Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

24
27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 n TEYXOΣ 4 n ΕΤΟΣ 7 ο n B΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ n ΤΙΜΗ ΕΥΡΩ 2.00 ΕΝΩΣΙΣ Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν Γαμώ την ράτσα τους! Στους δρόμους, αδέλφια, για ένα νέο ΟΧΙ – του ’40! Γιατί, το ΟΧΙ του 2004 ήταν λλίο, ρε Λιοντή; Ζήτω η 24η Απριλίου! ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΨΤΕ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΕΣ! ΚΑΛΗN ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

description

Ανοίξτε για ευκολότερη ανάγνωση...

Transcript of Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

Page 1: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

2 7 Α Π Ρ Ι Λ Ι Ο Υ 2 0 1 3 n T E Y X O Σ 4 n Ε Τ Ο Σ 7 οn B ΄ Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ο Σ n Τ Ι Μ Η Ε Υ Ρ Ω 2 . 0 0

ΕΝΩΣΙΣT ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι νΓαμώ την ράτσα τους!

Στους δρόμους, αδέλφια,για ένα νέο ΟΧΙ – του ’40!

Γιατί, το ΟΧΙ του 2004ήταν λλίο, ρε Λιοντή;Ζήτω η 24η Απριλίου!

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΗ

ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

ΚΑΨΤΕΤΟΥΣ ΙΟΥΔΕΣ!

ΚΑΛΗN ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Page 2: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com2 27 Απριλίου 2013

Iδιο κτη σίαΩΣIH ΠI ΣΩ ΛTΔT.K. 6969NO MOΣ ΛEY KΩ ΣIAΣ - EΛ ΛAΣTH ΛE O MOIO TY ΠON: 22346154yialousa@�cytanet.�com.cy

Διε υ θυ ντήςBάσος ΦτωχόπουλλοςΒ΄ ΔιευθυντήςΑλέκος ΜιχαηλίδηςAρ χι συ ντά κτηςEλενίτσα ΕυτυχίουΣελιδοποίησηΣοφία ΓεωργίουΟμαδάρχης ΈκδοσηςΣτελ. ΤρύφωνοςΔιορθώσειςΙόλη Μιχαηλίδου, Πόπη ΕλλαδίτηΝεολαίαΠαρέλλης ΜασκότταΟ Φορέας

Συ νερ γά τεςΝτίνος Μιτσίδης (ζυμαρικά και ποτά),Μελής Πίττας (χαλλούμια, φέττες καιαναράδες), Πρόδρομος Προδρόμου(πληροφορίες για κακές συνήθειεςΝίκου Αναστασιάδη), Γιώργος Λιλλήκας(αντιδιζωνική αρθρογραφία), ΖαχαρίαςΚουλίας (πληροφορίες για ερωτικάτερτίπια Μάριου Κάρογιαν), ΓιώργοςΚολοκασίδης (οικονομική βοήθεια στηνυπόσκαψη του ακελικού ΔΗΚΟ), ΕλίταΜιχαηλίδου (υλικό για να γράφουμε),Dave Mills (πληροφορίες για τηδυσκοιλιότητα του Βρετανού ύπατουαρμοστή).Yπεύθυνες κομμωτηρίουΈρση Χριστόφια, Ερατώ Μαρκουλλή,Πραξούλλα ΑντωνιάδουLifestylingΈρση Xριστόφια, Eρατώ ΜαρκουλλήOικονομικοί Σύμ βου λοιΈχουν χρεωκοπήσειNομικοί Σύμ βου λοιΓιώργος Χριστοδούλου (δύσκολεςυποθέσεις), Λέαντρος Παπαφιλίππου(φίλος εκλεκτός), KωστάκηςAιμιλιανίδης (δωρεάν υποθέσεις),Πέτρος X’’ Σάββας (τις Kυριακές),Στέλιος Δρυμιώτης (όταν δεν είναιμεθυσμένος), Xρήστος Kληρίδης(όταν κερδίζουμε το Λόττο). ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη χρησιμοποιείτεδικηγόρους του απορριπτικού χώρου.Είναι πανάκριβοι.Δικαστές στην πούγκαν μαςΔεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε ταονόματά τους για να μην τους κάψουμε.ΧορηγοίCIA, Χαραυγή, Μακδόναλτς, ΝobleEnergy, Αντρέας Πάντζης, ΘΟΚ BOC καιάλλοι δώδεκα ύποπτοι οργανισμοί.XρηματοδότεςΚατάρ, Ισραήλ, Ιράν τζιαι η θκεια μαςη Βαλλού που τα Λεύκαρα.Eπίσημος ΛογοκριτήςΜακάριος ΔρουσιώτηςΕπίσημος ΠόντιοςΓιώργος ΑμπατσίδηςΠόντιος παρά του ΠόντιουΜ.Σ.GO BACK DOG PUBLICATIONS:ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA, KYPROS.TEL.: 99696969. All rights reserved.Nothing appearing in Union (and mayyour blood become avladjin) newspapermay be reprinted, reproduced by sex ortransmitted through viri, either holy or insin, by any electronic or mechanicalmeans without prior written permissionfrom the dog. Warning to lawyers: Writs for libels,slander or wrongdoings will not beaccepted from anyone.

BEWARE OF THE DOGΣαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος,επίσημος σκύλος της «Ένωσις». Προσοχή, δαγκώνει!

vasosftohopoullos.wordpress.comΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ

Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις25 Μαΐου, μέρα Σάββατο όπως πάντα.Παρακαλούνται οι συνεργάτες μας ναστείλουν τα κείμενά τους έως τις 18 τουμήνα.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Μια καλή ευκαιρία για να αποκτήσετετη δεύτερη ποιητική συλ-λογή του μεγάλου μαςποιητή Ανδρέα Παστελ-λά, που χάσαμε πρόσφα-τα. Το βιβλίο Μεταθα-νατίως Αποσχηματι-σθείς μαζί με την εφη-μερίδα θα πωλείται με

μόνο 7 ευρώ σε επιλεγμένα περίπτερα.

ΤΟ ΕΝΘΕΤΟ ΤΟΥΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΟΣ

Με το επόμενο τεύχος μας θα μπορείτενα προμηθευτείτε το πρόσφατα εκδοθένψηφιακό δισκάκι, με τον Μιχάλη Πα-σιαρδή να απαγγέλλει τετράστιχα καιποιήματά του.

Μη χάσετε αυτό το δισκάκι! Αυτή είναιη πολιτιστική μας κληρο-νομιά, και όχι οι αηδίεςπου προβάλλουν ταΜΜΕ. Εφημερίδα και δι-σκάκι θα πωλούνται μεμόνο 10 ευρώ. Ζητήστετο εγκαίρως στα επιλεγ-μένα περίπτερα, μιας

και θα διατεθούν μικρές ποσότητες.

ΑΓΟΡΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ«ΓΙΑΛΟΥΣΑ»

Την Κυριακή 28 Απριλίου, μετά από τηνεκκλησία και έως τις 3:00 το απόγευμα,έχουμε την καθιερωμένη αγορά βιβλίουστο βιβλιοπωλείον «Γιαλούσα» και κα-λούμε όλους τους φίλους και συνεργά-τες μας να έρθουν, όχι μό-νο για τα μεζεδάκια μας,αλλά κυρίως γιανα πούμε τονπόνο μαςκαι να μοι-ρασ τούμετις μικροχαρές μας. Η κρίση θέ-λει πνευματικότητα, θέλει αγάπη και αι-σιοδοξία.

ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ!!!

Μη μένετε αδρανείς! Όπου μπορείτε καιόπου σας παίρνει, λάβετε μέρος σε συλ-λογικότητες αντίστασης και αλληλεγγύης.Μην αφήνετε κανέναν να καλλιεργεί τηνηττοπάθεια και τον ωχαδερφισμό. Γνω-ρίζουμε πολύ καλά πως οι καιροί είναιδύσκολοι, όμως δεν θα γίνουν καλύτεροιαν όλοι πέσουμε στην κατάθλιψη, ούτεθα βελτιώσουμε την κατάσταση αν δενπαλέψουμε για μια ΑΛΛΗ κοινωνία, έναΑΛΛΟ μοντέλο οικονομικής –και όχι μό-νο– διαχείρισης των προβλημάτων μας.

Οργανωθείτε και οργανώστε τη γειτο-νιά σας, την ενορία σας και οποιονδή-ποτε άλλο φορέα παλεύει για ένα και-νούργιο χαμόγελο σ’ αυτόν τον δύσμοι-ρο τόπο.

ΚΑΒΑΦΗΣ στη σειρά «Κείμενα – Κειμήλια»

Κυκλοφόρησε στη σειρά «Κείμενα –Κειμήλια» το βιβλίο του Κ. Π. Καβάφη,Το Κυπριακό Ζήτημα και Τα ΕλγίνειαΜάρμαρα (με εισαγωγή του Ανδρέα Χα-τζηθωμά) και διανέμεται δωρεάν στουςνέους (και όχι μόνον).

Περάστε να το πα-ραλάβετε από το Βι-βλιοπωλείον «Για-λούσα», για να δεί-τε ότι ο Καβάφηςδεν ήταν μόνο έναςπολύ μεγάλος ποιη-τής, αλλά και έναςγνήσιος πατριώτης, οοποίος επέμενε σταεθνικά ζητήματα τηςεποχής του (και της εποχής μας, κατάέναν τρόπο, δυστυχώς).

ΚΑΛΗN ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Φέτος ας κατακλύσουμε όλοι τις εκκλη-σιές μας, όχι με ηλίθιες ροζ λαμπάδες,αλλά με την πεποίθηση πως οι προσευ-χές μας θα εισακουστούν. Ας προσευχη-θούμε για τα αυτονόητα, αυτά για ταοποία ο Χριστός πήγε στον Σταυρό.

Η Λαμπρή των Ελλήνων ας δώσει τηλάμψη στα πρόσωπά μας, ας μας φωτί-σει ο Θεός να βρούμε αυτά τα λίγα πουμπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένουςκαι ας μη φάμε σοκολατένια αυγά. Αςεπιστρέψουμε στον σεμνό παλιό μας ελ-ληνικό εαυτό. Αυτό χρειαζόμαστε τώραπάνω απ’ όλα.

ΛΕΥΚΩΣΙΑL&A MERX LTD NO 1 AΡΜΕΝΙΑΣ 53 Β-Γ,

ΑΚΡΟΠΟΛΗΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΑΟΥΛΗ ΛΕΩΦ. ΚΕΝΝΕΝΤΥ 91ΒΗILTON HOTEL B/SHOP AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 98ΠΕΡ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΔΗΣ ΛΕΩΦ. ΟΜΗΡΟΥ 1, ΑΓΑΛΜΑΜΙΛΤΗΣ & ΕΥΓΕΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣMORE BLUE TRADING LTD ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 114ΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΡΩ ΛΑΡΝΑΚΟΣ 119CHRIS - NIC ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 13Γ,

ΠΑΛ/ΣΣΑΛΟΪΖΟΣ & ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΑΙΓΕΩΣ 28ΒΠΕΡ. ΤΟ ΟΚΤΑΓΩΝΟ ΛΤΔ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ 15MISSEDCALL KIOSK LTD ΛΕΩΦ. ΝΙΚΗΣ 32ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΩ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΣΗ 44ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ ΛΤΔ - ΑLFA MEGA NIΚΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ 3ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΔΙΑΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ 39,ΠΑΡΙΣΣΙΝΟΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΕΡΙΟΥ 68ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 13Γ, ΚΑΤΩ

ΛΑΚΑΤΑΜΙΑΠΕΡ. ΜΙΡΑΧΗΣ ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 89,

ΛΥΚΑΒΗΤΟΣDELTANIMAR TRADING LTD ΛΗΔΡΑΣ 205ΑΠΕΡ. ΜΑΚΡΥΔΡΟΜΟΣ ΛΗΔΡΑΣ 58RNIK ENTERPRISES LTD ΓΡΗΓ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 61RUNAWAY TRAD. LTD ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 190, ΤHE

MALLΕΛΛΗΝΑ ΑΡΙΣΤΗ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 1GRIZZLY BEAR LTD No 1 ΛΕΩΦ. ΡΙΚ 27ΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ 123ΓC.L.E. ENTERPRISES LTD KEΡΥΝΕΙΑΣ 134ΧΡΙΣΤΟΣ & ΠΑΝΙΚΚΟΣ ΛΟΡΔΟΥ ΒΥΡΩΝΟΣ 26,

ΠΑΛ/ΣΣΑCHRIS 1 STOP N301 ΛΕΩΦ. ΑΘΑΛΑΣΣΗΣ 101ΝΙΚΟΣ Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΤΔ AΓΙΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ 99ΑΠΕΡ. ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 104Μ&Τ ΜETOCHIOU KIOSK ΜΕΤΟΧΙΟΥ 57BARCINO LTD ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 131Κ.Κ. ΤΗ MAGAZINO LTD ΣΤΑΣΙΝΟΥ 34GALLOPCA C/STOREA ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ 24Δ,ΑΚΡΟΠΟΛΗΠ.Ι.Μ. ΒΟΥΝΟ ΛΤΔ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 35Κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 51

ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣΚΟΥΛΛΗΣ & ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 13FANTASTI PAVILLION LTD ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 44Μ&Τ ΜΕΤΟCHIOU KIOSK-LUCK7 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 70ΠΟΥΡΓΟΥΡΗ ΣΟΥΛΛΑ Ε. ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ 45,

ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑL&A MERX LTD NO 2 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 40Χ.Α.Π/ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΜ/ΡΙΚΗ ΛΤΔ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΒΑΡΗ 9FAST SPACE LTD ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 47Μ. ΤΣΟΥΤΣΟΥΚHΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ 83KUOPIO HOLDINGS LTD ΤΣΕΡΙΟΥ 170CHRIS CASH & CARRY TΣΕΡΙΟΥ 110ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ Α. ΚΟΜΠΟΣ ΛΤΔ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 3Β, ΠΕΡΑ

ΧΩΡΙΟ ΝΗΣΟΥΛΑΡΝΑΚΑMΗΝΑΣ ΤΣΙΑΜΠΑΡΤΑΣ ΛΤΔ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 3ΠΑΦΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΤΔ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ 36,

ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣΠΕΡ. ΕΛΕΝΑ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 9,

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣBOROKI ENTERPRISES LTD ΧΡ/ΛΑΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ 26ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΓΡΗΓ.ΑΥΞΕΝΤΙΟΥSO EASY KIOSKS LTD - 406 ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 58,

ΛΕΙΒΑΔΙΑDOXA INVESTMENTS LTD ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ 35SO EASY KIOSKS LTD - 401 ΠΕΤΡ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ 3,

ΧΟΙΡΟΚΟΙΤΙΑΛΕΜΕΣΟΣΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ & ΥΙΟΣ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 41Τ&Ε MICHAELIDES NEWSAGE ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 218MULTIBREAM LTD ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ 65ΑCHRISTODOULOU BROS LTD ΓΛΑΣΤΩΝΟΣ 86KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΟΝΤΙΟΥ Α΄ 159ΠΕΡ. Ν.Τ. EXPRESS LTD ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 86, ΜΕΣΑ

ΓΕΙΤΟΝΙΑΠΑΦΟΣΧ-PRESS-K&K PATSAL LTD AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 14ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΛΑΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ 15STOKKOS BROS LTD EΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 64Α/ΦΟΙ ΚΟΥΝΤΟΥΡΕΣΙΗ ΛΤΔ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 19, ΚΟΝΙΑΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΙΟΥ ΛΕΩΦ. ΕΜΠΑΣ 104AMMOXΩΣΤΟΣΓΙΩΡΓΟΣ & ΧΡΙΣΤ. ΚΑΛΛΙΚΑ ΤΕΥΚΡΟΥ ΑΝΘΙΑ 20, SHOP 4Α&Μ DOMINO SHOP LTD 1ης AΠΡΙΛΙΟΥ 100

ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΣΚΑΤΑΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΕΜΜΙΣΘΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Το βραβείο απονέμεται στον Γαλλο-γερμανό ευρωβουλευτή Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ο οποίος

αναρωτήθηκε γιατί η Ε.Ε. δεν πιέζει για την επανένωση της

Κύπρου, ούτως ώστε να προσελκυ-στούν στο νησί Τούρκοι επενδυτές.

Δεν μας χέζεις, ρε Νταλάρα!

Το βραβείο απονέμεται στον ΘάνοΜικρούτσικο, τον έμμισθο του Δημή-τρη Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Σε

πρόσφατη παρουσία του σε βιντεάκι,μας είπε πως η Τρόικα, το Μνημόνιοκαι όλη η επίθεση εναντίον της Κύ-πρου έγινε για… να πληγεί η αρι-

στερή κυβέρνηση Χριστόφια. Έλεος!

Page 3: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

327 Απριλίου 2013

Η όλη φιλολογία και παραφιλολογίαγύρω από την οικονομία και την κρί-ση άρχισε να βρομάει πτωμαΐλα.Εκατοντάδες ειδικοί –οικονομολόγοι,τραπεζικοί , καθηγητάδες καιspecialists όλων των ειδών–, όλοι τουςδεινοί προφήτες, καθημερινώς μαςφλομώνουν με τις αναλύσεις τους, σεσημείο που όλοι πια έχουμε με τησειρά μας γίνει σαΐνια του οικονο-μικού συστήματος και των βαρύ-γδουπων αναλύσεων. Όλοι πια γνω-ρίζουμε τους νέους όρους και τουςχρησιμοποιούμε σαν να τους γνωρί-ζαμε και χθες, σαν να τους έχουμεεμπεδώσει εδώ και χρόνια. Τόσες καιτόσες είναι οι αναλύσεις με τις οποί-ες βομβαρδιζόμαστε καθημερνώς,που κανένας λογικός άνθρωπος, έστωκαι αν έχει ψηλή νοημοσύνη, δενμπορεί να βγάλει κανένα λογικό συ-μπέρασμα. Η σύγχυση φέρνει πε-ρισσότερη σύγχυση και η αδυναμίαολωνών να αρθρώσουν έναν άλλο λό-γο οδηγεί σταδιακώς τον κόσμο στηνκατάθλιψη ή, ακόμη χειρότερα, στηναπαξίωση και στον ζαμανφουτισμό.

Ζούμε σαν να μην έχουμε κατα-νοήσει σε τι βαθύ βόθρο πέσαμε.Ζούμε ο καθένας την τραγωδία τουατομικά, χωρίς να υπάρχει από που-θενά μια εναλλακτική πρόταση, έναάλλο μοντέλο αντιμετώπισης της κρί-σης. Όλοι φυσικά κατανοούμε πωςκάπου κοντά καραδοκεί και ο κίν-δυνος να χάσουμε και το φυσικό αέ-ριο, κάποιοι ορθώς έχουν κατανοή-σει ότι δίπλα μας βρίσκεται και ομεγαλύτερος κίνδυνος: η επιστροφήενός σχεδίου που θα μας απαλλάξει,στην καλύτερη περίπτωση, από τηνΚυπριακή Δημοκρατία και, στη χει-ρότερη, θα μας καταστήσει μία απότις μειονότητες του νησιού, που αύ-ριο οπωσδήποτε θα έχει άλλο όνο-μα. Όλα αυτά, για να μπορούμε ναπληρώνουμε το χρέος μας, είτε σεευρώ, είτε σε λίρες, είτε σε τούρκικεςλίρες. Θα ήταν καλά να θυμηθούμεότι, όταν οι Τούρκοι μάς πούλησανστους Εγγλέζους, το συμφωνηθέν πο-σό οι Εγγλέζοι το έπαιρναν από εμάςμέσω ειδικού φόρου ‒ κι έτσι πλή-ρωναν τους Οθωμανούς. Αγόρασανεκείνοι, πληρώναμε εμείς.

Η σωτηρία από το χρέος ΔΕΝ μπο-ρεί να είναι ούτε ευρωπαϊκή, ούτεαμερικανική, ούτε ισραηλιτική, ούτετου φυσικού αερίου. Το ζητούμενοσήμερα δεν είναι πώς να εφαρμό-σουμε τις οδηγίες της Τρόικας ή τουΑΚΕΛ ή της κυβέρνησης. Κυβέρνη-ση, ΑΚΕΛ και Τρόικα είναι περίπουτο ίδιο νόμισμα. Είναι οι δυνάμειςτης κατοχής, είναι οι δυνάμεις τηςυποτέλειάς μας και της συρρίκνωσηςτης εθνικής μας κυριαρχίας. Το ζη-τούμενο σήμερα είναι μια λύσηΕΛΛΗΝΙΚΗ, μια λύση που εμείς θαορίσουμε για το καλό της ΔΙΚΗΣ μαςπατρίδας και όχι της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης ή της Τουρκίας ή του Ισραήλή των δικών μας κομμάτων σε Κύ-προ και Ελλάδα. Το ζητούμενο σή-μερα είναι η συνένωση των ελληνι-κών δυνάμεων σε Κύπρο και Ελλά-δα, προκειμένου με δικούς μας όρουςνα βγούμε από την κρίση και να προ-κόψουμε όπως εμείς θέλουμε και όχιμε τα μέτρα τα δικά τους.

Τι νόημα έχει η περιβόητη ανά-

καμψη, αν αύριο πάλι σκλάβοι θα εί-μαστε, κάποιων άλλων τραπεζιτών,κάποιων άλλων πολιτικών; Τι νόημαέχει αν ξαναγίνουμε ευρωκατανα-λωτές και κυκλοφορούμε πάλι αύριομε είκοσι πιστωτικές κάρτες, αν ταπαιδιά μας θα πάθουν τα ίδια καιπιθανόν χειρότερα ή αν τα εγγόνιαμας θα είναι οι τελευταίοι Έλληνεςπου θα αποχωρούν από τα λιμάνιατης Λίμασολ και του Ετσεβίτκιοϊ;

Οι σημερινές προτάσεις για άρσητης κρίσης μάς οδηγούν σε πιο βαθιάκρίση. Μόνο αν αλλάξουμε μοντέλοοικονομικής ανάπτυξης και εθνικούβίου μπορούμε να έχουμε ελπίδεςγια ένα καλύτερο αύριο. Το μοντέλοαυτό πρέπει να είναι στα μέτρα μαςκι εμείς να το ορίζουμε, πρέπει νααναγνωρίζει τις ιδιομορφίες τουέθνους μας και να στηρίζεται στιςδυνάμεις εκείνων των ανθρώπων πουθέλουν να ζήσουν στις ιδιαίτερες ελ-ληνικές τους πατρίδες ως Έλληνεςκαι ως ελεύθεροι πολίτες.

Τι σημαίνει αυτό; Μα είναι απλό.Θέλει ΘΥΣΙΕΣ αντάξιες των ηρώωνμας, θέλει αρετήν και τόλμην, θέλεινα σπρώχνουν και οι νεκροί, θέλει ναδίνουν και το αίμα τους οι ζωντανοί,θέλει ΛΟΓΟΝ ελληνικό και πράξειςΕΛΛΗΝΙΚΕΣ.

Το άμεσο μέλημά μας, κι εδώ καιστην Ελλάδα, είναι να μην αφήσου-με τις σημερινές ηγεσίες να βαθύ-νουν την κρίση και να μας δεσμεύ-σουν ακόμη περισσότερο. Ταυτοχρό-νως, πρέπει να πιέζουμε για νααπαλλαγούμε από τις κυβερνήσειςμας και να πιέζουμε τις άλλες δυ-νάμεις –που, εν δυνάμει, μπορούν νακυβερνήσουν τις χώρες μας– να υι-οθετήσουν, κάτω από τη λαϊκή πίεση,

θέσεις ριζοσπαστικές και ελληνικές,όπως είναι αρχικώς η ενοποίηση τουστρατού, της παιδείας και της οικο-νομίας. Έτσι θα δείξουμε και σε φί-λους και σε εχθρούς ότι είμαστε απο-φασισμένοι να παλέψουμε για τα δί-καιά μας και πως δεν πρόκειται ναδεχτούμε την αποικιοποίησή μας.

Από τώρα ας αρχίσουν τα πανεπι-στήμιά μας, οι διανοούμενοί μας, οιΈλληνες με τον κοινόν νουν να σκέ-φτονται τρόπους υλοποίησης των κοι-νών μας προγραμμάτων. ΔΕΝ αρκεί ναφωνάζουμε για ομαδοποιήσεις κάτωαπό τις κρατικές ομπρέλες. Οι κρατι-κές ομπρέλες σήμερα και των δύο κρα-τιδίων είναι με μυαλά αποικιοκρατού-μενα. Ας αυτονομηθούμε, λοιπόν, καιας σταματήσουμε το αυτομαστίγωμα.Ας αρχίσουμε όλοι μια καμπάνια εθνι-κής υπερηφάνειας, μια στρατευμένηαπόπειρα να δώσουμε στον λαό μαςτην ελπίδα που του αξίζει.

Σκοτώστε τη μιζέρια που προσπα-θούν να μας υποβάλουν και όπουμπορούμε ας ενώσουμε δυνάμεις γιανα ορίσουμε το μέλλον μας χωρίςπείνα, χωρίς φιλανθρωπίες, χωρίςσυμβιβασμούς. Εμείς, ως πρώτο βή-μα, καλούμε τους συναγωνιστές μαςστην Ελλάδα να ενωθούν μαζί μαςγια έναν κοινό αγώνα ενάντια στηνκατοχή, την αποικιοκρατία και τομοντέλο που μας έχει φέρει στα πρό-θυρα της γενικής κατάρρευσης. Κα-λούμε κι όλες τις επαγγελματικέςοργανώσεις, έστω αρχικώς συμβολι-κά, να κάνουν το ίδιο. Η ελευθερίαμας είναι ζήτημα δικό μας, κανενόςάλλου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθείόντας ο κόσμος λείψει, γιατί… σιέ-πει την που τ’ άψη ο Θεός μου.

Β.Φ.

H δική μας ανάκαμψη...

Λαλούσιν πως η κόρη του Αναστα-σιάδη, που εδιασκέδαζεν στον Ρέμο

τη μέρα του Γιούρογκρουπ, ήπιεν μό-νο πορτοκαλάδα τζι έφαεν 2-3 φου-

στούτσια. Ένεν;

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ;

Ένα από τα πολλά κολπάκια που επι-στρατεύουν οι σημερινοί εξουσιαστές μαςείναι το κλαψιάρικο κόλπο της πίστωσηςχρόνου. Μας παίρνουν σβάρνα οι διάφο-ροι καλοθελητές του Συναγερμού, για ναμας υπενθυμίσουν πως ο Αναστασιάδηςβρίσκεται στην εξουσία μόνο εδώ και λί-γες εβδομάδες και, επειδή παρέλαβε χά-ος, πρέπει να του δώσουμε χρόνο και ναμην είμαστε αυστηροί στις επικρίσεις μας– ή, μάλλον, να μην είμεθα καν επικριτι-κοί, μέχρι να τα καταφέρει να μας βγά-λει, σε λίγους μήνες, από το τέλμα.

Νοείται ότι όλα αυτά τα λένε με τοκλαψιάρικο ύφος του καλοπροαίρετουφίλου που ζητά τη συμπαράστασή μας,διότι γνωρίζει εκ των έσω ότι ο μάστροςξέρει τους υπευθύνους και σιγά σιγά θακαθαρίσει την κόπρο του Αυγεία. Κατάτους φίλους μας, ο Αναστασιάδης δενφταίει σε τίποτα· άλλοι τα έκαναν θά-λασσα (π.χ. Σαρρής), ενώ εκείνος, ως έντι-μος και ικανός πολιτικός, θα καταφέρεινα ξεπεράσουμε όλα τα προβλήματα,φτάνει όλοι να τον βοηθήσουμε, δηλαδήνα κλείσουμε το στόμα μας και να μηντον επικρίνουμε.

Αυτό θα είχε κάποιο νόημα, αν όντως οΑναστασιάδης ήταν ένας έντιμος πολιτι-κός που παρέλαβε χάος. Θα ήμασταν οιπρώτοι που θα του δίναμε πίστωση χρό-νου, ειδικά αν έβγαινε δημοσίως και ζη-τούσε από τον λαό επαγρύπνηση, σκλη-ρή δουλειά και μεγάλες θυσίες, για ναμπορέσουμε όλοι μαζί να σωθούμε απότην καταστροφή που επέφερε ο Χριστό-φιας. Όμως ο Αναστασιάδης βγήκε με τιςευλογίες του Χριστόφια. Βγήκε για νατελειώσει αυτός το έργο που άρχισε οπροκάτοχός του: Στο Κυπριακό άφησετον Χριστόφια ανενόχλητο. Στην οικονο-μία –το έχουν έτσι κι αλλιώς όλοι παρα-δεχτεί– ΗΞΕΡΕ πολύ καλά τα σχέδια τουΧριστόφια και τα χάλια των τραπεζών.Ας μην ξεχνάμε, επίσης, πως ο ΔΗΣΥ καιο Αναστασιάδης είχαν πάθει αμόκ γιανα μας πείσουν πως, αν δεν έρθει η Τρόι-κα και το Μνημόνιο, θα καταστραφού-με. Ας μην ξεχνάμε την αγωνία τους ναπείσουν –και σε μεγάλο βαθμό το πέτυ-χαν– πως το Μνημόνιο είναι… δώρο Θε-ού. Εκεί που ο λαός άρχισε ν’ αμφισβη-τεί τις καλές προθέσεις των εταίρων μας,τα παπαγαλάκια του Αναστασιάδη έκα-ναν πολύ καλά τη δουλειά τους για ν’αλλάξουν το κλίμα που διαμορφωνότανεναντίον του Μνημονίου.

