ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

14
[Πληκτρολογήστε κείμενο] 1 ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ Αντί-οδηγός 2012 ΑΝ.ΑΡ.ΠΑ. ΑΝεξάρτητη ΑΡιστερή ΠΑρέμβαση Φοιτητών ΣΕΜΦΕ

Transcript of ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

Page 1: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

1

ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

ΣΠΟΥΔΩΝ

Αντί-οδηγός 2012

ΑΝ.ΑΡ.ΠΑ. ΑΝεξάρτητη ΑΡιστερή ΠΑρέμβαση

Φοιτητών ΣΕΜΦΕ

Page 2: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

2

anarpasemfe.blogspot.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Δύσκολοι καιροί για… γράμματα! Σελ.3

Εν καιρώ κρίσης Σελ.4

Το πανεπιστήμιο κατά τη μνημονιακή περίοδο Σελ.6

Λίγα λόγια για τη ΣΕΜΦΕ Σελ.8

Τί είναι τελικά η ΑΝεξάρτητη ΑΡιστερή ΠΑρέμβαση Σελ.10

Page 3: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

3

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ... ΓΡΑΜΜΑΤΑ!

Συνάδελφε πρωτοετή, καλώς ήρθες στη σχολή μας! Έκανες μια τεράστια προσπάθεια για να πετύχεις το στόχο σου, την εισαγωγή στη σχολή που επιθυμείς. Ώστε μια μέρα να βρεις μια δουλειά βγαίνοντας από τη σχολή. Μια προσπάθεια γεμάτη άγχος, ανταγωνισμό, αλλεπάλληλες εξετάσεις, πολλά έξοδα για την οικογένεια σου.

Η μπροσούρα που κρατάς στα χέρια σου επιδιώκει να σε ενημερώσει για τις εξελίξεις όσον αφορά και την κατάσταση στην εκπαίδευση και πιο συγκεκριμένα στη σχολή μας, όσο και για την εργασιακή μας προοπτική.

Τόσο η αντιλαϊκή πολιτική των μνημονίων που τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας όσο και οι επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση δημιουργούν όλο και χειρότερες συνθήκες φοίτησης και διαβίωσης καθώς και ένα τρομερά δύσκολο μέλλον μετά τη σχολή.

Οι μειώσεις των μισθών, οι απολύσεις, τα χαράτσια, οι συνεχείς αυξήσεις φόρων και τα υπόλοιπα μέτρα κάνουν την κατάσταση για τις οικογένειες μας όλο και δυσκολότερη. Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς φτάνοντας κοντά στο 50% στη νεολαία.

Την ίδια στιγμή ο νόμος Διαμαντοπούλου, που ψηφίστηκε πέρυσι και εξελίχθηκε φέτος τροποποιημένος σε νόμος Αρβανιτόπουλου, προβλέπει για το πανεπιστήμιο διαγραφές φοιτητών, κατάργηση του ασύλου, διάλυση πτυχίων, σκληρούς ρυθμούς σπουδών (απουσίες, αλυσίδες κλπ), αυταρχικές διοικήσεις κ.ά.

Πιο ειδικά, στη ΣΕΜΦΕ, η επαγγελματική μας κατοχύρωση έως τώρα είναι μόνο ο ΑΣΕΠ, και κάποια ανύπαρκτα ερευνητικά που επί της ουσίας δεν υπάρχει δίοδος προς αυτή την κατεύθυνση. Οι όλο και λιγότερες προσλήψεις όμως στο δημόσιο κάνουν την προοπτική του ΑΣΕΠ σχεδόν αδύνατη (χαρακτηριστικά φέτος έγιναν μόλις 245 προσλήψεις σε πρωτοβάθμια και

δευτεροβάθμια εκπαίδευση) – φανταστείτε πόσο ελάχιστα άτομα μπορούν να απορροφηθούν σε ερευνητικά κλπ. Εκτός βέβαια από τα επαγγελματικά δικαιώματα (δλδ τη θεσμικά κατοχυρομένη δυνατότητα να απασχοληθείς σε ένα αντικείμενο), κομβικό ρόλο για το τη δουλειά θα βρούμε αύριο παίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, δηλαδή οι όροι με τους οποίους εργάζεσαι κάπου (ωράρια, μισθοί, συμβάσεις, πόσες προσλήψεις γίνονται κλπ), τα οποία χτυπιούνται όλο και περισσότερο τα

τελευταία χρόνια. Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω με την κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που προβλέπει ο νέος νόμος καθώς και με την ανεργία ρεκόρ στη νεολαία, καταλαβαίνουμε πόσο δυσοίωνο είναι το μέλλον του αποφοίτου της σχολής. Επίσης, η σχολή μας τείνει να γίνεται όλο και δυσκολότερη με όλο και περισσότερα απαιτούμενα στα

μαθήματα και με την καθηγητική αυθαιρεσία να αυξάνεται συνεχώς ιδίως στις εξεταστικές και το μέσο όρο αποφοίτησης να πλησιάζει τα 8 χρόνια. Ακόμα, οι συνθήκες φοίτησης δυσχεραίνουν επιπλέον με τις υποχρηματοδοτήσεις των ιδρυμάτων και το κόψιμο των συγγραμμάτων.

Page 4: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

4

Θα έχεις ακούσει καθημερινά ότι σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, η λύση είναι να ακολουθείς τον ατομικό δρόμο, να διαβάζεις αδιάκοπα, να βλέπεις τον συνάδελφό σου ανταγωνιστικά και έτσι εσύ θα πετύχεις και θα λύσεις τα προβλήματά σου. Αυτό που λένε... “οι καλοί δε χάνονται”. Ακόμα θα έχεις ακούσει ότι το Πολυτεχνείο είναι φοβερό ίδρυμα και συγκεκριμένα η Σεμφε είναι πολύ επιστημονική με πολλά μαθήματα και αυτά γενικά και αόριστα θα σου δώσουν μια καλή διέξοδο αν ακολουθήσεις τον ατομικό δρόμο του καριερισμού. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι... οι περισσότεροι συνάδελφοί μας που αποφοιτούν, δυστυχώς, είτε είναι άνεργοι, είτε απασχολούνται σε άσχετες με το αντικείμενο που σπούδασαν δουλειές. Ακριβώς τα ιδεολογήματα του επιστημονισμού, του ατομισμού, του ανταγωνισμού με το συνάδελφό σου, είναι αυτά που θα σε απομονώσουν από τα ζητήματα που σε πλήττουν και σε αφορούν, από τη δύναμη της συναδελφικότητας και της συλλογικής διεκδίκησης που μπορεί να διασφαλίσει το σήμερα και το αύριο της ζωής και της καθημερινότητάς μας.

