Άρθρα

2011

Όλα τα άρθρα που δημοσιεύτηκαν το

2011 στο makrystathis.blogspot.com

About

Καλοκαίρι του 2008. Έχοντας τελειώσει από τη δοκιμασία των

πανελληνίων εξετάσεων έπρεπε να ασχοληθώ με κάτι

καινούργιο και πρωτοπόρο για εμένα...

Ο κόσμος της πληροφορικής και του διαδικτύου πάντα μου

κέντριζε το ενδιαφέρον! Και ποιός άλλωστε δεν εξιτάρεται από

τα τεχνολογικά επιτεύγματα της εποχής μας; Επέλεξα να

δημιουργήσω ένα νέο blog. Δυστυχώς, τότε δεν ήταν και τόσο

ξεκάθαρο στην πλειοψηφία των Ελλήνων χρηστών του

διαδικτύου τι εστί blog! Και συνεχίζει να μην είναι... Μέσα σε

λίγα λεπτά της ώρας δημιούργησα ένα λογαριασμό Google και

ένα νέο blog με τη χρήση του Blogger. Και το όνομα αυτού:

makrystathis.blogspot.com . Πρωτότυπο όνομα; Δεν θα το

έλεγα! Δίνει όμως το στίγμα για το περιεχόμενό του και τη

διάθεσή μου για το μέλλον. Αποτελεί απλά το επίθετό μου και ο

λόγος είναι απλός: Σε αυτό το blog θέλω να καταγράφω την

άποψή μου για τα τεκταινόμενα γύρω μου. Ό,τι μου κεντρίζει

το ενδιαφέρον και μου αποσπά την προσοχή. Πράγματα

καθημερινά, πολιτική, οικονομία και απόψεις “επί παντός του

επιστητού”... Δεν διαχειρίζομαι κανενός είδους δημοσιογραφικό

blog, ούτε blog (έμμεσης) υποστήριξης προσώπων από τον

πολιτικό ή άλλους χώρους. Αποτελεί μια καθαρά αγνή,

προσωπική προσπάθεια για τη συμμετοχή στον μεγάλο κόσμο

του διαδικτύου με τη δική μου μικρή συνεισφορά!

20 Αυγούστου 2008 ανεβάζω τις πρώτες αναρτήσεις. Η

επισκεψιμότητα μικρή. Ποιός θα το γνώριζε άλλωστε; Ένα blog

με ένα απλό καφέ template από το Blogger. Η δημιουργία του

αντίστοιχου γκρουπ στο facebook βοήθησε στην ευρεία

αναγνωρισιμότητά του και στη θεαματική αύξηση της

επισκεψιμότητάς του! Για εμένα η ποσότητα αναγνωστών έχει

ελάχιστη σημασία μπροστά στην ποιότητα των αναρτήσεων,

αλλά είναι ευχάριστο να γνωρίζεις πως οι ιδέες και οι απόψεις

σου διαβάζονται από αρκετούς ανθρώπους και διαχέονται σε

πολλούς περισσότερους... Το νερό έχει πλέον μπει στο αυλάκι

και η προσπάθεια για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού

αποτελέσματος συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς!

Καλοκαίρι του 2009. Το παλιό καφέ template δείχνει πλέον

ξεπερασμένο και πρέπει να αντικατασταθεί. Ένα νέο template

δίνει νέα ώθηση στο blog. Ένας φάρος και το φόντο από

σκούρο γίνεται λευκό! Η αισθητική σαφώς ανωτέρου επιπέδου

και η νέα εποχή στο makrystathis.blogspot.com είναι γεγονός.

Ο πρώτος χρόνος έκλεισε επιτυχημένα και ο δεύτερος μπαίνει

με μεγάλες προσδοκίες και αισιοδοξία. Στο μεταξύ είχε ήδη

προστεθεί ένα νέο στοιχείο στο blog: Η ενότητα “Η Μ.Κ.Ο. του

μήνα”. Η ιδέα μου δόθηκε όταν συμμετείχα σε ένα διήμερο

σεμινάριο του Δικτύου Μεσόγειος SOS. Αποφάσισα στην αρχή

κάθε μήνα να αφιερώνω μια ανάρτηση για την προβολή μιας

αξιόλογης Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Η αρχή έγινε το

Μάρτιο του 2009 με το Δίκτυο Μεσόγειος SOS τιμής ένεκεν...

Καλοκαίρι του 2010. Όπως έγινε η αρχή έτσι και οι αλλαγές

εθιμοτυπικά γίνονται καλοκαίρι. Φυσικά, ο λόγος είναι η

ύπαρξη άπλετου ελεύθερου χρόνου για να ασχοληθώ εξ'

ολοκλήρου με το blog χωρίς παράπλευρες ενασχολήσεις. Αυτή

τη φορά δεν άλλαξε μόνο το template, δηλαδή η μορφή.

Άλλαξε η γενικότερη δομή και φιλοσοφία του blog. Το νέο

template δείχνει πιο λειτουργικό και υπόσχεται απλότητα και

ευχάριστη πλοήγηση! Με το σύνθημα: “Blog is the new media.

Join the conversation.” φιλοδοξώ στην ενίσχυση του παρόντος

blog, αλλά και στη γενικότερη εικόνα που έχουν τα blogs στην

Ελλάδα. Στόχος μου είναι τα blogs να αποτελέσουν ένα

σύγχρονο μέσο διαλόγου μακριά από τις παθογένειες των

άλλων ΜΜΕ. Στην πλειοψηφία τους τα blogs είναι από τα λίγα

“αμόλυντα” μέσα και έτσι πρέπει να παραμείνουν. Το

makrystathis.blogspot.com δείχνει το δρόμο και πρωτοπορεί σε

αυτό το δημιουργικό διάλογο έχοντας για “όπλα” τα social

medias, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δηλαδή, όπως το

facebook, το twitter, το friendfeed κ.ά. Αντίστοιχα links θα

βρείτε στο πάνω μέρος του blog! Το ολοκληρωμένο δίκτυο από

διαδικτυακά μέσα εγγυάται έναν διάλογο με όσο το δυνατόν

περισσότερους ενεργούς αναγνώστες και ενδιαφερόμενους

ενεργούς πολίτες.

Ελπίζω να έχετε μια καλή περιήγηση στο

makrystathis.blogspot.com. Περιμένω τα σχόλια, τις

εντυπώσεις και τις παρατηρήσεις σας! Από την πλευρά μου

υπόσχομαι να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το

περιεχόμενο του blog να είναι το καλύτερο δυνατό και

ευελπιστώ να είναι αξιόλογο επίσης. Εσείς θα το κρίνετε...

Δημήτρης Μακρυστάθης

Ιανουάριος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Greenpeace

Σκέψεις για το 2011

Δολοφονία Ν.Τεμπονέρα: 20 χρόνια μετά

RateYourProfessor.gr – Online αξιολόγηση καθηγητών

10 χρόνια Wikipedia

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Greenpeace

Το 1970, μετά από πρωτοβουλία των Jim Bohlen, Irving Stowe

και Paul Cote ιδρύθηκε η επιτροπή «Μην ταράζετε τα νερά»

(Dont't Make a Wave) με έδρα το Βανκούβερ του Καναδά.

Μοναδικός της σκοπός ήταν να οδηγήσει ένα μικρό σκάφος με

12 άτομα μέσα στη ζώνη των πυρηνικών δοκιμών που

πραγματοποίησαν οι Η.Π.Α. στην περιοχή Amchitka της

Αλάσκα. Οι ακτιβιστές δεν κατάφεραν να σταματήσουν τις

δοκιμές και συνελήφθησαν, αλλά το τολμηρό εγχείρημά τους

έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον πλανήτη, αναγκάζοντας τις

αμερικανικές αρχές να τους απελευθερώσουν και να μη

χρησιμοποιήσουν ποτέ ξανά την περιοχή σαν πεδίο πυρηνικών

δοκιμών.

Το 1971 πλέον, ιδρύθηκε η Greenpeace, μία ανεξάρτητη, μη

κερδοσκοπική περιβαλλοντική οργάνωση. Τα μέλη της

οργάνωσης αποφάσισαν την μετονομασία της ώστε να

εξυπηρετεί καλύτερα το σκοπό τους: τη δημιουργία ενός

πράσινου και ειρηνικού κόσμου. Όμως οι λέξεις green

(πράσινο) και peace (ειρήνη) δεν χωρούσαν στην πρώτη

κονκάρδα που σχεδιάστηκε και έτσι γεννήθηκε το όνομα

«Greenpeace» ως μια λέξη. Έχοντας ως αρχές τη μη-βία, την

άμεση δράση και την ανεξαρτησία από κόμματα, κυβερνήσεις

και οικονομικά συμφέροντα, αγωνίζεται για νερό και τροφή

χωρίς τοξικές ουσίες και μεταλλαγμένα, για κλίμα που ευνοεί

την ανάπτυξη ζωής αντί να την καταστρέφει, για θάλασσες και

δάση πλούσια σε ζωή, για έναν ειρηνικό κόσμο, όπου ο

πυρηνικός εφιάλτης θα ανήκει οριστικά στο παρελθόν.

Το 1979 τα γραφεία της Greenpeace στην Αυστραλία, στον

Καναδά, στην Γαλλία, στην Ολλανδία, στη Νέα Ζηλανδία, στην

Μεγάλη Βρετανία και στις Η.Π.Α. συνέπραξαν για τη δημιουργία

του «Greenpeace International», της διεθνούς οργάνωσης. Από

το Μάιο του 1989 το διεθνές γραφείο είναι εγκατεστημένο στο

Άμστερνταμ. Η Greenpeace έχει εθνικά γραφεία σε 42 χώρες

(ουσιαστικά έχει σε 38 χώρες απλά σε άλλες 4 χώρες που δεν

είναι δημοκρατικές υπάρχουν ομάδες που συντηρούνται

οικονομικά από την Greenpeace International), το καθένα

οικονομικά ανεξάρτητο από το άλλο. Η Greenpeace

International εκτός απο τις ομάδες στις χώρος εθνικά γραφεία,

είναι υπεύθυνη για τον στόλο της οργάνωσης που αποτελείται

από τρία πλοία, εκ των οποίων το ένα είναι το ιστορικό

Rainbow Warrior. Τα άλλα δύο είναι το Esperanza και το Artic

Sunrise.

Η Greenpeace χρηματοδοτείται ολοκληρωτικά από τις

συνδρομές των 3.000.000 υποστηρικτών της σε 158 χώρες

γεγονός που την κάνει ανεξάρτητη από οποιοδήποτε παράγοντα

(κυβερνήσεις, οργανισμούς, εταιρείες κ.α.). Σε μικρότερο

βαθμό η Greenpeace εισπράττει έσοδα από τις πωλήσεις ειδών

όπως μπλούζες, βιβλία και κονκάρδες.

Από την αρχή της ιστορίας της, η Greenpeace βρέθηκε

αντιμέτωπη με κυβερνήσεις, πολυεθνικές εταιρίες - κολοσσούς,

τεράστια οικονομικά αλλά και πολιτικά συμφέροντα. Παρόλα

αυτά, κατάφερε να σημειώσει πολλές και σημαντικές νίκες για

το περιβάλλον:

Οι Η.Π.Α. σταματούν τις πυρηνικές δοκιμές στην Αλάσκα.

Κηρύττεται διεθνές μορατόριουμ για την εμπορική

φαλαινοθηρία.

Απαγορεύεται διεθνώς η καύση αποβλήτων στη θάλασσα.

Απαγορεύεται κάθε βιομηχανική εκμετάλλευση της

Ανταρκτικής ως το 2041.

Απαγορεύει οριστικά η πόντιση ραδιενεργών και

βιομηχανικών αποβλήτων στη θάλασσα.

Αποφασίζεται η οριστική απαγόρευση της πόντισης

εξεδρών πετρελαίου στον Ατλαντικό.

Η Γαλλία σταματά οριστικά τις πυρηνικές δοκιμές,

Τα Ηνωμένα Έθνη απονέμουν το Βραβείο Όζοντος στην

Greenpeace για την προώθηση των “πράσινων ψυγείων”

(Greenfreeze), που δεν καταστρέφουν το όζον και δεν

απειλούν το κλίμα της Γης.

Απαγορεύονται τα αφρόδιχτα, ένα από τα πιο

καταστροφικά αλιευτικά εργαλεία.

Υπογράφεται το Πρωτόκολλο για τη Βιοασφάλεια, το

οποίο βάζει διεθνείς φραγμούς στο εμπόριο

μεταλλαγμένων οργανισμών.

Καταργούνται οι πιο επικίνδυνες και τοξικές ενώσεις

(γνωστές και ως POPs).

Υπογράφεται το Πρωτόκολλο του Κιότο που θέτει διεθνή

όρια στις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου για την

αποτροπή των κλιματικών αλλαγών.

Η Ελλάδα γίνεται η πρώτη χώρα στον κόσμο που

ανακηρύσσεται “Ζώνη Ελεύθερη από Μεταλλαγμένα”

Αρχίζει η μεταφορά των επικίνδυνων τοξικών από τις

εγκαταστάσεις της βιομηχανίας “ΔΙΑΝΑ” στη

Θεσσαλονίκη.

Περισσότερες πληροφορίες:

Greenpeace

Κλεισόβης 9, 10677 Αθήνα

Τηλ.: 2103840774-5

Fax: 2103804008

www.greenpeace.org/greece/

Σκέψεις για το 2011

Άλλη μια χρονιά πέρασε και εισήλθαμε αισίως στο 2011. Πολλά

συνέβησαν το 2010 και πολλά περισσότερα αναμένεται να

συμβούν φέτος! Φαίνεται πως το 2010 είναι μια χρονιά που θα

στιγματίσει την Ελλάδα και θα μείνει στην ιστορία της για όσα

διαδραματίστηκαν εντός και εκτός συνόρων. Το 2011, όμως, θα

είναι το έτος στο οποίο θα τροχοδρομηθούν και θα

υλοποιηθούν πολλές αποφάσεις που πάρθηκαν ή συζητήθηκαν

το 2010.

Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια λέξη που να περιγράφει και να

χαρακτηρίζει το 2010 αυτή θα ήταν: τρόικα. Η τρόικα είναι

ρώσικη λέξη (тройка) που σημαίνει τριάδα. Εισέβαλλε στο

λεξιλόγιο μας “βίαια” και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της

καθημερινότητάς μας. Από την Αθήνα μέχρι το πιο απόμακρο

ορεινό χωριό δεν υπάρχει Έλληνας πολίτης που να μην έχει

μάθει αυτή τη λέξη! Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Όλοι

έχουν ήδη αρχίσει να νιώθουν στο πετσί τους τις συνέπειες από

τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, καθώς και τις αυξήσεις

σε βασικά είδη με την αύξηση του ΦΠΑ… Το μνημόνιο και τα

επακόλουθά του θα μας ταλαιπωρούν και το 2011!

Η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας δεν φαίνεται να είναι και η

πιο εύρυθμη. Η κοινωνία “βράζει” ήδη και πολλοί είναι αυτοί

που πιστεύουν πως η κατάσταση μοιάζει με ηφαίστειο έτοιμο να

εκραγεί! Το ηφαίστειο Eyjafjallajökull εξερράγη τον

προηγούμενο Απρίλιο, αλλά μια ενδεχόμενη έκρηξη της

ελληνικής κοινωνίας, ειδικά των οικονομικά χαμηλότερων

στρωμάτων, θα έχει πολύ πιο ηχηρές συνέπειες που κανείς δεν

ξέρει που θα οδηγήσουν εν τέλει… Ποιος μπορεί, άλλωστε, να

ξεχάσει τους 3 νεκρούς (μια εξ αυτών έγκυος) στην τράπεζα

Marfin στις αρχές του Μαΐου 2010; Ήταν ουσιαστικά οι

“παράπλευρες απώλειες” ενός ακήρυχτου πολέμου στους

δρόμους της Αθήνας σε στιγμές που ακροβατούν ανάμεσα στο

θρίαμβο και την ταπείνωση: θρίαμβο για τη νίκη του λαού που

απεργούσε κι έδειξε την αντίθεσή του στην κυβέρνηση,

ταπείνωση για το θάνατο αθώων συμπολιτών μας χωρίς λόγο!

Βέβαια, η πολιτική είχε μερικές ευχάριστες στιγμές το 2010,

αφού επιτέλους μετά από δεκαετίες αναλαμβάνουν τις

δημαρχιακές θέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκοι προοδευτικοί

άνθρωποι! Ο Καλλικράτης εφαρμόστηκε κι όλοι αναμένουμε να

δούμε τα θετικά που έχει να προσφέρει στον τόπο μέσω της πιο

ορθολογικής διαχείρισης στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Ας ξεφύγουμε, όμως, λίγο από την πολιτική. Το 2010 έδωσε και

κάποια θετικά γεγονότα στην Ελλάδα. Τον όρο “θετικά” αρκετοί

μπορεί να τον αναφέρουν “κατ’ ευφημισμόν θετικά”, αφού η

θλιβερή πραγματικότητα σαφώς και προέχει σε σημαντικότητα

από όλα τα δευτερευούσης σημασίας θεάματα… Το καλοκαίρι

που μας πέρασε, λοιπόν, η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου

κατάφερε να πραγματοποιήσει μια αρκετά αξιόλογη πορεία στο

Μουντιάλ και να πάρει την πρώτη νίκη της ιστορίας της!

Άλλο αξιόλογο γεγονός-παρακαταθήκη για το μέλλον του

ελληνικού αθλητισμού ήταν ο Κλασσικός Μαραθώνιος της

Αθήνας, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 20.000 δρομείς! Η

αφορμή του εορτασμού των 2.500 χρόνων από την ιστορική

μάχη του Μαραθώνα έδωσε ξανά αίγλη σε αυτόν τον αγώνα-

θεσμό και εξασφάλισε την επιτυχία του και για τα επόμενα

χρόνια…

Αυτά ήταν λίγα από τα γεγονότα που σημάδεψαν τη χρονιά που

μας πέρασε και θα καθορίσουν την πορεία μας στη χρονιά που

υποδεχτήκαμε! Τα πράγματα στην οικονομία και την κοινωνία

γενικότερα δεν δείχνουν αρκετά ευοίωνα, το αντίθετο μάλιστα.

Το ζήτημα είναι μέσα στο νέο έτος ο καθένας από εμάς να κάνει

κάτι που θα είναι θετική συμβολή για τον τόπο. Σίγουρα έτσι

κάτι αλλάξει προς το καλύτερο! Άλλωστε, όπως έλεγε ο

μεγάλος Πορτογάλος συγγραφέας José Saramago: “Ως πολίτες,

έχουμε την υποχρέωση να παρεμβαίνουμε και να συμμετέχουμε

– είναι ο πολίτης αυτός που αλλάζει τα πράγματα”. Ας

ελπίσουμε τελειώνοντας το 2011 να μας αφήσει μια άλλη

ρώσικη λέξη, την περεστρόικα. Έχει συνθετικό την “τρόικα”,

αλλά σημαίνει ανασυγκρότηση! Οψόμεθα…

Δολοφονία Ν.Τεμπονέρα: 20 χρόνια μετά

8 Ιανουαρίου 1991. Ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας

τραυματίζεται από τον Ι.Καλαμπόκα με λοστό που κυριολεκτικά

τού ανοίγει το κρανίο. Μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά

νεκρός και το επόμενο πρωί (9 Ιανουαρίου) παύουν όλες οι

ζωτικές λειτουργίες του.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στα τέλη του 1990 η

κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο

για την παιδεία που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στην

κοινωνία, καθώς αποτελούνταν από πολλά αναχρονιστικά

στοιχεία. Τα κυριότερα από αυτά για τη δευτεροβάθμια

εκπαίδευση ήταν η κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, η

επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας και πειθαρχικού ελέγχου της

εξωσχολικής ζωής, η επανακαθιέρωση προσευχής και έπαρσης

της σημαίας και εκκλησιασμού, ενώ για την τριτοβάθμια

εκπαίδευση προβλέπονταν οι περικοπές κοινωνικών παροχών

και η κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων σε

φοιτητές, η λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ κ.ά. Όπως είναι λογικό ο

χώρος της παιδείας βρισκόταν σε αναβρασμό και το 70% των

γυμνασίων και λυκείων της χώρας τελούσε υπό κατάληψη!

Ήδη από τις 7 Ιανουαρίου είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται

μικροεπεισόδια και μικροσυμπλοκές μεταξύ μαθητών και

εξωσχολικών που ήθελαν να “σπάσουν” τις καταλήψεις. Σε ένα

από αυτά τα επεισόδια, το απόγευμα της 8ης Ιανουαρίου μέλη

της ΟΝΝΕΔ, με επικεφαλής τον -τότε- πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ

Αχαΐας και δημοτικό σύμβουλο Ι.Καλαμπόκα, επιτίθενται

οπλισμένοι κατά των μαθητών του Πολυκλαδικού Λυκείου

Πατρών. Τελικώς, καταφέρνουν να διώξουν τους μαθητές και

να καταλάβουν το κτήριο.

Περίπου στις 22:30 το βράδυ, ομάδα γονέων και καθηγητών

προσπαθούν να απωθήσουν από το κτήριο τους ΟΝΝΕΔίτες.

Ανάμεσά τους και ο 38χρονος μαθηματικός Νίκος Τεμπονέρας.

Οι τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ τους επιτέθηκαν με σιδερολοστούς,

καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Εκείνη τη στιγμή έπεσε

τραυματισμένος και ο Τεμπονέρας. Οι αυτόπτες μάρτυρες

καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον Ι. Καλαμπόκα,

καθώς και τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ Α.Μαραγκό και Σ.Σπίνο. Από

το δικαστήριο ένοχος κρίθηκε μόνο ο Καλαμπόκας και

καταδικάστηκε σε 17 χρόνια κάθειρξη.

Τελικά, η εξέγερση κλιμακώθηκε τις επόμενες μέρες. Μάλιστα,

στη μεγάλη διαδήλωση της 10ης Ιανουαρίου τα ΜΑΤ επιτέθηκαν

στους διαδηλωτές με σκοπό τη διάλυση της πορείας. Από

βομβίδες αερίων των ΜΑΤ προκλήθηκε πυρκαγιά σε ένα

κατάστημα με αποτέλεσμα τέσσερις πολίτες να βρουν το

θάνατο, αφού οι πυροσβεστικές δυνάμεις εμποδίστηκαν από τις

αστυνομικές αρχές στην προσπάθειά τους να κατασβέσουν τη

φωτιά…

Οι αγώνες των αγωνιζόμενων μαθητών και φοιτητών απέδωσαν

καρπούς και η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέσυρε το νομοσχέδιο.

Ο απολογισμός ήταν τραγικός, με τεσσέρις νεκρούς και

πολλούς περισσότερους τραυματίες στα νοσοκομεία. Ήταν μια

ακόμα πύρειος νίκη του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην

αυθαιρεσία της δεξιάς που προσπάθησε να υπονομεύσει το

μέλλον της παιδείας! Απόρροια όλης αυτής της κοινωνικής

εξέγερσης (για την παιδεία και την γενικότερη πολιτική) ήταν

να πέσει η κυβέρνηση δύο χρόνια αργότερα.

Ο Τεμπονέρας καταγράφηκε στη συνείδηση όλων των

προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών ως ήρωας που έδωσε

τη ζωή του για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των μαθητών

του, όπως κάθε σωστός εκπαιδευτικός θα έπρεπε να κάνει. Το

όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με αυτά των Λαμπράκη και

Πέτρουλα, ενώ μνημονεύονται σε κάθε ευκαιρία από τους

σπουδαστές κατά τη διάρκεια των αγώνων τους. Ήρωες όλοι

τους της δημοκρατίας και μεγάλοι αγωνιστές που πλήρωσαν με

τη ζωή τους την πίστη τους στα δημοκρατικά ιδεώδη! Είναι

αυτοί που συσπείρωσαν τους δημοκράτες πολίτες σε δύσκολες

εποχές για την δημοκρατία στη χώρα μας. Το μόνο σίγουρο

είναι ένα: όσα χρόνια κι αν περάσουν τα ονόματά τους δεν θα

ξεχαστούν…

RateYourProfessor.gr – Online αξιολόγηση καθηγητών

Εδώ και αρκετά χρόνια το Υπουργείο Παιδείας, τα Πανεπιστήμια

και οι φοιτητές αναζητούν την ιδανική φόρμουλα για την

εφαρμογή της αξιολόγησης στα ελληνικά εκπαιδευτικά

ιδρύματα. Πολλές μελέτες έχουν γραφτεί, πολλές συζητήσεις

έχουν γίνει, αλλά καμία οριστική απόφαση δεν έχει παρθεί.

Ώσπου ξαφνικά τον Οκτώβριο του 2010 δημιουργείται η

ιστοσελίδα RateYourProfessor.gr (=αξιολόγησε τον καθηγητή

σου).

Το RateYourProfessor.gr αποτελεί μια καινοτομία για την

ελληνική εκπαίδευση. Αποτελεί στην ουσία την ελληνική

εκδοχή της ιστοσελίδας RateMyProfessors.com (αμερικάνικη

ιστοσελίδα αξιολόγησης καθηγητών) και έχει γνωρίσει

ευρύτατη αποδοχή από τους Έλληνες φοιτητές! Τι το κάνει

ιδιαίτερο; Η απλότητά του! Η ιστοσελίδα αυτή υλοποιεί αυτό

που τόσες ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας δεν έχουν

καταφέρει να υλοποιήσουν μέχρι σήμερα: αξιολόγηση των

καθηγητών από τους φοιτητές με ακαδημαϊκά κριτήρια. Φυσικά,

ο σκοπός είναι η βελτίωση της ποιότητας στην ελληνική

ανώτατη εκπαίδευση.

Οι φοιτητές μπαίνοντας στην ιστοσελίδα μπορούν να

αξιολογήσουν τη σχολή ή το τμήμα τους. Τα κριτήρια είναι: η

ποιότητα σπουδών, η τοποθεσία, η καρίερα που προσφέρει, η

βιβλιοθήκη, το ίντερνετ, το φαγητό, διάφορες κοινωνικές

δραστηριότητες και τέλος η διασκέδαση. Η βαθμολόγηση

γίνεται σε κλίμακα από 1 έως 10. Για κάθε σχολή εξάγονται δύο

γενικότεροι δείκτες: η γενική βαθμολογία και η ικανοποίηση

των φοιτητών!

Στη συνέχεια, ο κάθε φοιτητής μπορεί να αξιολογήσει όποιον

καθηγητή επιθυμεί είτε θετικά, είτε αρνητικά. Η βαθμολόγηση

κυμαίνεται κι εδώ από 1 έως 10 και οι φοιτητές καλούνται να

απαντήσουν σε τρεις ερωτήσεις: ευκολία στο να περάσεις τα

μαθήματά του, κατανόηση των μαθημάτων που παραδίδει και

πόσο προθυμος είναι να βοηθήσει τους φοιτητές να μάθουν.

Από αυτά εξάγονται οι τέσσερις δείκτες: κατανόηση, βοήθεια,

ευκολία και γενική απόδοση. Εκτός από τη βαθμολόγηση, ο

φοιτητής μπορεί να κάνει και κάποιο σχόλιο για τον καθηγητή

και τη διδασκαλία του…

Η όλη διαδικασία της αξιολόγησης γίνεται ανώνυμα για να

διασφαλιστεί πως οι φοιτητές εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη

τους χωρίς τον κίνδυνο να στοχοποιηθούν από τους καθηγητές

τους. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που επικρίνουν την ανωνυμία,

κυρίως καθηγητές. Έτσι, αμφισβητείται αν οι αξιολογήσεις είναι

αμερόληπτες ή αν αποτελούν προϊόν αντικειμενικής κρίσης των

φοιτητών κι όχι ρεβανσισμό προς τους καθηγητές. Σίγουρα

μέσα στις τόσες χιλιάδες αξιολογήσεις υπάρχουν αρκετές

κακόβουλες, αλλά αυτό δεν αλλάζει το ρόλο της ιστοσελίδας

και δεν υποβιβάζει το επίπεδο αρτιότητάς της. Η διαχειριστική

ομάδα για να αποφύγει τέτοιου είδους “προβλήματα”

καταγράφει τις IPs των φοιτητών που αξιολογούν τους

καθηγητές και διαγράφει κακόβουλα ή προσβλητικά σχόλια.

Ως τώρα αναφέρουμε διαρκώς τις δυνατότητες των φοιτητών.

Το RateYourProfessor.gr όμως προσφέρει επιπλέον

δυνατότητες και στους καθηγητές. Ο κάθε καθηγητής μπορεί να

“πιστοποιήσει” το προφίλ του, δηλαδή να δώσει τα στοιχεία

επικοινωνίας του, φωτογραφία του κτλ. Έτσι, του δίνεται η

δυνατότητα να απαντά στα σχόλια των φοιτητών του

αυτοπροσώπως και να αποδέχεται ή να απορρίπτει την κριτική.

Ο συνολικός αριθμός των “πιστοποιημένων” καθηγητών είναι

σχεδόν 130! Ανεξάρτητα πάντως από το αν οι καθηγητές έχουν

πιστοποιημένο προφίλ ή όχι, είναι χρήσιμο για αυτούς και την

εν γένει αναβάθμιση της ποιότητας του μαθήματος, να

διαβάζουν προσεκτικά τα σχόλια των φοιτητών τους, είτε αυτά

είναι θετικά είτε αρνητικά, και να προσπαθούν να κάνουν το

μάθημα πιο ποιοτικό και κατανοητό…

Μέχρι σήμερα ο συνολικός αριθμός των αξιολογήσεων είναι

μεγαλύτερος από 32 χιλιάδες, ενώ οι καταχωρημένοι καθηγητές

ξεπερνούν τους 3400 για όλα τα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ της χώρας!

Φυσικά, αυτοί οι αριθμοί αυξάνονται καθημερινά, καθώς η

ιστοσελίδα γίνεται ευρύτερα γνωστή στους φοιτητές και τους

καθηγητές. Αυτό που εγώ εύχομαι είναι οι καθηγητές να

λάβουν σοβαρά υπόψη τους τα σχόλια αυτά και να

προσπαθήσουν να αναβαθμίσουν το μάθημά τους Τέλος, ελπίζω

το Υπουργείο Παιδείας να θεσπίσει την αξιολόγηση με

ακαδημαϊκά κριτήρια από τους φοιτητές προς όφελος των

φοιτητών και των πανεπιστημίων!

10 χρόνια Wikipedia

Όλοι γνωρίζουν τους ραγδαίους ρυθμούς ανάπτυξης που

γνωρίζει το διαδίκτυο. Είναι κοινώς αποδεκτό πλέον πως “όλα

βρίσκονται στο ίντερνετ”. Από την πιο ασήμαντη πληροφορία,

όπως συνταγές ή δρομολόγια, μέχρι τις σημαντικότερες

επιστημονικές έρευνες μπορεί κανείς να τα βρει διαθέσιμα (και

δωρεάν) στο ίντερνετ! Ένα “εργαλείο” που συνέβαλλε τα

μέγιστα στην αξιοποίηση του διαδικτύου ως εκπαιδευτικό μέσο

και αύξησε τη χρήση του είναι η Wikipedia.

Η Wikipedia (ή Βικιπαίδεια στα ελληνικά) είναι μια διεθνής,

ελεύθερου περιεχομένου, εξελισσόμενη δια συνεργασίας

εγκυκλοπαίδεια που ξεκίνησε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του

2001. Είναι ένα από τα projects που επηρέασαν τον τρόπο που

χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο. Αυτή τη στιγμή περιέχει

περισσότερα από 17 εκατομμύρια άρθρα σε 263 γλώσσες, κάτι

που σημαίνει πως απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους του

πλανήτη, “μιλάει” τη γλώσσα τους και λύνει τις απορίες τους!

Τα αγγλικά άρθρα είναι 3,5 εκατομμύρια, ενώ η ελληνική

εκδοχή της (που δημιουργήθηκε στα τέλη του 2002) αριθμεί

περί τα 60 χιλιάδες άρθρα…

Ποιοι είναι, όμως, οι λόγοι που καθιέρωσαν την Wikipedia;

Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η ευχρηστία. Με ένα απλό κλικ

ο χρήστης μπορεί να βρει αυτό που αναζητά άμεσα σε ένα πολύ

ευρύ φάσμα πληροφοριών. Δεν χρειάζεται να ψάχνει σε

ογκώδεις τόμους, ενώ μπορεί να έχει άμεση πρόσβαση και στις

πηγές των άρθρων. Επίσης, η Wikipedia προσφέρεται δωρεάν,

πράγμα που σημαίνει πως δεν χρειάζεται αντίτιμο για να έχει

κανείς πρόσβαση στη γνώση! Ένα, όμως, από τα σημαντικότερα

στοιχεία που συνέβαλλαν στην εξάπλωσή της είναι πως τα

άρθρα δεν γράφονται απαραίτητα από επιστήμονες, αλλά από

τους ίδιους τους αναγνώστες. Ο καθένας προσθέτει γνώσεις και

τα άρθρα επεκτείνονται!

Αυτό το τελευταίο, ίσως όμως να είναι και το κύριο μειονέκτημα

της Wikipedia. Αρκετά άρθρα δεν έχουν επαρκή τεκμηρίωση

αφού γράφονται από αδαείς, ενώ άλλα άρθρα δεν είναι αρκετά

αντικειμενικά και αμερόληπτα αφού γράφονται από

συγκεκριμένες ιδεολογικές ομάδες. Αυτά τα άρθρα αφορούν

κυρίως σύγχρονα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, εθνικές

διαμάχες κτλ. Πολλοί επικρίνουν τη Wikipedia για συστηματική

τάση προτίμησης της δημοφιλούς άποψης παρά της αξιόπιστης,

καθώς και μια σχετική έλλειψη υπευθυνότητας και δικαιοδοσίας

σε σύγκριση με τις παραδοσιακές εγκυκλοπαίδειες. Ακόμα και

σήμερα υπάρχουν διαφωνίες κι ενστάσεις για το αν η Wikipedia

αποτελεί αξιόπιστη πηγή αναφοράς ή βιβλιογραφίας…

Η Wikipedia ενθαρρύνει τους συντάκτες να τηρούν μια πολιτική

ουδετερότητας κάτω από την οποία οι διάφορες απόψεις

συγκεντρώνονται χωρίς να γίνεται προσπάθεια να καθοριστεί

μια αντικειμενική αλήθεια. Έτσι, έχει φτάσει σε σημείο άρθρα

της να μνημονεύονται από τα ΜΜΕ, επιστήμονες και

ακαδημαϊκούς κ.ά.

Αρκετοί είναι αυτοί που καταδικάζουν τη Wikipedia, άλλοι

προβλέπουν δυσοίωνο το μέλλον της, ενώ στην αντίπερα όχθη

οι φανατικοί χρήστες της εργάζονται καθημερινά για τον

εμπλουτισμό της. Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως

ελπίζω, όπως υποστηρίζει ο ιδρυτής της Jimmy Wales, η

Wikipedia να επιτύχει μία ίση ή και καλύτερη ποιότητα σε σχέση

με τη Britannica και να εκτυπωθεί. Χρόνια Πολλά Wikipedia!

Φεβρουάριος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Διεθνής Αμνηστία

Η δημοκρατία του καναπέ

Η επανάσταση του καπνού

Αθλητικός μεσαίωνας

Ο Λόγος του Βασιλιά

1986-2011: 25 χρόνια από τη δολοφονία του Ούλοφ

Πάλμε

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Διεθνής Αμνηστία

Η Διεθνής Αμνηστία είναι ένα παγκόσμιο, ανεξάρτητο κίνημα

εθελοντών που αγωνίζεται για την προστασία των ανθρωπίνων

δικαιωμάτων. Όραμά της είναι ένας κόσμος όπου όλοι οι

άνθρωποι θα απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα που

αναγνωρίζονται από την Οικουμενική Διακήρυξη των

Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και από άλλους διεθνείς κανόνες.

Βασικές αξίες της η αλληλεγγύη σε παγκόσμιο επίπεδο, η

αμεροληψία και η διαφάνεια, η δημοκρατία και ο αμοιβαίος

σεβασμός.

Η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε τη δράση της το 1961. Η ιστορία

δύο Πορτογάλων φοιτητών που καταδικάστηκαν σε επτά χρόνια

φυλάκιση, επειδή έκαναν πρόποση στην ελευθερία, εξόργισε το

βρετανό δικηγόρο Πίτερ Μπένενσον. Ο Μπένενσον έγραψε το

άρθρο “Οι ξεχασμένοι κρατούμενοι” στη βρετανική εφημερίδα

“The Observer” απευθύνοντας έκκληση για μια διεθνή

εκστρατεία. Με βάση την απλή του ιδέα, στήθηκε ένα δίκτυο

αποτελούμενο από ανθρώπους που έγραφαν γράμματα, για να

βομβαρδίσει τις κυβερνήσεις με εκκλήσεις υπέρ κρατουμένων

που φυλακίστηκαν και υποβλήθηκαν σε κακομεταχείριση, κατά

παράβαση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του

Ανθρώπου.

Ένας από τους επικριτές του το χαρακτήρισε “μια από τις

μεγαλύτερες παλαβομάρες του καιρού μας”. Τίποτα παρόμοιο

δεν είχε ποτέ επιχειρηθεί μέχρι τότε σε τέτοια κλίμακα. Η

ανταπόκριση ήταν θερμότατη, λες και τόσοι άνθρωποι σε

ολόκληρο τον κόσμο περίμεναν ακριβώς ένα τέτοιο σινιάλο.

Εφημερίδες σε περισσότερες από δώδεκα χώρες επανέλαβαν

την έκκληση. Περισσότερα από χίλια γράμματα έφτασαν μέσα

στο πρώτο εξάμηνο. Και οι ταχυδρομικοί σάκοι των ηγετών των

κρατών του κόσμου άλλαξαν για πάντα. Εκατομμύρια

επιστολές-εκκλήσεις έχουν σταλεί από τότε επιτυγχάνοντας την

απελευθέρωση περισσότερων από 75.000 κρατουμένων

συνείδησης σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οι αρχές της ανεξαρτησίας και της αντικειμενικότητας

εδραιώθηκαν από το ξεκίνημά της και η έμφαση δόθηκε στη

διεθνή προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στις

παραβιάσεις τους σε κάθε σημείο του πλανήτη. Καθώς

μεγάλωνε, το φάσμα της δράσης της επεκτάθηκε και σε θύματα

άλλων μορφών παραβιάσεων, όπως τα βασανιστήρια, οι

“εξαφανίσεις” και η θανατική ποινή.

Σήμερα, η Διεθνής Αμνηστία αναλαμβάνει δράση για τον

τερματισμό των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων

δικαιωμάτων, όπως η σωματική και ψυχική ακεραιότητα, η

ελευθερία της έκφρασης και της συνείδησης, η ελευθερία από

διακρίσεις. Η δράση της περιλαμβάνει ένα πολύ ευρύ φάσμα

θεμάτων. Υπερασπίζεται τους κρατούμενους της συνείδησης,

της βίας, αλλά και της φτώχειας. Αγωνίζεται για τον τερματισμό

της βίας κατά των γυναικών, την κατάργηση της θανατικής

ποινής, των βασανιστηρίων και του περιορισμού των

ελευθεριών στο όνομα του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας”.

Για την καταπολέμηση των διακρίσεων που υφίστανται οι

πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι μειονότητες, αλλά και οι

υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το 1977, η Διεθνής Αμνηστία τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ

Ειρήνης “για τη συνεισφορά της στην εξασφάλιση της

ελευθερίας, της δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση της ειρήνης

στον κόσμο”.

Η Διεθνής Αμνηστία είναι, πλέον, η μεγαλύτερη εθελοντική

οργάνωση που ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα στον

κόσμο αριθμώντας περισσότερα από 2,8 εκατομμύρια μέλη,

υποστηρικτές και ακτιβιστές σε περισσότερες από 150 χώρες. Οι

πόροι της προέρχονται αποκλειστικά από όλους εκείνους που

υποστηρίζουν τη δράση της με τη συνδρομή τους. Για να

διατηρεί την ανεξαρτησία και την αντικειμενικότητά της, δεν

δέχεται χρήματα από κυβερνήσεις ή διακυβερνητικούς

οργανισμούς.

Περισσότερες πληροφορίες:

Διεθνής Αμνηστία - ελληνικό τμήμα

Σίνα 30, 10672 Αθήνα

Τηλ.: 2103600628

Fax: 2103638016

e-mail: Athens@amnesty.org.gr

www.amnesty.org.gr

Η δημοκρατία του καναπέ

Δημοκρατία: το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό,

ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.

Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη

αποφάσεων με ψηφοφορία είτε των πολιτών στην άμεση

δημοκρατία, είτε κάποιων αντιπροσώπων τους στην

αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Καναπές: το είδος επίπλου που είναι σχεδιασμένο ως κάθισμα

περισσοτέρων του ενός ατόμο και παρέχει στήριξη στην πλάτη

και τα χέρια.

Οι λέξεις δημοκρατία και καναπές αποτελούν δύο εντελώς

άσχετες μεταξύ τους έννοιες! Ή μήπως όχι;

“Ποιά η άποψή σας για την κατάληψη της Νομικής από τους

μετανάστες; Αν συμφωνείτε στείλτε με sms τη λέξη ΝΑΙ στο

12345. Αν διαφωνείτε στείλτε με sms τη λέξη ΟΧΙ στο 12345”.

Κάπως έτσι βλέπουμε να εκφράζει την άποψή του ο

(τηλεοπτικός) λαός το τελευταίο διάστημα μέσα από τα μεγάλα

τηλεοπτικά κανάλια! Τα αποτελέσματα αναρτώνται καθημερινά

και είναι πάντα συντριπτικά υπέρ της μιας άποψης, συνήθως

της πιο συντηρητικής…

Αναρωτιέται κανείς: είναι δυνατόν η άποψη του κάθε πολίτη να

εκφράζεται με ένα στεγνό “NAI” ή “ΟΧΙ” που του κόστισε

μάλιστα σχεδόν 2 € σε αυτή την εποχή λιτότητας; Σαφώς και

όχι. Τα πράγματα, πλέον, είτε στην καθημερινή μας ζωή, είτε

στην πολιτική είναι αρκετά πολύπλοκα ώστε να απαντώνται από

μια ξερή λέξη των τριών γραμμάτων. Καθημερινά

“βομβαρδιζόμαστε” από πολλές πληροφορίες όλων των ειδών

και η επεξεργασία τους απαιτεί ικανό χρονικό διάστημα για να

εξάγουμε μια στοιχειοθετημένη προσωπική άποψη! Συνεπώς,

είναι εύλογο και απολύτως φυσιολογικό ο κάθε άνθρωπος να

προσαρμόζει την άποψή του στα νέα δεδομένα που λαμβάνει

και αυτή να αλλάζει περιοδικά.

