(2ονmdashΤελευταῖον)Ἡ χριστιανικὴ ψυχὴ τοῦ Κανάρη

ἦταν διαποτισμένη μὲ τὶς ἀρετὲςτῆς συγχωρήσεως καὶ τῆς ἀνιδιοτέ-λειας ὅπως αὐτὸ ἀποκαλύπτεταιστὰ ἀκόλουθα ἱστορικὰ γεγονόταεἶχε ἤδη παρέλθει ὁ Ἰούνιος τοῦ1824 καὶ στὰ ἐρειπωμένα ἀπὸ τὴντουρκικὴ θηριωδία Ψαρὰ ἡ μόνηποὺ βάδιζε ἦταν ἡ Δόξα Ὁ ἁγνὸςαὐτὸς πατριώτης ἐκλιπαροῦσε νὰδοθεῖ στὴν κατατρεγμένη καὶ ξε-σπιτωμένη οἰκογένειά του ἕνα ἄδειοσπίτι στὸ Ναύπλιο γιὰ νὰ στεγα-

σθοῦν προσωρινά Ὅμως ἡ κυβέρ-νηση Κουντουριώτη ἀρνήθηκε διό-τι ἡ μικροψυχία καὶ ὁ φθόνος τοὺςτύφλωναν καὶ νέκρωναν τὴ συνεί-δησή τους Θὰ μποροῦσε τότε ὁΚανάρης νὰ προτάξει τὴ μέριμναγιὰ τὴν ἐπιβίωση τῆς οἰκογένειάςτου πρὶν ἀπὸ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴνΠατρίδα Θὰ μποροῦσε νὰ εἶχεἐγκαταλείψει τὸν Ἀγώνα πικραμέ-νος ἀπὸ τὴν τόση ἀχαριστία καὶ μίατέτοια προσβολή Ὅμως ὁ Κανάρηςεἶπε κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ laquoΠάτερ ἄφες αὐτοῖςraquo καὶ

συγχώρησε αὐτοὺς ποὺ laquoσταύ-ρωνανraquo ἐκεῖνον καὶ τὴν οἰκογέ-νειά του Τὸ αἴτημα τῆς ΚυριακῆςΠροσευχῆς laquoὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίε-μεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶνraquo ἦταν γιὰτὸν Κωνσταντῆ ὄχι κάποια τυπικὰλόγια μίας προσευχῆς ἀλλὰ καθη-μερινὸς τρόπος ζωῆς Ἔτσι ὁ Ψα-ριανὸς ἥρωας δὲν μνησικάκησεἀλλὰ πῆρε πάλι τὸ πυρπολικό ποὺὕστερα ἀπὸ μύρια προσκόμματατοῦ ἔδωσε ἡ κυβέρνηση καὶ ξανα-χύθηκε στὴ θάλασσα νὰ συνδράμειτὸν Ἐθνικὸ Ἀγώνα

Σύμφωνα μὲ τὸ Γάλλο περιηγητὴVoutier ὅταν στὸ Ναύπλιο τὸ 1824μία ὁμάδα Ἄγγλων ἀξιωματικῶν συν-αντήθηκαν μὲ τὸν Κανάρη τοῦ ἐξέ-φρασαν τὴν ἀπορία τους πῶς δὲνεἶχε λάβει καμιὰ ἀμοιβὴ γιὰ τὰ κα-τορθώματά του ποὺ εἶχαν ἤδη προ-καλέσει τὸ θαυμασμὸ σὲ Εὐρώπηκαὶ Ἀμερική Τὸ ἐρώτημα τοῦ ἔδινεμία λαμπρὴ εὐκαιρία νὰ ἀκουστοῦν

στὸ ἐξωτερικὸ τὰ παράπονά του γιὰτὶς ἀδικίες ποὺ τοῦ ἔκανε ἡ κυβέρ-νηση Κουντουριώτη Ὅμως ὁ Κανά-ρης ποὺ ἀγόγγυστα ὑπέμενε τὸνπαραγκωνισμό του δὲν θέλησε νὰδιασυρθεῖ τὸ ὄνομα τῆς Ἑλλάδοςστοὺς ξένους γιὰ νὰ βρεῖ ἐκεῖνος τὸδίκιο του Ἀπάντησε λοιπόν laquoἩ Δι-οίκηση δὲν μοῦ ἔδωκε τίποτε γιατίτίποτε δὲν θέλω Ἔκαμα τὸ χρέοςμου καὶ εἶμαι εὐτυχισμένος γιrsquoαὐτόraquo Ἡ μεγαλοψυχία του κι ὁ πα-τριωτισμὸς του ἦταν τόσος ὥστε νὰπαραβλέπει τὸ προσωπικό του δί-καιο μπροστὰ στὸ κοινὸ καλό Τὰκείμενα τῶν Εὐαγγελίων ποὺ ἄκου-γε στὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ Συναξάριατῶν Ἁγίων καὶ ἰδίως αὐτὰ τῶν Νεο-μαρτύρων τὸν εἶχαν διδάξει νὰ εἶναιμακρόθυμος καὶ ἀνεξίκακος νὰἔχει ὑπομονὴ καὶ ἀνιδιοτέλεια

Ἡ Εὐαγγελικὴ ἀρετὴ τῆς ἀγάπηςπρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης ποὺ νὰφθάνει μέχρι αὐτοθυσίας ὅπως

αὐτὴ ἀποκαλύπτεται μεταξὺ ἄλλωνκειμένων τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶστὴν Παραβολὴ τοῦ Κυρίου γιὰ τὸνΚαλὸ Σαμαρείτη αὐτὴ λοιπὸν ἡἀρετὴ χαρακτήριζε τὸν ΚανάρηἈποκαλυπτικὸ εἶναι τὸ ἑξῆς γε-γονὸς ποὺ διασώζεται στὸ ποίηματοῦ Σπετσιώτη ποιητῆ ΓεωργίουΣτρατήγη laquoΜατρόζοςraquo Ὅταν στὶς29 Ὀκτωβρίου ὁ ἀτρόμητος αὐτὸςθαλασσομάχος κατόρθωσε ἀνοιχτάτῆς Τενέδου νὰ ἀνατινάξει μίαΤουρκικὴ φρεγάτα τὴν ἀντιναυαρ-χίδα laquoΡιάλα Γεμισίraquo κυνηγημένοςἀπὸ τὴν Τουρκικὴ ἁρμάδα λίγοἔλειψε νὰ σκοτωθεῖ Μὲ ἡρωικὴαὐτοθυσία ὁ Ὑδραῖος ἈλέξανδροςΜατρόζος (1795 ndash 1855) πλησιάζειμὲ τὸ πλοῖο του τὴ βάρκα τοῦ Κα-νάρη γιὰ νὰ τὸν σώσει Ἐνῶ ὁ Μα-τρόζος τὸν παρακινεῖ νrsquo ἀνέβειπρῶτος στὸ πλοῖο ἀπὸ τὴν ἀνεμό-σκαλα ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη ποὺπλημμυρίζει τὰ στήθη τοῦ ἡρωικοῦ

τέκνου τῶν Ψαρῶν τὸν κάνει νὰσκεφθεῖ πρῶτα τὴν ἀσφάλεια τοῦπληρώματός του καὶ μετὰ τὸν ἑαυ-τό του Ἡ ποιητικὴ πένα τοῦ Γεωρ-γίου Στρατήγη βάζει τὸ Ματρόζο νὰθυμίζει χρόνια μετὰ στὸν Κανάρη

laquoΚάνω τιmicroόνι δεξιὰhellipτὸ φλογερὸ τὸ χνῶτο τοῦ Τούρκουθὰ σὲ βουλίαζε θυmicroᾶσαι σοῦ φωνάζωldquoΠρῶτος ἀπrsquo ὅλους νrsquo ἀνεβεῖςrdquomicroὰ δὲν microrsquo ἀκοῦς κι ἀφήνεις ἄλλουςνrsquo ἀνέβουνhellip ἔσκυψα κι ἀπrsquo τὰ microαλλιὰσrsquo ἀδράζω καὶ σrsquo ἔσωσα καὶ φύγαmicroε hellipmicroὰ δάκρυα βλέπω χύνειςhellipraquoΠῶς εἶναι δυνατὸν τὸ παράδει-

γμα τοῦ Κανάρη καὶ τοῦ Ματρόζουνὰ μὴ μᾶς φέρει στὸ νοῦ τὴνἐκλεκτὴ φράση τοῦ βιβλίου τῶνΠαροιμιῶν τῆς Παλαιᾶς ΔιαθήκηςlaquoἈδελφὸς ὑπrsquo ἀδελφοῦ βοηθούμε-νος ὡς πόλις ὀχυρὰ καὶ ὑψηλὴ καὶ

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΕΥΡΩ 5000 ΚΥΠΡΟΥ ΕΥΡΩ 9000 ΕΥ-ΡΩΠΗΣ ΕΥΡΩ 9000 ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΥΡΩ 10000 ΤΙΜΗΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΕΥΡΩ 120

ΙΔΡΥΤΗΣ dagger Ἀρχιμ Χαράλαμπος Δ Βασιλόπουλος 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Τά Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου ΕΤΟΣ ΝΒacute ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1923

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ στὸν χῶρο τῆς Οἰκουμε-νικῆς Κινήσεως ὅτι ὁ Παπισμὸς ἀνήκει στὴν

Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὅτι εἶναι μία ἀπὸ τὶς Το-πικὲς Ἐκκλησίες ποὺ ὅλες μαζὶ συγκροτοῦντὴν Ἐκκλησία τὴν Μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀπο-στολικὴ Ἐκκλησία τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ Συνέ-πεια τῆς ἀντιλήψεως αὐτῆς εἶναι ἡ πεποίθησηὅτι ὁ Πάπας ἔχει πλήρη ἱερωσύνη μὲ ἀδιάκοπηἈποστολικὴ Διαδοχή εἶναι κανονικὸς Ἐπίσκο-πος διάδοχος τοῦ Ἀπ Πέτρου καὶ τελεῖ ἀπο-λύτως ἔγκυρα μυστήρια ποὺ προσφέρουν τὴναὐτὴ σώζουσα Θ Χάρη ποὺ παρέχεται καὶ διὰτῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Καρπὸς τῆς ἀντιλήψεως αὐτῆς εἶναι ἡ περὶlaquoἀδελφῶν Ἐκκλησιῶνraquo συζήτηση καὶ ἡ ἀπόφα-ση τῆς Ζ΄ Συνελεύσεως τῆς Ὁλομελείας τῆς

Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Δια-λόγου Ὀρθοδόξων καὶ ΡΚαθολικῶν στὸ Bala-mand τὴν 17-2461993 γνωστὴ ὡς ʻσυμφωνία

Balamandʼ laquoἙκατέρωθεν ἀναγνωρίζεται ὅτιὅσα ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστὸς εἰς τὴν Ἐκκλησίαντου ndash ὁμολογία τῆς ἀποστολικῆς πίστεως με-

τοχὴ εἰς τὰ αὐτὰ μυστήρια κυρίως εἰς τὴν μίανἱερωσύνην τὴν τελοῦσαν τὴν μίαν θυσίαν τοῦΧριστοῦ ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῶν ἐπισκόπων ndash

δὲν δύνανται νὰ θεωρηθοῦν ὡς ἀποκλειστικὴἰδιοκτησία μιᾶς τῶν ἡμετέρων Ἐκκλησιῶν Εἶναισαφὲς ὅτι ἐντός τοῦ πλαισίου τούτου ἀποκλεί-εται πᾶς ἀναβαπτισμόςraquo

Τί σημαίνει ὅμως laquoἐκκλησίαraquo Ἡ λέξη εἶναιἐξαιρετικὰ πολυσήμαντη Ἀρχικὰ ἀναφερότανστὴν ἁπλὴ λαϊκὴ συνέλευση (πχ laquoἐκκλησία τοῦδήμουraquo) Ἀργότερα περιορίστηκε καὶ σήμεραχρησιμοποιεῖται ἀποκλειστικὰ σὲ θρησκευτικὰπλαίσια προσδιορίζοντας κάποιες κοινότητεςχριστιανικὲς (πχ προτεσταντικὲς ἐκκλησίες) ἢἀκόμα καὶ μὴ χριστιανικὲς (ἐκκλησία τῶν Μορ-

ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΝΑ ΤΙΜΑΤΑΙ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΩΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Δαιμονική ἐπινόησις νά τιμᾶται ἡ αἵρεσις ὡς ἄσπιλος Νύμφη τοῦ Χριστοῦ μας

Κατετέθη μήνυσις εἰς τὴν Ἱεράν Σύνοδον ὑπὸ Ὀρθοδόξων σωματείων καὶ πιστῶν

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΣΕΒ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ

Μήνυσιν ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συν-όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςκατέθεσαν ὑπὸ μορφὴν laquoκαταγγε-λίας ndash ψηφίσματοςraquo τριακόσιοι καὶπλέον Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἐναντίοντοῦ Σεβ Μητροπολίτου Περγάμουκ Ἰωάννου Ζηζούλια τὸν ὁποῖονκατηγοροῦν ὅτι διδάσκει αἱρετικὰςθέσει εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δόξου Ἐκκλησίας κλονίζων τὴν Πί-στιν τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν Μίαβασικὴ κατηγορία εἶναι πώς ὁ ΣεβΜητροπολίτης ὁ ὁποῖος εἶναιὑπέρμαχος τῆς παναιρέσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ καὶ συνεργάζεταιδιὰ τὴν προώθησίν του μετὰ τοῦΒατικανοῦ ἐργάζετα θεολογικῶς μὲβάσιν τὴν ἐπιστημονικὴν λογικὴν

καὶ ὄχι μὲ τὴν Ὀρθόδοξον Πατε-ρικὴν Παράδοσιν Διὰ νὰ τεκμηριώ-σουν τὴν θέσιν των ἐπικαλοῦνται

τὸν καθηγητὴν Δογματικῆς κ Μέ-γαν Φαράντον ὁ ὁποῖος σημειώνειδιὰ τὸν Σεβ Περγάμου κ Ἰ Ζηζι-

ούλαν laquoὉ κ Ζηζιούλας ἀποφεύγειἐπιμελῶς νὰ ἐργάζεται μὲ θεολο-γικὰς ἐννοίας ὅπως εἶναι ἡ θ ἀπο-κάλυψις ἡ Ἁγία Γραφή ἡ Ἱερὰ Πα-ράδοσις αἱ ἀποφάσεις τῶν ΟἰκουμΣυνόδων ἡ αὐθεντία τῆς Ἐκκλη-σίας ἡ πίστις κλπraquo Καὶ ὅταν χρη-σιμοποιῆ αὐτὰς τὰς ἐννοίας laquoοὐδέ-να σχεδόν ρόλον παίζουν εἰς τὸνθεολογικόν του στοχασμόνraquo κατα-λήγει ὁ κ Φαράντος Ἐπ᾽ αὐτοῦ τοῦσημείου ὑπογραμμίζουν εἰς τὴν μή-νυσιν ὅτι laquoὉ Περγάμου θεολογών-τας ἐπαναλαμβάνει σὲ ἄλλη συχνό-τητα τὴν θεολογικὴ μέθοδο τοῦΒαρλαάμ ποὺ ὡς γνωστὸν πολέμη-σε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶςδι᾽ αὐτῆς δὲ ναρκοθετεῖ καὶ δια-βρώνεται ἡ Ὀρθόδοξη Πίστηraquo

Ἀκολούθως παρουσιάζουν τεκμη-ριωμένας ὅλας τὰς κακοδόξους θέ-

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

laquoἈναστάσεως ἡmicroέρα καὶ λαmicroπρυνθῶmicroεν τῇ πα-νηγύρει καὶ ἀλλήλους περιπτυξώmicroεθα Εἴπωmicroενἀδελφοί καὶ τοῖς microισοῦσιν ἡmicroᾶς συγχωρήσω-microεν πάντα τῇ Ἀναστάσει καὶ οὕτω βοήσωmicroενΧριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατονπατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς microνήmicroασι ζωὴν χα-ρισάmicroενοςraquo (Ἐκ τῶν Στιχηρῶν τοῦ Πάσχα)

Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Ὀλυμπιάδος μοναχῆς

Ἠ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝΤοῦ κ Μιχαὴλ Ε Μιχαηλίδη Θεολόγου

ΖΟΦΕΡΑΙ ΗΜΕΡΑΙΤοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΣΤΟΥΣ πολὺ δύσκολους καιρούς μας ὁ λαὸς ὑποφέρει Ἡ οἰκονο-μικὴ κρίση τοῦ ἔχει ἀφαιρέσει τὶς ὅποιες δυνάμεις διέθετε Ἡἀγανάκτησή του εἶναι ἔκδηλη καὶ ἡ ἀπέχθειά του πρὸς τοὺς πο-

λιτικούς οἱ ὁποῖοι ἔφεραν τὴ Χώρα στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ ἐκδηλώ-νεται μὲ πολλοὺς τρόπους

Ὁ λαός μας δὲν ἔχει ποῦ νὰ ἀκουμπήσει οὔτε καὶ μπορεῖ νὰ στηρί-ξει σὲ κάποιον τὴν ἐλπίδα του Ζεῖ μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι τὸ αὔριο δὲνθὰ εἶναι καλύτερο Μέσα σὲ αὐτὴ τὴ ζοφερὴ κατάσταση ὅπου χάθη-κε τὸ χαμόγελο ἀπὸ τὰ πρόσωπα εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐμφανιστοῦν οἱπνευματικοὶ ἡγέτες γιὰ νὰ στηρίξουν τὸ λαό Σὲ αὐτοὺς συγκαταλέ-γω καὶ τοὺς θρησκευτικούς οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς ζοῦν στὸ δικό τουςκόσμο καὶ δὲν ἀνησυχοῦν πολύ Βέβαια ὑπάρχουν οἱ φωτεινὲς ἐξαι-ρέσεις ἀλλὰ οἱ περισσότεροι συνεχίζουν τὶς δραστηριότητές τουςποὺ προφανῶς δὲν ἐνδιαφέρουν τοὺς πολλούς γιὰ νὰ μὴ πῶ ὅτι τοὺςἐνοχλοῦν

Ἰδιαίτερα ταλαιπωροῦνται οἱ συνειδητοὶ χριστιανοί οἱ ὁποῖοι θέ-λουν νὰ βροῦν τὸν πνευματικὸ πατέρα καὶ νὰ τοῦ ἐμπιστευθοῦν τὰπροβλήματά τους Τελικὰ διαπιστώνουν ὅτι εἶναι ἐντελῶς μόνοι Καὶσὰν νὰ μὴ ἔφτανε αὐτό βλέπουν τοὺς οἰκουμενιστὲς τοῦ Φαναρίουκαὶ τῆς Ἑλλάδος νὰ συνεχίζουν τὸ ἔργο τους Συναντῶνται μὲ τοὺςαἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους συμπροσεύχονται καὶ συνομιλοῦν γιὰτὴν πορεία τῶν διαφόρων θρησκειῶν καὶ τὴν εἰρήνη τοῦ σύμπαντοςκόσμου Εἶναι πιὰ βέβαιο ὅτι ἔχουν ἐντολὲς ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τῆςγῆς νὰ ἀμβλύνουν τὶς δογματικὲς διαφορὲς προκειμένου νὰ γίνει τὸἔργο τῆς παγκόσμιας ἐξαθλίωσης εὐκολότερο Ἀλίμονο στοὺς λαούςποὺ οἱ θρησκευτικοί τους ἡγέτες ἔγιναν ὄργανα τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κό-σμου καὶ ἔχασαν τὸ ὁμολογιακό τους φρόνημα Ἡ ἀνησυχία μας κο-ρυφώνεται ὅταν βλέπουμε τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη νὰ πρωτο-στατεῖ στὸν οἰκουμενισμό λὲς καὶ δὲν ἔχει τίποτα ἄλλο σοβαρότερονὰ κάνει Εἶναι ἀπογοητευτικὲς οἱ φωτογραφίες ποὺ δημοσιεύονταιἘνδεικτικὰ ἀναφέρω τὴν ἐπίσκεψή του στὴν Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆςΝέας Ὑόρκης στὶς 28 Ὀκτωβρίου 2009 Ἦταν προκλητική Τί ἔχει νὰπεῖ ἕνας Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μὲ ἕνα Ἀρχιρραβίνο Ἐπίσης στὶς27 Ὀκτωβρίου 2011 πραγματοποιήθηκε διαθρησκειακὴ συνάντηση καὶσυμπροσευχὴ στὴν Ἀσίζη ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Βατικανοῦ Ἦταν μιὰὡραία θεατρικὴ παράσταση ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν ἔλειπε ὁ ΟἰκουμενικὸςΠατριάρχης Δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες ὅπου ὁ Πατριάρχης συνο-μιλεῖ μὲ τὸ Πάπα καὶ τοὺς ἄλλους laquoἀδελφούςraquo Ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰἄλλα ποὺ πραγματοποιοῦνται δείχνουν ὅτι ὁ οἰκουμενισμὸς ἔχει προ-καλέσει βαθύτατη διάβρωση στὶς συνειδήσεις τῶν μεγαλόσχημων τῆςἘκκλησίας καὶ ἡ Ὀρθοδοξία κινδυνεύει νὰ ἑνωθεῖ μὲ τοὺς αἱρετικοὺςκαὶ νὰ χάσει τὴν ὀρθότητα τῆς χριστιανικῆς πίστεως

Εἶναι καιρὸς νὰ ἀντιδράσουμε στὰ οἰκουμενιστικὰ σχέδια τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ νὰ ἀπαιτήσουμε προσήλωση στὴν πα-ράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας

Ὁ διάσημος θεολόγος τοῦ20οῦ αἰώνα Παναγιώτης Τρεμ-πέλας στό σπουδαιότατο ἀπο-λογητικό βιβλίο του laquoἸησοῦς ὁἀπό Ναζαρέτraquo γράφει γιά τήνἈνάσταση τοῦ Χριστοῦ laquoἈναμ-φισβητήτως τήν ὑπεροχωτέρανκαί περισσότερον ἔκτακτον θέ-σιν μεταξύ τῶν θαυμάτων τοῦἸησοῦ Χριστοῦ κατέχει ἡ ἐκνεκρῶν ἀνάστασις αὐτοῦ Ἀπο-τελεῖ αὕτη τό ἐπιστέγασμα τῆςὅλης ὑπερφυσικῆς δράσεώς τουκυριολεκτικῶς θαῦμα μεταξύτῶν θαυμάτων του ἔργον ὑπερ-φυές Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χρι-στοῦ ὑπῆρξε τό ὑπεροχώτερονκαί καινότερον ἐξ ὅλων τῶν γε-γονότων ἀπό ὅσα ποτέ εἶδε καίἤκουσεν ὁ κόσμοςraquo

Δέν ὑπερβάλλουμε ἄν ποῦμεπώς ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά αὐθεντικό-τερα γεγονότα τῆς παγκόσμιαςἱστορίας μέ τούς περισσότερουςκαί αὐθεντικότερους μάρτυρεςτοῦ θαύματος τούτου

Ἰδιαίτερα ὁ Παῦλος - ὁ σοφόςκαί μέγας καί σπάνιος αὐτόςἄνθρωπος - δέ μποροῦσε νά πι-στέψει εὔκολα σ᾽ ἕνα τέτοιο καίὕψιστης σημασίας γεγονός Εἶ-ναι τέτοια ἡ πεποίθησή του στήνἈνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὥστε νάκηρύττει ὅτι laquoεἰ Χριστός οὐκἐγήγερται κενόν ἄρα τό κήρυ-γμα ἡμῶν κενή δέ καί ἡ πίστιςὑμῶνraquo (Α´ Κορ ΙΕ´ 14) Κι ἕναςδεύτερος συλλογισμός Ἐάν ὁΧριστός δέν ἀναστήθηκε οὔτε῾μεῖς θ᾽ ἀναστηθοῦμε Δηλαδήγκρεμίζεται ἡ πεποίθηση καί ἡπίστη μας στήν ἀθανασία Καίμέ τέτοιο σκεπτικισμό ποῦ κα-ταλήγουμε Ἡ ἀπάντηση τοῦΠαύλου καί πάλι σαφής laquoΕἰ νε-κροί οὐκ ἐγείρονται φάγωμενκαί πίωμεν αὔριον γάρ ἀποθνή-σκομενraquo (Α´ Κορ ΙΕ´ 32)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δένπέρασε σάν ἕνα ἀπ᾽ τά συνηθι-σμένα γεγονότα περιορισμένηςἐμβέλειας καί σημασίας ἀλλ᾽

Εἰς τὰς κατηγορίας τὰς ὁποίας ἔχουν περιλάβει εἰς τὴν μήνυσιν τὰ Ὀρθόδοξα σωματεῖα καὶ οἱτριακόσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ εἶναι 1ον) Ἡ Βαπτισματικὴ θεολογία διὰ τῆς ὁποίας ὁ ΣεβΜητροπολίτης ἀποδέχεται τὸ αἱρετικὸν βάπτισμα 2ον) Αἱ θεωρίαι τῶν Κλάδων καὶ τῶν laquoἀδελφῶνἘκκλησιῶνraquo ὡς καί τὸ ἐφεύρημα τοῦ Βατικανοῦ ποὺ εἶναι ἡ θεωρία τῶν laquoδύο πνευμόνωνraquo τῆςἘκκλησίας μὲ τὴν ὁποίαν ἐπιχειρεῖται ἡ ἅλωσις τῆς Ὀρθοδοξίας (Διατὶ ὑποστηρίζουν αἱ θεω-ρίαι αὐταὶ εἶναι αἱρετικαὶ καὶ ξέναι πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ Θεολογίαν) 3ον) Ἡεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία τὴν ὁποίαν κηρύσσει ὁ Περγάμου Χαρακτηρίζουν τὴν laquoεὐχαρι-στιακὴν ἐκκλησιολογίανraquo ὡς τὸν Δούρειον ἵππον μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰ ἑνωθῆ τὸ μεγαλύτεροντμῆμα τῶν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸ Βατικανόν (Περὶ τῆς αἱρέσεως αὐτῆς ὡς χα-ρακτηρίζουν τὴν εὐχαριστιακὴν ἐκκλησιολογίαν ἔχουν ὁλόκληρον κεφάλαιον καὶ τὴν συνδέουνκαὶ μὲ τὸ Πρωτεῖον τοῦ Πάπα) Ὁ Σεβ Περγάμου ἀναπτύσσει τὴν θεωρίαν τῆς ἱερότητος τοῦπρωτείου τοῦ Πάπα τὸ ὁποῖον ἡ ἐκκοσμικευμένη Ὀρθοδοξία δὲν ἠδύνατο νὰ κατανοήση Τὰ ὀνό-ματα καὶ τῶν δύο Ὀρθοδόξων Σωματείων τὰ ὁποῖα ὑπέγραψαν τὴν μήνυσιν καὶ τὴν ὑπέβαλον εἰςτὴν Ἱ Σύνοδον ὑπὸ μορφὴν ndashκαταγγελίαςndash ψηφίσματος Ὁλόκληρον τὸ κείμενον τῆς μηνύσεως

Εἰς τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος Μελισσοχωρίουκατεχωρήθη τὸ ἀκόλουθον διαφωτιστικὸν Ὀρθόδοξον ἄρθρον διὰ τὸνΟἰκουμενισμόν γραφὲν ὑπὸ τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ Εἰς αὐτὸ τονίζεται ὅτιστόχος τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι Ἕνας Θεός πολλὲςθρησκεῖες Μὲ τὸν στόχον αὐτὸν κηρύσσουν ἀνυπακοὴν πρὸς τὴν ΚαινὴνΔιαθήκην Διότι ὑπογραμίζουν laquoΝαίmiddot ἕνας Χριστός πολλὲς πίστειςπολλὰ βαπτίσματαraquo

laquoἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπειδὴ εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ χαρα-κτηρίζεται ἀπὸ διαχρονικὴ καὶ παγκόσμια ἑνότητα δογματικῆς Πίστεως ὉἸησοῦς Χριστὸς εἶναι ldquoχθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός (ὁ ἴδιος) καὶ εἰς τοὺςαἰῶναςrdquo1 ἀναλλοίωτος καὶ ἑνώνει ἐν Ἑαυτῷ τὴν ἀνθρωπότητα ldquoἐν ἑνὶσώματι εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνηνrdquo2 καθ᾽ ὅσον αὐτὴ ἐνσω-

ΚΕΜΠΑ

3645ΚΩΔΙΚΟΣ

3053

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥΚΗΡΥΣΣΕΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗΝ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ

Γράφει ὁ π Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος Ἐφημέριος ῾Ιεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν

Σεβ Μητροπολίτης Γόρτυ-νος Νά λέμε μίαν φοράντήν ἡμέραν τό Σύμβολοντῆς Πίστεως Σελ 8

Αἱ αὐθαιρεσίαι τοῦ ΟἰκουμΠατριάρχου εἰς ζητήματαπίστεως καί ἡ ἀφωνία τοῦἉγίου Ὄρους Σελ 8

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κἹερώνυμος laquoΓίνετε ἄν-θρωποι τῆς Ἀναστάσεωςκαί μή φοβεῖσθεraquo Σελ 8

Πατερική ἤ Πατρομάχος ἡlaquoμεταπατερική θεολογίαraquoΤοῦ κ Ἰω Τάτση Σελ 8

Ὀρθόδοξον τό μάθηματῶν Θρησκευτικῶν εἰς τήνΜολδαβίαν Σελ 3

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Πε-ριστερίου ἐκπρόσωπος τῆςἘκκλησίας εἰς τούς Θεο-λογικούς Διαλόγους μετάτῶν ἑτεροδόξων Σελ 4

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ ΚυρίουΤοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ πΜάρκου Μανώλη Σελ 5

Πάσχα τό τερπνόν Τοῦ κΛάμπρου Σκόντζου Σελ 5

Νέος ἡγούμενος εἰς τήνἹεράν Μονήν τοῦ ὉσίουΔαυΐδ Εὐβοίας Σελ 6

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ laquoΟΤraquo

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣἝνας ἥρωας μέ ἀκλόνητον πίστιν εἰς τόν Χριστόν

Τοῦ Βασιλείου Γ Βοξάκη Καθηγητοῦ Θεολόγου

ΠΑΣΧΑΛΙΟΙ ΕΥΧΑΙΤὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον

τῆς laquoΠανελληνίου ὈρθοδόξουἙνώσεωςraquo (ΠΟΕ) ὡς καὶ ἡ Δι-εύθυνσις ἡ Σύνταξις καὶ τὸπροσωπικὸν τοῦ laquoὈρθοδόξουΤύπουraquo μὲ τὴν εὐκαιρίαν τῆςἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πάσχα εὐχό-μεθα πρὸς τὰ μέλη τῆς Ἑνώσε-ως καὶ τοὺς συνδρομητάς ἀνα-γνώστας φίλους και ὑποστη-ρικτὰς τοῦ κοινοῦ ἔργου ὅπωςlaquoὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νε-κρῶν διά τῆς δόξης τοῦ Πα-τρός οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινό-τητι ζωῆς περιπατήσωμεν (Ρωμστ´ 4)raquo Ἐπίσης γνωστοποιεῖ ὅτι λόγῳτῶν ἀργιῶν τοῦ Πάσχα ἡ ἐφη-μερὶς δὲν θὰ κυκλοφορήση τὴνἑπομένην ἑβδομάδα τῆς Διακαι-νησίμου (20412) ἀλλὰ τὴν με-θεπομένην Παρασκευὴν 27412 Τὸ Βιβλιοπωλεῖον ὅμως θὰπαραμείνη ἀνοικτὸν καὶ θὰ λει-τουργῆ ὅλας τὰς ἐργασίμουςἡμέρας καί ὥρας

Εἰς τὸ θεολογεῖν χρησιμοποιεῖ τὴν ἐπιστημονικὴν λογικὴν καὶ ὄχι τὴν Ὀρθόδοξον Πατερικήν Παράδο-σιν ἐπαναλαμβάνων εἰς ἄλλην συχνότητα τὴν θεολογικὴν μέθοδον τοῦ Βαρλαάμ τὴν ὁποίαν ἐπολέμη-σεν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς Διά τῆς μεθόδου αὐτῆς ναρκοθετεῖται ἡ πίστις ὑπογραμμίζουν

ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΜΗΝΥΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΣΧΑΛΙΟΝΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΤΟΥ ΣΕΒ ΣΠΑΡΤΗΣ

Πλῆρες ἐκκλησιαστικῶνndashσωτηριολογικῶν ἀλλά καί πολιτικοκοινωνικῶνκαί ἐθνικῶν μηνυμάτων εἶναι τό Πασχάλιον μήνυμα τοῦ Σεβ Μητροπολί-του Σπάρτης κ Εὐσταθίου Αὐτό ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΓιορτάσαμε μπροστά ἀπό λίγες μέρες τή μεγάλη ἐπέτειο τῆς ἐθνικῆςμας παλιγγενεσίας Γιορτάσαμε τήν ἀπελευθέρωση τῆς ἀθάνατης Χώραςμας καί τιμήσαμε τούς ἔνδοξους καί γενναίους ὑπερασπιστές της πούθυσίασαν laquoγιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευ-θερίαraquo τό βιός τους τήν ὑγεία τους τήν πολύτιμη ζωή τους καί ἀναρίθ-μητοι Κληρικοί τήν ἱερωσύνη τους

Σήμερα γιορτάζουμε μιά ἄλλη ἀσύγκριτη γιορτή πού ἔχει σχέση μέ τήνἀπελευθέρωσή μας ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τήν καταθλιπτική ἀνά-μνηση τοῦ θανάτου μας Σήμερα γιορτάζουμε laquoτοῦ θανάτου τήν νέκρω-σιν καί τοῦ Ἅδου τήν καθαίρεσινraquo Ὅμως καί σήμερα εὑρισκόμαστε πάλισέ θέση δεινή Νιώθουμε μιά καινούργια αἰχμαλωσία μιά δουλεία πούεἶναι χειρότερη ἀπό ἐκείνη πού ἐπέβαλαν οἱ ἐχθροί τῆς πατρίδος μας

Εὑρισκόμαστε σήμερα μπροστά σέ μιά πρωτοφανῆ σύγχυση Τά κάτωἔγιναν ἄνω καί τά ἄνω κάτω Κλονίζονται θεσμοί αἰωνόβιοι καί διασύρον-ται πρόσωπα χωρίς νά ἔχει τό θάρρος κάποιος νά τά ὑπερασπιστεῖ Ἡ ἀλή-θεια κρύβεται καί ἀποσιωπᾶται ἐνῶ τό ψέμα καί ἡ ἀδικία θριαμβεύουν Τόδίκαιο χαρακτηρίζεται ἄδικο ἡ κακία ἐπιβάλλεται σάν ἀρετή καί γενναι-ότητα Ἡ ἀνηθικότητα καί ἡ διαφθορά καθιερώνονται ὡς ἠθικά ἐπιτρε-πτές Ἡ βία θεωρεῖται ἀπαραίτητο μέσο κατάκτησης πολιτικῶν καί ἀτο-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ

Τὸ πραγματικὸν πρόσωπον τῶν Οἰκουμενιστῶν Καθηγητῶν τοῦ Ἀρι-στοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ἀπεκάλυψεν ὁ Πρωτοπρεσβύ-τερος καὶ Ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστη-μίου Θεσσαλονίκης π Θεόδωρος Ζήσης Οἱ καθηγηταὶ αὐτοί ἐνεργοῦντεςκαθ᾽ ὑπόδειξιν τοῦ Φαναρίου ἐστοχοποίησαν τοὺς Σεβ ΜητροπολίταςΠειραιῶς ἢ καὶ Κυθήρων κ Σεραφείμ Σεραφείμ ἐπειδὴ εἶναι ἐλεγκτικοὶπρὸς τὴν διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν διὰ τὴν οἰκουμενιστικὴν πορείαν τηςἀλλὰ καὶ πρὸς Ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι ἐκφράζουν ξένας πρὸς τὴν ὈρθόδοξονΘεολογίαν θέσεις Οἱ καθηγηταὶ αὐτοὶ ἐξαπέλυσαν ἐπίθεσιν καὶ ἐναντίοντοῦ Σεβ Μητροπολίτου Ράσκας καὶ Πριζρένης κ Ἀρτεμίου τὸν ὁποῖονπλέον δὲν ἀναγνωρίζουν ὡς κανονικὸν Ἐπίσκοπον προφανῶς διότιἐκφράζει ἀντιοικουμενιστικὰς καὶ φιλοπατριωτικὰς θέσεις διὰ τὴν πατρί-δα του (Ἄλλωστε αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς λόγος τῆς καθαιρέσεώς του)Ὁ πατὴρ Θεόδωρος Ζήσης εἰς ὁμιλίαν κατὰ τὴν Κυριακὴν 1ην Ἀπριλίουὑπεγράμμισεν ὅτι οἱ καθηγηταὶ αὐτοὶ ἔπρεπε νὰ ἔχουν καταδικασθῆ ἀπὸτὴν Ἱ Σύνοδον διὰ τὰς αἱρετικὰς θέσεις καὶ ἀπόψεις των Ἀκολούθως ἐτό-νισεν ὅτι μερικαὶ πλάναι τῶν καθηγητῶν αὐτῶν εἶναι ἡ ἄρνησις τῆς θεο-πνευστίας τῆς Πεντατεύχουhellip ἡ ὑποτιθεμένη laquoἀλλοίωσιςraquo τοῦ Εὐαγγελί-ου τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον ἡ θέσις των ὑπὲρ τῆς χειρο-τονίας γυναικῶν εἰς τὸν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν κἄ Συμφώνως δὲ μὲ τὴνἱστοσελίδα laquoθρησκευτικάraquo

laquoὉ π Θεόδωρος τόνισε ἐπίσης ὅτι πολλοὶ ἐκ τῶν ὑπογραφόντων τὴνἘπιστολὴ συμπροσεύχονται μὲ τοὺς παπικοὺς ἐπὶ πολλὰ ἔτη καὶ ἄλλοιἀντιμετωπίζουν τοὺς Μονοφυσίτες ὡς Ὀρθοδόξους

Ἀναφέρθηκε δὲ ὁ π Θεόδωρος Ζήσης στὴν στάση κάποιων καθηγητῶνἀπέναντι στὸ θρησκευτικὸ μάθημα καὶ εἶπε συγκεκριμένα ldquoΘέλουν νὰ κα-ταργηθεῖ ὁ ὀρθόδοξος χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶνκαὶ νὰ γίνει Θρησκειολογία Καὶ μόνο αὐτὸ τοὺς στερεῖ τὸν τίτλο τοῦὀρθοδόξου καθηγητοῦ Δὲν θέλετε νὰ ὑπάρχει ὀρθόδοξη κατήχηση στὰσχολεῖα καὶ θέλετε νὰ διδάσκουμε γιὰ τὸν Βούδα καὶ τὸν Μωάμεθ Καὶεἶστε ἐσεῖς καθηγητὲς σὲ Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολή Καὶ ἀπευθύνεστεσὲ Ἱ Σύνοδο Ὀρθόδοξη ποὺ θὰ ἔπρεπε καὶ μόνο γιὰ αὐτὸ νὰ σᾶς τιμω-ρήσει Ἔχετε τὸ θάρρος καὶ τὸ θράσος νὰ ἀπευθύνεστε στὴν Ἱ ΣύνοδοrdquoΠροανήγγειλε δὲ ὁ π Θεόδωρος ἀναλυτικὴ κριτικὴ τῆς Ἐπιστολῆς τῶνκαθηγητῶν πρὸς τὴν Ἱ Σύνοδο ἀλλὰ καὶ τῶν ἀπόψεών τους μετὰ τὶςἑορτὲς τοῦ Πάσχαraquo

Ὑπὸ τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π Θεοδώρου Ζήση

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΑΣ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΤΟΥ ΑΠ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΟἱ ὁποῖοι ἐστοχοποίησαν τοὺς ὑπερμάχους τῆς Πίστεως

Σεβ Πειραιῶς Κυθήρων καὶ Ράσκας καὶ Πριζρένης

ἰσχύει δὲ ὥσπερ τεθεμελιωμένονβασίλειονraquo

Ὁ Θεὸς ὅμως ἐπιτρέπει καὶ τὶςδοκιμασίες ἔτσι ὥστε νrsquo ἀποκαλύ-πτονται τόσο ἡ ἀληθινὴ καὶ στα-θερὴ πίστη ὅσο καὶ ἡ ἐπιφανειακὴκαὶ προσποιητὴ πίστη Ὁ Κανάρηςεὐλογοῦσε τὸ Ἅγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦκαὶ στὶς ἐπιτυχίες καὶ στὶς ἀποτυ-χίες Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸ Χριστὸδὲν εἶχε ἴχνος ἰδιοτέλειας Ἂν καὶὀλιγογράμματος κατανοοῦσε βιω-ματικὰ αὐτὸ ποὺ διδάσκουν οἱ Πα-τέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅτι τὸΘεὸ πρέπει νὰ τὸν ἀγαποῦμεὅπως τὸ παιδὶ τὸν πατέρα τουΟὔτε νὰ τὸν ὑπακοῦμε ἀπὸφόβο γιὰ νὰ μὴ μᾶς τιμωρήσειοὔτε νὰ κάνουμε τὸ θέληματοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ μᾶς ἐπιβρα-βεύει μὲ ἀνταλλάγματα Ὁ Κα-νάρης τὸ καλοκαίρι τοῦ 1825ἀπέτυχε στὸ παράτολμο σχέ-διό του νὰ κάψει τὸν Αἰγυ-πτιακὸ στόλο τοῦ ΜωχάμετἌλη μέσα στὸ λιμάνι τῆς Ἀλε-ξάνδρειας ἐπίσης στὶς 3 Δε-κεμβρίου τοῦ 1827 laquoἐξ ἀντι-πνοίας τοῦ ἀνέμουraquo δὲν κα-τορθώνει νὰ πυρπολήσει τὰΤουρκικὰ μεταγωγικὰ στὴνΚρήνη τῆς Μικρᾶς ἈσίαςὍμως οὔτε ἡ πίστη του κλονι-ζόταν οὔτε παραπονιόταν ὅπο-τε δὲν εἶχε τὴ Θεία συνδρομήἈλλὰ οὔτε καὶ σὲ μεγαλύτεραδεινὰ ὅταν βρέθηκε ὅπως ἡκαταστροφὴ ἀπὸ τοὺς Τούρ-κους τῆς ἰδιαίτερης πατρίδαςτου τὸ 1824 ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁβίαιος θάνατος τῶν τριῶν ἀγο-ριῶν του στάθηκαν ἱκανὰ νὰἐπηρεάσουν ἔστω καὶ στὸ ἐλά-χιστο τὴν ἀφοσίωσή του στὸνΠαντοκράτορα Κύριο Ὁ Κα-νάρης σrsquo ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώ-σεις ἐφάρμοσε τὸν ἀσκητικὸ λόγοτοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου laquoΟἱθλίψεις καὶ οἱ στεναχώριες ἀντιμε-τωπίζονται μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδαστὸ Θεόraquo

Ἀλλὰ καὶ ὑπόδειγμα τιμιότηταςὑπῆρξε ὁ θρυλικὸς αὐτὸς θαλασσο-μάχος Μετὰ τὴν ἀποτυχημένη ἐπι-

χείρηση στὸ λιμάνι τῆς Ἀλεξάν-δρειας στὸ μακρὺ ταξίδι τῆς ἐπι-στροφῆς πρὸς τὴν Πατρίδα τελεί-ωσαν στὸ πλοῖο του τὰ τρόφιμα καὶτὸ νερό Τυχαῖα διασταυρώθηκαν μrsquoἕνα ἐμπορικὸ πλοῖο μὲ αὐστριακὴσημαία τὸ ὁποῖο ἀκινητοποιοῦν ὉΚανάρης λέει στὸν καπετάνιο γιὰτὰ τρόφιμα ποὺ θέλοντας καὶ μὴτοὺς ἔδωσε laquoΔὲν ἔχω χρήματα νὰσὲ πληρώσω τώρα γράψε σrsquo ἕναχαρτὶ πόσο ἀξίζουν καὶ φέρε το νὰτὸ ὑπογράψωraquo laquoὍμως ἐσεῖς δὲνἔχετε Ἔθνοςraquo τοῦ λέει εἰρωνικὰ ὁ

ξένος καπετάνιος Μὲ ἀκράδαντηβεβαιότητα στὴ συνδρομὴ τοῦ Χρι-στοῦ καὶ τῆς Παναγίας ὁ Κανάρηςτοῦ ἀπάντησε μὲ βροντερὴ φωνήlaquoἊν δὲν ἔχουμε Ἔθνος θὰ κάνου-μεraquo Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσηὅταν ἔγινε Πρωθυπουργός ἐξόφλη-σε ὅλο τὸ χρέος χωρὶς καμία πρό-φαση κρατώντας τὴν παλιά τουὑπόσχεση καὶ ἐφαρμόζοντας ὡς

γνήσιος Χριστιανὸς τὴν προτροπὴτοῦ Κυρίου laquoΤὸ ναὶ σας πρέπει νὰεἶναι ναὶ καὶ τὸ ὄχι ὄχιraquo

Ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης ἀνέ-λαβε ἀρκετὲς φορὲς ὑπουργὸς καὶΠρωθυπουργὸς καὶ ἐπὶ βασιλείαςὌθωνα καὶ Γεωργίου Α´ ἀσκώνταςτὰ καθήκοντά του μὲ συνέπειαἦθος καὶ βλέποντας τὸ ἀξίωμά τουὄχι ὡς ἐξουσία ἀλλὰ ὡς διακόνημαμὲ τὴν ἔννοια ποὺ ἔχει ὁ ὅρος στὸΧριστιανισμό δηλαδὴ τῆς ἀνιδιοτε-λοῦς προσφορᾶς πρὸς τὸν πλησίονΠροσηνὴς καὶ καταδεκτικὸς στάθη-

κε πρὸς ὅλους καὶ ἰδίως τοὺςπαλαιοὺς συναγωνιστές τουπρόθυμος νὰ τοὺς συνδράμεισὲ ὅτι μποροῦσε χωρὶς νὰ ἐπι-τρέψει στὴ θέση ποὺ κατεῖχενὰ θολώσει τὴ μνήμη του καὶνὰ ἀμβλύνει τὴν ἀνθρωπιάτου Μεταξὺ τῶν πολλῶν ἱστο-ρικῶν ἀποδείξεων ἂς ἀναφέ-ρουμε τὸ ἑξῆς Τὸ 1865 χορή-γησε πιστοποιητικὰ συμμε-τοχῆς στὸν Ἀγώνα τῆς Ἀνε-ξαρτησίας στὶς οἰκογένειες τῶνΚυπρίων ἀγωνιστῶν Κωνσταν-τίνου Κυπριώτη καὶ τοῦ γιοῦτου Γεωργίου Κυπριώτη ποὺπνίγηκαν ἐκτελώντας τὸ καθῆ-κον τους πρὸς τὴν ΠατρίδαΤὸ ἴδιο πιστοποιητικὸ χορήγη-σε καὶ στὸν συμπολεμιστὴ τουΠ Καλαφάτη καθὼς καὶ σὲἄλλους ἀγωνιστές

Ὁ θρυλικὸς Ψαριανὸς ναυ-μάχος ποτὲ δὲ χρησιμοποίησετὰ ἀξιώματα τοῦ Ὑποναυάρ-χου τοῦ Γερουσιαστῆ τοῦὙπουργοῦ καὶ τοῦ Πρωθυ-πουργοῦ μὲ τὰ ὁποῖα τὸν τί-μησε τὸ ἐλευθερωμένο Ἑλλη-νικὸ κράτος οὔτε γιὰ τὴν προ-σωπική του προβολὴ οὔτε γιὰνὰ ὠφεληθεῖ οἰκονομικά Τὰ

πρὸς τὸ ζῆν τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῆςπολύτεκνης οἰκογένειάς του τὰ ἐξα-σφάλιζε μὲ τιμιότητα ζώντας λιτὰ σrsquoἕνα ἁπλὸ σπίτι στὴ νέα πρωτεύου-σα τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους τὴνἈθήνα στὴν περιοχὴ τῆς Κυψέληςὁδὸς Κυψέλης 56 Γαλούχησανἐκεῖνος καὶ ἡ ἄξια σύζυγός του Δέ-σποινα τὰ ἑπτὰ παιδιά τους μὲ τὶςἑλληνοχριστιανικὲς ἀξίες καὶ παρα-δόσεις

Ἀλλὰ καὶ ὑπόδειγμα φιλανθρω-πίας ὑπῆρξε Οἱ ἐντολὲς τοῦ Εὐαγ-γελίου γιὰ ἀνιδιοτελῆ καὶ ἁπλόχερηἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο δὲνἦταν γιὰ τὸν Κανάρη ὡραῖα λόγιαποὺ ἀκοῦμε ἀλλὰ δὲν ἐφαρμόζου-με Ἂν καὶ πολύτεκνος ὁ ἴδιος μι-μήθηκε τὴ χήρα γυναίκα ποὺ ἀπὸτὸ ὑστέρημά της ἔρριξε τὸ δίλεπτοστὸ ταμεῖο τοῦ Ἱ Ναοῦ καὶ γιrsquo αὐτὸἐπαινέθηκε ἀπὸ τὸν Χριστό Με-ταξὺ λοιπὸν τῶν γνωστῶν ἀγαθοερ-γιῶν του ἀξίζει νrsquo ἀναφέρουμε τὴνἀκόλουθη Ὑποστήριξε καὶ ἐνίσχυ-σε οἰκονομικὰ στὶς θεολογικὲςσπουδὲς του ἕνα φτωχὸ παιδί τὸνΓεώργιο Λαμπάκη (1854 ndash 1914) ὁὁποῖος ἀναδείχθηκε λαμπρὸς μελε-τητὴς τῆς Χριστιανικῆς Ἀρχαιολο-γίας ἱδρύοντας τὴν πρώτη συλλογὴΒυζαντινῶν κειμηλίων ἀπόγονοςτῆς ὁποίας εἶναι σήμερα τὸ Βυζαν-τινὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν

Στὸ σπίτι του ὁ Κανάρης ἀπο-τραβηγμένος στὰ γεράματά του ὡςlaquoἐλαία κατάκαρποςraquo κατὰ τὸνΨαλμικὸ στίχο δεχόταν πάμπολλεςἐπισκέψεις γνωστῶν καὶ ἀγνώστωνποὺ ἔρχονταν νὰ ὑποβάλουν τὸνσεβασμό τους στὸν ζωντανὸ αὐτὸνθρύλο τῆς Παλιγγενεσίας καὶ πα-ράλληλα τὸν καθrsquo ὅλα ἄξιο τοῦ τι-μημένου ὀνόματος Χριστιανός Πα-ρότι οἱ ἐπισκέπτες του μὲ ἐπιμονὴτοῦ ζητοῦσαν νὰ ἀφηγηθεῖ τὰ κα-τορθώματά του ὁ ἴδιος τὸ ἀπέφευ-γε Ἦταν τόσο σεμνὸς καὶ ταπεινὸςὅσο καὶ σώφρονας καὶ ἀνεπιτήδευ-τος Μὲ συστολὴ μικροῦ παιδιοῦἄκουγε τοὺς ἐπαίνους τῶν ἄλλωνκαὶ ἀπέφευγε νὰ περιαυτολογεῖ καὶνὰ προβάλει τὸ ἐθνικό του ἔργο

Πραγματικὸ ξεχείλισμα τῆς ἀγά-πης τοῦ Κανάρη γιὰ τὴν Ὀρθοδοξίαὑπῆρξε ἡ ἀνέγερση τοῦ ἱ ναοῦ τῶνἉγίων Ἀποστόλων στὴν ὁδὸ Ζακύν-θου Ὁ ἱ ναὸς αὐτὸς σώζεται ἕως καὶσήμερα καθὼς καὶ τὸ στασίδι στὸὁποῖο ταχτικὰ καθόταν ὁ ἴδιος ὡς φι-λακόλουθος ποὺ ἦταν Ἀποτελοῦσεὁ ἱ ναὸς αὐτὸς ἕνα laquoἀντίδωροraquoἕνα εὐχαριστῶ πρὸς τὸν Κύριο τοῦΚωνσταντίνου Κανάρη καὶ γιὰ τοὺςθριάμβους καὶ γιὰ τὶς ἧττες καὶ γιὰτὰ εὐχάριστα καὶ γιὰ τὰ δυσάρεσταὍπως τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Ἁγί-ου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμουὑπῆρξαν laquoΔόξα τῷ Θειῷ πάντωνἕνεκενraquo μrsquo αὐτὸν τὸν τρόπο θέλη-σε καὶ ὁ Κωνσταντῆς νὰ ἀφήσει τὴδική του πνευματικὴ ὑποθήκη Ὅληἡ ζωὴ του εἶχε ὡς κέντρο τὸ Θεὸ καὶστήριγμα τὴν Ἐκκλησία Αὐτὴνλοιπὸν μᾶς ἄφησε ὡς φάρο γιὰ νὰφωτίζει τὶς ἐπερχόμενες γενιὲς τῶνἙλλήνων

Σελὶς 2α 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

ΕΙΣ ΤΑ laquoΑΧΝΑΡΙΑraquo ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Ἔτος Λacute Ἀριθμ 1513 Ἀπριλίου 2012

Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΥΡΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟ-ΞΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ ΕΙΣ ΠΡΩΤΗΝ ΩΛΟΚΛΗΡΟΜΕΝΗΝ ΕΚ-ΔΟΣΙΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ (νέος τίτλος laquoἈββάκυροςraquo) Εἰσαγωγή με-τάφρασις καὶ σχόλια ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου Φουρτούνα σελ 303

ἔχει σφραγίσει ὅλο τό λυτρωτικόἔργο τῆς θείας οἰκονομίας Ἦταντό τελευταῖο καί μέγα θαῦματοῦ Θεανθρώπου πού τό διαπι-στώσανε ὄχι μόνο οἱ ἀπόστολοιὅλοι ἀλλά κατά τή μαρτυρίατοῦ Παύλου laquoὤφθη Κηφᾷ εἶτατοῖς δώδεκα ἔπειτα ὤφθη ἐπά-νω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφά-παξraquo (Α´ Κορ ΙΕ´ 5-6) ἀπ᾽ τούςὁποίους ἄλλοι πέθαναν καίἄλλοι ζοῦσαν ὅταν ἔγραφε τήνἐπιστολή ὁ μεγάλος ἀπόστολος

Θαῦμα θαυμάτων δέν εἶναιμόνο τό γεγονός τῆς Ἀνάστα-σης ἀλλ᾽ ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Νι-κόλαος Βελιμίροβιτς laquoὁ ἀνα-στημένος Κύριος εἶναι τό θαῦματῶν θαυμάτωνraquo

Πολύ σημαντικές εἶναι οἱ πα-ρατηρήσεις του στό μέγα καί μο-ναδικό γεγονός τῆς Ἀνάστασηςτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί στίς θεο-λογικές του συνέπειες laquoΔέν ἔγι-νε νικητής γιά τόν ἑαυτό Τουγιά τή δική Του χάρη ἀλλά γιάμᾶς Οἱ ἐγκόσμιοι κατακτητέςνέμονται τή νίκη Ὁ Χριστόςεἶναι ὁ μόνος κατακτητής πούτήν παραδίδει Μέ τήν Ἀνάστα-σή Του κατατρόπωσε τούς δυόμανιασμένους ἐχθρούς τῆςἀνθρώπινης ζωῆς καί ἀξίας τόθάνατο καί τήν ἁμαρτία Οἱ βα-σιλιάδες τῆς γῆς ἐξουσίαζαντούς ἀνθρώπους Ἡ ἁμαρτία κι ὁθάνατος τούς ἐξουσίαζαν ὅλουςὍσο περνοῦσε ὁ καιρός τόσοπλεόναζε ἡ ἁμαρτία ὅπως ἡ χιο-νόμπαλα μεγαλώνει καθώς κα-τηφορίζει ἀπό τό λόφο Ἡἀνθρωπότητα εἶχε φτάσει σέἔσχατη ἀπελπισία ὅταν ἐμφανί-στηκε ὁ οὐράνιος Ἥρωας γιά νάτή σώσειhellip Ὁ Ἥρωας αὐτός ἦτανὁ Κύριος Ἰησοῦς Αἰώνια ἀνα-μάρτητος καί αἰώνια ἀθάνατοςΠέρασε ἀπό τό νεκροταφεῖο τῆςἀνθρωπότητας καί σκόρπισεπαντοῦ τά ἄνθη τῆς ἀθανασίαςhellipΕὐλογημένος καί τρισευλογημέ-νος ὁ τάφος ἀπ᾽ ὅπου ξεπήδησεὁ ποταμός τῆς ἀθανασίας γιάὅλους τούς ἀνθρώπους

Παγκόσμιο κι αἰώνιο σελαγίζειτό θαῦμα τῆς Ἀνάστασης Ἡἁψίδα τῆς σωτηρίας Τό σύσση-μον εἰς τούς αἰῶνας κατά τόνἅγιο Ἰγνάτιο τόν θεοφόρο Ἡ ση-μαία δηλαδή καί τό λάβαρο τῆςἘκκλησίας Ἡ ἐνδοξότερη μαρ-τυρία τῆς Χριστιανικῆς Πίστης

Ἡ ὡραιότερη λειτουργική ὁμο-λογία τῶν χριστιανῶν Πι-στεύω καί εἰς ἕνα ΚύριονἸησοῦν Χριστόν παθόντα καίταφέντα καί ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ τῇτρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦεἶναι ἡ αὐθεντικότερη καί γνη-σιότερη καί ἐξοχώτερη εἴδησηπού κυκλοφορεῖ ἐδῶ καί δυό χι-λιάδες χρόνια ἀνάμεσα στούςἀνθρώπους καί παρά τόν πόλε-μο τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰησοῦ Ἅγιοςκαί τρισμακάριος καί αἰώνιος ὁθριαμβευτικός χαιρετισμός τῶνχριστιανῶν laquoΧριστός Ἀνέστηraquo -laquoἈληθῶς Ἀνέστηraquo

Ἀπ᾽ τή στιγμή τοῦ πανευφρό-συνου ἐκείνου ὀρθρινοῦ τῆςἈνάστασης ἕνα καινούργιο γλυ-κοχάραμα ἁπαλοχρωματίζει τήνἄνοιξη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆςΣτεφανωμένος ὁ Κύριος - ὄχιπιά μέ τό ἀκάνθινο στεφάνι -ἀλλά μέ τό στεφάνι τῆς δόξαςκαί τοῦ θριάμβου οὐκέτι ἀπο-θνήσκει θάνατος αὐτοῦ οὐκέτικυριεύει (Ρωμ ΣΤ´ 9)

Ἡ πανέμορφη ἐκείνη ἄνοιξηπού ἀναστήθηκε ὁ Χριστόςσυμβολίζει τήν καινούργια πνευ-ματική ἄνοιξη πού ἔφερε ὁ Χρι-στός στόν κόσμο Ἡ νίκη τώραεἶναι πιό σίγουρη Ὁ ἀγώνας πιόεὔκολος Ἡ ἀνάβαση πιό ἀποτε-λεσματική Ἡ ἐλπίδα πιό γλυκιάἩ πίστη πιό θαρραλέα Οἱ πει-ρασμοί πιό ἀνίσχυροι Ὁ διάβο-λος δέσμιος καί ἡττημένος

Τί ὑπέροχες ἀναστάσιμες στι-γμές ἔζησαν οἱ ἀπόστολοι στίςδιάφορες ἐμφανίσεις τοῦ Κυρί-ου Προπάντων ἡ τελευταίαἐκείνη ἐμφάνιση στ᾽ ὀροπέδιοτῆς Γαλιλαίας Ἐκεῖ πραγματο-ποιήθηκε μ᾽ ἐντολή Του ἡ μεγά-λη συνάντηση Πλημμυρισμένοιἀπό βαθιά εὐλάβεια κι εὐγνω-μοσύνη πέσανε κάτω καί Τόνπροσκύνησαν Δέ θά λησμονή-σουν ποτέ τή χαρούμενη ὑπό-σχεσή Του laquoΚαί ἰδού ἐγώ μεθ᾽ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέραςἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνοςraquo(Ματθ ΚΗ´ 20) Οἱ τελευταῖοιλόγοι Του θά ἠχοῦν στ᾽ αὐτιάτους σάν μιά ἐξέχουσα οὐράνιαμελωδία

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ - τόθαῦμα τῶν θαυμάτων - θ᾽ ἀνα-βλύζει στούς αἰῶνες τή Χάρητήν ἐλπίδα καί τήν εὐλογία στίςκαρδιές τῶν ἀνθρώπων

ΒΙΒΛΙΑ ndash ΑΝΑΤΥΠΑΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΜΗ-

ΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ laquoἩ ΚαθολικὴἘπιστολὴ τοῦ Ἰακώβουraquo Κείμενο ndashΜετάφραση Δημητσάνα ndash Μεγαλό-πολη Μάρτιος 2012 Σχ 20x14 σσ 48

Τοῦ ἰδίου Ἡ Ἁγία Γραφή (Λαϊκὰὑπομνήματα) laquoἩ καθολικὴ ἐπιστολὴτοῦ Ἰακώβουraquo Δημητσάνα ndash Μεγα-λόπολη Μάρτιος 2012

Τοῦ ἰδίου Ἡ Ἁγία Γραφή (Γιὰ τὸνλαὸ) κείμενο μετάφραση laquoἩ καθο-λικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Ἰακώβουraquo Δημη-τσάνα ndash Μεγαλόπολη Μάρτιος 2012

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Χ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗlaquoΣυμπορευθῶμεν Αὐτῷhellipraquo (Ἀπὸ τὸΠάθος στὴν Ἀνάσταση) ἘκδόσειςΒάνιας Σχ 21x14 σσ 90

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟ-ΓΛΟΥ Πρεσβυτέρου ndash Ταξιάρχουἐἀ laquoἩγέτες καὶ Ἡγεσίαraquo Μιὰὀρθόδοξος προσέγγιση Θεσνίκη2012 Σχ 24x17 σσ 252ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ndash ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΛΥ-ΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Τριμηνιαῖοδημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆς laquoΠανελ-ληνίου Ἑνώσεως Φίλων τῶν Πολυτέ-κνωνraquo Ὀκτ ndash Νοέμβ ndash Δεκ 2011Ἰαν Φεβρ Μάρτ 2012 Ἀθῆναι

ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩ-ΓΗ Μηνιαῖον Παιδαγωγικὸν περιο-δικόν Χριστιανικῆς ἙνώσεωςἘκπαιδευτικῶν Λειτουργῶν Δεκ2011 Ἰαν 2012

ΕΝΑΤΕΝΙΣΕΙΣ Περιοδικὴ Ἔ-κδοση Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κύκκουκαὶ Τηλλυρίας Μάϊος ndash Αὔγ 2011Λευκωσία

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Ἔκδοσις Κέν-τρου Συμπαραστάσεως ΠρονοίαςἈπ Παύλου laquoἩ Ἐλπίδαraquo Νοέμβ ndashΔεκ 2011 Ἀθῆναι

ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ ἘνημερωτικὸἜντυπο Ἐνορίας Ἁγ ΓεωργίουΔιονύσου Ἀττικῆς Ἰαν ΦεβρΜάρτ Ἀπρίλ 2012

ΕΝΟΡΙΑ Εἰκοσιπενθήμερον Ὀρ-θόδοξον Ἐκκλησιαστικὸν Περιο-δικόν Ἰαν 2012 Ἀθῆναι

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Μηνιαίαἔκδοση Ἱ Ν Ἁγ Νικολάου Πευ-κακίων Ἰαν Φεβρ Μάρτ 2012Ἀθῆναι

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ Διμηνιαίαἔκδοσις τῆς ὁμωνύμου ΧριστιανικῆςἈδελφότητος Ἰαν ndash Φεβρ 2012 Πά-τρα

ΕΠΑΓΓΕΛΙΑ Ἱερᾶς Μητροπόλε-ως Γουμενίσσης Ἀξιουπόλεως καὶΠολυκάστρου Νοέμβ Δεκ 2011Θεσσαλονίκη

ΕΠΑΛΞΕΙΣ Δεκαπενθήμερηὀρθόδοξη Μορφωτικὴ ΚοινωνικὴἘφημερίδα Νοέμβ Δεκ 2011Ἀθήνα

Ἐκυκλοφορήθη ἀπὸ τὰς ἐκδό-σεις τοῦ laquoΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΤΕΡΙ-ΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝraquo (ΚΕΠΕ) μίαλίαν ἐπιμελημένη ἔκδοσις περιλαμ-βάνουσα τὴν πολιτείαν καὶ τὰ θαύ-ματα τῶν Ἁγίων Ἀμπακὶρ (Κύρου)καὶ Ἀμπαγιουχάνα (Ἰωάννου) τῶνἈναργύρων ἐπὶ πολυτελοῦς χάρτουκαὶ μὲ πλούσιον φωτογραφικὸν ὑλι-κόν

Τὰ κείμενα εἶναι τοῦ Ἁγίου Σω-φρονίου Ἱεροσολύμων ὁ ὁποῖοςκατὰ μίαν προσκυνηματικὴν ἐπί-σκεψίν του εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειανἀρρώστησε καὶ θεραπευθεῖς ὑπὸτῶν Ἁγίων ὑπεσχέθη νὰ συγγράψητὸν βίον καὶ τὰ θαύματα αὐτῶν Ἡδὲ προσεγμένη μετάφρασις ἔγινενἀπὸ τὸν θεολόγον κοπτολόγον καὶνομικὸν Ἰωάννην Φουρτούναν πα-νεπιστημιακὸν διδάσκαλον εἰς τὴνΑἴγυπτον

Οἱ ἔνδοξοι μάρτυρες Κύρος καὶἸωάννης ἔζησαν καὶ ἠσκήτευσαν εἰςτὰ περίχωρα τῆς Ἀλεξανδρείας Ὁμὲν Ἅγιος Κύρος κατήγετο ἐκ τῆςἈλεξανδρείας ὁ δὲ Ἅγιος Ἰωάννηςἀπὸ τὴν Ἔδεσσαν τῆς Μεσοποτα-μίας Ἐμαρτύρησαν κατὰ τὴν περίο-δον τῶν διωγμῶν ἐπὶ Διοκλητιανοῦτὸ ἔτος 292 μΧ πλησίον της Ἀλε-ξανδρείας Μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίουςἐμαρτύρησαν καὶ αἱ Παρθενομάρ-τυρες Θεοδότη Θεοκτίστη καὶΕὐδοξία μετὰ τῆς μητρὸς αὐτῶνἈθανασίας Εἰς τὸν τόπον τοῦ μαρ-τυρίου των ἀργότερον ἐκτίσθη ὁ πε-ρίλαμπρος Ἱ Ναὸς τῶν Ἁγίων ὁὁποῖος ἀπετέλεσε πηγὴν Σιλωὰμ τὴν

κατ᾽ Αἴγυπτον Εἰς τὸν Ἱ Ναὸν προ-σήρχοντο διὰ θεραπείαν χιλιάδεςπροσκυνητῶν καὶ πάντες ἐλάμβανοντὴν ἴασιν καὶ τὴν σωτηρίαν μὲ ἀλλε-πάλληλα θαύματα τὰ ὁποῖα περι-λαμβάνονται εἰς τὴν συλλογὴν τοῦἉγίου Σωφρονίου Ὡς γνωστόν ὁἍγιος Σωφρόνιος ἐκτὸς τοῦ σπου-δαίου συγγραφικοῦ του ἔργου ἦτοκαὶ ἄριστος ποιητὴς καὶ ὑμνογρά-φος Καλλώπισε καὶ ὡλοκλήρωσενεἰς ποιητικὴν σύνθεσιν τὸν Ἐπιλύ-χνιον Ὕμνον laquoΦῶς ἱλαρόνhellipraquo συ-νέθεσε τὰ προεόρτια δοξαστικὰ τῶνΧριστουγέννων τῶν Ὡρῶν τῶν Θε-οφανείων τῶν Μεγάλων Ὡρῶν τῆςΜεγάλης Παρασκευῆς τοῦ Μεγά-λου Ἁγιασμοῦ (laquoΦωνὴ Κυρίου ἐπὶτῶν ὑδάτωνhellipraquo) κἄ

ΑΡΧΙΜ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΥΣΤΩΦ laquoGPS Γιά τόν ΠαράδεισοraquondashlaquoΔέν ὑπάρχει ἄλλη εὐκαιρίαraquo Ἐκδόσεις Ἅγ Ἰωάννης ὁ Δαμα-σκηνόςraquo Ἀθήνα 2012 σελίδες 248

Ἔχουμε καί ἄλλοτε παρουσιάσειἐκλεκτά βιβλία τοῦ ἐκλεκτοῦ καίσοφοῦ π Ἰωάννου Κωστώφ πρόςτούς ἀγαπητούς ἀναγνῶστες τοῦlaquoΟΤraquo ἀλλά θά ᾽χουμε τήν τιμή καίτήν εὐκαιρία νά παρουσιάσουμεκαί ἄλλα θαυμάσια συγγραφικάτου ἔργα Ὁ π Ἰωάννης Κωστώφὡς συγγραφέας νά μοῦ ἐπιτραπεῖνά χρησιμοποιήσω τήν ὑπερβολικήἴσως λέξη laquoἀσυναγώνιστοςraquo κάτιπού τό διατυπώνει ὅποιος μελετήσειτά βιβλία του Τό γράψιμό του τάθέματά του ἡ ἔκφραση καί ἡ τέχνητοῦ λόγου του ἔχουν μία γοητείαπού συναρπάζει τόν ἀναγνώστηΓιά νά χρησιμοποιήσω τοῦ ἀποστό-λου Παύλου τήν ἔκφραση ὁ λόγοςτοῦ συγγραφέα εἶναι laquoἅλατι ἠρτυ-μένοςraquo Ἔχει γεύση καί οὐσία Δέμένει ndashστό χαριτωμένο καί ὀμορφο-γραμμένο λόγο του ἀλλά καί τόσπουδαιότερο ἐμπνέει ndashκαί οἰκο-δομεῖ πνευματικά μέ τήν ἀνάπτυξητῶν θεμάτων του

Ὁ τόμος αὐτός -γιατί ἀκολου-θοῦν καί ἄλλοι παρόμοιοι- περιλαμ-βάνει τά ἑξῆς δέκα θέματα

ndash Πνευματικός ἀγώναςndash Καλοί λογισμοίndash Ἀναβολήndash Συνεργίαndash Ὅσοι ἀνήκουν στόν Διάβολοndash Ἔστω καί μηχανικά

ndash Στόχευσιndash Ἀφορμέςndash Σκανδαλισμόςndash ἘκκλησίαΓιά νά διαπιστώσετε τή δουλειά

τοῦ π Ἰωάννου εἶναι ἀρκετή μιάματιά στίς τελευταῖες 15 σελίδεςπού καταχωρεῖ τή Βιβλιογραφίατου

Τώρα γιατί γράφτηκε καί τί λέειτοῦτο τό βιβλίο θά μᾶς τό πεῖ ὁἴδιος ὁ συγγραφέας laquohellip Ὅπωςσυμβαίνει καί γιά τά ἐπίγεια ταξί-δια βοηθάει πολύ μιά σύγχρονηἐφεύρεσι πού φωνητικά καί ὀπτικάὑπαγορεύει τό ἀκολουθητέο δρο-μολόγιο τό GPS (Global PositioningSystem) - τό Σύστημα ΚαθορισμοῦΘέσεως στήν Ὑδρόγειο Καί βέ-βαια στό πνευματικό ταξίδι πρόςτόν Παράδεισο αὐτοί πού ὑποδει-κνύουν διαδρομές ἀλλά ταυτόχρο-να καί βοηθοῦν εἶναι οἱ Ἅγιοι Πα-τέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πού βά-δισαν πρίν ἀπό μᾶς τόν ἴδιο δρόμοκαί ξέρουν τίς κακοτοπιές ἀλλάκαί τίς σωστικές ὀάσεις του Ἄς πά-ρουμε λοιπόν τίς πνευματικές ὁδη-γίες τους καί ἄς ξεκινήσουμεraquo

Συγχαίρουμε τόν π Ἰωάννη Κω-στώφ καί αἰτούμεθα τῶν εὐχῶντου

Μιχ Μιχαηλίδης

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΣ ΡΩΜΗΣ

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ καὶ φιλοπαπικὸς Ἀρχιε-πίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος φαίνεται ὅτιἔχει φτάσει σὲ ἀκραῖες οἰκουμενιστικὲς ἐνέρ-γειες Στὸ περιοδικὸ τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἰσραηλι-τικῆς Κοινότητας laquoΧΡΟΝΙΚΑraquo (Ἰανουάριος ndashΜάρτιος 2012) διαβάζουμε τὸ ἑξῆς πρωτο-φανὲς γιὰ ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο laquoὉ Ἀρχιρραβ-βίνος τοῦ Ἰσραὴλ Γιόνα Μέτζκερ καὶ ὁ Ἀρχιε-πίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καὶ πάσης Κύ-πρου Χρυσόστομος ὑπέγραψαν στὶς5122011 στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου στὴΛευκωσία μία ἱστορικῆς σημασίας ΔιακήρυξηἩ Διακήρυξη ἐπισημοποιεῖ τὴ δέσμευση τῶνδύο πλευρῶν στὴν ἐνδυνάμωση τῶν μεταξύτους σχέσεων ἐνῶ βεβαιώνει τὸ ἀβάσιμο τοῦδόγματος τῆς συλλογικῆς εὐθύνης τοῦ ἑβραϊ-κοῦ λαοῦ γιὰ τὴ σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Ἡ Δια-κήρυξη ἀναφέρει μεταξὺ τῶν ἄλλων Ἐμεῖς ὁἈρχιρραββίνος τοῦ Ἰσραὴλ Γιόνα Μέτζκερ καὶὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κύπρου Χρυσόστομος

εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ τὴν εὐλογημένηἀνάπτυξη ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καὶ βεβαι-ώνουμε τὴ δέσμευσή μας στὴν ἐνδυνάμωσητῶν ἄριστων σχέσεων μεταξὺ Κύπρου καὶἸσραήλraquo Ἐὰν τὸ δημοσίευμα εἶναι ἀληθινὸ(ποὺ μᾶλλον εἶναι) τότε τὰ πράγματα νομίζου-με ὅτι ἄρχισαν νὰ γίνονται πολὺ σοβαρά Ὁlaquoἅγιοςraquo Κύπρου ταυτίζει ἀπροκάλυπτα τὸνἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό ποὺ μᾶς ἀποκαλύφτηκεἀπὸ τὸν σαρκωμένο Θεό μας Κύριο Ἰησοῦ Χρι-στό μὲ τὸν μονοπρόσωπο καὶ ἄρα ἀνύπαρκτοlaquoθεὸraquo τῶν Ἑβραίων καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸν εὐχαρι-στεῖ ἀντάμα μὲ τὸν ἀρνητὴ τοῦ Ἰησοῦ Χρι-στοῦ Ξεχνάει πώς μπορεῖ ὁ θλιβερὸς δικτα-τορίσκος τοῦ κρατικοῦ δείγματος τοῦ Βατικα-νοῦ νὰ ἔδωσε ἄφεση γιὰ τὴ συλλογικὴ εὐθύνητῶν Ἑβραίων γιὰ τὴ σταύρωση τοῦ Κυρίουἀλλὰ οἱ ἴδιοι οἱ Ἑβραῖοι δὲ μετάνιωσαν γιὰ τὴθεοκτονία οὔτε ὡς συλλογική οὔτε ὡς περιο-ρισμένη εὐθύνη

Καλοῦν ἰμάμηδεςκαί ραββίνουςεἰς τὰ σχολεῖα

ΛΥΚΕΙΟ τῆς Ἀττικῆς ἀπέστειλεἔγγραφο αἴτημα στὸ ὙπουργεῖοΠαιδείας σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο οἱμαθητὲς τῆς Β΄ τάξεως Λυκείουπροκειμένου νὰ ἐμπεδώνουν τὸἸσλὰμ ἢ τὸν Ἰουδαϊσμὸ στὰ πλαίσιατοῦ μαθήματος τῆς θρησκειολο-γίας νὰ ἐπισκέπτονται ἰσλαμικὰ τε-μένη καὶ ἑβραϊκὲς συναγωγέςΠροχωροῦν καὶ παραπέρα ζητᾶ τὸἐν λόγῳ Λύκειο νὰ μποροῦν νὰπροσκαλοῦν ἰμάμηδες καὶ ραββί-νους νὰ μπαίνουν στὶς σχολικὲςαἴθουσες καὶ νὰ ἀναπτύσσουν τὰπιστεύω τους γιὰ τὴ θρησκείατους ὥστε οἱ μαθητὲς νὰ ἀκοῦνἀπὸ laquoπρῶτο χέριraquo τὰ πιστεύω τῶνἄλλων θρησκειῶν καὶ ὄχι ἀπὸ τοὺςlaquoπροκατειλημμένουςraquo ὀρθοδό-ξους θεολόγους Ἀκούγεται ἀπί-στευτο ἀλλὰ εἶναι ἀληθινό ὁ σχο-λικὸς σύμβουλος θεολόγων ποὺἀνήκει τὸ σχολεῖο αὐτὸ συμφωνεῖμὲ τὸ αἴτημα τοῦ σχολείου Θεω-ροῦμε ὅτι φτάσαμε σὲ πολὺ ἐπικίν-δυνο σημεῖο ἄμβλυνσης τῆς ὀρθο-δόξου πίστεώς μας Τὰ οἰκουμενι-στικὰ ἀνοίγματα στὶς διάφορες πί-στεις καὶ θρησκεῖες ἔσπειραν τὴνἀμφιβολία τῆς ἀποκλειστικότηταςτῆς Ὀρθοδοξίας μας ὡς τὴν μόνηἀληθινὴ πίστη Ἐκκλησία καὶ δίοδοσωτηρίας Τὰ παιδιά μας διδάχτη-καν πὼς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας εἶναι μία ἀπὸ τὶς πολλὲς θρη-σκεῖες καὶ πίστεις τοῦ κόσμου ἡὁποία δὲν ἔχει τὴν ἀποκλειστικό-τητα τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς αὐθεν-τίας Εἴμαστε ἀναμφίβολα πολὺκοντὰ στὸ χρόνο ποὺ θὰ πληρώ-σουμε γιὰ τὰ ἀσυγχώρητα λάθημας

Ἀποκρουστικὸνκαὶ φρικιαστικόν

ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ἱστοσελίδα δημο-σιεύτηκε ἡ εἴδηση πὼς συγκεκρι-μένη πολυεθνικὴ ἑταιρεία παρα-σκευῆς τεχνιτῶν οὐσιῶν ἐνισχυ-τικῶν γεύσης χρησιμοποιεῖ βλα-στοκύτταρα δολοφονημένων ἐμ-βρύων ἀπὸ ἐκτρώσεις Οἱ καλύτε-ροι πελάτες τῆς ἐν λόγῳ ἑταιρείαςεἶναι ἑταιρεῖες παρασκευῆς ἀνα-ψυκτικῶν καὶ μάλιστα τύπου laquoκό-λαraquo γλυκῶν πολυτελείας τσικλῶνφαρμάκων ἐμβολίων κλπ Μέχριτώρα γνωρίζαμε πὼς τὰ ἄτυχαἀθῶα ἀγρίως δολοφονημένα ἀγ-γελούδια τὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ τὰἔκαναν κρέμες προσώπου καὶ σώ-ματος γιὰ ὀμορφιά τώρα πληρο-φορούμαστε ὅτι τὰ τρῶμε Ὑπάρ-χει μεγαλύτερη φρίκη ἀπὸ αὐτήἊν αὐτὸ δὲν εἶναι κανονικὸς καν-νιβαλισμός τότε τί εἶναι Εἶναι γε-γονὸς πὼς ὅταν ἀπὸ τὴ ζωή μαςἀπουσιάζει ὁ Θεός τότε ὄχι μόνοὅλα ἐπιτρέπονται ἀλλὰ ὁ ἄνθρω-πος ἐξαχρειώνεται καὶ ξεπέφτειστὸ ἐπίπεδο τῶν σπάνιων ἀγρίωνκαὶ αἱμοβόρων θηρίων ὅπως εἶναιοἱ ὕαινες οἱ ὁποῖες τρῶνε τὰ νεκρὰνεογνά τους Σὲ κάποια περιοχὴτῆς Κίνας ἀκόμη καὶ σήμερατρῶνε τὰ νεκρὰ ἔμβρυα ὡς τὸὑπέρτατο laquoγκουρμὲraquo γεῦμα μὲσπάνιες ἀφροδισιακὲς ἰδιότητες Ὁσύγχρονος ἀποστατημένος καὶαὐτονομημένος ἀπὸ τὸ Θεὸ ἄν-θρωπος εἶναι θηρίο ἀνήμερο καὶμία ἀπὸ τὶς ἐκφάνσεις του εἶναι καὶὁ καννιβαλισμός του

Ἡ Ἑλλάς εἶναι γεμάτη μὲψεύτικους συνταξιούχουςκαὶ laquoμαϊμοῦraquo ἀναπήρους

Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ οἰκονομικὴ κρί-ση ποὺ συνεχίζει νὰ ταλανίζει τὴΧώρα μας ἔχει καὶ τὰ θετικά τηςστοιχεῖα Ἔφερε στὸ φῶς τὴν ἀπί-στευτη πολιτικὴ ρεμούλα τῆς με-ταπολιτευτικῆς περιόδου Τὸ φαῦ-λο πολιτικὸ κατεστημένο ὅλων τῶνκυβερνήσεων ἐδῶ καὶ τριανταπέν-τε χρόνια στηρίζονταν στὸ ρου-σφέτι καὶ στὴν παρανομία σὲ βά-ρος τοῦ συνόλου τοῦ ἑλληνικοῦλαοῦ Μὲ τὴν ἐγκληματικὴ ἀνοχὴ ἢκαὶ ἐνθάρρυνση τῶν κυβερνώντωνεἶχε στηθεῖ σὲ κάθε γωνιὰ τῆςἑλληνικῆς ἐπικράτειας ὁ πελατει-ακὸς κομματικὸς μηχανισμός ὁὁποῖος παρανομοῦσε ἀσύστολαπροκειμένου νὰ ἀποκομίζει ψή-φους σὲ κόμματα καὶ πρόσωπα Τώ-ρα ποὺ laquoἔφτασε ὁ κόμπος στὸ χτέ-νιraquo καὶ δὲν πάει ἄλλο ἀναγκάστη-καν νὰ κάνουν ἀπογραφὲς συντα-ξιούχων καὶ δικαιούχων προνοι-ακῶν ἐπιδομάτων ὡς ἀνάπηροι Τὸἀποτέλεσμα τῶν ἀπογραφῶν ἔκρυ-βε ἀπίστευτες ἐκπλήξεις Χιλιάδεςἀναπηρικὲς συντάξεις χορηγοῦν-ταν γιὰ δεκαετίες σὲ πρόσωπα ποὺ

laquoκόντευαν νὰ σκάσουν ἀπὸ ὑγείαraquoΧιλιάδες συντάξεις δίνονταν σὲσυνταξιούχους ποὺ εἶχαν πεθάνειἐδῶ καὶ χρόνια Χιλιάδες δικαιοῦ-χοι προνοιακῶν ἐπιδομάτων ἔπαιρ-ναν τὰ ἐπιδόματα χωρὶς κανένανἔλεγχο ἂν τὰ δικαιοῦνταν Τὸ 15τῶν τελευταίων δὲν προσῆλθαν νὰ

ἀπογραφοῦν διότι προφανῶς δὲνδικαιοῦνταν τὰ προνοιακά ἐπιδό-ματα Ἀπὸ τοὺς 700 τυφλοὺς στὴΖάκυνθο ἀπεδείχθη ὅτι μόνο οἱ 40ἦταν πραγματικὰ τυφλοί Τὸ κό-στος γιὰ τὴν οἰκονομία τῆς Χώραςδηλαδὴ γιὰ τοὺς φορολογούμε-νους πολίτες ὑπερέβαινε τὰ1000000000 εὐρὼ τὸ χρόνο Πάν-τως κάλιο ἀργὰ παρὰ ποτέ Αὐτὰτὰ τραγελαφικὰ τοῦ πολιτικοῦ μαςκατεστημένου βλέπουν οἱ ἔντιμοιπολίτες καὶ ἀντιδροῦν συχνὰ μὲlaquoἀνορθόδοξους τρόπουςraquo ἐναν-τίον τῶν πολιτικῶν καὶ τῆς πολι-τικῆς Ἔχουν ἄδικο

Τί γίνεταιμὲ τοὺς laquoχούλιγκανςraquoτῶν γηπέδων

ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ Κυριακή ποὺ νὰμὴ ἔχουμε εἰδήσεις γιὰ ἔκτροπα φι-λάθλων Ὀρδὲς ὀργισμένων φιλά-θλων ὀργανώνονται ἀπὸ πρὶν τὸνlaquoἀγώναraquo καὶ τὰ κάνουν laquoλίμπαraquoὅταν δὲν laquoκερδίσειraquo ἡ ὁμάδα τουςΚαὶ καλὰ ὅσα γίνονται ἐντὸς τῶνγηπέδων δὲν πολυενδιαφέρειτοὺς φιλήσυχους πολίτες οἱ ὁποῖοιἔχουν πολὺ πιὸ σοβαρὰ πράγματανὰ σκεφτοῦν καὶ νὰ κάνουν ἀπὸ τὸνὰ τρέχουν στὰ laquoμὰτςraquo καὶ στὰlaquoντέρμπυraquo Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅ-ταν οἱ laquoθερμόαιμοιraquo φίλαθλοι ξε-καθαρίζουν laquoτοὺς λογαριασμούςraquoτους ἐκτὸς τῶν γηπέδων Ἀνυπο-ψίαστοι ἀθῶοι πολίτες τραυματί-ζονται Αὐτοκίνητα γίνονται κομ-μάτια βιτρίνες καὶ καταστήματακαίγονται Μέχρι πότε θὰ ἀνέχεταιἡ κοινωνία τὴ βαρβαρότητα τοῦκακῶς ἐννοουμένου ἀθλητισμοῦΑὐτὰ ποὺ γίνονται στὰ γήπεδα καὶἐκτὸς τῶν γηπέδων ἀπὸ τοὺς μα-νιασμένους φιλάθλους ταιριάζουνσὲ ἀνθρώπους τοῦ 21ου αἰώνα ἩΠολιτεία ποιὰ μέτρα λαμβάνει ὄχιἁπλὰ νὰ καταστέλλει τὶς laquoἐξεγέρ-σειςraquo τῶν φιλάθλων ἀλλὰ νὰ ἀντι-μετωπίσει ριζικὰ τὸ πρόβλημα τοῦποδοσφαιρικοῦ κρετινισμοῦ Γιὰτὴν ὥρα πάντως τὸ μόνο laquoμέτροraquoποὺ λαμβάνει εἶναι νάhellip ἐπιδοτεῖτοὺς ποδοσφαιρικοὺς συλλόγουςμὲ πολλὰ ἑκατομμύρια εὐρὼ τὸχρόνο τὴ στιγμὴ ποὺ μειώνει μι-σθούς συντάξεις καὶ ἐπιδόματαἀνεργίας ἐξ᾽ αἰτίας τῆς οἰκονο-μικῆς κρίσεως ἐπιβραβεύονταςἐμμέσως τὴν καταστρεπτικὴ καὶ

δολοφονικὴ μανία τοῦ ποδοσφαι-ρικοῦ χουλιγκανισμοῦ Ἄρτος καὶθέαμα τὰ προαιώνια ὄπλα τοῦ κά-θε κατεστημένου ἀπὸ τὴν ἀρχαι-ότητα ὡς τὰ σήμερα Ἂν καὶ ὁἄρτος ἄρχισε νὰ σπανίζει τὸ θέα-μα τοῦ (ποδοσφαιρικοῦ) θεάματοςγιγαντώνεται γιὰ νὰ ἀποκοιμίζον-ται οἱ μάζες γιὰ νὰ ἀσκοῦν τὴνἐξουσία τους ἀνεμπόδιστοι οἱἐξουσιολάγνοι Βρίσκει κάποιοςκάποια ἄλλη ἐξήγηση

ὈρθόδοξοςἘπίσκοπος ἔκτισεμιναρὲ εἰς τζαμί

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ καὶ αὐτὸ τὸ ἀνή-κουστο στὸ καλὸ ἱστολόγιο laquoΑΚΤΙ-ΝΕΣraquo Ὁ Μουφτὴς τῆς πόλεωςΠὲρμ (στὴ Ρωσία) MuhammedgaliKhuzin εὐχαρίστησε τὸ Μητροπολί-τη Πέρμ Μεθόδιο Solikamsk γιὰ τὴβοήθειά του στοὺς μουσουλμά-νους τῆς περιοχῆς χτίζοντας τὸ μι-ναρὲ τοῦ Τζαμιοῦ τους γιατί ὅπωςἀνέφερε ldquoτζαμὶ χωρὶς μιναρὲ εἶναινύφη χωρὶς πέπλοrdquo Ἡ τελετὴ ἔγι-νε μέσα στὸν Ἱ ΜητροπολιτικὸΝαὸ τοῦ Πέρμraquo Δὲ μπορεῖ νὰ τὸχωρέσει ὁ νοῦς μας ὀρθόδοξοςἘπίσκοπος νὰ χτίζει μιναρὲ σὲ μου-σουλμανικὸ τζαμί ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὁμουεζίνης θὰ ἀπαγγέλλει στίχουςτοῦ Κορανίου μέσῳ τῶν ὁποίων τὸδόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος παρου-σιάζεται ὡς πλάνη ὁ Κύριός μαςἸησοῦς Χριστὸς παρουσιάζεται ὡςἁπλὸς ἄνθρωπος Προφήτης κατώ-τερος τοῦ Μωάμεθ ἡ Θεοτόκοςὅτι γέννησε ἁπλὸ ἄνθρωπο καὶ ὄχιτὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι οἱ Χριστιανοὶεἶναι ἄπιστοι καὶ πρέπει νὰ ἐξοντω-θοῦν Τί ἔχουμε ἀκόμα νὰ δοῦν τὰμάτια μας καὶ ἀκούσουν τ᾽ αὐτιάμας

Ἡ προσευχὴ κατὰτὸν Ὅσιον ἸουστῖνονΠόποβιτς

ΩΣ ὀρθόδοξοι πιστοὶ ὀφείλουμενὰ κάνουμε τὸν προσωπικό μαςἀγώνα καθάρσεως καὶ νίψεωςὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ προσκυνή-σουμε τὰ Σεπτὰ Πάθη τοῦ Κυρίουμας καὶ νὰ ἑορτάσουμε τὴ λαμπρο-φόρο Ἀνάστασή Του ἐπάξια Μίαἀπὸ τὶς πνευματικές μας ὑποχρεώ-σεις στὴν ὁποία μᾶς καλεῖ ἡ Ἁγίαμας Ἐκκλησία νὰ ἀσκηθοῦμε καὶνὰ ἐμβαθύνουμε αὐτὸν τὸν εὐλο-γημένο καιρὸ εἶναι ἡ προσευχή Ὁμακαριστὸς Ὅσιος Ἰουστῖνος Πό-ποβιτς ὁ μέγιστος θεολόγος καὶὁμολογητὴς τοῦ 20οῦ αἰῶνοςἀλλὰ καί ἕνας σύγχρονος ἀσκητὴςἔγραψε τὰ ἑξῆς σπουδαῖα γιὰ τὴνἀξία τῆς προσευχῆς laquoΠροσευχήΤί εἶναι ἡ προσευχή Εἶναι ἡ μεγάληἀρετή ποὺ σὲ ἀνασταίνει καὶ μὲἀνασταίνει Σηκώθηκες μήπως γιὰπροσευχή ἔκραξες πρὸς τὸν Κύριονὰ καθαρίσει τὴν ψυχή σου ἀπὸ τὶςἁμαρτίες ἀπὸ τὸ κάθε κακό ἀπὸκάθε πάθος (Ἂν ναὶ) τότε οἱ τάφοισου καὶ οἱ τάφοι μου ἀνοίγουν καὶοἱ νεκροὶ ἀνασταίνονται Ὅτιεἶναι ἁμαρτωλὸ φεύγει ὅτι σύρειπρὸς τὸ κακὸ ἐξαφανίζεται Ἡἁγία προσευχὴ ἀνασταίνει τὸν κα-θένα ἀπὸ μᾶς ὅταν εἶναι εἰλικρι-νής ὅταν φέρνει ὅλη τὴν ψυχὴστὸν οὐρανόhellipraquo

Ἡ νηστεία κατὰτὸν Ὅσιον ἸουστῖνονΠόποβιτς

Ὁ ἁγιασμένος Γέροντας Ἰου-στῖνος Πόποβιτς αὐτά ποὺ ἔλεγεκαὶ ἔγραφε ἦταν δοκιμασμένα ἀπὸτὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του Οἱ ἅγιεςὑποθῆκες του ὑπῆρξαν προσωπικότου βίωμα καὶ γιʼ αὐτὸ συγκαταλέ-γεται στοὺς μεγάλους ἐκκλησιαστι-κοὺς ἄνδρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὉὍσιος Ἰουστῖνος ἄσκησε μὲ ἰδιαί-τερο τρόπο τὴν ἀρετὴ τῆς νηστεί-ας διωγμένος ἀπὸ τὸ ἀθεϊστικὸκομμουνιστικὸ καθεστὼς καὶ ἀπο-μονωμένος στὴ Μονὴ τῆς μετανοί-ας του διῆλθε μὲ νηστεία καὶ προ-σευχή Σταχυολογοῦμε ἕνα ἀπό-σπασμα ἀπὸ σύγγραμμά του γιὰ τὴνηστεία laquoΝηστεία Ἰδοὺ τὸ μέσονγιὰ νὰ νικήσεις τὸ διάβολο τὸν κά-θε διάβολο Παράδειγμα νίκης ἡἉγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία Τί θεία δύ-ναμη ἡ νηστεία Νηστεία δὲν εἶναιτίποτε ἄλλο παρὰ νὰ σταυρώνεις τὸσῶμα νὰ σταυρώνεις τὸν ἑαυτόσου Ἐφόσον ὑπάρχει σταυρός ἡνίκη εἶναι σίγουρη Τὸ σῶμα τῆςπρώην πόρνης τῆς Ἀλεξάνδρειαςτῆς Μαρίας μὲ τὴν ἁμαρτία παρα-δόθηκε στὴ δουλεία τοῦ διαβόλουἈλλὰ ὅταν ἀγκάλιασε τὸν Σταυρὸτοῦ Χριστοῦ ὅταν πῆρε αὐτὸ τὸὅπλο (τὴ νηστεία) στὰ χέρια της νί-κησε τὸ διάβολο Νηστεία εἶναι ἡἀνάσταση τῆς ψυχῆς ἐκ νεκρῶνraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

ΝΗΣΤΕΙΑ ΜΟΔΑἬ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ τὰ τελευταῖα

χρόνια στὶς μεγάλες νηστεῖεςτῆς Ἐκκλησίας μας ὅπως εἶναιἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή νὰνηστεύουν ὅλο καὶ περισσότε-ροι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι συχνὰδὲν ἔχουν καὶ ἰδιαίτερες στενὲςσχέσεις μὲ τὴν Ἐκκλησία Κα-ταστήματα laquoγρήγορου φαγη-τοῦraquo ἔχουν καθιερώσει ποικι-λία νηστήσιμων μικρογευμά-των διότι ἔχουν ζήτηση Θεω-ροῦμε ὅτι τὸ φαινόμενο αὐτὸφαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως κα-λὸ καὶ ἐνθαρρυντικό Ἡ νη-στεία εἶναι ἀπὸ τὶς βασικότερεςἀσκήσεις τῆς ὀρθόδοξης ζωῆςμας διότι εἶναι θεσμοθετημένηἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Κύριο Οἱ Ἅγι-οι τῆς Ἐκκλησίας μας ἁγίασαν(καὶ) μέσῳ τῆς νηστείας Οἱ πι-στοὶ νηστεύουμε διότι ἔτσι τι-θασεύουμε τὸν κακὸ ἁμαρτωλὸἑαυτό μας ἀποστερώντας τονἀπὸ τὶς τροφὲς ἐκεῖνες ποὺ τὸνἐξωθοῦν στὴν ἁμαρτία Ὅμωςτί γίνεται μὲ ἀνθρώπους οἱὁποῖοι νηστεύουν εἴτε ἀπὸ μό-δα εἴτε γιὰ λόγους ὑγείας Ὅ-πως καὶ νὰ εἶναι ἡ νηστεία ἐπι-δρᾶ στὸν ἄνθρωπο ἄκρως εὐερ-γετικά Ὁ ἄνθρωπος ποὺ νη-στεύει γαληνεύει καὶ ἠρεμεῖδιότι οἱ ζωικῆς προέλευσης τρο-φές γεμάτες τοξίνες καὶ λιπα-ρὰ δηλητήρια ἀποσυντονίζουντὸν ἄνθρωπο Τοῦ ἀφαιροῦν κά-θε ἐπιθυμία γιὰ πνευματικὸἀγώνα γιὰ ἀνάκτηση ἀρετῶνἩ κοιλιοδουλεία εἶναι ὁ χειρό-τερος ἐχθρὸς τοῦ πνευματικοῦἀνθρώπου Ἔτσι λοιπόν ἡ νη-στεία ὅπως καὶ νὰ γίνεται ἔχειεὐεργετικότατες ἐπιδράσειςστὸν ἄνθρωπο καὶ εἶναι παρή-γορο στὸν αἰώνα τῆς ἄκραςἀποστασίας νὰ αὐξάνεται τὸφαινόμενο αὐτό

ΤΗΝ 13ην τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου ἑορτάζουμετὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Μαρτίνου Πάπα Ρώ-

μης Ὁ Ἅγιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦβασιλέα Κώνσταντος ἐγγονοῦ τοῦ αὐτοκρά-τορος Ἡρακλείου

Ἐπειδὴ ὁ βασιλέας ἐπροστάτευε τὴν αἵρεσητῶν Μονοθελητῶν καὶ ὁ Ἅγιος Μαρτῖνος ἀπε-κήρυξε καὶ ἀναθεμάτισε τοὺς μονοθελητὲςΣέργιο Πύρρο καὶ Θεόδωρο καὶ ἐξέδωσε ὅροσὲ Σύνοδο ποὺ συγκροτήθηκε τὸ 640 στὴ Ρώ-μη γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ διέταξε ὁ αὐτοκράτο-

ρας νὰ ὁδηγηθῆ βίαια αὐτὸς καὶ οἱ ὑπόλοιποιδυτικοὶ ἐπίσκοποι στὴν Κωνσταντινούποληὅπου καθ᾽ ὁδῶν πολλὲς θλίψεις καὶ κακοπά-θειες ὑπέφεραν Στὴν Κωνσταντινούπολητοὺς ἐφυλάκισαν ὡς κακούργους στὸ πραιτώ-ριο μὲ ἁλυσίδες γιὰ τρία ὁλόκληρα χρόνια Κα-τόπιν τοὺς ἀπέστειλαν στὴ πόλη τῆς Χερσώ-νας κοντὰ στὴ Κριμαία Ἐκεῖ ἀφοῦ ὑπέμεινεπολλὰ βασανιστήρια ὁ Ἅγιος Μαρτῖνος ἐξε-δήμησε πρὸς τὸν Κύριο Μαζὶ μὲ τὸν ἍγιοΜαρτῖνο ἑορτάζονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι ὁμολο-γητὲς δυτικοὶ Ἐπίσκοποι

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ᾿Εφημερίς ᾿Ιδιοκτησία laquoΠαν-ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-σιςraquo (ΠΟΕ) Κάνιγγος 10 10677 ᾿Αθῆναι Τηλ 210 38 16 206ΦΑΞ 210 38 28 518 ἘκδότηςΚωνσταντῖνος Σωτ Σωτηρό-πουλος Φασίδερη 9 ῾ΕκάληΔιευθυντὴς Συντάξεως Γεώρ-γιος Ζερβός Θησέως 25 Νέα᾿Ερυθραία (14671) ῾ΥπεύθυνοςΤυπογραφείου ΚωνσταντῖνοςΜιχ Σαμωνᾶς ᾿Αμαδριάδος 15Δροσιά Τύποις laquo᾿ΟρθοδόξουΤύπουraquo (Θησέως 25 14671 Νέα᾿Ερυθραία Τηλ 210 81 34 951ΦΑΞ 210 81 36 981)

῾Ιστοσελίς laquoΟΤraquowwworthodoxostyposgr᾿Ηλεκτρον ταχυδρομεῖον

orthotypotenetgrΤὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-

φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-πόψεις τῶν ἀρθρογράφων οἱὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-νην τῶν γραφομένων

᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφη-μερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόνσας παρακαλοῦμεν νὰ τηλε-φωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 210-3816206 διὰ νὰ καλυφθῆ ἡἔλλειψις

Ὁ ἀνδριάντας τοῦ Κων Κανάρη εἰςτήν κεντρικήν πλατεῖαν τῆς Κυψέλης

(2ον)Γ΄ Ἀντικατάσταση

τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίαςἀπό laquoπολυπολιτισμικήraquo

Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἕνα πρό-γραμμα μαθημάτων προοριζόμενογιά τά σχολεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Δη-μοκρατίας θά πρέπει νά ἀφορᾶστήν ἑλληνική κοινωνία Παρ΄ ὅλααὐτά τό πρόγραμμα καί ὁ συνο-δεύων αὐτό laquoὁδηγός ἐκπαιδευτι-κοῦraquo ἀναφέρονται σέ κάποια laquoπο-λυπολιτισμική κοινωνίαraquo τῆς ὁποί-ας ἐπιδιώκεται ἡ δημιουργία

laquoοἱ θρησκεῖες μποροῦν νὰ βοη-θήσουν στὴν ἀντιμετώπιση τῶνσυγκρούσεων καὶ στὴ δημιουργίαμίας σύγχρονης πολυπολιτισμικῆςκοινωνίας7raquo

laquoἘξ΄ ἄλλου σήμερα ὅσο ποτὲἄλλοτε τὰ τελευταῖα χρόνια βρι-σκόμαστε μπροστὰ στὴ διαμόρφω-ση μίας νέας κοινωνικῆς πραγματι-κότητας μὲ ἔντονα πολυπολιτι-σμικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ μὲ τὰδιαφορετικὰ ἐθνικά πολιτισμικὰκαὶ θρησκευτικὰ στοιχεῖα νὰ δημι-ουργοῦν νέες ἀναγκαιότητες8raquo

laquoνὰ συνειδητοποιήσουν τὸν πο-λυπολιτισμικὸ χαρακτήρα τῆς σύγ-χρονης κοινωνίας καὶ νὰ ἀναπτύ-ξουν στάσεις σεβασμοῦ τῆς θρη-σκευτικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἑτερό-τητας9raquo

laquoΣτὴ σύγχρονη πολυπολιτισμικὴκοινωνία πρέπει νὰ προσεχτεῖ ἡἐθνικὴπολυπολιτισμικὴ διαφορο-ποίηση τῶν παιδιῶν καί αὐτονόη-τα κυρίως στὴ θρησκευτική τηςδιάσταση ποὺ ἔχει κεντρικὴ σημα-σία τουλάχιστον γιὰ τὸ ΜτΘ10raquo

laquoἊς σημειωθεῖ ὅτι ἡ διαπολιτι-σμικὴ ἀγωγὴ καὶ ἐκπαίδευση καὶ ἡσυνακόλουθη διαφοροποίηση τῆςδιδασκαλίας στὸ πλαίσιο τοῦ ΜτΘεἶναι σημαντικὴ καὶ ἀπαραίτητη ὄχιμόνο σὲ τάξεις μὲ ἑτερόδοξα ἢἀλλόθρησκα παιδιὰ ἀλλὰ σὲ κάθετάξη ἀφοῦ ὅλα τὰ παιδιὰ σήμερα καὶπολὺ περισσότερο αὔριο θὰ ζήσουνσὲ πολυπολιτισμικὸ περιβάλλον11raquo

laquoΣτὸ πλαίσιο τοῦ νέου ΜτΘ πρέ-πει ἐξ ἄλλου νὰ διευκρινιστεῖ ὅτιοἱ δάσκαλοι τοῦ Δημοτικοῦ Σχολεί-ου στὰ σχολεῖα τῆς σύγχρονης πο-λυπολιτισμικῆς κοινωνίας εἶναι ση-μαντικὸ κατὰ τὴν ἐκπαιδευτικὴ δια-δικασία νὰ ἀποστασιοποιοῦνται κα-τὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὴ θρησκείαστὴν ὁποία ἐνδεχομένως ἀνήκουνεἴτε πατροπαράδοτα εἴτε ἀπὸ ἐπι-λογή12raquo

laquoὍμως στὴν πολυπολιτισμικήμας κοινωνία ὁ ξένος εἶναι γείτο-νάς μας13raquo

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό στήνπρώτη περίπτωση ἐπιδιώκεται ἡμέσῳ τοῦ προγράμματος συμβολήστή δημιουργία πολυπολιτισμικῆςκοινωνίας στήν δεύτερη περίπτω-ση θεωρεῖται ὅτι ἡ κοινωνία αὐτήἤδη διαμορφώνεται καί τά ἐθνικάτης χαρακτηριστικά διαφοροποι-οῦνται ἀπό αὐτά τῆς ἑλληνικῆς κοι-νωνίας στίς δέ λοιπές πέντε περι-πτώσεις θεωρεῖται ἡ πολυπολιτι-σμική κοινωνία ὡς κάτι ἤδη δια-μορφωμένο ἤδη δεδομένο καίἀδιαμφισβήτητο

Ὑποθέτουμε ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱχαρακτηρισμοί ἀφοροῦν στήν ἑλ-ληνική κοινωνία διότι τό πρόγραμ-μα προορίζεται νά ἐφαρμοσθεῖ στάἑλληνικά σχολεῖα Ἡ ἑλληνική κοι-νωνία ὅμως ἐξακολουθεῖ νά ὑφί-σταται δέν ὑπέστη καμμία θεσμικήἀλλαγή δέν ἐπῆλθε καμμία συν-ταγματική μεταβολή καί συνεπῶςδέν ἔχουμε τήν ὁποιαδήποτε ἀντι-κατάστασή της ἀπό πολυπολιτισμι-κή κοινωνία

Καί ἄς μή προφασισθεῖ κανέναςτά δικαιώματα τῶν ἀλλοδαπῶνστήν Ἑλλάδα προκειμένου νά ἐπι-βάλει τίς ὡς ἄνω ἰδέες Οἱ ἀλλοδα-ποί ἔχουν δικαιώματα ἐπειδή ἡἙλλάδα εἶναι καί παραμένει Ἑλλά-δα Ἄς γίνει συνείδηση ὅλων ἡἙλληνική Δημοκρατία ἐγγυᾶται τά

ἀνθρώπινα δικαιώματα τήν ἐργα-σία τή ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια τήνἀσφάλεια τήν παιδεία Ἑλλήνωνκαί ξένων Σύμφωνα μέ τό Σύντα-γμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίαςἄρθρο 5 παράγραφοι 1 2 laquoΚαθέ-νας ἔχει δικαίωμα νὰ ἀναπτύσσειἐλεύθερα τὴν προσωπικότητά τουκαὶ νὰ συμμετέχει στὴν κοινωνικήοἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ ζωὴ τῆςΧώρας ἐφόσον δὲν προσβάλλει τὰδικαιώματα τῶν ἄλλων καὶ δὲν πα-ραβιάζει τὸ Σύνταγμα ἢ τὰ χρηστὰἤθη Ὅλοι ὅσοι βρίσκονται στὴνἙλληνικὴ Ἐπικράτεια ἀπολαμβά-νουν τὴν ἀπόλυτη προστασία τῆςζωῆς τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἐλευθερίαςτους χωρὶς διάκριση ἐθνικότηταςφυλῆς γλώσσας καὶ θρησκευτικῶνἢ πολιτικῶν πεποιθήσεωνraquo Τό ἄρ-θρο ἀναφέρει σαφῶς laquoἙλληνικήἘπικράτειαraquo καί δέν ἔχει ἐπέλθεικαμμία μετατροπή του Μία ἀκαθό-ριστης ταυτότητας καί προελεύσε-ως ἀκαθορίστων σκοπῶν καί προ-θέσεων laquoπολυπολιτισμικήraquo κοινω-νία ἡ ὁποία θά ἀντικασταστήσειτήν ἑλληνική κοινωνία καί τήν ὑπόαὐτῆς θεσμοθετημένη καί λει-τουργοῦσα Ἑλληνική Δημοκρατίαδέν εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἐγγυᾶται τί-ποτε ἀπό τά ἀνωτέρω Πιθανή ἐπι-βολή laquoπολυπολιτισμικῆς κοινω-νίαςraquo θά ἀπειλήσει τά δικαιώματαἙλλήνων καί ξένων

Πρέπει λοιπόν νά ἀπαλειφθοῦνἀπό τό πρόγραμμα σπουδῶν οἱ χα-ρακτηρισμοί αὐτοί καί νά παύσειὁποιαδήποτε κίνηση ἐπιχειρεῖ νάτούς πραγματοποιήσει διότι ἀπο-τελοῦν παραβίαση προφανῶς ἀθέ-λητη καί λόγῳ ἀβλεψίας τοῦ ὡςἄνω ἄρθρου τοῦ ΣυντάγματοςΔ΄ Θά ἀποτελέσει τό σχολικό

μάθημα θρησκευτικῶν ἕναεἶδος ἀντικατηχήσεως

Ἀναφέρει τό πρόγραμμα γιά τόννόμο 156685 ὅτι σύμφωνα μέαὐτόν ἕνας ἀπό τούς σκοπούς τῆςἐκπαιδεύσεως εἶναι laquoνὰ hellip ὑπο-βοηθεῖ τοὺς μαθητές α) νὰ γίνον-ται ἐλεύθεροι ὑπεύθυνοι δημο-κρατικοὶ πολίτεςhellip νὰ ἐμπνέονταιἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο τὴζωὴ καὶ τὴ φύση καὶ νὰ διακατέ-χονται ἀπὸ πίστη πρὸς τὴν πατρίδακαὶ τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθό-δοξης χριστιανικῆς παράδοσηςhellipraquoΤήν παράθεση τῆς διατάξεως τοῦ

νόμου συνοδεύει μέ τό ἑξῆς σχό-λιο laquoΠρόκειται γιὰ μία διατύπωσηποὺ laquoνομιμοποιεῖraquo κατὰ κάποιοτρόπο τὸν ὁμολογιακὸ καὶ κατηχη-τικὸ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος14raquoἘρωτοῦμε ἐφ΄ ὅσον εἶναι διεθνῶςκατοχυρωμένο τό δικαίωμα νάμπορεῖ νά διαπαιδαγωγεῖται ἕναπαιδί σύμφωνα μέ τήν πίστη στήνὁποία ἀνήκει καί ἐφ΄ ὅσον στήνἙλλάδα ἡ πλειοψηφία τῶν κατοί-κων εἶναι χριστιανοί ὀρθόδοξοιγιατί δέν θά ἔπρεπε νά εἶναι νόμι-μη ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική παιδείαἡ ἄλλως γνωστή καί ὡς κατήχηση

Ἄλλο σημεῖο τοῦ ἰδίου νόμουκρίνεται ὡς ἑξῆς ἀπό τούς δημι-ουργούς τοῦ προγράμματος laquoστὸἄρθρο 6 παρ 2 ἐπισημαίνεται ὅτιστὸ λύκειο ἐπιδιώκεται ἡ ὁλοκλή-ρωση τῶν σκοπῶν τῆς ἐκπαίδευ-σης ὥστε οἱ μαθητές ldquoΝὰ συνειδη-τοποιοῦν τὴ βαθύτερη σημασίατοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤ-θους καὶ τῆς σταθερῆς προσήλω-σης στὶς ἀνθρώπινες ἀξίεςhelliprdquo Πρό-κειται γιὰ μία διατύπωση ποὺ ldquoνομι-μοποιώνταςrdquo κατὰ κάποιο τρόποτὸν ὁμολογιακὸ χαρακτήρα τοῦΜτΘ εὐνοοῦσε τὴν περιχαράκωσήτου ἐντός τῆς Ὀρθοδοξίας ldquoἐπι-τρέπονταςrdquo τὴ διολίσθηση τῆς δι-δασκαλίας στὴν κατήχηση παρὰ τὴνηφαλιότητα τῶν νέων ΑΠ καὶ βι-βλίων Τὸ ἐν λόγῳ σημεῖο θεωρή-θηκε ἀντιφατικὸ πρὸς τὴ ldquoδιάπλασηἐλευθέρων ὑπευθύνων καὶ δημο-κρατικῶν πολιτῶνrdquo ποὺ προβλέπε-ται ἀπὸ τὸν ἴδιο νόμο καὶ ἔγινεἀντικείμενο σκληρῆς κριτικῆς Εἶ-ναι χαρακτηριστικὸ πὼς ἡ ἀντίφα-ση αὐτὴ ἐπισημαίνεται καὶ ἀπὸὈρθοδόξους Παιδαγωγοὺς (Περ-σελῆς)15raquo

Ἡ μόνη ἀντίφαση τήν ὁποία ἐ-μεῖς διαπιστώνουμε στήν ὅλη ὑπό-θεση εἶναι ἡ ἑξῆς ὅτι τό ὑπό ἐξέ-ταση πρόγραμμα σπουδῶν ἀντί νάἀποτελεῖ ἄμεση ἐφαρμογή ἑνόςνόμου προβαίνει σέ κριτική εἰς βά-ρος του Ὁ δέ χαρακτηρισμόςlaquoδιολίσθηση τῆς διδασκαλίας στήνκατήχησηraquo τί δηλώνει Ὅτι ὁ νό-μος ἐπιβάλλει ἐξ ὑφαρπαγῆς κάτιἄδικο Εἶναι τελικά ἄδικο ἤ δίκαιογιά τούς ὀρθοδόξους χριστιανούςἡ ὀρθόδοξη χριστιανική κατήχησηκαί ἡ βάσει νόμου διασφάλιση τῶνἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τουςὩς πρός δέ τήν laquoδιάπλαση ἐλευ-θέρων ὑπευθύνων καί δημοκρα-τικῶν πολιτῶνraquo εἴμαστε ὑποχρεω-μένοι νά ἐπισημάνουμε τά ἑξῆςὍταν ὁ ὀρθόδοξος χριστιανόςδιατηρεῖ ἀνέπαφο τό δικαίωμά τουνά διαπαιδαγωγεῖται σύμφωνα μέτήν πίστη του εἶναι ἀδύνατον νάἐξελιχθεῖ σέ ἐλεύθερο ὑπεύθυνοκαί δημοκρατικό πολίτη Ὅπως κα-θίσταται φανερό μέσῳ τοῦ προ-γράμματος καί τοῦ ὁδηγοῦ τοῦἐκπαιδευτικοῦ προβάλλονται ἰσχυ-ρισμοί οἱ ὁποῖοι δέν ἀντέχουν σέκριτική

Πρός αἰτιολόγηση τῆς ἀπόπει-ρας ἐξώσεως τῆς ὀρθοδόξου κα-τηχήσεως ἀπό τά ἑλληνικά σχο-λεῖα δέν ἔχει προβληθεῖ ἀπό κανέ-ναν καμμία νομική βάση κανέναἔστω λογικό ἐπιχείρημα Ἰσχυρι-σμοί οἱ ὁποῖοι προβάλλονται ὡςἀξιώματα δέν εἶναι δυνατόν νά πεί-σουν Ὁ ἀφελής ἰσχυρισμός ὅτι ἡκατήχηση εἶναι ἐφικτή μόνον μέσαστόν ναό δέν μπορεῖ νά πείσειοὔτε βρέφη Διότι δέν εἶναι δυνα-τόν ὁ θεολόγος καθηγητής οἱ μα-θητές καί οἱ γονεῖς νά ἀποστερη-θοῦν τή χριστιανική τους ἰδιότητακαί τά ἐξ αὐτῆς ἀπορρέοντα δι-καιώματά τους δηλ τήν χριστιανι-κή παιδεία ἐπειδή εἶναι μέλη τῆςσχολικῆς κοινότητας γιά τήν λει-τουργία τῆς ὁποίας καταβάλλουνἄλλωστε φόρους

Ἀναφέρεται ἐπίσης ὅτι ἀπό τό2002 laquoτὸ ΜΤΘ ἀπομακρύνεται ἀπὸτὸν κατηχητικὸ χαρακτήρα του καὶεἶναι ἕνα μάθημα ἐγκεντρισμένομὲν στὴν Ὀρθόδοξη παράδοση ὅ-μως μὲ σαφέστατα γνωσιακό μορ-φωτικὸ καὶ παιδαγωγικὸ χαρακτή-ρα16raquo Ἔχουμε ἀποδείξει17 βάσειτῆς ἁγιογραφικῆς καί πατερικῆςπαραδόσεως ὅτι ὀρθόδοξη κατή-χηση καί ὀρθόδοξη παράδοση ταυ-τίζονται πλήρως καί ὅποιος ἀπορρί-πτει τό πρῶτο ἀπορρίπτει ὁπωσδή-ποτε καί τό δεύτερο

Τά βιβλία τά ὁποῖα γράφτηκανἀπό τό 2003 ἕως τό 2006 θεωροῦν-ται ἀπό τό νέο πρόγραμμα σπου-δῶν ὅτι διακρίνονται ἀπό laquoπνεῦμαδιαλόγου ἐλευθερίας καὶ καταλ-λαγῆς χωρὶς ὁμολογιακὴ ἐμμονή

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 3η

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣἈπὸ τὴν Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα ἢ Κυριακὴ Β΄ ἀπὸ τοῦ Πάσχα ἢ Κυριακή

τοῦ Θωμᾶ ἀρχίζει ἡ ἀνακύκλωση τῆς ἑορτῆς τῆς Κυριακῆς Τῆς ἡμέραςκατὰ τὴν ὁποία ἀναστήθηκε ὁ Κύριος Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἑορτὴ τῆς ἀνα-στάσεως πού ἐνῶ ὅλες τὶς ἄλλες ἑορτὲς τὶς γιορτάζουμε μία φορὰ τὸ χρό-νο τὴν ἑορτὴ αὐτὴ τὴ γιορτάζουμε πενήντα δύο φορὲς τὸ χρόνο Τέσσε-ρις περίπου Κυριακὲς τὸ μήνα διότι ἔρχονται μῆνες ποὺ ἔχουν πέντε Κυ-ριακὲς ὁ καθένας

Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἀφʼ ἑνὸς μὲν ἡ πρώτη μέρα τῆς ἑβδομάδας ἡ laquoμία τῶνΣαββάτωνraquo κατὰ τὰ εὐαγγέλια ἀφʼ ἑτέρου δὲ ndashκατὰ μία ἄλλη ἐκδοχὴndash εἶναιἡ ὄγδοη μέρα ἀφοῦ ἀκολουθεῖ τὴν ἕβδομη ἡμέρα τὸ Σάββατο Οἱ πατέρεςὅταν μιλοῦν γιὰ τὴν ὄγδοη μέρα ἐννοοῦν τὴν Κυριακὴ ἢ κατʼ ἐπέκταση τὴναἰωνιότητα τῆς ὁποίας πρόγευση εἶναι ἡ Κυριακή

Κάθε Κυριακή ὁ ἱερεύς ἐκτός τοῦ εὐαγγελίου τῆς θείας Λειτουργίαςἀναγιγνώσκει στὸν ὄρθρο τὸ ἑωθινὸ εὐαγγέλιο τὸ ὁποῖο περιγράφει τὴνἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ Ὅταν τὸ ἀναγιγνώσκει κάθεται στὸ δεξιὸ μέροςτῆς ἁγίας Τραπέζης διότι δεξιὰ τοῦ τάφου καθόταν ὁ ἄγγελος ποὺ μίλη-σε στὶς μυροφόρες (Μάρκ 165) Τὰ ἑωθινὰ εὐαγγέλια εἶναι ἕνδεκα στὸσύνολό τους καὶ ἀνακυκλώνονται συνεχῶς καθʼ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ χρό-νου Μετὰ τὸ εὐαγγέλιο ἀπαγγέλλουμε τὴν προσευχὴ laquoἈνάστασιν Χριστοῦθεασάμενοιraquo ψάλλουμε δέ στὸν ὄρθρο καὶ στὴ θ Λειτουργία τὸ ἀναστά-σιμο ἀπολυτίκιο κατὰ τὸν ἦχο τῆς ἑβδομάδας

Τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς τὴν σημασία καὶ τὴν σπουδαιότητά της τὴντόνισε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἁγίας Γραφῆς παρουσιάζονταςτὴ σπουδαιότητα τοῦ Σαββάτου Στὴ Γένεση (21-3) διαβάζουμε τὰ ἑξῆςσημαντικά laquoΚαὶ ὁλοκληρώθηκε ἡ δημιουργία τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς καὶὅλος ὁ στολισμός τους Καί τὴν ἕκτη μέρα ὁλοκλήρωσε ὁ Θεὸς τὰ ἔργαποὺ ἔκανεmiddot καὶ ἔτσι ἀναπαύθηκε τὴν ἕβδομη μέρα ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα ποὺπραγματοποίησε Εὐλόγησε δὲ ὁ Θεὸς τὴν ἕβδομη μέρα καὶ τὴν ἁγίασεmiddotδιότι κατʼ αὐτὴν τελείωσε ἀπὸ τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα εἶχε προγραμματίσειraquo

Γιατί ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὴν μέρα πού δὲν ἔκανε τίποτα Γιατί δὲν εὐλό-γησε τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ δημιούργησε τὸ φῶς ἡ ὁποία εἶναι τόσο σπου-δαία ποὺ ὁ Μωυσῆς τὴν ὀνομάζει laquoμίαraquo καὶ ὄχι πρώτη Γιατί δὲν εὐλόγη-σε τὶς ἄλλες ἡμέρες πού ἔγινε ὁ οὐρανός ἡ ξηρά τʼ ἀστέρια τὰ ψάρια τὰζῶα ὁ ἄνθρωπος

Α΄ Τὴν εὐλόγησε ὁ Θεός διότι σʼ αὐτὴν ndashὅπως προαναφέραμεndash ὁλο-κλήρωσε τὸ ἔργο τῆς ὑλικῆς δημιουργίας του καὶ ἀπὸ ῾κεῖ καὶ πέρα ἄρχισετὸ ἔργο τῆς πνευματικῆς δημιουργίας του

Ὁ Θεὸς δημιουργεῖ ἔργα αἰσθητά ὑλικά πρόσκαιρα Ὑπάρχουν ὅμως καὶἔργα τοῦ Θεοῦ πνευματικά ἄϋλα ποὺ εἶναι αἰώνια καὶ συνεχῆ Ἔτσι πχ δια-βάζουμε στὸ βιβλίο τῶν ψαλμῶν (1107)middot laquoἜργα χειρῶν αὐτοῦ ἀλήθεια καὶκρίσιςraquo Ἄναρχα καὶ ἀτελεύτητα ἔργα τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἅγιο ΓρηγόριοΠαλαμᾶ εἶναι ἡ γνώση τῶν ὄντων ἡ πρόγνωση αὐτῶν ποὺ θὰ γίνουν ἡ κρί-ση καὶ ἡ πρόνοια ἡ παύση τοῦ laquoπερισπασμοῦraquo καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸν ἑαυτότου Αὐτὰ ὁ Θεὸς δὲν τὰ σταματᾶ ποτέ laquoὉ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεταικἀγώ ἐργάζομαιraquo (Ἰωάν 517) Γιʼ αὐτὸ ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὴν ἕβδομη μέραmiddotδιότι κατέπαυσε τὰ αἰσθητά ὑλικὰ καὶ πρόσκαιρα ἔργα Ἀπὸ κεῖ καὶ πέραἐργάζεται ἀποκλειστικὰ τὰ αἰώνια Αἰώνιο ἔργο εἶναι καὶ τῆς θείας προνοίαςκαὶ τῆς ποδηγετήσεως τοῦ κόσμου πρὸς τὸ τέλος ποὺ θέλει ὁ Θεός Ὁ Θεὸςἀπὸ ὑπερβολικὴ ἀγάπη ἐξῆλθε τῆς φύσεώς του καὶ δημιούργησε τὸν κόσμοΤὴν ἕβδομη μέρα ἐπανῆλθε στὸ ὕψος τῆς θεότητάς του ποὺ ποτὲ βέβαιαδὲν ἐγκατέλειψε Ἐξῆλθε τροπικάmiddot ὄχι τοπικὰ καὶ οὐσιαστικά

Μὲ τὸ παράδειγμα αὐτό ὁ Θεὸς μᾶς διδάσκει νὰ ζητοῦμε νὰ εἰσέλθουμεστὴ κατάπαυση τῶν ὑλικῶν ἔργων καί κατὰ τὴ δύναμη καὶ προαίρεση τοῦκαθενός μας νʼ ἀσχολούμαστε μὲ τὴ θεωρία καὶ τὴ δοξολογία τοῦ ΘεοῦΠρέπει νὰ ἐγκαταλείψουμε τὶς συνεχεῖς καὶ πολύμορφες φροντίδες καὶ τὰἔργα τὰ σχετικὰ μʼ αὐτές Πρέπει νʼ ἀδολεσχήσουμε καὶ νὰ ἐντρυφήσουμεστὰ λόγια καὶ στὰ δικαιώματα τοῦ Κυρίου Ἂς θυμηθοῦμε τὴν Μάρθα ποὺφρόντιζε γιὰ τὸν Κύριο μὲ ὑλικὰ ἔργα καὶ κατακρίθηκε ἐνῶ ἡ Μαρία ποὺἐντρυφοῦσε στὰ λόγια καὶ τὴ θεωρία του ἐπαινέθηκε καὶ βραβεύτηκε Ἀπο-μάκρυνε λοιπὸν τὸ νοῦ σου ἀπὸ κάθε ἔργο καὶ λογισμό ἀκόμη καὶ ἀγαθόκαὶ στρέψε τον πρὸς τὸν ἑαυτό σου μὲ προσοχὴ καὶ προσευχή Ἔτσι θὰεἰσέλθεις στὴ θεία κατάπαυση καὶ εὐλογία Γιʼ αὐτὸ ὁ Μωυσῆς διέταξε τὴνἀργία τῆς ἑβδόμης ἡμέρας Ἐννοοῦσε ἀνάπαυση ἀπὸ τὰ σωματικὰ ἔργαmiddot ὄχιὅμως ἀπὸ τὰ ψυχικά τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ τελοῦμε συνεχῶς καὶ ἀκατάπαυστα

Σάββατο γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς εἶναι ἡ Κυριακήmiddot τὴν ὁποία πρέπει νὰγιορτάζουμε ὅπως γιόρταζαν οἱ Ἑβραῖοι τὸ Σάββατο Μὲ κατάπαυση δη-λαδὴ τῶν ὑλικῶν ἔργων καὶ ἐνασχόληση μὲ πνευματικὰ ἔργα

Β΄ Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη αἰτία ποὺ εὐλόγησε ὁ Θεὸς τὴν ἑβδόμημέρα Ὁ Θεὸς προέβλεψε τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀνάγκη ἀνα-καινίσεώς του Ἡ ἀνακαίνιση αὐτὴ ἔγινε μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στὸνἍδη κατὰ τὸ Μέγα Σάββατο Αὐτὸ ἦταν τὸ μεγάλο ἔργο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐπι-τελέσθηκε τὴν ἕβδομη μέρα καὶ γιʼ αὐτὸ τὴν εὐλόγησε ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ κτί-σεως κόσμου Βέβαια τὸ ἔργο αὐτὸ προετοιμάστηκε Σάββατο φάνηκεὅμως καὶ ἐκτελέστηκε καθαρὰ τὴν Κυριακὴ διὰ τῆς δεσποτικῆς ἀναστά-σεως Ὅτι εἶναι ἡ Παρασκευὴ γιὰ τὸ Σάββατο αὐτὸ εἶναι τὸ Σάββατο ἔναν-τι τῆς Κυριακῆς Ἡ Κυριακὴ ὑπερέχει ὅσο ἡ οὐσία καὶ ἡ ἀλήθεια ἀπὸ τὸν τύ-πο καὶ τὴν σκιά Συνεπῶς ὅσα μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὸ Μ Σάββατο αὐτὰἀναφέρονται καὶ μὲ τὸ παραπάνω γιὰ τὴν Κυριακή Τὴν τιμὴ τῆς ὄγδοηςμέρας τὴν εἰσήγαγε ndashἐμμέσως καὶ προφητικὰ θὰ λέγαμεndash ὁ Μωυσῆς ὅτανθέσπιζε τὸ Σαββατιαῖο ἔτος (Λευϊτ 251-7) τὸ Ἰωβηλαῖο ἔτος (Λευϊτ 258-34) καὶ τὴ γιορτὴ τῶν σαλπίγγων (Λευϊτ 23 24-36)

Σημείωσηmiddot τὰ ἀνωτέρω εἶναι περιληπτικὴ διασκευὴ καὶ παρουσίαση ὁρι-σμένων σημείων τῆς 17ης ὁμιλίας τοῦ ἁγ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (ΕΠΕ9485)

Γιὰ τὴν ἀπόδοσηἈρχιμ π Μελέτιος Ἀπ Βαδραχάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀπόστολος Πράξ ε´ 12 ndash 20Εὐαγγέλιον Ἰωάν κ´ 19 ndash 31

Ἦχος α´ mdash Ἑωθινόν Α´ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΡΗΣΕΙΣΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ(1ον)

Ἕνας καλαίσθητος καὶ ὀγκώδηςτόμος 830 σελ μὲ τίτλο laquoΑΠΟΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑ-ΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟ-ΣΗraquo κυκλοφόρησε πρόσφατα Εἶ-ναι καρπὸς γνωστοῦ ἡσυχαστῆ τῆςΚαψάλας τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁὁποῖος ἐπιλέγει τὴν ἀνωνυμία Ὁτόμος παρουσιάζει ἐξαιρετικὸ ἐν-διαφέρον Τὸ περιεχόμενό του διαι-ρεῖται σὲ πέντε μέρη Α´ Συναξά-ρια Β´ Περιστατικά Γ´ Ἀποφθέ-γματα Δ´ Ρήσεις καὶ διηγήσεις Γέ-ροντος Παϊσίου καὶ Ε´ Τὸ πνεῦματῶν παλαιῶν Ἁγιορειτῶν

Ὁ συγγραφέας μὲ ἐπιμέλεια ἔχει

συγκεντρώσει βιογραφικὰ στοιχεῖαπαλαιῶν ἁγιορειτῶν καὶ ἔχει κατα-γράψει ἀξιοθαύμαστα περιστατικὰκαὶ ψυχωφελέστατα ἀποφθέγματαἈπὸ τὴ μελέτη τοῦ τόμου διαπι-στώνει κανεὶς ὅτι ἡ ἀσκητικὴ καὶἡσυχαστικὴ ἁγιορειτικὴ παράδοσηδὲν τηρεῖται ἀπὸ ὅλους τοὺς νεώτε-ρους ἁγιορεῖτες μοναχούς Τὸ κο-σμικὸ φρόνημα οἱ ἀνέσεις καὶ ἡεὔκολη ζωὴ τοὺς ἔχουν ἀπομακρύ-νει ἀπὸ τὴν παράδοση

Τὸ βιβλίον ἀναφέρεται στοὺς πα-λαιοὺς ἁγιορεῖτες πατέρες οἱ ὁποῖοιδὲν εἶχαν τὴν κατὰ κόσμον σοφία ndashὅπως συμβαίνει μὲ τοὺς σημερινοὺςμοναχούς ndash ἦταν ὅμως πιστοὶ στὴνἁγιορειτικὴ παράδοση γι᾽ αὐτὸ καὶεἶχαν τὴν κατὰ Θεὸν σοφία

Ἀπὸ τὸ τέταρτο μέρος τοῦ τόμουἀνθολογῶ καὶ σχολιάζω μερικὲς ρή-σεις καὶ διηγήσεις τοῦ ΓέροντοςΠαϊσίου γιὰ νὰ ἐκτιμήσουν καλύτε-

ρα οἱ ἀναγνῶστες μου τὸ πνευμα-τικὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου

Ὁ Γέροντας Παΐσιος συχνὰ ἀνα-φερόταν στὸ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶτὴν εὐλάβεια ποὺ ὑπῆρχε στὰ πα-λαιὰ κοινόβια Ἰδιαίτερα μιλοῦσεγιὰ τὴν προσπάθεια τῶν πατέρωννὰ διευκολύνουν κάποιον ὁ ὁποῖοςἦταν δόκιμος Τοῦ προσέφεραν διά-φορα ἀναγκαῖα πράγματα γιὰ νὰτὸν ἀναπαύσουν Ἔτσι laquoὁ νέος μο-ναχός ποὺ ἦταν ἕνα μπουμπούκιεὕρισκε τὸ κατάλληλο κλίμα νὰἀνθίσει καὶ νὰ καρποφορήσειmiddot δὲνγινόταν ὅπως σήμερα ποὺ σὲπολλὰ μοναστήρια ὑπάρχει ἕναστρατιωτικὸ πνεῦμα καὶ μιὰ ἀρρω-στημένη ὑπακοή ὁπότε τὸ μπουμ-πούκι (ὁ νέος μοναχός) συνέχειαχτυπιέται ἀπὸ βροχὲς καὶ παγωνιὲςκαὶ δὲν μπορεῖ ν᾽ ἀνθίσει Ὑπῆρχαντότε εὐλαβεῖς Γέροντες ποὺ ἔδινανκαλὸ παράδειγμαraquo

Στὴν ἐποχή μας τὰ πιὸ πολλὰ βι-βλία ἀσκητικοῦ περιεχομένου τὰ

ἔχουν γράψει κοσμικοὶ κληρικοὶ καὶθεολόγοι χωρὶς νὰ ἔχουν καμιὰπνευματικὴ ἐμπειρία Ἐνῶ οἱ ἴδιοιεἶναι δοῦλοι τῶν παθῶν τους περι-γράφουν καὶ ἀναλύουν τὰ κατορθώ-ματα τῶν Ἁγίων Πατέρων νομίζον-τας ὅτι ἐπιτελοῦν σπουδαῖο ἔργοκάτι ποὺ δὲν συμβαίνει Ὁ Γέρονταςἔλεγε σχετικά laquoὍποιος μιλᾶ ἢ γρά-φει γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ δὲνἔχει καθαριστεῖ ἀπὸ τὰ πάθη μοι-άζει μὲ τενεκέ ποὺ μέσα ἔχει μέλιἀλλὰ μυρίζει πετρέλαιοraquo

Εἶπε ὁ Γέροντας laquoὍταν στὴνπροσευχὴ δὲν νιώθουμε παρηγοριὰκαὶ χαρά ὅπως τὸ μικρὸ παιδί ποὺπηγαίνει στὴνἀγκαλιά τῆςμάνας τουτότε ἢ κάποιον ἔχουμε πληγώσει μὲτὴν συμπεριφορά μας καὶ τὴ σκληρό-τητα ἢ ὑπάρχει ὑπερηφάνειαraquo

Μὲ τὸν ὑπερήφανο ἄνθρωποεἶναι ἀδύνατο νὰ συνεννοηθεῖ κά-ποιος Εἶναι πάντα ἀρνητικὸς στὴνἄποψη τοῦ ἄλλου Ἀκόμα καὶ ἡ χά-ρη τοῦ Θεοῦ δυσκολεύεται Τὸ

ἀντίθετο συμβαίνει μὲ τὸν ταπεινόὁ ὁποῖος ἔχει τὴν προστασία τοῦΘεοῦ καὶ σὲ στιγμὲς μεγάλης ἀδυ-ναμίας Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἀνη-συχοῦσε πολὺ γιὰ τὴν πνευματικὴπορεία τοῦ ὑπερήφανου ἀνθρώπουκαὶ ἀπὸ τὴν πλούσια ἐμπειρία τουεἶχε καταλήξει στὸ ἑξῆς laquoὉ ἄν-θρωπος ποὺ ἔχει ταπείνωση καὶ νὰξεκλίνει κάποτε τὸν σκεπάζει ἡ χά-ρη τοῦ Θεοῦ ἐνῶ ὁ ὑπερήφανοςεἶναι σὰν τὸ χαλασμένο τιμόνι ποὺπάντα βαδίζει στραβά ἢ σὰν ἕναπριόνι ποὺ εἶναι τροχισμένο ἀπὸ τὴμία μόνο πλευράraquo

Ὁ προσευχόμενος γεύεται μονα-δικὴ ἐκ Θεοῦ γλυκύτητα Ἡ ἀγάπηὅμως ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ μικρὲςκαὶ μεγάλες θυσίες μειώνει τὴν προ-σευχή του γιατὶ πρέπει νὰ προσ-φέρει στοὺς ἀδελφοὺς ὑλικὰ καὶπνευματικά ἀγαθά Αὐτὸ δὲν πρέ-πει νὰ θεωρεῖται πτώση Εἶναι ἄδι-κο νὰ κρίνουμε τοὺς ἄλλους ἐπειδὴἐπιλέγουν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ

μᾶς Οὔτε πρέπει νὰ ζυγίζουμε τὰπάντα μὲ τὴν ἴδια ζυγαριὰ οὔτε ἐπί-σης νὰ κρίνουμε μὲ τὰ ἴδια κριτήριαὅλους τοὺς συνανθρώπους μας ὉΘεὸς γνωρίζει τὰ πάντα ndashκαὶ τὶςἐσώτερες ἐπιθυμίες μαςndash καὶ ἀνα-πληρώνει ὅσα ἐμεῖς ὄχι ἀπὸ κακὴπρόθεση ἀλλὰ ἀπὸ ἀγαθὴ διάθεσηνὰ ὑπηρετήσουμε τὴν ἀγάπη πρὸςτὸν πλησίον παραλείπουμε Ὁ πΠαΐσιος ποὺ καθημερινὰ δεχότανστὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Πα-ναγούδας δεκάδες ἐπισκέπτες μὲβεβαιότητα εἶχε καταλήξει σὲ αὐτὸτὸ συμπέρασμα Ἔλεγε συγκεκριμέ-να laquoὍταν γλυκαθεῖ κανεὶς στὴνεὐχή δὲν θέλει νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ κελίτου Τότε ἡ εὐχὴ δὲν κουράζει ἀλλὰξεκουράζει Ὅταν ἐμεῖς δὲν θέλουμενὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ καλύβι μας ἀλλὰἀπὸ ἀγάπη βγαίνουμε καὶ θυσιάζου-με τὴν ἡσυχία μας χάριν κάποιουἀδελφοῦ τότε ὁ Θεὸς βλέπει τὴνἀγάπη μας καὶ ἀναπληρώνειraquo

Πρεσβ Διονύσιος Τάτσης

ΟΟΟΟΡΡΡΡΘΘΘΘΟΟΟΟΔΔΔΔΟΟΟΟΞΞΞΞΟΟΟΟΝΝΝΝ ΣΣΣΣΗΗΗΗΜΜΜΜΕΕΕΕΙΙΙΙΩΩΩΩΜΜΜΜΑΑΑΑΤΤΤΤΑΑΑΑΡΡΡΡΙΙΙΙΟΟΟΟΝΝΝΝ

ΣΤΑΣΟΥ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΣΙΑ Τὴν συμβουλὴ αὐτὴ μᾶς δίνει ὁἍγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης μὲ τὴν laquoΚλίμακάraquo του καὶ μᾶς λέγειlaquoΜὴ τρομάξης κι ἂν ἀκόμα πέφτης καθημερινὰ στὴν ἁμαρτία καὶ μὴἐγκαταλείψης τὸν καλὸν ἀγῶνα Στάσου παλληκαρίσια καὶ θὰ εὐλαβηθῆτὴν ὑπομονή του ὁ φύλαξ Ἄγγελός σου Ὅσον εἶναι ἀκόμα φρέσκο καὶζεστὸ τὸ τραῦμα τόσο πιὸ εὔκολα θεραπεύεται Ἐνῶ τὰ τραύματα ποὺἐχρόνισαν ὡσὰν παραμελημένα καὶ ἀποσκληρημένα θεραπεύονται δύ-σκολαhellipraquo Προσοχὴ λοιπόν

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΛΑΔΙ Σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς laquoΛόγουςraquo του (Πα-τρολογία Ε´ τόμος) ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει γιὰ τὴνπροσευχή laquoἩ προσευχὴ εἶναι φωτιά ὅταν ἀναπέμπεται ἀπὸ ψυχή ποὺεἶναι σὲ κατάσταση νήψεως καὶ πνευματικῆς διεγέρσεως Ἡ φωτιὰ ὅμωςαὐτή χρειάζεται καὶ λάδι γιὰ νὰ φθάση καὶ νὰ ἀγγίξη τὶς οὐράνιες ἁψῖδεςΚαὶ τὸ λάδι αὐτῆς τῆς φωτιᾶς δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἐλεημοσύνηraquo Ἐδῶπρέπει νὰ λεχθῆ ὅτι ἐλεημοσύνη δὲν εἶναι μόνον ἡ ὑλικὴ βοήθεια στὸνφτωχό ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλη ἠθικὴ κὰι πνευματικὴ βοήθεια καὶ συμπα-ράσταση στὶς ἀνάγκες καὶ στὰ βάσανα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων

Η ΦΛΥΑΡΙΑ ΒΡΩΜΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ Τὴν διδασκαλίαν αὐτὴντὴν βρῆκα στὸν laquoΚΓ´Λόγονraquo τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου ὅπου γρά-φει ὅτι laquoΠοιὸς ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὶς φλυαρίες μπορεῖ νὰ ἀποκτή-ση καθαρὴ διάνοια Ποιὸς ἄνθρωπος ποὺ προσπαθεῖ νὰ θηρεύση τὴν δό-ξα ἀπὸ τοὺς ἄλλους μπορεῖ νὰ ἀποκτήση ταπεινοὺς λογισμούς Ἢ ποιὸςἄνθρωπος ἀκόλαστος μὲ διάχυτα τὰ μέλη του μπορεῖ νὰ γίνη καθαρὸςστὴν διάνοια καὶ ταπεινὸς στὴν καρδιά Πραγματικῶς ὅταν ὁ νοῦς σύρε-ται ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις τότε τρώγει μαζὶ μὲ αὐτὲς τὴν τροφὴ τῶν θηρίωνὍταν ὅμως οἱ αἰσθήσεις ἑλκυσθοῦν ἀπὸ τὸν νοῦν τότε μετέχουν μαζὶ μὲαὐτὸν στὴν τροφὴν τῶν Ἀγγέλων ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστόςraquo Προσοχὴλοιπὸν στὶς φλυαρίες πάσης μορφῆς

ΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ Η ΥΠΟΜΟΝΗ Ὅσον κι ἂν φαίνε-ται ὑπερβολικόν εἶναι ὅμως ἀληθινὸν αὐτό ποὺ μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Μά-ξιμος ὁ Ὁμολογητής ὅτι laquoἩ ὑπομονὴ τῶν Ἁγίων ἐξαντλεῖ τὴν πονηρὴδύναμη τοῦ διαβόλου ποὺ ἐπιτίθεται ἐναντίον τους Γιατὶ τοὺς πείθει νὰθεωροῦν στολίδι τους ὅλους τοὺς ἀγῶνες γιὰ χάριν τῆς ἀληθείας καὶ τοὺςδιδάσκει νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ παθήματα περισσότερον ἀπὸ ὅσον τὶς ἀνέ-σεις ἐκεῖνοι ποὺ φροντίζουν ὑπερβολικὰ γιὰ τὴν σαρκικὴ ζωή Κάνει τὴνφυσικὴ ἀσθένεια τῆς σάρκας σχετικῶς μὲ τὸν πόνο ἀφορμὴ ὑπερβολικῆςπνευματικῆς δυνάμεως Κοίτα λοιπόν πὼς ἀφορμὴ τῆς ὑπερβολικῆς θεί-ας δυνάμεως εἶναι ἡ φυσικὴ ἀδυναμία τῶν Ἁγίων ἀπὸ τὴν ὁποίαν ὁ Κύ-ριος ἀπέδειξε κατώτερον τὸν διάβολονraquo

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΒΗΜΑ Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύ-ρος γράφει στὰ laquoἈσκητικάraquo του γιὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ ὀρθοῦ βίου τῆςσωτηρίας laquoὈρέγεσαι ὀρθὸν βίον Ἐπιμελοῦ τὴν ταπεινοφροσύνην διότιχωρὶς αὐτὴν ὀρθὸς βίος δὲν δύναται νὰ ὑπάρξηraquo Καὶ συνεχίζει laquoἈγά-πα τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ ὑπὸ παγίδος διαβολικῆς δὲν θέλεις συλληφθῆποτέhellipraquo Ταπεινοφροσύνην λοιπόν καὶ πάντοτε ταπεινοφροσύνην

Π Μ Σωτῆρχος

ΗΗ σσττηηλληη ττηηςς laquolaquoππααννεελλλληηννιιοουυ εεννωωσσεεωωςς θθεεοολλοογγωωννraquoraquo

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝΕΙΣ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (ἔτους 2011)

Τοῦ κ Εὐαγγέλου Στ Πονηροῦ Δρ Θ ΜΦ

Ἐπιμέλεια κἨλία Δ Μπάκου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ

laquoἩ πλάση κλαίει Μοιρολογᾶν οἱαὖρες μέσ᾽ τὰ δάση Στ᾽ ἀγγελο-

πάλατα ὀδυρμὸς καὶ γόος ἔχει ξε-σπάσειhellipraquo

Γεώργιος ΒερίτηςὍλα τώρα ἐτελείωσαν Ἡ προ-

δοσία τοῦ Ἰούδα καὶ ἡ ἄρνηση τοῦΠέτρου Ἡ ὑποκρισία τοῦ Πιλάτουκαὶ ἡ ἐπιβουλὴ τῶν Ἀρχιερέων Οἱἐμπτυσμοὶ καὶ τὰ ραπίσματα Τὰ κο-λαφίσματα καὶ οἱ ἐμπαιγμοί Ἡ πορ-φυρὴ χλαίνη καὶ ὁ κάλαμος Ὁσπόγγος καὶ τὸ ὄξος Τὰ καρφιὰ καὶἡ λόγχη Ὁ Σταυρὸς καὶ ὁ θάνατος

Οἱ ἀναρίθμητοι λόφοι τῆς Παλαι-στίνης ἔχουν καμπυλώσει τὴ ράχητους καὶ τὰ πνεύματα τῶν κοιλά-δων της ταπείνωσαν τὰ φτεράτους Τὰ Ἱεροσόλυμα βυθίστηκανστὴν ὀδύνη καὶ στὸ πένθος Ἡ νύ-χτα μὲ τὸν ἀτελεύτητο γνόφο τὴνἄκρα δοκιμασία καὶ δραματικὴἀγωνία της ἔχει περισκεπάσει τὴνἀνοιξιάτικη ἀτμόσφαιρα Ὁ γλυκύ-τατος Ναζωραῖος θυσιάστηκε στὸνΓολγοθά ἐκπληρώνοντας τὸ ἔσχα-το χρέος Του γιὰ τὴν ἀλήθεια τὴνἀγάπη καὶ τὴ δικαιοσύνη ὅλου τοῦκόσμου

Ἔρχεται ὕστερα ὁ ἐνταφια -

σμὸς καὶ ἀκολουθεῖ ἡ μεγάλη σιω-πή Ἡ σιωπὴ τοῦ Σαββάτου laquoΣιγη-σάτω πᾶσα σάρξ βροτεία καὶ στήτωμετὰ φόβου καὶ τρόμου καὶ μηδὲνγήϊνον ἐν ἑαυτῇ λογιζέσθωraquo Ἀνή-κει στὸ ἀποκαθηλωμένο ἌχραντοΣῶμα τὸ τυλιγμένο σὲ ἀρωματι-σμένα ὀθόνια καταπληγωμένο ἀπ᾽τὰ μαρτύρια μὲ τὸ παγωμένο αἷμακαὶ τὰ βασιλευμένα μάτια

Ἡ μεγάλη ἀνθρώπινη προδοσίαἡ ἀδαπάνητη νοσταλγία καὶ ἡ ἀκα-τανίκητη παραμυθία κυριαρχοῦνΜέσα σ᾽ αὐτὴ τὴ σιωπή ἑτοιμάζον-ται οἱ ὑπέρτατες δυνάμεις ἡ πίστηκαὶ ἡ ἐλπίδα ἡ μυστικὴ χαρὰ καὶ ἡδημιουργία ἡ ἀνύψωση καὶ ὁ θρί -αμ βος ἡ καθολικότητα τοῦ πνεύ-ματος καὶ ἡ ἐγρήγορση τῆς ψυχῆςΣτὰ ἔσχατα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώ-

που μόνο ἡ σιωπή γόνιμη δύναμηδίνει τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆςἩ σιωπή τὴν ὁποία ἐνωτίζεται ὁΘεὸς ὁ χορηγὸς τῆς ἀθανασίας

Ἕνας τάφος τὸ μνημεῖο τοῦ Ἰω -σήφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθείας φιλοξενεῖτὸν ἀχώρητο ὅπου πρόσκαιρα συν-τρίβεται ἀπ τὴν ἐξουσία ἡ ἐλπίδα Ἡκουστωδία ὑπερηφανεύ εται γιὰ τὴνί κη της Στὸν Κρανίου Τόπο οἱΓραμ ματεῖς καὶ οἱ Ἄρχοντες τοῦΛαοῦ πιστεύουν ὅτι μὲ τὴν ὑλικὴνδύναμή τους θὰ ἐξουθενώσουντὴν ἀλήθεια καὶ θὰ μπορέσουν χω -ρὶς τὴν ἐλεγκτικὴ γλώσσα τοῦ Ἰη -σοῦ νὰ συνεχίσουν τὴν κοινωνικὴὑποκρισία τὴν ἀδικία καὶ τὴ βία

laquoΜάτην φυλάττεις τὸν Τάφονκουστωδία Οὐ γὰρ καθέξει τύμ-

βος αὐτοζωΐανraquo

Ὕστερ᾽ ἀπ᾽ τὰ Πάθη προβάλλει ἡθεία Νίκη Στὸ βάθος τοῦ ὁρίζονταὀρθρίζει ἡ Κυριακή ἡ γλυκιὰ Πα-σχαλιά ὁλόφωτη πνευματικὴ ὡραι-ότητα γεμάτη ὑπόσχεση γιὰ τὴνκατάλυση τοῦ τέλους Μέσα στὸσκοτάδι στὸ θάνατο καὶ στὴνἀπελπισία ξεπροβάλλει ὁ ἥλιος τῆςδικαιοσύνης καὶ ὁ ἀναστάσιμοςαἶνος κήρυγμα πίστεως καὶ αἰσιο-δοξίας ὑψώνεται ὡς τὸν οὐρανόlaquoἌγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς

ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλι-σε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ

ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦraquoΜιὰ λύτρωση καὶ μιὰ διαβεβαί-

ωση Ἡ ζωὴ νικᾶ τὸ θάνατο καὶ ἡἀνθρώπινη προσωπικότητα μὲ τὴβαθύτατη διαίσθησή της ἀντικρύ-ζει τὸν περίλαμπρο καὶ ἀληθινὸ κό-σμο ποὺ κυβερνᾶ τὸ ὙπέρτατοΠνεῦμα Ὅλα ἀνασταίνονται ὅλαμεταβάλλονται φέροντας τὴσφρα γίδα τοῦ ΔημιουργοῦlaquoὉ Χριστός mdashγράφει ὁ Ἰ Μ Πα-ναγιωτόπουλοςmdash εἶναι μιὰ φωλιὰ

χελιδόνια ποὺ σπαθίζουν τὴνἄνοιξη μὲ τὸ λυγερό τους κορμίτὸ χαμόγελο στὸν ἄκρο ἀπελπι-

σμό ἡ λύση τοῦ δισταγμοῦ ἡ βε-βαίωση καὶ ἡ ἀνάπαυσηraquo

Οἱ κρουνοὶ τοῦ θείου Λόγου φω-τίζουν τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις γα-ληνεύουν τὶς τρικυμισμένες ψυχὲςκαὶ ἀναστηλώνουν τὴν ἀξία τῆςἀρετῆς Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦlaquoἄγκυρα ἐλπίδοςraquo εἶναι ἡ νίκη τοῦΚαλοῦ ἐναντίον τοῦ Κακοῦ Μᾶςπεριζώνει μὲ τὴν ἀέναη ποικιλίατῶν μορφῶν τοῦ θαύματος καὶἀνοίγει τὶς πύλες τῆς αἰωνιότηταςμὲ τοὺς στίχους τοῦ ποιητῆ μαςlaquoΠλάκες ποὺ στέκατε βαριὲς στὰ

μνήματα καὶ στὶς καρδιές σᾶςἔσπασε ὁ Χριστός μουraquo

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥΤοῦ κ Δημητρίου Κουτσουλέλου Ἐπιτ Ἐπόπτου Δημοτ Ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς ἀνταποκρίσειςἐκ τῆς Μολδαβίας

laquoὍπως ἀνακοίνωσε ὁ Μητροπο-λίτης τοῦ Κισινάου καὶ πάσης Μολ-δαβίας Βλαδίμηρος εἶναι ἕτοιμαγιὰ ἐκτύπωση τὰ σχολικὰ ἐγχειρί-δια τοῦ Ὀρθοδόξου μαθήματοςτῶν Θρησκευτικῶν γιὰ τὸ νέο ἀκα-δημαϊκὸ ἔτος 2012ndash2013

Ὁ Μητροπολίτης εὐχαρίστησεldquoὅλους ὅσους συνέβαλαν στὴνὑλοποίηση τῶν νέων σχολικῶν

προγραμμάτωνrdquo καὶ ἀναφέρθηκεστὴ βοήθεια καὶ συμβολὴ τῆς Κυ-βέρνησης καὶ τοῦ Ὑπουργείου Παι-δείας τῆς Μολδαβίας γιὰ νὰ εἰσέλ-θει στὰ σχολεῖα τὸ φῶς τοῦ Εὐαγ-γελίου τοῦ Χριστοῦ

Ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἐκπαί-δευση ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο στοι-χεῖο τῆς ἐκπαίδευσης στὴ Μολδα-βία καὶ ἔχει ἀποδειχθεῖ ὁ εὐεργε-τικὸς ρόλος της στὴ διαμόρφωσητῆς ἠθικῆς προσωπικότητας τῶννέωνraquo

Ὀρθόδοξον τὸ μάθηματῶν Θρησκευτικῶν εἰς τὴν Μολδαβίαν

2012 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥἝνα ἀνορθολογικόndashἀποκρυφιστικό σενάριο τρόμου

Τοῦ Πρωτ Βασιλείου Ἀ Γεωργοπούλου Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘΣτίς ἐπισημάνσεις τοῦ Θεαν-

θρώπου πρίν τό ἑκούσιο καί σω-τηριῶδες πάθος Του ἀνήκει καί ὁλόγος Του laquoβλέπετε μή τις ὑμᾶςπλανήσῃraquo (Ματθ 24 4) Λόγοςὅπως ὅλο τό ἱερό Εὐαγγελιο δια-χρονικά ἐπίκαιρος καί ἰδιαιτέρωςστίς ἡμέρες μας πού ἡ πνευματι-κή σύγχυση καί ἀκαταστασία δένἔχει προηγούμενο στήν πάγκο-σμια ἱστορία

Κεφάλαιο καί ἔκφραση αὐτῆςτῆς σύγχυσης ἀποτελεῖ καί τό εὐ -ρύτατα διαδεδομένο σενάριο γιάτήν καταστροφή τοῦ κόσμοῦ στίς21-12-2012 μέ παραλλαγές ὡςπρός τίς ἡμερομηνιές μεταξύ 21-24 12 2012 Ἀπό ποῦ ὅμως προέρ-χεται τό ἐν λόγῳ σενάριο

Σέ ἀντίθεση μέ τό παρελθόνπού ὁ καθορισμός ἡμερομηνιῶνγιά τό τέλος τοῦ κόσμου προέρ-χονταν ἀπό αἱρετικές ὁμάδες (λχἈντβεντιστές Μάρτυρες τοῦ Ἰε -χω βᾶ Πεντηκοστιανούς) αὐτή τήφορά ὁ χῶρος προέλευσης τοῦνέου σεναρίου τρόμου περί τῆςἐπικείμενης καταστροφῆς τοῦ κό-σμου εἶναι ὁ εὐρύτερος χῶροςτοῦ ἀποκρυφισμοῦ

Ἀφετηρία ἐκκίνησης καί ὑπόβα-θρο πάνω στό ὁποῖο δομήθηκεεἶναι τό γεγονός ὅτι τό ἡμερολό-γιο τῶν Μάγιας ἑνός ἀρχαίουλαοῦ τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς τε-λειώνει στίς 21-12-2012 Εἶναι ἡἡμερομηνία σύμφωνα μέ τούςθιασῶτες καί διακινητές τοῦ σε-ναρίου κατά τήν ὁποία τελειώνειἡ ἱστορία τοῦ κόσμου

(Ἐδῶ πρέπει νά ὑπενθυμίσουμεὅτι τό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιαςἔχει χρησιμοποιηθεῖ γιά μία ἀκόμηφορά ἀπό τό κίνημα τῆς ΝέαςἘποχῆς στίς 16-8-1987 γιά νάγιορταστεῖ παγκοσμίως ἡ λεγόμε-νη μεγάλη ἁρμονική σύγκλιση)

Τό συγκεκριμμένο καταστρο-φολογικό σενάριο ἔτυχε τερά-στιας διάδοσης ἀπό ΜΜΕ τόδιαδίκτυο ὅπως καί ἀπό σχετικόἀμερικανικῆς προέλευσης φίλμκόστους πολλῶν ἑκατομμυρίωνδολλαρίων μέ θέμα τό 2012 καί

μέ περιεχόμενο πού συνδυάζειθέσεις τῶν Μάγιας ἀρχαίων Αἰγυ-πτίων Ἰνδιάνων Τσερόκι κἄ

Στό ἐν λόγῳ φίλμ ὅλα αὐτάεἶναι ἐντεταγμένα στά πλαίσιαἑνός μυστικοῦ ndashἐσωτερικοῦ συ-στήματος πίστης μέ παράλληληἀναφορά ψευδοεπιστημονικῶνκαί ἄκρως ἀνορθολογικῶν δεδο-μένων (λχ θεωρία μετατόπισηςτῶν πόλων τῆς γῆς ἀντίστροφηπεριστροφή τῆς γῆς ἀλλοῦ σύγ-κρουση τῆς γῆς μέ κάποιο πλανή-τη Nibiru ἤ Χ) στήν προσπάθεια νάκαταστεῖ πιό πειστικό Πρόκειταιγιά φίλμ πού καλλιεργεῖ ἕναεἶδος φόβου καί ἀνασφάλειας σέπολύ μεγάλα ἀν θρώπινα σύνολαμπροστά στό ἐπικείμενο τέλος

(Στό παρελθόν ἀνάλογα κατα-στροφολογικά σενάρια πού προ-βάλουν τό φόβο ἀπό μία κοσμικήκατάστροφή περιεῖχαν οἱ ταινίεςIndependance Day (1996) καί ΤheDay after Tomorrow (2004)

Στή διάδοση τοῦ ἐν λόγῳ σενα-ρίου συνέβαλαν καί συμβάλλουνκαί ἀρκετά βιβλία μέ θέμα τό ἡμε-ρολόγιο τῶν Μάγιας καί τό 2012Στίς πιό ἀντιπροσωπευτικές περι-πτώσεις ἀνήκει αὐτό τοῦ ἀμερικα-νοῦ Brian Dʼ Amato ἕνα ὀγκῶδεςβιβλίο μέ τή σύνθεση τῶν πλέονἀπίθανων δεδομένων καί μέ ψευ-δεπιστημονικο προσωπεῖο

Στά ἴδια πλαίσια κινεῖται καίσχετικό ἔργο τοῦ Ἄγγλου Α Gil-bert πού ἀσχολεῖται μέ ἀρχαῖα μυ-στήριαἌν καί τό βιβλίο του γρά-φτηκε ἀρχικά τό 1995 σχετικά μέτό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιας ἐπα-νεκδόθηκε τό 2008 (γ΄ ἔκδ) προσ -αρμοσμένο καταλλήλως καί μέτίτλο πού ἔχει ἄμεση ἀναφορά μέτό σενάριο τοῦ 2012 Στό ἐν λόγῳβιβλίο στήν προσπάθειά του νάγίνει πειστικό ἐκτός ἀπό τήν ἀλη-θοφάνεια τῶν ἐντυπώσεων μετα-ξύ τῶν ἄλ λων γίνεται χρήση στοι-χείων οὐ φολογίας ὅπως καί θέ-σεων τοῦ γνωστοῦ ἀμερικανοῦMedium καί ἀποκρυφιστῆ EdgarCayce (1877 - 1945)

Τό σενάριο πού προβλέπει τό

2012 τό τέλος τοῦ κόσμου ἔγινεἀφορμή γιά τή συγγραφή σχε-τικῶν βιβλίων

α) ἀπό νεοεποχίτες ndash ἐσωτερι-στές συγγραφεῖς ὅπως τούς T Ze-likovics A Klitzke J Holley καί

β) ἀπό Medium πού αὐτοπροσ-διορίζονται ὡς πνευματικοί δά-σκαλοι ἀλλά καί ἐκπροσώπουςτοῦ σύγχρονου Channeling ὅπωςτούς Patrizia Alexandra Prister Pe-ter Ruppel Dianna Cooper GressBrades Ute Kretzschmar PhyllisMH Atwater

Ἐπιπλέον τό θέμα τέλος τοῦκόσμου τό 2012 υἱοθετήθηκε ἀπόνεοεποχίτικα περιοδικά ἐσωτερι-στικοῦ χαρακτήρα καί συνδυά-στηκε μέ τίς ἀποκρυφιστικές πρα-κτικές τῆς ἀριθμολογίας καί τῆςἀστρολογίας

Στά ἴδια ἔντυπα στή σχετική πε-ρί τοῦ 2012 σεναριολογία συ-ναντᾶ κάποιος ἀνορθολογικάψευδοεπιστημονικά καί ἐσωτερι-στικά στοιχεῖα νά συνυφαίνονταιἄριστα μέ ὅρους κλειδιά τοῦ νε-οεποχίτικου λεξιλογίου ὅπως κο-σμικοί κύκλοι ἐνέργεια συνειδη-τότητα αὔρα μεταμόρφωσηἁρμονία φῶς κλπ

Γνωρίζοντας λοιπόν τήν πηγήπροέλευσης τοῦ σεναρίου περίτοῦ τέλους τοῦ κόσμου στίς 21-12-2012 ἀπό ποιούς προωθεῖται τίκαρπούς παράγει πῶς διαδίδεταιποιοί τό ὑποστηρίζουν καί τό ἐκ -προσωποῦν καί ἐπιπλέον συνε-κτιμώντας τίς ἀνακοινώσεις κο-ρυφαίων ἐπιστημονικῶν κέντρων(πχ NASA) γιά τήν παρουσία ψευ-δοεπιστημονικῶν στοιχείων πούπλαισιώνουν τό ἐν λόγῳ κατα-στροφολογικό σενάριο ἐπί ἐδά-φους ἀνορθολογικῆς τεκμηρίω-σης οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί οὔτεἀσχολοῦν ται μέ αὐτό οὔτε τρο-μάζουν

Ἀντιθέτως καί σʼ αὐτή τήν περί-πτωση εἰρηνεύουν ἐνθυμούμε-νοι τά λόγια τοῦ Θεανθρώπουτοῦμοναδικοῦ Κυρίου τῆς ἱστορίαςlaquoβλέπετε μή τίς ὑμᾶς πλανήσῃraquo(Ματθ 244)

Σελὶς 4η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Μᾶς λείπει κάτιἢ Κάποιος

Πολλὲς φορές ἔχουμε τὴν ἐντύ-πωση πὼς κάτι μᾶς λείπει Ἔχουμετὴν αἴσθηση πὼς στερούμαστε κά-τι Ἔχουμε τὴ γνώμη πὼς ἂν εἴχα-με αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο θὰ εἴμαστε στὰσίγουρα εὐτυχισμένοιhellip

Καὶ τρέχουμε ἀδιάκοπα γιὰ τὴνἀνεύρεση αὐτοῦ τοῦ laquoκάτιraquo Καὶκοπιάζουμε γιὰ νὰ τό ἀποκτήσου-με Καὶ μοχθοῦμε τόσο πολὺ γιʼαὐτό

Ὁ μαθητὴς τρέχει γιὰ τὸν μεγα-λύτερο βαθμό

Ὁ οἰκογενειάρχης γιὰ νʼ ἀγορά-σει δικό του σπίτι

Ὁ ἐργοδότης γιὰ νὰ κερδίσει πε-ρισσότερα

Ὁ ἀθλητὴς γιὰ τὸ κάτι παραπάνωστὴν ἐπίδοσή του γιὰ τὸ πανελλή-νιο ἢ καὶ τὸ παγκόσμιο ρεκόρ

Ὁ καλοφαγάςhellip γιὰ καλύτερεςγευστικὲς ἀπολαύσεις

Ὁ ἀλκοολικὸς γιὰ τόhellip παραπά-νω ποτήρι

Ὁ πλούσιος γιὰ τόhellip κότερο Ὁ γλεντζὲς γιὰ ἕνα ἀκόμη πιόhellip

κεφάτο ξενύχτι Ὁ χαρτοπαίχτης καὶ ὁ τζογαδό-

ρος γιὰ μίαhellip καλύτερη ζαριά

Μερικὰ ἀπʼ αὐτὰ ποὺ ἀναζη-τοῦμε στὴ ζωή αὐτὸ τὸ laquoκάτιraquoὁπωσδήποτε εἶναι θεμιτὰ καὶ πρέ-πει νὰ τὰ κατακτήσουμε Γιὰ παρά-δειγμα γιατί ὁ μαθητὴς νὰ μὴ ἐπι-διώκει τὸ κάτι παραπάνω στὴ βαθ-μολογία του ἢ ὁ οἰκογενειάρχηςσπίτι γιὰ νὰ στεγάσει τὴ φαμελιάτου ἢ ὁ ἀθλητὴς τὴν τρανότερη νί-κη ἐκεῖ στὸ στίβο πού μοχθεῖ

Ὅμως ἀλλοῦ εἶναι τὸ πρόβλη-μα Νά ὅπως τίθεται σὲ τοῦτο τὸἐρώτημα Ἆραγε γιατί ὅταν ἀπο-κτοῦμε αὐτὸ τὸ laquoκάτιraquo ὅταν πλού-σια τὸ ἔχουμε καὶ πάλι δὲν εἴμαστεἱκανοποιημένοι καὶ βλέπουμε πώςπάλι κάτι μᾶς λείπει Κι ὅταν κιαὐτὸ ἁπλόχερα μᾶς δίνεται γιατίτρέχουμε καὶ γιὰ ἕνα ἀκόμη laquoκάτιraquoπαραπάνω

Τὰ ἔχουμε φορτώσει ὅλα στὴνκοινωνία μας ἔτσι ὅπως ἔχει δια-μορφωθεῖ σήμερα Τὴν κοινωνίατῆς ἀφθονίας τῆς ὕλης τῆς δια-φήμισης τοῦ καταναλωτισμοῦ τῆς

χλιδῆς Καὶ δὲν εἶναι λάθος Γιατίμᾶς δημιουργεῖ ἀνάγκες ἀκόμη κιὅταν δὲν ἔχουμε ὅλο καὶ μᾶςαὐξάνει τὶς ἐπιθυμίες Νὰ τρέχου-με νὰ βροῦμε αὐτὸ τὸ laquoκάτι παρα-πάνωraquo ἀκόμη κι ὅταν εἴμαστε σʼαὐτὰ τὰ ὅρια τοῦ κορεσμοῦ ἢ κιὅταν ἀκόμη τὰ ἔχουμε ξεπεράσει

Ὅμως στὴν οὐσία αὐτὴ ἡ κοινω-νία δὲν κάνει τίποτʼ ἄλλο παρὰ νὰμᾶς ἀποκαλύπτει ἢ καὶ νὰ μᾶς με-γεθύνει αὐτὸ τὸ βαθύτερο πρό-

βλημα ποὺ ἔχουμε Τὴν ἀναζήτη-ση τοῦ laquoκάτιraquohellip

Τὸ πράγμα εἶναι ἁπλό Ὁ ἄνθρω-

πος ἀπʼ τὴ μέρα ποὺ γεννιέται ἔχεικατὰ κάποιο τρόπο ἕνα κενὸ μέσατου Τὴν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ ΝαίΘὰ λέγαμε δὲ πώς ἀκόμη καὶ κατὰΘεία οἰκονομία ἔχουν γίνει ἔτσι τὰπράγματα ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴμπορεῖ νὰ εὐτυχήσει στηριζόμε-νος σὲ μάταια πράγματα στὴφθαρτὴ ὕλη ἀλλὰ κοντὰ Του μόνοΔιαφορετικὰ θὰ εἴχανε θεοποιηθεῖἡ ματαιότητα ἡ φθορά ὡς καὶ ἡδιαφθορὰ ἀκόμη

Συνεπῶς δὲν μᾶς λείπει κάτιἀλλὰ Κάποιος Ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος φί-λοι

Νὰ γιατί τρέχουμε τόσο πολύ δί-χως ἀποτέλεσμα Γιατί μὲ τὴν ὕληὅτι μάταιο καὶ φθαρτό ἀσφαλῶςτὸ πρόβλημα δὲν λύνεται Τὸ γνω-ρίζουμε πολὺ καλὰ αὐτό τὸ ζοῦμεἈντίθετα μεγαλώνει

Καὶ ἡ λύση δὲν εἶναι περισσότε-ρες διασκεδάσεις περισσότερηἡδονή περισσότερες ἀνέσεις στὴζωή μας Αὐτὰ μεγαλώνουν λίγο-

λίγο τὸ κενό μέχρι ποὺ γίνεται κα-ταβόθρα κάτω ἀπʼ τὰ πόδια μας

Ἡ λύση εἶναι νὰ μικρύνουμε τὶςἀποστάσεις μʼ Ἐκεῖνον νὰ πορευ-θοῦμε πιὸ πολὺ κοντά Του νὰ Τὸνζήσουμε Αὐτὸς δὲ νὰ εἶναι ἡ ζωήἡ ἀγάπη ὁ πλοῦτος τό πᾶν γιά μᾶς

Ὁ Τζιοβάννι Παπίνι ἔχει γράψεικάπου τοῦτο τὸ ὑπέροχο

laquoΜᾶς βασανίζει ἡ νοσταλγίαΣου μονάχα ἡ δική Σου

Ὅποιος πεινᾶ μήπως τοῦ λείπειμόνο τὸ ψωμί Ὄχι Σὺ τοῦ λείπεις

Ἐκεῖνος πού διψᾶ μήπως τοῦχρειάζεται μόνο τὸ νερό ὌχιἘσένα διψᾶ

Ὅποιος λαχταρᾶ νὰ βρεῖ τὴνἀλήθεια Ἐσένα ψάχνει νὰ βρεῖποὺ εἶσαι ἡ Ἀλήθεια

Ὅποιος ποθεῖ τὴ γαλήνη Ἐσέναποθεῖ ποὺ εἶσαι ἡ ἀνάπαυση γιὰτὴν ἀνήσυχη καρδιά

Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ἡ εὐτυχίακαὶ ἡ δυστυχία ὁ πόνος καὶ ἡ χαράτὰ δάκρυα καὶ τὰ χαμόγελα ὅλαἘσένα ἐπικαλοῦνται Χριστέ μουraquo

Κάποτε ἕνας ἀσκητής στερημέ-

νος ἀπʼ τὰ πάντα σὲ τούτη τὴ ζωήπλὴν τῶν ἐλαχίστων ἐκείνων ποὺτοῦ ἦταν ἀπαραίτητα γιὰ νὰ ἐπι-βιώσει βρέθηκε πασχαλιάτικεςἡμέρες σὲ μία μεγαλούπολη Κα-τάφορτες κι ἑλκυστικὲς οἱ βιτρί-νες πουλοῦσαν τὰ πάντα Πλανό-διοι πωλητές καταστηματάρχεςκαὶ ἔμποροι ἔδειχναν στοὺς περα-στικοὺς τὸ πλῆθος τῶν ἐμπορευ-μάτων ποὺ πουλοῦσαν Ἆραγε ἂνεἴμαστε στὴ θέση του στερημένοιἀπὸ τόσα ὑλικά τί θὰ κάναμε Ἀλλʼἂς δοῦμε καλύτερα τί ἔκανεἐκεῖνος Ἀφοῦ εἶδε ὅλα αὐτά μο-νολόγησε καὶ εἶπε laquoΔόξα τῷ ΘεῷΠόσα πράγματα ὑπάρχουν ποὺ δὲντὰ ἔχω ἀνάγκηhellipraquo

Ἀπορεῖτε Κι ἐγὼ τὸ ἴδιο μέχρι

πού σκέφθηκα τοῦτο Μὰ ἀφοῦεἶχε τὸ Πᾶν στὴ ζωή του πού εἶναιὁ Χριστός τί θὰ μποροῦσε νὰ τὰθέλει ὅλα τʼ ἄλλα

Κ Γ Παπαδημητρακόπουλος

(5ον)Προωθεῖται ἡ Οὐνία

῾Ο πάπας Παῦλος-᾿Ιωάννης Β´εἶχε ζητήσει συγγνώμη γιά τάὄντως ἀνήκουστα κακά καί τούςβανδαλισμούς πού διέπραξαν οἱπαπικοί σταυροφόροι τά ὁποῖαστιγματίζουν ἀκόμη καί ὁμόδοξοίτους ἱστορικοί ᾿Αλλά τί νόημα ἔχειἡ δήλωση μετανοίας καί ἡ αἴτησησυγγνώμης ὅταν οἱ ἴδιες ἀγριότη-τες ἐπανα λήφθηκαν καί ἐξακολου-θοῦν νά ἐπαναλαμβάνονται Αρκεῖνά ὑπενθυμίσω τά ἐγκλήματα τῶνπαπικῶν Οὔστασι ἐναντίον τῶνὀρθοδόξων Σέρβων στήν Κροατίακατά τόν περασμένο αἰώνα Τόσπουδαῖο εἶναι ὅτι οἱ Οὔστασιδροῦ σαν μέ τίς εὐλογίες τοῦδιαβόητου ἀρχιεπισκόπου Στέπι-νατς τόν ὁποῖο κατόπιν οἱ παπικοίἁγιοποίησαν Καί μάλιστα τήν ἁγιο-ποίηση εἰσηγήθηκε ὁ ἴδιος πάπαςπού μᾶς ζήτησε συγγνώμη

Καί τί νά πεῖ κανείς γιά τόν ὕ -πουλο θεσμό τῆς Οὐνίας τήνὁποί α τό Βατικανό ἐπίσημα ἐπι-κυρώνει καί μεθοδικά προωθεῖ1Εἶναι χαρακτηριστικό τό ἀπόσπα-σμα ἀπό ἐπιστολή τοῦ σημερινοῦπάπα Βενεδίκτου Ράτσιγκερ πρόςτόν οὐνίτη ἀρχιεπίσκοπο Οὐκρα -νίας καρδινάλιο Λιουμπομίρ Χού -ζαρ laquo᾿Επιβάλλεται νά ἐξασφα -λίσουμε τήν παρουσία καί τῶν δύομεγάλων φορέων τῆς μοναδικῆςπαραδόσεως (τοῦ λατινικοῦ καίτοῦ ἀνατολικοῦ) Διπλή εἶναι ἡἀποστολή πού ἔχει ἀνατεθεῖ στήν῾Ελληνοκαθολική (ἐν Οὐνιτική)᾿Εκ κλησία πού βρίσκεται σέ πλήρηκοινωνία μέ τόν διάδοχο τοῦ ἀ -ποστόλου Πέτρου (ἐν τόν πάπα)ἀπό τή μία πλευρά νά διατηρήσειὁρατή μέσα στήν καθολική ἐκ -κλησία τήν ἀνατολική παράδοσηἀπό τήν ἄλλη πλευρά νά εὐνοήσειτήν σύγκλιση τῶν δύο παραδόσε-ων μαρτυρώντας ὅτι αὐτές ὄχιμόνο συνδυάζονται μεταξύ τουςἀλλά καί ἀποτελοῦν μία βαθειάἑνότητα μέσα στήν ποικιλίατουςraquo2

Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ ἀγάπη καίἑνότητα γιά τήν ὁποία laquoκαίγεταιraquo τόΒατικανό τό σφιχταγκάλιασμά τουμέ τήν Ορθοδοξία καί ὁ πνι γμός τηςμές στά πλοκάμια τῆς Οὐνίας laquo᾿Εκ-μεταλλευόμενοι τήν δυ στυχίαν τῶνλαῶν τῆς ᾿Ανατο λῆς μέ δοράςπροβάτων ὑπεισ ῆλ θον οἱ φοβεροίαὐτοί λύκοι (οἱ οὐ νῖτες) εἰς τάςμάνδρας καί ἀπεδεκάτισαν τά πρό -βαταraquo3 γράφει χαρακτηριστικά ὁἀείμνηστος ὑπερ αιωνόβιος ἐπίσκο-πος Φλωρίνης π Αὐ γου στῖνοςΚαντιώτης ᾿Απευθυνόμενος δέστό Βατικανό ὁ μακαριστός γέ -ροντας τονίζει laquo᾿Εάν θέλετε κύρι-οι νά ἔλθῃ ἡ ποθητή ἐκείνη ἡμέραldquoτῆς τῶν πάντων ἑνώσεωςrdquo παύ -σατε νά μεταχειρί ζεσθε τοιαύ ταςμεθόδους πού προκαλοῦν φρί -κην εἰς πᾶσαν ἀδιά φ θορον συ-νείδησιν καί εὐρύνουν τό ἀνοιγένχάσμα μεταξύ ᾿Ανατολῆς καί Δύσε-ως ῾Η ὁδός ἡ ἄγουσα πρός τήνἕνωσιν δέν διέρχεται διά τῆςοὐνίας ἀλλά διά τῆς ὁδοῦ ἐκείνηςτήν ὁποίαν ἐχάραξεν ὁ Θεάνθρω-πος εἰπών ldquoΓνώσεσθε τήν ἀλήθει-αν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσειὑμᾶςrdquo (᾿Ιω 832)raquo4

᾿Εμεῖς ὄχι μόνο δέν τολμοῦμενά ἀπαιτήσουμε ἀπό τούς παπι-κούς εἰλικρινῆ μετάνοια ἀλλάτούς ἀποκλείουμε κάθε δυνατότη-τα ἐπιστροφῆς στήν ᾿Ορθόδοξηπίστη ἀφοῦ ὅπως διακη ρύχθηκεἤδη τό 1993 μέ τήν συμφωνία τοῦBalamand τήν ὁποία συνυπέγρα-ψαν ᾿Ορθόδοξοι Οἰκουμενιστές μέἐκπροσώπους τοῦ Βατικανοῦlaquo῾Εκατέρωθεν ἀναγνωρίζεται ὅτιὅσα ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός εἰςτήν ᾿Εκκλησίαν του -ὁμολογία τῆςἀποστολικῆς πίστεως μετοχή εἰςτά αὐτά μυστήρια κυρίως εἰς τήνμίαν ἱερωσύνην τήν τελοῦσαν τήνμίαν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ ἀποστο-λικήν διαδοχήν τῶν ἐπισκόπων-δέν δύνανται νά θεωρηθοῦν ὡςἀποκλειστική ἰδιοκτησία μιᾶς τῶνἡμετέρων ᾿Εκκλησιῶν Εἶναι σα -φές ὅτι ἐντός τοῦ πλαισίου τούτουἀποκλείεται πᾶς ἀναβαπτισμόςraquo5Καί πρός ἐπίρρωση τῆς συμφω -νίας κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ πάπαστήν Κωνσταντινούπολη ὁ Οἰκου-μενικός Πατριάρχης μας προσέφε-

ρε ὡς δῶρο ἕναν σταυρό στόνἀρχηγό τῶν οὐνιτῶν καρδινάλιο᾿Ιγνάτιο ῎Ετσι δώσαμε στόν πάπατό δικαίωμα νά διακηρύξει λίγοἀργότερα ὅτι ἡ laquoρωμαϊκή ἐκ -κλησίαraquo εἶναι ἡ μοναδική πραγμα-τική ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ὅτιlaquoοἱ ᾿Ορθόδοξες τοπικές ἐκκλησίεςεἶναι ἐλλειμματικές ἐπειδή δένἔχουν κοινωνία μέ τόν διάδοχοτοῦ Πέτρουraquo6

Στήν γραμμή τῶν πατέρωνΑὐτή εἶναι ἡ τακτική τῶν πατέ -

ρων μας πού ἐπί αἰῶνες τόνιζαν

ὅτι εἶναι νόθον τό παπικό δόγμαΜή πως ἐμεῖς ἔχουμε περισσότερηἀγάπη ἀπό τόν Μέγα Φώτιο ὁὁποῖος ἀσφάλισε τήν ᾿Εκκλησίαἀπό τήν δικτατορία τοῦ πάπα καίἔμεινε σύμβολο ᾿Ορθοδοξίας γιάτόν εὐσεβῆ λαό7

᾿Ασφαλῶς δέν διέθετε λιγότερηἀγάπη ἀπό ἐμᾶς ὁ ᾿Ιωσήφ Βρυέν -νιος Στούς χαλεπούς καιρούς τουθεωρεῖ τήν ἕνωση μέ τούς παπι-κούς ὡς γεγονός πολύ σπουδαῖοκαί σωτήριο γιά τήν ταλανιζόμενηΡωμανία δηλαδή τήν βυζαντινήαὐτοκρατορία ὡς laquoδευτέραν οἰ -κο νομίαν Θεοῦ μετά τήν ἔνσαρ-κονraquo Τονίζει ὅμως ὅτι ἄν δέν δι-ευθετηθοῦν οἱ διαφορές πού ἀπο -μάκρυναν ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τούςπαπικούς ὁποιαδήποτε ἕνωση εἶ -ναι laquoτοῦ προτέρου σχίσματοςσχίσμα χεῖρον καί διαίρεσις καί κα-τατομή καί ἀπάτηraquo Καί στιγματί -ζοντας ἐκείνους πού ἔσπευδανπρός τήν ἐπαίσχυντη ἕνωση γρά -φει laquoΜή δέ νομίσῃς ὅτι ἐξου-σιάζεται ἡ πίστις ἡμῶν Πατριαρχι -κῷ τινι ἤ Βασιλικῷ προσώπῳ κἄντις ἰσχύσῃ τούτους μεταβαλεῖν καίτούς λοιπούς διά τούτων μεταπεῖ -σαι δυνήσεται Καί τοῦτο πολλά -κις ἡ πεῖρα παρέστησεν ὅτι ἀφ᾿οὗπερ χριστιανοί ἐπεκλήθημενΠατριάρχαι πολλοί καί Βασιλεῖςσύν αὐτοῖς αἱρεσιῶται γεγόνασικαί τούτοις συναπήχθησάν τινεςτῶν ὑπ᾿ αὐτούς ἡ μέν τοι πίστιςἀσάλευτος ἔμεινεraquo8

Δέν εἴμαστε πιό φιλάδελφοι ἐ -μεῖς ἀπό τόν μαθητή τοῦ Βρυεν -νίου τόν ἅγιο Μᾶρκο Εὐ γενικό ὁὁποῖος τοποθετώντας τήν ἐλευθε -ρία τῆς ᾿Εκκλησίας πάνω ἀπό τῆςπατρίδος τήν ἐλευθερία διακήρυ-ξε ὅτι laquoΣέ καμία περίπτωση δένπρέπει νά ἑνωθοῦμε μέ τούς λα -τίνους ἄν αὐτοί δέν ἀποβάλουνἀπό τό Σύμβολο τῆς πίστεως τήνπροσθήκη καί δέν ὁμολογήσουντό Σύμβολο ὅπως ἐμεῖςraquo9

Θά ἀναφέρω ἀκόμηΤόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό πού

μέ τήν ἁπλοϊκή διδαχή του ἐπεσή -μαινε στούς χριστια νούς νά φο-βοῦν ται τόν πάπα διότι αὐτός ἐν -σαρκώνει τήν ὕπουλη μορφή τοῦἀντιχρίστου10

Τόν ἅγιο Νικόδημο ῾Αγιορείτηκατά τόν ὁποῖο οἱ Λατῖνοι laquoεἶναιπαμ πά λαιοι αἱρετικοίraquo ὅπως δεί -χνουν laquoτά βιβλία τοῦ ἁγιωτάτουΠατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίουΔοσιθέου τοῦ παπομάστιγοςraquo στάὁποῖα παραπέμπει11

Τόν ἅγιο τοῦ περασμένου αἰώ νατόν Πενταπόλεως Νεκτάριο πούμελετώντας τήν ἱστο ρία τοῦ παπι-κοῦ σχίσματος γράφει laquo῾Η ἑνότηςτῆς ᾿Εκκλησίας οὐχί ἐν ἑνι αίῳπροσώπῳ ἑνός τῶν ἀπο στόλων θε-μελιοῦται καί ἑδράζεται ἀλλ᾿ ἐν τῷπροσώπῳ τοῦ Σωτῆ ρος ἡμῶν ᾿Ιη-σοῦ Χριστοῦ ᾿Εκ τῆς Οἰκουμε-νικῆς ᾿Εκκλησίας μόνη ἡ ῾Ρω μαϊ κή᾿Εκκλησία ἄλλως ἀντελά βετο τόπνεῦμα τῆς ἑνότητος καί δι᾿ ἄλλωνἐπεζήτησε καί ἐπεδίωξε ταύτηνμέσων ῾Η διάφορος αὕτη ἀντίλη-ψις τοῦ τρόπου τῆς ἑνότητοςπροὐκάλεσε τό σχίσμα ὅπερ λαβόντήν ἀρχήν ἀπό τῶν πρώτων αἰώνωνηὐξάνετο σύν τῷ χρόνῳ καίπροέβαινε κατά τό μέτρον τῆςἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν τῆς ῾Ρω-μαϊκῆς ᾿Εκκλησίας μέχρις οὗ ἀφί -κετο εἰς τήν τελείαν ἀπόσχισινἕνεκα τῆς ἀπαιτήσεως τῶν παπῶντῆς ὑποταγῆς τῆς Οἰκουμενικῆς᾿Εκκλησίας τῆς μίας καθολικῆς καίἀποστολικῆς Έκκλησίας τῇ ἐπι-σκοπῇ τῆς Ρώμης ᾿Εν τούτῳ δέ

κεῖται ὁ λόγος τοῦ σχίσματοςὅστις ἀληθῶς εἶναι μέγιστος διότιἀνατρέπει τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγ-γελίου καί ὁ σπουδαιότατος δογ-ματικός λόγος διότι εἶναι ἄρνησιςτῶν ἀρχῶν τοῦ Εὐαγγελίου Οἱ λοι- ποί δογματικοί λόγοι καίτοι σπου-δαιότατοι δύνανται νά θεωρηθῶ -σιν ὡς δευτερεύοντες καί ἀπόρ -ροια τοῦ πρώτου τούτου λόγουraquo12

Παρατρέχω τόν Μιχαήλ Κηρου -λάριο τόν Γεννάδιο Σχολάριο καίτόσους ἄλλους ἁγί ους πατέρεςκαί διδασκάλους τῆς ᾿Εκκλησίαςοἱ ὁποῖοι μέσα στούς δώδεκααἰῶνες πού μεσο λάβησαν ἀπό τήνἀπόσχιση τῶν παπικῶν μέχρι σήμε-ρα χωρίς ἐμπάθεια καί κακία ἀλλάμέ σεμνότητα καί παρρησία κατα-δικάζουν τήν παπική αἵρεση Θάσταθῶ μόνο στό ὄνομα τοῦ ἁγίουΓρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ πού προ-ανέφερα Μέ σθένος ὁ Παλαμᾶςξεσκέπασε τόν φι λοπαπικό ἐκπρό -σωπο τῶν ᾿Ορθοδόξων Βαρλαάμτόν Καλαβρό ἕνα εἶδος οὐνίτηἐκεί νης τῆς ἐποχῆς ᾿Ασυμβίβα-στος καί ἀκαταγώνιστος ὁ ἅγιοςΓρηγόριος καταδικάζει ἔντονα τήνlaquoἔκφυ λον προσθήκηνraquo τῆς ἐκπο-ρεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος καίἐκ τοῦ Υἱοῦ κι ὅλες τίς παπικές κα-κοδοξίες καί καλεῖ ὅλους τούς πι-στούς νά ἐπαγρυπνοῦν στά θέμα-τα τῆς πίστεως ῾Η σιγή λέγει σέθέματα πίστεως εἶναι τρίτο εἶδοςἀθεΐας μετά ἀπό τήν ἄρνηση τοῦΘεοῦ καί τήν ἀπόρριψη τοῦ ᾿ΙησοῦΧριστοῦ13

Ποιά ἀπήχηση εἶχε στήν ζωή καίπαράδοση τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ ἀγώ -νας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου φαίνεταιἀπό τό γεγονός ὅτι ὅπως εἶπα14 ἡ᾿Εκκλησία θέσπισε νά τιμᾶται ἡμνήμη του κατά τήν δεύτερη Κυ-ριακή τῆς Μ Τεσσαρακοστῆς Κιἐνῶ κατά τήν πρώτη τήν Κυριακήτῆς ᾿Ορθοδοξίας μέ τήν ἀναστή -λωση τῶν ἁγίων εἰκόνων ἡ ᾿Εκ-κλησία πανηγυρίζει τήν νίκη τηςἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῶν ὀκτώπρώτων αἰώνων μέ τήν Κυριακήτοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶγιορ τάζει τήν κατατρόπωση τῆςαἱρέσεως τοῦ παπισμοῦ πού πά -σχισε νά στηλώσει τήν εἰκόνα τοῦπάπα-πλανητάρχη Εἶναι ἀξιοση-μείωτο ὅτι τήν μεγάλη αὐτή ἡμέραδέν τιμᾶ ἡ ᾿Εκκλησία κάποιον ἀπότούς ἀρχαίους μεγάλους πατέρεςκαί θεολόγους της ὅπως Μ ᾿Αθα -νάσιο Μ Βασίλειο Γρηγόριο Θε-ολόγο κἄ οὔτε καί τόν Μέγα Φώ-τιο διότι στήν δική τους ἐποχή δένεἶχε ἀποσκιρτήσει ἀκόμη ἡ Δύσηἀνῆκε στήν μία ᾿Εκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ ᾿Αργότερα τόν 11ο αἰώναἐπί Κηρουλαρίου οἱ παπικοί προσ -παθώντας νά στηρίξουν τό θεμε-λιῶδες καί κυρίαρχο δόγμα τουςπερί πρωτείου τοῦ πάπα πούπρόβαλλε σάν ἀθεμελίωτος ἑτοι -μόρ ροπος μιναρές προσκόλ λησανσ᾿ αὐτό σάν ἀντερείσματα ἕναὁλόκληρο ἀστερισμό αἱρετικῶνδο γμάτων ῎Ετσι ἀποστασιοποιή -θη καν καί ἀποκόπηκαν ἀπό τήν᾿Ορθοδοξία Τιμᾶται λοιπόν ὁΓρη γόριος Παλαμᾶς ὡς ἐκφρα -στής καί ἐνσαρκωτής τῆς ᾿Ορθο-δοξίας διότι κατατρόπωσε τόν πα-πισμό πού ἐκείνη τήν ἐποχή εἶχεἤδη διαμορφώσει τίς αἱρετικέςτου πλάνες Ἡ Σύνοδος τῆς Κων-σταντινουπόλεως τοῦ 1341 ἡὁποί α κατεδίκασε τόν Βαρλαάμτόν Καλαβρό καί τίς κακοδοξίεςτου καί δικαίωσε τόν ἅγιο Γρηγό-ριο τόν Παλαμᾶ ἐπέχει θέση Θ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου (μέ Η΄ἐκεί νη τοῦ Φωτίου τό 879-880μΧ)στήν Παράδοση τῆς ἘκκλησίαςΒέβαια στήν ἐκκλησιαστική ἱστο-ρία προκειμένου νά διατηρηθεῖ ὁἱερός ἀριθμός ἑπτά τῶν Συνόδωνδέν συγκαταριθμήθηκαν στίςΟἰκουμενικές οὔτε ἡ Σύνοδος ἐπίΦωτίου οὔτε ἡ ἐπί Γρηγορίου Ὑποσημειώσεις

1 Σύντομες ἀλλά πολύ κατατοπι-στικές γιά τό θέμα εἶναι οἱ μελέτεςτοῦ ἐκλεκτοῦ συναδέλφου π Θε-οδώρου Ζήση Οὐνία ῾Η καταδίκητης Θεσσαλονίκη 1993 Τοῦ αὐ -τοῦ Οὐνία Νεώτερες ἐξελίξειςΘεσσαλονίκη 1994 2 ᾿Εφ Κα θο -λική ἀφ 304618-4-2006 3 Αὐ Καν-τιώτη ᾿Αντιπαπικά σελ 44 4 Αὐ -τόθι σελ 51 5 laquo῾Η Οὐνία ὡς μέ θο-δος ἑνώσεως κατά τό παρελθόνκαί σημερινή ἀναζήτησις τῆς πλή -ρους κοινωνίαςraquo ᾿Εφ Καθολικήἀρ φύλ 270520-7-1993 6 Βλ περ᾿Απολύτρωσις ἀρ φύλ 741 (Σεπτ2007) 240 7 laquoΤό ἔλεος τοῦ Θεοῦκαί ἡ ἔμπνευσις αὐτοῦ τοι οῦτονφῶς δέδωκεν εἰς τήν καθαράνψυχήν τοῦ ἁγιωτάτου πατριάρχουὅτι λαμπρύνει καί φω τίζει πᾶσαντήν κτίσινraquo (J D Mansi SacrorumConsiliorum nova et amplissima col-lectio 17Α 484) ὁμολογοῦσαν καίαὐτοί ἀκόμη οἱ τοποτηρητές τῆςΡώμης 8 ᾿Ιωσήφ Βρυ εννίου Τάεὑρεθέντα τόμ Α´ σελ 452-453 9

J D Mansi Sacrorum Consiliorumnova et amplissima collectio 31Α885DΕ 10 Βλ Αὐγ Καντιώτου Κοσμᾶςὁ Αἰτωλός ἔκδ 16η ᾿Αθῆναι 1993σελ 286-287 Πρβλ Σ Ν Σάκκου῾Ο ἀπό στολος τοῦ σκλαβωμένουγένους Θεσσαλονίκη 1996 σελ205 11 Πη δάλιον σ 55 12 Μελέτηἱστορική περί τῶν αἰτίων τοῦσχίσματος τόμ 1ος ᾿Αθῆναι 1911σελ 69 Ἐπʼ αὐτοῦ βλ καί παλαι-ότερο ἄρθρο μου laquoὉ ἅγιος Νεκτά-ριος καί ὁ Παπισμός raquo ἐφ Ὀρθόδο-ξος Τύπος ἀρ φύλ 1813(112010) 13 Γρηγορίου ΠαλαμᾶΣυγγράμματα τόμ 2ος ἔκδ ΠΧρήστου Θεσνίκη 1966 σελ 48214 Στό Β΄ ἄρθρο τῆς σειρᾶς αὐτῆς

laquoΤῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ τὴν θεόσωμον Ταφήνκαὶ τὴν εἰς Ἅδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι᾿ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτε-ρον γένος ἀνακληθέν πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκεraquoἈνωτέρω εἰκών διά χειρός Ὀλυμπιάδος μοναχῆς

Ο ΕΠ Ι ΤΑΦ ΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣΝΝΕΕΑΑΝΝΙΙΚΚΑΑ ΖΖΗΗΤΤΗΗΜΜΑΑΤΤΑΑ

laquoΜΗΔΕΝ ΝΟΘΟΝ ΔΟΓΜΑ Τῼ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΘΕraquo

(Ἅγιος᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Τοῦ κ Στεργίου ΣάκκουὉμοτίμου Καθηγητοῦ ΑΠΘ

ΕΙΝΑΙ κάτι παραπάνω ἀπὸ ἐμ -φανὴς καὶ ἔκδηλη ἡ σύγκλιση τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ Βαρ-θολομαίου μὲ τὴν Παπικὴ Ἐκ κλη-σία ἀκολουθώντας πιστὰ τὰ οἰκου-μενιστικὰ βήματα τῶν προκατόχωντου μακαριστῶν Οἰκ ΠατριαρχῶνἈθηναγόρα καὶ Δημητρίου καὶ συν -εχίζοντας τὸ ἔργο τους γιὰ τὴνἕνωση τῶν δύο laquoἘκκλησιῶνraquo Πα-ρότι λοιπὸν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαδὲν ἀναγνωρίζει τὶς ΒατικάνειεςΣυνόδους ἀφοῦ θεωρεῖ τοὺς Πα-πικοὺς ὡς αἱρετικοὺς καὶ ξένουςὡς πρὸς τὸ σῶμα τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίας ὁ Οἰκ Πατριάρχης ἀπέ-στειλε μήνυμα στὴ Σύνοδο Ρωμαι-οκαθολικῶν ldquoἘπισκόπωνrdquo γιὰ τὰ50 χρόνια τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνό-δου ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴΛούρδη ἀπὸ 24ndash25 Μαρτίου 2012

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστο-σελίδα laquoaktinesblogspotcomraquo ὁ ΟἰκΠατριάρχης μεταξὺ ἄλλων ἀναφέ-ρει

ndashlaquoΠροσευχόμαστεhellip προκειμέ-νου νὰ ἀναπτυχθοῦν οἱ σπόροι τῆςΒ΄ Βατικανῆς Συνόδουhellipraquo

ndashlaquoΟἱ προσευχές μας σᾶς συνο-δεύουν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἡ χρι-στιανικὴ ἑνότητα θὰ ἔρθει μόνομέσῳ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἉγίουΠνεύματος μὲ πνεῦμα ἀδελφικῆςἀγάπηςhellipraquo

Μήπως οἱ laquoσπόροιraquo ποὺ ἀναφέ-ρεστε Παναγιώτατε εἶναι laquoσπό-ροιraquo ζιζανίων καὶ ἂν ἀναπτυχθοῦνὅπως ζητᾶτε ἀπὸ τὶς προσευχέςσας θὰ καταπνίξουν τὸ laquoκαλὸσπέρμαraquo (Ματθ ιγ΄ 24) Μήπωςαὐτοὶ οἱ laquoσπόροιraquo εἶναι οἱ laquoσπόροιraquoποὺ φύτεψε ὁ ἐχθρὸς (διάβολος)laquoἀνὰ μέσον τοῦ σίτουraquo (Ματθ ιγ΄25) Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προσεύ-χεσθε γιὰ νὰ πληθύνουν τὰ ἔργατῶν κακόδοξων καὶ δαιμονοκίνη-των Παπικῶν

Εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο ὅτι ἡ ἑνό-τητα ποὺ ἐπικαλεῖστε θὰ ἔρθειlaquoμόνο μέσῳ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦἉγίου Πνεύματος μὲ πνεῦμα ἀδελ-φικῆς ἀγάπηςraquo Μὴ ὑποσκελίζεταιὅμως τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρωντῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱὁποῖ οι ἔλεγαν ὅτι ἀπαραίτητη προ-ϋπόθεση γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡἕνωση εἶναι ἡ ἔμπρακτη μετάνοιατῶν Παπικῶν καὶ ἡ συμπόρευσήτους μὲ τὰ πιστεύω τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας ἀρνούμενοι ὅλεςτὶς κακοδοξίες καὶ τὶς αἱρέσειςτους

ΠΡΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΣ ἐκπλήξεως

βρέθηκαν οἱ κυρίες Θάλεια Δραγώ-να καί Ἄννα Φραγκουδάκη στήΘεσσαλονίκη κατά τήν παρουσίασητοῦ προγράμματός τους γιά τήνlaquoἐκπαίδευση τῶν μουσουλμανοπαί-δωνraquo τῆς Θράκης ἀπό ἐκπαιδευτι-κούς οἱ ὁποῖοι τίς ἐπέκριναναὐστηρότατα γιά τήν ἀνθελληνικήτους στάση καί τήν προσπάθειαἐκτουρκισμοῦ τῶν Πομάκων Ὅ -πως ἀναφέρει τό ἱστολόγιο laquoantipa-rakmiblogspotcomraquo

laquoΤόν λόγο ἔλαβε ἀρχικά μία κα-θηγήτρια πού ρώτησε ἄν στό πρό-γραμμα τῶν κυριῶν Δραγώνα καίΦραγκουδάκη ἐφαρμόζεται ἡ διά-ταξη τοῦ Συντάγματος πού προ-

βλέπει ὅτι τό σχολεῖο πρέπει νάκαλλιεργεῖ τήν ἐθνική (Ἑλληνική)συνείδηση

Ἀκολούθως τό λόγο ἔλαβεἐκπαιδευτικός πού δίδαξε στά Πο-μακοχώρια καί κατέθεσε τήν προ-σωπική του μαρτυρία Ὅτι οἱ Πο-μάκοι μαθητές ἔχουν ὡς μητρικήγλώσσα τά Πομακικά καί ὅτανἔρχονται στό μειονοτικό σχολεῖο(Δημοτικό) ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ ἀπότήν πρώτη στιγμή νά ἀκοῦν τόν δά-σκαλο νά τούς μιλάει σέ μία ἄγνω-στη σέ αὐτούς γλώσσα τήν τουρ-κική Ὅτι παρά τό 15ετές πρόγραμ-μα καί τά δεκάδες ἑκατομμύριαεὐρώ πού ἔχουν δαπανηθεῖ ὅπωςδιαπίστωσε ὁ ἴδιος ἡ ἑλληνομάθειατῶν Πομάκων ἔχει ἐλάχιστα βελ-τιωθεῖ

Ζήτησε νά τοῦ ἐπιβεβαιώσουνὅτι ἀκόμη καί τό μοναδικό βιβλίοπού περιεῖχε τίς μόλις 2 (δύο) Πο-μακικές λέξεις ΑΛΛΑΞΕ (σέ σύνολο40 βιβλίων πού ἐξέδωσαν οἱ κυρίεςΔραγώνα-Φραγκουδάκη πού δένπεριεῖχαν τό παραμικρό γιά τούςΠομάκους) καί ἀκόμη καί οἱ δύοαὐτές λέξεις τήν ἑπόμενη χρονιάτροποποιήθηκαν ἤ ἐξαλείφθηκαν

Τόν λόγο ἀκολούθως πῆρε μίαδασκάλα πού εἶπε ὅτι καί στό σχο-

λεῖο της πού βρίσκεται στή Θεσ-σαλονίκη ἔχει ἀρκετούς μαθητέςπού χρειάζονται ἐπίσης στήριξη καίγιά τούς ὁποίους ndashσέ ἀντίθεση μέτούς μουσουλμάνουςndash δέν ἔχουνγίνει οὔτε προγράμματα οὔτεἔχουν δαπανηθεῖ εὐρωπαϊκά καίκρατικά κονδύλια

Ἐκνευρισμένη κάποια στιγμή ἡκυρία Φραγκουδάκη ἀφοῦ κατηγό-ρησε ἐπανειλημμένα τούς ldquoπα-τριῶτεςrdquo γιά κάθε κακό πού συμ-βαίνει στή Θράκη καί στήν Ἱστορίαldquoἀναρωτήθηκεrdquo γιατί πέρα ἀπό κά-ποιους Πομάκους πού αὐτοπροσ-διορίζονται ὡς Πομάκοι γιατί οἱὑπόλοιποι φοβοῦνται νά αὐτοπροσ-διοριστοῦν γιά νά εἰσπράξει ἀπό τόἀκροατήριο τήν ἀπάντηση ὅτι εἶναιτέτοιος ὁ φασισμός οἱ ἀπειλές καίοἱ ἀντιδημοκρατικές τακτικές τοῦΤουρκικοῦ Προξενείου πού θυρο-κολλεῖ ἔξω ἀπό τζαμιά τά ὀνόματατῶν Πομάκων πού τολμοῦν νάσυμμετέχουν στούς ΠομακικούςΣυλλόγουςraquo

Τελικά οἱ laquoἐφιάλτεςraquo καί οἱ laquoνε-νέκοιraquo δέν ἔλειψαν καί δέν θά λεί-ψουν ποτέ ἀπό αὐτόν τόν τόπο Δό-ξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν ἀκόμα πα-τριῶτες πού μποροῦν καί τούςἀντικρούουν

κατηχητισμό φανατισμὸ ἢ μισαλ-λοδοξία18raquo Ἐδῶ χρησιμοποιεῖταιγιά μία ἀκόμη φορά ὁ ἀπαράδεκτοςὅρος laquoκατηχητισμόςraquo Ἔχουμεἤδη παλαιότερα ἐπισημάνει ὅτι laquoτόπεριεχόμενο τοῦ ὅρου δέν ἐξη-γεῖται ἀπό ὅσους τόν χρησιμο-ποιοῦν Θεωροῦμε τόν ὅρο ἀπαρά-δεκτο τόσο διότι τό περιεχόμενότου δέν ἐξηγεῖται ὅσο καί διότιεἶναι δυνατόν νά δημιουργήσει πα-ρεξηγήσεις γιά τό περιεχόμενο τῆςὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς κατη-χήσεως19raquo Ὅμως οἱ ἐπισημάνσειςμας δέν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψη Ἀντι-θέτως καί ὅλως παραδόξως ἐδῶυἱοθετεῖται ἕνας ὅρος τῆς θεολο-γίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἡlaquoκαταλλαγήraquo καί δύο ἄλλοι ἀπορ-ρίπτονται οἱ ὅροι laquoὁμολογίαraquo καίlaquoκατηχεῖνraquo Ἔτσι δυστυχῶς κα-ταντᾶ τό πρόγραμμα σέ ἕνα εἶδοςπαραπαίουσας θεολογίας

Εἴδαμε καί ἐξετάσαμε τούς ὡςἄνω χαρακτηρισμούς οἱ ὁποῖοι ἀπα-ξιώνουν τήν χριστιανική κατήχηση

Ὅπως ἔχουμε ἐπανειλημμένωςσέ σειρά δημοσιευμάτων20 μας σέπεριοδικά καί στό διαδίκτυο τονί-σει ὁ ὅρος laquoκατήχησηraquo δηλώνειτήν χριστιανική παιδεία ἐν γένει Ὁὅρος laquoκατηχεῖνraquo ὀφείλεται στόνἀπόστολο Παῦλο καί στόν εὐαγγε-λιστή Λουκᾶ καί ἔχει υἱοθετηθεῖἀπό ὅλους τούς πατέρες τῆςἘκκλησίας Ἡ ἀπόρριψη τῶν θεμε-λιωδῶν αὐτῶν ὅρων (laquoκατηχεῖνraquoκαί laquoκατήχησηraquo) τῆς χριστιανικῆςπαιδαγωγικῆς σημαίνει ἀπόρριψηκαί γιά ἕνα χριστιανό αὐτό εἶναιβλασφημία τῶν εἰσηγητῶν τηςἀποστόλου Παύλου καί εὐαγγελι-στοῦ Λουκᾶ ὅπως καί ὅλων τῶν πα-τέρων τῆς Ἐκκλησίας

Κατά συνέπεια ἡ ἀπόρριψη τῶν

θεμελιωδῶν αὐτῶν ὅρων τῆς χρι-στιανικῆς παιδαγωγικῆς σημαίνειἀπόρριψη αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς χρι-στιανικῆς παιδείας Ἡ δέ χρησιμο-ποίηση στό σχολικό μάθημα θεμά-των ἀπό τό περιεχόμενο τῆς χρι-στιανικῆς παιδείας θά συμβαίνειπλέον γιά ἀλλότριους πρός αὐτήνσκοπούς ἐγχείρημα τό ὁποῖο θάἀποβαίνει ἐπιζήμιο21 Ὅπως θάδοῦμε δέ ἀμέσως παρακάτω τόσοτό πρόγραμμα ὅσο καί ὁ ὁδηγόςτοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἔχουν σοβαράθεολογικά σφάλματα πράγμα τόὁποῖο πιστεύουμε ὅτι ὀφείλεταιστό γεγονός τῆς ἀπορρίψεως τῆςχριστιανικῆς παιδείαςὙποσημειώσεις

7 Πρόγραμμα σελ 11 8 ὉδηγόςἘκπαιδευτικοῦ σελ 111 9 Πρόγραμ-μα σελ 54 10 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 195 11 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 196 12 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 267 13 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 175 14 Πρόγραμμα σ 8 15Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ σελ 23 16Πρόγραμμα σ 10 πρβλ καί ὉδηγόςἘκπαιδευτικοῦ σελ 27 17 Βλ στόδιαδίκτυο τή μελέτη μας laquoΤό μέλλοντῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείαςστά ἑλληνικά σχολεῖαraquo κεφάλαιο Ζ΄18 Πρόγραμμα σ 10 19 laquoΤό μέλλοντῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείαςστά ἑλληνικά σχολεῖαraquo κεφάλαιο Ζ΄20 Βλ στό διαδίκτυο τίς ἑξῆς μελέτεςμας laquoΤό μέλλον τῆς ὀρθόδοξης χρι-στιανικῆς παιδείας στά ἑλληνικά σχο-λεῖαraquo laquoἩ ὀρθόδοξη χριστιανική παι-δεία ὑπερβαίνει τεχνητές κρίσεις καίτεχνητά ἀδιέξοδαraquo laquoἈνυποχώρητοςἀγώνας προασπίσεως τῆς ὀρθόδοξηςχριστιανικῆς παιδείαςraquo 21 Οὐσιαστι-κά δέν θά ἔχουμε χριστιανικό μάθημαγι᾽ αὐτό καί ὁ κάθε χριστιανός ὀρθό-δοξος μαθητής θά ἀπο κτᾶ πλέονπλῆρες καί ἀναφαίρετο δικαίωμαἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα αὐτό

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣhellip

ΟΟΡΡΘΘΟΟ∆∆ΟΟΞΞΟΟΣΣ ΠΠΑΑΡΡΑΑΤΤΗΗΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ αὐτὸτὸ ἄρθρο εἶναι τὸ 100όαὐτῆς τῆς στήλης laquoΔόξα τῷΘεῷ πάντων ἕνεκενraquo (ἍγιοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος)

laquoΜακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτιαὐτοὶ ἐλεηθήσονταιraquo Πρώτη εὐχὴκαὶ παράκλησις ἀναδυομένη ἐκβάθους καρδίας ἅμα τῇ ἀναγγελίᾳτῆς κοιμήσεώς σουhellip Ὁ ἄνθρωποςndash πλήρης σπλάχνα οἰκτιρμῶνndash διὰτὸν ἄνθρωπον τὸν φίλον τὸν συγ-γενῇ τὸν ἐνδεῆ τὸν ἄγνωστονἐπαίτην καί ἐν ὀλίγοις διὰ τὴνεἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀπεικονί-ζεται εἰς τὸ πρόσωπον κάθε συναν-θρώπου μας

Ἀφανής ταπεινός καὶ ἐν ἄκρᾳμυστικότητι ἔσπευδε ταχέως πρὸςδιακονίαν ἀνακούφισιν καὶ ἀνα-ψυχὴν κάθε ἐμπεριστάτου ὑπάρξε-ως σεβόμενος εἰς τὸ ἔπακρον τὴν

ἀνθρωπίνην ἀξιοπρέπειανὍμως τὴν ψυχικήν σου καλ-

λιέργειαν καὶ εὐαισθησίαν δὲνἄφησε ἀσυγκίνητον καὶ τὸ ἐπίπο-νον ndashκαὶ οἰκοδομητικὸν ἔργον τῶνμακαριστῶν Γερόντων τοῦ laquoὈρθο-δόξου Τύπουraquo π Χαραλάμπους Βα-σιλοπούλου καὶ π Μάρκου Μανώ-λη

Ἐπισκεπτόμενος συχνάκις τὰγραφεῖα μας καὶ ἔχοντας προσω-πικὴν ἐμπειρίαν τῆς οἰκονομικῆςδυσπραγίας καὶ τῆς πνευματικῆςἀγωνίας πρὸς συνέχισιν τοῦἜργου προσέφερες ndashμὲ συμπαρα-στάτιδα τὴν ἀγαπημένην σου σύζυ-γον Παρασκευὴν ndashτὴν κατὰ καὶὑπὲρ δύναμιν laquoλογίανraquo σου πρὸςσυνέχισιν τῆς διαδόσεως τοῦ πλού-του τῶν Πατέρων τῆς φίλης Ὀρ -θοδοξίας μας

Ἐπερίσσευσες εἰς πᾶν ἔργονἀγαθόν καθὼς γέγραπταιmiddot laquoἐσκόρ-πισεν ἔδωκε τοῖς πένησιν ἡ δι-καιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸναἰῶναhellipraquo (Β´Κορ Θ´ ndash 9)

Ἂς εἶναι Αἰωνία σου ἡ μνήμηἀξιομακάριστε ἀδελφέ ὑμῶν Δημή-τριε

Ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃΙΨ

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΗΛ ΡΟΓΑΡΗΣ

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦπ Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD

Βασίλειος ΠαπαδόπουλοςΤΘ 40909 Μικροχώρι

19014 ΚαπανδρίτιΤηλ 2295056080 6946004 136

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες πάντοτετὰ ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ὅταν τὰ ἐνθυμηθῆὁ εὐλαβὴς ἄνθρωπος προκαλοῦνκατάνυξιν καὶ δάκρυα καὶ φέρουντὴν ψυχὴν εἰς μεγάλην ταπείνωσινἈναφέρει τὸ laquoΓε-ροντικὸνraquo τὴνἑξῆς διήγησινlaquoΕἶπεν ὁ ἈββᾶςἸσα ὰκ ὅτι ἐκαθή-μην κάποτε κοντὰ εἰς τὸν ἀββᾶΠοιμέναmiddot καὶ τὸν εἶδα ὅτι ἦλθε εἰςθείαν ἔκστασιν καὶ ἐπειδὴ εἶχαπολὺ θάρρος εἰς αὐτόν τοῦ ἔβαλαμετάνοια καὶ τὸν παρεκάλεσα λέ-γοντας πές μου ποῦ ἤσουν Ὁ δὲΓέροντας ἀφοῦ τὸν ἠνάγκασαεἶπε ὁ λογισμός μου ἦτο ὅπου ἡἁγία Μαρία ἡ Θεοτόκος ἔστεκε καὶἔκλαιε πλησίον τοῦ Σταυροῦ τοῦΣωτῆροςmiddot καὶ ἐγὼ ἤθελα πάντοτεἔτσι νὰ κλαίωraquo

Ἰδιαιτέρως ὅμως ἀπόψε κατὰτὴν ἱερὰν ἀκολουθίαν τοῦ νυμφίουτῆς Μ Πέμπτης τὰ φρικτὰ πάθητοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ μαλα-κώνουν καὶ τὴν πιὸ σκληρὴ καρδιάτὴν κατανύσσουν καὶ τὴν κάμνουννὰ χύνη δάκρυα σωτήρια

Ποῖα δὲ εἶναι τὰ Πάθη τοῦ Χρι-στοῦ μας Ὅπως μνημονεύει τὸὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου laquoΤῇ ἁγίᾳκαὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ τὰ ἅγια καὶσωτήρια καὶ φρικτὰ πάθη τοῦ Κυρί-ου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν τοὺςἐμπτυσμούς τὰ ραπίσματα τὰ κο-λαφίσματα τὰς ὕβρεις τοὺς γέλω-τας τὴν πορφυρᾶ χλαῖναν τὸν κά-λαμον τὸν σπόγγον τὸ ὄξος τοὺςἥλους τὴν λόγχηνmiddot καὶ πρὸ πάν-των τὸν σταυρὸν καὶ τὸν θάνατονἃ διʼ ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατοhellipraquoὍλα αὐτά τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ κα-νεὶς νὰ τὰ περιγράψη ὅπως πρέπειΚαὶ ὄχι μόνον ἀνθρωπίνη γλῶσσαἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἀγγέλων

Ἂς ἐννοήσωμεν ἀδελφοί καὶ ἂςσυλλογισθῶμεν αὐτὸ τὸ μέγα καὶἀνερμήνευτον μυστήριον laquoΣήμε-ρον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλουraquo ψάλλει ἡἁγία μας Ἐκκλησία ἐκφραστικώτα-τα laquoὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσαςΣτέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεταιὁ τῶν Ἀγγέλων βασιλεύς Ψευδῆπορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλ-λων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις Ρά-πισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ Ἥλοιςπροσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλη-σίας Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ υἱὸς τῆςΠαρθένουraquo Μεγάλα καὶ ὑπερφυ-σικὰ θεάματα Εἶδε αὐτὰ ὁ ἥλιοςκαὶ ἔχασε τὰς ἀκτῖνας του Εἶδε ἡσελήνη καὶ ἐσκοτείνιασε Ἤκουσεἡ γῆ καὶ ἀπὸ τὸν φόβον της ἔτρε-με καὶ ἐκλο νεῖ τοmiddotεἶδαν αἱ πέτραικαὶ ἐσχίζοντοmiddot ὅλος ὁ κόσμος ἐτα-ράχθη καὶ ὅλα τὰ δημιουργήματασυνεκλονίσθησαν διὰ τὰ πάθη τοῦΔημιουργοῦ των

Ἀλλὰ πῶς τὰ βλέπομεν ἡμεῖς

ἀδελφοί Ἐὰν τὰ ἄψυχα στοιχεῖακαὶ ἀναίσθητα σὰν νὰ ἦσαν ἔμψυ-χα καὶ ζωντανά τὰ ἔχασαν καὶἄλλαξαν τὴν τάξιν των ἀπὸ τὸν φό-βον Κυρίου καὶ ἀπὸ τὴν θεωρίαντῶν βλεπομένων ἡμεῖς οἱ ἄνθρω-ποι οἱ λογικοί ποὺ ἐλάβομεν τόσαςμεγάλας εὐεργεσίας ἀπὸ τὸν Θεὸνκαὶ ποὺ διʼ ἡμᾶς ὁ Χριστὸς ἀπέθα-νε νὰ μὴ κατανυχθοῦμε καὶ νὰ μὴδακρύσωμεν κατʼ αὐτὰς τὰς ἁγίαςἡμέρας Καὶ δὲν κινδυνεύομεν νὰ

γίνωμεν ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα ἀλογώ-τεροι καὶ χειρότεροι καὶ ἀπὸ αὐ -τοὺς τοὺς λίθους ἀνοητότεροιὌχι ἀδελφοί μου Ἂς μὴ μᾶς συμ -βῆ αὐτό Ἀντιθέτως μάλιστα Ἐ -μεῖς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἂς

ἀνυμνήσωμεν καὶἂς δοξολογήσω-μεν τὰ θεῖα παθή-ματα τοῦ Σω τῆ -ρος Χριστοῦ τοῦ

Θεοῦ ἡμῶν ἀλ λοιούμενοι τὴνκαλὴν ἀλλοίωσιν καὶ συσταυρού-μενοι καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ Κυρίουμας Πῶς θὰ γίνη αὐτό Ὅτανἀποφασίσωμεν ἀπὸ τώρα νὰ ἀσκή-σωμεν τὴν ὑπακοὴν εἰς τὸ πανά-γιον θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὸνπνευματικόν μας Πατέρα καὶ νὰ κό-ψωμεν τελείως τὰ ἰδικά μας θελή-ματα Καὶ ἀκόμη ὅταν ἀποφασί-σωμεν νὰ νεκρώσωμεν τὰς σαρ-κικὰς ἡδονὰς καὶ ἁμαρτωλὰς ὀρέ-ξεις Διὰ τοῦτο ἂς ἀκούσωμεν πό-σα εἶναι ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἀναγκά-ζουν καὶ μᾶς παρακινοῦν εἰς τὴνἀγάπην τοῦ Θεοῦ

Ποιὸς ἀπὸ ἡμᾶς διὰ τὴν ἀγάπην

τοῦ φίλου του κατεδέχθη νὰ φυλα-κισθῆ ἢ ἠθέλησε νὰ ἀποθάνῃ διὰτὸν ἀγαπημένον του Ἀλλʼ ὅμως ὁΠανάγαθος Θεός μας ὄχι ἕνα ἢ δύοἀλλὰ πολλὰ καὶ ἀναρίθμητα παθή-ματα κατεδέχθη νὰ πάθη διʼ ἡμᾶςτοὺς κατακρίτους Διὰ τοῦτο καὶ ὁμακάριος Ἀπόστολος Παῦλος ἐν θυ-μούμενος αὐτὰ ἔλεγε laquoπέπεισμαιὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωή οὔτεἄγγελοι οὔτε ἀρχαί οὔτε δυνάμειςοὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτεὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσιςἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸτῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν ΧριστῷἸησοῦraquo Διότι τόσην ἀγάπην ἔδειξενεἰς ἡμᾶς ὁ Θεός laquoὥστε τὸν Υἱὸναὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκε διὰ νὰμὴ χαθῆ κανείς ποὺ πιστεύει εἰςαὐτόν ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιονraquo(Ἰωάν 316)

Διὰ τοῦτο καὶ οἱ ἅγιοι ἐπιθυ-μοῦσαν νὰ δώσουν κάποιο ἀνταπό-δωμα πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τὴν τόσηνπολλὴν ἀγάπην ποὺ ἔχει εἰς ἡμᾶςΚαὶ ἐπειδὴ δὲν εἶχαν τί νὰ δώσουνοἱ μὲν ἔδωσαν τὸ αἷμα των ὅπως οἱἔνδοξοι Μάρτυρες ἄλλοι δὲ ἐδα-πάνησαν καὶ ἐξήραναν τὸ κορμίτους εἰς νηστείαν καὶ εἰς τοὺς λοι-ποὺς κόπους τῆς ἀσκήσεως ὅπωςοἱ Ὅσιοι καὶ Δίκαιοι Ἄλλοι δὲ ἔδω-σαν τὴν περιουσίαν τους ἐλεημο-σύνην ψάλλοντες μετὰ τοῦ θείουΔαβὶδ laquoτί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυ-ρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκενἡμῖνraquo Αὐτὸν λοιπὸν τὸν ψαλμικὸνστίχον laquoτί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυ-ρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκενἡμῖνraquo ἂς λέγωμεν καὶ ἡμεῖς ἀδελ-φοί πάντοτε μὲ ἀχόρταστον ἀγά-πην καὶ ἐπιθυμίαν τῆς ψυχῆς μαςὑπηρετοῦντες Αὐτόν ὅσον μπο-ροῦμεν καθημερινῶς

Καὶ νὰ αὐ ξάνωμεν τὴν σπουδὴνκαὶ τὴν προθυμίαν μας εἰς τὰ ἔργατῆς ἀγάπης καὶ σωτηρίας μας διὰνὰ γίνωμεν μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίουςκληρονόμοι τῶν αἰωνίων ἀγαθῶνἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶνΕἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸκράτος σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳΠνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων Ἀμήν

Ὁμιλία εἰς τὴν ῾Ι Μ Ἁγίου Παν-τελεήμονος Ἀττικῆς Μεγάλη Παρα-σκευὴ 1978

ΕΙΣ ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΠΑΘΗΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

laquoΤί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧνἀνταπέδωκεν ἡμῖνraquo

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμπ Μάρκου Κ Μανώλη

Ὁ Σεβ Περιστερίου κ Χρυσό-στομος (τοῦ κλίματος τοῦ Φαναρί-ου) ὡρίσθη ὑπὸ τῆς Ἱ Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκπρόσω-πος εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλό-γους μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλωνἑτεροδόξων εἰς ἀντικατάστασιντοῦ παραιτηθέντος Σεβ Μεσσηνίαςκ Χρυσοστόμου Ὑπογραμμίζεταιὅτι ὁ Σεβ Περιστερίου εἶναι ὑπὲρτοῦ διαλόγου Ἀντέδρασε ὅμως μὲἐπιστολήν του πρὸς τὸν Ἀρχιεπί-σκοπον ὅταν διεπίστωσε τὴν ἀνα-βάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τὴν Ἑλλά-δα μὲ τὴν ἐκλογὴν ὡς laquoἈρχιεπισκό-πουraquo τοῦ καθηγητοῦ τοῦ ΚανονικοῦΔικαίου τῆς Παπικῆς laquoἘκκλησίαςraquoκ Δημ Σαλάχα Τὴν ἀναβάθμισινδιεπίστωσε πρῶτος ὁ laquoΟΤraquo ὁ ὁποῖ -ος ἀνέλυσε laquoτί σήμαινε ἡ ἐκλογὴτοῦ κ Δημ Σαλάχα ὡς laquoἈρχιεπι -σκόπουraquo τῆς δαιμονικῆς ΟὐνίαςἈμέσως μετὰ τὰς διαπιστώσεις τοῦlaquoΟΤraquo εἴχομεν ἀντιδράσεις ὑπὸ

Σεβ Μητροπολιτῶν μεταξὺ τῶν ὁ -ποίων περιελαμβάνετο καὶ ὁ ΣεβΠεριστερίου Ὁ Σεβ Πειραιῶς κ Σε-ραφείμ διὰ παράδειγμα ἐζήτησε νὰἀπασχολήση τὸ ζήτημα τὴν Ἱ Σύνο-δον τῆς Ἱεραρχίας προτείνων ὡςεἰσηγητὴν τὸν Σεβ Ναυπάκτου κἹε ρόθεον Ἀπὸ τὴν πλευράν του(ἄλλο παράδειγμα) ὁ Σεβ Περιστε-ρίου ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκο-πον νὰ παρέμβη εἰς τὸ Βατικανὸνκαὶ εἰς τὸν Πάπαν μὲ σκοπὸν τὴν μὴἀναβάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τὴνἙλλάδα διότι θὰ ἀποτελέση μεγά-λο laquoἀγ κάθιraquo εἰς τὸν θεολογικὸν διά-λογον Τί συμβαίνει σήμερον ὉlaquoἈρ χιεπίσκοποςraquo τῶν Οὐνιτῶν εἰςτὴν Ἑλλάδα κ Δημ Σαλάχας laquoὀρ -γώνειraquo κυριολεκτικῶς ὁλόκληροντὴν Ἑλλάδα προωθῶν τὰς ἀρχαςτοῦ Παπισμοῦ Ἄλλωστε ἡ Οὐνίαἀποτελεῖ τὴν laquoπύληνraquo διὰ τὴν εἴσο-δον εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ

Ὁ Σεβ Περιστερίου ἐκπρόσωποςτῆς Ἐκκλησίας εἰς τοὺς Θεολογικοὺς

Διαλόγους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 5η

Στὴν Ὀρθόδοξη εἰκονογραφίακαὶ ἁγιογραφία τῆς ἐκ νεκρῶνἈναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡ δογmicroα-τικὴ καὶ θεολογικὴ διδασκαλίατῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας περὶτῆς laquoΕἰς Ἅδου Καθόδουraquo τοῦΣωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἀπόλυτακαὶ λεπτοmicroερέστατα ἐκπεφρα-σmicroένη καὶ ἀποτυπωmicroένη

Στὴν συγκεκριmicroένη λοιπὸνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τὸκυρίαρχο καὶ ἰδιαίτερα ἐξέ-χον πρόσωπο εἶναι ἐκεῖνοτοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώ-που Χριστοῦ ὡς νικητοῦ καὶθριαmicroβευτοῦ τοῦ θανάτου ὉἈναστὰς Χριστὸς εἰκονίζεται ὡςἀπόλυτος κύριος καὶ δυνάστηςτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου ποὺ συν-θλίβει κυριολεκτικῶς τὰ καταχθό-νια τοῦ σκότους καὶ τοῦ θανάτουκαὶ χορηγεῖ ὡς αἰώνια δωρεὰ τὴναἰώνια ζωὴ καὶ τὴν ἀθανασία σὲὁλόκληρη τὴνκτιστὴ δηmicroιουργίαἀφοῦ ὁ ἴδιος microόνοςἸησοῦς Χριστὸςεἶναι ἡ ὄντως αὐτο-ζωή ἡ microόνη πηγὴτῆς ζωῆς ποὺ κα-ταισχύνει καὶ ἀφα-νίζει τὸν θάνατο

Ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ἐνδε-δυmicroένος τὴν πάν-λευκη ὑπὲρ τὴνχιόνα στολὴ τῆςἀφθαρσίας καὶ τῆςἀθανασίας ποὺφωταγωγεῖ ἀπα-στράπτουσα τὰοὐράνια τὰ ἐπίγειακαὶ τὰ καταχθόνιαὉ ἀπαστράπτωνἈναστὰς Χριστὸςὡς αὐτόφως ποὺκυριαρχεῖ στὴνεἰκόνα ἐξαφανίζειἀσηmicroαντοποιεῖ καὶἐκmicroηδενίζει τὸ σκό-τος τοῦ κράτουςτοῦ θανάτου καὶτοῦ Ἅδου Ἡ ἀντί-θεση φωτὸς καὶσκότους Ἀναστάν-τος Χριστοῦ καὶ θα-νάτου ἐπουρανίωνκαὶ καταχθονίωνδεικνύουν τὴν πά-λη τῆς ζωῆς microὲ τὸθάνατο Τελικὰ στὸπρόσωπο τοῦ Χρι-στοῦ νικᾶ τὸ φῶςκαὶ καταισχύνεταιτὸ σκότος

Ὁ Ἰησοῦς Χρι στὸς ἀπεικονίζε-ται ἀνιστάmicroενος ἢ ἱστάmicroενος microὲτοὺς παναχράντους πόδες Του ἐπὶτῶν διαλελυmicroένων θυρῶν ndashπυλῶν τοῦ κράτους τοῦ θανάτουκαὶ τοῦ κάτω κόσmicroου ποὺ ἔχουντὸ σχῆmicroα ldquoΧrdquo ἐνῶ σὲ ὁρισmicroένεςἄλλες εἰκονογραφικὲς παραστά-σεις τῆς Ἀναστάσεως οἱ πύλες τοῦκράτους τοῦ θανάτου στὴν ἄβυσ-σο τῶν καταχθονίων ἔχουν τὸσχῆmicroα τοῦ Σταυροῦ ἐπὶ τῶν ὁποί-ων ἵσταται ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς δη-λώνοντας τὴν διὰ τοῦ Σταυροῦθανάτωση καὶ τὴν ἐν Σταυρῷ νί-κη Αὐτοῦ κατὰ τοῦ θανάτου

Ἡ ὄψη τὸ βλέmicromicroα τοῦ ΣωτῆροςΧριστοῦ εἶναι ἀγέρωχα σταθεράαὐστηρὰ καὶ ἀπαστράπτοντα Ὁπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν ἵστα-ται ὡς Βασιλεὺς καὶ νικητὴς τοῦθανάτου καὶ χορηγὸς τῆς αἰωνίουζωῆς καὶ ἀφθαρσίας

Στὸ φωτοστέφανο τὸ ὁποῖο πε-ριβάλλει τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἀνα-στάντος Χριστοῦ ἀναγράφεται ἡ

φράση laquoΟ ΩΝraquo ὁ microόνος ὑπάρχωνΘεός ὁ ὄντως ὤν ἀληθὴς σωτή-ρας καὶ λυτρωτὴς Κύριος ὁ ὁποῖοςπεριβάλλεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀπα-στράπτουσα καὶ ὁλόφωτη laquoκυ-κλικὴ δόξαraquo τῆς Θεότητός Του Ὁκυκλικὸς δίσκος ἡ laquoκυκλικὴ δό-ξαraquo ὅπως ὀνοmicroάζεται τὸ ὁλόσω-microο πάνλευκο στεφάνι τὸ ὁποῖολούζει τὸ σῶmicroα τοῦ Κυρίου δει-κνύει ὅτι τὸ σκότος τοῦ Ἅδου καὶ

τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἔχουννικηθεῖ διαλυθεῖ ἀφανισθεῖ καὶπλέον τὸ ἀνέσπερο καὶ ἄδυτοφῶς ποὺ ἐκπηγάζει ἐκ τοῦ κενοῦmicroνηmicroείου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ νικητὴςτοῦ θανάτου Ἰησοῦς Χριστός ὁὁποῖος κατὰ τὸν ΕὐαγγελιστὴἸωάννη ἐκπέmicroπει τὸ microήνυmicroα τῆς

αἰωνίου ζωῆς laquoἘγενόmicroην νεκρὸςκαὶ ἰδοὺ ζῶν εἰmicroὶ εἰς τοὺς αἰῶναςτῶν αἰώνωνraquo (Ἀποκ 1 17)

Οἱ πληγές laquoοἱ τύποι τῶν ἴλωνraquoστὶς πανάγιες χεῖρες καὶ στοὺςπαναχράντους πόδες καθὼς καὶἡ πληγὴ ἀπὸ τὴν λόγχη στὴν πά-ναγνη πλευρὰ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀπεικονίζονται στὴνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως γιὰ νὰmicroᾶς ὑπενθυmicroίζουν καὶ κυρίως νὰπιστοποιοῦν τὸ ἀληθὲς τοῦ σταυ-ρικοῦ θανάτου καὶ τὸ ἀδιάψευστοκαὶ βεβαιωmicroένο γεγονὸς τῆς ἐκνεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Θεαν-θρώπου Χριστοῦ

Ὁ Ἀναστάς Κύριος microὲ τὰ πανά-χραντα χέρια Του ἀνασύρει ἀπὸτὰ σκοτεινὰ ἔγκατα τῆς γῆς ἀπὸτὰ καταχθόνια τῆς ἀβύσσου καὶτοῦ κράτους τοῦ θανάτου δύοὑπάρξεις ἕνα ἄνδρα καὶ microία γυ-ναίκα Αὐτὲς οἱ δύο ἀνθρώπινεςὑπάρξεις εἶναι ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡ Εὔαοἱ πρωτόπλαστοι ἄνθρωποι τοὺςὁποίους ἀναγεννᾶ ὁ ζωοδότηςΧριστὸς καὶ τοὺς ἀνασύρει ἀπὸτὴν ἀνυπαρξία τῶν microνηmicroείων

στὴν ἀφθαρσία τῆς ἐν Χριστῷαἰωνίου ζωῆς Ἔχουmicroε πιὰ τὸνlaquoκαινὸ Ἀδὰmicroraquo καὶ τὴν laquoκαινὴΕὔαraquo ποὺ στὸ πρόσωπό τουςἀπεικονίζεται ἡ ἀνακαινισmicroένη ἐνΧριστῷ ἀνθρώπινη φύση

Στὴν εἰκονογραφικὴ παράστα-ση τῆς Ἀναστάσεως ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡΕὔα ἀπεικονίζονται ἐξερχόmicroενεςmicroέσα ἀπὸ τοὺς τάφους τους microὲ

ζωηρὴ ἑτοιmicroότητα κινήσεωςκαὶ ταχύτητος σὲ ὅλο τὸσῶmicroα τους Καὶ οἱ δύο ἔχουντὸ ἕνα χέρι τους ἀνασηκωmicroέ-νο σὲ παρακλητικὴ καὶ ἱκε-

τευτικὴ στάση δεόmicroενοι πρὸς τὸννικητὴ τοῦ θανάτου Ἰησοῦ Χριστὸνὰ ἀπελευθερώσει καὶ τοὺς ἴδιουςἀπὸ τὰ δεσmicroὰ τοῦ θανάτου καὶτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου Ὁλόκληρηἡ ψυχοσωmicroατικὴ ὕπαρξή τουςθέλγεται ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο καὶζωογόνο φῶς τοῦ Ἀναστάντος

Χριστοῦ καθὼς ἐπι-θυmicroοῦν διακαῶς νὰλυτρωθοῦν καὶ νὰἀπελευθερωθοῦνἀπὸ τὰ αἰώνια δεσmicroὰτοῦ θανάτου καὶ τοῦσκότους τῆς ἀβύσσουτοῦ Ἅδου Λαχτα-ροῦν νὰ ἀκολουθή-σουν τὴν ἀνοδικὴ πο-ρεία τοῦ ἈναστάντοςΚυρίου στὴν ὄντωςζωὴ τῆς ἀτελευτήτουΒασιλείας του Γιὰτὸν λόγο αὐτὸ οἱπρωτόπλαστοι microὲπάθος σφίγγουν ὁκαθένας τὰ χέρια τοῦΛυτρωτοῦ καὶ ἀπε-λευθερωτοῦ ἸησοῦΧριστοῦ Δὲν ἀντέ-χουν τὸ σκότος τοῦἍδου καὶ τὴν ἀνυ-παρξία τῆς φθορᾶςἜφθασε πιὰ ἡ εὐλο-γηmicroένη ὥρα ποὺἀνέmicroεναν ἐπὶ αἰῶνεςκαθὼς βλέπουν καὶζοῦν τὴν πραγmicroατο-ποίηση τῆς ὑποσχέ-σεως τοῦ Θεοῦ τὴνὁποία τοὺς εἶχε δώσειὅταν ἐξῆλθαν τοῦΠαραδείσου Ὁ Ἀνα -στὰς Κύριος τοὺς θέ-λει δίπλα Του στὴ Βα-σιλεία Του καὶ ὄντωςτοὺς εἰσάγει στὴνἄφθαρτη δόξα ΤουΣτὸ δὲ πρόσωπο τῶνπρωτοπλάστων ὁ

ζωοδότης Χριστὸς ἀφθαρτοποιεῖὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Στὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονί-ζονται διάφορες φωτοστεφανοφό-ρες ὑπάρξεις ποὺ ἵστανται περι-χαρεῖς Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι ὁΤίmicroιος Πρόδροmicroος ὁ ΠροφητάναξΔαυΐδ ὁ Βασιλεὺς Σολοmicroών οἱ δί-καιοι οἱ Ὅσιοι οἱ Προφῆτες καὶ οἱἐν γένει εὐσεβεῖς τῆς ΠαλαιᾶςΔιαθήκης οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἐπί-γεια ζωή τους ἐπροφήτευσαν ἐδί-δαξαν καὶ ἐπίστευσαν στὴν ἐναν-θρώπηση καὶ στὸ ἀπολυτρωτικὸἔργο τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ ΧριστοῦΚαὶ τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἀπεικονί-ζονται λυτρωmicroένα ἀπελευθερω-microένα καὶ σεσωσmicroένα ἐν Χριστῷἀπὸ τὴν φθορὰ τοῦ θανάτουὙψώνουν δοξολογικὰ τὰ χέριατους καὶ ἀνυmicroνοῦν τὸν Λυτρωτὴκαὶ Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό

Τέλος στὸ κάτω microέρος τῆς Ἀνα-στάσιmicroης εἰκόνος καὶ ὑποκάτωτῆς θριαmicroβευτικῆς microορφῆς τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονίζε-ται προσωποιηmicroένος καὶ ἁλυσο-δεmicroένος χειροπόδαρα καὶ ὀπι-σθάγκωνα ὁ θάνατος Ὁ Χριστὸςὡς laquoπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶνraquoἽσταται κραταιὸς νικητὴς ἐ πὶ τοῦἀνθρωπόmicroορφου ἀδύναmicroου θα-νάτου ὁ ὁποῖος φαν τάζει θλιmicromicroέ-νος ἀπορρηmicroένος καὶ σαστισmicroέ-νος ἀ πὸ τὴν συντριπτικὴ ἧττα τὴνὁποία ὑπέστη ἀπὸ τὸν Θεάνθρω-πο Ἰησοῦ Χριστό Γι᾽ αὐτὸ ὁ Ἀπό-στολος Παῦλος καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσό-στοmicroος ἐρωτοῦν εἰρωνικὰ χλευά-ζοντες τὸν θάνατο laquoΠοῦ σου Ἅδητὸ κέντρον Ποῦ σου Ἅδη τὸ νίκοςἈνέστη Χριστόςhellip καὶ θάνατοςἐπικράνθηhellipraquo

Ὁ Ἅδης ἀπώλεσε πιὰ τὶς ψυχὲςτῶν κεκοιmicroηmicroένων ποὺ ἐπὶαἰῶνες εἶχε ἁλυσοδεmicroένες στὰ φυ-λακτήρια τοῦ κάτω κόσmicroου καὶστὰ καταχθόνια microέρη τοῦ κράτουςτου Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κατῆλθεστὰ ἔγκατα τοῦ Ἅδου καὶ διέλυσετὶς πύλες τὶς φυλακὲς καὶ τὰ τεί-χη τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἀπε-λευθερώνοντας τὶς ἀνθρώπινεςψυχές τὶς ὁποῖες ζηλότυπα κρα-τοῦσε ὁ θάνατος ὡς δέσmicroια τρό-παια Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὴν εἰκόνα τῆςἈναστάσεως ὁ ἐγερθεὶς ἐκ τῶννεκρῶν Χριστὸς ὡς δυνάστης τοῦθανάτου πατεῖ ἐπὶ τῶν διαλελυ-microένων πυλῶν τοῦ Ἅδου καὶ παν-τοῦ ὑπάρχουν διασκορπισmicroένακλειδιά καρφιά πύλες ἁλυσίδεςκαὶ ὀστᾶ νεκρῶν Ὁ ΣωτήραςΧριστὸς κυριολεκτικῶς διέλυσεσυνέτριψε ἀφάνισε τὸ βασίλειοτοῦ θανάτου Ὁ Χριστὸς σταυρού-microενος ἐσταύρωσε τὸν θάνατο καὶχάρισε τὴν ἄφθαρτη καὶ αἰώνιαζωὴ στοὺς κεκοιmicroηmicroένους Χρι -στὸς Ἀνέστη

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥΘεολογικὴ ἑρμηνεία τῆς Ὀρθοδόξου Εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ

Δὲν ὑπάρχει πιὸ χαρmicroόσυνο γε-γονὸς στὴν ἀνθρώπινη ἱστορίαἀπὸ τὴν λαmicroπροφόρο Ἀνάστασητοῦ Κυρίου microας Ἰησοῦ ΧριστοῦΔὲν ὑπάρχει microεγαλύτερο ἐλπιδο-φόρο microήνυmicroα ἀπὸ τὸ microήνυmicroα τῆςἈναστάσεως ὅτι laquoΧριστὸς Ἀνέ-στη καὶ Ἅδης ἐσκυλεύθηraquo Γι᾽αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἡἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ ἡ πανήγυρητῶν πανηγύρεων Σύmicroπας ὁ λαὸςτοῦ Θεοῦ microὲ ἄκρατο ἐνθουσιασmicroὸκαὶ χαρὰ συmicromicroετέχουmicroε στὸ ὑπέρ -οχο πασχαλινὸ συmicroπόσιο τῆς πί-στεως καὶ ὑmicroνοῦmicroε ἀκατάπαυστατὸν κραταιὸ καὶ τροπαιοῦχο Λυ-τρωτή microας

Γιὰ νὰ γιορτάσει ὅmicroως κάποιοςαὐτὸ τὸ ἀνεπανάληπτο καὶ microονα-δικὸ ἱστορικὸ γεγονός θὰ πρέπεινὰ γνωρίζει τὶς θεῖες δωρεές ποὺἀπορρέουν ἀπὸ αὐτό Θὰ πρέπεινὰ βιώσει ὀντολογικὰ τὸ microυστήριοτῆς θείας οἰκονοmicroίας Θὰ πρέπεινὰ παραmicroερίσει τὴν θαmicroπωτικὴἀχλὴ ἀπὸ τὰ πνευmicroατικά τουὄmicromicroατα καὶ ἀνοίξει ὀρθάνοιχτατὰ microάτια τῆς πίστεως γιὰ νὰ νοι-ώσει στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς τουτὸ θεῖο microεγαλεῖο ἀλλὰ καὶ τὴνἄmicroετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰπλάσmicroατά Του καὶ ἰδιαίτερα τὸντραγικὸ ἄνθρωπο Οἱ πιστοὶ τοῦΧριστοῦ ἔχουmicroε ἀποβάλλει τὴνἐρεβώδη ἀχλὴ τῆς ἀπιστίας καὶ γι᾽αὐτὸ σκιρτοῦmicroε ἀπὸ ἄφατη ἀγαλ-λίαση τὴν ἁγία ἡmicroέρα τῆς ἐγέρσε-ώς Του διότι κατὰ τὸν Ἅγιο Θεο-φύλακτο laquoὁ Κύριος microὲ τὴν Ἀνά-στασή Του ἔγινε πρόξενος τῆςχαρᾶςraquo (PG123 480)

Ἀντίθετα ὅσοι δὲ θέλουν νὰἔχουν αὐτὴ τὴ δυνατότητα microένουνἀmicroέτοχοι τῆς ἀναστάσιmicroης εὐφρο-σύνης ἐπιmicroένουν νὰ βιώνουν τὸδράmicroα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξηςποὺ γεννᾶ ἡ ἁmicroαρτία Προτιmicroοῦννὰ διατελοῦν στὸ κράτος καὶ τὴνἐξουσία τοῦ φρικτοῦ θανάτουἀπορρίπτοντας microὲ ρηχὲς δικαιο-λογίες καὶ φτηνὰ λογικοφανῆ ἐπι-χειρήmicroατα τὸ δῆθεν laquoπαράλογοraquoτῆς ἀναστάσεως ἀπὸ τοὺς νε-κρούς Προτιmicroοῦν τὸ θάνατο ἀπὸτὴ ζωή Ἡ τραγικότητά τους φαί-νεται ὁλοκάθαρα στὸ νὰ ὑποστη-ρίζουν ὅτι θὰ πεθάνουν καὶ θὰἐκmicroηδενιστοῦν Ὑπάρχει ποιὸ πα-ράλογη προτίmicroηση ἀπὸ αὐτή Ἡἄρνηση ἄλλωστε εἶναι τόσο πα-λιὰ ὅσο καὶ ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡἀνθρώπινη ζωὴ σχοινοβατεῖ microε-ταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας Προ-κειmicroένου νὰ laquoἱκανοποιηθεῖraquo τὸσκοτισmicroένο ἀπὸ τὴν ἁmicroαρτία καὶτὴ φθορὰ microυαλό ἀρνεῖται τὶςὑψηλὲς προσδοκίες καὶ προτιmicroᾶτὰ σαθρὰ καὶ ἕρποντα Ἐν προκει-microένῳ οἱ ἀρνητὲς τῆς Ἀναστάσεωςτοῦ Χριστοῦ διαλέγουν τὴν πτώσηκαὶ τὸ θάνατο καὶ ἀρνοῦνται τὴναἰώνια ζωή ποὺ προσφέρει στὸἀνθρώπινο γένος ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριός microας καθ᾽ ὅτι laquoοἰκοδόmicroησανἀmicroυντικὰ τείχη γύρω ἀπὸ τὸΕὐαγγέλιοraquo κατὰ τὸν Ἅγιο Νικό-λαο Ἀχρίδος Ἄmicroεση ὁρατὴ συνέ-πεια τῆς ἀρνήσεως εἶναι ἡ microόνιmicroηἀσυναίσθητη κατήφεια καὶ τὸδιαρκὲς ἄγχος Ὁ ἀρνητὴς εἶναι(ἀποδεδειγmicroένα πλέον) ἀπαραί-τητα νευρωτικός

Ἐmicroεῖς οἱ πιστοὶ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀποστρέφουmicroε τὸ πρό-σωπό microας ἀπὸ αὐτὴ τὴ microιζέρια καὶτὴ θανατερὴ microελαγχολία τοῦἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου καὶ πανηγυ-ρίζουmicroε λαmicroπρὰ τὴ Θεία ἜγερσηὉ ἱερὸς ὑmicroνογράφος προτρέπειlaquoχαίρεται λαοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθεἄγγελος γὰρ ἐκάθησεν εἰς τὸνλίθον τοῦ microνήmicroατοςraquo καὶ laquoἊς γε-microίσει ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐφροσύνητὸ στόmicroα microας γι᾽ αὐτόν ποὺ εἶπεmicroετὰ τὴν Ἀνάσταση χαίρετεraquoπροτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱερο-σολύmicroων (PG 33 825) Χαιρόmicroα-στε πάνω ἀπ᾽ ὅλα διότι τὰ microνή-microατα τῶν νεκρῶν ἔπαψαν πιὰ νὰπροκαλοῦν φόβο καὶ τρόmicroο ὅπωςγινόταν καὶ γίνεται στὶς ἐκτὸς τοῦΧριστιανισmicroοῦ πίστεις Ὁ laquoὄλβιοςτάφοςraquo τοῦ Κυρίου microας microετέβαλ-λε τὰ microνήmicroατα σὲ κλίνες ὕπνουδιότι ἡ παραmicroονὴ πλέον τῶννεκρῶν σὲ αὐτὰ εἶναι προσωρινήΟἱ microεταστάντες ἐν Κυρίῳ ἀδελφοίmicroας δὲν εἶναι πιὰ νεκροί ἀλλὰ κε-κοιmicroηmicroένοι περιmicroένοντας τὴνἀνάσταση Τὰ ἀποτρόπαια νεκρο-ταφεῖα χάρις στὴν Ἀνάσταση τοῦΚυρίου microας microεταβλήθηκαν σὲ κοι-microητήρια Δὲ θρηνοῦmicroε πιὰ γιὰ κα-microιὰ ἐκmicroηδένιση ἀλλὰ λυπούmicroα-στε γιὰ τὸν προσωρινὸ χωρισmicroὸτῶν κεκοιmicroηmicroένων microας microὲ τοὺςὁποίους microᾶς συνδέει ἐσαεὶ ἡ microα-κάρια ἐλπίδα τῆς συναντήσεώςmicroας στὰ οὐράνια δώmicroατα τῆς θεί-ας microακαριότητας Μᾶς διαβεβαι-ώνει ὁ θεῖος Παῦλος laquoΕἰ δὲ ἀπε-θάνοmicroεν σὺν Χριστῷ πιστεύο-microεν ὅτι καὶ συζήσοmicroεν αὐτῷεἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκνεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει θά-νατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύειraquo(Ρωmicro 6 8ndash9) Ἀλλὰ ὄχι microόνο αὐτὸτονίζει ὁ microεγάλος Ἀπόστολοςlaquomicroεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷσώmicroατί microου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτεδιὰ θανάτουraquo (Φιλ 1 20) Εἴτε microὲτὴ ζωή microας εἴτε microὲ τὴν κοίmicroησήmicroας δοξάζεται ὁ Κύριος Τέτοιουmicroεγέθους συνάφεια microαζί Του microᾶςχάρισε ἡ Ἀνάστασή Του

Ὁ θάνατος εἶναι πανταχοῦπαρὼν στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπουἀπὸ τὴ γέννησή του microέχρι τὴνἔξοδό του ἀπὸ τὸν κόσmicroο αὐτόκαὶ καραδοκεῖ νὰ τὸν πλήξειἀφαιρώντας του τὸ ὑπέρτατοδῶρο τῆς ζωῆς Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώ-που εἶναι ἕνας συνεχὴς καὶ ἀνε-λέητος πόλεmicroος microὲ τὸ θάνατο

Αὐτὰ γιὰ τοὺς ἀπίστους Γιὰ microᾶςτοὺς χριστιανοὺς δὲν ἔχει ἰσχὺ ὁθάνατος διότι καταργήθηκε ἀπὸτὸν Ἀναστάντα Κύριο διότι laquoδι᾽ἡmicroᾶς θανάτῳ θάνατον ὤλεσενraquoἘmicroεῖς δὲν φοβούmicroαστε πιὰ τὸ θά-νατο διότι εἶναι ἀποδυναmicroωmicroένοςπιά laquoἩ ζωὴ ὑmicroῶν κέκρυπταισὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷmiddot ὅτανὁ Χριστὸς φανερωθῆ ἡ ζωὴὑmicroῶν τότε καὶ ὑmicroεῖς σὺν αὐτῷφανερωθήσεσθε ἐν δόξῃraquo (Κολ3 3ndash4) γράφει ὁ ἈπόστολοςΠαῦλος στοὺς Χριστιανοὺς τῶνΚολοσσῶν Ἡ βεβαιότητα καὶ τῆςδικῆς microας ἀνάστασης στηρίζεταιστὸ ἀκλόνητο βάθρο τῆς ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ Δὲ θὰ εἶναι microίαἀνάσταση ἁπλῆς βιολογικῆςὕπαρξης ἀλλὰ θὰ εἶναι φανέρω-ση δόξας στὴν ἀναστηmicroένη πιὰὕπαρξή microας ὡς ἀντικατοπτρι σmicroὸς τῆς δόξας τοῦ ἀναστηmicroένουΚυρίου microας

Ζωντανὴ ἀπόδειξη τῆς microακά-ριας ἐλπίδας γιὰ αἰώνια ζωή εἶναιἡ ἑδραιωmicroένη εἰρήνη στὶς ψυχὲςτῶν πιστῶν Ἡ microακαριότητα καὶ ἡτέρψη προϋποθέτουν τὴν ἐσωτε-ρικὴ εἰρήνη Λίγο πρὶν τὸ πάθοςΤου ὁ Κύριος ἄφησε στοὺς microαθη-τές του τὴν εἰρήνη laquoοὐ καθὼς ὁκόσmicroος δίδωσινraquo (Ἰωάν 14 27)ὡς βασικὸ στοιχεῖο τῆς ἐρχόmicroενηςβασιλείας Του Ἔτσι laquoἡ εἰρήνητοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖςκαρδίαις ὑmicroῶν εἰς ἣν καὶ ἐκλή-θητε ἐν ἑνὶ σώmicroατιmiddot καὶ εὐχάρι-στοι γίνεσθεraquo (Κολ 3 15) διαβε-βαιώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶνγράφοντας στοὺς πιστούς νὰ ξε-χωρίζουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀν -θρώπους ἀπὸ τὴ διαρκῆ χαρὰ καὶτὴν ἀδιάκοπη εἰρήνευση τῶν ψυ -χῶν τους Ὁ Ἅγιος Πρόκλος Κων-σταντινουπόλεως microᾶς λέει πὼς ἡἈνάσταση τοῦ Κυρίου microᾶς δίνειτὴν πραγmicroατικὴ καὶ microόνιmicroη εἰρή-νη αὐτὴ ποὺ δὲ microπορεῖ νὰ microᾶς δώ-σει ὁ πτωτικὸς κόσmicroος (PG 155776)

Μία ἄλλη σηmicroαντικὴ παράmicroε-τρος τῆς Θείας Ἐγέρσεως εἶναι ἡκαθολικὴ ἀνακαίνισή microας laquoΚα-θαρθῶmicroεν τὰς αἰσθήσεις καὶὀψόmicroεθα τῷ ἀπροσίτω φωτὶ τῆςἈναστάσεωςraquo microᾶς προτρέπει ὁἱερὸς ὑmicroνογράφος τοῦ Πάσχα Ὁνέος οἶνος δὲ microπορεῖ νὰ microπεῖ σὲπαλαιοὺς ἀσκούς Δηλαδὴ οἱ πι-στοὶ δὲ microποροῦmicroε νὰ βιώνουmicroε τὸὑπέρτατο γεγονὸς τῆς microετανα-στάσιmicroης πραγmicroατικότητας ὡςπαλαιοὶ ἄνθρωποι ἐmicromicroένονταςστὴν πτώση καὶ τὴν ἁmicroαρτία laquoΕἰοὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ τὰἄνω ζητεῖτε οὗ ὁ Χριστὸς ἐστινἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήmicroενοςτὰ ἄνω φρονεῖτε microὴ τὰ ἐπὶ τῆςγῆςraquo (Κολ 3 1ndash2) Ὁ Χριστὸςlaquoὑmicroᾶς νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖςπαραπτώmicroασι καὶ τῇ ἀκροβυ-στίᾳ τῆς σαρκὸς ὑmicroῶν συνε-ζωοποίησεν ὑmicroᾶς σὺν αὐτῷ χα-ρισάmicroενος ἡmicroῖν πάντα τὰ παρα-πτώmicroατα ἐξαλείψας τὸ καθ᾽ἡmicroῶν χειρόγραφον τοῖς δόγmicroα-σιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡmicroῖν καὶαὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ microέσου προση-λώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷraquo (Κολ 211ndash14) Μᾶς ἀνακαίνισε microᾶς ἔκα-microε νέες ὑπάρξεις ἅγια κύτταρατοῦ δικοῦ Του Σώmicroατος δυνάmicroειἉγίους microὲ τὴν ἐθελούσια συmicromicroε-τοχή microας στὸ θάνατο καὶ τὴνἈνάστασή Του Ἀφοῦ laquoὅσοι ἐβα-πτίσθηmicroεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦνεἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτί-σθηmicroεν συν ετάφηmicroεν οὖν αὐτῷδιὰ τοῦ βαπτίσmicroατος εἰς τὸν θά-νατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χρι -στὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξηςτοῦ πατρός οὕτω καὶ ἡmicroεῖς ἐνκαινότητι ζωῆς περιπατήσω-microεν εἰ γὰρ σύmicroφυτοι γεγόναmicroεντῷ ὁmicroοιώmicroατι τοῦ θανάτουαὐτοῦ ἀλλὰ καί της ἀναστάσε-ως ἐσόmicroεθα τοῦτο γινώσκοντεςὅτι ὁ παλαιὸς ἡmicroῶν ἄνθρωποςσυνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇτὸ σῶmicroα τῆς ἁmicroαρτίας τοῦ microη-κέτι δουλεύειν ἡmicroᾶς τῇ ἁmicroαρ-τίᾳraquo (Ρωmicro6 3ndash6) Ἔτσι βίωση τῆςΘείας Ἐγέρσεως σηmicroαίνει ἐξά-παντος καὶ πλήρη συνειδητὴ καὶὀντολογικὴ ἀνακαίνιση τῆς ὑπάρ-ξεώς microας

Γιrsquo αὐτοὺς καὶ γιὰ microύριουςἄλλους λόγους τὸ Ἅγιο Πάσχαδὲν εἶναι γιὰ microᾶς τοὺς πιστοὺςἁπλὰ microία ἑορτὴ σὰν τὶς ἄλλες καὶὅπως τὴ γιορτάζουν οἱ laquoκοσmicroικοὶraquoκαὶ οἱ ἑτερόδοξοι αἱρετικοί Εἶναιγιὰ microᾶς τὸ laquoΠάσχα τὸ τερπνόνΠάσχα Κυρίου Πάσχα Πάσχαπανσεβάσmicroιονhellip Πάσχα λύτρονλύπηςraquo σύmicroφωνα microὲ τὸν ἱερὸὑmicroνογράφο τῆς ὑπέρλαmicroπρηςἑορτῆς Εἶναι ξέχωρη ἀπὸ αὐτὴτοῦ κόσmicroου βιωτή laquoτῆς αἰωνίουἀπαρχήνraquo Τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίουπροβάλλει microέσα στὴν παραφρο-σύνη τοῦ ἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου ὡς ὁἄσβεστος ἀκτινοβόλος φάρος τῆςεὐφροσύνης γιὰ νὰ φωτίζει τὶςἀνήλιες καρδιὲς καὶ νὰ ἀπαστρά-πτει τή microιζέρια καὶ τὴν κακοδαι-microονία τοῦ δαιmicroονικοῦ ἐρέβους Κα-λούmicroαστε λοιπὸν νὰ λάβουmicroε ἀπὸαὐτὸν laquoφῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρουφωτὸςraquo δοξάζοντες laquoΧρι στὸν τὸνἀναστάντα ἐκ νε κρῶνraquo Καλού-microαστε ἐπίσης microαζὶ microὲ ὁλόκληρη τὴδηmicroιουργία νὰ πανηγυρίσουmicroε τὴΘεία Ἔγερση Ἡ χαρά microας νὰ γί-νει τὸ microήνυmicroα τῆς Ἀναστάσεως σὲὅλους τοὺς κόσmicroους ψάλλονταςἀκατάπαυτα microαζὶ microὲ τὸν microελίρρυ-το ψάλτη τοῦ Πάσχα laquoΟὐ ρανοὶmicroὲν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσανγῆ δὲ ἀγαλλιάσθω ἑορταζέτωδὲ κόσmicroος ὁρατὸς τὲ ἅπας καὶἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo

ΠΑΣΧΑ ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝΤοῦ κ Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου ndash Καθηγητοῦ

Τοῦ κ Ἰωάννου Ἐλ Σιδηρᾶ Θεολόγουndash Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱστορικοῦ ndash Νομικοῦ

Εἰς τὸ Πασχάλιον μήνυμά του ὁΠροϊστάμενος τῆς ΘρησκευτικῆςὙπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυ-νομίας Ἀρχιμ π Νεκτάριος Κιοῦ -λος καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ ζήσουντὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας νὰ μελε-τήσουν τὸ Εὐαγγέλιον νὰ διδά-ξουν τὰ τέκνα των νὰ στηρίξουντὴν οἰκογένειά των καὶ νὰ ἀντι-σταθοῦν εἰς τὸν ἀφανισμόν Τὸπλῆρες κείμενον τοῦ μηνύματοςἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoἈγαπητοί microουΜέσα στὸ ζοφερὸ σκοτάδι ποὺ

ἀγκαλιάζει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρ-ξη σήmicroερα στὰ microεσάνυκτα τοῦπόνου καὶ τῆς ἀδικίας τῆς ἀρρώ-στιας καὶ τῆς ἀνέχειας ἰδιαίτεραστὰ πνευmicroατικὰ καὶ ὑπαρξιακὰἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώ-που καὶ microάλιστα τῆς νεολαίαςποὺ ζεῖ microέσα στὸ πνευmicroατικὸ χά-ος καὶ τὸ ψυχικὸ δράmicroα ποὺ δηmicroι-ούργησε ἡ κρίση τοῦ τεχνοκρατι-κοῦ microας πολιτισmicroοῦ ἡ Ἀνάστασητοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ πηγὴ ζωῆςἐλπίδας καὶ χαρᾶς γιὰ ὁλόκληροτὸν κόσmicroο

Τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἔχειτὴν δύναmicroη νὰ διαλύση τὰ πνευ-microατικὰ σκοτάδια τῆς ἐποχῆς microαςκαὶ νὰ χαρίση στοὺς ἀνθρώπουςτὴν ἀληθινὴ Πίστη καὶ τὴν ἐλπίδαὅτι ὁ θάνατος microπορεῖ νὰ νικηθεῖΝὰ χαρίση τὴν ἀγάπη καὶ τὴνεἰρήνη microεταξὺ ἀνθρώπων καὶλαῶν Αὐτὸ τὸ Πασχαλινὸ ἀνέ-σπερο φῶς εἶναι τὸ στήριγmicroα τῶνπιστῶν τὸ κουράγιο τῶν πονεmicroέ-νων τὸ καταφύγιο τῶν ἀπελπι-σmicroένων ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν πό-νο τὴν κακία τὴν πλάνη τὸ microῖσοςκαὶ τὴν διαφθορά Καθηmicroερινὰ ζῶ

τὴν ἀγωνία σας καὶ δέχοmicroαι τοὺςπροβληmicroατισmicroούς σας σὰν πνευ-microατικός σας πατέρας γιὰ τὰ προ-βλήmicroατα ποὺ ὅλοι microας ἀντιmicroετω-πίζουmicroε σήmicroερα σὰν ἄτοmicroα καὶγενικώτερα σὰν κοινωνία

Ἰδιαίτερα τώρα ποὺ ἡ Πατρίδαmicroας δοκιmicroάζεται ἀπὸ τὴν οἰκονο-microικὴ καὶ πνευmicroατικὴ κρίση εἶναιεὐκαιρία νὰ γνωρίσουmicroε συνει-δητὰ τὸν Θεό νὰ ἐπαναφέρουmicroεκαὶ πάλι τὶς ἀξίες καὶ τὶς παραδό-σεις τῆς Ρωmicroιοσύνης στὴ ζωή microαςνὰ ζήσουmicroε τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλη-σίας νὰ microελετήσουmicroε τὸ Εὐαγγέ-λιο νὰ διδάξουmicroε τὰ παιδιά microαςνὰ στηρίξουmicroε τὴν οἰκογένειά microαςνὰ ἀντισταθοῦmicroε στὸν ἀφανισmicroό

Εὔχοmicroαι πατρικὰ τὸ Φῶς τοῦΧριστοῦ νὰ φωτίση καὶ τὶς ψυχέςmicroας σὲ microία Πορεία Πίστεως Ἀγά-πης καὶ Δικαιοσύνης

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χαρα-κτηρίζεται σὰν ἡ Ἐκκλησία τῆςἈναστάσεως

Τὸ Πάσχα microᾶς δίνει τὴν εὐκαι-ρία νὰ βιώσουmicroε τὴν ἄπειρη ἀγά-πη τοῦ Θεοῦ ἀρκεῖ νὰ ζήσουmicroε τὶςἅγιες αὐτὲς ἡmicroέρες microέσα στὴν λα-τρευτικὴ καὶ πνευmicroατικὴ ζωὴ τῆςἘκ κλησίας microὲ πίστη καὶ ἐλπίδαγιατὶ microετὰ τὸν Σταυρὸ ἀκολουθεῖἡ Ἀνάσταση

Μὲ ἀναστάσιmicroες εὐχὲςκαὶ πατρικὴ ἀγάπη

Στὰ Σώmicroατα Ἀσφαλείαςτῆς Πατρίδος microαςΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

dagger Ἀρχιmicro Νεκτάριος ΚιοῦλοςΠροϊστάmicroενος

τῆς Θρησκευτικῆς ὙπηρεσίαςἙλληνικῆς Ἀστυνοmicroίαςraquo

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ἐπισημαίνει ὁ προϊστάμενος τῆς θρησκευτικῆς ὑπηρεσίαςτῆς Ἀστυνομίας Ἀρχιμανδρίτης π Νεκτάριος Κιοῦλος

ΗΗ ΑΑΝΝΑΑΣΣΤΤΑΑΣΣΙΙΣΣ ΤΤΟΟΥΥ ΚΚΥΥΡΡΙΙΟΟΥΥΤοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π Μάρκου Μανώλη

Εἰς τὸ ἀρχεῖον τοῦ μακαριστοῦΓέροντος πατρὸς Μάρκου εὑρέ-θησαν χειρόγραφά του διὰ τὴνἈνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας τὰὁποῖα καὶ παραθέτομεν διὰ ψυχι-κή μας ὠφέλειαν

1 Ἕνας microεγάλος σύγχρονος θε-ολόγος λέγει ὅτι laquoποτὲ δὲν ἔδει-ξαν οἱ ἄνθρωποι τόσον microῖσος πρὸςτὸν Θεόν ὅσον ὅταν τὸν ἐσταύρω-σαν καὶ ποτὲ δὲν ἔδειξεν ὁ Θεὸςτόσην ἀγάπην πρὸς τοὺς ἀνθρώ-πους ὅσον ὅταν ἀνέστη Οἱἄνθρωποι ἤθελαν νὰ κάmicroουν τὸνΘεὸν θνητόν ἀλλὰ ὁ Θεὸς διὰ τῆςἀναστάσεώς Του ἔκαmicroε τοὺςἀνθρώπους ἀθανάτους

2 Πρὸ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χρι-στοῦ ὁ θάνατος ἦταν φοβερὸς εἰςτὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς Ἀναστά-σεως ὅmicroως τοῦ Κυρίου γίνεται ὁἄνθρωπος φοβερὸς εἰς τὸν θάνα-τον

3 Μέχρι τῆς ἀναστάσεως τοῦΘεανθρώπου Χριστοῦ ὁ θάνατοςἦταν ἡ δευτέρα φύσις τοῦ ἀνθρώ-που Ἡ πρώτη ἦταν ἡ ζωὴ καὶ ὁθάνατος ἡ δευτέρα Ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ὁ Κύριοςἄλλαξε τὰ πάντα ἡ ἀθα-νασία ἔγινε ἡ δευτέρα φύ-σις τοῦ ἀνθρώπου ἔγινεκάτι τὸ φυσικὸν εἰς τὸνἄνθρωπον καὶ τὸ ἀφύσι-κον ἔγινε ὁ θάνατος

4 Μὲ τὴν ἁmicroαρτία ὁἄνθρωπος ἔγινε θνητὸςκαὶ πεπερασmicroένος Διὰτῆς ἀναστάσεως τοῦ Θε-ανθρώπου γίνεται ἀθάνα-τος καὶ αἰώνιος

Μεταξύ τῶν θαυmicroάτωνἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίουεἶναι τὸ microεγαλύτερονθαῦmicroα Ὅλα τὰ ἄλλα θαύ-microατα πηγάζουν ἀπὸ αὐτὸκαὶ συνοψίζονται εἰς αὐτόΟἱ microαθηταὶ ποὺ ἔφυγανmicroακρὰν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦὅταν ἐσταυρώθη ἐπιστρέ-φουν πρὸς αὐτὸν ὅταν ἀνέ-στη Καὶ ὁ Ρωmicroαῖος ἑκα-τόνταρχος ὅταν εἶδε τὰ γε-νόmicroενα τὸν ὡmicroολόγησε ὡςΥἱὸν τοῦ Θεοῦ Κατὰ τὸνἴδιον τρόπον καὶ ὅλοι οἱπρῶτοι χριστιανοὶ ἔγινανχριστιανοί διότι ἀνέστη ὁΧριστός διότι ἐνίκησε τὸνθάνατον Αὐτὸ εἶναι ἐκεῖ -νο τὸ ὁποῖον κατὰ τρόπονmicroοναδικὸν καὶ ἀναmicroφισβή-τητον ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ὁ microόνος ἀληθινὸςΘεὸς καὶ Κύριος

5 Χάρις εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦΧριστοῦ χάρις εἰς τὴν νίκην ἐπὶτοῦ θανάτου οἱ ἄνθρωποι ἐγίνον-το γίνονται καὶ θὰ γίνωνται πάν-τοτε χριστιανοί Ὅλη ἡ ἱστορίατῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτεἄλλο παρὰ ἱστορία ἑνὸς καὶ microονα-δικοῦ θαύmicroατος τοῦ θαύmicroατοςτῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τὸὁποῖον συνεχίζεται διαρκῶς σὲὅλες τὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶνἀπὸ ἡmicroέρας εἰς ἡmicroέραν ἀπὸ ἔτουςεἰς ἔτος ἀπὸ αἰῶνος εἰς αἰῶνα microέ-χρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας

6 Ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦεἶναι ἡ microητέρα ὅλων microας ἡ microητέ-ρα τῶν ἀθανάτων Διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίουγεννᾶται ὁ ἄνθρωπος διὰ τὴναἰωνιότητα ΄Ἕνας ἄνθρωποςσκεπτικιστὴς δὲν τὸ δέχεται αὐτόlaquoΑὐτὸ εἶναι ἀδύνατονraquo λέγει Καὶὁ ἀναστὰς Κύριος παρατηρεῖlaquoΠάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντιraquo

7 Ἡ πίστις microας εἰς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριον εἶναι ἡ νίκη microὲ τὴνὁποίαν νικᾶmicroε τὸν θάνατον laquoΠοῦσου θάνατε τὸ κέντρονraquo laquoΤὸ δὲκέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁmicroαρτίαraquo(Α΄ Κορ 15 55-56)

Διὰ τῆς ἀναστάσεώς Του ὁ Κύ-ριος laquoἤmicroβλυνε τοῦ θανάτου τὸκέντρονraquo Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φί-δι ἡ δὲ ἁmicroαρτία εἶναι τὸ κεντρίτου Διὰ τῆς ἁmicroαρτίας ὁ θάνατοςχύνει τὸ δηλητήριον εἰς τὴν ψυχὴνκαὶ τὸ σῶmicroα τοῦ ἀνθρώπου Ὅσονπερισσοτέρας ἁmicroαρτίας ἔχει ὁἄνθρωπος τόσον περισσότεραεἶναι τὰ κεντριά διὰ τῶν ὁποίωνχύνει ὁ θάνατος τὸ δηλητήριόντου εἰς αὐτόν

8 Ὅταν ἡ σφήκα τσιmicroπήση τὸνἄνθρωπον κάmicroνει ὁ ἄνθρωποςκάθε δυνατὴ προσπάθεια γιὰ νὰβγάλη τὸ δηλητήριο ἀπὸ τὸ σῶmicroατου Ὅταν τὸν τσιmicroπήση ἡ ἁmicroαρ-τία ndash τὸ δηλητήριον αὐτὸ τοῦ θα-νάτου ndash τί πρέπει νὰ κάmicroη Πρέπειmicroὲ πίστιν καὶ προσευχὴν νὰ ἐπι-καλεσθῆ τὸν Ἀναστάντα Χριστόνγιὰ νὰ βγάλη ὁ Κύριος τὸ δηλητή-ριον τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν ψυχήντου Καὶ ὁ Κύριος ὡς πολυεύ-σπλαγχνος θὰ τὸ κάmicroη διότι εἶναιΘεὸς ἐλέους καὶ ἀγάπης Ὅτανπολλὲς σφῆκες πέσουν ἐπὶ τοῦσώmicroατος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸντραυmicroατίσουν πολὺ microὲ τὰ κεντριάτους τότε ὁ ἄνθρωπος δηλητηριά-ζεται καὶ πεθαίνει Τὸ ἴδιο γίνεταικαὶ microὲ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπουὅταν τὴν τραυmicroατίσουν τὰ πολλὰκεντριὰ τῶν πολλῶν ἁmicroαρτιῶνΠεθαίνει θάνατον ποὺ δὲν ἔχειἀνάστασιν

9 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος microὲ τὴνβοήθειαν τοῦ Χριστοῦ νικᾶ microέσατου τὴν ἁmicroαρτίαν νικᾶ τὸν θάνα-τον Ἐὰν περάση microιὰ ἡmicroέρα καὶδὲν ἔχεις νικήσει οὔτε microία ἁmicroαρτίασου γνώριζε ὅτι ἔγινες περισσότε-ρον θνητός Ἐὰν ὅmicroως νικήσης microίαἢ δύο ἢ τρεῖς ἁmicroαρτίες σου ἔγινεςπιὸ νέος microὲ τὴν ἀγέραστον νεότη-τα τὴν ἀθάνατον καὶ αἰω νίαν

Τὸ νὰ πιστεύη κανεὶς εἰς τὸνἈναστάντα Χριστόν τοῦτο σηmicroαί-νει νὰ ἀγωνίζεσαι διαρκῶς τὸνἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἁmicroαρτίας τοῦκακοῦ καὶ τοῦ θανάτου

10 Τὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος πιστεύειἀληθῶς εἰς τὸν Ἀναστάντα Κύριοντὸ ἀποδεικνύει microὲ τὸ νὰ ἀγωνίζε-ται κατὰ τῆς ἁmicroαρτίας καὶ τῶνπαθῶν

Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸνἀγωνίζεται ἐναντίον κάθε ἁmicroαρ-τίας του αὐτὸς ἐνισχύει βαθmicroι-αίως microέσα του τὴν αἴσθησιν ὅτι ὁΚύριος πράγmicroατι ἀνέστη πρά-γmicroατι ἤmicroβλυνε τὸ κεντρὶ τοῦ θα-νάτου πράγmicroατι ἐνίκησε τὸν θά-νατον

11 ΄Ὅσον περισσοτέρας ἁmicroαρ-τίας κάmicroνει ὁ ἄνθρωπος τόσονπερισσότερον εἶναι θνητός Καὶἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν αἰσθάνεταιτὸν ἑαυτὸν του ἀθάνατον εἶναιφανερὸν ὅτι εὑρίσκεται ὅλος βυθι-σmicroένος εἰς τὰς ἁmicroαρτίας

12 Εἰς τὸ ἐρώτηmicroα διατὶ καὶ οἱχριστιανοὶ πεθαίνουν τὸν σωmicroατι -

κὸν θάνατον ἡ ἀπάντηση εἶναιὅτι τοῦτο γίνεται διότι ὁ θάνατοςτοῦ σώmicroατος εἶναι microία σποράΣπείρεται σῶmicroα θνητόν λέγει ὁἈπ Παῦλος καὶ βλαστάνει αὐξά-νει καὶ γίνεται ἀθάνατον Ὅπως ὁσπειρόmicroενος σπό ρος ἔτσι καὶ τὸσῶmicroα διαλύεται γιὰ νὰ τὸ ζωο-ποιήση καὶ τελειοποιήση τὸ ἍγιονΠνεῦmicroα

13 Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστηδιατὶ τότε νὰ πιστεύη κανεὶς εἰςαὐτόν Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶἐδώρησε σὲ microᾶς τὴν ἀθανασίανΧωρὶς τὴν ἀνάστασιν δὲν ὑπάρχειτίποτε πιὸ παράλογον ἀπὸ τὸν κό-σmicroον αὐτόνmiddot οὔτε microαγαλυτέραἀπελπισία ἀπὸ τὴν ζωὴν αὐτήνδίχως ἀθανασίαν Διrsquo αὐτὸ δὲνὑπάρχει περισσότερον δυστυχι-σmicroένη ὕπαρξις ἀπὸ τὸν ἄνθρωπονποὺ δὲν πιστεύει εἰς τὴν ἀνάστα-σιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀνάστα-σιν τῶν νεκρῶν

14 Ὁ θάνατος εἶναι τὸ microεγαλύ-τερον βάσανον καὶ ἡ πιὸ φρικτὴἀπανθρωπία Ἡ ἀπελευθέρωσιςἀπὸ τὸ βάσανον αὐτὸ εἶναι ἀκρι -βῶς ἡ σωτηρία Τοιαύτην σωτηρίανἐδώρησεν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένοςὁ νικητὴς τοῦ θανάτου ὁ ἀναστὰςΘεάνθρωπος Διὰ τῆς ἀναστάσε-ώς Του microᾶς ἀπεκάλυψεν ὅλον τὸmicroυστήριον τῆς σωτηρίας microας

Σωτηρία σηmicroαίνει τὸ νὰ ἐξα-σφαλισθῆ διὰ τὸ σῶmicroα καὶ τὴνψυχὴν ἀθανασία καὶ αἰωνία ζωήΚαὶ αὐτὸ κατορθώνεται microόνον διὰτῆς θεανθρωπίνης ζωῆς τῆς νέαςζωῆς τῆς ἐν τῷ Ἀναστάντι καὶ διὰτὸν Ἀναστάντα Χριστόν

15 Διὰ ἐmicroᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἡζωὴ αὐτὴ ἐπὶ γῆς εἶναι σχολεῖονεἰς τὸ ὁποῖον microαθαίνουmicroε πῶς νὰἐξασφαλίσωmicroεν τὴν ἀθανασίανκαὶ τὴν αἰώνιον ζωήν

Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀναστηθῆ microετὰτοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος πρέπειπρῶτον νὰ πεθάνη microαζὶ microὲ τὸνΚύριον καὶ νὰ ζήση τὴν ζωὴν τοῦΧριστοῦ ὡς ἰδικήν του Ἐὰν κάmicroηαὐτό τότε τὴν ἡmicroέραν τῆς Ἀνα-στάσεως θὰ microπορέση microαζὶ microὲ τὸνἍγιον Γρηγόριον τὸν θεολόγο νὰεἰπῆ laquoΧθὲς συνεσταυρούmicroην Χρι -στῷ σήmicroερον συνδοξάζοmicroαι Χθὲςσυνενεκρούmicroην συζωοποιοῦmicroαισήmicroερον Χθὲς συνεθαπτόmicroην σή-microερον συνεγείροmicroαιraquo

16 Εἰς τέσσαρας microόνον λέξειςσυγκεφαλαιοῦνται καὶ τὰ τέσσα-ρα Εὐαγγέλια τοῦ ΧριστοῦΧριστὸς Ἀνέστη ndash Ἀληθῶς Ἀνέ-στη

17 Ναὶ ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύ-ριος Καὶ microάρτυς τούτου κάθε χρι-στιανός ἀρχίζοντας ἀπὸ τοὺςἁγίους Ἀποστόλους microέχρι τῆςΔευτέρας Παρουσίας Διότι microόνονἡ δύναmicroις τοῦ Ἀναστάντος Χρι-

στοῦ ἠδυνήθη νὰ δώσηκαὶ συνεχῶς δίδει καὶθὰ δίδη τὴν δύναmicroιν εἰςκάθε χριστιανὸν νὰ νι-κήση κάθε θνητὸν καὶαὐτὸν τὸν θάνατονΚάθε ἁmicroαρτωλὸν καὶαὐτὴν τὴν ἁmicroαρτίανΚάθε δαιmicroονικὸν καὶαὐτὸν τὸν διάβολον

18 Δὲν ὑπάρχει ἕναγεγονὸς ὄχι microόνον εἰςτὸ Εὐαγγέλιον ἀλλὰοὔτε εἰς τὴν ἱστορίανὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρω-πίνου γένους τὸ ὁποῖοννὰ εἶναι microαρτυρηmicroένονκατὰ τρόπον τόσον δυ-νατόν τόσον ἀπρόσ -βλητον τόσον ἀναντίρ-ρητον ὅσον ἡ ἀνάστα-σις τοῦ Χριστοῦ Ἡ Ἐκ -κλησία θεmicroελιοῦται ἐπὶτοῦ γεγονότος τῆς ἀνα-στάσεως τοῦ Κυρίου

19 Μέχρι τῆς ἀνα-στάσεώς Του ὁ Κύριοςἐδίδασκε περὶ τῆς αἰωνί-ου ζωῆς ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ἔδειξεὅτι ὁ ἴδιος πρά-γmicroατιεἶναι ἡ αἰώνιος ζωήΜέχρι τῆς ἀναστάσεώς

Του ἐδίδασκε περὶ τῆς ἀναστάσεωςτῶν νεκρῶν ἀλλὰ microὲ τὴν ἀνάστα-σίν του ἔδειξε ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι πράγ-microατι ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν Μέ-χρι τῆς ἀναστάσεώς Του ἐδίδασκεὅτι ἡ πίστις εἰς Αὐτὸν microεταφέρει ἐκτοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ἀλλὰ microὲτὴν ἀνάστασίν Του ἔδειξε ὅτι ὁἼδιος ἐνίκησε τὸν θάνατον καὶ ἐξη-σφάλισε ἔτσι εἰς τοὺς ἀνθρώπουςτὴν microετάβασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἰςτὴν ζωήν

20 Χωρὶς τὴν ἀνάστασιν τοῦΘεανθρώπου δὲν microπορεῖ νὰ ἐξη-γηθῆ οὔτε τὸ κήρυγmicroα τῶν ἀπο-στόλων οὔτε τὸ microαρτύριον τῶνΜαρτύρων οὔτε ἡ ὁmicroολογία τῶνὁmicroολογητῶν οὔτε ἡ ἁγιότης τῶνἁγίων οὔτε ἡ ἀσκητικότης τῶνἀσκητῶν οὔτε τὰ θαύmicroατα τῶνθαυmicroατουργῶν οὔτε ἡ πίστις τῶνπιστευόντων οὔτε ἡ ἀγάπη τῶνἀγαπώντων οὔτε ἡ ἐλπὶς τῶνἐλπιζόντων οὔτε ἡ νηστεία τῶννηστευόντων οὔτε ἡ προσευχὴτῶν προσευχοmicroένων οὔτε ἡ πραό-της τῶν πράων οὔτε ἡ microετάνοιατῶν microετανοούντων οὔτε ἡ εὐ -σπλα χνία τῶν εὐσπλάχνων οὔ τεοἱαδήποτε χριστιανικὴ ἀρετὴ ἢἄσκησις

Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εἶχε ἀνα-στηθῆ ποιὸς θὰ microποροῦσε αὐτοὺςτοὺς φοβισmicroένους νὰ τοὺς συγκεν -τρώση νὰ τοὺς δώση τὸ θάρροςκαὶ τὴν δύναmicroιν καὶ τὴν σοφίανγιὰ νὰ microπορέσουν τόσο ἄφοβα καὶmicroὲ τόσην δύναmicroιν καὶ σοφίαν νὰκηρύττουν

Ἐννοεῖ τόν Ἅγιο Ἰουστῖνον Πό-ποβιτς

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝΕΚΛΕΚΤΑ ΔΩΡΑ

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῶν ἑορτῶντοῦ Πάσχα οἱ Ἐκδόσεις τοῦlaquoὈρθοδόξου Τύπουraquo σᾶςπροσ φέρουν ὅλα τὰ βιβλίατοῦ μακαριστοῦ ΚαθηγητοῦΠανεπιστημίου καὶ μοναχοῦ πΚωννου Καβαρνοῦ ἐκ δόσεώςμας στὴν τιμὴ προσφορᾶς τῶν30euro ἀπό 5270euro πού κοστί-ζουν Τὰ βιβλία ὁμιλοῦν διὰὈρθοδοξία καὶ Ἑλλάδα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Π ΚΑΒΑΡΝΟΥΚαθηγητοῦ Πανεπιστημίου ndash Μοναχοῦ

1 Ἑλλὰς καὶ Ὀρθοδοξία2 Παράδοσις καὶ συγχρονισμός3 Φιλοσοφικὰ Μελετήματα4 Τὰ ἑλληνικὰ Γράμματα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία5 Ἡ Μέλλουσα Ζωὴ κατὰ

τὴν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν6 Ἁφιέρωμα στὸ Μοναστήρι τῆς Εὐαγγελιστρίας

Πλωμαρίου τῆς Λέσβου7 Ὁδοὶ καὶ τρόποι πρὸς τὴν Ἁγιότητα8 Ἡ περὶ Παιδείας θεωρία Βενιαμὶν Λεσβίου9 Ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ καὶ

ἡ Ἐθελοκακία τῶν Ἁνθρώπων10 Τὸ Κάπνισμα καὶ ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός11 Νηστεία καὶ Ἐπιστήμη12 Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων εἰκόνων13 Μελέτη περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ14 Τὸ Ἅγιον Ὄρος15 Ὁ Φώτης Κόντογλου περὶ Βυζαντινῆς

Ἁγιογραφίας καὶ Μουσικῆς16 Ψυχωφελεῖς διδαχαὶ τοῦ Φώτη Κόντογλου

600250250250250

250

300300300

120500400300600300

300

Ὁ Σεβ Γλυφάδαςεἰς τὴν τελετὴν τοῦ Ἁγ

Φωτὸς εἰς τὰ ἹεροσόλυμαἩ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ὥρισε

τὸν Σεβ Γλυφάδας κ Παῦλον νὰἐκπροσωπήση τὴν Ἐκκλησίαν τῆςἙλλάδος εἰς τὴν Τελετὴν τοῦ ἉγίουΦωτός κατὰ τὸ Μεγάλον Σάββα-τον εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Σελὶς 6η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

μόνων) ἢ τέλος καὶ κοινότητεςποὺ χρησιμοποιοῦν τὴ θρησκευτι-κότητα ὡς προσωπεῖο (πχ ἐκκλη-σία τῆς Σαϋεντολογίας ἐκκλησίατῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ) Ἐπί-σης ὑπὸ τὸν ὅρο laquoἐκκλησίαraquo πολ -λὲς φορὲς ἐννοεῖται ὁ κλῆρος ἢ τὸσύνολο τῶν θεσμῶν ποὺ ἀνήκουνστὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή ἢ ἀκόμακαὶ οἱ ἴδιες οἱ ἀκολουθίες

Ὅμως στὴν ἀμιγῶς θεολογικὴγλώσσα στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιο-λογία μὲ τὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquo προσ- διορίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὸἴδιο τὸ Σῶμα τοῦ ΣαρκωθέντοςΘεοῦ Λόγου ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ Ἀκριβῶς τὴν ἴδια σημασία ἔχειἡ λέξη Ἐκκλησία ὅταν συνοδεύεταιἀπὸ τὸ ἐπίθετο Τοπική γιὰ νὰ προσ-διορίσει τὴν σὲ συγκεκριμένο τόποφανέρωση τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωσηἔχουμε τὴν πλήρη καὶ οὐσιαστικὴταύτιση τῆς Τοπικῆς μὲ τὴν Καθο-λικὴ Ἐκκλησία καὶ ὅτι ἰσχύει γιὰ τὸμέρος (τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία) ἰσχύεικαὶ γιὰ τὸ καθʼ ὅλον (laquoτὴν κατὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίανraquo) καὶ τὸἀντίστροφο

Συνεπῶς ὅταν χρησιμοποιεῖται ὁὅρος laquoἘκκλησίαraquo εἶναι ἀπαραίτητονὰ διευκρινίζουμε μὲ ποιὰ ἔννοιαΣὲ μία συζήτηση ὅπου προσεγγί-ζουμε γεγονότα ἀπὸ ἱστορικῆς νο-μικῆς κοινωνιολογικῆς κοκ πλευ -ρᾶς γίνεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ ἀνάλο-γη χρήση τοῦ ὅρου laquoἐκκλησίαraquoὅποτε ἀναφερόμαστε σὲ ἁπλῆ θρη-σκευτικὴ κοινότητα ἢ θρησκευτικὴσυνάθροιση ἡ ὁποία πόρρω ἀπέχειἀπὸ τὴν αὐστηρὴ θεολογική τηςἔννοια Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχου-με ἑκατοντάδες ἐκκλησίες ποὺ κα-λύπτουν ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆςθρησκευτικῆς ἔκφρασης καὶ ὀργά-νωσης σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο Σὲαὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι προ-φανὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα κρι-τήριο γιὰ τὸ χαρακτηρισμὸ μίαςκοινότητας ὡς ʻἐκκλησίαʼ ἀλλὰπροέχει ὁ αὐτοπροσδιορισμός τηςἡ κάθε κοινότητα ἢ ὁμάδα εἶναιʻἐκκλησίαʼ ἐπειδὴ ἔτσι θέλει καὶαὐτοχαρακτηρίζεται

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ὅμως εἶναι ἐν -τελῶς διαφορετικά ὅταν ἀνα-

φερόμαστε στὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquoἀπὸ θεολογικῆς πλευρᾶς ΣτὴνὈρθόδοξη Θεολογία ὁ ὅρος laquoἘκ -κλησίαraquo εἶναι αὐστηρὰ μονοσήμαν-τος Προσδιορίζεται ndashὅπως ἀνα-φέρθηκεndash ἀποκλειστικὰ καὶ μόνοτὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο ἔχειὡς κεφαλή Του τὸν ἴδιο τὸν Χρι-στό Τίποτα λιγότερο ἀλλὰ καὶ τί-ποτα περισσότερο Κάθε τί τὸ ὁποῖ -ο ἀνήκει σὲ αὐτὸ τὸ ΘεανθρώπινοΣῶμα εἶναι Ἐκκλησία ὅτι δὲν ἀνή-κει σὲ Αὐτό δὲν εἶναι ἘκκλησίαἈπὸ αὐτὴ τὴ βασικὴ καὶ θεμελιώδηθεολογικὴ ἀρχή ὅτι ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ δηλ ὁἴδιος ὁ Χριστός προέρχονται καὶ οἱβασικὲς ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας

bull Μία διότι δὲν νοεῖται τεμαχι -σμὸς ἢ διχασμὸς στὸ ἄχραντοΣῶμα τοῦ Χριστοῦ

bull Ἁγία διότι εἶναι ἡ ΠανάμωμοςΝύμφη τοῦ Λυτρωτοῦ τὴν ὁποία ὁἴδιος ὁ Κύριος παρέστησε laquoἑαυτῷἔνδοξον hellip μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων ἀλλʼ ἵνα ᾖἁγία καὶ ἄμωμοςraquo (Ἐφεσ εacute 27)Μάλιστα ἡ κάθαρση αὐτὴ ἔγινε μὲτὸ Ἄχραντο Δεσποτικό Του Αἷμα

bull Καθολική διότι ὄντας laquoὁ Χρι -στὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺςαἰῶναςraquo εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς ἐκ -φραστὴς τῆς καθολικῆς Ἀλήθειαςκαὶ ἡ προοπτική της ἐκτείνεται σὲὁλόκληρη τὴ δημιουργία καὶ

bull Ἀποστολική διότι εἶναι ὁ ἀπο-κλειστικὸς φορέας τῆς Ἀποστο-λικῆς Διδαχῆς καὶ τῆς ἈποστολικῆςΔιαδοχῆς τὶς ὁποῖες καὶ διασώζεικαὶ μεταδίδει μέσα στοὺς αἰῶνες

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω α) Εἶναι προφανὲς ὅτι ἀπὸ θεο-

λογικῆς ἀπόψεως ἡ ὕπαρξη πολ -λῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐντελῶς ἀ -δια νόητη ἐκτὸς ἐὰν ἀναφερόμα-στε στὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες τὶςκατὰ τόπους φανερώσεις τῆς ΜίαςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ

β) Δὲν νοεῖται στὴν Ἐκκλησία τὸὁποιοδήποτε ψεγάδι ἢ λάθος Αὐτὸσημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατέχει καὶκηρύττει τὴν πληρότητα τῆς Θ Ἀπο-καλύψεως τὴν παραδεδομένη Ἀπο-στολικὴ Διδαχή δηλ τὴν ἈλήθειαΕἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο τὸ παρα-μικρὸ λάθος σὲ θέματα πίστεως Τὰμέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀσφα λῶς καὶμπορεῖ νὰ σφάλλουν Ποτὲ ὅμως ἡἘκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ διατυπώσειὡς δόγμα πίστεως ὑποχρεωτικὸ γιὰτὴ σωτηρία τὸ ὁποῖο ἀργότερα νὰhellipἀνακαλέσει ὡς ἐ σφαλμένο Ἡ ὕπαρ-ξη λανθασμένης διδασκαλίαςἐσφαλμένου δόγματος ἀκυρώνειτὶς βασικὲς ἰδιότητές Της

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἁγίαndash ὡς laquoἔχουσα σπίλον ἢ ρυτίδαraquoψευδοδιδασκαλίας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Κα-θολικὴ ndash ὡς μὴ κατέχουσα τὸ πλή-ρωμα τῆς Ἀληθείας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἀπο-στολικὴ ndash διότι πλέον δὲν κατέχεικαὶ δὲν μεταδίδει τὴν ἀνόθευτηἈποστολικὴ Διδαχή ἀλλὰ ψευδοδι-δασκαλίες

γ) Ἡ Ἀποστολικὴ Διδαχή δηλ ἡπίστη καὶ διδασκαλία τῆς Ἐκκλη-σίας δὲν ἐπιδέχεται ἐκ μέρους τῶνπιστῶν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνησηὍποιος ἀνεξάρτητα μὲ τὸ βαθμὸποὺ ἔχει συνειδητὰ καὶ συστημα-τικὰ ἀρνεῖται τὸ ὁποιοδήποτε δόγ-μα πίστεως τῆς Ἐκκλησίας δὲνμπορεῖ νὰ παραμένει μέλος Της ἩἘκκλησία ἐκφράζεται ἀλαθήτωςστὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἩΣύνοδος ποὺ θὰ χαρακτηριστεῖἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὡςlaquoΟἰκουμενικὴraquo εἶναι ταυτόχρονασὲ θέματα πίστεως ἀλάθητη Εἶναιἐντελῶς ἀδιανόητη γιὰ ἕνα πιστὸ ἡἄρνηση τῶν δογματικῶν ἀποφάσε-ων μίας Οἰκουμενικῆς ΣυνόδουἊν συμβεῖ αὐτό ὁ πιστὸς αὐτὸςδὲν μπορεῖ νὰ παραμείνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας

δ) Ἡ ἀπόλυτη ἀναίρεση τῆς Ἐκ -

κλησίας εἶναι ἡ αἵρεση δηλ ἡ συν -ειδητὴ ἄρνηση τῆς καθολικότηταςτῆς Ἀληθείας Γι αὐτὸ Ἐκ κλησία καὶαἵρεση εἶναι δύο ἔννοιες ἀπολύτωςἀσυμβίβαστες Ἡ Ἐκ κλη σία ἐκφρά-ζει τὴν καθολικότητα Ἡ αἵρεσηεἶναι ἡ ἄρνησή της Ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ φῶς Ἡ αἵρεση τὸ σκοτάδιἩ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σω τηρία Ἡαἵρεση ἡ ἀπώλεια Ἡ Ἐκ κλησία εἶναιἡ θεοσέβεια Ἡ αἵ ρεση εἶναι ἀθεΐαἩ Ἐκκλησία εἶ ναι ἡ εὐθεῖα ὁδός Ἡαἵρεση ἡ laquoστρεβλότηςraquo Ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός Ἡ αἵρεσηὁ ἀντίχριστος Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡἈλήθεια τοῦ Χριστοῦ Ἡ αἵρεση ἡδαιμονικὴ πλάνη

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ τῶν Οἰκουμενι -κῶν Συνόδων χρησιμοποιοῦν

γιὰ τὴν αἵρεση πολὺ σκληρὲςἐκφράσεις γιὰ νὰ καταδειχθεῖ τὸπόσο φρικτὴ καὶ ἀπαίσια κατάστα-ση εἶναι Μεταξὺ ἄλλων χαρακτη-ρίζεται ὡς laquoφαυλότης φέρουσατὸν ὄλεθρονraquo laquoἐλεεινὴ πλάνηraquoστὴν ὁποία laquoκατεδέθησανraquo οἱ αἱρε-τικοί laquoμεμιασμένη κοινωνίαraquo laquoρί-

ζα πικρίαςraquo laquoμίασμα γέγονε τῇ κα-θολικῇ Ἐκκλησίᾳ ἡ τῶν χριστιανο-κατηγόρων αἵρεσιςraquo Ἐπίσης ἡαἵρεση laquoἐγκαταλείπουσαraquo ἀμέσωςἢ ἐμμέσως laquoτὸν Κύριον ἡμῶν Ἰη -σοῦν Χριστὸν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦraquoκαταντᾶ laquoκεκρυμμένη εἰδωλολα-τρίαraquo καὶ ἀθεΐα καὶ γιʼ αὐτὸ ὁ ἀκο-λουθῶν αὐτὴ laquoτοῦ χριστιανικοῦκαταλόγου ὡς ἀλλότριος ἐξωθεί-σθω καὶ ἐκπιπτέτωraquo

Μετὰ τὶς πιὸ πάνω ἁπλὲς καὶ ἀπὸὅλους ἀποδεκτὲς γενικὲς ἐκκλη-σιολογικὲς ἀρχές ἂς προσπαθή-σουμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ κεν-τρικὸ ἐρώτημα laquoΜποροῦμε ὡςὈρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ χαρακτη -ρίζουμε τὴν σημερινὴ ὑπὸ τὸν Πά-πα Ρώμης χριστιανικὴ κοινότηταὡς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (Ὁ ὅροςἘκκλησία δὲν χρησιμοποιεῖταισυμ βατικά ἀλλὰ μὲ τὴν ἀμιγῶς θε-ολογική του ἔννοια) Ἂν ἡ ἀπάντη-ση εἶναι θετική ὅτι πράγματι ἀνή-κει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦμαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαὅπως τὴν πρώτη χιλιετία πρὸ τοῦΣχίσματος ποιές οἱ ἀναπόφευκτεςἐκκλησιολογικὲς συνέπειες αὐτῆςτῆς παραδοχῆς

Νομίζω ὅτι ἂν ἀποδεχθοῦμετοὺς Λατίνους ὡς Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ τότε γιὰ νὰ ἔχουμε στοι-χειώδη ἐκκλησιολογικὴ συνέπειαεἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δε-χθοῦμε ὅτι

1)Τὸ σύνολο τῶν δογμάτων ποὺπρεσβεύουν εἶναι ἀληθές Κατὰσυνέπεια δὲν νοεῖται ἡ παραμικρὴἀμφισβήτηση τῆς παπικῆς διδα-σκαλίας καὶ πίστης οὔτε καὶ τῶνπαπικῶν δογμάτων περὶ πρωτείουκαὶ ἀλαθήτου Ὅποιος ἐμμένειστὴν ἄρνηση ἔστω καὶ ἑνὸς δόγμα-τος πίστεως ἀντιστρατεύεται τὴνἀποστολικὴ διδαχὴ καὶ καθίσταταιπαραχρῆμα αἱρετικὸς καὶ ἄξιοςἀναθέματος

2) Οἱ ὑπὸ τοῦ Παπισμοῦ καθορι-σθεῖσες μετὰ τὴν Ζ΄ ΟἰκουμενικὴΣύνοδο 14 laquoΟἰκουμενικὲςraquo Σύνο-δοι ἔχουν ἑρμηνεύσει ἀλαθήτωςτὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια ἀλαθήτωςἔχουν ἐκφράσει τὴν ἀποστολικὴ δι-δαχὴ καὶ οἱ δογματικοί τους ὅροισυνιστοῦν ὑποχρεωτικὰ γιὰ ὅλουςτοὺς Χριστιανοὺς δόγματα πίστε-ως ἄκρως ἀπαραίτητα γιὰ τὴ σωτη-ρία Συνεπῶς οἱ ἀποφάσεις τῶνlaquoΟἰκουμενικῶνraquo αὐτῶν Συνόδωνπρέπει νὰ γίνουν καὶ ἀπὸ μᾶς τοὺςὈρθοδόξους πλήρως ἀποδεκτέςΝὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι στὶς 14 πα-πικὲς laquoΟἰκουμενικὲςraquo Συνόδουςμεταξὺ ἄλλων ἐντάσσονται

α) Οἱ ἑνωτικὲς σύνοδοι τῆς Λυὼν(1274) καὶ τῆς Φερράρας-Φλωρεν-τίας (143839) Πρακτικὰ γιὰ μᾶςτοὺς Ὀρθοδόξους σημαίνει ὅτιὀφείλουμε νὰ τιμοῦμε ὡς Ἅγιο τὸνΠατριάρχη ΚωνσταντινουπόλεωςἸωάννη Βέκκο ποὺ συμμορφώθη-κε καὶ ἀγωνίστηκε νὰ ἐπιβάλλει τὴδογματικὴ ἀπόφαση τῆς Συνόδουτῆς Λυῶνος καὶ ὄχι τοὺς Ἁγιο-ρεῖτες Ὁσιομάρτυρες ποὺ ἀντι-στάθηκαν μέχρις αἵματος καὶ τὴνπολέμησαν Ὀφείλουμε νὰ τιμοῦμεὡς Ἁγίους τοὺς Ἰσίδωρο Κιέβουκαὶ Βησσαρίωνα Νικαίας ποὺ ἀπο-σκίρτησαν στὸν παπισμὸ γενόμενοιΚαρδινάλιοι ἀποδέχθηκαν καὶ συμ-μορφώθηκαν μὲ τὴ δογματικὴ ἀπό-φαση τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo Συνό-δου τῆς Φλωρεντίας καὶ ὄχι τὸνΜάρκο τὸν Εὐγενικὸ ποὺ ἀντιστά-θηκε καὶ τὴν πολέμησε μέχρι τέ-λους Εἶναι ἀπόδειξη τουλάχιστονἐκκλησιολογικῆς σχιζοφρένειας νὰθεωροῦμε τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλη-σία καὶ ταυτόχρονα νὰ τιμοῦμε ὡςἍγιο τὸν Μάρκο τὸν Εὐγενικό

β) Ἡ Αacute Βατικανὴ Σύνοδος(186970) ἡ ὁποία καθόρισε ὡςδόγματα πίστεως ὑποχρεωτικὰ γιὰτὴ σωτηρία i) τὸ πρωτεῖο τοῦ ἈπΠέτρου ἐπὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλωνii) τὸ πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ ΠάπαΡώμης ἐφʼ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας

καὶ iii) τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα ὅταναὐτὸς ἀποφαίνεται ex cathedraΤυχὸν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνηση τῶνδογμάτων αὐτῶν ἐπισύρει τὰ τέσ-σερα ldquoanathema sintrdquo (= ἀνάθεμαἔστω) τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo αὐτῆςΣυνόδου Χρήση τῶν ἀποφάσεωναὐτῶν ἔγινε μὲ τὴν καταδίκη τοῦσυγχρόνου μεγάλου ΡΚαθολικοῦΘεολόγου Hans Kung o ὁποῖοςἀρνήθηκε τὸ παπικὸ ἀλάθητο

3) Ἂν ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησίατοῦ Χριστοῦ τότε ndash ὢ τότεhellip ndashὅλοι οἱ μετὰ τὸ σχίσμα Ὀρθόδοξοιἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς οἱ Ἅγι-οι οἱ Πατέρες τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας εἶναιhellip βλάσφημοι Διό-τι εἶναι φρικτή φοβερὰ φρικτὴ βλα-σφημία νὰ χαρακτηρίζεται ἡ Ἐκκλη-σία δηλ ἡ ἄσπιλος Νύμφη τοῦ Χρι-στοῦ μας ὡς αἵρεση ὡς δαιμονικὴἐπινόηση Νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι σὲαὐτὴ τὴ φρικτὴ βλασφημία ἔχουνπεριπέσει ὅλοι ndashἀνεξαιρέτως ὅλοιndashοἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-σίας ποὺ ἔχουν ἀ σχο ληθεῖ μὲ τὶςπαπικὲς διδασκαλίες καὶ ὅλοι ὁμο-

φώνως ἔχουν ἀ ποφανθεῖ ὅτι ὁ Πα-πισμὸς εἶναι αἵ ρεση Μεταξὺ ἄλλωνΜ Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντι-νουπόλεως Ἅγ Γρηγόριος Πα-λαμᾶς Ἅγ Συμεὼν ἈρχιεπίσκοποςΘεσσαλονίκης Ἅγ Μάρκος Εὐγενι-κός Ἅγ Νικόδημος Ἁγιορείτης ἍγΚο σμᾶς ὁ Αἰτωλός Ἅγ Νεκτάριοςκἄ Μάλιστα ὁ Ἅγ Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς λέει τὰ ἑξῆς φοβερά laquoΕἰς τὴνἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένουςὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσειςτοῦ Ἀδάμ τοῦ Ἰούδα τοῦ Πάπαhellip τὸδόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πάπαεἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναί-ρεσιςhellip εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεωνμία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσίακατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦraquo

Εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νὰ ἀ -ποδέχομαι τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκ κλη-σία τοῦ Χριστοῦ καὶ ταυτόχρονα νὰτιμῶ τοὺς ἀνωτέρω ὡς Ἁγίους ποὺτὸν χαρακτήρισαν ὡς αἵ ρεση

4) Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὶς μετὰ τὸσχίσμα Τοπικὲς Συνόδους τῆς Ἀνα-τολῆς ποὺ καταδικάζουν τὶς αἱρε-τικὲς διδασκαλίες τοῦ ΠαπισμοῦΚαὶ αὐτὲς πρέπει νὰ καταδικαστοῦνὡςhellip βλάσφημες Μετα ξὺ ἄλλων

α) Σύνοδος 879 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (Ηacute Οἰκ Σύνοδος) αἱρε-τικὴ πλάνη ἡ προσθήκη τοῦ filioqueστὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

β) Σύνοδος 1170 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoβουλὴν κατεβάλοντοἵνα τελείως ἀποκόψωσι τελείῳ χω-ρισμῷ τὸν Πάπα καὶ πάντας τοὺςσὺν αὐτῷhellip οὔτε αὐτοὺς τελείῳἀναθεματισμῷ παρέδωσαν καθὼςκαὶ τὰς λοιπὰς αἱρέσειςhellip φήσαν-τες τὸ Ἀποστολικὸν ldquoαἱρετικὸνἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέ-ραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτιἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρ-τάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςrdquoraquo

γ) Σύνοδος 1450 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (τελευταία Σύνοδος στὸνἹ Ν Ἁγ Σοφίας) καταδίκη τῆςἑνωτικῆς Συνόδου Φερράρας-Φλω-ρεντίας καὶ τῶν αἱρετικῶν διδα-σκαλιῶν τῶν Λατίνων

δ) Σύνοδος 1722 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ ἀποδιώχνετε τὸ ψεῦ -δοςhellip νὰ ἀπέχετε μακριὰ ἀπὸ τὶςκαινοτομίες καὶ τοὺς νεωτερισμοὺςτῶν Λατίνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἄφησανκανένα δόγμα καὶ μυστήριο καὶ πα-ράδοση τῆς Ἐκκλησίας ποὺ νὰ μὴτὸ φθείρουν καὶ τὸ νοθεύσουνraquo

ε) Σύνοδος 1838 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ προφυλάξωμεν τὰγνή σια τέκνα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκ -κλησίας ἀπὸ τὰς βλασφημίας τοῦΠαπισμοῦhellip τὰ βάραθρα τῶν αἱρέ-σεων καὶ τοὺς ψυχοφθόρους κρη-μνοὺς τῆς παπικῆς πλάνης τωνhellipἵνα γνωρίσητε ὅσον τὸ διάφορονἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τῶν Κα-τόλικων ἵνα μὴ ἀπατᾶσθε ἀπὸ τοῦλοιποῦ ἀπὸ τὰ σοφίσματα καὶ καινο-φωνίας τῶν ψυχοφθόρων τούτωναἱρετικῶνhellip τῆς ματαιόφρονος καὶσατανικῆς τούτων αἱρέσεωςraquo

στ) Πατριάρχες Κωνσταντινου-πόλεως Ἀλεξανδρείας Ἀντιοχεί-ας Ἱεροσολύμων 1848 laquoἀπὸ αὐ -τὲς τὶς αἱρέσεις ποὺ διαδόθηκανσὲ μεγάλο μέρος τῆς οἰκουμένηςγιὰ τοὺς λόγους ποὺ γνωρίζει ὁΚύριος ἦταν κάποτε ὁ Ἀρειανι-σμός Σήμερα εἶναι καὶ ὁ Παπι-σμόςhellip (τὸ filioque) εἶναι αἵρεση καὶαὐτὴ ποὺ τὴν πιστεύουν αἱρετι-κοὶhellip γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ μία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἀκο-λουθώντας τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πα-τέρων ἀνατολικῶν καὶ δυτικῶνκήρυξε καὶ παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πατέ-ρων μας καὶ ἀποφαίνεται πάλι σή-μερα συνοδικῶςhellip ὅτι εἶναι αἵρεσηκαὶ οἱ ὀπαδοὶ του αἱρετικοὶ hellip Ἐπί-σης οἱ συνάξεις ποὺ συγκροτοῦν -ται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι αἱρετικὲς καὶκάθε κοινωνία πνευματικὴ τῶν Ὀρ -θοδόξων τέκνωνhellip μὲ αὐτοὺς εἶναιἀντικανονική ὅπως ὁρίζει ὁ ζacute κα-νόνας τῆς Γacute Οἰκ Συνόδουraquo

ζ) Σύνοδος 1895 ἐν Κωνσταντι-

νουπόλει laquoὑπάρχουν οὐσιώδειςδια φορὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ θεο-παράδοτα δόγματα τῆς πίστεώςμας καὶ στὸ θεοσύστατο κανονικὸπολίτευμα τῆς διοικήσεως τῶν Ἐκ -κλησιῶνhellip Ἡ Παπικὴ Ἐκκλησί αhellipὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ ἐπανέλθειστοὺς Κανόνες καὶ τοὺς ὅρους τῶνΟἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλὰ στὸτέλος τοῦ 19ου αἰ εὐρύνοντας τὸὑφιστάμενο χάσμα ἐπισήμως ἀνα-κήρυξε καὶ ἀλάθητοhellip Ἡ σημερινὴΡωμαϊκὴ εἶναι Ἐκκλησία τῶν και-νοτομιῶν τῆς νοθεύσεως τῶν συγ-γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς πα-ρερμηνείας τῆς Γραφῆς καὶ τῶνὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν ΣυνόδωνΓιʼ αὐτὸ εὐλόγως καὶ δικαίως ἀπο-κηρύχθηκε καὶ ἀποκηρύσσεται ἐφʼὅσον μένει στὴν πλάνη τηςraquo

Ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω ἁπλὲς σκέψειςεἶναι προφανὲς ὅτι ἂν ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀποδεχόμαστε τὴΡΚαθολικὴ Κοινότητα ὡς Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ (ἐν τῇ θεολογικῇἐννοίᾳ) ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε συ-νεπεῖς μὲ αὐτὴ τὴν ἐκκλησιολογίακαὶ νὰ τροποποιήσουμε ἀναλόγωςτὶς πεποιθήσεις καὶ τὶς ἐνέργειέςμας Εἰδάλλως παίζουμε ἐν οὐ παι-κτοῖς ἢ στὴν καλύτερη περίπτωσηκοροϊδεύουμε ἑαυτοὺς καὶ ἀλλή-λους ἐντός ἐκτὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ

Ἐνστάσειςα) Θὰ μποροῦσε ὅμως κάποιος

νὰ ἀντιλέξει ὁ παπισμὸς ἔχει πολλὰστοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητας (τὸμεγαλύτερο μέρος τῆς δογματικῆςκαὶ ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς ἱεραρ-χίας τῆς λατρείας κοκ) δὲν ἐπαρ-κοῦν αὐτὰ γιὰ νὰ τὸν θεωρήσουμεἘκκλησία μήπως θὰ μπορούσαμενὰ τὸν χαρακτηρίσουμε ὡς σχε-τικῶς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Ἀ -σφαλῶς ὄχι διότι δὲν ἀρκοῦν λίγαἢ πολλὰ ἢ τὰ περισσότερα στοιχεῖαἐκκλησιαστικότητας γιατί ἡ Ἐκ -κλησία ταυτίζεται μὲ τὴν πληρότη-τα καὶ καθολικότητα Ἡ παραμικρὴἔλλειψη ἀλήθειας τὴν ἀκυρώνει Ἡἐλαχίστη ὕπαρξη πλάνης τὴ νο-θεύει Ἄλλωστε ὁ θεόπνευστοςἀποστολικὸς λόγος εἶναι κατηγο-ρηματικός laquoὅστις ὅλον τὸν νόμοντηρήσῃ πταίσῃ δὲ ἐν ἑνὶ γέγονεπάντων ἔνοχοςraquo (Ἰακ βacute10)

β) Τί θὰ γίνουν τὰ ἑκατομμύριατῶν Καθολικῶν Θὰ καταδικα-σθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν κόλασηκαὶ θὰ σωθοῦν μόνο οἱ ὈρθόδοξοιΤὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δὲν φτάνειστοὺς ἀνθρώπους αὐτούς Στὸἐρώτημα αὐτὸ ὀφείλεται ἀναλυτι-κότερη ἀπάντηση

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία δὲν εἶναιἕνα ἰδεολογικὸ σύστημα ποὺ ἔχειἀπαντήσεις γιὰ ὁποιαδήποτε θεολο-γικὸ-φιλοσοφικὸ-ὑπαρξιακὸ ἐρώτη-μα Μπορεῖ νὰ ἀποφαίνεται μόνο γιὰτὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἔχει φανερώσειἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καὶ σὲὅποιο βαθμὸ Αὐτὴ τὰ ἔχει ἀποκαλύ-ψει Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα ὀφείλουμε νὰσιωποῦμε τιμώντας τὰ μυστήριαποὺ ὁ Θεὸς θέλησε νὰ κρατήσει γιὰτὸν Ἑαυτό Του Σὲ ἀντίθετη περί-πτωση ὁδηγούμαστε σὲ σχολαστι-κισμὸ ἢ καὶ σὲ βλασφημία θεωρών-τας τὸ ὅποιο ἰδεολόγημά μας διδα-σκαλία καὶ λόγο Θεοῦ Αὐτὸ βέβαιαδὲν ἀπαγορεύει τὴ δική μας συμ-βολὴ στὴν ἐμβάθυνση στὴν laquoἅπαξπαραδοθεῖσα πίστιν τοῖς ἁγίοιςraquo(Ἰουδ 4) ἢ τὴ δική μας ἀναζήτησηἀπαντήσεως στὶς προκλήσεις τοῦσύγχρονου κόσμου Ἀντιθέτως μά-λιστα αὐτὸ συνιστᾶ ἱερὴ διακονίαστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ μία προ-ϋπόθεση ἡ διακονία αὐτὴ νὰ ἑδρά-ζεται στὴν μέχρι τώρα ἐκκλησια-στικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση καὶ νὰγίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴ σημερινὴἐκκλησιαστικὴ συνείδηση Ἀπὸ τὸνκίνδυνο τῆς παρεκκλίσεως ἀπὸ τὴνlaquoἅπαξ παραδοθεῖσα πίστινraquo μᾶςπροφυλάσσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦὅταν ἐμεῖς ταπεινὰ τὴν ἐπιζητοῦμεκαὶ δεχόμαστε νὰ διατυπώσουμεὄχι τὶς δικές μας laquoἐξυπνάδεςraquo ἀλλὰὅτι ὁ Θεὸς διὰ τῶν Ἁγίων Του θέ-λησε νὰ μᾶς ἀποκαλύψειhellip Ἔτσιστὸ ἀνωτέρω ἐρώτημα νομίζω ὅτι ἡἀπάντηση εἶναι μία τὸ πῶς θὰ κρί-νει ὁ Θεὸς τοὺς Ὀρθοδόξους ἢτοὺς ἑτεροδόξους καὶ τοὺς ἀλλο-θρήσκους εἶναι δική Του εὐθύνη καὶδική Τουhellip μέριμνα Δὲν μᾶς ἔχειἀποκαλύψει τίποτα καὶ ὡς ἐκ τού-του δὲν δικαιούμαστε ὄχι μόνο νὰμιλᾶμε ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ σκεφτό-μαστε γιὰ λογαριασμό Του ἂν δὲνθέλουμε νὰ καταντήσουμε βλάσ -φημοι Εὔστοχα ἔχει ἐπισημανθεῖὅτι δὲν γνωρίζουμε ποιὸς ἄνθρω-πος σώζεται ἀλλὰ τὸ πῶς ὁ ἄνθρω-πος σώζεται (π Γ Μεταλληνός)Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἐγκαταλείψου-με ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ndashὅλουςτούς ἀνθρώπους ὁλόκληρο τὸν κό-σμο ndash στὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἄπειροἔλεός Του Εἶναι τυχαῖο ἆραγε ἕναἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θεολογικὰπνεύματα ὁ μεγάλος Ὠριγένηςἀναζητώντας καὶ ἀσχολούμενος μὲπαρόμοια θέματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ΘἈποκάλυψη σιωπᾶ ἔπεσε σὲ πλάνη

Ἂς προσέξουμε ὅμως κάτι ἀκό-μα Προτύπωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ ἦταν ὁ ἀρχαῖος Ἰσραήλποὺ ἦταν laquoὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦraquo Αὐτὸδὲ σήμαινε ὅμως ὅτι ἡ ἀγάπη τὸἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦπεριοριζόταν μόνο σὲ αὐτὸν καὶ ὄχιστὰ ἄλλα ἔθνη Τὸ προφητικὸ κή-ρυγμα εἶναι σαφέστατο μὲ χαρα-κτηριστικὴ περίπτωση τὴ σωτηρίατῆς Νινευή Τὸ ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦΘεοῦ σκέπασε τὴ Νινευῆ δὲ σημαί-νει ὅτι καὶ οἱ Νινευίτες ἐντάχθηκανστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὸν ἸσραήλΠαρόμοιο περιστατικὸ ἔχουμε καὶστὶς Πράξεις (κεφ 10) μὲ τὸν ἀλλο-εθνῆ Κορνήλιο στὸν ὁποῖο ἡ Θ Χά-ρις πλούσια χορηγήθηκε Αὐτὸὅμως δὲν ἀρκοῦσε Δὲν τὸν κατέ-στησε καὶ αὐτομάτως μέλος τῆςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τοῦ ΝέουἸσραήλ ἀλλὰ τὸν προετοίμασε γιὰνὰ βαπτισθεῖ καὶ ἔτσι νὰ γίνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας Συνεπῶς ἡ Χάριςτοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Ἀγάπη Του καὶ τὸἜλεός Του δὲν περιορίζονται ἀλ -λὰ ἐκτείνονται σὲ ὁλόκληρη τὴ δη-μιουργία ἡ ὁποία προσκαλεῖται νὰγίνει Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπο-δεχόμενη τὴν πληρότητα τῆς ἀπο-καλυφθείσης Ἀληθείας τὸν μονα-δικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ

ματώνεται στὴν Ἐκκλησία Ἔτσιστὴν Ἐκκλησία ἰσχύει πάντοτε ταυ-τότητα (ὁμοιομορφία) στὴν Πίστηκαὶ τὴ βαπτισματικὴ ἔνταξη σ᾽αὐτήν ldquoεἷς Κύριος μία πίστις ἓνβάπτισμαrdquo3

Τὸ ἐκκλησιολογικὸ αὐτὸ δόγματῆς Ἐκκλησίας σταθερῶς καὶ δια-χρονικῶς διακηρυσσόμενο πλήτ-τεται στὴ θεωρία καὶ τὴν πράξηἀπὸ τὴν παρέκκλιση καὶ καινοτομίατοῦ Οἰ κουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος στὸβαθμό ποὺ προωθεῖται συνειδη -τῶς καὶ ἐπιμόνως ἀποτελεῖ ἐκκλη-σιολογικὴ καὶ σωτηριολογικὴ αἵρε-ση

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ διδα-σκαλία καὶ δραστηριότητα γιὰ τὴνmdashκακῷ τῷ τρόπῳndash συγκολλητικὴκαὶ πλασματικὴ ἐξωτερικὴ ἕνωσητῶν Ὀρθοδόξων καὶ λοιπῶν ldquoχρι-στιανῶνrdquo ρωμαιοκαθολικῶν (πα-πικῶν) προτεσταντῶν καὶ μονοφυ-σιτῶνndashμονοθελητῶνmiddot ἀναπτύχθηκεστὸ πλαίσιο τῆς ldquoοἰκουμενικῆς κι-νήσεωςrdquo καί σὲ μεγάλο μέρος τουπερὶ τὸ ldquoΠαγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶνrdquo (ΠΣΕ) καὶ διασπᾶ τὴνἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν μέσων τοῦ20οῦ αἰῶνος ἑνιαία τῆς Ὀρθοδο-ξίας ἐκκλησιολογία τὴν περὶἘκκλησίας διδασκαλία

Βασικὲς ὀρθόδοξεςἐκκλησιολογικὲς ἀρχές Συνοψίζοντας βασικὲς παραμέ-

τρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς τῆςὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας κατα-θέτουμε τρεῖς βασικὲς ἀρχές της(α) τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρ -θοδόξου Ἐκκλησίας στὴ σωτηρίατοῦ ἀνθρώπου (β) τὴν τελειότητα(ldquoκαθολικότηταrdquo) τῆς δογματικῆςΠίστεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑνότη-τά της ἱστορικῶς καὶ γεωγραφικῶςκαὶ (γ) τὴν καθολικῶς ἀποδεκτὴ πε-ποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ συν -ειδητὴ εἰσαγωγὴ καὶ τῆς παρα-μικρῆς ldquoἑτεροδοξίαςrdquo (δο γματικῆςδιαφοροποιήσεως) ἀποτελεῖ αἵρε-ση ποὺ ἀποκλείει τὴ δυνατότητατῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας

Α Τὸ ἀξίωμα τῆς ἀρχαίας Ἐκ -κλησίας ldquoextra Ecclesiam nulla salusrdquo(ldquoἐκτὸς Ἐκκλησίας οὐδεμία σωτη-ρίαrdquo) ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺςἉγίους Κυπριανὸ Καρχηδόνος Βα-σίλειο τὸν Μέγα Φιρμιλιανὸ Και-σαρείας Κύριλλο Ἀλεξανδρείαςκἄ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδουςκαὶ ὅλη τὴ διαχρονικὴ συνείδησητῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ὅτι μόνοντὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ δόγματα τῆςΜιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀπο-στολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμποροῦν νὰ ὁδηγήσουν τὸν ἄν -θρωπο στὴν ἕνωση μὲ τὸν Χριστὸκαὶ τὴ σωτηρία Ἡ Ἐκκλησία μαςχαρακτηρίζεται ἀπὸ ἐσωτερικὴἑνότητα Πίστεως Λατρείας καὶ δι-οικήσεως καὶ τὴν ldquoἀποστολικὴ δια-δοχήrdquo δηλαδὴ τὴν ἱστορικὴ προ-έλευση ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησίατῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἑνότηταΠίστεως μὲ ἐκείνην Τὰ σχίσματα(οἱ λόγῳ διοικητικῶν διενέξεωνἀποχωρήσεις ἀπὸ τὴν Ἑκκλησία)καὶ οἱ αἱρέσεις ἀποκόπτουν ἀπὸτὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ σωτηρία

Β Ἡ ἑνότητα Πίστεως τῆςἘκκλησίας σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλη-σία ὡς Σῶμα Χριστοῦ μολονότιἐπιτρέπει ἐν μέρει στὶς τοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες τελετουρ-γική ἐθιμική γλωσσική μουσικὴκαὶ ἄλλη ποικιλομορφία ὅμως δὲνἐπιτρέπει καὶ τὴν ldquoδιαφορετικότη-ταrdquo τῶν δογμάτων τῆς Πίστεωςδιότι καθὼς ldquoὁ Χριστὸς οὐ μεμέρι-σταιrdquo4 ἔτσι καὶ στὴν Ἐκκλησία εἶναιldquoτοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἡκαρδία καὶ ἡ ψυχὴ μίαrdquo5

Γ Ἡ ἑτεροδοξίαndashαἵρεση ὡςεἰσαγωγὴ νεωτερισμῶν στὴ δο-γματικὴ πίστη ὁδηγεῖ στὴν ἀπώ-λεια διότι καταστρέφει τὴ θερα-πευτικὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύσημέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (θεολογίακαὶ ἄσκηση) καὶ διότι ὁ Θεὸς δὲνἐπευλογεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἑνώνε-ται μὲ αὐτό Κατὰ τὴ χαρακτηρι-στικὴ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννουτοῦ Δαμασκηνοῦ ldquoὅποιος δὲν πι-στεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοσητῆς Καθολικῆς (δηλ τῆς Ὀρθοδό-ξου) Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστοςrdquo6καθὼς δὲ διαπιστώνει ἡ Β´ Οἰκου-μενικὴ Σύνοδος στὸν ζ΄ ἱερὸ Κανό-να της μόνον ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπι-στρέφουν ἀπὸ τὴν αἵρεση ldquoπροστί-θενται στὴ μερίδα τῶν σῳζομέ-νωνrdquo Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παρά-δοση κανεὶς ἑτερόδοξος (ρωμαι-οκαθολικός προτεστάντης μονο-θελήτης κλπ) δὲν εἶναι οὔτε δύ-ναται νὰ ὀνομάζεται κυριολε-κτικῶς ldquoχριστιανόςrdquo οὔτε ἡ αἱρε-τικὴ κοινότητα ldquoἐκκλησίαrdquoἩ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸνόθευση τῆς ὀρθόδοξης

ἐκκλησιολογίας Ὁ Οἰκουμενισμός ἐκκινώντας

ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεωςτῶν ldquoχριστιανῶνrdquo σὲ πρακτικὰ θέ-ματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ἐξε-λίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆςσυγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲτὶς λοιπὲς ldquoὁμολογίεςrdquo χωρὶς τὴνἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνηςἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆςτῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ἀλλὰμέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημα-σίας (ldquoμινιμαλισμοῦrdquo) τῆς ἀποσιω-πήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ

δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμε-νες πλευρές Ἐκκινώντας στὶςἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ὅταν γιὰ πρώ-τη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι )ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδο-ξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα ldquoἘκκλη-σίεςrdquo (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920)ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦΟἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φο-βερῶν πτώσεων ὁδήγησε στα-διακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶνὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολό-γων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲτοὺς παπικούς (ldquoἄρση τῶν ἀναθε-μάτωνrdquo) τὸ 1965 (β) μερικὴ ἀπο-δοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βα-πτίσματος εὐχαριστίας καὶ ἱερω-σύνης (ldquoΚείμενον ΒΕΜrdquo Λίμα τοῦΠεροῦ 1982 (γ) διαπίστωση δῆθενχριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺςμονοφυσίτεςndashμονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση Chambeacutesy 1990) ndash ἡὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆςσυμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολο-γίας 15 αἰώνων Οἰκουμ Συν όδωνκαὶ πλήθους Ἁγίων Πατέρων (ε)διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχιαἵρεση ἀλλὰ ldquoἀδελφὴ Ἐκ κλησίαrdquoμὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Ba-lamand 1993) κἄ Χειρότερο ὅλωνεἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμε-νο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συν ελεύσεωςτοῦ ΠΣΕ στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε(Βραζιλία 2006)middot ἐκεῖ ἡ πλειονότηςτῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπωνἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολο-γοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεωςἐκεῖνες τῆς ldquoΜιᾶςrdquo (δηλ σὲ ἑνότη-τα πίστεως) καὶ τῆς ldquoΚαθολικῆςrdquoἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανέναμέλος τοῦ ΠΣΕ δὲν ἀποτελεῖ καθ᾽ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία (sect6)καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικι-λίας δογμάτων ἐν τὸς τῆς Ἐκκλη-σίας (sect5) Αὐτὸ εἶναι ποὺ λίγοἀργότερα οἱ οἰκουμενιστὲς ὀνόμα-σαν ldquoἑνότητα μέσα στὴ (δογμα-τικὴ) διαφορετικότηταrdquo ldquounity in di-versityrdquo ἕνα σύνθημα παρμένο ἀπὸτὰ βουδιστικὰ κινήματα τῆς NewAge δηλαδὴ μιὰ ldquoπεριεκτικότηταrdquo(ldquocomprehensivenessrdquo) ἀντίθετη μὲτὴν ἁγιοπατερικὴ ldquoἀποκλειστικότη-ταrdquo (ldquoexclusivenessrdquo)

Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κι-νήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰ -κουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δε-σμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτερο-δόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσιδια ψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡσυμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖστὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίαςmiddotἀν τιθέτως δέ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀπο-δοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων ἀπο-προσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοιὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ Οἰ -κουμενισμὸς προσέλαβε καὶ ldquoδια-θρησκειακὸrdquo χαρακτῆρα τονίζον-τας τὴν δῆθεν κοινὴ πίστη ὅ λωντῶν μονοθεϊστικῶν (καὶ λοι πῶν)θρησκειῶν στὸν ἴδιο Θεό κατὰ κα-τάφωρη ἀθέτηση τοῦ Εὐ αγγελίου(ldquoπᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲτὸν Πατέρα ἔχειrdquo7)

Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λει-τουργικές ἀκαδημαϊκὲςndashθεολο-γικὲς ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲςἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους κυ-ρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλατὰ ἐπίπεδα μὲ τοὺς μεικτοὺς γά-μους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένοσχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκου-μενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴνὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖαπροσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλεςθρησκεῖες ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲτὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθό-δοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα(ἀφοῦ δῆθεν ldquoὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ Θεὸ πιστεύουμεrdquo)

Δὲν ἀρνεῖται ὁ Οἰκουμενισμὸς ὅτιἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἀναλ-λοίωτη ἢ ἡ πιὸ παραδοσιακή ἡ πιόσυνεπής ἡ πιὸ λειτουργικῶς ὄμορ-φη καὶ κατανυκτική κοκ Μέμφεταιὅμως τὴν αὐτοσυνειδησία της ὅτιεἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας

Ὁ οἰκουμενιστικὸς σχετικισμόςτὸ ἀπόσταγμα τῶν οἰκουμενιστι -κῶν διδασκαλιῶν εἰσάγεται καὶἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμὲ ὅτι μπορεῖ αὐτὸ νὰ σημαίνει γιὰμιὰ ldquoὀρθόδοξηrdquo ζωή στὴν ὁποία ὁκαθεὶς θὰ δύναται κατὰ βούλησηνὰ εἰσάγει ἑτερόδοξα καὶ νὰ ἀφαι-ρεῖ ὀρθόδοξα στοιχεῖα γι᾽ αὐτὸ καὶἐπικρίθηκε αὐστηρῶς ἀπ᾽ ὅλουςτοὺς συγχρόνους Ἁγίους Γέρον-τες Ὅπως προειδοποίησε ὁ μακα-ριστὸς π Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπου-λος ἡ μεγάλη ἀντιndashαιρετικὴ ἰδιο-φυΐα τῆς ἐποχῆς μας πρόθεση τῆςΝέας Ἐποχῆς ldquoδὲν εἶναι νὰ ἀδει-άσουν οἱ ἐκκλησίες ἀλλά νὰ γεμί-σουν μὲ ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἔχουνἀλλοιωμένο φρόνημαrdquo

Στὸ σύνθημα τῆς Νέας Ἐποχῆςκαὶ Τάξεως Πραγμάτων ldquoἕνας Θε-ός πολλὲς θρησκεῖεςrdquo ὁ Οἰκουμε-νισμός καταφάσκει μὲ ἀνυπακοὴπρὸς τὴν Καινὴ Διαθήκη ldquoναίmiddot ἕναςΧριστός πολλὲς πίστεις πολλὰ βα-πτίσματαrdquo Ὑποσημειώσεις

1 Πρὸς Ἑβραίους 13 8 2 ΠρβλΠρὸς Ἐφεσίους 2 1516 3 Πρὸς Ἐφε-σίους 4 5 4 Πρβλ Α´ Πρὸς Κορινθί-ους 1 13 5 Πράξεις 4 32 6 ἉγίουἸωάννου Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσιςἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως 410 (83) PG 94 1128A 7 Α´ Ἰωάννου 223raquo

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥhellip ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣhellipΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

μικῶν δικαιωμάτων ἐνῶ ἡ συγγνώ-μη κινδυνεύει νά θεωρηθεῖ ἀδυνα-μία Ἡ λήθη τοῦ μίσους ἐννοεῖταισάν προδοσία καί ἡ ἀγάπη καί τά φι-λάνθρωπα αἰσθήματα ἀποτελοῦνχαρακτηριστικό μόνο τῶν ἁπλοϊ -κῶν ἀνθρώπων

Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά μοιά -ζουν σάν ἕνα βαρύ ἀσήκωτο λιθάριπού μᾶς κρατάει στό μνῆμα μας σάννεκρούς χωρίς νά μποροῦμε ν ἀνα-πνέουμε ἐλεύθερα χωρίς νά χαιρό-μαστε τή ζωή χωρίς νά ἐπικοινω-νοῦμε μέ τόν ἀδελφό μας χωρίς νάεἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας

Ὅμως ἀδελφοί μου καί παιδιάμου laquoμή φοβεῖσθεraquo Ὁ Κύριός μαςἔδιωξε τόν ἐχθρό τῆς Πατρίδαςμας τότε καί τήν ἐλευθέρωσε χα-ρίζοντας τή δόξα τή χαρά καί τήνεὐτυχία στούς προπάτορές μαςἘκεῖνος μία νύχτα σάν τήν ἀποψι-νή μέ τόν ἄγγελό του ἔσπρωξε τόνλίθο τοῦ μνήματός του πού ἦτανlaquoΜέγας σφόδραraquo καί laquoἀνέστη ἐκτοῦ τάφου αὐτεξουσίωςraquoἘκεῖνοςἔδειξε τήν παντοδυναμία του καίχάρισε στόν ἄνθρωπο laquoζωήν αἰώ -νιονraquoἘκεῖνος ἔδιωξε τόν πόνο καίπρόσφερε τή χαρά λέγοντας στίςΜυροφόρες τό laquoΧαίρετεraquo Ἔδιωξετήν ἀπελπισία καί ἀναπτέρωσε τήνἐλπίδα γιά laquoἀπαρχή ἄλλης βιο -τῆςraquoἜδιωξε τό σκοτάδι πού πυ-κνό ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό μυστήριοτοῦ θανάτου καί φώτισε μέ τή λαμ-προφόρο Ἀνάστασή Του τήν καρ-διά μας καί τή σκέψη μας ὥστε νάγνωρίζουμε ὅτι laquoἐκ θανάτου πρόςζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόνἡμᾶς διεβίβασενraquo γιʼαὐτό καί laquoμη-δείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέ-ρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θά-νατοςraquoἜφερε τή συμφιλίωσηἀφοῦ laquoσυγγνώμη ἐκ τοῦ τάφουἀνέτειλεraquo καί ἔκανε τούς ἀνθρώ-πους νά ψάλλουν ὅλοι τό laquoΧριστόςἈνέστηraquo νά ἀναφωνοῦν τό laquoἀλη -θῶς Ἀνέστηraquo καί νά στέκονται ὅλοιμαζί γύρω ἀπό τόν ζωηφόρο τάφοΤου καταργώντας ὅλες τίς ἀπο-στάσεις γεωγραφικές χρονικέςψυχικές πολιτικές οἰκονομικές καίκοινωνικές

Γιʼαὐτό ἄς φωνάξουμε μέ τήνψυχή μας laquoσήμερον σωτηρία τῷκόσμῳ γέγονεraquo γιατί ὁ Χριστόςεἶναι laquoἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασιςἡμῶνraquo Σήμερα laquoτά κάτω τοῖς ἄνωσυνεορτάζουν καί τά ἄνω τοῖς κά-τω συνομιλοῦνraquo ἀφοῦ laquoἈνέστηΧριστός καί χαίρουσιν ἌγγελοιraquoΣήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ συμ-φιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωποκαί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους

ἀφοῦ πλούσιοι καί φτωχοί συνανα-στρέφονται ἀνεπιφύλακτα σύμφω-να μέ τήν προτροπή τοῦ ἹεροῦΧρυσοστόμου laquoπλούσιοι καί πένη-τες μετ΄ ἀλλήλων χορεύσατεraquo

ldquoἌς ὑποχωρήσει ὁ ἄρρωστοςὀρθολογισμός πού μᾶς ζημιώνειμπροστά στό θαῦμα πού μᾶς ἐξυ-ψώνει Ἄς παραμερίσει ἡ θεωρίαμπροστά στό βίωμα Εἶναι ἀνάγκηοἱ χριστιανοί στό ὄνομα νά γίνουμεχριστιανοί στήν πράξη καί ἀπό τυ-πικά μέλη μιᾶς θρησκευτικῆς κοι-νότητας νά γίνουμε οὐσιαστικά μέ-λη τοῦ Χριστοῦ

Ἐπικαλοῦμαι γιά ὅλους σας τόνθεῖο φωτισμό πού πήγασε ἀπό τόνζωηφόρο Τάφο τοῦ Κυρίου μαςΕὔχομαι στόν καθένα χωριστά καίσʼ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυ-ρίου μας παντοτινή στή ζωή σαςγιά νά ἔχετε δύναμη χαρά εὐτυχίακαί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Τουστήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κλη-ρονομικά δικαιώματα πού πρέπεινά διεκδικήσουμε μέ ἀγῶνα συν -εχῆ καί ἰσόβιο

Θερμὸς εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Κύριε ΔιευθυντάΧαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε

Στὸ ἄρθρο μου laquoΕἰς μνημόσυνοναἰώνιον Ἀρχιμ π Μάρκου Μανώ-ληraquo ποὺ δημοσιεύθηκε στὸνlaquoΟΤraquo (30312) στὴν 5η σελίδα πα-ρακαλῶ πολὺ νὰ διορθωθεῖ ndash ἀντι-κατασταθεῖ σχετικὰ μὲ τὴν βρά-βευση τῆς ΠΕΦΙΠ ἀπὸ τὴν Ἀκα-δημία Ἀθηνῶν ὡς ἑξῆς laquoτοῦ Ἰωάν-νου Καρμίρη (εἶναι τὸ ὀρθὸν καὶ ὄχιτοῦ Κωννου Μουρατίδου) Ἀκαδη-μαϊκοῦ Καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆςκαὶ Ἠθικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἔχωκλείσει συνάντηση Ἐκεῖ εὑρίσκετοκαὶ ὁ Ἰωάννης ΘεοδωρακόπουλοςΓενικὸς Γραμματέας τῆς Ἀκαδη-μίας Ἀθηνῶν Ἔκαμε τὴ σύσταση ὁπατὴρ Μᾶρκος λέγοντας ποιὸςεἶμαι καὶ τὰ σχετικὰ καλά καὶ εἶπεmiddotὁ κ Ἀντωνίου σᾶς ἔφερε τὸ φάκε-λο γιὰ τὸν Σύλλογο τῶν Φίλων τῶνΠολυτέκνων Ἔλαβε τὸ φάκελοτῆς ΠΕΦΙΠ στὰ χέρια του ὁ Κα-θηγητὴς Καρμίρης γύρισε γρήγο-ρα τὰ πολλὰ χαρτιά τὰ ὁποῖα πρό-

σεχε καὶ ὁ Γενικὸς ΓραμματέαςἸωάννης Θεοδωρακόπουλος καὶεἶπε Πάτερ Μᾶρκο εἶναι πολὺκαλὰ συγκροτημένος ὁ φάκελοςκαὶ διαπιστώνω αὐτά ποὺ μοῦ εἴχα-τε εἰπεῖ Βλέποντες καὶ οἱ δύο Ἀκα-δημαϊκοὶ τὸν ὀγκώδη φάκελο τῆςΠΕΦΙΠ καὶ μάλιστα τὶς πολλὲςοἰκογενειακὲς φωτογραφίες τῶνὑπερπολυτέκνων ἐδάκρυσαν καὶἔλεγαν Ἐμεῖς δὲν κάνουμε τίποτεὉ π Μᾶρκος ἀπήντησε Ὁ Πρό-εδρος κ Ἀντωνίου διευθύνει σπου-δαία Τράπεζα τὴν Τράπεζα Ἐπεν-δύσεων καὶ εἶναι πολὺ ἔμπειροςΕὐχαριστήσαμε ἀμφοτέρους τοὺςἈκαδημαϊκοὺς Καθηγητὰς καὶ ἐφύ-γαμε Εἶχα διαπιστώσει πόση καλὴπροεργασία εἶχε κάμνει ὁ ἅγιος Γέ-ροντας Μᾶρκος χωρὶς νὰ μοῦ εἶχεεἰπεῖ τίποτεraquo

Τὰ πιὸ ἐπάνω εἶναι γιὰ ἀποκατά-σταση τῆς πλήρους μνήμης μουστὰ γεγονότα Εὐχαριστῶ πολύ

Μὲ ἀγάπη ΧριστοῦἈντ Ε Ἀντωνίου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Μὲ τὴν συμπλήρωσιν ἐννέαἡμερῶν ἀπὸ τὴν κοίμησιν τοῦ Κα-θηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦὉσίου Δαυΐδ Γέροντος ΚυρίλλουΓεραντώνη χάριτι Θεοῦ καὶ ψήφοιςτῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆςμετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν ἐξελέγηνέος Ἡγούμενος ὁ Ἀρχιμανδρίτης πΓαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης ὁ ὁποῖοςἦτο Γραμματεὺς τῆς Ἱ Μονῆς Εἰςτὴν θείαν Λειτουργίαν κατὰ τὴνδιάρκειαν τῆς ὁποίας ἐμνημονεύθηἰδιαίτερως ὁ μακαριστὸς Γέρονταςἐχοροστάτησε καὶ ἐκήρυξε τὸνθεῖον Λόγον ὁ Σεβ ΜητροπολίτηςΧαλκίδος κ Χρυσόστομος Ἀμέσωςμετὰ τὴν ἐκλογὴν τοῦ νέου Ἡγου-μένου διεξήχθησαν ἐκλογαὶ ὑπὸ τῆςἈδελφότητος καὶ ἐξελέγησαν Ἡ -γουμενοσύμβουλοι ὁ Ἱερομόναχοςπ Ἄνθιμος καὶ ὁ Μοναχὸς Νικόδη-μος Ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Ἡγου-μένου θὰ γίνη προσεχῶς Συμφώνωςπρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μη-τροπόλεως Χαλκίδος

laquoὉ νέος Ἡγούμενος π Γαβριὴλ(κατὰ κόσμον Γεώργιος Ἐμμα-νουηλίδης) ἐγεννήθη ἀπὸ εὐσεβεῖςγονεῖς στὴν Βέροια τὸ 1959 ὅπουκαὶ περάτωσε τὶς ἐγκύκλιες σπου-δές του Εἰσήχθη κατόπιν Πανελ-ληνίων ἐξετάσεων στὸ Τμῆμα Δη-μοσίου Δικαίου καὶ Πολιτικῶν Ἐπι-στημῶν τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦΠανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπ᾽ ὅπουἀποφοίτησε τὸ 1978 καὶ τὸ 1981ἀπὸ τὸ Νομικὸ Τμῆμα τῆς αὐτῆςΣχολῆς ἐνῶ τὸ 2008 ἀπὸ τὸ τμῆμαΘεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἄσκη-σε ἐνεργὸ Δικηγορία στὴν Ἀθήναστὴ δεκαετία τοῦ 1980 ὑπηρέτησεμάλιστα καὶ ὡς νομικὸς σύμβουλοςστὴν Τράπεζα Πίστεως Στὴν ἹερὰΜονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ προσῆλθεστὶς 15 Ἰουλίου 1990 ἐγκαταλεί-ψας τὴν δικηγορία καὶ ἔλαβε τὴνεὐχὴ τῆς ρασοφορίας στὶς 23 Ἀπρι-λίου 1991 ἀπὸ τὸν τότε Ἡγούμενομακαριστὸ Ὅσιο Γέροντα Ἰάκωβο

(Τσαλίκη) λαβὼν τὸ ὄνομα Γα-βριήλ Τὸ σχῆμα τοῦ μοναχοῦ ἔλα-βε στὶς 24 Μαρτίου 1993 ἀπὸ τὸνμακαριστὸ Γέροντα Κύριλλο Γε-ραντώνη Διάκονος χειροτονήθηκετὴν 1 Νοεμβρίου 2006 καὶ Πρεσβύ-τερος στὶς 6 Αὐγούστου 2007 ἐνῶἔλαβε καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμαν-δρίτου τὴν 1 Νοεμβρίου 2008 ὑπὸτῶν σεπτῶν χειρῶν τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κΧρυσοστόμου

Εὐχόμεθα ὁ νέος Ἡγούμενος πΓαβριήλ μαθητεύσας πλησίον τῶνμακαριστῶν Γερόντων ἸακώβουΤσα λίκη καὶ Κυρίλλου Γεραντώνητὸν ὁποῖον μάλιστα μὲ πνεῦμα ἀλη-θοῦς αὐτοθυσίας καὶ γνήσιας υἱϊκῆςἀγάπης ὑπηρέτησε ἰδιαιτέρως στὸδιάστημα τῆς ἀσθενείας του σὲ συ-ν εργασία μὲ τοὺς ἐκλεγέντας Ἡ -γουμενοσυμβούλους π Ἄνθιμο καὶπ Νικόδημο ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺςπατέρες τῆς ἀκμάζουσας Ἀδελφό-τητος τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ νὰ ἀγωνι-στεῖ γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ ἀλη-θοῦς μοναχικοῦ ἤθους καὶ τὴν συν -έχιση τῆς παντοειδοῦς προσφορᾶςτῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γέροντοςστὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦraquo

Νέος Ἡγούμενος εἰς τὴν ἹεράνΜονὴν Ὁσίου Δαυῒδ Εὐβοίας

Διευκρίνισις εἰς δημοσιευθέν ἄρθρον

ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑhellip

Συμπαράστασιςεἰς τοὺς Ὀρθοδόξους

ΜολδαβούςΔιαλέξεις μὲ θέμα laquoΕὐρωπαϊκὴ

ἐκκοσμίκευση καὶ ἀντίσταση τῶνὈρθοδόξωνraquo ἐπραγματοποίησανκατὰ τὴν 2αν καὶ 3ην Ἀπριλίου εἰςτὴν Μολδαβίαν ὁ π Γεώργιος Με-ταλληνὸς καὶ ὁ κ Δημ Τσελεγγί-δης Τὴν 2αν Ἀπριλίου συνεζήτη-σαν μὲ τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΜολδαβίας τὴν κατάστασιν τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὴνΜολδαβίαν εἰς τὸ πλαίσιον τῶν νέ-ων τάσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώ-σεως Ἀνεφέρθησαν εἰς τὴν διδα-σκαλίαν τοῦ μαθήματος τῶν Θρη-σκευτικῶν καὶ ἔγιναν ἐπισημάνσειςδιὰ κάποια κοινωνικὰ προβλήματατὰ ὁποῖα πολλαπλασιάζονται καὶεἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν κοινωνικὴνἠθικήν

Πλέον συγκεκριμένως συνεζη-τήθη τὸ σχέδιον νόμου κατὰ τῶνδιακρίσεων τὸ ὁποῖον ἐπεβλήθηἀπὸ τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶτὰς ἀνησυχίας τὰς ὁποίας ἐξέφρα-σεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰςτὴν Μολδαβίαν

L

Οἱ ΝέοιΤρεῖς

ἹεράρχαιΦώτιο

ὁ ΜέγαςΓρηγόριοςὁ Παλαμᾶς

καίΜᾶρ κος ὁΕὐγενικός(Ἱ Μ Παρα-

κλήτου)

L

Τὸ ξεσκέπασμα τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων᾿Αρχιμ ΧΑΡ Δ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

laquolaquoΟΟ ΟΟΙΙΚΚΟΟΥΥΜΜΕΕΝΝΙΙΣΣΜΜΟΟΣΣ ΧΧΩΩΡΡΙΙΣΣ ΜΜΑΑΣΣΚΚΑΑraquoraquo(῎Εκδοσις ἐπηυξημένη)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquo῞Ενα βιβλίον ποὺ πρέπει νὰ τὸ διαβάσουν ὅλοι οἱ

᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες καὶ νὰ μάθουν ὅλην τὴν ἀλήθειαΤιμή 8 εὐρώ

Βιβλιοπωλεῖον laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquoΚάνιγγος 10 α´ ὄρ 106 77 ᾿Αθῆναι

Τηλ 210ndash38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210ndash3828518

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 7η

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΣΕΒ ΠΕΡΓΑΜΟΥσεις τοῦ Σεβ Μητροπολίτου Περ-γάμου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα ὡς εἶναιἡ βαπτισματικὴ θεολογία ἡ θεωρίατῶν κλάδων τῶν ἀδελφῶν laquoἘκκλη-σιῶνraquo καὶ τῶν δύο πνευμόνων τῆςἘκκλησίας ἡ εὐχαριστιακὴ ἐκκλη-σιολογία καὶ εἰς τὸ βάθος τὸ Πρω-τεῖον κλπ Οἱ καταθέτοντες τὴνlaquoκαταγγελίαν ndash ψήφισμαraquo ἐνώπιοντῆς Ἱερᾶς Συνόδου ζητοῦν ἀπὸ τὸνΠρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρ -χιεπίσκοπον Ἀθηνῶν νὰ ἀσχοληθῆἐνδελεχῶς μὲ τήν laquoφθορά ποὺ ὑφί-στανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδοξίαἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέσεις ποὺδιασπείρει ὁ Μητροπολίτης Περγά-μου κ Ἰωάννης Ζηζιούλαςraquo Ὑπο-γραμμίζεται ὅτι ἡ laquoκαταγγελίαndash ψή-φισμα ἀπεστάλη πρὸς ὅλους τοὺςΣεβ Μητροπολίτας τὴν Ἱ Σύνοδοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶτὰς θεολογικὰς Σχολάς

Ὁλόκληροςἡ καταγγελία ndash ψήφισμα

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς laquoκαταγ-γελίας ndash ψηφίσματοςraquo ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου κ ἸΖηζούλια ἔχει ὡς ἑξῆςΠρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδοντῆς Ἐκκλησίας τῆς ἙλλάδοςἸ Γενναδίου 14 ΑΘΗΝΑΚοινοποίηση Σεβτους Μητροπολί-τες Ἱ Σύνοδο Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου Θεολογικές Σχολέςἐκκλησιαστικὸ ΤύποΘΕΜΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ γιὰ τὶς αἱρε-τικὲς θέσεις τοῦ Μητροπ Περγά-μου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα Διευθυν-τοῦ τοῦ Γραφείου τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείου στὴν ἈθήναΜακαριώτατε Σεβασμιώτατοι

Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μαςπολλὰ εἶναι τὰ θέματα ποὺ ἀπα-σχολοῦν ὅλους μας ἰδιαίτερα δὲἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς ταγοὺς καὶτὰ ὁποῖα ζητοῦν ἐπειγόντως λύ-σεις Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ θίξουμε μὲτὸ κείμενο αὐτό ποὺ γιὰ τοὺς πολ-λοὺς στὴν παροῦσα συγκυρία θὰἐχαρακτηρίζετο ὡς δευτερεῦονστὴν αὐτοσυνειδησία ὅμως κάθεπιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας εἶναισημαντικότατο ἀφοῦ ἅπτεται τῆςΠίστεως Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβληματῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ καὶ τῶν ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆςἘκκλησίας μας διακινητῶν του

Γνωρίζουμε ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶνἹεραρχῶν τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας ἀντιτίθενται σʼ αὐτὴ τὴν αἵρε-ση τῆς ἐποχῆς μας ὡς ἔχουνκαθῆκον Ἐν τούτοις ὁ Οἰκουμε-νισμὸς ἐξαπλοῦται ραγδαίως καὶοὔτε κατονομάζονται ὅσοι τὸν προ-ωθοῦν ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱπιστοὶ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουνοὔτε ἐμποδίζονται ὅσοι διακινοῦνοἰκουμενίζουσες ἰδέες ἀπὸ τὸ νὰκατέχουν θέσεις κλειδιὰ στὸνἐκκλησιαστικὸ χῶρο

Μία τέτοια περίπτωση θέλουμενὰ καταγγείλουμε μὲ τὸ παρὸν κεί-μενο μὲ ἀφορμὴ Διεθνὲς Θεολο-γικὸ Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκεἀπὸ 28-30 Ὀκτωβρίου 2011 πρὸςτιμὴν τοῦ διδάσκοντος αἱρετικὲςἰδέες μητροπολίτου Περγάμου κἸωάννη Ζηζιούλα (ἐκπροσώπου τοῦΦαναρίου στὴν Ἑλλάδα) Τὸ Συνέ-δριο πραγματοποιήθηκε ndashὑπὸ τὶςεὐλογίες τοῦ τοπικοῦ μητροπολί-τηndash στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου φωλιά ὅπου ἐκ -κολάπτεται τὸ αὐγὸ τοῦ φαρμακε-ροῦ φιδιοῦ ποὺ εἶναι ὁ Οἰκουμενι-σμός καὶ ὅπου διδάσκεται ἡ κα-ταγγελθεῖσα ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτά-του Μητροπολίτου Γλυφάδας κΠαύλου μετα-πατερικὴ θεολογία1

Παρατηροῦμε λοιπόν ὅτι ἐνῶ ἡπλειονότης τῶν Ἐπισκόπων κατα-δικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολο-γία στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου συνέβη τὸ ἑξῆςτραγελαφικό ἀντὶ νὰ ἐλεχθεῖ ὁΠερ γάμου γιὰ τὶς κακόδοξες θέ-σεις του ἐβραβεύθη ἀπὸ τοὺς δι -οργανωτὲς τοῦ Συνεδρίου καὶ τὸνΔημητριάδος κ Ἰγνάτιο παρόλοποὺ εἶναι γνωστὲς οἱ αἱρετίζουσεςθέσεις ποὺ ὑποστηρίζει καὶ διακι-νεῖ ὁ κ Ζηζιούλας ὡς ὁ θεωρητικὸςτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετὰ τοῦΒατικανοῦ γιὰ τὴν περαιτέρω προ-ώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὅμως κατὰ τὸν καθηγητὴ Δο-γματικῆς κ Μέγα Φαράντο laquoτὸὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεο-λογεῖν διὰ τὸν κ Ζηζιούλα εἶναι ἡλογική εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημο-νικὴ λογικήraquo καὶ ὄχι ἡ ὈρθόδοξηΠατερικὴ Παράδοση laquoὉ κ Ζηζιού-λας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργά-ζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας ὅπωςΘ Ἀποκάλυψις Ἁγ Γραφή Ἱ Πα-ράδοσις ἀποφάσεις τῶν ΟἰκουμΣυνόδων αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίαςπίστις κλπraquo Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖαὐτὲς τὶς ἔννοιες laquoοὐδένα σχε-δόν ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολο-γικόν του στοχασμόνraquo καταλήγει ὁΦαράντος Δηλ ὁ Περγάμου θεο-λογώντας ἐπαναλαμβάνει σὲ ἄλλησυχνότητα τὴν θεολογικὴ μέθοδοτοῦ Βαρλαάμ ποὺ ὡς γνωστὸν πο-λέμησε ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁ Πα-λαμᾶς διʼ αὐτῆς δὲ ναρκοθετεῖταικαὶ διαβρώνεται ἡ ὀρθόδοξη Πίστη

Ἐδῶ παρουσιάζουμε συγκεν-τρωτικὰ κακόδοξες θέσεις τοῦ μη-τροπ Περγάμου κ Ἰω Ζηζιούλαἐλπίζοντας ὅτι ἡ ἐπισήμανσή τουςθὰ εὐαισθητοποιήσει τὰ μέλη τῆς ἹΣυνόδου ὥστε νὰ ἐπιληφθοῦν τοῦθέματος καὶ νὰ πράξουν ὅτι ἡἘκκλησία ἀείποτε ἔπραττε ὅταντὴν ἀκεραιότητα τοῦ ποιμνίου ἐπι-βουλεύοντο οἱ ἑκάστοτε αἱρετικοί

1 ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΞεκινᾶμε μὲ τὴν ἐξέταση μιᾶς

θέσεως ndashθεμελιακῆς ἀξίας γιὰτοὺς οἰκουμενιστέςndash τὴ γνωστὴlaquoΒαπτισματικὴ Θεολογίαraquo ποὺ γιὰτὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖαἵρεση καὶ τῆς ὁποίας διδάσκαλοςεἶναι καὶ ὁ μητροπ Περγάμου

Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἀνατρέπει ὁλο-

τελῶς τὴν θεμελιακὴ διδασκαλίατῆς Ἐκκλησίας πὼς ὑπάρχει μόνοΜία Ἐκκλησία laquoεἷς Κύριος μία πί-στις ἓν βάπτισμαraquo (Ἐφ 4 5) Κατὰτὸν κ Ζηζιούλα καὶ τὴν laquoΒαπτισμα-τικὴ Θεολογίαraquo καὶ τὸ ἐκτὸςἘκκλησίας βάπτισμα εἶναι ἔγκυροἂν καὶ τελεῖται ἀπὸ αἱρετικό Μόνηπροϋπόθεση ποὺ θέτουν οἱ οἰκου-μενιστές εἶναι τὸ Βάπτισμα νὰ τε-λεῖται στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριά-δος Γράφει σχετικὰ ὁ ΠεργάμουlaquoΤὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅρι -ον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Τὸ Βάπτι-σμα Ὀρθόδοξον ἢ μή ὁριοθετεῖτὴν Ἐκκλησίαν ἡ ὁποία περιλαμβά-νει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδό-ξους Ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑ -πάρ χει Ἐκκλησίαraquo Ἀντιθέτως laquoἐν -τός τοῦ βαπτίσματος ἔστω καὶ ἂνὑπάρχη μία διάσπασις μία διαίρε-σις ἕνα σχίσμα δυνάμεθα νὰ ὁμι -λῶμεν διὰ Ἐκκλησίανraquo

Ἄρα μέσα στὰ βαπτισματικὰὅρια ποὺ θέτει ὁ κ Ζηζιούλας στοι-βάζονται Ὀρθοδόξοι καὶ αἱρετικοίπολλὰ βαπτίσματα καὶ πολλὲς αἱρε-τικὲς ldquoἐκκλησίεςrdquo Καὶ βέβαια διʼαὐτῆς τῆς θεωρίας παραβαίνονταικατάφορα πολλοὶ Ἱ Κανόνες καὶlaquoδιευκολύνεταιraquo ἡ ἐπικράτηση καὶστὸν ὀρθόδοξο χῶρο τῆς οἰκουμε-νιστικῆς ἰδεολογίας τῶν ἑτεροδό-ξων

Παραδείγματα α) Ἡ περὶ laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo αἱρετικὴ δο-ξασία ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστᾶ στὴνlaquoΣυμφωνία τοῦ Μπάλαμαντraquo ποὺἀποδέχτηκαν ὀρθόδοξες Ἐκκλη-σίες Στὸ κείμενο αὐτὸ διαβάζουμεπερὶ τοῦ laquoκοινοῦ βαπτίσματοςraquolaquoἈπὸ τὶς δύο πλευρὲς (ΡΚαθολι-κοὺς καὶ Ὀρθόδοξους) ἀναγνωρί-ζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ἐνεπι-στεύθη στὴν Ἐκκλησία Του δὲνδύναται νὰ θεωρῆται ὡς ἡ ἰδιοκτη-σία τῆς μιᾶς μόνον ἀπὸ τὶς Ἐκκλη-σίες μας Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναιπροφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβα-πτισμὸς ἀποκλείεταιraquo

β) Ἀλλὰ καὶ ὁ πατριάρχης κ Βαρ-θολομαῖος ἀποδέχτηκε τὴν αἵρεσηαὐτὴ σὲ laquoΚοινὸ Ἀνακοινωθὲνraquoμετὰ τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου(29695) μὲ τὴν δήλωση laquoΠαρακι-νοῦμε τοὺς πιστούς μας Καθολι-κοὺς καὶ Ὀρθοδόξους νὰ ἐνισχύ-σουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότηταςτὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βά-πτισμαraquo

γ) Τὸν Μάϊο τοῦ 2002 μὲ πρωτο-βουλία τοῦ καρδινάλιου ΒάλτερΚάσπερ καὶ μὲ συμμετοχὴ ἑτερο-δόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἕνωσης τῶν Ὀρθοδό-ξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γερμανία (KO-KiD) ὑπογράφτηκε κείμενο ἀμοι-βαίας ἀναγνώρισης τοῦ βαπτίσμα-τος ἑτεροδόξων-ὈρθοδόξωνlaquoΠαρʼ ὅλες τὶς διαφορὲς στὴν ἀντί-ληψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὑφίσταταιμεταξύ μας μία βασικὴ συμφωνίαὡς πρὸς τὸ βάπτισμα Γιʼ αὐτὸ καὶἀναγνωρίζουμε κάθε βάπτισμα ποὺἔχει τελεστεῖ μὲ τὴν συμβολικὴπράξη τῆς κατάδυσης στὸ νερὸ ἢτῆς ἐπίχυσης μὲ νερό Αὐτὴ ἡἀμφίδρομη ἀναγνώριση τοῦ βαπτί-σματος ἐκφράζει τὸν θεμελιωμένοστὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δεσμὸ τῆς ἑνό-τηταςraquo Ἄρα κι ἐδῶ ἔχουμε πλήρηἀποδοχὴ τοῦ βαπτίσματος τῶναἱρετικῶν

Ἔτσι ὁ κ Ζηζιούλας ἀντὶ laquoνὰἐλέγχει τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰτοὺς νουθετεῖ μήπως ἐπιστρέ-ψουν ἀπὸ τὴν πλάνην τωνraquo (ὅπωςσυνιστοῦν οἱ Πατέρες καὶ γράφει ὁἅγ Νικόδημος) ἀντὶ νὰ ἀποφεύγειτὶς συμπροσευχὲς (ὅπως οἱ ΟἰκουμΣύνοδοι ἔχουν νομοθετήσει) τολ -μᾶ ἀπὸ καθέδρας διδασκαλικῆς νὰlaquoἐπικυρώνειraquo τὸ αἱρετικὸ βάπτι-σμα ἀναβαθμίζοντας ἔτσι τὶς αἱρε-τικὲς κοινότητες σὲ laquoἐκκλησίεςraquo

Ὁ Ἅγ Ἀθανάσιος ὅμως (ἂνἀκόμα πιστεύουμε κι ἀκολουθοῦμετοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας) θε-ωροῦσε τὴν ὀρθὴ πίστη ὡς ἀπαραί-τητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐκπλή-ρωση τοῦ βαπτίσματος laquoὉ Σωτὴροὐκ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζεινraquoἀλλὰ πρῶτα εἶπε laquoμαθητεύσατεraquoκαὶ ὕστερα laquoβαπτίζετε ἵνʼ ἐκ τῆςμαθήσεως ἡ πίστις ὀρθὴ γένηταικαὶ μετὰ πίστεως ἡ τοῦ βαπτίσμα-τος τελείωσις προστεθῇ Πολλαὶγοῦν καὶ ἄλλαι αἱρέσεις λέγου-σαιτὰ ὀνόματα μόνον μὴ φρονοῦσαιδὲ ὀρθῶς ὡς εἴρηται μηδὲ τὴν πί-στιν ὑγιαίνουσα ἔχουσαι ἀλυσι-τελὲς (=χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα)ἔχουσι καὶ τὸ παρʼ αὐτῶν διδόμε-νον ὕδωρ λειπόμενον εὐσεβείᾳὥστε καὶ τὸν ραντιζόμενον παρʼ αὐ -τῶν ρυπαίνεσθαι μᾶλλον ἐν ἀσε-βείᾳ ἢ λυτροῦσθαιraquo (Μ ἈθανασίουΚατὰ Ἀρειανῶν 2 42-43 PG 26237B)

Γιʼ αὐτὴν κι ἄλλες παρόμοιες κα-κοδοξίες τίμησε ἡ Ἀκαδημία Βόλουκαὶ ὁ κ Ἰγνάτιος laquoτὸν βετεράνοτοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ Ζηζιούλα ὁὁποῖος ἀποτελεῖ κλασσικὸν παρά-δειγμα ὀρθοδόξου ἐκφυλισθέντοςἐκκλησιολογικῶς διὰ τῆς συμμε-τοχῆς του εἰς τὴν λεγομένην Οἰ -κουμενικὴν Κίνησινraquo (ΚαθηγητὴςἸω Κορναράκης) Οἱ Ἅγιοι ὅμωςποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκανγιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεωςἐθλίβησαν βλέποντας νὰ τιμᾶται ὁαἱρετίζων κ Ζηζιούλας ὄχι μόνονστὴν Ἀκαδημία μὰ καὶ μέσα στὸνναὸ τοῦ Θεοῦ

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ὅσα ἀκολου-θοῦν γίνεται κατανοητὸ γιατὶ τολ-μοῦμε νὰ χαρακτηρίζουμε ἕνα μη-τροπολίτη ὡς αἱρετικό διότι παρό-λο ποὺ οἱ θέσεις του ἔχουν κατη-γορηθεῖ ἐπὶ αἱρέσει συνεχίζει νὰτὶς κηρύττει μὴ δεχόμενος ἀντιρ-ρήσεις καὶ διάλογο γιʼ αὐτές

2 Η ΘΕΩΡΙΑΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Ἡ laquoβαπτισματικὴ θεολογίαraquoὅμως συμπλέκεται καὶ μὲ ἄλλεςαἱρετικὲς θωρίες laquoτῶν κλάδωνraquoτῶν laquoἀδελφῶν ἐκκλησιῶνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνων Τοῦτο φαίνεταιἀπὸ τὴν Συμφωνία στὸ Μπάλαμαντστὴν ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπο-

στηρίζεται ἡ θέση laquoΘεωροῦμεντὴν ἀμοιβαίαν ταύτην ἀναγνώρισιντῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητος τοῦβαπτίσματος παρὰ τὰς διαιρέσειςἡμῶν πλήρως σύμφωνον πρὸς τὴνἀέναον διδασκαλίαν ἀμφοτέρωντῶν ἐκκλησιῶνraquo Ἀλλʼ αὐτὰ laquoτὰσυμπεράσματα καὶ τὸ ὅλον Συμφω-νηθὲν Κείμενον ἀντιπροσωπεύουνΔυτικὸν σκεπτικισμόνraquo γράφει ὁκαθηγητὴς π Γεώργιος Δράγαςκαὶ ἡ laquoἀποδοχή των ὑπὸ Ὀρθοδό-ξων θεολόγων σημαίνει μᾶλλονσκόπιμον προδοσίαν τῶν ὀρθοδό-ξων θέσεων καὶ ὑποταγὴν εἰς τὰςδυτικὰς οἰκουμενιστικὰς προοπτι-κάςraquo2

Ὁ μητροπολίτης Περγάμου ἐπί-σης θεωρεῖ ὅτι laquoἡ Ἐκκλησία περι-λαμβάνουσα Χριστιανοὺς Ἀνατο -λῆς καὶ Δύσεως εἶναι rdquoἀοράτωςἡνωμένηrdquo (Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετι-κοί) καὶ ἀποδέχεται τὸ ἐφεύρηματοῦ Βατικανοῦ τὴν θεωρία τῶνldquoδύο πνευμόνωνrdquoraquo πρὸς ἅλωσιντῆς ὀρθοδοξίας Ἀπευθυνόμενοςλοιπόν ὁ κ Ζηζιούλας laquoπρὸς τὸνΠάπα Ἰωάννη Παῦλο Bʼ (τὸ 1998)ἐτόνιζε τὴν ἀνάγκη rdquoἐπιταχύνσεωςτῆς διαδικασίας ἀποκαταστάσεωςτῆς πλήρους κοινωνίας ἡμῶν[ὀρθοδόξων-παπικῶν] Ὡς εὐστό-χως ἐξέφρασε τοῦτο ἡ ὙμετέραἉγιότης (συνέχιζε τότε ὁ κ Ζηζιού-λας) ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύσις ἀποτε-λοῦν τοὺς δύο πνεύμονας διὰ τῶνὁποιων ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησίαraquo (περlaquo᾿Επίσκεψιςraquo ἀριθ 5593171998)

Ὥστε ἡ Μία Ἁγία καὶ ἄσπιλοςνύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχειlaquoδύο πνεύμονεςraquo καὶ ἀσφαλῶςδύο καρδιές Ὁ ἕνας πνεύμων ndashθὰσκεπτόταν κάθε ὀρθόδοξοςndash εἶναιὑγιής καθότι ὀρθόδοξος τὸ ἴδιοκαὶ ἡ μία καρδιά ἐνῶ ἀντιθέτως τὰἀντίστοιχα ζωτικὰ ὄργανα τῶν πα-πικῶν θὰ εἶναι ἄρρωστα καθόσοναἱρετικά Ὄχι λέγει ὁ κ ΖηζιούλαςὍλα τὰ ὄργανα καὶ αὐτὰ τῆς ἀσπί-λου Ἐκκλησίας ἔχουν πρόβλημαΚαὶ τὸ πρόβλημα θὰ λυθεῖ ὄχι ὅτανἀποκηρύξουν τὶς πλάνες τους οἱαἱρετικοί ὄχι ὅταν ἐπιστρέψουνστὴν Μία Ἐκκλησία καὶ ἀποδε-χθοῦν νὰ ἀρδεύεται ἡ ἄρρωστηκαρδιά καὶ ὁ ἄρρωστος πνεύμωνἀπὸ τὰ ὑγιῆ ἀλλὰ ὅταν ἐπιτευχθεῖlaquoἑνότηςraquo διὰ συμβιβασμῶν Που-θενὰ ἡ λέξις laquoμετάνοιαraquo ΓράφειlaquoἩ ἑνότης αὐτῶν εἶναι οὐσιώδηςδιὰ τὴν ὑγιᾶ ζωὴν τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίαςraquo (περ laquo᾿Επίσκεψιςraquo ὅππαρ) Καί laquoἩ ἑνότητα θὰ ἀπαιτή-σει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευ-ρές ldquoμιὰ προσαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶςδύο πλευρέςrdquo Γιὰ τοὺς Ὀρθοδό-ξους εἶπε (ὁ κ Ζηζιούλας) αὐτὸσημαίνει ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχειμιὰ καθολικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησίασὲ ἕνα ἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸἐκεῖνο τῶν ἐθνικῶν τους ἐκκλη-σιῶν καὶ ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμηςεἶναι ἡ παραδοσιακή της κεφαλήrdquoraquo(orthodoxia-paterikiblogspotcom)Καὶ ἄρα τὸν ρόλο τῆς κεφαλῆς σʼαὐτὸ τὸ ἀλλόκοτο laquoἐκκλησιαστικὸraquoσῶμα τῶν οἰκουμενιστῶν θὰ τὸνπαίξει ὁ αἱρετικὸς Πάπας

Ποιός δὲν κατανοεῖ ὅτι μὲ αὐτὰτὰ λόγια ὁ κ Ζηζιούλας κηρύσσειlaquoἕτερον Εὐαγγέλιονraquo Ποιός δὲνθλίβεται συνειδητοποιώντας ὅτιμὲ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ αὐτόν τὸν(καθʼ ὑπόθεσιν) ὀρθόδοξο ἐπίσκο-πο τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῆςlaquoΒαπτισματικῆς Θεολογίαςraquo τῆςlaquoθεωρίας τῶν κλάδωνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνωνraquo ρίπτονται εἰς τὸνκάλαθον τῶν ἀχρήστων χιλιάδεςσελίδες ἀπὸ τὰ Πατερικὰ κείμεναδιὰ τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες καταπο-λέμησαν τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρε-τικῶν Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεταιὅτι ἀπροκάλυπτα ὁ Περγάμου ἀπο-δέχεται ὅτι ἡ μάνα του ὀρθόδοξηἘκκλησία εἶναι ἄρρωστη συκο-φαντώντας την ἀσπλάχνως ἀφοῦπροϋπόθεση νὰ καταστεῖ ὑγιὴςεἶναι ἡ ἕνωσή της διὰ συμβιβασμῶνμὲ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία Οἱ ἐπί-σκοποι (κι ὄχι μόνο αὐτοὶ) ποὺ βλέ-πουν τοὺς διπλωματούχους οἰκου-μενιστὲς νὰ διαλύουν τὴν Ἐκκλη-σία θὰ μείνουν ἀπαθεῖς

3 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Μέχρι σήμερα οἱ πολλοὶ γνώρι-ζαν ὅτι ὁ μητρ Περγάμου εἶναι ὑ -ποστηρικτὴς τῆς αἱρετικῆς laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo καὶ τῆς laquoθε-ωρίας τῶν κλάδωνraquo Οἱ καθηγητὲςὅμως Μ Φαράντος Ἰω Κορναρά-κης π Δημ Μπαθρέλλος π ΝικΛουδοβίκος Χρ Σταμούλης κἄδιακρίνουν ὑπερβολές ὄχι μόνοστὶς ἄλλες πλευρὲς τοῦ ἔργου τουἀλλὰ καὶ σʼ ἐκεῖνο ποὺ διαπραγμα-τεύεται περὶ τῆς laquoεὐχαριστιακῆςἐκκλησιολογίαςraquo χρεώνοντάς τουδηλαδὴ μιὰ ἀκόμα δεινὴ αἵρεση

Γράφει ὁ καθηγ Δογματικῆς ΧρΣταμούλης στὸ laquoἌσκηση καὶ Εὐχα-ριστίαraquo Γιὰ τὴν laquoεὐχαριστιακὴἐκκλησιολογίαraquo ἡ προτεραιότηταβρίσκεται στὴν Εὐχαριστία ἡ ὁποίαθεωρεῖται ὡς ἡ μοναδικὴ ἔκφρασηἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας Μὲ τὴνθεωρία (ὅπως τὴν διδάσκει ὁ κ ἸωΖηζιούλας) laquoφθάσαμε σὲ μία ἐκ -κλησιολογία ὅπου δὲν ὑπάρχει θέ-ση οὔτε γιὰ ἱερέα ἀλλὰ οὔτε καὶγιὰ λαϊκό ὅπου ἀγνοεῖται ἡ ἐκ -κλησιαστικὴ κοινότητα παρόλοτὸν λεκτικὸ ὑπερτονισμό τουςΤού τη ἡ ἐκστατικότητα ἄλλωστεἐμφανίζεται σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ ἔργοτοῦ Ἰω Ζηζιούλα καθὼς διατρέχειμὲ τὴν ἴδια ἔνταση τὴν Τριαδολο-γία (ὀντολογικὴ προτεραιότητα τοῦΠατέρα) Ἄμεσο ἀποτέλεσμα ὅ -λων τῶν παραπάνω ἡ ἰδεολογικο-ποί ηση τῆς πίστηςraquo Αὐτὴ ἡ θέσηlaquoἀποτελεῖ πράξη ἀποδόμησης τῆςἘκκλησίας πράξη διαίρεσης τοῦκοινοῦ σώματος Ὑποδηλοῦν ὅτιἡ Εὐχαριστία τῶν Ἐνοριῶν δὲν εἶ -ναι αὐτοτελὴς καὶ αὐτόνομος ἀλ -λὰ προέκταση τῆς εὐχαριστίας τοῦἘπισκόπου καὶ ὅτι συνεπῶς ἡ ἐνο-ρία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ldquoκαθο-λικὴ ἐκκλησίαrdquoraquo (Χρ Σταμούλη)

Ἡ κατάστρωση τοῦ μακρόπνοουσχεδίου γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθο-δοξίας ἀνήκει στὸ Βατικανό ἀλλʼ ἡ

laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquo καὶἡ κατασκευὴ ἑνὸς Πρωτείου μὲὀρθόδοξα ὑλικά ποὺ ἀποδέχτηκενὰ κατασκευάσει ὁ κ Ζηζιούλαςἔχουν σκοπὸν νὰ παραπλανήσουντοὺς Ὀρθοδόξους γιὰ νὰ ἀποδε-χθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμε-νισμοῦ

4 Εὐχαριστιακὴἐκκλησιολογία καὶ

στὸ βάθος τὸ ΠΡΩΤΕΙΟΜὲ διάφορα κείμενα λοιπόν ὁ

Περγάμου κηρύσσει τὴν κακόδοξηlaquoΕὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoἈντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ἀποτε-λοῦν τὸ βιβλίο του laquoἩ Κτίση ὡςΕὐχαριστίαraquo καὶ τὸ ἄρθρο-ὁμιλίαlaquoὉ ἐπίσκοπος ὡς προεστὼς τῆςΘείας Εὐχαριστίαςraquo

Στὸ βιβλίο αὐτὸ ndashκατὰ τὸν Φα-ράντοndash laquoὁ κ Ζ ἐξαίρει τὴν θ Εὐχα-ριστία μονομερῶς ὡς ἀναφορὰ δώ-ρων πρὸς τὸν Θεό παραθεωρεῖ δὲἢ καὶ στηλιτεύει τὸν χαρακτῆρααὐτῆς ὡς θυσίαςraquo Στὸ συγκεκρι-μένο ἔργο τοῦ κ Ζηζιούλα παρατη-ρεῖται laquoὁ τέλειος παραμερισμὸςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆςἘκκλησίας ndashὁ κ Ζ ὁμιλεῖ διαρκῶς(σσ γενικὰ) περὶ Ἐκκλησίας ἢ χρι-στιανικῆς Ἐκκλησίαςndash ἡ ἀποψίλω-σις τῆς θ Εὐχαριστίας ὡς ἁπλῆςεὐχαριστιακῆς ἀναφορᾶς ndashἓν στοι-χεῖον ἀποδεκτὸν ἐπὶ οἰκουμενικῆςβάσεωςndash μὲ σύγχρονον ἀπόρριψιντοῦ ἰδίου ndashδιὰ τοὺς Ὀρθοδόξουςndashχαρακτῆρος αὐτῆς ὡς θυσίας ἡ τε-λεία περιφρόνησις τῆς παραδόσε-ως ἡ τελεία ἀποσιώπησις τῶνΟἰκουμ συνόδωνraquo

Ἀλλʼ καὶ ὁ καθηγητὴς Κορναρά-κης ἐξασκεῖ κριτικὴ στὸ ἴδιο ἄρθροκαὶ εἰδικὰ στὸ ἑξῆς σημεῖο laquoΤὸ κα-τεξοχὴν ἔργον τοῦ Ἐπισκόπου(γράφει ἐκεῖ ὁ κ Ζηζιούλας) εἶναι ἡπροεδρία τῆς Θ ΕὐχαριστίαςὍλα τὰ ἄλλα ἔργα του εἶναι δευ-τερεύοντα γιατὶ ὅλα τὰ ἄλλα νοη-ματίζονται ἀπὸ τὴ σχέση τοὺς μὲ τὴΘ Εὐχαριστία Ὁ Ἐπίσκοπος στὴνοὐσία δὲν εἶναι διοικητής εἶναι λει-τουργός εἶναι εἰκὼν Χριστοῦ δὲνμποροῦμε νὰ παρακάμψουμε τὴνεἰκόνα καὶ νὰ φθάσουμε ἀπευθείαςστὸ πρωτότυπο Μὲ ἄλλα λόγια δὲνμποροῦμε νὰ προσευχόμεθα ἀπευ-θείας στὸ Χριστό ἀλλὰ πρέπει νὰπαρεμβάλλεται ἡ εἰκόνα του ὁ Ἐπί-σκοποςraquo Διαφορετικὰ laquoἡ ἐπικοινω-νία μας μὲ τὸ Θεὸ παρακάμπτει τὸνἀνθρωπο καὶ πραγματοποιεῖταιμέσῳ τῆς φαντασίαςraquo

Ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδεικνύον-ται φαντασιώσεις τοῦ κ Ζηζιούλαἀφοῦ κατὰ τὸν καθηγητὴ Κορνα-ράκη ἂν laquoἀνατρέξουμε στὸ κείμε-νο τῆς Θ Λειτουργίας στὸ Ἱερατι-κόν θὰ ἰδοῦμε ὅτι ἄλλος εἶναι τὸκέντρο τῆς Θ Εὐχαριστίας καὶ ὄχιὁ Ἐπίσκοποςraquo Στὸ Ἱερατικόν λοι-πόν διαβάζουμε πὼς ὁ ἱερέας laquoπρὸτοῦ τέμπλου θὰ ζητήσει τὴν ldquoχεῖ -ραrdquo τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ γιὰ νὰἐπιτελέσει τὴν ἀναίμακτο θυσίαldquoΚύριε ἐξαπόστειλόν μοι τὴν χεῖράσουrdquoraquo καὶ ὄχι laquoτὴν χεῖρα τοῦοἰκείου ἐπισκόπουraquo Στὴν ἀκολου-θίαν τῆς Ἀναφορᾶς laquoἡ πρόσκλησητοῦ λαοῦ νὰ προσέλθει γίνεταιδιὰ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου καὶ ὄχιδιὰ τοῦ Ἐπισκόπου ldquoΛάβετε φάγε-τεrdquo Γιὰ τὴν καθαγίαση τῶν τιμίωνδώρων ὁ ἱερέας λειτουργὸς ἀπευ-θύνεται πρὸς τὸν Κύριο ποὺ εἶναισυγχρόνως θύτης καὶ θῦμα Καὶστὸ σημεῖο τοῦτο ἡ παρουσία ἢ με-τοχὴ τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀνύπαρ-κτη ldquoΚαὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτοντοῦτονrdquo Πρὸ τῆς Θ μεταλήψεωςκαὶ πάλι ἡ σχετικὴ εὐχὴ τοῦ ἱερέωςθὰ ἀπευθυνθεῖ στὸν θυσιασθένταΚύριο καὶ ὄχι στὸν Ἐπίσκοπο ldquoΠρό-σχες Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καὶ ἐλθὲεἰς τὸ ἁγιάσαι ἡμᾶςrdquo Ἀπὸ τὸ κεί-μενο αὐτὸ τῆς Θ Λειτουργίας δὲνπροκύπτει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναιπροεστὼς τῆς Θ Εὐχαριστίας μὲτὸ νόημά ποὺ θέλει ὁ Σεβ κ Ἰωάν-νης Ζηζιούλαςrdquo Ἡ Θ Λειτουργίαλοιπόν εἶναι ἀκραιφνῶς χριστο-κεντρικὴ καὶ καθόλου ἐπισκοπο-κεντρική Ὁ Ἐπίσκοπος μνημο-νεύεται (ἁπλῶς) ὡς ὁ ἐκκλ διοικη-τικὸς προϊστάμενοςraquo (ΚορναράκηἸω ldquoΘεοδρομίαldquo Ἰαν 2006)

Ἀπʼ αὐτὴ τὴ θέση καὶ ὕβρι τοῦ κΖηζιούλα προκύπτει καὶ τὸ ἑξῆςἐρώτημα Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος εἶναιαἱρετικός ἀλλὰ δὲν ἔχει καταδικα-σθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο οἱ πιστοὶποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἐπικοινωνία μὲαὐτόν δὲν μποροῦν νὰ ἐπικοινω-νήσουν μετὰ τοῦ Θεοῦ

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκκλησιολογίατοῦ Περγάμου χωρὶς τὴν παρέμ-βαση τοῦ ἐπισκόπου εἶναι ἀδύνατηἡ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἐπικοινωνία Σύμ-φωνα μὲ σύμπασα τὴν ἐκκλησια-στικὴ ἱστορία ὅμως καὶ τοὺς βίουςτῶν Ἁγίων ἀσφαλῶς ἡ ἐπικοινωνίαμετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατὴ καὶχωρὶς τὴν παρέμβαση τοῦ Ἐπισκό-που ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγ Μάξι-μο τὸν Ὁμολογητή παρʼ ὅλο ποὺδὲν ἀνεγνώριζε 4 Πατριάρχες ndashποὺἦσαν laquoὀρθόδοξοιraquo μόνον κατʼ ὄνο-μα ἀλλʼ αἱρετικοὶ στὰ φρονήματαndash τῶν ὁποίων ἀκριβῶς ἡ αἵρεσηἀποτελοῦσε ἐμπόδιο νὰ ἑνωθεῖ μὲτὸ Θεό Ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγΓρηγόριο τὸν Παλαμᾶ ὅταν καθαι-ρέθηκε καὶ φυλακίστηκε ἀπὸ τὸνπατριάρχη Καλέκα ἡ προσευχή τουδὲν ἦταν ψευδὴς ἢ φανταστικὴ(ὅπως θέλει ὁ κ Ζηζιούλας) ἐπειδὴτάχα δὲν δεχόταν νὰ παρεμβάλλε-ται ἡ εἰκόνα τοῦ αἱρετικοῦ Πα-τριάρχη Καλέκα Ὅπως συνέβη μὲἉγίους ποὺ ἐδιώκοντο ἢ εἶχαν κα-θαιρεθεῖ ἀπὸ κακόδοξους Πα-τριάρχες δηλ τοὺς Ἁγίους Ἀθανά-σιο Ἰωάννη Χρυσόστομο ἸωάννηΔαμασκηνό Θεόδωρο Στουδίτη(ποὺ χωρὶς νὰ μνημονεύει τὸν Ἐπί-σκοπο τελοῦσε Θ Λειτουργία στὴφυλακή) Ἀθανάσιο Πάριο Νεκτά-ριο Αἰγίνης κλπ

Ἡ laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoτοῦ κ Ζηζιούλα τελικά εἶναι ὁ Δού-ρειος ἵππος μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰἑνωθεῖ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶνμελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίαςμὲ τὸ Βατικανό Διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴποὺ laquoκάθε εξουσίαraquo στὴν Ἐκκλησία

(laquoἁγιαστική ποιμαντικὴ καὶ ἡ λεγο-μένη διοικητικήraquo) laquoπηγάζει ἀπὸ τὴνεὐχαριστίαraquo καὶ αὐτὸν ποὺ κατέχειτὴν laquoπροεδρία τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquoτότε ὁ Προεστὼς τῆς Εὐχαριστίαςμεταμορφώνεται σὲ πηγὴ εξουσίαςκαὶ αὐθεντίας στὴν σεβασμιότητατοῦ ὁποίου ἀνήκει ἀπόλυτη ὑπακοήἀφοῦ θὰ εἶναι περιβεβλημένος ὅλοτὸ μυστηριακό ἐσχατολογικὸ καὶθεσμικὸ φορτίο ἱερότητος ἄνευ μά-λιστα τοῦ ὁποίου (ὅπως εὐθέως δι-δάσκει ὁ Περγάμου) δὲν εἶναι δυ-νατὸν νὰ προσεγγίσουμε τὸν ΚύριοἜτσι παρακάμπτεται καὶ ἀπὸ τὴνΛειτουργία καὶ ἀπὸ τὴν καθημερινὴζωὴ ὁ λατρευόμενος Κύριος ὁlaquoπροσφέρων καὶ προσφερόμενοςraquoΧριστός καὶ τὴ θέση του καταλαμ-βάνει ὁ Προεστώς πίσω ἀπὸ τὸνὁποῖο κρύβεται ἐπιμελῶς καὶ θὰ κά-νει τὴν ἐμφάνισή του ἐν τῷ καταλ-λήλῳ καιρῷ τὸ ἀποκρουστικὸ πρό-σωπο καὶ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὅπωςτοῦτο διαπιστώθηκε εἰς τὸ Θʼ Δια-χριστιανικὸ Συμπόσιον (Δεκέμβριος2005) παπικῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἐκεῖαἱρετικοὶ καὶ ὀρθόδοξοι συμφώνη-σαν πώς laquoἡ ldquoΕὐχαριστηριακὴ ἐκ -κλησιολογίαrdquo εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπο-τελέσει σημαντικὴ βάση προσεγγί-σεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν στὰ πλαί-σια τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου γιὰτὴν κατανόηση τῆς λειτουργίας τοῦἘπισκοπικοῦ πρωτείου στὴν τοπικὴἐκκλησία στὰ πλαίσια τοῦ Μυστηρί-ου τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquo (Κορναρά-κη Ἰω)

Ὅπως βλέπουμε ldquoΕὐχαριστη-ριακὴ ἐκκλησιολογίαrdquo καὶ Πρωτεῖοπᾶνε μαζί Ἔτσι στὶς 23 Φεβρου -αρίου 2008 στὴν Ἀκαδημία τοῦ Βό-λου ὁ κ Ζηζιούλας ἐρωτώμενος γιὰτὸ Μυστή ριο τῆς Ἱεραρχίας δὲν δι-στάζει νὰ συγκρίνει τὰ ἀσύγκριτατολμᾶ νὰ εἰσάγει τὴν laquoεἰ δωλολα-τρικὴraquo ἔννοια τῆς ἀναλογίας με-ταξὺ τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος καὶ θεολογεῖ περὶ τῆςἉγίας Τριάδος μὲ ἐφόδιο ὄχι τὸνθεῖο φωτισμό ἀλλὰ τὸν ὀρθολογι-σμό ποὺ ἀνέκαθεν ἐξάγουν τὰ βα-τικάνεια προτεσταντικὰ καὶ οἰκου-μενιστικὰ ἐργαστήρια Καὶ ὅλα αὐτὰτὰ κάνει μὲ ποιά σκοπιμότητα Γιὰνὰ δικαιολογήσει τὸ Πρωτεῖο τοῦΠάπα Μᾶς διδάσκει λοιπόν τὴν κα-κόδοξη θεωρία ὅτι μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ἔχουμε κάποιου εἴδουςlaquoδιαβάθμισηraquo Μᾶς λέγει laquoοὔτε λί-γο οὔτε πολύ ὅτι ὁ Κύριος εἶναιδεύτερος Θεόςraquo Ἂς ἀκούσουμετοὺς κακόδοξους λόγους του

laquoὉ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτωςγεννᾷ τὴν Ἱεραρχία Ὀντολογικὰ ἡἹεραρχία ὑπάρχει καὶ στην ἉγΤριάδα Ἡ πηγή ἡ Ἀρχή εἶναι ὁ Πα-τήρ ἀπὸ κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπατῆς Ἁγ Τριάδος Στὴν Ἁγία Τριάδαλοιπόν ἔχουμε μία διαβάθμιση δὲνἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξηἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μετα-φέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλονἘὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα τό-τε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆςαἰτιότητος Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναικάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέ-ψουμεraquo

Σταματοῦμε ἐδῶ γιὰ νὰ παραθέ-σουμε λίγες φράσεις τῶν θεοφωτί-στων θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας τοῦἁγ Γρηγορίου καὶ τοῦ ἁγ Συμεὼντοῦ νέου θεολόγου ποὺ κάνουνσκόνη τοὺς ἀφώτιστους συλλογι-σμοὺς ποὺ ἔχει πλάσει μὲ τὸ μυαλότου καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ κ Ζηζιούλαςμεταφέροντας ἀνθρώπινες ἔννοιεςστὸ Θεό Γράφει ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁΘεολόγος laquoΛίαν αἰσχρόν ἐκ τῶνκάτω τῶν ἄνω τὴν εἰκασίαν λαμβά-νειν καὶ τῶν ἀκινήτων ἐκ τῆς ρευ -στῆς φύσεωςraquo Καὶ συνεχίζει laquoΔιό-τι δὲν πρέπει νὰ μεταφέρουμεστὸν Θεὸ καὶ ὅλες τὶς ἀνθρώπινεςκαὶ τῆς δικῆς μας συγγενείας ὀνο-μασίες Καθὼς ἡ διαφορὰ εἰς τὴνἀποκάλυψιν καὶ ὄχι τῆς πρὸς ἄλλη-λα σχέσεως διάφορον ἔκαμε δια-φορετικὴν καὶ τὴν ὀνομασία Πα -τὴρndashΥἱὸςndashἍγιον Πνεῦμαraquo Καὶ ἀλ -λοῦ laquoΤὸ αἴτιον δὲν εἶναι ἀρχαιότε-ρον ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν ὁποίων εἶναιαἴτιον Διότι οὔτε ὁ ἥλιος εἶναι ἀρ -χαιότερος ἀπὸ τὸ Φῶςraquo3

Καὶ μιὰ μικρὴ ἔνδειξη ἀπὸ τὸν ἅγΣυμεών τοῦ πῶς θεολογοῦν οἱἍγιοι καὶ πῶς αἱρετίζει ὁ κ Ζηζιού-λας καὶ ἀκόμα πῶς ἀντιμετώπιζανοἱ Ἅγιοι τοὺς κακόδοξους τῆςἐποχῆς τους (Περισσότερα γιὰαὐτὴ τὴν laquoτερατώδη αἵρεσηraquo στὸνἅγιο Συμεών)

Ἰσχυρίζονται κάποιοι (λέγει ὁἍγιος) πὼς laquoμείζων ὁ Πατὴρ τοῦΥἱοῦ καθ᾿ ὃ αἴτιός ἐστι τῆς ὑπάρξε-ως τοῦ Υἱοῦraquo Καὶ κατακεραυνώνεικάθε ἕνα ποὺ θεολογεῖ κακοδόξωςὅπως ὁ κ Ζηζιούλα laquoΕἰ ἀδιαίρετοςἦν ἡ παναγία Τριάς τίς ἐδίδαξετίς ἐπενόησε μέτρα καί βαθμούςπρῶτον καὶ δεύτερον μεῖζον καὶἔλαττον ἐν αὐτῇ Τίς τοῖς ἀθεάτοιςκαὶ ἀγνώστοις καὶ πάντῃ ἀνερμη-νεύτοις καὶ ἀκατανοήτοις ταῦταἐξέθετο Τὰ γὰρ ἀεὶ ἡνωμένα καὶἀεὶ ὡσαύτως ὄντα ἀλλήλων πρῶταεἶναι οὐ δύνανταιraquo4

Εἶναι δυνατόν λοιπόν Σεβα-σμιώτατοι νὰ ἔχει ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία δύο θεολογίες Μία τῶνἉγίων καὶ μία τοῦ μητροπολίτουΠεργάμου κ Ζηζιούλα

Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὴσυν έχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ Ζηζι-ούλα

laquoἩ εὐχαριστιακὴ κοινότητα εἶναιδομημένη ἱεραρχικά Ὁ πρῶτοςἔχει τὴν τιμὴ καὶ προηγεῖται μόνογιατὶ ἐλεύθερα τὸν ἀποδέχονται οἱμετʼ αὐτόν Τὸ πρότυπο τῆς εὐχα-ριστιακῆς ἱεραρχίας εἶναι ἡ ἉγΤριάδα στὴν ὁποία σαφῶς καὶὑπάρχει ἱεραρχία (βλ ldquoὁ Πατήρ μουμείζων μού ἐστιrdquo) ἀλλὰ ἡ προσω-πικὴ ἱεράρχηση (ποτὲ πχ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάλουμε πρῶτο τὸ ἍγιοΠνεῦμα ἢ τρίτον τὸν Υἱό) δὲν συν -επάγεται μείωση τῆς οὐσίας δηλὀντολογικὴ ἱεράρχηση τὰ τρίαπρόσωπα εἶναι ἴσα καὶ ταυτίζονταικατὰ τὴν οὐσίαraquo5

Ὁ Μ Βασίλειος ὅμως διαφωνεῖριζικὰ μὲ τὸν κ Ζηζιούλα laquoΓιὰ τὸνΠατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἍγιοΠνεῦμα διδάσκοντας ὁ Κύριος δὲν

χρησιμοποίησε μαζὶ κι ἀρίθμησηΔὲν εἶπε δηλ Στὸν πρῶτο καὶ δεύ-τερο καὶ τρίτο Οὔτε Σʼ ἕνα καὶ δύοκαὶ τρία Ἕνας εἶναι ὁ Θεὸς καὶΠατέρας ἕνας κι ὁ μονογενὴς Υἱὸςκι ἕνα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο Καθεμιὰἀπὸ τὶς ὑποστάσεις τὴν ἐξαγγέλ-λουμε μονωμένα Κι ἂν χρειασθεῖνὰ τὶς συναριθμήσουμε δὲν γλι -στρᾶμε μὲ ἀπαίδευτη ἀρίθμηση σὲἔννοια πολυθεΐας Γιατὶ δὲν ἀριθ-μοῦμε προσθέτοντας γιὰ νʼ αὐξή-σουμε τὸ ἕνα σὲ πλῆθος λέγονταςἕνα καὶ δύο καὶ τρία οὔτε πρῶτοκαὶ δεύτερο καὶ τρίτο ldquoἘγὼ Θεὸςπρῶτος κι ἐγὼ κατόπινrdquoraquo

Ἂς δοῦμε σὲ ἀντιπαράθεση τώ-ρα τὶς συνεχιζόμενες βλασφημίεςτοῦ Ζηζιούλα ποὺ γράφει laquoὉ Υἱὸςεἶναι ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάζουμε τὸν Υἱὸ πάνω ἀπὸτὸν Πατέρα ἢ δίπλαndashδίπλα Ἴσον μὲτὸν Πατέρα Ἐὰν μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ὑπάρχει Ἱεραρχία πῶςεἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία ποὺ εἰκο-νίζει τὴν Ἁγία Τριάδα νὰ μὴ ἔχειἹεραρχία Ἀκόμη καὶ μέσα στὸσῶμα τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὸνΠέτρο ὁ ὁποῖος ὁπωσδήποτε ξεχω-ρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλ λουςraquo6 Ὡς πρὸς τίξεχωρίζει ὁ Πέτρος δὲν μᾶς τὸ ἐξη-γεῖ θεολογικά μόνο μὲ τὴν Παπική-Λατινικὴ λογικὴ ποὺ ἀποδέχεται ὁ κΖηζιούλας μόνο ἔτσι ξεχωρίζει ὁΠέτρος Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία ξε-χώρισε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννηστὸν ὁποῖο ἀπέδωσε μόνο σʼ αὐτόνἀπὸ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους τὸὄνομα τοῦ θεολόγου

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἱρετικὴ θεολογίατοῦ κ Ζηζιούλα περὶ Ἁγίας Τριά-δος διαστρεβλώνει τὸ μυστήριότης καὶ κατόπιν φέρνει τὸ θέμαἐκεῖ ποὺ στοχεύει ὅλη αὐτὴ ἡ αἱρε-τικὴ θεολογία του στὸν Πέτρο καὶστὸν Πάπα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸτὸν Πέτρο Καὶ τελειώνει laquoΤὸ κε-φάλι δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει προτε-ραιότητα ἔναντι τοῦ ποδιοῦἘπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει τὴν ἰδιό-τητα τοῦ πατέρα μέσα στὴν Ἐκκλη-σία γιʼ αὐτὸ κάθεται εἰς τύπον καὶτόπον τοῦ ΠΑΤΡΟΣ Ἐὰν στὴνὕπαρξή μας καταργήσουμε τὴνἹεραρχία καταργοῦμε τὴν προσω-πικὴ ἑτερότητα Θεωροῦμε τὸνἑαυτό μας αὐθύπαρκτοraquo Γιὰ νὰμὴν laquoξεγελιόμαστε λοιπόν ἀπὸτὴν πονηρὴ ὁρολο γίαraquo πρέπει νὰκαταλάβουμε πὼς ἐδῶ ὁ κ Ζηζιού-λας διδάσκει τὸ ἐξωφρενικό πὼςlaquoτάχα ἡ Ἐκκλησία εἰκονίζει τὴνἉγία Τριάδα Μὲ τὶς λέξεις περι-γράφεται ἡ ἀναλογία τοῦ Ἀκινάτηκαὶ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα θεμελιώ-νεται ὀντολογικὰ γιὰ πάντα στὸνὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ σὰν lʼ esse ipsumsubsistensraquo7

Ἔτσι laquoἐπινοεῖ (ὁ κ Ζηζιούλας)καὶ μία θανατηφόρο Τριαδολογία ἡὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν ἀναγνώρισητοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα Ἑρμη-νεύει τὸν Πατέρα σὰν Θεό σὰνὀντο-λογικὴ Ἀρχὴ τῆς ΤριάδοςἘνῶ οἱ Πατέρες ἔβλεπαν τὸν Πα-τέρα σὰν Αἰτία κινήσεως τῆς Τριά-δοςraquo καὶ τὴν laquoὕπαρξη τῶν Τριῶνπροσώπων τῆς Ἁγ Τριάδος ταυτό-χρονη Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ ἕνωσητῶν δύο φύσεων στὴν ὑποστάσητοῦ Υἱοῦ ὑπῆρξε ταυτόχρονη laquoἊςδοῦμε γιὰ ἄλλη μία φορά τί ἔχει νὰμᾶς πεῖ ἐπὶ τοῦ θέματος ὁ ἅγ Μά-ξιμος ldquoὁ Πατέρας δὲν ἀπόκτησεἐκ τῶν ὑστέρων τὸ ὄνομα οὔτε ὡςἀξίωμά ποὺ ἔλαβε ἐκ τῶν ὑστέρωννοοῦμε τὴν Βασιλεία ΔΕΝ ΕΧΕΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡ-ΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΒΑ-ΣΙΛΕΥΣ Γιατὶ ἡ σχέση μεταξὺ τῶνΤριῶν Προσώπων ὑποδηλώνει τὴνσυνύπαρξή τους καὶ δὲν ἐπιτρέπειαὐτά τῶν ὁποίων εἶναι καὶ λέγεταισχέση νὰ θεωροῦνται μεταγενέ-στερα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλοrdquoraquo8

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ θὰ μπορούσαμενὰ ποῦμε ὅτι ὀρθοδοξεῖ ὁ κ Ζηζι-ούλας ἢ μήπως εἶναι αὐτὸς (ὅπωςὑποστηρίχτηκε) laquoποὺ ράβει τὸὈρθοδοξο κουστούμι τοῦ Πάπαraquo

Στὸ σημεῖο αὐτό θὰ παρουσιά-σουμε κάποιες ἀκόμα παπικὲς καὶὀρθόδοξες δηλώσεις καὶ κείμεναποὺ δείχνουν ὅτι ἔχει δρομολογη-θεῖ (καὶ ὑφίσταται ἐν μέρει) ἡ ἐξί-σωσι τῆς αἱρετικῆς laquoἐκκλησίαςraquoτῶν Παπικῶν μὲ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία καὶ ἡ Ἕνωση τους μὲ κα-μουφλαρισμένο τὸ Πρωτεῖο καὶ τὸναἱρετικὸ Πάπα Πρῶτο ὡς εἰκονί-ζοντα τὸν Θεὸ Πατέρα

Ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Βʼστὴν Ἐγκύκλιόν του ldquoἽνα ἓν ὦσινrdquoγράφει Εἴθε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα laquoνὰφωτίση ὅλους τοὺς ἐπισκόπους καὶθεολόγους τῶν Ἐκκλησιῶν μαςγιὰ νὰ δυνηθοῦμε νὰ βροῦμε ὁἕνας μαζὶ μὲ τὸν ἄλλον τὶς μορφέςστὶς ὁποῖες αὐτὴ ἡ διακονία (τοῦἐπισκόπου Ρώμης) δύναται νὰπραγματοποιῆ μίαν διακονίαν τῆςἀγάπης ποὺ θὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸτοὺς μὲν καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλουςraquo9Ὅπως βλέπετε τὸ παπικὸ Πρωτεῖοἐπειδή ldquoσοκάρειrdquo (καὶ γιὰ νὰ μὴ ldquoσο-κάρειrdquo) τὸ βάπτισαν ldquoδιακονίαrdquo

Ἂς δοῦμε πῶς ἐννοοῦν οἱ ἴδιοιοἱ Παπικοὶ τέτοιες ἐκφράσεις Μιὰπερικοπὴ ἐγγράφου τῆς ΠαπικῆςἘπιτροπῆς Πίστεως μᾶς διαφωτί-ζει laquoἩ ἑνότης τῆς Εὐχαριστίας καὶἡ ἑνότης τοῦ συνόλου τῶν Ἐπι-σκόπων μαζὶ μὲ τὸν Πέτρον καὶ ὑπὸτὸν Πέτρον ὄχι ἀνεξάρτητες ἡ μίαἀπὸ τὴν ἄλλην εἶναι ρίζα τῆς ἑνό-τητος τῆς Ἐκκλησίαςraquo (Εἰς Θεο-δώρου Ε ὅπ παρ) Τὸ Βατικανὸμιλᾶ ἐδῶ ξεκάθαρα περὶ ὑποταγῆςὅλων στὸν Πέτρον δηλ στὸν Πά-πα Σὰν κάτι νὰ θυμίζει ἀπὸ τὴν Ζη-ζιούλεια laquoἐκκλησιολογίαraquo αὐτό

laquoὉ Πάπας Βενέδικτος ἔχει πῆ(1976) ldquoἩ Ρώμη ἐν σχέσει πρὸςτὴν διδασκαλίαν περὶ πρωτείουδὲν πρέπει νὰ ζητῆ ἀπὸ τὴν Ἀνα-τολὴν περισσότερον ἀπὸ ὅτι δια-τυπώθηκε καὶ βιώθηκε κατὰ τὴνπρώτην χιλιετίαν Ὅταν ὁ ΠατρἈθηναγόρας τὴν 25767 κατὰ τὴνἐπί-σκεψιν τοῦ Πάπα στὸ Φανάριχαρακτήριζε αὐτὸν ὡς διάδοχοντοῦ Πέτρου ὡς πρῶτον στὴν τιμὴνἀνάμεσά μας ὡς τὸν Προκαθήμε-νον τῆς ἀγάπης βρισκόταν στὸστόμα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐκκλη-σιαστικοῦ ἡγέτου τὸ οὐσιῶδες πε-

ριεχόμενον τῶν περὶ πρωτείουἐκφράσεων τῆς πρώτης χιλιετίαςκαὶ περισσότερα δὲν πρέπει νὰἀπαιτῆ ἡ Ρώμηrdquoraquo10

Πίσω λοιπόν ἀπὸ τὴν μετα-πατε-ρικὴ καὶ βαπτισματικὴ θεολογίατὴν θεωρία τῶν κλάδων καὶ τὴνεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία κρύ-βεται ἡ περιπόθητη ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν Καὶ τὴν ἕνωση αὐτὴ οΖηζιούλας καὶ ὅλο τὸ οἰκουμενι-στικὸ τιμ τὴν βλέπει ὡς ἕνωσηἐξωτερική ὡς ἕνωση μὲ ἀμοιβαῖεςπαραχωρήσεις ὡς ἕνωση ὑπὸ τὸνΠάπα Γιʼ αὐτὸ καὶ τελευταῖα (μὲτὴν Ραβέννα τὴν Ἐλοῦντα τῆςΚρήτης τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βιέννη)ἀγωνίζονται νὰ περάσουν τὴν θέσηὅτι τὸ Πρωτεῖο ὑφίστατο στὴν πρώ-τη χιλιετία ὥστε νὰ μᾶς ὑποχρεώ-σουν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν Πάπα μὲἕνα ὀρθοδοξοποιημένο Πρωτεῖο

laquoὍπως ἐπισημαίνει ὁ κ Ζηζιού-λας κοσμικοὶ παράγοντες οἱ ὁποῖοικυριαρχοῦσαν τότε στὴν ἐκκοσμι-κευμένη ὀρθοδοξία καὶ δὲν τῆςἐπέτρεψαν νὰ δεῖ τὴν Ἱερότητατοῦ πρωτείου Ἐδῶ βρίσκεται ἡἈποθέωση Ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουνπὼς αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ παράγοντεςγέννησαν τὴν ἀπαίτηση τοῦ πρω-τείου ἰσχυρίζονται (Ζηζιούλας καὶKasper) πὼς αὐτοὶ οἱ παράγοντεςἐμπόδισαν τοὺς ἄλλους νὰ ἀνα-γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ πρω-τείουraquo11 Τώρα ὅμως ἔχουμε ἀνάγ-κη τὸ Πρωτεῖο laquoὅπως διεκήρυξεστὸ Μποζὲ τῆς Ιταλίας ὁ Περγάμουἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη τὸ παπικόπρωτεῖοraquo (laquoΟΤraquo 16-7-1999)12

Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ συνέν-τευξη τοῦ κ Ζηζιούλα στὴν ldquoLa Re-publicardquo (Ἰταλικὴ ἐφημερίδα) laquoΣτὴΡαβέννα (εἶπε ὁ κ Ζηζιούλας) ξα-ναρχίσαμε τὸν διάλογο εἶναι πα-ροῦσες ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκ -κλησίες μαζὶ μὲ τὴν Καθολική Με-ταξύ μας ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη καὶτὴν ἴδια παράδοση Τὸ μεγαλύτεροπρόβλημα ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμε-τωπίσουμε εἶναι τὸ πρωτεῖο Ἐγὼὑποστηρίζω ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθεῖμία λύση Ἀρκεῖ νὰ προσδιορίσου-με ἀρκούντως τὴ θέση τοῦ ἐπισκό-που τῆς Ρώμης στὴ δομὴ τῆςΟἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας (σσ τῆςlaquoἐκκλησίαςraquo ἑνωμένης ὑπὸ τὸνΠάπα) Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἕτοιμοινὰ δεχτοῦν τὴν ἰδέα ἑνὸς οἰκουμε-νικοῦ πρωτείου καί σύμφωνα μὲτοὺς κανόνες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλη-σίας ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης εἶναιὁ πρῶτοςrdquoraquo Πιὸ ὠμὸς δὲν γινόταννὰ εἶναι ὁ κ Ζηζιούλας

Καὶ ἕνα τελευταῖο μαργαριτάριοἰκουμενιστικῆς λογικῆς ἀπὸ τὸν κΖηζιούλα στὴ Βιέννη τὸ 2010 ποὺδίνει τὸ κλειδὶ τῆς Ἑνώσεως laquoπρο-σαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲςraquoγιὰ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία μὲ ἐπι-κεφαλὴς τὸν Πάπα Εἶπε laquoἩ ἑνό-τητα θὰ ἀπαιτήσει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸτὶς δύο πλευρές ldquoἘγὼ δὲν θὰ ἤθε-λα νὰ τὶς ὀνομάσω ἀνασχηματι-σμούς ἀλλὰ μιὰ προσαρμογὴ καὶἀπὸ τὶς δύο πλευρέςrdquo δήλωσε ὁἸωάννης (Ζηζιούλας) Γιὰ τοὺςὈρθοδόξους εἶπε αὐτὸ σημαίνειἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχει μιὰ καθο-λικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησία σὲ ἕναἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῶνἐθνικῶν τους ἐκκλησιῶν καὶ ὁ ἐπί-σκοπος τῆς Ρώμης εἶναι ἡ παραδο-σιακή της κεφαλήrdquoraquo13 Στὸ ἴδιοπνεῦμα ὁ Walter Kasper laquoἡ ἑνότηςστὴν πίστιν δὲν σημαίνει ἀνυπερ-θέτως τὴν ἑνότητα σὲ ὅλες τὶς δια-τυπώσεις τῆς πίστεως αὐτῆςraquo Οἱlaquoὀρθόδοξοιraquo οἰκουμενιστὲς ἀπο-δέχτηκαν σιωπηρὰ αὐτὴν τὴν δή-λωση Ἀλλὰ καὶ ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος εἶχε τονίσει ὅτι τὰ σχίσμα-τα laquoμὲ κανένα τρόπον δὲν ζημιώ-νουν ἢ ἐγγίζουν τὴν οὐσίαν τῆς πί-στεώς των ἐπειδὴ αὐτὰ δημιουρ-γήθηκαν μόνον ἀπὸ διαφορὲς στὴνὁρολογίανraquo Τὸ συμπέρασμα ποὺἀπὸ τέτοιες δηλώσεις ἔβγαλε ὁ πα-πικὸς θεολόγος Φ Gahbauer laquoΟἱδιαφορετικὲς διατυπώσεις τοῦ πε-ριεχομένου τῆς πίστεως δὲν ἐγγί-ζουν τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεωςraquo14

Μετὰ ἀπὸ αὐτά Μακαριώτατεκαὶ Σεβασμιώτατοι τὰ λίγα ἀλλʼἐνδεικτικὰ ποὺ παραθέσαμε ὡς κα-ταγγελία ἐλπίζουμε πὼς σᾶς δίνε-ται ἡ ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσετε μὲτὴν laquoκαλὴ ἀνησυχίαraquo ἐνδελεχῶςτὴν περίπτωση τῆς φθορᾶς ποὺὑφίστανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδο-ξία ἀπὸ ἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέ-σεις ποὺ διασπείρει ὁ Μητρ Περ-γάμου κ Ἰωάννης Ζηζιούλας

Ἁρμόδιος Δικαστικὸς Ἐπιμελη -τὴς νὰ ἐπιδώσει νόμιμα τὴν πα-ροῦσα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως αὐ -τὴ ἐκπροσωπεῖται νόμιμα γιὰ νὰ λά-βει γνώση καὶ γιὰ τὶς νόμιμες συν -έπειες ἀντιγράφοντας τὸ περιεχό-μενο τῆς παρούσης στὴν ὑπʼ αὐτοῦσυνταχθησομένη ἔκθεση ἐπιδόσε-ώς του

Βόλος 11 Δεκεμβρίου 2011Διὰ τὸν Χριστιανικὸ Ἀγωνιστικὸ

Σύλλογο laquoἍγ Θεόδωροςὁ ΣτουδίτηςraquoὉ Πρόεδρος

Γρηγορίου Γρηγόριοςἡ Γραμματέας

Νάκου - Ξανθᾶ ΧριστίναΔιὰ τὴν Φιλορθόδοξο Ἕνωσι

laquoΚοσμᾶς ΦλαμιᾶτοςraquoὉ Πρόεδρος

Ντετζιόρτζιο ΛαυρέντιοςὉ Γραμματέας

Σημάτης ΠαναγιώτηςὙποσημειώσεις

1 Στὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ Σύνο-δο ὁ Μητροπ Γλυφάδας ἐτόνιζε ὅτι ὁὅρος laquoμεταπατερική Θεολογίαraquo εἶναιὅρος laquoκαινοφανής ἀντιβιβλικός καίἀνορθόδοξος ἐπειδή ἀναιρεῖ τὸ βα-σικὸ κύτταρο τῆς Πατερικῆς Θεολο-γίας τῆς Ἐκκλησίας μας Εἶναι ἀδύ-νατη ἡ ὕπαρξη περιόδου μετὰ τοὺςΠατέρες ἀφοῦ πάντοτε ἡ Ἐκκλησίαθὰ αὐξάνεται θεολογικά μὲ τὴ Χάρητοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῶν Θεο-φόρων Πατέρων Ἀλλὰ ἀπορρίπτουμετὸν ὅρο laquoμεταπατερική Θεολογίαraquoἐπειδὴ μᾶς ὁδηγεῖ κατrsquo εὐθείαν στὸνΠροτεσταντισμό Ἡ Ἐκκλησία χωρὶςΠατέρες θὰ ἦταν ἕνα laquoψευδεπίγραφοχριστιανικὸ προτεσταντικὸ μόρφω-

μαraquo ποὺ δὲν θὰ εἶχε καμμία σχέση μὲτὴν laquoΜίαν Ἁγίαν ἈποστολικὴνἘκκλησίανraquo

Ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστη-μίου καὶ μητροπολίτης Γόρτυνος κἸερεμίας σὲ πρόσφατο κείμενό τουγιὰ τὴν μεταπατερική θεολογία (ποὺδημοσιεύτηκε στὸν ἐκκλησιαστικὸ Τύ-πο) τονίζει ὅτι οἱ μεταπατερικῶς θεο-λογοῦντες laquoπροσβάλουν τὴν μνήμητῶν Ἁγίων καὶ εἶναι ἄγευστοι τοῦ πα-τερικοῦ πνεύματος καί ἔπρεπε νάhellipντρέπωνταιraquo γιrsquo αὐτό χαρακτηρίζειτὴν μεταπατερική Θεολογία ὡςlaquoβλασ φημία ἐναντίον τοῦ ἉγίουΠνεύματοςraquo Καὶ συνεχίζει laquoἘμεῖς οἱὈρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ὅτι οἱἅγιοι Πατέρες εἶναι ἑνωμένοι καί ὅτι ἡδιδασκαλία τους εἶναι ἕνας ldquoπύργοςὁμοφωνίαςrdquo καὶ ὄχι ldquoπύργος Βαβέλrdquoδιαφωνίας δηλαδήraquo ὅπως συμβαίνειμὲ τοὺς ἑτερόδοξους Καὶ καταλήγειἘγὼ θέλω νὰ laquoεἶμαι ἕνας πατερικόςκαὶ ὄχι μετα-πατερικός κήρυκας τοῦλόγου τοῦ Θεοῦraquo Κι ὅμως αὐτὴν τὴνμετα-πατερικὴ θεολογία ἀποδέχεταικαὶ διακινεῖ ἀνεμπόδιστα (ἐκτὸς τοῦΔημητριάδος) καὶ ὁ Περγάμου κ ἸωΖηζιούλας

2 Εἰς Βλάχου Ἱεροθέου μητροπΝαυπάκτου ἄρθρο laquoἩ ΒαπτισματικὴΘεολογίαraquo

3 laquoἊς δοῦμε ὅμως καὶ μία θεολογικὴἑρμηνεία τῆς κινήσεως τῆς ἉγίαςΤριάδος τὴν ὁποία ἑρμηνεύει Ἱεραρ-χικὰ ὁ μεγαλύτερος θεολόγος ἅγιοςΜάξιμος ὁμολογητής ambigua 23ldquoΠῶς ἐξηγεῖται τὸ γραφὲν ὑπὸ Γρη-γορίου Διὰ τοῦτο μονὰς ἀπrsquo ἀρχῆς εἰςδυάδα κινηθεῖσα μέχρι Τριάδος ἔστηΚινεῖται (ἀπαντᾶ ὁ ἅγ Μάξιμος) μέσαστὸν Νοῦ ποὺ εἶναι ἄξιος νὰ τὴν κα-τανοήσει ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς Μονάδοςκαὶ μέσα στὴν Μονάδα ὁλοκληρώνεικάθε ἔρευνά του σrsquo αὐτὴ ἢ γιὰ νὰ τὸποῦμε διαφορετικά ὁλοκλήρη ἡΜονὰς ἀχώριστη διδάσκει καὶ φανε-ρώνει στὸν Νοῦ στὴν πρώτη τουἐπαφὴ μαζί Της τὴν ἀλήθεια γύρωἀπὸ τὴν Μονάδα ἔτσι ὥστε νὰ μὴεἰσαχθεῖ χωρισμὸς στὴν πρώτηΑἰτίαraquo (Εἰς Νικολαΐδη Σταύρου Τὸὑποκείμενο Ἐκκλησιάζεται)

4 Συμεὼν τοῦ Ν θεολόγου Θεολο-γικὸς Πρῶτος (13 14) Καὶ κατὰ τῶντιθεμένων τὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ Πατρός

5 Ζηζιούλα Ἰω laquoΕὐχαριστία καὶΚόσμοςraquo Ὁμιλία στὴν Ἀκαδημία Θε-ολογικῶν Σπουδῶν Βόλου (2008)

6 Νικολαΐδης Σταῦρος Τὸ Ὑποκεί-μενο Ἐκκλησιάζεται

7 Νικολαΐδης Σταῦρος ὅπ παρ8 httpamethystosbooksblogspot com

201110blog-post_3622html9 Θεοδώρου Εὐάγ Προσέγγισις με-

ταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθο-λικῶν π laquoΘεολογίαraquo τ 772 Ἀθῆναι2006

10 Θεοδώρου Εὐαγ ὅπ παρ11 httpamethystosbooksblogspot com

200910blog-post_23html12 Κορναράκη Ἰω Τὸ κείμενον τῆς

Ραβέννας προσωπεῖον τοῦ θεολογικοῦδιαλόγου

13orthodoxia-paterikiblogspotcom201009blog-post_26 htmlixzz1c1 7vVSkB

14 Θεοδώρου Εὐάγ ὅπ παρΑἱ ὑπογραφαὶ

Ἡ ὡς ἄνω μήνυσις ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου ἐνώ-πιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεστάληπρὸς τὸ τέλος τοῦ 2011 εἰς τὸνἈρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ Ἱερώνυ-μον καὶ τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ μὲ τὴνἐλπίδα ὅτι θὰ συνεζητεῖτο εἰς τὴνΔιαρκῆν Ἱερὰν Σύνοδον κατὰ τὰςσυνεδρίας ἀπὸ 7η ἕως 9η Δεκεμ-βρίου Ἐπειδή ὅμως τοῦτο δὲν ἔγι-νε ἀπεφασίσθη ὅπως κατὰ τὴν Κυ-ριακὴν 11ην Δεκεμβρίου ἡμέρα κα -τὰ τὴν ὁποίαν ὡμίλησεν εἰς αἴθου-σαν τοῦ δημαρχείου τοῦ Βόλου ὁθεολόγος κ Νικόλαος Σωτηρόπου-λος διὰ ἀντιαιρετικὰ ζητήματασυγκεντρωθοῦν ὑπογραφαὶ καὶἀπο σταλῆ ἡ μήνυσις ὡς laquoκαταγγε-λία ndash ψήφισμαraquo διὰ νὰ τονισθῆ ἡσοβαρότης τοῦ ζητήματος καὶ νὰ μὴἀναβάλλεται ἡ διερεύνησίς του ὑπὸτοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς ἹερᾶςΣυνόδου ὡς παρωνυχίς Αἱ ὑπογρα-φαί ὡς ἀκολούθως

Ἀνδριοπούλου Ἀναστασία Ἁγιο-πετρίτης Γεώργιος ἉγιοπετρίτηςΒασίλειος Βασιλείου Πάτρα Βο-γιατζῆς Ἀπόστολος Γρηγορίου Γρη-γόριος Γεωργίτσης Κωννος Γιακά-λου Ἀργυρώ Γκότσης Θωμᾶς Δε-ληνικόπουλος Χρῆστος ΔιαμαντὴςἈναστάσιος Διβανὲς Ἀνδρέας Δι-βανὲ Μαρία Δοξαρᾶ Βασιλική Ζέ-στας Νικόλαος Ζωϊτόπουλος Βε-λισσάρης Θεοδοσίου Ἀγγελική Κα-λεσοπούλου Μαρία ΚαρανικολοῦΔήμητρα Κοκκάλα ΑἰκατερίνηΚουτσουνάκης Βασίλειος Κουτσου-νάκη Καλλιόπη Κυρμᾶ Ἀθη νᾶΚωνὴ Ἑλένη Λιναριτάκης Ἐμ μα-νουήλ Λιναριτάκη Ἰωάννα ΛωρίτουἙλένη Μαλλιαρὸς Ἰωάννης Μαλ-λιαροῦ Κερασία Μαλλιαρὸς Δημή-τριος Μαλλιαροῦ Χρύσα ΜίχαΑἰκατερίνη Μοναστηρίδη Αἰκατε-ρίνη Μπαν ταβάνος Φώτιος Μπα- ρούτας Ἀθανάσιος Νάκος Θεόδω-ρος Νάκου Χριστίνα Ντετζιόρ τζιοΛαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Γρηγό-ριος Ξανθᾶ Ἑλένη Ξανθᾶ Αἰκατε-ρίνη Πίνα Θεσσαλία Πιστόλης Γε-ώργιος Πολύζου Χριστίνα Πολυμέ-ρου Δημήτριος Ράντος ΠέτροςΡάντου Σοφία Σαρρῆς ΚωννοςΣημάτης Παναγιώτης Σιδηροπού-λου Μαγδαληνή Σίμος Ἰωάννης Σί-μου Γαρυφαλιά Σωτηρίου Σπυρί-δων Τασσιόπουλος Σταῦ ρος Τασ-σιόπουλος Τριαντάφυλλος Τασσιο-πούλου Σαββατούλα Τάχου Δήμη-τρα Τσιάκαλος Στυλιανός Τσιακά-λου Παναγιώτα Τσιάρας ΒασίλειοςΤζιώρα Ἀναστασία Χαλέπης Δημή-τριος Χαλέπη Ἑλένη ΧρυστάλληΒιολέττα Χρυστάλλη Ἑλένη Ψιώ-τας Ἀναστάσιος

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Σελὶς 8η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀρχιεπίσκοπος ἈθηνῶνlaquoΓίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως

καί μή φοβεῖσθεraquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ

Ἱερώνυμος εἰς τό Πασχάλιον μήνυ-μά του καλεῖ ὅλους τούς Ἕλληναςνά γίνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσε-ως Εἰς τό μήνυμά του ἀπευθύνεικαί ἐθνικά μηνύματα τονίζων ὅτι ἡἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ὡδήγησετό Ἔθνος μας κατά τό παρελθόν εἰςτήν ἀντιμετώπισιν ἀδιεξόδων καί εἰςἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶναςΤό μήνυμά του ἔχει ὡς ἑξῆς

ldquoΣήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύ-ναμοςrdquo

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρηπανηγύρεων ἑορτάζουμε Ἡ Ζωήνίκησε τόν θάνατο

Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τόψεῦδος Τό φῶς ἐξαφάνισε τόσκοτάδι Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκεδυνατότερη ἀπό τούς φόβους καίτίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουντόν βίο μας

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προ-ηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως Πρίν ἐπι-κρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνταιοἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κα-τεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήνστραγγαλίσουν ὅταν αὐτή ἀπειλεῖσυμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κό-σμου τούτου

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦσυνοψίζουν τήν τραγωδία τῆςἀνθρώπινης ὕπαρξης Ὅλοι οἱ πό-νοι οἱ θλίψεις οἱ κατατρεγμοί καίοἱ ἀδικίες τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελ-πισία πού κυριαρχοῦν στή ζωήμας συνοψίζονται στόν ΣταυρόὍμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ

φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικέςἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες ὅπωςαὐτές πού χρωματίζουν τόν πα-ρόντα ἐθνικό μας βίο δέν εἶναιἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πούἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦἈναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς

Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφέςτῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶντοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκανσέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μαςἀπέκτησαν νόημα Κάτω ἀπό τόἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεωςτά ψεύδη ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπό-πειρες παραπλάνησής μας ἀπό τάὀργανωμένα συμφέροντα πούγεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίεςχλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε Ὁ θάνα-τος νικήθηκε laquoΔεῦτε πάντες οἱ πι-στοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χρι-στοῦ ἁγίαν ἀνάστασινbull ἰδού γάρἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳraquo Κανείς δέν μπορεῖπιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα

Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμεαὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους Ὅσεςφορές τό Γένος μας ἔφθασε στάὅρια τῆς ἐξουθένωσης ἡ ἐλπίδατῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλιρωμαλέο καί ἀναστημένο Μέαὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανόστήν τουρκοκρατία Χάρη σʼ αὐτήτήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπα-νάσταση τοῦ 1821 Ἔτσι ἀναστή-θηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερ-μανική κατοχή Ἔτσι θά ἀντέξεικάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασίατοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος

Ἄς ἐπαναλάβω λοιπόν καί ἐγώαὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χρι-στός στίς Μυροφόρες ldquoΜή φο-βεῖσθεrdquo (Ματθ 2810)

Καμμία ἀδικία καμμία ἀσθένειακαμμία δυσκολία τῆς καθημερινό-τητας καμμία οἰκονομική κρίσηκαμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλονδέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει Οἱ χρι-στιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀνα-στάσεως οἱ laquoμή μετακινούμενοιἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίουraquo(Κολ 1 23)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέ-βαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγά-πης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρω-πο ἀπό ὅλους τούς φόβους τουδιότι laquoἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλειτόν φόβονraquo (Α΄ Ἰωαν 4 18)

Μή φοβᾶστε λοιπόν ἀλλά γίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως Ἐ λᾶ τενά πορευθοῦμε μέ θάρρος καί ἐλπί-δα στήν καινούργια ζωή πού μᾶςχάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος

Χρόνια πολλά καί εὐλογημέναΧριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη

Μέ ἀναστάσιμες εὐχέςΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣraquo

ΑΙ ΑΥΘΕΡΑΙΣΙΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣΚΑΙ Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΩΝ

Τί συμβαίνει μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸν Πατριάρχην κ Βαρθολο-μαῖον Εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γέ-νους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τοῦ Γέ-νους τῶν Ἑλλήνων ἢ εἶναι ἕναςἰσχυρὸς ρασοφόρος ὁ ὁποῖος ἐξυ-πηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν κοσμοεξου-σιαστῶν ἀπὸ τὸν ΟἰκουμενικὸνΘρόνον τοῦ Φαναρίου Μᾶλλον τὸδεύτερον Διότι ὡς Πατριάρχηςτοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων διχά-ζει ἀναστατώνει προκαλεῖ δημι-ουργεῖ κρίσεις Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπὶτῶν ἡμερῶν του δὲν αὐξάνονταιἩ ποιμαντικὴ καὶ γενικότερη στρα-τηγική του εἶναι ἀπαρατήρητος εἰςτοὺς Ὀρθοδόξους Δὲν συγκινεῖΔὲν συγκλονίζει Δὲν προσελκύεικόσμον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ἔχειἰσχὺν ὅμως εἰς τὰ Παγκόσμια Κέν-τρα Ἀποφάσεων τὰ ὁποῖα δυστυ -χῶς δι᾽ αὐτὸν συνδέονται μὲ τὰὑπό γεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς καὶτὴν Νέαν Ἐποχήν ἡ ὁποία προωθεῖτὴν Πανθρησκείαν καὶ τὴν παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὅτανδιέρχεται ἀπὸ τὰς Συναγωγὰς καὶτὰ Κέντρα τοῦ Μουσουλμανισμοῦγίνεται θέμα εἰς τὰ διεθνῆ ΜέσαἘνημερώσεως διότι τοῦτο ἀπαι-τοῦν τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶνπροαναφερομένων κέντρων ἀπο-φάσεων διὰ διαφόρους σκοπιμότη-τας Πρωταγωνιστεῖ ἀπὸ τῆς ἐκλο -γῆς του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρό-νον μὲ ζῆλον πολλαπλασίως μεγα-λύτερον τῶν προκατόχων του μα-καριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγό-ρου καὶ Δημητρίου εἰς τὸν Διάλο-γον μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-ξων Λειτουργεῖ ὡς laquoμπουλντόζαraquoεἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας βλασ -φημῶν τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆςἘκκλησίας οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχονἀγάπην διὰ τοὺς Παπικοὺς καὶ μᾶςἐκληροδότησαν τὸ Σχίσμα

Τὸ laquoπάθοςraquo του αὐτὸ δὲν εἶναιτυχαῖον Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπό-σχεσιν ἀνταλλαγμάτων ἐκ τῶνἈμερικανῶν τὰ ὁποῖα δὲν ἔλαβενἀκόμη (Εἰς τὰ laquoδίκαιαraquo τοῦ Πα-τριαρχείου) Προωθεῖ τὴν ἕνωσιντῶν laquoἘκκλησιῶνraquo διότι αὐτὸ τοῦὑποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ὑπόγεια καὶἐπίγεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς Οἱἀσχολούμενοι μὲ τὴν γεωπολιτικὴνἰσχυρίζονται εἰς μελέτας των ὅτι ἐκτοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνουἔχει ἐκπονηθῆ τὸ σχέδιον διὰ τὴνἕνωσιν τῶν laquoἘκκλησιῶνraquo εἰς ἐπί-πεδον κορυφῆς

Θὰ λειτουργοῦν laquoκεχωρισμέ-νωςraquo Ἀλλὰ αἱ κεφαλαί των θὰ συ-ναποφασίζουν καθ᾽ ὑπόδειξιν τῶνὑπογείων καὶ τῶν ἐπιγείων κέν-τρων τῆς Ἀμερικῆς Θὰ ἔχωμενἕνωσιν μὲ ποικιλία δογμάτωνΟὐδεμία ἐκ τῶν Χριστιανικῶν αἱρε-τικῶν laquoἘκκλησιῶνraquo θὰ ἀποκηρύξητὰς πλάνας της Διότι συμβαίνει τὸπερίεργον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-σία ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰςlaquoἘκκλησίαςraquo ὡς κανονικὰς Ἐκκλη-σίας καὶ πώς ὅλαι σώζουν Ἡ Ἀλή-θεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώθη μὲτὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος μὲ ἀπο-φάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου Ἡ γεωπολιτικὴ τῶν θρη-σκειῶν εἰς πλήρη ἐξέλιξιν

Ἕνα ἐκ τῶν ἀνταλλαγμάτων τὰὁποῖα ἔχουν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Οἰ -κουμενικὸν Πατριάρχην εἶναι νὰ γί-νη Πάπας εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἄλλω-στε κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπαεἰς τὸ Φανάρι καὶ τὴν συμπροσ -ευχὴν μετὰ αὐτοῦ εἰς τὸ Πατριαρ -χικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωρ-γίου διεκήρυξεν ἀπευθυνόμενοςπρὸς τὸν Πάπαν ὅτι ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁΠρῶτος εἰς τὴν Δύσιν καὶ ἐγὼΠρῶτος εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἔκτοτεκατὰ τὴν Μεγάλην Εἴσοδον καὶ

ἱστάμενος εἰς τὴν Ὡραίαν Πύληνμνημονεύει τοὺς Πατριάρχας καὶτοὺς Προέδρους τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἡ ὈρθόδοξοςἘκ κλησία ὅμως δὲν ἔχει Προ-έδρους ἀλλὰ Πατριάρχας καὶ Ἀρ -χιεπισκόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκ -κλη σιῶν Τό δὲ πολίτευμά της εἶναιΣυνοδικὸν καὶ δὲν ἔχει Πρῶτονἀλλὰ Πρώτη καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Διαρ -κὴς Ἱερὰ Σύνοδος

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς γεωπολιτικῆςτῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κέντρωνἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκπορεύεται ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάνει με-γάλους ἐκτροχιασμοὺς εἰς τὴν Πί-στιν οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται ὑπὸτῶν Ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι πιστεύ -ουν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Δια-λόγους προδίδεται ἡ Πίστις Ἀντὶδιὰ αὐτοκριτικὴν καὶ μετάνοιαντώρα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον ἀντιοι-κουμενιστῶν Μητροπολιτῶν Κα-θηγουμένων καὶ πιστῶν διότι ἀπει-λοῦν μὲ κατάρρευσιν μελλοντικῶςτὴν laquoγεωπολιτικὴν τῶν θρησκει -ῶνraquo καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν laquoἘκ κλη-σιῶνraquo

Συμπεριφέρεται ὡς ὁ πιστὸςἐκτελεστὴς τοῦ προαναφερομέ-νου σχεδίου ἀδιαφορῶν διὰ τὰςσυνε πείας εἰς τὰς τάξεις τῆς Ἐκ -κλησίας Μέχρι καὶ ὁ ὑπεύθυνοςτοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητατῶν laquoἘκκλησιῶνraquo καρδινάλιος Κόχπαρεδέχθη ὅτι ὁ διάλογος ἐναυά-γησε ἀλλὰ τὸν κρατᾶ ἐν ζωῇ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν Ἕνωσινπερισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν τύχηντοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐν μέσῳ βαθυ-τάτης οἰκονομικῆς κοινωνικῆς πο-λιτιστικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεωςπροωθεῖ τὴν Ἕνωσιν καὶ τὴν Πα-ναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἀντὶνὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας πρὸς τὰκέντρα μὲ τὰ ὁποῖα ἰσοπεδώνειτὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ ζητήσηβοήθεια διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς

Ἕλληνας ἀσχολεῖται μὲ τὴνlaquoἝνωσινraquo Ἀντὶ νὰ ἀναλάβη μίανδιεθνῆ ἐκστρατείαν διὰ τὴν συγ-κέντρωσιν χρημάτων καὶ ἄλληςβοηθείας πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶτὰς Ἑλληνίδας ἀδρανεῖ ἐνόχωςἈντὶ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἐκκλησιαστι-κόν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὸν φρό-νημα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον τοῦΣεβ Πειραιῶς ὁ ὁποῖος ἀποκαλύ-πτει τὰς προδοσίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Πίστεως ἀλλὰ καὶ τὰ σιωνι-στικὰ καὶ ἄλλα πολιτικοοικονομικὰκέντρα τὰ ὁποῖα διαλύουν καὶ λε-ηλατοῦν τὴν Χώραν καὶ ἐπιβάλ-λουν ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀποφά-σεις Ἀντὶ νὰ ἐνισχύη τὸ Ὀρθόδο-ξον φρόνημα καὶ νὰ καλῆ τὸν λαὸννὰ μιμηθῆ τὴν ζωὴν τοῦ Χριστοῦκαὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκ -κλησίας στρέφεται ἐναντίον τοῦκλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ποὺτὸν καλοῦν νὰ σεβασθῆ τὴν Παρά-δοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ νο-θεύη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν

Ἀντὶ νὰ δίδη τὴν εὐλογίαν τῆςἘκκλησίας εἰς πολιτικοὺς πρότυπαδιὰ τὴν ζωήν τὸ ἦθος καὶ τὴν στρα-τηγικήν των ἀνεβάζει εἰς τὸν θρό-νον τοῦ Φαναρίου τὸν πρώην Πρω-θυπουργὸν κ Γεώργιον Παπανδρέ-ου τὸν ἐξυμνεῖ καὶ laquoπροσκυνᾶraquoτὴν μητέρα του κ Μαργαρίταν Πα-πανδρέου μετὰ τῆς ὁποίας ἔχει μα -κρὰν φιλίαν (Οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλ -ληνίδες δὲν τὴν ἔχουν συναντήσειποτὲ εἰς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανπαρὰ μόνον ὅταν ἐπήγαινεν εἰς τὰςδοξολογίας ὡς σύζυγος τοῦ Ἀ Πα-πανδρέου)

Θεωρεῖται Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ὀρθο-δόξων καὶ τοῦ γένους τῶν Ἑλλή-νων Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςπρωταγωνιστεῖ διαρκῶς εἰς κρίσειςδιὰ διοικητικὰ καὶ ἄλλα θέματαΠρωταγωνιστεῖ εἰς κρίσεις καὶ εἰςτὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖον τρομο-κρατεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύση

αὐτὸ τὸν ἔλεγχον εἰς ζητήματα Πί-στεως Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ τρομο-κρατία αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ ἉγίουὌρους ἔπρεπε νὰ εἶχον ὑψώσειμαύρας σημαίας διὰ τὰς παρεκ -τροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίας του εἰςζητήματα Πίστεως ὅπως πολὺεὐφυῶς λέγει ὁ Σεβ Αἰγιαλείας καὶΚαλαβρύτων κ Ἀμβρόσιος Δυστυ -χῶς ὅμως δὲν συμβαίνει αὐτό Καὶδὲν συμβαίνει καὶ διὰ ἕνα ἄλλονλόγον Διότι διὰ ἀρκετοὺς ἐκπρο-σώπους Ἱερῶν Μονῶν προέχει ἡδιασφάλισις τῶν χρημάτων ἀπὸ τὰΕΣΠΑ τῆς Προτεσταντικῆς Δύσεωςδιὰ τὴν κατασκευὴν ἔργων παρὰ ὁἀγὼν ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πα-τρίδος

Ποία ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρουςδιὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίανΟὐδεὶς γνωρίζει Γνωρίζομεν τὰςθέσεις ὡρισμένων Ἁγιορειτῶν Μο-ναχῶν ἀλλὰ ὄχι καὶ τοῦ ἉγίουὌρους τὸ ὁποῖον τρέμει κυριολε-κτικῶς τὴν laquoσπάθηνraquo τοῦ Οἰ κουμε-νικοῦ Πατριάρχου

Ἡ Ἀ κρό πολις τῆς Ὀρθοδοξίαςτρέμει τοὺς καταπατητὰς τῶνἹερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ὀρθοδό-ξου Παραδόσεως Τὸ Ἅγιον Ὄροςεἶναι αἰ χμάλωτον ἢ πνευματικῶςνεκρὸν ἢ τρομαγμένον ἀπὸ τὰςἀπειλὰς καὶ τὴν τρομοκρατίαν τοῦΦαναρίου Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεση-κώνωνται πιστοί Ἱερομόναχοι εἰςτὰς πόλεις Καθηγούμενοι ἹερῶνΜονῶν Καθηγηταὶ Πανεπιστημίουκληρικοί Διάκονοι Θεολόγοι λαϊ-κοὶ διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ καὶ τὴν Προδοσίαν τῆςΠίστεως ὑπὸ τῶν ΟἰκουμενιστῶνΦαναριωτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπωντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-δος καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παρα-μένη ἀδρα νὲς καὶ ξένον πρὸς τὰςἀγωνίας τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶτοῦ πιστοῦ λαοῦ

Ὀφείλει νὰ τερματίση τὴν ἀσυ-λίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-των εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δοξίας Αὐτὴν τὴν στιγμὴν κατὰτὴν ὁποίαν κυοφορεῖται ἡ αἵρεσιςτῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπειλεῖὅλο τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημαστοχοποιῶν τὸν Σεβ Πειραιῶς καὶἄλλους ἀντιοικουμενιστὰς Μητρο-πολίτας ρασοφόρους καθηγητὰςΠανεπιστημίου ΚαθηγουμένουςἹερῶν Μονῶν Ἱερομονάχους κλπἐπειδὴ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνοικτὴνσυνοδοιπορίαν του μὲ τὴν Παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ἍγιονὌρος ὀφείλει νὰ ὑψώση μαύραςσημαίας νὰ κηρύξη πένθος διὰ τὰςπαρεκτροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίαςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰςζητήματα πίστεως ἀλλὰ καὶ διὰ τὴνκατάστασιν ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰςτὴν Χώραν

Ὁ λαός μας ἐξαθλιωμένος laquoἐπα-ναστατεῖraquo ὅταν πληροφορῆται ὅτικάποιαι ἢ ὅλαι αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦἉγίου Ὄρους καταθέτουν σχέδιαδιὰ τὴν δημιουργίαν φωτοβολ-ταϊκῶν ἐπενδύσεων εἰς τὸ Ἁγιώνυ-μον Ὄρος ἢ διὰ τὴν εἰσροὴν ἑκα-τομμυρίων εἰς αὐτὰς ἀπὸ τὰ ταμεῖατῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἐὰνδὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Ἁγιο-ρεῖται Πατέρες ἔ χουν ὑποταχθῆεἰς τοὺς αἱρετικούς Πῶς συμβαίνειαὐτό Μὲ τὴν σιωπήν των ἔναντιτῶν παρεκτρο πῶν εἰς ζητήματα πί-στεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσμονὴντῶν ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὴν Εὐρω-παϊκὴν Ἕνωσιν τῆς Προτεσταν-τικῆς Δύσεως

Γ ΖΕΡΒΟΣ

ΣΕΒ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑΝΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τό παρέλαβεν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας καί τό διετήρησεν ἀναλλοίωτον ἐνῶ οἱ Παπικοί

τό ἐβεβήλωσαν καί τό ἠλλοίωσαν διά τοῦ Φιλιόκβε Διατί νά λέμε τό laquoΠιστεύωraquo μας κατά τό Ἀπόδειπνον

Ὁ Σεβ Γόρτυνος καί Μεγαλοπό-λεως κ Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν τουκήρυγμα ὑπό ἡμερομηνίαν 1ηνἈπριλίου ἀφοῦ ἀναλύει τό Πι-στεύω τῶν Ὀρθοδόξων καί τόlaquoΣύμβολον τῆς Πίστεώςraquo μας εἰςτό ὁποῖον laquoἔβαλαν βέβηλο χέρι καίτό ἀλλοίωσανraquo οἱ Παπικοί καλεῖτόν πιστόν λαόν νά λέγη μίαν φο-ράν τήν ἡμέραν καί ἰδιαιτέρως κατάτό Ἀπόδειπνον τό laquoΠιστεύωraquo Τόπλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κη-ρύγματος τοῦ Σεβ Μητροπολίτουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquo1 Ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶνἀδελφοί μου ρυθμίζεται μέ βάσητό τί πιστεύουμε Καί οἱ ἄθεοι τόἴδιο κάνουν Ἐνεργοῦν καί πράτ-τουν μέ βάση τήν ἀθεϊστική ἰδεο-λογία τους Ἕνας μεγάλος ἄθεοςγιά παράδειγμα1 εἶχε πεῖ ldquoἩ ζωήεἶναι παράλογη ἡ ἀγάπη εἶναι ἀδύ-νατηrdquo Ἄντε τώρα νά κάνουμεὄμορφη ζωή μέ βάση τήν ἰδεολογίααὐτή

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοίἔχουμε τό ldquoΠιστεύωrdquo μας στόὁποῖο κλείνεται ὅλη ἡ ldquoἰδεολογίαrdquoμας ὅλη ἡ θεολογία μας καλύτεραΚαί μέ βάση τά ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ρυθμίζουμε τήν ζωή μας Ἡπίστη μας στηρίζεται στήν ἉγίαΓραφή πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦΘεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους Μέ-σα στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε μι-κρές προτάσεις οἱ ὁποῖες εἶναιπραγματικά ὁμολογίες πίστεως Γιάπαράδειγμα σᾶς ἀναφέρω τρεῖςὉ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιά τόνἸησοῦ Χριστό ldquoἘν μορφῇ Θεοῦὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατοτό εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλ᾽ ἑαυτόν ἐκέ-νωσε μορφήν δούλου λαβών ἐνὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοςrdquo(Φιλιπ 26-10) Αὐτός ὁ λόγος καίὅλη ἡ παρακάτω συνέχεια εἶναι ἕναμικρό ldquoΠιστεύωrdquo Καί ἕνας ἄλλος

ἀκόμη σύντομος λόγος πού εἶναιὁμολογία πίστεως ldquoὉ Ἰησοῦς Χρι-στός (εἶναι) Κύριοςrdquo (Αacute Κορ 123)Τό ldquoΠιστεύωrdquo στήν Παλαιά Διαθήκηἦταν αὐτός ὁ λόγος ldquoἌκουεἸσραήλmiddot Κύριος ὁ Θεός σου εἷςἐστινrdquo (Δευτ 64) Καί ἐκείνη ἡ πεν-τάλογος προσευχή πού λέμε τόldquoΚύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ μεrdquoεἶναι μία ὁμολογία πίστεωςmiddot γιατίὁμολογοῦμε τόν σαρκωθέντα Υἱότοῦ Θεοῦ καί ὡς Θεό (ldquoΚύριεrdquo) καίὡς ἄνθρωπο (ldquoἸησοῦrdquo) καί ὡς Θε-άνθρωπο (ldquoΧριστέrdquo)

2 Τό ldquoΠιστεύωrdquo μας τό καλοῦμεldquoΣύμβολοrdquo Δέν ξέρω ἀγαπητοίμου νά σᾶς πῶ ἀκριβῶς τί σημαίνειαὐτή ἡ ἔκφραση Εἶναι μία ἔκφρα-ση ldquoκλειδίrdquo Σημαίνει τόν χάρτηΠραγματικά Ὅτι εἶναι ὁ χάρτηςγιά τήν Γεωγραφία τό ἴδιο εἶναι καίτό ldquoΠιστεύωrdquo μας γιά τήν Ἐκκλησίαγι᾽ αὐτό τό λέμε ldquoΣύμβολοrdquo Ἕναςμικρός χάρτης ἀπεικονίζει ὅλη τήνγῆ Καί τό μικρό ldquoΠιστεύωrdquo μαςαὐτό τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἔχει μέ λίγα λόγια ὅλη τήν πίστημας Δώδεκα εἶναι τά ἄρθρα τοῦldquoΠιστεύωrdquo Κάθε ἄρθρο του εἶναιπῶς νά τό πῶ εἶναι σάν στρατιωτι-κά ldquoπαραγγέλματαrdquo διδόμενα ἀπότόν Βασιλέα Χριστό στήν στρα-τευομένη του Καθολική Ἐκκλησίαγιά νά τά φέρει στόν κόσμο τόνὁποῖο πορεύεται νά κατακτήσει

3 Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία χρη-σιμοποιοῦσε ldquoΣύμβολα τῆς πίστε-ωςrdquo γιατί αὐτά ἦταν ἀναγκαῖα γιάτήν διδασκαλία τῶν Κατηχουμέ-νων αὐτῶν δηλαδή πού ἐπρόκειτονά βαπτιστοῦν Τά ldquoΣύμβολα τῆς πί-στεωςrdquo πάλι ἦταν ἀναγκαῖα στήνἘκκλησία γιά τήν ἀπόκρουση τῶναἱρέσεων Δηλαδή οἱ ἐμφανισθέν-τες αἱρετικοί μέ τίς πλανεμένες δι-δασκαλίες τους ἔδωσαν τήν κυ-ριώτερη ἀφορμή στήν Ἐκκλησίανά συντάξει ldquoΣύμβολαrdquo τῆς ἀλη-θινῆς της διδασκαλίας Τόν τέταρ-

το αἰώνα ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀπεφά-σισε νά συνθέσει ἕνα ἑνιαῖο ldquoΠι-στεύωrdquo γιά ὅλη τήν ἘκκλησίαἜτσι γράφτηκε ἀπό τήν Πρώτη καίΔεύτερη Οἰκουμενική Σύνοδο τόσημερινό ldquoΠιστεύωrdquo πού ξέρουμεὅλοι Τό ὅτι τό ldquoΠιστεύωrdquo μας γρά-φτηκε ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδουςσημαίνει ὅτι εἶναι φωνή ὅλης τῆςἘκκλησίας

4 Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι τό ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει νά ρυθμίζει τήνζωή μας τά ἔργα μας Λέγουν με-ρικοί ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πίστηἀλλά τά ἔργα Λησμονοῦν ὅμωςαὐτοί ὅτι τά ἔργα ἀπορρέουν ἀπότήν πίστη τοῦ καθενός Ἔτσι γιάπαράδειγμα ὁ Χίτλερ ἦταν σκλη-ρός πρός τούς ἀνθρώπους ἐπειδήἦταν συνεπής στήν σκληρή του πί-στη Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού ἔχου-με ὡραία πίστη ὅπως αὐτή ἐκφρά-ζεται στά δώδεκα ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει πολύ νά προσ -παθοῦμε τά ἔργα μας νά εἶναι ἀνά-λογα πρός τήν πίστη μας

5 Τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἀγαπητοί μου τό ὁποῖο συνέταξε ἡΠρώτη καί ἡ Δεύτερη ΟἰκουμενικήΣύνοδος ὅπως εἴπαμε τό διέσωσεἀκέραιο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας ἐνῶ οἱ Παπικοί καί Φραγκο-λατῖνοι ἔβαλαν βέβηλο χέρι καί τόἀλλοίωσαν Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἀνήκει σέὅλη τήν Ἐκκλησία καί δέν ἐπιτρέ-πεται λοιπόν ἕνας ἤ μερικοί νά τόμεταβάλουν Στό ἄρθρο τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ὅπου ὁμολογοῦμε τήν πί-στη μας στό Ἅγιο Πνεῦμα λέγου-με ὅπως τό θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πα-τέρες ὅτι Αὐτό ἐκπορεύεται ἀπότόν Πατέρα Ἔτσι τό εἶπε καί ὁ Κύ-ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήνἀρχιερατική Του προσευχή (βλἸωάν 1526) Οἱ Παπικοί ὅμως πα-ρά τόν σαφῆ αὐτόν λόγο τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καί παρά τήν σαφῆ πάλιδιατύπωση τῶν Ἁγίων Πατέρωνστό ldquoΠιστεύωrdquo ἔβαλαν τήν φράση

ldquoκαί ἐκ τοῦ Υἱοῦrdquo Αὐτό εἶναι τό πε-ρίφημο ldquoΦιλιόκβεrdquo τῶν Φραγκολα-τίνων πού ἀποτέλεσε αἰτία διαμά-χης καί χωρισμοῦ τους ἀπό τήνὈρθόδοξη Ἐκκλησία μας ΟἱὈρθόδοξοι γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα πι-στεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται μέν μό-νο ἀπό τόν Πατέρα ἀλλά ἀποστέλ-λεται στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ κα-τά τόν λόγο πάλι τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ (βλ πάλι Ἰωάν1526) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαςλοιπόν διδάσκει ὅτι λέγει ἡ ἉγίαΓραφή ὅπως αὐτήν τήν ἑρμήνευ-σαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες

6 Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἦταν τό πρῶτοπού δίδασκε ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλη-σία μας στούς ΚατηχουμένουςΠρῶτα δίδασκε τό ldquoΠιστεύωrdquo καίἔπειτα τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo Γιατί Για-τί μέ τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo καλοῦμε τόνΘεό Πατέρα Ἀλλά μᾶς λέγει ὁ ἀπό-στολος Παῦλος ὅτι δέν μποροῦμενά καλέσουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦἄν πρῶτα δέν πιστεύσουμε σ᾽Αὐτόν (βλ Ρωμ 1013-15) Τό ldquoΠι-στεύωrdquo λοιπόν τό ὁποῖο ἔχει συνο-πτικά ὅλα τά δόγματα τῆς πίστηςμας εἶναι τό πρωταρχικό μάθημαπού πρέπει νά μάθουμε Καί πρέπεινά τό μάθουμε καλά Σᾶς συνιστῶἀδελφοί μου χριστιανοί κάθε μέρανά λέγετε μιά φορά τουλάχιστοντό ldquoΠιστεύωrdquo Μάλιστα νά προ-τιμᾶτε νά τό λέτε τό βράδυ πρίνἀπό τόν ὕπνο Ἀλήθεια γιατί στόἈπόδειπνο λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo Για-τί ὁ ὕπνος εἶναι μία εἰκόνα τοῦ θα-νάτου ldquoἕνας μικρός θάνατοςrdquoὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω-λός Μέ τήν σκέψη λοιπόν τοῦ θα-νάτου λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo στό Ἀπό-δειπνο ὥστε ἄν συμβεῖ θάνατοςνά μέ βρεῖ ἀφοῦ πρῶτα ἔχω ὁμο-λογήσει τήν πίστη μου

Μέ πολλές εὐχές dagger Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί

Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας1 Ὁ Sartreraquo

Προσευχὴ εἰς τὴν Ρωσίανδιὰ τὴν στήριξιν τῆς Πίστεως

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τίΕἰς τὴν Ρωσίαν ἤρχισεν μία προσ -

πάθεια δυσφημήσεως τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἐκκλησίας προκειμέ-νου νὰ ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐπιρροὴτῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τηςὡς θεῖος ὀργανισμός Ἡ ΡωσικὴἘκκλησία κατήγγειλε ὅλην αὐτὴντὴν laquoἐπιχείρησινraquo ὡς μίαν ὀργανω-μένην ἐκστρατείαν δυσφημήσεώςτης διὰ πολιτικοὺς λόγους Τὸ δὲΠατριαρχεῖον Μόσχας ἐζήτησε ὅ -πως τὴν 22αν Ἀπριλίου τελεσθῆ εἰςὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Χώρας μίαπροσευχὴ διὰ τὴν laquoὑπεράσπισιν τῆςπίστεωςraquo Εἰς τὴν Ἑλλάδα τοιαῦταιὀργανωμέναι προσευχαὶ εἴτε διὰτὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως εἴτετῆς Πατρίδος εἴτε διὰ τὴν ἔξοδονἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν εἴτε διὰτὴν φώτισιν τῶν πολιτικῶν θεω-ροῦνται προφανῶς ὀπισθοδρομι-καὶ καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ὀργανώνονται

ΗΗΜΕΡΙΔΑ ποὺ διοργάνωσε στὰ μέσα Φεβρουαρίου ἡ Μητρό-πολη Πειραιῶς μὲ θέμα laquoΠατερικὴ θεολογία καὶ μεταπατερικὴαἵρεσηraquo ἀποκάλυψε σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος τὸν αἱρετικὸ χα-

ρακτήρα τῆς λεγόμενης laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo Σὲ μία προσ -πάθεια νὰ ἀποδείξουν ὑπερβολικὰ καὶ λανθασμένα τὰ συμπεράσμα-τα τῆς ἡμερίδας αὐτῆς τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ὁ Σεβ ΔημητριάδοςἸγνάτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προέβησαν σὲ δύο πραγ-ματικὰ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo

Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος στὴν ἐγκύκλιό του γιὰ τὴν Κυ-ριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τόνισε σχετικά laquoΔὲν ὑπάρχει μεταπατερι-κότητα ξεκομμένη ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέ-ρων ξεκομμένη ἀπὸ τὴν αἰώνια Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Αὐτόποὺ κάποτε καλοῦμε laquoμεταπατερικήraquo δὲν εἶναι laquoἀντιπατερικὴraquo θε-ολογία ἀλλὰ θεολογία laquoμετάraquo δηλ μαζί μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρεςraquo

Μία τέτοια ἑρμηνεία σύνθετης ἑλληνικῆς λέξης προφανῶς κι-νεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν κανόνων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶεἶναι τουλάχιστον ἀτυχής

Λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μιλώνταςστὴ Σχολὴ Εὐελπίδων εἶπε laquoἩ ἐποχή μας ἔχει βγάλει κι αὐτὴ Πα-τέρες Ἡ νεοπατερική τὴν εἴπανε μεταπατερική δὲν εἶναι ἄλλη θε-ολογία εἶναι χρονικὸ πράγμα Ὅπως θὰ λέγαμε ἡ σύγχρονη θεο-λογία οἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo

Ἁπλοϊκὸς τρόπος γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν μεγάλα θεολογικὰ ὀλι-σθήματα Ποιοὶ εἶναι ἆραγε laquoοἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo στοὺς ὁποίουςἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Οἱ θεολογοῦντες διανοητὲς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo τοῦ Βόλου ἢ μήπως οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ ὍσιοςἸουστῖνος Πόποβιτς καὶ οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος Πορφύριος κἄ

Σὲ κάθε περίπτωση τὸ πρόβλημα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις ἀλλὰστὸ περιεχόμενο ποὺ αὐτὲς ἔχουν ἢ στοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποί-ους εἰσάγεται ἡ χρήση τους Γιὰ νὰ ἀνεύρουμε τὸ πραγματικὸ πε-ριεχόμενο τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo τῆς laquoἈκαδημίαςraquo τοῦΒόλου ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ὑποστήριζε ὁ Διευθυντὴς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo Παντελὴς Καλαϊτζίδης laquoἩ ldquoἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρεςrdquohellipεἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπωςhellip τὴν ἔξαρσητοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτι-κοῦ ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματοςraquo Ἀποφαινόταν μάλιστα ὅτι laquoΟἱπαραπάνω διαπιστώσεις καθιστοῦν ἐπεῖγον τὸ αἴτημα τῆς νέας σάρ-κωσης τοῦ λόγου καὶ τῆς συναφειακῆς ἀνάγνωσης τῶν Πατέρων θέ-τοντας ταυτόχρονα τὸ ἐρώτημα τῆς δυνατότητας ὕπαρξης μίας με-ταndashπατερικῆς ὀρθόδοξης θεολογίαςraquo ποὺ θὰ προχωρήσει στὴν ἀνά-λυση θεμάτων ὅπως laquoἘπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότηταndashαἵρεση ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότηταndashαἵρεση διαφορὰndashἑνό-τητα Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν laquoαἱρετικῶνraquo στὰ πατερικὰ κείμενακαὶ στὴ σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκηraquo ἀλλὰ καὶ τὴν κατὰ Π Καλαϊ-τζίδη laquoἀτελῆ ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων προβληματικὲς ἀνθρω-πολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας πχ γιὰ τὴν γυναίκα (τὸκατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἀποδίδεται σὲ αὐτὴν μόνο διὰ μέσου τοῦ ἄνδρα)hellipδιάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολο-γίας νέες ἀνθρωπολογικὲς προκλήσεις τῆς βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνο-λογίας κλπraquo Κατέληγε δὲ ὅτι laquoΤὰ παραπάνω θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸαἴτημα μίας σύγχρονης ὀρθόδοξης μετα-πατερικῆς θεολογίας καὶἐπανερμηνείας τῆς πιστότητας στὴν πατερικὴ παράδοση καθὼςστὸν ἑρμηνευτικὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσας εἰσήγησης τὸ laquoἑπόμενοιτοῖς ἁγίοις Πατράσινraquo δὲν σημαίνει ἁπλῶς τὴν συνέχιση τὴν ἐπικαι-ροποίηση ἢ καὶ τὴν ἐπανερμηνεία τῆς παράδοσης αὐτῆς ἀλλὰ ndashκατὰτὸ προηγούμενο τῆς πρωτοχριστιανικῆς καὶ τῆς πατερικῆς ὑπέρβα-σηςndash καὶ τὴν ὑπέρβασή της ὅπου καὶ ὅταν χρειάζεταιraquo

Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια ὑποστήριζε ὁ Παντελὴς Καλαϊτζίδης τὸ2010 στὸ συνέδριο ἐκεῖνο γιὰ τὴν laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo Τὰἐπαναλάβαμε γιατί κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν laquoμε-ταπατερικὴ θεολογίαraquo καὶ τοὺς εἰσηγητές της καὶ νὰ ἐμφανίσουντὰ πάντα ὡς ἀποτέλεσμα παρανοήσεων Ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολο-γίαraquo τοῦ Βόλου ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο τι παρὰ προσπάθεια ὑπέρβα-σης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀμφισβήτησης ὅσων διδασκαλιῶν τουςδὲν laquoβοηθοῦνraquo τὰ σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ψευτοενότητας

Λόγῳ τῶν χαρακτηριστικῶν της ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo εἶναιπράγματι πατρομάχος ἀντιπατερικὴ καὶ γιὰ τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰτῆς ἀποδίδεται τὸ ὄνομα τῆς θεολογίας ἀλλὰ τῆς αἵρεσης Στὸἑξῆς ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι laquoἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσινraquo ἂς κά-νουν χρήση τοῦ δόκιμου ὅρου πατερικὴ θεολογία Ἡ μεταπατερι-κότητα συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελοῦνμαζὶ σύμπλεγμα αἱρέσεως καὶ κακοδοξίας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ Ἤ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΣΗ laquoΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑraquo

Τοῦ κ Ἰωάννη Τάτση Θεολόγου

ΜΕΡΙΚΟΙ ὄχι μόνον Οἰκουμενισταί ἀλλὰ καὶ μὴ Οἰκουμενι-σταί ὄχι μόνον ἀσεβεῖς ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς νομίζουν ὅτιδὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς αἱρέσεις γνῶμες καὶ ὡς

αἱρετικοὶ πρόσωπα ποὺ δὲν ἔχουν προηγουμένως κριθῆ καὶ κα-ταδικασθῆ ἀπὸ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ ἄποψι δὲνεἶνε ὀρθή

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ laquoΑἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςraquo (Τίτ 3 10-11) ῾Ηπρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ ὁποία καταδίκασε αἵρεσι τὸν᾿Αρειανισμό καὶ αἱρετικό τὸν Αρειο ἔγινε τὸν 4ον μΧ αἰῶνα (τὸ325) Μέχρι δὲ τότε ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί Καὶ πῶς οἱπιστοὶ πρὸ τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ μποροῦσαν νὰἐφαρμόσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τῆς τη-ρητέας στάσεως ἀπέναντι τοῦ Α ἢ τοῦ Β αἱρετικοῦ ἂν πρὸΣυνόδου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦν κανένα αἱρετικό

Πῶς ἐπίσης οἱ πιστοὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως θὰ μποροῦσαννὰ τηρήσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Ιωάννου laquoΕἴ τις ἔρχεταιπρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸνεἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετεraquo (Β´ ᾿Ιωάν 10)

῞Οταν κανεὶς laquoγυμνῇ τῇ κεφαλῇraquo σαφῶς δηλαδή λέγει κάτιἀντίθετο πρὸς τὴν Πίστι δυνάμεθα καὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσε-ως νὰ χαρακτηρίσωμε αὐτὸ αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικό (Βλέπε ΙΕ´Κανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ῾Η Γραφὴ λέγει laquoΠάντες οἱθεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνιαraquo (Ψαλμ 955) Καὶ γιὰ τὴ λατρεία τῶνἐθνικῶν λέγει laquo῎Εθυσαν τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶντοῖς δαιμονίοιςraquo (Ψαλμ 10537) laquo῞Α θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύεικαὶ οὐ Θεῷraquo (Α´ Κορ 1020) Ο ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ Πατριάρχηςἀντιθέτως πρὸς τὴ Γραφὴ λέγει ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁαὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τὸν αὐτὸ Θεὸ λατρεύουν μὲδιαφορετικὸ τρόπο ᾿Ερωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρε-σι ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρῃ σὲ διαμαρτυρία ὅλους τοὺς πι-στούς

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος γράφει laquoΑἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖςἐκκλησίαις σιγάτωσανmiddot οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλ᾿ὑποτάσσεσθαι καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγειraquo (Α´ Κορ 1434 Βλέπεκαὶ στίχ 35) ᾿Επίσης γράφει laquoΓυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπωοὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρόςraquo (Α´ Τιμ 212) Συμφώνως πρὸς τοὺς θε-οπνεύστους αὐτοὺς λόγους δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναῖκες νὰ ὁμι-λοῦν καὶ νὰ διδάσκουν στὶς ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις τὴν ὥρα τῆςλατρείας ᾿Επίσης δὲν ἐπιτρέπεται στὴ γυναίκα νὰ ἐξουσιάζῃ τὸνἄνδρα ᾿Εν τούτοις ὁ θεολόγος κ Παντελῆς Καλαϊτζίδης ὁ διευ-θυντὴς καὶ ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς ᾿Ακαδημίας τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ἔχει τὸ θράσος νὰἀντιτίθεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ λέγῃ ὅτι πρέπει καὶ οἱ γυ-ναῖκες νὰ ὁμιλοῦν στὶς ἐκκλησιαστικὲς λατρευτικὲς συνάξειςπροχωρεῖ δὲ καὶ λέγει ἀκόμη ὅτι πρέπει οἱ γυναῖκες νὰ χειροτο-νοῦνται νὰ γίνωνται καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὡς ἐπίσκοποι ἐννοεῖταινὰ ἐξουσιάζουν ὄχι μόνο τοὺς ἄνδρες τους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖςΚαὶ ἐρωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρεσι Καὶ πῶς ὁ Δη-μητριάδος διώρισε καὶ κρατεῖ στὴ διεύθυνσι τῆς ᾿Ακαδημίας τουθεολόγο μὲ αἱρετικὲς ἀντιλήψειςhellip

᾿Εὰν λοιπὸν κάποιος λέγῃ κάτι σαφῶς διαφορετικὸ καὶ ἀντίθε-το ἀπὸ τὴν Πίστι οἱ πιστοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ θεωροῦν τὸ λόγοτου αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικὸ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως ᾿Εὰνπχ ἐγὼ τρελλαθῶ καὶ κηρύξω ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶνεμυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰψωμὶ καὶ κρασὶ μὲ συμβολικὴ ἔννοια χρειάζεται Συνοδικὴἀπόφανσι γιὰ νὰ θεωρηθῶ αἱρετικὸς καὶ νὰ ὑποστῶ κριτικὴ καὶἔλεγχο ῎Αλλωστε οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες Σύνοδοι συγκλήθη-καν γιὰ νὰ καταδικάσουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θεωρήθηκαναἱρέσεις καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα θεωρήθηκαν αἱρετικὰ πρὸ τῆςσυγκλήσεώς των

῾Η ᾿Αποστολικὴ Διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔχειἐκδώσει φυλλάδιο στὸ ὁποῖο χωρὶς ἀπόφασι ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ὡς αἱρέσεις οἱὁποῖες δροῦν στὴν ῾Ελλάδα Κακῶς ἔπραξε ἡ ᾿Αποστολικὴ Δια-κονία ῎Αριστα ἔπραξε

῎Αριστα πράττουν καὶ ὅσοι χαρακτηρίζουν τὴ Μεταπατερικὴ Θε-ολογία ὡς αἵρεσι καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεσι καὶ πανθρη-σκεία καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς καὶ διαμαρτύρον-ται μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς των ᾿Ανοχὴ ἢ εὐγένεια σὲ θέμα-τα Πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ Νικ Ιω Σωτηροπούλου Θεολόγου ndash Φιλόλογου

Οἱ βουλευταὶ τοῦ ΛΑΟΣ κ Ἀθα-νάσιος Πλεύρης καὶ Γεώργιος Ἀνα-τολάκης στηριζόμενοι εἰς δημοσίευ-μα ἡμερησίας ἐφημερίδος κατέθε-σαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν μὲ τὴνὁποίαν ἐλέγχουν τὴν Κυβέρνησινἐπειδὴ τὸ Μουσεῖον Μπενάκη διὰἐντύπου του κάνει φιλοϊσλαμικὴνπροπαγάνδα εἰς μαθητάς Ὁλόκλη-ρος ἡ ἐρώτησις ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΣύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δη-μοσιογράφου κ Στέφανου Χίουστὴν ἐφημερίδα ldquoΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑrdquo(14η Μαρτίου 2012) ἀναφέρεταιὅτι κατὰ τὴν ἐπίσκεψη μαθητῶντῆς Ε´ τάξεως Δημοτικοῦ στὸἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τοῦ Μου-σείου Μπενάκη ldquoἸσλαμικὴ τέχνη γιὰμαθητέςrdquo δίδεται στοὺς μαθητὲςὡς ldquoἐκπαιδευτικὸrdquo καὶ ldquoἐνημερω-τικὸrdquo ὑλικὸ τὸ ἔντυπο ldquoΜία φορὰστὴν Ἀνατολήrdquo στὸ ὁποῖο ὑπάρ-χουν ἀπαράδεκτα καὶ ἀνθελληνικὰἀποσπάσματα ὅπως μεταξὺ ἄλλωνldquoὉ στρατὸς τῶν Ὀθωμανῶν σουλ-τάνων ἔκανε συχνὰ παρελάσειςστὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρα-τορίας γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμήτου Φαντάσου πόσο ἐντυπωσιακὴθὰ ἦταν ἡ ἐμφάνιση τῶν στρα-τιωτῶν μὲ τὶς ἐπίχρυσες πανοπλίεςτους νὰ παρελαύνουν κάτω ἀπὸτὸν λαμπερὸ Ἥλιοrdquo

Καθίσταται σαφὲς ὅτι πρόκειταιγιὰ μία ἀήθη πρόκληση εἰς βάροςτῆς ἱστορικῆς μνήμης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ἔθνους ποὺ ὑπέφερε 400χρόνια τουρκοκρατίας καὶ γιὰ μίαπροσπάθεια ἄμβλυνσης τῆς ἐθνι -κῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων μα-θητῶν προφανῶς στὸ πλαίσιο τοῦπολυπολιτισμικοῦ ἰδεολογήματος

Μάλιστα ἐπὶ τοῦ θέματος ὑπάρ-χουν ἤδη ὀργισμένες ἀντιδράσειςἀπὸ γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μα-θητῶνἘρωτᾶσθε

Α) Μὲ ποιὸ ἐκπαιδευτικὸ κριτή-ριο καὶ μὲ ποιὰ ἐκπαιδευτικὴ λογικὴοἱ Ἕλληνες μαθητὲς ὑποχρεοῦνταινὰ ὑφίστανται αὐτὴν τὴν ἀνθελλη-νικὴ προπαγάνδα Γιὰ ποιὸ λόγο μα-θητὲς τοῦ Δημοτικοῦ ἢ ἀκόμη καὶτοῦ Νηπιαγωγείου () πρέπει νὰ μα-θαίνουν γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνη καὶγιὰ τὶς ldquoπαρελάσεις τῶν Ὀθω-μανῶνrdquo

Β) Ποιὰ ἡ χρηματοδότηση τοῦσυγκεκριμένου προγράμματος καὶἀπὸ ποιοὺς πόρους

Γ) Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ ΜουσεῖοΜπενάκη ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένοἐγχειρίδιο στὰ πλαίσια τοῦ προ-γράμματος γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνηΓνώριζε τὸ περιεχόμενό τουraquo

Ἐρώτησις εἰς τὴν Βουλὴνδιὰ φιλοϊσλαμικὴν προπαγάνδα

ὑπὸ τοῦ Μουσείου Μπενάκη εἰς μαθητάς

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ἀργολί-δος κ Ἰάκωβος εἰς μήνυμά του διὰτὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μαςπροτρέπει ὅλους τοὺς Ὀρθοδό-ξους Χριστιανοὺς νὰ ἀκολουθή-σουν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίωντῆς Ἐκκλησίας μας Τὸ πλῆρεςκείμενον τοῦ μηνύματός του ἔχειὡς ἀκολούθως

laquoΟὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραι-νέσθωσαν γῆ δὲ ἀγαλλιάσθωmiddot ἑορ-ταζέτω δὲ κόσμος ὁρατός τε ἅπαςκαὶ ἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo ἀναφω-νεῖ ἀγαλλόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννηςὁ Δαμασκηνός καὶ συμπληρώνει ὁlaquoΧρυσορρήμων Πατὴρraquo τῆς Ἐκ -κλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος laquoνὰ λοιπόν ἔφθασεἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορ-τή ἡ ἀναστάσιμη μέρα τοῦ Κυρίουμας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ προϋπόθεσητῆς εἰρήνης ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφι-λίωσης ἡ κατάργηση τοῦ θανά-τουraquo

Πράγματι μᾶς διαβεβαιώνει καὶὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγοςlaquoἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία κά-θε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνηςraquo διότιδιαλύει τὰ σκότη στὶς ψυχὲς τῶνἀνθρώπων διώχνει τὸν φόβο ἀπὸτὴ ζωή μας νικάει τὸν θάνατο χα-ρίζει ἐλπίδα στοὺς ἀσθενεῖς παρη-γορεῖ τοὺς ἀπελπισμένους τοὺςἀδικημένους τοὺς πτωχούς τοὺςὀρφανούς τοὺς δυστυχισμένουςκαὶ πονεμένους

Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Ἐκκλησίατῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναιἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίαςἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἱδρυτής τηςὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει τὴ δύναμηνὰ ἀναγεννάει τοὺς πάντες laquoνεο-ποιεῖς τοὺς γηγενεῖςhellipraquo ψάλλουμεστὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς ἀλλὰ καὶὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Ἀποκά-λυψη μᾶς λέγει laquoἰδοὺ καινὰ ποιῶπάνταraquo (Ἀποκ κα´ 5)

Ἑπομένως ὁ Ἀναστὰς Υἱὸς καὶΛόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ σὲ μιὰνέα ζωὴ λουσμένη στὸ φῶς τῶνΕὐαγγελικῶν ἀρετῶν laquoοὕτω λαμ-ψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰκαλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέ-ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo(Ματ ε΄ 16) καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος μᾶς προτρέπει laquoἀποθώμεθαοὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουςraquo δηλαδήνὰ διώξουμε μακριὰ τὰ πάθη καὶ τὶς

ἀδυναμίες μας τὸν ἀτομισμό τὴνπλεονεξία τὴν ἀπληστία τὴ βίατὴν ἀδιαφορία καὶ τὴ σκληρότηταμπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴν ὀδύνητῶν συνανθρώπων μας laquoκαὶ ἐνδυ-σώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτόςraquo (Ρωμιγ´ 12) δηλαδὴ ἐνισχυμένοι μὲ τὰζωοποιὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίαςμας τὴ Μετάνοια καὶ τὴ Θεία Εὐχα-ριστία νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τῆςἀρετῆς τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦφωτὸς καὶ laquoὡς τέκνα φωτόςraquo (Ἐφε´ 8 ) μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ φω-τίζουμε καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μας νὰθερμαίνουμε τὶς καρδιὲς τῶνἀδελφῶν μας ποὺ ἰδιαίτερα σήμε-ρα τόσο ὑποφέρουν γύρω μας

Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ συνοδοι-πόροι τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀνα-στημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ ποὺ διὰ μέσου τῶν αἰώνωνἀφοῦ ἀνέβηκαν τὸν Γολγοθᾶ τουςκαὶ laquoσυσταυρώθηκανraquo μαζί Τουἀπαρνούμενοι τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυ-ναμίες τους ἔγιναν δι᾿ αὐτοῦ τοῦτρόπου μέτοχοι καὶ τῆς λαμπροφό-ρου Ἀναστάσεώς Του

Ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ ἂςπεριπατήσουμε τὸ ὑπόλοιπο τῆςζωῆς μας laquoἐν καινότητι ζωῆςraquo(Ρωμ στ´ 4) ὥστε μὲ τὸ φωτεινὸπαράδειγμά μας νὰ διακηρύττουμεπρὸς κάθε κατεύθυνση laquoὅτι ἠγέρ-θη ὁ Κύριος ὄντωςraquo χαρίζοντάςμας τὴν εἰρήνη Του laquoτὴν πάντανοῦν ὑπερέχουσανraquo (Φιλ δ´ 7) καὶτὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνηδῶρα τὰ ὁποῖα περιμένει ἡ σημε-ρινὴ ταραγμένη οἰκογένεια ἡ συγ-χισμένη νεότητα καὶ γενικὰ ἡ τα-λαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ἀπὸτοὺς πολέμους τὶς βιαιότητες καὶτὶς ἀδικίες

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριος νὰ ζήσουμε κατ᾿ αὐτὸν τὸντρόπο καὶ καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸφῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του νὰ ψάλ-λουμε μὲ ἀνεκλάλητη ἀγαλλίασητὸν ἐπινίκιο ὕμνο τῆς Λαμπροφό-ρου αὐτῆς Ἡμέρας

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐντοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος

Διάπυρος πρὸςΧριστὸν Ἀναστάντα

Εὐχέτης ὙμῶνὉ Μητροπολίτης Ἀργολίδας

Ἰάκωβοςraquo

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣΑΦΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣὙπογραμμίζει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ

Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ Ἰάκωβος

ἰσχύει δὲ ὥσπερ τεθεμελιωμένονβασίλειονraquo

Ὁ Θεὸς ὅμως ἐπιτρέπει καὶ τὶςδοκιμασίες ἔτσι ὥστε νrsquo ἀποκαλύ-πτονται τόσο ἡ ἀληθινὴ καὶ στα-θερὴ πίστη ὅσο καὶ ἡ ἐπιφανειακὴκαὶ προσποιητὴ πίστη Ὁ Κανάρηςεὐλογοῦσε τὸ Ἅγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦκαὶ στὶς ἐπιτυχίες καὶ στὶς ἀποτυ-χίες Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸ Χριστὸδὲν εἶχε ἴχνος ἰδιοτέλειας Ἂν καὶὀλιγογράμματος κατανοοῦσε βιω-ματικὰ αὐτὸ ποὺ διδάσκουν οἱ Πα-τέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅτι τὸΘεὸ πρέπει νὰ τὸν ἀγαποῦμεὅπως τὸ παιδὶ τὸν πατέρα τουΟὔτε νὰ τὸν ὑπακοῦμε ἀπὸφόβο γιὰ νὰ μὴ μᾶς τιμωρήσειοὔτε νὰ κάνουμε τὸ θέληματοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ μᾶς ἐπιβρα-βεύει μὲ ἀνταλλάγματα Ὁ Κα-νάρης τὸ καλοκαίρι τοῦ 1825ἀπέτυχε στὸ παράτολμο σχέ-διό του νὰ κάψει τὸν Αἰγυ-πτιακὸ στόλο τοῦ ΜωχάμετἌλη μέσα στὸ λιμάνι τῆς Ἀλε-ξάνδρειας ἐπίσης στὶς 3 Δε-κεμβρίου τοῦ 1827 laquoἐξ ἀντι-πνοίας τοῦ ἀνέμουraquo δὲν κα-τορθώνει νὰ πυρπολήσει τὰΤουρκικὰ μεταγωγικὰ στὴνΚρήνη τῆς Μικρᾶς ἈσίαςὍμως οὔτε ἡ πίστη του κλονι-ζόταν οὔτε παραπονιόταν ὅπο-τε δὲν εἶχε τὴ Θεία συνδρομήἈλλὰ οὔτε καὶ σὲ μεγαλύτεραδεινὰ ὅταν βρέθηκε ὅπως ἡκαταστροφὴ ἀπὸ τοὺς Τούρ-κους τῆς ἰδιαίτερης πατρίδαςτου τὸ 1824 ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁβίαιος θάνατος τῶν τριῶν ἀγο-ριῶν του στάθηκαν ἱκανὰ νὰἐπηρεάσουν ἔστω καὶ στὸ ἐλά-χιστο τὴν ἀφοσίωσή του στὸνΠαντοκράτορα Κύριο Ὁ Κα-νάρης σrsquo ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώ-σεις ἐφάρμοσε τὸν ἀσκητικὸ λόγοτοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου laquoΟἱθλίψεις καὶ οἱ στεναχώριες ἀντιμε-τωπίζονται μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδαστὸ Θεόraquo

Ἀλλὰ καὶ ὑπόδειγμα τιμιότηταςὑπῆρξε ὁ θρυλικὸς αὐτὸς θαλασσο-μάχος Μετὰ τὴν ἀποτυχημένη ἐπι-

χείρηση στὸ λιμάνι τῆς Ἀλεξάν-δρειας στὸ μακρὺ ταξίδι τῆς ἐπι-στροφῆς πρὸς τὴν Πατρίδα τελεί-ωσαν στὸ πλοῖο του τὰ τρόφιμα καὶτὸ νερό Τυχαῖα διασταυρώθηκαν μrsquoἕνα ἐμπορικὸ πλοῖο μὲ αὐστριακὴσημαία τὸ ὁποῖο ἀκινητοποιοῦν ὉΚανάρης λέει στὸν καπετάνιο γιὰτὰ τρόφιμα ποὺ θέλοντας καὶ μὴτοὺς ἔδωσε laquoΔὲν ἔχω χρήματα νὰσὲ πληρώσω τώρα γράψε σrsquo ἕναχαρτὶ πόσο ἀξίζουν καὶ φέρε το νὰτὸ ὑπογράψωraquo laquoὍμως ἐσεῖς δὲνἔχετε Ἔθνοςraquo τοῦ λέει εἰρωνικὰ ὁ

ξένος καπετάνιος Μὲ ἀκράδαντηβεβαιότητα στὴ συνδρομὴ τοῦ Χρι-στοῦ καὶ τῆς Παναγίας ὁ Κανάρηςτοῦ ἀπάντησε μὲ βροντερὴ φωνήlaquoἊν δὲν ἔχουμε Ἔθνος θὰ κάνου-μεraquo Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσηὅταν ἔγινε Πρωθυπουργός ἐξόφλη-σε ὅλο τὸ χρέος χωρὶς καμία πρό-φαση κρατώντας τὴν παλιά τουὑπόσχεση καὶ ἐφαρμόζοντας ὡς

γνήσιος Χριστιανὸς τὴν προτροπὴτοῦ Κυρίου laquoΤὸ ναὶ σας πρέπει νὰεἶναι ναὶ καὶ τὸ ὄχι ὄχιraquo

Ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης ἀνέ-λαβε ἀρκετὲς φορὲς ὑπουργὸς καὶΠρωθυπουργὸς καὶ ἐπὶ βασιλείαςὌθωνα καὶ Γεωργίου Α´ ἀσκώνταςτὰ καθήκοντά του μὲ συνέπειαἦθος καὶ βλέποντας τὸ ἀξίωμά τουὄχι ὡς ἐξουσία ἀλλὰ ὡς διακόνημαμὲ τὴν ἔννοια ποὺ ἔχει ὁ ὅρος στὸΧριστιανισμό δηλαδὴ τῆς ἀνιδιοτε-λοῦς προσφορᾶς πρὸς τὸν πλησίονΠροσηνὴς καὶ καταδεκτικὸς στάθη-

κε πρὸς ὅλους καὶ ἰδίως τοὺςπαλαιοὺς συναγωνιστές τουπρόθυμος νὰ τοὺς συνδράμεισὲ ὅτι μποροῦσε χωρὶς νὰ ἐπι-τρέψει στὴ θέση ποὺ κατεῖχενὰ θολώσει τὴ μνήμη του καὶνὰ ἀμβλύνει τὴν ἀνθρωπιάτου Μεταξὺ τῶν πολλῶν ἱστο-ρικῶν ἀποδείξεων ἂς ἀναφέ-ρουμε τὸ ἑξῆς Τὸ 1865 χορή-γησε πιστοποιητικὰ συμμε-τοχῆς στὸν Ἀγώνα τῆς Ἀνε-ξαρτησίας στὶς οἰκογένειες τῶνΚυπρίων ἀγωνιστῶν Κωνσταν-τίνου Κυπριώτη καὶ τοῦ γιοῦτου Γεωργίου Κυπριώτη ποὺπνίγηκαν ἐκτελώντας τὸ καθῆ-κον τους πρὸς τὴν ΠατρίδαΤὸ ἴδιο πιστοποιητικὸ χορήγη-σε καὶ στὸν συμπολεμιστὴ τουΠ Καλαφάτη καθὼς καὶ σὲἄλλους ἀγωνιστές

Ὁ θρυλικὸς Ψαριανὸς ναυ-μάχος ποτὲ δὲ χρησιμοποίησετὰ ἀξιώματα τοῦ Ὑποναυάρ-χου τοῦ Γερουσιαστῆ τοῦὙπουργοῦ καὶ τοῦ Πρωθυ-πουργοῦ μὲ τὰ ὁποῖα τὸν τί-μησε τὸ ἐλευθερωμένο Ἑλλη-νικὸ κράτος οὔτε γιὰ τὴν προ-σωπική του προβολὴ οὔτε γιὰνὰ ὠφεληθεῖ οἰκονομικά Τὰ

πρὸς τὸ ζῆν τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῆςπολύτεκνης οἰκογένειάς του τὰ ἐξα-σφάλιζε μὲ τιμιότητα ζώντας λιτὰ σrsquoἕνα ἁπλὸ σπίτι στὴ νέα πρωτεύου-σα τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους τὴνἈθήνα στὴν περιοχὴ τῆς Κυψέληςὁδὸς Κυψέλης 56 Γαλούχησανἐκεῖνος καὶ ἡ ἄξια σύζυγός του Δέ-σποινα τὰ ἑπτὰ παιδιά τους μὲ τὶςἑλληνοχριστιανικὲς ἀξίες καὶ παρα-δόσεις

Ἀλλὰ καὶ ὑπόδειγμα φιλανθρω-πίας ὑπῆρξε Οἱ ἐντολὲς τοῦ Εὐαγ-γελίου γιὰ ἀνιδιοτελῆ καὶ ἁπλόχερηἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο δὲνἦταν γιὰ τὸν Κανάρη ὡραῖα λόγιαποὺ ἀκοῦμε ἀλλὰ δὲν ἐφαρμόζου-με Ἂν καὶ πολύτεκνος ὁ ἴδιος μι-μήθηκε τὴ χήρα γυναίκα ποὺ ἀπὸτὸ ὑστέρημά της ἔρριξε τὸ δίλεπτοστὸ ταμεῖο τοῦ Ἱ Ναοῦ καὶ γιrsquo αὐτὸἐπαινέθηκε ἀπὸ τὸν Χριστό Με-ταξὺ λοιπὸν τῶν γνωστῶν ἀγαθοερ-γιῶν του ἀξίζει νrsquo ἀναφέρουμε τὴνἀκόλουθη Ὑποστήριξε καὶ ἐνίσχυ-σε οἰκονομικὰ στὶς θεολογικὲςσπουδὲς του ἕνα φτωχὸ παιδί τὸνΓεώργιο Λαμπάκη (1854 ndash 1914) ὁὁποῖος ἀναδείχθηκε λαμπρὸς μελε-τητὴς τῆς Χριστιανικῆς Ἀρχαιολο-γίας ἱδρύοντας τὴν πρώτη συλλογὴΒυζαντινῶν κειμηλίων ἀπόγονοςτῆς ὁποίας εἶναι σήμερα τὸ Βυζαν-τινὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν

Στὸ σπίτι του ὁ Κανάρης ἀπο-τραβηγμένος στὰ γεράματά του ὡςlaquoἐλαία κατάκαρποςraquo κατὰ τὸνΨαλμικὸ στίχο δεχόταν πάμπολλεςἐπισκέψεις γνωστῶν καὶ ἀγνώστωνποὺ ἔρχονταν νὰ ὑποβάλουν τὸνσεβασμό τους στὸν ζωντανὸ αὐτὸνθρύλο τῆς Παλιγγενεσίας καὶ πα-ράλληλα τὸν καθrsquo ὅλα ἄξιο τοῦ τι-μημένου ὀνόματος Χριστιανός Πα-ρότι οἱ ἐπισκέπτες του μὲ ἐπιμονὴτοῦ ζητοῦσαν νὰ ἀφηγηθεῖ τὰ κα-τορθώματά του ὁ ἴδιος τὸ ἀπέφευ-γε Ἦταν τόσο σεμνὸς καὶ ταπεινὸςὅσο καὶ σώφρονας καὶ ἀνεπιτήδευ-τος Μὲ συστολὴ μικροῦ παιδιοῦἄκουγε τοὺς ἐπαίνους τῶν ἄλλωνκαὶ ἀπέφευγε νὰ περιαυτολογεῖ καὶνὰ προβάλει τὸ ἐθνικό του ἔργο

Πραγματικὸ ξεχείλισμα τῆς ἀγά-πης τοῦ Κανάρη γιὰ τὴν Ὀρθοδοξίαὑπῆρξε ἡ ἀνέγερση τοῦ ἱ ναοῦ τῶνἉγίων Ἀποστόλων στὴν ὁδὸ Ζακύν-θου Ὁ ἱ ναὸς αὐτὸς σώζεται ἕως καὶσήμερα καθὼς καὶ τὸ στασίδι στὸὁποῖο ταχτικὰ καθόταν ὁ ἴδιος ὡς φι-λακόλουθος ποὺ ἦταν Ἀποτελοῦσεὁ ἱ ναὸς αὐτὸς ἕνα laquoἀντίδωροraquoἕνα εὐχαριστῶ πρὸς τὸν Κύριο τοῦΚωνσταντίνου Κανάρη καὶ γιὰ τοὺςθριάμβους καὶ γιὰ τὶς ἧττες καὶ γιὰτὰ εὐχάριστα καὶ γιὰ τὰ δυσάρεσταὍπως τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Ἁγί-ου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμουὑπῆρξαν laquoΔόξα τῷ Θειῷ πάντωνἕνεκενraquo μrsquo αὐτὸν τὸν τρόπο θέλη-σε καὶ ὁ Κωνσταντῆς νὰ ἀφήσει τὴδική του πνευματικὴ ὑποθήκη Ὅληἡ ζωὴ του εἶχε ὡς κέντρο τὸ Θεὸ καὶστήριγμα τὴν Ἐκκλησία Αὐτὴνλοιπὸν μᾶς ἄφησε ὡς φάρο γιὰ νὰφωτίζει τὶς ἐπερχόμενες γενιὲς τῶνἙλλήνων

Σελὶς 2α 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

ΕΙΣ ΤΑ laquoΑΧΝΑΡΙΑraquo ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Ἔτος Λacute Ἀριθμ 1513 Ἀπριλίου 2012

Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΥΡΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟ-ΞΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ ΕΙΣ ΠΡΩΤΗΝ ΩΛΟΚΛΗΡΟΜΕΝΗΝ ΕΚ-ΔΟΣΙΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ (νέος τίτλος laquoἈββάκυροςraquo) Εἰσαγωγή με-τάφρασις καὶ σχόλια ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου Φουρτούνα σελ 303

ἔχει σφραγίσει ὅλο τό λυτρωτικόἔργο τῆς θείας οἰκονομίας Ἦταντό τελευταῖο καί μέγα θαῦματοῦ Θεανθρώπου πού τό διαπι-στώσανε ὄχι μόνο οἱ ἀπόστολοιὅλοι ἀλλά κατά τή μαρτυρίατοῦ Παύλου laquoὤφθη Κηφᾷ εἶτατοῖς δώδεκα ἔπειτα ὤφθη ἐπά-νω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφά-παξraquo (Α´ Κορ ΙΕ´ 5-6) ἀπ᾽ τούςὁποίους ἄλλοι πέθαναν καίἄλλοι ζοῦσαν ὅταν ἔγραφε τήνἐπιστολή ὁ μεγάλος ἀπόστολος

Θαῦμα θαυμάτων δέν εἶναιμόνο τό γεγονός τῆς Ἀνάστα-σης ἀλλ᾽ ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Νι-κόλαος Βελιμίροβιτς laquoὁ ἀνα-στημένος Κύριος εἶναι τό θαῦματῶν θαυμάτωνraquo

Πολύ σημαντικές εἶναι οἱ πα-ρατηρήσεις του στό μέγα καί μο-ναδικό γεγονός τῆς Ἀνάστασηςτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί στίς θεο-λογικές του συνέπειες laquoΔέν ἔγι-νε νικητής γιά τόν ἑαυτό Τουγιά τή δική Του χάρη ἀλλά γιάμᾶς Οἱ ἐγκόσμιοι κατακτητέςνέμονται τή νίκη Ὁ Χριστόςεἶναι ὁ μόνος κατακτητής πούτήν παραδίδει Μέ τήν Ἀνάστα-σή Του κατατρόπωσε τούς δυόμανιασμένους ἐχθρούς τῆςἀνθρώπινης ζωῆς καί ἀξίας τόθάνατο καί τήν ἁμαρτία Οἱ βα-σιλιάδες τῆς γῆς ἐξουσίαζαντούς ἀνθρώπους Ἡ ἁμαρτία κι ὁθάνατος τούς ἐξουσίαζαν ὅλουςὍσο περνοῦσε ὁ καιρός τόσοπλεόναζε ἡ ἁμαρτία ὅπως ἡ χιο-νόμπαλα μεγαλώνει καθώς κα-τηφορίζει ἀπό τό λόφο Ἡἀνθρωπότητα εἶχε φτάσει σέἔσχατη ἀπελπισία ὅταν ἐμφανί-στηκε ὁ οὐράνιος Ἥρωας γιά νάτή σώσειhellip Ὁ Ἥρωας αὐτός ἦτανὁ Κύριος Ἰησοῦς Αἰώνια ἀνα-μάρτητος καί αἰώνια ἀθάνατοςΠέρασε ἀπό τό νεκροταφεῖο τῆςἀνθρωπότητας καί σκόρπισεπαντοῦ τά ἄνθη τῆς ἀθανασίαςhellipΕὐλογημένος καί τρισευλογημέ-νος ὁ τάφος ἀπ᾽ ὅπου ξεπήδησεὁ ποταμός τῆς ἀθανασίας γιάὅλους τούς ἀνθρώπους

Παγκόσμιο κι αἰώνιο σελαγίζειτό θαῦμα τῆς Ἀνάστασης Ἡἁψίδα τῆς σωτηρίας Τό σύσση-μον εἰς τούς αἰῶνας κατά τόνἅγιο Ἰγνάτιο τόν θεοφόρο Ἡ ση-μαία δηλαδή καί τό λάβαρο τῆςἘκκλησίας Ἡ ἐνδοξότερη μαρ-τυρία τῆς Χριστιανικῆς Πίστης

Ἡ ὡραιότερη λειτουργική ὁμο-λογία τῶν χριστιανῶν Πι-στεύω καί εἰς ἕνα ΚύριονἸησοῦν Χριστόν παθόντα καίταφέντα καί ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ τῇτρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦεἶναι ἡ αὐθεντικότερη καί γνη-σιότερη καί ἐξοχώτερη εἴδησηπού κυκλοφορεῖ ἐδῶ καί δυό χι-λιάδες χρόνια ἀνάμεσα στούςἀνθρώπους καί παρά τόν πόλε-μο τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰησοῦ Ἅγιοςκαί τρισμακάριος καί αἰώνιος ὁθριαμβευτικός χαιρετισμός τῶνχριστιανῶν laquoΧριστός Ἀνέστηraquo -laquoἈληθῶς Ἀνέστηraquo

Ἀπ᾽ τή στιγμή τοῦ πανευφρό-συνου ἐκείνου ὀρθρινοῦ τῆςἈνάστασης ἕνα καινούργιο γλυ-κοχάραμα ἁπαλοχρωματίζει τήνἄνοιξη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆςΣτεφανωμένος ὁ Κύριος - ὄχιπιά μέ τό ἀκάνθινο στεφάνι -ἀλλά μέ τό στεφάνι τῆς δόξαςκαί τοῦ θριάμβου οὐκέτι ἀπο-θνήσκει θάνατος αὐτοῦ οὐκέτικυριεύει (Ρωμ ΣΤ´ 9)

Ἡ πανέμορφη ἐκείνη ἄνοιξηπού ἀναστήθηκε ὁ Χριστόςσυμβολίζει τήν καινούργια πνευ-ματική ἄνοιξη πού ἔφερε ὁ Χρι-στός στόν κόσμο Ἡ νίκη τώραεἶναι πιό σίγουρη Ὁ ἀγώνας πιόεὔκολος Ἡ ἀνάβαση πιό ἀποτε-λεσματική Ἡ ἐλπίδα πιό γλυκιάἩ πίστη πιό θαρραλέα Οἱ πει-ρασμοί πιό ἀνίσχυροι Ὁ διάβο-λος δέσμιος καί ἡττημένος

Τί ὑπέροχες ἀναστάσιμες στι-γμές ἔζησαν οἱ ἀπόστολοι στίςδιάφορες ἐμφανίσεις τοῦ Κυρί-ου Προπάντων ἡ τελευταίαἐκείνη ἐμφάνιση στ᾽ ὀροπέδιοτῆς Γαλιλαίας Ἐκεῖ πραγματο-ποιήθηκε μ᾽ ἐντολή Του ἡ μεγά-λη συνάντηση Πλημμυρισμένοιἀπό βαθιά εὐλάβεια κι εὐγνω-μοσύνη πέσανε κάτω καί Τόνπροσκύνησαν Δέ θά λησμονή-σουν ποτέ τή χαρούμενη ὑπό-σχεσή Του laquoΚαί ἰδού ἐγώ μεθ᾽ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέραςἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνοςraquo(Ματθ ΚΗ´ 20) Οἱ τελευταῖοιλόγοι Του θά ἠχοῦν στ᾽ αὐτιάτους σάν μιά ἐξέχουσα οὐράνιαμελωδία

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ - τόθαῦμα τῶν θαυμάτων - θ᾽ ἀνα-βλύζει στούς αἰῶνες τή Χάρητήν ἐλπίδα καί τήν εὐλογία στίςκαρδιές τῶν ἀνθρώπων

ΒΙΒΛΙΑ ndash ΑΝΑΤΥΠΑΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΜΗ-

ΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ laquoἩ ΚαθολικὴἘπιστολὴ τοῦ Ἰακώβουraquo Κείμενο ndashΜετάφραση Δημητσάνα ndash Μεγαλό-πολη Μάρτιος 2012 Σχ 20x14 σσ 48

Τοῦ ἰδίου Ἡ Ἁγία Γραφή (Λαϊκὰὑπομνήματα) laquoἩ καθολικὴ ἐπιστολὴτοῦ Ἰακώβουraquo Δημητσάνα ndash Μεγα-λόπολη Μάρτιος 2012

Τοῦ ἰδίου Ἡ Ἁγία Γραφή (Γιὰ τὸνλαὸ) κείμενο μετάφραση laquoἩ καθο-λικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Ἰακώβουraquo Δημη-τσάνα ndash Μεγαλόπολη Μάρτιος 2012

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Χ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗlaquoΣυμπορευθῶμεν Αὐτῷhellipraquo (Ἀπὸ τὸΠάθος στὴν Ἀνάσταση) ἘκδόσειςΒάνιας Σχ 21x14 σσ 90

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟ-ΓΛΟΥ Πρεσβυτέρου ndash Ταξιάρχουἐἀ laquoἩγέτες καὶ Ἡγεσίαraquo Μιὰὀρθόδοξος προσέγγιση Θεσνίκη2012 Σχ 24x17 σσ 252ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ndash ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΛΥ-ΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Τριμηνιαῖοδημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆς laquoΠανελ-ληνίου Ἑνώσεως Φίλων τῶν Πολυτέ-κνωνraquo Ὀκτ ndash Νοέμβ ndash Δεκ 2011Ἰαν Φεβρ Μάρτ 2012 Ἀθῆναι

ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩ-ΓΗ Μηνιαῖον Παιδαγωγικὸν περιο-δικόν Χριστιανικῆς ἙνώσεωςἘκπαιδευτικῶν Λειτουργῶν Δεκ2011 Ἰαν 2012

ΕΝΑΤΕΝΙΣΕΙΣ Περιοδικὴ Ἔ-κδοση Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κύκκουκαὶ Τηλλυρίας Μάϊος ndash Αὔγ 2011Λευκωσία

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Ἔκδοσις Κέν-τρου Συμπαραστάσεως ΠρονοίαςἈπ Παύλου laquoἩ Ἐλπίδαraquo Νοέμβ ndashΔεκ 2011 Ἀθῆναι

ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ ἘνημερωτικὸἜντυπο Ἐνορίας Ἁγ ΓεωργίουΔιονύσου Ἀττικῆς Ἰαν ΦεβρΜάρτ Ἀπρίλ 2012

ΕΝΟΡΙΑ Εἰκοσιπενθήμερον Ὀρ-θόδοξον Ἐκκλησιαστικὸν Περιο-δικόν Ἰαν 2012 Ἀθῆναι

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Μηνιαίαἔκδοση Ἱ Ν Ἁγ Νικολάου Πευ-κακίων Ἰαν Φεβρ Μάρτ 2012Ἀθῆναι

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ Διμηνιαίαἔκδοσις τῆς ὁμωνύμου ΧριστιανικῆςἈδελφότητος Ἰαν ndash Φεβρ 2012 Πά-τρα

ΕΠΑΓΓΕΛΙΑ Ἱερᾶς Μητροπόλε-ως Γουμενίσσης Ἀξιουπόλεως καὶΠολυκάστρου Νοέμβ Δεκ 2011Θεσσαλονίκη

ΕΠΑΛΞΕΙΣ Δεκαπενθήμερηὀρθόδοξη Μορφωτικὴ ΚοινωνικὴἘφημερίδα Νοέμβ Δεκ 2011Ἀθήνα

Ἐκυκλοφορήθη ἀπὸ τὰς ἐκδό-σεις τοῦ laquoΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΤΕΡΙ-ΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝraquo (ΚΕΠΕ) μίαλίαν ἐπιμελημένη ἔκδοσις περιλαμ-βάνουσα τὴν πολιτείαν καὶ τὰ θαύ-ματα τῶν Ἁγίων Ἀμπακὶρ (Κύρου)καὶ Ἀμπαγιουχάνα (Ἰωάννου) τῶνἈναργύρων ἐπὶ πολυτελοῦς χάρτουκαὶ μὲ πλούσιον φωτογραφικὸν ὑλι-κόν

Τὰ κείμενα εἶναι τοῦ Ἁγίου Σω-φρονίου Ἱεροσολύμων ὁ ὁποῖοςκατὰ μίαν προσκυνηματικὴν ἐπί-σκεψίν του εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειανἀρρώστησε καὶ θεραπευθεῖς ὑπὸτῶν Ἁγίων ὑπεσχέθη νὰ συγγράψητὸν βίον καὶ τὰ θαύματα αὐτῶν Ἡδὲ προσεγμένη μετάφρασις ἔγινενἀπὸ τὸν θεολόγον κοπτολόγον καὶνομικὸν Ἰωάννην Φουρτούναν πα-νεπιστημιακὸν διδάσκαλον εἰς τὴνΑἴγυπτον

Οἱ ἔνδοξοι μάρτυρες Κύρος καὶἸωάννης ἔζησαν καὶ ἠσκήτευσαν εἰςτὰ περίχωρα τῆς Ἀλεξανδρείας Ὁμὲν Ἅγιος Κύρος κατήγετο ἐκ τῆςἈλεξανδρείας ὁ δὲ Ἅγιος Ἰωάννηςἀπὸ τὴν Ἔδεσσαν τῆς Μεσοποτα-μίας Ἐμαρτύρησαν κατὰ τὴν περίο-δον τῶν διωγμῶν ἐπὶ Διοκλητιανοῦτὸ ἔτος 292 μΧ πλησίον της Ἀλε-ξανδρείας Μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίουςἐμαρτύρησαν καὶ αἱ Παρθενομάρ-τυρες Θεοδότη Θεοκτίστη καὶΕὐδοξία μετὰ τῆς μητρὸς αὐτῶνἈθανασίας Εἰς τὸν τόπον τοῦ μαρ-τυρίου των ἀργότερον ἐκτίσθη ὁ πε-ρίλαμπρος Ἱ Ναὸς τῶν Ἁγίων ὁὁποῖος ἀπετέλεσε πηγὴν Σιλωὰμ τὴν

κατ᾽ Αἴγυπτον Εἰς τὸν Ἱ Ναὸν προ-σήρχοντο διὰ θεραπείαν χιλιάδεςπροσκυνητῶν καὶ πάντες ἐλάμβανοντὴν ἴασιν καὶ τὴν σωτηρίαν μὲ ἀλλε-πάλληλα θαύματα τὰ ὁποῖα περι-λαμβάνονται εἰς τὴν συλλογὴν τοῦἉγίου Σωφρονίου Ὡς γνωστόν ὁἍγιος Σωφρόνιος ἐκτὸς τοῦ σπου-δαίου συγγραφικοῦ του ἔργου ἦτοκαὶ ἄριστος ποιητὴς καὶ ὑμνογρά-φος Καλλώπισε καὶ ὡλοκλήρωσενεἰς ποιητικὴν σύνθεσιν τὸν Ἐπιλύ-χνιον Ὕμνον laquoΦῶς ἱλαρόνhellipraquo συ-νέθεσε τὰ προεόρτια δοξαστικὰ τῶνΧριστουγέννων τῶν Ὡρῶν τῶν Θε-οφανείων τῶν Μεγάλων Ὡρῶν τῆςΜεγάλης Παρασκευῆς τοῦ Μεγά-λου Ἁγιασμοῦ (laquoΦωνὴ Κυρίου ἐπὶτῶν ὑδάτωνhellipraquo) κἄ

ΑΡΧΙΜ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΥΣΤΩΦ laquoGPS Γιά τόν ΠαράδεισοraquondashlaquoΔέν ὑπάρχει ἄλλη εὐκαιρίαraquo Ἐκδόσεις Ἅγ Ἰωάννης ὁ Δαμα-σκηνόςraquo Ἀθήνα 2012 σελίδες 248

Ἔχουμε καί ἄλλοτε παρουσιάσειἐκλεκτά βιβλία τοῦ ἐκλεκτοῦ καίσοφοῦ π Ἰωάννου Κωστώφ πρόςτούς ἀγαπητούς ἀναγνῶστες τοῦlaquoΟΤraquo ἀλλά θά ᾽χουμε τήν τιμή καίτήν εὐκαιρία νά παρουσιάσουμεκαί ἄλλα θαυμάσια συγγραφικάτου ἔργα Ὁ π Ἰωάννης Κωστώφὡς συγγραφέας νά μοῦ ἐπιτραπεῖνά χρησιμοποιήσω τήν ὑπερβολικήἴσως λέξη laquoἀσυναγώνιστοςraquo κάτιπού τό διατυπώνει ὅποιος μελετήσειτά βιβλία του Τό γράψιμό του τάθέματά του ἡ ἔκφραση καί ἡ τέχνητοῦ λόγου του ἔχουν μία γοητείαπού συναρπάζει τόν ἀναγνώστηΓιά νά χρησιμοποιήσω τοῦ ἀποστό-λου Παύλου τήν ἔκφραση ὁ λόγοςτοῦ συγγραφέα εἶναι laquoἅλατι ἠρτυ-μένοςraquo Ἔχει γεύση καί οὐσία Δέμένει ndashστό χαριτωμένο καί ὀμορφο-γραμμένο λόγο του ἀλλά καί τόσπουδαιότερο ἐμπνέει ndashκαί οἰκο-δομεῖ πνευματικά μέ τήν ἀνάπτυξητῶν θεμάτων του

Ὁ τόμος αὐτός -γιατί ἀκολου-θοῦν καί ἄλλοι παρόμοιοι- περιλαμ-βάνει τά ἑξῆς δέκα θέματα

ndash Πνευματικός ἀγώναςndash Καλοί λογισμοίndash Ἀναβολήndash Συνεργίαndash Ὅσοι ἀνήκουν στόν Διάβολοndash Ἔστω καί μηχανικά

ndash Στόχευσιndash Ἀφορμέςndash Σκανδαλισμόςndash ἘκκλησίαΓιά νά διαπιστώσετε τή δουλειά

τοῦ π Ἰωάννου εἶναι ἀρκετή μιάματιά στίς τελευταῖες 15 σελίδεςπού καταχωρεῖ τή Βιβλιογραφίατου

Τώρα γιατί γράφτηκε καί τί λέειτοῦτο τό βιβλίο θά μᾶς τό πεῖ ὁἴδιος ὁ συγγραφέας laquohellip Ὅπωςσυμβαίνει καί γιά τά ἐπίγεια ταξί-δια βοηθάει πολύ μιά σύγχρονηἐφεύρεσι πού φωνητικά καί ὀπτικάὑπαγορεύει τό ἀκολουθητέο δρο-μολόγιο τό GPS (Global PositioningSystem) - τό Σύστημα ΚαθορισμοῦΘέσεως στήν Ὑδρόγειο Καί βέ-βαια στό πνευματικό ταξίδι πρόςτόν Παράδεισο αὐτοί πού ὑποδει-κνύουν διαδρομές ἀλλά ταυτόχρο-να καί βοηθοῦν εἶναι οἱ Ἅγιοι Πα-τέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πού βά-δισαν πρίν ἀπό μᾶς τόν ἴδιο δρόμοκαί ξέρουν τίς κακοτοπιές ἀλλάκαί τίς σωστικές ὀάσεις του Ἄς πά-ρουμε λοιπόν τίς πνευματικές ὁδη-γίες τους καί ἄς ξεκινήσουμεraquo

Συγχαίρουμε τόν π Ἰωάννη Κω-στώφ καί αἰτούμεθα τῶν εὐχῶντου

Μιχ Μιχαηλίδης

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΣ ΡΩΜΗΣ

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ καὶ φιλοπαπικὸς Ἀρχιε-πίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος φαίνεται ὅτιἔχει φτάσει σὲ ἀκραῖες οἰκουμενιστικὲς ἐνέρ-γειες Στὸ περιοδικὸ τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἰσραηλι-τικῆς Κοινότητας laquoΧΡΟΝΙΚΑraquo (Ἰανουάριος ndashΜάρτιος 2012) διαβάζουμε τὸ ἑξῆς πρωτο-φανὲς γιὰ ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο laquoὉ Ἀρχιρραβ-βίνος τοῦ Ἰσραὴλ Γιόνα Μέτζκερ καὶ ὁ Ἀρχιε-πίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καὶ πάσης Κύ-πρου Χρυσόστομος ὑπέγραψαν στὶς5122011 στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου στὴΛευκωσία μία ἱστορικῆς σημασίας ΔιακήρυξηἩ Διακήρυξη ἐπισημοποιεῖ τὴ δέσμευση τῶνδύο πλευρῶν στὴν ἐνδυνάμωση τῶν μεταξύτους σχέσεων ἐνῶ βεβαιώνει τὸ ἀβάσιμο τοῦδόγματος τῆς συλλογικῆς εὐθύνης τοῦ ἑβραϊ-κοῦ λαοῦ γιὰ τὴ σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Ἡ Δια-κήρυξη ἀναφέρει μεταξὺ τῶν ἄλλων Ἐμεῖς ὁἈρχιρραββίνος τοῦ Ἰσραὴλ Γιόνα Μέτζκερ καὶὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κύπρου Χρυσόστομος

εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ τὴν εὐλογημένηἀνάπτυξη ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καὶ βεβαι-ώνουμε τὴ δέσμευσή μας στὴν ἐνδυνάμωσητῶν ἄριστων σχέσεων μεταξὺ Κύπρου καὶἸσραήλraquo Ἐὰν τὸ δημοσίευμα εἶναι ἀληθινὸ(ποὺ μᾶλλον εἶναι) τότε τὰ πράγματα νομίζου-με ὅτι ἄρχισαν νὰ γίνονται πολὺ σοβαρά Ὁlaquoἅγιοςraquo Κύπρου ταυτίζει ἀπροκάλυπτα τὸνἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό ποὺ μᾶς ἀποκαλύφτηκεἀπὸ τὸν σαρκωμένο Θεό μας Κύριο Ἰησοῦ Χρι-στό μὲ τὸν μονοπρόσωπο καὶ ἄρα ἀνύπαρκτοlaquoθεὸraquo τῶν Ἑβραίων καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸν εὐχαρι-στεῖ ἀντάμα μὲ τὸν ἀρνητὴ τοῦ Ἰησοῦ Χρι-στοῦ Ξεχνάει πώς μπορεῖ ὁ θλιβερὸς δικτα-τορίσκος τοῦ κρατικοῦ δείγματος τοῦ Βατικα-νοῦ νὰ ἔδωσε ἄφεση γιὰ τὴ συλλογικὴ εὐθύνητῶν Ἑβραίων γιὰ τὴ σταύρωση τοῦ Κυρίουἀλλὰ οἱ ἴδιοι οἱ Ἑβραῖοι δὲ μετάνιωσαν γιὰ τὴθεοκτονία οὔτε ὡς συλλογική οὔτε ὡς περιο-ρισμένη εὐθύνη

Καλοῦν ἰμάμηδεςκαί ραββίνουςεἰς τὰ σχολεῖα

ΛΥΚΕΙΟ τῆς Ἀττικῆς ἀπέστειλεἔγγραφο αἴτημα στὸ ὙπουργεῖοΠαιδείας σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο οἱμαθητὲς τῆς Β΄ τάξεως Λυκείουπροκειμένου νὰ ἐμπεδώνουν τὸἸσλὰμ ἢ τὸν Ἰουδαϊσμὸ στὰ πλαίσιατοῦ μαθήματος τῆς θρησκειολο-γίας νὰ ἐπισκέπτονται ἰσλαμικὰ τε-μένη καὶ ἑβραϊκὲς συναγωγέςΠροχωροῦν καὶ παραπέρα ζητᾶ τὸἐν λόγῳ Λύκειο νὰ μποροῦν νὰπροσκαλοῦν ἰμάμηδες καὶ ραββί-νους νὰ μπαίνουν στὶς σχολικὲςαἴθουσες καὶ νὰ ἀναπτύσσουν τὰπιστεύω τους γιὰ τὴ θρησκείατους ὥστε οἱ μαθητὲς νὰ ἀκοῦνἀπὸ laquoπρῶτο χέριraquo τὰ πιστεύω τῶνἄλλων θρησκειῶν καὶ ὄχι ἀπὸ τοὺςlaquoπροκατειλημμένουςraquo ὀρθοδό-ξους θεολόγους Ἀκούγεται ἀπί-στευτο ἀλλὰ εἶναι ἀληθινό ὁ σχο-λικὸς σύμβουλος θεολόγων ποὺἀνήκει τὸ σχολεῖο αὐτὸ συμφωνεῖμὲ τὸ αἴτημα τοῦ σχολείου Θεω-ροῦμε ὅτι φτάσαμε σὲ πολὺ ἐπικίν-δυνο σημεῖο ἄμβλυνσης τῆς ὀρθο-δόξου πίστεώς μας Τὰ οἰκουμενι-στικὰ ἀνοίγματα στὶς διάφορες πί-στεις καὶ θρησκεῖες ἔσπειραν τὴνἀμφιβολία τῆς ἀποκλειστικότηταςτῆς Ὀρθοδοξίας μας ὡς τὴν μόνηἀληθινὴ πίστη Ἐκκλησία καὶ δίοδοσωτηρίας Τὰ παιδιά μας διδάχτη-καν πὼς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας εἶναι μία ἀπὸ τὶς πολλὲς θρη-σκεῖες καὶ πίστεις τοῦ κόσμου ἡὁποία δὲν ἔχει τὴν ἀποκλειστικό-τητα τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς αὐθεν-τίας Εἴμαστε ἀναμφίβολα πολὺκοντὰ στὸ χρόνο ποὺ θὰ πληρώ-σουμε γιὰ τὰ ἀσυγχώρητα λάθημας

Ἀποκρουστικὸνκαὶ φρικιαστικόν

ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ἱστοσελίδα δημο-σιεύτηκε ἡ εἴδηση πὼς συγκεκρι-μένη πολυεθνικὴ ἑταιρεία παρα-σκευῆς τεχνιτῶν οὐσιῶν ἐνισχυ-τικῶν γεύσης χρησιμοποιεῖ βλα-στοκύτταρα δολοφονημένων ἐμ-βρύων ἀπὸ ἐκτρώσεις Οἱ καλύτε-ροι πελάτες τῆς ἐν λόγῳ ἑταιρείαςεἶναι ἑταιρεῖες παρασκευῆς ἀνα-ψυκτικῶν καὶ μάλιστα τύπου laquoκό-λαraquo γλυκῶν πολυτελείας τσικλῶνφαρμάκων ἐμβολίων κλπ Μέχριτώρα γνωρίζαμε πὼς τὰ ἄτυχαἀθῶα ἀγρίως δολοφονημένα ἀγ-γελούδια τὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ τὰἔκαναν κρέμες προσώπου καὶ σώ-ματος γιὰ ὀμορφιά τώρα πληρο-φορούμαστε ὅτι τὰ τρῶμε Ὑπάρ-χει μεγαλύτερη φρίκη ἀπὸ αὐτήἊν αὐτὸ δὲν εἶναι κανονικὸς καν-νιβαλισμός τότε τί εἶναι Εἶναι γε-γονὸς πὼς ὅταν ἀπὸ τὴ ζωή μαςἀπουσιάζει ὁ Θεός τότε ὄχι μόνοὅλα ἐπιτρέπονται ἀλλὰ ὁ ἄνθρω-πος ἐξαχρειώνεται καὶ ξεπέφτειστὸ ἐπίπεδο τῶν σπάνιων ἀγρίωνκαὶ αἱμοβόρων θηρίων ὅπως εἶναιοἱ ὕαινες οἱ ὁποῖες τρῶνε τὰ νεκρὰνεογνά τους Σὲ κάποια περιοχὴτῆς Κίνας ἀκόμη καὶ σήμερατρῶνε τὰ νεκρὰ ἔμβρυα ὡς τὸὑπέρτατο laquoγκουρμὲraquo γεῦμα μὲσπάνιες ἀφροδισιακὲς ἰδιότητες Ὁσύγχρονος ἀποστατημένος καὶαὐτονομημένος ἀπὸ τὸ Θεὸ ἄν-θρωπος εἶναι θηρίο ἀνήμερο καὶμία ἀπὸ τὶς ἐκφάνσεις του εἶναι καὶὁ καννιβαλισμός του

Ἡ Ἑλλάς εἶναι γεμάτη μὲψεύτικους συνταξιούχουςκαὶ laquoμαϊμοῦraquo ἀναπήρους

Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ οἰκονομικὴ κρί-ση ποὺ συνεχίζει νὰ ταλανίζει τὴΧώρα μας ἔχει καὶ τὰ θετικά τηςστοιχεῖα Ἔφερε στὸ φῶς τὴν ἀπί-στευτη πολιτικὴ ρεμούλα τῆς με-ταπολιτευτικῆς περιόδου Τὸ φαῦ-λο πολιτικὸ κατεστημένο ὅλων τῶνκυβερνήσεων ἐδῶ καὶ τριανταπέν-τε χρόνια στηρίζονταν στὸ ρου-σφέτι καὶ στὴν παρανομία σὲ βά-ρος τοῦ συνόλου τοῦ ἑλληνικοῦλαοῦ Μὲ τὴν ἐγκληματικὴ ἀνοχὴ ἢκαὶ ἐνθάρρυνση τῶν κυβερνώντωνεἶχε στηθεῖ σὲ κάθε γωνιὰ τῆςἑλληνικῆς ἐπικράτειας ὁ πελατει-ακὸς κομματικὸς μηχανισμός ὁὁποῖος παρανομοῦσε ἀσύστολαπροκειμένου νὰ ἀποκομίζει ψή-φους σὲ κόμματα καὶ πρόσωπα Τώ-ρα ποὺ laquoἔφτασε ὁ κόμπος στὸ χτέ-νιraquo καὶ δὲν πάει ἄλλο ἀναγκάστη-καν νὰ κάνουν ἀπογραφὲς συντα-ξιούχων καὶ δικαιούχων προνοι-ακῶν ἐπιδομάτων ὡς ἀνάπηροι Τὸἀποτέλεσμα τῶν ἀπογραφῶν ἔκρυ-βε ἀπίστευτες ἐκπλήξεις Χιλιάδεςἀναπηρικὲς συντάξεις χορηγοῦν-ταν γιὰ δεκαετίες σὲ πρόσωπα ποὺ

laquoκόντευαν νὰ σκάσουν ἀπὸ ὑγείαraquoΧιλιάδες συντάξεις δίνονταν σὲσυνταξιούχους ποὺ εἶχαν πεθάνειἐδῶ καὶ χρόνια Χιλιάδες δικαιοῦ-χοι προνοιακῶν ἐπιδομάτων ἔπαιρ-ναν τὰ ἐπιδόματα χωρὶς κανένανἔλεγχο ἂν τὰ δικαιοῦνταν Τὸ 15τῶν τελευταίων δὲν προσῆλθαν νὰ

ἀπογραφοῦν διότι προφανῶς δὲνδικαιοῦνταν τὰ προνοιακά ἐπιδό-ματα Ἀπὸ τοὺς 700 τυφλοὺς στὴΖάκυνθο ἀπεδείχθη ὅτι μόνο οἱ 40ἦταν πραγματικὰ τυφλοί Τὸ κό-στος γιὰ τὴν οἰκονομία τῆς Χώραςδηλαδὴ γιὰ τοὺς φορολογούμε-νους πολίτες ὑπερέβαινε τὰ1000000000 εὐρὼ τὸ χρόνο Πάν-τως κάλιο ἀργὰ παρὰ ποτέ Αὐτὰτὰ τραγελαφικὰ τοῦ πολιτικοῦ μαςκατεστημένου βλέπουν οἱ ἔντιμοιπολίτες καὶ ἀντιδροῦν συχνὰ μὲlaquoἀνορθόδοξους τρόπουςraquo ἐναν-τίον τῶν πολιτικῶν καὶ τῆς πολι-τικῆς Ἔχουν ἄδικο

Τί γίνεταιμὲ τοὺς laquoχούλιγκανςraquoτῶν γηπέδων

ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ Κυριακή ποὺ νὰμὴ ἔχουμε εἰδήσεις γιὰ ἔκτροπα φι-λάθλων Ὀρδὲς ὀργισμένων φιλά-θλων ὀργανώνονται ἀπὸ πρὶν τὸνlaquoἀγώναraquo καὶ τὰ κάνουν laquoλίμπαraquoὅταν δὲν laquoκερδίσειraquo ἡ ὁμάδα τουςΚαὶ καλὰ ὅσα γίνονται ἐντὸς τῶνγηπέδων δὲν πολυενδιαφέρειτοὺς φιλήσυχους πολίτες οἱ ὁποῖοιἔχουν πολὺ πιὸ σοβαρὰ πράγματανὰ σκεφτοῦν καὶ νὰ κάνουν ἀπὸ τὸνὰ τρέχουν στὰ laquoμὰτςraquo καὶ στὰlaquoντέρμπυraquo Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅ-ταν οἱ laquoθερμόαιμοιraquo φίλαθλοι ξε-καθαρίζουν laquoτοὺς λογαριασμούςraquoτους ἐκτὸς τῶν γηπέδων Ἀνυπο-ψίαστοι ἀθῶοι πολίτες τραυματί-ζονται Αὐτοκίνητα γίνονται κομ-μάτια βιτρίνες καὶ καταστήματακαίγονται Μέχρι πότε θὰ ἀνέχεταιἡ κοινωνία τὴ βαρβαρότητα τοῦκακῶς ἐννοουμένου ἀθλητισμοῦΑὐτὰ ποὺ γίνονται στὰ γήπεδα καὶἐκτὸς τῶν γηπέδων ἀπὸ τοὺς μα-νιασμένους φιλάθλους ταιριάζουνσὲ ἀνθρώπους τοῦ 21ου αἰώνα ἩΠολιτεία ποιὰ μέτρα λαμβάνει ὄχιἁπλὰ νὰ καταστέλλει τὶς laquoἐξεγέρ-σειςraquo τῶν φιλάθλων ἀλλὰ νὰ ἀντι-μετωπίσει ριζικὰ τὸ πρόβλημα τοῦποδοσφαιρικοῦ κρετινισμοῦ Γιὰτὴν ὥρα πάντως τὸ μόνο laquoμέτροraquoποὺ λαμβάνει εἶναι νάhellip ἐπιδοτεῖτοὺς ποδοσφαιρικοὺς συλλόγουςμὲ πολλὰ ἑκατομμύρια εὐρὼ τὸχρόνο τὴ στιγμὴ ποὺ μειώνει μι-σθούς συντάξεις καὶ ἐπιδόματαἀνεργίας ἐξ᾽ αἰτίας τῆς οἰκονο-μικῆς κρίσεως ἐπιβραβεύονταςἐμμέσως τὴν καταστρεπτικὴ καὶ

δολοφονικὴ μανία τοῦ ποδοσφαι-ρικοῦ χουλιγκανισμοῦ Ἄρτος καὶθέαμα τὰ προαιώνια ὄπλα τοῦ κά-θε κατεστημένου ἀπὸ τὴν ἀρχαι-ότητα ὡς τὰ σήμερα Ἂν καὶ ὁἄρτος ἄρχισε νὰ σπανίζει τὸ θέα-μα τοῦ (ποδοσφαιρικοῦ) θεάματοςγιγαντώνεται γιὰ νὰ ἀποκοιμίζον-ται οἱ μάζες γιὰ νὰ ἀσκοῦν τὴνἐξουσία τους ἀνεμπόδιστοι οἱἐξουσιολάγνοι Βρίσκει κάποιοςκάποια ἄλλη ἐξήγηση

ὈρθόδοξοςἘπίσκοπος ἔκτισεμιναρὲ εἰς τζαμί

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ καὶ αὐτὸ τὸ ἀνή-κουστο στὸ καλὸ ἱστολόγιο laquoΑΚΤΙ-ΝΕΣraquo Ὁ Μουφτὴς τῆς πόλεωςΠὲρμ (στὴ Ρωσία) MuhammedgaliKhuzin εὐχαρίστησε τὸ Μητροπολί-τη Πέρμ Μεθόδιο Solikamsk γιὰ τὴβοήθειά του στοὺς μουσουλμά-νους τῆς περιοχῆς χτίζοντας τὸ μι-ναρὲ τοῦ Τζαμιοῦ τους γιατί ὅπωςἀνέφερε ldquoτζαμὶ χωρὶς μιναρὲ εἶναινύφη χωρὶς πέπλοrdquo Ἡ τελετὴ ἔγι-νε μέσα στὸν Ἱ ΜητροπολιτικὸΝαὸ τοῦ Πέρμraquo Δὲ μπορεῖ νὰ τὸχωρέσει ὁ νοῦς μας ὀρθόδοξοςἘπίσκοπος νὰ χτίζει μιναρὲ σὲ μου-σουλμανικὸ τζαμί ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὁμουεζίνης θὰ ἀπαγγέλλει στίχουςτοῦ Κορανίου μέσῳ τῶν ὁποίων τὸδόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος παρου-σιάζεται ὡς πλάνη ὁ Κύριός μαςἸησοῦς Χριστὸς παρουσιάζεται ὡςἁπλὸς ἄνθρωπος Προφήτης κατώ-τερος τοῦ Μωάμεθ ἡ Θεοτόκοςὅτι γέννησε ἁπλὸ ἄνθρωπο καὶ ὄχιτὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι οἱ Χριστιανοὶεἶναι ἄπιστοι καὶ πρέπει νὰ ἐξοντω-θοῦν Τί ἔχουμε ἀκόμα νὰ δοῦν τὰμάτια μας καὶ ἀκούσουν τ᾽ αὐτιάμας

Ἡ προσευχὴ κατὰτὸν Ὅσιον ἸουστῖνονΠόποβιτς

ΩΣ ὀρθόδοξοι πιστοὶ ὀφείλουμενὰ κάνουμε τὸν προσωπικό μαςἀγώνα καθάρσεως καὶ νίψεωςὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ προσκυνή-σουμε τὰ Σεπτὰ Πάθη τοῦ Κυρίουμας καὶ νὰ ἑορτάσουμε τὴ λαμπρο-φόρο Ἀνάστασή Του ἐπάξια Μίαἀπὸ τὶς πνευματικές μας ὑποχρεώ-σεις στὴν ὁποία μᾶς καλεῖ ἡ Ἁγίαμας Ἐκκλησία νὰ ἀσκηθοῦμε καὶνὰ ἐμβαθύνουμε αὐτὸν τὸν εὐλο-γημένο καιρὸ εἶναι ἡ προσευχή Ὁμακαριστὸς Ὅσιος Ἰουστῖνος Πό-ποβιτς ὁ μέγιστος θεολόγος καὶὁμολογητὴς τοῦ 20οῦ αἰῶνοςἀλλὰ καί ἕνας σύγχρονος ἀσκητὴςἔγραψε τὰ ἑξῆς σπουδαῖα γιὰ τὴνἀξία τῆς προσευχῆς laquoΠροσευχήΤί εἶναι ἡ προσευχή Εἶναι ἡ μεγάληἀρετή ποὺ σὲ ἀνασταίνει καὶ μὲἀνασταίνει Σηκώθηκες μήπως γιὰπροσευχή ἔκραξες πρὸς τὸν Κύριονὰ καθαρίσει τὴν ψυχή σου ἀπὸ τὶςἁμαρτίες ἀπὸ τὸ κάθε κακό ἀπὸκάθε πάθος (Ἂν ναὶ) τότε οἱ τάφοισου καὶ οἱ τάφοι μου ἀνοίγουν καὶοἱ νεκροὶ ἀνασταίνονται Ὅτιεἶναι ἁμαρτωλὸ φεύγει ὅτι σύρειπρὸς τὸ κακὸ ἐξαφανίζεται Ἡἁγία προσευχὴ ἀνασταίνει τὸν κα-θένα ἀπὸ μᾶς ὅταν εἶναι εἰλικρι-νής ὅταν φέρνει ὅλη τὴν ψυχὴστὸν οὐρανόhellipraquo

Ἡ νηστεία κατὰτὸν Ὅσιον ἸουστῖνονΠόποβιτς

Ὁ ἁγιασμένος Γέροντας Ἰου-στῖνος Πόποβιτς αὐτά ποὺ ἔλεγεκαὶ ἔγραφε ἦταν δοκιμασμένα ἀπὸτὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του Οἱ ἅγιεςὑποθῆκες του ὑπῆρξαν προσωπικότου βίωμα καὶ γιʼ αὐτὸ συγκαταλέ-γεται στοὺς μεγάλους ἐκκλησιαστι-κοὺς ἄνδρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὉὍσιος Ἰουστῖνος ἄσκησε μὲ ἰδιαί-τερο τρόπο τὴν ἀρετὴ τῆς νηστεί-ας διωγμένος ἀπὸ τὸ ἀθεϊστικὸκομμουνιστικὸ καθεστὼς καὶ ἀπο-μονωμένος στὴ Μονὴ τῆς μετανοί-ας του διῆλθε μὲ νηστεία καὶ προ-σευχή Σταχυολογοῦμε ἕνα ἀπό-σπασμα ἀπὸ σύγγραμμά του γιὰ τὴνηστεία laquoΝηστεία Ἰδοὺ τὸ μέσονγιὰ νὰ νικήσεις τὸ διάβολο τὸν κά-θε διάβολο Παράδειγμα νίκης ἡἉγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία Τί θεία δύ-ναμη ἡ νηστεία Νηστεία δὲν εἶναιτίποτε ἄλλο παρὰ νὰ σταυρώνεις τὸσῶμα νὰ σταυρώνεις τὸν ἑαυτόσου Ἐφόσον ὑπάρχει σταυρός ἡνίκη εἶναι σίγουρη Τὸ σῶμα τῆςπρώην πόρνης τῆς Ἀλεξάνδρειαςτῆς Μαρίας μὲ τὴν ἁμαρτία παρα-δόθηκε στὴ δουλεία τοῦ διαβόλουἈλλὰ ὅταν ἀγκάλιασε τὸν Σταυρὸτοῦ Χριστοῦ ὅταν πῆρε αὐτὸ τὸὅπλο (τὴ νηστεία) στὰ χέρια της νί-κησε τὸ διάβολο Νηστεία εἶναι ἡἀνάσταση τῆς ψυχῆς ἐκ νεκρῶνraquo

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

ΝΗΣΤΕΙΑ ΜΟΔΑἬ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ τὰ τελευταῖα

χρόνια στὶς μεγάλες νηστεῖεςτῆς Ἐκκλησίας μας ὅπως εἶναιἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή νὰνηστεύουν ὅλο καὶ περισσότε-ροι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι συχνὰδὲν ἔχουν καὶ ἰδιαίτερες στενὲςσχέσεις μὲ τὴν Ἐκκλησία Κα-ταστήματα laquoγρήγορου φαγη-τοῦraquo ἔχουν καθιερώσει ποικι-λία νηστήσιμων μικρογευμά-των διότι ἔχουν ζήτηση Θεω-ροῦμε ὅτι τὸ φαινόμενο αὐτὸφαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως κα-λὸ καὶ ἐνθαρρυντικό Ἡ νη-στεία εἶναι ἀπὸ τὶς βασικότερεςἀσκήσεις τῆς ὀρθόδοξης ζωῆςμας διότι εἶναι θεσμοθετημένηἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Κύριο Οἱ Ἅγι-οι τῆς Ἐκκλησίας μας ἁγίασαν(καὶ) μέσῳ τῆς νηστείας Οἱ πι-στοὶ νηστεύουμε διότι ἔτσι τι-θασεύουμε τὸν κακὸ ἁμαρτωλὸἑαυτό μας ἀποστερώντας τονἀπὸ τὶς τροφὲς ἐκεῖνες ποὺ τὸνἐξωθοῦν στὴν ἁμαρτία Ὅμωςτί γίνεται μὲ ἀνθρώπους οἱὁποῖοι νηστεύουν εἴτε ἀπὸ μό-δα εἴτε γιὰ λόγους ὑγείας Ὅ-πως καὶ νὰ εἶναι ἡ νηστεία ἐπι-δρᾶ στὸν ἄνθρωπο ἄκρως εὐερ-γετικά Ὁ ἄνθρωπος ποὺ νη-στεύει γαληνεύει καὶ ἠρεμεῖδιότι οἱ ζωικῆς προέλευσης τρο-φές γεμάτες τοξίνες καὶ λιπα-ρὰ δηλητήρια ἀποσυντονίζουντὸν ἄνθρωπο Τοῦ ἀφαιροῦν κά-θε ἐπιθυμία γιὰ πνευματικὸἀγώνα γιὰ ἀνάκτηση ἀρετῶνἩ κοιλιοδουλεία εἶναι ὁ χειρό-τερος ἐχθρὸς τοῦ πνευματικοῦἀνθρώπου Ἔτσι λοιπόν ἡ νη-στεία ὅπως καὶ νὰ γίνεται ἔχειεὐεργετικότατες ἐπιδράσειςστὸν ἄνθρωπο καὶ εἶναι παρή-γορο στὸν αἰώνα τῆς ἄκραςἀποστασίας νὰ αὐξάνεται τὸφαινόμενο αὐτό

ΤΗΝ 13ην τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου ἑορτάζουμετὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Μαρτίνου Πάπα Ρώ-

μης Ὁ Ἅγιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦβασιλέα Κώνσταντος ἐγγονοῦ τοῦ αὐτοκρά-τορος Ἡρακλείου

Ἐπειδὴ ὁ βασιλέας ἐπροστάτευε τὴν αἵρεσητῶν Μονοθελητῶν καὶ ὁ Ἅγιος Μαρτῖνος ἀπε-κήρυξε καὶ ἀναθεμάτισε τοὺς μονοθελητὲςΣέργιο Πύρρο καὶ Θεόδωρο καὶ ἐξέδωσε ὅροσὲ Σύνοδο ποὺ συγκροτήθηκε τὸ 640 στὴ Ρώ-μη γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ διέταξε ὁ αὐτοκράτο-

ρας νὰ ὁδηγηθῆ βίαια αὐτὸς καὶ οἱ ὑπόλοιποιδυτικοὶ ἐπίσκοποι στὴν Κωνσταντινούποληὅπου καθ᾽ ὁδῶν πολλὲς θλίψεις καὶ κακοπά-θειες ὑπέφεραν Στὴν Κωνσταντινούπολητοὺς ἐφυλάκισαν ὡς κακούργους στὸ πραιτώ-ριο μὲ ἁλυσίδες γιὰ τρία ὁλόκληρα χρόνια Κα-τόπιν τοὺς ἀπέστειλαν στὴ πόλη τῆς Χερσώ-νας κοντὰ στὴ Κριμαία Ἐκεῖ ἀφοῦ ὑπέμεινεπολλὰ βασανιστήρια ὁ Ἅγιος Μαρτῖνος ἐξε-δήμησε πρὸς τὸν Κύριο Μαζὶ μὲ τὸν ἍγιοΜαρτῖνο ἑορτάζονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι ὁμολο-γητὲς δυτικοὶ Ἐπίσκοποι

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ᾿Εφημερίς ᾿Ιδιοκτησία laquoΠαν-ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-σιςraquo (ΠΟΕ) Κάνιγγος 10 10677 ᾿Αθῆναι Τηλ 210 38 16 206ΦΑΞ 210 38 28 518 ἘκδότηςΚωνσταντῖνος Σωτ Σωτηρό-πουλος Φασίδερη 9 ῾ΕκάληΔιευθυντὴς Συντάξεως Γεώρ-γιος Ζερβός Θησέως 25 Νέα᾿Ερυθραία (14671) ῾ΥπεύθυνοςΤυπογραφείου ΚωνσταντῖνοςΜιχ Σαμωνᾶς ᾿Αμαδριάδος 15Δροσιά Τύποις laquo᾿ΟρθοδόξουΤύπουraquo (Θησέως 25 14671 Νέα᾿Ερυθραία Τηλ 210 81 34 951ΦΑΞ 210 81 36 981)

῾Ιστοσελίς laquoΟΤraquowwworthodoxostyposgr᾿Ηλεκτρον ταχυδρομεῖον

orthotypotenetgrΤὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-

φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-πόψεις τῶν ἀρθρογράφων οἱὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-νην τῶν γραφομένων

᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφη-μερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόνσας παρακαλοῦμεν νὰ τηλε-φωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 210-3816206 διὰ νὰ καλυφθῆ ἡἔλλειψις

Ὁ ἀνδριάντας τοῦ Κων Κανάρη εἰςτήν κεντρικήν πλατεῖαν τῆς Κυψέλης

(2ον)Γ΄ Ἀντικατάσταση

τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίαςἀπό laquoπολυπολιτισμικήraquo

Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἕνα πρό-γραμμα μαθημάτων προοριζόμενογιά τά σχολεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Δη-μοκρατίας θά πρέπει νά ἀφορᾶστήν ἑλληνική κοινωνία Παρ΄ ὅλααὐτά τό πρόγραμμα καί ὁ συνο-δεύων αὐτό laquoὁδηγός ἐκπαιδευτι-κοῦraquo ἀναφέρονται σέ κάποια laquoπο-λυπολιτισμική κοινωνίαraquo τῆς ὁποί-ας ἐπιδιώκεται ἡ δημιουργία

laquoοἱ θρησκεῖες μποροῦν νὰ βοη-θήσουν στὴν ἀντιμετώπιση τῶνσυγκρούσεων καὶ στὴ δημιουργίαμίας σύγχρονης πολυπολιτισμικῆςκοινωνίας7raquo

laquoἘξ΄ ἄλλου σήμερα ὅσο ποτὲἄλλοτε τὰ τελευταῖα χρόνια βρι-σκόμαστε μπροστὰ στὴ διαμόρφω-ση μίας νέας κοινωνικῆς πραγματι-κότητας μὲ ἔντονα πολυπολιτι-σμικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ μὲ τὰδιαφορετικὰ ἐθνικά πολιτισμικὰκαὶ θρησκευτικὰ στοιχεῖα νὰ δημι-ουργοῦν νέες ἀναγκαιότητες8raquo

laquoνὰ συνειδητοποιήσουν τὸν πο-λυπολιτισμικὸ χαρακτήρα τῆς σύγ-χρονης κοινωνίας καὶ νὰ ἀναπτύ-ξουν στάσεις σεβασμοῦ τῆς θρη-σκευτικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἑτερό-τητας9raquo

laquoΣτὴ σύγχρονη πολυπολιτισμικὴκοινωνία πρέπει νὰ προσεχτεῖ ἡἐθνικὴπολυπολιτισμικὴ διαφορο-ποίηση τῶν παιδιῶν καί αὐτονόη-τα κυρίως στὴ θρησκευτική τηςδιάσταση ποὺ ἔχει κεντρικὴ σημα-σία τουλάχιστον γιὰ τὸ ΜτΘ10raquo

laquoἊς σημειωθεῖ ὅτι ἡ διαπολιτι-σμικὴ ἀγωγὴ καὶ ἐκπαίδευση καὶ ἡσυνακόλουθη διαφοροποίηση τῆςδιδασκαλίας στὸ πλαίσιο τοῦ ΜτΘεἶναι σημαντικὴ καὶ ἀπαραίτητη ὄχιμόνο σὲ τάξεις μὲ ἑτερόδοξα ἢἀλλόθρησκα παιδιὰ ἀλλὰ σὲ κάθετάξη ἀφοῦ ὅλα τὰ παιδιὰ σήμερα καὶπολὺ περισσότερο αὔριο θὰ ζήσουνσὲ πολυπολιτισμικὸ περιβάλλον11raquo

laquoΣτὸ πλαίσιο τοῦ νέου ΜτΘ πρέ-πει ἐξ ἄλλου νὰ διευκρινιστεῖ ὅτιοἱ δάσκαλοι τοῦ Δημοτικοῦ Σχολεί-ου στὰ σχολεῖα τῆς σύγχρονης πο-λυπολιτισμικῆς κοινωνίας εἶναι ση-μαντικὸ κατὰ τὴν ἐκπαιδευτικὴ δια-δικασία νὰ ἀποστασιοποιοῦνται κα-τὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὴ θρησκείαστὴν ὁποία ἐνδεχομένως ἀνήκουνεἴτε πατροπαράδοτα εἴτε ἀπὸ ἐπι-λογή12raquo

laquoὍμως στὴν πολυπολιτισμικήμας κοινωνία ὁ ξένος εἶναι γείτο-νάς μας13raquo

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό στήνπρώτη περίπτωση ἐπιδιώκεται ἡμέσῳ τοῦ προγράμματος συμβολήστή δημιουργία πολυπολιτισμικῆςκοινωνίας στήν δεύτερη περίπτω-ση θεωρεῖται ὅτι ἡ κοινωνία αὐτήἤδη διαμορφώνεται καί τά ἐθνικάτης χαρακτηριστικά διαφοροποι-οῦνται ἀπό αὐτά τῆς ἑλληνικῆς κοι-νωνίας στίς δέ λοιπές πέντε περι-πτώσεις θεωρεῖται ἡ πολυπολιτι-σμική κοινωνία ὡς κάτι ἤδη δια-μορφωμένο ἤδη δεδομένο καίἀδιαμφισβήτητο

Ὑποθέτουμε ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱχαρακτηρισμοί ἀφοροῦν στήν ἑλ-ληνική κοινωνία διότι τό πρόγραμ-μα προορίζεται νά ἐφαρμοσθεῖ στάἑλληνικά σχολεῖα Ἡ ἑλληνική κοι-νωνία ὅμως ἐξακολουθεῖ νά ὑφί-σταται δέν ὑπέστη καμμία θεσμικήἀλλαγή δέν ἐπῆλθε καμμία συν-ταγματική μεταβολή καί συνεπῶςδέν ἔχουμε τήν ὁποιαδήποτε ἀντι-κατάστασή της ἀπό πολυπολιτισμι-κή κοινωνία

Καί ἄς μή προφασισθεῖ κανέναςτά δικαιώματα τῶν ἀλλοδαπῶνστήν Ἑλλάδα προκειμένου νά ἐπι-βάλει τίς ὡς ἄνω ἰδέες Οἱ ἀλλοδα-ποί ἔχουν δικαιώματα ἐπειδή ἡἙλλάδα εἶναι καί παραμένει Ἑλλά-δα Ἄς γίνει συνείδηση ὅλων ἡἙλληνική Δημοκρατία ἐγγυᾶται τά

ἀνθρώπινα δικαιώματα τήν ἐργα-σία τή ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια τήνἀσφάλεια τήν παιδεία Ἑλλήνωνκαί ξένων Σύμφωνα μέ τό Σύντα-γμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίαςἄρθρο 5 παράγραφοι 1 2 laquoΚαθέ-νας ἔχει δικαίωμα νὰ ἀναπτύσσειἐλεύθερα τὴν προσωπικότητά τουκαὶ νὰ συμμετέχει στὴν κοινωνικήοἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ ζωὴ τῆςΧώρας ἐφόσον δὲν προσβάλλει τὰδικαιώματα τῶν ἄλλων καὶ δὲν πα-ραβιάζει τὸ Σύνταγμα ἢ τὰ χρηστὰἤθη Ὅλοι ὅσοι βρίσκονται στὴνἙλληνικὴ Ἐπικράτεια ἀπολαμβά-νουν τὴν ἀπόλυτη προστασία τῆςζωῆς τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἐλευθερίαςτους χωρὶς διάκριση ἐθνικότηταςφυλῆς γλώσσας καὶ θρησκευτικῶνἢ πολιτικῶν πεποιθήσεωνraquo Τό ἄρ-θρο ἀναφέρει σαφῶς laquoἙλληνικήἘπικράτειαraquo καί δέν ἔχει ἐπέλθεικαμμία μετατροπή του Μία ἀκαθό-ριστης ταυτότητας καί προελεύσε-ως ἀκαθορίστων σκοπῶν καί προ-θέσεων laquoπολυπολιτισμικήraquo κοινω-νία ἡ ὁποία θά ἀντικασταστήσειτήν ἑλληνική κοινωνία καί τήν ὑπόαὐτῆς θεσμοθετημένη καί λει-τουργοῦσα Ἑλληνική Δημοκρατίαδέν εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἐγγυᾶται τί-ποτε ἀπό τά ἀνωτέρω Πιθανή ἐπι-βολή laquoπολυπολιτισμικῆς κοινω-νίαςraquo θά ἀπειλήσει τά δικαιώματαἙλλήνων καί ξένων

Πρέπει λοιπόν νά ἀπαλειφθοῦνἀπό τό πρόγραμμα σπουδῶν οἱ χα-ρακτηρισμοί αὐτοί καί νά παύσειὁποιαδήποτε κίνηση ἐπιχειρεῖ νάτούς πραγματοποιήσει διότι ἀπο-τελοῦν παραβίαση προφανῶς ἀθέ-λητη καί λόγῳ ἀβλεψίας τοῦ ὡςἄνω ἄρθρου τοῦ ΣυντάγματοςΔ΄ Θά ἀποτελέσει τό σχολικό

μάθημα θρησκευτικῶν ἕναεἶδος ἀντικατηχήσεως

Ἀναφέρει τό πρόγραμμα γιά τόννόμο 156685 ὅτι σύμφωνα μέαὐτόν ἕνας ἀπό τούς σκοπούς τῆςἐκπαιδεύσεως εἶναι laquoνὰ hellip ὑπο-βοηθεῖ τοὺς μαθητές α) νὰ γίνον-ται ἐλεύθεροι ὑπεύθυνοι δημο-κρατικοὶ πολίτεςhellip νὰ ἐμπνέονταιἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο τὴζωὴ καὶ τὴ φύση καὶ νὰ διακατέ-χονται ἀπὸ πίστη πρὸς τὴν πατρίδακαὶ τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθό-δοξης χριστιανικῆς παράδοσηςhellipraquoΤήν παράθεση τῆς διατάξεως τοῦ

νόμου συνοδεύει μέ τό ἑξῆς σχό-λιο laquoΠρόκειται γιὰ μία διατύπωσηποὺ laquoνομιμοποιεῖraquo κατὰ κάποιοτρόπο τὸν ὁμολογιακὸ καὶ κατηχη-τικὸ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος14raquoἘρωτοῦμε ἐφ΄ ὅσον εἶναι διεθνῶςκατοχυρωμένο τό δικαίωμα νάμπορεῖ νά διαπαιδαγωγεῖται ἕναπαιδί σύμφωνα μέ τήν πίστη στήνὁποία ἀνήκει καί ἐφ΄ ὅσον στήνἙλλάδα ἡ πλειοψηφία τῶν κατοί-κων εἶναι χριστιανοί ὀρθόδοξοιγιατί δέν θά ἔπρεπε νά εἶναι νόμι-μη ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική παιδείαἡ ἄλλως γνωστή καί ὡς κατήχηση

Ἄλλο σημεῖο τοῦ ἰδίου νόμουκρίνεται ὡς ἑξῆς ἀπό τούς δημι-ουργούς τοῦ προγράμματος laquoστὸἄρθρο 6 παρ 2 ἐπισημαίνεται ὅτιστὸ λύκειο ἐπιδιώκεται ἡ ὁλοκλή-ρωση τῶν σκοπῶν τῆς ἐκπαίδευ-σης ὥστε οἱ μαθητές ldquoΝὰ συνειδη-τοποιοῦν τὴ βαθύτερη σημασίατοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤ-θους καὶ τῆς σταθερῆς προσήλω-σης στὶς ἀνθρώπινες ἀξίεςhelliprdquo Πρό-κειται γιὰ μία διατύπωση ποὺ ldquoνομι-μοποιώνταςrdquo κατὰ κάποιο τρόποτὸν ὁμολογιακὸ χαρακτήρα τοῦΜτΘ εὐνοοῦσε τὴν περιχαράκωσήτου ἐντός τῆς Ὀρθοδοξίας ldquoἐπι-τρέπονταςrdquo τὴ διολίσθηση τῆς δι-δασκαλίας στὴν κατήχηση παρὰ τὴνηφαλιότητα τῶν νέων ΑΠ καὶ βι-βλίων Τὸ ἐν λόγῳ σημεῖο θεωρή-θηκε ἀντιφατικὸ πρὸς τὴ ldquoδιάπλασηἐλευθέρων ὑπευθύνων καὶ δημο-κρατικῶν πολιτῶνrdquo ποὺ προβλέπε-ται ἀπὸ τὸν ἴδιο νόμο καὶ ἔγινεἀντικείμενο σκληρῆς κριτικῆς Εἶ-ναι χαρακτηριστικὸ πὼς ἡ ἀντίφα-ση αὐτὴ ἐπισημαίνεται καὶ ἀπὸὈρθοδόξους Παιδαγωγοὺς (Περ-σελῆς)15raquo

Ἡ μόνη ἀντίφαση τήν ὁποία ἐ-μεῖς διαπιστώνουμε στήν ὅλη ὑπό-θεση εἶναι ἡ ἑξῆς ὅτι τό ὑπό ἐξέ-ταση πρόγραμμα σπουδῶν ἀντί νάἀποτελεῖ ἄμεση ἐφαρμογή ἑνόςνόμου προβαίνει σέ κριτική εἰς βά-ρος του Ὁ δέ χαρακτηρισμόςlaquoδιολίσθηση τῆς διδασκαλίας στήνκατήχησηraquo τί δηλώνει Ὅτι ὁ νό-μος ἐπιβάλλει ἐξ ὑφαρπαγῆς κάτιἄδικο Εἶναι τελικά ἄδικο ἤ δίκαιογιά τούς ὀρθοδόξους χριστιανούςἡ ὀρθόδοξη χριστιανική κατήχησηκαί ἡ βάσει νόμου διασφάλιση τῶνἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τουςὩς πρός δέ τήν laquoδιάπλαση ἐλευ-θέρων ὑπευθύνων καί δημοκρα-τικῶν πολιτῶνraquo εἴμαστε ὑποχρεω-μένοι νά ἐπισημάνουμε τά ἑξῆςὍταν ὁ ὀρθόδοξος χριστιανόςδιατηρεῖ ἀνέπαφο τό δικαίωμά τουνά διαπαιδαγωγεῖται σύμφωνα μέτήν πίστη του εἶναι ἀδύνατον νάἐξελιχθεῖ σέ ἐλεύθερο ὑπεύθυνοκαί δημοκρατικό πολίτη Ὅπως κα-θίσταται φανερό μέσῳ τοῦ προ-γράμματος καί τοῦ ὁδηγοῦ τοῦἐκπαιδευτικοῦ προβάλλονται ἰσχυ-ρισμοί οἱ ὁποῖοι δέν ἀντέχουν σέκριτική

Πρός αἰτιολόγηση τῆς ἀπόπει-ρας ἐξώσεως τῆς ὀρθοδόξου κα-τηχήσεως ἀπό τά ἑλληνικά σχο-λεῖα δέν ἔχει προβληθεῖ ἀπό κανέ-ναν καμμία νομική βάση κανέναἔστω λογικό ἐπιχείρημα Ἰσχυρι-σμοί οἱ ὁποῖοι προβάλλονται ὡςἀξιώματα δέν εἶναι δυνατόν νά πεί-σουν Ὁ ἀφελής ἰσχυρισμός ὅτι ἡκατήχηση εἶναι ἐφικτή μόνον μέσαστόν ναό δέν μπορεῖ νά πείσειοὔτε βρέφη Διότι δέν εἶναι δυνα-τόν ὁ θεολόγος καθηγητής οἱ μα-θητές καί οἱ γονεῖς νά ἀποστερη-θοῦν τή χριστιανική τους ἰδιότητακαί τά ἐξ αὐτῆς ἀπορρέοντα δι-καιώματά τους δηλ τήν χριστιανι-κή παιδεία ἐπειδή εἶναι μέλη τῆςσχολικῆς κοινότητας γιά τήν λει-τουργία τῆς ὁποίας καταβάλλουνἄλλωστε φόρους

Ἀναφέρεται ἐπίσης ὅτι ἀπό τό2002 laquoτὸ ΜΤΘ ἀπομακρύνεται ἀπὸτὸν κατηχητικὸ χαρακτήρα του καὶεἶναι ἕνα μάθημα ἐγκεντρισμένομὲν στὴν Ὀρθόδοξη παράδοση ὅ-μως μὲ σαφέστατα γνωσιακό μορ-φωτικὸ καὶ παιδαγωγικὸ χαρακτή-ρα16raquo Ἔχουμε ἀποδείξει17 βάσειτῆς ἁγιογραφικῆς καί πατερικῆςπαραδόσεως ὅτι ὀρθόδοξη κατή-χηση καί ὀρθόδοξη παράδοση ταυ-τίζονται πλήρως καί ὅποιος ἀπορρί-πτει τό πρῶτο ἀπορρίπτει ὁπωσδή-ποτε καί τό δεύτερο

Τά βιβλία τά ὁποῖα γράφτηκανἀπό τό 2003 ἕως τό 2006 θεωροῦν-ται ἀπό τό νέο πρόγραμμα σπου-δῶν ὅτι διακρίνονται ἀπό laquoπνεῦμαδιαλόγου ἐλευθερίας καὶ καταλ-λαγῆς χωρὶς ὁμολογιακὴ ἐμμονή

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 3η

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣἈπὸ τὴν Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα ἢ Κυριακὴ Β΄ ἀπὸ τοῦ Πάσχα ἢ Κυριακή

τοῦ Θωμᾶ ἀρχίζει ἡ ἀνακύκλωση τῆς ἑορτῆς τῆς Κυριακῆς Τῆς ἡμέραςκατὰ τὴν ὁποία ἀναστήθηκε ὁ Κύριος Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἑορτὴ τῆς ἀνα-στάσεως πού ἐνῶ ὅλες τὶς ἄλλες ἑορτὲς τὶς γιορτάζουμε μία φορὰ τὸ χρό-νο τὴν ἑορτὴ αὐτὴ τὴ γιορτάζουμε πενήντα δύο φορὲς τὸ χρόνο Τέσσε-ρις περίπου Κυριακὲς τὸ μήνα διότι ἔρχονται μῆνες ποὺ ἔχουν πέντε Κυ-ριακὲς ὁ καθένας

Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἀφʼ ἑνὸς μὲν ἡ πρώτη μέρα τῆς ἑβδομάδας ἡ laquoμία τῶνΣαββάτωνraquo κατὰ τὰ εὐαγγέλια ἀφʼ ἑτέρου δὲ ndashκατὰ μία ἄλλη ἐκδοχὴndash εἶναιἡ ὄγδοη μέρα ἀφοῦ ἀκολουθεῖ τὴν ἕβδομη ἡμέρα τὸ Σάββατο Οἱ πατέρεςὅταν μιλοῦν γιὰ τὴν ὄγδοη μέρα ἐννοοῦν τὴν Κυριακὴ ἢ κατʼ ἐπέκταση τὴναἰωνιότητα τῆς ὁποίας πρόγευση εἶναι ἡ Κυριακή

Κάθε Κυριακή ὁ ἱερεύς ἐκτός τοῦ εὐαγγελίου τῆς θείας Λειτουργίαςἀναγιγνώσκει στὸν ὄρθρο τὸ ἑωθινὸ εὐαγγέλιο τὸ ὁποῖο περιγράφει τὴνἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ Ὅταν τὸ ἀναγιγνώσκει κάθεται στὸ δεξιὸ μέροςτῆς ἁγίας Τραπέζης διότι δεξιὰ τοῦ τάφου καθόταν ὁ ἄγγελος ποὺ μίλη-σε στὶς μυροφόρες (Μάρκ 165) Τὰ ἑωθινὰ εὐαγγέλια εἶναι ἕνδεκα στὸσύνολό τους καὶ ἀνακυκλώνονται συνεχῶς καθʼ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ χρό-νου Μετὰ τὸ εὐαγγέλιο ἀπαγγέλλουμε τὴν προσευχὴ laquoἈνάστασιν Χριστοῦθεασάμενοιraquo ψάλλουμε δέ στὸν ὄρθρο καὶ στὴ θ Λειτουργία τὸ ἀναστά-σιμο ἀπολυτίκιο κατὰ τὸν ἦχο τῆς ἑβδομάδας

Τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς τὴν σημασία καὶ τὴν σπουδαιότητά της τὴντόνισε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἁγίας Γραφῆς παρουσιάζονταςτὴ σπουδαιότητα τοῦ Σαββάτου Στὴ Γένεση (21-3) διαβάζουμε τὰ ἑξῆςσημαντικά laquoΚαὶ ὁλοκληρώθηκε ἡ δημιουργία τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς καὶὅλος ὁ στολισμός τους Καί τὴν ἕκτη μέρα ὁλοκλήρωσε ὁ Θεὸς τὰ ἔργαποὺ ἔκανεmiddot καὶ ἔτσι ἀναπαύθηκε τὴν ἕβδομη μέρα ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα ποὺπραγματοποίησε Εὐλόγησε δὲ ὁ Θεὸς τὴν ἕβδομη μέρα καὶ τὴν ἁγίασεmiddotδιότι κατʼ αὐτὴν τελείωσε ἀπὸ τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα εἶχε προγραμματίσειraquo

Γιατί ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὴν μέρα πού δὲν ἔκανε τίποτα Γιατί δὲν εὐλό-γησε τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ δημιούργησε τὸ φῶς ἡ ὁποία εἶναι τόσο σπου-δαία ποὺ ὁ Μωυσῆς τὴν ὀνομάζει laquoμίαraquo καὶ ὄχι πρώτη Γιατί δὲν εὐλόγη-σε τὶς ἄλλες ἡμέρες πού ἔγινε ὁ οὐρανός ἡ ξηρά τʼ ἀστέρια τὰ ψάρια τὰζῶα ὁ ἄνθρωπος

Α΄ Τὴν εὐλόγησε ὁ Θεός διότι σʼ αὐτὴν ndashὅπως προαναφέραμεndash ὁλο-κλήρωσε τὸ ἔργο τῆς ὑλικῆς δημιουργίας του καὶ ἀπὸ ῾κεῖ καὶ πέρα ἄρχισετὸ ἔργο τῆς πνευματικῆς δημιουργίας του

Ὁ Θεὸς δημιουργεῖ ἔργα αἰσθητά ὑλικά πρόσκαιρα Ὑπάρχουν ὅμως καὶἔργα τοῦ Θεοῦ πνευματικά ἄϋλα ποὺ εἶναι αἰώνια καὶ συνεχῆ Ἔτσι πχ δια-βάζουμε στὸ βιβλίο τῶν ψαλμῶν (1107)middot laquoἜργα χειρῶν αὐτοῦ ἀλήθεια καὶκρίσιςraquo Ἄναρχα καὶ ἀτελεύτητα ἔργα τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἅγιο ΓρηγόριοΠαλαμᾶ εἶναι ἡ γνώση τῶν ὄντων ἡ πρόγνωση αὐτῶν ποὺ θὰ γίνουν ἡ κρί-ση καὶ ἡ πρόνοια ἡ παύση τοῦ laquoπερισπασμοῦraquo καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸν ἑαυτότου Αὐτὰ ὁ Θεὸς δὲν τὰ σταματᾶ ποτέ laquoὉ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεταικἀγώ ἐργάζομαιraquo (Ἰωάν 517) Γιʼ αὐτὸ ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὴν ἕβδομη μέραmiddotδιότι κατέπαυσε τὰ αἰσθητά ὑλικὰ καὶ πρόσκαιρα ἔργα Ἀπὸ κεῖ καὶ πέραἐργάζεται ἀποκλειστικὰ τὰ αἰώνια Αἰώνιο ἔργο εἶναι καὶ τῆς θείας προνοίαςκαὶ τῆς ποδηγετήσεως τοῦ κόσμου πρὸς τὸ τέλος ποὺ θέλει ὁ Θεός Ὁ Θεὸςἀπὸ ὑπερβολικὴ ἀγάπη ἐξῆλθε τῆς φύσεώς του καὶ δημιούργησε τὸν κόσμοΤὴν ἕβδομη μέρα ἐπανῆλθε στὸ ὕψος τῆς θεότητάς του ποὺ ποτὲ βέβαιαδὲν ἐγκατέλειψε Ἐξῆλθε τροπικάmiddot ὄχι τοπικὰ καὶ οὐσιαστικά

Μὲ τὸ παράδειγμα αὐτό ὁ Θεὸς μᾶς διδάσκει νὰ ζητοῦμε νὰ εἰσέλθουμεστὴ κατάπαυση τῶν ὑλικῶν ἔργων καί κατὰ τὴ δύναμη καὶ προαίρεση τοῦκαθενός μας νʼ ἀσχολούμαστε μὲ τὴ θεωρία καὶ τὴ δοξολογία τοῦ ΘεοῦΠρέπει νὰ ἐγκαταλείψουμε τὶς συνεχεῖς καὶ πολύμορφες φροντίδες καὶ τὰἔργα τὰ σχετικὰ μʼ αὐτές Πρέπει νʼ ἀδολεσχήσουμε καὶ νὰ ἐντρυφήσουμεστὰ λόγια καὶ στὰ δικαιώματα τοῦ Κυρίου Ἂς θυμηθοῦμε τὴν Μάρθα ποὺφρόντιζε γιὰ τὸν Κύριο μὲ ὑλικὰ ἔργα καὶ κατακρίθηκε ἐνῶ ἡ Μαρία ποὺἐντρυφοῦσε στὰ λόγια καὶ τὴ θεωρία του ἐπαινέθηκε καὶ βραβεύτηκε Ἀπο-μάκρυνε λοιπὸν τὸ νοῦ σου ἀπὸ κάθε ἔργο καὶ λογισμό ἀκόμη καὶ ἀγαθόκαὶ στρέψε τον πρὸς τὸν ἑαυτό σου μὲ προσοχὴ καὶ προσευχή Ἔτσι θὰεἰσέλθεις στὴ θεία κατάπαυση καὶ εὐλογία Γιʼ αὐτὸ ὁ Μωυσῆς διέταξε τὴνἀργία τῆς ἑβδόμης ἡμέρας Ἐννοοῦσε ἀνάπαυση ἀπὸ τὰ σωματικὰ ἔργαmiddot ὄχιὅμως ἀπὸ τὰ ψυχικά τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ τελοῦμε συνεχῶς καὶ ἀκατάπαυστα

Σάββατο γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς εἶναι ἡ Κυριακήmiddot τὴν ὁποία πρέπει νὰγιορτάζουμε ὅπως γιόρταζαν οἱ Ἑβραῖοι τὸ Σάββατο Μὲ κατάπαυση δη-λαδὴ τῶν ὑλικῶν ἔργων καὶ ἐνασχόληση μὲ πνευματικὰ ἔργα

Β΄ Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη αἰτία ποὺ εὐλόγησε ὁ Θεὸς τὴν ἑβδόμημέρα Ὁ Θεὸς προέβλεψε τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀνάγκη ἀνα-καινίσεώς του Ἡ ἀνακαίνιση αὐτὴ ἔγινε μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στὸνἍδη κατὰ τὸ Μέγα Σάββατο Αὐτὸ ἦταν τὸ μεγάλο ἔργο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐπι-τελέσθηκε τὴν ἕβδομη μέρα καὶ γιʼ αὐτὸ τὴν εὐλόγησε ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ κτί-σεως κόσμου Βέβαια τὸ ἔργο αὐτὸ προετοιμάστηκε Σάββατο φάνηκεὅμως καὶ ἐκτελέστηκε καθαρὰ τὴν Κυριακὴ διὰ τῆς δεσποτικῆς ἀναστά-σεως Ὅτι εἶναι ἡ Παρασκευὴ γιὰ τὸ Σάββατο αὐτὸ εἶναι τὸ Σάββατο ἔναν-τι τῆς Κυριακῆς Ἡ Κυριακὴ ὑπερέχει ὅσο ἡ οὐσία καὶ ἡ ἀλήθεια ἀπὸ τὸν τύ-πο καὶ τὴν σκιά Συνεπῶς ὅσα μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὸ Μ Σάββατο αὐτὰἀναφέρονται καὶ μὲ τὸ παραπάνω γιὰ τὴν Κυριακή Τὴν τιμὴ τῆς ὄγδοηςμέρας τὴν εἰσήγαγε ndashἐμμέσως καὶ προφητικὰ θὰ λέγαμεndash ὁ Μωυσῆς ὅτανθέσπιζε τὸ Σαββατιαῖο ἔτος (Λευϊτ 251-7) τὸ Ἰωβηλαῖο ἔτος (Λευϊτ 258-34) καὶ τὴ γιορτὴ τῶν σαλπίγγων (Λευϊτ 23 24-36)

Σημείωσηmiddot τὰ ἀνωτέρω εἶναι περιληπτικὴ διασκευὴ καὶ παρουσίαση ὁρι-σμένων σημείων τῆς 17ης ὁμιλίας τοῦ ἁγ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (ΕΠΕ9485)

Γιὰ τὴν ἀπόδοσηἈρχιμ π Μελέτιος Ἀπ Βαδραχάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀπόστολος Πράξ ε´ 12 ndash 20Εὐαγγέλιον Ἰωάν κ´ 19 ndash 31

Ἦχος α´ mdash Ἑωθινόν Α´ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΡΗΣΕΙΣΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ(1ον)

Ἕνας καλαίσθητος καὶ ὀγκώδηςτόμος 830 σελ μὲ τίτλο laquoΑΠΟΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑ-ΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟ-ΣΗraquo κυκλοφόρησε πρόσφατα Εἶ-ναι καρπὸς γνωστοῦ ἡσυχαστῆ τῆςΚαψάλας τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁὁποῖος ἐπιλέγει τὴν ἀνωνυμία Ὁτόμος παρουσιάζει ἐξαιρετικὸ ἐν-διαφέρον Τὸ περιεχόμενό του διαι-ρεῖται σὲ πέντε μέρη Α´ Συναξά-ρια Β´ Περιστατικά Γ´ Ἀποφθέ-γματα Δ´ Ρήσεις καὶ διηγήσεις Γέ-ροντος Παϊσίου καὶ Ε´ Τὸ πνεῦματῶν παλαιῶν Ἁγιορειτῶν

Ὁ συγγραφέας μὲ ἐπιμέλεια ἔχει

συγκεντρώσει βιογραφικὰ στοιχεῖαπαλαιῶν ἁγιορειτῶν καὶ ἔχει κατα-γράψει ἀξιοθαύμαστα περιστατικὰκαὶ ψυχωφελέστατα ἀποφθέγματαἈπὸ τὴ μελέτη τοῦ τόμου διαπι-στώνει κανεὶς ὅτι ἡ ἀσκητικὴ καὶἡσυχαστικὴ ἁγιορειτικὴ παράδοσηδὲν τηρεῖται ἀπὸ ὅλους τοὺς νεώτε-ρους ἁγιορεῖτες μοναχούς Τὸ κο-σμικὸ φρόνημα οἱ ἀνέσεις καὶ ἡεὔκολη ζωὴ τοὺς ἔχουν ἀπομακρύ-νει ἀπὸ τὴν παράδοση

Τὸ βιβλίον ἀναφέρεται στοὺς πα-λαιοὺς ἁγιορεῖτες πατέρες οἱ ὁποῖοιδὲν εἶχαν τὴν κατὰ κόσμον σοφία ndashὅπως συμβαίνει μὲ τοὺς σημερινοὺςμοναχούς ndash ἦταν ὅμως πιστοὶ στὴνἁγιορειτικὴ παράδοση γι᾽ αὐτὸ καὶεἶχαν τὴν κατὰ Θεὸν σοφία

Ἀπὸ τὸ τέταρτο μέρος τοῦ τόμουἀνθολογῶ καὶ σχολιάζω μερικὲς ρή-σεις καὶ διηγήσεις τοῦ ΓέροντοςΠαϊσίου γιὰ νὰ ἐκτιμήσουν καλύτε-

ρα οἱ ἀναγνῶστες μου τὸ πνευμα-τικὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου

Ὁ Γέροντας Παΐσιος συχνὰ ἀνα-φερόταν στὸ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶτὴν εὐλάβεια ποὺ ὑπῆρχε στὰ πα-λαιὰ κοινόβια Ἰδιαίτερα μιλοῦσεγιὰ τὴν προσπάθεια τῶν πατέρωννὰ διευκολύνουν κάποιον ὁ ὁποῖοςἦταν δόκιμος Τοῦ προσέφεραν διά-φορα ἀναγκαῖα πράγματα γιὰ νὰτὸν ἀναπαύσουν Ἔτσι laquoὁ νέος μο-ναχός ποὺ ἦταν ἕνα μπουμπούκιεὕρισκε τὸ κατάλληλο κλίμα νὰἀνθίσει καὶ νὰ καρποφορήσειmiddot δὲνγινόταν ὅπως σήμερα ποὺ σὲπολλὰ μοναστήρια ὑπάρχει ἕναστρατιωτικὸ πνεῦμα καὶ μιὰ ἀρρω-στημένη ὑπακοή ὁπότε τὸ μπουμ-πούκι (ὁ νέος μοναχός) συνέχειαχτυπιέται ἀπὸ βροχὲς καὶ παγωνιὲςκαὶ δὲν μπορεῖ ν᾽ ἀνθίσει Ὑπῆρχαντότε εὐλαβεῖς Γέροντες ποὺ ἔδινανκαλὸ παράδειγμαraquo

Στὴν ἐποχή μας τὰ πιὸ πολλὰ βι-βλία ἀσκητικοῦ περιεχομένου τὰ

ἔχουν γράψει κοσμικοὶ κληρικοὶ καὶθεολόγοι χωρὶς νὰ ἔχουν καμιὰπνευματικὴ ἐμπειρία Ἐνῶ οἱ ἴδιοιεἶναι δοῦλοι τῶν παθῶν τους περι-γράφουν καὶ ἀναλύουν τὰ κατορθώ-ματα τῶν Ἁγίων Πατέρων νομίζον-τας ὅτι ἐπιτελοῦν σπουδαῖο ἔργοκάτι ποὺ δὲν συμβαίνει Ὁ Γέρονταςἔλεγε σχετικά laquoὍποιος μιλᾶ ἢ γρά-φει γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ δὲνἔχει καθαριστεῖ ἀπὸ τὰ πάθη μοι-άζει μὲ τενεκέ ποὺ μέσα ἔχει μέλιἀλλὰ μυρίζει πετρέλαιοraquo

Εἶπε ὁ Γέροντας laquoὍταν στὴνπροσευχὴ δὲν νιώθουμε παρηγοριὰκαὶ χαρά ὅπως τὸ μικρὸ παιδί ποὺπηγαίνει στὴνἀγκαλιά τῆςμάνας τουτότε ἢ κάποιον ἔχουμε πληγώσει μὲτὴν συμπεριφορά μας καὶ τὴ σκληρό-τητα ἢ ὑπάρχει ὑπερηφάνειαraquo

Μὲ τὸν ὑπερήφανο ἄνθρωποεἶναι ἀδύνατο νὰ συνεννοηθεῖ κά-ποιος Εἶναι πάντα ἀρνητικὸς στὴνἄποψη τοῦ ἄλλου Ἀκόμα καὶ ἡ χά-ρη τοῦ Θεοῦ δυσκολεύεται Τὸ

ἀντίθετο συμβαίνει μὲ τὸν ταπεινόὁ ὁποῖος ἔχει τὴν προστασία τοῦΘεοῦ καὶ σὲ στιγμὲς μεγάλης ἀδυ-ναμίας Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἀνη-συχοῦσε πολὺ γιὰ τὴν πνευματικὴπορεία τοῦ ὑπερήφανου ἀνθρώπουκαὶ ἀπὸ τὴν πλούσια ἐμπειρία τουεἶχε καταλήξει στὸ ἑξῆς laquoὉ ἄν-θρωπος ποὺ ἔχει ταπείνωση καὶ νὰξεκλίνει κάποτε τὸν σκεπάζει ἡ χά-ρη τοῦ Θεοῦ ἐνῶ ὁ ὑπερήφανοςεἶναι σὰν τὸ χαλασμένο τιμόνι ποὺπάντα βαδίζει στραβά ἢ σὰν ἕναπριόνι ποὺ εἶναι τροχισμένο ἀπὸ τὴμία μόνο πλευράraquo

Ὁ προσευχόμενος γεύεται μονα-δικὴ ἐκ Θεοῦ γλυκύτητα Ἡ ἀγάπηὅμως ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ μικρὲςκαὶ μεγάλες θυσίες μειώνει τὴν προ-σευχή του γιατὶ πρέπει νὰ προσ-φέρει στοὺς ἀδελφοὺς ὑλικὰ καὶπνευματικά ἀγαθά Αὐτὸ δὲν πρέ-πει νὰ θεωρεῖται πτώση Εἶναι ἄδι-κο νὰ κρίνουμε τοὺς ἄλλους ἐπειδὴἐπιλέγουν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ

μᾶς Οὔτε πρέπει νὰ ζυγίζουμε τὰπάντα μὲ τὴν ἴδια ζυγαριὰ οὔτε ἐπί-σης νὰ κρίνουμε μὲ τὰ ἴδια κριτήριαὅλους τοὺς συνανθρώπους μας ὉΘεὸς γνωρίζει τὰ πάντα ndashκαὶ τὶςἐσώτερες ἐπιθυμίες μαςndash καὶ ἀνα-πληρώνει ὅσα ἐμεῖς ὄχι ἀπὸ κακὴπρόθεση ἀλλὰ ἀπὸ ἀγαθὴ διάθεσηνὰ ὑπηρετήσουμε τὴν ἀγάπη πρὸςτὸν πλησίον παραλείπουμε Ὁ πΠαΐσιος ποὺ καθημερινὰ δεχότανστὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Πα-ναγούδας δεκάδες ἐπισκέπτες μὲβεβαιότητα εἶχε καταλήξει σὲ αὐτὸτὸ συμπέρασμα Ἔλεγε συγκεκριμέ-να laquoὍταν γλυκαθεῖ κανεὶς στὴνεὐχή δὲν θέλει νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ κελίτου Τότε ἡ εὐχὴ δὲν κουράζει ἀλλὰξεκουράζει Ὅταν ἐμεῖς δὲν θέλουμενὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ καλύβι μας ἀλλὰἀπὸ ἀγάπη βγαίνουμε καὶ θυσιάζου-με τὴν ἡσυχία μας χάριν κάποιουἀδελφοῦ τότε ὁ Θεὸς βλέπει τὴνἀγάπη μας καὶ ἀναπληρώνειraquo

Πρεσβ Διονύσιος Τάτσης

ΟΟΟΟΡΡΡΡΘΘΘΘΟΟΟΟΔΔΔΔΟΟΟΟΞΞΞΞΟΟΟΟΝΝΝΝ ΣΣΣΣΗΗΗΗΜΜΜΜΕΕΕΕΙΙΙΙΩΩΩΩΜΜΜΜΑΑΑΑΤΤΤΤΑΑΑΑΡΡΡΡΙΙΙΙΟΟΟΟΝΝΝΝ

ΣΤΑΣΟΥ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΣΙΑ Τὴν συμβουλὴ αὐτὴ μᾶς δίνει ὁἍγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης μὲ τὴν laquoΚλίμακάraquo του καὶ μᾶς λέγειlaquoΜὴ τρομάξης κι ἂν ἀκόμα πέφτης καθημερινὰ στὴν ἁμαρτία καὶ μὴἐγκαταλείψης τὸν καλὸν ἀγῶνα Στάσου παλληκαρίσια καὶ θὰ εὐλαβηθῆτὴν ὑπομονή του ὁ φύλαξ Ἄγγελός σου Ὅσον εἶναι ἀκόμα φρέσκο καὶζεστὸ τὸ τραῦμα τόσο πιὸ εὔκολα θεραπεύεται Ἐνῶ τὰ τραύματα ποὺἐχρόνισαν ὡσὰν παραμελημένα καὶ ἀποσκληρημένα θεραπεύονται δύ-σκολαhellipraquo Προσοχὴ λοιπόν

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΛΑΔΙ Σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς laquoΛόγουςraquo του (Πα-τρολογία Ε´ τόμος) ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει γιὰ τὴνπροσευχή laquoἩ προσευχὴ εἶναι φωτιά ὅταν ἀναπέμπεται ἀπὸ ψυχή ποὺεἶναι σὲ κατάσταση νήψεως καὶ πνευματικῆς διεγέρσεως Ἡ φωτιὰ ὅμωςαὐτή χρειάζεται καὶ λάδι γιὰ νὰ φθάση καὶ νὰ ἀγγίξη τὶς οὐράνιες ἁψῖδεςΚαὶ τὸ λάδι αὐτῆς τῆς φωτιᾶς δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἐλεημοσύνηraquo Ἐδῶπρέπει νὰ λεχθῆ ὅτι ἐλεημοσύνη δὲν εἶναι μόνον ἡ ὑλικὴ βοήθεια στὸνφτωχό ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλη ἠθικὴ κὰι πνευματικὴ βοήθεια καὶ συμπα-ράσταση στὶς ἀνάγκες καὶ στὰ βάσανα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων

Η ΦΛΥΑΡΙΑ ΒΡΩΜΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ Τὴν διδασκαλίαν αὐτὴντὴν βρῆκα στὸν laquoΚΓ´Λόγονraquo τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου ὅπου γρά-φει ὅτι laquoΠοιὸς ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὶς φλυαρίες μπορεῖ νὰ ἀποκτή-ση καθαρὴ διάνοια Ποιὸς ἄνθρωπος ποὺ προσπαθεῖ νὰ θηρεύση τὴν δό-ξα ἀπὸ τοὺς ἄλλους μπορεῖ νὰ ἀποκτήση ταπεινοὺς λογισμούς Ἢ ποιὸςἄνθρωπος ἀκόλαστος μὲ διάχυτα τὰ μέλη του μπορεῖ νὰ γίνη καθαρὸςστὴν διάνοια καὶ ταπεινὸς στὴν καρδιά Πραγματικῶς ὅταν ὁ νοῦς σύρε-ται ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις τότε τρώγει μαζὶ μὲ αὐτὲς τὴν τροφὴ τῶν θηρίωνὍταν ὅμως οἱ αἰσθήσεις ἑλκυσθοῦν ἀπὸ τὸν νοῦν τότε μετέχουν μαζὶ μὲαὐτὸν στὴν τροφὴν τῶν Ἀγγέλων ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστόςraquo Προσοχὴλοιπὸν στὶς φλυαρίες πάσης μορφῆς

ΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ Η ΥΠΟΜΟΝΗ Ὅσον κι ἂν φαίνε-ται ὑπερβολικόν εἶναι ὅμως ἀληθινὸν αὐτό ποὺ μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Μά-ξιμος ὁ Ὁμολογητής ὅτι laquoἩ ὑπομονὴ τῶν Ἁγίων ἐξαντλεῖ τὴν πονηρὴδύναμη τοῦ διαβόλου ποὺ ἐπιτίθεται ἐναντίον τους Γιατὶ τοὺς πείθει νὰθεωροῦν στολίδι τους ὅλους τοὺς ἀγῶνες γιὰ χάριν τῆς ἀληθείας καὶ τοὺςδιδάσκει νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ παθήματα περισσότερον ἀπὸ ὅσον τὶς ἀνέ-σεις ἐκεῖνοι ποὺ φροντίζουν ὑπερβολικὰ γιὰ τὴν σαρκικὴ ζωή Κάνει τὴνφυσικὴ ἀσθένεια τῆς σάρκας σχετικῶς μὲ τὸν πόνο ἀφορμὴ ὑπερβολικῆςπνευματικῆς δυνάμεως Κοίτα λοιπόν πὼς ἀφορμὴ τῆς ὑπερβολικῆς θεί-ας δυνάμεως εἶναι ἡ φυσικὴ ἀδυναμία τῶν Ἁγίων ἀπὸ τὴν ὁποίαν ὁ Κύ-ριος ἀπέδειξε κατώτερον τὸν διάβολονraquo

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΒΗΜΑ Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύ-ρος γράφει στὰ laquoἈσκητικάraquo του γιὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ ὀρθοῦ βίου τῆςσωτηρίας laquoὈρέγεσαι ὀρθὸν βίον Ἐπιμελοῦ τὴν ταπεινοφροσύνην διότιχωρὶς αὐτὴν ὀρθὸς βίος δὲν δύναται νὰ ὑπάρξηraquo Καὶ συνεχίζει laquoἈγά-πα τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ ὑπὸ παγίδος διαβολικῆς δὲν θέλεις συλληφθῆποτέhellipraquo Ταπεινοφροσύνην λοιπόν καὶ πάντοτε ταπεινοφροσύνην

Π Μ Σωτῆρχος

ΗΗ σσττηηλληη ττηηςς laquolaquoππααννεελλλληηννιιοουυ εεννωωσσεεωωςς θθεεοολλοογγωωννraquoraquo

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝΕΙΣ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (ἔτους 2011)

Τοῦ κ Εὐαγγέλου Στ Πονηροῦ Δρ Θ ΜΦ

Ἐπιμέλεια κἨλία Δ Μπάκου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ

laquoἩ πλάση κλαίει Μοιρολογᾶν οἱαὖρες μέσ᾽ τὰ δάση Στ᾽ ἀγγελο-

πάλατα ὀδυρμὸς καὶ γόος ἔχει ξε-σπάσειhellipraquo

Γεώργιος ΒερίτηςὍλα τώρα ἐτελείωσαν Ἡ προ-

δοσία τοῦ Ἰούδα καὶ ἡ ἄρνηση τοῦΠέτρου Ἡ ὑποκρισία τοῦ Πιλάτουκαὶ ἡ ἐπιβουλὴ τῶν Ἀρχιερέων Οἱἐμπτυσμοὶ καὶ τὰ ραπίσματα Τὰ κο-λαφίσματα καὶ οἱ ἐμπαιγμοί Ἡ πορ-φυρὴ χλαίνη καὶ ὁ κάλαμος Ὁσπόγγος καὶ τὸ ὄξος Τὰ καρφιὰ καὶἡ λόγχη Ὁ Σταυρὸς καὶ ὁ θάνατος

Οἱ ἀναρίθμητοι λόφοι τῆς Παλαι-στίνης ἔχουν καμπυλώσει τὴ ράχητους καὶ τὰ πνεύματα τῶν κοιλά-δων της ταπείνωσαν τὰ φτεράτους Τὰ Ἱεροσόλυμα βυθίστηκανστὴν ὀδύνη καὶ στὸ πένθος Ἡ νύ-χτα μὲ τὸν ἀτελεύτητο γνόφο τὴνἄκρα δοκιμασία καὶ δραματικὴἀγωνία της ἔχει περισκεπάσει τὴνἀνοιξιάτικη ἀτμόσφαιρα Ὁ γλυκύ-τατος Ναζωραῖος θυσιάστηκε στὸνΓολγοθά ἐκπληρώνοντας τὸ ἔσχα-το χρέος Του γιὰ τὴν ἀλήθεια τὴνἀγάπη καὶ τὴ δικαιοσύνη ὅλου τοῦκόσμου

Ἔρχεται ὕστερα ὁ ἐνταφια -

σμὸς καὶ ἀκολουθεῖ ἡ μεγάλη σιω-πή Ἡ σιωπὴ τοῦ Σαββάτου laquoΣιγη-σάτω πᾶσα σάρξ βροτεία καὶ στήτωμετὰ φόβου καὶ τρόμου καὶ μηδὲνγήϊνον ἐν ἑαυτῇ λογιζέσθωraquo Ἀνή-κει στὸ ἀποκαθηλωμένο ἌχραντοΣῶμα τὸ τυλιγμένο σὲ ἀρωματι-σμένα ὀθόνια καταπληγωμένο ἀπ᾽τὰ μαρτύρια μὲ τὸ παγωμένο αἷμακαὶ τὰ βασιλευμένα μάτια

Ἡ μεγάλη ἀνθρώπινη προδοσίαἡ ἀδαπάνητη νοσταλγία καὶ ἡ ἀκα-τανίκητη παραμυθία κυριαρχοῦνΜέσα σ᾽ αὐτὴ τὴ σιωπή ἑτοιμάζον-ται οἱ ὑπέρτατες δυνάμεις ἡ πίστηκαὶ ἡ ἐλπίδα ἡ μυστικὴ χαρὰ καὶ ἡδημιουργία ἡ ἀνύψωση καὶ ὁ θρί -αμ βος ἡ καθολικότητα τοῦ πνεύ-ματος καὶ ἡ ἐγρήγορση τῆς ψυχῆςΣτὰ ἔσχατα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώ-

που μόνο ἡ σιωπή γόνιμη δύναμηδίνει τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆςἩ σιωπή τὴν ὁποία ἐνωτίζεται ὁΘεὸς ὁ χορηγὸς τῆς ἀθανασίας

Ἕνας τάφος τὸ μνημεῖο τοῦ Ἰω -σήφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθείας φιλοξενεῖτὸν ἀχώρητο ὅπου πρόσκαιρα συν-τρίβεται ἀπ τὴν ἐξουσία ἡ ἐλπίδα Ἡκουστωδία ὑπερηφανεύ εται γιὰ τὴνί κη της Στὸν Κρανίου Τόπο οἱΓραμ ματεῖς καὶ οἱ Ἄρχοντες τοῦΛαοῦ πιστεύουν ὅτι μὲ τὴν ὑλικὴνδύναμή τους θὰ ἐξουθενώσουντὴν ἀλήθεια καὶ θὰ μπορέσουν χω -ρὶς τὴν ἐλεγκτικὴ γλώσσα τοῦ Ἰη -σοῦ νὰ συνεχίσουν τὴν κοινωνικὴὑποκρισία τὴν ἀδικία καὶ τὴ βία

laquoΜάτην φυλάττεις τὸν Τάφονκουστωδία Οὐ γὰρ καθέξει τύμ-

βος αὐτοζωΐανraquo

Ὕστερ᾽ ἀπ᾽ τὰ Πάθη προβάλλει ἡθεία Νίκη Στὸ βάθος τοῦ ὁρίζονταὀρθρίζει ἡ Κυριακή ἡ γλυκιὰ Πα-σχαλιά ὁλόφωτη πνευματικὴ ὡραι-ότητα γεμάτη ὑπόσχεση γιὰ τὴνκατάλυση τοῦ τέλους Μέσα στὸσκοτάδι στὸ θάνατο καὶ στὴνἀπελπισία ξεπροβάλλει ὁ ἥλιος τῆςδικαιοσύνης καὶ ὁ ἀναστάσιμοςαἶνος κήρυγμα πίστεως καὶ αἰσιο-δοξίας ὑψώνεται ὡς τὸν οὐρανόlaquoἌγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς

ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλι-σε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ

ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦraquoΜιὰ λύτρωση καὶ μιὰ διαβεβαί-

ωση Ἡ ζωὴ νικᾶ τὸ θάνατο καὶ ἡἀνθρώπινη προσωπικότητα μὲ τὴβαθύτατη διαίσθησή της ἀντικρύ-ζει τὸν περίλαμπρο καὶ ἀληθινὸ κό-σμο ποὺ κυβερνᾶ τὸ ὙπέρτατοΠνεῦμα Ὅλα ἀνασταίνονται ὅλαμεταβάλλονται φέροντας τὴσφρα γίδα τοῦ ΔημιουργοῦlaquoὉ Χριστός mdashγράφει ὁ Ἰ Μ Πα-ναγιωτόπουλοςmdash εἶναι μιὰ φωλιὰ

χελιδόνια ποὺ σπαθίζουν τὴνἄνοιξη μὲ τὸ λυγερό τους κορμίτὸ χαμόγελο στὸν ἄκρο ἀπελπι-

σμό ἡ λύση τοῦ δισταγμοῦ ἡ βε-βαίωση καὶ ἡ ἀνάπαυσηraquo

Οἱ κρουνοὶ τοῦ θείου Λόγου φω-τίζουν τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις γα-ληνεύουν τὶς τρικυμισμένες ψυχὲςκαὶ ἀναστηλώνουν τὴν ἀξία τῆςἀρετῆς Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦlaquoἄγκυρα ἐλπίδοςraquo εἶναι ἡ νίκη τοῦΚαλοῦ ἐναντίον τοῦ Κακοῦ Μᾶςπεριζώνει μὲ τὴν ἀέναη ποικιλίατῶν μορφῶν τοῦ θαύματος καὶἀνοίγει τὶς πύλες τῆς αἰωνιότηταςμὲ τοὺς στίχους τοῦ ποιητῆ μαςlaquoΠλάκες ποὺ στέκατε βαριὲς στὰ

μνήματα καὶ στὶς καρδιές σᾶςἔσπασε ὁ Χριστός μουraquo

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥΤοῦ κ Δημητρίου Κουτσουλέλου Ἐπιτ Ἐπόπτου Δημοτ Ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς ἀνταποκρίσειςἐκ τῆς Μολδαβίας

laquoὍπως ἀνακοίνωσε ὁ Μητροπο-λίτης τοῦ Κισινάου καὶ πάσης Μολ-δαβίας Βλαδίμηρος εἶναι ἕτοιμαγιὰ ἐκτύπωση τὰ σχολικὰ ἐγχειρί-δια τοῦ Ὀρθοδόξου μαθήματοςτῶν Θρησκευτικῶν γιὰ τὸ νέο ἀκα-δημαϊκὸ ἔτος 2012ndash2013

Ὁ Μητροπολίτης εὐχαρίστησεldquoὅλους ὅσους συνέβαλαν στὴνὑλοποίηση τῶν νέων σχολικῶν

προγραμμάτωνrdquo καὶ ἀναφέρθηκεστὴ βοήθεια καὶ συμβολὴ τῆς Κυ-βέρνησης καὶ τοῦ Ὑπουργείου Παι-δείας τῆς Μολδαβίας γιὰ νὰ εἰσέλ-θει στὰ σχολεῖα τὸ φῶς τοῦ Εὐαγ-γελίου τοῦ Χριστοῦ

Ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἐκπαί-δευση ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο στοι-χεῖο τῆς ἐκπαίδευσης στὴ Μολδα-βία καὶ ἔχει ἀποδειχθεῖ ὁ εὐεργε-τικὸς ρόλος της στὴ διαμόρφωσητῆς ἠθικῆς προσωπικότητας τῶννέωνraquo

Ὀρθόδοξον τὸ μάθηματῶν Θρησκευτικῶν εἰς τὴν Μολδαβίαν

2012 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥἝνα ἀνορθολογικόndashἀποκρυφιστικό σενάριο τρόμου

Τοῦ Πρωτ Βασιλείου Ἀ Γεωργοπούλου Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘΣτίς ἐπισημάνσεις τοῦ Θεαν-

θρώπου πρίν τό ἑκούσιο καί σω-τηριῶδες πάθος Του ἀνήκει καί ὁλόγος Του laquoβλέπετε μή τις ὑμᾶςπλανήσῃraquo (Ματθ 24 4) Λόγοςὅπως ὅλο τό ἱερό Εὐαγγελιο δια-χρονικά ἐπίκαιρος καί ἰδιαιτέρωςστίς ἡμέρες μας πού ἡ πνευματι-κή σύγχυση καί ἀκαταστασία δένἔχει προηγούμενο στήν πάγκο-σμια ἱστορία

Κεφάλαιο καί ἔκφραση αὐτῆςτῆς σύγχυσης ἀποτελεῖ καί τό εὐ -ρύτατα διαδεδομένο σενάριο γιάτήν καταστροφή τοῦ κόσμοῦ στίς21-12-2012 μέ παραλλαγές ὡςπρός τίς ἡμερομηνιές μεταξύ 21-24 12 2012 Ἀπό ποῦ ὅμως προέρ-χεται τό ἐν λόγῳ σενάριο

Σέ ἀντίθεση μέ τό παρελθόνπού ὁ καθορισμός ἡμερομηνιῶνγιά τό τέλος τοῦ κόσμου προέρ-χονταν ἀπό αἱρετικές ὁμάδες (λχἈντβεντιστές Μάρτυρες τοῦ Ἰε -χω βᾶ Πεντηκοστιανούς) αὐτή τήφορά ὁ χῶρος προέλευσης τοῦνέου σεναρίου τρόμου περί τῆςἐπικείμενης καταστροφῆς τοῦ κό-σμου εἶναι ὁ εὐρύτερος χῶροςτοῦ ἀποκρυφισμοῦ

Ἀφετηρία ἐκκίνησης καί ὑπόβα-θρο πάνω στό ὁποῖο δομήθηκεεἶναι τό γεγονός ὅτι τό ἡμερολό-γιο τῶν Μάγιας ἑνός ἀρχαίουλαοῦ τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς τε-λειώνει στίς 21-12-2012 Εἶναι ἡἡμερομηνία σύμφωνα μέ τούςθιασῶτες καί διακινητές τοῦ σε-ναρίου κατά τήν ὁποία τελειώνειἡ ἱστορία τοῦ κόσμου

(Ἐδῶ πρέπει νά ὑπενθυμίσουμεὅτι τό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιαςἔχει χρησιμοποιηθεῖ γιά μία ἀκόμηφορά ἀπό τό κίνημα τῆς ΝέαςἘποχῆς στίς 16-8-1987 γιά νάγιορταστεῖ παγκοσμίως ἡ λεγόμε-νη μεγάλη ἁρμονική σύγκλιση)

Τό συγκεκριμμένο καταστρο-φολογικό σενάριο ἔτυχε τερά-στιας διάδοσης ἀπό ΜΜΕ τόδιαδίκτυο ὅπως καί ἀπό σχετικόἀμερικανικῆς προέλευσης φίλμκόστους πολλῶν ἑκατομμυρίωνδολλαρίων μέ θέμα τό 2012 καί

μέ περιεχόμενο πού συνδυάζειθέσεις τῶν Μάγιας ἀρχαίων Αἰγυ-πτίων Ἰνδιάνων Τσερόκι κἄ

Στό ἐν λόγῳ φίλμ ὅλα αὐτάεἶναι ἐντεταγμένα στά πλαίσιαἑνός μυστικοῦ ndashἐσωτερικοῦ συ-στήματος πίστης μέ παράλληληἀναφορά ψευδοεπιστημονικῶνκαί ἄκρως ἀνορθολογικῶν δεδο-μένων (λχ θεωρία μετατόπισηςτῶν πόλων τῆς γῆς ἀντίστροφηπεριστροφή τῆς γῆς ἀλλοῦ σύγ-κρουση τῆς γῆς μέ κάποιο πλανή-τη Nibiru ἤ Χ) στήν προσπάθεια νάκαταστεῖ πιό πειστικό Πρόκειταιγιά φίλμ πού καλλιεργεῖ ἕναεἶδος φόβου καί ἀνασφάλειας σέπολύ μεγάλα ἀν θρώπινα σύνολαμπροστά στό ἐπικείμενο τέλος

(Στό παρελθόν ἀνάλογα κατα-στροφολογικά σενάρια πού προ-βάλουν τό φόβο ἀπό μία κοσμικήκατάστροφή περιεῖχαν οἱ ταινίεςIndependance Day (1996) καί ΤheDay after Tomorrow (2004)

Στή διάδοση τοῦ ἐν λόγῳ σενα-ρίου συνέβαλαν καί συμβάλλουνκαί ἀρκετά βιβλία μέ θέμα τό ἡμε-ρολόγιο τῶν Μάγιας καί τό 2012Στίς πιό ἀντιπροσωπευτικές περι-πτώσεις ἀνήκει αὐτό τοῦ ἀμερικα-νοῦ Brian Dʼ Amato ἕνα ὀγκῶδεςβιβλίο μέ τή σύνθεση τῶν πλέονἀπίθανων δεδομένων καί μέ ψευ-δεπιστημονικο προσωπεῖο

Στά ἴδια πλαίσια κινεῖται καίσχετικό ἔργο τοῦ Ἄγγλου Α Gil-bert πού ἀσχολεῖται μέ ἀρχαῖα μυ-στήριαἌν καί τό βιβλίο του γρά-φτηκε ἀρχικά τό 1995 σχετικά μέτό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιας ἐπα-νεκδόθηκε τό 2008 (γ΄ ἔκδ) προσ -αρμοσμένο καταλλήλως καί μέτίτλο πού ἔχει ἄμεση ἀναφορά μέτό σενάριο τοῦ 2012 Στό ἐν λόγῳβιβλίο στήν προσπάθειά του νάγίνει πειστικό ἐκτός ἀπό τήν ἀλη-θοφάνεια τῶν ἐντυπώσεων μετα-ξύ τῶν ἄλ λων γίνεται χρήση στοι-χείων οὐ φολογίας ὅπως καί θέ-σεων τοῦ γνωστοῦ ἀμερικανοῦMedium καί ἀποκρυφιστῆ EdgarCayce (1877 - 1945)

Τό σενάριο πού προβλέπει τό

2012 τό τέλος τοῦ κόσμου ἔγινεἀφορμή γιά τή συγγραφή σχε-τικῶν βιβλίων

α) ἀπό νεοεποχίτες ndash ἐσωτερι-στές συγγραφεῖς ὅπως τούς T Ze-likovics A Klitzke J Holley καί

β) ἀπό Medium πού αὐτοπροσ-διορίζονται ὡς πνευματικοί δά-σκαλοι ἀλλά καί ἐκπροσώπουςτοῦ σύγχρονου Channeling ὅπωςτούς Patrizia Alexandra Prister Pe-ter Ruppel Dianna Cooper GressBrades Ute Kretzschmar PhyllisMH Atwater

Ἐπιπλέον τό θέμα τέλος τοῦκόσμου τό 2012 υἱοθετήθηκε ἀπόνεοεποχίτικα περιοδικά ἐσωτερι-στικοῦ χαρακτήρα καί συνδυά-στηκε μέ τίς ἀποκρυφιστικές πρα-κτικές τῆς ἀριθμολογίας καί τῆςἀστρολογίας

Στά ἴδια ἔντυπα στή σχετική πε-ρί τοῦ 2012 σεναριολογία συ-ναντᾶ κάποιος ἀνορθολογικάψευδοεπιστημονικά καί ἐσωτερι-στικά στοιχεῖα νά συνυφαίνονταιἄριστα μέ ὅρους κλειδιά τοῦ νε-οεποχίτικου λεξιλογίου ὅπως κο-σμικοί κύκλοι ἐνέργεια συνειδη-τότητα αὔρα μεταμόρφωσηἁρμονία φῶς κλπ

Γνωρίζοντας λοιπόν τήν πηγήπροέλευσης τοῦ σεναρίου περίτοῦ τέλους τοῦ κόσμου στίς 21-12-2012 ἀπό ποιούς προωθεῖται τίκαρπούς παράγει πῶς διαδίδεταιποιοί τό ὑποστηρίζουν καί τό ἐκ -προσωποῦν καί ἐπιπλέον συνε-κτιμώντας τίς ἀνακοινώσεις κο-ρυφαίων ἐπιστημονικῶν κέντρων(πχ NASA) γιά τήν παρουσία ψευ-δοεπιστημονικῶν στοιχείων πούπλαισιώνουν τό ἐν λόγῳ κατα-στροφολογικό σενάριο ἐπί ἐδά-φους ἀνορθολογικῆς τεκμηρίω-σης οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί οὔτεἀσχολοῦν ται μέ αὐτό οὔτε τρο-μάζουν

Ἀντιθέτως καί σʼ αὐτή τήν περί-πτωση εἰρηνεύουν ἐνθυμούμε-νοι τά λόγια τοῦ Θεανθρώπουτοῦμοναδικοῦ Κυρίου τῆς ἱστορίαςlaquoβλέπετε μή τίς ὑμᾶς πλανήσῃraquo(Ματθ 244)

Σελὶς 4η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Μᾶς λείπει κάτιἢ Κάποιος

Πολλὲς φορές ἔχουμε τὴν ἐντύ-πωση πὼς κάτι μᾶς λείπει Ἔχουμετὴν αἴσθηση πὼς στερούμαστε κά-τι Ἔχουμε τὴ γνώμη πὼς ἂν εἴχα-με αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο θὰ εἴμαστε στὰσίγουρα εὐτυχισμένοιhellip

Καὶ τρέχουμε ἀδιάκοπα γιὰ τὴνἀνεύρεση αὐτοῦ τοῦ laquoκάτιraquo Καὶκοπιάζουμε γιὰ νὰ τό ἀποκτήσου-με Καὶ μοχθοῦμε τόσο πολὺ γιʼαὐτό

Ὁ μαθητὴς τρέχει γιὰ τὸν μεγα-λύτερο βαθμό

Ὁ οἰκογενειάρχης γιὰ νʼ ἀγορά-σει δικό του σπίτι

Ὁ ἐργοδότης γιὰ νὰ κερδίσει πε-ρισσότερα

Ὁ ἀθλητὴς γιὰ τὸ κάτι παραπάνωστὴν ἐπίδοσή του γιὰ τὸ πανελλή-νιο ἢ καὶ τὸ παγκόσμιο ρεκόρ

Ὁ καλοφαγάςhellip γιὰ καλύτερεςγευστικὲς ἀπολαύσεις

Ὁ ἀλκοολικὸς γιὰ τόhellip παραπά-νω ποτήρι

Ὁ πλούσιος γιὰ τόhellip κότερο Ὁ γλεντζὲς γιὰ ἕνα ἀκόμη πιόhellip

κεφάτο ξενύχτι Ὁ χαρτοπαίχτης καὶ ὁ τζογαδό-

ρος γιὰ μίαhellip καλύτερη ζαριά

Μερικὰ ἀπʼ αὐτὰ ποὺ ἀναζη-τοῦμε στὴ ζωή αὐτὸ τὸ laquoκάτιraquoὁπωσδήποτε εἶναι θεμιτὰ καὶ πρέ-πει νὰ τὰ κατακτήσουμε Γιὰ παρά-δειγμα γιατί ὁ μαθητὴς νὰ μὴ ἐπι-διώκει τὸ κάτι παραπάνω στὴ βαθ-μολογία του ἢ ὁ οἰκογενειάρχηςσπίτι γιὰ νὰ στεγάσει τὴ φαμελιάτου ἢ ὁ ἀθλητὴς τὴν τρανότερη νί-κη ἐκεῖ στὸ στίβο πού μοχθεῖ

Ὅμως ἀλλοῦ εἶναι τὸ πρόβλη-μα Νά ὅπως τίθεται σὲ τοῦτο τὸἐρώτημα Ἆραγε γιατί ὅταν ἀπο-κτοῦμε αὐτὸ τὸ laquoκάτιraquo ὅταν πλού-σια τὸ ἔχουμε καὶ πάλι δὲν εἴμαστεἱκανοποιημένοι καὶ βλέπουμε πώςπάλι κάτι μᾶς λείπει Κι ὅταν κιαὐτὸ ἁπλόχερα μᾶς δίνεται γιατίτρέχουμε καὶ γιὰ ἕνα ἀκόμη laquoκάτιraquoπαραπάνω

Τὰ ἔχουμε φορτώσει ὅλα στὴνκοινωνία μας ἔτσι ὅπως ἔχει δια-μορφωθεῖ σήμερα Τὴν κοινωνίατῆς ἀφθονίας τῆς ὕλης τῆς δια-φήμισης τοῦ καταναλωτισμοῦ τῆς

χλιδῆς Καὶ δὲν εἶναι λάθος Γιατίμᾶς δημιουργεῖ ἀνάγκες ἀκόμη κιὅταν δὲν ἔχουμε ὅλο καὶ μᾶςαὐξάνει τὶς ἐπιθυμίες Νὰ τρέχου-με νὰ βροῦμε αὐτὸ τὸ laquoκάτι παρα-πάνωraquo ἀκόμη κι ὅταν εἴμαστε σʼαὐτὰ τὰ ὅρια τοῦ κορεσμοῦ ἢ κιὅταν ἀκόμη τὰ ἔχουμε ξεπεράσει

Ὅμως στὴν οὐσία αὐτὴ ἡ κοινω-νία δὲν κάνει τίποτʼ ἄλλο παρὰ νὰμᾶς ἀποκαλύπτει ἢ καὶ νὰ μᾶς με-γεθύνει αὐτὸ τὸ βαθύτερο πρό-

βλημα ποὺ ἔχουμε Τὴν ἀναζήτη-ση τοῦ laquoκάτιraquohellip

Τὸ πράγμα εἶναι ἁπλό Ὁ ἄνθρω-

πος ἀπʼ τὴ μέρα ποὺ γεννιέται ἔχεικατὰ κάποιο τρόπο ἕνα κενὸ μέσατου Τὴν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ ΝαίΘὰ λέγαμε δὲ πώς ἀκόμη καὶ κατὰΘεία οἰκονομία ἔχουν γίνει ἔτσι τὰπράγματα ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴμπορεῖ νὰ εὐτυχήσει στηριζόμε-νος σὲ μάταια πράγματα στὴφθαρτὴ ὕλη ἀλλὰ κοντὰ Του μόνοΔιαφορετικὰ θὰ εἴχανε θεοποιηθεῖἡ ματαιότητα ἡ φθορά ὡς καὶ ἡδιαφθορὰ ἀκόμη

Συνεπῶς δὲν μᾶς λείπει κάτιἀλλὰ Κάποιος Ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος φί-λοι

Νὰ γιατί τρέχουμε τόσο πολύ δί-χως ἀποτέλεσμα Γιατί μὲ τὴν ὕληὅτι μάταιο καὶ φθαρτό ἀσφαλῶςτὸ πρόβλημα δὲν λύνεται Τὸ γνω-ρίζουμε πολὺ καλὰ αὐτό τὸ ζοῦμεἈντίθετα μεγαλώνει

Καὶ ἡ λύση δὲν εἶναι περισσότε-ρες διασκεδάσεις περισσότερηἡδονή περισσότερες ἀνέσεις στὴζωή μας Αὐτὰ μεγαλώνουν λίγο-

λίγο τὸ κενό μέχρι ποὺ γίνεται κα-ταβόθρα κάτω ἀπʼ τὰ πόδια μας

Ἡ λύση εἶναι νὰ μικρύνουμε τὶςἀποστάσεις μʼ Ἐκεῖνον νὰ πορευ-θοῦμε πιὸ πολὺ κοντά Του νὰ Τὸνζήσουμε Αὐτὸς δὲ νὰ εἶναι ἡ ζωήἡ ἀγάπη ὁ πλοῦτος τό πᾶν γιά μᾶς

Ὁ Τζιοβάννι Παπίνι ἔχει γράψεικάπου τοῦτο τὸ ὑπέροχο

laquoΜᾶς βασανίζει ἡ νοσταλγίαΣου μονάχα ἡ δική Σου

Ὅποιος πεινᾶ μήπως τοῦ λείπειμόνο τὸ ψωμί Ὄχι Σὺ τοῦ λείπεις

Ἐκεῖνος πού διψᾶ μήπως τοῦχρειάζεται μόνο τὸ νερό ὌχιἘσένα διψᾶ

Ὅποιος λαχταρᾶ νὰ βρεῖ τὴνἀλήθεια Ἐσένα ψάχνει νὰ βρεῖποὺ εἶσαι ἡ Ἀλήθεια

Ὅποιος ποθεῖ τὴ γαλήνη Ἐσέναποθεῖ ποὺ εἶσαι ἡ ἀνάπαυση γιὰτὴν ἀνήσυχη καρδιά

Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ἡ εὐτυχίακαὶ ἡ δυστυχία ὁ πόνος καὶ ἡ χαράτὰ δάκρυα καὶ τὰ χαμόγελα ὅλαἘσένα ἐπικαλοῦνται Χριστέ μουraquo

Κάποτε ἕνας ἀσκητής στερημέ-

νος ἀπʼ τὰ πάντα σὲ τούτη τὴ ζωήπλὴν τῶν ἐλαχίστων ἐκείνων ποὺτοῦ ἦταν ἀπαραίτητα γιὰ νὰ ἐπι-βιώσει βρέθηκε πασχαλιάτικεςἡμέρες σὲ μία μεγαλούπολη Κα-τάφορτες κι ἑλκυστικὲς οἱ βιτρί-νες πουλοῦσαν τὰ πάντα Πλανό-διοι πωλητές καταστηματάρχεςκαὶ ἔμποροι ἔδειχναν στοὺς περα-στικοὺς τὸ πλῆθος τῶν ἐμπορευ-μάτων ποὺ πουλοῦσαν Ἆραγε ἂνεἴμαστε στὴ θέση του στερημένοιἀπὸ τόσα ὑλικά τί θὰ κάναμε Ἀλλʼἂς δοῦμε καλύτερα τί ἔκανεἐκεῖνος Ἀφοῦ εἶδε ὅλα αὐτά μο-νολόγησε καὶ εἶπε laquoΔόξα τῷ ΘεῷΠόσα πράγματα ὑπάρχουν ποὺ δὲντὰ ἔχω ἀνάγκηhellipraquo

Ἀπορεῖτε Κι ἐγὼ τὸ ἴδιο μέχρι

πού σκέφθηκα τοῦτο Μὰ ἀφοῦεἶχε τὸ Πᾶν στὴ ζωή του πού εἶναιὁ Χριστός τί θὰ μποροῦσε νὰ τὰθέλει ὅλα τʼ ἄλλα

Κ Γ Παπαδημητρακόπουλος

(5ον)Προωθεῖται ἡ Οὐνία

῾Ο πάπας Παῦλος-᾿Ιωάννης Β´εἶχε ζητήσει συγγνώμη γιά τάὄντως ἀνήκουστα κακά καί τούςβανδαλισμούς πού διέπραξαν οἱπαπικοί σταυροφόροι τά ὁποῖαστιγματίζουν ἀκόμη καί ὁμόδοξοίτους ἱστορικοί ᾿Αλλά τί νόημα ἔχειἡ δήλωση μετανοίας καί ἡ αἴτησησυγγνώμης ὅταν οἱ ἴδιες ἀγριότη-τες ἐπανα λήφθηκαν καί ἐξακολου-θοῦν νά ἐπαναλαμβάνονται Αρκεῖνά ὑπενθυμίσω τά ἐγκλήματα τῶνπαπικῶν Οὔστασι ἐναντίον τῶνὀρθοδόξων Σέρβων στήν Κροατίακατά τόν περασμένο αἰώνα Τόσπουδαῖο εἶναι ὅτι οἱ Οὔστασιδροῦ σαν μέ τίς εὐλογίες τοῦδιαβόητου ἀρχιεπισκόπου Στέπι-νατς τόν ὁποῖο κατόπιν οἱ παπικοίἁγιοποίησαν Καί μάλιστα τήν ἁγιο-ποίηση εἰσηγήθηκε ὁ ἴδιος πάπαςπού μᾶς ζήτησε συγγνώμη

Καί τί νά πεῖ κανείς γιά τόν ὕ -πουλο θεσμό τῆς Οὐνίας τήνὁποί α τό Βατικανό ἐπίσημα ἐπι-κυρώνει καί μεθοδικά προωθεῖ1Εἶναι χαρακτηριστικό τό ἀπόσπα-σμα ἀπό ἐπιστολή τοῦ σημερινοῦπάπα Βενεδίκτου Ράτσιγκερ πρόςτόν οὐνίτη ἀρχιεπίσκοπο Οὐκρα -νίας καρδινάλιο Λιουμπομίρ Χού -ζαρ laquo᾿Επιβάλλεται νά ἐξασφα -λίσουμε τήν παρουσία καί τῶν δύομεγάλων φορέων τῆς μοναδικῆςπαραδόσεως (τοῦ λατινικοῦ καίτοῦ ἀνατολικοῦ) Διπλή εἶναι ἡἀποστολή πού ἔχει ἀνατεθεῖ στήν῾Ελληνοκαθολική (ἐν Οὐνιτική)᾿Εκ κλησία πού βρίσκεται σέ πλήρηκοινωνία μέ τόν διάδοχο τοῦ ἀ -ποστόλου Πέτρου (ἐν τόν πάπα)ἀπό τή μία πλευρά νά διατηρήσειὁρατή μέσα στήν καθολική ἐκ -κλησία τήν ἀνατολική παράδοσηἀπό τήν ἄλλη πλευρά νά εὐνοήσειτήν σύγκλιση τῶν δύο παραδόσε-ων μαρτυρώντας ὅτι αὐτές ὄχιμόνο συνδυάζονται μεταξύ τουςἀλλά καί ἀποτελοῦν μία βαθειάἑνότητα μέσα στήν ποικιλίατουςraquo2

Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ ἀγάπη καίἑνότητα γιά τήν ὁποία laquoκαίγεταιraquo τόΒατικανό τό σφιχταγκάλιασμά τουμέ τήν Ορθοδοξία καί ὁ πνι γμός τηςμές στά πλοκάμια τῆς Οὐνίας laquo᾿Εκ-μεταλλευόμενοι τήν δυ στυχίαν τῶνλαῶν τῆς ᾿Ανατο λῆς μέ δοράςπροβάτων ὑπεισ ῆλ θον οἱ φοβεροίαὐτοί λύκοι (οἱ οὐ νῖτες) εἰς τάςμάνδρας καί ἀπεδεκάτισαν τά πρό -βαταraquo3 γράφει χαρακτηριστικά ὁἀείμνηστος ὑπερ αιωνόβιος ἐπίσκο-πος Φλωρίνης π Αὐ γου στῖνοςΚαντιώτης ᾿Απευθυνόμενος δέστό Βατικανό ὁ μακαριστός γέ -ροντας τονίζει laquo᾿Εάν θέλετε κύρι-οι νά ἔλθῃ ἡ ποθητή ἐκείνη ἡμέραldquoτῆς τῶν πάντων ἑνώσεωςrdquo παύ -σατε νά μεταχειρί ζεσθε τοιαύ ταςμεθόδους πού προκαλοῦν φρί -κην εἰς πᾶσαν ἀδιά φ θορον συ-νείδησιν καί εὐρύνουν τό ἀνοιγένχάσμα μεταξύ ᾿Ανατολῆς καί Δύσε-ως ῾Η ὁδός ἡ ἄγουσα πρός τήνἕνωσιν δέν διέρχεται διά τῆςοὐνίας ἀλλά διά τῆς ὁδοῦ ἐκείνηςτήν ὁποίαν ἐχάραξεν ὁ Θεάνθρω-πος εἰπών ldquoΓνώσεσθε τήν ἀλήθει-αν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσειὑμᾶςrdquo (᾿Ιω 832)raquo4

᾿Εμεῖς ὄχι μόνο δέν τολμοῦμενά ἀπαιτήσουμε ἀπό τούς παπι-κούς εἰλικρινῆ μετάνοια ἀλλάτούς ἀποκλείουμε κάθε δυνατότη-τα ἐπιστροφῆς στήν ᾿Ορθόδοξηπίστη ἀφοῦ ὅπως διακη ρύχθηκεἤδη τό 1993 μέ τήν συμφωνία τοῦBalamand τήν ὁποία συνυπέγρα-ψαν ᾿Ορθόδοξοι Οἰκουμενιστές μέἐκπροσώπους τοῦ Βατικανοῦlaquo῾Εκατέρωθεν ἀναγνωρίζεται ὅτιὅσα ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός εἰςτήν ᾿Εκκλησίαν του -ὁμολογία τῆςἀποστολικῆς πίστεως μετοχή εἰςτά αὐτά μυστήρια κυρίως εἰς τήνμίαν ἱερωσύνην τήν τελοῦσαν τήνμίαν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ ἀποστο-λικήν διαδοχήν τῶν ἐπισκόπων-δέν δύνανται νά θεωρηθοῦν ὡςἀποκλειστική ἰδιοκτησία μιᾶς τῶνἡμετέρων ᾿Εκκλησιῶν Εἶναι σα -φές ὅτι ἐντός τοῦ πλαισίου τούτουἀποκλείεται πᾶς ἀναβαπτισμόςraquo5Καί πρός ἐπίρρωση τῆς συμφω -νίας κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ πάπαστήν Κωνσταντινούπολη ὁ Οἰκου-μενικός Πατριάρχης μας προσέφε-

ρε ὡς δῶρο ἕναν σταυρό στόνἀρχηγό τῶν οὐνιτῶν καρδινάλιο᾿Ιγνάτιο ῎Ετσι δώσαμε στόν πάπατό δικαίωμα νά διακηρύξει λίγοἀργότερα ὅτι ἡ laquoρωμαϊκή ἐκ -κλησίαraquo εἶναι ἡ μοναδική πραγμα-τική ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ὅτιlaquoοἱ ᾿Ορθόδοξες τοπικές ἐκκλησίεςεἶναι ἐλλειμματικές ἐπειδή δένἔχουν κοινωνία μέ τόν διάδοχοτοῦ Πέτρουraquo6

Στήν γραμμή τῶν πατέρωνΑὐτή εἶναι ἡ τακτική τῶν πατέ -

ρων μας πού ἐπί αἰῶνες τόνιζαν

ὅτι εἶναι νόθον τό παπικό δόγμαΜή πως ἐμεῖς ἔχουμε περισσότερηἀγάπη ἀπό τόν Μέγα Φώτιο ὁὁποῖος ἀσφάλισε τήν ᾿Εκκλησίαἀπό τήν δικτατορία τοῦ πάπα καίἔμεινε σύμβολο ᾿Ορθοδοξίας γιάτόν εὐσεβῆ λαό7

᾿Ασφαλῶς δέν διέθετε λιγότερηἀγάπη ἀπό ἐμᾶς ὁ ᾿Ιωσήφ Βρυέν -νιος Στούς χαλεπούς καιρούς τουθεωρεῖ τήν ἕνωση μέ τούς παπι-κούς ὡς γεγονός πολύ σπουδαῖοκαί σωτήριο γιά τήν ταλανιζόμενηΡωμανία δηλαδή τήν βυζαντινήαὐτοκρατορία ὡς laquoδευτέραν οἰ -κο νομίαν Θεοῦ μετά τήν ἔνσαρ-κονraquo Τονίζει ὅμως ὅτι ἄν δέν δι-ευθετηθοῦν οἱ διαφορές πού ἀπο -μάκρυναν ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τούςπαπικούς ὁποιαδήποτε ἕνωση εἶ -ναι laquoτοῦ προτέρου σχίσματοςσχίσμα χεῖρον καί διαίρεσις καί κα-τατομή καί ἀπάτηraquo Καί στιγματί -ζοντας ἐκείνους πού ἔσπευδανπρός τήν ἐπαίσχυντη ἕνωση γρά -φει laquoΜή δέ νομίσῃς ὅτι ἐξου-σιάζεται ἡ πίστις ἡμῶν Πατριαρχι -κῷ τινι ἤ Βασιλικῷ προσώπῳ κἄντις ἰσχύσῃ τούτους μεταβαλεῖν καίτούς λοιπούς διά τούτων μεταπεῖ -σαι δυνήσεται Καί τοῦτο πολλά -κις ἡ πεῖρα παρέστησεν ὅτι ἀφ᾿οὗπερ χριστιανοί ἐπεκλήθημενΠατριάρχαι πολλοί καί Βασιλεῖςσύν αὐτοῖς αἱρεσιῶται γεγόνασικαί τούτοις συναπήχθησάν τινεςτῶν ὑπ᾿ αὐτούς ἡ μέν τοι πίστιςἀσάλευτος ἔμεινεraquo8

Δέν εἴμαστε πιό φιλάδελφοι ἐ -μεῖς ἀπό τόν μαθητή τοῦ Βρυεν -νίου τόν ἅγιο Μᾶρκο Εὐ γενικό ὁὁποῖος τοποθετώντας τήν ἐλευθε -ρία τῆς ᾿Εκκλησίας πάνω ἀπό τῆςπατρίδος τήν ἐλευθερία διακήρυ-ξε ὅτι laquoΣέ καμία περίπτωση δένπρέπει νά ἑνωθοῦμε μέ τούς λα -τίνους ἄν αὐτοί δέν ἀποβάλουνἀπό τό Σύμβολο τῆς πίστεως τήνπροσθήκη καί δέν ὁμολογήσουντό Σύμβολο ὅπως ἐμεῖςraquo9

Θά ἀναφέρω ἀκόμηΤόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό πού

μέ τήν ἁπλοϊκή διδαχή του ἐπεσή -μαινε στούς χριστια νούς νά φο-βοῦν ται τόν πάπα διότι αὐτός ἐν -σαρκώνει τήν ὕπουλη μορφή τοῦἀντιχρίστου10

Τόν ἅγιο Νικόδημο ῾Αγιορείτηκατά τόν ὁποῖο οἱ Λατῖνοι laquoεἶναιπαμ πά λαιοι αἱρετικοίraquo ὅπως δεί -χνουν laquoτά βιβλία τοῦ ἁγιωτάτουΠατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίουΔοσιθέου τοῦ παπομάστιγοςraquo στάὁποῖα παραπέμπει11

Τόν ἅγιο τοῦ περασμένου αἰώ νατόν Πενταπόλεως Νεκτάριο πούμελετώντας τήν ἱστο ρία τοῦ παπι-κοῦ σχίσματος γράφει laquo῾Η ἑνότηςτῆς ᾿Εκκλησίας οὐχί ἐν ἑνι αίῳπροσώπῳ ἑνός τῶν ἀπο στόλων θε-μελιοῦται καί ἑδράζεται ἀλλ᾿ ἐν τῷπροσώπῳ τοῦ Σωτῆ ρος ἡμῶν ᾿Ιη-σοῦ Χριστοῦ ᾿Εκ τῆς Οἰκουμε-νικῆς ᾿Εκκλησίας μόνη ἡ ῾Ρω μαϊ κή᾿Εκκλησία ἄλλως ἀντελά βετο τόπνεῦμα τῆς ἑνότητος καί δι᾿ ἄλλωνἐπεζήτησε καί ἐπεδίωξε ταύτηνμέσων ῾Η διάφορος αὕτη ἀντίλη-ψις τοῦ τρόπου τῆς ἑνότητοςπροὐκάλεσε τό σχίσμα ὅπερ λαβόντήν ἀρχήν ἀπό τῶν πρώτων αἰώνωνηὐξάνετο σύν τῷ χρόνῳ καίπροέβαινε κατά τό μέτρον τῆςἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν τῆς ῾Ρω-μαϊκῆς ᾿Εκκλησίας μέχρις οὗ ἀφί -κετο εἰς τήν τελείαν ἀπόσχισινἕνεκα τῆς ἀπαιτήσεως τῶν παπῶντῆς ὑποταγῆς τῆς Οἰκουμενικῆς᾿Εκκλησίας τῆς μίας καθολικῆς καίἀποστολικῆς Έκκλησίας τῇ ἐπι-σκοπῇ τῆς Ρώμης ᾿Εν τούτῳ δέ

κεῖται ὁ λόγος τοῦ σχίσματοςὅστις ἀληθῶς εἶναι μέγιστος διότιἀνατρέπει τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγ-γελίου καί ὁ σπουδαιότατος δογ-ματικός λόγος διότι εἶναι ἄρνησιςτῶν ἀρχῶν τοῦ Εὐαγγελίου Οἱ λοι- ποί δογματικοί λόγοι καίτοι σπου-δαιότατοι δύνανται νά θεωρηθῶ -σιν ὡς δευτερεύοντες καί ἀπόρ -ροια τοῦ πρώτου τούτου λόγουraquo12

Παρατρέχω τόν Μιχαήλ Κηρου -λάριο τόν Γεννάδιο Σχολάριο καίτόσους ἄλλους ἁγί ους πατέρεςκαί διδασκάλους τῆς ᾿Εκκλησίαςοἱ ὁποῖοι μέσα στούς δώδεκααἰῶνες πού μεσο λάβησαν ἀπό τήνἀπόσχιση τῶν παπικῶν μέχρι σήμε-ρα χωρίς ἐμπάθεια καί κακία ἀλλάμέ σεμνότητα καί παρρησία κατα-δικάζουν τήν παπική αἵρεση Θάσταθῶ μόνο στό ὄνομα τοῦ ἁγίουΓρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ πού προ-ανέφερα Μέ σθένος ὁ Παλαμᾶςξεσκέπασε τόν φι λοπαπικό ἐκπρό -σωπο τῶν ᾿Ορθοδόξων Βαρλαάμτόν Καλαβρό ἕνα εἶδος οὐνίτηἐκεί νης τῆς ἐποχῆς ᾿Ασυμβίβα-στος καί ἀκαταγώνιστος ὁ ἅγιοςΓρηγόριος καταδικάζει ἔντονα τήνlaquoἔκφυ λον προσθήκηνraquo τῆς ἐκπο-ρεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος καίἐκ τοῦ Υἱοῦ κι ὅλες τίς παπικές κα-κοδοξίες καί καλεῖ ὅλους τούς πι-στούς νά ἐπαγρυπνοῦν στά θέμα-τα τῆς πίστεως ῾Η σιγή λέγει σέθέματα πίστεως εἶναι τρίτο εἶδοςἀθεΐας μετά ἀπό τήν ἄρνηση τοῦΘεοῦ καί τήν ἀπόρριψη τοῦ ᾿ΙησοῦΧριστοῦ13

Ποιά ἀπήχηση εἶχε στήν ζωή καίπαράδοση τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ ἀγώ -νας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου φαίνεταιἀπό τό γεγονός ὅτι ὅπως εἶπα14 ἡ᾿Εκκλησία θέσπισε νά τιμᾶται ἡμνήμη του κατά τήν δεύτερη Κυ-ριακή τῆς Μ Τεσσαρακοστῆς Κιἐνῶ κατά τήν πρώτη τήν Κυριακήτῆς ᾿Ορθοδοξίας μέ τήν ἀναστή -λωση τῶν ἁγίων εἰκόνων ἡ ᾿Εκ-κλησία πανηγυρίζει τήν νίκη τηςἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῶν ὀκτώπρώτων αἰώνων μέ τήν Κυριακήτοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶγιορ τάζει τήν κατατρόπωση τῆςαἱρέσεως τοῦ παπισμοῦ πού πά -σχισε νά στηλώσει τήν εἰκόνα τοῦπάπα-πλανητάρχη Εἶναι ἀξιοση-μείωτο ὅτι τήν μεγάλη αὐτή ἡμέραδέν τιμᾶ ἡ ᾿Εκκλησία κάποιον ἀπότούς ἀρχαίους μεγάλους πατέρεςκαί θεολόγους της ὅπως Μ ᾿Αθα -νάσιο Μ Βασίλειο Γρηγόριο Θε-ολόγο κἄ οὔτε καί τόν Μέγα Φώ-τιο διότι στήν δική τους ἐποχή δένεἶχε ἀποσκιρτήσει ἀκόμη ἡ Δύσηἀνῆκε στήν μία ᾿Εκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ ᾿Αργότερα τόν 11ο αἰώναἐπί Κηρουλαρίου οἱ παπικοί προσ -παθώντας νά στηρίξουν τό θεμε-λιῶδες καί κυρίαρχο δόγμα τουςπερί πρωτείου τοῦ πάπα πούπρόβαλλε σάν ἀθεμελίωτος ἑτοι -μόρ ροπος μιναρές προσκόλ λησανσ᾿ αὐτό σάν ἀντερείσματα ἕναὁλόκληρο ἀστερισμό αἱρετικῶνδο γμάτων ῎Ετσι ἀποστασιοποιή -θη καν καί ἀποκόπηκαν ἀπό τήν᾿Ορθοδοξία Τιμᾶται λοιπόν ὁΓρη γόριος Παλαμᾶς ὡς ἐκφρα -στής καί ἐνσαρκωτής τῆς ᾿Ορθο-δοξίας διότι κατατρόπωσε τόν πα-πισμό πού ἐκείνη τήν ἐποχή εἶχεἤδη διαμορφώσει τίς αἱρετικέςτου πλάνες Ἡ Σύνοδος τῆς Κων-σταντινουπόλεως τοῦ 1341 ἡὁποί α κατεδίκασε τόν Βαρλαάμτόν Καλαβρό καί τίς κακοδοξίεςτου καί δικαίωσε τόν ἅγιο Γρηγό-ριο τόν Παλαμᾶ ἐπέχει θέση Θ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου (μέ Η΄ἐκεί νη τοῦ Φωτίου τό 879-880μΧ)στήν Παράδοση τῆς ἘκκλησίαςΒέβαια στήν ἐκκλησιαστική ἱστο-ρία προκειμένου νά διατηρηθεῖ ὁἱερός ἀριθμός ἑπτά τῶν Συνόδωνδέν συγκαταριθμήθηκαν στίςΟἰκουμενικές οὔτε ἡ Σύνοδος ἐπίΦωτίου οὔτε ἡ ἐπί Γρηγορίου Ὑποσημειώσεις

1 Σύντομες ἀλλά πολύ κατατοπι-στικές γιά τό θέμα εἶναι οἱ μελέτεςτοῦ ἐκλεκτοῦ συναδέλφου π Θε-οδώρου Ζήση Οὐνία ῾Η καταδίκητης Θεσσαλονίκη 1993 Τοῦ αὐ -τοῦ Οὐνία Νεώτερες ἐξελίξειςΘεσσαλονίκη 1994 2 ᾿Εφ Κα θο -λική ἀφ 304618-4-2006 3 Αὐ Καν-τιώτη ᾿Αντιπαπικά σελ 44 4 Αὐ -τόθι σελ 51 5 laquo῾Η Οὐνία ὡς μέ θο-δος ἑνώσεως κατά τό παρελθόνκαί σημερινή ἀναζήτησις τῆς πλή -ρους κοινωνίαςraquo ᾿Εφ Καθολικήἀρ φύλ 270520-7-1993 6 Βλ περ᾿Απολύτρωσις ἀρ φύλ 741 (Σεπτ2007) 240 7 laquoΤό ἔλεος τοῦ Θεοῦκαί ἡ ἔμπνευσις αὐτοῦ τοι οῦτονφῶς δέδωκεν εἰς τήν καθαράνψυχήν τοῦ ἁγιωτάτου πατριάρχουὅτι λαμπρύνει καί φω τίζει πᾶσαντήν κτίσινraquo (J D Mansi SacrorumConsiliorum nova et amplissima col-lectio 17Α 484) ὁμολογοῦσαν καίαὐτοί ἀκόμη οἱ τοποτηρητές τῆςΡώμης 8 ᾿Ιωσήφ Βρυ εννίου Τάεὑρεθέντα τόμ Α´ σελ 452-453 9

J D Mansi Sacrorum Consiliorumnova et amplissima collectio 31Α885DΕ 10 Βλ Αὐγ Καντιώτου Κοσμᾶςὁ Αἰτωλός ἔκδ 16η ᾿Αθῆναι 1993σελ 286-287 Πρβλ Σ Ν Σάκκου῾Ο ἀπό στολος τοῦ σκλαβωμένουγένους Θεσσαλονίκη 1996 σελ205 11 Πη δάλιον σ 55 12 Μελέτηἱστορική περί τῶν αἰτίων τοῦσχίσματος τόμ 1ος ᾿Αθῆναι 1911σελ 69 Ἐπʼ αὐτοῦ βλ καί παλαι-ότερο ἄρθρο μου laquoὉ ἅγιος Νεκτά-ριος καί ὁ Παπισμός raquo ἐφ Ὀρθόδο-ξος Τύπος ἀρ φύλ 1813(112010) 13 Γρηγορίου ΠαλαμᾶΣυγγράμματα τόμ 2ος ἔκδ ΠΧρήστου Θεσνίκη 1966 σελ 48214 Στό Β΄ ἄρθρο τῆς σειρᾶς αὐτῆς

laquoΤῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ τὴν θεόσωμον Ταφήνκαὶ τὴν εἰς Ἅδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι᾿ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτε-ρον γένος ἀνακληθέν πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκεraquoἈνωτέρω εἰκών διά χειρός Ὀλυμπιάδος μοναχῆς

Ο ΕΠ Ι ΤΑΦ ΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣΝΝΕΕΑΑΝΝΙΙΚΚΑΑ ΖΖΗΗΤΤΗΗΜΜΑΑΤΤΑΑ

laquoΜΗΔΕΝ ΝΟΘΟΝ ΔΟΓΜΑ Τῼ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΘΕraquo

(Ἅγιος᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Τοῦ κ Στεργίου ΣάκκουὉμοτίμου Καθηγητοῦ ΑΠΘ

ΕΙΝΑΙ κάτι παραπάνω ἀπὸ ἐμ -φανὴς καὶ ἔκδηλη ἡ σύγκλιση τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ Βαρ-θολομαίου μὲ τὴν Παπικὴ Ἐκ κλη-σία ἀκολουθώντας πιστὰ τὰ οἰκου-μενιστικὰ βήματα τῶν προκατόχωντου μακαριστῶν Οἰκ ΠατριαρχῶνἈθηναγόρα καὶ Δημητρίου καὶ συν -εχίζοντας τὸ ἔργο τους γιὰ τὴνἕνωση τῶν δύο laquoἘκκλησιῶνraquo Πα-ρότι λοιπὸν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαδὲν ἀναγνωρίζει τὶς ΒατικάνειεςΣυνόδους ἀφοῦ θεωρεῖ τοὺς Πα-πικοὺς ὡς αἱρετικοὺς καὶ ξένουςὡς πρὸς τὸ σῶμα τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίας ὁ Οἰκ Πατριάρχης ἀπέ-στειλε μήνυμα στὴ Σύνοδο Ρωμαι-οκαθολικῶν ldquoἘπισκόπωνrdquo γιὰ τὰ50 χρόνια τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνό-δου ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴΛούρδη ἀπὸ 24ndash25 Μαρτίου 2012

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστο-σελίδα laquoaktinesblogspotcomraquo ὁ ΟἰκΠατριάρχης μεταξὺ ἄλλων ἀναφέ-ρει

ndashlaquoΠροσευχόμαστεhellip προκειμέ-νου νὰ ἀναπτυχθοῦν οἱ σπόροι τῆςΒ΄ Βατικανῆς Συνόδουhellipraquo

ndashlaquoΟἱ προσευχές μας σᾶς συνο-δεύουν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἡ χρι-στιανικὴ ἑνότητα θὰ ἔρθει μόνομέσῳ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἉγίουΠνεύματος μὲ πνεῦμα ἀδελφικῆςἀγάπηςhellipraquo

Μήπως οἱ laquoσπόροιraquo ποὺ ἀναφέ-ρεστε Παναγιώτατε εἶναι laquoσπό-ροιraquo ζιζανίων καὶ ἂν ἀναπτυχθοῦνὅπως ζητᾶτε ἀπὸ τὶς προσευχέςσας θὰ καταπνίξουν τὸ laquoκαλὸσπέρμαraquo (Ματθ ιγ΄ 24) Μήπωςαὐτοὶ οἱ laquoσπόροιraquo εἶναι οἱ laquoσπόροιraquoποὺ φύτεψε ὁ ἐχθρὸς (διάβολος)laquoἀνὰ μέσον τοῦ σίτουraquo (Ματθ ιγ΄25) Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προσεύ-χεσθε γιὰ νὰ πληθύνουν τὰ ἔργατῶν κακόδοξων καὶ δαιμονοκίνη-των Παπικῶν

Εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο ὅτι ἡ ἑνό-τητα ποὺ ἐπικαλεῖστε θὰ ἔρθειlaquoμόνο μέσῳ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦἉγίου Πνεύματος μὲ πνεῦμα ἀδελ-φικῆς ἀγάπηςraquo Μὴ ὑποσκελίζεταιὅμως τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρωντῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱὁποῖ οι ἔλεγαν ὅτι ἀπαραίτητη προ-ϋπόθεση γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡἕνωση εἶναι ἡ ἔμπρακτη μετάνοιατῶν Παπικῶν καὶ ἡ συμπόρευσήτους μὲ τὰ πιστεύω τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας ἀρνούμενοι ὅλεςτὶς κακοδοξίες καὶ τὶς αἱρέσειςτους

ΠΡΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΣ ἐκπλήξεως

βρέθηκαν οἱ κυρίες Θάλεια Δραγώ-να καί Ἄννα Φραγκουδάκη στήΘεσσαλονίκη κατά τήν παρουσίασητοῦ προγράμματός τους γιά τήνlaquoἐκπαίδευση τῶν μουσουλμανοπαί-δωνraquo τῆς Θράκης ἀπό ἐκπαιδευτι-κούς οἱ ὁποῖοι τίς ἐπέκριναναὐστηρότατα γιά τήν ἀνθελληνικήτους στάση καί τήν προσπάθειαἐκτουρκισμοῦ τῶν Πομάκων Ὅ -πως ἀναφέρει τό ἱστολόγιο laquoantipa-rakmiblogspotcomraquo

laquoΤόν λόγο ἔλαβε ἀρχικά μία κα-θηγήτρια πού ρώτησε ἄν στό πρό-γραμμα τῶν κυριῶν Δραγώνα καίΦραγκουδάκη ἐφαρμόζεται ἡ διά-ταξη τοῦ Συντάγματος πού προ-

βλέπει ὅτι τό σχολεῖο πρέπει νάκαλλιεργεῖ τήν ἐθνική (Ἑλληνική)συνείδηση

Ἀκολούθως τό λόγο ἔλαβεἐκπαιδευτικός πού δίδαξε στά Πο-μακοχώρια καί κατέθεσε τήν προ-σωπική του μαρτυρία Ὅτι οἱ Πο-μάκοι μαθητές ἔχουν ὡς μητρικήγλώσσα τά Πομακικά καί ὅτανἔρχονται στό μειονοτικό σχολεῖο(Δημοτικό) ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ ἀπότήν πρώτη στιγμή νά ἀκοῦν τόν δά-σκαλο νά τούς μιλάει σέ μία ἄγνω-στη σέ αὐτούς γλώσσα τήν τουρ-κική Ὅτι παρά τό 15ετές πρόγραμ-μα καί τά δεκάδες ἑκατομμύριαεὐρώ πού ἔχουν δαπανηθεῖ ὅπωςδιαπίστωσε ὁ ἴδιος ἡ ἑλληνομάθειατῶν Πομάκων ἔχει ἐλάχιστα βελ-τιωθεῖ

Ζήτησε νά τοῦ ἐπιβεβαιώσουνὅτι ἀκόμη καί τό μοναδικό βιβλίοπού περιεῖχε τίς μόλις 2 (δύο) Πο-μακικές λέξεις ΑΛΛΑΞΕ (σέ σύνολο40 βιβλίων πού ἐξέδωσαν οἱ κυρίεςΔραγώνα-Φραγκουδάκη πού δένπεριεῖχαν τό παραμικρό γιά τούςΠομάκους) καί ἀκόμη καί οἱ δύοαὐτές λέξεις τήν ἑπόμενη χρονιάτροποποιήθηκαν ἤ ἐξαλείφθηκαν

Τόν λόγο ἀκολούθως πῆρε μίαδασκάλα πού εἶπε ὅτι καί στό σχο-

λεῖο της πού βρίσκεται στή Θεσ-σαλονίκη ἔχει ἀρκετούς μαθητέςπού χρειάζονται ἐπίσης στήριξη καίγιά τούς ὁποίους ndashσέ ἀντίθεση μέτούς μουσουλμάνουςndash δέν ἔχουνγίνει οὔτε προγράμματα οὔτεἔχουν δαπανηθεῖ εὐρωπαϊκά καίκρατικά κονδύλια

Ἐκνευρισμένη κάποια στιγμή ἡκυρία Φραγκουδάκη ἀφοῦ κατηγό-ρησε ἐπανειλημμένα τούς ldquoπα-τριῶτεςrdquo γιά κάθε κακό πού συμ-βαίνει στή Θράκη καί στήν Ἱστορίαldquoἀναρωτήθηκεrdquo γιατί πέρα ἀπό κά-ποιους Πομάκους πού αὐτοπροσ-διορίζονται ὡς Πομάκοι γιατί οἱὑπόλοιποι φοβοῦνται νά αὐτοπροσ-διοριστοῦν γιά νά εἰσπράξει ἀπό τόἀκροατήριο τήν ἀπάντηση ὅτι εἶναιτέτοιος ὁ φασισμός οἱ ἀπειλές καίοἱ ἀντιδημοκρατικές τακτικές τοῦΤουρκικοῦ Προξενείου πού θυρο-κολλεῖ ἔξω ἀπό τζαμιά τά ὀνόματατῶν Πομάκων πού τολμοῦν νάσυμμετέχουν στούς ΠομακικούςΣυλλόγουςraquo

Τελικά οἱ laquoἐφιάλτεςraquo καί οἱ laquoνε-νέκοιraquo δέν ἔλειψαν καί δέν θά λεί-ψουν ποτέ ἀπό αὐτόν τόν τόπο Δό-ξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν ἀκόμα πα-τριῶτες πού μποροῦν καί τούςἀντικρούουν

κατηχητισμό φανατισμὸ ἢ μισαλ-λοδοξία18raquo Ἐδῶ χρησιμοποιεῖταιγιά μία ἀκόμη φορά ὁ ἀπαράδεκτοςὅρος laquoκατηχητισμόςraquo Ἔχουμεἤδη παλαιότερα ἐπισημάνει ὅτι laquoτόπεριεχόμενο τοῦ ὅρου δέν ἐξη-γεῖται ἀπό ὅσους τόν χρησιμο-ποιοῦν Θεωροῦμε τόν ὅρο ἀπαρά-δεκτο τόσο διότι τό περιεχόμενότου δέν ἐξηγεῖται ὅσο καί διότιεἶναι δυνατόν νά δημιουργήσει πα-ρεξηγήσεις γιά τό περιεχόμενο τῆςὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς κατη-χήσεως19raquo Ὅμως οἱ ἐπισημάνσειςμας δέν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψη Ἀντι-θέτως καί ὅλως παραδόξως ἐδῶυἱοθετεῖται ἕνας ὅρος τῆς θεολο-γίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἡlaquoκαταλλαγήraquo καί δύο ἄλλοι ἀπορ-ρίπτονται οἱ ὅροι laquoὁμολογίαraquo καίlaquoκατηχεῖνraquo Ἔτσι δυστυχῶς κα-ταντᾶ τό πρόγραμμα σέ ἕνα εἶδοςπαραπαίουσας θεολογίας

Εἴδαμε καί ἐξετάσαμε τούς ὡςἄνω χαρακτηρισμούς οἱ ὁποῖοι ἀπα-ξιώνουν τήν χριστιανική κατήχηση

Ὅπως ἔχουμε ἐπανειλημμένωςσέ σειρά δημοσιευμάτων20 μας σέπεριοδικά καί στό διαδίκτυο τονί-σει ὁ ὅρος laquoκατήχησηraquo δηλώνειτήν χριστιανική παιδεία ἐν γένει Ὁὅρος laquoκατηχεῖνraquo ὀφείλεται στόνἀπόστολο Παῦλο καί στόν εὐαγγε-λιστή Λουκᾶ καί ἔχει υἱοθετηθεῖἀπό ὅλους τούς πατέρες τῆςἘκκλησίας Ἡ ἀπόρριψη τῶν θεμε-λιωδῶν αὐτῶν ὅρων (laquoκατηχεῖνraquoκαί laquoκατήχησηraquo) τῆς χριστιανικῆςπαιδαγωγικῆς σημαίνει ἀπόρριψηκαί γιά ἕνα χριστιανό αὐτό εἶναιβλασφημία τῶν εἰσηγητῶν τηςἀποστόλου Παύλου καί εὐαγγελι-στοῦ Λουκᾶ ὅπως καί ὅλων τῶν πα-τέρων τῆς Ἐκκλησίας

Κατά συνέπεια ἡ ἀπόρριψη τῶν

θεμελιωδῶν αὐτῶν ὅρων τῆς χρι-στιανικῆς παιδαγωγικῆς σημαίνειἀπόρριψη αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς χρι-στιανικῆς παιδείας Ἡ δέ χρησιμο-ποίηση στό σχολικό μάθημα θεμά-των ἀπό τό περιεχόμενο τῆς χρι-στιανικῆς παιδείας θά συμβαίνειπλέον γιά ἀλλότριους πρός αὐτήνσκοπούς ἐγχείρημα τό ὁποῖο θάἀποβαίνει ἐπιζήμιο21 Ὅπως θάδοῦμε δέ ἀμέσως παρακάτω τόσοτό πρόγραμμα ὅσο καί ὁ ὁδηγόςτοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἔχουν σοβαράθεολογικά σφάλματα πράγμα τόὁποῖο πιστεύουμε ὅτι ὀφείλεταιστό γεγονός τῆς ἀπορρίψεως τῆςχριστιανικῆς παιδείαςὙποσημειώσεις

7 Πρόγραμμα σελ 11 8 ὉδηγόςἘκπαιδευτικοῦ σελ 111 9 Πρόγραμ-μα σελ 54 10 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 195 11 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 196 12 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 267 13 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 175 14 Πρόγραμμα σ 8 15Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ σελ 23 16Πρόγραμμα σ 10 πρβλ καί ὉδηγόςἘκπαιδευτικοῦ σελ 27 17 Βλ στόδιαδίκτυο τή μελέτη μας laquoΤό μέλλοντῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείαςστά ἑλληνικά σχολεῖαraquo κεφάλαιο Ζ΄18 Πρόγραμμα σ 10 19 laquoΤό μέλλοντῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείαςστά ἑλληνικά σχολεῖαraquo κεφάλαιο Ζ΄20 Βλ στό διαδίκτυο τίς ἑξῆς μελέτεςμας laquoΤό μέλλον τῆς ὀρθόδοξης χρι-στιανικῆς παιδείας στά ἑλληνικά σχο-λεῖαraquo laquoἩ ὀρθόδοξη χριστιανική παι-δεία ὑπερβαίνει τεχνητές κρίσεις καίτεχνητά ἀδιέξοδαraquo laquoἈνυποχώρητοςἀγώνας προασπίσεως τῆς ὀρθόδοξηςχριστιανικῆς παιδείαςraquo 21 Οὐσιαστι-κά δέν θά ἔχουμε χριστιανικό μάθημαγι᾽ αὐτό καί ὁ κάθε χριστιανός ὀρθό-δοξος μαθητής θά ἀπο κτᾶ πλέονπλῆρες καί ἀναφαίρετο δικαίωμαἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα αὐτό

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣhellip

ΟΟΡΡΘΘΟΟ∆∆ΟΟΞΞΟΟΣΣ ΠΠΑΑΡΡΑΑΤΤΗΗΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ αὐτὸτὸ ἄρθρο εἶναι τὸ 100όαὐτῆς τῆς στήλης laquoΔόξα τῷΘεῷ πάντων ἕνεκενraquo (ἍγιοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος)

laquoΜακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτιαὐτοὶ ἐλεηθήσονταιraquo Πρώτη εὐχὴκαὶ παράκλησις ἀναδυομένη ἐκβάθους καρδίας ἅμα τῇ ἀναγγελίᾳτῆς κοιμήσεώς σουhellip Ὁ ἄνθρωποςndash πλήρης σπλάχνα οἰκτιρμῶνndash διὰτὸν ἄνθρωπον τὸν φίλον τὸν συγ-γενῇ τὸν ἐνδεῆ τὸν ἄγνωστονἐπαίτην καί ἐν ὀλίγοις διὰ τὴνεἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀπεικονί-ζεται εἰς τὸ πρόσωπον κάθε συναν-θρώπου μας

Ἀφανής ταπεινός καὶ ἐν ἄκρᾳμυστικότητι ἔσπευδε ταχέως πρὸςδιακονίαν ἀνακούφισιν καὶ ἀνα-ψυχὴν κάθε ἐμπεριστάτου ὑπάρξε-ως σεβόμενος εἰς τὸ ἔπακρον τὴν

ἀνθρωπίνην ἀξιοπρέπειανὍμως τὴν ψυχικήν σου καλ-

λιέργειαν καὶ εὐαισθησίαν δὲνἄφησε ἀσυγκίνητον καὶ τὸ ἐπίπο-νον ndashκαὶ οἰκοδομητικὸν ἔργον τῶνμακαριστῶν Γερόντων τοῦ laquoὈρθο-δόξου Τύπουraquo π Χαραλάμπους Βα-σιλοπούλου καὶ π Μάρκου Μανώ-λη

Ἐπισκεπτόμενος συχνάκις τὰγραφεῖα μας καὶ ἔχοντας προσω-πικὴν ἐμπειρίαν τῆς οἰκονομικῆςδυσπραγίας καὶ τῆς πνευματικῆςἀγωνίας πρὸς συνέχισιν τοῦἜργου προσέφερες ndashμὲ συμπαρα-στάτιδα τὴν ἀγαπημένην σου σύζυ-γον Παρασκευὴν ndashτὴν κατὰ καὶὑπὲρ δύναμιν laquoλογίανraquo σου πρὸςσυνέχισιν τῆς διαδόσεως τοῦ πλού-του τῶν Πατέρων τῆς φίλης Ὀρ -θοδοξίας μας

Ἐπερίσσευσες εἰς πᾶν ἔργονἀγαθόν καθὼς γέγραπταιmiddot laquoἐσκόρ-πισεν ἔδωκε τοῖς πένησιν ἡ δι-καιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸναἰῶναhellipraquo (Β´Κορ Θ´ ndash 9)

Ἂς εἶναι Αἰωνία σου ἡ μνήμηἀξιομακάριστε ἀδελφέ ὑμῶν Δημή-τριε

Ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃΙΨ

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΗΛ ΡΟΓΑΡΗΣ

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦπ Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD

Βασίλειος ΠαπαδόπουλοςΤΘ 40909 Μικροχώρι

19014 ΚαπανδρίτιΤηλ 2295056080 6946004 136

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες πάντοτετὰ ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ὅταν τὰ ἐνθυμηθῆὁ εὐλαβὴς ἄνθρωπος προκαλοῦνκατάνυξιν καὶ δάκρυα καὶ φέρουντὴν ψυχὴν εἰς μεγάλην ταπείνωσινἈναφέρει τὸ laquoΓε-ροντικὸνraquo τὴνἑξῆς διήγησινlaquoΕἶπεν ὁ ἈββᾶςἸσα ὰκ ὅτι ἐκαθή-μην κάποτε κοντὰ εἰς τὸν ἀββᾶΠοιμέναmiddot καὶ τὸν εἶδα ὅτι ἦλθε εἰςθείαν ἔκστασιν καὶ ἐπειδὴ εἶχαπολὺ θάρρος εἰς αὐτόν τοῦ ἔβαλαμετάνοια καὶ τὸν παρεκάλεσα λέ-γοντας πές μου ποῦ ἤσουν Ὁ δὲΓέροντας ἀφοῦ τὸν ἠνάγκασαεἶπε ὁ λογισμός μου ἦτο ὅπου ἡἁγία Μαρία ἡ Θεοτόκος ἔστεκε καὶἔκλαιε πλησίον τοῦ Σταυροῦ τοῦΣωτῆροςmiddot καὶ ἐγὼ ἤθελα πάντοτεἔτσι νὰ κλαίωraquo

Ἰδιαιτέρως ὅμως ἀπόψε κατὰτὴν ἱερὰν ἀκολουθίαν τοῦ νυμφίουτῆς Μ Πέμπτης τὰ φρικτὰ πάθητοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ μαλα-κώνουν καὶ τὴν πιὸ σκληρὴ καρδιάτὴν κατανύσσουν καὶ τὴν κάμνουννὰ χύνη δάκρυα σωτήρια

Ποῖα δὲ εἶναι τὰ Πάθη τοῦ Χρι-στοῦ μας Ὅπως μνημονεύει τὸὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου laquoΤῇ ἁγίᾳκαὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ τὰ ἅγια καὶσωτήρια καὶ φρικτὰ πάθη τοῦ Κυρί-ου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν τοὺςἐμπτυσμούς τὰ ραπίσματα τὰ κο-λαφίσματα τὰς ὕβρεις τοὺς γέλω-τας τὴν πορφυρᾶ χλαῖναν τὸν κά-λαμον τὸν σπόγγον τὸ ὄξος τοὺςἥλους τὴν λόγχηνmiddot καὶ πρὸ πάν-των τὸν σταυρὸν καὶ τὸν θάνατονἃ διʼ ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατοhellipraquoὍλα αὐτά τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ κα-νεὶς νὰ τὰ περιγράψη ὅπως πρέπειΚαὶ ὄχι μόνον ἀνθρωπίνη γλῶσσαἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἀγγέλων

Ἂς ἐννοήσωμεν ἀδελφοί καὶ ἂςσυλλογισθῶμεν αὐτὸ τὸ μέγα καὶἀνερμήνευτον μυστήριον laquoΣήμε-ρον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλουraquo ψάλλει ἡἁγία μας Ἐκκλησία ἐκφραστικώτα-τα laquoὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσαςΣτέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεταιὁ τῶν Ἀγγέλων βασιλεύς Ψευδῆπορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλ-λων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις Ρά-πισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ Ἥλοιςπροσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλη-σίας Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ υἱὸς τῆςΠαρθένουraquo Μεγάλα καὶ ὑπερφυ-σικὰ θεάματα Εἶδε αὐτὰ ὁ ἥλιοςκαὶ ἔχασε τὰς ἀκτῖνας του Εἶδε ἡσελήνη καὶ ἐσκοτείνιασε Ἤκουσεἡ γῆ καὶ ἀπὸ τὸν φόβον της ἔτρε-με καὶ ἐκλο νεῖ τοmiddotεἶδαν αἱ πέτραικαὶ ἐσχίζοντοmiddot ὅλος ὁ κόσμος ἐτα-ράχθη καὶ ὅλα τὰ δημιουργήματασυνεκλονίσθησαν διὰ τὰ πάθη τοῦΔημιουργοῦ των

Ἀλλὰ πῶς τὰ βλέπομεν ἡμεῖς

ἀδελφοί Ἐὰν τὰ ἄψυχα στοιχεῖακαὶ ἀναίσθητα σὰν νὰ ἦσαν ἔμψυ-χα καὶ ζωντανά τὰ ἔχασαν καὶἄλλαξαν τὴν τάξιν των ἀπὸ τὸν φό-βον Κυρίου καὶ ἀπὸ τὴν θεωρίαντῶν βλεπομένων ἡμεῖς οἱ ἄνθρω-ποι οἱ λογικοί ποὺ ἐλάβομεν τόσαςμεγάλας εὐεργεσίας ἀπὸ τὸν Θεὸνκαὶ ποὺ διʼ ἡμᾶς ὁ Χριστὸς ἀπέθα-νε νὰ μὴ κατανυχθοῦμε καὶ νὰ μὴδακρύσωμεν κατʼ αὐτὰς τὰς ἁγίαςἡμέρας Καὶ δὲν κινδυνεύομεν νὰ

γίνωμεν ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα ἀλογώ-τεροι καὶ χειρότεροι καὶ ἀπὸ αὐ -τοὺς τοὺς λίθους ἀνοητότεροιὌχι ἀδελφοί μου Ἂς μὴ μᾶς συμ -βῆ αὐτό Ἀντιθέτως μάλιστα Ἐ -μεῖς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἂς

ἀνυμνήσωμεν καὶἂς δοξολογήσω-μεν τὰ θεῖα παθή-ματα τοῦ Σω τῆ -ρος Χριστοῦ τοῦ

Θεοῦ ἡμῶν ἀλ λοιούμενοι τὴνκαλὴν ἀλλοίωσιν καὶ συσταυρού-μενοι καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ Κυρίουμας Πῶς θὰ γίνη αὐτό Ὅτανἀποφασίσωμεν ἀπὸ τώρα νὰ ἀσκή-σωμεν τὴν ὑπακοὴν εἰς τὸ πανά-γιον θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὸνπνευματικόν μας Πατέρα καὶ νὰ κό-ψωμεν τελείως τὰ ἰδικά μας θελή-ματα Καὶ ἀκόμη ὅταν ἀποφασί-σωμεν νὰ νεκρώσωμεν τὰς σαρ-κικὰς ἡδονὰς καὶ ἁμαρτωλὰς ὀρέ-ξεις Διὰ τοῦτο ἂς ἀκούσωμεν πό-σα εἶναι ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἀναγκά-ζουν καὶ μᾶς παρακινοῦν εἰς τὴνἀγάπην τοῦ Θεοῦ

Ποιὸς ἀπὸ ἡμᾶς διὰ τὴν ἀγάπην

τοῦ φίλου του κατεδέχθη νὰ φυλα-κισθῆ ἢ ἠθέλησε νὰ ἀποθάνῃ διὰτὸν ἀγαπημένον του Ἀλλʼ ὅμως ὁΠανάγαθος Θεός μας ὄχι ἕνα ἢ δύοἀλλὰ πολλὰ καὶ ἀναρίθμητα παθή-ματα κατεδέχθη νὰ πάθη διʼ ἡμᾶςτοὺς κατακρίτους Διὰ τοῦτο καὶ ὁμακάριος Ἀπόστολος Παῦλος ἐν θυ-μούμενος αὐτὰ ἔλεγε laquoπέπεισμαιὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωή οὔτεἄγγελοι οὔτε ἀρχαί οὔτε δυνάμειςοὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτεὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσιςἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸτῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν ΧριστῷἸησοῦraquo Διότι τόσην ἀγάπην ἔδειξενεἰς ἡμᾶς ὁ Θεός laquoὥστε τὸν Υἱὸναὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκε διὰ νὰμὴ χαθῆ κανείς ποὺ πιστεύει εἰςαὐτόν ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιονraquo(Ἰωάν 316)

Διὰ τοῦτο καὶ οἱ ἅγιοι ἐπιθυ-μοῦσαν νὰ δώσουν κάποιο ἀνταπό-δωμα πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τὴν τόσηνπολλὴν ἀγάπην ποὺ ἔχει εἰς ἡμᾶςΚαὶ ἐπειδὴ δὲν εἶχαν τί νὰ δώσουνοἱ μὲν ἔδωσαν τὸ αἷμα των ὅπως οἱἔνδοξοι Μάρτυρες ἄλλοι δὲ ἐδα-πάνησαν καὶ ἐξήραναν τὸ κορμίτους εἰς νηστείαν καὶ εἰς τοὺς λοι-ποὺς κόπους τῆς ἀσκήσεως ὅπωςοἱ Ὅσιοι καὶ Δίκαιοι Ἄλλοι δὲ ἔδω-σαν τὴν περιουσίαν τους ἐλεημο-σύνην ψάλλοντες μετὰ τοῦ θείουΔαβὶδ laquoτί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυ-ρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκενἡμῖνraquo Αὐτὸν λοιπὸν τὸν ψαλμικὸνστίχον laquoτί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυ-ρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκενἡμῖνraquo ἂς λέγωμεν καὶ ἡμεῖς ἀδελ-φοί πάντοτε μὲ ἀχόρταστον ἀγά-πην καὶ ἐπιθυμίαν τῆς ψυχῆς μαςὑπηρετοῦντες Αὐτόν ὅσον μπο-ροῦμεν καθημερινῶς

Καὶ νὰ αὐ ξάνωμεν τὴν σπουδὴνκαὶ τὴν προθυμίαν μας εἰς τὰ ἔργατῆς ἀγάπης καὶ σωτηρίας μας διὰνὰ γίνωμεν μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίουςκληρονόμοι τῶν αἰωνίων ἀγαθῶνἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶνΕἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸκράτος σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳΠνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων Ἀμήν

Ὁμιλία εἰς τὴν ῾Ι Μ Ἁγίου Παν-τελεήμονος Ἀττικῆς Μεγάλη Παρα-σκευὴ 1978

ΕΙΣ ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΠΑΘΗΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

laquoΤί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧνἀνταπέδωκεν ἡμῖνraquo

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμπ Μάρκου Κ Μανώλη

Ὁ Σεβ Περιστερίου κ Χρυσό-στομος (τοῦ κλίματος τοῦ Φαναρί-ου) ὡρίσθη ὑπὸ τῆς Ἱ Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκπρόσω-πος εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλό-γους μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλωνἑτεροδόξων εἰς ἀντικατάστασιντοῦ παραιτηθέντος Σεβ Μεσσηνίαςκ Χρυσοστόμου Ὑπογραμμίζεταιὅτι ὁ Σεβ Περιστερίου εἶναι ὑπὲρτοῦ διαλόγου Ἀντέδρασε ὅμως μὲἐπιστολήν του πρὸς τὸν Ἀρχιεπί-σκοπον ὅταν διεπίστωσε τὴν ἀνα-βάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τὴν Ἑλλά-δα μὲ τὴν ἐκλογὴν ὡς laquoἈρχιεπισκό-πουraquo τοῦ καθηγητοῦ τοῦ ΚανονικοῦΔικαίου τῆς Παπικῆς laquoἘκκλησίαςraquoκ Δημ Σαλάχα Τὴν ἀναβάθμισινδιεπίστωσε πρῶτος ὁ laquoΟΤraquo ὁ ὁποῖ -ος ἀνέλυσε laquoτί σήμαινε ἡ ἐκλογὴτοῦ κ Δημ Σαλάχα ὡς laquoἈρχιεπι -σκόπουraquo τῆς δαιμονικῆς ΟὐνίαςἈμέσως μετὰ τὰς διαπιστώσεις τοῦlaquoΟΤraquo εἴχομεν ἀντιδράσεις ὑπὸ

Σεβ Μητροπολιτῶν μεταξὺ τῶν ὁ -ποίων περιελαμβάνετο καὶ ὁ ΣεβΠεριστερίου Ὁ Σεβ Πειραιῶς κ Σε-ραφείμ διὰ παράδειγμα ἐζήτησε νὰἀπασχολήση τὸ ζήτημα τὴν Ἱ Σύνο-δον τῆς Ἱεραρχίας προτείνων ὡςεἰσηγητὴν τὸν Σεβ Ναυπάκτου κἹε ρόθεον Ἀπὸ τὴν πλευράν του(ἄλλο παράδειγμα) ὁ Σεβ Περιστε-ρίου ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκο-πον νὰ παρέμβη εἰς τὸ Βατικανὸνκαὶ εἰς τὸν Πάπαν μὲ σκοπὸν τὴν μὴἀναβάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τὴνἙλλάδα διότι θὰ ἀποτελέση μεγά-λο laquoἀγ κάθιraquo εἰς τὸν θεολογικὸν διά-λογον Τί συμβαίνει σήμερον ὉlaquoἈρ χιεπίσκοποςraquo τῶν Οὐνιτῶν εἰςτὴν Ἑλλάδα κ Δημ Σαλάχας laquoὀρ -γώνειraquo κυριολεκτικῶς ὁλόκληροντὴν Ἑλλάδα προωθῶν τὰς ἀρχαςτοῦ Παπισμοῦ Ἄλλωστε ἡ Οὐνίαἀποτελεῖ τὴν laquoπύληνraquo διὰ τὴν εἴσο-δον εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ

Ὁ Σεβ Περιστερίου ἐκπρόσωποςτῆς Ἐκκλησίας εἰς τοὺς Θεολογικοὺς

Διαλόγους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 5η

Στὴν Ὀρθόδοξη εἰκονογραφίακαὶ ἁγιογραφία τῆς ἐκ νεκρῶνἈναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡ δογmicroα-τικὴ καὶ θεολογικὴ διδασκαλίατῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας περὶτῆς laquoΕἰς Ἅδου Καθόδουraquo τοῦΣωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἀπόλυτακαὶ λεπτοmicroερέστατα ἐκπεφρα-σmicroένη καὶ ἀποτυπωmicroένη

Στὴν συγκεκριmicroένη λοιπὸνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τὸκυρίαρχο καὶ ἰδιαίτερα ἐξέ-χον πρόσωπο εἶναι ἐκεῖνοτοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώ-που Χριστοῦ ὡς νικητοῦ καὶθριαmicroβευτοῦ τοῦ θανάτου ὉἈναστὰς Χριστὸς εἰκονίζεται ὡςἀπόλυτος κύριος καὶ δυνάστηςτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου ποὺ συν-θλίβει κυριολεκτικῶς τὰ καταχθό-νια τοῦ σκότους καὶ τοῦ θανάτουκαὶ χορηγεῖ ὡς αἰώνια δωρεὰ τὴναἰώνια ζωὴ καὶ τὴν ἀθανασία σὲὁλόκληρη τὴνκτιστὴ δηmicroιουργίαἀφοῦ ὁ ἴδιος microόνοςἸησοῦς Χριστὸςεἶναι ἡ ὄντως αὐτο-ζωή ἡ microόνη πηγὴτῆς ζωῆς ποὺ κα-ταισχύνει καὶ ἀφα-νίζει τὸν θάνατο

Ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ἐνδε-δυmicroένος τὴν πάν-λευκη ὑπὲρ τὴνχιόνα στολὴ τῆςἀφθαρσίας καὶ τῆςἀθανασίας ποὺφωταγωγεῖ ἀπα-στράπτουσα τὰοὐράνια τὰ ἐπίγειακαὶ τὰ καταχθόνιαὉ ἀπαστράπτωνἈναστὰς Χριστὸςὡς αὐτόφως ποὺκυριαρχεῖ στὴνεἰκόνα ἐξαφανίζειἀσηmicroαντοποιεῖ καὶἐκmicroηδενίζει τὸ σκό-τος τοῦ κράτουςτοῦ θανάτου καὶτοῦ Ἅδου Ἡ ἀντί-θεση φωτὸς καὶσκότους Ἀναστάν-τος Χριστοῦ καὶ θα-νάτου ἐπουρανίωνκαὶ καταχθονίωνδεικνύουν τὴν πά-λη τῆς ζωῆς microὲ τὸθάνατο Τελικὰ στὸπρόσωπο τοῦ Χρι-στοῦ νικᾶ τὸ φῶςκαὶ καταισχύνεταιτὸ σκότος

Ὁ Ἰησοῦς Χρι στὸς ἀπεικονίζε-ται ἀνιστάmicroενος ἢ ἱστάmicroενος microὲτοὺς παναχράντους πόδες Του ἐπὶτῶν διαλελυmicroένων θυρῶν ndashπυλῶν τοῦ κράτους τοῦ θανάτουκαὶ τοῦ κάτω κόσmicroου ποὺ ἔχουντὸ σχῆmicroα ldquoΧrdquo ἐνῶ σὲ ὁρισmicroένεςἄλλες εἰκονογραφικὲς παραστά-σεις τῆς Ἀναστάσεως οἱ πύλες τοῦκράτους τοῦ θανάτου στὴν ἄβυσ-σο τῶν καταχθονίων ἔχουν τὸσχῆmicroα τοῦ Σταυροῦ ἐπὶ τῶν ὁποί-ων ἵσταται ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς δη-λώνοντας τὴν διὰ τοῦ Σταυροῦθανάτωση καὶ τὴν ἐν Σταυρῷ νί-κη Αὐτοῦ κατὰ τοῦ θανάτου

Ἡ ὄψη τὸ βλέmicromicroα τοῦ ΣωτῆροςΧριστοῦ εἶναι ἀγέρωχα σταθεράαὐστηρὰ καὶ ἀπαστράπτοντα Ὁπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν ἵστα-ται ὡς Βασιλεὺς καὶ νικητὴς τοῦθανάτου καὶ χορηγὸς τῆς αἰωνίουζωῆς καὶ ἀφθαρσίας

Στὸ φωτοστέφανο τὸ ὁποῖο πε-ριβάλλει τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἀνα-στάντος Χριστοῦ ἀναγράφεται ἡ

φράση laquoΟ ΩΝraquo ὁ microόνος ὑπάρχωνΘεός ὁ ὄντως ὤν ἀληθὴς σωτή-ρας καὶ λυτρωτὴς Κύριος ὁ ὁποῖοςπεριβάλλεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀπα-στράπτουσα καὶ ὁλόφωτη laquoκυ-κλικὴ δόξαraquo τῆς Θεότητός Του Ὁκυκλικὸς δίσκος ἡ laquoκυκλικὴ δό-ξαraquo ὅπως ὀνοmicroάζεται τὸ ὁλόσω-microο πάνλευκο στεφάνι τὸ ὁποῖολούζει τὸ σῶmicroα τοῦ Κυρίου δει-κνύει ὅτι τὸ σκότος τοῦ Ἅδου καὶ

τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἔχουννικηθεῖ διαλυθεῖ ἀφανισθεῖ καὶπλέον τὸ ἀνέσπερο καὶ ἄδυτοφῶς ποὺ ἐκπηγάζει ἐκ τοῦ κενοῦmicroνηmicroείου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ νικητὴςτοῦ θανάτου Ἰησοῦς Χριστός ὁὁποῖος κατὰ τὸν ΕὐαγγελιστὴἸωάννη ἐκπέmicroπει τὸ microήνυmicroα τῆς

αἰωνίου ζωῆς laquoἘγενόmicroην νεκρὸςκαὶ ἰδοὺ ζῶν εἰmicroὶ εἰς τοὺς αἰῶναςτῶν αἰώνωνraquo (Ἀποκ 1 17)

Οἱ πληγές laquoοἱ τύποι τῶν ἴλωνraquoστὶς πανάγιες χεῖρες καὶ στοὺςπαναχράντους πόδες καθὼς καὶἡ πληγὴ ἀπὸ τὴν λόγχη στὴν πά-ναγνη πλευρὰ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀπεικονίζονται στὴνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως γιὰ νὰmicroᾶς ὑπενθυmicroίζουν καὶ κυρίως νὰπιστοποιοῦν τὸ ἀληθὲς τοῦ σταυ-ρικοῦ θανάτου καὶ τὸ ἀδιάψευστοκαὶ βεβαιωmicroένο γεγονὸς τῆς ἐκνεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Θεαν-θρώπου Χριστοῦ

Ὁ Ἀναστάς Κύριος microὲ τὰ πανά-χραντα χέρια Του ἀνασύρει ἀπὸτὰ σκοτεινὰ ἔγκατα τῆς γῆς ἀπὸτὰ καταχθόνια τῆς ἀβύσσου καὶτοῦ κράτους τοῦ θανάτου δύοὑπάρξεις ἕνα ἄνδρα καὶ microία γυ-ναίκα Αὐτὲς οἱ δύο ἀνθρώπινεςὑπάρξεις εἶναι ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡ Εὔαοἱ πρωτόπλαστοι ἄνθρωποι τοὺςὁποίους ἀναγεννᾶ ὁ ζωοδότηςΧριστὸς καὶ τοὺς ἀνασύρει ἀπὸτὴν ἀνυπαρξία τῶν microνηmicroείων

στὴν ἀφθαρσία τῆς ἐν Χριστῷαἰωνίου ζωῆς Ἔχουmicroε πιὰ τὸνlaquoκαινὸ Ἀδὰmicroraquo καὶ τὴν laquoκαινὴΕὔαraquo ποὺ στὸ πρόσωπό τουςἀπεικονίζεται ἡ ἀνακαινισmicroένη ἐνΧριστῷ ἀνθρώπινη φύση

Στὴν εἰκονογραφικὴ παράστα-ση τῆς Ἀναστάσεως ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡΕὔα ἀπεικονίζονται ἐξερχόmicroενεςmicroέσα ἀπὸ τοὺς τάφους τους microὲ

ζωηρὴ ἑτοιmicroότητα κινήσεωςκαὶ ταχύτητος σὲ ὅλο τὸσῶmicroα τους Καὶ οἱ δύο ἔχουντὸ ἕνα χέρι τους ἀνασηκωmicroέ-νο σὲ παρακλητικὴ καὶ ἱκε-

τευτικὴ στάση δεόmicroενοι πρὸς τὸννικητὴ τοῦ θανάτου Ἰησοῦ Χριστὸνὰ ἀπελευθερώσει καὶ τοὺς ἴδιουςἀπὸ τὰ δεσmicroὰ τοῦ θανάτου καὶτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου Ὁλόκληρηἡ ψυχοσωmicroατικὴ ὕπαρξή τουςθέλγεται ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο καὶζωογόνο φῶς τοῦ Ἀναστάντος

Χριστοῦ καθὼς ἐπι-θυmicroοῦν διακαῶς νὰλυτρωθοῦν καὶ νὰἀπελευθερωθοῦνἀπὸ τὰ αἰώνια δεσmicroὰτοῦ θανάτου καὶ τοῦσκότους τῆς ἀβύσσουτοῦ Ἅδου Λαχτα-ροῦν νὰ ἀκολουθή-σουν τὴν ἀνοδικὴ πο-ρεία τοῦ ἈναστάντοςΚυρίου στὴν ὄντωςζωὴ τῆς ἀτελευτήτουΒασιλείας του Γιὰτὸν λόγο αὐτὸ οἱπρωτόπλαστοι microὲπάθος σφίγγουν ὁκαθένας τὰ χέρια τοῦΛυτρωτοῦ καὶ ἀπε-λευθερωτοῦ ἸησοῦΧριστοῦ Δὲν ἀντέ-χουν τὸ σκότος τοῦἍδου καὶ τὴν ἀνυ-παρξία τῆς φθορᾶςἜφθασε πιὰ ἡ εὐλο-γηmicroένη ὥρα ποὺἀνέmicroεναν ἐπὶ αἰῶνεςκαθὼς βλέπουν καὶζοῦν τὴν πραγmicroατο-ποίηση τῆς ὑποσχέ-σεως τοῦ Θεοῦ τὴνὁποία τοὺς εἶχε δώσειὅταν ἐξῆλθαν τοῦΠαραδείσου Ὁ Ἀνα -στὰς Κύριος τοὺς θέ-λει δίπλα Του στὴ Βα-σιλεία Του καὶ ὄντωςτοὺς εἰσάγει στὴνἄφθαρτη δόξα ΤουΣτὸ δὲ πρόσωπο τῶνπρωτοπλάστων ὁ

ζωοδότης Χριστὸς ἀφθαρτοποιεῖὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Στὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονί-ζονται διάφορες φωτοστεφανοφό-ρες ὑπάρξεις ποὺ ἵστανται περι-χαρεῖς Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι ὁΤίmicroιος Πρόδροmicroος ὁ ΠροφητάναξΔαυΐδ ὁ Βασιλεὺς Σολοmicroών οἱ δί-καιοι οἱ Ὅσιοι οἱ Προφῆτες καὶ οἱἐν γένει εὐσεβεῖς τῆς ΠαλαιᾶςΔιαθήκης οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἐπί-γεια ζωή τους ἐπροφήτευσαν ἐδί-δαξαν καὶ ἐπίστευσαν στὴν ἐναν-θρώπηση καὶ στὸ ἀπολυτρωτικὸἔργο τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ ΧριστοῦΚαὶ τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἀπεικονί-ζονται λυτρωmicroένα ἀπελευθερω-microένα καὶ σεσωσmicroένα ἐν Χριστῷἀπὸ τὴν φθορὰ τοῦ θανάτουὙψώνουν δοξολογικὰ τὰ χέριατους καὶ ἀνυmicroνοῦν τὸν Λυτρωτὴκαὶ Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό

Τέλος στὸ κάτω microέρος τῆς Ἀνα-στάσιmicroης εἰκόνος καὶ ὑποκάτωτῆς θριαmicroβευτικῆς microορφῆς τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονίζε-ται προσωποιηmicroένος καὶ ἁλυσο-δεmicroένος χειροπόδαρα καὶ ὀπι-σθάγκωνα ὁ θάνατος Ὁ Χριστὸςὡς laquoπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶνraquoἽσταται κραταιὸς νικητὴς ἐ πὶ τοῦἀνθρωπόmicroορφου ἀδύναmicroου θα-νάτου ὁ ὁποῖος φαν τάζει θλιmicromicroέ-νος ἀπορρηmicroένος καὶ σαστισmicroέ-νος ἀ πὸ τὴν συντριπτικὴ ἧττα τὴνὁποία ὑπέστη ἀπὸ τὸν Θεάνθρω-πο Ἰησοῦ Χριστό Γι᾽ αὐτὸ ὁ Ἀπό-στολος Παῦλος καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσό-στοmicroος ἐρωτοῦν εἰρωνικὰ χλευά-ζοντες τὸν θάνατο laquoΠοῦ σου Ἅδητὸ κέντρον Ποῦ σου Ἅδη τὸ νίκοςἈνέστη Χριστόςhellip καὶ θάνατοςἐπικράνθηhellipraquo

Ὁ Ἅδης ἀπώλεσε πιὰ τὶς ψυχὲςτῶν κεκοιmicroηmicroένων ποὺ ἐπὶαἰῶνες εἶχε ἁλυσοδεmicroένες στὰ φυ-λακτήρια τοῦ κάτω κόσmicroου καὶστὰ καταχθόνια microέρη τοῦ κράτουςτου Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κατῆλθεστὰ ἔγκατα τοῦ Ἅδου καὶ διέλυσετὶς πύλες τὶς φυλακὲς καὶ τὰ τεί-χη τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἀπε-λευθερώνοντας τὶς ἀνθρώπινεςψυχές τὶς ὁποῖες ζηλότυπα κρα-τοῦσε ὁ θάνατος ὡς δέσmicroια τρό-παια Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὴν εἰκόνα τῆςἈναστάσεως ὁ ἐγερθεὶς ἐκ τῶννεκρῶν Χριστὸς ὡς δυνάστης τοῦθανάτου πατεῖ ἐπὶ τῶν διαλελυ-microένων πυλῶν τοῦ Ἅδου καὶ παν-τοῦ ὑπάρχουν διασκορπισmicroένακλειδιά καρφιά πύλες ἁλυσίδεςκαὶ ὀστᾶ νεκρῶν Ὁ ΣωτήραςΧριστὸς κυριολεκτικῶς διέλυσεσυνέτριψε ἀφάνισε τὸ βασίλειοτοῦ θανάτου Ὁ Χριστὸς σταυρού-microενος ἐσταύρωσε τὸν θάνατο καὶχάρισε τὴν ἄφθαρτη καὶ αἰώνιαζωὴ στοὺς κεκοιmicroηmicroένους Χρι -στὸς Ἀνέστη

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥΘεολογικὴ ἑρμηνεία τῆς Ὀρθοδόξου Εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ

Δὲν ὑπάρχει πιὸ χαρmicroόσυνο γε-γονὸς στὴν ἀνθρώπινη ἱστορίαἀπὸ τὴν λαmicroπροφόρο Ἀνάστασητοῦ Κυρίου microας Ἰησοῦ ΧριστοῦΔὲν ὑπάρχει microεγαλύτερο ἐλπιδο-φόρο microήνυmicroα ἀπὸ τὸ microήνυmicroα τῆςἈναστάσεως ὅτι laquoΧριστὸς Ἀνέ-στη καὶ Ἅδης ἐσκυλεύθηraquo Γι᾽αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἡἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ ἡ πανήγυρητῶν πανηγύρεων Σύmicroπας ὁ λαὸςτοῦ Θεοῦ microὲ ἄκρατο ἐνθουσιασmicroὸκαὶ χαρὰ συmicromicroετέχουmicroε στὸ ὑπέρ -οχο πασχαλινὸ συmicroπόσιο τῆς πί-στεως καὶ ὑmicroνοῦmicroε ἀκατάπαυστατὸν κραταιὸ καὶ τροπαιοῦχο Λυ-τρωτή microας

Γιὰ νὰ γιορτάσει ὅmicroως κάποιοςαὐτὸ τὸ ἀνεπανάληπτο καὶ microονα-δικὸ ἱστορικὸ γεγονός θὰ πρέπεινὰ γνωρίζει τὶς θεῖες δωρεές ποὺἀπορρέουν ἀπὸ αὐτό Θὰ πρέπεινὰ βιώσει ὀντολογικὰ τὸ microυστήριοτῆς θείας οἰκονοmicroίας Θὰ πρέπεινὰ παραmicroερίσει τὴν θαmicroπωτικὴἀχλὴ ἀπὸ τὰ πνευmicroατικά τουὄmicromicroατα καὶ ἀνοίξει ὀρθάνοιχτατὰ microάτια τῆς πίστεως γιὰ νὰ νοι-ώσει στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς τουτὸ θεῖο microεγαλεῖο ἀλλὰ καὶ τὴνἄmicroετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰπλάσmicroατά Του καὶ ἰδιαίτερα τὸντραγικὸ ἄνθρωπο Οἱ πιστοὶ τοῦΧριστοῦ ἔχουmicroε ἀποβάλλει τὴνἐρεβώδη ἀχλὴ τῆς ἀπιστίας καὶ γι᾽αὐτὸ σκιρτοῦmicroε ἀπὸ ἄφατη ἀγαλ-λίαση τὴν ἁγία ἡmicroέρα τῆς ἐγέρσε-ώς Του διότι κατὰ τὸν Ἅγιο Θεο-φύλακτο laquoὁ Κύριος microὲ τὴν Ἀνά-στασή Του ἔγινε πρόξενος τῆςχαρᾶςraquo (PG123 480)

Ἀντίθετα ὅσοι δὲ θέλουν νὰἔχουν αὐτὴ τὴ δυνατότητα microένουνἀmicroέτοχοι τῆς ἀναστάσιmicroης εὐφρο-σύνης ἐπιmicroένουν νὰ βιώνουν τὸδράmicroα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξηςποὺ γεννᾶ ἡ ἁmicroαρτία Προτιmicroοῦννὰ διατελοῦν στὸ κράτος καὶ τὴνἐξουσία τοῦ φρικτοῦ θανάτουἀπορρίπτοντας microὲ ρηχὲς δικαιο-λογίες καὶ φτηνὰ λογικοφανῆ ἐπι-χειρήmicroατα τὸ δῆθεν laquoπαράλογοraquoτῆς ἀναστάσεως ἀπὸ τοὺς νε-κρούς Προτιmicroοῦν τὸ θάνατο ἀπὸτὴ ζωή Ἡ τραγικότητά τους φαί-νεται ὁλοκάθαρα στὸ νὰ ὑποστη-ρίζουν ὅτι θὰ πεθάνουν καὶ θὰἐκmicroηδενιστοῦν Ὑπάρχει ποιὸ πα-ράλογη προτίmicroηση ἀπὸ αὐτή Ἡἄρνηση ἄλλωστε εἶναι τόσο πα-λιὰ ὅσο καὶ ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡἀνθρώπινη ζωὴ σχοινοβατεῖ microε-ταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας Προ-κειmicroένου νὰ laquoἱκανοποιηθεῖraquo τὸσκοτισmicroένο ἀπὸ τὴν ἁmicroαρτία καὶτὴ φθορὰ microυαλό ἀρνεῖται τὶςὑψηλὲς προσδοκίες καὶ προτιmicroᾶτὰ σαθρὰ καὶ ἕρποντα Ἐν προκει-microένῳ οἱ ἀρνητὲς τῆς Ἀναστάσεωςτοῦ Χριστοῦ διαλέγουν τὴν πτώσηκαὶ τὸ θάνατο καὶ ἀρνοῦνται τὴναἰώνια ζωή ποὺ προσφέρει στὸἀνθρώπινο γένος ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριός microας καθ᾽ ὅτι laquoοἰκοδόmicroησανἀmicroυντικὰ τείχη γύρω ἀπὸ τὸΕὐαγγέλιοraquo κατὰ τὸν Ἅγιο Νικό-λαο Ἀχρίδος Ἄmicroεση ὁρατὴ συνέ-πεια τῆς ἀρνήσεως εἶναι ἡ microόνιmicroηἀσυναίσθητη κατήφεια καὶ τὸδιαρκὲς ἄγχος Ὁ ἀρνητὴς εἶναι(ἀποδεδειγmicroένα πλέον) ἀπαραί-τητα νευρωτικός

Ἐmicroεῖς οἱ πιστοὶ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀποστρέφουmicroε τὸ πρό-σωπό microας ἀπὸ αὐτὴ τὴ microιζέρια καὶτὴ θανατερὴ microελαγχολία τοῦἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου καὶ πανηγυ-ρίζουmicroε λαmicroπρὰ τὴ Θεία ἜγερσηὉ ἱερὸς ὑmicroνογράφος προτρέπειlaquoχαίρεται λαοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθεἄγγελος γὰρ ἐκάθησεν εἰς τὸνλίθον τοῦ microνήmicroατοςraquo καὶ laquoἊς γε-microίσει ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐφροσύνητὸ στόmicroα microας γι᾽ αὐτόν ποὺ εἶπεmicroετὰ τὴν Ἀνάσταση χαίρετεraquoπροτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱερο-σολύmicroων (PG 33 825) Χαιρόmicroα-στε πάνω ἀπ᾽ ὅλα διότι τὰ microνή-microατα τῶν νεκρῶν ἔπαψαν πιὰ νὰπροκαλοῦν φόβο καὶ τρόmicroο ὅπωςγινόταν καὶ γίνεται στὶς ἐκτὸς τοῦΧριστιανισmicroοῦ πίστεις Ὁ laquoὄλβιοςτάφοςraquo τοῦ Κυρίου microας microετέβαλ-λε τὰ microνήmicroατα σὲ κλίνες ὕπνουδιότι ἡ παραmicroονὴ πλέον τῶννεκρῶν σὲ αὐτὰ εἶναι προσωρινήΟἱ microεταστάντες ἐν Κυρίῳ ἀδελφοίmicroας δὲν εἶναι πιὰ νεκροί ἀλλὰ κε-κοιmicroηmicroένοι περιmicroένοντας τὴνἀνάσταση Τὰ ἀποτρόπαια νεκρο-ταφεῖα χάρις στὴν Ἀνάσταση τοῦΚυρίου microας microεταβλήθηκαν σὲ κοι-microητήρια Δὲ θρηνοῦmicroε πιὰ γιὰ κα-microιὰ ἐκmicroηδένιση ἀλλὰ λυπούmicroα-στε γιὰ τὸν προσωρινὸ χωρισmicroὸτῶν κεκοιmicroηmicroένων microας microὲ τοὺςὁποίους microᾶς συνδέει ἐσαεὶ ἡ microα-κάρια ἐλπίδα τῆς συναντήσεώςmicroας στὰ οὐράνια δώmicroατα τῆς θεί-ας microακαριότητας Μᾶς διαβεβαι-ώνει ὁ θεῖος Παῦλος laquoΕἰ δὲ ἀπε-θάνοmicroεν σὺν Χριστῷ πιστεύο-microεν ὅτι καὶ συζήσοmicroεν αὐτῷεἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκνεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει θά-νατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύειraquo(Ρωmicro 6 8ndash9) Ἀλλὰ ὄχι microόνο αὐτὸτονίζει ὁ microεγάλος Ἀπόστολοςlaquomicroεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷσώmicroατί microου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτεδιὰ θανάτουraquo (Φιλ 1 20) Εἴτε microὲτὴ ζωή microας εἴτε microὲ τὴν κοίmicroησήmicroας δοξάζεται ὁ Κύριος Τέτοιουmicroεγέθους συνάφεια microαζί Του microᾶςχάρισε ἡ Ἀνάστασή Του

Ὁ θάνατος εἶναι πανταχοῦπαρὼν στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπουἀπὸ τὴ γέννησή του microέχρι τὴνἔξοδό του ἀπὸ τὸν κόσmicroο αὐτόκαὶ καραδοκεῖ νὰ τὸν πλήξειἀφαιρώντας του τὸ ὑπέρτατοδῶρο τῆς ζωῆς Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώ-που εἶναι ἕνας συνεχὴς καὶ ἀνε-λέητος πόλεmicroος microὲ τὸ θάνατο

Αὐτὰ γιὰ τοὺς ἀπίστους Γιὰ microᾶςτοὺς χριστιανοὺς δὲν ἔχει ἰσχὺ ὁθάνατος διότι καταργήθηκε ἀπὸτὸν Ἀναστάντα Κύριο διότι laquoδι᾽ἡmicroᾶς θανάτῳ θάνατον ὤλεσενraquoἘmicroεῖς δὲν φοβούmicroαστε πιὰ τὸ θά-νατο διότι εἶναι ἀποδυναmicroωmicroένοςπιά laquoἩ ζωὴ ὑmicroῶν κέκρυπταισὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷmiddot ὅτανὁ Χριστὸς φανερωθῆ ἡ ζωὴὑmicroῶν τότε καὶ ὑmicroεῖς σὺν αὐτῷφανερωθήσεσθε ἐν δόξῃraquo (Κολ3 3ndash4) γράφει ὁ ἈπόστολοςΠαῦλος στοὺς Χριστιανοὺς τῶνΚολοσσῶν Ἡ βεβαιότητα καὶ τῆςδικῆς microας ἀνάστασης στηρίζεταιστὸ ἀκλόνητο βάθρο τῆς ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ Δὲ θὰ εἶναι microίαἀνάσταση ἁπλῆς βιολογικῆςὕπαρξης ἀλλὰ θὰ εἶναι φανέρω-ση δόξας στὴν ἀναστηmicroένη πιὰὕπαρξή microας ὡς ἀντικατοπτρι σmicroὸς τῆς δόξας τοῦ ἀναστηmicroένουΚυρίου microας

Ζωντανὴ ἀπόδειξη τῆς microακά-ριας ἐλπίδας γιὰ αἰώνια ζωή εἶναιἡ ἑδραιωmicroένη εἰρήνη στὶς ψυχὲςτῶν πιστῶν Ἡ microακαριότητα καὶ ἡτέρψη προϋποθέτουν τὴν ἐσωτε-ρικὴ εἰρήνη Λίγο πρὶν τὸ πάθοςΤου ὁ Κύριος ἄφησε στοὺς microαθη-τές του τὴν εἰρήνη laquoοὐ καθὼς ὁκόσmicroος δίδωσινraquo (Ἰωάν 14 27)ὡς βασικὸ στοιχεῖο τῆς ἐρχόmicroενηςβασιλείας Του Ἔτσι laquoἡ εἰρήνητοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖςκαρδίαις ὑmicroῶν εἰς ἣν καὶ ἐκλή-θητε ἐν ἑνὶ σώmicroατιmiddot καὶ εὐχάρι-στοι γίνεσθεraquo (Κολ 3 15) διαβε-βαιώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶνγράφοντας στοὺς πιστούς νὰ ξε-χωρίζουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀν -θρώπους ἀπὸ τὴ διαρκῆ χαρὰ καὶτὴν ἀδιάκοπη εἰρήνευση τῶν ψυ -χῶν τους Ὁ Ἅγιος Πρόκλος Κων-σταντινουπόλεως microᾶς λέει πὼς ἡἈνάσταση τοῦ Κυρίου microᾶς δίνειτὴν πραγmicroατικὴ καὶ microόνιmicroη εἰρή-νη αὐτὴ ποὺ δὲ microπορεῖ νὰ microᾶς δώ-σει ὁ πτωτικὸς κόσmicroος (PG 155776)

Μία ἄλλη σηmicroαντικὴ παράmicroε-τρος τῆς Θείας Ἐγέρσεως εἶναι ἡκαθολικὴ ἀνακαίνισή microας laquoΚα-θαρθῶmicroεν τὰς αἰσθήσεις καὶὀψόmicroεθα τῷ ἀπροσίτω φωτὶ τῆςἈναστάσεωςraquo microᾶς προτρέπει ὁἱερὸς ὑmicroνογράφος τοῦ Πάσχα Ὁνέος οἶνος δὲ microπορεῖ νὰ microπεῖ σὲπαλαιοὺς ἀσκούς Δηλαδὴ οἱ πι-στοὶ δὲ microποροῦmicroε νὰ βιώνουmicroε τὸὑπέρτατο γεγονὸς τῆς microετανα-στάσιmicroης πραγmicroατικότητας ὡςπαλαιοὶ ἄνθρωποι ἐmicromicroένονταςστὴν πτώση καὶ τὴν ἁmicroαρτία laquoΕἰοὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ τὰἄνω ζητεῖτε οὗ ὁ Χριστὸς ἐστινἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήmicroενοςτὰ ἄνω φρονεῖτε microὴ τὰ ἐπὶ τῆςγῆςraquo (Κολ 3 1ndash2) Ὁ Χριστὸςlaquoὑmicroᾶς νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖςπαραπτώmicroασι καὶ τῇ ἀκροβυ-στίᾳ τῆς σαρκὸς ὑmicroῶν συνε-ζωοποίησεν ὑmicroᾶς σὺν αὐτῷ χα-ρισάmicroενος ἡmicroῖν πάντα τὰ παρα-πτώmicroατα ἐξαλείψας τὸ καθ᾽ἡmicroῶν χειρόγραφον τοῖς δόγmicroα-σιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡmicroῖν καὶαὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ microέσου προση-λώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷraquo (Κολ 211ndash14) Μᾶς ἀνακαίνισε microᾶς ἔκα-microε νέες ὑπάρξεις ἅγια κύτταρατοῦ δικοῦ Του Σώmicroατος δυνάmicroειἉγίους microὲ τὴν ἐθελούσια συmicromicroε-τοχή microας στὸ θάνατο καὶ τὴνἈνάστασή Του Ἀφοῦ laquoὅσοι ἐβα-πτίσθηmicroεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦνεἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτί-σθηmicroεν συν ετάφηmicroεν οὖν αὐτῷδιὰ τοῦ βαπτίσmicroατος εἰς τὸν θά-νατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χρι -στὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξηςτοῦ πατρός οὕτω καὶ ἡmicroεῖς ἐνκαινότητι ζωῆς περιπατήσω-microεν εἰ γὰρ σύmicroφυτοι γεγόναmicroεντῷ ὁmicroοιώmicroατι τοῦ θανάτουαὐτοῦ ἀλλὰ καί της ἀναστάσε-ως ἐσόmicroεθα τοῦτο γινώσκοντεςὅτι ὁ παλαιὸς ἡmicroῶν ἄνθρωποςσυνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇτὸ σῶmicroα τῆς ἁmicroαρτίας τοῦ microη-κέτι δουλεύειν ἡmicroᾶς τῇ ἁmicroαρ-τίᾳraquo (Ρωmicro6 3ndash6) Ἔτσι βίωση τῆςΘείας Ἐγέρσεως σηmicroαίνει ἐξά-παντος καὶ πλήρη συνειδητὴ καὶὀντολογικὴ ἀνακαίνιση τῆς ὑπάρ-ξεώς microας

Γιrsquo αὐτοὺς καὶ γιὰ microύριουςἄλλους λόγους τὸ Ἅγιο Πάσχαδὲν εἶναι γιὰ microᾶς τοὺς πιστοὺςἁπλὰ microία ἑορτὴ σὰν τὶς ἄλλες καὶὅπως τὴ γιορτάζουν οἱ laquoκοσmicroικοὶraquoκαὶ οἱ ἑτερόδοξοι αἱρετικοί Εἶναιγιὰ microᾶς τὸ laquoΠάσχα τὸ τερπνόνΠάσχα Κυρίου Πάσχα Πάσχαπανσεβάσmicroιονhellip Πάσχα λύτρονλύπηςraquo σύmicroφωνα microὲ τὸν ἱερὸὑmicroνογράφο τῆς ὑπέρλαmicroπρηςἑορτῆς Εἶναι ξέχωρη ἀπὸ αὐτὴτοῦ κόσmicroου βιωτή laquoτῆς αἰωνίουἀπαρχήνraquo Τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίουπροβάλλει microέσα στὴν παραφρο-σύνη τοῦ ἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου ὡς ὁἄσβεστος ἀκτινοβόλος φάρος τῆςεὐφροσύνης γιὰ νὰ φωτίζει τὶςἀνήλιες καρδιὲς καὶ νὰ ἀπαστρά-πτει τή microιζέρια καὶ τὴν κακοδαι-microονία τοῦ δαιmicroονικοῦ ἐρέβους Κα-λούmicroαστε λοιπὸν νὰ λάβουmicroε ἀπὸαὐτὸν laquoφῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρουφωτὸςraquo δοξάζοντες laquoΧρι στὸν τὸνἀναστάντα ἐκ νε κρῶνraquo Καλού-microαστε ἐπίσης microαζὶ microὲ ὁλόκληρη τὴδηmicroιουργία νὰ πανηγυρίσουmicroε τὴΘεία Ἔγερση Ἡ χαρά microας νὰ γί-νει τὸ microήνυmicroα τῆς Ἀναστάσεως σὲὅλους τοὺς κόσmicroους ψάλλονταςἀκατάπαυτα microαζὶ microὲ τὸν microελίρρυ-το ψάλτη τοῦ Πάσχα laquoΟὐ ρανοὶmicroὲν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσανγῆ δὲ ἀγαλλιάσθω ἑορταζέτωδὲ κόσmicroος ὁρατὸς τὲ ἅπας καὶἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo

ΠΑΣΧΑ ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝΤοῦ κ Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου ndash Καθηγητοῦ

Τοῦ κ Ἰωάννου Ἐλ Σιδηρᾶ Θεολόγουndash Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱστορικοῦ ndash Νομικοῦ

Εἰς τὸ Πασχάλιον μήνυμά του ὁΠροϊστάμενος τῆς ΘρησκευτικῆςὙπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυ-νομίας Ἀρχιμ π Νεκτάριος Κιοῦ -λος καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ ζήσουντὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας νὰ μελε-τήσουν τὸ Εὐαγγέλιον νὰ διδά-ξουν τὰ τέκνα των νὰ στηρίξουντὴν οἰκογένειά των καὶ νὰ ἀντι-σταθοῦν εἰς τὸν ἀφανισμόν Τὸπλῆρες κείμενον τοῦ μηνύματοςἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoἈγαπητοί microουΜέσα στὸ ζοφερὸ σκοτάδι ποὺ

ἀγκαλιάζει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρ-ξη σήmicroερα στὰ microεσάνυκτα τοῦπόνου καὶ τῆς ἀδικίας τῆς ἀρρώ-στιας καὶ τῆς ἀνέχειας ἰδιαίτεραστὰ πνευmicroατικὰ καὶ ὑπαρξιακὰἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώ-που καὶ microάλιστα τῆς νεολαίαςποὺ ζεῖ microέσα στὸ πνευmicroατικὸ χά-ος καὶ τὸ ψυχικὸ δράmicroα ποὺ δηmicroι-ούργησε ἡ κρίση τοῦ τεχνοκρατι-κοῦ microας πολιτισmicroοῦ ἡ Ἀνάστασητοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ πηγὴ ζωῆςἐλπίδας καὶ χαρᾶς γιὰ ὁλόκληροτὸν κόσmicroο

Τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἔχειτὴν δύναmicroη νὰ διαλύση τὰ πνευ-microατικὰ σκοτάδια τῆς ἐποχῆς microαςκαὶ νὰ χαρίση στοὺς ἀνθρώπουςτὴν ἀληθινὴ Πίστη καὶ τὴν ἐλπίδαὅτι ὁ θάνατος microπορεῖ νὰ νικηθεῖΝὰ χαρίση τὴν ἀγάπη καὶ τὴνεἰρήνη microεταξὺ ἀνθρώπων καὶλαῶν Αὐτὸ τὸ Πασχαλινὸ ἀνέ-σπερο φῶς εἶναι τὸ στήριγmicroα τῶνπιστῶν τὸ κουράγιο τῶν πονεmicroέ-νων τὸ καταφύγιο τῶν ἀπελπι-σmicroένων ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν πό-νο τὴν κακία τὴν πλάνη τὸ microῖσοςκαὶ τὴν διαφθορά Καθηmicroερινὰ ζῶ

τὴν ἀγωνία σας καὶ δέχοmicroαι τοὺςπροβληmicroατισmicroούς σας σὰν πνευ-microατικός σας πατέρας γιὰ τὰ προ-βλήmicroατα ποὺ ὅλοι microας ἀντιmicroετω-πίζουmicroε σήmicroερα σὰν ἄτοmicroα καὶγενικώτερα σὰν κοινωνία

Ἰδιαίτερα τώρα ποὺ ἡ Πατρίδαmicroας δοκιmicroάζεται ἀπὸ τὴν οἰκονο-microικὴ καὶ πνευmicroατικὴ κρίση εἶναιεὐκαιρία νὰ γνωρίσουmicroε συνει-δητὰ τὸν Θεό νὰ ἐπαναφέρουmicroεκαὶ πάλι τὶς ἀξίες καὶ τὶς παραδό-σεις τῆς Ρωmicroιοσύνης στὴ ζωή microαςνὰ ζήσουmicroε τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλη-σίας νὰ microελετήσουmicroε τὸ Εὐαγγέ-λιο νὰ διδάξουmicroε τὰ παιδιά microαςνὰ στηρίξουmicroε τὴν οἰκογένειά microαςνὰ ἀντισταθοῦmicroε στὸν ἀφανισmicroό

Εὔχοmicroαι πατρικὰ τὸ Φῶς τοῦΧριστοῦ νὰ φωτίση καὶ τὶς ψυχέςmicroας σὲ microία Πορεία Πίστεως Ἀγά-πης καὶ Δικαιοσύνης

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χαρα-κτηρίζεται σὰν ἡ Ἐκκλησία τῆςἈναστάσεως

Τὸ Πάσχα microᾶς δίνει τὴν εὐκαι-ρία νὰ βιώσουmicroε τὴν ἄπειρη ἀγά-πη τοῦ Θεοῦ ἀρκεῖ νὰ ζήσουmicroε τὶςἅγιες αὐτὲς ἡmicroέρες microέσα στὴν λα-τρευτικὴ καὶ πνευmicroατικὴ ζωὴ τῆςἘκ κλησίας microὲ πίστη καὶ ἐλπίδαγιατὶ microετὰ τὸν Σταυρὸ ἀκολουθεῖἡ Ἀνάσταση

Μὲ ἀναστάσιmicroες εὐχὲςκαὶ πατρικὴ ἀγάπη

Στὰ Σώmicroατα Ἀσφαλείαςτῆς Πατρίδος microαςΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

dagger Ἀρχιmicro Νεκτάριος ΚιοῦλοςΠροϊστάmicroενος

τῆς Θρησκευτικῆς ὙπηρεσίαςἙλληνικῆς Ἀστυνοmicroίαςraquo

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ἐπισημαίνει ὁ προϊστάμενος τῆς θρησκευτικῆς ὑπηρεσίαςτῆς Ἀστυνομίας Ἀρχιμανδρίτης π Νεκτάριος Κιοῦλος

ΗΗ ΑΑΝΝΑΑΣΣΤΤΑΑΣΣΙΙΣΣ ΤΤΟΟΥΥ ΚΚΥΥΡΡΙΙΟΟΥΥΤοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π Μάρκου Μανώλη

Εἰς τὸ ἀρχεῖον τοῦ μακαριστοῦΓέροντος πατρὸς Μάρκου εὑρέ-θησαν χειρόγραφά του διὰ τὴνἈνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας τὰὁποῖα καὶ παραθέτομεν διὰ ψυχι-κή μας ὠφέλειαν

1 Ἕνας microεγάλος σύγχρονος θε-ολόγος λέγει ὅτι laquoποτὲ δὲν ἔδει-ξαν οἱ ἄνθρωποι τόσον microῖσος πρὸςτὸν Θεόν ὅσον ὅταν τὸν ἐσταύρω-σαν καὶ ποτὲ δὲν ἔδειξεν ὁ Θεὸςτόσην ἀγάπην πρὸς τοὺς ἀνθρώ-πους ὅσον ὅταν ἀνέστη Οἱἄνθρωποι ἤθελαν νὰ κάmicroουν τὸνΘεὸν θνητόν ἀλλὰ ὁ Θεὸς διὰ τῆςἀναστάσεώς Του ἔκαmicroε τοὺςἀνθρώπους ἀθανάτους

2 Πρὸ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χρι-στοῦ ὁ θάνατος ἦταν φοβερὸς εἰςτὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς Ἀναστά-σεως ὅmicroως τοῦ Κυρίου γίνεται ὁἄνθρωπος φοβερὸς εἰς τὸν θάνα-τον

3 Μέχρι τῆς ἀναστάσεως τοῦΘεανθρώπου Χριστοῦ ὁ θάνατοςἦταν ἡ δευτέρα φύσις τοῦ ἀνθρώ-που Ἡ πρώτη ἦταν ἡ ζωὴ καὶ ὁθάνατος ἡ δευτέρα Ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ὁ Κύριοςἄλλαξε τὰ πάντα ἡ ἀθα-νασία ἔγινε ἡ δευτέρα φύ-σις τοῦ ἀνθρώπου ἔγινεκάτι τὸ φυσικὸν εἰς τὸνἄνθρωπον καὶ τὸ ἀφύσι-κον ἔγινε ὁ θάνατος

4 Μὲ τὴν ἁmicroαρτία ὁἄνθρωπος ἔγινε θνητὸςκαὶ πεπερασmicroένος Διὰτῆς ἀναστάσεως τοῦ Θε-ανθρώπου γίνεται ἀθάνα-τος καὶ αἰώνιος

Μεταξύ τῶν θαυmicroάτωνἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίουεἶναι τὸ microεγαλύτερονθαῦmicroα Ὅλα τὰ ἄλλα θαύ-microατα πηγάζουν ἀπὸ αὐτὸκαὶ συνοψίζονται εἰς αὐτόΟἱ microαθηταὶ ποὺ ἔφυγανmicroακρὰν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦὅταν ἐσταυρώθη ἐπιστρέ-φουν πρὸς αὐτὸν ὅταν ἀνέ-στη Καὶ ὁ Ρωmicroαῖος ἑκα-τόνταρχος ὅταν εἶδε τὰ γε-νόmicroενα τὸν ὡmicroολόγησε ὡςΥἱὸν τοῦ Θεοῦ Κατὰ τὸνἴδιον τρόπον καὶ ὅλοι οἱπρῶτοι χριστιανοὶ ἔγινανχριστιανοί διότι ἀνέστη ὁΧριστός διότι ἐνίκησε τὸνθάνατον Αὐτὸ εἶναι ἐκεῖ -νο τὸ ὁποῖον κατὰ τρόπονmicroοναδικὸν καὶ ἀναmicroφισβή-τητον ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ὁ microόνος ἀληθινὸςΘεὸς καὶ Κύριος

5 Χάρις εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦΧριστοῦ χάρις εἰς τὴν νίκην ἐπὶτοῦ θανάτου οἱ ἄνθρωποι ἐγίνον-το γίνονται καὶ θὰ γίνωνται πάν-τοτε χριστιανοί Ὅλη ἡ ἱστορίατῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτεἄλλο παρὰ ἱστορία ἑνὸς καὶ microονα-δικοῦ θαύmicroατος τοῦ θαύmicroατοςτῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τὸὁποῖον συνεχίζεται διαρκῶς σὲὅλες τὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶνἀπὸ ἡmicroέρας εἰς ἡmicroέραν ἀπὸ ἔτουςεἰς ἔτος ἀπὸ αἰῶνος εἰς αἰῶνα microέ-χρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας

6 Ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦεἶναι ἡ microητέρα ὅλων microας ἡ microητέ-ρα τῶν ἀθανάτων Διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίουγεννᾶται ὁ ἄνθρωπος διὰ τὴναἰωνιότητα ΄Ἕνας ἄνθρωποςσκεπτικιστὴς δὲν τὸ δέχεται αὐτόlaquoΑὐτὸ εἶναι ἀδύνατονraquo λέγει Καὶὁ ἀναστὰς Κύριος παρατηρεῖlaquoΠάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντιraquo

7 Ἡ πίστις microας εἰς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριον εἶναι ἡ νίκη microὲ τὴνὁποίαν νικᾶmicroε τὸν θάνατον laquoΠοῦσου θάνατε τὸ κέντρονraquo laquoΤὸ δὲκέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁmicroαρτίαraquo(Α΄ Κορ 15 55-56)

Διὰ τῆς ἀναστάσεώς Του ὁ Κύ-ριος laquoἤmicroβλυνε τοῦ θανάτου τὸκέντρονraquo Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φί-δι ἡ δὲ ἁmicroαρτία εἶναι τὸ κεντρίτου Διὰ τῆς ἁmicroαρτίας ὁ θάνατοςχύνει τὸ δηλητήριον εἰς τὴν ψυχὴνκαὶ τὸ σῶmicroα τοῦ ἀνθρώπου Ὅσονπερισσοτέρας ἁmicroαρτίας ἔχει ὁἄνθρωπος τόσον περισσότεραεἶναι τὰ κεντριά διὰ τῶν ὁποίωνχύνει ὁ θάνατος τὸ δηλητήριόντου εἰς αὐτόν

8 Ὅταν ἡ σφήκα τσιmicroπήση τὸνἄνθρωπον κάmicroνει ὁ ἄνθρωποςκάθε δυνατὴ προσπάθεια γιὰ νὰβγάλη τὸ δηλητήριο ἀπὸ τὸ σῶmicroατου Ὅταν τὸν τσιmicroπήση ἡ ἁmicroαρ-τία ndash τὸ δηλητήριον αὐτὸ τοῦ θα-νάτου ndash τί πρέπει νὰ κάmicroη Πρέπειmicroὲ πίστιν καὶ προσευχὴν νὰ ἐπι-καλεσθῆ τὸν Ἀναστάντα Χριστόνγιὰ νὰ βγάλη ὁ Κύριος τὸ δηλητή-ριον τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν ψυχήντου Καὶ ὁ Κύριος ὡς πολυεύ-σπλαγχνος θὰ τὸ κάmicroη διότι εἶναιΘεὸς ἐλέους καὶ ἀγάπης Ὅτανπολλὲς σφῆκες πέσουν ἐπὶ τοῦσώmicroατος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸντραυmicroατίσουν πολὺ microὲ τὰ κεντριάτους τότε ὁ ἄνθρωπος δηλητηριά-ζεται καὶ πεθαίνει Τὸ ἴδιο γίνεταικαὶ microὲ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπουὅταν τὴν τραυmicroατίσουν τὰ πολλὰκεντριὰ τῶν πολλῶν ἁmicroαρτιῶνΠεθαίνει θάνατον ποὺ δὲν ἔχειἀνάστασιν

9 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος microὲ τὴνβοήθειαν τοῦ Χριστοῦ νικᾶ microέσατου τὴν ἁmicroαρτίαν νικᾶ τὸν θάνα-τον Ἐὰν περάση microιὰ ἡmicroέρα καὶδὲν ἔχεις νικήσει οὔτε microία ἁmicroαρτίασου γνώριζε ὅτι ἔγινες περισσότε-ρον θνητός Ἐὰν ὅmicroως νικήσης microίαἢ δύο ἢ τρεῖς ἁmicroαρτίες σου ἔγινεςπιὸ νέος microὲ τὴν ἀγέραστον νεότη-τα τὴν ἀθάνατον καὶ αἰω νίαν

Τὸ νὰ πιστεύη κανεὶς εἰς τὸνἈναστάντα Χριστόν τοῦτο σηmicroαί-νει νὰ ἀγωνίζεσαι διαρκῶς τὸνἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἁmicroαρτίας τοῦκακοῦ καὶ τοῦ θανάτου

10 Τὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος πιστεύειἀληθῶς εἰς τὸν Ἀναστάντα Κύριοντὸ ἀποδεικνύει microὲ τὸ νὰ ἀγωνίζε-ται κατὰ τῆς ἁmicroαρτίας καὶ τῶνπαθῶν

Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸνἀγωνίζεται ἐναντίον κάθε ἁmicroαρ-τίας του αὐτὸς ἐνισχύει βαθmicroι-αίως microέσα του τὴν αἴσθησιν ὅτι ὁΚύριος πράγmicroατι ἀνέστη πρά-γmicroατι ἤmicroβλυνε τὸ κεντρὶ τοῦ θα-νάτου πράγmicroατι ἐνίκησε τὸν θά-νατον

11 ΄Ὅσον περισσοτέρας ἁmicroαρ-τίας κάmicroνει ὁ ἄνθρωπος τόσονπερισσότερον εἶναι θνητός Καὶἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν αἰσθάνεταιτὸν ἑαυτὸν του ἀθάνατον εἶναιφανερὸν ὅτι εὑρίσκεται ὅλος βυθι-σmicroένος εἰς τὰς ἁmicroαρτίας

12 Εἰς τὸ ἐρώτηmicroα διατὶ καὶ οἱχριστιανοὶ πεθαίνουν τὸν σωmicroατι -

κὸν θάνατον ἡ ἀπάντηση εἶναιὅτι τοῦτο γίνεται διότι ὁ θάνατοςτοῦ σώmicroατος εἶναι microία σποράΣπείρεται σῶmicroα θνητόν λέγει ὁἈπ Παῦλος καὶ βλαστάνει αὐξά-νει καὶ γίνεται ἀθάνατον Ὅπως ὁσπειρόmicroενος σπό ρος ἔτσι καὶ τὸσῶmicroα διαλύεται γιὰ νὰ τὸ ζωο-ποιήση καὶ τελειοποιήση τὸ ἍγιονΠνεῦmicroα

13 Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστηδιατὶ τότε νὰ πιστεύη κανεὶς εἰςαὐτόν Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶἐδώρησε σὲ microᾶς τὴν ἀθανασίανΧωρὶς τὴν ἀνάστασιν δὲν ὑπάρχειτίποτε πιὸ παράλογον ἀπὸ τὸν κό-σmicroον αὐτόνmiddot οὔτε microαγαλυτέραἀπελπισία ἀπὸ τὴν ζωὴν αὐτήνδίχως ἀθανασίαν Διrsquo αὐτὸ δὲνὑπάρχει περισσότερον δυστυχι-σmicroένη ὕπαρξις ἀπὸ τὸν ἄνθρωπονποὺ δὲν πιστεύει εἰς τὴν ἀνάστα-σιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀνάστα-σιν τῶν νεκρῶν

14 Ὁ θάνατος εἶναι τὸ microεγαλύ-τερον βάσανον καὶ ἡ πιὸ φρικτὴἀπανθρωπία Ἡ ἀπελευθέρωσιςἀπὸ τὸ βάσανον αὐτὸ εἶναι ἀκρι -βῶς ἡ σωτηρία Τοιαύτην σωτηρίανἐδώρησεν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένοςὁ νικητὴς τοῦ θανάτου ὁ ἀναστὰςΘεάνθρωπος Διὰ τῆς ἀναστάσε-ώς Του microᾶς ἀπεκάλυψεν ὅλον τὸmicroυστήριον τῆς σωτηρίας microας

Σωτηρία σηmicroαίνει τὸ νὰ ἐξα-σφαλισθῆ διὰ τὸ σῶmicroα καὶ τὴνψυχὴν ἀθανασία καὶ αἰωνία ζωήΚαὶ αὐτὸ κατορθώνεται microόνον διὰτῆς θεανθρωπίνης ζωῆς τῆς νέαςζωῆς τῆς ἐν τῷ Ἀναστάντι καὶ διὰτὸν Ἀναστάντα Χριστόν

15 Διὰ ἐmicroᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἡζωὴ αὐτὴ ἐπὶ γῆς εἶναι σχολεῖονεἰς τὸ ὁποῖον microαθαίνουmicroε πῶς νὰἐξασφαλίσωmicroεν τὴν ἀθανασίανκαὶ τὴν αἰώνιον ζωήν

Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀναστηθῆ microετὰτοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος πρέπειπρῶτον νὰ πεθάνη microαζὶ microὲ τὸνΚύριον καὶ νὰ ζήση τὴν ζωὴν τοῦΧριστοῦ ὡς ἰδικήν του Ἐὰν κάmicroηαὐτό τότε τὴν ἡmicroέραν τῆς Ἀνα-στάσεως θὰ microπορέση microαζὶ microὲ τὸνἍγιον Γρηγόριον τὸν θεολόγο νὰεἰπῆ laquoΧθὲς συνεσταυρούmicroην Χρι -στῷ σήmicroερον συνδοξάζοmicroαι Χθὲςσυνενεκρούmicroην συζωοποιοῦmicroαισήmicroερον Χθὲς συνεθαπτόmicroην σή-microερον συνεγείροmicroαιraquo

16 Εἰς τέσσαρας microόνον λέξειςσυγκεφαλαιοῦνται καὶ τὰ τέσσα-ρα Εὐαγγέλια τοῦ ΧριστοῦΧριστὸς Ἀνέστη ndash Ἀληθῶς Ἀνέ-στη

17 Ναὶ ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύ-ριος Καὶ microάρτυς τούτου κάθε χρι-στιανός ἀρχίζοντας ἀπὸ τοὺςἁγίους Ἀποστόλους microέχρι τῆςΔευτέρας Παρουσίας Διότι microόνονἡ δύναmicroις τοῦ Ἀναστάντος Χρι-

στοῦ ἠδυνήθη νὰ δώσηκαὶ συνεχῶς δίδει καὶθὰ δίδη τὴν δύναmicroιν εἰςκάθε χριστιανὸν νὰ νι-κήση κάθε θνητὸν καὶαὐτὸν τὸν θάνατονΚάθε ἁmicroαρτωλὸν καὶαὐτὴν τὴν ἁmicroαρτίανΚάθε δαιmicroονικὸν καὶαὐτὸν τὸν διάβολον

18 Δὲν ὑπάρχει ἕναγεγονὸς ὄχι microόνον εἰςτὸ Εὐαγγέλιον ἀλλὰοὔτε εἰς τὴν ἱστορίανὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρω-πίνου γένους τὸ ὁποῖοννὰ εἶναι microαρτυρηmicroένονκατὰ τρόπον τόσον δυ-νατόν τόσον ἀπρόσ -βλητον τόσον ἀναντίρ-ρητον ὅσον ἡ ἀνάστα-σις τοῦ Χριστοῦ Ἡ Ἐκ -κλησία θεmicroελιοῦται ἐπὶτοῦ γεγονότος τῆς ἀνα-στάσεως τοῦ Κυρίου

19 Μέχρι τῆς ἀνα-στάσεώς Του ὁ Κύριοςἐδίδασκε περὶ τῆς αἰωνί-ου ζωῆς ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ἔδειξεὅτι ὁ ἴδιος πρά-γmicroατιεἶναι ἡ αἰώνιος ζωήΜέχρι τῆς ἀναστάσεώς

Του ἐδίδασκε περὶ τῆς ἀναστάσεωςτῶν νεκρῶν ἀλλὰ microὲ τὴν ἀνάστα-σίν του ἔδειξε ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι πράγ-microατι ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν Μέ-χρι τῆς ἀναστάσεώς Του ἐδίδασκεὅτι ἡ πίστις εἰς Αὐτὸν microεταφέρει ἐκτοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ἀλλὰ microὲτὴν ἀνάστασίν Του ἔδειξε ὅτι ὁἼδιος ἐνίκησε τὸν θάνατον καὶ ἐξη-σφάλισε ἔτσι εἰς τοὺς ἀνθρώπουςτὴν microετάβασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἰςτὴν ζωήν

20 Χωρὶς τὴν ἀνάστασιν τοῦΘεανθρώπου δὲν microπορεῖ νὰ ἐξη-γηθῆ οὔτε τὸ κήρυγmicroα τῶν ἀπο-στόλων οὔτε τὸ microαρτύριον τῶνΜαρτύρων οὔτε ἡ ὁmicroολογία τῶνὁmicroολογητῶν οὔτε ἡ ἁγιότης τῶνἁγίων οὔτε ἡ ἀσκητικότης τῶνἀσκητῶν οὔτε τὰ θαύmicroατα τῶνθαυmicroατουργῶν οὔτε ἡ πίστις τῶνπιστευόντων οὔτε ἡ ἀγάπη τῶνἀγαπώντων οὔτε ἡ ἐλπὶς τῶνἐλπιζόντων οὔτε ἡ νηστεία τῶννηστευόντων οὔτε ἡ προσευχὴτῶν προσευχοmicroένων οὔτε ἡ πραό-της τῶν πράων οὔτε ἡ microετάνοιατῶν microετανοούντων οὔτε ἡ εὐ -σπλα χνία τῶν εὐσπλάχνων οὔ τεοἱαδήποτε χριστιανικὴ ἀρετὴ ἢἄσκησις

Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εἶχε ἀνα-στηθῆ ποιὸς θὰ microποροῦσε αὐτοὺςτοὺς φοβισmicroένους νὰ τοὺς συγκεν -τρώση νὰ τοὺς δώση τὸ θάρροςκαὶ τὴν δύναmicroιν καὶ τὴν σοφίανγιὰ νὰ microπορέσουν τόσο ἄφοβα καὶmicroὲ τόσην δύναmicroιν καὶ σοφίαν νὰκηρύττουν

Ἐννοεῖ τόν Ἅγιο Ἰουστῖνον Πό-ποβιτς

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝΕΚΛΕΚΤΑ ΔΩΡΑ

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῶν ἑορτῶντοῦ Πάσχα οἱ Ἐκδόσεις τοῦlaquoὈρθοδόξου Τύπουraquo σᾶςπροσ φέρουν ὅλα τὰ βιβλίατοῦ μακαριστοῦ ΚαθηγητοῦΠανεπιστημίου καὶ μοναχοῦ πΚωννου Καβαρνοῦ ἐκ δόσεώςμας στὴν τιμὴ προσφορᾶς τῶν30euro ἀπό 5270euro πού κοστί-ζουν Τὰ βιβλία ὁμιλοῦν διὰὈρθοδοξία καὶ Ἑλλάδα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Π ΚΑΒΑΡΝΟΥΚαθηγητοῦ Πανεπιστημίου ndash Μοναχοῦ

1 Ἑλλὰς καὶ Ὀρθοδοξία2 Παράδοσις καὶ συγχρονισμός3 Φιλοσοφικὰ Μελετήματα4 Τὰ ἑλληνικὰ Γράμματα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία5 Ἡ Μέλλουσα Ζωὴ κατὰ

τὴν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν6 Ἁφιέρωμα στὸ Μοναστήρι τῆς Εὐαγγελιστρίας

Πλωμαρίου τῆς Λέσβου7 Ὁδοὶ καὶ τρόποι πρὸς τὴν Ἁγιότητα8 Ἡ περὶ Παιδείας θεωρία Βενιαμὶν Λεσβίου9 Ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ καὶ

ἡ Ἐθελοκακία τῶν Ἁνθρώπων10 Τὸ Κάπνισμα καὶ ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός11 Νηστεία καὶ Ἐπιστήμη12 Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων εἰκόνων13 Μελέτη περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ14 Τὸ Ἅγιον Ὄρος15 Ὁ Φώτης Κόντογλου περὶ Βυζαντινῆς

Ἁγιογραφίας καὶ Μουσικῆς16 Ψυχωφελεῖς διδαχαὶ τοῦ Φώτη Κόντογλου

600250250250250

250

300300300

120500400300600300

300

Ὁ Σεβ Γλυφάδαςεἰς τὴν τελετὴν τοῦ Ἁγ

Φωτὸς εἰς τὰ ἹεροσόλυμαἩ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ὥρισε

τὸν Σεβ Γλυφάδας κ Παῦλον νὰἐκπροσωπήση τὴν Ἐκκλησίαν τῆςἙλλάδος εἰς τὴν Τελετὴν τοῦ ἉγίουΦωτός κατὰ τὸ Μεγάλον Σάββα-τον εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Σελὶς 6η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

μόνων) ἢ τέλος καὶ κοινότητεςποὺ χρησιμοποιοῦν τὴ θρησκευτι-κότητα ὡς προσωπεῖο (πχ ἐκκλη-σία τῆς Σαϋεντολογίας ἐκκλησίατῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ) Ἐπί-σης ὑπὸ τὸν ὅρο laquoἐκκλησίαraquo πολ -λὲς φορὲς ἐννοεῖται ὁ κλῆρος ἢ τὸσύνολο τῶν θεσμῶν ποὺ ἀνήκουνστὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή ἢ ἀκόμακαὶ οἱ ἴδιες οἱ ἀκολουθίες

Ὅμως στὴν ἀμιγῶς θεολογικὴγλώσσα στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιο-λογία μὲ τὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquo προσ- διορίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὸἴδιο τὸ Σῶμα τοῦ ΣαρκωθέντοςΘεοῦ Λόγου ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ Ἀκριβῶς τὴν ἴδια σημασία ἔχειἡ λέξη Ἐκκλησία ὅταν συνοδεύεταιἀπὸ τὸ ἐπίθετο Τοπική γιὰ νὰ προσ-διορίσει τὴν σὲ συγκεκριμένο τόποφανέρωση τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωσηἔχουμε τὴν πλήρη καὶ οὐσιαστικὴταύτιση τῆς Τοπικῆς μὲ τὴν Καθο-λικὴ Ἐκκλησία καὶ ὅτι ἰσχύει γιὰ τὸμέρος (τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία) ἰσχύεικαὶ γιὰ τὸ καθʼ ὅλον (laquoτὴν κατὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίανraquo) καὶ τὸἀντίστροφο

Συνεπῶς ὅταν χρησιμοποιεῖται ὁὅρος laquoἘκκλησίαraquo εἶναι ἀπαραίτητονὰ διευκρινίζουμε μὲ ποιὰ ἔννοιαΣὲ μία συζήτηση ὅπου προσεγγί-ζουμε γεγονότα ἀπὸ ἱστορικῆς νο-μικῆς κοινωνιολογικῆς κοκ πλευ -ρᾶς γίνεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ ἀνάλο-γη χρήση τοῦ ὅρου laquoἐκκλησίαraquoὅποτε ἀναφερόμαστε σὲ ἁπλῆ θρη-σκευτικὴ κοινότητα ἢ θρησκευτικὴσυνάθροιση ἡ ὁποία πόρρω ἀπέχειἀπὸ τὴν αὐστηρὴ θεολογική τηςἔννοια Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχου-με ἑκατοντάδες ἐκκλησίες ποὺ κα-λύπτουν ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆςθρησκευτικῆς ἔκφρασης καὶ ὀργά-νωσης σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο Σὲαὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι προ-φανὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα κρι-τήριο γιὰ τὸ χαρακτηρισμὸ μίαςκοινότητας ὡς ʻἐκκλησίαʼ ἀλλὰπροέχει ὁ αὐτοπροσδιορισμός τηςἡ κάθε κοινότητα ἢ ὁμάδα εἶναιʻἐκκλησίαʼ ἐπειδὴ ἔτσι θέλει καὶαὐτοχαρακτηρίζεται

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ὅμως εἶναι ἐν -τελῶς διαφορετικά ὅταν ἀνα-

φερόμαστε στὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquoἀπὸ θεολογικῆς πλευρᾶς ΣτὴνὈρθόδοξη Θεολογία ὁ ὅρος laquoἘκ -κλησίαraquo εἶναι αὐστηρὰ μονοσήμαν-τος Προσδιορίζεται ndashὅπως ἀνα-φέρθηκεndash ἀποκλειστικὰ καὶ μόνοτὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο ἔχειὡς κεφαλή Του τὸν ἴδιο τὸν Χρι-στό Τίποτα λιγότερο ἀλλὰ καὶ τί-ποτα περισσότερο Κάθε τί τὸ ὁποῖ -ο ἀνήκει σὲ αὐτὸ τὸ ΘεανθρώπινοΣῶμα εἶναι Ἐκκλησία ὅτι δὲν ἀνή-κει σὲ Αὐτό δὲν εἶναι ἘκκλησίαἈπὸ αὐτὴ τὴ βασικὴ καὶ θεμελιώδηθεολογικὴ ἀρχή ὅτι ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ δηλ ὁἴδιος ὁ Χριστός προέρχονται καὶ οἱβασικὲς ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας

bull Μία διότι δὲν νοεῖται τεμαχι -σμὸς ἢ διχασμὸς στὸ ἄχραντοΣῶμα τοῦ Χριστοῦ

bull Ἁγία διότι εἶναι ἡ ΠανάμωμοςΝύμφη τοῦ Λυτρωτοῦ τὴν ὁποία ὁἴδιος ὁ Κύριος παρέστησε laquoἑαυτῷἔνδοξον hellip μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων ἀλλʼ ἵνα ᾖἁγία καὶ ἄμωμοςraquo (Ἐφεσ εacute 27)Μάλιστα ἡ κάθαρση αὐτὴ ἔγινε μὲτὸ Ἄχραντο Δεσποτικό Του Αἷμα

bull Καθολική διότι ὄντας laquoὁ Χρι -στὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺςαἰῶναςraquo εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς ἐκ -φραστὴς τῆς καθολικῆς Ἀλήθειαςκαὶ ἡ προοπτική της ἐκτείνεται σὲὁλόκληρη τὴ δημιουργία καὶ

bull Ἀποστολική διότι εἶναι ὁ ἀπο-κλειστικὸς φορέας τῆς Ἀποστο-λικῆς Διδαχῆς καὶ τῆς ἈποστολικῆςΔιαδοχῆς τὶς ὁποῖες καὶ διασώζεικαὶ μεταδίδει μέσα στοὺς αἰῶνες

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω α) Εἶναι προφανὲς ὅτι ἀπὸ θεο-

λογικῆς ἀπόψεως ἡ ὕπαρξη πολ -λῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐντελῶς ἀ -δια νόητη ἐκτὸς ἐὰν ἀναφερόμα-στε στὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες τὶςκατὰ τόπους φανερώσεις τῆς ΜίαςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ

β) Δὲν νοεῖται στὴν Ἐκκλησία τὸὁποιοδήποτε ψεγάδι ἢ λάθος Αὐτὸσημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατέχει καὶκηρύττει τὴν πληρότητα τῆς Θ Ἀπο-καλύψεως τὴν παραδεδομένη Ἀπο-στολικὴ Διδαχή δηλ τὴν ἈλήθειαΕἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο τὸ παρα-μικρὸ λάθος σὲ θέματα πίστεως Τὰμέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀσφα λῶς καὶμπορεῖ νὰ σφάλλουν Ποτὲ ὅμως ἡἘκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ διατυπώσειὡς δόγμα πίστεως ὑποχρεωτικὸ γιὰτὴ σωτηρία τὸ ὁποῖο ἀργότερα νὰhellipἀνακαλέσει ὡς ἐ σφαλμένο Ἡ ὕπαρ-ξη λανθασμένης διδασκαλίαςἐσφαλμένου δόγματος ἀκυρώνειτὶς βασικὲς ἰδιότητές Της

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἁγίαndash ὡς laquoἔχουσα σπίλον ἢ ρυτίδαraquoψευδοδιδασκαλίας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Κα-θολικὴ ndash ὡς μὴ κατέχουσα τὸ πλή-ρωμα τῆς Ἀληθείας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἀπο-στολικὴ ndash διότι πλέον δὲν κατέχεικαὶ δὲν μεταδίδει τὴν ἀνόθευτηἈποστολικὴ Διδαχή ἀλλὰ ψευδοδι-δασκαλίες

γ) Ἡ Ἀποστολικὴ Διδαχή δηλ ἡπίστη καὶ διδασκαλία τῆς Ἐκκλη-σίας δὲν ἐπιδέχεται ἐκ μέρους τῶνπιστῶν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνησηὍποιος ἀνεξάρτητα μὲ τὸ βαθμὸποὺ ἔχει συνειδητὰ καὶ συστημα-τικὰ ἀρνεῖται τὸ ὁποιοδήποτε δόγ-μα πίστεως τῆς Ἐκκλησίας δὲνμπορεῖ νὰ παραμένει μέλος Της ἩἘκκλησία ἐκφράζεται ἀλαθήτωςστὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἩΣύνοδος ποὺ θὰ χαρακτηριστεῖἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὡςlaquoΟἰκουμενικὴraquo εἶναι ταυτόχρονασὲ θέματα πίστεως ἀλάθητη Εἶναιἐντελῶς ἀδιανόητη γιὰ ἕνα πιστὸ ἡἄρνηση τῶν δογματικῶν ἀποφάσε-ων μίας Οἰκουμενικῆς ΣυνόδουἊν συμβεῖ αὐτό ὁ πιστὸς αὐτὸςδὲν μπορεῖ νὰ παραμείνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας

δ) Ἡ ἀπόλυτη ἀναίρεση τῆς Ἐκ -

κλησίας εἶναι ἡ αἵρεση δηλ ἡ συν -ειδητὴ ἄρνηση τῆς καθολικότηταςτῆς Ἀληθείας Γι αὐτὸ Ἐκ κλησία καὶαἵρεση εἶναι δύο ἔννοιες ἀπολύτωςἀσυμβίβαστες Ἡ Ἐκ κλη σία ἐκφρά-ζει τὴν καθολικότητα Ἡ αἵρεσηεἶναι ἡ ἄρνησή της Ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ φῶς Ἡ αἵρεση τὸ σκοτάδιἩ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σω τηρία Ἡαἵρεση ἡ ἀπώλεια Ἡ Ἐκ κλησία εἶναιἡ θεοσέβεια Ἡ αἵ ρεση εἶναι ἀθεΐαἩ Ἐκκλησία εἶ ναι ἡ εὐθεῖα ὁδός Ἡαἵρεση ἡ laquoστρεβλότηςraquo Ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός Ἡ αἵρεσηὁ ἀντίχριστος Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡἈλήθεια τοῦ Χριστοῦ Ἡ αἵρεση ἡδαιμονικὴ πλάνη

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ τῶν Οἰκουμενι -κῶν Συνόδων χρησιμοποιοῦν

γιὰ τὴν αἵρεση πολὺ σκληρὲςἐκφράσεις γιὰ νὰ καταδειχθεῖ τὸπόσο φρικτὴ καὶ ἀπαίσια κατάστα-ση εἶναι Μεταξὺ ἄλλων χαρακτη-ρίζεται ὡς laquoφαυλότης φέρουσατὸν ὄλεθρονraquo laquoἐλεεινὴ πλάνηraquoστὴν ὁποία laquoκατεδέθησανraquo οἱ αἱρε-τικοί laquoμεμιασμένη κοινωνίαraquo laquoρί-

ζα πικρίαςraquo laquoμίασμα γέγονε τῇ κα-θολικῇ Ἐκκλησίᾳ ἡ τῶν χριστιανο-κατηγόρων αἵρεσιςraquo Ἐπίσης ἡαἵρεση laquoἐγκαταλείπουσαraquo ἀμέσωςἢ ἐμμέσως laquoτὸν Κύριον ἡμῶν Ἰη -σοῦν Χριστὸν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦraquoκαταντᾶ laquoκεκρυμμένη εἰδωλολα-τρίαraquo καὶ ἀθεΐα καὶ γιʼ αὐτὸ ὁ ἀκο-λουθῶν αὐτὴ laquoτοῦ χριστιανικοῦκαταλόγου ὡς ἀλλότριος ἐξωθεί-σθω καὶ ἐκπιπτέτωraquo

Μετὰ τὶς πιὸ πάνω ἁπλὲς καὶ ἀπὸὅλους ἀποδεκτὲς γενικὲς ἐκκλη-σιολογικὲς ἀρχές ἂς προσπαθή-σουμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ κεν-τρικὸ ἐρώτημα laquoΜποροῦμε ὡςὈρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ χαρακτη -ρίζουμε τὴν σημερινὴ ὑπὸ τὸν Πά-πα Ρώμης χριστιανικὴ κοινότηταὡς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (Ὁ ὅροςἘκκλησία δὲν χρησιμοποιεῖταισυμ βατικά ἀλλὰ μὲ τὴν ἀμιγῶς θε-ολογική του ἔννοια) Ἂν ἡ ἀπάντη-ση εἶναι θετική ὅτι πράγματι ἀνή-κει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦμαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαὅπως τὴν πρώτη χιλιετία πρὸ τοῦΣχίσματος ποιές οἱ ἀναπόφευκτεςἐκκλησιολογικὲς συνέπειες αὐτῆςτῆς παραδοχῆς

Νομίζω ὅτι ἂν ἀποδεχθοῦμετοὺς Λατίνους ὡς Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ τότε γιὰ νὰ ἔχουμε στοι-χειώδη ἐκκλησιολογικὴ συνέπειαεἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δε-χθοῦμε ὅτι

1)Τὸ σύνολο τῶν δογμάτων ποὺπρεσβεύουν εἶναι ἀληθές Κατὰσυνέπεια δὲν νοεῖται ἡ παραμικρὴἀμφισβήτηση τῆς παπικῆς διδα-σκαλίας καὶ πίστης οὔτε καὶ τῶνπαπικῶν δογμάτων περὶ πρωτείουκαὶ ἀλαθήτου Ὅποιος ἐμμένειστὴν ἄρνηση ἔστω καὶ ἑνὸς δόγμα-τος πίστεως ἀντιστρατεύεται τὴνἀποστολικὴ διδαχὴ καὶ καθίσταταιπαραχρῆμα αἱρετικὸς καὶ ἄξιοςἀναθέματος

2) Οἱ ὑπὸ τοῦ Παπισμοῦ καθορι-σθεῖσες μετὰ τὴν Ζ΄ ΟἰκουμενικὴΣύνοδο 14 laquoΟἰκουμενικὲςraquo Σύνο-δοι ἔχουν ἑρμηνεύσει ἀλαθήτωςτὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια ἀλαθήτωςἔχουν ἐκφράσει τὴν ἀποστολικὴ δι-δαχὴ καὶ οἱ δογματικοί τους ὅροισυνιστοῦν ὑποχρεωτικὰ γιὰ ὅλουςτοὺς Χριστιανοὺς δόγματα πίστε-ως ἄκρως ἀπαραίτητα γιὰ τὴ σωτη-ρία Συνεπῶς οἱ ἀποφάσεις τῶνlaquoΟἰκουμενικῶνraquo αὐτῶν Συνόδωνπρέπει νὰ γίνουν καὶ ἀπὸ μᾶς τοὺςὈρθοδόξους πλήρως ἀποδεκτέςΝὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι στὶς 14 πα-πικὲς laquoΟἰκουμενικὲςraquo Συνόδουςμεταξὺ ἄλλων ἐντάσσονται

α) Οἱ ἑνωτικὲς σύνοδοι τῆς Λυὼν(1274) καὶ τῆς Φερράρας-Φλωρεν-τίας (143839) Πρακτικὰ γιὰ μᾶςτοὺς Ὀρθοδόξους σημαίνει ὅτιὀφείλουμε νὰ τιμοῦμε ὡς Ἅγιο τὸνΠατριάρχη ΚωνσταντινουπόλεωςἸωάννη Βέκκο ποὺ συμμορφώθη-κε καὶ ἀγωνίστηκε νὰ ἐπιβάλλει τὴδογματικὴ ἀπόφαση τῆς Συνόδουτῆς Λυῶνος καὶ ὄχι τοὺς Ἁγιο-ρεῖτες Ὁσιομάρτυρες ποὺ ἀντι-στάθηκαν μέχρις αἵματος καὶ τὴνπολέμησαν Ὀφείλουμε νὰ τιμοῦμεὡς Ἁγίους τοὺς Ἰσίδωρο Κιέβουκαὶ Βησσαρίωνα Νικαίας ποὺ ἀπο-σκίρτησαν στὸν παπισμὸ γενόμενοιΚαρδινάλιοι ἀποδέχθηκαν καὶ συμ-μορφώθηκαν μὲ τὴ δογματικὴ ἀπό-φαση τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo Συνό-δου τῆς Φλωρεντίας καὶ ὄχι τὸνΜάρκο τὸν Εὐγενικὸ ποὺ ἀντιστά-θηκε καὶ τὴν πολέμησε μέχρι τέ-λους Εἶναι ἀπόδειξη τουλάχιστονἐκκλησιολογικῆς σχιζοφρένειας νὰθεωροῦμε τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλη-σία καὶ ταυτόχρονα νὰ τιμοῦμε ὡςἍγιο τὸν Μάρκο τὸν Εὐγενικό

β) Ἡ Αacute Βατικανὴ Σύνοδος(186970) ἡ ὁποία καθόρισε ὡςδόγματα πίστεως ὑποχρεωτικὰ γιὰτὴ σωτηρία i) τὸ πρωτεῖο τοῦ ἈπΠέτρου ἐπὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλωνii) τὸ πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ ΠάπαΡώμης ἐφʼ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας

καὶ iii) τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα ὅταναὐτὸς ἀποφαίνεται ex cathedraΤυχὸν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνηση τῶνδογμάτων αὐτῶν ἐπισύρει τὰ τέσ-σερα ldquoanathema sintrdquo (= ἀνάθεμαἔστω) τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo αὐτῆςΣυνόδου Χρήση τῶν ἀποφάσεωναὐτῶν ἔγινε μὲ τὴν καταδίκη τοῦσυγχρόνου μεγάλου ΡΚαθολικοῦΘεολόγου Hans Kung o ὁποῖοςἀρνήθηκε τὸ παπικὸ ἀλάθητο

3) Ἂν ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησίατοῦ Χριστοῦ τότε ndash ὢ τότεhellip ndashὅλοι οἱ μετὰ τὸ σχίσμα Ὀρθόδοξοιἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς οἱ Ἅγι-οι οἱ Πατέρες τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας εἶναιhellip βλάσφημοι Διό-τι εἶναι φρικτή φοβερὰ φρικτὴ βλα-σφημία νὰ χαρακτηρίζεται ἡ Ἐκκλη-σία δηλ ἡ ἄσπιλος Νύμφη τοῦ Χρι-στοῦ μας ὡς αἵρεση ὡς δαιμονικὴἐπινόηση Νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι σὲαὐτὴ τὴ φρικτὴ βλασφημία ἔχουνπεριπέσει ὅλοι ndashἀνεξαιρέτως ὅλοιndashοἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-σίας ποὺ ἔχουν ἀ σχο ληθεῖ μὲ τὶςπαπικὲς διδασκαλίες καὶ ὅλοι ὁμο-

φώνως ἔχουν ἀ ποφανθεῖ ὅτι ὁ Πα-πισμὸς εἶναι αἵ ρεση Μεταξὺ ἄλλωνΜ Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντι-νουπόλεως Ἅγ Γρηγόριος Πα-λαμᾶς Ἅγ Συμεὼν ἈρχιεπίσκοποςΘεσσαλονίκης Ἅγ Μάρκος Εὐγενι-κός Ἅγ Νικόδημος Ἁγιορείτης ἍγΚο σμᾶς ὁ Αἰτωλός Ἅγ Νεκτάριοςκἄ Μάλιστα ὁ Ἅγ Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς λέει τὰ ἑξῆς φοβερά laquoΕἰς τὴνἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένουςὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσειςτοῦ Ἀδάμ τοῦ Ἰούδα τοῦ Πάπαhellip τὸδόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πάπαεἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναί-ρεσιςhellip εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεωνμία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσίακατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦraquo

Εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νὰ ἀ -ποδέχομαι τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκ κλη-σία τοῦ Χριστοῦ καὶ ταυτόχρονα νὰτιμῶ τοὺς ἀνωτέρω ὡς Ἁγίους ποὺτὸν χαρακτήρισαν ὡς αἵ ρεση

4) Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὶς μετὰ τὸσχίσμα Τοπικὲς Συνόδους τῆς Ἀνα-τολῆς ποὺ καταδικάζουν τὶς αἱρε-τικὲς διδασκαλίες τοῦ ΠαπισμοῦΚαὶ αὐτὲς πρέπει νὰ καταδικαστοῦνὡςhellip βλάσφημες Μετα ξὺ ἄλλων

α) Σύνοδος 879 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (Ηacute Οἰκ Σύνοδος) αἱρε-τικὴ πλάνη ἡ προσθήκη τοῦ filioqueστὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

β) Σύνοδος 1170 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoβουλὴν κατεβάλοντοἵνα τελείως ἀποκόψωσι τελείῳ χω-ρισμῷ τὸν Πάπα καὶ πάντας τοὺςσὺν αὐτῷhellip οὔτε αὐτοὺς τελείῳἀναθεματισμῷ παρέδωσαν καθὼςκαὶ τὰς λοιπὰς αἱρέσειςhellip φήσαν-τες τὸ Ἀποστολικὸν ldquoαἱρετικὸνἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέ-ραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτιἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρ-τάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςrdquoraquo

γ) Σύνοδος 1450 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (τελευταία Σύνοδος στὸνἹ Ν Ἁγ Σοφίας) καταδίκη τῆςἑνωτικῆς Συνόδου Φερράρας-Φλω-ρεντίας καὶ τῶν αἱρετικῶν διδα-σκαλιῶν τῶν Λατίνων

δ) Σύνοδος 1722 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ ἀποδιώχνετε τὸ ψεῦ -δοςhellip νὰ ἀπέχετε μακριὰ ἀπὸ τὶςκαινοτομίες καὶ τοὺς νεωτερισμοὺςτῶν Λατίνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἄφησανκανένα δόγμα καὶ μυστήριο καὶ πα-ράδοση τῆς Ἐκκλησίας ποὺ νὰ μὴτὸ φθείρουν καὶ τὸ νοθεύσουνraquo

ε) Σύνοδος 1838 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ προφυλάξωμεν τὰγνή σια τέκνα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκ -κλησίας ἀπὸ τὰς βλασφημίας τοῦΠαπισμοῦhellip τὰ βάραθρα τῶν αἱρέ-σεων καὶ τοὺς ψυχοφθόρους κρη-μνοὺς τῆς παπικῆς πλάνης τωνhellipἵνα γνωρίσητε ὅσον τὸ διάφορονἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τῶν Κα-τόλικων ἵνα μὴ ἀπατᾶσθε ἀπὸ τοῦλοιποῦ ἀπὸ τὰ σοφίσματα καὶ καινο-φωνίας τῶν ψυχοφθόρων τούτωναἱρετικῶνhellip τῆς ματαιόφρονος καὶσατανικῆς τούτων αἱρέσεωςraquo

στ) Πατριάρχες Κωνσταντινου-πόλεως Ἀλεξανδρείας Ἀντιοχεί-ας Ἱεροσολύμων 1848 laquoἀπὸ αὐ -τὲς τὶς αἱρέσεις ποὺ διαδόθηκανσὲ μεγάλο μέρος τῆς οἰκουμένηςγιὰ τοὺς λόγους ποὺ γνωρίζει ὁΚύριος ἦταν κάποτε ὁ Ἀρειανι-σμός Σήμερα εἶναι καὶ ὁ Παπι-σμόςhellip (τὸ filioque) εἶναι αἵρεση καὶαὐτὴ ποὺ τὴν πιστεύουν αἱρετι-κοὶhellip γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ μία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἀκο-λουθώντας τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πα-τέρων ἀνατολικῶν καὶ δυτικῶνκήρυξε καὶ παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πατέ-ρων μας καὶ ἀποφαίνεται πάλι σή-μερα συνοδικῶςhellip ὅτι εἶναι αἵρεσηκαὶ οἱ ὀπαδοὶ του αἱρετικοὶ hellip Ἐπί-σης οἱ συνάξεις ποὺ συγκροτοῦν -ται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι αἱρετικὲς καὶκάθε κοινωνία πνευματικὴ τῶν Ὀρ -θοδόξων τέκνωνhellip μὲ αὐτοὺς εἶναιἀντικανονική ὅπως ὁρίζει ὁ ζacute κα-νόνας τῆς Γacute Οἰκ Συνόδουraquo

ζ) Σύνοδος 1895 ἐν Κωνσταντι-

νουπόλει laquoὑπάρχουν οὐσιώδειςδια φορὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ θεο-παράδοτα δόγματα τῆς πίστεώςμας καὶ στὸ θεοσύστατο κανονικὸπολίτευμα τῆς διοικήσεως τῶν Ἐκ -κλησιῶνhellip Ἡ Παπικὴ Ἐκκλησί αhellipὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ ἐπανέλθειστοὺς Κανόνες καὶ τοὺς ὅρους τῶνΟἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλὰ στὸτέλος τοῦ 19ου αἰ εὐρύνοντας τὸὑφιστάμενο χάσμα ἐπισήμως ἀνα-κήρυξε καὶ ἀλάθητοhellip Ἡ σημερινὴΡωμαϊκὴ εἶναι Ἐκκλησία τῶν και-νοτομιῶν τῆς νοθεύσεως τῶν συγ-γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς πα-ρερμηνείας τῆς Γραφῆς καὶ τῶνὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν ΣυνόδωνΓιʼ αὐτὸ εὐλόγως καὶ δικαίως ἀπο-κηρύχθηκε καὶ ἀποκηρύσσεται ἐφʼὅσον μένει στὴν πλάνη τηςraquo

Ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω ἁπλὲς σκέψειςεἶναι προφανὲς ὅτι ἂν ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀποδεχόμαστε τὴΡΚαθολικὴ Κοινότητα ὡς Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ (ἐν τῇ θεολογικῇἐννοίᾳ) ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε συ-νεπεῖς μὲ αὐτὴ τὴν ἐκκλησιολογίακαὶ νὰ τροποποιήσουμε ἀναλόγωςτὶς πεποιθήσεις καὶ τὶς ἐνέργειέςμας Εἰδάλλως παίζουμε ἐν οὐ παι-κτοῖς ἢ στὴν καλύτερη περίπτωσηκοροϊδεύουμε ἑαυτοὺς καὶ ἀλλή-λους ἐντός ἐκτὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ

Ἐνστάσειςα) Θὰ μποροῦσε ὅμως κάποιος

νὰ ἀντιλέξει ὁ παπισμὸς ἔχει πολλὰστοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητας (τὸμεγαλύτερο μέρος τῆς δογματικῆςκαὶ ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς ἱεραρ-χίας τῆς λατρείας κοκ) δὲν ἐπαρ-κοῦν αὐτὰ γιὰ νὰ τὸν θεωρήσουμεἘκκλησία μήπως θὰ μπορούσαμενὰ τὸν χαρακτηρίσουμε ὡς σχε-τικῶς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Ἀ -σφαλῶς ὄχι διότι δὲν ἀρκοῦν λίγαἢ πολλὰ ἢ τὰ περισσότερα στοιχεῖαἐκκλησιαστικότητας γιατί ἡ Ἐκ -κλησία ταυτίζεται μὲ τὴν πληρότη-τα καὶ καθολικότητα Ἡ παραμικρὴἔλλειψη ἀλήθειας τὴν ἀκυρώνει Ἡἐλαχίστη ὕπαρξη πλάνης τὴ νο-θεύει Ἄλλωστε ὁ θεόπνευστοςἀποστολικὸς λόγος εἶναι κατηγο-ρηματικός laquoὅστις ὅλον τὸν νόμοντηρήσῃ πταίσῃ δὲ ἐν ἑνὶ γέγονεπάντων ἔνοχοςraquo (Ἰακ βacute10)

β) Τί θὰ γίνουν τὰ ἑκατομμύριατῶν Καθολικῶν Θὰ καταδικα-σθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν κόλασηκαὶ θὰ σωθοῦν μόνο οἱ ὈρθόδοξοιΤὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δὲν φτάνειστοὺς ἀνθρώπους αὐτούς Στὸἐρώτημα αὐτὸ ὀφείλεται ἀναλυτι-κότερη ἀπάντηση

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία δὲν εἶναιἕνα ἰδεολογικὸ σύστημα ποὺ ἔχειἀπαντήσεις γιὰ ὁποιαδήποτε θεολο-γικὸ-φιλοσοφικὸ-ὑπαρξιακὸ ἐρώτη-μα Μπορεῖ νὰ ἀποφαίνεται μόνο γιὰτὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἔχει φανερώσειἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καὶ σὲὅποιο βαθμὸ Αὐτὴ τὰ ἔχει ἀποκαλύ-ψει Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα ὀφείλουμε νὰσιωποῦμε τιμώντας τὰ μυστήριαποὺ ὁ Θεὸς θέλησε νὰ κρατήσει γιὰτὸν Ἑαυτό Του Σὲ ἀντίθετη περί-πτωση ὁδηγούμαστε σὲ σχολαστι-κισμὸ ἢ καὶ σὲ βλασφημία θεωρών-τας τὸ ὅποιο ἰδεολόγημά μας διδα-σκαλία καὶ λόγο Θεοῦ Αὐτὸ βέβαιαδὲν ἀπαγορεύει τὴ δική μας συμ-βολὴ στὴν ἐμβάθυνση στὴν laquoἅπαξπαραδοθεῖσα πίστιν τοῖς ἁγίοιςraquo(Ἰουδ 4) ἢ τὴ δική μας ἀναζήτησηἀπαντήσεως στὶς προκλήσεις τοῦσύγχρονου κόσμου Ἀντιθέτως μά-λιστα αὐτὸ συνιστᾶ ἱερὴ διακονίαστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ μία προ-ϋπόθεση ἡ διακονία αὐτὴ νὰ ἑδρά-ζεται στὴν μέχρι τώρα ἐκκλησια-στικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση καὶ νὰγίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴ σημερινὴἐκκλησιαστικὴ συνείδηση Ἀπὸ τὸνκίνδυνο τῆς παρεκκλίσεως ἀπὸ τὴνlaquoἅπαξ παραδοθεῖσα πίστινraquo μᾶςπροφυλάσσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦὅταν ἐμεῖς ταπεινὰ τὴν ἐπιζητοῦμεκαὶ δεχόμαστε νὰ διατυπώσουμεὄχι τὶς δικές μας laquoἐξυπνάδεςraquo ἀλλὰὅτι ὁ Θεὸς διὰ τῶν Ἁγίων Του θέ-λησε νὰ μᾶς ἀποκαλύψειhellip Ἔτσιστὸ ἀνωτέρω ἐρώτημα νομίζω ὅτι ἡἀπάντηση εἶναι μία τὸ πῶς θὰ κρί-νει ὁ Θεὸς τοὺς Ὀρθοδόξους ἢτοὺς ἑτεροδόξους καὶ τοὺς ἀλλο-θρήσκους εἶναι δική Του εὐθύνη καὶδική Τουhellip μέριμνα Δὲν μᾶς ἔχειἀποκαλύψει τίποτα καὶ ὡς ἐκ τού-του δὲν δικαιούμαστε ὄχι μόνο νὰμιλᾶμε ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ σκεφτό-μαστε γιὰ λογαριασμό Του ἂν δὲνθέλουμε νὰ καταντήσουμε βλάσ -φημοι Εὔστοχα ἔχει ἐπισημανθεῖὅτι δὲν γνωρίζουμε ποιὸς ἄνθρω-πος σώζεται ἀλλὰ τὸ πῶς ὁ ἄνθρω-πος σώζεται (π Γ Μεταλληνός)Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἐγκαταλείψου-με ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ndashὅλουςτούς ἀνθρώπους ὁλόκληρο τὸν κό-σμο ndash στὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἄπειροἔλεός Του Εἶναι τυχαῖο ἆραγε ἕναἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θεολογικὰπνεύματα ὁ μεγάλος Ὠριγένηςἀναζητώντας καὶ ἀσχολούμενος μὲπαρόμοια θέματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ΘἈποκάλυψη σιωπᾶ ἔπεσε σὲ πλάνη

Ἂς προσέξουμε ὅμως κάτι ἀκό-μα Προτύπωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ ἦταν ὁ ἀρχαῖος Ἰσραήλποὺ ἦταν laquoὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦraquo Αὐτὸδὲ σήμαινε ὅμως ὅτι ἡ ἀγάπη τὸἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦπεριοριζόταν μόνο σὲ αὐτὸν καὶ ὄχιστὰ ἄλλα ἔθνη Τὸ προφητικὸ κή-ρυγμα εἶναι σαφέστατο μὲ χαρα-κτηριστικὴ περίπτωση τὴ σωτηρίατῆς Νινευή Τὸ ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦΘεοῦ σκέπασε τὴ Νινευῆ δὲ σημαί-νει ὅτι καὶ οἱ Νινευίτες ἐντάχθηκανστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὸν ἸσραήλΠαρόμοιο περιστατικὸ ἔχουμε καὶστὶς Πράξεις (κεφ 10) μὲ τὸν ἀλλο-εθνῆ Κορνήλιο στὸν ὁποῖο ἡ Θ Χά-ρις πλούσια χορηγήθηκε Αὐτὸὅμως δὲν ἀρκοῦσε Δὲν τὸν κατέ-στησε καὶ αὐτομάτως μέλος τῆςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τοῦ ΝέουἸσραήλ ἀλλὰ τὸν προετοίμασε γιὰνὰ βαπτισθεῖ καὶ ἔτσι νὰ γίνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας Συνεπῶς ἡ Χάριςτοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Ἀγάπη Του καὶ τὸἜλεός Του δὲν περιορίζονται ἀλ -λὰ ἐκτείνονται σὲ ὁλόκληρη τὴ δη-μιουργία ἡ ὁποία προσκαλεῖται νὰγίνει Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπο-δεχόμενη τὴν πληρότητα τῆς ἀπο-καλυφθείσης Ἀληθείας τὸν μονα-δικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ

ματώνεται στὴν Ἐκκλησία Ἔτσιστὴν Ἐκκλησία ἰσχύει πάντοτε ταυ-τότητα (ὁμοιομορφία) στὴν Πίστηκαὶ τὴ βαπτισματικὴ ἔνταξη σ᾽αὐτήν ldquoεἷς Κύριος μία πίστις ἓνβάπτισμαrdquo3

Τὸ ἐκκλησιολογικὸ αὐτὸ δόγματῆς Ἐκκλησίας σταθερῶς καὶ δια-χρονικῶς διακηρυσσόμενο πλήτ-τεται στὴ θεωρία καὶ τὴν πράξηἀπὸ τὴν παρέκκλιση καὶ καινοτομίατοῦ Οἰ κουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος στὸβαθμό ποὺ προωθεῖται συνειδη -τῶς καὶ ἐπιμόνως ἀποτελεῖ ἐκκλη-σιολογικὴ καὶ σωτηριολογικὴ αἵρε-ση

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ διδα-σκαλία καὶ δραστηριότητα γιὰ τὴνmdashκακῷ τῷ τρόπῳndash συγκολλητικὴκαὶ πλασματικὴ ἐξωτερικὴ ἕνωσητῶν Ὀρθοδόξων καὶ λοιπῶν ldquoχρι-στιανῶνrdquo ρωμαιοκαθολικῶν (πα-πικῶν) προτεσταντῶν καὶ μονοφυ-σιτῶνndashμονοθελητῶνmiddot ἀναπτύχθηκεστὸ πλαίσιο τῆς ldquoοἰκουμενικῆς κι-νήσεωςrdquo καί σὲ μεγάλο μέρος τουπερὶ τὸ ldquoΠαγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶνrdquo (ΠΣΕ) καὶ διασπᾶ τὴνἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν μέσων τοῦ20οῦ αἰῶνος ἑνιαία τῆς Ὀρθοδο-ξίας ἐκκλησιολογία τὴν περὶἘκκλησίας διδασκαλία

Βασικὲς ὀρθόδοξεςἐκκλησιολογικὲς ἀρχές Συνοψίζοντας βασικὲς παραμέ-

τρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς τῆςὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας κατα-θέτουμε τρεῖς βασικὲς ἀρχές της(α) τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρ -θοδόξου Ἐκκλησίας στὴ σωτηρίατοῦ ἀνθρώπου (β) τὴν τελειότητα(ldquoκαθολικότηταrdquo) τῆς δογματικῆςΠίστεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑνότη-τά της ἱστορικῶς καὶ γεωγραφικῶςκαὶ (γ) τὴν καθολικῶς ἀποδεκτὴ πε-ποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ συν -ειδητὴ εἰσαγωγὴ καὶ τῆς παρα-μικρῆς ldquoἑτεροδοξίαςrdquo (δο γματικῆςδιαφοροποιήσεως) ἀποτελεῖ αἵρε-ση ποὺ ἀποκλείει τὴ δυνατότητατῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας

Α Τὸ ἀξίωμα τῆς ἀρχαίας Ἐκ -κλησίας ldquoextra Ecclesiam nulla salusrdquo(ldquoἐκτὸς Ἐκκλησίας οὐδεμία σωτη-ρίαrdquo) ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺςἉγίους Κυπριανὸ Καρχηδόνος Βα-σίλειο τὸν Μέγα Φιρμιλιανὸ Και-σαρείας Κύριλλο Ἀλεξανδρείαςκἄ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδουςκαὶ ὅλη τὴ διαχρονικὴ συνείδησητῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ὅτι μόνοντὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ δόγματα τῆςΜιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀπο-στολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμποροῦν νὰ ὁδηγήσουν τὸν ἄν -θρωπο στὴν ἕνωση μὲ τὸν Χριστὸκαὶ τὴ σωτηρία Ἡ Ἐκκλησία μαςχαρακτηρίζεται ἀπὸ ἐσωτερικὴἑνότητα Πίστεως Λατρείας καὶ δι-οικήσεως καὶ τὴν ldquoἀποστολικὴ δια-δοχήrdquo δηλαδὴ τὴν ἱστορικὴ προ-έλευση ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησίατῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἑνότηταΠίστεως μὲ ἐκείνην Τὰ σχίσματα(οἱ λόγῳ διοικητικῶν διενέξεωνἀποχωρήσεις ἀπὸ τὴν Ἑκκλησία)καὶ οἱ αἱρέσεις ἀποκόπτουν ἀπὸτὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ σωτηρία

Β Ἡ ἑνότητα Πίστεως τῆςἘκκλησίας σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλη-σία ὡς Σῶμα Χριστοῦ μολονότιἐπιτρέπει ἐν μέρει στὶς τοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες τελετουρ-γική ἐθιμική γλωσσική μουσικὴκαὶ ἄλλη ποικιλομορφία ὅμως δὲνἐπιτρέπει καὶ τὴν ldquoδιαφορετικότη-ταrdquo τῶν δογμάτων τῆς Πίστεωςδιότι καθὼς ldquoὁ Χριστὸς οὐ μεμέρι-σταιrdquo4 ἔτσι καὶ στὴν Ἐκκλησία εἶναιldquoτοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἡκαρδία καὶ ἡ ψυχὴ μίαrdquo5

Γ Ἡ ἑτεροδοξίαndashαἵρεση ὡςεἰσαγωγὴ νεωτερισμῶν στὴ δο-γματικὴ πίστη ὁδηγεῖ στὴν ἀπώ-λεια διότι καταστρέφει τὴ θερα-πευτικὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύσημέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (θεολογίακαὶ ἄσκηση) καὶ διότι ὁ Θεὸς δὲνἐπευλογεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἑνώνε-ται μὲ αὐτό Κατὰ τὴ χαρακτηρι-στικὴ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννουτοῦ Δαμασκηνοῦ ldquoὅποιος δὲν πι-στεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοσητῆς Καθολικῆς (δηλ τῆς Ὀρθοδό-ξου) Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστοςrdquo6καθὼς δὲ διαπιστώνει ἡ Β´ Οἰκου-μενικὴ Σύνοδος στὸν ζ΄ ἱερὸ Κανό-να της μόνον ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπι-στρέφουν ἀπὸ τὴν αἵρεση ldquoπροστί-θενται στὴ μερίδα τῶν σῳζομέ-νωνrdquo Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παρά-δοση κανεὶς ἑτερόδοξος (ρωμαι-οκαθολικός προτεστάντης μονο-θελήτης κλπ) δὲν εἶναι οὔτε δύ-ναται νὰ ὀνομάζεται κυριολε-κτικῶς ldquoχριστιανόςrdquo οὔτε ἡ αἱρε-τικὴ κοινότητα ldquoἐκκλησίαrdquoἩ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸνόθευση τῆς ὀρθόδοξης

ἐκκλησιολογίας Ὁ Οἰκουμενισμός ἐκκινώντας

ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεωςτῶν ldquoχριστιανῶνrdquo σὲ πρακτικὰ θέ-ματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ἐξε-λίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆςσυγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲτὶς λοιπὲς ldquoὁμολογίεςrdquo χωρὶς τὴνἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνηςἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆςτῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ἀλλὰμέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημα-σίας (ldquoμινιμαλισμοῦrdquo) τῆς ἀποσιω-πήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ

δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμε-νες πλευρές Ἐκκινώντας στὶςἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ὅταν γιὰ πρώ-τη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι )ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδο-ξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα ldquoἘκκλη-σίεςrdquo (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920)ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦΟἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φο-βερῶν πτώσεων ὁδήγησε στα-διακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶνὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολό-γων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲτοὺς παπικούς (ldquoἄρση τῶν ἀναθε-μάτωνrdquo) τὸ 1965 (β) μερικὴ ἀπο-δοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βα-πτίσματος εὐχαριστίας καὶ ἱερω-σύνης (ldquoΚείμενον ΒΕΜrdquo Λίμα τοῦΠεροῦ 1982 (γ) διαπίστωση δῆθενχριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺςμονοφυσίτεςndashμονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση Chambeacutesy 1990) ndash ἡὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆςσυμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολο-γίας 15 αἰώνων Οἰκουμ Συν όδωνκαὶ πλήθους Ἁγίων Πατέρων (ε)διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχιαἵρεση ἀλλὰ ldquoἀδελφὴ Ἐκ κλησίαrdquoμὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Ba-lamand 1993) κἄ Χειρότερο ὅλωνεἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμε-νο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συν ελεύσεωςτοῦ ΠΣΕ στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε(Βραζιλία 2006)middot ἐκεῖ ἡ πλειονότηςτῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπωνἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολο-γοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεωςἐκεῖνες τῆς ldquoΜιᾶςrdquo (δηλ σὲ ἑνότη-τα πίστεως) καὶ τῆς ldquoΚαθολικῆςrdquoἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανέναμέλος τοῦ ΠΣΕ δὲν ἀποτελεῖ καθ᾽ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία (sect6)καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικι-λίας δογμάτων ἐν τὸς τῆς Ἐκκλη-σίας (sect5) Αὐτὸ εἶναι ποὺ λίγοἀργότερα οἱ οἰκουμενιστὲς ὀνόμα-σαν ldquoἑνότητα μέσα στὴ (δογμα-τικὴ) διαφορετικότηταrdquo ldquounity in di-versityrdquo ἕνα σύνθημα παρμένο ἀπὸτὰ βουδιστικὰ κινήματα τῆς NewAge δηλαδὴ μιὰ ldquoπεριεκτικότηταrdquo(ldquocomprehensivenessrdquo) ἀντίθετη μὲτὴν ἁγιοπατερικὴ ldquoἀποκλειστικότη-ταrdquo (ldquoexclusivenessrdquo)

Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κι-νήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰ -κουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δε-σμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτερο-δόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσιδια ψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡσυμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖστὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίαςmiddotἀν τιθέτως δέ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀπο-δοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων ἀπο-προσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοιὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ Οἰ -κουμενισμὸς προσέλαβε καὶ ldquoδια-θρησκειακὸrdquo χαρακτῆρα τονίζον-τας τὴν δῆθεν κοινὴ πίστη ὅ λωντῶν μονοθεϊστικῶν (καὶ λοι πῶν)θρησκειῶν στὸν ἴδιο Θεό κατὰ κα-τάφωρη ἀθέτηση τοῦ Εὐ αγγελίου(ldquoπᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲτὸν Πατέρα ἔχειrdquo7)

Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λει-τουργικές ἀκαδημαϊκὲςndashθεολο-γικὲς ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲςἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους κυ-ρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλατὰ ἐπίπεδα μὲ τοὺς μεικτοὺς γά-μους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένοσχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκου-μενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴνὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖαπροσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλεςθρησκεῖες ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲτὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθό-δοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα(ἀφοῦ δῆθεν ldquoὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ Θεὸ πιστεύουμεrdquo)

Δὲν ἀρνεῖται ὁ Οἰκουμενισμὸς ὅτιἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἀναλ-λοίωτη ἢ ἡ πιὸ παραδοσιακή ἡ πιόσυνεπής ἡ πιὸ λειτουργικῶς ὄμορ-φη καὶ κατανυκτική κοκ Μέμφεταιὅμως τὴν αὐτοσυνειδησία της ὅτιεἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας

Ὁ οἰκουμενιστικὸς σχετικισμόςτὸ ἀπόσταγμα τῶν οἰκουμενιστι -κῶν διδασκαλιῶν εἰσάγεται καὶἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμὲ ὅτι μπορεῖ αὐτὸ νὰ σημαίνει γιὰμιὰ ldquoὀρθόδοξηrdquo ζωή στὴν ὁποία ὁκαθεὶς θὰ δύναται κατὰ βούλησηνὰ εἰσάγει ἑτερόδοξα καὶ νὰ ἀφαι-ρεῖ ὀρθόδοξα στοιχεῖα γι᾽ αὐτὸ καὶἐπικρίθηκε αὐστηρῶς ἀπ᾽ ὅλουςτοὺς συγχρόνους Ἁγίους Γέρον-τες Ὅπως προειδοποίησε ὁ μακα-ριστὸς π Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπου-λος ἡ μεγάλη ἀντιndashαιρετικὴ ἰδιο-φυΐα τῆς ἐποχῆς μας πρόθεση τῆςΝέας Ἐποχῆς ldquoδὲν εἶναι νὰ ἀδει-άσουν οἱ ἐκκλησίες ἀλλά νὰ γεμί-σουν μὲ ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἔχουνἀλλοιωμένο φρόνημαrdquo

Στὸ σύνθημα τῆς Νέας Ἐποχῆςκαὶ Τάξεως Πραγμάτων ldquoἕνας Θε-ός πολλὲς θρησκεῖεςrdquo ὁ Οἰκουμε-νισμός καταφάσκει μὲ ἀνυπακοὴπρὸς τὴν Καινὴ Διαθήκη ldquoναίmiddot ἕναςΧριστός πολλὲς πίστεις πολλὰ βα-πτίσματαrdquo Ὑποσημειώσεις

1 Πρὸς Ἑβραίους 13 8 2 ΠρβλΠρὸς Ἐφεσίους 2 1516 3 Πρὸς Ἐφε-σίους 4 5 4 Πρβλ Α´ Πρὸς Κορινθί-ους 1 13 5 Πράξεις 4 32 6 ἉγίουἸωάννου Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσιςἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως 410 (83) PG 94 1128A 7 Α´ Ἰωάννου 223raquo

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥhellip ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣhellipΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

μικῶν δικαιωμάτων ἐνῶ ἡ συγγνώ-μη κινδυνεύει νά θεωρηθεῖ ἀδυνα-μία Ἡ λήθη τοῦ μίσους ἐννοεῖταισάν προδοσία καί ἡ ἀγάπη καί τά φι-λάνθρωπα αἰσθήματα ἀποτελοῦνχαρακτηριστικό μόνο τῶν ἁπλοϊ -κῶν ἀνθρώπων

Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά μοιά -ζουν σάν ἕνα βαρύ ἀσήκωτο λιθάριπού μᾶς κρατάει στό μνῆμα μας σάννεκρούς χωρίς νά μποροῦμε ν ἀνα-πνέουμε ἐλεύθερα χωρίς νά χαιρό-μαστε τή ζωή χωρίς νά ἐπικοινω-νοῦμε μέ τόν ἀδελφό μας χωρίς νάεἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας

Ὅμως ἀδελφοί μου καί παιδιάμου laquoμή φοβεῖσθεraquo Ὁ Κύριός μαςἔδιωξε τόν ἐχθρό τῆς Πατρίδαςμας τότε καί τήν ἐλευθέρωσε χα-ρίζοντας τή δόξα τή χαρά καί τήνεὐτυχία στούς προπάτορές μαςἘκεῖνος μία νύχτα σάν τήν ἀποψι-νή μέ τόν ἄγγελό του ἔσπρωξε τόνλίθο τοῦ μνήματός του πού ἦτανlaquoΜέγας σφόδραraquo καί laquoἀνέστη ἐκτοῦ τάφου αὐτεξουσίωςraquoἘκεῖνοςἔδειξε τήν παντοδυναμία του καίχάρισε στόν ἄνθρωπο laquoζωήν αἰώ -νιονraquoἘκεῖνος ἔδιωξε τόν πόνο καίπρόσφερε τή χαρά λέγοντας στίςΜυροφόρες τό laquoΧαίρετεraquo Ἔδιωξετήν ἀπελπισία καί ἀναπτέρωσε τήνἐλπίδα γιά laquoἀπαρχή ἄλλης βιο -τῆςraquoἜδιωξε τό σκοτάδι πού πυ-κνό ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό μυστήριοτοῦ θανάτου καί φώτισε μέ τή λαμ-προφόρο Ἀνάστασή Του τήν καρ-διά μας καί τή σκέψη μας ὥστε νάγνωρίζουμε ὅτι laquoἐκ θανάτου πρόςζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόνἡμᾶς διεβίβασενraquo γιʼαὐτό καί laquoμη-δείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέ-ρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θά-νατοςraquoἜφερε τή συμφιλίωσηἀφοῦ laquoσυγγνώμη ἐκ τοῦ τάφουἀνέτειλεraquo καί ἔκανε τούς ἀνθρώ-πους νά ψάλλουν ὅλοι τό laquoΧριστόςἈνέστηraquo νά ἀναφωνοῦν τό laquoἀλη -θῶς Ἀνέστηraquo καί νά στέκονται ὅλοιμαζί γύρω ἀπό τόν ζωηφόρο τάφοΤου καταργώντας ὅλες τίς ἀπο-στάσεις γεωγραφικές χρονικέςψυχικές πολιτικές οἰκονομικές καίκοινωνικές

Γιʼαὐτό ἄς φωνάξουμε μέ τήνψυχή μας laquoσήμερον σωτηρία τῷκόσμῳ γέγονεraquo γιατί ὁ Χριστόςεἶναι laquoἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασιςἡμῶνraquo Σήμερα laquoτά κάτω τοῖς ἄνωσυνεορτάζουν καί τά ἄνω τοῖς κά-τω συνομιλοῦνraquo ἀφοῦ laquoἈνέστηΧριστός καί χαίρουσιν ἌγγελοιraquoΣήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ συμ-φιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωποκαί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους

ἀφοῦ πλούσιοι καί φτωχοί συνανα-στρέφονται ἀνεπιφύλακτα σύμφω-να μέ τήν προτροπή τοῦ ἹεροῦΧρυσοστόμου laquoπλούσιοι καί πένη-τες μετ΄ ἀλλήλων χορεύσατεraquo

ldquoἌς ὑποχωρήσει ὁ ἄρρωστοςὀρθολογισμός πού μᾶς ζημιώνειμπροστά στό θαῦμα πού μᾶς ἐξυ-ψώνει Ἄς παραμερίσει ἡ θεωρίαμπροστά στό βίωμα Εἶναι ἀνάγκηοἱ χριστιανοί στό ὄνομα νά γίνουμεχριστιανοί στήν πράξη καί ἀπό τυ-πικά μέλη μιᾶς θρησκευτικῆς κοι-νότητας νά γίνουμε οὐσιαστικά μέ-λη τοῦ Χριστοῦ

Ἐπικαλοῦμαι γιά ὅλους σας τόνθεῖο φωτισμό πού πήγασε ἀπό τόνζωηφόρο Τάφο τοῦ Κυρίου μαςΕὔχομαι στόν καθένα χωριστά καίσʼ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυ-ρίου μας παντοτινή στή ζωή σαςγιά νά ἔχετε δύναμη χαρά εὐτυχίακαί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Τουστήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κλη-ρονομικά δικαιώματα πού πρέπεινά διεκδικήσουμε μέ ἀγῶνα συν -εχῆ καί ἰσόβιο

Θερμὸς εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Κύριε ΔιευθυντάΧαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε

Στὸ ἄρθρο μου laquoΕἰς μνημόσυνοναἰώνιον Ἀρχιμ π Μάρκου Μανώ-ληraquo ποὺ δημοσιεύθηκε στὸνlaquoΟΤraquo (30312) στὴν 5η σελίδα πα-ρακαλῶ πολὺ νὰ διορθωθεῖ ndash ἀντι-κατασταθεῖ σχετικὰ μὲ τὴν βρά-βευση τῆς ΠΕΦΙΠ ἀπὸ τὴν Ἀκα-δημία Ἀθηνῶν ὡς ἑξῆς laquoτοῦ Ἰωάν-νου Καρμίρη (εἶναι τὸ ὀρθὸν καὶ ὄχιτοῦ Κωννου Μουρατίδου) Ἀκαδη-μαϊκοῦ Καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆςκαὶ Ἠθικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἔχωκλείσει συνάντηση Ἐκεῖ εὑρίσκετοκαὶ ὁ Ἰωάννης ΘεοδωρακόπουλοςΓενικὸς Γραμματέας τῆς Ἀκαδη-μίας Ἀθηνῶν Ἔκαμε τὴ σύσταση ὁπατὴρ Μᾶρκος λέγοντας ποιὸςεἶμαι καὶ τὰ σχετικὰ καλά καὶ εἶπεmiddotὁ κ Ἀντωνίου σᾶς ἔφερε τὸ φάκε-λο γιὰ τὸν Σύλλογο τῶν Φίλων τῶνΠολυτέκνων Ἔλαβε τὸ φάκελοτῆς ΠΕΦΙΠ στὰ χέρια του ὁ Κα-θηγητὴς Καρμίρης γύρισε γρήγο-ρα τὰ πολλὰ χαρτιά τὰ ὁποῖα πρό-

σεχε καὶ ὁ Γενικὸς ΓραμματέαςἸωάννης Θεοδωρακόπουλος καὶεἶπε Πάτερ Μᾶρκο εἶναι πολὺκαλὰ συγκροτημένος ὁ φάκελοςκαὶ διαπιστώνω αὐτά ποὺ μοῦ εἴχα-τε εἰπεῖ Βλέποντες καὶ οἱ δύο Ἀκα-δημαϊκοὶ τὸν ὀγκώδη φάκελο τῆςΠΕΦΙΠ καὶ μάλιστα τὶς πολλὲςοἰκογενειακὲς φωτογραφίες τῶνὑπερπολυτέκνων ἐδάκρυσαν καὶἔλεγαν Ἐμεῖς δὲν κάνουμε τίποτεὉ π Μᾶρκος ἀπήντησε Ὁ Πρό-εδρος κ Ἀντωνίου διευθύνει σπου-δαία Τράπεζα τὴν Τράπεζα Ἐπεν-δύσεων καὶ εἶναι πολὺ ἔμπειροςΕὐχαριστήσαμε ἀμφοτέρους τοὺςἈκαδημαϊκοὺς Καθηγητὰς καὶ ἐφύ-γαμε Εἶχα διαπιστώσει πόση καλὴπροεργασία εἶχε κάμνει ὁ ἅγιος Γέ-ροντας Μᾶρκος χωρὶς νὰ μοῦ εἶχεεἰπεῖ τίποτεraquo

Τὰ πιὸ ἐπάνω εἶναι γιὰ ἀποκατά-σταση τῆς πλήρους μνήμης μουστὰ γεγονότα Εὐχαριστῶ πολύ

Μὲ ἀγάπη ΧριστοῦἈντ Ε Ἀντωνίου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Μὲ τὴν συμπλήρωσιν ἐννέαἡμερῶν ἀπὸ τὴν κοίμησιν τοῦ Κα-θηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦὉσίου Δαυΐδ Γέροντος ΚυρίλλουΓεραντώνη χάριτι Θεοῦ καὶ ψήφοιςτῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆςμετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν ἐξελέγηνέος Ἡγούμενος ὁ Ἀρχιμανδρίτης πΓαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης ὁ ὁποῖοςἦτο Γραμματεὺς τῆς Ἱ Μονῆς Εἰςτὴν θείαν Λειτουργίαν κατὰ τὴνδιάρκειαν τῆς ὁποίας ἐμνημονεύθηἰδιαίτερως ὁ μακαριστὸς Γέρονταςἐχοροστάτησε καὶ ἐκήρυξε τὸνθεῖον Λόγον ὁ Σεβ ΜητροπολίτηςΧαλκίδος κ Χρυσόστομος Ἀμέσωςμετὰ τὴν ἐκλογὴν τοῦ νέου Ἡγου-μένου διεξήχθησαν ἐκλογαὶ ὑπὸ τῆςἈδελφότητος καὶ ἐξελέγησαν Ἡ -γουμενοσύμβουλοι ὁ Ἱερομόναχοςπ Ἄνθιμος καὶ ὁ Μοναχὸς Νικόδη-μος Ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Ἡγου-μένου θὰ γίνη προσεχῶς Συμφώνωςπρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μη-τροπόλεως Χαλκίδος

laquoὉ νέος Ἡγούμενος π Γαβριὴλ(κατὰ κόσμον Γεώργιος Ἐμμα-νουηλίδης) ἐγεννήθη ἀπὸ εὐσεβεῖςγονεῖς στὴν Βέροια τὸ 1959 ὅπουκαὶ περάτωσε τὶς ἐγκύκλιες σπου-δές του Εἰσήχθη κατόπιν Πανελ-ληνίων ἐξετάσεων στὸ Τμῆμα Δη-μοσίου Δικαίου καὶ Πολιτικῶν Ἐπι-στημῶν τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦΠανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπ᾽ ὅπουἀποφοίτησε τὸ 1978 καὶ τὸ 1981ἀπὸ τὸ Νομικὸ Τμῆμα τῆς αὐτῆςΣχολῆς ἐνῶ τὸ 2008 ἀπὸ τὸ τμῆμαΘεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἄσκη-σε ἐνεργὸ Δικηγορία στὴν Ἀθήναστὴ δεκαετία τοῦ 1980 ὑπηρέτησεμάλιστα καὶ ὡς νομικὸς σύμβουλοςστὴν Τράπεζα Πίστεως Στὴν ἹερὰΜονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ προσῆλθεστὶς 15 Ἰουλίου 1990 ἐγκαταλεί-ψας τὴν δικηγορία καὶ ἔλαβε τὴνεὐχὴ τῆς ρασοφορίας στὶς 23 Ἀπρι-λίου 1991 ἀπὸ τὸν τότε Ἡγούμενομακαριστὸ Ὅσιο Γέροντα Ἰάκωβο

(Τσαλίκη) λαβὼν τὸ ὄνομα Γα-βριήλ Τὸ σχῆμα τοῦ μοναχοῦ ἔλα-βε στὶς 24 Μαρτίου 1993 ἀπὸ τὸνμακαριστὸ Γέροντα Κύριλλο Γε-ραντώνη Διάκονος χειροτονήθηκετὴν 1 Νοεμβρίου 2006 καὶ Πρεσβύ-τερος στὶς 6 Αὐγούστου 2007 ἐνῶἔλαβε καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμαν-δρίτου τὴν 1 Νοεμβρίου 2008 ὑπὸτῶν σεπτῶν χειρῶν τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κΧρυσοστόμου

Εὐχόμεθα ὁ νέος Ἡγούμενος πΓαβριήλ μαθητεύσας πλησίον τῶνμακαριστῶν Γερόντων ἸακώβουΤσα λίκη καὶ Κυρίλλου Γεραντώνητὸν ὁποῖον μάλιστα μὲ πνεῦμα ἀλη-θοῦς αὐτοθυσίας καὶ γνήσιας υἱϊκῆςἀγάπης ὑπηρέτησε ἰδιαιτέρως στὸδιάστημα τῆς ἀσθενείας του σὲ συ-ν εργασία μὲ τοὺς ἐκλεγέντας Ἡ -γουμενοσυμβούλους π Ἄνθιμο καὶπ Νικόδημο ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺςπατέρες τῆς ἀκμάζουσας Ἀδελφό-τητος τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ νὰ ἀγωνι-στεῖ γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ ἀλη-θοῦς μοναχικοῦ ἤθους καὶ τὴν συν -έχιση τῆς παντοειδοῦς προσφορᾶςτῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γέροντοςστὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦraquo

Νέος Ἡγούμενος εἰς τὴν ἹεράνΜονὴν Ὁσίου Δαυῒδ Εὐβοίας

Διευκρίνισις εἰς δημοσιευθέν ἄρθρον

ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑhellip

Συμπαράστασιςεἰς τοὺς Ὀρθοδόξους

ΜολδαβούςΔιαλέξεις μὲ θέμα laquoΕὐρωπαϊκὴ

ἐκκοσμίκευση καὶ ἀντίσταση τῶνὈρθοδόξωνraquo ἐπραγματοποίησανκατὰ τὴν 2αν καὶ 3ην Ἀπριλίου εἰςτὴν Μολδαβίαν ὁ π Γεώργιος Με-ταλληνὸς καὶ ὁ κ Δημ Τσελεγγί-δης Τὴν 2αν Ἀπριλίου συνεζήτη-σαν μὲ τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΜολδαβίας τὴν κατάστασιν τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὴνΜολδαβίαν εἰς τὸ πλαίσιον τῶν νέ-ων τάσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώ-σεως Ἀνεφέρθησαν εἰς τὴν διδα-σκαλίαν τοῦ μαθήματος τῶν Θρη-σκευτικῶν καὶ ἔγιναν ἐπισημάνσειςδιὰ κάποια κοινωνικὰ προβλήματατὰ ὁποῖα πολλαπλασιάζονται καὶεἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν κοινωνικὴνἠθικήν

Πλέον συγκεκριμένως συνεζη-τήθη τὸ σχέδιον νόμου κατὰ τῶνδιακρίσεων τὸ ὁποῖον ἐπεβλήθηἀπὸ τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶτὰς ἀνησυχίας τὰς ὁποίας ἐξέφρα-σεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰςτὴν Μολδαβίαν

L

Οἱ ΝέοιΤρεῖς

ἹεράρχαιΦώτιο

ὁ ΜέγαςΓρηγόριοςὁ Παλαμᾶς

καίΜᾶρ κος ὁΕὐγενικός(Ἱ Μ Παρα-

κλήτου)

L

Τὸ ξεσκέπασμα τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων᾿Αρχιμ ΧΑΡ Δ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

laquolaquoΟΟ ΟΟΙΙΚΚΟΟΥΥΜΜΕΕΝΝΙΙΣΣΜΜΟΟΣΣ ΧΧΩΩΡΡΙΙΣΣ ΜΜΑΑΣΣΚΚΑΑraquoraquo(῎Εκδοσις ἐπηυξημένη)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquo῞Ενα βιβλίον ποὺ πρέπει νὰ τὸ διαβάσουν ὅλοι οἱ

᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες καὶ νὰ μάθουν ὅλην τὴν ἀλήθειαΤιμή 8 εὐρώ

Βιβλιοπωλεῖον laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquoΚάνιγγος 10 α´ ὄρ 106 77 ᾿Αθῆναι

Τηλ 210ndash38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210ndash3828518

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 7η

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΣΕΒ ΠΕΡΓΑΜΟΥσεις τοῦ Σεβ Μητροπολίτου Περ-γάμου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα ὡς εἶναιἡ βαπτισματικὴ θεολογία ἡ θεωρίατῶν κλάδων τῶν ἀδελφῶν laquoἘκκλη-σιῶνraquo καὶ τῶν δύο πνευμόνων τῆςἘκκλησίας ἡ εὐχαριστιακὴ ἐκκλη-σιολογία καὶ εἰς τὸ βάθος τὸ Πρω-τεῖον κλπ Οἱ καταθέτοντες τὴνlaquoκαταγγελίαν ndash ψήφισμαraquo ἐνώπιοντῆς Ἱερᾶς Συνόδου ζητοῦν ἀπὸ τὸνΠρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρ -χιεπίσκοπον Ἀθηνῶν νὰ ἀσχοληθῆἐνδελεχῶς μὲ τήν laquoφθορά ποὺ ὑφί-στανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδοξίαἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέσεις ποὺδιασπείρει ὁ Μητροπολίτης Περγά-μου κ Ἰωάννης Ζηζιούλαςraquo Ὑπο-γραμμίζεται ὅτι ἡ laquoκαταγγελίαndash ψή-φισμα ἀπεστάλη πρὸς ὅλους τοὺςΣεβ Μητροπολίτας τὴν Ἱ Σύνοδοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶτὰς θεολογικὰς Σχολάς

Ὁλόκληροςἡ καταγγελία ndash ψήφισμα

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς laquoκαταγ-γελίας ndash ψηφίσματοςraquo ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου κ ἸΖηζούλια ἔχει ὡς ἑξῆςΠρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδοντῆς Ἐκκλησίας τῆς ἙλλάδοςἸ Γενναδίου 14 ΑΘΗΝΑΚοινοποίηση Σεβτους Μητροπολί-τες Ἱ Σύνοδο Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου Θεολογικές Σχολέςἐκκλησιαστικὸ ΤύποΘΕΜΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ γιὰ τὶς αἱρε-τικὲς θέσεις τοῦ Μητροπ Περγά-μου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα Διευθυν-τοῦ τοῦ Γραφείου τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείου στὴν ἈθήναΜακαριώτατε Σεβασμιώτατοι

Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μαςπολλὰ εἶναι τὰ θέματα ποὺ ἀπα-σχολοῦν ὅλους μας ἰδιαίτερα δὲἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς ταγοὺς καὶτὰ ὁποῖα ζητοῦν ἐπειγόντως λύ-σεις Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ θίξουμε μὲτὸ κείμενο αὐτό ποὺ γιὰ τοὺς πολ-λοὺς στὴν παροῦσα συγκυρία θὰἐχαρακτηρίζετο ὡς δευτερεῦονστὴν αὐτοσυνειδησία ὅμως κάθεπιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας εἶναισημαντικότατο ἀφοῦ ἅπτεται τῆςΠίστεως Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβληματῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ καὶ τῶν ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆςἘκκλησίας μας διακινητῶν του

Γνωρίζουμε ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶνἹεραρχῶν τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας ἀντιτίθενται σʼ αὐτὴ τὴν αἵρε-ση τῆς ἐποχῆς μας ὡς ἔχουνκαθῆκον Ἐν τούτοις ὁ Οἰκουμε-νισμὸς ἐξαπλοῦται ραγδαίως καὶοὔτε κατονομάζονται ὅσοι τὸν προ-ωθοῦν ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱπιστοὶ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουνοὔτε ἐμποδίζονται ὅσοι διακινοῦνοἰκουμενίζουσες ἰδέες ἀπὸ τὸ νὰκατέχουν θέσεις κλειδιὰ στὸνἐκκλησιαστικὸ χῶρο

Μία τέτοια περίπτωση θέλουμενὰ καταγγείλουμε μὲ τὸ παρὸν κεί-μενο μὲ ἀφορμὴ Διεθνὲς Θεολο-γικὸ Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκεἀπὸ 28-30 Ὀκτωβρίου 2011 πρὸςτιμὴν τοῦ διδάσκοντος αἱρετικὲςἰδέες μητροπολίτου Περγάμου κἸωάννη Ζηζιούλα (ἐκπροσώπου τοῦΦαναρίου στὴν Ἑλλάδα) Τὸ Συνέ-δριο πραγματοποιήθηκε ndashὑπὸ τὶςεὐλογίες τοῦ τοπικοῦ μητροπολί-τηndash στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου φωλιά ὅπου ἐκ -κολάπτεται τὸ αὐγὸ τοῦ φαρμακε-ροῦ φιδιοῦ ποὺ εἶναι ὁ Οἰκουμενι-σμός καὶ ὅπου διδάσκεται ἡ κα-ταγγελθεῖσα ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτά-του Μητροπολίτου Γλυφάδας κΠαύλου μετα-πατερικὴ θεολογία1

Παρατηροῦμε λοιπόν ὅτι ἐνῶ ἡπλειονότης τῶν Ἐπισκόπων κατα-δικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολο-γία στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου συνέβη τὸ ἑξῆςτραγελαφικό ἀντὶ νὰ ἐλεχθεῖ ὁΠερ γάμου γιὰ τὶς κακόδοξες θέ-σεις του ἐβραβεύθη ἀπὸ τοὺς δι -οργανωτὲς τοῦ Συνεδρίου καὶ τὸνΔημητριάδος κ Ἰγνάτιο παρόλοποὺ εἶναι γνωστὲς οἱ αἱρετίζουσεςθέσεις ποὺ ὑποστηρίζει καὶ διακι-νεῖ ὁ κ Ζηζιούλας ὡς ὁ θεωρητικὸςτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετὰ τοῦΒατικανοῦ γιὰ τὴν περαιτέρω προ-ώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὅμως κατὰ τὸν καθηγητὴ Δο-γματικῆς κ Μέγα Φαράντο laquoτὸὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεο-λογεῖν διὰ τὸν κ Ζηζιούλα εἶναι ἡλογική εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημο-νικὴ λογικήraquo καὶ ὄχι ἡ ὈρθόδοξηΠατερικὴ Παράδοση laquoὉ κ Ζηζιού-λας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργά-ζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας ὅπωςΘ Ἀποκάλυψις Ἁγ Γραφή Ἱ Πα-ράδοσις ἀποφάσεις τῶν ΟἰκουμΣυνόδων αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίαςπίστις κλπraquo Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖαὐτὲς τὶς ἔννοιες laquoοὐδένα σχε-δόν ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολο-γικόν του στοχασμόνraquo καταλήγει ὁΦαράντος Δηλ ὁ Περγάμου θεο-λογώντας ἐπαναλαμβάνει σὲ ἄλλησυχνότητα τὴν θεολογικὴ μέθοδοτοῦ Βαρλαάμ ποὺ ὡς γνωστὸν πο-λέμησε ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁ Πα-λαμᾶς διʼ αὐτῆς δὲ ναρκοθετεῖταικαὶ διαβρώνεται ἡ ὀρθόδοξη Πίστη

Ἐδῶ παρουσιάζουμε συγκεν-τρωτικὰ κακόδοξες θέσεις τοῦ μη-τροπ Περγάμου κ Ἰω Ζηζιούλαἐλπίζοντας ὅτι ἡ ἐπισήμανσή τουςθὰ εὐαισθητοποιήσει τὰ μέλη τῆς ἹΣυνόδου ὥστε νὰ ἐπιληφθοῦν τοῦθέματος καὶ νὰ πράξουν ὅτι ἡἘκκλησία ἀείποτε ἔπραττε ὅταντὴν ἀκεραιότητα τοῦ ποιμνίου ἐπι-βουλεύοντο οἱ ἑκάστοτε αἱρετικοί

1 ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΞεκινᾶμε μὲ τὴν ἐξέταση μιᾶς

θέσεως ndashθεμελιακῆς ἀξίας γιὰτοὺς οἰκουμενιστέςndash τὴ γνωστὴlaquoΒαπτισματικὴ Θεολογίαraquo ποὺ γιὰτὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖαἵρεση καὶ τῆς ὁποίας διδάσκαλοςεἶναι καὶ ὁ μητροπ Περγάμου

Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἀνατρέπει ὁλο-

τελῶς τὴν θεμελιακὴ διδασκαλίατῆς Ἐκκλησίας πὼς ὑπάρχει μόνοΜία Ἐκκλησία laquoεἷς Κύριος μία πί-στις ἓν βάπτισμαraquo (Ἐφ 4 5) Κατὰτὸν κ Ζηζιούλα καὶ τὴν laquoΒαπτισμα-τικὴ Θεολογίαraquo καὶ τὸ ἐκτὸςἘκκλησίας βάπτισμα εἶναι ἔγκυροἂν καὶ τελεῖται ἀπὸ αἱρετικό Μόνηπροϋπόθεση ποὺ θέτουν οἱ οἰκου-μενιστές εἶναι τὸ Βάπτισμα νὰ τε-λεῖται στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριά-δος Γράφει σχετικὰ ὁ ΠεργάμουlaquoΤὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅρι -ον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Τὸ Βάπτι-σμα Ὀρθόδοξον ἢ μή ὁριοθετεῖτὴν Ἐκκλησίαν ἡ ὁποία περιλαμβά-νει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδό-ξους Ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑ -πάρ χει Ἐκκλησίαraquo Ἀντιθέτως laquoἐν -τός τοῦ βαπτίσματος ἔστω καὶ ἂνὑπάρχη μία διάσπασις μία διαίρε-σις ἕνα σχίσμα δυνάμεθα νὰ ὁμι -λῶμεν διὰ Ἐκκλησίανraquo

Ἄρα μέσα στὰ βαπτισματικὰὅρια ποὺ θέτει ὁ κ Ζηζιούλας στοι-βάζονται Ὀρθοδόξοι καὶ αἱρετικοίπολλὰ βαπτίσματα καὶ πολλὲς αἱρε-τικὲς ldquoἐκκλησίεςrdquo Καὶ βέβαια διʼαὐτῆς τῆς θεωρίας παραβαίνονταικατάφορα πολλοὶ Ἱ Κανόνες καὶlaquoδιευκολύνεταιraquo ἡ ἐπικράτηση καὶστὸν ὀρθόδοξο χῶρο τῆς οἰκουμε-νιστικῆς ἰδεολογίας τῶν ἑτεροδό-ξων

Παραδείγματα α) Ἡ περὶ laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo αἱρετικὴ δο-ξασία ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστᾶ στὴνlaquoΣυμφωνία τοῦ Μπάλαμαντraquo ποὺἀποδέχτηκαν ὀρθόδοξες Ἐκκλη-σίες Στὸ κείμενο αὐτὸ διαβάζουμεπερὶ τοῦ laquoκοινοῦ βαπτίσματοςraquolaquoἈπὸ τὶς δύο πλευρὲς (ΡΚαθολι-κοὺς καὶ Ὀρθόδοξους) ἀναγνωρί-ζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ἐνεπι-στεύθη στὴν Ἐκκλησία Του δὲνδύναται νὰ θεωρῆται ὡς ἡ ἰδιοκτη-σία τῆς μιᾶς μόνον ἀπὸ τὶς Ἐκκλη-σίες μας Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναιπροφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβα-πτισμὸς ἀποκλείεταιraquo

β) Ἀλλὰ καὶ ὁ πατριάρχης κ Βαρ-θολομαῖος ἀποδέχτηκε τὴν αἵρεσηαὐτὴ σὲ laquoΚοινὸ Ἀνακοινωθὲνraquoμετὰ τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου(29695) μὲ τὴν δήλωση laquoΠαρακι-νοῦμε τοὺς πιστούς μας Καθολι-κοὺς καὶ Ὀρθοδόξους νὰ ἐνισχύ-σουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότηταςτὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βά-πτισμαraquo

γ) Τὸν Μάϊο τοῦ 2002 μὲ πρωτο-βουλία τοῦ καρδινάλιου ΒάλτερΚάσπερ καὶ μὲ συμμετοχὴ ἑτερο-δόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἕνωσης τῶν Ὀρθοδό-ξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γερμανία (KO-KiD) ὑπογράφτηκε κείμενο ἀμοι-βαίας ἀναγνώρισης τοῦ βαπτίσμα-τος ἑτεροδόξων-ὈρθοδόξωνlaquoΠαρʼ ὅλες τὶς διαφορὲς στὴν ἀντί-ληψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὑφίσταταιμεταξύ μας μία βασικὴ συμφωνίαὡς πρὸς τὸ βάπτισμα Γιʼ αὐτὸ καὶἀναγνωρίζουμε κάθε βάπτισμα ποὺἔχει τελεστεῖ μὲ τὴν συμβολικὴπράξη τῆς κατάδυσης στὸ νερὸ ἢτῆς ἐπίχυσης μὲ νερό Αὐτὴ ἡἀμφίδρομη ἀναγνώριση τοῦ βαπτί-σματος ἐκφράζει τὸν θεμελιωμένοστὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δεσμὸ τῆς ἑνό-τηταςraquo Ἄρα κι ἐδῶ ἔχουμε πλήρηἀποδοχὴ τοῦ βαπτίσματος τῶναἱρετικῶν

Ἔτσι ὁ κ Ζηζιούλας ἀντὶ laquoνὰἐλέγχει τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰτοὺς νουθετεῖ μήπως ἐπιστρέ-ψουν ἀπὸ τὴν πλάνην τωνraquo (ὅπωςσυνιστοῦν οἱ Πατέρες καὶ γράφει ὁἅγ Νικόδημος) ἀντὶ νὰ ἀποφεύγειτὶς συμπροσευχὲς (ὅπως οἱ ΟἰκουμΣύνοδοι ἔχουν νομοθετήσει) τολ -μᾶ ἀπὸ καθέδρας διδασκαλικῆς νὰlaquoἐπικυρώνειraquo τὸ αἱρετικὸ βάπτι-σμα ἀναβαθμίζοντας ἔτσι τὶς αἱρε-τικὲς κοινότητες σὲ laquoἐκκλησίεςraquo

Ὁ Ἅγ Ἀθανάσιος ὅμως (ἂνἀκόμα πιστεύουμε κι ἀκολουθοῦμετοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας) θε-ωροῦσε τὴν ὀρθὴ πίστη ὡς ἀπαραί-τητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐκπλή-ρωση τοῦ βαπτίσματος laquoὉ Σωτὴροὐκ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζεινraquoἀλλὰ πρῶτα εἶπε laquoμαθητεύσατεraquoκαὶ ὕστερα laquoβαπτίζετε ἵνʼ ἐκ τῆςμαθήσεως ἡ πίστις ὀρθὴ γένηταικαὶ μετὰ πίστεως ἡ τοῦ βαπτίσμα-τος τελείωσις προστεθῇ Πολλαὶγοῦν καὶ ἄλλαι αἱρέσεις λέγου-σαιτὰ ὀνόματα μόνον μὴ φρονοῦσαιδὲ ὀρθῶς ὡς εἴρηται μηδὲ τὴν πί-στιν ὑγιαίνουσα ἔχουσαι ἀλυσι-τελὲς (=χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα)ἔχουσι καὶ τὸ παρʼ αὐτῶν διδόμε-νον ὕδωρ λειπόμενον εὐσεβείᾳὥστε καὶ τὸν ραντιζόμενον παρʼ αὐ -τῶν ρυπαίνεσθαι μᾶλλον ἐν ἀσε-βείᾳ ἢ λυτροῦσθαιraquo (Μ ἈθανασίουΚατὰ Ἀρειανῶν 2 42-43 PG 26237B)

Γιʼ αὐτὴν κι ἄλλες παρόμοιες κα-κοδοξίες τίμησε ἡ Ἀκαδημία Βόλουκαὶ ὁ κ Ἰγνάτιος laquoτὸν βετεράνοτοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ Ζηζιούλα ὁὁποῖος ἀποτελεῖ κλασσικὸν παρά-δειγμα ὀρθοδόξου ἐκφυλισθέντοςἐκκλησιολογικῶς διὰ τῆς συμμε-τοχῆς του εἰς τὴν λεγομένην Οἰ -κουμενικὴν Κίνησινraquo (ΚαθηγητὴςἸω Κορναράκης) Οἱ Ἅγιοι ὅμωςποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκανγιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεωςἐθλίβησαν βλέποντας νὰ τιμᾶται ὁαἱρετίζων κ Ζηζιούλας ὄχι μόνονστὴν Ἀκαδημία μὰ καὶ μέσα στὸνναὸ τοῦ Θεοῦ

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ὅσα ἀκολου-θοῦν γίνεται κατανοητὸ γιατὶ τολ-μοῦμε νὰ χαρακτηρίζουμε ἕνα μη-τροπολίτη ὡς αἱρετικό διότι παρό-λο ποὺ οἱ θέσεις του ἔχουν κατη-γορηθεῖ ἐπὶ αἱρέσει συνεχίζει νὰτὶς κηρύττει μὴ δεχόμενος ἀντιρ-ρήσεις καὶ διάλογο γιʼ αὐτές

2 Η ΘΕΩΡΙΑΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Ἡ laquoβαπτισματικὴ θεολογίαraquoὅμως συμπλέκεται καὶ μὲ ἄλλεςαἱρετικὲς θωρίες laquoτῶν κλάδωνraquoτῶν laquoἀδελφῶν ἐκκλησιῶνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνων Τοῦτο φαίνεταιἀπὸ τὴν Συμφωνία στὸ Μπάλαμαντστὴν ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπο-

στηρίζεται ἡ θέση laquoΘεωροῦμεντὴν ἀμοιβαίαν ταύτην ἀναγνώρισιντῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητος τοῦβαπτίσματος παρὰ τὰς διαιρέσειςἡμῶν πλήρως σύμφωνον πρὸς τὴνἀέναον διδασκαλίαν ἀμφοτέρωντῶν ἐκκλησιῶνraquo Ἀλλʼ αὐτὰ laquoτὰσυμπεράσματα καὶ τὸ ὅλον Συμφω-νηθὲν Κείμενον ἀντιπροσωπεύουνΔυτικὸν σκεπτικισμόνraquo γράφει ὁκαθηγητὴς π Γεώργιος Δράγαςκαὶ ἡ laquoἀποδοχή των ὑπὸ Ὀρθοδό-ξων θεολόγων σημαίνει μᾶλλονσκόπιμον προδοσίαν τῶν ὀρθοδό-ξων θέσεων καὶ ὑποταγὴν εἰς τὰςδυτικὰς οἰκουμενιστικὰς προοπτι-κάςraquo2

Ὁ μητροπολίτης Περγάμου ἐπί-σης θεωρεῖ ὅτι laquoἡ Ἐκκλησία περι-λαμβάνουσα Χριστιανοὺς Ἀνατο -λῆς καὶ Δύσεως εἶναι rdquoἀοράτωςἡνωμένηrdquo (Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετι-κοί) καὶ ἀποδέχεται τὸ ἐφεύρηματοῦ Βατικανοῦ τὴν θεωρία τῶνldquoδύο πνευμόνωνrdquoraquo πρὸς ἅλωσιντῆς ὀρθοδοξίας Ἀπευθυνόμενοςλοιπόν ὁ κ Ζηζιούλας laquoπρὸς τὸνΠάπα Ἰωάννη Παῦλο Bʼ (τὸ 1998)ἐτόνιζε τὴν ἀνάγκη rdquoἐπιταχύνσεωςτῆς διαδικασίας ἀποκαταστάσεωςτῆς πλήρους κοινωνίας ἡμῶν[ὀρθοδόξων-παπικῶν] Ὡς εὐστό-χως ἐξέφρασε τοῦτο ἡ ὙμετέραἉγιότης (συνέχιζε τότε ὁ κ Ζηζιού-λας) ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύσις ἀποτε-λοῦν τοὺς δύο πνεύμονας διὰ τῶνὁποιων ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησίαraquo (περlaquo᾿Επίσκεψιςraquo ἀριθ 5593171998)

Ὥστε ἡ Μία Ἁγία καὶ ἄσπιλοςνύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχειlaquoδύο πνεύμονεςraquo καὶ ἀσφαλῶςδύο καρδιές Ὁ ἕνας πνεύμων ndashθὰσκεπτόταν κάθε ὀρθόδοξοςndash εἶναιὑγιής καθότι ὀρθόδοξος τὸ ἴδιοκαὶ ἡ μία καρδιά ἐνῶ ἀντιθέτως τὰἀντίστοιχα ζωτικὰ ὄργανα τῶν πα-πικῶν θὰ εἶναι ἄρρωστα καθόσοναἱρετικά Ὄχι λέγει ὁ κ ΖηζιούλαςὍλα τὰ ὄργανα καὶ αὐτὰ τῆς ἀσπί-λου Ἐκκλησίας ἔχουν πρόβλημαΚαὶ τὸ πρόβλημα θὰ λυθεῖ ὄχι ὅτανἀποκηρύξουν τὶς πλάνες τους οἱαἱρετικοί ὄχι ὅταν ἐπιστρέψουνστὴν Μία Ἐκκλησία καὶ ἀποδε-χθοῦν νὰ ἀρδεύεται ἡ ἄρρωστηκαρδιά καὶ ὁ ἄρρωστος πνεύμωνἀπὸ τὰ ὑγιῆ ἀλλὰ ὅταν ἐπιτευχθεῖlaquoἑνότηςraquo διὰ συμβιβασμῶν Που-θενὰ ἡ λέξις laquoμετάνοιαraquo ΓράφειlaquoἩ ἑνότης αὐτῶν εἶναι οὐσιώδηςδιὰ τὴν ὑγιᾶ ζωὴν τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίαςraquo (περ laquo᾿Επίσκεψιςraquo ὅππαρ) Καί laquoἩ ἑνότητα θὰ ἀπαιτή-σει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευ-ρές ldquoμιὰ προσαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶςδύο πλευρέςrdquo Γιὰ τοὺς Ὀρθοδό-ξους εἶπε (ὁ κ Ζηζιούλας) αὐτὸσημαίνει ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχειμιὰ καθολικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησίασὲ ἕνα ἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸἐκεῖνο τῶν ἐθνικῶν τους ἐκκλη-σιῶν καὶ ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμηςεἶναι ἡ παραδοσιακή της κεφαλήrdquoraquo(orthodoxia-paterikiblogspotcom)Καὶ ἄρα τὸν ρόλο τῆς κεφαλῆς σʼαὐτὸ τὸ ἀλλόκοτο laquoἐκκλησιαστικὸraquoσῶμα τῶν οἰκουμενιστῶν θὰ τὸνπαίξει ὁ αἱρετικὸς Πάπας

Ποιός δὲν κατανοεῖ ὅτι μὲ αὐτὰτὰ λόγια ὁ κ Ζηζιούλας κηρύσσειlaquoἕτερον Εὐαγγέλιονraquo Ποιός δὲνθλίβεται συνειδητοποιώντας ὅτιμὲ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ αὐτόν τὸν(καθʼ ὑπόθεσιν) ὀρθόδοξο ἐπίσκο-πο τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῆςlaquoΒαπτισματικῆς Θεολογίαςraquo τῆςlaquoθεωρίας τῶν κλάδωνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνωνraquo ρίπτονται εἰς τὸνκάλαθον τῶν ἀχρήστων χιλιάδεςσελίδες ἀπὸ τὰ Πατερικὰ κείμεναδιὰ τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες καταπο-λέμησαν τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρε-τικῶν Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεταιὅτι ἀπροκάλυπτα ὁ Περγάμου ἀπο-δέχεται ὅτι ἡ μάνα του ὀρθόδοξηἘκκλησία εἶναι ἄρρωστη συκο-φαντώντας την ἀσπλάχνως ἀφοῦπροϋπόθεση νὰ καταστεῖ ὑγιὴςεἶναι ἡ ἕνωσή της διὰ συμβιβασμῶνμὲ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία Οἱ ἐπί-σκοποι (κι ὄχι μόνο αὐτοὶ) ποὺ βλέ-πουν τοὺς διπλωματούχους οἰκου-μενιστὲς νὰ διαλύουν τὴν Ἐκκλη-σία θὰ μείνουν ἀπαθεῖς

3 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Μέχρι σήμερα οἱ πολλοὶ γνώρι-ζαν ὅτι ὁ μητρ Περγάμου εἶναι ὑ -ποστηρικτὴς τῆς αἱρετικῆς laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo καὶ τῆς laquoθε-ωρίας τῶν κλάδωνraquo Οἱ καθηγητὲςὅμως Μ Φαράντος Ἰω Κορναρά-κης π Δημ Μπαθρέλλος π ΝικΛουδοβίκος Χρ Σταμούλης κἄδιακρίνουν ὑπερβολές ὄχι μόνοστὶς ἄλλες πλευρὲς τοῦ ἔργου τουἀλλὰ καὶ σʼ ἐκεῖνο ποὺ διαπραγμα-τεύεται περὶ τῆς laquoεὐχαριστιακῆςἐκκλησιολογίαςraquo χρεώνοντάς τουδηλαδὴ μιὰ ἀκόμα δεινὴ αἵρεση

Γράφει ὁ καθηγ Δογματικῆς ΧρΣταμούλης στὸ laquoἌσκηση καὶ Εὐχα-ριστίαraquo Γιὰ τὴν laquoεὐχαριστιακὴἐκκλησιολογίαraquo ἡ προτεραιότηταβρίσκεται στὴν Εὐχαριστία ἡ ὁποίαθεωρεῖται ὡς ἡ μοναδικὴ ἔκφρασηἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας Μὲ τὴνθεωρία (ὅπως τὴν διδάσκει ὁ κ ἸωΖηζιούλας) laquoφθάσαμε σὲ μία ἐκ -κλησιολογία ὅπου δὲν ὑπάρχει θέ-ση οὔτε γιὰ ἱερέα ἀλλὰ οὔτε καὶγιὰ λαϊκό ὅπου ἀγνοεῖται ἡ ἐκ -κλησιαστικὴ κοινότητα παρόλοτὸν λεκτικὸ ὑπερτονισμό τουςΤού τη ἡ ἐκστατικότητα ἄλλωστεἐμφανίζεται σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ ἔργοτοῦ Ἰω Ζηζιούλα καθὼς διατρέχειμὲ τὴν ἴδια ἔνταση τὴν Τριαδολο-γία (ὀντολογικὴ προτεραιότητα τοῦΠατέρα) Ἄμεσο ἀποτέλεσμα ὅ -λων τῶν παραπάνω ἡ ἰδεολογικο-ποί ηση τῆς πίστηςraquo Αὐτὴ ἡ θέσηlaquoἀποτελεῖ πράξη ἀποδόμησης τῆςἘκκλησίας πράξη διαίρεσης τοῦκοινοῦ σώματος Ὑποδηλοῦν ὅτιἡ Εὐχαριστία τῶν Ἐνοριῶν δὲν εἶ -ναι αὐτοτελὴς καὶ αὐτόνομος ἀλ -λὰ προέκταση τῆς εὐχαριστίας τοῦἘπισκόπου καὶ ὅτι συνεπῶς ἡ ἐνο-ρία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ldquoκαθο-λικὴ ἐκκλησίαrdquoraquo (Χρ Σταμούλη)

Ἡ κατάστρωση τοῦ μακρόπνοουσχεδίου γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθο-δοξίας ἀνήκει στὸ Βατικανό ἀλλʼ ἡ

laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquo καὶἡ κατασκευὴ ἑνὸς Πρωτείου μὲὀρθόδοξα ὑλικά ποὺ ἀποδέχτηκενὰ κατασκευάσει ὁ κ Ζηζιούλαςἔχουν σκοπὸν νὰ παραπλανήσουντοὺς Ὀρθοδόξους γιὰ νὰ ἀποδε-χθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμε-νισμοῦ

4 Εὐχαριστιακὴἐκκλησιολογία καὶ

στὸ βάθος τὸ ΠΡΩΤΕΙΟΜὲ διάφορα κείμενα λοιπόν ὁ

Περγάμου κηρύσσει τὴν κακόδοξηlaquoΕὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoἈντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ἀποτε-λοῦν τὸ βιβλίο του laquoἩ Κτίση ὡςΕὐχαριστίαraquo καὶ τὸ ἄρθρο-ὁμιλίαlaquoὉ ἐπίσκοπος ὡς προεστὼς τῆςΘείας Εὐχαριστίαςraquo

Στὸ βιβλίο αὐτὸ ndashκατὰ τὸν Φα-ράντοndash laquoὁ κ Ζ ἐξαίρει τὴν θ Εὐχα-ριστία μονομερῶς ὡς ἀναφορὰ δώ-ρων πρὸς τὸν Θεό παραθεωρεῖ δὲἢ καὶ στηλιτεύει τὸν χαρακτῆρααὐτῆς ὡς θυσίαςraquo Στὸ συγκεκρι-μένο ἔργο τοῦ κ Ζηζιούλα παρατη-ρεῖται laquoὁ τέλειος παραμερισμὸςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆςἘκκλησίας ndashὁ κ Ζ ὁμιλεῖ διαρκῶς(σσ γενικὰ) περὶ Ἐκκλησίας ἢ χρι-στιανικῆς Ἐκκλησίαςndash ἡ ἀποψίλω-σις τῆς θ Εὐχαριστίας ὡς ἁπλῆςεὐχαριστιακῆς ἀναφορᾶς ndashἓν στοι-χεῖον ἀποδεκτὸν ἐπὶ οἰκουμενικῆςβάσεωςndash μὲ σύγχρονον ἀπόρριψιντοῦ ἰδίου ndashδιὰ τοὺς Ὀρθοδόξουςndashχαρακτῆρος αὐτῆς ὡς θυσίας ἡ τε-λεία περιφρόνησις τῆς παραδόσε-ως ἡ τελεία ἀποσιώπησις τῶνΟἰκουμ συνόδωνraquo

Ἀλλʼ καὶ ὁ καθηγητὴς Κορναρά-κης ἐξασκεῖ κριτικὴ στὸ ἴδιο ἄρθροκαὶ εἰδικὰ στὸ ἑξῆς σημεῖο laquoΤὸ κα-τεξοχὴν ἔργον τοῦ Ἐπισκόπου(γράφει ἐκεῖ ὁ κ Ζηζιούλας) εἶναι ἡπροεδρία τῆς Θ ΕὐχαριστίαςὍλα τὰ ἄλλα ἔργα του εἶναι δευ-τερεύοντα γιατὶ ὅλα τὰ ἄλλα νοη-ματίζονται ἀπὸ τὴ σχέση τοὺς μὲ τὴΘ Εὐχαριστία Ὁ Ἐπίσκοπος στὴνοὐσία δὲν εἶναι διοικητής εἶναι λει-τουργός εἶναι εἰκὼν Χριστοῦ δὲνμποροῦμε νὰ παρακάμψουμε τὴνεἰκόνα καὶ νὰ φθάσουμε ἀπευθείαςστὸ πρωτότυπο Μὲ ἄλλα λόγια δὲνμποροῦμε νὰ προσευχόμεθα ἀπευ-θείας στὸ Χριστό ἀλλὰ πρέπει νὰπαρεμβάλλεται ἡ εἰκόνα του ὁ Ἐπί-σκοποςraquo Διαφορετικὰ laquoἡ ἐπικοινω-νία μας μὲ τὸ Θεὸ παρακάμπτει τὸνἀνθρωπο καὶ πραγματοποιεῖταιμέσῳ τῆς φαντασίαςraquo

Ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδεικνύον-ται φαντασιώσεις τοῦ κ Ζηζιούλαἀφοῦ κατὰ τὸν καθηγητὴ Κορνα-ράκη ἂν laquoἀνατρέξουμε στὸ κείμε-νο τῆς Θ Λειτουργίας στὸ Ἱερατι-κόν θὰ ἰδοῦμε ὅτι ἄλλος εἶναι τὸκέντρο τῆς Θ Εὐχαριστίας καὶ ὄχιὁ Ἐπίσκοποςraquo Στὸ Ἱερατικόν λοι-πόν διαβάζουμε πὼς ὁ ἱερέας laquoπρὸτοῦ τέμπλου θὰ ζητήσει τὴν ldquoχεῖ -ραrdquo τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ γιὰ νὰἐπιτελέσει τὴν ἀναίμακτο θυσίαldquoΚύριε ἐξαπόστειλόν μοι τὴν χεῖράσουrdquoraquo καὶ ὄχι laquoτὴν χεῖρα τοῦοἰκείου ἐπισκόπουraquo Στὴν ἀκολου-θίαν τῆς Ἀναφορᾶς laquoἡ πρόσκλησητοῦ λαοῦ νὰ προσέλθει γίνεταιδιὰ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου καὶ ὄχιδιὰ τοῦ Ἐπισκόπου ldquoΛάβετε φάγε-τεrdquo Γιὰ τὴν καθαγίαση τῶν τιμίωνδώρων ὁ ἱερέας λειτουργὸς ἀπευ-θύνεται πρὸς τὸν Κύριο ποὺ εἶναισυγχρόνως θύτης καὶ θῦμα Καὶστὸ σημεῖο τοῦτο ἡ παρουσία ἢ με-τοχὴ τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀνύπαρ-κτη ldquoΚαὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτοντοῦτονrdquo Πρὸ τῆς Θ μεταλήψεωςκαὶ πάλι ἡ σχετικὴ εὐχὴ τοῦ ἱερέωςθὰ ἀπευθυνθεῖ στὸν θυσιασθένταΚύριο καὶ ὄχι στὸν Ἐπίσκοπο ldquoΠρό-σχες Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καὶ ἐλθὲεἰς τὸ ἁγιάσαι ἡμᾶςrdquo Ἀπὸ τὸ κεί-μενο αὐτὸ τῆς Θ Λειτουργίας δὲνπροκύπτει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναιπροεστὼς τῆς Θ Εὐχαριστίας μὲτὸ νόημά ποὺ θέλει ὁ Σεβ κ Ἰωάν-νης Ζηζιούλαςrdquo Ἡ Θ Λειτουργίαλοιπόν εἶναι ἀκραιφνῶς χριστο-κεντρικὴ καὶ καθόλου ἐπισκοπο-κεντρική Ὁ Ἐπίσκοπος μνημο-νεύεται (ἁπλῶς) ὡς ὁ ἐκκλ διοικη-τικὸς προϊστάμενοςraquo (ΚορναράκηἸω ldquoΘεοδρομίαldquo Ἰαν 2006)

Ἀπʼ αὐτὴ τὴ θέση καὶ ὕβρι τοῦ κΖηζιούλα προκύπτει καὶ τὸ ἑξῆςἐρώτημα Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος εἶναιαἱρετικός ἀλλὰ δὲν ἔχει καταδικα-σθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο οἱ πιστοὶποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἐπικοινωνία μὲαὐτόν δὲν μποροῦν νὰ ἐπικοινω-νήσουν μετὰ τοῦ Θεοῦ

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκκλησιολογίατοῦ Περγάμου χωρὶς τὴν παρέμ-βαση τοῦ ἐπισκόπου εἶναι ἀδύνατηἡ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἐπικοινωνία Σύμ-φωνα μὲ σύμπασα τὴν ἐκκλησια-στικὴ ἱστορία ὅμως καὶ τοὺς βίουςτῶν Ἁγίων ἀσφαλῶς ἡ ἐπικοινωνίαμετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατὴ καὶχωρὶς τὴν παρέμβαση τοῦ Ἐπισκό-που ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγ Μάξι-μο τὸν Ὁμολογητή παρʼ ὅλο ποὺδὲν ἀνεγνώριζε 4 Πατριάρχες ndashποὺἦσαν laquoὀρθόδοξοιraquo μόνον κατʼ ὄνο-μα ἀλλʼ αἱρετικοὶ στὰ φρονήματαndash τῶν ὁποίων ἀκριβῶς ἡ αἵρεσηἀποτελοῦσε ἐμπόδιο νὰ ἑνωθεῖ μὲτὸ Θεό Ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγΓρηγόριο τὸν Παλαμᾶ ὅταν καθαι-ρέθηκε καὶ φυλακίστηκε ἀπὸ τὸνπατριάρχη Καλέκα ἡ προσευχή τουδὲν ἦταν ψευδὴς ἢ φανταστικὴ(ὅπως θέλει ὁ κ Ζηζιούλας) ἐπειδὴτάχα δὲν δεχόταν νὰ παρεμβάλλε-ται ἡ εἰκόνα τοῦ αἱρετικοῦ Πα-τριάρχη Καλέκα Ὅπως συνέβη μὲἉγίους ποὺ ἐδιώκοντο ἢ εἶχαν κα-θαιρεθεῖ ἀπὸ κακόδοξους Πα-τριάρχες δηλ τοὺς Ἁγίους Ἀθανά-σιο Ἰωάννη Χρυσόστομο ἸωάννηΔαμασκηνό Θεόδωρο Στουδίτη(ποὺ χωρὶς νὰ μνημονεύει τὸν Ἐπί-σκοπο τελοῦσε Θ Λειτουργία στὴφυλακή) Ἀθανάσιο Πάριο Νεκτά-ριο Αἰγίνης κλπ

Ἡ laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoτοῦ κ Ζηζιούλα τελικά εἶναι ὁ Δού-ρειος ἵππος μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰἑνωθεῖ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶνμελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίαςμὲ τὸ Βατικανό Διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴποὺ laquoκάθε εξουσίαraquo στὴν Ἐκκλησία

(laquoἁγιαστική ποιμαντικὴ καὶ ἡ λεγο-μένη διοικητικήraquo) laquoπηγάζει ἀπὸ τὴνεὐχαριστίαraquo καὶ αὐτὸν ποὺ κατέχειτὴν laquoπροεδρία τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquoτότε ὁ Προεστὼς τῆς Εὐχαριστίαςμεταμορφώνεται σὲ πηγὴ εξουσίαςκαὶ αὐθεντίας στὴν σεβασμιότητατοῦ ὁποίου ἀνήκει ἀπόλυτη ὑπακοήἀφοῦ θὰ εἶναι περιβεβλημένος ὅλοτὸ μυστηριακό ἐσχατολογικὸ καὶθεσμικὸ φορτίο ἱερότητος ἄνευ μά-λιστα τοῦ ὁποίου (ὅπως εὐθέως δι-δάσκει ὁ Περγάμου) δὲν εἶναι δυ-νατὸν νὰ προσεγγίσουμε τὸν ΚύριοἜτσι παρακάμπτεται καὶ ἀπὸ τὴνΛειτουργία καὶ ἀπὸ τὴν καθημερινὴζωὴ ὁ λατρευόμενος Κύριος ὁlaquoπροσφέρων καὶ προσφερόμενοςraquoΧριστός καὶ τὴ θέση του καταλαμ-βάνει ὁ Προεστώς πίσω ἀπὸ τὸνὁποῖο κρύβεται ἐπιμελῶς καὶ θὰ κά-νει τὴν ἐμφάνισή του ἐν τῷ καταλ-λήλῳ καιρῷ τὸ ἀποκρουστικὸ πρό-σωπο καὶ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὅπωςτοῦτο διαπιστώθηκε εἰς τὸ Θʼ Δια-χριστιανικὸ Συμπόσιον (Δεκέμβριος2005) παπικῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἐκεῖαἱρετικοὶ καὶ ὀρθόδοξοι συμφώνη-σαν πώς laquoἡ ldquoΕὐχαριστηριακὴ ἐκ -κλησιολογίαrdquo εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπο-τελέσει σημαντικὴ βάση προσεγγί-σεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν στὰ πλαί-σια τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου γιὰτὴν κατανόηση τῆς λειτουργίας τοῦἘπισκοπικοῦ πρωτείου στὴν τοπικὴἐκκλησία στὰ πλαίσια τοῦ Μυστηρί-ου τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquo (Κορναρά-κη Ἰω)

Ὅπως βλέπουμε ldquoΕὐχαριστη-ριακὴ ἐκκλησιολογίαrdquo καὶ Πρωτεῖοπᾶνε μαζί Ἔτσι στὶς 23 Φεβρου -αρίου 2008 στὴν Ἀκαδημία τοῦ Βό-λου ὁ κ Ζηζιούλας ἐρωτώμενος γιὰτὸ Μυστή ριο τῆς Ἱεραρχίας δὲν δι-στάζει νὰ συγκρίνει τὰ ἀσύγκριτατολμᾶ νὰ εἰσάγει τὴν laquoεἰ δωλολα-τρικὴraquo ἔννοια τῆς ἀναλογίας με-ταξὺ τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος καὶ θεολογεῖ περὶ τῆςἉγίας Τριάδος μὲ ἐφόδιο ὄχι τὸνθεῖο φωτισμό ἀλλὰ τὸν ὀρθολογι-σμό ποὺ ἀνέκαθεν ἐξάγουν τὰ βα-τικάνεια προτεσταντικὰ καὶ οἰκου-μενιστικὰ ἐργαστήρια Καὶ ὅλα αὐτὰτὰ κάνει μὲ ποιά σκοπιμότητα Γιὰνὰ δικαιολογήσει τὸ Πρωτεῖο τοῦΠάπα Μᾶς διδάσκει λοιπόν τὴν κα-κόδοξη θεωρία ὅτι μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ἔχουμε κάποιου εἴδουςlaquoδιαβάθμισηraquo Μᾶς λέγει laquoοὔτε λί-γο οὔτε πολύ ὅτι ὁ Κύριος εἶναιδεύτερος Θεόςraquo Ἂς ἀκούσουμετοὺς κακόδοξους λόγους του

laquoὉ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτωςγεννᾷ τὴν Ἱεραρχία Ὀντολογικὰ ἡἹεραρχία ὑπάρχει καὶ στην ἉγΤριάδα Ἡ πηγή ἡ Ἀρχή εἶναι ὁ Πα-τήρ ἀπὸ κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπατῆς Ἁγ Τριάδος Στὴν Ἁγία Τριάδαλοιπόν ἔχουμε μία διαβάθμιση δὲνἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξηἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μετα-φέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλονἘὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα τό-τε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆςαἰτιότητος Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναικάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέ-ψουμεraquo

Σταματοῦμε ἐδῶ γιὰ νὰ παραθέ-σουμε λίγες φράσεις τῶν θεοφωτί-στων θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας τοῦἁγ Γρηγορίου καὶ τοῦ ἁγ Συμεὼντοῦ νέου θεολόγου ποὺ κάνουνσκόνη τοὺς ἀφώτιστους συλλογι-σμοὺς ποὺ ἔχει πλάσει μὲ τὸ μυαλότου καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ κ Ζηζιούλαςμεταφέροντας ἀνθρώπινες ἔννοιεςστὸ Θεό Γράφει ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁΘεολόγος laquoΛίαν αἰσχρόν ἐκ τῶνκάτω τῶν ἄνω τὴν εἰκασίαν λαμβά-νειν καὶ τῶν ἀκινήτων ἐκ τῆς ρευ -στῆς φύσεωςraquo Καὶ συνεχίζει laquoΔιό-τι δὲν πρέπει νὰ μεταφέρουμεστὸν Θεὸ καὶ ὅλες τὶς ἀνθρώπινεςκαὶ τῆς δικῆς μας συγγενείας ὀνο-μασίες Καθὼς ἡ διαφορὰ εἰς τὴνἀποκάλυψιν καὶ ὄχι τῆς πρὸς ἄλλη-λα σχέσεως διάφορον ἔκαμε δια-φορετικὴν καὶ τὴν ὀνομασία Πα -τὴρndashΥἱὸςndashἍγιον Πνεῦμαraquo Καὶ ἀλ -λοῦ laquoΤὸ αἴτιον δὲν εἶναι ἀρχαιότε-ρον ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν ὁποίων εἶναιαἴτιον Διότι οὔτε ὁ ἥλιος εἶναι ἀρ -χαιότερος ἀπὸ τὸ Φῶςraquo3

Καὶ μιὰ μικρὴ ἔνδειξη ἀπὸ τὸν ἅγΣυμεών τοῦ πῶς θεολογοῦν οἱἍγιοι καὶ πῶς αἱρετίζει ὁ κ Ζηζιού-λας καὶ ἀκόμα πῶς ἀντιμετώπιζανοἱ Ἅγιοι τοὺς κακόδοξους τῆςἐποχῆς τους (Περισσότερα γιὰαὐτὴ τὴν laquoτερατώδη αἵρεσηraquo στὸνἅγιο Συμεών)

Ἰσχυρίζονται κάποιοι (λέγει ὁἍγιος) πὼς laquoμείζων ὁ Πατὴρ τοῦΥἱοῦ καθ᾿ ὃ αἴτιός ἐστι τῆς ὑπάρξε-ως τοῦ Υἱοῦraquo Καὶ κατακεραυνώνεικάθε ἕνα ποὺ θεολογεῖ κακοδόξωςὅπως ὁ κ Ζηζιούλα laquoΕἰ ἀδιαίρετοςἦν ἡ παναγία Τριάς τίς ἐδίδαξετίς ἐπενόησε μέτρα καί βαθμούςπρῶτον καὶ δεύτερον μεῖζον καὶἔλαττον ἐν αὐτῇ Τίς τοῖς ἀθεάτοιςκαὶ ἀγνώστοις καὶ πάντῃ ἀνερμη-νεύτοις καὶ ἀκατανοήτοις ταῦταἐξέθετο Τὰ γὰρ ἀεὶ ἡνωμένα καὶἀεὶ ὡσαύτως ὄντα ἀλλήλων πρῶταεἶναι οὐ δύνανταιraquo4

Εἶναι δυνατόν λοιπόν Σεβα-σμιώτατοι νὰ ἔχει ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία δύο θεολογίες Μία τῶνἉγίων καὶ μία τοῦ μητροπολίτουΠεργάμου κ Ζηζιούλα

Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὴσυν έχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ Ζηζι-ούλα

laquoἩ εὐχαριστιακὴ κοινότητα εἶναιδομημένη ἱεραρχικά Ὁ πρῶτοςἔχει τὴν τιμὴ καὶ προηγεῖται μόνογιατὶ ἐλεύθερα τὸν ἀποδέχονται οἱμετʼ αὐτόν Τὸ πρότυπο τῆς εὐχα-ριστιακῆς ἱεραρχίας εἶναι ἡ ἉγΤριάδα στὴν ὁποία σαφῶς καὶὑπάρχει ἱεραρχία (βλ ldquoὁ Πατήρ μουμείζων μού ἐστιrdquo) ἀλλὰ ἡ προσω-πικὴ ἱεράρχηση (ποτὲ πχ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάλουμε πρῶτο τὸ ἍγιοΠνεῦμα ἢ τρίτον τὸν Υἱό) δὲν συν -επάγεται μείωση τῆς οὐσίας δηλὀντολογικὴ ἱεράρχηση τὰ τρίαπρόσωπα εἶναι ἴσα καὶ ταυτίζονταικατὰ τὴν οὐσίαraquo5

Ὁ Μ Βασίλειος ὅμως διαφωνεῖριζικὰ μὲ τὸν κ Ζηζιούλα laquoΓιὰ τὸνΠατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἍγιοΠνεῦμα διδάσκοντας ὁ Κύριος δὲν

χρησιμοποίησε μαζὶ κι ἀρίθμησηΔὲν εἶπε δηλ Στὸν πρῶτο καὶ δεύ-τερο καὶ τρίτο Οὔτε Σʼ ἕνα καὶ δύοκαὶ τρία Ἕνας εἶναι ὁ Θεὸς καὶΠατέρας ἕνας κι ὁ μονογενὴς Υἱὸςκι ἕνα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο Καθεμιὰἀπὸ τὶς ὑποστάσεις τὴν ἐξαγγέλ-λουμε μονωμένα Κι ἂν χρειασθεῖνὰ τὶς συναριθμήσουμε δὲν γλι -στρᾶμε μὲ ἀπαίδευτη ἀρίθμηση σὲἔννοια πολυθεΐας Γιατὶ δὲν ἀριθ-μοῦμε προσθέτοντας γιὰ νʼ αὐξή-σουμε τὸ ἕνα σὲ πλῆθος λέγονταςἕνα καὶ δύο καὶ τρία οὔτε πρῶτοκαὶ δεύτερο καὶ τρίτο ldquoἘγὼ Θεὸςπρῶτος κι ἐγὼ κατόπινrdquoraquo

Ἂς δοῦμε σὲ ἀντιπαράθεση τώ-ρα τὶς συνεχιζόμενες βλασφημίεςτοῦ Ζηζιούλα ποὺ γράφει laquoὉ Υἱὸςεἶναι ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάζουμε τὸν Υἱὸ πάνω ἀπὸτὸν Πατέρα ἢ δίπλαndashδίπλα Ἴσον μὲτὸν Πατέρα Ἐὰν μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ὑπάρχει Ἱεραρχία πῶςεἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία ποὺ εἰκο-νίζει τὴν Ἁγία Τριάδα νὰ μὴ ἔχειἹεραρχία Ἀκόμη καὶ μέσα στὸσῶμα τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὸνΠέτρο ὁ ὁποῖος ὁπωσδήποτε ξεχω-ρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλ λουςraquo6 Ὡς πρὸς τίξεχωρίζει ὁ Πέτρος δὲν μᾶς τὸ ἐξη-γεῖ θεολογικά μόνο μὲ τὴν Παπική-Λατινικὴ λογικὴ ποὺ ἀποδέχεται ὁ κΖηζιούλας μόνο ἔτσι ξεχωρίζει ὁΠέτρος Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία ξε-χώρισε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννηστὸν ὁποῖο ἀπέδωσε μόνο σʼ αὐτόνἀπὸ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους τὸὄνομα τοῦ θεολόγου

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἱρετικὴ θεολογίατοῦ κ Ζηζιούλα περὶ Ἁγίας Τριά-δος διαστρεβλώνει τὸ μυστήριότης καὶ κατόπιν φέρνει τὸ θέμαἐκεῖ ποὺ στοχεύει ὅλη αὐτὴ ἡ αἱρε-τικὴ θεολογία του στὸν Πέτρο καὶστὸν Πάπα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸτὸν Πέτρο Καὶ τελειώνει laquoΤὸ κε-φάλι δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει προτε-ραιότητα ἔναντι τοῦ ποδιοῦἘπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει τὴν ἰδιό-τητα τοῦ πατέρα μέσα στὴν Ἐκκλη-σία γιʼ αὐτὸ κάθεται εἰς τύπον καὶτόπον τοῦ ΠΑΤΡΟΣ Ἐὰν στὴνὕπαρξή μας καταργήσουμε τὴνἹεραρχία καταργοῦμε τὴν προσω-πικὴ ἑτερότητα Θεωροῦμε τὸνἑαυτό μας αὐθύπαρκτοraquo Γιὰ νὰμὴν laquoξεγελιόμαστε λοιπόν ἀπὸτὴν πονηρὴ ὁρολο γίαraquo πρέπει νὰκαταλάβουμε πὼς ἐδῶ ὁ κ Ζηζιού-λας διδάσκει τὸ ἐξωφρενικό πὼςlaquoτάχα ἡ Ἐκκλησία εἰκονίζει τὴνἉγία Τριάδα Μὲ τὶς λέξεις περι-γράφεται ἡ ἀναλογία τοῦ Ἀκινάτηκαὶ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα θεμελιώ-νεται ὀντολογικὰ γιὰ πάντα στὸνὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ σὰν lʼ esse ipsumsubsistensraquo7

Ἔτσι laquoἐπινοεῖ (ὁ κ Ζηζιούλας)καὶ μία θανατηφόρο Τριαδολογία ἡὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν ἀναγνώρισητοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα Ἑρμη-νεύει τὸν Πατέρα σὰν Θεό σὰνὀντο-λογικὴ Ἀρχὴ τῆς ΤριάδοςἘνῶ οἱ Πατέρες ἔβλεπαν τὸν Πα-τέρα σὰν Αἰτία κινήσεως τῆς Τριά-δοςraquo καὶ τὴν laquoὕπαρξη τῶν Τριῶνπροσώπων τῆς Ἁγ Τριάδος ταυτό-χρονη Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ ἕνωσητῶν δύο φύσεων στὴν ὑποστάσητοῦ Υἱοῦ ὑπῆρξε ταυτόχρονη laquoἊςδοῦμε γιὰ ἄλλη μία φορά τί ἔχει νὰμᾶς πεῖ ἐπὶ τοῦ θέματος ὁ ἅγ Μά-ξιμος ldquoὁ Πατέρας δὲν ἀπόκτησεἐκ τῶν ὑστέρων τὸ ὄνομα οὔτε ὡςἀξίωμά ποὺ ἔλαβε ἐκ τῶν ὑστέρωννοοῦμε τὴν Βασιλεία ΔΕΝ ΕΧΕΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡ-ΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΒΑ-ΣΙΛΕΥΣ Γιατὶ ἡ σχέση μεταξὺ τῶνΤριῶν Προσώπων ὑποδηλώνει τὴνσυνύπαρξή τους καὶ δὲν ἐπιτρέπειαὐτά τῶν ὁποίων εἶναι καὶ λέγεταισχέση νὰ θεωροῦνται μεταγενέ-στερα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλοrdquoraquo8

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ θὰ μπορούσαμενὰ ποῦμε ὅτι ὀρθοδοξεῖ ὁ κ Ζηζι-ούλας ἢ μήπως εἶναι αὐτὸς (ὅπωςὑποστηρίχτηκε) laquoποὺ ράβει τὸὈρθοδοξο κουστούμι τοῦ Πάπαraquo

Στὸ σημεῖο αὐτό θὰ παρουσιά-σουμε κάποιες ἀκόμα παπικὲς καὶὀρθόδοξες δηλώσεις καὶ κείμεναποὺ δείχνουν ὅτι ἔχει δρομολογη-θεῖ (καὶ ὑφίσταται ἐν μέρει) ἡ ἐξί-σωσι τῆς αἱρετικῆς laquoἐκκλησίαςraquoτῶν Παπικῶν μὲ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία καὶ ἡ Ἕνωση τους μὲ κα-μουφλαρισμένο τὸ Πρωτεῖο καὶ τὸναἱρετικὸ Πάπα Πρῶτο ὡς εἰκονί-ζοντα τὸν Θεὸ Πατέρα

Ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Βʼστὴν Ἐγκύκλιόν του ldquoἽνα ἓν ὦσινrdquoγράφει Εἴθε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα laquoνὰφωτίση ὅλους τοὺς ἐπισκόπους καὶθεολόγους τῶν Ἐκκλησιῶν μαςγιὰ νὰ δυνηθοῦμε νὰ βροῦμε ὁἕνας μαζὶ μὲ τὸν ἄλλον τὶς μορφέςστὶς ὁποῖες αὐτὴ ἡ διακονία (τοῦἐπισκόπου Ρώμης) δύναται νὰπραγματοποιῆ μίαν διακονίαν τῆςἀγάπης ποὺ θὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸτοὺς μὲν καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλουςraquo9Ὅπως βλέπετε τὸ παπικὸ Πρωτεῖοἐπειδή ldquoσοκάρειrdquo (καὶ γιὰ νὰ μὴ ldquoσο-κάρειrdquo) τὸ βάπτισαν ldquoδιακονίαrdquo

Ἂς δοῦμε πῶς ἐννοοῦν οἱ ἴδιοιοἱ Παπικοὶ τέτοιες ἐκφράσεις Μιὰπερικοπὴ ἐγγράφου τῆς ΠαπικῆςἘπιτροπῆς Πίστεως μᾶς διαφωτί-ζει laquoἩ ἑνότης τῆς Εὐχαριστίας καὶἡ ἑνότης τοῦ συνόλου τῶν Ἐπι-σκόπων μαζὶ μὲ τὸν Πέτρον καὶ ὑπὸτὸν Πέτρον ὄχι ἀνεξάρτητες ἡ μίαἀπὸ τὴν ἄλλην εἶναι ρίζα τῆς ἑνό-τητος τῆς Ἐκκλησίαςraquo (Εἰς Θεο-δώρου Ε ὅπ παρ) Τὸ Βατικανὸμιλᾶ ἐδῶ ξεκάθαρα περὶ ὑποταγῆςὅλων στὸν Πέτρον δηλ στὸν Πά-πα Σὰν κάτι νὰ θυμίζει ἀπὸ τὴν Ζη-ζιούλεια laquoἐκκλησιολογίαraquo αὐτό

laquoὉ Πάπας Βενέδικτος ἔχει πῆ(1976) ldquoἩ Ρώμη ἐν σχέσει πρὸςτὴν διδασκαλίαν περὶ πρωτείουδὲν πρέπει νὰ ζητῆ ἀπὸ τὴν Ἀνα-τολὴν περισσότερον ἀπὸ ὅτι δια-τυπώθηκε καὶ βιώθηκε κατὰ τὴνπρώτην χιλιετίαν Ὅταν ὁ ΠατρἈθηναγόρας τὴν 25767 κατὰ τὴνἐπί-σκεψιν τοῦ Πάπα στὸ Φανάριχαρακτήριζε αὐτὸν ὡς διάδοχοντοῦ Πέτρου ὡς πρῶτον στὴν τιμὴνἀνάμεσά μας ὡς τὸν Προκαθήμε-νον τῆς ἀγάπης βρισκόταν στὸστόμα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐκκλη-σιαστικοῦ ἡγέτου τὸ οὐσιῶδες πε-

ριεχόμενον τῶν περὶ πρωτείουἐκφράσεων τῆς πρώτης χιλιετίαςκαὶ περισσότερα δὲν πρέπει νὰἀπαιτῆ ἡ Ρώμηrdquoraquo10

Πίσω λοιπόν ἀπὸ τὴν μετα-πατε-ρικὴ καὶ βαπτισματικὴ θεολογίατὴν θεωρία τῶν κλάδων καὶ τὴνεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία κρύ-βεται ἡ περιπόθητη ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν Καὶ τὴν ἕνωση αὐτὴ οΖηζιούλας καὶ ὅλο τὸ οἰκουμενι-στικὸ τιμ τὴν βλέπει ὡς ἕνωσηἐξωτερική ὡς ἕνωση μὲ ἀμοιβαῖεςπαραχωρήσεις ὡς ἕνωση ὑπὸ τὸνΠάπα Γιʼ αὐτὸ καὶ τελευταῖα (μὲτὴν Ραβέννα τὴν Ἐλοῦντα τῆςΚρήτης τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βιέννη)ἀγωνίζονται νὰ περάσουν τὴν θέσηὅτι τὸ Πρωτεῖο ὑφίστατο στὴν πρώ-τη χιλιετία ὥστε νὰ μᾶς ὑποχρεώ-σουν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν Πάπα μὲἕνα ὀρθοδοξοποιημένο Πρωτεῖο

laquoὍπως ἐπισημαίνει ὁ κ Ζηζιού-λας κοσμικοὶ παράγοντες οἱ ὁποῖοικυριαρχοῦσαν τότε στὴν ἐκκοσμι-κευμένη ὀρθοδοξία καὶ δὲν τῆςἐπέτρεψαν νὰ δεῖ τὴν Ἱερότητατοῦ πρωτείου Ἐδῶ βρίσκεται ἡἈποθέωση Ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουνπὼς αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ παράγοντεςγέννησαν τὴν ἀπαίτηση τοῦ πρω-τείου ἰσχυρίζονται (Ζηζιούλας καὶKasper) πὼς αὐτοὶ οἱ παράγοντεςἐμπόδισαν τοὺς ἄλλους νὰ ἀνα-γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ πρω-τείουraquo11 Τώρα ὅμως ἔχουμε ἀνάγ-κη τὸ Πρωτεῖο laquoὅπως διεκήρυξεστὸ Μποζὲ τῆς Ιταλίας ὁ Περγάμουἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη τὸ παπικόπρωτεῖοraquo (laquoΟΤraquo 16-7-1999)12

Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ συνέν-τευξη τοῦ κ Ζηζιούλα στὴν ldquoLa Re-publicardquo (Ἰταλικὴ ἐφημερίδα) laquoΣτὴΡαβέννα (εἶπε ὁ κ Ζηζιούλας) ξα-ναρχίσαμε τὸν διάλογο εἶναι πα-ροῦσες ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκ -κλησίες μαζὶ μὲ τὴν Καθολική Με-ταξύ μας ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη καὶτὴν ἴδια παράδοση Τὸ μεγαλύτεροπρόβλημα ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμε-τωπίσουμε εἶναι τὸ πρωτεῖο Ἐγὼὑποστηρίζω ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθεῖμία λύση Ἀρκεῖ νὰ προσδιορίσου-με ἀρκούντως τὴ θέση τοῦ ἐπισκό-που τῆς Ρώμης στὴ δομὴ τῆςΟἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας (σσ τῆςlaquoἐκκλησίαςraquo ἑνωμένης ὑπὸ τὸνΠάπα) Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἕτοιμοινὰ δεχτοῦν τὴν ἰδέα ἑνὸς οἰκουμε-νικοῦ πρωτείου καί σύμφωνα μὲτοὺς κανόνες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλη-σίας ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης εἶναιὁ πρῶτοςrdquoraquo Πιὸ ὠμὸς δὲν γινόταννὰ εἶναι ὁ κ Ζηζιούλας

Καὶ ἕνα τελευταῖο μαργαριτάριοἰκουμενιστικῆς λογικῆς ἀπὸ τὸν κΖηζιούλα στὴ Βιέννη τὸ 2010 ποὺδίνει τὸ κλειδὶ τῆς Ἑνώσεως laquoπρο-σαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲςraquoγιὰ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία μὲ ἐπι-κεφαλὴς τὸν Πάπα Εἶπε laquoἩ ἑνό-τητα θὰ ἀπαιτήσει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸτὶς δύο πλευρές ldquoἘγὼ δὲν θὰ ἤθε-λα νὰ τὶς ὀνομάσω ἀνασχηματι-σμούς ἀλλὰ μιὰ προσαρμογὴ καὶἀπὸ τὶς δύο πλευρέςrdquo δήλωσε ὁἸωάννης (Ζηζιούλας) Γιὰ τοὺςὈρθοδόξους εἶπε αὐτὸ σημαίνειἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχει μιὰ καθο-λικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησία σὲ ἕναἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῶνἐθνικῶν τους ἐκκλησιῶν καὶ ὁ ἐπί-σκοπος τῆς Ρώμης εἶναι ἡ παραδο-σιακή της κεφαλήrdquoraquo13 Στὸ ἴδιοπνεῦμα ὁ Walter Kasper laquoἡ ἑνότηςστὴν πίστιν δὲν σημαίνει ἀνυπερ-θέτως τὴν ἑνότητα σὲ ὅλες τὶς δια-τυπώσεις τῆς πίστεως αὐτῆςraquo Οἱlaquoὀρθόδοξοιraquo οἰκουμενιστὲς ἀπο-δέχτηκαν σιωπηρὰ αὐτὴν τὴν δή-λωση Ἀλλὰ καὶ ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος εἶχε τονίσει ὅτι τὰ σχίσμα-τα laquoμὲ κανένα τρόπον δὲν ζημιώ-νουν ἢ ἐγγίζουν τὴν οὐσίαν τῆς πί-στεώς των ἐπειδὴ αὐτὰ δημιουρ-γήθηκαν μόνον ἀπὸ διαφορὲς στὴνὁρολογίανraquo Τὸ συμπέρασμα ποὺἀπὸ τέτοιες δηλώσεις ἔβγαλε ὁ πα-πικὸς θεολόγος Φ Gahbauer laquoΟἱδιαφορετικὲς διατυπώσεις τοῦ πε-ριεχομένου τῆς πίστεως δὲν ἐγγί-ζουν τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεωςraquo14

Μετὰ ἀπὸ αὐτά Μακαριώτατεκαὶ Σεβασμιώτατοι τὰ λίγα ἀλλʼἐνδεικτικὰ ποὺ παραθέσαμε ὡς κα-ταγγελία ἐλπίζουμε πὼς σᾶς δίνε-ται ἡ ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσετε μὲτὴν laquoκαλὴ ἀνησυχίαraquo ἐνδελεχῶςτὴν περίπτωση τῆς φθορᾶς ποὺὑφίστανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδο-ξία ἀπὸ ἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέ-σεις ποὺ διασπείρει ὁ Μητρ Περ-γάμου κ Ἰωάννης Ζηζιούλας

Ἁρμόδιος Δικαστικὸς Ἐπιμελη -τὴς νὰ ἐπιδώσει νόμιμα τὴν πα-ροῦσα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως αὐ -τὴ ἐκπροσωπεῖται νόμιμα γιὰ νὰ λά-βει γνώση καὶ γιὰ τὶς νόμιμες συν -έπειες ἀντιγράφοντας τὸ περιεχό-μενο τῆς παρούσης στὴν ὑπʼ αὐτοῦσυνταχθησομένη ἔκθεση ἐπιδόσε-ώς του

Βόλος 11 Δεκεμβρίου 2011Διὰ τὸν Χριστιανικὸ Ἀγωνιστικὸ

Σύλλογο laquoἍγ Θεόδωροςὁ ΣτουδίτηςraquoὉ Πρόεδρος

Γρηγορίου Γρηγόριοςἡ Γραμματέας

Νάκου - Ξανθᾶ ΧριστίναΔιὰ τὴν Φιλορθόδοξο Ἕνωσι

laquoΚοσμᾶς ΦλαμιᾶτοςraquoὉ Πρόεδρος

Ντετζιόρτζιο ΛαυρέντιοςὉ Γραμματέας

Σημάτης ΠαναγιώτηςὙποσημειώσεις

1 Στὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ Σύνο-δο ὁ Μητροπ Γλυφάδας ἐτόνιζε ὅτι ὁὅρος laquoμεταπατερική Θεολογίαraquo εἶναιὅρος laquoκαινοφανής ἀντιβιβλικός καίἀνορθόδοξος ἐπειδή ἀναιρεῖ τὸ βα-σικὸ κύτταρο τῆς Πατερικῆς Θεολο-γίας τῆς Ἐκκλησίας μας Εἶναι ἀδύ-νατη ἡ ὕπαρξη περιόδου μετὰ τοὺςΠατέρες ἀφοῦ πάντοτε ἡ Ἐκκλησίαθὰ αὐξάνεται θεολογικά μὲ τὴ Χάρητοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῶν Θεο-φόρων Πατέρων Ἀλλὰ ἀπορρίπτουμετὸν ὅρο laquoμεταπατερική Θεολογίαraquoἐπειδὴ μᾶς ὁδηγεῖ κατrsquo εὐθείαν στὸνΠροτεσταντισμό Ἡ Ἐκκλησία χωρὶςΠατέρες θὰ ἦταν ἕνα laquoψευδεπίγραφοχριστιανικὸ προτεσταντικὸ μόρφω-

μαraquo ποὺ δὲν θὰ εἶχε καμμία σχέση μὲτὴν laquoΜίαν Ἁγίαν ἈποστολικὴνἘκκλησίανraquo

Ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστη-μίου καὶ μητροπολίτης Γόρτυνος κἸερεμίας σὲ πρόσφατο κείμενό τουγιὰ τὴν μεταπατερική θεολογία (ποὺδημοσιεύτηκε στὸν ἐκκλησιαστικὸ Τύ-πο) τονίζει ὅτι οἱ μεταπατερικῶς θεο-λογοῦντες laquoπροσβάλουν τὴν μνήμητῶν Ἁγίων καὶ εἶναι ἄγευστοι τοῦ πα-τερικοῦ πνεύματος καί ἔπρεπε νάhellipντρέπωνταιraquo γιrsquo αὐτό χαρακτηρίζειτὴν μεταπατερική Θεολογία ὡςlaquoβλασ φημία ἐναντίον τοῦ ἉγίουΠνεύματοςraquo Καὶ συνεχίζει laquoἘμεῖς οἱὈρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ὅτι οἱἅγιοι Πατέρες εἶναι ἑνωμένοι καί ὅτι ἡδιδασκαλία τους εἶναι ἕνας ldquoπύργοςὁμοφωνίαςrdquo καὶ ὄχι ldquoπύργος Βαβέλrdquoδιαφωνίας δηλαδήraquo ὅπως συμβαίνειμὲ τοὺς ἑτερόδοξους Καὶ καταλήγειἘγὼ θέλω νὰ laquoεἶμαι ἕνας πατερικόςκαὶ ὄχι μετα-πατερικός κήρυκας τοῦλόγου τοῦ Θεοῦraquo Κι ὅμως αὐτὴν τὴνμετα-πατερικὴ θεολογία ἀποδέχεταικαὶ διακινεῖ ἀνεμπόδιστα (ἐκτὸς τοῦΔημητριάδος) καὶ ὁ Περγάμου κ ἸωΖηζιούλας

2 Εἰς Βλάχου Ἱεροθέου μητροπΝαυπάκτου ἄρθρο laquoἩ ΒαπτισματικὴΘεολογίαraquo

3 laquoἊς δοῦμε ὅμως καὶ μία θεολογικὴἑρμηνεία τῆς κινήσεως τῆς ἉγίαςΤριάδος τὴν ὁποία ἑρμηνεύει Ἱεραρ-χικὰ ὁ μεγαλύτερος θεολόγος ἅγιοςΜάξιμος ὁμολογητής ambigua 23ldquoΠῶς ἐξηγεῖται τὸ γραφὲν ὑπὸ Γρη-γορίου Διὰ τοῦτο μονὰς ἀπrsquo ἀρχῆς εἰςδυάδα κινηθεῖσα μέχρι Τριάδος ἔστηΚινεῖται (ἀπαντᾶ ὁ ἅγ Μάξιμος) μέσαστὸν Νοῦ ποὺ εἶναι ἄξιος νὰ τὴν κα-τανοήσει ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς Μονάδοςκαὶ μέσα στὴν Μονάδα ὁλοκληρώνεικάθε ἔρευνά του σrsquo αὐτὴ ἢ γιὰ νὰ τὸποῦμε διαφορετικά ὁλοκλήρη ἡΜονὰς ἀχώριστη διδάσκει καὶ φανε-ρώνει στὸν Νοῦ στὴν πρώτη τουἐπαφὴ μαζί Της τὴν ἀλήθεια γύρωἀπὸ τὴν Μονάδα ἔτσι ὥστε νὰ μὴεἰσαχθεῖ χωρισμὸς στὴν πρώτηΑἰτίαraquo (Εἰς Νικολαΐδη Σταύρου Τὸὑποκείμενο Ἐκκλησιάζεται)

4 Συμεὼν τοῦ Ν θεολόγου Θεολο-γικὸς Πρῶτος (13 14) Καὶ κατὰ τῶντιθεμένων τὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ Πατρός

5 Ζηζιούλα Ἰω laquoΕὐχαριστία καὶΚόσμοςraquo Ὁμιλία στὴν Ἀκαδημία Θε-ολογικῶν Σπουδῶν Βόλου (2008)

6 Νικολαΐδης Σταῦρος Τὸ Ὑποκεί-μενο Ἐκκλησιάζεται

7 Νικολαΐδης Σταῦρος ὅπ παρ8 httpamethystosbooksblogspot com

201110blog-post_3622html9 Θεοδώρου Εὐάγ Προσέγγισις με-

ταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθο-λικῶν π laquoΘεολογίαraquo τ 772 Ἀθῆναι2006

10 Θεοδώρου Εὐαγ ὅπ παρ11 httpamethystosbooksblogspot com

200910blog-post_23html12 Κορναράκη Ἰω Τὸ κείμενον τῆς

Ραβέννας προσωπεῖον τοῦ θεολογικοῦδιαλόγου

13orthodoxia-paterikiblogspotcom201009blog-post_26 htmlixzz1c1 7vVSkB

14 Θεοδώρου Εὐάγ ὅπ παρΑἱ ὑπογραφαὶ

Ἡ ὡς ἄνω μήνυσις ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου ἐνώ-πιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεστάληπρὸς τὸ τέλος τοῦ 2011 εἰς τὸνἈρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ Ἱερώνυ-μον καὶ τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ μὲ τὴνἐλπίδα ὅτι θὰ συνεζητεῖτο εἰς τὴνΔιαρκῆν Ἱερὰν Σύνοδον κατὰ τὰςσυνεδρίας ἀπὸ 7η ἕως 9η Δεκεμ-βρίου Ἐπειδή ὅμως τοῦτο δὲν ἔγι-νε ἀπεφασίσθη ὅπως κατὰ τὴν Κυ-ριακὴν 11ην Δεκεμβρίου ἡμέρα κα -τὰ τὴν ὁποίαν ὡμίλησεν εἰς αἴθου-σαν τοῦ δημαρχείου τοῦ Βόλου ὁθεολόγος κ Νικόλαος Σωτηρόπου-λος διὰ ἀντιαιρετικὰ ζητήματασυγκεντρωθοῦν ὑπογραφαὶ καὶἀπο σταλῆ ἡ μήνυσις ὡς laquoκαταγγε-λία ndash ψήφισμαraquo διὰ νὰ τονισθῆ ἡσοβαρότης τοῦ ζητήματος καὶ νὰ μὴἀναβάλλεται ἡ διερεύνησίς του ὑπὸτοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς ἹερᾶςΣυνόδου ὡς παρωνυχίς Αἱ ὑπογρα-φαί ὡς ἀκολούθως

Ἀνδριοπούλου Ἀναστασία Ἁγιο-πετρίτης Γεώργιος ἉγιοπετρίτηςΒασίλειος Βασιλείου Πάτρα Βο-γιατζῆς Ἀπόστολος Γρηγορίου Γρη-γόριος Γεωργίτσης Κωννος Γιακά-λου Ἀργυρώ Γκότσης Θωμᾶς Δε-ληνικόπουλος Χρῆστος ΔιαμαντὴςἈναστάσιος Διβανὲς Ἀνδρέας Δι-βανὲ Μαρία Δοξαρᾶ Βασιλική Ζέ-στας Νικόλαος Ζωϊτόπουλος Βε-λισσάρης Θεοδοσίου Ἀγγελική Κα-λεσοπούλου Μαρία ΚαρανικολοῦΔήμητρα Κοκκάλα ΑἰκατερίνηΚουτσουνάκης Βασίλειος Κουτσου-νάκη Καλλιόπη Κυρμᾶ Ἀθη νᾶΚωνὴ Ἑλένη Λιναριτάκης Ἐμ μα-νουήλ Λιναριτάκη Ἰωάννα ΛωρίτουἙλένη Μαλλιαρὸς Ἰωάννης Μαλ-λιαροῦ Κερασία Μαλλιαρὸς Δημή-τριος Μαλλιαροῦ Χρύσα ΜίχαΑἰκατερίνη Μοναστηρίδη Αἰκατε-ρίνη Μπαν ταβάνος Φώτιος Μπα- ρούτας Ἀθανάσιος Νάκος Θεόδω-ρος Νάκου Χριστίνα Ντετζιόρ τζιοΛαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Γρηγό-ριος Ξανθᾶ Ἑλένη Ξανθᾶ Αἰκατε-ρίνη Πίνα Θεσσαλία Πιστόλης Γε-ώργιος Πολύζου Χριστίνα Πολυμέ-ρου Δημήτριος Ράντος ΠέτροςΡάντου Σοφία Σαρρῆς ΚωννοςΣημάτης Παναγιώτης Σιδηροπού-λου Μαγδαληνή Σίμος Ἰωάννης Σί-μου Γαρυφαλιά Σωτηρίου Σπυρί-δων Τασσιόπουλος Σταῦ ρος Τασ-σιόπουλος Τριαντάφυλλος Τασσιο-πούλου Σαββατούλα Τάχου Δήμη-τρα Τσιάκαλος Στυλιανός Τσιακά-λου Παναγιώτα Τσιάρας ΒασίλειοςΤζιώρα Ἀναστασία Χαλέπης Δημή-τριος Χαλέπη Ἑλένη ΧρυστάλληΒιολέττα Χρυστάλλη Ἑλένη Ψιώ-τας Ἀναστάσιος

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Σελὶς 8η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀρχιεπίσκοπος ἈθηνῶνlaquoΓίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως

καί μή φοβεῖσθεraquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ

Ἱερώνυμος εἰς τό Πασχάλιον μήνυ-μά του καλεῖ ὅλους τούς Ἕλληναςνά γίνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσε-ως Εἰς τό μήνυμά του ἀπευθύνεικαί ἐθνικά μηνύματα τονίζων ὅτι ἡἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ὡδήγησετό Ἔθνος μας κατά τό παρελθόν εἰςτήν ἀντιμετώπισιν ἀδιεξόδων καί εἰςἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶναςΤό μήνυμά του ἔχει ὡς ἑξῆς

ldquoΣήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύ-ναμοςrdquo

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρηπανηγύρεων ἑορτάζουμε Ἡ Ζωήνίκησε τόν θάνατο

Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τόψεῦδος Τό φῶς ἐξαφάνισε τόσκοτάδι Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκεδυνατότερη ἀπό τούς φόβους καίτίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουντόν βίο μας

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προ-ηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως Πρίν ἐπι-κρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνταιοἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κα-τεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήνστραγγαλίσουν ὅταν αὐτή ἀπειλεῖσυμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κό-σμου τούτου

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦσυνοψίζουν τήν τραγωδία τῆςἀνθρώπινης ὕπαρξης Ὅλοι οἱ πό-νοι οἱ θλίψεις οἱ κατατρεγμοί καίοἱ ἀδικίες τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελ-πισία πού κυριαρχοῦν στή ζωήμας συνοψίζονται στόν ΣταυρόὍμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ

φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικέςἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες ὅπωςαὐτές πού χρωματίζουν τόν πα-ρόντα ἐθνικό μας βίο δέν εἶναιἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πούἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦἈναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς

Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφέςτῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶντοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκανσέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μαςἀπέκτησαν νόημα Κάτω ἀπό τόἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεωςτά ψεύδη ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπό-πειρες παραπλάνησής μας ἀπό τάὀργανωμένα συμφέροντα πούγεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίεςχλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε Ὁ θάνα-τος νικήθηκε laquoΔεῦτε πάντες οἱ πι-στοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χρι-στοῦ ἁγίαν ἀνάστασινbull ἰδού γάρἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳraquo Κανείς δέν μπορεῖπιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα

Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμεαὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους Ὅσεςφορές τό Γένος μας ἔφθασε στάὅρια τῆς ἐξουθένωσης ἡ ἐλπίδατῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλιρωμαλέο καί ἀναστημένο Μέαὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανόστήν τουρκοκρατία Χάρη σʼ αὐτήτήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπα-νάσταση τοῦ 1821 Ἔτσι ἀναστή-θηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερ-μανική κατοχή Ἔτσι θά ἀντέξεικάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασίατοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος

Ἄς ἐπαναλάβω λοιπόν καί ἐγώαὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χρι-στός στίς Μυροφόρες ldquoΜή φο-βεῖσθεrdquo (Ματθ 2810)

Καμμία ἀδικία καμμία ἀσθένειακαμμία δυσκολία τῆς καθημερινό-τητας καμμία οἰκονομική κρίσηκαμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλονδέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει Οἱ χρι-στιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀνα-στάσεως οἱ laquoμή μετακινούμενοιἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίουraquo(Κολ 1 23)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέ-βαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγά-πης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρω-πο ἀπό ὅλους τούς φόβους τουδιότι laquoἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλειτόν φόβονraquo (Α΄ Ἰωαν 4 18)

Μή φοβᾶστε λοιπόν ἀλλά γίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως Ἐ λᾶ τενά πορευθοῦμε μέ θάρρος καί ἐλπί-δα στήν καινούργια ζωή πού μᾶςχάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος

Χρόνια πολλά καί εὐλογημέναΧριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη

Μέ ἀναστάσιμες εὐχέςΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣraquo

ΑΙ ΑΥΘΕΡΑΙΣΙΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣΚΑΙ Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΩΝ

Τί συμβαίνει μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸν Πατριάρχην κ Βαρθολο-μαῖον Εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γέ-νους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τοῦ Γέ-νους τῶν Ἑλλήνων ἢ εἶναι ἕναςἰσχυρὸς ρασοφόρος ὁ ὁποῖος ἐξυ-πηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν κοσμοεξου-σιαστῶν ἀπὸ τὸν ΟἰκουμενικὸνΘρόνον τοῦ Φαναρίου Μᾶλλον τὸδεύτερον Διότι ὡς Πατριάρχηςτοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων διχά-ζει ἀναστατώνει προκαλεῖ δημι-ουργεῖ κρίσεις Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπὶτῶν ἡμερῶν του δὲν αὐξάνονταιἩ ποιμαντικὴ καὶ γενικότερη στρα-τηγική του εἶναι ἀπαρατήρητος εἰςτοὺς Ὀρθοδόξους Δὲν συγκινεῖΔὲν συγκλονίζει Δὲν προσελκύεικόσμον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ἔχειἰσχὺν ὅμως εἰς τὰ Παγκόσμια Κέν-τρα Ἀποφάσεων τὰ ὁποῖα δυστυ -χῶς δι᾽ αὐτὸν συνδέονται μὲ τὰὑπό γεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς καὶτὴν Νέαν Ἐποχήν ἡ ὁποία προωθεῖτὴν Πανθρησκείαν καὶ τὴν παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὅτανδιέρχεται ἀπὸ τὰς Συναγωγὰς καὶτὰ Κέντρα τοῦ Μουσουλμανισμοῦγίνεται θέμα εἰς τὰ διεθνῆ ΜέσαἘνημερώσεως διότι τοῦτο ἀπαι-τοῦν τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶνπροαναφερομένων κέντρων ἀπο-φάσεων διὰ διαφόρους σκοπιμότη-τας Πρωταγωνιστεῖ ἀπὸ τῆς ἐκλο -γῆς του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρό-νον μὲ ζῆλον πολλαπλασίως μεγα-λύτερον τῶν προκατόχων του μα-καριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγό-ρου καὶ Δημητρίου εἰς τὸν Διάλο-γον μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-ξων Λειτουργεῖ ὡς laquoμπουλντόζαraquoεἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας βλασ -φημῶν τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆςἘκκλησίας οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχονἀγάπην διὰ τοὺς Παπικοὺς καὶ μᾶςἐκληροδότησαν τὸ Σχίσμα

Τὸ laquoπάθοςraquo του αὐτὸ δὲν εἶναιτυχαῖον Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπό-σχεσιν ἀνταλλαγμάτων ἐκ τῶνἈμερικανῶν τὰ ὁποῖα δὲν ἔλαβενἀκόμη (Εἰς τὰ laquoδίκαιαraquo τοῦ Πα-τριαρχείου) Προωθεῖ τὴν ἕνωσιντῶν laquoἘκκλησιῶνraquo διότι αὐτὸ τοῦὑποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ὑπόγεια καὶἐπίγεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς Οἱἀσχολούμενοι μὲ τὴν γεωπολιτικὴνἰσχυρίζονται εἰς μελέτας των ὅτι ἐκτοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνουἔχει ἐκπονηθῆ τὸ σχέδιον διὰ τὴνἕνωσιν τῶν laquoἘκκλησιῶνraquo εἰς ἐπί-πεδον κορυφῆς

Θὰ λειτουργοῦν laquoκεχωρισμέ-νωςraquo Ἀλλὰ αἱ κεφαλαί των θὰ συ-ναποφασίζουν καθ᾽ ὑπόδειξιν τῶνὑπογείων καὶ τῶν ἐπιγείων κέν-τρων τῆς Ἀμερικῆς Θὰ ἔχωμενἕνωσιν μὲ ποικιλία δογμάτωνΟὐδεμία ἐκ τῶν Χριστιανικῶν αἱρε-τικῶν laquoἘκκλησιῶνraquo θὰ ἀποκηρύξητὰς πλάνας της Διότι συμβαίνει τὸπερίεργον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-σία ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰςlaquoἘκκλησίαςraquo ὡς κανονικὰς Ἐκκλη-σίας καὶ πώς ὅλαι σώζουν Ἡ Ἀλή-θεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώθη μὲτὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος μὲ ἀπο-φάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου Ἡ γεωπολιτικὴ τῶν θρη-σκειῶν εἰς πλήρη ἐξέλιξιν

Ἕνα ἐκ τῶν ἀνταλλαγμάτων τὰὁποῖα ἔχουν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Οἰ -κουμενικὸν Πατριάρχην εἶναι νὰ γί-νη Πάπας εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἄλλω-στε κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπαεἰς τὸ Φανάρι καὶ τὴν συμπροσ -ευχὴν μετὰ αὐτοῦ εἰς τὸ Πατριαρ -χικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωρ-γίου διεκήρυξεν ἀπευθυνόμενοςπρὸς τὸν Πάπαν ὅτι ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁΠρῶτος εἰς τὴν Δύσιν καὶ ἐγὼΠρῶτος εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἔκτοτεκατὰ τὴν Μεγάλην Εἴσοδον καὶ

ἱστάμενος εἰς τὴν Ὡραίαν Πύληνμνημονεύει τοὺς Πατριάρχας καὶτοὺς Προέδρους τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἡ ὈρθόδοξοςἘκ κλησία ὅμως δὲν ἔχει Προ-έδρους ἀλλὰ Πατριάρχας καὶ Ἀρ -χιεπισκόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκ -κλη σιῶν Τό δὲ πολίτευμά της εἶναιΣυνοδικὸν καὶ δὲν ἔχει Πρῶτονἀλλὰ Πρώτη καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Διαρ -κὴς Ἱερὰ Σύνοδος

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς γεωπολιτικῆςτῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κέντρωνἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκπορεύεται ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάνει με-γάλους ἐκτροχιασμοὺς εἰς τὴν Πί-στιν οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται ὑπὸτῶν Ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι πιστεύ -ουν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Δια-λόγους προδίδεται ἡ Πίστις Ἀντὶδιὰ αὐτοκριτικὴν καὶ μετάνοιαντώρα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον ἀντιοι-κουμενιστῶν Μητροπολιτῶν Κα-θηγουμένων καὶ πιστῶν διότι ἀπει-λοῦν μὲ κατάρρευσιν μελλοντικῶςτὴν laquoγεωπολιτικὴν τῶν θρησκει -ῶνraquo καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν laquoἘκ κλη-σιῶνraquo

Συμπεριφέρεται ὡς ὁ πιστὸςἐκτελεστὴς τοῦ προαναφερομέ-νου σχεδίου ἀδιαφορῶν διὰ τὰςσυνε πείας εἰς τὰς τάξεις τῆς Ἐκ -κλησίας Μέχρι καὶ ὁ ὑπεύθυνοςτοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητατῶν laquoἘκκλησιῶνraquo καρδινάλιος Κόχπαρεδέχθη ὅτι ὁ διάλογος ἐναυά-γησε ἀλλὰ τὸν κρατᾶ ἐν ζωῇ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν Ἕνωσινπερισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν τύχηντοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐν μέσῳ βαθυ-τάτης οἰκονομικῆς κοινωνικῆς πο-λιτιστικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεωςπροωθεῖ τὴν Ἕνωσιν καὶ τὴν Πα-ναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἀντὶνὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας πρὸς τὰκέντρα μὲ τὰ ὁποῖα ἰσοπεδώνειτὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ ζητήσηβοήθεια διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς

Ἕλληνας ἀσχολεῖται μὲ τὴνlaquoἝνωσινraquo Ἀντὶ νὰ ἀναλάβη μίανδιεθνῆ ἐκστρατείαν διὰ τὴν συγ-κέντρωσιν χρημάτων καὶ ἄλληςβοηθείας πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶτὰς Ἑλληνίδας ἀδρανεῖ ἐνόχωςἈντὶ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἐκκλησιαστι-κόν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὸν φρό-νημα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον τοῦΣεβ Πειραιῶς ὁ ὁποῖος ἀποκαλύ-πτει τὰς προδοσίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Πίστεως ἀλλὰ καὶ τὰ σιωνι-στικὰ καὶ ἄλλα πολιτικοοικονομικὰκέντρα τὰ ὁποῖα διαλύουν καὶ λε-ηλατοῦν τὴν Χώραν καὶ ἐπιβάλ-λουν ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀποφά-σεις Ἀντὶ νὰ ἐνισχύη τὸ Ὀρθόδο-ξον φρόνημα καὶ νὰ καλῆ τὸν λαὸννὰ μιμηθῆ τὴν ζωὴν τοῦ Χριστοῦκαὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκ -κλησίας στρέφεται ἐναντίον τοῦκλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ποὺτὸν καλοῦν νὰ σεβασθῆ τὴν Παρά-δοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ νο-θεύη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν

Ἀντὶ νὰ δίδη τὴν εὐλογίαν τῆςἘκκλησίας εἰς πολιτικοὺς πρότυπαδιὰ τὴν ζωήν τὸ ἦθος καὶ τὴν στρα-τηγικήν των ἀνεβάζει εἰς τὸν θρό-νον τοῦ Φαναρίου τὸν πρώην Πρω-θυπουργὸν κ Γεώργιον Παπανδρέ-ου τὸν ἐξυμνεῖ καὶ laquoπροσκυνᾶraquoτὴν μητέρα του κ Μαργαρίταν Πα-πανδρέου μετὰ τῆς ὁποίας ἔχει μα -κρὰν φιλίαν (Οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλ -ληνίδες δὲν τὴν ἔχουν συναντήσειποτὲ εἰς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανπαρὰ μόνον ὅταν ἐπήγαινεν εἰς τὰςδοξολογίας ὡς σύζυγος τοῦ Ἀ Πα-πανδρέου)

Θεωρεῖται Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ὀρθο-δόξων καὶ τοῦ γένους τῶν Ἑλλή-νων Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςπρωταγωνιστεῖ διαρκῶς εἰς κρίσειςδιὰ διοικητικὰ καὶ ἄλλα θέματαΠρωταγωνιστεῖ εἰς κρίσεις καὶ εἰςτὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖον τρομο-κρατεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύση

αὐτὸ τὸν ἔλεγχον εἰς ζητήματα Πί-στεως Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ τρομο-κρατία αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ ἉγίουὌρους ἔπρεπε νὰ εἶχον ὑψώσειμαύρας σημαίας διὰ τὰς παρεκ -τροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίας του εἰςζητήματα Πίστεως ὅπως πολὺεὐφυῶς λέγει ὁ Σεβ Αἰγιαλείας καὶΚαλαβρύτων κ Ἀμβρόσιος Δυστυ -χῶς ὅμως δὲν συμβαίνει αὐτό Καὶδὲν συμβαίνει καὶ διὰ ἕνα ἄλλονλόγον Διότι διὰ ἀρκετοὺς ἐκπρο-σώπους Ἱερῶν Μονῶν προέχει ἡδιασφάλισις τῶν χρημάτων ἀπὸ τὰΕΣΠΑ τῆς Προτεσταντικῆς Δύσεωςδιὰ τὴν κατασκευὴν ἔργων παρὰ ὁἀγὼν ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πα-τρίδος

Ποία ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρουςδιὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίανΟὐδεὶς γνωρίζει Γνωρίζομεν τὰςθέσεις ὡρισμένων Ἁγιορειτῶν Μο-ναχῶν ἀλλὰ ὄχι καὶ τοῦ ἉγίουὌρους τὸ ὁποῖον τρέμει κυριολε-κτικῶς τὴν laquoσπάθηνraquo τοῦ Οἰ κουμε-νικοῦ Πατριάρχου

Ἡ Ἀ κρό πολις τῆς Ὀρθοδοξίαςτρέμει τοὺς καταπατητὰς τῶνἹερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ὀρθοδό-ξου Παραδόσεως Τὸ Ἅγιον Ὄροςεἶναι αἰ χμάλωτον ἢ πνευματικῶςνεκρὸν ἢ τρομαγμένον ἀπὸ τὰςἀπειλὰς καὶ τὴν τρομοκρατίαν τοῦΦαναρίου Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεση-κώνωνται πιστοί Ἱερομόναχοι εἰςτὰς πόλεις Καθηγούμενοι ἹερῶνΜονῶν Καθηγηταὶ Πανεπιστημίουκληρικοί Διάκονοι Θεολόγοι λαϊ-κοὶ διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ καὶ τὴν Προδοσίαν τῆςΠίστεως ὑπὸ τῶν ΟἰκουμενιστῶνΦαναριωτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπωντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-δος καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παρα-μένη ἀδρα νὲς καὶ ξένον πρὸς τὰςἀγωνίας τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶτοῦ πιστοῦ λαοῦ

Ὀφείλει νὰ τερματίση τὴν ἀσυ-λίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-των εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δοξίας Αὐτὴν τὴν στιγμὴν κατὰτὴν ὁποίαν κυοφορεῖται ἡ αἵρεσιςτῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπειλεῖὅλο τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημαστοχοποιῶν τὸν Σεβ Πειραιῶς καὶἄλλους ἀντιοικουμενιστὰς Μητρο-πολίτας ρασοφόρους καθηγητὰςΠανεπιστημίου ΚαθηγουμένουςἹερῶν Μονῶν Ἱερομονάχους κλπἐπειδὴ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνοικτὴνσυνοδοιπορίαν του μὲ τὴν Παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ἍγιονὌρος ὀφείλει νὰ ὑψώση μαύραςσημαίας νὰ κηρύξη πένθος διὰ τὰςπαρεκτροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίαςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰςζητήματα πίστεως ἀλλὰ καὶ διὰ τὴνκατάστασιν ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰςτὴν Χώραν

Ὁ λαός μας ἐξαθλιωμένος laquoἐπα-ναστατεῖraquo ὅταν πληροφορῆται ὅτικάποιαι ἢ ὅλαι αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦἉγίου Ὄρους καταθέτουν σχέδιαδιὰ τὴν δημιουργίαν φωτοβολ-ταϊκῶν ἐπενδύσεων εἰς τὸ Ἁγιώνυ-μον Ὄρος ἢ διὰ τὴν εἰσροὴν ἑκα-τομμυρίων εἰς αὐτὰς ἀπὸ τὰ ταμεῖατῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἐὰνδὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Ἁγιο-ρεῖται Πατέρες ἔ χουν ὑποταχθῆεἰς τοὺς αἱρετικούς Πῶς συμβαίνειαὐτό Μὲ τὴν σιωπήν των ἔναντιτῶν παρεκτρο πῶν εἰς ζητήματα πί-στεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσμονὴντῶν ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὴν Εὐρω-παϊκὴν Ἕνωσιν τῆς Προτεσταν-τικῆς Δύσεως

Γ ΖΕΡΒΟΣ

ΣΕΒ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑΝΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τό παρέλαβεν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας καί τό διετήρησεν ἀναλλοίωτον ἐνῶ οἱ Παπικοί

τό ἐβεβήλωσαν καί τό ἠλλοίωσαν διά τοῦ Φιλιόκβε Διατί νά λέμε τό laquoΠιστεύωraquo μας κατά τό Ἀπόδειπνον

Ὁ Σεβ Γόρτυνος καί Μεγαλοπό-λεως κ Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν τουκήρυγμα ὑπό ἡμερομηνίαν 1ηνἈπριλίου ἀφοῦ ἀναλύει τό Πι-στεύω τῶν Ὀρθοδόξων καί τόlaquoΣύμβολον τῆς Πίστεώςraquo μας εἰςτό ὁποῖον laquoἔβαλαν βέβηλο χέρι καίτό ἀλλοίωσανraquo οἱ Παπικοί καλεῖτόν πιστόν λαόν νά λέγη μίαν φο-ράν τήν ἡμέραν καί ἰδιαιτέρως κατάτό Ἀπόδειπνον τό laquoΠιστεύωraquo Τόπλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κη-ρύγματος τοῦ Σεβ Μητροπολίτουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquo1 Ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶνἀδελφοί μου ρυθμίζεται μέ βάσητό τί πιστεύουμε Καί οἱ ἄθεοι τόἴδιο κάνουν Ἐνεργοῦν καί πράτ-τουν μέ βάση τήν ἀθεϊστική ἰδεο-λογία τους Ἕνας μεγάλος ἄθεοςγιά παράδειγμα1 εἶχε πεῖ ldquoἩ ζωήεἶναι παράλογη ἡ ἀγάπη εἶναι ἀδύ-νατηrdquo Ἄντε τώρα νά κάνουμεὄμορφη ζωή μέ βάση τήν ἰδεολογίααὐτή

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοίἔχουμε τό ldquoΠιστεύωrdquo μας στόὁποῖο κλείνεται ὅλη ἡ ldquoἰδεολογίαrdquoμας ὅλη ἡ θεολογία μας καλύτεραΚαί μέ βάση τά ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ρυθμίζουμε τήν ζωή μας Ἡπίστη μας στηρίζεται στήν ἉγίαΓραφή πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦΘεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους Μέ-σα στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε μι-κρές προτάσεις οἱ ὁποῖες εἶναιπραγματικά ὁμολογίες πίστεως Γιάπαράδειγμα σᾶς ἀναφέρω τρεῖςὉ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιά τόνἸησοῦ Χριστό ldquoἘν μορφῇ Θεοῦὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατοτό εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλ᾽ ἑαυτόν ἐκέ-νωσε μορφήν δούλου λαβών ἐνὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοςrdquo(Φιλιπ 26-10) Αὐτός ὁ λόγος καίὅλη ἡ παρακάτω συνέχεια εἶναι ἕναμικρό ldquoΠιστεύωrdquo Καί ἕνας ἄλλος

ἀκόμη σύντομος λόγος πού εἶναιὁμολογία πίστεως ldquoὉ Ἰησοῦς Χρι-στός (εἶναι) Κύριοςrdquo (Αacute Κορ 123)Τό ldquoΠιστεύωrdquo στήν Παλαιά Διαθήκηἦταν αὐτός ὁ λόγος ldquoἌκουεἸσραήλmiddot Κύριος ὁ Θεός σου εἷςἐστινrdquo (Δευτ 64) Καί ἐκείνη ἡ πεν-τάλογος προσευχή πού λέμε τόldquoΚύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ μεrdquoεἶναι μία ὁμολογία πίστεωςmiddot γιατίὁμολογοῦμε τόν σαρκωθέντα Υἱότοῦ Θεοῦ καί ὡς Θεό (ldquoΚύριεrdquo) καίὡς ἄνθρωπο (ldquoἸησοῦrdquo) καί ὡς Θε-άνθρωπο (ldquoΧριστέrdquo)

2 Τό ldquoΠιστεύωrdquo μας τό καλοῦμεldquoΣύμβολοrdquo Δέν ξέρω ἀγαπητοίμου νά σᾶς πῶ ἀκριβῶς τί σημαίνειαὐτή ἡ ἔκφραση Εἶναι μία ἔκφρα-ση ldquoκλειδίrdquo Σημαίνει τόν χάρτηΠραγματικά Ὅτι εἶναι ὁ χάρτηςγιά τήν Γεωγραφία τό ἴδιο εἶναι καίτό ldquoΠιστεύωrdquo μας γιά τήν Ἐκκλησίαγι᾽ αὐτό τό λέμε ldquoΣύμβολοrdquo Ἕναςμικρός χάρτης ἀπεικονίζει ὅλη τήνγῆ Καί τό μικρό ldquoΠιστεύωrdquo μαςαὐτό τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἔχει μέ λίγα λόγια ὅλη τήν πίστημας Δώδεκα εἶναι τά ἄρθρα τοῦldquoΠιστεύωrdquo Κάθε ἄρθρο του εἶναιπῶς νά τό πῶ εἶναι σάν στρατιωτι-κά ldquoπαραγγέλματαrdquo διδόμενα ἀπότόν Βασιλέα Χριστό στήν στρα-τευομένη του Καθολική Ἐκκλησίαγιά νά τά φέρει στόν κόσμο τόνὁποῖο πορεύεται νά κατακτήσει

3 Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία χρη-σιμοποιοῦσε ldquoΣύμβολα τῆς πίστε-ωςrdquo γιατί αὐτά ἦταν ἀναγκαῖα γιάτήν διδασκαλία τῶν Κατηχουμέ-νων αὐτῶν δηλαδή πού ἐπρόκειτονά βαπτιστοῦν Τά ldquoΣύμβολα τῆς πί-στεωςrdquo πάλι ἦταν ἀναγκαῖα στήνἘκκλησία γιά τήν ἀπόκρουση τῶναἱρέσεων Δηλαδή οἱ ἐμφανισθέν-τες αἱρετικοί μέ τίς πλανεμένες δι-δασκαλίες τους ἔδωσαν τήν κυ-ριώτερη ἀφορμή στήν Ἐκκλησίανά συντάξει ldquoΣύμβολαrdquo τῆς ἀλη-θινῆς της διδασκαλίας Τόν τέταρ-

το αἰώνα ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀπεφά-σισε νά συνθέσει ἕνα ἑνιαῖο ldquoΠι-στεύωrdquo γιά ὅλη τήν ἘκκλησίαἜτσι γράφτηκε ἀπό τήν Πρώτη καίΔεύτερη Οἰκουμενική Σύνοδο τόσημερινό ldquoΠιστεύωrdquo πού ξέρουμεὅλοι Τό ὅτι τό ldquoΠιστεύωrdquo μας γρά-φτηκε ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδουςσημαίνει ὅτι εἶναι φωνή ὅλης τῆςἘκκλησίας

4 Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι τό ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει νά ρυθμίζει τήνζωή μας τά ἔργα μας Λέγουν με-ρικοί ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πίστηἀλλά τά ἔργα Λησμονοῦν ὅμωςαὐτοί ὅτι τά ἔργα ἀπορρέουν ἀπότήν πίστη τοῦ καθενός Ἔτσι γιάπαράδειγμα ὁ Χίτλερ ἦταν σκλη-ρός πρός τούς ἀνθρώπους ἐπειδήἦταν συνεπής στήν σκληρή του πί-στη Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού ἔχου-με ὡραία πίστη ὅπως αὐτή ἐκφρά-ζεται στά δώδεκα ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει πολύ νά προσ -παθοῦμε τά ἔργα μας νά εἶναι ἀνά-λογα πρός τήν πίστη μας

5 Τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἀγαπητοί μου τό ὁποῖο συνέταξε ἡΠρώτη καί ἡ Δεύτερη ΟἰκουμενικήΣύνοδος ὅπως εἴπαμε τό διέσωσεἀκέραιο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας ἐνῶ οἱ Παπικοί καί Φραγκο-λατῖνοι ἔβαλαν βέβηλο χέρι καί τόἀλλοίωσαν Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἀνήκει σέὅλη τήν Ἐκκλησία καί δέν ἐπιτρέ-πεται λοιπόν ἕνας ἤ μερικοί νά τόμεταβάλουν Στό ἄρθρο τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ὅπου ὁμολογοῦμε τήν πί-στη μας στό Ἅγιο Πνεῦμα λέγου-με ὅπως τό θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πα-τέρες ὅτι Αὐτό ἐκπορεύεται ἀπότόν Πατέρα Ἔτσι τό εἶπε καί ὁ Κύ-ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήνἀρχιερατική Του προσευχή (βλἸωάν 1526) Οἱ Παπικοί ὅμως πα-ρά τόν σαφῆ αὐτόν λόγο τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καί παρά τήν σαφῆ πάλιδιατύπωση τῶν Ἁγίων Πατέρωνστό ldquoΠιστεύωrdquo ἔβαλαν τήν φράση

ldquoκαί ἐκ τοῦ Υἱοῦrdquo Αὐτό εἶναι τό πε-ρίφημο ldquoΦιλιόκβεrdquo τῶν Φραγκολα-τίνων πού ἀποτέλεσε αἰτία διαμά-χης καί χωρισμοῦ τους ἀπό τήνὈρθόδοξη Ἐκκλησία μας ΟἱὈρθόδοξοι γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα πι-στεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται μέν μό-νο ἀπό τόν Πατέρα ἀλλά ἀποστέλ-λεται στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ κα-τά τόν λόγο πάλι τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ (βλ πάλι Ἰωάν1526) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαςλοιπόν διδάσκει ὅτι λέγει ἡ ἉγίαΓραφή ὅπως αὐτήν τήν ἑρμήνευ-σαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες

6 Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἦταν τό πρῶτοπού δίδασκε ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλη-σία μας στούς ΚατηχουμένουςΠρῶτα δίδασκε τό ldquoΠιστεύωrdquo καίἔπειτα τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo Γιατί Για-τί μέ τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo καλοῦμε τόνΘεό Πατέρα Ἀλλά μᾶς λέγει ὁ ἀπό-στολος Παῦλος ὅτι δέν μποροῦμενά καλέσουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦἄν πρῶτα δέν πιστεύσουμε σ᾽Αὐτόν (βλ Ρωμ 1013-15) Τό ldquoΠι-στεύωrdquo λοιπόν τό ὁποῖο ἔχει συνο-πτικά ὅλα τά δόγματα τῆς πίστηςμας εἶναι τό πρωταρχικό μάθημαπού πρέπει νά μάθουμε Καί πρέπεινά τό μάθουμε καλά Σᾶς συνιστῶἀδελφοί μου χριστιανοί κάθε μέρανά λέγετε μιά φορά τουλάχιστοντό ldquoΠιστεύωrdquo Μάλιστα νά προ-τιμᾶτε νά τό λέτε τό βράδυ πρίνἀπό τόν ὕπνο Ἀλήθεια γιατί στόἈπόδειπνο λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo Για-τί ὁ ὕπνος εἶναι μία εἰκόνα τοῦ θα-νάτου ldquoἕνας μικρός θάνατοςrdquoὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω-λός Μέ τήν σκέψη λοιπόν τοῦ θα-νάτου λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo στό Ἀπό-δειπνο ὥστε ἄν συμβεῖ θάνατοςνά μέ βρεῖ ἀφοῦ πρῶτα ἔχω ὁμο-λογήσει τήν πίστη μου

Μέ πολλές εὐχές dagger Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί

Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας1 Ὁ Sartreraquo

Προσευχὴ εἰς τὴν Ρωσίανδιὰ τὴν στήριξιν τῆς Πίστεως

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τίΕἰς τὴν Ρωσίαν ἤρχισεν μία προσ -

πάθεια δυσφημήσεως τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἐκκλησίας προκειμέ-νου νὰ ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐπιρροὴτῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τηςὡς θεῖος ὀργανισμός Ἡ ΡωσικὴἘκκλησία κατήγγειλε ὅλην αὐτὴντὴν laquoἐπιχείρησινraquo ὡς μίαν ὀργανω-μένην ἐκστρατείαν δυσφημήσεώςτης διὰ πολιτικοὺς λόγους Τὸ δὲΠατριαρχεῖον Μόσχας ἐζήτησε ὅ -πως τὴν 22αν Ἀπριλίου τελεσθῆ εἰςὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Χώρας μίαπροσευχὴ διὰ τὴν laquoὑπεράσπισιν τῆςπίστεωςraquo Εἰς τὴν Ἑλλάδα τοιαῦταιὀργανωμέναι προσευχαὶ εἴτε διὰτὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως εἴτετῆς Πατρίδος εἴτε διὰ τὴν ἔξοδονἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν εἴτε διὰτὴν φώτισιν τῶν πολιτικῶν θεω-ροῦνται προφανῶς ὀπισθοδρομι-καὶ καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ὀργανώνονται

ΗΗΜΕΡΙΔΑ ποὺ διοργάνωσε στὰ μέσα Φεβρουαρίου ἡ Μητρό-πολη Πειραιῶς μὲ θέμα laquoΠατερικὴ θεολογία καὶ μεταπατερικὴαἵρεσηraquo ἀποκάλυψε σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος τὸν αἱρετικὸ χα-

ρακτήρα τῆς λεγόμενης laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo Σὲ μία προσ -πάθεια νὰ ἀποδείξουν ὑπερβολικὰ καὶ λανθασμένα τὰ συμπεράσμα-τα τῆς ἡμερίδας αὐτῆς τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ὁ Σεβ ΔημητριάδοςἸγνάτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προέβησαν σὲ δύο πραγ-ματικὰ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo

Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος στὴν ἐγκύκλιό του γιὰ τὴν Κυ-ριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τόνισε σχετικά laquoΔὲν ὑπάρχει μεταπατερι-κότητα ξεκομμένη ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέ-ρων ξεκομμένη ἀπὸ τὴν αἰώνια Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Αὐτόποὺ κάποτε καλοῦμε laquoμεταπατερικήraquo δὲν εἶναι laquoἀντιπατερικὴraquo θε-ολογία ἀλλὰ θεολογία laquoμετάraquo δηλ μαζί μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρεςraquo

Μία τέτοια ἑρμηνεία σύνθετης ἑλληνικῆς λέξης προφανῶς κι-νεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν κανόνων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶεἶναι τουλάχιστον ἀτυχής

Λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μιλώνταςστὴ Σχολὴ Εὐελπίδων εἶπε laquoἩ ἐποχή μας ἔχει βγάλει κι αὐτὴ Πα-τέρες Ἡ νεοπατερική τὴν εἴπανε μεταπατερική δὲν εἶναι ἄλλη θε-ολογία εἶναι χρονικὸ πράγμα Ὅπως θὰ λέγαμε ἡ σύγχρονη θεο-λογία οἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo

Ἁπλοϊκὸς τρόπος γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν μεγάλα θεολογικὰ ὀλι-σθήματα Ποιοὶ εἶναι ἆραγε laquoοἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo στοὺς ὁποίουςἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Οἱ θεολογοῦντες διανοητὲς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo τοῦ Βόλου ἢ μήπως οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ ὍσιοςἸουστῖνος Πόποβιτς καὶ οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος Πορφύριος κἄ

Σὲ κάθε περίπτωση τὸ πρόβλημα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις ἀλλὰστὸ περιεχόμενο ποὺ αὐτὲς ἔχουν ἢ στοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποί-ους εἰσάγεται ἡ χρήση τους Γιὰ νὰ ἀνεύρουμε τὸ πραγματικὸ πε-ριεχόμενο τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo τῆς laquoἈκαδημίαςraquo τοῦΒόλου ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ὑποστήριζε ὁ Διευθυντὴς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo Παντελὴς Καλαϊτζίδης laquoἩ ldquoἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρεςrdquohellipεἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπωςhellip τὴν ἔξαρσητοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτι-κοῦ ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματοςraquo Ἀποφαινόταν μάλιστα ὅτι laquoΟἱπαραπάνω διαπιστώσεις καθιστοῦν ἐπεῖγον τὸ αἴτημα τῆς νέας σάρ-κωσης τοῦ λόγου καὶ τῆς συναφειακῆς ἀνάγνωσης τῶν Πατέρων θέ-τοντας ταυτόχρονα τὸ ἐρώτημα τῆς δυνατότητας ὕπαρξης μίας με-ταndashπατερικῆς ὀρθόδοξης θεολογίαςraquo ποὺ θὰ προχωρήσει στὴν ἀνά-λυση θεμάτων ὅπως laquoἘπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότηταndashαἵρεση ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότηταndashαἵρεση διαφορὰndashἑνό-τητα Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν laquoαἱρετικῶνraquo στὰ πατερικὰ κείμενακαὶ στὴ σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκηraquo ἀλλὰ καὶ τὴν κατὰ Π Καλαϊ-τζίδη laquoἀτελῆ ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων προβληματικὲς ἀνθρω-πολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας πχ γιὰ τὴν γυναίκα (τὸκατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἀποδίδεται σὲ αὐτὴν μόνο διὰ μέσου τοῦ ἄνδρα)hellipδιάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολο-γίας νέες ἀνθρωπολογικὲς προκλήσεις τῆς βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνο-λογίας κλπraquo Κατέληγε δὲ ὅτι laquoΤὰ παραπάνω θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸαἴτημα μίας σύγχρονης ὀρθόδοξης μετα-πατερικῆς θεολογίας καὶἐπανερμηνείας τῆς πιστότητας στὴν πατερικὴ παράδοση καθὼςστὸν ἑρμηνευτικὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσας εἰσήγησης τὸ laquoἑπόμενοιτοῖς ἁγίοις Πατράσινraquo δὲν σημαίνει ἁπλῶς τὴν συνέχιση τὴν ἐπικαι-ροποίηση ἢ καὶ τὴν ἐπανερμηνεία τῆς παράδοσης αὐτῆς ἀλλὰ ndashκατὰτὸ προηγούμενο τῆς πρωτοχριστιανικῆς καὶ τῆς πατερικῆς ὑπέρβα-σηςndash καὶ τὴν ὑπέρβασή της ὅπου καὶ ὅταν χρειάζεταιraquo

Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια ὑποστήριζε ὁ Παντελὴς Καλαϊτζίδης τὸ2010 στὸ συνέδριο ἐκεῖνο γιὰ τὴν laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo Τὰἐπαναλάβαμε γιατί κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν laquoμε-ταπατερικὴ θεολογίαraquo καὶ τοὺς εἰσηγητές της καὶ νὰ ἐμφανίσουντὰ πάντα ὡς ἀποτέλεσμα παρανοήσεων Ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολο-γίαraquo τοῦ Βόλου ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο τι παρὰ προσπάθεια ὑπέρβα-σης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀμφισβήτησης ὅσων διδασκαλιῶν τουςδὲν laquoβοηθοῦνraquo τὰ σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ψευτοενότητας

Λόγῳ τῶν χαρακτηριστικῶν της ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo εἶναιπράγματι πατρομάχος ἀντιπατερικὴ καὶ γιὰ τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰτῆς ἀποδίδεται τὸ ὄνομα τῆς θεολογίας ἀλλὰ τῆς αἵρεσης Στὸἑξῆς ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι laquoἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσινraquo ἂς κά-νουν χρήση τοῦ δόκιμου ὅρου πατερικὴ θεολογία Ἡ μεταπατερι-κότητα συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελοῦνμαζὶ σύμπλεγμα αἱρέσεως καὶ κακοδοξίας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ Ἤ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΣΗ laquoΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑraquo

Τοῦ κ Ἰωάννη Τάτση Θεολόγου

ΜΕΡΙΚΟΙ ὄχι μόνον Οἰκουμενισταί ἀλλὰ καὶ μὴ Οἰκουμενι-σταί ὄχι μόνον ἀσεβεῖς ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς νομίζουν ὅτιδὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς αἱρέσεις γνῶμες καὶ ὡς

αἱρετικοὶ πρόσωπα ποὺ δὲν ἔχουν προηγουμένως κριθῆ καὶ κα-ταδικασθῆ ἀπὸ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ ἄποψι δὲνεἶνε ὀρθή

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ laquoΑἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςraquo (Τίτ 3 10-11) ῾Ηπρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ ὁποία καταδίκασε αἵρεσι τὸν᾿Αρειανισμό καὶ αἱρετικό τὸν Αρειο ἔγινε τὸν 4ον μΧ αἰῶνα (τὸ325) Μέχρι δὲ τότε ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί Καὶ πῶς οἱπιστοὶ πρὸ τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ μποροῦσαν νὰἐφαρμόσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τῆς τη-ρητέας στάσεως ἀπέναντι τοῦ Α ἢ τοῦ Β αἱρετικοῦ ἂν πρὸΣυνόδου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦν κανένα αἱρετικό

Πῶς ἐπίσης οἱ πιστοὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως θὰ μποροῦσαννὰ τηρήσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Ιωάννου laquoΕἴ τις ἔρχεταιπρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸνεἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετεraquo (Β´ ᾿Ιωάν 10)

῞Οταν κανεὶς laquoγυμνῇ τῇ κεφαλῇraquo σαφῶς δηλαδή λέγει κάτιἀντίθετο πρὸς τὴν Πίστι δυνάμεθα καὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσε-ως νὰ χαρακτηρίσωμε αὐτὸ αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικό (Βλέπε ΙΕ´Κανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ῾Η Γραφὴ λέγει laquoΠάντες οἱθεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνιαraquo (Ψαλμ 955) Καὶ γιὰ τὴ λατρεία τῶνἐθνικῶν λέγει laquo῎Εθυσαν τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶντοῖς δαιμονίοιςraquo (Ψαλμ 10537) laquo῞Α θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύεικαὶ οὐ Θεῷraquo (Α´ Κορ 1020) Ο ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ Πατριάρχηςἀντιθέτως πρὸς τὴ Γραφὴ λέγει ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁαὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τὸν αὐτὸ Θεὸ λατρεύουν μὲδιαφορετικὸ τρόπο ᾿Ερωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρε-σι ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρῃ σὲ διαμαρτυρία ὅλους τοὺς πι-στούς

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος γράφει laquoΑἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖςἐκκλησίαις σιγάτωσανmiddot οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλ᾿ὑποτάσσεσθαι καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγειraquo (Α´ Κορ 1434 Βλέπεκαὶ στίχ 35) ᾿Επίσης γράφει laquoΓυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπωοὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρόςraquo (Α´ Τιμ 212) Συμφώνως πρὸς τοὺς θε-οπνεύστους αὐτοὺς λόγους δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναῖκες νὰ ὁμι-λοῦν καὶ νὰ διδάσκουν στὶς ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις τὴν ὥρα τῆςλατρείας ᾿Επίσης δὲν ἐπιτρέπεται στὴ γυναίκα νὰ ἐξουσιάζῃ τὸνἄνδρα ᾿Εν τούτοις ὁ θεολόγος κ Παντελῆς Καλαϊτζίδης ὁ διευ-θυντὴς καὶ ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς ᾿Ακαδημίας τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ἔχει τὸ θράσος νὰἀντιτίθεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ λέγῃ ὅτι πρέπει καὶ οἱ γυ-ναῖκες νὰ ὁμιλοῦν στὶς ἐκκλησιαστικὲς λατρευτικὲς συνάξειςπροχωρεῖ δὲ καὶ λέγει ἀκόμη ὅτι πρέπει οἱ γυναῖκες νὰ χειροτο-νοῦνται νὰ γίνωνται καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὡς ἐπίσκοποι ἐννοεῖταινὰ ἐξουσιάζουν ὄχι μόνο τοὺς ἄνδρες τους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖςΚαὶ ἐρωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρεσι Καὶ πῶς ὁ Δη-μητριάδος διώρισε καὶ κρατεῖ στὴ διεύθυνσι τῆς ᾿Ακαδημίας τουθεολόγο μὲ αἱρετικὲς ἀντιλήψειςhellip

᾿Εὰν λοιπὸν κάποιος λέγῃ κάτι σαφῶς διαφορετικὸ καὶ ἀντίθε-το ἀπὸ τὴν Πίστι οἱ πιστοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ θεωροῦν τὸ λόγοτου αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικὸ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως ᾿Εὰνπχ ἐγὼ τρελλαθῶ καὶ κηρύξω ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶνεμυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰψωμὶ καὶ κρασὶ μὲ συμβολικὴ ἔννοια χρειάζεται Συνοδικὴἀπόφανσι γιὰ νὰ θεωρηθῶ αἱρετικὸς καὶ νὰ ὑποστῶ κριτικὴ καὶἔλεγχο ῎Αλλωστε οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες Σύνοδοι συγκλήθη-καν γιὰ νὰ καταδικάσουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θεωρήθηκαναἱρέσεις καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα θεωρήθηκαν αἱρετικὰ πρὸ τῆςσυγκλήσεώς των

῾Η ᾿Αποστολικὴ Διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔχειἐκδώσει φυλλάδιο στὸ ὁποῖο χωρὶς ἀπόφασι ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ὡς αἱρέσεις οἱὁποῖες δροῦν στὴν ῾Ελλάδα Κακῶς ἔπραξε ἡ ᾿Αποστολικὴ Δια-κονία ῎Αριστα ἔπραξε

῎Αριστα πράττουν καὶ ὅσοι χαρακτηρίζουν τὴ Μεταπατερικὴ Θε-ολογία ὡς αἵρεσι καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεσι καὶ πανθρη-σκεία καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς καὶ διαμαρτύρον-ται μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς των ᾿Ανοχὴ ἢ εὐγένεια σὲ θέμα-τα Πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ Νικ Ιω Σωτηροπούλου Θεολόγου ndash Φιλόλογου

Οἱ βουλευταὶ τοῦ ΛΑΟΣ κ Ἀθα-νάσιος Πλεύρης καὶ Γεώργιος Ἀνα-τολάκης στηριζόμενοι εἰς δημοσίευ-μα ἡμερησίας ἐφημερίδος κατέθε-σαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν μὲ τὴνὁποίαν ἐλέγχουν τὴν Κυβέρνησινἐπειδὴ τὸ Μουσεῖον Μπενάκη διὰἐντύπου του κάνει φιλοϊσλαμικὴνπροπαγάνδα εἰς μαθητάς Ὁλόκλη-ρος ἡ ἐρώτησις ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΣύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δη-μοσιογράφου κ Στέφανου Χίουστὴν ἐφημερίδα ldquoΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑrdquo(14η Μαρτίου 2012) ἀναφέρεταιὅτι κατὰ τὴν ἐπίσκεψη μαθητῶντῆς Ε´ τάξεως Δημοτικοῦ στὸἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τοῦ Μου-σείου Μπενάκη ldquoἸσλαμικὴ τέχνη γιὰμαθητέςrdquo δίδεται στοὺς μαθητὲςὡς ldquoἐκπαιδευτικὸrdquo καὶ ldquoἐνημερω-τικὸrdquo ὑλικὸ τὸ ἔντυπο ldquoΜία φορὰστὴν Ἀνατολήrdquo στὸ ὁποῖο ὑπάρ-χουν ἀπαράδεκτα καὶ ἀνθελληνικὰἀποσπάσματα ὅπως μεταξὺ ἄλλωνldquoὉ στρατὸς τῶν Ὀθωμανῶν σουλ-τάνων ἔκανε συχνὰ παρελάσειςστὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρα-τορίας γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμήτου Φαντάσου πόσο ἐντυπωσιακὴθὰ ἦταν ἡ ἐμφάνιση τῶν στρα-τιωτῶν μὲ τὶς ἐπίχρυσες πανοπλίεςτους νὰ παρελαύνουν κάτω ἀπὸτὸν λαμπερὸ Ἥλιοrdquo

Καθίσταται σαφὲς ὅτι πρόκειταιγιὰ μία ἀήθη πρόκληση εἰς βάροςτῆς ἱστορικῆς μνήμης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ἔθνους ποὺ ὑπέφερε 400χρόνια τουρκοκρατίας καὶ γιὰ μίαπροσπάθεια ἄμβλυνσης τῆς ἐθνι -κῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων μα-θητῶν προφανῶς στὸ πλαίσιο τοῦπολυπολιτισμικοῦ ἰδεολογήματος

Μάλιστα ἐπὶ τοῦ θέματος ὑπάρ-χουν ἤδη ὀργισμένες ἀντιδράσειςἀπὸ γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μα-θητῶνἘρωτᾶσθε

Α) Μὲ ποιὸ ἐκπαιδευτικὸ κριτή-ριο καὶ μὲ ποιὰ ἐκπαιδευτικὴ λογικὴοἱ Ἕλληνες μαθητὲς ὑποχρεοῦνταινὰ ὑφίστανται αὐτὴν τὴν ἀνθελλη-νικὴ προπαγάνδα Γιὰ ποιὸ λόγο μα-θητὲς τοῦ Δημοτικοῦ ἢ ἀκόμη καὶτοῦ Νηπιαγωγείου () πρέπει νὰ μα-θαίνουν γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνη καὶγιὰ τὶς ldquoπαρελάσεις τῶν Ὀθω-μανῶνrdquo

Β) Ποιὰ ἡ χρηματοδότηση τοῦσυγκεκριμένου προγράμματος καὶἀπὸ ποιοὺς πόρους

Γ) Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ ΜουσεῖοΜπενάκη ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένοἐγχειρίδιο στὰ πλαίσια τοῦ προ-γράμματος γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνηΓνώριζε τὸ περιεχόμενό τουraquo

Ἐρώτησις εἰς τὴν Βουλὴνδιὰ φιλοϊσλαμικὴν προπαγάνδα

ὑπὸ τοῦ Μουσείου Μπενάκη εἰς μαθητάς

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ἀργολί-δος κ Ἰάκωβος εἰς μήνυμά του διὰτὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μαςπροτρέπει ὅλους τοὺς Ὀρθοδό-ξους Χριστιανοὺς νὰ ἀκολουθή-σουν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίωντῆς Ἐκκλησίας μας Τὸ πλῆρεςκείμενον τοῦ μηνύματός του ἔχειὡς ἀκολούθως

laquoΟὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραι-νέσθωσαν γῆ δὲ ἀγαλλιάσθωmiddot ἑορ-ταζέτω δὲ κόσμος ὁρατός τε ἅπαςκαὶ ἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo ἀναφω-νεῖ ἀγαλλόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννηςὁ Δαμασκηνός καὶ συμπληρώνει ὁlaquoΧρυσορρήμων Πατὴρraquo τῆς Ἐκ -κλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος laquoνὰ λοιπόν ἔφθασεἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορ-τή ἡ ἀναστάσιμη μέρα τοῦ Κυρίουμας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ προϋπόθεσητῆς εἰρήνης ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφι-λίωσης ἡ κατάργηση τοῦ θανά-τουraquo

Πράγματι μᾶς διαβεβαιώνει καὶὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγοςlaquoἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία κά-θε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνηςraquo διότιδιαλύει τὰ σκότη στὶς ψυχὲς τῶνἀνθρώπων διώχνει τὸν φόβο ἀπὸτὴ ζωή μας νικάει τὸν θάνατο χα-ρίζει ἐλπίδα στοὺς ἀσθενεῖς παρη-γορεῖ τοὺς ἀπελπισμένους τοὺςἀδικημένους τοὺς πτωχούς τοὺςὀρφανούς τοὺς δυστυχισμένουςκαὶ πονεμένους

Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Ἐκκλησίατῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναιἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίαςἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἱδρυτής τηςὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει τὴ δύναμηνὰ ἀναγεννάει τοὺς πάντες laquoνεο-ποιεῖς τοὺς γηγενεῖςhellipraquo ψάλλουμεστὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς ἀλλὰ καὶὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Ἀποκά-λυψη μᾶς λέγει laquoἰδοὺ καινὰ ποιῶπάνταraquo (Ἀποκ κα´ 5)

Ἑπομένως ὁ Ἀναστὰς Υἱὸς καὶΛόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ σὲ μιὰνέα ζωὴ λουσμένη στὸ φῶς τῶνΕὐαγγελικῶν ἀρετῶν laquoοὕτω λαμ-ψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰκαλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέ-ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo(Ματ ε΄ 16) καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος μᾶς προτρέπει laquoἀποθώμεθαοὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουςraquo δηλαδήνὰ διώξουμε μακριὰ τὰ πάθη καὶ τὶς

ἀδυναμίες μας τὸν ἀτομισμό τὴνπλεονεξία τὴν ἀπληστία τὴ βίατὴν ἀδιαφορία καὶ τὴ σκληρότηταμπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴν ὀδύνητῶν συνανθρώπων μας laquoκαὶ ἐνδυ-σώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτόςraquo (Ρωμιγ´ 12) δηλαδὴ ἐνισχυμένοι μὲ τὰζωοποιὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίαςμας τὴ Μετάνοια καὶ τὴ Θεία Εὐχα-ριστία νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τῆςἀρετῆς τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦφωτὸς καὶ laquoὡς τέκνα φωτόςraquo (Ἐφε´ 8 ) μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ φω-τίζουμε καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μας νὰθερμαίνουμε τὶς καρδιὲς τῶνἀδελφῶν μας ποὺ ἰδιαίτερα σήμε-ρα τόσο ὑποφέρουν γύρω μας

Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ συνοδοι-πόροι τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀνα-στημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ ποὺ διὰ μέσου τῶν αἰώνωνἀφοῦ ἀνέβηκαν τὸν Γολγοθᾶ τουςκαὶ laquoσυσταυρώθηκανraquo μαζί Τουἀπαρνούμενοι τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυ-ναμίες τους ἔγιναν δι᾿ αὐτοῦ τοῦτρόπου μέτοχοι καὶ τῆς λαμπροφό-ρου Ἀναστάσεώς Του

Ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ ἂςπεριπατήσουμε τὸ ὑπόλοιπο τῆςζωῆς μας laquoἐν καινότητι ζωῆςraquo(Ρωμ στ´ 4) ὥστε μὲ τὸ φωτεινὸπαράδειγμά μας νὰ διακηρύττουμεπρὸς κάθε κατεύθυνση laquoὅτι ἠγέρ-θη ὁ Κύριος ὄντωςraquo χαρίζοντάςμας τὴν εἰρήνη Του laquoτὴν πάντανοῦν ὑπερέχουσανraquo (Φιλ δ´ 7) καὶτὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνηδῶρα τὰ ὁποῖα περιμένει ἡ σημε-ρινὴ ταραγμένη οἰκογένεια ἡ συγ-χισμένη νεότητα καὶ γενικὰ ἡ τα-λαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ἀπὸτοὺς πολέμους τὶς βιαιότητες καὶτὶς ἀδικίες

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριος νὰ ζήσουμε κατ᾿ αὐτὸν τὸντρόπο καὶ καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸφῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του νὰ ψάλ-λουμε μὲ ἀνεκλάλητη ἀγαλλίασητὸν ἐπινίκιο ὕμνο τῆς Λαμπροφό-ρου αὐτῆς Ἡμέρας

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐντοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος

Διάπυρος πρὸςΧριστὸν Ἀναστάντα

Εὐχέτης ὙμῶνὉ Μητροπολίτης Ἀργολίδας

Ἰάκωβοςraquo

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣΑΦΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣὙπογραμμίζει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ

Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ Ἰάκωβος

(2ον)Γ΄ Ἀντικατάσταση

τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίαςἀπό laquoπολυπολιτισμικήraquo

Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἕνα πρό-γραμμα μαθημάτων προοριζόμενογιά τά σχολεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Δη-μοκρατίας θά πρέπει νά ἀφορᾶστήν ἑλληνική κοινωνία Παρ΄ ὅλααὐτά τό πρόγραμμα καί ὁ συνο-δεύων αὐτό laquoὁδηγός ἐκπαιδευτι-κοῦraquo ἀναφέρονται σέ κάποια laquoπο-λυπολιτισμική κοινωνίαraquo τῆς ὁποί-ας ἐπιδιώκεται ἡ δημιουργία

laquoοἱ θρησκεῖες μποροῦν νὰ βοη-θήσουν στὴν ἀντιμετώπιση τῶνσυγκρούσεων καὶ στὴ δημιουργίαμίας σύγχρονης πολυπολιτισμικῆςκοινωνίας7raquo

laquoἘξ΄ ἄλλου σήμερα ὅσο ποτὲἄλλοτε τὰ τελευταῖα χρόνια βρι-σκόμαστε μπροστὰ στὴ διαμόρφω-ση μίας νέας κοινωνικῆς πραγματι-κότητας μὲ ἔντονα πολυπολιτι-σμικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ μὲ τὰδιαφορετικὰ ἐθνικά πολιτισμικὰκαὶ θρησκευτικὰ στοιχεῖα νὰ δημι-ουργοῦν νέες ἀναγκαιότητες8raquo

laquoνὰ συνειδητοποιήσουν τὸν πο-λυπολιτισμικὸ χαρακτήρα τῆς σύγ-χρονης κοινωνίας καὶ νὰ ἀναπτύ-ξουν στάσεις σεβασμοῦ τῆς θρη-σκευτικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἑτερό-τητας9raquo

laquoΣτὴ σύγχρονη πολυπολιτισμικὴκοινωνία πρέπει νὰ προσεχτεῖ ἡἐθνικὴπολυπολιτισμικὴ διαφορο-ποίηση τῶν παιδιῶν καί αὐτονόη-τα κυρίως στὴ θρησκευτική τηςδιάσταση ποὺ ἔχει κεντρικὴ σημα-σία τουλάχιστον γιὰ τὸ ΜτΘ10raquo

laquoἊς σημειωθεῖ ὅτι ἡ διαπολιτι-σμικὴ ἀγωγὴ καὶ ἐκπαίδευση καὶ ἡσυνακόλουθη διαφοροποίηση τῆςδιδασκαλίας στὸ πλαίσιο τοῦ ΜτΘεἶναι σημαντικὴ καὶ ἀπαραίτητη ὄχιμόνο σὲ τάξεις μὲ ἑτερόδοξα ἢἀλλόθρησκα παιδιὰ ἀλλὰ σὲ κάθετάξη ἀφοῦ ὅλα τὰ παιδιὰ σήμερα καὶπολὺ περισσότερο αὔριο θὰ ζήσουνσὲ πολυπολιτισμικὸ περιβάλλον11raquo

laquoΣτὸ πλαίσιο τοῦ νέου ΜτΘ πρέ-πει ἐξ ἄλλου νὰ διευκρινιστεῖ ὅτιοἱ δάσκαλοι τοῦ Δημοτικοῦ Σχολεί-ου στὰ σχολεῖα τῆς σύγχρονης πο-λυπολιτισμικῆς κοινωνίας εἶναι ση-μαντικὸ κατὰ τὴν ἐκπαιδευτικὴ δια-δικασία νὰ ἀποστασιοποιοῦνται κα-τὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὴ θρησκείαστὴν ὁποία ἐνδεχομένως ἀνήκουνεἴτε πατροπαράδοτα εἴτε ἀπὸ ἐπι-λογή12raquo

laquoὍμως στὴν πολυπολιτισμικήμας κοινωνία ὁ ξένος εἶναι γείτο-νάς μας13raquo

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό στήνπρώτη περίπτωση ἐπιδιώκεται ἡμέσῳ τοῦ προγράμματος συμβολήστή δημιουργία πολυπολιτισμικῆςκοινωνίας στήν δεύτερη περίπτω-ση θεωρεῖται ὅτι ἡ κοινωνία αὐτήἤδη διαμορφώνεται καί τά ἐθνικάτης χαρακτηριστικά διαφοροποι-οῦνται ἀπό αὐτά τῆς ἑλληνικῆς κοι-νωνίας στίς δέ λοιπές πέντε περι-πτώσεις θεωρεῖται ἡ πολυπολιτι-σμική κοινωνία ὡς κάτι ἤδη δια-μορφωμένο ἤδη δεδομένο καίἀδιαμφισβήτητο

Ὑποθέτουμε ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱχαρακτηρισμοί ἀφοροῦν στήν ἑλ-ληνική κοινωνία διότι τό πρόγραμ-μα προορίζεται νά ἐφαρμοσθεῖ στάἑλληνικά σχολεῖα Ἡ ἑλληνική κοι-νωνία ὅμως ἐξακολουθεῖ νά ὑφί-σταται δέν ὑπέστη καμμία θεσμικήἀλλαγή δέν ἐπῆλθε καμμία συν-ταγματική μεταβολή καί συνεπῶςδέν ἔχουμε τήν ὁποιαδήποτε ἀντι-κατάστασή της ἀπό πολυπολιτισμι-κή κοινωνία

Καί ἄς μή προφασισθεῖ κανέναςτά δικαιώματα τῶν ἀλλοδαπῶνστήν Ἑλλάδα προκειμένου νά ἐπι-βάλει τίς ὡς ἄνω ἰδέες Οἱ ἀλλοδα-ποί ἔχουν δικαιώματα ἐπειδή ἡἙλλάδα εἶναι καί παραμένει Ἑλλά-δα Ἄς γίνει συνείδηση ὅλων ἡἙλληνική Δημοκρατία ἐγγυᾶται τά

ἀνθρώπινα δικαιώματα τήν ἐργα-σία τή ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια τήνἀσφάλεια τήν παιδεία Ἑλλήνωνκαί ξένων Σύμφωνα μέ τό Σύντα-γμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίαςἄρθρο 5 παράγραφοι 1 2 laquoΚαθέ-νας ἔχει δικαίωμα νὰ ἀναπτύσσειἐλεύθερα τὴν προσωπικότητά τουκαὶ νὰ συμμετέχει στὴν κοινωνικήοἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ ζωὴ τῆςΧώρας ἐφόσον δὲν προσβάλλει τὰδικαιώματα τῶν ἄλλων καὶ δὲν πα-ραβιάζει τὸ Σύνταγμα ἢ τὰ χρηστὰἤθη Ὅλοι ὅσοι βρίσκονται στὴνἙλληνικὴ Ἐπικράτεια ἀπολαμβά-νουν τὴν ἀπόλυτη προστασία τῆςζωῆς τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἐλευθερίαςτους χωρὶς διάκριση ἐθνικότηταςφυλῆς γλώσσας καὶ θρησκευτικῶνἢ πολιτικῶν πεποιθήσεωνraquo Τό ἄρ-θρο ἀναφέρει σαφῶς laquoἙλληνικήἘπικράτειαraquo καί δέν ἔχει ἐπέλθεικαμμία μετατροπή του Μία ἀκαθό-ριστης ταυτότητας καί προελεύσε-ως ἀκαθορίστων σκοπῶν καί προ-θέσεων laquoπολυπολιτισμικήraquo κοινω-νία ἡ ὁποία θά ἀντικασταστήσειτήν ἑλληνική κοινωνία καί τήν ὑπόαὐτῆς θεσμοθετημένη καί λει-τουργοῦσα Ἑλληνική Δημοκρατίαδέν εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἐγγυᾶται τί-ποτε ἀπό τά ἀνωτέρω Πιθανή ἐπι-βολή laquoπολυπολιτισμικῆς κοινω-νίαςraquo θά ἀπειλήσει τά δικαιώματαἙλλήνων καί ξένων

Πρέπει λοιπόν νά ἀπαλειφθοῦνἀπό τό πρόγραμμα σπουδῶν οἱ χα-ρακτηρισμοί αὐτοί καί νά παύσειὁποιαδήποτε κίνηση ἐπιχειρεῖ νάτούς πραγματοποιήσει διότι ἀπο-τελοῦν παραβίαση προφανῶς ἀθέ-λητη καί λόγῳ ἀβλεψίας τοῦ ὡςἄνω ἄρθρου τοῦ ΣυντάγματοςΔ΄ Θά ἀποτελέσει τό σχολικό

μάθημα θρησκευτικῶν ἕναεἶδος ἀντικατηχήσεως

Ἀναφέρει τό πρόγραμμα γιά τόννόμο 156685 ὅτι σύμφωνα μέαὐτόν ἕνας ἀπό τούς σκοπούς τῆςἐκπαιδεύσεως εἶναι laquoνὰ hellip ὑπο-βοηθεῖ τοὺς μαθητές α) νὰ γίνον-ται ἐλεύθεροι ὑπεύθυνοι δημο-κρατικοὶ πολίτεςhellip νὰ ἐμπνέονταιἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο τὴζωὴ καὶ τὴ φύση καὶ νὰ διακατέ-χονται ἀπὸ πίστη πρὸς τὴν πατρίδακαὶ τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθό-δοξης χριστιανικῆς παράδοσηςhellipraquoΤήν παράθεση τῆς διατάξεως τοῦ

νόμου συνοδεύει μέ τό ἑξῆς σχό-λιο laquoΠρόκειται γιὰ μία διατύπωσηποὺ laquoνομιμοποιεῖraquo κατὰ κάποιοτρόπο τὸν ὁμολογιακὸ καὶ κατηχη-τικὸ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος14raquoἘρωτοῦμε ἐφ΄ ὅσον εἶναι διεθνῶςκατοχυρωμένο τό δικαίωμα νάμπορεῖ νά διαπαιδαγωγεῖται ἕναπαιδί σύμφωνα μέ τήν πίστη στήνὁποία ἀνήκει καί ἐφ΄ ὅσον στήνἙλλάδα ἡ πλειοψηφία τῶν κατοί-κων εἶναι χριστιανοί ὀρθόδοξοιγιατί δέν θά ἔπρεπε νά εἶναι νόμι-μη ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική παιδείαἡ ἄλλως γνωστή καί ὡς κατήχηση

Ἄλλο σημεῖο τοῦ ἰδίου νόμουκρίνεται ὡς ἑξῆς ἀπό τούς δημι-ουργούς τοῦ προγράμματος laquoστὸἄρθρο 6 παρ 2 ἐπισημαίνεται ὅτιστὸ λύκειο ἐπιδιώκεται ἡ ὁλοκλή-ρωση τῶν σκοπῶν τῆς ἐκπαίδευ-σης ὥστε οἱ μαθητές ldquoΝὰ συνειδη-τοποιοῦν τὴ βαθύτερη σημασίατοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤ-θους καὶ τῆς σταθερῆς προσήλω-σης στὶς ἀνθρώπινες ἀξίεςhelliprdquo Πρό-κειται γιὰ μία διατύπωση ποὺ ldquoνομι-μοποιώνταςrdquo κατὰ κάποιο τρόποτὸν ὁμολογιακὸ χαρακτήρα τοῦΜτΘ εὐνοοῦσε τὴν περιχαράκωσήτου ἐντός τῆς Ὀρθοδοξίας ldquoἐπι-τρέπονταςrdquo τὴ διολίσθηση τῆς δι-δασκαλίας στὴν κατήχηση παρὰ τὴνηφαλιότητα τῶν νέων ΑΠ καὶ βι-βλίων Τὸ ἐν λόγῳ σημεῖο θεωρή-θηκε ἀντιφατικὸ πρὸς τὴ ldquoδιάπλασηἐλευθέρων ὑπευθύνων καὶ δημο-κρατικῶν πολιτῶνrdquo ποὺ προβλέπε-ται ἀπὸ τὸν ἴδιο νόμο καὶ ἔγινεἀντικείμενο σκληρῆς κριτικῆς Εἶ-ναι χαρακτηριστικὸ πὼς ἡ ἀντίφα-ση αὐτὴ ἐπισημαίνεται καὶ ἀπὸὈρθοδόξους Παιδαγωγοὺς (Περ-σελῆς)15raquo

Ἡ μόνη ἀντίφαση τήν ὁποία ἐ-μεῖς διαπιστώνουμε στήν ὅλη ὑπό-θεση εἶναι ἡ ἑξῆς ὅτι τό ὑπό ἐξέ-ταση πρόγραμμα σπουδῶν ἀντί νάἀποτελεῖ ἄμεση ἐφαρμογή ἑνόςνόμου προβαίνει σέ κριτική εἰς βά-ρος του Ὁ δέ χαρακτηρισμόςlaquoδιολίσθηση τῆς διδασκαλίας στήνκατήχησηraquo τί δηλώνει Ὅτι ὁ νό-μος ἐπιβάλλει ἐξ ὑφαρπαγῆς κάτιἄδικο Εἶναι τελικά ἄδικο ἤ δίκαιογιά τούς ὀρθοδόξους χριστιανούςἡ ὀρθόδοξη χριστιανική κατήχησηκαί ἡ βάσει νόμου διασφάλιση τῶνἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τουςὩς πρός δέ τήν laquoδιάπλαση ἐλευ-θέρων ὑπευθύνων καί δημοκρα-τικῶν πολιτῶνraquo εἴμαστε ὑποχρεω-μένοι νά ἐπισημάνουμε τά ἑξῆςὍταν ὁ ὀρθόδοξος χριστιανόςδιατηρεῖ ἀνέπαφο τό δικαίωμά τουνά διαπαιδαγωγεῖται σύμφωνα μέτήν πίστη του εἶναι ἀδύνατον νάἐξελιχθεῖ σέ ἐλεύθερο ὑπεύθυνοκαί δημοκρατικό πολίτη Ὅπως κα-θίσταται φανερό μέσῳ τοῦ προ-γράμματος καί τοῦ ὁδηγοῦ τοῦἐκπαιδευτικοῦ προβάλλονται ἰσχυ-ρισμοί οἱ ὁποῖοι δέν ἀντέχουν σέκριτική

Πρός αἰτιολόγηση τῆς ἀπόπει-ρας ἐξώσεως τῆς ὀρθοδόξου κα-τηχήσεως ἀπό τά ἑλληνικά σχο-λεῖα δέν ἔχει προβληθεῖ ἀπό κανέ-ναν καμμία νομική βάση κανέναἔστω λογικό ἐπιχείρημα Ἰσχυρι-σμοί οἱ ὁποῖοι προβάλλονται ὡςἀξιώματα δέν εἶναι δυνατόν νά πεί-σουν Ὁ ἀφελής ἰσχυρισμός ὅτι ἡκατήχηση εἶναι ἐφικτή μόνον μέσαστόν ναό δέν μπορεῖ νά πείσειοὔτε βρέφη Διότι δέν εἶναι δυνα-τόν ὁ θεολόγος καθηγητής οἱ μα-θητές καί οἱ γονεῖς νά ἀποστερη-θοῦν τή χριστιανική τους ἰδιότητακαί τά ἐξ αὐτῆς ἀπορρέοντα δι-καιώματά τους δηλ τήν χριστιανι-κή παιδεία ἐπειδή εἶναι μέλη τῆςσχολικῆς κοινότητας γιά τήν λει-τουργία τῆς ὁποίας καταβάλλουνἄλλωστε φόρους

Ἀναφέρεται ἐπίσης ὅτι ἀπό τό2002 laquoτὸ ΜΤΘ ἀπομακρύνεται ἀπὸτὸν κατηχητικὸ χαρακτήρα του καὶεἶναι ἕνα μάθημα ἐγκεντρισμένομὲν στὴν Ὀρθόδοξη παράδοση ὅ-μως μὲ σαφέστατα γνωσιακό μορ-φωτικὸ καὶ παιδαγωγικὸ χαρακτή-ρα16raquo Ἔχουμε ἀποδείξει17 βάσειτῆς ἁγιογραφικῆς καί πατερικῆςπαραδόσεως ὅτι ὀρθόδοξη κατή-χηση καί ὀρθόδοξη παράδοση ταυ-τίζονται πλήρως καί ὅποιος ἀπορρί-πτει τό πρῶτο ἀπορρίπτει ὁπωσδή-ποτε καί τό δεύτερο

Τά βιβλία τά ὁποῖα γράφτηκανἀπό τό 2003 ἕως τό 2006 θεωροῦν-ται ἀπό τό νέο πρόγραμμα σπου-δῶν ὅτι διακρίνονται ἀπό laquoπνεῦμαδιαλόγου ἐλευθερίας καὶ καταλ-λαγῆς χωρὶς ὁμολογιακὴ ἐμμονή

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 3η

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣἈπὸ τὴν Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα ἢ Κυριακὴ Β΄ ἀπὸ τοῦ Πάσχα ἢ Κυριακή

τοῦ Θωμᾶ ἀρχίζει ἡ ἀνακύκλωση τῆς ἑορτῆς τῆς Κυριακῆς Τῆς ἡμέραςκατὰ τὴν ὁποία ἀναστήθηκε ὁ Κύριος Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἑορτὴ τῆς ἀνα-στάσεως πού ἐνῶ ὅλες τὶς ἄλλες ἑορτὲς τὶς γιορτάζουμε μία φορὰ τὸ χρό-νο τὴν ἑορτὴ αὐτὴ τὴ γιορτάζουμε πενήντα δύο φορὲς τὸ χρόνο Τέσσε-ρις περίπου Κυριακὲς τὸ μήνα διότι ἔρχονται μῆνες ποὺ ἔχουν πέντε Κυ-ριακὲς ὁ καθένας

Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἀφʼ ἑνὸς μὲν ἡ πρώτη μέρα τῆς ἑβδομάδας ἡ laquoμία τῶνΣαββάτωνraquo κατὰ τὰ εὐαγγέλια ἀφʼ ἑτέρου δὲ ndashκατὰ μία ἄλλη ἐκδοχὴndash εἶναιἡ ὄγδοη μέρα ἀφοῦ ἀκολουθεῖ τὴν ἕβδομη ἡμέρα τὸ Σάββατο Οἱ πατέρεςὅταν μιλοῦν γιὰ τὴν ὄγδοη μέρα ἐννοοῦν τὴν Κυριακὴ ἢ κατʼ ἐπέκταση τὴναἰωνιότητα τῆς ὁποίας πρόγευση εἶναι ἡ Κυριακή

Κάθε Κυριακή ὁ ἱερεύς ἐκτός τοῦ εὐαγγελίου τῆς θείας Λειτουργίαςἀναγιγνώσκει στὸν ὄρθρο τὸ ἑωθινὸ εὐαγγέλιο τὸ ὁποῖο περιγράφει τὴνἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ Ὅταν τὸ ἀναγιγνώσκει κάθεται στὸ δεξιὸ μέροςτῆς ἁγίας Τραπέζης διότι δεξιὰ τοῦ τάφου καθόταν ὁ ἄγγελος ποὺ μίλη-σε στὶς μυροφόρες (Μάρκ 165) Τὰ ἑωθινὰ εὐαγγέλια εἶναι ἕνδεκα στὸσύνολό τους καὶ ἀνακυκλώνονται συνεχῶς καθʼ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ χρό-νου Μετὰ τὸ εὐαγγέλιο ἀπαγγέλλουμε τὴν προσευχὴ laquoἈνάστασιν Χριστοῦθεασάμενοιraquo ψάλλουμε δέ στὸν ὄρθρο καὶ στὴ θ Λειτουργία τὸ ἀναστά-σιμο ἀπολυτίκιο κατὰ τὸν ἦχο τῆς ἑβδομάδας

Τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς τὴν σημασία καὶ τὴν σπουδαιότητά της τὴντόνισε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἁγίας Γραφῆς παρουσιάζονταςτὴ σπουδαιότητα τοῦ Σαββάτου Στὴ Γένεση (21-3) διαβάζουμε τὰ ἑξῆςσημαντικά laquoΚαὶ ὁλοκληρώθηκε ἡ δημιουργία τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς καὶὅλος ὁ στολισμός τους Καί τὴν ἕκτη μέρα ὁλοκλήρωσε ὁ Θεὸς τὰ ἔργαποὺ ἔκανεmiddot καὶ ἔτσι ἀναπαύθηκε τὴν ἕβδομη μέρα ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα ποὺπραγματοποίησε Εὐλόγησε δὲ ὁ Θεὸς τὴν ἕβδομη μέρα καὶ τὴν ἁγίασεmiddotδιότι κατʼ αὐτὴν τελείωσε ἀπὸ τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα εἶχε προγραμματίσειraquo

Γιατί ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὴν μέρα πού δὲν ἔκανε τίποτα Γιατί δὲν εὐλό-γησε τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ δημιούργησε τὸ φῶς ἡ ὁποία εἶναι τόσο σπου-δαία ποὺ ὁ Μωυσῆς τὴν ὀνομάζει laquoμίαraquo καὶ ὄχι πρώτη Γιατί δὲν εὐλόγη-σε τὶς ἄλλες ἡμέρες πού ἔγινε ὁ οὐρανός ἡ ξηρά τʼ ἀστέρια τὰ ψάρια τὰζῶα ὁ ἄνθρωπος

Α΄ Τὴν εὐλόγησε ὁ Θεός διότι σʼ αὐτὴν ndashὅπως προαναφέραμεndash ὁλο-κλήρωσε τὸ ἔργο τῆς ὑλικῆς δημιουργίας του καὶ ἀπὸ ῾κεῖ καὶ πέρα ἄρχισετὸ ἔργο τῆς πνευματικῆς δημιουργίας του

Ὁ Θεὸς δημιουργεῖ ἔργα αἰσθητά ὑλικά πρόσκαιρα Ὑπάρχουν ὅμως καὶἔργα τοῦ Θεοῦ πνευματικά ἄϋλα ποὺ εἶναι αἰώνια καὶ συνεχῆ Ἔτσι πχ δια-βάζουμε στὸ βιβλίο τῶν ψαλμῶν (1107)middot laquoἜργα χειρῶν αὐτοῦ ἀλήθεια καὶκρίσιςraquo Ἄναρχα καὶ ἀτελεύτητα ἔργα τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἅγιο ΓρηγόριοΠαλαμᾶ εἶναι ἡ γνώση τῶν ὄντων ἡ πρόγνωση αὐτῶν ποὺ θὰ γίνουν ἡ κρί-ση καὶ ἡ πρόνοια ἡ παύση τοῦ laquoπερισπασμοῦraquo καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸν ἑαυτότου Αὐτὰ ὁ Θεὸς δὲν τὰ σταματᾶ ποτέ laquoὉ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεταικἀγώ ἐργάζομαιraquo (Ἰωάν 517) Γιʼ αὐτὸ ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὴν ἕβδομη μέραmiddotδιότι κατέπαυσε τὰ αἰσθητά ὑλικὰ καὶ πρόσκαιρα ἔργα Ἀπὸ κεῖ καὶ πέραἐργάζεται ἀποκλειστικὰ τὰ αἰώνια Αἰώνιο ἔργο εἶναι καὶ τῆς θείας προνοίαςκαὶ τῆς ποδηγετήσεως τοῦ κόσμου πρὸς τὸ τέλος ποὺ θέλει ὁ Θεός Ὁ Θεὸςἀπὸ ὑπερβολικὴ ἀγάπη ἐξῆλθε τῆς φύσεώς του καὶ δημιούργησε τὸν κόσμοΤὴν ἕβδομη μέρα ἐπανῆλθε στὸ ὕψος τῆς θεότητάς του ποὺ ποτὲ βέβαιαδὲν ἐγκατέλειψε Ἐξῆλθε τροπικάmiddot ὄχι τοπικὰ καὶ οὐσιαστικά

Μὲ τὸ παράδειγμα αὐτό ὁ Θεὸς μᾶς διδάσκει νὰ ζητοῦμε νὰ εἰσέλθουμεστὴ κατάπαυση τῶν ὑλικῶν ἔργων καί κατὰ τὴ δύναμη καὶ προαίρεση τοῦκαθενός μας νʼ ἀσχολούμαστε μὲ τὴ θεωρία καὶ τὴ δοξολογία τοῦ ΘεοῦΠρέπει νὰ ἐγκαταλείψουμε τὶς συνεχεῖς καὶ πολύμορφες φροντίδες καὶ τὰἔργα τὰ σχετικὰ μʼ αὐτές Πρέπει νʼ ἀδολεσχήσουμε καὶ νὰ ἐντρυφήσουμεστὰ λόγια καὶ στὰ δικαιώματα τοῦ Κυρίου Ἂς θυμηθοῦμε τὴν Μάρθα ποὺφρόντιζε γιὰ τὸν Κύριο μὲ ὑλικὰ ἔργα καὶ κατακρίθηκε ἐνῶ ἡ Μαρία ποὺἐντρυφοῦσε στὰ λόγια καὶ τὴ θεωρία του ἐπαινέθηκε καὶ βραβεύτηκε Ἀπο-μάκρυνε λοιπὸν τὸ νοῦ σου ἀπὸ κάθε ἔργο καὶ λογισμό ἀκόμη καὶ ἀγαθόκαὶ στρέψε τον πρὸς τὸν ἑαυτό σου μὲ προσοχὴ καὶ προσευχή Ἔτσι θὰεἰσέλθεις στὴ θεία κατάπαυση καὶ εὐλογία Γιʼ αὐτὸ ὁ Μωυσῆς διέταξε τὴνἀργία τῆς ἑβδόμης ἡμέρας Ἐννοοῦσε ἀνάπαυση ἀπὸ τὰ σωματικὰ ἔργαmiddot ὄχιὅμως ἀπὸ τὰ ψυχικά τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ τελοῦμε συνεχῶς καὶ ἀκατάπαυστα

Σάββατο γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς εἶναι ἡ Κυριακήmiddot τὴν ὁποία πρέπει νὰγιορτάζουμε ὅπως γιόρταζαν οἱ Ἑβραῖοι τὸ Σάββατο Μὲ κατάπαυση δη-λαδὴ τῶν ὑλικῶν ἔργων καὶ ἐνασχόληση μὲ πνευματικὰ ἔργα

Β΄ Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη αἰτία ποὺ εὐλόγησε ὁ Θεὸς τὴν ἑβδόμημέρα Ὁ Θεὸς προέβλεψε τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀνάγκη ἀνα-καινίσεώς του Ἡ ἀνακαίνιση αὐτὴ ἔγινε μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στὸνἍδη κατὰ τὸ Μέγα Σάββατο Αὐτὸ ἦταν τὸ μεγάλο ἔργο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐπι-τελέσθηκε τὴν ἕβδομη μέρα καὶ γιʼ αὐτὸ τὴν εὐλόγησε ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ κτί-σεως κόσμου Βέβαια τὸ ἔργο αὐτὸ προετοιμάστηκε Σάββατο φάνηκεὅμως καὶ ἐκτελέστηκε καθαρὰ τὴν Κυριακὴ διὰ τῆς δεσποτικῆς ἀναστά-σεως Ὅτι εἶναι ἡ Παρασκευὴ γιὰ τὸ Σάββατο αὐτὸ εἶναι τὸ Σάββατο ἔναν-τι τῆς Κυριακῆς Ἡ Κυριακὴ ὑπερέχει ὅσο ἡ οὐσία καὶ ἡ ἀλήθεια ἀπὸ τὸν τύ-πο καὶ τὴν σκιά Συνεπῶς ὅσα μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὸ Μ Σάββατο αὐτὰἀναφέρονται καὶ μὲ τὸ παραπάνω γιὰ τὴν Κυριακή Τὴν τιμὴ τῆς ὄγδοηςμέρας τὴν εἰσήγαγε ndashἐμμέσως καὶ προφητικὰ θὰ λέγαμεndash ὁ Μωυσῆς ὅτανθέσπιζε τὸ Σαββατιαῖο ἔτος (Λευϊτ 251-7) τὸ Ἰωβηλαῖο ἔτος (Λευϊτ 258-34) καὶ τὴ γιορτὴ τῶν σαλπίγγων (Λευϊτ 23 24-36)

Σημείωσηmiddot τὰ ἀνωτέρω εἶναι περιληπτικὴ διασκευὴ καὶ παρουσίαση ὁρι-σμένων σημείων τῆς 17ης ὁμιλίας τοῦ ἁγ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (ΕΠΕ9485)

Γιὰ τὴν ἀπόδοσηἈρχιμ π Μελέτιος Ἀπ Βαδραχάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀπόστολος Πράξ ε´ 12 ndash 20Εὐαγγέλιον Ἰωάν κ´ 19 ndash 31

Ἦχος α´ mdash Ἑωθινόν Α´ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΡΗΣΕΙΣΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ(1ον)

Ἕνας καλαίσθητος καὶ ὀγκώδηςτόμος 830 σελ μὲ τίτλο laquoΑΠΟΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑ-ΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟ-ΣΗraquo κυκλοφόρησε πρόσφατα Εἶ-ναι καρπὸς γνωστοῦ ἡσυχαστῆ τῆςΚαψάλας τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁὁποῖος ἐπιλέγει τὴν ἀνωνυμία Ὁτόμος παρουσιάζει ἐξαιρετικὸ ἐν-διαφέρον Τὸ περιεχόμενό του διαι-ρεῖται σὲ πέντε μέρη Α´ Συναξά-ρια Β´ Περιστατικά Γ´ Ἀποφθέ-γματα Δ´ Ρήσεις καὶ διηγήσεις Γέ-ροντος Παϊσίου καὶ Ε´ Τὸ πνεῦματῶν παλαιῶν Ἁγιορειτῶν

Ὁ συγγραφέας μὲ ἐπιμέλεια ἔχει

συγκεντρώσει βιογραφικὰ στοιχεῖαπαλαιῶν ἁγιορειτῶν καὶ ἔχει κατα-γράψει ἀξιοθαύμαστα περιστατικὰκαὶ ψυχωφελέστατα ἀποφθέγματαἈπὸ τὴ μελέτη τοῦ τόμου διαπι-στώνει κανεὶς ὅτι ἡ ἀσκητικὴ καὶἡσυχαστικὴ ἁγιορειτικὴ παράδοσηδὲν τηρεῖται ἀπὸ ὅλους τοὺς νεώτε-ρους ἁγιορεῖτες μοναχούς Τὸ κο-σμικὸ φρόνημα οἱ ἀνέσεις καὶ ἡεὔκολη ζωὴ τοὺς ἔχουν ἀπομακρύ-νει ἀπὸ τὴν παράδοση

Τὸ βιβλίον ἀναφέρεται στοὺς πα-λαιοὺς ἁγιορεῖτες πατέρες οἱ ὁποῖοιδὲν εἶχαν τὴν κατὰ κόσμον σοφία ndashὅπως συμβαίνει μὲ τοὺς σημερινοὺςμοναχούς ndash ἦταν ὅμως πιστοὶ στὴνἁγιορειτικὴ παράδοση γι᾽ αὐτὸ καὶεἶχαν τὴν κατὰ Θεὸν σοφία

Ἀπὸ τὸ τέταρτο μέρος τοῦ τόμουἀνθολογῶ καὶ σχολιάζω μερικὲς ρή-σεις καὶ διηγήσεις τοῦ ΓέροντοςΠαϊσίου γιὰ νὰ ἐκτιμήσουν καλύτε-

ρα οἱ ἀναγνῶστες μου τὸ πνευμα-τικὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου

Ὁ Γέροντας Παΐσιος συχνὰ ἀνα-φερόταν στὸ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶτὴν εὐλάβεια ποὺ ὑπῆρχε στὰ πα-λαιὰ κοινόβια Ἰδιαίτερα μιλοῦσεγιὰ τὴν προσπάθεια τῶν πατέρωννὰ διευκολύνουν κάποιον ὁ ὁποῖοςἦταν δόκιμος Τοῦ προσέφεραν διά-φορα ἀναγκαῖα πράγματα γιὰ νὰτὸν ἀναπαύσουν Ἔτσι laquoὁ νέος μο-ναχός ποὺ ἦταν ἕνα μπουμπούκιεὕρισκε τὸ κατάλληλο κλίμα νὰἀνθίσει καὶ νὰ καρποφορήσειmiddot δὲνγινόταν ὅπως σήμερα ποὺ σὲπολλὰ μοναστήρια ὑπάρχει ἕναστρατιωτικὸ πνεῦμα καὶ μιὰ ἀρρω-στημένη ὑπακοή ὁπότε τὸ μπουμ-πούκι (ὁ νέος μοναχός) συνέχειαχτυπιέται ἀπὸ βροχὲς καὶ παγωνιὲςκαὶ δὲν μπορεῖ ν᾽ ἀνθίσει Ὑπῆρχαντότε εὐλαβεῖς Γέροντες ποὺ ἔδινανκαλὸ παράδειγμαraquo

Στὴν ἐποχή μας τὰ πιὸ πολλὰ βι-βλία ἀσκητικοῦ περιεχομένου τὰ

ἔχουν γράψει κοσμικοὶ κληρικοὶ καὶθεολόγοι χωρὶς νὰ ἔχουν καμιὰπνευματικὴ ἐμπειρία Ἐνῶ οἱ ἴδιοιεἶναι δοῦλοι τῶν παθῶν τους περι-γράφουν καὶ ἀναλύουν τὰ κατορθώ-ματα τῶν Ἁγίων Πατέρων νομίζον-τας ὅτι ἐπιτελοῦν σπουδαῖο ἔργοκάτι ποὺ δὲν συμβαίνει Ὁ Γέρονταςἔλεγε σχετικά laquoὍποιος μιλᾶ ἢ γρά-φει γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ δὲνἔχει καθαριστεῖ ἀπὸ τὰ πάθη μοι-άζει μὲ τενεκέ ποὺ μέσα ἔχει μέλιἀλλὰ μυρίζει πετρέλαιοraquo

Εἶπε ὁ Γέροντας laquoὍταν στὴνπροσευχὴ δὲν νιώθουμε παρηγοριὰκαὶ χαρά ὅπως τὸ μικρὸ παιδί ποὺπηγαίνει στὴνἀγκαλιά τῆςμάνας τουτότε ἢ κάποιον ἔχουμε πληγώσει μὲτὴν συμπεριφορά μας καὶ τὴ σκληρό-τητα ἢ ὑπάρχει ὑπερηφάνειαraquo

Μὲ τὸν ὑπερήφανο ἄνθρωποεἶναι ἀδύνατο νὰ συνεννοηθεῖ κά-ποιος Εἶναι πάντα ἀρνητικὸς στὴνἄποψη τοῦ ἄλλου Ἀκόμα καὶ ἡ χά-ρη τοῦ Θεοῦ δυσκολεύεται Τὸ

ἀντίθετο συμβαίνει μὲ τὸν ταπεινόὁ ὁποῖος ἔχει τὴν προστασία τοῦΘεοῦ καὶ σὲ στιγμὲς μεγάλης ἀδυ-ναμίας Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἀνη-συχοῦσε πολὺ γιὰ τὴν πνευματικὴπορεία τοῦ ὑπερήφανου ἀνθρώπουκαὶ ἀπὸ τὴν πλούσια ἐμπειρία τουεἶχε καταλήξει στὸ ἑξῆς laquoὉ ἄν-θρωπος ποὺ ἔχει ταπείνωση καὶ νὰξεκλίνει κάποτε τὸν σκεπάζει ἡ χά-ρη τοῦ Θεοῦ ἐνῶ ὁ ὑπερήφανοςεἶναι σὰν τὸ χαλασμένο τιμόνι ποὺπάντα βαδίζει στραβά ἢ σὰν ἕναπριόνι ποὺ εἶναι τροχισμένο ἀπὸ τὴμία μόνο πλευράraquo

Ὁ προσευχόμενος γεύεται μονα-δικὴ ἐκ Θεοῦ γλυκύτητα Ἡ ἀγάπηὅμως ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ μικρὲςκαὶ μεγάλες θυσίες μειώνει τὴν προ-σευχή του γιατὶ πρέπει νὰ προσ-φέρει στοὺς ἀδελφοὺς ὑλικὰ καὶπνευματικά ἀγαθά Αὐτὸ δὲν πρέ-πει νὰ θεωρεῖται πτώση Εἶναι ἄδι-κο νὰ κρίνουμε τοὺς ἄλλους ἐπειδὴἐπιλέγουν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ

μᾶς Οὔτε πρέπει νὰ ζυγίζουμε τὰπάντα μὲ τὴν ἴδια ζυγαριὰ οὔτε ἐπί-σης νὰ κρίνουμε μὲ τὰ ἴδια κριτήριαὅλους τοὺς συνανθρώπους μας ὉΘεὸς γνωρίζει τὰ πάντα ndashκαὶ τὶςἐσώτερες ἐπιθυμίες μαςndash καὶ ἀνα-πληρώνει ὅσα ἐμεῖς ὄχι ἀπὸ κακὴπρόθεση ἀλλὰ ἀπὸ ἀγαθὴ διάθεσηνὰ ὑπηρετήσουμε τὴν ἀγάπη πρὸςτὸν πλησίον παραλείπουμε Ὁ πΠαΐσιος ποὺ καθημερινὰ δεχότανστὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Πα-ναγούδας δεκάδες ἐπισκέπτες μὲβεβαιότητα εἶχε καταλήξει σὲ αὐτὸτὸ συμπέρασμα Ἔλεγε συγκεκριμέ-να laquoὍταν γλυκαθεῖ κανεὶς στὴνεὐχή δὲν θέλει νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ κελίτου Τότε ἡ εὐχὴ δὲν κουράζει ἀλλὰξεκουράζει Ὅταν ἐμεῖς δὲν θέλουμενὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ καλύβι μας ἀλλὰἀπὸ ἀγάπη βγαίνουμε καὶ θυσιάζου-με τὴν ἡσυχία μας χάριν κάποιουἀδελφοῦ τότε ὁ Θεὸς βλέπει τὴνἀγάπη μας καὶ ἀναπληρώνειraquo

Πρεσβ Διονύσιος Τάτσης

ΟΟΟΟΡΡΡΡΘΘΘΘΟΟΟΟΔΔΔΔΟΟΟΟΞΞΞΞΟΟΟΟΝΝΝΝ ΣΣΣΣΗΗΗΗΜΜΜΜΕΕΕΕΙΙΙΙΩΩΩΩΜΜΜΜΑΑΑΑΤΤΤΤΑΑΑΑΡΡΡΡΙΙΙΙΟΟΟΟΝΝΝΝ

ΣΤΑΣΟΥ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΣΙΑ Τὴν συμβουλὴ αὐτὴ μᾶς δίνει ὁἍγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης μὲ τὴν laquoΚλίμακάraquo του καὶ μᾶς λέγειlaquoΜὴ τρομάξης κι ἂν ἀκόμα πέφτης καθημερινὰ στὴν ἁμαρτία καὶ μὴἐγκαταλείψης τὸν καλὸν ἀγῶνα Στάσου παλληκαρίσια καὶ θὰ εὐλαβηθῆτὴν ὑπομονή του ὁ φύλαξ Ἄγγελός σου Ὅσον εἶναι ἀκόμα φρέσκο καὶζεστὸ τὸ τραῦμα τόσο πιὸ εὔκολα θεραπεύεται Ἐνῶ τὰ τραύματα ποὺἐχρόνισαν ὡσὰν παραμελημένα καὶ ἀποσκληρημένα θεραπεύονται δύ-σκολαhellipraquo Προσοχὴ λοιπόν

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΛΑΔΙ Σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς laquoΛόγουςraquo του (Πα-τρολογία Ε´ τόμος) ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει γιὰ τὴνπροσευχή laquoἩ προσευχὴ εἶναι φωτιά ὅταν ἀναπέμπεται ἀπὸ ψυχή ποὺεἶναι σὲ κατάσταση νήψεως καὶ πνευματικῆς διεγέρσεως Ἡ φωτιὰ ὅμωςαὐτή χρειάζεται καὶ λάδι γιὰ νὰ φθάση καὶ νὰ ἀγγίξη τὶς οὐράνιες ἁψῖδεςΚαὶ τὸ λάδι αὐτῆς τῆς φωτιᾶς δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἐλεημοσύνηraquo Ἐδῶπρέπει νὰ λεχθῆ ὅτι ἐλεημοσύνη δὲν εἶναι μόνον ἡ ὑλικὴ βοήθεια στὸνφτωχό ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλη ἠθικὴ κὰι πνευματικὴ βοήθεια καὶ συμπα-ράσταση στὶς ἀνάγκες καὶ στὰ βάσανα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων

Η ΦΛΥΑΡΙΑ ΒΡΩΜΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ Τὴν διδασκαλίαν αὐτὴντὴν βρῆκα στὸν laquoΚΓ´Λόγονraquo τοῦ Ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου ὅπου γρά-φει ὅτι laquoΠοιὸς ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὶς φλυαρίες μπορεῖ νὰ ἀποκτή-ση καθαρὴ διάνοια Ποιὸς ἄνθρωπος ποὺ προσπαθεῖ νὰ θηρεύση τὴν δό-ξα ἀπὸ τοὺς ἄλλους μπορεῖ νὰ ἀποκτήση ταπεινοὺς λογισμούς Ἢ ποιὸςἄνθρωπος ἀκόλαστος μὲ διάχυτα τὰ μέλη του μπορεῖ νὰ γίνη καθαρὸςστὴν διάνοια καὶ ταπεινὸς στὴν καρδιά Πραγματικῶς ὅταν ὁ νοῦς σύρε-ται ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις τότε τρώγει μαζὶ μὲ αὐτὲς τὴν τροφὴ τῶν θηρίωνὍταν ὅμως οἱ αἰσθήσεις ἑλκυσθοῦν ἀπὸ τὸν νοῦν τότε μετέχουν μαζὶ μὲαὐτὸν στὴν τροφὴν τῶν Ἀγγέλων ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστόςraquo Προσοχὴλοιπὸν στὶς φλυαρίες πάσης μορφῆς

ΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ Η ΥΠΟΜΟΝΗ Ὅσον κι ἂν φαίνε-ται ὑπερβολικόν εἶναι ὅμως ἀληθινὸν αὐτό ποὺ μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Μά-ξιμος ὁ Ὁμολογητής ὅτι laquoἩ ὑπομονὴ τῶν Ἁγίων ἐξαντλεῖ τὴν πονηρὴδύναμη τοῦ διαβόλου ποὺ ἐπιτίθεται ἐναντίον τους Γιατὶ τοὺς πείθει νὰθεωροῦν στολίδι τους ὅλους τοὺς ἀγῶνες γιὰ χάριν τῆς ἀληθείας καὶ τοὺςδιδάσκει νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ παθήματα περισσότερον ἀπὸ ὅσον τὶς ἀνέ-σεις ἐκεῖνοι ποὺ φροντίζουν ὑπερβολικὰ γιὰ τὴν σαρκικὴ ζωή Κάνει τὴνφυσικὴ ἀσθένεια τῆς σάρκας σχετικῶς μὲ τὸν πόνο ἀφορμὴ ὑπερβολικῆςπνευματικῆς δυνάμεως Κοίτα λοιπόν πὼς ἀφορμὴ τῆς ὑπερβολικῆς θεί-ας δυνάμεως εἶναι ἡ φυσικὴ ἀδυναμία τῶν Ἁγίων ἀπὸ τὴν ὁποίαν ὁ Κύ-ριος ἀπέδειξε κατώτερον τὸν διάβολονraquo

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΒΗΜΑ Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύ-ρος γράφει στὰ laquoἈσκητικάraquo του γιὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ ὀρθοῦ βίου τῆςσωτηρίας laquoὈρέγεσαι ὀρθὸν βίον Ἐπιμελοῦ τὴν ταπεινοφροσύνην διότιχωρὶς αὐτὴν ὀρθὸς βίος δὲν δύναται νὰ ὑπάρξηraquo Καὶ συνεχίζει laquoἈγά-πα τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ ὑπὸ παγίδος διαβολικῆς δὲν θέλεις συλληφθῆποτέhellipraquo Ταπεινοφροσύνην λοιπόν καὶ πάντοτε ταπεινοφροσύνην

Π Μ Σωτῆρχος

ΗΗ σσττηηλληη ττηηςς laquolaquoππααννεελλλληηννιιοουυ εεννωωσσεεωωςς θθεεοολλοογγωωννraquoraquo

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝΕΙΣ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (ἔτους 2011)

Τοῦ κ Εὐαγγέλου Στ Πονηροῦ Δρ Θ ΜΦ

Ἐπιμέλεια κἨλία Δ Μπάκου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ

laquoἩ πλάση κλαίει Μοιρολογᾶν οἱαὖρες μέσ᾽ τὰ δάση Στ᾽ ἀγγελο-

πάλατα ὀδυρμὸς καὶ γόος ἔχει ξε-σπάσειhellipraquo

Γεώργιος ΒερίτηςὍλα τώρα ἐτελείωσαν Ἡ προ-

δοσία τοῦ Ἰούδα καὶ ἡ ἄρνηση τοῦΠέτρου Ἡ ὑποκρισία τοῦ Πιλάτουκαὶ ἡ ἐπιβουλὴ τῶν Ἀρχιερέων Οἱἐμπτυσμοὶ καὶ τὰ ραπίσματα Τὰ κο-λαφίσματα καὶ οἱ ἐμπαιγμοί Ἡ πορ-φυρὴ χλαίνη καὶ ὁ κάλαμος Ὁσπόγγος καὶ τὸ ὄξος Τὰ καρφιὰ καὶἡ λόγχη Ὁ Σταυρὸς καὶ ὁ θάνατος

Οἱ ἀναρίθμητοι λόφοι τῆς Παλαι-στίνης ἔχουν καμπυλώσει τὴ ράχητους καὶ τὰ πνεύματα τῶν κοιλά-δων της ταπείνωσαν τὰ φτεράτους Τὰ Ἱεροσόλυμα βυθίστηκανστὴν ὀδύνη καὶ στὸ πένθος Ἡ νύ-χτα μὲ τὸν ἀτελεύτητο γνόφο τὴνἄκρα δοκιμασία καὶ δραματικὴἀγωνία της ἔχει περισκεπάσει τὴνἀνοιξιάτικη ἀτμόσφαιρα Ὁ γλυκύ-τατος Ναζωραῖος θυσιάστηκε στὸνΓολγοθά ἐκπληρώνοντας τὸ ἔσχα-το χρέος Του γιὰ τὴν ἀλήθεια τὴνἀγάπη καὶ τὴ δικαιοσύνη ὅλου τοῦκόσμου

Ἔρχεται ὕστερα ὁ ἐνταφια -

σμὸς καὶ ἀκολουθεῖ ἡ μεγάλη σιω-πή Ἡ σιωπὴ τοῦ Σαββάτου laquoΣιγη-σάτω πᾶσα σάρξ βροτεία καὶ στήτωμετὰ φόβου καὶ τρόμου καὶ μηδὲνγήϊνον ἐν ἑαυτῇ λογιζέσθωraquo Ἀνή-κει στὸ ἀποκαθηλωμένο ἌχραντοΣῶμα τὸ τυλιγμένο σὲ ἀρωματι-σμένα ὀθόνια καταπληγωμένο ἀπ᾽τὰ μαρτύρια μὲ τὸ παγωμένο αἷμακαὶ τὰ βασιλευμένα μάτια

Ἡ μεγάλη ἀνθρώπινη προδοσίαἡ ἀδαπάνητη νοσταλγία καὶ ἡ ἀκα-τανίκητη παραμυθία κυριαρχοῦνΜέσα σ᾽ αὐτὴ τὴ σιωπή ἑτοιμάζον-ται οἱ ὑπέρτατες δυνάμεις ἡ πίστηκαὶ ἡ ἐλπίδα ἡ μυστικὴ χαρὰ καὶ ἡδημιουργία ἡ ἀνύψωση καὶ ὁ θρί -αμ βος ἡ καθολικότητα τοῦ πνεύ-ματος καὶ ἡ ἐγρήγορση τῆς ψυχῆςΣτὰ ἔσχατα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώ-

που μόνο ἡ σιωπή γόνιμη δύναμηδίνει τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆςἩ σιωπή τὴν ὁποία ἐνωτίζεται ὁΘεὸς ὁ χορηγὸς τῆς ἀθανασίας

Ἕνας τάφος τὸ μνημεῖο τοῦ Ἰω -σήφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθείας φιλοξενεῖτὸν ἀχώρητο ὅπου πρόσκαιρα συν-τρίβεται ἀπ τὴν ἐξουσία ἡ ἐλπίδα Ἡκουστωδία ὑπερηφανεύ εται γιὰ τὴνί κη της Στὸν Κρανίου Τόπο οἱΓραμ ματεῖς καὶ οἱ Ἄρχοντες τοῦΛαοῦ πιστεύουν ὅτι μὲ τὴν ὑλικὴνδύναμή τους θὰ ἐξουθενώσουντὴν ἀλήθεια καὶ θὰ μπορέσουν χω -ρὶς τὴν ἐλεγκτικὴ γλώσσα τοῦ Ἰη -σοῦ νὰ συνεχίσουν τὴν κοινωνικὴὑποκρισία τὴν ἀδικία καὶ τὴ βία

laquoΜάτην φυλάττεις τὸν Τάφονκουστωδία Οὐ γὰρ καθέξει τύμ-

βος αὐτοζωΐανraquo

Ὕστερ᾽ ἀπ᾽ τὰ Πάθη προβάλλει ἡθεία Νίκη Στὸ βάθος τοῦ ὁρίζονταὀρθρίζει ἡ Κυριακή ἡ γλυκιὰ Πα-σχαλιά ὁλόφωτη πνευματικὴ ὡραι-ότητα γεμάτη ὑπόσχεση γιὰ τὴνκατάλυση τοῦ τέλους Μέσα στὸσκοτάδι στὸ θάνατο καὶ στὴνἀπελπισία ξεπροβάλλει ὁ ἥλιος τῆςδικαιοσύνης καὶ ὁ ἀναστάσιμοςαἶνος κήρυγμα πίστεως καὶ αἰσιο-δοξίας ὑψώνεται ὡς τὸν οὐρανόlaquoἌγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς

ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλι-σε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ

ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦraquoΜιὰ λύτρωση καὶ μιὰ διαβεβαί-

ωση Ἡ ζωὴ νικᾶ τὸ θάνατο καὶ ἡἀνθρώπινη προσωπικότητα μὲ τὴβαθύτατη διαίσθησή της ἀντικρύ-ζει τὸν περίλαμπρο καὶ ἀληθινὸ κό-σμο ποὺ κυβερνᾶ τὸ ὙπέρτατοΠνεῦμα Ὅλα ἀνασταίνονται ὅλαμεταβάλλονται φέροντας τὴσφρα γίδα τοῦ ΔημιουργοῦlaquoὉ Χριστός mdashγράφει ὁ Ἰ Μ Πα-ναγιωτόπουλοςmdash εἶναι μιὰ φωλιὰ

χελιδόνια ποὺ σπαθίζουν τὴνἄνοιξη μὲ τὸ λυγερό τους κορμίτὸ χαμόγελο στὸν ἄκρο ἀπελπι-

σμό ἡ λύση τοῦ δισταγμοῦ ἡ βε-βαίωση καὶ ἡ ἀνάπαυσηraquo

Οἱ κρουνοὶ τοῦ θείου Λόγου φω-τίζουν τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις γα-ληνεύουν τὶς τρικυμισμένες ψυχὲςκαὶ ἀναστηλώνουν τὴν ἀξία τῆςἀρετῆς Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦlaquoἄγκυρα ἐλπίδοςraquo εἶναι ἡ νίκη τοῦΚαλοῦ ἐναντίον τοῦ Κακοῦ Μᾶςπεριζώνει μὲ τὴν ἀέναη ποικιλίατῶν μορφῶν τοῦ θαύματος καὶἀνοίγει τὶς πύλες τῆς αἰωνιότηταςμὲ τοὺς στίχους τοῦ ποιητῆ μαςlaquoΠλάκες ποὺ στέκατε βαριὲς στὰ

μνήματα καὶ στὶς καρδιές σᾶςἔσπασε ὁ Χριστός μουraquo

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥΤοῦ κ Δημητρίου Κουτσουλέλου Ἐπιτ Ἐπόπτου Δημοτ Ἐκπαιδεύσεως

Συμφώνως πρὸς ἀνταποκρίσειςἐκ τῆς Μολδαβίας

laquoὍπως ἀνακοίνωσε ὁ Μητροπο-λίτης τοῦ Κισινάου καὶ πάσης Μολ-δαβίας Βλαδίμηρος εἶναι ἕτοιμαγιὰ ἐκτύπωση τὰ σχολικὰ ἐγχειρί-δια τοῦ Ὀρθοδόξου μαθήματοςτῶν Θρησκευτικῶν γιὰ τὸ νέο ἀκα-δημαϊκὸ ἔτος 2012ndash2013

Ὁ Μητροπολίτης εὐχαρίστησεldquoὅλους ὅσους συνέβαλαν στὴνὑλοποίηση τῶν νέων σχολικῶν

προγραμμάτωνrdquo καὶ ἀναφέρθηκεστὴ βοήθεια καὶ συμβολὴ τῆς Κυ-βέρνησης καὶ τοῦ Ὑπουργείου Παι-δείας τῆς Μολδαβίας γιὰ νὰ εἰσέλ-θει στὰ σχολεῖα τὸ φῶς τοῦ Εὐαγ-γελίου τοῦ Χριστοῦ

Ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἐκπαί-δευση ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο στοι-χεῖο τῆς ἐκπαίδευσης στὴ Μολδα-βία καὶ ἔχει ἀποδειχθεῖ ὁ εὐεργε-τικὸς ρόλος της στὴ διαμόρφωσητῆς ἠθικῆς προσωπικότητας τῶννέωνraquo

Ὀρθόδοξον τὸ μάθηματῶν Θρησκευτικῶν εἰς τὴν Μολδαβίαν

2012 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥἝνα ἀνορθολογικόndashἀποκρυφιστικό σενάριο τρόμου

Τοῦ Πρωτ Βασιλείου Ἀ Γεωργοπούλου Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘΣτίς ἐπισημάνσεις τοῦ Θεαν-

θρώπου πρίν τό ἑκούσιο καί σω-τηριῶδες πάθος Του ἀνήκει καί ὁλόγος Του laquoβλέπετε μή τις ὑμᾶςπλανήσῃraquo (Ματθ 24 4) Λόγοςὅπως ὅλο τό ἱερό Εὐαγγελιο δια-χρονικά ἐπίκαιρος καί ἰδιαιτέρωςστίς ἡμέρες μας πού ἡ πνευματι-κή σύγχυση καί ἀκαταστασία δένἔχει προηγούμενο στήν πάγκο-σμια ἱστορία

Κεφάλαιο καί ἔκφραση αὐτῆςτῆς σύγχυσης ἀποτελεῖ καί τό εὐ -ρύτατα διαδεδομένο σενάριο γιάτήν καταστροφή τοῦ κόσμοῦ στίς21-12-2012 μέ παραλλαγές ὡςπρός τίς ἡμερομηνιές μεταξύ 21-24 12 2012 Ἀπό ποῦ ὅμως προέρ-χεται τό ἐν λόγῳ σενάριο

Σέ ἀντίθεση μέ τό παρελθόνπού ὁ καθορισμός ἡμερομηνιῶνγιά τό τέλος τοῦ κόσμου προέρ-χονταν ἀπό αἱρετικές ὁμάδες (λχἈντβεντιστές Μάρτυρες τοῦ Ἰε -χω βᾶ Πεντηκοστιανούς) αὐτή τήφορά ὁ χῶρος προέλευσης τοῦνέου σεναρίου τρόμου περί τῆςἐπικείμενης καταστροφῆς τοῦ κό-σμου εἶναι ὁ εὐρύτερος χῶροςτοῦ ἀποκρυφισμοῦ

Ἀφετηρία ἐκκίνησης καί ὑπόβα-θρο πάνω στό ὁποῖο δομήθηκεεἶναι τό γεγονός ὅτι τό ἡμερολό-γιο τῶν Μάγιας ἑνός ἀρχαίουλαοῦ τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς τε-λειώνει στίς 21-12-2012 Εἶναι ἡἡμερομηνία σύμφωνα μέ τούςθιασῶτες καί διακινητές τοῦ σε-ναρίου κατά τήν ὁποία τελειώνειἡ ἱστορία τοῦ κόσμου

(Ἐδῶ πρέπει νά ὑπενθυμίσουμεὅτι τό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιαςἔχει χρησιμοποιηθεῖ γιά μία ἀκόμηφορά ἀπό τό κίνημα τῆς ΝέαςἘποχῆς στίς 16-8-1987 γιά νάγιορταστεῖ παγκοσμίως ἡ λεγόμε-νη μεγάλη ἁρμονική σύγκλιση)

Τό συγκεκριμμένο καταστρο-φολογικό σενάριο ἔτυχε τερά-στιας διάδοσης ἀπό ΜΜΕ τόδιαδίκτυο ὅπως καί ἀπό σχετικόἀμερικανικῆς προέλευσης φίλμκόστους πολλῶν ἑκατομμυρίωνδολλαρίων μέ θέμα τό 2012 καί

μέ περιεχόμενο πού συνδυάζειθέσεις τῶν Μάγιας ἀρχαίων Αἰγυ-πτίων Ἰνδιάνων Τσερόκι κἄ

Στό ἐν λόγῳ φίλμ ὅλα αὐτάεἶναι ἐντεταγμένα στά πλαίσιαἑνός μυστικοῦ ndashἐσωτερικοῦ συ-στήματος πίστης μέ παράλληληἀναφορά ψευδοεπιστημονικῶνκαί ἄκρως ἀνορθολογικῶν δεδο-μένων (λχ θεωρία μετατόπισηςτῶν πόλων τῆς γῆς ἀντίστροφηπεριστροφή τῆς γῆς ἀλλοῦ σύγ-κρουση τῆς γῆς μέ κάποιο πλανή-τη Nibiru ἤ Χ) στήν προσπάθεια νάκαταστεῖ πιό πειστικό Πρόκειταιγιά φίλμ πού καλλιεργεῖ ἕναεἶδος φόβου καί ἀνασφάλειας σέπολύ μεγάλα ἀν θρώπινα σύνολαμπροστά στό ἐπικείμενο τέλος

(Στό παρελθόν ἀνάλογα κατα-στροφολογικά σενάρια πού προ-βάλουν τό φόβο ἀπό μία κοσμικήκατάστροφή περιεῖχαν οἱ ταινίεςIndependance Day (1996) καί ΤheDay after Tomorrow (2004)

Στή διάδοση τοῦ ἐν λόγῳ σενα-ρίου συνέβαλαν καί συμβάλλουνκαί ἀρκετά βιβλία μέ θέμα τό ἡμε-ρολόγιο τῶν Μάγιας καί τό 2012Στίς πιό ἀντιπροσωπευτικές περι-πτώσεις ἀνήκει αὐτό τοῦ ἀμερικα-νοῦ Brian Dʼ Amato ἕνα ὀγκῶδεςβιβλίο μέ τή σύνθεση τῶν πλέονἀπίθανων δεδομένων καί μέ ψευ-δεπιστημονικο προσωπεῖο

Στά ἴδια πλαίσια κινεῖται καίσχετικό ἔργο τοῦ Ἄγγλου Α Gil-bert πού ἀσχολεῖται μέ ἀρχαῖα μυ-στήριαἌν καί τό βιβλίο του γρά-φτηκε ἀρχικά τό 1995 σχετικά μέτό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιας ἐπα-νεκδόθηκε τό 2008 (γ΄ ἔκδ) προσ -αρμοσμένο καταλλήλως καί μέτίτλο πού ἔχει ἄμεση ἀναφορά μέτό σενάριο τοῦ 2012 Στό ἐν λόγῳβιβλίο στήν προσπάθειά του νάγίνει πειστικό ἐκτός ἀπό τήν ἀλη-θοφάνεια τῶν ἐντυπώσεων μετα-ξύ τῶν ἄλ λων γίνεται χρήση στοι-χείων οὐ φολογίας ὅπως καί θέ-σεων τοῦ γνωστοῦ ἀμερικανοῦMedium καί ἀποκρυφιστῆ EdgarCayce (1877 - 1945)

Τό σενάριο πού προβλέπει τό

2012 τό τέλος τοῦ κόσμου ἔγινεἀφορμή γιά τή συγγραφή σχε-τικῶν βιβλίων

α) ἀπό νεοεποχίτες ndash ἐσωτερι-στές συγγραφεῖς ὅπως τούς T Ze-likovics A Klitzke J Holley καί

β) ἀπό Medium πού αὐτοπροσ-διορίζονται ὡς πνευματικοί δά-σκαλοι ἀλλά καί ἐκπροσώπουςτοῦ σύγχρονου Channeling ὅπωςτούς Patrizia Alexandra Prister Pe-ter Ruppel Dianna Cooper GressBrades Ute Kretzschmar PhyllisMH Atwater

Ἐπιπλέον τό θέμα τέλος τοῦκόσμου τό 2012 υἱοθετήθηκε ἀπόνεοεποχίτικα περιοδικά ἐσωτερι-στικοῦ χαρακτήρα καί συνδυά-στηκε μέ τίς ἀποκρυφιστικές πρα-κτικές τῆς ἀριθμολογίας καί τῆςἀστρολογίας

Στά ἴδια ἔντυπα στή σχετική πε-ρί τοῦ 2012 σεναριολογία συ-ναντᾶ κάποιος ἀνορθολογικάψευδοεπιστημονικά καί ἐσωτερι-στικά στοιχεῖα νά συνυφαίνονταιἄριστα μέ ὅρους κλειδιά τοῦ νε-οεποχίτικου λεξιλογίου ὅπως κο-σμικοί κύκλοι ἐνέργεια συνειδη-τότητα αὔρα μεταμόρφωσηἁρμονία φῶς κλπ

Γνωρίζοντας λοιπόν τήν πηγήπροέλευσης τοῦ σεναρίου περίτοῦ τέλους τοῦ κόσμου στίς 21-12-2012 ἀπό ποιούς προωθεῖται τίκαρπούς παράγει πῶς διαδίδεταιποιοί τό ὑποστηρίζουν καί τό ἐκ -προσωποῦν καί ἐπιπλέον συνε-κτιμώντας τίς ἀνακοινώσεις κο-ρυφαίων ἐπιστημονικῶν κέντρων(πχ NASA) γιά τήν παρουσία ψευ-δοεπιστημονικῶν στοιχείων πούπλαισιώνουν τό ἐν λόγῳ κατα-στροφολογικό σενάριο ἐπί ἐδά-φους ἀνορθολογικῆς τεκμηρίω-σης οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί οὔτεἀσχολοῦν ται μέ αὐτό οὔτε τρο-μάζουν

Ἀντιθέτως καί σʼ αὐτή τήν περί-πτωση εἰρηνεύουν ἐνθυμούμε-νοι τά λόγια τοῦ Θεανθρώπουτοῦμοναδικοῦ Κυρίου τῆς ἱστορίαςlaquoβλέπετε μή τίς ὑμᾶς πλανήσῃraquo(Ματθ 244)

Σελὶς 4η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Μᾶς λείπει κάτιἢ Κάποιος

Πολλὲς φορές ἔχουμε τὴν ἐντύ-πωση πὼς κάτι μᾶς λείπει Ἔχουμετὴν αἴσθηση πὼς στερούμαστε κά-τι Ἔχουμε τὴ γνώμη πὼς ἂν εἴχα-με αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο θὰ εἴμαστε στὰσίγουρα εὐτυχισμένοιhellip

Καὶ τρέχουμε ἀδιάκοπα γιὰ τὴνἀνεύρεση αὐτοῦ τοῦ laquoκάτιraquo Καὶκοπιάζουμε γιὰ νὰ τό ἀποκτήσου-με Καὶ μοχθοῦμε τόσο πολὺ γιʼαὐτό

Ὁ μαθητὴς τρέχει γιὰ τὸν μεγα-λύτερο βαθμό

Ὁ οἰκογενειάρχης γιὰ νʼ ἀγορά-σει δικό του σπίτι

Ὁ ἐργοδότης γιὰ νὰ κερδίσει πε-ρισσότερα

Ὁ ἀθλητὴς γιὰ τὸ κάτι παραπάνωστὴν ἐπίδοσή του γιὰ τὸ πανελλή-νιο ἢ καὶ τὸ παγκόσμιο ρεκόρ

Ὁ καλοφαγάςhellip γιὰ καλύτερεςγευστικὲς ἀπολαύσεις

Ὁ ἀλκοολικὸς γιὰ τόhellip παραπά-νω ποτήρι

Ὁ πλούσιος γιὰ τόhellip κότερο Ὁ γλεντζὲς γιὰ ἕνα ἀκόμη πιόhellip

κεφάτο ξενύχτι Ὁ χαρτοπαίχτης καὶ ὁ τζογαδό-

ρος γιὰ μίαhellip καλύτερη ζαριά

Μερικὰ ἀπʼ αὐτὰ ποὺ ἀναζη-τοῦμε στὴ ζωή αὐτὸ τὸ laquoκάτιraquoὁπωσδήποτε εἶναι θεμιτὰ καὶ πρέ-πει νὰ τὰ κατακτήσουμε Γιὰ παρά-δειγμα γιατί ὁ μαθητὴς νὰ μὴ ἐπι-διώκει τὸ κάτι παραπάνω στὴ βαθ-μολογία του ἢ ὁ οἰκογενειάρχηςσπίτι γιὰ νὰ στεγάσει τὴ φαμελιάτου ἢ ὁ ἀθλητὴς τὴν τρανότερη νί-κη ἐκεῖ στὸ στίβο πού μοχθεῖ

Ὅμως ἀλλοῦ εἶναι τὸ πρόβλη-μα Νά ὅπως τίθεται σὲ τοῦτο τὸἐρώτημα Ἆραγε γιατί ὅταν ἀπο-κτοῦμε αὐτὸ τὸ laquoκάτιraquo ὅταν πλού-σια τὸ ἔχουμε καὶ πάλι δὲν εἴμαστεἱκανοποιημένοι καὶ βλέπουμε πώςπάλι κάτι μᾶς λείπει Κι ὅταν κιαὐτὸ ἁπλόχερα μᾶς δίνεται γιατίτρέχουμε καὶ γιὰ ἕνα ἀκόμη laquoκάτιraquoπαραπάνω

Τὰ ἔχουμε φορτώσει ὅλα στὴνκοινωνία μας ἔτσι ὅπως ἔχει δια-μορφωθεῖ σήμερα Τὴν κοινωνίατῆς ἀφθονίας τῆς ὕλης τῆς δια-φήμισης τοῦ καταναλωτισμοῦ τῆς

χλιδῆς Καὶ δὲν εἶναι λάθος Γιατίμᾶς δημιουργεῖ ἀνάγκες ἀκόμη κιὅταν δὲν ἔχουμε ὅλο καὶ μᾶςαὐξάνει τὶς ἐπιθυμίες Νὰ τρέχου-με νὰ βροῦμε αὐτὸ τὸ laquoκάτι παρα-πάνωraquo ἀκόμη κι ὅταν εἴμαστε σʼαὐτὰ τὰ ὅρια τοῦ κορεσμοῦ ἢ κιὅταν ἀκόμη τὰ ἔχουμε ξεπεράσει

Ὅμως στὴν οὐσία αὐτὴ ἡ κοινω-νία δὲν κάνει τίποτʼ ἄλλο παρὰ νὰμᾶς ἀποκαλύπτει ἢ καὶ νὰ μᾶς με-γεθύνει αὐτὸ τὸ βαθύτερο πρό-

βλημα ποὺ ἔχουμε Τὴν ἀναζήτη-ση τοῦ laquoκάτιraquohellip

Τὸ πράγμα εἶναι ἁπλό Ὁ ἄνθρω-

πος ἀπʼ τὴ μέρα ποὺ γεννιέται ἔχεικατὰ κάποιο τρόπο ἕνα κενὸ μέσατου Τὴν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ ΝαίΘὰ λέγαμε δὲ πώς ἀκόμη καὶ κατὰΘεία οἰκονομία ἔχουν γίνει ἔτσι τὰπράγματα ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴμπορεῖ νὰ εὐτυχήσει στηριζόμε-νος σὲ μάταια πράγματα στὴφθαρτὴ ὕλη ἀλλὰ κοντὰ Του μόνοΔιαφορετικὰ θὰ εἴχανε θεοποιηθεῖἡ ματαιότητα ἡ φθορά ὡς καὶ ἡδιαφθορὰ ἀκόμη

Συνεπῶς δὲν μᾶς λείπει κάτιἀλλὰ Κάποιος Ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος φί-λοι

Νὰ γιατί τρέχουμε τόσο πολύ δί-χως ἀποτέλεσμα Γιατί μὲ τὴν ὕληὅτι μάταιο καὶ φθαρτό ἀσφαλῶςτὸ πρόβλημα δὲν λύνεται Τὸ γνω-ρίζουμε πολὺ καλὰ αὐτό τὸ ζοῦμεἈντίθετα μεγαλώνει

Καὶ ἡ λύση δὲν εἶναι περισσότε-ρες διασκεδάσεις περισσότερηἡδονή περισσότερες ἀνέσεις στὴζωή μας Αὐτὰ μεγαλώνουν λίγο-

λίγο τὸ κενό μέχρι ποὺ γίνεται κα-ταβόθρα κάτω ἀπʼ τὰ πόδια μας

Ἡ λύση εἶναι νὰ μικρύνουμε τὶςἀποστάσεις μʼ Ἐκεῖνον νὰ πορευ-θοῦμε πιὸ πολὺ κοντά Του νὰ Τὸνζήσουμε Αὐτὸς δὲ νὰ εἶναι ἡ ζωήἡ ἀγάπη ὁ πλοῦτος τό πᾶν γιά μᾶς

Ὁ Τζιοβάννι Παπίνι ἔχει γράψεικάπου τοῦτο τὸ ὑπέροχο

laquoΜᾶς βασανίζει ἡ νοσταλγίαΣου μονάχα ἡ δική Σου

Ὅποιος πεινᾶ μήπως τοῦ λείπειμόνο τὸ ψωμί Ὄχι Σὺ τοῦ λείπεις

Ἐκεῖνος πού διψᾶ μήπως τοῦχρειάζεται μόνο τὸ νερό ὌχιἘσένα διψᾶ

Ὅποιος λαχταρᾶ νὰ βρεῖ τὴνἀλήθεια Ἐσένα ψάχνει νὰ βρεῖποὺ εἶσαι ἡ Ἀλήθεια

Ὅποιος ποθεῖ τὴ γαλήνη Ἐσέναποθεῖ ποὺ εἶσαι ἡ ἀνάπαυση γιὰτὴν ἀνήσυχη καρδιά

Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ἡ εὐτυχίακαὶ ἡ δυστυχία ὁ πόνος καὶ ἡ χαράτὰ δάκρυα καὶ τὰ χαμόγελα ὅλαἘσένα ἐπικαλοῦνται Χριστέ μουraquo

Κάποτε ἕνας ἀσκητής στερημέ-

νος ἀπʼ τὰ πάντα σὲ τούτη τὴ ζωήπλὴν τῶν ἐλαχίστων ἐκείνων ποὺτοῦ ἦταν ἀπαραίτητα γιὰ νὰ ἐπι-βιώσει βρέθηκε πασχαλιάτικεςἡμέρες σὲ μία μεγαλούπολη Κα-τάφορτες κι ἑλκυστικὲς οἱ βιτρί-νες πουλοῦσαν τὰ πάντα Πλανό-διοι πωλητές καταστηματάρχεςκαὶ ἔμποροι ἔδειχναν στοὺς περα-στικοὺς τὸ πλῆθος τῶν ἐμπορευ-μάτων ποὺ πουλοῦσαν Ἆραγε ἂνεἴμαστε στὴ θέση του στερημένοιἀπὸ τόσα ὑλικά τί θὰ κάναμε Ἀλλʼἂς δοῦμε καλύτερα τί ἔκανεἐκεῖνος Ἀφοῦ εἶδε ὅλα αὐτά μο-νολόγησε καὶ εἶπε laquoΔόξα τῷ ΘεῷΠόσα πράγματα ὑπάρχουν ποὺ δὲντὰ ἔχω ἀνάγκηhellipraquo

Ἀπορεῖτε Κι ἐγὼ τὸ ἴδιο μέχρι

πού σκέφθηκα τοῦτο Μὰ ἀφοῦεἶχε τὸ Πᾶν στὴ ζωή του πού εἶναιὁ Χριστός τί θὰ μποροῦσε νὰ τὰθέλει ὅλα τʼ ἄλλα

Κ Γ Παπαδημητρακόπουλος

(5ον)Προωθεῖται ἡ Οὐνία

῾Ο πάπας Παῦλος-᾿Ιωάννης Β´εἶχε ζητήσει συγγνώμη γιά τάὄντως ἀνήκουστα κακά καί τούςβανδαλισμούς πού διέπραξαν οἱπαπικοί σταυροφόροι τά ὁποῖαστιγματίζουν ἀκόμη καί ὁμόδοξοίτους ἱστορικοί ᾿Αλλά τί νόημα ἔχειἡ δήλωση μετανοίας καί ἡ αἴτησησυγγνώμης ὅταν οἱ ἴδιες ἀγριότη-τες ἐπανα λήφθηκαν καί ἐξακολου-θοῦν νά ἐπαναλαμβάνονται Αρκεῖνά ὑπενθυμίσω τά ἐγκλήματα τῶνπαπικῶν Οὔστασι ἐναντίον τῶνὀρθοδόξων Σέρβων στήν Κροατίακατά τόν περασμένο αἰώνα Τόσπουδαῖο εἶναι ὅτι οἱ Οὔστασιδροῦ σαν μέ τίς εὐλογίες τοῦδιαβόητου ἀρχιεπισκόπου Στέπι-νατς τόν ὁποῖο κατόπιν οἱ παπικοίἁγιοποίησαν Καί μάλιστα τήν ἁγιο-ποίηση εἰσηγήθηκε ὁ ἴδιος πάπαςπού μᾶς ζήτησε συγγνώμη

Καί τί νά πεῖ κανείς γιά τόν ὕ -πουλο θεσμό τῆς Οὐνίας τήνὁποί α τό Βατικανό ἐπίσημα ἐπι-κυρώνει καί μεθοδικά προωθεῖ1Εἶναι χαρακτηριστικό τό ἀπόσπα-σμα ἀπό ἐπιστολή τοῦ σημερινοῦπάπα Βενεδίκτου Ράτσιγκερ πρόςτόν οὐνίτη ἀρχιεπίσκοπο Οὐκρα -νίας καρδινάλιο Λιουμπομίρ Χού -ζαρ laquo᾿Επιβάλλεται νά ἐξασφα -λίσουμε τήν παρουσία καί τῶν δύομεγάλων φορέων τῆς μοναδικῆςπαραδόσεως (τοῦ λατινικοῦ καίτοῦ ἀνατολικοῦ) Διπλή εἶναι ἡἀποστολή πού ἔχει ἀνατεθεῖ στήν῾Ελληνοκαθολική (ἐν Οὐνιτική)᾿Εκ κλησία πού βρίσκεται σέ πλήρηκοινωνία μέ τόν διάδοχο τοῦ ἀ -ποστόλου Πέτρου (ἐν τόν πάπα)ἀπό τή μία πλευρά νά διατηρήσειὁρατή μέσα στήν καθολική ἐκ -κλησία τήν ἀνατολική παράδοσηἀπό τήν ἄλλη πλευρά νά εὐνοήσειτήν σύγκλιση τῶν δύο παραδόσε-ων μαρτυρώντας ὅτι αὐτές ὄχιμόνο συνδυάζονται μεταξύ τουςἀλλά καί ἀποτελοῦν μία βαθειάἑνότητα μέσα στήν ποικιλίατουςraquo2

Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ ἀγάπη καίἑνότητα γιά τήν ὁποία laquoκαίγεταιraquo τόΒατικανό τό σφιχταγκάλιασμά τουμέ τήν Ορθοδοξία καί ὁ πνι γμός τηςμές στά πλοκάμια τῆς Οὐνίας laquo᾿Εκ-μεταλλευόμενοι τήν δυ στυχίαν τῶνλαῶν τῆς ᾿Ανατο λῆς μέ δοράςπροβάτων ὑπεισ ῆλ θον οἱ φοβεροίαὐτοί λύκοι (οἱ οὐ νῖτες) εἰς τάςμάνδρας καί ἀπεδεκάτισαν τά πρό -βαταraquo3 γράφει χαρακτηριστικά ὁἀείμνηστος ὑπερ αιωνόβιος ἐπίσκο-πος Φλωρίνης π Αὐ γου στῖνοςΚαντιώτης ᾿Απευθυνόμενος δέστό Βατικανό ὁ μακαριστός γέ -ροντας τονίζει laquo᾿Εάν θέλετε κύρι-οι νά ἔλθῃ ἡ ποθητή ἐκείνη ἡμέραldquoτῆς τῶν πάντων ἑνώσεωςrdquo παύ -σατε νά μεταχειρί ζεσθε τοιαύ ταςμεθόδους πού προκαλοῦν φρί -κην εἰς πᾶσαν ἀδιά φ θορον συ-νείδησιν καί εὐρύνουν τό ἀνοιγένχάσμα μεταξύ ᾿Ανατολῆς καί Δύσε-ως ῾Η ὁδός ἡ ἄγουσα πρός τήνἕνωσιν δέν διέρχεται διά τῆςοὐνίας ἀλλά διά τῆς ὁδοῦ ἐκείνηςτήν ὁποίαν ἐχάραξεν ὁ Θεάνθρω-πος εἰπών ldquoΓνώσεσθε τήν ἀλήθει-αν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσειὑμᾶςrdquo (᾿Ιω 832)raquo4

᾿Εμεῖς ὄχι μόνο δέν τολμοῦμενά ἀπαιτήσουμε ἀπό τούς παπι-κούς εἰλικρινῆ μετάνοια ἀλλάτούς ἀποκλείουμε κάθε δυνατότη-τα ἐπιστροφῆς στήν ᾿Ορθόδοξηπίστη ἀφοῦ ὅπως διακη ρύχθηκεἤδη τό 1993 μέ τήν συμφωνία τοῦBalamand τήν ὁποία συνυπέγρα-ψαν ᾿Ορθόδοξοι Οἰκουμενιστές μέἐκπροσώπους τοῦ Βατικανοῦlaquo῾Εκατέρωθεν ἀναγνωρίζεται ὅτιὅσα ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός εἰςτήν ᾿Εκκλησίαν του -ὁμολογία τῆςἀποστολικῆς πίστεως μετοχή εἰςτά αὐτά μυστήρια κυρίως εἰς τήνμίαν ἱερωσύνην τήν τελοῦσαν τήνμίαν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ ἀποστο-λικήν διαδοχήν τῶν ἐπισκόπων-δέν δύνανται νά θεωρηθοῦν ὡςἀποκλειστική ἰδιοκτησία μιᾶς τῶνἡμετέρων ᾿Εκκλησιῶν Εἶναι σα -φές ὅτι ἐντός τοῦ πλαισίου τούτουἀποκλείεται πᾶς ἀναβαπτισμόςraquo5Καί πρός ἐπίρρωση τῆς συμφω -νίας κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ πάπαστήν Κωνσταντινούπολη ὁ Οἰκου-μενικός Πατριάρχης μας προσέφε-

ρε ὡς δῶρο ἕναν σταυρό στόνἀρχηγό τῶν οὐνιτῶν καρδινάλιο᾿Ιγνάτιο ῎Ετσι δώσαμε στόν πάπατό δικαίωμα νά διακηρύξει λίγοἀργότερα ὅτι ἡ laquoρωμαϊκή ἐκ -κλησίαraquo εἶναι ἡ μοναδική πραγμα-τική ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ὅτιlaquoοἱ ᾿Ορθόδοξες τοπικές ἐκκλησίεςεἶναι ἐλλειμματικές ἐπειδή δένἔχουν κοινωνία μέ τόν διάδοχοτοῦ Πέτρουraquo6

Στήν γραμμή τῶν πατέρωνΑὐτή εἶναι ἡ τακτική τῶν πατέ -

ρων μας πού ἐπί αἰῶνες τόνιζαν

ὅτι εἶναι νόθον τό παπικό δόγμαΜή πως ἐμεῖς ἔχουμε περισσότερηἀγάπη ἀπό τόν Μέγα Φώτιο ὁὁποῖος ἀσφάλισε τήν ᾿Εκκλησίαἀπό τήν δικτατορία τοῦ πάπα καίἔμεινε σύμβολο ᾿Ορθοδοξίας γιάτόν εὐσεβῆ λαό7

᾿Ασφαλῶς δέν διέθετε λιγότερηἀγάπη ἀπό ἐμᾶς ὁ ᾿Ιωσήφ Βρυέν -νιος Στούς χαλεπούς καιρούς τουθεωρεῖ τήν ἕνωση μέ τούς παπι-κούς ὡς γεγονός πολύ σπουδαῖοκαί σωτήριο γιά τήν ταλανιζόμενηΡωμανία δηλαδή τήν βυζαντινήαὐτοκρατορία ὡς laquoδευτέραν οἰ -κο νομίαν Θεοῦ μετά τήν ἔνσαρ-κονraquo Τονίζει ὅμως ὅτι ἄν δέν δι-ευθετηθοῦν οἱ διαφορές πού ἀπο -μάκρυναν ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τούςπαπικούς ὁποιαδήποτε ἕνωση εἶ -ναι laquoτοῦ προτέρου σχίσματοςσχίσμα χεῖρον καί διαίρεσις καί κα-τατομή καί ἀπάτηraquo Καί στιγματί -ζοντας ἐκείνους πού ἔσπευδανπρός τήν ἐπαίσχυντη ἕνωση γρά -φει laquoΜή δέ νομίσῃς ὅτι ἐξου-σιάζεται ἡ πίστις ἡμῶν Πατριαρχι -κῷ τινι ἤ Βασιλικῷ προσώπῳ κἄντις ἰσχύσῃ τούτους μεταβαλεῖν καίτούς λοιπούς διά τούτων μεταπεῖ -σαι δυνήσεται Καί τοῦτο πολλά -κις ἡ πεῖρα παρέστησεν ὅτι ἀφ᾿οὗπερ χριστιανοί ἐπεκλήθημενΠατριάρχαι πολλοί καί Βασιλεῖςσύν αὐτοῖς αἱρεσιῶται γεγόνασικαί τούτοις συναπήχθησάν τινεςτῶν ὑπ᾿ αὐτούς ἡ μέν τοι πίστιςἀσάλευτος ἔμεινεraquo8

Δέν εἴμαστε πιό φιλάδελφοι ἐ -μεῖς ἀπό τόν μαθητή τοῦ Βρυεν -νίου τόν ἅγιο Μᾶρκο Εὐ γενικό ὁὁποῖος τοποθετώντας τήν ἐλευθε -ρία τῆς ᾿Εκκλησίας πάνω ἀπό τῆςπατρίδος τήν ἐλευθερία διακήρυ-ξε ὅτι laquoΣέ καμία περίπτωση δένπρέπει νά ἑνωθοῦμε μέ τούς λα -τίνους ἄν αὐτοί δέν ἀποβάλουνἀπό τό Σύμβολο τῆς πίστεως τήνπροσθήκη καί δέν ὁμολογήσουντό Σύμβολο ὅπως ἐμεῖςraquo9

Θά ἀναφέρω ἀκόμηΤόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό πού

μέ τήν ἁπλοϊκή διδαχή του ἐπεσή -μαινε στούς χριστια νούς νά φο-βοῦν ται τόν πάπα διότι αὐτός ἐν -σαρκώνει τήν ὕπουλη μορφή τοῦἀντιχρίστου10

Τόν ἅγιο Νικόδημο ῾Αγιορείτηκατά τόν ὁποῖο οἱ Λατῖνοι laquoεἶναιπαμ πά λαιοι αἱρετικοίraquo ὅπως δεί -χνουν laquoτά βιβλία τοῦ ἁγιωτάτουΠατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίουΔοσιθέου τοῦ παπομάστιγοςraquo στάὁποῖα παραπέμπει11

Τόν ἅγιο τοῦ περασμένου αἰώ νατόν Πενταπόλεως Νεκτάριο πούμελετώντας τήν ἱστο ρία τοῦ παπι-κοῦ σχίσματος γράφει laquo῾Η ἑνότηςτῆς ᾿Εκκλησίας οὐχί ἐν ἑνι αίῳπροσώπῳ ἑνός τῶν ἀπο στόλων θε-μελιοῦται καί ἑδράζεται ἀλλ᾿ ἐν τῷπροσώπῳ τοῦ Σωτῆ ρος ἡμῶν ᾿Ιη-σοῦ Χριστοῦ ᾿Εκ τῆς Οἰκουμε-νικῆς ᾿Εκκλησίας μόνη ἡ ῾Ρω μαϊ κή᾿Εκκλησία ἄλλως ἀντελά βετο τόπνεῦμα τῆς ἑνότητος καί δι᾿ ἄλλωνἐπεζήτησε καί ἐπεδίωξε ταύτηνμέσων ῾Η διάφορος αὕτη ἀντίλη-ψις τοῦ τρόπου τῆς ἑνότητοςπροὐκάλεσε τό σχίσμα ὅπερ λαβόντήν ἀρχήν ἀπό τῶν πρώτων αἰώνωνηὐξάνετο σύν τῷ χρόνῳ καίπροέβαινε κατά τό μέτρον τῆςἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν τῆς ῾Ρω-μαϊκῆς ᾿Εκκλησίας μέχρις οὗ ἀφί -κετο εἰς τήν τελείαν ἀπόσχισινἕνεκα τῆς ἀπαιτήσεως τῶν παπῶντῆς ὑποταγῆς τῆς Οἰκουμενικῆς᾿Εκκλησίας τῆς μίας καθολικῆς καίἀποστολικῆς Έκκλησίας τῇ ἐπι-σκοπῇ τῆς Ρώμης ᾿Εν τούτῳ δέ

κεῖται ὁ λόγος τοῦ σχίσματοςὅστις ἀληθῶς εἶναι μέγιστος διότιἀνατρέπει τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγ-γελίου καί ὁ σπουδαιότατος δογ-ματικός λόγος διότι εἶναι ἄρνησιςτῶν ἀρχῶν τοῦ Εὐαγγελίου Οἱ λοι- ποί δογματικοί λόγοι καίτοι σπου-δαιότατοι δύνανται νά θεωρηθῶ -σιν ὡς δευτερεύοντες καί ἀπόρ -ροια τοῦ πρώτου τούτου λόγουraquo12

Παρατρέχω τόν Μιχαήλ Κηρου -λάριο τόν Γεννάδιο Σχολάριο καίτόσους ἄλλους ἁγί ους πατέρεςκαί διδασκάλους τῆς ᾿Εκκλησίαςοἱ ὁποῖοι μέσα στούς δώδεκααἰῶνες πού μεσο λάβησαν ἀπό τήνἀπόσχιση τῶν παπικῶν μέχρι σήμε-ρα χωρίς ἐμπάθεια καί κακία ἀλλάμέ σεμνότητα καί παρρησία κατα-δικάζουν τήν παπική αἵρεση Θάσταθῶ μόνο στό ὄνομα τοῦ ἁγίουΓρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ πού προ-ανέφερα Μέ σθένος ὁ Παλαμᾶςξεσκέπασε τόν φι λοπαπικό ἐκπρό -σωπο τῶν ᾿Ορθοδόξων Βαρλαάμτόν Καλαβρό ἕνα εἶδος οὐνίτηἐκεί νης τῆς ἐποχῆς ᾿Ασυμβίβα-στος καί ἀκαταγώνιστος ὁ ἅγιοςΓρηγόριος καταδικάζει ἔντονα τήνlaquoἔκφυ λον προσθήκηνraquo τῆς ἐκπο-ρεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος καίἐκ τοῦ Υἱοῦ κι ὅλες τίς παπικές κα-κοδοξίες καί καλεῖ ὅλους τούς πι-στούς νά ἐπαγρυπνοῦν στά θέμα-τα τῆς πίστεως ῾Η σιγή λέγει σέθέματα πίστεως εἶναι τρίτο εἶδοςἀθεΐας μετά ἀπό τήν ἄρνηση τοῦΘεοῦ καί τήν ἀπόρριψη τοῦ ᾿ΙησοῦΧριστοῦ13

Ποιά ἀπήχηση εἶχε στήν ζωή καίπαράδοση τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ ἀγώ -νας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου φαίνεταιἀπό τό γεγονός ὅτι ὅπως εἶπα14 ἡ᾿Εκκλησία θέσπισε νά τιμᾶται ἡμνήμη του κατά τήν δεύτερη Κυ-ριακή τῆς Μ Τεσσαρακοστῆς Κιἐνῶ κατά τήν πρώτη τήν Κυριακήτῆς ᾿Ορθοδοξίας μέ τήν ἀναστή -λωση τῶν ἁγίων εἰκόνων ἡ ᾿Εκ-κλησία πανηγυρίζει τήν νίκη τηςἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῶν ὀκτώπρώτων αἰώνων μέ τήν Κυριακήτοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶγιορ τάζει τήν κατατρόπωση τῆςαἱρέσεως τοῦ παπισμοῦ πού πά -σχισε νά στηλώσει τήν εἰκόνα τοῦπάπα-πλανητάρχη Εἶναι ἀξιοση-μείωτο ὅτι τήν μεγάλη αὐτή ἡμέραδέν τιμᾶ ἡ ᾿Εκκλησία κάποιον ἀπότούς ἀρχαίους μεγάλους πατέρεςκαί θεολόγους της ὅπως Μ ᾿Αθα -νάσιο Μ Βασίλειο Γρηγόριο Θε-ολόγο κἄ οὔτε καί τόν Μέγα Φώ-τιο διότι στήν δική τους ἐποχή δένεἶχε ἀποσκιρτήσει ἀκόμη ἡ Δύσηἀνῆκε στήν μία ᾿Εκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ ᾿Αργότερα τόν 11ο αἰώναἐπί Κηρουλαρίου οἱ παπικοί προσ -παθώντας νά στηρίξουν τό θεμε-λιῶδες καί κυρίαρχο δόγμα τουςπερί πρωτείου τοῦ πάπα πούπρόβαλλε σάν ἀθεμελίωτος ἑτοι -μόρ ροπος μιναρές προσκόλ λησανσ᾿ αὐτό σάν ἀντερείσματα ἕναὁλόκληρο ἀστερισμό αἱρετικῶνδο γμάτων ῎Ετσι ἀποστασιοποιή -θη καν καί ἀποκόπηκαν ἀπό τήν᾿Ορθοδοξία Τιμᾶται λοιπόν ὁΓρη γόριος Παλαμᾶς ὡς ἐκφρα -στής καί ἐνσαρκωτής τῆς ᾿Ορθο-δοξίας διότι κατατρόπωσε τόν πα-πισμό πού ἐκείνη τήν ἐποχή εἶχεἤδη διαμορφώσει τίς αἱρετικέςτου πλάνες Ἡ Σύνοδος τῆς Κων-σταντινουπόλεως τοῦ 1341 ἡὁποί α κατεδίκασε τόν Βαρλαάμτόν Καλαβρό καί τίς κακοδοξίεςτου καί δικαίωσε τόν ἅγιο Γρηγό-ριο τόν Παλαμᾶ ἐπέχει θέση Θ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου (μέ Η΄ἐκεί νη τοῦ Φωτίου τό 879-880μΧ)στήν Παράδοση τῆς ἘκκλησίαςΒέβαια στήν ἐκκλησιαστική ἱστο-ρία προκειμένου νά διατηρηθεῖ ὁἱερός ἀριθμός ἑπτά τῶν Συνόδωνδέν συγκαταριθμήθηκαν στίςΟἰκουμενικές οὔτε ἡ Σύνοδος ἐπίΦωτίου οὔτε ἡ ἐπί Γρηγορίου Ὑποσημειώσεις

1 Σύντομες ἀλλά πολύ κατατοπι-στικές γιά τό θέμα εἶναι οἱ μελέτεςτοῦ ἐκλεκτοῦ συναδέλφου π Θε-οδώρου Ζήση Οὐνία ῾Η καταδίκητης Θεσσαλονίκη 1993 Τοῦ αὐ -τοῦ Οὐνία Νεώτερες ἐξελίξειςΘεσσαλονίκη 1994 2 ᾿Εφ Κα θο -λική ἀφ 304618-4-2006 3 Αὐ Καν-τιώτη ᾿Αντιπαπικά σελ 44 4 Αὐ -τόθι σελ 51 5 laquo῾Η Οὐνία ὡς μέ θο-δος ἑνώσεως κατά τό παρελθόνκαί σημερινή ἀναζήτησις τῆς πλή -ρους κοινωνίαςraquo ᾿Εφ Καθολικήἀρ φύλ 270520-7-1993 6 Βλ περ᾿Απολύτρωσις ἀρ φύλ 741 (Σεπτ2007) 240 7 laquoΤό ἔλεος τοῦ Θεοῦκαί ἡ ἔμπνευσις αὐτοῦ τοι οῦτονφῶς δέδωκεν εἰς τήν καθαράνψυχήν τοῦ ἁγιωτάτου πατριάρχουὅτι λαμπρύνει καί φω τίζει πᾶσαντήν κτίσινraquo (J D Mansi SacrorumConsiliorum nova et amplissima col-lectio 17Α 484) ὁμολογοῦσαν καίαὐτοί ἀκόμη οἱ τοποτηρητές τῆςΡώμης 8 ᾿Ιωσήφ Βρυ εννίου Τάεὑρεθέντα τόμ Α´ σελ 452-453 9

J D Mansi Sacrorum Consiliorumnova et amplissima collectio 31Α885DΕ 10 Βλ Αὐγ Καντιώτου Κοσμᾶςὁ Αἰτωλός ἔκδ 16η ᾿Αθῆναι 1993σελ 286-287 Πρβλ Σ Ν Σάκκου῾Ο ἀπό στολος τοῦ σκλαβωμένουγένους Θεσσαλονίκη 1996 σελ205 11 Πη δάλιον σ 55 12 Μελέτηἱστορική περί τῶν αἰτίων τοῦσχίσματος τόμ 1ος ᾿Αθῆναι 1911σελ 69 Ἐπʼ αὐτοῦ βλ καί παλαι-ότερο ἄρθρο μου laquoὉ ἅγιος Νεκτά-ριος καί ὁ Παπισμός raquo ἐφ Ὀρθόδο-ξος Τύπος ἀρ φύλ 1813(112010) 13 Γρηγορίου ΠαλαμᾶΣυγγράμματα τόμ 2ος ἔκδ ΠΧρήστου Θεσνίκη 1966 σελ 48214 Στό Β΄ ἄρθρο τῆς σειρᾶς αὐτῆς

laquoΤῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ τὴν θεόσωμον Ταφήνκαὶ τὴν εἰς Ἅδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι᾿ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτε-ρον γένος ἀνακληθέν πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκεraquoἈνωτέρω εἰκών διά χειρός Ὀλυμπιάδος μοναχῆς

Ο ΕΠ Ι ΤΑΦ ΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣΝΝΕΕΑΑΝΝΙΙΚΚΑΑ ΖΖΗΗΤΤΗΗΜΜΑΑΤΤΑΑ

laquoΜΗΔΕΝ ΝΟΘΟΝ ΔΟΓΜΑ Τῼ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΘΕraquo

(Ἅγιος᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Τοῦ κ Στεργίου ΣάκκουὉμοτίμου Καθηγητοῦ ΑΠΘ

ΕΙΝΑΙ κάτι παραπάνω ἀπὸ ἐμ -φανὴς καὶ ἔκδηλη ἡ σύγκλιση τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ Βαρ-θολομαίου μὲ τὴν Παπικὴ Ἐκ κλη-σία ἀκολουθώντας πιστὰ τὰ οἰκου-μενιστικὰ βήματα τῶν προκατόχωντου μακαριστῶν Οἰκ ΠατριαρχῶνἈθηναγόρα καὶ Δημητρίου καὶ συν -εχίζοντας τὸ ἔργο τους γιὰ τὴνἕνωση τῶν δύο laquoἘκκλησιῶνraquo Πα-ρότι λοιπὸν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαδὲν ἀναγνωρίζει τὶς ΒατικάνειεςΣυνόδους ἀφοῦ θεωρεῖ τοὺς Πα-πικοὺς ὡς αἱρετικοὺς καὶ ξένουςὡς πρὸς τὸ σῶμα τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίας ὁ Οἰκ Πατριάρχης ἀπέ-στειλε μήνυμα στὴ Σύνοδο Ρωμαι-οκαθολικῶν ldquoἘπισκόπωνrdquo γιὰ τὰ50 χρόνια τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνό-δου ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴΛούρδη ἀπὸ 24ndash25 Μαρτίου 2012

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστο-σελίδα laquoaktinesblogspotcomraquo ὁ ΟἰκΠατριάρχης μεταξὺ ἄλλων ἀναφέ-ρει

ndashlaquoΠροσευχόμαστεhellip προκειμέ-νου νὰ ἀναπτυχθοῦν οἱ σπόροι τῆςΒ΄ Βατικανῆς Συνόδουhellipraquo

ndashlaquoΟἱ προσευχές μας σᾶς συνο-δεύουν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἡ χρι-στιανικὴ ἑνότητα θὰ ἔρθει μόνομέσῳ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἉγίουΠνεύματος μὲ πνεῦμα ἀδελφικῆςἀγάπηςhellipraquo

Μήπως οἱ laquoσπόροιraquo ποὺ ἀναφέ-ρεστε Παναγιώτατε εἶναι laquoσπό-ροιraquo ζιζανίων καὶ ἂν ἀναπτυχθοῦνὅπως ζητᾶτε ἀπὸ τὶς προσευχέςσας θὰ καταπνίξουν τὸ laquoκαλὸσπέρμαraquo (Ματθ ιγ΄ 24) Μήπωςαὐτοὶ οἱ laquoσπόροιraquo εἶναι οἱ laquoσπόροιraquoποὺ φύτεψε ὁ ἐχθρὸς (διάβολος)laquoἀνὰ μέσον τοῦ σίτουraquo (Ματθ ιγ΄25) Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προσεύ-χεσθε γιὰ νὰ πληθύνουν τὰ ἔργατῶν κακόδοξων καὶ δαιμονοκίνη-των Παπικῶν

Εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο ὅτι ἡ ἑνό-τητα ποὺ ἐπικαλεῖστε θὰ ἔρθειlaquoμόνο μέσῳ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦἉγίου Πνεύματος μὲ πνεῦμα ἀδελ-φικῆς ἀγάπηςraquo Μὴ ὑποσκελίζεταιὅμως τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρωντῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱὁποῖ οι ἔλεγαν ὅτι ἀπαραίτητη προ-ϋπόθεση γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡἕνωση εἶναι ἡ ἔμπρακτη μετάνοιατῶν Παπικῶν καὶ ἡ συμπόρευσήτους μὲ τὰ πιστεύω τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας ἀρνούμενοι ὅλεςτὶς κακοδοξίες καὶ τὶς αἱρέσειςτους

ΠΡΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΣ ἐκπλήξεως

βρέθηκαν οἱ κυρίες Θάλεια Δραγώ-να καί Ἄννα Φραγκουδάκη στήΘεσσαλονίκη κατά τήν παρουσίασητοῦ προγράμματός τους γιά τήνlaquoἐκπαίδευση τῶν μουσουλμανοπαί-δωνraquo τῆς Θράκης ἀπό ἐκπαιδευτι-κούς οἱ ὁποῖοι τίς ἐπέκριναναὐστηρότατα γιά τήν ἀνθελληνικήτους στάση καί τήν προσπάθειαἐκτουρκισμοῦ τῶν Πομάκων Ὅ -πως ἀναφέρει τό ἱστολόγιο laquoantipa-rakmiblogspotcomraquo

laquoΤόν λόγο ἔλαβε ἀρχικά μία κα-θηγήτρια πού ρώτησε ἄν στό πρό-γραμμα τῶν κυριῶν Δραγώνα καίΦραγκουδάκη ἐφαρμόζεται ἡ διά-ταξη τοῦ Συντάγματος πού προ-

βλέπει ὅτι τό σχολεῖο πρέπει νάκαλλιεργεῖ τήν ἐθνική (Ἑλληνική)συνείδηση

Ἀκολούθως τό λόγο ἔλαβεἐκπαιδευτικός πού δίδαξε στά Πο-μακοχώρια καί κατέθεσε τήν προ-σωπική του μαρτυρία Ὅτι οἱ Πο-μάκοι μαθητές ἔχουν ὡς μητρικήγλώσσα τά Πομακικά καί ὅτανἔρχονται στό μειονοτικό σχολεῖο(Δημοτικό) ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ ἀπότήν πρώτη στιγμή νά ἀκοῦν τόν δά-σκαλο νά τούς μιλάει σέ μία ἄγνω-στη σέ αὐτούς γλώσσα τήν τουρ-κική Ὅτι παρά τό 15ετές πρόγραμ-μα καί τά δεκάδες ἑκατομμύριαεὐρώ πού ἔχουν δαπανηθεῖ ὅπωςδιαπίστωσε ὁ ἴδιος ἡ ἑλληνομάθειατῶν Πομάκων ἔχει ἐλάχιστα βελ-τιωθεῖ

Ζήτησε νά τοῦ ἐπιβεβαιώσουνὅτι ἀκόμη καί τό μοναδικό βιβλίοπού περιεῖχε τίς μόλις 2 (δύο) Πο-μακικές λέξεις ΑΛΛΑΞΕ (σέ σύνολο40 βιβλίων πού ἐξέδωσαν οἱ κυρίεςΔραγώνα-Φραγκουδάκη πού δένπεριεῖχαν τό παραμικρό γιά τούςΠομάκους) καί ἀκόμη καί οἱ δύοαὐτές λέξεις τήν ἑπόμενη χρονιάτροποποιήθηκαν ἤ ἐξαλείφθηκαν

Τόν λόγο ἀκολούθως πῆρε μίαδασκάλα πού εἶπε ὅτι καί στό σχο-

λεῖο της πού βρίσκεται στή Θεσ-σαλονίκη ἔχει ἀρκετούς μαθητέςπού χρειάζονται ἐπίσης στήριξη καίγιά τούς ὁποίους ndashσέ ἀντίθεση μέτούς μουσουλμάνουςndash δέν ἔχουνγίνει οὔτε προγράμματα οὔτεἔχουν δαπανηθεῖ εὐρωπαϊκά καίκρατικά κονδύλια

Ἐκνευρισμένη κάποια στιγμή ἡκυρία Φραγκουδάκη ἀφοῦ κατηγό-ρησε ἐπανειλημμένα τούς ldquoπα-τριῶτεςrdquo γιά κάθε κακό πού συμ-βαίνει στή Θράκη καί στήν Ἱστορίαldquoἀναρωτήθηκεrdquo γιατί πέρα ἀπό κά-ποιους Πομάκους πού αὐτοπροσ-διορίζονται ὡς Πομάκοι γιατί οἱὑπόλοιποι φοβοῦνται νά αὐτοπροσ-διοριστοῦν γιά νά εἰσπράξει ἀπό τόἀκροατήριο τήν ἀπάντηση ὅτι εἶναιτέτοιος ὁ φασισμός οἱ ἀπειλές καίοἱ ἀντιδημοκρατικές τακτικές τοῦΤουρκικοῦ Προξενείου πού θυρο-κολλεῖ ἔξω ἀπό τζαμιά τά ὀνόματατῶν Πομάκων πού τολμοῦν νάσυμμετέχουν στούς ΠομακικούςΣυλλόγουςraquo

Τελικά οἱ laquoἐφιάλτεςraquo καί οἱ laquoνε-νέκοιraquo δέν ἔλειψαν καί δέν θά λεί-ψουν ποτέ ἀπό αὐτόν τόν τόπο Δό-ξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν ἀκόμα πα-τριῶτες πού μποροῦν καί τούςἀντικρούουν

κατηχητισμό φανατισμὸ ἢ μισαλ-λοδοξία18raquo Ἐδῶ χρησιμοποιεῖταιγιά μία ἀκόμη φορά ὁ ἀπαράδεκτοςὅρος laquoκατηχητισμόςraquo Ἔχουμεἤδη παλαιότερα ἐπισημάνει ὅτι laquoτόπεριεχόμενο τοῦ ὅρου δέν ἐξη-γεῖται ἀπό ὅσους τόν χρησιμο-ποιοῦν Θεωροῦμε τόν ὅρο ἀπαρά-δεκτο τόσο διότι τό περιεχόμενότου δέν ἐξηγεῖται ὅσο καί διότιεἶναι δυνατόν νά δημιουργήσει πα-ρεξηγήσεις γιά τό περιεχόμενο τῆςὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς κατη-χήσεως19raquo Ὅμως οἱ ἐπισημάνσειςμας δέν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψη Ἀντι-θέτως καί ὅλως παραδόξως ἐδῶυἱοθετεῖται ἕνας ὅρος τῆς θεολο-γίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἡlaquoκαταλλαγήraquo καί δύο ἄλλοι ἀπορ-ρίπτονται οἱ ὅροι laquoὁμολογίαraquo καίlaquoκατηχεῖνraquo Ἔτσι δυστυχῶς κα-ταντᾶ τό πρόγραμμα σέ ἕνα εἶδοςπαραπαίουσας θεολογίας

Εἴδαμε καί ἐξετάσαμε τούς ὡςἄνω χαρακτηρισμούς οἱ ὁποῖοι ἀπα-ξιώνουν τήν χριστιανική κατήχηση

Ὅπως ἔχουμε ἐπανειλημμένωςσέ σειρά δημοσιευμάτων20 μας σέπεριοδικά καί στό διαδίκτυο τονί-σει ὁ ὅρος laquoκατήχησηraquo δηλώνειτήν χριστιανική παιδεία ἐν γένει Ὁὅρος laquoκατηχεῖνraquo ὀφείλεται στόνἀπόστολο Παῦλο καί στόν εὐαγγε-λιστή Λουκᾶ καί ἔχει υἱοθετηθεῖἀπό ὅλους τούς πατέρες τῆςἘκκλησίας Ἡ ἀπόρριψη τῶν θεμε-λιωδῶν αὐτῶν ὅρων (laquoκατηχεῖνraquoκαί laquoκατήχησηraquo) τῆς χριστιανικῆςπαιδαγωγικῆς σημαίνει ἀπόρριψηκαί γιά ἕνα χριστιανό αὐτό εἶναιβλασφημία τῶν εἰσηγητῶν τηςἀποστόλου Παύλου καί εὐαγγελι-στοῦ Λουκᾶ ὅπως καί ὅλων τῶν πα-τέρων τῆς Ἐκκλησίας

Κατά συνέπεια ἡ ἀπόρριψη τῶν

θεμελιωδῶν αὐτῶν ὅρων τῆς χρι-στιανικῆς παιδαγωγικῆς σημαίνειἀπόρριψη αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς χρι-στιανικῆς παιδείας Ἡ δέ χρησιμο-ποίηση στό σχολικό μάθημα θεμά-των ἀπό τό περιεχόμενο τῆς χρι-στιανικῆς παιδείας θά συμβαίνειπλέον γιά ἀλλότριους πρός αὐτήνσκοπούς ἐγχείρημα τό ὁποῖο θάἀποβαίνει ἐπιζήμιο21 Ὅπως θάδοῦμε δέ ἀμέσως παρακάτω τόσοτό πρόγραμμα ὅσο καί ὁ ὁδηγόςτοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἔχουν σοβαράθεολογικά σφάλματα πράγμα τόὁποῖο πιστεύουμε ὅτι ὀφείλεταιστό γεγονός τῆς ἀπορρίψεως τῆςχριστιανικῆς παιδείαςὙποσημειώσεις

7 Πρόγραμμα σελ 11 8 ὉδηγόςἘκπαιδευτικοῦ σελ 111 9 Πρόγραμ-μα σελ 54 10 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 195 11 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 196 12 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 267 13 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 175 14 Πρόγραμμα σ 8 15Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ σελ 23 16Πρόγραμμα σ 10 πρβλ καί ὉδηγόςἘκπαιδευτικοῦ σελ 27 17 Βλ στόδιαδίκτυο τή μελέτη μας laquoΤό μέλλοντῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείαςστά ἑλληνικά σχολεῖαraquo κεφάλαιο Ζ΄18 Πρόγραμμα σ 10 19 laquoΤό μέλλοντῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείαςστά ἑλληνικά σχολεῖαraquo κεφάλαιο Ζ΄20 Βλ στό διαδίκτυο τίς ἑξῆς μελέτεςμας laquoΤό μέλλον τῆς ὀρθόδοξης χρι-στιανικῆς παιδείας στά ἑλληνικά σχο-λεῖαraquo laquoἩ ὀρθόδοξη χριστιανική παι-δεία ὑπερβαίνει τεχνητές κρίσεις καίτεχνητά ἀδιέξοδαraquo laquoἈνυποχώρητοςἀγώνας προασπίσεως τῆς ὀρθόδοξηςχριστιανικῆς παιδείαςraquo 21 Οὐσιαστι-κά δέν θά ἔχουμε χριστιανικό μάθημαγι᾽ αὐτό καί ὁ κάθε χριστιανός ὀρθό-δοξος μαθητής θά ἀπο κτᾶ πλέονπλῆρες καί ἀναφαίρετο δικαίωμαἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα αὐτό

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣhellip

ΟΟΡΡΘΘΟΟ∆∆ΟΟΞΞΟΟΣΣ ΠΠΑΑΡΡΑΑΤΤΗΗΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ αὐτὸτὸ ἄρθρο εἶναι τὸ 100όαὐτῆς τῆς στήλης laquoΔόξα τῷΘεῷ πάντων ἕνεκενraquo (ἍγιοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος)

laquoΜακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτιαὐτοὶ ἐλεηθήσονταιraquo Πρώτη εὐχὴκαὶ παράκλησις ἀναδυομένη ἐκβάθους καρδίας ἅμα τῇ ἀναγγελίᾳτῆς κοιμήσεώς σουhellip Ὁ ἄνθρωποςndash πλήρης σπλάχνα οἰκτιρμῶνndash διὰτὸν ἄνθρωπον τὸν φίλον τὸν συγ-γενῇ τὸν ἐνδεῆ τὸν ἄγνωστονἐπαίτην καί ἐν ὀλίγοις διὰ τὴνεἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀπεικονί-ζεται εἰς τὸ πρόσωπον κάθε συναν-θρώπου μας

Ἀφανής ταπεινός καὶ ἐν ἄκρᾳμυστικότητι ἔσπευδε ταχέως πρὸςδιακονίαν ἀνακούφισιν καὶ ἀνα-ψυχὴν κάθε ἐμπεριστάτου ὑπάρξε-ως σεβόμενος εἰς τὸ ἔπακρον τὴν

ἀνθρωπίνην ἀξιοπρέπειανὍμως τὴν ψυχικήν σου καλ-

λιέργειαν καὶ εὐαισθησίαν δὲνἄφησε ἀσυγκίνητον καὶ τὸ ἐπίπο-νον ndashκαὶ οἰκοδομητικὸν ἔργον τῶνμακαριστῶν Γερόντων τοῦ laquoὈρθο-δόξου Τύπουraquo π Χαραλάμπους Βα-σιλοπούλου καὶ π Μάρκου Μανώ-λη

Ἐπισκεπτόμενος συχνάκις τὰγραφεῖα μας καὶ ἔχοντας προσω-πικὴν ἐμπειρίαν τῆς οἰκονομικῆςδυσπραγίας καὶ τῆς πνευματικῆςἀγωνίας πρὸς συνέχισιν τοῦἜργου προσέφερες ndashμὲ συμπαρα-στάτιδα τὴν ἀγαπημένην σου σύζυ-γον Παρασκευὴν ndashτὴν κατὰ καὶὑπὲρ δύναμιν laquoλογίανraquo σου πρὸςσυνέχισιν τῆς διαδόσεως τοῦ πλού-του τῶν Πατέρων τῆς φίλης Ὀρ -θοδοξίας μας

Ἐπερίσσευσες εἰς πᾶν ἔργονἀγαθόν καθὼς γέγραπταιmiddot laquoἐσκόρ-πισεν ἔδωκε τοῖς πένησιν ἡ δι-καιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸναἰῶναhellipraquo (Β´Κορ Θ´ ndash 9)

Ἂς εἶναι Αἰωνία σου ἡ μνήμηἀξιομακάριστε ἀδελφέ ὑμῶν Δημή-τριε

Ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃΙΨ

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΗΛ ΡΟΓΑΡΗΣ

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦπ Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD

Βασίλειος ΠαπαδόπουλοςΤΘ 40909 Μικροχώρι

19014 ΚαπανδρίτιΤηλ 2295056080 6946004 136

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες πάντοτετὰ ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ὅταν τὰ ἐνθυμηθῆὁ εὐλαβὴς ἄνθρωπος προκαλοῦνκατάνυξιν καὶ δάκρυα καὶ φέρουντὴν ψυχὴν εἰς μεγάλην ταπείνωσινἈναφέρει τὸ laquoΓε-ροντικὸνraquo τὴνἑξῆς διήγησινlaquoΕἶπεν ὁ ἈββᾶςἸσα ὰκ ὅτι ἐκαθή-μην κάποτε κοντὰ εἰς τὸν ἀββᾶΠοιμέναmiddot καὶ τὸν εἶδα ὅτι ἦλθε εἰςθείαν ἔκστασιν καὶ ἐπειδὴ εἶχαπολὺ θάρρος εἰς αὐτόν τοῦ ἔβαλαμετάνοια καὶ τὸν παρεκάλεσα λέ-γοντας πές μου ποῦ ἤσουν Ὁ δὲΓέροντας ἀφοῦ τὸν ἠνάγκασαεἶπε ὁ λογισμός μου ἦτο ὅπου ἡἁγία Μαρία ἡ Θεοτόκος ἔστεκε καὶἔκλαιε πλησίον τοῦ Σταυροῦ τοῦΣωτῆροςmiddot καὶ ἐγὼ ἤθελα πάντοτεἔτσι νὰ κλαίωraquo

Ἰδιαιτέρως ὅμως ἀπόψε κατὰτὴν ἱερὰν ἀκολουθίαν τοῦ νυμφίουτῆς Μ Πέμπτης τὰ φρικτὰ πάθητοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ μαλα-κώνουν καὶ τὴν πιὸ σκληρὴ καρδιάτὴν κατανύσσουν καὶ τὴν κάμνουννὰ χύνη δάκρυα σωτήρια

Ποῖα δὲ εἶναι τὰ Πάθη τοῦ Χρι-στοῦ μας Ὅπως μνημονεύει τὸὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου laquoΤῇ ἁγίᾳκαὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ τὰ ἅγια καὶσωτήρια καὶ φρικτὰ πάθη τοῦ Κυρί-ου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν τοὺςἐμπτυσμούς τὰ ραπίσματα τὰ κο-λαφίσματα τὰς ὕβρεις τοὺς γέλω-τας τὴν πορφυρᾶ χλαῖναν τὸν κά-λαμον τὸν σπόγγον τὸ ὄξος τοὺςἥλους τὴν λόγχηνmiddot καὶ πρὸ πάν-των τὸν σταυρὸν καὶ τὸν θάνατονἃ διʼ ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατοhellipraquoὍλα αὐτά τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ κα-νεὶς νὰ τὰ περιγράψη ὅπως πρέπειΚαὶ ὄχι μόνον ἀνθρωπίνη γλῶσσαἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἀγγέλων

Ἂς ἐννοήσωμεν ἀδελφοί καὶ ἂςσυλλογισθῶμεν αὐτὸ τὸ μέγα καὶἀνερμήνευτον μυστήριον laquoΣήμε-ρον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλουraquo ψάλλει ἡἁγία μας Ἐκκλησία ἐκφραστικώτα-τα laquoὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσαςΣτέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεταιὁ τῶν Ἀγγέλων βασιλεύς Ψευδῆπορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλ-λων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις Ρά-πισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ Ἥλοιςπροσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλη-σίας Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ υἱὸς τῆςΠαρθένουraquo Μεγάλα καὶ ὑπερφυ-σικὰ θεάματα Εἶδε αὐτὰ ὁ ἥλιοςκαὶ ἔχασε τὰς ἀκτῖνας του Εἶδε ἡσελήνη καὶ ἐσκοτείνιασε Ἤκουσεἡ γῆ καὶ ἀπὸ τὸν φόβον της ἔτρε-με καὶ ἐκλο νεῖ τοmiddotεἶδαν αἱ πέτραικαὶ ἐσχίζοντοmiddot ὅλος ὁ κόσμος ἐτα-ράχθη καὶ ὅλα τὰ δημιουργήματασυνεκλονίσθησαν διὰ τὰ πάθη τοῦΔημιουργοῦ των

Ἀλλὰ πῶς τὰ βλέπομεν ἡμεῖς

ἀδελφοί Ἐὰν τὰ ἄψυχα στοιχεῖακαὶ ἀναίσθητα σὰν νὰ ἦσαν ἔμψυ-χα καὶ ζωντανά τὰ ἔχασαν καὶἄλλαξαν τὴν τάξιν των ἀπὸ τὸν φό-βον Κυρίου καὶ ἀπὸ τὴν θεωρίαντῶν βλεπομένων ἡμεῖς οἱ ἄνθρω-ποι οἱ λογικοί ποὺ ἐλάβομεν τόσαςμεγάλας εὐεργεσίας ἀπὸ τὸν Θεὸνκαὶ ποὺ διʼ ἡμᾶς ὁ Χριστὸς ἀπέθα-νε νὰ μὴ κατανυχθοῦμε καὶ νὰ μὴδακρύσωμεν κατʼ αὐτὰς τὰς ἁγίαςἡμέρας Καὶ δὲν κινδυνεύομεν νὰ

γίνωμεν ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα ἀλογώ-τεροι καὶ χειρότεροι καὶ ἀπὸ αὐ -τοὺς τοὺς λίθους ἀνοητότεροιὌχι ἀδελφοί μου Ἂς μὴ μᾶς συμ -βῆ αὐτό Ἀντιθέτως μάλιστα Ἐ -μεῖς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἂς

ἀνυμνήσωμεν καὶἂς δοξολογήσω-μεν τὰ θεῖα παθή-ματα τοῦ Σω τῆ -ρος Χριστοῦ τοῦ

Θεοῦ ἡμῶν ἀλ λοιούμενοι τὴνκαλὴν ἀλλοίωσιν καὶ συσταυρού-μενοι καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ Κυρίουμας Πῶς θὰ γίνη αὐτό Ὅτανἀποφασίσωμεν ἀπὸ τώρα νὰ ἀσκή-σωμεν τὴν ὑπακοὴν εἰς τὸ πανά-γιον θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὸνπνευματικόν μας Πατέρα καὶ νὰ κό-ψωμεν τελείως τὰ ἰδικά μας θελή-ματα Καὶ ἀκόμη ὅταν ἀποφασί-σωμεν νὰ νεκρώσωμεν τὰς σαρ-κικὰς ἡδονὰς καὶ ἁμαρτωλὰς ὀρέ-ξεις Διὰ τοῦτο ἂς ἀκούσωμεν πό-σα εἶναι ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἀναγκά-ζουν καὶ μᾶς παρακινοῦν εἰς τὴνἀγάπην τοῦ Θεοῦ

Ποιὸς ἀπὸ ἡμᾶς διὰ τὴν ἀγάπην

τοῦ φίλου του κατεδέχθη νὰ φυλα-κισθῆ ἢ ἠθέλησε νὰ ἀποθάνῃ διὰτὸν ἀγαπημένον του Ἀλλʼ ὅμως ὁΠανάγαθος Θεός μας ὄχι ἕνα ἢ δύοἀλλὰ πολλὰ καὶ ἀναρίθμητα παθή-ματα κατεδέχθη νὰ πάθη διʼ ἡμᾶςτοὺς κατακρίτους Διὰ τοῦτο καὶ ὁμακάριος Ἀπόστολος Παῦλος ἐν θυ-μούμενος αὐτὰ ἔλεγε laquoπέπεισμαιὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωή οὔτεἄγγελοι οὔτε ἀρχαί οὔτε δυνάμειςοὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτεὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσιςἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸτῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν ΧριστῷἸησοῦraquo Διότι τόσην ἀγάπην ἔδειξενεἰς ἡμᾶς ὁ Θεός laquoὥστε τὸν Υἱὸναὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκε διὰ νὰμὴ χαθῆ κανείς ποὺ πιστεύει εἰςαὐτόν ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιονraquo(Ἰωάν 316)

Διὰ τοῦτο καὶ οἱ ἅγιοι ἐπιθυ-μοῦσαν νὰ δώσουν κάποιο ἀνταπό-δωμα πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τὴν τόσηνπολλὴν ἀγάπην ποὺ ἔχει εἰς ἡμᾶςΚαὶ ἐπειδὴ δὲν εἶχαν τί νὰ δώσουνοἱ μὲν ἔδωσαν τὸ αἷμα των ὅπως οἱἔνδοξοι Μάρτυρες ἄλλοι δὲ ἐδα-πάνησαν καὶ ἐξήραναν τὸ κορμίτους εἰς νηστείαν καὶ εἰς τοὺς λοι-ποὺς κόπους τῆς ἀσκήσεως ὅπωςοἱ Ὅσιοι καὶ Δίκαιοι Ἄλλοι δὲ ἔδω-σαν τὴν περιουσίαν τους ἐλεημο-σύνην ψάλλοντες μετὰ τοῦ θείουΔαβὶδ laquoτί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυ-ρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκενἡμῖνraquo Αὐτὸν λοιπὸν τὸν ψαλμικὸνστίχον laquoτί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυ-ρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκενἡμῖνraquo ἂς λέγωμεν καὶ ἡμεῖς ἀδελ-φοί πάντοτε μὲ ἀχόρταστον ἀγά-πην καὶ ἐπιθυμίαν τῆς ψυχῆς μαςὑπηρετοῦντες Αὐτόν ὅσον μπο-ροῦμεν καθημερινῶς

Καὶ νὰ αὐ ξάνωμεν τὴν σπουδὴνκαὶ τὴν προθυμίαν μας εἰς τὰ ἔργατῆς ἀγάπης καὶ σωτηρίας μας διὰνὰ γίνωμεν μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίουςκληρονόμοι τῶν αἰωνίων ἀγαθῶνἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶνΕἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸκράτος σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳΠνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων Ἀμήν

Ὁμιλία εἰς τὴν ῾Ι Μ Ἁγίου Παν-τελεήμονος Ἀττικῆς Μεγάλη Παρα-σκευὴ 1978

ΕΙΣ ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΠΑΘΗΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

laquoΤί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧνἀνταπέδωκεν ἡμῖνraquo

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμπ Μάρκου Κ Μανώλη

Ὁ Σεβ Περιστερίου κ Χρυσό-στομος (τοῦ κλίματος τοῦ Φαναρί-ου) ὡρίσθη ὑπὸ τῆς Ἱ Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκπρόσω-πος εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλό-γους μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλωνἑτεροδόξων εἰς ἀντικατάστασιντοῦ παραιτηθέντος Σεβ Μεσσηνίαςκ Χρυσοστόμου Ὑπογραμμίζεταιὅτι ὁ Σεβ Περιστερίου εἶναι ὑπὲρτοῦ διαλόγου Ἀντέδρασε ὅμως μὲἐπιστολήν του πρὸς τὸν Ἀρχιεπί-σκοπον ὅταν διεπίστωσε τὴν ἀνα-βάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τὴν Ἑλλά-δα μὲ τὴν ἐκλογὴν ὡς laquoἈρχιεπισκό-πουraquo τοῦ καθηγητοῦ τοῦ ΚανονικοῦΔικαίου τῆς Παπικῆς laquoἘκκλησίαςraquoκ Δημ Σαλάχα Τὴν ἀναβάθμισινδιεπίστωσε πρῶτος ὁ laquoΟΤraquo ὁ ὁποῖ -ος ἀνέλυσε laquoτί σήμαινε ἡ ἐκλογὴτοῦ κ Δημ Σαλάχα ὡς laquoἈρχιεπι -σκόπουraquo τῆς δαιμονικῆς ΟὐνίαςἈμέσως μετὰ τὰς διαπιστώσεις τοῦlaquoΟΤraquo εἴχομεν ἀντιδράσεις ὑπὸ

Σεβ Μητροπολιτῶν μεταξὺ τῶν ὁ -ποίων περιελαμβάνετο καὶ ὁ ΣεβΠεριστερίου Ὁ Σεβ Πειραιῶς κ Σε-ραφείμ διὰ παράδειγμα ἐζήτησε νὰἀπασχολήση τὸ ζήτημα τὴν Ἱ Σύνο-δον τῆς Ἱεραρχίας προτείνων ὡςεἰσηγητὴν τὸν Σεβ Ναυπάκτου κἹε ρόθεον Ἀπὸ τὴν πλευράν του(ἄλλο παράδειγμα) ὁ Σεβ Περιστε-ρίου ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκο-πον νὰ παρέμβη εἰς τὸ Βατικανὸνκαὶ εἰς τὸν Πάπαν μὲ σκοπὸν τὴν μὴἀναβάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τὴνἙλλάδα διότι θὰ ἀποτελέση μεγά-λο laquoἀγ κάθιraquo εἰς τὸν θεολογικὸν διά-λογον Τί συμβαίνει σήμερον ὉlaquoἈρ χιεπίσκοποςraquo τῶν Οὐνιτῶν εἰςτὴν Ἑλλάδα κ Δημ Σαλάχας laquoὀρ -γώνειraquo κυριολεκτικῶς ὁλόκληροντὴν Ἑλλάδα προωθῶν τὰς ἀρχαςτοῦ Παπισμοῦ Ἄλλωστε ἡ Οὐνίαἀποτελεῖ τὴν laquoπύληνraquo διὰ τὴν εἴσο-δον εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ

Ὁ Σεβ Περιστερίου ἐκπρόσωποςτῆς Ἐκκλησίας εἰς τοὺς Θεολογικοὺς

Διαλόγους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 5η

Στὴν Ὀρθόδοξη εἰκονογραφίακαὶ ἁγιογραφία τῆς ἐκ νεκρῶνἈναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡ δογmicroα-τικὴ καὶ θεολογικὴ διδασκαλίατῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας περὶτῆς laquoΕἰς Ἅδου Καθόδουraquo τοῦΣωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἀπόλυτακαὶ λεπτοmicroερέστατα ἐκπεφρα-σmicroένη καὶ ἀποτυπωmicroένη

Στὴν συγκεκριmicroένη λοιπὸνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τὸκυρίαρχο καὶ ἰδιαίτερα ἐξέ-χον πρόσωπο εἶναι ἐκεῖνοτοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώ-που Χριστοῦ ὡς νικητοῦ καὶθριαmicroβευτοῦ τοῦ θανάτου ὉἈναστὰς Χριστὸς εἰκονίζεται ὡςἀπόλυτος κύριος καὶ δυνάστηςτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου ποὺ συν-θλίβει κυριολεκτικῶς τὰ καταχθό-νια τοῦ σκότους καὶ τοῦ θανάτουκαὶ χορηγεῖ ὡς αἰώνια δωρεὰ τὴναἰώνια ζωὴ καὶ τὴν ἀθανασία σὲὁλόκληρη τὴνκτιστὴ δηmicroιουργίαἀφοῦ ὁ ἴδιος microόνοςἸησοῦς Χριστὸςεἶναι ἡ ὄντως αὐτο-ζωή ἡ microόνη πηγὴτῆς ζωῆς ποὺ κα-ταισχύνει καὶ ἀφα-νίζει τὸν θάνατο

Ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ἐνδε-δυmicroένος τὴν πάν-λευκη ὑπὲρ τὴνχιόνα στολὴ τῆςἀφθαρσίας καὶ τῆςἀθανασίας ποὺφωταγωγεῖ ἀπα-στράπτουσα τὰοὐράνια τὰ ἐπίγειακαὶ τὰ καταχθόνιαὉ ἀπαστράπτωνἈναστὰς Χριστὸςὡς αὐτόφως ποὺκυριαρχεῖ στὴνεἰκόνα ἐξαφανίζειἀσηmicroαντοποιεῖ καὶἐκmicroηδενίζει τὸ σκό-τος τοῦ κράτουςτοῦ θανάτου καὶτοῦ Ἅδου Ἡ ἀντί-θεση φωτὸς καὶσκότους Ἀναστάν-τος Χριστοῦ καὶ θα-νάτου ἐπουρανίωνκαὶ καταχθονίωνδεικνύουν τὴν πά-λη τῆς ζωῆς microὲ τὸθάνατο Τελικὰ στὸπρόσωπο τοῦ Χρι-στοῦ νικᾶ τὸ φῶςκαὶ καταισχύνεταιτὸ σκότος

Ὁ Ἰησοῦς Χρι στὸς ἀπεικονίζε-ται ἀνιστάmicroενος ἢ ἱστάmicroενος microὲτοὺς παναχράντους πόδες Του ἐπὶτῶν διαλελυmicroένων θυρῶν ndashπυλῶν τοῦ κράτους τοῦ θανάτουκαὶ τοῦ κάτω κόσmicroου ποὺ ἔχουντὸ σχῆmicroα ldquoΧrdquo ἐνῶ σὲ ὁρισmicroένεςἄλλες εἰκονογραφικὲς παραστά-σεις τῆς Ἀναστάσεως οἱ πύλες τοῦκράτους τοῦ θανάτου στὴν ἄβυσ-σο τῶν καταχθονίων ἔχουν τὸσχῆmicroα τοῦ Σταυροῦ ἐπὶ τῶν ὁποί-ων ἵσταται ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς δη-λώνοντας τὴν διὰ τοῦ Σταυροῦθανάτωση καὶ τὴν ἐν Σταυρῷ νί-κη Αὐτοῦ κατὰ τοῦ θανάτου

Ἡ ὄψη τὸ βλέmicromicroα τοῦ ΣωτῆροςΧριστοῦ εἶναι ἀγέρωχα σταθεράαὐστηρὰ καὶ ἀπαστράπτοντα Ὁπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν ἵστα-ται ὡς Βασιλεὺς καὶ νικητὴς τοῦθανάτου καὶ χορηγὸς τῆς αἰωνίουζωῆς καὶ ἀφθαρσίας

Στὸ φωτοστέφανο τὸ ὁποῖο πε-ριβάλλει τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἀνα-στάντος Χριστοῦ ἀναγράφεται ἡ

φράση laquoΟ ΩΝraquo ὁ microόνος ὑπάρχωνΘεός ὁ ὄντως ὤν ἀληθὴς σωτή-ρας καὶ λυτρωτὴς Κύριος ὁ ὁποῖοςπεριβάλλεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀπα-στράπτουσα καὶ ὁλόφωτη laquoκυ-κλικὴ δόξαraquo τῆς Θεότητός Του Ὁκυκλικὸς δίσκος ἡ laquoκυκλικὴ δό-ξαraquo ὅπως ὀνοmicroάζεται τὸ ὁλόσω-microο πάνλευκο στεφάνι τὸ ὁποῖολούζει τὸ σῶmicroα τοῦ Κυρίου δει-κνύει ὅτι τὸ σκότος τοῦ Ἅδου καὶ

τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἔχουννικηθεῖ διαλυθεῖ ἀφανισθεῖ καὶπλέον τὸ ἀνέσπερο καὶ ἄδυτοφῶς ποὺ ἐκπηγάζει ἐκ τοῦ κενοῦmicroνηmicroείου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ νικητὴςτοῦ θανάτου Ἰησοῦς Χριστός ὁὁποῖος κατὰ τὸν ΕὐαγγελιστὴἸωάννη ἐκπέmicroπει τὸ microήνυmicroα τῆς

αἰωνίου ζωῆς laquoἘγενόmicroην νεκρὸςκαὶ ἰδοὺ ζῶν εἰmicroὶ εἰς τοὺς αἰῶναςτῶν αἰώνωνraquo (Ἀποκ 1 17)

Οἱ πληγές laquoοἱ τύποι τῶν ἴλωνraquoστὶς πανάγιες χεῖρες καὶ στοὺςπαναχράντους πόδες καθὼς καὶἡ πληγὴ ἀπὸ τὴν λόγχη στὴν πά-ναγνη πλευρὰ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀπεικονίζονται στὴνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως γιὰ νὰmicroᾶς ὑπενθυmicroίζουν καὶ κυρίως νὰπιστοποιοῦν τὸ ἀληθὲς τοῦ σταυ-ρικοῦ θανάτου καὶ τὸ ἀδιάψευστοκαὶ βεβαιωmicroένο γεγονὸς τῆς ἐκνεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Θεαν-θρώπου Χριστοῦ

Ὁ Ἀναστάς Κύριος microὲ τὰ πανά-χραντα χέρια Του ἀνασύρει ἀπὸτὰ σκοτεινὰ ἔγκατα τῆς γῆς ἀπὸτὰ καταχθόνια τῆς ἀβύσσου καὶτοῦ κράτους τοῦ θανάτου δύοὑπάρξεις ἕνα ἄνδρα καὶ microία γυ-ναίκα Αὐτὲς οἱ δύο ἀνθρώπινεςὑπάρξεις εἶναι ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡ Εὔαοἱ πρωτόπλαστοι ἄνθρωποι τοὺςὁποίους ἀναγεννᾶ ὁ ζωοδότηςΧριστὸς καὶ τοὺς ἀνασύρει ἀπὸτὴν ἀνυπαρξία τῶν microνηmicroείων

στὴν ἀφθαρσία τῆς ἐν Χριστῷαἰωνίου ζωῆς Ἔχουmicroε πιὰ τὸνlaquoκαινὸ Ἀδὰmicroraquo καὶ τὴν laquoκαινὴΕὔαraquo ποὺ στὸ πρόσωπό τουςἀπεικονίζεται ἡ ἀνακαινισmicroένη ἐνΧριστῷ ἀνθρώπινη φύση

Στὴν εἰκονογραφικὴ παράστα-ση τῆς Ἀναστάσεως ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡΕὔα ἀπεικονίζονται ἐξερχόmicroενεςmicroέσα ἀπὸ τοὺς τάφους τους microὲ

ζωηρὴ ἑτοιmicroότητα κινήσεωςκαὶ ταχύτητος σὲ ὅλο τὸσῶmicroα τους Καὶ οἱ δύο ἔχουντὸ ἕνα χέρι τους ἀνασηκωmicroέ-νο σὲ παρακλητικὴ καὶ ἱκε-

τευτικὴ στάση δεόmicroενοι πρὸς τὸννικητὴ τοῦ θανάτου Ἰησοῦ Χριστὸνὰ ἀπελευθερώσει καὶ τοὺς ἴδιουςἀπὸ τὰ δεσmicroὰ τοῦ θανάτου καὶτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου Ὁλόκληρηἡ ψυχοσωmicroατικὴ ὕπαρξή τουςθέλγεται ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο καὶζωογόνο φῶς τοῦ Ἀναστάντος

Χριστοῦ καθὼς ἐπι-θυmicroοῦν διακαῶς νὰλυτρωθοῦν καὶ νὰἀπελευθερωθοῦνἀπὸ τὰ αἰώνια δεσmicroὰτοῦ θανάτου καὶ τοῦσκότους τῆς ἀβύσσουτοῦ Ἅδου Λαχτα-ροῦν νὰ ἀκολουθή-σουν τὴν ἀνοδικὴ πο-ρεία τοῦ ἈναστάντοςΚυρίου στὴν ὄντωςζωὴ τῆς ἀτελευτήτουΒασιλείας του Γιὰτὸν λόγο αὐτὸ οἱπρωτόπλαστοι microὲπάθος σφίγγουν ὁκαθένας τὰ χέρια τοῦΛυτρωτοῦ καὶ ἀπε-λευθερωτοῦ ἸησοῦΧριστοῦ Δὲν ἀντέ-χουν τὸ σκότος τοῦἍδου καὶ τὴν ἀνυ-παρξία τῆς φθορᾶςἜφθασε πιὰ ἡ εὐλο-γηmicroένη ὥρα ποὺἀνέmicroεναν ἐπὶ αἰῶνεςκαθὼς βλέπουν καὶζοῦν τὴν πραγmicroατο-ποίηση τῆς ὑποσχέ-σεως τοῦ Θεοῦ τὴνὁποία τοὺς εἶχε δώσειὅταν ἐξῆλθαν τοῦΠαραδείσου Ὁ Ἀνα -στὰς Κύριος τοὺς θέ-λει δίπλα Του στὴ Βα-σιλεία Του καὶ ὄντωςτοὺς εἰσάγει στὴνἄφθαρτη δόξα ΤουΣτὸ δὲ πρόσωπο τῶνπρωτοπλάστων ὁ

ζωοδότης Χριστὸς ἀφθαρτοποιεῖὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Στὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονί-ζονται διάφορες φωτοστεφανοφό-ρες ὑπάρξεις ποὺ ἵστανται περι-χαρεῖς Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι ὁΤίmicroιος Πρόδροmicroος ὁ ΠροφητάναξΔαυΐδ ὁ Βασιλεὺς Σολοmicroών οἱ δί-καιοι οἱ Ὅσιοι οἱ Προφῆτες καὶ οἱἐν γένει εὐσεβεῖς τῆς ΠαλαιᾶςΔιαθήκης οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἐπί-γεια ζωή τους ἐπροφήτευσαν ἐδί-δαξαν καὶ ἐπίστευσαν στὴν ἐναν-θρώπηση καὶ στὸ ἀπολυτρωτικὸἔργο τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ ΧριστοῦΚαὶ τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἀπεικονί-ζονται λυτρωmicroένα ἀπελευθερω-microένα καὶ σεσωσmicroένα ἐν Χριστῷἀπὸ τὴν φθορὰ τοῦ θανάτουὙψώνουν δοξολογικὰ τὰ χέριατους καὶ ἀνυmicroνοῦν τὸν Λυτρωτὴκαὶ Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό

Τέλος στὸ κάτω microέρος τῆς Ἀνα-στάσιmicroης εἰκόνος καὶ ὑποκάτωτῆς θριαmicroβευτικῆς microορφῆς τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονίζε-ται προσωποιηmicroένος καὶ ἁλυσο-δεmicroένος χειροπόδαρα καὶ ὀπι-σθάγκωνα ὁ θάνατος Ὁ Χριστὸςὡς laquoπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶνraquoἽσταται κραταιὸς νικητὴς ἐ πὶ τοῦἀνθρωπόmicroορφου ἀδύναmicroου θα-νάτου ὁ ὁποῖος φαν τάζει θλιmicromicroέ-νος ἀπορρηmicroένος καὶ σαστισmicroέ-νος ἀ πὸ τὴν συντριπτικὴ ἧττα τὴνὁποία ὑπέστη ἀπὸ τὸν Θεάνθρω-πο Ἰησοῦ Χριστό Γι᾽ αὐτὸ ὁ Ἀπό-στολος Παῦλος καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσό-στοmicroος ἐρωτοῦν εἰρωνικὰ χλευά-ζοντες τὸν θάνατο laquoΠοῦ σου Ἅδητὸ κέντρον Ποῦ σου Ἅδη τὸ νίκοςἈνέστη Χριστόςhellip καὶ θάνατοςἐπικράνθηhellipraquo

Ὁ Ἅδης ἀπώλεσε πιὰ τὶς ψυχὲςτῶν κεκοιmicroηmicroένων ποὺ ἐπὶαἰῶνες εἶχε ἁλυσοδεmicroένες στὰ φυ-λακτήρια τοῦ κάτω κόσmicroου καὶστὰ καταχθόνια microέρη τοῦ κράτουςτου Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κατῆλθεστὰ ἔγκατα τοῦ Ἅδου καὶ διέλυσετὶς πύλες τὶς φυλακὲς καὶ τὰ τεί-χη τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἀπε-λευθερώνοντας τὶς ἀνθρώπινεςψυχές τὶς ὁποῖες ζηλότυπα κρα-τοῦσε ὁ θάνατος ὡς δέσmicroια τρό-παια Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὴν εἰκόνα τῆςἈναστάσεως ὁ ἐγερθεὶς ἐκ τῶννεκρῶν Χριστὸς ὡς δυνάστης τοῦθανάτου πατεῖ ἐπὶ τῶν διαλελυ-microένων πυλῶν τοῦ Ἅδου καὶ παν-τοῦ ὑπάρχουν διασκορπισmicroένακλειδιά καρφιά πύλες ἁλυσίδεςκαὶ ὀστᾶ νεκρῶν Ὁ ΣωτήραςΧριστὸς κυριολεκτικῶς διέλυσεσυνέτριψε ἀφάνισε τὸ βασίλειοτοῦ θανάτου Ὁ Χριστὸς σταυρού-microενος ἐσταύρωσε τὸν θάνατο καὶχάρισε τὴν ἄφθαρτη καὶ αἰώνιαζωὴ στοὺς κεκοιmicroηmicroένους Χρι -στὸς Ἀνέστη

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥΘεολογικὴ ἑρμηνεία τῆς Ὀρθοδόξου Εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ

Δὲν ὑπάρχει πιὸ χαρmicroόσυνο γε-γονὸς στὴν ἀνθρώπινη ἱστορίαἀπὸ τὴν λαmicroπροφόρο Ἀνάστασητοῦ Κυρίου microας Ἰησοῦ ΧριστοῦΔὲν ὑπάρχει microεγαλύτερο ἐλπιδο-φόρο microήνυmicroα ἀπὸ τὸ microήνυmicroα τῆςἈναστάσεως ὅτι laquoΧριστὸς Ἀνέ-στη καὶ Ἅδης ἐσκυλεύθηraquo Γι᾽αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἡἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ ἡ πανήγυρητῶν πανηγύρεων Σύmicroπας ὁ λαὸςτοῦ Θεοῦ microὲ ἄκρατο ἐνθουσιασmicroὸκαὶ χαρὰ συmicromicroετέχουmicroε στὸ ὑπέρ -οχο πασχαλινὸ συmicroπόσιο τῆς πί-στεως καὶ ὑmicroνοῦmicroε ἀκατάπαυστατὸν κραταιὸ καὶ τροπαιοῦχο Λυ-τρωτή microας

Γιὰ νὰ γιορτάσει ὅmicroως κάποιοςαὐτὸ τὸ ἀνεπανάληπτο καὶ microονα-δικὸ ἱστορικὸ γεγονός θὰ πρέπεινὰ γνωρίζει τὶς θεῖες δωρεές ποὺἀπορρέουν ἀπὸ αὐτό Θὰ πρέπεινὰ βιώσει ὀντολογικὰ τὸ microυστήριοτῆς θείας οἰκονοmicroίας Θὰ πρέπεινὰ παραmicroερίσει τὴν θαmicroπωτικὴἀχλὴ ἀπὸ τὰ πνευmicroατικά τουὄmicromicroατα καὶ ἀνοίξει ὀρθάνοιχτατὰ microάτια τῆς πίστεως γιὰ νὰ νοι-ώσει στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς τουτὸ θεῖο microεγαλεῖο ἀλλὰ καὶ τὴνἄmicroετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰπλάσmicroατά Του καὶ ἰδιαίτερα τὸντραγικὸ ἄνθρωπο Οἱ πιστοὶ τοῦΧριστοῦ ἔχουmicroε ἀποβάλλει τὴνἐρεβώδη ἀχλὴ τῆς ἀπιστίας καὶ γι᾽αὐτὸ σκιρτοῦmicroε ἀπὸ ἄφατη ἀγαλ-λίαση τὴν ἁγία ἡmicroέρα τῆς ἐγέρσε-ώς Του διότι κατὰ τὸν Ἅγιο Θεο-φύλακτο laquoὁ Κύριος microὲ τὴν Ἀνά-στασή Του ἔγινε πρόξενος τῆςχαρᾶςraquo (PG123 480)

Ἀντίθετα ὅσοι δὲ θέλουν νὰἔχουν αὐτὴ τὴ δυνατότητα microένουνἀmicroέτοχοι τῆς ἀναστάσιmicroης εὐφρο-σύνης ἐπιmicroένουν νὰ βιώνουν τὸδράmicroα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξηςποὺ γεννᾶ ἡ ἁmicroαρτία Προτιmicroοῦννὰ διατελοῦν στὸ κράτος καὶ τὴνἐξουσία τοῦ φρικτοῦ θανάτουἀπορρίπτοντας microὲ ρηχὲς δικαιο-λογίες καὶ φτηνὰ λογικοφανῆ ἐπι-χειρήmicroατα τὸ δῆθεν laquoπαράλογοraquoτῆς ἀναστάσεως ἀπὸ τοὺς νε-κρούς Προτιmicroοῦν τὸ θάνατο ἀπὸτὴ ζωή Ἡ τραγικότητά τους φαί-νεται ὁλοκάθαρα στὸ νὰ ὑποστη-ρίζουν ὅτι θὰ πεθάνουν καὶ θὰἐκmicroηδενιστοῦν Ὑπάρχει ποιὸ πα-ράλογη προτίmicroηση ἀπὸ αὐτή Ἡἄρνηση ἄλλωστε εἶναι τόσο πα-λιὰ ὅσο καὶ ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡἀνθρώπινη ζωὴ σχοινοβατεῖ microε-ταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας Προ-κειmicroένου νὰ laquoἱκανοποιηθεῖraquo τὸσκοτισmicroένο ἀπὸ τὴν ἁmicroαρτία καὶτὴ φθορὰ microυαλό ἀρνεῖται τὶςὑψηλὲς προσδοκίες καὶ προτιmicroᾶτὰ σαθρὰ καὶ ἕρποντα Ἐν προκει-microένῳ οἱ ἀρνητὲς τῆς Ἀναστάσεωςτοῦ Χριστοῦ διαλέγουν τὴν πτώσηκαὶ τὸ θάνατο καὶ ἀρνοῦνται τὴναἰώνια ζωή ποὺ προσφέρει στὸἀνθρώπινο γένος ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριός microας καθ᾽ ὅτι laquoοἰκοδόmicroησανἀmicroυντικὰ τείχη γύρω ἀπὸ τὸΕὐαγγέλιοraquo κατὰ τὸν Ἅγιο Νικό-λαο Ἀχρίδος Ἄmicroεση ὁρατὴ συνέ-πεια τῆς ἀρνήσεως εἶναι ἡ microόνιmicroηἀσυναίσθητη κατήφεια καὶ τὸδιαρκὲς ἄγχος Ὁ ἀρνητὴς εἶναι(ἀποδεδειγmicroένα πλέον) ἀπαραί-τητα νευρωτικός

Ἐmicroεῖς οἱ πιστοὶ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀποστρέφουmicroε τὸ πρό-σωπό microας ἀπὸ αὐτὴ τὴ microιζέρια καὶτὴ θανατερὴ microελαγχολία τοῦἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου καὶ πανηγυ-ρίζουmicroε λαmicroπρὰ τὴ Θεία ἜγερσηὉ ἱερὸς ὑmicroνογράφος προτρέπειlaquoχαίρεται λαοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθεἄγγελος γὰρ ἐκάθησεν εἰς τὸνλίθον τοῦ microνήmicroατοςraquo καὶ laquoἊς γε-microίσει ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐφροσύνητὸ στόmicroα microας γι᾽ αὐτόν ποὺ εἶπεmicroετὰ τὴν Ἀνάσταση χαίρετεraquoπροτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱερο-σολύmicroων (PG 33 825) Χαιρόmicroα-στε πάνω ἀπ᾽ ὅλα διότι τὰ microνή-microατα τῶν νεκρῶν ἔπαψαν πιὰ νὰπροκαλοῦν φόβο καὶ τρόmicroο ὅπωςγινόταν καὶ γίνεται στὶς ἐκτὸς τοῦΧριστιανισmicroοῦ πίστεις Ὁ laquoὄλβιοςτάφοςraquo τοῦ Κυρίου microας microετέβαλ-λε τὰ microνήmicroατα σὲ κλίνες ὕπνουδιότι ἡ παραmicroονὴ πλέον τῶννεκρῶν σὲ αὐτὰ εἶναι προσωρινήΟἱ microεταστάντες ἐν Κυρίῳ ἀδελφοίmicroας δὲν εἶναι πιὰ νεκροί ἀλλὰ κε-κοιmicroηmicroένοι περιmicroένοντας τὴνἀνάσταση Τὰ ἀποτρόπαια νεκρο-ταφεῖα χάρις στὴν Ἀνάσταση τοῦΚυρίου microας microεταβλήθηκαν σὲ κοι-microητήρια Δὲ θρηνοῦmicroε πιὰ γιὰ κα-microιὰ ἐκmicroηδένιση ἀλλὰ λυπούmicroα-στε γιὰ τὸν προσωρινὸ χωρισmicroὸτῶν κεκοιmicroηmicroένων microας microὲ τοὺςὁποίους microᾶς συνδέει ἐσαεὶ ἡ microα-κάρια ἐλπίδα τῆς συναντήσεώςmicroας στὰ οὐράνια δώmicroατα τῆς θεί-ας microακαριότητας Μᾶς διαβεβαι-ώνει ὁ θεῖος Παῦλος laquoΕἰ δὲ ἀπε-θάνοmicroεν σὺν Χριστῷ πιστεύο-microεν ὅτι καὶ συζήσοmicroεν αὐτῷεἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκνεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει θά-νατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύειraquo(Ρωmicro 6 8ndash9) Ἀλλὰ ὄχι microόνο αὐτὸτονίζει ὁ microεγάλος Ἀπόστολοςlaquomicroεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷσώmicroατί microου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτεδιὰ θανάτουraquo (Φιλ 1 20) Εἴτε microὲτὴ ζωή microας εἴτε microὲ τὴν κοίmicroησήmicroας δοξάζεται ὁ Κύριος Τέτοιουmicroεγέθους συνάφεια microαζί Του microᾶςχάρισε ἡ Ἀνάστασή Του

Ὁ θάνατος εἶναι πανταχοῦπαρὼν στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπουἀπὸ τὴ γέννησή του microέχρι τὴνἔξοδό του ἀπὸ τὸν κόσmicroο αὐτόκαὶ καραδοκεῖ νὰ τὸν πλήξειἀφαιρώντας του τὸ ὑπέρτατοδῶρο τῆς ζωῆς Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώ-που εἶναι ἕνας συνεχὴς καὶ ἀνε-λέητος πόλεmicroος microὲ τὸ θάνατο

Αὐτὰ γιὰ τοὺς ἀπίστους Γιὰ microᾶςτοὺς χριστιανοὺς δὲν ἔχει ἰσχὺ ὁθάνατος διότι καταργήθηκε ἀπὸτὸν Ἀναστάντα Κύριο διότι laquoδι᾽ἡmicroᾶς θανάτῳ θάνατον ὤλεσενraquoἘmicroεῖς δὲν φοβούmicroαστε πιὰ τὸ θά-νατο διότι εἶναι ἀποδυναmicroωmicroένοςπιά laquoἩ ζωὴ ὑmicroῶν κέκρυπταισὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷmiddot ὅτανὁ Χριστὸς φανερωθῆ ἡ ζωὴὑmicroῶν τότε καὶ ὑmicroεῖς σὺν αὐτῷφανερωθήσεσθε ἐν δόξῃraquo (Κολ3 3ndash4) γράφει ὁ ἈπόστολοςΠαῦλος στοὺς Χριστιανοὺς τῶνΚολοσσῶν Ἡ βεβαιότητα καὶ τῆςδικῆς microας ἀνάστασης στηρίζεταιστὸ ἀκλόνητο βάθρο τῆς ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ Δὲ θὰ εἶναι microίαἀνάσταση ἁπλῆς βιολογικῆςὕπαρξης ἀλλὰ θὰ εἶναι φανέρω-ση δόξας στὴν ἀναστηmicroένη πιὰὕπαρξή microας ὡς ἀντικατοπτρι σmicroὸς τῆς δόξας τοῦ ἀναστηmicroένουΚυρίου microας

Ζωντανὴ ἀπόδειξη τῆς microακά-ριας ἐλπίδας γιὰ αἰώνια ζωή εἶναιἡ ἑδραιωmicroένη εἰρήνη στὶς ψυχὲςτῶν πιστῶν Ἡ microακαριότητα καὶ ἡτέρψη προϋποθέτουν τὴν ἐσωτε-ρικὴ εἰρήνη Λίγο πρὶν τὸ πάθοςΤου ὁ Κύριος ἄφησε στοὺς microαθη-τές του τὴν εἰρήνη laquoοὐ καθὼς ὁκόσmicroος δίδωσινraquo (Ἰωάν 14 27)ὡς βασικὸ στοιχεῖο τῆς ἐρχόmicroενηςβασιλείας Του Ἔτσι laquoἡ εἰρήνητοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖςκαρδίαις ὑmicroῶν εἰς ἣν καὶ ἐκλή-θητε ἐν ἑνὶ σώmicroατιmiddot καὶ εὐχάρι-στοι γίνεσθεraquo (Κολ 3 15) διαβε-βαιώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶνγράφοντας στοὺς πιστούς νὰ ξε-χωρίζουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀν -θρώπους ἀπὸ τὴ διαρκῆ χαρὰ καὶτὴν ἀδιάκοπη εἰρήνευση τῶν ψυ -χῶν τους Ὁ Ἅγιος Πρόκλος Κων-σταντινουπόλεως microᾶς λέει πὼς ἡἈνάσταση τοῦ Κυρίου microᾶς δίνειτὴν πραγmicroατικὴ καὶ microόνιmicroη εἰρή-νη αὐτὴ ποὺ δὲ microπορεῖ νὰ microᾶς δώ-σει ὁ πτωτικὸς κόσmicroος (PG 155776)

Μία ἄλλη σηmicroαντικὴ παράmicroε-τρος τῆς Θείας Ἐγέρσεως εἶναι ἡκαθολικὴ ἀνακαίνισή microας laquoΚα-θαρθῶmicroεν τὰς αἰσθήσεις καὶὀψόmicroεθα τῷ ἀπροσίτω φωτὶ τῆςἈναστάσεωςraquo microᾶς προτρέπει ὁἱερὸς ὑmicroνογράφος τοῦ Πάσχα Ὁνέος οἶνος δὲ microπορεῖ νὰ microπεῖ σὲπαλαιοὺς ἀσκούς Δηλαδὴ οἱ πι-στοὶ δὲ microποροῦmicroε νὰ βιώνουmicroε τὸὑπέρτατο γεγονὸς τῆς microετανα-στάσιmicroης πραγmicroατικότητας ὡςπαλαιοὶ ἄνθρωποι ἐmicromicroένονταςστὴν πτώση καὶ τὴν ἁmicroαρτία laquoΕἰοὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ τὰἄνω ζητεῖτε οὗ ὁ Χριστὸς ἐστινἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήmicroενοςτὰ ἄνω φρονεῖτε microὴ τὰ ἐπὶ τῆςγῆςraquo (Κολ 3 1ndash2) Ὁ Χριστὸςlaquoὑmicroᾶς νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖςπαραπτώmicroασι καὶ τῇ ἀκροβυ-στίᾳ τῆς σαρκὸς ὑmicroῶν συνε-ζωοποίησεν ὑmicroᾶς σὺν αὐτῷ χα-ρισάmicroενος ἡmicroῖν πάντα τὰ παρα-πτώmicroατα ἐξαλείψας τὸ καθ᾽ἡmicroῶν χειρόγραφον τοῖς δόγmicroα-σιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡmicroῖν καὶαὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ microέσου προση-λώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷraquo (Κολ 211ndash14) Μᾶς ἀνακαίνισε microᾶς ἔκα-microε νέες ὑπάρξεις ἅγια κύτταρατοῦ δικοῦ Του Σώmicroατος δυνάmicroειἉγίους microὲ τὴν ἐθελούσια συmicromicroε-τοχή microας στὸ θάνατο καὶ τὴνἈνάστασή Του Ἀφοῦ laquoὅσοι ἐβα-πτίσθηmicroεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦνεἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτί-σθηmicroεν συν ετάφηmicroεν οὖν αὐτῷδιὰ τοῦ βαπτίσmicroατος εἰς τὸν θά-νατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χρι -στὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξηςτοῦ πατρός οὕτω καὶ ἡmicroεῖς ἐνκαινότητι ζωῆς περιπατήσω-microεν εἰ γὰρ σύmicroφυτοι γεγόναmicroεντῷ ὁmicroοιώmicroατι τοῦ θανάτουαὐτοῦ ἀλλὰ καί της ἀναστάσε-ως ἐσόmicroεθα τοῦτο γινώσκοντεςὅτι ὁ παλαιὸς ἡmicroῶν ἄνθρωποςσυνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇτὸ σῶmicroα τῆς ἁmicroαρτίας τοῦ microη-κέτι δουλεύειν ἡmicroᾶς τῇ ἁmicroαρ-τίᾳraquo (Ρωmicro6 3ndash6) Ἔτσι βίωση τῆςΘείας Ἐγέρσεως σηmicroαίνει ἐξά-παντος καὶ πλήρη συνειδητὴ καὶὀντολογικὴ ἀνακαίνιση τῆς ὑπάρ-ξεώς microας

Γιrsquo αὐτοὺς καὶ γιὰ microύριουςἄλλους λόγους τὸ Ἅγιο Πάσχαδὲν εἶναι γιὰ microᾶς τοὺς πιστοὺςἁπλὰ microία ἑορτὴ σὰν τὶς ἄλλες καὶὅπως τὴ γιορτάζουν οἱ laquoκοσmicroικοὶraquoκαὶ οἱ ἑτερόδοξοι αἱρετικοί Εἶναιγιὰ microᾶς τὸ laquoΠάσχα τὸ τερπνόνΠάσχα Κυρίου Πάσχα Πάσχαπανσεβάσmicroιονhellip Πάσχα λύτρονλύπηςraquo σύmicroφωνα microὲ τὸν ἱερὸὑmicroνογράφο τῆς ὑπέρλαmicroπρηςἑορτῆς Εἶναι ξέχωρη ἀπὸ αὐτὴτοῦ κόσmicroου βιωτή laquoτῆς αἰωνίουἀπαρχήνraquo Τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίουπροβάλλει microέσα στὴν παραφρο-σύνη τοῦ ἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου ὡς ὁἄσβεστος ἀκτινοβόλος φάρος τῆςεὐφροσύνης γιὰ νὰ φωτίζει τὶςἀνήλιες καρδιὲς καὶ νὰ ἀπαστρά-πτει τή microιζέρια καὶ τὴν κακοδαι-microονία τοῦ δαιmicroονικοῦ ἐρέβους Κα-λούmicroαστε λοιπὸν νὰ λάβουmicroε ἀπὸαὐτὸν laquoφῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρουφωτὸςraquo δοξάζοντες laquoΧρι στὸν τὸνἀναστάντα ἐκ νε κρῶνraquo Καλού-microαστε ἐπίσης microαζὶ microὲ ὁλόκληρη τὴδηmicroιουργία νὰ πανηγυρίσουmicroε τὴΘεία Ἔγερση Ἡ χαρά microας νὰ γί-νει τὸ microήνυmicroα τῆς Ἀναστάσεως σὲὅλους τοὺς κόσmicroους ψάλλονταςἀκατάπαυτα microαζὶ microὲ τὸν microελίρρυ-το ψάλτη τοῦ Πάσχα laquoΟὐ ρανοὶmicroὲν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσανγῆ δὲ ἀγαλλιάσθω ἑορταζέτωδὲ κόσmicroος ὁρατὸς τὲ ἅπας καὶἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo

ΠΑΣΧΑ ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝΤοῦ κ Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου ndash Καθηγητοῦ

Τοῦ κ Ἰωάννου Ἐλ Σιδηρᾶ Θεολόγουndash Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱστορικοῦ ndash Νομικοῦ

Εἰς τὸ Πασχάλιον μήνυμά του ὁΠροϊστάμενος τῆς ΘρησκευτικῆςὙπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυ-νομίας Ἀρχιμ π Νεκτάριος Κιοῦ -λος καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ ζήσουντὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας νὰ μελε-τήσουν τὸ Εὐαγγέλιον νὰ διδά-ξουν τὰ τέκνα των νὰ στηρίξουντὴν οἰκογένειά των καὶ νὰ ἀντι-σταθοῦν εἰς τὸν ἀφανισμόν Τὸπλῆρες κείμενον τοῦ μηνύματοςἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoἈγαπητοί microουΜέσα στὸ ζοφερὸ σκοτάδι ποὺ

ἀγκαλιάζει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρ-ξη σήmicroερα στὰ microεσάνυκτα τοῦπόνου καὶ τῆς ἀδικίας τῆς ἀρρώ-στιας καὶ τῆς ἀνέχειας ἰδιαίτεραστὰ πνευmicroατικὰ καὶ ὑπαρξιακὰἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώ-που καὶ microάλιστα τῆς νεολαίαςποὺ ζεῖ microέσα στὸ πνευmicroατικὸ χά-ος καὶ τὸ ψυχικὸ δράmicroα ποὺ δηmicroι-ούργησε ἡ κρίση τοῦ τεχνοκρατι-κοῦ microας πολιτισmicroοῦ ἡ Ἀνάστασητοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ πηγὴ ζωῆςἐλπίδας καὶ χαρᾶς γιὰ ὁλόκληροτὸν κόσmicroο

Τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἔχειτὴν δύναmicroη νὰ διαλύση τὰ πνευ-microατικὰ σκοτάδια τῆς ἐποχῆς microαςκαὶ νὰ χαρίση στοὺς ἀνθρώπουςτὴν ἀληθινὴ Πίστη καὶ τὴν ἐλπίδαὅτι ὁ θάνατος microπορεῖ νὰ νικηθεῖΝὰ χαρίση τὴν ἀγάπη καὶ τὴνεἰρήνη microεταξὺ ἀνθρώπων καὶλαῶν Αὐτὸ τὸ Πασχαλινὸ ἀνέ-σπερο φῶς εἶναι τὸ στήριγmicroα τῶνπιστῶν τὸ κουράγιο τῶν πονεmicroέ-νων τὸ καταφύγιο τῶν ἀπελπι-σmicroένων ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν πό-νο τὴν κακία τὴν πλάνη τὸ microῖσοςκαὶ τὴν διαφθορά Καθηmicroερινὰ ζῶ

τὴν ἀγωνία σας καὶ δέχοmicroαι τοὺςπροβληmicroατισmicroούς σας σὰν πνευ-microατικός σας πατέρας γιὰ τὰ προ-βλήmicroατα ποὺ ὅλοι microας ἀντιmicroετω-πίζουmicroε σήmicroερα σὰν ἄτοmicroα καὶγενικώτερα σὰν κοινωνία

Ἰδιαίτερα τώρα ποὺ ἡ Πατρίδαmicroας δοκιmicroάζεται ἀπὸ τὴν οἰκονο-microικὴ καὶ πνευmicroατικὴ κρίση εἶναιεὐκαιρία νὰ γνωρίσουmicroε συνει-δητὰ τὸν Θεό νὰ ἐπαναφέρουmicroεκαὶ πάλι τὶς ἀξίες καὶ τὶς παραδό-σεις τῆς Ρωmicroιοσύνης στὴ ζωή microαςνὰ ζήσουmicroε τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλη-σίας νὰ microελετήσουmicroε τὸ Εὐαγγέ-λιο νὰ διδάξουmicroε τὰ παιδιά microαςνὰ στηρίξουmicroε τὴν οἰκογένειά microαςνὰ ἀντισταθοῦmicroε στὸν ἀφανισmicroό

Εὔχοmicroαι πατρικὰ τὸ Φῶς τοῦΧριστοῦ νὰ φωτίση καὶ τὶς ψυχέςmicroας σὲ microία Πορεία Πίστεως Ἀγά-πης καὶ Δικαιοσύνης

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χαρα-κτηρίζεται σὰν ἡ Ἐκκλησία τῆςἈναστάσεως

Τὸ Πάσχα microᾶς δίνει τὴν εὐκαι-ρία νὰ βιώσουmicroε τὴν ἄπειρη ἀγά-πη τοῦ Θεοῦ ἀρκεῖ νὰ ζήσουmicroε τὶςἅγιες αὐτὲς ἡmicroέρες microέσα στὴν λα-τρευτικὴ καὶ πνευmicroατικὴ ζωὴ τῆςἘκ κλησίας microὲ πίστη καὶ ἐλπίδαγιατὶ microετὰ τὸν Σταυρὸ ἀκολουθεῖἡ Ἀνάσταση

Μὲ ἀναστάσιmicroες εὐχὲςκαὶ πατρικὴ ἀγάπη

Στὰ Σώmicroατα Ἀσφαλείαςτῆς Πατρίδος microαςΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

dagger Ἀρχιmicro Νεκτάριος ΚιοῦλοςΠροϊστάmicroενος

τῆς Θρησκευτικῆς ὙπηρεσίαςἙλληνικῆς Ἀστυνοmicroίαςraquo

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ἐπισημαίνει ὁ προϊστάμενος τῆς θρησκευτικῆς ὑπηρεσίαςτῆς Ἀστυνομίας Ἀρχιμανδρίτης π Νεκτάριος Κιοῦλος

ΗΗ ΑΑΝΝΑΑΣΣΤΤΑΑΣΣΙΙΣΣ ΤΤΟΟΥΥ ΚΚΥΥΡΡΙΙΟΟΥΥΤοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π Μάρκου Μανώλη

Εἰς τὸ ἀρχεῖον τοῦ μακαριστοῦΓέροντος πατρὸς Μάρκου εὑρέ-θησαν χειρόγραφά του διὰ τὴνἈνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας τὰὁποῖα καὶ παραθέτομεν διὰ ψυχι-κή μας ὠφέλειαν

1 Ἕνας microεγάλος σύγχρονος θε-ολόγος λέγει ὅτι laquoποτὲ δὲν ἔδει-ξαν οἱ ἄνθρωποι τόσον microῖσος πρὸςτὸν Θεόν ὅσον ὅταν τὸν ἐσταύρω-σαν καὶ ποτὲ δὲν ἔδειξεν ὁ Θεὸςτόσην ἀγάπην πρὸς τοὺς ἀνθρώ-πους ὅσον ὅταν ἀνέστη Οἱἄνθρωποι ἤθελαν νὰ κάmicroουν τὸνΘεὸν θνητόν ἀλλὰ ὁ Θεὸς διὰ τῆςἀναστάσεώς Του ἔκαmicroε τοὺςἀνθρώπους ἀθανάτους

2 Πρὸ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χρι-στοῦ ὁ θάνατος ἦταν φοβερὸς εἰςτὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς Ἀναστά-σεως ὅmicroως τοῦ Κυρίου γίνεται ὁἄνθρωπος φοβερὸς εἰς τὸν θάνα-τον

3 Μέχρι τῆς ἀναστάσεως τοῦΘεανθρώπου Χριστοῦ ὁ θάνατοςἦταν ἡ δευτέρα φύσις τοῦ ἀνθρώ-που Ἡ πρώτη ἦταν ἡ ζωὴ καὶ ὁθάνατος ἡ δευτέρα Ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ὁ Κύριοςἄλλαξε τὰ πάντα ἡ ἀθα-νασία ἔγινε ἡ δευτέρα φύ-σις τοῦ ἀνθρώπου ἔγινεκάτι τὸ φυσικὸν εἰς τὸνἄνθρωπον καὶ τὸ ἀφύσι-κον ἔγινε ὁ θάνατος

4 Μὲ τὴν ἁmicroαρτία ὁἄνθρωπος ἔγινε θνητὸςκαὶ πεπερασmicroένος Διὰτῆς ἀναστάσεως τοῦ Θε-ανθρώπου γίνεται ἀθάνα-τος καὶ αἰώνιος

Μεταξύ τῶν θαυmicroάτωνἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίουεἶναι τὸ microεγαλύτερονθαῦmicroα Ὅλα τὰ ἄλλα θαύ-microατα πηγάζουν ἀπὸ αὐτὸκαὶ συνοψίζονται εἰς αὐτόΟἱ microαθηταὶ ποὺ ἔφυγανmicroακρὰν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦὅταν ἐσταυρώθη ἐπιστρέ-φουν πρὸς αὐτὸν ὅταν ἀνέ-στη Καὶ ὁ Ρωmicroαῖος ἑκα-τόνταρχος ὅταν εἶδε τὰ γε-νόmicroενα τὸν ὡmicroολόγησε ὡςΥἱὸν τοῦ Θεοῦ Κατὰ τὸνἴδιον τρόπον καὶ ὅλοι οἱπρῶτοι χριστιανοὶ ἔγινανχριστιανοί διότι ἀνέστη ὁΧριστός διότι ἐνίκησε τὸνθάνατον Αὐτὸ εἶναι ἐκεῖ -νο τὸ ὁποῖον κατὰ τρόπονmicroοναδικὸν καὶ ἀναmicroφισβή-τητον ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ὁ microόνος ἀληθινὸςΘεὸς καὶ Κύριος

5 Χάρις εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦΧριστοῦ χάρις εἰς τὴν νίκην ἐπὶτοῦ θανάτου οἱ ἄνθρωποι ἐγίνον-το γίνονται καὶ θὰ γίνωνται πάν-τοτε χριστιανοί Ὅλη ἡ ἱστορίατῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτεἄλλο παρὰ ἱστορία ἑνὸς καὶ microονα-δικοῦ θαύmicroατος τοῦ θαύmicroατοςτῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τὸὁποῖον συνεχίζεται διαρκῶς σὲὅλες τὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶνἀπὸ ἡmicroέρας εἰς ἡmicroέραν ἀπὸ ἔτουςεἰς ἔτος ἀπὸ αἰῶνος εἰς αἰῶνα microέ-χρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας

6 Ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦεἶναι ἡ microητέρα ὅλων microας ἡ microητέ-ρα τῶν ἀθανάτων Διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίουγεννᾶται ὁ ἄνθρωπος διὰ τὴναἰωνιότητα ΄Ἕνας ἄνθρωποςσκεπτικιστὴς δὲν τὸ δέχεται αὐτόlaquoΑὐτὸ εἶναι ἀδύνατονraquo λέγει Καὶὁ ἀναστὰς Κύριος παρατηρεῖlaquoΠάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντιraquo

7 Ἡ πίστις microας εἰς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριον εἶναι ἡ νίκη microὲ τὴνὁποίαν νικᾶmicroε τὸν θάνατον laquoΠοῦσου θάνατε τὸ κέντρονraquo laquoΤὸ δὲκέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁmicroαρτίαraquo(Α΄ Κορ 15 55-56)

Διὰ τῆς ἀναστάσεώς Του ὁ Κύ-ριος laquoἤmicroβλυνε τοῦ θανάτου τὸκέντρονraquo Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φί-δι ἡ δὲ ἁmicroαρτία εἶναι τὸ κεντρίτου Διὰ τῆς ἁmicroαρτίας ὁ θάνατοςχύνει τὸ δηλητήριον εἰς τὴν ψυχὴνκαὶ τὸ σῶmicroα τοῦ ἀνθρώπου Ὅσονπερισσοτέρας ἁmicroαρτίας ἔχει ὁἄνθρωπος τόσον περισσότεραεἶναι τὰ κεντριά διὰ τῶν ὁποίωνχύνει ὁ θάνατος τὸ δηλητήριόντου εἰς αὐτόν

8 Ὅταν ἡ σφήκα τσιmicroπήση τὸνἄνθρωπον κάmicroνει ὁ ἄνθρωποςκάθε δυνατὴ προσπάθεια γιὰ νὰβγάλη τὸ δηλητήριο ἀπὸ τὸ σῶmicroατου Ὅταν τὸν τσιmicroπήση ἡ ἁmicroαρ-τία ndash τὸ δηλητήριον αὐτὸ τοῦ θα-νάτου ndash τί πρέπει νὰ κάmicroη Πρέπειmicroὲ πίστιν καὶ προσευχὴν νὰ ἐπι-καλεσθῆ τὸν Ἀναστάντα Χριστόνγιὰ νὰ βγάλη ὁ Κύριος τὸ δηλητή-ριον τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν ψυχήντου Καὶ ὁ Κύριος ὡς πολυεύ-σπλαγχνος θὰ τὸ κάmicroη διότι εἶναιΘεὸς ἐλέους καὶ ἀγάπης Ὅτανπολλὲς σφῆκες πέσουν ἐπὶ τοῦσώmicroατος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸντραυmicroατίσουν πολὺ microὲ τὰ κεντριάτους τότε ὁ ἄνθρωπος δηλητηριά-ζεται καὶ πεθαίνει Τὸ ἴδιο γίνεταικαὶ microὲ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπουὅταν τὴν τραυmicroατίσουν τὰ πολλὰκεντριὰ τῶν πολλῶν ἁmicroαρτιῶνΠεθαίνει θάνατον ποὺ δὲν ἔχειἀνάστασιν

9 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος microὲ τὴνβοήθειαν τοῦ Χριστοῦ νικᾶ microέσατου τὴν ἁmicroαρτίαν νικᾶ τὸν θάνα-τον Ἐὰν περάση microιὰ ἡmicroέρα καὶδὲν ἔχεις νικήσει οὔτε microία ἁmicroαρτίασου γνώριζε ὅτι ἔγινες περισσότε-ρον θνητός Ἐὰν ὅmicroως νικήσης microίαἢ δύο ἢ τρεῖς ἁmicroαρτίες σου ἔγινεςπιὸ νέος microὲ τὴν ἀγέραστον νεότη-τα τὴν ἀθάνατον καὶ αἰω νίαν

Τὸ νὰ πιστεύη κανεὶς εἰς τὸνἈναστάντα Χριστόν τοῦτο σηmicroαί-νει νὰ ἀγωνίζεσαι διαρκῶς τὸνἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἁmicroαρτίας τοῦκακοῦ καὶ τοῦ θανάτου

10 Τὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος πιστεύειἀληθῶς εἰς τὸν Ἀναστάντα Κύριοντὸ ἀποδεικνύει microὲ τὸ νὰ ἀγωνίζε-ται κατὰ τῆς ἁmicroαρτίας καὶ τῶνπαθῶν

Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸνἀγωνίζεται ἐναντίον κάθε ἁmicroαρ-τίας του αὐτὸς ἐνισχύει βαθmicroι-αίως microέσα του τὴν αἴσθησιν ὅτι ὁΚύριος πράγmicroατι ἀνέστη πρά-γmicroατι ἤmicroβλυνε τὸ κεντρὶ τοῦ θα-νάτου πράγmicroατι ἐνίκησε τὸν θά-νατον

11 ΄Ὅσον περισσοτέρας ἁmicroαρ-τίας κάmicroνει ὁ ἄνθρωπος τόσονπερισσότερον εἶναι θνητός Καὶἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν αἰσθάνεταιτὸν ἑαυτὸν του ἀθάνατον εἶναιφανερὸν ὅτι εὑρίσκεται ὅλος βυθι-σmicroένος εἰς τὰς ἁmicroαρτίας

12 Εἰς τὸ ἐρώτηmicroα διατὶ καὶ οἱχριστιανοὶ πεθαίνουν τὸν σωmicroατι -

κὸν θάνατον ἡ ἀπάντηση εἶναιὅτι τοῦτο γίνεται διότι ὁ θάνατοςτοῦ σώmicroατος εἶναι microία σποράΣπείρεται σῶmicroα θνητόν λέγει ὁἈπ Παῦλος καὶ βλαστάνει αὐξά-νει καὶ γίνεται ἀθάνατον Ὅπως ὁσπειρόmicroενος σπό ρος ἔτσι καὶ τὸσῶmicroα διαλύεται γιὰ νὰ τὸ ζωο-ποιήση καὶ τελειοποιήση τὸ ἍγιονΠνεῦmicroα

13 Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστηδιατὶ τότε νὰ πιστεύη κανεὶς εἰςαὐτόν Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶἐδώρησε σὲ microᾶς τὴν ἀθανασίανΧωρὶς τὴν ἀνάστασιν δὲν ὑπάρχειτίποτε πιὸ παράλογον ἀπὸ τὸν κό-σmicroον αὐτόνmiddot οὔτε microαγαλυτέραἀπελπισία ἀπὸ τὴν ζωὴν αὐτήνδίχως ἀθανασίαν Διrsquo αὐτὸ δὲνὑπάρχει περισσότερον δυστυχι-σmicroένη ὕπαρξις ἀπὸ τὸν ἄνθρωπονποὺ δὲν πιστεύει εἰς τὴν ἀνάστα-σιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀνάστα-σιν τῶν νεκρῶν

14 Ὁ θάνατος εἶναι τὸ microεγαλύ-τερον βάσανον καὶ ἡ πιὸ φρικτὴἀπανθρωπία Ἡ ἀπελευθέρωσιςἀπὸ τὸ βάσανον αὐτὸ εἶναι ἀκρι -βῶς ἡ σωτηρία Τοιαύτην σωτηρίανἐδώρησεν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένοςὁ νικητὴς τοῦ θανάτου ὁ ἀναστὰςΘεάνθρωπος Διὰ τῆς ἀναστάσε-ώς Του microᾶς ἀπεκάλυψεν ὅλον τὸmicroυστήριον τῆς σωτηρίας microας

Σωτηρία σηmicroαίνει τὸ νὰ ἐξα-σφαλισθῆ διὰ τὸ σῶmicroα καὶ τὴνψυχὴν ἀθανασία καὶ αἰωνία ζωήΚαὶ αὐτὸ κατορθώνεται microόνον διὰτῆς θεανθρωπίνης ζωῆς τῆς νέαςζωῆς τῆς ἐν τῷ Ἀναστάντι καὶ διὰτὸν Ἀναστάντα Χριστόν

15 Διὰ ἐmicroᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἡζωὴ αὐτὴ ἐπὶ γῆς εἶναι σχολεῖονεἰς τὸ ὁποῖον microαθαίνουmicroε πῶς νὰἐξασφαλίσωmicroεν τὴν ἀθανασίανκαὶ τὴν αἰώνιον ζωήν

Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀναστηθῆ microετὰτοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος πρέπειπρῶτον νὰ πεθάνη microαζὶ microὲ τὸνΚύριον καὶ νὰ ζήση τὴν ζωὴν τοῦΧριστοῦ ὡς ἰδικήν του Ἐὰν κάmicroηαὐτό τότε τὴν ἡmicroέραν τῆς Ἀνα-στάσεως θὰ microπορέση microαζὶ microὲ τὸνἍγιον Γρηγόριον τὸν θεολόγο νὰεἰπῆ laquoΧθὲς συνεσταυρούmicroην Χρι -στῷ σήmicroερον συνδοξάζοmicroαι Χθὲςσυνενεκρούmicroην συζωοποιοῦmicroαισήmicroερον Χθὲς συνεθαπτόmicroην σή-microερον συνεγείροmicroαιraquo

16 Εἰς τέσσαρας microόνον λέξειςσυγκεφαλαιοῦνται καὶ τὰ τέσσα-ρα Εὐαγγέλια τοῦ ΧριστοῦΧριστὸς Ἀνέστη ndash Ἀληθῶς Ἀνέ-στη

17 Ναὶ ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύ-ριος Καὶ microάρτυς τούτου κάθε χρι-στιανός ἀρχίζοντας ἀπὸ τοὺςἁγίους Ἀποστόλους microέχρι τῆςΔευτέρας Παρουσίας Διότι microόνονἡ δύναmicroις τοῦ Ἀναστάντος Χρι-

στοῦ ἠδυνήθη νὰ δώσηκαὶ συνεχῶς δίδει καὶθὰ δίδη τὴν δύναmicroιν εἰςκάθε χριστιανὸν νὰ νι-κήση κάθε θνητὸν καὶαὐτὸν τὸν θάνατονΚάθε ἁmicroαρτωλὸν καὶαὐτὴν τὴν ἁmicroαρτίανΚάθε δαιmicroονικὸν καὶαὐτὸν τὸν διάβολον

18 Δὲν ὑπάρχει ἕναγεγονὸς ὄχι microόνον εἰςτὸ Εὐαγγέλιον ἀλλὰοὔτε εἰς τὴν ἱστορίανὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρω-πίνου γένους τὸ ὁποῖοννὰ εἶναι microαρτυρηmicroένονκατὰ τρόπον τόσον δυ-νατόν τόσον ἀπρόσ -βλητον τόσον ἀναντίρ-ρητον ὅσον ἡ ἀνάστα-σις τοῦ Χριστοῦ Ἡ Ἐκ -κλησία θεmicroελιοῦται ἐπὶτοῦ γεγονότος τῆς ἀνα-στάσεως τοῦ Κυρίου

19 Μέχρι τῆς ἀνα-στάσεώς Του ὁ Κύριοςἐδίδασκε περὶ τῆς αἰωνί-ου ζωῆς ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ἔδειξεὅτι ὁ ἴδιος πρά-γmicroατιεἶναι ἡ αἰώνιος ζωήΜέχρι τῆς ἀναστάσεώς

Του ἐδίδασκε περὶ τῆς ἀναστάσεωςτῶν νεκρῶν ἀλλὰ microὲ τὴν ἀνάστα-σίν του ἔδειξε ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι πράγ-microατι ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν Μέ-χρι τῆς ἀναστάσεώς Του ἐδίδασκεὅτι ἡ πίστις εἰς Αὐτὸν microεταφέρει ἐκτοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ἀλλὰ microὲτὴν ἀνάστασίν Του ἔδειξε ὅτι ὁἼδιος ἐνίκησε τὸν θάνατον καὶ ἐξη-σφάλισε ἔτσι εἰς τοὺς ἀνθρώπουςτὴν microετάβασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἰςτὴν ζωήν

20 Χωρὶς τὴν ἀνάστασιν τοῦΘεανθρώπου δὲν microπορεῖ νὰ ἐξη-γηθῆ οὔτε τὸ κήρυγmicroα τῶν ἀπο-στόλων οὔτε τὸ microαρτύριον τῶνΜαρτύρων οὔτε ἡ ὁmicroολογία τῶνὁmicroολογητῶν οὔτε ἡ ἁγιότης τῶνἁγίων οὔτε ἡ ἀσκητικότης τῶνἀσκητῶν οὔτε τὰ θαύmicroατα τῶνθαυmicroατουργῶν οὔτε ἡ πίστις τῶνπιστευόντων οὔτε ἡ ἀγάπη τῶνἀγαπώντων οὔτε ἡ ἐλπὶς τῶνἐλπιζόντων οὔτε ἡ νηστεία τῶννηστευόντων οὔτε ἡ προσευχὴτῶν προσευχοmicroένων οὔτε ἡ πραό-της τῶν πράων οὔτε ἡ microετάνοιατῶν microετανοούντων οὔτε ἡ εὐ -σπλα χνία τῶν εὐσπλάχνων οὔ τεοἱαδήποτε χριστιανικὴ ἀρετὴ ἢἄσκησις

Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εἶχε ἀνα-στηθῆ ποιὸς θὰ microποροῦσε αὐτοὺςτοὺς φοβισmicroένους νὰ τοὺς συγκεν -τρώση νὰ τοὺς δώση τὸ θάρροςκαὶ τὴν δύναmicroιν καὶ τὴν σοφίανγιὰ νὰ microπορέσουν τόσο ἄφοβα καὶmicroὲ τόσην δύναmicroιν καὶ σοφίαν νὰκηρύττουν

Ἐννοεῖ τόν Ἅγιο Ἰουστῖνον Πό-ποβιτς

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝΕΚΛΕΚΤΑ ΔΩΡΑ

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῶν ἑορτῶντοῦ Πάσχα οἱ Ἐκδόσεις τοῦlaquoὈρθοδόξου Τύπουraquo σᾶςπροσ φέρουν ὅλα τὰ βιβλίατοῦ μακαριστοῦ ΚαθηγητοῦΠανεπιστημίου καὶ μοναχοῦ πΚωννου Καβαρνοῦ ἐκ δόσεώςμας στὴν τιμὴ προσφορᾶς τῶν30euro ἀπό 5270euro πού κοστί-ζουν Τὰ βιβλία ὁμιλοῦν διὰὈρθοδοξία καὶ Ἑλλάδα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Π ΚΑΒΑΡΝΟΥΚαθηγητοῦ Πανεπιστημίου ndash Μοναχοῦ

1 Ἑλλὰς καὶ Ὀρθοδοξία2 Παράδοσις καὶ συγχρονισμός3 Φιλοσοφικὰ Μελετήματα4 Τὰ ἑλληνικὰ Γράμματα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία5 Ἡ Μέλλουσα Ζωὴ κατὰ

τὴν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν6 Ἁφιέρωμα στὸ Μοναστήρι τῆς Εὐαγγελιστρίας

Πλωμαρίου τῆς Λέσβου7 Ὁδοὶ καὶ τρόποι πρὸς τὴν Ἁγιότητα8 Ἡ περὶ Παιδείας θεωρία Βενιαμὶν Λεσβίου9 Ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ καὶ

ἡ Ἐθελοκακία τῶν Ἁνθρώπων10 Τὸ Κάπνισμα καὶ ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός11 Νηστεία καὶ Ἐπιστήμη12 Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων εἰκόνων13 Μελέτη περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ14 Τὸ Ἅγιον Ὄρος15 Ὁ Φώτης Κόντογλου περὶ Βυζαντινῆς

Ἁγιογραφίας καὶ Μουσικῆς16 Ψυχωφελεῖς διδαχαὶ τοῦ Φώτη Κόντογλου

600250250250250

250

300300300

120500400300600300

300

Ὁ Σεβ Γλυφάδαςεἰς τὴν τελετὴν τοῦ Ἁγ

Φωτὸς εἰς τὰ ἹεροσόλυμαἩ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ὥρισε

τὸν Σεβ Γλυφάδας κ Παῦλον νὰἐκπροσωπήση τὴν Ἐκκλησίαν τῆςἙλλάδος εἰς τὴν Τελετὴν τοῦ ἉγίουΦωτός κατὰ τὸ Μεγάλον Σάββα-τον εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Σελὶς 6η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

μόνων) ἢ τέλος καὶ κοινότητεςποὺ χρησιμοποιοῦν τὴ θρησκευτι-κότητα ὡς προσωπεῖο (πχ ἐκκλη-σία τῆς Σαϋεντολογίας ἐκκλησίατῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ) Ἐπί-σης ὑπὸ τὸν ὅρο laquoἐκκλησίαraquo πολ -λὲς φορὲς ἐννοεῖται ὁ κλῆρος ἢ τὸσύνολο τῶν θεσμῶν ποὺ ἀνήκουνστὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή ἢ ἀκόμακαὶ οἱ ἴδιες οἱ ἀκολουθίες

Ὅμως στὴν ἀμιγῶς θεολογικὴγλώσσα στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιο-λογία μὲ τὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquo προσ- διορίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὸἴδιο τὸ Σῶμα τοῦ ΣαρκωθέντοςΘεοῦ Λόγου ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ Ἀκριβῶς τὴν ἴδια σημασία ἔχειἡ λέξη Ἐκκλησία ὅταν συνοδεύεταιἀπὸ τὸ ἐπίθετο Τοπική γιὰ νὰ προσ-διορίσει τὴν σὲ συγκεκριμένο τόποφανέρωση τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωσηἔχουμε τὴν πλήρη καὶ οὐσιαστικὴταύτιση τῆς Τοπικῆς μὲ τὴν Καθο-λικὴ Ἐκκλησία καὶ ὅτι ἰσχύει γιὰ τὸμέρος (τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία) ἰσχύεικαὶ γιὰ τὸ καθʼ ὅλον (laquoτὴν κατὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίανraquo) καὶ τὸἀντίστροφο

Συνεπῶς ὅταν χρησιμοποιεῖται ὁὅρος laquoἘκκλησίαraquo εἶναι ἀπαραίτητονὰ διευκρινίζουμε μὲ ποιὰ ἔννοιαΣὲ μία συζήτηση ὅπου προσεγγί-ζουμε γεγονότα ἀπὸ ἱστορικῆς νο-μικῆς κοινωνιολογικῆς κοκ πλευ -ρᾶς γίνεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ ἀνάλο-γη χρήση τοῦ ὅρου laquoἐκκλησίαraquoὅποτε ἀναφερόμαστε σὲ ἁπλῆ θρη-σκευτικὴ κοινότητα ἢ θρησκευτικὴσυνάθροιση ἡ ὁποία πόρρω ἀπέχειἀπὸ τὴν αὐστηρὴ θεολογική τηςἔννοια Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχου-με ἑκατοντάδες ἐκκλησίες ποὺ κα-λύπτουν ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆςθρησκευτικῆς ἔκφρασης καὶ ὀργά-νωσης σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο Σὲαὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι προ-φανὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα κρι-τήριο γιὰ τὸ χαρακτηρισμὸ μίαςκοινότητας ὡς ʻἐκκλησίαʼ ἀλλὰπροέχει ὁ αὐτοπροσδιορισμός τηςἡ κάθε κοινότητα ἢ ὁμάδα εἶναιʻἐκκλησίαʼ ἐπειδὴ ἔτσι θέλει καὶαὐτοχαρακτηρίζεται

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ὅμως εἶναι ἐν -τελῶς διαφορετικά ὅταν ἀνα-

φερόμαστε στὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquoἀπὸ θεολογικῆς πλευρᾶς ΣτὴνὈρθόδοξη Θεολογία ὁ ὅρος laquoἘκ -κλησίαraquo εἶναι αὐστηρὰ μονοσήμαν-τος Προσδιορίζεται ndashὅπως ἀνα-φέρθηκεndash ἀποκλειστικὰ καὶ μόνοτὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο ἔχειὡς κεφαλή Του τὸν ἴδιο τὸν Χρι-στό Τίποτα λιγότερο ἀλλὰ καὶ τί-ποτα περισσότερο Κάθε τί τὸ ὁποῖ -ο ἀνήκει σὲ αὐτὸ τὸ ΘεανθρώπινοΣῶμα εἶναι Ἐκκλησία ὅτι δὲν ἀνή-κει σὲ Αὐτό δὲν εἶναι ἘκκλησίαἈπὸ αὐτὴ τὴ βασικὴ καὶ θεμελιώδηθεολογικὴ ἀρχή ὅτι ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ δηλ ὁἴδιος ὁ Χριστός προέρχονται καὶ οἱβασικὲς ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας

bull Μία διότι δὲν νοεῖται τεμαχι -σμὸς ἢ διχασμὸς στὸ ἄχραντοΣῶμα τοῦ Χριστοῦ

bull Ἁγία διότι εἶναι ἡ ΠανάμωμοςΝύμφη τοῦ Λυτρωτοῦ τὴν ὁποία ὁἴδιος ὁ Κύριος παρέστησε laquoἑαυτῷἔνδοξον hellip μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων ἀλλʼ ἵνα ᾖἁγία καὶ ἄμωμοςraquo (Ἐφεσ εacute 27)Μάλιστα ἡ κάθαρση αὐτὴ ἔγινε μὲτὸ Ἄχραντο Δεσποτικό Του Αἷμα

bull Καθολική διότι ὄντας laquoὁ Χρι -στὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺςαἰῶναςraquo εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς ἐκ -φραστὴς τῆς καθολικῆς Ἀλήθειαςκαὶ ἡ προοπτική της ἐκτείνεται σὲὁλόκληρη τὴ δημιουργία καὶ

bull Ἀποστολική διότι εἶναι ὁ ἀπο-κλειστικὸς φορέας τῆς Ἀποστο-λικῆς Διδαχῆς καὶ τῆς ἈποστολικῆςΔιαδοχῆς τὶς ὁποῖες καὶ διασώζεικαὶ μεταδίδει μέσα στοὺς αἰῶνες

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω α) Εἶναι προφανὲς ὅτι ἀπὸ θεο-

λογικῆς ἀπόψεως ἡ ὕπαρξη πολ -λῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐντελῶς ἀ -δια νόητη ἐκτὸς ἐὰν ἀναφερόμα-στε στὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες τὶςκατὰ τόπους φανερώσεις τῆς ΜίαςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ

β) Δὲν νοεῖται στὴν Ἐκκλησία τὸὁποιοδήποτε ψεγάδι ἢ λάθος Αὐτὸσημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατέχει καὶκηρύττει τὴν πληρότητα τῆς Θ Ἀπο-καλύψεως τὴν παραδεδομένη Ἀπο-στολικὴ Διδαχή δηλ τὴν ἈλήθειαΕἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο τὸ παρα-μικρὸ λάθος σὲ θέματα πίστεως Τὰμέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀσφα λῶς καὶμπορεῖ νὰ σφάλλουν Ποτὲ ὅμως ἡἘκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ διατυπώσειὡς δόγμα πίστεως ὑποχρεωτικὸ γιὰτὴ σωτηρία τὸ ὁποῖο ἀργότερα νὰhellipἀνακαλέσει ὡς ἐ σφαλμένο Ἡ ὕπαρ-ξη λανθασμένης διδασκαλίαςἐσφαλμένου δόγματος ἀκυρώνειτὶς βασικὲς ἰδιότητές Της

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἁγίαndash ὡς laquoἔχουσα σπίλον ἢ ρυτίδαraquoψευδοδιδασκαλίας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Κα-θολικὴ ndash ὡς μὴ κατέχουσα τὸ πλή-ρωμα τῆς Ἀληθείας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἀπο-στολικὴ ndash διότι πλέον δὲν κατέχεικαὶ δὲν μεταδίδει τὴν ἀνόθευτηἈποστολικὴ Διδαχή ἀλλὰ ψευδοδι-δασκαλίες

γ) Ἡ Ἀποστολικὴ Διδαχή δηλ ἡπίστη καὶ διδασκαλία τῆς Ἐκκλη-σίας δὲν ἐπιδέχεται ἐκ μέρους τῶνπιστῶν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνησηὍποιος ἀνεξάρτητα μὲ τὸ βαθμὸποὺ ἔχει συνειδητὰ καὶ συστημα-τικὰ ἀρνεῖται τὸ ὁποιοδήποτε δόγ-μα πίστεως τῆς Ἐκκλησίας δὲνμπορεῖ νὰ παραμένει μέλος Της ἩἘκκλησία ἐκφράζεται ἀλαθήτωςστὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἩΣύνοδος ποὺ θὰ χαρακτηριστεῖἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὡςlaquoΟἰκουμενικὴraquo εἶναι ταυτόχρονασὲ θέματα πίστεως ἀλάθητη Εἶναιἐντελῶς ἀδιανόητη γιὰ ἕνα πιστὸ ἡἄρνηση τῶν δογματικῶν ἀποφάσε-ων μίας Οἰκουμενικῆς ΣυνόδουἊν συμβεῖ αὐτό ὁ πιστὸς αὐτὸςδὲν μπορεῖ νὰ παραμείνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας

δ) Ἡ ἀπόλυτη ἀναίρεση τῆς Ἐκ -

κλησίας εἶναι ἡ αἵρεση δηλ ἡ συν -ειδητὴ ἄρνηση τῆς καθολικότηταςτῆς Ἀληθείας Γι αὐτὸ Ἐκ κλησία καὶαἵρεση εἶναι δύο ἔννοιες ἀπολύτωςἀσυμβίβαστες Ἡ Ἐκ κλη σία ἐκφρά-ζει τὴν καθολικότητα Ἡ αἵρεσηεἶναι ἡ ἄρνησή της Ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ φῶς Ἡ αἵρεση τὸ σκοτάδιἩ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σω τηρία Ἡαἵρεση ἡ ἀπώλεια Ἡ Ἐκ κλησία εἶναιἡ θεοσέβεια Ἡ αἵ ρεση εἶναι ἀθεΐαἩ Ἐκκλησία εἶ ναι ἡ εὐθεῖα ὁδός Ἡαἵρεση ἡ laquoστρεβλότηςraquo Ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός Ἡ αἵρεσηὁ ἀντίχριστος Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡἈλήθεια τοῦ Χριστοῦ Ἡ αἵρεση ἡδαιμονικὴ πλάνη

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ τῶν Οἰκουμενι -κῶν Συνόδων χρησιμοποιοῦν

γιὰ τὴν αἵρεση πολὺ σκληρὲςἐκφράσεις γιὰ νὰ καταδειχθεῖ τὸπόσο φρικτὴ καὶ ἀπαίσια κατάστα-ση εἶναι Μεταξὺ ἄλλων χαρακτη-ρίζεται ὡς laquoφαυλότης φέρουσατὸν ὄλεθρονraquo laquoἐλεεινὴ πλάνηraquoστὴν ὁποία laquoκατεδέθησανraquo οἱ αἱρε-τικοί laquoμεμιασμένη κοινωνίαraquo laquoρί-

ζα πικρίαςraquo laquoμίασμα γέγονε τῇ κα-θολικῇ Ἐκκλησίᾳ ἡ τῶν χριστιανο-κατηγόρων αἵρεσιςraquo Ἐπίσης ἡαἵρεση laquoἐγκαταλείπουσαraquo ἀμέσωςἢ ἐμμέσως laquoτὸν Κύριον ἡμῶν Ἰη -σοῦν Χριστὸν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦraquoκαταντᾶ laquoκεκρυμμένη εἰδωλολα-τρίαraquo καὶ ἀθεΐα καὶ γιʼ αὐτὸ ὁ ἀκο-λουθῶν αὐτὴ laquoτοῦ χριστιανικοῦκαταλόγου ὡς ἀλλότριος ἐξωθεί-σθω καὶ ἐκπιπτέτωraquo

Μετὰ τὶς πιὸ πάνω ἁπλὲς καὶ ἀπὸὅλους ἀποδεκτὲς γενικὲς ἐκκλη-σιολογικὲς ἀρχές ἂς προσπαθή-σουμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ κεν-τρικὸ ἐρώτημα laquoΜποροῦμε ὡςὈρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ χαρακτη -ρίζουμε τὴν σημερινὴ ὑπὸ τὸν Πά-πα Ρώμης χριστιανικὴ κοινότηταὡς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (Ὁ ὅροςἘκκλησία δὲν χρησιμοποιεῖταισυμ βατικά ἀλλὰ μὲ τὴν ἀμιγῶς θε-ολογική του ἔννοια) Ἂν ἡ ἀπάντη-ση εἶναι θετική ὅτι πράγματι ἀνή-κει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦμαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαὅπως τὴν πρώτη χιλιετία πρὸ τοῦΣχίσματος ποιές οἱ ἀναπόφευκτεςἐκκλησιολογικὲς συνέπειες αὐτῆςτῆς παραδοχῆς

Νομίζω ὅτι ἂν ἀποδεχθοῦμετοὺς Λατίνους ὡς Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ τότε γιὰ νὰ ἔχουμε στοι-χειώδη ἐκκλησιολογικὴ συνέπειαεἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δε-χθοῦμε ὅτι

1)Τὸ σύνολο τῶν δογμάτων ποὺπρεσβεύουν εἶναι ἀληθές Κατὰσυνέπεια δὲν νοεῖται ἡ παραμικρὴἀμφισβήτηση τῆς παπικῆς διδα-σκαλίας καὶ πίστης οὔτε καὶ τῶνπαπικῶν δογμάτων περὶ πρωτείουκαὶ ἀλαθήτου Ὅποιος ἐμμένειστὴν ἄρνηση ἔστω καὶ ἑνὸς δόγμα-τος πίστεως ἀντιστρατεύεται τὴνἀποστολικὴ διδαχὴ καὶ καθίσταταιπαραχρῆμα αἱρετικὸς καὶ ἄξιοςἀναθέματος

2) Οἱ ὑπὸ τοῦ Παπισμοῦ καθορι-σθεῖσες μετὰ τὴν Ζ΄ ΟἰκουμενικὴΣύνοδο 14 laquoΟἰκουμενικὲςraquo Σύνο-δοι ἔχουν ἑρμηνεύσει ἀλαθήτωςτὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια ἀλαθήτωςἔχουν ἐκφράσει τὴν ἀποστολικὴ δι-δαχὴ καὶ οἱ δογματικοί τους ὅροισυνιστοῦν ὑποχρεωτικὰ γιὰ ὅλουςτοὺς Χριστιανοὺς δόγματα πίστε-ως ἄκρως ἀπαραίτητα γιὰ τὴ σωτη-ρία Συνεπῶς οἱ ἀποφάσεις τῶνlaquoΟἰκουμενικῶνraquo αὐτῶν Συνόδωνπρέπει νὰ γίνουν καὶ ἀπὸ μᾶς τοὺςὈρθοδόξους πλήρως ἀποδεκτέςΝὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι στὶς 14 πα-πικὲς laquoΟἰκουμενικὲςraquo Συνόδουςμεταξὺ ἄλλων ἐντάσσονται

α) Οἱ ἑνωτικὲς σύνοδοι τῆς Λυὼν(1274) καὶ τῆς Φερράρας-Φλωρεν-τίας (143839) Πρακτικὰ γιὰ μᾶςτοὺς Ὀρθοδόξους σημαίνει ὅτιὀφείλουμε νὰ τιμοῦμε ὡς Ἅγιο τὸνΠατριάρχη ΚωνσταντινουπόλεωςἸωάννη Βέκκο ποὺ συμμορφώθη-κε καὶ ἀγωνίστηκε νὰ ἐπιβάλλει τὴδογματικὴ ἀπόφαση τῆς Συνόδουτῆς Λυῶνος καὶ ὄχι τοὺς Ἁγιο-ρεῖτες Ὁσιομάρτυρες ποὺ ἀντι-στάθηκαν μέχρις αἵματος καὶ τὴνπολέμησαν Ὀφείλουμε νὰ τιμοῦμεὡς Ἁγίους τοὺς Ἰσίδωρο Κιέβουκαὶ Βησσαρίωνα Νικαίας ποὺ ἀπο-σκίρτησαν στὸν παπισμὸ γενόμενοιΚαρδινάλιοι ἀποδέχθηκαν καὶ συμ-μορφώθηκαν μὲ τὴ δογματικὴ ἀπό-φαση τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo Συνό-δου τῆς Φλωρεντίας καὶ ὄχι τὸνΜάρκο τὸν Εὐγενικὸ ποὺ ἀντιστά-θηκε καὶ τὴν πολέμησε μέχρι τέ-λους Εἶναι ἀπόδειξη τουλάχιστονἐκκλησιολογικῆς σχιζοφρένειας νὰθεωροῦμε τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλη-σία καὶ ταυτόχρονα νὰ τιμοῦμε ὡςἍγιο τὸν Μάρκο τὸν Εὐγενικό

β) Ἡ Αacute Βατικανὴ Σύνοδος(186970) ἡ ὁποία καθόρισε ὡςδόγματα πίστεως ὑποχρεωτικὰ γιὰτὴ σωτηρία i) τὸ πρωτεῖο τοῦ ἈπΠέτρου ἐπὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλωνii) τὸ πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ ΠάπαΡώμης ἐφʼ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας

καὶ iii) τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα ὅταναὐτὸς ἀποφαίνεται ex cathedraΤυχὸν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνηση τῶνδογμάτων αὐτῶν ἐπισύρει τὰ τέσ-σερα ldquoanathema sintrdquo (= ἀνάθεμαἔστω) τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo αὐτῆςΣυνόδου Χρήση τῶν ἀποφάσεωναὐτῶν ἔγινε μὲ τὴν καταδίκη τοῦσυγχρόνου μεγάλου ΡΚαθολικοῦΘεολόγου Hans Kung o ὁποῖοςἀρνήθηκε τὸ παπικὸ ἀλάθητο

3) Ἂν ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησίατοῦ Χριστοῦ τότε ndash ὢ τότεhellip ndashὅλοι οἱ μετὰ τὸ σχίσμα Ὀρθόδοξοιἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς οἱ Ἅγι-οι οἱ Πατέρες τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας εἶναιhellip βλάσφημοι Διό-τι εἶναι φρικτή φοβερὰ φρικτὴ βλα-σφημία νὰ χαρακτηρίζεται ἡ Ἐκκλη-σία δηλ ἡ ἄσπιλος Νύμφη τοῦ Χρι-στοῦ μας ὡς αἵρεση ὡς δαιμονικὴἐπινόηση Νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι σὲαὐτὴ τὴ φρικτὴ βλασφημία ἔχουνπεριπέσει ὅλοι ndashἀνεξαιρέτως ὅλοιndashοἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-σίας ποὺ ἔχουν ἀ σχο ληθεῖ μὲ τὶςπαπικὲς διδασκαλίες καὶ ὅλοι ὁμο-

φώνως ἔχουν ἀ ποφανθεῖ ὅτι ὁ Πα-πισμὸς εἶναι αἵ ρεση Μεταξὺ ἄλλωνΜ Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντι-νουπόλεως Ἅγ Γρηγόριος Πα-λαμᾶς Ἅγ Συμεὼν ἈρχιεπίσκοποςΘεσσαλονίκης Ἅγ Μάρκος Εὐγενι-κός Ἅγ Νικόδημος Ἁγιορείτης ἍγΚο σμᾶς ὁ Αἰτωλός Ἅγ Νεκτάριοςκἄ Μάλιστα ὁ Ἅγ Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς λέει τὰ ἑξῆς φοβερά laquoΕἰς τὴνἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένουςὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσειςτοῦ Ἀδάμ τοῦ Ἰούδα τοῦ Πάπαhellip τὸδόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πάπαεἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναί-ρεσιςhellip εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεωνμία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσίακατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦraquo

Εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νὰ ἀ -ποδέχομαι τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκ κλη-σία τοῦ Χριστοῦ καὶ ταυτόχρονα νὰτιμῶ τοὺς ἀνωτέρω ὡς Ἁγίους ποὺτὸν χαρακτήρισαν ὡς αἵ ρεση

4) Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὶς μετὰ τὸσχίσμα Τοπικὲς Συνόδους τῆς Ἀνα-τολῆς ποὺ καταδικάζουν τὶς αἱρε-τικὲς διδασκαλίες τοῦ ΠαπισμοῦΚαὶ αὐτὲς πρέπει νὰ καταδικαστοῦνὡςhellip βλάσφημες Μετα ξὺ ἄλλων

α) Σύνοδος 879 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (Ηacute Οἰκ Σύνοδος) αἱρε-τικὴ πλάνη ἡ προσθήκη τοῦ filioqueστὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

β) Σύνοδος 1170 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoβουλὴν κατεβάλοντοἵνα τελείως ἀποκόψωσι τελείῳ χω-ρισμῷ τὸν Πάπα καὶ πάντας τοὺςσὺν αὐτῷhellip οὔτε αὐτοὺς τελείῳἀναθεματισμῷ παρέδωσαν καθὼςκαὶ τὰς λοιπὰς αἱρέσειςhellip φήσαν-τες τὸ Ἀποστολικὸν ldquoαἱρετικὸνἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέ-ραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτιἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρ-τάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςrdquoraquo

γ) Σύνοδος 1450 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (τελευταία Σύνοδος στὸνἹ Ν Ἁγ Σοφίας) καταδίκη τῆςἑνωτικῆς Συνόδου Φερράρας-Φλω-ρεντίας καὶ τῶν αἱρετικῶν διδα-σκαλιῶν τῶν Λατίνων

δ) Σύνοδος 1722 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ ἀποδιώχνετε τὸ ψεῦ -δοςhellip νὰ ἀπέχετε μακριὰ ἀπὸ τὶςκαινοτομίες καὶ τοὺς νεωτερισμοὺςτῶν Λατίνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἄφησανκανένα δόγμα καὶ μυστήριο καὶ πα-ράδοση τῆς Ἐκκλησίας ποὺ νὰ μὴτὸ φθείρουν καὶ τὸ νοθεύσουνraquo

ε) Σύνοδος 1838 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ προφυλάξωμεν τὰγνή σια τέκνα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκ -κλησίας ἀπὸ τὰς βλασφημίας τοῦΠαπισμοῦhellip τὰ βάραθρα τῶν αἱρέ-σεων καὶ τοὺς ψυχοφθόρους κρη-μνοὺς τῆς παπικῆς πλάνης τωνhellipἵνα γνωρίσητε ὅσον τὸ διάφορονἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τῶν Κα-τόλικων ἵνα μὴ ἀπατᾶσθε ἀπὸ τοῦλοιποῦ ἀπὸ τὰ σοφίσματα καὶ καινο-φωνίας τῶν ψυχοφθόρων τούτωναἱρετικῶνhellip τῆς ματαιόφρονος καὶσατανικῆς τούτων αἱρέσεωςraquo

στ) Πατριάρχες Κωνσταντινου-πόλεως Ἀλεξανδρείας Ἀντιοχεί-ας Ἱεροσολύμων 1848 laquoἀπὸ αὐ -τὲς τὶς αἱρέσεις ποὺ διαδόθηκανσὲ μεγάλο μέρος τῆς οἰκουμένηςγιὰ τοὺς λόγους ποὺ γνωρίζει ὁΚύριος ἦταν κάποτε ὁ Ἀρειανι-σμός Σήμερα εἶναι καὶ ὁ Παπι-σμόςhellip (τὸ filioque) εἶναι αἵρεση καὶαὐτὴ ποὺ τὴν πιστεύουν αἱρετι-κοὶhellip γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ μία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἀκο-λουθώντας τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πα-τέρων ἀνατολικῶν καὶ δυτικῶνκήρυξε καὶ παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πατέ-ρων μας καὶ ἀποφαίνεται πάλι σή-μερα συνοδικῶςhellip ὅτι εἶναι αἵρεσηκαὶ οἱ ὀπαδοὶ του αἱρετικοὶ hellip Ἐπί-σης οἱ συνάξεις ποὺ συγκροτοῦν -ται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι αἱρετικὲς καὶκάθε κοινωνία πνευματικὴ τῶν Ὀρ -θοδόξων τέκνωνhellip μὲ αὐτοὺς εἶναιἀντικανονική ὅπως ὁρίζει ὁ ζacute κα-νόνας τῆς Γacute Οἰκ Συνόδουraquo

ζ) Σύνοδος 1895 ἐν Κωνσταντι-

νουπόλει laquoὑπάρχουν οὐσιώδειςδια φορὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ θεο-παράδοτα δόγματα τῆς πίστεώςμας καὶ στὸ θεοσύστατο κανονικὸπολίτευμα τῆς διοικήσεως τῶν Ἐκ -κλησιῶνhellip Ἡ Παπικὴ Ἐκκλησί αhellipὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ ἐπανέλθειστοὺς Κανόνες καὶ τοὺς ὅρους τῶνΟἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλὰ στὸτέλος τοῦ 19ου αἰ εὐρύνοντας τὸὑφιστάμενο χάσμα ἐπισήμως ἀνα-κήρυξε καὶ ἀλάθητοhellip Ἡ σημερινὴΡωμαϊκὴ εἶναι Ἐκκλησία τῶν και-νοτομιῶν τῆς νοθεύσεως τῶν συγ-γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς πα-ρερμηνείας τῆς Γραφῆς καὶ τῶνὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν ΣυνόδωνΓιʼ αὐτὸ εὐλόγως καὶ δικαίως ἀπο-κηρύχθηκε καὶ ἀποκηρύσσεται ἐφʼὅσον μένει στὴν πλάνη τηςraquo

Ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω ἁπλὲς σκέψειςεἶναι προφανὲς ὅτι ἂν ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀποδεχόμαστε τὴΡΚαθολικὴ Κοινότητα ὡς Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ (ἐν τῇ θεολογικῇἐννοίᾳ) ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε συ-νεπεῖς μὲ αὐτὴ τὴν ἐκκλησιολογίακαὶ νὰ τροποποιήσουμε ἀναλόγωςτὶς πεποιθήσεις καὶ τὶς ἐνέργειέςμας Εἰδάλλως παίζουμε ἐν οὐ παι-κτοῖς ἢ στὴν καλύτερη περίπτωσηκοροϊδεύουμε ἑαυτοὺς καὶ ἀλλή-λους ἐντός ἐκτὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ

Ἐνστάσειςα) Θὰ μποροῦσε ὅμως κάποιος

νὰ ἀντιλέξει ὁ παπισμὸς ἔχει πολλὰστοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητας (τὸμεγαλύτερο μέρος τῆς δογματικῆςκαὶ ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς ἱεραρ-χίας τῆς λατρείας κοκ) δὲν ἐπαρ-κοῦν αὐτὰ γιὰ νὰ τὸν θεωρήσουμεἘκκλησία μήπως θὰ μπορούσαμενὰ τὸν χαρακτηρίσουμε ὡς σχε-τικῶς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Ἀ -σφαλῶς ὄχι διότι δὲν ἀρκοῦν λίγαἢ πολλὰ ἢ τὰ περισσότερα στοιχεῖαἐκκλησιαστικότητας γιατί ἡ Ἐκ -κλησία ταυτίζεται μὲ τὴν πληρότη-τα καὶ καθολικότητα Ἡ παραμικρὴἔλλειψη ἀλήθειας τὴν ἀκυρώνει Ἡἐλαχίστη ὕπαρξη πλάνης τὴ νο-θεύει Ἄλλωστε ὁ θεόπνευστοςἀποστολικὸς λόγος εἶναι κατηγο-ρηματικός laquoὅστις ὅλον τὸν νόμοντηρήσῃ πταίσῃ δὲ ἐν ἑνὶ γέγονεπάντων ἔνοχοςraquo (Ἰακ βacute10)

β) Τί θὰ γίνουν τὰ ἑκατομμύριατῶν Καθολικῶν Θὰ καταδικα-σθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν κόλασηκαὶ θὰ σωθοῦν μόνο οἱ ὈρθόδοξοιΤὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δὲν φτάνειστοὺς ἀνθρώπους αὐτούς Στὸἐρώτημα αὐτὸ ὀφείλεται ἀναλυτι-κότερη ἀπάντηση

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία δὲν εἶναιἕνα ἰδεολογικὸ σύστημα ποὺ ἔχειἀπαντήσεις γιὰ ὁποιαδήποτε θεολο-γικὸ-φιλοσοφικὸ-ὑπαρξιακὸ ἐρώτη-μα Μπορεῖ νὰ ἀποφαίνεται μόνο γιὰτὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἔχει φανερώσειἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καὶ σὲὅποιο βαθμὸ Αὐτὴ τὰ ἔχει ἀποκαλύ-ψει Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα ὀφείλουμε νὰσιωποῦμε τιμώντας τὰ μυστήριαποὺ ὁ Θεὸς θέλησε νὰ κρατήσει γιὰτὸν Ἑαυτό Του Σὲ ἀντίθετη περί-πτωση ὁδηγούμαστε σὲ σχολαστι-κισμὸ ἢ καὶ σὲ βλασφημία θεωρών-τας τὸ ὅποιο ἰδεολόγημά μας διδα-σκαλία καὶ λόγο Θεοῦ Αὐτὸ βέβαιαδὲν ἀπαγορεύει τὴ δική μας συμ-βολὴ στὴν ἐμβάθυνση στὴν laquoἅπαξπαραδοθεῖσα πίστιν τοῖς ἁγίοιςraquo(Ἰουδ 4) ἢ τὴ δική μας ἀναζήτησηἀπαντήσεως στὶς προκλήσεις τοῦσύγχρονου κόσμου Ἀντιθέτως μά-λιστα αὐτὸ συνιστᾶ ἱερὴ διακονίαστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ μία προ-ϋπόθεση ἡ διακονία αὐτὴ νὰ ἑδρά-ζεται στὴν μέχρι τώρα ἐκκλησια-στικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση καὶ νὰγίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴ σημερινὴἐκκλησιαστικὴ συνείδηση Ἀπὸ τὸνκίνδυνο τῆς παρεκκλίσεως ἀπὸ τὴνlaquoἅπαξ παραδοθεῖσα πίστινraquo μᾶςπροφυλάσσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦὅταν ἐμεῖς ταπεινὰ τὴν ἐπιζητοῦμεκαὶ δεχόμαστε νὰ διατυπώσουμεὄχι τὶς δικές μας laquoἐξυπνάδεςraquo ἀλλὰὅτι ὁ Θεὸς διὰ τῶν Ἁγίων Του θέ-λησε νὰ μᾶς ἀποκαλύψειhellip Ἔτσιστὸ ἀνωτέρω ἐρώτημα νομίζω ὅτι ἡἀπάντηση εἶναι μία τὸ πῶς θὰ κρί-νει ὁ Θεὸς τοὺς Ὀρθοδόξους ἢτοὺς ἑτεροδόξους καὶ τοὺς ἀλλο-θρήσκους εἶναι δική Του εὐθύνη καὶδική Τουhellip μέριμνα Δὲν μᾶς ἔχειἀποκαλύψει τίποτα καὶ ὡς ἐκ τού-του δὲν δικαιούμαστε ὄχι μόνο νὰμιλᾶμε ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ σκεφτό-μαστε γιὰ λογαριασμό Του ἂν δὲνθέλουμε νὰ καταντήσουμε βλάσ -φημοι Εὔστοχα ἔχει ἐπισημανθεῖὅτι δὲν γνωρίζουμε ποιὸς ἄνθρω-πος σώζεται ἀλλὰ τὸ πῶς ὁ ἄνθρω-πος σώζεται (π Γ Μεταλληνός)Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἐγκαταλείψου-με ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ndashὅλουςτούς ἀνθρώπους ὁλόκληρο τὸν κό-σμο ndash στὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἄπειροἔλεός Του Εἶναι τυχαῖο ἆραγε ἕναἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θεολογικὰπνεύματα ὁ μεγάλος Ὠριγένηςἀναζητώντας καὶ ἀσχολούμενος μὲπαρόμοια θέματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ΘἈποκάλυψη σιωπᾶ ἔπεσε σὲ πλάνη

Ἂς προσέξουμε ὅμως κάτι ἀκό-μα Προτύπωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ ἦταν ὁ ἀρχαῖος Ἰσραήλποὺ ἦταν laquoὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦraquo Αὐτὸδὲ σήμαινε ὅμως ὅτι ἡ ἀγάπη τὸἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦπεριοριζόταν μόνο σὲ αὐτὸν καὶ ὄχιστὰ ἄλλα ἔθνη Τὸ προφητικὸ κή-ρυγμα εἶναι σαφέστατο μὲ χαρα-κτηριστικὴ περίπτωση τὴ σωτηρίατῆς Νινευή Τὸ ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦΘεοῦ σκέπασε τὴ Νινευῆ δὲ σημαί-νει ὅτι καὶ οἱ Νινευίτες ἐντάχθηκανστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὸν ἸσραήλΠαρόμοιο περιστατικὸ ἔχουμε καὶστὶς Πράξεις (κεφ 10) μὲ τὸν ἀλλο-εθνῆ Κορνήλιο στὸν ὁποῖο ἡ Θ Χά-ρις πλούσια χορηγήθηκε Αὐτὸὅμως δὲν ἀρκοῦσε Δὲν τὸν κατέ-στησε καὶ αὐτομάτως μέλος τῆςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τοῦ ΝέουἸσραήλ ἀλλὰ τὸν προετοίμασε γιὰνὰ βαπτισθεῖ καὶ ἔτσι νὰ γίνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας Συνεπῶς ἡ Χάριςτοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Ἀγάπη Του καὶ τὸἜλεός Του δὲν περιορίζονται ἀλ -λὰ ἐκτείνονται σὲ ὁλόκληρη τὴ δη-μιουργία ἡ ὁποία προσκαλεῖται νὰγίνει Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπο-δεχόμενη τὴν πληρότητα τῆς ἀπο-καλυφθείσης Ἀληθείας τὸν μονα-δικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ

ματώνεται στὴν Ἐκκλησία Ἔτσιστὴν Ἐκκλησία ἰσχύει πάντοτε ταυ-τότητα (ὁμοιομορφία) στὴν Πίστηκαὶ τὴ βαπτισματικὴ ἔνταξη σ᾽αὐτήν ldquoεἷς Κύριος μία πίστις ἓνβάπτισμαrdquo3

Τὸ ἐκκλησιολογικὸ αὐτὸ δόγματῆς Ἐκκλησίας σταθερῶς καὶ δια-χρονικῶς διακηρυσσόμενο πλήτ-τεται στὴ θεωρία καὶ τὴν πράξηἀπὸ τὴν παρέκκλιση καὶ καινοτομίατοῦ Οἰ κουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος στὸβαθμό ποὺ προωθεῖται συνειδη -τῶς καὶ ἐπιμόνως ἀποτελεῖ ἐκκλη-σιολογικὴ καὶ σωτηριολογικὴ αἵρε-ση

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ διδα-σκαλία καὶ δραστηριότητα γιὰ τὴνmdashκακῷ τῷ τρόπῳndash συγκολλητικὴκαὶ πλασματικὴ ἐξωτερικὴ ἕνωσητῶν Ὀρθοδόξων καὶ λοιπῶν ldquoχρι-στιανῶνrdquo ρωμαιοκαθολικῶν (πα-πικῶν) προτεσταντῶν καὶ μονοφυ-σιτῶνndashμονοθελητῶνmiddot ἀναπτύχθηκεστὸ πλαίσιο τῆς ldquoοἰκουμενικῆς κι-νήσεωςrdquo καί σὲ μεγάλο μέρος τουπερὶ τὸ ldquoΠαγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶνrdquo (ΠΣΕ) καὶ διασπᾶ τὴνἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν μέσων τοῦ20οῦ αἰῶνος ἑνιαία τῆς Ὀρθοδο-ξίας ἐκκλησιολογία τὴν περὶἘκκλησίας διδασκαλία

Βασικὲς ὀρθόδοξεςἐκκλησιολογικὲς ἀρχές Συνοψίζοντας βασικὲς παραμέ-

τρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς τῆςὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας κατα-θέτουμε τρεῖς βασικὲς ἀρχές της(α) τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρ -θοδόξου Ἐκκλησίας στὴ σωτηρίατοῦ ἀνθρώπου (β) τὴν τελειότητα(ldquoκαθολικότηταrdquo) τῆς δογματικῆςΠίστεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑνότη-τά της ἱστορικῶς καὶ γεωγραφικῶςκαὶ (γ) τὴν καθολικῶς ἀποδεκτὴ πε-ποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ συν -ειδητὴ εἰσαγωγὴ καὶ τῆς παρα-μικρῆς ldquoἑτεροδοξίαςrdquo (δο γματικῆςδιαφοροποιήσεως) ἀποτελεῖ αἵρε-ση ποὺ ἀποκλείει τὴ δυνατότητατῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας

Α Τὸ ἀξίωμα τῆς ἀρχαίας Ἐκ -κλησίας ldquoextra Ecclesiam nulla salusrdquo(ldquoἐκτὸς Ἐκκλησίας οὐδεμία σωτη-ρίαrdquo) ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺςἉγίους Κυπριανὸ Καρχηδόνος Βα-σίλειο τὸν Μέγα Φιρμιλιανὸ Και-σαρείας Κύριλλο Ἀλεξανδρείαςκἄ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδουςκαὶ ὅλη τὴ διαχρονικὴ συνείδησητῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ὅτι μόνοντὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ δόγματα τῆςΜιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀπο-στολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμποροῦν νὰ ὁδηγήσουν τὸν ἄν -θρωπο στὴν ἕνωση μὲ τὸν Χριστὸκαὶ τὴ σωτηρία Ἡ Ἐκκλησία μαςχαρακτηρίζεται ἀπὸ ἐσωτερικὴἑνότητα Πίστεως Λατρείας καὶ δι-οικήσεως καὶ τὴν ldquoἀποστολικὴ δια-δοχήrdquo δηλαδὴ τὴν ἱστορικὴ προ-έλευση ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησίατῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἑνότηταΠίστεως μὲ ἐκείνην Τὰ σχίσματα(οἱ λόγῳ διοικητικῶν διενέξεωνἀποχωρήσεις ἀπὸ τὴν Ἑκκλησία)καὶ οἱ αἱρέσεις ἀποκόπτουν ἀπὸτὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ σωτηρία

Β Ἡ ἑνότητα Πίστεως τῆςἘκκλησίας σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλη-σία ὡς Σῶμα Χριστοῦ μολονότιἐπιτρέπει ἐν μέρει στὶς τοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες τελετουρ-γική ἐθιμική γλωσσική μουσικὴκαὶ ἄλλη ποικιλομορφία ὅμως δὲνἐπιτρέπει καὶ τὴν ldquoδιαφορετικότη-ταrdquo τῶν δογμάτων τῆς Πίστεωςδιότι καθὼς ldquoὁ Χριστὸς οὐ μεμέρι-σταιrdquo4 ἔτσι καὶ στὴν Ἐκκλησία εἶναιldquoτοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἡκαρδία καὶ ἡ ψυχὴ μίαrdquo5

Γ Ἡ ἑτεροδοξίαndashαἵρεση ὡςεἰσαγωγὴ νεωτερισμῶν στὴ δο-γματικὴ πίστη ὁδηγεῖ στὴν ἀπώ-λεια διότι καταστρέφει τὴ θερα-πευτικὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύσημέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (θεολογίακαὶ ἄσκηση) καὶ διότι ὁ Θεὸς δὲνἐπευλογεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἑνώνε-ται μὲ αὐτό Κατὰ τὴ χαρακτηρι-στικὴ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννουτοῦ Δαμασκηνοῦ ldquoὅποιος δὲν πι-στεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοσητῆς Καθολικῆς (δηλ τῆς Ὀρθοδό-ξου) Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστοςrdquo6καθὼς δὲ διαπιστώνει ἡ Β´ Οἰκου-μενικὴ Σύνοδος στὸν ζ΄ ἱερὸ Κανό-να της μόνον ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπι-στρέφουν ἀπὸ τὴν αἵρεση ldquoπροστί-θενται στὴ μερίδα τῶν σῳζομέ-νωνrdquo Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παρά-δοση κανεὶς ἑτερόδοξος (ρωμαι-οκαθολικός προτεστάντης μονο-θελήτης κλπ) δὲν εἶναι οὔτε δύ-ναται νὰ ὀνομάζεται κυριολε-κτικῶς ldquoχριστιανόςrdquo οὔτε ἡ αἱρε-τικὴ κοινότητα ldquoἐκκλησίαrdquoἩ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸνόθευση τῆς ὀρθόδοξης

ἐκκλησιολογίας Ὁ Οἰκουμενισμός ἐκκινώντας

ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεωςτῶν ldquoχριστιανῶνrdquo σὲ πρακτικὰ θέ-ματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ἐξε-λίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆςσυγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲτὶς λοιπὲς ldquoὁμολογίεςrdquo χωρὶς τὴνἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνηςἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆςτῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ἀλλὰμέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημα-σίας (ldquoμινιμαλισμοῦrdquo) τῆς ἀποσιω-πήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ

δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμε-νες πλευρές Ἐκκινώντας στὶςἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ὅταν γιὰ πρώ-τη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι )ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδο-ξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα ldquoἘκκλη-σίεςrdquo (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920)ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦΟἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φο-βερῶν πτώσεων ὁδήγησε στα-διακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶνὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολό-γων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲτοὺς παπικούς (ldquoἄρση τῶν ἀναθε-μάτωνrdquo) τὸ 1965 (β) μερικὴ ἀπο-δοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βα-πτίσματος εὐχαριστίας καὶ ἱερω-σύνης (ldquoΚείμενον ΒΕΜrdquo Λίμα τοῦΠεροῦ 1982 (γ) διαπίστωση δῆθενχριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺςμονοφυσίτεςndashμονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση Chambeacutesy 1990) ndash ἡὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆςσυμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολο-γίας 15 αἰώνων Οἰκουμ Συν όδωνκαὶ πλήθους Ἁγίων Πατέρων (ε)διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχιαἵρεση ἀλλὰ ldquoἀδελφὴ Ἐκ κλησίαrdquoμὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Ba-lamand 1993) κἄ Χειρότερο ὅλωνεἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμε-νο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συν ελεύσεωςτοῦ ΠΣΕ στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε(Βραζιλία 2006)middot ἐκεῖ ἡ πλειονότηςτῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπωνἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολο-γοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεωςἐκεῖνες τῆς ldquoΜιᾶςrdquo (δηλ σὲ ἑνότη-τα πίστεως) καὶ τῆς ldquoΚαθολικῆςrdquoἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανέναμέλος τοῦ ΠΣΕ δὲν ἀποτελεῖ καθ᾽ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία (sect6)καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικι-λίας δογμάτων ἐν τὸς τῆς Ἐκκλη-σίας (sect5) Αὐτὸ εἶναι ποὺ λίγοἀργότερα οἱ οἰκουμενιστὲς ὀνόμα-σαν ldquoἑνότητα μέσα στὴ (δογμα-τικὴ) διαφορετικότηταrdquo ldquounity in di-versityrdquo ἕνα σύνθημα παρμένο ἀπὸτὰ βουδιστικὰ κινήματα τῆς NewAge δηλαδὴ μιὰ ldquoπεριεκτικότηταrdquo(ldquocomprehensivenessrdquo) ἀντίθετη μὲτὴν ἁγιοπατερικὴ ldquoἀποκλειστικότη-ταrdquo (ldquoexclusivenessrdquo)

Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κι-νήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰ -κουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δε-σμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτερο-δόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσιδια ψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡσυμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖστὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίαςmiddotἀν τιθέτως δέ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀπο-δοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων ἀπο-προσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοιὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ Οἰ -κουμενισμὸς προσέλαβε καὶ ldquoδια-θρησκειακὸrdquo χαρακτῆρα τονίζον-τας τὴν δῆθεν κοινὴ πίστη ὅ λωντῶν μονοθεϊστικῶν (καὶ λοι πῶν)θρησκειῶν στὸν ἴδιο Θεό κατὰ κα-τάφωρη ἀθέτηση τοῦ Εὐ αγγελίου(ldquoπᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲτὸν Πατέρα ἔχειrdquo7)

Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λει-τουργικές ἀκαδημαϊκὲςndashθεολο-γικὲς ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲςἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους κυ-ρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλατὰ ἐπίπεδα μὲ τοὺς μεικτοὺς γά-μους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένοσχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκου-μενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴνὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖαπροσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλεςθρησκεῖες ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲτὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθό-δοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα(ἀφοῦ δῆθεν ldquoὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ Θεὸ πιστεύουμεrdquo)

Δὲν ἀρνεῖται ὁ Οἰκουμενισμὸς ὅτιἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἀναλ-λοίωτη ἢ ἡ πιὸ παραδοσιακή ἡ πιόσυνεπής ἡ πιὸ λειτουργικῶς ὄμορ-φη καὶ κατανυκτική κοκ Μέμφεταιὅμως τὴν αὐτοσυνειδησία της ὅτιεἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας

Ὁ οἰκουμενιστικὸς σχετικισμόςτὸ ἀπόσταγμα τῶν οἰκουμενιστι -κῶν διδασκαλιῶν εἰσάγεται καὶἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμὲ ὅτι μπορεῖ αὐτὸ νὰ σημαίνει γιὰμιὰ ldquoὀρθόδοξηrdquo ζωή στὴν ὁποία ὁκαθεὶς θὰ δύναται κατὰ βούλησηνὰ εἰσάγει ἑτερόδοξα καὶ νὰ ἀφαι-ρεῖ ὀρθόδοξα στοιχεῖα γι᾽ αὐτὸ καὶἐπικρίθηκε αὐστηρῶς ἀπ᾽ ὅλουςτοὺς συγχρόνους Ἁγίους Γέρον-τες Ὅπως προειδοποίησε ὁ μακα-ριστὸς π Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπου-λος ἡ μεγάλη ἀντιndashαιρετικὴ ἰδιο-φυΐα τῆς ἐποχῆς μας πρόθεση τῆςΝέας Ἐποχῆς ldquoδὲν εἶναι νὰ ἀδει-άσουν οἱ ἐκκλησίες ἀλλά νὰ γεμί-σουν μὲ ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἔχουνἀλλοιωμένο φρόνημαrdquo

Στὸ σύνθημα τῆς Νέας Ἐποχῆςκαὶ Τάξεως Πραγμάτων ldquoἕνας Θε-ός πολλὲς θρησκεῖεςrdquo ὁ Οἰκουμε-νισμός καταφάσκει μὲ ἀνυπακοὴπρὸς τὴν Καινὴ Διαθήκη ldquoναίmiddot ἕναςΧριστός πολλὲς πίστεις πολλὰ βα-πτίσματαrdquo Ὑποσημειώσεις

1 Πρὸς Ἑβραίους 13 8 2 ΠρβλΠρὸς Ἐφεσίους 2 1516 3 Πρὸς Ἐφε-σίους 4 5 4 Πρβλ Α´ Πρὸς Κορινθί-ους 1 13 5 Πράξεις 4 32 6 ἉγίουἸωάννου Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσιςἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως 410 (83) PG 94 1128A 7 Α´ Ἰωάννου 223raquo

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥhellip ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣhellipΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

μικῶν δικαιωμάτων ἐνῶ ἡ συγγνώ-μη κινδυνεύει νά θεωρηθεῖ ἀδυνα-μία Ἡ λήθη τοῦ μίσους ἐννοεῖταισάν προδοσία καί ἡ ἀγάπη καί τά φι-λάνθρωπα αἰσθήματα ἀποτελοῦνχαρακτηριστικό μόνο τῶν ἁπλοϊ -κῶν ἀνθρώπων

Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά μοιά -ζουν σάν ἕνα βαρύ ἀσήκωτο λιθάριπού μᾶς κρατάει στό μνῆμα μας σάννεκρούς χωρίς νά μποροῦμε ν ἀνα-πνέουμε ἐλεύθερα χωρίς νά χαιρό-μαστε τή ζωή χωρίς νά ἐπικοινω-νοῦμε μέ τόν ἀδελφό μας χωρίς νάεἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας

Ὅμως ἀδελφοί μου καί παιδιάμου laquoμή φοβεῖσθεraquo Ὁ Κύριός μαςἔδιωξε τόν ἐχθρό τῆς Πατρίδαςμας τότε καί τήν ἐλευθέρωσε χα-ρίζοντας τή δόξα τή χαρά καί τήνεὐτυχία στούς προπάτορές μαςἘκεῖνος μία νύχτα σάν τήν ἀποψι-νή μέ τόν ἄγγελό του ἔσπρωξε τόνλίθο τοῦ μνήματός του πού ἦτανlaquoΜέγας σφόδραraquo καί laquoἀνέστη ἐκτοῦ τάφου αὐτεξουσίωςraquoἘκεῖνοςἔδειξε τήν παντοδυναμία του καίχάρισε στόν ἄνθρωπο laquoζωήν αἰώ -νιονraquoἘκεῖνος ἔδιωξε τόν πόνο καίπρόσφερε τή χαρά λέγοντας στίςΜυροφόρες τό laquoΧαίρετεraquo Ἔδιωξετήν ἀπελπισία καί ἀναπτέρωσε τήνἐλπίδα γιά laquoἀπαρχή ἄλλης βιο -τῆςraquoἜδιωξε τό σκοτάδι πού πυ-κνό ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό μυστήριοτοῦ θανάτου καί φώτισε μέ τή λαμ-προφόρο Ἀνάστασή Του τήν καρ-διά μας καί τή σκέψη μας ὥστε νάγνωρίζουμε ὅτι laquoἐκ θανάτου πρόςζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόνἡμᾶς διεβίβασενraquo γιʼαὐτό καί laquoμη-δείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέ-ρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θά-νατοςraquoἜφερε τή συμφιλίωσηἀφοῦ laquoσυγγνώμη ἐκ τοῦ τάφουἀνέτειλεraquo καί ἔκανε τούς ἀνθρώ-πους νά ψάλλουν ὅλοι τό laquoΧριστόςἈνέστηraquo νά ἀναφωνοῦν τό laquoἀλη -θῶς Ἀνέστηraquo καί νά στέκονται ὅλοιμαζί γύρω ἀπό τόν ζωηφόρο τάφοΤου καταργώντας ὅλες τίς ἀπο-στάσεις γεωγραφικές χρονικέςψυχικές πολιτικές οἰκονομικές καίκοινωνικές

Γιʼαὐτό ἄς φωνάξουμε μέ τήνψυχή μας laquoσήμερον σωτηρία τῷκόσμῳ γέγονεraquo γιατί ὁ Χριστόςεἶναι laquoἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασιςἡμῶνraquo Σήμερα laquoτά κάτω τοῖς ἄνωσυνεορτάζουν καί τά ἄνω τοῖς κά-τω συνομιλοῦνraquo ἀφοῦ laquoἈνέστηΧριστός καί χαίρουσιν ἌγγελοιraquoΣήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ συμ-φιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωποκαί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους

ἀφοῦ πλούσιοι καί φτωχοί συνανα-στρέφονται ἀνεπιφύλακτα σύμφω-να μέ τήν προτροπή τοῦ ἹεροῦΧρυσοστόμου laquoπλούσιοι καί πένη-τες μετ΄ ἀλλήλων χορεύσατεraquo

ldquoἌς ὑποχωρήσει ὁ ἄρρωστοςὀρθολογισμός πού μᾶς ζημιώνειμπροστά στό θαῦμα πού μᾶς ἐξυ-ψώνει Ἄς παραμερίσει ἡ θεωρίαμπροστά στό βίωμα Εἶναι ἀνάγκηοἱ χριστιανοί στό ὄνομα νά γίνουμεχριστιανοί στήν πράξη καί ἀπό τυ-πικά μέλη μιᾶς θρησκευτικῆς κοι-νότητας νά γίνουμε οὐσιαστικά μέ-λη τοῦ Χριστοῦ

Ἐπικαλοῦμαι γιά ὅλους σας τόνθεῖο φωτισμό πού πήγασε ἀπό τόνζωηφόρο Τάφο τοῦ Κυρίου μαςΕὔχομαι στόν καθένα χωριστά καίσʼ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυ-ρίου μας παντοτινή στή ζωή σαςγιά νά ἔχετε δύναμη χαρά εὐτυχίακαί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Τουστήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κλη-ρονομικά δικαιώματα πού πρέπεινά διεκδικήσουμε μέ ἀγῶνα συν -εχῆ καί ἰσόβιο

Θερμὸς εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Κύριε ΔιευθυντάΧαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε

Στὸ ἄρθρο μου laquoΕἰς μνημόσυνοναἰώνιον Ἀρχιμ π Μάρκου Μανώ-ληraquo ποὺ δημοσιεύθηκε στὸνlaquoΟΤraquo (30312) στὴν 5η σελίδα πα-ρακαλῶ πολὺ νὰ διορθωθεῖ ndash ἀντι-κατασταθεῖ σχετικὰ μὲ τὴν βρά-βευση τῆς ΠΕΦΙΠ ἀπὸ τὴν Ἀκα-δημία Ἀθηνῶν ὡς ἑξῆς laquoτοῦ Ἰωάν-νου Καρμίρη (εἶναι τὸ ὀρθὸν καὶ ὄχιτοῦ Κωννου Μουρατίδου) Ἀκαδη-μαϊκοῦ Καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆςκαὶ Ἠθικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἔχωκλείσει συνάντηση Ἐκεῖ εὑρίσκετοκαὶ ὁ Ἰωάννης ΘεοδωρακόπουλοςΓενικὸς Γραμματέας τῆς Ἀκαδη-μίας Ἀθηνῶν Ἔκαμε τὴ σύσταση ὁπατὴρ Μᾶρκος λέγοντας ποιὸςεἶμαι καὶ τὰ σχετικὰ καλά καὶ εἶπεmiddotὁ κ Ἀντωνίου σᾶς ἔφερε τὸ φάκε-λο γιὰ τὸν Σύλλογο τῶν Φίλων τῶνΠολυτέκνων Ἔλαβε τὸ φάκελοτῆς ΠΕΦΙΠ στὰ χέρια του ὁ Κα-θηγητὴς Καρμίρης γύρισε γρήγο-ρα τὰ πολλὰ χαρτιά τὰ ὁποῖα πρό-

σεχε καὶ ὁ Γενικὸς ΓραμματέαςἸωάννης Θεοδωρακόπουλος καὶεἶπε Πάτερ Μᾶρκο εἶναι πολὺκαλὰ συγκροτημένος ὁ φάκελοςκαὶ διαπιστώνω αὐτά ποὺ μοῦ εἴχα-τε εἰπεῖ Βλέποντες καὶ οἱ δύο Ἀκα-δημαϊκοὶ τὸν ὀγκώδη φάκελο τῆςΠΕΦΙΠ καὶ μάλιστα τὶς πολλὲςοἰκογενειακὲς φωτογραφίες τῶνὑπερπολυτέκνων ἐδάκρυσαν καὶἔλεγαν Ἐμεῖς δὲν κάνουμε τίποτεὉ π Μᾶρκος ἀπήντησε Ὁ Πρό-εδρος κ Ἀντωνίου διευθύνει σπου-δαία Τράπεζα τὴν Τράπεζα Ἐπεν-δύσεων καὶ εἶναι πολὺ ἔμπειροςΕὐχαριστήσαμε ἀμφοτέρους τοὺςἈκαδημαϊκοὺς Καθηγητὰς καὶ ἐφύ-γαμε Εἶχα διαπιστώσει πόση καλὴπροεργασία εἶχε κάμνει ὁ ἅγιος Γέ-ροντας Μᾶρκος χωρὶς νὰ μοῦ εἶχεεἰπεῖ τίποτεraquo

Τὰ πιὸ ἐπάνω εἶναι γιὰ ἀποκατά-σταση τῆς πλήρους μνήμης μουστὰ γεγονότα Εὐχαριστῶ πολύ

Μὲ ἀγάπη ΧριστοῦἈντ Ε Ἀντωνίου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Μὲ τὴν συμπλήρωσιν ἐννέαἡμερῶν ἀπὸ τὴν κοίμησιν τοῦ Κα-θηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦὉσίου Δαυΐδ Γέροντος ΚυρίλλουΓεραντώνη χάριτι Θεοῦ καὶ ψήφοιςτῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆςμετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν ἐξελέγηνέος Ἡγούμενος ὁ Ἀρχιμανδρίτης πΓαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης ὁ ὁποῖοςἦτο Γραμματεὺς τῆς Ἱ Μονῆς Εἰςτὴν θείαν Λειτουργίαν κατὰ τὴνδιάρκειαν τῆς ὁποίας ἐμνημονεύθηἰδιαίτερως ὁ μακαριστὸς Γέρονταςἐχοροστάτησε καὶ ἐκήρυξε τὸνθεῖον Λόγον ὁ Σεβ ΜητροπολίτηςΧαλκίδος κ Χρυσόστομος Ἀμέσωςμετὰ τὴν ἐκλογὴν τοῦ νέου Ἡγου-μένου διεξήχθησαν ἐκλογαὶ ὑπὸ τῆςἈδελφότητος καὶ ἐξελέγησαν Ἡ -γουμενοσύμβουλοι ὁ Ἱερομόναχοςπ Ἄνθιμος καὶ ὁ Μοναχὸς Νικόδη-μος Ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Ἡγου-μένου θὰ γίνη προσεχῶς Συμφώνωςπρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μη-τροπόλεως Χαλκίδος

laquoὉ νέος Ἡγούμενος π Γαβριὴλ(κατὰ κόσμον Γεώργιος Ἐμμα-νουηλίδης) ἐγεννήθη ἀπὸ εὐσεβεῖςγονεῖς στὴν Βέροια τὸ 1959 ὅπουκαὶ περάτωσε τὶς ἐγκύκλιες σπου-δές του Εἰσήχθη κατόπιν Πανελ-ληνίων ἐξετάσεων στὸ Τμῆμα Δη-μοσίου Δικαίου καὶ Πολιτικῶν Ἐπι-στημῶν τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦΠανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπ᾽ ὅπουἀποφοίτησε τὸ 1978 καὶ τὸ 1981ἀπὸ τὸ Νομικὸ Τμῆμα τῆς αὐτῆςΣχολῆς ἐνῶ τὸ 2008 ἀπὸ τὸ τμῆμαΘεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἄσκη-σε ἐνεργὸ Δικηγορία στὴν Ἀθήναστὴ δεκαετία τοῦ 1980 ὑπηρέτησεμάλιστα καὶ ὡς νομικὸς σύμβουλοςστὴν Τράπεζα Πίστεως Στὴν ἹερὰΜονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ προσῆλθεστὶς 15 Ἰουλίου 1990 ἐγκαταλεί-ψας τὴν δικηγορία καὶ ἔλαβε τὴνεὐχὴ τῆς ρασοφορίας στὶς 23 Ἀπρι-λίου 1991 ἀπὸ τὸν τότε Ἡγούμενομακαριστὸ Ὅσιο Γέροντα Ἰάκωβο

(Τσαλίκη) λαβὼν τὸ ὄνομα Γα-βριήλ Τὸ σχῆμα τοῦ μοναχοῦ ἔλα-βε στὶς 24 Μαρτίου 1993 ἀπὸ τὸνμακαριστὸ Γέροντα Κύριλλο Γε-ραντώνη Διάκονος χειροτονήθηκετὴν 1 Νοεμβρίου 2006 καὶ Πρεσβύ-τερος στὶς 6 Αὐγούστου 2007 ἐνῶἔλαβε καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμαν-δρίτου τὴν 1 Νοεμβρίου 2008 ὑπὸτῶν σεπτῶν χειρῶν τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κΧρυσοστόμου

Εὐχόμεθα ὁ νέος Ἡγούμενος πΓαβριήλ μαθητεύσας πλησίον τῶνμακαριστῶν Γερόντων ἸακώβουΤσα λίκη καὶ Κυρίλλου Γεραντώνητὸν ὁποῖον μάλιστα μὲ πνεῦμα ἀλη-θοῦς αὐτοθυσίας καὶ γνήσιας υἱϊκῆςἀγάπης ὑπηρέτησε ἰδιαιτέρως στὸδιάστημα τῆς ἀσθενείας του σὲ συ-ν εργασία μὲ τοὺς ἐκλεγέντας Ἡ -γουμενοσυμβούλους π Ἄνθιμο καὶπ Νικόδημο ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺςπατέρες τῆς ἀκμάζουσας Ἀδελφό-τητος τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ νὰ ἀγωνι-στεῖ γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ ἀλη-θοῦς μοναχικοῦ ἤθους καὶ τὴν συν -έχιση τῆς παντοειδοῦς προσφορᾶςτῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γέροντοςστὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦraquo

Νέος Ἡγούμενος εἰς τὴν ἹεράνΜονὴν Ὁσίου Δαυῒδ Εὐβοίας

Διευκρίνισις εἰς δημοσιευθέν ἄρθρον

ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑhellip

Συμπαράστασιςεἰς τοὺς Ὀρθοδόξους

ΜολδαβούςΔιαλέξεις μὲ θέμα laquoΕὐρωπαϊκὴ

ἐκκοσμίκευση καὶ ἀντίσταση τῶνὈρθοδόξωνraquo ἐπραγματοποίησανκατὰ τὴν 2αν καὶ 3ην Ἀπριλίου εἰςτὴν Μολδαβίαν ὁ π Γεώργιος Με-ταλληνὸς καὶ ὁ κ Δημ Τσελεγγί-δης Τὴν 2αν Ἀπριλίου συνεζήτη-σαν μὲ τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΜολδαβίας τὴν κατάστασιν τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὴνΜολδαβίαν εἰς τὸ πλαίσιον τῶν νέ-ων τάσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώ-σεως Ἀνεφέρθησαν εἰς τὴν διδα-σκαλίαν τοῦ μαθήματος τῶν Θρη-σκευτικῶν καὶ ἔγιναν ἐπισημάνσειςδιὰ κάποια κοινωνικὰ προβλήματατὰ ὁποῖα πολλαπλασιάζονται καὶεἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν κοινωνικὴνἠθικήν

Πλέον συγκεκριμένως συνεζη-τήθη τὸ σχέδιον νόμου κατὰ τῶνδιακρίσεων τὸ ὁποῖον ἐπεβλήθηἀπὸ τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶτὰς ἀνησυχίας τὰς ὁποίας ἐξέφρα-σεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰςτὴν Μολδαβίαν

L

Οἱ ΝέοιΤρεῖς

ἹεράρχαιΦώτιο

ὁ ΜέγαςΓρηγόριοςὁ Παλαμᾶς

καίΜᾶρ κος ὁΕὐγενικός(Ἱ Μ Παρα-

κλήτου)

L

Τὸ ξεσκέπασμα τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων᾿Αρχιμ ΧΑΡ Δ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

laquolaquoΟΟ ΟΟΙΙΚΚΟΟΥΥΜΜΕΕΝΝΙΙΣΣΜΜΟΟΣΣ ΧΧΩΩΡΡΙΙΣΣ ΜΜΑΑΣΣΚΚΑΑraquoraquo(῎Εκδοσις ἐπηυξημένη)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquo῞Ενα βιβλίον ποὺ πρέπει νὰ τὸ διαβάσουν ὅλοι οἱ

᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες καὶ νὰ μάθουν ὅλην τὴν ἀλήθειαΤιμή 8 εὐρώ

Βιβλιοπωλεῖον laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquoΚάνιγγος 10 α´ ὄρ 106 77 ᾿Αθῆναι

Τηλ 210ndash38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210ndash3828518

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 7η

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΣΕΒ ΠΕΡΓΑΜΟΥσεις τοῦ Σεβ Μητροπολίτου Περ-γάμου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα ὡς εἶναιἡ βαπτισματικὴ θεολογία ἡ θεωρίατῶν κλάδων τῶν ἀδελφῶν laquoἘκκλη-σιῶνraquo καὶ τῶν δύο πνευμόνων τῆςἘκκλησίας ἡ εὐχαριστιακὴ ἐκκλη-σιολογία καὶ εἰς τὸ βάθος τὸ Πρω-τεῖον κλπ Οἱ καταθέτοντες τὴνlaquoκαταγγελίαν ndash ψήφισμαraquo ἐνώπιοντῆς Ἱερᾶς Συνόδου ζητοῦν ἀπὸ τὸνΠρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρ -χιεπίσκοπον Ἀθηνῶν νὰ ἀσχοληθῆἐνδελεχῶς μὲ τήν laquoφθορά ποὺ ὑφί-στανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδοξίαἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέσεις ποὺδιασπείρει ὁ Μητροπολίτης Περγά-μου κ Ἰωάννης Ζηζιούλαςraquo Ὑπο-γραμμίζεται ὅτι ἡ laquoκαταγγελίαndash ψή-φισμα ἀπεστάλη πρὸς ὅλους τοὺςΣεβ Μητροπολίτας τὴν Ἱ Σύνοδοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶτὰς θεολογικὰς Σχολάς

Ὁλόκληροςἡ καταγγελία ndash ψήφισμα

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς laquoκαταγ-γελίας ndash ψηφίσματοςraquo ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου κ ἸΖηζούλια ἔχει ὡς ἑξῆςΠρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδοντῆς Ἐκκλησίας τῆς ἙλλάδοςἸ Γενναδίου 14 ΑΘΗΝΑΚοινοποίηση Σεβτους Μητροπολί-τες Ἱ Σύνοδο Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου Θεολογικές Σχολέςἐκκλησιαστικὸ ΤύποΘΕΜΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ γιὰ τὶς αἱρε-τικὲς θέσεις τοῦ Μητροπ Περγά-μου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα Διευθυν-τοῦ τοῦ Γραφείου τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείου στὴν ἈθήναΜακαριώτατε Σεβασμιώτατοι

Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μαςπολλὰ εἶναι τὰ θέματα ποὺ ἀπα-σχολοῦν ὅλους μας ἰδιαίτερα δὲἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς ταγοὺς καὶτὰ ὁποῖα ζητοῦν ἐπειγόντως λύ-σεις Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ θίξουμε μὲτὸ κείμενο αὐτό ποὺ γιὰ τοὺς πολ-λοὺς στὴν παροῦσα συγκυρία θὰἐχαρακτηρίζετο ὡς δευτερεῦονστὴν αὐτοσυνειδησία ὅμως κάθεπιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας εἶναισημαντικότατο ἀφοῦ ἅπτεται τῆςΠίστεως Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβληματῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ καὶ τῶν ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆςἘκκλησίας μας διακινητῶν του

Γνωρίζουμε ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶνἹεραρχῶν τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας ἀντιτίθενται σʼ αὐτὴ τὴν αἵρε-ση τῆς ἐποχῆς μας ὡς ἔχουνκαθῆκον Ἐν τούτοις ὁ Οἰκουμε-νισμὸς ἐξαπλοῦται ραγδαίως καὶοὔτε κατονομάζονται ὅσοι τὸν προ-ωθοῦν ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱπιστοὶ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουνοὔτε ἐμποδίζονται ὅσοι διακινοῦνοἰκουμενίζουσες ἰδέες ἀπὸ τὸ νὰκατέχουν θέσεις κλειδιὰ στὸνἐκκλησιαστικὸ χῶρο

Μία τέτοια περίπτωση θέλουμενὰ καταγγείλουμε μὲ τὸ παρὸν κεί-μενο μὲ ἀφορμὴ Διεθνὲς Θεολο-γικὸ Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκεἀπὸ 28-30 Ὀκτωβρίου 2011 πρὸςτιμὴν τοῦ διδάσκοντος αἱρετικὲςἰδέες μητροπολίτου Περγάμου κἸωάννη Ζηζιούλα (ἐκπροσώπου τοῦΦαναρίου στὴν Ἑλλάδα) Τὸ Συνέ-δριο πραγματοποιήθηκε ndashὑπὸ τὶςεὐλογίες τοῦ τοπικοῦ μητροπολί-τηndash στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου φωλιά ὅπου ἐκ -κολάπτεται τὸ αὐγὸ τοῦ φαρμακε-ροῦ φιδιοῦ ποὺ εἶναι ὁ Οἰκουμενι-σμός καὶ ὅπου διδάσκεται ἡ κα-ταγγελθεῖσα ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτά-του Μητροπολίτου Γλυφάδας κΠαύλου μετα-πατερικὴ θεολογία1

Παρατηροῦμε λοιπόν ὅτι ἐνῶ ἡπλειονότης τῶν Ἐπισκόπων κατα-δικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολο-γία στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου συνέβη τὸ ἑξῆςτραγελαφικό ἀντὶ νὰ ἐλεχθεῖ ὁΠερ γάμου γιὰ τὶς κακόδοξες θέ-σεις του ἐβραβεύθη ἀπὸ τοὺς δι -οργανωτὲς τοῦ Συνεδρίου καὶ τὸνΔημητριάδος κ Ἰγνάτιο παρόλοποὺ εἶναι γνωστὲς οἱ αἱρετίζουσεςθέσεις ποὺ ὑποστηρίζει καὶ διακι-νεῖ ὁ κ Ζηζιούλας ὡς ὁ θεωρητικὸςτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετὰ τοῦΒατικανοῦ γιὰ τὴν περαιτέρω προ-ώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὅμως κατὰ τὸν καθηγητὴ Δο-γματικῆς κ Μέγα Φαράντο laquoτὸὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεο-λογεῖν διὰ τὸν κ Ζηζιούλα εἶναι ἡλογική εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημο-νικὴ λογικήraquo καὶ ὄχι ἡ ὈρθόδοξηΠατερικὴ Παράδοση laquoὉ κ Ζηζιού-λας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργά-ζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας ὅπωςΘ Ἀποκάλυψις Ἁγ Γραφή Ἱ Πα-ράδοσις ἀποφάσεις τῶν ΟἰκουμΣυνόδων αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίαςπίστις κλπraquo Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖαὐτὲς τὶς ἔννοιες laquoοὐδένα σχε-δόν ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολο-γικόν του στοχασμόνraquo καταλήγει ὁΦαράντος Δηλ ὁ Περγάμου θεο-λογώντας ἐπαναλαμβάνει σὲ ἄλλησυχνότητα τὴν θεολογικὴ μέθοδοτοῦ Βαρλαάμ ποὺ ὡς γνωστὸν πο-λέμησε ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁ Πα-λαμᾶς διʼ αὐτῆς δὲ ναρκοθετεῖταικαὶ διαβρώνεται ἡ ὀρθόδοξη Πίστη

Ἐδῶ παρουσιάζουμε συγκεν-τρωτικὰ κακόδοξες θέσεις τοῦ μη-τροπ Περγάμου κ Ἰω Ζηζιούλαἐλπίζοντας ὅτι ἡ ἐπισήμανσή τουςθὰ εὐαισθητοποιήσει τὰ μέλη τῆς ἹΣυνόδου ὥστε νὰ ἐπιληφθοῦν τοῦθέματος καὶ νὰ πράξουν ὅτι ἡἘκκλησία ἀείποτε ἔπραττε ὅταντὴν ἀκεραιότητα τοῦ ποιμνίου ἐπι-βουλεύοντο οἱ ἑκάστοτε αἱρετικοί

1 ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΞεκινᾶμε μὲ τὴν ἐξέταση μιᾶς

θέσεως ndashθεμελιακῆς ἀξίας γιὰτοὺς οἰκουμενιστέςndash τὴ γνωστὴlaquoΒαπτισματικὴ Θεολογίαraquo ποὺ γιὰτὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖαἵρεση καὶ τῆς ὁποίας διδάσκαλοςεἶναι καὶ ὁ μητροπ Περγάμου

Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἀνατρέπει ὁλο-

τελῶς τὴν θεμελιακὴ διδασκαλίατῆς Ἐκκλησίας πὼς ὑπάρχει μόνοΜία Ἐκκλησία laquoεἷς Κύριος μία πί-στις ἓν βάπτισμαraquo (Ἐφ 4 5) Κατὰτὸν κ Ζηζιούλα καὶ τὴν laquoΒαπτισμα-τικὴ Θεολογίαraquo καὶ τὸ ἐκτὸςἘκκλησίας βάπτισμα εἶναι ἔγκυροἂν καὶ τελεῖται ἀπὸ αἱρετικό Μόνηπροϋπόθεση ποὺ θέτουν οἱ οἰκου-μενιστές εἶναι τὸ Βάπτισμα νὰ τε-λεῖται στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριά-δος Γράφει σχετικὰ ὁ ΠεργάμουlaquoΤὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅρι -ον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Τὸ Βάπτι-σμα Ὀρθόδοξον ἢ μή ὁριοθετεῖτὴν Ἐκκλησίαν ἡ ὁποία περιλαμβά-νει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδό-ξους Ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑ -πάρ χει Ἐκκλησίαraquo Ἀντιθέτως laquoἐν -τός τοῦ βαπτίσματος ἔστω καὶ ἂνὑπάρχη μία διάσπασις μία διαίρε-σις ἕνα σχίσμα δυνάμεθα νὰ ὁμι -λῶμεν διὰ Ἐκκλησίανraquo

Ἄρα μέσα στὰ βαπτισματικὰὅρια ποὺ θέτει ὁ κ Ζηζιούλας στοι-βάζονται Ὀρθοδόξοι καὶ αἱρετικοίπολλὰ βαπτίσματα καὶ πολλὲς αἱρε-τικὲς ldquoἐκκλησίεςrdquo Καὶ βέβαια διʼαὐτῆς τῆς θεωρίας παραβαίνονταικατάφορα πολλοὶ Ἱ Κανόνες καὶlaquoδιευκολύνεταιraquo ἡ ἐπικράτηση καὶστὸν ὀρθόδοξο χῶρο τῆς οἰκουμε-νιστικῆς ἰδεολογίας τῶν ἑτεροδό-ξων

Παραδείγματα α) Ἡ περὶ laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo αἱρετικὴ δο-ξασία ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστᾶ στὴνlaquoΣυμφωνία τοῦ Μπάλαμαντraquo ποὺἀποδέχτηκαν ὀρθόδοξες Ἐκκλη-σίες Στὸ κείμενο αὐτὸ διαβάζουμεπερὶ τοῦ laquoκοινοῦ βαπτίσματοςraquolaquoἈπὸ τὶς δύο πλευρὲς (ΡΚαθολι-κοὺς καὶ Ὀρθόδοξους) ἀναγνωρί-ζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ἐνεπι-στεύθη στὴν Ἐκκλησία Του δὲνδύναται νὰ θεωρῆται ὡς ἡ ἰδιοκτη-σία τῆς μιᾶς μόνον ἀπὸ τὶς Ἐκκλη-σίες μας Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναιπροφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβα-πτισμὸς ἀποκλείεταιraquo

β) Ἀλλὰ καὶ ὁ πατριάρχης κ Βαρ-θολομαῖος ἀποδέχτηκε τὴν αἵρεσηαὐτὴ σὲ laquoΚοινὸ Ἀνακοινωθὲνraquoμετὰ τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου(29695) μὲ τὴν δήλωση laquoΠαρακι-νοῦμε τοὺς πιστούς μας Καθολι-κοὺς καὶ Ὀρθοδόξους νὰ ἐνισχύ-σουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότηταςτὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βά-πτισμαraquo

γ) Τὸν Μάϊο τοῦ 2002 μὲ πρωτο-βουλία τοῦ καρδινάλιου ΒάλτερΚάσπερ καὶ μὲ συμμετοχὴ ἑτερο-δόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἕνωσης τῶν Ὀρθοδό-ξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γερμανία (KO-KiD) ὑπογράφτηκε κείμενο ἀμοι-βαίας ἀναγνώρισης τοῦ βαπτίσμα-τος ἑτεροδόξων-ὈρθοδόξωνlaquoΠαρʼ ὅλες τὶς διαφορὲς στὴν ἀντί-ληψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὑφίσταταιμεταξύ μας μία βασικὴ συμφωνίαὡς πρὸς τὸ βάπτισμα Γιʼ αὐτὸ καὶἀναγνωρίζουμε κάθε βάπτισμα ποὺἔχει τελεστεῖ μὲ τὴν συμβολικὴπράξη τῆς κατάδυσης στὸ νερὸ ἢτῆς ἐπίχυσης μὲ νερό Αὐτὴ ἡἀμφίδρομη ἀναγνώριση τοῦ βαπτί-σματος ἐκφράζει τὸν θεμελιωμένοστὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δεσμὸ τῆς ἑνό-τηταςraquo Ἄρα κι ἐδῶ ἔχουμε πλήρηἀποδοχὴ τοῦ βαπτίσματος τῶναἱρετικῶν

Ἔτσι ὁ κ Ζηζιούλας ἀντὶ laquoνὰἐλέγχει τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰτοὺς νουθετεῖ μήπως ἐπιστρέ-ψουν ἀπὸ τὴν πλάνην τωνraquo (ὅπωςσυνιστοῦν οἱ Πατέρες καὶ γράφει ὁἅγ Νικόδημος) ἀντὶ νὰ ἀποφεύγειτὶς συμπροσευχὲς (ὅπως οἱ ΟἰκουμΣύνοδοι ἔχουν νομοθετήσει) τολ -μᾶ ἀπὸ καθέδρας διδασκαλικῆς νὰlaquoἐπικυρώνειraquo τὸ αἱρετικὸ βάπτι-σμα ἀναβαθμίζοντας ἔτσι τὶς αἱρε-τικὲς κοινότητες σὲ laquoἐκκλησίεςraquo

Ὁ Ἅγ Ἀθανάσιος ὅμως (ἂνἀκόμα πιστεύουμε κι ἀκολουθοῦμετοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας) θε-ωροῦσε τὴν ὀρθὴ πίστη ὡς ἀπαραί-τητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐκπλή-ρωση τοῦ βαπτίσματος laquoὉ Σωτὴροὐκ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζεινraquoἀλλὰ πρῶτα εἶπε laquoμαθητεύσατεraquoκαὶ ὕστερα laquoβαπτίζετε ἵνʼ ἐκ τῆςμαθήσεως ἡ πίστις ὀρθὴ γένηταικαὶ μετὰ πίστεως ἡ τοῦ βαπτίσμα-τος τελείωσις προστεθῇ Πολλαὶγοῦν καὶ ἄλλαι αἱρέσεις λέγου-σαιτὰ ὀνόματα μόνον μὴ φρονοῦσαιδὲ ὀρθῶς ὡς εἴρηται μηδὲ τὴν πί-στιν ὑγιαίνουσα ἔχουσαι ἀλυσι-τελὲς (=χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα)ἔχουσι καὶ τὸ παρʼ αὐτῶν διδόμε-νον ὕδωρ λειπόμενον εὐσεβείᾳὥστε καὶ τὸν ραντιζόμενον παρʼ αὐ -τῶν ρυπαίνεσθαι μᾶλλον ἐν ἀσε-βείᾳ ἢ λυτροῦσθαιraquo (Μ ἈθανασίουΚατὰ Ἀρειανῶν 2 42-43 PG 26237B)

Γιʼ αὐτὴν κι ἄλλες παρόμοιες κα-κοδοξίες τίμησε ἡ Ἀκαδημία Βόλουκαὶ ὁ κ Ἰγνάτιος laquoτὸν βετεράνοτοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ Ζηζιούλα ὁὁποῖος ἀποτελεῖ κλασσικὸν παρά-δειγμα ὀρθοδόξου ἐκφυλισθέντοςἐκκλησιολογικῶς διὰ τῆς συμμε-τοχῆς του εἰς τὴν λεγομένην Οἰ -κουμενικὴν Κίνησινraquo (ΚαθηγητὴςἸω Κορναράκης) Οἱ Ἅγιοι ὅμωςποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκανγιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεωςἐθλίβησαν βλέποντας νὰ τιμᾶται ὁαἱρετίζων κ Ζηζιούλας ὄχι μόνονστὴν Ἀκαδημία μὰ καὶ μέσα στὸνναὸ τοῦ Θεοῦ

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ὅσα ἀκολου-θοῦν γίνεται κατανοητὸ γιατὶ τολ-μοῦμε νὰ χαρακτηρίζουμε ἕνα μη-τροπολίτη ὡς αἱρετικό διότι παρό-λο ποὺ οἱ θέσεις του ἔχουν κατη-γορηθεῖ ἐπὶ αἱρέσει συνεχίζει νὰτὶς κηρύττει μὴ δεχόμενος ἀντιρ-ρήσεις καὶ διάλογο γιʼ αὐτές

2 Η ΘΕΩΡΙΑΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Ἡ laquoβαπτισματικὴ θεολογίαraquoὅμως συμπλέκεται καὶ μὲ ἄλλεςαἱρετικὲς θωρίες laquoτῶν κλάδωνraquoτῶν laquoἀδελφῶν ἐκκλησιῶνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνων Τοῦτο φαίνεταιἀπὸ τὴν Συμφωνία στὸ Μπάλαμαντστὴν ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπο-

στηρίζεται ἡ θέση laquoΘεωροῦμεντὴν ἀμοιβαίαν ταύτην ἀναγνώρισιντῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητος τοῦβαπτίσματος παρὰ τὰς διαιρέσειςἡμῶν πλήρως σύμφωνον πρὸς τὴνἀέναον διδασκαλίαν ἀμφοτέρωντῶν ἐκκλησιῶνraquo Ἀλλʼ αὐτὰ laquoτὰσυμπεράσματα καὶ τὸ ὅλον Συμφω-νηθὲν Κείμενον ἀντιπροσωπεύουνΔυτικὸν σκεπτικισμόνraquo γράφει ὁκαθηγητὴς π Γεώργιος Δράγαςκαὶ ἡ laquoἀποδοχή των ὑπὸ Ὀρθοδό-ξων θεολόγων σημαίνει μᾶλλονσκόπιμον προδοσίαν τῶν ὀρθοδό-ξων θέσεων καὶ ὑποταγὴν εἰς τὰςδυτικὰς οἰκουμενιστικὰς προοπτι-κάςraquo2

Ὁ μητροπολίτης Περγάμου ἐπί-σης θεωρεῖ ὅτι laquoἡ Ἐκκλησία περι-λαμβάνουσα Χριστιανοὺς Ἀνατο -λῆς καὶ Δύσεως εἶναι rdquoἀοράτωςἡνωμένηrdquo (Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετι-κοί) καὶ ἀποδέχεται τὸ ἐφεύρηματοῦ Βατικανοῦ τὴν θεωρία τῶνldquoδύο πνευμόνωνrdquoraquo πρὸς ἅλωσιντῆς ὀρθοδοξίας Ἀπευθυνόμενοςλοιπόν ὁ κ Ζηζιούλας laquoπρὸς τὸνΠάπα Ἰωάννη Παῦλο Bʼ (τὸ 1998)ἐτόνιζε τὴν ἀνάγκη rdquoἐπιταχύνσεωςτῆς διαδικασίας ἀποκαταστάσεωςτῆς πλήρους κοινωνίας ἡμῶν[ὀρθοδόξων-παπικῶν] Ὡς εὐστό-χως ἐξέφρασε τοῦτο ἡ ὙμετέραἉγιότης (συνέχιζε τότε ὁ κ Ζηζιού-λας) ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύσις ἀποτε-λοῦν τοὺς δύο πνεύμονας διὰ τῶνὁποιων ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησίαraquo (περlaquo᾿Επίσκεψιςraquo ἀριθ 5593171998)

Ὥστε ἡ Μία Ἁγία καὶ ἄσπιλοςνύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχειlaquoδύο πνεύμονεςraquo καὶ ἀσφαλῶςδύο καρδιές Ὁ ἕνας πνεύμων ndashθὰσκεπτόταν κάθε ὀρθόδοξοςndash εἶναιὑγιής καθότι ὀρθόδοξος τὸ ἴδιοκαὶ ἡ μία καρδιά ἐνῶ ἀντιθέτως τὰἀντίστοιχα ζωτικὰ ὄργανα τῶν πα-πικῶν θὰ εἶναι ἄρρωστα καθόσοναἱρετικά Ὄχι λέγει ὁ κ ΖηζιούλαςὍλα τὰ ὄργανα καὶ αὐτὰ τῆς ἀσπί-λου Ἐκκλησίας ἔχουν πρόβλημαΚαὶ τὸ πρόβλημα θὰ λυθεῖ ὄχι ὅτανἀποκηρύξουν τὶς πλάνες τους οἱαἱρετικοί ὄχι ὅταν ἐπιστρέψουνστὴν Μία Ἐκκλησία καὶ ἀποδε-χθοῦν νὰ ἀρδεύεται ἡ ἄρρωστηκαρδιά καὶ ὁ ἄρρωστος πνεύμωνἀπὸ τὰ ὑγιῆ ἀλλὰ ὅταν ἐπιτευχθεῖlaquoἑνότηςraquo διὰ συμβιβασμῶν Που-θενὰ ἡ λέξις laquoμετάνοιαraquo ΓράφειlaquoἩ ἑνότης αὐτῶν εἶναι οὐσιώδηςδιὰ τὴν ὑγιᾶ ζωὴν τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίαςraquo (περ laquo᾿Επίσκεψιςraquo ὅππαρ) Καί laquoἩ ἑνότητα θὰ ἀπαιτή-σει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευ-ρές ldquoμιὰ προσαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶςδύο πλευρέςrdquo Γιὰ τοὺς Ὀρθοδό-ξους εἶπε (ὁ κ Ζηζιούλας) αὐτὸσημαίνει ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχειμιὰ καθολικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησίασὲ ἕνα ἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸἐκεῖνο τῶν ἐθνικῶν τους ἐκκλη-σιῶν καὶ ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμηςεἶναι ἡ παραδοσιακή της κεφαλήrdquoraquo(orthodoxia-paterikiblogspotcom)Καὶ ἄρα τὸν ρόλο τῆς κεφαλῆς σʼαὐτὸ τὸ ἀλλόκοτο laquoἐκκλησιαστικὸraquoσῶμα τῶν οἰκουμενιστῶν θὰ τὸνπαίξει ὁ αἱρετικὸς Πάπας

Ποιός δὲν κατανοεῖ ὅτι μὲ αὐτὰτὰ λόγια ὁ κ Ζηζιούλας κηρύσσειlaquoἕτερον Εὐαγγέλιονraquo Ποιός δὲνθλίβεται συνειδητοποιώντας ὅτιμὲ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ αὐτόν τὸν(καθʼ ὑπόθεσιν) ὀρθόδοξο ἐπίσκο-πο τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῆςlaquoΒαπτισματικῆς Θεολογίαςraquo τῆςlaquoθεωρίας τῶν κλάδωνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνωνraquo ρίπτονται εἰς τὸνκάλαθον τῶν ἀχρήστων χιλιάδεςσελίδες ἀπὸ τὰ Πατερικὰ κείμεναδιὰ τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες καταπο-λέμησαν τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρε-τικῶν Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεταιὅτι ἀπροκάλυπτα ὁ Περγάμου ἀπο-δέχεται ὅτι ἡ μάνα του ὀρθόδοξηἘκκλησία εἶναι ἄρρωστη συκο-φαντώντας την ἀσπλάχνως ἀφοῦπροϋπόθεση νὰ καταστεῖ ὑγιὴςεἶναι ἡ ἕνωσή της διὰ συμβιβασμῶνμὲ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία Οἱ ἐπί-σκοποι (κι ὄχι μόνο αὐτοὶ) ποὺ βλέ-πουν τοὺς διπλωματούχους οἰκου-μενιστὲς νὰ διαλύουν τὴν Ἐκκλη-σία θὰ μείνουν ἀπαθεῖς

3 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Μέχρι σήμερα οἱ πολλοὶ γνώρι-ζαν ὅτι ὁ μητρ Περγάμου εἶναι ὑ -ποστηρικτὴς τῆς αἱρετικῆς laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo καὶ τῆς laquoθε-ωρίας τῶν κλάδωνraquo Οἱ καθηγητὲςὅμως Μ Φαράντος Ἰω Κορναρά-κης π Δημ Μπαθρέλλος π ΝικΛουδοβίκος Χρ Σταμούλης κἄδιακρίνουν ὑπερβολές ὄχι μόνοστὶς ἄλλες πλευρὲς τοῦ ἔργου τουἀλλὰ καὶ σʼ ἐκεῖνο ποὺ διαπραγμα-τεύεται περὶ τῆς laquoεὐχαριστιακῆςἐκκλησιολογίαςraquo χρεώνοντάς τουδηλαδὴ μιὰ ἀκόμα δεινὴ αἵρεση

Γράφει ὁ καθηγ Δογματικῆς ΧρΣταμούλης στὸ laquoἌσκηση καὶ Εὐχα-ριστίαraquo Γιὰ τὴν laquoεὐχαριστιακὴἐκκλησιολογίαraquo ἡ προτεραιότηταβρίσκεται στὴν Εὐχαριστία ἡ ὁποίαθεωρεῖται ὡς ἡ μοναδικὴ ἔκφρασηἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας Μὲ τὴνθεωρία (ὅπως τὴν διδάσκει ὁ κ ἸωΖηζιούλας) laquoφθάσαμε σὲ μία ἐκ -κλησιολογία ὅπου δὲν ὑπάρχει θέ-ση οὔτε γιὰ ἱερέα ἀλλὰ οὔτε καὶγιὰ λαϊκό ὅπου ἀγνοεῖται ἡ ἐκ -κλησιαστικὴ κοινότητα παρόλοτὸν λεκτικὸ ὑπερτονισμό τουςΤού τη ἡ ἐκστατικότητα ἄλλωστεἐμφανίζεται σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ ἔργοτοῦ Ἰω Ζηζιούλα καθὼς διατρέχειμὲ τὴν ἴδια ἔνταση τὴν Τριαδολο-γία (ὀντολογικὴ προτεραιότητα τοῦΠατέρα) Ἄμεσο ἀποτέλεσμα ὅ -λων τῶν παραπάνω ἡ ἰδεολογικο-ποί ηση τῆς πίστηςraquo Αὐτὴ ἡ θέσηlaquoἀποτελεῖ πράξη ἀποδόμησης τῆςἘκκλησίας πράξη διαίρεσης τοῦκοινοῦ σώματος Ὑποδηλοῦν ὅτιἡ Εὐχαριστία τῶν Ἐνοριῶν δὲν εἶ -ναι αὐτοτελὴς καὶ αὐτόνομος ἀλ -λὰ προέκταση τῆς εὐχαριστίας τοῦἘπισκόπου καὶ ὅτι συνεπῶς ἡ ἐνο-ρία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ldquoκαθο-λικὴ ἐκκλησίαrdquoraquo (Χρ Σταμούλη)

Ἡ κατάστρωση τοῦ μακρόπνοουσχεδίου γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθο-δοξίας ἀνήκει στὸ Βατικανό ἀλλʼ ἡ

laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquo καὶἡ κατασκευὴ ἑνὸς Πρωτείου μὲὀρθόδοξα ὑλικά ποὺ ἀποδέχτηκενὰ κατασκευάσει ὁ κ Ζηζιούλαςἔχουν σκοπὸν νὰ παραπλανήσουντοὺς Ὀρθοδόξους γιὰ νὰ ἀποδε-χθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμε-νισμοῦ

4 Εὐχαριστιακὴἐκκλησιολογία καὶ

στὸ βάθος τὸ ΠΡΩΤΕΙΟΜὲ διάφορα κείμενα λοιπόν ὁ

Περγάμου κηρύσσει τὴν κακόδοξηlaquoΕὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoἈντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ἀποτε-λοῦν τὸ βιβλίο του laquoἩ Κτίση ὡςΕὐχαριστίαraquo καὶ τὸ ἄρθρο-ὁμιλίαlaquoὉ ἐπίσκοπος ὡς προεστὼς τῆςΘείας Εὐχαριστίαςraquo

Στὸ βιβλίο αὐτὸ ndashκατὰ τὸν Φα-ράντοndash laquoὁ κ Ζ ἐξαίρει τὴν θ Εὐχα-ριστία μονομερῶς ὡς ἀναφορὰ δώ-ρων πρὸς τὸν Θεό παραθεωρεῖ δὲἢ καὶ στηλιτεύει τὸν χαρακτῆρααὐτῆς ὡς θυσίαςraquo Στὸ συγκεκρι-μένο ἔργο τοῦ κ Ζηζιούλα παρατη-ρεῖται laquoὁ τέλειος παραμερισμὸςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆςἘκκλησίας ndashὁ κ Ζ ὁμιλεῖ διαρκῶς(σσ γενικὰ) περὶ Ἐκκλησίας ἢ χρι-στιανικῆς Ἐκκλησίαςndash ἡ ἀποψίλω-σις τῆς θ Εὐχαριστίας ὡς ἁπλῆςεὐχαριστιακῆς ἀναφορᾶς ndashἓν στοι-χεῖον ἀποδεκτὸν ἐπὶ οἰκουμενικῆςβάσεωςndash μὲ σύγχρονον ἀπόρριψιντοῦ ἰδίου ndashδιὰ τοὺς Ὀρθοδόξουςndashχαρακτῆρος αὐτῆς ὡς θυσίας ἡ τε-λεία περιφρόνησις τῆς παραδόσε-ως ἡ τελεία ἀποσιώπησις τῶνΟἰκουμ συνόδωνraquo

Ἀλλʼ καὶ ὁ καθηγητὴς Κορναρά-κης ἐξασκεῖ κριτικὴ στὸ ἴδιο ἄρθροκαὶ εἰδικὰ στὸ ἑξῆς σημεῖο laquoΤὸ κα-τεξοχὴν ἔργον τοῦ Ἐπισκόπου(γράφει ἐκεῖ ὁ κ Ζηζιούλας) εἶναι ἡπροεδρία τῆς Θ ΕὐχαριστίαςὍλα τὰ ἄλλα ἔργα του εἶναι δευ-τερεύοντα γιατὶ ὅλα τὰ ἄλλα νοη-ματίζονται ἀπὸ τὴ σχέση τοὺς μὲ τὴΘ Εὐχαριστία Ὁ Ἐπίσκοπος στὴνοὐσία δὲν εἶναι διοικητής εἶναι λει-τουργός εἶναι εἰκὼν Χριστοῦ δὲνμποροῦμε νὰ παρακάμψουμε τὴνεἰκόνα καὶ νὰ φθάσουμε ἀπευθείαςστὸ πρωτότυπο Μὲ ἄλλα λόγια δὲνμποροῦμε νὰ προσευχόμεθα ἀπευ-θείας στὸ Χριστό ἀλλὰ πρέπει νὰπαρεμβάλλεται ἡ εἰκόνα του ὁ Ἐπί-σκοποςraquo Διαφορετικὰ laquoἡ ἐπικοινω-νία μας μὲ τὸ Θεὸ παρακάμπτει τὸνἀνθρωπο καὶ πραγματοποιεῖταιμέσῳ τῆς φαντασίαςraquo

Ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδεικνύον-ται φαντασιώσεις τοῦ κ Ζηζιούλαἀφοῦ κατὰ τὸν καθηγητὴ Κορνα-ράκη ἂν laquoἀνατρέξουμε στὸ κείμε-νο τῆς Θ Λειτουργίας στὸ Ἱερατι-κόν θὰ ἰδοῦμε ὅτι ἄλλος εἶναι τὸκέντρο τῆς Θ Εὐχαριστίας καὶ ὄχιὁ Ἐπίσκοποςraquo Στὸ Ἱερατικόν λοι-πόν διαβάζουμε πὼς ὁ ἱερέας laquoπρὸτοῦ τέμπλου θὰ ζητήσει τὴν ldquoχεῖ -ραrdquo τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ γιὰ νὰἐπιτελέσει τὴν ἀναίμακτο θυσίαldquoΚύριε ἐξαπόστειλόν μοι τὴν χεῖράσουrdquoraquo καὶ ὄχι laquoτὴν χεῖρα τοῦοἰκείου ἐπισκόπουraquo Στὴν ἀκολου-θίαν τῆς Ἀναφορᾶς laquoἡ πρόσκλησητοῦ λαοῦ νὰ προσέλθει γίνεταιδιὰ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου καὶ ὄχιδιὰ τοῦ Ἐπισκόπου ldquoΛάβετε φάγε-τεrdquo Γιὰ τὴν καθαγίαση τῶν τιμίωνδώρων ὁ ἱερέας λειτουργὸς ἀπευ-θύνεται πρὸς τὸν Κύριο ποὺ εἶναισυγχρόνως θύτης καὶ θῦμα Καὶστὸ σημεῖο τοῦτο ἡ παρουσία ἢ με-τοχὴ τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀνύπαρ-κτη ldquoΚαὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτοντοῦτονrdquo Πρὸ τῆς Θ μεταλήψεωςκαὶ πάλι ἡ σχετικὴ εὐχὴ τοῦ ἱερέωςθὰ ἀπευθυνθεῖ στὸν θυσιασθένταΚύριο καὶ ὄχι στὸν Ἐπίσκοπο ldquoΠρό-σχες Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καὶ ἐλθὲεἰς τὸ ἁγιάσαι ἡμᾶςrdquo Ἀπὸ τὸ κεί-μενο αὐτὸ τῆς Θ Λειτουργίας δὲνπροκύπτει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναιπροεστὼς τῆς Θ Εὐχαριστίας μὲτὸ νόημά ποὺ θέλει ὁ Σεβ κ Ἰωάν-νης Ζηζιούλαςrdquo Ἡ Θ Λειτουργίαλοιπόν εἶναι ἀκραιφνῶς χριστο-κεντρικὴ καὶ καθόλου ἐπισκοπο-κεντρική Ὁ Ἐπίσκοπος μνημο-νεύεται (ἁπλῶς) ὡς ὁ ἐκκλ διοικη-τικὸς προϊστάμενοςraquo (ΚορναράκηἸω ldquoΘεοδρομίαldquo Ἰαν 2006)

Ἀπʼ αὐτὴ τὴ θέση καὶ ὕβρι τοῦ κΖηζιούλα προκύπτει καὶ τὸ ἑξῆςἐρώτημα Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος εἶναιαἱρετικός ἀλλὰ δὲν ἔχει καταδικα-σθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο οἱ πιστοὶποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἐπικοινωνία μὲαὐτόν δὲν μποροῦν νὰ ἐπικοινω-νήσουν μετὰ τοῦ Θεοῦ

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκκλησιολογίατοῦ Περγάμου χωρὶς τὴν παρέμ-βαση τοῦ ἐπισκόπου εἶναι ἀδύνατηἡ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἐπικοινωνία Σύμ-φωνα μὲ σύμπασα τὴν ἐκκλησια-στικὴ ἱστορία ὅμως καὶ τοὺς βίουςτῶν Ἁγίων ἀσφαλῶς ἡ ἐπικοινωνίαμετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατὴ καὶχωρὶς τὴν παρέμβαση τοῦ Ἐπισκό-που ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγ Μάξι-μο τὸν Ὁμολογητή παρʼ ὅλο ποὺδὲν ἀνεγνώριζε 4 Πατριάρχες ndashποὺἦσαν laquoὀρθόδοξοιraquo μόνον κατʼ ὄνο-μα ἀλλʼ αἱρετικοὶ στὰ φρονήματαndash τῶν ὁποίων ἀκριβῶς ἡ αἵρεσηἀποτελοῦσε ἐμπόδιο νὰ ἑνωθεῖ μὲτὸ Θεό Ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγΓρηγόριο τὸν Παλαμᾶ ὅταν καθαι-ρέθηκε καὶ φυλακίστηκε ἀπὸ τὸνπατριάρχη Καλέκα ἡ προσευχή τουδὲν ἦταν ψευδὴς ἢ φανταστικὴ(ὅπως θέλει ὁ κ Ζηζιούλας) ἐπειδὴτάχα δὲν δεχόταν νὰ παρεμβάλλε-ται ἡ εἰκόνα τοῦ αἱρετικοῦ Πα-τριάρχη Καλέκα Ὅπως συνέβη μὲἉγίους ποὺ ἐδιώκοντο ἢ εἶχαν κα-θαιρεθεῖ ἀπὸ κακόδοξους Πα-τριάρχες δηλ τοὺς Ἁγίους Ἀθανά-σιο Ἰωάννη Χρυσόστομο ἸωάννηΔαμασκηνό Θεόδωρο Στουδίτη(ποὺ χωρὶς νὰ μνημονεύει τὸν Ἐπί-σκοπο τελοῦσε Θ Λειτουργία στὴφυλακή) Ἀθανάσιο Πάριο Νεκτά-ριο Αἰγίνης κλπ

Ἡ laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoτοῦ κ Ζηζιούλα τελικά εἶναι ὁ Δού-ρειος ἵππος μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰἑνωθεῖ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶνμελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίαςμὲ τὸ Βατικανό Διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴποὺ laquoκάθε εξουσίαraquo στὴν Ἐκκλησία

(laquoἁγιαστική ποιμαντικὴ καὶ ἡ λεγο-μένη διοικητικήraquo) laquoπηγάζει ἀπὸ τὴνεὐχαριστίαraquo καὶ αὐτὸν ποὺ κατέχειτὴν laquoπροεδρία τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquoτότε ὁ Προεστὼς τῆς Εὐχαριστίαςμεταμορφώνεται σὲ πηγὴ εξουσίαςκαὶ αὐθεντίας στὴν σεβασμιότητατοῦ ὁποίου ἀνήκει ἀπόλυτη ὑπακοήἀφοῦ θὰ εἶναι περιβεβλημένος ὅλοτὸ μυστηριακό ἐσχατολογικὸ καὶθεσμικὸ φορτίο ἱερότητος ἄνευ μά-λιστα τοῦ ὁποίου (ὅπως εὐθέως δι-δάσκει ὁ Περγάμου) δὲν εἶναι δυ-νατὸν νὰ προσεγγίσουμε τὸν ΚύριοἜτσι παρακάμπτεται καὶ ἀπὸ τὴνΛειτουργία καὶ ἀπὸ τὴν καθημερινὴζωὴ ὁ λατρευόμενος Κύριος ὁlaquoπροσφέρων καὶ προσφερόμενοςraquoΧριστός καὶ τὴ θέση του καταλαμ-βάνει ὁ Προεστώς πίσω ἀπὸ τὸνὁποῖο κρύβεται ἐπιμελῶς καὶ θὰ κά-νει τὴν ἐμφάνισή του ἐν τῷ καταλ-λήλῳ καιρῷ τὸ ἀποκρουστικὸ πρό-σωπο καὶ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὅπωςτοῦτο διαπιστώθηκε εἰς τὸ Θʼ Δια-χριστιανικὸ Συμπόσιον (Δεκέμβριος2005) παπικῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἐκεῖαἱρετικοὶ καὶ ὀρθόδοξοι συμφώνη-σαν πώς laquoἡ ldquoΕὐχαριστηριακὴ ἐκ -κλησιολογίαrdquo εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπο-τελέσει σημαντικὴ βάση προσεγγί-σεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν στὰ πλαί-σια τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου γιὰτὴν κατανόηση τῆς λειτουργίας τοῦἘπισκοπικοῦ πρωτείου στὴν τοπικὴἐκκλησία στὰ πλαίσια τοῦ Μυστηρί-ου τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquo (Κορναρά-κη Ἰω)

Ὅπως βλέπουμε ldquoΕὐχαριστη-ριακὴ ἐκκλησιολογίαrdquo καὶ Πρωτεῖοπᾶνε μαζί Ἔτσι στὶς 23 Φεβρου -αρίου 2008 στὴν Ἀκαδημία τοῦ Βό-λου ὁ κ Ζηζιούλας ἐρωτώμενος γιὰτὸ Μυστή ριο τῆς Ἱεραρχίας δὲν δι-στάζει νὰ συγκρίνει τὰ ἀσύγκριτατολμᾶ νὰ εἰσάγει τὴν laquoεἰ δωλολα-τρικὴraquo ἔννοια τῆς ἀναλογίας με-ταξὺ τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος καὶ θεολογεῖ περὶ τῆςἉγίας Τριάδος μὲ ἐφόδιο ὄχι τὸνθεῖο φωτισμό ἀλλὰ τὸν ὀρθολογι-σμό ποὺ ἀνέκαθεν ἐξάγουν τὰ βα-τικάνεια προτεσταντικὰ καὶ οἰκου-μενιστικὰ ἐργαστήρια Καὶ ὅλα αὐτὰτὰ κάνει μὲ ποιά σκοπιμότητα Γιὰνὰ δικαιολογήσει τὸ Πρωτεῖο τοῦΠάπα Μᾶς διδάσκει λοιπόν τὴν κα-κόδοξη θεωρία ὅτι μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ἔχουμε κάποιου εἴδουςlaquoδιαβάθμισηraquo Μᾶς λέγει laquoοὔτε λί-γο οὔτε πολύ ὅτι ὁ Κύριος εἶναιδεύτερος Θεόςraquo Ἂς ἀκούσουμετοὺς κακόδοξους λόγους του

laquoὉ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτωςγεννᾷ τὴν Ἱεραρχία Ὀντολογικὰ ἡἹεραρχία ὑπάρχει καὶ στην ἉγΤριάδα Ἡ πηγή ἡ Ἀρχή εἶναι ὁ Πα-τήρ ἀπὸ κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπατῆς Ἁγ Τριάδος Στὴν Ἁγία Τριάδαλοιπόν ἔχουμε μία διαβάθμιση δὲνἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξηἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μετα-φέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλονἘὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα τό-τε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆςαἰτιότητος Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναικάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέ-ψουμεraquo

Σταματοῦμε ἐδῶ γιὰ νὰ παραθέ-σουμε λίγες φράσεις τῶν θεοφωτί-στων θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας τοῦἁγ Γρηγορίου καὶ τοῦ ἁγ Συμεὼντοῦ νέου θεολόγου ποὺ κάνουνσκόνη τοὺς ἀφώτιστους συλλογι-σμοὺς ποὺ ἔχει πλάσει μὲ τὸ μυαλότου καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ κ Ζηζιούλαςμεταφέροντας ἀνθρώπινες ἔννοιεςστὸ Θεό Γράφει ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁΘεολόγος laquoΛίαν αἰσχρόν ἐκ τῶνκάτω τῶν ἄνω τὴν εἰκασίαν λαμβά-νειν καὶ τῶν ἀκινήτων ἐκ τῆς ρευ -στῆς φύσεωςraquo Καὶ συνεχίζει laquoΔιό-τι δὲν πρέπει νὰ μεταφέρουμεστὸν Θεὸ καὶ ὅλες τὶς ἀνθρώπινεςκαὶ τῆς δικῆς μας συγγενείας ὀνο-μασίες Καθὼς ἡ διαφορὰ εἰς τὴνἀποκάλυψιν καὶ ὄχι τῆς πρὸς ἄλλη-λα σχέσεως διάφορον ἔκαμε δια-φορετικὴν καὶ τὴν ὀνομασία Πα -τὴρndashΥἱὸςndashἍγιον Πνεῦμαraquo Καὶ ἀλ -λοῦ laquoΤὸ αἴτιον δὲν εἶναι ἀρχαιότε-ρον ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν ὁποίων εἶναιαἴτιον Διότι οὔτε ὁ ἥλιος εἶναι ἀρ -χαιότερος ἀπὸ τὸ Φῶςraquo3

Καὶ μιὰ μικρὴ ἔνδειξη ἀπὸ τὸν ἅγΣυμεών τοῦ πῶς θεολογοῦν οἱἍγιοι καὶ πῶς αἱρετίζει ὁ κ Ζηζιού-λας καὶ ἀκόμα πῶς ἀντιμετώπιζανοἱ Ἅγιοι τοὺς κακόδοξους τῆςἐποχῆς τους (Περισσότερα γιὰαὐτὴ τὴν laquoτερατώδη αἵρεσηraquo στὸνἅγιο Συμεών)

Ἰσχυρίζονται κάποιοι (λέγει ὁἍγιος) πὼς laquoμείζων ὁ Πατὴρ τοῦΥἱοῦ καθ᾿ ὃ αἴτιός ἐστι τῆς ὑπάρξε-ως τοῦ Υἱοῦraquo Καὶ κατακεραυνώνεικάθε ἕνα ποὺ θεολογεῖ κακοδόξωςὅπως ὁ κ Ζηζιούλα laquoΕἰ ἀδιαίρετοςἦν ἡ παναγία Τριάς τίς ἐδίδαξετίς ἐπενόησε μέτρα καί βαθμούςπρῶτον καὶ δεύτερον μεῖζον καὶἔλαττον ἐν αὐτῇ Τίς τοῖς ἀθεάτοιςκαὶ ἀγνώστοις καὶ πάντῃ ἀνερμη-νεύτοις καὶ ἀκατανοήτοις ταῦταἐξέθετο Τὰ γὰρ ἀεὶ ἡνωμένα καὶἀεὶ ὡσαύτως ὄντα ἀλλήλων πρῶταεἶναι οὐ δύνανταιraquo4

Εἶναι δυνατόν λοιπόν Σεβα-σμιώτατοι νὰ ἔχει ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία δύο θεολογίες Μία τῶνἉγίων καὶ μία τοῦ μητροπολίτουΠεργάμου κ Ζηζιούλα

Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὴσυν έχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ Ζηζι-ούλα

laquoἩ εὐχαριστιακὴ κοινότητα εἶναιδομημένη ἱεραρχικά Ὁ πρῶτοςἔχει τὴν τιμὴ καὶ προηγεῖται μόνογιατὶ ἐλεύθερα τὸν ἀποδέχονται οἱμετʼ αὐτόν Τὸ πρότυπο τῆς εὐχα-ριστιακῆς ἱεραρχίας εἶναι ἡ ἉγΤριάδα στὴν ὁποία σαφῶς καὶὑπάρχει ἱεραρχία (βλ ldquoὁ Πατήρ μουμείζων μού ἐστιrdquo) ἀλλὰ ἡ προσω-πικὴ ἱεράρχηση (ποτὲ πχ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάλουμε πρῶτο τὸ ἍγιοΠνεῦμα ἢ τρίτον τὸν Υἱό) δὲν συν -επάγεται μείωση τῆς οὐσίας δηλὀντολογικὴ ἱεράρχηση τὰ τρίαπρόσωπα εἶναι ἴσα καὶ ταυτίζονταικατὰ τὴν οὐσίαraquo5

Ὁ Μ Βασίλειος ὅμως διαφωνεῖριζικὰ μὲ τὸν κ Ζηζιούλα laquoΓιὰ τὸνΠατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἍγιοΠνεῦμα διδάσκοντας ὁ Κύριος δὲν

χρησιμοποίησε μαζὶ κι ἀρίθμησηΔὲν εἶπε δηλ Στὸν πρῶτο καὶ δεύ-τερο καὶ τρίτο Οὔτε Σʼ ἕνα καὶ δύοκαὶ τρία Ἕνας εἶναι ὁ Θεὸς καὶΠατέρας ἕνας κι ὁ μονογενὴς Υἱὸςκι ἕνα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο Καθεμιὰἀπὸ τὶς ὑποστάσεις τὴν ἐξαγγέλ-λουμε μονωμένα Κι ἂν χρειασθεῖνὰ τὶς συναριθμήσουμε δὲν γλι -στρᾶμε μὲ ἀπαίδευτη ἀρίθμηση σὲἔννοια πολυθεΐας Γιατὶ δὲν ἀριθ-μοῦμε προσθέτοντας γιὰ νʼ αὐξή-σουμε τὸ ἕνα σὲ πλῆθος λέγονταςἕνα καὶ δύο καὶ τρία οὔτε πρῶτοκαὶ δεύτερο καὶ τρίτο ldquoἘγὼ Θεὸςπρῶτος κι ἐγὼ κατόπινrdquoraquo

Ἂς δοῦμε σὲ ἀντιπαράθεση τώ-ρα τὶς συνεχιζόμενες βλασφημίεςτοῦ Ζηζιούλα ποὺ γράφει laquoὉ Υἱὸςεἶναι ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάζουμε τὸν Υἱὸ πάνω ἀπὸτὸν Πατέρα ἢ δίπλαndashδίπλα Ἴσον μὲτὸν Πατέρα Ἐὰν μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ὑπάρχει Ἱεραρχία πῶςεἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία ποὺ εἰκο-νίζει τὴν Ἁγία Τριάδα νὰ μὴ ἔχειἹεραρχία Ἀκόμη καὶ μέσα στὸσῶμα τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὸνΠέτρο ὁ ὁποῖος ὁπωσδήποτε ξεχω-ρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλ λουςraquo6 Ὡς πρὸς τίξεχωρίζει ὁ Πέτρος δὲν μᾶς τὸ ἐξη-γεῖ θεολογικά μόνο μὲ τὴν Παπική-Λατινικὴ λογικὴ ποὺ ἀποδέχεται ὁ κΖηζιούλας μόνο ἔτσι ξεχωρίζει ὁΠέτρος Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία ξε-χώρισε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννηστὸν ὁποῖο ἀπέδωσε μόνο σʼ αὐτόνἀπὸ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους τὸὄνομα τοῦ θεολόγου

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἱρετικὴ θεολογίατοῦ κ Ζηζιούλα περὶ Ἁγίας Τριά-δος διαστρεβλώνει τὸ μυστήριότης καὶ κατόπιν φέρνει τὸ θέμαἐκεῖ ποὺ στοχεύει ὅλη αὐτὴ ἡ αἱρε-τικὴ θεολογία του στὸν Πέτρο καὶστὸν Πάπα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸτὸν Πέτρο Καὶ τελειώνει laquoΤὸ κε-φάλι δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει προτε-ραιότητα ἔναντι τοῦ ποδιοῦἘπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει τὴν ἰδιό-τητα τοῦ πατέρα μέσα στὴν Ἐκκλη-σία γιʼ αὐτὸ κάθεται εἰς τύπον καὶτόπον τοῦ ΠΑΤΡΟΣ Ἐὰν στὴνὕπαρξή μας καταργήσουμε τὴνἹεραρχία καταργοῦμε τὴν προσω-πικὴ ἑτερότητα Θεωροῦμε τὸνἑαυτό μας αὐθύπαρκτοraquo Γιὰ νὰμὴν laquoξεγελιόμαστε λοιπόν ἀπὸτὴν πονηρὴ ὁρολο γίαraquo πρέπει νὰκαταλάβουμε πὼς ἐδῶ ὁ κ Ζηζιού-λας διδάσκει τὸ ἐξωφρενικό πὼςlaquoτάχα ἡ Ἐκκλησία εἰκονίζει τὴνἉγία Τριάδα Μὲ τὶς λέξεις περι-γράφεται ἡ ἀναλογία τοῦ Ἀκινάτηκαὶ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα θεμελιώ-νεται ὀντολογικὰ γιὰ πάντα στὸνὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ σὰν lʼ esse ipsumsubsistensraquo7

Ἔτσι laquoἐπινοεῖ (ὁ κ Ζηζιούλας)καὶ μία θανατηφόρο Τριαδολογία ἡὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν ἀναγνώρισητοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα Ἑρμη-νεύει τὸν Πατέρα σὰν Θεό σὰνὀντο-λογικὴ Ἀρχὴ τῆς ΤριάδοςἘνῶ οἱ Πατέρες ἔβλεπαν τὸν Πα-τέρα σὰν Αἰτία κινήσεως τῆς Τριά-δοςraquo καὶ τὴν laquoὕπαρξη τῶν Τριῶνπροσώπων τῆς Ἁγ Τριάδος ταυτό-χρονη Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ ἕνωσητῶν δύο φύσεων στὴν ὑποστάσητοῦ Υἱοῦ ὑπῆρξε ταυτόχρονη laquoἊςδοῦμε γιὰ ἄλλη μία φορά τί ἔχει νὰμᾶς πεῖ ἐπὶ τοῦ θέματος ὁ ἅγ Μά-ξιμος ldquoὁ Πατέρας δὲν ἀπόκτησεἐκ τῶν ὑστέρων τὸ ὄνομα οὔτε ὡςἀξίωμά ποὺ ἔλαβε ἐκ τῶν ὑστέρωννοοῦμε τὴν Βασιλεία ΔΕΝ ΕΧΕΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡ-ΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΒΑ-ΣΙΛΕΥΣ Γιατὶ ἡ σχέση μεταξὺ τῶνΤριῶν Προσώπων ὑποδηλώνει τὴνσυνύπαρξή τους καὶ δὲν ἐπιτρέπειαὐτά τῶν ὁποίων εἶναι καὶ λέγεταισχέση νὰ θεωροῦνται μεταγενέ-στερα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλοrdquoraquo8

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ θὰ μπορούσαμενὰ ποῦμε ὅτι ὀρθοδοξεῖ ὁ κ Ζηζι-ούλας ἢ μήπως εἶναι αὐτὸς (ὅπωςὑποστηρίχτηκε) laquoποὺ ράβει τὸὈρθοδοξο κουστούμι τοῦ Πάπαraquo

Στὸ σημεῖο αὐτό θὰ παρουσιά-σουμε κάποιες ἀκόμα παπικὲς καὶὀρθόδοξες δηλώσεις καὶ κείμεναποὺ δείχνουν ὅτι ἔχει δρομολογη-θεῖ (καὶ ὑφίσταται ἐν μέρει) ἡ ἐξί-σωσι τῆς αἱρετικῆς laquoἐκκλησίαςraquoτῶν Παπικῶν μὲ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία καὶ ἡ Ἕνωση τους μὲ κα-μουφλαρισμένο τὸ Πρωτεῖο καὶ τὸναἱρετικὸ Πάπα Πρῶτο ὡς εἰκονί-ζοντα τὸν Θεὸ Πατέρα

Ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Βʼστὴν Ἐγκύκλιόν του ldquoἽνα ἓν ὦσινrdquoγράφει Εἴθε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα laquoνὰφωτίση ὅλους τοὺς ἐπισκόπους καὶθεολόγους τῶν Ἐκκλησιῶν μαςγιὰ νὰ δυνηθοῦμε νὰ βροῦμε ὁἕνας μαζὶ μὲ τὸν ἄλλον τὶς μορφέςστὶς ὁποῖες αὐτὴ ἡ διακονία (τοῦἐπισκόπου Ρώμης) δύναται νὰπραγματοποιῆ μίαν διακονίαν τῆςἀγάπης ποὺ θὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸτοὺς μὲν καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλουςraquo9Ὅπως βλέπετε τὸ παπικὸ Πρωτεῖοἐπειδή ldquoσοκάρειrdquo (καὶ γιὰ νὰ μὴ ldquoσο-κάρειrdquo) τὸ βάπτισαν ldquoδιακονίαrdquo

Ἂς δοῦμε πῶς ἐννοοῦν οἱ ἴδιοιοἱ Παπικοὶ τέτοιες ἐκφράσεις Μιὰπερικοπὴ ἐγγράφου τῆς ΠαπικῆςἘπιτροπῆς Πίστεως μᾶς διαφωτί-ζει laquoἩ ἑνότης τῆς Εὐχαριστίας καὶἡ ἑνότης τοῦ συνόλου τῶν Ἐπι-σκόπων μαζὶ μὲ τὸν Πέτρον καὶ ὑπὸτὸν Πέτρον ὄχι ἀνεξάρτητες ἡ μίαἀπὸ τὴν ἄλλην εἶναι ρίζα τῆς ἑνό-τητος τῆς Ἐκκλησίαςraquo (Εἰς Θεο-δώρου Ε ὅπ παρ) Τὸ Βατικανὸμιλᾶ ἐδῶ ξεκάθαρα περὶ ὑποταγῆςὅλων στὸν Πέτρον δηλ στὸν Πά-πα Σὰν κάτι νὰ θυμίζει ἀπὸ τὴν Ζη-ζιούλεια laquoἐκκλησιολογίαraquo αὐτό

laquoὉ Πάπας Βενέδικτος ἔχει πῆ(1976) ldquoἩ Ρώμη ἐν σχέσει πρὸςτὴν διδασκαλίαν περὶ πρωτείουδὲν πρέπει νὰ ζητῆ ἀπὸ τὴν Ἀνα-τολὴν περισσότερον ἀπὸ ὅτι δια-τυπώθηκε καὶ βιώθηκε κατὰ τὴνπρώτην χιλιετίαν Ὅταν ὁ ΠατρἈθηναγόρας τὴν 25767 κατὰ τὴνἐπί-σκεψιν τοῦ Πάπα στὸ Φανάριχαρακτήριζε αὐτὸν ὡς διάδοχοντοῦ Πέτρου ὡς πρῶτον στὴν τιμὴνἀνάμεσά μας ὡς τὸν Προκαθήμε-νον τῆς ἀγάπης βρισκόταν στὸστόμα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐκκλη-σιαστικοῦ ἡγέτου τὸ οὐσιῶδες πε-

ριεχόμενον τῶν περὶ πρωτείουἐκφράσεων τῆς πρώτης χιλιετίαςκαὶ περισσότερα δὲν πρέπει νὰἀπαιτῆ ἡ Ρώμηrdquoraquo10

Πίσω λοιπόν ἀπὸ τὴν μετα-πατε-ρικὴ καὶ βαπτισματικὴ θεολογίατὴν θεωρία τῶν κλάδων καὶ τὴνεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία κρύ-βεται ἡ περιπόθητη ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν Καὶ τὴν ἕνωση αὐτὴ οΖηζιούλας καὶ ὅλο τὸ οἰκουμενι-στικὸ τιμ τὴν βλέπει ὡς ἕνωσηἐξωτερική ὡς ἕνωση μὲ ἀμοιβαῖεςπαραχωρήσεις ὡς ἕνωση ὑπὸ τὸνΠάπα Γιʼ αὐτὸ καὶ τελευταῖα (μὲτὴν Ραβέννα τὴν Ἐλοῦντα τῆςΚρήτης τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βιέννη)ἀγωνίζονται νὰ περάσουν τὴν θέσηὅτι τὸ Πρωτεῖο ὑφίστατο στὴν πρώ-τη χιλιετία ὥστε νὰ μᾶς ὑποχρεώ-σουν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν Πάπα μὲἕνα ὀρθοδοξοποιημένο Πρωτεῖο

laquoὍπως ἐπισημαίνει ὁ κ Ζηζιού-λας κοσμικοὶ παράγοντες οἱ ὁποῖοικυριαρχοῦσαν τότε στὴν ἐκκοσμι-κευμένη ὀρθοδοξία καὶ δὲν τῆςἐπέτρεψαν νὰ δεῖ τὴν Ἱερότητατοῦ πρωτείου Ἐδῶ βρίσκεται ἡἈποθέωση Ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουνπὼς αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ παράγοντεςγέννησαν τὴν ἀπαίτηση τοῦ πρω-τείου ἰσχυρίζονται (Ζηζιούλας καὶKasper) πὼς αὐτοὶ οἱ παράγοντεςἐμπόδισαν τοὺς ἄλλους νὰ ἀνα-γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ πρω-τείουraquo11 Τώρα ὅμως ἔχουμε ἀνάγ-κη τὸ Πρωτεῖο laquoὅπως διεκήρυξεστὸ Μποζὲ τῆς Ιταλίας ὁ Περγάμουἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη τὸ παπικόπρωτεῖοraquo (laquoΟΤraquo 16-7-1999)12

Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ συνέν-τευξη τοῦ κ Ζηζιούλα στὴν ldquoLa Re-publicardquo (Ἰταλικὴ ἐφημερίδα) laquoΣτὴΡαβέννα (εἶπε ὁ κ Ζηζιούλας) ξα-ναρχίσαμε τὸν διάλογο εἶναι πα-ροῦσες ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκ -κλησίες μαζὶ μὲ τὴν Καθολική Με-ταξύ μας ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη καὶτὴν ἴδια παράδοση Τὸ μεγαλύτεροπρόβλημα ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμε-τωπίσουμε εἶναι τὸ πρωτεῖο Ἐγὼὑποστηρίζω ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθεῖμία λύση Ἀρκεῖ νὰ προσδιορίσου-με ἀρκούντως τὴ θέση τοῦ ἐπισκό-που τῆς Ρώμης στὴ δομὴ τῆςΟἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας (σσ τῆςlaquoἐκκλησίαςraquo ἑνωμένης ὑπὸ τὸνΠάπα) Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἕτοιμοινὰ δεχτοῦν τὴν ἰδέα ἑνὸς οἰκουμε-νικοῦ πρωτείου καί σύμφωνα μὲτοὺς κανόνες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλη-σίας ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης εἶναιὁ πρῶτοςrdquoraquo Πιὸ ὠμὸς δὲν γινόταννὰ εἶναι ὁ κ Ζηζιούλας

Καὶ ἕνα τελευταῖο μαργαριτάριοἰκουμενιστικῆς λογικῆς ἀπὸ τὸν κΖηζιούλα στὴ Βιέννη τὸ 2010 ποὺδίνει τὸ κλειδὶ τῆς Ἑνώσεως laquoπρο-σαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲςraquoγιὰ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία μὲ ἐπι-κεφαλὴς τὸν Πάπα Εἶπε laquoἩ ἑνό-τητα θὰ ἀπαιτήσει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸτὶς δύο πλευρές ldquoἘγὼ δὲν θὰ ἤθε-λα νὰ τὶς ὀνομάσω ἀνασχηματι-σμούς ἀλλὰ μιὰ προσαρμογὴ καὶἀπὸ τὶς δύο πλευρέςrdquo δήλωσε ὁἸωάννης (Ζηζιούλας) Γιὰ τοὺςὈρθοδόξους εἶπε αὐτὸ σημαίνειἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχει μιὰ καθο-λικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησία σὲ ἕναἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῶνἐθνικῶν τους ἐκκλησιῶν καὶ ὁ ἐπί-σκοπος τῆς Ρώμης εἶναι ἡ παραδο-σιακή της κεφαλήrdquoraquo13 Στὸ ἴδιοπνεῦμα ὁ Walter Kasper laquoἡ ἑνότηςστὴν πίστιν δὲν σημαίνει ἀνυπερ-θέτως τὴν ἑνότητα σὲ ὅλες τὶς δια-τυπώσεις τῆς πίστεως αὐτῆςraquo Οἱlaquoὀρθόδοξοιraquo οἰκουμενιστὲς ἀπο-δέχτηκαν σιωπηρὰ αὐτὴν τὴν δή-λωση Ἀλλὰ καὶ ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος εἶχε τονίσει ὅτι τὰ σχίσμα-τα laquoμὲ κανένα τρόπον δὲν ζημιώ-νουν ἢ ἐγγίζουν τὴν οὐσίαν τῆς πί-στεώς των ἐπειδὴ αὐτὰ δημιουρ-γήθηκαν μόνον ἀπὸ διαφορὲς στὴνὁρολογίανraquo Τὸ συμπέρασμα ποὺἀπὸ τέτοιες δηλώσεις ἔβγαλε ὁ πα-πικὸς θεολόγος Φ Gahbauer laquoΟἱδιαφορετικὲς διατυπώσεις τοῦ πε-ριεχομένου τῆς πίστεως δὲν ἐγγί-ζουν τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεωςraquo14

Μετὰ ἀπὸ αὐτά Μακαριώτατεκαὶ Σεβασμιώτατοι τὰ λίγα ἀλλʼἐνδεικτικὰ ποὺ παραθέσαμε ὡς κα-ταγγελία ἐλπίζουμε πὼς σᾶς δίνε-ται ἡ ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσετε μὲτὴν laquoκαλὴ ἀνησυχίαraquo ἐνδελεχῶςτὴν περίπτωση τῆς φθορᾶς ποὺὑφίστανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδο-ξία ἀπὸ ἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέ-σεις ποὺ διασπείρει ὁ Μητρ Περ-γάμου κ Ἰωάννης Ζηζιούλας

Ἁρμόδιος Δικαστικὸς Ἐπιμελη -τὴς νὰ ἐπιδώσει νόμιμα τὴν πα-ροῦσα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως αὐ -τὴ ἐκπροσωπεῖται νόμιμα γιὰ νὰ λά-βει γνώση καὶ γιὰ τὶς νόμιμες συν -έπειες ἀντιγράφοντας τὸ περιεχό-μενο τῆς παρούσης στὴν ὑπʼ αὐτοῦσυνταχθησομένη ἔκθεση ἐπιδόσε-ώς του

Βόλος 11 Δεκεμβρίου 2011Διὰ τὸν Χριστιανικὸ Ἀγωνιστικὸ

Σύλλογο laquoἍγ Θεόδωροςὁ ΣτουδίτηςraquoὉ Πρόεδρος

Γρηγορίου Γρηγόριοςἡ Γραμματέας

Νάκου - Ξανθᾶ ΧριστίναΔιὰ τὴν Φιλορθόδοξο Ἕνωσι

laquoΚοσμᾶς ΦλαμιᾶτοςraquoὉ Πρόεδρος

Ντετζιόρτζιο ΛαυρέντιοςὉ Γραμματέας

Σημάτης ΠαναγιώτηςὙποσημειώσεις

1 Στὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ Σύνο-δο ὁ Μητροπ Γλυφάδας ἐτόνιζε ὅτι ὁὅρος laquoμεταπατερική Θεολογίαraquo εἶναιὅρος laquoκαινοφανής ἀντιβιβλικός καίἀνορθόδοξος ἐπειδή ἀναιρεῖ τὸ βα-σικὸ κύτταρο τῆς Πατερικῆς Θεολο-γίας τῆς Ἐκκλησίας μας Εἶναι ἀδύ-νατη ἡ ὕπαρξη περιόδου μετὰ τοὺςΠατέρες ἀφοῦ πάντοτε ἡ Ἐκκλησίαθὰ αὐξάνεται θεολογικά μὲ τὴ Χάρητοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῶν Θεο-φόρων Πατέρων Ἀλλὰ ἀπορρίπτουμετὸν ὅρο laquoμεταπατερική Θεολογίαraquoἐπειδὴ μᾶς ὁδηγεῖ κατrsquo εὐθείαν στὸνΠροτεσταντισμό Ἡ Ἐκκλησία χωρὶςΠατέρες θὰ ἦταν ἕνα laquoψευδεπίγραφοχριστιανικὸ προτεσταντικὸ μόρφω-

μαraquo ποὺ δὲν θὰ εἶχε καμμία σχέση μὲτὴν laquoΜίαν Ἁγίαν ἈποστολικὴνἘκκλησίανraquo

Ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστη-μίου καὶ μητροπολίτης Γόρτυνος κἸερεμίας σὲ πρόσφατο κείμενό τουγιὰ τὴν μεταπατερική θεολογία (ποὺδημοσιεύτηκε στὸν ἐκκλησιαστικὸ Τύ-πο) τονίζει ὅτι οἱ μεταπατερικῶς θεο-λογοῦντες laquoπροσβάλουν τὴν μνήμητῶν Ἁγίων καὶ εἶναι ἄγευστοι τοῦ πα-τερικοῦ πνεύματος καί ἔπρεπε νάhellipντρέπωνταιraquo γιrsquo αὐτό χαρακτηρίζειτὴν μεταπατερική Θεολογία ὡςlaquoβλασ φημία ἐναντίον τοῦ ἉγίουΠνεύματοςraquo Καὶ συνεχίζει laquoἘμεῖς οἱὈρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ὅτι οἱἅγιοι Πατέρες εἶναι ἑνωμένοι καί ὅτι ἡδιδασκαλία τους εἶναι ἕνας ldquoπύργοςὁμοφωνίαςrdquo καὶ ὄχι ldquoπύργος Βαβέλrdquoδιαφωνίας δηλαδήraquo ὅπως συμβαίνειμὲ τοὺς ἑτερόδοξους Καὶ καταλήγειἘγὼ θέλω νὰ laquoεἶμαι ἕνας πατερικόςκαὶ ὄχι μετα-πατερικός κήρυκας τοῦλόγου τοῦ Θεοῦraquo Κι ὅμως αὐτὴν τὴνμετα-πατερικὴ θεολογία ἀποδέχεταικαὶ διακινεῖ ἀνεμπόδιστα (ἐκτὸς τοῦΔημητριάδος) καὶ ὁ Περγάμου κ ἸωΖηζιούλας

2 Εἰς Βλάχου Ἱεροθέου μητροπΝαυπάκτου ἄρθρο laquoἩ ΒαπτισματικὴΘεολογίαraquo

3 laquoἊς δοῦμε ὅμως καὶ μία θεολογικὴἑρμηνεία τῆς κινήσεως τῆς ἉγίαςΤριάδος τὴν ὁποία ἑρμηνεύει Ἱεραρ-χικὰ ὁ μεγαλύτερος θεολόγος ἅγιοςΜάξιμος ὁμολογητής ambigua 23ldquoΠῶς ἐξηγεῖται τὸ γραφὲν ὑπὸ Γρη-γορίου Διὰ τοῦτο μονὰς ἀπrsquo ἀρχῆς εἰςδυάδα κινηθεῖσα μέχρι Τριάδος ἔστηΚινεῖται (ἀπαντᾶ ὁ ἅγ Μάξιμος) μέσαστὸν Νοῦ ποὺ εἶναι ἄξιος νὰ τὴν κα-τανοήσει ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς Μονάδοςκαὶ μέσα στὴν Μονάδα ὁλοκληρώνεικάθε ἔρευνά του σrsquo αὐτὴ ἢ γιὰ νὰ τὸποῦμε διαφορετικά ὁλοκλήρη ἡΜονὰς ἀχώριστη διδάσκει καὶ φανε-ρώνει στὸν Νοῦ στὴν πρώτη τουἐπαφὴ μαζί Της τὴν ἀλήθεια γύρωἀπὸ τὴν Μονάδα ἔτσι ὥστε νὰ μὴεἰσαχθεῖ χωρισμὸς στὴν πρώτηΑἰτίαraquo (Εἰς Νικολαΐδη Σταύρου Τὸὑποκείμενο Ἐκκλησιάζεται)

4 Συμεὼν τοῦ Ν θεολόγου Θεολο-γικὸς Πρῶτος (13 14) Καὶ κατὰ τῶντιθεμένων τὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ Πατρός

5 Ζηζιούλα Ἰω laquoΕὐχαριστία καὶΚόσμοςraquo Ὁμιλία στὴν Ἀκαδημία Θε-ολογικῶν Σπουδῶν Βόλου (2008)

6 Νικολαΐδης Σταῦρος Τὸ Ὑποκεί-μενο Ἐκκλησιάζεται

7 Νικολαΐδης Σταῦρος ὅπ παρ8 httpamethystosbooksblogspot com

201110blog-post_3622html9 Θεοδώρου Εὐάγ Προσέγγισις με-

ταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθο-λικῶν π laquoΘεολογίαraquo τ 772 Ἀθῆναι2006

10 Θεοδώρου Εὐαγ ὅπ παρ11 httpamethystosbooksblogspot com

200910blog-post_23html12 Κορναράκη Ἰω Τὸ κείμενον τῆς

Ραβέννας προσωπεῖον τοῦ θεολογικοῦδιαλόγου

13orthodoxia-paterikiblogspotcom201009blog-post_26 htmlixzz1c1 7vVSkB

14 Θεοδώρου Εὐάγ ὅπ παρΑἱ ὑπογραφαὶ

Ἡ ὡς ἄνω μήνυσις ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου ἐνώ-πιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεστάληπρὸς τὸ τέλος τοῦ 2011 εἰς τὸνἈρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ Ἱερώνυ-μον καὶ τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ μὲ τὴνἐλπίδα ὅτι θὰ συνεζητεῖτο εἰς τὴνΔιαρκῆν Ἱερὰν Σύνοδον κατὰ τὰςσυνεδρίας ἀπὸ 7η ἕως 9η Δεκεμ-βρίου Ἐπειδή ὅμως τοῦτο δὲν ἔγι-νε ἀπεφασίσθη ὅπως κατὰ τὴν Κυ-ριακὴν 11ην Δεκεμβρίου ἡμέρα κα -τὰ τὴν ὁποίαν ὡμίλησεν εἰς αἴθου-σαν τοῦ δημαρχείου τοῦ Βόλου ὁθεολόγος κ Νικόλαος Σωτηρόπου-λος διὰ ἀντιαιρετικὰ ζητήματασυγκεντρωθοῦν ὑπογραφαὶ καὶἀπο σταλῆ ἡ μήνυσις ὡς laquoκαταγγε-λία ndash ψήφισμαraquo διὰ νὰ τονισθῆ ἡσοβαρότης τοῦ ζητήματος καὶ νὰ μὴἀναβάλλεται ἡ διερεύνησίς του ὑπὸτοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς ἹερᾶςΣυνόδου ὡς παρωνυχίς Αἱ ὑπογρα-φαί ὡς ἀκολούθως

Ἀνδριοπούλου Ἀναστασία Ἁγιο-πετρίτης Γεώργιος ἉγιοπετρίτηςΒασίλειος Βασιλείου Πάτρα Βο-γιατζῆς Ἀπόστολος Γρηγορίου Γρη-γόριος Γεωργίτσης Κωννος Γιακά-λου Ἀργυρώ Γκότσης Θωμᾶς Δε-ληνικόπουλος Χρῆστος ΔιαμαντὴςἈναστάσιος Διβανὲς Ἀνδρέας Δι-βανὲ Μαρία Δοξαρᾶ Βασιλική Ζέ-στας Νικόλαος Ζωϊτόπουλος Βε-λισσάρης Θεοδοσίου Ἀγγελική Κα-λεσοπούλου Μαρία ΚαρανικολοῦΔήμητρα Κοκκάλα ΑἰκατερίνηΚουτσουνάκης Βασίλειος Κουτσου-νάκη Καλλιόπη Κυρμᾶ Ἀθη νᾶΚωνὴ Ἑλένη Λιναριτάκης Ἐμ μα-νουήλ Λιναριτάκη Ἰωάννα ΛωρίτουἙλένη Μαλλιαρὸς Ἰωάννης Μαλ-λιαροῦ Κερασία Μαλλιαρὸς Δημή-τριος Μαλλιαροῦ Χρύσα ΜίχαΑἰκατερίνη Μοναστηρίδη Αἰκατε-ρίνη Μπαν ταβάνος Φώτιος Μπα- ρούτας Ἀθανάσιος Νάκος Θεόδω-ρος Νάκου Χριστίνα Ντετζιόρ τζιοΛαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Γρηγό-ριος Ξανθᾶ Ἑλένη Ξανθᾶ Αἰκατε-ρίνη Πίνα Θεσσαλία Πιστόλης Γε-ώργιος Πολύζου Χριστίνα Πολυμέ-ρου Δημήτριος Ράντος ΠέτροςΡάντου Σοφία Σαρρῆς ΚωννοςΣημάτης Παναγιώτης Σιδηροπού-λου Μαγδαληνή Σίμος Ἰωάννης Σί-μου Γαρυφαλιά Σωτηρίου Σπυρί-δων Τασσιόπουλος Σταῦ ρος Τασ-σιόπουλος Τριαντάφυλλος Τασσιο-πούλου Σαββατούλα Τάχου Δήμη-τρα Τσιάκαλος Στυλιανός Τσιακά-λου Παναγιώτα Τσιάρας ΒασίλειοςΤζιώρα Ἀναστασία Χαλέπης Δημή-τριος Χαλέπη Ἑλένη ΧρυστάλληΒιολέττα Χρυστάλλη Ἑλένη Ψιώ-τας Ἀναστάσιος

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Σελὶς 8η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀρχιεπίσκοπος ἈθηνῶνlaquoΓίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως

καί μή φοβεῖσθεraquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ

Ἱερώνυμος εἰς τό Πασχάλιον μήνυ-μά του καλεῖ ὅλους τούς Ἕλληναςνά γίνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσε-ως Εἰς τό μήνυμά του ἀπευθύνεικαί ἐθνικά μηνύματα τονίζων ὅτι ἡἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ὡδήγησετό Ἔθνος μας κατά τό παρελθόν εἰςτήν ἀντιμετώπισιν ἀδιεξόδων καί εἰςἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶναςΤό μήνυμά του ἔχει ὡς ἑξῆς

ldquoΣήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύ-ναμοςrdquo

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρηπανηγύρεων ἑορτάζουμε Ἡ Ζωήνίκησε τόν θάνατο

Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τόψεῦδος Τό φῶς ἐξαφάνισε τόσκοτάδι Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκεδυνατότερη ἀπό τούς φόβους καίτίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουντόν βίο μας

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προ-ηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως Πρίν ἐπι-κρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνταιοἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κα-τεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήνστραγγαλίσουν ὅταν αὐτή ἀπειλεῖσυμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κό-σμου τούτου

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦσυνοψίζουν τήν τραγωδία τῆςἀνθρώπινης ὕπαρξης Ὅλοι οἱ πό-νοι οἱ θλίψεις οἱ κατατρεγμοί καίοἱ ἀδικίες τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελ-πισία πού κυριαρχοῦν στή ζωήμας συνοψίζονται στόν ΣταυρόὍμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ

φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικέςἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες ὅπωςαὐτές πού χρωματίζουν τόν πα-ρόντα ἐθνικό μας βίο δέν εἶναιἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πούἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦἈναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς

Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφέςτῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶντοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκανσέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μαςἀπέκτησαν νόημα Κάτω ἀπό τόἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεωςτά ψεύδη ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπό-πειρες παραπλάνησής μας ἀπό τάὀργανωμένα συμφέροντα πούγεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίεςχλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε Ὁ θάνα-τος νικήθηκε laquoΔεῦτε πάντες οἱ πι-στοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χρι-στοῦ ἁγίαν ἀνάστασινbull ἰδού γάρἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳraquo Κανείς δέν μπορεῖπιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα

Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμεαὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους Ὅσεςφορές τό Γένος μας ἔφθασε στάὅρια τῆς ἐξουθένωσης ἡ ἐλπίδατῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλιρωμαλέο καί ἀναστημένο Μέαὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανόστήν τουρκοκρατία Χάρη σʼ αὐτήτήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπα-νάσταση τοῦ 1821 Ἔτσι ἀναστή-θηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερ-μανική κατοχή Ἔτσι θά ἀντέξεικάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασίατοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος

Ἄς ἐπαναλάβω λοιπόν καί ἐγώαὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χρι-στός στίς Μυροφόρες ldquoΜή φο-βεῖσθεrdquo (Ματθ 2810)

Καμμία ἀδικία καμμία ἀσθένειακαμμία δυσκολία τῆς καθημερινό-τητας καμμία οἰκονομική κρίσηκαμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλονδέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει Οἱ χρι-στιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀνα-στάσεως οἱ laquoμή μετακινούμενοιἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίουraquo(Κολ 1 23)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέ-βαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγά-πης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρω-πο ἀπό ὅλους τούς φόβους τουδιότι laquoἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλειτόν φόβονraquo (Α΄ Ἰωαν 4 18)

Μή φοβᾶστε λοιπόν ἀλλά γίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως Ἐ λᾶ τενά πορευθοῦμε μέ θάρρος καί ἐλπί-δα στήν καινούργια ζωή πού μᾶςχάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος

Χρόνια πολλά καί εὐλογημέναΧριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη

Μέ ἀναστάσιμες εὐχέςΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣraquo

ΑΙ ΑΥΘΕΡΑΙΣΙΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣΚΑΙ Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΩΝ

Τί συμβαίνει μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸν Πατριάρχην κ Βαρθολο-μαῖον Εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γέ-νους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τοῦ Γέ-νους τῶν Ἑλλήνων ἢ εἶναι ἕναςἰσχυρὸς ρασοφόρος ὁ ὁποῖος ἐξυ-πηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν κοσμοεξου-σιαστῶν ἀπὸ τὸν ΟἰκουμενικὸνΘρόνον τοῦ Φαναρίου Μᾶλλον τὸδεύτερον Διότι ὡς Πατριάρχηςτοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων διχά-ζει ἀναστατώνει προκαλεῖ δημι-ουργεῖ κρίσεις Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπὶτῶν ἡμερῶν του δὲν αὐξάνονταιἩ ποιμαντικὴ καὶ γενικότερη στρα-τηγική του εἶναι ἀπαρατήρητος εἰςτοὺς Ὀρθοδόξους Δὲν συγκινεῖΔὲν συγκλονίζει Δὲν προσελκύεικόσμον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ἔχειἰσχὺν ὅμως εἰς τὰ Παγκόσμια Κέν-τρα Ἀποφάσεων τὰ ὁποῖα δυστυ -χῶς δι᾽ αὐτὸν συνδέονται μὲ τὰὑπό γεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς καὶτὴν Νέαν Ἐποχήν ἡ ὁποία προωθεῖτὴν Πανθρησκείαν καὶ τὴν παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὅτανδιέρχεται ἀπὸ τὰς Συναγωγὰς καὶτὰ Κέντρα τοῦ Μουσουλμανισμοῦγίνεται θέμα εἰς τὰ διεθνῆ ΜέσαἘνημερώσεως διότι τοῦτο ἀπαι-τοῦν τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶνπροαναφερομένων κέντρων ἀπο-φάσεων διὰ διαφόρους σκοπιμότη-τας Πρωταγωνιστεῖ ἀπὸ τῆς ἐκλο -γῆς του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρό-νον μὲ ζῆλον πολλαπλασίως μεγα-λύτερον τῶν προκατόχων του μα-καριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγό-ρου καὶ Δημητρίου εἰς τὸν Διάλο-γον μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-ξων Λειτουργεῖ ὡς laquoμπουλντόζαraquoεἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας βλασ -φημῶν τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆςἘκκλησίας οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχονἀγάπην διὰ τοὺς Παπικοὺς καὶ μᾶςἐκληροδότησαν τὸ Σχίσμα

Τὸ laquoπάθοςraquo του αὐτὸ δὲν εἶναιτυχαῖον Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπό-σχεσιν ἀνταλλαγμάτων ἐκ τῶνἈμερικανῶν τὰ ὁποῖα δὲν ἔλαβενἀκόμη (Εἰς τὰ laquoδίκαιαraquo τοῦ Πα-τριαρχείου) Προωθεῖ τὴν ἕνωσιντῶν laquoἘκκλησιῶνraquo διότι αὐτὸ τοῦὑποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ὑπόγεια καὶἐπίγεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς Οἱἀσχολούμενοι μὲ τὴν γεωπολιτικὴνἰσχυρίζονται εἰς μελέτας των ὅτι ἐκτοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνουἔχει ἐκπονηθῆ τὸ σχέδιον διὰ τὴνἕνωσιν τῶν laquoἘκκλησιῶνraquo εἰς ἐπί-πεδον κορυφῆς

Θὰ λειτουργοῦν laquoκεχωρισμέ-νωςraquo Ἀλλὰ αἱ κεφαλαί των θὰ συ-ναποφασίζουν καθ᾽ ὑπόδειξιν τῶνὑπογείων καὶ τῶν ἐπιγείων κέν-τρων τῆς Ἀμερικῆς Θὰ ἔχωμενἕνωσιν μὲ ποικιλία δογμάτωνΟὐδεμία ἐκ τῶν Χριστιανικῶν αἱρε-τικῶν laquoἘκκλησιῶνraquo θὰ ἀποκηρύξητὰς πλάνας της Διότι συμβαίνει τὸπερίεργον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-σία ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰςlaquoἘκκλησίαςraquo ὡς κανονικὰς Ἐκκλη-σίας καὶ πώς ὅλαι σώζουν Ἡ Ἀλή-θεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώθη μὲτὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος μὲ ἀπο-φάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου Ἡ γεωπολιτικὴ τῶν θρη-σκειῶν εἰς πλήρη ἐξέλιξιν

Ἕνα ἐκ τῶν ἀνταλλαγμάτων τὰὁποῖα ἔχουν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Οἰ -κουμενικὸν Πατριάρχην εἶναι νὰ γί-νη Πάπας εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἄλλω-στε κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπαεἰς τὸ Φανάρι καὶ τὴν συμπροσ -ευχὴν μετὰ αὐτοῦ εἰς τὸ Πατριαρ -χικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωρ-γίου διεκήρυξεν ἀπευθυνόμενοςπρὸς τὸν Πάπαν ὅτι ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁΠρῶτος εἰς τὴν Δύσιν καὶ ἐγὼΠρῶτος εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἔκτοτεκατὰ τὴν Μεγάλην Εἴσοδον καὶ

ἱστάμενος εἰς τὴν Ὡραίαν Πύληνμνημονεύει τοὺς Πατριάρχας καὶτοὺς Προέδρους τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἡ ὈρθόδοξοςἘκ κλησία ὅμως δὲν ἔχει Προ-έδρους ἀλλὰ Πατριάρχας καὶ Ἀρ -χιεπισκόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκ -κλη σιῶν Τό δὲ πολίτευμά της εἶναιΣυνοδικὸν καὶ δὲν ἔχει Πρῶτονἀλλὰ Πρώτη καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Διαρ -κὴς Ἱερὰ Σύνοδος

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς γεωπολιτικῆςτῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κέντρωνἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκπορεύεται ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάνει με-γάλους ἐκτροχιασμοὺς εἰς τὴν Πί-στιν οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται ὑπὸτῶν Ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι πιστεύ -ουν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Δια-λόγους προδίδεται ἡ Πίστις Ἀντὶδιὰ αὐτοκριτικὴν καὶ μετάνοιαντώρα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον ἀντιοι-κουμενιστῶν Μητροπολιτῶν Κα-θηγουμένων καὶ πιστῶν διότι ἀπει-λοῦν μὲ κατάρρευσιν μελλοντικῶςτὴν laquoγεωπολιτικὴν τῶν θρησκει -ῶνraquo καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν laquoἘκ κλη-σιῶνraquo

Συμπεριφέρεται ὡς ὁ πιστὸςἐκτελεστὴς τοῦ προαναφερομέ-νου σχεδίου ἀδιαφορῶν διὰ τὰςσυνε πείας εἰς τὰς τάξεις τῆς Ἐκ -κλησίας Μέχρι καὶ ὁ ὑπεύθυνοςτοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητατῶν laquoἘκκλησιῶνraquo καρδινάλιος Κόχπαρεδέχθη ὅτι ὁ διάλογος ἐναυά-γησε ἀλλὰ τὸν κρατᾶ ἐν ζωῇ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν Ἕνωσινπερισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν τύχηντοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐν μέσῳ βαθυ-τάτης οἰκονομικῆς κοινωνικῆς πο-λιτιστικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεωςπροωθεῖ τὴν Ἕνωσιν καὶ τὴν Πα-ναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἀντὶνὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας πρὸς τὰκέντρα μὲ τὰ ὁποῖα ἰσοπεδώνειτὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ ζητήσηβοήθεια διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς

Ἕλληνας ἀσχολεῖται μὲ τὴνlaquoἝνωσινraquo Ἀντὶ νὰ ἀναλάβη μίανδιεθνῆ ἐκστρατείαν διὰ τὴν συγ-κέντρωσιν χρημάτων καὶ ἄλληςβοηθείας πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶτὰς Ἑλληνίδας ἀδρανεῖ ἐνόχωςἈντὶ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἐκκλησιαστι-κόν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὸν φρό-νημα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον τοῦΣεβ Πειραιῶς ὁ ὁποῖος ἀποκαλύ-πτει τὰς προδοσίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Πίστεως ἀλλὰ καὶ τὰ σιωνι-στικὰ καὶ ἄλλα πολιτικοοικονομικὰκέντρα τὰ ὁποῖα διαλύουν καὶ λε-ηλατοῦν τὴν Χώραν καὶ ἐπιβάλ-λουν ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀποφά-σεις Ἀντὶ νὰ ἐνισχύη τὸ Ὀρθόδο-ξον φρόνημα καὶ νὰ καλῆ τὸν λαὸννὰ μιμηθῆ τὴν ζωὴν τοῦ Χριστοῦκαὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκ -κλησίας στρέφεται ἐναντίον τοῦκλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ποὺτὸν καλοῦν νὰ σεβασθῆ τὴν Παρά-δοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ νο-θεύη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν

Ἀντὶ νὰ δίδη τὴν εὐλογίαν τῆςἘκκλησίας εἰς πολιτικοὺς πρότυπαδιὰ τὴν ζωήν τὸ ἦθος καὶ τὴν στρα-τηγικήν των ἀνεβάζει εἰς τὸν θρό-νον τοῦ Φαναρίου τὸν πρώην Πρω-θυπουργὸν κ Γεώργιον Παπανδρέ-ου τὸν ἐξυμνεῖ καὶ laquoπροσκυνᾶraquoτὴν μητέρα του κ Μαργαρίταν Πα-πανδρέου μετὰ τῆς ὁποίας ἔχει μα -κρὰν φιλίαν (Οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλ -ληνίδες δὲν τὴν ἔχουν συναντήσειποτὲ εἰς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανπαρὰ μόνον ὅταν ἐπήγαινεν εἰς τὰςδοξολογίας ὡς σύζυγος τοῦ Ἀ Πα-πανδρέου)

Θεωρεῖται Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ὀρθο-δόξων καὶ τοῦ γένους τῶν Ἑλλή-νων Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςπρωταγωνιστεῖ διαρκῶς εἰς κρίσειςδιὰ διοικητικὰ καὶ ἄλλα θέματαΠρωταγωνιστεῖ εἰς κρίσεις καὶ εἰςτὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖον τρομο-κρατεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύση

αὐτὸ τὸν ἔλεγχον εἰς ζητήματα Πί-στεως Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ τρομο-κρατία αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ ἉγίουὌρους ἔπρεπε νὰ εἶχον ὑψώσειμαύρας σημαίας διὰ τὰς παρεκ -τροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίας του εἰςζητήματα Πίστεως ὅπως πολὺεὐφυῶς λέγει ὁ Σεβ Αἰγιαλείας καὶΚαλαβρύτων κ Ἀμβρόσιος Δυστυ -χῶς ὅμως δὲν συμβαίνει αὐτό Καὶδὲν συμβαίνει καὶ διὰ ἕνα ἄλλονλόγον Διότι διὰ ἀρκετοὺς ἐκπρο-σώπους Ἱερῶν Μονῶν προέχει ἡδιασφάλισις τῶν χρημάτων ἀπὸ τὰΕΣΠΑ τῆς Προτεσταντικῆς Δύσεωςδιὰ τὴν κατασκευὴν ἔργων παρὰ ὁἀγὼν ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πα-τρίδος

Ποία ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρουςδιὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίανΟὐδεὶς γνωρίζει Γνωρίζομεν τὰςθέσεις ὡρισμένων Ἁγιορειτῶν Μο-ναχῶν ἀλλὰ ὄχι καὶ τοῦ ἉγίουὌρους τὸ ὁποῖον τρέμει κυριολε-κτικῶς τὴν laquoσπάθηνraquo τοῦ Οἰ κουμε-νικοῦ Πατριάρχου

Ἡ Ἀ κρό πολις τῆς Ὀρθοδοξίαςτρέμει τοὺς καταπατητὰς τῶνἹερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ὀρθοδό-ξου Παραδόσεως Τὸ Ἅγιον Ὄροςεἶναι αἰ χμάλωτον ἢ πνευματικῶςνεκρὸν ἢ τρομαγμένον ἀπὸ τὰςἀπειλὰς καὶ τὴν τρομοκρατίαν τοῦΦαναρίου Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεση-κώνωνται πιστοί Ἱερομόναχοι εἰςτὰς πόλεις Καθηγούμενοι ἹερῶνΜονῶν Καθηγηταὶ Πανεπιστημίουκληρικοί Διάκονοι Θεολόγοι λαϊ-κοὶ διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ καὶ τὴν Προδοσίαν τῆςΠίστεως ὑπὸ τῶν ΟἰκουμενιστῶνΦαναριωτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπωντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-δος καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παρα-μένη ἀδρα νὲς καὶ ξένον πρὸς τὰςἀγωνίας τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶτοῦ πιστοῦ λαοῦ

Ὀφείλει νὰ τερματίση τὴν ἀσυ-λίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-των εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δοξίας Αὐτὴν τὴν στιγμὴν κατὰτὴν ὁποίαν κυοφορεῖται ἡ αἵρεσιςτῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπειλεῖὅλο τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημαστοχοποιῶν τὸν Σεβ Πειραιῶς καὶἄλλους ἀντιοικουμενιστὰς Μητρο-πολίτας ρασοφόρους καθηγητὰςΠανεπιστημίου ΚαθηγουμένουςἹερῶν Μονῶν Ἱερομονάχους κλπἐπειδὴ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνοικτὴνσυνοδοιπορίαν του μὲ τὴν Παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ἍγιονὌρος ὀφείλει νὰ ὑψώση μαύραςσημαίας νὰ κηρύξη πένθος διὰ τὰςπαρεκτροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίαςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰςζητήματα πίστεως ἀλλὰ καὶ διὰ τὴνκατάστασιν ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰςτὴν Χώραν

Ὁ λαός μας ἐξαθλιωμένος laquoἐπα-ναστατεῖraquo ὅταν πληροφορῆται ὅτικάποιαι ἢ ὅλαι αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦἉγίου Ὄρους καταθέτουν σχέδιαδιὰ τὴν δημιουργίαν φωτοβολ-ταϊκῶν ἐπενδύσεων εἰς τὸ Ἁγιώνυ-μον Ὄρος ἢ διὰ τὴν εἰσροὴν ἑκα-τομμυρίων εἰς αὐτὰς ἀπὸ τὰ ταμεῖατῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἐὰνδὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Ἁγιο-ρεῖται Πατέρες ἔ χουν ὑποταχθῆεἰς τοὺς αἱρετικούς Πῶς συμβαίνειαὐτό Μὲ τὴν σιωπήν των ἔναντιτῶν παρεκτρο πῶν εἰς ζητήματα πί-στεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσμονὴντῶν ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὴν Εὐρω-παϊκὴν Ἕνωσιν τῆς Προτεσταν-τικῆς Δύσεως

Γ ΖΕΡΒΟΣ

ΣΕΒ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑΝΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τό παρέλαβεν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας καί τό διετήρησεν ἀναλλοίωτον ἐνῶ οἱ Παπικοί

τό ἐβεβήλωσαν καί τό ἠλλοίωσαν διά τοῦ Φιλιόκβε Διατί νά λέμε τό laquoΠιστεύωraquo μας κατά τό Ἀπόδειπνον

Ὁ Σεβ Γόρτυνος καί Μεγαλοπό-λεως κ Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν τουκήρυγμα ὑπό ἡμερομηνίαν 1ηνἈπριλίου ἀφοῦ ἀναλύει τό Πι-στεύω τῶν Ὀρθοδόξων καί τόlaquoΣύμβολον τῆς Πίστεώςraquo μας εἰςτό ὁποῖον laquoἔβαλαν βέβηλο χέρι καίτό ἀλλοίωσανraquo οἱ Παπικοί καλεῖτόν πιστόν λαόν νά λέγη μίαν φο-ράν τήν ἡμέραν καί ἰδιαιτέρως κατάτό Ἀπόδειπνον τό laquoΠιστεύωraquo Τόπλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κη-ρύγματος τοῦ Σεβ Μητροπολίτουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquo1 Ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶνἀδελφοί μου ρυθμίζεται μέ βάσητό τί πιστεύουμε Καί οἱ ἄθεοι τόἴδιο κάνουν Ἐνεργοῦν καί πράτ-τουν μέ βάση τήν ἀθεϊστική ἰδεο-λογία τους Ἕνας μεγάλος ἄθεοςγιά παράδειγμα1 εἶχε πεῖ ldquoἩ ζωήεἶναι παράλογη ἡ ἀγάπη εἶναι ἀδύ-νατηrdquo Ἄντε τώρα νά κάνουμεὄμορφη ζωή μέ βάση τήν ἰδεολογίααὐτή

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοίἔχουμε τό ldquoΠιστεύωrdquo μας στόὁποῖο κλείνεται ὅλη ἡ ldquoἰδεολογίαrdquoμας ὅλη ἡ θεολογία μας καλύτεραΚαί μέ βάση τά ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ρυθμίζουμε τήν ζωή μας Ἡπίστη μας στηρίζεται στήν ἉγίαΓραφή πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦΘεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους Μέ-σα στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε μι-κρές προτάσεις οἱ ὁποῖες εἶναιπραγματικά ὁμολογίες πίστεως Γιάπαράδειγμα σᾶς ἀναφέρω τρεῖςὉ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιά τόνἸησοῦ Χριστό ldquoἘν μορφῇ Θεοῦὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατοτό εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλ᾽ ἑαυτόν ἐκέ-νωσε μορφήν δούλου λαβών ἐνὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοςrdquo(Φιλιπ 26-10) Αὐτός ὁ λόγος καίὅλη ἡ παρακάτω συνέχεια εἶναι ἕναμικρό ldquoΠιστεύωrdquo Καί ἕνας ἄλλος

ἀκόμη σύντομος λόγος πού εἶναιὁμολογία πίστεως ldquoὉ Ἰησοῦς Χρι-στός (εἶναι) Κύριοςrdquo (Αacute Κορ 123)Τό ldquoΠιστεύωrdquo στήν Παλαιά Διαθήκηἦταν αὐτός ὁ λόγος ldquoἌκουεἸσραήλmiddot Κύριος ὁ Θεός σου εἷςἐστινrdquo (Δευτ 64) Καί ἐκείνη ἡ πεν-τάλογος προσευχή πού λέμε τόldquoΚύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ μεrdquoεἶναι μία ὁμολογία πίστεωςmiddot γιατίὁμολογοῦμε τόν σαρκωθέντα Υἱότοῦ Θεοῦ καί ὡς Θεό (ldquoΚύριεrdquo) καίὡς ἄνθρωπο (ldquoἸησοῦrdquo) καί ὡς Θε-άνθρωπο (ldquoΧριστέrdquo)

2 Τό ldquoΠιστεύωrdquo μας τό καλοῦμεldquoΣύμβολοrdquo Δέν ξέρω ἀγαπητοίμου νά σᾶς πῶ ἀκριβῶς τί σημαίνειαὐτή ἡ ἔκφραση Εἶναι μία ἔκφρα-ση ldquoκλειδίrdquo Σημαίνει τόν χάρτηΠραγματικά Ὅτι εἶναι ὁ χάρτηςγιά τήν Γεωγραφία τό ἴδιο εἶναι καίτό ldquoΠιστεύωrdquo μας γιά τήν Ἐκκλησίαγι᾽ αὐτό τό λέμε ldquoΣύμβολοrdquo Ἕναςμικρός χάρτης ἀπεικονίζει ὅλη τήνγῆ Καί τό μικρό ldquoΠιστεύωrdquo μαςαὐτό τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἔχει μέ λίγα λόγια ὅλη τήν πίστημας Δώδεκα εἶναι τά ἄρθρα τοῦldquoΠιστεύωrdquo Κάθε ἄρθρο του εἶναιπῶς νά τό πῶ εἶναι σάν στρατιωτι-κά ldquoπαραγγέλματαrdquo διδόμενα ἀπότόν Βασιλέα Χριστό στήν στρα-τευομένη του Καθολική Ἐκκλησίαγιά νά τά φέρει στόν κόσμο τόνὁποῖο πορεύεται νά κατακτήσει

3 Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία χρη-σιμοποιοῦσε ldquoΣύμβολα τῆς πίστε-ωςrdquo γιατί αὐτά ἦταν ἀναγκαῖα γιάτήν διδασκαλία τῶν Κατηχουμέ-νων αὐτῶν δηλαδή πού ἐπρόκειτονά βαπτιστοῦν Τά ldquoΣύμβολα τῆς πί-στεωςrdquo πάλι ἦταν ἀναγκαῖα στήνἘκκλησία γιά τήν ἀπόκρουση τῶναἱρέσεων Δηλαδή οἱ ἐμφανισθέν-τες αἱρετικοί μέ τίς πλανεμένες δι-δασκαλίες τους ἔδωσαν τήν κυ-ριώτερη ἀφορμή στήν Ἐκκλησίανά συντάξει ldquoΣύμβολαrdquo τῆς ἀλη-θινῆς της διδασκαλίας Τόν τέταρ-

το αἰώνα ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀπεφά-σισε νά συνθέσει ἕνα ἑνιαῖο ldquoΠι-στεύωrdquo γιά ὅλη τήν ἘκκλησίαἜτσι γράφτηκε ἀπό τήν Πρώτη καίΔεύτερη Οἰκουμενική Σύνοδο τόσημερινό ldquoΠιστεύωrdquo πού ξέρουμεὅλοι Τό ὅτι τό ldquoΠιστεύωrdquo μας γρά-φτηκε ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδουςσημαίνει ὅτι εἶναι φωνή ὅλης τῆςἘκκλησίας

4 Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι τό ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει νά ρυθμίζει τήνζωή μας τά ἔργα μας Λέγουν με-ρικοί ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πίστηἀλλά τά ἔργα Λησμονοῦν ὅμωςαὐτοί ὅτι τά ἔργα ἀπορρέουν ἀπότήν πίστη τοῦ καθενός Ἔτσι γιάπαράδειγμα ὁ Χίτλερ ἦταν σκλη-ρός πρός τούς ἀνθρώπους ἐπειδήἦταν συνεπής στήν σκληρή του πί-στη Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού ἔχου-με ὡραία πίστη ὅπως αὐτή ἐκφρά-ζεται στά δώδεκα ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει πολύ νά προσ -παθοῦμε τά ἔργα μας νά εἶναι ἀνά-λογα πρός τήν πίστη μας

5 Τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἀγαπητοί μου τό ὁποῖο συνέταξε ἡΠρώτη καί ἡ Δεύτερη ΟἰκουμενικήΣύνοδος ὅπως εἴπαμε τό διέσωσεἀκέραιο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας ἐνῶ οἱ Παπικοί καί Φραγκο-λατῖνοι ἔβαλαν βέβηλο χέρι καί τόἀλλοίωσαν Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἀνήκει σέὅλη τήν Ἐκκλησία καί δέν ἐπιτρέ-πεται λοιπόν ἕνας ἤ μερικοί νά τόμεταβάλουν Στό ἄρθρο τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ὅπου ὁμολογοῦμε τήν πί-στη μας στό Ἅγιο Πνεῦμα λέγου-με ὅπως τό θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πα-τέρες ὅτι Αὐτό ἐκπορεύεται ἀπότόν Πατέρα Ἔτσι τό εἶπε καί ὁ Κύ-ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήνἀρχιερατική Του προσευχή (βλἸωάν 1526) Οἱ Παπικοί ὅμως πα-ρά τόν σαφῆ αὐτόν λόγο τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καί παρά τήν σαφῆ πάλιδιατύπωση τῶν Ἁγίων Πατέρωνστό ldquoΠιστεύωrdquo ἔβαλαν τήν φράση

ldquoκαί ἐκ τοῦ Υἱοῦrdquo Αὐτό εἶναι τό πε-ρίφημο ldquoΦιλιόκβεrdquo τῶν Φραγκολα-τίνων πού ἀποτέλεσε αἰτία διαμά-χης καί χωρισμοῦ τους ἀπό τήνὈρθόδοξη Ἐκκλησία μας ΟἱὈρθόδοξοι γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα πι-στεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται μέν μό-νο ἀπό τόν Πατέρα ἀλλά ἀποστέλ-λεται στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ κα-τά τόν λόγο πάλι τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ (βλ πάλι Ἰωάν1526) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαςλοιπόν διδάσκει ὅτι λέγει ἡ ἉγίαΓραφή ὅπως αὐτήν τήν ἑρμήνευ-σαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες

6 Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἦταν τό πρῶτοπού δίδασκε ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλη-σία μας στούς ΚατηχουμένουςΠρῶτα δίδασκε τό ldquoΠιστεύωrdquo καίἔπειτα τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo Γιατί Για-τί μέ τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo καλοῦμε τόνΘεό Πατέρα Ἀλλά μᾶς λέγει ὁ ἀπό-στολος Παῦλος ὅτι δέν μποροῦμενά καλέσουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦἄν πρῶτα δέν πιστεύσουμε σ᾽Αὐτόν (βλ Ρωμ 1013-15) Τό ldquoΠι-στεύωrdquo λοιπόν τό ὁποῖο ἔχει συνο-πτικά ὅλα τά δόγματα τῆς πίστηςμας εἶναι τό πρωταρχικό μάθημαπού πρέπει νά μάθουμε Καί πρέπεινά τό μάθουμε καλά Σᾶς συνιστῶἀδελφοί μου χριστιανοί κάθε μέρανά λέγετε μιά φορά τουλάχιστοντό ldquoΠιστεύωrdquo Μάλιστα νά προ-τιμᾶτε νά τό λέτε τό βράδυ πρίνἀπό τόν ὕπνο Ἀλήθεια γιατί στόἈπόδειπνο λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo Για-τί ὁ ὕπνος εἶναι μία εἰκόνα τοῦ θα-νάτου ldquoἕνας μικρός θάνατοςrdquoὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω-λός Μέ τήν σκέψη λοιπόν τοῦ θα-νάτου λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo στό Ἀπό-δειπνο ὥστε ἄν συμβεῖ θάνατοςνά μέ βρεῖ ἀφοῦ πρῶτα ἔχω ὁμο-λογήσει τήν πίστη μου

Μέ πολλές εὐχές dagger Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί

Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας1 Ὁ Sartreraquo

Προσευχὴ εἰς τὴν Ρωσίανδιὰ τὴν στήριξιν τῆς Πίστεως

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τίΕἰς τὴν Ρωσίαν ἤρχισεν μία προσ -

πάθεια δυσφημήσεως τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἐκκλησίας προκειμέ-νου νὰ ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐπιρροὴτῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τηςὡς θεῖος ὀργανισμός Ἡ ΡωσικὴἘκκλησία κατήγγειλε ὅλην αὐτὴντὴν laquoἐπιχείρησινraquo ὡς μίαν ὀργανω-μένην ἐκστρατείαν δυσφημήσεώςτης διὰ πολιτικοὺς λόγους Τὸ δὲΠατριαρχεῖον Μόσχας ἐζήτησε ὅ -πως τὴν 22αν Ἀπριλίου τελεσθῆ εἰςὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Χώρας μίαπροσευχὴ διὰ τὴν laquoὑπεράσπισιν τῆςπίστεωςraquo Εἰς τὴν Ἑλλάδα τοιαῦταιὀργανωμέναι προσευχαὶ εἴτε διὰτὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως εἴτετῆς Πατρίδος εἴτε διὰ τὴν ἔξοδονἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν εἴτε διὰτὴν φώτισιν τῶν πολιτικῶν θεω-ροῦνται προφανῶς ὀπισθοδρομι-καὶ καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ὀργανώνονται

ΗΗΜΕΡΙΔΑ ποὺ διοργάνωσε στὰ μέσα Φεβρουαρίου ἡ Μητρό-πολη Πειραιῶς μὲ θέμα laquoΠατερικὴ θεολογία καὶ μεταπατερικὴαἵρεσηraquo ἀποκάλυψε σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος τὸν αἱρετικὸ χα-

ρακτήρα τῆς λεγόμενης laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo Σὲ μία προσ -πάθεια νὰ ἀποδείξουν ὑπερβολικὰ καὶ λανθασμένα τὰ συμπεράσμα-τα τῆς ἡμερίδας αὐτῆς τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ὁ Σεβ ΔημητριάδοςἸγνάτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προέβησαν σὲ δύο πραγ-ματικὰ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo

Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος στὴν ἐγκύκλιό του γιὰ τὴν Κυ-ριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τόνισε σχετικά laquoΔὲν ὑπάρχει μεταπατερι-κότητα ξεκομμένη ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέ-ρων ξεκομμένη ἀπὸ τὴν αἰώνια Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Αὐτόποὺ κάποτε καλοῦμε laquoμεταπατερικήraquo δὲν εἶναι laquoἀντιπατερικὴraquo θε-ολογία ἀλλὰ θεολογία laquoμετάraquo δηλ μαζί μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρεςraquo

Μία τέτοια ἑρμηνεία σύνθετης ἑλληνικῆς λέξης προφανῶς κι-νεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν κανόνων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶεἶναι τουλάχιστον ἀτυχής

Λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μιλώνταςστὴ Σχολὴ Εὐελπίδων εἶπε laquoἩ ἐποχή μας ἔχει βγάλει κι αὐτὴ Πα-τέρες Ἡ νεοπατερική τὴν εἴπανε μεταπατερική δὲν εἶναι ἄλλη θε-ολογία εἶναι χρονικὸ πράγμα Ὅπως θὰ λέγαμε ἡ σύγχρονη θεο-λογία οἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo

Ἁπλοϊκὸς τρόπος γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν μεγάλα θεολογικὰ ὀλι-σθήματα Ποιοὶ εἶναι ἆραγε laquoοἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo στοὺς ὁποίουςἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Οἱ θεολογοῦντες διανοητὲς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo τοῦ Βόλου ἢ μήπως οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ ὍσιοςἸουστῖνος Πόποβιτς καὶ οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος Πορφύριος κἄ

Σὲ κάθε περίπτωση τὸ πρόβλημα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις ἀλλὰστὸ περιεχόμενο ποὺ αὐτὲς ἔχουν ἢ στοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποί-ους εἰσάγεται ἡ χρήση τους Γιὰ νὰ ἀνεύρουμε τὸ πραγματικὸ πε-ριεχόμενο τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo τῆς laquoἈκαδημίαςraquo τοῦΒόλου ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ὑποστήριζε ὁ Διευθυντὴς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo Παντελὴς Καλαϊτζίδης laquoἩ ldquoἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρεςrdquohellipεἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπωςhellip τὴν ἔξαρσητοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτι-κοῦ ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματοςraquo Ἀποφαινόταν μάλιστα ὅτι laquoΟἱπαραπάνω διαπιστώσεις καθιστοῦν ἐπεῖγον τὸ αἴτημα τῆς νέας σάρ-κωσης τοῦ λόγου καὶ τῆς συναφειακῆς ἀνάγνωσης τῶν Πατέρων θέ-τοντας ταυτόχρονα τὸ ἐρώτημα τῆς δυνατότητας ὕπαρξης μίας με-ταndashπατερικῆς ὀρθόδοξης θεολογίαςraquo ποὺ θὰ προχωρήσει στὴν ἀνά-λυση θεμάτων ὅπως laquoἘπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότηταndashαἵρεση ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότηταndashαἵρεση διαφορὰndashἑνό-τητα Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν laquoαἱρετικῶνraquo στὰ πατερικὰ κείμενακαὶ στὴ σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκηraquo ἀλλὰ καὶ τὴν κατὰ Π Καλαϊ-τζίδη laquoἀτελῆ ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων προβληματικὲς ἀνθρω-πολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας πχ γιὰ τὴν γυναίκα (τὸκατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἀποδίδεται σὲ αὐτὴν μόνο διὰ μέσου τοῦ ἄνδρα)hellipδιάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολο-γίας νέες ἀνθρωπολογικὲς προκλήσεις τῆς βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνο-λογίας κλπraquo Κατέληγε δὲ ὅτι laquoΤὰ παραπάνω θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸαἴτημα μίας σύγχρονης ὀρθόδοξης μετα-πατερικῆς θεολογίας καὶἐπανερμηνείας τῆς πιστότητας στὴν πατερικὴ παράδοση καθὼςστὸν ἑρμηνευτικὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσας εἰσήγησης τὸ laquoἑπόμενοιτοῖς ἁγίοις Πατράσινraquo δὲν σημαίνει ἁπλῶς τὴν συνέχιση τὴν ἐπικαι-ροποίηση ἢ καὶ τὴν ἐπανερμηνεία τῆς παράδοσης αὐτῆς ἀλλὰ ndashκατὰτὸ προηγούμενο τῆς πρωτοχριστιανικῆς καὶ τῆς πατερικῆς ὑπέρβα-σηςndash καὶ τὴν ὑπέρβασή της ὅπου καὶ ὅταν χρειάζεταιraquo

Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια ὑποστήριζε ὁ Παντελὴς Καλαϊτζίδης τὸ2010 στὸ συνέδριο ἐκεῖνο γιὰ τὴν laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo Τὰἐπαναλάβαμε γιατί κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν laquoμε-ταπατερικὴ θεολογίαraquo καὶ τοὺς εἰσηγητές της καὶ νὰ ἐμφανίσουντὰ πάντα ὡς ἀποτέλεσμα παρανοήσεων Ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολο-γίαraquo τοῦ Βόλου ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο τι παρὰ προσπάθεια ὑπέρβα-σης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀμφισβήτησης ὅσων διδασκαλιῶν τουςδὲν laquoβοηθοῦνraquo τὰ σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ψευτοενότητας

Λόγῳ τῶν χαρακτηριστικῶν της ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo εἶναιπράγματι πατρομάχος ἀντιπατερικὴ καὶ γιὰ τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰτῆς ἀποδίδεται τὸ ὄνομα τῆς θεολογίας ἀλλὰ τῆς αἵρεσης Στὸἑξῆς ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι laquoἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσινraquo ἂς κά-νουν χρήση τοῦ δόκιμου ὅρου πατερικὴ θεολογία Ἡ μεταπατερι-κότητα συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελοῦνμαζὶ σύμπλεγμα αἱρέσεως καὶ κακοδοξίας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ Ἤ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΣΗ laquoΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑraquo

Τοῦ κ Ἰωάννη Τάτση Θεολόγου

ΜΕΡΙΚΟΙ ὄχι μόνον Οἰκουμενισταί ἀλλὰ καὶ μὴ Οἰκουμενι-σταί ὄχι μόνον ἀσεβεῖς ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς νομίζουν ὅτιδὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς αἱρέσεις γνῶμες καὶ ὡς

αἱρετικοὶ πρόσωπα ποὺ δὲν ἔχουν προηγουμένως κριθῆ καὶ κα-ταδικασθῆ ἀπὸ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ ἄποψι δὲνεἶνε ὀρθή

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ laquoΑἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςraquo (Τίτ 3 10-11) ῾Ηπρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ ὁποία καταδίκασε αἵρεσι τὸν᾿Αρειανισμό καὶ αἱρετικό τὸν Αρειο ἔγινε τὸν 4ον μΧ αἰῶνα (τὸ325) Μέχρι δὲ τότε ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί Καὶ πῶς οἱπιστοὶ πρὸ τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ μποροῦσαν νὰἐφαρμόσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τῆς τη-ρητέας στάσεως ἀπέναντι τοῦ Α ἢ τοῦ Β αἱρετικοῦ ἂν πρὸΣυνόδου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦν κανένα αἱρετικό

Πῶς ἐπίσης οἱ πιστοὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως θὰ μποροῦσαννὰ τηρήσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Ιωάννου laquoΕἴ τις ἔρχεταιπρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸνεἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετεraquo (Β´ ᾿Ιωάν 10)

῞Οταν κανεὶς laquoγυμνῇ τῇ κεφαλῇraquo σαφῶς δηλαδή λέγει κάτιἀντίθετο πρὸς τὴν Πίστι δυνάμεθα καὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσε-ως νὰ χαρακτηρίσωμε αὐτὸ αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικό (Βλέπε ΙΕ´Κανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ῾Η Γραφὴ λέγει laquoΠάντες οἱθεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνιαraquo (Ψαλμ 955) Καὶ γιὰ τὴ λατρεία τῶνἐθνικῶν λέγει laquo῎Εθυσαν τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶντοῖς δαιμονίοιςraquo (Ψαλμ 10537) laquo῞Α θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύεικαὶ οὐ Θεῷraquo (Α´ Κορ 1020) Ο ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ Πατριάρχηςἀντιθέτως πρὸς τὴ Γραφὴ λέγει ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁαὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τὸν αὐτὸ Θεὸ λατρεύουν μὲδιαφορετικὸ τρόπο ᾿Ερωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρε-σι ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρῃ σὲ διαμαρτυρία ὅλους τοὺς πι-στούς

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος γράφει laquoΑἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖςἐκκλησίαις σιγάτωσανmiddot οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλ᾿ὑποτάσσεσθαι καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγειraquo (Α´ Κορ 1434 Βλέπεκαὶ στίχ 35) ᾿Επίσης γράφει laquoΓυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπωοὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρόςraquo (Α´ Τιμ 212) Συμφώνως πρὸς τοὺς θε-οπνεύστους αὐτοὺς λόγους δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναῖκες νὰ ὁμι-λοῦν καὶ νὰ διδάσκουν στὶς ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις τὴν ὥρα τῆςλατρείας ᾿Επίσης δὲν ἐπιτρέπεται στὴ γυναίκα νὰ ἐξουσιάζῃ τὸνἄνδρα ᾿Εν τούτοις ὁ θεολόγος κ Παντελῆς Καλαϊτζίδης ὁ διευ-θυντὴς καὶ ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς ᾿Ακαδημίας τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ἔχει τὸ θράσος νὰἀντιτίθεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ λέγῃ ὅτι πρέπει καὶ οἱ γυ-ναῖκες νὰ ὁμιλοῦν στὶς ἐκκλησιαστικὲς λατρευτικὲς συνάξειςπροχωρεῖ δὲ καὶ λέγει ἀκόμη ὅτι πρέπει οἱ γυναῖκες νὰ χειροτο-νοῦνται νὰ γίνωνται καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὡς ἐπίσκοποι ἐννοεῖταινὰ ἐξουσιάζουν ὄχι μόνο τοὺς ἄνδρες τους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖςΚαὶ ἐρωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρεσι Καὶ πῶς ὁ Δη-μητριάδος διώρισε καὶ κρατεῖ στὴ διεύθυνσι τῆς ᾿Ακαδημίας τουθεολόγο μὲ αἱρετικὲς ἀντιλήψειςhellip

᾿Εὰν λοιπὸν κάποιος λέγῃ κάτι σαφῶς διαφορετικὸ καὶ ἀντίθε-το ἀπὸ τὴν Πίστι οἱ πιστοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ θεωροῦν τὸ λόγοτου αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικὸ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως ᾿Εὰνπχ ἐγὼ τρελλαθῶ καὶ κηρύξω ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶνεμυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰψωμὶ καὶ κρασὶ μὲ συμβολικὴ ἔννοια χρειάζεται Συνοδικὴἀπόφανσι γιὰ νὰ θεωρηθῶ αἱρετικὸς καὶ νὰ ὑποστῶ κριτικὴ καὶἔλεγχο ῎Αλλωστε οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες Σύνοδοι συγκλήθη-καν γιὰ νὰ καταδικάσουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θεωρήθηκαναἱρέσεις καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα θεωρήθηκαν αἱρετικὰ πρὸ τῆςσυγκλήσεώς των

῾Η ᾿Αποστολικὴ Διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔχειἐκδώσει φυλλάδιο στὸ ὁποῖο χωρὶς ἀπόφασι ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ὡς αἱρέσεις οἱὁποῖες δροῦν στὴν ῾Ελλάδα Κακῶς ἔπραξε ἡ ᾿Αποστολικὴ Δια-κονία ῎Αριστα ἔπραξε

῎Αριστα πράττουν καὶ ὅσοι χαρακτηρίζουν τὴ Μεταπατερικὴ Θε-ολογία ὡς αἵρεσι καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεσι καὶ πανθρη-σκεία καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς καὶ διαμαρτύρον-ται μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς των ᾿Ανοχὴ ἢ εὐγένεια σὲ θέμα-τα Πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ Νικ Ιω Σωτηροπούλου Θεολόγου ndash Φιλόλογου

Οἱ βουλευταὶ τοῦ ΛΑΟΣ κ Ἀθα-νάσιος Πλεύρης καὶ Γεώργιος Ἀνα-τολάκης στηριζόμενοι εἰς δημοσίευ-μα ἡμερησίας ἐφημερίδος κατέθε-σαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν μὲ τὴνὁποίαν ἐλέγχουν τὴν Κυβέρνησινἐπειδὴ τὸ Μουσεῖον Μπενάκη διὰἐντύπου του κάνει φιλοϊσλαμικὴνπροπαγάνδα εἰς μαθητάς Ὁλόκλη-ρος ἡ ἐρώτησις ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΣύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δη-μοσιογράφου κ Στέφανου Χίουστὴν ἐφημερίδα ldquoΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑrdquo(14η Μαρτίου 2012) ἀναφέρεταιὅτι κατὰ τὴν ἐπίσκεψη μαθητῶντῆς Ε´ τάξεως Δημοτικοῦ στὸἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τοῦ Μου-σείου Μπενάκη ldquoἸσλαμικὴ τέχνη γιὰμαθητέςrdquo δίδεται στοὺς μαθητὲςὡς ldquoἐκπαιδευτικὸrdquo καὶ ldquoἐνημερω-τικὸrdquo ὑλικὸ τὸ ἔντυπο ldquoΜία φορὰστὴν Ἀνατολήrdquo στὸ ὁποῖο ὑπάρ-χουν ἀπαράδεκτα καὶ ἀνθελληνικὰἀποσπάσματα ὅπως μεταξὺ ἄλλωνldquoὉ στρατὸς τῶν Ὀθωμανῶν σουλ-τάνων ἔκανε συχνὰ παρελάσειςστὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρα-τορίας γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμήτου Φαντάσου πόσο ἐντυπωσιακὴθὰ ἦταν ἡ ἐμφάνιση τῶν στρα-τιωτῶν μὲ τὶς ἐπίχρυσες πανοπλίεςτους νὰ παρελαύνουν κάτω ἀπὸτὸν λαμπερὸ Ἥλιοrdquo

Καθίσταται σαφὲς ὅτι πρόκειταιγιὰ μία ἀήθη πρόκληση εἰς βάροςτῆς ἱστορικῆς μνήμης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ἔθνους ποὺ ὑπέφερε 400χρόνια τουρκοκρατίας καὶ γιὰ μίαπροσπάθεια ἄμβλυνσης τῆς ἐθνι -κῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων μα-θητῶν προφανῶς στὸ πλαίσιο τοῦπολυπολιτισμικοῦ ἰδεολογήματος

Μάλιστα ἐπὶ τοῦ θέματος ὑπάρ-χουν ἤδη ὀργισμένες ἀντιδράσειςἀπὸ γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μα-θητῶνἘρωτᾶσθε

Α) Μὲ ποιὸ ἐκπαιδευτικὸ κριτή-ριο καὶ μὲ ποιὰ ἐκπαιδευτικὴ λογικὴοἱ Ἕλληνες μαθητὲς ὑποχρεοῦνταινὰ ὑφίστανται αὐτὴν τὴν ἀνθελλη-νικὴ προπαγάνδα Γιὰ ποιὸ λόγο μα-θητὲς τοῦ Δημοτικοῦ ἢ ἀκόμη καὶτοῦ Νηπιαγωγείου () πρέπει νὰ μα-θαίνουν γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνη καὶγιὰ τὶς ldquoπαρελάσεις τῶν Ὀθω-μανῶνrdquo

Β) Ποιὰ ἡ χρηματοδότηση τοῦσυγκεκριμένου προγράμματος καὶἀπὸ ποιοὺς πόρους

Γ) Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ ΜουσεῖοΜπενάκη ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένοἐγχειρίδιο στὰ πλαίσια τοῦ προ-γράμματος γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνηΓνώριζε τὸ περιεχόμενό τουraquo

Ἐρώτησις εἰς τὴν Βουλὴνδιὰ φιλοϊσλαμικὴν προπαγάνδα

ὑπὸ τοῦ Μουσείου Μπενάκη εἰς μαθητάς

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ἀργολί-δος κ Ἰάκωβος εἰς μήνυμά του διὰτὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μαςπροτρέπει ὅλους τοὺς Ὀρθοδό-ξους Χριστιανοὺς νὰ ἀκολουθή-σουν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίωντῆς Ἐκκλησίας μας Τὸ πλῆρεςκείμενον τοῦ μηνύματός του ἔχειὡς ἀκολούθως

laquoΟὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραι-νέσθωσαν γῆ δὲ ἀγαλλιάσθωmiddot ἑορ-ταζέτω δὲ κόσμος ὁρατός τε ἅπαςκαὶ ἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo ἀναφω-νεῖ ἀγαλλόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννηςὁ Δαμασκηνός καὶ συμπληρώνει ὁlaquoΧρυσορρήμων Πατὴρraquo τῆς Ἐκ -κλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος laquoνὰ λοιπόν ἔφθασεἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορ-τή ἡ ἀναστάσιμη μέρα τοῦ Κυρίουμας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ προