Ο άνθρωπος είναι το χειρό-τερο ζώο που υπάρχει. Δεσυμφωνείτε;

Φροντιστήρια: δεν είναι επι-λογή, είναι ανάγκη!

σελίδα 3

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ - ΕΤΟΣ Β΄ - 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 - ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ: 19 - ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ: 1 €

ΚΥΡΙΟΑΡΘΡΟ

σελίδα 3

σελίδα 8

σελίδα 2

Απλή σκέψη του λέ(γ)οντος

σελίδα 8

σελίδα 3

Μια τεράστια βασιλόπιτα και πολύ κέφι στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας πουοργάνωσε η Μαθητοφρένεια. Το φλουρί έτυχε στον μαθητή της β΄λυκείου Σπύρο Τσο-καλίδη. Τραγουδήσαμε, χορέψαμε και ευχηθήκαμε μια καλή χρονιά με υγεία και χαράγια όλους και πολλές δημοσιογραφικές επιτυχίες για την εφημερίδα μας!

σελίδα 5

Πρωταθλητές ... από κούνια!Σχολείο, φροντιστήριο, μαθήματα, διαγωνίσματα και όμως βρίσκουν χρόνο να ασχολούνται ... επαγγελματικά με το άθλημα που αγαπούν. Δεν έχουν τελειώσει ακόμητο σχολείο αλλά ήδη έχουν εμπειρίες από πανελλήνιους αγώνες κι έχουν γνωρίσει σημαντικές διακρίσεις. Μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας, μιλούν για το αγα-πημένο τους άθλημα, παρουσιάζουν τις διακρίσεις που ως τώρα είχαν και περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν συνδυάζοντας διάβασμα και άθληση. Γιατί τααγαθά κόποις κτώνται!

σελίδες 6 - 7

βιβλιοθήκη Απόψεων

Κωνσταντίνα Παλιούρα“Πρώτα ο μαθητής” ... ξεπαγια-σμένος!

Βασίλης ΒασιλόπουλοςΚυνήγι: Φίλος ή εχθρός τηςφύσης;

Κων/νος - Δημ. ΤσιουμέλαςΣτρατιωτική πειθαρχία ή χάος!

σελίδα 4

Σε μια όμορφη γιορτή η Μαθητοφρένειαέκοψε την Πρωτοχρονιάτικη πίτα

«Είσαι χοντρός! Δεν σε θέλουμεστην ομάδα μας! Πώς είναι έτσιτα αυτιά σου; Τον Ντάμπο έχειςαδελφό; Έχεις προσέξει ποτέ ταπόδια σου; Σαν καλαμάκια μοι-άζουν!»

σελίδα 5

ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ

Μαθητοφρένεια ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΛΙΔΑ 2

Ο άνθρωπος είναι το χειρότεροζώο που υπάρχει! Δε συμφωνείτε;

Επηρεασμένη σαν παιδί κι εγώαπό την εκπομπή «Πρωταγω-νιστές» του Σταύρου Θεοδω-

ράκη σχετικά με τις μεταμοσχεύσεις,αποφάσισα να μοιραστώ με σας δυοσκέψεις μου. «Ελλάδα, πρώτη στατροχαία, τελευταία στις μεταμο-σχεύσεις, ΓΙΑΤΙ;»Είναι αξιοπερίεργο για το πώς οι άν-θρωποι κυριεύονται από τον θάνατο,όταν χάσουν κάποιον δικό τους, καιδεν βλέπουν την ζωή που μπορεί τοπεριστατικό να προσφέρει. Ίσως εί-μαστε καταδικασμένοι να βλέπουμετο κακό που συνέβη και όχι το καλόπου μπορούμε να προκαλέσουμε.Έχουμε αναλογιστεί ποτέ πως ίσωςένα κομμάτι του εαυτού μας μπορείνα βοηθήσει έναν συγγενή, ένανφίλο ή έναν συμμαθητή μας; Ή μάλ-λον έχουμε αναλογιστεί ότι μπορείεμείς να βρεθούμε στη θέση τουλήπτη κάποια στιγμή;«Νιώθω ότι μέσα μου ζει ένα κομμάτιαπό αυτό το παλικάρι», δηλώνει λή-πτης νεφρού. Τι μας εμποδίζει απότο να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπομας; Μήπως αυτή η ιδέα δεν έχειωριμάσει στην ελληνική κοινωνία;Παρότι η εκκλησία έχει δώσει τησυγκατάθεση της στις μεταμοσχεύ-σεις, δεν φαίνεται η ίδια να παράγειέργο. «Από την εκκλησία περιμέ-νουμε ενεργό ρόλο, όχι παθητικόναι». Από την άλλη μεριά όλη η καλή θέ-ληση πάει χαμένη λόγω έλλειψηςτεχνικού εξοπλισμού στα ελληνικάνοσοκομεία. «Το παράδοξο στηνχώρα μας είναι ότι δεν υπάρχουνκρεβάτια για τους ζωντανούς στηνΕντατική, θα υπάρχουν για τους νε-κρούς;»Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν άν-θρωποι (;) που προσπαθούν να μετα-τρέψουν αυτή την ιερή πράξη σεχρήμα και κέρδος. Ειδικά στις ανα-

τολικές χώρες και την Ασία παρατη-ρούνται περιστατικά ευθανασίας γιαεκμετάλλευση των οργάνων. Επιχεί-ρηση πολύ «κερδοφόρα» για μερι-κούς. Μετριέται όμως σε χρήμα ηζωή; Αν και δεν έχω πεισθεί για την«οικονομική» κρίση, για την κρίσηανθρωπισμού είμαι σίγουρα πεπει-σμένη. Όταν το κέρδος και το χρήμαχρησιμοποιεί τους ανθρώπους, αντίνα γίνεται το αντίθετο, οι ηθικέςαξίες εκφυλίζονται με αποτέλεσματο χρήμα να έρχεται ενάντια στο πο-λυτιμότερο αγαθό: τη ζωή.Τα προαναφερθέντα γεγονότα μεκάνουν να θέλω να απαρνηθώ τηνανθρώπινη φύση μου αν μοιάζει μεαυτή αυτών των ανθρώπων. Μήπωςο σημερινός πολιτισμός δεν είναιαυτός που ταιριάζει στην ανθρώπινηύπαρξη; Ο διαχωρισμός τελικά τουανθρώπου από τα ζώα είναι πολύλεπτός και σε τέτοιες περιπτώσειςπιστεύω δεν υπάρχει καν. Όταν σανάνθρωποι ξεχνάμε τις αρχές και τιςαξίες που μας διακρίνουν από ταζώα, τότε είμαστε απλά ΖΩΑ.Για να κλείσω μ’ αυτό που άρχισα.Αν και ακόμη ως χώρα υπολειπόμα-στε κατά πολύ από το επιθυμητό, αι-σίως με θετικό απολογισμόμεταμοσχεύσεων έκλεισε το 2011σύμφωνα με τον ΕΟΜ (Εθνικός Ορ-γανισμός Μεταμοσχεύσεων). Τα πο-σοστά της χρονιάς που πέρασεαποτελούν αισιόδοξη προοπτική καιδίνουν τη δυνατότητα για τοποθέ-τηση υψηλότερων στόχων για το2012. Η Ιδέα της Δωρεάς Οργάνωνφαίνεται ότι σιγά σιγά γίνεται συνεί-δηση στη σκέψη του κόσμου, ανα-δεικνύοντας το μεγαλείο τηςπροσφοράς και του αλτρουισμού.

[Περισσότερες πληροφορίες για τοθέμα το μεταμοσχεύσεων στοhttp://www.eom.gr/]

ΚΥΡΙΟΑΡΘΡΟ

Mια ξανθιά πιάνει επιτέλους τηνπρώτη της δουλειά και νιώθει πολύυπερήφανη. Την πρώτη μέρα θέλον-τας να αποδείξει την αξία της στακαινούρια της αφεντικά, αποφασίζεινα τους κεράσει τον καφέ. Παίρνειλοιπόν ένα μεγάλο θερμός και πηγαί-νει στην καφετέρια απέναντι και ρω-τάει τον καφετζή:- Χωράει αυτό το θερμός πέντε κα-φέδες; - "Ναι", της λέει αυτός- "Ωραία τότε. Δώσε μου τρεις σκέ-τους, έναν με γάλα και έναν ντεκα-φεϊνέ!

Πάει μια ξανθιά στον πάγκο δανει-σμού της Βιβλιοθήκης και λέει:- Δανείστηκα ένα βιβλίο την προ-ηγουμένη βδομάδα, αλλά ήταν το πιοβαρετό βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ.Δεν είχε καθόλου υπόθεση, είχεωστόσο υπερβολικά πολλούς χαρα-κτήρες.- Ώστε εσείς λοιπόν μας πήρατε τοντηλεφωνικό κατάλογο!

Κάνει την πάπια

Στη βυζαντινή εποχή, εκείνος πουκρατούσε τα κλειδιά του παλατιούονομαζόταν Παπίας. Με τον καιρό, τοόνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος καιδινόταν στους έμπιστους αυλικούς. ΟΠαπίας είχε κάθε δικαίωμα να κάθε-ται στο ίδιο τραπέζι με τον αυτοκρά-τορα, να τρώει και να κουβεντιάζειμαζί του. Όταν ο αυτοκράτορας τουπαλατιού ήταν ο Βασίλειος ο Β', Πα-πίας έγινε ο Ιωάννης Χανδρινός, έναςσκληρός άνθρωπος, ύπουλος καιψεύτης. Συνήθιζε να διαβάλλει τουςπάντες και με τον καιρό έγινε το φό-βητρο όλων. Όταν κάποιος παραπο-νιόταν πως αδικήθηκε, ο Χανδρινόςπροσποιούνταν τον έκπληκτο και ταμάτια του βούρκωναν. Φυσικά, πολύσύντομα, το παλάτι κατάλαβε τη δι-προσωπία του και από εκεί και έπειταόταν κάποιος έκανε τον ανήξερο, οιφίλοι του έλεγαν ειρωνικά: «Ποιείςτον Παπίαν».

“Είναι μια ώρα δύσκολη, της ... βαθμολογίας η ώρα”, “Τέρμα τα ψέματα”, “Κάθε κα-τεργάρης στον πάγκο του”, “Εδώ πληρώνονται όλα” ... και επειδή δε μου ρχονταιάλλα σχετικά αλλά και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη: την Παρασκευή 3 Φε-βρουαρίου παίρνουμε βαθμούς και ... “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”!

