θροϊσμα #19

32

description

Το περιοδικό ΘΡΟΪΣΜΑ κυκλοφορεί για 19η χρονιά Θέατρο, κινηματογράφος, βιβλίο, περιβάλλον και παιδαγωγικά θέματα είναι μόνο κάποιες από τις θεματικές με τις οποίες καταπιάνονται οι συντάκτες του Θροϊσματος, ενώ πλούσιες είναι οι αναφορές στη δράση των 100 Ελλήνων και ξένων εθελοντών της οργάνωσης εθελοντών Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα. Η σπουδαία ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ σε μια απολαυστική συνέντευξη μιλά για την ποίηση και τη σχέση της με τον Καζαντζάκη, ενώ ο σημαντικός εικαστικός και καθηγητής Άγγελος Αντωνόπουλος αναφέρεται στη δουλειά

Transcript of θροϊσμα #19

Page 1: θροϊσμα #19
Page 2: θροϊσμα #19

Παρασκευή απόγευμα. Τα γήπεδα σφύζουν από ζωή, καθώς τα παιδιά αθλούνται στο στίβο, το πο-δόσφαιρο, το βόλεϊ, τις κλοτσιές και άλλα ευγενή σπορ. Από τον κάτω δρόμο, βλέπουμε να ανεβαίνει προς πηγάδι μια χαρούμενη παρέα νέων -στην πραγματικότητα ένα ταλαιπωρημένο ασκέρι ήταν- αλλά τέλος πάντων. Όλοι τους γνωστοί και μη εξαιρετέοι κύριοι με μπροστάρη τον Πίπη. Ακολουθούν ο Φώτης, ο Γιώργος, ο Αντώνης και οι υπόλοιποι κύριοι. Πολλά χρόνια στην κατασκήνωση ο καθένας τους, όμως φέτος για πρώτη φορά δεν ανέβηκαν λόγω ηλικίας. Τα χρόνια πέρασαν και γι αυτούς.

Ήρθαν στην Κατασκήνωση -τότε για να έρθεις στην Κατασκήνωση ήταν πράξη ηρωική (έπαιρνες το λεωφορείο των Βιλίων από την Ελευσίνα και ποδαρόδρομο δέκα χιλιόμετρα)- και από τους μικρό-τερους κατασκηνωτές, τους έγινε υποδοχή ηρώων. Βλέπεις όλοι τους ήταν “ήρωες και πρότυπα” για τις νεότερες γενιές. Εμείς τους είδαμε με καχυποψία. Το επισκεπτήριο είναι Κυριακή. Γιατί να ανεβούν στην Κατασκήνωση Παρασκευή απόγευμα; Πως θα γυρίσουν πίσω το βράδυ;

Έτσι παρόλη την αγάπη μας, ήμασταν λίγο επιφυλακτικοί μαζί τους. Αφού τους δώσαμε απο-γευματινό και νερό γιατί από τη δίψα είχαν κορακιάσει, τους είπαμε ότι πρέπει να φύγουν γιατί, όπως γνωρίζουν, δεν επιτρέπεται η διανυκτέρευση στην κατασκήνωση. Έτσι, μάλλον ο Στρατής, τους κατέβασε με τον Τίγρη μέχρι το Ζηλάκο, για να πάρουν κάποιο από τα τελευταία λεωφορεία και να γυρίσουν στην Ελευσίνα. Ήσυχοι ότι κάναμε αυτό που έπρεπε, συνεχίσαμε το πρόγραμμα της κατα-σκήνωσης, ώσπου το βραδάκι λίγο πριν το φαγητό, είδαμε κίνηση στο εκκλησάκι. Φως φανάρι ότι οι φίλοι μας είχαν επιστρέψει. Μετά από συζήτηση αποφασίσαμε να τους πάμε βραδινό, κάνοντάς τους όμως εντονότατες παρατηρήσεις για την επιστροφή τους, αλλά δεν τους επιτρέψαμε να έρθουν και να διανυκτερεύσουν στην κατασκήνωση. Βέβαια όλο το βράδυ είχαμε το νου μας στα παιδιά, γιατί η διανυκτέρευση στο ύπαιθρο εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Τέλος πάντων, το βράδυ πέρασε χωρίς κανένα απρόοπτο.

Το πρωί το πρόγραμμα της κατασκήνωσης εξελίσσεται κανονικά και καθότι Σάββατο ημέρα καθαριότητας και επιθεώρησης, στην κατασκήνωση γίνεται χαμός από τις δουλειές. Όλοι τρέχουν. Οι φίλοι μας απέναντι στο εκκλησάκι κανένα ίχνος. Κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Κατά τις δέκα στον περίβολο εμφανίζονται οι πρώτοι να τεντώνονται για να ξεμουδιάσουν. Στο εκκλησάκι βλέπεις δεν είχαν και όλες τις ανέσεις π.χ. στρώματα νερού, πολυθρόνες κλπ και ο ύπνος ήταν δύσκολος για τους καλομαθημένους και ευγενείς νέους. Αφού ξύπνησαν και οι τελευταίοι, έπρεπε να φροντίσουν για την ατομική τους καθαριότητα. Α! Όλα κι όλα αυτό το τήρησαν κατά γράμμα. Τι στο καλό, τόσα χρόνια είχαν περάσει στην κατασκήνωση. Πήγαν λοιπόν στο πηγάδι μπροστά στην εκκλησία, να πλυ-θούν. Δυο από αυτούς όμως ο κ. Φώτης και ο κ. Πίπης δεν αρκέστηκαν στο νεράκι από τον κουβά του πηγαδιού, που σημειωτέον ήταν του Θοδωρή του τσοπάνου, αλλά άρχισαν να γεμίζουν με νερό την ποτίστρα που ο Θοδωρής πότιζε τα γίδια του.

Ξαφνικά, φωνές, ουρλιαχτά, αλαλαγμοί ακούγονται από απέναντι. Στην κατασκήνωση σταματάει κάθε δραστηριότητα. Νεκρική σιγή. Ο αγαπητός σε όλους μας Θεόδωρος ο τσοπάνος, μετατρέπεται σε διώκτη των παιδιών. Σε απίστευτο χρόνο έχει πλησιάσει επικίνδυνα τα παιδιά τα οποία αρχίζουν να τρέχουν προς τον Αχλαδόκαμπο. Από τους δυο νεαρούς που θα έπαιρναν το μπάνιο τους ο Φώτης δεν κινείται καθόλου -πιθανόν δεν είχε πρόχειρο το... μπουρνούζι του, ενώ ο Πίπης τρέχει μαζί με τα άλλα παιδιά. Ο Θοδωρής ενώ έχει πιο εύκολο στόχο το Φώτη, ως διά μαγείας συνεχίζει το τρέξιμο και κυνηγάει τον Πίπη. Κάποιοι από μας στην κατασκήνωση έχουν ήδη ξεκινήσει και τρέχουν προς το επεισόδιο. Ο Θοδωρής σκύβει και παίρνει μια πέτρα, αρκετά μεγάλη απ’ όσο μπορούσαμε να δούμε και την πετάει προς τον Πίπη. Η πέτρα τον βρίσκει στη φτέρνα κι αυτός πέφτει κάτω. Όλοι μας έντρομοι, λέμε, πάει το σκότωσε το παιδί ο βλάχος. Μόνος ψύχραιμος ο Σωτήρης ο Μίλησης που μας καθησύχαζε λέγοντας: Μην ανησυχείτε ρε παιδιά, την πέτρα την πέταξε για να τον φοβίσει. Στο πόδι τον σημάδευε. Μόλις ο Πίπης έπεσε κάτω, ο Θοδωρής σταμάτησε και γύρισε πίσω.

Κοντά στο πηγάδι τον προλαβαίνουμε και αγριεμένοι του ζητάμε εξηγήσεις. Τι έγινε βρε Θοδωρή παραλίγο να το χτυπήσεις σοβαρά το παιδί! Αυτός εντελώς φυσικά απαντάει: Γιατί να τον χτυπήσω σο-βαρά; Στο πόδι τον σημάδευα. Ήθελα να τον φοβίσω λίγο. Τέλος πάντων, αφού δεν έγινε κάτι κακό, μαζεύουμε τους νεαρούς και οδεύουμε όλοι μαζί προς την κατασκήνωση για τις πρώτες βοήθειες στον “τραυματία” Πίπη και να δούμε τι θα κάνουμε με τους νεαρούς φίλους μας.

Φυσικά ο Πίπης δεν είχε τίποτα. Και το χειρότερο; Γύρισε σαν ήρωας στην κατασκήνωση. Αφού τακτοποιήθηκε ο “τραυματίας” και δόθηκε δεκατιανό στους νεαρούς, φυγαδεύτηκαν για δεύτερη φορά. Αυτή τη φορά όμως τους πήγαμε στην Ελευσίνα για να είναι πιο δύσκολη η επιστροφή τους.

Όταν ηρέμησαν τα πράγματα γυρίσαμε στο Σωτήρη: Καλά, σίγουρα ο Θοδωρής δεν ήθελε να τον χτυπήσει τον Πίπη σοβαρά. Πώς όμως ήσουν τόσο σίγουρος ότι δεν θα αστοχούσε με την πέτρα;

Και παίρνουμε την αφοπλιστική απάντηση: Ρε σεις, αυτός κουμαντάρει ολόκληρο κοπάδι με τις πέτρες που ρίχνει στα γίδια. Αυτός πετυχαίνει κέρατο στα πενήντα μέτρα, στον Πίπη στα δεκαπέντε μέτρα θα αστοχούσε; Έτσι έληξε μια κατασκηνωτική περιπέτεια ευτυχώς χωρίς προβλήματα και φυσι-κά επήλθε συμφιλίωση, αφού Πίπης και Θοδωρής δίνοντας αμοιβαίες εξηγήσεις παραβρέθηκαν στο αποχαιρετιστήριο τραπέζι της τελευταίας βραδιάς. Βέβαια το σλόγκαν είχε μείνει: Ο Θοδωρής; Αυτός πετυχαίνει κέρατο στα πενήντα μέτρα.

2 κάποτε... Ιούλιος στις αρχές των ‘80s

Πετυχαίνει κέρατο στα 50 μέτρα! τεύχος

Éäéïêôçóßá: Êáôáóêçíþóåéò ×áñïýìåíá ÐáéäéÜ ×áñïýìåíá ÍéÜôá Ãñáöåßá: Χέυδεν 14, 10434 ÁèÞíá, ôçë. 210-32.26.019, FAX 210-3257801URL: www.kataskinosi.gre-mail: [email protected]

Åêäüôçò - Áñ÷éóõíôÜêôçò ÐÝôñïò Êáëëßôóçò

Åêôýðùóç: Ðáí.ÌáêñõãéÜííçò ÃñáöéêÝò ÔÝ÷íåò, Σαρπηδόνος 33, 104 42 Αθήνα, ôçë. 210-51.53.535

Åõ÷áñéóôïýìå ôïí ê. ÌáêñõãéÜííç êáé ôïõò óõíåñãÜôåò ôïõ ãéá ôç ðïëýðëåõñç âïÞèåéÜ ôïõò.

Αλέξανδρος Αλεξανδρίδης

ÄçìÞôñçò Áíôùíßïõ

Πέπη Βατικιώτη

Μάρθα Δελή-Πυρουνάκη

Φοίβος Καλλίτσης

Αλέξανδρος Κυτίνος

Χριστίνα Νικολοπούλου

ÓðÞëéïò ÐÝôæáò

Ìáñßá ÓðÜôïõëá

Νάντια Χατζήνα

Γραφιστική Υποστήριξη ÄçìÞôñçò Áíôùíßïõ

ÓðÞëéïò ÐÝôæáòÄéüñèùóç êåéìÝíùí

ÌÜñèá ÄåëÞ-ÐõñïõíÜêç

Πέπη Βατικιώτη

Φωτογραφίες ÐÝτρος ΚαλλίτσηςΑντ. ΚωνσταντακόπουλοςΧριστίνα ΝικολοπούλουÄéáêßíçóç ÓôñáôÞò ÐõñïõíÜêçò

ΣΥΝΤΑΚΤ ΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Σοφία Ασμάνη

Σωτήρης Καλαμίτσης

Μαίρη Κάρδαρη

Ελένη Κυτίνου

Ößëéððïò Ëåùíßäáò

Μαρία Μπάστα

Μαλβίνα Σουλελέ

Δημήτρης Φραγκουλάκης

Ε ΙΔΙΚΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

èñïúóìá19

ποιοι είμαστεΤα Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα

είναι σήμερα μια Οργάνωση με περισσότερους από 80 ενεργούς εθελοντές που οργανώνει κατασκηνώσεις για τη ψυχοκοινωνική στήρι-ξη των παιδιών και υλοποιεί, εντελώς δωρεάν, προγράμματα για παιδιά και νέους βασισμένα σε εμψυχωτικές δράσεις αισθητικής αγωγής (θέατρο, μουσική, καραγκιόζης, κουκλοθέατρο, φωτογραφία, ζωγραφική, θεατρικό παιχνίδι, χειροτεχνίες και κατασκευές).

Ένας πυρήνας 30 έμπειρων εθελοντών πλαισιωμένος από 50 νέους ανθρώπους δια-χειρίζεται το παρόν και δημιουργεί το αύριο αυτής της προσπάθειας. Οι άνθρωποι αυτοί, που πιστεύουν στις διαχρονικές αξίες του έρ-γου όπως την αγάπη για τα παιδιά και τους αν-θρώπους, τη βεβαιότητα για τα πολλά ταλέντα κάθε ανθρώπου, τους δημοκρατικούς θεσμούς, την ισότητα των ανθρώπων και την ελευθερία λόγου και σκέψης, φιλοξενούν χωρίς διακρί-σεις παιδιά διαφορετικής καταγωγής, ηλικίας, φύλου, θρησκεύματος και οργανώνουν ή υπο-στηρίζουν δραστηριότητες για τους νέους που συμμετέχουν ως στελέχη στην κατασκήνωση.Δημήτρης Φραγκουλάκης

Page 3: θροϊσμα #19

Η ιστορία του ανθρώπινου γένους βασίζεται στη μετανάστευση αλλά και στην ανάμιξη διαφορετικών φυλών. Πάντα για τους ίδιους λόγους: την έλλειψη τροφής, την πείνα, τις δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες. Όπως πριν από 100.000 χρόνια έτσι και σήμερα. Η μετανάστευση έχει πάντα θύματα, πολλά θύματα και τα περισσότερα είναι παιδιά και ηλικιω-μένοι. Και έτσι ποτέ δεν υπήρχε πρόβλημα με το «ασφαλιστικό». Επιζούσαν οι πιο γεροί και ζούσαν όσο μπορούσαν να δουλεύουν. Πάντα η μετανάστευση ή το δουλεμπόριο επέβαλε μηχανισμούς φυσικής επιλογής. Τα ανθεκτικά μέλη, επιζούσαν και δούλευαν μέχρι τα γερά-ματά τους σαν δούλοι, υπηρέτριες ή γίνονταν στρατιώτες που σκοτώνονταν για το βασιλιά, την πατρίδα ή κάποια θρησκεία. Δεν είχαν δικαιώματα, δεν έπρεπε να ζήσουν όπως θα τους άξιζε. Ήταν αριθμοί, παράπλευρες απώλειες και τα τελευταία χρόνια, ποσοστά.

Στις πολεμικές βιομηχανίες δουλεύουν κακοπληρωμένοι εργάτες που παράγουν τα όπλα που θα αφανίσουν άλλους, φτωχούς σαν κι αυτούς, σε μια άλλη άκρη του κόσμου. Δεν γνωρίζονται μεταξύ τους αν και πολλά τους συνδέουν και η επικοινωνία τους γίνεται την τελευταία στιγμή όταν το όπλο που φτιάχτηκε με τη συμμετοχή του ενός, σκοτώσει τον άλλο.

Δεν φαίνεται να μπορεί να γίνει τίποτα. Οι ισχυροί έχουν γίνει ισχυρότεροι και οι πλούσιοι παίζουν monopoly στις πλάτες των πολλών. Τί θα τα κάνουν τα εκατομμύρια που κερδίζουν; Έχουν σπίτια, αυτοκίνητα, νησιά, αεροπλάνα. Τί άλλο να αγοράσουν; Μα, περισ-σότερη δύναμη, πολιτικούς, δομές, κράτη. Κι έτσι δεν θα φοβούνται πια ότι θα χάσουν όσα δεν έχουν τι να τα κάνουν...

Ένας πολιτισμός αγριότητας που πλήττει περισσότερο τους πιο αδύναμους. Κι όμως μερικές φορές νιώθεις ότι κάποιοι αντιστέκονται. Όπως τώρα, με το τελευταίο προσφυγικό στη χώρα μας, που καταλαβαίνεις πως ο κόσμος έδρασε μόνος του, χωρίς δομές, χωρίς καθοδήγηση αλλά με ανθρωπιά. Θα σβήσει γρήγορα αυτή η λάμψη. Διακρατικές συμφωνί-ες, νέες δομές που θα καταπολεμούν ένα μικρό μέρος της ανεργίας, προπαγάνδα που θα προβάλει την εξαίρεση ή μια άτυχη ανθρώπινη στιγμή θα ενισχύει την ξενοφοβία και την απαξίωση όσων ξεπέρασαν τους φόβους τους και κάτι κάνουν.

Στη χώρα μας θα μείνουν μερικές χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, πολύ λιγότεροι από όσους είχαν έρθει πριν από 20-30 χρόνια επειδή τότε φτιάχναμε σπίτια, δρόμους και στάδια. Δεν πειράζει. Όμως δεν πρέπει να τους κοιτάμε με μισό μάτι, ούτε να μας προξε-νούν φόβο. Άνθρωποι είναι. Τα παιδιά τους θα πάνε σε σχολεία και πανεπιστήμια, θα κάνουν δεσμούς με άλλα παιδιά, δεν θα τα ξεχωρίζουμε, γιατί δεν θα «φαίνονται». Θα είναι απλά άνθρωποι που ζουν εδώ.

Σε αυτό το δρόμο θα είμαστε, όπως όλα τα χρόνια, κοντά στα παιδιά. Σε περιόδους κρίσης, όπως τώρα, θα κάνουμε ακόμα περισσότερα. Πάντα χωρίς διακρίσεις, πάντα με ποιότητα, επιστημονική γνώση και μεγάλη φροντίδα. Είμαι περήφανος για τους εθελοντές μας. Έχουν διάθεση, πολλές και ειδικές γνώσεις, ξέρουν να συνεργάζονται και να περνάνε καλά όλοι μαζί. Προτιμούν να βρίσκονται μαζί για να κάνουν όμορφα πράγματα και όχι για να μεμψιμοιρούν ή να κουτσομπολεύουν. Λένε τη γνώμη τους, σέβονται τις δημοκρατικές διαδικασίες, πιστεύουν στην ομαδική δράση ακόμα κι αν υπάρχουν διαφορές στα ιδεολο-γικοπολιτικά τους πιστεύω. Ξέρουν ότι τίποτα δεν θα γίνει αν μπουν μπροστά όσα χωρίζουν και όχι όσα ενώνουν. Κι έτσι η ομάδα μεγαλώνει, κάνει περισσότερα, προχωράει κι αφήνει πίσω της τα παλιά, τα ξεπερασμένα. Κι όταν, καθώς περνούν τα χρόνια, γίνεσαι αναπόφευ-κτα ένα μέρος του παλιού, νιώθεις καλά για όσα έσπειρες και δεν φοβάσαι να ψηλώσουν τα καινούρια πεύκα που μεγαλώνουν όμορφα.

Φτιάξαμε το Καραβάνι Τέχνης και Αλληλεγγύης που άρχισε το ταξίδι του για τα παιδιά από τον τόπο μας και από αλλού, που βασανίζονται αλλά έχουν το προνόμιο να μπορούν να δείξουν τη χαρά τους όταν περνούν όμορφα. Δεν επιλέξαμε να το κάνουμε γρήγορα και πρόχειρα κάτω από την πίεση των γεγονότων. Τότε καθένας μας έδρασε ατομικά και όπως νόμιζε καλύτερα. Ακολουθήσαμε το δρόμο που έχουμε χαράξει εδώ και πολλά χρόνια στην Κατασκήνωση. Όλοι μαζί το σκεφτήκαμε, το μελετήσαμε, το οργανώσαμε προσεκτικά. Προ-σθέσαμε στην Αλληλεγγύη την Τέχνη που είναι το ύψιστο ανθρώπινο αγαθό και δικαιούνται να το κοινωνούν όλοι. Θα είμαστε και τα επόμενα χρόνια κοντά στα παιδιά καλοκαίρια και χειμώνες αφού δυστυχώς τίποτε δεν θα τελειώσει τώρα. Δεν θα κάνουμε τα πάντα για όλους που υποφέρουν. Δεν μπορούμε.

Όμως ξέρουμε να κάνουμε όμορφα πράγματα και πρέπει να τα παρέχουμε. Στην Κα-τασκήνωση, στα ιδρύματα, στα containers, όπου υπάρχουν παιδιά που έχουν ανάγκη. Με ποιότητα, φροντίδα, χαρά γι΄ αυτό που δίνουμε και μας επιστρέφουν απλόχερα. Θα μεί-νουμε πραγματικοί εθελοντές, χωρίς υλικές απολαβές. Θα συζητάμε, θα διαφωνούμε και θα συμφωνούμε, θα ακούμε και θα λέμε τη γνώμη μας. Όμως, όταν ξεκινάμε μια δράση τίποτα δεν θα μας χωρίζει, αφού ο συνδετικός μας κρίκος, τα παιδιά, θα περιμένουν να εισπράξουν κάποια ελάχιστα από όσα δικαιούνται. Και θα εισπράττουμε τη ανταμοιβή μας με το γέλιο τους, το δάκρυ την ώρα του αποχαιρετισμού και την αγκαλιά τους. Κι ας μας αρκεί να ξέρουμε ότι ποτέ τους δεν θα μας ξεχάσουν.

σκέψεις

Πέτρος Καλλίτσης

3editorial

Page 4: θροϊσμα #19

Οι ραγδαίες κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές και οι βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών λόγω των πολέμων σηματοδοτούν καταιγιστικές εξελίξεις σε όλα τα πλαίσια, θεσμικά και μη, που παρέχουν υπηρεσίες στα παιδιά.

Η πολιτιστική ετερότητα στις μέρες μας αποτελεί μια δεδομένη κατάσταση αλλά και μια πρόκληση. Σε ποιο πλαίσιο και με ποιους παιδαγωγικούς χειρισμούς είναι δυνατόν να μάθουν τα παιδιά και

οι ενήλικοι που ασχολούνται μαζί τους να δρουν στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής και όχι μονοπο-λιτιστικής προσέγγισης;

Πώς αντιμετωπίζουμε την πολύπλοκη διάδραση ανάμεσα στο παρελθόν και τις αλλαγές που συ-ντελούνται στο παγκόσμιο σύστημα;

Είμαστε σε ετοιμότητα για αναστοχασμό των έως σήμερα «αυτονόητων»; Τέτοιου τύπου σύνθετα ζητήματα καλείται να απαντήσει η Κατασκήνωση του εικοστού πρώτου

αιώνα.Έχοντας θέσει τους στόχους για: • την ανάπτυξη θετικών στάσεων απέναντι στο διαφορετικό• την ανάπτυξη της ανεκτικότητας και του σεβασμού στον άλλον• την αναγνώριση της διαφοράς και της ετερογένειας, τη γνώση και την παιδαγωγική μεθοδο-

λογία για την συναισθηματική υποστήριξη των παιδιώνοργανώσαμε το πρόγραμμα της κατασκηνωτικής περιόδου του 2015.

Επικεντρωθήκαμε κυρίως στην προσπάθεια για την ουσιαστική επικοινωνία εθελοντών-παιδιών με στόχο την αλληλεπίδραση. Τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα, στις είκοσι μέρες παραμονής τους, να δια-πιστώσουν ότι οι προσωπικές τους εμπειρίες, οι δυσκολίες τους, η κουλτούρα και οι ικανότητές τους, οι προβληματισμοί τους, έγιναν αντικείμενο διεξοδικής συζήτησης και πολλαπλής επεξεργασίας μέσα στην ομάδα. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά πήραν το μήνυμα ότι η παρουσία τους ήταν αισθητή. Άκουσαν αλλά και ακούστηκαν, δεν ένιωσαν ποτέ πως ήταν μια αμελητέα ύπαρξη, αλλά τους δόθηκε η ευκαιρία να λειτουργήσουν ως συνδιαμορφωτές της Κατασκηνωτικής πραγματικότητας μέσα στο πλαίσιο της ομάδας της σκηνής τους, του ομίλου που είχαν διαλέξει ή της αθλητικής τους ομάδας. Η έρευνα πάνω στις ενδοομαδικές σχέσεις έχει δείξει ότι η συνεργασία μεταξύ των μελών αποφέρει καλύτερα αποτελέσματα, διαμορφώνει θετικότερο ψυχοσυναισθηματικό κλίμα στην ομάδα, αφού τα μέλη ενστερνίζονται στην πράξη την αντίληψη ότι, για να πετύχει το άτομο πρέπει να πετύχει και το σύνολο (Γεώργας,1998 Τρίλιβα & Αναγνωστοπούλου,2008). Οι εθελοντές μετέφεραν στα παιδιά και εφάρμοσαν μαζί τους, το μοντέλο λειτουργίας της ομάδας των εθελοντών που έχει ως σημείο αναφοράς την ανάδυση της συντροφικότητας και της συλλογικότητας μέσα από την διαφορετικότητα και όχι από την αφομοίωσή της.

Έτσι θα προχωρήσουμε. Με βαθιά επίγνωση των προβλημάτων, με υπέρβαση των κρίσεων και των προκαταλήψεων, με ενδιαφέρον και κέφι και με τη ματιά στραμμένη στο μέλλον.

Μαρία Σπάτουλα

Κατασκήνωση 2015με τη ματιά στραμμένη στο μέλλον

Page 5: θροϊσμα #19

5τα παιδιά απαντούν

Η Κατασκήνωση για μένα σημαίνει χαρά, αγάπη, φροντίδα, διασκέδαση και συγκίνηση. Θα έρθω του χρόνου, του παραχρόνου και για ΠΑΝΤΑ!!! Αμιάνα

Για μένα η Κατασκήνωση είναι κάτι ξεχωριστό. Φέτος πέρασα μια χρονιά γεμάτη δράση, χαρά, αγάπη και ό,τι καλό υπάρχει. Όλα τα καλά είναι σ΄ αυτή την Κατασκήνωση. Είμαι ένα χαρούμενο παιδί με τα χαρούμενα νιάτα.

'ΑρτεμιςΓια μένα η Κατασκήνωση αυτή σημαίνει τόπος αγάπης και φιλίας. Δεν

θέλω ποτέ να σταματήσει να λειτουργεί. Είναι ένας χώρος μάθησης, αθλητι-σμού, ψυχαγωγίας. Και κάτι τελευταίο: Θα έρθω για ομαδάρχης ακόμα κι αν έρθει το τέλος του κόσμου!

Κωνσταντίνος

Η Κατασκήνωση είναι για μένα αγάπη, εξοχή και ελευθερία, είναι το σπίτι μου, φιλία, ζωή-σπίτι-φιλία-εξοχή-τα πάντα, διασκέδαση χωρίς τους γονείς.

4η κοριτσιών: Σοφία, Αγγελική, Άννα, Γιούλη, Μαρίνα, Λυδία, Κωνσταντίνα, Άννα-Μαρία, Αριάδνη

Η Κατασκήνωση είναι σαν το σπίτι μου. Συνεργαζόμαστε, παίζουμε, αθλού-μαστε. Είμαι εδώ από επτά χρονών και θα συνεχίσω να έρχομαι μέχρι να πάω στη 1η κοριτσιών. Η Κατασκήνωση είναι χώρος Αγάπης, Φιλίας και γεμάτος Χαρά που δίνουν τα παιδιά στους ομαδάρχες και οι ομαδάρχες στα παιδιά. Ο κ.Πέτρος δίνει τη χαρά στα παιδιά και την αγάπη του σε όλη την Κατασκήνω-ση. Κατασκήνωση σ΄αγαπώ. Ταξιαρχούλα

Η Κατασκήνωση είναι για μένα μια ζεστή αγκαλιά που μου προσφέρει φαγητό, νερό και, κυρίως, αγάπη και στοργή. Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι ότι αποφεύγω τα καυσαέρια και την κλεισούρα μέσα στο σπίτι και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας κάνουν κακό και μας ερεθίζουν τα μάτια. Η Κατασκήνωση είναι ένα όνειρο.

