Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

download Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

of 72

Transcript of Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    1/72

      1

     Δέφτερη Ανάγνωση 

    Εναλλακτική Πληροφόρηση 

    Website: http://2ha-cy.blogspot.com/ Facebook: www.facebook.com/DefteriAnaynosi 

    Twitter: www.twitter.com/DefteriAnaynos1 

    Ειδήσεις για τη βδομάδα και σχόλια για τις εξελίξεις  

    Περιεχόμενα του τεύχους 9 - 16 Μαΐου 2016:

    Τεύχος 198 [Ενδιάμεση έκδοση] 

      Προεκλογική καταγραφή τοπίου, σελ. 2 

      Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον: η δίκη για τον Λεμπέντεβ στην Νέα Υόρκη, το

    δικηγορικό γραφείο Αναστασιάδη, ο συνέταιρος, και οι φήμες για την Νούλαντ

    και το κυπριακό, σελ. 20   Η επιστροφή του Φαντάσματος της Δρομολαξιάς, σελ. 25 

      Περί Σκοταδισμού και τρομοκρατίας της Γνώμης, σελ. 28 

      Ταξικές Μνήμες στο Παγκόσμιο σύστημα: η Πρωτομαγιά και ο Δημόσιος

    Χώρος –   εικόνες και μνήμες από την Ανατολική Μεσόγειο…Ταξίμ: Η πλατεία

    είχε την δική της Ιστορία, σελ. 33 

    ΚΙΝΗΜΑΤΑ 

    Ομάδα Πολιτών "Παλιό ΓΣΠ = ΜΟΝΟ ΠΑΡΚΟ", σελ. 40 

    Οι ακτές συνεχίζουν να ισοπεδώνονται από τις μπουλντόζες του Δήμου Παραλιμνίου

     – Να αναλάβει τις ευθύνες της η Επαρχιακή Διοίκηση Αμμοχώστου!  σελ. 41 

    Κοινή Διακήρυξη ΠΕΟ, DEV-IS, KTAMS, KTOS, KTOEOS, BES, KOOP-SEN 1ης Μάη

    2016, σελ 48 

    Σπόντες , σελ. 52 

    http://2ha-cy.blogspot.com/http://2ha-cy.blogspot.com/http://2ha-cy.blogspot.com/http://www.facebook.com/DefteriAnaynosihttp://www.facebook.com/DefteriAnaynosihttp://www.facebook.com/DefteriAnaynosihttp://www.twitter.com/DefteriAnaynos1http://www.twitter.com/DefteriAnaynos1http://www.twitter.com/DefteriAnaynos1http://www.twitter.com/DefteriAnaynos1http://www.facebook.com/DefteriAnaynosihttp://2ha-cy.blogspot.com/

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    2/72

      2

    Προεκλογική καταγραφή τοπίου 

    Οι παράμετροι των εκλογών: συσπειρώσεις παρατάξεων, η σκιά του

    κυπριακού, μελλοντικές συμμαχίες, η επίδραση των ΜΜΕ, και η ασταθής

    ισορροπία σε μερικά κόμματα 

    Οι βουλευτικές εκλογές του 2016 κουβαλούν, εν μέρει, τη σκιά του μεταβατικού.  Από

    τη μια, υπάρχει η πιθανότητα [όπως αναγγέλλεται από το εξωτερικό και εν μέρει από

    το εσωτερικό] ότι οι διαπραγματεύσεις για το κυπριακό μπορεί να μπουν σε τελικήφάση [δηλαδή στο εδαφικό και την ασφάλεια –  τα οποία έχουν ουσιαστικά, ήδη,

    συζητηθεί σε κάποιο βαθμό, έστω και άτυπα]. Σε μια τέτοια περίπτωση, η επόμενη

    περίοδος θα χαρακτηρισθεί από δημοψήφισμα και άλλες εκλογές για ομοσπονδιακές

    και άλλες μορφές νομοθετικών και εκτελεστικών δομών. Αν, από την άλλη, δεν

    προχωρήσει η διαδικασία λύσης και το όλο θέμα μπει στο ψυγείο [με μια εν

    μέρει/αποσπασματική  συμφωνία να προωθείται κάτω από το τραπέζι], τότε θα

    έχουμε άνοιγμα του σκηνικού για τις επόμενες προεδρικές. Το αποτελεσμα αυτών

    των βουλευτικών, μπορεί να είναι και άσχετο με το πώς θα διαμορφωθούν οι

    συμμαχίες στο μέλλον. Οι εκλογές του 2011 ήταν εκφραστικές –  ενώ κέρδισε

    ξεκάθαρα η τότε συγκυβέρνηση ΑΚΕΛ- ΔΗΚΟ σε διάστημα μερικών εβδομάδων,

    ανατράπηκε το όλο σκηνικό, πρώτα με την αποστασία Κουλία και μετά με το θέαμα

    Μαρί.. Κατά συνέπεια, σε αυτές τις εκλογές θα πρέπει να αξιολογηθεί και ο

    παράγοντας ΜΜΕ –  αλλα και το γενικο κλιμα που υπαρχει στο μη κυβερνητικο

    στρατοπεδο.. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να παρακολουθήσει κανείς και τις εσωτερικές

    κατατάξεις σε διάφορα κόμματα – ιδιαίτερα στον ΔΗΣΥ που, παρά την μονοδιάστατηστήριξη που απολαμβάνει από τα ΜΜΕ και τα οικονομικά συμφέροντα πίσω από

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    3/72

      3

    αυτά, ως χώρος και ως παράταξη είναι σε μια ρευστή κατάσταση που αργά ή

    γρήγορα [ανάλογα και με τις εξελίξεις στο κυπριακό] θα έχει να αντιμετωπίσει

    μεταμορφώσεις, όπως και το 2004, αλλά ίσως πιο οριστικά, πια… Ασταθής ισορροπία

    υπάρχει επίσης και στο ΔΗΚΟ, όπου θα είναι ενδιαφέρον να δει κανείς ποιοί θα

    εκλεγούν. Και στην ΕΔΕΚ υπάρχει ρευστότητα, αλλά εκεί θα φανεί και από το πως θα

    λειτουργήσουν στελέχη που αποκλείστηκαν. 

    Οι βουλευτικές εκλογές του 2016 κουβαλούν, εν μέρει, τη

    σκιά του μεταβατικού. Από τη μια, υπάρχει η πιθανότητα

    [όπως αναγγέλλεται από το εξωτερικό και εν μέρει από το

    εσωτερικό] ότι οι διαπραγματεύσεις για το κυπριακό μπορεί

    να μπουν σε τελική φάση…   Αν, από την άλλη, δεν

    προχωρήσει η διαδικασία λύσης και το όλο θέμα μπει στο

    ψυγείο [με μια εν μέρει/αποσπασματική  συμφωνία να

    προωθείται κάτω από το τραπέζι] , τότε θα έχουμε άνοιγμα

    του σκηνικού για τις επόμενες προεδρικές. 

    Η πιο κάτω αξιολόγηση βασίζεται σε δυο ειδών τεκμήρια: τις μέχρι τώρα

    αποσπασματικές δημοσκοπήσεις, και τις ιστορικές τάσεις/δυναμικές των κομμάτων

    και των παρατάξεων. Οι δημοσκοπήσεις και διεθνώς τείνουν τα τελευταία χρόνια να

    μην καταγράφουν τις πραγματικές τάσεις που αναδεικνύονται στην κάλπη. Αν αυτό

    οφείλεται σε ένα είδος παιχνιδιού της «μάζας» με την «εξουσία», όπως έγραψε ο

    Μπωντιγιάρ, ή από την αδυναμία, πια, των απλών ερωτήσεων να καταγράψουν ένα

    ρευστό τοπίο, είναι ανοικτό θέμα. Στην Κύπρο είναι γνωστό ότι οι δημοκοπήσεις

     χρησιμοποιούνται προεκλογικά – και επειδή η δεξιά έχει τα κεφάλαια, οι περισσότερες

    δείχνουν έμμεσα ή άμεσα να είναι «σπρωγμένες» προς την κατεύθυνση τηςνομιμοποίησης της κυβερνητικής στρατηγικής. Οι αποκλίσεις λ.χ. στις εκτιμήσεις του

    ευρωβαρόμετρου και των τοπικών δημοσκοπήσεων μετά το 2013 ήταν κραυγαλέες.

    Όπως και η σχετική αποτυχία πρόβλεψης είτε των προεδρικών, είτε των

    ευρωεκλογών. Σήμερα καταγράφεται τουλάχιστον ένα πρόβλημα προκαταβολικά:

     Απαντούν μόνο 1 στους 4 [ή σε μερικές περιπτώσεις μόλις 1 στους 8] από όσους

    ρωτούνται. Αυτό σημαίνει ότι το δείγμα είναι αποσπασματικό. Το ερώτημα είναι γιατί

    οι 3 στους 4 δεν δέχονται καν να απαντήσουν. Αν η μη συμμετοχή στις

    δημοσκοπήσεις είναι απλώς αποτέλεσμα δυσφορίας, τότε αυτό μπορεί να ευνοήσει

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    4/72

      4

    και τα μεγάλα κόμματα, αλλά ιδιαίτερα τον ΔΗΣΥ που στοχεύει εμφανώς μέσω των

    ΜΜΕ στην αποχή των εν δυνάμει ψηφοφόρων των άλλων παρατάξεων. Αν, όμως, η

    μη απάντηση εκφράζει μια καχυποψία σε σχέση με την εξουσία [και των ΜΜΕ, που

    συνδέονται στο ασυνείδητο της κοινής γνώμης με τις δημοσκοπήσεις] τότε η

    αντιπολίτευση μπορεί να εκπλήξει στα τελικά αποτελέσματα. 

     ΔΗΣΥ:  προσπαθώντας να αναβληθεί η ενδορρήξη μιας σειράς αντιφάσεων.

