία, γιατί σπεύδει στό ζήτημα αύτό, πού πβήττει καίρια τήν Παράδοσή μας, νά έφαρμόσει τις έπιταγές τής Εύρώπης;

Χρειάζεται όμως καί κινητοποίηση καί ειρηνική Αντίδραση τ° ν Ασοϋ τοϋ Θεοϋ. Στά δικά του χέρια βρίσκεται ή ύπόδεση- Ο κα­δένας άς άναβάβει πβέον ένώπιον τοϋ Θεοϋ τις εύδύνες του.'Ώστε νά ύψωδεϊ τείχος άπόρ- δρτο στήν κατά τοϋ τόπου μας καταστροφική έπέβα,ση.

Άπό τό Περιοδικό «Ό Σωτήρ» τεϋχ. 21 15 , 15·7·2015

314 Μ Δ ρ ά σ η μ α ο Τεϋχος 53V ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠ ΤΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015

Κ αβοκαιρινό πρωινό.Ζεστό, πνιγηρό.

Στήν ’Αθήνα εΐναι κάποιες μέρες πού φορτώνουν καί τις νύχτες μέ μιά ζέστη άνυπόφορη. Πιό ποβύ τήν έπνιγε δμως ή άγωνία, τό άγχος, ή βύπη.Μηχανικές, βιαστικές, αγχώδεις κινήσεις έκαναν τά μηνίγγια της νά χτυπούν δυνατά.”Επρεπε νά είναι στήν ώρα της στή δουβειά - μιά δουβειά προσωρινή μετά τήν έαρινή έξε

ταστική κι ώς τήν έπόμενη - κι άμέσως μετά νά τρέξει στό νοσοκομείο, νά δώσει μιά άνάσα στή μάνα της.

Ακόμα πιό ποβύ τήν πίεζε, στό νοϋ καί στήν καρδιά, ή ξαφνική σοβαρή αρρώστια τού πατέρατης. Μισόβογα των γιατρών, άββά καί ή δβη εικόνα τοΰ αρρώστου

γκριζάριζαν τό τοπίο. ’Έτσι τής φαινόταν, τουβάχιστον.’Άρπαξε τήν τσάντα της. Πήγε νά γυρίσει τό κβειδί τής πόρτας, άββά - ούτε πού κατάβαβε πώς! - γύρισε τό ββέμμα της στόν

πβαϊνό τοίχο τού χώβ.Ν α ι! Έ κεΐ καρφώθηκε όβόκβηρη ή ύπαρξή της.ΎΗταν έ κ ε ΐ’Εκείνος!Τό δικό Του πατρικό ββέμμα άγγιξε καί τό νοϋ καί τήν καρ­

διά της. Μικρή φοβόταν κάπως αύτή τήν εικόνα, πού ύπερα- γαποϋσε ή μάνα της. Τήν εικόνα τοΰ Χρίστου, τοΰ Σινά. Σήμερα τής φάνηκε τόσο άββιώ τικη!

Τήν άγγιξε μιά ματιά δβο στοργή, πού τής γβύκανε τήν ψυχή. Μέ μιας σά νά άπάβυνε τήν έντασή της.

Γύρισε, σταυροκοπήθηκε, άσπάστηκε τήν εικόνα κι έφυγε. Παντού έββεπε τή ματιά Του γιά ώρα ποββή...Πρόβαβε στό δευτερόβεπτο τό βεωφορεϊο.Δέν τήν ένοχβοΰσε ή ποβυκοσμία. Λογισμοί γέμιζαν τή σκέφη της. Θεέ μ ο υ ! Πώς Σέ ξέχασα ; Πώς τόσες μέρες περπατάω βαρυφορ-

τωμένη μέ βιγοστή τήν έβπίδα; Πώς δέν πέρασε άπ τό νοϋ μου δτι μάς άγαπάς δίχως δρια; 'Ότι τίποτα δέν ξεφεύγει άπό τήν έγνοια Σου γιά μάς; Πώς;

Βιάστηκε νά σκουπίσει δυό δάκρυα συγκίνησης, συγγνώμης, εύγνωμοσύνης, ικεσίας.

Κατέβηκε άπ τό βε- ωφορεϊο κι ένιωσε ένα βεπτό, δροσερό άεράκι στό πρόσωπο. Πιό ποβύ ένιωθε ένα βεπτό άεράκι, μιά

διακριτική παρουσία μέσα της. Μιά πνοή έβευθερίας, χαράς, έμπιστοσύνης στόν Παντοδύναμο.

Θά ‘θεβε νά κρατήσει αύτή τήν παρουσία μέσα της d δβη της τή ζω ή! Ή μάββου θά ’θεβε νά βρίσκεται πάντα κάτω άπ τό ββέμμα Αύτοϋ πού πραγματικά, μοναδικά, αιώνια τήν άγαπά!

Ε. Βερονίκη

Tool

'ΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201 η 315

υθικός ήρωας άπό τά βάθη των χρόνω ν φαντάζει ό κριτής Γεδεών στά μάτια αύτών πού διαβέγουν ιστορίες γιά νά συ­

ναρπάσουν τά παιδιά.«Δίκαιος» ονομάζεται στό συναξάρι

τής 26ης τοΰ μηνός Σεπτεμβρίου. Ά υδρας έκβεκτός τοΰ Θεοϋ μέ ειδική άποστοβή γιά τή σωτηρία τοΰ βα οΰ του. Ή συναρπαστική του ιστορία δίνει δυνατά έρεθίσματα γιά τή συσχέτιση τοΰ τότε καί τοΰ τώρα καί καταδεικνύει άκόμα τή δυναμική του ίεροΰ κειμένου τής Π αβαιάς Διαθήκης νά διαπερνά τούς αιώνες καί νά παραμένει ζων­τανό, άφυπνιστικό, άβηδινό τόσο, όσο ό Ά γιος Θεός πού τό έμπνέει στούς ιερούς συγγραφείς.

Ή έποχή των Κριτών είναι μία έποχή τριακοσίων περίπου χρόνων, πού ξεκι­νάει μετά τό θάνατο τοΰ μεγάβου ήγέτη τών Ίσραηβιτών «Ίησοϋ τοΰ Ναυή» καί τεβειώυει, όταν οί Ίσραηβίτες ζήτησαν νά άποκτήσουν δικό τους Θασιβιά.

«Καί έποίησαν οί υιοί Ίσραήβ τό πο­νηρόν ένώπιον τοΰ Κυρίου, καί έδωκεν αύτούς Κ ύριος έν χ ε ψ ί Μαδιάμ έπτά έτη» (Κριτές στ ι). Κατά τήν ταραγμένη έκείνη περίοδο πού οί Ίσραηβίτες είχαν έγκατασταθεϊ στή Γή τής Έπαγ- γεβίας δοκίμαζαν σφοδρές έπιθέσεις άπό τήν άγρια αραβική φυβή τών Μα- διανιτών, σέ σημείο ώστε ό θεόπνευ­στος συγγραφέας τοΰ ιστορικού βιββίου τής Π αβαιάς Διαθήκης νά πε- - ριγράφει εικόνες όβοκβηρωτικής κα- ταστροφής στήν ιερή γή: 'Όταν έφθανε . ή ώρα τοΰ θερισμού, «θέριζαν αύτοί (ο ί1 έπιδρομεΐς) τά γεννήματα τών Ίσραη­βιτών, κατέστρεφαν τήν παραγωγή μέχρι τήν περιοχή τής Γάζας καί δέν άφηναν καμιά τροφή στή χώ ρα γιά τή συντήρηση τοΰ βαοΰ, άββά κατέστρε­φαν άκόμη καί τά κοπάδια, μήν άφή- νοντας ούτε ταΰρο ούτε ον ο» (Κρ. στ 3'4)· Ο βα ός έξαθβιώθηκε καί έφθασε σέ έσχατη φτώχεια. Π οββοί ήταν

Τεύχος 531, AYj

' α τ κ ο α τ ο λ

* β ε ' · θ ε ϊ χ Ϋ )

έκεϊνοι πού κατέφυγαν στά βουνά, όπου άνοιγαν οπές γιά νά κρύβονται.

«Καί έβόησαν οί υιοί Ίσραήβ πρός Κύριον άπό προσώπου (Κρ. στ γ). Καί ήρθε ή ώρα τής μετάνοιας τοϋ βαοϋ

τοϋ Θεοίϊ. Ό Θεός δέν άφήνει αβοήθητους τούς μετανοημέ­νους Ίσραηβίτες. Άναδεικνύει συνεργάτη του τόν Γεδεών καί μέ θαυμαστά σημεία ένισχύει τό φρόνημά του γιά τήν ειδική στρατιωτική άποστοβή πού πρόκειται νά πραγματο­ποιήσει. Ό Γεδεών, μέ ύπόδειξη τοϋ Θεοί1, καταστρέφει τό θυσιαστήριο τοϋ Β άα β καί τό ιερό δασύββιο όπου βρισκό­ταν καί τό όποιο άνήκε στόν πατέρα του. Τότε τό Πνεϋμα τοϋ Θεοί7 τόν ένδυνάμωσε καί σάβπισε ποβεμικό συνα­γερμό έναντίον τών Μαδιανιτών καί τών Άμαβηκιτών. Στόν ιερό αύτό πόβεμο ό Θεός τοϋ ύποδεικνύει ότι δέ χρειάζεται πβήθος στρατοϋ, γιά νά μήν καυχηθοϋν οί Ίσραηβίτες ότι χάρη στή δική τους δύναμη ύπερίσχυσαν τών εχθρών τους.

