7

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

1

ΠΑΡΙΣΙ 1930

Τα χέρια μου είναι βαμμένα με αίμα

Και δεν είναι σχήμα λόγου Κυριολεκτώ Έχει χωθεί κάτω

από τα νύχια μου Στις απαλές γούβες ανάμεσα στα δάχτυλά

μου Ρυάκια άλικου αίματος πιο γυαλιστερού κι από μπογιά

στάζουν από πάνω μου πέφτουν στο περσικό χαλί και το κατα-

στρέφουν Τα κοιτάζω σαστισμένη Έχει κολλήσει το μυαλό μου

Από πού είναι αυτό το αίμα

Σηκώνω το κεφάλι και την ίδια στιγμή ακούω βαθιά μέσα

στrsquo αυτιά μου έναν δυνατό γδούπο σαν τύμπανο που αντηχεί

σrsquo ένα αδειανό δωμάτιο

Σηκώνω το κεφάλι

Γιατί είμαι πεσμένη στο πάτωμα Ανακάθομαι με την καρ-

διά μου να χτυπά σαν τρελή και όσο περιμένω το δωμάτιο να

σταματήσει να γυρίζει πασχίζω να θυμηθώ τι έχει συμβεί Αλ-

λά εκεί όπου θα έπρεπε κανονικά να είναι η μνήμη μου υπάρχει

μια μαύρη τρύπα Κουνώ πέρα δώθε το κεφάλι μου για να τη

διώξω μα νιώθω τον πόνο να μου τρυπά το μυαλό και όταν

κοιτάζω ξανά η μαύρη τρύπα βρίσκεται ακόμη εκεί Κι αυτή τη

φορά είναι πιο μεγάλη Κι ακόμα πιο σκούρα Μια μαύρη σαν

κατράμι γυαλιστερή λίμνη και τότε νιώθω τον πανικό να με

πνίγει

8

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Σηκώνομαι με σπασμωδικές κινήσεις κάθομαι γονατιστή

κι αντικρίζω τοίχους γεμάτους βιβλία Η καρδιά μου φτερουγί-

ζει από χαρά Είμαι στο σπίτι μου Στο γραφείο του πατέρα

μου Γνωρίζω πολύ καλά αυτά τα βιβλία λατρεύω τους δερμα-

τόδετους τόμους του Βίκτωρος Ουγκώ του Ζολά του Γκυ ντε

Μωπασάν και του αγαπημένου μου του Αλέξανδρου Δουμά

Τα εξώφυλλά τους έχουν πάνω το ιδρωμένο αποτύπωμα των

δαχτύλων μου και οι σελίδες τους έχουν γίνει μάρτυρες των

δακρύων μου Είμαι στο σπίτι μου στο Παρίσι δεν κινδυνεύω

παρότι για κάποιον άγνωστο λόγο είμαι χωμένη πίσω από το

μεγάλο καμωμένο από βαλανιδιά γραφείο του πατέρα μου

Αρχίζω να πείθομαι ότι τελικά κοιμάμαι Ότι βλέπω κά-

ποιον εφιάλτη Κλείνω τα μάτια περιμένοντας να ξυπνήσω

και ο γδούπος στrsquo αυτιά μου υποχωρεί γίνεται πιο αχνός αλλά

αισθάνομαι έναν πόνο χαμηλά στην αριστερή πλευρά του κε-

φαλιού μου Αγγίζω εκείνο το σημείο Τα μαλλιά μου είναι

βρεγμένα Ανοίγω απότομα τα μάτια για να κοιτάξω τrsquo ακρο-

δάχτυλά μου αν και ξέρω τι θα δω Κι άλλο αίμα Δεν κοιμάμαι

Πιάνομαι από το γραφείο του μπαμπά μου και σηκώνομαι

με κόπο αφήνοντας άλικα αποτυπώματα πάνω στη γυαλισμέ-

νη με κερί επιφάνειά του Δεν θα του αρέσει καθόλου αυτό

Νιώθω τον πανικό να με πνίγει κι ανοίγω το στόμα να ουρλιά-

ξω Και τότε βλέπω τα παπούτσια Είναι τα παπούτσια του πα-

τέρα μου Κομψά μαύρα σκαρπίνια το δέρμα τους απίστευτα

μαλακό σαν δέρμα νεογέννητου αρνιού

Το ουρλιαχτό πνίγεται στο στόμα μου

Τα παπούτσια έχουν μέσα πόδια Ανοιγμένα διάπλατα στο

πάτωμα Βλέπω μια λωρίδα μαύρης κάλτσας πάνω από κάθε

παπούτσι προτού χαθούν οι αστράγαλοι πίσω από τη γωνία

του γραφείου

laquoΜπαμπάraquo ψιθυρίζω

Δεν μου απαντά Πηγαίνω τρεκλίζοντας μέχρι την άκρη του

γραφείου και βλέπω τον πατέρα μου πεσμένο ανάσκελα στο

9

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πάτωμα τα ανοιχτόγκριζα μάτια του κοιτάζουν δίχως να βλέ-

πουν Η καρδιά μου σταματά Ο θόρυβος στrsquo αυτιά μου γίνεται

βουητό και νιώθω σαν κάποιος να μου έχει γρατζουνίσει τα μά-

τια Ένας χαρτοκόπτης προεξέχει από τον λαιμό του και το λευ-

κό πουκάμισό του έχει βαφτεί με το χρώμα των χεριών μου

Φοβάμαι Φοβάμαι τον εαυτό μου Φοβάμαι αυτό που υπάρχει

μέσα μου Είμαι μονάχη σrsquo ένα δωμάτιο με τον νεκρό πατέρα

μου και ξέρω ότι εγώ τον σκότωσα

Στο άψυχο χέρι του κρατά ένα πρες παπιέ μια μπρούντζι-

νη πυραμίδα που έφερε πριν από χρόνια από την Αίγυπτο και

η μία πλευρά του είναι μες στο αίμα Το δικό μου αίμα Το ξέρω

αν και δεν μπορώ να εξηγήσω πώς το ξέρω Αγγίζω ξανά τα

μαλλιά μου νιώθω τις μπούκλες μου να κολλούν από το αίμα

Αγγίζω την πληγή στο κρανίο μου που έχει ανοίξει στα δύο

σαν τη σάρκα του ροδάκινου

Γονατίζω πλάι στον μπαμπά μου Τα δάχτυλά του είναι

κλεισμένα γύρω από το μπρούντζινο βαρίδι ακόμα και στον

θάνατο θαρρείς και προσπαθεί ακόμη να προστατευτεί

από μένα Του κάνω μαλάξεις πάνω από το πουκάμισο για να

μπει αέρας στους πνεύμονές του παρότι ξέρω καλά πως είναι

μάταιο Τι να σου κάνει ο αέρας στους πνεύμονες όταν έχεις

μια τεράστια τρύπα στην τραχεία

Δεν μπορώ να αναπνεύσω Είναι σαν να σφίγγουν τους

πνεύμονές μου ατσάλινα δαχτυλίδια τη στιγμή που ακουμπώ

το μάγουλό μου πάνω στο φαρδύ στήθος του για να αφου-

γκραστώ τον χτύπο της καρδιάς του Νιώθω το μουσκεμένο

πουκάμισο ζεστό πάνω στο δέρμα μου Ανασηκώνω αμέσως το

κεφάλι και ψάχνω γιrsquo άλλη μια φορά να βρω ένα σημάδι ζωής

στο πρόσωπό του Ένα πρόσωπο δίχως ζωή δεν είναι πρόσω-

πο Είναι μάσκα

Κοιτάζω τη μάσκα του μπαμπά μου Το ίδιο φαρδύ μέτωπο

και την ίδια έντονα σκληρή έκφραση που παλιότερα με φόβιζε

10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τα βαριά μάγουλα και τις σπασμένες φλέβες ενός μπον βιβέρ

Είναι ακόμη εκεί Όλα τα αδιαμφισβήτητα χαρακτηριστικά του

αφέντη αυτού του σπιτιού Δάκρυα θολώνουν τα μάτια μου

αλλά μπορώ να δω ότι ο άνθρωπος που ο λόγος του ήταν νό-

μος δεν ανήκει πλέον στο σώμα που κείτεται νεκρό στο παρκέ

το οποίο εκείνος επέμενε να γυαλίζεται καθημερινά εκτός από

τις Κυριακές Παρrsquo όλα αυτά γέρνω μπροστά κι ακουμπώ το

μάγουλό μου στο δικό του

Ακούω πίσω μου την πόρτα του γραφείου να ανοίγει μα δεν

γυρίζω κατά κει Απαλά βήματα μπαίνουν μέσα Η πόρτα κλείνει

Ξέρω ποιος είναι χωρίς να χρειαστεί καν να σηκώσω το κεφάλι

όπως το δεξί μου χέρι γνωρίζει ακριβώς τι κάνει το αριστερό Εί-

ναι η αδελφή μου Η απότομη κοφτή ανάσα της ρουφά τον αέρα

από το δωμάτιο και τη νιώθω να στέκεται από πάνω μου

laquoΤι έκανεςraquo Δεν φωνάζει Ο σιγανός τόνος της είναι χειρό-

τερος πολύ χειρότερος από δυνατή φωνή laquoΑχ Θεέ μου Ρομί

τι έκανεςraquo

laquoΣκότωσα τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω

Η φράση μου αυτή κάνει κάτι να σπάσει μέσα μου Ξαφνι-

κά παραλύω από την οδύνη Δεν μπορώ να κουνηθώ Δεν μπο-

ρώ να μιλήσω Δεν μπορώ να σκεφτώ

Κι έτσι σκέφτεται η αδελφή μου αντί για εμένα

laquoΓιατί τον σκότωσεςraquo

Κουνώ ανίδεη το κεφάλι

laquoΕίσαι δεκαεφτά χρονώνraquo μου λέει laquoΘα σε βάλουν φυλα-

κή κι ύστερα θα σε οδηγήσουν στην γκιλοτίνα Θα σrsquo εκτελέ-

σουν δημοσίως Έξω από τη φυλακή Σεν Πιερraquo

Μου μιλά αργά διαλέγοντας προσεκτικά τα λόγια της έτσι

ώστε να είναι σίγουρη ότι καταλαβαίνω τι μου λέει

Στη φριχτή σιωπή που ακολουθεί διαισθάνομαι την καρδιά

της να χτυπά το ίδιο ξέφρενα με τη δική μου και νιώθω τα δά-

χτυλά της να μrsquo αρπάζουν από τον ώμο να μπήγονται με δύναμη

στη σάρκα μου Προσεκτικά αποφεύγοντας τη λίμνη αίματος

11

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

που ποτίζει το πάτωμα βαλανιδιάς μrsquo αναγκάζει να σηκωθώ Κι

ύστερα κάνει αυτό που δεν αντέχω να κάνω εγώ ndashκοιτάζει τον

χαρτοκόπτη που είναι καρφωμένος στο λαρύγγι του πατέρα μας

Κατόπιν κοιτάζει τα χέρια μου κι εγώ δεν τη ρωτώ τι είδους ει-

κόνες γεννιούνται στο μυαλό της Βγάζει την μπλε ζακέτα της

την αγαπημένη της την κασμιρένια και σκουπίζει μrsquo αυτή την

ασημένια λαβή του χαρτοκόπτη Ξανά και ξανά την τρίβει δυνα-

τά και βλέπω τα άλικα χείλη της πληγής να φαρδαίνουν Θέλω

να την ικετεύσω να σταματήσει μα δεν το κάνω

Κάποια στιγμή απομακρύνεται πισωπατώντας από το

άψυχο σώμα του μπαμπά με τα μέλη της άκαμπτα το πρόσω-

πο σφιγμένο αλλά όταν κάνω ένα βήμα προς το μέρος της ε-

κείνη γυρίζει από την άλλη μεριά κι αρχίζει να τρίβει την επι-

φάνεια του γραφείου Σβήνει κάθε δικό μου ίχνος Γρήγορα και

σχολαστικά Στη συνέχεια ασχολείται με τα χέρια μου και τα

καθαρίζει όσο καλύτερα μπορεί Η μπλε ζακέτα έχει γίνει μαβιά

και μουρμουρίζω το όνομά της θέλω να με κοιτάξει καταπρό-

σωπο αλλά δεν το κάνει Συνοφρυώνεται και καρφώνει το

βλέμμα στο πρες παπιέ που κρατά στο χέρι του ο μπαμπάς

Σαλεύω Για πρώτη φορά από τη στιγμή που με σήκωσε με

το ζόρι από δίπλα του ξαφνικά ζωντανεύω Την αντιγράφω

Βγάζω το λιλά πουλόβερ μου κι αποσπώ την πυραμίδα από τα

νεκρωμένα δάχτυλά του Την τρίβω δυνατά με την καθαρή πί-

σω πλευρά του πουλόβερ μου μα το αίμα από την πληγή στο

κεφάλι μου έχει χωθεί στις μπρούντζινες εσοχές και δεν βγαί-

νει Πηγαίνω βιαστικά στον εβένινο μπουφέ δίπλα στο παρά-

θυρο που έχει πάνω του μια καράφα με το καλύτερο κονιάκ

του μπαμπά Θέλω σαν τρελή να το πιω να πνιγώ στο αλκοόλ

αλλά αντί γιrsquo αυτό περιχύνω με το κεχριμπαρένιο υγρό το πρες

παπιέ για να ξεπλύνω και τα τελευταία ίχνη αίματος και κατό-

πιν το τρίβω μανιασμένα με το πουλόβερ μου

Ικανοποιημένη ξαναβάζω την πυραμίδα πάνω στο γρα-

φείο Εκεί που είναι η θέση της Η ανακούφιση που νιώθω είναι

12

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

απίστευτη Που κάνω κάτι Οτιδήποτε Που βλέπω τα χέρια

μου να λειτουργούν Που ξέρω ότι δεν είμαι νεκρή Ακόμη

Δεν αναρωτιέμαι αν είναι λάθος αυτό που κάνω

Η αδελφή μου ανοίγει την πόρτα μια χαραμάδα κρυφο-

κοιτάζει έξω στον διάδρομο με τα μαυρόασπρα πλακάκια με

αρπάζει από το μπράτσο και με βγάζει έξω από το γραφείο

σπρώχνοντας με το πόδι της την πόρτα να κλείσει Ο κούφιος

ήχος της μου μοιάζει σαν ταφόπλακα που κλείνει έναν τάφο

καταδικάζοντας τον μπαμπά σε αιώνιο σκοτάδι Δεν αντέχω

να τον αφήσω αλλά εκείνη με τραβά με δύναμη κι ανεβαίνου-

με τρέχοντας τη σκάλα

Είναι δυνατή η αδελφή μου η Φλοράνς

Η δίδυμη αδελφή μου

laquoΘα μας ανακαλύψουνraquo δηλώνω

laquoΠάψε Ρομί Ασφαλώς και δεν θα μας ανακαλύψουνraquo

Στέκομαι όρθια μες στην μπανιέρα και η Φλοράνς με πλένει

σαν να είμαι σκυλί λασπωμένο Η γύμνια δεν αποτελούσε ποτέ

πρόβλημα μεταξύ μας Ίσως επειδή περάσαμε εννέα μήνες με τα

γυμνά κορμιά μας μπλεγμένα μέσα στη μήτρα Βγαίνω από την

μπανιέρα κι εκείνη με σκουπίζει με χέρια τρυφερά αλλά ανησυ-

χεί για την πληγή και το πρήξιμο στο κεφάλι μου παρότι της λέω

ότι δεν είναι τίποτα Έχει ξεπλύνει τα μαλλιά μου από το αίμα

και στέκεται από πάνω μου επί δέκα λεπτά πιέζοντας δυνατά με

μια κρύα πετσέτα το τραύμα για να σταματήσει την αιμορραγία

Δεν βγάζω άχνα Μου αξίζει ο πόνος που αισθάνομαι

Βλέπω το χέρι της να τρέμει όταν ψάχνει στην ντουλάπα

μου να μου βγάλει καθαρά ρούχα Πηγαίνω κοντά της Για μια

στιγμή αγκαλιαζόμαστε τα μέλη μας μπλέκονται γιrsquo άλλη μια

φορά Σπάνια συμβαίνει αυτό Παραδόξως ενώ αγγιζόμαστε

συνέχεια χαϊδεύει η μία την άλλη στον ώμο την τσιγκλά στα

πλευρά και τη σκουντά στον αγκώνα σπάνια αγκαλιαζόμαστε

Δεν κάνουμε αγκαλιές δεν φιλιόμαστε στο μάγουλο ούτε είμα-

13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

στε διαχυτικές μεταξύ μας Θα μας φαινόταν εντελώς άτοπο

κάτι τέτοιο Σαν να αγκαλιάζουμε ή να φιλάμε τον εαυτό μας

Όμως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας μας δένει σαν ομφάλιος λώ-