Αυτό που συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια με την γενικότερη

απαξίωση της πολιτικής και των θεσμών της μπορεί άνετα να

χαρακτηριστεί ως “δημοκρατία του καναπέ”. Πολίτες που δεν

ασχολούνται με τα κοινά και πιστεύουν πως εκπληρώνουν το

ιερό δημοκρατικό τους καθήκον όταν ψηφίζουν (αν ψηφίζουν!)

μια φορά στα 2-3 χρόνια ή όταν συμμετέχουν στις

τηλεψηφοφορίες των “ενημερωτικοψυχαγωγικών” τηλεοπτικών

εκπομπών. Πολίτες που πιστεύουν πως θα αλλάξει πολιτική η

κυβέρνηση αν στείλουν sms στο δελτίο ειδήσεων του Star…

Είναι, νομίζω, ξεκάθαρο πως αυτού του είδους οι

χειραγωγούμενες τηλεψηφοφορίες όχι μόνο δεν προσφέρουν

στην ενδυνάμωση του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά

αντίθετα το υπονομεύουν σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα

και το λαό. Οι “ψηφοφορίες” αυτές είναι διάτρητες για πολλούς

λόγους. Πρώτα απ’ όλα, δεν μπορεί κανείς να ελέγξει την

εγκυρότητα και την ακρίβειά τους. Η εκάστοτε εκπομπή μπορεί

(αν θέλει) να παρουσιάσει το αποτέλεσμα όπως επιθυμεί και

αντίστοιχα να επηρεάσει τους τηλεθεατές! Επίσης, συνήθως σε

τέτοιου είδους “δημοψηφίσματα” λαμβάνουν φανατικά μέρος οι

υπέρμαχοι της μιας άποψης που τους εξυπηρετεί. Για

παράδειγμα, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Αγίου

Παντελεήμονα είναι πολύ πιθανό να ψήφισε (ίσως και

περισσότερες από μια φορές έκαστος) υπέρ του φράκτη στον

Έβρο, ενώ οι κάτοικοι της Θεσσαλίας να μην αντιμετωπίζουν

ανάλογες καταστάσεις στον τόπο τους και αγνόησαν πλήρως τη

διαδικασία με αποτέλεσμα να μην καταμετράται η γνώμη τους…

Το δείγμα, λοιπόν, δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε ομοιογενές, όπως

θα λέγαμε και στη Στατιστική.

Η συμμετοχή της τηλεόρασης και των ΜΜΕ σίγουρα βοηθάει

στην ανάδειξη και επίλυση αρκετών προβλημάτων. Θα πρέπει,

όμως, να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο που αυτά

παρουσιάζονται καθώς μπορεί σε κάποια στιγμή στο μέλλον να

βρεθούμε προ τετελεσμένων, αν δεν έχουμε βρεθεί ήδη… Το

διαδίκτυο με τα μέσα δικτύωσης που προσφέρει διαφέρει από

την τηλεόραση, καθώς δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να

λάβει πληροφορίες για οποιοδήποτε ζήτημα από διάφορες

πλευρές κι έτσι δεν του παρέχει απλά “μασημένη τροφή” όπως

κάνει τις περισσότερες φορές η τηλεόραση! Μπορεί να γράψει

ελεύθερα την άποψή του, να κάνει διάλογο με άλλους πολίτες

σε διάφορα fora και να επηρεάσει ο ίδιος τους άλλους. Στην

τηλεόραση αυτές οι δυνατότητες ουσιαστικά δεν υπάρχουν

(τουλάχιστον στην ίδια έκταση με το διαδίκτυο) και

υπερπροβάλλεται η άποψη που επιθυμεί το κάθε κανάλι.

Παίρνοντας αφορμή από τα παραπάνω, πολλοί είναι αυτοί που

προτείνουν οι εκλογές να διεξάγονται με το σύστημα της

τηλεψηφοφορίας. Με άλλα λόγια προτείνουν τη δημιουργία

μιας τηλεδημοκρατίας. Το πρόθεμα τηλέ (από το αρχαίο

ελληνικό επίρρημα τῆλε) δηλώνει την έννοια της μεγάλης

απόστασης από κάτι. Πιστεύω πως αν εφαρμοστεί αυτή η

τηλεδημοκρατία τότε η απόσταση ανάμεσα στους πολίτες και

την πολιτική θα μεγαλώσει τόσο που οι (ήδη ελαστικοί) δεσμοί

θα είναι παντελώς ανίσχυροι να τους συνδέσουν…

Έχει αξία να τονιστεί πως τα όποια προβλήματα μπορούν να

επιλυθούν όταν όλοι οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά στην

επίλυσή τους και δείχνουν το ανάλογο ενδιαφέρον. Όπως πολύ

σωστά έχει αναφέρει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος

Παπούλιας: “δεν μπορείς να κάθεσαι στον κανάπε, και από εκεί

να εκφράζεις την οργή σου, δεν μπορείς να κλείνεσαι στο σπίτι

σου και να περιμένεις να αλλάξουν τα πράγματα”. Η συμμετοχή

σε καθιστά ενεργό πολίτη. Η δημοκρατία έχει κατακτηθεί με

αγώνες και χρειάζεται αγώνες για να συνεχίσει να υφίσταται.

Καλό είναι οι πολίτες να μην γίνουν συνένοχοι στην προώθηση

και υιοθέτηση της “à la carte δημοκρατίας”…

Η επανάσταση του καπνού

Όταν ο καπνός άρχισε να εισάγεται στην Ευρώπη, με τα ταξίδια

του Κολόμβου το 1500 μ.Χ. περίπου, κανείς δεν ήξερε την

άνθηση που θα γνωρίσει η χρήση του και την εξάπλωση που εν

τέλει θα έχει. Μια από τις χώρες που “τίμησαν” δεόντως τον

καπνό και τα παράγωγά του είναι η Ελλάδα.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 38,6 % του πληθυσμού

(άνω των 15 ετών) στη χώρα μας καπνίζει καθημερινά. Πιο

συγκεκριμένα, το 46 % των ανδρών και το 31,3 % των

γυναικών καπνίζουν καθημερινά στην Ελλάδα! Αυτά τα

στατιστικά μάς δίνουν θλιβερές παγκόσμιες “διακρίσεις”, αφού

οι άνδρες έρχονται τρίτοι παγκοσμίως, ενώ οι γυναίκες

κατακτούν την πρωτιά, όπως πρωτιά έχουμε και στο σύνολο

του πληθυσμού… Φυσικά, δεν πιστεύω πως υπάρχει Έλληνας

που περίμενε τις στατιστικές για να καταλάβει την έκταση του

καπνίσματος στη χώρα μας!

Οι περισσότερες βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος είναι

ευρέως γνωστές και δεν χρειάζονται περαιτέρω ανάλυση. Όταν

συνέταξα, το 2005, μια εργασία με τίτλο “Οι συνέπειες του

καπνίσματος στη ζωή των εφήβων”, στα πλαίσια ενός σχολικού

μαθήματος, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με πολλές

σημαντικές πληροφορίες που αγνοούσα και σίγουρα η

πλειοψηφία των καπνιστών, κυρίως, αγνοεί! Μια απλή

αναζήτηση στο διαδίκτυο ή σε κάποια ιατρικά βιβλία αρκεί για

να καταλάβει κανείς πώς “στοιβάζονται” 4000 χημικές ουσίες,

43 εκ των οποίων είναι καρκινογόνες, σ’ ένα τσιγάρο.

Ας ξεφύγουμε από τα στατιστικά κι ας πάμε στην αντιμετώπιση

του άκρατου καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. Επιτέλους, με

απόφαση του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου υπάρχει ένας

νόμος καπνοαπαγόρευσης που στοχεύει στην καλυτέρευση της

ποιότητας ζωής όλων μας, καπνιστών ή μη. Ανάλογες

προσπάθειες είχαν γίνει και από τον Δ. Αβραμόπουλο

παλαιότερα, αλλά δεν απέδωσαν τελικά. Τι προβλέπει αυτός ο

νόμος; Το αυτονόητο, δηλαδή την απαγόρευση καπνίσματος σε

χώρους εργασίας, σταθμούς συγκοινωνιών, ταξί, πλοία, καθώς

και όλους τους κλειστούς χώρους, όπως εστιατόρια, κέντρα

διασκέδασης κτλ. Όλα αυτά μόλις αρχίζουν στην Ελλάδα, ενώ

σε άλλες χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ήδη απαγορευτεί η

διαφήμιση του καπνού και η προβολή του στον κινηματογράφο!

Ο αντικαπνιστικός νόμος βρήκε σύμφωνη την πλειοψηφία των

πολιτών, ενώ υπήρξαν αντιδράσεις από καταστηματάρχες. Και

ξαφνικά άρχισε μια ιδιότυπη επανάσταση, η “επανάσταση του

καπνού”, άπό φανατικούς καπνιστές και ανυποχώρητους

καταστηματάρχες! Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα κινήματα και οι

επαναστάσεις γίνονται για την ανατροπή άσχημων εξελίξεων

και καταστάσεων για το σύνολο των πολιτών κι όχι για την

εξυπηρέτηση αιτημάτων μερίδας πολιτών που βλάπτουν όλους

τους υπόλοιπους… Έτσι, οι “θεριακλήδες” και οι

καταστηματάρχες που τους υποστηρίζουν κρατούν μια άνευ

προηγουμένου στάση απέναντι στους φορείς της Πολιτείας με

αποκλειστικό αίτημα “να καπνίζουν όπου τους γουστάρει”. Τα

“όπλα” τους είναι τα τσιγάρα και τα τασάκια και δείχνουν

ανυποχώρητοι, ενώ δηλώνουν πως θα φτάσουν την κατάσταση

στα άκρα!

Τα επιχειρήματά τους στερούνται πλήρους σοβαρότητας και

αναλώνονται στο “κάνει κρύο έξω για να βγαίνω να καπνίζω” ή

“διασκέδαση χωρίς τσιγάρο δεν γίνεται”. Προσωπικά, θεωρώ

γελοία αυτά τα επιχειρήματα όταν έχω δει ιδίοις όμμασι

Δεκέμβρη μήνα σε Βαρσοβία (Πολωνία) και Ρίγα (Λετονία)

ανθρώπους να βγαίνουν έξω από τις καφετέριες για να

καπνίσουν με τη θερμοκρασία να είναι από -5 oC έως -15 oC!

Νομίζω πως η Ελλάδα έχει θερμότερο κλίμα και υποφέρονται τα

2-3 λεπτά κρύου για ένα τσιγάρο. Επίσης, η διασκέδαση και η

ψυχαγωγία υπάρχουν και χωρίς το τσιγάρο. Τέλος, δεν πρέπει

να ξεχνάμε πως αυτά τα μέτρα εφαρμόζονται εδώ και χρόνια

απρόσκοπτα σε αεροδρόμια και αεροπλάνα και κανείς δεν

διαμαρτύρεται ποτέ! Αυτό που χρειάζεται είναι απλή αλλαγή

νοοτροπίας. Σίγουρα, η αρχική προσαρμογή είναι δύσκολη,

αλλά με τον καιρό τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους…

Δυστυχώς, όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που δηλώνεται

απειθαρχία σε αντικαπνιστικό μέτρο. Ήδη, από το 1856 με

διάταγμα του βασιλιά Όθωνα είχε απαγορευτεί το κάπνισμα στις

δημόσιες υπηρεσίες. Απ’ ότι φαίνεται το εν λόγω διάταγμα δεν

εφαρμόστηκε ποτέ, αφού μέχρι σήμερα όποιος θέλει καπνίζει

οπουδήποτε θέλει. Αυτό είναι και το παράδοξο στην όλη

ιστορία. Οι Έλληνες δεν ασχολούνται ιδιαίτερα και δεν δείχνουν

ενδιαφέρον για σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές,

εξελίξεις που τους αφορούν για το παρόν και το μέλλον, ενώ

ξεσηκώνονται αμέσως μόλις κάποιος αγγίξει μια καθημερινή

τους συνήθεια (ή εθισμό καλύτερα). Μάλιστα, κάποιος έγραψε

πολύ εύστοχα στο twitter: “Στην Μέση Ανατολή παλεύουν για

την ελευθερία τους, στην Ελλάδα για να καπνίζουν σε

καφετέριες”.

Αναρωτιέται κανείς: αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν τι πραγματικά

συμβαίνει στην Ελλάδα και πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση

στην οποία βρισκόμαστε; Είναι πλέον καιρός αυτοί οι Έλληνες

να ξυπνήσουν από το λήθαργό τους και να καταλάβουν πως

υπάρχουν αρκετά πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν στη

χώρα μας (και παγκοσμίως) σε σχέση με την απαγόρευση του

καπνίσματος. Άλλωστε, τι να το κάνεις αν μπορείς να καπνίζεις

ελεύθερα παντού, αλλά δεν έχεις χρήματα να αγοράσεις

τσιγάρα;

Αθλητικός μεσαίωνας

Ντροπή! Αυτή είναι η μοναδική λέξη που μπορεί να εκφράσει τα

όσα συνέβησαν χτες στο στάδιο “Γ. Καραϊσκάκης”. Όποιος

υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος παρακολούθησε τον αγώνα

Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός σίγουρα θα εύχεται όλα αυτά τα

τραγελαφικά γεγονότα να μην επαναληφθούν σε άλλο ελληνικό

γήπεδο.

Είναι γνωστό σε όλους πως το ποδόσφαιρο αποτελεί το

δημοφιλέστερο άθλημα του πλανήτη και η χώρα μας δεν

αποτελεί εξαίρεση. Οι περισσότεροι Έλληνες παρακολουθούν με

προσήλωση αγώνες ποδοσφαίρου ελληνικών ή ξένων ομάδων.

Παρόλα αυτά έχουμε ένα θλιβερό προνόμιο που εκλείπει από

όλες τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες: την σχετιζόμενη με

αθλητικά γεγονότα βία.

Σε καμία προηγμένη χώρα δεν νοείται οι αγώνες να ξεκινούν με

δεκάδες λεπτά καθυστέρησης επειδή το γήπεδο έχει μετατραπεί

σε θάλαμο αερίων από τα καπνογόνα, καθώς και να κινδυνεύει

η σωματική ακεραιότητα αθλητών εντός του αγωνιστικού

χώρου. Όλα αυτά φυσικά δεν ισχύουν στην “Ελλάδα της

παράγκας”, όπως αρκετοί την αποκαλούν. Στα ελληνικά γήπεδα

έχουμε δει κάθε λογής έκτροπα και επεισόδια. Προπηλακισμοί

και ξυλοδαρμοί αθλητών, “ιπτάμενα καθίσματα”, είσοδος

θεατών στον αγωνιστικό χώρο (όχι με τις πιο αγνές προθέσεις

πάντα), ακρωτηριασμούς σεκιουριτάδων, γήπεδα που θυμίζουν

θαλάμους αερίων στο Άουσβιτς και άλλα πολλά με τη

συμμετοχή “φιλάθλων”, οπαδών-κάφρων, αλλά και διοικητικών

παραγόντων. Παλαιότερα για όλα έφταιγε η ελλιπής

αστυνόμευση. Πλέον, που τον έλεγχο έχουν οι ΠΑΕ με εταιρίες

ασφαλείας τα ίδια συμβαίνουν, ίσως και σε μεγαλύτερη έκταση.

Το γεγονός είναι ένα: κανείς δεν τιμωρείται. Είναι αυτονόητο

πως για να υπάρχουν κροτίδες, καπνογόνα, λέιζερ, μαχαίρια,

αεροβόλα κλπ εντός του γηπέδου στις εξέδρες κάποιοι τα

έβαλαν και κάποιοι τους άφησαν να τα βάλουν! Κανείς οπαδός,

όμως, δεν συλλαμβάνεται και κανένας υπεύθυνος ασφαλείας

(που έχει κάθε ΠΑΕ) δεν αναλαμβάνει την ευθύνη ή δεν του

αποδίδεται η ευθύνη από τις δικαστικές αρχές. Έτσι, από τα

αθλητικά γεγονότα έχουν απομακρυνθεί οι οικογένειες και οι

υγιείς φίλαθλοι και τα γήπεδα έχουν μετατραπεί σε άντρο

κακοποιών στοιχείων…

Τα τελευταία χρόνια έχουν κατακλείσει το ελληνικό ποδόσφαιρο

παραγοντίσκοι, “χθεσινοί” στο ποδόσφαιρο που δεν δρουν ως

μάνατζερς, αλλά ως οπαδοί-κάφροι. Επιτίθενται σε αθλητές

αντιπάλων ομάδων, τους υβρίζουν και χρησιμοποιούν

μπράβους για να τους εκφοβίσουν. Ένας από αυτούς φαίνεται

πως είναι και ο κ. Μαρινάκης. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η

αλαζονεία στις δηλώσεις και τις εκφράσεις του όταν αντί να

κατευνάσει τα πνεύματα αυτός ρίχνει ακόμα περισσότερο λάδι

στη φωτιά και προκαλεί ασύστολα όντας παράλληλα και

πρόεδρος της Superleague; Φυσικά δεν είναι ο μόνος. Η

πλειοψηφία των ποδοσφαιρικών ομάδων έχει τέτοιους

παράγοντες. Έτσι, δεν είναι να απορεί κανείς πως οι διάλογοι

μεταξύ τους και οι αντεγκλήσεις γίνονται με “λεξιλόγιο του

δρόμου”, σαφώς κατωτάτου επιπέδου. Σίγουρα, ο

οποιοσδήποτε λεκτικός διαξιφισμός δύο τελείως αμόρφωτων

γιδοβοσκών έχει επίπεδο πολύ ανώτερο από τους ανωτέρω

παράγοντες. Η επαγγελματική τάξη των γιδοβοσκών δεν

επελέγη τυχαία, αφού ανάλογοι χαρακτηρισμοί

χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα σε διαμάχη μεταξύ δυο ΠΑΕ της

επαρχίας…

Φαίνεται πως και οι διαιτητές δεν έχουν παραμείνει

ανεπηρέαστοι από αυτή την κατάσταση και κάνουν τα πάντα

για να βρεθούν στο προσκήνιο και να γίνουν άτυποι (αρνητικοί)

πρωταγωνιστές των αγώνων! Ακυρώνουν κανονικά γκολ ενώ

κατοχυρώνουν άλλα άκυρα, εφευρίσκουν πέναλτυ ενώ δεν

δίνουν αυτά που πρέπει, αφήνουν ατιμώρητους παίκτες που

προκαλούν και δυναμιτίζουν το κλίμα, και τέλος αφήνουν τους

οπαδούς να συμπεριφέρονται όπως θέλουν χωρίς να

παρεμβαίνουν. Πολλές φορές, μάλιστα, έχουμε φτάσει στην

Ελλάδα να αλλάζουν και οι κανονισμοί του αθλήματος ανάλογα

με το γήπεδο και τις ομάδες που αγωνίζονται! Τουλάχιστον θα

πρέπει να το γνωστοποιούν στις ομάδες πριν την έναρξη του

αγώνα κι όχι κατώπιν εορτής…

Ένα άλλο “προνόμιο” της Ελλάδας είναι η οπαδική

δημοσιογραφία. Σε καμία άλλη χώρα του κόσμου δεν υπάρχουν

πάνω από δέκα αθλητικές εφημερίδες εθνικής κυκλοφορίας,

εκτός από την Ελλάδα. Φυσικά, ελάχιστες από αυτές τηρούν

τον κώδικα δεοντολογίας και είναι αντικειμενικές. Σε όλες τις

υπόλοιπες, η δεοντολογία πάει περίπατο και το ρόλο των

δημοσιογράφων αναλαμβάνουν οπαδοί, παλαίμαχοι και

ανεπάγγελτοι παραγοντίσκοι που επειδή έπαιξαν 3 χρόνια

μπάλα τη δεκαετία του ’80 πιστεύουν πως κατέχουν το

αλάθητο! Γράφουν αποκλειστικά ό,τι βλέπουν πίσω από τα

οπαδικά γυαλιά και ό,τι τους υπαγορεύουν τα αφεντικά τους,

δυναμιτίζουν το κλίμα και καθοδηγούν τις μάζες των οπαδών-

κάφρων σε ακραίες συμπεριφορές εντός και εκτός γηπέδου.

Όπως είναι φυσικό, τα επεισόδια έχουν ξεφύγει από τα στενά

πλαίσια του ποδοσφαίρου και έχουν επεκταθεί και σε άλλα

αθλήματα. Οι τελικοί του μπάσκετ και του βόλλεϋ διεξάγονται

υπό ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και πάντα έχουν έκτροπα.

Ακόμα και στο γυναικείο βόλλεϋ υπάρχουν έκτροπα, ενώ με

αφορμή έναν τέτοιο αγώνα δολοφονήθηκε και ο Φιλόπουλος.

Πιστεύω πως η οπαδική βία και μισαλλοδοξία είναι ικανή να

επεκταθεί ακόμα και σε αγώνες πινγκ-πονγκ αν οι καταστάσεις

το επιτρέψουν…

Με όλα όσα αναφέρονται παραπάνω γίνεται εύκολα κατανοητό

πως πριν από κάθε σημαντικό ποδοσφαιρικό (ή μη) αγώνα,

αλλά και όλα όσα ακολουθούν, δημιουργείται ένα εκρηκτικό

μείγμα που είναι ικανό να οδηγήσει τις οπαδικές μάζες σε

ακραίες συμπεριφορές που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να

φτάσουν. Κάποια δείγματα έχουν ήδη φανεί, τα χειρότερα

έρχονται απ’ ό,τι φαίνεται. Ελπίζω τίποτα από όλα αυτά να μην

συμβεί, αλλά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος. Οι ηθικοί

αυτουργοί είναι λίγο-πολύ γνωστοί και είναι οι

προαναφερόμενοι, αλλά κανένας δεν έχει τιμωρηθεί μέχρι

στιγμής. Καμία ακραία ή παράνομη ενέργεια οπαδού δεν μπορεί

να δικαιολογηθεί, αλλά γνωρίζοντας τους ηθικούς αυτουργούς

η δικαιοσύνη πρέπει να παρέμβει δυναμικά. Ειδάλλως είμαστε

όλοι άξιοι της μοίρας μας…

Ο Λόγος του Βασιλιά

Ένας βραδύγλωσσος Βασιλιάς, μια επίμονη Δούκισσα, ένας

Αυστραλός λογοθεραπευτής κι ένας Παγκόσμιος Πόλεμος

συνθέτουν το σκηνικό για ένα ιστορικό διάγγελμα, τον Λόγο

του Βασιλιά. Σενάριο ταινίας, ιστορικό γεγονός ή και τα δυο;

Στις 14 Δεκεμβρίου 1895 γεννιέται ο δευτερότοκος γιός του

Βασιλιά (τότε διαδόχου) του Ηνωμένου Βασιλείου Γεωργίου Ε’.

Το όνομά του είναι Albert Frederick Arthur George, αλλά η

οικογένεια τον αποκαλεί με το χαϊδευτικό “Bertie”. Το

περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε ήταν ιδιαίτερα

καταπιεστικό. Ο αυστηρός πατέρας του, η καταπολέμηση της

φυσικής του αριστεροχειρίας, η επώδυνη θεραπεία με

μεταλλικούς νάρθηκες για τα στραβά του πόδια, ο πρόωρος

θάνατος του μικρού του αδερφού είναι μερικές από τις βασικές

ψυχολογικές αιτίες που του προκαλούν τραύλισμα. Ακόμα και η

παραμάνα του, που συμπαθούσε τον αδερφό του, τον

τσιμπούσε σκόπιμα πριν από την ημερήσια παρουσίαση στους

γονείς του, ώστε να κλαίει και να μην θέλουν καν να τον

δουν…

Το 1925 η πολυαναμενόμενη ομιλία του στη λήξη της

Βρετανικής Αυτοκρατορικής Έκθεσης στο στάδιο Wembley

καταλήγει σε φιάσκο και κλονίζει τους χιλιάδες θεατές! Ο

πρίγκιπας τότε δοκιμάζει αρκετές θεραπείες για να

αντιμετωπίσει τη βραδυγλωσσία του που, όμως, αποτυγχάνουν

και έτσι τον αναγκάζουν να τα παρατήσει. Η σύζυγός του,

Δούκισσα του Γιόρκ, τον πείθει να επισκεφθεί τελικά έναν

Αυστραλό λογοθεραπευτή, τον Lionel Logue. Οι αμφιλεγόμενες

πρακτικές του Logue, οι οποίες ορισμένες φορές καταπατούν

ακόμα και το πρωτόκολλο, έχουν κάποια θετικά αποτελέσματα.

Ο Βασιλιάς Γεώργιος Ε’ πεθαίνει τον Ιανουάριο του 1936 και τη

θέση του στο θρόνο παίρνει ο πρωτότοκός του γιός, αδερφός

του Bertie, με το όνομα Εδουάρδος Η’. Ο Εδουάρδος έχει ένα

αδύνατο σημείο: θέλει να παντρευτεί μια χωρισμένη

αμερικανίδα κοσμική, την Wallis Simpson. Ο ενδεχόμενος

γάμος του Βασιλιά θα προκαλούσε συνταγματική κρίση. Τελικά,

ο Εδουάρδος για να αποφύγει αυτή την κρίση παραιτείται από

το θρόνο για να παντρευτεί την αγαπημένη του κι έτσι,

επόμενος Βασιλιάς θα πρέπει να ενθρονιστεί ο Bertie! Ο Logue

ετοιμάζει τον Bertie για την ομιλία του στην τελετή ενθρόνισης

στο αβαείο του Westminster αν και οι παράδοξοι τρόποι

συμπεριφοράς του και η απαξίωση των θεσμών της Βρετανικής

Βασιλείας ανησυχούν αρκετούς από τους παριστάμενους και

τον ίδιο τον Bertie. Ο Bertie μετονομάζεται σε Βασιλιάς

Γεώργιος ΣΤ’.

Ένα σημαντικό γεγονός έρχεται να σημαδέψει τη φιλία των δύο

ανδρών, να αποδείξει την θετική έκβαση της θεραπείας που

πρότεινε ο Logue και να καθοδηγήσει ένα ολόκληρο έθνος. Τον

Σεπτέμβρη του 1939 η Γερμανία κηρύσσει πόλεμο στην Αγγλία

και ο Βασιλιάς πρέπει να κάνει ομιλία στο ραδιόφωνο προς τον

βρετανικό λαό για να το ανακοινώσει. Ο Logue βρίσκεται μαζί

με το Βασιλιά καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας και τον

καθοδηγεί. Το αποτέλεσμα τούς δικαιώνει και ενθουσιάζει τους

Βρετανούς δίνοντάς τους στήριξη για τον πόλεμο που θα

ακολουθούσε.

Ο πόλεμος τελείωσε, πολλές ομιλίες ακολούθησαν, αλλά η

φιλία του Βασιλιά με τον λογοθεραπευτή δεν έσβησε. Ο

Γεώργιος ΣΤ’ ως ελάχιστη ένδειξη ευχαριστίας και

ευγνωμοσύνης απέδωσε στον Logue τον τίτλο του Διοικητή της

Βασιλικής Βικτωριανής Τάξης το 1944, ενώ η φιλία τους

κράτησε ως το θάνατο του Βασιλιά, το 1952. Τον διαδέχθηκε η

Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ που παραμένει ως σήμερα στο θρόνο…

Όλα τα παραπάνω αποτελούν το σενάριο της ταινίας “Ο Λόγος

του Βασιλιά”. Ομολογώ πως ελάχιστα από αυτά ήξερα πριν δω

την καταπληκτική αυτή ταινία. Αργότερα, αναζητώντας

περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο ανακάλυψα πως όλα

αυτά τα γεγονότα μόνο φανταστικά δεν είναι! Το σενάριο

βασίζεται σε ιστορικώς τεκμηριωμένα γεγονότα και πολλοί την

εκθειάζουν για την ιστορική της ακρίβεια.

Ποιός θα περίμενε πως μια αυτοκρατορία με πολλές αποικίες σε

όλο τον κόσμο, με μεγάλη στρατιωτική και οικονομική ισχύ και

με νικηφόρους πολέμους θα βασιλευόταν από έναν

βραδύγλωσσο μονάρχη; Ένας Βασιλιάς που υπέφερε ως παιδί

εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων του, από την οικογένεια και την

παραμάνα του, οδήγησε τη χώρα στην τελική επικράτηση.

Εξήντα περίπου χρόνια μετά, η ταινία που το αποκαλύπτει

διεκδικεί με αξιώσεις πολλά βραβεία Όσκαρ. Τα αξίζει! Αυτό που

μένει, όμως, σαν δίδαγμα σε εμάς είναι πως η ιστορία κρύβει

τελικά πολλά μυστικά, ελάχιστα από τα οποία έχουν

αποκαλυφθεί στη διάρκεια των αιώνων…

1986-2011: 25 χρόνια από τη δολοφονία του Ούλοφ

Πάλμε

Στις 28 Φεβρουαρίου 1986 τα μεσάνυκτα, περπατώντας σε

κεντρικό δρόμο της Στοκχόλμης δολοφονείται από άγνωστο

άνδρα ο Ούλοφ Πάλμε. Την περίοδο εκείνη διατελλούσε

Πρωθυπουργός της Σουηδίας, όμως ήταν κάτι περισσότερο:

ένας σοσιαλδημοκράτης-πρότυπο για συντρόφους του κι ένας

αξιοθαύμαστος πολιτικός σε όλο τον κόσμο.

Γεννημένος το 1927, ο Ούλοφ Πάλμε ασχολήθηκε ενεργά με

την πολιτική από νεαρή ηλικία και ανακηρύχθηκε αρχηγός του

Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος το 1969. Παρότι η

οικογένειά του άνηκε στην ανώτερη οικονομική τάξη, ο Πάλμε

ασπάστηκε τα σοσιαλδημοκρατικά ιδεώδη επηρεασμένος

ιδιαίτερα από τα ταξίδια του στις ΗΠΑ και τις χώρες του

λεγόμενου “Τρίτου Κόσμου”, όπου αντίκρισε βαθιές οικονομικές

ανισότητες και φυλετικούς διαχωρισμούς. Οι τρεις κύριες

επιρροές που τον ώθησαν στον Σοσιαλισμό ήταν μια συζήτηση

το 1947 ανάμεσα στον σοσιαλδημοκράτη Ernst Wigforss τον

συντηρητικό Jarl Hjalmarson και τον φιλελεύθερο Elon

Andersson, το ταξίδι του στην Ασία το 1953 όπου κατανόησε

τις συνέπειες της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού και

τέλος, το διάστημα που έζησε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’40

όπου συνειδητοποίησε την έκταση του ρατσισμού κατά των

έγχρωμων. Το 1969 εκλέχθηκε Πρωθυπουργός της Σουηδίας

έως το 1976, ενώ επανεκλέχθηκε το 1982.

Ως πολιτικός ηγέτης μιας νέας γενιάς Σουηδών

σοσιαλδημοκρατών, ο Ούλοφ Πάλμε χαρακτηρίστηκε ως

“επαναστατικός μεταρρυθμιστής”. Προέβη σε σε σημαντικές

συνταγματικές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό, όπως η

αφαίρεση της τελευταίας συνταγματικής εξουσίας του μονάρχη.

Καθιέρωσε νόμους που ενίσχυαν τους εργαζόμενους έναντι των

εργοδοτών. Επί των ημερών του ενισχύθηκε η κοινωνική

ασφάλεια, η φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων και η δημόσια

υγεία, ενώ ο Πάλμε υποστήριζε ενεργά την ισότητα των φύλων.

Ένας πρωτοπόρος της “πράσινης πολιτικής”, ο Ούλοφ Πάλμε,

γνώριζε τις επιπτώσεις των ορυκτών καυσίμων και πίστευε στη

χρήση πυρηνικής ενέργειας, τουλάχιστον για μια μεταβατική

περίοδο.

Ο Ούλοφ Πάλμε ξεπέρασε τα στενά όρια της σουηδικής

πολιτικής σκηνής και αποτέλεσε μια ευρέως αναγνωρισμένη

πολιτική προσωπικότητα στη διεθνή σκηνή. Επέκρινε σκληρά

τις ΗΠΑ για τον πόλεμο του Βιετνάμ, αντιτέθηκε στην

κατάπνιξη της “Άνοιξης της Πράγας” από τη Σοβιετική Ένωση,

τάχθηκε ενάντια στη διάδοση των πυρηνικών όπλων και

επέκρινε τα καθεστώτα του Φράνκο και του Πινοσέτ σε Ισπανία

και Χιλή αντίστοιχα. Αντιπάλεψε το άπαρτχαϊντ και υποστήριξε

τις οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Νοτίου Αφρικής, στήριξε

(πολιτικά και οικονομικά) το “Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο”

(ANC) και τον “Οργανισμό για την Απελευθέρωση της

Παλαιστίνης” (PLO), ενώ συναντήθηκε με τον Φιντέλ Κάστρο.

Τέλος, υπήρξε διαμεσολαβητής στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ και

στήριξε το “Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Φαραμπούντο

Μαρτί” (FMLN-FDR) και τους “Σαντινίστας” (FSLN) σε Ελ

Σαλβαδόρ και Νικαράγουα αντίστοιχα! Όλα αυτά απέφεραν

στον Πάλμε αρκετούς φίλους στο εξωτερικό, αλλά και αρκετούς

εχθρούς…

Ο Πάλμε όντας φιλήσυχος άνθρωπος και φιλειρηνιστής δεν

διέθετε προσωπική φρουρά κι αυτό ουσιαστικά τού στοίχησε τη

ζωή του. Το τεράστιο μέγεθος του πολιτικού αυτού ανδρός

φάνηκε και μετά θάνατον αφού εκατοντάδες χώρες τον τίμησαν

με ονοματοδοσία οδών, πάρκων κτλ. Μερικές από αυτές τις

χώρες είναι η Ελλάδα, η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Κούβα, η

Δανία, η Αυστρία, η Δομινικανή Δημοκρατία, η Γαλλία, η

Γερμανία, η Ουγγαρία, η Ινδία, το Ιράκ, η Ιταλία, η Μοζαμβίκη,

η Ναμίμπια, η Ολλανδία, η Νικαράγουα, η Ρωσσία, η Σερβία, η

Ισπανία, η Σουηδία, η Τουρκία και οι ΗΠΑ! Η δολοφονία του

Πάλμε ήταν η πρώτη πολιτική δολοφονία στη σύγχρονη

σουηδική ιστορία, αλλά όχι η τελευταία. Μόλις το 2003, η,

επίσης, σοσιαλδημοκράτισσα υπουργός Εξωτερικών Anna Lindh

δολοφονήθηκε στη Στοκχόλμη.

Η απουσία του Πάλμε και άλλων ιστορικών αριστερών

Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών είναι σήμερα περισσότερο

εμφανής παρά ποτέ, όπου η Ευρώπη βρίσκεται στη δίνη της

οικονομικής κρίσης και στο έλεος των κερδοσκόπων. Η έλλειψη

αγνού αριστερού, σοσιαλιστικού ή σοσιαλδημοκρατικού

προσανατολισμού της Ευρώπης μάς έχει οδηγήσει ουσιαστικά

σε αυτό το τέλμα. Ένα από αυτά που μπορούμε εμείς να

κάνουμε είναι να αποτελέσουμε άξιους συνεχιστές του

βαρυσήμαντου έργου του Ούλοφ Πάλμε στην πράξη!

Μάρτιος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς

Φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς

Στα τέλη Νοεμβρίου του 1996 μία ομάδα πολιτών με

επικεφαλής μια πολύ σημαντική προσωπικότητα της δημόσιας

ζωής, την τ. Υφυπουργό Εξωτερικών κυρία Βιργινία Τσουδερού,

αποτελούμενη από πολιτικούς, επιχειρηματίες, δικαστικούς,

επιστήμονες, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους, δικηγόρους,

γιατρούς, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, αποφάσισε να

αναμετρηθεί με τη διαφθορά. Η “Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς”

είναι σωματείο μη κερδοσκοπικό και μη κυβερνητικό και

λειτουργεί στα πλαίσια των νόμων του Ελληνικού κράτους και

συγκεκριμένα του Αστικού Κώδικα. Η έδρα της είναι στην

Αθήνα και έχει παράρτημα στη Θεσσαλονίκη. Τα μέλη της είναι

υποχρεωμένα να αποδέχονται όχι μόνο το καταστατικό αλλά

και τους Κώδικες Δεοντολογίας και Συμπεριφοράς των Μελών.

Το καταστατικό υπέγραψαν 26 ιδρυτικά μέλη στις 28

Νοεμβρίου 1996.

Για αυτόν τον λόγο συστήθηκε ένα σωματείο υπό τον τίτλο

«Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς», μέλος μίας ευρύτερης οικογένειας

που ξεκίνησε λίγα μόλις χρόνια πριν το 1993 από το Βερολίνο

της Γερμανίας ως παγκόσμια Μη Κυβερνητική Οργάνωση.

Επιδίωξη όλων ήταν και παραμένει να σταματήσει η

εγκληματική αδιαφορία απέναντι σε θέματα διαφάνειας και

λειτουργίας των θεσμών που επιτρέπει να γεννάται δικαίως

στην κοινή γνώμη η αντίληψη της διαφθοράς και της σήψης.

Στόχος της οργάνωσης είναι να αγωνίζεται σταθερά για την

αποκατάσταση των θεσμών και την καταπολέμηση της

διαφθοράς. Αίτημά της παραμένει η άσκηση της εξουσίας με

ήθος και διαφάνεια.

Η “Διεθνής Διαφάνεια” εργάζεται για την επίτευξη των στόχων

της που είναι:

Η καταπολέμηση της διαφθοράς με συστηματική

εφαρμογή νέων θεσμών που θα ενθαρρύνουν τη χρηστή

διακυβέρνηση με διαφανείς μεθόδους.

Η ευαισθητοποίηση των πολιτών απέναντι στους

κινδύνους που προέρχονται από τη διαφθορά ώστε να

συνειδητοποιήσουν ότι η διαφθορά υπονομεύει τη

Δημοκρατία και τη λειτουργία της, την κοινωνική

δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη.

Η αντιμετώπιση της αδιαφορίας απέναντι σε θέματα

αδιαφάνειας και λειτουργίας των θεσμών που καλλιεργεί,

δικαίως, στην κοινή γνώμη την αντίληψη της ανοχής στη

διαφθορά και στη σήψη.

Ο διαρκής αγώνας για την αποκατάσταση των θεσμών και

την καταπολέμηση της διαφθοράς.

Η προώθηση συνεργασίας τόσο σε εθνικό όσο και σε

διεθνές επίπεδο. Η Διεθνής Διαφάνεια αναγνωρίζει την

ανάγκη λήψης ειδικών μέτρων σε κάθε χώρα.

Η Διεθνής Διαφάνεια πιστεύει ότι, με συστηματική δουλειά και

επιμονή μπορεί να πεισθούν οι κυβερνήσεις να βελτιώσουν

τους θεσμούς, και ότι με την επιβολή της διαφάνειας να

παταχθεί η διαφθορά. Αγωνίζεται έχοντας ως στόχο να

ευαισθητοποιήσει τους πολίτες και να πείσει τις κυβερνήσεις να

λαμβάνουν και να εφαρμόζουν τα κατάλληλα μέτρα.

Έντεκα μεγάλες διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, μεταξύ

των οποίων η Διεθνής Διαφάνεια (Transparency International)

υπέγραψαν το 2006, τη International Non Govermental

Accountability Charter (Χαρτα Αυτοδέσμευσης, Κοινωνικής

Ευθύνης και Λογοδοσίας των Διεθνών Μη Κυβερνητικών

Οργανώσεων), με την οποία δηλώνουν την αυτοδέσμευσή τους

στην ορθή και συνεπή τήρηση των αρχών και των κανόνων

καθώς και στην καλή διακυβέρνηση και διαφάνεια. Η ανάληψη

αυτής της υποχρέωσης αποτελεί εχέγγυο ότι οι

αυτοδεσμευόμενες ΜΚΟ υπόκεινται σε κοινωνικό έλεγχο,

δεχόμενες κατά αυτόν τον τρόπο αυξημένη ευθύνη, αλλά και

αποβλέποντας σε ενισχυμένη αξιοπιστία έναντι της κοινωνίας,

την οποία εκφράζουν.

Η "Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς" πρωτοστάτησε στη μετάφραση

και υπογραφή της Χάρτας αυτής από ελληνικές ΜΚΟ. Σε

πανηγυρική εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Ζάππειο Μέγαρο,

στις 11 Απριλίου 2008, η “Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς” μαζί με

άλλες 16 ελληνικές οργανώσεις, παρουσία του τ. Προέδρου της

Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλου,

προσυπέγραψε το κείμενο της Χάρτας, αποδεχόμενη να το

τηρεί.

Περισσότερες πληροφορίες:

Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς

Ευφρονίου 5-7, 11634 Παγκράτι

Τηλ.: 2107224940

Fax: 210 7224947

e-mail: tihellas@otenet.gr

www.transparency.gr

Φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών

Στις 8 Μαρτίου, η ευρωβουλευτής Άννυ Ποδηματά της Ομάδας

των Σοσιαλιστών & Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

πέτυχε μια μεγάλη νίκη για την οικονομική κατεύθυνση που

πρέπει να ακολουθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρά τις

προσπάθειες της τελευταίας στιγμής από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό

Κόμμα για την άρση των βασικών προτάσεων του φόρου επί

των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και των ευρωομολόγων,

η ομάδα των Σοσιαλιστών κέρδισε τελικά την ψηφοφορία.

Η τελική επικράτηση της συγκεκριμένης απόφασης δεν

επετεύχθη αμέσως. Στις 2 Φεβρουαρίου, μια αναστέλλουσα

πλειοψηφιά Συντηρητικών και Φιλελευθέρων στην Οικονομική

Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απέρριψαν την

έκκληση για τη θέσπιση ενός φόρου επί των

χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, με ψήφους 21 υπέρ και 21

κατά!