Η απάντησή μας απέναντι σε όλα αυτά είναι η ενδυνάμωση του φοιτητικού μας συλλόγου και η μαζικοποίηση των γενικών μας συνελεύσεων για την υπεράσπιση των

δικαιωμάτων μας. Η όλο και περισσότερη ανάπτυξη της συναδελφικότητας μεταξύ μας για την υπεράσπιση των ενιαίων φοιτητικών συμφερόντων που μας ενώνουν στο δρόμο του συλλογικού αγώνα μακριά από λογικές ανταγωνισμού, καριερισμού και ατομισμού.

ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΚΡΙΣΗΣ… Τα δύο τελευταία έτη χαρακτηρίζονται από μια σειρά μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς της

παραγωγικής διαδικασίας. Πρόκειται για την αναδιάρθρωση των σχέσεων παραγωγής και

εργασίας, των μέτρων δηλαδή που παίρνουν οι κυβερνήσεις (μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο,

πολυνομοσχέδιο), προκειμένω να επιβιώσουν και να κερδοφορήσουν εις βάρος του λαού. Έτσι

λοιπόν, σαν σχήμα, κρίνουμε σκόπιμο να γίνει μια σύντομη αναφορά στη σημερινή οικονομική

κατάσταση, στο μνημόνιο και σε όσα έχουν διεξέλθει μέχρι τώρα.

Τι συμβαίνει τα τελευταία 2 χρόνια στην Ελλάδα.

Ήδη από το ξέσπασμα της κρίσης και την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ,

αρχίσαμε να παρατηρούμε τις επιθετικές διαθέσεις της κυβέρνησης ενάντια στις λαϊκές

κατακτήσεις. Οι καταργήσεις των 13 και 14 μισθών, η εφεδρεία, οι απολύσεις, οι μειώσεις των

μισθών και συντάξεων, οι περικοπές στις δωρεάν

παροχές (εκπαίδευση, υγεία) είναι λίγα μόνο από

τα παραδείγματα τα οποία μας δείχνουν ότι το

κεφάλαιο αντιλαμβάνεται την κρίση αλλά δεν τη

φοβάται κιόλας. Για αυτό άλλωστε επέλεξε να

γκρεμίσει λαϊκές κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα

χωρίς ενδοιασμούς, να καταστείλει με τόσο

βάναυσο τρόπο τις μεγαλειώδης απεργίες και να

συγκροτήσει τη συγκυβέρνηση με σκοπό να

κατευνάσει τις αντιδράσεις και να

σταθεροποιήσει το κλίμα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι καμία κυβέρνηση δεν καταρρέει από μόνη της

και ότι μόνο ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να δημιουργήσει εκείνους τους τριγμούς που να την

ταρακουνήσει συθέμελα και να αλλάξει την κατάσταση την οποία βιώνουμε.

Page 5: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

5

«Ευρώ ή χάος» ή «θυσία του λαού στο βωμό της κρίσης»;

Το δίλημμα «ευρώ ή χάος» φαίνεται να ήταν το μεγαλύτερο ερώτημα που δίχασε το λαό το

τελευταίο καιρό. Η ενεργοποίηση των ιδεολογικών μηχανισμών των ΜΜΕ και η αδίστακτη

τρομολαγνεία τους πέτυχε να τρομοκρατήσει την κοινωνία αναπαράγοντας συνεχώς ότι η έξοδος

από την ευρωζώνη σημαίνει αξιωματικά πτώχευση και κατάρρευση, κατάφεραν να πετύχουν τους

στόχους του κεφαλαίου, την παραμονή δηλαδή της Ελλάδας στο ευρώ και τη συνέχιση της ίδιας

πολιτικής. Και το πιο ενδιαφέρον σε όλα αυτά είναι ότι οι ίδιοι οι οικονομικοί αναλυτές του ΔΝΤ

λένε ότι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη σημαίνει αυτόματα οικονομικά μέτρα για

τουλάχιστον 20 χρόνια ακόμα…

Το πραγματικό ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη σε

φιλολαϊκή κατεύθυνση ή συνέχιση της πραγματικότητας την οποία βιώνουμε.

Κατά την άποψή μας η απάντηση σε όλα αυτά είναι η ρήξη, με εκείνα όμως τα χαρακτηριστικά τα

οποία να μπορούν να δώσουν μια πραγματική διέξοδο στο λαό. Παρατηρήσαμε όμως ότι σε

κρίσιμες στιγμές (όπως το δημοψήφισμα για υπέρ της ευρωζώνης ή όχι) η καθεστωτική αριστερά

φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων και το μόνο που απαίτησε ήταν εκλογές χωρίς να αξιοποιήσει

την ευκαιρία να καταγραφεί ένα ποσοστό αντίδρασης. Από τη μια το ΚΚΕ μιλάει γενικόλογα για –

λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία- χωρίς να λέει τίποτα παραπάνω, δρα σεχταριστικά και

αποκομμένα και περιορίζεται απλά στην καταγραφή ενός εκλογικού αποτελέσματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ

από την άλλη με τα φιλοευρωπαϊκά του χαρακτηριστικά αδυνατεί να δώσει ριζοσπαστική

απάντηση στα σημερινά προβλήματα, αφήνοντας έτσι πίσω του τους αγώνες.

