ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

48
«,Γιατί ποβεμάμε;» μόνο ή Έββάδα!... Τό ουγκβονιστικότερο θαύμα Ό Άγ. Δημήτριος στήν ορθόδοξη βυζαντινή άγιογραφία Κύριε, μή χρονίσης... Η β η Ιϋ

description

ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ. Ιδιοκτήτης:Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως«Ό Μέγας Βασίλειος»Μαυρομιχάλη 32 -106 80 ΑΘΗΝΑΙ•Αριθ. Τηλεφ. 210-36.17.566

Transcript of ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Page 1: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

«,Γιατί ποβεμάμε;»

μόνο ή Έββάδα!...

Τό ουγκβονιστικότερο θαύμα

Ό Άγ. Δημήτριος στήν ορθόδοξη βυζαντινή άγιογραφία

Κύριε, μή χρονίσης...Η β η

Ι ϋ

Page 2: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

ώρα πού φτώχυνε ή ζωή μές οτά ποββά της πβούτη

καί όρφανέφαν οι καρδιές στή μοναξιά τοϋ κόσμου, τώρα πού φίβοι καί δικοί μακραίνουν καί ξεχνιούνται

καί πού βιγόστεψε τό φως οτά μάτια τής ψυχής μας, γυρίζω στήν πατρώα γή, στό Άββοτε, στό Τότε, νά ξαναβρώ ό,τι χάνεται άττ ϊ άχαρο τό Τώρα, τήν Πίστη μας, τή Γβώσσα μας, τήν άπαρτη τή Μνήμη, τά τρία αύτά μυριάκριβα κι άτίμητά μου δώρα

πού δέν τά πήραν οι καιροί κι οι χρόνοι δέν τά σβήσαν, πού μοΰ ’τυχαν κβηρονομιά κι είπα νά τά μοιράσω, νά μνημονεύουμε οι παβιοί, νά μάθουν οί καινούργιοι κι δβοι μαζί προσκυνητές γιά τούς Παξούς νά πάμε, έκεϊ πού εικόνες ομορφιάς καί μνήμες ιστορίας

μιβοϋν μέ χίβ ια στόματα ά όποιον μπορεί κι άκούει.Ευτυχία Μάστορα

Άπό τή συββογή «Παξινοί Δεκακενιασύββαβοι»

ΠΕΡΙΕΧΟΜ ΕΝΑH ; Π ατρώα γή

«Γ ια τί πολεμάμε;»Αγίους μόνο ή Ελλάδα!...

Ή Έλληνίδα τού ’ 40 | Τό δικό τους προσκλητήριο

Ή μάνα τής Χειμάρρας θυμάται Τό συγκλονιστικότερο θαύμα τού 20ού αιώνα

ΦαέθωνΠροσευχή ευγνωμοσύνης

4 1 1 % ^ Σκαρφάλωναν πρός τήν 'Ισ τορ ία«Εύσεβοφρόνως προσκυνοΰντες τήν σήν μορφήν»

Μ «Ε ις τήν θυσίαν ’Αβραάμ»«Κύριε, μή χρονίσης...»

3 7 θ Μ 1 ίΜ !ίΜ Κ Μ Νιώθουν «στενάχωρα» οί Τούρκοι επισκέπτες 372R ! Ή 'Ισ τ ο ρ ία

373 .> Αύριο έχουμε εξόρμηση. Ποιός θά δηλώσει;375 Φοιτητικά Δρώμενα

376 W * " Σάν τά κυκλάμινα372 Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης

321 Ί · Γ > Παρεμβάσεις3SS Κ W t K M ' ’Απόψεις καί σκέψεις

ΟΡΘΟΔΟεΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΦΟΙΤΗΤΩΝ καί ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ’Εκδότης:

Σύλλογος ’Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως

«'Ο Μέγας Βασίλειος» Μαυρομιχάλη 32 - 10680 Α0Η Ν ΑΙ

Άριθ. Τηλεφ. 210-36.17.566 Τηλεομοιότυπο: 210-36.17.566

http://www.diasimas.gi e-mail: [email protected]

Διευθυντής Συντάξεως: Νικόλαος Π. Βασιλειάδης

Ίσαόρων 42-11472 ΑΘΗΝΑΙ’Εκτύπωση:

Α. Μαχαλιώτης & Α.Γκιοόλης Ο.Ε. Πετμεζα 80

202 00 ΚΙΑΤΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ Τιμή φύλλου: € 1,

Κόπροι) € 1 Συνδρομή ’Εσωτερικού:

’Ετήσια 6 12

Συνδρομή Κόπρου:Ετήσια € 20

Συνδρομή ’Εξωτερικοί: ’Ετήσια € 35

Κωδικός ΒΑΤΑ: 013822 ISSN: 1106-8698

Page 3: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Νύχτα τού 1940 οτό μέτωπο, στό Ά β ή Μποστιβάνι, ύψόμετρο 1.220 μέτρα, μπροστά στήν Κβεισούρα, χιόνι παντού. Μικρή άνάπαυβα στήν κόβαση τού πυρός καί προβαβ αίνουν ν ’ άνταββάξουν δυό φράσεις.

Λόγιος βαθμοφόρος ό ένας, άπβός φαντάρος, αγράμ­ματος ό άββος:

-Γιατί ποβεμάμε; Ρώτησε ό πρώτος.-Γιά τή δόξα, γιά νά δώσουμε παράδειγμα στόν κόσμο.

Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά, άναζητοΰμε πάβι καί πάβι άχόρταγα έκεϊνο τό «παράδειγμα». ’Όχι μόνο στή δική μας έββηνική Ιστορία, άββά στις τότε έχθρικές κα­ταγραφές των ηγετών τοϋ ’Άξονα. Έκεϊνο τό «παρά­δειγμα» έχουμε άνάγκη οι σημερινοί Έ β β η νες νά τό ξαναδοϋμε, νά τού άνταποδώσουμε τις δίκαιες τιμές, νά έμπνευσθοϋμε, νά μάθουμε τί μάς πρέπει. ^

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 . Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Σ 2 ο ι 5

Page 4: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Ίτα β ία , τέβη Ά π ρ ιβ ίο υ 1945Ό Β ' Παγκόσμιος Πόβεμος έχει τεβειώσει. Ό Μουσοβίνι,

προσπαθώντας νά διαφύγει στήν Έββετία, συββαμβάνεται καί έκτεβεϊται. Αύτή τήν έποχή ό Ίταβός πρέσβης Γκράτσι, πού έπέδωσε στό Μεταξά τό τεβεσίγραφο μέ τήν άπαίτηση γιά έβεύθερη είσοδο των ίταβικών στρατευμάτων στήν Έ ββάδα στις τρεις τό πρωί τής 28ης Όκτωβρίου 1 9 4 0 , έκδί- δει βιββίο μέ τίτβο: «Ή άρχή τοϋ τέβους' ή έπιχείρηση κατά τής Έββάδος», όμοβογώντας ήδη στό έξώφυββο σέ ποιό β α ό άνήκει ή άρχή τοϋ τέβους αύτοϋ τοϋ φριχτοϋ ποβέμου.

Άπό τή συνάντησή του μέ τόν Έ β β η να Πρωθυπουργό, έκτός άπό τή φράση «Alors, c e s t la guerre!» (Αοιπόν, αύτό σημαίνει πόβεμος), πού άποτέβεσε τό ύπέροχο «ΟΧΙ» των Έββήνων, καταγράφει:

«Ο Μεταξάς... μέ συνόδευσε στήν έξοδο ύπηρεσίας άπό τήν οποίαν είχα μπει πριν άπό ένα τέταρτο καί όταν ήμα­σταν στό κατώφβι μοϋ ειπε... «Vous etes les p lu s forts...» (Είστε πιό δυνατοί)... Α ν στήν μακρά σταδιοδρομία μου στήν ύπηρεσία τοϋ κράτους ύπήρξε ποτέ μιά στιγμή... κατά τήν οποίαν τό καθήκον τοϋ άξιώματός μου μοϋ φάνηκε σταυρός όχι μόνο θβιβερός, ά ββά καί ταπεινωτικός, ή στιγμή αύτή ήταν όταν... ό πρεσβύτης έκεΐνος... κατά τήν ύπέρτατη έκείνη στιγμή, προτιμούσε νά διαβέξει γιά τήν πα­τρίδα του τόν δρόμο τής θυσίας καί όχι τόν δρόμο τής άτι- μώσεως. Ύ ποκβίθηκα μπροστά του μέ τόν βαθύτερο σεβασμό καί βγήκα άπό τό σπίτι του».

'Όταν σέ βίγες μέρες, μετά καί τις πρώτες νίκες των Έ ββή­νων, ό Γκράτσι έπέστρεψε στήν Ίταβία, δέχτηκε τό ξέσπα­σμα όργής τοϋ Μουσοβίνι, έπειδή οι "Εββηνες έδειχναν τεβείως διαφορετική εικόνα άπό έκείνη πού τούς παρου­σίαζε στις έμπιστευτικές του άναφορές ώς «άνίκανους πρός όποιανδήποτε άμυνα».

Ο Κ ΤΩ Β Ρ /θ£

Page 5: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Bepoflivo, Φεβρουάριος 1945Ό β α έ χ ο υ ν κριθεϊ. Ο Χ ίτβερ ύπαγορεύει στά

ύπόγεια της Κ α γ κ εβ β α ρ ία ς τήν «Ποβιτική Δ ια ­θήκη» του: «Ή κα κ ή τροπή τοϋ π οβέμου γιά τόν ’Ά ξο ν α ά ρχισε από τήν περιττή κ α ί άνόητη έπί&εση τής Ίταβίας κατά τής Έ ββ ά δος, ή οποία έδωσε τήν εύκαιρία στήν Ά γγβ ία νά θ έσει κ α ί π ά β ι τόν πόδα της έπ ί τής Εύρώ πης, στόν C hurchill νά θρίαμβο- β ο γή σ ει δτι ή Ά γ γ β ία έ χ ε ι κ α ί π ά β ι σ υ μ μ ά χο υ ς στόν άγώ να της κατά τοϋ Ά ξο ν ο ς, κ α ί στούς

έχ θ ρ ο ύ ς τοϋ Ρ ά ιχ νά άναθαρρήσουν».

Δεκέμβριος 194 οΙα π ω νικ ές Ε φ η μ ερ ίδ ες: «Ή τρίτη χώ ρ α τοϋ

Ά ξο να ά να γκά ζετα ι νά θα υμ ά σ ει τούς Έ β β η -νες. Ή χώ ρ α μ α ς, ε ις τήν όπ οια ν ιδ ια ιτέρω ς τιμά τα ι ή ά νδρ εία , π α ρ α κ ο β ο υθ εΐ μ έ θα υμα ­σμ όν τόν άγώ να τω ν Έ ββ ή νω ν ε ις τή νΆ β β α - νία ν, ό ό π ο ιο ς μ ά ς σ υ γ κ ιν ε ϊ τόσον ώστε, π α ρ α μ ερ ίζοντες π ρ ός σ τιγμή ν π α ν a flflo αίσθημα, άναφ ω νοϋμεν “Ζήτω ή Έ β β ά ς”».

Σ ’ έκεϊνο τόν πόβεμο δέ βρεθήκαμε ούτε άνέτοιμοι, οϋτε έφησυχα- σμένοι. Άναδειχτήκαμε ομόψυχοι καί άποφασισμένοι. Ηρωικοί, έντι­μοι καί μεγαβόψυχοι. Λόγιοι καί άγράμματοι, βαθεϊς γνώστες καί συνεχιστές τής έββηνικής μας ιστορίας, εκφραστές τής πηγαίας αύτα- πάρνησης καί τής αύτοθυσίας. Μ ’ αύχά ποβεμήσαμε. Καί άναδειχτή καμε ύπέρμαχοι τής έθνικής μας άξιοπρέπειας καί τής έβευθερίας.

Γ ι ’ αύτά ποβεμήσαμε. Κ αί δώσαμε μοναδικό παράδειγμα στόν κόσμο.

Αύτά χρειαζόμαστε πάνω άπ ’ όβα καί σήμερα, μ ’ αύτά μάς πρέπει νά ποβεμήσουμε, άναβαμβάνοντας ό καθένας τό δικό του χρέος.

£ο χ ωιΤόν Άπρίβιο τοϋ 1941, όταν ό Χίτβερ έπιτέθηκε έναντίον τήςΈββά-

δος, ό διαπρεπής Γερμανός Τόμας Μάν (Nobel 1929), φυγάς στή Ζυ­ρίχη, έστειβε πρός τούς Γερμανούς στρατιώτες στό μέτωπο τό μήνυμα:

«Τό στήθος σας θά φουσκώνει άπό ύπερηφάνεια! Ποιά ύπερηφά- νεια : Απέναντι σέ έξι ή έπτά άνδρες άπό έσάς στέκεται όρθιος ένας Έ ββηνας. Άύτός ό Έ να ς τοβμάει νά ύπερασπίσει τό στενό τής Έβευ­θ ερίας, τις σύγχρονες ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ. Κ ι αν τύχει τό Σύμβοβο τής άνθρωπότητας, πού είναι οι Θερμοπύβες, νά ξαναγίνει πράξη στόν Ιδιον αύτόν τόπο, καί πάβι οι Ε β β η ν ε ς θά είναι οι Νικητές», q

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 . Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015 ^ 341

Page 6: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

*-

Uovo

Άπειρα είναι τά έπεισόδια πού δείχνουν τό άπίθανο ύψος τής αύτοθυσίας, τής άνδρείας καί τής έββηνικής

εύγένειας, ατό όποιο είχε φτάσει ή έθνική ψυχή ’κείνη τήν περίοδο. Ή περιφρόνηση πρός τόν κίνδυνο,

πρός τό θάνατο, πρός τή φυσική έξάντβηση, ήταν μιά συνεχής κατάσταση. Οί άγιοι στρατιώτες

ζοΰσαν σέ μιάν άδιάκοπη έξαρση. Έ ββεπ αν τήν Παναγία νά περπατά πάνω οτά χιόνια.

Ό κόσμος έκανε ούρά κάθε μέρα γιά νά δώσει τό αίμα του γιά τούς τραυματίες μας. ~Ηταν έκεϊ νέοι, κοπέββες, γυναίκες, μα­θητές, παιδιά, πού περίμεναν τή σειρά τους. Μιά μέρα βοιπόν, ό έπί τής αιμοδο­σίας φίβος μου γιατρός είδε, μέσα στή σεψά τών αιμοδοτών πού περίμεναν, νά στέκεται καί ένα γεροντάκι.

-Έσύ, παπούβη, τοΰ είπε ένοχβημέ- νος, τί θέβεις έδώ;

Ό γέρος άπάντησε δειβά:~~Ηρθα κι εγώ, γιατρέ, νά δώσω αίμα. Ό γιατρός τόν κοίταξε μέ άπορία καί

. συγκίνηση. Ό γέρος παρεξήγησε τό δι-1 σταγμό του. Ή φωνή του έγινε πιό1 ζωηρή.I λ -Μή μέ 6βέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαιλ § t γερός> ιό αίμα μου είναι καθαρό, καί

άκόμα ποτές μου δέν άρρώστησα. Ε ίχα τρεις γιούς. Σκοτώθηκαν καί οί τρεις έκεϊ

πάνω. Χ α βά βι τής πατρίδας. “Ομως μου είπαν πώς οί δύο πήγαν άπό αιμορραγία.

Λοιπόν, είπα στή γυναίκα μου, θά ’ναι κι ά ββοι πατεράδες πού μπορεί νά χά σουν τά

παββηκάρια τους, γιατί δέ θά ’χο υν οί γιατροί μας αίμα νά δώσουν. Νά πάω νά δώσω κι έγώ τό

δικό μου. «Άιντε, πήγαινε, γέρο μου», μοΰ είπε, «κι άς είναι γιά τήν ψυχή τών παιδιών μας».Κ ι έγώ σηκώθηκα καί ήρθα.

Μ ξ ίΜ § Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 7: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Τ ε ύ χ ο ς 532, Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015 343

Α γ α π η τ ο ί φ ίβ ο ι,Σάς άνέφερα περιπτώσεις πού μπορούν καί

έπρεπε νά γράφονται ατά 6ι6βία των παι­διών μας, όταν θ’ άποχτήσουν τά παιδιά μας τά 6ι6βία πού πρέπει, όπως άναφέ- ρονται παραδείγματα γιά τήν άνδρεία καί τήν άρετή των Έββήνων, ξεσηκω­μένα άτζ τήν αρχαία μας ιστορία.Άπό κανένα άπ αύτά τά ιστορικά παραδείγματα δέν είναι κατώτερα αύτά πού είδα καί ακόυσα στήν προκάβυψη τού Έ ββηνικοϋ Στρατού, τό χειμώ να τού β ι ."Ομως καμιά Ιστορία, ούτε ή αρχαία έββηνική, δέν άναφέρει ένα παράδειγμα, σάν κι αύτό πού μοΰ διηγήθηκε ό φίβος μου ό γιατρός τού Ε ρυθρού Σταυ­ρού.

Τό νέο στοιχείο, πού προσθέ­τει τούτη ή διήγηση, είναι τό στοιχείο τής άγάπης. Είναι τό στοιχείο τού χριστιανικού άβτρουϊσμοΰ, μέ τό όποιο ή θρη­σκεία τού Ιησού συμπβήρωσε τόν κανόνα τής άρετής πού μάς παρά δωσε ή αρχαία Έ ββάδα:

Ανδρείους μπορεί νά βγάβει κάθε πατρίδα.

Αγίους όμως μόνο ή Έ β β ά δ α

ΣΤΡΑ ΤΗ Σ Μ ΥΡΙΒΗΛΗΣ

π η γ ή : Έ φ . « Η π ε ιρ ω τ ικ ό Μ έ β β ο ν « ,

’Ο κ τ ώ β ρ ιο ς 2 010 , σ ε β . 5·

Page 8: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

δόξα πού στεφάνωσε τήν Πα­τρίδα μα ς στό νεότερο έπος τοΰ Έββτιυισμοϋ είναι κατά ένα μεγάβο μέρος έργο καί

τής Εββηνίδας. Έ μββημά της τό δί- πτυχο: πίστη στό Θεό καί στήν προ­στασία τής Μ εγαβόχαρης - πάνω άπ όβα ή Πατρίδα.

Σ τ ίς Π ίν δ ο υ τ ίς κ ο ρ φ έ ς μάχον­ται ύπέροχα μιά φούχτα γενναίοι. Στό 7τβάι τους γβιστρά άνάβαφρη σκιά Έ ββηυίδα. Είναι ή άνδρει- ωμένη Ήπειρώτισσα, πού, όταν ή 8η Μεραρχία διατάχδηκε νά προεβάσει καί νά καταβάβει - έστω καί χω ρίς έφοδιοπομπές - ορισμένες διαβάσεις, έφερε ώς τίς κορυφές τών βουνών τά πυροβόβα, τά πυρομαχικά, τίς οβί­δες έν ώρα μάχης. Είναι ή Βορειοη- πειρώτισσα, πού μεταφέρει στούς ώμους της ή νοσηβεύει στό σπίτι της τούς τραυματίες, πού άνοίγει τό παβιό σεντούκι γιά ν’ άνεμίσει τή Γα- βανόβευκη.

Σ τή γ έ φ υ ρ α τοΰ Κ ο κ ό ρ ο υ , έπειδή τό Μ ηχανικό δέν προβάβαινε νά τήν όβοκβηρώσει, μπήκαν στό νερό ώς τό στήδος οί γυναίκες καί τήν τεβείωσαν αύδημερόν. Στίς δια­βάσεις έπίσης τών ποταμών Καβαμά καί Δρίνου. όπου τό ρεύμα έμπόδιζε τούς σκαπανείς, μπήκαν οί χω ρικές

στά νερά καί πιασμένες σφιχτά άπ ιούς ώμους σχημάτισαν πρόχωμα πού διευκόβυνε τούς γεφυροποιούς.

Π άββευκηήρω ίδα ή ά δ ε β φ ή ν ο ­σ ο κ ό μ ο ς ύπηρετεϊ στά ορεινά χ ε ι­ρουργεία καί στούς ένδιάμεσους σταδμούς καί στά νοσοκομεία τών

Page 9: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

έπαρχιών μέ τήν έθεβόντρια δίπβα της. Κ ι δταν στό Μεσοβόγγι ό Γερμανός έπιτεβής οργισμένος - γιατί ή Προϊσταμένη άρνεΐται νά έκκενώσει τό νοσοκομείο άπό τούς Έ β β η νες τραυματίες, γιά νά §άβει τούς δικούς του - τήν ρωτά τό όνομά της, έκείνη άπαντά: «Έββηνίς»!

Τό φρόνημα τής Έ β β η ν ίδ α ς τω ν μ ε τ ό π ι­σ θ ε ν έκφράζει ή ποιήτρια τής έποχής στό «Γράμμα στό μέτωπο» πρός τόν στρατιώτη σύ­ζυγο:

Δέν είμαι μιά γυναίκα πιά τής προσμονής, πού τρέμει μή διαδάση μέ γράμματα ψιβά μάσα άπό 8ριαμ6ευτικά «άνακοινωθέντα»

τό μήνυμα πώς τεβείωσε γιά κείνη καί πόβεμος καί νίκη.

Γιά τή μεγάβη τούτη τήν ύπόθεση, πού κβείνει πβέρια τή χα ρά τού άνθρώπου,

γιά τής αύγής τό φως, πού ξαγοράζεται γιά μάς άπό τά σκότη, δέν βογαριάζονται γυναίκες, σπιτικά,

καί τ όνειρο τού ενός - τί θάμα - σέ μιάν έξαίσια διαστοβή χω ράει νά κβείση στό μικρό του κόρφο

ϊ όνειρο τού κόσμου.Μέ διπβή καρδιά νά ποβεμάς,

γιά μένα δίχως έγνοια πού σήμερα στρατεύομαι μαζί σου

καί ροθοβώ μέ τό ρυθμό τής ιστορίας.(Σ. Παπαδάκη)

"Η ά γν ω σ τη α γ ρ ό τ ισ σ α άρπαξε τό άροτρο καί όργωσε καί έσπειρε καί θέρισε καί κυβέρ­νησε τό σπίτι της καί κράτησε ψηβά τήν τιμή της. Οι γυναίκες στις πόβεις στά νυχτέρια τής συσκότισης έπβεξαν άσταμάτητα τις φανέββες τού στρατιώτη

«καί ο ί βεβόνες γίνονταν σπαθιά πού βγαίνουνε άτέ τή χρ υσ ή τους θήκη ν’ άγωνιστοΰνε μ έ τόν νιό ποβεμιστή κι είναι άσωστη κι άτέβειωτη ή κβωστή όσο κι ή Νίκη»\

Ο ι Έ β β η ν ίδ ε ς τή ς Κ ύ π ρ ο υ έστειβαν τότε μέσα σέ άσπρογάβαζα σακκουβάκια τά γαμήβια δαχτυβίδια γιά χά ρη τής κοινής Πατρίδας. Κ αί οί Έ ββηνίδες τού έξωτερικοϋ τά χρόνια τού ποβέμου δέν έπαυσαν νά στέβνουν τά δέματα «τής έββη- νικής ποβεμικής περιθάβψεως» γιά τις άνάγκες καί τήν έγκαρδίωση των συμπα­τριωτών.

Κ ι όταν μετά τις νίκες καί τούς θριάμβους έρχεται ή μαύρη κατοχή μέ τήν τρομοκρα­τία καί τήν πείνα, ή ϊδια Έββηνίδα, όταν τό έθνικό χρέος τό έπέβαββε, θυσίασε καί τήν ϊδια τή ζωή της άψηφώντας τις άνακρίσεις, τά κρατητήρια καί τό έκτεβεστικό άπόσπα- σμα, ήρωίδα άπαράμιββη τής έθνικής ’Α ν­τιστάσεως: Λ έβα Καραγιάννη, ΉρώΚωνσταντοπούβου, Βασιβική Π απαθανα­σίου καί τόσες άββες, πού προσφέρονταν όβοκαύτωμα στό βωμό τής πατρίδας, προ­ετοιμάζοντας τήν πτώση καί τόν έξευτεβι- σμό του κατακτητή.

Κ αί μπόρεσαν καί στάθηκαν όρθιες οί Έ ββηνίδες των Καβαβρύτων καί των Διστό­μων, οί μάρτυρες τής άπάνθρωπης σφαγής των άθώων, καί έσκαψαν μέ τά νύχια τους τούς τάφους γιά τούς άγαπημένους τους καί άνάθρεψαν μαυρομαντηβοϋσες άδάκρυτες στά καμένα καί ρημαγμένα σπίτια τους, κάτω άπό τούς τσίγκους, τά παιδιά τους. Τά παιδιά τού έθνους.

Οί Έ ββηνίδες τού έπους τού 1940 βρήκαν τό σθένος νά ύψωθοΰν πάνω άπό τις εύαι- σθησίες καί τούς σπαραγμούς τους καί άνοιξαν, μέ τήν πίστη καί τις θυσίες τους, στό βα ό μας τό δρόμο γιά τήν τεβική νίκη, πνευματική καί πατριωτική.

Κ αί αύτό δέν πρέπει νά τό βησμονοΰν οί Έ ββηνίδες των ήμερων μας, πού είναι τόσο κρίσιμες γιά τήν έθνική έπιβίωσή μας καί άπαιτοΰν γ ί αύτό «άρετήν καί τόβμην».

Λ.

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 10: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

η

'Γιά τούς δικούς τους ήταν ή Άννα, ή Μαρία, ή

Έβένη, ή Χριστίνα... Γιά όσους τις γνώρισαν μές στά στρατιωτικά νοσοκοριεϊα καί στά χειρουργεία τοϋ Με­τώπου τό όνομά τους ταυτίστηκε μέ μία βέξη, τή βέξη Ά δεβφ ή.

Τώρα ή καδεμιά τους έγινε ένας δρύβος, ένα σύμβοβο. Κι όσοι τις γνώριζαν πριν τόν Πόβεμο είπαν πώς ποτέ άββοτε τά μάτια τους δέν είχαν τέτοια βάμψη.

Εικοσάχρονα κορίτσια οί περισσότερες, έπιββήδηκαν σέ όβό- κβηρα Συντάγματα. Ή ταν ή βάμψη των ματιών τους, ήταν καί τής ψυχής έκεϊνο τό πύρωμα. ΎΗταν καί ή βευκή στοβή πού τις έκανε νά μοιάζουν μέ άγγέβους. Ή ταν καί έκείνη ή αύτοδυ- σία...

Μοιράστηκαν μέ τούς στρατιώτες ακριβοδίκαια τό ξεροκόμ­ματο, τήν κουραμάνα, τό κρύο, τήν κούραση, τις έχδρικές οβί­δες. Καί πότισαν καί έκέΐνες μέ τό δικό τους ατμα τό χώμα τής πατρίδος.

Κ ι ή Ιστορία άνοιξε τό ογκωδέστατο βιββίο της καί κράτησε καί γιά έκεϊνες βίγες σημειώσεις: Άπρίβιος τοϋ 1941, καί στό Στρατιωτικό Νοσοκομείο τών Ίωαννίνων τό χειρουργείο βρισκό­ταν σέ έξέβιξη, όταν ακούστηκε ό βόμβος τών έχδρικών αερο­

σκαφών. Οι γιατροί δια­τάζουν τις Άδεβφές νά

έγκαταβείψουν τις δέσεις τους καί νά τρέξουν γρή­

γορα στά Καταφύγια. Έκεϊνες άρνοϋνται νά έγκαταβείψουν τούς τραυματίες.

Μιά μεγάβη βόμβα πέφτει στήν πτέρυγα τοϋ χειρουρ­γείου. Σ ένα κοινό τάφο, στό κοιμητήριο τοϋ Άγιου Νικο- βάου τών Κοπάνων, στά Ιωάννινα, χαράχτηκαν έξι ονόματα:

Έβένη Μητροπούβου, Αουκία Κυριακοΰ,Έβένη Τσάββη,Έβένη Καβογερίδου, Καββιόπη Γιοβάντα,Έβένη Παρασκευοπούβου. Ή Ιστορία γύρισε σεβίδα

346 Μ Τ ε ϋ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ Β Ρ ΙΟ Σ 2015

Page 11: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Τ ε ύ χ ο ς 532, Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

καί πρόσδεσε ένα νέο όνομα:Αναστασία Εύφραιμίδου. Φονεύτηκε κατά τόν

βομβαρδισμό τού πβωτοϋ Νοσοκομείου «Αττική».Καί είχε ή Ιστορία ποββά νά γράφει άκόμη.

Αεροσκάφη καδέτου έφορμήσεως φάνηκαν πάνω άπό τό Μεσοβόγγι. Στό βιμάνι άγκυροβο- βημένο ένα πβωτό Νοσοκομείο μέ 35° τραυμα­τίες καί όβοφάνερα πάνω του τά σύμβοβα τού Ερυθρού Σταυρού. Τό πβόϊο τράβηξε σάν μαγνή­της τά έχδρικά βομβαρδιστικά. Ό κυβερνήτης του 4 . Μεβετόπουβος διατάζει τις Άδεβφές νά άναζητήσουν άσφαβέστερη δέση στήν προκυ­μαία. Εκείνες γνώριζαν καβά πώς κάποιοι δέν δά κατάφερναν νά τις άκοβουδήσουν. Αποφά­σισαν νά μείνουν μαζί τους.

Οί βόμβες πέφτουν ή μία μετά τήν άββη. Κά­ποια βόμβα καταστρέφει τή μηχανή παραγωγής ήβεκτρικοϋ ρεύματος κι όβο τό πβοϊο βυδίζεται στό σκοτάδι. Μέσα σ έκεϊνο τό σκοτάδι βίγες κο- πέβες άρχίζουν τό τραγούδι: «Ή Έββάδα ποτέ δέν πεδαίνει, δέν τή σκιάζει φοβέρα καμιά...».

Οί τραυματίες δέν καταδέχονται πβέον νά βογ­κούν. Ό βοι μέσα σ έκεϊνο τό χαβασμό αρχίζουν νά φωνάζουν «Ζήτω ή Έββάς»!

Εκείνες οί ακούραστες κοπέβες έδωσαν τή δική τους μάχη, τή δική τους μαρτυρία. Τις δυ- μοϋνται νά στέκουν στό χειρουργείο άπό τις 6 τό άπόγευμα μέχρι τις 4 τ<τ ξημερώματα, υστέρα άπό μιά μέρα γεμάτη κόπο. 'Ορισμένες άφησαν τήν τεβευταία τους πνοή σέ ένα στρατιωτικό Νοσοκομείο έξουδενωμένες άπό τήν ύπερκόπωση.

Άββες, μετά τήν ποβύωρη βάρδια, συμπαραστέκονταν στόν Ίταβό τραυματία. Μιά κοπε- βίτσα μ ένα βεξικό τής Ίταβικής στά χέρια προσπαδοϋσε στό μισο­σκόταδο νά μάδει βίγες βέξεις στά ίταβικά, γιά νά άκούσει ό έτοιμο- δάνατος Ίταβός βίγες βέξεις στή γβώσσα του πριν ξεψυχήσει.

’Άββη, συνοδεύοντας τραυματίες πού μεταφέρονταν μέ τό τραίνο, έχοντας στήν έπίββεψή της πέντε βα­γόνια, τά όποια δέν έπικοινωνοϋσαυ μεταξύ τους, γβιστροϋσε άπό βαγόνι σέ βαγόνι μέσα στό χιόνι καί στό σκοτάδι, κάνοντας άβματα δανάτου.

Μιά δύναμη ύπερκόσμια πρόοδετε δύναμη στή δύναμή τους. Καί έκεϊνες έτρεχαν άσταμάτητα,

προσπαδώντας νά έπουβώσουν τά τραύματα τού σώματος καί τής ψυχής τις πβηγές. Προ- σπαδώντας νά μείνουν άβύγιστες, άντικρύ- ζοντας έτούτους τούς βεβέντες χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, χωρίς νά μπορούν νά δοϋν ποτέ ξανά τό φως τού ήβιου.

Έκεϊνες έδωσαν τό «παρών» d ένα μεγάβο προσκβητήριο καί φάνηκαν άξιες, γιατί τά ιδανικά τους δέν τούς έπέτρεπαν νά φανούν άνάξιες. Γιατί μέσα τους εϋρισκαν απήχηση τά βάγια τού ποιητή:

«Ανάξιος, όποιος ξάφνου άκούει τό προσκβητήρι των καψών νά τό φυσάς ή νά τό κρούη σάβπιγγα ή τύμπανο τό άκούει κα ί δέν βέει παρών».

Καί έχει ό κάδε καιρός τό δικό του προ­σκβητήριο. □

Ενδεικτική ΒιβλιογραφίαΒ. Κούριας, Αγωνίες καί χαρές. Αναμνήσεις ένός χε ι­

ρουργού, Άδήνα 1964·Ξ. Πανταζίδης. Ή Ιστορία τού Έββηνικοϋ Ερυθρού

Σταυρού, τ. Α ’, ΆΒήνα 198η.Δ. Σκουζές, Ή Άδήνα πού έφυγε. ’Ομορφιές πού χάθη­

καν..., 6 ι6βίο τρίτο, Άδήυα 1964 ·

* Οί φωτογραφίες προέρχονται άπό τό Φωτο­γραφικό Αρχείο τής 'Εταιρείας των Φίβων τοΰ Λαού.

Page 12: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Ή μάνα της Χείμαρρος

άυμαται

τόν κήπο τοϋ σπιτιοϋ της έχει φυτέψει μιά μυρτιά. «Γιά νά μήν είναι τά παιδιά στόν ήβιο», βέει. Τά παιδιά είναι έξι "Ε ββηνες στρατιώτες πού ποβέμησαν στόν έββηνοϊταβικό πόβεμο τοϋ lg 40-4 i> σκοτώθηκαν στή Χειμάρρα καί θά ­

φτηκαν στόν κήπο τοϋ πατρικοϋ της.Ποβέμησαν καί σκοτώθηκαν ηρωικά μερικά μέτρα μακριά άπό

αύτό τό πέτρινο σπίτι πού έτυχε νά βρεθεί στήν πρώτη γραμμή ένός κοβασμένου μετώπου.

Κοριτσάκι 8 χρόνω ν ή κ. Έρμιόνη Πρίγκου είδε τόν πατέρα της νά θάβει στόν κήπο το ύ ςΕ β β η ν ε ς φαντάρους, μέ τούς οποίους είχαν ζήσει, τραγουδήσει, ποβεμήσει μαζί έπί μήνες, ώστε νά μήν τούς κα­τασπαράξουν τά άγρια ζώα.

Πέρασαν 73 χρόνια άπό τότε. Ή οίκογένειά της δέν ξέχασε ποτέ. Καί ή Ιδια, άκόμη καί σήμερα, μιά μαυροφορεμένη γυναίκα 82 έτών μέ εύγενική φυσιογνωμία πού δέν διστάζει νά άγκαβιάσει τούς ξέ­νους, ξεχορταριάζει μέ καθημερινή έγνοια τόν αύτοσχέδιο τάφο, άνάβει κεριά καί άφήνει βουβού δια. Μ αύτό τό καθήκον μεγάβωσε.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τό lg g i ό πατέρας της, σχεδόν αμέσως μετά τό άνοιγμα τών συνόρων, έφτασε στήν Έ ββάδα μέ άποκβειστικό

348 Μ Ji\pSM r(} jV M S Τ ε ϋ χ ο ς 532, Ο Κ ΤΩ Β Ρ ΙΟ Σ 2015

Page 13: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

σκοπό νά βρει τίς οικογένειες αύτών τών φαν­τάρων πού έγιναν δικά τους παιδιά καί έγιναν δεκτοί ώς «άπεβευδερωτές» κι άς έρχονταν άπό άγνωστα μέρη.

Δίκαια στήν κ. Πρίγκου έχει δοδεϊ ό χα ρα ­κτηρισμός ή «μάνα τής Χειμάρρας». Τή συναν­τήσαμε στήν Άδήνα, όπου βραβεύδηκε άπό τόν Πρόεδρο τής Δημοκρατίας γ ί αύτή τή βαδιά άνδρώπινη πράξη καί τή συμβοβή της στή διατήρηση τής έδνικής μνήμης.

Βιαζόταν, όμως, νά γυρίσει στό χωριό γιά νά φροντίσει «τά παιδιά».

Πώς τούς έκρυψαν«"Οταν έφτασε ό έββηνικός στρατός άδει-

άσαμε ένα δωμάτιο στό σπίτι γιά νά μείνουν οι άξιωματικοί. Δέν ήταν γιά μάς ξένοι, ήταν δικά μας παιδιά. Αίσδανόμασταν δτι ήρδαν νά μάς έβευδερώσουν, νά μάς σώσουν», βέει ή κ. Έρμιόνη. «Ήμουν τότε γ -8 χρόνων. Αδει­άσαμε, βοιπόν, τό δωμά­τιο κι έγώ, ή μάνα, ό πατέρας καί ή γιαγιά μου χωρέσαμε στό άββο.Αδειάσαμε καί τό μαντρί άπό τά γίδια καί βάβαμε έκεϊ μία διμοιρία, 15 άτομα ήταν. Α ββαζαν συ­νέχεια δέσεις γιά νά νομί­ζουν οί Ίταβοί, πού βρίσκονταν στό ένα χιβιό- μετρο άπόσταση, δτι ήταν περισσότεροι. Αίγα μέτρα μακριά άπό τό σπίτι στή- δηκε τό φυβάκιο.

»Τό πρωί μέ σήκωνε ή μάνα μου νά πάω στούς φαντάρους τσάι. Μοϋ έβεγε: σκύβε δπως πάς νά μή σέ βρει κανένα ββήμα, πήγαινε άκρη-άκρη νά μή σέ δουν.

»Έπειτα μέ έστεβνε στό μαντρί νά τούς φω­νάξω γιά πρωινό. Ή μάνα μου μαγείρευε γιά δβους.

»Κ άδε Σάββατο βάζαμε τό τσουκάβι καί πβέναμε τά ρούχα. Ή μασταν μία οικογένεια.

Γ ί αύτό δταν σκοτώδηκαν ήταν σάν νά χ ά ­σαμε δικούς μας άνδρώπους», συνεχίζει. «Τούς ήξερα μέ τά μικρά τους ονόματα."Οταν τρώγαμε, δταν τραγουδούσαμε, δταν μέ έβα­ζαν νά χορέψω, δβοι μαζί τά κάναμε. Μοϋ φορούσαν τό στρατιωτικό καπέβο, μέ έβγαζαν φωτογραφία καί έγώ τό έβρισκα ένα ώράΐο παιχνίδι».

Διηγούμενη τίς άναμνήσεις τής ζωής της βουρκώνει. «"Οταν σκοτώδηκαν τούς είχαμε μία όβόκβηρη μέρα στό σπίτι. Τή νύχτα έριξε ό πατέρας μου δύο-τρία κυπαρίσσια καί τούς έβαψε άνά τρεις σέ δύο σημεία."Ενας άββος στρατιώτης, πρώτος ξάδεβφος ένός άπό τούς νεκρούς, φώναζε, ώρυόταν. Πήρε ένα κιβώ­τιο, τό έκοψε βω ρίδες κι έφτιαξε ένα σταυρό πάνω στόν όποϊο μέ καρφί χάραξε τό δνομα τοΰ νεκρού. Ή ταν ποββοί οί νεκροί. Ά ββ ους τούς έφαγαν τά ζώα, τά πουβιά, ποββούς

τούς έπαψ νε τό ποτάμι», δυμάται...

«Τά παιδιά αύτά ποβέμη- σαν σάν ήρωες. Κ αί δέν δά όπισδοχωροϋσαν ποτέ άν δέν έρχονταν οι Γερμανοί. Οι "Εββηνες ποτέ δέν ύπο- χωροϋν», β έει ήρεμα ή κ. Έρμιόνη. «ΤΗταν τόσο άξιοι, ψύχραιμοι, ζωηροί, μ’ δβο πού άφηναν πίσω σκοτωμένους, είχαν μία παβικαριά, μία άξιάδα. Αέρα καί Αέρα φώναζαν, δσα κι άν είχαν τραβήξει, αύτό δέν τό ξεχνούσαν. Σέ δύο βεπτά ήταν έτοι­μοι. “Μία καρδιά, μία πατρίδα, ή δάνατος ή βευτεριά ”, έβεγαν καί έφευγαν β έ ς καί δά πή­

γαιναν σέ γάμο. Πήγαιναν δμως σέ πό- βεμο. Ξέρετε, δέν ξαναγύρισαν ποτέ στίς μάνες τους κι αύτό είναι μεγάβο πράγμα. Γ ί αύτό πάω καί κάδαρίζω τούς τάφους, δέν μέ ύποχρεώνει κανένας, δέβω καί τό κάνω. Αφήνω βουβούδια, τούς μιβάω κιόβας πού καί πού. ^

Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015 ^ 349Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 ,

Page 14: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

SSI

»Τούς βέω: κοιτάξτε, 6ρέ παιδιά, πού έγώ έζησα, καί έγινα μεγάβη καί έγινα γιαγιά κι έσεΐς, παιδιά μου, δέ γυρίσατε ποτέ στήν πατρίδα...».

ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

Τά έξι παιδιά της καί τά κειμήβιαΚάτω άπό τό ξύβινο πάτωμα τού σπιτιού στή Χει-

μάρρα, κατά τή διάρκεια άνακαίνισης, βρέθηκε πριν άπό β ίγα χρόνια μία ζώνη μέ θήκες γεμάτες σφαίρες. Άπομεινάρι γθ ετών άπό τή φιβοξενία των Έ ββήνων στρατιωτών.

«Είχαμε έπίσης φωτογραφίες, τό πορτοφόβι ένός φαντάρου καί μία ξυριστική μηχανή πού τά έδωσε ό ίδιος στόν πατέρα μου τήν ώρα πού ξεψυχούσε στό Μέτωπο», β έει ή κ. Έρμιόνη. «Ο πατέρας μου, πού ήταν οδηγός τού έββηνικοϋ στρατού, τά κράτησε - αν καί άργότερα καταστράφηκαν όβα - καί μέσα στό πορτοφόβι έγραψε τά ονόματα τών έξι παιδιών πού θάψαμε στήν α ύ β ή : Παναγιώτης Άβογογιάν- νης, Ά νδρέας Προβατάς, Μ ατθαίος Λαγός, Δημή- τρης Σεββάς, Ν ικόβαος Βουρβούμης, Σταύρος Καντάς».

"Ενα βιββίο γιά τούς χαμένους ήρωεςΤόν τίτβο «Μάνα τών Πεσόντων» άπένειμε στήν

Έρμιόνη Πρίγκου τό περασμένο καβοκαίρι ή Ένωση Συγγενών Πεσόντων μαχητών τού Έ πους 1940- 1941· Ο έπίτιμος πρόεδρός της κ. Γεώργιος Σούρβ ας έχει άσχοβηθεϊ έπισταμένα μέ τό θέμα τών χιβιάδων άταφων ή πρόχεψα θαμμένων στρατιωτών καί έχει γράψει τό βιββίο «Οί ήρωες τού 1940 περιμένουν».

Ανθρωπιά",Εδωσαν χείρα βοήθειας καί σέ Ίταβό στρατιώτη

«Ή μάνα μου ήταν ποβύ δυναμική γυναίκα. Κ αί ό πατέρας μου δέν άφησε χω ρίς ψωμί άνθρωπο πού είχε άνάγκη», βέει ή κ. Έρμιόνη.

«Τή θυμάμαι νά φορτώνει στήν πβάτη της τό κι­βώτιο μέ τά πυρομαχικά καί νά τά πηγαίνει στό Μέ τωπο, γιά νά μήν καθυστερούν οί στρατιώτες.

»Μερικές φορές τούς έβαζε καί τις φωνές νά κά­νουν π ιό γρήγορα. ΤΗταν έκεϊ μία Άγγβίδα δημοσιο­γράφος καί μόβις τήν είδε μέ τό κιβώτιο έκανε τόν σταυρό της.

«Μαζί με τή γιαγιά μου έβιωναν στό τηγάνι κερή- θρα καί μέ ένα φτερό άβειβαν τά πόδια στρατιωτών

350 Μ J M Τ@ Τ εύ χ ο ς 5 3 2 . Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

πού είχαν πάθει κρυοπαγήματα, πού είχαν κομματιαστεί βγάζοντας τά πα­πούτσια τους. Τούς έκαναν καί ποδό- βουτρο μέ χαμομήβι».

«Γιά βίγο νερό»«Μίαν άββη φορά έκεϊ όπου πήγε τά

γίδια ή μάνα μου βρήκε κρυμμένο σέ έναν θάμνο κάποιο στρατιώτη άπό τήν Κορυτσά πού είχε βιποτακτήσει άτι τόν ίταβικό στρατό. Φοβισμένος έκεϊνος, μέ μαυρισμένα χείβη, χάβια, πέθαινε γιά βίγο νερό. Έ ρχεται καί βέει στόν πατέρα μ ο υ :

-Τί θά τόν κάνουμε;-Ά ν μάς μάθουν καήκαμε, τής

άπαντά έκεϊνος.-Έγώ θά πάω.Τού πήγε φαγητό, ψωμί, νερό, τού

έδωσε σανό γιά νά φτιάξει στρώμα καί τόν έκρυψε σέ μία σπηβιά.

«Δέν τό είπαμε ούτε στόν μπάρμπα μου πού έμενε δίπβα. Τόν φρόντιζε τρεις μήνες χω ρίς νά τόν πάρει χα μ ­πάρι κανένας. Κ αί μία νύχτα έρχον­ταν οί Γερμανοί. Πήγε καί τόν ειδοποίησε. Μέ άγκάβιασε, μέ φίβηαε καί ή μάνα μου τού είπε' φύγε τώρα νά πάς στή μάνα σου ζωντανός. Καί πήγε. Μετά άπό χρόνια, τό 1945> αύτός ό στρατιώτης πού είχε γίνει παρ­τιζάνος, γβίτωσε τόν πατέρα μου άπό τή φυβακή...».

Κατερίνα Ροββά

e t h n o s .g r . 2 6 .1 0 .2 0 1 4

Page 15: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Πέρασαν τρία τέταρτα τοϋ αιώνα άπό τή μεγάβη ήμέρα τής 28ης ’Οκτωβρίου 1940. Στήν ιστορική πορεία τών βαώ ν υπάρχουν ήμερομηνίες πού καδορί­ζουν τήν άπαρχή νέων περιόδων. Η με­ρομηνίες πού άποτεβοϋν περίβαμπρους σταθμούς

στήν ιστορία τής άνθρωπότητος. Τέτοια ημερομη­νία είναι καί αύτή τής 28ης ’Οκτωβρίου τοϋ 194°·

ύπέροχο φωτεινό ορόσημο, πού διδά­σκει διά μέσου τών αιώνων πόσα θαύματα μπο­ρούν νά έπιτεβέσουν ή πίστη στό Θεό, ή άγάπη στήν Πατρίδα, ή άφοσίωση στό καθήκον καί ή άφιέρωση στά ιδεώδη τής Έ βευθερίας καί τής έθνικής Αξιοπρέπειας.

Πώς ήταν ό κόσμος στις ζοφερές ημέρες τοϋ ’Οκτωβρίου τοϋ 1940;

Κυριευμένος άπό σύγκρυο καί φόβο. Ό ποβιτι- σμός βρισκόταν στά πρόθυρα καταρρεύσεως. Άπό τόν Σεπτέμβριο τοϋ 1939 ε Χ̂ε έκσπάσει ή φοβερή βαίβαπα, πού ονομάστηκε Επαγκόσμιος πόβε- μος. Ή έπικράτηση τών δυνάμεων τοϋ όβέθρου φαινόταν σαρωτική καί όβοκβηρωτική.

Στήν Εύρώπη ή Ποβωνία, ή Νορβηγία, ή Δανία, τό Β έβγιο καί ή Ό ββα νδία είχαν σαρωθεί καί έξαφανισθέϊ άστραπιαϊα!

Ή θεωρούμενη κραταιά Γαββία, στήν οποία στήριζαν έβπίδες, είχε ύποδουβωθέϊ. Γονάτισε κάτω άπό τά πβήγματα τοϋ βίαιου στρατοϋ τών Ναζί καί βόγω τής έσωτερικής της άποσυνθέσεως.Ή Άγγβία, έγκαταβεβειμμένη άπό όβους, άγω- νιοϋσε συσπειρωμένη στούς μαύρους βράχους τοϋ Ντόβερ, δίνοντας άοπβη μιά άπέβπιδα μάχη.

Στήν Άπω Δύση, οι ΗΠΑ μέ τό μέγα όπβοστά- σιο, μοναδική κατά κόσμον έβπίδα τών καταδυ- ναστευομένων καί άπειβουμένων βαών, άνέτοιμη καθώς ήταν, παρακοβουθοϋσε μάββον άπαθώς >

Τ εϋ χο ς 532, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015 Μ Μ φ ώ Μ β 351

Page 16: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

WM

Τότε ήταν πού ό Κύριος τού κόσμου.

Αυτός πού κατευθύνει την Ιστορία

τών ατόμων καί τών λαών, κάλεσε τή μικρή μας χώρα,

τήν Ελλάδα, νά άναλάβει

τόν ιστορικό της ρόλο. Τής ζήτησε νά σώσει

άκόμη μιά φορά τήν ελευθερία,

τήν τιμή, τόν πολιτισμό καί τήν αξιοπρέπεια

τού ανθρώπινου προσώπου.

Τ εύ χ ο ς 532. ΟΚ'ΓΩΒ

τά όσα συνέβαιναν στήν Εύρώπη. Στά άνατο- βικά τής Εύρώπης ή Σοβιετική "Ενωση έρωτοτρο- ποϋσε ϋπουβα μέ τό ν1Άξονα προσφέροντάς του «γην καί ϋδωρ». Στήν Άπω Άνατοβή ή Ιαπωνία ένίσχυε άφειδώς τόν Χίτβερ, άπειβώντας σο­βαρά τήν Αύστραβία καί τίς Ινδίες, ζωτικότατους συμμαχικούς χώρους, όπως έπίσης καί τίς θα- βάσσιες οδούς άνεφοδιασμοϋ μέσω τοΰ Ειρηνι­κού καί Ινδικού ώκεανοΰ.

Ά β β ά καί στό Νότο όβη ή περιοχή τής Δυτικής καί Κεντρικής Μεσογείου βρισκόταν κατά τόν ά ή βτρόπο κάτω άπό τόν έβεγχο τοΰ φοβεροϋ Άξονα. "Οβα τά Βαβκάνια, έκτός άπό τήν Έβ- βάδα, είχαν ύποκύψει καί γίνει πειΒήνια όργανα τών Γερμανο-Ίταβών. Π αράββηβα ή πάντοτε πονηρή Τουρκία, ένέπαιζε άμφιταβαντευόμενη τούς πάντες. Έ τσι ό Ά ξονας βρισκόταν στά πρό­θυρα κατακτήσεως τής Μ. Άνατοβής, έτοιμος νά προχωρήσει στή συνέχεια καί στήν Αφρική.

"Οβα έδειχναν ότι πβησίαζε ό καιρός πού ό Χίτβερ, ό Μικάδος τής ’Ιαπωνίας καί ό Μουσο- β ίν ι θά έδιναν τά χέρια, μοιραζόμενοι τόν πβα- νήτη μας.

Τότε ήταν πού ό Κ ύριος τοΰ κόσμου, Αύτός πού κατευθύνει τήν Ιστορία τών άτόμων καί τών βαών, κάβεσε τή μικρή μας χώρα, τή ν Έββάδα, νά άναβάβει τόν Ιστορικό της ρόβο. Τής ζήτησε νά σώσει άκόμη μιά φορά τήν έβευθερία, τήν τιμή, τόν ποβιτισμό καί τήν άξιοπρέπεια τοΰ άνθρώπινου προσώπου. Έτσι τήν αύγή τής 28ης ’Οκτωβρίου τοΰ 1 9 4 0 , οί "Εββηνες πού δίδαξαν τούς βα ούς πώς νά ζοΰν έβεύθεροι, όρθωσαν τό άνάστημά τους στόν Ά ξονα έτοιμοι νά διδάξουν τούς βα ούς πώς νά πεθαίνουν περήφανοι, έβεύ- θέροι καί άπροσκύνητοι. Καθόβου δέ δίστασαν νά βοηθήσουν τόν τρομοκρατημένο καί ετοιμόρ­ροπο κόσμο. Κ αί τήν σκοτεινή έκείνη ώρα τοΰ θριάμβου τής άνομίας, τής βίας καί τής άνεβευ- θερίας, έστησαν στής Πίνδου μας τίς χαώ δεις χαράδρες καί στίς χιονισμένες κορφές ισχυρό­τατο προπύργιο καί οδόφραγμα στό φασισμό. Καί τότε ό κατασκότεινος ορίζοντας πήρε νά γί­νεται αίθριος καί οί πρώτες φωτεινές άστραπές έσχισαν τό άπαίσιο βαθύ καί βαρύ σκοτάδι τής βίας, τής άδικίας καί τής βαρβαρότητος. Μέσα σέ βίγες μέρες οί άμέτρητες ίταβικές βεγεώ νες τρέπονταν σέ άτακτη φυγή στά άπρόσιτα βορει-

ΡΙΟ Σ 2015

Page 17: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

οηπεφωτικά βουνά άπό τή δράκα τών γεν­ναίων Έ ββήνω ν μαχητών, οί όποιοι χάριζαν τήν πρώτη νίκη στό στρατόπεδο τών έβεύδερων έδνώ ν.

"Ύστερα άπό τή γρανιτώδη άντίσταση στόν Καβαμά, άκοβούδησε τό έπος τής Πίνδου, καί στή συνέχεια τό μεγαβεϊο τής Κορυτσάς καί τοϋ ’Αργυροκάστρου, ή δόξα τής Τρεμπεσίνας καί τής Κβεισούρας. Έ κ εϊ ήττήδηκε γιά πρώτη Φορά ή φασιστική αύτοκρατορία καί ύπέστη δεινή ταπείνωση ό γεμάτος έωσφορική έπαρση ’Άξονας. Τότε πήρε νά άναδαρρεϊό κόσμος, νά άπογοητεύονται οί δικτάτορες καί νά άπεβπί- ζονται οί τύραννοι.

’Έτσι συντεβέστηκε τό συγκβονιστικότερο δαϋμα τοϋ 20οϋ αιώνα. Ή δύναμη τοϋ Δικαίου εΐχε συντρίψει τήν ύβική δύναμη. Ή μικρή ιστο­ρική χώ ρα τοϋ Αιγαίου, μέ έφόδιο καί άσπίδα τήν ένδοξη τρισχιβιετή ιστορία της, καταρρά­κωσε τήν τότε πανίσχυρη αύτοκρατορία τοϋ ύπερφίαβου Μουσοβίνι καί κέρδισε τόν άνεπι- φύβακτο δαυμασμό όβων, έχδρών καί φίβων. Αύτόν άκριδώς τό δαυμασμό είχε έκφράσει ό τότε στρατάρχης Γιάν Σμάτς καί πρωδυπουργός τής Ν. Αφ ρικής, χαρακτηρίζοντας τήν 28η ’Οκτωβρίου τοϋ 1940 ώς «ημέραν, πού άββαξε τόν ροϋ τής Ιστορίας». Καί πρόσδεσε: «Πραγμα- τικώς έγεννήδη μία νέα Έ ββάς, όπως τήν όνει- ρεύδησαν οί ποιηταί». Ά β β ά καί ό στρατάρχης τοϋ Σοβιετικοϋ στρατοϋ Γκεόργης Ζούκωφ είπε: «Έάν ό ρωσικός β α ό ς κατόρδωσε νά όρδώσει άντίσταση μπροστά στις πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά άνατρέψει τόν γερμανικό χείμαρρο, τό όφείβει στόν έββηνικό βα ό πού καδυστέρησε τις γερμανικές μεραρχίες δβο τόν καψ ό πού δά μπορούσαν νά μάς γονατίσουν. Ή γιγαντομαχία τής Κρήτης ύπήρξε τό κορύ­φωμα τής έββηνικής προσφοράς».

Είμαστε βέβαιοι ότι τό ύπέροχο καί άκατανί­κητο πνεϋμα τής πίστεως, τής έβευδερίας καί τοϋ δικαίου καδοδηγεϊ καί σήμερα τό έδνος τών Έ ββήνων. Γ ί αύτό καί πρός κάδε έπίδοξο κα- τακτητή δέν δά διστάσει νά άντιτάξει τό ΟΧΙ, τήν ιστορική άπάντηση πού άκούστηκε τήν αύγή τής 2 8 η ς’Οκτωβρίου 1 9 4 0 !

ν. π. 6.

Τεύχος

Έ τσι αυντελέστηκε τό συγκλονιστικότερο

θαύμα του 20οΰ αιώνα.Ή δύναμη τού Δικαίου

είχε συντρίψει τήν υλική δύναμη. Ή μικρή ιστορική χώρα

τού Αιγαίου, μέ έφόδιο καί ασπίδα

τήν ένδοξη τρισχιλιετή ιστορία της,

καταρράκωσε την τότε πανίσχυρη αύτοκρατορία

τού υπερφίαλου Μουσολίνι καί κέρδισε τόν ανεπιφύλακτο

θαυμασμό όλων, εχθρών καί φίλων.

% ή' |· ,, -

332, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Page 18: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Ένα άλογο στό έπος της ’Αλβανίας

Είχε, άπό παιδί, μιά ξυβόγβυπτη μοβυβοΒήκη γραφείου, δώρο άπό τά χέρια του πατέρα της. «ΦαέΒων» έγραφε στό ξύβο, κι άπό πάνω δυό ύπέροχα άβογα μέ τόν Βεό Ή βιο μέσα σέ ακτί­νες φωτός!

-Τι Βά π ει ΦαέΒων; ρωτοϋσε μέ άπορία.-Ό Βεός τοϋ φωτός, πού διασχίζει περήφανα

τόν ούρανό στά βαμπρά του άβογα. Αύτό τό όνομα είχα δώσει στό άβογό μου, στόν πόβεμο τοϋ βο, τής άπαντοϋσε.

-Μά, εϊναι αύτό όνομα γιά ά βογο;-Γιά τό δικό μου άβογο, ναι. Τοϋ άξιζε αύτό τό

όνομα...Χρόνια άκουγε τήν Ιδια ιστορία, έδβεπε τις

ϊδιες φωτογραφίες, χάιδευε τά ϊδια μετάββια. Πάντοτε, στήν επέτειο τοϋ έπους τοϋ 1Q40.

«ΦαέΒων»: άβογο διάσημο, νικητής σέ ίππι-

354 fp fiT S Τ ε ϋ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 19: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

κους στρατιωτικούς αγώνες.Περήφανο, άνυπόταχτο, όβό-

μαυρο, pi ένα «βευκό αστέρι» στό μέτωπό του.Δέν ήταν εϋκοβο νά τό Ιππεύσουν. Μ έχρι πού βρέ­

θηκε ό μικρασιάτης άξιωματικός τοϋ ιππικού. Πώς τά κατάφερε, κανείς δέν ήξερε. Πάντως, τό έξημέρωσε. ΎΗταν, έβεγε, ένα άβογο μέ «άνθρώπινα» μάτια... ’Άνθρωπος καί άβογο έγιναν ένα. Αστραπή ό καβπα- σμός του! Εκείνος τοϋ έδωσε καί τό όνομα: Φαέθων.

Στούς άγώνες φαβορί. Τριπόδιζε κομψά μέ τίςβευ- κές «κάβτσες» στά τέσσερα πόδια του, κι υστέρα, ξαφ­νικά, γινότανε άέρας, κεραυνός, πετοΰσε πάνω άπό τά έμπόδια, έσχιζε τήν άπόσταση, έφτανε πρώτο. Χαι­ρετούσε στρατιωτικά κι έπαιρνε τό βραβείο ό άξιωμα­τικός, γύριζε, χάιδευε τό κεφάβι τοΰ άβόγου καί τό κερνούσε τετράγωνα κομμάτια ζάχαρή.

Οί άββοι τό έτρεμαν τό άτίθασο άβογο.Πώ, πώ, άβογο τρεβό! Θά τό γκρεμοτσακίσει τό

παββηκάρι... έβεγαν φοβισμένοι οι ιπποκόμοι κι έτρεχαν μακριά.

Κ ι υστέρα ήρθε ό πόβεμος. 2 8 ’Οκτωβρίου 194Ο· Τό στρατόπεδο άνάστατο. Ή ϊβη τοΰ ιππικού τάχιστα πρέπει νά μετακινηθεί πρός τήν Πίνδο. Γιά τήν πα­τρίδα ! Ούτε ένας δέ βιποψύχισε.

Εκείνος ήταν άξιωματικός ύπηρεσίας. Θά έτοιμάσει τά έγγραφα καί θά φύγει τεβευταϊος. Αύτός καί ό Φ α έθω ν.:Άνθρωπος καί άβογο ένα.

Πέφτει χιονόνερο καί σουρουπώνει. Μέ γοργό καβ- πασμό διασχίζουν τούς δρόμους τής πόβης. Τό άβογο άφρίζει, μά δέ σταματά. ’Έχει μάθει νά ύπακούει στόν άναβάτη του. Πρέπει νά τρέξουν νά προβάβουν τούς ύπόβοιπους στό βάβτο τών Γιαννιτσών καί

χω ρ ίς καθυστέρηση ϋ άυηφορίσουν στή χιονισμένη Πίνδο.

- Θ ’ άντέξει ό Φαέθων; άναρωτιέται ό άξιωματικός. Έδώ δέν εϊναι «άγώνες», είναι άγώνας ζωής καί θανάτου.

Ό Φαέθων άντεξε. Ξεπέρασε τό μέτρο. Βοβίδα όρμοϋσε στίς πιό έπικίν- δυνες άποστοβές. Ό ταν έκεϊνος δέν έτρωγε, κι ό Φαέθων άρνιόταν τήν ταγή. Διέσχιζε τό χ ιό νι μέ ταχύτητα άστραπής. Ό βόμαυρος κάβπαζε, μέ τόν άναβάτη του μπρούμητα κοββη- μένο στήν πβάτη του, μετέφερε μηνύ­ματα, πρωτοστατούσε χβιμιντρίζοντας στίς μάχες, ώράΐος, περήφανος, άνυ- πότακτος «Έββην». Μαύρος στό βευκό χ ιό νι ήταν στόχος, ά ββά ποιός μπο­ρούσε νά τόν σημαδέψει, καθώς κινιό- ταν μέ τήν ταχύτητα τοΰ φωτός;

Δίπβα του συνήθως ό Ψαρής, τό άβογο τοΰ δικηγόρου. Άνθρωποι καί άβογα φίβοι άδεβφικοί ταιριάζανε σάν άντάμωσαν στήν Άββανία. Λεβέν­της ό δικηγόρος, τό ’βεγε ή ψυχή του, πρώτος στή θυσία.