Γρηγόρης

Για μένα η Κατασκήνωση είναι ένα σπίτι γεμάτο χαρά και με πολλά παι-διά. Ο κ. Πέτρος μας φροντίζει σαν να είναι ο μπαμπάς μας και μας αγαπάει πολύ κι εμείς τον αγαπάμε. Και βέβαια θα ξανάρθω του χρόνου γιατί περνάω καλύτερα από το σπίτι μου. Κάθε πρωί μας ξυπνάει με το καμπανάκι κι όταν μετράει έχει πλάκα όταν λέει «τρέχουμε, δεν βλέπω κίνηση» και βέβαια δεν βλέπει γιατί μερικοί κοιμούνται όρθιοι. Κάθε μέρα σου είναι γεμάτη πλάκα και χαρά. Το μόνο πράγμα είναι ότι φεύγουμε με πολλή στενοχώρια και κλάμα και γι΄αυτό λέω στους φίλους μου ότι δεν θέλω να φύγουμε ποτέ από την Κατα-σκήνωση την καταπληκτική.

Μαρία

Μου αρέσει ο Όμιλος γιατί κάνουμε πολλά ωραία πράγματα και ακόμα η ώρα ομάδων και η χειροτεχνία. Περνάω πάρα πολύ ωραία! Μάξ

Η Κατασκήνωση είναι σαν το σπίτι μου. Τα μικρά παιδιά είναι σαν τα αδέλφια μου. Η ομαδάρχισά μου σαν τη μαμά μου. Δεν θέλω να φύγω από την Κατασκήνωση και όταν θα φύγουμε θα κλαίω. Σεμιχά

Η Κατασκήνωση είναι ένας χώρος ατέλειωτου παιχνιδιού, ένας χώρος στον οποίο πηγαίνουμε για να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα και τη ζωή στην πόλη. Φέτος που ήρθα στην Κατασκήνωση γνώρισα πολλούς καινού-ριους φίλους που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και του χρόνου λοιπόν, πάλι εδώ!

Αντιγόνη

Έχω μόνο αυτό να πώ:Κατασκήνωση σ΄αγαπώΚαι δεν το παίρνω πίσω

Έχω δώσει όρκο στο ΘεόΠοτέ να μη σ΄αφήσω.

Φεριντέ

τί είναι για μένα η κατασκήνωση;

Page 6: θροϊσμα #19

6

μια σελίδα από το ημερολόγιό μου

Σήμερα ανεβήκαμε ξανά στην Κατασκήνωση. Καθώς στρίβαμε για την τε-λευταία ανηφορίτσα, ένιωσα εκείνη την αναπάντεχη χαρά παιδιού που τρώει το πρώτο του παγωτό με την έναρξη του καλοκαιριού. «Μόνη μας πατρίδα, τα παιδικά μας όνειρα». Και να σου το χαμόγελο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου! Και λαχτάρα να βρεθώ ξανά μέσα της, να τρέξω, να εξερευνήσω, να συναντήσω «τα παιδιά».

Και ήταν όλοι εκεί. Όλοι εκείνοι, ψηλοί, γενναίοι, χαρούμενοι, θλιμμένοι καμιά φορά, καλλιτέχνες, δοτικοί, φοβισμένοι, σημαντικοί, φίλοι. Εκείνοι, που κι ας ξυπνούσα κουρασμένη και όχι και τόσο έτοιμη για την πρωινή γυμναστική, μου έλεγαν «Καλημέρα Μαράκι!» και ήταν αυτό αρκετό, ώστε να ξεκινήσω την ημέρα μου σαν «Χαρούμενο Νιάτο».

Αυτό που συμβαίνει στην Κατασκήνωση είναι υπέροχο. Είναι υπέροχο, ελπι-δοφόρο το πώς τόσοι άνθρωποι συνεργάζονται ανιδιοτελώς και στήνουν αυτόν τον παράδεισο για τα παιδιά. Όλα για τα παιδιά. Δεν πίστευα πως ήταν δυνατό αυτό στον καιρό μας. Και όμως το είδα! To έζησα! Έζησα στην Κατασκήνωσή μας, σε αυτόν τον μικρόκοσμο, τον κόσμο όπως τον ονειρεύομαι.

Περπάτησα στις άδειες τώρα οδούς και πλατείες της Κατασκήνωσης. Για κάθε γωνιά της, είχα μια ιστορία να θυμάμαι και νοσταλγούσα. Θυμήθηκα τα διστακτικά χαμόγελα των κατασκηνωτριών καθώς ο κύριος Πέτρος τα κάλεσε στην 3η Μικρών Κοριτσιών. Θυμήθηκα την αυθόρμητη ενέργεια της Χαριτίνας και το βλέμμα της Αναστασίας όταν μας έπιασε με τη Μαλβίνα από το χέρι στην τελευταία υποστολή. Θυμήθηκα και τα βουρκωμένα μάτια των «Χαρούμε-νων παιδιών» μας, καθώς έτρεχαν να μας αγκαλιάσουν δίνοντας ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι. Εμείς, θα είμαστε εκεί.

Η Κατασκήνωση, μου έμαθε πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Πως η ευτυχία είναι δίπλα μας, αρκεί να την αγκαλιάσουμε. Τι κρίμα! Κρίμα για τα καλοκαίρια μου που πέρασα χωρίς την Κατασκήνωση!

Μαρία Μπάστα

Σε μια ηλικία που πολλοί εθελοντές, λόγω οικογενειακών ή άλλων υποχρε-ώσεων, παραδίδουν την σκυτάλη στους νεότερους και αρκούνται πλέον στον ρόλο του «φίλου» της Κατασκήνωσης, βοηθώντας ωστόσο, όσο μπορούν, το έργο της, ακολούθησα την αντίστροφη πορεία και έγινα από «φίλος», εθελο-ντής. Την Κατασκήνωση την γνώριζα ήδη για πολλά χρόνια, αλλά δίσταζα να συμμετάσχω σε αυτήν, μέχρι που νόμιζα πως «το τρένο είχε πλέον χαθεί». Ευτυχώς όμως, τα στελέχη της Κατασκήνωσης δεν το νόμιζαν, όταν με αφορμή την παρακολούθηση της εξαιρετικής ψυχαγωγίας στην καθιερωμένη «Γιορτή των Φίλων» του 2013, σκέφτηκα: «Ή τώρα, ή ποτέ». Την επόμενη χρονιά ανέ-βηκα ως στέλεχος επιτελείου «part-time», μέχρι να αναλάβω, δύο χρόνια μετά, ομάδα παιδιών. Η τελευταία κατασκηνωτική περίοδος ήταν και η καλύτερη και έκτοτε δεν υπάρχει μέρα που να μην τη νοσταλγώ.

Δεν θα κρίνω εγώ, αν έδωσα κάτι σε αυτό το παγκόσμιο χωριό που λέγε-ται «Κατασκήνωση» γενικά και στα παιδιά, ειδικά. Αυτό που ξέρω είναι ότι από αυτούς πήρα πάρα πολλά. Θα αναφέρω λίγα. Αφενός, την διαπίστωση πως η ηλικία είναι μια έννοια σχετική: στην Κατασκήνωση οι άνθρωποι συνεργάζονται, διασκεδάζουν και γενικότερα, συμβιώνουν αρμονικά, χωρίς να τους χωρίζει η διαφορά ηλικίας, μια και έχουν έναν κοινό σκοπό. Αφετέρου, πως τα παιδιά είναι πάντα μια αποκάλυψη και έχουν πολλά να μας διδάξουν. Αν και μεγαλύτε-ρός τους, δεν ήταν λίγες οι φορές που με «κόλλησαν στον τοίχο» με τις παρα-τηρήσεις και τα σχόλια που έκαναν. Και τέλος, πως η Κατασκήνωση βασίζεται στο «Εμείς» και όχι στο «Εγώ», ένα πολύτιμο μάθημα για όλους.

Από όλη αυτή την εμπειρία για το μόνο που λυπάμαι είναι τα χρόνια που πήγαν χαμένα, που λέει και το γνωστό τραγούδι.

Αλέξανδρος Αλεξανδρίδης

χαμένα χρόνια από τη ζωή μου

Έλληνες εθελοντές γράφουν

Page 7: θροϊσμα #19

7Έλληνες εθελοντές γράφουν

3 Ιουλίου και το ταξίδι ξεκινά. Το μαγικό αυτό ταξίδι στον κόσμο που ονο-μάζεται Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα. Αυτός ο κόσμος βρίσκεται πολύ μακριά απ’ την πραγματικότητα και ό,τι άσχημο συμβαίνει γύρω μας. Εκεί θα βρεις χαμόγελα, παιχνίδια, αγκαλιές, τραγούδια, όνειρα και την παιδικότητα σου που κάπου στη διαδρομή και στη ρουτίνα της Αθήνας την είχες ξεχάσει.

Δε θα σου πω ψέματα! Θα αντιμετωπίσεις δυσκολίες! Θα κουραστείς! Θα αισθανθείς κάποιες φορές πως φτάνεις στα όριά σου! Όμως, δε θα προλάβεις καν να το σκεφτείς. Γιατί; Γιατί έχεις δέκα παιδιά στη σκηνή σου -στο «σπιτάκι» σου- που με ένα τους χαμόγελο ή με μία κουβέντα τους θα τα ξεχάσεις όλα. «Κυρία, κυρία! Κοιτάξτε τι φτιάξαμε σήμερα στον όμιλο!» . Και γεμίζεις περηφάνια και χαρά. Δένεσαι με αυτά τα παιδιά, τα πονάς. Και όταν φύγουν, σου λείπουν. Σκέφτεσαι ότι θα τα ξαναδείς του χρόνου και θα ‘χουν μεγαλώσει. Όμως πάλι θα κυνηγάνε να πιάσουν τα τζιτζίκια απ’ τα δέντρα και θα κάνουν σκανταλιές κι εσύ θα πρέπει να το παίξεις σοβαρός και αυστηρός. Νιώθεις ευτυχία και ευγνωμοσύ-νη που σε άφησαν να μπεις στον κόσμο τους, έστω και για λίγο.

Στην κατασκήνωση, πάνω στο βουνό για ένα μήνα το καλοκαίρι δημιουργείται μία μικροκοινωνία, ένα χωριό απ’ το μηδέν. Δεν υπάρχουν κινητά, υπάρχει αληθι-νή επικοινωνία. Δεν υπάρχουν τηλεοράσεις και υπολογιστές, υπάρχει παιχνίδι και ξεγνοιασιά. Δεν υπάρχουν έχθρες, υπάρχει αλληλοϋποστήριξη κι αγάπη. Εκεί πάνω βρίσκεις μία καινούργια οικογένεια.

Σου φαίνεται ουτοπία αυτό που περιγράφω αλλά είναι πραγματικότητα! Είναι η πραγματικότητα των «Χαρούμενων παιδιών- Χαρούμενων νιάτων»!

Σοφία Ασμάνη

δεν είναι ουτοπία είναι η Κατασκήνωση

Στην κατασκήνωση την πρώτη φορά ήρθα με κίνητρο τον ενθουσιασμό για αυτή τη νέα εμπειρία. Τρία χρόνια αργότερα όμως, επιμένω να ανεβαίνω για πιο ουσιαστικούς λόγους. Γιατί πάνω εκεί δημιουργούμε μια κοινωνία που η καθημε-ρινή μας ζωή στην πόλη προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι ουτοπική.

Όμως δεν είναι. Για 21 μέρες παιδιά, νέοι και μεγαλύτεροι φτιάχνουμε μια κοινωνία συλλογική, μια έννοια τόσο δύσκολα υλοποιήσιμη, αλλά σχεδόν μαγική όταν συντελείται. Πώς το καταφέρνουμε αυτό; Όταν ξεπερνούμε την ανθρώπινη φύση μας που φέρνει στην επιφάνεια απρόσκλητα και αυθόρμητα συναισθήματα ζήλειας, θυμού, εγωισμού και κάθε είδους εμπάθειας στο πρόσωπο των άλλων. Όταν ταιριάζουμε μεταξύ μας τα κομμάτια της διαφορετικότητάς μας και συνερ-γαζόμαστε στη βάση του διαλόγου ακόμη κι όταν οι ιδιοσυγκρασίες μας δεν είναι και τόσο όμοιες. Όταν νιώσουμε ότι έχουμε ίσο και ισότιμο μερίδιο ευθύνης για αυτό που πραγματοποιούμε. Όταν το άτομο μαθαίνει να σέβεται το όλον και το όλον το άτομο.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση το να συνυπάρχεις, πόσω μάλλον το να συνεργά-ζεσαι. Είναι όμως καθοριστική. Και έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία σήμερα που τα κοινωνικά πλήγματα και οι πολιτικές απογοητεύσεις έρχονται σαν μπόρα. Γιατί η εύκολη λύση είναι κανείς να απομονώνεται στο πρόβλημά του και σταδιακά να αποξενώνεται. Όμως τί μπορεί να καταφέρει καθένας μόνος του; Όταν, αντίθετα, μοιράζεσαι, μπορείς να παίρνεις υποστήριξη όπως ακριβώς δίνεις. Και η δύναμη να ξεπεράσουμε όλα όσα μας βυθίζουν στην απελπισία είναι πολύ μεγαλύτερη όταν είναι συλλογική.

Για αυτό ακριβώς η κατασκήνωση είναι έμπνευση για όλους εμάς που τη συν-θέτουμε. Γιατί μας κάνει να νιώθουμε πως δεν είμαστε καταδικασμένοι να αποτε-λούμε ασυλλόγιστα σύνολα ατόμων, αλλά συλλογικότητες συνειδητοποιημένων συν-ανθρώπων. Καλή δύναμη λοιπόν σε όλους μας!

Μαλβίνα Σουλελέ

συλλογικότητες συν-ανθρώπων

Page 8: θροϊσμα #19

88 τρία κορίτσια αποχαιρετούν την παιδική τους ηλικία και την Κατασκήνωση

Χ.Π.Χ.Ν 4ever!Η φετινή Κατασκήνωση ήταν υπέροχη. Πέρασα φανταστικά και γνώ-

ρισα δώδεκα εξαιρετικούς ανθρώπους, αυτούς με τους οποίους ζήσαμε 21 ημέρες μαζί.

Η συνεργασία και η στήριξη στην ομάδα ήταν άφθονη. Γνώρισα πολ-λά παιδιά και πολλούς ομαδάρχες, οι οποίοι μου στάθηκαν οποιαδήποτε στιγμή τους χρειαζόμουν. Ευχαριστώ τη Στέλλα και την Κατερίνα με τις οποίες μπορεί να περάσαμε λίγες μέρες μαζί, αλλά τις αγάπησα πολύ. Ευχαριστώ την Έλλη μου για την υπομονή που έκανε και για την αγάπη που μας έδωσε αυτές τις είκοσι μέρες, ακόμα και τις στιγμές που ήταν μόνη της. Ευχαριστώ την κοινοτάρχισσά μας τη Χριστίνα που νοιαζόταν και με φρόντιζε όποτε πονούσα. Ευχαριστώ το Μάκη που με υποδέχονταν στις συχνές επισκέψεις μου στο Ιατρείο και τον κ. Βασίλη που φρόντισε την τροφοδοσία μας. Ένα ευχαριστώ δεν φτάνει για το Θεοδόση που με συγκινούσε με τη μαγευτική φωνή του, τον Αντώνη που με έκανε συνέ-χεια να γελάω, το Μάριο που στάθηκε ένας υπέροχος και υπομονετικός ομιλάρχης, τη Γεωργία που φρόντιζε να περνάμε καλά στον Αθλητισμό, τον Άγγελο που με άκουγε πάντα όταν μου συνέβαινε κάτι και ήθελα με κάποιον να μιλήσω, τη Φαίδρα και τη Μαίρη για το υπέροχο πρόγραμμα στη Ψυχαγωγία, το Μάρκο που μου έμαθε τα μυστικά του καπετάνιου, τον κ.Πέτρο, την κ.Σπάτουλα και την κ.Μάρθα για την αγάπη που μας έδειξαν. Αλλά πιο πολύ ευχαριστώ τις εννιά υπέροχες κοπέλες που μου χάρισαν το πιο όμορφο καλοκαίρι και τις αγαπάω ιδιαιτέρως.

Η Κατασκήνωση για μένα είναι λοιπόν το σπίτι μου, η οικογένειά μου, οι άνθρωποι που αγαπάω και σέβομαι! Σας ευχαριστώ λοιπόν τον καθένα ξεχωριστά για τις όμορφες και ατέλειωτες στιγμές που μου χαρίσατε. Σας αγαπώ όλους και θα μου λείψετε! Τα επόμενα πέντε χρόνια θα σας βλέπω στα επισκεπτήρια και το 2020 θα είμαι ομαδάρχισσα! Να περνάτε όμορφα και να προσέχετε όλοι!

Μαρίνα

Οι μέρες της Κατασκήνωσης είναι μια περίοδος χαράς, φιλίας και συνεργασίας. Σε αυτό το χώρο όλοι μας χτίζουμε την προσωπικότητα που μας αξίζει και αναπτύσσουμε τη φιλία και τη συνεργασία. Μαθαίνουμε να ζούμε μαζί με άλλους, ζούμε μακριά από την τεχνολογία και κοντά στη φύση. Αυτό το χώρο δεν πρόκειται να τον ξεχάσω ποτέ. Θα μου λείψει και θα περιμένω πως και πως τη στιγμή που θα ξανάρθω με μεγάλη ανυπομονησία. Θα μου λείψουν όλοι και όλα.

Εύχομαι η Κατασκήνωσή μας να μην αλλάξει και να συνεχίσει να λειτουργεί για πάντα! Συνεχίστε έτσι δυναμικά! Χαμογελάμε πάντα! ΧΠΧΝ 4ever!

Σιλβάνα

Τελευταία χρονιά στο καλύτερο μέρος του κόσμου! Φέτος, τελευταία χρονιά με αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους. Φέτος, μια τελευταία χρονιά με αυτά τα υπέροχα νιάτα. Φέτος, είναι η τελευταία μου χρονιά στην κατασκήνωση.. στο καλοκαιρινό μου σπίτι. Στο μέρος που γνώρισα πολλά παιδιά και πολλούς ανθρώπους που αξίζει να είναι στη ζωή σου έστω για αυτές τις 21 μέρες. 21 μέρες με πολλή χαρά, λίγο λύπη και ξεγνοιασιά από το σπίτι. Αυτές οι μέρες είναι οι καλύτερες μέρες που θα μπορούσε να είχε ο οποιοσδήποτε ζήσει στη ζωή του. Αξέχαστες κραυγές στη σημαία, αξέχαστα φαγητά και τα ιπι-ιπι στην τραπεζαρία. Γέλια παντού, χαμόγελα όπου και να κοιτάξεις. Αυτό το γέλιο των μικρών παιδιών είναι ό,τι καλύτερο, ακόμα και το γέλιο των μεγάλων. Είναι κάτι συγκλονιστικό. Όλοι να παίζουν μεταξύ τους και κανείς να μην είναι μόνος, όλοι θα βρουν κάποιον που να τους ταιριάζει, όλοι θα βρουν παρέα κι όλοι θα γνωρίσουν καινούρια άτομα και θα ανακαλύψουν πολλά καινούρια πράγματα. Αυτή η κατασκήνωση που είναι τόσα χρόνια εδώ για εμάς, για να μας δώσουν όλα αυτά τα ωραία πράγματα που μπορεί κανείς να μάθει εδώ. Είναι ό,τι καλύτερο για ένα παιδί και για ένα μεγάλο. Θα μου λείψουν οι φωνές των παιδιών, θα μου λείψουν τόσες χαρούμενες φάτσες, η φωνή του κ. Πέτρου, η υπέροχη φωνή του Θεοδόση, η ηρεμία και η χάρη της κ. Σπάτουλα και της κ. Μάρθας, οι εκφράσεις των εθελοντών όταν τους μαθαίνουμε ελληνικά. Το υπέροχο γέλιο του Γιάννη, της Έλλης, της Στέλλας, του Νικηφόρου και της Μαλβίνας. Το ασκησιολόγιο της Μαριλού και του Αντώνη, το χαμένο βλέμμα της Χρύσας και του Θάνου, η τρέλα του Αλέξανδρου και του Βασίλη, οι χορευτικές κινήσεις του Στελάρα, η βραχνή φωνή του Γιάννου... αλλά περισσότερο θα μου λείψει το καμπανάκι. Αυτός ο ήχος που σε ξυπνάει κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι, που σε βοηθάει με την καθημερινότητα της κατασκήνωσης και σου σπάει τα νεύρα. Θα μου λείψουν όλα αυτά τα πράγματα.

Ελπίζω να μη με ξεχάσετε... Εγώ πάντως όχι. Αγαπώ τα πάντα εδώ και δεν ξέρω πως θα είναι τα άλλα μου καλοκαίρια χωρίς να σας δω, χωρίς να σας αγκαλιάσω και να σας φιλήσω.

Ραφαέλα

Μες του Αιγαίου, Αιγαίου τα νερά, μια φαλαινίτσα με χάρη κολυμπά.Είμαστε οι φάλαινες, μεγάλες και τρανές.Όπου και να πάμεκάνουμε ζημιές.Τα ψάρια μας φοβούνταιφωνάζουν δυνατά:ήρθανε οι φάλαινεςνα κάνουν σαματά.Ίπι-ίπι-άλαινες, φάαααλαινες... Φάλαινες 1η μεγάλων κοριτσιών

Μερικές από τις κραυγές ομάδων που είχαν θέμα τα Θαλασσινά

Είμαστε ψάρια διαλεκτάκαι κολυμπάμε δυνατά.Είμαστε δώδεκα μικρά και, άμα λάχει, καπνιστά.Ίπι-ίπι-έραΑπ’ το ποτάμι ερχόμαστεκαι στην κορφή Πατέρα.Σολομοί Σολομοί 3η μικρών αγοριών

Ο μύθος λέει ότι βαθιά υπάρχουμε στην θάλασσα.Και πριν να βγούμε στα ρηχά,με τα πλοκάμια τα τρομερά.Τα ψάρια όλα μας φοβούνταικαι τα πλοία ταρακουνιούνται.Ίπι-ίπι-όδια, χταπόδια.

Χταπόδια 2η μικρών αγοριών

Δελφίνι, δελφίνι, δελφίνι,με φόρα πέφτω στο νερό και κολυμπάω.Δελφίνι, δελφίνι, δελφίνι,τα κύματα εγώ πηδώ και τραγουδάω.Τι είμαστε εμείς, όλοι μας ρωτάνεκι εμείς με χάρη απαντάμε:Δελφίνια, δελφίνια, δελφίνια,μικρά τσαχπίνικα και τα περνάμε φίναΔελφίνια.

Δελφίνια 4η μεγάλων κοριτσιών

Page 9: θροϊσμα #19

Φιλοξενήθηκαν 65 αγόρια και 69 κορίτσια από 14 χώρες καταγωγής με τη βοήθεια 100 εθελοντών από την Ελλάδα και 11 χώρες του Κόσμου

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 4 κοινότητες και 15 ομάδες. Στο πρόγραμμα υπήρχαν ώρες για Χειροτεχνία, Αθλητισμό, Ώρα Ομάδων, Ψυχαγωγία και για τους

14 ομίλους δημιουργικής απασχόλησης: Φωτογραφία, Ζωγραφική, Θέατρο, Μουσική, Χορός, Καραγκιόζης, Περιβάλλον, Κουκλοθέατρο, Παραμύθι, Κατασκευές,

Κινούμενο Σχέδιο, Αστρονομία, Μαγειρική και Δημοσιογραφία.Η Κατασκήνωση του 2015 λειτούργησε με

διευθυντή τον Πέτρο Καλλίτση και υποδιευθυ-ντές τους Μαρία Σπάτουλα, Μάρθα Δελή και Δημήτρη Αντωνίου.

Κοινοτάρχες ήταν η Χριστίνα Ποδάρα, η Χρυσή Πυρουνάκη, ο Αντώνης Κωνσταντακό-πουλος και ο Θεοδόσης Πυρουνάκης.

Σε επιτελικές θέσεις ήταν ο Αντώνης Πυ-ρουνάκης, η Ειρήνη Νούσα, η Φαίδρα Χρι-στοπούλου, η Μαίρη Κάρδαρη, ο Γιώργος Χ. Πυρουνάκης, ο Νίκος Καλλίτσης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Σπύρος Ακτύπης, η Φρισκίτα Γκίκα, αλλά και ο Μάκης Αραβανής, η Αγγε-λική Γαβαλά, η Κατερίνα Μαρινάκη, η Μαρία Ντάρδα, ο Νίκος Μητρόπουλος, ο Δημήτρης-Ηλίας Κουντούρης, η Χριστίνα Αρχαντοπούλου και ο Jan Petrzik.

Ομαδάρχες ήταν οι Αλέξανδρος Κυτίνος, Αλέξανδρος Αλεξανδρίδης Παύλος Γουναλά-κης, Στέλιος Γαβαλάς, Θάνος Σαγιάς, Νικη-φόρος Πυρουνάκης, Γιάννος Γαβαλάς, Γιάννης Λιάγκος, Βασίλης Δελής, Γιάννης Χατζηλιά-δης Σπύρος Θωμάς, Μάριος Τσαριτζής, Λεω-νίδας Νικόλας, Άγγελος Γιδόπουλος, Συμεών Φραγκουλάκης, Έλλη Μίχα, Κατερίνα Τσιαπά-ρα, Αντιγόνη Ακριτίδου, Κωνσταντίνα Βούλ-γαρη, Νίκη Παντελιού, Γεωργία Αθανασούλη, Μαρία Μίλλες, Άρτεμις Πατσαούρα, Ευαγγελία Τσιτριμπίνη, Ίρια Δερματά, Κέλλυ Μεγαλοοικο-νόμου, Μαρία Μακροδήμου, Χρύσα Μπάστα, Στέλλα Ελματζόγλου, Μαρία Μπάστα, Μαλβίνα Σουλελέ και Σοφία Ασμάνη.

Βοήθησαν ακόμα η γιατρίνα μας Ειρή-νη Σπυριδάκη και οι Χριστίνα Νικολοπούλου, Κωνσταντίνος Σκούφας, Σπήλιος Πέτζας, Μπά-

μπης Κωστιδάκης, Πασχάλης Ποδάρας, Νάντια Χατζήνα, Αθηνά Αντωνίου, Λεωνίδας Βιδάλης, Θεμιστοκλής Καλλίτσης, Μαρία Γιάννη, Βασί-λης Καλογήρου, Θανάσης Κόλλιας, Δημήτρης Λιωνής, Δημήτρης Μώρας, Πηνελόπη Τσιτρι-μπίνη, Φοίβος Καλλίτσης, Σόνια Καραγεώργου και πολλά παλιά στελέχη.

Στην οργάνωση και λειτουργία της φετινής Κατασκήνωσης βοήθησαν και οι: Ρίτα Ζαμπά-λου, Στρατής Πυρουνάκης, Τιμολέων Χατζηβα-σιλείου, Κώστιας Αλεξανδρίδης, Μαρία Πυρου-νάκη-Λιωνή, Δημήτρης Φραγκουλάκης, Λίλη Μπέρτσου, Παναγιώτης Αναστόπουλος και Ξε-νοφώντας Παπαϊωάννου.

Ιδιαίτερο ρόλο είχαν οι 14 εθελοντές από το εξωτερικό αλλά και ο chef Βασίλης Πανα-γιωτόπουλος με τον Ηρακλή Νούσα, που είχαν την ευθύνη για το εξαιρετικό φαγητό.

Óå üëïõò ôïõò áíèñþðïõò ðïõ ðñüóöåñáí ôç âïÞèåéÜ ôïõò åèåëïíôéêÜ êáé ìå ðïëëÞ áãÜðç, Ýíá ÌÅÃÁËÏ ÅÕ×ÁÑÉÓÔÙ

...ένα χωριό 210 ανθρώπων από 3 ηπείρους! 9

Page 10: θροϊσμα #19

10 oι ξένοι εθελοντές γράφουν

“Dear Kataskinosi“Πλύναμε πάνω από 13.000 πιάτα, κόψαμε

150 καρπούζια και είδαμε τόσα όμορφα πράγ-ματα και μέρη που έχω χάσει το λογαριασμό. Αυτός ο μήνας μου έμαθε τόσα πολλά για δι-αφορετικές κουλτούρες, ανθρώπους, παιδιά αλλά και για τον εαυτό μου. Για άλλη μια φορά κατάλαβα πόσο υπέροχος είναι ο κόσμος μας και πόσο υπέροχοι άνθρωποι υπάρχουν ανά-μεσα μας. Αυτό που συμβαίνει σε αυτή την Κατασκήνωση κάθε χρόνο είναι εκπληκτικό. Ευχαριστώ Κατασκήνωση και όλους εσάς τους όμορφους ανθρώπους που γνώρισα και μοιρά-στηκα μαζί σας αυτή την εμπειρία. Στεναχωριέ-μαι που έφυγα και σας άφησα πίσω, εσάς και την Κατασκήνωση. Ευχαριστώ!

Sara Keinαnen (Φιλανδία)

Ένας μήνας, 14 διεθνείς εθελοντές, 80 Έλ-ληνες, 140 παιδιά, 200 κομμένα καρπούζια, 300 καθαρισμένα κρεμμύδια και πάνω από 10.000 πλυμένα πιάτα. Η Κατασκήνωση με άλλαξε από την κορφή μέχρι τα νύχια και θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου σαν μια αξέχαστη και ανεκτίμη-τη εμπειρία. Ευχαριστώ όλους που μπόρεσα να είμαι μέρος αυτής της εμπειρίας. Ελπίζω ότι δε θα είναι για τελευταία φορά!

Janca Prauseová (Τσεχία)

Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που έκανα αίτηση για να συμμετάσχω σαν εθελό-ντρια στην Κατασκήνωση του 2015 και οφείλω να παραδεχτώ πως ήταν η τρίτη φορά που το προσπαθούσα. Τις προηγούμενες χρονιές όλες οι θέσεις για γυναίκες εθελόντριες είχαν συ-

μπληρωθεί όταν έστελνα την αίτηση μου οπότε το 2015 φρόντισα να είμαι γρήγορη. Άξιζε τον κόπο όμως! Η Κατασκήνωση έφτιαξε το καλο-καίρι μου. Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία που δύ-σκολα θα ξεχάσω παρόλο που δεν έχω πλύνει ποτέ στη ζωή μου τόσα πιάτα. Γνώρισα πολύ ωραίους και ενδιαφέροντες ανθρώπους και έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι τις μέρες που πέρασα στην Ελ-λάδα. Άλλωστε τώρα ξέρω πως μπορώ πάντα να αναζητήσω δουλειά σαν Νίντζα που κόβει καρπούζια με τη μία και πώς να μην κλαίω όταν καθαρίζω κρεμμύδια. Άξιζε τον κόπο χωρίς κα-μία αμφιβολία.

Sara Delgado (Ισπανία)

Η Κατασκήνωση ήταν για μένα μία μοναδι-κή και ξεχωριστή εμπειρία. Γνώρισα πολλούς εκπληκτικούς ανθρώπους, Έλληνες και ξένους και πολλά παιδιά. Ακόμα και αν δούλευα στην απογευματινή βάρδια και έμενα ως αργά μιλώ-ντας με φίλους, το πρωί ξυπνούσα στις 8.00 γεμάτος ενέργεια για τη βάρδια. Θέατρο, χο-ρός, μουσική ήταν λίγες από τις πάρα πολλές δραστηριότητες που μπορούσα να συμμετέχω στον ελεύθερο μου χρόνο. Ένα τεράστιο χαμό-γελο χαράζεται στο πρόσωπο μου κάθε φορά που θυμάμαι την Κατασκήνωση. Σίγουρα θέλω να σας ξαναδώ και του χρόνου.

Can Agar (Τουρκία)

Πώς να περιγράψεις με λίγες λέξεις όλες τις αναμνήσεις που έχω μαζί σας; Σημέρα, όταν σκεφτώ τη Κατασκήνωση, θυμάμαι το κα-

μπανάκι του Πέτρου το πρωί και, τη νύχτα, το τραγούδι κάτω από τον έναστρο ουρανό (προ-σπαθούσα να τραγουδήσω κι εγώ αλλά πωπω... ούτε στα γαλλικά ούτε στα ελληνικά είμαι καλός τραγουδιστής). Θυμάμαι το θεάτρο, που γελού-σαμε μαζί, και την κουζίνα, που δουλεύαμε μό-νοι μας για να έχετε φαγητό (ευτυχώς, ο κύρι-ος Βασιλης ήταν εδώ!). Θυμάμαι και τις λέξεις που με δίδαξαν οι εθελοντες (τις οποίες απα-γορεύεται να γράψω εδώ: «μην το πεις!» μου είπατε)! Θυμάμαι και τον Πίπη με το αυτοκίνητό του, και το Volley Ball, και το τάβλι που έπαιζα με τα παιδιά. Πολλές ανάμησεις και πολλούς φίλους! :-)

Florian Audureau (Γαλλία)

Μετά από μερικές χιλιάδες πλυμένα πιάτα, κομμένα καρπούζια και σαλάτες, ορειβασίες και ταξίδια, τελείωσε δυστυχώς ο μήνας μου στην Ελλάδα. Αυτή η εμπειρία μου έμαθε πράγ-ματα όχι μόνο για την Ελληνική κουλτούρα, τους ανθρώπους και τη γλώσσα τους αλλά και για τον εαυτό μου. Ξετρελάθηκα με το φαγητό και κάθε τι Ελληνικό είναι υπέροχο. Θα γυρίσω σίγουρα κάποια μέρα. Είμαι τόσο ευγνώμων που είδα όλα αυτά τα υπέροχα που συμβαίνουν στην Κατασκήνωση για τα παιδιά και είμαι χα-ρούμενη που είχα την ευκαιρία να δώσω κι εγώ κάτι και να γίνω μέρος της προσπάθειας. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους υπέροχους ανθρώ-πους που συνάντησα στο ταξίδι μου και που με βοήθησαν να γίνει αυτή η εμπειρία αξέχαστη.

Cassie Boateng (Μεγάλη Βρετανία)

Οι ξένοι εθελοντές στην κατασκήνωση του 2015Anne Manero Alvarez από τη Χώρα των Βάσκων, Sara Delgado Bermejo από την Ισπανία, Joan Gil López από την Καταλονία,

Zani Daniel Traore και Nasiba Burieva από τη Ρωσία, Manon Oger από το Βέλγιο, Cassie Boateng από τη Μεγάλη Βρετανία, Justyna Grabowska και Małgorzata Polońska από την Πολωνία, Sara Keinänen από τη Φιλανδία, Florian Audureau από τη Γαλλία, Jana

Prauseová από την Τσεχία, Umut Can Agar από την Τουρκία, Alessandra Cedri από την Ιταλία και για πέμπτη χρονιά ο Jan Petržík από την Τσεχία.

Page 11: θροϊσμα #19

ευχαριστίες και ευχές

Κάποιοι από τους φορείς που στέλνουν παιδιά τους στην Κατασκή-νωση ένιωσαν την ανάγκη να ευχαριστήσουν τα Χαρούμενα Παιδιά-Χα-ρούμενα Νιάτα. Να τι μας έγραψαν:

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ- Η ΜΗΤΕΡΑΠαιδόπολη «Άγιος Ανδρέας»

Προς τα Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα ΝιάταΥπόψη κ.Πέτρου Καλλίτση, Μαρίας Σπάτουλα

Με την επιστολή μας αυτή, επιτρέψτε μας να εκφράσουμε την ευγνω-μοσύνη μας και τις ειλικρινείς μας ευχαριστίες για την άψογη συνεργα-σία που έχει αναπτυχθεί μεταξύ της μη κυβερνητικής, μη κερδοσκοπικής, οργάνωσης εθελοντών «Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα» και της Παιδόπολης Αλίμου «Άγ.Ανδρέας». Παραμένετε στο πλευρό μας κάθε στιγμή, με τον ουσιαστικότερο τρόπο, διατηρώντας πάντα μια εξαιρετικά διακριτική παρουσία, θέτοντας πάντα ως πρώτιστη προτεραιότητα την προστασία των συμφερόντων των παιδιών μας. Αποτελεί για μας μια ουσιαστική σχέση βοήθειας και αλληλεγγύης.

Η δυνατότητα που προσφέρατε και φέτος σε όλα τα παιδιά μας να συμμετάσχουν στις Κατασκηνώσεις σας αποτέλεσε μια ακόμα απόδειξη του ότι η προσφορά σας -πάντα απλόχερη- είναι αυστηρά στοχευμένη στην ωφέλεια των παιδιών που φιλοξενούμε.

Μέσω των αθλητικών δραστηριοτήτων και της δημιουργικής απασχό-λησης των παιδιών στην Κατασκήνωσή σας, επιτεύχθηκε πολυεπίπεδη θετική επίδραση στην προσωπικότητά τους μέσω της διδαχής της αυτο-πειθαρχίας, της ομαδικότητας, το θεμιτού ανταγωνισμού, την ενίσχυση του αισθήματος της συνεργασίας και της τόνωσης της αυτοπεποίθησής τους. Εν κατακλείδι, μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα τα παιδιά γαλουχήθηκαν με αξίες και συμπεριφορές που θα τους ακολουθούν ως εχέγγυα σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Κλείνοντας θεωρούμε υποχρέωση μας να ευχαριστήσουμε ιδιαιτέρως τους εθελοντές σας που απασχολήθηκαν σε συντονιστικό-οργανωτικό και εκπαιδευτικό επίπεδο για την Κατασκήνωση για το άψογο επαγγελ-ματισμό τους, την ευγένεια, την υπομονή και τη συνεχή προσπάθεια που κατέβαλαν καθημερινά, ώστε να επιτευχθεί αυτό το υψηλό ποιοτικά απο-τέλεσμα.

Παρακαλώ δεχθείτε την ευγνωμοσύνη μας και ελπίζουμε η πράξη σας να γίνει παράδειγμα για αντίστοιχες πρωτοβουλίες.

Με ιδιαίτερη εκτίμησηΗ Προϊστάμενη Διεύθυνσης της Παιδόπολης Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.Μαρία Αποστολοπούλου Δημήτρης Ι.Βεζυράκης

«ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ»Χριστιανική Στέγη Κοριτσιου

Προς τη Διεύθυνση και τα στελέχη της Κατασκήνωσης Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα

Υπόψη κ.Πέτρου Καλλίτση, Μαρίας Σπάτουλα

Το Δ.Σ. του Ιδρύματος Χριστιανική Στέγη κοριτσιού «ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ» και τα παιδιά μας, μετά την ευχάριστη φιλοξενία δέκα κοριτσιών μας στην κατασκήνωσή σας από 6/7 έως 26/7/2015, αισθάνονται την υποχρέωση να ευχαριστήσουν θερμά τόσο τη Διεύθυνση όσο και τα 75 στελέχη-εθελοντές που προσφέρουν υπηρεσίες με στοργή, ζήλο και υπευθυνότητα, σε μια οργανωμένη κοινωνία Αγάπης της κατασκήνωσής σας και δίνουν την ευκαιρία να απολαμβάνουν τα παιδιά που έχουν μεγάλη ανάγκη την υπέροχη φιλοξενία σας.

Γι΄αυτή την κοινωνική προσφορά σας και τη μεγάλη χαρά που προ-σφέρατε στα παιδιά μας ευχόμεθα ο Θεός να σας χαρίζει υγεία και δύναμη για τη συνέχιση του μεγάλου κοινωνικού έργου του μακαριστού Γεωργίου Πυρουνάκη.

Ο ΠρόεδροςΚλεομένης Στεργίου

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥΦιλανθρωπικό Σωματείο

Προς τις Κατασκήνωσεις Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα ΝιάταΥπόψη κ.Πέτρου Καλλίτση

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Φιλανθρωπικού Σωμα-τείου «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για τη δυνατότητα που δώσατε σε δέκα άπορα παιδιά που προστατεύει το Σωματείο μας να συμμετάσχουν στην κατασκήνωσή σας.

Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι η προσφορά σας αυτή θα συμ-βάλλει στην υλοποίηση του δύσκολου έργου που έχει αναλάβει το Σω-ματείο μας απέναντι στο παιδί που ζει σε άπορη οικογένεια ή αντιμετω-πίζει πρόβλημα υγείας.

Πιστεύουμε ότι το ενδιαφέρον σας για τη δραστηριότητά μας θα παραμείνει αμείωτο και στο μέλλον.

Σας ευχαριστούμε και πάλι για τη συμβολή σας στο έργο μας.Με φιλικούς χαιρετισμούς

Η ΠρόεδροςΜαριλένα Μαμιδάκη

για συνέχιση του έργου των Κατασκηνώσεων

11οι φορείς υποδοχής παιδιών στέλνουν

Page 12: θροϊσμα #19

Τί είναι η κατασκήνωση;

παιδαγωγικά12

Η Κατασκήνωση είναι για μας μια πρόταση ζωής που αφορά τα παιδιά, το κοινωνικό σύνολο αλλά και εμάς τους ίδιους.

Το κείμενο αυτό προσπαθεί να απαντήσει σε ορισμένα από τα βασικά ερωτήματα που έχουν σχέση με τη δουλειά που γίνεται στην Κατασκή-νωσή μας και τους στόχους που αυτή έχει. Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι ένας οδηγός για τη δράση μας και δεν σημαίνει ότι οι απαντή-σεις στα ερωτήματα αυτά δίνουν ένα λεπτομερειακό προσανατολισμό στις ενέργειές μας. Μια κοινά αποδεκτή φιλοσοφία της δράσης λύνει πολλά από τα προβλήματα που είναι πιθανό να δημιουργηθούν.

Μια κουβέντα για την Κατασκήνωση μοιάζει να είναι μια συζήτηση για ένα κομμάτι του εαυτού μας, ένα μέρος του παρελθόντος και του παρόντος μας, αλλά και για μια διέξοδο επιθυμητή και ίσως ανέφικτη για ένα μέλλον που δεν θα ζήσουμε.

Το πώς βλέπει καθένας από μας την Κατασκήνωση, αντανακλά τον εαυτό του και ό,τι καθένας θεωρεί χρέος, καθορίζεται από την παιδεία και τις μνήμες του, την εκτίμηση των σημερινών αντικειμενικών συνθη-κών, τις διεξόδους που ονειρεύεται ή/και βλέπει πιθανές.

‘Ετσι την Κατασκήνωση θα την προσδιορίσουμε και θα την καταλάβου-με μέσα από μας αφού είναι ή θα πρέπει να είναι το ζητούμενο όνειρο κι ένα όνειρο είναι συναίσθημα και πάθος. Δεν ξέρουμε αν αυτό γίνεται ή αν αυτό χρειάζεται να γίνει, αλλά ας το προσπαθήσουμε.

Η Κατασκήνωση είναι για μας μια πρόταση ζωής που αφορά τα παι-διά, το κοινωνικό σύνολο αλλά και εμάς τους ίδιους. Μια πρόταση που ξεκινάει από αρχέγονες αξίες και ανάγκες που πιστεύουμε, που θέλουμε να ζούμε, περνάει από μνήμες και καταλήγει στην αρχή, δηλαδή το παιδί. Το παιδί το δικό μας, του φίλου μας, κάθε παιδί που ζει στον τόπο μας, που είναι πάντα το ίδιο, ίσως το παιδί που ζεί μέσα μας ή που θέλουμε να ζει μέσα μας για να ζούμε μαζί μ’ αυτό.

Κατασκήνωση σημαίνει μια άλλη ζωή σ’ ένα χώρο που είναι οικεί-ος αφού ζήσαμε σ’ αυτόν, ένα χώρο που είναι διαφορετικός από την αδυσώπητη πόλη, ένα χώρο που σε φέρνει σ’ επαφή με το πεύκο, το κοκκινόχωμα, τα άστρα και το φεγγάρι, τον αέρα που περνάει μέσα από τα πεύκα. ‘Ενα χώρο που σε κάνει να απορρίπτεις ευκολότερα αξίες που έχουν επιβληθεί, αξίες που εξυπηρετούν συμφέροντα άλλων. ‘Ενα χώρο που έχει ανάγκες, που ζητάει την παρουσία σου ίσως ένα χώρο που κάθε πρόσωπο έχει την αξία του.

Κατασκήνωση σημαίνει συμβίωση. Ζω λοιπόν μαζί με άλλους, δεν συστεγάζομαι μόνο. Αυτό σημαίνει ότι ξεκινάω από την παραδοχή ότι καθένας είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, αισθήματα, ανάγκες όπως ακριβώς και εγώ. ‘Ετσι χρειάζεται την ανεξαρτησία του, την βοήθεια και την παρουσία των άλλων, μπορεί να είναι κουρασμένος, στενοχωρημέ-νος, νευριασμένος, λυπημένος ή χαρούμενος, έχει κάποια χαρακτηριστι-κά γνωρίσματα που μπορεί να μου αρέσουν, μπορεί και όχι. Αφού όμως συμβιώνω, σημαίνει ότι προσπαθώ να τον παραδεχθώ ίσως και να τον αγαπήσω, να τον βοηθήσω και να προσπαθήσω να μην επιδεινώνω τις άσχημες καταστάσεις. ‘Ισως σημαίνει ακόμα ότι αξιολογώ τα προβλήμα-τα που δημιουργούνται, αποφεύγω να τα μεγενθύνω και τα βλέπω όσο σημαντικά είναι.

Η συμβίωση συνεπάγεται την ύπαρξη προβλημάτων και τα προβλήμα-τα λύνονται μόνο με συζήτηση και καλή διάθεση.

Συζητώ σημαίνει κυρίως ακούω και μετά διατυπώνω την άποψή μου. Συζήτηση δεν είναι άθροισμα μονολόγων που γίνονται με όλο και δυ-νατότερη φωνή. ‘Οσο ακούω σκέπτομαι ότι υπάρχει πιθανότητα να κάνω και λάθος, να έχω δίκιο αλλά και άδικο. Συνήθως κανείς δεν ξέρει ολόκληρη την αλήθεια.

Η Κατασκήνωση είναι μια κοινωνία οργανωμένη δεν είναι συστέγα-ση μοναχικών ανθρώπων. Μια κοινωνία οργανωμένη έχει κανόνες. Οι κανόνες αυτοί, που έχουν θεσπιστεί πολλά χρόνια τώρα, καθορίζουν τις πρακτικές που ακολουθούνται έτσι ώστε να μην δημιουργούνται τα ίδια προβλήματα. Οι κανόνες αυτοί δεν είναι μέσα καταναγκασμού και δεν πρέπει να τους σκεπτόμαστε έτσι. Οι κανόνες είναι προϊόντα της εμπει-ρίας πολλών ανθρώπων και στόχο έχουν να προλάβουν τη δημιουργία δυσάρεστων καταστάσεων. ‘Ετσι τους κανόνες αυτούς τους πιστεύουμε και τους θεωρούμε σαν ένα από τα μέσα που κάνουν τη ζωή μας στην Κατασκήνωση ευκολότερη.

Page 13: θροϊσμα #19

Είναι αναγκαία η ύπαρξή της;

13φιλοσοφία και πράξη

...τα κάνω όλα χωρίς να φοβάμαι τί θα πουν για μένα, ψάχνω να βρω αυτό που μου ταιριάζει και προσπαθώ να εκφραστώ.

Πέτρος ΚαλλίτσηςΤο κείμενο γράφτηκε το καλοκαίρι του 1995

Η ζωή σε μια κοινότητα προϋποθέτει την επίλυση μιας σειράς προ-βλημάτων αλλά και τη συμμετοχή στις εργασίες που είναι απαραίτητες στην κοινότητα. Κανένα μέλος της κοινότητας δεν ντρέπεται να κάνει οποιαδήποτε δουλειά. Βέβαια καλό είναι καθένας να αξιοποιεί τα ιδιαίτε-ρα ταλέντα του αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό και δεν μπορεί να είναι απαίτηση κανενός. Δουλεύω για τα κοινά αφού τα κοινά είναι και για μένα και όχι μόνο για τους άλλους. Επειδή πολλές δουλειές μπορεί να είναι δαπανηρές ή να μην είναι ευχάριστες προσπαθώ να μην τις δημιουργώ από αδιαφορία. Προσέχω δηλαδή κάποιες κινήσεις που μπορεί να αυξή-σουν τις δουλειές στην κοινότητα, να υποβαθμίσουν το περιβάλλον ή να ενοχλήσουν τους άλλους.

Η Κατασκήνωση γίνεται σ’ ένα χώρο που έχει ιδιαίτερα φυσικά χαρα-κτηριστικά. Το φυσικό περιβάλλον που είναι λίγο επηρεασμένο από την ανθρώπινη παρέμβαση, πρέπει να μείνει έτσι. Αργήσαμε να συνδεθούμε με την ΔΕΗ, δεν δεχθήκαμε να αντικατασταθούν οι σκηνές με σπιτάκια, φτιάξαμε τη νέα κουζίνα στα χνάρια της παλιάς, δεν έχουμε τηλέφωνο ούτε βέβαια τηλεόραση. Είναι επιλογές που τις πιστεύουμε και δεν κα-θορίζονται από την οικονομική μας αδυναμία. Το φυσικό περιβάλλον της κατασκήνωσης πρέπει να αλλάζει όσο το δυνατό πιο αργά. ‘Ετσι η αντίθεση με την πόλη θα γίνεται εντονότερη, έτσι τελικά θα μπορούμε να αναπνέουμε. Είναι θέμα όχι μόνο συμβίωσης αλλά και επιβίωσης.

Αν η κατασκήνωση ήταν μια κατασκήνωση για ενήλικους η κουβέντα θα μπορούσε να σταματήσει εδώ. Θα λέγαμε μόνο ότι εξασφαλίζοντας όλα τα παραπάνω θα μπορούσαμε να ζήσουμε στο χώρο, αναπνέοντας, συμβιώνοντας, έτοιμοι να αισθανθούμε κάθε τι και ιδιαίτερα τον έρωτα, τον έρωτα για τη φύση, τη ζωή, τους ανθρώπους.

Ομως η κατασκήνωση γίνεται για τα παιδιά. Τα παιδιά που είναι ένας άλλος κόσμος τόσο διαφορετικός από τον δικό μας. ‘Ενας κόσμος που προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τον κάνουμε να μας μοιάσει, να ζήσει όπως και μεις, μια ζωή που απορρίπτουμε. Τα παιδιά έχουν αμυντικούς μηχανισμούς που δύσκολα και με πολύ κόπο καταστρέφονται. Αλλάζουν αργά και οδυνηρά ειδικά αυτή την εποχή που οι γονείς τους δεν έχουν να τους προσφέρουν παρά την διάψευση των δικών τους ονείρων. Εμείς θέλουμε ένα όνειρο για να ζήσουμε, τα παιδιά μας ίσως όχι. Και πάντα θα αναριωτόμαστε: Τί θα γίνονταν αλήθεια αν δεν έπρεπε να εντάξουμε τα παιδιά στο δικό μας σύστημα;

‘Ετσι κι αλλοιώς όμως τα παιδιά θα καθοριστούν από κάποιους. Και έτσι και μεις μπαίνουμε στον πειρασμό να τους δείξουμε κάτι από αυτά που πιστεύουμε όμορφα. Να τους δείξουμε τη ζωή μιας Κατασκήνωσης, της δικής μας. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα εμείς να μπορούμε να τη ζήσουμε.

Τα παιδιά δέχονται και δημιουργούν πρότυπα με βάση τους ανθρώ-πους που ζουν κοντά τους. Πρότυπα και εικόνες που μένουν χαραγμένες στη μνήμη και που στον καιρό της ωριμότητας είναι ένα συνθετικό στοι-χείο της προσωπικότητάς τους ή μια φυγή προς το όνειρο.

Χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο στοιχείο της κατασκήνωσής μας είναι οι τόσες δραστηριότητες που περιλαμβάνει το πρόγραμμα.

Δραστηριότητες που δίνουν την ευκαιρία σ’ όλους να εκφραστούν μ’ όποιο τρόπο ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία και τα ταλέντα τους. Η αντίλη-ψη τα κάνω όλα χωρίς να φοβάμαι τί θα πουν για μένα, ψάχνω να βρω αυτό που μου ταιριάζει και προσπαθώ να εκφραστώ, παραμένει στόχος για όλους και ιδιαίτερα για τα παιδιά. Αυτή άλλωστε είναι η Αγωγή που η Κατασκήνωση παρέχει στα παιδιά.

Κι αν σκεφτούμε ότι όλα αυτά είναι προβλήματα που δεν λύνονται εύκολα, θα δούμε ότι η Κατασκήνωση ήταν, είναι και δυστυχώς θα είναι αναγκαία για όλους πολλά ακόμα χρόνια.

Κλείνοντας το θέμα αυτό, μπορούμε συνοψίζοντας να πούμε ότι Κα-τασκήνωση σημαίνει αγάπη, σεβασμό και έρωτα για τη ζωή, τη φύση, τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τα παιδιά. Κι ας έχουμε, για πολλά ακόμα χρόνια, σαν στόχο όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά να είναι τόσο τυ-χερά όσο εμείς, που ζήσαμε κάποια καλοκαίρια στην Κατασκήνωση τόσο όμορφες στιγμές.

Page 14: θροϊσμα #19

στη μαγεία του σινεμά14

To Μεγάλο Σορτάρισμα (The Big Short), με τους Christian Bale, Steve Carell, Ryan Gosling, Brad Pitt, αφορά στην περίοδο πριν τη με-γάλη χρηματοπιστωτική κρίση που χτύπησε τις Η.Π.Α. το 2008 και οι συνέπειές της είχαν και έχουν μεγάλο αντίκτυπο σε ολόκληρο τον

κόσμο. Κάποιοι χρηματιστές είχαν προβλέψει τις εξελίξεις και βάσει αυτού πόνταραν στην κατάρρευση της αγοράς ακινήτων καθώς και των μετοχών και ομoλόγων των οποίων η αξία ήταν συνδεδεμένη με αυτή των ακινήτων. Η ταινία καυτηριάζει τις τυχοδιωκτικές πρακτικές που ακολουθούσαν οι τράπεζες, οι οίκοι αξιολόγησης, οι χρηματιστηριακές εταιρείες, καθώς και το πολιτικό σύστημα. Αναδεικνύεται η ανευθυνότη-τα με την οποία παρέχονταν δάνεια για την αγορά ακινήτων χωρίς κα-νέναν έλεγχο για τη φερεγγυότητα των αποδεκτών. Βασικός γνώμονας ήταν το εφήμερο υπερκέρδος. Ακόμη και όταν τα στοιχεία ήταν εμφανή για την επερχόμενη κατάρρευση, τα εμπλεκόμενα μέρη απέκρυπταν την αλήθεια και συνέχιζαν στην ίδια παράλογη πορεία. Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται με σαρκασμό, χιούμορ κα αμεσότητα. Με ειρωνική μα-τιά, η ταινία ακολουθεί τις έρευνες και τις δράσεις των συγκεκριμένων χρηματιστών στην προσπάθειά τους να επικυρώσουν την πρόβλεψή τους για την κρίση. Η ταινία καταλήγει απαισιόδοξα καθώς η πραγματικότητα έδειξε πως δεν αποδόθηκαν ευθύνες σε όλους αυτούς που στρατηγικά επέλεξαν τις καταστροφικές μεθοδεύσεις που οδήγησαν στην κρίση.

Το Μεγάλο Σορτάρισμα σε Σκηνοθεσία Adam McKay

Φίλιππος Λεωνίδας

Η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου Αστακός (The Lobster), μας περι-γράφει τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις σε μια μελλοντική κοινωνία και τις καθορισμένες συμπεριφορές που αυτή επιβάλλει. Σχόλιο για τον κοινωνικό κομφορμισμό, όπου, όποιος ζει μόνος μεταφέρεται σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο και καλείται εντός 45 ημερών να βρει το ταίρι του. Αν αποτύχει, μετατρέπεται σε ζώο της επιλογής του και ελευθερώνεται στο δάσος. Όμως και αυτό κρύβει τα δικά του μυστικά. Το εγχείρημα του αυτό, αρχικά φαντάζει ωριμότερο και πιο ισορρο-πημένο σε σχέση με τα προηγούμενα. Σε αυτό συνηγορεί ένα σύνολο στοιχείων. Από τη χρήση της αφήγησης και της μουσικής ως τη σεναρι-ακή πλοκή και την κίνηση της κάμερας. Ωστόσο, τα κυρίαρχα στοιχεία του έργου δεν είναι άλλα από την αλληγορία και το σουρεαλισμό. Όχι πάντα στη σωστή δόση, όχι πάντα αναγκαία και με αιτία. Σαφέστατα όμως, το δυνατό στοιχείο του έργου που το ανυψώνει και ταυτόχρονα ορισμένες φορές το αφήνει λίγο μετέωρο. Μια ταινία πάντως, που δίνει το ερέθισμα στο νου να ταξιδέψει, να κάνει συνδέσεις, μεταφρά-σεις και ταυτίσεις, να λύσει το γρίφο, να ερμηνεύσει. Τα σύμβολα και οι συμβολισμοί. Οι ιδιότητες και οι δυνατότητες των ζώων. Και των ανθρώπων. Τα δυνατά τους σημεία. Αλλά και τα αδύναμα. Η δύναμη τους. Και η αδυναμία τους. Η απουσία και η παρουσία. Η απουσία και η παρουσία του συναισθήματος. Ερωτήματα, προβληματισμοί και ανη-συχίες του θεατή. Η οργανωμένη κοινωνία, οι οργανωμένες σχέσεις, τα δόγματα σχέσεων, τα δόγματα μη σχέσεων, οι οργανωμένες μη σχέσεις. Η διαλεκτική σχέση μεταξύ των πραγμάτων. Η αυτοδιάθεση και το αυθόρμητο. Ο έρωτας σαν επαναστατική διαδικασία. Το διαρκές και οικουμενικό αίτημα της αγάπης. Και μια ακόμα προσπάθεια του Λάνθι-μου που τον κατοχυρώνει σαν εκφραστή της νέας φόρμας απεικόνισης ιδεών στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, το weird wave. Εδώ να σημειώσουμε, πως η υποκριτική των ξένων ηθοποιών, καθώς και η χρή-ση της ξένης γλώσσας (κυρίως αγγλικής), βοηθά τον καλλιτέχνη στο εγ-χείρημά του και δίνει τον κατάλληλο αέρα και δυναμική στο προφιλ των ρόλων που χαρακτηρίζονται από στεγνότητα και ‘’ανεκφραστικότητα’’. Οι ιδέες του δημιουργού αποκτούν μια πιο οικουμενική υπόσταση και αύρα και αυτό υποστηρίζεται αναμφισβήτητα από το διεθνή χαρακτήρα cast και χώρων. Και από τους στίχους του μελαγχολικού τραγουδιού του

Αττίκ ‘’Από μέσα πεθαμένοι κι απέξω ζωντανοί‘’ μεταφερόμαστε στην αναζήτηση του ‘’Where the wild roses grow’’ του Nick Cave. Και κάπως έτσι, καταλήγουμε στο διαρκές ερώτημα: ‘’Τί είναι αυτό που το λένε αγάπη;’’, τραγουδισμένο απ΄τη Σοφία Λόρεν και τον Τόνη Μαρούδα (Το παιδί και το δελφίνι). Και αναρωτιόμαστε όπως ένα παιδί ή ένας έφηβος, η αγάπη είναι χημεία; είναι εγωισμός; είναι παντοτινή; Και ψηλαφίζουμε τα δικά μας ερωτήματα. Η αγάπη τελικά, είναι ετερότητα ή ταυτότητα; Δε μπορούμε να μεγαλώνουμε και μαζί και αυτόνομα; Είναι η αγάπη κανονικότητα ή μήπως τελικά γροθιά στην κανονικότητα; Χάνουμε τον εαυτό μας ή μήπως γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα όταν αγαπάμε; Πότε μια σχέση είναι συμβατική και πότε αντισυμβατική; Και τι μας ωθεί να κάνουμε συμβατικές σχέσεις; Και τι μας εμποδίζει να κάνουμε αντισυμβατικές σχέσεις; Όσο για την ταινία, σίγουρα δεν αποτελεί υπέρβαση, αλλά σίγουρα έχει ενδιαφέρον και είναι μια ακόμα αφορμή να αναρωτηθούμε αν ο έρωτας και η αγάπη είναι υπέρβαση. Η ταινία δεν μας αποκαλύπτει το νόημα της ζωής, αλλά μπορεί να είναι μια ακόμη αφορμή για τη νοηματοδότησή της. Μια ακόμη αφετηρία για διαρκή αναρώτηση και διαρκή αμφισβήτηση των αλλοτριωμένων σχέσεων, των οργανωμένων σχέσεων και συμπεριφορών, της μονα-χικότητας, του ατομικού δρόμου και του ατομικού συμφέροντος και, εντέλει, όπως επισημαίνει και ο αγαπημένος Alain Badiou της απόκτησης εμπιστοσύνης στο δυναμικό, στο τυχαίο και στο άγνωστο...

Μαίρη Κάρδαρη

Αστακόςσε Σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου

Page 15: θροϊσμα #19

με αφορμή το High Rise του Ben Wheatley

«Αργότερα, καθώς καθόταν στο μπαλκόνι του κι έτρωγε το σκύλο, ο Δρ Ρόμπερτ Λανγκ σκεφτόταν τα ασυνήθιστα γεγονότα που είχαν συμβεί σε αυτό το τεράστιο κτίριο...». Με αυτή τη σοκαριστική φράση ξε-κινάει το βιβλίο του James Ballard και με την αντίστοιχη σκηνή ξεκινάει ο Ben Wheatley την ομώνυμη ταινία.

Σε ένα σύμπαν, που μοιάζει με μία φουτουριστική εκδοχή της δεκα-ετίας του ’70, περίπου δύο χιλιάδες άτομα μετακομίζουν σε έναν ουρα-νοξύστη στο Λονδίνο. Ο ουρανοξύστης υπόσχεται όλα όσα χρειάζεται κάποιος για να ζήσει μία άνετη ζωή, έχεις πρόσβαση στην πισίνα, στο σούπερ μάρκετ, το γυμναστήριο, το μπαλκόνι σου για κήπο και μπορείς από απόσταση να βλέπεις την πόλη. Ένα διαμέρισμα στο κτίριο δεν εί-ναι απλά μία στέγη, είναι μία επένδυση στην ουτοπία. Και από τη στιγμή που η λέξη επένδυση εμφανίζεται, ακολουθεί η έννοια του χρήματος και της κοινωνικής τάξης. Αυτόματα λοιπόν όλοι οι εύποροι που έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα κομμάτι της υλιστικής ευτυχίας, κατατάσ-σονται ανάλογα με το εισόδημά τους, όσο πιο μεγάλη η περιουσία σου τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απόσταση που κρατάς από τη γη και κατ’ επέκταση από όσα προτιμάς να αγνοήσεις.

Υπάρχουν πολλές μορφές εναλλακτικών κοινοτήτων, που δημιουρ-γούν μικρούς θύλακες μέσα στον κόσμο μας. Από τη μια πλευρά υπάρ-χουν οι θύλακες που υψώνουν φράχτες και αποκλείουν όσους δεν έχουν τα μέσα επιβίωσης, φράχτες που προβάλλουν την ασφάλεια αλλά στην ουσία λειτουργούν ως χρηματοκιβώτιο για αγαθά. Περιφραγμένες ζώνες που ξεκινούν από ένα συγκρότημα, γίνονται χωριό/πόλη και δι-ευρύνονται σε επίπεδο κράτους και δεν επιτρέπουν σε όλους να έχουν δικαιώματα, ενώ κάθε φορά που αποκλείεται μία ομάδα δημιουργείται μία νέα ανάγκη αποκλεισμού ενός άλλου.

Κάπως έτσι ζουν ο Δρ Λανγκ και οι γείτονές του μέχρι τη στιγμή που κάτι πάει στραβά σε αυτό το σύστημα: η ενέργεια δεν επαρ-κεί, οι προμήθειες περιορίζονται. Ποιος λοιπόν θα έχει πρόσβαση στις νέες περιορισμένες παροχές; Οι κάτοικοι έχουν ξεχάσει την ύπαρξη ενός άλλου κόσμου πέρα από το κτίριο που ζουν. Παρά τη βία γύρω τους που προκαλείται από τους όμοιούς τους, νοιώθουν προστατευμένοι από κάτι χειρότερο που έρχεται πέρα από τις πύλες του ουρανοξύστη. Και τα γεγονότα γίνονται «ασυνήθιστα» όπως λέει ο συγγραφέας. Πόσο ασυνήθιστα όμως μπορεί κανείς να τα χαρα-κτηρίσει; Αποτρόπαια, τρομακτικά, βίαια ναι, αλλά είναι ασυνήθιστα;

Και κάπου εκεί φεύγεις από την ταινία του Wheatley με ένα κό-μπο στο στομάχι. Η φωτογραφία, η μουσική, η σκηνοθεσία δημιουρ-γούν μία σειρά από εκπληκτικές εικόνες, ιδιαίτερα σκληρές, ακριβώς επειδή δεν είναι «ασυνήθιστες». Είναι μάλλον πιο στυλιζαρισμένες και εύπεπτες από όσα βλέπουμε καθημερινά. Είναι λιγότερο βίαιες από τις αποτρόπαιες φράσεις που ακούμε σε καθημερινό επίπεδο δαιμονοποιώντας μετανάστες, πρόσφυγες, φτωχούς, μαύρους, ομο-φυλόφιλους, μουσουλμάνους, εβραίους και όποιον δεν ταιριάζει σε αυτό που αποκαλούνε «εμείς». Και ο κόμπος στο στομάχι γίνεται πιο έντονος.

Την ίδια στιγμή όμως βλέπεις κόσμο να επισπεύδει να βοηθήσει -όχι να φωτογραφηθεί- και σκέφτεσαι ότι μέσα στη μαυρίλα της καθημερινότητας υπάρχουν πολλοί έτοιμοι να βοηθήσουν. Υπάρχουν εναλλακτικές κοινότητες που εξοστρακίζουν τις διακρίσεις, τους αποκλεισμούς και μένουν κοντά στο έδαφος, αφήνοντας τις πύλες τους ανοιχτές. ανοιχτές όχι γιατί όλοι πρέπει να κρυφτούν εκεί, αλλά γιατί θέλουν να επεκταθούν, να κερδίσουν χώρο και κάποια στιγμή να μην καλύπτουν πρώτες ανάγκες, αλλά να μπορούν να μιλήσουν για αξίες, εκτός του εμπορευματοποιημένου τοπίου.

Οι εικόνες του Wheatley σε καθηλώνουν, οι χαρακτήρες σε τρο-μάζουν με την ηρεμία που αποκτούν μπροστά στη βαναυσότητα και τρομάζεις για το που μπορείς να φτάσεις ως άνθρωπος. Ευτυχώς έχουμε την τύχη να μπορούμε να ζήσουμε κάτι πέρα από τους τοί-χους και τους φράχτες που καθημερινά υψώνουν τα ΜΜΕ. Ας ελπί-σουμε ότι θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι και κάποια στιγμή θα κάνουμε τις εικόνες του High Rise όντως να μοιάζουν «ασυνήθιστες» και κάποιες ομάδες θα προσπαθούμε να αποκλείουμε συμπεριφορές, όχι άτομα.

15στη μαγεία του σινεμά

Φοίβος Καλλίτσης

Ας μη συνηθίσουμε

Page 16: θροϊσμα #19

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Σάββατο, απόγευμα του Μάρτη. Κάτω από το διαμέρισμα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ ένα τελευταίο τσιγάρο για να πάρουμε θάρρος και να σκορπίσουμε την ένταση. Μετά μια καραμέλα για την αναπνοή και...κουδούνι. Πώς μπορείς να πλησιάσεις και να πιάσεις κουβέντα με μία ποιήτρια που αγαπάς και θαυμάζεις; Πόσο προσιτή μπορεί να είναι και πώς σπάει ο πάγος στην πρώτη σας κουβέντα μετά τις τυπικές συστάσεις; Στην περίπτωση της Κατερίνας, όπως η ίδια μάς προέτρεψε να την προσφωνούμε, η προσέγγιση απεδείχθη κάτι παραπάνω από απλή. Ευτυχώς που τα παιδιά έκαναν και πάλι το θαύμα τους. Στον τοίχο, πάνω από το γραφείο της, το πορτραίτο, που της είχαν χαρίσει τον περασμένο Μάη σε μία γιορτή προς τιμήν της στο Λύκειο της Αίγινας. Η Αίγινα. Αφορμή για την πρώτη κουβέντα μας και τύχη να ακούσουμε να μας απαγγέλει δύο ποιήματα, γεμάτα εικόνες από τα καλοκαίρια της στο νησί. «Αχ μάνα, γέννησες μία τζίτζικα» γράφει.

Συνέντευξη στην Πέπη Βατικιώτη και στη Μάρθα Δελή

σκιαγραφήσεις16

Page 17: θροϊσμα #19

Τελικά τζίτζικας ή μέρμηγκας; Ποιος βά-ρυνε στο ισοζύγιο της ζωής;

Το πρόβλημα παραμένει...(γελά πονηρά).Τα ποιήματα, με μετέφεραν κατευθείαν στην

Αίγινα. Το μυαλό μου γέμισε εικόνες.Αυτή ήταν και η σχιζοφρένειά μου. Στην

Αίγινα γινόμουν ένα άλλο παιδί, ένα άλλο άτομο. Μεταμόρφωση. Τη ζωή και τις εικόνες στην Αίγινα τις ήξερα πριν συνειδητοποιήσω ότι υπάρχω, διότι έλεγα πάντοτε ότι χρωστάω τον παράδεισό μου σε μία καταστροφή. Το κτήμα το αγόρασε ο πατέρας μου εξαιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ευτυχώς, πήγαι-να από μικρό παιδί. Εκεί άλλαζα προσωπικό-τητα, πώς το λένε; Πηγαίναμε Πάσχα και Κα-λοκαίρι, δεν υπήρχαν τότε τα γρήγορα πλοία, και γινόμουν άλλος άνθρωπος, γινόμουν δύο, χωρίς να χρειάζεται να διαλέξω. Με άνεση ζούσα τους δύο εαυτούς. Από μωρό παιδί είχα και τα δύο. Μόλις έρχονταν οι πρώτες ζεστές μέρες στην Αθήνα, δεν με χωρούσε ο τόπος. Γινόμουν πραγματικά νησιώτισσα. Μό-λις ερχόταν ο Χειμώνας, δεν μπορούσα να φανταστώ να μην είμαι στο κέντρο με τους συμμαθητές μου. Το σχολείο μου, ήταν στο κέντρο...στην Αηδονοπούλου. Γνωστό παρθε-ναγωγείο. Μετά, που βαρέθηκα τις παρθένες...Εκεί είχα μία πολύ καλή μου φίλη, που την έχω ακόμη, πάνω από μισό αιώνα. Εγώ ήμουν στην Τετάρτη κι αυτή στην Έκτη κι έφυγε. Όταν έφυγε αυτή, δεν άντεξα τις παρθένες, που σου είπα, άλλαξα σχολείο και πήγα στον Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο. Το λάτρευα το σχολείο. Αρ-γότερα αρχίσαμε να πηγαίνουμε στις πρώτες εκδηλώσεις κι αυτά, ήταν και τα πρώτα μπα-ράκια. Και μου φαινόταν αδιανόητο να είναι Χειμώνας και να είμαι στην Αίγινα.

Έχετε δηλαδή εντάξει εικόνες στην ποίησή σας κι από την Αθήνα και από την Αίγινα.

Εικόνες; Είναι η ζωή μου, τα βιώματά μου.Γράφετε από νέα, από μικρή.Δεν θυμάμαι ποτέ να μην έγραφα. Είχα

βέβαια και τον νονό μου, τον Νίκο Καζαντζά-κη, αλλά και οι γονείς μου ήταν πολύ μορ-φωμένοι, αγαπούσαν πολύ το διάβασμα. Ο πατέρας μου μιλούσε επτά γλώσσες, ήταν δι-κηγόρος και άνθρωπος της ορθής σκέψης. Η μάνα μου ήταν πιο πολύ λογοτεχνία, γαλλικά. Κι ήτανε...τέλεια η διασταύρωση, εξαιρετική. Τους ενδιέφερε πολύ η μόρφωση (Αμέσως, μας δείχνει κορνιζαρισμένες φωτογραφίες στον απέναντι τοίχο). Βλέπεις εκεί με το φιο-γκάκι... είμαι οκτώ ετών και δίπλα ο πατέρας μου. Ωραίος άντρας. Στη φωτογραφία κάτω η μητέρα μου, ανάμεσα στις φιστικιές. Η φωτο-γραφία κάτω από τον γάμο μου, στην Πλάκα.

Γάμος «αστραπή» απ΄ ό,τι διαβάσαμε!Ε, τι τώρα, να χάνουμε την ώρα μας! Νά-

τος πιο κάτω ο άντρας μου στις φιστικιές (Συ-νέχισε να δείχνει τις φωτογραφίες).

Έμαθε από αγροτικές δουλειές;Τα πάντα έκανε και την έβρισκε μάλιστα.

Του άρεσε πολύ. Να σκάβει, να κλαδεύει, αλλά και στη σοδειά. Του άρεσε κατά σύμπτωση.

Ήταν πολύ μορφωμένος.

Μορφωμένος; Ολόκληρο πανεπιστήμιο κουβάλαγε μέσα του. Οξφόρδη, Καίμπριτζ...κι είχε μόρφωση βαθιά και ειδικότητα στα αρ-χαία ελληνικά. Μετά είχε πάρει μία ειδικότητα, βιβλιοθηκάριος κι έτσι πήγαμε στην Αγγλία για δύο χρόνια και μετά γυρίσαμε Ελλάδα. Αυτό ξέρεις, μου το είπε μετά, όταν τον ρώ-τησα: «Μα καλά φύγαμε από την Αγγλία κι άφησες την πόλη σου, τη χώρα σου, τη ζωή σου ολόκληρη, γιατί;» «Γιατί ήξερα, ότι λόγω της ποίησής σου, αργά ή γρήγορα θα γυρνά-γαμε».

Αυτό δείχνει, ότι σας αγαπούσε πάρα πολύ και σας σεβότανε.

Ναι, μ’ αγαπούσε πάρα πολύ.Η έμπνευση δηλαδή βρισκόταν στην Ελλάδα.Όχι, η ποίησή μου είχε γεννηθεί και φαι-

νόταν από που ερχόταν, κατάλαβες;Δεν το μετανιώσατε που γυρίσατε Ελλάδα.Όχι βέβαια. Μετά επίσης, ήμαστε ένα με

δύο χρόνια Αμερική. Δίδασκα εκεί. Μ’ άρεσε το ταξίδι.

Το ταξίδι, αλλά με επιστροφή. Χρειάζεται η Ιθάκη τελικά.

«Κι αν φτωχική τη βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε...»

Κι ας σε πληγώνει, για να θυμηθώ τον Σεφέρη.«Έτσι σοφός που έγινες, με τόση γνώση

ήδη θα το κατάλαβες, οι Ιθάκες τί σημαίνουν». Μ’αρέσει που λέω, ότι ο θεός μου είναι ο Καβάφης. Αργήσαμε να τον ανακαλύψουμε. Για τον ίδιο λόγο έφυγε κι από την Ελλάδα ο Καζαντζάκης. Δεν ήθελε να φύγει, αλλά έφυ-γε. Έπρεπε να διαλέξει...ή να τον βάλουν μέσα για Κομμουνιστή ή να φύγει. Οπότε έφυγε.

Εσείς πώς τον θυμάστε τον Καζαντζάκη;Δεν τον πρόλαβα καθόλου. Στο σπίτι μου

μιλάγαμε γι’ αυτόν συνέχεια. Μία ζωντανή ποίηση. Η εκκλησία βέβαια τον πολέμησε. Λο-γικό. Όταν έγραφε: «Δεν πιστεύω σε τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα», τί περίμενες;

Κι οι εγχώριοι λογοτεχνικοί κύκλοι τον πο-λέμησαν επίσης.

Ήταν βλέπεις όλη αυτή η αντικομμουνιστι-κή κατάσταση. Τα πράγματα ήταν «άσπρο-μαύ-ρο». Δεν υπήρχε περίπτωση να είσαι κάπου ανάμεσα και να προκόψεις. Οι λογοτεχνικοί κύκλοι εκμεταλλεύονταν το γεγονός ότι ήταν αριστερών θέσεων. Αρνήθηκε μάλιστα θέση στο Υπουργείο Παιδείας επί Βενιζέλου. Ήταν τελείως αγνός. Μου κόστισε που δεν τον έζησα. Εγώ ήμουν σχολείο και τελείωνα την Ογδόη. Μόλις θα τελείωνα τον Ι.Μ. Πανα-γιωτόπουλο ήταν όλα κανονισμένα. Να πάω στη Νότιο Γαλλία, όπου με περίμενε με την Ελένη να πάω και να φοιτήσω σε σχολή εκεί. Κι ενώ περίμενα πώς και πώς να τελειώσω το σχολείο, πέθανε έξι μήνες προτού αποφοιτή-σω. Αυτό με πείραξε πάρα πολύ. Τον λάτρευα. Όταν τελείωσα, πήγα στη Νίκαια κι έμεινα με την Ελένη. Ένα χρόνο μετά αποφάσισε να πάει στη Γενεύη να ζήσει κι έτσι πήγα κι εγώ μαζί της και σπούδασα στη Σχολή Διερμηνέων. Κι αυτό το ποίημά μου, για το οποίο είχε μιλήσει ενθαρρυντικά ο Καζαντζάκης ήταν το 1956.

Ήμουν δεκαεπτά ετών. Κάτι θα είχε δει. Ήταν βέβαια υπερβολικός ο λόγος του. Μετά τα λό-για του Καζαντζάκη, έγραφα, αν και είχε ήδη ανοίξει ο δρόμος, το ποτάμι.

Διαβάζοντας τα ποιήματά σας, πέρα από την ανθρωπιά, βασικό χαρακτηριστικό, είναι και ο Έρωτας.

Ο Έρωτας είναι το δίδυμο αδέλφι της νεότητας. Ποτέ δεν αισθάνθηκα, παρόλο που κούτσαινα, ανάπηρη στον Έρωτα. Δεν εμποδίστηκα να κάνω ό,τι ήθελα. Αυτό που με βοήθησε ήταν να καταλάβω ότι θεά μου είναι η φυσικότητα. Δηλαδή, ό,τι μού έρχεται φυσικό, το κάνω. Αν δεν μου έρχεται φυ-σικό, τον άντρα να μου φέρεις στο πιάτο, δεν τον παίρνω. Κι αυτό είναι το φυσικό μου, δεν έχει αλλάξει. Ποτέ μου δεν έγραφα, εάν δεν αισθανόμουν κάτι. Έτσι είμαι στη ζωή και την καθημερινότητα. Είχα κι από γκόμε-νους, άλλο καλό ας πούμε. Ο Έρωτας λοιπόν ήταν η βασική πηγή της έμπνευσής μου. Και να σου πω ερχόντουσαν -αυτό δεν το κατά-λαβα ποτέ- σε ‘μένα οι άντρες, παρόλο που κούτσαινα. Εγώ δεν είχα κάνει ποτέ, παρόλο που είχα μανία με τον Έρωτα, δεν είχα κάνει ποτέ πρόταση σε άντρα. Το αντίθετο γινότα-νε. Όταν ο άνθρωπος είναι φυσικός, γίνεται το αντίθετο του κόμπλεξ. Υπάρχει δυστυχώς, και η εξαθλίωση του Έρωτα. Παίρνεις ένα τηλέφωνο και «πατάς ένα κουμπί και βγαί-νει μια χοντρή». Πώς τη θέλεις; Μία ψηλή ξανθιά, τόσα κιλά, να της αρέσουν τα τηγανι-τά. Να σας συνδέσω ή θα έρθει στον χώρο σας; Παλαιότερα υπήρχε ένα αρχέτυπο, το αρσενικό να κυνηγά το θηλυκό. Τώρα αυτό σταμάτησε, γιατί άλλαξαν τις θέσεις τους οι άντρες με τις γυναίκες επισήμως. Οι γυ-ναίκες δεν κάνουν πλέον καμία υποχώρηση. Πάνω απ’ όλα η καριέρα τους. Δεν είναι ο Έρωτας η πρώτη αξία.

Αυτό που είναι επίσης εντυπωσιακό είναι κα το πόσο ειλικρινής είστε όταν μιλάτε.

Ε, είπαμε. Φυσικότης! Το μόνο για το οποίο αισθάνομαι τώρα ανάπηρη είναι τα νιά-τα μου. Λέω σε όλους: «Λοιπόν, ευχαριστώ για τα βραβεία και τα πάντα, αλλά τα άλλαζα ΟΛΑ, για να μου δώσετε τα νιάτα μου. ΟΛΑ. Η νεότητα και ο Έρωτας.

Στην ποίηση ποιοι σας επηρέασαν;Σου είπα ήδη, θεός μου ήταν ο Καβάφης

κι ο Καζαντζάκης επίσης. Δημιουργία για εμένα είναι το Κ.Κ.Ε., Καβάφης-Καζαντζάκης-Έμπνευση.

Πάντως, δεν ενταχθήκατε πουθενά.Όχι. Ήμουν βέβαια Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού.

Αριστερές ιδέες, για την αλήθεια των ιδεών, χωρίς το σύστημα Κομμουνισμός και το κα-ταπιεστικό του πλαίσιο. Αυτό δεν το μπορού-σα. Και τώρα, που ο Κομμουνισμός έγινε πιο καπιταλιστικός από τον Καπιταλισμό, γελάνε κι οι κότες. Πιστέψαμε, αλλά ήρθε ένας και-νούργιος θεός. Ποιος καινούργιος θεός; Το χρήμα. Κι η γκόμενά του; Η κατανάλωση. Η ουσία έχει αποδημήσει. Αυτό που μας ενδια-φέρει είναι η εμφάνιση.

σκιαγραφήσεις 17σκιαγραφήσεις

Page 18: θροϊσμα #19

σκιαγραφήσεις: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

18

Γκρεμίσαμε πλέον και τη γνώση.Μα ζητούμενο είναι η θέση κι όχι η γνώ-

ση. Αυτό που καταλαμβάνεις δηλαδή, χρησι-μοποιώντας τη γνώση, για εκεί που θέλεις ή για εκεί που φθάνεις κι όχι για εσένα, για να καλλιεργήσεις το μέσα σου.

Αυτοί που αγαπούν τη γνώση είναι μειοψηφία.Και παλιότερα ήταν μία ισχνή μειοψηφία

που σκοπό είχε βέβαια είτε να μεγαλώσει, είτε να βοηθήσει τους γύρω της. Να μην μεί-νουν απαίδευτοι. Άλλο πλησίασμα της γνώ-σης. Αυτό φαίνεται και στους νέους ποιητές.

Θέλαμε να σας ρωτήσουμε γι΄αυτό, για το πώς βλέπετε στον χώρο σας τους νέους ποιητές.

Ναι! Στον χώρο μας, μου υπάρχει μία άλλη περίεργη αντίθεση. Η ποίηση που λαμ-βάνω είναι απίθανη, το κάτι άλλο. Η ποιότητα, η ουσία είναι πολύ υψηλότερη απ’ όταν εμείς ξεκινάγαμε, διότι υπάρχει πλέον πρόσβαση σε χιλιάδες πηγάδια γνώσης. Επίσης, υπάρ-χει ένα μεγάλο ποσοστό σκέψης που μπαίνει μέσα στην ποίηση. Για μένα, το μεγάλο θέμα ήταν πώς μπορεί η ποίηση να δεχτεί τη σκέψη, χωρίς να χάσει έδαφος, ούτε η μία, ούτε η άλλη. Έχω καλή εικόνα για τους νέους ποιη-τές, αλλά εκείνο που είναι το σοκαριστικό εί-ναι ότι βιάζονται να βάλουν υποψηφιότητα για το ένα ή το άλλο βραβείο. Τότε εγώ γίνομαι θηρίο. Ποτέ άλλωστε, δεν λέω: «είναι καλό το ποίημα ή δεν είναι;». Λέω: «είναι ποίημα ή δεν είναι ποίημα;». Δηλαδή, δεν υπάρχει καλό ή κακό ποίημα, αλλά ποίημα που δεν είναι ποί-ημα.

Τί είναι αυτό που κάνει τη Λογοτεχνία να διαφέρει από άλλα είδη κειμένου, να μαγεύει, να ταξιδεύει; Η γλώσσα;

Στάσου! Πολλά πράγματα ταξιδεύουν πολ-λούς ανθρώπους. Σε μερικούς, το ταξίδι αυτό έχει σχέση με την ποίηση, σ’ άλλους όχι. Αυ-τούς που τους μαγεύει η ποίηση έχει σχέση με το περιβάλλον που μεγάλωσαν κι αν αποπνέει μία συγκίνηση. Εάν δηλαδή είναι ποίημα.

Σας εμπιστεύονται όμως να τους κρίνετε...Διαβάζω όλα όσα μου στέλνουν, αλλά δεν

προλαβαίνω να τους γράφω την κριτική μου. Τους τη λέω στο τηλέφωνο.

Τώρα ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;Θέλω να τελειώσω κάτι μεταφράσεις που

κάνω. Πληρώνομαι γι’αυτό. Δεν γίνεται αλ-λιώς. Μεταφράζω την «Οδύσσεια» της Σοφί-ας Ζαραμπούκα, που είναι γραμμένη για παι-διά. Έχει έναν τρόπο γραφής η Ζαραμπούκα που κερδίζει το παιδί.

Δουλεύετε συνεχώς πάντως.Μα, αυτή είναι η δουλειά μου. Να δου-

λεύω!Το ποίημα πώς ξεπηδάει;Α, έρχεται όποτε του έρθει... Φυσικότης.!

Είναι το μόνο που δεν παίρνει διαταγές. Τώρα ετοιμάζω το «Διπρόσωποι Μονόλογοι». Το δι-πρόσωποι και με τις δύο έννοιες και την καλή και την κακή. Στον έναν είμαι «εγώ κι εγώ», στον άλλο «εγώ και το ποίημα». Έχει κλείσει ο πρώτος κύκλος και να δούμε τώρα... Στους νέους ποιητές λέω: «Παιδιά, γράφετε για τη

χαρά του γράφειν, γιατί αυτό σάς δυναμώνει στη ζωή». Αυτός είναι ο σκοπός της ποίησης. Αλλιώς είναι σαν να λες, ότι κάνω έρωτα, για να πιάσω μία θέση στο Δημόσιο. Αυτό οδηγεί κατευθείαν στον θάνατο.

Μάλλον μάθαμε να εξαργυρώνουμε τις πράξεις μας.

Αυτό ακριβώς. Όλα με αντάλλαγμα. Ο ιδιωτικός λόγος γίνεται δημόσιος. Βλέπω τα νέα παιδιά με τα ακουστικά και τα κινητά. Είναι αποπροσανατολισμένα, χωρίς να θέλουν να σκεφτούν.

Ζούμε πάντως σε μία δύσκολη εποχή.Φαινομενικά, μοιάζει να υπάρχει ελευθε-

ρία. Δεν έχουμε όμως τη γνώση των εννοιών. Μας ενδιαφέρει να περνάμε καλά. Δίνουμε, αλλά δεν ξοδεύουμε -οικονομικά, πνευματικά, συναισθηματικά. Παλαιότερα οι εχθροί ήταν ξεκάθαροι, όμως τώρα ο μόνος επικίνδυνος εχθρός είναι να μην έχεις να πληρώσεις.

Για το μέλλον τί να σας ρωτήσουμε; Τί ονειρεύεστε, τί σκέπτεστε; Ο άνθρωπος πάντα είχε όνειρα και σκέψεις για το μέλλον.

Πολυτέλεια, το μέλλον είναι πολυτέλεια. Δεν ξέρουμε τίποτα, τί μας περιμένει την επο-μένη. Το μόνο που αισθανόμαστε ή μάλλον διαισθανόμαστε είναι ότι βρισκόμαστε στο τέλος μίας εποχής και το τέλος φέρνει μία κρίση κι από ΄κει και πέρα... Ο άγνωστος Χ. Όλη αυτή η καταστροφολογία που έχει επι-κρατήσει, θα οδηγήσει σε μία νέα αρχή. Είναι νομοτελειακό. Το μόνο που ελπίζεις είναι η καταστροφή να είναι ελεγχόμενη. Να μην τα ισοπεδώσει όλα. Έρχεται ένας άλλος κόσμος.

Εδώ, την Ελλάδα πώς τη βλέπετε;Καλό! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; Εί-

ναι έντονη η απογοήτευση. Αλλά ό,τι γίνει να μας δώσει μία άλλη οπτική της ζωής και της ύπαρξης. Μετά θα τα βρούμε, ιδιαίτερα, εάν η καταστροφή είναι μόνο υλική. Τότε, θα έχεις τη γνώση, θα βρεις το κουράγιο να παλέψεις συντροφικά. Υπάρχουν ομάδες που δουλεύ-ουν έτσι. Είναι δύσκολο να προβλέψεις και να κάνεις τη σωστή επιλογή. Ό,τι ήθελε, προ-κύψει, αλλά αργεί κι αυτό να προκύψει, είναι στον αέρα. Οι άνθρωποι τώρα με το προ-σφυγικό γίνονται και πάλι σκλάβοι. Κι εμάς κάποιοι μας κάνουν σκλάβους. Ιδιαίτερα από τότε που έπεσε το τείχος έχεις ανισορροπία, έχεις μόνο τον Καπιταλισμό. Το καινούργιο που έρχεται θέλει όπλα σαν κι αυτά που σου είπα, για να το αντιμετωπίσεις.

Εσείς έχετε βέβαια ένα όπλο, τη δημιουργία.Η δημιουργία είναι σε κάθε δουλειά που

κάνεις. Να αισθάνεσαι δημιουργικός, να αι-σθάνεσαι ότι έχεις ιδέες να αλλάξεις και τα πιο στάνταρ.

Με την κουβέντα, μας βρήκε το βράδυ. Κατεβαίνοντας την Ιπποκράτους για να βγού-με στο κέντρο, επικρατούσε η αίσθηση ότι ο κόσμος που έρχεται ίσως γεννήσει κάτι καλό, με ομάδες που θα δουλεύουν συντροφικά, τη γνώση να αποτελεί μπούσουλα και πυξίδα και τον Έρωτα κινητήριο δύναμη του είναι.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΗ Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939.

Σπούδασε στην Αθήνα, στη νότια

Γαλλία και αποφοίτησε στη Γενεύη

με το δίπλωμα Μεταφραστών και

Διερμηνέων (ελληνικά, αγγλικά,

γαλλικά, ρωσικά).

Πρωτοδημοσίευσε το 1956 στην

Καινούργια Εποχή. Άρθρα της

για την ποίηση και τη μετάφραση

της ποίησης έχουν δημοσιευτεί

σε περιοδικά και εφημερίδες ανά

τον κόσμο. Ποιήματά της έχουν

μεταφραστεί σε περισσότερες από

δέκα γλώσσες και βρίσκονται σε

παγκόσμιες ανθολογίες.

Το 1984 της απονεμήθηκε το

Κρατικό Βραβείο Ποίησης και

το 2000 το Βραβείο Ουράνη της

Ακαδημίας Αθηνών.

Το μεταφραστικό της έργο

επικεντρώνεται στην ποίηση.

Έχει εκδώσει περίπου 20 ποιητικές

συλλογές.

φωτό: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος / FOSPHOTOS

Page 19: θροϊσμα #19

Άγγελος Αντωνόπουλος

«Όταν βαθμολογούμε είναι σαν να βαθμολογούμε τον εαυτό μας», είπε ο Άγγελος Αντωνόπουλος, κλείνοντας το ντοσιέ με τις βαθμολογίες λίγο πριν ξεκινήσει η συζήτησή μας. Τον συναντήσαμε, εν μέσω εξεταστικής περιόδου στο γραφείο του, στο Α’ Εργαστήριο Ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου διδάσκει τα τελευταία εννέα χρόνια.

Συνέντευξη στη Νάντια Χατζήνα

Για τους μαθητές σας έχει μεγαλύτερη σημασία η βαθμολογία από τη διαδικασία της μάθησης;

Η βαθμολογία είναι ένα εργαλείο εκπαι-δευτικό. Περισσότερο ο σπουδαστής βγάζει συμπεράσματα για τη μαθησιακή του πορεία, ενώ παράλληλα και ο διδάσκων κρίνεται για την αξιολόγησή του.

Στα εικαστικά και σε μια Σχολή Τέχνης τα κριτήρια είναι διαφορετικά. Πρέπει να συνυπο-λογίσεις όλη την πορεία του σπουδαστή.

Απ' ό,τι είδα έχετε μια όμορφη προσωπική σχέση με τους μαθητές σας...

Πάντα προσπαθούμε να έχουμε προσωπι-κή σχέση. Πρέπει να έχεις προσωπική σχέση, για να μπορείς να κατανοείς τον κάθε χαρα-κτήρα και τις ιδιαιτερότητες του κάθε σπου-δαστή... Η προσπάθεια που κάνουμε είναι να παρακολουθούν, να βρίσκονται σε αυτό το χώρο, να μπορούμε να συζητάμε. Εμείς είμα-στε ένα εργαστήριο ζωγραφικής, στο οποίο επιδιώκουμε οι σπουδαστές να έρχονται σε καθημερινή βάση και να δουλεύουν... επιμέ-νουμε πολύ σε αυτό.

Εκπαιδεύεται κανείς για να γίνει καλλιτέ-χνης ή είναι θέμα ταλέντου;

Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Το τα-λέντο τί είναι τελικά; Σίγουρα για να πετύχεις κάτι η προδιάθεση που έχεις είναι σημαντικό συστατικό του ταλέντου και από την άλλη πλευ-ρά, είναι το πόσο το καλλιεργείς. Ένας τρίτος σημαντικός παράγοντας είναι το κλίμα μέσα στο οποίο ζεις... Τα ερεθίσματα που παίρνεις, τί συμβαίνει έξω, τί συμβαίνει στο χώρο σου. Όταν το κλίμα που υπάρχει και είναι δημι-ουργικό, σε βοηθάει να αναπτύξεις τη δουλειά σου, σου δίνει ώθηση.

Όλα αυτά βοηθούν ένα νέο καλλιτέχνη να επιμείνει περισσότερο, γιατί είναι ένας αγώ-νας δρόμου αντοχής και όχι ταχύτητας που πρέπει να ακολουθήσεις με συνέπεια. Στο τέ-λος θα κάνεις το λογαριασμό. Βλέπεις μερι-κούς καλλιτέχνες και λες «Αυτός δεν είχε ση-μαντική παρουσία ως σπουδαστής, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο», κι όμως αυτός, σιγά-σιγά προχωράει. Υπάρχει, είναι παρών, είναι δημι-ουργικός, έχει ενδιαφέρον το έργο του, σιγά-σιγά αντέχει στο χρόνο και παίρνει τη θέση που του αρμόζει.

Πόσο ανοιχτοί μπορούμε να είμαστε όταν μιλάμε για τέχνη; Πώς ορίζετε εσείς ποιος εί-ναι συνάδελφος σας και ποιος όχι;

Ανοικτοί πρέπει να είμαστε στην Τέχνη. Δεν υπάρχουν όρια και κλισέ. Όλους που

ασχολούνται με τα εικαστικά τους θεωρώ συ-ναδέλφους. Ακόμα και έναν φοιτητή... έτσι τον αντιμετωπίζω. Δεν αισθάνομαι ότι εγώ είμαι ο δάσκαλος κι αυτός ο μαθητής. Έχω να κάνω με ένα συνάδελφο.

Το πλεονέκτημα που έχω είναι ότι κουβα-λάω μια εμπειρία. Τους λέω «εγώ δε θα σου πω τί θα κάνεις, αλλά θα σου πω, από την εμπειρία μου, ότι κάνοντας αυτό θα φτάσεις εκεί. Από εκεί και πέρα εσύ θα πάρεις τις απο-φάσεις».

Τους εξηγώ ότι εδώ βρίσκονται σε ένα προστατευμένο περιβάλλον και να μη φοβού-νται να πειραματιστούν. Γι’ αυτό δεν επιπλήτ-τουμε κανέναν για κάτι που έκανε, αντίθετα, για κάτι που δεν έκανε, γιατί δε δούλεψε.

Τί λέτε σε κάποιον καλλιτέχνη όταν το έργο του δε σας ικανοποιεί; Υπάρχει «ορθότη-τα» στην καλλιτεχνική έκφραση;

Υπάρχουν κάποια πράγματα, που μπορείς να τα εντοπίσεις, να τα αναλύσεις και να δώ-σεις στον σπουδαστή να καταλάβει σε ποιο σημείο θεωρείς ότι έχει πρόβλημα το έργο του.

19συνέντευξη

Page 20: θροϊσμα #19

Η γκρίζα ζώνη είναι κάτι όπου περισσότερο λειτουργείς από διαίσθηση και με ένστικτο κι αυτό είναι ένα κομμάτι της δημιουργίας, το ένστικτο.

Υπάρχουν πράγματα τα οποία είναι περισ-σότερο αντικειμενικά, τα οποία μπορείς να εντοπίσεις, να προσεγγίσεις, να τα αναλύσεις και να δώσεις στον άλλον να καταλάβει ότι εδώ υπάρχει πρόβλημα κατά τη γνώμη σου.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και περι-οχές, οι γκρίζες ζώνες, εκεί που πραγματικά ζει η τέχνη. Δεν μπορείς ούτε να το αναλύ-σεις, ούτε να το προσεγγίσεις μέσα από μια άλλη γλώσσα γιατί αυτό που κάνουμε είναι μια συγκεκριμένη ιδιαίτερη γλώσσα, η οποία δεν ερμηνεύεται.. δεν μπορώ ούτε με τον γραπτό λόγο ούτε με τον προφορικό να το ερμηνεύ-σω.

Εκεί ακριβώς σε αυτό το σημείο είναι η γλώσσα της κάθε τέχνης. Αυτό που βλέπεις και λες «κάτι έχει» δε μεταφράζεται... και εκεί πια δεν μπορείς να το προσεγγίσεις όπως προσεγγίζεις άλλα ζητήματα που έχουν να κά-νουν για παράδειγμα με τη δομή ενός έργου.

Αναφέρεστε στα αντικειμενικά στοιχεία της προσέγγισης ενός έργου;

Τα αντικειμενικά είναι το πως χειρίζεσαι τη γλώσσα σου. Μπορείς να μιλήσεις δηλαδή για το πως χρησιμοποιείς την εικαστική γλώσ-σα, με ποια εργαλεία δημιουργείς την εικόνα σου. Για παράδειγμα χρησιμοποιείς αντιθέσεις, βάζεις γεωμετρικά σχήματα, δημιουργείς σχέ-σεις, έχεις ματιέρες, έχεις εντάσεις χρωματι-κές κτλ. Αυτά μπορείς να τα μεταφράσεις και εκεί βρίσκεις πράγματα, στα οποία μπορείς να συμφωνήσεις με άλλους. Η γκρίζα ζώνη είναι όπου περισσότερο λειτουργείς από διαίσθηση και με ένστικτο και αυτό είναι ένα κομμάτι της δημιουργίας, το ένστικτο.

Ένα έργο που είναι στις γκρίζες ζώνες;Όλα τα μεγάλα έργα έχουν αυτό το κομ-

μάτι. Η γκρίζα ζώνη είναι εκεί που αισθάνεσαι ότι αυτό που βλέπεις είναι ένα έργο τέχνης. Μπορείς να περιγράψεις έναν Λεονάρντο Ντα-βίντσι, αλλά τη δόνηση που σου προκαλεί όταν βλέπεις ένα έργο του δεν μπορείς να την περι-γράψεις με λόγια.

Έχετε νιώσει ποτέ ότι έχετε κάνει ένα έργο που σας ικανοποιεί;

Κάθε έργο έχει μια διαδρομή. Από το πως το σκέφτομαι, πώς το κάνω, πώς το πραγματώ-νω. Έπειτα, πώς το κοινωνώ σε ένα χώρο όπου

«συνομιλεί» με το κοινό αλλά και με μένα, γιατί προσπαθώ ακόμα και εγώ να γίνω μέρος του κοινού. Έτσι μπορείς να το καταλάβεις... να πεις ότι η συγκεκριμένη δουλειά έχει ανταπόκριση, έχει συνομιλήσει.

Σας αρέσει όταν τα έργα σας βρίσκουν ανταπόκριση;

Μα φανταστείτε να είμαι μουσικός, να γράφω καταπληκτικά μουσικά έργα και να τα κρατάω στο συρτάρι. Όπως έλεγα πριν, ένα έργο περνάει κάποιες φάσεις για να ολοκλη-ρωθεί. Η τελευταία είναι όταν το επικοινωνείς με τον κόσμο... εκεί ολοκληρώνεται. Αλλιώς, δεν έχει νόημα. Είναι μισό έργο, κάτι του λεί-πει. Αυτό που του λείπει για να ολοκληρωθεί είναι η επαφή με τον κόσμο, είτε είναι κακό, είτε αριστούργημα.

Υπάρχει επαφή-σύνδεση μεταξύ των έργων σας;

Πάντα υπάρχει αυτό. Υπάρχουν έργα τα οποία αποτελούν σκαλοπάτι για κάποιο άλλο, σειρά έργων που έχουν κάποια κοινή θεματι-κή, κοινό τρόπο αντιμετώπισης, κινούνται στο ίδιο κλίμα. Υπάρχουν βέβαια και έργα τα οποία είναι πιο αυτόνομα αλλά και πάλι υπάρχει μια κοινή συνισταμένη. Εγώ είμαι αυτός που τα συνδέω μεταξύ τους. Βέβαια, στη μουσική, στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, στην ποίηση συνδέ-ονται τα παλαιότερα με τα νεότερα γιατί υπάρ-

χει το ύφος. Διαβάζεις κάτι και από τη γραφή φαίνεται η υπογραφή του. Δεν είναι μόνο αυτό που αφηγείσαι, η ιστορία, αλλά ο τρόπος που το κάνεις. Τι χρώματα χρησιμοποιείς, πως βά-φεις τις επιφάνειες.

Εσείς έχετε αγαπημένα υλικά; Τί είναι αυτό που σας εμπνέει;

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση, τα υλικά ποικίλουν. Αυτό που θα μπορούσε να πει κάποιος που με ξέρει χρόνια, είναι ότι η χρω-ματική μου γκάμα κινείται περισσότερο μέσα από το άσπρο και το μαύρο. Δεν είμαι ένας ζω-γράφος με την παραδοσιακή έννοια του όρου, περισσότερο θεωρώ τον εαυτό μου ως εικα-στικό καλλιτέχνη. Εικαστικός καλλιτέχνης είναι αυτός που μπορεί να κινηθεί πιο ελεύθερα στα πεδία πάνω στην εικόνα. Μπορεί να χρησιμο-ποιήσει φωτογραφία, βίντεο, ζωγραφική, μολύ-βια, λάδια, κάρβουνα, κολάζ κλπ. Η ιστορία της τέχνης και το πως έχει εξελιχθεί, μας επιτρέπει να το κάνουμε.

Τα έργα σας διαφοροποιούνται ανάλογα με τις εποχές ή την καλλιτεχνική σας ηλικία;

Υπάρχουν εποχές μέσα στην καλλιτεχνική δημιουργία που σε απασχολεί ένα συγκεκριμέ-νο ζήτημα, που εκείνη την εποχή θα παράξεις έργα που κινούνται πάνω σε αυτόν τον άξονα και σιγά-σιγά καθώς μεγαλώνεις, ωριμάζεις, αλλάζεις, αναθεωρείς..

Page 21: θροϊσμα #19

Χάνεις κάτι όσο μεγαλώνεις;Πραγματικά δεν ξέρω. Βρίσκομαι ακριβώς

στη δημιουργική ηλικία που είμαι. Θεωρώ ότι δεν έχω γεράσει δημιουργικά. Σίγουρα οι επι-λογές σου είναι περισσότερο αυστηρές.

Και για τον εαυτό σου και για τους άλλους;Νομίζω για τους άλλους γίνεσαι πιο επιει-

κής. Εξαρτάται από το χαρακτήρα και τις εμπει-ρίες του καθένα. Θεωρώ ότι είμαι σε μια πολύ καλή και δημιουργική φάση και ότι η δουλειά μου έχει μια ενδιαφέρουσα πορεία.

Γιατί πιστεύετε ότι πολλοί καλλιτέχνες απο-φεύγουν να πάρουν θέση σε πολιτικά και κοι-νωνικά θέματα;

Θεωρώ ότι παίρνεις θέση μέσα από το έργο σου. Ανάλογα σε ποιο χώρο βρίσκεσαι μπορείς να κάνεις παρεμβάσεις, να συμμετέ-χεις σε κινήματα. Ο καλλιτέχνης δεν είναι ένα άτομο που ζει στο περιθώριο. Είναι μέρος της κοινωνίας με συγκεκριμένη θέση, ο οποίος έρχεται σε επαφή με αυτό που συμβαίνει. Το βιωματικό στοιχείο που κουβαλάει μπορεί να είναι στοιχείο του έργου. Αυτό που ζει περνάει και μέσα στη δουλειά του. Δεν είναι ένα άτομο που δε συμμετέχει στο τι συμβαίνει. Είναι κι αυτός ένα ενεργό κομμάτι της κοινωνίας. Δε χρειάζεται δηλαδή να κάνεις «επαναστατική» τέχνη... στρατευμένη.

Πώς την ορίζετε;Είναι η τέχνη που υπηρετεί μια πολιτική σκέ-

ψη. Εντάσσεται σε ένα μηχανισμό και τον υπη-ρετεί με τα θετικά και τα αρνητικά της ένταξης αυτής. Μην ξεχνάμε ότι πάντοτε, όταν μιλάμε για τη ζωγραφική, τα εικαστικά, ο ζωγράφος ήταν μέρος ενός συστήματος και το υπηρετού-σε. Στην ιστορία της τέχνης βλέπουμε συχνά πως ήταν ο καλλιτέχνης αυτός που έπρεπε να υπηρετήσει το βασιλιά, τον ευγενή, τον αστό. Μέσα από την εικόνα του ο άλλος έκανε πο-λιτική.

Εσείς πιστεύετε στη στρατευμένη τέχνη;Όχι δεν πιστεύω. Πιστεύω ότι η τέχνη

μπορεί να είναι και στρατευμένη άσχετα αν πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης σήμερα πρέπει να έχει ελευθερία στις επιλογές του, και να μην εντάσσεται σε συστήματα τέτοιου τύπου. Μπορούμε να μιλήσουμε για το σοσιαλιστικό

ρεαλισμό την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης που υπηρέτησε το σύστημα με ένα τρόπο πε-ρισσότερο προπαγανδιστικό, παρά ουσιαστι-κό. Αν αναλογιστούμε πως ξεκίνησε η ρώσικη πρωτοπορία, που ήταν πρωτοπόρο κίνημα τότε στην Ευρώπη και πως τελικά εκφυλίστηκε στην Σοβιετική Ένωση, θα λέγαμε ότι η τέχνη λει-τούργησε περισσότερο σαν προπαγάνδα. Ο στόχος δεν είναι η τέχνη να προπαγανδίζει συστήματα αλλά να έχει τη δική της ανεξάρ-τητη φωνή.

Ο καλλιτέχνης μπορεί, πρέπει να έχει μια πολιτική και κοινωνική παρέμβαση; Γιατί πολ-λές φορές κουβεντιάζουμε για την απουσία του πνευματικού κόσμου της χώρας.

Έτσι αντιδρά. Δεν είναι ότι έχουμε και δεν μιλάνε. Αυτό είναι μια ένδειξη κατά πόσο υπάρ-χει πνευματικός κόσμος, που μπορεί να εκφρά-σει μια άλλη άποψη και να κάνει κάποια αλλα-γή. Άλλο να υπονοείς ότι υπάρχει και άλλο να τον βλέπεις ότι υπάρχει. Πού είναι; Στην πράξη φαίνεται. Περί πνευματικού κόσμου, το τοπίο αρχίζει να γίνεται θολό και το θολό επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Υπάρχει μια άρνηση; Υπάρ-χει πνευματικός κόσμος αλλά δεν εμφανίζε-ται; Μπορείς να κάνεις διάφορα σενάρια πως υπάρχει κόσμος που μπορεί να... Στο δια ταύτα, βγες και πες το. Εγώ νομίζω πως αυτό που δείχνουμε είμαστε.

Ότι δεν είμαστε...Ναι, ότι δεν είμαστε, ότι δεν υπάρχει ή ότι

δεν υπάρχει στο βαθμό που θα θέλαμε. Την εποχή μας μπορείς να την κατηγορήσεις για πολλά πράγματα, όχι όμως ότι δε σου δίνει τη δυνατότητα να πεις την άποψη σου. Το διαδί-κτυο είναι ένα καινούργιο εργαλείο, που μπο-ρείς να χρησιμοποιήσεις ώστε να καταθέσεις και να επικοινωνήσεις την άποψη σου. Θεωρώ ότι αν υπάρχει λόγος πραγματικά δε χάνεται και αν υπάρχει σοβαρότητα και μια αλήθεια σε αυτό το πράγμα, ο κόσμος το αγκαλιάζει και το αποδέχεται, έτσι πιστεύω. Δεν υπάρχουν φραγ-μοί που υπήρχαν παλιά. Ακουγόταν ότι πρέπει να μπεις στο σύστημα, ή ότι «το σύστημα δεν τον άφησε». Προσωπικά, δεν έχω δει αυτό το σύστημα και έχουν περάσει τριάντα χρόνια από την πρώτη μου ατομική έκθεση.

ΒιογραφικόΓεννήθηκε στα Τρόπαια Αρκαδίας

το 1957. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της

Αθήνας ζωγραφική με τους Δ. Μυ-

ταρά, Δ. Κοκκινίδη, Β. Δημητρέα και

σκηνογραφία με τον Β. Βασιλειάδη.

Παρουσίασε την πρώτη του ατομι-

κή έκθεση με έργα ζωγραφικής στην

Αθήνα (1986, γκαλερί F).

Κατά την επόμενη περίοδο της

δουλειάς του, στράφηκε προς τις

εγκαταστάσεις με γλυπτά και κατα-

σκευές. Διατήρησε πάντως ορισμέ-

να χαρακτηριστικά της παλιότερης

ζωγραφικής του, κυρίως τη χρωμα-

τική λιτότητα και τη συχνή χρήση του

μαύρου-άσπρου.

Από το 1989 διδάσκει στο Α’ Εργα-

στήριο ζωγραφικής της ΑΣΚΤ .

Πάνω από 24 ατομικές εκθέσεις του

έχουν παρουσιαστεί σε Ελλάδα και

Κύπρο. Έχει λάβει μέρος σε πολλές

ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και

στο εξωτερικό (Ιταλία, Ισπανία, Κρο-

ατία, Γερμανία, Ηνωμένα Αραβικά

Εμιράτα).

21συνέντευξη: Άγγελος Αντωνόπουλος

Page 22: θροϊσμα #19

θέατρο22

Στη γνώριμη θεατρική σκηνή του Αντώνη Αντωνίου στην Κυψέλη, η θεατρική ομάδα «Ονειροπόροι» συνεχίζοντας την 20ετή πλέον πορεία της, παρουσίασε τον Μάιο του 2015, τη θεατρική παράσταση: «Στο 4γωνο», αποτελούμενη από τρεις γυναικείους μονολόγους και ένα μο-νόπρακτο. Οι μεν μονόλογοι ήταν: Τα προσκλητήρια του Γιώργου Μα-νιώτη, Στα όρια της Τρέλας του Μάριου Ποντίκα και Το ξύπνημα της Φράνκα Ράμε, το δε μονόπρακτο: Το τάβλι του Δημήτρη Κεχαΐδη.

Στον πρώτο μονόλογο (Τα προσκλητήρια), η Τένια, την οποία εν-σάρκωσαν, σε διπλή διανομή, η Αθηνά Αντωνίου και η Πέπη Βατικιώτη, τρέχει αγχωμένη να προετοιμάσει τον επικείμενο γάμο της, προσπα-θώντας να πραγματοποιήσει τα όνειρα που άλλοι της υποσχέθηκαν. Αυτό που ζει δεν είναι τόσο εύκολο γιατί κάτω από την επιφάνεια της αισιοδοξίας λειτουργούν οι αιώνιοι μηχανισμοί του πεπρωμένου και έτσι δημιουργούνται συμπεριφορές και αντιδράσεις στα όρια του κωμι-κοτραγικού. Το έργο είναι ένας από τους μονολόγους του Γκρο Πλαν του Μανιώτη, που γράφτηκαν το 1982, σε μια εποχή που κυριαρχούσε η αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά.

Ο μονόλογος Στα όρια της Τρέλας είναι ένα μονόπρακτο από τη σπονδυλωτή κωμωδία Εσωτερικαι Ειδήσεις του Μάριου Ποντίκα, ο οποίος γράφοντάς το, επίσης τη δεκαετία του ’80, όταν άρχιζε για την Ελλάδα η περίοδος της ευμάρειας, άφηνε να εννοηθεί ότι κάτι δεν πάει καλα. Αν και τότε κανείς δεν του έδωσε σημασία, εκλαμβάνοντάς το ως μια σάτιρα, ως μια μοντέρνα επιθεώρηση, σήμερα δυστυχώς αποδεικνύεται προφητικό. Η ηρωίδα, το ρόλο της οποίας ερμήνευσε το νέο μέλος της ομάδας Γεωργία Αθανασούλη, έχει ανέβει σε μια καρέ-κλα και προσπαθεί, υστερικά σχεδόν, να ισιώσει ένα κάδρο που έχει καρφώσει στον τοίχο. Ταυτόχρονα μιλάει στον άντρα της μέσω skype, δηλαδή στους θεατές.

Το ρόλο της ηρωίδας στον τρίτο μονόλογο μοιράστηκαν επίσης σε διπλή διανομή η Ιωάννα Αντζουλή με την Αποστολία Ευθυμίου. Το ξύπνημα είναι ένας από τους μονολόγους που περιλαμβάνονται στο ‘Ολο σπίτι, κρεβάτι και εκκλησία της Φράνκα Ράμε και του Ντάριο Φο. Τό έργο έχει θέμα την κατάσταση της γυναίκας και ιδίως τη σεξουαλική δουλεία της και ανήκει σε εκείνη την χρονική περίοδο που αναπόφευ-κτα επηρεάστηκε από το φεμινιστικό κίνημα. Μια εργαζόμενη μητέρα, ξυπνώντας το πρωί και έχοντας ελάχιστο διαθέσιμο χρόνο, προσπαθεί να φροντίσει το παιδί της και στη συνέχεια να αναχωρήσει εγκαίρως για τη δουλειά της.

Τους τρεις μονολόγους έρχεται να συμπληρώσει Το τάβλι του Δη-μήτρη Κεχαΐδη, ένα μονόπρακτο που πρωτοανέβηκε στη σκηνή του Θε-άτρου Τέχνης σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν, το 1972. Κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας τάβλι, ο Δημήτρης Αντωνίου, στο ρόλο του κομπιναδόρου Φώντα, παρασύρει το Νικόλα Καμακάρη, στο ρόλο του μεροκαματιάρη Κόλλια, στα πανούργα, αλλά ταυτόχρονα και αφελή σχέδιά του για εύκολο κέρδος και πολυτελή ζωή. Πρόκειται για μια

σάτιρα της αλλοπρόσαλης νεοελληνικής νοοτροπίας. Ο νεοέλληνας προσπαθεί να πραγματώσει τα όνειρά του χρησιμοποιώντας ευτελή υλι-κά και, ζώντας μέσα στη μεταπολεμική πραγματικότητα, απομακρύνεται από αυτή μέχρι να ακυρωθεί το «όνειρο».

Τα σκηνικά, σε επιμέλεια του Φοίβου Καλλίτση και της Μαργαρίτας Νικολοπούλου, είχαν την ιδιαιτερότητα των τεσσάρων σκηνών σε μια. Κάποια πράγματα άλλαζαν, άλλα παρέμεναν ίδια, με τρόπο που αυτή η εναλλαγή να φαίνεται φυσική. Ιδιαίτερα προσεγμένη ήταν επίσης η επιλογή των κοστουμιών από τη Μαργαρίτα Νικολοπούλου, καθώς και οι μουσικές επιλογές του Δημήτρη Λιωνή.

Η σκηνοθέτις Μαρία Σπάτουλα με μακρόχρονη εμπειρία στο ερασι-τεχνικό έργο κατάφερε να συνδυάσει σε μια παράσταση, δύο στοιχεία. Από την μια, τρεις γυναικείες φωνές που προσπαθούν να σπάσουν την κρούστα της επιφάνειας των πραγμάτων και να πληροφορηθούν για το τι βρίσκεται από κάτω. Απο την άλλη το ανδρικό στοιχείο, τα στηριζό-μενα σε σαθρά ερείσματα σχέδια των δύο ηρώων για το colpo grosso, την κατάληξη του οποίου εύκολα μαντεύει κανείς.

Οι δύο από τους τρεις γυναικείους μονολόγους, καθώς και το μο-νόπρακτο παρουσιάστηκαν και στο σύλλογο κοινωνικής και πολιτιστικής παρέμβασης «Θρυαλλίδα», στο Θησείο, ο οποίος διαθέτει τον χώρο του για τις πρόβες και τις λοιπές δράσεις της θεατρικής ομάδας, αλλά και των Κατασκηνώσεων «Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα»

Ολα αυτά τα είκοσι χρόνια, με αρχή την Αυλή των θαυμάτων του Ιά-κωβου Καμπανέλλη, η θεατρική ομάδα με την αμέριστη υποστήριξη του Πέτρου Καλλίτση και των Κατασκηνώσεων, έχει ανεβάσει δέκα παρα-στάσεις και συνεχίζει με κίνητρο τη χαρά της θεατρικής πράξης, αυτής καθαυτής και την ελπίδα να προκύψει δημιουργική δικαίωση.

μια παράσταση από τoυς “Ονειροπόρους”

Στο 4γωνο

Αλέξανδρος Αλεξανδρίδης

Page 23: θροϊσμα #19

Όταν πρόκειται κάποιος να μιλήσει ή να γράψει για ένα έργο εγνω-σμένης αξίας, όχι μόνο από τους κριτικούς, αλλά και από τους ίδιους τους θεατές, υπάρχει ο κίνδυνος κάθε προσέγγιση να μοιάσει είτε με κοινοτοπία, είτε με παράκαιρη φιλολογία. Επίθετα του τύπου: «διαχρονι-κό, μοναδικό, ανεπανάληπτο, εξαιρετικό» αποτυπώνουν επιφανειακά και χωρίς συναίσθημα την πραγματικότητα. Γι’αυτό, στην περίπτωση αυτή, ο ειλικρινής, άμεσος και αφτιασίδωτος τρόπος παρουσίασής του θα είναι και ο καταλύτης που θα αποτυπώσει την αλήθεια, την αξία και την «ανθρωπιά» του.

Μία αλήθεια και μία ανθρωπιά που δεν περιορίζεται σε μία συγκε-κριμένη επαρχία πολλά χρόνια πριν, αλλά μπορεί κάλλιστα να βρει ανα-φορές στην παγκοσμιοποιημένη και καθημαγμένη κοινωνία του 2016, με ανθρώπους που αναζητούν αυτό το κάτι που θα τους στηρίξει και θα τους προσανατολίσει. Πράγματι, οι «Τρεις Αδελφές» είναι -μεταξύ άλ-λων- κι ένα έργο για τους ανθρώπους, για τους νέους ανθρώπους. Στην πρώτη πράξη, με εξαίρεση τον Τσεμπουτίκιν και τον Βερσίνιν, βλέπουμε νέους στη δεκαετία των είκοσι να ονειρεύονται μία ενήλικη ζωή γεμάτη δυνατότητες, ελπίδα, δημιουργία. Ωστόσο, μέχρι το τέλος του έργου, οι δυνατότητες αυτές έχουν ελαχιστοποιηθεί και το μέλλον μοιάζει, για τους περισσότερους, προδιαγεγραμμένο κι αδιέξοδο. «Τίποτα δεν γίνε-ται όπως θα το θέλαμε, όλα ήρθαν ανάποδα» λέει η Όλγα στην τέταρτη πράξη και μοιάζουν τα λόγια της περισσότερο με πικρή διαπίστωση και λιγότερο με κατηγορία. Τυχαία γεγονότα και λάθος επιλογές γέρνουν τη ζυγαριά της ζωής στη μία ή την άλλη πλευρά. Η Μόσχα; Μία Ιθάκη, αλλά και μία Ουτοπία, που οδηγεί στο αδιέξοδο και τη συναισθηματική συντριβή, τη ματαίωση του ονείρου.

Με γνώμονα τα παραπάνω, η παράσταση, οι «Τρεις Αδελφές» σε σκηνοθεσία και δραματουργία του Δημήτρη Τάρλοου παντρεύει το αλ-λοτινό με το σήμερα, τη Ρωσία με την Ελλάδα και τον σύγχρονο κόσμο. Το πάντρεμα αυτό δεν αποτελεί μόνο τον θεματικό πυρήνα της παρά-στασης, αλλά και τη μορφολογική συνοχή της. Ρωσικοί παραδοσιακοί στίχοι τραγουδιούνται μαζί με ηπειρώτικα μοιρολόγια, οι ήρωες πίνουν τσίπουρο, μεταμφιέζονται σε καρνάβαλους, ενώ ο ποιητής Μιχαήλ Λέρ-μοντοφ, γίνεται Νικολάι Καρουζόφ (ρωσική απόδοση του ποιητή Νίκου Καρούζου). Ελληνική προσέγγιση του έργου; Διαπολισμικότητα; για να χρησιμοποιήσω έναν «μοδάτο όρο», ή μήπως παράλληλες ζωές και ανθρώπινες πράξεις στο διηνεκές του χρόνου;

Όποια κι αν είναι η απάντηση, το βέβαιο είναι ότι η συγκεκρι-μένη παράσταση ταυτοποιείται από τα έντονα συναισθήματα, κάτι που απουσιάζει από άλλες παραστάσεις των Αθηναϊκών σκηνών οι οποίες στηρίζονται στην τεχνική ικανότητα των ηθοποιών. Αλέξανδρα Αϊδίνη, Λένα Παπαληγούρα και Ιωάννα Παππά πείθουν τον θεατή για τα όνειρα, την τραγικότητα και τα αδιέξοδα των τσεχοφικών ηρωίδων, αγγίζουν ανενεργές άκαμπτες χορδές της ευαισθησίας του, οδηγώντας τον στο δάκρυ, αυτό το συγκρατημένο στην άκρη του βλεφάρου του. Εξίσου ση-μαντικοί και οι ανδρικοί ρόλοι με έκπληξη της παράστασης τον Κώστα Κορωναίο ως Κουλίγκιν και τον Γιώργο Μπινιάρη ως Τσεμπουτίκιν. Κι επειδή, όπως έλεγε μία παλιά θεατρίνα σε μία νεότερή της «Το θέα-τρο είναι θρησκεία αγάπη μου», στη μυσταγωγία αυτή συνέβαλαν όλοι οι ηθοποιοί, που έπαιξαν μουσική, τραγούδησαν, έδωσαν ψυχή στους ήρωες του έργου, μίλησαν τη δική τους αλήθεια.

23θέατρο

σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου

Τρεις Αδελφέςτου Άντον Τσέχωφ

της Πέπης Βατικιώτη

Ο Κοσμάς Κρομμύδας είναι φίλος εξ αγχιστεί-ας, όπως θα έλεγε κάποιος μη νομικός ή νομικός μεν, αλλά ποιητική αδεία. Τον Κοσμά τον βλέπω μια φορά το χρόνο τουλάχιστον τα τελευταία 35 χρόνια. Δεν ανταλλάσσουμε κουβέντες πολλές, εξ ου και δεν γνώριζα κάτι για τη λογοτεχνική φλέβα του. Είχα την εντύπωση ότι είναι ένας πτυχιούχος του Πολυτεχνείου, άρα μυαλό εξ ορισμού προσγειωμένο στέρεα στη γη, που ζει με τις πατροπαράδοτες παραδόσεις της ελλη-νικής οικογένειας.

Φέτος, όμως, ο Κοσμάς χάρισε και σε μένα μία έκπληξη υπό τη μορφή ενός πονήματος με τον τίτλο «17 παράθυρα ανοιχτά - Σταγόνες Ψυχής». Όταν γύρι-σα σπίτι, άφησα το βιβλίο σε κάποια γωνιά να περιμέ-νει τη σειρά του για διάβασμα. Τί θα μπορούσε να μου διηγηθεί ένας μηχανικός; αναλογίσθηκα. Με έτρωγε, όμως, η περιέργεια και, έτσι, δεν άργησα να το πιάσω στα χέρια μου. Εύκολη η ανάγνωση, αφού ο Κοσμάς έχει φροντίσει να αποτυπώσει με γλαφυρό τρόπο και εξαιρετική ακρίβεια άξιες λόγου εμπειρίες μιας ζωής

σε ολιγοσέλιδα διηγηματάκια που σου τραβούν την προσοχή. Χαιρόμουν κάθε σελίδα που διάβαζα. Ζω-γραφίζει με τις λέξεις τον Πειραιά που έζησα και εγώ, αφού εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα. Δεν ξέρω, αν θα μπορέσει ένας μη Πειραιώτης να καταλάβει το βιβλίο σε όλο του το βάθος, προ πάντων στα διηγήματα που είναι γνήσια πειραιώτικα και δεν αφορούν παρά τον Πειραιά.

Ολοκλήρωσα την ανάγνωση των διηγημάτων γρή-γορα και μπήκα στο κεφάλαιο των ποιημάτων. Εκεί κοντοστάθηκα θεωρώντας τον εαυτό μου ποιητή [ως γνωστόν στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις]. Η ποίηση είναι ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας.

Κοσμά, τα διηγήματά σου είναι ένα κομμάτι και από τη δική μου ζωή και από τις αξίες που κουβα-λάω. Και ο τρόπος που τα έγραψες μίλησε στη ψυχή μου. Γι’ αυτά σε ευχαριστώ πολύ! Συνέχισε να γράφεις. Είναι η καλύτερη θεραπεία για όσα περνάμε και δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τις εποχές εκείνες, που περιγράφεις τόσο όμορφα.

‘’ 17 παράθυρα ανοιχτά – Σταγόνες Ψυχής’’ του Κοσμά ΚρομμύδαΤα έσοδα από τη διάθεση του βιβλίου προσφέρονται στα Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα

βιβλία που μας χάρισαν

Σωτήρης Καλαμίτσης

Page 24: θροϊσμα #19

βιβλία που μας άρεσαν24

‘’Εμείς οι πρόσφυγες” Εκδόσεις ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ

Τρία κείμενα των Hannah Arendt, Giorgio Agamben, Enzo Traverso

Ένα βιβλίο με τρία κείμενα, διαφορετικών στο-χαστών. Στο βιβλίο αυτό η Χάνα Άρεντ, ο Τζιόρτζιο Αγκάμπεν και ο Ένζο Τραβέρσο, τρεις διαφορετικοί αλλά πολύ γνωστοί διανοούμενοι “συνομιλούν” μέσα σε ένα χρονικό διάστημα εβδομήντα χρόνων για τους πρόσφυγες και το θέμα των ανθρώπινων δικαιωμά-των. Η Χάνα Άρεντ το 1943, με ένα σπαραχτικό και προκλητικό κείμενο με τον τίτλο “Εμείς οι πρόσφυ-γες” μιλάει για αυτό το καινούργιο είδος πρόσφυγα “που κλείνεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους εχθρούς του και στρατόπεδα εγκλεισμού από τους φί-λους του”.

Πενήντα χρόνια αργότερα ο Αγκάμπεν προβλημα-τισμένος από το κείμενο της Άρεντ -και αφού ένα νέο κύμα προσφύγων έχει αρχίζει να διασχίζει τα ευρω-παϊκά σύνορα- διαπιστώνει, μέσα από το κείμενο του

με τον τίτλο “Πέρα από τα δικαιώματα των ανθρώπων”, το κενό της σύγχρονης ρητορικής της πολιτισμένης δύσης περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στο ξεκίνημα του επόμενου αιώνα ο Έντσο Τρα-βέρσο με το κείμενο του “Εξορία και Βία: μια ερμη-νευτική της απόστασης”, μας μιλάει για τους εκπατρι-σμένους διανοούμενους του προηγούμενου αιώνα οι οποίοι λόγω του ότι ήταν εξόριστοι από την πατρίδα τους κατέγραψαν, με μεγαλύτερη ενάργεια τις συ-γκρούσεις και τις αντιφάσεις της εποχής τους και κοί-ταξαν κατάματα την κοινωνικοιστορική πραγματικότητα της εποχής τους.

Σήμερα που η Ευρώπη δέχεται ένα νέο κύμα προσφύγων από τους πολέμους της Ασίας και της Αφρικής, το βιβλίο αυτό είναι μια πρόκληση για να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε σοβαρά για τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους συνανθρώπους μας.

Μάρθα Δελή

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΣ

Η αγάπη στα βάθη είναι ο τρόμοςελλοχεύοντας να αντικρίσειςτο γυάλινο καταπέλτη να ραγίζει άπειροι βολβοί ματιών σιωπούν εκεί μέσακαμία ρωγμήκαθόλου αίμαΣτις σκοτεινές σπιλιάδες σώματα απείραχτα από αισθήσειςσκιάχτρα τυλιγμένα στην γνώση βυθίζονται ολονέν στα θεμέλια των νησιώνταξιδεύοντας χωρίς τριβέςΌλο κολυμπώντας το χέριμη βρίσκοντας τρυφερή παρειάαπαλό δέρμαΕίναι η αγάπη που τελειώνει εδώ πέρα

Ο Γιάννης Γαβαλάς σε μια εποχή σκληρή, αγχωτι-κή, που όλοι ασχολούνται με την οικονομία τολμά να γράφει και να δημοσιεύει ποίηση. Μα υπάρχει καιρός για ποίηση -θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς- σε αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε; Αν δεχτούμε ότι η ποίηση είναι ο καταλύτης που μετατρέπει το φόβο του θανάτου σε ταξίδι ζωής, ναι τότε υπάρχει και δίνει και σε μας το χώρο να υπάρξουμε. Αυτό καταφέρνει και ο έμπειρος ποιητής Γιάννης Γαβαλάς. Μας ταξιδεύ-ει στο παρόν, φωτίζει το παρελθόν και ανοίγει δρό-μους για το μέλλον. Με όχημα μια γλώσσα μεστή, δυ-νατή, γεμάτη εικόνες, βιωματική, μιλάει για την αγάπη, τη φίλια, την ύπαρξη, το θάνατο. Μιλάει για όλα. Γι’αυτά που λέγονται και αυτά που υπονοούνται στο βιβλίο του με τίτλο “Η αγάπη είναι ο Τρόμος”.

‘’ H αγάπη είναι ο τρόμος’’ του Γιάννη ΓαβαλάΕκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ

Μάρθα Δελή

‘’Αλεξάνδρα’’ του Ανδρέα ΜήτσουΕκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Ο Ανδρέας Μήτσου, ένας έμπειρος συγγραφέ-ας, μας προσφέρει με τον τίτλο Αλεξάνδρα, ένα και-νούργιο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Κεντρική ηρωίδα η Αλεξάνδρα, μια πανέμορφη γυναίκα 68 ετών τώρα, μας διηγείται τον έρωτα της με έναν αρκετά νεότερο άνδρα, τον Πέτρο, συγγραφέα, που κάποτε είχε υπάρ-ξει μαθητής της.

Η Αλεξάνδρα είχε μια δύσκολη ζωή στη Ρωσία από την οποία έφυγε για να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Εί-ναι καθηγήτρια αγγλικών, τώρα πια πολύ ευκατάστατη. Σε όλη της όμως τη ζωή συντηρούσε την οικογένεια της και ειδικά τους άρρενες εκπροσώπους της -πατέ-ρα, αδέρφια- που τους θεώρει άχρηστους. Από εκεί πηγάζει σε μεγάλο βαθμό και η εχθρότητα της με τους άνδρες (Αλεξάνδρα, αυτή που μάχεται τους άνδρες).

Σημαντικό ρόλο στην ζωή της καταλαμβάνει ένας πίνακας του Κοτσαλόφσκι που έχει φέρει μαζί της από τη Ρωσία. Η Αλεξάνδρα, άγαμη και ανέραστη, θα ερω-

τευτεί σε μεγάλη ηλικία τον Πέτρο που έχει γίνει πια καταξιωμένος συγγραφέας. Αυτός που τη θέλει από τη νεαρή του ηλικία, θα ανταποκριθεί πρόθυμα αλλά το κίνητρο του δεν θα είναι η αγάπη του για την όμορφη καθηγήτρια αλλά ο σπουδαίος πίνακας που έχει φέρει μαζί της από την Ρωσία, μιας και είναι μανιακός της τέχνης και του ωραίου. Ο πίνακας αυτός τον είχε στοι-χειώσει από τότε που τον είχε πρωτοδεί στο δωμάτιο της Αλεξάνδρας, όταν ήταν μαθητής της. Η απογοή-τευση της Αλεξάνδρας, όταν αντιληφθεί την προδοσία θα είναι μεγάλη και το κακό δεν θα αργήσει να έρθει.

Ο συγγραφέας περιγράφει εξαιρετικά τον ακυρω-μένο έρωτα και το αίσθημα διάψευσης που το συνο-δεύει. Το μίσος της Αλεξάνδρας κορυφώνεται σε έναν καταπληκτικό μονόλογο. Η ηρωίδα είναι συνταρακτική μέσα στην απόγνωση και την απελπισία της.

Το βιβλίο διαβάζεται με πολύ ενδιαφέρον. Μάρθα Δελή

Page 25: θροϊσμα #19

25περι...βάλλοντας

Οάσεις ζωής μέσα στη θάλασσα της Ελένης Κυτίνου

Το πρόβλημα...των θαλασσών μας είναι η καταστροφή τους από εμάς τους ανθρώ-

πους. Ψαρεύουμε περισσότερα ψάρια από όσα μπορεί η θάλασσα να μας παρέχει για τροφή, ρυπαίνουμε συνεχώς τη θάλασσα με τα απόβλη-τά μας αλλά και με τα πετρέλαια των μετακινήσεών μας, καταστρέφουμε θαλάσσιο κομμάτι για να χτίσουμε κοντά στην ακτή τις πόλεις που ζούμε, συμμετέχουμε στην αλλαγή του κλίματος του πλανήτη που επηρεάζει ση-μαντικά τους θαλάσσιους οργανισμούς. Όλες αυτές οι δραστηριότητές μας έχουν ως αποτέλεσμα να χειροτερεύουμε μέρα με τη μέρα την ποι-ότητα της θάλασσας που τόσο σημαντική είναι για τη ζωή μας..

Τί είναι οι Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές;Είναι περιοχές όπου ισχύουν συγκεκριμένα μέτρα προστασίας της

θαλάσσιας ζωής. Τα μέτρα αφορούν συνήθως τον περιορισμό ή απα-γόρευση της αλιείας (ψάρεμα), την περιορισμένη διέλευση πλοίων και γενικότερα την απαγόρευση καταστροφής της θαλάσσιας ζωής. Με απλά λόγια, μέσα σε μία Προστατευόμενη Περιοχή αφήνουμε το περιβάλλον να δημιουργήσει μόνο του όπως μόνο αυτό ξέρει, προστατεύοντας το από τις καταστροφικές μας συνήθειες.

Γιατί τις χρειαζόμαστε;Ειλικρινά: Μέσα σε αυτές τις περιοχές το οικοσύστημα μπορεί να

εκτελέσει ανενόχλητο όλες τις υπέροχες λειτουργίες του. Εκεί μέσα μπο-ρούν να αναπτυχθούν ανενόχλητα οργανισμοί που κινδυνεύουν με εξα-φάνιση. Είναι ένα αγνό κομμάτι της φύσης που αξίζει να διατηρήσουμε ατόφιο, χωρίς ανθρώπινες επεμβάσεις.

Ανθρωποκεντρικά: Έχει αποδειχθεί ότι μέσα σε Θαλάσσιες Προστα-τευόμενες Περιοχές τα ψάρια, χωρίς την πίεση της αλιείας, φτάνουν σε πολύ μεγαλύτερα μεγέθη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παράγουν πολύ περισσότερους απογόνους. Σε προστατευόμενες περιοχές όπου έχει εφαρμοστεί μακροχρόνια προστασία (π.χ. στα νησιά Medes της Ισπανί-ας), έχει αποδειχτεί ότι τα αποθέματα των ψαριών αυξήθηκαν τόσο, που επεκτάθηκαν και στις γειτονικές περιοχές. Έτσι οι άνθρωποι μπορούσαν να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη ποσότητα τροφής από ότι πριν. Οι περι-οχές αυτές είναι επίσης πολύ σημαντικές για εκπαιδευτικούς σκοπούς: μέσα σε αυτές ο κόσμος μπορεί να γνωρίσει καλύτερα το φυσικό του περιβάλλον και να μάθει να το σέβεται. Τέλος, μπορούν να λάβουν μέ-ρος τουριστικές δραστηριότητες όπως η κατάδυση, η υποθαλάσσια φω-τογράφηση και η παρατήρηση κάποιων ειδών, χωρίς να επιβαρύνεται το θαλάσσιο περιβάλλον.

Υπάρχουν στην Ελλάδα;Στην Ελλάδα υπάρχουν λιγότερες από πέντε Θαλάσσιες Προστατευ-

όμενες Περιοχές. Στα χαρτιά υπάρχουν πολύ περισσότερες περιοχές Natura όπου σύμφωνα με τον νόμο θα έπρεπε να προστατεύονται αλλά πρακτικά εκεί η προστασία παραμένει μόνο ανάμεσα στις γραμμές των νόμων. Κατά την επιλογή αυτών των περιοχών, γίνεται προσπάθεια να προστατευθούν μέρη που φιλοξενούν ιδιαίτερους οργανισμούς και ενδι-αιτήματα. Για παράδειγμα, η θαλάσσια χελώνα Caretta caretta στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, η φώκια Monachus monachus στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων όπου προστατεύονται μαζί με όλο το υπόλοιπο σημαντικό οικοσύστημα από τους Φορείς Δια-χείρισης αυτών των περιοχών.

Τί μπορώ να κάνω εγώ για να βοηθήσω στην προστασία του θαλάσ-σιου περιβάλλοντος;

Ενημερώσου: για τις Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές που υπάρχουν κοντά σου αλλά και για τους οργανισμούς που προστατεύο-νται. Για παράδειγμα οι ιππόκαμποι, οι πίνες, ορισμένοι αστερίες, κάποια μεγάλα κοχύλια είναι είδη που τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί πολύ ο πληθυσμός τους, κινδυνεύουν με εξαφάνιση και για αυτό το λόγο προ-στατεύονται και απαγορεύεται να τα σκοτώνουμε.

Δράσε: Την επόμενη φορά που θα δεις κάποια παράνομη δραστη-ριότητα μέσα σε Προστατευόμενη Περιοχή ενημέρωσε το λιμενικό. Αν κάποιος φίλος σου παίζοντας σκοτώνει ιππόκαμπους ή άλλους οργα-νισμούς εξήγησέ του τη σημασία όλων των οργανισμών στο θαλάσσιο οικοσύστημα. Αν παρατηρείς με τη μάσκα σου το βυθό, μπορείς να πάς σε μία Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή (που όντως προστατεύεται) και να παρατηρήσεις πόσο μεγαλύτερη ποικιλία οργανισμών θα συναντή-σεις και πόσο μεγαλύτερα μεγέθη.

Τρόπος Ζωής: Η θάλασσα όπως και η ξηρά είναι ο αποδέκτης όλων μας των δραστηριοτήτων. Για αυτό είναι καλό να σκεφτόμαστε ότι όσο περισσότερα σκουπίδια παράγουμε τόσο περισσότερα θα καταλήγουν στη θάλασσα, όσο περισσότερο παίρνουμε το αυτοκίνητο αντί για το ποδήλατό μας τόσο περισσότερο πετρέλαιο θα χύνεται στη θάλασσα.

Κλείνουμε με λίγους στίχους του Καβάφη: Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή - φωνή που μπαίνει μες στην καρδιά

μας και την συγκινεί και την ευφραίνει.Η κρυφή φωνή της θάλασσας, μάς λέει ότι βρίσκεται σε κίνδυνο και

θέλει την βοήθειά μας..

Ποικιλία ζώων και φυτών μέσα σε Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή ττων Μαλβιδών

Page 26: θροϊσμα #19

νέες δραστηριότητες26

Καραβάνι Τέχνης και Αλληλεγγύης

Στο Καραβάνι Τέχνης και Αλληλεγγύης συμμετέχουν πολλοί εθε-λοντές των Κατασκηνώσεων Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα. Την παιδαγωγική ευθύνη κατάρτισης του προγράμματος έχει η Μαρία Σπά-τουλα, ενώ τον συντονισμό της δράσης η Χριστίνα Νικολοπούλου.

Στα δημιουργικά εργαστήρια Χειροτεχνίας συμμετέχουν οι: Γιάννης Χατζηλιάδης, Μαρία Μίλλες, Άρτεμις Πατσαούρα, Σπύρος Θωμάς, Συ-μεών Φραγκουλάκης, Έλλη Μίχα, Κέλλυ Μεγαλοοικονόμου, Κωνστα-ντίνος Σκούφας, Πηνελόπη Τσιτριμπίνη, Νίκος Μητρόπουλος

Τα Μουσικοκινητικά Παιχνίδια οργανώνουν οι Βασίλης Δελής και Νάντια Χατζήνα.

Στο θεατρικό «Κάτω από το μεγάλο δένδρο είμαστε όλοι φίλοι» τη σκηνοθεσία είχε η Μαρία Σπάτουλα.

Παίζουν οι: Πέπη Βατικιώτη, Αλέξανδρος Κυτίνος, Αλέξανδρος Αλεξανδρίδης, Στέλιος Γαβαλάς, Μαίρη Κάρδαρη, Θάνος Σαγιάς, Νι-

κηφόρος Πυρουνάκης, Γιάννος Γαβαλάς, Ευαγγελία Τσιτριμπίνη, Χρύσα Μπάστα, Μαρία Μπάστα, Μαλβίνα Σουλελέ, Σοφία Ασμάνη και Νάντια Χατζήνα.

Στη σύνθεση και κατασκευή των σκηνικών και των κουστουμιών βο-ήθησαν οι Μαρία Ντάρδα, Νίκος Καλλίτσης, Ερμίνα Καλλίνικου, Κων-σταντίνα Βούλγαρη, Ιφιγένεια Κούτρα και Martina Kratka,

Η μουσική επιμέλεια και τα ηχητικά εφέ ήταν του Δημήτρη Αντωνίου ενώ τις αφίσες δημιούργησε ο Σπήλιος Πέτζας.

Στην οργάνωση και λειτουργία του Καραβανιού βοήθησαν και οι: Πέτρος Καλλίτσης, Μάρθα Δελή, Ρίτα Ζαμπάλου, Σόνια Καραγεώργου, Στέλλα Ελματζόγλου, Στρατής Πυρουνάκης, Μπάμπης Κωστιδάκης και Αντιγόνη Ακριτίδου.

Μέσα στο κλίμα της παγκόσμιας ανασφάλειας που κυριαρχεί στις μέρες μας, με πολέμους, πρόσφυγες και μετανάστες, κοινωνικές και οι-κονομικές κρίσεις, έλλειψη ή ακαταλληλότητα οικογενειακής δομής, είναι σαφές ότι η στήριξη των παιδιών που υποφέρουν είναι αδήριτη ανάγκη. Μπορεί κανείς να το καταλάβει και χωρίς να ανατρέξει σε έρευνες που δείχνουν μακροχρόνιες τραυματικές επιδράσεις στις επόμενες γενιές.

Πολλές δομές, επίσημες ή άτυπες, αναλαμβάνουν την σίτιση, την μόνι-μη ή παροδική στέγαση και την παροχή πρωτογενούς φροντίδας σε πρό-σφυγες, μετανάστες και σε οικογένειες ή μεμονωμένα άτομα που έχουν πληγεί από την μακρόχρονη οικονομική κρίση. Οι εθελοντές των Κατασκη-νώσεων Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα, ευαισθητοποιημένοι σε κάθε

κρίση που πλήττει παιδιά πιστεύουν ότι μπορούν να έχουν μια ουσιαστική και διαρκή παρουσία σε δομές που αντιλαμβάνονται τη σημασία εμψυχωτικών δράσεων για τα παιδιά που σιτίζουν ή φιλοξενούν.

Έτσι ιδρύθηκε το «Καραβάνι Τέχνης και Αλληλεγγύης», μια μετακινού-μενη Μονάδα Ψυχοκοινωνικής στήριξης για παιδιά η οποία βασίζεται στη μέθοδο της Εμψύχωσης (ANIMATION) και την ευέλικτη μεταφορά εθελο-ντών και εξοπλισμού σε διαφορετικές δομές όπου φιλοξενούνται παιδιά, είτε μόνιμες και οργανωμένες (Ιδρύματα-ΜΚΟ) είτε ευκαιριακές (Ξενώνες προσφύγων και μεταναστών, πλατείες, καταυλισμοί κλπ) που λειτουργούν στο Λεκανοπέδιο ή σε απομακρυσμένα μέρη.

Ομάδες εθελοντών μας πλήρως εξοπλισμένες μεταβαίνουν και υλο-ποιούν έτοιμα προγράμματα ψυχοκοινωνικής στήριξης σε χώρους όπου ζουν παιδιά που την έχουν ανάγκη. Τα παιδαγωγικά/εμψυχωτικά προγράμ-ματα καταρτίζονται με την εποπτεία και παρακολούθηση των δράσεων από ειδικούς παιδαγωγούς και εφαρμόζονται από έμπειρους εθελοντές που είναι προετοιμασμένοι για όσα πρόκειται να κάνουν.

Το πρόγραμμα, δίωρης διάρκειας, περιλαμβάνει δημιουργικά εργαστή-ρια χειροτεχνίας, μουσικοκινητικά παιχνίδια και ένα θεατρικό βασισμένο στην παντομίμα.

Η δράση χρηματοδοτείται από τις Κατασκηνώσεις Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα και όσοι αντιλαμβάνονται τη σημασία της μπορούν να τη στηρίξουν ενισχύοντας οικονομικά τις Κατασκηνώσεις.

Μια φορά και έναν καιρό, ας πούμε πριν από πολλά χρόνια ή ας πούμε μόλις χθες, ζούσαν σε ένα δάσος επτά φίλοι. Μια αρκούδα, ένας τρυποκάρυδος, ένας λαγός, τα δίδυμα σκιουράκια και μια αλεπού με το αλεπουδάκι της. Ξύπναγαν κάθε πρωί με τη γλυκιά και λίγο αστεία φωνή του τρυποκάρυδου. Έπαιζαν, γελούσαν, φρόντιζαν το ένα το άλλο και σε κάθε δυσκολία προσπαθούσαν όλα μαζί να βρουν τη λύση.

Έτσι περνούσε ο καιρός, που τον μετρούσαν με ήλιους και φεγγάρια. Μέχρι που ξημέρωσε ένα πρωί, που τα ζώα δεν ήταν πια τα ίδια. Δεν είχαν την ίδια όρεξη για παιχνίδια και συντροφιές. Ο φίλος έγινε διπλα-νός, που κάποιες φορές μάλιστα ήταν και ενοχλητικός. Στραμμένα στις δικές τους ασχολίες τα ζώα δεν κατάλαβαν τον κίνδυνο που ερχόταν. Ένα βράδυ, φωτιά κατάστρεψε τη φωλιά του λαγού. Τρομαγμένος εγκα-τέλειψε μόνος του το δάσος.

Και πάλι τα ζώα δεν εκτίμησαν σωστά τον κίνδυνο, μέχρι που ένα άλλο βράδυ μια μεγαλύτερη φωτιά έκανε στάχτη το δάσος. Τρομαγμέ-να μάζεψαν τα πράγματά τους και εγκατέλειψαν με πόνο τις φωλιές τους. Το ταξίδι της φυγής ήταν δύσκολο. Τους περίμεναν εμπόδια και δυσκολίες που ούτε καν είχαν φανταστεί, όταν έπαιζαν χαρούμενα στο δάσος. Πρώτο εμπόδιο η καυτή έρημος. Δίψα, ταλαιπωρία αλλά και μια ευχάριστη έκπληξη. Συνάντησαν το φίλο τους το λαγό, εξουθενωμένο, αλλά ζωντανό. Αγκαλιάστηκαν και αποφάσισαν να είναι από εδώ και

μπρος ο ένας δίπλα στον άλλον. Όλοι μαζί λοιπόν, συνέχισαν το δύ-σκολο ταξίδι τους. Πέρασαν από ορμητικά ποτάμια, χιονισμένα βουνά μέχρι που έφθασαν σε μια πόλη. Η πείνα τους ήταν μεγάλη και γι’ αυτό έψαξαν για φαγητό ακόμα και στα σκουπίδια. Σε ένα κάδο συνάντησαν μια γάτα. Στην αρχή της γνωριμίας τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Μια αόρατη απειλή υπήρχε στο σκοτάδι. Γρήγορα όμως κατάλαβαν, ότι ήταν όλα πεινασμένα ζώα γύρω από έναν άδειο κάδο. Η γάτα που ήξερε καλά την πόλη τα οδήγησε σε ένα μέρος που είχε δει ένα ζώο, που έμοιαζε με την μεγάλη αρκούδα. Το μέρος αυτό ήταν το τσίρκο του κακού Τσιρ-κουλένιου, που συμπεριφερόταν βάναυσα στα ζώα. Η αρκούδα που ζούσε στο τσίρκο ήταν θλιμμένη, φορούσε παράξενα ρούχα και έκανε ό,τι την πρόσταζε το αφεντικό της.

Με τη βοήθεια μιας καλής ακροβάτριας τα ζώα ελευθέρωσαν την αρκούδα και εγκατέλειψαν γρήγορα την πόλη και το τσίρκο. Συνέχισαν πιο σίγουρα το ταξίδι τους μέχρι που έφθασαν σε ένα καινούριο δάσος και πιο δυνατά από ποτέ άρχισαν μια νέα ζωή.

Η ιστορία γράφτηκε από μέλη του Καραβανιού και είναι μια αλληγορία της βίαιης μετακίνησης των ανθρώπων, λόγω των πολέμων. Το ταξίδι της προσφυγιάς είναι δύσκολο, έχει κινδύνους και εμπόδια. Στη δική μας ιστορία το τέλος είναι καλό γιατί αυτό ελπίζουμε και για αυτό παλεύουμε.

Κάτω από το μεγάλο πεύκο είμαστε όλοι φίλοιη ιστορία του θεατρικού δρώμενου που παίζει το Καραβάνι στα παιδιά

Page 27: θροϊσμα #19

27οι εθελοντές κοντά στα παιδιά και το χειμώνα

το ταξίδι άρχισε και συνεχίζεται

εκδηλώσεις για την ενίσχυση των Κατασκηνώσεων

5ο εθελοντικό Παζάρι ΑλληλεγγύηςTo 5ο εθελοντικό παζάρι Αλληλεγγύης οργανώθηκε, όπως και τα προη-

γούμενα χρόνια, στο Κλειστό Γυμναστήριο Ιωάννης Φωκιανός, στην Αθήνα, στις 12 και 13 Δεκεμβρίου 2015 και τα έσοδα του εξασφάλισαν τη φιλοξε-νία αρκετών παιδιών της Κατασκήνωσης του ερχόμενου Ιουλίου.

Η μεγάλη ομάδα εθελοντών ήταν εκεί όλο το διήμερο για να διαθέτει αντικείμενα και τρόφιμα και να υποδέχεται με ένα χαμόγελο και μια καλή κουβέντα τους δεκάδες επισκέπτες.

Με μια νέα διαρρύθμιση τοποθετήθηκαν τριάντα πάγκοι γεμάτοι με κοσμήματα, διακοσμητικά είδη, παιχνίδια, κουζινικά, αξεσουάρ, φωτιστικά, μικρές ηλεκτρικές ή ηλεκτρονικές συσκευές, βιβλία, cds, κόμικς, συλλεκτικά αντικείμενα, τσάντες, ζώνες, κοσμήματα συσκευασμένα και τυποποιημένα τρόφιμα και πολλά άλλα.

Πολλά είδη δώρων πρόσφερε η Αλίκη Βαμβακάρη και ο Πάνος Μή-λιος, κοσμήματα οι φίλες Σοφία Χατζήνα, Ελπίδα Γαζή και Έφη Λαμπίρη, αρωματικά σαπούνια οι φίλες Μυρτώ Δεληγιάννη, Κατερίνα Κωνσταντίνου και Νίκη Αλεξάκου, τις κεραλοιφές η Ειρήνη Νούσα, τα χειροτεχνήματα οι Μαργαρίτα Νικολοπούλου, Ρούλα Γαζή και Καίτη Βόγλη, τις αφίσες Απόλ-

λων ο Ανδρέας Αδάμης, τις κάρτες η Ελίζα Κουτούβαλη, ενώ τα μπλουζά-κια ο Γιώργος Πυρουνάκης της D-sign και τις εκτυπώσεις η Ειρήνη Καγιά της Quality Printing Solutions.

Τα καινούρια τους βιβλία προσέφεραν οι Γιάννης Γαβαλάς και Στέφα-νος Γανωτής.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακός ήταν ο μπουφές με τα γλυκά και τις πίτες που έφερναν συνεχώς φίλες με εξαιρετικές επιδόσεις στη μαγειρική αλλά και τα ποτά που πρόσφερε ο φίλος Στέλιος Ζαχαρίας. Εξοπλισμό του μπουφέ προσέφεραν οι ATTICA TERRA FOOD & DRINKS ΑΕΒΕ και Ντίνα Πολυ-χρόνη.

Ξεχωριστή ήταν η βραδυά με τους ΤΑΔΕLFIA ΤΑΔΕ, ένα μουσικό ντουέ-το των Μιχάλη και Παντελή Καλογεράκη που μελοποιεί ποιήματα μεγάλων δημιουργών.

Στην επιτυχία του παζαριού συνέβαλαν οι φίλοι Νικόλας Καμακάρης και Γιώργος Σμυρνής που διέθεσαν χρόνο στον ΑLPHA 989 FM αλλά και η Μαρία Τσώλη, ο Σταύρος Διοσκουρίδης και η Διονυσία Μαρίνου που προ-ώθησαν το Παζάρι στο ΒΗΜΑ, στο POPAGANDA και στα ΝΕΑ.

19 Μαρτίου, Στάση 1η: Παιδόπολη ΑλίμουΤο Καραβάνι Τέχνης και Αλληλεγγύης ξεκίνησε το ταξίδι του στις

19 Μαρτίου από την Παιδόπολη Αλίμου «Αγ. Ανδρέας».Τα υλικά, τα κουστούμια και τα σκηνικά φορτώθηκαν στα αυτοκίνητα

από την προηγούμενη το βράδυ και φτάσαμε στον Άλιμο στην ώρα μας. Ανάμεσα στα παιδιά και κάποια που ήταν μαζί μας στην Κατασκήνωση, που μας υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τα Δημιουργικά Εργαστήρια χειροτε-χνίας που οργανώθηκαν στην αυλή. Τα παιδιά κατασκεύασαν μάσκες σχετικές με το έργο που θα παρακολουθούσαν αργότερα.

Στην κλειστή αίθουσα-Γυμναστήριο όλα ήταν έτοιμα όταν ήρθαν τα παιδιά. Σκηνικά, μουσική και οι ηθοποιοί έτοιμοι με τα κοστούμια τους.

Μετά από τα Μουσικοκινητικά παιχνίδια άρχισε η παράσταση με τίτ-λο «Κάτω από το μεγάλο δέντρο είμαστε όλοι φίλοι». Δεν χρειάζονταν λόγια, η παντομίμα ήταν πολύ εύγλωττη.

Καθώς φεύγαμε, τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα και οι υπεύθυνοι μας ρωτούσαν: Θα έρθετε και το άλλο Σάββατο;

Τους δώσαμε ραντεβού τον Ιούλιο στην Κατασκήνωση και την υπό-σχεση ότι θα πάρουμε όσο περισσότερα μπορούμε.

Επόμενες στάσεις: Ελληνικό, Ελαιώνας, Ριτσώνα...

Page 28: θροϊσμα #19

28 από το τεύχος 18, στο τεύχος 19

Πρωτομαγιά, Σεμινάριο και εκδρομή Την Πρωτομαγιά ανέβηκαν στην Κατασκή-

νωση 65 από τους υποψήφιους εθελοντές και συζήτησαν τις παιδαγωγικές προσεγγίσεις που πρέπει να εφαρμοστούν στην κατάρτιση των προγραμμάτων Χειροτεχνίας, Αθλητισμού, Ψυ-χαγωγίας και των 14 Ομίλων Δημιουργικής απασχόλησης.

Μάϊος-Ιούνιος, Εργασίες συντήρησης Η οικονομική κρίση αναβάλλει κάθε σημα-

ντικό έργο βελτίωσης των εγκαταστάσεων. Ο Κίτσος τρώει με όρεξη τα χόρτα και μπαίνουν σιδεριές προστασίας στην κουζίνα. Του χρό-νου όμως κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν! .

Ιούνιος, Έλληνες και ξένοι εθελοντές Πολλοί νέοι εθελοντές, κυρίως κορίτσια,

παρακολούθησαν τα σεμινάρια και θα είναι μαζί μας στην Κατασκήνωση. Κέλλυ, Έλλη, Μαρία Μπ., Νίκη, Ίρια, Σοφία, Μαρία Μα., Μάριος, Μάρκος, Ηρακλής μπαίνουν στην ομάδα των εθελοντών.

Όλα φαίνονται να μπαίνουν σε μια τάξη αν και τα αγόρια δεν φτάνουν και κάποιοι δεν μπορούν για όλο το διάστημα.

Το workcamp με τους 14 εθελοντές της SCI θα γίνει για 13η συνεχόμενη χρονιά. Ο Jan από την Τσεχία θα ξανάρθει για 5η χρονιά.

Ιούνιος, εγγραφές παιδιώνΜακάρι να έχουμε λίγο περισσότερα κο-

ρίτσια! Η Μαρία στην Αθήνα και η Αγγελική στην Ελευσίνα τα καταφέρνουν αφού μιλάνε με φορείς και γονείς για τα βάσανα των παιδιών. Θα είναι μαζί μας παιδιά από την Ελευσίνα που πηγαίνουν το χειμώνα στη «Φιλική Φω-λιά» και παιδιά που οι γονείς τους ξέρουν την Κατασκήνωση.

Από περιοχές της Αθήνας μας έρχονται παιδιά που πρότειναν οι «Φίλοι του Παιδιού», οι «Δρόμοι Ζωής», το «Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας», η PRAKSIS, τα «Χωριά SOS», η «Παιδόπολη Αλίμου», το «ΕΚΚΑ», η «ΑΡΣΙΣ» η «Παιδόπολη Αγ. Βαρβάρα», το Ίδρυμα «Αγία Άννα» και η «Στέγη PLUS» με τα ασυνόδευτα προσφυγάκια από τη Συρία και το Αφγανιστάν που δεν μιλούν Ελληνικά ή Αγγλικά.

Ιούνιος-Ιούλιος, Λαχείο και χορηγίεςΓια πρώτη φορά το Λαχείο δεν κυκλοφό-

ρησε! Η άδεια υπογράφτηκε, μετά από 8 μή-νες αναμονής, την παραμονή της κλήρωσης. Οι χορηγίες χρημάτων μικρές. Όλα δύσκολα αλλά οι χορηγίες τροφίμων και υλικών πάνε καλύτερα. Ότι και να γίνει η Κατασκήνωση θα λειτουργήσει με υψηλές προδιαγραφές γιατί τα παιδιά το δικαιούνται!

29 Ιουνίου, τα σεμινάρια ολοκληρώνονταιΤο Σάββατο 13 Ιουνίου γίνεται στην Κατα-

σκήνωση το σεμινάριο για τον Αθλητισμό ενώ το Σάββατο 20 Ιουνίου το σεμινάριο για τους εθελοντές της Κατασκήνωσης του 2015

Στην Οργανωτική συνάντηση στις 29 Ιουνί-ου, ο Πέτρος, που θα είναι και πάλι Διευθυντής, μιλάει για τα παιδιά που θα φιλοξενήσουμε αλλά και το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις δυ-σκολίες. Νέοι και παλιοί περιμένουν με κάποια αγωνία τη σύνθεση των ομάδων και τους ρό-λους που καθένας θα έχει. Με δημοκρατικές διαδικασίες αποφασίζεται ότι οι κραυγές των ομάδων θα έχουν θέμα «Θαλασσινά».

3-5 Ιουλίου, ΠροκατασκηνωτικήΤο πολιτικό σκηνικό θυμίζει μπαρουταπο-

θήκη και την Κυριακή υπάρχει Δημοψήφισμα για το ΟΧΙ. Πρέπει να δουλέψουμε ακόμα πιο εντατικά για να κατέβουμε τη Κυριακή να ψη-φίσουμε. Από το πρωί της Παρασκευής, Έλ-ληνες και ξένοι συνεχίζουν να καταφθάνουν στο βουνό και μπαίνουν σε συνεργεία. Κουζί-να, τραπεζαρίες, σκηνές, κρεβάτια, τουαλέτες, γήπεδα, μαγείρεμα όλο για περισσότερους και «Λ» για τους τελευταίους που προσέρχονται. Μέχρι το Σάββατο το βράδυ έχουν γίνει τα περισσότερα! Όλα γίνονται γρήγορα και πάντα υπάρχει κέφι για τραγούδι το βράδυ.

6 Ιουλίου, τα παιδιά φθάνουνΤο τοπίο αλλάζει μόλις φτάνουν τα τρία

πούλμαν με τα 134 παιδιά. Χαρούμενες φω-νές, γέλια και αμηχανία για τα «πρωτάκια». Συγκροτούνται ομάδες και κοινότητες και όλοι ξέρουν ότι για τις επόμενες 20 ημέρες θα δη-μιουργήσουν μια κοινωνία που δεν κάνει δια-κρίσεις, που δίνει την ευκαιρία στον καθένα,

παιδί ή νέο, να δείξει τα ταλέντα του χωρίς να έχει να λύσει προβλήματα επιβίωσης. Γνώση, εμπειρία και νέες ιδέες συνδυάζονται και με ψυχραιμία και ατομικές υπερβάσεις ξεπερνιού-νται ακόμα και απρόβλεπτες δυσκολίες...

Το νιάξιμο, η αγάπη και τα φανερωμένα συ-ναισθήματα διαχέονται στον γαλάζιο ουρανό, τα καταπράσινα πεύκα, το κοκκινόχωμα και δείχνουν ότι είναι εφικτή η αρμονική συμβίωση τόσων διαφορετικών ανθρώπων.

Ιούλιος, Επισκέψεις Η μεγάλη επιθεώρηση της TUV Hellas πάει

καλά και καταλήγει στην πιστοποίηση κατά ISO 9001 και 22000 μέχρι το 2018!

Η Γιορτή των φίλων γίνεται στις 22 Ιουλί-ου. Οι 150 φίλοι και παλιά στελέχη περιηγού-νται στην Έκθεση Χειροτεχνίας, απολαμβάνουν τα εδέσματα του κ.Βασίλη και παρακολουθούν ενθουσιασμένοι παιδιά και εθελοντές στη Ψυ-χαγωγία. Καταλαβαίνουν ότι εδώ είναι ένας άλλος κόσμος, καλύτερος.

26 Ιουλίου, τα παιδιά φεύγουνΤις τελευταίες μέρες οι ρυθμοί ανεβαίνουν.

Τα παιδιά παρουσιάζουν τη δουλειά του Ομίλου τους, προσπαθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους στους αγώνες στίβου, οι εθελοντές ντυ-μένοι με λαμπερές στολές σερβίρουν και πα-ρασύρουν τα παιδιά στο χορό. Όλοι φτιάχνουν κοσμήματα, παίζουν το Μεγάλο Παιχνίδι της Κατασκήνωσης, μαθαίνουν το τέλος του σίριαλ “Ο Ζορό”, ανεβαίνουν στη Σημαία για να ακού-σουν και να πουν αγκαλιασμένοι «ευχαριστώ». Τα παιδιά μπαίνουν στα πούλμαν δακρυσμένα και αποχαιρετούν τη ζωή που τους αξίζει.

29 Ιουλίου, η Κατασκήνωση κλείνει Σχεδόν όλοι οι εθελοντές μένουν και έρ-

χονται κι άλλοι για το μάζεμα. Έτσι όλα γί-νονται γρήγορα και μένει χρόνος για αστεία, «γάμους», μπάνιο στη θάλασσα, το μεγάλο τραπέζι και το party. Χρειάζεται αποφόρτιση. Ρίχνουμε μια τελευταία ματιά. Όλα είναι τακτο-ποιημένα και καθαρά.

Στο αεράκι της Κατασκήνωσης έχουν προ-στεθεί κι άλλες ανθρώπινες ιστορίες.

Το 2016 θα είμαστε πάλι εκεί.

μικρό οδοιπορικότον Απρίλιο του 2015

φτάνει σε σας το τεύχος 18 κι από τότε πολλά έγιναν

στο μικρό μας χώρο...

Page 29: θροϊσμα #19

Οκτώβριος, απολογισμός δράσηςΣτις 17 Οκτωβρίου, με τον απολογισμό,

έκλεισε ο κύκλος της Κατασκήνωσης του 2015 και τέθηκαν οι στόχοι για την επόμενη Κατα-σκήνωση.

Στην ηλιόλουστη Κατασκήνωση 47 από τους Εθελοντές που βρίσκονται στην Αθήνα, μίλησαν για τις δυσκολίες που συνάντησαν κυρίως από όσα συνέβαιναν εκείνη την εποχή στη χώρα μας, αλλά και για τα πάρα πολλά θετικά που είχαν πολλαπλό όφελος για τα παιδιά και τις με-ταξύ τους σχέσεις που ήταν πολύ καλές. Πολλοί εξέφρασαν τις αγωνίες τους για το μέλλον της προσπάθειας, έκαναν προτάσεις για τις επόμε-νες Κατασκηνώσεις και εκδήλωσαν το ενδιαφέ-ρον τους για όσα προγραμματίζονται να γίνουν το Χειμώνα. Όπως πάντα η μέρα έκλεισε με το κοινό τραπέζι όπου όλοι απόλαυσαν τα εξαιρε-τικά φαγητά που οι ίδιοι οι εθελοντές είχαν μα-γειρέψει. Οι περισσότεροι έπαιξαν αμπάριζα και οι πιο θαρραλέοι διανυκτέρευσαν εκεί.

Νοέμβριος, Γενική Συνέλευση και εκλογέςΤην Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015 έγινε η

Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του Σω-ματείου στα Γραφεία. Στη Γενική Συνέλευση παρουσιάστηκε ο απολογισμός δράσης του απερχόμενου Δ.Σ. και διαβάστηκε η Έκθεση της Εξελεγκτικής Επιτροπής που εγκρίθηκαν από τα μέλη του Σωματείου. Στις εκλογές που ακολού-θησαν ψήφισαν 39 από τα 49 ταμειακά εντάξει μέλη και εκλέχτηκαν τα μέλη του νέου Δ.Σ. τα οποία στις 23 Νοεμβρίου 2015 συγκροτήθη-καν σε σώμα με Πρόεδρο τη Ρίτα Ζαμπάλου, Αντιπρόεδρο την Πέπη Βατικιώτη, Γενικό Γραμ-ματέα το Δημήτρη Αντωνίου, Ταμία το Στρατή Πυρουνάκη, Ειδική Γραμματέα τη Χριστίνα Νι-κολοπούλου, Σύμβουλο Δημοσίων Σχέσεων τον Αντώνη Κωνσταντακόπουλο και Συμβούλους τους Σπήλιο Πέτζα, Θεοδόση Πυρουνάκη και Νι-κηφόρο Πυρουνάκη. Στην Εξελεγκτική επιτροπή εκλέχτηκαν οι Αντώνης Πυρουνάκης, Ξενοφών Παπαϊωάννου και Νίκος Καλλίτσης.

Οι συνεδριάσεις του Δ.Σ. είναι ανοικτές στα μέλη και τους εθελοντές. Στις συνεδριάσεις αυτές συμμετέχουν και οι Πέτρος Καλλίτσης, Αντώνης Πυρουνάκης, Ξενοφών Παπαϊωάννου, Τιμολέων Χατζηβασιλείου, και αρκετοί από τους νεότερους εθελοντές.

Δεκέμβριος, Χριστουγεννιάτικο BazaarΜια μεγάλη ομάδα εθελοντών διοργανώνει

με μεγάλη επιτυχία στις 12 και 13 Δεκεμβρίου στο «Φωκιανό», στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, το 5ο Εθελοντικό Bazaar αλληλεγγύης.

Ιανουάριος 2015, κοπή της πίταςΣτις 9 Ιανουαρίου έγινε η κοπή της πίτας

των Κατασκηνώσεων Χαρούμενα Παιδιά-Χαρού-μενα Νιάτα. Ήταν μια θαυμάσια μέρα κατάλληλη για βόλτες και κουβεντούλες και έτσι 70 φίλοι και εθελοντές ήρθαν στην Κατασκήνωση.

Μετά το καλωσόρισμα της Προέδρου Ρίτας Ζαμπάλου έγινε το κόψιμο της πίτας με τυχε-ρούς τους Στρατή Πυρουνάκη, Ρόη Πυρουνάκη, Σπήλιο Πέτζα αλλά και τον Πέτζα τον νεώτερο!

Στη συνέχεια όλοι απόλαυσαν τα εξαιρετικά φαγητά που ο καθένας είχε φέρει και το κρασί του φίλου Κώστα Διαμάντη, της περίφημης τα-βέρνας ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ στα Πετράλωνα, μιλώ-ντας για όσα γίνονται τούτη την εποχή γύρω μας αλλά και τις νέες δράσεις για τα παιδιά που δρομολογούνται στο χώρο μας.

Φεβρουάριος, ΣυνεστίασηΣτις 27 Φεβρουαρίου 2016 στην αίθουσα

ΑΙΣΧΥΛΟΣ του πολυτελούς ξενοδοχείου ΕΛΕΥ-ΣΙΝΑ στην Ελευσίνα, πραγματοποιήθηκε η Συ-νεστίαση των Φίλων και των Εθελοντών των Κατασκηνώσεων Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν 200 φίλοι και εθελοντές που είχαν την ευκαιρία να κουβε-ντιάσουν για όσα γίνονται αυτή την εποχή στη χώρα μας, να ακούσουν για τις νέες δράσεις που σχεδιάζουν τα Χαρούμενα Παιδιά.

Ανάμεσά τους ο Δήμαρχος Ελευσίνας Γιώρ-γος Τσουκαλάς, ο Αναπληρωτής Πρύτανης του ΕΜΠ Καθηγητής Δημήτρης Παπαντώνης, ο τ. Πρυτανης της ΑΣΚΤ Καθηγητής Άγγελος Αντω-νόπουλος, οι Καθηγητές Πανεπιστημίου Μαρία Θεσσαλού και Τάσος Λεγάκης, ο Καθηγητής του ΕΜΠ Μανώλης Ρογδάκης και πολλά εξέχοντα μέλη της κοινωνίας της Ελευσίνας.

Οι πολλές μικρές παρέες ενώθηκαν σε μια μεγάλη απόλαυσαν το φαγητό και μετά χόρε-ψαν. Πέρασαν καλά ενώ παράλληλα ενίσχυαν οικονομικά τις Κατασκηνώσεις.

Μάρτιος, Απρίλιος, ΚαραβάνιΤο Καραβάνι Τέχνης και Αλληλεγγύης ξε-

κινά το ταξίδι του για τα παιδιά. Πρώτη στάση στην Παιδόπολη Αλίμου και δεύτερη στο Hotspot του Ελαιώνα. Και προχωράει όσο υπάρχουν παι-διά σε ανάγκη...

Απρίλιος, Συνάντηση νέων εθελοντώνΣτις 15 Απριλίου στο foyer του κινηματο-

γράφου ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ συναντιώνται 75 εθε-λοντές και νέοι φίλοι, βλέπουν φωτογραφίες και συζητούν για τη νέα Κατασκήνωση.

Απρίλιος, Έκδοση του ΠεριοδικούΤο ΘΡΟΪΣΜΑ 19 είναι έτοιμο, σας το στέλ-

νουμε και περιμένουμε τις απόψεις σας. Απρίλιος-Ιούνιος, ΣεμινάριαΣτην Κατασκήνωση χρειάζονται εκπαιδευμέ-

να, και όχι μόνο έμπειρα, στελέχη για να είναι τα παιδιά ευτυχισμένα και χαρούμενα. Τα σεμι-νάρια για τους εθελοντές προγραμματίστηκαν για τις 22,23,24,25,26 Απριλίου, 7,8 Μαϊου και 11 Ιουνίου. Γίνεται προσπάθεια να βρεθούν νέα, κυρίως αγόρια, στελέχη, αλλά και να υπάρχουν πολύ καλά προετοιμασμένα προγράμματα.

Τα σεμινάρια για τους εθελοντές της Κατα-σκήνωσης 2016 θα γίνουν τον Ιούνιο. Οι εθε-λοντές πρέπει να δηλώσουν την διαθεσιμότητά τους μέχρι τις 31 Μαϊου 2016 για να υπάρχει χρόνος για την καλή οργάνωση της κατασκή-νωσης.

Απρίλιος-Ιούνιος, ΛαχείοΑπό το χειμώνα κυκλοφορεί το Λαχείο

2016. Η τιμή του 2 ΕΥΡΩ και η κλήρωση γίνεται στις 22 Ιουλίου 2016.

Είναι μεγάλη ανάγκη να διαθέσουμε σε φί-λους και γνωστούς λίγους ή περισσότερους λα-χνούς για να πάμε καλά.

Παράλληλα πρέπει να γίνουν συντονισμένες ενέργειες για την εξεύρεση χορηγιών χρημά-των, τροφίμων και υλικών.

Μάιος-Ιούνιος, Τεχνικά Έργα Η οικονομική δυσπραγία δεν επιτρέπει την

εκτέλεση μεγάλων νέων έργων αλλά μικρές αναπλάσεις μπορούν να γίνουν. Κάποια Σαβ-βατοκύριακα θα είμαστε στην Κατασκήνωση για δουλειές (κόψιμο χόρτων, βαψίματα κλπ)

Ιούνιος, Εγγραφές παιδιώνΑπό 6 έως 20 Ιουνίου 2016 θα γίνουν, στη

Φωλιά αλλά και στα Γραφεία στην Αθήνα, οι εγγραφές παιδιών. Θα φιλοξενήσουμε 140 παι-διά από όλο τον κόσμο. Η ενημερωτική συνάντη-ση με τους γονείς είναι στις 27 Ιουνίου.

Ιούλιος, ο μήνας της μεγάλης δράσηςΣτις 27 Ιουνίου θα γίνει η οργανωτική συ-

νάντηση με τα στελέχη της κατασκήνωσης του 2016, ενώ η προκατασκηνωτική θα αρχίσει την Παρασκευή 1 Ιουλίου.

Τα παιδιά θα ανέβουν στις 4 Ιουλίου και θα φύγουν στις 24 Ιουλίου ενώ η κατασκήνωση θα κλείσει στις 27 Ιουλίου 2016.

Τα περισσότερα από όσα θα συμβούν τους επόμενους μήνες θα τα μαθαίνετε από το newsletter. Για όσα καταφέραμε, όσα δεν κάνα-με, θα πρέπει να περιμένετε μέχρι τον Απρίλη του 2017, όταν εκδοθεί το επόμενο ΘΡΟΪΣΜΑ.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016, στις 7.30 το απόγευμα, ελάτε στην Κατασκήνωση! Είστε καλεσμένοι στη Γιορτή των Φίλων για να δείτε από κοντά παιδιά και νιάτα σε δράση!

Page 30: θροϊσμα #19

30

προβολή στα ΜΜΕ

έγραψαν και είπαν για μας

Πληροφορίες για τη δράση μας θα βρείτε στο www.kataskinosi.gr. Γραφτείτε συνδρομητές για να λαμβάνετε κάθε μήνα το newsletter!Θα μας συναντήσετε ακόμα στο Facebook στο http://www.facebook.com/groups/8327554133/

Λίγες σχετικά αναφορές υπήρχαν στα ΜΜΕ τη χρονιά που μας πέ-ρασε. Είναι ένα τομέας που ποτέ δεν τα πηγαίναμε καλά ίσως και γιατί τα «συστημικά» ΜΜΕ ελάχιστα ενδιαφέρονται για κοινωνικά προβλήματα και πολύ περισσότερο για τις λύσεις που δίνουν στα προβλήματα αυτά, ομάδες ανθρώπων που δεν είναι αστέρες του lifestyle. Παρόλα αυτά και πάλι κάτι έγινε.

Ο φίλος Νικόλας Καμακάρης και ο Γιώργος Σμυρνής στο Ραδιόφω-νο του Alpha 989, η Μαρία Τσώλη στη διαδικτυακή έκδοση της εφημε-ρίδας ΤΟ ΒΗΜΑ και οι συνεργάτες του ΑΘΗΝΑ 984 έκαναν αναφορές

για το Χριστουγεννιάτικο Bazaar και την Κατασκήνωση..Το πολύ δημοφιλές portal POPAGANDA του Σταύρου Διοσκουρίδη

πάντα έχει σε περίοπτη θέση τις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε στην πόλη αλλά και στην Κατασκήνωση, ενώ η φίλη Τζένη Παπαζιού, που εκ-δίδει το περιοδικό SERIOUS, πάντα έχει αναφορές και το ίδιο κάνουν πολλά portal στο Διαδίκτυο.

Ο Νίκος Καλλίτσης και άλλοι εθελοντές αφιέρωσαν χρόνο για να αναβαθμίσουν το επίσημο site των Κατασκηνώσεων www.kataskinosi.gr

Τους ευχαριστούμε όλους θερμά.

Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και TUVΣτο πλαίσιο του ερευνητικού έργου «ΘΑΛΗΣ-Πανεπιστήμιο Πελοποννή-

σου-Αξιολόγηση Ελληνικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων» γίνεται για πρώτη φορά μια αρκετά περιεκτική καταγραφή της σημαντικής προσφοράς των ελληνικών ΜΚΟ στην ελληνική κοινωνία.

Η διαδικασία αξιολόγησης ακολούθησε διεθνή standards ύστερα από μικρή προσαρμογή στο ελληνικό περιβάλλον. Η επιστημονική ομάδα έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στον έλεγχο των συλλεχθέντων στοιχείων καθώς και στην επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων.

Οι Κατασκηνώσεις Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα, βάσει της σχετικής διαδικασίας συγκέντρωσαν τις ακόλουθες βαθμολογίες με άρι-στα το 100 και τα 4 αστέρια:

Τομέας Κοινωνική Αλληλεγγύη - Κοινωνική Ένταξη: 3 αστέριαΑποτελεσματικότητα: 82, Οργάνωση: 77, Διαφάνεια: 60 Συνολική Βαθμολογία: 73,3Τομέας Πολιτισμός: 3 αστέρια Αποτελεσματικότητα: 82, Οργάνωση: 77, Διαφάνεια: 60 Συνολική Βαθμολογία: 73,3Τομέας Υγεία - Πρόνοια - Σίτιση - Στέγαση: 3 αστέριαΑποτελεσματικότητα: 82, Οργάνωση: 77, Διαφάνεια: 60 Συνολική Βαθμολογία: 73,3Συνολικά η διαδικασία της αξιολόγησης απέδειξε ότι οι ελληνικές

ΜΚΟ, κινούμενες σε ένα περιβάλλον σημαντικών δυσκολιών, λειτουρ-γούν με υποδειγματικό τρόπο ενώ παραμένουν μικρά σημεία αδυναμιών τα οποία αποτελούν ευκαιρίες για ακόμα καλύτερο τρόπο λειτουργίας και δραστηριοποίησης.

Περισσότερα στοιχεία για το ερευνητικό πρόγραμμα και τη διαδικασία αξιολόγησης καθώς και για τα συνολικά αποτελέσματα αυτής μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα:

https://greekcivilsocietynetwork.wordpress.com/

Το 2009 οι Κατασκηνώσεις Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα πιστο-οιήθηκαν για πρώτη φορά για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στα παιδιά και τους νέους. Από τότε κάθε χρόνο επιθεωρητές της TUV Hellas έρχονται για να εξετάσουν αν ξέρουμε τι κάνουμε αλλά και το εάν κάνουμε όσα πρέπει για να μας αξίζουν οι πιστοποιήσεις.

Πάντα βρίσκουν ότι είμαστε εντάξει με τις προδιαγραφές και μας πι-στοποιούν κατά:

- ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 9001:2008 για την Παροχή Υπηρεσιών Διαμονής, Σίτι-σης και Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Παιδιών και Εφήβων

- ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 22000:2005 για την Επεξεργασία και Διάθεση Τροφί-μων στις Εγκαταστάσεις της Κατασκήνωσης

Το τελευταίο πιστοποιητικό ισχύει μέχρι το 2018.

ανεξάρτητοι οργανισμοί κρίνουν το έργο των Κατασκηνώσεων

Page 31: θροϊσμα #19

31οικονομικά και χορηγίες

δει δη χρημάτων

Χορηγίες χρημάτων και υλικών

"Υιοθεσία" φιλοξενίας παιδιών

Το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση, χάρις και στο προσωπικό ενδιαφέρον των Δ.Αφεντούλη και των συνεργατών του «υιοθέτησε», για 8η συνεχόμενη χρο-νιά, την φιλοξενία δέκα παιδιών της Κατασκήνωσης χο-ρηγώντας στο Σωματείο μας το ποσό των 5.000 €.

Περισσότερες από 11.000 μερίδες φαγητού ετοιμάστηκαν φέτος από τον Chef

κ.Βασίλη Παναγιωτόπουλο στο μαγειρείο.

Μεγάλες Χορηγίες

Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια για την πολύχρονη οικονομική κρίση και τα τραγικά αποτελέσματα που έχει στους πιο αδύναμους από τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό τον τόπο. Οι πληγές τους δεν έχουν να κάνουν μόνο με την αδυναμία σίτισης αλλά και με την ψυχολογία τους. Η απελπισία τους οδηγεί σε ακραίες επιλογές. Φεύγουν για άλλους τόπους, μετατρέπονται σε άστεγους, στή-νονται σε ουρές για να ξεγελάσουν την πείνα τους. Εγκαταλείπουν τα παιδιά τους σε Ιδρύματα ή σε φτωχούς συγγενείς. Το Κράτος, αδύναμο και ανίκανο, αφήνει τη κοινωνική φροντίδα σε ΜΚΟ. Σαν έρθει το καλοκαίρι τα παιδιά μένουν χωρίς το Σχολείο τους, χωρίς φαγητό και φροντίδα. Προσπαθούμε να πάρουμε όσα περισ-σότερα μπορούμε στην Κατασκήνωση για να ζήσουν στη Φύση και ν΄ ανασάνουν, να βρεθούν με άλλα παιδιά, να εισπράξουν φροντίδα και στοργή από έμπειρους και εκπαιδευμένους εθελοντές.

Η πολιτική και οικονομική κρίση προσθέτει προβλήματα στο εγχείρημά μας. H Κρατική χρηματοδότηση είναι άγνωστη σε μας και οι υπηρεσίες δεν μας δίνουν άδεια λειτουργίας μερικές φορές αλλά δεν φανταζόμαστε ότι δεν θα είχαμε άδεια για το Λαχείο ή ότι θα προέκυπταν τα capital controls και θα δυσκολευόμαστε να ψωνίσουμε τρόφιμα. Τα ξεπεράσαμε όλα και τα καταφέραμε και φέτος!

Για την επόμενη χρονιά δε θα χρειαστούμε βέβαια για αμοιβές ανθρώπων αλλά είναι ανάγκη να συγκεντρώσουμε 50.000€ για να τρώνε τα παιδιά 5 φορές την ημέρα, για τις μετακινήσεις, για τα παιδαγωγικά προγράμματα, για τη συντήρηση και τη λειτουργία των ιδιόκτητων εγκαταστάσεων μας.

Οι φίλοι, τα μέλη και οι εθελοντές πρέπει να είναι μαζί μας στο Παζάρι, τη συνεστίαση, την Έκθεση, να διαθέσουν Λαχεία, να βρουν και να πείσουν ανθρώ-πους που είναι σε εταιρείες και Ιδρύματα να προσφέρουν χρήματα και εξαιρετικής ποιότητας τρόφιμα και υλικά. Θα τα καταφέρουμε κι εφέτος; Μαζί σας ναι!.

Πέρσι τα καταφέραμε και οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους φίλους που ενίσχυσαν οικονομικά τις προσπάθειές μας, ιδιαίτερα τις κυρίες:

Μαρκησία Χατζηπαύλου, Δωροθέα Γιαννίση, Ελένη Λιδώρη, Καίτη Taylor, Έφη Χαϊκάλη, Αγγελία Πατέρα, Ευτυχία Παπατζανάκη, Ειρήνη Φούντου, Ελένη Κονιδάρη, Μαρία Διαμαντοπούλου, Λένα Καλπίδου, Αντιγόνη Παπαπασχάλη, Χρι-στίνα Κουράφα, Ντίνα Καλαμίτση, Μαρίκα-Ζηνοβία Φαφαλιού, Βάλλυ Μαυρονι-κολάου, Ειρήνη Αλεξοπούλου, Πηνελόπη Μοντσενίγου, Όλγα Στουραϊτου, Σοφία Χατζόγλου, Ευαγγελία Μορφιάδου, Μακρή Αλεξάνδρα, Εύα Μαργαριτούλη, Δή-μητρα Χριστοπούλου, Ισμήνη Βογιατζόγλου, Λήδα Σπανουδάκη

τους κυρίους Σπύρο Μεταξάτο, Κωστή Καβουλάκο, Γιάννη Παπαδόπουλο, Σωτήρη Καλαμί-

τση, Στέλιο Σκούφα, Λουκά Λιδώρη, Τάσο Γκιάτη, Γιώργο Γκιάτη, Νίκο Καπλανίδη, Γιώργο Τσαγκαράκη, Αντώνη Τσουρινάκη, Κώστα Μπούτση, Γιώργο Πέππα, Μόσχο Μοσχίδη, Τάσο Σουλτανόπουλο, Κώστα Κοθωνίδη, Νίκο Χαλάτση, Χαράλαμπο Πέππα, Μπάμπη Κωστιδάκη, Γιώργο Μόσχο, Γιώργο Μακρή, Πέτρο Μοσχίδη, Δη-μήτρη Μαργαριτούλη, Χρήστο Ασπραδάκη, Γιάννη Ρήγο, Δημήτρη Τσιράκη, Κων-σταντίνο Γκολογιάννη

και όσους μεσολάβησαν για να βρεθούν τρόφιμα και υλικά όπως τους:Γιώργο Παναγόπουλο και τους φίλους του στην UNILEVER, Παναγιώτη Κου-

βάτσο και τους φίλους του στη NESTLE, Ξενοφώντα Παπαϊωάννου, τις φίλες από τον ΔΕΣΜΟ (www.desmos.org) που μας έφεραν σε επαφή με πολλές εταιρείες και την Παναγιώτα Δελή του Νοσοκομείου ΕΛΠΙΣ.

Åôáéñåßåò êáé óýëëïãïé ìå ôç ìåóïëÜâçóç ößëùí ðïõ îÝñïõí êáëÜ ôç ÷ñçóéìüôçôá ôçò ðñïóðÜèåéáò ðïõ ãßíåôáé ãéá ôá ðáéäéÜ ôçò ìåãáëýôåñçò áíÜãêçò μας åíßó÷õóáí.

Áðü ôïí Απρίλιο ôïõ 2015 μέχρι το Μάρτιο του 2016 μας âïÞèçóáí -με äùñåÝò 200-1.000 € ïé: ΒΙΒΕΧΡΩΜ Α.Ε., ALPHA BANK, COMMON PROGRESS, GOLDEN DESTINY,ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ST.JOSEF, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΝΔΡΑΣ. BETAPLAN ΑΕΜ,ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ-ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣäéáèÝôïíôáò ðñïúüíôá êáé ìÝóá ïé: ΔΗΜΟΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ, ΔΗΜΟΣ ΜΑΝΔΡΑΣ, UNILE-VER και UNILEVER Παγωτά, NESTLE, ΠΑΝΕΜΠΟΡΙΚΗ-Σ.ΨΙΛΙΑΝΟΣ, MISKO, ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ Σ.ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΦΛΩΡΙΔΗΣ ΑΕΒΕΚ, ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ, TOYOTA-ΠΛΕΣΤΗΣ, ΜΕΛΙΣΣΑ-ΚΙΚΙΖΑΣ, BINGO-TOTTIS, EL BISCO, MONDELEZ INTERNATION-AL, ΦΑΡΜΑ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΥΙΟΙ Δ.ΜΑΝΩΛΑΡΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ, SKOT AE, ΕΥΡΩΧΑΡΤΙΚΗ, ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ, Ι. & Σ., ΑΕΕ, AGRINO-EY.Γ.ΠΙΣΤΙΟΛΑΣ Α.Ε., Γ.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΑΕ, ΑΤΛΑΝΤΑ ΑΕ, Food Allergens Laboratories, ΑΠΕΝΤΟΜΩΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΒΑΣΩ ΣΤΡΑΚΑΤΟΥΝΑ, ΕΙΡΗΝΗ ΛΟΥΡΔΗ, ΕΦΗ ΛΑΜΠΙΡΗ, MIK-ROKOSMOS, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΗΣ ΜΩΡΑΪΤΗ, INTERNATIONAL SCHOOL OF PIRAEUS, ALLANTON και η ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΕΣημαντική είναι η προσφορά της TUV HELLAS που πιστοποιεί δωρεάν κατά ISO 9001 και ISO 22000 τις υπηρεσίες που παρέχουν οι Κατασκηνώσεις στα παιδιά.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κωνσταντίνο Περατικό, στο Ζαννή Βούλγαρη και στο Γιώργο Ανωμερίτη της ΟΛΠ Α.Ε. για την πολυετή ενίσχυση των προσπαθειών μας με μεγάλες προσφορές.

ΛΑΧΕΙΟ 2016Êõêëïöïñåß ôï Ëá÷åßï ìå áíôéêåßìåíá êëÞñùóçò 50 ðßíáêåò êáé 50 âéâëßá. ÔéìÞ Ëá÷íïý 2 ÅÕÑÙ.ÊëÞñùóç óôéò 22 Ιουλίου 2016 þñá 8 ì.ì.

Ãéá ëá÷íïýò ôçëåöùíÞóôå óôï 210-32.26.019

ÓÊÅÐÔÅÓÔÅ ÍÁ ÁÍÁËÁÂÅÔÅ ôá Ýîïäá ôçò öéëïîåíßáò åíüò ðáéäéïý;

500€ èá ôïõ ÷áñßóïõí 21 áîÝ÷áóôåò ìÝñåò!

Page 32: θροϊσμα #19

êáôáóêçíùóåéò ÷áñïõìåíá ðáéäéá-÷áñïõìåíá íéáôá

χεϋδεν 14, 104 34 ÁèÞíá

www.kataskinosi.gr

áí ðéóôåýåôå üôé ç ðñïóðÜèåéÜ ìáò áîßæåé êáé èÝëåôå íá âïçèÞóåôå ôüôå:

• KáôáèÝóôå Ýíá ðïóü óôïõò Ëïãáñéáóìïýò:

GR7701100800000008067172687 óôçí ÅÈÍÉÊÇ ÔÑÁÐÅÆÁGR0901401680168002002004752 óôçí ALPHA BANKGR37 02600560000010200373065 óôçí EUROBANKGR8601720250005025010577269 σôçí ÔÑÁÐÅÆÁ ÐÅÉÑÁÉÙÓ Þ óôï ðñüãñáììá winforlife óôï www.easypay.gr

• ÊÜíôå ôéò áãïñÝò óáò ìå ìéá ðéóôùôéêÞ Winlife Visa και δηλώστε τις Κατασκηνώσεις Χαρούμενα Παιδιά

• Óõìðëçñþóôå ôçí Ôá÷õäñïìéêÞ åðéôáãÞ ðïõ åóùêëåßåôáé

• AãïñÜóôå Ëá÷íïýò ôïõ Ëá÷åßïõ ðïõ êëçñþíåé, óôéò 22 Ιουλίοõ 2016, 50 ðßíáêåò êáé 50 âéâëßá

• “ÕéïèåôÞóôå”, ìå 500 €, ôç “öéëïîåíßá” ãéá 21 ìÝñåò åíüò ðáéäéïý óôçí êáôáóêÞíùóç

• ÄéáèÝóôå ãéá ôá 140 ðáéäéÜ ôá åîáéñåôéêÜ ðñïúüíôá ôçò Åôáéñåßáò óáò (τρόφιμα, υλικά καθαριότητας κλπ)

• Áöéåñþóôå ÷ñüíï óôéò äñáóôçñéüôçôÝò ìáò και δουλέψτε εθελοντικά στα προγράμματά μας για τα παιδιά και τους νέους

ÅðéêïéíùíÞóôå ìáæß ìáò áöÞíïíôáò ìÞíõìá óôï 210-32.26.019

óôÝëíïíôáò FAX óôï 210-32.57.801 Þ e-mail óôï [email protected]

και στο [email protected]

EN ISO 9001:2008Παροχή Υπηρεσιών Διαμονής, Σίτισης και

Ψυχοκοινωνικής Στήριξης Παιδιών και Εφήβων

EN ISO 22000:2005Επεξεργασία και Διάθεση Τροφίμων

στις εγκαταστάσεις της Κατασκήνωσης