    Μια συντηρητική, ρουσφετολογική νοσταλγία βολέματος ημετέρων και

    συναλλαγων, πρέπει, ταυτόχρονα,  να συνυπάρξει με την εξυπηρέτηση

    συμφερόντων που θέλουν λύση του κυπριακού, «ευρωπαϊκές οδηγίες» που

    δεν "βολεύουν", και μια αυξανόμενη εσωτερική ταξική αντιπαράθεση.. 

    Ο ΔΗΣΥ κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές με ένα κουβάρι διευρυνόμενων αντιφάσεων

    που τον οδηγεί να περπατά σε ένα τεντωμένο σχοινί – ελπίζοντας να αναβάλει μια,

    εκ των δεδομένων και φαινομένων, αναπόφευκτη κρίση. Από την μια απολαμβάνει

    μια μονοδιάστατη εύνοια από την πλειοψηφία των ΜΜΕ και από τα μεγάλα

    οικονομικά συμφέροντα, τα οποία προσπαθεί να εξυπηρετήσει. Σε αυτό το πλαίσιο,

     χρησιμοποιεί τον κρατικό μηχανισμό [όπως με τις ευνοιοκρατικές χαλαρώσεις, την

    προεκλογική ανακοίνωση για την στρατιωτική θητεία η τις διαδικασίες που στήνει η

    αστυνομία σαν θεάματα] και προωθεί για τον εαυτό του την εικόνα «ότι μπορεί να

    βολέψει τους ημέτερους». Το ότι οι εμφανιζόμενοι ως ηγετική ομάδα [Αναστασιάδης,

     Αβέρωφ, Χάσικος, Τορναρίτης] εμφανίζονται,ταυτοχρονα, να είναι εμπλεκόμενοι [με

    επαγγελματικες, προσωπικές ή οικογενειακές υποθέσεις] σε ζητήματα σύγκρουσης

    συμφερόντων ή και διαπλοκής είναι χαρακτηριστικό. Και παρά το ότι η δεξιά είχε μια

    ανάλογη τάση ιστορικά, η παρούσα κατάσταση είναι όντως πρωτοφανής – 

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    5/72

      5

    τουλάχιστον στην δεκαετία Κληρίδη ή και κατά την περίοδο του Γιωρκατζισμού τη

    δεκαετία του 1960, υπήρχαν άτομα, όπως ο Κληρίδης και άλλοι τη δεκαετία του

    1990, που ήταν, κάπως, υπεράνω. Δεν φαίνεται να υπάρχουν πια. Αντίθετα,

    διορισμένοι όπως ο Κ. Κληρίδης ή ο Ο. Μιχαηλίδης που φαίνονται να προσπαθούν να

    στηρίξουν την ισονομία και την ανεξαρτησία των θεσμών βρίσκονται συχνά σε άμεση

    αντιπαράθεση με στελέχη της νυν κυβέρνησης. Αυτές οι αντιπαραθέσεις [με

    συμβολικά σημεία αναφοράς την σύγκρουση Κληρίδη -Ρίκκου και Μιχαηλίδη – 

    Χάσικου] εκφράζουν τις μελλοντικές διαστάσεις της ενδορρήξης των αντιφάσεων – 

    όταν, δηλαδή, μια μερίδα θα αποστασιοποιηθεί έντονα από την πρόχειρα, και δια

    ανταλλαγμάτων, συγκεκαλυμμένη συσπείρωση του συνονθυλεύματος, σε ένα πλαίσιο

    που αλλάζει, παρά την αδυναμία της παράταξης να το κατανοήσει.

    Και παρά το ότι η δεξιά είχε μια ανάλογη τάση ιστορικά, η

    παρούσα κατάσταση είναι όντως πρωτοφανής – 

    τουλάχιστον στην δεκαετία Κληρίδη ή και κατά την περίοδο

    του Γιωρκατζισμού τη δεκαετία του 1960, υπήρχαν άτομα,

    όπως ο Κληρίδης και άλλοι τη δεκαετία του 1990, που ήταν,

    κάπως, υπεράνω. Δεν φαίνεται να υπάρχουν πια. Αντίθετα,

    διορισμένοι όπως ο Κ. Κληρίδης ή ο Ο. Μιχαηλίδης που

    φαίνονται να προσπαθούν να στηρίξουν την ισονομία και

    την ανεξαρτησία των θεσμών βρίσκονται συχνά σε άμεση

    αντιπαράθεση με στελέχη της νυν κυβέρνησης. Αυτές οι

    αντιπαραθέσεις [με συμβολικά σημεία αναφοράς την

    σύγκρουση Κληρίδη -Ρίκκου και Μιχαηλίδη –   Χάσικου]

    εκφράζουν τις μελλοντικές διαστάσεις της ενδορρήξης των

    αντιφάσεων..

     Αυτό το συνονθύλευμα διαπλοκής φαίνεται να στηρίζεται από μια μεγάλη μερίδα της

    αστικής τάξης, που είδε το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια της με την

    τραπεζιτική κρίση – και την επέμβαση του εξωτερικου κεφαλαίου που αναλαμβάνει,

    πια, ηγετικό ρόλο στην τοπική οικονομία. Η τοπική αστική τάξη έχασε το παιχνίδι του

    να το παίξει διεθνώς και τώρα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον ΔΗΣΥ για να

    κρατήσει τουλάχιστον προσβάσεις και μηχανισμούς επιβολής απέναντι σε άλλα τοπικάκοινωνικά στρώματα [για αυτό και ο πόλεμος, όχι μόνο στους εργαζόμενους -μισθούς,

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    6/72

      6

    αλλά και στους μικρομεσαίους με τα ωράρια]. Η απώλεια ελέγχου των τραπεζών στο

    ξένο κεφάλαιο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της ήττας της τοπικής αστικής τάξης.

    Οπότε, το τοπικό κεφαλαίο ζει με την ελπίδα, πια, να πάρει κάποια ψίχουλα τοπικής

    διαχείρισης [όπως τα «κυπριακά τζάκια» που συμμετέχουν στις κοινοπραξίες

    ιδιωτικοποιήσεων στα λιμάνια] – και ελπίζει σε «χαλαρώσεις» από μια κυβέρνηση που

    αυτό του υπόσχεται. Όσον αφορά στο ιστορικό μπλοκ των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ,

    τόσο των μεσαίων στρωμάτων, όσο και την εθνικόφρωνα δεξιά, το βασικό του

    σύνθημα «για μη επιστροφή στο παρελθόν», θα πρέπει να ερμηνευθεί και ως

    προειδοποίηση ότι αν δεν το ψηφίσουν ΔΗΣΥ, θα βρεθούν και πάλι απομονωμένοι,

    όπως μετά την ήττα το 2003. Και αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι ως ιστορική παράταξη

    η δεξιά μπορουσε ακόμα και στις δύσκολες στιγμές [όπως μετά το 1974 ή μετά το

    2003-04] να συσπειρώνει από 25 μέχρι 28%. Είναι ετερογενής συσπείρωσηκοινωνικών στρωμάτων, αλλά κρατιέται μαζί με υποσχέσεις ανταλλαγμάτων [έστω

    και εκτός κυβέρνησης είναι σαφές ότι η δεξιά έχει κυκλώματα βολέματος

    παρακρατικά και ιδιωτικά] και μια αυξανόμενα νεφελώδη ιδεολογία με μείγματα

    συντήρησης και άκρατου φιλοδυτικισμού που οδηγούνται, όμως, και πάλι σε έντονη

    αντίφαση στην παρούσα συγκυρία. Η υπόσχεση ανταλλαγμάτων απλώνεται και σε

    μερίδα του ΔΗΚΟ από όπου ελπίζει να προσεταιριστεί ψήφους ο ΔΗΣΥ σε αυτήν τη

    συγκυρία – όπως ήταν και ο ιστορικός του στόχος. Και εδώ ο αντίπαλος στόχος είναι

    σαφώς ο Ν. Παπαδόπουλος, που απειλεί να συγκροτήσει ένα άλλο πόλο και της

    αστικής τάξης, αλλά και [λόγω κυπριακού] άντλησης ψηφοφόρων από την ιστορική

    δεξαμενή της δεξιάς. 

     Όσον αφορά στο ιστορικό μπλοκ των ψηφοφόρων του

     ΔΗΣΥ, τόσο των μεσαίων στρωμάτων, όσο και την

    εθνικόφρωνα δεξιά, το βασικό του σύνθημα «για μη

    επιστροφή στο παρελθόν», θα πρέπει να ερμηνευθεί και ως

    προειδοποίηση ότι αν δεν το ψηφίσουν ΔΗΣΥ, θα βρεθούν

    και πάλι απομονωμένοι, όπως μετά την ήττα το 2003. 

     Από την άλλη, ωστόσο, ο ΔΗΣΥ υιοθετεί [θέλοντας και μη – αλλά αναπόφευκτα για

    να έχει ακριβώς την εύνοια των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, όπως και

    εξωτερικών παραγόντων] πολιτικές, οι οποίες προκαλούν εσωτερικές τριβές και

    φυγόκεντρες τάσεις στο ιστορικό του χώρο. Ο κεντρικός άξονας [αλλά όχι ο μόνος]

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    7/72

      7

    αυτήν την περίοδο είναι η πιθανότητα λύσης του κυπριακού –  μια προοπτική, η

    οποία για το χώρο της δεξιάς, έρχεται από το εξωτερικό, και από μια, μάλλον

    μειοψηφική μερίδα των οπαδών του της μεσαίας τάξης, και σαφώς δεν εκφράζει μια

    άλλη μεγάλη μερίδα. Σε αυτό το πλαίσιο, υποψήφιοι όπως ο Θεμιστοκλέους,

    εκφράζουν την εθνική-απορριπτική άποψη με την οποία φλερτάρει και η Αλληλεγγύη

    της Θεοχάρους – και όχι μόνο. Και ανεξαρτητα από τα αποτελέσματα των εκλογών, ο

     ΔΗΣΥ θα έχει να αντιμετωπίσει εκείνη την πτέρυγα των οπαδών του – αλλά και το

    βαθύτερο πρόβλημα της αυξανόμενης απουσίας ιδεολογικής συνοχής. Το 2004 θα

    επανέλθει, έστω και αν οι διαρροές τώρα είναι [αν είναι] περιορισμένες. Και είναι

    εκείνος ο φόβος που οδηγεί και στη συνεχή αναβολή αποφάσεων για το κυπριακό..

