Έντυπο τελειοφοίτων του 2ου Γυμνασίου Ωραιοκάστρου Ιούνιος 2012

TO BE OR NOT TO BE Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής μέσα από τη θρησκεία, τη φιλοσοφία και διάφορες επιστημονικές θεωρίες. σελ. 4

Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ Αμφισβήτηση, αντίδραση και οι αλλαγές στα ‘θέλω’ μας.

σελ. 3

ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ : ΤΟ «ΠΕΡΙΒΟΛΙ» ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ Όλη η αλήθεια για τις «αθώες» ουσίες των καλλυντικών. σελ. 12

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ Η αλήθεια για τα σκοτεινά μονοπάτια που επιλέγουν να βαδίσουν χιλιάδες νέοι. σελ. 8

ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΕΔΙΔΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΕΚΡΑΤΕΙΣ Μια δεύτερη κραυγή για τα σχολεία στην Ελλάδα.

σελ. 17

ΣΧΟΛΕΙΟ; ΠΟΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ… Μια πρώτη κραυγή για τα σχολεία στην Ελλάδα.

σελ. 16

STOP A.C.T.A.

σελ. 20

Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ σελ. 21

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ Ποιοι είμαστε; Τι κάνουμε; Γιατί το κάνουμε; σελ. 2

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ σελ. 18

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΞΟΔΟΥΣ Μερικές διαφορετικές προτάσεις για ένα ευχάριστο καλοκαίρι.

σελ. 23

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ; Αν θέλετε να κοιμηθείτε ή έχετε πρόβλημα με τα νεύρα σας, μη το διαβάσετε. ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΑ! σελ. 14

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

Σε όλους εμάς έλεγαν πως η εφηβεία θα ’ναι μια δύσκολη ηλικία και όλοι μας το περιμέναμε. Είναι πολύ δύσκολο να μην ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι και τι θέλεις να κάνεις. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που έχουν ανακαλύψει τον πραγματικό τους εαυτό, τα πιστεύω, τις αντιλήψεις, τις πεποιθήσεις και όλα εκείνα που τους εκφράζουν. Οι περισσότεροι ψάχνουμε να βρούμε κάτι, πολλές φορές δεν ξέρουμε καν τι και ασχολούμαστε επιφανειακά με χόμπι και αντικείμενα που μας ενδιαφέρουν, αλλά πολύ σπάνια εμβαθύνουμε σ’ αυτά. Λίγοι ψάχνουν να δουν τι κρύβουν, τι κουβαλάνε μέσα τους.

Επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να φθείρονται με ανούσιες συζητήσεις και γνωριμίες, με κουτσομπολιά, με εφήμερους ενθουσιασμούς που θέλουμε να λέμε έρωτες κι όμως τους ξεχνάμε την άλλη μέρα. Δεν ψάχνουμε το ουσιαστικό, το αληθινό κι έχουμε πάψει να θέλουμε να γνωρίσουμε τον κόσμο. Κρίνουμε από την εικόνα ανθρώπους και αντικείμενα και κυνηγάμε εκείνα που γυαλίζουν κι ας είναι κούφια από μέσα. Μας έχουν μάθει να μην παλεύουμε και όλα να είναι έτοιμα. Πέρασε μέσα μας το να τα παρατάμε όταν έρχονται τα δύσκολα. Λες και ο πόνος δεν είναι αναγκαίος στη ζωή μας. Λες και δεν σου μαθαίνει πράγματα το να πονάς, το να έχεις πέσει κάτω και να πρέπει να βάλεις όλη σου τη δύναμη για να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Κι όμως πώς θα γίνουμε πιο δυνατοί για να αντέξουμε τις δυσκολίες που έρχονται, αν αποφεύγουμε να κοιτάξουμε κατάματα τον πόνο και δεν αποφασίσουμε πως δεν θα μας ρίξει και θα τον νικήσουμε; Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και δεν κάνουμε τίποτα για να μάθουμε. Κι αυτό επιφέρει το χειρότερο αποτέλεσμα. Επηρεαζόμαστε από τα πάντα. Δεχόμαστε άκριτα οτιδήποτε μας λανσάρουν τα Μ.Μ.Ε. και οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν. Και με αυτόν τον τρόπο αναλωνόμαστε στις καινούριες μόδες που δημιουργούνται, μόνο και μόνο για να γινόμαστε ένα με κάποια κοινωνική ομάδα, για να είμαστε αποδεκτοί, λες και φοβόμαστε το διαφορετικό. Τόσα άτομα ακολουθούν και αντιγράφουν πιστά κάποιο στυλ, ακόμα και αν δεν τους εκφράζει, μόνο και μόνο από το φόβο της αποδοκιμασίας, αν δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε έτσι. Ο καθένας μας οφείλει να βρει τον εαυτό του, να γνωρίσει τον κόσμο, να βρει τι τον εκφράζει και τι αγαπάει. Τον τρόπο που θα το κάνουμε αυτό, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν τον ξέρω. Και αμφιβάλλω για το αν τον ξέρει κάποιος. Αλλά νομίζω ότι αυτή είναι και η γοητεία του. Πως πρέπει να τον βρούμε μόνοι μας, ακόμα και αν χρειαστεί να ψάχνουμε διαρκώς μια ζωή.

Έλλη Τζιώνα Γ4 ΡΗΣΗ

Η συζήτηση με τον εαυτό σου επιφέρει δραματικά αποτελέσματα. Τ.Τ.

2

Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Η εφηβεία είναι μια περίεργη ηλικία… ξαφνικά ο τρόπος που βλέπεις τα

πάντα γύρω σου αλλάζει. Ο κόσμος είναι ο ίδιος που ήταν πάντα, απλά εσύ είσαι διαφορετικός, δίνεις σημασία σε άλλα πράγματα και τα αντιμετωπίζεις αλλιώς. Όλη αυτή η αλλαγή οφείλεται στην αμφισβήτηση. Τα πάντα αμφισβητούνται : η στάση προς τη ζωή που κρατούν οι γύρω σου, το πολιτικό σύστημα, η θρησκεία ακόμα και ο εαυτός σου… Ανακαλύπτεις συνεχώς νέα πράγματα στην προσωπικότητά σου, που ίσως κάποια δε θα φανταζόσουν ποτέ ότι τα διαθέτεις και έτσι ξεκινάς να σκέφτεσαι : ποιος είμαι, ποιος θέλω να γίνω, ποιος θα μπορούσα να ήμουν; Γνωρίζεις συνεχώς νέα άτομα τα οποία σου δείχνουν μια διαφορετική άποψη των πραγμάτων, από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα και αυτό σε βάζει σε σκέψεις. Ο κόσμος πια δεν είναι τόσο απλός, όπως όταν ήσουν μικρός. Τότε έβλεπες κυρίως τα πράγματα μέσα από τα μάτια των γονιών σου, εκείνον τον κόσμο ήξερες και άρα εκείνον θεωρούσες σωστό. Όσο μεγαλώνεις όμως τα πράγματα αλλάζουν, αναρωτιέσαι μήπως ακόμα και οι γονείς σου είχαν λάθος σε κάποια πράγματα, δέχεσαι ερεθίσματα από τον έξω κόσμο που σε επηρεάζουν και έτσι το μυαλό σου μπερδεύεται και δεν ξέρεις πια ποιον να πιστέψεις, τι να θεωρήσεις σωστό και τι από όλα αυτά να διαλέξεις. Επικρατεί χάος : ο παλιός σου κόσμος μπερδεύεται με τον καινούργιο, ο παλιός σου εαυτός με αυτόν που δημιουργείται τώρα.

Αλλά δεν πειράζει, αφού όλη αυτή η συνεχής αμφιβολία θα σε βοηθήσει, μετά

από ψάξιμο και πολύ σκέψη, να δημιουργήσεις τη δική σου άποψη, το δικό σου κόσμο, όπου θα ξέρεις ότι οτιδήποτε επιλέγεις θα είναι το σωστό, αφού μετά από αγώνα, ακούγοντας πολλές διαφορετικές γνώμες διάλεξες ποια θα είναι η ζωή σου και σε ποια πράγματα θα δίνεις σημασία. "Να συντρίβεις τα παλιά καλούπια, και τα πιο ιερά, όταν πια δε σε χωρούν" έλεγε ο Καζαντζάκης και πιστεύω πως αυτό πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να ζούμε σε έναν κόσμο που προοδεύει. Αμφισβητώντας ακόμα και αυτούς που παλιότερα θεωρούσαμε σωστούς, θα γίνουμε καλύτεροι απ' τους προηγούμενους και δε θα μείνουμε στάσιμοι.

Νεφέλη Μιχαλάτου Γ3

Χ.Μ. Αμφισβητούμε για να μην καταλήξουμε αυτό που κάποιοι λένε ότι είμαστε.