Για τις βουλευτικές εκλογές του τελευταίου διαστήματος.

Ύστερα από την αστάθεια που επικράτησε λόγω κρίσης, ο αστικός συνασπισμός εξουσίας επέλεξε

δυο φορές τη διεξαγωγή εκλογών προκειμένω να δει πως θα πορευτεί το επόμενο διάστημα. Από

τη μια μεριά παρατηρήσαμε την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως 2η δύναμη καθώς και πρώτη φορά μια

δύναμη της αριστεράς να παίρνει τόσο υψηλό ποσοστό. Από την άλλη όμως παρατηρήσαμε ότι,

λόγω της προπαγάνδας των ΜΜΕ, οι φιλικές προς την Ευρώπη δυνάμεις ήταν εκείνες που τελικά

υπερτέρησαν των υπολοίπων. Αυτό το γεγονός συνέβαλε δραστικά στο κλίμα που διαμορφώνεται

σήμερα, καθώς για την Ευρώπη πλέον η Ελλάδα μέσα από μια συγκυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-

ΔΗΜΑΡ) επιθυμεί συνέχιση των μέτρων και της σκληρής πολιτικής.

Επίσης, χαρακτηριστικό των εκλογών ήταν η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής ως ισχυρής πλέον

δύναμης. Η Χρυσή Αυγή, με τα φιλοναζιστικά και τρομοκρατικά

χαρακτηριστικά της, εκμεταλλεύτηκε την ροπή στη βία

(χουλιγκανισμός), στο σεξισμό και στο ρατσισμό τα οποία είναι

γνωρίσματα που γεννιούνται στην κοινωνία και αναδεικνύονται

ιδιαίτερα την περίοδο της κρίσης. Ειδικά μετά τις εκλογές ενέτεινε τα

παρακρατικά χτυπήματά της ανοιχτά και απροκάλυπτα, με κύριους

στόχους μετανάστες και παρουσιάζοντας αυτούς ως υπαίτιους για την

κρίση, αποκρύπτοντας τους πραγματικούς λόγους που αυτή υπάρχει

και εξαπατώντας έτσι ευρεία κομμάτια της κοινωνίας. Η ανάδειξη της

ΧΑ επομένως πρέπει να προβληματίσει και να βάλει σε σκέψεις την

αριστερά που τόσο καιρό απέφευγε να απαντήσει σε όλα αυτά καθώς

και να επιβάλλει τη δημιουργία ενός αντιφασιστικού μετώπου, τέτοιου

Page 6: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

6

που να έρθει σε ανοιχτή αντιπαράθεση μαζί της, το οποίο θα είναι αποτέλεσμα ενός ευρύτερου

αριστερού κοινωνικοπολιτικού μετώπου ενάντια στα μέτρα που μας επιβάλλουν.

Σχετικά με τα μέτρα.

Σήμερα, που καταργούνται όλα αυτά που είχε κατακτήσει το λαϊκό κίνημα, κρίνεται αναγκαίο να

στηριχτούν όλοι εκείνοι οι αγώνες που γίνονται με σκοπό την προάσπιση των δικαιωμάτων μας.

Πιο συγκεκριμένα, το προηγούμενο διάστημα είχε αναπτυχθεί ένα είδος αντίστασης απέναντι στα

χαράτσια της ΔΕΗ (απεργία της ΓΕΝΟΠ, μαζική άρνηση πληρωμής των χαρατσιών). Εμείς

πιστεύουμε ότι η συμμετοχή μας σε αυτές τις κινητοποιήσεις αποτελούν τη μόνη λύση για το λαό

στο σήμερα και κρίνεται αναγκαία η διεύρυνση αυτών των αγώνων κάτω από ένα αριστερό μέτωπο

και σε άλλους τομείς της κοινωνίας όπως στις απολύσεις και στην κατάργηση των δωρεάν

παροχών. Έτσι, και στα επόμενα μέτρα που θα έρθουν εις βάρος μας, θα πρέπει να αναπτύξουμε

αντιστάσεις όπως περιγράψαμε παραπάνω έτσι ώστε να καταφέρουμε την ανατροπής τους.

Επιπλέον, το προηγούμενο διάστημα γίναμε μάρτυρες όξυνσης των μαχών που έδωσε ο λαϊκός

παράγοντας (την περίοδο προτού περάσει το μεσοπρόθεσμο) με την εμφάνιση του κινήματος των

πλατειών και των λαϊκών συνελεύσεων. Οι «πλατείες» κατάφεραν να συσπειρώσουν και να

πολιτικοποιήσουν ευρεία κομμάτια της κοινωνίας (εργαζόμενους και νεολαία), να θέσουν

ξεκάθαρα λαϊκά αιτήματα όπως «ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ», να

ριζοσπαστικοποιήσουν τις μορφές πάλης που αξιοποίησαν και να αποτελέσουν τριγμούς για την

κυβέρνηση. Για αυτό το λόγο το κράτος πήρε μετέπειτα την πολιτική επιλογή να σαμποτάρει τις

λαϊκές συνελεύσεις όπου γινόντουσαν, εμποδίζοντας έτσι τον κόσμο να βγει δυναμικά στο

προσκήνιο, όπως το προηγούμενο διάστημα.

Σχετικά με την απάντησή μας σε όλα αυτά…

Εμείς σαν σχήμα στο χώρο του πανεπιστημίου δε μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη πρόταση

για τη διέξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Στην τωρινή όμως κατάσταση είναι πιο κρίσιμο από

ποτέ οι φοιτητές να συμπορευτούν με τους αγώνες του εργατικού κινήματος προκειμένω να

προσφέρουν κι αυτοί στους αγώνες που θα έρθουν.