ρος και την αποδεχόμαστε με την ίδια φυσικότητα που αποδε-

χόμαστε ότι έχουμε και οι δύο σγουρά ξανθά μαλλιά

Με καθίζει στο κρεβάτι μου Κρύβω τα πόδια μου κάτω

από το σώμα μου λες κι έτσι μπορώ να κρύψω αυτό που κεί-

τεται παρατημένο στον κάτω όροφο Η Φλοράνς κουρνιάζει

δίπλα μου με τυλίγει με το πάπλωμα και μέσα από τrsquo ακροδά-

χτυλά της είναι που νιώθω την ταραχή της Στο πρόσωπό της

δεν φαίνεται καθόλου

laquoΚαι τώραraquo μου λέει ατάραχα laquoπες μου τι έγινε Πες μου

γρήγοραraquo

Καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου Την κοιτάζω επίμονα

κι εγώ Τα πρόσωπά μας μοιάζουν μα δεν είμαστε ολόιδιες δί-

δυμες Εκείνη έχει μεγάλα στρογγυλά γαλάζια μάτια που ξέ-

ρουν πώς να κάνουν την καρδιά σου να λιώνει μάτια ζεστά και

καταδεκτικά μάτια που δεν θέλεις να τραβήξεις το βλέμμα σου

απrsquo αυτά Τα δικά μου μάτια είναι μουντό κεχριμπάρι Μακρό-

στενα Μάτια γατίσια όπως τα λέει η Φλοράνς Κι έχω και α-

σορτί γαμψά νύχια Το δικό της πρόσωπο είναι πιο στενό από

το δικό μου πιο ντελικάτο πάντα τη ζήλευα γιrsquo αυτό αλλά έ-

χουμε την ίδια ίσια μύτη και το ίδιο λεπτό πιγούνι Και ολόιδιο

στόμα που παραείναι μεγάλο για τα πρόσωπά μας Το δικό της

είναι σφιγμένο αυτή τη στιγμή Έχει γεννηθεί μονάχα είκοσι

πέντε λεπτά νωρίτερα από εμένα αλλά ώρες ώρες μου φαίνε-

ται πολύ μεγαλύτερή μου Πάρα πολύ

Προσπαθώ να μιλήσω ήρεμα Αλλά δεν τα καταφέρνω

Ακούω τις λέξεις να βγαίνουν τρεμάμενες από τα χείλη μου και

μου έρχεται να τις αρπάξω στον αέρα και να βάλω στη θέση

τους άλλες πιο σταθερές

laquoΔεν θυμάμαι τι συνέβηraquo της λέω laquoΔεν θυμάμαι τίποταraquo

laquoΠρέπει να θυμηθείςraquo

14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

laquoΔεν θυμάμαιraquo

laquoMerderaquo

Η Φλοράνς δεν βλαστημά ποτέ και παρά το γεγονός ότι

έχω μόλις σκοτώσει τον πατέρα μου σοκάρομαι Σπρώχνει το

πρόσωπό της μπροστά πιο κοντά στο δικό μου και πιάνει μια

τούφα από τις μπούκλες μου Όχι άγρια Ωστόσο αποφασιστι-

κά Με τραβά ακόμα πιο κοντά της και βλέπω στις απαλές γα-

λάζιες ίριδες των ματιών της τις τοσοδούλικες μαύρες πιτσι-

λιές του θυμού

laquoΜη μου λες ψέματαraquo με αποπαίρνει

Νιώθω χαμηλά στο στήθος μου τη θλίψη να με καίει Εμείς

οι δύο δεν λέμε ποτέ ψέματα μεταξύ μας Στους γονείς μας ναι

στους δασκάλους μας bien sucircr στον παπά της ιησουίτικης εκ-

κλησίας Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου εννοείται Ακόμα

και στον Θεό τον ίδιο Αλλά μεταξύ μας ποτέ

laquoΣου ορκίζομαι ότι δεν θυμάμαι τίποτα Όταν ξύπνησα ή-

μουν πεσμένη στο χαλί στο γραφείο του μπαμπά και τον βρήκαhellip

έτσι Τα χέρια μου ήταν μες στο αίμα Επομένως θα πρέπει να

τονhellipraquo Δεν αντέχω να το ξεστομίσω Δεν αντέχω Δεν αντέχω

Το λέει εκείνη αντί για εμένα laquoΜαχαίρωσεςraquo

Κατανεύω

laquoΚαι το πρες παπιέraquo με ρωτά

laquoΟ μπαμπάς με χτύπησε μrsquo αυτόraquo

laquoΓιατίraquo

laquoΔεν ξέρω Δεν θυμάμαιraquo

laquoΑυτό δεν πρόκειται να σε σώσειraquo Τόσο τρυφερή Τόσο

σπαραχτική Η φωνή της αδελφής μου πονά για μένα laquoΘα σε

συλλάβει η αστυνομίαraquo

laquoΒοήθησέ μεraquo ψιθυρίζω

Ακουμπά το μέτωπό της στο δικό μου Μυρίζω στα μαλ-

λιά της την ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού και τότε

μια ανάμνηση ξυπνά Στέκομαι στο χολ το φως του ήλιου

μπαίνει μέσα από την ανοιχτή εξώπορτα φέρνοντας μαζί του

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

8

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Σηκώνομαι με σπασμωδικές κινήσεις κάθομαι γονατιστή

κι αντικρίζω τοίχους γεμάτους βιβλία Η καρδιά μου φτερουγί-

ζει από χαρά Είμαι στο σπίτι μου Στο γραφείο του πατέρα

μου Γνωρίζω πολύ καλά αυτά τα βιβλία λατρεύω τους δερμα-

τόδετους τόμους του Βίκτωρος Ουγκώ του Ζολά του Γκυ ντε

Μωπασάν και του αγαπημένου μου του Αλέξανδρου Δουμά

Τα εξώφυλλά τους έχουν πάνω το ιδρωμένο αποτύπωμα των

δαχτύλων μου και οι σελίδες τους έχουν γίνει μάρτυρες των

δακρύων μου Είμαι στο σπίτι μου στο Παρίσι δεν κινδυνεύω

παρότι για κάποιον άγνωστο λόγο είμαι χωμένη πίσω από το

μεγάλο καμωμένο από βαλανιδιά γραφείο του πατέρα μου

Αρχίζω να πείθομαι ότι τελικά κοιμάμαι Ότι βλέπω κά-

ποιον εφιάλτη Κλείνω τα μάτια περιμένοντας να ξυπνήσω

και ο γδούπος στrsquo αυτιά μου υποχωρεί γίνεται πιο αχνός αλλά

αισθάνομαι έναν πόνο χαμηλά στην αριστερή πλευρά του κε-

φαλιού μου Αγγίζω εκείνο το σημείο Τα μαλλιά μου είναι

βρεγμένα Ανοίγω απότομα τα μάτια για να κοιτάξω τrsquo ακρο-

δάχτυλά μου αν και ξέρω τι θα δω Κι άλλο αίμα Δεν κοιμάμαι

Πιάνομαι από το γραφείο του μπαμπά μου και σηκώνομαι

με κόπο αφήνοντας άλικα αποτυπώματα πάνω στη γυαλισμέ-

νη με κερί επιφάνειά του Δεν θα του αρέσει καθόλου αυτό

Νιώθω τον πανικό να με πνίγει κι ανοίγω το στόμα να ουρλιά-

ξω Και τότε βλέπω τα παπούτσια Είναι τα παπούτσια του πα-

τέρα μου Κομψά μαύρα σκαρπίνια το δέρμα τους απίστευτα

μαλακό σαν δέρμα νεογέννητου αρνιού

Το ουρλιαχτό πνίγεται στο στόμα μου

Τα παπούτσια έχουν μέσα πόδια Ανοιγμένα διάπλατα στο

πάτωμα Βλέπω μια λωρίδα μαύρης κάλτσας πάνω από κάθε

παπούτσι προτού χαθούν οι αστράγαλοι πίσω από τη γωνία

του γραφείου

laquoΜπαμπάraquo ψιθυρίζω

Δεν μου απαντά Πηγαίνω τρεκλίζοντας μέχρι την άκρη του

γραφείου και βλέπω τον πατέρα μου πεσμένο ανάσκελα στο

9

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πάτωμα τα ανοιχτόγκριζα μάτια του κοιτάζουν δίχως να βλέ-

πουν Η καρδιά μου σταματά Ο θόρυβος στrsquo αυτιά μου γίνεται

βουητό και νιώθω σαν κάποιος να μου έχει γρατζουνίσει τα μά-

τια Ένας χαρτοκόπτης προεξέχει από τον λαιμό του και το λευ-

κό πουκάμισό του έχει βαφτεί με το χρώμα των χεριών μου

Φοβάμαι Φοβάμαι τον εαυτό μου Φοβάμαι αυτό που υπάρχει

μέσα μου Είμαι μονάχη σrsquo ένα δωμάτιο με τον νεκρό πατέρα

μου και ξέρω ότι εγώ τον σκότωσα

Στο άψυχο χέρι του κρατά ένα πρες παπιέ μια μπρούντζι-

νη πυραμίδα που έφερε πριν από χρόνια από την Αίγυπτο και

η μία πλευρά του είναι μες στο αίμα Το δικό μου αίμα Το ξέρω

αν και δεν μπορώ να εξηγήσω πώς το ξέρω Αγγίζω ξανά τα

μαλλιά μου νιώθω τις μπούκλες μου να κολλούν από το αίμα

Αγγίζω την πληγή στο κρανίο μου που έχει ανοίξει στα δύο

σαν τη σάρκα του ροδάκινου

Γονατίζω πλάι στον μπαμπά μου Τα δάχτυλά του είναι

κλεισμένα γύρω από το μπρούντζινο βαρίδι ακόμα και στον

θάνατο θαρρείς και προσπαθεί ακόμη να προστατευτεί

από μένα Του κάνω μαλάξεις πάνω από το πουκάμισο για να

μπει αέρας στους πνεύμονές του παρότι ξέρω καλά πως είναι

μάταιο Τι να σου κάνει ο αέρας στους πνεύμονες όταν έχεις

μια τεράστια τρύπα στην τραχεία

Δεν μπορώ να αναπνεύσω Είναι σαν να σφίγγουν τους

πνεύμονές μου ατσάλινα δαχτυλίδια τη στιγμή που ακουμπώ

το μάγουλό μου πάνω στο φαρδύ στήθος του για να αφου-

γκραστώ τον χτύπο της καρδιάς του Νιώθω το μουσκεμένο

πουκάμισο ζεστό πάνω στο δέρμα μου Ανασηκώνω αμέσως το

κεφάλι και ψάχνω γιrsquo άλλη μια φορά να βρω ένα σημάδι ζωής

στο πρόσωπό του Ένα πρόσωπο δίχως ζωή δεν είναι πρόσω-

πο Είναι μάσκα

Κοιτάζω τη μάσκα του μπαμπά μου Το ίδιο φαρδύ μέτωπο

και την ίδια έντονα σκληρή έκφραση που παλιότερα με φόβιζε

10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τα βαριά μάγουλα και τις σπασμένες φλέβες ενός μπον βιβέρ

Είναι ακόμη εκεί Όλα τα αδιαμφισβήτητα χαρακτηριστικά του

αφέντη αυτού του σπιτιού Δάκρυα θολώνουν τα μάτια μου

αλλά μπορώ να δω ότι ο άνθρωπος που ο λόγος του ήταν νό-

μος δεν ανήκει πλέον στο σώμα που κείτεται νεκρό στο παρκέ

το οποίο εκείνος επέμενε να γυαλίζεται καθημερινά εκτός από

τις Κυριακές Παρrsquo όλα αυτά γέρνω μπροστά κι ακουμπώ το

μάγουλό μου στο δικό του

Ακούω πίσω μου την πόρτα του γραφείου να ανοίγει μα δεν

γυρίζω κατά κει Απαλά βήματα μπαίνουν μέσα Η πόρτα κλείνει

Ξέρω ποιος είναι χωρίς να χρειαστεί καν να σηκώσω το κεφάλι

όπως το δεξί μου χέρι γνωρίζει ακριβώς τι κάνει το αριστερό Εί-

ναι η αδελφή μου Η απότομη κοφτή ανάσα της ρουφά τον αέρα

από το δωμάτιο και τη νιώθω να στέκεται από πάνω μου

laquoΤι έκανεςraquo Δεν φωνάζει Ο σιγανός τόνος της είναι χειρό-

τερος πολύ χειρότερος από δυνατή φωνή laquoΑχ Θεέ μου Ρομί

τι έκανεςraquo

laquoΣκότωσα τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω

Η φράση μου αυτή κάνει κάτι να σπάσει μέσα μου Ξαφνι-

κά παραλύω από την οδύνη Δεν μπορώ να κουνηθώ Δεν μπο-

ρώ να μιλήσω Δεν μπορώ να σκεφτώ

Κι έτσι σκέφτεται η αδελφή μου αντί για εμένα

laquoΓιατί τον σκότωσεςraquo

Κουνώ ανίδεη το κεφάλι

laquoΕίσαι δεκαεφτά χρονώνraquo μου λέει laquoΘα σε βάλουν φυλα-

κή κι ύστερα θα σε οδηγήσουν στην γκιλοτίνα Θα σrsquo εκτελέ-

σουν δημοσίως Έξω από τη φυλακή Σεν Πιερraquo

Μου μιλά αργά διαλέγοντας προσεκτικά τα λόγια της έτσι

ώστε να είναι σίγουρη ότι καταλαβαίνω τι μου λέει

Στη φριχτή σιωπή που ακολουθεί διαισθάνομαι την καρδιά

της να χτυπά το ίδιο ξέφρενα με τη δική μου και νιώθω τα δά-

χτυλά της να μrsquo αρπάζουν από τον ώμο να μπήγονται με δύναμη

στη σάρκα μου Προσεκτικά αποφεύγοντας τη λίμνη αίματος

11

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

που ποτίζει το πάτωμα βαλανιδιάς μrsquo αναγκάζει να σηκωθώ Κι

ύστερα κάνει αυτό που δεν αντέχω να κάνω εγώ ndashκοιτάζει τον

χαρτοκόπτη που είναι καρφωμένος στο λαρύγγι του πατέρα μας

Κατόπιν κοιτάζει τα χέρια μου κι εγώ δεν τη ρωτώ τι είδους ει-

κόνες γεννιούνται στο μυαλό της Βγάζει την μπλε ζακέτα της

την αγαπημένη της την κασμιρένια και σκουπίζει μrsquo αυτή την

ασημένια λαβή του χαρτοκόπτη Ξανά και ξανά την τρίβει δυνα-

τά και βλέπω τα άλικα χείλη της πληγής να φαρδαίνουν Θέλω

να την ικετεύσω να σταματήσει μα δεν το κάνω

Κάποια στιγμή απομακρύνεται πισωπατώντας από το

άψυχο σώμα του μπαμπά με τα μέλη της άκαμπτα το πρόσω-

πο σφιγμένο αλλά όταν κάνω ένα βήμα προς το μέρος της ε-

κείνη γυρίζει από την άλλη μεριά κι αρχίζει να τρίβει την επι-

φάνεια του γραφείου Σβήνει κάθε δικό μου ίχνος Γρήγορα και

σχολαστικά Στη συνέχεια ασχολείται με τα χέρια μου και τα

καθαρίζει όσο καλύτερα μπορεί Η μπλε ζακέτα έχει γίνει μαβιά

και μουρμουρίζω το όνομά της θέλω να με κοιτάξει καταπρό-

σωπο αλλά δεν το κάνει Συνοφρυώνεται και καρφώνει το

βλέμμα στο πρες παπιέ που κρατά στο χέρι του ο μπαμπάς

Σαλεύω Για πρώτη φορά από τη στιγμή που με σήκωσε με

το ζόρι από δίπλα του ξαφνικά ζωντανεύω Την αντιγράφω

Βγάζω το λιλά πουλόβερ μου κι αποσπώ την πυραμίδα από τα

νεκρωμένα δάχτυλά του Την τρίβω δυνατά με την καθαρή πί-

σω πλευρά του πουλόβερ μου μα το αίμα από την πληγή στο

κεφάλι μου έχει χωθεί στις μπρούντζινες εσοχές και δεν βγαί-

νει Πηγαίνω βιαστικά στον εβένινο μπουφέ δίπλα στο παρά-

θυρο που έχει πάνω του μια καράφα με το καλύτερο κονιάκ

του μπαμπά Θέλω σαν τρελή να το πιω να πνιγώ στο αλκοόλ

αλλά αντί γιrsquo αυτό περιχύνω με το κεχριμπαρένιο υγρό το πρες

παπιέ για να ξεπλύνω και τα τελευταία ίχνη αίματος και κατό-

πιν το τρίβω μανιασμένα με το πουλόβερ μου

Ικανοποιημένη ξαναβάζω την πυραμίδα πάνω στο γρα-

φείο Εκεί που είναι η θέση της Η ανακούφιση που νιώθω είναι

12

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

απίστευτη Που κάνω κάτι Οτιδήποτε Που βλέπω τα χέρια

μου να λειτουργούν Που ξέρω ότι δεν είμαι νεκρή Ακόμη

Δεν αναρωτιέμαι αν είναι λάθος αυτό που κάνω

Η αδελφή μου ανοίγει την πόρτα μια χαραμάδα κρυφο-

κοιτάζει έξω στον διάδρομο με τα μαυρόασπρα πλακάκια με

αρπάζει από το μπράτσο και με βγάζει έξω από το γραφείο

σπρώχνοντας με το πόδι της την πόρτα να κλείσει Ο κούφιος

ήχος της μου μοιάζει σαν ταφόπλακα που κλείνει έναν τάφο

καταδικάζοντας τον μπαμπά σε αιώνιο σκοτάδι Δεν αντέχω

να τον αφήσω αλλά εκείνη με τραβά με δύναμη κι ανεβαίνου-

με τρέχοντας τη σκάλα

Είναι δυνατή η αδελφή μου η Φλοράνς

Η δίδυμη αδελφή μου

laquoΘα μας ανακαλύψουνraquo δηλώνω

laquoΠάψε Ρομί Ασφαλώς και δεν θα μας ανακαλύψουνraquo

Στέκομαι όρθια μες στην μπανιέρα και η Φλοράνς με πλένει

σαν να είμαι σκυλί λασπωμένο Η γύμνια δεν αποτελούσε ποτέ

πρόβλημα μεταξύ μας Ίσως επειδή περάσαμε εννέα μήνες με τα

γυμνά κορμιά μας μπλεγμένα μέσα στη μήτρα Βγαίνω από την

μπανιέρα κι εκείνη με σκουπίζει με χέρια τρυφερά αλλά ανησυ-

χεί για την πληγή και το πρήξιμο στο κεφάλι μου παρότι της λέω

ότι δεν είναι τίποτα Έχει ξεπλύνει τα μαλλιά μου από το αίμα

και στέκεται από πάνω μου επί δέκα λεπτά πιέζοντας δυνατά με

μια κρύα πετσέτα το τραύμα για να σταματήσει την αιμορραγία

Δεν βγάζω άχνα Μου αξίζει ο πόνος που αισθάνομαι

Βλέπω το χέρι της να τρέμει όταν ψάχνει στην ντουλάπα

μου να μου βγάλει καθαρά ρούχα Πηγαίνω κοντά της Για μια

στιγμή αγκαλιαζόμαστε τα μέλη μας μπλέκονται γιrsquo άλλη μια

φορά Σπάνια συμβαίνει αυτό Παραδόξως ενώ αγγιζόμαστε

συνέχεια χαϊδεύει η μία την άλλη στον ώμο την τσιγκλά στα

πλευρά και τη σκουντά στον αγκώνα σπάνια αγκαλιαζόμαστε

Δεν κάνουμε αγκαλιές δεν φιλιόμαστε στο μάγουλο ούτε είμα-

13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

στε διαχυτικές μεταξύ μας Θα μας φαινόταν εντελώς άτοπο

κάτι τέτοιο Σαν να αγκαλιάζουμε ή να φιλάμε τον εαυτό μας

Όμως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας μας δένει σαν ομφάλιος λώ-

ρος και την αποδεχόμαστε με την ίδια φυσικότητα που αποδε-

χόμαστε ότι έχουμε και οι δύο σγουρά ξανθά μαλλιά

Με καθίζει στο κρεβάτι μου Κρύβω τα πόδια μου κάτω

από το σώμα μου λες κι έτσι μπορώ να κρύψω αυτό που κεί-

τεται παρατημένο στον κάτω όροφο Η Φλοράνς κουρνιάζει

δίπλα μου με τυλίγει με το πάπλωμα και μέσα από τrsquo ακροδά-

χτυλά της είναι που νιώθω την ταραχή της Στο πρόσωπό της

δεν φαίνεται καθόλου

laquoΚαι τώραraquo μου λέει ατάραχα laquoπες μου τι έγινε Πες μου

γρήγοραraquo

Καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου Την κοιτάζω επίμονα

κι εγώ Τα πρόσωπά μας μοιάζουν μα δεν είμαστε ολόιδιες δί-

δυμες Εκείνη έχει μεγάλα στρογγυλά γαλάζια μάτια που ξέ-

ρουν πώς να κάνουν την καρδιά σου να λιώνει μάτια ζεστά και

καταδεκτικά μάτια που δεν θέλεις να τραβήξεις το βλέμμα σου

απrsquo αυτά Τα δικά μου μάτια είναι μουντό κεχριμπάρι Μακρό-

στενα Μάτια γατίσια όπως τα λέει η Φλοράνς Κι έχω και α-

σορτί γαμψά νύχια Το δικό της πρόσωπο είναι πιο στενό από

το δικό μου πιο ντελικάτο πάντα τη ζήλευα γιrsquo αυτό αλλά έ-

χουμε την ίδια ίσια μύτη και το ίδιο λεπτό πιγούνι Και ολόιδιο

στόμα που παραείναι μεγάλο για τα πρόσωπά μας Το δικό της

είναι σφιγμένο αυτή τη στιγμή Έχει γεννηθεί μονάχα είκοσι

πέντε λεπτά νωρίτερα από εμένα αλλά ώρες ώρες μου φαίνε-

ται πολύ μεγαλύτερή μου Πάρα πολύ

Προσπαθώ να μιλήσω ήρεμα Αλλά δεν τα καταφέρνω

Ακούω τις λέξεις να βγαίνουν τρεμάμενες από τα χείλη μου και

μου έρχεται να τις αρπάξω στον αέρα και να βάλω στη θέση

τους άλλες πιο σταθερές

laquoΔεν θυμάμαι τι συνέβηraquo της λέω laquoΔεν θυμάμαι τίποταraquo

laquoΠρέπει να θυμηθείςraquo

14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

laquoΔεν θυμάμαιraquo

laquoMerderaquo

Η Φλοράνς δεν βλαστημά ποτέ και παρά το γεγονός ότι

έχω μόλις σκοτώσει τον πατέρα μου σοκάρομαι Σπρώχνει το

πρόσωπό της μπροστά πιο κοντά στο δικό μου και πιάνει μια

τούφα από τις μπούκλες μου Όχι άγρια Ωστόσο αποφασιστι-

κά Με τραβά ακόμα πιο κοντά της και βλέπω στις απαλές γα-

λάζιες ίριδες των ματιών της τις τοσοδούλικες μαύρες πιτσι-

λιές του θυμού

laquoΜη μου λες ψέματαraquo με αποπαίρνει

Νιώθω χαμηλά στο στήθος μου τη θλίψη να με καίει Εμείς

οι δύο δεν λέμε ποτέ ψέματα μεταξύ μας Στους γονείς μας ναι

στους δασκάλους μας bien sucircr στον παπά της ιησουίτικης εκ-

κλησίας Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου εννοείται Ακόμα

και στον Θεό τον ίδιο Αλλά μεταξύ μας ποτέ

laquoΣου ορκίζομαι ότι δεν θυμάμαι τίποτα Όταν ξύπνησα ή-

μουν πεσμένη στο χαλί στο γραφείο του μπαμπά και τον βρήκαhellip

έτσι Τα χέρια μου ήταν μες στο αίμα Επομένως θα πρέπει να

τονhellipraquo Δεν αντέχω να το ξεστομίσω Δεν αντέχω Δεν αντέχω

Το λέει εκείνη αντί για εμένα laquoΜαχαίρωσεςraquo

Κατανεύω

laquoΚαι το πρες παπιέraquo με ρωτά

laquoΟ μπαμπάς με χτύπησε μrsquo αυτόraquo

laquoΓιατίraquo

laquoΔεν ξέρω Δεν θυμάμαιraquo

laquoΑυτό δεν πρόκειται να σε σώσειraquo Τόσο τρυφερή Τόσο

σπαραχτική Η φωνή της αδελφής μου πονά για μένα laquoΘα σε

συλλάβει η αστυνομίαraquo

laquoΒοήθησέ μεraquo ψιθυρίζω

Ακουμπά το μέτωπό της στο δικό μου Μυρίζω στα μαλ-

λιά της την ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού και τότε

μια ανάμνηση ξυπνά Στέκομαι στο χολ το φως του ήλιου

μπαίνει μέσα από την ανοιχτή εξώπορτα φέρνοντας μαζί του

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

9

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πάτωμα τα ανοιχτόγκριζα μάτια του κοιτάζουν δίχως να βλέ-

πουν Η καρδιά μου σταματά Ο θόρυβος στrsquo αυτιά μου γίνεται

βουητό και νιώθω σαν κάποιος να μου έχει γρατζουνίσει τα μά-

τια Ένας χαρτοκόπτης προεξέχει από τον λαιμό του και το λευ-

κό πουκάμισό του έχει βαφτεί με το χρώμα των χεριών μου

Φοβάμαι Φοβάμαι τον εαυτό μου Φοβάμαι αυτό που υπάρχει

μέσα μου Είμαι μονάχη σrsquo ένα δωμάτιο με τον νεκρό πατέρα

μου και ξέρω ότι εγώ τον σκότωσα

Στο άψυχο χέρι του κρατά ένα πρες παπιέ μια μπρούντζι-

νη πυραμίδα που έφερε πριν από χρόνια από την Αίγυπτο και

η μία πλευρά του είναι μες στο αίμα Το δικό μου αίμα Το ξέρω

αν και δεν μπορώ να εξηγήσω πώς το ξέρω Αγγίζω ξανά τα

μαλλιά μου νιώθω τις μπούκλες μου να κολλούν από το αίμα

Αγγίζω την πληγή στο κρανίο μου που έχει ανοίξει στα δύο

σαν τη σάρκα του ροδάκινου

Γονατίζω πλάι στον μπαμπά μου Τα δάχτυλά του είναι

κλεισμένα γύρω από το μπρούντζινο βαρίδι ακόμα και στον

θάνατο θαρρείς και προσπαθεί ακόμη να προστατευτεί

από μένα Του κάνω μαλάξεις πάνω από το πουκάμισο για να

μπει αέρας στους πνεύμονές του παρότι ξέρω καλά πως είναι

μάταιο Τι να σου κάνει ο αέρας στους πνεύμονες όταν έχεις

μια τεράστια τρύπα στην τραχεία

Δεν μπορώ να αναπνεύσω Είναι σαν να σφίγγουν τους

πνεύμονές μου ατσάλινα δαχτυλίδια τη στιγμή που ακουμπώ

το μάγουλό μου πάνω στο φαρδύ στήθος του για να αφου-

γκραστώ τον χτύπο της καρδιάς του Νιώθω το μουσκεμένο

πουκάμισο ζεστό πάνω στο δέρμα μου Ανασηκώνω αμέσως το

κεφάλι και ψάχνω γιrsquo άλλη μια φορά να βρω ένα σημάδι ζωής

στο πρόσωπό του Ένα πρόσωπο δίχως ζωή δεν είναι πρόσω-

πο Είναι μάσκα

Κοιτάζω τη μάσκα του μπαμπά μου Το ίδιο φαρδύ μέτωπο

και την ίδια έντονα σκληρή έκφραση που παλιότερα με φόβιζε

10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τα βαριά μάγουλα και τις σπασμένες φλέβες ενός μπον βιβέρ

Είναι ακόμη εκεί Όλα τα αδιαμφισβήτητα χαρακτηριστικά του

αφέντη αυτού του σπιτιού Δάκρυα θολώνουν τα μάτια μου

αλλά μπορώ να δω ότι ο άνθρωπος που ο λόγος του ήταν νό-

μος δεν ανήκει πλέον στο σώμα που κείτεται νεκρό στο παρκέ

το οποίο εκείνος επέμενε να γυαλίζεται καθημερινά εκτός από

τις Κυριακές Παρrsquo όλα αυτά γέρνω μπροστά κι ακουμπώ το

μάγουλό μου στο δικό του

Ακούω πίσω μου την πόρτα του γραφείου να ανοίγει μα δεν

γυρίζω κατά κει Απαλά βήματα μπαίνουν μέσα Η πόρτα κλείνει

Ξέρω ποιος είναι χωρίς να χρειαστεί καν να σηκώσω το κεφάλι

όπως το δεξί μου χέρι γνωρίζει ακριβώς τι κάνει το αριστερό Εί-

ναι η αδελφή μου Η απότομη κοφτή ανάσα της ρουφά τον αέρα

από το δωμάτιο και τη νιώθω να στέκεται από πάνω μου

laquoΤι έκανεςraquo Δεν φωνάζει Ο σιγανός τόνος της είναι χειρό-

τερος πολύ χειρότερος από δυνατή φωνή laquoΑχ Θεέ μου Ρομί

τι έκανεςraquo

laquoΣκότωσα τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω

Η φράση μου αυτή κάνει κάτι να σπάσει μέσα μου Ξαφνι-

κά παραλύω από την οδύνη Δεν μπορώ να κουνηθώ Δεν μπο-

ρώ να μιλήσω Δεν μπορώ να σκεφτώ

Κι έτσι σκέφτεται η αδελφή μου αντί για εμένα

laquoΓιατί τον σκότωσεςraquo

Κουνώ ανίδεη το κεφάλι

laquoΕίσαι δεκαεφτά χρονώνraquo μου λέει laquoΘα σε βάλουν φυλα-

κή κι ύστερα θα σε οδηγήσουν στην γκιλοτίνα Θα σrsquo εκτελέ-

σουν δημοσίως Έξω από τη φυλακή Σεν Πιερraquo

Μου μιλά αργά διαλέγοντας προσεκτικά τα λόγια της έτσι

ώστε να είναι σίγουρη ότι καταλαβαίνω τι μου λέει

Στη φριχτή σιωπή που ακολουθεί διαισθάνομαι την καρδιά

της να χτυπά το ίδιο ξέφρενα με τη δική μου και νιώθω τα δά-

χτυλά της να μrsquo αρπάζουν από τον ώμο να μπήγονται με δύναμη

στη σάρκα μου Προσεκτικά αποφεύγοντας τη λίμνη αίματος

11

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

που ποτίζει το πάτωμα βαλανιδιάς μrsquo αναγκάζει να σηκωθώ Κι

ύστερα κάνει αυτό που δεν αντέχω να κάνω εγώ ndashκοιτάζει τον

χαρτοκόπτη που είναι καρφωμένος στο λαρύγγι του πατέρα μας

Κατόπιν κοιτάζει τα χέρια μου κι εγώ δεν τη ρωτώ τι είδους ει-

κόνες γεννιούνται στο μυαλό της Βγάζει την μπλε ζακέτα της

την αγαπημένη της την κασμιρένια και σκουπίζει μrsquo αυτή την

ασημένια λαβή του χαρτοκόπτη Ξανά και ξανά την τρίβει δυνα-

τά και βλέπω τα άλικα χείλη της πληγής να φαρδαίνουν Θέλω

να την ικετεύσω να σταματήσει μα δεν το κάνω

Κάποια στιγμή απομακρύνεται πισωπατώντας από το

άψυχο σώμα του μπαμπά με τα μέλη της άκαμπτα το πρόσω-

πο σφιγμένο αλλά όταν κάνω ένα βήμα προς το μέρος της ε-

κείνη γυρίζει από την άλλη μεριά κι αρχίζει να τρίβει την επι-

φάνεια του γραφείου Σβήνει κάθε δικό μου ίχνος Γρήγορα και

σχολαστικά Στη συνέχεια ασχολείται με τα χέρια μου και τα

καθαρίζει όσο καλύτερα μπορεί Η μπλε ζακέτα έχει γίνει μαβιά

και μουρμουρίζω το όνομά της θέλω να με κοιτάξει καταπρό-

σωπο αλλά δεν το κάνει Συνοφρυώνεται και καρφώνει το

βλέμμα στο πρες παπιέ που κρατά στο χέρι του ο μπαμπάς

Σαλεύω Για πρώτη φορά από τη στιγμή που με σήκωσε με

το ζόρι από δίπλα του ξαφνικά ζωντανεύω Την αντιγράφω

Βγάζω το λιλά πουλόβερ μου κι αποσπώ την πυραμίδα από τα

νεκρωμένα δάχτυλά του Την τρίβω δυνατά με την καθαρή πί-

σω πλευρά του πουλόβερ μου μα το αίμα από την πληγή στο

κεφάλι μου έχει χωθεί στις μπρούντζινες εσοχές και δεν βγαί-

νει Πηγαίνω βιαστικά στον εβένινο μπουφέ δίπλα στο παρά-

θυρο που έχει πάνω του μια καράφα με το καλύτερο κονιάκ

του μπαμπά Θέλω σαν τρελή να το πιω να πνιγώ στο αλκοόλ

αλλά αντί γιrsquo αυτό περιχύνω με το κεχριμπαρένιο υγρό το πρες

παπιέ για να ξεπλύνω και τα τελευταία ίχνη αίματος και κατό-

πιν το τρίβω μανιασμένα με το πουλόβερ μου

Ικανοποιημένη ξαναβάζω την πυραμίδα πάνω στο γρα-

φείο Εκεί που είναι η θέση της Η ανακούφιση που νιώθω είναι

12

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

απίστευτη Που κάνω κάτι Οτιδήποτε Που βλέπω τα χέρια

μου να λειτουργούν Που ξέρω ότι δεν είμαι νεκρή Ακόμη

Δεν αναρωτιέμαι αν είναι λάθος αυτό που κάνω

Η αδελφή μου ανοίγει την πόρτα μια χαραμάδα κρυφο-

κοιτάζει έξω στον διάδρομο με τα μαυρόασπρα πλακάκια με

αρπάζει από το μπράτσο και με βγάζει έξω από το γραφείο

σπρώχνοντας με το πόδι της την πόρτα να κλείσει Ο κούφιος

ήχος της μου μοιάζει σαν ταφόπλακα που κλείνει έναν τάφο

καταδικάζοντας τον μπαμπά σε αιώνιο σκοτάδι Δεν αντέχω

να τον αφήσω αλλά εκείνη με τραβά με δύναμη κι ανεβαίνου-

με τρέχοντας τη σκάλα

Είναι δυνατή η αδελφή μου η Φλοράνς

Η δίδυμη αδελφή μου

laquoΘα μας ανακαλύψουνraquo δηλώνω

laquoΠάψε Ρομί Ασφαλώς και δεν θα μας ανακαλύψουνraquo

Στέκομαι όρθια μες στην μπανιέρα και η Φλοράνς με πλένει

σαν να είμαι σκυλί λασπωμένο Η γύμνια δεν αποτελούσε ποτέ

πρόβλημα μεταξύ μας Ίσως επειδή περάσαμε εννέα μήνες με τα

γυμνά κορμιά μας μπλεγμένα μέσα στη μήτρα Βγαίνω από την

μπανιέρα κι εκείνη με σκουπίζει με χέρια τρυφερά αλλά ανησυ-

χεί για την πληγή και το πρήξιμο στο κεφάλι μου παρότι της λέω

ότι δεν είναι τίποτα Έχει ξεπλύνει τα μαλλιά μου από το αίμα

και στέκεται από πάνω μου επί δέκα λεπτά πιέζοντας δυνατά με

μια κρύα πετσέτα το τραύμα για να σταματήσει την αιμορραγία

Δεν βγάζω άχνα Μου αξίζει ο πόνος που αισθάνομαι

Βλέπω το χέρι της να τρέμει όταν ψάχνει στην ντουλάπα

μου να μου βγάλει καθαρά ρούχα Πηγαίνω κοντά της Για μια

στιγμή αγκαλιαζόμαστε τα μέλη μας μπλέκονται γιrsquo άλλη μια

φορά Σπάνια συμβαίνει αυτό Παραδόξως ενώ αγγιζόμαστε

συνέχεια χαϊδεύει η μία την άλλη στον ώμο την τσιγκλά στα

πλευρά και τη σκουντά στον αγκώνα σπάνια αγκαλιαζόμαστε

Δεν κάνουμε αγκαλιές δεν φιλιόμαστε στο μάγουλο ούτε είμα-

13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

στε διαχυτικές μεταξύ μας Θα μας φαινόταν εντελώς άτοπο

κάτι τέτοιο Σαν να αγκαλιάζουμε ή να φιλάμε τον εαυτό μας

Όμως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας μας δένει σαν ομφάλιος λώ-

ρος και την αποδεχόμαστε με την ίδια φυσικότητα που αποδε-

χόμαστε ότι έχουμε και οι δύο σγουρά ξανθά μαλλιά

Με καθίζει στο κρεβάτι μου Κρύβω τα πόδια μου κάτω

από το σώμα μου λες κι έτσι μπορώ να κρύψω αυτό που κεί-

τεται παρατημένο στον κάτω όροφο Η Φλοράνς κουρνιάζει

δίπλα μου με τυλίγει με το πάπλωμα και μέσα από τrsquo ακροδά-

χτυλά της είναι που νιώθω την ταραχή της Στο πρόσωπό της

δεν φαίνεται καθόλου

laquoΚαι τώραraquo μου λέει ατάραχα laquoπες μου τι έγινε Πες μου

γρήγοραraquo

Καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου Την κοιτάζω επίμονα

κι εγώ Τα πρόσωπά μας μοιάζουν μα δεν είμαστε ολόιδιες δί-

δυμες Εκείνη έχει μεγάλα στρογγυλά γαλάζια μάτια που ξέ-

ρουν πώς να κάνουν την καρδιά σου να λιώνει μάτια ζεστά και

καταδεκτικά μάτια που δεν θέλεις να τραβήξεις το βλέμμα σου

απrsquo αυτά Τα δικά μου μάτια είναι μουντό κεχριμπάρι Μακρό-

στενα Μάτια γατίσια όπως τα λέει η Φλοράνς Κι έχω και α-

σορτί γαμψά νύχια Το δικό της πρόσωπο είναι πιο στενό από

το δικό μου πιο ντελικάτο πάντα τη ζήλευα γιrsquo αυτό αλλά έ-

χουμε την ίδια ίσια μύτη και το ίδιο λεπτό πιγούνι Και ολόιδιο

στόμα που παραείναι μεγάλο για τα πρόσωπά μας Το δικό της

είναι σφιγμένο αυτή τη στιγμή Έχει γεννηθεί μονάχα είκοσι

πέντε λεπτά νωρίτερα από εμένα αλλά ώρες ώρες μου φαίνε-

ται πολύ μεγαλύτερή μου Πάρα πολύ

Προσπαθώ να μιλήσω ήρεμα Αλλά δεν τα καταφέρνω

Ακούω τις λέξεις να βγαίνουν τρεμάμενες από τα χείλη μου και

μου έρχεται να τις αρπάξω στον αέρα και να βάλω στη θέση

τους άλλες πιο σταθερές

laquoΔεν θυμάμαι τι συνέβηraquo της λέω laquoΔεν θυμάμαι τίποταraquo

laquoΠρέπει να θυμηθείςraquo

14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

laquoΔεν θυμάμαιraquo

laquoMerderaquo

Η Φλοράνς δεν βλαστημά ποτέ και παρά το γεγονός ότι

έχω μόλις σκοτώσει τον πατέρα μου σοκάρομαι Σπρώχνει το

πρόσωπό της μπροστά πιο κοντά στο δικό μου και πιάνει μια

τούφα από τις μπούκλες μου Όχι άγρια Ωστόσο αποφασιστι-

κά Με τραβά ακόμα πιο κοντά της και βλέπω στις απαλές γα-

λάζιες ίριδες των ματιών της τις τοσοδούλικες μαύρες πιτσι-

λιές του θυμού

laquoΜη μου λες ψέματαraquo με αποπαίρνει

Νιώθω χαμηλά στο στήθος μου τη θλίψη να με καίει Εμείς

οι δύο δεν λέμε ποτέ ψέματα μεταξύ μας Στους γονείς μας ναι

στους δασκάλους μας bien sucircr στον παπά της ιησουίτικης εκ-

κλησίας Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου εννοείται Ακόμα

και στον Θεό τον ίδιο Αλλά μεταξύ μας ποτέ

laquoΣου ορκίζομαι ότι δεν θυμάμαι τίποτα Όταν ξύπνησα ή-

μουν πεσμένη στο χαλί στο γραφείο του μπαμπά και τον βρήκαhellip

έτσι Τα χέρια μου ήταν μες στο αίμα Επομένως θα πρέπει να

τονhellipraquo Δεν αντέχω να το ξεστομίσω Δεν αντέχω Δεν αντέχω

Το λέει εκείνη αντί για εμένα laquoΜαχαίρωσεςraquo

Κατανεύω

laquoΚαι το πρες παπιέraquo με ρωτά

laquoΟ μπαμπάς με χτύπησε μrsquo αυτόraquo

laquoΓιατίraquo

laquoΔεν ξέρω Δεν θυμάμαιraquo

laquoΑυτό δεν πρόκειται να σε σώσειraquo Τόσο τρυφερή Τόσο

σπαραχτική Η φωνή της αδελφής μου πονά για μένα laquoΘα σε

συλλάβει η αστυνομίαraquo

laquoΒοήθησέ μεraquo ψιθυρίζω

Ακουμπά το μέτωπό της στο δικό μου Μυρίζω στα μαλ-

λιά της την ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού και τότε

μια ανάμνηση ξυπνά Στέκομαι στο χολ το φως του ήλιου

μπαίνει μέσα από την ανοιχτή εξώπορτα φέρνοντας μαζί του

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τα βαριά μάγουλα και τις σπασμένες φλέβες ενός μπον βιβέρ

Είναι ακόμη εκεί Όλα τα αδιαμφισβήτητα χαρακτηριστικά του

αφέντη αυτού του σπιτιού Δάκρυα θολώνουν τα μάτια μου

αλλά μπορώ να δω ότι ο άνθρωπος που ο λόγος του ήταν νό-

μος δεν ανήκει πλέον στο σώμα που κείτεται νεκρό στο παρκέ

το οποίο εκείνος επέμενε να γυαλίζεται καθημερινά εκτός από

τις Κυριακές Παρrsquo όλα αυτά γέρνω μπροστά κι ακουμπώ το

μάγουλό μου στο δικό του

Ακούω πίσω μου την πόρτα του γραφείου να ανοίγει μα δεν

γυρίζω κατά κει Απαλά βήματα μπαίνουν μέσα Η πόρτα κλείνει

Ξέρω ποιος είναι χωρίς να χρειαστεί καν να σηκώσω το κεφάλι

όπως το δεξί μου χέρι γνωρίζει ακριβώς τι κάνει το αριστερό Εί-

ναι η αδελφή μου Η απότομη κοφτή ανάσα της ρουφά τον αέρα

από το δωμάτιο και τη νιώθω να στέκεται από πάνω μου

laquoΤι έκανεςraquo Δεν φωνάζει Ο σιγανός τόνος της είναι χειρό-

τερος πολύ χειρότερος από δυνατή φωνή laquoΑχ Θεέ μου Ρομί

τι έκανεςraquo

laquoΣκότωσα τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω

Η φράση μου αυτή κάνει κάτι να σπάσει μέσα μου Ξαφνι-

κά παραλύω από την οδύνη Δεν μπορώ να κουνηθώ Δεν μπο-

ρώ να μιλήσω Δεν μπορώ να σκεφτώ

Κι έτσι σκέφτεται η αδελφή μου αντί για εμένα

laquoΓιατί τον σκότωσεςraquo

Κουνώ ανίδεη το κεφάλι

laquoΕίσαι δεκαεφτά χρονώνraquo μου λέει laquoΘα σε βάλουν φυλα-

κή κι ύστερα θα σε οδηγήσουν στην γκιλοτίνα Θα σrsquo εκτελέ-

σουν δημοσίως Έξω από τη φυλακή Σεν Πιερraquo

Μου μιλά αργά διαλέγοντας προσεκτικά τα λόγια της έτσι

ώστε να είναι σίγουρη ότι καταλαβαίνω τι μου λέει

Στη φριχτή σιωπή που ακολουθεί διαισθάνομαι την καρδιά

της να χτυπά το ίδιο ξέφρενα με τη δική μου και νιώθω τα δά-

χτυλά της να μrsquo αρπάζουν από τον ώμο να μπήγονται με δύναμη

στη σάρκα μου Προσεκτικά αποφεύγοντας τη λίμνη αίματος

11

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

που ποτίζει το πάτωμα βαλανιδιάς μrsquo αναγκάζει να σηκωθώ Κι

ύστερα κάνει αυτό που δεν αντέχω να κάνω εγώ ndashκοιτάζει τον

χαρτοκόπτη που είναι καρφωμένος στο λαρύγγι του πατέρα μας

Κατόπιν κοιτάζει τα χέρια μου κι εγώ δεν τη ρωτώ τι είδους ει-

κόνες γεννιούνται στο μυαλό της Βγάζει την μπλε ζακέτα της

την αγαπημένη της την κασμιρένια και σκουπίζει μrsquo αυτή την

ασημένια λαβή του χαρτοκόπτη Ξανά και ξανά την τρίβει δυνα-

τά και βλέπω τα άλικα χείλη της πληγής να φαρδαίνουν Θέλω

να την ικετεύσω να σταματήσει μα δεν το κάνω

Κάποια στιγμή απομακρύνεται πισωπατώντας από το

άψυχο σώμα του μπαμπά με τα μέλη της άκαμπτα το πρόσω-

πο σφιγμένο αλλά όταν κάνω ένα βήμα προς το μέρος της ε-

κείνη γυρίζει από την άλλη μεριά κι αρχίζει να τρίβει την επι-

φάνεια του γραφείου Σβήνει κάθε δικό μου ίχνος Γρήγορα και

σχολαστικά Στη συνέχεια ασχολείται με τα χέρια μου και τα

καθαρίζει όσο καλύτερα μπορεί Η μπλε ζακέτα έχει γίνει μαβιά

και μουρμουρίζω το όνομά της θέλω να με κοιτάξει καταπρό-

σωπο αλλά δεν το κάνει Συνοφρυώνεται και καρφώνει το

βλέμμα στο πρες παπιέ που κρατά στο χέρι του ο μπαμπάς

Σαλεύω Για πρώτη φορά από τη στιγμή που με σήκωσε με

το ζόρι από δίπλα του ξαφνικά ζωντανεύω Την αντιγράφω

Βγάζω το λιλά πουλόβερ μου κι αποσπώ την πυραμίδα από τα

νεκρωμένα δάχτυλά του Την τρίβω δυνατά με την καθαρή πί-

σω πλευρά του πουλόβερ μου μα το αίμα από την πληγή στο

κεφάλι μου έχει χωθεί στις μπρούντζινες εσοχές και δεν βγαί-

νει Πηγαίνω βιαστικά στον εβένινο μπουφέ δίπλα στο παρά-

θυρο που έχει πάνω του μια καράφα με το καλύτερο κονιάκ

του μπαμπά Θέλω σαν τρελή να το πιω να πνιγώ στο αλκοόλ

αλλά αντί γιrsquo αυτό περιχύνω με το κεχριμπαρένιο υγρό το πρες

παπιέ για να ξεπλύνω και τα τελευταία ίχνη αίματος και κατό-

πιν το τρίβω μανιασμένα με το πουλόβερ μου

Ικανοποιημένη ξαναβάζω την πυραμίδα πάνω στο γρα-

φείο Εκεί που είναι η θέση της Η ανακούφιση που νιώθω είναι

12

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

απίστευτη Που κάνω κάτι Οτιδήποτε Που βλέπω τα χέρια

μου να λειτουργούν Που ξέρω ότι δεν είμαι νεκρή Ακόμη

Δεν αναρωτιέμαι αν είναι λάθος αυτό που κάνω

Η αδελφή μου ανοίγει την πόρτα μια χαραμάδα κρυφο-

κοιτάζει έξω στον διάδρομο με τα μαυρόασπρα πλακάκια με

αρπάζει από το μπράτσο και με βγάζει έξω από το γραφείο

σπρώχνοντας με το πόδι της την πόρτα να κλείσει Ο κούφιος

ήχος της μου μοιάζει σαν ταφόπλακα που κλείνει έναν τάφο

καταδικάζοντας τον μπαμπά σε αιώνιο σκοτάδι Δεν αντέχω

να τον αφήσω αλλά εκείνη με τραβά με δύναμη κι ανεβαίνου-

με τρέχοντας τη σκάλα

Είναι δυνατή η αδελφή μου η Φλοράνς

Η δίδυμη αδελφή μου

laquoΘα μας ανακαλύψουνraquo δηλώνω

laquoΠάψε Ρομί Ασφαλώς και δεν θα μας ανακαλύψουνraquo

Στέκομαι όρθια μες στην μπανιέρα και η Φλοράνς με πλένει

σαν να είμαι σκυλί λασπωμένο Η γύμνια δεν αποτελούσε ποτέ

πρόβλημα μεταξύ μας Ίσως επειδή περάσαμε εννέα μήνες με τα

γυμνά κορμιά μας μπλεγμένα μέσα στη μήτρα Βγαίνω από την

μπανιέρα κι εκείνη με σκουπίζει με χέρια τρυφερά αλλά ανησυ-

χεί για την πληγή και το πρήξιμο στο κεφάλι μου παρότι της λέω

ότι δεν είναι τίποτα Έχει ξεπλύνει τα μαλλιά μου από το αίμα

και στέκεται από πάνω μου επί δέκα λεπτά πιέζοντας δυνατά με

μια κρύα πετσέτα το τραύμα για να σταματήσει την αιμορραγία

Δεν βγάζω άχνα Μου αξίζει ο πόνος που αισθάνομαι

Βλέπω το χέρι της να τρέμει όταν ψάχνει στην ντουλάπα

μου να μου βγάλει καθαρά ρούχα Πηγαίνω κοντά της Για μια

στιγμή αγκαλιαζόμαστε τα μέλη μας μπλέκονται γιrsquo άλλη μια

φορά Σπάνια συμβαίνει αυτό Παραδόξως ενώ αγγιζόμαστε

συνέχεια χαϊδεύει η μία την άλλη στον ώμο την τσιγκλά στα

πλευρά και τη σκουντά στον αγκώνα σπάνια αγκαλιαζόμαστε

Δεν κάνουμε αγκαλιές δεν φιλιόμαστε στο μάγουλο ούτε είμα-

13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

στε διαχυτικές μεταξύ μας Θα μας φαινόταν εντελώς άτοπο

κάτι τέτοιο Σαν να αγκαλιάζουμε ή να φιλάμε τον εαυτό μας

Όμως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας μας δένει σαν ομφάλιος λώ-

ρος και την αποδεχόμαστε με την ίδια φυσικότητα που αποδε-

χόμαστε ότι έχουμε και οι δύο σγουρά ξανθά μαλλιά

Με καθίζει στο κρεβάτι μου Κρύβω τα πόδια μου κάτω

από το σώμα μου λες κι έτσι μπορώ να κρύψω αυτό που κεί-

τεται παρατημένο στον κάτω όροφο Η Φλοράνς κουρνιάζει

δίπλα μου με τυλίγει με το πάπλωμα και μέσα από τrsquo ακροδά-

χτυλά της είναι που νιώθω την ταραχή της Στο πρόσωπό της

δεν φαίνεται καθόλου

laquoΚαι τώραraquo μου λέει ατάραχα laquoπες μου τι έγινε Πες μου

γρήγοραraquo

Καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου Την κοιτάζω επίμονα

κι εγώ Τα πρόσωπά μας μοιάζουν μα δεν είμαστε ολόιδιες δί-

δυμες Εκείνη έχει μεγάλα στρογγυλά γαλάζια μάτια που ξέ-

ρουν πώς να κάνουν την καρδιά σου να λιώνει μάτια ζεστά και

καταδεκτικά μάτια που δεν θέλεις να τραβήξεις το βλέμμα σου

απrsquo αυτά Τα δικά μου μάτια είναι μουντό κεχριμπάρι Μακρό-

στενα Μάτια γατίσια όπως τα λέει η Φλοράνς Κι έχω και α-

σορτί γαμψά νύχια Το δικό της πρόσωπο είναι πιο στενό από

το δικό μου πιο ντελικάτο πάντα τη ζήλευα γιrsquo αυτό αλλά έ-

χουμε την ίδια ίσια μύτη και το ίδιο λεπτό πιγούνι Και ολόιδιο

στόμα που παραείναι μεγάλο για τα πρόσωπά μας Το δικό της

είναι σφιγμένο αυτή τη στιγμή Έχει γεννηθεί μονάχα είκοσι

πέντε λεπτά νωρίτερα από εμένα αλλά ώρες ώρες μου φαίνε-

ται πολύ μεγαλύτερή μου Πάρα πολύ

Προσπαθώ να μιλήσω ήρεμα Αλλά δεν τα καταφέρνω

Ακούω τις λέξεις να βγαίνουν τρεμάμενες από τα χείλη μου και

μου έρχεται να τις αρπάξω στον αέρα και να βάλω στη θέση

τους άλλες πιο σταθερές

laquoΔεν θυμάμαι τι συνέβηraquo της λέω laquoΔεν θυμάμαι τίποταraquo

laquoΠρέπει να θυμηθείςraquo

14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

laquoΔεν θυμάμαιraquo

laquoMerderaquo

Η Φλοράνς δεν βλαστημά ποτέ και παρά το γεγονός ότι

έχω μόλις σκοτώσει τον πατέρα μου σοκάρομαι Σπρώχνει το

πρόσωπό της μπροστά πιο κοντά στο δικό μου και πιάνει μια

τούφα από τις μπούκλες μου Όχι άγρια Ωστόσο αποφασιστι-

κά Με τραβά ακόμα πιο κοντά της και βλέπω στις απαλές γα-

λάζιες ίριδες των ματιών της τις τοσοδούλικες μαύρες πιτσι-

λιές του θυμού

laquoΜη μου λες ψέματαraquo με αποπαίρνει

Νιώθω χαμηλά στο στήθος μου τη θλίψη να με καίει Εμείς

οι δύο δεν λέμε ποτέ ψέματα μεταξύ μας Στους γονείς μας ναι

στους δασκάλους μας bien sucircr στον παπά της ιησουίτικης εκ-

κλησίας Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου εννοείται Ακόμα

και στον Θεό τον ίδιο Αλλά μεταξύ μας ποτέ

laquoΣου ορκίζομαι ότι δεν θυμάμαι τίποτα Όταν ξύπνησα ή-

μουν πεσμένη στο χαλί στο γραφείο του μπαμπά και τον βρήκαhellip

έτσι Τα χέρια μου ήταν μες στο αίμα Επομένως θα πρέπει να

τονhellipraquo Δεν αντέχω να το ξεστομίσω Δεν αντέχω Δεν αντέχω

Το λέει εκείνη αντί για εμένα laquoΜαχαίρωσεςraquo

Κατανεύω

laquoΚαι το πρες παπιέraquo με ρωτά

laquoΟ μπαμπάς με χτύπησε μrsquo αυτόraquo

laquoΓιατίraquo

laquoΔεν ξέρω Δεν θυμάμαιraquo

laquoΑυτό δεν πρόκειται να σε σώσειraquo Τόσο τρυφερή Τόσο

σπαραχτική Η φωνή της αδελφής μου πονά για μένα laquoΘα σε

συλλάβει η αστυνομίαraquo

laquoΒοήθησέ μεraquo ψιθυρίζω

Ακουμπά το μέτωπό της στο δικό μου Μυρίζω στα μαλ-

λιά της την ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού και τότε

μια ανάμνηση ξυπνά Στέκομαι στο χολ το φως του ήλιου

μπαίνει μέσα από την ανοιχτή εξώπορτα φέρνοντας μαζί του

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

11

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

που ποτίζει το πάτωμα βαλανιδιάς μrsquo αναγκάζει να σηκωθώ Κι

ύστερα κάνει αυτό που δεν αντέχω να κάνω εγώ ndashκοιτάζει τον

χαρτοκόπτη που είναι καρφωμένος στο λαρύγγι του πατέρα μας

Κατόπιν κοιτάζει τα χέρια μου κι εγώ δεν τη ρωτώ τι είδους ει-

κόνες γεννιούνται στο μυαλό της Βγάζει την μπλε ζακέτα της

την αγαπημένη της την κασμιρένια και σκουπίζει μrsquo αυτή την

ασημένια λαβή του χαρτοκόπτη Ξανά και ξανά την τρίβει δυνα-

τά και βλέπω τα άλικα χείλη της πληγής να φαρδαίνουν Θέλω

να την ικετεύσω να σταματήσει μα δεν το κάνω

Κάποια στιγμή απομακρύνεται πισωπατώντας από το

άψυχο σώμα του μπαμπά με τα μέλη της άκαμπτα το πρόσω-

πο σφιγμένο αλλά όταν κάνω ένα βήμα προς το μέρος της ε-

κείνη γυρίζει από την άλλη μεριά κι αρχίζει να τρίβει την επι-

φάνεια του γραφείου Σβήνει κάθε δικό μου ίχνος Γρήγορα και

σχολαστικά Στη συνέχεια ασχολείται με τα χέρια μου και τα

καθαρίζει όσο καλύτερα μπορεί Η μπλε ζακέτα έχει γίνει μαβιά

και μουρμουρίζω το όνομά της θέλω να με κοιτάξει καταπρό-

σωπο αλλά δεν το κάνει Συνοφρυώνεται και καρφώνει το

βλέμμα στο πρες παπιέ που κρατά στο χέρι του ο μπαμπάς

Σαλεύω Για πρώτη φορά από τη στιγμή που με σήκωσε με

το ζόρι από δίπλα του ξαφνικά ζωντανεύω Την αντιγράφω

Βγάζω το λιλά πουλόβερ μου κι αποσπώ την πυραμίδα από τα

νεκρωμένα δάχτυλά του Την τρίβω δυνατά με την καθαρή πί-

σω πλευρά του πουλόβερ μου μα το αίμα από την πληγή στο

κεφάλι μου έχει χωθεί στις μπρούντζινες εσοχές και δεν βγαί-

νει Πηγαίνω βιαστικά στον εβένινο μπουφέ δίπλα στο παρά-

θυρο που έχει πάνω του μια καράφα με το καλύτερο κονιάκ

του μπαμπά Θέλω σαν τρελή να το πιω να πνιγώ στο αλκοόλ

αλλά αντί γιrsquo αυτό περιχύνω με το κεχριμπαρένιο υγρό το πρες

παπιέ για να ξεπλύνω και τα τελευταία ίχνη αίματος και κατό-

πιν το τρίβω μανιασμένα με το πουλόβερ μου

Ικανοποιημένη ξαναβάζω την πυραμίδα πάνω στο γρα-

φείο Εκεί που είναι η θέση της Η ανακούφιση που νιώθω είναι

12

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

απίστευτη Που κάνω κάτι Οτιδήποτε Που βλέπω τα χέρια

μου να λειτουργούν Που ξέρω ότι δεν είμαι νεκρή Ακόμη

Δεν αναρωτιέμαι αν είναι λάθος αυτό που κάνω

Η αδελφή μου ανοίγει την πόρτα μια χαραμάδα κρυφο-

κοιτάζει έξω στον διάδρομο με τα μαυρόασπρα πλακάκια με

αρπάζει από το μπράτσο και με βγάζει έξω από το γραφείο

σπρώχνοντας με το πόδι της την πόρτα να κλείσει Ο κούφιος

ήχος της μου μοιάζει σαν ταφόπλακα που κλείνει έναν τάφο

καταδικάζοντας τον μπαμπά σε αιώνιο σκοτάδι Δεν αντέχω

να τον αφήσω αλλά εκείνη με τραβά με δύναμη κι ανεβαίνου-

με τρέχοντας τη σκάλα

Είναι δυνατή η αδελφή μου η Φλοράνς

Η δίδυμη αδελφή μου

laquoΘα μας ανακαλύψουνraquo δηλώνω

laquoΠάψε Ρομί Ασφαλώς και δεν θα μας ανακαλύψουνraquo

Στέκομαι όρθια μες στην μπανιέρα και η Φλοράνς με πλένει

σαν να είμαι σκυλί λασπωμένο Η γύμνια δεν αποτελούσε ποτέ

πρόβλημα μεταξύ μας Ίσως επειδή περάσαμε εννέα μήνες με τα

γυμνά κορμιά μας μπλεγμένα μέσα στη μήτρα Βγαίνω από την

μπανιέρα κι εκείνη με σκουπίζει με χέρια τρυφερά αλλά ανησυ-

χεί για την πληγή και το πρήξιμο στο κεφάλι μου παρότι της λέω

ότι δεν είναι τίποτα Έχει ξεπλύνει τα μαλλιά μου από το αίμα

και στέκεται από πάνω μου επί δέκα λεπτά πιέζοντας δυνατά με

μια κρύα πετσέτα το τραύμα για να σταματήσει την αιμορραγία

Δεν βγάζω άχνα Μου αξίζει ο πόνος που αισθάνομαι

Βλέπω το χέρι της να τρέμει όταν ψάχνει στην ντουλάπα

μου να μου βγάλει καθαρά ρούχα Πηγαίνω κοντά της Για μια

στιγμή αγκαλιαζόμαστε τα μέλη μας μπλέκονται γιrsquo άλλη μια

φορά Σπάνια συμβαίνει αυτό Παραδόξως ενώ αγγιζόμαστε

συνέχεια χαϊδεύει η μία την άλλη στον ώμο την τσιγκλά στα

πλευρά και τη σκουντά στον αγκώνα σπάνια αγκαλιαζόμαστε

Δεν κάνουμε αγκαλιές δεν φιλιόμαστε στο μάγουλο ούτε είμα-

13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

στε διαχυτικές μεταξύ μας Θα μας φαινόταν εντελώς άτοπο

κάτι τέτοιο Σαν να αγκαλιάζουμε ή να φιλάμε τον εαυτό μας

Όμως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας μας δένει σαν ομφάλιος λώ-

ρος και την αποδεχόμαστε με την ίδια φυσικότητα που αποδε-

χόμαστε ότι έχουμε και οι δύο σγουρά ξανθά μαλλιά

Με καθίζει στο κρεβάτι μου Κρύβω τα πόδια μου κάτω

από το σώμα μου λες κι έτσι μπορώ να κρύψω αυτό που κεί-

τεται παρατημένο στον κάτω όροφο Η Φλοράνς κουρνιάζει

δίπλα μου με τυλίγει με το πάπλωμα και μέσα από τrsquo ακροδά-

χτυλά της είναι που νιώθω την ταραχή της Στο πρόσωπό της

δεν φαίνεται καθόλου

laquoΚαι τώραraquo μου λέει ατάραχα laquoπες μου τι έγινε Πες μου

γρήγοραraquo

Καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου Την κοιτάζω επίμονα

κι εγώ Τα πρόσωπά μας μοιάζουν μα δεν είμαστε ολόιδιες δί-

δυμες Εκείνη έχει μεγάλα στρογγυλά γαλάζια μάτια που ξέ-

ρουν πώς να κάνουν την καρδιά σου να λιώνει μάτια ζεστά και

καταδεκτικά μάτια που δεν θέλεις να τραβήξεις το βλέμμα σου

απrsquo αυτά Τα δικά μου μάτια είναι μουντό κεχριμπάρι Μακρό-

στενα Μάτια γατίσια όπως τα λέει η Φλοράνς Κι έχω και α-

σορτί γαμψά νύχια Το δικό της πρόσωπο είναι πιο στενό από

το δικό μου πιο ντελικάτο πάντα τη ζήλευα γιrsquo αυτό αλλά έ-

χουμε την ίδια ίσια μύτη και το ίδιο λεπτό πιγούνι Και ολόιδιο

στόμα που παραείναι μεγάλο για τα πρόσωπά μας Το δικό της

είναι σφιγμένο αυτή τη στιγμή Έχει γεννηθεί μονάχα είκοσι

πέντε λεπτά νωρίτερα από εμένα αλλά ώρες ώρες μου φαίνε-

ται πολύ μεγαλύτερή μου Πάρα πολύ

Προσπαθώ να μιλήσω ήρεμα Αλλά δεν τα καταφέρνω

Ακούω τις λέξεις να βγαίνουν τρεμάμενες από τα χείλη μου και

μου έρχεται να τις αρπάξω στον αέρα και να βάλω στη θέση

τους άλλες πιο σταθερές

laquoΔεν θυμάμαι τι συνέβηraquo της λέω laquoΔεν θυμάμαι τίποταraquo

laquoΠρέπει να θυμηθείςraquo

14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

laquoΔεν θυμάμαιraquo

laquoMerderaquo

Η Φλοράνς δεν βλαστημά ποτέ και παρά το γεγονός ότι

έχω μόλις σκοτώσει τον πατέρα μου σοκάρομαι Σπρώχνει το

πρόσωπό της μπροστά πιο κοντά στο δικό μου και πιάνει μια

τούφα από τις μπούκλες μου Όχι άγρια Ωστόσο αποφασιστι-

κά Με τραβά ακόμα πιο κοντά της και βλέπω στις απαλές γα-

λάζιες ίριδες των ματιών της τις τοσοδούλικες μαύρες πιτσι-

λιές του θυμού

laquoΜη μου λες ψέματαraquo με αποπαίρνει

Νιώθω χαμηλά στο στήθος μου τη θλίψη να με καίει Εμείς

οι δύο δεν λέμε ποτέ ψέματα μεταξύ μας Στους γονείς μας ναι

στους δασκάλους μας bien sucircr στον παπά της ιησουίτικης εκ-

κλησίας Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου εννοείται Ακόμα

και στον Θεό τον ίδιο Αλλά μεταξύ μας ποτέ

laquoΣου ορκίζομαι ότι δεν θυμάμαι τίποτα Όταν ξύπνησα ή-

μουν πεσμένη στο χαλί στο γραφείο του μπαμπά και τον βρήκαhellip

έτσι Τα χέρια μου ήταν μες στο αίμα Επομένως θα πρέπει να

τονhellipraquo Δεν αντέχω να το ξεστομίσω Δεν αντέχω Δεν αντέχω

Το λέει εκείνη αντί για εμένα laquoΜαχαίρωσεςraquo

Κατανεύω

laquoΚαι το πρες παπιέraquo με ρωτά

laquoΟ μπαμπάς με χτύπησε μrsquo αυτόraquo

laquoΓιατίraquo

laquoΔεν ξέρω Δεν θυμάμαιraquo

laquoΑυτό δεν πρόκειται να σε σώσειraquo Τόσο τρυφερή Τόσο

σπαραχτική Η φωνή της αδελφής μου πονά για μένα laquoΘα σε

συλλάβει η αστυνομίαraquo

laquoΒοήθησέ μεraquo ψιθυρίζω

Ακουμπά το μέτωπό της στο δικό μου Μυρίζω στα μαλ-

λιά της την ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού και τότε

μια ανάμνηση ξυπνά Στέκομαι στο χολ το φως του ήλιου

μπαίνει μέσα από την ανοιχτή εξώπορτα φέρνοντας μαζί του

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

12

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

απίστευτη Που κάνω κάτι Οτιδήποτε Που βλέπω τα χέρια

μου να λειτουργούν Που ξέρω ότι δεν είμαι νεκρή Ακόμη

Δεν αναρωτιέμαι αν είναι λάθος αυτό που κάνω

Η αδελφή μου ανοίγει την πόρτα μια χαραμάδα κρυφο-

κοιτάζει έξω στον διάδρομο με τα μαυρόασπρα πλακάκια με

αρπάζει από το μπράτσο και με βγάζει έξω από το γραφείο

σπρώχνοντας με το πόδι της την πόρτα να κλείσει Ο κούφιος

ήχος της μου μοιάζει σαν ταφόπλακα που κλείνει έναν τάφο

καταδικάζοντας τον μπαμπά σε αιώνιο σκοτάδι Δεν αντέχω

να τον αφήσω αλλά εκείνη με τραβά με δύναμη κι ανεβαίνου-

με τρέχοντας τη σκάλα

Είναι δυνατή η αδελφή μου η Φλοράνς

Η δίδυμη αδελφή μου

laquoΘα μας ανακαλύψουνraquo δηλώνω

laquoΠάψε Ρομί Ασφαλώς και δεν θα μας ανακαλύψουνraquo

Στέκομαι όρθια μες στην μπανιέρα και η Φλοράνς με πλένει

σαν να είμαι σκυλί λασπωμένο Η γύμνια δεν αποτελούσε ποτέ

πρόβλημα μεταξύ μας Ίσως επειδή περάσαμε εννέα μήνες με τα

γυμνά κορμιά μας μπλεγμένα μέσα στη μήτρα Βγαίνω από την

μπανιέρα κι εκείνη με σκουπίζει με χέρια τρυφερά αλλά ανησυ-

χεί για την πληγή και το πρήξιμο στο κεφάλι μου παρότι της λέω

ότι δεν είναι τίποτα Έχει ξεπλύνει τα μαλλιά μου από το αίμα

και στέκεται από πάνω μου επί δέκα λεπτά πιέζοντας δυνατά με

μια κρύα πετσέτα το τραύμα για να σταματήσει την αιμορραγία

Δεν βγάζω άχνα Μου αξίζει ο πόνος που αισθάνομαι

Βλέπω το χέρι της να τρέμει όταν ψάχνει στην ντουλάπα

μου να μου βγάλει καθαρά ρούχα Πηγαίνω κοντά της Για μια

στιγμή αγκαλιαζόμαστε τα μέλη μας μπλέκονται γιrsquo άλλη μια

φορά Σπάνια συμβαίνει αυτό Παραδόξως ενώ αγγιζόμαστε

συνέχεια χαϊδεύει η μία την άλλη στον ώμο την τσιγκλά στα

πλευρά και τη σκουντά στον αγκώνα σπάνια αγκαλιαζόμαστε

Δεν κάνουμε αγκαλιές δεν φιλιόμαστε στο μάγουλο ούτε είμα-

13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

στε διαχυτικές μεταξύ μας Θα μας φαινόταν εντελώς άτοπο

κάτι τέτοιο Σαν να αγκαλιάζουμε ή να φιλάμε τον εαυτό μας

Όμως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας μας δένει σαν ομφάλιος λώ-

ρος και την αποδεχόμαστε με την ίδια φυσικότητα που αποδε-

χόμαστε ότι έχουμε και οι δύο σγουρά ξανθά μαλλιά

Με καθίζει στο κρεβάτι μου Κρύβω τα πόδια μου κάτω

από το σώμα μου λες κι έτσι μπορώ να κρύψω αυτό που κεί-

τεται παρατημένο στον κάτω όροφο Η Φλοράνς κουρνιάζει

δίπλα μου με τυλίγει με το πάπλωμα και μέσα από τrsquo ακροδά-

χτυλά της είναι που νιώθω την ταραχή της Στο πρόσωπό της

δεν φαίνεται καθόλου

laquoΚαι τώραraquo μου λέει ατάραχα laquoπες μου τι έγινε Πες μου

γρήγοραraquo

Καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου Την κοιτάζω επίμονα

κι εγώ Τα πρόσωπά μας μοιάζουν μα δεν είμαστε ολόιδιες δί-

δυμες Εκείνη έχει μεγάλα στρογγυλά γαλάζια μάτια που ξέ-

ρουν πώς να κάνουν την καρδιά σου να λιώνει μάτια ζεστά και

καταδεκτικά μάτια που δεν θέλεις να τραβήξεις το βλέμμα σου

απrsquo αυτά Τα δικά μου μάτια είναι μουντό κεχριμπάρι Μακρό-

στενα Μάτια γατίσια όπως τα λέει η Φλοράνς Κι έχω και α-

σορτί γαμψά νύχια Το δικό της πρόσωπο είναι πιο στενό από

το δικό μου πιο ντελικάτο πάντα τη ζήλευα γιrsquo αυτό αλλά έ-

χουμε την ίδια ίσια μύτη και το ίδιο λεπτό πιγούνι Και ολόιδιο

στόμα που παραείναι μεγάλο για τα πρόσωπά μας Το δικό της

είναι σφιγμένο αυτή τη στιγμή Έχει γεννηθεί μονάχα είκοσι

πέντε λεπτά νωρίτερα από εμένα αλλά ώρες ώρες μου φαίνε-

ται πολύ μεγαλύτερή μου Πάρα πολύ

Προσπαθώ να μιλήσω ήρεμα Αλλά δεν τα καταφέρνω

Ακούω τις λέξεις να βγαίνουν τρεμάμενες από τα χείλη μου και

μου έρχεται να τις αρπάξω στον αέρα και να βάλω στη θέση

τους άλλες πιο σταθερές

laquoΔεν θυμάμαι τι συνέβηraquo της λέω laquoΔεν θυμάμαι τίποταraquo

laquoΠρέπει να θυμηθείςraquo

14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

laquoΔεν θυμάμαιraquo

laquoMerderaquo

Η Φλοράνς δεν βλαστημά ποτέ και παρά το γεγονός ότι

έχω μόλις σκοτώσει τον πατέρα μου σοκάρομαι Σπρώχνει το

πρόσωπό της μπροστά πιο κοντά στο δικό μου και πιάνει μια

τούφα από τις μπούκλες μου Όχι άγρια Ωστόσο αποφασιστι-

κά Με τραβά ακόμα πιο κοντά της και βλέπω στις απαλές γα-

λάζιες ίριδες των ματιών της τις τοσοδούλικες μαύρες πιτσι-

λιές του θυμού

laquoΜη μου λες ψέματαraquo με αποπαίρνει

Νιώθω χαμηλά στο στήθος μου τη θλίψη να με καίει Εμείς

οι δύο δεν λέμε ποτέ ψέματα μεταξύ μας Στους γονείς μας ναι

στους δασκάλους μας bien sucircr στον παπά της ιησουίτικης εκ-

κλησίας Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου εννοείται Ακόμα

και στον Θεό τον ίδιο Αλλά μεταξύ μας ποτέ

laquoΣου ορκίζομαι ότι δεν θυμάμαι τίποτα Όταν ξύπνησα ή-

μουν πεσμένη στο χαλί στο γραφείο του μπαμπά και τον βρήκαhellip

έτσι Τα χέρια μου ήταν μες στο αίμα Επομένως θα πρέπει να

τονhellipraquo Δεν αντέχω να το ξεστομίσω Δεν αντέχω Δεν αντέχω

Το λέει εκείνη αντί για εμένα laquoΜαχαίρωσεςraquo

Κατανεύω

laquoΚαι το πρες παπιέraquo με ρωτά

laquoΟ μπαμπάς με χτύπησε μrsquo αυτόraquo

laquoΓιατίraquo

laquoΔεν ξέρω Δεν θυμάμαιraquo

laquoΑυτό δεν πρόκειται να σε σώσειraquo Τόσο τρυφερή Τόσο

σπαραχτική Η φωνή της αδελφής μου πονά για μένα laquoΘα σε

συλλάβει η αστυνομίαraquo

laquoΒοήθησέ μεraquo ψιθυρίζω

Ακουμπά το μέτωπό της στο δικό μου Μυρίζω στα μαλ-

λιά της την ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού και τότε

μια ανάμνηση ξυπνά Στέκομαι στο χολ το φως του ήλιου

μπαίνει μέσα από την ανοιχτή εξώπορτα φέρνοντας μαζί του

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

στε διαχυτικές μεταξύ μας Θα μας φαινόταν εντελώς άτοπο

κάτι τέτοιο Σαν να αγκαλιάζουμε ή να φιλάμε τον εαυτό μας

Όμως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας μας δένει σαν ομφάλιος λώ-

ρος και την αποδεχόμαστε με την ίδια φυσικότητα που αποδε-

χόμαστε ότι έχουμε και οι δύο σγουρά ξανθά μαλλιά

Με καθίζει στο κρεβάτι μου Κρύβω τα πόδια μου κάτω

από το σώμα μου λες κι έτσι μπορώ να κρύψω αυτό που κεί-

τεται παρατημένο στον κάτω όροφο Η Φλοράνς κουρνιάζει

δίπλα μου με τυλίγει με το πάπλωμα και μέσα από τrsquo ακροδά-

χτυλά της είναι που νιώθω την ταραχή της Στο πρόσωπό της

δεν φαίνεται καθόλου

laquoΚαι τώραraquo μου λέει ατάραχα laquoπες μου τι έγινε Πες μου

γρήγοραraquo

Καρφώνει το βλέμμα της πάνω μου Την κοιτάζω επίμονα

κι εγώ Τα πρόσωπά μας μοιάζουν μα δεν είμαστε ολόιδιες δί-

δυμες Εκείνη έχει μεγάλα στρογγυλά γαλάζια μάτια που ξέ-

ρουν πώς να κάνουν την καρδιά σου να λιώνει μάτια ζεστά και

καταδεκτικά μάτια που δεν θέλεις να τραβήξεις το βλέμμα σου

απrsquo αυτά Τα δικά μου μάτια είναι μουντό κεχριμπάρι Μακρό-

στενα Μάτια γατίσια όπως τα λέει η Φλοράνς Κι έχω και α-

σορτί γαμψά νύχια Το δικό της πρόσωπο είναι πιο στενό από

το δικό μου πιο ντελικάτο πάντα τη ζήλευα γιrsquo αυτό αλλά έ-

χουμε την ίδια ίσια μύτη και το ίδιο λεπτό πιγούνι Και ολόιδιο

στόμα που παραείναι μεγάλο για τα πρόσωπά μας Το δικό της

είναι σφιγμένο αυτή τη στιγμή Έχει γεννηθεί μονάχα είκοσι

πέντε λεπτά νωρίτερα από εμένα αλλά ώρες ώρες μου φαίνε-

ται πολύ μεγαλύτερή μου Πάρα πολύ

Προσπαθώ να μιλήσω ήρεμα Αλλά δεν τα καταφέρνω

Ακούω τις λέξεις να βγαίνουν τρεμάμενες από τα χείλη μου και

μου έρχεται να τις αρπάξω στον αέρα και να βάλω στη θέση

τους άλλες πιο σταθερές

laquoΔεν θυμάμαι τι συνέβηraquo της λέω laquoΔεν θυμάμαι τίποταraquo

laquoΠρέπει να θυμηθείςraquo

14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

laquoΔεν θυμάμαιraquo

laquoMerderaquo

Η Φλοράνς δεν βλαστημά ποτέ και παρά το γεγονός ότι

έχω μόλις σκοτώσει τον πατέρα μου σοκάρομαι Σπρώχνει το

πρόσωπό της μπροστά πιο κοντά στο δικό μου και πιάνει μια

τούφα από τις μπούκλες μου Όχι άγρια Ωστόσο αποφασιστι-

κά Με τραβά ακόμα πιο κοντά της και βλέπω στις απαλές γα-

λάζιες ίριδες των ματιών της τις τοσοδούλικες μαύρες πιτσι-

λιές του θυμού

laquoΜη μου λες ψέματαraquo με αποπαίρνει

Νιώθω χαμηλά στο στήθος μου τη θλίψη να με καίει Εμείς

οι δύο δεν λέμε ποτέ ψέματα μεταξύ μας Στους γονείς μας ναι

στους δασκάλους μας bien sucircr στον παπά της ιησουίτικης εκ-

κλησίας Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου εννοείται Ακόμα

και στον Θεό τον ίδιο Αλλά μεταξύ μας ποτέ

laquoΣου ορκίζομαι ότι δεν θυμάμαι τίποτα Όταν ξύπνησα ή-

μουν πεσμένη στο χαλί στο γραφείο του μπαμπά και τον βρήκαhellip

έτσι Τα χέρια μου ήταν μες στο αίμα Επομένως θα πρέπει να

τονhellipraquo Δεν αντέχω να το ξεστομίσω Δεν αντέχω Δεν αντέχω

Το λέει εκείνη αντί για εμένα laquoΜαχαίρωσεςraquo

Κατανεύω

laquoΚαι το πρες παπιέraquo με ρωτά

laquoΟ μπαμπάς με χτύπησε μrsquo αυτόraquo

laquoΓιατίraquo

laquoΔεν ξέρω Δεν θυμάμαιraquo

laquoΑυτό δεν πρόκειται να σε σώσειraquo Τόσο τρυφερή Τόσο

σπαραχτική Η φωνή της αδελφής μου πονά για μένα laquoΘα σε

συλλάβει η αστυνομίαraquo

laquoΒοήθησέ μεraquo ψιθυρίζω

Ακουμπά το μέτωπό της στο δικό μου Μυρίζω στα μαλ-

λιά της την ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού και τότε

μια ανάμνηση ξυπνά Στέκομαι στο χολ το φως του ήλιου

μπαίνει μέσα από την ανοιχτή εξώπορτα φέρνοντας μαζί του

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

laquoΔεν θυμάμαιraquo

laquoMerderaquo

Η Φλοράνς δεν βλαστημά ποτέ και παρά το γεγονός ότι

έχω μόλις σκοτώσει τον πατέρα μου σοκάρομαι Σπρώχνει το

πρόσωπό της μπροστά πιο κοντά στο δικό μου και πιάνει μια

τούφα από τις μπούκλες μου Όχι άγρια Ωστόσο αποφασιστι-

κά Με τραβά ακόμα πιο κοντά της και βλέπω στις απαλές γα-

λάζιες ίριδες των ματιών της τις τοσοδούλικες μαύρες πιτσι-

λιές του θυμού

laquoΜη μου λες ψέματαraquo με αποπαίρνει

Νιώθω χαμηλά στο στήθος μου τη θλίψη να με καίει Εμείς

οι δύο δεν λέμε ποτέ ψέματα μεταξύ μας Στους γονείς μας ναι

στους δασκάλους μας bien sucircr στον παπά της ιησουίτικης εκ-

κλησίας Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου εννοείται Ακόμα

και στον Θεό τον ίδιο Αλλά μεταξύ μας ποτέ

laquoΣου ορκίζομαι ότι δεν θυμάμαι τίποτα Όταν ξύπνησα ή-

μουν πεσμένη στο χαλί στο γραφείο του μπαμπά και τον βρήκαhellip

έτσι Τα χέρια μου ήταν μες στο αίμα Επομένως θα πρέπει να

τονhellipraquo Δεν αντέχω να το ξεστομίσω Δεν αντέχω Δεν αντέχω

Το λέει εκείνη αντί για εμένα laquoΜαχαίρωσεςraquo

Κατανεύω

laquoΚαι το πρες παπιέraquo με ρωτά

laquoΟ μπαμπάς με χτύπησε μrsquo αυτόraquo

laquoΓιατίraquo

laquoΔεν ξέρω Δεν θυμάμαιraquo

laquoΑυτό δεν πρόκειται να σε σώσειraquo Τόσο τρυφερή Τόσο

σπαραχτική Η φωνή της αδελφής μου πονά για μένα laquoΘα σε

συλλάβει η αστυνομίαraquo

laquoΒοήθησέ μεraquo ψιθυρίζω

Ακουμπά το μέτωπό της στο δικό μου Μυρίζω στα μαλ-

λιά της την ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού και τότε

μια ανάμνηση ξυπνά Στέκομαι στο χολ το φως του ήλιου

μπαίνει μέσα από την ανοιχτή εξώπορτα φέρνοντας μαζί του

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

15

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τη μυρωδιά του φρεσκοκουρεμένου γρασιδιού Ακούγεται η

φωνή της μαμάς από την κουζίνα ζητά να της φέρει κάποιος

τριαντάφυλλα από τον κήπο Και εμφανίζεται η σκιά ενός

άντρα στο κατώφλι

Η ανάμνηση χάνεται απότομα Η πληγή στο κεφάλι μου

πάλλεται

Μοιάζει σαν η Φλοράνς να μπορεί να δει μέσα στο μυαλό

μου γιατί μου λέει laquoΉταν ο Ρολάν εδώ Βγήκα μαζί του στον

κήπο για να μαζέψουμε τριαντάφυλλα για τη μαμά Το θυμά-

σαιraquo

Γέρνω πίσω laquoΝαιraquo

laquoΘυμάσαι τίποτε άλλοraquo

laquoΌχι έπειτα απrsquo αυτό τίποτα Έχω έναhellipraquo ανοιγοκλείνω με

δυσκολία τα μάτια laquoκενόraquo

Κοιτάζω ολόγυρα το δωμάτιό μου Είναι λιτό Πολύ πιο λι-

τό από της Φλοράνς το οποίο αποτελεί έναν ναό αφιερωμένο

στην παριζιάνικη όπερα στο μπαλέτο και στη δύναμη που έχει

το ροζ τούλι Το δικό μου είναι γυμνό Έχει ανοιχτόχρωμα μο-

ντέρνα έπιπλα τα οποία η μαμά απεχθάνεται μια απλή ξύλινη

χτένα πάνω στην τουαλέτα και μία κορνιζαρισμένη φωτογρα-

φία στον τοίχο Δείχνει την πρώτη γυναίκα πιλότο στον κόσμο

τη Ρεϊμόντ ντε Λαρός στο πηδάλιο του μακρουλού αεροσκά-

φους της Voisin το 1909 στο Παρίσι Κοιτάζω επίμονα κάθε

αντικείμενο στο δωμάτιό μου ρουφώντας αχόρταγα κάθε

χρώμα και καμπύλη τη γυαλάδα του σατέν παπλώματος τον

τρόπο που το μπρούντζινο χερούλι της πόρτας λαμποκοπά στο

φως Μπορεί να μην τα ξαναδώ

Η Φλοράνς πιάνει το χέρι μου και το κλείνει σφιχτά ανάμε-

σα στα δικά της πάνω στην κομψή κρεμ φούστα της Την α-

κούω να βαριανασαίνει όπως όταν είναι έτοιμη να κάνει μία από

τις βουτιές της στην πισίνα Παίρνει μικρές κοφτές ανάσες

laquoΡομίraquo Τα μάτια της κινούνται γρήγορα καρφώνονται

πάνω μου laquoΞέρω τι θα κάνουμε Θα πούμε ότι ήσουν με τον

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

16

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Ρολάν κι εμένα στον κήπο Οι τρεις μας μαζί Μαζεύαμε τα λου-

λούδια για τη μαμάraquo

Την κοιτάζω καθηλωμένη Από το ψέμα Από την κατάφω-

ρη απάτη που βγαίνει από τα χείλη της και τη νιώθω να τυλίγει

τα πλοκάμια της γύρω από τις σπείρες του εγκεφάλου μου

απαλά και δελεαστικά πλοκάμια που με παραλύουν και με κά-

νουν να μην μπορώ να σαλέψω να μην μπορώ να κουνήσω ού-

τε βλέφαρο

laquoΛοιπόνraquo Μου χαμογελά μα το χαμόγελό της είναι στραβό

Κόβω τα πλοκάμια και παίρνω το ντελικάτο πρόσωπό της

στα χέρια μου

laquoΘα έκανες τέτοιο πράγμα για χάρη μουraquo

laquoΚαι βέβαιαraquo

laquoΑν μας πιάσουν θα πας φυλακή σαν συνεργόςraquo

laquoΔεν θα μας πιάσουνraquo

laquoΚαι ο Ρολάνraquo

Κάνει μια απαξιωτική γκριμάτσα laquoΟ Ρολάν θα κάνει ότι

του πω εγώraquo

Η καρδιά μου βροντοχτυπά ανοίγω το στόμα να της φω-

νάξω ναι ναι ναι Πες ψέματα για χάρη μου Σώσε μου τη ζωή

Αλλά αντί γιrsquo αυτά άλλα λόγια ξεπηδούν από τα χείλη μου

laquoΚαι ο κηπουρόςraquo

laquoΟρίστεraquo

laquoΟ κηπουρός Ο Καρίμ Σε είδεraquo

Η γλώσσα της περνά φευγαλέα πάνω από τα χείλη της και

καταλαβαίνω ότι σκέφτεται να πει ψέματα αλλά δεν το κάνει

Όχι σrsquo εμένα

laquoΝαι Του μίλησα Κούρευε τον θαμνοφράχτη με τις οξιέςraquo

laquoΤότε ξέρει ότι δεν ήμουν κι εγώ εκεί Θα μrsquo αποκεφαλί-

σουνraquo

Αγγίζω τον λαιμό μου τον λευκό ψηλόλιγνο λαιμό μου

που η λοξή κοφτερή λεπίδα της γκιλοτίνας θα τον κόψει σαν

σέλινο Τrsquo ακροδάχτυλά μου είναι παγωμένα αλλά τραβώ μrsquo

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

17

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

αυτά μια γραμμή από τη μία άκρη του λαρυγγιού μου ως την

άλλη

laquoΤον δύστυχο τον μπαμπάraquo ψιθυρίζω laquoΤη δύστυχη τη

μαμά Συγγνώμηraquo Τα λόγια απομυζούν κάτι από μέσα μου

Η Φλοράνς με χαστουκίζει Όχι πολύ δυνατά Αλλά όσο δυ-

νατά χρειάζεται laquoΆκουσέ με καλά Ρομί Κόψαμε μαζί τα τρια-

ντάφυλλα για τη μαμά και της τα έδωσα εγώ μέσα από το πα-

ράθυρο της κουζίνας Ήσουν συνέχεια μαζί μου Κι ύστερα οι

τρεις μαςhellipraquo

Κομπιάζει το μέτωπό της ζαρώνει σκέφτεται κάποιο άλ-

λοθι

laquohellipξαπλώσαμε στο γρασίδι στη σκιά της ιτιάςraquo αποτολμώ

να συμπληρώσω

laquoΚαι κουβεντιάζαμε γιαhellipraquo

laquoΤη Ζοζεφίν Μπέικερraquo

Η Φλοράνς χαμογελά βεβιασμένα laquoΝαι βέβαια Καλό ακού-

γεται Και για τον αισθησιακό χορό της στην ταινία Η σειρήνα

των τροπικώνraquo Τα μάγουλά της έχουν αναψοκοκκινίσει και τα

μάτια της αστράφτουν laquoΜrsquo ακούςraquo απαιτεί να μάθει μανιασμέ-

να laquoΑκούς τι σου λέω Ήσουν συνέχεια μαζί μας ύστερα ο Ρολάν

έφυγε κι εμείς οι δύο ήρθαμε δω για να πλυθούμε και να βγά-

λουμε από πάνω μας τους λεκέδες από το χορτάριraquo

laquoΜα ο Καρίμ Πού ήτανraquo

laquoΜην ανησυχείς γιrsquo αυτόνraquo

laquoΘα πει στην αστυνομία ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΚανένας δεν πρόκειται να τον πιστέψειraquo Σηκώνεται από