Η έκθεση της Άννυς Ποδηματά σχετικά με την “καινοτόμο

χρηματοδότηση σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο” ζητoύσε

την καθιέρωση ενός ευρωπαϊκού φόρου επί των

χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ένας δίκαιος φόρος του

χρηματοπιστωτικού τομέα που θα αυξήσει τα έσοδα κατά 200

δις ευρώ το χρόνο, αφήνει τους απλούς πολίτες ανεπηρέαστους

και επιβάλει δίκαιη κατανομή των βαρών του κόστους της

οικονομικής κρίσης σε αυτούς που την προκάλεσαν πρώτοι. Η

έκθεση κάνει επίσης σημαντική πρόοδο στο θέμα των

ευρωομολόγων, τα οποία είναι όργανα που μπορούν να

μεταφράσουν την έννοια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης σε

σκληρή πολιτική, και να παρέχουν μια διαρκή απάντηση στην

κρίση της ευρωζώνης.

Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν μπορούν να

χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση της παιδείας, της κοινωνικής

ισότητας, της ανάπτυξης, της υγείας και της μάχης ενάντια στη

φτώχεια. Μπορούν να συγκεντρωθούν 200 δις ευρώ το χρόνο

με μόλις 0,05% φόρο επί των χρηματοπιστωτικών

συναλλαγών!

Οι Έλληνες ευρωβουλευτές στήριξαν στη συντριπτική

πλειοψηφία τους το φόρο επί των χρηματοπιστωτικών

συναλλαγών! Μόνο οι Χ.Αγγουράκης και Γ.Τούσσας του ΚΚΕ

και η Ρόδη Κράτσα της ΝΔ καταψήφισαν το φόρο, ενώ απόντες

ήταν ο Ν.Χουντής του Συνασπισμού και ο ανεξάρτητος

Θ.Σκυλακάκης.

Η θέσπιση του φόρου αυτού αποτελεί μια μαζική δικαίωση της

προοδευτικής οικονομικής στρατηγικής του Ευρωπαϊκού

Σοσιαλιστικού Κόμματος και δίνει περαιτέρω ώθηση στην

οικονομική κατεύθυνση που αποφάσισαν το περασμένο

Σαββατοκύριακο οι Σοσιαλιστές ηγέτες στην Αθήνα. Σίγουρα,

το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αποτελεί σαφή απόρριψη στην

οικονομική πολιτική λιτότητας των Συντηρητικών…

Απρίλιος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Καμίνης-Μπουτάρης: 100 ημέρες δήμαρχοι

Φουκουσίμα όπως Χιροσίμα;

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Δίκτυο για τα Δικαιώματα του

Παιδιού

Το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι Μη Κυβερνητική

Οργάνωση (ΜΚΟ) με ενδεκαμελές συμβούλιο. Το Δίκτυο

ιδρύθηκε το 2004 με στόχο να αναλάβει πρωτοβουλίες και να

συμμετέχει σε δράσεις για την προώθηση των δικαιωμάτων του

παιδιού στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Ήδη από τις αρχές του

2000 είχε ενεργοποιηθεί μια Ομάδα πολιτών, εκπαιδευτικών,

γονιών, παιδιών, βουλευτών και ευρωβουλευτών με δράσεις

και πρωτοβουλίες που αφορούσαν τα Δικαιώματα του Παιδιού

και με κεντρικό αρχικό στόχο τη θεσμοθέτηση στη χώρα μας

Συνηγόρου του Παιδιού.

Ο Συνήγορος, πρώτος στόχος του Δικτύου έγινε

πραγματικότητα τον Ιανουάριο του 2003. Ήταν μια σημαντική

επιτυχία, που κατακτήθηκε χάρη στη διαρκή κινητοποίηση των

μελών του Δικτύου, τη διακομματική υποστήριξη των

βουλευτών του ελληνικού και του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,

τη συνεργασία και τη δημόσια διαβούλευση με πολλές ΜΚΟ,

τον Έλληνα Συνήγορο του Πολίτη και ευρωπαίους Συνηγόρους

του Παιδιού.

Παράλληλα, το Δίκτυο συγκέντρωσε υπογραφές στο κείμενο

“Το Μέλλον της Ευρώπης είναι το Μέλλον των Παιδιών”,

προκειμένου να υποστηρίξει, μαζί με το ευρωπαϊκό δίκτυο

“Euronet” και μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την ανάγκη

συμπερίληψης στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα πρόνοιας για τα

Δικαιώματα του Παιδιού. Επίσης, προχώρησε στην έκδοση του

βιβλίου “Ένα Μέλλον χωρίς Παιδική Εργασία” της Διεθνούς

Οργάνωσης Εργασίας στην ελληνική γλώσσα, με τη χορηγία

της Εμπορικής Τράπεζας.

Σκοποί του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι:

η διάδοση και η τήρηση της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα

Δικαιώματα του Παιδιού, που έχει υπογράψει και η χώρα

μας μαζί με 191 ακόμη χώρες στον πλανήτη

η ενημέρωση των ίδιων των παιδιών για τους θεσμούς

που τα προστατεύον σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές

επίπεδο

η κινητοποίηση για την καταπολέμηση κάθε είδους

διακρίσεων

η κινητοποίηση για παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης

η ενθάρρυνση για πρόσβαση στην εκπαίδευση εθνοτικών

ή κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων

η προστασία των παιδιών από την πρόωρη επαγγελματική

απασχόληση και την εργασιακή εκμετάλλευση

η ανάδειξη των προβλημάτων των παιδιών που ανήκουν

σε ευαίσθητες ομάδες, όπως παιδιά μεταναστών, παιδιά

πρόσφυγες, παιδιά παλιννοστούντων, παιδιά που

νοσηλεύονται, παιδιά έγκλειστα σε ιδρύματα ή σε φυλακές

ανηλίκων

η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας μας σχετικά με το

δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από κάθε μορφής

βία, την προσβολή, την εγκατάλειψη, την παραμέληση,

την κακοποίηση, την κακή μεταχείριση ή εκμετάλλευση

η ενημέρωση για τον περιορισμό του καπνίσματος, του

αλκοολισμού και της κατανάλωσης ουσιών από παιδιά

η διεξαγωγή ερευνών σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο

και η συλλογή στοιχείων και δεδομένων που αφορούν στα

δικαιώματα του παιδιού

η συνεργασία για την επίλυση των προβλημάτων με

αρμόδιους φορείς, διεθνείς οργανισμούς και άλλες ΜΚΟ

στην χώρα μας και στην Ευρώπη

Η πρώτη δράση που πραγματοποίησε το “Δίκτυο Προστασίας

των Δικαιωμάτων του Παιδιού”, μετά τη σύστασή του, ήταν ο

1ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός με θέμα “Δρόμος μετ’ εμποδίων…

με όραμα, προσπάθεια και ελπίδα” για την απονομή βραβείων

“Διπλής Προσπάθειας”. Τα βραβεία “Διπλής Προσπάθειας”

θεσμοθετήθηκαν με στόχο να επιβραβεύσουν την εντατική

προσπάθεια που καταβάλλουν οι μαθητές και οι μαθήτριες, που

προέρχονται από οικογένειες μεταναστών, προσφύγων και

παλιννοστούντων, με την βοήθεια των εκπαιδευτικών και των

γονιών τους, προκειμένου να επιτύχουν την ομαλή ένταξη και

πρόοδο στο ελληνικό σχολείο. Τα παιδιά είναι αξιέπαινα διότι

καταφέρνουν να ξεπεράσουν μια σειρά από γλωσσικά,

πολιτισμικά και κοινωνικά εμπόδια, να προσαρμοστούν στο νέο

περιβάλλον και να κατακτήσουν τη γνώση.

Η εκδήλωση για την απονομή των βραβείων “Διπλής

Προσπάθειας” πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στις 29 Απριλίου

2004, στο Ζάππειο Μέγαρο. Η ευαισθησία, με την οποία

εξέφρασαν τα παιδιά τόσο τις δυσκολίες όσο και τα όνειρα και

την ελπίδα για το μέλλον τους, συγκίνησε όλους βαθιά και

ενθαρρύνει τα μέλη του να συνεχίσουν τις προσπάθειες τους

για την προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών.

Στο “Δίκτυο” συμμετέχουν εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων

της εκπαίδευσης από σχολεία όλης της χώρας, γονείς,

πανεπιστημιακοί, συγγραφείς και εν γένει καθένας που σέβεται

τα δικαιώματα του παιδιού και είναι πρόθυμος να κινητοποιηθεί

για την προώθησή τους τόσο στη χώρα μας όσο και στον

κόσμο. Είναι πεποίθησή των μελών ότι η συλλογική

ενεργοποίηση παιδιών, εκπαιδευτικών, γονιών και η

ευαισθητοποίηση όλων μας μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά

στην προώθηση και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του

παιδιού στην κοινωνία μας.

Οι πόροι του Δικτύου προέρχονται αποκλειστικά από τις

συμμετοχές και τις χορηγίες των μελών και φίλων. Όλες οι

χορηγίες αναρτώνται στην ιστοσελίδα του Δικτύου.

Περισσότερες πληροφορίες:

Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Τηλεμάχου 3, 11472 Αθήνα

Τηλ.: 2103387427

e-mail: diktio1@gmail.com

www.ddp.org.gr

Καμίνης-Μπουτάρης: 100 ημέρες δήμαρχοι

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τις αυτοδιοικητικές εκλογές

του Νοεμβρίου 2010 και έχουν ήδη συμπληρωθεί οι 100

πρώτες μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων των νέων

δημάρχων. Αυτές οι πρώτες 100 ημέρες αποτελούν μπούσουλα

(κατά πολλούς) για την κατεύθυνση στην οποία σκοπεύει να

κινηθεί η εκάστοτε δημοτική αρχή. Οι τελευταίες εκλογές

έφεραν στο δημαρχιακό θώκο της Αθήνας και της

Θεσσαλονίκης τους Γιώργο Καμίνη και Γιάννη Μπουτάρη

αντίστοιχα. Οι δύο αυτοί δήμαρχοι έχουν πολλά κοινά σημεία,

αλλά και σημαντικές διαφορές.

Ο Γιώργος Καμίνης έχοντας διατελέσει επί χρόνια Συνήγορος

του Πολίτη αποφάσισε να δοκιμάσει τις πολιτικές του δυνάμεις

διεκδικώντας το δήμο της πρωτεύουσας. Αν και αρχικά ήταν

άγνωστος στο ευρύ κοινό, γρήγορα έγινε αγαπητός και πολλοί

ήταν αυτοί που πίστεψαν πως είναι αυτός που θα έφερνε την

αλλαγή στην Αθήνα μετά από πολλά χρόνια κακοδιαχείρισης

από δημάρχους της ΝΔ! Προσπάθησε από την αρχή του

προεκλογικού του αγώνα να συγκεντρώσει ιδέες από ενεργές

ομάδες πολιτών, εθελοντές και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις,

ενώ παράλληλα άφησε κατά μέρος την κομματική στήριξη,

κυρίως του ΠΑΣΟΚ… Είναι έτσι όμως τα πράγματα ή μήπως οι

Αθηναίοι έπεσαν στην “επικοινωνιακή παγίδα” που ενδεχομένως

τους έστησε;

Το σίγουρο είναι πως η όψη της Αθήνας ελάχιστα άλλαξε

αυτούς τους ελάχιστους μήνες. Αυτό δεν είναι απαραίτητα τόσο

κακό αφού όλοι γνωρίζουν πως ο κ. Καμίνης τρέχει να κλείσει

τις μαύρες (οικονομικές) τρύπες που άφησαν οι προκάτοχοί του

και κυρίως ο Ν. Κακλαμάνης! Έκανε εκκαθάριση στον δημοτικό

ραδιοφωνικό σταθμό 9,84 και στην Τεχνόπολη, ενώ σε εξέλιξη

βρίσκεται μεγάλος οικονομικός έλεγχος σε όλα τα νομικά

πρόσωπα και τις υπηρεσίες του δήμου που ίσως οδηγήσουν σε

απόδοση ποινικών ευθυνών! Ο 9,84 κόστιζε στους δημότες 17

εκατ. € το χρόνο, ενώ τώρα 5 εκατ. με προοπτική περαιτέρω

μείωσης. Ενδεικτικά, πάντως, αυτή τη στιγμή ο Δήμος

Αθηναίων χρωστά 220 εκατ. € σε τράπεζες και άλλα 77 εκατ. €

σε προμηθευτές, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δανειστεί

πια.

Ένα από τα αγκάθια του δήμου είναι το θέμα των

συμβασιούχων που κόστισε ήδη στον κ. Καμίνη τις παραιτήσεις

δυο αντιδημάρχων του και έχει οδηγήσει τις συνεδριάσεις να

διεξάγονται σε ξενοδοχεία και άλλους χώρους, αφού το

δημαρχείο τελεί υπό κατάληψη από τους συμβασιούχους. Το

δημοτικό συμβούλιο απεφάνθη πως οι συμβασιούχοι καλύπτουν

πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί την

μονιμοποίησή τους κι έτσι το θέμα εκκρεμεί στον Άρειο Πάγο.

Ο κ. Καμίνης φαίνεται πάντως πως έχει αρκετές ιδέες για την

ανάπτυξη της Αθήνας αρκεί να υλοποιηθούν στο άμεσο μέλλον

και να μην μείνουν στα χαρτιά. Έχει προτείνει να γίνουν

ξενώνες φοιτητών τα ξενοδοχεία που έχουν κλείσει στο κέντρο,

έχει αυξήσει κατά 25% τα χρήματα που δίνονται στους 100

δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και σύντομα θα τοποθετήσει

2000 νέους μπλε κάδους ανακύκλωσης.

Όλα αυτά συμβαίνουν στην Αθήνα. 504 χλμ βορειότερα, στη

Θεσσαλονίκη, ο νέος δήμαρχος Γ. Μπουτάρης έχει να

αντιμετωπίσει αντίστοιχες καταστάσεις σε μικρότερη κλίμακα.

Και εκεί η κακοδιαχείριση τόσων ετών από δημάρχους της ΝΔ

είναι περισσότερο από εμφανής στα οικονομικά του δήμου!

Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Μπουτάρης δεν είναι

“χθεσινός” στην πολιτική, αφού έχει διατελέσει για χρόνια

δημοτικός σύμβουλος και παραμένει πάντα ενεργός πολίτης και

συμπαραστάτης των εθελοντικών ομάδων.

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, λοιπόν, έχει βεβαιωμένες υποχρεώσεις

150 εκατ. € και πολλά προβλήματα. Χρησιμοποιεί ήδη ιδιωτικές

εταιρίες στην αποκομιδή των σκουπιδιών και θα συνεχίσει να το

κάνει στο άμεσο μέλλον παρόλο που στα σχέδια του δήμου

περιλαμβάνεται η τοποθέτηση κάδων ανακύκλωσης-συμπιεστών

για τα μεγάλα πολυκαταστήματα. Το δημοτικό ραδιόφωνο της

Θεσσαλονίκης κοστίζει 9 εκατ. € το χρόνο και είναι επιτακτική η

ανάγκη μείωσης των δαπανών του! Αρκετές “καινοτόμες”, αλλά

κυρίως προκλητικές για τους συντηρητικούς Θεσσαλονικείς,

ιδέες του Γ. Μπουτάρη έχουν ακουστεί κατά το παρελθόν τόσο

κατά την προεκλογική του εκστρατεία, όσο και μετεκλογικά.

Όπως φαίνεται, όμως, λίγα θα γίνουν πράξη αφού ο δήμαρχος

επιθυμεί ευρύτερη κοινωνική συνοχή μεταξύ των δημοτών και

μάλλον θα υποκύψει στις δεξιόστροφες πιέσεις.

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, οι νέοι “καλλικρατικοί” υπερ-δήμοι

έχουν αρκετές αρμοδιότητες και ελάχιστους πόρους ελέω

μνημονίου. Σίγουρα κι οι δύο αυτοί δήμαρχοι ήξεραν από την

αρχή τις δυσκολίες του εγχειρήματός τους. Ίσως οι δημότες

καλλιέργησαν περισσότερες φιλοδοξίες απ’ όσες μπορούν να

πραγματοποιήσουν Καμίνης και Μπουτάρης κι έτσι τους

αναγκάσουν να περάσουν κάτω από τον πήχη που τούς έθεσαν.

Πιστεύω πως αν πράξουν τα αυτονόητα και πραγματοποιήσουν

μέρος των προεκλογικών τους δεσμεύσεων θα εκλέγονται για

πολλά χρόνια… Είναι αρκετά νωρίς για να κρίνουμε επαρκώς τα

έργα τους. Το αν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες θα το

κρίνουν οι δημότες τους σε τρία περίπου χρόνια στις κάλπες. Το

μόνο βέβαιο είναι πως δύσκολα θα ξαναδεί η Αθήνα και η

Θεσσαλονίκη τόσο καταστρεπτικές δημοτικές αρχές όσο του

Κακλαμάνη και του Παπαγεωργόπουλου!

Φουκουσίμα όπως Χιροσίμα;

Είναι ακόμα αρκετά νωπές οι μνήμες από την έκρηξη στη

μονάδα παραγωγής ενέργειας Φουκουσίμα 1 της Ιαπωνίας στις

12 Μαρτίου αμέσως μετά από τον καταστρεπτικό σεισμό των

9R. Το όνομα της Φουκουσίμα παραπέμπει ηχητικά σε αυτό της

έτερης ιαπωνικής πόλης Χιροσίμα, την οποία οι ΗΠΑ

βομβάρδισαν με ατομική βόμβα τον Αύγουστο του 1945…

Στο άκουσμα της είδησης σχετικά με την πυρηνική έκρηξη, το

μυαλό όλων πήγε στο αντίστοιχο ατύχημα στο Τσέρνομπιλ της

Ουκρανίας! Σαν σήμερα, 26 Απριλίου 1986, σημειώθηκε έκρηξη

στον αντιδραστήρα 4 του εκεί Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής

Ενέργειας, ενώ το ατύχημα ήταν της τάξης του μέγιστου

προβλεπόμενου ατυχήματος στη Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών

Συμβάντων.

Τα συμβάντα στη Χιροσίμα, τη Φουκουσίμα και το Τσέρνομπιλ

ελάχιστη συνάφεια έχουν ως προς τα αίτιά τους. Μάλιστα, η

ρίψη της ατομικής βόμβας δεν μπορεί καν να χαρακτηριστεί

ατύχημα, καθώς αποτέλεσε (εσκεμμένη) πολεμική επιχείρηση!

Δυστυχώς, όμως, έχουν τεράστια σχέση ως προς τις τραγικές –

και ίσως ανυπολόγιστες- επιπτώσεις τους… Η ραδιενέργεια που

εκλύθηκε και στα τρία αυτά συμβάντα επισκιάζει τους απλούς

βομβαρδισμούς, τις εκρήξεις, τους σεισμούς και τα τσουνάμι!

Πέρα από τις οικονομικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές

συνθήκες που διαταράχθηκαν σε αυτές τις περιοχές, οι

σημαντικότερες επιπτώσεις έχουν να κάνουν με την υγεία των

ανθρώπινων πληθυσμών! Στη Χιροσίμα 70.000 άνθρωποι

πέθαναν ακαριαία, άλλοι 166.000 τους επόμενους τέσσερις

μήνες, ενώ μέχρι το 1950 πέθαναν άλλοι 200.000 από αίτια

που οφείλονται στη ραδιενέργεια.

Το Τσέρνομπιλ και η γύρω περιοχή αποτέλεσαν άλλον έναν

τόπο μαρτυρίου για τους πληθυσμούς τους. Σύμφωνα με

έρευνα Ρώσων και Λευκορώσων επιστημόνων, η οποία

στηρίχτηκε σε περισσότερες από 5.000 ιατρικές αναφορές

αποκλειστικά της ΕΣΣΔ, 985.000 ήταν οι νεκροί μεταξύ 1986

και 2004 εξαιτίας της ακτινοβολίας! Η Λευκορωσία είναι μια από

τις χώρες που “χτυπήθηκε” περισσότερο, αφού πλέον ακόμα

και σήμερα μόνο το 20% των παιδιών που γεννιούνται εκεί

είναι νοητικά και σωματικά απόλυτα υγιή… Οι επιπτώσεις και

στον λοιπό ευρωπαϊκό πληθυσμό –και συνεπώς και στη χώρα

μας- δεν θεωρούνται αμελητέες. Εντύπωση προκαλεί, πάντως,

πως μόλις το 1% των περιστατικών έχουν επίσημα αναφερθεί

να αποτελούν επίπτωση της ραδιενέργειας! Κατά πολλούς αυτό

οφείλεται σε μυστικοπάθεια και προσπάθεια απόκρυψης

στοιχείων από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή

Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας και την τότε κυβέρνηση της

ΕΣΣΔ.

Και φτάνουμε στο σήμερα και τη Φουκουσίμα. Οι νεκροί από τη

ραδιενέργεια είναι ελάχιστοι. Το τσουνάμι οφείλεται για τους

χιλιάδες θανάτους Ιαπώνων το συγκεκριμένο χρονικό

διάστημα. Παρόλα αυτά, οι Ιάπωνες θα πληγούν –για άλλη μια

φορά μετά το 1945- άμεσα! Η περιοχή γύρω από το εργοστάσιο

θα χρειαστεί πάνω από 100 χρόνια για να επανέλθει και πάλι σε

φυσιολογικές συνθήκες, αν και είναι σχεδόν αδύνατο να

επανέλθει πλήρως… Τα επίπεδα ραδιενέργειας στη

συγκεκριμένη περιοχή είναι 100 φορές πάνω από το όρια, ενώ

η μόλυνση στη θάλασσα είναι κατά 7,5 εκατ. φορές πάνω από

το όριο!

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος πλέον για τους Ιάπωνες, αλλά και

όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους στον πλανήτη, έχει να

κάνει με την κατανάλωση τροφών και νερού. Αν αυτά έχουν

μολυνθεί με ραδιενέργεια, μπορούν να μολύνουν τους

καταναλωτές τους. Οι επιπτώσεις είναι τραγικές: λευχαιμίες,

γενετικές ανωμαλίες και διαφόρων ειδών καρκίνοι, κυρίως του

θυρεοειδούς. Από το ατύχημα του πυρηνικού εργοστασίου στην

Φουκουσίμα έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής τα ραδιενεργά

υλικά 131I (Ιώδιο-131) και 137Cs (Καίσιο-137). Το Ιώδιο-131

έχει πολύ μικρό χρόνο ημιζωής (μια εβδομάδα) αλλά είναι

ιδιαίτερα τοξικό, καθώς ο οργανισμός το συγκεντρώνει όλο

στον θυρεοειδή. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα

κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς αυξήθηκαν δραματικά

μεταξύ των ατόμων που εκτέθηκαν στην ραδιενέργεια του

Τσέρνομπιλ. Από την άλλη, το Καίσιο-137 είναι διαλυτό στο

νερό και ιδιαίτερα τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Πειράματα σε σκύλους έδειξαν ότι μια δόση της τάξεως των 44

μικρογραμμαρίων ραδιενεργού καισίου ανά κιλό επέφερε τον

θάνατο σε διάστημα 3 εβδομάδων!

Τα ευχάριστα (αν μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε έτσι) είναι

πως σύμφωνα με τις ιαπωνικές αρχές, δεν έχει υπάρξει διαρροή

άλλων ραδιενεργών ισοτόπων και τα χειρότερα έχουν προς το

παρόν αποφευχθεί. Για παράδειγμα, μια διαρροή 239Pu

(Πλουτώνιο-239) δεν θα αύξανε απλώς τους καρκίνους του

πνεύμονα στο άμεσο μέλλον, αλλά οι επιπτώσεις του θα ήταν

ανυπολόγιστες καθώς έχει χρόνο ημιζωής 24.000 χρόνια.

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, η Ιαπωνία –και ο υπόλοιπος

πλανήτης μαζί- θα πληρώσει βαρύ τίμημα στο βωμό της

(δήθεν) φθηνής πυρηνικής ενέργειας. Σύμφωνα με πρόσφατες

έρευνες της Greenpeace, αλλά και άλλων περιβαλλοντικών

οργανισμών και επιστημονικών φορέων, ο μύθος της καθαρής,

ασφαλούς και φθηνής πυρηνικής ενέργειας καταρρίπτεται με

ακράδαντα στοιχεία και επιχειρήματα! Ο μόνος δρόμος για

καθαρή, ασφαλή και σχετικά φθηνή ενέργεια είναι η ανάπτυξη

και χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Το ερώτημα που

γεννάται είναι: θα πάψουν οι άνθρωποι να επιζητούν το

αλόγιστο κέρδος ή θα υποθηκεύσουν ακόμα περισσότερο το

μέλλον των ίδιων και των επόμενων γενεών;

Μάιος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς

Δημοκρατικής Αλληλεγγύης

Λούης Τίκας, ένας γνήσιος αγωνιστής

Financial crisis and youth opportunities

Είμαστε πλέον ζούγκλα!

Φοιτητικές εκλογές 2011

Αγανακτισμένοι

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς

Δημοκρατικής Αλληλεγγύης

Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης

(ΕΕΔΔΑ) είναι μια ελληνική μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική, κοινωφελής οργάνωση που ιδρύθηκε το Σεπτέμβρη του 1981

με στόχο την αλληλεγγύη με τα κινήματα των λαών της Ασίας,

Αφρικής και Λατινικής Αμερικής και όλων των άλλων λαών που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για την εθνική τους

ανεξαρτησία και κυριαρχία, για την ειρήνη και την κοινωνική

δικαιοσύνη.

Μέλη της είναι τριτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες

συνδικαλιστικές οργανώσεις (εργατών, δημοσίων υπαλλήλων, τραπεζικών), συνδικάτα και σωματεία, οργανώσεις γυναικών,

ειρήνης, προσωπικότητες της κοινωνικής ζωής και φυσικά

πρόσωπα που θέλουν να συμβάλουν ενεργά στην υλοποίηση των στόχων της.

Στην ΕΕΔΔΑ λειτουργούν τμήματα, που ασχολούνται είτε με συγκεκριμένους γεωγραφικούς χώρους είτε με συγκεκριμένα

θέματα, όπως για παράδειγμα,

Με τη Μέση Ανατολή, τον αραβικό κόσμο, τη Μεσόγειο, την Τουρκία και την Κύπρο

Με την Αφρική

Με τη Λατινική Αμερική και Καραϊβική Με την ανάπτυξη και τα προγράμματα στις

αναπτυσσόμενες χώρες

Με την καταπολέμηση του ρατσισμού, με τα προβλήματα των προσφύγων και των μεταναστών

Διοικείται από 23μελές Προεδρείο και 11μελή Γραμματεία. Η

ΕΕΔΔΑ συνεργάζεται με αντίστοιχες οργανώσεις που έχουν

ανάλογους στόχους στις χώρες όπου δουλεύει και συντονίζει τις

προσπάθειές της για την επίτευξη των στόχων της και με μια

σειρά μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) στην Ευρώπη και τη

Βόρεια Αμερική. Είναι συνδεδεμένο μέλος της Διεθνούς Οργάνωσης Αλληλεγγύης με τους Λαούς της Ασίας και της

Αφρικής (AAPSO) και του Τμήματος Δημόσιας Ενημέρωσης-

Τμήμα ΜΚΟ του ΟΗΕ. Επίσης είναι μέλος της Επιτροπής Σύνδεσης των ΜΚΟ για την Ανάπτυξη με την Επιτροπή

Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, της Διεθνούς Συντονιστικής

Επιτροπής των ΜΚΟ για την Παλαιστίνη που τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και του Προεδρείου της αντίστοιχης

Ευρωπαϊκής Συντονιστικής Επιτροπής. Ακόμα, συμμετέχει στο

Δίκτυο των ΜΚΟ της Υποεπιτροπής του ΟΗΕ για τις Φυλετικές Διακρίσεις, στο Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας και

του Κοινωνικού Αποκλεισμού, στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την

Πληροφόρηση και Δράση για το Νότο της Αφρικής (ENIASA), καθώς και στο Ευρωμεσογειακό Δίκτυο για τα Ανθρώπινα

Δικαιώματα (EMHRN). Συμμετέχει επίσης στη Συντονιστική

Ομάδα ΜΚΟ για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (Grupo Sur), στο Σύμφωνο του Λονδίνου (Acuerdo de Londres), το

συντονιστικό ευρωπαϊκών ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται για τα

ανθρώπινα δικαιώματα στην Κολομβία και στην Πανευρωπαϊκή Καμπάνια Για μια Νέα Κολομβία με Ειρήνη και Κοινωνική

Δικαιοσύνη.

Τέσσερις είναι κυρίως οι τομείς δράσης της ΕΕΔΔΑ:

Η με κάθε τρόπο έκφραση πολιτικής, οικονομικής, υλικής

και ηθικής αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους αγώνες των λαών που αγωνίζονται ενάντια στον

ιμπεριαλισμό, για την εθνική τους ανεξαρτησία, την

εθνική κυριαρχία, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Η προσπάθεια της αντιμετώπισης του προβλήματος της

υπανάπτυξης των αναπτυσσόμενων χωρών με την υλοποίηση αναπτυξιακών προγραμμάτων και των άμεσων

αναγκών τους με την αποστολή επείγουσας βοήθειας.

Η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του ελληνικού λαού για τα προβλήματα των λαών των αναπτυσσόμενων

χωρών και της κινητοποίησής του μέσα από τις συνδικαλιστικές και μαζικές του οργανώσεις.

Η στήριξη των πολιτικών προσφύγων και των ξένων

εργατών που ζουν στη χώρα μας μέσα από τη δράση και τους αγώνες των κοινοτήτων τους για τη λύση των

προβλημάτων τους.

Για την επίτευξη των στόχων αυτών στον τομέα της πολιτικής

και ηθικής αλληλεγγύης, η ΕΕΔΔΑ διοργανώνει και συμμετέχει

σε συνέδρια, συναντήσεις, διαλέξεις, συγκεντρώσεις, πολιτικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, πορείες, διαβήματα,

κινητοποιήσεις, αποστολές εθελοντών κλπ., τόσο στην Ελλάδα

όσο και στο εξωτερικό. Με τη συνεργασία όλων των τμημάτων

και για την καλύτερη ενημέρωση και τη διάδοση του έργου της, η ΕΕΔΔΑ εκδίδει τρίμηνο περιοδικό, με τίτλο "Διεθνής

Αλληλεγγύη".

Στον τομέα των προγραμμάτων, η ΕΕΔΔΑ αναλαμβάνει

αναπτυξιακά προγράμματα, προγράμματα ευαισθητοποίησης και

ενημέρωσης, καθώς και προγράμματα επείγουσας ανθρωπιστικής βοήθειας, κατά κανόνα στις χώρες στις οποίες

δουλεύει στον τομέα της αλληλεγγύης.

Ο στόχος των προγραμμάτων είναι να ανακουφίσουμε τα

ασθενέστερα στρώματα, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να

καλύψουν άμεσες και επείγουσες ανάγκες σε μόνιμη βάση και να τους ανοίξουμε το δρόμο να αναζητήσουν μόνοι τους λύσεις

στα προβλήματά τους. Η επίτευξη αυτού του στόχου

προϋποθέτει προγράμματα τα οποία να είναι έτσι σχεδιασμένα, ώστε να διασφαλίζουν τους παρακάτω όρους:

Να ανταποκρίνονται στο επίπεδο οικονομικής, πολιτικής

και κοινωνικής ανάπτυξης του ντόπιου πληθυσμού. Να συνδυάζουν τη δημιουργία της απαραίτητης υποδομής

με τη μόρφωση και την εκπαίδευση των συγκεκριμένων

ατόμων. Να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της συμμετοχής του

πληθυσμού στα κοινά και στον εκδημοκρατισμό των

κοινωνικών δομών τους. Να μην εξαντλούν τους φυσικούς πόρους και να μην

αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον.

Κινητήριος μοχλός στην όλη διαδικασία των προγραμμάτων

είναι η τοπική οργάνωση, που μπορεί να είναι είτε μη κυβερνητική οργάνωση, είτε συνδικάτο, οργάνωση γυναικών ή

νεολαίας, κλπ. Είναι αυτή που αναλαμβάνει να συντονίσει και

να καθοδηγήσει τις προσπάθειες του πληθυσμού, να

κινητοποιήσει τις απαραίτητες δυνάμεις και τα μέσα για την

υλοποίηση του προγράμματος, να διασφαλίσει, δηλαδή, την

εκπλήρωση όλων των παραπάνω προϋποθέσεων.

Η ΕΕΔΔΑ διενεργεί τακτικά εκστρατείες για τη συγκέντρωση

χρημάτων για την οικονομική υποστήριξη των διαφόρων λαών

που αντιμετωπίζουν προβλήματα είτε λόγω φυσικών

καταστροφών, είτε ως απόρροια πολέμων, δικτατορικών καθεστώτων, κλπ.

Η ΕΕΔΔΑ αποτελεί τμήμα του μαζικού, κοινωνικού κινήματος της χώρας μας και αγωνίζεται ταυτόχρονα για να αναδείξει τη

στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στα προβλήματα και τους

αγώνες των λαών των υπανάπτυκτων και των αναπτυγμένων χωρών.

Περισσότερες πληροφορίες:

Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης

Θεμιστοκλέους 27, 10677 Αθήνα

Τηλ.: 2103813052

Fax: 2103831603

e-mail: info@eedda.gr

www.eedda.gr

Λούης Τίκας, ένας γνήσιος αγωνιστής

Η Πρωτομαγιά αποτελεί μέγιστης σημασίας γιορτή για τους

εργάτες. Η εργατική τάξη βρίσκει την ευκαιρία να προβάλλει τα

κοινωνικά και οικονομικά της επιτεύγματα και να καθορίσει το

διεκδικητικό της πλαίσιο για το μέλλον. Η μέρα αυτή αποτελεί

μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να θυμηθούμε, αλλά και να

μάθουμε ιστορικές εργατικές διεκδικήσεις και τους συντελεστές

τους! Σήμερα, θα επιχειρήσω να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα

στον Λούη Τίκα, έναν Έλληνα συνδικαλιστή που δολοφονήθηκε

το 1914 στο Κολοράντο των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια μιας

μεγαλειώδους εργατικής απεργίας στα ορυχεία και η μνήμη του

είναι ακόμα ζωντανή στα αμερικανικά συνδικάτα.

Ο Ηλίας Σπαντιδάκης (όπως ήταν το ελληνικό του όνομα)

καταγόταν από το Ρέθυμνο και αναγκάστηκε να μεταναστεύσει

σε ηλικία 20 ετών. Από το λιμάνι της Νέας Υόρκης πήγε στο

Κολοράντο. Εγκαταστάθηκε στο Ντένβερ κι άρχισε να δουλεύει

στα χαλυβουργία του Πουέμπλο καμιά τριανταριά μίλια μακριά,

με ημερομίσθιο 1,75 δολάρια, για δώδεκα ώρες την ημέρα. Το

1910 ορκίστηκε Αμερικανός πολίτης και άνοιξε καφενείο στην

οδό Μάρκετ του Ντένβερ, μια εργατική γειτονιά που έγινε η

τοπική Greektown. Την εποχή εκείνη στο Ντένβερ ζούσαν 240

Έλληνες. Συμπτωματικά, απέναντι απ’ το καφενείο βρίσκονταν

τα γραφεία της τοπικής οργάνωσης των Βιομηχανικών Εργατών

του Κόσμου (Wobblies). Ο Τίκας, είτε έγινε από την αρχή μέλος

των Wobblies είτε όχι, ήταν αποφασισμένος να αφομοιωθεί

στην καινούρια χώρα. Αρχικά, προσπάθησε να μπει στο

αστυνομικό σώμα αλλά απερρίφθη εξαιτίας της εμπλοκής του

με τους Wobblies. Υπάρχουν πληροφορίες ότι ήταν επικεφαλής

ενός συνδικάτου λούστρων που το 1910 έκαναν απεργία

ζητώντας αύξηση 100% (από πέντε σε δέκα σεντς!). Άλλοι λένε

πως δούλευε για μια ασφαλιστική εταιρία. Έτσι κι αλλιώς, ο

Λούης Τίκας αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή ανάμεσα στους

συμπατριώτες του: μιλούσε καλύτερα αγγλικά απ’

οποιονδήποτε άλλον, και έστελνε τα εμβάσματα στην Ελλάδα

για λογαριασμό των συμπατριωτών του που δεν ήξεραν πώς να

φερθούν στο ταχυδρομείο και στην τράπεζα.

Την εποχή που ο Λούης Τίκας έφτασε στο Ντένβερ, το μεγάλο

αφεντικό ήταν ο Λεωνίδας Σκλήρης, από τη Σπάρτη, ένα είδος

εργατοπατέρα που έλεγχε τους Έλληνες εργάτες όχι μόνο στο

Κολοράντο αλλά στη Γιούτα και τη Νεβάδα. Τους έβρισκε

δουλειά στα ορυχεία με συνθήκες μεσαιωνικές και αμοιβές

χειρότερες από των άλλων εθνοτήτων. Οι “Έλληνες του

Σκλήρη” εργάζονταν για 1,75 δολάρια την ημέρα ενώ οι

Γερμανοί και οι Ουαλοί έπαιρναν 2,50 δολάρια. Η κατάσταση

στα ορυχεία ήταν όντως μεσαιωνική. Από το 1910 ως το 1913,

618 ανθρακωρύχοι είχαν χάσει τη ζωή τους σε εργατικά

ατυχήματα. Τα ημερομίσθια ήταν τόσο χαμηλά ώστε πολλές

οικογένειες ικανοποιούνταν με τις “αποζημιώσεις θανάτου” που

έφταναν τα εφτακόσια δολάρια (χώρια το φέρετρο των είκοσι

δολαρίων). Ανάμεσά τους δούλευαν 350 περίπου Έλληνες. Η

δουλειά τους ήταν πολύ σκληρή, με αποτέλεσμα σε δυο χρόνια

να υπάρχουν 13 θάνατοι Ελλήνων και πολλοί τραυματισμοί.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1913, στα ανθρακωρυχεία του Ludlow στο

Κολοράντο των ΗΠΑ ξέσπασε μια μεγάλη απεργία. Τα

ανθρακωρυχεία αυτά ήταν από τα μεγαλύτερα της Αμερικής και

ανήκαν στην εταιρεία Colorado Fuel and Iron Company,

ιδιοκτήτης της οποίας ήταν ο γνωστός πολυεκατομμυριούχος

John Rockefeller, εκφραστής του σκληρού αμερικανικού

καπιταλισμού. Από τους 13.000 εργάτες απέργησαν οι 11.000,

πράγμα που δείχνει την τραγική κατάσταση στην οποία είχαν

περιέλθει, παρόλο που εκείνη την περίοδο το εργατικό κίνημα

στις ΗΠΑ ήταν στα σπάργανα και η τρομοκρατία των αφεντικών

εις βάρος των εργατών νομιμοποιημένη!

Το μέσο μεροκάματο ήταν 2,12 δολάρια και η πληρωμή γινόταν

ανάλογα με το κάρβουνο που έβγαζε ο καθένας. Οι εργάτες

ήταν ανασφάλιστοι. Έμεναν υποχρεωτικά με τις οικογένειές

τους σε καλύβες της εταιρείας που νοίκιαζαν προς τρία δολάρια

το μήνα, ενώ πλήρωναν χωριστά το νερό και το φωτισμό. Ένα

δολάριο το μήνα για να τους βλέπει γιατρός μια φορά στις δυο

εβδομάδες, αλλά πλήρωναν οι ίδιοι έκτακτες επισκέψεις ή την

περίθαλψή τους σε περίπτωση τραυματισμού. Από ένα δολάριο

το μήνα για παπά και σχολείο. Αναγκάζονταν να αγοράσουν

έπιπλα από τα καταστήματα της εταιρείας, όπως επίσης και τα

εργαλεία τους και το δυναμίτη για να ανοίγουν τις στοές. Μόνη

τους διασκέδαση ήταν το σαλούν που άνηκε κι αυτό στην

εταιρεία. Ουσιαστικά οι εργάτες δούλευαν δώδεκα ώρες, αλλά

ήταν πάντα χρεωμένοι στην εταιρεία…

Οι εργάτες πέθαιναν, ενώ ο Rockefeller πλούτιζε. Απηυδισμένοι

από αυτή την κατάσταση εξαθλίωσης, οι εργάτες κατέβηκαν σε

απεργία. Τα κυριότερα αιτήματά τους ήταν ν α ψωνίζουν από

όποιο κατάστημα προτιμούσαν οι ίδιοι, να πηγαίνουν σε όποιον

γιατρό επιθυμούσαν και όχι στους γιατρούς της εταιρίας, να

αναγνωριστεί το συνδικάτο τους και να καθιερωθεί η οκτάωρη

εργασία. Επίσης ζητούσαν να εφαρμοστούν αυστηρά οι νόμοι

της Πολιτείας του Κολοράντο όσον αφορά την ασφάλεια των

ορυχείων, να καταργηθεί το script, όπως και το σύστημα

φρουρών της εταιρείας που έκανε τους εργατικούς

καταυλισμούς να μη διαφέρουν από τα στρατόπεδα

συγκέντρωσης. Από τους 11.000 απεργούς οι 800 ήταν

Έλληνες με μπροστάρη το Λούη Τίκα. Οι απεργοί έστησαν τις

σκηνές τους μπροστά στις στοές για να εμποδίσουν την είσοδο

απεργοσπαστών. Ο Rockefeller, όμως, είχε μισθώσει το

περιβόητο πρακτορείο ιδιωτικών αστυνόμων Baldwin–Felts, που

ειδικευόταν σε στρατολόγηση και βίαιη προώθηση

απεργοσπαστών σε χώρους που εκδηλώνονταν απεργίες.

Μάλιστα, Προμήθευσε την εργοδοσία με οπλισμένους

φρουρούς, ελεύθερους σκοπευτές, πράκτορες, επαγγελματίες

προβοκάτορες και με ένα τεθωρακισμένο όχημα με πολυβόλο.