Σε πρώτη φάση, σαν αυριανοί εργαζόμενοι, πρέπει να δώσουμε μάχη ενάντια στον εργασιακό

μεσαίωνα (ανεργία, απολύσεις, μειώσεις μισθών) καθώς όλα αυτά μας ωθούν στο χειρότερο μέλλον

που περιμένουμε. Στη συνέχεια, όσων αφορά τα μέτρα και τα χαράτσια, απαντάμε ότι δεν

πληρώνουμε κάτι το οποίο δε δημιουργήσαμε εμείς οπότε και αρνούμαστε το χρέος, αγωνιζόμαστε

για τη διαγραφή του και την έξοδο από την ευρωζώνη.

Σήμερα, με τη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων ετών να μας έχει βαρέσει την πόρτα

για τα καλά, οφείλουμε να μη συμβιβαστούμε, να μη συναινέσουμε. Πρέπει από μεριά μας να

αγωνιστούμε τόσο ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου και τις τροποποιήσεις του, που επί της

ουσίας διαμορφώνει το πανεπιστήμιο στο μοντέλο που πρέπει να έχει εν καιρώ κρίσης, αλλά και

στο πλάι των εργαζομένων καθώς και εμείς σαν αυριανοί εργαζόμενοι θα αντιμετωπίσουμε τα ίδια

προβλήματα. Έτσι συμβάλλοντας σε όλα αυτά θα μπορέσουμε να προσφέρουμε ότι μπορούμε για

την ανατροπή της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής.

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ

ΠΕΡΙΟΔΟ

Page 7: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

7

Είμαστε όλοι μάρτυρες της σκληρής επίθεσης που λαμβάνει χώρα τα τελευταία δυο χρόνια στις

κατακτήσεις και τα δικαιώματα του λαού. Μιας επίθεσης που δεν θα μπορούσε να αφήσει

αλώβητα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, στο στόχαστρο της οποίας ήταν κυρίως κεκτημένα των

φοιτητών.

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ.

Ο Νόμος Διαμαντοπούλου στοχευμένα ψηφίστηκε απ τη Βουλή τον Αύγουστο του 2011 έτσι ώστε

να αποφευχθούν οι αντιδράσεις των φοιτητών, άλλα και τις πανεπιστημιακής κοινότητας

ευρύτερα. Ψηφίστηκε αιφνιδιαστικά, χωρίς να ενδιαφέρει καθόλου τους βουλευτές ποια ήταν η

άποψη των ανθρώπων που θα επηρέαζε με το περιεχόμενό του. Παρ όλα αυτά, οι φοιτητές,

κινητοποιηθήκαμε άμεσα με μαζικές καταλήψεις πανελλαδικά εν μέσω εξεταστικής του

Σεπτεμβρίου, καθώς και άλλες κινητοποιήσεις που στηρίξαν ευρύτερα καθηγητές και εργαζόμενοι

των ιδρυμάτων, κάνοντας σαφές πως τέτοιες ανελίξεις του κράτους δεν θα έχουν κανένα

αποτέλεσμα.

Ο ΝΟΜΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Ή ΑΛΛΙΩΣ ΝΟΜΟΣ 4009).

Σύμφωνα με το νόμο πλαίσιο οι φοιτητές θα διαγραφόμαστε στα ν+2 έτη φοίτησης, θα καταργηθεί

ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης, θα υποβαθμιστεί η αξία των πτυχίων μας,

θα καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο, καθώς και ο φοιτητικός συνδικαλισμός, θα

εντατικοποιηθεί η φοιτητική καθημερινότητα (υποχρεωτικές παρακολουθήσεις με απουσίες,

περισσότερα εργαστήρια, πρόοδοι, εργασίες). Τα παραπάνω μέτρα αποτελούν την απόπειρα του

υπουργείου να αυταρχικοποιήσουν το φοιτητικό στρώμα και την επίθεση του στο φοιτητικό

κίνημα, που πολλές φορές ιστορικά αποτέλεσε σπινθήρα μεγάλων νικηφόρων λαϊκών κινημάτων.

Ως προς τα διοικητικά, η διοίκηση των ιδρυμάτων περνά στα χέρια των Συμβουλίων Διοίκησης,

ενός νέου οργάνου που εισάγει ο νόμος. Τα Σ.Δ. θα αποτελούνται από 8 ενδοπανεπιστημιακούς, 6

εξωπανεπιστημιακούς και 1 φοιτητή και θα λογοδοτούν στο υπουργείο. Τα Σ.Δ., όταν εκλεγούν,

θα εφαρμόσουν το νόμο κατά γράμμα για αρχή τουλάχιστον. Η μορφή των μέτρων για την

διοίκηση, πλήττοντας τα προνόμια και των καθηγητών, έκανε ευνοϊκό το κλίμα για μια απόφαση

τους να στηρίξουν τους αγώνες της πανεπιστημιακής κοινότητας, παρά την αντιδραστική και

αντικινηματική πρακτική που είχε υιοθετήσει ένα μέρος αυτού σε παλιότερες κινητοποιήσεις

(κυρίως 2006-07,2008).

ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ.

Η πρώτη προσπάθεια εφαρμογής του νόμου πλαισίου έγινε με τη

διακήρυξη εκλογών για τα Συμβούλια Διοίκησης. Αμέσως οι

φοιτητές αποφασίσαμε συλλογικά να μην επιτρέψουμε να

πραγματοποιηθούν οι εκλογές εμποδίζοντας την διεξαγωγή τους

με τη φυσική μας παρουσία. Οι φοιτητές από κάθε ΑΕΙ και ΤΕΙ

στην Ελλάδα έσπασαν τις εκλογές στα ιδρύματα τους με

επιτυχία, μπλοκάροντας έτσι την εφαρμογή του νόμου. Ο νόμος

για την εκπαίδευση είναι ο μόνος νόμος κατά την περίοδο του

μνημονίου που δεν έχει εφαρμοστεί ούτε στα βασικά του σημεία.

Η ευρύτερη απονομιμοποίηση του από την ακαδημαϊκή

Page 8: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

8

κοινότητα συνολικά, που αποτυπώθηκε στις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων (γενικές

συνελεύσεις φοιτητών, παμπολυτεχνειακή συνέλευση φοιτητών καθηγητών εργαζομένων)

συντέλεσε σημαντικά στην ανακοίνωση του υπουργείου για τροπολογίες στον νόμο για την

εκπαίδευση.

ΑΛΛΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.

Μέσα σε ένα κλίμα υποχρηματοδότησης των ιδρυμάτων και διαρκών απειλών για λουκέτα σε

ιδρύματα, 150 σχολές προβλέπονται να κλείσουν, ενώ η απόφαση θα είναι αποκλειστικά και μόνο

του υπουργού παιδείας παρακάμπτοντας ολόκληρη την ακαδημαϊκή κοινότητα. Επιπλέον,

γίνονται προσπάθειες να υλοποιηθούν εξωτερικές αξιολογήσεις από καθηγητές που διδάσκουν στο

εξωτερικό καθώς και εσωτερικές αξιολογήσεις από καθηγητές της κάθε σχολής (οι αξιολογήσεις

έχουν σαν σκοπό να περάσει ο νόμος). Ακόμη, την προηγούμενη χρονιά έγινε προσπάθεια

κατάργησης συγκεκριμένων συγγραμμάτων και προβλέπεται πως από το εαρινό εξάμηνο της νέας

χρονιάς οι φοιτητές θα καλούνται να αγοράζουν τα βιβλία τους καθώς καταργείται τελείως η

δωρεάν διανομή. Επίσης, ήδη από πέρυσι γίνονται συντονισμένες απόπειρες από πλευράς

καθηγητών να εφαρμόσουν πτυχές του νόμου κάνοντας αυταρχικές αλλαγές στα προγράμματα

σπουδών. Όλες αυτές οι απόπειρες μπλοκαρίστηκαν από τους φοιτητές συλλογικά με

κινητοποιήσεις.

ΟΙ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ 4009 ΚΑΙ Η ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ 4076.

Οι αυταρχικές τροπολογίες που ψηφίστηκαν υποχρεώνουν τις πρυτανικές αρχές να προβούν στις

εκλογές Σ.Δ.. Εάν αυτές δεν γίνουν κανονικά θα γίνουν ηλεκτρονικά και αν δεν γίνουν ούτε έτσι

θα όριστουν συμβούλια με κλήρωση. Επίσης οι πρυτάνεις (που θα συνεχίσουν να υπάρχουν) θα

είναι εγκάθετοι του υπουργείου και δεν θα υπάρχει η δυνατότητα παρέμβασης φοιτητών και

εργαζομένων στις αποφάσεις τους, για να είναι αυτές ευνοϊκές για την ακαδημαϊκή κοινότητα,

όπως γινόταν μέχρι τώρα. Οι συνελεύσεις τμήματος των σχολών, που αποτελείται από καθηγητές,

θα είναι υπεύθυνη για την διαμόρφωση-ρύθμιση των προγραμμάτων σπουδών καθώς και άλλων

ενδοσχολικών ζητημάτων, και πάλι αποκλείοντας την συμμετοχή φοιτητών.

Το αντιδραστικό τοπίο που διαμορφώνεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και οι εκβιαστικές

μεθοδεύσεις κυβέρνησης-υπουργείου έχουν θέσει εξ αρχής το δίλημμα: κανονικότητα και

ενσωμάτωση της ήττας ή αγώνας για την ανατροπή του νόμου. Απέναντι σε ένα νόμο που οξύνει το

τρίπτυχου του ανταγωνισμού-ατομισμού-πειθάρχησης και το θέτει εντός των ιδρυμάτων με τους

πιο δυσμενείς για το φοιτητικό σώμα όρους : σκύψε το κεφάλι-διάβασε-πλήρωνε-διαγράψου-μείνε

άνεργος δεν έχουμε πάρα να αντιδράσουμε. Μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι μέσα στο

αμφιθέατρο να διαβάζουμε και να κρατάμε σημειώσεις, σαν να μην συμβαίνει τίποτα

,αλλά το φοιτητικό κίνημα έχει επιλέξει τα αμφιθέατρα των συνελεύσεων και των

καταλήψεων, το δρόμο των διαδηλώσεων και των συγκρούσεων.

Page 9: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

9

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΜΦΕ

Το Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (Αργότερα μετονομάστηκε σε

ΣΕΜΦΕ) δημιουργήθηκε το 1999, ως μετεξέλιξη του προϋπάρχοντος Γενικού Τμήματος στο

Πολυτεχνείο και με σκοπό να απασχολήσει τους καθηγητές που μέχρι τότε δίδασκαν εκεί. Την

περίοδο που δημιουργήθηκε η σχολή, κεντρική κατεύθυνση της πολιτικής της τότε κυβέρνησης

του ΠΑΣΟΚ ήταν η ίδρυση δεκάδων νέων τμημάτων ανά την Ελλάδα – κυρίως σε περιφερειακά

πανεπιστήμια – με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των λεγόμενων

προγραμμάτων ΕΠΕΑΕΚ. Τα προαναφερθέντα τμήματα, κλήθηκαν σε ένα βάθος χρόνου να

αντιμετωπίσουν δύο σημαντικά προβλήματα: αυτό της χρηματοδότησης και αυτό της

επαγγελματικής κατοχύρωσης των αποφοίτων τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι όσα από αυτά δεν

έκλεισαν λόγω έλλειψης των απαραίτητων για τη λειτουργία τους κονδυλίων, δεν κατοχυρώνουν

στους αποφοίτους τους καμία επαγγελματική και εργασιακή προοπτική.

Τι είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα και γιατί τα διεκδικούμε. Αν ως τώρα όλες οι αποφάσεις του Φοιτητικού Συλλόγου μιλούν για επαγγελματική κατοχύρωση

των αποφοίτων, καλό θα ήταν να διασαφηνιστούν κάποια

πράγματα, τα οποία – απ’ ό,τι φαίνεται – δεν έχουν γίνει

αντιληπτά από μεγάλη μερίδα των φοιτητών. Με τον όρο

επαγγελματικά δικαιώματα εννοούμε τη νομική κατοχύρωση

της ενασχόλησης στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, με τη

μελέτη, έρευνα, εφαρμογή και επίβλεψη της τεχνολογίας

πάνω σε σύγχρονους και ειδικούς τομείς έργων και εργασιών,

με βάση τις εξειδικευμένες τεχνικές και τις επιστημονικές

γνώσεις. Από την άλλη μεριά, τα εργασιακά δικαιώματα είναι

όλες εκείνες οι διατάξεις που καθορίζουν τους όρους κάτω

από τους οποίους κανείς θα εργάζεται (στην περίπτωσή μας ένας μηχανικός).

Στο σήμερα όμως, η κατάσταση που επικρατεί στον εργασιακό χώρο είναι ιδιαίτερα

δυσμενής λόγω των μεταρρυθμίσεων που συνεχώς προωθούνται λόγω κρίσης (απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας κ.α.). Επιπλέον, λόγω του

νόμου-πλαισίου της Διαμαντοπούλου καταργούνται τα ενιαία πτυχία και τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και αντικαθιστούνται από ατομικούς φακέλους

προσόντων με αποτέλεσμα να μην αρκεί στον φοιτητή το πτυχίο για εργασία αλλά να απαιτούνται κι άλλες πιστοποιήσεις. Ακόμη, κλείνουν μια σειρά σχολών οι οποίες δεν έχουν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα δημιουργώντας έτσι δυσμενές κλίμα για

όσους φοιτούν σε αυτές. Και πιο ειδικά στη σχολή μας, κάτω από δύσκολες συνθήκες (μαζικά κοψίματα, καθηγητική αυθαιρεσία, μέσος όρος φοίτησης 7.5 χρόνια) καλούμαστε να πάρουμε πτυχίο που για τους παραπάνω λόγους είναι διαβατήριο για την ανεργία.

Οπότε πρέπει να γίνει σε όλους μας αντιληπτό γιατί πρέπει να παλέψουμε για όσο το δυνατόν περισσότερα επαγγελματικά δικαιώματα.

Εξετάζοντας και μια άλλη πτυχή του ζητήματος, μπορούμε να ανιχνεύσουμε και έναν

ακόμα λόγο, ίσως και σημαντικότερο, που επιβάλλει τη διεκδίκηση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Και μάλιστα, με έναν ενιαίο τρόπο για όλους τους απόφοιτους της σχολής

και όχι ακολουθώντας ένα μοντέλο του τύπου «ανάλογα με την ροή ή την κατεύθυνση,

Page 10: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

10

αλλάζουν και τα επαγγελματικά δικαιώματα». Η κοινή διεκδίκηση κοινών επαγγελματικών δικαιωμάτων από όσο το δυνατόν ευρύτερες ομάδες ενδυναμώνει τη συλλογικότητα και

αναπτύσσει δεσμούς ανάμεσα στις ομάδες αυτές. Αναπτύσσει αίσθηση αλληλεγγύης και συναδελφικότητας. Δημιουργεί προϋποθέσεις για την ανάπτυξη κοινών συμφερόντων και

διεκδικήσεων μεταξύ των φοιτητών και των αποφοίτων. Έτσι, καθιστά μαζικότερους και αποτελεσματικότερους τους αγώνες τόσο στο χώρο των φοιτητών όσο και σε αυτόν της εργασίας. Παράλληλα, ενισχύει το συλλογικό αίσθημα στο εσωτερικό της σχολής,

θέτοντας με μεγαλύτερη σαφήνεια το ποιος είναι πραγματικά ο αντίπαλος. Και ο αντίπαλος δεν είναι ούτε ο συνάδελφος ούτε ο φοιτητής της άλλης σχολής. Είναι η εργοδοσία, η εκάστοτε κυβέρνηση ως όργανό της, που προσπαθούν να διασπάσουν τη

συλλογικότητά μας και να απαξιώσουν την εργασιακή μας προοπτική. Όλα αυτά φυσικά ιδωμένα μέσα από τη σκοπιά της μισθωτής εργασίας η οποία, αφήνοντας κατά μέρος τις

πολλές θεωρητικές αναλύσεις (όσο απαραίτητες και αν είναι), αφορά μάλλον την πλειοψηφία των απόφοιτων μιας σχολής.

Σχετικά με το ΤΕΕ και τον ΑΣΕΠ Μιλώντας πιο συγκεκριμένα, η σχολή μας είναι πολυτεχνική και μάλιστα η μόνη της οποίας οι

απόφοιτοι δεν έχουν καθόλου επαγγελματικά δικαιώματα μηχανικού. Είναι σαφές και έχει

αποτελέσει αίτημα του Φοιτητικού μας Συλλόγου ότι οι απόφοιτοι της σχολής μας θα πρέπει

να έχουν τη δυνατότητα εγγραφής στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας με όσο το

δυνατόν περισσότερα επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα. Η ένταξη, λοιπόν, των

αποφοίτων της ΣΕΜΦΕ στο ΤΕΕ αφενός θα τους δώσει τη δυνατότητα να εργαστούν σε κάποιες

ειδικότητες του κλάδου των μηχανικών, αφετέρου, θα τους εντάξει στον ασφαλιστικό φορέα των

μηχανικών, το ΤΣΜΕΔΕ (Ταμείο Συντάξεως Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων).

Ακόμη, η εγγραφή στο ΤΕΕ δίνει τη δυνατότητα στους απόφοιτους και μελλοντικούς

εργαζόμενους να συμμετάσχουν στις διεκδικήσεις του χώρου των μηχανικών και στα κεκτημένα

του.