    Το 2004 ήταν οι ευρωεκλογές, τώρα οι βουλευτικές..

    Σε μια ολόκληρη σειρά από θέματα ο ΔΗΣΥ υπόσχεται

    αντιφατικά πράγματα –  και προσπαθεί μέσα από μια

    ετερόκλητη ομάδα υποψήφιων να ξεγελάσει αντίθετες

    ομάδες. Υπόσχεται παραβιάσεις ευρωπαϊκών οδηγιών από

    την μια [για να εξυπηρετήσει ρουσφετολογικά μερικούς,

    όπως στην υπόθεση με τα αμπελοπούλια] ενώ από την άλλη

    φωνάζει για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Αν εκλέγουν οι

    υποψήφιοι της διαπλοκής με τα ιδιαίτερα συμφέροντα, θα

    πρέπει να κρατά ισορροπίες - και αν χάσουν, θα έχει να

    αντιμετωπίσει την εσωτερική αντιπολίτευση με

    φυγόκεντρες τάσεις.. 

     Αλλά το κυπριακό είναι  σύμπτωμα ευρύτερων αντιφάσεων που απλώς συγκολλά

    επιφανειακά η υπόσχεση βολεμάτων, ανταλλαγμάτων κοκ. Δίπλα από τις

    αποκλίνουσες τάσεις για τη λύση του κυπριακού, υπάρχουν οι αποκλίνουσες τάσεις

    για την Ευρώπη [και τους κανονισμούς της λ.χ. που εμποδίζουν το τοπικό ρουσφέτι

    είτε πρόκειται για τον Ακάμα, είτε για τα αμπελοπούλια, είτε για άλλες οικολογικές

     χαλαρώσεις], ή και για θέματα κοινωνικής -πολιτισμικής πολιτικής, ή και ταξικής

    προκατάληψης. Η συνύπαρξη στο ψηφοδέλτιο του κ. Χαμπουλλά με τον κ. Μασούρα

    [που εμφανίζεται σαν το οικολογικό φύλο συκής] είναι ένα είδος συγκάλυψης μιας

    εξίσου κραυγαλέας αντίφασης, όπως και η συνύπαρξη του κ. Κυπριανού [ή του

    Προδρόμου με την ατάκα για τα «καλλιστεία», αναφερόμενος σε γυναίκα υποψήφια]

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    8/72

      8

    με υποψήφιες που υποστηρίζουν, υποτίθεται, πιο φίλο-φεμινιστικές απόψεις, όπως η

    Ξένια Κωνσταντίνου, που επεδίωξε την ποσόστωση στα διοικητικά συμβούλια των

    ημικρατικών οργανισμών, και μπορεί να χαρακτηριστεί ως το φεμινιστικό φύλο

    συκής. Σε μια ολόκληρη σειρά από θέματα ο ΔΗΣΥ υπόσχεται αντιφατικά πράγματα – 

    και προσπαθεί μέσα από μια ετερόκλητη ομάδα υποψήφιων να ξεγελάσει αντίθετες

    ομάδες. Υπόσχεται παραβιάσεις ευρωπαϊκών οδηγιών από την μια [για να

    εξυπηρετήσει ρουσφετολογικά μερικούς, όπως στην υπόθεση με τα αμπελοπούλια]

    ενώ από την άλλη φωνάζει για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Αν εκλέγουν οι υποψήφιοι

    της διαπλοκής με τα ιδιαίτερα συμφέροντα, θα πρέπει να κρατά ισορροπίες - και αν

     χάσουν, θα έχει να αντιμετωπίσει την εσωτερική αντιπολίτευση με φυγόκεντρες

    τάσεις..   Ανάλογα [και   χειρότερα ενδεχομένως] με τις υποχρεώσεις της

    νεοφιλελεύθερης πτέρυγας [των Αβέρωφ Νεοφύτου, Χάρη Γεωργιάδη κλπ] και τιςδεξιές συντεχνίες από την άλλη… Εδώ υπάρχει μια άλλη σαφής μετατόπιση. Καθώς το

    τοπικό κεφαλαίο θέλει «χαλαρώσεις» και ευνοϊκή μεταχείριση, μια μερίδα της ηγεσίας

    μιλά απροκάλυπτα, όπως οι εργοδότες της δεκαετίας του 1940. Αυτό, όμως, δεν είναι

    καθόλου αστείο για τους συνδικαλιστές της δεξιάς. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΔΗΣΥ

    κινδυνεύει πραγματικά με ένα είδος ενδορρήξης [ implosion] ανάλογου της Νέας

     Δημοκρατίας στην Ελλάδα ή της απορρόφησης μεγάλου μπλοκ δεξιών ψηφοφόρων

    σε άλλα σχήματα [όπως στις βόρειες και κεντροευρωπαϊκές χώρες]. 

    Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στον ΔΗΣΥ 22-25%, το οποίο με αναγωγή ή με την

    συσπείρωση και τη μείωση των αναποφάσιστων/διστακτικών ψηφοφόρων της

    παράταξης φτάνει στο 30-34%.. Το ιστορικό ψηλό του ΔΗΣΥ κυμαίνεται ανάμεσα

    στο 34-36% και η ελπίδα σε κάτι τέτοιο επενδύεται στην πολιτική της απαξίωσης που

    προωθούν τα ΜΜΕ με στόχο τα άλλα κόμματα και ιδιαίτερα την αντιπολίτευση. Η

    ευνοϊκή στάση προς τον ΔΗΣΥ μπορεί να τεκμηριωθεί με δυο απλά δεδομένα –  τα

    ΜΜΕ μέχρι να εκλέγει ο Αναστασιάδης, δεν είχαν κανένα πρόβλημα με την τότε

    «κυβερνώσα βουλή». Άλλαξαν απότομα και άρχισαν την απαξίωση της Βουλής, όταν

    άρχισε να μην την ελέγχει ο ΔΗΣΥ.. Όσον αφορά στην σκανδαλολογία ήταν σαφές

    ότι η πλειοψηφία των ΜΜΕ ήταν απόλυτα πειθήνια – δεν έκαναν ούτε μια φορά την

    σύνδεση Λουρουτζιάτη ΔΗΣΥ ή Κοκότση ΔΗΣΥ σε αντίθεση με οποιαδήποτε

    κατηγορία ή υποψία [έστω] εναντίον ατόμου σχετικού με το ΑΚΕΛ ή την αριστερά.

     Ακόμα και ένας 80χρονος συνταξιούχος παρουσιάστηκε σαν «στέλεχος» του ΑΚΕΛ,

    μετά της ΠΕΟ κοκ.. 

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    9/72

      9

     ΑΚΕΛ: Ένας ιστορικός χώρος καταμετρά τις αντιστάσεις στην επίθεση των

    ΜΜΕ [ως ένδειξη ευρύτερων κοινωνικών τάσεων για αντιμετώπιση τέτοιων

    φαινομένων] σε ένα πλαίσιο ιστορικής δικαίωσης. Η αριστερά θα είναι ο

    ενδιάμεσος χώρος σε οποιαδήποτε λύση του κυπριακού, παραμενει ο

    βασικός πόλος της κοινωνικής πολιτικής οικονομικά, και ειρωνικά εκφράζει

    τις τοπικές τάσεις που συγκλίνουν με «ευρωπαϊκές» πολιτισμικές πολιτικές,

    ενώ διεκδικεί και την τοπική αυτονομία… 

    Το ΑΚΕΛ έρχεται από μια πενταετία, όπου έγινε ο στόχος των ΜΜΕ –  και έτσι η δική

    του επίδοση θα είναι και ένα βαρόμετρο για τις αντιστάσεις της κοινωνίας ολόκληρης

    [καθώς τα ποσοστά του ΑΚΕΛ, ως καταγραφή της κινητοποιήσης ή συσπείρωσης του

    ιστορικού χώρου της Αριστεράς, είναι σε πολλούς τομείς βαρόμετρο γενικότερα] στις

    εκστρατείες χειραγώγησης από τα ΜΜΕ. Άλλωστε, η εσπευσμένη κάθοδος του κ. Λώλου και η κατασκευή σχετικού θεάματος [που προαναγγελλόταν με διάφορες

    φήμες από διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, αλλά και κυβερνητικούς] φάνηκε να

    συμπίπτει, όχι μόνο με τις ανάγκες Μετατόπισης από τα σκάνδαλα του ΔΗΣΥ, αλλά

    και από ότι φαινόταν σαν ραγδαία άνοδος/συσπείρωση του ΑΚΕΛ. Και ανάλογα η

    απόφαση της κυβέρνησης ξαφνικά να εμπλακεί στην προεκλογική εκστρατεία στις

    αρχές Μαΐου [και με επίσημη σχεδόν ανακοίνωση μέσω πρωτοσέλιδου στον Πολίτη]

    κατάγραφε και πάλι προβλήματα συσπείρωσης του ΔΗΣΥ αλλα και φόβο για την

    αντίστοιχη συσπείρωση στην Αριστερά –  στην οποία εστιάζεται η επίθεση του

    κυβερνητικού επιτελείου. Αν υπήρχε ένα ελάχιστα ισορροπημένο πλαίσιο

    πληροφόρησης στην επίσημη δημόσια σφαίρα, το ΑΚΕΛ θα απολάμβανε αναγνώριση

    για τη δικαίωση σε μια σειρά τομείς– δικαιώθηκε η επιμονή του ότι η αιτία της κρίσης