3

TO BE OR NOT TO BE

Το νόημα της ζωής : κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχει. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν έχει ένα συγκεκριμένο σκοπό ζωής κι ότι το "νόημα της ζωής "είναι απλά μια επινόηση για να παρηγορηθεί από τη μοναξιά της ύπαρξης. Όσες γνώμες κι αν υπάρχουν, το σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος βασανίζεται από αυτό το ερώτημα από την αρχαιότητα. Η αναζήτηση για ένα σκοπό στη ζωή του είναι και η κύρια αιτία για την οποία υπάρχουν τόσες θρησκείες. Οι άνθρωποι σε κάθε τόπο αναρωτιούνταν από πού προήλθαν, τι ακολουθεί μετά τον θάνατο και το κυριότερο γιατί γεννήθηκαν - ποιος είναι ο σκοπός της ζωής τους. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία μιας διαφορετικής κοσμοθεωρίας σε κάθε τόπο, μιας θρησκείας η οποία όριζε το σκοπό της ζωής, εξηγούσε τα φυσικά φαινόμενα, έθετε ηθικούς κανόνες. Με λίγα λόγια απαντούσε στα ερωτήματα : από πού ερχόμαστε, πού πηγαίνουμε και τι προσπαθούμε να πετύχουμε;

Ινδουισμός

Οι Ινδουιστές βλέπουν τη θέση που έχουν στην παρούσα ζωή τους με βάση τις πράξεις τους στην προηγούμενη. Ό,τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν οφείλονται στη λάθος συμπεριφορά που ακολούθησαν στην προηγούμενή τους ζωή. Ο σκοπός ενός Ινδουιστή είναι να ελευθερωθεί από το νόμο του κάρμα, να ελευθερωθεί δηλαδή από τις συνεχείς μετενσαρκώσεις. Υπάρχουν τρεις δυνατοί τρόποι για να τελειώσει αυτός ο κύκλος του κάρμα : 1. Να αφοσιωθεί κανείς με αγάπη σε κάποιον ή κάποια από τις θεότητες των Ινδουιστών. 2. Να αυξήσει τη γνώση του για τον Βράχμαν (την ολότητα) μέσα από το διαλογισμό, να κατανοήσει δηλαδή ότι οι περιστάσεις της ζωής δεν είναι πραγματικές, ότι ο εαυτός είναι μια αυταπάτη και ότι μόνο ο Βράχμαν είναι αληθινός. 3. Να αφιερώσει τον εαυτό του σε διάφορες θρησκευτικές τελετές και ιεροτελεστίες.

Βουδισμός

Οι Βουδιστές πιστεύουν ότι ένας άνθρωπος έχει απεριόριστες μετενσαρκώσεις, οι οποίες αναπόφευκτα συμπεριλαμβάνουν και πόνο μέσα τους. Ένας Βουδιστής προσπαθεί να δώσει τέλος σε αυτές τις μετενσαρκώσεις. Οι Βουδιστές πιστεύουν ότι αυτό που προκαλεί τις μετενσαρκώσεις είναι οι επιθυμίες, οι αντιπάθειες και οι αυταπάτες ενός ανθρώπου. Επομένως, ο σκοπός ενός Βουδιστή είναι να εξαγνίσει την καρδιά του και να εγκαταλείψει όλες τις επιθυμίες του για απολαύσεις. Βασική αρχή της διδασκαλίας του Βουδισμού είναι η ματαιότητα της ζωής πάνω στη γη, το εφήμερο και η φθορά που την καθιστούν δαιμονική. Ο άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά αποστασιοποιούμενος από τις επιθυμίες, μέσω της κατάστασης

4

της Νιρβάνας που είναι μια κατάσταση απάθειας. Η έξοδος από τον πόνο και τη ματαιότητα της ζωής είναι ο δρόμος του Βουδισμού που οδηγεί στην αυτο-λύτρωση, τη φώτιση και τη θεία γνώση. Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες, λυτρωτής είναι αυτός που θα λυτρώσει τους ανθρώπους από τη λύτρωση, η αφοβία πρέπει να είναι το θεμέλιο της αληθινής θρησκείας. Κομφουκιανισμός

Οι Κομφουκιανιστές έχουν σκοπό να ζουν σύμφωνα με το δίδαγμα του Κομφούκιου. Μία από τις κύριες φιλοσοφικές ιδέες του Κομφουκιανισμού είναι η έννοια της Ανθρωπιάς ή Τζεν (JEN), που πρέπει να διαποτίζει όλες τις ανθρώπινες πράξεις, για να μπορεί να λειτουργεί σωστά κάθε κοινωνική σχέση. Η ανθρωπιά οδηγεί στην άλλη μεγάλη αρετή, που για τον Κομφούκιο είναι η Σου, η αμοιβαιότητα. Η Κομφουκιανική ευσέβεια εκφράζεται στις εξής πέντε αμοιβαίες σχέσεις δικαιωμάτων και καθηκόντων (Βού Λού) : 1. Καλοσύνη του άρχοντα - νομιμοφροσύνη του αρχόμενου. 2. Αγάπη του πατέρα – υπακοή του γιου. 3. Αγαθότητα των ηλικιωμένων – σεβασμός των νέων. 4. Δικαιοσύνη του συζύγου – υπακοή της συζύγου. 5. Αμοιβαία πίστη μεταξύ φίλων.

Χριστιανισμός

Σύμφωνα με τον χριστιανισμό, ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι να ενωθεί με το Θεό. Ο αγώνας για την πνευματική ολοκλήρωση, η ταπείνωση, η μετάνοια, η νηστεία, η προσευχή και η αγάπη προς τον πλησίον είναι κάποιοι από τους τρόπους οι οποίοι θα τον οδηγήσουν πιο κοντά στο σκοπό του. Ο χριστιανισμός βλέπει τη ζωή υπό το πρίσμα της αιωνιότητας. Η ζωή καταξιώνεται όταν ο άνθρωπος καλλιεργεί τα χαρίσματα που προσφέρει ο ίδιος ο Θεός.

Μουσουλμανισμός

Οι Ισλαμιστές πιστεύουν στον Αλλάχ, ο οποίος έχει την απόλυτη κυριότητα στον κόσμο σε κάθε περίπτωση. Αυτός μόνο είναι ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων, κανένας δε μοιράζεται την εξουσία του και κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στην απόφασή του. Ο Αλλάχ θεωρείται ο δημιουργός του σύμπαντος και η πηγή όλου του καλού και του κακού. Οτιδήποτε συμβαίνει είναι θέλημά του. Είναι ένας δυνατός και αυστηρός κριτής, ο οποίος θα δείξει έλεος στους οπαδούς του αν έχουν κάνει αρκετά καλά έργα στη ζωή τους και αν είναι αφοσιωμένοι στη θρησκεία. Ο προορισμός, λοιπόν, των μουσουλμάνων είναι να ζουν σύμφωνα με το θέλημά του.

Εκτός από τις θρησκείες, διάφορες φιλοσοφίες έδωσαν τις δικές τους απαντήσεις στο πρόβλημα του νοήματος της ζωής, απαντήσεις οι οποίες υποστηρίχτηκαν από πολλούς πνευματικούς ανθρώπους :

Κατά τους στωικούς, η ανθρώπινη φύση είναι τμήμα της παγκόσμιας φύσης, η οποία καθοδηγείται και κυβερνάται από το συμπαντικό νόμο της Λογικής. Κύριο ζητούμενο είναι συνεπώς το να ζει κάποιος σύμφωνα με τη φύση του, η οποία για τον άνθρωπο, μέσω της λογικότητάς του (στα λατινικά ratio), ωθεί προς την Αρετή. Η Αρετή είναι το μόνο αγαθό και μόνο από αυτήν εξαρτάται η ευημερία. Όλα τα υπόλοιπα πράγματα, ευχάριστα ή δυσάρεστα, στερούνται αξίας, είναι «αδιάφορα».

5

Ο Επίκουρος και η θεωρία του, κατά την οποία σκοπός των ανθρώπινων πράξεων είναι η επιδίωξη της ατομικής ή της κοινωνικής ευτυχίας, στρέφονται σε έναν ηθικολογικό χαρακτήρα της φιλοσοφίας. Στόχος του ήταν η αναζήτηση των αιτιών της ανθρώπινης δυστυχίας και των εσφαλμένων δοξασιών που την προκαλούν, ώστε να υπάρξει η αντιπρόταση για την προοπτική μιας ευχάριστης ζωής. 