Τώρα μας ζητούν πίστωση χρόνου, ωσάνκαι ο ίδιος είναι κατάφωρα εναντίον τηςΤρόικας και του Μνημονίου. Ας βγει μετέτοιες θέσεις σωτηρίας του τόπου μαςκαι, όχι μόνο θα του δώσουμε πίστωσηχρόνου, αλλά θα τον κάνουμε και λαϊκόήρωα. Όμως πού κάτι τέτοιο... Το μόνοπου μπορεί να σώσει ο Αναστασιάδης εί-ναι το σύστημα. Αυτό το σύστημα πουπαράγει κλέφτες, απατεώνες, ευνοούμε-νους, αγάδες και τα εύκολα θύματα όλωντων προηγουμένων. Ο Αναστασιάδης πα-λεύει για να σώσει το σύστημα, για ν’αρχίσει ξανά το μεγάλο φαγοπότι, γιανα δικαιωθεί ο ίδιος μ’ ένα νέο σχέδιοτύπου Ανάν, ώστε όντως να περάσει στηνΙστορία ως ο εθνικόφρονας που μας φό-ρεσε το φέσι.

Τέτοιες χάρες δεν θα του τις κάνουμε.Τέτοια σύγχυση δεν θα σπείρουμε κιεμείς στον λαό. Εδώ και τώρα ΑΝΤΙ -ΣΤΑΣΗ στους ΕΘΝΙΚΑΦΡΟΝΕΣΠΡΟΔΟΤΕΣ.

Page 4: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

4 27 Απριλίου 2013ΠΑΙΔΙΑ, ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ, ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΚΕΦΑΛΙΑ…

Όλα όσα συνέβησαν τις τελευταίες βδο-μάδες είναι πρωτόγνωρα παγκοσμίως,αλλά συνάμα και εξευτελιστικά για τηναξιοπρέπειά μας. Δυστυχώς, η αντί-δραση του λαού στα τεκταινόμεναυπήρξε κατώτερη των περιστάσεων,επιβεβαιώνοντας την ηθική παρακμήστην οποία βυθιζόταν εδώ και δεκαε-τίες.

Τα διάφορα ξένα κέντρα αποφάσε-ων, είτε αυτά λέγονται Νέα Τάξη καιΔΝΤ είτε Φόρεϊν Όφις, φροντίζουν, προ-τού εξαπολύσουν την επίθεσή τους, ναυπονομεύσουν εκ των έσω ένα λαό.

Στην Κύπρο πέτυχαν σε μεγάλο βαθ-μό να ελέγξουν το πολιτικο-οικονομικότης κατεστημένο. Χρησιμοποίησαν τηνεξαγορά συνειδήσεων είτε μέσω χρη-ματισμού ή εκβιασμών, την προώθησησε καίριες θέσεις ατόμων φιλόδοξων,στους οποίους έκαναν πλύση εγκεφά-λου με τις υποτροφίες που τους έδινανγια τα πανεπιστήμια της Αγγλίας καιτης Αμερικής, ενώ κατάφεραν να ελέγ-ξουν σε μεγάλο βαθμό και τα ΜΜΕ. Οεθνομηδενισμός, η απάμβλυνση του πα-τριωτικού αισθήματος των Ελλήνων καιη ταύτιση οτιδήποτε εθνικού με σοβι-νισμό και με ρατσισμό, η πολεμική ενα-ντίον της Ορθοδοξίας και η αντικατά-σταση των πνευματικών μας αξιών μευλιστικές, η διάβρωση της κοινωνικήςσυνοχής με την ανεξέλεγκτη μετανά-στευση –λαθραία και νόμιμη– και ηυποβάθμιση του θεσμού της οικογένει-ας με διάφορα περίεργα νομοθετήμα-τα, αποτέλεσαν κάποια από τα πολλάμέσα που χρησιμοποίησαν οι ανίερεςαυτές δυνάμεις.

Ο μέσος Κύπριος αυτή τη στιγμή βρί-σκεται σε κατάσταση σύγχυσης καιπλήρους αιφνιδιασμού. Ο υλικός ευ-δαιμονισμός στον οποίο επένδυσε εδώκαι δεκαετίες κατέρρευσε, ενώ η έλ-λειψη πνευματικών αξιών τον εμποδί-ζει να αντλήσει δυνάμεις από την έν-δοξη Ιστορία μας και την Πίστη μας,για να αντιτάξει σθεναρή άμυνα στιςξένες επιβουλές. Η δε ρηχή του σκέψητον κάνει ευάλωτο, ακόμη και τώρα,στο χοντρό δούλεμα περί ανάκαμψηςτης οικονομίας, αναγκαιότητας τηςΤρόικας που θα μας νοικοκυρέψει καιπολλών άλλων ανοησιών που εκστομί-ζονται από τα φερέφωνα της πουλη-μένης και διεφθαρμένης πολιτικής τουηγεσίας.

Η απάντηση στους εκβιασμούς τηςΤρόικας έπρεπε να ήταν μονόδρομος,

αν στο αξιακό σύστημα του λαού ηελευθερία –και, κατ’ επέκταση, η κρα-τική κυριαρχία αλλά και η εθνική καιπροσωπική αξιοπρέπεια– ήταν αξίεςαδιαπραγμάτευτες. Αλλά τι περιμένειςαπό ένα λαό που εξευτελίζεται καθη-μερινά στα οδοφράγματα της ντροπής,που ανέχεται τον έποικο να τον κερνάστη σφετερισμένη οικία του, που ταξι-δεύει μέσω του παράνομου αεροδρο-μίου της Τύμπου, που γίνεται κλεπτα-ποδόχος των ίδιων των προϊόντων του;Τι περιμένεις από ένα λαό που εξέλε-ξε προ πενταετίας έναν τρισάθλιο απόκάθε άποψη πρόεδρο και προ διμήνουέναν αδίστακτο, γνωστό υποστηρικτήμειοδοτικών λύσεων για την Κύπρο μας;

Βρισκόμαστε ενώπιον επικίνδυνωνκαταστάσεων, που αγγίζουν άμεσα καιτην επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύ-προ. Δυστυχώς, το Μνημόνιο, μέχρι τηδημοσίευση αυτού του άρθρου, θα έχειεγκριθεί. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις,διότι γνωρίζουμε το χαμηλό επίπεδοτων βουλευτών μας – εκτός από ελά-χιστες, μεμονωμένες εξαιρέσεις. Αδύ-

ναμα, ευτελή ανθρωπάκια, καλοκουρ-ντισμένα στο να αναπαράγουν τον κομ-ματικό λόγο, ενώ η δήθεν ανεξάρτητηβούλησή τους δεν διαφέρει απ’ αυτή

μιας πόρνης σε οίκο ανοχής. Γνωρί-ζουμε δε πολύ καλά την ποιότητα τουΑΚΕΛ και τους λόγους για τους οποί-ους δηλώνει αντιμνημονιακό.

Από την άλλη, όμως, υπάρχει η μα-γιά του Μακρυγιάννη, η οποία αγωνιά,προβληματίζεται και παίρνει ήδη πρω-τοβουλίες για τη σωτηρία της πατρί-δας. Παραμένει όμως κατακερματι-σμένη και ανοργάνωτη. Η απεμπλοκήαπό το Μνημόνιο δεν περνά μέσα απότο διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο.Οποιαδήποτε ελπίδα εξόδου από τηνκρίση δεν μπορεί να υπάρξει με τονΑναστασιάδη στην προεδρία. Πρέπειμε κάθε τρόπο να εξαναγκαστεί σε πα-ραίτηση. Επιβάλλεται τάχιστα η δημι-ουργία ενός υπερκομματικού συντονι-στικού οργάνου, το οποίο θα έχει σαναποστολή την κοινωνική αλληλεγγύη,την αφύπνιση του λαού, τη συνεχήάσκηση πίεσης προς τα διάφορα κέ-ντρα αποφάσεων αλλά και προς τουςιεράρχες, οι οποίοι πρέπει να σταθούνστο ύψος τους και να πιέσουν τον –πε-ρίεργα φερόμενο τελευταία– Αρχιεπί-σκοπο να διοργανώσει δημοψήφισμακατά του Μνημονίου, στα πρότυπα τουΕνωτικού Δημοψηφίσματος.

Σε όσους δε ελπίζουν ότι η οικονομι-κή κρίση αποτελεί ευκαιρία για ξε-πούλημα της ιδιαίτερής μας πατρίδαςμε λύσεις τύπου Ανάν, οφείλουμε νατους δώσουμε να καταλάβουν ότι τέ-τοια λύση πρέπει πρώτα να περάσειπάνω από τα πτώματά μας.

Ο αμετανόητος

Ανένδοτος αντιμνημονιακός αγώνας

Προσέξατε με πόσο ζήλο επανήλθαν και οι τρεις; Σαν τα γεράκια ξανά, όπως το 2004 με το Σχέδιο Ανάν, για να κάμψουν τιςαντιστάσεις του λαού. Τότε, ειδικά οι πρώτοι δύο γλίτωσαν το λιντσάρισμα λόγω της δικής μας ψυχραιμίας. Τώρα, αν συνε-χίσουν να προκαλούν με αυτό τον τρόπο, ας έχουν υπόψιν ότι ο νηστικός, ο άστεγος, ο εντελώς ξεγυμνωμένος από την αξιο-πρέπειά του, δεν αντέχει την ειρωνεία και τον εμπαιγμό των χούφταλων.

ΤΡΟΪΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΧΟΥΦΤΑΛΩΝ

Ο ΜΗΤΣΟΣ ΤΖΙΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΗΣ

Ρε Μήτσο, δώσ’ μου λλία δανεικάτζιαι, άμα υπογράψουμε την δανεια-

κή σύμβαση, διω σου τα πίσω!

Μα σοβαρά;

Ρε Σταυρή, άμα υπογράψετε τη σύμβαση, δεν θα ’χετε τίποτα,

μωρέ, να δώσετε πίσω. Θα έχετε μόνονα τον παίρνετε από πίσω!

Page 5: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

527 Απριλίου 2013

«Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου, σκύβω το κεφάλι στα μαρτύριά σουκαι θαυμάζω, λαέ μου, τα έργα σου…»

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ

Ήμασταν παιδιά όταν οι μανάδες κι οι πατεράδες μας έδι-ναν εκείνο τον άνισο αγώνα για να μην περάσει το ΣχέδιοΑνάν. Η μνήμη πάει στη νύχτα της 24ης Απριλίου, μετά τηνανακοίνωση εκείνου του 76%. Εμείς, απ’ το σπίτι, κατεβή-καμε στην Πλατεία Ελευθερίας. Δεν ήταν κανείς εκεί για ναγιορτάσει τη ΝΙΚΗ. Διατάχθηκε ηρεμία και ψυχραιμία, σά-μπως και ήμασταν βουλευτές ή κομματικά στελέχη. Έπε-φταν τηλεφωνήματα για να μην κατεβούμε με τις ελληνικέςσημαίες μας και τονώσουμε το εθνικό φρόνημα. Η μάναμας έβριζε και ούρλιαζε για όσους έκατσαν σπίτι και ο Β.διαολόστελνε αυτούς που ήθελαν να είμαστε τα καλά παι-διά, ενώ ήταν σίγουρος πως οι ίδιοι άνθρωποι θα είναι οιαυριανοί μας καταπιεστές.

Ήμασταν 7-8 άτομα. Εμείς και φίλοι απ’ την Αθήνα. 7-8άτομα κατέβηκαν στην πλατεία απ’ αυτό το 76%. Δεν πρό-κειται να κρίνουμε το 76% του λαού μας που χάρηκε τηΝΙΚΗ για λίγα λεπτά και συνέχισε την αμέριμνη ζωή του.Είπαν πως δεν πρέπει να πανηγυρίσουμε. Τελεία και παύ-λα... Την επομένη, ήταν σαν να μη συνέβη τίποτα. Προχω-ρούσαμε για την ένταξή μας στην περίφημη Ε.Ε., ενώ οιπλείστοι ξεχνούσαν σιγά σιγά πως την Κυριακή εκείνηαπέρριψαν και έστειλαν στον αγύριστο την Ομοσπονδίακαι την υποδούλωση. Αυτή είναι άποψη, δεν χρήζει ανά-λυσης.

Μπήκαμε λοιπόν στην «ενωμένη» Ευρώπη των ηγεμο-νιών και των νέων (και παλιών) αποικιοκρατών. Και τι κα-ταφέραμε; Είναι αυτό που λέει ο ποιητής: «Μπήκαν στηνπόλη οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε…» Διότι δεν καταφέ-ραμε, εδώ και 53 χρόνια, να έχουμε ηγεσίες που θα κατα-στήσουν ανεξάρτητο τούτο το νησί και θα δώσουν στον λαότην αυτοδιάθεσή του, ούτως ώστε να ενωθούμε επιτέλουςμε την Ελλάδα. Κοιτούσαμε πάντα την άποψη των ξένων.Και φτάσαμε σήμερα στη διπλή κατοχή. Τριπλή και τε-τραπλή, αν το καλοσκεφτούμε…

«Εκείνο το ΟΧΙ δεν το μετέφερε η ηχώ», αλλά δεν κά-ναμε τίποτα για να μείνει βαρύ. Μείναμε, λέει, ψύχραιμοι.Και συνέχισαν να αλώνουν τα Κατεχόμενα οι «δικοί μας»,περνώντας τα οδοφράγματα, δήθεν για προσκύνημα. Συ-

νέχισαν να ψηφίζουν ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, ωσάν να μην έγινετίποτα τη νύχτα της 24ης Απριλίου του 2004. Ωσάν να μηνκαταρρίφθηκαν οι διαχρονικές πολιτικές τους εν μια νυκτί.Και σήμερα οι πλείστοι δεν βλέπουν πως περιμένει απ’έξω ένα νέο Σχέδιο Ανάν – και θα του ανοίξει την πόρτα οΑναστασιάδης μαζί με τον Άντρο Κυπριανού.

Έμπαιναν στην πόλη οι οχτροί «…κι εμείς κοιτούσαμετις κοπελιές…», αλλά ΜΟΝΟ αυτές. Και εν τω μεταξύ οιπλείστοι έβλεπαν τις ξανθιές στη Λεμεσό και στην ΑγίαΝάπα κι όχι τις όμορφες μελαχρινές στις πλατείες και στουςδρόμους της Λευκωσίας. Ας μας δώσει η μνήμη της νύχταςτου Απρίλη του 2004 τις απαντήσεις για το πού είμαστε σή-μερα. Να καταλάβουμε, επιτέλους, πως δεν έχουμε φίλουςούτε στα ευρωκοινοβούλια, ούτε στα ξένα ΜΜΕ, ούτε που-θενά πέραν του Ελληνισμού. Ό,τι κάνουμε, ΕΜΕΙΣ θα το κά-νουμε. Έξαλλα και χωρίς ψυχραιμία, διότι οι κλωστές είναιλεπτές. Να κατανοήσουμε πως η κρίση δεν είναι οικονομι-κή: δεν θα μας αφήσουν μόνο χωρίς λεφτά, αλλά και χωρίςπατρίδα. Ας κρατήσουμε την αξιοπρέπεια και την αλήθειαμας. «…Τζι ας τρώμεν πέτρες των βουνών αν δεν έσιεινα φάμεν…»

Αλ.Μιχ.

Euskadi Ta Askatasuna

24 Απριλίου 2004…

vasosftohopoullos.wordpress.com

Ελλαδικό, κυπριακό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα;

Εδώ και 9 περίπου χρόνια, παρακο-λουθούμε στα ελλαδικά και κυπρια-κά γήπεδα μια αισχρή βιομηχανο-ποίηση του ποδοσφαίρου. Πέραν τηςσυνεχούς χρηματοδότησης εταιρει-ών, παραγόντων και διαφημιστών,βλέπουμε ομάδες με δώδεκα ή δε-καπέντε ξένους παίχτες. Το περίερ-γο είναι ότι αυτό δεν ενοχλείΚΑΝΕΝΑΝ. Σχεδόν όλες οι ομάδεςχρωστάνε μισθούς σε ξένους παίχτεςκαι δεν λέει κανένας ότι είναι πρό-βλημα να παίρνουν δέκα ξένους κά-θε καλοκαίρι.

Στο θέμα μας. Τι πείραζε, δηλαδή,να έπαιζαν οι ομάδες μας μόνο μεποδοσφαιριστές απ’ τις Ακαδημίες,κι ας μην πηγαίναμε στους 8 τουΤσου Λου, ας μην ήταν επαγγελμα-τικό το ποδόσφαιρο; Πόσα λεφτά ναχορηγούνται στα σωματεία, τη στιγ-μή που συμπατριώτες μας έμεινανάνεργοι και χωρίς φαΐ;

Είναι καιρός εμείς να απαιτήσουμενα παίζουν μόνο Έλληνες στις ομά-δες, κι οι Βραζιλιάνοι ας παίρνουν ταλεφτά των Ρώσων και των Σεΐχηδων.Οι περισσότερες ομάδες στην Ελλάδα,λόγω κρίσης, παίζουν με Έλληνες παί-χτες κυρίως. Ας το κάνουμε κι εμείςκι ας ξαναφωνάξουμε ΟΛΗ Η ΟΜΑ -ΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΕΛΑΡΑΑΠΟΕΛΑΡΑ…

Θυμούμαι τζι εγώ το δημοψήφισμα.Επήα στην Πλατεία Ελευθερίας

τζι εν είσιεν κανένα. Εν η ψυχραιμίαπου εν να μας φάει.

ΣΧΟΛΙA l ΣΧΟΛIA

ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ ΚΥΡ-ΓΙΑΝΝΗ

Page 6: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2004-24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!6 27 Απριλίου 2013

Ο ιστός των νόμων

Τον ουν Ανάχαρσιν πυθόμενον καταγελάν της πραγ-ματείας του Σόλωνος, οιομένου γράμμασιν εφέξειντας αδικίας και πλεονεξίας των πολιτών, ά μηδέντων αραχνίων διαφέρειν, αλλ’ ως εκείνα τους μενασθενείς και λεπτούς των αλισκομένων καθέξειν,υπό δε των δυνατών και πλουσίων διαρραγήσεσθαι.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, Βίος Σόλωνος, 5.2, Perrin

Δηλαδή: Λένε, μάλιστα, πώς ο Ανάχαρσις γέλασε μα-θαίνοντας τις ασχολίες του Σόλωνα, που φαντάστηκεπως θα μπορούσε να περιορίσει τις αδικίες και τιςπλεονεξίες των πολιτών βάζοντας γραπτούς κανόνες.Γιατί αυτοί δεν παραλλάζουν καθόλου από τα δίχτυα,τους ιστούς της αράχνης, που πιάνουν τους αδύνα-μους και μικρούς, αλλά σπάζουν και τρυπούν απότους δυνατούς και τους πλουσίους...

Για τη Γερμανία, ρε γαμώτο!

Νέες λέξεις, νέοι κόσμοι... Bail-in. Ή πώς η Γερμα-νία βρήκε τρόπο να μετατρέψει το πρόβλημα τηςστρεβλής δόμησης του ευρώ σε δημοσιονομικό πρό-βλημα των χωρών της ευρωπαϊκής περιφερείας, ζη-τώντας από τους λαούς των να πληρώσουν το τρι-σεκατομμύριο ευρώ που της διασφάλισε το κλείδω-μα των ανταγωνιστικών της πλεονεκτημάτων με τοευρώ.

Ομοίως και οι συνέπειες του σκασίματος της τρα-πεζικής μας φούσκας, που προκάλεσε η βελόνα τουκουρέματος: το δημοσιονομικό μας πρόβλημα μετα-τρέπεται σε χρέος δικό σας και δικό μου, εξαθλίωσηδική σας και δική μου... Για την ώρα, όχι ευθυνών αυ-τών που φούσκωναν τις φρούδες φούσκες και καλο-έφαγαν από αυτές. Ο λογαριασμός δικός σας, δικόςμου... Βail-in.

Brave New World

Τι χαρά! Ο θαυμαστός νέος κόσμος μας.Μόλις σερβιριστήκαμε το χάπι της χα-ράς από τον αναπληρωτή κυβερνητικόεκπρόσωπο, τον Βίκτωρα Παπαδόπουλο.Ενωρίτερα είχαμε πάρει ενισχυμένη πρω-ινή δόση, από τον κορυθαίολο* υπερυ-πουργό, τον κυβερνητικό εκπρόσωποΧρήστο Στυλιανίδη. Ευτυχείτε, λοιπόν,γιατί ακολουθεί και το... υπόθετο, για τηνυποθετική χαρά. Μeum est suppositum.Ευτυχούμε... σε δόσεις!

* Κορυθαίολος: ο φέρων περικεφαλαία με πυκνό λοφίο.

Σταρτάραμε!!!

Πόσο μεταδοτικός είναι ο ενθουσιασμός; Όσο η γρίπη,η ευλογιά ή... τα γενετήσια νοσήματα;

Με ενθουσιασμό ανήγγειλε τα μέτρα επανεκκίνη-σης της οικονομίας ο Πρόεδρος. Άλλωστε το είπανόλοι οι ειδικοί: «Ενθουσιασμός και αισιοδοξία χρειά-ζεται» κι όλα τα άλλα... θα έρθουν! Τι στην ευχή, για-τί να μην έρθουν; Αφού μέτρα εξαγγείλαμε!

Ανάλογος, σχεδόν άλογος, πάντως συγκινητικός στηναπλοϊκή –περίπου παιδική– αυθορμησία του, ο εν-θουσιασμός και των τριών καθηγητάδων που έσπευ-σαν τηλεοπτικώς να σχολιάσουν τις προτάσεις τουΠροέδρου. Τι ζέση, τι ιδέες, τι φαντασία… Σαν παι-δάκια που παίζουν το μεκανό ή χτίζουν με τα κου-βαδάκια στην άμμο... Κι αν τέλειωσε το χρηματοπι-στωτικό μοντέλο, υπάρχουν τα ξενοδοχεία, υπάρχει ητιμημένη αγροτιά – «Επιστροφή στις ρίζες», που λέ-ει και το φίλιο πρωτότιτλο στις εφημερίδες. Κι αςέχετε, καλού κακού, υπόψιν σας ότι και το κολοκάσιρίζα είναι!

Θυμάστε πώς επιβίωναν για σαράντα χρόνια στιςζούγκλες οι Ιάπωνες στρατιώτες που νόμιζαν ότι συ-νεχιζόταν ο πόλεμος!

Κι εκείνος ο διπλός, ο δικαιολογημένος ενθουσια-σμός του καθηγητού του μάνατζμεντ! Εδώ δικαιώνε-ται η επιστήμη του, έλυσε μεμιάς το πρόβλημα τηςανταγωνιστικότητας! Τόσοι άνεργοι «αναξιοποίητοι»,εδώ τους έχουμε, φέρτε τη γαλέρα! Δεν θα δουλέψουνμε μισθό Πακιστανών; Δεν θα μπορούν, άλλωστε, νααπορρίψουν και τις προσφορές εργασίας – θα δουλέ-ψουν με τον πακιστάνικο μισθό, θα χτυπήσουμε σετιμές κι ανταγωνιστικότητα και τις φράουλες της Μα-νωλάδας...

Ολέ! Δουλειά, όλοι! Ψηλά το μανίκι, για τη νίκη!(Και το διαδίκτυο βοά: Αν οι χαμηλοί μισθοί εξα-

σφάλιζαν την ανταγωνιστικότητα, τότε οι Πακιστανοίθα ήταν οι οικονομικοί κυρίαρχοι του κόσμου και οιΣουηδοί θα μετανάστευαν!)

Το ΡΙΚ εξελίσσεται…

…σε κυβερνητικό κανάλι, ωρύεται ο Λουκαΐδης, τουΑΚΕΛ. Δεν του δώσανε τον λόγο, όταν, όπου και όπωςήθελε. Όπως είχε μάθει… Φωρ εγώ, ίχνη φωρός είδον (κλέφτης εγώ, είδα τα

ίχνη του άλλου κλέφτη), σχολιάζει ο ποιητής, στην Πα-λατινή Ανθολογία.

Πορεία Αστέγων: Είμαστε άνθρωποι, όχι σωροί

από κουβέρτες

Μόλις πριν από λίγο καιρό, άστεγοι ήταν οι ναρκο-μανείς και οι αυτοπεριθωριοποιημένοι. Η κρίση έσπρω-ξε τώρα στους δρόμους, κάτω από κουβέρτες και χαρ-τόνια, στα συσσίτια της σούπας, ευκατάστατους αν-θρώπους, αστούς, καταστηματάρχες, μέχρι τραπεζίτεςκαι γιατρούς. Είκοσι χιλιάδες άνθρωποι, στην Αθήνα,κι αυξάνονται με την ημέρα.

Και τη ζοφερή, κρύα νύχτα. Το γλίστρημα στην από-γνωση της απρόσωπης δυστυχίας τόσο απρόσμενο,τόσο ανεπαίσθητα. Όταν ακριβώς χανόταν το «πρό-σωπο στην κοινωνία», η αιδώς, ο φόβος να τραυμα-τισθεί, να εκτεθεί η παλιά αξιοπρέπεια, διευκόλυναντο γλίστρημα στο κοινωνικό πουθενά.

Η ανώνυμη –στο πολύβουο πλήθος της– κοινωνίατων μεγάλων πόλεων απέκτησε τα ανθρώπινα, αδέ-σποτα «ζώα» της. Που εξεγείρονται τώρα, όχλησηστην κοιμισμένη μας συνείδηση, αλλά και υπόμνησητραγική, πόσο κοντά σε όλους μας, σαν κοινή μοίρα,χάσκει το κενό. Να θυμίσουν: Είμαστε άνθρωποι, όχισωροί από κουβέρτες.

Το τυπικό «όνομα και διεύθυνση», που αξεδιάλυ-τα χαρακτήριζε την κοινωνική μας ύπαρξη, ίσως πιανα μην είναι τόσο άρρηκτα δεμένο. Κι όταν χαθεί η δι-εύθυνση, μένει η μνήμη του ονόματος. Κι η αξία τουπροσώπου, η ανθρώπινη υπόσταση και αξία.

Αυτές οι κουβέρτες, αυτά τα χαρτόνια τυλίγουν αν-θρώπους. Δεν τους εξαφανίζουν, δεν τους αποσύρουναπό τη ζωή μας. Αν την εννοούμε, και τη δική μας,ως ανθρώπινη ζωή...

Συμβουλαί προς ζήτουλες: Είναι πώς τα ζητάς!

Είναι όπως το ανέκδοτο με τους καλόγερους: Αν ζη-τήσεις από τον ηγούμενο να καπνίζεις καθώς προ-σεύχεσαι, θα εισπράξεις επιτίμιο. Ενώ, αν ζητήσειςνα προσεύχεσαι καθώς καπνίζεις...

Δεν θέλουμε έξτρα λεφτά, έξτρα οικονομική βοήθειακαι κονδύλια θα ζητήσουμε... Που αβγατίζουν, εξάλ-λου, καθημερινά. Τα 10 δεν φτάνουν, έγιναν τώρα 17,ενώ τα 2,5 περσινά έγιναν 32 δις και τρέχουν. Θα σαςεξηγούσε ο οικονομικός hitman, o John Perkins, πώς

και, κυρίως, γιατί φουσκώνουν τα δάνεια, για να υπο-δουλώνονται οικονομικά και πολιτικά οι λαοί.

Ή, ακόμη, θα σας εξηγήσει ο δικός μας ο hitman, oΣόιμπλε, πώς… «λιτότητα και ανάπτυξη δεν είναιαντιφατικές έννοιες».

Όπως θα λέγαμε, πτώση αεροσκάφους και ασφά-λεια πτήσεων δεν είναι αντιφατικές έννοιες, ούτε αυ-τές. Χρειάζεται κανείς ευρύτητα πνεύματος. Όπως οεικονιζόμενος υπερυπουργός, ο κύριος κυβερνητικόςεκπρόσωπος (υπάρχει και δευτερεύων).

Τo καλβινιστικό/προτεσταντικό ασκητικό πνεύμα του καπιταλισμού

Αυτομαστιγωθείτε, ασύδοτοι Μεσόγειοι τεμπέληδες,άσωτοι, τζαμπατζήδες και λεχρίτες. Μαστίγιο, μά-στιγες της σκληρά εργαζόμενης, στα εργοστάσια καιτα λογιστικά βιβλία της βιομηχανικής και της τραπε-ζικής επανάστασης που συνόδευσε την αντικαθολικήκι αντιμεσόγεια Μεταρρύθμιση. Αλλά και τις απειλέςπου ήρθαν με τις γενετήσιες ασθένειες, μαζί με τονχρυσό, από τον Νέο Κόσμο. Ο νόμος των ασύμμετρωνσυνεπειών, unintended consequences. Ό,τι ήταν απλώςμια φαγούρα για τους Ινδιάνους της Αμερικής...

Ρηλάξ, όμως, τώρα, Καλβινιστή Προτεστάντη τουασκητικού πνεύματος του καπιταλισμού. Άραξε για τοαραβικό κρασί ή τον τούρκικο καφέ... Βρέθηκε η πε-νικιλίνη, από το 1946. Δεν χρειάζεται πλέον να αυτο-τιμωρούμαστε στα μοναστήρια εργαστήρια μας, η σύ-φιλη δεν είναι πια κίνδυνος. Τη θεράπευσε εκείνος οσύζυγος της Ελληνίδας, ο Φλέμιγκ. Στο αραχτό κιαπρόσεχτό του, με... ιδέες της μούχλας...

Τάδε έφη Ηράκλειτος

Ο αινικτής, ο σκοτεινός, ο κλαίων φιλόσοφος... «Ηβη-δόν απάγξασθε» είχε καλέσει τους κατοίκους της πα-τρίδας του, της Εφέσου, όταν εξόρισαν τον νούσιμοΕρμεία. Περιπαίκτης: από έφηβος και πάνω, το «ηβη-δόν», ή από… ξέρετε πού; Αλλά θα έχουνε από αυτά,για να κρεμαστούν κάποιοι τραπεζίτες και πωλητι-κοί μας;

Τ Ι Τ O Ν Ο Μ Α Χ Ι Ε Σ l Τ Ι Τ O Ν Ο Μ Α Χ Ι Ε Σ l Τ Ι Τ O Ν Ο Μ Α Χ Ι Ε Σ l Τ Ι Τ O Ν Ο Μ Α Χ Ι Ε Σ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΙΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Αποικία χρέους η ΚύπροςΗ απόφαση του Eurogroupγια το κούρεμα και την παράτον νόμο δήμευση των ιδιωτι-κών καταθέσεων είναι πιθανόνα αποδειχθεί, τελικώς, μπού-μερανγκ όχι μόνο για το ευ-ρώ, αλλά και για τους εμπνευ-στές της.

Αυτό, βεβαίως, δεν ακυρώ-νει το γεγονός ότι στο επίπε-δο της κυπριακής οικονομίας ηζημιά έχει ήδη συντελεστεί. Το

πλήγμα για τον χρηματοπι-στωτικό τομέα είναι καίριο.Ανεξαρτήτως του εάν ήταν ήόχι σωστή η επιλογή να μετα-τραπεί η Κύπρος σε χρηματο-πιστωτικό κέντρο, αυτό είχεήδη συμβεί, με αποτέλεσμα οτομέας αυτός να αποτελεί τονέναν από τους δύο πυλώνεςτης κυπριακής οικονομίας (οάλλος είναι ο τουρισμός). Όσοιεπιχειρηματολογούν αποκλει-

στικά και μόνο με ηθικά καινομικά επιχειρήματα, χάνουναυτή την τόσο πρακτική διά-σταση.

Το γεγονός, πάντως, ότι τοEuro-group επέλεξε να κατα-στρέψει τον χρηματοπιστωτι-κό τομέα και να μετατρέψειτην Κυπριακή Δημοκρατία σεαποικία χρέους δεν είναιάσχετο με τις προθέσεις τουευρωπαϊκού πυρήνα να βάλει

χέρι στους ενεργειακούς πό-ρους που έχουν ήδη ανακαλυ-φθεί ή πρόκειται να ανακα-λυφθούν στην κυπριακή ΑΟΖ.

Τα γεγονότα αποδεικνύουνότι η άθλια παράδοση της ευ-ρωπαϊκής αποικιοκρατίας εί-ναι ζωντανή…

Page 7: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

727 Απριλίου 2013

ΑΘΘΥΜΑΣΤΕ ΓΑΜΑ τα

ΟΧΙ ΣΕ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ!

Νέες λέξεις, νέοι κόσμοι, κι όχι κατ’ ανά-γκην καλύτεροι: bail-in. Με άλλα λόγια(κι υπάρχουν τόσοι τρόποι να περιγράψεικανείς τις τόσες συνέπειες), πάει κάθεελπίδα για αποσύνδεση (decoupling) τηςανακεφαλαιοποίησης των προβληματι-κών τραπεζών από τα δημοσιονομικάμιας χώρας – κι ας είχε αυτό συμφωνη-θεί το 2012. Κι ας είχε, φρούδα κι αθώα,διαφημιστεί από κάποιους ως λύση. Ηκρίση στην Κύπρο είναι, με πολλούς τρό-πους, εισαγόμενη. Είναι συνέπεια τηςεπαναλαμβανόμενης άρνησης του ευρω-παϊκού κέντρου να αναλάβει και επωμι-σθεί τις συνέπειες των καταστροφικώνπολιτικών λιτότητας που εφαρμόσθηκανκατά των χωρών της ευρωπαϊκής περι-φέρειας.

Σε πρώτη φάση, το κέντρο –διάβαζε:Γερμανία– μετέτρεψε σε δημοσιονομικόπρόβλημα του Νότου τη στρεβλή αρχι-τεκτονική του ευρώ, στημένου ώστε ναδιασφαλίζει τα ανταγωνιστικά πλεονε-κτήματα της Γερμανίας, επιτρέποντάςτης την απόσπαση ενός τρις ευρώ απότην Ευρώπη των υποτελών στην περιφέ-ρεια. Αλλά η Κύπρος, παρά το μεγάλοιδιωτικό χρέος, συνοδό των μεθόδων επέ-κτασης του διογκωμένου τραπεζικού τηςτομέα, είχε μικρό, συγκριτικά, δημοσιο-νομικό πρόβλημα. Ήταν μέσω των τοξι-κών ομολόγων, ειδικά των ελληνικών, πουαγόρασαν τα μεγάλα τραπεζικά ιδρύ-ματα της Κύπρου· και τώρα, σαν απο-τέλεσμα του bail-in, που μετατρέπει τοτραπεζικό πρόβλημα σε δημοσιονομικό, ηΚύπρος εν μια νυκτί βουλιάζει. Τα βά-σανα είναι δανεικά, και τα δανεικά βά-σανα.

Οι τράπεζες, επιτάσσει τώρα το bail-inμας, μπορούν να βουλιάξουν τις χώρεςτους, παρασέρνοντας τους ανασφάλι-στους, πέραν των 100.000 € καταθέτεςκαι τους επενδυτές το ίδιο, σαν ολοκλη-ρωτικά θύματα επιλογής μιας κακής τρά-πεζας που βούλιαξε. Οι λάλοι –όσο πο-τέ, κι… όσοι ποτέ– οικονομολόγοι κι οιταγοί της ευρωσυνταγής μπορεί να μι-λούν για επιτυχία και αποφυγή της «χρε-οκοπίας». Η χώρα, όμως, κι ο λαός τηςέχουν ριφθεί στο Μάελστρομ* μιας ανα-

τροφοδοτούμενης ύφεσης, αρχίζοντας απότην πτώση του ΑΕΠ κατά δέκα, δώδεκαή και δεκαπέντε τοις εκατό. Σαν αρχή. ΗΕλλάδα είναι δίπλα, όμως, να μας δεί-χνει πως θα έρθει, ως αναπόφευκτη συ-νέπεια των υφεσιακών μέτρων, η υστέ-ρηση φορολογικών εσόδων, η επιβολή φο-ρομπηχτικών μέτρων, η αφαίμαξη τουτόπου, η συρρίκνωση εισοδημάτων καιπαροχών, η εξαθλίωση των ανθρώπων, οεθνικός, τέλος, εξανδραποδισμός. Το άλ-λο πρόσωπο της «σωτηρίας» μας.

Κι η Ενωμένη Ευρώπη, που θα επι-βάλει τη διαίρεση, τη διαστρωμάτωση,ανάμεσα στα έθνη της Ευρώπης, στον

Βορρά και τον Νότο. Βορά του Βορρά,θα επιφέρει μια ήδη διαφαινόμενη κοι-νωνική διαστρωμάτωση, μέσα στις κοι-νωνίες των πτωχευμένων λαών της πε-ριφέρειας. Θα αντισταθούμε, με τον πα-ραδοσιακό ανθρωπισμό μας, σε αυτή; Πρόκειται, τώρα, για μια πολύ διαιρε-μένη Ένωση... Ας απαντήσουμε ενωμέ-νοι σε αυτήν…

Τίτος Χριστοδούλου

* «Στη Δίνη του Μάελστρομ» τιτλοφορείταιένα διήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, όπουένας άντρας αφηγείται πώς επέζησε απόένα ναυάγιο και μια παλιρροϊκή δίνη.

Είμαι πανθεϊστής; Διότι θυμούμαι, σταχρόνια, πώς οι Καθολικοί βρήκαν τηνΠαναγία σε ένα… τοστ. Οι Μουσουλ-μάνοι, το Μπισμιλάχ, σε μια μελιτζάνα.Οι Ινδοί, στο Λονδίνο, προσκυνούσαν μετις χιλιάδες τον Θεό-ελέφαντα Γκανέςπου έπινε γάλα, στον εκεί ινδουιστικόναό. Και δεν είναι μια και δυο φορέςπου τα σύννεφα σχημάτισαν θεούς κιαγίους, κάθε θρησκεύματος.

Η φιλοσοφία της διαφοράς, άλλωστε,μας λέει ότι η παρουσία του Θεού κρύ-βεται πίσω από τα σύμβολά του, πουαναπαράγονται αδιάλειπτα... Είναι ηφιλοσοφία της απουσίας, που μεταθέ-τει αέναα τη συνάντηση με την Παρου-σία... Ο Ρούμι, φιλοσοφημένος, αγιο-γραφούσε τον τοίχο με... τίποτα, για ναδιευκολύνει την Παρουσία, με την Αγά-πη και την Προσευχή. Κι εμείς, ακόμαπιο φιλοσοφημένοι και… πρακτικοί, εξοι-κονομούμε σε σοβά, αφήνοντας τηνυγρασία να... κάνει το θαύμα της!

Μιράκολο, που θα έλεγε κι η Ηγουμέ-νη στο Δεκαήμερο του Βοκακίου. Υπάρ-χει το θαύμα, να σώσει εκεί όπου τόσολειψή μάς δείχτηκε πια η πραγματικό-τητα! Κι η πίστη σώζει, εκεί όπου η άλ-λη πίστη, η τραπεζική, μας έχει πλέονκαταστρέψει...

Τρέχα, Χρεμύλε, κουρκούτη μου μυ-ρίζει!

Titus Atheofobus

Mιράκολο! Εμφάνιση της Παναγίας

στην υγρασία Εκκλησίας στου Ξυλοφάγου!

Ευρώπη: μια διαιρεμένη ΈνωσηΑθθυμάστε τα βιβλία «ΑΘΘΥΜΑΣΤΕΑ´» τζιαι «ΑΘΘΥΜΑΣΤΕ Β´» που εγρά-φαμεν πράματα για τους παλιούς τζι-αιρούς, που ήμαστε εις τα χωρκά μας,τζιαι ήμαστε φτωσιοί; Ε, τωρά ετοι-μάζουμέν σας τζιαι τρίτον βιβλίον, μετίτλον «ΑΘΘΥΜΑΣΤΕ ΓΑΜΑ τα» γιατην περίοδο τωρά που εγινήκαμεν νε-όφτωσιοι. Θα κυκλοφορήσει σύντοματζιαι μην το χάσετε! Μέσα στην κακο-ριζιτζιά μας, εν καλά πού τζιαι πούνα γελούμε τζιαι να κλαίμε...

l Αθθυμάστε που με μιαν λίρα (1.70ευρώ) αγοράζαμεν ένα κουτί τσιάρα,ένα σάντουιτς, μιαν κοακόλαν, τρειςκαπότους τζιαι εμεινίσκαν μας τζιαιρέστα για να δώσουμε δέκα σεντ στοραδιομαραθώνιο;l Αθθυμάστε που η Στασικράτουςήταν γεμάτη κότες που εκατσιαρίζανπου το πρωίν ως την νύκταν; l Αθθυμάστε που οι γεναίτζιες μαςεκάμναν ριζική αποτρίχωση στην Αθή-να; l Αθθυμάστε που κάποτε επηαίννα-μεν τζι εμείς μαζί τους τζιαι εκάμνα-μεν τζιαι εμείς αποτρίχωση; l Αθθυμάστε που μόλις εκατεβαίνανπου το αεροδρόμιο πολλοί Κυπραίοιελαλούσαν «σαν την Κύπρον εν έσιει,μεν ακούετε πελλάρες»; l Αθθυμάστε που με κάθε ευκαιρίανεφκαίναμεν έξω τζιαι ετρώαμεν μέχρισκασμού;l Αθθυμάστε που το όνειρον πολλώνΚυπραίων ήταν να αποκτήσουν κάβαστο σπίτι τους τζιαι άμαν επήαιννενκανένας επίσκεψην έσσω τους να τουεδείχναν τα κρασιά τα γαλλικά πουαγόρασαν;l Αθθυμάστε που οι πούροι εγίναν τηςμόδας τζιαι ούλλοι οι μιτσιοί τζιαι μιά-λοι εβάλλαν έναν πούρον στον στόμαντους. l Αθθυμάστε που πολλές κυρίες επη-αίνναν στο «Χίλτον» τζιαι εκάμνανμαθήματα ΙΚΕΠΑΝΑ; l Αθθυμάστε που ελαλούσαμεν τουσερβιτόρου «εν πειράζει, φέρτε το τζι-αι τζιείνον τζιαι ας μεν το φάμενολάν»; l Αθθυμάστε που η Μακαρίου ήτανγεμάτη μοντέρνους που επηαίνναν γιακαφέ τζιαι εχαριεντίζουνταν που επερ-νούσαν οι χωρκατούες τζιαι εθωρού-σαν τα ακριβά τους ρούχα; l Αθθυμάστε που τους καλαμαράεςελαλούσαν τους «ξηπετσισμένουςκουρκουτάες»; l Αθθυμάστε που πολλοί ελαλούσανπως οι καλαμαράες εν κλέφτες τζιαιαπατεώνες τζιαι γι’ αυτόν η Ευρω-παϊκή Ένωση έβαλεν τους μες στο μνη-μόνιο;l Αθθυμάστε που επεριπαίζαμεν τουςκαλαμαράες ότι εν φτωσιοί; l Αθθυμάστε που οι παραπάνω Κυ-πραίοι είχαν και μιαν μαντάμ για νατους καθαρίζει τζιαι πολλοί στην Λευ-κωσία είχαν τζιαι δεύτερην μαντάμ γιανα βοηθά την πρώτην; l Αθθυμάστε που κάθε σαββατοκύ-ριακο οι μισοί Κυπραίοι επηαίνναν σταεξοχικά τους τζιαι οι άλλοι μισοί σταπολυτελή ξενοδοχεία της επαρχίαςΑμμοχώστου;

Χάρρυ Κλαρκ, Στη Δίνη του Μάελστρομ, 1919

Page 8: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

27 Απριλίου 2013Παραιτήθου, ρε Αναστασιάδη. Εσυνέχισες τοέργο του Χριστόφκια. Εν έσιετε καθόλου

αξιοπρέπεια, ρε σκατάες;

vasosftohopoullos.wordpress.com8

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ε Ι Σ Υ Ν Τ Ο Μ Α

ΑΘΘΥΜΑΣΤΕ ΓΑΜΑ ταl Αθθυμάστε που εν ακούαμεν ειδήσεις ή εάν ακούαμεν εστήν-ναμεν λλίον αυτίν για να ακούσουμεν τίποτε για το Κυπρια-κό τζιαι ύστερα εδυσανασχετούσαμε αν εδείχναν οι τηλεορά-σεις θεομηνίες τζιαι πείνες στην Αφρική; l Αθθυμάστε πριν μάθουμεν την λέξη ανεργία που ελαλού-σαμεν για τους άλλους λαούς ότι «μίσιη μου εν τεμπέληες τζι-αι εν δουλεύκουν»;l Αθθυμάστε που ο νους των γυναικών μας τζιαι ειδικά τωνχωραϊτισσών ήταν να κάμουν ένα μικρό τατουάζ στα περίχω-ρα του κώλου τους;l Αθθυμάστε που εδιούσαμεν στα κοπελλούθκια μας 50 ευρώγια να πάν τα καημένα να πιουν κανέναν καφέ;l Αθθυμάστε που αφήνναμεν το έαρκοντισιον ανοικτόν για ναδροσίζεται ο κάττος μας;l Αθθυμάστε που άμαν εθωρού-σαμεν κανένα καλό σπί-τι να ΠΩΛΕΙΤΑΙ εσκε-φτούμαστεν να κάμου-μεν δάνειο τζιαι να τογοράσουμεν; l Αθθυμάστε που άμανεμπαίνναμεν μέσα στηντράπεζα ελαλούσαν μας«Περάστε πάνω με τον δι-ευθυντή, εν έτοιμο το δά-νειό σας»;l Αθθυμάστε που το όνει-ρο του κάθε γονιού ήταννα πιάουν τα κοπελλούθ-κια του δουλειάν στην τρά-πεζα; l Αθθυμάστε που πολλοίΚυπραίοι εχάσαν εκατομ-μύρια που το Χρηματιστή-ριο τζιαι ούτε που εβάλαννουν; l Αθθυμάστε που ελυπούμαστεν τους καημένους τους τουρ-κοκύπριους επειδή εν ήταν πολλά ψηλό το βιοτικόν τους επί-πεδο; l Αθθυμάστε που οι γεναίτζιες εκάμναν χενς ππάρτυ τζιαιπας στην τούρτα τους εβάλλαν ένα σοκολατένιον βίλλον τζι-αι εχαχανίζαν ούλλες;l Αθθυμάστε που πολλοί Κυπραίοι επηαίνναν στην Ιταλίαδιακοπές για να δουν είντα πλακάκια εννα φέρουν για τομπάνιο τους όταν εννα παντρευτούν; l Αθθυμάστε που άμαν ανοίαμεν το ψυγείον μας κάτι ει-σιεν να ππέσει πόξω επειδή ήταν φίσκα;l Αθθυμάστε που το ΑΚΕΛ έφκαλλεν αφίσσες για «ένα ψη-λότερο βιοτικό επίπεδο»;l Αθθυμάστε που εκάμναμεν πέρθτεϋ ππάρτυ κάθε χρόνο τζι-αι ούλλων των κοπελλουθκιών μας; l Αθθυμάστε που εκαλούσαμεν κλόουν για να παίζουν τα μω-ρά το σαββατοκύριακο;l Αθθυμάστε που ετρώαμεν μέχρι σκασμού μες στις τα-βέρνες τζιαι ύστερα επηαίνναμεν τζιαι τζείττεμερου για ναθκιακλίσουμε το στόμαν μας με σιαππανιούαν;l Αθθυμάστε που οι γεναίτζιες μας αλλάσσαν βρακούιν θκυοτρεις φορές την ημέρα; l Αθθυμάστε που οι Κυπραίες εξιουρίζαν επιμελώς το πουτ-τίν τους άμπα τζιαι ξεμυτίσει καμιά τριχού τζιαι νεκατσιά-σει ο εραστής τους;l Αθθυμάστε που οι ροκόλοι εφορούσαν παπούτσια πιοακριβά που τα δικά μας; l Αθθυμάστε που πολλές γεναίτζιες εψουμνίζαν ρούχα μό-νο που το Μιλάνο ή το Λονδίνο; l Αθθυμάστε που ούλλοι οι Κυπραίοι, μίσιη μου, επελλά-ναν με τα σούσι τζιαι εγέμωσεν η χώρα γιαπωνέζικα;l Αθθυμάστε που μερικοί Κυπραίοι, άμαν αννοίαν το τσέντιντους, άφηνναν σκοπίμως να φάνει το εσωτερικό του με δε-καπέντε πιστωτικές κάρτες, ούλλες στην σειρά;l Αθθυμάστε που οι τράπεζες εκλιπαρούσαν μας να μαςδώκουν την καινούργια πιστωτική τους κάρτα;l Αθθυμάστε που μόλις έφκαιννεν το καινούργιο μοντέλοτης Νόκια επετάσσαμεν το παλιόν τζιαι επιάνναμεν και-νούργιο;l Αθθυμάστε που αλλάσσαμεν υπολογιστή όπως αλλάσ-σουμεν αυτοκίνητο;l Αθθυμάστε την μουρμούρα της γεναίκας άμαν επέρνανένας χρόνος τζιαι εν αλλάσσαμεν το αυτοκίνητό μας;l Αθθυμάστε που αφήνναμεν πιατέλες τζιαι πιατέλες μεκρέατα πας στο τραπέζι τζιαι αντρεπούμασταν να πούμεν τουσερβιτόρου να μας τα βάλει σε κάποιο δοχείο να τα πά-ρουμε μαζί μας;l Αθθυμάστε που ούλλοι εκάμναμεν πως ξέρουμεν που κρα-σιά τζιαι επαραγγέλλαμεν κανέναν καλόν καπερνέττ ή μερ-λόττ;l Αθθυμάστε στις υπεραγορές που εγεμώναμεν θκυο αμα-ξούθκια μεγάλα έτσι ξετρουλωτά σάννα τζιαι είσιεν να γί-νει πόλεμος;l Αθθυμάστε που εν είχαμεν τζιαιρόν να κάμουμεν ταρα-μοσαλάτα έσσω μας τζιαι εγοράζαμεν την στην δεκαπλάσιατιμή που τις υπεραγορές;l Αθθυμάστε που τα ρέστα εβάλλαμεν τα σε ένα κουτί γιατους φτωχούς μόλις επληρώναμεν στις υπεραγορές;

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ε Ι Σ Υ Ν Τ Ο Μ Α

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΒΙΒΛΙΟ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΝΕΡΩΝΑ

O KATAΣΤΡΟΦΙΑΣάλλως O KAΣΑΠΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙ

και Ο ΓΑΜΙΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝΛΕΥΚΩΣΙΑ 2013

Μ Η Ν Τ Ο Χ Α Σ Ε Τ Ε !

Μικρὴ μελαγχολία

Μιὰ μικρὴ μελαγχολίακρυφοκοιτάζει τὴν εὐτυχία μου.Κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴ χαρά μου.Λεπτή, θολὴ σκιὰ σὲ θαμπὸ τζάμι.Τὸ πρόσωπό της δὲν μπορῶ νὰ δῶ καλά.Ποιὰ εἶναι; Ἀποῦθε ἔρχεται;Παράδοξη ἐπισκέπτρια, ἀπρόσμενη.Ἀπὸ ποιὸ βάθος τῆς καρδιᾶς κίνησεἀπύθμενο;Τὸ ξέρει πὼς δὲν ἔχει θέση τώρα ἐδῶ.Κι ὅμωςβουβὰ κι ἀπόμακρα πάλι περνᾶ,ρίχνει κλεφτὴ ματιά,σὰ γνώριμη ποὺ εἶναι ἀπὸ παλιά,καὶ ἀκαρτερεῖ καὶ κοντοστέκεται καὶ λίγο μένει.

Page 9: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

927 Απριλίου 2013 ΠΑΙΔΙΑ, ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ!

Τον τελευταίο καιρό δύο ήταν τα άρ-θρα που συζητήθηκαν και έκανανεντύπωση στον κόσμο. Το πρώτοήταν του Αλκίνοου Ιωαννίδη, τοοποίο σχολιάσαμε στο προηγούμενοφύλλο της εφημερίδας, ενώ το δεύ-τερο ενός κυρίου Ιωάννου (δεν ξέρωάλλα στοιχεία του), ο οποίος με επι-τυχημένο τρόπο έδωσε τη δική τουεκδοχή για τη σημερινή κατάντιαμας. Το άρθρο κυκλοφόρησε ευρέωςστο διαδίκτυο και είναι αυτό με τοπάρτι στην ΜΠΛΙΝΚΕΡΣ, όπου κά-ποιος κατεβάζει τον διακόπτη και τε-λειώνει το μεγάλο κυπριακό τσι-μπούσι.

Το κείμενο αυτό δεν θα με έβρισκεαντίθετο, αν ο κύριος Ιωάννου στέ-νευε κάπως τα πράγματα και έγρα-φε για μια κάστα Κυπρίων και όχιγια το σύνολό τους. Αν έγραφε για τοπάρτι των φίλων του ή για το δικότου πάρτι, το κείμενο θα είχε μιααξία, διότι θα έδειχνε κυρίως πωςκάποιοι άνθρωποι σ’ αυτόν τον τό-πο είναι έτοιμοι να κάνουν αυτοκρι-τική και να προχωρήσουν σε κάθαρ-ση. Όταν όμως γράφει πως όλοι μα-ζί κάναμε αυτό το πάρτι, τότε πέ-φτει πολύ έξω – για να μην πω πωςσκοπίμως προσπαθεί να θολώσει τανερά για το ποιοι είναι, τελικά, οιπραγματικοί υπεύθυνοι της τραγω-δίας την οποία ζούμε σήμερα.

Την ΜΠΛΙΝΚΕΡΣ, καταρχάς, ΔΕΝτην ξέρει η τεράστια πλειοψηφία τουλαού μας. Μπορεί να γνωρίζουν ανά-λογα κέντρα, μπορεί και ο συμβολι-σμός του να ισχύει για μεγάλα τμή-ματα του λαού, όμως πάλι υπάρχεισοβαρό πρόβλημα. Ο καθένας απόεμάς έχει ένα μερίδιο ευθύνης, όμωςάλλη η ευθύνη ενός γέρου στο χωρκόν,άλλη του άνεργου νέου στην πόλη καιάλλη του δημόσιου υπαλλήλου, πουμπορεί κιόλας να έλαβε μέρος στοπάρτι.

Όμως ακόμη και η συμμετοχή πολ-λών ανθρώπων στο πάρτι δεν δείχνειότι έχουν την ίδια ευθύνη με αυτούςπου πουλούσαν εκεί τα ποτά ή ταναρκωτικά, ούτε είναι βεβαίως η ίδιαμε αυτούς που το οργάνωσαν. Θέλωνα πω, δηλαδή, πως δεν είναι άμοιροςευθυνών ο όχλος των μικροαστικώνκαι αστικών στρωμάτων του νησιού,ούτε είναι άμοιρος ευθυνών και ο πε-ριβόητος λαός. Όμως, προς Θεού,υπάρχουν κάποιοι που εγκλημάτη-σαν, υπάρχουν κάποιοι που με τιςπράξεις ή τις παραλείψεις τους, μετην ανικανότητα και την ανεπάρκειά

τους οδήγησαν έναν λαό στα πρόθυ-ρα της γενικής καταστροφής. Αυτοίδεν μπορούν να παίζουν τον ίδιο ρό-λο με αυτούς που απλώς παραβρέ-θηκαν, συνειδητά ή όχι, σ’ ένα πάρτι,σε μια πανήγυρη των Κυπρίων τουυψηλού βιοτικού επιπέδου.

Μήπως αυτή δεν ήταν και η λογικήκαι του Πάγκαλου στην Ελλάδα, ότανείπε το «ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ»; Αυ-τό δεν είχε ως αποτέλεσμα, μέχρι καισήμερα ακόμη, να μην έχειΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ στην Ελλάδα;Μήπως είναι αυτό ακριβώς το ζη-τούμενο και εδώ στην Κύπρο; Προ-φανώς αυτό βολεύει ΟΛΑ τα κόμ-ματα, βολεύει όλους τους τραπεζί-τες, όλους τους πολιτικούς και όλοτο συγκρότημα εξουσίας που μαςέφερε ως εδώ. Βολεύει και όλους αυ-τούς που ισχυρίζονται πως οι ξένοιδεν έχουν καμιά ευθύνη, πως καλάμας κάνουν για να στρώσουμε, όπωςκαλά μας έκαναν και οι Τούρκοι το1974, διότι κάποιοι τους έδωσαν τοδικαίωμα της εισβολής με το πραξι-κόπημα.

Αυτά τα ακούμε εδώ και σχεδόνσαράντα χρόνια και τα αποκρούου-με, διότι στοχεύουν στην ΠΑΡΑΔΟΣΗκαι την ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ μας. Εμείς, ηπλειοψηφία του λαού, δεν ήμαστανυπέρ του πραξικοπήματος – αντιθέ-τως, αντισταθήκαμε σ’ αυτό. Γιατί,δηλαδή, έπρεπε να πληρώσει ο κυ-πριακός Ελληνισμός, επειδή η Τουρ-κία, με το πρόσχημα του πραξικο-πήματος, εισέβαλε στην Κύπρο καικατέχει τη μισή μέχρι σήμερα; Γιατίπρέπει εγώ να αθωώσω τον Αττίλα;

Ποιοι κερδίζουν από αυτό; Οι Κύ-πριοι ή οι Τούρκοι;

Το ίδιο ισχύει και σήμερα. l Γιατί πρέπει να πληρώσει ο λαός,επειδή ο Χριστόφιας έπαιζε με τασύρματα και πάθαμε βραχυκύκλω-μα; l Γιατί πρέπει να πληρώσει ο λαός,επειδή ο Αναστασιάδης δεν είχε τοθάρρος και τ’ αρχίδια να σώσει τοντόπο, στέλλοντας μετά το Μαρί τονΧριστόφια σπίτι του; l Γιατί πρέπει να πληρώσουμε εμείςτις κλεψιές και τις απατεωνιές τουκάθε γιάπη τραπεζίτη; l Γιατί πρέπει να πληρώσει ο λαόςτην εξωτερική πολιτική της Γερμανίαςκαι των άλλων ευρωπαϊκών χωρών;Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να βά-ζουν το χέρι τους, ως ληστές, στην τσέ-πη μας και γιατί εμείς πρέπει να πει-θαρχήσουμε στις επιθυμίες τους;

Ε, όχι. Το πάρτι δεν τέλειωσε. Οκυπριακός λαός δεν αποφάσισε νακατεβάσει τον διακόπτη και να πα-ραδώσει την Κύπρο στους Τούρκουςκαι τους Ευρωπαίους. Φτάνει η αυ-τομαστίγωση! Φτάνουν οι ενοχές καιτα ψευτοδιλήμματα. Ό,τι έχουμε, τοαποκτήσαμε με τον ιδρώτα μας. Κιαν κάποιοι έκλεψαν ή εγκλημάτησανή δεν σεβάστηκαν τους νόμους,ΕΜΕΙΣ πρέπει να τους τιμωρήσουμεκαι ΟΧΙ κάποιοι άλλοι. Αν θέλουμε,βεβαίως, να μείνουμε ελεύθεροι καιανεξάρτητοι. Αν θέλουμε εμείς νακατεβάζουμε τους διακόπτες στασπίτια μας και όχι οι αρχές των ευ-ρω-οθωμανών κατακτητών.

Β.Φ.

Τέρμα στην αυτομαστίγωση! Ακυρώστε τη Γιουροβίζιον!

Όπως κάθε χρόνο, στις αρχές του Μάη, διορ-γανώνεται το μουσικό και απολιτιστικό φιά-σκο που λέγεται Γιουροβίζιον. Εμείς διερω-τούμασταν τόσα χρόνια τι καλό προσφέρειστην Ελλάδα ή στηνΚύπρο μια πλειάδαπαράφωνων καιατάλαντων γκέι καιαισχρών νεανίδων.Από πού κι ως πούπροβάλλεται αυτόως πολυπολιτισμικότητα και γιατί συνεχίζου-με να το παρακολουθούμε με αμείωτο ενδια-φέρον;

Τέλος πάντων, κι αν όλα αυτά τα χρόνια«είχαμε» λεφτά για πέταμα, σήμερα, μέσαστην πιο βαθιά κρίση του τόπου και του λα-ού μας, γιατί δαπανούμε χρήματα γι’ αυτόντον ανούσιο και απαράδεκτο θεσμό; Ειδικάστην Κύπρο, όταν ακυρώνονται οι εκδηλώσειςγια την επέτειο της 1ης Απριλίου (δήθεν λόγωοικονομικής κρίσης), γιατί να στείλουμε ένασυρφετό λαϊφσταλίστικων νέων που θα ρεζι-λέψουν για ακόμα μια φορά το νησί;

Τι επιζητούμε, τέλος πάντων; Το σχόλιο τηςΤουρκάλας όταν μας δώσει 12 βαθμούς ή τηνελληνική σημαία στα μπούτια μιας ημίγυμνηςελληνόφωνης;

Αν θέλει, μπορεί να μας απαντήσει ο σύμ-βουλος Μακάριος Δρουσιώτης…

Α.Μ.

Η κηδεία των 11,6 εκατομμυρίων

Παρακολουθώντας σκηνές της κηδείας της «σι-δηράς κυρίας» από το ελληνόφωνο ΡΙΚ, κα-ταλάβαμε πως ορισμένα πράγματα, όπως ηβλακεία, θα είναι παντοτινά σε αυτόν τον κό-σμο. Τέσσερις χιλιάδες αστυνομικοί, ελεύθεροισκοπευτές, κάμποσες χιλιάδες τάγματα στρα-τού, λουλούδια, φιλαρμονικές… ήταν αναγκαία,φαίνεται, για να κηδευτεί μια γιαγιούλα μεαλτσχάιμερ…

11,6 εκατομμύ-ρια ήταν το κό-στος της κηδείαςμιας γυναίκας μεπολλά εγκλήμα-τα στην πλάτη.Αυτή που πήρε

τη σκυτάλη απ’ τον Πινοσέτ και εφάρμοσε τοπερίφημο «δόγμα του ΣΟΚ» στην Αγγλία, διε-νεργώντας έναν βάναυσο οικονομικό πόλεμοεις βάρος του ίδιου του λαού της, κηδεύτηκεστις 17 Απριλίου με τιμές αυτοκρατόρισσας.

Η Θάτσερ, που αντιμετώπισε σαν κοινούςεγκληματίες τον Μπόμπυ Σαντς και τους άλ-λους απεργούς πείνας του ΙΡΑ, κηδεύτηκεσαν… ηρωίδα. Η «σιδηρά κυρία», που διέλυ-σε τους Αργεντινούς στα νησιά Φόκλαντ, σή-μερα τιμάται από μερίδα των Βρετανών – κιεμείς συνεχίζουμε να θαυμάζουμε τέτοιο λαό.

Απορούμε τι θα γίνει όταν πεθάνει η άλληδολοφόνος, η βασίλισσα Ελισάβετ. ΊσωςΚΑΠΟΙΟΙ απ’ εδώ να σπεύσουν να παρα-στούν στην κηδεία της και να ρίξουν μαύροδάκρυ πάνω απ’ το πτώμα της. Έτσι, κύριεφανταστικέ πρώην πρόεδρε της ΚυπριακήςΔημοκρατίας;

Α.Μ.

ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ… ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ

Είδα τα βιντεάκια του Ιδρύματος Μιχάλη Κα-κογιάννη με τίτλο «ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΦΩΝΗ»,όπου διανοούμενοι και καλλιτέχνες της Ελλά-δας αφιέρωσαν μερικά δευτερόλεπτα για ναεκφράσουν την άποψή τους για την Κύπρο κιέπιασα τα κλάματα. Έκλαψα διότι ένα δυοάτομα ήταν όντως συγκινητικά και συνέχισα ναοδύρομαι με την απίστευτη μαεστρία με τηνοποία η πλειοψηφία των μοντέρνων Ελλαδιτώνσπέσιαλ πίπολ κατάφερε να μας δώσει άλλημια καρπαζιά στην κεφαλή, ισχυριζόμενη πωςη Κύπρος και η Ελλάδα αποτελούν δύο ξε-χωριστές οντότητες.

Ρε, πού φτάσαμε; Μόνο οι Γερμανοί και οιΤούρκοι να μας θεωρούν Έλληνες; Ναι, αγα-πητοί φίλοι, σχεδόν όλοι οι εξ Ελλάδος Έλλη-νες μιλούσαν ωσάν και η Κύπρος είναι μιαάλλη Παλαιστίνη, μια Νικαράγουα ή μια Λιβύη.Σκατάες…

B.N.Π.

Μόνο σ’ εμάς ακούγεται σαν αισχρήβρισιά το πιο πάνω; Ας συγκρατη-θούμε. Ο Χρήστος Χριστόφιας έγρα-ψε κάπου στο διαδίκτυο, λοιπόν, μεειρωνικό στυλάκι, το εξής:

«Τελικά, τι έγινε παιδιά; Δεν είναιμόνο στη Σοβιετική Ένωση που έδι-ναν κουπόνια; Δίνονται τώρα στονκαπιταλισμό; Α πα πα πα! Τι είναιαυτά τα πράγματα;»

Και, ως γνωστόν, έγινε σούσουρο.Πολύ λογικά βρίστηκε από πάρα πολ-λούς ο γιος του πρώην προέδρου. Εί-ναι δυνατόν να ειρωνεύεται ο γιοςτου ολετήρα της Κύπρου; Έλεος!

Πάμε παρακάτω. Το ζήτημα πήρετεράστιες διαστάσεις, όταν ο ίδιοςδήλωσε πως δέχεται απειλητικά μη-νύματα:

«Τις τελευταίες 24 ώρες γίνομαιδέκτης μηνυμάτων μίσους, βρισιών,

ακόμα και απειλών κατά της ζωήςμου, γιατί εξέφρασα την άποψή μουεχθές στο Facebook για ένα ζήτημα!Αυτό που γίνεται εις βάρος μου,εμένα και της οικογένειάς μου, ονο-μάζεται φασισμός. Όσον και αναπειλούν και βρίζουν κάποιοι, δενθα σταματήσω να λέω την άποψήμου! Δεν φοβόμαστε και δεν σιω-πούμε! Θα λέμε την άποψή μας όσοκαι αν αυτή ενοχλεί τον οποιονδή-ποτε».

Άκουσον, άκουσον! Δεν φτάνει, δη-λαδή, που ο πατέρας του έφερε τηνΚύπρο στο χείλος της καταστροφήςσε ΟΛΑ τα επίπεδα, τολμά και δενντρέπεται να μιλά για την κρίση στηνΚύπρο. Έστρωσε το κόκκινο χαλίστην τρόικα και στον Αναστασιάδη οπατέρας του «μικρού»· κι ο ίδιος,αντί να σωπαίνει και να σκύψει το

κεφάλι, συνεχίζει να εκφράζει με τέ-τοιο τρόπο τις απόψεις του. Και δενφτάνει που το κάνει, μετά, σαν το μή-λο κάτω απ’ τη μηλιά, μιλά για φα-σισμό και… επίθεση εις βάρος της οι-κογένειάς του.

Δηλαδή, ενώ ο πατέρας του έπρε-πε να είναι ήδη φυλακή για τα εγκλή-ματα εις βάρος του λαού και οι ίδιοινα έχουν ήδη μετακομίσει στηνΑγγλία, ο γιος κάνει συνεχώς δηλώ-σεις, ωσάν να ήταν άλλη κυβέρνησητα τελευταία πέντε χρόνια.

Αιδώς, Αργείοι. Αιδώς!

«Γιε του Χριστόφια…»

Page 10: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

10 27 Απριλίου 2013

Ο κώλος της όρνιθας

ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΤΙΜΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΝ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κύριε υπουργέ, σκαμπάζεις πουοικονομικά; ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Ναι, γι’ αυτό άλλωστε εί-μαι και ο υπουργός των Οικονομικών.ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Αν σου βάλωένα πεντακοσιάευρω μες στον κώλο εν-να το καταλάβεις; ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Ναι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Είνταλως;ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Από το χρώμα. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Έσιεις μάτια πας στον κώλοσου;ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (Πιάννει τα κλάματα): Μάμμα, τούτος πε-ριπαίζει με. Πε του, μάμμα!

ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΕΚΛΑ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Βάφεις τα μαλλιά σου;ΚΑΡΕΚΛΑΣ: Το απαιτεί η τηλεόραση.ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Η τηλεόραση απαιτεί να βά-φεις και τα αρχίδια σου;ΚΑΡΕΚΛΑΣ: Όχι, αλλά απαιτεί να γλεί-φεις τα αρχίδια της κυβέρνησης.ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μ’ αρέσει ηειλικρίνειά σου.ΚΑΡΕΚΛΑΣ: Νομίζεις πως μου βγήκεγια καλό; Έτο εχτές είπεν μου το στα ίσιαο Στυλιανίδης. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τι σου είπε;ΚΑΡΕΚΛΑΣ: Λαλεί μου «Εν κάμνεις για το Προεδρικόόσο τζιαι να μας γλείφεις». ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Και τι του απάντησες;ΚΑΡΕΚΛΑΣ: Είπα του «Ε, μείνετε να σας γλείφει ο Δρου-σιώτης πέρκι μου τζιαι κολλήσει σας καμμιά αρρώστια». ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Γιατί, ο άνθρωπος εν άρρωστος;ΚΑΡΕΚΛΑΣ: Μα εν το ξέρεις; Έσιει πνευματικόν έιτς.

ΤΟΣΟΔΟΥΤΣΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΡΡΗ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Νιώθεις σαν τοναποδιοπομπαίο τράγο;ΣΑΡΡΗΣ: Όι, απλώς πονεί ο κώλος μου. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ε, ναι, έσιειςδίκαιο, εν ούλλοι που σε γαμήσασιν, οΑναστασιάδης, οι Ευρωπαίοι, οι Ρώσσοι... ΣΑΡΡΗΣ: Και βάλε…

ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΖΕΤΑ ΑΙΜΙΛΙΑΝΙΔΟΥ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Πώς νιώθετε ως η μόνη γυναί-κα σε ένα ανδροκρατούμενο υπουργικό συμβούλιο; ΖΕΤΑ: Μα πού είδατε τους άντρες; Οι μισοί εν γκέι καιοι άλλοι μισοί εν ππουστόπαιδα.ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μάλιστα. ΖΕΤΑ: Εν θα με ρωτήσετε ποια είναι η αγαπημένη μουεφημερίδα;ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ποια είναι η αγαπημένη σουεφημερίδα; ΖΕΤΑ: Μα η ΕΝΩΣΙΣ, φυσικά. Έχω όλους τους τόμουςαπό το 1994!

ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟΥΣΗ

ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κύριε Πανούση, φα-ντάζομαι το μάθατε πως ο Νταλάρας έρχε-ται στην Κύπρο για συναυλίες ενίσχυσης τωνφτωχών Κυπρίων.ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Όχι, τώρα το μαθαίνω. Δηλαδήθα δώσει την αμοιβή του για τους φτωχούς; ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Όχι, όλοι οι τραγουδιστάδες θατραγουδήσουν δωρεάν και η είσοδος θα είναι ελεύθερη, μό-νο ζητείται από τον κάθε ένα να φέρει τρόφιμα και είδηπρώτης ανάγκης για τους φτωχούς. ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Τότε δίνω κι εγώ 3.000 γιαούρτια δωρεάν. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μα για να φάνε οι φτωχοί μα-ζί με το πουρκούριν τους;ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Όχι, για να γιαουρτώσουν τον Νταλάρα.

vasosftohopoullos.wordpress.comΑπορώ ήντα εφκάλαν τον Βγενόπουλο

οι δημοσιογράφοι του ΣΙΓΜΑ. Εν κανείπου εν τον εστριμώξαν καθόλου, έπλυ-

νέν τους κανονικότατα. Έλεος!

ΝΕΟΙ ΑΓΙΟΙ

Page 11: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

1127 Απριλίου 2013 ΜΕΡΚΕΛ, ΠΡΟΣΕΞΕ ΚΑΛΑ ΜΕ ΠΟΙΟ ΛΑΟ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ…

Έμμε κόφτει. Είμαι ο τέταρτος Πρόε-δρος του Συναγερμού, ρεεε! Ποιοςεγώ! Ο Αβέρωφ Νεοφύτου που την

Αργάκα! Που με επεριπαίζαν ούλλοιστο Δημοτικό τζιαι στο Γυμνάσιο.

Νε-ο-φύ-του, ο-ε-ο-ε-οε, ο-ε-ο-ε-οε.Ναι, Πρόεδρε. Ο δεύτερος ήταν ο Μά-τσης. Ο τρίτος ήταν ο Αναστασιάδης.Εγώ ήμουν ο πρώτος;

Ο τρίτος κάτι μου λαλεί. Τον δεύτερο εν τον αθθυμούμαι.

Εσού ποιος είσαι, να χαρώ;

Τι νούμερο παπούτσι φορεί η Βελκουλέσκου;

Εν ο Φούλης, Πρόεδρε. Εν τον εκατά-λαβες, επειδή έκοψε το μουστάτζι.

Τζιαι εκκέλιασεν τζι άλλον τζιαι συντυχάννει όπως τον μισόπελλον. Τζιαι εξιστράωσεν τζιαι το δειν του.

Ααα, μιας τζιαι συναφέρατε Συναγερμό, τζείνος ο Λεμεσιανός

ήντα μπου απέγινε;

Έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας,Πρόεδρε. Κάμνει τα σκατά!

Είμαι πολλά χαρούμενη.

Πάλε καλά. Εθώρουν όρομανότι ετραβούσαν τον στα δικαστήρια

τον μιτσιήν. Όι, Σπύρο μου, μεν ανησυχείς. Εν τον

Παπακώστα που εθώρες αλώπως.

39. Ξέρω το γιατί μιαν ημέρα εκόψαντην τα ψηλοτάκουνα τζιαι εδάνεισά

της τα δικά μου. Εγώ φορώ 38. Άνοι-ξάν μου τα η ξημαρισμένη, έκαμέν

μου τα όπως τες φλαούνες.

Φκάλε φάουσαν, ρα Ειρήνη. Είμαι Πρόεδρος του Συναγερμού, ρα!

Πιστεύκετέ το, εν το πιστεύκετε, είμαι Πρόεδρος του Συναγερμού. Πιάστε τα αρτσίθκια μου ούλλοι!

Πόμεινε, ρε Γλαύκο. Ρε παιθκιά, τζείνος ο γιος μου ήντα που γίνεται;

Μα, ο Αναστασιάδης; Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Τζιαι

ο Φούλης; Πρόεδρος του Συναγερμού;Νομίζω ήρτεν η ώρα μου… Μια χαρά εν ο Αχιλλέας, ρε παπά.

Page 12: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

12 vasosftohopoullos.wordpress.com

Εν ανάγκη να φκαίνει η Ειρήνη Χα-ραλαμπίδου να παίζει τον ειδήμοναστα οικονομικά της χώρας; Ρε Ακελι-κοί, καλύτερα να στέλλετε τη μαυρού

του Χριστόφκια.

Τελικά είχα δίκαιο και κυριολεκτικά,όχι μόνο συμβολικά: είναι οι ακελικοίηγετίσκοι ξημαρισμένοι. Π.χ. αυτός οΣυμεού του ΡΙΚ, που ανακάλυψε αίφ-νης τα βυζιά ως μέσον αύξησης της τη-λεθέασης και μας φλόμωσε με κυρίεςμε θεαματικά βυζιά. Την Παρασκευή19 ή το Σάββατο 20 Απριλίου –δεν θυ-μάμαι ακριβώς–, κάνοντας ζάπινγκ,έπεσα πάνω στις τελευταίες ειδήσειςτου ΡΙΚ. «Άιντε», λέω στον εαυτό μου,«ας τις παρακολουθήσω, να δω τι έγι-νε με την υπόθεση των βομβιστών στηΒοστώνη». Εμφανίστηκε μια κυρία κιάρχισε να μας διαβάζει την πρώτη εί-δηση. Ούτε που κατάλαβα τίποτα. Ηκοπέλα φορούσε ένα είδος σακακιούκαι από κάτω μια μπλουζίτσα σκου-ρόχρωμη, που από τα στήθη ως τονλαιμό ήταν δικτυωτή. Από κάτω φαι-νόταν πολύ καλά το σουτιέν της –δα-ντελωτό, μαύρο και σέξυ– με απολύτωςδιακριτά τα μεγάλα βυζιά της και ει-δικά τη σχισμή των βυζιών της. Πού ν’ακούσεις ειδήσεις... Αν φορούσε ντε-κολτέ και φαίνονταν ξεκάθαρα τα βυ-ζιά της, δεν θα ήταν τόσο προκλητικά.Γεγονός όμως είναι ότι ο Συμεού, ωςξημαρισμένος ακελικός, ξέρει τη γοη-τεία του κρυφού, του υπονοουμένουκαι της φαντασίωσης.

Είπε η κυρία όλες τις ειδήσεις καιδεν άκουσα ούτε μία, παρότι δεν εί-μαι βυζιακός τύπος. Λίγο προτού τε-λειώσει, με παίρνει ένας φίλος μου καιμου λέει: «Γύρνα την τηλεόρασή σουστο ΡΙΚ, έχει ποιοτικό πορνό». Μόλιςτου ανέφερα ότι το βλέπω, φυρτήκαμεκαι οι δυο στα γέλια. Ο φίλος ήταν κα-ταιγιστικός: «Το ΡΙΚ», μου λέει, «θασκίσει, άκου τι σου λέω».

Κλείσαμε και έπεσα να κοιμηθώ.Όταν ξύπνησα και άνοιξα τον υπολο-γιστή μου, βρήκα ένα e-mail από τον

φίλο μου που μιλήσαμε ο βράδυ. Ήτανένα σουνοσωλονούδιν από μια άλληεκπομπή του ΡΙΚ με μια άλλη σταρ-βυζού του καναλιού, ονόματι ΓαβριέλαΧριστοδούλου. Τόσο μεγάλα ήταν ταβυζιά της, που ξεχειλούσαν στην οθό-νη, με αποτέλεσμα ο καλεσμένος τηςνα μην μπορεί ν’ αρθρώσει λέξη. Μημου πείτε πως αυτή η στρατηγική τουΣυμεού δεν είναι ευφυέστατη.

Εγώ δεν πίστευα τα μάτια μου, αλ-λά, ώσπου να ξημερώσει, έπαθα κι άλ-λο σοκ. Ανοίγω πάλι την τηλεόρασηκαι βλέπω μια ξανθιά –ναι, ναι, αγα-πητοί αναγνώστες– με τεράστια βυζιάνα κάνει βόλτες μέσα στα στενά δρο-μάκια ενός παραδοσιακού κυπριακούχωριού. Ειλικρινά, δεν κατάλαβα αμέ-σως πως ήταν οι τίτλοι αρχής ενός τη-λεοπτικού σόου, ονόματι «ΠΑΜΕ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ», με την… παραδο-σιακή γκόμενα κυρία Άντρη Καρα-ντώνη. Παρακολούθησα όλο το πρό-γραμμα και αμέσως έβγαλα τα συ-μπεράσματά μου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑΑ. Οι ακελικοί του ΡΙΚ είναι όντως ξη-μαρισμένοι.Β. Τα βυζιά ανεβάζουν και την τηλε-θέαση και τα πουλλιά των ακελικώντηλεθεατών.Γ. Η βλακεία είναι ενδημική, εν τουτόπου μας πράμαν.Δ. Δεν υπάρχει σωτηρία.

Σοβαρά, όμως, βρείτε τον καιρό ναδείτε το νέο αριστούργημα του ΡΙΚ,το «Πάμε παραδοσιακά». Είναι η ίδιαη κυπριακή κυπριώτικη Κύπρος μας.

Το μικρόν μας νησσούιν, που το μόνοπου καταφέρνει ν’ αναπαράγει είναιτη βλακεία και το φολκλόρ. Το «Πάμεπαραδοσιακά» είναι το πραγματικόεπίπεδο του μέσου νεοκύπριου, τουμέσου χώρκατου, που νομίζει μάλισταότι με τέτοιες αηδίες υπερασπίζεταικαι τον λαϊκό μας πολιτισμό.

Αυτή η επίθεση του ΡΙΚ στον λαϊκόμας πολιτισμό έπρεπε ήδη να είχε κά-νει τους πιο σοβαρούς ανθρώπους τουΡΙΚ να τρέμουν από αγανάκτηση. Πούείναι οι ποιητές μας να καταγγείλουναυτά τα φαινόμενα; Πώς γίνεται τοκρατικό κανάλι να πρωταγωνιστεί στηνκαταπολέμηση του πολιτισμού μας;

Φυσικά, αυτά μάς αξίζουν, διότι αυ-τά θέλει ο κυπριακός λαός. Λίγο φολ-κλόρ, λίγο σταριλλίκι, πολλά βυζιά καικάμποσο χαϊχούι. Έλεος…

Το ξημαρισμένο ΡΙΚ

27 Απριλίου 2013

ΤΟ TIBI 69 ΓΑΜΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΔIΒIΔI

ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΓΙΑΛΟΥΣΑ»

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ Δ. ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΣΕ ΣΙΝΕΜΑΣΚΟΠ

TIMH: 10 EΥΡΩ

Page 13: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

1327 Απριλίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.com Ξύπνα, ρε Τάσσο! Άφηκές μας τουςαμπάλατους να μας κυβερνούν. Ξύπνα, να

ξιτιμάσεις τες σσιυλοπουτάνες της Ευρώπης.

l Μέχρι πριν από λίγο καιρό αντιμε-τώπιζα τις θεωρίες συνωμοσίας με σκε-πτικισμό. Έβρισκα αυτά τα οργουελια-νά περί «συστήματος που συνωμοτείεναντίον της συνείδησής μας» ως μάλ-λον γραφικά.l Πλέον ανακοινώνω ότι έχω αναθεω-ρήσει πλήρως τις απόψεις μου.l Δεν είμαι σίγουρος αν στο μέλλον θαπιστέψω στη θεωρία των αεροψεκα-σμών, στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ καιστην Ομάδα Έψιλον, αλλά σίγουρα πι-στεύω στο «σύστημα». Τουλάχιστοναυτό που βλέπω. Το Κυπριακό Κατε-στημένο. Τη διαπλοκή μεταξύ μεγαλο-τραπεζιτών, πολιτικών και ΜΜΕ.l Δεν υπάρχει άσπρο / μαύρο, πολύ πε-ρισσότερο δε «δεξιά» και «αριστερά»,αλλά ένα μπερδεμένο κουβάρι γκρίζου,που, από όπου κι αν το πιάσεις, βρο-μάει!l Ανέκαθεν θεωρούσα την ψυχολογίατου όχλου, που διατηρεί τις διεφθαρ-μένες ελίτ στην εξουσία, παντοδύναμη.Τώρα προσθέτω και το άλλο κομμάτι.Οι διεφθαρμένες ελίτ φροντίζουν ανελ-λιπώς να ταΐζουν τον όχλο κουτόχορτο,για να τις διατηρεί στην εξουσία. Έτσικλείνει ο φαύλος κύκλος της εκφυλι-σμένης κομματοκρατίας.l Και το τραγικό συμπέρασμα: Η Δη-μοκρατία μπορεί να λειτουργήσει προςόφελος της Πατρίδας και του Έθνουςμόνο όταν ο λαός έχει Παιδεία. Με πικεφαλαίο! l Όταν δεν έχει Παιδεία, εκφυλίζεταισε Οχλοκρατία, η οποία οδηγεί στηνολιγαρχία των καθεστηκυιών ελίτ, πουτο μόνο που κάνουν –εκτός από το ναγεμίζουν την κοιλιά τους– είναι να μά-χονται μεταξύ τους ποια θα θέσει υπότον έλεγχό της το μεγαλύτερο μέροςτου άβουλου όχλου, ο οποίος θα τηνανεβάσει ή θα τη διατηρήσει στην εξου-σία. l Δε ξέρω –ούτε τολμώ να προβλέψω–πού θα μας οδηγήσει αυτή η κρίση. Το

μόνο που ξέρω είναι πως τίποτα πιαδεν θα είναι το ίδιο. Ο μικρόκοσμός μαςστον οποίο ζούσαμε, θεωρώντας ότι εί-μαστε το Κέντρο του Σύμπαντος Κό-σμου, έχει καταρρεύσει σαν πύργος απότραπουλόχαρτα.l Το χειρότερο που έχουμε να πάθου-με από την Κρίση είναι να ξαναξυπνή-σουν μέσα μας συνειρμοί του ’74 γιατην υπόλοιπη Ελλάδα. Ναι, το ψοφο-δεές κατεστημένο των Αθηνών δεν στά-θηκε δίπλα στην Κύπρο. Αλλά αν συγ-χύσουμε την Ελλάδα με τον Σαμαρά,τον Γιωργάκη και τον Στουρνάρα, εί-ναι σαν να συγχύζουμε την Κύπρο μετον Χριστόφια, τον Αναστασιάδη καιτον Ορφανίδη...l Δεν είμαι σίγουρος πως μπορούσε νακάμει κάτι παραπάνω η Αθήνα, έτσι κε-

φαλοκλειδωμένη που την έχει η Τρόι-κα, αλλά έστω μια προσπάθεια δεν θαέβλαπτε.l Αλλά, να μου πείτε, αυτοί οι σφογ-γοκωλάριοι της Μέρκελ, τον Ελλαδικόλαό έχουν ξεζουμίσει, θα σκεφτούν τονκυπριακό, που είναι και γι’ αυτούς –καιγια κάμποσους εδώ μέσα– «κάτι άλ-λο»; l Αυτό, βέβαια, κάθε άλλο παρά στε-νοχώρια προκαλεί στους γνωστούς εθνο-μηδενιστικούς κύκλους, όπως για πα-ράδειγμα στον ελληνόφωνο βουλευτήτου AKEL Γιώργο Γεωργίου.l Ο λαός, σε μητροπολιτική Ελλάδα καιΚύπρο, είναι ένας και ο αγώνας κοινός.Και εχθρός, εκτός από τους Τούρκουςκαι τους Ευρωπέους, είναι και το ξε-νόδουλο πολιτικο-οικονομικό κατεστη-

μένο, το «σύστημα» που λέγαμε πριν.l Το καλύτερο που έχουμε να πάθου-με από την κρίση είναι να ξαναβρούμετον παλιό εαυτό μας. Τον απλό ελλη-νικό εαυτό της Κύπρου. Να ξαναγί-νουμε λιτοί και σκεπτόμενοι, να ξεφύ-γουμε από τα μπλε και τα κόκκινα κομ-ματικά μαντριά και να τους φτύσουμεκατάμουτρα το κουτόχορτο που χρόνιατώρα μας ταΐζουν.l € 700.000 ο τέως μας σαν μπόνους.Ώστε; Για τις καλές του υπηρεσίες στονλαό. Συν δεκαπέντε αστυνομικούς νατον προσέχουν. Χαλάλι του και χαλάλιμας. Με τόσα που έχει προσφέρει κατάτου φασισμού, του ιμπεριαλισμού, τουεθνικισμού, του σοβινισμού, του νεποτι-σμού, του παραγοντισμού, του γριβισμού,του εοκαβητισμού, του είναι λίγα.l Ο ένας φεύγει με το κεφάλι ψηλά καιο άλλος δεσμεύεται! Και ο βουκόλοςλαός να χειροκροτεί και να πανηγυρίζει,νομιζόμενος ότι είναι αυτός που κυ-βερνά.l Την ίδια στιγμή, οι Ντάουνερ και Δρου-σιώτηδες τρίβουν τα χέρια τους από χα-ρά και προετοιμάζουν το νέο Σχέδιο αγ-γλο-τουρκικής κατοχής της Κύπρου. Ηκυριαρχούσα άποψη είναι ότι θα μπο-ρέσουν να μας το επιβάλουν, επειδή εί-μαστε οικονομικά εξαθλιωμένοι. Ούτεπερί τούτου είμαι σίγουρος. Ίσως η κρί-ση τούς γυρίσει μπούμερανγκ. Γιατί ότανο λαός υποφέρει, έχει και πιο επανα-στατική διάθεση. Η Κύπρος της πεντα-ετίας του ’55-’59 δεν ήταν η Κύπρος τηςδεκαετίας του ’60, της ευμάρειας καιτου οικονομικού θαύματος που διαφή-μιζε το τότε Κυπριακό ΣυγκρότημαΕξουσίας.l Και να εξηγούμαι για κάτι: Εγώ δενείμαι υπέρ της επιστροφής στη λίρα.Εγώ είμαι υπέρ της δραχμής!l Και σ’ όποιον αρέσουμε.l Χρυσοπράσινος Φίλλος ριγμένος στοπέλαγο…

Μάριος Ρέπουσος

Χρυσοπράσινος Φίλλος

ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΙΓΑΙΟΝ»

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΜΙΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Eπιμέλεια : Γκλόρια ΚασσιανίδουKYΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

KYΚΛΟΦΟΡEI TON MAΪΟ

ΕΤΟ

ΣΚ

ΩΝ

ΣΤΑ

ΝΤΙΝ

ΟΥ

ΚΑ

ΒΑ

ΦΗ

Page 14: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

«…κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσειςμε ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις…»

Τις τελευταίες μέρες γίνονται πολλέςαναλύσεις για τους φταίχτες της κατά-ντιας της Κύπρου. Άλλοι λένε πως φταί-ει η κυβέρνηση Χριστόφια, άλλοι κατη-γορούν την κυβέρνηση Αναστασιάδη,άλλοι μόνο τους ξένους τοκογλύφους,άλλοι τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΑΚΕΛκι εμείς ΟΛΟΥΣ τους πιο πάνω.

Ξαφνικά, σήμερα το πρωί, στη ραδιο-φωνική εκπομπή του Λάζαρου Μαύρουκαι χθες το βράδυ σε μια εκδήλωση τηςδικής μας Α.Φ. Έπαλξης στη Δημοσιο-γραφική Εστία, ακούσαμε και μια άλληάποψη. Ο δρ Διεθνών Σχέσεων ΓιάννοςΧαραλαμπίδης αποφάσισε να κρίνει τονεαυτό του άμοιρο ευθυνών και να επιρ-ρίψει ευθύνες εξ ολοκλήρου στον κυ-πριακό λαό, αθωώνοντας μάλιστα τηνκυρία Μέρκελ και τη Γερμανία, αφούσημείωσε ότι αυτοί κάνουν τις πολιτι-κές τους κι εμείς είμαστε τα λαμόγια.Άραγε, ο Χαραλαμπίδης δεν ενημερώ-θηκε τόσο καιρό για την πολιτική τηςΜέρκελ στην Ελλάδα; Ή εν τέλει δενενδιαφερόμαστε για τη μάνα μας;

Υποστήριξε δε, σήμερα το πρωί, πωςόλοι αυτοί που μιλούν για την ύπαρξηΤέταρτου Ράιχ είναι οι λαϊκιστές και οιαριστεροί που διέλυσαν την Ελλάδα,όπως π.χ. ο Γιώργος Δελαστίκ, που μι-λούσε πριν από τον ίδιο στην εκπομπήτου Λάζαρου Μαύρου, ή άλλοι «αρι-στεριστές», όπως ο Γιώργος Καραμπε-λιάς, που θα μας οδηγήσουν στη σο-σιαλιστική επανάσταση, όπως δήλωσε.Και έσκιζε τα ιμάτιά του ξανά υπέρτης κυρίας Μέρκελ και των Γερμανών.Αν είναι δυνατόν…

Ο κύριος Χαραλαμπίδης αποκάλεσετον Δελαστίκ, τον Καραμπελιά και όσουςμιλούν από την Ελλάδα στην εκπομπήτου Ράδιο-Πρώτο «εξ Ελλάδος εισαγό-μενους». Μάλιστα, όταν τον ρώτησε οΛάζαρος Μαύρος αν τελικά είμαστε έναέθνος, άρχισε να ουρλιάζει και να λέειπως δεν δέχεται μαθήματα πατριωτι-σμού. Εμείς απορούμε πώς τελικά γίνε-ται αντιληπτός ο πατριωτισμός στην Κύ-προ, όταν ένας άνθρωπος, ο οποίος απο-

καλεί κάποιους Ελλαδίτες που πάλεψανδιαχρονικά για το νησί μας, που ήτανπαρόντες στον αγώνα ενάντια στο Σχέ-διο Ανάν, «εισαγόμενους» και «λαϊκι-στές», δεν δέχεται μαθήματα από ένανμεγαλύτερό του δημοσιογράφο, με τόσημάλιστα προσφορά.

Εν πάση περιπτώσει, ίσως να είμα-στε «μικροί» για να κρίνουμε τον «με-γάλο» Γιάννο Χαραλαμπίδη, αλλά εμείς,ακόμα κι αν δεν σπουδάσαμε Πολιτι-κές Επιστήμες, θέτουμε κόκκινες ανε-ξίτηλες γραμμές. Όταν ένας άνθρωποςμε τόσο κύρος ρίχνει ευθύνες στον λαότου τόπου του και βγάζει αγίους τηνΜέρκελ, τον Σόιμπλε, την Τρόικα καιόλους αυτούς τους αλήτες που έχουνως επάγγελμα τον οικονομικό πόλεμο,δεν μπορούμε να σωπάσουμε. Όταν ηαλαζονεία φτάνει στα όρια της αγένει-ας και της πολιτικής μωρίας, τότε κα-λό θα είναι να αποφασίσουμε όλοι μεποια πλευρά είμαστε… Αν θα είμαστεμε τους εκ Βρυξελλών εισαγόμενουςπολιτικάντηδες, θα είμαστε όντως άξι-οι της μοίρας μας.

Εμείς, πάντως, θα ρίχνουμε ευθύνεςκαι στη Γερμανία και στη Βρετανία καισε όλους τους ΞΕΝΟΥΣ που επιχειρούννα επιβάλουν μια δεύτερη κατοχή στηνΚύπρο και που έφεραν την Ελλάδα μαςσ’ αυτή την κατάντια, θα κατσαδιάζου-με τις εθελόδουλες πολιτικές ηγεσίες πουδεν έχουν ανάστημα, είτε Χριστόφιες λέ-γονται είτε Αναστασιάδηδες, θα βρίζου-με και τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΑΚΕΛ,του ΔΗΚΟ και όλης της φάρας που διέ-λυσε τον τόπο. Αν συνεχίσουν κάποιοινα μιλούν σ’ αυτό το μοτίβο της ενοχο-ποίησης του λαού, τότε σε τριάντα χρό-νια θα μιλάμε ξανά για αφορμές και δί-δυμα εγκλήματα και θα αθωώνουμε τηνΤρόικα και τη Γερμανία, λέγοντας «εκά-μαμεν τζι εμείς πολλά». Ε, λοιπόν, εμείς,όπως λέμε την Τουρκία Τουρκία και τηνεισβολή εισβολή, θα λέμε τη Μέρκελ κα-γκελάριο του Δ΄ Ράιχ και θα μιλάμε γιαοικονομικούς πολέμους… κι όποιος δενκαταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά καιπού πηγαίνει.

Αλ.Μιχ.(antistasitwra.wordpress.com) 5.4.2013

14 27 Απριλίου 2013ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΧΙ – ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!

Εκ Βρυξελλών εισαγόμενοι… ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΤΟΠΡΟΕΔΡΙΚΟ

Προσέξατε τα περίεργα γράμμα-τα στο ταμπλό, όταν εμφανίζεταιο Πρόεδρος ή ο κυβερνητικός εκ-πρόσωπος μέσα σε μια αίθουσατου Προεδρικού Μεγάρου; Απόπάνω γράφει «ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΜΕΓΑΡΟ» και από κάτω το ανά-λογο, φαντάζομαι, στα τούρκικα.Μόνο που στα τούρκικα η όληφράση είναι μεγαλύτερη και δενκαλύπτεται από το σώμα του ομι-λητή. Οπότε, στην ουσία, βλέπου-με μόνο κομμάτι των τουρκικών.

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατίεμείς να είμαστε τα κορόιδα. Για-τί, δηλαδή, πρέπει να υπάρχει στατούρκικα η οποιαδήποτε φράση,ειδικά τώρα που δεν υπάρχει ού-τε ένας γνήσιος Τούρκος στο Προ-εδρικό, και οι Τούρκοι που υπάρ-χουν στο Προεδρικό είναι γενί-τσαροι ή τουρκόσποροι, που λέεικι λαός μας;

Αυτό το ηλίθιο επιχείρημα, ότιεμείς είμαστε η Κυπριακή Δημο-κρατία και άρα εμείς πρέπει ναεμμείνουμε στις πρόνοιες της Ζυ-ρίχης, είναι ένα ηλίθιο επιχείρημαπου βολεύει όλους αυτούς που θέ-λουν τη σταδιακή μας τουρκοποί-ηση και τίποτε άλλο. Θα είχε νόη-μα να υπάρχουν και στα κέρματάμας και στα χαρτονομίσματα καιστα λοιπά έγγραφα της Δημο-κρατίας αναγραφές και στα τούρ-κικα, αν οι Τούρκοι της Κύπρουαναγνώριζαν την Κυπριακή Δη-μοκρατία και σέβονταν τους νό-μους της και τις υποχρεώσεις πουαπορρέουν από αυτούς. Θα είχενόημα αν πλήρωναν φόρους, ανπήγαιναν στον στρατό, αν διαδή-λωναν εναντίον της κατοχής καιαν όντως ήθελαν να ζήσουν μαζίμας, επιστρέφοντας αυτοί στασπίτια τους κι εμείς στα δικά μας.

Όσο εμείς έχουμε ανοιχτές επι-ταγές γι’ αυτούς, τόσο αυτοί θαείναι προκλητικοί και θα μας πιά-νουν σε ψιλό γαζί, όπως τώρα, μετον ισχυρισμό τους ότι ο ΧΡΥΣΟΣτης Δημοκρατίας είναι και δικόςτους χρυσός.

Να ποια θα έπρεπε να ήταν ηαρχή μιας νέας πορείας στον αγώ-να μας κατά της κατοχής. Να μηγράφαμε τούρκικα πουθενά καινα κλείναμε τα οδοφράγματα σεόσους Τούρκους δεν αναγνωρίζουντη Δημοκρατία και δεν τηρούντους νόμους της. Και ένας απότους βασικούς νόμους της Δημο-κρατίας είναι ότι οι κλεπταποδό-χοι είναι εξίσου εγκληματίες μετους κλέφτες. Άρα, οι Τούρκοιπρέπει να παραδώσουν τα κλει-διά στους νόμιμους ιδιοκτήτες τωνσπιτιών που σφετερίζονται τώρα.Κι εμείς, με τη σειρά μας, να τουςπαραδώσουμε τα δικά τους κλει-διά, μαζί με μεταφρασμένους στατούρκικα όσους νόμους της Δημο-κρατίας μπορεί να τους χρεια-στούν. Έτσι είναι οι ισότιμες σχέ-σεις. Όλα τα άλλα είναι εκ τουπονηρού.

Τρεις σιχαμερές μορφές της σύγχρονης τραγωδίας μας. Κατέστρεψαν την Κύπρο για να σώ-σουν το τομάρι και το ΚΟΜΜΑ τους και τώρα, όχι μόνο έχουν το θράσος να μιλούν και νακατηγορούν άλλους για τα δεινά, αλλά κλαίνε κι από πάνω σαν απατημένες γυναικούλες.

ΤΡΟΪΚΑ ΒΡΟΜΕΡΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ

Θαυμάστε τα Ες-Ες μας. Αν είναι δυνατόν η τύχη του Ελληνισμού στην Κύπρο να βρίσκεται στα χέρια τριών ημιαγράμματων γάρων εκσυγχρονιστών!

ΤΡΟΪΚΑ Ελληνόφωνων SS

Page 15: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

1527 Απριλίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.comΚΑΠΟΙΟΙ, που λαλούσιν πως φταίμεν μό-

νον εμείς, γιατί εν ενημερώνουνται λλίον γιατους οικονομικούς πολέμους που εκάμαντούτοι ούλλοι οι Ευρωπαίοι «φίλοι» μας;

ΜΑ ΠΟΥ ΕΠΗΕΝ;

l Μα πού επήεν ο κατά τα άλλα λαλί-στατος Τορναρίτης; Πού εχάθηκεν;

l Μα πού επήεντζιείντο λαμπρόναστέριν του Χρι-στόφια, ο Χαρί-λαος Σταυράκης;l Μα είδεν κανέ-νας σας τζιείντονμεγάλον οικονο-μολόγον και«έντιμον ακελι-κόν», κύριον Κί-

κην Καζαμίαν;l Μα πού επήεν ο Αβερωφούλης; Σαννα τζιαι εχάθηκεν λλίον τελευταίως;l Μα πού επήεν ο Χριστόφιας; Εν τό-σον πικραμένοςπου εν κυκλο-φορά στα καφέτης χώρας;l Μα πού επήενο Λούης Ηγου-μενίδης; Που τοντζιαιρόν που εί-πε την χοντροει-δέστατη μαλα-κία ότι ο Τάσ-σος Παπαδό-πουλος εν ο Σαντάμ Χουσεΐν της Κύ-πρου εξαφανίστηκεν λλίον.l Μα πού επήεν ο μεγάλος αναλυτής-ψώνιο Γιάγκος Μικελίδης; Εν φκαίνει

πιον στις τηλεο-ράσεις να υπε-ρασπίζεται τονΑναστασιάδη;l Μα πού εχά-θηκεν ο Μαλάς;l Μα πού είναιοι βοηθοί κυβερ-νητικοί εκπρό-σωποι; Γιατί ενμας τους πα-ρουσιάζουν;l Μα πού εχά-

θηκεν τζιείνος ο Υπουργός Αμύνης, οΔημήτρης Ηλιάδης;

ΠΟΕΔ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ

Συνέδριο δασκάλων στα Κατεχόμενα,και η ΠΟΕΔ έτρεξε να συμμετάσχει. Δενέχει σημασία τι ή εάν θα γίνει τελικάτο τουρκικό συνέδριο, σημασία έχει ότιοι δικοί μας δάσκαλοι, αντί να είναι ξε-κάθαροι σε τέτοιου είδους ζητήματα,βρήκαν την δικαιολογία ότι θα πάνε γιανα τους τα ψάλουν!

Τελικά, οι Κυπραίοι όλοι καταπιε-σμένοι ψάλτες είμεθα.

Ρε Φύτο, αν σε βρω καμιά φορά στονδρόμο, εννα σου τα ψάλλω τζιαι εν θασου αρεσει.

ΑΝΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥ ΚΑΙ «ΑΣΤΡΑ»

Ο «Άστρα», όπως αυ-τοδιαφημίζεται, δενείναι μόνο ένας ρα-διοφωνικός σταθμός.Είναι όντως κάτι πα-ραπάνω, γι’ αυτό καιοργανώνει εκδρομέςστα Κατεχόμενα μεμόνο 20 ευρώ το άτομο, για να μάθουναπό την κυρία Άννα Μαραγκού τηνιστορία της πόλης της Αμμοχώστου.

Εμείς καλά σας τα λέγαμε ότι οι νεο-οθωμανοί θα μας έκαναν τουρίστες στοντόπο μας, αλλά εσείς δεν ακούγατε.Τώρα φάτε τη Μαραγκού και τον«Άστρα» στη μούρη, για να κατανοή-σετε επιτέλους ότι τον τουρισμό απότον τουρκισμό τον χωρίζει μόνο έναΚΑΠΠΑ.

ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ

Όταν κάποτε, πριναπό λίγες μέρες, είπαστον κουρέα μου ότιτο γλείψιμο έχει καιτα όριά του, ο κουρέ-ας μου διαφώνησε, λέ-γοντας πως υπάρχεικαι ο Καρεκλάς.

Έχει δίκαιο!

ΤΟ ΡΙΚ ΚΑΙ Η ΣΣΙΥΛΛΑ Η ΘΑΤΣΕΡ

Πέθανε η Θάτσερ και, αντί το ΡΙΚ ναπει «ο Θεός να τη συγχωρέσει» ή «οΘεός μακαρίσει την», εμπήξαν μας τηνμες τα μούτρα ώρες τζιαι ώρες, ωσάν ναήταν κάποια μάνα μεγάλου αγωνιστήτης ΕΟΚΑ. Έτσι το ΡΙΚ και η Κύπρος,η οποία πολλά δεινά υπέστη λόγω τηςπολιτικής της Θάτσερ, έδωσαν το πα-ρών τους στην ηλίθια υμνολογία μιαςσκρόφας του πιο απαίσιου βρετανικούσυντηρητισμού και μεγαλοϊδεατισμού.Έλεος, δηλαδή!

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΣΤΟ ΜΑΙΗΦΕΑΡ

Μάνα μου τον ρε! Ο κύριος Χριστόφιαςαπέκτησε ένα μικρό σπιτάκι στο Λον-δίνο, κάπου σε μια λαϊκή συνοικία πουονομάζετε Μαίηφεαρ. Τίποτα το με-μπτό, λέγουν οι καλοί πολίτες. Όλοι δι-καιούνται ένα σπιτάκι στο Λονδίνο γιανα σπουδάσουν τα παιδιά τους και ναμην πληρώνουν ενοίκια. Είναι σαν μιαμικρή καλή επένδυση και τίποτε άλλο,συμπληρώνουν οι καλοπροαίρετοι.

Μόνο που το Μαίηφεαρ δεν είναι κά-ποια συνοικία με μαύρους, Πακιστα-νούς, Κυπραίους και Μαλτέζους, ούτεκαμιά συνοικία που φοβάσαι να τη δια-

σχίσεις τη νύχτα. Είναι η καρδιά τουΛονδίνου – του Λονδίνου των εφοπλι-στών, των σεΐχηδων, των λόρδων καιτου τζετ σετ.

Φυσικά, ούτε ο Χριστόφιας είναι τυ-χαίος. Είναι ένας (πρώην) Πρόεδρος τηςΚύπρου και ως τέτοιος δικαιούται κά-τι παραπάνω από το Χόλλογουαιη Ρό-ουντ. Σωστά έκανε και πήρε ένα σπι-τάκι στο Μαίηφεαρ.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι πού βρή-κε τα χρήματα, άλλααν ένας έστω καιπρώην Πρόεδρος τηςΚυπριακής Δημοκρα-τίας –και μάλιστακομμουνιστής, όπωςεπανειλημμένως δή-λωνε ο ίδιος– δικαι-ούται ηθικά να αγο-ράσει σπίτι στην Αγγλία και όχι, π.χ.,στην Ελλάδα. Γιατί, δηλαδή, ένας κομ-μουνιστής να προτιμήσει το καπιταλι-στικό Λονδίνο και όχι, ας πούμε, έναπρολεταριακό νησάκι της φτωχομάναςΕλλάδας; Αυτό είναι ερώτημα πολλα-πλής επιλογής.

Επιλέξτε τη σωστή απάντηση και κερ-δίστε ένα αυτοκινητάκι της αρεσκεί-ας σας:

Α. Το σπιτάκι το αγόρασε από το ξη-μέρωμα του γάμου της κόρης του.Β. Του το «δώρισε » πολύ γνωστός οι-κονομικός παράγοντας της νήσου, ωςένδειξη ευγνωμοσύνης για τη «χαλά-ρωση» κάποιων νόμων εδώ στην Κύ-προ.Γ. Είναι μέρος της μίζας που του έδω-σαν οι Καταρανοί, για να τους παρα-χωρήσει το στρατόπεδο δίπλα από το«Χίλτον».Δ. Είναι δώρο οικονομικών παραγόντωντης Λαϊκής, για τις υπηρεσίες που πρό-σφερε στη συγκάλυψη της μεγάλης κλε-ψιάς στη συγκεκριμένη τράπεζα. Ε. Γίνεται κοτζάμ Πρόεδρος, έστω καιπρώην, να μην έχει και μια «γαμίστρα»στο Λονδίνο;

ΣΧΟΛΙΑ l ΣΧΟΛΙΑ l ΣΧΟΛΙΑ l ΣΧΟΛΙΑ l ΣΧΟΛΙΑ l ΣΧΟΛΙΑ l ΣΧΟΛΙΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΟΥ

Κριτικά κείμενα

Εἰσαγωγή, ἀνθολόγηση κειμένων

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΚΟΡΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝ

Λευκωσία 2013

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ο Υ Ν Τ Ο Ν Μ Α Ϊ Ο

Page 16: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

16 27 Απριλίου 2013ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΕΛΛΗΝΕΣ – ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ!

Ο Αναγνώστης και η Στήλη του εκτρέπονται Επιμέλεια: Χάρη Ν. Σπανού

Πριν από λίγες βδομάδες, το περιοδι-κό Economist δημοσίευσε ως κύριο άρ-θρο του ένα ενδιαφέρον κείμενο, με τίτ-λο «Το επόμενο σούπερ μοντέλο», υπο-στηρίζοντας ότι οι πολιτικοί, της Δύσηςκυρίως, έχουν να μάθουν πολλά από τοσκανδιναβικό οικονομικό μοντέλο. Ανκάποιος με μέσο εισόδημα και ικανό-τητες, λέει το περιοδικό, είχε σήμερατην ευχέρεια να επιλέξει πού να ξανα-γεννηθεί, θα επέλεγε μια από τις Δα-νία, Σουηδία, Νορβηγία ή Φινλανδία. Οιχώρες αυτές βρίσκονται στην κορυφήσε όλες τις λίστες που καταγράφουνεπίπεδα ευτυχίας, κοινωνικής υγείαςκαι οικονομικής ανταγωνιστικότητας.Το έχουν δε καταφέρει, αποφεύγονταςτόσο τις ακραίες ανισότητες των ΗΠΑ,όσο και την αναποτελεσματικότητα καιτις στρεβλώσεις του ευρωπαϊκού Νό-του. Δεν είναι τυχαία η επικράτηση τουόρου «getting to Denmark», όταν οικο-νομολόγοι αναφέρονται σε περιπτώσειςεπιτυχημένου εκσυγχρονισμού.

Οι Σκανδιναβοί είχαν τη δική τους κρί-ση χρέους τη δεκαετία του ’90 κι αυτότους βοήθησε να αναπτύξουν ένα πε-τυχημένο μοντέλο μεταρρύθμισης τουδημοσίου, βασισμένο στην αποδοτικό-τητα και την ανταπόκριση στις προσ-δοκίες του πολίτη. Βέβαια διήνυσαν με-γάλη απόσταση για να φτάσουν εδώπου βρίσκονται σήμερα. Στις δεκαετίεςτου ’70 και ’80, η φιλοσοφία τους ήταν«φορολόγησε και ξόδεψε». Έτσι, το1993, το δημόσιο χρέος των Σουηδώνείχε φτάσει στο 67% του ΑΕΠ τους. Ηχώρα είχε αρχίσει να κατρακυλά οικο-νομικά, οπότε και αναγκάστηκε να αλ-λάξει. Ολόκληρη η Σκανδιναβία άλλαξετότε πορεία, μετακινούμενη κατά κύ-ριο λόγο στα δεξιά, με πυξίδα όμως τονπραγματισμό.

Οι φόροι τους μειώθηκαν δραστικά –οεταιρικός φόρος των Σουηδών είναι σή-μερα στο 22%, πολύ χαμηλότερος απότον αντίστοιχο αμερικανικό–, προχώ-

ρησαν σε πλήρη μεταρρύθμιση των συ-ντάξεων και οι δαπάνες του κράτουςμειώθηκαν σημαντικά, με αποτέλεσματο έλλειμμα των Σουηδών να βρίσκε-ται σήμερα στο 0,3% του ΑΕΠ τους, σεσύγκριση με το 7% των ΗΠΑ.

Οι δημόσιες υπηρεσίες αναδιοργανώ-θηκαν εκ βάθρων. Όταν μια υπηρεσίαδουλεύει, δεν τους ενδιαφέρει ποιος τηνλειτουργεί. Οι Δανοί και οι Νορβηγοίεπιτρέπουν σε ιδιωτικές εταιρείες ναδιαχειρίζονται νοσοκομεία του δημοσί-ου. Οι Σουηδοί και οι Δανοί έχουν έναενιαίο σύστημα παιδείας, με κουπόνιακαθορισμένης αξίας, τα οποία παρα-χωρούν στους φορολογουμένους, έτσιώστε να μπορούν να επιλέγουν όποιοσχολείο θέλουν για τα παιδιά τους, εί-

τε από τον δημόσιο, είτε από τον –κερ-δοσκοπικό– ιδιωτικό τομέα.

Η τεχνολογία και η διαφάνεια βρί-σκονται στη ρίζα αυτών των μεταρ-ρυθμίσεων. Η επίδοση όλων των σκαν-διναβικών σχολείων και νοσοκομείωνεπιμετρείται και δημοσιοποιείται. Τοδημόσιο εργάζεται στο σκληρό φωςτης ημέρας, εξηγεί το Economist. ΟιΣουηδοί επιτρέπουν την ελεύθερη πρό-σβαση στα δημόσια αρχεία τους. Οι πο-λιτικοί τους επικρίνονται αν αφήσουντα ποδήλατα και καταφύγουν στις υπη-ρεσιακές λιμουζίνες. Είναι πρωτοπόροιστο e-government, με χαρακτηριστικό-τερη την περίπτωση αυτή της Σουηδίας,όπου ο πολίτης μπορεί να πληρώσειτους φόρους του μέσω… SMS.

Το μοντέλο των Σκανδιναβών βασίζε-ται μεν στον ανταγωνιστικό ιδιωτικότομέα, που λειτουργεί όμως πλάι σε έναμεγάλο κράτος: 30% του εργατικού δυ-ναμικού τους απασχολείται στο δημό-σιο. Ένα δημόσιο, όμως, που πιστεύειστην ελεύθερη αγορά και είναι έτοιμονα αφήσει μια εταιρεία-θρύλο, όπως τηνSAAB, να καταρρεύσει και τη VOLVOνα πέσει στα χέρια των Κινέζων. Ταυ-τόχρονα, ο προγραμματισμός τους εί-ναι μακροπρόθεσμος, όπως αποδεικνύ-ει το νορβηγικό Ταμείο ΔιαχείρισηςΚρατικού Πλούτου. Τον σκληρό χαρα-κτήρα του καπιταλισμού δεν τον αφή-νουν ανεξέλεγκτο. Οι Δανοί υιοθετούνμια ευέλικτη εργασιακή πολιτική, πουκαθιστά τη διαδικασία απόλυσης προ-σωπικού εύκολη, προσφέροντας όμωςταυτόχρονα υποστήριξη και προγράμ-ματα κατάρτισης στους ανέργους.

Το Economist καταλήγει πως το μά-θημα που προκύπτει από το σκανδινα-βικό μοντέλο δεν είναι ιδεολογικό. Εί-ναι πρακτικό. Τα σκανδιναβικά κράτηδεν είναι δημοφιλή επειδή είναι μεγά-λα, αλλά επειδή δουλεύουν και εξυπη-ρετούν τους πολίτες τους. Οι Σκανδι-ναβοί έχουν πετύχει βαθιές μεταρρυθ-μίσεις, πέραν των επιθυμιών των συ-ντεχνιών και των επιχειρηματικών λό-μπι. Έχουν αποδείξει πως το κράτοςκοινωνικής πρόνοιας μπορεί να εμβο-λιαστεί με μηχανισμούς της ελεύθερηςαγοράς, για να γίνει πιο αποδοτικό. Τασυνταξιοδοτικά ταμεία μπορούν να τε-θούν πάνω σε στέρεες βάσεις, για ναμην οδηγήσουν σε πτώχευση τις επό-μενες γενιές.

Όλα αυτά, βέβαια, απαιτούν όραμακαι ηγεσία έτοιμη να συγκρουστεί μετη διαφθορά, τα κεκτημένα δικαιώμα-τα, τα μεγάλα συμφέροντα, καθώς καιτα ιδεολογήματα, δεξιά και αριστερά.Οι Σκανδιναβοί τα κατάφεραν. Εμείςτι θα κάνουμε;

Ν.Σπ.

ΟΙ ΒΑΪΚΙΝΚΜια ματιά στο σκανδιναβικό οικονομικό μοντέλο

Απρίλιος με κρύο και βροχή… Γίνεται κι έτσι. Στηνπόλη κυκλοφορούν ελάχιστοι άνθρωποι, κι αυτοί μοι-άζουν με μηχανικά κινούμενα περιγράμματα τωνεαυτών τους. Μετέωρες χειρονομίες και μισοτελει-ωμένες κουβέντες. Καιρός για σιωπή;

Αποστάσεις οι οποίες μεγεθύνονται σαν μεγάλαδιαλείμματα. Δεν ακούγεται τρίτο κουδούνι, ούτεάλλη κλαγγή υπενθύμισης.

Προς τα πού να κινηθούν; Στέκουν στη στάση ενόςλεωφορείου, που δεν εκτελεί πια καμιά διαδρομή.

Ακίνητα σχέδια.Άλλοτε έλεγαν: «Θα πάρει τα βουνά» ή «Θα πά-

ει στα ξένα» ή «Τα βρόντηξε».Αλλά, εκείνη τους έβλεπε το βράδυ στον ύπνο της:

στέκονταν ώρες ακίνητοι στην άκρη του δρόμου ήέξω στην αυλή και το περίβλημά τους αργά αργάέσβηνε.

Τι παράξενο. Δεν ακουγόταν ούτε ένα τραγούδι…

Δημήτρης Δημητριάδης, Κατάλογοι 9 – Οι ορισμοί (απόσπασμα)

Και πώς ορίζεται το πούπουλο.Και πώς ορίζεται το μέταλλο.

Φλογίζει βασιλεύουσα ανατολή νοτίζει το πρόσωποτου βρέφους. Αθώο πρωινό. Τα χρώματα αφετηρίαςκόσμου. Εμπρός στο τείχος των προσώπων.

Επάλξειςαπό βλέμματα. Επάλξεις από χείλια. Επάλξεις από

δόντια.

Και πώς το μέταλλο ορίζεται απ’ το πούπουλο.Και πώς το πούπουλο ορίζεται απ’ το μέταλλο.

Ο ύπνος του. Τα κόκκινα σανδάλιατου φωτός βαθιά μέσα στο μαλακό χρυσάφιτου Αργολικού αιθέρα. Προπύλαια προσώπων.Απροσμέτρητα. Προπύλαια από βλέμματα.Προπύλαια από δόντια. Σαθρότητα.Σαχλότητα προσώπων. Σαπρότητα και λέπρα.Πόρωση. Φλογίζει νοτίζει απαλά. Λέπρα και

πόρωση.

Πρόσωπα από εκκωφαντική φρενίτιδαθανάσιμη οχλαγωγία άσκοπηρεύση άχρηστη πραγμάτων και ρημάτωνμια άδικηαδίστακτη δαπάνη γενέθλιων δυνάμεωνφυλετικών ικμάδων ανόητη και μάταιη σπατάληγια την ορθοστασία δημόσιων διαφθορέωνπόρνων και διασπαθιστών. Με στόματα σε θύελλαβροντώδους αλεξίας. Τρυπανισμένααπό την αναζήτηση του ισχυρότερουμέχρι την έκρηξη όλων των ήλιωνπροβολέωςαπ’ την εκζήτηση τετανυσμένων στάσεων

σ’ απέραντεςσυντριπτικέςεπαναλήψειςως την αποπεράτωσητης άπορης απληστίας.

Και πώς ορίζεται από την πλάνη ο έρωτας.Και πώς ορίζεται η σκέψη από την λύπηκι η αγωνία από την λύτρωσηη φαντασία από την λειψυδρίατο πάθος απ’ την φαντασίακι απ’ την υποκρισία η λύτρωση.Και πώς ορίζεται η πλάνη από τον έρωτα.

Τα πρόσωπα. Σανανοιγμένα φέρετρα. Γελώντας σανσπασμένα φέρετρα. Μιλώντας σανανασκαλεμένα σώματα θυμάτων διάχυτααπ’ την αποφορά τού φόνου. Ένα κυκλώπειοοχυρό με την εκφραστική κενότητα μεγάλωνσυλημένων αείμνηστωνμνημάτων. Ο ύπνος του.Δεν ξέρει.Γυμνό μπρος στο κολοσσιαίο τείχος.

Και πώς ορίζεται απ’ το βιβλίο η καταστροφή.Και πώς ορίζεται από το τέλος η συνέχειατο τέλος από την αρχήκαι η αρχή από την αρχήτο τέλος απ’ την ασυνέχειακαι η αρχή απ’ την συνέχεια.Και πώς ορίζει το βιβλίο η καταστροφή.

Τον έρωτα κανείς δεν έχει. [...]

Από τη συλλογή Κατάλογοι 9 – Οι ορισμοί (1994)

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Page 17: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

1727 Απριλίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.com

Ρε Σόιμπλε, ρώτα τους παλαίμαχους ναζί για τη Μάχη της Κρήτης τζι ύστερα

έλα να τα ξαναβάλεις μαζί μας!

Είναι το Μνημόνιο μια στατική κατά-σταση, μια ασφαλής και ελεγχόμενηδιακρατική συμφωνία, ή πρόκειται γιαμια σύμβαση με απρόβλεπτη κι ανεξέ-λεγκτη, καταστροφική δυναμική, κάτισαν το Μάελστρομ, την άγρια δίνη, τηρουφήχτρα προς τον πάτο του ωκεα-νού, που περιγράφει ο Πόε;

Η δανειακή σύμβαση, που αναμένε-ται να υπογραφεί από την ΚυπριακήΒουλή την Πέμπτη 25 Απριλίου, δεν εί-ναι μια διακρατική συμφωνία όπως οιάλλες, ανάμεσα σε ισότιμα κράτη πουδιατηρούν, το καθένα, την κρατική τουκυριαρχία. Πρόκειται για μια ανοικτήυποσχετική, μια λευκή επιταγή πουυπογράφει ένα κράτος το οποίο παρα-δίδεται πλέον στην υποτέλεια, δεχόμε-νο, μέσα από το «χρέος» που αναλαμ-βάνει, να καταστεί μια «αποικία χρέ-ους».

Ο οφειλέτης, έναντι ενός (πλασματι-κού) ονομαστικού ποσού, το οποίο αε-νάως θα αυξάνεται και θα μεταβάλλε-ται (δίνοντας άλλη έννοια στον όρο«ρευστό»), υπογράφει και, δυνάμει, δε-σμεύει κάθε μόδιον της κρατικής τουκυριαρχίας, της μέχρι τώρα «ακατά-σχετης» εμπράγματης περιουσίας τουιδίου του κράτους, κινητών, ακινήτων,εδάφους και υπεδάφους, αλλά και τηςιδιωτικής περιουσίας των υπηκόων του‒ όρα, των κουρευομένων καταθέσεώντους, των κοινωνικών ασφαλίσεών τουςκαι των σήμερα φορολογουμένων καιαύριον υπό κατάσχεσιν κατοικιών τους.

Είναι η φρενήρης κάθοδος στο Μάελ-στρομ. Τα υφεσιακά μέτρα του Μνη-μονίου θα προκαλούν υστέρηση φορο-λογικών εσόδων, ενώ, από τους όρουςαποπληρωμής του χρέους, θα απαιτεί-ται πλεονασματικός προϋπολογισμός.Θα επιβάλλονται έτσι από τη ραγιάδι-

κη κυβέρνηση όλο και περισσότερα φο-ρομπηκτικά μέτρα, πιο αιμοσταγήςαφαίμαξη των πολιτών και της οικονο-μίας, περιστολή των υπηρεσιών, κατα-στροφή του κράτους προνοίας, περικο-πές στην Παιδεία και την Υγιεία, μείω-ση των συντάξεων, απόσπαση συνεχήςκαι ανηλεής της κινητής και ακίνητηςπεριουσίας πολιτών και κράτους. Μεδυο λόγια, το αίμα της κοινωνίας θααπορροφάται από τους πιστωτές-βδέλ-λες.

Χρόνια πριν, για το αφρικανικό χρέ-ος –αλλά τόσο προφητικά για μας–, τοείχε πει ο γεωγράφος Robert Harvey:«Ζούμε στην εποχή του “καπιταλισμούτης απόσπασης” (disposessioncapitalism)». Δεν είναι άλλωστε τυχαί-ος ο χρόνος ραγιαδοποίησης της Κύ-πρου: ενώπιόν μας η «Κατάρα του Πε-

τρελαίου» μας (the Oil Curse). Το γε-γονός ότι το Eurogroup επέλεξε να κα-ταστρέψει τον χρηματοπιστωτικό το-μέα και να μετατρέψει την ΚυπριακήΔημοκρατία σε αποικία χρέους δεν εί-ναι άσχετο με την επιθυμία (και τηνπρόθεση) να βάλει χέρι στους ενεργει-ακούς πόρους που έχουν ήδη ανακαλυ-φθεί ή πρόκειται να ανακαλυφθούν στηνκυπριακή ΑΟΖ.

H άθλια παράδοση της ευρωπαϊκήςαποικιοκρατίας είναι ζωντανή. Το Χρέ-ος, όπως νωρίτερα για την Υπο-ΣαχάριαΑφρική, έτσι τώρα για μας, για τη Νό-τια Ευρώπη, είναι η νέα Αποικιοκρα-τία. Όπως η Καμερουνοποιημένη Ελλά-δα, έτσι κι εμείς, αν υπογράψουν οιπρόθυμοι ηγέτες μας, θα είμαστε πιαμια Αποικία Χρέους.

Κάποιοι, μάλιστα, θα το λένε αυτό

«εξορθολογισμό της οικονομίας», «διόρ-θωση των στρεβλώσεων», «αναγκαίαπρόοδο» για την… ανάπτυξη. Θα γνω-ρίζετε, ήδη, σε ποια πλευρά του φράχτηέχουν καταφύγει οι κοτσαμπάσηδες αυ-τοί ‒ αγάδες, τσαούσηδες και συμπεθέ-ροι τους, κελευστές, λοστρόμοι, βελη-γκέκες και «comités» της γαλέρας. Σεκάθε υποταγή του έθνους, τα κνούτατων «προθύμων» τηδική μας ράχη ση-μάδεψαν. Τους έχουμε καλά γνωρίσει,κι αυτούς και το καμτσίκι τους.

Η κάθοδος στη ρουφήχτρα του Μά-ελστρομ: Ακούστε τον θρήνο του Έλλη-να αδελφού, όχι μακριά μας στον χρό-νο, τον τόπο και το πάθος:

«Μετά από τόσα μνημόνια, τόσουςεφαρμοστικούς, τόσα μεσοπρόθεσμα,τόσες περικοπές, τόσες κλοπές, τόσαλουκέτα, τόση ανεργία, τόση δυστυχία,εκείνο που μας “υπόσχονται” είναι ότι,αφού θα μας έχουν λεηλατήσει, αφούθα μας έχουν εξαθλιώσει, αφού θα μαςέχουν μετατρέψει σε κανονικούς είλωτες,έτσι, λεηλατημένους, εξαθλιωμένους καιραγιάδες, οι “σωτήρες” μας, αν κά-τσουμε... ήσυχα, το 2020 (και σίγουραως το... 2042), θα μας έχουν οδηγήσειστο ίδιο σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν ταμαρτύρια!»

Άπορα πόριμα, που θα έλεγεν ένας Αι-σχύλος. Δεν έχει τέλος, δεν έχει διέξο-δο αυτός ο δρόμος. Κι αν οι πολιτικοίσάς πουν ‒όπως σας το λένε ήδη‒ ότι ηαπόφαση είναι μονόδρομος, σκεφθείτε.Θυμηθείτε. Κάθε «μονόδρομος» τονοποίο δείχνουν οι πωλητικοί, σε γκρεμόκαλεί. Ή σε ρουφήχτρα, το Μάελστρομ.

Μνήμονες, εστέ, του ελληνικού Μνη-μονίου.

Τίτος Χριστοδούλου

Μνημόνιο: Η κάθοδος στη ρουφήχτρα του Μάελστρομ

Page 18: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

18 27 Απριλίου 2013ΑΛΗΤΕΣ ΑΛΗΤΕΣ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ – ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Μα εγώ, εν τζιαι... Ε! Αφού εκρούσαν με ούλλοι, κρούστε με τζιαι εσείς!

Μα εγώ είμαι παλαιομοδίτικος Ιούδας!

Εγώ είμαι Μαλτέζος, εν δικαιούστενα με κρούσετε!

Γαμώ το! Γιατί δεν εξαιρείτε τις μειονότητες;

Μα φταίω τζιαι εγώ; Πού με εξεθάψετε;

Αφήστε με λλίο να χαρώ την προεδρία του κόμματος!

Μόνο μην κρούσετε τα μαλλιά μου,παρακαλώ!

Ένας είναι ο Ισκαριώτης, ο Ιμπεριαλισμός!

Πε ’τα ρε Μαρκίδη!Μα εγώ είμαι νέος,

εν κρίμα να κρούσω που τα τωρά!Αφού είσαι νέος, ρε φκιακά,

κάτσε έσσω σου! Δεσμεύομαι...

Μα τωρά που ήβρα δουλειά;Έτον μαλάκαν, επιμένει ακόμα,

δκιάολε μαύρε!Σας παρακαλώ, δεν πρόδωσα κανένα!

Είμαι ιδεολόγος ΝΑΙνέκος!

ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΙΟΥΔΕΣ – ΚΡΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ

Page 19: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

1927 Απριλίου 2013 ΝΑ ΠΑΕΙ ΤΟ ΑΚΕΛ ΣΤΗΝ Δ’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Κατά καιρούς αναδημοσιεύωαυτό το άρθρο του Γιώργου Ιω-άννου. Το πρωτοδημοσίευσεστην Καθημερινή το 1983 –πά-νε τώρα τριάντα χρόνια– καιμοιάζει σαν να το ’γραψε χθες.

Το αναδημοσιεύω ξανά καιστην εφ. ΕΝΩΣΙΣ επ’ ευκαι-ρία της έκδοσης του βιβλίουΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΟΥ από τιςΕκδόσεις Αιγαίον, σε επιμέλειατου Δημήτρη Κόκορη. Στο βι-βλίο αυτό ανθολογούνται ταπιο σημαντικά κείμενα πουγράφτηκαν για τον μεγάλο μαςλογοτέχνη συν –και εντελώςαυθαίρετα– το κείμενο αυτό.Δεν είναι δυνατόν να κυκλοφο-ρήσει βιβλίο για τον Ιωάννου,και μάλιστα από κυπριακό εκ-δοτικό οίκο, και να μη συμπε-ριλαμβάνεται αυτό το κείμενο-κραυγή ενός σεμνού πατριώτηκαι διανοουμένου.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΚΕΙΤΑΙΜΟΝΟ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ

ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Εάν πιστεύουμε ότι η Κύπροςείναι Ελλάδα, τότε η Ελλάδααυτές τις μέρες, στο κυπριακό τμήμα της, κατακρε-ουργείται. Και κατακρεουργείται με προοπτική. Προ-οπτική κοντινή και προοπτική μακρινή. Και κάθε άλλουείδους… Δεν πρόκειται δηλαδή να σταματήσει το πράγ-μα εδώ. Ούτε στην Κύπρο, ούτε στο Αιγαίο. Επομένως έστω και τώρα να αντιδράσουμε σκληρά

σ’ αυτή την απόσπαση. Να ματαιωθεί αυτή η από-σπαση, γιατί αλλιώς θα μείνει ως τραύμα στο κορμί τηςΕλλάδας και στην ψυχή της Ελλάδας. Και σίγουρακάποτε θα κακοφορμίσει. Αντίθετα, στην ψυχή τωνεχθρών θα αποτελεί συνεχώς πηγή γαυριασμού καιαπληστίας.Ότι οι Τούρκοι είναι προαιώνιος εχθρός, είναι μια

σκληρή πραγματικότητα. Κι αυτό δεν μπορεί καμιάμπροσούρα οσοδήποτε σοροπιαστή και μαλακυντικήνα το αλλάξει. Οι Τούρκοι θέλουν αντιμετώπιση προ-αιώνιου εχθρού κι εμείς αυτό το έχουμε ξεχάσει. Καιείναι ανθρώπινο. Αλλά δυστυχώς, χίλιες φορές δυ-στυχώς, πρέπει να το έχουμε πάντοτε στη συνείδησήμας και γνώμονα στις ενέργειές μας.Για την τωρινή κατάσταση φταίμε κυρίως εμείς. Και

βέβαια είναι ανακατεμένες οι διπρόσωπες ξένες δυ-

νάμεις. Ασκούν την πολιτικήτη δική τους. Και βέβαια οιΤούρκοι είναι ιμπεριαλιστέςκαι φασίστες. Ασκούν τηνπολιτική τους. Αλλά εμείς; Τιέχουμε κάνει και πόσο έχου-με αντισταθεί εμείς; Αντι-σταθήκαμε τουλάχιστο ωςδημοκρατική μεταπολίτευσητο 1974; Χίλιες φορές όχι!Δεν έφταναν, λέει, τα αερο-πλάνα ως εκεί! Για φαντά-σου! Και τα υποβρύχιά μαςπου έφταναν, τι έκαναν ταυποβρύχιά μας; Ο Κανάρης στην Επανάστα-

ση πήγε με τις φελούκες ωςτην Αλεξάνδρεια και παρ’ ολί-γο να κάψει μέσα εκεί τοντουρκο-αιγυπτιακό στόλο κιεμείς συζητάμε για αεροπλάναπου δεν έφταναν και για υπο-βρύχια που δεν μπορούσαν;Δεν έφτανε η ψυχή μας ωςεκεί, το ραχάτι μας. Ναι, τοραχάτι μας! Αυτή η λέξη μάςαξίζει.Και βολευτήκαμε, κι εμείς

και οι Κύπριοι, με την πληγήανοιχτή. Κάποτε κάποιος διε-θνής οργανισμός, κάποιος κύ-

ριος Κουεγιάρ, θα ερύθμιζε ως διά μαγείας και πάλι τηνκατάσταση και θα απόδιωχνε σαν κακό όνειρο τα όσατετελεσμένα. Και ιδού η κατάληξη που δεν είναι κατά-ληξη. Και ιδού η εξέλιξη!Το πικρό αυτό ποτήριο δεν παρέρχεται αν δεν του

δώσουμε μια δυνατή κλωτσιά να περιλούσει αυτούςπου μας το προτείνουν. Ξαφνικά και αναπάντεχα καιτώρα γρήγορα να αρχίσουμε κι εμείς τα τετελεσμέ-να. Όσο κι αν είναι σκληρό, πρέπει να αρχίσουμε. Οεχθρός εκτιμά ιδιαίτερα τα τετελεσμένα. Και τονέχουμε σε πολλά στο χέρι. Πολλά μπορούμε να τουδημιουργήσουμε και αντί να μας κλονίσει να τον κλο-νίσουμε εμείς με την αέναη και πολυσχιδή επιθετικό-τητά μας.Και κάτι ακόμα: Είναι βλακώδες και εγκληματικά αντι-

πατριωτικό να τα βάζουμε, και μάλιστα στις κρίσιμεςαυτές στιγμές, με αυτούς που πιθανότατα βρίσκονταιπίσω από τους Τούρκους. Μ’ αυτούς θα λογαριαστού-με αργότερα, σε στιγμή προσφορότερη για μας. Η πο-λιτική δεν είναι ούτε συναίσθημα ούτε κατανυκτική εξο-μολόγηση. Η πολιτική ασκείται μόνον με γνώμονα τηνπατρίδα και τα μεγάλα συμφέροντά της.

Η άλλη ΈνωσιςΗ άλλη ΈνωσιςΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΣΙΑΡΔΗΣ

Κάθε νέο ποίημα του Μιχάλη Πασιαρδήαποτελεί και μια ξεχωριστή είδηση. Δηλα-δή, ο Πασιαρδής παίρνει την είδηση και τηνκάνει ποίημα για να παρηγορεί το έθνος,για να ονειρεύεται ο ίδιος και να μας τα-ξιδεύει κι εμάς, τους συμπατριώτες του,σε τόπους ταπεινούς, μοναχικούς, μα γε-μάτους αγάπη.

Σ’ ευχαριστούμε, κύριε Μιχάλη. Είναι με-γάλη μας τιμή που το ποίημά σου αυτόβλέπει το φως της δημοσιότητας μέσα απότα φύλλα της εφ. ΕΝΩΣΙΣ.

ΝΑ ΖΟΥΣΑ ΜΟΝΟΣ

Νά ζοῦσα μόνοςσ’ ἕνα βουνό ψηλό, ἀδιάβατο, μέ λίγα χόρτα, λιγοστό νερόμόνο μέ φῶς, μέ τό παγούρι τῆς ἀγάπηςκι ἐκεῖνο τό βλέμμα σου μές στήν ψυχή μου.

Νά ζοῦσα μόνοςκαί νά περίμενα νά ’ρχόσουνὅπως παλιά, πού σέ ὀνειρευόμουν.Εἶναι κίνδυνος πιά οἱ τόσες πολιτεῖεςδίχως τείχη, ἀπροστάτευτες.Εἶναι κίνδυνος οἱ χίλιοι πού δέν ξέρουν.Ἀκούω εἰδήσεις. Εἴμαστε χαμένοι.

Νά ζοῦσα μόνοςστό περιθώριο τοῦ καιροῦμακρυά ἀπ’ τή θύελλα καί τήν καταιγίδαπέρα κι ἀπ’ ὅλους τούς ἀνέμους,τή σκοτεινιά τ’ ἀπρόσμενα, κι ὅσα στό βλέμμα σου κρυμμένα.

Νά ζοῦσα μόνοςσ’ ἕνα ψηλό βουνό, ἀδιάβατο, μέ λίγα χόρτα, λιγοστό νερόμόνο μέ φῶς καί τό παγούρι τῆς ἀγάπης.

Ἔτσι θά τό ’θελα·νά ζοῦσα μόνος.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Να τος πάλι ο Ντίνος Χρι-στιανόπουλος, επίκαιροςκαι τολμηρός όπως πάντα.Το ποίημα αυτό δεν το’γραψε τώρα, αλλά το 1999!Γι’ αυτό είναι σημαντικοίοι ποιητές: γνωρίζουν πράγ-ματα και θαύματα προτούσυμβούν. Μας ξέρουν πολύκαλά και δεν παραχαϊδεύ-ουν τα αυτιά μας ούτε μαςκοροϊδεύουν, ούτε μας πα-ραπλανούν.

Απολαύστε το ποίημα.

ΑπόκρισηἘσεῖς τό λέτε κρίση, ἐγώ τό λέω καμπινέ πού κάθε λίγο βουλώνει. Ὅλοι χέζουν, κανείς δέ σκουπίζει, κι ὅλους τούς πιάνει ἀπελπισία γιά τό ποιός θά βρεθεῖ νά τόν ξεβουλώσει. Καί στό φινάλε, κάποιοι βρίσκονται.Ὄχι βέβαια οἱ διεφθαρμένες κυβερνήσεις, οὔτε τά ἀδίσταχτα κόμματα, οὔτε οἱ ξοφλημένες ιδεολογίες· προπάντων ὄχι οἱ πολλοί, μέ τά παχιά τά λόγια, πού θορυβοῦν καί εἰσπράττουν. Ἀλλά οἱ λίγοι, αὐτοί πού χωρίς νά τούς βλέπει κανείς, δίνουν ἕνα χέρι στό συνάνθρωπο· αὐτοί πού χωρίς νά καταστρώνουν ἀναμορφωτικά προγράμματα, σκύβουν τό κεφάλι καί δουλεύουν. Αὐτοί οἱ λίγοι εἶναι τά ἀραιά κεριά μές στό σκοτάδι, ὅταν τό φῶς ἀργεῖ πολύ νά φανεῖ.

Κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίοτου Μιχαλάκη Μαραθεύτη, Μνήμεςκαι Δάφνες, που αναφέρεται στονΑγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959. Πρό-κειται για μια συλλογή από άρθρακαι ομιλίες του συγγραφέα για τονσπουδαίο Aγώνα του λαού μας. Πα-ρότι τα κείμενα δεν είναι ομοιό-μορφα και δεν έχουν ενιαίο ύφος,εντούτοις το βιβλίο κυλάει σαν κα-λή λογοτεχνία, διότι ο Μ. Μαρα-θεύτης δεν είναι μόνο μάστορας τηςπένας, αλλά γνωρίζει και πολύ κα-λά τον Αγώνα.

Συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίοστους νέους μας, ειδικά σε αυτούςπου δεν γνωρίζουν πολλά για τονΑγώνα και θέλουν να μάθουν κάτιπερισσότερο για τις συνθήκες τηςπεριόδου εκείνης, πέραν των γνω-στών για τους μεγάλους μας ήρωες.Τα πρώτα δύο κεφάλαια, «Παιδείακαι Εκπαίδευση στην Κύπρο επίΑγγλοκρατίας» και «Πνευματικήπροετοιμασία του απελευθερωτικούαγώνα», είναι ιδιαιτέρως χρήσιμαγια όλους μας.

Μιχαλάκη Μαραθεύτη, ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΔΑΦΝΕΣ

Page 20: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

20 27 Απριλίου 2013

Για τον Μιχάλην του Σταυρή

Τζεια προού εδίκλησα πα στον Πετρήν.Ήτουν τζιείνος; Ήτουν ο Αουστής; Ενιξέρω τζι εν με κόφτει. Τζι είπουν του«Δος μου, ρε Ματρόζο, ρε τατσίζη μου,έναν Santé που την ταμπακκιέραν σου– είντα σου την εχάρισεν; – που ’σιειπα στην σάρκαν της βουλλωμένην τηνγαλανόλευκην ν’ άψω, να τσιλλήσω τηνζυβάναν μου, τα μαυροσκότεινα», για-τί – μεν ποτιτσινώννετε – τζι εγιώνηέχω γαίμαν. Τζι όι σαν των τραπεζιτών,παρά μόνον σαν του Χορν την ώρανπου λαλεί τζιείντο «Πες μου μιαν λέ-ξη» τζι έσιει μες στ’ αγκάλλια του τηνΚοντού τζι ο καταπιννάς του προσκυ-νά φουρκαστός την ανάσαν της – κρου-ζούνιν π’ αναδόγνει όπως πάει να τοδακκάσει ο Bogart τής Bergman στηνCasablanca – γιά σαν του Santana τηνώραν που σταυροκοπιέται ομπρός πουτο μελαχρινόν στο Smooth.

Τζι ένωθα πάνω μου το χάδιν τής Μα-γδαληνής τζι έθελα να μεν ήμουν Θεόςτζι έθελα να ’τουν η Βασιλιτζιή μου, ναφορεί το στεφάνιν μου τζιαι τα παλλη-κάρκα μου ζωσμένα ως τα δόγκια πό-ξω που την εκκλησιάν να μας ιγλέπουντζι εγιώ να της ισπέρνω Έλληνες νασταθούν προσοχήν την ώραν που ’ννάμε σταυρώννουν, την ώραν που ’ννά μεκαύκουν, να τραουδήσουν για την Μά-ναν μου την Ωραιότηταν της ΠαρθενίαςΤης μόνον τζιαι μόνον για τζιείντο πό-κνιφον το κρόδωμαν που ποκουλλιάζει

πα στα σιείλη της τα σιονάτα αφούτιςκακκαρίσει τζιαι να λαλεί «Χαλάλιν τηςΠατρίδας μου, το Φως μου, η Ζωή μουτζι αφού εν επαραδόθηκεν, ας έσιει τηνευτζιήν μου» τζι εγιώ να πίννω τον κα-φέν μου στα δώματα του Μασιαιρά,του Γολγοθά τζιαι να ρουφώ τον τσῑά-ρον μου σγιαν τζιείντα δειλινά τής εφη-βείας μου. Να ’ν μιτά μου οι φίλοι μου,να συντυχάννουμεν για τα θηλυκά, γιαμιαν θηλυτζιάν, για την Ελλάδαν, ναμας κουβαλούν βίρρα τους ουζομεζέ-δες γελαστές οι γεναίτζιες – Θεγέ μου,τζιείνος ο αχόρταστος ο λούκκος πουκάτω που το στόμαν τους...

Τζι αν ήτουν το ξημέρωμαν της Με-γάλης Παρασκευής, να μεν βαστάγνωτζιαι να ποτυλίουμαι πριχού της ώραςμου να τους δειχτώ μόνον τζιαι μόνονγια να μυριστώ τες φλαούνες τζιαι τ’αυκά τους τζιαι το δρώμαν τους τηνώραν που κουβαλούν βαρυλάτισσες τεςπινακωτές τους στην γειτόνισσαν τζιαιτην καλημέραν τους στα λαόννια τηςΠιτσυλλιάς. Τότες το δρώμαν τουςήτουν φορτωμένον αθθούς της λεμον-νιάς τζι όι Christian Dior. Να πασπα-τέψω τες ρυτίδες τους πόξω που τουςφούρνους τζιαι να τες πιάσω κουβέντανπριχού να κοινωνήσουν τζι εγιώνη νανεύκω του Jagger όπως τες λούννει με το«Angie» την ώραν π’ αννοίουν το στό-μαν τους να μεταλάβουν. Να τους κο-ντεύκω στα μνημόσυνα ν’ ακρολοούμαιτην άλλην Κύπρον, τζιείνην χωρίς τα κι-νητά τζιαι τες πιστωτικές, που ελαλού-

σασιν τα πλάσματα «Καλώς τον» τζιήτουν «Καλώς τον» τζιαι τίποτες άλ-λον.

Τζι όπως πομορίζω που τες σαράνταπαρά μίαν τζιαι φορτώννουμαι το Τί-μιον Ξύλον για τον Γολγοθάν τζι όπωςιχτέρνω τες πατούσες μου πα στες λα-τζιές του Μασιαιρά ποπήαιννα να κα-μαρώσω το θυλάτζιιν του θανάτου μουμες τζιείντες ρότσες τες αγιασμένες τουτόπου μου που ’τουν να με σσιεπάσουνγια πάντα, να λιμπίζουμαι τ’ αμμάθ-κια τους τα θηλυκά, τα πέρκαλλα, πο’’ν περιφάνιν του ψαρά τζιαι χώστραγια την πέρτικαν. Τζιαι μες στες ξητι-μασιές τζιαι τα πομούσουρα των πολ-λών που ποττέ τους έθθα καταλάβουν,να ’ν το ποκούμπιν μου – αθκειακόρο-τσος, να γείρω πάνω του πριχού να μελουκκώσουν, να ρωκκώννουμαι το κα-

κόν τζιαι να μαλαχτιανίσκω με τα γλυ-τζιά τα ελληνικά του Γκάτσου – όπωςεννά λλἲώννουμαι που το βάρος τούΣταυρού τζιαι του όπλου μου τζιαι τηςαστοσιάς του κόσμου. Τζιαι να θέλωνα τους πω «Εν εσάς που κολλιαντιρί-ζω πα στες ράσιες μου» τζιαι να μενμου βάλλει φτιν μαγκόνας. Τζιαι να νώ-θω να μου τρυπούν τα πλευρά μου, πουκάποτε εμοσκοβολούσασιν δκυόσμην,έρωτες ανεχπλήρωτοι τζιαι σημειώμα-τα πα στα τετράδια τα μαθητικά πο’’κοκκολοούσασιν Ένωσιν τζιαι μόνονΈνωσιν τζιαι στίχοι τζιαι λευκώματατζιαι φωτογραφίες τζιαι όρκοι που καϊ-λίζουν τζιαι καταντούσιν μονόπκειν βι-βλιάρια επιταγών παχουλλά τζιαι συμ-βιβασμοί πο’ τζιείνους που «πρέπει»να κάμεις τζιαι θεσούες πο’ τζιείνες πουθαμπώννουν τα θηλυκά του τζιαιρούμας πο’ ’ν πο’ ούλλα εξόν που θηλυκάτζι αυτοκίνητα γυαλλιστερά τζιαι λο-αρκασμοί τζιαι «Εν τάξει, ρε μαλάκα,αλλά...».

Τζιαι να πεθάνω την ώραν που κρον-νοίουσιν τα σιείλη μου πα στο λλιο-βούττημαν τού «Αν βουληθώ να σ’ αρ-νηθώ» τζιαι να καταγνώννω τον Πλά-στην μου πο’ ’ν μο’ ’δωκεν κόμα νακαταλάβω αν εν Μάνα μου γιά η Πα-τρίδα μου γιά η Ερωμένη μου τούτηπου για λλόου της έθθα ’βρω νερόν ναπιω γιά ρούχον να φορήσω τζι ούτε φι-λίν τζιαι δάκρυν να δακρύσω.

...Γελαστός.Βελούχης Αρειώτης

Ο Γιος του Πιερή ο Ναζωραίος

Κύπριοι αδερφοί, θα τους διαλύσουμε τα όνειρά τους.

(Εδώ έφυγε η Αλέκα απ’ την ηγεσία του ΚΚΕ!)

Η άλλη ΈνωσιςΗ άλλη Ένωσις

vasosftohopoullos.wordpress.com

ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΚΟΣ

l Συνήθως αρνούμαι να επανέλθω με διευκρινίσεις σ’ένα γραπτό μου, αλλά αυτή τη φορά θα κάνω μια εξαί-ρεση. Φίλος, τον οποίο ιδιαιτέρως τιμώ, έκρινε ότι κρί-σιμο σημείο στο κείμενό μου του περασμένου μήνα δενήταν σαφές. Διευκρινίζω, λοιπόν:l Όταν, τον Αύγουστο του 2009, ταυτοποιήθηκαν τα λεί-ψανα των αιχμαλώτων στο Τζιάος, που είχαν βρεθείόλοι με μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κρανίου, έσπευ-σε την επομένη ο Μαγάριος Δρουσιώτης να… ενημε-ρώσει ΨΕΥΔΩΣ το παγκύπριο και πανελλήνιο ότι, έξιώρες πριν από αυτό το έγκλημα, το τάγμα των συ-γκεκριμένων είχε εκτελέσει με πανομοιότυπο τρόποτέσσερις τουρκοκύπριους!l Ψευδείς και κατασκευασμένες, λοιπόν, οι «πληρο-φορίες» που δημοσίευσε ο εν λόγω (κατόπιν, υποτίθε-ται, τηλεφωνήματος στην εφημερίδα Πολίτης), αν μη καιεπιδέξια αποκυήματα του εγκεφάλου του ιδίου, προ-κειμένου να κοπάσει η συγκίνηση και η αγανάκτησηπου είχε σκεπάσει τότε το νησί. Και επειδή μπορεί να κατηγορηθώ ότι εξίσου ατεκμη-ρίωτα γράφω κι εγώ, να θυμίσω ότι, μολονότι έχουνπεράσει σαράντα πέντε (45!) μήνες, η αποκαλυπτική πέ-να του Μ.Δ. δεν παρουσίασε εισέτι τις αποδείξεις τωνόσων έγραψε τότε. l Αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε, το παλικάρι είχε μι-κρή (ακόμα τότε) αλλά ευδόκιμη θητεία στην τέτοιουείδους δημοσιογραφία (;). Τον καιρό εκείνο, ζώνταςακόμα στην Ελλάδα, ήμουν καθημερινή αναγνώστριατης Ελευθεροτυπίας. Και συνεργάτης της εφημερίδαςστην Κύπρο ήταν ο Δρουσιώτης. Και τον διάβαζα τα-κτικά. Μα εκεί, γύρω στο δημοψήφισμα, τρόμαξα. «Τισόι άνθρωπος είναι αυτός (άσε το δημοσιογράφος, δευ-τερεύον) που μπορεί να επιχαίρει και να πανηγυρίζειγια κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζει η πατρίδα του;»αναρωτιόμουν. Και μετά… είδα φως. Ήταν απλό. Ο εν λόγω έτρεφεαβυσσσσαλέο (ναι, έτσι, με 4 σίγμα) μίσος προς τονΤάσσο Παπαδόπουλο. Και μην τολμήσει κανείς να ισχυ-ριστεί ότι αυτό οφειλόταν στο… αριστερό (!!!) παρελ-θόν του, γιατί θα του θυμίσω ότι ο νυν ένοικος τουΠροεδρικού, τον οποίον ευπειθώς υπηρετεί ο Μ.Δ., ε, δενέχει και πλάκα τα γαλόνια από τον Κόκκινο Στρατό,όπως και να το κάνουμε…l Είχα σκοπό να αναφερθώ σε ένα ακόμα δείγμα τηςδημοσιογραφίας την οποία υπηρετεί ο Μ.Δ. Το Σάββατο

20 Απριλίου πήγα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, όπου οβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης θα μι-λούσε, προσκεκλημένος της τοπικής (κυπριακής) ορ-γάνωσης του κόμματος.l Δεν έχει τόση σημασία τι είπε. Προφανώς τα ίδιαπάνω κάτω θα λέει όταν τον καλούν και οι Τ.Ο. Γλυ-φάδας, Αγουλινίτσας ή Τρικάλων. Ότι βρισκόταν στην(ημικατεχόμενη) Κύπρο δεν φαινόταν να το αντιλαμ-βάνεται και δεν θα γινόταν και απολύτως αντιληπτό στοακροατήριο, αν δεν φρόντιζε ήδη από την αρχή της ομι-λίας του να μας διαβεβαιώσει πόσο καλά τα είχαν βρειμε τον… Άντρο Κυπριανού! Ναι, δεν είχε μπερδέψειπρόσωπα, τον γνωστό Άντρο Κυπριανού εννοούσε, μετο κόμμα του οποίου οσονούπω θα συμπήξει (κατά ταλεγόμενα του κυρίου Λαφαζάνη) αντιμνημονιακό μέ-τωπο ο ΣΥΡΙΖΑ, «για να διώξουμε την τρόικα και ταμνημόνια από Ελλάδα και Κύπρο».Κουίζ. Ποιες ελληνικές παροιμίες περιγράφουν το συ-γκεκριμένο μέτωπο;Α. Βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.Β. Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σκοινί.Γ. Αππόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του.Ή, για να το πούμε απλά: Δεν ήξερε. Δεν ρώταγε; l Και για να σοβαρευτούμε. Ο Λαφαζάνης λαφαζα-νιές είπε. Μάλιστα, για να μην πληγώσει παριστάμε-νη εκπρόσωπο τουρκοκυπριακής οργάνωσης, δεν ανέ-φερε λέξη για εισβολή και κατοχή. Μάλλον θα έκανε καιπως δεν είδε τις σημαίες-τέρατα που πληγώνουν τον Πε-νταδάκτυλο. Είπε όσα είχε να πει και ο λόγος δόθηκεστους παρισταμένους «για τρίλεπτες τοποθετήσεις». Από τους πρώτους πήρε το λόγο η τουρκοκύπρια. Ειςτην αγγλικήν, με ομοϊδεάτισσα και φίλη της να μετα-φράζει τα λεγόμενά της. «Στη Βόρεια Κύπρο…» μία,«στη Βόρεια Κύπρο…» δύο. Κάποιοι από το ακροα-τήριο αντέδρασαν: «Κατεχόμενα είναι, δεν είναι Βό-ρεια Κύπρος», ακούστηκαν δυο-τρεις φωνές. Η μετα-φράζουσα δικαιολογήθηκε, λέγοντας ότι κάνει μετά-φραση. Και τότε, από την πρώτη σειρά, μαινόμενος, σηκώθη-κε τριχωτός ελληνόφωνος ώριμης ηλικίας (καθηγητήςΦυσικός το επάγγελμα, λένε οι πληροφορίες μου), οοποίος, εν εξάλλω, αποστόμωσε τους διαμαρτυρομέ-νους: «Αν εσείς τη Βόρεια Κύπρο θέλετε να τη λέτε Κατε-χόμενα, εγώ θα λέω ότι εκεί είναι τουρκο-κατεχόμενακι εδώ ελληνο-κατεχόμενα».

Να μη σώσω να τσουγκρίσω φέτος αυγό, αν σας λέωψέματα! Και μετά; Μετά… ΤΙΠΟΤΑ! Συνεχίστηκαν οι… «τρί-λεπτες τοποθετήσεις»!!Κι άντε, ο Λαφαζάνης ήταν προσκεκλημένος. Στο προ-εδρείο όμως ήταν ένας επίκουρος Καθηγητής του Πα-νεπιστημίου Κύπρου, ο Σταύρος Τομπάζος, όπως καιο υπεύθυνος της τοπικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Κιαυτοί έβγαλαν το σκασμό! Κουβέντα δεν είπαν! Αν ξαναπατήσω σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Κύπρου,έχετε όλοι το δικαίωμα να με φτύσετε. Κι εγώ, καλά δα-σκαλεμένη, θα πω ότι… ψιχαλίζει!

Υ.Γ. 1 Επειδή πρόσωπα πολλά δεν γνωρίζω, έβαλα στοGoogle «Σταύρος Τομπάζος», μη και δεν συγκράτησασωστά το όνομα. Και τότε ο κύκλος έκλεισε. Έπεσασε άρθρο του, δημοσιευμένο στις 7 Απριλίου 2004 στηνΑυγή, με τίτλο «Κύπρος: Η ώρα του μεγάλου ναι». Σεαυτό, εκτός των γνωστών αφορισμών των νενέκων τηςεποχής, υπάρχει και αναφορά στον… «έγκυρο δημο-σιογράφο Μακάριο Δρουσιώτη»! Άφεριμ!Υ.Γ. 2 Χωρίς να θέλω να απολογηθώ, θεωρώ αναγκαίονα διευκρινίσω ότι η εμπλοκή μου με τον ΣΥΡΙΖΑοφείλεται αποκλειστικά στη συμμετοχή σε αυτόν τηςσυνιστώσας Ενεργοί Πολίτες (με επικεφαλής τον Μα-νώλη Γλέζο). Ανοίγοντας σήμερα το πρωί, 22 Απριλί-ου, το μπλογκ των Ενεργών Πολιτών (kinisiener-goipolites.blogspot.com) ιδού τι βλέπω να έχουν αναρ-τήσει πάνω πάνω:

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩΓιατί δεν εφαρμόζεται η απόφαση του Ο.Η.Ε. για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων

εισβολής και κατοχής από την Κύπρο;

ΑΡΤΙ ΑΦΙΧΘΕΙΣΑ ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ

Page 21: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

21

Η άλλη ΈνωσιςΗ άλλη Ένωσις

ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΝ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ ΣΤΗ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ, ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟ!27 Απριλίου 2013

ΛΑΪΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

Αθάνατα τα κυπριακά χωριά! Κά-ποιος από το Κολόσσι πήγε στο κα-φενείο των Λαϊκών Οργανώσεωνγια να πιει έναν καφέ με την παρέατου και άνοιξε τη Σημερινή να δια-βάσει. Αίφνης, έρχεται ο καφετζήςκαι του λέει πως απαγορεύεται οιθαμώνες να φέρνουν άλλη εφημε-ρίδα στον καφενέ πλην της Χα-ραυγής. Ο τύπος νευρίασε και, κα-θώς σηκώθηκε πάνω, σκόνταψε στοτραπέζι και έπεσε στο δάπεδο.

Όλα αυτά συνέβησαν στην ευρω-παϊκή Κύπρο του 2013 και σε μιαπερίοδο που εμείς ήμασταν έτοι-μοι να αποστέλλουμε δωρεάν τηνεφ. ΕΝΩΣΙΣ, όχι μόνο στα εθνι-κόφρονα σωματεία, αλλά και στιςΛαϊκές Οργανώσεις.

Πάει το διαφημιστικό μας κόλπο!

ΟΜΟΝΟΙΑ, ΛΑΟΣΚΥΠΕΛΛΟ

Τι ωραία που η ΑΕΛ έβγαλε τηνΟΜΟ ΝΟΙΑ από το Κύπελλο Κύ-πρου! Συγχαρητήρια στους Λεμε-σιανούς. Κάθε χτύπημα στηνΟΜΟΝΟΙΑ είναι και ένα χτύπημαστο ΑΚΕΛ. Εύγε ξανά ΑΕΛ.

Τώρα ας ελπίσουμε ότι οΑΠΟΛΛΩΝΑΣ θα σας καλαφατί-σει κανονικότατα.

Δ.Σ. ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ

Οι νέοι σύμβουλοι της ΤράπεζαςΚύπρου επιλέχθηκαν αφού απά-ντησαν σε ένα μεγάλο ερωτηματο-λόγιο. Πάντως, από τις πληροφο-ρίες μας, οι μισοί είναι λέσια καιοι άλλοι μισοί άχρηστοι. Καταρχάςουδείς απ’ αυτούς διαβάζει τηνεφημερίδα ΕΝΩΣΙΣ. Αυτό δείχνειτο χαμηλό πολιτιστικό και πολιτι-κό τους επίπεδο.

ΔΙΚΗ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

Λέτε ο Βγενόπουλος να κάτσει πά-νω από Παφίτη; Αναμένουμε τη δί-κη, με την ελπίδα πως ο ιδιώτηςπου τον κατηγορεί θα δικαιωθεί.Τώρα γιατί ο Βγενόπουλος βγαί-νει μόνο στο ΣΙΓΜΑ; Μήπως κάτιτρέχει στα γύφτικα;

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΡΩΣΣΩΝ

Πολλές και ποικίλες οι ευχαριστίεςκαι προς τους Ευρωπαίους καιπρος τους Τούρκους. Αυτά, ωςαπάντηση σε όσους νομίζουν πως οιμεγάλες δυνάμεις είναι φιλανθρω-πικά ιδρύματα.

WHY?

Είναι ευχάριστο που ξεφυτρώνουνομάδες πολιτών για να κινητοποι-ήσουν τον κόσμο να αντισταθεί σταμέτρα που μας έχουν επιβάλει οιΕυρωπαίοι «εταίροι» μας. Όμωςέχουμε δυσκολία να καταλάβουμεγιατί σώνει και καλά τα ονόματααυτών των οργανώσεων να είναιαγγλικά. Γιατί CYPRUS AID καιγιατί WAKE UP CYPRUS; Σε ποι-ους απευθύνονται αυτές οι οργα-νώσεις; Στους Εγγλέζους των Βά-σεων ή στους τουρίστες;

Έλεος, πια, συμπατριώτες. Οι αγ-γλικοί τίτλοι ΔΕΝ προσδίδουν κύ-ρος, ούτε συμβάλλουν στη διεθνο-ποίηση του προβλήματος. Τα αγ-γλικά μάλλον την ξιπασιά μας καιτο άππωμά μας προσδιορίζουν.

Κάθε κοινωνία ανθρώπων, κάθε λαός και κάθε άνθρωπος ξε-χωριστά, με βάση τις προσδοκίες του και την κοσμοαντίλη-ψή του, οδεύει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, προς ένασκοπό, προς τον παράδεισό του. Για τον λαό μας, μέχρι καιτη δεκαετία του ’70, αυτός ο στόχος δεν ήταν άλλος από τηνενσωμάτωσή μας στον εθνικό κορμό. Η Ένωση εκπλήρωνεκάθε μας προσδοκία σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Αυ-τό που ήθελε μια μέση κυπριακή οικογένεια για τα παιδιά της,να γίνουν «αδρώποι προκομμένοι», ήταν συνυφασμένο μετον ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής, με την ελληνική παιδεία ωςμόρφωση, αλλά πολύ περισσότερο ως κοσμοαντίληψη, δηλα-δή ιεράρχηση αναγκών και αξιών.

Ο Λιπέρτης, απευθυνόμενος σε μια αποστολή (νομίζω) αθλη-τών εξ Ελλάδος, λέει μεταξύ άλλων: «ο κόσμος ούλλος εί-στε εσείς / ο άλλος περισσεύκει» κι έτσι δηλώνει την αυ-τάρκεια που μας παρείχε η Ελλάδα ως προοπτική.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν τον αγώνα της ΕΟΚΑ, ηπροοπτική αυτή για πά-ρα πολλούς λόγους δυ-στυχώς άρχισε σταδια-κά να αλλάζει. Εκεί κά-που αρχίσαμε να ιε-ραρχούμε αλλιώς τιςαξίες και τις ανάγκεςμας: από το πολυπόθη-το ταξίδι στην Αθήναγια να δούμε τον Παρ-θενώνα, στο γουίκεντστην Αθήνα για να δού-με τον Ρέμο. Ο συλλο-γικός υποσυνείδητοςστόχος σχετιζόταν, αμι-γώς σχεδόν, με την οι-κονομική ανέλιξη.

Το τι έφταιξε δεν είναι της παρούσης. Και, όταν άρχισε σι-γά σιγά να παύει να είναι κυρίαρχη προσδοκία η Ένωση, τό-τε ο Μόντης έγραψε:

Και τι θα γίνει τώρα,θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδιαπου ’ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδιαπου ’ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη με γιασεμιά καιλεμονανθούς και μαργαρίτες,θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μαςμε τις ελληνικές σημαίες,θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του

Γυμνασίουμε την «Ένωση» στο γείσο,θα πετάξουμε το χάρακά τουςκαι την τσάντα και την μπάλα και το ποδήλατοπου ’γραφαν «Ένωση»;Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;

Σήμερα, λοιπόν, ζούμε μια αντίστοιχη κατάσταση με αυ-τήν που ανάγκασε τον Μόντη να γράψει το πιο πάνω ποίη-

μα. Με την έννοια ότι ζούμε μια περίοδο βίαιης απώλειαςενός μοντέλου ζωής, το περιεχόμενο του οποίου ταυτίζεται μετις ατομικές και λαϊκές μας προσδοκίες. Και, φυσικά, μετάτην απώλεια επέρχεται η αναζήτηση της αντικατάστασης.Αυτό το «πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;», ο φόβος για τονέο. Δηλαδή μια μεταβατική φάση, για να περάσουμε απότο μοντέλο ζωής που υιοθετούσαμε μέχρι τώρα, στην υιοθέ-τηση κάποιου άλλου.

Αυτή η κατάσταση συνειδητοποιείται από ευρύτερα στρώ-ματα της κοινωνίας μας και ανιχνεύεται στη φράση που ακού-με όπου πάμε και όπου σταθούμε: «Πρέπει να μάθουμε ναζούμε με λι(γ)όττερα». Αναρωτιέμαι, όμως, προς τι η λύπη;Τι είναι αυτό που χάνουμε και λυπόμαστε για την απώλειά του;Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτού του μοντέλου ζωής, των προσ-δοκιών και των στόχων που είχαμε ως κοινωνία μέχρι τώρα,και καλούμαστε με αυτόν τον άγριο, ομολογουμένως, τρόπο νατο ξεχάσουμε και να βαδίσουμε προς άλλες κατευθύνσεις; Δη-λαδή, αν ένας άνθρωπος ήθελε να αποδώσει με ποιητικό τρό-πο αυτή την απώλεια και τη μετάβαση, τι θα έγραφε;

Και τι θα γίνει τώρα,θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια που ήταν γεμάτα χρωματιστά «Βαρκούμαι, θέλω να πάω

Mall»;Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;

Εν κατακλείδι, λοιπόν, έτσι λιτά και απέριττα, στον αγύριστονα πάει ο ανούσιος τρόπος που ζούσαμε. Και όσον αφορά στοτι θα γίνει τώρα, στο χέρι μας είναι να τραβήξουμε κουπίπρος νέους παραδείσους, αυτή τη φορά γεμάτους περιεχόμενοκαι ομορφιά. Προς παραδείσους ελληνικούς στην ουσία καιόχι στους τύπους.

Χρήστος Πέτρου

Η σημερινή κατάσταση και ο Μόντης

Οι ιδιοκτήτες των εφημερίδων πετσό-κοψαν τους μισθούς των υπαλλήλωντους χωρίς να σκεφτούν εναλλακτικέςλύσεις. Μια λύση, π.χ., για τον ΠΟΛΙΤΗείναι να ΚΛΕΙΣΕΙ και, ως κυβερνητικήεφημερίδα, να υπάρχει μόνο στο δια-δίκτυο και μόνο τις Κυριακές, για ναηρεμήσει και ο κόσμος που τους δια-βάζει. Μια άλλη λύση είναι να πάρουντα μηχανήματά τους στα Κατεχόμενακαι να κυκλοφορούν εκεί κάθε Κυρια-κή, ως η πρώτη τρίγλωσση εφημερίδα,στα κυπριακά, τουρκικά και αγγλικά,με τον Δρουσιώτη και τον Διον.Διον. νασυντονίζουν τα τρία τμήματα, ώστε τονέο Σχέδιο Ανάν να μας έρθει πιο γρή-γορα.

Φυσικά, η πιο σωστή λύση για όλεςτις εφημερίδες είναι να κόψουν τα ηλί-θια λάιφσταϊλ περιοδικά και να μειώ-σουν τις σελίδες τους. Γιατί, δηλαδή,πρέπει να διαβάζουμε τις απερίγραπταανιαρές αναλύσεις των πολιτικών, τηστιγμή μάλιστα που τις έχουμε ήδηακούσει από τα κανάλια; Σε τι χρησι-μεύουν όλα αυτά τα περιοδικά για τις

κότες της Λευκωσίας και τις λαϊκές γκό-μενες της Λεμεσού;

Δεν λέμε να χάσουν τις δουλειές τουςοι «δημοσιογράφοι» των λάιφσταϊλ πε-ριοδικών· λέμε οι εκδότες να βρουν άλ-

λους τρόπους να εργοδοτήσουν τουςυπαλλήλους τους, που θα είναι πιο χρή-σιμοι και για την κοινωνία και για τηντσέπη τους. Π.χ., ο Παττίχης θα μπο-ρούσε να δημιουργήσει ένα εργοστάσιοπαρασκευής ωραίων μαρμελάδων, ερ-γοδοτώντας τις κυρίες που γράφουνόλες αυτές τις συνταγές και τις πληρο-φορίες για το τι πρέπει να τρώμε και τιπρέπει να χέζουμε. Τα ξενοδοχεία μας,αντί να εισάγουν από τη Βουλγαρία καιτην Ταϊβάν τις μαρμελάδες τους, θα τιςέπαιρναν από τον ΜΑΡ. ΦΙΛ. και τοπολύτιμο συνάλλαγμα θα έμενε στοντόπο μας.

Κύριοι εκδότες, μην παριστάνετε πωςσας πληγώνει κιόλας η απόλυση τωνυπαλλήλων σας. Υπάρχουν κι άλλαπράγματα που μπορείτε να κάνετε γιανα έχει ο κόσμος δουλειά. Ξέρετε κα-λύτερα από μας. Πιστεύω ακραδάντωςπως οι Φωτίου, Χριστοδούλου και οιτόσοι άλλοι λαϊφσταλίστες του Παττίχη,θα μπορούσαν άνετα να βρουν δουλειάσε οποιαδήποτε χώρα, ακόμη και στηνΚύπρο.

ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΦΥΛΛΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Page 22: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

22 vasosftohopoullos.wordpress.comΕίναι ανάγκη να στείλει η Ελλάδα και η Κύπρος αποστολή στη Γιουροβίζιον;Έλεος, ρε παιδιά. Σε έτσι καιρούς; Επιτέ-

λους, ΟΧΙ ΣΤΗ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ!

27 Απριλίου 2013

Η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ζει σή-μερα κάτω από την Αυτοκρατορία τωντραπεζών και των πολυεθνικών εται-ρειών, οι οποίες έχουν θέσει τους λαούςσε κατάσταση πολέμου, μέσω μιας ανη-λεούς πολιτικής. Ως Κύπρος, είμαστεμέρος μιας Ευρώπης που διοικείται απόαυτή την Αυτοκρατορία. Είναι μια Ευ-ρώπη όπου ο πολιτισμός και οι αξίεςέχουν ήδη καταρρεύσει. Δεν υπάρχει ού-τε συμμαχία, ούτε αλληλεγγύη, ούτεενωμένη Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή υπάρ-χει μόνο ένας κοινοτικός πόλεμος, όπουδεν χρησιμοποιούνται όπλα, αφού στουςαδύναμους επιβάλλεται μια διαδικασίααργής αυτοκτονίας.

Είναι εμφανές ότι της οικονομικής κρί-σης στην Κύπρο προηγήθηκε μια πολι-τισμική κρίση. Είναι σημαντικό να θυ-μηθούμε τις πολιτισμικές μας ιδιαιτε-ρότητες και αξίες, που αλλοιώθηκαν απότις τακτικές του ύστερου καπιταλισμού.

Η Κύπρος, από αγροτική κοινωνία πουήταν ως την απελευθέρωσή της από τουςΆγγλους αλλά, κυρίως, μετά την κατα-στροφή της οικονομικής και παραγωγι-κής της δομής το ’74, περιέπεσε σε ένακαταναλωτικό παραλήρημα, με συνοδάχαρακτηριστικά τη διάβρωση και πτώ-ση των πολιτισμικών μας αξιών και τηνυποτίμηση του πολιτισμού και της εθνι-κής μας αξιοπρέπειας.

Είναι κοινά παραδεκτό ότι η Ελλάδακαι η Κύπρος (όπως και άλλες ευρω-παϊκές χώρες), λόγω του τουρκικού ζυ-γού και της αποικιοκρατίας, δεν πέρα-σαν στη σύγχρονη εποχή μέσα από μιαφυσιολογική διαδικασία, όπως οι χώρεςπου έζησαν την αναγέννηση, τη βιομη-χανική επανάσταση και τη ανέλιξη τηςαστικής τάξης.

Ο εκσυγχρονισμός του Κυπριακού κράτους

Βρισκόμαστε τώρα, ως κοινωνία, σε μιαθέση κρίσιμων επιλογών. Από εμάςεξαρτάται αν θα δούμε την παρούσακατάσταση ως μια ευκαιρία για ουσια-στικό εκσυγχρονισμό του κράτους, πουδεν αφορά μόνο τα οικονομικά αλλά καιτις αντιλήψεις και νοοτροπίες. Διότι, ενώη Κύπρος είχε καταφέρει ένα «οικονο-μικό θαύμα», οι νοοτροπίες παρέμενανσ’ ένα επίπεδο αρχοντο-χωριατισμούκαι κουτοπονηριάς, υποσκάπτοντας το«θαύμα». Παρ’ όλες τις εμψυχωτικέςρητορικές, δεν είναι καθόλου σίγουροότι θα σωθούμε και «θα βγούμε απότην κρίση πιο δυνατοί», «όπως και το’74». Σήμερα, βρίσκεται ξανά υπό δο-κιμασία το φιλότιμο – τουλάχιστον όσωνεξακολουθούν να το έχουν…

Το κυπριακό κράτος είχε την ευχέρεια,ενόσω ευημερούσε, να παρέχει ικανο-ποιητική στήριξη στις ευάλωτες ομάδες,καλό σύστημα παιδείας και υγείας, υπο-δομές και υπηρεσίες προς όλους τουςπολίτες. Όμως, καμιά κυβέρνηση δεν τοφρόντισε. Το «κυπριακό θαύμα» δενδημιούργησε ένα κράτος προνοίας, πα-ρά μόνο για μεμονωμένες ομάδες καιεις βάρος άλλων, που είναι και οι πιοευάλωτοι στις σημερινές συνθήκες.

Θα επιβιώσουμε, λοιπόν, αλλά όχι κατ’ανάγκη ως πολιτισμός ή ως ελεύθεροιπολίτες. Θα δεχτούμε τον ρόλο των δου-λοπαροίκων της ευρωπαϊκής περιφέ-ρειας; Θα δεχτούμε να ξαναζήσουμε τηναποικιοκρατία και την εκμετάλλευσητων φυσικών πόρων και του πλούτουμας; Να αποποιηθούμε τα δικαιώματάμας; Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ωςΆνθρωποι και ως Πολιτισμός, πρέπει ναανορθωθούμε ως κοινωνία, ασκώνταςαυτοκριτική και αναλαμβάνοντας ο κα-θένας τις ευθύνες του.

Είναι φυσικό να διερωτάται ο ιδιωτι-

κός υπάλληλος που έχασε τη δουλειάτου, ο μικρο-επιχειρηματίας που υπο-φέρει από την οικονομική κρίση και οκάθε έντιμος και σκεπτόμενος πολίτης,γιατί πρέπει να λυπηθούν τον τραπεζι-κό και τον δημόσιο υπάλληλο που τό-σα χρόνια ζούσαν εις βάρος τους. Για-τί, διερωτώνται όλοι αυτοί, να συμβά-λουν ξανά στην ανασυγκρότηση ενός τέ-τοιου κράτους; Γιατί να λυπηθούν όσουςεθελοτυφλούν και ψηφίζουν βάσει τουπροσωπικού τους συμφέροντος; Για ποιολόγο να ζημιώσουν αυτοί από τις ιδιω-τικοποιήσεις κρατικών και ημικρατικώνοργανισμών, που οφείλονται σε δυσλει-τουργία λόγω της αναξιοκρατίας και τηςανικανότητας του προσωπικού;

Πρέπει να αναλογιστούμε, επίσης, τηνευθύνη των συντεχνιών και κυρίως τωνηγεσιών τους για την άρνηση να συμ-βάλουν στη σωτηρία του κράτους ενόσωμπορούσαν, όπως και την ευθύνη εκεί-νων των πολιτικών που ενθάρρυναν καιάππωναν όσους βόλεψαν με αντάλλαγ-μα μια ψήφο.

Τα σύγχρονα κράτη βασίζονται στηναξιοκρατία, στους θεσμούς, στην υπευ-θυνότητα και στον αυτοσεβασμό και όχιστο ποιος θα εξαγοράσει ποιον. Ενόσωη κρατική μηχανή δεν μπορεί να λει-τουργήσει λόγω των εμποδίων που προ-καλεί η κομματοκρατία και ενόσω δενυπάρχει συνειδητοποιημένη αφύπνισητης κοινωνίας, η Κύπρος δεν πρόκειταινα πάει μπροστά.

Ενωμένοι στον τόπο μας

Είναι επομένως απαραίτητη η συνειδη-τή βούληση και απαίτηση των πολιτώνγια εξάλειψη της κομματοκρατίας καιανάληψη ευθυνών από τους πολιτικούς-φερέφωνα των ξένων δυνάμεων, πουδιέλυσαν τον τόπο. Στις τελευταίες προ-εκλογικές διεργασίες διεφάνη ότι, εκτόςαπό τους καριερίστες πολιτικούς, υπάρ-χουν και αρκετοί άλλοι που παρέμεινανπιστοί στις αρχές τους.

Σήμερα επιβάλλεται η συνεργασία αυ-τών των πολιτικών μεταξύ τους και μετους πολίτες, για τη δημιουργία ενόςμαζικού κινήματος που θα εργαστεί γιατον εκσυγχρονισμό του κράτους και γιατη επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρα-τίας ενάντια στον κοινοτικό πόλεμο.

Λόγω της περιορισμένης δύναμης τηςΚύπρου, είναι δύσκολο ο πόλεμος αυτόςνα διεξαχθεί μόνο σε τοπικό και εθνικόεπίπεδο. Βλέπουμε, άλλωστε, ότι η ίδιαη έννοια της Ευρώπης απειλείται σήμε-ρα, ενώ και άλλοι λαοί υποφέρουν απότην Αυτοκρατορία (των τραπεζών καιεταιρειών).

Επομένως, πέραν της ενότητας σε το-πικό επίπεδο, χρειάζεται και επαφή μετις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου – καιόχι μόνο, λόγω των παρόμοιων οικονο-μικών προβλημάτων, αλλά και της πο-λιτισμικής μας συγγένειας.

Συμμαχίες αντίστασης στον κοινοτικό πόλεμο

Σήμερα, η ισοπέδωση των πολιτισμώνείναι παγκόσμιο φαινόμενο και οι μι-κροί λαοί είναι πιο ευάλωτοι στην εξα-φάνιση. Τα πολιτικο-οικονομικά συστή-ματα δεν υπάρχουν πλέον με την πα-λιά τους μορφή. Όσο η δημοκρατία κα-ταπατείται, άλλο τόσο αυξάνονται οι κι-νητοποιήσεις και οι εξεγέρσεις των λα-ών. Όσο ο καπιταλισμός καταρρέει, άλ-λο τόσο υπάρχει η ανάγκη για ένα νέοπολιτικο-οικονομικό σύστημα.

Για τη διάσωση της Κύπρου και τωνχωρών του Νότου είναι σημαντική η δη-μιουργία μιας ένωσης μεσογειακών ευ-ρωπαϊκών χωρών, όπου με πραγματικήαλληλεγγύη θα καταφέρουν να απε-ξαρτηθούν από τις πιο πλούσιες ευρω-παϊκές χώρες. Οι νότιες χώρες διαθέ-τουν όλο το δυναμικό –επιστήμονες, δια-

νοουμένους, ακόμα και άξιους πολιτι-κούς– που απαιτείται για να βγουν απότην οικονομική και πολιτισμική κρίση.Πρωταρχικής σημασίας είναι η διερεύ-νηση της νομιμότητας των δανείων καιτων όρων που τους επιβλήθηκαν.

Ενώνοντας τις δυνάμεις και εμπειρίεςτους, οι χώρες του Νότου θα μπορέσουννα πάρουν κοινές αποφάσεις και να δη-μιουργήσουν έναν ισχυρό μοχλό πίεσηςμέσα στην Ε.Ε. που, άλλωστε, εξαρτά-ται και από αυτές. Είναι δική μας υπο-χρέωση να αναλάβουμε την πρωτοβου-λία για την επαναφορά των αρχών τουδικαίου, της δημοκρατίας και της ειρή-νης μεταξύ των λαών της Ευρώπης, πά-νω στις οποίες δημιουργήθηκε η Ε.Ε.

Μέσα από τη σύσταση τέτοιων συμ-μαχιών ενδέχεται να προκύψουν νέα πο-λιτικο-οικονομικά μοντέλα, που θα απε-λευθερώσουν και την υπόλοιπη ανθρω-πότητα από τα δεινά του ύστερου κα-πιταλισμού. Η δυναμική μιας τέτοιαςκλίμακας μπορεί να προκαλέσει αλυσι-δωτές αντιδράσεις υπέρ της, που αδυ-νατούμε να φανταστούμε σήμερα.

Ήρθε η ώρα για την ανάδυση νέων οι-κονομικο-πολιτικών συστημάτων και νέ-ας συλλογικής συνείδησης. Αυτοί πουθα αναλάβουν το εγχείρημα δεν είναιάλλοι από τους λαούς της μεσογειακήςΕυρώπης, περιλαμβανομένης και της Κύ-πρου. Οι καιροί επιβάλλουν στους συ-νειδητοποιημένους πολίτες αυτών τωνχωρών να αναλάβουν την πρωτοβουλίαγια ένα νέο, πιο ανθρώπινο σύστημα.Αλλιώς θα μιλάμε για επιστροφή στονσκοταδισμό και, πιθανόν, για το τέλοςτου πολιτισμού, όπως τον ξέραμε μέχριτώρα.

Στέλλα Ευαγγελίδου, αρχιτέκτων

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝΛΕΥΚΩΣΙΑ 2013

που ήμαστεν πλούσιοι;

ΑΘΘΥΜΑΣΤΕ

Η διάσωση του Κυπριακού κράτους και η Ευρω-μεσογειακή Συμμαχία

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ε Ι

Page 23: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

2327 Απριλίου 2013

Γαουρολογίες ΠΥΞ ΛΑΞ✍

ΝΤΑΟΥΝΕΡ, ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ!

l Έβλεπα το τρέιλερ του Σίγμα όλη τη βδομάδα. «Πέντε δη-μοσιογράφοι, ένας κατηγορούμενος», έλεγε. Κι έδειχνε τη φά-τσα του Βγενόπουλου, του κατηγο-ρούμενου δηλαδή, με μια πουράκλαμες στο στόμα, σαν μαφιόζος της νύ-χτας. Τι ακριβώς περίμενε ο μέσος αχά-παρος – αγράμματος – αστοιχείωτος Κύ-πριος; Πως τα σαΐνια της δημοσιογρα-φίας μας θα ξέσκιζαν τον «κακοποιό»Βγενόπουλο.l Έκατσα κι εγώ να δω την εκπομπή.Συνήθως δεν βλέπω τηλεόραση. Η τηλεό-ραση είναι για τον αμόρφωτο πληθυσμό, τα έχουμε επαναλά-βει εκατοντάδες φορές. Το βράδυ σερφάρω στο διαδίκτυο γιανα διαβάσω κείμενα ανεξάρτητων αρθρογράφων. Όπως κάνεικάθε σοβαρός άνθρωπος παγκοσμίως.l Έκατσα να δω τους πέντε καουμπόηδες δημοσιογράφους, λοι-πόν, που θα έπιαναν τον ταύρο απ’ τα κέρατα. Το τι έγινεστο τέλος το ξέρεις. Ο Βγενό τούς πήρε για την πλάκα του. Ρε-ζίλι τους έκανε. Τον βγάλανε με απευθείας σύνδεση και τουςέβαλε 15 γκολάκια. Σαν να έπαιζε ο Μέσι μόνος του εναντίοντης μεικτής Χούλου. Σκέψου να ήτανε στο στούντιο…l Πήγανε τα σαΐνια χωρίς επιχειρήματα να κάνουνε τους κο-μάντο της δημοσιογραφίας και βεβαίως πήρανε τ’ αρχίδια μουμετά συγχωρήσεως. Μονάχα ο ένας (δεν θυμάμαι τ’ όνομάτου, εκείνος που φώναζε λιγότερο ήτανε...) στάθηκε κάπωςστο ύψος των περιστάσεων. Οι άλλοι δεν ξέρανε καν τι ση-μαίνει bail-out. Και στο τέλος κάτι πήγανε να πούνε, κάτιάσχετα πράγματα ψέλλιζαν, κάπου, κάπως, κάποτε. l Και τέλειωσε η εκπομπή και ήσουνα σίγουρος πως αδίκωςκατηγορούν τον Βγενόπουλο. Εμένα δεν με ενδιαφέρει αν τουςτα έφαγε και πόσα τους έφαγε. Το θέμα είναι άλλο και το κα-τάλαβε μέχρι και το τελευταίο πρόβατο. Είναι το ότι ο ντόπιοςκατεργάρης προσπαθεί να κατηγορήσει κάποιον μη Κύπριο,ώστε να σκεπαστούνε τα κυπριακά σκατά, όπως γίνεται εδώκαι 4.000 χρόνια. Και για να το καταφέρει αυτό προσεταιρί-στηκε τους δημοσιογράφους, για να γράφουνε κάθε μέρα ενα-ντίον του Βγενό. Μια φορά τον βγάλανε στον αέρα για «60 λε-πτά» και τους πήρε την παρθενιά. Αμάσητους τους έφαγε, χω-ρίς λάδι και ξίδι. Σκέψου να έβγαινε ακόμα δυο τρεις φορές,ή να έδινε μια συνέντευξη τη βδομάδα. Κι έριξε και δυο τρειςβόμβες για Μιλόσεβιτς, για κομπίνες και για «πειραγμένη»έκθεση της «Alvarez and Marsal» και τον κοιτάγανε σαν πα-λαβοί. Και οι ντόπιοι λωποδύτες, που όντως τα φάγανε, κρυ-φτήκανε. Δεν θα ξανακούσεις για Βγενόπουλο και για πράσι-νους δράκους. Διότι, άμα τον καλέσουνε να καταθέσει, θα έρ-θει μαζί του με πυρηνικές βόμβες. Λωποδύτες είπαμε, όχι όμωςκαι μαλάκες. l Τι θα έκανα αν ήμουν Αναστασιάδης; Θα έβαζα τον Βγενό-πουλο Υπουργό Οικονομικών. Όπως το διαβάζεις. Για μήπωςκαι οι Χαρίλαος Σταυράκης, Σιαρλής, Σαρρή και σία ήτανεκαλύτεροι; l Είδα και τον κακομοίρη τον Μαρκίδη, σαν τον Λάζαρο πουαναστήθηκε. Για τους «αναστημένους» τα είπαμε και τονπροηγούμενο μήνα, αλλά ο Μαρκίδης είναι από άλλο ανέκδο-το. Έλεγε, έλεγε και ξανάλεγε τα ίδια και τα ίδια, όπου τον κα-λούσανε τον φτωχό. Και θυμήθηκα πως ήτανε Γενικός Εισαγ-γελέας τον καιρό του Xρηματιστηρίου. Και ξεσκιζότανε πως θατους βάλει όλους φυλακή... l Καλησπέρα, κύριε Μαρκίδη και καλό Πάσχα...

Αγαπώ τον τόπον μου! Αγαπώ τον τόπον μου!Αγαπώ τον τόπον μου!

Έτσι πρέπει να ξεκινούμεν τηνμέραν μας κάθε πρωίν, αν θέ-λουν να δούμεν πρόοδον τζιαιπροκοπήν.

Επρήσαν μας τα κάθε μέρα οιοικονομολόγοι, οι λογιστάδεςτζι οι διάφοροι αναλυτές (αναν– αλήτες) του κερατά.

Ούλλοι έχουν σκέδια τζιαι σκε-διούτθκια για να μας σώσουνπου την καταστροφήν. Πρινανάμιση μήναν όμως, που εψη-φίζαμεν την καταστροφή, ήτανούλλοι χασιμιοί τζιαι ούλλοιβωβωμένοι. Πριν πέντε γρόνια,που εψηφίζαμεν τον Κατα-στρόφκιαν, πάλε χασιμιοί ήταν.

Τωρά κλαιν τζι οι καναλλάρ-χες πως εννα κλείσουν οι σταθ-μοί τους. Κλαιν τζι οι δημο-σιογράφοι πως εννα χάσουντες δουλειές τους.

Να κλείσετε, ρε. Αξίζει σας. Είσαστεν τζιαι σεις ενναν με-

γάλον κομμάτιν της ζημιάς.Ούλλη η προπαγάνδα της κα-ταστροφής που τα σιαίρκα σαςέρεξεν. Εσείς επαρασύρετε τονκόσμον στες λάθος επιλογές.Εσείς εσκοτώσετε τον πα-τριωτισμόν. Εσείς εκαλλιεργή-σετε την μαφίαν, το άππωμαντζιαι την εγγλέζικην προπα-γάνδαν.

Τότε που ήταν να ψηφίσουμενπρόεδρον, με αναλυτές εθώρεςστα κανάλια, με οικονομολό-γους. Τότε αέραν είσιεν μόνογια τους σφογγοκωλάριους,τους γλείφτες τζιαι κάθε λοήςπαραπόττες.

Τωρά, ούλλοι αθθυμηθήκαν να

μας ενημερώσουν για τες επι-λογές μας. Ο ένας να μας δώ-κει της Τρόικας, ο άλλος τηςΤουρκίας, ο άλλος με την λί-ραν να μας στρέψει στηνΑγγλία τζιαι τελειωμόν εν έσι-ει. Ο καθένας που έναν σκέ-διον υποδούλωσης.

Τωρά όμως το πουλλίν επέτα-σεν. Εσκλαβωθήκαμεν τζιαι τοσκέδιον έναν ένει. Εν συνταγήδοκιμασμένη που τες προη-γούμενες σκλαφκές.

Σιύφκεις την τζιαιφαλήν χα-μαί, όι που δουλοπρέπειαν αλ-

λά που όρεξην για δουλειάν.Δουλειάν για να θκιώξεις τονδυνάστη. Δουλεύκεις που κά-θε πόστον με αγάπην για τοντόπο σου τζιαι πάντα με στό-χον να καταφέρεις μιαν ημέ-ραν να γίνεις αφέντης της γηςσου.

Καλήν Ανάσταση!

Γάδαρος ΚύπρουΠολιτικός Αναλυτής

Τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφασήτου να εγκαταλείψει τη γερμανική πολιτική σκη-νή εξήγησε ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, ελληνι-κής καταγωγής ευρωβουλευτής της Γερμανίας,αναφέροντας ότι αφορμή ήταν ο τρόπος με τονοποίο αντιμετωπίστηκε η Κύπρος.

Όπως είπε, ελήφθησαν «παράνομα μέτρα καιμια τιμωρητική απόφαση», την οποία χαρα-κτήρισε προμελετημένη. Ο κ. Χατζημαρκάκηςεμφανίστηκε σκληρός έναντι της γερμανικής πο-λιτικής ηγεσίας, λέγοντας ότι συμπεριφέρονται«σαν να φορούν παρωπίδες, δεν βλέπουν, δενκαταλαβαίνουν ότι βάζουν φωτιά στο ευρω-παϊκό σπίτι».

Ο κ. Χατζημαρκάκης τόνισε μεταξύ άλλων ότιοι χειρισμοί που έγιναν στο θέμα της Κύπρου,κατά κύριο λόγο από το Eurogroup, δεν συμ-βαδίζουν με τις αρχές που διέπουν τη δημι-ουργία της ευρωπαϊκής οικογένειας. «Είχαμετην επίδειξη ηγεμονίας, που εξέφρασε με τηναπόφασή του το Eurogroup και ήρθε σε μιακρίσιμη καμπή της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστο-ρίας. Η Γερμανία είναι ηγέτιδα δύναμη στηνΕυρώπη. Χρειάζεται πάντα ένας ηγέτης στις οι-κονομικές υπερδυνάμεις, όπως είναι η Ευρω-παϊκή Ένωση. Ωστόσο, ο ηγέτης πρέπει να είναιυπεύθυνος για την ηγεσία του. Οι Γερμανοί δενέχουν καταφέρει να το κάνουν και χάνουνε την

εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων. Η Ευρωζώνη εί-ναι ένα σκιώδης κράτος, με μια Κυβέρνηση δί-χως δημοκρατική νομιμοποίηση».

Τελικά, η ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται,χωρίς να είναι υποχρεωτικά φάρσα...

Για άλλη μια φορά, είναι οι (όπου γης)ΕΛΛΗΝΕΣ και όχι οι ελληνικές κυβερνήσεις πουγνωρίζουν, θυμούνται και, το κυριότερο, απο-δεικνύουν ότι η Κύπρος και ο λαός της είναικομμάτι του Ελληνισμού.

Σας ευχαριστούμε, κύριε Χατζημαρκάκη καισας περιμένουμε!

π.

Χατζημαρκάκης: Αποχωρώ λόγω της Κύπρου

«Αδέλφια, ξυπνάτε, μη μας πιάσουν κορόιδο οιξένοι. Διαβάστε και μελετήστε καλά τους όρουςτου ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: κρύβουν θανάσιμους κινδύ-νους! Για παράδειγμα, υπάρχει σημείο που λέ-ει πως οι όροι ΔΕΝ μπορούν να αναιρεθούν,ακόμη και για λόγους εθνικής ασφαλείας !!!!!

»Δώσαμε τη ζωή μας για να ζήσουμε αφέντεςστον τόπο μας και να μη μας διαφεντεύουν οιξενοι. ΟΧΙ στο Μνημόνιο.

»Καλώ τους έντιμους δημοσιογράφους –αυτούς τους λίγους–,καλώ τους έντιμους πολιτικούς –αυτούς τους ελαχίστους–, καλώτους έντιμους πνευματικούς ανθρώπους –αυτούς τους μετρημέ-νους– να επιμένουν να εξηγούν τους όρους του Μνημονίου στονλαό μας. Κατανοώντας τους όρους, υπάρχει η ελπίδα πως ο λα-ός μας θα τα καταφέρει».

l l l

«Αδέλφια, ξυπνάτε, δεν έχουμε άλλα περιθώρια. Μελετήστε κα-λά τους όρους του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και θα δείτε πόσες παγίδες

κρύβουν. »Ένα παράδειγμα: Υπάρχει όρος, σύμφωνα

με τον οποίο, τρίτες χώρες μπορούν να εξα-γοράσουν το χρέος μας και να καταστούν έτσιαυτές οι πιστωτές μας. Θα χάσει την ευκαι-ρία να το κάνει αυτό η Τουρκία, ώστε να μαςέχει στο χέρι;

»Αδέλφια, ξυπνάτε, δεν δώσαμε τη ζωή μαςγια να είμαστε σκλάβοι!»

ΞΥΠΝΑΤΕ, ΑΔΕΛΦΙΑ!

Page 24: Εφ. ΕΝΩΣΙΣ (Τεύχος Απριλίου 2013)

ENΩ ΣIΣT ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι ν

Σαββάκη μου, πάμε στο Προεδρικό για να απαγάγουμε

αυτόν τον ηλίθιο σκύλλοΛίο του Αναστασιάδη;

Καλή ιδέα, κόρη Έλλη!Τζιαι μιας τζιαι εν να πάμε στο Προεδρικό,

ας σιέσουμεν τζιαι πόξω πουτο γραφείο του Μακάριου

Δρουσιώτη!

Μπορούν να πετύχουν τα Μνημό-νια; Οι σοφοί, στο τηλεοπτικό πρό-γραμμα των «60 λεπτών», αντιμε-τωπίζουν το γεγονός ότι, όπου αυ-τά εφαρμόστηκαν, οι οικονομίες χει-ροτέρεψαν. Η Ελλάδα γνωρίζει μιαδιαλυμένη κοινωνία, με μείωση τουΑΕΠ της κατά το ένα τρίτο, μέσασε τρία χρόνια. Παρόμοια και οι άλ-λες χώρες στις οποίες εφαρμόστη-καν Μνημόνια... Ο Πισσαρίδης πιστεύει όμως στο

Μνημόνιο, ακόμη κι αν «γίνονταιλάθη», επιχείρημα που θυμίζει τουςμαρξιστές για τη Σοβιετία: «Αν εί-χε εφαρμοστεί σωστά ο Μαρξι-σμός...» Τα μέτρα είναι εγγενώς υφεσια-

κά, επιφέροντας μια βίαιη εσωτερι-κή υποτίμηση. Ποια «ρευστότητα»δίνει το χρέος στην Τρόικα, ότανέχει εξαφανιστεί η ανάπτυξη; Μεεξωγενή πια –από τους πιστωτές–τα μέτρα για την οικονομία, φορο-μπηχτικά και καθαρά αφαιμακτικάτης οικονομίας, ποια ελπίδα παρέ-χουν για θετική πορεία έξω από τοΜνημόνιο; Κάποιοι ελπίζουν στις«διαρθρωτικές» αλλαγές – βίαιεςωστόσο και διαλυτικές του κοινω-νικού ιστού. Αλλά ποιο νόημα μπο-ρεί να έχουν οι «διαρθρωτικές» αλ-λαγές σε ένα περιβάλλον μακροοι-

κονομικής κατάρρευσης και ασφυ-κτικής, αφαιμακτικής λιτότητας καιεπιθανάτιας εξαφάνισης της ρευ-στότητας; Μπορεί να υπάρξει δρόμος προς

την ανάπτυξη μέσα από πολιτικέςλιτότητας; Με μια καταλυτική κοι-νωνικά και οικονομικά ανατροφο-δοτούμενη ανεργία και ύφεση;Α, πόσο χαμένη φαντάζει η απο-

φασιστική πολιτική εσωτερικού δα-νεισμού για έγκαιρη αποφυγή τουΜνημονίου, ενόψει και του πακτω-λού του φυσικού αερίου που περι-μένει στη γωνία; Που όλο και πιοαπειλητικά φαίνεται, τώρα, να τοπεριμένουν κάποιοι στη γωνία… Αύριο, ή την Πέμπτη, ψηφίζεται

ίσως το Μνημόνιο. Και οι Κύπριοιέχουν, ήδη, από την προηγουμένη,την αίσθηση της μέρας μετά. Κι ότιη μοίρα τους, πια, δεν αποφασίζεταιαπό την εθνική μας κυβέρνηση. Μεαυτή την έννοια, είμαστε ήδη στοΜνημόνιο. Τι είδους, σε ποιο βαθ-μό μπορεί να ακολουθηθεί μια εθνι-κή, λυσιτελής οικονομική πολιτική,με οπτική τη διέξοδο από την ύφε-ση και τα Μνημόνια; Tη διέξοδο πουαναζητεί και ο πρώην Υπουργός, οΚεραυνός, ζητώντας διεκδικητικήπολιτική μέσα στην Ευρώπη...

Τίτος Χριστοδούλου

Μ Ν Η Μ Ο Ν Ι ΑΟι αριθμοί δυστυχούν,

οι άνθρωποι λιμοκτονούν, οι κοινωνίες διαλύονται...

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ 60 ΛΕΠΤΑ

ΠΗΛ

ΑΚΟΥ

ΤΑΣ

ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΕΝΩΣΙΝ CYPRUS AID και οι οροί του Συστήματος

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή. Είμαστε εναντίον κάθεφιλανθρωπίας και ειδικά αυτών που διαχωρίζουν τον κόσμο σεφτωχούς που θέλουν βοήθεια και σε έξυπνους που τους διαθέτουνένα πιάτο φαγητό. Νοείται ότι κανένας δεν πρέπει να πεινάσει,αυτό πρέπει να είναι το μέλημα όλων μας. Όχι όμως επειδή οιπλούσιοι θα δώσουν σε αυτούς που δεν έχουν, αλλά επειδή ηκοινωνία μας θα ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΘΕΙ, όχι μόνο για να φάει, αλλάκαι για να ανατρέψει ταυτοχρόνως τα κακά που μας κληροδό-τησαν οι πολιτικές, οι οικονομικές και οι πνευματικές ελίτ. ΤοCYPRUS AID, όπως και άλλες φιλανθρωπικές απολιτίκ οργανώ-σεις, ως νέες μητέρες Τερέζες, καθολικές ή προτεστάντισσες, συ-νεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι της ΤΡΟΪΚΑΣ και των κυβερ-νώντων μας, αναγκάζοντας τον κόσμο να μπει σε λογικές φι-λανθρωπίας και όχι αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτωνμας. Κατάφεραν και έκαναν αίσθηση στην κυπριακή κοινωνία, διό-τι η κοινωνία μας αρέσκεται σε αυτά τα «αποενοχοποιητικά»τερτίπια, όπου από τη μια είναι οι φτωχοί και από την άλλη οικαλοί και ευαίσθητοι Κυπραίοι. Η επιτυχία τους στηρίζεται καισε ένα άλλο φαινόμενο. Κατάφεραν να φέρουν στην Κύπρο όλουςτους μεγάλους καλλιτέχνες, Ελλαδίτες και Κύπριους, οπότε όλοιθέλουν να παρευρεθούν στις συναυλίες και στιςάλλες εκδηλώσεις. Φυσικά, όλοι οι καλλιτέχνεςέρχονται εδώ μήπως και κάποιος, κάποια στιγ-μή, τους υπενθυμίσει ότι η Κύπρος είναι έναπολύ καλό κομμάτι του ψωμιού με βούτυροπου απολαμβάνουν. Ουσιαστικά, δηλαδή, έρ-χονται διότι φοβούνται τις κυρώσεις σε πε-ρίπτωση που δεν έρθουν.

Η Κύπρος δεν έχει ανάγκη από ενοχοποι-ημένους ανθρώπους, ούτε από βοήθεια σεαυτό το επίπεδο. Αν οι καλλιτέχνες μας εί-ναι μάγκες, ας έρθουν σε μια δεύτερη συ-ναυλία, για να τραγουδήσουν «Τραγού-δια της Φωτιάς, Τραγούδια Αντίστασης,Τραγούδια Ελληνικά».

Τώρα που η Κύπρος έγινε ξανά φτωχή και οκόσμος, θέλει δεν θέλει, θα αρχίσει να επι-στρέφει στα χωριά για να μπορεί να ζήσει, τώ-ρα που η Τουρκία κατέχει τη μισή Κύπρο, ηΒρετανία διατηρεί κυρίαρχες Βάσεις και η Γερ-μανία έχει υποτάξει οικονομικά και την Κύπροκαι την Ελλάδα, είναι και-ρός να αναθεωρήσετε τιςθέσεις σας και να υιοθε-τήσετε τις δικές μας, γιαΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Πολλοί πίστεψαν πως τοΕΝΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ τέ-λειωσε οριστικά με το Σύ-νταγμα της Ζυρίχης.Ανοησίες. Τα εθνικά ζητή-ματα τελειώνουν μόνονόταν οι λαοί είναι ΕΛΕΥ -ΘΕΡΟΙ. Είναι πια πασι-φανές σε όλους πως οΕλληνισμός μόνο ενωμέ-νος μπορεί να μας βγάλειαπό την κρίση. Και για ναβγούμε από την κρίσηπρέπει ν’ αλλάξουμε μυα-λά, ν’ αλλάξουμε αξίες, ν’ αλλάξουμε μοντέλαδιαχείρισης της κρίσης. Πρέπει ν’ αλλάξουμεπίστη και, από ηλίθιοι καταναλωτές και λαϊφ-σταϊλίστες, να επιστρέψουμε στον αγριορωμιό,που ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, που ξέ-ρει να κάμνει το λλίον πολλύν, που ξέρει να βά-λει τον σταυρόν του, που ξέρει τι είναι η ΘΥΣΙΑκαι δεν δέχεται τίποτε άλλο παρά τηνΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Το ζήτημα της ΕΝΩΣΗΣ δεν είναι για το μέλ-λον. Είναι ζήτημα που μπαίνει τώρα, διότι μό-νο με αυτό μπορούμε πια, ενωμένοι οι Έλλη-νες, να δείξουμε τη θέλησή μας να ζήσουμε αλ-λιώτικα. Τώρα είναι αναγκαίο όσο ποτέ, καιμάλιστα και για πρώτη φορά, Λευκωσία και

Αθήνα να συντονιστούν – όχιάλλα να κάνουμε εδώ κάτωκαι άλλα να κάνει η Αθήνα.Μαζί, Λευκωσία, Αθήνα καιο υπόλοιπος Ελληνισμός νασυντονιστούμε σ’ έναΕΝΙΑΙΟ εθνικοαπελυθερωτι-κό κίνημα ΕΛΛΗΝΙΚΟ, μεΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ιδέες και μεΕΛΛΗΝΙΚΑ συμφέροντα. Ναπαλέψουμε για την αποτίνα-ξη του ξένου και ντόπιου ζυ-γού. Όσοι νομίζουν πως τοκρατίδιο της Ζυρίχης, ειδικάμε Κυπραίους όπως οι σημε-ρινοί, μπορεί να τα βγάλειπέρα με τους πολλαπλούςεχθρούς εδώ, στη σφηκοφω-λιά της Ανατολικής Μεσογεί-ου, χωρίς την Ελλάδα και άλ-

λους συμμάχους, που εμείς όμως θα καθορί-σουμε, ΕΘΕ ΛΟΤΥΦΛΟΥΝ ή εξυπηρετούν τηντσέπη τους και μόνο.

Εμπρός, λοιπόν, να σηκώσουμε τον ήλιο πάνωαπό την Ελλάδα!

Εμπρός, λοιπόν, να σηκώσουμε τον ήλιο πάνωαπό την Κύπρο...

Όσοι πιστοί και ορθόδοξοι προσέλθετε. Εφ. ΕΝΩΣΙΣ