    ήταν οι τράπεζες, δικαιώθηκε η διαπραγμάτευση της τότε κυβέρνησης που απέτρεψε

    κατάργηση δικαιωμάτων, όπως ο 13ος   μισθός, η διαγραφή μέρους του ταμείου

    συντάξεων ή ακόμα χειρότερα εμπλοκή της τρόικα [και άρα ξένων] στη διαχείριση

    του φυσικού αερίου κοκ. Δικαιώνεται σαφώς, επίσης, η όλη προσπάθεια για το

    κυπριακό – και για τις συγκλίσεις Χριστόφια- Ταλάτ, αλλά και γιατί κατά τη διάρκεια

    της αριστερής προεδρίας άνοιξε το φάσμα της συζήτησης για όλα τα θέματα που

    αφορούν το κυπριακο. Και σαφώς θα  αναγνωριζόταν η σωστή διαχείριση της

    εξωτερικής πολιτικής με ισορροπία ανάμεσα σε Ανατολή- Δύση και ο χειρισμός της

    πιστοποίησης της ύπαρξης φυσικού αερίου το 2011. Το «πρόβλημα» του ΑΚΕΛ είναι

    ότι βρέθηκε αντιμέτωπο με το τραπεζιτικό κεφάλαιο και κατ’ επέκταση με το

    κεφάλαιο και τα συμφέροντά του. Δεν είναι ότι υπήρξε ιδιαίτερα επαναστατικό.

     Αντίθετα, η πολιτική του ήταν μάλλον συναινετική και ουσιαστικά άργησε να

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    10/72

      10

    αντιληφθεί την επίθεση που κυοφορείτο εναντίον του το 2011. Αν το κατανοούσε ο

    κ. Χριστόφιας, δεν θα διόριζε τον δικηγόρο της Τράπεζας Κύπρου να κάνει έρευνα για

    το Μαρί. Όποτε το ΑΚΕΛ βρίσκεται στην ανάποδη θέση από τον ΔΗΣΥ –  έχοντας

    αντέξει μια αδυσώπητη επίθεση, μπορεί να περιμένει με υπομονή, όπως

     χαρακτηριστικά είπε και ο Α. Κυπριανού, τη δικαίωση στο μέλλον..  Στο παρόν, ως

    σημείο ολοκλήρωσης του παρελθόντος και άνοιγμα στο μέλλον, αγωνίζεται από τα

    κάτω για να συσπειρώσει τον ιστορικό χώρο της Αριστεράς –  και να ανοίξει δυο

    διόδους επικοινωνίας: με το Κέντρο για μια σειρά κοινωνικών και οικονομικών

    ζητημάτων ή ευρύτερων συμμαχιών, με τη μετριοπαθή Δεξιά για το κυπριακό, αλλά

    και με την συνδικαλιστική δεξιά για τα οικονομικά και την υπεράσπιση του Δημόσιου.. 

    ..η εσπευσμένη κάθοδος του κ. Λώλου και η κατασκευή

    σχετικού θεάματος [που προαναγγελλόταν με διάφορες

    φήμες από διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, αλλά και

    κυβερνητικούς] φάνηκε να συμπίπτει, όχι μόνο με τις

    ανάγκες Μετατόπισης από τα σκάνδαλα του ΔΗΣΥ, αλλά και

    από ότι φαινόταν σαν ραγδαία άνοδος/συσπείρωση του

     ΑΚΕΛ. Και ανάλογα η απόφαση της κυβέρνησης ξαφνικά να

    εμπλακεί στην προεκλογική εκστρατεία στις αρχές Μαΐου

    [και με επίσημη σχεδόν ανακοίνωση μέσω πρωτοσέλιδου

    στον Πολίτη] κατάγραφε και πάλι προβλήματα

    συσπείρωσης του ΔΗΣΥ  , αλλά και φόβο για την αντίστοιχη

    συσπείρωση στην Αριστερά –  στην οποία εστιάζεται η

    επίθεση του κυβερνητικού επιτελείου. Αν υπήρχε ένα

    ελάχιστα ισορροπημένο πλαίσιο πληροφόρησης στην

    επίσημη δημόσια σφαίρα, το ΑΚΕΛ θα απολάμβανε

    αναγνώριση για την δικαίωση σε μια σειρά τομείς ..

    Το πιο ενδιαφέρον με την Αριστερά στην Κύπρο είναι η αναπόφευκτη ιστορική

    δικαίωση της σε δυο τομείς – όσο προχωρεί μια διαδικασία λύσης του κυπριακού [είτε

    ολικής, είτε αποσπασματικής, λόγω φυσικού αερίου ή/και ευρωπαϊκών πιέσεων] η

     Αριστερά ως ένας συμπαγής χώρος με ιστορικές ευαισθησίες, θα είναι εκείνος ο

     χώρος και τις δυο κοινότητες που θα στηρίξει τη λύση –  και στο ενδεχομενο

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    11/72

      11

    δημοψηφίσμα και στην ανάγκη διασφάλισης της λύσης στη συνέχεια. Και στο οποίο

    αναπόφευκτα θα στραφούν όλοι ως ενδιάμεσο μεσολαβητή. Ταυτόχρονα, η αριστερά

    με θέσεις  που πηγάζουν και από την ιστορική κυπριακή εμπειρία, αλλά και από την

    ιδεολογία του χώρου της γενικότερα, είναι η παράταξη/χώρος που ειρωνικά εκφράζει

    με μεγαλύτερη συνέπεια μια σειρά από «ευρωπαϊκές άξιες» είτε για τον πλουραλισμό,

    είτε για την οικολογία  [την έμφαση, δηλαδή, στην προστασία των κοινών απέναντι

    στο ιδιωτικό συμφέρον], είτε για την ισονομία.

    Το «πρόβλημα» του ΑΚΕΛ είναι ότι βρέθηκε αντιμέτωπο με

    το τραπεζιτικό κεφάλαιο και κατ’ επέκταση με το κεφάλαιο

    και τα συμφέροντά του. Δεν είναι ότι υπήρξε ιδιαίτερα

    επαναστατικό. Αντίθετα, η πολιτική του ήταν μάλλον

    συναινετική και ουσιαστικά άργησε να αντιληφθεί την

    επίθεση που κυοφορείτο εναντίον του το 2011. Αν το

    κατανοούσε ο κ. Χριστόφιας, δεν θα διόριζε τον δικηγόρο

    της Τράπεζας Κύπρου να κάνει έρευνα για το Μαρί. Όποτε

    το ΑΚΕΛ βρίσκεται στην ανάποδη θέση από τον ΔΗΣΥ – 

    έχοντας αντέξει μια αδυσώπητη επίθεση, μπορεί να

    περιμένει με υπομονή, όπως χαρακτηριστικά είπε και ο Α.

    Κυπριανού, τη δικαίωση στο μέλλον.. 

    Σε αυτό το πλαίσιο, αναπόφευκτα και πάλι θα είναι ο χώρος στο οποίο θα στραφεί

    οποιαδήποτε άλλη δύναμη θέλει στήριξη. Το ότι μέχρι και η δεξιά, ο ΔΗΣΥ, στράφηκε

    στην Αριστερά για να βγει από την απομόνωση το 2004 –  08 είναι εκφραστικό.

    Όμως, η Αριστερά είναι γεωπολιτικά και η πολιτικά δύναμη η  οποία στηρίζει

    συστηματικά και ιστορικά την ισορροπημένη εξωτερική πολιτική. Και σε αυτό τον

    τομέα, θα είναι πιο κοντά στο Κέντρο. Και σε ένα πλαίσιο αυξανόμενων [εσωτερικών

    και εξωτερικών] εντάσεων ειρωνικά και πάλι η Αριστερά μπορεί να είναι «γοητευτική»

    για τις μεσαίες ευρωπαΐζουσες τάξεις για την συνέπεια της πολιτική -πολιτισμικής της

    στάσης [για θέματα ανοχής και πλουραλισμού] αλλά θα είναι και γοητευτική ή θα

    λειτουργεί ως άξονας διάχυσης ιδεών και για πιο συντηρητικά στρώματα, που για

    δικούς τους λόγους θα είναι κριτικά απέναντι στη δυτική επιβολή. Τα παρακλάδια των

    απωθημένων που άφησε στην δεξιά η αντιπαράθεση του 1955-59 είναι χαρακτηριστικά αυτής της επίδρασης… 

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    12/72

      12

    …όπως καταγράφηκε στο Φιλελεύθερο,  το ΑΚΕΛ

    απορρόφησε την επίθεση την οποία κατασκεύασε ο ΔΗΣΥ

    στα μέσα Απριλίου μέσω των ΜΜΕ και της ανακριτικής

    ομάδας με το θέαμα Λώλου –  και είχε μάλιστα και άνοδοεκείνη την περίοδο που ξεπερνούσε τη συσπείρωση του

     ΔΗΣΥ..  Γι’   αυτό ενδεχομένως είχαμε και την κυβερνητική 

    επίθεση αρχές Μαΐου. Και όπως παρατηρήθηκε , η τάση των

    αριστερών ψηφοφόρων είναι η παραμονή  στον  ιστορικό

    τους    χώρο - ακόμα και αν δεν ψηφίζουν ΑΚΕΛ, δεν

    μετακινούνται αλλού..  Με αυτήν την έννοια, η επίθεση

    εναντίον του ΑΚΕΛ από όλο το κατεστημένο [οικονομικό,

    μιντιακό, εκκλησιαστικό κοκ] φαίνεται να μην πέτυχε το

    βασικό στόχο της αποδόμησης της Αριστεράς –  η βασική

    ελπίδα φάνηκε να ήταν η μετατροπή της αριστεράς, με το

    δόλωμα της αποδοχής της στην εξουσία, σε ένα είδος

    μπλερικού μορφώματος που θα αποδεχόταν τη λογική του

    "δεν υπάρχει εναλλακτική λύση" στην "αγορά", τον

    καπιταλισμό, στην οικονομία κλπ, και να αρκεστεί με την

    εναλλαγή στην εξουσία με λάϊτ θέματα…  Τελικά,  ο ΔΗΣΥ

    δεν κατάφερε να λογοκρίνει την «εναλλακτική διάσταση» ,

    η οποία παραμείνει ως βασική παράμετρος του δημόσιου

    λόγου για την οικονομία… 

    Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΑΚΕΛ από 18 – 22% με ανοδική τάση και

    με ανάγωγη ή συσπείρωση των αναποφάσιστων [ή αυτών που δεν δηλώνουν]

    φαίνεται να κινείται ήδη ανάμεσα στο 27-30%. Τα ψηλά του ιστορικά ποσοστά

    κινούνται ανάμεσα στο 33-35%. Η κυλιόμενη δημοσκόπηση του ΔΗΣΥ [ο οποίος έχει

    τη χρηματοδότηση για τέτοια εγχειρήματα ] έδειξε, όπως καταγράφηκε στο

    Φιλελεύθερο, ότι το ΑΚΕΛ απορρόφησε την επίθεση, την οποία κατασκεύασε ο ΔΗΣΥ

    στα μέσα Απριλίου μέσω των ΜΜΕ και της ανακριτικής ομάδας με το θέαμα Λώλου – 

    και είχε μάλιστα και άνοδο εκείνη την περίοδο που ξεπερνούσε τη συσπείρωση του

     ΔΗΣΥ.. Γι’  αυτό ενδεχομένως είχαμε και την κυβερνητική επίθεση αρχές Μάιου. Καιόπως παρατηρήθηκε, η τάση των αριστερών ψηφοφόρων είναι η παραμονή στον

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    13/72

      13

    ιστορικό τους χώρο - ακόμα και αν δεν ψηφίζουν ΑΚΕΛ, δεν μετακινούνται αλλού.. 

    Με αυτήν την έννοια, η επίθεση εναντίον του ΑΚΕΛ από όλο το κατεστημένο

    [οικονομικό, μιντιακό, εκκλησιαστικό κοκ] φαίνεται να μην πέτυχε το βασικό στόχο

    της αποδόμησης της Αριστεράς – η βασική ελπίδα φάνηκε να ήταν η μετατροπή της

    αριστεράς, με το δόλωμα της αποδοχής της στην εξουσία, σε ένα είδος μπλερικού

    μορφώματος που θα αποδεχόταν τη λογική του "δεν υπάρχει εναλλακτική λύση"

    στην "αγορά", τον καπιταλισμό, στην οικονομία κλπ, και να αρκεστεί με την εναλλαγή

    στην εξουσία με λάϊτ θέματα. Η επιμονή του κ. Χριστόφια να υπενθυμίζει ότι το

    μνημόνιο το αποδέχτηκε απρόθυμα και ότι επιβλήθηκε, προκαλούσε οργή τότε – 

    ακριβώς γιατί αναμενόταν από αυτόν να το νομιμοποιήσει για να μπορεί ο ΔΗΣΥ μετά

    να λέει ότι «αυτή είναι η μόνη λύση».. Σήμερα, μπορεί η Δεξιά να επικαλείται

    υποκριτικά ότι το διαπραγματεύτηκε η Αριστερά, αλλά ξέρει ότι δεν αποδέχτηκε τηλιτότητα που ήθελε και προωθεί ο ΔΗΣΥ. Αλλά αυτός ο διάλογος δεν γίνεται ακόμα

    με πραγματικούς όρους [του τί έγινε και τί λεγόταν τότε την περίοδο 2011-13] αφού

    η ελεγχόμενη Δημόσια Σφαίρα των επίσημων ΜΜΕ λογοκρίνει και εμφανώς

    προστατεύει τον ΔΗΣΥ από τις αντιφάσεις του. Αλλά παρά το μέγεθος εκείνης της

    εκστρατείας [που αν αναλυθεί ιστορικά μπορεί να είναι και πρωτοφανής στο εύρος

    και την ένταση της] δεν κατάφερε να λογοκρίνει την «εναλλακτική διάσταση», η

    οποία παραμείνει ως βασική παράμετρος του δημόσιου λόγου για την οικονομία,

    όπως φάνηκε και το Μάρτιο του 2013.

     ΔΗΚΟ και Νικόλας Παπαδόπουλος: Ο ρυθμιστικός παράγοντας του Κέντρου,

    το στοίχημα της συσπείρωσης διαφορετικών τάσεων, και το παιχνίδι

    εμπέδωσης τις φιγούρας του Ν. Παπαδόπουλου 

    Σε αντίθεση με το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, που δεν κατεβαίνουν στις εκλογές με εστίαση

    στον ηγέτη τους, η φιγούρα του ηγέτη του ΔΗΚΟ είναι καθοριστική για την επιδοση

    του κόμματος –  και εν μέρει το αποτέλεσμα θα αξιολογηθεί και με βάση τον Ν.

    Παπαδόπουλο. Το ΔΗΚΟ ήταν και φαίνεται να είναι εν μέρει διχασμένο σε σχέση με

    την ηγεσία του Ν. Παπαδόπουλου. Ανέλαβε την ηγεσία μετά από μια έντονη πολεμική

    που άσκησε στην προηγούμενη ηγεσία του κόμματος και η πορεία του ακολούθως

     χαρακτηρίστηκε από μια συνεχή τριβή αντιπαράθεσης με στελέχη της τέως ηγεσίας,

    όπως ο κ. Κάρογιαν. Η πορεία του προκάλεσε, επίσης, μια νέα σειρά επιθέσεων από

    το κυβερνητικό στρατόπεδο, και είναι δίκαιο να ειπωθεί ότι ο Ν. Παπαδόπουλος

    υπήρξε ο άλλος στόχος της κυβερνητικής μηχανής, πέρα από το ΑΚΕΛ. Βέβαια, ο κ.

    Παπαδόπουλος υπήρξε για μεγάλο χρονικό διάστημα και αγαπημένος των

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    14/72

      14

    συναγερμικών ΜΜΕ, όπως ο Πολίτης και η Καθημερινή – όταν έκανε αντιπολίτευση

    στην προηγούμενη κυβέρνηση και όταν περνούσε τα νομοσχέδια της νυν

    κυβέρνησης για την οικονομία. Ως γιος του Τ. Παπαδόπουλου, όμως, ήταν πάντα

    ενοχλητικός –  και έγιναν αρκετές προσπάθειες να μειωθεί και ως   άτομο. Από την

    άλλη, ο Ν. Παπαδόπουλος δεν είναι χωρίς προσβάσεις στο χώρο του κεφαλαίου και

    στα ΜΜΕ. Έχει σαφείς προσβάσεις στο Φιλελεύθερο και στο συγκρότημα ΔΙΑΣ και σε

    δυο τηλεοράσεις – Μέγκα και Σίγμα. Και σαφώς εκφράζει και ο ίδιος μια πτέρυγα του

    κεφαλαίου. Το μεγάλο ερώτημα ήταν και είναι, αν θα κατάφερνε να συσπειρώσει

    γύρω του το ιστορικό ΔΗΚΟ. Και αυτό με φόντο το γεγονός ότι στελέχη που

    παραπέμπουν σε ιστορικές πτέρυγες του ΔΗΚΟ, όπως ο Μ. Κυπριανού, προτίμησαν

    την αποχή από τη διαδικασία των υποψηφίων. Από την άλλη, πέρα από την

    προσωπική επίθεση στον ίδιο τον Παπαδόπουλο [όπως η σχετικά γελοία προσπάθειαταύτισης του Τάσσου με τον Μπόμπολα και τις μίζες, από τον Πολίτη που εκφράζει

    την συναγερμική προπαγανδιστική εκστρατεία] ο ΔΗΣΥ είχε ανέκαθεν ως στόχο τον

    προσεταιρισμό μιας πτέρυγας έστω, του ΔΗΚΟ. Βέβαια, σε ένα κόμμα σαν τον ΔΗΣΥ,

    όπου η ηγετική ομάδα έχει έντονες τάσεις διαπλοκής και επιδίωξης και προσωπικών

    συμφερόντων, ο προσεταιρισμός δεν είναι τίποτα παραπάνω από συγκυριακός, όπως

    βιώνει και ο κ. Κιττής. Συνεργάστηκε με τον ΔΗΣΥ την δεκαετία του 1990, αλλά όταν

    ήθελε θύματα η ηγεσία του ΔΗΣΥ, δεν δίστασε να κατασκευάσει εκείνο το θέαμα το

    οποίο κωδικοποιήθηκε στη φράση του Ρίκκου [για συναλλαγή με τον Λίλλη] «εγώ

    θέλω τον Κιττή».. Ανάλογα μπορεί να τύχουν και στον Κάρογιαν στο μέλλον λ.χ. ή σε

    άλλους που τώρα χρησιμοποιούνται στην/από την κυβέρνηση. Σε αυτό το πλαίσιο, το

    πλησίασμα του ΔΗΣΥ από στελέχη του ΔΗΚΟ φάνηκε να είναι επιφυλακτικό. Και το

    εντυπωσιακό των τελευταίων εβδομάδων φαίνεται να είναι ότι το ΔΗΚΟ ως ιστορικός

     χώρος φαίνεται να συσπειρώνεται. Και αυτό θα πιστωθεί ντε φάκτο στον Ν.

    Παπαδόπουλο. 

    Οι τάσεις στις δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΔΗΚΟ γύρω στο 8-10%, το οποίο με

    αναγωγή και συσπείρωση μπορεί να ανέβει στο 12-14%. Αν φτάσει στο 14% ο Ν.

    Παπαδόπουλος θα νοιώθει σαφώς δικαιωμένος. Και ήδη, διαμορφώνει ένα προφίλ

    Κέντρου το οποίο θα είναι ο ρυθμιστής, ενώ στο κυπριακό ανέλαβε τον ρόλο στης

    σκληρής αντιπολίτευσης. Και στην οικονομία φαίνεται να ανοίγει το κεφάλαιο της

    κριτικής προς ηγεσία του ΔΗΣΥ για την προωθηση της "ανισότητας", μία σαφής αιχμή

    και για την ταξική προκατάληψη και για το ρουσφέτι της κυβερνητικης παράταξης. Τα

    ιστορικά ποσοστά του ΔΗΚΟ, βέβαια, έφταναν μέχρι 19%, αλλά αυτά τα ποσοστά

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    15/72

      15

     χάθηκαν οριστικά μετά την συνεργασία με το ΔΗΣΥ το 1993 – με διαρροές και προς

    τα αριστερά. Από τότε, το πιο ψηλό ποσοστό του ΔΗΚΟ ήταν το 15-17%, ενώ το πιο

     χαμηλό το 12%. Ένα 14% θα θεωρηθεί, κατά συνέπεια, επιτυχία - και με δεδομένη

    την συναγερμική επίθεση από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. 

    Η πορεία του Ν. Παπαδόπουλου προκάλεσε, επίσης, μια νέα

    σειρά επιθέσεων από το κυβερνητικό στρατόπεδο, και είναι

    δίκαιο να ειπωθεί ότι ο Ν. Παπαδόπουλος υπήρξε ο άλλος

    στόχος της κυβερνητικής μηχανής, πέρα από το ΑΚΕΛ.

    Βέβαια, ο κ. Παπαδόπουλος υπήρξε για μεγάλο χρονικό

    διάστημα και αγαπημένος των συναγερμικών ΜΜΕ, όπως ο

    Πολίτης και η Καθημερινή – όταν έκανε αντιπολίτευση στην

    προηγούμενη κυβέρνηση και όταν περνούσε τα νομοσχέδια

    της νυν κυβέρνησης για την οικονομία. Ως γιος του Τ.

    Παπαδόπουλου, όμως, ήταν πάντα ενοχλητικός – και έγιναν

    αρκετές προσπάθειες να μειωθεί και ως   άτομο. Από την

    άλλη, ο Ν. Παπαδόπουλος δεν είναι χωρίς προσβάσεις στο

     χώρο του κεφαλαίου και στα ΜΜΕ. Έχει σαφείς προσβάσειςστο Φιλελεύθερο και στο συγκρότημα ΔΙΑΣ και σε δυο

    τηλεοράσεις – Μέγκα και Σίγμα. Και σαφώς εκφράζει και ο

    ίδιος μια πτέρυγα του κεφαλαίου. Το μεγάλο ερώτημα ήταν

    και είναι, αν θα κατάφερνε να συσπειρώσει γύρω του το

    ιστορικό ΔΗΚΟ. 

    Στην περίπτωση του ΔΗΚΟ, βέβαια, σημαντικό ρόλο θα παίξει και   το ποιοί θαεκλέγουν. Η εκλογή του Βότση λ.χ. στη Λεμεσό θα θεωρηθεί ως επιτυχία στελεχών

    και τάσεων που συνεργάστηκαν και με την νυν και την τέως ηγεσία και άρα

    διατηρούν μια αυτονομία. Ανάλογα μπορεί να πει κανείς και για τον Φ. Κωνσταντίνου

    στη Λευκωσία που θεωρείται έκφραση του ιστορικού και οργανωτικού ΔΗΚΟ. Από

    την άλλη, υπάρχουν και οι «δικοί» του κ. Παπαδόπουλου. 

    ΕΔΕΚ: μια νέα ηγεσία σε ελεύθερη πτώση; Το παιχνίδι που δεν τελείωσε με

    τους εκτοπισμένους παράγοντες της ΕΔΕΚ.. 

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    16/72

      16

    Η νέα ηγεσία της ΕΔΕΚ μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να πείθει και είναι ανοικτό

    ερώτημα, πια, αν θα λειτουργήσει το ιστορικό φαινόμενο της συσπείρωσης της

    τελευταίας στιγμής με βάση το γεγονός ότι λειτουργεί τώρα πια και ένα άλλο διάδοχο

    σχήμα –  η Συμμαχία του Λιλλήκα. Η νέα ηγεσία  φάνηκε ότι χρησιμοποίησε τις

    διασυνδέσεις της οικογένειας Ευσταθίου [και την εύνοια του Λυσσαρίδη που μάλλον

    δεν συγχώρεσε ποτέ τον Ομήρου] με τη διαδικασία του ΣΑΠΑ στην Πάφο για να γίνει

    αλλαγή στην ηγεσία. Ακολούθως, ο εκτοπισμός του Νικολαΐδη από το ψηφοδέλτιο

    της Λεμεσού, άνοιξε νέα ρήγματα. Ουσιαστικά, η νέα ηγεσία και η νυν ΕΔΕΚ μπορεί

    να ικανοποιούν εν μέρει την φαντασίωση του κ. Λυσσαρίδη να νοιώθει ότι και στα

    βαθιά γεράματα του καθορίζει εξελίξεις, αλλά μάλλον έχει οδηγήσει σε ένα βαθύ

    ρήγμα την ΕΔΕΚ. Το ερώτημα είναι αν οι αποστασιοποιημένοι [που αργά ή γρήγορα

    θα διεκδικήσουν είτε το κόμμα ξανά ή αυτόνομα μερίδα του κοινού του κόμματος ωςιστορικός χώρος] θα κινηθούν παρασκηνιακά προς άλλους αντιπολιτευτικούς χώρους

    ή αν θα παρακολουθήσουν απλώς. Βασικοί παίκτες εδώ είναι οι Όμηρου και

    Νικολαΐδης. Και η στάση τους θα καθορίσει και τα ποσοστά της ΕΔΕΚ  

    Στο παρόν στάδιο, η ΕΔΕΚ φαίνεται να έρχεται 5η, μετά και από την Συμμαχία του

     Λιλλήκα με ποσοστά μεταξύ 4-5%, αλλά είτε με ανάγωγη είτε με κάποια  ελπίδα

    συσπείρωσης δύσκολα θα φτάσει το 8%, που ήταν το προηγούμενο χαμηλό της

    ΕΔΕΚ.. Μάλλον φαίνεται να κινείται στο 5-6%. Και πάλι όλα θα εξαρτηθούν από τα

    αποστασιοποιημένα στελέχη. 

    Συμμαχία Πολιτών: Ένα μεταβατικό στάδιο στην πορεία του κ. Λιλλήκα ή

    ένα νέο σχήμα αναζητεί πολιτικό ρόλο κάπου στο Κέντρο; 

    Παρά το γενικόλογο τίτλο του κομματος που προσπαθεί να υπενθυμίσει την

    εντυπωσιακή επιτυχία του Λιλλήκα να πάρει 25% στις προεδρικές [ως ο μόνος

    ουσιαστικά απορριπτικός υποψήφιος], ως κομματικό σχήμα βασίζεται εν μέρει στα

    δίκτυα των Νέων Οριζόντων από το ΕΥΡΩΚΟ, και από απορρόφηση ποσοστών από

    ΕΔΕΚ. Και διατηρεί σαφώς και τη σχέση του με ιστορικά στελέχη του ΔΗΚΟ της

    τασσικής πτέρυγας [όπως ο Αγγελίδης] που μετακινήθηκαν πριν την άνοδο στην

    ηγεσία του Ν. Παπαδόπουλου. Αν και αντλεί από τη ακροδεξιά [άτομα ωστόσο παρά

    ιδεολογικές θέσεις] προσπαθεί και με βάση το παρελθόν του Λιλλήκα, που πέρασε και

    από την αριστερά, να πάρει και ψήφους από εκεί. Ως σχήμα, παρά την αισιοδοξία του

    κ. Λιλλήκα φαίνεται να είναι ένα ακόμα σχήμα στον χώρο του Κέντρου, το οποίο

    διεκδικεί μια παρουσία στη βουλή με άξονα την εικόνα του ηγέτη-ιδρυτή του.

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    17/72

      17

    Πολιτικά ανήκει στο τασσικό μπλοκ και θα ανέμενε κανείς ότι θα στήριζε τον Ν.

    Παπαδόπουλο μελλοντικά. Αλλά διάφορες φήμες φέρουν τον Λιλλήκα να βλέπει και

    τον εαυτό του ως μελλοντικό ηγέτη/υποψήφιο για προεδρικές εκλογές –  ή και

    ευκαιριακό συνεργάτη της νυν κυβέρνησης. 

    Τα ποσοστά της Συμμαχίας κινούνται, επίσης, στο 4-5%, ελαφρώς πιο πάνω από την

    ΕΔΕΚ και μπορεί να φτάσει και άνω των 6%. Θα εξαρτηθεί από το πόσο θα

    απορροφήσει από την ΕΔΕΚ –  και αν θα χάσει δεξιογενείς ψήφους προς την

     Αλληλεγγύη της κ. Θεοχάρους και του Συλλούρη. Μακροπρόθεσμα, δύσκολα, μπορεί

    να το δει κανείς να συνεχίζει ως σχήμα χωρίς τον Λιλλήκα, ο οποίος μάλλον το βλέπει

    σαν σχήμα από το οποίο θα περάσει – όπως πέρασε από πολλά άλλα. Εκτός βέβαια

    και αν αποδειχθει επιτυχημένο και μπορεί μέσω αυτού να προωθηθεί.. 

    Ως κίνηση, η «Αλληλεγγύη»  θα απορροφήσει δεξιούς

    ψήφους –  που ενδεχομένως να πήγαιναν στο ΕΛΑΜ.

    Ωστόσο, θα ήταν υπερβολικό να χαρακτηριστουν είτε η κ.