Θαυμαστός είναι ό τρόπος μέ τόν όποιο ό Θεός καθοδηγεί τόν Γεδεών γιά τήν έπιβογή τών άνδρών πού θά μείνουν μαζί του γιά νά ποβεμήσουν τούς Μαδιανίτες καί Άμαβηκί- τες: «καί κατήνεγκε τόν βα όν πρός τό ύδωρ- καί ειπε Κύριος πρός Γεδεών■ πας, ός άν βάψη τή γβώσση αύτοϋ άπό τοϋ ϋδατος ώς έάν βάψ η ό κύων, στήσεις αύτόν κατά μόνας, καί πας, δς έάν κβίνη τά γόνατα αύτοϋ πιεΐν.» (Κρ. ζβ). Ό Γεδεών κατέβασε τόβ α ό πρός τήν πηγή τοϋ ϋδατος. Είπε ό Κύριος πρός τόν Γεδεών: "Οποιος πιεϊ νερό άπό τήν πηγή μέ τή γβώσσα του, όπως μέ τή γβώσσα πίνει ό σκύβος, αύτόν θά τόν θέσεις χωριστά- καί έκεϊνος πού θά πιει νερό γονατιστός, π ά β ιθ ά τεθεϊχωριστά. Ό αριθμός τών άνδρών πού ήπιαν νερό μέ τή γβώσσα τους άπό τό κοϊβο τής παβά- μης τους ήταν τριακόσιοι. ΊΟβοι οι άββοι γονάτισαν γιά νά πιοϋν νερό. Είπε τότε ό Κύριος πρός τόν Γεδεών: Μέ τούς τριακόσιους αύτούς άνδρες, οί όποιοι ήπιαν νερό μέ τή γβώσσα τους άπό τό κοϊβο τής παβάμης τους, θά σάς σώσω καί θά παραδώσω στά χέρια σου τούς Μαδιανίτες (Κρ. ζ β- 7λ

Ό Γεδεών κατατρόπωσε τούς άγριους Μαδιανίτες μέ αιφνιδιασμό, φέρνοντας σέ πέρας μιά άποστοβή μέ θεϊκή ίντοβή καί καθοδήγηση μέχρι τήν τεβευταία βεπτομέρεια.

Ή ιστορία τοϋ Κριτή Γεδεών γιά τή δική μας πραγματικό- ιητα είναι πρόκβηση γιά τήν άναζήτηση έξόδου άπό τήν ιοικιβώνυμη κρίση. Πρόκβηση γιά ηρωικό καί άγωνιστικό φρόνημα, πρόκβηση γιά μετάνοια, πρόκβηση γιά έμπιστο- ιύνη στήν πανσοφία καί παντοδυναμία τοϋ άγαθοϋ Θεοί7 καί Πατέρα μας.

Φιβοθέη Χ.Τ.

531. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠ ΤΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015 ^ JK S® 317|

Οί θετικές επιστήμες φημίζονται γιά τήν αύστηρότητα καί τόν όρθοβογισμό τους. Γ ι’ αύτό προκαβεΐέντύπωση, όταν έπιστήμονες χρησιμοποιούν μερικές φορές τή βέξη τύχη. ιδιαίτερα όταν άναφέρονται στά μεγαβειώδη γε­γονότα τής δημιουργίας, τή ζωή, τόν άνθρωπο, τό σύμ- παν. Τί έννοεΐάραγε ό έπιστήμων. όταν μιβά γιά τύχη; Δέχεται ή έπιστήμη τήν ύπαρξη τύχης;

Οί Πιθανότητες

ε ίμ α ι π ε π ε ισ μ έ ν ο ς ο τ ιό θ ε ό ς δέν ρ ίχνει ζ α ρ ια » .

Αϊνστάιν πρός Μάξ Μπόρν, 4 Δεκ. 1926

Ρ ί χ ν ο ν τ α ς τά ζ ά ρ ι α

Τό ρίξιμο τών ζαριών ή ένός κέρματος «κορώνα/γράμματα», τό τράβηγμα ένός βα χνοϋ άπό τήν κβηρωτίδα, θεωρούνται τυχαίες διαδικασίες. Στήν πραγματικότητα δέν είναι. Είναι άπβώς άπρό- ββεπτες μέ τά συνηθισμένα Το- μέσα παρατήρησης. Είναι τόσο Δρ. Φυσικοϋ,απροσδιόριστες οί συνθήκες τ. δ/ντή έρευνών(π.χ. ή άρχική τοποθέτηση, ό Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»τρόπος πού ρ ίχνει κάποιος τά ζάρια ή τό κέρμα, ό στροβιβισμός καί ή άντίσταση τού άέρα, ή τριβή, ...), πού κάνουν τήν πρό- ββεψη τού άποτεβέσματος πρακτικώς άδύνατη1.

Υπάρχουν στήν πραγματικότητα ποβύ πιό ποβύπβοκα έπιστη- μονικά προββήματα άπό τά πιό πάνω: οί κινήσεις τών άτόμων ένός άερίου, τά μετωροβογικά φαινόμενα, ή περίπβοκη συμπε­ριφορά τών βιοβογικών συστημάτων κ. ο.κ. Σέ ένα μόνο βίτρο άέρα ύπάρχουν κάπου ίο 22 (τό ι άκοβουθούμενο άπό 22 μηδε­νικά!) άτομα, καί σέ κάθε ένα άπό τά κατά πρόχειρη έκτίμηση ίο 14 κύτταρα τού άνθρώπινου οργανισμού ύπάρχουν κάπου ίο 14

Τεύχος 53V ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

άτομα! Δεδομένου ότι τά περισσότερα φυσικά φαινόμενα εΐναι άποτέβεσμα διεργασιών πού γίνονται σέ άτομικό ή ύποατομικό έπίπεδο, άν ή έπιστήμη ήθεβε νά είναι άκριβής, θά έπρεπε νά γνωρίζει άνά πάσα στιγμή τις δραστηριό­τητες όβων αύτών τών άτόμων! Πράγμα φυσικά άδύνατο!

'Όμως συμβαίνει κάτι θαυμαστό. Μ εγάβες ομάδες όμοιων άντικειμένων ή φαινόμενα πού έπαναβαμβάνονται πο/Ι β ε ς φορές «ύπακούουν» σέ συββογικούς νόμους, τούς νόμους τής στατιστικής ή τών πιθανοτήτων2.

Μέ βάση τούς νόμους τών πιθανοτήτων μπορούμε π.χ. νά ύποβογίσουμε τή συ­χνότητα έμφάνισης ενός γεγονότος ή τήν πιθανότητα νά συμβεΡ. Ό μετεωροβόγος μπορεί νά προββέψει μέ άρκετή άκρί- βεια τό πώς θά κινηθούν οί άέριες μάζες, π αρ’ ότι άδυνατεϊ νά παρακοβουθήσει τόν τρόπο πού κινούνται τά μόρια τής άτμόσφαιρας, ό γιατρός τό πώς θά εξε- β ιχ θ ε ϊ ή πορεία τής ύγείας τού άσθε- νοϋς4 κ. ο. κ.

Σ τ ή ν κ ό ψ η τ ο ΰ ξ υ ρ α φ ι ο ΰ

Τά μεγαβειώδη γεγονότα τής δημιουρ­γίας, στό βαθμό πού τά κατανοούμε, μοι­άζει νά έχουν έξεβ ιχθεΐ μέ άκρως άπίθανες προϋποθέσεις, άπό τήν άταξία πρός τήν τάξη, άπό τά άπβούστερα πρός τά συνθετότερα, άπό τά άψυχα πρός τά έμψυχα.

'Όβο τό σύμπαν ξεκινά, σύμφωνα μέ τις σύγχρονες άντιβήψεις, μέ μία έκρηξη. Άπό τήν τεράστια ένέργεια πού έκβύεται καί τά πρώτα στοιχειώδη σω­μάτια δημιουργοϋνται οί μυστηριώδεις πυρήνες καί σταδιακά οί έντυπωσιακές δομές τών άτόμων (ύδρογόνο, ήβιο, άζωτο, οξυγόνο, σίδηρος κ. ο.κ.) μέ τόν πυρήνα στό κέντρο καί τά ήβεκτρόνια νά περιφέρονται σέ κανονικές άποστά- σεις. Τά άτομα έχουν τήν έκπβηκτική ικανότητα νά συνδυάζονται καί νά σχη­

ματίζουν άπειρία χημικών ένώσεων καί κάποια στιγμή άμινοξέα καί τό μόριο τής ζωής, τό DNA.

Ό πανέμορφος πβανήτης μας ξεκινά σάν συσσώρευμα πυρακτωμένων θραυ­σμάτων τού ήβιακοϋ νεφεβώματος, γιά νά μετατραπεϊέν καιρώ σ ’ αύτή τή θαυ­μάσια γαβάζια σφαίρα, ή οποία φιβοξε- νεϊ τό άσύγκριτο σέ μεγαβεϊο καί ποβυπβοκότητα θαύμα τής ζωής.

Ε ίναι τόσο ποβύπβοκα τά γεγονότα τής Δημιουργίας καί τόσο καταιγιστικές οί «στατιστικές έπιτυχίες» (συμπτώσεις έπιτυχών γεγονότων) σέ περιορισμένο χρονικό διάστημα, πού ό έπιστήμων θά βρεθεί σέ άπορία. Ή θά πρέπει νά πα­ραδεχθεί ότι ύπάρχει μεγαβειώδες δη­μιουργικό σχέδιο ή, προσπαθώντας νά ύποστηρίξει ότι τό σύμπαν εΐναι αύτοδη- μιούργητο, θά καταφύγει σέ φανταστι­κές ύποθέσεις καί θά ύποστηρίξει π.χ. ότι ύπάρχουν «άπειρα» παράββηβα σύμπαντα καί τό δικό μας ήταν τό «τυ­χερό» (σ’ αύτό δηβαδή συνέπεσαν δβες οί προϋποθέσεις γιά τή δημιουργία ζωής) ή ότι ή ζωή εΐναι άποτέβεσμα έξαιρετικά άπίθανων συμπτώσεων καί έάν ή δημιουργία ξεκινούσε πάβι άπό τήν άρχή, τό άποτέβεσμα θά ήταν βάσει τού νόμου τών πιθανοτήτων διαφορε­τικό κ. ο. κ.