τι θέλει να πει... ο ποιητής;

ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

ΣΥΜΒΟΥΛΟΙΕΚΔΟΣΗΣ

Δημήτρης Γουσόπουλος ΦιλόλογοςΔήμητρα Κωσταρέλλου Φιλόλογος

ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Εβελίνα ΠιπέργιαΕλένη ΧατζηλίουΑλεξάνδρα Παπανίκου

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙΥΛΗΣ

Αθηνά ΠηλιτζίδουΡένια ΤσίπηΑνδρέας ΛιάμπαςΧριστίνα ΠαπανικολάουΑναστασία ΠαπανικολάουΑναστασία ΚώτταΜαρία ΜπέλτσιουΜαρία ΜπέλλουΑθανασία ΚριθαριώτηΘωμαή Φιλιοπούλου

ΕΙΔΙΚΟΙΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Ανδρομάχη ΧατζήΧρήστος ΣέτζαςΕύη Νερκίζογλου

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΡΕΠΟΡΤΑΖ

Κων/νος - Δημ. Τσιουμέλας

Η Μαθητοφρένεια είναι σχολική εφη-μερίδα των μαθητών και των μαθη-τριών του 2ου Γενικού ΛυκείουΓρεβενών. Ο χαρακτήρας της είναι μηκερδοσκοπικός. Τα έξοδα της εφημε-ρίδας καλύπτονται από χορηγίες καιδιαφημίσεις προϊόντων, επιχειρήσεωνή προσώπων, για τα οποία δεν υπάρχεικάποιο κώλυμα προβολής σύμφωνα μετην κείμενη ελληνική νομοθεσία.Κάθε παιδί έχει το απόλυτο δικαίωμανα δημοσιεύσει οτιδήποτε επιθυμείχωρίς διάκριση και χωρίς λογοκρισία.Δικαίωμα δημοσίευσης έχουν και όλοιοι καθηγητές του σχολείου μας αλλάκαι μέλη της ευρύτερης εκπαιδευτικήςκοινότητας. Οι τυχόν επεμβάσεις σταυπό δημοσίευση κείμενα θα αφορούντην έκτασή τους και μόνο, ανάλογα μετο διαθέσιμο χώρο, χωρίς ωστόσο νααλλοιώνεται κατ’ ελάχιστο το ύφος καιτο περιεχόμενο του κειμένου. Απο-κλείονται κείμενα προπαγανδιστικού,υβριστικού ή συκοφαντικού περιεχο-μένου ή κείμενα που κατά την κρίσητης συντακτικής ομάδας δεν τηρούντους στοιχειώδεις κανόνες ευπρέπειας.Τα άρθρα και τα ρεπορτάζ που δημο-σιεύονται στη Μαθητοφρένεια απη-χούν τις απόψεις των συντακτών τουςκαι μόνο, και σε καμιά περίπτωση δεσυνεπάγεται ότι αυτή είναι και η θέσητης συντακτικής ομάδας της εφημερί-δας ή του επιβλέποντος καθηγητή ήτης Διεύθυνσης του σχολείου.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΕΚΔΟΣΗ

Γιώργος Δημητριάδης Πληροφορικός

Ξέρω ότι κι εσύ σεκάθε διάλειμμαστήνεσαι στο παρά-θυρο περιμένονταςτον επόμενο που θαπέσει φαρδύς πλα-τύς στο ... παγοδρό-μιο της αυλής.Ανάμεσά τους,έμαθα, ήταν και δυοκαθηγητές. Ποιοι;

ΤΑΔΕ ΕΦΗΜΠΟΜΠΙΡΑΣ

Εβελίνα ΠιπέργιαΑρχισυντάκτρια

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ

Ο Μητροπολίτης Γρεβενών κ.κ. Σέργιος καιο Δήμαρχος Γρεβενών κ. Δημοσθένης Κου-πτσίδης τη Δευτέρα 30/1 βράβευσαν τουςπρωτεύσαντες μαθητές κάθε τάξης των σχο-λείων του Ν. Γρεβενών σχολικού έτους2010-2011. Ανάμεσά τους και οι δικοί μας:Μαρία Μπέλτσιου (α΄λυκείου), ΑνδρέαςΨευτογκάς (γ΄λυκείου) και Θέλμα Μιχαλο-πούλου (β΄λυκείου). Σε κάθε παιδί δόθηκεέπαινος και χρηματικό βραβείο 250 ευρώ.

3Μαθητοφρένεια ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΤΙΑ

Ένα είδος "μίνι πολέμου", θα λέγαμε,έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους εκπαιδευ-τικούς σχολείου και στους εκπαιδευτι-κούς φροντιστηρίου.

Οι πρώτοι, δε χάνουν ευκαιρία να υπο-βαθμίσουν το ρόλο της "παραπαιδείας"και να πετάξουν το καρφάκι τους, λέ-γοντας πως αδικαιολόγητα δίνουμε με-γαλύτερη βάση στα φροντιστήριαπαρά στα μαθήματα του σχολείου.

Ίσως, τελικά να μην έχουν και τόσο με-γάλο άδικο. Τι μπορούμε όμως να κά-νουμε εμείς, όταν το ίδιο το σύστημα μάςωθεί στην λεγόμενη παραπαιδεία; Και,κατά πόσο μπορεί πλέον να θεωρούνταιπαραπαιδεία τα μαθήματα φροντιστη-ρίου, εφόσον έχουν γίνει απαραίτητηπροϋπόθεση για την επιτυχία μας στηντόσο απαιτητική διαδικασία των πανελ-λαδικών εξετάσεων;

Καλώς ή κακώς, για κάποιους άλλους, η"παραπαιδεία" έχει γίνει τρόπος ζωής.Είναι κάτι που δεν το επιλέγουμε αλλάμας επιβάλλεται. Πρόκειται για μια επι-λογή χωρίς εναλλακτικές. Μια επιλογήανάγκης.

Θεωρείτε πως οι γονείς μας έχουν τηνευχαρίστηση να σπαταλάνε άσκοπα ταχρήματά τους, απλά και μόνο για ναπαραφορτώνουν τον εγκέφαλό μας μεπερίσσιες γνώσεις και πληροφορίες, σεεξαντλητικό βαθμο; Φαντάζει αστείο,κάποιος που θα είχε την επιλογή να μηνδαπανήσει τόσα χρήματα, να μην τηνεκμεταλλευόταν.

Όμως, πλέον ο δρόμος της επιτυχίαςείναι μονόδρομος! Δεν φταίνε ούτε οικαθηγητές που διδάσκουν στα σχολείαούτε τα ίδια τα σχολεία. Δυστυχώς όμως,το σύστημα δεν αφήνει άλλες επιλογές.Αν θέλουμε να πετύχουμε στο στόχομας, θα κάνουμε μάθημα και δυο καιτρεις ώρες επιπλέον το απόγευμα σταφροντιστήρια.

Ή μήπως πιστεύετε ότι εμείς διασκεδά-ζουμε το γεγονός να αυξάνονται οι ώρεςδιδασκαλίας μας; Φυσικά, κι εμείς θαπροτιμούσαμε να επαρκούν οι ώρεςτης σχολικής διδασκαλίας και να μηνκαταφεύγουμε στις πόρτες των φροντι-στηρίων.

Ποιος μαθητής, άλλωστε, δεν θα επιθυ-μούσε να αντικρίζει ένα σταθερό εκπαι-δευτικό σύστημα που, χωρίς τιςσυνεχείς αλλαγές και μεταρρυθμίσειςτου, θα μας εξασφάλιζε μια μελλοντικήσιγουριά και θα μας καθησύχαζε, παράνα μας κόβει συνεχώς τα φτερά και ναμας απελπίζει για το μέλλον μας; Κα-νείς!

της Ελένης Χατζηλίου

ΓΡΑΦΕΙ ΗΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΩΤΤΑ

Ο ρατσιστής άνθρωπος είναι συνήθωςδογματικός δηλαδή υποστηρίζει τυ-φλωμένος τις απόψεις τους χωρίς νατις αιτιολογεί ή να τις τεκμηριώνει.Εσείς πόσα τέτοια άτομα συναντάτεγύρω σας; Ο ρατσισμός όχι μόνο οξύ-νει τα πάθη αλλά δημιουργεί συγ-κρούσεις, διενέξεις και μπορεί ναοδηγήσει μέχρι και στη βία.

Δεν υπάρχουν ‘’ράτσες’’ ανθρώπων.Υπάρχει ένα ενιαίο ανθρώπινο γένος.Υπάρχουν άνθρωποι μόνο που μέσααπό τη διαφορετικότητα τους χτίζουναυτό το όμορφο και ανεπανάληπτοοικοδόμημα που λέγεται ανθρωπό-τητα.

Είναι η αίγλη, η ακτινοβολία και τογόητρο που έχει το κάθε άτομο ήκοινωνία. Ο καθένας μας έχει το δι-καίωμα να κρίνει. Όχι όμως να εμποδί-σει κάποιον να εκφράσει … ναπιστέψει … να γίνει το οτιδήποτε.

Η δημοκρατία όταν είναι πραγματικήκαι όχι κίβδηλη είναι το αντίδοτο τουρατσισμού, γιατί η δημοκρατία δια-κηρύσσει τον διάλογο, την ανεκτικό-τητα προς τον ξένο και τονδιαφορετικό, την πολυφωνία, τηναγαστή συνύπαρξη ανθρώπων μεδιαφορετική θρησκευτική, φυλετική,κοινωνική ή πολιτική ταυτότητα.Όμως αναγνώρισε κανείς στην ουσίακαι στην πράξη κάτι τέτοιο στην Ελ-λάδα; Γιατί στα λόγια όλα είναι ρό-δινα!

Ο ρατσισμός είναι στενά συνυφασμέ-νος με το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο καιτην πολιτική υποβάθμιση μιαςχώρας. Μια παιδεία που είναι μόνοτεχνοκρατική και όχι ανθρωπιστικήκάνει τους ανθρώπους επιρρεπείςπρος τον ρατσισμό. Αλλά και η κυ-ριαρχία της υποκουλτούρας ή και ηπαντελής έλλειψη κουλτούρας κάνειτους ανθρώπους πιο εγωιστικούς καιαπόλυτους στις απόψεις τους.

Μια καλή λύση; Το θέατρο, ο κινημα-τογράφος, οι τέχνες γενικότερα, πουλόγω των παγκόσμιων μηνυμάτωνφέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά,δημιουργούν γέφυρες επικοινωνίας καιαποσοβούν τον ρατσισμό. Οι ψυχέςτων ανθρώπων ενώνονται και ταυτό-χρονα αναπτύσσεται η κριτικήσκέψη.

Όσον αφορά το άτομο, είναι ανα-γκαίο να διαθέτει αυτοκριτική για ναοδηγηθεί άμεσα στην αυτογνωσίακαι να συνειδητοποιήσει την ισοτιμίατου με τους υπόλοιπους. Ιδιαίτεραεμείς οι Έλληνες είμαστε υποχρεωμένοινα επιστρέψουμε στις παραδοσιακές αξίεςμας που θα μας ανυψώσουν ηθικο-πνευματικά και θα μας υπενθυμί-σουν τη χαμένη μας ευαισθησία.

Στην Ελλάδα υπάρχει μιαδιαδεδομένη άποψη πως«είσαι ό,τι δηλώνεις».Έτσι ο καθένας μπορείνα δηλώσει ότι είναι

οτιδήποτε και οι υπόλοιποι άκριτανα το αποδεχθούν. Έτσι όλοι μαςαναφέρουμε κατά διαστήματα πωςέχουμε μια συγκεκριμένη ιδεολο-γία, κάποια ''πιστεύω', κάποιεςαξίες με τις οποίες συμφωνούμεκαι υποθετικά τηρούμε. Οι περισ-σότεροι χαρακτηρίζουμε τους εαυ-τούς μας ρεαλιστές, ακτιβιστές -οικολόγους, ριζοσπάστες, διαφορε-τικούς απο το κάθε απλό άτομο καισίγουρα επαναστάτες.. Και πόσοωραία ακούγονται όλα αυτά. Πόσοκαλή εντύπωση δημιουργούμεστους συνομιλητές μας:''Ααααυτός/-ή είναι ώριμο άτομο, άκουαξίες που έχει: ρεαλισμός, οικολο-γία, οξυδέρκεια κτλ κτλ κτλ.'' Όμωςείμαστε τελικά ακριβώς αυτό πουδηλώνουμε ότι είμαστε;Σε ορισμένους «οικολόγους» σί-γουρα έχει τύχει, ενώ κάθονταιχαλαροί σε κάποιο παγκάκι με τηνπαρέα τους τρώγοντας ή πίνονταςκάτι, ασυναίσθητα κάποια στιγμήνα πετάνε τα σκουπίδια ΤΟΥΣ[χαρτοπετσέτες, κουτάκια αναψυ-κτικού κτλ] είτε πίσω απο το παγ-κάκι είτε από κάτω ή μπορεί καινα τα σφηνώσουν στα κενά τωνξύλων του. Επίσης, πιθανό είναι μόλις μασή-σουν την τσίχλα, να πετάξουν τοχαρτάκι της κάτω και αργότερα ναφτύσουν και αυτήν στο δρόμο ή νατην κολλήσουν στο παγκάκι πουαύριο θα πάνε και πάλι να καθή-σουν με κίνδυνο να γίνει αυτοκόλ-λητη με το καινούριο τους τζιν.Ακόμη, ίσως αφήνουν το φως στοδωμάτιο ανοιχτό ενω έχουν πάεινα φάνε στην κουζίνα, το νερόστην βρύση τρέχει άσκοπα, ενώπλένονται κτλ. Τρομερό οικολο-γικό πνεύμα! Συγχαρητήρια!Πολλοί δηλώνουν επαναστάτες/-τριες. Αρκετοί από αυτούς κάνουνκατάληψη, ενώ είναι ανίκανοι νασου παραθέσουν τους λόγους που

το επέλεξαν, άλλοι μαθητές δενδιαβάζουν γιατί είναι ενάντια στοεκπαιδευτικό σύστημα [Αμόρφω-τούς σας θέλουν ρε! Χάρη τους κά-νετε!], πολλοί πάλι φορώνταςΚΟΥΚΟΥΛΕΣ, εξαγριωμένοιδήθεν με την πολιτική και τουςπολιτικούς καταστρέφουν περιου-σία απλών πολιτών. Έχουν άραγεσκεφτεί ποτέ σε τι ωφελεί κάτι τέ-τοιο; Ή ακόμη καλύτερα, έχουνσκεφτεί ΓΙΑΤΙ το κάνουν; Ήαπλώς σε μια προσπάθεια να ξε-χωρίσουν, να φανούν «μάγκες»δέχτηκαν οτιδήποτε τους «πλάσα-ραν» οι υπόλοιποι;Ακόμη, μεγάλος αριθμός ατόμωνσε κάθε συζήτηση που κάνουναναφέρουν γύρω στις 5-6 φορέςπως είναι διαφορετικοί απο τηνμάζα. Μήπως όμως τελικά αυτοί οιίδιοι είναι που έχουν 1000 φωτο-γραφίες στο facebook, παίζουνακατάπαυστα επι ώρες psp, κο-τσομπολεύουν τους πάντες και ταπάντα, γκρινιάζουν συνεχώς μεαποτέλεσμα να φτάνουν τους φί-λους τους στα άκρα; Μήπως καιαυτοί κάνουν αυτό που κατηγο-ρούν; Ίσως ναι, ίσως και όχι ...Πάντως απο τους πιο μεγάλουςυποκριτές και αυτούς που μπο-ρούν να σε πληγώσουν πιο εύκολακαι πιο βαθιά είναι οι υποτιθέμενοι«κολλητοί» φίλοι. Άτομα τα οποίαυπόσχονται πως μπορείς να τουςεμπιστευτείς και μόλις κάνεις τολάθος και τους μιλήσεις σε κλά-σματα δευτερολέπτου όλο το σχο-λείο ξέρει τα μυστικά σου. Οτανείστε μαζί θάβουν τους υπόλοι-πους μα όταν είναι με κάποιονάλλο σίγουρα θάβουν εσένα. Και ηαπόλυτη γελοιοποίηση είναι στοfacebook, όπου αυτοί οιφίλοι/«φίδια» στέλνουν συνεχώςφιλάκια, καρδούλες, μηνύματαόπως ''agp mm, latreia mm, 4uxhmm...'' σε διάφορους τοίχους καισε σχόλια φωτογραφιών αλλά απομέσα τους σκέφτονται τα χειρό-τερα. Εκμεταλλευτές και συμφε-ροντολόγοι ... και ναι, είναι πολλοίκαι κυκλοφορούν ανάμεσά μας ...

της Μαρίας Μπέλτσιου

Τι να τους κάνω τους εχθρούς,όταν έχω τέτοιους φίλους;

Μαθητοφρένεια ΑΠΟΨΕΙΣ 4

“Πρώτα ο μαθητής” ...ξεπαγιασμένος!

Ηφετινή σχολική χρονιά μαςεπιφύλασσε πολλές εκπλήξεις.Έκτος από τις περίφημες αλ-

λαγές που έγιναν στο εκπαιδευτικό σύ-στημα, εμφανίζεται κάθε λίγο καιλιγάκι μπροστά μας το οικονομικό πρό-βλημα που έχει η χώρα και φυσικάπλήττει και τα σχολεία! Στην αρχή υπήρχε ένα μικροπροβλη-ματάκι με τις φωτοτυπίες, αλλά μπορώνα πω ότι ξεπεράστηκε (σχεδόν ανώ-δυνα). Επειδή όμως, όπως φαίνεται, ταπροβλήματα τέλος δεν έχουν στη χώρααυτή και στην πολύπαθη εκπαίδευσηκαλούμε την κυρία Διαμαντοπούλου(την αξιότιμη Υπουργό Παιδείας) ναμας λύσει άλλο ένα, αφού η ίδια είχετονίσει ότι ενδιαφέρεται μόνο για τοκαλό του μαθητή. Κάποιος βέβαια θαπρέπει να της υπενθυμίσει ότι μερικάπράγματα όσο και αν αλλάζουν οι επο-χές είναι σταθερές ανάγκες των μαθη-τών «νυν και αεί και εις τους αιώναςτων αιώνων ...». Και αφού αναφέρθηκα σ' αυτήν τηντόσο ωραία και μικρή λεξούλα (τηνεποχή εννοώ, αν δεν το κατάλαβες) μηνξεχνάμε πως είμαστε στην καρδιά τουχειμώνα! Βέβαια, θα μου πεις, πώς νατο ξεχάσουμε, όταν το αισθανόμαστεστο κοκαλάκι μας που τουρτουρίζεικάθε μέρα. Κι ενώ εμείς το θυμόμαστετακτικά, το Υπουργείο Παιδείας και τοάλλο το … (και μόνο η λέξη με αγριεύει)… το Οικονομίας φαίνεται να το ξεχνάή να μην το ενδιαφέρει. Ο καιρός όμως λίγο νοιάζεται για τα

οικονομικά μέτρα την κυβέρνησης καιέτσι η θερμοκρασία είναι κάθε μέραυπό το μηδέν στο νομό μας. Οι μαθητές,όπως είναι το καθήκον τους άλλωστε,πάνε κανονικά σχολείο, μερικές μέρες

με μία ώρα καθυστέρηση λόγω παγετού(αμ δε λύνονται έτσι τα προβλήματατου κρύου). Τα σχολεία ως γνωστόνείναι μεγάλα κτήρια και στεγάζουνπολλούς μαθητές. Πώς λοιπόν θα κά-νουν μάθημα όλοι αυτοί αφού τρέμουνσαν τα ψάρια; Βεβαίως η κυρία Διαμαντοπούλου εν-διαφέρεται για το καλό του μαθητήαλλά σε ποια πλαίσια δε μας εξήγησε.Μη μου πείτε πώς πιστεύει και αυτήπως το κρύο κάνει καλό στο δέρμα καιαποφάσισε να μας «καταψύξει» για τοκαλό μας! Εεεε, τότε είναι αχαριστίαπου διαμαρτυρόμαστε…! Όπως και να έχει επειδή στην ηλικίαμας δε χρειαζόμαστε ενισχυτικά νεότη-τας (η ίδια πάλι αν θέλει μπορεί να τοδοκιμάσει), συνεχίζω: τι νόημα έχει ναανάβουν τα καλοριφέρ για 2 ώρες;Ποιόν θέλουν να ξεγελάσουν; Άραγεγια ποιον μαθητή μιλάνε, όταν το σλόγ-καν του Υπουργείου λέει “πρώτα ο μα-θητής”; Για τον ξεπαγιασμένο; Όλααυτά τα ερωτήματα θα θέλαμε πολύ νααπαντηθούν αλλά δυστυχώς όποιααπάντηση κι αν δοθεί θα θεωρηθείλειψή, γιατί απλά δε θα είναι λογική. Έτσι όπως ήρθαν λοιπόν τα πράγματαεμείς θα πρέπει να αντέξουμε ένανολόκληρο χειμώνα το κρύο επειδή επι-βλήθηκαν ιδιοφυείς περικοπές καιστους σχολικούς προϋπολογισμούς απόιδιοφυέστατους πολιτικούς! Πριν κλείσω όμως θα ήθελα να θέσωακόμα ένα ερώτημα στην ΥπουργόΠαιδείας μας (!). Κυρία Διαμαντοπού-λου μας, αλήθεια, και σε εσάς στο γρα-φείο σας κλείνει το καλοριφέρ απ’ τις10; Δηλαδή έχετε την ίδια ζέστη μεεμάς; Και μην απαντήσετε ναι, γιατίτέρμα τα ψέματα για όλους σας!