Η αστυνομία παρατάχθηκε απέναντι στους απεργούς, οι οποίοι

έσκαψαν χαρακώματα και ταμπουρώθηκαν. Οι εργάτες, μαζί με

τις οικογένειές τους, κρατούν τα ορυχεία κλειστά για επτά

μήνες παρότι ήταν περικυκλωμένοι και υπέφεραν από την πείνα

και το κρύο. Προσπάθησαν να δωροδοκήσουν το Λούη Τίκα,

αλλά αρνήθηκε. Τον φυλάκισαν, αλλά αναγκάστηκαν να τον

αφήσουν έπειτα από τρεις εβδομάδες κι επέστρεψε στην

απεργία. Τότε ξεκίνησαν οι προβοκάτσιες. Ένας αστυνομικός

δολοφονήθηκε από έναν ανθρακωρύχο, ο οποίος χρόνια

αργότερα, ελεύθερος πια, ομολόγησε πως διέπραξε το φόνο με

εντολή της εταιρείας. Τρεις απεργοί είναι ήδη νεκροί και

δεκάδες είναι τραυματίες.

Μετά από επτά μήνες, όμως, ο Rockefeller κατάλαβε πως έχει

χάσει πολλά, αλλά δεν έδωσε την αύξηση 10% που ζητούσαν οι

απεργοί. Την επομένη του Πάσχα (20 Απριλίου) του 1914 οι

απεργοί που ξυπνούν το πρωί βλέπουν μπροστά τους στημένα

πυροβόλα της αστυνομίας και μια πολυπληθή συγκέντρωση

οπλισμένων απεργοσπαστών. Ξαφνικά, μια έκρηξη ακούγεται

πίσω από τους αστυνομικούς και τα πυροβόλα, συνεννοημένα,

αρχίζουν να πυροβολούν. Είπαν ότι οι απεργοί τούς έριξαν

βόμβα και αυτοί απάντησαν. Ο Λούης Τίκας σήκωσε μια λευκή

σημαία και ζήτησε να μιλήσει με τον αρχηγό τον αστυνομικών

λοχαγό Karl Linderfeld για να σταματήσει το μακελειό. Οι δυο

τους συναντήθηκαν στο λόφο και μίλησαν για λίγο. Έπειτα οι

αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι ο αξιωματούχος χτύπησε με

πρωτοφανή αγριότητα τον Τίκα στο κεφάλι με την καραμπίνα

του. Η καραμπίνα έσπασε στα δύο όπως και το κρανίο του Τίκα.

Οι αστυνομικοί βάλθηκαν να πυροβολούν το άψυχο σώμα.

Ευθύς αμέσως εισέβαλαν στον καταυλισμό, ρίχνοντας

αδιακρίτως εναντίον οτιδήποτε κουνιόταν. Έδιωξαν τους

απεργούς και σκότωσαν 18 άτομα, 10 εκ των οποίων ήταν

παιδιά από τριών μηνών ως 11 ετών. Εργάτες εκτελούνται,

γυναίκες και παιδιά θερίζονται, οι σκηνές καίγονται, οι καλύβες

ανατινάζονται. Οι δημοσιογράφοι δεν μπήκαν ποτέ στο χώρο

του μακελειού και τα πτώματα μεταφέρθηκαν σε άγνωστα

μέρη. Ο Rockefeller ξανάνοιξε τα ορυχεία. Το Κογκρέσο έφτιαξε

μια επιτροπή που δεν έβγαλε ποτέ πόρισμα. Κανένας δεν

δικάστηκε ποτέ για τη σφαγή, αφού η εισαγγελία του

Κολοράντο έκρινε ότι οι αστυνομικές δυνάμεις δέχτηκαν

επίθεση με όπλα και δυναμίτες και απάντησαν ευρισκόμενες σε

νόμιμη άμυνα. Είναι πάντως απορίας άξιον πώς οι επιτιθέμενοι

είχαν διακόσιους νεκρούς και οι αμυνόμενοι δεν είχαν ούτε

έναν τραυματία…

Όλη η παραπάνω ιστορία αποτελεί τη λεγόμενη “σφαγή του

Ludlow”. Είναι γεγονός πως στις μέρες μας δεν συμβαίνουν

ανάλογα γεγονότα στους χώρους εργασία. Η “σφαγή” των

εργαζομένων, όμως, γίνεται έμμεσα από την πολιτική ηγεσία

και την εργοδοσία. Οι μισθοί συνεχώς περικόπτονται, πολλοί

εργαζόμενοι απολύονται, πολλοί δουλεύουν ανασφάλιστοι και

υπό αντίξοες συνθήκες. Αυτές τις δύσκολες στιγμές για τη

χώρα και τους πολίτες της, οι εργάτες πρέπει να συσπειρωθούν,

να οργανωθούν και να διεκδικήσουν μαχητικά τον μόχθο τους

και ένα καλύτερο (εργασιακό και μη) μέλλον για τους ίδιους και

τα παιδιά τους. Άλλωστε, ο μόνος αγώνας που πάει χαμένος

είναι αυτός που δεν δίνεται…

Financial crisis and youth opportunities

Over the past year, there has been a major financial crisis in

Greece which has led to the inclusion into the International

Monetary Fund and the European Union’s support mechanism.

This has created several problems in everyday’s life mainly

aimed at young people. Unemployment and insecurity about

the future are the most important of them. The majority of

young people are pessimistic about their future and their job

security.

Ireland is on a par with Greece, while in the near future this

crisis will “knock the door” of more other European countries.

Young people in these countries will be faced with very

unwished situations and will have to overcome many obstacles

in order to be able to achieve their goals!

What is the best attitude that young people should have and

what are the skills that will help them progress? Certainly,

pessimism is a bad influence for everybody. Young people

should be optimistic and convey their vitality throughout

society. The necessary skills are definitely creativity and

innovation! New ideas or projects to be implemented and the

creative pursuits of youth in various fields are guarantees for

their future success.

ICT is an area (perhaps the most important) that requires

creative and innovative ideas! We live in the era of global

knowledge and dissemination of information. Everything

around us needs (and uses) ICT to work properly; from

telephony till telemedicine... Every single thing becomes faster

and more convenient with the use of ICTs. Young people can

actively engage with ICT and should contribute by all means to

their further development.

ICT is a sector that has not been, and will never be saturated

in terms of job opportunities. There will always be demand for

new innovative services and the need for their implementation.

The present and the future of mankind are directly dependent

on the technology and its achievements! Especially in recent

years, we are all users of ICT and impressed by its

opportunities.

ICT, however, is not a panacea. On the one hand, it

contributes to the economic empowerment of developing

countries, the dissemination of information and improvement

of communication quality, but on the other hand, it is not the

antidote that is able to solve entirely all our problems! The

financial crisis, poverty or fatal diseases will not be combated

by ICT itself. Nevertheless we, the young people, must

continue to develop the technology and especially ICT. It’s up

to us to carry on normally our lives, despite any problems and

to offer actively within our societies and not give up!

Moreover, as the ancient Greek philosopher Heraclitus taught

"Nothing endures but change"…

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στο 4ο τεύχος του διεθνούς

περιοδικού νεολαίας MOMENTUM: Mission Passion Expression

Είμαστε πλέον ζούγκλα!

Οικογενειάρχης μαχαιρώνεται από ληστές, διαδηλωτές

ξυλοκοπούνται από τα ΜΑΤ, αθώοι πολίτες τραυματίζονται από

τρομοκρατικές επιθέσεις και μετανάστες δέχονται δολοφονικές

επιθέσεις από ακροδεξιούς. Αυτή είναι δυστυχώς η κατάσταση

σήμερα στην Αθήνα, κυρίως, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα σε

μικρότερες ευτυχώς διαστάσεις.

Ποιός θα πίστευε πως τρεις ληστές είναι ικανοί να

δολοφονήσουν έναν άνθρωπο για να του πάρουν τη

βιντεοκάμερα; Ακόμα και οι μεγάλες ληστείες σε τράπεζες και

supermarkets τις περισσότερες φορές γίνονται αναίμακτα και

χωρίς συμπλοκές. Είναι άλλωστε ανώφελο κάποιος να

υπερασπιστεί τα (ασφαλισμένα) χρήματα της τράπεζας απέναντι

σε ένοπλους ληστές! Κι όμως, η εγκληματικότητα έχει φτάσει

σε τέτοιο σημείο που ακόμα και για μικροποσά και

μικροαντικείμενα να έχουμε συμπλοκές, τραυματισμούς και

δολοφονίες… Δυστυχώς, κάποιες περιοχές η εγκληματικότητα

τις αναγκάζει σε ερήμωση από τους πολίτες που την

κατοικούσαν εδώ και χρόνια, πράγμα που οδηγεί στην

γκετοποίηση, την περιθωριοποίηση και την εδραίωση των

παραβατικών στοιχείων σε αυτή.

Η στυγερή δολοφονία για μια βιντεοκάμερα στο κέντρο της

Αθήνας επέδρασε σαν ντόμινο και επέφερε δραματικές εξελίξεις

στην κοινωνία. Με το πρόσχημα πως οι δράστες ήταν

αλλοδαποί, εκατοντάδες ακροδεξιοί επιτέθηκαν με δολοφονικές

διαθέσεις εναντίον μεταναστών που ζουν στην Αθήνα θέλοντας

να πάρουν “ρεβάνς” για το θάνατο Έλληνα από ξένο. Λες και ο

θάνατος έχει εθνικότητα… Κυνηγούσαν με μανία όποιον

έβλεπαν και δεν τους φαινόταν Έλληνας, τους ξυλοκοπούσαν

με καδρόνια, ενώ πολλοί οπλοφορούσαν και χρησιμοποίησαν

στιλέτα. Επίσης, πολλά μαγαζιά μεταναστών υπέστησαν

φθορές. Η Αθήνα έζησε μια νέα “Νύχτα των Κρυστάλλων” με

θύτες ακροδεξιά ρατσιστικά στοιχεία και θύματα μετανάστες

πάσης εθνικότητας. Άνθρωποι αθώοι πλήρωσαν την μη

ελληνική καταγωγή τους. Τους φορτώθηκε αυτεπάγγελτα η

δολοφονία του ανθρώπου κι ας μην ρωτήθηκαν αν

συμφωνούσαν με το συμβάν. Όλοι οι “ξένοι” μπήκαν στο ίδιο

τσουβάλι και κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι από τους ακροδεξιούς.

Φανταστείτε δηλαδή κάποιος Έλληνας να δολοφονούσε

κάποιον Αμερικάνο στις ΗΠΑ. Τότε οι Αμερικάνοι θα έπρεπε να

ξεσηκωθούν και να πάρουν εκδίκηση χειροδικώντας απέναντι

σε Έλληνες, Μεξικανούς, Ινδούς και όποιον άλλο ξένο έβρισκαν

μπροστά τους… Το οξύμωρο, πάντως, στην όλη ιστορία είναι

πως δεν έχει επιβεβαιωθεί ούτε ποιοί ήταν οι δράστες ούτε η

εθνικότητά τους…

Την αμέσως επόμενη μέρα είναι η μεγάλη απεργία που κήρυξαν

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Χιλιάδες εργαζόμενοι διαδηλώνουν ειρηνικά

ενάντια στα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Η αστυνομία

παρούσα αλλά με λάθος τρόπο. Τα ΜΑΤ κάνουν “επίδειξη

δύναμης” απέναντι στους διαδηλωτές. Στέλνουν πολλούς από

αυτούς τραυματισμένους στα νοσοκομεία με ανοιγμένα

κεφάλια, τους ψεκάζουν συνεχώς με χημικά και καταφέρνουν

να δείξουν με κάθε τρόπο τον αντιδημοκρατικό τους

χαρακτήρα. Αποτέλεσμα όλων αυτών; Δεκάδες τραυματίες στα

νοσοκομεία, διαμαρτυρίες γιατρών για χρήση αθέμιτων μέσων

καταστολής και ένας νέος άνθρωπος να χαροπαλεύει από τα

χτυπήματα αστυνομικών… Οι αστυνομικοί φαίνεται πως

διοχετεύουν όλη την ενέργειά τους απέναντι στους διαδηλωτές

και δεν έχουν δυνάμεις για να φυλάνε την πόλη από τους

κακοποιούς του ποινικού εγκλήματος!

Κι εδώ, όμως, επιχειρήθηκε να υπάρξει “ρεβάνς”.

Κουκουλοφόροι επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ ενάντια σε

αστυνομικό τμήμα για να πάρουν εκδίκηση για τους

τραυματισμούς των διαδηλωτών. Το αποτέλεσμα ήταν να

τραυματιστούν σοβαρότατα αθώοι πολίτες, άσχετοι με την

αστυνομία, που βρίσκονταν στη λαϊκή αγορά κοντά στο

συμβάν! Πολίτες που ούτε κι αυτοί ρωτήθηκαν ποτέ αν

συμφωνούν με την αστυνομική βία και την βίαιη καταστολή. Οι

“παράπλευρες απώλειες” συνέχισαν να υπάρχουν εκατέρωθεν

όπως φαίνεται.

Τα πράγματα δείχνουν ιδιαίτερα δυσοίωνα για το μέλλον. Η

κοινωνία, εκτός όλων των άλλων προβλημάτων και δυσκολιών

που αντιμετωπίζει, βρίσκεται εν μέσω ενός ιδιότυπου “εμφυλίου

πολέμου”. Η κοινή λογική είναι ο σίγουρος χαμένος και η βία ο

νικητής. Πρέπει όλοι, όμως, να συνειδητοποιήσουν πριν να

είναι αργά πως ένα χέρι όταν παράγει βία, αυτή είναι ίδια είτε

αυτό κρατάει γκλομπ, είτε βόμβα μολότοφ, είτε μαχαίρι και

πιστόλι, είτε ελληνικές σημαίες…

Φοιτητικές εκλογές 2011

Αύριο θα διεξαχθούν οι ετήσιες εκλογές των φοιτητικών

συλλόγων στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ της Ελλάδας. Οι εξελίξεις τόσο στη

χώρα όσο και στην παιδεία είναι δραματικές και σίγουρα το

κλίμα των εκλογών θα είναι εντελώς διαφορετικό από των

προηγούμενων χρόνων.

Η πρόταση της υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και

Θρησκευμάτων Α.Διαμαντοπούλου για μεταρρυθμίσεις στην

τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί σημαντικό σημείο τριβής

ανάμεσα στις φοιτητικές παρατάξεις και κυρίως στις δύο

μεγαλύτερες ΠΑΣΠ και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.

Η ΠΑΣΠ παραμένει πιστή στις θέσεις που έχει εδώ και χρόνια

για το δημόσιο πανεπιστήμιο και την παιδεία. Υποστηρίζει την

συμμετοχή φοιτητών σε ποσοστό 100% στα όργανα

συνδιοίκησης του πανεπιστημίου και όχι στη μείωσή του που θα

οδηγήσει εν τέλει σε κατάργηση του φοιτητικού συνδικαλισμού.

Αγωνίζεται για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία και

είναι κάθετα αντίθετη στην όποια ύπαρξη ιδιωτικών ιδρυμάτων.

Επίσης, έχει παγιωμένες θέσεις για δωρεάν σίτιση, στέγαση και

μετακίνηση όλων των φοιτητών, αλλά και για χρηματοδότηση

της παιδείας και της έρευνας στο 7% του ΑΕΠ!

Διαφωνεί με το “σπάσιμο” των σπουδών σε κύκλους και με την

εφαρμογή των πιστωτικών μονάδων. Προτείνει αξιολόγηση από

τους ίδιους τους φοιτητές και απεμπλοκή της χρηματοδότησης

των ιδρυμάτων από επιχειρηματικά κριτήρια που θα οδηγήσουν

σε εμπορευματοποίηση της παιδείας. Τέλος, θεωρεί την

ανασύσταση της ΕΦΕΕ όφελος για το φοιτητικό κίνημα, αφού

θα ισχυροποιήσει την φωνή του στην κοινωνία.

Στον αντίποδα βρίσκεται η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Πριν από μερικούς

μήνες παρουσίασε τις προτάσεις της για την παιδεία που

ουσιαστικά αποτελούν αντιγραφή των θέσεων της

Διαμαντοπούλου, αν όχι όλες η συντριπτική τους πλειοψηφία!

Προτείνει, λοιπόν, άμεση ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και

κατάργηση του ασύλου! Υποστηρίζει τη διασύνδεση

εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με επιχειρήσεις με ταυτόχρονη

προσαρμογή στις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Όσον αφορά

τη χρηματοδότηση, προτείνει τη χρηματοδότηση

μεταπτυχιακών προγραμμάτων από ιδιώτες και εταιρίες,

χορηγία εδρών και δημιουργία τμήματος παροχής υπηρεσιών σε

κάθε ίδρυμα, το οποίο θα συνάπτει συμβάσεις με ιδιώτες.

Επίσης, είναι θετική στη χορήγηση κινήτρων σε ιδιώτες

προκειμένου να κατασκευάσουν ιδιωτικές εστίες συμβεβλημένες

με το κράτος στις οποίες ο φοιτητής θα πληρώνει μίσθωμα!

Χρησιμοποιεί την έρευνα ως μέσο προσέλκυσης της ιδιωτικής

χρηματοδότησης μέσω κοινών έργων έρευνας ή κατ’ ανάθεση

έρευνα σε συνεργασία με εταιρίες. Προτείνει με βάση την

κατάταξη των ιδρυμάτων να λαμβάνουν και την ανάλογη bonus

χρηματοδότηση (sic) και εφαρμογή του συστήματος ECTS

(πιστωτικές μονάδες). Για το φοιτητικό κίνημα, η ΔΑΠ

υποστηρίζει τη μείωση της φοιτητικής εκπροσώπησης και του

φοιτητικού συνδικαλισμού και προτείνει διεξαγωγή των

φοιτητικών εκλογών ανά διετία.

Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό από όλα τα παραπάνω, οι δύο

κυριότερες φοιτητικές παρατάξεις έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες

απόψεις για το δημόσιο πανεπιστήμιο και την παιδεία

γενικότερα. Από την μια η ΠΑΣΠ που υποστηρίζει τη

δημοκρατική αριστερά και από την άλλη η ΔΑΠ του

νεοφιλελευθερισμού. Σε μια εποχή που η δημόσια και δωρεάν

παιδεία βάλλεται από παντού, η ΔΑΠ συμβάλλει στην εκ των

έσω εκμηδένιση των ιδρυμάτων μας.

Σίγουρα οι εκλογές είναι αρκετά σημαντικές για το φοιτητικό

κίνημα, αλλά δεν κρίνουν τα πάντα. Πολλά θα αλλάξουν στο

αμέσως επόμενο διάστημα όσων αφορά τη διοίκηση, την

οικονομική λειτουργία και την αξιολόγηση των πανεπιστημίων,

καθώς και για την εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια

εκπαίδευση. Οι φοιτητές οφείλουν να κάνουν την καλύτερη

επιλογή για τη σχολή τους, το μέλλον των ιδρυμάτων τους και

το δικό τους μέλλον. Αλλά δεν πρέπει να σταματήσουν εκεί.

Χρειάζεται συνεχή επαγρύπνηση και αγώνα για την

κατοχύρωση των κεκτημένων και την διεκδίκηση ακόμα

περισσότερων αιτημάτων του φοιτητικού κινήματος! Ο αγώνας

αύριο αρχίζει…

Αγανακτισμένοι

Σχεδόν όλοι οι Έλληνες χρήστες του Facebook έλαβαν

διαδικτυακή πρόσκληση για να παρευρεθούν στις

“συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων”, όπως ονομάστηκαν, στο

Σύνταγμα, αλλά και σε πολλές άλλες ελληνικές πόλεις. Η αρχή

έγινε στις 25 Μαΐου με τις πρώτες συγκεντρώσεις και

συνεχίστηκε οργανωμένα στις 29 Μαΐου με πανευρωπαϊκό

κάλεσμα! Στο μεσοδιάστημα αρκετοί ήταν αυτοί που πήγαιναν

στις πλατείες τα απογεύματα για το σκοπό αυτό.

Η όλη διαδικασία έχει λάβει πολλούς χαρακτηρισμούς. Από

ειρηνική συγκέντρωση αγανακτισμένων πολιτών έως

επανάσταση! Τι είναι όμως στην πραγματικότητα; Ας πάρουμε

τα πράγματα από την αρχή. Όλα ουσιαστικά ξεκίνησαν όταν

διαδόθηκε η φήμη πως υπήρξε πανό στις αντίστοιχες

εκδηλώσεις των Ισπανών που ανέφερε: “Κάντε ησυχία να μην

ξυπνήσουμε τους Έλληνες”. Τότε ήταν η πρώτη φορά που

αποφασίστηκε (μέσω διαδικτύου) η διοργάνωση μιας τέτοιας

εκδήλωσης! Με άλλα λόγια, η αφορμή ήταν επειδή οι Ισπανοί,

δήθεν, έθιξαν την αγωνιστικότητα των Ελλήνων…

Τεράστια ετερόκλητα πλήθη συγκεντρώθηκαν στις πλατείες

όλης της χώρας για να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση της

χώρας και για τους πολιτικούς της. Τους πολιτικούς που είτε οι

ίδιοι ψήφισαν, είτε οι ίδιοι τους έδωσαν “λευκή επιταγή” με την

αποχή από τις εκλογές! Από γονείς με μικρά παιδιά μέχρι

συνταξιούχους και από μαθητές μέχρι άνεργους πενηντάρηδες

ήταν στις πλατείες… Είναι μακράν το πιο ανομοιογενές πλήθος

που έχει συγκεντρωθεί με σκοπό τη διαμαρτυρία στην

σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας! Αυτό μπορεί να έχει πολλές

θετικές, αλλά και αρνητικές επιπτώσεις στο εγχείρημα.

Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία δεν ξέρει τον λόγο που

κατέβηκε στις πλατείες! Επειδή το έκαναν οι Ισπανοί; Επειδή το

είδαν στο Facebook και την τηλεόραση; Επειδή ήταν καλή

ευκαιρία για απογευματινή καλοκαιρινή βόλτα; Κανείς δεν

ξέρει… Αιτήματα, θέσεις και διεκδικήσεις δεν υπάρχουν προς το

παρόν τουλάχιστον, σε αντίθεση με τους Ισπανούς διαδηλωτές.

Το σίγουρο είναι ένα: όλοι είναι αγανακτισμένοι με το σύστημα,

αλλά για διαφορετικούς λόγους. Άλλος για την ανεργία, άλλος

για τους μετανάστες, άλλος για την Κερατέα, άλλος για την

Παιδεία κ.ο.κ. Την αγανάκτησή τους άλλοι την εκφράζουν

υψώνοντας ελληνικές σημαίες, ενώ άλλοι παραδίπλα είναι

αναρχικοί και απεχθάνονται το συγκεκριμένο συμβολισμό! Αυτό

οδηγεί σε έναν ιδιότυπο “εμφύλιο” μεταξύ των διαδηλωτών και

λογικά θα εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη κοινωνία σύντομα.

Έγινε μεγάλη κουβέντα για την μη ύπαρξη κομματικών

σημαιών, πανό και συνθημάτων στις συγκεντρώσεις. Φυσικά

και τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα επιδιώξουν να

καπελώσουν, αν δεν το έχουν κάνει ήδη, τις εκδηλώσεις αυτές!

Μην απορήσει κανείς αν ακούσει τον Σαμαρά μετά τις εκλογές

να λέει πως οι συγκεντρωμένοι του έδειξαν το δρόμο ή του

έδωσαν ώθηση για την εκλογική νίκη… Αυτό έπαθαν και οι

Ισπανοί διαμαρτυρόμενοι! Απείχαν από τις τοπικές εκλογές και

απλά έχασε το σοσιαλιστικό κόμμα και νίκησε το λαϊκό… Το

δίπολο πάντως δεν ηττήθηκε ούτε εκεί! Ανάλογη ίσως είναι και

η περίπτωση της Αιγύπτου που εκδίωξε τον Μουμπάρακ και

τελεί ουσιαστικά υπό καθεστώς στρατιωτικής δικτατορίας.

Είναι περίεργο πως άνθρωποι που καλούν όλους τους

συμπολίτες τους να συγκεντρωθούν στην πλατεία προσπαθούν

να διώξουν από το χώρο εργαζόμενους και συνδικαλιστές της

ΔΕΗ! Εκτός του ότι αναιρούν τα λεγόμενά τους, δημιουργούν

χωρίς λόγο αντιπαλότητες τώρα που τα κινήματα και οι πολίτες

πρέπει να μείνουν ενωμένοι. Δεν μπορεί εργαζόμενος (ή

άνεργος) να στρέφεται εναντίον άλλου εργαζόμενου σε τέτοιες

δύσκολες εποχές. Το εργατικό κίνημα στηρίζει πάντα τους

αγώνες του λαού και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να

παραγκωνιστεί τώρα.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι πως οι επαναστάσεις και οι

διεκδικήσεις θέλουν κόπο, χρόνο και κυρίως θυσίες! Δεν μπορεί

να εργάζονται κανονικά οι αγανακτισμένοι τις ημέρες των

απεργιών και να διαμαρτύρονται τα απογεύματα και τα

σαββατοκύριακα. Επειδή οι απεργίες διοργανώνονται από τη

ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ και τον οποιονδήποτε άλλο δεν

σημαίνει πως πρέπει να τις απαξιώνουμε. Βελούδινες

επαναστάσεις δύσκολα θα ξαναϋπάρξουν. Είναι τουλάχιστον

θλιβερό να βλέπεις άτομα που πήγαν στο Σύνταγμα, έβγαλαν

χαμογελαστοί 2-3 φωτογραφίες, αποχώρησαν και πιστεύουν

πως έχουν ξεπεράσει σε επαναστατικότητα και αγωνιστικότητα

τον Τσε Γκεβάρα… Είναι ντροπή και ασέβεια πρώτα απ’ όλα

προς όσους έχουν κατέβει στους δρόμους και τις πλατείες με

σοβαρό σκοπό και έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης.

Πέρα από όλα τα παραπάνω αρνητικά για τις συγκεκριμένες

συγκεντρώσεις υπάρχουν και πολλά θετικά για τους πολίτες και

την κοινωνία στο σύνολό της. Επιτέλους μεγάλη μερίδα

πολιτών σηκώθηκε από τον καναπέ και αποφάσισε να

συμμετέχει σε ανοιχτές διαδικασίες και διαμαρτυρίες χωρίς να

έχει κάποιο προσωπικό όφελος! Οι μοναδικές φορές ίσως στην

ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας που έχει συγκεντρωθεί τόσος

κόσμος σε κάποιο σημείο ήταν μετά τις νίκες στο Ευρωμπάσκετ

του 1987 και στο Euro 2004. Μακάρι όλοι αυτοί να

συγκεντρώνονταν σε πορείες τις ημέρες των γενικών απεργιών.

Τα εργασιακά δικαιώματα θα ήταν σίγουρα σε καλύτερη μοίρα

σήμερα.

Τα νέα παιδιά πήραν, ίσως για πρώτη φορά, την παρότρυνση

από τους γονείς τους να κατέβουν στο δρόμο σε αντίθεση με

διάφορες άλλες διαμαρτυρίες όπως για τη δολοφονία του Αλ.

Γρηγορόπουλου. Νέοι με τους γονείς και τους παππούδες τους

ήταν μαζί και ζητούσαν αλλαγή και μια καλύτερη ζωή. Φυσικά

όλα αυτά με ειρηνικό τρόπο ως τώρα και χωρίς ακρότητες.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα. Να πάψουν οι ακρότητες

μεταξύ των πολιτών και να συμπορευθούν όλοι για το καλό του

τόπου.

Ένα θετικότατο στοιχείο ήταν η ύπαρξη κάποιων σημαντικών

στοιχείων στις συγκεντρώσεις, κυρίως στο Σύνταγμα, όπως η

συνέλευση. Διαδικασία καθαρά αμεσοδημοκρατική που έχει

εκλείψει από τη χώρα μας και έδωσε τη δυνατότητα για γόνιμο

διάλογο στους παρευρισκόμενους. Συγκροτήθηκαν επίσης

ομάδες εργασίας για διάφορα ζητήματα. Φαίνεται πως αρκετοί

έχουν πολύ μεράκι και όρεξη για πραγματική και ουσιαστική

αλλαγή της χώρας και της κοινωνίας, όχι απλά στα λόγια αλλά

με πράξεις! Το ζητούμενο είναι να τούς ακολουθήσουν όλοι οι

συμμετέχοντες. Η εμπειρία των ηλικιωμένων σε συνδυασμό με

τις φρέσκιες ιδέες των νέων μπορεί να έχουν εκπληκτικά

αποτελέσματα.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα δεν είναι μια απλή εναλλαγή

προσώπων στην εξουσία. Χρειάζεται ριζική αλλαγή στη

νοοτροπία και τη συμπεριφορά μας. Πρέπει να χτίσουμε από

την αρχή ένα δημοκρατικό κράτος ισότητας και δικαιοσύνης. Οι

μεγάλες αλλαγές ελάχιστες φορές, ίσως και ποτέ, ξεκίνησαν

από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και την εξουσία. Τις

αλλαγές πάντα τις φέρνει από το λαό! Η εξουσία πηγάζει από

αυτόν και οφείλει να τον υπηρετεί. Αυτό έχουμε ίσως

παραλείψει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Όλες αυτές οι αλλαγές που θέλουμε να πετύχουμε δεν θα

γίνουν σε μια μέρα. Χρειάζεται κόπος, διαρκής αγώνας και

επαγρύπνηση για να το πετύχουμε. Θυσίες είναι απαραίτητες,

αλλά αξίζει τον κόπο! Οι πολίτες, όμως, πρέπει να μετατρέψουν

την αγανάκτηση και την οργή τους σε δύναμη ανατροπής και

δημιουργίας. Μπορεί αυτές οι συγκεντρώσεις να καταλήξουν

όντως σε επανάσταση. Ίσως σε κάποιο μικρό διάστημα γραφτεί

ιστορία, ίσως και όχι. Σημασία έχει πως μια σημαντική αρχή

έγινε. Οι πολίτες αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν δυναμικά.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες πλέον. Ας μην ξεχνάμε, όμως, το

σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης που πρέπει να αποτελεί

οδηγό για κάθε κοινωνική αλλαγή: Ελευθερία, Ισότητα,

Αδελφότητα…

Ιούνιος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνική Εταιρεία Εξοικονόμησης

Ενέργειας

Η παγκοσμιοποίηση των τροφίμων και οι επιπτώσεις της

στην Ελλάδα

Και μετά τι;

Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνική Εταιρεία Εξοικονόμησης

Ενέργειας

Η Ελληνική Εταιρεία Εξοικονόμησης Ενέργειας ιδρύθηκε με

σκοπό την ενημέρωση του κοινού και την διενέργεια

δραστηριοτήτων για την εξοικονόμηση ενέργειας με στόχο την

προστασία του περιβάλλοντος από τους ρύπους και τα

απόβλητα που δημιουργούνται από την παραγωγή ενέργειας,

καθώς και την προστασία των φυσικών ενεργειακών πόρων

ώστε αυτοί να διατηρηθούν και για τις επόμενες γενεές.

Ο σκοπός αυτός πραγματώνεται μέσα στο πλαίσιο μιας

σύγχρονης επιστημονικής - ανθρωπιστικής αντίληψης για την

κατοχύρωση του δικαιώματος όλων των πολιτών για την

διαβίωση μέσα σε ένα “καθαρό” περιβάλλον και την εξασφάλιση

των πόρων και μέσων διαβίωσης – επιβίωσης των επόμενων

γενεών.

Επιπλέον η εξοικονόμηση της ενέργειας και ειδικότερα η

αποφυγή της σπατάλης της θα οδηγήσει στην εξοικονόμηση και

οικονομικών πόρων τόσο σε εθνικό όσο και σε ατομικό επίπεδο

οδηγώντας έτσι στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των

πολιτών.

Η Εταιρεία είναι ανεξάρτητος µη κυβερνητικός οργανισμός μη

κερδοσκοπικού χαρακτήρα και λειτουργεί στο πεδίο δράσης των

“Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων”, ως πρωτοβουλία πολιτών

που προωθεί τον εθελοντισμό και την κοινωνική ευθύνη.

Συγκεκριμένα σκοποί της εταιρείας είναι:

1. Η ανάπτυξη της έρευνας για τον εντοπισμό, την καταγραφή

και την συστηματική προσέγγιση των τρόπων και πρακτικών

εξοικονόμησης ενέργειας και φυσικών ενεργειακών πόρων,

καθώς και μείωσης ενεργειακών ρύπων και επιπέδου CO2 στην

ατμόσφαιρα.

2. Η μεταφορά τεχνογνωσίας που επιτυγχάνει τους στόχους της

“ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ” στις

επιχειρήσεις και γενικότερα στους κατοίκους της Ελλάδας από

άλλες παρόμοιες οργανώσεις, εκπαιδευτικά ιδρύματα,

ερευνητικά κέντρα και καινοτόμες επιχειρήσεις του εξωτερικού

και της ημεδαπής.

3. Η επεξεργασία, επιστημονική τεκμηρίωση και προώθηση

μοντέλων εξοικονόμησης ενέργειας και παραγωγής ενέργειας

με εναλλακτικές ή φυσικές μεθόδους στο πλαίσιο μιας

συνολικής συλλογιστικής και ολιστικής προσέγγισης, για την

άνετη διαβίωση και την εξασφάλιση της ποιότητας ζωής στις

παρούσες αλλά και στις επόμενες γενεές.

4. Η συνεργασία µε τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,

Κρατικές Υπηρεσίες – Φορείς καθώς και επιχειρήσεων που

δραστηριοποιούνται στον ελληνικό χώρο, για τον σχεδιασμό και

την υλοποίηση έργων μείωσης ενεργειακής κατανάλωσης και

συμπαραγωγής ενέργειας με εναλλακτικούς φιλικούς προς το

περιβάλλον τρόπους.

5. Η ανάπτυξη πανελλαδικών και διεθνών συνεργασιών, µε

φορείς της Πολιτείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και Μη

Κυβερνητικών Οργανώσεων µε συναφείς στόχους και σκοπούς,

στα θέματα των δραστηριοτήτων της “ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ

ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ”, για τη δημιουργία δικτύων

επικοινωνίας και δράσης.

6. Η ανάπτυξη, μεταφορά και η διάδοση τεχνογνωσίας στα

θέματα που περιγράφονται στους σκοπούς της Εταιρείας, µε

την διοργάνωση εκπαιδευτικών, επιμορφωτικών σεμιναρίων,

την παραγωγή μεθοδολογικών εργαλείων και ηλεκτρονικών

εργαλείων διάδοσης και διάχυσης της γνώσης στα θέματα αυτά.

7. Η με κάθε τρόπο προσπάθεια στην μείωση των εκπομπών

θερμότητας και CO2 στην ατμόσφαιρα για την ελαχιστοποίηση

του φαινομένου του θερμοκηπίου, των ραγδαίων κλιματικών

αλλαγών και της συνεπακόλουθης τήξης των πάγων σους

πόλους του πλανήτη μας.

Για την καλύτερη ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών αλλά και

την πληρέστερη μεταφορά τεχνογνωσίας, η Ελληνική Εταιρεία

Εξοικονόμησης Ενέργειας, έχει συνάψει διεθνείς συνεργασίες:

Με την Ευρωπαική Τεχνολογική Πλαφόρμα σε θέματα

θέρμανσης και ψύξης με χρήση ανανεώσιμων πηγών

ενέργειας, European Technology Platform on Renewable

Heating and Cooling.

Με τον αντίστοιχο φορέα για εξοικονόμηση ενέργειας

στην Άνω Αυστρία, O.Ö. Energiesparverband.

Περισσότερες πληροφορίες:

Ελληνική Εταιρεία Εξοικονόμησης Ενέργειας

Σκαβάτζου 10, 17564 Παλαιό Φάληρο

Τηλ.: 2109840203

e-mail: info@eeee.gr

www.eeee.gr

Η παγκοσμιοποίηση των τροφίμων και οι επιπτώσεις της

στην Ελλάδα

Είναι πολύ πρόσφατη η επιδημία που ξέσπασε στην Ευρώπη,

κυρίως στη Γερμανία, και οφείλεται στην ιδιαίτερα λοιμογόνο

μορφή του εντεροαιμορραγικού βακτηρίου Escherichia coli.

Αρχικά κατηγορήθηκαν τα αγγουράκια Ισπανίας ως η αιτία

μόλυνσης, αλλά ύστερα από αρκετές εβδομάδες οι γερμανικές

αρχές επιβεβαίωσαν τις ενδείξεις που είχαν για την πηγή της

μόλυνσης σε φύτρες από φάρμα της βόρειας Γερμανίας. Η

επιδημία αυτή έφερε στην επικαιρότητα μια πρακτική που έχει

γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στις δυτικές χώρες και

φυσικά στην Ελλάδα: την παγκοσμιοποίηση των τροφίμων!

Όποιος επισκεφθεί ένα τυπικό σούπερ μάρκετ ή μια λαϊκή

αγορά, θα διαπιστώσει πως αγοράζει λεμόνια από τη Χιλή,

κρεμμύδια από την Αυστραλία, πορτοκάλια από την Ισπανία και

άλλα λαχανικά από κάθε γωνιά του πλανήτη! Γιατί συμβαίνει

όμως αυτό; Δεν μας επαρκούν τα παραγόμενα στην Ελλάδα

λεμόνια, κρεμμύδια και πορτοκάλια; Είμαστε λεμονολάτρεις ή

πίνουμε φυσικούς χυμούς πορτοκαλιού σε μεγάλες ποσότητες;

Ή μήπως τα εισαγόμενα προϊόντα υπερτερούν των ελληνικών;

Φυσικά όλες αυτές οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές δεν αφορούν

μόνο φυτικά προϊόντα, αλλά και ζωικά, όπως βοοειδή,

αμνοερίφια κτλ.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, μόλις το 12,4% του εργατικού

δυναμικού της Ελλάδας, δηλαδή περίπου 630.000 εργαζόμενοι,

απασχολείται στη γεωργία. Τα σημαντικότερα παραγόμενα

προϊόντα είναι σιτάρι, καλαμπόκι, κριθάρι, ζαχαρότευτλα, ελιές,

ντομάτες, κρασί, καπνός, πατάτες, βοδινό κρέας, και

γαλακτοκομικά προϊόντα. υπολογίζεται ότι το σύνολο των μη

καλλιεργούμενων χωραφιών ξεπερνά το 30%, ενώ οι

εισαγωγές τροφίμων χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται. Τις

τελευταίες δύο δεκαετίες η χώρα μας παράγει μόνο το 30% του

σίτου που χρειάζεται για την παρασκευή ψωμιού. Αν

εξαιρεθούν το ελαιόλαδο και ορισμένα φρούτα, όπως τα

πορτοκάλια, τα υπόλοιπα τρόφιμα που παράγονται στη χώρα

μας δεν μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση.

Πιο αναλυτικά, στον τομέα των τροφίμων η Ελλάδα ξοδεύει για

εισαγωγές:

κρέατος και βρώσιμων παραπροϊόντων - 881 εκατ. ευρώ

ψαριών και μαλακόστρακων - 270 εκατ. ευρώ

γάλακτος, αυγών, μελιού, τυριών και ζωικών προϊόντων -

623 εκατ. ευρώ

λαχανικών, φυτών και ριζών - 133 εκατ. ευρώ

καρπών και φρούτων – 256 εκατ. ευρώ

δημητριακών – 218 εκατ. ευρώ

ξηρούς καρπούς – 213 εκατ. ευρώ

λίπη και ζωικά λάδια – 178 εκατ. ευρώ

κονσέρβες λαχανικών και φρούτων – 153 εκατ. ευρώ

Τα έσοδα από τις αντίστοιχες εξαγωγές:

κρέατος και βρώσιμων παραπροϊόντων - 23 εκατ. ευρώ

ψαριών και μαλακόστρακων - 267 εκατ. ευρώ

γάλακτος, αυγών, μελιού, τυριών και ζωικών προϊόντων -

189 εκατ. ευρώ

λαχανικών, φυτών και ριζών - 102 εκατ. ευρώ

καρπών και φρούτων – 295 εκατ. ευρώ

δημητριακών – 65 εκατ. ευρώ

ξηρούς καρπούς – 45 εκατ. ευρώ

λίπη και ζωικά λάδια – 216 εκατ. ευρώ

κονσέρβες λαχανικών και φρούτων – 385 εκατ. ευρώ

Από όλα τα παραπάνω στατιστικά εξάγεται το συμπέρασμα πως

το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών στον τομέα των τροφίμων

είναι αρνητικό για τη χώρα μας για περισσότερο από 1,3 δις

ευρώ! Κι όλο αυτό το έλλειμμα αφορά μόνο μια χρονιά (2009).

Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει αυτό σε βάθος δεκαετίας για την

ελληνική οικονομία… Δυστυχώς, οι εξαγωγές μας σε άλλα είδη

είναι υποδεέστερες των εισαγωγών και δεν μπορούμε να

“μπαλώσουμε” τις τρύπες του ελλείμματος.

Εκτός από τις μεγάλες οικονομικές απώλειες λόγω των

εισαγωγών τροφίμων, πλήγμα δημιουργείται και στη δημόσια

υγεία! Ποιός μπορεί να ξεχάσει τη νόσο των τρελών αγελάδων;

Οι καταναλωτές βρίσκονται καθημερινώς εκτεθειμένοι σε

διατροφικούς κινδύνους που μπορεί να έχουν ως αφετηρία τους

κάποια φάρμα στην άλλη άκρη του πλανήτη… Φυσικά έλεγχοι

υπάρχουν, συνήθως δειγματοληπτικοί, αλλά κανείς δεν μπορεί

να εγγυηθεί 100% πως στο πιάτο μας φτάνουν τα ποιοτικότερα

προϊόντα.

Γίνεται σαφές πως για πολλούς και σοβαρούς λόγους οι

Έλληνες καταναλωτές πρέπει να στηρίξουν τη ντόπια γεωργική

παραγωγή. Επίσης, η κυβέρνηση πρέπει να δώσει κίνητρα για

μεγαλύτερη ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής. Ειδικά

σήμερα που εν μέσω της κρίσης η ανεργία πλήττει μεγάλο

μέρος του πληθυσμού και κυρίως νέους. Είναι πραγματικά

κρίμα να υπάρχουν όλοι οι αναγκαίοι φυσικοί πόροι και να

παραμένουν ανεκμετάλλευτοι, ενισχύοντας τις εισαγωγές και

υποβαθμίζοντας την εθνική οικονομία!

Και μετά τι;

Ζούμε τη δυσκολότερη εποχή της Ελλάδας, ίσως όχι μόνο μετά

τη Μεταπολίτευση, αλλά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η

οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τους πάντες και τα πάντα και

όλα μοιάζουν απαισιόδοξα στα μάτια των Ελλήνων. Η κοινωνία

βιώνει μια τεράστια κρίση που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί

αποκλειστικά και μόνο οικονομική! Η κρίση αυτή έχει περάσει

και στην πολιτική ζωή του τόπου και αυτό φαίνεται από τις

καθημερινές άστοχες κινήσεις των πολιτικών.

Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου εδώ και δύο περίπου χρόνια

αποτυγχάνει παταγωδώς να δώσει ώθηση στην ελληνική

οικονομία και οδηγείται από το ένα σφάλμα στο άλλο. Παρ’

όλες τις αλλαγές και τους ανασχηματισμούς δεν καταφέρνει να

αντιστρέψει ούτε τις εντυπώσεις, αλλά κυρίως ούτε τα

αποτελέσματα! Έχει μεταβληθεί ουσιαστικά σε υποχείριο των

τεχνοκρατών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της

Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές τους

και εν ολίγοις τούς έχει αναθέσει την διοίκηση της χώρας

αδιαφορώντας για τις συνέπειες των αποφάσεών της στο λαό.

Δεν έχει στόχο, οράματα και αξίες. Αν η πολιτική ηγεσία δεν

προστατεύει το λαό της στις επιθέσεις των “οικονομικών

δολοφόνων”, τότε ποιός θα το κάνει;

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική των τεχνοκρατών οδηγεί την

κυβέρνηση σε αποκρατικοποιήσεις της πλειοψηφίας σχεδόν της

δημόσιας περιουσίας. Είναι λογικό να αποκρατικοποιούνται

ζημιογόνες επιχειρήσεις, αλλά στην Ελλάδα πωλούνται τα

“φιλέτα” του δημοσίου. Η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ αποτελούν τις πιο

κερδοφόρες επιχειρήσεις του δημοσίου και αντί να γίνονται

επενδύσεις, ώστε να ενδυναμωθούν ενάντια στις ιδιωτικές

ανταγωνιστικές εταιρίες, η κυβέρνηση τις πουλά όσο-όσο!

Γερμανοί και Κινέζοι αγοράζουν αεροδρόμια και λιμάνια σε

εξευτελιστικές τιμές. Φυσικά, αυτό το δρόμο ακολουθούν και

όσες κρατικές τράπεζες έχουν απομείνει, ενώ θα έπρεπε η

κυβέρνηση να επιδιώξει την κρατικοποίηση τραπεζών! Ακόμα

και οι εταιρίες ύδρευσης έχουν ενταχθεί στα σχέδια πώλησης…

Όλος αυτός ο εθνικός πλούτος που δημιουργήθηκε εδώ και

δεκαετίες με τη συνδρομή του ελληνικού λαού πωλείται σε

ξένους επενδυτές με ρυθμό 1 ΔΕΚΟ ανά 10 μέρες…

Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί αρκετά, με τους

μισθωτούς και τους συνταξιούχους να σηκώνουν το

μεγαλύτερο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής. Οι νέοι

δουλεύουν πλέον (όσοι δουλεύουν και δεν είναι άνεργοι) για

500 €, το 8ωρο έχει μετατραπεί σε 12ωρο και η κατάργηση των

Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας έχει επιβαρύνει την

ήδη άσχημη κατάσταση! Η χώρα δεν οδηγήθηκε σε αυτή την

κατάσταση επειδή οι μισθοί ήταν υψηλοί και τα χαμηλά και

μεσαία στρώματα δεν πλήρωναν φόρους. Οδηγήθηκε εδώ λόγω

της άνισης κατανομής των πόρων και της κακής λειτουργίας

του ελληνικού κράτους και του τραπεζικού συστήματος!

Χθες στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, δημοσιογράφοι

πανηγύριζαν επειδή, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το

εργατικό κόστος της χώρας, δηλαδή οι δαπάνες της εργοδοσίας

υπέρ του εργαζόμενου, έπεσε κατά 6,8%. Την ίδια ώρα στην

Ευρωζώνη αυξανόταν κατά 2,6% και στην ΕΕ των 27 κατά

2,7%. Η μόνη χώρα μετά την Ελλάδα που είχε πτώση ήταν η

Ιρλανδία με 2,2%, ενώ η Βουλγαρία είχε αύξηση 7,8%! Με

άλλα λόγια απομακρυνθήκαμε σε σχέση με το μέσο εργατικό

κόστος της ΕΕ κατά 9,5% και η ψαλίδα με τη Βουλγαρία έχει

κλείσει κατά 15%. Επόμενος στόχος της κυβέρνησης και των

τεχνοκρατών; Εξίσωση των μισθών μας με αυτούς των

Βούλγαρων…

Πολλοί ίσως θεωρούν πως μια αλλαγή κυβέρνησης ή μια

συγκυβέρνηση θα αλλάξει το σκηνικό και θα βοηθήσει στην

έξοδο από την κρίση. Αυτό είναι, όμως, δύσκολο έως αδύνατο!

Δυστυχώς, ούτε ο νεοφιλελεύθερος Σαμαράς, ούτε ο λαϊκιστής

Καρατζαφέρης έχουν αυτή την ικανότητα. Η κίνηση του Γ.

Παπανδρέου να παραιτηθεί ουσιαστικά υπέρ του Σαμαρά μόνο

ως άστοχη μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού ο λαός τούς έθεσε

στο περιθώριο στις εκλογικές διαδικασίες! Αν πιστεύει πως δεν

μπορεί να ανταπεξέλθει πρέπει απλά να προκηρύξει εκλογές.

Εν μέσω όλων αυτών των γεγονότων ο λαός δείχνει πιο

απαισιόδοξος από ποτέ! Ίσως όχι μόνο επειδή βλέπει το

εισόδημά του συνεχώς να μειώνεται και τη φορολογία συνεχώς

να αυξάνεται. Κυρίως επειδή νιώθει πως όλες αυτές οι

περικοπές, οι μειώσεις και οι θυσίες δεν πιάνουν τόπο!

Δυσκολίες έχει ξαναπεράσει στο παρελθόν και λογικά θα

περάσει και στο μέλλον, αλλά αυτή τη φορά δεν τρέφει ούτε

αυταπάτες, ούτε φρούδες ελπίδες… Όταν βγούμε από την κρίση

θα ζούμε σε μια χώρα όπου τις πηγές πλούτου θα τις κατέχουν

ξένοι επιχειρηματίες, ενώ θα εργαζόμαστε με πενιχρούς

μισθούς για να αναπτύσσονται η Γερμανία, η Κίνα κ.ά.

Αναμένεται απόψε η κυβέρνηση να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης

από τη Βουλή και να συνεχίσει το έργο της. Πόσο θα αντέξει

όμως να πηγαίνει ενάντια στη λαϊκή βούληση; Δεν πρέπει να

ξεχνούν πως η Ελλάδα κατοικείται από ανθρώπους και όχι από

αριθμούς. Όποιος κοιτάει μονάχα την ευημερία των αριθμών θα

έρθει σίγουρα αντιμέτωπος με τους ανθρώπους κάποια στιγμή…

Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics 2011

Αυτές τις ημέρες η Αθήνα και κατ’ επέκταση η Ελλάδα έχουν

την τιμή να φιλοξενούν τη διοργάνωση των Παγκόσμιων

Αγώνων Special Olympics για το 2011! Πρόκειται για μια

διοργάνωση που μόνο νικητές έχει: τους νικητές της ζωής. Η

Αθήνα πήρε τη σκυτάλη από τη Σανγκάη της Κίνας, η οποία

διοργάνωσε τους αντίστοιχους αγώνες το 2007. Η όλη

διοργάνωση θα διαρκέσει από τις 25 Ιουνίου ως τις 4 Ιουλίου

και θα τύχει παγκόσμιας προβολής. Στα 21 αθλήματα των

αγώνων θα συμμετέχουν 7000 αθλητές από 185 χώρες! Θα

τους συνοδεύσουν 2500 προπονητές, 3000 κριτές και διαιτητές

και φυσικά 25000 εθελοντές.

Ας δούμε, όμως, την ιστορία αυτών των αγώνων. Πως ξεκίνησε

αυτό το παγκόσμιο κίνημα; Τα Special Olympics είναι ένας Μη

Κερδοσκοπικός Οργανισμός που ιδρύθηκε επισήμως το 1968,

δίνοντας μορφή στο όραμα της ιδρύτριάς του, Eunice Kennedy

Shriver (1921-2009), αδελφής του Προέδρου των ΗΠΑ John F.

Kennedy. Ένα όραμα που γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1962 σε

μία θερινή κατασκήνωση στο σπίτι της Eunice, όπου κλήθηκαν

παιδιά και ενήλικες με διανοητική αναπηρία, προκειμένου η ίδια

να ανιχνεύσει τις δυνατότητές τους σε διάφορες αθλητικές

δραστηριότητες. Δύο μόλις χρόνια μετά, το καλοκαίρι του

1968, λαμβάνουν χώρα στο Illinois των Η.Π.Α οι πρώτοι

Διεθνείς Θερινοί Αγώνες Special Olympics με συμμετέχοντες

1000 αθλητές με διανοητική αναπηρία από 26 Πολιτείες των

Η.Π.Α και τον Καναδά, ενώ τον Δεκέμβριο του 1971 τα Special

Olympics λαμβάνουν από την Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ το

προνόμιο, να είναι μεταξύ των δύο φορέων στην Αμερική που

έχουν το δικαίωμα να φέρουν το τίτλο “Olympics”.

Από τότε μέχρι σήμερα, τα Special Olympics έχουν εξελιχθεί σ’

ένα παγκόσμιο κίνημα που δίνει την ευκαιρία σε 3,1

εκατομμύρια ανθρώπους με διανοητικές δυσκολίες από 185

χώρες του κόσμου, κυρίως μέσω του αθλητισμού, να ενισχύουν

την αυτοεκτίμησή τους, να ανακαλύπτουν τις ξεχωριστές τους

ικανότητες και με τους τρόπους αυτούς να αποτελούν ενεργά

και χρήσιμα μέλη της κοινοτήτων το υς.Στους αθλητικούς

αγώνες που διοργανώνονται κάθε χρόνο από τα Special

Olympics ανά τον κόσμο, προσφέροντας τη δυνατότητα

συμμετοχής σε περισσότερα από 30 Ολυμπιακού τύπου θερινά

και χειμερινά αθλήματα, παίρνουν μέρος: 550000 αθλητές στις

ΗΠΑ, 500000 στην Ευρώπη, 700000 στην Κίνα και 410000

στην Ινδία.

Η φιλοσοφία των Special Olympics συνοψίζεται στα λόγια του

προέδρου των ΗΠΑ, Barack Obama: “Τα Special Olympics

διδάσκουν σε ολόκληρο τον κόσμο, ότι καμία σωματική ή

διανοητική δυσκολία δεν μπορεί να κάμψει τη δύναμη του

ανθρώπινου πνεύματος.” Η πίστη δηλαδή, ότι οι άνθρωποι με

διανοητική αναπηρία μπορούν με την κατάλληλη εκπαίδευση

και υποστήριξη να αναδείξουν τις ξεχωριστές τους ικανότητες,

να απολαύσουν ισότιμα με τους άλλους ανθρώπους τη χαρά

που προσφέρει ο αθλητισμός και να αποδείξουν στην κοινωνία

ότι: τους έχει ανάγκη.

Οι σύγχρονες εξάλλου ερευνητικές προσπάθειες που διεξάγουν

από το 2001 τα Special Olympics σε συνεργασία με διαφόρους

επιστημονικούς φορείς του κόσμου, καθώς και η σαραντάχρονη

διεθνή τους πείρα αποδεικνύουν με γεγονότα και αριθμούς

πλέον, ότι οι δυνατότητες που δίνει το παγκόσμιο κίνημα σε

ανθρώπους με διανοητική αναπηρία για συμμετοχή στον

αθλητισμό, για την κοινωνική τους ένταξη και την απόδειξη της

επάρκειάς τους στην κοινωνία είναι ευεργετικές για τους ίδιους,

τις οικογένειές τους και τις κοινότητες στις οποίες ζουν,

ανεξαρτήτως πολιτιστικών, θρησκευτικών ή άλλων διαφορών.

Η αποστολή του Παγκόσμιου Κινήματος των Special Olympics

αναφέρεται στους εξής στόχους:

Να εμπνέει την ειρήνη στην παγκόσμια κοινότητα

Να αλλάζει συμπεριφορές

Να ενθαρρύνει μέσα από τον αθλητισμό

Να καθιερώσει τους Παγκόσμιους Αγώνες Ποδοσφαίρου

Special Olympics

Να εκπονεί προγράμματα για την Παγκόσμια Υγεία

Να ενθαρρύνει την έρευνα

Να εκπαιδεύει την κοινωνία σε σχέση με τον τρόπο που

πρέπει να απευθύνεται και να συμπεριφέρεται σε

ανθρώπους με διανοητική αναπηρία

Να εκπαιδεύει προπονητές αθλητών με διανοητική

αναπηρία για τις ιδιαίτερες πρακτικές που πρέπει να

χρησιμοποιούν, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα αθλητικά

προγράμματα προσαρμοσμένα στις ιδιαίτερες ανάγκες

τους

Στην Ελλάδα, τα Special Olympics Ελλάς ιδρύθηκαν το 1987

ως ένα Μη Κερδοσκοπικό, αθλητικό και εκπαιδευτικό σωματείο

με σκοπό την ένταξη των Ελλήνων με διανοητική αναπηρία στο

παγκόσμιο κίνημα των Special Olympics, προσφέροντας σε

αυτούς τη δυνατότητα να αναδείξουν τις ιδιαίτερες ικανότητές

τους και να τις προβάλλουν στην παγκόσμια κοινότητα, μέσα

από τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις.

Ταυτόχρονα, ανέλαβαν την ευθύνη να εμπνεύσουν στην

ελληνική κοινωνία και την πολιτεία το σεβασμό στη

διαφορετικότητα των ανθρώπων με διανοητική αναπηρία, τις

ξεχωριστές ανάγκες τους και την πεποίθηση ότι αποτελούν

χρήσιμα και ισότιμα μέλη αυτής της κοινωνίας.

Τα Special Olympics Ελλάς τελούν υπό την Υψηλή Προστασία

του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και υπό την αιγίδα

της Βουλής των Ελλήνων. Είναι συνδεδεμένο μέλος της

Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και έχουν αναγνωρισθεί

επίσημα από το Υφυπουργείο Πολιτισμού (Γενική Γραμματεία

Αθλητισμού), ως Φίλαθλο Αθλητικό Σωματείο. Η δράση των

Special Olympics Ελλάς μέχρι σήμερα στηρίζεται σε εθελοντές.

Μέχρι σήμερα τα Special Olympics Ελλάς προσφέρουν

δυνατότητες συμμετοχής σε ανθρώπους με διανοητικές

δυσκολίες σε 24 ολυμπιακού τύπου αθλήματα! Οι Έλληνες

αθλητές Special Olympics που έχουν λάβει μέρος σε αγώνες,

τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, ανέρχονται περίπου

στους 12000, συμμετέχουν ανελλιπώς στις προπονήσεις,

δουλεύουν σκληρά καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και

αποδεικνύουν καθημερινά στην ελληνική κοινωνία και σ’

ολόκληρο τον κόσμο ότι δίκαια αξίζουν ίσες ευκαιρίες με τους

υπόλοιπους Έλληνες, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

Οι Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics είναι οι μοναδικοί

αγώνες στον κόσμο όπου όλοι οι συμμετέχοντες αθλητές είναι

νικητές! Νικητές στον αγώνα τους για το σεβασμό μας στη

διαφορετικότητά τους. Νικητές στον αγώνα τους για την

αυτοεκτίμησή τους. Νικητές στον αγώνα τους για την

υπεράσπιση των ξεχωριστών τους ικανοτήτων. Ας τους

στηρίξουμε και ας χαρούμε για αυτή τους τη νίκη…

Ιούλιος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Έλιξ

Οι “αιώνιοι” φοιτητές και οι αιώνια άσχετοι…

Τα παράδοξα της ειρήνης

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Έλιξ

Η Έλιξ (πρώην ΠΕΕΠ - Προγράμματα Εθελοντικής Εργασίας για

το Περιβάλλον) ιδρύθηκε το 1987 ύστερα από ατομική

πρωτοβουλία της κας Ελένης Γαζή, σημερινή πρόεδρος της

οργάνωσης. Η συμμετοχή της σε ένα διεθνές πρόγραμμα

εθελοντικής εργασίας στην Ισπανία αποτέλεσε κίνητρο για την

ίδρυση της οργάνωσης ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε

περισσότερους ανθρώπους να ζήσουν μια παρόμοια εμπειρία με

στόχο την ευρύτερη προώθηση της εθελοντικής προσφοράς.

Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση Έλιξ καλλιεργεί, από το 1987,

την εθελοντική συνείδηση και προωθεί την εθελοντική

προσφορά. Βασικός της στόχος είναι η συμβολή στην

προσωπική ανάπτυξη του ατόμου και η εξέλιξή του ως πολίτη

του κόσμου μέσα από την ενεργή συμμετοχή στα κοινά.

Η Έλιξ πραγματοποιεί διεθνείς δράσεις εθελοντικής συμμετοχής

με αντικείμενο την προστασία του περιβάλλοντος, τη διατήρηση

της πολιτιστικής κληρονομιάς, την προώθηση του πολιτισμού

και την κοινωνική προσφορά. Για την πραγματοποίηση των

δράσεων της η οργάνωση συνεργάζεται με Οργανισμούς

Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Κρατικούς Φορείς, εταιρίες, Ιδρύματα

καθώς και με τοπικούς περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς

συλλόγους.

Η Έλιξ είναι μέλος του διεθνούς δικτύου Alliance of European

Voluntary Service Organizations, του Πανελληνίου Δικτύου

Οικολογικών Οργανώσεων και του Δικτύου Εθελοντισμός και

Περιβάλλον.

Το 2007, η Μη Κυβερνητική Οργάνωση Έλιξ - Προγράμματα

Εθελοντικής Εργασίας συμπλήρωσε 20 χρόνια ενεργής

συμμετοχής με δράσεις, σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Στις 11 Μαΐου, στα πλαίσια του εορτασμού αυτού, η οργάνωση

Προγράμματα Εθελοντικής Εργασίας για το Περιβάλλον -

Π.Ε.Ε.Π. απέκτησε το νέο της όνομα, Έλιξ, καθώς και την

καινούρια εταιρική της ταυτότητα Το νέο όνομα και η ανάπτυξη

νέων δράσεων αποτελούν μέρος μιας εξέλιξη που διατηρεί ως

βασικός στόχος τη συμβολή στην προσωπική ανάπτυξη του

ατόμου και την εξέλιξή του ως πολίτη του κόσμου μέσα από την

ενεργή συμμετοχή στα κοινά.

Από την ίδρυση της οργάνωσης, το 1987, μέχρι σήμερα

διοργανώθηκαν 284 προγράμματα εθελοντικής εργασίας σε 104

περιοχές της Ελλάδας στα οποία συμμετείχαν 4.665 νέοι από

την Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ πάνω από 1.585 νέοι από

την Ελλάδα εργάστηκαν εθελοντικά σε προγράμματα στο

εξωτερικό.

Περισσότερες πληροφορίες:

Έλιξ – Προγράμματα Εθελοντικής Εργασίας

Βερανζέρου 15, 10677 Αθήνα

Τηλ.: 2103825506

Fax: 2103814682

e-mail: elix@elix.org.gr

www.elix.org.gr

Οι “αιώνιοι” φοιτητές και οι αιώνια άσχετοι…

Μέσα στο καλοκαίρι, η υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης

και Θρησκευμάτων κ. Διαμαντοπούλου προτίθεται να περάσει

το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τον

“εκσυγχρονισμό” της… Ένα από τα κυρίαρχα σημεία του εν

λόγω νομοσχεδίου είναι και η διάρκεια φοίτησης στα

Πανεπιστήμια και τα ΑΤΕΙ.

Τα παραδοσιακά, αλλά και τα διαδικτυακά, ΜΜΕ διθυραμβικά με

τίτλους όπως “Τέρμα στους αιώνιους φοιτητές”, “Παρελθόν οι

αιώνιοι φοιτητές” κ.ά. ανακοίνωσαν την πρόθεση της υπουργού

Παιδείας να “πατάξει” αυτό το φαινόμενο που (κατά τη γνώμη

της) αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη και ενίσχυση του

δημόσιου πανεπιστημίου και τις ανώτατης εκπαίδευσης στην

Ελλάδα γενικότερα… Ποιοί και πόσοι είναι, όμως, οι αιώνιοι

φοιτητές; Είναι τα “εκτρώματα” της πανεπιστημιακής

κοινότητας; Είναι αυτοί που σπαταλούν τον προϋπολογισμό

των ελληνικών πανεπιστημίων;

Καταρχάς, θεωρητικά “αιώνιος” φοιτητής μπορεί να θεωρηθεί

κάθε φοιτητής που δεν αποφοιτά από το πανεπιστήμιο στον

προβλεπόμενο χρόνο σπουδών, είτε αυτός είναι ένα επιπλέον

εξάμηνο, είτε δέκα χρόνια… Με άλλα λόγια, το 70-80% των

Ελλήνων φοιτητών θεωρούνται “αιώνιοι”, αφού πολύ μικρό

ποσοστό τελειώνει χωρίς παρέκκλιση ακριβώς στον

προβλεπόμενο χρόνο. Αντίθετα, η συντριπτική πλειοψηφία

“καθυστερεί” έστω και για ένα εξάμηνο να πάρει πτυχίο για

πολλούς και διάφορους λόγους! Η κ. Διαμαντοπούλου θέλει,

λοιπόν, να “πατάξει” όλους αυτούς που λυμαίνονται το κρατικό

χρήμα των επιχορηγήσεων του υπουργείου προς τα

πανεπιστήμια, όπως αφήνει να εννοηθεί…

Αυτός ο “μύθος” καταρρίπτεται! Όλοι οι προπτυχιακοί φοιτητές

(που φοιτούν για την απόκτηση πρώτου πτυχίου) στα ελληνικά

πανεπιστήμια δικαιούνται παροχές, όπως πάσο, ασφάλιση,

σίτιση, στέγαση κτλ για χρόνο ίσο με τη διάρκεια των σπουδών

τους προσαυξημένο κατά δυο χρόνια, δηλαδή ν+2 χρόνια αν ν

διαρκούν οι σπουδές τους. Φυσικά, αυτές οι παροχές δίνονται

σε ελάχιστους κάθε χρόνο και όχι καθολικά όπως θα έπρεπε να

ισχύει! Επίσης, συγγράμματα δικαιούνται μέχρις ότου

καλύψουν τον αριθμό μαθημάτων που απαιτούνται για τη λήψη

πτυχίου. Δηλαδή, αν το πρόγραμμα σπουδών απαιτεί επιτυχή

εξέταση σε 50 μαθήματα για τη λήψη πτυχίου, τότε είτε 4, είτε

20 χρόνια σπουδάζει κάποιος φοιτητής 50 συγγράμματα θα

πάρει. Ούτε ένα παραπάνω! Τώρα μάλιστα με τον “Εύδοξο”, το

ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης συγγραμμάτων,

εξασφαλίζεται πως ούτε ένας φοιτητής δεν μπορεί να πάρει

επιπλέον συγγράμματα ακόμα και με πλάγια μέσα…

Πολλοί αναφέρουν πως οι “αιώνιοι” φοιτητές πιάνουν χώρο στα

αμφιθέατρα και τα εργαστήρια των σχολών! Είναι δυνατόν

κάποιος που έχει αφήσει τη σχολή του για 5-10 χρόνια να

πιάνει θέσεις στα εργαστήρια; Αφού δεν συμμετέχει καν στην

εκπαιδευτική διαδικασία… Όσοι φοιτητές 5ου, 6ου κτλ χρόνου

ξαναπαρακολουθούν μαθήματα ή εργαστήρια, δεν είναι

απαραίτητα από δική τους ευθύνη. Αλλά και να φταίνε οι ίδιοι,

είναι ενθαρρυντικό που παρακολουθούν και πηγαίνουν στο

αμφιθέατρο, καθώς τα αμφιθέατρα συνήθως είναι άδεια και

αυτό, εκτός από στοιχεία για τους φοιτητές, δείχνει και την

ποιότητα των σπουδών και των καθηγητών που διδάσκουν…

Οι λόγοι που μπορούν να κάνουν έναν φοιτητή “αιώνιο” είναι

πολλοί και διάφοροι. Άλλοι αποφασίζουν να παρατήσουν τις

σπουδές τους επειδή απογοητεύτηκαν ή άλλαξαν ενδιαφέροντα,

άλλοι απλά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στη δυσκολία της

σχολής τους, ενώ τέλος πολλοί είναι αυτοί που εργάζονται για

να εξασφαλίζουν τα προς το ζην και να συνεχίσουν (έστω και

με καθυστέρηση) τις σπουδές τους. Ειδικά αυτή την εποχή της

κρίσης, πολλοί φοιτητές εγκαταλείπουν τις σπουδές τους (είτε

προσωρινά, είτε μόνιμα) και εργάζονται για να στηρίξουν

οικονομικά την οικογένειά τους. Αυτοί δεν πρέπει σε 2-3 χρόνια

αν θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους; Δεν γίνεται

φοιτητές που εισήχθησαν σε σχολές με 17-18.000 μόρια να

θεωρούνται από την υπουργό ανίκανοι και τεμπέληδες…

Βλέποντας το θέμα εκτενέστερα, θα μπορούσαμε να πούμε πως

οι “αιώνιοι” φοιτητές, ίσως τελικά, και να ωφελούν το κράτος

από οικονομικής πλευράς! Αν όλοι αυτοί διαγραφούν από τα

πανεπιστήμια θα πρέπει να καταγραφούν ως επίσημοι άνεργοι

και θα δικαιούνται επίδομα από τον ΟΑΕΔ. Επίσης, δεν μπορούν

να διεκδικήσουν πολλά όσο είναι στο μεταίχμιο μεταξύ εργασίας

και εκπαίδευσης. Κυρίως, ενισχύουν τις τοπικές οικονομίες,

αφού συνεχίζουν να ξοδεύουν χρήματα στην πόλη που

σπουδάζουν, όσο έχουν ακαδημαϊκές εκκρεμότητες, στους

τομείς της διατροφής, της διασκέδασης, των μεταφορών και

της κατοικίας.

Το υπουργείο έχει ένα στόχο με όλα αυτά τα μέτρα. Να μειώσει

τις χρηματοδοτήσεις των πανεπιστημίων εμφανίζοντάς τα με

λιγότερους φοιτητές, αφού ο αριθμός των φοιτητών είναι ένα

από τα κριτήρια των χρηματοδοτήσεων! Η λύση, όμως, δεν

είναι η διαγραφή. Το υπουργείο και τα πανεπιστήμια είναι σε

θέση να ελέγξουν πόσοι φοιτητές είναι ενεργοί και πόσοι

ανενεργοί. Αν δεν μπορούν, τότε πρέπει να παραιτηθούν

υπουργός και πρυτάνεις, αφού θα είναι ανίκανοι. Ούτως ή

άλλως, όπως προείπα, οι ανενεργοί ή “αιώνιοι” φοιτητές δεν

έχουν δικαίωμα χρήσης των φοιτητικών προνομίων! Οπότε, όλη

αυτή η συζήτηση περί εκκαθάρισης των πανεπιστημίων από

“αιώνιους” γίνεται τεχνηέντως για να αποπροσανατολιστεί η

κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής

ανωτάτης εκπαίδευσης και καθαρά για λαϊκισμό!

Οι Έλληνες φοιτητές απαιτούν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες

για το πανεπιστήμιό τους. Χρειάζονται ισχυρό κίνητρο για να

είναι απόλυτα συνεπείς στις σπουδές τους και να αποφοιτήσουν

στον προβλεπόμενο χρόνο. Σίγουρα, η όλο και αυξανόμενη

ανεργία των νέων δεν είναι ένα από αυτά! Η δαμόκλειος σπάθη

της διαγραφής πάνω από το κεφάλι τους δεν βοηθά επίσης…

Έτσι κι αλλιώς, πλέον, στα ελληνικά πανεπιστήμια φοιτούν

ουσιαστικά μόνο τα παιδιά οικογενειών της μεσαίας και

κατώτερης οικονομικής τάξης που κατέκτησαν επάξια με κόπο

και μόχθο, δικό τους και της οικογένειάς τους, τη θέση αυτή.

Τα περισσότερα, αν όχι όλα, παιδιά των “φωστήρων” της

πολιτικής σπουδάζουν στο εξωτερικό σε ιδιαίτερα

ακριβοπληρωμένα πανεπιστήμια! Τα ελληνικά πανεπιστήμια θα

πρέπει, συνεπώς, να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και τις

επιθυμίες της πλειοψηφίας και όχι της (πολιτικής και

οικονομικής) μειοψηφίας που τα απαξιώνει…

ΥΓ: Αν δούμε το θέμα με λίγο χιούμορ, η υπουργός θα έπρεπε

όχι μόνο να μην διώχνει τους “αιώνιους” φοιτητές, αλλά να

τους ενδυναμώνει δίνοντας κίνητρα, αφού είναι υπουργός

Παιδείας, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ και Θρησκευμάτων!

Τα παράδοξα της ειρήνης

Πριν από λίγο καιρό, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα

ανακοίνωσε την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων

από το Αφγανιστάν ως το τέλος του 2012. Αυτό αποτελεί μια

φυσιολογική εξέλιξη αν αναλογιστεί κανείς πως τα εν λόγω

στρατεύματα βρίσκονται εκεί και πολεμούν από τα τέλη του

2001, δηλαδή λίγο χρονικό διάστημα μετά από τις

τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη.

Κάνοντας μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο σχετικά με τη

ΝΑΤΟϊκή αποστολή στο Αφγανιστάν βρήκα στοιχεία που με

έκαναν να μην πιστεύω στα μάτια μου σχετικά με τις

συμμετέχουσες χώρες στην (κατά τα άλλα) “ειρηνευτική”

διαδικασία… Ας τα δούμε όλα αυτά αναλυτικά παρακάτω.

Η Διεθνής Δύναμη Αρωγής Ασφάλειας (International Security

Assistance Force ή απλά ISAF στα αγγλικά) ιδρύθηκε από το

Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 20 Δεκεμβρίου 2001 με την

απόφαση 1386, όπως προβλέπεται από τη συμφωνία της

Βόννης και ασχολείται με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν (2001-

σήμερα). Η ISAF είχε αρχικά χρεωθεί με την ασφάλεια της

Καμπούλ και των γύρω περιοχών από τους Ταλιμπάν, την Αλ

Κάιντα και άλλους πολέμαρχους, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή

η καθιέρωση της Αφγανικής Μεταβατικής Κυβέρνησης με

επικεφαλής τον Χαμίντ Καρζάι. Τον Οκτώβριο του 2003, το

Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξουσιοδότησε την επέκταση

της αποστολής της ISAF σε ολόκληρο το Αφγανιστάν. Από το

2006, η ISAF έχει εμπλακεί σε πιο εντατική πολεμικές

επιχειρήσεις στο νότιο Αφγανιστάν, μια τάση η οποία

συνεχίστηκε το 2007 και το 2008.

Συμμετοχή στις επιχειρήσεις της ISAF έχουν στρατεύματα από

τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, από

όλες τις χώρες της ΕΕ (εκτός της Κύπρου), από την Τουρκία, τη

Γεωργία, τη Νορβηγία, τη Ν. Κορέα, την Κροατία, την Αλβανία,

την ΠΓΔΜ, το Αζερμπαϊτζάν, τη Μογγολία, τη Βοσνία-

Ερζεγοβίνη, την Τόνγκα, την Αρμενία, το Μαυροβούνιο, τα

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Μαλαισία, την Ουκρανία, τη

Σιγκαπούρη και την Ισλανδία… Επίσης, παλαιότερα συμμετείχαν

στρατιώτες από την Ελβετία και την Ιορδανία που

αποσύρθηκαν, ενώ το Καζακστάν είχε προγραμματίσει την

αποστολή στρατιωτών, αλλά τελικά την ακύρωσε!

Η συμμετοχή των περισσοτέρων από τα παραπάνω κράτη

θεωρείται φυσιολογική. Όσο φυσιολογική μπορεί να θεωρηθεί η

συμμετοχή ενός κράτους σε έναν πόλεμο στην άλλη γωνιά του

πλανήτη… Οι ΗΠΑ, καθώς και οι Ευρωπαϊκές χώρες

συμμετέχουν κατά κόρον σε πολεμικές επιχειρήσεις σε κάθε

γωνιά του πλανήτη εδώ και αιώνες, κάθε φορά για

διαφορετικούς λόγους. Υπάρχουν, όμως, και αρκετά παράδοξα.

Η λίστα περιέχει ορισμένα κράτη που όχι μόνο δεν

παραπέμπουν σε πολεμοχαρείς λαούς, αλλά οι περισσότεροι

αγνοούν την ύπαρξή τους!

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού του παραδόξου

αποτελεί η Τόνγκα, ένα κράτος που αποτελείται από 170 νησιά

στον Ειρηνικό και έχει πληθυσμό μόλις 120.000 κατοίκους! Η

δύναμη της Τόνγκα στο Αφγανιστάν αποτελείται από 55

στρατιώτες, τη στιγμή που η Ιρλανδία έχει στείλει 7 και η

Αυστρία μόλις 3. Μάλιστα, η αναλογία στρατιωτών ανά ένα

εκατομμύριο κατοίκων είναι για την Τόνγκα στο 528,8 ενώ για

τις ΗΠΑ 291,3… Ανάλογα παραδείγματα είναι και οι αποστολές

τις Μαλαισίας, της Σιγκαπούρης, της Μογγολίας κτλ. Κράτη που

δεν ανήκουν στο ΝΑΤΟ και δεν έχουν άμεση εμπλοκή με το

Αφγανιστάν συμμετέχουν σε έναν πόλεμο, κατ’ άλλους

“ειρηνευτική αποστολή”, με πολλές δυνάμεις. Φυσικά, αυτό δεν

συμβαίνει μόνο στο Αφγανιστάν. Στο Ιράκ συμμετείχαν

πολυπληθείς αποστολές από την Ταϊλάνδη, τις Φιλιππίνες, την

Ονδούρα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, τη Νικαράγουα, το Ελ

Σαλβαδόρ και φυσικά η Τόνγκα κ.ά. Τέλος, είναι αξιοσημείωτο

πως μικρά κράτη στέλνουν περισσότερους στρατιώτες από

μεγάλες δυνάμεις, όπως η Αλβανία και η ΠΓΔΜ που έστειλαν

260 και 163 στρατιώτες αντίστοιχα, ενώ η Ελλάδα διέθεσε 162

στρατιώτες.

Ένα άλλο παράδοξο είναι πως πολλές από τις χώρες που

στέλνουν αποστολές σε πολέμους έχουν οι ίδιες εσωτερικά

προβλήματα, εμφύλιες διαμάχες ή ακόμα και πολεμικές

συρράξεις! Η Τουρκία έχει τον ανταρτοπόλεμο με τους

Κούρδους, η Γεωργία τη διαμάχη με τη Ρωσία, η Ν. Κορέα τις

συρράξεις με τη Β. Κορέα, ενώ ένταση υπάρχει ακόμα μεταξύ

Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Κι

όμως, αυτές οι διαμάχες δεν εμποδίζουν αυτά τα κράτη να

στέλνουν τις δυνάμεις τους εκτός χώρας…

Για ποιό λόγο να αφήνουν τα κράτη στην άκρη τα δικά τους

ζητήματα και να ασχολούνται με την κατάσταση στο

Αφγανιστάν, στο Ιράκ ή όπου αλλού; Γιατί μια χώρα στη μέση

του πουθενά να ενδιαφέρεται αν θα ελέγχουν οι Ταλιμπάν ή το

ΝΑΤΟ την Καμπούλ; Η πιο απλή και καλόπιστη απάντηση που

θα μπορούσε να δώσει κανείς είναι πως ενδιαφέρονται για την

προώθηση της ειρήνης και για την ενίσχυση των ανθρωπίνων

δικαιωμάτων που καταπατώνται σε διάφορες χώρες. Σαφέστατα

αυτή η απάντηση θα είχε βάση αν όλες αυτές οι χώρες είχαν

καταφέρει ειρήνη στο εσωτερικό τους και με τους “γείτονές”

τους. Πως γίνεται, όμως, να ζητάς ειρήνη στο Αφγανιστάν, ενώ

ταυτόχρονα σφαγιάζεις τις μειονότητες στο εσωτερικό σου ή

έχεις καθημερινές διαμάχες στα σύνορά σου; Μήπως υπάρχει

μονόπλευρη θεώρηση της ειρήνης;

Είναι, νομίζω, ξεκάθαρο πως όλες αυτές οι χώρες σύρονται

στον πόλεμο για να αποδείξουν την υπακοή και υποταγή τους

στις μεγάλες δυνάμεις. Για παράδειγμα, οι Σκοπιανοί

προσπαθούν να δείξουν πως είναι τα “καλά και υπάκουα παιδιά”

των Βαλκανίων κάνοντας ό,τι ζητήσουν οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο

Βασίλειο ευελπιστώντας σε μελλοντική βοήθειά τους σε

διάφορα φλέγοντα εθνικά ζητήματα είτε έχουν σχέση με την

Ελλάδα, είτε όχι. Παρόμοια και η Γεωργία που έχει νωπή στη

μνήμη την εισβολή των Ρώσων. Το ίδιο κάνουν και οι

Νοτιοκορεάτες που ενδέχεται να βλέπουν πιο πιθανή από ποτέ

ενδεχόμενη εισβολή Βορειοκορεατών στα εδάφη τους και

αναζητούν τη συνδρομή ΝΑΤΟ και ΗΠΑ… Κάτι ανάλογο

συμβαίνει με Αζερμπαϊτζάν και Αρμενία που επιδίδονται σε έναν

ιδιότυπο “αγώνα” ποιός θα στείλει περισσότερους στρατιώτες

για να κερδίσει την εύνοια των “ισχυρών” για τη μεταξύ τους

διπλωματική διαμάχη… Τώρα, όσον αφορά την Τόνγκα δεν

γνωρίζω αν έχει κάποια διαμάχη με άλλο κράτος, αλλά το

λογικό είναι να ωφεληθεί με οικονομική ενίσχυση για την

“προσφορά” της στην ειρήνη… Άλλωστε το ΑΕΠ της είναι

αρκετά χαμηλό για να συντηρεί στρατό στο εξωτερικό!

Βλέπουμε, νομίζω, ξεκάθαρα πως η ειρήνη έχει πολλά

παράδοξα στον πλανήτη αυτό! Άλλοι την καταπατούν οι ίδιοι,

αλλά την επιδιώκουν για τους άλλους, ενώ άλλοι θέλουν να

την επιβάλλουν ακόμα και με πόλεμο. Δεν θα πρέπει σε καμία

περίπτωση, όμως, να ξεχνάμε αυτό που είχε πει ο Βενιαμίν

Φραγκλίνος: Δεν υπήρξε ποτέ καλός πόλεμος ή κακή ειρήνη…

Αύγουστος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: CISV Ελλάδας

Πόσο σοσιαλιστική είναι η Σοσιαλιστική Διεθνής;

Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας 2011

2011 Έτος Νεολαίας Ευρωπαϊκής Ένωσης – Κίνας

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: CISV Ελλάδας

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τις

καταστροφικές συνέπειές του, πολλοί ήταν εκείνοι που εστίαζαν

την προσοχή τους σε πρωτοβουλίες με στόχο την οικοδόμηση

και τη διατήρηση της ειρήνης. Το 1946, η παιδοψυχολόγος Δρ.

Ντόρις Άλλεν συνέλαβε την ιδέα για την ίδρυση της οργάνωσης

Διεθνή Θερινά Παιδικά Χωριά (Children's International Summer

Villages, σήμερα γνωστής ως CISV International). Ειδική σε

θέματα ανάπτυξης, η Δρ. Άλλεν δεν συμφωνούσε ότι η έμφαση

για την εκπαίδευση για την ειρήνη έπρεπε να δοθεί στους

ενήλικες, αλλά πίστευε ακράδαντα πως “η απόλυτη πηγή

ειρήνης, μακροπρόθεσμα, είναι τα παιδιά.”

Από την πεποίθησή της αυτή προέκυψε το όραμά της να φέρει

σε επαφή παιδιά από ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να

μάθουν να σέβονται διαφορετικές και κοινές αξίες. Το 1951, το

όνειρό της έγινε πραγματικότητα, όταν παιδιά από οκτώ χώρες

συγκεντρώθηκαν στο Σινσινάτι των ΗΠΑ, στο πρώτο Διεθνές

Παιδικό Θερινό Χωριό (Children’s International Summer

Village, CISV). Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η οργάνωση

γιγαντώθηκε σε αριθμούς, χώρες-μέλη και δραστηριότητες. Το

1979, η Ντόρις Άλλεν προτάθηκε για το Βραβείο Νόμπελ

Ειρήνης – την ίδια χρονιά δηλαδή που το Βραβείο κέρδισε

τελικά η Μητέρα Τερέζα.

Εδώ και πάνω από 50 χρόνια, μετά το πρώτο Χωριό, το

πρόγραμμα αυτό παραμένει ακόμα ο ακρογωνιαίος λίθος των

διεθνών εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων της οργάνωσης. Το

φάσμα των προγραμμάτων του CISV διευρύνθηκε από ένα σε

έξι διαφορετικά είδη διεθνών δραστηριοτήτων και από το 1

Χωριό σε περίπου 180 διεθνή προγράμματα κάθε χρόνο.

Σήμερα το CISV λειτουργεί σε περισσότερες από 60 χώρες, ενώ

από το 1951 πάνω από 190.000 άτομα έχουν λάβει μέρος σε

περισσότερες από 5.000 διεθνείς δραστηριότητες.

Το CISV Ελλάδας είναι σωματείο μη κερδοσκοπικό, εθελοντικό,

μέλος του διεθνούς οργανισμού CISV International, που

αριθμεί πάνω από 70 χώρες-μέλη σε ολόκληρο τον κόσμο. Το

CISV είναι μια παγκόσμια κοινότητα εθελοντών, η οποία

δημιουργεί ευκαιρίες για άτομα κάθε ηλικίας να βιώσουν μέσα

από τα εκπαιδευτικά της προγράμματα την ποικιλία των

πολιτισμών. Πεποίθησή της είναι ότι η ειρήνη είναι δυνατή μέσα

από τη φιλία και ότι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά αν

ξεκινήσουμε με τα παιδιά. Βρίσκεται σε επιχειρησιακή σχέση με

την UNESCO και είναι μέλος της Συνδιάσκεψης των Διεθνών

ΜΚΟ του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Το CISV παρέχει ένα φάσμα μοναδικών ομαδικών

εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες αναπτύσσουν τη

διαπολιτισμική κατανόηση σε παιδιά, νέους και ενήλικες από

ολόκληρο τον κόσμο. Ενθαρρύνοντας το σεβασμό στην

πολιτισμική διαφορετικότητα και ευνοώντας την ανάπτυξη της

αυτογνωσίας, το CISV δίνει τη δυνατότητα σε κάθε άτομο που

συμμετέχει στα προγράμματά του να ενσωματώσει αυτές τις

αξίες στη ζωή του, καθώς γίνεται πολίτης του κόσμου και

μάχεται για έναν πιο ειρηνικό κόσμο.

Το έργο του CISV επικεντρώνεται στα παρακάτω βασικά

σημεία:

Δίνει ευκαιρίες στα άτομα να μαθαίνουν μέσα από την

εμπειρία της φιλικής συμβίωσης με άλλους, ανεξάρτητα

από τον πολιτισμό προέλευσής τους.

Συμβάλλει μέσα από έρευνα σε μια επιστήμη διεθνών

σχέσεων και μη βίαιης επίλυσης διαφορών.

Συνεργάζεται με άλλες οργανώσεις που έχουν παρόμοιους

σκοπούς.

Εμπνέει ανθρώπους κάθε ηλικίας να μάχονται για έναν πιο

δίκαιο και ειρηνικό κόσμο.

Περισσότερες πληροφορίες:

CISV Ελλάδας

Λεάνδρου 39, 16561 Γλυφάδα

Τηλ., Fax: 2109615201

e-mail: greece@gr.cisv.org

www.gr.cisv.org

Πόσο σοσιαλιστική είναι η Σοσιαλιστική Διεθνής;

Πριν από μήνες έγιναν οι γνωστές εξεγέρσεις στον αραβικό

κόσμο που ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί και η αξιολόγησή

τους είναι ανέφικτη έπειτα από τόσο σύντομο χρονικό

διάστημα. Ένα αξιοσημείωτο αυτών των εξεγέρσεων είναι πως

οι περισσότεροι από τους ηγέτες εναντίον των οποίων

στράφηκαν οι διαδηλωτές δήλωναν σοσιαλιστές και τα κόμματά

τους ήταν μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Παράδοξο; Ίσως

αν δεν δούμε σε βάθος κάποια επιπλέον στοιχεία και κάποιες

ιδιαιτερότητες…

Καταρχάς, η Σοσιαλιστική Διεθνής είναι μια διεθνής οργάνωση,

στην οποία συμμετέχουν σοσιαλιστικά, εργατικά και

σοσιαλδημοκρατικά κόμματα από ολόκληρο τον κόσμο.

Ιδρύθηκε το 1951 ως συνέχεια της Διεθνούς των Εργατικών και

Σοσιαλιστικών Κομμάτων, η οποία αποτελούσε μετεξέλιξη της

Β΄ Διεθνούς που υπήρχε από το 1889 και είχε σημαντική

διεθνή πολιτική δράση μέχρι τα χρόνια του μεσοπολέμου.

Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι σήμερα ο Γιώργος

Παπανδρέου που μόνο σοσιαλιστική δεν μπορεί να

χαρακτηριστεί η κυβερνητική του πολιτική…

Η πρώτη χώρα από την οποία ξεκίνησαν οι εξεγέρσεις ήταν η

Τυνησία. Στόχος ήταν η εκδίωξη του Προέδρου Zine El Abidine

Ben Ali. Ο Ben Ali, 75 ετών, είχε λάβει στρατιωτική εκπαίδευση

στη Γαλλία και ακολούθησε στρατιωτική και μετέπειτα πολιτική

καριέρα. Διορίστηκε Πρωθυπουργός από τον Habib Bourguiba

την 1η Οκτωβρίου του 1987 και με βάση το Σύνταγμα θα ήταν

διάδοχος του. Πέντε εβδομάδες μετά, κήρυξε το γηραιό

πολιτικό Bourguiba ασθενή και ανίκανο να κυβερνήσει,

αναλαμβάνοντας ο ίδιος Πρόεδρος, το Νοέμβριο του 1987.

Κυβέρνησε συνεχόμενα ως το 2011! Το κόμμα του,

Συνταγματικός Δημοκρατικός Συναγερμός, άνηκε στη

Σοσιαλιστική Διεθνή, από την οποία διεγράφη μετά τις

αναταραχές…

Μετά την Τυνησία, σειρά στις εξεγέρσεις πήρε η Αλγερία. Οι

διαδηλωτές εκεί καλούσαν τον Πρόεδρο Abdelaziz Bouteflika σε

παραίτηση. Ο Bouteflika, 74 ετών, είχε πρωτοστατήσει στον

απελευθερωτικό αγώνα της Αλγερίας ενάντια στη Γαλλία και

από το 1962 εκλέχθηκε βουλευτής. Ο Bouteflika κατήλθε

υποψήφιος στις εκλογές το 1999 ως ανεξάρτητος και εξελέγη

με το 74% των ψήφων. Πριν την ψηφοφορία αποχώρησαν από

το γύρο όλοι οι άλλοι υποψήφιοι, επικαλούμενοι φόβους για

νοθεία. Επανεξελέγη το 2004 με ποσοστό 85% και το 2009 με

ποσοστό 90,24%. Κυβερνά ως σήμερα, ενώ το κόμμα του,

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, αν και δεν ανήκει στη

Σοσιαλιστική Διεθνή υποστηρίζει τον μαρξισμό και

χαρακτηρίζεται αριστερό.

Τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου κάνουν τη δική τους

επανάσταση οι Αιγύπτιοι με κύριο αίτημα την παραίτηση του

Προέδρου Hosni Mubarak. Ο Mubarak, 83 ετών, υπηρέτησε σε

πολλές διοικητικές θέσεις στην Αιγυπτιακή Πολεμική Αεροπορία

και προήχθη μέχρι το βαθμό του πτεράρχου. Μετά τη

δολοφονία του προκατόχου του, Προέδρου Anwar Sadat, το

1981, έγινε Πρόεδρος της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου.

Επανεξελέγη στις εκλογές του 1987, 1993, 1999 και 2005,

δηλαδή κυβέρνησε για τριάντα συνεχόμενα χρόνια από το 1981

ως το 2011! Το κόμμα του, Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα,

διεγράφη από τη Διεθνή Σοσιαλιστική και διαλύθηκε…

Σειρά στις αραβικές εξεγέρσεις έχει η Λιβύη. Ο εμφύλιος

πόλεμος που συνεχίζεται γίνεται για να ανατραπεί το καθεστώς

του Muammar al-Gaddafi. Ο Gaddafi, 69 ετών, ήταν ο ηγέτης

μιας μικρής ομάδας Λίβυων αξιωματικών του στρατού που

έκανε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον βασιλιά Idris το 1969.

Από τότε μέχρι σήμερα, ο Gaddafi αποτελεί τον de facto ηγέτη

της Λιβύης παρά τις όποιες αμφισβητήσεις και διαμαρτυρίες. Τα

42 χρόνια στην εξουσία τον κάνουν έναν από τους

μακροβιότερους μη-βασιλικούς ηγέτες στην ιστορία! Όσον

αφορά την ιδεολογία του, ο Gaddafi έχει ενσωματώσει τις ιδέες

του αραβικού σοσιαλισμού και του αραβικού εθνικισμού στην

πολιτική φιλοσοφία του που δημοσιεύθηκε στο Πράσινο Βιβλίο

το 1975…

Από τις πιο πρόσφατες χρονικά εξεγέρσεις που σημειώνονται

είναι αυτή στη Συρία. Περισσότεροι από 1300 διαδηλωτές

έχουν δολοφονηθεί σε μια άνευ προηγουμένου κυβερνητική

αντίδραση από τον Πρόεδρο Bashar al-Assad. Ο Assad, 46

ετών, είναι Πρόεδρος της Συρίας από το 2000, οπότε και

διαδέχθηκε τον πατέρα του. Σπούδασε οφθαλμολογία στο

Λονδίνο και αρχικά δεν σκόπευε να γίνει Πρόεδρος. Αντ' αυτού,

για το αξίωμα προαλειφόταν ο αδερφός του, ο οποίος, όμως,

σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Assad έλαβε

στρατιωτική εκπαίδευση και το 1999 έφθασε στο βαθμό του

συνταγματάρχη. Το 2007 επανεξελέγη στην προεδρία με το

97,6% των ψηφισάντων να τάσσεται υπέρ του! Το κόμμα του,

Σοσιαλιστικό Αναγεννησιακό Κόμμα ή όπως είναι γνωστό

Ba'ath, υποστηρίζει τον αραβικό σοσιαλισμό και εθνικισμό,

αντιτίθεται στον δυτικό ιμπεριαλισμό και καλεί σε ένωση τους

Άραβες, αλλά δεν ανήκει στη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Ένα από τα κόμματα που άνηκαν στη Σοσιαλιστική Διεθνή και

διεγράφη, αλλά δεν συνδέεται άμεσα με τις αραβικές

εξεγέρσεις, είναι το Ιβοριανό Λαϊκό Μέτωπο στην Ακτή

Ελεφαντοστού. Ηγέτης του ήταν ο 66 ετών καθηγητής ιστορίας

Laurent Gbagbo, ο οποίος αντιστάθηκε στο καθεστώς του Félix

Houphouët-Boigny. Έγινε Πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού

το 2000 και παρέμεινε ως το 2011 όταν συνελήφθη. Στη θητεία

του υπήρξαν πολλές κρίσεις κι ένας εμφύλιος πόλεμος!

Τα παραπάνω είναι τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα

πολιτικών που δήλωναν σοσιαλιστές ή άνηκαν στη Σοσιαλιστική

Διεθνή, ενώ στην ουσία ήταν στυγνοί δικτάτορες. Οι

περισσότεροι ξεκίνησαν ως απελευθερωτές για το λαό τους

ενάντια σε απολυταρχικά καθεστώτα και κατείχαν θέσεις στο

στρατό. Με την πάροδο, όμως, του χρόνου μεταλλάχτηκαν οι

ίδιοι σε ηγέτες αυταρχικών καθεστώτων που ουδεμία σχέση

είχαν με το σοσιαλισμό και τη δημοκρατία. Φυσικά, πολλοί

Ευρωπαίοι σοσιαλιστές πολιτικοί ακολουθούν απόλυτα

νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά αυτοί τουλάχιστον δεν έχουν

εγκαθιδρύσει καθεστώτα και σέβονται τους δημοκρατικούς

θεσμούς…

Ήταν τελικά όλοι αυτοί οι Άραβες ηγέτες σοσιαλιστές; Σε αυτό

το σημείο πρέπει να “βάλουμε στο παιχνίδι” έναν νέο πολιτικό

όρο: τον αραβικό σοσιαλισμό. Ο όρος “αραβικός σοσιαλισμός”

επινοήθηκε από τον Σύριο φιλόσοφο Michel Aflaq, έναν από

τους ιδρυτές του κόμματος Ba'ath, για να διακρίνει τη δική του

εκδοχή της σοσιαλιστικής ιδεολογίας από το διεθνιστικό

μαρξιστικό σοσιαλισμό στην Ανατολική Ευρώπη και την

Ανατολική Ασία, και την σοσιαλδημοκρατία στην Δυτική

Ευρώπη. Για τους υποστηρικτές της ιδεολογίας αυτής, ο

αραβικός σοσιαλισμός ήταν αναγκαία συνέπεια της αναζήτησης

για αραβική ενότητα και ελευθερία, καθώς μόνο ένα

σοσιαλιστικό σύστημα ιδιοκτησίας και ανάπτυξης θα ξεπερνούσε

την κοινωνική και οικονομική κληρονομιά του ιμπεριαλισμού

και της αποικιοκρατίας. Ο αντι-πνευματικός σοσιαλισμός της

Ανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Ασίας με την αθεΐα

θεωρήθηκε ακατάλληλος για τον αραβικό κόσμο. Όπως με τη

σοσιαλιστική ιδεολογία σε όλο τον κόσμο υπήρξε ιστορικά

ισχυρή διεθνιστική τάση, έτσι συνέβη και στον αραβικό

σοσιαλισμό. Ωστόσο, βασιζόταν κυρίως στον αντι-ιμπεριαλισμό

και τη μη-δέσμευση, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού

Πολέμου. Ενώ ο Αραβικός σοσιαλισμός στα χρόνια της ακμής

του προώθησε ένα μεγάλο μέρος του οικονομικού και

κοινωνικού προγράμματος του σοσιαλισμού της Ανατολικής

Ευρώπης, τα πνευματικά θεμέλια του επέβαλλαν κάποια όρια

στην επαναστατική δυναμική του: η ιδιοκτησία των μέσων

παραγωγής θα έπρεπε να εθνικοποιηθεί, αλλά μόνο στο πλαίσιο

περιορισμού των παραδοσιακών αξιών, όπως η ατομική

ιδιοκτησία και κληρονομιά. Οι αποκαλούμενες πρωτόγονες

κοινωνικές δομές, όπως η φεουδαρχία, ο νομαδισμός, οι

θρησκευτικές φατρίες και η καταπίεση των γυναικών, θα

έπρεπε να ξεπεραστούν, αλλά όχι εις βάρος της διάρρηξης των

κοινωνικών δεσμών που αποτελούσαν την αραβική ταυτότητα!

Με λίγα λόγια, ο αραβικός σοσιαλισμός είναι η ισλαμική έκδοση

του μαρξιστικού σοσιαλισμού κομμένη και ραμμένη στα μέτρα

των μουσουλμάνων που αρνούνται την απόρριψη κάποιων

στερεοτύπων και ξεπερασμένων παραδόσεων, εντούτοις θέλουν

να αποκαλούνται σοσιαλιστές και μάχονται για την αραβική

ενότητα…

Γιατί, όμως, η Σοσιαλιστική Διεθνής επί τόσα χρόνια υπέθαλπε

την απολυταρχία των αραβικών καθεστώτων; Αυτή είναι μια

ρητορική ερώτηση που δύσκολα θα απαντηθεί όσα χρόνια κι αν

περάσουν! Η μόνη λογική απάντηση είναι πως ίσως δεν είχε

πλήρη εικόνα των τεκταινόμενων εντός του αραβικού κόσμου

και της αρκούσαν οι διατυπώσεις των Αράβων αξιωματούχων.

Είναι μια σχέση αλληλεπίδρασης που βοηθά και τις δυο

πλευρές. Από τη μια, οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές δεν έχουν

πλήρη εικόνα για τη ζωή στις αραβικές χώρες, αλλά

συνεργάζονται με τις ηγεσίες τους για διάφορα ζητήματα, είτε

οικονομικά, είτε πολιτικά. Από την άλλη, οι Άραβες ηγέτες δεν

δίνουν ξεκάθαρη εικόνα στους υπολοίπους για τον τρόπο

διοίκησής τους, αλλά φροντίζουν να εξυπηρετούν τα

συμφέροντά τους, ώστε να προωθήσουν τις διεκδικήσεις τους

αργότερα… Δούναι και λαβείν κατά κάποιο τρόπο με θύματα

τους Άραβες πολίτες!

Δυστυχώς, το συμπέρασμα όλων των παραπάνω, αλλά και

όσων ζούμε και μαθαίνουμε καθημερινώς, είναι πως ελάχιστοι

δηλωμένοι σοσιαλιστές ηγέτες δρουν ως τέτοιοι. Οι

περισσότεροι εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες τακτικές κυρίως

όταν κυβερνούν και η Σοσιαλιστική Διεθνής δεν θα μπορούσε

να μην επηρεαστεί από αυτό. Οι εποχές που ηγέτες σαν τον

Willy Brandt έδιναν το στίγμα τους στη Σοσιαλιστική Διεθνή

έχουν περάσει. Η Σοσιαλιστική Διεθνής τείνει να γίνει ένας

απλός σύνδεσμος ετερόκλητων κομμάτων. Ιδιαίτερα σε αυτές

τις εποχές της κρίσης, θα έπρεπε η Σοσιαλιστική Διεθνής να

δείχνει το δρόμο προς την αριστερά και το σοσιαλισμό στους

πολίτες του κόσμου. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον οι Ευρωπαίοι

σοσιαλιστές πολιτικοί να μην επηρεαστούν από τον αραβικό

σοσιαλισμό και τον υιοθετήσουν…

Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας 2011

Η 12η Αυγούστου έχει οριστεί από τη Γενική Συνέλευση του

ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Το σύνθημα των φετινών

εκδηλώσεων, αλλά και το θέμα των διεργασιών είναι “Διάλογος

και αμοιβαία κατανόηση”. Η επιλογή του συγκεκριμένου

θέματος αντικατοπτρίζει πλήρως την εκτίμηση της Γενικής

Συνέλευσης του ΟΗΕ στην αξία του διαλόγου μεταξύ των νέων

που προέρχονται από χώρες με διαφορετικούς πολιτισμούς,

καθώς και μεταξύ των διαφορετικών γενεών!

Ο εορτασμός της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Νεολαίας

συμπίπτει με την ταυτόχρονη λήξη του Παγκοσμίου Έτους

Νεολαίας! Πέρυσι τέτοια μέρα με μια μαζικότατη και

εντυπωσιακή παρέλαση στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης

χιλιάδες νέοι, συμμετέχοντες στο 5ο Παγκόσμιο Συνέδριο

Νεολαίας και μη, υποδέχτηκαν με τον δικό τους ξεχωριστό

τρόπο το έτος αυτό. Με κεντρικό σύνθημα “Το έτος μας, η

φωνή μας”, εκατοντάδες εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε

κάθε γωνιά του πλανήτη στα πλαίσια του έτους αυτού, με κύριο

σκοπό πάντα την προώθηση των ζητημάτων της νεολαίας και

την εγκαθίδρυσή της στο προσκήνιο των παγκοσμίων

εξελίξεων.

Το 5ο Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας στην Κωνσταντινούπολη

και η Παγκόσμια Διάσκεψη Νεολαίας στο Μεξικό ήταν οι αρχικές

και μαζικότερες εκδηλώσεις του Παγκοσμίου Έτους Νεολαίας

που σήμερα τελειώνει. Η συνεργασία Ευρωπαϊκής Ένωσης-

Κίνας και ο από κοινού ορισμός του 2011 ως έτους νεολαίας με

κεντρικό σύνθημα “Γέφυρες φιλίας” θα μπορούσε να

χαρακτηριστεί μια ακόμα σημαντική παράλληλη δράση με

σημαντικό αντίκτυπο στη νεολαία! Οι νέοι της Ευρώπης

γνωρίζονται με τους νέους της Κίνας, αλληλεπιδρούν και εν

τέλει κάνουν πράξη τα σχέδια για συνεργασία της νεολαίας σε

παγκόσμιο επίπεδο. Τέλος, το 2011 έχει χαρακτηριστεί ως

“Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού” με σκοπό την ενίσχυση του

εθελοντικού κινήματος απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ευρώπη και την

περαιτέρω ευαισθητοποίηση των νέων σε ανάλογα ζητήματα

εθελοντισμού και κοινωνικής προσφοράς.

Είναι λογικό πολλοί νέοι, κυρίως στην Ελλάδα, να μην δείχνουν

ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλες τις παραπάνω εκδηλώσεις. Οι

συγκυρίες με την οικονομική κρίση, την αυξανόμενη ανεργία

και την διαρκή αβεβαιότητα για το μέλλον τούς δικαιολογούν

απόλυτα. Πως είναι δυνατόν να σε ενδιαφέρει ο εθελοντισμός

όταν είσαι μακροχρόνια άνεργος νέος; Η Παγκόσμια Ημέρα

Νεολαίας είναι για αυτούς, όσους τουλάχιστον την γνωρίζουν,

άλλη μια παγκόσμια ημέρα χωρίς ιδιαίτερο νόημα στο

ημερολόγιο. Πολλοί άλλοι ίσως ενδιαφέρονται αλλά δεν έχουν

πρόσβαση στις ανάλογες και κατάλληλες πηγές ή ακόμα και

γνώση αυτών…

Η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας, όμως, είναι ιδιαίτερα σημαντική

για όλους τους νέους και όχι από άποψη καθαρά συμβολική! Οι

νέοι είναι η δύναμη της προόδου και της δημιουργίας, καθώς

και οι διαχρονικοί φορείς της αλλαγής. Είναι αυτοί που έχουν

ιδέες και προτάσεις για το μέλλον στο οποίο θα

πρωταγωνιστήσουν. Είναι οι αγωνιστές που πρωταγωνιστούν με

κάθε μορφή πάλης ενάντια στην υπονόμευση των δικαιωμάτων

και του μέλλοντός τους! Είναι αυτοί που ονειρεύονται και

αγωνίζονται για έναν κόσμο όπου θα κυριαρχούν η ειρήνη, η

δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η ισότητα.

Είναι ξεκάθαρο πως αν οι νέοι το θελήσουν πραγματικά και το

επιδιώξουν συστηματικά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο προς

το καλύτερο! Αρκεί να τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία και

είναι ικανοί για το καλύτερο δυνατό. Η Παγκόσμια Ημέρα

Νεολαίας είναι απλά η αφορμή για μια τέτοια προσπάθεια. Ας

μην κάμψουν την νεολαία οι οικονομικές και λοιπές δυσκολίες

της χώρας και ας κάνουμε την αγανάκτηση και την οργή

δύναμη δημιουργίας και προόδου για το μέλλον! Το αξίζουμε…

2011 Έτος Νεολαίας Ευρωπαϊκής Ένωσης – Κίνας

Το 2011 ορίστηκε ως Έτος Νεολαίας Ευρωπαϊκής Ένωσης-Κίνας

στη 12η σύνοδο κορυφής Ε.Ε.-Κίνας που πραγματοποιήθηκε

στο Nanjing τον Νοέμβριο του 2009. Τον Οκτώβριο του 2010 η

Επίτροπος κα Βασιλείου και ο Αντιπρόεδρος της Πανκινεζικής

Ομοσπονδίας Νεολαίας υπέγραψαν ένα κοινό σχέδιο δράσης για

την Έτος Νεολαίας Ε.Ε.-Κίνας. Αυτό όριζε ένα γενικό πλαίσιο

για το έτος, το οποίο θα περιλαμβάνει διάφορες εκδηλώσεις

στην Ε.Ε. και την Κίνα.

Ορίζει επίσης τη βάση για ένα πολιτικό διάλογο με τακτικές

ανταλλαγές σε θέματα νεολαίας, συμπεριλαμβανομένων των

εθελοντικών δραστηριοτήτων, που συνδέονται ιδίως με το

Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού, την απασχόληση και την

επιχειρηματικότητα των νέων, τη συμμετοχή των νέων στην

κοινωνία και την ανάπτυξη της εργασίας στον τομέα της

νεολαίας. Σεμινάρια, εργαστήρια και συναντήσεις

εμπειρογνωμόνων διοργανώνονται από κοινού. Η κοινή

διακήρυξη συμπληρώνει προηγούμενες συμφωνίες στον τομέα

της εκπαίδευσης και της επαγγελματικής κατάρτισης (2007),

του πολιτισμού (2007) και της πολυγλωσσίας (2009).

Οι κύριοι στόχοι του Έτους είναι:

Η προώθηση του διαπολιτισμικού διαλόγου και η ενίσχυση

της αμοιβαίας κατανόησης και της φιλίας μεταξύ των

Ευρωπαίων και Κινέζων νέων.

Η ενθάρρυνση των νέων να φροντίζουν και να

υποστηρίζουν την ανάπτυξη των σχέσεων Ε.Ε.-Κίνας.

Η επίτευξη εκτεταμένων και θετικών επιπτώσεων και η

διασφάλιση ότι η συνεργασία μεταξύ των φορέων

χάραξης πολιτικής, καθώς και μεταξύ των οργανώσεων

της νεολαίας είναι βιώσιμη μετά το 2011.

Το πρόγραμμα της Ε.Ε. “Νέα Γενιά σε Δράση” είναι η κύρια

πηγή πιθανής υποστήριξης από την πλευρά της Ε.Ε. για τα

συγκεκριμένα κοινά προγράμματα νέων με στόχο την ανάπτυξη

εταιρικών σχέσεων, δικτύων, εθελοντικών προγραμμάτων,

ανταλλαγών νέων μεταξύ των οργανώσεων νεολαίας από την

Ε.Ε. και τους ομολόγους τους στην Κίνα. Προγράμματα

προώθησης της συνεργασίας με την Κίνα μπορούν να

υποστηριχθούν στο πλαίσιο δύο δράσεων του προγράμματος

“Νέα Γενιά σε Δράση”:

Δράση 3.2: “Συνεργασία με άλλες χώρες του κόσμου”. Η

συγκεκριμένη επιμέρους Δράση αφορά τη συνεργασία

στον τομέα της νεολαίας, και ειδικότερα την ανταλλαγή

καλών πρακτικών με χώρες εταίρους από άλλα μέρη του

κόσμου. Ενθαρρύνει τις ανταλλαγές και την κατάρτιση

νέων και οργανωτών δραστηριοτήτων για τη νεολαία, τις

συμπράξεις και τα δίκτυα οργανώσεων νέων.

Δράση 2: “Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία”. Σκοπός της

Ευρωπαϊκής Εθελοντικής Υπηρεσίας είναι να υποστηρίζει

τη συμμετοχή των νέων σε διάφορες μορφές εθελοντικών

δραστηριοτήτων, τόσο εντός όσο και εκτός Ευρωπαϊκής

Ένωσης. Στο πλαίσιο της Δράσης αυτής, νέοι

συμμετέχουν σε εθελοντική βάση, μεμονωμένα ή ομαδικά,

σε μη κερδοσκοπικές δραστηριότητες.

Στα πλαίσια του Έτους Νεολαίας Ε.Ε.-Κίνας έχουν

πραγματοποιηθεί πολλές εκδηλώσεις στην Ευρώπη και την

Κίνα. Οι πιο σημαντικές είναι η τελετή έναρξης στις Βρυξέλλες

τον Ιανουάριο και η αντίστοιχη στο Πεκίνο το Φεβρουάριο, η

Συνδιάσκεψη Νέων στη Βουδαπέστη τον Μάρτιο, η Ευρωπαϊκή

Εβδομάδα Νέων σε πολλές πόλεις της Ευρώπης τον Μάιο και το

Φεστιβάλ Νέων για την Πανεπιστημιάδα στη Σενζέν της Κίνας

τον Αύγουστο!

Το Έτος Νεολαίας Ε.Ε.-Κίνας αποτελεί μια πρώτης τάξεως

ευκαιρία για τους Ευρωπαίους και τους Κινέζους νέους να

ταξιδέψουν, να γνωριστούν μεταξύ τους, να αλληλεπιδράσουν

και εν τέλει να αναπτύξουν στενούς δεσμούς συνεργασίας για

το μέλλον. Οι νέοι αυτοί με τις ιδέες και τη δράση τους

μπορούν να “γεφυρώσουν” τα όποια γλωσσικά, πολιτισμικά ή

φυλετικά χάσματα υπάρχουν μεταξύ των λαών τους και να

συμβιώσουν αρμονικά στο παρόν και το μέλλον!

Σεπτέμβριος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Μεσογειακός Σύνδεσμος για την

Σωτηρία των Θαλασσίων Χελωνών MEDASSET

Ψωμί, Παιδεία ή Ελευθερία;

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Μεσογειακός Σύνδεσμος για την

Σωτηρία των Θαλασσίων Χελωνών MEDASSET

Ο Μεσογειακός Σύνδεσμος για την Σωτηρία των Θαλασσίων

Χελωνών είναι διεθνής, μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική

οργάνωση (Μ.Κ.Ο.) που ιδρύθηκε το 1988 με στόχο την

προστασία των θαλάσσιων χελωνών και των βιοτόπων τους σε

όλη τη Μεσόγειο, μέσω ερευνητικών προγραμμάτων,

ενημερωτικών εκστρατειών, της εκπαίδευσης και της ενεργού

παρέμβασης σε αρμόδιους φορείς.

Από το 1988 η οργάνωση συνεργάζεται με το UNEP/MAP και

είναι μόνιμο Μέλος / Παρατηρητής της Τακτικής Επιτροπής της

Σύμβασης για τη Διατήρηση της Άγριας Ζωής και του Φυσικού

Περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση της Βέρνης).

Κάθε χρόνο, μελέτες αξιολόγησης των κύριων περιοχών

ωοτοκίας όπως το Ακιατάν, Ντάλιαν, Καζανλί, Πατάρα και

Σαμαντάγκ της Τουρκίας, τον Ακάμα της Κύπρου, τον κόλπο

του Λαγανά στη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά, παρουσιάζονται

στην Τακτική Επιτροπή της Σύμβασης της Βέρνης στο

Συμβούλιο της Ευρώπης, δίνοντας την ευκαιρία στη Γραμματεία

της Σύμβασης να δράσει, συχνά με σημαντικά αποτελέσματα.

Επιστημονικές μελέτες για περισσότερες από 7.800 χλμ.

Μεσογειακές ακτές, από τη Σαρδηνία έως το βορειοανατολικό

Αιγαίο και από το Ιόνιο έως τις ακτές της Τουρκίας, της Συρίας,

του Λιβάνου, της Αιγύπτου και της Λιβύης, δημοσιοποίησαν για

πρώτη φορά πολύτιμα στοιχεία για τις θαλάσσιες χελώνες της

Μεσογείου καθιστώντας την προστασία τους πιο εφικτή.

Ορισμένα από τα προγράμματα αυτά συγχρηματοδοτήθηκαν

από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), το Περιφερειακό Κέντρο

Δράσης για τις Προστατευόμενες Περιοχές (RAC/SPA), το

Μεσογειακό Πρόγραμμα Δράσης του Περιβαλλοντικού

Προγράμματος του ΟΗΕ (UNEP/MAP), Εθνικά Ινστιτούτα και

ΜΚΟ (BCG, GAWF, HCI, WWF, κλπ.).

Από το 1988 πραγματοποιούνται αξιολογήσεις για να

προσδιοριστούν οι παράγοντες που επηρεάζουν τις περιοχές

ωοτοκίας των χελωνών, όπως είναι ο τουρισμός και η παράκτια

ανάπτυξη. Το 1989 ερευνήθηκε ο αντίκτυπος του τουρισμού

και άλλων τύπων ανάπτυξης στις περιοχές ωοτοκίας στην

Νοτιοδυτική Πελοπόννησο. (Whitmore, 1989). Το 1999,

υλοποιήθηκε μελέτη το αντίκτυπο του τουρισμού στους

αμμόλοφους στην κύρια παραλία ωοτοκίας στο νησί της

Κεφαλλονιάς (Roche, 1999) καθώς και μια αξιολόγηση της

κατάστασης τριών από τις κυριότερες παραλίες ωοτοκίας την

πράσινης χελώνας στην Τουρκία (Demirayak, 1999).

Από το 1989 μέχρι το 1995, υποστηρίχθηκε μια

μακροπρόθεσμη μελέτη των τυχαίων συλλήψεων Καρέττα

καρέττα στο Ιόνιο Πέλαγος με τη συνεργασία καπετάνιων από

οκτώ σκάφη, που ερευνούσαν τον αντίκτυπο της έντονης

αλιείας των ξιφιών σε σχέση με τις θαλάσσιες χελώνες. (Πάνου

κ.α, 1999).

Το 1998 και το 1999 έγιναν επίσης μελέτες για το είδος Trionyx

triunguis στην Τουρκία (Kasparek, 1999) ώστε να καθοριστεί η

κατάσταση αυτού του είδους που αντιμετωπίζει υψηλό κίνδυνο

εξαφάνισης και που χρησιμοποιεί ένα πολύπλοκο δίκτυο

θαλάσσιων, υφάλμυρων και ποταμίσιων ενδιαιτημάτων.

Οι ακτές του Λιβάνου μελετήθηκαν το 2001-6 μέσα από το

πρόγραμμα με τίτλο ‘Marine Turtle Conservation Programme in

Lebanon'.

Το MEDASSET με τη χρήση της τεχνολογία της δορυφορικής

παρακολούθησης έχει χαρτογραφήσει την μεταναστευτική

πορεία χελωνών το 1997 -1999 σε συνεργασία με το «Stazione

Zoologica – Anton Dohrn» (Νάπολη, Ιταλία) και με το

Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και του Swansea University

(Αγγλία) στην Κύπρο (Greentrack).

Περισσότερες πληροφορίες:

MEDASSET - Ελλάς

Λυκαβηττού 1(Γ), 10672 Αθήνα

Τηλ.: 2103640389

Τηλ./Fax: 2103613572

e-mail: medasset@medasset.gr

www.medasset.org

Ψωμί, Παιδεία ή Ελευθερία;

Με μια άνευ προηγουμένου σύγκλιση των πολιτικών δυνάμεων

της δεξιάς και της ακροδεξιάς, η υπουργός Παιδείας Α.

Διαμαντοπούλου κατάφερε την υπερψήφιση του νόμου της για

την “Δοµή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών

και διεθνοποίηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυµάτων”.

Από την πλειοψηφία των φοιτητών και των καθηγητών έχει

χαρακτηριστεί ως ο χειρότερος νόμος που έχει ψηφιστεί για την

ανώτατη εκπαίδευση, ενώ η σύγκριση με τον αντίστοιχο νόμο

της Μ. Γιαννάκου το 2007 δείχνει πως με το πέρασμα των ετών

τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα για το δημόσιο

πανεπιστήμιο. Η άποψη αυτή δεν εξάγεται αυθαίρετα, αλλά

στηρίζεται σε σημεία του νόμου που θα αναλύσω παρακάτω.

Η αρχή γίνεται με τη λειτουργία ενός Νομικού Προσώπου

Ιδιωτικού Δικαίου σε κάθε ίδρυμα µε τη µορφή ανώνυµης

εταιρείας για την αξιοποίηση και διαχείριση του συνόλου ή

µέρους των πόρων του ιδρύματος (άρθ. 58). Σκοπός του είναι

η αύξηση της κεφαλαιακής αξίας και των εισοδηµατικών

αποδόσεων της περιουσίας του πανεπιστημίου. Για την επίτευξη

των παραπάνω σκοπών το Ν.Π.Ι.Δ. µεριµνά για τη λήψη

χρηµατοδοτήσεων οποιασδήποτε µορφής και την είσπραξη

δικαιωµάτων για την παροχή υπηρεσιών προς τρίτους. Στις

αρμοδιότητες του Ν.Π.Ι.Δ. είναι: α) η παραγωγή και διάθεση

προϊόντων και η παροχή υπηρεσιών έναντι τιµήµατος στο

πλαίσιο των ερευνητικών στόχων του ιδρύµατος, αυτοτελώς ή

µετά από σύσταση θυγατρικών εταιρειών ή σε συνεργασία µε

άλλους φορείς ή µε τη συµµετοχή του σε οποιοδήποτε

παραγωγικό φορέα ή επιχείρηση, στην ηµεδαπή ή την

αλλοδαπή, β) η εκχώρηση ή διάθεση άδειας εµπορικής

εκµετάλλευσης προϊόντων διανοητικής ιδιοκτησίας, έναντι

τιµήµατος που καθορίζεται συµβατικά, σε άλλον οργανισµό ή

επιχείρηση οποιασδήποτε µορφής, γ) η ίδρυση εταιρειών

τεχνολογικής βάσης-έντασης γνώσης για την οικονοµική ή

κοινωνική αξιοποίηση ή εκµετάλλευση των ερευνητικών

αποτελεσµάτων και δ) η ίδρυση εκδοτικού οίκου και

βιβλιοπωλείου ή η συµµετοχή σε επιχειρήσεις αξιοποίησης των

ερευνητικών αποτελεσµάτων και της γνώσης, είτε µε τη

σύσταση θυγατρικής επιχείρησης οποιασδήποτε µορφής για την

εµπορική εκµετάλλευσή της είτε µε τη συµµετοχή σε από

κοινού δραστηριότητα εκµετάλλευσης µε άλλους οργανισµούς ή

επιχειρήσεις. Αν λάβουμε υπόψη μας και την καθιέρωση των

επωνύμων εδρών (άρθ. 47) καθίσταται σαφές πως το “νέο”

πανεπιστήμιο θα δρα σαν μια ιδιωτική ανώνυμη εταιρία που

πρωταρχικό σκοπό έχει το κέρδος.

Ένα από τα άλλα μεγάλα πλήγματα είναι και η χρηματοδότηση.

Σύμφωνα με το άρθρο 56, μέρος των αναγκών θα καλύπτεται

από την κρατική χρηματοδότηση, ενώ τα ιδρύματα καλούνται

να βρουν τα υπόλοιπα, αναγκαία για τη λειτουργία τους,

χρήματα από χρηματοδοτήσεις, δωρεές και κάθε άλλη πηγή.

Μάλιστα η κρατική χρηματοδότηση θα συνδέεται με την

αξιολόγηση του ιδρύματος (άρθ. 63) στη λογική τα “καλά” και

υπάκουα πανεπιστήμια θα περνούν και “καλά” λεφτά οπότε θα

γίνονται “καλύτερα”, ενώ τα “κακά” πανεπιστήμια δεν θα

παίρνουν “καλά” λεφτά με αποτέλεσμα να γίνονται χειρότερα…

Με άλλα λόγια θεσμοθετείται η κρατική υποχρηματοδότηση και

ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για την είσοδο του ιδιωτικού

κεφαλαίου στα πανεπιστήμια.

Η διοίκηση των πανεπιστημίων δεν μένει ανέπαφη από το νέο

νόμο. Το νέο συμβούλιο που προκύπτει αποτελείται και από

εξωτερικά μέλη, ενώ η εκπροσώπηση των φοιτητών

περιορίζεται στον ένα εκπρόσωπο (άρθ. 8)! Από το συμβούλιο

αυτό θα εκλέγεται και ο πρύτανης, ο οποίος μπορεί να είναι

αλλοδαπός και άσχετος με το ίδρυμα που θα διοικήσει… Γίνεται

ξεκάθαρο πως τα ιδρύματα θα διοικούνται στην ουσία από ένα

σύνολο “πεφωτισμένων” και διορισμένων, οι περισσότεροι εκ

των οποίων δεν έχουν καμία σχέση με το ελληνικό

πανεπιστήμιο!

Σύμφωνα με το άρθρο 30, οι σπουδές διαρθρώνονται σε τρεις

κύκλους. Ο πρώτος κύκλος σπουδών συνίσταται στην

παρακολούθηση ενός προγράµµατος σπουδών, περιλαµβάνει

µαθήµατα που αντιστοιχούν κατ’ ελάχιστο σε 180 πιστωτικές

µονάδες και ολοκληρώνεται µε την απονοµή τίτλου σπουδών.

Κάθε ακαδηµαϊκό έτος περιλαµβάνει εκπαιδευτικές

δραστηριότητες που αντιστοιχούν σε 60 πιστωτικές µονάδες

ήτοι καθιερώνονται οι 3ετείς σπουδές. Ο δεύτερος κύκλος

σπουδών συνίσταται στην παρακολούθηση προγράµµατος

µεταπτυχιακών σπουδών, περιλαµβάνει για κάθε πρόγραµµα

σπουδών µαθήµατα που αντιστοιχούν κατ’ ελάχιστο σε 60

πιστωτικές µονάδες και ολοκληρώνεται µε την απονοµή

Μεταπτυχιακού Διπλώµατος Σπουδών. Πολύ απλά

καταλαβαίνουμε πως οι σπουδές θα μετατραπούν σε 3τείς

(προπτυχιακές και δωρεάν), ενώ το τέταρτο έτος θα

χαρακτηρίζεται μεταπτυχιακό και απαιτούνται δίδακτρα για την

ολοκλήρωσή του!

Μια αλλαγή που ξάφνιασε αρκετούς είναι η κατάργηση του

ασύλου (άρθ. 3). Ένα κεκτημένο του ελληνικού λαού και του

φοιτητικού κινήματος αποτελεί παρελθόν από την πιο

συντηρητική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της

Μεταπολίτευσης. Εφαρμόζοντας τη λογική “πονάει χέρι, κόβει

χέρι” η κ. Διαμαντοπούλου και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

υπέκυψαν στις πιέσεις της ακροδεξιάς και των εκπροσώπων της

στη Βουλή και έθεσαν στο περιθώριο την πιο ριζοσπαστική

διάταξη του νόμου 1268/1982 που ψήφισε η τότε κυβέρνηση

του Ανδρέα Παπανδρέου… Σαφέστατα αυτό αποτελεί κι ένα

μήνυμα για το τι πρέπει να προσδοκά ο λαός από εδώ και πέρα

όσον αφορά τις κατασταλτικές μεθόδους και την άκρατη

αστυνόμευση.

Μια ακόμα διάταξη που σε τίποτα δεν ωφελεί το πανεπιστήμιο,

τους φοιτητές και το κράτος είναι η δυνατότητα διαγραφής

όσων φοιτητών ξεπεράσουν κατά δυο έτη τον προβλεπόμενο

χρόνο σπουδών. Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες εδώ καθώς

το έχω κάνει εκτενέστατα σε προηγούμενό μου άρθρο.

Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν πως το ελληνικό

πανεπιστήμιο σύντομα οδεύει στο να πάψει σύντομα να είναι

δημόσιο και δωρεάν. Η υποχρηματοδότηση και η

εμπορευματοποίησή του θα φτάσουν στο ζενίθ με αποτέλεσμα

τα πτυχία να απαξιωθούν πλήρως. Οι φοιτητές πλέον δεν έχουν

λόγο στα τεκταινόμενα του ιδρύματός τους και είναι εξαιρετικά

αμφίβολο αν θα τυγχάνουν της ήδη υπάρχουσας ακαδημαϊκής

ελευθερίας στο μέλλον.