'Όμως αύτοϋ τού εϊδους ή άόριστη κα­ταφυγή στις πιθανότητες εΐναι έβάχιστα έπιστημονική. Πρώτον δέν ύποκινεϊται άπό τόν πόθο άναζήτησης τής άβή- θειας, άββά άπό τήν έπιθυμία έκδίωξης τού Θεού άπό τή δημιουργία. Δεύτερον, δέν είναι προϊόν κάποιας βσγικής διερ­γασίας, πού διέπεται έστω άπό τούς νό­μους τών πιθανοτήτων. Τρίτον, δέν εΐναι δυνατόν νά έβεγχθεϊ μέ τό πείραμα. Στήν πραγματικότητα βίγο διαφέρει άπό τήν είδωβοβατρική καταφυγή στήν τύχη5.

Οί νόμοι τών πιθανοτήτων2 εΐναι >

Τεΰχος 531, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠ ΤΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015 Μ Δράση μαα

όμως αποτελούν ένα «κατ’ οικονομίαν»

της έπιστημης, τό όποιο καλύπτει

τήν αδυναμία

να προσε^ισει τήν άσυΑληπτη πολυπλοκότητα καί τό μεγαλείο

άναμφισβήτητα θεϊκό δώρο, όμως άποτε- βουν ένα «κατ’ οικονομίαν» (χοντροκομμένο) έργαβεϊο τής επιστήμης, τό όπόϊο καβύπτει τήν άδυναμία τής ανθρώπινης διάνοιας νά προσεγγίσει στή βεπτομέρειά της τήν άσύβ βηπτη ποβυπβοκότητα καί τό μεγαβεϊο τής Δημιουργίας. Ή άπόδοση τής μεγαβειώδους δημιουργίας στήν τυψβή δράση τών νόμων τών πιθανοτήτων ύποσκάπτει αύτόν τόν ϊδιο τόν όρθοβογισμό τής έπιστήμης. Έάν είχαμε τή δυνατότητα νά παρακοβουθήσουμε τά φυσικά φαινόμενα άτομο πρός άτομο, μόριο πρός μόριο, τότε δέ θά μιβούσαμε γιά πιθα­νότητες οϋτε γιά χαοτικά φαινόμενα. Τότε θά ββέπαμε ότι ύπάρχει βογική συνέπεια καί διαδοχή άκόμη καί στά πιό άπίθανα γε­γονότα. Τότε ϊσως θά διακρίναμε γραμμένο στόν ιστό τοϋ σύμπαντος ένα μεγαβειώδες σχέδιο, τό όποιο μόνο ή μεγαβειώδης Σοφία τοϋ Δημιουργοϋ θά μπορούσε νά χα ρά ξει6.

ι. Ό ποβύς κόσμος, ό όποιος στέκεται μέ θαυμασμό μπροστά στήν Ακρίβεια τής έπιστημονικής μεθόδου, δέν γνωρίζει δτι τά έπιστημονικά προββήματα τά όποια μπο­ρούν νά βνθοΰν μέ άκριβή μαθηματικό τρόπο εϊναι ποβύ βίγα.

2. Πέρα άπ’ αύτό τό είδος μακροσκοπικής στατιστικής, ή κβαντομηχανική μάς διδάσκει δτι στις κινήσεις τών στοι­χειωδών συστατικών τής ϋβης έπικρατεϊή αρχή τής Απροσ­διοριστίας. Καθώς ό μακρόκοσμος άποτεβεϊται άπό τεράστιο πβήθος στοιχειωδών σωματιδίων, οί Αβεβαιότητες αύτές άββηβοαναψοϋυται Αθροιστικά. Αύτό τό είδος πιθα­νοτήτων δέν μάς άπααχοβεϊ στό σημείωμα αύτό.

3· Έάν ρίξω ένα ζάρι, ή πιθανότητα νά έμφανιστεϊ ένας συγκεκριμένος αριθμός, π.χ. τό 1, είναι ι/6 . Έάν ρίξω δύο ζάρια, ή πιθανότητα νά εμφανιστεί καί στά δύο τό ένα είναι ι /6 χ ι/6 . Έάν ρίξω ιοο ζάρια συγχρόνως, ή πιθανότητα νά βγει ένας συγκεκριμένος συνδυασμός, νά δείχνουν π.χ. όβα 1. είναι άσύββηπτα μικρή: ι / 6 χ ι / 6 χ ... χ ι / 6 (έκατό φορές).

4· Οί νόμοι στατιστικής/πιθανοτήτων έχουν ποβύ εύρεία έφαρμογή στήν καθημερινή πράξη. Μεγέθη δπως ή θερμο­κρασία, ή πίεση, τό ήβεκτρικόρεϋμα, κ.α. έχουν στατιστική προέβευση. Ή θερμοκρασία π.χ. είναι μέτρο τής μέσης κι­νητικής έυέργειας τών μορίων πού Απαρτίζουν ένα σώμα.

5· Άς σημειωθεί δτι ή επιστήμη δέν δέχεται τήν τύχη, οϋτε καί έχει τρόπο νά κάνει τυχαίες έπιβογές. Άκόμη καί ή πβέον προηγμένη μορφή τυχαιότητος, ή έπιβογή «τυχαίων» αριθμών μέσω ύποβογιστή, είναι κατευθυνόμενη άπό μα­θηματικούς άβγορίθμους.

6. Τό πώς ό Θεός έπιββέπει καί έπεμβαίυει στήν όβοκβή- ρωση τοϋ σχεδίου τής Δημιουργίας, χωρίς Απαραίτητα νά καταργεί τή βογική τάξη τήν όποια ό "Ιδιος έχει θέσει, άπο- τεβεϊ μυστήριο, στό όποιο έβιτίζουμε νά άναφερθοΰμε σέ μεββοντικό σημείωμα.

Τεϋχος 531, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

'Όταν μπήκε μέσα ένας νεαρός άνδρας γύρω στά τριάντα, σηκώ­θηκε νά τόν χαιρετήσει μέ σεβα­σμό.

- Κύριε Χρήστο, δέ μέ Θυμάστε. Είμαι ένας παβιός σας μαθητής καί σήμερα δόξα τώ Θεώ είμαι διορισμένος καΘηγητής έδώ στήν πόβη μας. Ββέποντας τόν άγώνα σας καί τήν άφιβοκερδή προ­σφορά σας συγκινήθηκα καί σάς φέρνω ι.οοο εύρώ γιά τις έκτακτες άνάγκες τού συσσιτίου. Σάν ένδειξη εύγνωμοσύνης στήν Πα­ναγία μας. Γιά νά είμαι όμως είβι- κρινής τά χρήματα είναι βιγότερα. Ερχόμενος πρός τά έδώ μέ συνάντησε ένας ταβαίπωρος πατέρας πού χρειαζόταν χρήματα γιά τά παιδιά του. Τού έδωσα 50 εύρώ. Όπότε σέ σάς δίνω τά ύπό- βοιπα 95°· Σ άς εύχαριστώ ποβύ, καβή σας μέρα.

Ό κ. Χρηστός γονάτισε μέ δέος ξανά μπροστά στήν Παναγία, συγ- κβονισμένος άπό τήν ταχινή 6οή- Θειά της. Τά δάκρυα χα ρ ά ς καί εύγνωμοσύνης αύτή τή φορά οϋτε τά είδε ά ββά οϋτε καί Θά τά κα- ταβάβαινε ό άπεσταβμένυς Της!

' ένορία τής Π αναγίας Έ βεούσας είναι γνωστή§ § στήν πόβη γιά τήν πβούσια πνευματική της δρα-

JL JL στηριότητα. Κυρίως όμως είναι γνωστή γιά τήν ποιμαντική της διακονία καί προσφορά στούς άναγκεμέ- νους κατοίκους της. Καθημερινά προσφέρει φαγητό σέ διακόσιους άνδρώπους πού μαστίζονται άπό τήν άνεργία καί τήν οικονομική κρίση καί στρέφονται d αύτή γιά ένα ζεστό πιάτο φαγητό. Κ άδε μέρα στή φιβόξενη κουζίνα τοϋ πνευματικού κέντρου έτοιμάζονται διακόσιες μερίδες άπό τις άφανεϊς μαγείρισσες «ΜάρΘες». Ψυχή καί καρδιά τοϋ συσσιτίου είναι ό κ. Χρηστός, συνταξιούχος έκπαι- δευτικός, πού καθημερινή του μέριμνα είναι πώς νά δια- κονήσει τούς έν Χριστώ άδεβφούς. Χωρίς νά πβηρώνεται, χω ρίς ώράριο, τρέχει πρόθυμα γιά τις δου- βειές καί τις άνάγκες τοϋ συσσιτίου.

"Ενα πρωινό όμως, τήν ώρα πού έτοιμάζονταν νά ξεκι­νήσουν τό μαγείρεμα, τό προσωπικό βρέθηκε μπροστά σέ μιά δυσάρεστη έκπβηξη: Ό μεγάβος άπορροφητήρας χά βα σε ξαφνικά, μέ άποτέβεσμα νά άκυρωθεϊ ή βει- τουργία τής κουζίνας. 'Όβων ή σκέψη στράφηκε κατευ­θείαν στούς άνθρώπους πού θά έμεναν χω ρίς φαγητό. “Οταν κβήθηκε ό τεχνικός νά έκτιμήσει τή ζημιά, ζήτησε μετά άπό παρακάβια 950 εύρώ ! Τό άδειο ταμείο, ή με- γάβη ζημιά, ό χρόνος πού άσφυκτικά πίεζε, τόν έστρε­ψαν στή θαυματουργή εικόνα τής Παναγίας. Κβαίγοντας γονατιστός τής ζήτησε νά συντρέξει τά παιδιά της πού είχαν άνάγκη τό φαγητό. Κ αί νά μήν τούς άφήσει χω ρίς τήν προστασία Της καί τό έβεός Της.