Ο Ουμανισμός είναι κοσμική φιλοσοφία που υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος και μόνο είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και την πορεία της. Ο Ουμανιστής στοχεύει στην αυτο-βελτίωση και στον αυτο-σεβασμό και τονίζει ότι το άτομο οφείλει να ζει και να δρα με βάση τις ικανότητές του, συλλογικά και ατομικά, βελτιώνοντας το προσωπικό του μέλλον, αλλά ταυτόχρονα και το μέλλον της κοινωνίας του, αφήνοντας πίσω του έναν κόσμο καλύτερο για τις επόμενες γενιές. Υποστηρίζει την υπομονή και την ανεκτικότητα για τους συνανθρώπους, καθώς επίσης τη δικαιοσύνη και τις δίκαιες για όλους διαδικασίες μέσα στην κοινωνία. Πατέρες του Ουμανισμού θεωρούνται ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας. Ως ρεύμα με τη σημερινή του μορφή εμφανίστηκε κατά την περίοδο της Αναγέννησης στην Ιταλία. Πολλοί διάσημοι επιστήμονες, όπως ο Αϊνστάιν, ο Φρόυντ, η Μαρί Κιουρί και άλλοι υπήρξαν ουμανιστές.

Ο μηδενισμός αρνείται την ύπαρξη νοήματος στη ζωή, την ύπαρξη του θεού, την ύπαρξη της λογικής τάξης στον κόσμο κλπ. Πρεσβεύει την ολοκληρωτική άρνηση κάθε θεωρητικής ή πρακτικής αξίας. Ένας από αυτούς που υποστήριξαν αυτή τη φιλοσοφία υπήρξε ο Φρίντριχ Νίτσε.

Σε αντίθεση με όλες αυτές τις φιλοσοφίες, οι βιολόγοι υποστηρίζουν ότι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι μόνο ένας : ο άνθρωπος να βρεθεί στις ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες ώστε να ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες (τροφή, ύπνο, αναπαραγωγή κλπ).Ο σκοπός αυτός, δηλαδή, δε διαφέρει καθόλου από εκείνον που καθοδηγεί τα ένστικτα των ζώων.

Είπαν για το νόημα της ζωής : "Πάψε να προσδοκάς και θα έχεις τα πάντα." Βούδας "Κατ ΄ αρχάς, πρέπει να έχεις ένα συγκεκριμένο, ξεκάθαρο ιδεώδες, ένα στόχο.

Δεύτερον, να διαθέτεις τα μέσα για να επιτύχεις το στόχο σου : σοφία, χρήματα, υλικά, μέθοδο. Τρίτον, προσηλώσου στο στόχο σου. Οι άνθρωποι είναι όντα που θέλουν να έχουν στόχους. Η ζωή μας έχει νόημα, μόνο όταν πασχίζουμε να πετύχουμε τους στόχους μας. " Αριστοτέλης

"Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας αγώνας για την ύπαρξη, με τη

βεβαιότητα ότι στο τέλος θα νικηθούμε." Άρθουρ Σοπενχάουερ "Πονώ, άρα υπάρχω". Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι "Ένας λόγιος γνωρίζει πολλά βιβλία, ένας άνθρωπος μορφωμένος έχει γνώσεις

και δεξιότητες, ένας άνθρωπος φωτισμένος καταλαβαίνει το νόημα και το σκοπό της ζωής του." Λέων Τολστόι

"Εάν ο άνθρωπος αρχίζει να ενδιαφέρεται για το νόημα της ζωής και την αξία

της, αυτό σημαίνει ότι είναι άρρωστος ." Σίγκμουντ Φρόυντ

6

"Ζήσε σαν να ήταν να πεθάνεις αύριο. Μάθαινε σαν να ήταν να ζήσεις για πάντα." Mahatma Gandhi

"Υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι για να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας, σαν τίποτα να

μην είναι θαύμα. Ο άλλος, σαν τα πάντα να είναι θαύμα" Άλμπερτ Αϊνστάιν "Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος." "Ζούμε μόνοι,

πεθαίνουμε μόνοι, το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή." "Χρέος σου, ήσυχα, χωρίς ελπίδα, με γενναιότητα, να βάνεις πλώρα κατά την άβυσσο. Και να λες : Τίποτα δεν υπάρχει! Μήτε ζωή, μήτε θάνατος". " Έρωτας ελευτερίας, να μην καταδέχεσαι, μήτε για τον παράδεισο ακόμα, να σκλαβώνεις την ψυχή σου· παιχνίδι παλικαρίσιο απάνω από την αγάπη και τον πόνο, απάνω από το θάνατο· να συντρίβεις τα παλιά καλούπια, και τα πιο ιερά, όταν πια δε σε χωρούν." Νίκος Καζαντζάκης

"Ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έχει ένα θησαυρό που τον περιμένει." Paulo

Coelho

Νεφέλη Μιχαλάτου Γ3

ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ Τι θέλει ο καθένας μας να κάνει στη ζωή του; Έχουμε στόχους άραγε ή πάμε στα τυφλά; Καλό είναι να γνωρίζουμε πως όλα πια δεν είναι ευπρόσδεκτα και εύκολα σαν μια ανοιχτή αγκάλη. . Κι ο κόσμος μας δεν άλλαξε. Οι άνθρωποι γενήκαν κακόκαρδοι και ήρωες όπως ήτανε γραφτό τους. Έτσι λοιπόν κατάληξη δεν έχουνε ποτέ τα όνειρά μας και η ζωή μας δίδαξε να μην τα ακολουθούμε.

Τ.Τ.

7

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

Έχετε παρατηρήσει πως η συμπεριφορά του παιδιού σας έχει αλλάξει, κυρίως όσον αφορά τη στάση του απέναντι σε εσάς και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς σας και τις επιδόσεις του στο σχολείο ή σε άλλες δραστηριότητες; Μήπως σε αυτήν την μεταβατική περίοδο μεταξύ ενηλικίωσης και παιδικής ηλικίας, το παιδί σας άρχισε να συναναστρέφεται με «ύποπτες» παρέες, ενώ ταυτόχρονα έχει χάσει το ενδιαφέρον του για τα σπορ, τα χόμπι ή τη μουσική που κάποτε αγαπούσε; Ο λόγος μπορεί να είναι εκείνα τα συναισθηματικά και ορμονικά «σκαμπανεβάσματα» που χαρακτηρίζουν την εφηβεία

. Έτσι, πολλοί από αυτούς βρίσκουν τη λύση στις ναρκωτικές ουσίες.

τάται από τη δοσολογία, από τις συνθήκες λήψης ή από τη συνεργία με άλλε ουσίες.

έ ό

ντίσκο» έφερε τη όδα των «σκληρών» ναρκωτικών, της ηρωίνης και της κοκαΐνης.

. Δεν πρέπει, όμως, σε καμία περίπτωση να αγνοήσουμε την πιθανότητα πως

μπορεί να συμβαίνει κάτι άλλο, σοβαρότερο. Οι έφηβοι, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα, αποκτούν μια τάση προς την παραβατικότητα, είτε γιατί έχουν σκοπό να δηλώσουν την αγανάκτηση, την οργή και την ανεξαρτησία τους στην «εξουσία» (γονείς, σχολείο κλπ) είτε γιατί βιάζονται να γνωρίσουν και να δοκιμάσουν νέες εμπειρίες

Τα ναρκωτικά είναι ουσίες που λαμβάνονται για να προκαλέσουν ευφορία,

αλλά έχουν σημαντικές παρενέργειες στον οργανισμό. Είναι ουσίες, φυτικής ή χημικής προέλευσης που είναι δυνατόν να προκαλέσουν φυσική, διανοητική ή συναισθηματική αλλοίωση. Στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας πολλά ναρκωτικά ήταν νόμιμα και μάλιστα χρησιμοποιούνταν πολλές φορές ως φαρμακευτικά υλικά, όπως π.χ. η μορφίνη. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, η αποποινικοποίηση ορισμένων ουσιών υιοθετείται με αυξανόμενο ρυθμό. Επίσης η τοξικότητα ορισμένων ναρκωτικών εξαρ

ς Όπως προαναφέρθηκε, οι έφηβοι και οι νέοι χουν περισσ τερες πιθανότητες

να καταλήξουν χρήστες ναρκωτικών ουσιών, λόγω των κοινωνικών τους συναναστροφών (π.χ. δοκιμή ναρκωτικών σε κάποιο πάρτι), της μπερδεμένης κατάστασης στην οποία βρίσκονται προσπαθώντας να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, της πίεσης του φιλικού και μερικές φορές ακόμα και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος (π.χ. κάποιος φίλος που κάνει χρήση παροτρύνει κι εσένα) ή της επιρροής των Μ.Μ.Ε. και των δημοσίων προσώπων. Τις δεκαετίες του ’60 και του ΄70 για παράδειγμα, ναρκωτικά όπως το LSD (τρυπάκι) και η μαριχουάνα ήταν ευρέως διαδεδομένα λόγω της επιρροής που ασκούσαν διάσημοι καλλιτέχνες και κυρίως μουσικοί της ροκ/ψυχεδελικής μουσικής, ενώ η «γενιά τηςμ

8

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΤΡΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΝΑΡΚΩ

π

ισσότερες φορές οι τοξικομανείς καταλήγουν στην πορνεία, στο κλέψιμο ή στη ζητιανιά για να

το απαραίτητο χρηματικό ποσό.