Χωρίς να υπάρχουν αυταπάτες, η ένταξή μας στο ΤΕΕ δε μπορεί παρά να συνοδεύεται από μια

κριτική στο ίδιο το επιμελητήριο. Πρόκειται για ένα συντεχνιακό φορέα, που στο εσωτερικό του

συνυπάρχουν μισθωτοί εργαζόμενοι και εργοδότες, εγκολπώνει δηλαδή αντικρουόμενα (ταξικά)

συμφέροντα. Επιπλέον, και στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής κατεύθυνσης όπως

περιγράφηκε στην αρχή, υπάρχει βούληση για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο εντάσσεται

στο ΤΕΕ ένας απόφοιτος, για τη δημιουργία μηχανικών πολλών ταχυτήτων με ανομοιογένεια στα

επαγγελματικά δικαιώματα με ολοένα χειρότερους όρους. Παρόλα αυτά, είναι ο μόνος φορέας η

εγγραφή στον οποίο επιτρέπει σε κάποιον να εργάζεται ως μηχανικός.

Αντίστοιχα, ο ΑΣΕΠ λειτουργεί χρησιμοποιώντας ιδεολογήματα του τύπου «αξιοκρατία» εισάγοντας

περισσότερους εξεταστικούς φραγμούς στην επαγγελματική

αποκατάσταση των αποφοίτων των καθηγητικών σχολών.

Ακόμη, λόγω μνημονίου οι διορισμοί των καθηγητών έχουν

πέσει κατακόρυφα (μόλις 245 προσλήψεις σε πρωτοβάθμια-

δευτεροβάθμια εκπαίδευση) με αποτέλεσμα πολλοί απόφοιτοι

της σχολής μας, έχοντας αυτό ως μοναδικό κατοχυρωμένο

δικαίωμα, να αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα εάν λάβουμε

υπόψη μας ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να διδάξει

κάποιος στο δημόσιο.

Page 11: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

11

Είναι σαφές ότι ο αγώνας για επαγγελματικά δικαιώματα θα πρέπει να δοθεί από το σύνολο των

φοιτητών και των αποφοίτων, ανεξαρτήτως κατεύθυνσης ή ροών, σε τέτοια κατεύθυνση ώστε να

επιτύχουμε την ενιαιοποίηση του πτυχίου (δηλαδή τη μη αναγραφή της κατεύθυνσης σε αυτό) και

τη σύγκλιση των δύο κατευθύνσεων.

Η διεκδίκηση επαγγελματικών δικαιωμάτων δεν είναι μια «ήσυχη» και «ξεκούραστη» για

εμάς διαδικασία. Είναι ένας αγώνας που δώσαμε μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις

και τα αιτήματά μας για ενιαία πτυχία με κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά

δικαιώματα. Είναι ένας αγώνας που δίνουμε ενάντια σε οποιονδήποτε θέλει να

υπονομεύσει το μέλλον μας. Είναι ένας αγώνας που θα δίνουμε όσο ζούμε μέσα στην

πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης και της εργασιακής ανασφάλειας, ποσό μάλλον

τώρα που ο νόμος πλαίσιο έχει θέσει υπό αίρεση την ίδια την αξία των πτυχίων μας.

Τι είναι τελικά η ΑΝεξάρτητη ΑΡιστερή

ΠΑρέμβαση; Ανεξάρτητοι :

Από κόμματα , καθηγητικές κλίκες και επιχειρήσεις. Ανεξάρτητοι και αντίθετοι στην κυρίαρχη

πολιτική που απαξιώνει τις ανάγκες των φοιτητών και ευρύτερα της κοινωνίας. ανεξάρτητοι από

λογικές αποκλεισμού αντιλήψεων που κίνητρο έχουν την μονοχρωμία και την ομοιομορφία των

απόψεων.

Αριστεροί :

Γιατί γνωρίζουμε ότι οι μόνες διεκδικήσεις που μπορούν να φέρουν αποτελέσματα είναι αυτές που

γίνονται συλλογικά και όχι ατομικά. Γιατί μπροστά στον ατομικό δρόμο που προωθεί την

αδράνεια και την υπακοή αντιπαραθέτουμε τους συλλογικούς αγώνες που οδηγούν

αποτελεσματικά στην υπεράσπιση των συμφερόντων μας.

Σχήμα :

Όπως είπαμε παραπάνω είμαστε ανεξάρτητοι από κόμματα και έτοιμες δογματικές αντιλήψεις.

Το σχήμα είναι ζωντανή συλλογικότητα μέσα από την οποία συγκροτούμαστε και συντονιζόμαστε

για να απαντήσουμε στα προβλήματα μας. Η ανεξάρτητη αριστερή παρέμβαση σχηματίζεται κατά

την διαδικασία του σχήματος με ισότιμη συμμετοχή χωρίς ιεραρχίες, με ζωντανό και γόνιμο

τρόπο μέσα από το τρίπτυχο θέση αντίθεση σύνθεση που σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς

εκφέρει τις απόψεις και τους προβληματισμούς του, στην συνεχεία υπάρχει αντίλογος και εν τέλει

φτάνουμε με αμεσοδημοκρατικο τρόπο (πέρα από γραφειοκρατίες) σε μια σύνθεση απόψεων.

Απορρίπτουμε τις λογικές παράταξης που λειτουργεί ως ιμάντας μεταβίβασης κομματικής

γραμμής από τους λίγους πεφωτισμένους ειδικούς στους πολλούς ταπεινούς αφισοκολλητές!

ΕΑΑΚ :

Συμμετέχουμε στο δίκτυο των ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων -που αποτελούν τα εαακ- γιατί

πιστεύουμε ότι άνθρωποι και σχήματα από διαφορετικούς κοινωνικούς χώρους πρέπει να

ανταλλάζουν εμπειρίες και να συντονίζονται μεταξύ τους για την καλύτερη δράση μέσα στο

Page 12: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

12

κίνημα. Τα ΕΑΑΚ δημιουργήθηκαν το 1991 και έχουν παίξει κομβικό ρόλο σε όλες τις στιγμές

της ιστορίας του φοιτητικού κινήματος μέχρι σήμερα.