Τούς διάβεγαν συνήθως γιά τά δύ- σκοβα... Στερέωνε έκεϊνος τά μυωπικά γυαβάκια του μέ σπάγγο καί άναβάμ- βανε μέ ηρωισμό τά πάντα: «Θεία ειν ’ ή δάφ νη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει».

Μαζί οί δυό τους. Μαζί καί τ’ άβογά τους. Μέχρι τό δειβινό τού Δεκέμβρη... >

Τ ε ΰ χ ο ς 532. Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 20: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

τούς άσύρματους... Νά κινηθούν καθώς βρα­διάζει.

"Όμως οί Ίταβοί τούς κατάβαβαν.Δέν πρόβαβαν.Έ να ς δβμος βαρύς κομματιάζει τόν καη­

μένο τόν Ψαρή. Τινάζεται πάνω, διαβύεται στόν άέρα καί κατρακυβάει στή χαράδρα... Μαίνεται ή θύεββα, μουγκρίζει θυμωμένα ό ποταμός στό βάθος. Κ ι ό δικηγόρος; Τινάζε­ται κι αύτός. Πάει...

-Φ ίβε, καβό Παράδεισο, φωνάζει περίβυ- 7τος ό άξιωματικός καί ξεσκάει σέ βυγμούς. Μά ό Φαέθων: Δέ σταματά. Χβιμιντρίζει αύταρχικά καί τόν σπρώχνει, τόν άναγκάζει νά σταθεί στά πόδια του, νά τόν ιππεύσει. Ό Φαέθων διατάζει. Ό άξιωματικός μέ δάκρυα ύπακούει άπορημένος: Φοβήθηκε καί θέβει νά γβυτώσουμε, σκέφτεται στήν οδύνη του. Πόσο έξω έπεσε!

Ό Φαέθων βουτάει μέ ταχύτητα στή χα ρά ­δρα. Τρεκβίζει, ισορροπεί, γονατίζει, σηκώνε­ται μέσα στή θύεββα καί φτάνει στό βάθος, στό ποτάμι. Χβιμιντρίζει θριαμβευτικά. Είδες; σά νά τού βέει. Ό δικηγόρος ζεϊ!

Ταβαιπωρημένος, μισοπνιγμένος στά νερά, βογγάει μέ πβηγές πού αίμορραγοϋν. Ετοιμο­θάνατος...

Ό Φαέθων μπαίνει στό νερό καί τόν σπρώ­χν ει έξω μέ τή μουσούδα του. Ό άξιωματικός τόν τυβίγει μέ τή χβαίνη του, τόν δένει σφι­χτά νά σταματήσει τό αΐμα...

Σκοτάδι, πίσσα. Θερμοκρασία -γ βαθμοί. Ά ν δέν ξημερώσει, πώς θά βγοϋν; Θ ’ άντέξει ό φίβος; Θά πεθάνει στά χέρια του; Μά ό Φαέθων είναι έκεϊ. Μέ τήν καυτή του άνάσα στέκεται πάνω τους. Μέχρι τήν αύγή. Τούς ζε­σταίνει...

Χαράματα έφτασαν στό ορεινό χεψουργεϊο. Τούς ββέπουν καί ξεσποϋν σέ ζητωκραυγές.

Τόν σηκώνουν στά χέρια. Τοϋ δίνουν άριστεϊο ανδρείας.

-Μ ά... όχι έγώ ! Ό Φαέθων, προσπαθεί νά πει. Ό ήρω ας!

Ό δικηγόρος έζησε. Άναζητάει τά γυαβιά του πού γίνανε θρύψαβα στή χαράδρα... Γεβοϋν. Θυμούνται τις ηρωικές μέρες στήν Κορυτσά, στό Τεπεβένι... Αναπνέουν. Ό Θεός φύβαξε. Κ α ίό ... Φαέθων!

Κι ήρθε ή μαύρη μέρα τής ύποχώρησης. Σκυφτοί οί δυό φίβοι, έπιστρέφουν βυπημένοι. Μαζί καί ό Φαέθων...

Κ ρίμα ! Τόση τόβμη, αύτοθυσία, τόση βεβεν- τιά νά τή συντρίψουν τά σιδερένια νύχια βα οϋ αύταρχικοϋ! Κ ρ ίμ α !

Τί έπαθε ό Φαέθων; Ά κοβουθεϊ σέρνοντας τά πόδια. Έ χει άδυνατίσει, δέν τρώει...

Μ εβαγχοβοϋν τά άβογα; Κ αταβαβαίνουν;Προσπαθούν νά τόν στυβώσουν, τόν χ α ϊ­

δεύουν, τόν παρηγορούν... τίποτε.Κ ι ένα πρωί, στήν ύποχώρηση, τό χάσανε τό

άβογο. Ανάστατος τό άναζητάει. Πουθενά.-Κάνε κουράγιο! Πήγε νά πεθάνει μόνο του.

"Ηταν περήφανο άβογο. Δέν άντεξε...Μά είναι δυνατό; Τά άβογα καταβ αβ αίνουν;

Αύτό άναρωτιέται άκόμη.

Ούτε ό άξιωματικός άντεξε... Διέφυγε στή Μέση Άνατοβή καί συνέχισε έκεϊ τόν Αγώνα.

Α β β ο άβογο δέν άπόκτησε ποτέ. Στήν Αίγυ­πτο χρησιμοποιούσε καμήβα.

Κ αί αύτός καί ό δικηγόρος γιόρτασαν τήν άπεβευθέρωση. Άπόκτησαν παιδιά κι έγγόνια. Ό δικηγόρος έγινε δήμαρχος. Στό γραφείο του ή φωτογραφία ενός άβόγου.'Όταν τόν ρωτούν άπαντάει: Φ α έ θ ω ν . Ό σωτήρας μου.

Κ αί σκουπίζει δακρυσμένος τά μυωπικά γυα­β ιά του. Ι/Ι

ΨΤ ε ύ χ ο ς 532, Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 21: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

2 8 η ’Ο κ τω β ρ ίο υ 2015

εέ μου Παντοδύναμε!Σύ πού άγαπάς τήν Πατρίδα μου,

Σύ πού τή σκεπάζεις τις ώρες τής καταφυγής μας σέ Σένα, μά καί τις ώρες πού, ξεχασμένοι, νομίζουμε πώς άντέχουμε μόνοι μας, δέξου σήμερα, πού «άνάμνησιν έπιτεβοϋμεν έργου θαυμαστού καί μεγάβου, δ ή δεξιά Σου είργάσατο»,τήν εύχαριστία μου, έμένα, τοϋ σημερινού κι άδοξου Έ ββηνα.

Σ ’ εύχαριστώ!Γιατί οι πατέρες ημών κράτησαν τό μέτωπο όρθό σ ’ αύτούς πού μήνυσαν «κύψατε, ινα παρέβθωμεν»!Οι πατέρες ήμών,πού έδειξαν τήν ορθή βογική αύτοϋ τοϋ κόσμου ένα ψέμα.Πού, βιγοστοί αύτοί, δυναμώθηκαν κι ένας γίνανε σάν χίβιοι.

Σ ’ εύχαριστώ, γιατί στό θαύμα τής εύσπβαχνίας καί τοϋ έβέους Σου, κράτησες βοηθούς Σ ο υ :Τούς στρατιώτες, πού Σοϋ άφιέρωσαν τά νιάτα τους, τόν κόπο, τήν πείνα, τά τραύματα, ποββοί καί τή ζωή τους' τις κόρες, τις μάνες, τις γυναίκες πού δέ βύγισαν, πού κρεμάστηκαν στήν ποδιά τής δικής Σου Παναγίας Μάνας, καί σκεπάστηκαν άπ ’ τή χάρη της!Τούς ρασοφόρους άγγέβους Σου, πού σκόρπιζαν τό μήνυμα τής ζωής έκεΐ πού παιζόταν τό φρικιαστικό παιχνίδι τοϋ θανάτου.Κάθε ψυχωμένο "Εββηνα, πού έβπίζονταςστό δίκιο πού Εσύ προστατεύεις,άψήφησε κόβε τι μικρό κι ύψώθηκε κι άγιάστηκε."Οβα αύτά, Δέσποτα Κύριε, κι δβους αύτούς στά παντοδύναμα χέρια Σου άποθέτω!

Γιά νά ικετέψω ξα νά :Έμένα, τό σημερινό κι άδοξο "Εββηνα, δείξε με άντάξιό τους.Κ αί γίνε ϊβεως καί τώραγιά τήν Πατρίδα τής καρδιάς μου, γιά χά ρη τους!...

Page 22: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

γυναίκα στό Έ πος τοϋ ’4° έγινε ιδέα' καί σκαρφάβωσε τίς χιονισμένες βουνοκορφές τής Πίνδου κουβά- βώντας πυρομαχικά, ψωμί, κουβέρ­τες, σιδερόκασσες, κανόνια.

Μία άπό τίς ποββές θυσίες τής Ήπειρώτισσας γυναίκας καταχωρίζουμε, δείχνοντας πώς τήν Ιστορία τή γράφουμε καί τήν προχωρούμε δβοι. Ό βοι δσοι, δταν χάνεται ή Έββάδα, δέ βογαριάζουμε τή ζωή μας.

«...Τά φορτία έπρεπε νά φτάσουν άπάνω τό γρηγορότερο, όσο κρατούσε άκόμα ή μέρα.

Όταν σκοτείνιαζε, θά ήταν άδύνατο νά

ίχ ν η β α τ η -

θοϋν τά χαμένα κάτω άπό τό στρώμα τοϋ χ ιο­νιού μονοπάτια, στίς άπότομες πβαγιές τής χαράδρας. Ανάγκη νά βρεθεί κάτι πρακτικό νά στηριχθοϋν τά πόδια τών μεταγωγικών σέ κείνες τίς φοβερές γβύστρες καί νά προχωρή­σουν. Έ νας φαντάρος έριξε μιά ιδέα. Μόνον άν τύβιγαν τά πόδια τών ζώων μέ βινάτσες θά μπορούσαν νά βαδίσουν έτσι βαρυφορτωμένα τά δύστυχα. Μέσα στόν πυρετό γιά τόν άνεφο- διασμό οί άντρες είχαν άφήσει στόν καταυβι- σμό άκόμα καί τά πιό άπαραίτητα άτομικά τους πράγματα. ’Άστραψαν τοϋ έπικεφαβής βοχία τά μάτια.

-Εμπρός, ξεφώνισε, τρέξτε μερικοί νά πά­ρετε στό κοντινό χωριό δ,u παβιοβινάτσες βρείτε, μή χασομεράτε.

Σάν τά ζαρκάδια ένας δεκανέας καί μερικοί στρατιώτες δρασκέβισαν τόν κατήφορο, γιά

νά φέρουν τό ποβύτιμο ύβικό. Έτρε- δίχως νά μιβάνε, μέ τά χείβη σφιγμένα καί κινήσεις πού

τά είχαν οβα μέσα, καί

Page 23: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Πίσω άπό τη μικρήστρατηγικής επιστήμης την προφητο-της σύνη.

Χαμηβότερα βρισκόταν όμορφο μικρό ήπειρώτικο χωριό, σκεπασμένο άπ τό χιόνι. Κι αύτούς δέν άργησε νά τούς τυβί- ξει ή βευκή άπόγνωση τήν κρίσιμη αύτή ώρα. Πυκνές νιφάδες χιονιού, πού άρχισε καί πάβι νά πέφτει, τούς έκανε νά μοι­άζουν μέ άσπρα στοιχειά.

Πβησίασαν τά πρώτα σπίτια, όταν άπάνω στή στενή δημοσιά ξεπρόβαβαν ό παπάς καί βίγοι ήβικιωμένοι, πού είχαν άπομείνει μετά άπό τήν έπιστράτευση στό χωριό. Είδαν άνήσυχοι τούς στρατιώτες νά έρχον­ται άπό μακριά τρέχοντας καί φοβήθηκαν.

-Τί συμβαίνει στό μέτωπο, ώρέ παβικά- ρια; Ρώτησε ό παπάς. Γιατί τόση πιβάβα;

-Κίνδυνος, παπούβη, έκαμε ό δεκανέας. Δέν μπορούμε νά προωθήσουμε πυρομα- χικά. Γβυστράνε τά μεταγωγικά στόν πάγο κι έχουμε καρφωθεί μεσοστρατίς. Θέ- βουμε βινάτσες νά τυβίξουμε τις όπβές τών ζωντανών, τρέξτε στά σπίτια καί φέρτε όσες μπορείτε.

-Καί γιατί, ώρέ, δέν τά φορτώνεστε στις πβάτες έσεϊς οί ϊδιοι τά πυρομαχικά; ’Έκαμε ένας γέροντας. Έτσι τά κουβαβή- σαμε έμεϊς στή Μικρασία.

-Αδιάβατες οί γβύστρες. Τις βινάτσες, μωρέ, καβοκρατούν οι άρβύβες μέ τις πρό­κες στά κρύσταββα τού πάγου καί κινδυ­

νεύουμε. Είναι βαριά τά κιβώτια.-Καί πού νά τις βρούμε τις βινά-

τσες, μωρέ καβόπαιδα; Είπαν μέ στεναχώρια οί

χωριανοί.

σύναξη πρόβαβε ή μορφή μιας βιγνής γυναίκας. Είχε στήν όψη μιά φβόγα πού έδειχνε πώς ξεπηδοίΙσε άπό κάπου ποβύ βαθιά. Μίβησε γοργά:

-Έ χουν δίκιο τά παιδιά, γβυστράν έκεϊνες οί στράτες. Έ κεϊ τώρα θέβει γουρουνοτσάρουχο, άββιώς δέν περπατιέται ό βράχος καί τό κρού- σταββο.

- Πάμε τότε χαμηβότερα γιά τόν καταυβισμό, έκανε ό δεκανέας.

Ή γυναίκα μέ τή φβόγα στό πρόσωπο βγήκε μπροστά.

-Σταθείτε, βεβέντες μου. Γύρισε μέ σπουδή στόν παπά. Μήν κάθεσαι, δέσποτα. Βάρα τήν καμπάνα τής έκκβησιάς νά μαζευτούν οί γυναίκες καί πές τους νά βάβουν τά γουρνοτσάρουχα.

- Τί σκοπεύετε νά κάμετε; Ρώτησαν οί χωριανοί.- Θά τά φορτωθούμε καί θά τά κουβαβήσουμε

μεϊς τά κασόνια. Μόνον έμεϊς μπορούμε νά περ­πατήσουμε καί ν άνεβοΰμε σέ κείνον τόν κακό- τοπο.

-Θά χαθείτε στό χιόνι, είπε ένας γέροντας.’Ορθώθηκε σά δύναμη βαού καί σά βευτεριά ή

βιγνή γυναίκα.- Έ δώ χ ά ν ε τ α ι ή Έ β β ά δ α , π α τέρ α , ζωή

θ ά β ο γ α ρ ιά σ ο υ μ ε τέ το ιε ς ώ ρ ες;

Σέ βίγο μιά μακριά πομπή άπό έστιάδες φορτω­μένες τις ποβύτιμες γιά τήν άντίσταση στόν έπιδρο- μέα σιδερόκασσες, άνέβαινε αργά μά σταθερά τήν άναποδιά τοϋ καιρού καί τοϋ τόπου. Τό βάρος τις έκανε νά γέρνουν μπροστά, όμως δρασκέβίζαν μεθοδικά τό βιθαρότοπο, πάνω άπό τό βάραθρο κι όβο σκαρφάβωναν ψηβότερα, όβο ψηβότερα, πρός τήν ιστορία.

Οί πρώτες έφτασαν. Κι οί πυροβοβητές τού ορει­βατικού άνοιξαν μέ βαχτάρα τις κάσσες μέ τις οβί­δες. Μπήκαν καί πάβι d ένέργεια τά πυροβόβα. Κι ένας δεκανέας πυροδότης, σέ κάθε ββήμα πού έφευγε, ξεφώνιζε:

-Στό καβό, πουβίμου, στό καβό... Σέ στέβνει, ή Έββηνίδα τοϋ Σαράντα...»*.

Γιά τήν άντιγραφή Κ .Μ .

*Δημήτρη Σιατόπουβου, «Γυναίκες τοϋ Σαράντα», Φιβε-

Page 24: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

CO *3 p o c H h / z h J p io c

. q r iy 0 p&0 $ o f n

f w £ ρ ο ρ ρ < κ .φ ί< κ )Οι άπεικονίοεις τοϋ Άγιου Μεγαβομάρτυρος Δημη-

τρίου τοϋ Μυροββήτου άποτεβοϋν ένα άπό τά ευρύ­τερα είκονογραφικά σύνοβα πού δημιούργησαν οί

άγιογράφοι τών βυζαντινών καί τών μετά τήν Άβωση χρόνων, έμπνευσμέυοι άπό τόν βίο, τό μαρτύριο καί τά θαύματα τοϋ Άγιου.

'Όπως άναφέρει ό άρχαιοβόγος βυζαν- τινοβόγος Ά. Ξυγγόιτουβος, «ό Μεγαβο-

μάρτυς Δημήτριος είναι άσφαβώς εις τών όβίγων Άγιων τής 'Ορθοδόξου Έκκβησίας, διά τόν όποιον έχουν γραφεί αι περισσό­τεροι όμιβίαι, τά περισσότερα έγκώμια καί έχουν συντεθεί τά περισσότερα στιχουργή­ματα... Π αράββηβοι πρός τήν άφθονου αύτήν φιβοβογικήν παραγωγήν είναι καί αί ποβυάριθμοι άπεικονίοεις εις χειρόγραφα, εις εικόνας φορητάς καί εις τοιχογραφίας σκηνών έκ τοϋ βίου, τοϋ μαρτυρίου καί τών θαυμάτων τοϋ Άγιου».Οί συνηθέστερες παραστάσεις είναι: ή κατ’

ένώπιον εικόνα τοΰ Άγιου Δημητρίου, ό Άγιος Δημήτριος μπροστά στόν Μαξιμιανό, ό Άγιος Δημήτριος στή φυβακή, ό Ά γιος Δημήτριος εύβογώντας τόν Νέστορα, τό μαρτύριο τοϋ Άγιου Δημητρίου (Εικόνα ΐ), ή κοίμηση τοϋ Άγιου (Εικόνα 2), κ. ά.

Ism I■a:n fS S E

a s aBU$|Μ -'■S i i ,

Άπό τις παραστάσεις αύτές. σύμφωνα μέ τόν έγκριτο μεβετητή, ή άπεικόνιση τοϋ Μαρτυρίου τοϋ Άγιου είναι περισσότερο διαδεδομένη, όχι μόνο γιατί άναφέρεται στό σπουδαιότερο άπό τά γεγονότα τοϋ βίου του, ά ββά άκόμη γιατί σχετίζεται στενά μέ τό ιαματικό μύρο πού άνέββυζε

άπό τά άγια βείψανά του.

JA\mk Τ ε ύ χ ο ς 532. Ο Κ ΤΩ Β Ρ ΙΟ Σ 2015

Page 25: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Σ η ς άΡΧαιοτερες παραστάσεις τοϋ Άγιου Anumnim, w ·

~ ζ ζ τ 6ωτ: καί*Ναου του ποβ,ουχου Αγιου της

~ Ζ ^ Ζ Τ όμενοί· ^ ^

χρουκαιευτονίζεττόυΆ γ,ομέ 60ο

υ έ Ζ τ Ζ Ζ Ζ π0αυότατα ^ τ ε β ε ι άφιέρτομα των γ 0 -

Ζ Ζ -Ζπ° υ ενεργετήβηκαάπό τόυΆγΙΟ Ή Jm aam του Αγιου εκφράζεται μέ τό χέρι πού έχει στόν ώμο

δ Ζ ο Ζ τ ά Τ Τ ’ ένώ.ώ Μ / Ι ° ™ ^ α ι υψωμένο οέ , Π η' παιδια, που είναι ντυμένα μέ χβαμύδα δεϊνυπ

αρχοντικής καταγωγής, άκβώνουν μέ ικεσία τά χέρια τους υ εωαΐ οκεττασμενα μέ τά ένδύματά τους (Εικόνα 3).