ΟΤΑΝ

νέων (358 το 1999, παρέχει ενδιαφέροντα

αγόρια και 17,9 για τα κορίτσια.

χιστον 6 στους 10 είχαν την πρώτη τους επαφή με ουσίες έως την ηλικία των

χρόνια. * Το 31% των αγοριών και το 52% των κοριτσιών ήταν εξαρτημένα από την ηρωίνη.

ΤΙΚΩΝ;

Η παρατεταμένη χρήση μιας ουσίας οδηγεί αργά η γρήγορα στον εθισμό. Αυτό σημαίνει πως σιγά - σιγά νιώθουμε την ανάγκη να λαμβάνουμε την ουσία αυτή όλο και περισσότερο και σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες. Η επιθυμία αυτή γίνεται ολοένα και λιγότερο ελεγχόμενη, αφού το άτομο έχει οδηγηθεί σε ψυχική ή σωματική εξάρτηση. Ως ψυχική εξάρτηση χαρακτηρίζουμε την κατάσταση κατά την οποία ο χρήστης νιώθει την ανάγκη να λάβει την εκάστοτε ουσία με σκοπό να μετριάσει το άγχος ή τη δυσφορία ου αισθάνεται. Ως σωματική εξάρτηση ορίζουμε την κατάσταση κατά την οποία, όταν ο χρήστης διακόπτει τη χρήση, αισθάνεται τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προκαλεί η συγκεκριμένη ουσία. Για παράδειγμα, εάν κάποιος σταματήσει την χρήση ηρωίνης, θα αισθάνεται πόνο, δυσφορία στο στομάχι, διαταραχές στη λειτουργία μερικών οργάνων του σώματος κλπ. Εάν η χρήση συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, το άτομο θα οδηγηθεί σε άσχημες ψυχικές και σωματικές καταστάσεις, μπορεί να υποστεί σοβαρές σωματικές βλάβες (π.χ. καρδιακά νοσήματα, εγκεφαλικές διαταραχές, καταστροφή αιμοφόρων αγγείων), να αποκτήσει διάφορες αρρώστιες (π.χ. ηπατίτιδα, ή τέτανο από τη χρήση συριγγών) ακόμα και να οδηγηθεί στο θάνατο (π.χ. από υπερβολική δόση). Κατά τη γνώμη πολλών όμως, οι ψυχικές βλάβες που θα προκληθούν είναι σαφώς σοβαρότερες από τις σωματικές. Όταν πλέον η ουσία έχει καταλάβει σημαντική θέση στην καθημερινότητά του, ο χρήστης αποκτά έναν και μόνο σκοπό, ξεχνώντας οτιδήποτε άλλο : να εξασφαλίσει την επόμενη δόση του. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης χάνει κάθε ηθική αναστολή και είναι διατεθειμένος να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να βρει χρήματα για να την αγοράσει. Τις περ

καταφέρουν να συγκεντρώσουν

ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ

Έρευνα του Κέντρου Συμβουλευτικής Εφήβων, σε δείγμα 450 αγόρια και 92 κορίτσια) που ζήτησαν βοήθεια στοιχεία για το προφίλ των εφήβων που κάνουν χρήση ναρκωτικών :* Ένας στους πέντε χρήστες ήταν θηλυκού γένους. * Ο μέσος όρος ήταν 18 έτη για τα * Το 90% κατοικούσε με τους γονείς του, ενώ περισσότεροι από 1 στους 10 συγκατοικούσαν με άλλο χρήστη. * Μολονότι το 85% προσέγγισαν το κέντρο για πρώτη φορά, 4 στα 10 κορίτσια και 1 στα 4 αγόρια είχαν προηγούμενη εμπειρία θεραπείας. * Τουλά15 ετών, ενώ 7 στους 10 ξεκίνησαν τη χρήση κάνναβης κατά μέσο όρο στα 14

9

ΤΙ ΝΑ ΔΩ, ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ, ΤΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ

hristiane F.– Wir Kindervom Bahn of Zoo

νία 1981

ΗΠΑ 2000

Marshal, ΗΠΑ 2001 

της Catherine Hardwicke, ΗΠΑ 2003

H Κωνσταντίνα και οι αράχνες της - της Άλκης

Το 16ο καλοκαίρι – της Βεατρίκης Κάτ

C

του Uli Edel, Γερμα

Requiem for a dream του Darren Aronofsky,

Riding in cars with boys της Penny

Thirteen

Η εξομολόγηση – του Αντώνη Δελώνη

Ζέη

ζολα - Σαμπατάκου

Επικίνδυνα παιχνίδια - της Λίτσας Ψαραύτη

Είμαι καθαρός – του Wolfgang Gabel

Τα παιδιά που χάθηκαν – του Διονύση Σαββόπουλου

Η – του Παύλου Σιδηρόπουλου

H ώρα του stuff – του Παύλου Σιδηρόπουλου

Behind the wall of sleep – των Black Sabbath

Something to believe in – των Βοn Jovi 

Cocaine – του Eric Clapton

Brown Sugar – των Rolling Stones

Sister Morphine – των Rolling Stones

She’s like heroin – των System Of A Down

10

ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Μονάδα εφήβων ΝΑΥΤΙΛΟΣ, Δαναΐδων 9, 54626, τηλ. : 2310566134-5 adolesthes@okana.gr Θεραπευτική κοινότητα ΙΘΑΚΗ, 57400 Σίνδος, τηλ. : 2310798139, 2310798694

 

Άννα Παπαμίχου Γ3

Μαυρισμένα τα χείλη. Χλωμή η καρδιά. Δηλητήριο ο καθαρός αέρας για την ψυχή. Δανεική η ζωή από των χεριών την αγκαλιά ζεστασιά φεύγει μακριά. Το μυαλό χαμένο, εγκλωβισμένο σε ένα ψεύτικο κελί. Ένα καινούργιο παιχνίδι ξεκινά. Άθλια η στιγμή, σβησμένη στέκει η ψυχή. Έναν άγγελο ζητάς για να σε σώσει. Ξεχασμένος εδώ κι εκεί στην άκρη του δρόμου σαν να’ σαι σκουπίδι πεταμένο. Πώς έφτασα εδώ; Τι κάνω εδώ; Γιατί πασχίζει το μυαλό την καρδιά να την προδώσει; Γιατί θέλει η ψυχή την καρδιά να την προδώσει; Άθλια η στιγμή, σβησμένη πνοή. Έναν άγγελο ζητάς για να σε σώσει...

Εύα Κωνσταντινίδου Γ2

11

mailto:adolesthes@okana.gr

ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ Το "περιβόλι" των χημικών ουσιών!

Το μακιγιάζ ή αλλιώς ψιμυθίωση δίνει σε

αρκετές περιπτώσεις μια απαστράπτουσα εμφάνιση, αλλά μπορεί να συνδέεται με τη χρήση επιβλαβών προϊόντων. Η γυναίκα «πρέπει» σε καθημερινή βάση να χρησιμοποιεί διάφορα καλλυντικά όπως μάσκαρα, κραγιόν, make up, μολύβι, eyeliner, ρουζ και άλλα, για να δείξει όμορφη και νέα! Οι ποσότητες αυτών των συστατικών είναι μικρές, αλλά οι γυναίκες απορροφάνε γύρω στα δύο κιλά χημικά συστατικά το χρόνο και δε

γνωρίζουν πως τα συστατικά των καλλυντικών που χρησιμοποιούν καθημερινά είναι τοξικά και επικίνδυνα για τον οργανισμό! Τα περισσότερα συνθετικά χημικά γύρω μας είναι τοξικά. Η λέξη «τοξικό» σημαίνει δηλητηριώδες. Με τον όρο «επικίνδυνα καλλυντικά» εννοούμε αυτά που δεν τηρούν τη σχετική νομοθεσία παρασκευής και διάθεσης στην αγορά, για την προστασία του καταναλωτή. Επισημαίνεται όμως, ότι τώρα ακόμα και στα νόμιμα προϊόντα με τη χρήση της υψηλής τεχνολογίας όλα τα καλλυντικά είναι γεμάτα με χημικές ουσίες, για να γίνονται πιο αποτελεσματικά. Παράλληλα όμως είναι ζημιογόνα για την ανθρώπινη υγεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα βλαβερού χημικού στοιχείου είναι εκείνο του μολύβδου, για υψηλή περιεκτικότητα του οποίου έχουν κατηγορηθεί πολλά επώνυμα κόκκινα κραγιόν. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι ο μόλυβδος σε καταναλωτικά προϊόντα μπορεί να προκαλέσει πρόωρη γήρανση του εγκεφάλου, προβλήματα στην αναπαραγωγή, στη συγκέντρωση και στη μνήμη, αλλά και να αυξήσει υπερβολικά την πίεση του αίματος. Στην περίπτωση των παιδιών τα πράγματα είναι πιο σοβαρά, καθώς μπορεί να οδηγήσει στη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης, σε εγκεφαλική βλάβη ή σε προβλήματα στο νευρικό σύστημα.