Το σχήμα σα μόρφωμα προτάσσει μέσα στο σύλλογο τη συχνή διεξαγωγή των γενικών

συνελεύσεων, της πιο αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας που συσπειρώνει και δίνει λόγο στο

σύνολο των φοιτητών του συλλόγου. αποτελεί την δομική έκφραση της αντίληψης που θέτει σαν

απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι ένας αγώνας νικηφόρος την μαζικότητα του ,την συσπείρωση

ανέντακτων αγωνιστών σε αυτόν και τον γόνιμο πολιτικό διάλογο στη βάση του. Αυτή η αντίληψη

μέσα στο φοιτητικό κίνημα έχει επιτύχει πολλές νίκες στο παρελθόν απέναντι στην διαχρονική

προσπάθεια του κράτους πειθάρχησης και υποταγής της νεολαίας.

Και μια μικρή ιστορική αναδρομή στους αγώνες των φοιτητών.

Το πανεπιστήμιο υπήρξε ανέκαθεν χώρος που πρωτοστατούσε σε αγώνες ενάντια σε βάρβαρες

κυβερνητικές πολιτικές. Λαμπρό παράδειγμα αποτελεί η εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973 και η

μαζική συμμετοχή των φοιτητών σε αυτή. Έκτοτε το φοιτητικό κίνημα αποτελούσε στόχο των εκάστωτε

κυβερνήσεων. Συγκεκριμένα, καλοκαίρι του 1975, η κυβέρνηση Καραμανλή προσπαθεί να χτυπήσει

την διοικητική αυτοτέλεια των πανεπιστημίων, και αργότερα το 79 με τον νόμο 815 εισάγεται από την

κυβέρνηση χρονικό όριο σπουδών ενώ μειώνονται οι εξεταστικές ανά έτος από τρεις σε δυο. Και οι

δυο αυτές προσπάθειες σκοπό έχουν να καταστείλουν το

φοιτητικό κίνημα και να το στείλουν πίσω στις αίθουσες

όμως αποτυγχάνουν μετά από τους ανυποχώρητους

αγώνες και τις καταλήψεις των φοιτητών. Στην συνεχεία το

1990 έρχεται ένα πολυνομοσχέδιο που κτυπάει όλες τις

βαθμίδες της εκπαίδευσης. Προβλέπει για την τριτοβάθμια

εκπαίδευση την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων,

περικοπές σε σίτιση και στέγαση, κατάργηση του

πανεπιστημιακού ασύλου, αναγνώριση των ιδιωτικών

πανεπιστημίων και χρονικό όριο σπουδών ενώ για την

δευτεροβάθμια προβλέπει ομοιόμορφη ενδυμασία, μείωση

απουσιών, υποχρεωτική προσευχή πριν το μάθημα και εκκλησιασμό! Το φοιτητικό κίνημα

ξαναβγαίνει στους δρόμους μαζί με μαθητές και καθηγητές και γρήγορα το πολυνομοσχέδιο

αποσύρεται και ο υπουργός παιδείας παραιτείται . οι προσπάθειες πειθάρχησης της νεολαίας

συνεχίζονται με τον ίδιο τρόπο από την υπουργό παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου το 2006-2007. Οι

φοιτητές με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες καταφέρνουν να μην περαστούν πτυχές του νομού που

αφορούν την κατάργηση του ασύλου, τις διαγραφές φοιτητών και την κατάργηση των δωρεάν

συγγραμμάτων. Ακόμα, το φοιτητικό κίνημα σαν κομμάτι του νεολαιίστικου κινήματος βγήκε στους

δρόμους του αγώνα και το Δεκέμβρη του 2008 έπειτα από τη δολοφονία του μαθητή Αλ.

Γρηγορόπουλου. Με αυτό τον τρόπο φτάσαμε πέρσι στην ψήφιση του νόμου Διαμαντόπουλου παρόλη

την σύσσωμη άρνηση ολόκληρης της ακαδημαϊκής κοινότητας που έγινε φανερή μέσα από τις

καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις της. Εν τέλει, η συνέχιση του αγώνα και την περασμένη χρονιά

εμπόδισε την εφαρμογή του ενώ ο αγώνας των φοιτητών συνεχίζεται μέχρι την τελική απόσυρση του.

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν και τα χρόνια περνάνε αλλά η επίθεση στο φοιτητικό κίνημα

συνεχίζεται στο ίδιο πνεύμα δείχνοντας με τον πιο σαφή τρόπο ότι η πειθάρχηση μας είναι στόχος

κομβικής σημασίας . στις μέρες μας , στα πλαίσια της επίθεσης που έχει εξαπολύσει η

κυβέρνηση σε όλους τους κλάδους εργασίας καταργώντας εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές

κατακτήσεις θεωρούμε ότι πρέπει να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε μαχητικά στο πλευρό των

Page 13: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

13

αγωνιζομένων κομματιών της κοινωνίας όπως κάναμε τα προηγούμενα χρόνια από την εξέγερση

του Δεκέμβρη μέχρι τα κινήματα γειτονιάς , τις πλατειές και τις τεράστιες απεργίες των

προηγούμενων χρονών.

Η έναρξη της φετινής χρονιάς βρίσκει τους φοιτητές αντιμέτωπους με την επιδίωξη του

υπουργείου να εφαρμόσει το νόμο για την εκπαίδευση καθώς και όλο και χειρότερα

μέτρα να προωθούνται από τη συγκυβέρνηση υπό τις επιταγές τις τρόικας ενάντια στα

δικαιώματα των εργαζομένων. Χρέος του φοιτητικού κινήματος είναι να σταθεί αντάξιο

των περιστάσεων, πιστό στη λαμπρή ιστορία των αγώνων που έδωσε όλα αυτά τα

τελευταία χρόνια, στο πλάι των αγώνων των εργαζομένων για την ανατροπή όλων αυτών

που τσακίζουν το παρόν και το μέλλον μας.

Page 14: ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ 2012

[Πληκτρολογήστε κείμενο]

14

ΑΝεξάρτητη ΑΡιστερή ΠΑρέμβαση

Φοιτητών ΣΕΜΦΕ

anarpasemfe.blogspot.com