● ● ● ● ● ● ● Βιβλιοθήκη Απόψεων ● ● ● ● ● ● ●

Το κυνήγι είναι ένα χόμπι όπωςόλα τα άλλα, δυστυχώς όμωςείναι παρεξηγημένο από πολ-

λούς και κανείς από αυτούς που τοκατακρίνουν ποτέ δεν ενδιαφέρθηκενα το μάθει προσωπικά αλλά όλοι αρ-κέστηκαν σε ό,τι άκουγαν από κάποι-ους ανίδεους που υποστήριζανφανατικά πως το κυνήγι είναι βλα-βερό και πως οι κυνηγοί κάνουν κα-ταστροφές στην φύση. Οι απόψειςαυτές που συχνά διατυπώνονται τους«αποπλάνησαν» και τους έστρεψανεναντίον του κυνηγιού. Αν ήξερανόμως πως πολλές σοβαρές οικολογικέςεταιρείες και οργανώσεις με τη βοή-θεια των κυνηγών καταφέρνουν ναβοηθήσουν πολύ τη φύση και το περι-βάλλον … ίσως και να άλλαζαν γνώμη.Ας δούμε όμως αρχικά τι είναι ο κυ-νηγός. Είναι αυτός που μαζί με τοσκύλο του θα περιπλανηθεί, θα εξε-ρευνήσει και ταυτόχρονα θα αναζητή-σει τρόπους: α) για ένα καλύτεροπεριβάλλον και β) για να έχει αυτόςκαι οι απόγονοί του κυνηγοτόπια όπουθα μπορεί να κυνηγήσει και να χαρείτο χόμπι του. Ο σωστός θηρευτής (κυ-νηγός) μπορεί να καταλάβει πότε πρέ-πει να υποχωρήσει και πότε ναδιεκδικήσει το θήραμά του. Επίσης θαμπορέσει να δώσει λύσεις για πολλάκυνηγετικά θέματα και προβληματι-σμούς που είναι σίγουρο ότι θα υπάρ-ξουν στην πορεία του.Ο σωστός κυνηγός θα υπερασπιστείτον εαυτό του και τους συν - κυνη-γούς του (σε περίπτωση που παρου-σιαστεί κίνδυνος) για να δείξει ότι οικυνηγοί είναι μια ομάδα ανθρώπωνπου αγαπούν ένα χόμπι και το υπο-στηρίζουν μέχρι τέλους αλλά πάνω

από όλα αγαπούν κάθε ζωντανό πλά-σμα πάνω στη γη και κυρίως τον άν-θρωπο.Ο κυνηγός, όσο και αν αυτό ακουστείπαράξενο σε κάποιους, είναι ο πρώτοςπου φροντίζει και αγαπά τη φύση καιαυτό γιατί αυτός «ζει» μέσα στη φύσηκαι πρέπει να την προστατέψει, για ναμπορεί να συνεχίζει να κυνηγά, αλλάκαι να μπορέσει να διδάξει και τουςάλλους να το κάνουν αυτό.Οι κυνηγοί, σίγουρα δεν είναι τέλειοι

όπως άλλωστε κι όλοι οι άνθρωποιστον πλανήτη, αλλά οι πιο πολλοίμπορούν να γίνουν σωστοί, αν ήδη δενείναι, και να είμαστε περήφανοι γιατίμέσα από το κυνήγι πιστεύουμε ότιμπορούμε να προστατεύσουμε το πε-ριβάλλον. Και για να προλάβω τηναπορία σας: μπορούν οι κυνηγοί ναπροστατέψουν το περιβάλλον; Αναμ-φισβήτητα ΝΑΙ. Και να ο τρόπος:Οικολόγοι και κυνηγοί μπορούν νασυνεργαστούν, και μαζί να καταπολε-μήσουν τα προβλήματα της φύσης καιτου περιβάλλοντος. Ίσως αν δημιουρ-γήσουν μαζί εθελοντικές ομάδες πουθα διενεργούν αναδασώσεις, κατάδιαστήματα, στις απέραντες εκτάσειςπου η δολοφονική πυρκαγιά κατα-στρέφει, θα συντελούσαν αποφασι-στικά στην αναζωογόνηση της φύσης.Να γίνουμε, οικολόγοι και κυνηγοί,«συνεταίροι» στην αναγέννηση τουδάσους και όχι μόνο! Με τη συμπαρά-σταση όλων όσων θέλουν να μας υπο-στηρίξουν μπορούμε να γίνουμεκαλύτεροι, να ακούσουμε προτάσειςκαι να διευρύνουμε τους ορίζοντές μαςπρος το καλύτερο και σωστότερο κυ-νήγι με απόλυτο σεβασμό προς το πε-ριβάλλον.

Κυνήγι: φίλος ή εχθρός της φύσης;

του ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥΑ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ ΠΑΛΙΟΥΡΑΑ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Με αφορμή έναν διάλογο πουείχα σ’ ένα εκλεπτυσμένομέρος, αποφάσισα να γράψω

αυτό το άρθρο. Και τι διάλογο όμως! Μετι θέμα! Πιθανό πραξικόπημα στη ση-μερινή Ελλάδα.

Τώρα θα πουν πολλοί ότι δεν έζησατη δύσκολη εποχή της επταετίας. Τιςφυλακίσεις, τα βασανιστήρια, τα ξερο-νήσια και το υπόλοιπο συνολάκι. Κιόμως απ’ όσα ξέρω (έχω ακούσει ή έχωδιαβάσει, γιατί αυτό στο σχολείο δε λέ-γεται ενημέρωση) νιώθω πολύ περή-φανος που ο ελληνικός λαόςαντιστάθηκε και έδιωξε τους δικτάτο-ρες.

Είχα μια σχετική συζήτηση πριν απόκαιρό, στη διάρκεια της οποίας αντι-σταθμίσαμε τις διαφορές του τότε με τοτώρα. Δηλαδή τι σημαίνει δημοκρατία.Τότε την εξουσία πήραν με τα όπλα μιαομάδα στρατιωτικών (δικτατορία). Σή-μερα την εξουσία έχουν τρεις-τέσσεριςοικογένειες (ολιγαρχία) οι οποίες είναιειρωνεία το ότι τις εκλέγουμε και δενεπιβάλλονται μόνες τους (άλλο το πώςκυβερνάνε). Θέλω εδώ να συμφωνήσωμε τη διατύπωση του Αμερικάνου συγ-γραφέα Νόρμαν Μέλερ, λίγο πριν πε-θάνει, ότι «η μοντέρνα δημοκρατία

είναι μια τυραννία χωρίς ευδιάκριτασύνορα». Τα είπε όλα πιστεύω. Το κα-λύτερο σχόλιο για τη σημερινή δημο-κρατία.

Ωστόσο και οι στρατηγοί το ’67 έβλε-παν μια δημοκρατία «Ελλάδος- Ελλή-νων-Χριστιανών». Όσο εθνικιστικό κιαν ακούγεται όμως, αφού μόνο Έλλη-νες ζούσαν, τι ήθελαν οι άλλοι ναακούσουν; Αντιθέτως σήμερα ο εθνικι-σμός είναι σαφώς πιο «πολύς», αρκετάανησυχητικός μ’ αυτή την παγκοσμιο-ποίηση που μας πλασάρουν. Ακόμα και στα Γρεβενά που είναι μιαμικρή πόλη βλέπουμε τέτοια στοιχεία.Ένας φίλος μου έρχεται και μου λέειότι ο τάδε είναι Αλβανός και δεν έχειΕλληνικό-Χριστιανικό όνομα. Άρα κα-ταλήγει στο ότι είναι μουσουλμάνος.Κάτσε ρε φίλε, αυτός δε συμφωνεί μ’αυτό, κάνει προσευχή, πάει εκκλησία.Από πού κι ως που τον κρίνεις. Και ναείναι δηλαδή τι; Ναι, μεν έπρεπε να τοπει, όμως δικαίωμα του! Άμα ξέρει ότιεσύ θα τον χαρακτηρίζεις για το τι πι-στεύει, έκανε την καλύτερη δουλειά

Για να επιστρέψουμε όμως στο κύριοθέμα, αναμφισβήτητα όμως η χούνταέκανε πολλά έργα. Σαφώς και δε συμ-φωνώ με το ολοκληρωτικό καθεστώς

που επέβαλαν αλλά δεν πρέπει να λέμεότι δεν έκανε τίποτα σημαντικό για τηχώρα. Προσπαθούσαν να δημιουργή-σουν μια Ελλάδα αυτόνομη και αυ-τάρκη. Αφήστε που υπήρχε και οκομμουνιστικός κίνδυνος.

Όσον αφορά το Ελλάς Χριστιανών,έχει να κάνει με τη θρησκεία. ΤύπουΙράν δηλαδή. Άλλο αν δεν πέτυχε καιτο χρησιμοποίησαν σαν βάση. Δεν πρέ-πει όμως να ξεχνάμε ότι είναι δικαίωματου καθενός να πιστεύει σε οτιδήποτεθέλει. Μπορεί πράγματι ο Θεός να κα-τάλαβε ότι η άνθρωποι δεν πρόκειταινα αλλάξουν ποτέ και να μίλησε στονπροφήτη Μωάμεθ για τη «νέα τάξη». Δεθα μάθουμε πάντως ποτέ τι θεϊκό συμ-βαίνει, τουλάχιστον όσο ζούμε. Και άμαπεθάνουμε όμως μπορεί να ισχύει ησαμσάρα! Επομένως όσο μπερδεύονταιοι θρησκείες μεταξύ τους στη ζωή τωνανθρώπων άλλο τόσο μπερδεύονται καιοι λαοί.

Για να επιστέψουμε στο σήμερα, όλοςο κόσμος είναι η ίδια αόρατη φυλακή.Τα καθεστώτα όσο φιλικά και ανθρώ-πινα κι αν είναι, είναι φυλακές. Όχιυλικές αλλά ιδεολογικές. Καταλήγουμε λοιπόν στην ερώτηση,γιατί να μην έχει και η Ελλάδα μια

στρατιωτική εξουσία; Όχι, βέβαια όπωςτην προηγούμενη αλλά μια πιο ανθρώ-πινη. Με ελευθερία λόγου, απόψεωνκαι χιλίων δυο πραγμάτων ακόμα. Θαπροσέχουν και για τα οικονομικά καιτη σωστή τήρηση των νόμων απέναντιστους πολίτες και το αντίθετο και όχιέτσι όπως υποτίθεται ότι προσέχουναυτοί που ψηφίσαμε! Χρειάζεται λοιπόν πειθαρχία αυτές τιςδύσκολες μέρες και τι καλύτερο απότην στρατιωτική; Για πειθαρχία όμωςμιλώ και μόνο. Οτιδήποτε μιλιταριστικόμου φέρνει αηδία, καθώς όνειρό μουείναι ένας κόσμος ειρήνης και αγάπης. Εν μέρει η ιδέα σήμερα έχει εφαρμο-στεί στο πολιτικό σκηνικό. Ο πρωθυ-πουργός δεν είναι πολιτικός αλλάοικονομολόγος. Θα μπορούσε βέβαια ναεπεκταθεί: μια κυβερνητική ομάδαχωρίς πολιτικούς αλλά κοινωνικά πρό-σωπα όπως καθηγητές πανεπιστημίων,επιχειρηματίες και άλλα τέτοια πουείναι σαφώς καλύτεροι από τους σημε-ρινούς πολιτικούς που αντί να κοιτά-ξουν να τα βρουν για να μας σώσουν(χα, χα) μαλώνουν με το παραμικρό.Μας χρειάζεται λοιπόν μια ... δικτατο-ρία για να βγούμε απ’ την κρίση.

Στρατιωτική πειθαρχία ή χάος!του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΟΥΜΕΛΑ

Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

5Μαθητοφρένεια ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Για άλλη μια φορά περά-σαμε υπέροχα μαζί με τηνπαρέα της εφημερίδαςμας! Μαθητές και καθη-γητές,όλοι ήμασταν εκεί,το Σάββατο στο Ανώγι γιατην κοπή της πίτας μαζίμε την παρέα της Μαθη-τοφρένειας! Κόψαμε τηβασιλόπιτα και το φλουρίέτυχε ο μαθητής της ΒΛυκείου Σπύρος Τσοκα-λίδης. Όλοι διασκέδασανμε την μουσική που επέ-λεξαν οι συμμαθητές μαςκαι κανείς δεν έμεινε πα-ραπονεμένος, αφού φρόν-τισαν να καλύψουν όλα ταγούστα. Τραγουδήσαμε,διασκεδάσαμε και χορέ-ψαμε όλοι μαζί σαν μιαμεγάλη παρέα, βγάλαμεφωτογραφίες και βίντεο,και σίγουρα η πρώτηκοπή πίτας της εφημερί-δας μας, θα μας μείνειαξέχαστη!Αν και δυσκολευτήκαμελίγο να αποφασίσουμεπού και πότε θα γίνει ηκοπή της πίτας, τελικάκαταλήξαμε το Σάββατο 28Ιανουαρίου στο Ανώγιστις 9 το βράδυ να είμαστεόλοι εκεί για να κάνουμε“το κοπή τη πίτα” όπωςλέγαμε μεταξύ μας στουςδιαδρόμους και σε συζη-τήσεις μας έξω όταν μι-λούσαμε για αυτή τησυνάντηση. Αξίζει όμωςνα πούμε ότι η είσοδοςήταν δωρεάν και όλοιμπορούσαν να έρθουν!Και αυτή τη φορά η συμ-μετοχή μαθητών και κα-θηγητών ήταν μεγάληαφού από νωρίς το μαγαζίείχε γεμίσει από οικείακαι γνώριμα πρόσωπα, όχιμόνο του δικού μας, αλλάκαι των άλλων σχολείων.Αφού μαζευτήκαμε όλοι,βγάλαμε τη βασιλόπιτάμας (βασικά, δύο μεγάλεςτούρτες με 50 κομμάτια ηκαθεμιά). Και η αλήθεια

είναι πως άρεσε σε όλουςμας. Όλοι ψάχναμε τακομμάτια μας για ναδούμε αν υπάρχει σε εμάςτελικά το φλουρί αλλάμετά από λίγη ώρα τοφλουρί έτυχε ο μαθητήςτης Β Λυκείου ΣπύροςΤσοκαλίδης, ο οποίοςκέρδισε ένα χρήσιμο δώρο,αφού του δόθηκε δωροε-πιταγή από το βιβλιοπω-λείο Βιβλιοκίνηση (Δ.Πιπέργιας - Σ. Λίτσα). Δενέλειψαν όμως και οιαστείες παρεμβάσεις μα-θητών που είπαν ότι βρή-καν το φλούρι για πλάκα,και στο τέλος μερικοί δενείχαμε καταλάβει ποιοςπραγματικά το έτυχε!Μαζί μας και αυτή τηφορά ήταν ο κ. Τσακστά-ρας, η κα. Κωσταρέλλου,ο κ. Γουσόπουλος, η κα.Σακοράφα και ο κ. Παπα-νικολάου, οι οποίοι πή-γαιναν από παρέα σεπαρέα, συζητούσαν, τρα-γουδούσαν και χόρευανμαζί με τους μαθητές.Τη μουσική ανέλαβαν οιμαθητές της Γ ΛυκείουΒάιος Ντάμπαλης καιΚατερίνα Ανθιμίδου. Μαςκράτησαν ξεσηκωμένουςόλη τη βραδιά με ροκ κυ-ρίως επιτυχίες αλλά καιμε κομμάτια άλλων ειδώνπου συνεχώς ζητούσαμε.Και μόλις έβαλαν το γνω-στό τραγούδι “Ai se eu tepego” όλοι σηκώθηκανσχηματίζοντας έναν με-γάλο κύκλο που συγχρο-νισμένα τραγουδούσανκαι χόρευαν!Μεγάλη σημασία όμωςδεν έχει ούτε το μέρος,ούτε η μουσική, γιατίήμασταν εκεί για την αγα-πημένη εφημερίδα μαςκαι ελπίζουμε να επανα-ληφθούν τέτοια πάρτιγιατί, όπως φαίνεται, αρέ-σουν σε πολλούς!

«Είσαι χοντρός! Δεν σε θέλουμε στην ομάδαμας! Πώς είναι έτσι τα αυτιά σου; Τον Ντάμποέχεις αδελφό; Έχεις προσέξει ποτέ τα πόδιασου; Σαν καλαμάκια μοιάζουν!» Από τις αχνές παιδικές φωνές του παρελθόν-τος, έως σήμερα, οι περισσότεροι από εμάςέχουμε βιώσει, ή έστω γευτεί την πικρή γεύσητου φαινομένου του ρατσισμού τόσο στο σχο-λείο (σε πρώτα στάδια) όσο και έξω από αυτό.Καθετί το διαφορετικό, το αξιοπερίεργο κρί-νεται, περνιέται αμέσως από το μικροσκόπιοτον ανθρώπινου νου για να εξετασθεί και νατοποθετηθεί αργότερα επάνω του κάποια πι-νακίδα που θα το κάνει να ξεχωρίσει από τουςυπόλοιπους «απλούς και ίδιους».Γιατί όμως; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ; Γιατίόποιος είναι αλλιώτικος είναι και αποδιοπομ-παίος τράγος; Γιατί μόνο το παρόμοιο να θε-ωρείται και αποδεκτό;Σίγουρα ο ρατσισμός ξεκινάει από το σχολείογιατί βρίσκει γόνιμο έδαφος να καλλιεργηθείκαι να εξελιχθεί περαιτέρω και στη μετέπειταπορεία του κάθε ατόμου. Τα παιδιά είναι οι αυ-στηρότεροι κριτές. Αυτοί που θα αφήσουνεπάνω σου τα σημάδια τους, που τα λόγιατους ίσως γίνουν οδηγός για όλη την ζωή σου.Μην γίνεσαι ένα με αυτά! Μην κάνεις το λάθοςπου σου στέρησε κάποτε το χαμόγελό σου!Ξέρουμε καλά ότι οι άνθρωποι που κατακρί-

νουν συνεχώς τους άλλους δεν καταφέρνουντίποτα παρά προσωρινή λάμψη. Το περιεχό-μενο τους παραμένει κενό, φθηνό και καθό-λου σπουδαίο, ένας πρόσκαιρος θαυμασμόςγια ελάχιστο χρονικό διάστημα.Με το να ξεχωρίζουν τους αδύναμους και νατους χλευάζουν δεν αποκομίζουν κάτι το ου-σιαστικό παρά να δώσουν υπόσταση στηνκατά τα άλλα κενή προσωπικότητά τους. Ανε-βαίνουν και κατεβαίνουν το ίδιο γρήγορα,πληγώνουν αλλά και πληγώνονται όταν συ-νειδητοποιήσουν ότι τα παιδιά κάποια στιγμήωριμάζουν και απαρνιούνται τα καμώματατους.Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άνθρωποι μεαναμφισβήτητα ταλέντα, με εξέχουσες προ-σωπικότητες και δεξιότητες πραγματικά εκ-πληκτικές, είναι εκείνοι που έμεναν για καιρόστην αφάνεια, καλυμμένοι στο σκοτάδι τηςυποτίμησης. Μήπως λοιπόν να σταματήσουμε να τους δί-νουμε σημασία που δεν αξίζουν; Μήπως νασταματήσουμε να κάνουμε το ίδιο σε αυτούςπου δεν μπορούν να επιβληθούν σε εμάς γιανα νιώσουμε ανώτεροι; Με το να θαυμάζουμετέτοιου είδους συμπεριφορές χαμηλώνουμετην αξία του εαυτού μας. Δεν χρειάζεται καιπολλή σκέψη! Αρκεί να το πιστέψουμε! Ο κα-θένας από εμάς είναι τέλειος για έναν καιμόνο λόγο: είναι ο εαυτός του! Μια ξεχωριστήύπαρξη και τέλεια, ακριβώς γι’ αυτό το λογο. Μην φοβάσαι επομένως να δείξεις τον εαυτόσου, να προβάλεις εσένα. Μην κατηγορείς τοδιαφορετικό πριν πραγματικά το γνωρίσεις,επειδή «έτσι κάνουν όλοι!». Απλά να παραμεί-νεις ΕΣΥ!

Καλή νέα χρονιάγεμάτη όνειρα κι ελπίδα!

της Μαρίας Μπέλλου

της Ανδρομάχης Χατζή

Η Μαθητοφρένεια έκοψε τη βασιλόπιτα και εύχεται σε όλους

Η Κατερίνακαι ο Βάιοςεπιμελήθη-καν το μου-σικό μέροςτης βραδιάςκαι ήταναπλά υπέ-ροχοι!

Τυχερός τηςβραδιάς οΣπύρος. Πέ-τυχε τοφλουρί καιτώρα κάνειόνειρα ναπετύχει καιτο τζόκερ!

Μαθητοφρένεια ΑΦΙΕΡΩΜΑ 6

Πρωταθλητές ... από κούνια!Σχολείο, φροντιστήριο, μαθήματα, διαγωνίσματα και όμως βρίσκουν χρόνο να ασχολούνται ... επαγγελματικά με το άθλημαπου αγαπούν. Δεν έχουν τελειώσει ακόμη το σχολείο αλλά ήδη έχουν εμπειρίες από πανελλήνιους αγώνες κι έχουν γνωρίσεισημαντικές διακρίσεις. Μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας, μιλούν για το αγαπημένο τους άθλημα, παρουσιάζουν τιςδιακρίσεις που ως τώρα είχαν και περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν συνδυάζοντας διάβασμα και άθληση.

Παίζω ποδόσφαιρο από τηνηλικία των έξι ετών. Μεγα-λύτερη επιτυχία μου ωςτώρα είναι η κλήση μου γιαδοκιμή από την ΕθνικήΟμάδα παίδων. Στις 4-5/5/2011 πραγματοποι-ήθηκε η διαδικασία αυτή

στο Βελβεντό Κοζάνης. Οιεμπειρίες ήταν αξέχαστες,ενώ γνώρισα άτομα από τηνυπόλοιπη Δυτική Μακεδο-νία. Τώρα αγωνίζομαι γιατον Α.Ο Σειρήνα με προπο-νητή τον κ. ΚούσκουραΓιώργο.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΝΘΙΜΙΔΟΥΓ ΛΥΚΕΙΟΥ |ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ο θηλυκός ... Γκάλης!

Η σχέση μου με το ποδό-σφαιρό ξεκίνησε από πολύμικρή ηλικία. Μόλις 3 ετώνακούμπησα μπάλα σταπόδια μου και από ‘κει καιπέρα δεν την άφησα ποτέμέχρι σήμερα. Η θέση πουπαίζω είναι κεντρικό χαφ.Σε ηλικία 7 ετών ξεκίνησανα παίζω στην πρώτη μουομάδα και στη συνέχειαακολούθησαν και άλλεςμέχρι τώρα. Η τελευταίαμου ομάδα ήταν ο Π.Α.Ο.Κ.Κοζάνης όπου έπαιζα κοντάένα χρόνο και κάτι, λίγοπριν το καλοκαίρι. Λίγεςμέρες πριν σταματήσω ενη-μερώθηκα από γνωστούςπως η ομάδα του ΆρηΘεσ/νίκης αναζητούσε παί-

χτη και έτσι μπήκα στη δια-δικασία να σκεφτώ να πάωγια δοκιμαστικό. Κάτι πουτελικά δεν έγινε επειδή βρί-σκομαι στην τελευταία τάξητου λυκείου. Ίσως αυτό νασυμβεί στη πορεία. Προσπα-θούσα να παρακολουθώ όσοπιο συχνά γινόταν τις προ-πονήσεις τις ομάδας μουαλλά αυτό δεν ήταν και τόσοεφικτό διότι το να συνδυά-ζεις αθλητισμό με διάβασμαδεν είναι πάντα το πιο εύ-κολο, οπότε άφησα στηνάκρη το ποδόσφαιρο για κά-ποιο χρονικό διάστημα.Αλλά ένα είναι το σίγουρο,πως θα ξαναεπιστρέψω σύν-τομα στο μέλλον.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣΑ ΛΥΚΕΙΟΥ |ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Άρχισα τον αθλητισμό απόπολύ μικρή ηλικία, στα 9μου, και για πολλά χρόνιαελπίζω να συνεχίσω ακάθε-κτα. Την αρχή της καριέραςμου την έκανα με την ακα-δημία της Ε.Π.Σ Γρεβενών,όπου παρέμεινα για 2 χρό-νια. Έπειτα με τη βοήθειατου προπονητή μου κ.Aμανατίδη συνέχισα στηνακαδημία του Φ.Α.Σ. Πυρ-σού για 3 χρόνια με ένανεξαιρετικό προπονητή, τονκ. Κων/νο Τζάτζη.Ο μεγάλος μου στόχος τότεήταν να αγωνιστώ στη με-γάλη ομάδα του Πυρσού(Δ΄Εθνική Κατηγορία). Τοκατάφερα στο 16ο έτος τηςηλικίας μου και συνεχίζωακόμη και σήμερα με ένανθαυμάσιο προπονητή, τον κ.Γιάννη Σαμαρά. Για 2 χρό-νια αγωνίστηκα και στηνομάδα του χωριού μου, τονΆρη Καρπερού (Α΄Τοπικό).Οι προπονητές μου έχουν

να λένε για τη δεξιοτεχνία,την καλή τεχνική μου κα-τάρτιση, τη γρήγορη σκέψηαλλά και την πρωτοβουλίαμέσα στο παιχνίδι. Αυτάεκτιμήθηκαν από το κλιμά-κιο της Εθνικής Νέων καικλήθηκα να δοκιμασθώ τοφθινόπωρο του 2009 στηΘεσσαλονίκη. Αυτό γιαμένα ήταν μια σημαντικήεμπειρία. Αποκόμισα πολλάοφέλη, γνώρισα αρκετούςπαράγοντες μεγάλων ομά-δων και αυτό αποτέλεσε έμ-πνευση για μένα. Αυτή τηνπερίοδο βέβαια χρειάζεταισωστή διαχείριση του χρό-νου και πολλή υπομονή,καθώς προτεραιότηταέχουν τα μαθήματα μέχρι τοκαλοκαίρι. Το όνειρό μουείναι να γίνω μέλος μιαςμεγάλης ομάδας, όπως οΠαναθηναϊκός, αλλά ακόμακι αν δεν τα καταφέρω, οαθλητισμός θα αποτελείπάντα πτυχή της ζωής μου.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΖΗΜΟΥΓ ΛΥΚΕΙΟΥ |ΜΠΑΣΚΕΤ

Ξεκίνησα να παίζω μπάσκεταπ' τα δεκατρία μου στηνομάδα Φ.Ο Πρωτέας Γρεβε-νών. Στην ουσία όμως άρ-χισα να ασχολούμαι πιοσοβαρά από τη στιγμή πουμου έγινε πρόταση, τη οποίακαι δέχτηκα, από την ομάδατης Πτολεμαΐδας Φ.ΣΑρίων, η οποία ήταν Α2.Έτσι είχα την ευκαιρία σταδεκαπέντε μου να συνεργα-στώ με αθλήτριες γνωστέςστο χώρο του γυναικείουμπάσκετ που έπαιξαν στηνεθνική και στο εξωτερικό.Την πρώτη χρονιά μαζί μετην ομάδα μου κάναμεκαλές εμφανίσεις και μετάαπό έναν αγώνα ο προπονη-τής από κλιμάκια μου είπενα πηγαίνω στις προπονή-σεις αλλά δεν μπορούσαλόγω της ώρας που γινότανοι προπονήσεις. Έπειτα τοκαλοκαίρι πήγα στο campτου Παναθηναϊκού και μουέκαναν πρόταση να παίξωστην ομάδα τους. Όμως

καλώς ή κακώς αποφάσισανα μείνω στην ομάδα μου.Τη δεύτερη χρονιά επειδήτα έξοδα στην Α2 ήτανπολλά και λόγω οικονομικήςκρίσης η ομάδα δεν μπόρεσενα συνεχίσει το πρωτά-θλημα. Παρόλα αυτά ηομάδα του Π.Α.Σ Γιάννινακαι του Π.Α.Ο.Κ Κοζάνηςπου είναι Α2 μου έκανανπρόταση. Ενδιαφέρον επί-σης έδειξε και ο προπονητήςτων κορασίδων του Π.Α.Ο.ΚΘεσ/νίκης. Δεν μπόρεσαόμως να δεχτώ καμία πρό-ταση, γιατί είμαι τρίτη λυ-κείου και δεν γινόταν να τασυνδυάσω. Οι εμπειρίες πουέχω αποκομίσει ως τώραείναι αξέχαστες και συνιστώστα παιδιά να ασχοληθούνμε τον αθλητισμό γιατί οαθλητισμός είναι μόρφωση.Θέλει προσπάθεια αλλάόταν υπάρχει θέληση όλαμπορούν να γίνουν. Όσο γιατο μέλλον ευελπιστώ γιακάτι καλό.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΣΓ ΛΥΚΕΙΟΥ |ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Όνειρό μου να φορέσω την πράσινη φανέλα!

Ποιος είπε ότι τα κορίτσιαδεν παίζουν ποδόσφαιρο;

Είμαι αθλητής του Γ.Ε. Γρε-βενών. Ασχολούμαι με τοναθλητισμό από το όγδοοέτος της ηλικίας του. Η με-γαλύτερη μου επιτυχίαήταν στις 10-11/7/2010όταν, αφού πέτυχα το απαι-τούμενο χρόνο, συμμετείχα

στο Πανελλήνιο πρωτά-θλημα στίβου παμπαίδωνπου πραγματοποιήθηκε σταΤρίκαλα. Πήρα μέρος στοαγώνισμα των 300 μέτρων,προκρίθηκα στον τελικό καιτελικά κατατάχτηκα δωδέ-κατος.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΕΤΖΑΣΒ ΛΥΚΕΙΟΥ |ΣΤΙΒΟΣ

Ασχολούμαι με το ποδό-σφαιρο από το όγδοο έτοςτης ηλικίας του, ενώ τα τε-λευταία χρόνια αγωνίζομαιστην ομάδα Α.Ε. ΠοντίωνΒατολάκου με προπονητέςτον κ. Σαράντη Μπαλν-τούμη και κ. Χρήστο Λάλο.Η μεγαλύτερη διάκριση γιαμένα ήταν όταν στις 4-

5/5/2011 κλήθηκα από τηνΕθνική Νέων για δοκιμή στοΒελβεντό Κοζάνης. Ως μα-θητής Λυκείου προσπαθώνα συνδυάσω προπονήσειςκαι μαθήματα, με τον αθλη-τισμό ωστόσο να είναι ένασημαντικό κομμάτι της ζωήςμου.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Α ΛΥΚΕΙΟΥ |ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Χριστίνα Παπανικολάου

7Μαθητοφρένεια ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Toν Ιούνιο του 2011, μετάαπό μια τετραετή περίοδοενασχόλησης με το μπάσκετκαι αφού έπαιξα με την εφη-βική ομάδα του Πρωτέα στοΠεριφερειακό πρωτάθλημα,στην Μικτή ΠεριφερειακήΟμάδα της Δυτικής Μακεδο-νίας και πέρυσι στην ΓΕθνική κατηγορία πάλι με τηνανδρική ομάδα του Πρωτέα,δέχτηκα την πρόταση τουΠαναθηναϊκού να γίνω μέλοςτου μεγαλύτερου ελληνικούκαι ενός από τα πιο μεγάλουςευρωπαϊκούς μπασκετικούςσυλλόγους.Η τιμητική αυτή πρότασηπροήλθε μετά από αξιολόγησηκαι μέσα από την αγωνιστικήμου παρουσία στη Γ’ Εθνική,σε Camp στο Μέτσοβο (ΜVPτου τουρνουά) και έπειτα απόσκληρές ειδικές δοκιμασίεςεπιλογής στην Αθήνα.Η απόφαση ήταν δύσκολη καιγια μένα και για την οικογέ-νειά μου. Βρέθηκα σε ένα νέο

απαιτητικό περιβάλλον. Απότη μια ο στόχος της συνέχισηςτης εκπαιδευτικής διαδικα-σίας και η προσπάθειά μουγια την είσοδο στο Πανεπι-στήμιο, μιας και βρίσκομαιστην Γ΄ τάξη του Λυκείου.Από την άλλη η δοκιμασίακαι η επιτυχία σε ένα ανώ-τερο επίπεδο οργάνωσης,προσδοκιών και απαιτήσεωνσε ένα άθλημα που αγαπώ.Οι νέες γνωριμίες, οι προπο-νήσεις σε χώρους και με πρό-σωπα που μόνο στηντηλεόραση έβλεπα και θαύ-μαζα, ήταν μια συγκλονιστικήεμπειρία. Πολλές ώρες καθη-μερινής προπόνησης, πρωίκαι βράδυ και στην ιστορικήέδρα της Λεωφόρου στον«τάφο του Ινδού» και στοΟΑΚΑ. Με σύστημα, μεθοδο-λογία και επαγγελματικότητα.Η κούραση ήταν έντονη καιτα συναισθήματα ανάμεικτα.Μόνος σε ένα νέο ανταγωνι-στικό περιβάλλον, με τους φί-

λους μακριά και μοναδικούςσυμπαραστάτες την οικογέ-νειά μου, έδινα καθημερινάέναν σκληρό αγώνα. Ο στόχοςμου να μάθω όσο το δυνατόνπερισσότερα για το μπάσκετκαι να βελτιώσω τις αδυνα-μίες μου ήταν και κινητήριαδύναμη.Το δύσκολο στάδιο της προ-ετοιμασίας και η προσπάθειάμου ανταμείφθηκαν με τηνσυμμετοχή μου στο Διεθνέςτουρνουά της Κωνσταντινού-πολης όπου συμμετείχαν οΠαναθηναϊκός, ο Ολυμπια-κός, η Εφές Πίλσεν και ηΦενέρ Μπαχτσέ. Μια εμπει-ρία που δε θα ξεχάσω ποτέ!Μετά άρχισαν τα πιο επί-πονα. Σχολείο το πρωί, διαβά-σματα και φροντιστήρια τοαπόγευμα που συνδυάζοντανμε καθημερινές βραδινέςπροπονήσεις (9-12), δύο αγώ-νες την εβδομάδα (πρωταθλή-ματος και κυπέλου Τρίτη καιΠαρασκευή) και προπονήσεις

Σάββατο και Κυριακή!Το νέο σχολικό περιβάλλονάγνωστο. Οι απαιτήσεις καιαπό το σχολείο και από τηνομάδα μεγάλες, από τον εαυτόμου μεγαλύτερες! Είναι δύ-σκολο, ιδιαίτερα στην πατρίδαμας, με το εκπαιδευτικό αυτόσύστημα, να πετύχεις δυοστόχους υψηλών απαιτήσεων. Το δίλημμα ήταν μεγάλο καιη απόφαση δύσκολη. Τελικάεπέλεξα να αφήσω για λίγο, μεπολύ πόνο, τον αθλητισμό! Αποφάσισα να ακολουθήσωαυτό που αγωνίζομαι για πε-ρίπου 12 χρόνια: την πανεπι-στημιακή μου μόρφωση, πουθα με οδηγήσει σε κάποια πιοβέβαιη επαγγελματική επι-λογή. Το μπάσκετ μπορεί ναπεριμένει για λίγους μήνες!Κάτω από καλύτερες συνθή-κες θα έχω την ευκαιρία γιανέες συγκινήσεις, προκλήσειςκαι εμπειρίες.

Η εμπειρία μου στον ΠαναθηναϊκόΑΝΔΡΕΑΣ ΨΕΥΤΟΓΚΑΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ |ΜΠΑΣΚΕΤ

Ο Ανδρέας με τη φανέλα του έξιφορές πρωταθλητή Ευρώπης στομπάσκετ Παναθηναϊκού.

Αγωνίζομαι στον κολυμβη-τικό σύλλογο των Γρεβενών,Μέγας Αλέξανδρος, από τα έξιμου χρόνια με προπονητή τονκ. Ζαψαλή Δημήτριο. Είμαιμέλος της Εθνικής ΟμάδαςΝέων από το 2010. Από τα 12μου χρόνια καταφέρνω νασυμμετέχω σε Πανελλήνιαπρωταθλήματα. Το καλοκαίριτου 2011 κατάφερα να κατα-κτήσω την 3η θέση στο αγώ-νισμα 50μ πρόσθιο κορασίδων(κορίτσια ηλικίας δεκαπέντεκαι δεκαέξι ετών). Έχω λάβειμέρος σε σπουδαίους κολυμ-βητικούς αγώνες με πολλέςδιακρίσεις. Φέτος εξασφάλισατη συμμετοχή μου στο Πα-νελλήνιο πρωτάθλημα με 7αγωνίσματα (50μ - 100μ -200μ πρόσθιο, 50μ - 100μελεύθερο, 200μ μικτή ατομικήκαι 50μ πεταλούδα), ενώ βρί-σκομαι στις 3 καλύτερες πα-νελλήνιες επιδόσεις στααγωνίσματα 50μ-100μ-200μπρόσθιο και 200μ μικτή ατο-μική.

Τα πιο γρήγορα ... δελφίνια!ΖΩΗ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΛΙΑΜΠΑΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η Ζωή έχει τον καλύ-τερο χρόνο για τηνηλικία της Πανελλα-δικά στα 100μ ύπτιο με1.6.70, ενώ στα 200μύπτιο είναι δεύτερη.

Α ΛΥΚΕΙΟΥ

ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

ΕΥΘΥΜΗΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣΒ ΛΥΚΕΙΟΥ |ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ένας παίκτης ... “Αεράτος”!

Από το 2002 αγωνίζομαι γιατον κολυμβητικό σύλλογοΜέγας Αλέξανδρος των Γρε-βενών με προπονητή τον κ.Ζαψαλή Δημήτριο. Είμαιμέλος της Εθνικής ΟμάδαςΝέων από τα δεκατέσσεραμου χρόνια. Από το 2008παίρνω μέρος σε Πανελλήνιαπρωταθλήματα, ενώ το 2010έλαβα τη δεύτερη θέση στοαγώνισμα 100μ ύπτιο παγκο-ρασίδων Α (κορίτσια ηλικίαςδεκατεσσάρων ετών). Το 2011συμμετείχα στους Πολυεθνι-κούς αγώνες Εφήβων-Κορα-σίδων που έγιναν στηνΚέρκυρα, σε δυο αγωνίσματα(100μ και 200μ ύπτιο). Τηφετινή κολυμβητική σεζόνεξασφάλισα τη συμμετοχήμου στο Πανελλήνιο πρωτά-θλημα με 6 αγωνίσματα (50μ-100μ-200μ ύπτιο, 50μ-100μελεύθερο και 50μ πεταλούδα).Τέλος, βρίσκομαι στις 3 καλύ-τερες επιδόσεις Πανελλαδικάστα αγωνίσματα 50μ-100μ-200μ ύπτιο Κορασίδων.

Ασχολούμαι με το ποδό-σφαιρο από πολύ μικρή ηλι-κία. Κορυφαία στιγμή τηςμέχρι τώρα καριέρας μου ήτανστις 16-17/3/2011, όταν εγώκαι άλλα 24 άτομα από τη δυ-τική Μακεδονία, κληθήκαμεγια δοκιμή από την ΕθνικήΟμάδα Παίδων. Η διαδικασίαεπιλογής έγινε στο Βελβεντό

Κοζάνης και είχε διάρκεια 2ημέρες. Οι εμπειρίες που απο-κόμισα ήταν απλά απερίγρα-πτες. Αισθάνθηκα ότι ησκληρή δουλειά και ο κόποςμου ανταμείφθηκαν, ενώ πα-ράλληλα έκανα νέες γνωρι-μίες και φίλους. Είναιδύσκολο αλλά προσπαθώ νασυνδυάσω το σχολείο και τις

προπονήσεις. Τα τελευταίαχρόνια αγωνίζομαι με τηνομάδα «Γρεβενά Αεράτα» μεπροπονητή τον κ. Νίκο Μπα-λοδήμο. Μόλις πριν λίγεςμέρες (18/ 1/ 2012) επιλέ-χτηκα ως ένας από τους επί-λεκτους παίχτες της Δυτικήςκαι Κεντρικής Μακεδονίας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΜΩΥΣΙΑΔΟΥ

Ξεκινήσαμε να παίζουμεβόλεϊ εδώ και 3-4 χρόνια. Τοκαλοκαίρι του 2010 πήγαμεστην Πτολεμαΐδα για τηνεπιλογή στα κλιμάκια. Από ταΓρεβενά επιλέξανε εμάς τιςδύο. Μετά μας ξανακάλεσανστις αρχές του 2011 και απόεκεί και έπειτα πηγαίνουμεκάθε Δευτέρα για προπόνησηπου πραγματοποιείται στοΔΑΚ Αλεξάνδρειας. Σε μιαπρόσφατη προπόνηση πουκάναμε ήταν μαζί μας και οπροπονητής της ΕθνικήςΟμάδας κ. Φλώρος, ο οποίοςεξέτασε τις ικανότητές μαςγια να επιλέξει κάποιες κο-πέλες για την Εθνική. Δοκι-μασίες όπως μέτρημαβάρους, ύψους, άλματος καιμετά παρακολούθησε πως εί-μαστε και μέσα στο γήπεδογια να δει τις επιδόσεις μας.Επίσης με τα κλιμάκια τηςΔυτικής Μακεδονίας, ταγνωστά Ε.Σ.ΠΕ.Μ., έχουμεσυμμετάσχει σε αγώνες μεδιάφορες ομάδες της Θεσα-λονίκης.

ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΟΒΟΥ

Α ΛΥΚΕΙΟΥ |ΒΟΛΕΙ

Με χρόνο 34.63 η Χριστίνακατέχει την καλύτερη επί-δοση Πανελλαδικά στα 50μπρόσθιο, ενώ έχει τον 3οκαλύτερο στα 100μ πρό-σθιο με 1.17.92

8Μαθητοφρένεια ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ

Ω, τι κόσμος,μπαμπά!

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Ανδρέας Λιάμπας

Ένας 40χρονος Βρετανός οΤζόναθαν Όλιβερ βρέθηκεκατηγορούμενος στο δικα-στήριο γιατί αποκαλύφθηκεπως έδωσε στην αφεντι-κίνα του να πιει νερόαπό την τουαλέτα. Ο Τζό-ναθαν εργάζονταν ως σχε-διαστής τάφων στηνεταιρεία της ΆναμπελΡάιαν, η οποία σχολίαζε αρ-νητικά τη δουλειά του. Μιαμέρα ο Τζόναθαν δεν άντεξεάλλο την αρνητική κριτικήκαι αποφάσισε να εκδικηθείτην Άναμπελ. Ο ίδιος ο Τζό-ναθαν στην απολογία τουστο δικαστήριο ομολόγησεπως έκλεψε το θερμός τηςΆναμπελ και το γέμισε απότην τουαλέτα.

Εννέα ολόκληρα χρόνια φυ-λακισμένη στο μπάνιο απότον ίδιο τον πατέρα της ...έζησε μία κοπέλα στην Πα-λαιστίνη. Η άτυχη κοπέλακλειδώθηκε στο μπάνιοαπό τον πατέρα της,όταν ήταν κοριτσάκι 11ετών, και βγήκε απόαυτό 20χρονη γυναίκα.Η απελευθέρωσή της ήρθε,όταν άντρες της αστυνομίαςάκουσαν τις κραυγές της μετις οποίες καλούσε απεγνω-σμένα σε βοήθεια. Έτσι αφού... έκαναν έλεγχο, ανάγκα-σαν τον πατέρα της να ανοί-ξει την πόρτα του μπάνιου,όπου ανακάλυψαν τη νεαρήγυναίκα.

Ένα εστιατόριο που επιτρέ-πει στους πελάτες να πλη-ρώνουν όσα χρήματαθέλουν άνοιξε ο διάσημοςΑμερικανός τραγουδιστήςΤζον Μπον Τζόβι στο ΝιούΤζέρσι. Και σε περίπτωσηπου ο πελάτης δεν έχειλεφτά, δεν χρειάζεται ναανησυχεί, γιατί υπάρχουνπάντα αρκετά πιάτα γιαπλύσιμο. Το εστιατόριο δενδιαθέτει τιμοκατάλογο καιαφήνει τους πελάτες ναπληρώνουν ό,τι ποσό θέ-λουν.

Γράφει ηΑθανασία Κριθαριώτη

Αν κάποιος μου ζητούσε νατου πω έναν θεσμό που προ-ωθεί την δημοκρατία, θατου έλεγα ανεπιφύλακτα τοσχολείο. Το θεσμό που καλ-λιεργεί το διάλογο, υιοθετείδημοκρατικές διαδικασίεςστη λειτουργία του καιμπλα μπλα μπλα. Μάλλονδεν σας πείθω γι' αυτό ήρθεη στιγμή που πρέπει να ομο-λογήσω πως σαφώς αστει-εύομαι.Από που να ξεκινήσω; Μαφυσικά από τα μαθητικάσυμβούλια. Όπως όλοιακούμε και θέλουμε να πι-στεύουμε ή καλύτερα θέ-λουν οι άλλοι ναπιστεύουμε, οι εκλογέςαυτές γίνονται με στόχο ναμας προετοιμάσουν για τηνπολιτική ζωή που δεν αργεί.Πριν φτάσω στον τρόπο πουλειτουργούν ας κάνω μίασύντομη αναφορά στο γε-γονός ότι τα άτομα πουπαίρνουν μέρος και τελικά

εκλέγονται ζουν μαύρα με-σάνυχτα (εντάξει κάποτευπάρχουν και λαμπρές εξαι-ρέσεις). Οι λόγοι, που βρί-σκονται εκεί πουβρίσκονται, χιλιάδες άκυ-ροι και ουδείς για το κοινόκαλό (όπως άλλωστε συμ-βαίνει και στο κοινοβούλιο)παραμένουν για πολλά χρό-νια ανεξιχνίαστοι. Κι όμως και στο σχολείοόπως και στην κοινωνίαυπάρχουν περιστατικά πουθα χρειάζονταν πραγματικάάξια άτομα. Σε κάποια σχο-λεία πχ. (όπως ακούμε σχε-δόν καθημερινά τοντελευταίο καιρό σε όλα ταδελτία ειδήσεων) δυστυχώςυπάρχουν περιστατικά σε-ξουαλικής παρενόχλησης ήψυχολογικής βίας. Πολλοίείναι αυτοί που βρίσκονταιείτε στη θέση του θύματος,είτε είναι απλοί παρόντεςστο περιστατικό. Έτσι φτά-νει και στ' αυτιά των μαθη-

τικών συμβουλίων, πολύ πιογρήγορα απ' ό,τι νομίζουμε.Αυτά όμως λάμπουν δια τηςαπουσίας και της απραξίαςτους. Κι όμως εκτός από τιςεκδρομές και τα πάρτυ, αρ-μοδιότητά τους είναι να εκ-προσωπούν τους μαθητέςκαι να προασπίζονται τα δι-καιώματά τους, να καταγ-γέλλουν τέτοια περιστατικάκαι να απαιτούν την σκληρήκαι παραδειγματική τιμω-ρία των θυτών. Από τηνάλλη είναι αρκετή, θα έλεγεκάποιος η τιμωρία που επι-βάλει ο νόμος. Ποια τιμω-ρία είναι αρκετή γι’ αυτά τατέρατα, γι’ αυτούς τουςαξιοθρήνητους ανθρώπους;Και τιμωρούνται όντως ήμήπως πολύ γρήγορα είναιαπόλυτα ελεύθεροι και έτοι-μοι για τα επόμενά τους θύ-ματα; Ακραία περίπτωσημεν, πραγματικότητα δε.Και περνώ σε κάτι άλλο.Υπάρχουν κάποιοι που κα-

ταπατούν με το δικό τουςτρόπο τη δημοκρατία καιασκούν ψυχολογική βία.Ένας μαθητής ο οποίος έχειβάλει στόχους για τη ζωήτου χρειάζεται όσο τίποτεάλλο υποστήριξη και όχικάποιον να του κόβει ταφτερά. Γιατί εγώ είχα τηνεντύπωση πως οι εκπαιδευ-τικοί πρέπει να είναι προσι-τοί και συνεργάσιμοι μετους μαθητές και με τηνάψογη συμπεριφορά τουςνα αποτελούν πρότυπα; Όπως φαίνεται αυτό είναιπολύ δύσκολο καθώς ηπλειονότητα των διδασκόν-των εφαρμόζουν αναχρονι-στικές μεθόδουςδιδασκαλίας, φωνάζουν,βρίζουν και τιμωρούν τουςμαθητές χωρίς ουσιαστικόλόγο μερικές φορές. Ουκολίγες οι φορές που τέτοιαπεριστατικά έλαβαν χώρακαι στο σχολείο μας. Καθη-γητές - και όχι μόνο - δεν

σέβονται την προσωπικό-τητα και τα δικαιώματα τουμαθητή. Πόσο δημοκρατι-κός είναι πχ. ο εκβιασμόςμαθητών ότι δε θα περά-σουν την τάξη ή ακόμα καιοι πολυήμερες αποβολέςχωρίς σύγκληση συλλόγου;Τι μπορεί μετά ας πούμε νακάνει ο μαθητής απ’ το νααντιδράσει και να υπερα-σπιστεί τα δικαιώματά του.Μήπως να σωπάσει;Μάλλον λοιπόν η παιδείασήμερα με τους παράγοντέςτης έχει ως στόχο κάθε άλλοπαρά να δημιουργήσει ενερ-γούς πολίτες. Δυστυχώςαποβλέπει στη δημιουργίαπαραγωγικού και μόνο αν-θρώπου (στον τομέα της ερ-γασίας – διαβάσματος),αδιαφορώντας για την ηθι-κοπνευματική του καλλιέρ-γεια και την δημοκρατικήτου συνείδηση. Ο στόχος δικός της, θα μαςαγγίξει;

Δίχως αμφιβολία, όταν πια θαέχουμε τελειώσει το σχολείοκαι θα αφηγούμαστε ιστορίεςαπό την μαθητική μας ζωή, στομυαλό μας θα έρχονται και τασχολικά πάρτι. Από την πρώτητάξη του γυμνασίου έως τηντελευταία του λυκείου κάθεπάρτι έχει την δική του ξεχω-ριστή ιστορία και μια σειράαπό αναμνήσεις για συντρο-φιά.Υπεύθυνοι για την διοργά-νωσή τους είναι κατά κύριολόγο το δεκαπενταμελές τουσχολείου αλλά ορισμένεςφορές κάθε τάξη μεμονωμένααναλαμβάνει να οργανώσεικάποιο πάρτι ώστε να συγκεν-τρώσει χρήματα για εκδρομέςκλπ. Ανεξάρτητα όμως από τονδιοργανωτή η προσέλευση τωνμαθητών είναι μεγάλη σεοποιαδήποτε τέτοιου είδουςεκδήλωση. Στόχος όλων είναιμια επιτυχημένη διοργάνωση,

ικανή να αφήσει τις καλύτερεςεντυπώσεις.Η διασκέδαση στα σχολικάπάρτι θεωρείται δεδομένηαφού πάντοτε επικρατεί έναάκρως φιλικό και θερμό κλίμα.Με τους μαθητές να ξεχνούντις σχολικές τους υποχρεώσειςκαι να … ξεφαντώνουν. Παρ’όλα αυτά τα σχολικά πάρτι δενπροσφέρονται μονάχα για δια-σκέδαση και ούτε είναι απλάένας τρόπος ώστε να γεμίσει ο.. κουμπαράς του δεκαπεντα-μελούς αλλά δίνουν στους μα-θητές και άλλες δυνατότητες.Για παράδειγμα, οι μαθητέςόντας εξ ολοκλήρου υπεύθυ-νοι για την οργάνωση μιας τέ-τοιας εκδήλωσης (event)αναπτύσσουν μεταξύ τουςσχέσεις υπευθυνότητας, αλ-ληλεγγύης, συνεργασίας καικατανόησης. Η κατανομή τωναρμοδιοτήτων μέσα σ’ έναπνεύμα συνεργασίας είναιικανή να φέρει τους μαθητές

πιο κοντά και σφυρηλατήσειτις σχέσεις τους.Επιπλέον μέσα στα ίδια ταπάρτι αναπτύσσονται οι δια-προσωπικές σχέσεις μεταξύμαθητών και ορισμένες φορέςγεννώνται φιλίες. Πολλέςφορές ερχόμαστε αντιμέτωποιμε μία άλλη πλευρά των συμ-μαθητών μας όταν βλέπουμελ.χ. τον τρόπο που διασκεδά-ζουν. Έτσι συνειδητοποιούμεπως ίσως οι ομοιότητές μας ναείναι περισσότερες από τιςδιαφορές μας με άτομα ταοποία δεν είχε τύχει να συνυ-πάρξουμε σε κοινή παρέαακόμη παρότι βρισκόμαστε στοίδιο σχολείο! Δίνονται ευκαι-ρίες λοιπόν για να γεννηθούννέες φιλίες, να γνωρίσουμε καινα εκτιμήσουμε εκείνον τον“άγνωστο” συμμαθητή μας.Αποτελούν ένα διάλειμμα απότην καθημερινή ρουτίνα καισυγκεντρώνουν μονάχα εφη-βικές ηλικίες κάνοντας έτσι

την ατμόσφαιρα ακόμη πιο φι-λική και ευδιάθετη. Απαλλαγμένοι λοιπόν από τοάγχος του διαβάσματος οι νέοιμπορούν να ενταχθούν ομαλάκαι σε άλλα κοινωνικά σύνολαπέρα από το σχολείο και ναεντείνουν την κοινωνικότητάτους ώστε αργότερα να αποτε-λέσουν ένα υγιές μέλος τηςκοινωνίας.Τα σχολικά πάρτι λοιπόν δενείναι μόνο ξεφάντωμα και ξε-νύχτι. Είναι μια άσκηση συ-νεργατικότητας και μιαευκαιρία καλύτερης γνωριμίαςμεταξύ μας. Όταν οι νέοι παίρ-νουν τέτοιες πρωτοβουλίες καιδραστηριοποιούνται τόσοενεργά, όταν αναλαμβάνουνευθύνες στο δικό τους μικρό-κοσμο, αυτό μονάχα θετικόστοιχείο μπορεί να αποτελεί. Ηδιασκέδαση ίσως για πολλούςείναι ένας τρόπος για να ξεχα-στούν, για τους νέους όμωςαποτελεί τρόπο έκφρασης.

Αθηνά Πηλιτζίδου

Απλή σκέψη του λέ(γ)οντος Come on, let’s party now!

Χαίρει ... άκρας δημοκρατίας!