Μάσκαρα

Η μάσκαρα είναι ένα καλλυντικό που χρησιμοποιείται για να φωτίσει, να χρωματίσει, να πυκνώσει και να επιμηκύνει τις βλεφαρίδες. Παράγεται σε πολλούς τύπους, χρώματα και αποχρώσεις. Τα συστατικά που περιέχονται στη μάσκαρα είναι : νερό, πυκνωτικό κερί, φιλμ-διαμόρφωσης, και συντηρητικά. Ορισμένες περιέχουν ρεγιόν ή νάιλον ίνες. Ο υδράργυρος, ένα συστατικό που περιέχεται στη μάσκαρα, έχει την ιδιότητα να προκαλεί ζημιά στις εγκεφαλικές λειτουργίες. Αν κατά λάθος ακουμπήσετε το μάτι σας ή μπει λίγη μάσκαρα καθώς πλένετε το πρόσωπο σας, τότε θα έχετε λάβει και μικροποσότητα υδραργύρου, γνωστή με το όνομα thimerosal.

Make up

Το make up είναι ένα καλλυντικό το οποίο εφαρμόζεται στο πρόσωπο, δημιουργεί ένα ομοιόμορφο χρώμα στην επιδερμίδα, αλλάζει το φυσικό χρώμα του δέρματος και το κάνει να δείχνει λαμπερό και καθαρό. Ο υδράργυρος και ο μόλυβδος είναι αναγνωρισμένα επικίνδυνα μέταλλα, αλλά αποτελούν συστατικά των make up, τα οποία θεωρούμε μαγικά προϊόντα.

Επικίνδυνα συνθετικά χημικά συστατικά που αναγράφονται στις ετικέτες

των καλλυντικών τα οποία πρέπει να αποφεύγουμε είναι τα : Benzyl Alcohol - Βενζυλική Αλκοόλη, Mineral Oil - Μεταλλικό Έλαιο, Ammonium Hydroxide

12

Compounds - Συνθέσεις Αμμωνίας, Methyl Propyl, Butyl, Ethyl Paraben - Παραβένες.

Πιο συγκεκριμένα, η Βενζυλική Αλκοόλη είναι πετροχημικό συστατικό που

χρησιμοποιείται στα καλλυντικά και απορροφάται από το δέρμα πολύ εύκολα. Μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς στα μάτια, πονοκεφάλους, ναυτία, εμετό, ζαλάδα, πτώση της πίεσης του αίματος, καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος και σε ακραίες περιπτώσεις διακοπή της αναπνοής και θάνατο.

Το Μεταλλικό Έλαιο χρησιμοποιείται σε make up. Καλύπτει το δέρμα με

ένα λεπτό στρώμα, σαν μεμβράνη, εμποδίζει κυριολεκτικά την αναπνοή του δέρματος, αποτρέπει την αποβολή των τοξικών ουσιών, την ενυδάτωση και τη δημιουργία νέων υγιών κυττάρων. Συχνές επιπτώσεις είναι τα μαύρα στίγματα, τα σπιθουράκια, η αφυδάτωση, η φωτοευαισθησία – υπερευαισθησία στον ήλιο, οι πανάδες και η πρόωρη γήρανση του δέρματος. Ακόμη προκαλεί διαταραχές στο αμυντικό σύστημα, αλλεργίες, δύσπνοια και βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι.

Οι Συνθέσεις Αμμωνίας είναι τοξικές και προκαλούν αλλεργικές

αντιδράσεις σε πολλούς ανθρώπους. Η μακροχρόνια επαφή μπορεί να προκαλέσει βήχα και ανακοπή της αναπνοής με αποτέλεσμα το πνευμονικό οίδημα που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

Οι Παραβένες χρησιμοποιούνται για την αναστολή της ανάπτυξης των

μικροβίων και για την αύξηση της διάρκειας ζωής ενός προϊόντος. Αν και είναι γνωστό ότι είναι τοξικές, χρησιμοποιούνται ευρύτατα. Προκαλούν αλλεργίες και δερματίτιδα, απορροφώνται από το δέρμα και σε αρκετές περιπτώσεις προκαλούν καρκίνο του μαστού.

Θα ήταν καλύτερο όχι μόνο να ελαττώσουμε τη χρήση των καλλυντικών,

αλλά και να τη διακόψουμε τελείως. Αν δεν μπορούμε να τα αποχωριστούμε παρ’ όλο που γνωρίζουμε ότι περιέχουν βλαβερά χημικά συστατικά, καλό θα ήταν να υιοθετήσουμε κάποιες καλές συνήθειες. Να χρησιμοποιούμε την κατάλληλη ποσότητα προϊόντος, χωρίς υπερβολές στη συχνότητα ή στην εφαρμογή, στα σωστά σημεία του σώματος. Να μη βάζουμε τα χέρια μας μέσα στο σκεύασμα, αν αυτό είναι σε βαζάκι. Να καθαρίζουμε τα υπολείμματα του προϊόντος που βρίσκονται γύρω από το στόμιο. Να μην τοποθετούμε τα σκευάσματα σε σημεία που υπάρχουν έντονες αλλαγές στη θερμοκρασία ή στην υγρασία, όπως τα ντουλάπια κοντά σε καλοριφέρ ή το μπάνιο, διότι τα συντηρητικά μπορεί να χάσουν την αποτελεσματικότητά τους. Να μη βάζουμε ούτε νερό ούτε διαλυτικά σε υγρά καλλυντικά, για να μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε ευκολότερα, διότι τότε μπορεί να αναπτυχθούν μικρόβια. Αν το καλλυντικό αλλοιωθεί, για παράδειγμα αλλάξει χρώμα, γίνει πιο πυκνό και είναι δύσκολο να το χρησιμοποιήσουμε, αυτό συμβαίνει μάλλον διότι τα συντηρητικά του έχουν διαλυθεί, οπότε πάλι μπορούν να αναπτυχθούν μικρόβια. Τέλος να μη χρησιμοποιούμε καλλυντικά για τα μάτια, εάν έχουμε μόλυνση σε αυτά και να πετάξουμε όλα τα προϊόντα που χρησιμοποιούσαμε πριν μολυνθούμε.

Μαριάνθη Θυμιατή Γ1

Η συλλογή των πληροφοριών έγινε από το διαδίκτυο.

13

Το σύστημα; Χαχαχαχαχα, γελάω για να μη κλαίω... Ναι, θα είμαι σκληρός! Όσο σκληροί και απάνθρωποι και εγωιστές είναι, αυτοί που νομίζουν πως είναι σωστοί με το σύστημα, τα συστήματα που συντάξανε, όλα αυτά, όλοι αυτοί! Νομίζουν πως είναι αλάνθαστοι, θεοί κι όμως είναι υπερόπτες, κλειστοί σε κάθε ιδέα.

ΓΙΑΤΙ;;; Μα βέβαια, επειδή υπακούμε αυτούς που ψηφίσαμε και τους ακολουθούμε κατά γράμμα σε ό,τι μας πουν! Αυτός είναι ο κοινωνικός ρόλος ενός μαθητή σήμερα, τον 21o αιώνα, τον ξακουστό αιώνα που πάμε μπροστά.

(--__--) πφφφφ... βαρέθηκα! Δηλαδή τι; Μα φυσικά να είναι ο μαθητής ένας κάδος και να δέχεται σκουπίδια. Εγώ, αν αναρωτιέστε, δεν είμαι ούτε ένας επαναστάτης, ούτε τίποτα, ένας αγανακτισμένος κάδος ανακύκλωσης είμαι που πασχίζει να κρατήσει τα χρήσιμα που του πετάνε, ανακυκλώνει τα σκουπίδια και προσπαθεί πάλι να τα χρησιμοποιήσει, μα ο κόσμος τα αρνείται. Ο κόσμος θέλει να είναι όλα αγορασμένα από συσκευασία, αλλιώς... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ, χάάάάλιααα! Βέέέβαια! Όμως γιατί κανείς να αρνείται να μιλήσει από φόβο; Γιατί κανείς να πρέπει να ΑΝΕΧΕΤΑΙ τα ξερά κεφάλια που είναι «από πάνω» του; Γιατί να μη βγει κάποιος και να πει, «ΟΧΙ, δε μ' αρέσει έτσι όπως είναι, ΕΧΩ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!»; Αυτός ο φόβος είναι θλιβερός και καταθλιπτικός για μένα. Επίσης ξέρω ότι όταν διαβάσει το κείμενό μου ένας μεγαλύτερός μου (είμαι 15) , πιθανόν θα πει αμέσως «Έφηβος, κάνει την επανάστασή του, μωρέέέ... :-3 ».

Έχω απάντηση! Όταν ένα 8χρονο μπορεί να “ταπώσει” έναν μεγαλύτερο, έχοντας αποδεδειγμένα δίκιο και τότε ο μεγάλος δεν θέλει να παραδεχτεί ότι κάνει λάθος, ΤΟΤΕ φαίνεται �μωρέ� ότι ο μεγάλος έλειπε σε ένα μάθημα ζωής στο νηπιαγωγείο, όταν τα άλλα παιδάκια άκουγαν τη δασκάλα. Μόνο που στο μάθημα αυτό δε μαθαίνουμε να ακούμε μόνο τους μεγαλύτερους, άλλα και τους άλλους, μικρούς και μεγάλους, με σεβασμό. Αυτό το μάθημα κατά τη γνώμη μου έχασαν και οι κακομαθημένοι πολιτικοί (και όχι μόνο αυτοί, αλλά γενικά όσοι υπερεκτιμούν τους εαυτούς τους και δεν παραδέχονται λάθη και το κυριότερο, υποτιμούν τους ηλικιακά ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ). Κι όμως, πιστέψτε με, το σχολείο (ναι, σ' αυτό αναφέρομαι τώρα, γιατί μας καίει όλους – ελπίζω δηλαδή) μπορεί να γίνει ονειρικά εκπληκτικά ωραίο και ναι, ευχάριστο! Ναι, πολλοί θα πείτε είμαι ονειροπόλος ή παρανοϊκός ή πολύ μικρός για να καταλάβω κάποια πράγματα ή νοιάζομαι to save my arse. Όμως εγώ βλέπω έναν κόσμο που ζει σε ένα παραμυθένιο ψέμα σαν όνειρο, βλέπω παντού την ηλιθιότητα (με την κακή έννοια) να βασιλεύει για τα καλά στα κεφάλια μας, βλέπω μεγάλους που αρνούνται εγωιστικά να ακούσουν μικρότερους και να το βάλουν να “δουλέψει” λίγο για να ξεκολήσουν από τη μίζερη ψεύτικη ζωή τους και βλέπω ανθρώπους που σίγουρα δεν είναι από αυτόν τον άθλιο κόσμο να νοιάζονται για τους άλλους περισσότερο than their arses. Αυτό τουλάχιστον μου δίνει μια ελπίδα ότι όχι, δεν είμαι μόνος! Ο σκοπός είναι να μην βγούμε zombies : χωρίς να μπορούμε να σκεφτόμαστε ελεύθερα, επειδή αν δεν ανοίξουμε τα μάτια μας, δε βλέπουμε τις παρωπίδες που φοράμε, χωρίς να μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα, αλλά να χρειάζεται να λέμε αυτό που θέλουν να ακούσουν για να ευφρανθεί η καρδούλα τους, χωρίς να μπορούμε να έχουμε τις ευκαιρίες που θέλουμε μη ζητώντας πολλά, αφού κάποιοι σ' αυτό τον κόσμο τα έχουν ήδη παρακαλώ, χωρίς γνώσεις που αφορούν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τη ζωή μας... Γκρρρ... >:-@

14

Νευριάζω! >:-Ο Δε λέω άλλα «χωρίς», δε θα μου φτάσουν οι σελίδες! Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλα αυτά τα βλέπω και τα χωρίς... ξεκινάνε από το εκ-παι-δευ-τι-κό σύστημα!!! Όλα εκεί καταστρέφονται. Μήπως να το αλλάξουμε γιατί παραπάει πολύ; Παλιώσατε!:-\

Carnifex

Χ.Μ.

15

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ

Και τι να πω σε σας τους αυτοκράτορες που μοιάζετε με τέρατα-μαέστροι; Τ.Τ

Χ.Μ.

ΣΧΟΛΕΙΟ; ΠΟΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ…

Το σχολείο, όπως όλοι γνωρίζουμε, αποτελεί μέσο κοινωνικοποίησης και καλλιέργειας του χαρακτήρα των μαθητών. Ωστόσο στην Ελλάδα του 2012 ακόμα κι αυτός ο κοινωνικός θεσμός καταρρέει μπροστά στις συμπεριφορές ανθρώπων που πιστεύουν ακόμα σε αντιλήψεις παλαιών γενεών. Έχουν ως εικόνες τα παιδικά τους χρόνια, που ήταν καταπιεστικά και βάρβαρα. Χρόνια χωρίς ελευθερία άποψης και χωρίς δικαιώματα που σήμερα αποτελούν στοιχειώδη μέσα έκφρασης.

Αν ρωτούσαμε σήμερα έναν έφηβο για το κατά πόσο τα σχολεία μας

κατοχυρώνουν αυτά τα στοιχειώδη μέσα έκφρασης, η απάντηση θα ήταν ένα ειρωνικό γελάκι.

Η χώρα μας βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και η παιδεία θα έπρεπε να

αποτελεί τη βάση της πυραμίδας, για τη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας. Κατά πόσο βέβαια είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Οι μαθητές θα έπρεπε στο σχολείο, στο «δεύτερο σπίτι τους», να νιώθουν άνετα, να νιώθουν ελεύθεροι και επίσης να ξέρουν ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να εκφράσουν την άποψή τους, για αποφάσεις οι οποίες τους αφορούν.

Θα ήταν επίσης χρήσιμο οι καθηγητές, πέρα από την πιστοποίηση της γνώσης

του αντικειμένου της διδασκαλίας τους, να περνούν από κάποιες ιατρικές εξετάσεις, έτσι ώστε να υπάρχει η βεβαιότητα, ότι οι άνθρωποι που ονομάζονται «δεύτεροι γονείς μας» και με τους οποίους περνάμε το μεγαλύτερο μέρος την ημέρας μας είναι ψυχικά υγιείς.

Πέτρος Τσέλιος, Τάσος Τσιροπούλης Γ4

16

ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΕΔΙΔΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓO ΔEΝ ΕΚΡΑΤΕΙΣ

Ο παραδειγματισμός είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους μάθησης. Η

συνέπεια την οποία οι καθηγητές οφείλουν να δείχνουν αρχικά γιατί ανήκει στις υποχρεώσεις τους, αλλά και για να δώσουν το παράδειγμα στους μαθητές τους, αποτελεί πολλές φορές κρυμμένο ή μάλλον χαμένο θησαυρό. Περιστατικά ένδειξης ασυνέπειας των καθηγητών δεν αποτελούν σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας. Θα αναφέρουμε κάποια παραδείγματα. Ένα πολύ συνηθισμένο, είναι η διόρθωση των διαγωνισμάτων. Στη γνωστή ερώτηση των μαθητών : «Κύριε/α καθηγητά/ια, διορθώσατε τα διαγωνίσματα;» οι περισσότεροι απαντούν : "Όχι, διότι είχα να διορθώσω και άλλα διαγωνίσματα και δε βρήκα το χρόνο". Αυτή η απάντηση συχνά ωθεί τους μαθητές να σκεφτούν : "Τότε γιατί εμείς έχουμε την υποχρέωση να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα τα μαθήματα του καθημερινού προγράμματος;". Βέβαια, σπάνια ένας μαθητής βρίσκει το θάρρος να κάνει αυτή την ερώτηση στον εκάστοτε καθηγητή, αφού εύκολα στο ελληνικό σχολείο του 2012, η ερώτηση αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί από το δημόσιο υπάλληλο – έλληνα – καθηγητή, πάντα γενικά μιλώντας, ως επίθεση προς το πρόσωπο του, ως πράξη αναιδής, χρονοβόρα και καταστροφική για την επίτευξη του στόχου του μαθήματος. Αυτό αποτελεί κάτι απόλυτα φυσιολογικό για ένα εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο είναι έτσι δομημένο, ώστε το μόνο που δίνει στους μαθητές του είναι μια στείρα αποστήθιση γνώσεων. Αυτό που θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους είναι το ερώτημα : τι πρεσβεύει τελικά το σημερινό σχολείο; Μήπως την εκμάθηση κάποιων μαθηματικών τύπων και μερικών ιστορικών γεγονότων ή την κοινωνικοποίηση των μαθητών και την ελευθερία έκφρασης των απόψεών τους;

Ένα ακόμα παράδειγμα ασυνέπειας από τη μεριά των καθηγητών είναι οι

διακρίσεις που κάνουν απέναντι στους μαθητές. Κάποιοι καθηγητές, προκειμένου να κάνουν το μάθημά τους πιο εύκολα, δουλεύουν μόνο με ορισμένα παιδιά και αφήνουν τα υπόλοιπα στη μοίρα τους, μη δείχνοντας πρόθεση να τα βοηθήσουν, αν και τα παιδιά δείχνουν προθέσεις συνεργασίας.