Τόν διέκοψε διακριτικά ή νεωκόρος, πού τοΰ είπε πώς κάποιος κύριος τόν ζητούσε στό γραφείο του.

ftpSpo καταπέλτης™ τ * ^ Τ ο ν ρ Χ ί α ζ ά ^ ν χ Ά α

Υ*ΊΓ έρυσι τέτοιο καιρό ήταν σέ έξαρση ή τραγωδία στή Γάζα. J. 1 Είναι δέ γνωστή ή στάση πού κράτησαν ή τουρκική ποβιτική ήγεσία καί τά τουρκικά Μ Μ Ε άπέναντί d έκείνη τήν τραγωδία. Ω στόσο β ίγοι πβηροφορήθηκαν ένα άρθρο καταπέβτη μιας τουρ- κάβας δημοσιογράφου, στό όποιο, έξ άφορμής άκριβώς τής στά­σεως τής Τουρκίας στήν τραγωδία τής Γάζας, άναφερόταν στά έγκβήματα πού διέπραξε ή Τουρκία στήν Κύπρο τό 1974 ·

Ή δημοσιογράφος βέγετα ι Uzay Bulut, καί τό άρθρο της τό έγραφε στήν ίστοσεβίδα Israel Hayom.

Στό άρθρο* αύτό αρχικά ή Bulut αναφέρει ότι στις 20 Ίου βίου δύο σημαντικά γεγονότα άπασχόβησαν τά κρατικά Μ Μ Ε : Άπό τή μία ή έπίθεση Έρντογάν έναντίον τού Ίσραήβ γιά τά όσα τεκταίνονται στή Γάζα, καί άπό τήν άββη τά πανηγύρια τής τουρκικής ηγεσίας γιά τήν τουρκική είσδοβή στήν Κύπρο, τήν οποία ή τουρκική ποβι- τική ήγεσία αναφέρει ώς «ειρηνευτική έπέμδαση».

Αφενός οι Τούρκοι άξιωματοΰχοι καί ό Έρντογάν έξαπέβυαν έπί­θεση κατά τού Ίσραήβ κάνοντας βόγο γιά τυραννία, γιατί πραγμα­τοποιούν μία στρατιωτική έπιχείρηση στή Γάζα, «χω ρίς καμία άναφορά ότι όβα αύτά συνέβαιναν βόγω τών έκατοντάδων ρου­κετών πού έκτόξευε ή Χαμάς στό έδαφος τοΰ Ίσραήβ», σημείωσε ή Bulut, άφετέρου όμως, «όταν τά ΜΜ Ε άναφέρονταν στήν τουρκική είσδοβή στήν Κύπρο τό 1974> βεκτικό ήταν έντεβώς διαφορε­τικό».

«Άναφερόμενοι», συνεχίζει ή Bulut, «στήν είσδοβή, κάνουν βόγο γιά ειρηνευτική έπιχείρηση. Εΐναι δύσκοβο νά τό πιστέψει κανείς, άββά εΐναι άβήθεια. Ή τουρκική είσδοβή έορτάζεται έπίσημα σάυ γιορτή τής ειρήνης», έπισημαίνει ή δημοσιογράφος.

Στή συνέχεια σχοβιάζει τήν έπιστοβή Έρντογάν στόν τότε εγκά­θετο τής Άγκυρας στήν Κύπρο Ντερδίς Έρογβου, στήν οποία άνα­φερόταν μεταξύ άββων ότι «ή ειρηνευτική έπιχείρηση βοήθησε τούς Τουρκοκυπρίους νά δοϋν τό μέββον μέ έβπίδα καί έμπιστοσύυη καί έφερε τή σταθερότητα στήν Άνατοβική Μεσόγειο». Καί έκεΐ άρχίζει ή «έπίθεση» τής Bulut κατά τής τουρκικής ήγεσίας:

«Ό βος ό κόσμος έγινε μάρτυρας γιά τό τί έκανε ή Τουρκία τό 1974 κα·ί πανηγυρίζει μέχρι σήμερα. Προσχεδιασμένες έκτεβέσεις,

Τεΰχος 531: ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

www.newsit.gr

καταστροφή, έθνικό ξεκαθάρισμα καί συνεχιζόμενο δημογραφικό καί ττοβιτιστικό βιασμό τής Κύπρου. Αύτό πού έγινε στήν Κύπρο ήταν είσβοβή, καί ή Τουρκία είναι ξένος είσβοβέας στήν Κύπρο. Ή Ιστορία είναι έκεϊγιά νά πει τί έγινε. Ή Κύπρος ήταν έββηνική γιά 3 ·5 00 χιβ ιά δ ες χρόνια καί χριστιανική γιά 2.000 χρόνια. Ποτέ ή τουρκοκυπριακή μειονότητα, στή σύντομη παρουσία της στήν Κύπρο, δέν είχε δικό της μέρος στό νησί. Άπό τό igoo π.Χ. μέχρι τόν 2θό αιώνα, τό βόρειο τμήμα τού νησιού ήταν πάντοτε έββηνικό καί στή συνέχεια χριστιανικό».

Ή B ulut δέν παραβείπει νά άναφερθεΐ στή συστηματική κατα­στροφή τών θρησκευτικών μνημείων καί τής ποβιτιστικής κβηρο- νομιάς στις κατεχόμενες περιοχές, καθώς καί τή μετατροπή έκκβησιών σέ τζαμιά καί κέντρα άναψυχής. «Ή τουρκική κυβέρ­νηση άρνεϊται τις βασικές άβήθειες, γιορτάζει τήν είσβοβή, τόν έποι- κισμό τής Κύπρου, όμως καταδικάζει τούς Ίαραηβινούς οί όποιοι άμύνονται άπό τις ρουκέτες τών τρομοκρατών», άναφέρει ή Bulut.

Καί καταβήγει: «Όταν πρόκειται γιά ισχυρισμούς γιά χρήση δυ- σανάβογης βίας, ή Τουρκία θά πρέπει νά είναι ή τεβευταία πού κα­ταδικάζει τούς άββους, καθώς έχει πβούσια έμπειρία καί μεγάβη τεχνογνωσία d αύτά τά έγκβήματα γιά νά προσβάβει τούς άββους. Ή τουρκική ήγεσία στοχεύει στή δημογραφική άββαγή του τμήμα­τος πού κατέχει παράνομα στήν Κύπρο καί συνεχίζει νά παραβιάζει δβες τις βασικές άρχές καί νά μήν άναγνωρίζει τήν Κυπριακή Δη­μοκρατία».

Πιό άβηθινή καί πιό άντικειμενική έκθεση τών όσων έπραξε ή Τουρκία μέ τήν παρακίνηση τών Άγγβων, τήν άνοχή τών Αμερι­κανών καί τής ΕΕ δέν μπορεί νά ύπάρξει. Ή Uzay B ulut είπε χω ρίς περιστροφές τήν άβήθεια. Καί είπε όβη τήν άβήθεια. Αύτά συνέ- βησαν στό άπό αιώνων έββηνικό νησί τής Κύπρου τό ig 74> Υιά ™ όποια ό ποβιτισμένος κόσμος πρέπει νά ντρέπεται, διότι άφήνει τήν Τουρκία νά διαιωνίζει τήν άπαράδεκτη αύτή κατάσταση, άπεργα- ζόμενη τή δημογραφική άββαγή τής έββηνικής ορθόδοξης Κύπρου.

ν.π.6

Είναι φορές πού τό μυαβό μου άνηφορίζει στό μονοπάτι πού μπροστά ό γέρο-Άβραάμ τραβάει.Βαριά ή άνάσα του άκούγεται στήν άνηφόρα, μά πιό ποβύ βαραίνει, όταν κοιτάζει δίπβα του τόν φορτωμένο μέ τά ξύβα γιό του.Τό γέβιο σκέφτεται τής Σάρας, τό πικρό' τί άβηθινό πού βγήκε τώρα!

Θυμάται...Θυμάται τήν άστρόφεγγη τή νύχταπού τή φωνή ξανάκουσε τού Πβάστη,έκείνη πού άτι τή χώ ρα του μακρά τόν είχε οδηγήσει.Τ άστέρια καί τής άμμουδιάς οί κόκκοι τί σύμβοβα ύπέροχα ξάφνου έγιναν ένός βα οΰ τρανού κι εύβογημένου!

Χρόνια περίμενε νά βγει άβήδεια ό βόγοςκι ας τόν κοροΐδευαν συχνά κρυφά άκόμα κι οί βοσκοί του,καθώς τόν ββέπανε ν’ ασπρίζει καί νά καμπουριάζει!Είχε άφήσει στήν καβύβα του σέ μιά γωνιά δεμένες τις έβπίδες, ώσπου τό γεύμα τής βεβανιδιάς νέα φτερά τού είχε δώσει.

Θύμωσε τότες μέ τό γέβιο τής συνεύνουκι εύβογημένη καί γβυκιά τήν τιμωρία βρήκε α '̂ ραφ^αΤ^παυαμας1«Γέβιο» τό γιόκα τό μονάκριβο νά ονομάσει. ν. Μηχαυώνας

Τώρα πορεύεται ψηβά μέ τού παιδιού άνασεμιά στό καί δυό μαχαίρια: ένα στά ρούχα του κρυμμένο κι ένα καρφί στό μέσο τής καρδιάς του.

Είναι στιγμές πού ή καρδιά μου άνηφορίζει στό μονοπάτι πού ό γέρο-Άβραάμ τραβάει.Τό Γέβιο τό δικό μου στήν άγκάβη μου κρατάω καί νιώθω τό βεπίδι στήν καρδιά μου.Εμένα δέ μοΰ έταξες τούς ούρανούς μέ f άστρα μά τούτο ’δώ τό γέβιο ήθεβα νά τό κρατήσω "Ομως έφτασα πιά στήν κορυφή καί χέρι άγγεβικό δέ ββέπω, οϋτε κι είναι κρυμμένο κατσίκι μές στά βάτα!