το κρεβάτι laquoΈλα πρέπει να θάψουμε τα ματωμένα ρούχα σου

προτού έρθει η αστυνομίαraquo

Την πιάνω από το μπράτσο και την τραβώ πίσω laquoΌχι

Φλοράνς Μπορεί ο Ρολάν να πει ψέματα για χάρη σου αλλά ο

Καρίμ δεν θα το κάνειraquo

Ένα ουρλιαχτό ταράζει την ησυχία του σπιτιού ανεβαίνει

τη σκάλα και φτάνει μέχρι τον πάνω όροφο Ορθώνονται οι

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

18

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

τρίχες στο χέρι μου μυρμηγκιάζει το δέρμα στον λαιμό μου και

καταλαβαίνω ότι έχει ξεκινήσει

laquoΟ Καρίμ δεν πρόκειται να πει ψέματα στην αστυνομία για

να με σώσειraquo μουρμουρίζω laquoΘα τους πει ότι δεν ήμουν εκείraquo

laquoΔεν θα λάβουν υπόψη τη μαρτυρία του Επειδή θα ορκι-

στώ ότι δεν βρισκόταν κάπου εκεί γύρω κι επομένως δεν μπο-

ρούσε να σε δειraquo

laquoΜα πριν από λίγο μου είπες ότι τον είδες στον θαμνο-

φράχτηraquo

laquoΑλήθεια Έκανα λάθοςraquo

laquoΤι πράγμαraquo

laquoΔεν τον είδα Τώρα θυμάμαι ο Καρίμ δεν ήταν στον κήποraquo

Συνοφρυώνομαι ταραγμένη Και τη ρωτώ πιο προσεκτικά

laquoΚαι πού βρισκότανraquo

laquoΣτο γραφείο με τον μπαμπάraquo

Την κοιτάζω σαστισμένη Για μια ατελείωτη στιγμή δεν

καταλαβαίνω Ή μήπως δεν θέλω να καταλάβω Η Φλοράνς

έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου και μου τραντάζει δυ-

νατά τον ώμο

laquoΚατάλαβες Ρομίraquo

Πιάνω τον καρπό της και νιώθω τον σφυγμό της δίδυμης

αδελφής μου να πάλλεται το ίδιο ξέφρενα με τον δικό μου Στα

πόδια μου ανοίγεται μια λίμνη από το αίμα του πατέρα μου και

χωρίς δισταγμό περνώ από πάνω της Μέσα της πλέει το πρό-

σωπο του Καρίμ ένα μακρόστενο μελαψό πρόσωπο με θλιμμέ-

να μάτια κι ευγενικό στόμα μα αποστρέφω το βλέμμα από την

εικόνα

laquoΝαιraquo ψιθυρίζω Τα λόγια που ξεστομίζω είναι μονάχα για

τrsquo αυτιά της αδελφής μου laquoΚαταλαβαίνω Ήμουν στον κήπο

Μαζί μrsquo εσένα Και τον Ρολάν Τώρα θυμάμαι Ο Καρίμ μπήκε

στο σπίτιraquo

Ξέραμε και οι δύο ότι θα καούμε στην κόλαση

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

19

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

2

Οκτώ χρόνια αργότερα

ΠΑΡΙΣΙ ΙΟΥΛΙΟΣ 1938

laquoΈλα Σήκω Σήκω καταραμένοraquo

H Ρομέν Ντισάν φώναξε στο διπλάνο της Gipsy Moth τη

στιγμή που εκείνο όρμησε με τη μύτη προς τα κάτω σαν μαι-

νάδα που έπεφτε ουρλιάζοντας με το κεφάλι από τον ουρανό

κάτω στη γη

laquoΜη μrsquo αφήνεις τώρα Σήκωσε λιγάκι τη μύτη σου Ένα ε-

κατοστό Μονάχα αυτό σου ζητάω μικρούλι μουraquo

Πετούσε σαν βολίδα μπροστά από την καταιγίδα προ-

σπαθώντας να ξεφύγει από το μαύρο τείχος μανιασμένων

σύννεφων που ακολουθούσε ακριβώς πίσω από την ουρά του

διπλάνου της Όμως εκείνο την έφτασε την έπιασε και την εκ-

σφενδόνισε Τη μια στιγμή η Ρομί πετούσε το αεροπλανάκι της

ίσια και σταθερά στον λαμπερό καταγάλανο ουρανό πάνω από

τη μεταξένια καταπράσινη ενδοχώρα της Γαλλίας και την επό-

μενη αισθάνθηκε να πετιέται εδώ κι εκεί όπως τινάζει το κυ-

νηγόσκυλο τον αρουραίο πέρα δώθε για να του σπάσει τον

λαιμό Η καταιγίδα εκτόξευσε το διπλάνο της μερικές εκατο-

ντάδες μέτρα προς τα πάνω κατόπιν του έδωσε μια στο φτε-

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

20

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

ρό πλαγιάζοντάς το κι ύστερα το άφησε να πέσει σαν πέτρα

προς τα κάτω

Φόβος της έσφιξε τα σωθικά Όχι για τον ίδιο τον θάνατο

ndashπου ήταν βέβαιη ότι θα έβρισκε μέσα στα επόμενα δευτερό-

λεπταndash αλλά επειδή θα άφηνε τη ζωή της Ανολοκλήρωτη Α-

σαφή Και με τέτοιο άσχημο και φρικιαστικό τρόπο Η βροχή

όρμησε καταρρακτώδης μέσα στο ανοιχτό πιλοτήριο κάνο-

ντάς τη μούσκεμα θολώνοντας τα προστατευτικά γυαλιά της

τυφλώνοντάς τη Χτυπούσε ανελέητα το εύθραυστο αεροσκά-

φος και οι μανιασμένοι άνεμοι πήραν τον έλεγχο από τα δικά

της χέρια Όλοι οι μύες του σώματός της ήταν άκαμπτοι σφιγ-

μένοι από την προσπάθεια να αντισταθεί τραβώντας τον μο-

χλό ελέγχου Ξέροντας καλά μολονότι δεν το έβλεπε ότι το

έδαφος από κάτω της πλησίαζε επικίνδυνα

Ο φόβος σού κάνει παράξενα πράγματα Σε απομυζά Μέ-

χρι το μεδούλι Σου κλέβει τα πάντα Δεν μπορούσε να ανα-

πνεύσει Δεν μπορούσε να σκεφτεί Δεν μπορούσε να δει Κι

όμως τα χέρια της ήταν δυνατά και ήξεραν ακριβώς τι έκαναν

παρότι η ίδια ένιωθε το αεροπλανάκι σαν να ήταν έτοιμο να

κοπεί στα δύο έτσι όπως έτριζε και τρανταζόταν ολόκληρο

καθώς έπεφτε Μες στο μισοσκόταδο από τα μαύρα σύννεφα

της καταιγίδας τα φωτεινά όργανα στο ταμπλό είχαν μια α-

πόκοσμη πράσινη λάμψη κι εκείνη πάσχισε να διαβάσει την

ένδειξη του αλτιμέτρου Μα την εμπόδιζε η βροχή

Πόσο ψηλά βρισκόταν Στα πεντακόσια μέτρα

Στα εκατό

Σε λιγότερα

Το κορμί της σφίχτηκε πάνω στη ζώνη ασφαλείας Οι μύ-

ες της τρεμόπαιζαν νευρικά Τα κόκαλά της προετοιμάστηκαν

για τη σύγκρουση Μα τα χέρια της δεν έλεγαν να εγκαταλεί-

ψουν τη μάχη Ήταν το ίδιο πεισματάρικα με το κεφάλι της

και τραβούσαν ανελέητα τον μοχλό με την ελπίδα ότι δεν θα

έσπαζαν οι ράβδοι ελέγχου στα πηδάλια ανόδου-καθόδου

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

21

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Και τη στιγμή που σχεδόν μύρισε το καλοκαιρινό χορτάρι που

φύτρωνε στη γη από κάτω η Ρομί αισθάνθηκε μια μετατόπι-

ση Μια αλλαγή γωνίας Ανεπαίσθητη στην αρχή μα ολοένα

και πιο έντονη στη συνέχεια Εκατοστό εκατοστό η μύτη του

Gipsy Moth άρχισε να ανυψώνεται Ο κινητήρας De Havilland

βρυχήθηκε θριαμβευτικά και η Ρομί ξέσπασε φωνάζοντας

δυνατά κι εκείνη

Ανέπνευσε ξανά Ένιωσε να κρατά σφιχτά πάλι τη ζωή Με

την καρδιά της να βροντοχτυπά το δέρμα της ιδρωμένο και το

μυαλό της να γυρίζει με χίλιες στροφές έδωσε πλήρη ισχύ

στον κινητήρα διέγραψε έναν κύκλο για να πάρει ύψος και

πέρασε μέσα από τη βροχή πετώντας βόρεια προς την κοιλά-

δα του Ροδανού Προς το Παρίσι

Τα φώτα του Παρισιού λαμπύριζαν μέσα από ένα γκρίζο πέπλο

που σκέπαζε το απόβραδο Η βροχή έπεφτε στα φτερά του δι-

πλάνου της σαν ένα εκατομμύριο ασημένιες σφαίρες η ορατό-

τητα ήταν τόσο κακή ώστε τα ακροπτερύγια δεν φαίνονταν

ούτε μέσα από το πιλοτήριο Κι αυτό για εκείνη έμοιαζε σαν να

της είχαν κόψει τrsquo ακροδάχτυλα Από κάτω της απλωνόταν η

πόλη η παλλόμενη καρδιά της Γαλλίας που δεν έχανε ποτέ

χτύπο ή βήμα ξέφρενου χορού όσο άγριες κι αν ήταν οι καλο-

καιρινές καταιγίδες που μαίνονταν από πάνω της

Ανακούφιση πλημμύρισε τη Ρομί όταν κατεβαίνοντας σε

χαμηλότερο υψόμετρο είδε τη σειρά από τα φώτα προσγείω-

σης και κράτησε σταθερό το διπλάνο κόντρα στον μανιασμένο

βορειοδυτικό άνεμο Ήρεμα τώρα δεν χρειάζεται πανικός Το

μικρό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ντε Φος ήταν φωλιασμένο στο α-

νατολικό άκρο του Παρισιού και πρόβαλε διστακτικά μέσα

από το μισοσκόταδο Η Ρομί είδε φευγαλέα από ψηλά το ανε-

μούριο και δύο φιγούρες να τρέχουν προς το κέντρο του πεδί-

ου προσγείωσης σκυφτές για να προστατευτούν από τη βρο-

χή Κοντοστάθηκαν εκεί με τις κίτρινες νιτσεράδες τους περι-

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

22

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

μένοντας να πιάσουν τις άκρες των φτερών του αεροπλάνου

με το που θα προσγειωνόταν

laquoΜαρτέλraquo μουρμούρισε η Ρομί μέσα από τα ξυλιασμένα

χείλη της laquoπρόσεξε καλά αλλιώς θα σου κόψω το λαρύγγιraquo

Μείωσε σιγά σιγά ταχύτητα κατεβαίνοντας στους πενή-

ντα οκτώ κόμβους παλεύοντας ταυτόχρονα με τον άνεμο Αι-

σθάνθηκε τους τροχούς να αγγίζουν το έδαφος και δυνατά χέ-

ρια να πιάνουν τα φτερά για να συγκρατήσουν το αεροπλάνο

αψηφώντας τις προσπάθειες του αγέρα να το αναποδογυρίσει

Οι άντρες έτρεχαν παράλληλα με το διπλάνο ενώ η Ρομί το

τροχοδρομούσε πάνω στο γρασίδι οδηγώντας το προς το υπό-

στεγο αεροσκαφών σηκώνοντας δεξιά κι αριστερά της σαν

απόνερα πλοίου ένα σύννεφο λασπωμένες ψιχάλες

Η προσγείωση της προκαλούσε ένα άσχημο συναίσθημα

Πάντοτε το ίδιο είτε με βροχή είτε με λιακάδα Κάθε φορά

που αισθανόταν τους τροχούς να πατούν το γρασίδι η Ρομί

ένιωθε ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας ένα άγριο σφίξιμο στα

σωθικά Δεν ήταν γεννημένη για να βρίσκεται δω κάτω Εκεί

πάνω ανήκε ψηλά πάνω από τα σύννεφα ολομόναχη Ναι

ασφαλώς κι αντιμετώπιζε κινδύνους όταν πετούσε Ναι κά-

ποιες φορές έφτανε στο χείλος της αβύσσου και τότε η καρ-

διά της σφιγγόταν από φόβο Μα ήταν πάντοτε το δικό της

χέρι στον μοχλό ελέγχου κανενός άλλου Ενώ εδώ κάτω ε-

γκλωβισμένη στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού έ-

νιωθε να τη χτυπούν καταιγίδες πολύ χειρότερες από εκείνες

τrsquo ουρανού

Κατέβασε τις στροφές του κινητήρα στις 900 ανά λεπτό

διατηρώντας εντελώς ανοιχτή τη βαλβίδα καυσίμων ώσπου να

πάψει ο έλικας να περιστρέφεται Αφού βεβαιώθηκε ότι ο δια-

κόπτης ανάφλεξης τα ηλεκτρικά συστήματα και η βαλβίδα

καυσίμων ήταν όλα κλειστά βγήκε απρόθυμα και σφιγμένα

από το πιλοτήριο στο φτερό λύγισε τα γόνατα και πήδηξε στο

τσιμεντένιο δάπεδο του υπόστεγου αεροσκαφών Αμέσως την

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε

23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

πλησίασε βιαστικά η πιο μεγαλόσωμη από τις δύο νιτσεράδες

και η Ρομί αισθάνθηκε ένα βαρύ χέρι να πέφτει στον μουσκε-

μένο ώμο του δερμάτινου αεροπορικού μπουφάν της

laquoΤι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις ανόητη και βγήκες να

πετάξεις με τέτοια καταιγίδαraquo

Εκείνη τραβήχτηκε απότομα ελευθερώνοντας τον ώμο

της Προσπάθησε να λύσει το λουρί του δερμάτινου κράνους

της αλλά ακόμα και μέσα στα επενδυμένα με γούνα γάντια της

τα χέρια της είχαν μουδιάσει από το κρύο

laquoΓιατί γκρινιάζεις Μαρτέλraquo Αναγκάστηκε να φωνάξει

προκειμένου να ακουστεί πάνω από το ρυθμικό σφυροκόπημα

της βροχής στην κυματοειδή στέγη laquoΈχεις αυτό που ήθελεςraquo

Έβγαλε το δέμα που κρατούσε παραμάσχαλα και το πέταξε

στα χέρια του μεγαλόσωμου άντρα laquoΟρίστε πάρrsquo τοraquo

Όμως διαισθανόταν ακόμη την οργή του στον νοτερό αέρα

που ανέπνεε να κολλά πάνω στην επιδερμίδα της να τη σέρνει

πάλι πίσω στον βρομερό κόσμο της γης Η φωνή του ήταν ένα

βουητό στrsquo αυτιά της σαν ασύρματος που δεν είχε συντονιστεί

σωστά Έπρεπε κάθε φορά να προσαρμόζεται ξανά στον ήχο

των ανθρώπων αντί για τον ζεστό σταθερό κραδασμό του τε-

τρακύλινδρου κινητήρα De Havilland

laquoΈχω κανένα μήνυμα από τον Μέντεζraquo τη ρώτησε

laquoΝαι Μου είπε να σου πω ότι το δέμα είναι πλήρεςraquo

laquoΩραίαraquo

Κάτι που έμοιαζε μrsquo ένα νεύμα ικανοποίησης του ξέφυγε

Έβαλε το τετράγωνο τυλιγμένο με καφετί χαρτί δέμα μέσα

από τη νιτσεράδα του που έσταζε νερά χωρίς να της πει ούτε

ένα ευχαριστώ

laquoΘα μπορούσες να είχες σκοτωθεί Merde Δεν θα βάλεις

ποτέ μυαλόraquo

Μα τη Ρομί δεν την ξεγελούσε laquoΤο μόνο που σε ανησυ-

χούσε ήταν ποιος θα πιλοτάριζε τα πολύτιμα αεροπλάνα σου

αν πάθαινα κάτιraquo του απάντησε