Ένα ακόμα τρανό παράδειγμα το οποίο αντικατοπτρίζει την ανευθυνότητα

και την ασυνέπεια μερικών είναι η εξουσία, η οποία εκτός από δικαιώματα πρέπει να συνεπάγεται ευθύνες και υποχρεώσεις. Ορισμένοι καθηγητές θα ήταν καλό, εκτός από το να κάνουν κάποιες φορές επίδειξη της εξουσίας τους, να ήταν πιο συνεπείς και υπεύθυνοι απέναντι στους μαθητές τους, όπως απαιτούν και αυτοί την ίδια συνέπεια από τους τελευταίους.

Η επιθυμία των μαθητών για αμοιβαία συνέπεια καθηγητών και μαθητών θα

μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, όταν υπάρχει μια μειονότητα καθηγητών οι οποίοι είναι απόλυτα υπεύθυνοι και συνεπείς απέναντι στην μαθητική κοινότητα, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι φτηνές δικαιολογίες περί πίεσης και μη εύρεσης χρόνου στην περίπτωση των διαγωνισμάτων καταρρίπτονται.

Τάσος Τσιροπούλης Γ4

17

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ Οι περισσότεροι Έλληνες γνωρίζουν πλέον ότι το Ελληνικό Κράτος περνάει μία κρίση οικονομικού χρέους. Όλοι μας (με κάποιες εξαιρέσεις) υποφέρουμε από αυτήν. Όμως ένα κρίσιμο ερώτημα παραμένει. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Οι «διάλογοι» των Μ.Μ.Ε. δεν προσφέρουν σαφή εξήγηση για τα αίτια της κρίσης. Βασιζόμενος σε μία προσωπική έρευνα, θα ήθελα να εξηγήσω τα αίτια της κρίσης και την κατάσταση, ώστε να γίνει κατανοητή από τον απλό κόσμο. Μετά την πτώση της χούντας, η Ελληνική Δημοκρατία υπό τον Κ. Καραμανλή κληρονόμησε τα οικονομικά αποτελέσματα του αυστηρού προγράμματος ανάπτυξης που η χούντα επέβαλλε : Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ο συνολικός πλούτος της χώρας) περίπου 335 δισ. US$ (280 δισ. ευρώ), ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης της τάξεως του 7% του Α.Ε.Π., εξαγωγές αξίας 42 δισ. US$ (37,5 δισ. ευρώ) δηλαδή περίπου 12% του Α.Ε.Π., εισαγωγές αξίας 20 US$ (15,5 δισ. ευρώ) δηλαδή περίπου το 5,5% του Α.Ε.Π. και κρατικό χρέος 385 εκ. US$ (330 εκ. ευρώ). Βασιζόμενος σε αυτά τα εκπληκτικά, για μια σχετικά μικρή οικονομική δύναμη, αποτελέσματα ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του αποφάσισαν να προβούν σε απότομη αύξηση του βιοτικού επιπέδου της χώρας (υψηλότεροι μισθοί, υποδομές για εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη κλπ). Η πράξη αυτή, όπως καταλαβαίνετε, κοστίζει. Και μάλιστα αρκετά. Για να σας δώσω μια ιδέα του μεγέθους της αύξησης του βιοτικού επιπέδου, η Ελλάδα το 1974 είχε κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. 65% αυτού της Γαλλίας (η τότε μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομική δύναμη). Το 1980 το ποσοστό αυτό εκτινάχθηκε στο 75% του κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. της Γαλλίας. Από αυτή την απόφαση άρχισαν τα προβλήματα. Η κυβέρνηση ήξερε καλά ότι θα δημιουργείτο οικονομικό έλλειμμα περίπου 3% του Α.Ε.Π., αλλά καθώς ακόμα διατηρούνταν τα καλά οικονομικά αποτελέσματα, αποφάσισαν να προχωρήσουν με το σχέδιο, που άρχισε να εφαρμόζεται το 1977. Αυτό δημιούργησε μέχρι το 1980 χρέη περίπου 11 δισ. US$. Ακούγεται λίγο, αλλά από το 1980 και μετά η οικονομική ανάπτυξη της χώρας άρχισε να μειώνεται, καθώς με την ανανέωση της συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε Ε.Ο.Κ.) και την είσοδο σε αυτήν το 1981 αυξήθηκαν κατακόρυφα οι εισαγωγές της χώρας, ακυρώνοντας έτσι το πλεονέκτημα των μεγάλων εξαγωγών. Έτσι το έλλειμμα δεν μπορούσε πλέον να εξαλειφθεί χωρίς λήψη δανείων, όπως και έγινε. Όμως αντί αυτά τα δάνεια να χρησιμοποιηθούν για την εξάλειψη του ελλείμματος μέσα από τη χρηματοδότηση της βιομηχανίας (δευτερογενής τομέας), έτσι ώστε να υπάρξουν εξαγωγές και πλεόνασμα, χρησιμοποιήθηκαν σταδιακά από την κυβέρνηση Καραμανλή και τις επόμενες για τη χρηματοδότηση του τριτογενούς τομέα (κάτι που σήμαινε περαιτέρω αύξηση των εισαγωγών) και για την περαιτέρω αύξηση του βιοτικού επιπέδου, που έφτασε να είναι το 2009 στο 97,9% του κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. της Γαλλίας! Αυτό εκτόξευσε το κρατικό χρέος στα 200 δισ. US$ (!) δηλαδή περίπου το 60% του Α.Ε.Π.. Καθώς όμως η χρηματοδότηση του τριτογενούς τομέα έδωσε μια αίσθηση οικονομικής ανάπτυξης στον κόσμο (που ήταν αληθινή, αλλά χωρίς μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα), το πρόβλημα παρέμεινε κρυφό μέχρι την αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008. Παράλληλα υπήρχε και η διαβόητη φοροδιαφυγή που στερούσε από το κράτος έσοδα. Η χαριστική βολή για την ελληνική οικονομία ήταν η βαθειά ύφεση του 2009. Έτσι το 2011 το χρέος υπολογίστηκε στα 430 δισ. US$, έπειτα και από τη λήψη της οικονομικής βοήθειας (ουσιαστικά δάνεια και πάλι) από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ποσό που αντιστοιχεί στο 155% του Α.Ε.Π.

18

(που φέτος είναι 280 δισ. US$) και το έλλειμμα στα 27 δισ. US$, δηλαδή στο 9% του Α.Ε.Π.. Κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ. Κατώτερες των περιστάσεων κυβερνήσεις, ανικανότητα τακτικού ελέγχου της οικονομικής κατάστασης, υπερβολικά μεγαλεπήβολα σχέδια για περαιτέρω αύξηση του βιοτικού επιπέδου και φυσικά η ολοένα αυξανόμενη εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τις εισαγωγές είναι τα αίτια για την κρίση που περνάμε σήμερα. Λύσανδρος Φάσσος Γ4 Πηγές :

- Ελληνικό οικονομικό θαύμα - Greek Economic Miracle, Wikipedia - Eλλάδα - Greece, Wikipedia - Επίσημη ιστοσελίδα του Ο.Ο.Σ.Α. - O.E.C.D. Official Webpage - Περιοδικό «Ελληνική Άμυνα και Τεχνολογία» - Ελληνική κρίση χρέους - Greek government - debt crisis, Wikipedia

. Χ.Μ.

ΧΑΜΟΓΕΛΟ Ομιλίες, τόποι και όμορφες στιγμές. Όμως τα μάτια σου θαρρώ μου λένε να γυρίσω πίσω. Εκεί που δεν ταξίδεψα ποτέ μου κι εκεί που ποτέ άνθρωπος δεν πάτησε το πόδι του. Δύσκολο πια να βρεις μια ευτυχία σε τούτο ‘δώ το δρόμο που ταξιδεύουν οι άνθρωποι για τις καταπιεστικές, άθλιες δουλειές τους που οι ίδιοι επέλεξαν πριν χρόνια. Όμως νομίζουνε πως ζουν καλά, αφού αυτό φανερώνει το άπλετο, δυσεύρετο, ψεύτικο χαμόγελό τους.

Τ.Τ.

ΕΞΟΥΣΙΑ Όταν γνωρίζεις άτομα που ίσως τα ξέρεις ήδη νομίζεις πια πως είσαι ο εκλεκτός τους σκύλος. Λες και δεν είχανε ποτέ μία μικρή ανεμώνη να ξέρουνε πως έχουνε κι αυτοί μια εξουσία. Θα πρέπει να’χουν στο μυαλό μια έμμονη ιδέα γιατί νομίζω πως ποθούν να γλύφουνε πια κώλους. Και τι νομίζουν κέρδισαν; Μια ψεύτικη αλήθεια νομίζοντας πως είναι κι αυτοί σημαντικοί στον κόσμο.

Τ.Τ

19

STOP A.C.T.A.

H A.C.T.A. (Anti-Counterfighting Trademark Agreement) είναι μια διεθνής συνθήκη που αποσκοπεί στη δημιουργία διεθνών νομικών προτύπων σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Aφορά κάθε είδους προϊόν, όπως είδη πολυτελείας και φάρμακα που μπορούμε να βρούμε στο διαδίκτυο.

Οι βιομηχανίες πιστεύουν ότι με την προστασία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και των αντίστοιχων προϊόντων θα μπορέσουν να επανακτήσουν τα κέρδη που χάθηκαν εξαιτίας της αύξησης παγκοσμίως των προϊόντων απομίμησης και της αύξησης της πειρατείας προστατευομένων έργων πνευματικής ιδιοκτησίας (μουσική, ταινίες, λογισμικό).

Παρόλα αυτά, το εύρος της συνθήκης είναι πολύ μεγαλύτερο και αναμένεται

να επηρεάσει επίσης τον τρόπο με τον οποίο διανέμονται τα αγαθά στο διαδίκτυο και γενικότερα τις τεχνολογίες της πληροφορίας.

Υπάρχουν βασικά επιχειρήματα εναντίον της A.C.T.A. :

1. Είναι αντιδημοκρατική, διότι οι διαπραγματεύσεις για αυτή τη συνθήκη έγιναν στο μεγαλύτερο μέρος τους πίσω από κλειστές πόρτες, με απόλυτη μυστικοπάθεια, αποκλείοντας ομάδες πολιτών και άλλους οργανισμούς από τη συζήτηση. 2. Είναι κατανοητοί οι λόγοι για τους οποίους οι αναπτυγμένες οικονομικά χώρες μέσα από την A.C.T.A. θέλουν να προστατέψουν την πνευματική ιδιοκτησία. Δεν υπάρχει όμως πρόνοια για τις αναπτυσσόμενες χώρες που δεν μπορούν να πληρώσουν τα απαραίτητα για την ανάπτυξή τους προϊόντα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων καταναλωτών για αυτή τη συνθήκη έχουν ήδη αρχίσει να εντείνονται. Οι γνωστοί σε όλους μας ANONYMOUS μάχονται εναντίον της A.C.T.A. με κάθε μέσο, όπως για παράδειγμα έκαναν με το βίντεο το οποίο άφησαν στο Ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών, επειδή και η Ελλάδα έχει υπογράψει αυτή τη συνθήκη. Καλούμαστε να διορθώσουμε και να αντιδράσουμε σε ένα ακόμα λάθος των ανθρώπων μου μας κατέστρεψαν.

Ειρήνη Δαμνιανίδου Γ1 Πηγή : www.blog.dnhost.gr

20

http://www.blog.dnhost.gr/

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ' όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες. Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ). Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

Προσπάθησα όλον το καιρό που μέναμε στην Ξάνθη να γνωρίσω σε βάθος τους γονείς μου και να εξαφανίσω την αδελφή μου. Δεν τα κατάφερα και τα δύο. Έτσι μετακομίσαμε το '32 στην Αθήνα όπου δεν στάθηκε δυνατόν να λησμονήσω την αποτυχία μου.

Άρχιζα να ζω και να εκπαιδεύομαι στην πρωτεύουσα ενώ παράλληλα σπούδαζα τον έρωτα και την ποιητική λειτουργία του καιρού μου. Έλαβα όμως την αττική παιδεία όταν στον τόπο μας υπήρχε και Αττική και Παιδεία. Μ' επηρεάσανε βαθιά ο Ερωτόκριτος, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, το Εργοστάσιο του Φιξ, ο Χαράλαμπος του «Βυζαντίου», το υγρό κλίμα της Θεσσαλονίκης και τα άγνωστα πρόσωπα που γνώριζα τυχαία και παρέμειναν άγνωστα σ' όλα τα χρόνια τα κατοπινά. Στην κατοχική περίοδο συνειδητοποίησα πόσο άχρηστα ήτανε τα μαθήματα της Μουσικής, μια και μ' απομάκρυναν ύπουλα απ' τους αρχικούς μου στόχους που ήταν να επικοινωνήσω, να διοχετευθώ και να εξαφανιστώ, γι' αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την Κατοχή. Έτσι δε σπούδασα σε Ωδείο και συνεπώς εγλύτωσα απ' το να μοιάζω με τα μέλη του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου. Έγραψα ποιήματα και πολλά τραγούδια και ασκήθηκα ιδιαίτερα στο να επιβάλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες, πράγμα που άλλωστε με ωφέλησε τα μέγιστα σαν έγινα υπάλληλος τα τελευταία χρόνια. Απέφυγα μετά περίσσιας βδελυγμίας ό,τι τραυμάτιζε το ερωτικό μου αίσθημα και την προσωπική μου ευαισθησία.

Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν' αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές. Παράλληλα ανακάλυψα ότι τα πρόσωπα που μ' ενδιαφέρανε έπρεπε να ομιλούν απαραιτήτως ελληνικά, γιατί σε ξένη γλώσσα η επικοινωνία γινότανε οδυνηρή και εξαφάνιζε το μισό μου πρόσωπο.

Το '66 βρέθηκα στην Αμερική. Έμεινα κι έζησα εκεί κάπου έξι χρόνια, τα χρόνια της δικτατορίας, για λόγους καθαρά εφοριακούς - ανεκαλύφθη πως

21

χρωστούσα τρεισήμισι περίπου εκατομμύρια στο δημόσιο. Όταν εξόφλησα το χρέος μου επέστρεψα περίπου το '72 και ίδρυσα ένα καφενείο που το ονομάσαμε Πολύτροπον, ίσαμε τη μεταπολίτευση του '74, όπου και τόκλεισα γιατί άρχιζε η εποχή των γηπέδων και των μεγάλων λαϊκών εκτονώσεων. Κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν εχόρεψα εθνικούς και αντιστασιακούς χορούς στα γυμναστήρια και στα γεμάτα από νέους γήπεδα. Κλείνοντας το Πολύτροπο είχα ένα παθητικό πάλι της τάξεως περίπου των τρεισήμισι εκατομμυρίων - μοιραίος αριθμός, φαίνεται, για την προσωπική μου ζωή.

Από το '75 αρχίζει μια διάσημη εποχή μου που θα την λέγαμε, για να την ξεχωρίσουμε, υπαλληλική, που μ' έκανε ιδιαίτερα γνωστό σ' ένα μεγάλο και απληροφόρητο κοινό, βεβαίως ελληνικό, σαν άσπονδο εχθρό της ελληνικής μουσικής, των ελλήνων μουσικών και της εξίσου ελληνικής κουλτούρας. Μέσα σ' αυτή την περίοδο και ύστερα από ένα ανεπιτυχές έμφραγμα στην καρδιά, προσπάθησα πάλι, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες πότε στην ΕΡΤ και πότε στο Υπουργείο Πολιτισμού, εννοώντας να επιβάλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες. Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους κατάφεραν να αντισταθούν επιτυχώς και, καθώς λεν, να με νικήσουν «κατά κράτος». Παρ΄ όλα αυτά, μέσα σε τούτον τον καιρό γεννήθηκε το Τρίτο κι επιβλήθηκε στη χώρα.

Και τώρα καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι : Α δ ι α φ ο ρ ώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ. Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας. Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δε στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, τη σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.

Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας το σεβασμό των νεωτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός.

Πηγή : www.manoshadjidakis.gr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ Μουσικές και ήχοι ακούγονται απ’ όλες τις αίθουσες. Πουλιά ψιθυριστά, φωνές, ψέματα. Γιατί λοιπόν; Τι έχουνε σκοπό να μου πούνε; Τι να μου δώσουνε να καταλάβω; Άλλη φορά.

Τ.Τ

22

http://www.manoshadjidakis.gr/

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝTO BE OR NOT TO BE Ο ΛΕΥΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝΟΤΑΝ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙΤΙ ΝΑ ΔΩ, ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ, ΤΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑΤο "περιβόλι" των χημικών ουσιών!ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

sel 23.pdfΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝTO BE OR NOT TO BE Ο ΛΕΥΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝΟΤΑΝ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙΤΙ ΝΑ ΔΩ, ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ, ΤΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑΤο "περιβόλι" των χημικών ουσιών!ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