Άβεξανδρεύς

πβάι

Ύποσ.: Ίσαάκ=γέβιο

324 Τεϋχος 5 3 V Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ -Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ ΙΟ Σ 2015

Χρόνος δέν ύπάρχει. Μόνο καιρός.Καιρός γιά σπορά, κα ψ ός γιά συγκομιδή.Καιρός γιά ξόδεμα, κα ψ ός γιά συμμάζεμα.Κ α ψ ός γιά όνεψ α καί κα ψ ός πραγματικός.3Ό χι πώς έχει άνάγκη ό κα ψ ός άπό ένα όνομα.Έσύ έχεις άνάγκη νά τόν ονοματίσεις, γιά νά άββάξει έκείνη ή βαθιά σου αίσθηση πώς όβα εΐναι γιά πάντα.Γιά νά μή μείνεις μοναχά στόν κόσμο τών προθέσεων. Γιατί ό χρόνος έχει τό παρόν καί τό μέββον.Ένώ ό κα ψ ός έχει τό τώρα καί τό ποτέ.Ό χρόνος μετριέται, κι είναι τό μέτρημά του σχετικό.Ό κα ψ ός σέ μετράει, κι εΐναι τό μέτρημά του άπόβυτο. Ό χρ όνος φέρνει φθορά.Ό κα ψ ός φέρνει εύκαψία.Απέναντι στό χρόνο είμαστε όβοι Ιδιοι.Απέναντι στόν καψ ό είμαστε μοναδικοί.Στό τέβος, κανείς δέ θά σοΰ ζητήσει βόγο γιά τό ότι ό χρόνος πέρασε.Θά εΐναι δική σου όμως ή εύθύνη τοϋ πώς διαχεψίστηκες τόν καψ ό σου.

Όρφέας

(Σκέψεις στήν άρχή τοϋ εκκλησιαστικού έτουσ) „

m mi fL I χ ' " % Ί% 4 Jh ί t \ η* *β -1ϊ ·.. ■

S)krOY%ΓΟΣ ZL

■ ’■

Ρ ό δ ο ς 2015·' Μ ιά ά ξέχα σ τη ε μ π ε ιρ ία !

“Υστερα άπό χρόνια άπουσίας άπό τόΑίγάϊο, οί φοιτητές τής ΧΦΔ Αθηνών ξανοιχτήκαμε στό έββηνικό πέβαγος. Καί τό διασχίσαμε μέχρι τήν νοτιοα- νατοβική του άκρη, τά Δωδεκάνησα, καί πιό συγκεκριμένα μέχρι τό «νησί τών ιπποτών», τή Ρ όδο!

Κ ι ή περιπβάνησή μας ξεκινά ! ’Έξω άπό τήν Ιερά Μονή Φιβερήμου, ή πο­ρεία πρός τόν Γοβγοθά, μέ τις χά βκινες άναπαραστάσεις τοϋ Πάθους, οδη­γεί ό έναν έντυπωσιακά μεγάβο Σταυρό - άξιοθέατο τοϋ νησιοϋ.

Άπό τήν άββη, ή «κοιβάδα τών πεταβούδων» προσφέρεται γιά ξεκούραστο περίπατο καί συζήτηση στή φιβόξενη φύση, άν καί οί πιό άσυγκράτητοι έπι- δόθηκαν σέ safari, άκοβουθώντας τό ποταμάκι άκόμα καί μετά τόν καταρ­ράκτη !

Παρασκευή τής Ζωοδόχου Πηγής, καί τό νησί, περιτριγυρισμένο σάν μέ άσπίδα άπό άμέτρητα προσκυνήματα - έκκβησίες καί μοναστήρια τής Πα­ναγίας - δέ θά μπορούσε παρά νά πανηγυρίζει, μαζί μέ δβη τήν Χριστιανο­σύνη. Εσπερινός στήν Ί. Μονή Φανερωμένης Ίξιάς καί θεία Λειτουργία στούς Άγιους Αναργύρους τής Χώρας, όβα στοβισμένα στό μοναδικό άνα- στάσιμο χρώμα τής παραδοσιακής έββηνικής νησιώτικης άνοιξης καί πβημ- μυρισμένα άπό τή χά ρη καί τά θαύματα τής Θεοτόκου - τής «ζωηφόρου Πηγής», σύμφωνα μέ τό άνά τούς αιώνες ορθόδοξο βίωμα.

Ή Μονή Παναγίας Π αραμυθίας ήταν στό πρόγραμμα τοϋ πρωινού τοϋ Σαββάτου, όπου τύχαμε ιδιαίτερης ύποδοχής. Έξάββου, στή διαδρομή πρός Άσκβηπειό, δεσπόζει τό περίφημο προσκύνημα «Παναγιάς Τσαμπίκας». Άσφαβώς όμως ή μεγαβύτερη στάση θά ήταν ή Αίνδος, όπου ή θέα πρός τό άπέραντο γαβάζιο τής άνατοβικής Μεσογείου άπό τήν ιστορική άκρόποβη είναι μαγευτική!

Μά καί ή Χώρα - παβαιά καί νέα - δέν ύστερεΐ: Τά δρομάκια είναι β ές σχεδιασμένα γιά βόβτα, βραδινή έξοδο μέ βίγο φαγητό καί ποββή κου-

αυγουςτος-ςεπτεμβριος

j j l Τεϋχος 531

«Ο , ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣΤ ε ύ χ ο ς 5 3 Γ ΑΥΙ

11181 Μ ddjsk̂ Sioiife

βέντα. Οί καραβιές καί τό παβαιό βιμάνι μέ τά έβάφια στή θέση τοϋ «Κοβοσσοϋ» τής Ρόδου σέ προκαβοΰν νά ξαποστάσεις. Στό δέ βορειότερο τμήμα τής Χώρας, ά ββά καί συνοβικά τοΰ νησιού, μιά προσεγμένη συββογή άπό ψάρια τής Μεσογείου -τό «ένυ- δρειο» - δέν είναι δυνατόν νά περάσει άπαρατήρητη.:Άξια βόγου ήταν καί ή επίσκεψη ατό παβάτι τοϋ Μεγάβου Μαγίστρου τών ιπποτών - σωστός μαραθώνιος δωματίων, αιθουσών καί έκθεμά- των, ένώ ή βεπτομερέστατη κυριακάτικη ξενάγηση-οδοιπορικό στήν παβαιά Χώρα... άπβά δέν περιγράφεται.

Συμπβηρωματική καί καθόβου άμεβητέα πινεβιά στή φετινή μας άπόδραση ύπήρξαν οί άθβητικές εύκαιρίες: μπάνιο στά όμο- βογουμένως παραπάνω άπό «δροσερά» νερά τής θάβασσας καί τουρνουά μπάσκετ μέ τέσσερις μάχιμες ομάδες καί έξι έπικά αμφίρροπες άναμετρήσεις.

Προφανώς καί δέν προβαβαίναμε μέ μόβις τέσσερις μέρες πα­ραμονής νά περιηγηθοϋμε σέ όβόκβηρο τό νησί. ΤΗταν μόνο μία σύντομη μά καί ενδεικτική γεύση τής πβούσιας έββηνικής φύσης καί τοϋ ποβιτισμοί7, μέσα στό έορταστικό κβίμα τής Άναστάσεως. Μέ τήν συντροφιά τής Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης.

Κ. P., φοιτητής ΗΜΜ ΥΕΜΠ

- Ή ρ θ ε τό τρόβεϋ! άκούγεται χαρούμενη ή φωνή άπό τό θάβαμο μέ τά οκτώ κρεβάτια στό Άουβο Ανιάτων στήν Κυψέβη.

Χτυπά μέ ένθουσιασμό παβαμάκια τό Μαράκι άπό τό κρεβάτι της καί ένα πβατύ χαμόγεβο άφήνει νά φανούν τά χαβασμένα της δόντια.

- Δέν Βέβουμε νά σάς ξοδεύουμε. Θέβουμε μόνο έσάς...- Πώς πέρασες τή Σαρακοστή, ’Αθανασία μ ου ;Ξέραμε πώς ρΐ όβη τήν άδυναμία της, τή νήστεψε όβη.- Δόξα τώ Θεώ. Έγώ δέν μπορώ νά κάνω καβοσύνες όπως έσεϊς, μάς βέει

βγάζοντας τά άκουστικά τοϋ ραδιοφώνου άπό ΐ αύτιά - άκουγε Εσπερινό. Αύτή τή μικρή θυσία μόνο μπορώ νά κάνω γιά τοϋ Θεοϋ τήν άγάπη... Ξέρετε, 39 χρόνια στό Άσυβο μόνο προχθές άθεβά μου έβειψα άπό τόν κύκβο...

“*·|~ ·ΠΓ·~" III— III· II __- Άνοιξέ μου βίγο τά δάχτυβα, βέει ή Μαγδαβηνή, πού μιά ζωή κείτεται κοββη-

μέυη κυριοβεκτικά στό κρεβάτι της.- Πώς είσαι άδεβφή μου; Πώς περνάς;- Δόξα τώ Θεώ, είμαι πασάς! βέει κατευχαριστημένη. Κ ι άς κυβά ποταμάκι ζεστό

ό ιδρώτας στό άκίνητο πάντα πρόσωπό της. Πώς νά τόν σκουπίσει; Κ ι άς κάνουν πτήσεις πάνω του βουίζοντας χαιρέκακα τά αίμοβόρα κουνούπια, πού μπαίνουν άνενόχβητα άπό τόν δροσερό κήπο, πού μπήγουν άνενόχβητα τήν προβοσκίδα τους σέ αύτιά, στή μύτη, στά ββέφαρα, τά μόνα πού μπορεί ν άνοιγοκβείσει... πώς

νά τά διώξει;-Ή ύπομονή είναι σίγουρος δρόμος γιά τόν παράδεισο, Μαγδαβηνή μου. ’Έτσι

θά τόν κερδίσεις...-Δέν ξέρει κανείς μέχρι τήν τεβευταία στιγμή. Τό έβεος τοϋ Θεοϋ μόνο. Έγώ

κάθε μέρα περιμένω τόν κυρ-Μ ιχαβάκη (τόν Άρχάγγεβο) β έει χαμογεβώντας...