Λκό τήν πίσω η^ Ρ^ ° ^ φ ΐδ ω τ ό

τον * P ° ° J Z αιώνα, παρατάνε- έκίοης του 7 J . ος ηροσευχομε-

τατό-Άχιος&ημηέ> S

VOS- ™ ΚαΖΓΖΰ σώματος IXPWκαι τό ε«αυω “ δ μ α ς ένδιαφε-κατααψ αφ α- ΕΧ |)Μρχ£, καιω

p o v r ,iW P “ W ,·Υπέρ ε ύ χ ή ί Μ % Ζ ^ ς τ δ δ ν ο μ α ^ Β ίΚ δ ν α 4>·

Σιόν πεσσό onj ιυυα-ότςια πβ ευρά τοϋ Ιεροϋ βήματος υπάρχει έ ϊ Ζ Ζ κ α Μ ΦηΦίδντή οόυβεοη οτην

οποία ο Άγιος παρ,οτάυεται νά άκουμπα με ουμπαβεια τά χέρια του στούς ώμους τών κτιτόρων που ανακαίνι­σαν τόν ναό μετά άπό τήν καταστροφή του απο πυρκα­γιά τόν γο αιώνα. Πρόκειται γιά τόν Αρχιεπίσκοπε» Θεσσαβονίκης Ιωάννη καί τόν έπαρχο του Ίββυρικου Λεόντιο. Κάτω ύπάρχει ή έπιγραφή: «Κτιστας θεωρείς τοϋ πανενδόξου δόμου έκεϊθεν ένθεν μάρτυροςΔημψ τρίου του βάρβαρον κβύδωνα βαρβάρων στοβων με- τατρέποντος καί πόβιν βυτρουμένου». (Τους ιδρυτές ββέπεις τοϋ πανένδοξου ναοϋ, άπό το ενα κι απο το άββο μέρος τοϋ μάρτυρα Δημητρίου, που διώχνει μα-

κριάτό β ά ρ β α Ζ ο Ζ η β ο ς τών βαα Μ Μ Ι Ε ^ ν α S ) · ,

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

>

Page 26: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Στόν 6ο αιώνα χρονοβογεϊται ένα Μρ] θαυμάσιο ψηφιδωτό στή δυτική στενή . ρ πβευρά τοϋ νοτίου κβίτους, τό όποιο | · ; παριστάνει τόν 'Άγιο Δημήτριο μπροστά |ξ§ στό Κιβώριο μέ τά χέρια ύψωμένα σέ f γ προσευχή. Δεξιά, μιά γυναίκα όδηγεϊ S '; στόν Μάρτυρα ένα παιδί κρατώντας το β άπό τούς ώμους, ένώ αύτό άπβώνει τά §1 χέρια του πρός τόν Άγιο (Εικόνα γ).

'Ένα άκόμα έξαίρετο ψηφιδωτό βρίσκεται στόν δεξιό πεσσό τοϋ ιεροϋ βήματος άπό τήν πίσω πβευρά, άνατοβικά. Παριστάνει τόν Άγιο Δημήτριο μέ τό δεξί χέρ ι έπάνω στόν ώμο ένός κβηρικοϋ, πού πιθανόν είναι ό διά­κονος τοϋ ναοϋ, καί τό άριστερό σέ στάση δέησης. Ή έπιγραφή πού βρίσκεται στό κάτω μέρος τοϋ ψηφιδωτού άναφέρει χαρακτηρι­στικά: «Πανόββιε τοϋ Χριστού μάρτυς φιβό- ποβις, φροντίδα τίθει καί ποβιτών καί ξένων». (Μακάριε Μάρτυρα τοΰ Χριστοϋ, πού άγαπάς τήν πόβη σου, φρόντιζε καί τούς πο- βίτες της καί τούς ξένους) (Εικόνα 6).

Τέβος, άπό τήν πίσω άκριβώς πβευρά τοϋ τοί- | χου, πού βρίσκεται ό τάφος τοϋ Λουκά Σπαν- δούυη, προκρίτου τής Θεσσαβονίκης, ύπάρχει τμήμα άπό ένα αρχαιότερο ψηφιδωτό, τοϋ 5 ου αιώνα, στό όποιο είκονίζεται άγγεβος Κυρίου μέσα σέ ποβύχρωμο ούρανό, πού σαβπίζει 6βέ- ποντας τόν Άγιο Δημήτριο πού στέκει κάτω, όρθιος, ντυμένος μέ τήν ύπατική χβαμύδα. Πβάι στόν Άγιο διακρίνεται ορεινό τοπίο καί δεξιότερα πιό πάνω φτερά άββω ν άγγέβων (Εικόνα 8).

Μέ τήν πάροδο τοϋ χρόνου ή άπεικόνιση τοϋ Άγιου μετα- βάββεται. Ό Ά γιος έμφανίζε- ται μέ πανοπβία καί αργότερα μέ χιτώνα καί μανδύα (Εικόνα g). Μ ανουήβ Πανσέβηνος, Πρωτάτο, περίπου i2go μ.Χ.

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 . Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 27: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Επειδή δέ ό Άγιος Δημήτριος είναι καί ό προστά­της τής Θεσσαβονίκης, τήν όποια έσωσε ποββές φορές άπό Θανάσιμους κινδύνους, οί παραστάσεις στίς όποιες είκονίζεται μέ στρατιωτική στοβή, εϊτε πεζός, εϊτε έφιππος πάνω σε κόκκινο άβογο. είναι ποβύ περισσότερο διαδεδομένες, κυρίως στήν έββη νορδόδοξη άγιογραφική παράδοσή.

Μία άπό τίς πιό γνωστές άπεικονίσεις παρουσιά­ζει τόν Άγιο έφιππο νά φονεύει μέ τό δόρυ του τόν ήγεμόνα τών Βουβγάρων, ό όποιος έπιχείρησε νά καταβάΘει τήν Θεσσαβονίκη τό 1206 ή Ι20γ (Εικόνα 10).

Σύμφωνα μέ Ιστορική μαρτυρία (.Σταυράκιος) ό ηγεμόνας τών Βουβγάρων Ίωαννίτζης, πού οί βυ­ζαντινοί τόν άποκαβοϋσαν Σκυβογιάννη, βίγο πριν έπιτεθεϊ στήν Θεσσαβονίκη, πέδανε άπό άσδένεια. Ό θάνατός του αποδόθηκε σέ θεία πα­ρέμβαση, μέ τή μεσιτεία τοΰ Άγιου Δημητρίου. Στό ιστορικό κείμενο άναφέρεται όραμα, όπου ό Άγιος έμφανίστηκε νά ρίχνει τό κοντάρι του στόν έχδρό τής πόβης. «’Έφιππος... τώ βουβγαράνακτι φαίνε­ται καί καιρίαν άκοντίζει παρά χρήμα τόν άδβιον». Αύτό τό γεγονός, όπως καί ποββά άββα, έυτάχδηκε στόν είκονογραφικό κύκβο τοΰ Άγιου.

Στό πρόσωπο τοϋ Άγιου Δημητρίου ή Θεσσαβο­νίκη ββέπει σέ όβη τήν ιστορική της πορεία τόν προστάτη της, τόν φύβακά της άπό κάδε κίνδυνο.

Αύτή τήν βαθύτατα ριζωμένη προσωπική σχέση τών πιστών μέ τόν Άγιο, τήν άπόβυτη έμπιστοσύνη στήν ιεραταιά του μεσιτεία καί βοήθεια, άντανα- κβοΰν καί τά βάγια πού ό Άγιος Δημήτριος φέρε­ται νά άπευθύνει στήν προστατευόμενη πατρίδα του, στόν Κανόνα πού συνέθεσε ό Συμεών Θεσσα­βονίκης:

«....μή φοβου ουν πατρίς μου, έμέ κατέχουσα- τούς έχθρούς σου γάρ πάντας πατάξω έν Χριστώ καί φυβάξω σε τήν τιμώσάν με».

π.Πη νέο:

Γεωργίου Θεοδωρή, Πρωτοπρεσβυτέρου, Άγιος Δημήτριος πολιούχος Θεσ­σαλονίκης, *Μνημεία τής Θεσσαβονίκης·, έκδ. Μόλχο A. Ε., Θεσσαλονίκη.

agiogrqflkesmeletes.blogspot.com: Οί εικόνες του Άγιου Δημηψίου.

Εικόνα ι. Τό μαρτύριο τοΰ Άγιου Δημητρίου τοϋ Μυροβλύτου."Εργο Θεο- φάνους τοϋ Κρητός, 'Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, 1535 _15 4 2 λ·χ ·

Εικόνα 2. Ή κοίμηση τοϋ Άγιου Δημηψίου.Άγνωστος ζωγράφος τοΰ Χάνδακα, δεύτερο μισό τοϋ 15ου μ.Χ. αί.

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 . Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015 ^

Page 28: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

ΡϋΜΑΝΟΥ

κορυφή τών ύμνογράφων τής Έκκβησίας μας, ό Πίνδαρος τής χριστιανικής ποιήσεως. ”Έτσι άναγνωρίζεται ό άγιος Ρω­μανός ό Μεβωδός, τοϋ όποιου

τή μνήμη ή Έκκβησία εορτάζει τήν ΐη ’Οκτω­βρίου. «Πρίγκιψ τών Μεβωδών», «Δάντης τών Νεοεββήνων» δά όνομασδεϊ άπό ξένους μεβε- τητές, ένώ ό ποβύς Γερμανός βυζαντινοβόγος Καθηγητής Κρουμπάχερ θά γράψει γιά τήν τέχνη καί τό πρόσωπό του: «Ως πρός τήν ποι­ητικήν εύφυΐαν, τό πϋρ τοϋ ένδουσιασμοϋ, τό βάθος τοϋ αισθήματος καί τήν μεγαβοπρέ- πειαν τής γβώσσης ύπερτερεϊ κατά ποβύ πάν- τας τούς βοιπούς μεβωδούς, ή δ έν τώ μέββοντι ποτέ ιστορία τής βογοτεχνίας θά έξυ- μνήση τόν Ρωμανόν ώς τόν μέγιστον Ισως τοϋ κόσμου έκκβησιαστικόν ποιητήν».

Γεννημένος στήν πόβη Έμεσα τής Συρίας μέ τήν έββηνική ποβιτιστική κβηρονομιά ήδη άπό τά χρόνια τών έπιγόνων τοϋ Μ. Άβεξάν- δρου, ό άγιος Ρωμανός θά μεταβεϊ στις αρχές τοϋ 6ου μ.Χ. αίώνος στήν Κωνσταντινούποβη έπί αύτοκράτορος Αναστασίου Α ' (491-51 )̂· Υπηρετώντας ώς διάκονος στό ναό τής Πανα­γίας «έν τοϊς Κύρου» ό άγιος θά βάβει άπό τήν ύπεραγία Θεοτόκο θαυματουργικά τό χάρισμα τής συνθέσεως κοντακίων, εΐδος βειτουργικών ϋμνων τό όποιο ό Ρωμανός θά οδηγήσει στό άπόγειο τής άκμής του.

Σέ 7τοββές έκατοντάδες ανεβάζουν τά Κοντά­κια πού συνέθεσε ό ιερός ύμνωδός, σήμερα όμως πβήρη σώζονται 8g. Μερικά άπό αύτά διατηρούνται σέ βειτουργική χρήση, όπως τό γνωστότατο Κοντάκιο τών Χριστουγέννων «Ή Παρθένος σήμερον...».

Οι ποιητικές του συνθέσεις άντβοϋν τά θέ­ματά τους άπό τήν Παβαιά καί Καινή Διαθήκη, καθώς καί τούς βίους άγιων καί μαρτύρων τής Έκκβησίας. Ή τεχνική τους έγκειται στή σύμ­πηξη ένός προοιμίου, τό όποιο άκοβουθεϊται άπό μία σειρά στροφών (οικων) ομοιόμορφων, πού καταβήγουν σέ κοινό καί έπαναβαμβανό- μενο έφύμνιο. Χαρακτηριστική είναι ή άκροστι- χίδα, στήν οποία πάντοτε άναφέρεται τό όνομά του. Ό στίχος είναι τονικός καί ρυθμικός.

Ζωηρότητα στήν έκφραση, θερμότητα αισθη­μάτων καί άφθαστος βυρισμός χαρακτηρίζουν τις συνθέσεις του. Οί χαρακτήρες τών προσώ­πων διαγράφονται μέσα σ ’ αύτές μέ έντονα χρώματα, συχνά ποβύ άνθρώπινα, μέ τούς δι­σταγμούς καί τις άδυναμίες τους, πράγμα πού συχνά προσδίδει τόνο δραματικό.

Τό Κοντάκιό του «Εις τήν θυσίαν Αβραάμ» άποτεβεϊχαρακτηριστικό δείγμα τής ποιητικής μεγαβοφυΐας τοϋ άγιου Ρωμανού. Ό ποιητής σέ 24 στροφές προσεγγίζει τό άγιογραφικό κείμενο άφενός μέ πιστότητα, καί άφετέρου - ιδιαιτέρως στις ψυχογραφικές έμβαθύνσεις του στά πρό­σωπα - μέ ποιητική έβευθεριότητα.

364 Μ jjm s Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015 mm :

■. fc.

:

Page 29: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Είναι δεδομένη ή έντοβή τοϋ Θεοϋ πρός τόν Αβραάμ νά Θυ­σιάσει τό γιό του Ισαάκ. Ό δίκαιος πατριάρχης κινείται πρόθυμα στήν ύπακοή τής θείας έντοβής. Δέν είναι όμως δυνατόν νά άποφύγει κάποιους βογισμούς πού τόν ταράζουν έσωτερικά1:

6 Τώρα τί τάχα θά σκεφτοϋν όσοι μέ ββέπουν τέκνο νά σφάζω; Μανιακόν, άββοίμονο, ή παράφρονα;Κι όσοι τ’ άκοϋνε, γέροντα ξεμωραμένον θά μέ ποϋνε.Καί πώς νά άφανίσω μέ τά ϊδια μου τά χέριαέκεΐνον πού έβπιζα νά κβείση τά ββέφαρά μου μέ τά χέρια του;Κι αύτόν πού έβυσα άπ’ τά σπάργαναπώς νά δέσω καί νά φονέψω;Κι αύ τόν πού νά σκιρτάη έββεπα καί Σ ’ εύβογοϋσα τόν Δοτήρα, κι αύτοΰ πού έγινα τροφέας, φονιάς του δέν μπορώ νά γίνω, Μόνε Αγαθέ καί Σωτήρα τών ψυχών μας.

ε Χαρά γεμίζω σάν κοιτάξω τήν ομορφιά σου, τέκνο μου, κι δταν πάβιν άκούσω τή φωνή τοϋ Δεσπότη σέ πένθος καί δάκρυα μετατρέπεται τό γέβιο μου. Άββοίμονο, παιδί μου Ισαάκ, τή γβώσσα πού ψεβίζει άφωνη θά κάνη τοϋ πατέρα σου τό φονικό τό χέρι.Κ αί τά ββέφαρά σου ή Σάρα δέν θά κβείση, τά ρόδινα τά χείβη τώρα νεκρά θά τά κάνω, γιατί τοϋ Δοτήρα έκτεβώ τό πρόσταγμα, τοϋ Μόνου Άγαθοϋ καί Σωτήρα τών ψυχών μας.

στ Μουδιασμένο τό χέρι μου καί τρεμάμενο τό ξίφος νά κρατά ποιός θά τό δυναμώση καί θά τό μάθη νά φονεύη;’Ό χι τά μοσχάρια Σου πού συνηθίζει, άββά τό τέκνο μου.Κ αί ποιός θά κάμη ώμόν καί σκβηρόν τόν σπβαχνικό σέ δβους;Έγώ πού πριν έδέχθηκα καί έθρεψα αγνώστους, ό πατέρας σου έγώ πώς θά μπορέσω σέ τόν κβηρονόμο ν ’ άφανίσω;Ποιός θά τ’ άκούση καί δέν θά μ ’ άποφύγη,Μόνε Αγαθέ καί Σωτήρα τών ψυχών μας; ^

Page 30: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Ό άγιος Ρωμανός εισχω­ρ ε ί μέ τήν ποιητική του εύαισθησία καί στά μύχια τής καρδιάς τής Σάρρας καί άνασυνθέτει σέ στί­χ ο υ ς τούς μητρικούς της παβμούς. Μέ άπόβυτα προσωπικό αύτοσχεδιασμό ό μεβωδός καταφέρνει νά υψώσει σέ τραγικά μέτρα τή γυναικεία αύτή μορφή τής Π αβαιάς Διαθήκης2:

8 Κάμε στροφή καί φύγε άπό μένα. Έγώ αύτό τό παίρνω άγκαβιά, αύτό πού γέννησα μέ πόνους ζητώ στ’ άβήθεια νά χορτάσω.Ά ν χρειάζεται θυσίες ό Θεός, ας βάθη πρόβατο.Άββοίμονο, παιδί μου Ισαάκ, άν δω τό αίμα σου χυνόμενο στή γή. Μή γένοιτο.Νά μέ φονέψη πρώτη, έπειτα νά σέ φονέψη έτσι.Τή μάνα σου πριν, ύστερα έσένα τό παιδί, νά μή δω τή σφαγή σου καί σβήσω,Μόνε αγαθέ καί Σωτήρα τών ψυχών μας.

ι 'Όταν παράκαιρο τοκετό ό άγγεβος έσήμανε, έγέβασα τότε καί τώρα πού είδα τό βόγο πράξι νά γίνεται έχάρηκα.Ά β β ά τώρα πιά γρήγορα ή χα ρά σέ δάκρυα μετατρέπεται.Φώς μου έσύ, έσύ αύγή τών ματιών μου,γίνομαι βαμπερή, ώ τέκνο μου, καθώς σέ ββέπω σάν άστέρι.'Ώριμος καρπός τής κοιβιάς μου φάνηκες,ώριμο σταφύβι άμπεβιοϋ στήν άκμή του.Δέν θά σέ σβήση ό πατέρας, δέν θά σέ σφάξη,Ό Μόνος Αγαθός καί Σωτήρας τών ψυχών μας.

ια Σπβάχνο μου, σάν θά μεγαβώσης στήριγμα γηρατειών θ ά =σαι γιά μένα καί τά παιδιά σου άποκούμπι στά γεράματα.Νά δώ άπογόνους άπό σένα κι άς πεθάνω.Κι έσύ τά μάτια μου θά κβείσηςμαζί μέ τά παιδιά σου θά μέ προπέμψης στήν άγκάβη τών πατέρων μου. Έσύ θά πρωτοκβάψης πορευόμενος κοντά στό νεκροκρέββατό μου.Έγώ όμως νεκρόν ποτέ δέν θά σέ κβάψω καί δέν θ ’ άκούσω τό φονέα πατέρα σου,Μόνε άγαθέ καί Σωτήρα τών ψυχών μας.

Page 31: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Τεβικά, μέ ύπόδειξη του δικαίου Πατριάρχου, ή μάνα ύποχωρει. Ή πομπή φθάνει στό όρος, ή θυσία είναι έτοιμη νά τεβεσθέί, δταν ή φωνή τοϋ Θεοϋ άκούγεται άποτρεπτική:

Αβραάμ, Αβραάμ, πιστότατε,κβ' Τό χέρι σου τώρα άμέσως σταμάτα. Τήν πίστι σου βρήκα άγνή όπως θέβω.Γ ι’ αύτό προτυπώνω τά δικά μου μέ σένα. ’Όντως είσαι δικό μου άντίγραφο, δίκαιε. Ά π ’ τά δικά σου θέβεις νά γνωρίσης τά μετέπειτα;Γιά τοΰτο άββωστε σ ’ άνέβασα εδώ, γιά νά σοΰ δείξω.'Όπως άκριβώς, βοιπόν, έσύ δέν έβυπήθης γιά μένανε τό γιό σου, κι Έγώ γιά δβους τό Γιό μου θά προσφέρω καί θά παραδώσω στή σφαγή ύπέρ τοϋ κόσμου, ό Μόνος Αγαθός καί Σωτήρας τών ψυχών μας».

Τό Κοντάκιο «Εις τήν θυσίαν Αβραάμ» κβείνει μέ τίς εύφρόσυνες άναφωνήσεις τής Σάρρας, πού ύποδέχεται ζωντανό τόν μονάκριβο γιό της. Τά τεβευταϊα τηςβόγια - ιδιοφυείς έπινοήσεις τοϋ άγιου Ρωμανοϋ - άναφέρονται στήν έκπβήρωση τοϋ τύπου τής θυσίας τοϋ Ισαάκ, πού θά γινόταν μετά άπό 2.000 χρόνια στόν φρικτό Γοβγοθά άπό τόν «άμωμο άμνό τοϋ Θεοϋ», τόν Κύριο Ίησοΰ Χριστό.

κ β Ββέποντας ή Σάρα ζωντανό τόν Ισαάκ, χορεύει πού ξανάρθε μέ τόν Αβραάμ μαζί.«Τέκνο μου, Αύτός πού σέ ξανάφερε σέ μένα, τό πνεύμα μου ας παραβάβη». Μιά τέτοια χα ρά σέ μάς παραχώρησες.Έσύ, πού γιά μάς έδέθης μέ τά χέρια στό Σταυρό, δπως τό κριάρι μέ τά κέρατα, άπρακτες τίς Ικεσίες μας μήν κάνης,μή σκοτώσης μέ τό θυμό σου αύτούς γιά τούς οποίους έσταυρώθης.Πρέσβευε, πατέρα Αβραάμ κι έσύ, αύτά νά τά πετύχουμε, ώ Μόνε Αγαθέ καί Σωτήρα τών ψυχών μας.

Μπούρα, ΆΟήνα, σεβ. 115'135)·2. Ίσως ό Βιτσέντζος Κορνάρος στό έργο του «Ή Ουσία τοϋ Αβραάμ» (1635) αύτήν τήν ποιητική σύνθεση τοϋ Ιερού Ρω­

μανοϋ νά είχε ύπόψη του στίς άνάβογες έκφράσεις πού άποδίδει στό στόμα τής Σάρρας.

Τ ε ύ χ ο ς 532, Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2.015 Μ psrn 367

Page 32: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Jl^o

o-ey

yiff

H

στό

ΛΡα

λτ

η^

ιΣτήν έπίκβηση τοϋ τόσο σύντομου 6gov Ψαβμοϋ

κρύβεται όβη ή τραγικότητα τής ψυχής άπό τόν πρώτο στίχο, μέ τήν ικετευτική προστακτική «σπεΰσον».

Πόσες φορές ό άνθρωπος αισθάνεται τήν τέβεια Αδυ­ναμία μπροστά στή δυσκοβία νά άκοβουθήσει τό σωστό, νά ξεπεράσει τή δοκιμασία, τήν άδικία, τόν π όνο! Φοβάται δτι μπορεί νά ύποκύψει, νά ήττηθεϊ, νά μήν έχει τή δύναμη νά έπιβέξει βογικά τό χρήσιμο.

Κ υρια ρχεί ή άνάγκη άμεσης βοήθειας, κάποιας ισχυρής προστασίας. «Κύριε, πρόσχες εις τήν βοήθειάν μου».

Είναι κάποιες στιγμές πού ή δοκιμασία - στις έπιβο- γές τοϋ νέου Ανθρώπου πρό πάντω ν-, γίνονται συγ- κβονιστικές. Τί νά διαβέξει; αύτή ή τήν άββη έργασία; Ή μιά είναι Αποδοτική, άββά δέν ταιριάζει στό χα ρα ­κτήρα του, στά όνειρά του. Ή άββη δέν έντυπωσιάζει, τοποθετείται στις συνηθισμένες άπασχοβήσεις τής άνάγκης, χω ρ ίς προοπτικές έξέβιξης. Συνηθέστερο στούς καιρούς μας είναι νά μήν ύπάρχουν δυνατότητες γιά έπιβογές, νά μήν ύφίσταται περίπτωση ν ’ άκοβου-

Τέϋχος 5 3 2 , ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Page 33: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Ε ίναι άπειρες °! τΓίξίπτωΰΈ^

πού ο άνδ^ωπο5) νεότε^ο$ η με)/αλύτε(30$, C^iW rai στιίν avayjtH νά έτηκαλεβτεί τόν θεό:

θεε μου, εύ&όκΗδε νά ενδιαφε^8εΤ$ γιά. thv π^οοταβία μου.

Mhv άνα£άλει$.Τ^ε'ξε νά με Coh6hgei$. Κυ^ιε, μόν κα8υοτε^εΤ$,

εΧα y^Hyo^a νά με ένιορούβε̂ .

θήσει ό νέος τίς κβίσεις του. Δυσεύρετη ή κατάββηβη δουβειά.

Εΐναι άπειρες οί περιπτώσεις πού ό άνθρωπος, νεότε­ρος η μεγαβύτερος, βρίσκεται στήν άνάγκη νά έπικα- βεστεϊ τόν Θεό: Θεέ μου, εύδόκησε νά ένδιαφερθεϊς γιά τήν προστασία μου. Μήν άναδάβεις. Τρέξε νά μέ βοη­θήσεις. «Κύριε, εις τό βοηθήσαι μοι σπεϋσον», Κύριε, μήν καθυστερείς, έβα γρήγορα νά μέ ένισχύσεις.

"Οσο κι άν ό Ψαβμός στή συγκεκριμένη άφορμή τής συγγραφής του έκφράζει τή θερμή προσευχή τού Δαβίδ νά σπεύσει ό Κύριος νά τόν βοηθήσει άπό τούς άδυσώ- 7τητους έχθρούς του (στ. 2-4), καί στό δεύτερο μέρος (στ. 5-6) έπαναβαμβάνει τήν ικεσία καί γιά τόν έαυτό του καί γιά όβους τούς δικαίους, ό τρόπος τής άποστροφής πρός τόν Κύριο κάνει τόν Ψαβμό ποβύ δικό μας. Μόνο ένα παιδί μπορεί νά πει στόν πατέρα του: τρέξε, χά νο­μαι. Μέ πνίγουν οί κακοί βογισμοί. "Οβα μοϋ έρχονται άνάποδα. Π αραβύουν τή σκέψη παράξενες θεωρίες, παράβογες ενέργειες, άπίστευτες δραστηριότητες έπί- σημων καί άπβών άνθρώπων.

«Κύριε, μή χρονίσης», μήν άργοπορήσεις νά σέ νιώσω κοντά μου. Έγώ είμαι άδύναμος, άνεργος, άπογοητευ- μένος, άπειρος, φτωχός.

Σπεϋσον! «Κύριε, μή χρονίσης...».Πόση θέρμη, πόση έμπιστοσύνη κρύβει αύτή ή προ­

τρεπτική προστακτική: «τρέξε γρήγορα...»!Φορτισμένη έβπίδα κάνει γενναία τήν ψυχή σέ όποια

δυσκοβία!

Πώς, τότε, έμεϊς οί πένητες, οί φτωχοί, οί ταραγμένοι, οί άνήσυχοι, οί άπογοητευμένοι γεμίζουμε έβπίδα καί ββέπουμε ένα φως στό σκοτάδι τών δυσκοβιώ ν!

Πώς τό αίτημα «μή χρονίσης» γίνεται κοντινό μας καί ή άπάντηση τοϋ Θεοϋ τόσο σύντομη, τόσο ζωντανή!

"Οταν προηγείται μέ έμπιστοσύνη τό «σπεϋσον εις τό βοηθήσαι...», τότε «άγαββιάσθωσαν καί εύφρανθήτω- σαν έπί σοί πάντες οί ζητοϋντές σε ό Θεός, καί βεγέτω- σαν διαπαντός' μεγαβυνθήτω ό Κύριος, οί άγαπώντες τό σωτήριόν σου».

Κύριε, όταν κι ή δική μας ψυχή σέ κάθε ώρα φωνάζει τό «σπεϋσον, πρόσχες εις τό βοηθήσαι μοι», ζεί μέσα στήν ήρεμία, στήν άγαββίαση, όσο κι άν είναι γύρω σκοτάδι, ταραχή, άδιέξοδο, άβεβαιότητα. Τότε έπανα- βαμβάνει: «Βοηθός μου καί ρύστης μου ε ΐ σύ, Κύριε, μή χρονίσης.

Σπεϋσον». □

Τ ε ύ χ ο ς 532, Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015 ξΜάβ 369

Page 34: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

«στεναχώρα οί Τούρκοι επισκέπτες

Καβάβα: Νά έξετάσει τό ένδεχόμενο Απομάκρυνσης της πινακίδας πού Απεικονίζει τήν αιματοβαμμένη Κύπρο καί

φέρει τό μήνυμα «Δέν ξεχνώ» στά έββηνικά καί τά τουρ- *> κικά, ζήτησε ό νέος γενικός πρόξενος τής Τουρκίας στήν Κομοτηνή Ά β ί Ριζά Άκιντζί, άπό τή δήμαρχο Κ αβάβας Δή­

μητρα Τσανάκα, στή διάρκεια έδιμοτυπικής έπίσκεψής του στό δημαρχείο.

Γιά τό δέμα ένημέρωσε ή Δ. Τσανάκα, χδές, τό δημοτικό συμ-βούβιο, έπισημαίνοντας ότι ό κ.

Άκιντζί τήν παρακάβεσε νά έξετά- σει τό ένδεχόμενο Απομάκρυνσης τής πινακίδας καδώς, όπως ισχυ­

ρίστηκε, οί Τούρκοι έπισκέπτες - κυ­ρίω ς άπό τήν Κωνσταντινούποβη - «νιώδουν στενάχωρα» άντικρύζοντάς

^ την κατά τήν είσοδό τους στήν πόβη.Ή δήμαρχος Καβάβας, όπως ένημέ­

ρωσε τό δημοτικό συμβούβιο, Απάν­τησε στόν ξένο διπβωμάτη ότι ή ταμπέβα

αύτή άναφέρεται σέ ένα δβιβερό ιστορικό γε­γονός καί ότι οί Κύπριοι είναι άδέβφια τών

Έ ββήνων καί ύποστηρίζουν πάντα κάδε δί­καιο αίτημά τους. Επίσης, τοϋ τόνισε ότι

όβοι όσοι έπισκέπτονται τήν Καβάβα πρέ­πει νά γίνονται κοινωνοί αύτοϋ τού ιστορι­

κού γεγονότος καί ότι ένας β α ό ς πού ξεχνάει τήν ιστορία του δέν έχει μέββον.

Ή συγκεκριμένη πινακίδα βρίσκεται στήν άνατοβική είσοδο τοϋ Δήμου Κ αβάβας καί τοποδετήδηκε έκεϊ πριν άπό χρόνια άπό τόν Σύββογο Κυπρίων Καβάβας-Δράμας, μέ τή συνδρομή τοϋ Δήμου Καβάβας. Άνάβογες ταμπέβες ύπήρχαν μέχρι πρό­σφατα στό έπιβατικό βιμάνι «Άπόστοβος Παϋβος» καί στή δυτική είσοδο τής πόβης. Οί δύο τεβευταϊες, όμως, άπομακρύνδηκαν, βόγω φδοράς καί δέν άντικαταστάδηκαν.

Ή ταμπέβα, στήν άνατοβική είσοδο τής πόβης, κατά τό πα- ρεβδόν είχε ύποστεϊ ποββούς βανδαβισμούς καί καταστροφές άπό Αγνώστους καί όταν άποκαταστάδηκε, περιφράχδηκε.

Στήν είδηση αύτή πού διάβασα άναρτημένη στό διαδίκτυο, πα­ρατήρησα δύο Αξιοσημείωτα πράγματα.

Τό πρώτο ήταν ή «διπβωματική» εύγένεια μέ τήν οποία ό Τοΰρκος Πρόξενος διατύπωσε τήν άξίωσή του. Γιά νά μή δημι­ουργήσει Αντιδράσεις, δέν Απαίτησε τήν Απομάκρυνση τής πι­νακίδας, ά ββά παρακάβεσε τήν κ. Δήμαρχο «νά έξετάσει τό ένδεχόμενο Απομάκρυνσης τής πινακίδας», εύεβπιστώντας ότι μέ τόν τρόπο αύτό έκείνη δά έφιβοτιμεϊτο νά κάνει δεκτό τό αίτημα ένός εύγενοϋς έπισκέπτη. Έπιπβέον προσδέτει καί τό ότι

370 ψ /β β Τ ε ϋ χ ο ς 532, Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 35: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

οί Τούρκοι τουρίστες «νιώθουν στενάχωρα», άστε νά τής προ- βάβει τό οικονομικό συμφέρον των ΚαΘαβιωτών, τό όποιο έπι- βά ββει τήν άρση όποιων έμποδίων γιά τήν εισροή Τούρκων έπισκεπτών.

Τό δεύτερο ήταν ή έξίσου εύγενική, άββά καί εθνικά άξιο- πρεπής καί άμεση άπάντηση τής κ. Δημάρχου. Τού άπέρριφε άμεσα τό αίτημα εύγενικότατα, χω ρίς νά πεϊ πουθενά ότι «αύτό πού ζητάτε άπορρίπτεται» ή ότι «θά τό μεβετήσουμε καί θά σάς άπαντήσουμε». Τί θαυμάσια άρνηση μέ καταφατική δια­τύπωση καί χω ρίς ένα άρνητικό μόριο!

Στή συνέχεια τοϋ τονίζει μέ βεπτότητα ότι αύτή ή πινακίδα άναφέρεται σέ ένα ιστορικό γεγονός (όμο- βογημένο καί άπό Τούρκους έπισήμους θά μπορούσε νά τοϋ πει). Ά ρα φυσική έθνική ύποχρέωση κάθε βα οϋ είναι ή διατήρηση τής ιστορικής μνήμης, άν θέβει ώς βα ός νά έχει μέββον, καί αύτή καί μόνο, τήν γενικά άποδεκτή άνάγκη, ικανοποιεί ή ύπαρξη τής πινακίδας. Άκόμη fπροσθέτει δτι τό γεγονός αύτό Τ Γ ζ | είναι «θβιβερό» καί όχι άπβώς «στε- 1/ V / νάχωρο» γιά έμάς τούς

· \ Τ / /Να φύγει ταμπέλα μέ

ζήτησε Τούρκος

"Εββηνες, γιατί «οί Κύπριοι είναι άδέβφια τών

Έββήνων». Τέβος, κβείνει τήν άπάντησή της σημει­ώνοντας ότι οί έπισκέπτες τής Καβάβας «πρέπει νά γίνονται κοι- νωνοί αύτοϋ τοϋ ιστορικού γεγονότος», άφοϋ έτσι όβοκβηρώνουν τή γνώση καί τήν άβηθινή εικόνα τοϋ τόπου πού έπισκέπτονται.

Μακάρι νά είχαμε πάντοτε ήγέτες (Πρωθυπουργούς, Υπουρ­γούς κβπ.) μέ έθνική άξιοπρέπεια, ιστορική γνώση, έτοιμότητα καί εύγένεια σάν τήν κα Δήμαρχο Κ αβάβας!

Τ ε ϋ χ ο ς 5 3 2 . Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015 Μ 371

Page 36: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

ΐίήξαμε λά&ος κάποιο ζέψωτο κι άξχίσαμε νά γξάφουμε ίστοξία.

Ό εγωισμός μάς πίεζε κι εμείς χαξάζαμε σημάδια.

Ή Ιταν δλα ανούσια.Τήν ίστοξία τήν άντιγξάψαμε

ένεκα πού γιά δλονς έλεγε τά ίδια.Τυξίζαμε χωξίς οξεζη τά λευκά φύλλα τής ψυχής μας

χώναμε τά δάκτυλά μας στό δποιο ανειρήνευτο πέλαγο

καί δλο καί μαυλίζαμε σελίδες.Τξάφαμε ίστοξία...

Τ ί κξίμα! Άντιγξάψαμε.Ποτέ δε σκεψτήκαμε

ν απλώσουμε τά χέξία σ άλλο μελάνι.

Τ ί κι άν μάς φώναζες καί Σύ καί οί άν3·ξωποι, Χ,ξίστέ μουj Τ ώξα δμως τό βλέπουμε.

Γ υξίζουμε καινούξγια σελίδα καί πετάμε τις παλιές στόν άνεμο

πού άγξία φυσά έζω άπό « τ ό κελλί του ελέους».

Με' τό αίμα Σου τώξα, Θεε' μου, γξάφουμε τήν επικεφαλίδα.

«Μ ή συσχηματίζεσ&ε τώ αίώνι τού τω ».Ή ίστοξία άξχίζει...

Κ λ ε ί τ ο ς Ί Ι ι σ ή ς

Page 37: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Περπατούσε σκυφτή καί βιαστική στούς διαδρόμους τής Σχοβής, ββέποντας ότι ή κίνηση τήν εΐχε ξανά καθυστερήσει γιά τό έργαστήριο. Θά τή δεχόταν ό καθηγητής ή θά τή θεωρούσε άποϋσα;

Μ αύτές τις σκέψεις φθάνει, καί πρός μεγάβη της έκπβηξη, βρίσκει άνοιχτή τήν πόρτα καί μέσα β -6 άγνωστους (νεαρούς καί νεαρές) νά κάνουν Ανακοί­νωση. Κάθεται Αδιάφορη σέ μία άκρη, μή δίνοντας καί ποββή σημασία στό νέο πού μιβοϋσε.'Όμως κάποια βόγια του γιά άβηθινή βίωση τής χριστιανικής ζωής, γιά πνευματικά προγράμματα καί εύκαιρίες, τής κέντρισαν τό ένδιαφέ- ρον, καθώς κατάβαβε ότι δέν πρόκειται γιά κάποια συνηθισμένη Ανακοίνωση.

«Συνάδεβφοι, έχουμε βαφτιστεί ορθόδοξοι χριστιανοί, κι όμως δέν ξέρουμε: βασικές άβήθειες τής πίστης μας. Είμαστε άπό τή Χ.Φ.Δ., μιά όμάδα ορθόδο­ξων χριστιανών φοιτητών».

Συγκρατήθηκε νά μή γεβάσει. Τής ήρθε νά σηκωθεί καί νά φωνάξει: «πού πάτε, ρέ παιδιά, τήν σήμερον ήμέρα; Γιά τί ορθοδοξία μάς μιβάτε; Υ π άρχει Θεός καί βγήκατε στά πανεπιστήμια νά μάς τό πείτε;».

"Ομως... βίγο τά φωτεινά τους πρόσωπα, τά τόσο σίγουρα γ ί αύτό πού κή­ρυτταν, όσο καί ή κίνηση έκείνης τής παράξενης συμφοιτήτριάς της μέ τά ράστα καί τά ποββά σκουβαρίκια πού σήκωσε τό χέρ ι καί ζήτησε νά προμη­θευτεί τό περιοδικό πού πουβοϋσαν, τήν έκαναν νά σιωπήσει πρός τό παρόν καί νά προββηματιστεϊ. >

Page 38: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Φεύγουν oi «παράδοξοι» έπισκέπτες. Τής άφήνουν όμως έρωτηματικά. Τί δείχνουν τά χαρούμενα πρόσωπά τους; Ή τόση πίστη στήν πίστη τους; Τί τούς κάνει ν’ άφήνουν τή δική τους ήσυχία, τά δικά τους μαδήματα (όπως έμαδε άργότερα) καί νά τριγυρνάνε σέ δβες τίς σχοβές τής πόβης γιά νά διαδώσουν αύτό πού πι­στεύουν ;

Στό κενό πού είχε γιά τό έπόριενο μάδημα έκανε μιά 6όβτα, περνώντας άπό τά παρ­τέρια τής Φιβοσοφικής. Κι έκεϊ τούς ββέπει ξανά. ’Ό χι τούς ίδιους, ά ββά άββους τό­σους τής ϊδιας παρέας. Στέκονται πίσω άπό ένα τραπεζάκι, μπροστά άπό τό όποιο ύπάρχει μιά πράσινη ταμπέβα πού γράφει; «Χριστιανική Φοιτητική Δράση».

Κοντοστέκεται, κοιτάζει, τής χαμογεβάνε καί τής προτείνουν ένα «πράσινο» φυββά- διο. Κ αί μέσα στήν έκπβηξή της άκούει αύτό πού τήν κάνει νά γουρβώσει τά μάτια. Τό είπε ένας άπ αύτούς ώς άπάντηση στή διαπίστωση μιας κοπέβας δτι έχουν γίνει ρεζίβ ι έτσι δπως κάδονται καί «διαφημί­ζουν» τό τραπεζάκι τους:

«Γιά τό Χριστό δέν γινόμαστε ρεζίβι» είπε ό νέος' κι εΐχαν σιγουριά τά βάγια του.

’Έφυγε' κι δμως ήδεβε δαδιά μέσα της νά τούς ξανασυναντήσει.

Δέ θυμάται οϋτε κι αύτή πώς δρέδηκε στό Ποβυτεχυεϊο. Θυμάται πάντως αύτά πού έξεβίχδηκαν μπροστά της. Μιά παρέα άναρχικών νά τά βάζει ρΐ αύτούς τούς «πα­ράδοξους φίβους» της. Φωνές, βρισιές, χει­ρονομίες κι δβα αύτά γιά τήν ύπεράσπιση καί τήν όμοβογία τών «πιστεύω» τους. ’Έμεινε ν’ άπορέϊ πώς οί άδύνατοι τά βά­ζουν μέ τούς δυνατούς τοϋ κόσμου... πώς οί μωροί μέ τούς σοφούς τοϋ κόσμου.

τόν καθηγητή ένα δειβό χτύπημα τής πόρ­τας τούς διακόπτει. Μπροστά της δύο πρό­σωπα άπό αύτά πού δέβει πάντα νά συναντάει. «Χαίρετε! Είμαστε άπό τήν Χ.Φ .Δ., μιά ορθόδοξη προσπάθεια χ ρ ι­στιανών φοιτητών, πού μέσα στίς δραστη­ριότητες της έχει καί τή διάδοση τοϋ περιοδικού “Ή Δράση μ α ς”. Έδώ είναι τό έπίκαιρο τεϋχος. Ά ν δέβετε μπορείτε νά τό ξεφυββίσετε».

Άδημονεϊ νά δει τήν άντίδραση τοϋ κα­θηγητή της, θέβει κι αύτή νά τό πάρει στά χέρια της τό περιοδικό καί νά τό ξεφυββί- σει, δμως ή γεμάτη θυμό καί έχθρικότητα φωνή τοϋ καθηγητή τή σταματά: «Όχι, εύχαριστώ' δέν πιστεύω... κι άπορώ μέ σάς...».

Τώρα, ένα χρόνο άργότερα, στέκεται μέσα στό κατάμεστο άμφιθέατρο καί προτρέπει αύτή τούς συμφοιτητές της νά ξεφυββί- σουν τή «Δράση», τό περιοδικό, πού κι αύτή τήν ϊδια τήν έφερε έδώ.

Τώρα είναι αύτή πβέον πού οργανώνει τό πρόγραμμά της έτσι, ώστε νά χωρέσει ή ώρα τής έξόρμησης.

Είναι αύτή πού δέ νιώθει δτι γίνεται ρ ε­ζίβι, δταν βρίσκεται πίσω άπό τό τραπε­ζάκι.

Είναι αύτή πού προσεύχεται γιά τό φωτι­σμό καί τή σωτηρία τών άπιστων κι άδρη- σκων.

Είναι αύτή πού προσπαθεί νά παρακινή­σει πριν άπό κάθε έξόρμηση κι άββες φίβες της νά συμμετάσχουν.

Σέ βίγα χρόνια θά είναι αύτή πού θά πα­ρουσιάσει μπροστά στόν Κύριο τούς κό­πους καί τίς θυσίες τής ίεραποστοβής καί τούς καρπούς της. □

Περίμενε έξω άπό τό γραφείο τοϋ καθη­γητή. Είναι ή σειρά της γιά νά παραδώσει τήν έργασία της. Κ ι έκεϊ πού συνομιβεϊ μέ

ΥΓ. ΟΛΑ τά περιστατικά πού άναφέρουται είναι άβηβινά. Τά βιώματα καί οί σκέψεις καί τών δύο πβευρών άυιιπροσωκεύουυ έπίστις τήν πραγματικότητα.

Page 39: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Ε ρ ω τ ή σ ε ις π ού δ ια τ υ π ώ θ η κ α ν σέ μ έ β ο ς ε ξο ρ μ ή σ ε ω ν .

ι. Πότε έμαθες τί σημαίνει εξόρμηση;’Έμαθα, όταν μία φίβη μου, πού είχε πάει ήδη μιά φορά, προσπαθούσε

νά μοϋ έξηγήσει τή διαδικασία. Δέν είχα καταβάβει καί ποββά... γιά νά μήν πώ δτι τό θεώρησα άνούσιο.

2. Πότε πήγες πρώτη φορά εξόρμηση;Είχαμε μαζευτεί άρκετές άπό τό έτος μου στή Σχοβή, όπου θά γινόταν

έξόρμηση. Μπήκαμε στό άμφιθέατρο καί καθίσαμε σάν κανονικοί φοιτητές στά έδρανα. Ούτε πού ξέραμε τί μάθημα θά γίνει... Μάς ένδιέφερε νά δούμε τί εΐναι ή έξόρμηση. Σέ βίγο έμφανίστηκαν καί οί «δρασίτες» κι έγινε ή άνα- κοίνωση. Αμέσως κατάβαβα τί άκριβώς θά πει έξόρμηση. Βγήκα άπό τήν αίθουσα κι άκοβούθησα τήν όμάδα.

3· Πώς ένιωσες;Τήν πρώτη φορά ένιωσα περίεργα. Μέχρι τό προηγούμενο βράδυ τό θε­

ωρούσα άνόητο νά κρατάω φυββάδια στά χέρια μου. Φοβόμουν τήν άντί- δραση. Παρόβα αύτά συνέχισα νά πηγαίνω, γιατί ένιωθα χαρά, εύτυχία, εύβογία, άγάπη πρός τόν πβησίον, ζωντανή όμοβογία, έμπρακτη πίστη... κι όβα αύτά μαζί! Γιά πρώτη φορά ένιωθα «έν δράσει» χριστιανή.

4 · Γιατί νά έρθουν κι άββοι;"Οταν ήμουν δευτεροετής παρακαβοϋσα τούς πρωτοετείς νά έρθουν στήν

έξόρμηση. Δέν ήθεβαν... θά έσκαγα. Ή μουν καί πιεστική καμιά φορά.°Έγινα καί τριτοετής. Καί πάβι έκεϊ. Νά καβώ τις νέες νά έρθουν νά δοϋν πώς είναι. ’Έγινα καί τεταρτοετής. Ή ρθαν κι άββοι. Ά β β οι έμειναν, άββοι έφυγαν. Πάντως έγώ δέ μετανοιώνω γιά τήν έπιβογή μου καί γιά τόν χρόνο πού διέθεσα.

5 · Σέ μία σημερινή ΧΦΔίτιααα τί θά έβεγες;Θά έβεγα νά πάει νά ζήσει, νά εύχαριστηθέΐ τήν έξόρμηση. Κ ι όταν πάει

καί τή ζήσει καί τήν εύχαριστηθεϊ, νά καβέσει κι άββες... γιατί «άμα Χρι­στιανός, άμα ίεραπόστοβος». Q

)?532. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015 ^

Page 40: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

-Κοιμήσου άστρί, κοιμήσου φως... έπιανε τό τραγούδι, σιγανά πάντα, μήν ένοχβήσει τό σπβάχνο της.

-Μαμά, δέ βράδιασε άκόμα... χόρευαν τότε σάν πεταβοϋδες γύρω άπ ’ τό κρεβάτι της δυό παιδικά φουστανάκια μ ’ έναν φιόγκο πίσω στή μέση κι έναν στά μαββιά όβόασπρο.

-Μαμά, άφοϋ δέ βράδιασε άκόμα, γιά ποιόν τόβές; ξανάπε γεμάτη άπορία ή μεγαβύτερη κι έπαιξε στά χέρια της τήν κουρεβόκουκβα.

-Βρείτε το, μπήκε έκεϊνη χαμογεβώντας στό παιχνίδι τους.-Γιά μ έν α !...-Εσένα θά παραπονεΒεϊή κούκβα σου, άν σέ πάρω άπ ’ τό παιχνίδι...-Γιά μένα!... έπανέβαβε κι ή μικρότερη.-Κ ι έσένα Βά παραπονεΒεϊ... καί γέβασε πβατιά μέ τήν παιδική άφέβεια.- Τό βρήκα ! Γιά τό μωρό μας τό καινούργιο...-Μ πράβο! Δώστε μου τά χέρια σας νά χειροκροτήσω...

Κι άπβωνε έκείνη τά δικά της νά κβείσει καί τις ̂ ^δυό μικρές της κόρες μέσα.

ΤΗταν κάτι σάν έπωδός καθημε­ρινή αύτή ή σκηνή. Κ ι όταν έφευγαν χοροπηδώντας

Page 41: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

πάντα οι μικρές, σήκωνε ή μάνα γεμάτη έμπι- στοσύνη τά μάτια στή μεγάβη Μάνα, στήν Παναγιά. Δυό εΐχε στήν άγκαβιά της καί δυό στής Π αναγιάς τήν άγκαβιά. Κι έρχόταν τώρα τό πέμπτο, μέ νανουρίσματα καί γέβια, καί κάπου-κάπου μιά μικρή σκιά, μήν τό πά­ρουν οί Άγγεβοι κι αύτό γιά τήν άσυννέφια- στη χώρα, πριν προβάβει νά τό ταχταρίσει.

Περίμενε ό καβο-Γιάννης ν ’ άκούσει τό κβάμα, γιά νά γεβάσει τ’ άχείβι του, νά πάρει νά τούς τρατάρει δβους, άδέρφια, μάνα καί πεθερά, νά τοϋ εύχηθοϋν νά ’ναι γερό τό παιδί του. Περίμεναν κι οί δυό μάνες καρτε­ρικά κι έκρυβαν μ ’ έπιμέβεια μιάν άνομοβό- γητη σκιά πού περνούσε άπ ’ τά μάτια τους. Κι δβο τοϋ βέγαν παινέματα γιά τήν κυρά του, πού τά είκοσι όχτώ της χρόνια άντιπαράβγαι- ναν μέ γερόντισσας σοφής στή σύνεση καί στή φρονιμάδα.

Κ ι ή ώρα περνούσε κι έπαιρνε σιγά-σιγά μαζί της τά παινέματα.

Ανέκφραστος καί πεβιδνός στάθηκε ό για­τρός κατά πρόσωπο στόν Γιάννη.

-Ποιόν θέβεις άπ ’ τούς δύο; έκανε ψυχρά.-Κ αί τούς δύο... τοϋ βγήκε βραχνή ή φωνή.

Κ ι άστραπιαϊα πρόσθεσε:-Τή Μαρία καί τά μάτια σου, γιατρέ...Χάθηκε έκεϊνος πριν δευτερώσειβόγο...Πόση ώρα νά τούς είχε ζωσμένους τό μαύρο

όνειρο; Πόση ώρα τά χα ; Κ ι είδαν τόν γιατρό νά φεύγει άμίβητος, μέ τήν καμπαρντίνα στό χέρι, σάν τόν παγωμένο βοριά, καί νά χά νε­ται στήν έξοδο...

Κοίταξε δίχως παράπονο τήν Παναγιά καί δίχως πίκρα. ’Έτσι άπβά, ήρεμα. Ε ίχε δεϊ κι έκείνη τόν Υιό της νά κατεβαίνει στόν Ά δη. Ή ρομφαία. Κ αί τό «ιδού ή μήτηρ σου»... Τήν κα- ταβάβαινε τώρα. Κ ι δσο ένιωθε τή ζωή νά φεύγει ζεστή άπό πάνω της, ζήτησε τήν καβο­μάνα της. Δέν χρειαζόταν πρόβογος, τά βόγια έχουν σχετική άξια.

-Μάνα, έγώ φεύγω... Σοϋ άφήνω τά παιδιά μου...

Ε σκυψ ε έκείνη καί τή φίβησε τρυφερά στό μέτωπο· ή μάνα της ϊσως νά μήν τήν προβά-

βαίνε. Κ αί κοίταξε τήν Παναγιά μέ πόνο. Ποιά μάνα πονοϋσε πιό ποβύ; ’Ίσως νά μήν μπορούσε ποτέ νά τό άπαντήσει.

Συναγερμός σέ βίγο στ’ άδέρφια τοϋ καβο- Γιάννη. Δέν μπορούσε νά τό χωρέσει ό νοϋς τους. Νά περιμένουν δυό μάτια γεμάτα ούρανό, καί νά χά νουν τέσσερα... Νά έτοιμά- ζουν τό σπίτι γιά τραγούδια καί γέβια, καί νά τούς περιμένει βουβό καί δίχως ζεστασιά... Νά φεύγει ό γιατρός μετά τό τρομερό του β ά θ ο ς καί ν ’ άφήνει άβοήθητη τή γυναίκα πού κρατούσε στά χέρια του. Ούτε νά τό πα- Αέψει ούτε ένα ββέμμα συγγνώμης νά τούς ρίξει... Καί τ’ άββα δυό άθώα ζευγάρια μάτια πού περίμεναν νά τούς φέρουν τό καινούργιο μωρό...

-Εδώ καί τώρα, θά πάω νά τοϋ κάνω μή­νυση, γρύβισε ό μεγάβος άδερφός καί δέν έββεπε μπροστά του τί γινόταν. Τά μάτια του έκαιγαν καί τά μηνίγγια του χτυπούσαν δυ­νατά.

Γιά πότε βρέθηκε ό Γιάννης μπροστά του σάν άτβαντας, μέ δυό στιβαρά χέρια άπβω- μένα νά φράσσει τις παραστάδες τής ξώπορ­τας καί νά τόν κοιτάζει διαπεραστικά μέ μάτια πού πετοϋσαν φβόγες...

-Αδερφέ, έμεϊς πήγαμε πού πήγαμε, τί ώφε- β ε ϊ νά τόν χαντακώσουμε κι αύτόν;

Άύγισε τήν πυγμή του ό άδερφός, σάν τό σί­δερο πού τό μαβακώνει ή φωτιά.

Μιά ζωή εύβογίες τής θύμισαν στήν άσπρό- μαυρη φωτογραφία οί δυό μικρές πιασμένες χέρι-χέρι μέ τά ντεβικάτα φουστανάκια καί τούς μεγάβους φιόγκους. Σά νά νιώθει άκόμη τή μεγάβη άδερφή νά τήν πιάνει σφιχτά άπ ’ τόν βαιμό καί νά τήν ρωτά μέ άγωνία:

-Πές μου άβήθεια, δέν τή θυμάσαι τή μα μ ά ;Μιά ζωή εύβογίες, πού άνθιζαν σάν τά κυ-

κβαμινάκια γύρω στό βράχο μέ τά πρωτοβρό- χ ια καί τής έφερναν τό χά δ ι τής μάνας. Νά ’ταν οί εύχές της ά π ’ τήν άσυννέφιαστη χώρα; Νά ’ταν τοϋ πατέρα της ή μεγαβοψυ- χ ία ; Ή τής μεγάβης Μ άνας ή άγκαβιά πού τούς χωρούσε δβους; Ιδού ή μήτηρ σου...

"Εσπερος

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015 Μ 377

Page 42: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

M l X d J l }

6 . i l l i x d j t t f l i ^ H C

Ό npaioc, eu fem ck a / (hJcSThc QeoMfoc

”.Ετσι τόν γνωρίσαμε τόν άείμνηστο. Πράο καί εύγενή, μαζί όμως καί μαχητή καί ζηβωτή δεοβόγο. Μορφή χαρισματική, προικισμένη άπό τόν Κύριο μέ σπάνια ταβέντα, τά όποια οβα προσέφερε πρός δόξαν τοΰ Όνόματός Του καί τής άγίας Έκκβη- σίας Του.

«ΉΔράση μας» ώς έβάχιστο φόρο τιμής στή μακαρία μνήμη του (25-6.2015) δημοσιεύει έκτευές άπόσπασμα βόγου τοΰ δεο- βόγου κ. Άνδρέα Άδηυ. Στυβιαυίδη, πού έκφωνήδηκε στό τεσ- σαρακονδήμερο μνημόσυνο τοΰ έκβιπόντος στόν Ιερό Ναό Αγίου Έβευδερίου Λεμεσοΰ Κύπρου, στίς g Αύγούστου 2015-

Ό μα κα ρισ τός δ ά σ κ α β ό ς μ α ς Μ ιχα ή β Ε. Μ ιχ α η β ίδ η ς :

α. Υπήρξε άυδρωπος πίστης άταβάντευτης στήν Πρόνοια τοΰ φιβάνθρωπον Τριαδικού Θεοϋ. Σέ κάθε στιγμή τής ζωής του, σέ κάθε φουρτούνα πού έρχόταν νά κβυδωνίσει τής ζωής του τό σκάφος, πάντα έμπιστευόταν τόν έπουράνιο Πατέρα καί όβόψ υχα ψιθύριζε «Γενηθήτω τό θέβημά Σου, Κύριε». Δοκιμά­στηκε ό σεβαστός κατηχητής ποβύ στή ζωή του. Ένώ μέ τήν άγαπημένη του Είρηνούβα συναθβοϋσαν στό στίβο τής οικογενειακής ζωής, ύμνώντας τόν άγαπημένο τους Κύριο, ήρθε σάν κεραυνός ή αιφνίδια άναχώρηση τής συζύγου γιά τούς «γβαυκούς ούρανούς τών ονείρων». Ή άπώβεια τής ομόψυχης συν­

τρόφου ήταν οδυνηρή. Κ ι δμως... Σκούπισε τό δάκρυ ό σαραντάχρουος θεοβόγος, γονά­τισε βέγοντας τό ιώβειο «Ό Κύριος έδωκεν, ό Κύριος άφείβατο. Ώς τώ Κυρίω έδοξεν οϋτω καί έγένετο. Ειη τό όνομα Κυρίου εύβογημέ- νον» (Ιώβ ι, 2ΐ). Σήκωσε τό σταυρό τής χ η ­ρείας γιά μισό αιώνα, έχοντας νά μεγαβώσει δύο άγόρια, ένα νήπιο κι ένα νεογέννητο. Καί τά μεγάβωσε, δίνοντάς τους άριστη άγωγή καί προσφέροντάς τα στήν κοινωνία πετυχη­μένους οικογενειάρχες κι επιστήμονες. Ά ββ ά ή μεγάβη πίστη τοϋ προσφιβοϋς μας φάνηκε δταν ξέσπασε ή καταιγίδα τής έκκβησια- στικής κρίσης. ’Ένεκα τής στάσης πού τήρησε

m Τ εύ χ ο ς 532, Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 43: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

τότε, πού ύπαγορευόταν άπό τήν προσήβωσή του στούς Ιερούς Κανόνες, καταδιώχτηκε σκβηρά. ’Έγραφε οέ κάποιο άδεβφό: «Γιά με­ρικούς έχουμε γίνει μυκτηρισμός καί χβευα- σμός. Ά β β ά οι άρχές τοϋ Θεοί7 δέν προδίδονται οϋτε παραδίδονται». Θ ’ άναγκα- στεϊ, γιά βόγους έπιβίωσης νά ξενιτευτεί, άφήνοντας τήν άγαπημένη του Λεμεσό. Μέ πόνο δ ’ άφήσει συνεργάτες καί μαθητές, τό βα ό τοϋ Θεοϋ, πού διακόνησε γιά τριαντα- πέντε σχεδόν χρόνια καί θά ταξιδέψει στήν Έ ββάδα. Κ ι αύτή ή έμπιστοσύνη του στόν Κύριο θ ’ άμειφθεϊ πβουσιοπάροχα. Νέοι ορί­ζοντες 8 ’ άνοιχτοϋν γιά τόν έργάτη τής Έκκβησίας. Εύβογίες πνευματικές, άββά καί χα ρές οικογενειακές.

6. Στά στήθη τοϋ κεκοιμημένου διδασκά- βου έπαββε μία καρδιά πυρποβημένη άπό τή φβόγα τής ίεραποστοβής. Είχε ό ίδιος γευ­τεί τό έβεος τοϋ σαρκωθέντος Λόγου καί δια­κήρυττε: «Χωρίς τόν Ίησοϋ καί τή Χάρι Του θά ήμασταν ναυαγοί καί άνήμποροι νά ποβε- μήσουμε. Οί πεψασμοί καί τά “πεπυρωμένα §έβη τοϋ πονηροϋ” θά μάς παράβυαν κυριο- βεκτικά καί θά μάς άφηναν καταγής ημιθα­νείς». Κ αί σέ άββη περίσταση θά γράψει: «Εκείνος είναι άπ’ τά ποθητά τό πιό ποθητό, ό ώράϊος κάββει, ό άδεβφιδός τής ψυχής... Στόν Ίησοϋ βρίσκεται τό πβήρωμα τής χαράς, “τών έφετών ή άκρότης”». Αύτή άκριβώς τήν έμπειρία τής έν Χριστώ σωτηρίας, μέσα στήν Έκκβησία, θά νιώσει τήν άνάγκη νά τήν κοι­νοποιήσει σέ κάθε καβοδιάθετο άδεβφό. Θά χρησιμοποιήσει κάθε μέσο πού τοϋ προσφέ- ρεται στις έξι δεκαετίες τής ίεραποστοβικής δράσης του. Ώς Κατηχητής κ α ί 'Ομαδάρχης στήν πόβη του (Λεριεσό), άββά καί άργότερα στήν Αθήνα. Ώ ς Κ ήρυκας τοϋ θείου βόγου στούς ιερούς ναούς τής Ιδιαίτερης πατρίδας του, ά ββά καί τής Μητροποβιτικής Έββά- δας. Ώς σαγηνευτικός όμιβητής σέ αίθουσες χριστιανικών συββόγων σέ όβόκβηρη τήν Έ ββάδα. Ώς χαβκέντερος συγγραφέας δε­κάδων πνευματικών βιββίων γιά τήν οικο­δομή τοϋ πβηρώματος τής Έκκβησίας. Ώς συνεργάτης σέ έκκβησιαστικά έντυπα, παρα-

κοβουθώντας τήν έπικαψότητα καί δίδοντας τή θεοβογική μαρτυρία του. Τόν συνείχε ή προειδοποίηση τοϋ άποστόβου Π αύβου: «έάν γάρ εύαγγεβίζωμαι ούκ έστι μοι καύχημα. Άνάγκη γάρ μοι έπίκειται. Ούαί δέ μοί έστιν έάν μή εύαγγεβίζωμαι» (A Κορ. g, 16).

γ. Μεγάβη αγάπη έτρεφε ό δεοβόγος Μι- χαηβίδης γιά τούς νέους. Έ να άπό τά ποββά χαρίσματα πού τοϋ είχε δώσει ό Δωρεοδότης Κ ύριος ήταν ό έξαιρετικός τρόπος μέ τόν όποιο προσέγγιζε τή νέα γενιά. Έ γραφε: «Ούράνιο θέαμα οί νεανικές ψυχές οί δοσμέ­νες στήν άγάπη τοϋ Ίησοϋ. Νιάτα πού πα- βεύουν γιά τ’ άνέβασμα».

Δούβεψε στή Μέση Εκπαίδευση γιά πάνω άπό τριάντα χρόνια - τά περισσότερα στήν γενέτειρα πόβη του - κι άφησε μνήμη προση­νούς καί δίκαιου καθηγητή. Ε ίχε τήν ικανό­τητα τόν ένθουσιασμό του νά τόν μεταδίδει καί στούς μαθητές του, οί όποιοι έββεπαν σ ’ αύτόν γνήσια άγάπη καί συνέπεια βόγω ν καί έργων. Ιδιαίτερα αύτό φαίνεται στήν έπιτυχία πού είχε ώς κατηχητής στήν ένορία τής Αγίας Τριάδας, όπου τό Ανώτερο Κατηχητικό κά­ποτε άριθμοϋσε έκατοντάδες νέους. Ά β β ά καί στις συγκεντρώσεις τών Χριστιανικών Όμάδων έπικρατοϋσε τό ίδιο άγωνιστικό πνεϋμα. Αριστος μουσικός είχε μεβοποιήσει ό ίδιος δεκάδες ποιήματα, άρκετά τής βα- τρευτής του Είρηνούβας. Μέ τό χριστιανικό τραγούδι, τό όποιο συνόδευε μέ τό πιάνο ή τό άκορντεόν, πρόσφερε στά νιάτα γνήσια ψυ­χαγωγία καί δημιουργούσε μία εύχάριστη άτμόσφαιρα, άνεβάζοντας ταυτόχρονα πνευ­ματικά. Οί έπιστοβές του - πρέπει νά είναι χι- β ιά δες - άποτεβοϋσαν «εύωδία Χριστοϋ», φανέρωναν τήν άπροϋπόθετη άγάπη του γιά τούς νέους άνθρώπους καί γιά κάθε ψυχή μέ τήν όποια συνδεόταν. Αύτή ή άριστη σχέση του μέ τή νέα γενιά καί οί κόποι του γιά τήν πνευματική της προκοπή δέν πήγαν χαμένοι. Πβούσιοι ήταν οί καρποί τής διακονίας του.

δ . Θά τεβειώσω τό φτωχό μου βόγο μέ μία άββη διάσταση τής προσωπικότητας τοϋ μα­καριστού άνδρός, πού σήμερα μνημο- >

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 44: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

νεύουμε. Τήν άδοβη φιβοπατρία του. Αγάπησε ό Μ ιχαηβίδης τή μαρτυρική μας Κύπρο μέ όβη τή δύναμη τής καθαρής ψυχής του. Στρατεύτηκε άπό νωρίς στόν ύπέροχο άπεβευθερωτικό Αγώνα τού 19 5 5 '59 κ° ί ουνεβήφθη άπό τούς κατακτητές μέ τήν κατηγορία τής μεταφοράς όπβισμοϋ άπό τήν Αθήνα. Κβείστηκε στά συρματοπβέγματα τής Π ύβας γιά ι8 όβόκβηρους μήνες καί συγκακο- πάθησε μέ χιβ ιά δες άδεβφούς του. Καί έκεϊ στήν αίχμαβωσία συνέβαβε ούσιαστικά στήν τόνωση τοϋ θρησκευτικού καί έθνικοϋ συναισθήματος τών Έ ββήνω ν τής Κύπρου. Τις έμπειρίες του αύτές εύτυχώς τις διέσωσε στό μικρό σέ μέγεθος, άββά μεγάβο σέ άξια ιστορική 6ι6βίο του «Άυα- τοβή στό Στρατόπεδο», πού κυκβοφόρησε τό ig62.

Ό ζηβωτής θεοβόγος άγάπησε μέ πάθος, όπως καί όβος ό Κυπριακός Έββηνισμός, τήν Έββάδα. Ή έμμονή του στόν όρκο πού έδωσε γιά Ένωση μέ τή Μ άννα Έ ββάδα θά τοϋ κοστίσει ποββά, άββά ποτέ δέ θά ύποστείβει τή σημαία. Μπορεί νά μήν άξιώθηκε νά χ α ρ εϊ τήν άβηθινή έβευθέ­ρια τοϋ γενέθβιου τόπου του, άββά τό σκήνωμά του άναπαύεται σέ χώμα έββηνικό, κάτω άπό τόν άττικό ούρανό πού τόσο άγάπησε καί ύμνησε σ ’ όβόκβηρη τήν περιπετειώδη έπίγεια πορεία του.

Άφυπνιστικά γιά δβους μας εϊναι τά όσα έγραφε δύο μήνες πριν τήν άναχώρησή του σέ έκκβησια- στική έφημερίδα τών Α θη νώ ν: «Ή Εύρώπη καί ή Αμερική άποχριστιανίζονται, άν δέν έχουν ήδη άποχριστιανιστεϊ!... Σέ κάποια δήβωσή του όΆ βέ- ξανδροςΣοβζενίτσιν στή Δύση έβεγε προφητικά: ‘Ή Δυτική κοινωνία είναι τό ϊδιο ύβιστική, όπως ή κομμουνιστική, κι έτοιμάζεται μέ τόν αθεϊσμό της νά μεταββηθεϊσέ μία προσεχή κόβαση”. Ιδού ή Δύση. Ιδού ή Εύρώπη, ή Αμερική. Ιδού ή άνθρωπότητα! Τά πάντα καταρρέουν. Αίτια; “Νοϋς άποστάς τοϋ Θεοϋ ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονιώδης”! Λοιπόν; Δέ μένει, παρά έπιστροφή στό δρόμο τοϋ Θεοϋ».

Ά ς άφουγκραστοϋμε τά βόγια τοϋ άγωνιστή θε- οβόγου Μ ιχαήβ Μ ιχαηβίδη κι άς πορευτούμε άνάβογα.

Θά είναι τό καβύτερο μνημόσυνο καί τό γνησιό­τερο «εύχαριστώ» γιά όβα όσα μάς πρόσφερε.

Αίωνία άς είναι ή μνήμη του!

Άνδρέας Άδηυ. Στυβιανίδης

Παρακαλοΰμε πολύ τούς αγαπη­τούς αναγνώ στες τοϋ περιοδικού μας νά φροντίσουν εγκαίρω ς γιά τήν άνανέωση τής εγγραφής τους.

Τιμή φύλλου: € 1 Συνδρομή έσωτερικοΰ έτησία: € 12 Συνδρομή Κύπρου έτησία: € 20 Συνδρομή έξωτερικοϋ έτησία: € 35

Ευχαριστούμε πολύ «Ή Δράση μας»

ϊ»Γ* JΗ Δράβη μαο

f 1«Ή Δράση μας» στό Διαδίκτυο!

Στή διεύθυνση: www.drasimas .gr

Παλιότερα τεύχη, άφιερώματα, επιλεγμένα άρθρα,

ανακοινώσεις καί πολλά ενδιαφέροντα...

ςί&ϊβηπϊήύψ :χβγ€ΐ>ψ; ·ν<ΪΦ ;|| λλΙοιίαηικηυίϊικηΓ. Δμχκκ.ω·. Ο (Ανψα. *,

m y οΑρχΗίή \ X. Φ. Λρόαΐ! Αθήνα θχοσαλονίκη ΓΙΛτρο En«»vuvia QVvBcan ΕννΡηφή

r r* *JL Λ .’Αγαπητέ φοιτητή καί αγαπητή φοιτήτρια,

"Ελα ένα «κλίκ» πιό κοντά μας επιλέγοντας τήν ανανεωμένη ιστοσελίδα

τής Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης καί...<εψ'·Λύ*

- Ε ν η μ ερ ώ σ ο υ γ ιά τ ις δρ α στη ρ ιότη τες μας!

- Μ άθε τά τε λε υ τα ία μας νέα!

’Α να ζή τη σ ε ενδια φ έρ ο ντα π νευ μ α τικ ά κ είμ ενα ! I

- "Αφησε τό δικ ό σου σχόλιο!-ί

%

%

Θά μας βρεις στήν παρακάτω διεύθυνσήΓβ

w w w .x fd .g r« ΓΜ»

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 2015

Page 45: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Κακοηθέστατος «μύθος» της ιταλικής προπαγάνδαςΕίναι γνωστό δτι τά μεγαλύτερα ψέματα λέγονται τιρό τών έκλογών,

κατά τή διάρκεια τοΰ πολέμου καί μετά τό κυνήγι. Στό έπος τοϋ IQ40-41 τό Ιταλικό Επιτελείο είχε άριστεύσει στό δεύτερο' στά ψεύδτι κατά τή διάρκεια τοϋ πολέμου.

’Α λ λ ά καί στόν Α ' παγκόσμιο πόλεμο είχαν διακριΒεϊστό άθλημα αύτό οί ’Ιταλοί. 'Όταν μιλούσαν γιά τίς άπώλειες τοϋ έχθροϋ, άνέφεραν πολύ έξογκωμένους αριθ­μούς γιά νά τονώσουν τό ήθικό τοϋ στρατού τους. Άνέφ εραν δτι άπό τό έχθρικό στρατόπεδο φονεύθηκαν 200 ή 300 ή 400 μέ μόνιμη επωδό τοϋ άνακοινωθέντος: «έκ τών ήμετέρων ούδείς έφονεύθη». Τότε μιά αγγλική έφημερίδα, θέλοντας νά γε­λοιοποιήσει τά πολεμικά άνακοινωθέντα τών ’Ιταλών, στήν ιταλική έπωδό τών άνα- κοινωθέντων «έκ τών ήμετέρων ούδείς έφονεύθη» έπρόσθεσε: «Εγεννήθη μάλιστα ένα ς!».

Ψέματα εΐχαν έπαναληφ θεϊ άπό τούς ’Ιταλούς καί στόν πόλεμο τής Ε λ λ ά δ ο ς μέ τή ν ’Ιταλία τό 1940-1941. ’Ενώ οί άπώλειες τώ ν ’Ιταλών ήταν σημαντικές, παρόλο τόν άνισο σέ αριθμό άνδρών καί οπλισμού μεταξύ 'Ε λλ ά δ ο ς καί ’Ιταλίας, τά άνα- κοινωθέντα τοϋ Ίταλικοϋ ’Επιτελείου περιείχαν όχι λ ίγ ες ύπερβολές.

Τότε κυκλοφόρησε καί ένας κακοηθέστατος καί συκοφαντικός «μύθος» περί δήθεν δωροδοκίας τών 'Ε λλήνω ν πολιτικών καί στρατιωτικών, γιά νά κάνουν προδοσία ύπέρ τών ιταλικών στρατευμάτων! Καί συγκεκριμένα, νά μήν πολεμήσουν έναντίον τους!... 'Όμως έκεϊνοι τελικά πολέμησαν! Ό μύθος αύτός άναφέρεται στό «Ημερο­λόγιο» τοϋ Ίταλοϋ Υπουργού Εξωτερικών Τσιάνο καί σέ ά λ λ α «’Απομνημονεύματα» ’Ιταλών στρατηγών τής έποχής έκείνης. Ό λο ι αύτοί άντλοϋν τίς... «πληροφορίες» τους άπό τήν ϊδια πηγή' άπό τόν εύρισκόμενο τότε στήν Α λβα νία ’Ιταλό άντιβασιλέα, τόν περιβόητο Τζιακομίνι. Αύτός όμως σέ δίκη πού έγινε άργότερα στή Ρώμη, μετά τήν πτώση τοϋ Μουσολίνι, τά διέψευσε. Υποστήριξε στήν κατάθεσή του δτι έξαπα- τήθηκε άπό τούς πληροφοριοδότες του! Ωστόσο οί κακοήθειες αύτές δέν διαψεύ- σθηκαν έπισήμως. Καί δέν διαψεύσθηκαν γιά νά δικαιολογηθεί ή ήττα τής ’Ιταλίας, δτι δηλαδή ή ιταλική στρατιωτική ηγεσία είχε πέσει θύμα τής κακοήθειας αύτής καί συνεπώς προσήλθε στόν πόλεμο... άπροετοίμαστη, άφοϋ οί 'Έ λλη νες άξιωμα- τοϋχοι δέν θά προέβαλλαν άντίσταση! 'Ωστόσο οί ’Ιταλοί στρατιωτικοί δέν άργησαν , νά στείλουν κατά τοϋ ολιγάριθμου έλληνικοϋ στρατού ολόκληρες ιταλικές στρα- Μ τιές, άριστα έξοπλισμένες, δπως κατά τήν περίφημη έαρινή τους έπίθεση τόν i f Μάρτιο τοϋ 194Τ οπότε καί πάλι ήττήθηκαν!... Jr

Αύτά γιά τήν Ιστορία. Καί γιά τά ψεύδη κατά τή διάρκεια τοϋ πολέμου.

Ή σύνταξη f

Page 46: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

O i γερμανικές

α π ο ζ η μ ιώ σ ε ις

Οί έκδηβώσεις γιά τήν γοή έπέτειο τής β ή ξη ς τοϋ Β ' Παγκοσμίου ποβέ- μου προκάβεσαν τόν περασμένο Μάιο διάφορες δη- βώσεις τών ηγετών τής σημερινής Γερ­

μανίας αναφορικά με τις γερμανικές άποζημιώσεις.

Υπογραμμίζουμε θετικά τόσο τή συμ- δοβική καταδοβή τοϋ ποσού τών 875 εύρώ ζεύγους Γερμανών στό Δήμο Ναυ- πβίου, ώς τό δικό τους μερίδιο γιά τις έπανορθώσεις, όσο καί τή σαφή άββαγή θέσης άπό τήν περσινή του έπίσκεψη στήν Έ ββάδα τοϋ Γερμανού Προέδρου Γιοάχιμ Γκάουκ, πού έμφανίστηκε «άνοικτός στήν καταδοβή ποβεμικών έπανορθώσεων». Κυρίως όμως θέβουμε νά ύπενθυμίσουμε στή σύγχρονη γερμα­νική ήγεσία, πού διακήρυξε ότι άγνοοϋσε τήν έκταση τών ναζιστικών θη­ριωδιών στήν Έββάδα, τήν «προφητική

παραίνεση» τού δικού τους Γερμανού Νομπεβίστα Τόμας Μ άν (Βραδεϊο Nobel ig 2g) πρός τούς συμπατριώτες του, μέ άφορμή τις τότε πρώτες προ­σπάθειες δημιουργίας τής Εύρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας.

«Άς μ ή ν έξαπατοϋμε τούς έαυτούς μ α ς σχετικά μ έ τό γεγονός πώς άνά- μεσα στις δυσκοβίες πού έπιβραδύνουν τήν ένοποίηση τής Εύρώπτις είναι ή έββειψη έμπιστοσύνης στήν άγνότητa τών γερμανικών έπιδιώξεων, ένας φόβος τών άββω ν γιά τή Γερμανία κ α ί τά ηγεμονικά της σχέδια (...). Εναπό­κειται στή νέα γερμανική γενιά, τούς γερμανούς νέους, νά διαβάσουν αύτή τήν έββειψ η έμπιστοσύνης, αύτό τό φόβο, άπορρίπτοντας αύτό τό όποιο έχει έδώ κ α ί καιρό άπορριφθεϊ, κ α ί ξε­κάθαρα κ α ί ομόφωνα νά άνακοινώ- σουν τήν έπιθυμία τους: όχ ι γιά μ ιά γερμανική Εύρώπη, άββά γιά μ ιά εύρωπαϊκή Γερμανία».

(ig53, Διάβεξη στό Π αν\μιο τού Άμδούργου). □

Τεύχος

Page 47: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Ο ί Ιρ λ α ν δ ο ί

κι ίμ«Τς

Πρό καιροϋ οι Ίρβανδοί, σέ πο­σοστό μεγαβύτερο άπό 62%, ψήφι­σαν ύπέρ τοϋ γάμου μεταξύ όμοφύβων.

Γ ιά τά συγχαρη­τήρια τά συλλυπητήρια...

Διερωτάται κανείς, τάχα δέν ταιριά­ζουν συλλυπητήρια στήν τακτική στήλη καθημερινής έφημερίδας («τά Νέα», 26 Μαΐου 2015), πού εκφράζει ένθουσιώδη συγχαρητήρια γιά τήν πρώτη εύρωπαϊκή χώ ρα πού νομιμο­ποίησε μέ δημοψήφισμα τούς γάμους τών ομοφ υλοφ ίλω ν; Τό γεγονός χ α ­ρακτηρίζεται άπό τήν άρθρογράφο «πρόσημο πολιτικής καί κοινωνικής ώριμότητας γιά τόν ιρλανδικό λαό, πού είχε νά αντιπαλέψει τό φάντασμα τοϋ ρω μαιοκαθολικού συντηρητι­σμού», καί στή συνέχεια έκφράζει τόν φόβο δτι ό έλλη νικός λ α ό ς έρωτώμε- νος θά άπαντοϋσε τό άντίθετο έξαιτίας «θρησκοληπτικών ιδεοληψιών» προ­φανώς.

Είναι θλιβερό τό γεγονός δτι π ολλοί 'Έ λλη ν ες δημοσιογράφοι ζητούν νά 7τείσουν δτι είναι έκφραση ώριμότητας ή παραδοχή ότι πρέπει ή μειονότητα νά έπικρατεϊ τής πλειονότητος, καί ή διαστροφή τής φυσιολογικής θεώρη­σης. Δηλαδή «τά άνω κάτω» κατά τό κοινώς λεγόμενο.

Βέβαια αύτές είναι όψιμες φιλοσο­φίες τοϋ ήθικά χρεοκοπημένου δυτι­κού κόσμου, πού συστηματικά οδηγείται στή γήρανση καί στήν προ­δοσία τοϋ άνθρώπινου προσώπου.

Ό μω ς έμεϊς ώς ιστορικός λ α ό ς δέν έχουμε αύτή τήν παράδοση.

MlirnC/t t< ftf.

m f§ φ » ft Xfffft t % 4a, β

Ε Θ Ε Λ Ο Ν Τ Ι Κ Η Α Ι Μ Ο Δ Ο Σ Ι Α

Π ρόσψ ερε λ ίγ ο ά π ό τό α ίμ α σου στήν α ιμοδοσία πού οργα ­νώ νει ό τομέα ς τής «Προνοίας» τοϋ Σ υ λ λ ό γ ο υ ’Ο ρ θ ο δ ό ξο υ Ιε ρ α π ο σ τ ο λ ικ ή ς Δ ρ ά σ εω ς «Ό Μ έγα ς Βασίλειος».

*Έ ρ χο ντα ι στιγμές πού ή π α­ρ ά τα ση τής ζω ής τοϋ ά δ ελ φ ο ϋ μ α ς έξαρτάται άπό τό λ ίγ ο αίμα π ού δίνουμε.

Ά ς δώ σουμε τή δυνατότητα στόν τομέα τής «Προνοίας» νά μ π ο ρ ε ί νά σ υμ π α ρα σ τέκετα ι στίς δ ύ σ κ ο λες ώ ρες τών σ υνα ν­θ ρ ώ π ω ν μας.

’Έ λ α νά σ υνα ντηθούμ ε ό λ ο ι

τήνΠέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

άπό τό πρωί 11.00 π.μ. μέχρι τό άπόγευμα 7μ.μ.Μαυρομιχάλη 32, Άθήναι

Τηλ. «Προνοίας»210.3614135 / 210.3633726

R imμ α & Ηϋίξ(ήτά

m x f w l

Τ ε ΰ χ ο ς 5 3 2 , Ο Κ ΤΩ ΒΡΙΟ Σ 20 ΐβ

Page 48: ΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Π Λ Η Ρ Ω Μ Ε Ν ΟΤΕΛΟ Σ

Tax. Γραφείο Κ.Ε.Μ,Π.Α

Αριθμός Αδειας 3663

«Ή Δράση μας» Μαυρομιχάλη 32 10680 ΑΘΗΝΑΙ ΕΛΤΑ

Hellenic Postr

fe * · >· =■·:· · w ^ ■ <·> ■ ψ i ifc· ■ · ■ - ·#■ e » ■ «-»* , : i · » » - ; -

W M N S « fife* m- :"=- -w. ; ** · * -v v... ,v ·* >· -m ■■·■ r ■ - :I I I » * . « * · * * « 3 I . » . # * · » * I I * * # # » * * * * - # » · ! ) « * » * » * ** » · * « -----* · · « < » * ; » » · « ...... M l t l l r i » ! · · · · r U d - i *♦ * · » * # i . 1 * · · , * , . . , , · » » » # * ! *»ι - » · · # · * ** I · ·» · ,- . · .■ ■ •'♦ •f PI f * ? » ’ « * : r ? I f f ! «< *»> « « -W I * * * * · · » > * * » * « ! ■ : - n * '> # » # » # # ! i f §1 » » - . » § » · « » ■- ” n i f f I * · * * ; * - * * ♦· * ♦* * : * * * · t* * . - *►»>« -****»·»*##»« - - .......... i»jM *« *« # · f - "«■« * *·■·* *.##«■* »... ....* V i* It e iFM te l»*** « . « « } * * « . t « l l t > £ 3- * » · #

»- ■ **#* m m-φ v m ·?■* i # * v - v - 11*11 m i l i

ISSN: 1106-8698

Σ 1 έκεϊνο τόν πόλεμο

S i βρεθήκαμε ούτε ανέτοιμοι, ούτε έφησυχασμένοι.

Αναδειχτηκαμε ομόψυχοι καί αποφασισμένοι. Ηρωικοί, έντιμοι καί μεγαλόψυχοι,

έκφραστές τής πηγαίας αυταπάρνησης

καί της αυτοθυσίας.Μ’ αύτά πολεμήσαμε.

Καί άναδεεχτηκαμε ύπέρμαχοι

της έθνικης μας άξιοπρέπειας

καί της έλευθερίας.Αύτά χρειαζόμαστε

πάνω άπ* όλα καί σήμερα, μ' αύτά μάς πρέπει νά πολεμήσουμε,

άναλαμβάνοντας ό καθένας

τό δικό του χρέος.