Το σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου “Ψωμί-Παιδεία-

Ελευθερία” φαίνεται πως θα αποκτήσει σύντομα και πάλι

ενεργό ρόλο στις διαδηλώσεις, αφού ούτε χρήματα θα έχουμε,

ούτε δωρεάν παιδεία, αλλά ούτε και την απαραίτητη ελευθερία.

Αυτό που καλούνται όλοι οι φοιτητές ενωμένοι να κάνουν είναι

να αντιταχθούν οργανωμένα στη συντήρηση και το

νεοφιλελευθερισμό της κυβέρνησης που ανοίγει διάπλατα το

δρόμο στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης παιδείας. Ας μην

ξεχνάμε πως ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν

δόθηκε ποτέ…

Οκτώβριος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνικό Συμβούλιο για τους

Πρόσφυγες

ΤΟΣΥΝ: Από την παρακμή στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής

Η δράση της νεολαίας στην Ελλάδα

Από την εθνική υπερηφάνεια στην εθνική απαξίωση

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνικό Συμβούλιο για τους

Πρόσφυγες

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ) είναι

Ελληνική, Μη Κυβερνητική Οργάνωση, που ιδρύθηκε το 1989

για να υποστηρίξει τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο

στην Ελλάδα. Μέσα από ποικίλες ψυχοκοινωνικές και νομικές

υπηρεσίες, τους βοηθά να ενταχθούν αρμονικά στην Ελλάδα.

Είναι ο μόνος ελληνικός μη κυβερνητικός, μη κερδοσκοπικός

φορέας που ασχολείται αποκλειστικά με άτομα που ζητούν

άσυλο στην Ελλάδα και θεωρούνται πρόσφυγες. Είναι

ενταγμένο στα μητρώα του Υπουργείου Εξωτερικών και του

Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας ως Σωματείο Αναγνωρισμένο

ως Ειδικώς Φιλανθρωπικό. Είναι, επίσης, μία από τις έξι Μη

Κυβερνητικές Οργανώσεις προστασίας των Δικαιωμάτων του

Ανθρώπου στην Ελλάδα που συμμετέχουν στην Εθνική

Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) σύμφωνα

με το Νόμο για την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του

Ανθρώπου 2667/98. Τέλος, είναι επιχειρησιακός εταίρος της

Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και

μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για Πρόσφυγες και

Εξορίστους (ECRE). Έχει Ειδική Συμβουλευτική Ιδιότητα στο

Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ (ECOSOC), ενώ

έχει βραβευτεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κύριο

Κάρολο Παπούλια ως “νησίδα ποιότητας” για την πολύχρονη

κοινωνική προσφορά του.

Βασικές αρχές του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες

είναι η αυτοδυναμία, η ανεξαρτησία-αυτονομία, η προστασία

και η διαφάνεια. Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες

στοχεύει να:

Βελτιώσει τις υπάρχουσες δομές του και να δημιουργήσει

νέες με στόχο πάντα την εξυπηρέτηση άμεσων

προβλημάτων και τη διευκόλυνση της κοινωνικής

ένταξης.

Επεκτείνει τις δομές του και τη δράση του και σε άλλους

νομούς της χώρας, από αυτούς που δρα σήμερα.

Συνεχίσει την παροχή κοινωνικών και νομικών υπηρεσιών

σε θέματα διαδικασίας ασύλου στο εσωτερικό και στο

εξωτερικό της χώρας.

Διαδώσει την τεχνογνωσία του και την εμπειρία του σε

άλλες χώρες τόσο αναφορικά με τις διαδικασίες ασύλου

όσο και σχετικά με τη διαμόρφωση κοινωνικής πολιτικής.

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες αντιμετωπίζει τις

πρώτες ανάγκες των νεοαφιχθέντων προσφύγων και αιτούντων

άσυλο ενημερώνοντάς τους για τη διαδικασία ασύλου, για τα

δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους και παραπέμποντάς τους

στους αρμόδιους φορείς για την κάλυψη των βασικών αναγκών

τους. Παρέχει νομική συνδρομή και ψυχοκοινωνική στήριξη σε

αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες στην Ελλάδα. Στηρίζει τους

πρόσφυγες στις προσπάθειές τους να ενταχθούν στον

κοινωνικό ιστό της χώρας και τους βοηθά στην αναζήτηση

επαγγελματικής απασχόλησης.

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες για να πετύχει

τους σκοπούς του:

Επικοινωνεί καθημερινά και άμεσα με τους ίδιους τους

πρόσφυγες, αποτελώντας έτσι, πολύτιμη πηγή

πληροφόρησης, καθοδήγησης και προστασίας.

Ενημερώνει και ευαισθητοποιεί την ελληνική κοινωνία για

το θέμα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

και ειδικότερα των δικαιωμάτων των προσφύγων.

Επιδιώκει τη δραστηριοποίηση της κοινωνίας των

πολιτών, εταιρειών και φυσικών προσώπων.

Συνεργάζεται με εθνικούς και διεθνείς φορείς σε θέματα

που αφορούν τη διεθνή προστασία.

Υποβάλλει τεκμηριωμένες προτάσεις κοινωνικού

σχεδιασμού στους αρμόδιους φορείς για την

αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του προσφυγικού

ζητήματος.

Οργανώνει συνέδρια και σεμινάρια σε συνεργασία με

άλλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, την Ακαδημαϊκή

Κοινότητα, Δημόσιες Αρχές και άλλους φορείς για καίρια

θέματα προσφύγων.

Εκπονεί έρευνες και συμβάλλει με τις εκδόσεις του στην

ελληνική βιβλιογραφία για το δίκαιο των προσφύγων και

τις πρακτικές ένταξής τους.

Ενημερώνει κοινωνικούς και διοικητικούς φορείς για τη

διαδικασία ασύλου και την ελληνική κοινωνία για τα

προβλήματα των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων

που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Παρέχει την τεχνογνωσία του για θέματα προσφύγων σε

φορείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες υποδέχεται τους

αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες και τους βοηθάει να

θέσουν τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα στην Ελλάδα. Τα πέντε

απαραίτητα βήματα για τη στήριξη του πρόσφυγα είναι τα εξής:

1. Αντιμετώπιση των πρώτων βασικών αναγκών των

νεοαφιχθέντων αιτούντων άσυλο με μεσολάβηση στους

αρμόδιους φορείς.

2. Πραγματοποίηση αποστολών από τους νομικούς του ΕΣΠ

σε σημεία εισόδου προσφύγων, οι οποίοι με τη βοήθεια

διερμηνέων μεσολαβούν στις ελληνικές Αρχές για την

καταγραφή όσων επιθυμούν να ζητήσουν άσυλο, για την

τήρηση της διαδικασίας και την εφαρμογή του νόμου

καθώς και ενημερώνουν τους αιτούντες άσυλο σχετικά με

τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.

3. Παροχή νομικής συμβουλευτικής και συνδρομής σε

αιτούντες άσυλο, συμμετοχή με εκπροσώπους του στη

Δευτεροβάθμια Επιτροπή Γνωμοδότησης και προσφυγή

στο Συμβούλιο Επικρατείας όταν κρίνεται αναγκαίο.

4. Κοινωνική στήριξη και συνδρομή προς τους αιτούντες

άσυλο και τους πρόσφυγες, με τις υπηρεσίες που διαθέτει

για υποδοχή, ψυχοκοινωνική συμβουλευτική και αρωγή,

επαγγελματικό προσανατολισμό και ένταξη στην αγορά

εργασίας.

5. Στήριξη των προσφύγων στην προσπάθειά τους να

ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Ειδικευμένο

προσωπικό και εθελοντές στηρίζουν, προσανατολίζουν και

εκπαιδεύουν τους πρόσφυγες με τέτοιο τρόπο, ώστε να

αναπτύξουν τις ικανότητές τους να βρουν εργασία και να

κατορθώσουν να αυτοσυντηρηθούν το ταχύτερο δυνατόν.

Περισσότερες πληροφορίες:

Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες

Σολωμού 25, 106 82 Αθήνα

Τηλ.: 2103800990

Fax: 2103803774

e-mail: gcr1@gcr.gr

www.gcr.gr

ΤΟΣΥΝ: Από την παρακμή στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής

Τα πρώτα Συμβούλια Νέων συστάθηκαν με πρωτοβουλία της

Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς το 1997 (ως Δημοτικά και

Νομαρχιακά Συμβούλια Νέων), ενώ θεσμοθετήθηκαν στη

νομοθετική ρύθμιση τον Φεβρουάριο του 2006. Με κοινή

υπουργική απόφαση, η οποία υπεγράφη από τους υπουργούς

Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Εσωτερικών βάσει του

νόμου 3443/2006 και της τροποποίησης 3577/2007,

προκηρύχτηκαν εκλογές για την ανάδειξη των πρώτων Τοπικών

Συμβουλίων Νέων τον Μάρτιο του 2008.

Από την αρχή υπήρξαν παρερμηνείες των αρμοδιοτήτων και

του πεδίου δράσης των ΤΟΣΥΝ που οδήγησαν σε πολλές

δυσλειτουργίες και την εν γένει απαξίωσή τους από πολλά μέλη

τους και από τη νεολαία της χώρας στην πλειοψηφία της. Κύρια

αιτία είναι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο που είναι ασαφές και

αρκετά πρόχειρο. Η προηγούμενη κυβέρνηση φαίνεται πως

δημιούργησε τα ΤΟΣΥΝ πολύ βιαστικά, χωρίς τον αναγκαίο

σχεδιασμό και πόρους, κυρίως για λόγους εντυπωσιασμού.

Τα κλειστά μητρώα οδήγησαν σε μικρή συμμετοχή της νεολαίας

σε μια δημοκρατική διαδικασία. Μετά τις εκλογές, τα εκλεγμένα

μέλη των ΤΟΣΥΝ έχουν λάβει ελάχιστη ενημέρωση για την

ορθή λειτουργία των συμβουλίων κι έτσι το έργο τους γίνεται

ακόμα πιο δύσκολο ή πολλές φορές παρερμηνεύεται σκόπιμα!

Έχουν περάσει δυο χρόνια από την αλλαγή στην κυβέρνηση και

στην ηγεσία της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, αλλά η

κατάσταση παραμένει ακριβώς ίδια. Τα ΤΟΣΥΝ έχουν

“βαλτώσει” στο σύνολο σχεδόν της επικράτειας. Είναι

χαρακτηριστικό πως ενώ οι εκλογές για ανάδειξη νέων μελών

έπρεπε να πραγματοποιηθούν τον Μάρτιο του 2010, ακόμα δεν

υπάρχει καμία επίσημη ενημέρωση για τη διάρκεια παράτασης

της θητείας του συμβουλίου!

Για την ανασύνταξη και βελτίωση του θεσμού των Τοπικών

Συμβουλίων Νέων κάνουμε τις παρακάτω συγκεκριμένες

προτάσεις προς την ηγεσία της Γενικής Γραμματείας Νέας

Γενιάς:

Άνοιγμα των μητρώων νέων. Στις εκλογικές

διαδικασίες πρέπει να έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν

όλοι οι νέοι 15-28 ετών που είναι δημότες του οικείου

Δήμου.

Διεξαγωγή εκλογών σε προκαθορισμένες ανά διετία

ημερομηνίες. Η διάρκεια της θητείας των μελών του

συμβουλίου να είναι διετής και να έχει προκαθορισμένη

λήξη ή ανανέωση.

Διοργάνωση επιμορφωτικών σεμιναρίων για τα

αιρετά μέλη των ΤΟΣΥΝ σε τακτά χρονικά

διαστήματα. Τα μέλη πρέπει να ενημερώνονται άμεσα

από επίσημες πηγές για τις αλλαγές που αφορούν τα

ΤΟΣΥΝ.

Κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου των

Προέδρων των ΤΟΣΥΝ στα οικεία Δημοτικά

Συμβούλια. Οι νέοι πρέπει να έχουν λόγο στα

τεκταινόμενα της πόλης τους και να τον εκφράζουν

επίσημα.

Θεσμοθέτηση Συμβουλίων Νέων σε Περιφερειακό

επίπεδο. Μέσω αυτού του οργάνου τα ΤΟΣΥΝ θα

εκφέρουν παράλληλα τις κοινές διεκδικήσεις τους και θα

συμμετέχουν μέσω εκπροσώπου τους στο οικείο

Περιφερειακό Συμβούλιο.

Θέσπιση από το υπουργείο Παιδείας και την Γ.Γ.

Νέας Γενιάς της Εθνικής Επιτροπής Τοπικών

Συμβουλίων Νέων. Η Επιτροπή αυτή σκοπό έχει να

αποτελεί σύνδεσμο μεταξύ όλων των ΤΟΣΥΝ και της

πολιτικής ηγεσίας και να συμμετέχει σε διαβούλευση για

τα ζητήματα της νεολαίας.

Εξασφάλιση των απαραίτητων κονδυλίων για τις

δράσεις των ΤΟΣΥΝ. Τα κονδύλια αυτά να

εξασφαλίζονται δεσμεύοντας ένα σταθερό ποσοστό επί

του προϋπολογισμού του οικείου Δήμου, ώστε να μην

αμφισβητείται ή αναιρείται η ανεξαρτησία στις δράσεις

των ΤΟΣΥΝ.

Επιβάλλεται η προβολή του θεσμού στα ΜΜΕ κι

όπου αλλού κριθεί απαραίτητο. Πρέπει να στείλουμε

σε όλους τους νέους ένα ηχηρό μήνυμα που θα τους

καλεί να ενεργοποιηθούν και παράλληλα να

ενεργοποιήσουν την κοινωνία τους.

Για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω πρέπει να υπάρξει ένα

νέο ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο που θα τα κατοχυρώνει και θα

υποδεικνύει με σαφήνεια τις αρμοδιότητες και την ορθή

λειτουργία των ΤΟΣΥΝ. Καλούμε την ηγεσία της Γενικής

Γραμματείας Νέας Γενιάς και τους υπόλοιπους αρμόδιους

φορείς να εισακούσουν τις προτάσεις μας και να βάλουν ένα

τέλος στην αδράνεια που υπάρχει γύρω από τα ΤΟΣΥΝ. Πρέπει

να στοχεύσει στην ενδυνάμωση, προβολή και καθιέρωση των

ΤΟΣΥΝ ως το κύριο κύτταρο δράσης της νεολαίας σε τοπικό

επίπεδο! Ας γίνει επιτέλους η ενεργή νεολαία βασικός πόλος

ανάπτυξης και προόδου για την ελληνική κοινωνία…

Η δράση της νεολαίας στην Ελλάδα

Πριν από λίγο καιρό παρουσιάστηκε η Ετήσια Αναφορά 2010

του Youthnet Hellas για τον τομέα της νεολαίας στην Ελλάδα.

Πρόκειται για μια αναφορά που σκοπό έχει την παρακολούθηση

των εξελίξεων στον τομέα της νεολαίας από χρόνο σε χρόνο και

αποτελεί καινοτομία για τις ΜΚΟ νέων στην Ελλάδα και όχι

μόνο! Είχα την τύχη να είμαι μέλος της συγγραφικής ομάδας,

μιας ομάδας 24 νέων από όλη την Ελλάδα που συνεργάστηκαν

επιτυχώς και έφεραν σε πέρας αυτή την ομολογουμένως

δύσκολη αποστολή. Παρακάτω θα παρουσιάσω ορισμένα

συμπεράσματα από όλη αυτή την έρευνα για τη συνολική

δράση της νεολαίας στην Ελλάδα.

Η φετινή αναφορά εστιάζει σε δύο βασικούς άξονες. Από τη

μια, καταγράφει το θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο για τον

τομέα της Νεολαίας στην Ελλάδα, τις δυνατότητες

χρηματοδότησης των ΜΚΟ και των άτυπων ομάδων Νέων μέσω

Ευρωπαϊκών και Ελληνικών Προγραμμάτων, τις βασικές

κρατικές υποστηρικτικές δομές για τους Νέους και τις δομές και

δυνατότητες εκπαίδευσης, κατάρτισης και απασχόλησής τους.

Από την άλλη, περιγράφει τους θεσμούς εκπροσώπησης των

Νέων, όπως τα Μαθητικά Συμβούλια, τα Τοπικά Συμβούλια

Νέων, οι φοιτητικές παρατάξεις και οι πολιτικές νεολαίες και

παρουσιάζει τη δράση των πιο γνωστών ΜΚΟ και άτυπων

ομάδων νέων, αλλά και των διαδικτυακών οργανώσεων!

Το 2010 μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια χρονιά ύφεσης από

πλευράς θεσμικών φορέων στον τομέα της νεολαίας. Η

κυβέρνηση δεν προχώρησε σε καμία νομοθετική πρωτοβουλία

στον τομέα αυτό δείχνοντας παντελή αδιαφορία για τους νέους

του τόπου και τις δράσεις τους. Έτσι, το Εθνικό Συμβούλιο

Νεολαίας συνεχίζει την τυπική ύπαρξή του δρώντας ουσιαστικά

ως φορέας πολιτικής καπήλευσης από πολιτικά ανερχόμενους

νέους που το απαρτίζουν. Μηδενικές δράσεις, ελάχιστη

προσφορά και τεράστια οικονομικά σκάνδαλα είναι όλα όσα έχει

να επιδείξει το ΕΣΥΝ. Η Βουλή των Εφήβων, το δημιούργημα

του Αντώνη Σαμαράκη, συνεχίζει με ελάχιστη προβολή την

σημαντική δράση της, χωρίς όμως κάποια ανανέωση ή

εκσυγχρονισμό… Τα Τοπικά Συμβούλια Νέων συνεχίζουν

(τυπικά) να υφίστανται, αλλά ουσιαστικά έχουν απαξιωθεί από

τους νέους και σημαντικός παράγοντας σε αυτό είναι η μη

ύπαρξη ενός ξεκάθαρου θεσμικού πλαισίου που θα τα

αναβαθμίζει και θα τα εδραιώνει ανάμεσα στην κοινωνία και

τους νέους μετά τις εξελίξεις με τον Καλλικράτη και την

οικονομική κρίση. Προτάσεις υπάρχουν κι έχουν διατυπωθεί

από εμένα σε άρθρο μου, αλλά το κύριο ζήτημα είναι να

υπάρξει διάθεση από τους αρμόδιους φορείς για ριζικές και

καινοτόμες αλλαγές!

Συνήθως λένε πως οι ΜΚΟ αναπληρώνουν τα κενά της

Πολιτείας. Από τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ΜΚΟ φαίνεται

πως το κράτος μας έχει πολλά κενά και δυσλειτουργίες. Είναι

πολύ ενθαρρυντικό πως η “κοινωνία των πολιτών” εξαπλώνεται

και προσπαθεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο σε

εθελοντική βάση. Ένα φαινόμενο που ξεκίνησε να

δημιουργείται πριν από ελάχιστα χρόνια και έχει πλέον

“γιγαντωθεί” είναι οι άτυπες ομάδες νέων! Πρόκειται για ομάδες

νέων με μικρό πυρήνα χωρίς νομική υπόσταση που δρουν

σχεδόν σαν ΜΚΟ. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι οι

πρωτοβουλίες πολιτών –istas, με κυριότερους εκπροσώπους

τους Atenistas (στην Αθήνα) και δράση που εξαπλώνεται σε

όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις. Τέλος, νέες διαδικτυακές

οργανώσεις έχουν εμφανιστεί στο διαδίκτυο και ενημερώνουν

το ευρύ κοινό για θέματα τεχνολογίας, ψηφιακών δικαιωμάτων,

ελεύθερου λογισμικού κτλ.

Η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς είναι ουσιαστικά ο επίσημος

κρατικός φορέας που φέρει το βάρος για τις δράσεις της

νεολαίας στη χώρα μας. Αρκετές δράσεις υλοποιήθηκαν υπό

την αιγίδα και την επιχορήγησή της στους τομείς του

πολιτισμού, του ελεύθερου χρόνου, της εκπαίδευσης, του

εθελοντισμού, της απασχόλησης, της νεανικής

επιχειρηματικότητας και του περιβάλλοντος. Το κύριο βάρος για

τα ευρωπαϊκά προγράμματα έπεσε στο πρόγραμμα “Νέα Γενιά

σε Δράση”. Οι 119 εγκεκριμένες από τη ΓΓΝΓ αιτήσεις για

ανάλογα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδοτήθηκαν με το

ποσό των 2.022.910,47 €, ενώ άλλες 191 αιτήσεις

απορρίφθηκαν. Παρ’ όλα αυτά η “Νέα Γενιά σε Δράση”

χρειάζεται μεγαλύτερη προβολή και προώθηση στην Ελλάδα,

αφού ελάχιστοι (μη εμπλεκόμενοι σε φορείς) νέοι γνωρίζουν

λεπτομέρειες για αυτή. Πρέπει να τονισθεί πάντως πως η ΓΓΝΓ

δεν ανέλαβε κάποια σημαντική νομοθετική ή θεσμική

πρωτοβουλία για τα προγράμματά της, όπως τα ΤΟΣΥΝ, η

Κάρτα Νέων, οι Θυρίδες Επιχειρηματικότητας και τα Κέντρα

Πληροφόρησης Νέων!

Η μη τυπική και η άτυπη μάθηση κερδίζουν τελευταία και στην

Ελλάδα αναγνώριση και πολλές εκδηλώσεις

πραγματοποιούνται. Σημαντική είναι και η συμβολή της εξ

αποστάσεως εκπαίδευσης (e-learning) στην αξιοποίηση της

σύγχρονης τεχνολογίας προς όφελος της μάθησης και της

γνώσης, κυρίως από τους νέους. Άλλωστε η πληροφόρηση των

νέων γίνεται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από το διαδίκτυο σε

ανάλογες ιστοσελίδες.

Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνουμε πως η Πολιτεία έχει θέσει

στο περιθώριο τον τομέα της νεολαίας, ίσως και λόγω της

οικονομικής κρίσης. Οι νέοι αποζητούν την ενασχόλησή τους με

ζητήματα που τους ενδιαφέρουν και τους αφορούν άμεσα.

Έτσι, δεν μένουν αμέτοχοι και αναλαμβάνουν οι ίδιοι

πρωτοβουλίες για την ικανοποίηση των αναγκών τους!

Δείχνουν ξεκάθαρη αποστροφή προς τις κομματικές και

πολιτικές οργανώσεις, αφού νιώθουν πως το πολιτικό σύστημα

τους έχει “προδώσει” και δίνουν όλη τους την ενέργεια σε

εθελοντικές ΜΚΟ. Ένα πράγμα είναι εν τέλει ξεκάθαρο: οι νέοι

αγωνιούν, ενδιαφέρονται να μάθουν και να προσφέρουν και

χαράσσουν νέους δρόμους δράσης…

Από την εθνική υπερηφάνεια στην εθνική απαξίωση

Έχουν περάσει 71 χρόνια από το ιστορικό ΟΧΙ του ελληνικού

λαού στις δυνάμεις του άξονα Ιταλία και εν συνεχεία μερικούς

μήνες αργότερα στη Γερμανία. Οι Έλληνες αποτέλεσαν

παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους αντιστεκόμενους στο

ναζισμό και φασισμό λαούς! Όλοι εξήραν τη μαχητικότητα και

την αυταπάρνησή τους. Σήμερα, 71 χρόνια μετά, η Ελλάδα που

δεν κατάφερε να υποδουλωθεί με τον πόλεμο για περισσότερα

από τριάμισι χρόνια (4/1941 - 10/1944), είναι σήμερα

οικονομικά υποδουλωμένη και θα συνεχίσει να είναι για αρκετά

χρόνια ακόμα…

Ό,τι δεν κατάφεραν οι Γερμανοί τότε το έχουν καταφέρει

σήμερα. Η οικονομική υποτέλεια των Ελλήνων είναι γνωστή,

ενώ η ομάδα δράσης υπό τον Horst Reichenbach αναμένεται να

αναλάβει πιο “ενεργό” ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας με

ταυτόχρονη απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ό,τι αυτό

συνεπάγεται. Τα μεσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα της

κοινωνίας έχουν πάψει πια να ελπίζουν πως θα βγούμε από την

κρίση και θα ορθοποδήσουμε. Αυτό είναι ίσως το πιο

ανησυχητικό από όλα: η έλλειψη ελπίδας!

Πολλοί περίμεναν τη σημερινή ημέρα για να γιορτάσουν και να

θυμηθούν τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Ειδικά

πολιτικοί που θα έκαναν διθυραμβικές τηλεοπτικές δηλώσεις

περί “εθνικής ομοψυχίας και συστράτευσης”, “ένδοξου γένους”

και “ιστορικής παρακαταθήκης”. Δυστυχώς, όλα αυτά ανήκουν,

όμως, στο παρελθόν. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν νιώθει

“ένδοξος” όταν απολύεται από τη δουλειά του στα 55. Ο

σύγχρονος Έλληνας δεν μπορεί να επιδείξει ομοψυχία όταν δεν

έχει φαγητό να ταΐσει την οικογένειά του. Ο σύγχρονος

Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για ιστορικές παρακαταθήκες όταν

δεν έχει επαρκείς κοινωνικές παροχές, όπως ιατρική κάλυψη σε

περίπτωση ασθένειας.

Που οδηγεί όλο αυτό; Στα σημερινά γεγονότα! Οι πολίτες δεν

ενδιαφέρονται πλέον για τις παρελάσεις και τις διαλύουν. Ο

τρόπος και οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό σαφώς και

προκαλεί δικαιολογημένες αντιδράσεις. Είναι δυνατόν να

διαδηλώνουν οπαδοί του Ηρακλή και του Ολυμπιακού Βόλου

μια τέτοια μέρα με αστεία οπαδικά αιτήματα; Πως γίνεται οι

ακροδεξιοί που ήταν λάβροι εναντίον του εθνοπροδότη (όπως

έλεγαν) Παπανδρέου, όταν αποφάσισε περικοπές στις

παρελάσεις τώρα να σταματούν την παρέλαση; Όλοι αυτοί οι

ακροδεξιοί δεν στοχοποιούν πολιτικούς όταν δεν

παρευρίσκονται σε εκδηλώσεις εθνικών εορτών; Όλο αυτό το

ετερόκλητο μείγμα ανάγκασε σε ματαίωση τις σημερινές

παρελάσεις. Φυσικά και πολλοί ήταν οι εργαζόμενοι ή άνεργοι

που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για περικοπές, απολύσεις και

κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων, αλλά χάθηκαν στο

πλήθος… Άλλωστε αυτοί είναι συνεπείς στις απεργιακές και

αγωνιστικές κινητοποιήσεις και δεν περίμεναν τη σημερινή

ημέρα για να δηλώσουν τα δίκαια αιτήματά τους!

Τι ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη; Φράσεις όπως “να φύγουν οι

μασόνοι από την εξουσία” και “να φύγει ο Μπουτάρης που θέλει

τζαμί” δείχνουν το επίπεδο και τα ακράδαντα επιχειρήματα

αρκετών διαμαρτυρόμενων εκ Θεσσαλονίκης! Πολλοί από

αυτούς που διαμαρτύρονται είναι οι ίδιοι που εκλέγουν

θριαμβευτικά τον (καταδικασμένο) Ψωμιάδη (γνωστό και ως

Ζορό), είναι οι ίδιοι που κάνουν σημαία τα λόγια του Άνθιμου,

αυτοί που κάνουν συλλαλητήρια για τις ταυτότητες και τη

Μακεδονία και αυτοί που μετά τις παρελάσεις θα γέμιζαν τις

καφετέριες και τα ουζερί… Προφανώς δεν είναι η πλειοψηφία

γιατί αν όντως ήταν τότε θα είχε καταλυθεί κάθε έννοια

λογικής, δημοκρατίας και συλλογικότητας στην Θεσσαλονίκη

και την Ελλάδα.

Όλα τα σημερινά γεγονότα είχαν και θετικά αποτελέσματα.

Αρκετοί για πρώτη φορά συνειδητοποίησαν πως πατριωτισμός

δεν είναι οι παρελάσεις και οι δηλώσεις εθνικοφροσύνης, αλλά

το πραγματικό ενδιαφέρον για την πατρίδα. Αρκετοί κατάλαβαν

πως το έθνος συνεχίζει να υπάρχει και χωρίς παρελάσεις. Αυτό

που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια από τους “προοδευτικούς”

του τόπου, έγινε από τους διαμαρτυρόμενους. Είναι γνωστό

τοις πάσι πως οι παρελάσεις και κυρίως οι μαθητικές αποτελούν

αναχρονιστικά μιλιταριστικά κατάλοιπα δικτατορικών

καθεστώτων. Μαθητές-στρατιωτάκια που παρελαύνουν

μπροστά στην “εξουσία” του τόπου, είτε πρόκειται για πολιτική,

θρησκευτική κ.ά. Τα μαύρα περιβραχιόνια ή μαντήλια και η

στρέψη του κεφαλιού στα αριστερά δεν αποτελούν ανυπακοή ή

απειθαρχία. Η συμμετοχή και μόνο στην παρέλαση και ο

στρατιωτικός βηματισμός αποτελεί δείγμα υπακοής και

πειθαρχίας. Η μόνη μορφή απειθαρχίας και ανυπακοής είναι η

μη συμμετοχή στις παρελάσεις! Είναι εξοργιστικό μαθητές να

παρελαύνουν από συνήθεια, αλλά να μην γνωρίζουν το λόγο

και να μην έχουν διδαχθεί από την ιστορία μας…

Όσον αφορά το στρατιωτικό σκέλος των παρελάσεων είναι

υποκριτικό να υποστηρίζεται πως οι Έλληνες νιώθουν

υπερήφανοι για τη χώρα τους επειδή βλέπουν τα τανκς στο

δρόμο! Άρματα μάχης υπερκοστολογημένα, πυραυλικά

συστήματα που έχουν πληρωθεί αλλά δεν έχουμε παραλάβει,

“τυφλά” αεροπλάνα, ελικόπτερα χωρίς συντήρηση και

υποβρύχια που “γέρνουν” δεν τονώνουν το εθνικό μας

φρόνημα! Είναι προτιμότερο ο στρατός να λειτουργεί ομαλά κι

ας μην επιδεικνύει τα όπλα του παρά να κάνει επιδείξεις και να

είναι ανοργάνωτος. Μην ξεχνάμε επίσης τις μίζες και τις

συμφωνίες κάτω από το τραπέζι γύρω από όλα αυτά. Τα

εθνικιστικά συνθήματα των στρατευμένων αποτελούν απλά το

κερασάκι στην τούρτα…

Κλείνοντας πρέπει να τονίσω πως την 28η Οκτωβρίου δεν την

γιορτάζουμε για να βλέπουμε ταινίες με τον Πρέκα, να

αποστηθίζουμε ιστορικά γεγονότα και να βλέπουμε τα παιδιά

μας στις παρελάσεις. Το ΟΧΙ έχει βαθύτερο νόημα. Πρέπει να

διδαχθούμε από την ιστορία και να λέμε ΟΧΙ στην καθημερινή

μας ζωή σε πράγματα που είναι ενάντια στην ηθική και τα

πιστεύω μας. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο κέρδος για όλους μας.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες και στο μέλλον ίσως γίνουν

χειρότερες. Ας αγωνιζόμαστε συστηματικά για τη δημοκρατία

και την ελευθερία μας! Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που

έδωσαν τη ζωή τους για αυτά τα αυτονόητα για εμάς σήμερα.

Καλό αγώνα…

Νοέμβριος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων

Νέων

Μεταβατική δημοκρατία

Αγώνας-αγώνας-αγώνας

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων

Νέων

Tο Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Nέων είναι ανοιχτός

κοινωνικός σύλλογος Νέων που αγωνίζεται για τις

πανανθρώπινες αξίες, την ειρήνη, την πρόοδο, την ευημερία

και την προστασία του περιβάλλοντος. Αγωνίζεται για τη

δημοκρατία, για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των Νέων

στην Εργασία στο περιβάλλον, στη ποιότητα ζωής στην

Κοινωνική Απελευθέρωση, στα πλαίσια μιας σύγχρονης

δημοκρατικής και πλουραλιστικής κοινωνίας.

Το ΚΕΑΝ πιστεύει στις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας,

της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης και

επιδιώκει την όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη ανάπτυξη της

προσωπικότητας του ατόμου. Τα μέλη του πιστεύουν στο

δικαίωμα των πολιτών, των νέων, να υπερασπίζονται το

περιβάλλον και να αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή. Γι' αυτό

και επιλέγουν ως οργάνωση το δρόμο της μη-βίαιης, πλην όμως

δυναμικής και χωρίς συμβιβασμούς, ενεργού δράσης.

Πιστεύουν στην τεκμηριωμένη και επιστημονικά ορθή και

αξιόπιστη πληροφόρηση των πολιτών. Γι' αυτό και

πραγματοποιούν επιστημονικές αναλύσεις, σεμινάρια και

συζητήσεις. Πιστεύουν στις Νέες τεχνολογίες και στη χρήση

τους προς όφελος των πολιτών και του πλανήτη. Γι αυτό και

επιδιώκουν να γίνουν κτήμα του καθένα εκλαϊκεύοντας όσο το

δυνατόν περισσότερο τα σχετικά ζητήματα και εκπαιδεύοντας

τους πολίτες στη χρήση τους.

Ενισχύουν τις πρωτοβουλίες των κινημάτων των πολιτών που

υπερασπίζονται το φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα στη

ζωή. Προωθούν μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης,

σύγχρονη και προοδευτική, χωρίς καταπίεση, εκμετάλλευση και

αλλοτρίωση, που στηρίζεται στην πολιτική, κοινωνική και

οικονομική δημοκρατία.

Ενισχύουν τις πρωτοβουλίες για διατήρηση και ανάδειξη της

πολιτιστικής μας κληρονομιάς, για την ανάπτυξη του

πολιτισμού μας καθώς και τη σύγχρονη συλλογική και ατομική

δημιουργία. Στηρίζουν τις κοινωνικές μειονότητες και τα

αδύναμα τμήματα του πληθυσμού στην αντίστασή τους

απέναντι στις κοινωνικές διακρίσεις, την κρατική καταπίεση,

τον αυταρχισμό και τη βία.

Το ΚΕΑΝ συνεργάζεται με όλους τους φορείς διεθνώς, που

εμπνέονται από τις ίδιες αξίες και έχουν ανάλογους στόχους. Oι

δυνάμεις της εργασίας, της παραγωγής, του πολιτισμού, της

γνώσης, της οικολογίας, οι δυνάμεις των ανδρών και γυναικών,

της νέας γενιάς του τόπου μας, ενωμένες σε ένα διαρκώς

διευρυνόμενο προοδευτικό, δημοκρατικό κοινωνικό συνασπισμό

είναι η μόνη εγγύηση που οδηγεί στην υλοποίηση αυτών των

οραμάτων, των στόχων και των επιλογών μας.

Δράσεις του ΚΕΑΝ είναι:

Οικολογικές προτάσεις για την ανάπτυξη της χώρας.

Χρήση της υψηλής τεχνολογίας για την βιώσιμη ανάπτυξη

των υποβαθμισμένων περιοχών.

Διοργάνωση ημερίδων-συνεδρίων με θέματα που άπτονται

προβλημάτων της καθημερινότητας των νέων.

Προάσπιση του δικαιώματος εργασίας για τους νέους.

Διαπολιτισμική προσέγγιση.

Εναλλακτικοί τρόποι διασκέδασης και ψυχαγωγίας για

τους νέους.

Στόχοι του ΚΕΑΝ είναι:

Η προάσπιση του δικαιώματος των Νέων στη ζωή.

Ειδικότερα στο περιβάλλον εργασίας και στις συνθήκες

εργασίας.

Η δημιουργία ενός εναλλακτικού μοντέλου διαχείρισης

της καθημερινότητας που θα έχει στο κέντρο του στόχου

του την ανάπτυξη της προσωπικότητας και απελευθέρωση

των δημιουργικών δυνάμεων που κρύβει μέσα του κάθε

νέος, ο κάθε άνθρωπος.

Περισσότερες πληροφορίες:

Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Νέων

Πατρόκλου 57 & Πριάμου, 13122 Ίλιον

Τηλ.: 2102692880

Fax: 2102692881

e-mail: info@kean.gr

www.kean.gr

Μεταβατική δημοκρατία

Habemus Papam! Σκηνές που μόνο από το Βατικανό έχουμε

συνηθίσει να βλέπουμε ζήσαμε την εβδομάδα που μας πέρασε.

Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου αντικαταστάθηκε από το

Προεδρικό Μέγαρο, οι πιστοί Ρωμαιοκαθολικοί από τους

δημοσιογράφους και τους πολίτες που καθηλώθηκαν μπροστά

από τις τηλεοράσεις τους και τελικά Πάπας-πρωθυπουργός

εξελέγη ο Λουκάς Παπαδήμος…

Όλες τις προηγούμενες μέρες τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα

και δημοσιογραφικά συγκροτήματα χρησιμοποίησαν κάθε

θεμιτό και αθέμιτο μέσο προκειμένου να παραιτηθεί από την

πρωθυπουργία ο Γ. Παπανδρέου. Βουλευτές-γλάστρες και

υπουργοί-υπάλληλοι “απειλούσαν” πως θα ρίξουν την

κυβέρνηση και ζητούσαν δέσμευση από τον πρωθυπουργό πως

θα παραιτηθεί άμεσα για να του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης…

Ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο στα βουλευτικά έδρανα

και τα τηλεοπτικά παράθυρα!

Θα αναρωτηθεί κανείς: Έπρεπε να μείνει ο Γ. Παπανδρέου

πρωθυπουργός; Σαφώς και όχι! Στα δυο χρόνια που κυβέρνησε

έδρασε με άκρως νεοφιλελεύθερο τρόπο αντίθετο με τις αρχές

και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ και των ψηφοφόρων που τον

εξέλεξαν. Υπέπεσε σε αρκετά σοβαρά λάθη στη διάρκεια της

θητείας του και πορεύτηκε με ανάξιους και ανίκανους

συνεργάτες. Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο. Ο Παπανδρέου

έπρεπε να ανατραπεί δημοκρατικά με προσφυγή στις κάλπες,

είτε έκανε δημοψήφισμα, είτε όχι! Η δημοκρατία έχει κανόνες

και αυτοί καταπατήθηκαν εμφανέστατα αυτές τις μέρες.

Ο Παπαδήμος έχει πλούσιο βιογραφικό στον χώρο της

τραπεζοοικονομικής με σπουδές στο ΜΙΤ στη μηχανική και τα

οικονομικά. Το 1980 εργάστηκε ως οικονομικός εμπειρογνώμων

στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Το διάστημα 1985-1993

ήταν οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος. Το

1993 διορίστηκε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και

τον επόμενο χρόνο διοικητής της Τράπεζας παραμένοντας μέχρι

το 2002. Το ίδιο έτος ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής

Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε το 2010.

Επίσης, έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού

Νομισματικού Ιδρύματος (1994-1998), πρόεδρος της

Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των

Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής

Κοινότητας (1993-1995) κ.ά. Παράλληλα, ακολουθούσε

ακαδημαϊκή καριέρα και από το 2010 ήταν οικονομικός

σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου.

Αυτός είναι ο νέος μας εντολοδόχος πρωθυπουργός! Η

πλειοψηφία των δημοσιογράφων τον χαρακτηρίζουν ως Μεσσία

και προσπαθούν να διαμορφώσουν κατάλληλα την κοινή γνώμη

παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν να έχει

ποσοστό αποδοχής μεγαλύτερο του 70%. Με άλλα λόγια, 7

στους 10 πολίτες εγκρίνουν για πρωθυπουργό τους έναν

άγνωστο μέχρι χθες σε αυτούς τραπεζίτη που τον επέβαλλαν

ετσιθελικά τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα και ο

Καρατζαφέρης…

Ο Παπαδήμος είναι τεχνοκράτης. Αυτό παραδόξως πολλοί το

θεωρούν πλεονέκτημα. Όποιος ανατρέξει σε ένα οποιοδήποτε

ελληνικό λεξικό θα δει πως τεχνοκράτης είναι ο “ανώτερος

διοικητικός υπάλληλος, ειδικός επιστήμονας ή πολιτικός, ο

οποίος ασκεί το λειτούργημά του με γνώμονα τις υπαρκτές

οικονομικές συνθήκες και απαιτήσεις, χωρίς να προτάσσει ως

κριτήριο τις συνέπειες των επιλογών του για τον ανθρώπινο

παράγοντα”. Με άλλα λόγια, δουλειά του τεχνοκράτη

Παπαδήμου είναι η διαχείριση του κράτους και του χρέους που

αυτό έχει, αλλά αδιαφορώντας για τους πολίτες και τις

συνθήκες διαβίωσής και επιβίωσής τους! Όπως άλλωστε είχε

τονίσει και ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1975: “Ο τεχνοκράτης

δεν έχει συνείδηση, δεν έχει τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική

δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για

να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να σου

βγάλει τη δουλειά. Λοιπόν τεχνοκράτης δεν είναι ουδέτερη

λέξη”. Ένας τεχνοκράτης, λοιπόν, μας διοικεί σήμερα…

Ξεφεύγοντας από γενικότητες και αναφερόμενοι στον ίδιο τον

Παπαδήμο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ήταν αυτός ο διοικητής

της Τράπεζας της Ελλάδος που πανηγύριζε πλάι στο Σημίτη την

είσοδο στο Ευρώ, αφού είχαν προηγηθεί τα γνωστά

“μαγειρέματα” των στοιχείων για να εισέλθουμε στην

Ευρωζώνη. Άλλωστε, για αυτά τα greek statistics μας

χλευάζουν και μας κατηγορούν σήμερα οι υπόλοιποι

Ευρωπαίοι… Είναι, επίσης, ο οικονομικός σύμβουλος του Γ.

Παπανδρέου που μας οδήγησε σε μνημόνιο, ΔΝΤ,

μεσοπρόθεσμο κτλ. Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο

Παπαδήμος ήταν ενάντια στο κούρεμα του χρέους που τώρα θα

κληθεί να υπερασπιστεί! Δεν είναι τυχαίο πως η διευθύντρια

του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ ανέμενε δέσμευση του Παπαδήμου πως

αποδέχεται το κούρεμα του χρέους για να συγχαρεί τη νέα

κυβέρνηση… Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα κατανοητό πως

ο Παπαδήμος δεν είναι η απάντηση στην κρίση και η λύση της,

αλλά μέρος της κρίσης. Είναι ένας από τους συνδημιουργούς

της!

Η στελέχωση της κυβέρνησης του εντολοδόχου Παπαδήμου

μόνο δυσάρεστες εκπλήξεις προκάλεσε! Είναι μακράν χειρότερη

από αυτή του Γ. Παπανδρέου. Με στελέχωση από δεξιά και

ακροδεξιά στοιχεία να πλαισιώνουν τους νεοφιλελεύθερους

υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που παρέμειναν δεν μπορεί κανείς να

ελπίζει και σε πολλά για το μέλλον. Ο Α. Σαμαράς όντας πιστός

στις μικροκομματικές σκοπιμότητες ανάγκασε τους βουλευτές

της ΝΔ που υπουργοποιήθηκαν να παραιτηθούν, ώστε η ΝΔ

τυπικά να μην μετέχει στην κυβέρνηση και να μην χάσει τον

τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης! Παρόλα αυτά πήρε δύο

σημαντικά υπουργεία, το Εξωτερικών και το Εθνικής Άμυνας. Ο

Καρατζαφέρης φαίνεται πως είναι ο πιο κερδισμένος καθώς έχει

υπό την επιρροή του τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών &

Δικτύων και τον υφυπουργό Ναυτιλίας. Θέσεις πολύ σημαντικές

αν αναλογιστεί κανείς τις επαφές των στελεχών αυτών με

επιχειρηματικούς και εφοπλιστικούς κύκλους, καθώς και

μεγαλοεργολάβους δημοσίων έργων που είναι παράλληλα

ιδιοκτήτες και μέτοχοι δημοσιογραφικών συγκροτημάτων…

Η υπουργοποίηση του Βορίδη, του Γεωργιάδη και των

υπολοίπων στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ. αποτελούν πλήγμα στην

αξιοπιστία της κυβέρνησης, της χώρας και της δημοκρατίας εν

τέλει. Είναι αδιανόητο δεδηλωμένοι οπαδοί της χούντας,

υποστηρικτές ακραίων και ρατσιστικών αντιλήψεων να

καταλαμβάνουν υπουργικό θώκο! Είναι ενδεικτική η αντίδραση

των Γάλλων σοσιαλιστών. Επίσης, με δεδομένες τις ακραίες

θέσεις τους αποτελεί μεγάλο ρίσκο η τοποθέτησή τους σε

“ευαίσθητα” υπουργεία, όπως το Εθνικής Άμυνας. Το κόμμα του

5,63% στις πρόσφατες εκλογές έφτασε να καθορίζει τις

πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας…

Η κυβέρνηση ευρείας δεξιάς και ακροδεξιάς συνεργασίας του

Παπαδήμου επανέφερε στο προσκήνιο πολιτικούς που είχαν

εξαφανιστεί για χρόνια από τα δρώμενα. Χαρακτηριστικό

παράδειγμα ο νέος υπουργός Εσωτερικών Τάσος Γιαννίτσης.

Πρώην σύμβουλος στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, στο

Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και σε διάφορες άλλες

επιχειρήσεις. Μέλος της Οικονομικής Επιτροπής του ΟΟΣΑ

(1993-2000) και Οικονομικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού

Κ. Σημίτη στο διάστημα 1994-2000. Υπήρξε Υπουργός Εργασίας

και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (2000-2001), Αναπληρωτής

Υπουργός Εξωτερικών (2001-2004) και Υπουργός Εξωτερικών

(2004). Μάλιστα, το Δεκέμβριο του 2009 παραιτήθηκε από

μέλος του ΔΣ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη για

να αναλάβει Πρόεδρος του ΔΣ στα Ελληνικά Πετρέλαια. Άλλος

ένας τεχνοκράτης και οικονομικό στέλεχος της “αμαρτωλής”

περιόδου Σημίτη με τα greek statistics και με διασυνδέσεις σε

δημοσιογραφικά συγκροτήματα…

Είναι ευρέως αποδεκτό πως ιδανικός ηγέτης δεν έχει υπάρξει,

δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει. Ο Μεσσίας δεν πρόκειται να

έχει το πρόσωπο του Παπαδήμου. Καλό είναι να το καταλάβουν

όλοι οι Έλληνες αυτό σύντομα. Οι οιωνοί, πάντως, δεν είναι οι

καλύτεροι δυνατοί! Εν τέλει ο Παπαδήμος, όπως και όλοι, θα

κριθεί στην πράξη. Τα βιογραφικά από μόνα τους δεν ασκούν

πολιτική…

Αγώνας-αγώνας-αγώνας

“Το μήνυμα του Πολυτεχνείου παραμένει επίκαιρο”. Έχει

καταντήσει κλισέ αυτή η φράση κυρίως επειδή τη

χρησιμοποιούν στα μηνύματά τους ενόψει της επετείου της

εξέγερσης του Πολυτεχνείου οι πολιτικοί. Κι όμως, το

Πολυτεχνείο σε πείσμα πολλών παραμένει πιο επίκαιρο από

ποτέ…

Τι κι αν πέρασαν 38 χρόνια από τότε; Εκείνοι οι νέοι πάλεψαν

για ύψιστα ιδανικά που ακόμα δυστυχώς δεν έχουμε κατακτήσει

πλήρως. Ζητούσαν Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία. Αγωνίζονταν

για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική

Απελευθέρωση και Δημοκρατία. Και εν μέρει το πέτυχαν! Η

χούντα μετά από λίγο έπεσε, το πολίτευμα άλλαξε, αλλά ριζικές

αλλαγές στην κοινωνία δεν υπήρξαν. Αυτές θα καθυστερούσαν

λίγο ακόμα και θα έρχονταν οριστικά το 1981…

Έχουμε φτάσει η καθημερινότητα που ζούμε να είναι παρόμοια

με αυτή του 1973. Ζητάμε ακριβώς τα ίδια πράγματα! Οι μισθοί

περικόπτονται, οι φόροι αυξάνονται και η ανεργία “καλπάζει”.

Πολλοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν τα βασικά μέσα για να

επιβιώσουν. Η ανέχεια σε όλο της το μεγαλείο! Η Παιδεία χάρη

στις άστοχες (αλλά συντονισμένες) προσπάθειες της υπουργού

Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου έχει αποδομηθεί εντελώς.

Υποβαθμίζει με άθλιους νόμους τα ελληνικά πανεπιστήμια, ενώ

στα σχολεία τα παιδιά δεν έχουν παραλάβει ακόμα τα βιβλία

τους! Ελευθερία ουσιαστική δεν υπάρχει, μόνο τύποις. Οι

ειρηνικές διαδηλώσεις και πορείες πνίγονται από τα χημικά και

η ακραία καταστολή αποτελεί καθημερινό φαινόμενο.

Σήμερα, το 2011, 37 χρόνια μετά από την πτώση της χούντας,

η Ελλάδα έχει και πάλι μια μη δημοκρατικά εκλεγμένη

κυβέρνηση. Η λαϊκή κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία έχουν

εκμηδενισθεί στο βωμό των μνημονίων του ΔΝΤ. Οι έξωθεν

απειλές για μη καταβολή των δόσεων του δανείου έχουν

μετατρέψει τους Έλληνες πολιτικούς σε πειθήνια όργανα του

Σαρκοζί και της Μέρκελ. Ένα καίριο χτύπημα στη δημοκρατία

είναι και ο διορισμός του εντολοδόχου πρωθυπουργού Λ.

Παπαδήμου με υπουργούς και υφυπουργούς ακροδεξιά

στοιχεία.

Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν τη “γενιά του

Πολυτεχνείου” πως είναι υπαίτια για τη σημερινή κατάσταση

της Ελλάδας. Η αλήθεια βρίσκεται, όμως, αλλού. “Γενιά του

Πολυτεχνείου” δεν είναι μόνο η Δαμανάκη, ο Λαλιώτης, ο

Παπουτσής και οι λοιποί (τότε) φοιτητές που εξαργύρωσαν τη

συμμετοχή τους στην εξέγερση με πολιτικά αξιώματα.

Πρωτίστως, “γενιά του Πολυτεχνείου” είναι όλοι οι αφανείς

ήρωες της εξέγερσης. Αυτοί που έδωσαν την ψυχή τους στον

αγώνα και δεν προσπάθησαν να το χρησιμοποιήσουν για

προσωπικό όφελος. Είναι οι χιλιάδες λαού, εργατών και

φοιτητών που αντιστάθηκαν στη χούντα με σκοπό μια

καλύτερη ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα. Τέτοιες επιθέσεις

στο κίνημα του Πολυτεχνείου γίνονται είτε από αδαείς, είτε από

αντιτιθέμενους στην εξέγερση και οπαδούς της χούντας…

Οι νοσταλγοί της χούντας βρίσκονται πλέον εντός της βουλής

και σε υπουργεία. Ο πρωθυπουργός διορίστηκε από εξωθεσμικά

κέντρα εξουσίας. Η χώρα οδηγείται κάθε μέρα προς το

χειρότερο. Για όλα αυτά, το Πολυτεχνείο παραμένει ζωντανό

και επίκαιρο! Οι αγωνιστές και οι νεκροί του Πολυτεχνείου δεν

έκαναν την εξέγερση για να δουν τους διώκτες τους 38 χρόνια

μετά να διοικούν την Ελλάδα και να βρίσκονται σε θέση ισχύος.

Η δημοκρατία, η λαϊκή κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία

πρέπει να επιστρέψουν και να εδραιωθούν στην Ελλάδα! Ο

μόνος δρόμος είναι αγώνας-αγώνας-αγώνας…

ΥΓ: Αποτελεί τιμή για το κίνημα η μη κατάθεση στεφάνου από

την Α. Διαμαντοπούλου. Οι φοιτητές τότε αγωνίστηκαν για

αυτά που εκείνη καταστρέφει σήμερα. Σε αντίθετη περίπτωση

θα έτριζαν τα κόκκαλα των νεκρών…

Δεκέμβριος 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνικό Κέντρο Προώθησης του

Εθελοντισμού “anthropos.gr”

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS

Ευρωπαϊκή Χάρτα για τη συντεταγμένη Σοσιαλδημοκρατία

Ανασκόπηση 2011

Η Μ.Κ.Ο. του μήνα: Ελληνικό Κέντρο Προώθησης του

Εθελοντισμού “anthropos.gr”

Το Ελληνικό Κέντρο Προώθησης του Εθελοντισμού με

διακριτικό τίτλο “anthropos.gr” αποτελεί την πρώτη ελληνική

ανθρωπιστική πύλη στο διαδίκτυο, που στόχο έχει να

προωθήσει τις σχέσεις μεταξύ των ελληνικών ΜΚΟ και να

παρέχει στους πολίτες, στις επιχειρήσεις, στους

δημοσιογράφους και στους φορείς της πολιτείας & των δήμων

που ενισχύουν τις εθελοντικές δράσεις έγκυρες πληροφορίες

που σχετίζονται με τον εθελοντισμό και την ενίσχυση των

δράσεων αυτού.

Πέντε χρόνια μετά την χρονιά της ίδρυσης του, το

“anthropos.gr” έχει καταφέρει, όχι μόνο να συγκεντρώσει στη

βάση δεδομένων του ένα πολύ μεγάλο αριθμό οργανώσεων

που ασχολούνται με τον εθελοντισμό στην Ελλάδα αλλά και να

αποτελεί μια αξιόπιστη πηγή για οποιοδήποτε θέμα αναφορικά

με τις δράσεις των ελληνικών ΜΚΟ και όχι μόνο. Το

“anthropos.gr” επιχείρησε να εστιάσει στην όσο το δυνατόν

καλύτερη και αντικειμενικότερη διασπορά της πληροφορίας

αυτής, γεγονός που επιτεύχθηκε χάρη στην πολύτιμη αρωγή

και υποστήριξη της προσπάθειας, που η οργάνωση επιτελεί, από

πλευράς δεκάδων εθελοντών.

Η ιστοσελίδα του “anthropos.gr”, αποτελείται από 11 κύριες

κατηγορίες θεμάτων και από 16 υποκατηγορίες. Η μηχανή

αναζήτησης ΜΚΟ περιέχει 25 κατηγορίες οργανώσεων και

αλφαβητική κατηγοριοποίηση. Πιο συγκεκριμένα στην πύλη, η

οποία ανανεώνεται καθημερινά, μπορεί κάποιος να βρει ειδήσεις

από τον χώρο των ΜΚΟ, διεθνείς ειδήσεις, εκστρατείες

ενημέρωσης, εκδηλώσεις, αφιερώματα, εμφάνιση αναγκών των

ΜΚΟ (σε εθελοντική εργασία, σε είδος [προσφορά/ζήτηση]),

προγράμματα εθελοντικής δράσης που υλοποιούνται,

χρηματοδοτήσεις προγραμμάτων που αφορούν ΜΚΟ, τρέχουσες

χορηγίες, νομικά θέματα σχετικά με τον εθελοντισμό και τις

ΜΚΟ κ.ά.

Μέχρι και σήμερα στη βάση δεδομένων του “anthropos.gr”

έχουν καταχωρηθεί πάνω από 1800 Μη Κυβερνητικές

Οργανώσεις ενώ αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με

στατιστικά στοιχεία, την πύλη επισκέπτονται μηνιαίως περίπου

100.000 άτομα. Ως εκ τούτου προκύπτει ότι η πύλη του

“anthropos.gr” αποτελεί πλέον ένα σταθερό σημείο αναφοράς

για όλους εκείνους τους ενδιαφερόμενους φορείς, ιδιώτες ή

επιχειρήσεις, των οποίων ο εθελοντισμός αποτελεί συστατικό

στοιχείο.

Οι αρχές του ανθρωπισμού, της προστασίας των ανθρωπίνων

δικαιωμάτων και της προσπάθειας που καταβάλλουν οι ΜΚΟ για

έναν καλύτερο κόσμο μακριά από στερεότυπα, παραμένουν η

κινητήριος δύναμή της οργάνωσης.

Το Ελληνικό Κέντρο Προώθησης του Εθελοντισμού

“anthropos.gr” φέρει μια δυναμική προοπτική σχεδιάζοντας με

ακόμη μεγαλύτερο ζήλο τις δράσεις του για το επόμενο

διάστημα. Νέοι άνθρωποι ανέλαβαν να συνεχίσουν το έργο που

ξεκίνησε το 2000 η ομάδα των πρώτων ενθουσιωδών

“μαστόρων” της οργάνωσης αυτής. Άνθρωποι με ιδέες

φρέσκιες, με προθυμία και διάθεση να αναλάβουν νέες

πρωτοβουλίες για την προώθηση του εθελοντισμού. Που σκοπό

έχουν, να μην επαναπαυτούν στα εσκαμμένα αλλά να

προσπαθήσουν μέσα από μια σειρά δραστηριοτήτων προβολής,

οργάνωσης και δημοσιότητας του “anthropos.gr”, να δώσουν

δυναμική ώθηση στην έννοια του εθελοντισμού, αποσκοπώντας

στο να γίνει, ο καθένας από εμάς, κοινωνός αυτής της

προσπάθειας και συμμέτοχος στο τολμηρό αυτό εγχείρημα.

O “anthropos.gr” θέτοντας νέους στόχους συνεχίζει να

εξελίσσεται δυναμικά μέσα από μια σειρά δράσεων που

σχεδιάζει που σκοπό έχουν να επικεντρωθούν στους παρακάτω

τομείς:

Τη δημιουργία του πρώτου ηλεκτρονικού καταστήματος

e-shop για προϊόντα που θα απευθύνονται σε MKO.

Τη δημιουργία εντύπου (περιοδικού) με παραλήπτες ΜΚΟ,

θεσμικούς φορείς ή εταιρίες με κοινωνική δράση.

Την εισαγωγή εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε σχολεία

για την ευαισθητοποίηση των παιδιών σε θέματα που

άπτονται του εθελοντισμού, την προβολή εκπαιδευτικού

υλικού (βίντεο οργανώσεων) και την εκπαίδευση σε

θέματα κοινωνικής προσφοράς.

Την παροχή τεχνογνωσίας σε ΜΚΟ, μέσα από μια σειρά

σεμιναρίων με στόχο την εκπαίδευση σε θέματα που

αφορούν την συμμετοχή σε ελληνικά και ευρωπαϊκά

προγράμματα.

Τέλος, τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων που θα

αφορούν θέματα εθελοντισμού και στόχο θα έχουν την

συγκέντρωση χρημάτων από πλευράς ΜΚΟ για την

αξιοποίηση τους μέσα από την Εθελοντική δράση.

Ο “anthropos.gr” είναι η πρώτη ελληνική δικτυακή πύλη, που

δημιουργήθηκε αμιγώς από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο και

αποτελεί το ανθρώπινο πρόσωπο του διαδικτύου. Ένα χώρο

που πολλές φορές έχει κατηγορηθεί για την αλλοτρίωση και την

απομάκρυνση των ανθρώπων μεταξύ τους, αλλά ίσως για

πρώτη φορά, προσεγγίζει το χώρο των νέων τεχνολογιών και

των εφαρμογών τους, προς όφελος των ΜΚΟ.

Η εξέλιξη του αλλά και η αξιόπιστη παρουσίαση των δράσεων

των ελληνικών ΜΚΟ αποτελεί σημαντική προτεραιότητα για

τους ανθρώπους που το δημιούργησαν.

Για να λειτουργήσει το “anthropos.gr”, χρειάζεται τη συμβολή

όλων μας. Χρειάζεται τις ειδήσεις των ΜΚΟ, τις ανακοινώσεις

τους, τις αγγελίες τους και ό,τι άλλο κάθε οργάνωση θα ήθελε

να δημοσιοποιήσει αλλά και τις εκδηλώσεις για διάθεση

προσφοράς σε κάθε επίπεδο, από πλευράς των ενεργών

πολιτών των επιχειρήσεων ή άλλων κρατικών και ιδιωτικών

φορέων.

Η βαθύτερη επιθυμία της οργάνωσης είναι το “anthropos.gr” να

αποτελεί, για όλους εμάς -τους ευαισθητοποιημένους πολίτες-

ένα ζωντανό φόρουμ διαλόγου και παρουσίασης των

προβλημάτων του κόσμου μας, στα οποία οι ΜΚΟ έχουν την

δυνατότητα να παρεμβαίνουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά.

Περισσότερες πληροφορίες:

Ελληνικό Κέντρο Προώθησης του Εθελοντισμού “anthropos.gr”

Φερών 5, 10434 Αθήνα

Τηλ.: 2108838914

Fax: 2108838914

e-mail: admin@anthropos.gr

www.anthropos.gr

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS σχεδιάστηκε για πρώτη

φορά τον Αύγουστο του 1987 από τους James W. Bunn και

Thomas Netter, δύο υπαλλήλους δημοσίων πληροφοριών για

το Παγκόσμιο Πρόγραμμα για το AIDS στον Παγκόσμιο

Οργανισμό Υγείας στη Γενεύη της Ελβετίας. Οι Bunn και Netter

μετέφεραν την ιδέα τους στον Δρ Jonathan Mann, διευθυντή

του Παγκόσμιου Προγράμματος για το AIDS (γνωστό σήμερα

ως UNAIDS). Στο Δρ Mann άρεσε η ιδέα, την ενέκρινε, και

συμφώνησε με την πρόταση πως η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα

κατά του AIDS θα πρέπει να είναι η 1η Δεκεμβρίου 1988.

Ο Bunn, ένας δημοσιογράφος στο K PIX-TV του Σαν

Φρανσίσκο, πρότεινε ως ημερομηνία την 1η Δεκεμβρίου

πιστεύοντας ότι θα μεγιστοποιήσει την κάλυψη από τα δυτικά

μέσα ενημέρωσης. Αφού το 1988 ήταν έτος εκλογών στις ΗΠΑ,

ο Bunn πρότεινε ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα είναι

κορεσμένα από τη μετεκλογική τους κάλυψη και πρόθυμα να

βρουν μια νέα ιστορία για κάλυψη. Οι Bunn και Netter

προσδιόρισαν ότι η 1η Δεκεμβρίου ήταν αρκετά μεγάλο χρονικό

διάστημα μετά τις εκλογές και αρκετά σύντομο πριν τις

διακοπές των Χριστουγέννων. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα

“νεκρό” σημείο στο ειδησεογραφικό ημερολόγιο και έτσι

αποτελούσε τέλεια χρονική στιγμή για την Παγκόσμια Ημέρα

κατά του AIDS.

Από την ίδρυσή του μέχρι και το 2004, το UNAIDS έχει ως

αιχμή του δόρατος της εκστρατείας για την Παγκόσμια Ημέρα

κατά του AIDS, ετήσια θέματα σε συνεννόηση με τους άλλους

παγκόσμιες οργανώσεις υγείας. Από το 2008, το θέμα κάθε

έτους για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS επιλέγεται από

την Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή της Παγκόσμιας

Εκστρατείας κατά του AIDS μετά από εκτεταμένες

διαβουλεύσεις με ανθρώπους, οργανισμούς και κρατικές

υπηρεσίες που εμπλέκονται στην πρόληψη και τη θεραπεία του

HIV/AIDS. Για κάθε Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS από 2005

έως το 2010, το θέμα ήταν “Σταματήστε το AIDS. Τηρήστε την

υπόσχεση.” με ετήσια επιμέρους υποθέματα. Αυτό το γενικό

θέμα έχει σχεδιαστεί για να ενθαρρύνει τους πολιτικούς ηγέτες

να διατηρήσουν τη δέσμευσή τους να επιτύχουν καθολική

πρόσβαση στη θεραπεία, φροντίδα και υποστήριξη των

ασθενών του HIV/AIDS έως το έτος 2010. Το διάστημα από το

2011 έως το 2015 η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS θα έχει

θέμα “Γνωριμία με το Μηδέν, μηδενίζουμε …τις νέες μολύνσεις,

τους θανάτους, τις διακρίσεις”. Είναι μια πρόσκληση αλλά και

πρόκληση προς τους δημοσίους και ιδιωτικούς φορείς να

κυνηγήσουν αυτόν τον στόχο μέσα από τον επαναπροσδιορισμό

των δαπανών για την υγεία και την διαμόρφωση των πολιτικών

υγείας.

Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά την παγκόσμια πρώτη “εμφάνιση”

της επιδημίας AIDS που συντάραξε τον κόσμο και 15 χρόνια

μετά την επιτυχή εφαρμογή ισχυρής συνδυαστικής

αντιρετροϊκής θεραπείας (HAART) των ασθενών, η Ελλάδα

βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή σε ό,τι αφορά την πορεία της

νόσου. Η εξάπλωση του AIDS στη χώρα μας βρίσκεται εκτός

ελέγχου! Είναι ενδεικτικό πως στην Ελλάδα στους τοξικομανείς

η αύξηση άγγιξε μέσα σε ένα έτος το 1260%, ενώ στον γενικό

πληθυσμό της χώρας το 52,7%...

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης

Νοσημάτων (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.) μέχρι και την 31η Οκτωβρίου του

2011, έχουν καταγραφεί στο 11.340 περιστατικά HIV λοίμωξης.

Από το σύνολο των ατόμων αυτών, 3.235 έχουν εμφανίσει τη

νόσο AIDS και 5.500 βρίσκονται υπό αντιρετροϊκή θεραπεία.

Συνολικά έχουν χάσει τη ζωή τους 2.152 άτομα. Οι

επιστήμονες έχουν υπογραμμίσει ότι η πορεία της HIV

λοίμωξης παρουσιάζει σταθερά ανοδική πορεία μετά το 2002.

Ειδικότερα, ενώ το 2002 ο αριθμός των περιπτώσεων HIV

λοίμωξης που δηλώθηκαν στο ΚΕΕΛΠΝΟ ήταν 3,6 ανά

100.000 πληθυσμού, το 2008 ο αντίστοιχος αριθμός έφθασε τις

5,8 περιπτώσεις. Έτσι, το πρώτο δεκάμηνο του 2011

καταγράφεται εντυπωσιακή άνοδος με 7,1 περιστατικά HIV

λοίμωξης ανά 100.000 πληθυσμού. Την περίοδο Ιανουαρίου-

Οκτωβρίου του 2011, δηλώθηκαν στο ΚΕΕΛΠΝΟ 803 νέες

περιπτώσεις HIV λοίμωξης, εκ των οποίων οι 686 (85,43%)

αφορούσαν σε άνδρες και οι 117 (14,57%) σε γυναίκες. Σε

σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010, η αύξηση το 2011

ανέρχεται στο 52,7%.

Ωστόσο, όσον αφορά τους χρήστες ναρκωτικών, το πρώτο

δεκάμηνο του 2011 παρατηρείται μία δραματική αλλαγή στα

χαρακτηριστικά της επιδημίας του HIV στην Ελλάδα. Την

περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2011 δηλώθηκαν 190

περιστατικά HIV λοίμωξης σε χρήστες, ενώ το αντίστοιχο

δεκάμηνο του 2010 ο αριθμός των νέων περιστατικών

μολυσμένων χρηστών ήταν μόλις 14! Συγκριτικά με το

αντίστοιχο δεκάμηνο του 2010, όπου ο αριθμός HIV λοιμώξεων

στους τοξικομανείς ήταν μικρός (2,66%), η αύξηση το 2011

είναι περίπου 1.200%...

Το 2011 πιθανότατα θα αποτελέσει ένα έτος καμπής για την

αντιμετώπιση του AIDS, καθώς έγινε φανερό ότι η αντιρετροΐκή

αγωγή, και ιδίως η πρωιμότερη χορήγησή της, δεν ωφελεί μόνο

θεραπευτικά, αλλά προφυλάσσει από την μετάδοση της νόσου

και σε ατομικό και σε επίπεδο πληθυσμού. Η HAART σε

συνδυασμό, βεβαίως, με τη λήψη και όλων των άλλων πολύ

σημαντικών προφυλακτικών μέτρων είναι δυνατόν να

περιορίσει την εμφάνιση νέων μολύνσεων και να αναχαιτίσει

την εξάπλωση της νόσου.

Πρέπει να τονισθεί ότι η εκρίζωση της νόσου δεν έχει ακόμη

επιτευχθεί! Μέχρι τότε η σωστή και συνεχής ενημέρωση, η

λήψη προφυλακτικών μέτρων και η έγκαιρη θεραπεία

αποτελούν τα αποτελεσματικότερα μέτρα ελέγχου της

εξάπλωσης της νόσου. Οι επιστημονικές έρευνες πάντως

προχωρούν και έχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ελπίζουμε

πως σύντομα αυτή η Παγκόσμια Ημέρα και ταυτόχρονα το AIDS

θα αποτελούν παρελθόν για την ανθρωπότητα!

Ευρωπαϊκή Χάρτα για τη συντεταγμένη

Σοσιαλδημοκρατία

Η “Ευρωπαϊκή Χάρτα για τη συντεταγμένη Σοσιαλδημοκρατία”

είναι ένα έγγραφο που συντάχθηκε από μια ομάδα σοσιαλιστών

και σοσιαλδημοκρατών ακτιβιστών στην Ευρώπη. Είναι

αντιπροσωπευτικό της πολιτικής κουλτούρας των ευρωπαϊκών

χωρών. Αν και δεν είναι επίσημο έγγραφο του Ευρωπαϊκού

Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES), στοχεύει να συμβάλει στη

δημιουργία ενός βασικού προγράμματος για το ΕΣΚ μέχρι το

2013. Με αυτό κατά νου, η Χάρτα σκοπεύει να ενώσει το

μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ακτιβιστών, που είναι πεπεισμένοι

ότι μόνο μια κοινή αντίδραση από την Ευρωπαϊκή

σοσιαλδημοκρατία μπορεί να διασφαλίσει και να βελτιώσει τα

κοινωνικά πρότυπα και τα επιτεύγματα της Ευρώπης.

Η Χάρτα αυτή έχει ως στόχο να ενισχύσει το ενωμένο

Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα μέσω στενής διακρατικής

συνεργασίας και προώθηση της επίγνωσης της ευρωπαϊκής

διάστασης εντός των διαφορετικών εθνικών πολιτικών

κομμάτων. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να ενισχυθεί την

πληροφόρηση και τα εκπαιδευτικά προγράμματα για τα

ευρωπαϊκά θέματα στο εσωτερικό των πολιτικών κομμάτων και

να ενισχυθεί η κοινή προσπάθεια των ακτιβιστών και των

φορέων λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη.

Οι ακτιβιστές που ανέλαβαν αυτή την πρωτοβουλία δεν

υποστηρίζουν την κατεύθυνση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής

Ένωσης τα τελευταία χρόνια. Οι κοινωνικές ανισότητες, οι

οποίες είναι εμφανείς στο συνεχώς διευρυνόμενο χάσμα

αμοιβών και τον αποκλεισμό μεγάλων ομάδων του πληθυσμού

από την κοινωνία, είναι σαφείς ενδείξεις μιας νεοφιλελεύθερης

συντηρητικής επικράτησης. Θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί ως

ένδειξη αδυναμίας των σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών

κομμάτων, τα οποία δεν ήταν μέχρι στιγμής σε θέση να

αναπτύξουν και να εφαρμόσει μια σύγχρονη πολιτική ατζέντα

με το προοδευτικά επιχειρήματα.

Από την ίδρυσή της, η ΕΕ (και οι προκάτοχοί της) προσπάθησε

να λάβει στοιχειώδη κοινωνικοπολιτικά βήματα παράλληλα με

τα μέτρα για την οικονομική ολοκλήρωση. Ωστόσο, οι

οικονομικές και κοινωνικές διαφορές στην ΕΕ είναι σήμερα

μεγαλύτερες από ποτέ και δεν υπάρχουν κοινές προσεγγίσεις σε

βασικούς τομείς πολιτικής. Η αποστολή όλων μας είναι να

ενισχυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση θεσμικά και πολιτικά. Επιπλέον,

πρέπει να θεσπίσουμε μια ομόφωνη, προοδευτική θέση και να

σταματήσουμε να εκμεταλλευόμαστε την Ευρώπη για εθνικούς

σκοπούς. Η Χάρτα αντιπροσωπεύει μια κοινωνική, πολιτική και

οικολογική Ευρώπη και υποστηρίζει την ανάπτυξη μιας

ευρωπαϊκής κοινής οργάνωσης. Όποιος υποστηρίζει αυτούς

τους στόχους και τις αξίες μπορεί να υπογράψει τη Χάρτα.

Η Χάρτα δεσμεύεται για την προσαρμογή των αριστερών

πολιτικών κομμάτων στα ευρωπαϊκά ζητήματα και για την

αναγκαιότητα προγραμμάτων και πολιτικών δεσμεύσεων που

υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα. Η Χάρτα μεταφέρει την ιδέα ότι

οι σοσιαλιστικοί και σοσιαλδημοκρατικοί αγώνες δεν μπορούν

παρά να είναι, σε μια αλληλεξαρτώμενη Ευρώπη, ενσαρκωμένοι

από το συντονισμό των πολιτικών των αριστερών κομμάτων.

Επιπλέον, δεσμεύεται προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της

κοινής διαχείρισης των ευρωπαϊκών δημόσιων πολιτικών,

σεβόμενο παράλληλα την κάθε εθνική, περιφερειακή και τοπική

ταυτότητα και κουλτούρα, που συνθέτουν την ευρωπαϊκή

πολιτιστική ταυτότητα.

Η υπογραφή της Χάρτας σημαίνει:

Δέσμευση για τη δημιουργία μιας κοινωνικής Ευρώπης, η

οποία περιλαμβάνει τον εξευρωπαϊσμό των σοσιαλιστικών

και σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών κομμάτων

Δέσμευση για τη δημιουργία ευρωπαϊκής κοινής

οργάνωσης για τον εθελοντικό, πολιτικό και εμπορικό

τομέα, δέσμευση για κατάρτιση στα ευρωπαϊκά θέματα και

ένα διασυνοριακό συντονισμό αυτών των οργανώσεων

Στόχοι είναι:

Η κατάθεση της πρωτοβουλίας στον πρόεδρο του

Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος για να γίνει αυτό το

κείμενο η Χάρτα όλων των σοσιαλιστών και

σοσιαλδημοκρατών ακτιβιστών

Η δημιουργία μιας ομάδας αλληλεγγύης μέσα στα

ευρωπαϊκά κόμματα για την προώθηση δραστηριοτήτων,

προγραμμάτων, κατάρτισης και ευρωπαϊκών

διασυνοριακών δεσμεύσεων. Συνεπώς, η δημιουργία ενός

πραγματικού ευρωπαϊκού κοινωνικού πνεύματος.

Περισσότερες πληροφορίες για την “Ευρωπαϊκή Χάρτα για τη

συντεταγμένη Σοσιαλδημοκρατία” μπορείτε να βρείτε στη

σελίδα www.eurosocialdemocrats.eu σε διάφορες γλώσσες.

Μάλιστα, στη συγκεκριμένη σελίδα συγκεντρώνονται

υπογραφές για την προώθηση του αιτήματος. Περίπου 420

Ευρωπαίοι από όλα τα κράτη-μέλη έχουν μέχρι στιγμής

υπογράψει τη Χάρτα!

Ανασκόπηση 2011

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Γεγονότα σημαντικά

συνέβησαν και φέτος στην Ελλάδα και όλο τον υπόλοιπο

κόσμο. Μπορεί ημερολογιακά να συνέβησαν μέσα στο 2011,

αλλά σίγουρα θα επηρεάσουν το 2012 και τις επόμενες χρονιές.

Ας κάνουμε λοιπόν μια ανασκόπηση του 2011…

Το περιοδικό ΤΙΜΕ στην ετήσια ανακήρυξη τού “προσώπου της

χρονιάς” επέλεξε να τιμήσει τον ανώνυμο διαδηλωτή. Όπως

χαρακτηριστικά αναφέρεται στο εξώφυλλο του περιοδικού στις

26 Δεκεμβρίου: “Πρόσωπο της χρονιάς: Ο διαδηλωτής. Από την

Αραβική Άνοιξη στην Αθήνα, από την κατάληψη της Wall Street

στη Μόσχα”. Αντιπροσωπεύει πολλά κινήματα παγκόσμιας

διαμαρτυρίας -για παράδειγμα την Αραβική Άνοιξη, το κίνημα

των αγανακτισμένων, το κίνημα για την κατάληψη της Wall

Street και το κόμμα του τσαγιού- καθώς και τις διαδηλώσεις σε

Ελλάδα, Ρωσία και Ινδία μεταξύ άλλων. Η επιλογή δεν είναι

καθόλου τυχαία. Είναι απολύτως εύστοχη και δίνει τον παλμό

για το τι πραγματικά συνέβη μέσα στο 2011. Από την αρχή ως

το τέλος!

Η Αραβική Άνοιξη είναι ένα επαναστατικό κύμα διαδηλώσεων

και διαμαρτυριών που έλαβε χώρα στη Μέση Ανατολή και τη

Βόρεια Αφρική. Αν και ξεκίνησε στις 18 Δεκεμβρίου 2010

εξαπλώθηκε και εντάθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του 2011.

Εκδηλώθηκαν εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο,

εμφύλια σύρραξη στη Λιβύη, εξεγέρσεις στο Μπαχρέιν, τη

Συρία και την Υεμένη. Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν επίσης στην

Αλγερία, το Ιράν, το Ιράκ, την Ιορδανία, το Μαρόκο και το

Ομάν. Μικρότερες οργανωμένες διαμαρτυρίες έγιναν στο

Τζιμπουτί, το Κουβέιτ, τον Λίβανο, τη Μαυριτανία, τη Σαουδική

Αραβία και το Σουδάν. Κοινό γνώρισμα των διαδηλώσεων ήταν

η αντίσταση με καμπάνιες, απεργίες, πορείες, καθώς και η

χρήση κοινωνικών δικτύων (όπως το Facebook, το Twitter και

το YouTube) για την οργάνωση, την επικοινωνία και την

ενημέρωση περί των προσπαθειών των κρατών για καταπίεση

και λογοκρισία. Το σύνθημα των διαδηλωτών στον αραβικό

κόσμο ήταν “Ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς”.

Οι ταραχές αυτές στην Τυνησία είχαν ως αποτέλεσμα την

εκδίωξη του Προέδρου Ben Ali. Στην Αίγυπτο παραιτήθηκε ο

Πρόεδρος Mubarak, ενώ κυβερνά ο στρατός με τη βία να

συνεχίζεται ως σήμερα. Στη Λιβύη μετά τον εμφύλιο πόλεμο,

την εκδίωξη και θανάτωση του Gaddafi, την κυβέρνηση έχει

αναλάβει το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο. Στην Υεμένη, μετά

από πολύμηνη εξέγερση, ο Πρόεδρος Saleh παραιτήθηκε, ενώ

στη Συρία η εξέγερση συνεχίζεται με τους νεκρούς να φτάνουν

τις πέντε χιλιάδες! Οι περισσότερες εξεγέρσεις πέτυχαν τους

σκοπούς τους και θα μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα

στους εξεγερμένους λαούς αν δεν “καπελώνονταν” από τις

“Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης”…

Εκτός από εξεγέρσεις και διαδηλώσεις στη Μέση Ανατολή και

την Αφρική, μαζικές κινητοποιήσεις είχαμε και στην Ελλάδα

ενάντια στα οικονομικά μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση σε

συμφωνία με εξωτερικούς πιστωτές. Η “αρχή” έγινε το Μάιο με

το πανευρωπαϊκό κάλεσμα των Αγανακτισμένων. Στις 29

Ιουνίου η Βουλή ενέκρινε το Μεσοπρόθεσμο, παρά τις

κινητοποιήσεις της 28ης και 29ης Ιουνίου. Οι διαδηλώσεις

συνεχίστηκαν και κατά τη διάρκεια του Ιουλίου με μικρότερο

όγκο διαδηλωτών όμως σε σχέση με τους δύο πρώτους μήνες

των κινητοποιήσεων, γεγονός το οποίο αποδόθηκε στην

αποθάρρυνση μέρους των διαδηλωτών από τα σοβαρά

επεισόδια στα τέλη του Ιουνίου, που συνοδεύτηκαν από χρήση

αστυνομικής βίας, αλλά και στην ελάττωση του κόσμου στα

αστικά κέντρα λόγω των καλοκαιρινών διακοπών.

Από τις αρχές Σεπτεμβρίου η Ελλάδα σαρώθηκε από απεργιακό

κύμα διαρκείας με πραγματοποίηση απεργιών από

διαφορετικούς κλάδους, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Είναι

χαρακτηριστικό πως στο διάστημα από 1 Σεπτεμβρίου έως 20

Οκτωβρίου, μόνο τρεις μέρες δεν σημειώθηκε κάποια

απεργιακή κινητοποίηση. Η διαδήλωση της 20ης Οκτωβρίου,

όμως, σκιάστηκε από τον θάνατο ενός 53χρονου διαδηλωτή!

Ακόμα μεγαλύτερης έκτασης διαμαρτυρίες σημειώθηκαν κατά

την διάρκεια των εορτασμών για την 28η Οκτωβρίου. Κατά τη

διάρκεια της μαθητικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη που

πραγματοποιήθηκε στις 27 Οκτωβρίου, ακολούθησε στο τέλος

της πορεία διαμαρτυρίας από ομάδες διαδηλωτών. Την επόμενη

ημέρα οι διαμαρτυρίες ήταν πολύ εντονότερες. Στη

Θεσσαλονίκη το πλήθος των διαδηλωτών που αποδοκίμαζε

ακόμα και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια,

οδήγησε στην ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης, γεγονός

που συμβαίνει για πρώτη φορά! Όλα αυτά οδήγησαν στην

παραίτηση του Γ. Παπανδρέου και την ανάληψη

πρωθυπουργικών καθηκόντων από τον Λ. Παπαδήμο.

Μια από τις αιτίες για την εξέγερση του φοιτητικού κινήματος

στην Ελλάδα το 2011 ήταν και ο νέος νόμος της Α.

Διαμαντοπούλου για την μεταρρύθμιση της ανώτατης

εκπαίδευσης. Οι φοιτητές μαζικά αντιτάχθηκαν στο νόμο αυτό

και με καταλήψεις διαρκείας προσπάθησαν να τον αποτρέψουν.

Ανάλογες διαδηλώσεις μεγαλύτερης διάρκειας συνέβησαν και

στη Χιλή εναντίον της εκεί εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

Ένα από τα συγκλονιστικότερα γεγονότα του 2011 ήταν και οι

τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νορβηγία τον Ιούλιο. Στις 22

Ιουλίου, περισσότεροι από 90 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους

από μια έκρηξη βόμβας στο Όσλο και από τις σφαίρες ενός

άντρα σε κατασκήνωση νεολαίας πολιτικού κόμματος στο νησί

Ουτόγια. Ένας φανατισμένος ακροδεξιός ήταν ο υπαίτιος για τη

χειρότερη εθνική τραγωδία στη Νορβηγία μετά τον Β’

Παγκόσμιο Πόλεμο.

Φεύγοντας από τα αμιγώς πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, δεν

μπορούμε να μην αναφερθούμε στον μεγάλο σεισμό και το

τσουνάμι που έπληξε την Ιαπωνία στις 11 Μαρτίου. Αποτέλεσμα

αυτού ήταν το πυρηνικό ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο της

Φουκουσίμα, όπου καταγράφηκε διαρροή μεγάλης ποσότητας

ραδιενέργειας στο περιβάλλον.

Αυτά ήταν τα σημαντικότερα γεγονότα τους 2011 συνοπτικά.

Σε λίγες μέρες τελειώνει μια χρονιά γεμάτη από εξελίξεις,

θετικές και αρνητικές, σε όλα τα μέτωπα. Ζήσαμε πολλά και

αναμένεται να ζήσουμε ακόμα περισσότερα στο μέλλον.

Πάντως ένα πράγμα είναι σίγουρο. Αν αρκούσε ένα επίθετο για

να περιγράψει το 2011, αυτό θα ήταν: επαναστατικό…

makrystathis.blogspot.com | join the conversation

Copyright © Δημήτρης Μακρυστάθης, 2012

Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος. All rights reserved.