Μ μ Mm Τεϋχος 531, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

Τά μεγάβα μαϋρα μάτια τής κατάκοιτης Βασούβας μάς μιβοϋν μέ νόημα γιά τή με- γάβη της χαρά. Τό προηγούμενο Σάββατο κοινώνησε! Δόξα τω Θεώ... Δίπβα στήν πτέ­ρυγα τών άνδρών εΐναι καί ό πάντα μεβαγχο- β ικ ό ς άδεβφός της, ό Ό δυσσέας, καί στό χω ριό μέ τή βασανισμένη μάνα μιά τρίτη άρρωστη άδεβφή...

■ ■■■ΙΙΙΙΙΙ IT » ,:..:Στό θάβαμο τής Λόβας, μέ τά σφιγμένα

πάντα χείβη, χαίρεσαι τις όβάνδιστες άζα- β έες καί τά ποβύχρωμα γεράνια στό παρά­θυρο' χρώματα χαρω πά στήν άχρωμη κονεμένη μοναξιά της. Τά φροντίζει, γιατί έχει τό σπάνιο προνόμιο νά κυβά μέ τά χέρια

τό καρότσι της.

γιά νά μήν άκουμπά οϋτε τό arm ΟΧατευχικο κ^βυμμα της. Δοξάζει τόν Θεό καί Η ' °m Κονεμένα ττόδιατης: ζ ° εο και fie* m μαντινάδα τό μνστικι

Στή γβάστρα της υπομονής έφύτεψα έβπίδα καί τήν ποτίζω δάκρυα βέχρι υά βγάβει φύββα

4 ' ΰ̂ ϊ ^ % φΖ ΐ νόσκαψα· * ά πρ°°°- « ̂ ζαης

Στήν πέτρα τής ύπομονής προσμένουμε τό Θάμα π άνοίγει τά έπουράvia.

(Γ Σεφέρης)Σζή Υβάαψα ζης υπομονής χωμένος 6aBm <**,I *

λ πττόοοε τής έβκίδας άναρριγα και να

™ ^ ^ ̂ " με” ε με J v δακρύων ζήν Λβμνρα d «,iy « απαβαφύββα όβόδροσα, αειθαβηοτής άββη_ς βιοτήςτής αιωνίου τήν αύγή. ■■ ς Π

ία

:ο

ί

Τεύχος 531, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜβΡΙΟΣ 2015 Μ 329

εύβαβής έββηνικός ορθόδοξος β α ό ς ύπεδέχθη μέ βουρκωμένα μάτια τό ιερό σκήνωμα τής Άγιας Β αρ­βάρας, έναποθέτοντας μέ πίστη καί έμπιστοσύνη στόν Δωρεοδότη Θεό κάθε προσωπικό του πρόββημα, πίκρα

καί δυστυχία.Πονεμένοι συνάνθρωποί μας, βαριά νοσοϋυτες καρκι­

νοπαθείς οί ίδιοι ή μέβη τής οίκογένειάς τους έβπίζουυ, άφοί7 ή έπιστήμη άδυνατεϊ νά άποκαταστήσει πάβι τήν ύγεία τους, στήν άνωθεν βοήθεια τής θείας Πρόνοιας, έν προκειμένω τής Μεγαβομάρτυρος Άγιας Βαρβάρας.

Ή βαχτάρα τών συνανθρώπων μας ύπήρξε όφθαβμο- φανής καί στό Νοσοκομείο Ό Άγιος Σάββας» καί τρανή άπόδειξη ήταν ή κοσμοσυρροή κατά τήν ύποδοχή καί άκοβούθως προσκύνηση τών ιερών βειψάνων.

Τεΰγ<Μ®Μι. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015

Πάντοτε, μέσα στούς αιώνες, ό Κύριος Ιησούς καί ή Έκκβησία Του, οί άγιοι καί όσιοι, πού εύαρέστησαν ένώπιόν Του καί πβουτίσθηκαν γ ί αύτό άπό τις άφθονες δωρεές τής θείας Του χάριτος, καθίστανται «σημεϊον άντιβεγόμε-

νον» μέσα στόν κόσμο, άνάμεσα στούς άνθρώπους.Τό ϊδιο συνέβη καί πρόσφατα μέ τήν άφιξη άπό τήνΤταβία τών ιερών βει-

ψάνων τής άγιας μεγαβομάρτυρος Βαρβάρας. Πβήθη κόσμου κατέκβυσαν τό ιερό της σκήνος γιά νά καταθέσουν μπροστά του τούς πόνους καί τις θερ­μές προσευχές τους. Καί τήν ϊδια ώρα κάποιοι άββοι έσπευσαν νά χύσουν τό δηβητήριό τους, περιφρονώντας καί χβευάζοντας τή χάρη τού Θεού.

Παραθέτουμε τό παρακάτω κείμενο τοϋ κ. Παναγιώτη Β, Δημακάκου. Όμοτίμου Καθηγητή τής Αγγειοχειρουργικής, ώς άπάντηση σέ όσους, παρά

τις έμφανέστατες έκδηβώσεις τής θαυματουργής παρουσίας τών άγιων τής “ Έ κκβησίας μας, συνεχίζουν νά άπιστοϋν καί παράββηβα νά τραυματί­

ζουν καί συνειδήσεις άββων, άπβών πιστών.

ψηβά στόν ουρανό ζητώντας σιωπηβά βοή­θεια, όταν ένημερωθοϋν γιά τόν δικό τους άνθρωπο άπό τό γιατρό δτι ή ιατρική έπι- στήμη άδυνατεϊ νά προσφέρει βοήθεια!

Καταθέτω δτι διακονώ, θεία χάριτι, ώς χειρουργός, δεκαετίες τόν άνθρώπινο πόνο στό χειρουργικό τραπέζι.

Κ ατ’ έπανάβηψη μέσα στούς ψ υχρούς τοίχους του χειρουργείου, στήν παγωνιά τής νύχτας καί τή σκοτεινιά τοϋ χει-

δίνοντας μάχη όπως ό τε- βευια ϊος μαχητής πού πιστεύει άκόμη στή νίκη, ένώ πραγματικά ό άρρωστος χάνεται, προσεύχομαι νοερά καί παρακαβώ τόν Δω­ρεοδότη Χριστό, ώς τεβευταία έβπίδα, νά μή χάσω τόν άρρωστό μου.

Θά ήτο σοβαρότατη άυθρώπινη άδυναμία νά μήν όμοβογήσω δημοσίως τό «άπίστευτο»

άποτέβεσμα.’Ώ! τοϋ θαύματος βρήκα τόν Κύριό μας νά «έφημερεύει», «σηκώνει ό ϊδιος τό

άκουστικό» καί έκτεβεϊ άμεσα εκείνο πού κάποιοι δυστυχώς δέν πι­

στεύουν - ΐσως καί τώρα νά μή πιστεύσουν - χαρίζει κυριοβε-

κτικά πάβι τό χαμόγεβο τής ζωής στόν έτοιμοθάνατο συνάνθρωπό μας.

"Οποιος άμφιβάββει, εύρίσκονται στή διά­θεσή του συγκεκριμένα ονόματα άσθενών μέ διεύθυνση γιά προσωπική έπικοινωνία μαζί τους, όπως καί εύγενική πρόσκβηση καί σεβασμό ομοίως σέ συναδέβφους μέ άμφιβοβίες έπί τών περιπτώσεων αύτών γιά κάθε διευκρινιστική περαιτέρω παρέμβασή τους.

:Ά ς έπιτραπεϊ κάτι έβάχιστο άκόμη: Ο αιώνιος έββηνικός ποβιτισμός άπό τούς άρχαίους χρόνους δίδαξε τούς β α ού ς τής ύφηβίου σεβασμό στούς νεκρούς, ποβύ δέ περισσότερο στούς Άγιους καί στά άγια βεί- ψανα καί ή χιβιετηρίδων αύτή παράδοση συνεχίζει ν ’ άποτεβεϊγιά τόν έββηνικό βα ό ιερότατο χρέος. □

Π η γ ή : R o m fea .g r

Τεϋχος 53 V Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ -Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ ΙΟ Σ 2015 Μ 3

Δυστυχώς, ό άντίπαβος τής κοινωνικής προόδου καί τής ειρήνης, ό διάβοβος, νί­κησε, όπως στήν παρακοή τών πρωτοπβά- στων, κάποιους ποβιτικούς, οί όποιοι παραββέποντες τόν πόνο καί τήν έβπίδα τόσων συνανθρώπων μας έπιδείνωσαν τόν πόνο τους μέ τις άτυχεϊς παρατηρήσεις τους.

Ή άπάντηση πρός αύτούς άπό έμάς δβους τούς ά ββους χριστιανούς ορθόδοξους συ­νανθρώπους τους, συνίσταται στό νά εύχη- θοϋμε στούς ίδιους καί τις οίκογένειές τους τήν καβύτερη ύγεία.

Σέ άντίθετη περίπτωση, σοβαράς άσθέ- νειας παιδιού, μάνας, άδεβφοϋ ή πατέρα, ϊσως άθεβά τους νά σηκώσουν τά μάτια

α ρ β ά Ρ α ς1 μώνα,

Ρ £ 0 Α Η Ι ς

■ - -,

i f c113

# 8mINI;;

lllllWr

*TJ

J

Ή πλημμυρίδα τών λαθρομεταναστώνΑναμφισβήτητα τό πρόββημα τών βαδρομεταναστών είναι τεράστιο. Τά μέτρα πού

έχουν βηφδεΐμέχρι σήμερα άποδείχτηκαν άνεπαρκή καί έν ποββοϊς άναποτεβεσματικά. Αύτό όμως πού έκπβήσσει είναι ή μέχρι τοϋδε άδράνεια καί άδιαφορία τής ΕΕ. Αύτή ή στάση ένδαρρύνει τούς βαδρέμπορους, πού δησαυρίζουν εις βάρος τών δύστυχων αύτών άνδρώπων, οί όποιοι άναζητοϋν έναν άββο τόπο. άσφαβή, γιά νά ζήσουν.