    Θεοχάρους, είτε ο κ.Συλλουρης, ακροδεξιοί. Υπό λογικές

    περιστάσεις, αν το κίνημα τους καταφέρει να μπει στη

    Βουλή έχει προοπτικές, ακριβώς γιατί οι διαρροές από τον

     ΔΗΣΥ είναι αναπόφευκτες λόγω κυπριακού,  και οι δυο

    ηγέτες του κόμματος είναι οικείοι στον χώρο του

    Συναγερμού. 

    Κίνημα Αλληλεγγύη: Σχήμα υποδοχής δεξιάς δυσφορίας με προοπτικές… 

    Ως σχήμα θυμίζει τη Συμμαχία Πολιτών. Η κα. Θεοχάρους, όπως και ο κ. Λιλλήκας

    πέρασε από διάφορους χώρους –  αλλά η τελευταία της στάση πριν από αυτό τοσχήμα με τον κ. Συλλούρη, ήταν ο ΔΗΣΥ. Ως κίνηση , θα απορροφήσει δεξιούς

    ψήφους – που ενδεχομένως να πήγαιναν στο ΕΛΑΜ. Ωστόσο, θα ήταν υπερβολικό να

     χαρακτηριστουν είτε η κ. Θεοχάρους, είτε ο κ.Συλλουρης, ακροδεξιοί. Υπό  λογικές

    περιστάσεις, αν το κίνημα τους καταφέρει να μπει στη Βουλή έχει προοπτικές,

    ακριβώς γιατί οι διαρροές από τον ΔΗΣΥ είναι αναπόφευκτες λόγω κυπριακού, και οι

    δυο ηγέτες του κόμματος είναι οικείοι στον χώρο του Συναγερμού. Και οι δυο έχουν,

    επίσης, μια εικόνα που προκαλεί συμπάθειες. Ο κ. Συλλούρης εκτιμήθηκε στη Βουλή

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    18/72

      18

    ως επικεφαλής της επιτροπής Θεσμών – και δέχτηκε, βέβαια, έντονο πόλεμο από τα

    ΜΜΕ. Είχε όμως, σε μια φάση, και την στήριξη του συγκροτήματος ΔΙΑΣ. 

    Οι δημοσκοπήσεις τους δίνουν οριακά  3-4%, αν και μερικοί πιστεύουν ότι μπορούν

    να φτάσουν και το 5-6%.Η εστίασή τους στις εκροές του ΔΗΣΥ θα καθορίσει την

    μετέπειτα πορεία τους. Και εμφανώς, η κ. Θεοχάρους έχει, επίσης, βλέψεις

    προεδρικής υποψηφιότητας, όπως και ο κ. Λιλλήκας. 

    Ο Περδίκης τα χρειάστηκε πάλι, και έτσι άρχισε να

    υπόσχεται ότι θα λειτουργήσει συλλογικά, οικολογικά κλπ.

     Έτσι, μάζεψε μια ετερόκλητη ομάδα – από την μια σοβαρή

    μορφή, όπως τον κ. Θεοπέμπτου , και από την άλλη μια

    κωμική φιγούρα, όπως την Μακαρία.

    Οικολόγοι-Περδίκης …και άλλοι 

    Ο Περδίκης τα χρειάστηκε πάλι, και έτσι άρχισε να υπόσχεται ότι θα λειτουργήσει

    συλλογικά, οικολογικά κλπ. Έτσι, μάζεψε μια ετερόκλητη ομάδα –  από την μια

    σοβαρή μορφή, όπως τον κ. Θεοπέμπτου και από την άλλη μια κωμική φιγούρα,

    όπως την Μακαρία. Για τον κ. Περδίκη η επιστροφή στη Βουλή φαίνεται να είναι ομόνος βασικός στόχος. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το συνονθύλευμα είναι στο

    οριακό σημείο του 3% και με δεδομένο ότι ο Περδίκης συνήθως είχε ψηλότερα

    ποσοστά στις δημοσκοπήσεις από όσα είχε στην πραγματικότητα, μπορει να μην

    περάσει το όριο.. Αλλά μπορεί και να περάσει, αντλώντας ετερόκλητα ψήφους ως ένα

    είδος μασκότ του κοινοβουλίου …Το πιο ενδιαφερον θα είναι να μην εκλεγεί ο ίδιος,

    αλλά κάποιος άλλος. Η επανεκλογή του θα είναι αρνητική εξέλιξη για το οικολογικό

    κίνημα, αφού θα συνεχίζει να μονοπωλεί ως θέαμα την λέξη οικολογία,

    εγκλωβίζωντας ένα εν δυνάμει κίνημα σε προσωπικό-κεντρικές παραστάσες/θεάματα

    στα ΜΜΕ.. 

    Τα υπόλοιπα μικρά κόμματα  που εμφανίστηκαν, δεν φαίνεται να μπορούν να

    φτάσουν το οριακό σημείο του 3.6%. Ανάμεσα σε αυτά το μόνο που θα μπορούσε να

    κάνει την έκπληξη είναι το ΕΛΑΜ, που παρά το ότι βρίσκεται στην εκλογική

    διαδικασία για πάνω από 10 χρόνια – αλλά προς το παρόν δεν φαίνεται να μπορεί να

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    19/72

      19

    κεφαλαιοποιήσει διαρροές από τον ΔΗΣΥ, ίσως γιατί υπάρχουν και άλλα σχήματα

    απορρόφησης διαρροών.

    Με ενδιαφέρον αναμένεται η επίδοση του κόμματος για την προστασία των ζώων.

    Είναι ίσως το πιο κοντινό υποκατάστατο του θεάματος οικολογίας του Περδίκη – και

    θα είναι ενδιαφέρον αν αντλήσει ψήφους από εκεί. 

    Τα ΜΜΕ και η αποχή ως το θέαμά τους  

    Τα ΜΜΕ δεν κατεβάζουν δικό τους υποψήφιο αυτή την φορά – έτσι και αλλιώς, όπως

    αναφέρθηκε, είναι στρατευμένα σε μεγάλο βαθμό στην υπηρεσία του ΔΗΣΥ. Στις

    προηγούμενες ευρωεκλογές, ο Πολίτης είχε δοκιμάσει να προωθήσει ένα σχήμα που

    απέτυχε οικτρά, οπότε τώρα στηρίζει καθαρά ΔΗΣΥ. Σε γενικότερες γραμμές, τα ΜΜΕπροώθησαν για αρκετό χρόνο την ιδεολογία της απαξίωσης, η οποία ευνοούσε τον

     ΔΗΣΥ με ρητορικά σχήματα, όπως «όλοι είναι ίδιοι» [άρα μην ρωτάτε ποιοί στήριζαν

    και ήταν φίλοι με τους τραπεζίτες κοκ] ή την φαιδρή σκανδαλολογία που εστίαζε στο

    δάκτυλο για να μην φανεί το δάσος. Έτσι, μετά από ένα σκάνδαλο των τραπεζών που

    έριξε την χώρα στην οικονομική κρίση και μια βαθύτατα διαπλεκόμενη κυβέρνηση, τα

    ΜΜΕ πειθήνια έτρεχαν πίσω από κατασκευασμένα θεάματα συγκριτικά μικρό-μιζών

    [τί είναι οι μίζες του Βέργα μπροστά τα 50 εκατομμύρια μίζες για την Uniastrum;] για

    να αποφευχθεί η μεγαλύτερη εικόνα. Ή βοηθήσουν βολικά να «μετατρέπονται οι

    κατηγορούμενοι σε κατήγορους».. 

    Το πιο αγαπημένο κλισέ των ΜΜΕ ήταν σαφώς η αποχή, την οποία αναπαράγουν λες

    και η αποχή θα σημαίνει με κάποιο τρόπο ότι οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ μπορούν

    να γίνουν κριτές και να εκφράσουν την ..απαξίωση. Παραβλέπουν πάντα ότι και τα

    ίδια τα ΜΜΕ είναι μέρος της αυξανόμενης καχυποψίας, όπως φαινόταν και από τις

    δημοσκοπήσεις του ευρωβαρόμετρου που έθεταν το ερώτημα. Το ποσοστό της

    αποχής θα είναι και ένα είδος αξιολόγησης των ρητορικών των ΜΜΕ… Και του πόσο

    πειστικά [ή πόσο λίγο πειστικά] είναι… Ήδη η μετωπική τους επίθεση εναντίον του

     ΑΚΕΛ, δεν απέδωσε ούτε το 2013, ούτε το 2014 ανάλογα με το μέγεθος της

    επίθεσης. Και οι νέες επιθέσεις θα φανεί αν και πόσο εμπόδισαν την τελική

    συσπείρωση της αριστεράς –  αν και αυτό μοιαζει να είναι πια απλώς   μορφή

    καθυστέρησης. Ο Μεγάλος στόχος του 2011 και 2013 ήταν πολύ μεγαλύτερος.

    Όμως, η πλειοψηφία των ΜΜΕ μπορεί να βρεθεί και με άλλες εκπλήξεις. 

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    20/72

      20

    Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον:

    η δίκη για τον Λεμπέντεβ στην Νέα Υόρκη, το δικηγορικό

    γραφείο Αναστασιάδη, ο συνέταιρος, και οι φήμες για την

    Νούλαντ και το κυπριακό 

    Εδώ και μερικούς μήνες αναφερόμαστε στη δίκη1  που διεξάγεται στο Ανώτατο

     Δικαστήριο της Νέας Υόρκης και σχετίζεται άμεσα με την Κύπρο, αφού εμπλέκει το

    δικηγορικό γραφείο Νίκος Χρ. Αναστασιάδης και πιο συγκεκριμένα τον κ. Θεοφάνη

    Φιλίππου. Όπως αναφέρθηκε ξανά, η δίκη αφορά στη διεκδίκιση δισεκατομμυρίων

    από πλευράς του Ρώσου ολιγάρχη Λεονίντ Λεμπέντεβ, ο οποίος στην Κύπρο

    εκπροσωπείται –  όπως και οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες –  από τον κο.

    Θεοφάνη Φιλίππου, ενός εκ των διευθύνοντων συνεταίρων στο δικηγορικό γραφείο

    Νίκος Χρ. Αναστασιάδης. Ο κος. Λεμπέντεβ βρίσκεται υπό διερεύνηση στη Ρωσία,

    ενώ για τις εταιρείες του και τις διαδρομές των δισεκατομμυρίων του διεξάγωγονται

    δίκες σε διάφορα μέρη. Η πιο σημαντική από πλευράς μεγεθών και «μετασεισμικών»

    δονήσεων στην Κύπρο είναι η δίκη που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στο Ανώτατο

     Δικαστήριο της Νέας Υόρκης με δικαστή την κα. Σαλλιάν Σκαρπούλλα. Η

    συγκεκριμένη δίκη χαρακτηρίστηκε από τους Financial  Times ως η μεγαλύτερη

    νομική μάχη ολιγαρχών στις ΗΠΑ2 

    «Η δίκη στις ΗΠΑ λ.χ. αποκάλυψε ακόμα μια σύνδεση του Leonid Lebedev με την

    Κύπρο. Την εταιρεία Agragorn και την Imperia Nominees.  Η πρώτη, μαζί με την

    εταιρεία Coral Petroleum Ιρλανδίας και τις Ecu Financ και Petrosol Ελβετίας,

    1 Με χρονολογική σειρά δημοσίευσης: Η δίκη της σιωπής των αμνών και των ΜΜΕ - http://2ha-cy.blogspot.com/2015/12/blog-post_62.html , Ένα σκάνδαλο εξαπάτησης και ψευδορκίας, με διεθνείςπια προεκτάσεις, στο οποίο φέρεται να εμπλέκεται ο κ. Φιλίππου, συνεργάτης του δικηγορικού γραφείου

    της οικογένειας του προέδρου; Μια υπόθεση δισεκατομμυρίων με διεθνείς προεκτάσεις που έχει απόόλα: φαινόμενα ξεπλύματος ύποπτου χρήματος, όπου διαπλέκονται ιδιωτικοποιήσεις, πολιτικά πρόσωπακαι απόηχοι που φτάνουν μέχρι τα τραπεζιτικά και δικηγορικά μας κυκλώματα.. http://2ha-cy.blogspot.com/2016/02/blog-post_48.html  , Και η σιωπή των αμνών συνεχίζεται, μαζί και η σιωπή τουκ. Φιλίππου – Συνδέονται οι υποθέσεις Ρίκκου και Φιλίππου και αν ναι πώς; - http://2ha-cy.blogspot.com/2016/03/blog-post_54.html , Μια δικαστική διαμάχη στην Νέα Υόρκη που μπορεί ναέχει κυπριακούς απόηχους: H υπόθεση Λεμπέντεβ-Φιλίππου αγγίζει και το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων;http://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/h.html , Όταν «το παρελθόν σε κυνηγά στα δικαστήρια» - Μιαδύσκολη περίοδος για τον κ. Αναστασιάδη: η εμφάνιση στο δικαστήριο για τον Ρίκκο, είναι εμφανώςεκβιασμός, στο οποίο υπέκυψε αρχικά.. ενώ πλανιέται και η δίκη στην Νέα Υόρκη, όπου εμπλέκεται οσυνεργάτης του, στο δικηγορικό γραφείο, Θ. Φιλίππου http://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/blog-post_27.html , Γιος των Panama Papers; Όταν η δημοκρατία και η διαφθορά συναντούν το δικηγορικόγραφείο Νίκος Χρ. Αναστασιάδης και Συνεργάτες – Ερωτήματα που οφείλει ο κος Αναστασιάδης νααπαντήσει αν θέλει να ξεπεράσει τον τραγέλαφο του «δεσμεύομαι», τουλάχιστον http://2ha-

    cy.blogspot.com/2016/04/panama-papers_18.html 2 Russian oligarchs take battle to NY court - http://www.ft.com/cms/s/0/6cb13216-8dc7-11e3-ba55-00144feab7de.html#axzz3tTLhigG3 

    http://2ha-cy.blogspot.com/2015/12/blog-post_62.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2015/12/blog-post_62.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2015/12/blog-post_62.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2015/12/blog-post_62.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/02/blog-post_48.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/02/blog-post_48.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/02/blog-post_48.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/02/blog-post_48.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/03/blog-post_54.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/03/blog-post_54.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/03/blog-post_54.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/03/blog-post_54.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/h.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/h.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/blog-post_27.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/blog-post_27.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/blog-post_27.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/blog-post_27.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/panama-papers_18.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/panama-papers_18.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/panama-papers_18.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/panama-papers_18.htmlhttp://www.ft.com/cms/s/0/6cb13216-8dc7-11e3-ba55-00144feab7de.html#axzz3tTLhigG3http://www.ft.com/cms/s/0/6cb13216-8dc7-11e3-ba55-00144feab7de.html#axzz3tTLhigG3http://www.ft.com/cms/s/0/6cb13216-8dc7-11e3-ba55-00144feab7de.html#axzz3tTLhigG3http://www.ft.com/cms/s/0/6cb13216-8dc7-11e3-ba55-00144feab7de.html#axzz3tTLhigG3http://www.ft.com/cms/s/0/6cb13216-8dc7-11e3-ba55-00144feab7de.html#axzz3tTLhigG3http://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/panama-papers_18.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/panama-papers_18.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/blog-post_27.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/blog-post_27.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/04/h.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/03/blog-post_54.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/03/blog-post_54.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/02/blog-post_48.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2016/02/blog-post_48.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2015/12/blog-post_62.htmlhttp://2ha-cy.blogspot.com/2015/12/blog-post_62.html

  • 8/17/2019 Τεύχος 198, Δέφτερη Ανάγνωση 9 -16 Μαΐου 2016

    21/72

      21

    θεωρούνται τα κλειδιά στο ρόλο του Lebedev για απόκρυψη της πώλησης των

    μετοχών του στην TNK [...] Ο κος. Φιλίππου παρουσιάζεται ως διευθυντής της Coral

    Petroleum3».

    Όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενα άρθρα, η συνέχιση της δίκης και  συγκεκριμένα η

    δικάσιμος του Μαΐου 2016 θα ήταν καθοριστική για το καταπόσον θα καλείτο ο κος.

    Θεοφάνης Φιλίππου ως διευθυντής της εταιρείας, η οποία εμπλέκεται στην υπόθεση,

    για να καταθέσει ως μάρτυρας. Στις  4 Μαΐου, το δικαστήριο της Νέας Υόρκης στο

    Μανχάταν αποκάλυψε - για πρώτη φορά επισήμως - ότι ο κος Φιλίππου και άλλοι

    στην  Κύπρο καλούνται  για ανάκριση, και  έγγραφα, λογιστικά βιβλία και τα

    ηλεκτρονικά ταχυδρομεία σχετικά με τη λειτουργία των εταιρειών Lebedev στην

    Κύπρος   προς εξέταση4.

    Η κα. Henkelmann στην οποία γίνεται αναφορά στα έγγραφα του δικαστηρίου, είναι

    γερμανίδα  δικηγόρος που εργάζεται στη Λεμεσό και εργάστηκε (εργάζεται ακόμα;)

    για τον κο Φιλίππου, το δικηγορικό γραφείο Νίκος Χρ. Αναστασιάδης  και τον όμιλο

    εταιρειών του εν λόγω δικηγορικού γραφείου, Imperium. Οι O'Donovan και Grainger

    ήταν  οι Ιρλανδοί διευθυντές της Coral  Petroleum, της   εταιρείας -προπέτασμα του

     Δουβλίνου, συμφερόντων Λεμπέντεβ, που είναι ο στόχος του δικαστηρίου των ΗΠΑ

    για $ 2 δις. Οι Ιρλανδοί διευθυντές αντικαταστάθηκαν το 2012 από τον κο. Φιλίππου

    και την κα. Henkelman, και τη διαχείριση των δραστηριοτήτων της εταιρείας ανέλαβε

    η Imperium.

    3 https://companycheck.co.uk/company/IE280083/CORAL-PETROLEUM-LIMITED/directors-secretaries

    4 https://iapps.courts.state.ny.us/fbem/DocumentDisplayServlet?documentId=ewIw9U_PLUS_CHN9wqkDSQjHJ3

    Q==&system=prod  

    https://companycheck.co.uk/company/IE280083/CORAL-PETROLEUM-LIMITED/directors-secretarieshttps://companycheck.co.uk/company/IE280083/CORAL-PETROLEUM-LIMITED/directors-secretarieshttps://iapps.courts.state.ny.us/fbem/DocumentDisplayServlet?documentId=ewIw9U_PLUS_CHN9wqkDSQjHJ3Q==&system=prodhttps://iapps.courts.state.ny.us/fbem/DocumentDisplayServlet?documentId=ewIw9U_PLUS_CHN9wqkDSQjHJ3Q==&system=prodhttps://iapps.courts.state.ny.us/fbem/DocumentDisplayServlet?documentId=ewIw9U_PLUS_CHN9wqkDSQjHJ3Q==&system=prodhttps://iapps.courts.state.ny.us/fbem/DocumentDisplayServlet?documentId=ewIw9U_PLUS_CHN9wqkDSQjHJ3Q==&system=prodhttps://iapps.courts.state.ny.us/fbem/DocumentDisplayServlet?documentId=ewIw9U_PLUS_CHN9wqkDSQjHJ3Q==&system=prodhttps://companycheck.co.uk/company/IE280083/CORAL-PETROLEUM-LIMITED/directors-secretarieshttps://companycheck.co.uk/company/IE280083/CORAL-PETROLEUM-LIMITED/director