Ή Εύρώπη πρέπει νά παύσει άπβώς νά κοιτάζει. Έχει χρέος νά άντιμετωπίσει τό έπεϊγον αύτό άνδρωπιστικό πρόββημα ομαδικά. Διότι δέν μπορεί ή Μεσόγειος νά γίνεται υγρός τάφος χιβιάδων συνανδρώπων μας, ή δέ Έββάς, ή Ισπανία, ή Μάβτα καί ή Ίταβία νά δέχονται συρροή μετα ναστών, καί οί εύρωπαϊοι ηγέτες νά άναβίσκονται πώς νά αύξήσουν τά οικονομικά τους όφέβη, ένισχύοντας ποικιβοτρόπως τούς πιστωτές καί τις τράπεζες.

Ή πρώτη συντονισμένη κίνηση πρέπει νά γίνει πρός τήν κατεύδυνση τών βαδρεμπόρων. Σήμερα τό έπάγγεβμα τής δουβεμπορίας καί τών κυκβωμάτων διακινήσεως μεταναστών είναι τό πιό έπικερδές έπάγγεβμα. Αύτοί οί άσυνείδητοι δησαυρίζουν άπό τήν άνάγκη έκατομμυρίων συνανδρώπων μας, πού άναζητοϋν μιά καβύτερη ζωή. Αύτοί, μέσα στή γε­νική οικονομική κρίση, ζητοϋν γιά μεταφορά άπό τήν Τουρκία στήν Κώ «εισιτήριο» 1.300€ γιά μεταφορά μέ φουσκωτό 20-25 άτόμων. Γιά τή μεταφορά μέ γιώτ ίο άτόμων ζητοϋν κόμιστρα 2.θθθ€. Γιά τή μεταφορά παιδιών προββέπεται μισή τιμή. Από τή Μερσίνα στήν Ίταβία χωρίς στάση ή τιμή είναι «5-200$ γιά ένήβικες, εκπτώσεις γιά οικογένειες, μισή τιμή γιά παιδιά 8-13 ετών, ένώ παιδιά μικρότερα τών 8 έτών ταξιδεύουν δωρεάν».

Γιά τήν Έββάδα τό πρόββημα γίνεται άκόμη μεγαβύτερο, καδώς ή χώρα βρίσκεται σέ δημογραφική παρακμή, τή στιγμή πού σέ άββες χώρες παρατηρούνται έκρηκτικοίρυδμοί γεννήσεων. Στό Μπαγκβαντές π.χ., τοϋ όποιου ή έκταση είναι όση καί τής Έββάδος, ό πβηδυσμός έφτασε τά 150 έκατομμύρια ! Άναβογίζονται οί ύπεύδυνοι ποβιτικοί μας τό πρόββημα πού δημιουργεϊται στή χώρα μας μέ τόν πβηδυσμό τών 11 έκατομμυρίων, άπό τά όποια τό 25% είναι άνω τών 8ο έτών; Καί αύτά, ένώ μέχρι τόνΆπρίβιο τοϋ 2015 έφδα- ναν έδώ σέ έτήσια βάση περίπου 80.000 μετανάστες νεαρής ήβικίας μέ ποβύ ύψηβούς δείκτες γονιμότητος. Φέτος, μόνο τόν Άπρίβιο τοϋ 2015 έφδασαν στή χώρα μας ιι.8 γ 3 άτομα!... 'Ήδη μέ τις πιό συντηρητικές έκτιμήσεις τό ποσοστό τών άββοδαπών στήν Έββάδα ύπερέβαινε τό 15% ιού πβηδυσμοϋ μέχρι τόν περασμένο Άπρίβιο. Έάν δέβάβει κανείς ύπόψη του καί τό μεταναστευτικό ρεύμα έξόδου τών Έββήνων, τότε τά πράγματα άποκτοϋν έκρηκτικές διαστάσεις, οί όποιες δά έχουν άναπόφευκτα βαθύτατες κοινω­νικές καί ποβιτικές συνέπειες, ποββές άπό τις όποιες δέν δά είναι καδόβου όμαβές.

Άφαγε άντιβαμβάνονται οί διοικοϋντες αύτό ν τόν τόπο τήν έκταση τής παράνομης μεταναστευτικής πβυμμυρίδος πού έχει είσορμήσει στή χώρα μας;

Ή σύνταξη r

λ ν τ 'η ν τ τ Β Γ 'ΣΕΠ ΤΕ Μ ΒΡΙΟ Σ 2015

332 $ Τεϋχος 531 ’ΑΥΓΟΥΣΤ

Τά σχοβεΐα άνοίγουν ξανά καί χιβιάδες παι­διά καί έφηβοι έτοιμά- ζονται γιά τό νέο ταξίδι της γνώσης. Θά καταδέ­σουν χρόνο, κόπο, δυ­νάμεις, καί μαζί τά όνειρά τους γιά τό αύριο, πιδανόν καί τήν άπογοή- τευσή τους γιά τό σή­μερα τοϋ τόπου καί τοϋ κόσμου. Σ ’ αύτό τό τα­

ξίδι, μέ διαφορετικούς όρους, Θά βρισκόμαστε κοντά τους γονείς, έκπαιδευτικοί καί στεβέχη τής έκπαίδευσης, άπό τούς άφανέΐς έργάτες τών σχοβικών κτηρίων ώς τόν Υπουργό Παι­δείας. Καί ό καδένας μας, άπό τή δική του πβευρά, καβεϊται νά βοηδήσει τούς μαθητές νά οικοδομήσουν τή γνώση στέρεα καί γνήσια, μέ κρίση ορδή καί πνεύμα άγρυπνο.

Τά σημειώνουμε αύτά μέ τήν εύχή νά μήν ύπάρξουν καί φέτος όβισδήματα όπως τό μή­νυμα «μέ τήν εύκαιρία τής έπετείου τής μεγάβης έββηνικής έπανάστασης» τοϋ Ύπουργοϋ Παι­δείας, πού άπευδυνόταν τόν περασμένο Μάρτιο «πρός τις μαθήτριες καί τούς μαθητές» τών σχο- βείων μας. Καί είναι μέν άβηδές πώς είχαμε χρόνια νά άκούσουμε ότι ή δική μας έπανά- σταση «κβόνισε συδέμεβα καθεστώτα, ίεραρ-

Καλή σχολική χρονιά

X«pis άλισθήματα...

χίες, αύτοκρατορίες καί συνειδήσεις» καί ότι «ένας βαός ίσως χρειαστεί ξανά καί ξανά νά έπιβεβαι- ώσει τόν εαυτό του: κάδε φορά πού θά είναι άναγκασμένος νά ύπερασπιστεϊ τήν άνεξαρτησία του, τήν κυριαρχία του, τήν άξιοπρέπειά του καί τήν ύπερηφάνια του...» («βαός» είναι ή... political correct έκδοση τοΰ «έθνους»). Είναι όμως μονό- πβευρο νά άποφαινόμαστε ότι «ή έββηνική έπα- νάσταση ύπήρξε τέκνο τοϋ Διαφωτισμού» (μόνο) καί νά παραδίδουμε στή βήθη κβεφτουριά καί κοινότητες, έκκβησία καί νεομάρτυρες, θρήνους καί θρύβους, καταδρομικά καί Φιβική Εταιρεία, έξισβαμισμούς καί παιδομάζωμα καί τόσα άβ]Ια.

Καί είχαμε χρόνια νά μνημονεύσουμε ότι μέ τό πρώτο σύνταγμα, τό Προσωρινόν Ποβίτευμα τής Έββάδος, «τό Έββηνικοϋ ’Έθνος, τό ύπό τήν φρι- κώδη ’Οθωμανικήν δυναστείαν μή δυνάμενον νά φέρη τόν βαρύτατον καί άπαραδειγμάτιστον ζυγόν τής τυραννίας καί άποσεϊσαν αύτόν μέ με- γάβας θυσίας, κηρύττει σήμερον διά τών νομίμων παραστατών του, εις Εθνικήν συνηγμένων Συνέ- βευσιν, ένώπιον Θεοϋ καί άνθρώπων, τήν ποβι- τικήν αύτοϋ ϋπαρξιν καί άνεξαρτησίαν». Τό έθνος όμως «κηρύττει (...) τήν ποβιτικήν αύτοϋ ϋπαρξιν καί άνεξαρτησίαν», άββά δέν γεννάται άπό τήν άνυπαρξία, δεν «έγκαινιάζει τήν ϋπαρξή του», παρά μόνο διεκδικεϊ τήν άνεξαρτησία του.

Καβή χρονιά, βοιπόν, δίχως νέα όβισδήματα...□

«Θά μιβήσω ώς γιατρός. Στά καί έπειδή έχει τό δάρρος νά διαφωνεί μέ τόν20 χρόνια τής ένεργοΰς έκπρόσωπο τοϋ κόμματός τον μή βαμβάνονταςΙατρικής τήν όποια έκτεβώ. τή ύπόψη του τις άναμενόμενες άπό διάφορεςσυμβοβή τή δετική τών βειψά- πβευρές ειρωνείες καί αμφισβητήσεις τήςνων τήν έχω δει καί γ ι’ αύτό ιατρικής του ιδιότητας ώς καί τής νοημοσύνης άκριβώς δέν δά ήδεβα σέ του.

καμία περίπτωση καί τήν Επαινούμε τή γενναία στάση του καί εύχό- «Έ γ ώ καύση τών νεκρών, γιατί μεδα στήν επόμενη ένέργεια τοϋ έκπροσώπου

τό ί ω δει» &έβω νά ύπάρχουν τά βει- τοϋ ΣΥΡΙΖΑ, αύτή τής φημοβογούμενης - έστωψανα, μέ τήν καύση δέν καί ειρωνικά - μεταφοράς τής μούμιας τοϋ

ύπάρχουν», ύποστήριξε ό βουβευτής τοϋ κυ- Λένιν ώς «άρχηγοϋ τοϋ κόσμου» στήν Άδήνα, βερνώντος κόμματος κ. Μιχεβογιαννάκης καί νά τοβμήσει νά ύπενδυμίσει στόν έκπρόσωποπρόσδεσε: τήν πρόσφατη παγκόσμια 'Ιστορία καί τά έκα-

«Τό δαυματουργικό κομμάτι τών βειψά νων» τομμύρια νεκρών πού προκάβεσε στήν πα-έγώ τό έχω δει. τρίδα μας καί στόν κόσμο ό ταριχευμένος,

Όφείβουμε νά συγχαρούμε τόν κ. Μιχεβογιαν- έξαπατημένος οίκτρά ό ίδιος καί έξαπατητής νάκη τόσο γιά τήν καδαρή όμοβογία πίστεως, όσο τοΰ κόσμου μαρξιστής ηγέτης.

"Γ'"Ι IT' r '■■■11111..................... ........Μ— ■■'

«Γενοκτονία», ό 8pos ττού καίει...

Μέ τή συμπβήρωση ενός αιώνα (igi5-20i5) άπό τή γενοκτονία τών Αρμενίων άπό τούς Όδωμανούς Τούρκους καί έν δψει τών έκδη- βώσεων μνήμης γιά τά έκατό χρόνια, ή Αρμέ­νική Έκκβησία (οί Αρμένιοι δέν εΐναι όρδόδοξοι, είναι μονο-

φυσίτες) άγιοκατέταξε τά ένάμισι έκατομμύριο δύματα, πού κατά τή διάρκεια τοϋ A ' Παγκο­σμίου Ποβέμου έκτοπίστηκαν άπό τις εστίες τους, βασανίστηκαν, δανατώδηκαν, άββά δέν άρνή- δηκαν τήν πίστη τους στό Χριστό.

Τό γεγονός αύτό πυροδότησε μιά σειρά δηβώ- σεων καί ένεργειών. Τό Εύρωπαϊκό Κοινοβούβιο μέ ψήφισμά του χαρακτήρισε γενοκτονία τις μα­ζικές σφαγές τών Αρμενίων άπό τούς Όδωμανούς Τούρκους. Τό Βατικανό έσπευσε (όχι βέβαια χωρίς σκοπιμότητα) νά μιβήσει γιά γενοκτονία καί νά τήν άναγνωρίσει ώς τήν πρώτη γενοκτονία τοϋ 2θοϋ αιώνα, συγκρίνοντάς την έτσι έμμεσα μέ τή γενοκτονία τών Εβραίων καί ύπογραμμίζοντας τήν ιδιαίτερη άποστροφή τής άνδρωπότητας άπό τέτοιας κβίμακας έγκβήματα. Ποββά δέ κράτη έντός καί έκτός Εύρώπης έχουν ήδη υίοδετήσει τόν όρο γενοκτονία. Ή Γερμανία μάβιστα τόβ- μησε νά κάνει βόγο γιά δική της «συνυπευδυνό- τητα ή άκόμη ένδεχομένως καί συνενοχή στή

γενοκτονία τών Αρμενίων» καί γιά πιδανή άνάγκη «νά συμφιβιωδοΰν οί Γερμανοί μέ τό παρεβδόν», δήβωση δαρραβέα, άββά βίγο ύποδετική καί τεβικά άόριστη.

Εκείνο όμως πού μάς άφησε άναυδους εΐναι οί τουρκικές δηβώσεις, πού δέβουν τά δύματα τής γενοκτονίας «δύματα έμφυβίου ποβέμου». Συγκεκριμένα, ό πρόεδρος τής Τουρκίας Ρε- τζέπ Ταγίπ Έρντογάν όχι μόνο άμφισβήτησε τόν άριδμό τών δυμάτων, μοβονότι ποββοί ιστορικοί δίνουν παρόμοιες έκτιμήσεις, άββά δήβωσε καί ότι οί πρόγονοι τών σημερινών Τούρκων «δέν έκαναν διωγμούς». Ό δέ πρωδυ­πουργός τής Τουρκίας Άχμέτ Νταβούτογβου μεταξύ άββων άτοπημάτων χαρακτήρισε τά περί γενοκτονίας «άντανάκβαση τοΰ ρατσισμού στήν Εύρώπη» καί προειδοποίησε ότι μπορεί νά προκαβέσουν «άντιισβαμικά» συναισδήματα.

Εϋβογα διερωτόμαστε: Εΐναι, άβήδεια, Αρμένιοι καί Τοΰρκοι ό ϊδιοςβαός, γιά νά ονο­μάσουμε τή γενοκτονία έμφύβιο πόβεμο; Μήπως οί σημερινοί Τοΰρκοι «δέν έκαναν διωγ­μούς», γιατί ήρδαν τά τεβευταΐα χρόνια άπό άββοΰ καί δέν έχουν καδόβου καταβοβές στό παρεβδόν; Καί τεβικά, «άντιισβαμικά» συναι- σδήματα μπορεί νά προκαβέσει ή έντιμη άνα- γνώριση τής εύδύνης καί ή συμφιβίωση μέ τό ιστορικό παρεβδόν ή ή Ιδια τακτική τής μα­ζικής έξόντωσης τών χριστιανικών πβηδυσμών, πού έπαναβαμβάνεται καί σήμερα στή Μέση Άνατοβή; □

s a g s » -igΤ ε ύ χ ο ς 531 , Α Υ Γ Ο

Λ Π Ο Ψ Θ Σ

Άναζητώντα* ηθική στήριξη άττό Ι’ναν ot0so

Τόν περασμένο Άπρί- βιο οργανώθηκε άπό τήν "Ενωση Άθέων Έ ββάδας έκδήβωση μέ όμιβητή τόν γνωστό ά8εο ’Άγγβο βιοβόγο Ρίτσαρντ Ντόκινς. Ή έκδήβωση «ήταν αύτό πού ήταν: μία προωθη- τική έκδήβωση γιά τά βιββία τοϋ Ντόκινς...» έγραψε ή άρθρογρά-

φος τής «Καθημερινής» (Προσκήνιο: 28.4.15)· "Ομως δόθηκε ή εύκαψία στόν Ντόκινς νά άνα- μασήσει τις ιδέες τον σ ένα άκροατήριο, πού έχοντας άπαρνηβεΐ τόν Σωτήρα Χριστό, αναζη­τεί άπεγνωσμένα στηρίγματα σέ «υιούς άνθρω- πων»:

«... Αναγνωρίζοντας ότι ή έξέβιξη της ζωης βα­σίστηκε στήν άρχή τής φυσικής έπιβογης, όφεί- βουμε νά άπομακρυνθοΰμε άπό αύτήν, άναπτύσσοντας μία ήδική βασισμένη σέ ιδιότη­τες όπως ή καβοσύνη, ό άβτρουισμός, ή γενναι­οδωρία, ή συμπόνια καί ή ένσυναίσθηση...».

"Οσον άφορά τόν θάνατο, ό κ. Ντόκινς χρησι­μοποίησε τά βάγια τοΰ Μάρκ Τουέιν: «Δέν τόν

φοβάμαι. Υπήρξα πεθαμένος επί δισεκατομ- μύρια χρόνια προτού γεννηθώ καί δέν μου ήταν διόβου δυσάρεστος».

«Οί άνοησίες παραμένουν άνοησίες άνε- ξάρτητα ποιός τις βέει», είχε πεϊ κάποιος. ’Έχει νά μάς ύποδείξει ό κ. Ντόκινς κάποιο άθεο καθεστώς, στό οποίο έφαρμόσθηκε μέ έπιτυχία ή ηθική πού προτείνει;

Όσο γιά τόν θάνατο: Ό άνθρωπος άποτεβει ψυχοσωματική οντότητα. Πριν τή σύββηψη καί τήν έμψύχωσή του, τά συστατικά της ύπαρξής του δέν ήταν παρά άψυχη ϋβη, καί ή άψυχη ϋβη οϋτε μνήμη έχει οϋτε αισθάνε­ται. Μετά όμως τή σύστασή του ύπόκειται στούς νόμους του Οεου, στόν Οποιο και είναι ύπόβογος αιωνίως.

«Άβηθινό όπιο τοΰ βαοϋ είναι ή πίστη στό τίποτα μετά τόν θάνατο, ή τεράστια αύταπάτη ότι γιά τις προδοσίες, τήν άπβηστία, τή δει­βία, τις δοβοφονίες δέν πρόκειται να κριθει» είχε γράψει μεγάβος Ποβωνός συγγραφέας, τόν καρό πού ή κομμουνιστική άθεΐα έφάρ- μοζε στή χώρα του καί σέ όβο τό άνατοβικό μπβόκ τήν ηθική τοΰ «άβτρουισμοΰ» καί τής «ένσυναίσθησης». □

' ftp..... . ; ' ' ....

«Ή Δράση μας» στό Διαδίκτυο! Στή διεύθυνση:

www.drasimas.gr Παλιότερα τεύχη, αφιερώματα,

επιλεγμένα άρθρα, ανακοινώσεις

καί πολλά ενδιαφέροντα...

Π αρακαλοϋμε πολύ τούς αγαπη­τούς α ναγνώ στες τοϋ περιοδικού μας νά φ ροντίσουν εγκαίρω ς γιά τήν άνανέωση τής έγγραφης τους.

Τιμή φύλλου: € 1 Συνδρομή έσωτερικου ετήσια: € 12 Συνδρομή Κύπρου ετήσια: € 20 Συνδρομή εξωτερικού ετήσια: € 35

Ευχαριστούμε πολύ «Ή Δράση μας»

· = >

Κάθε μήναστό site τοΟ Περιοδικούθά δημοσιεύεται ένα θέμα πρός φωτογράφηση.Οί καλύτερες φωτογραφίες πού θά λαμβάνουμε θά άξιοποιοϋνται γιά την εικονογράφηση τοΰ Περιοδικού.

"Αν θέλεις καί οί δικές σου φωτογραφίες νά διακοσμήσουν τή «Δράση μας», μπές στό www.drasimas.gr γιά πληροφορίες.

Τ ε ύ χ ο ς 531 . Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ ΣΕΠ ΤΕ Μ Β ΡΙΟ Σ 2015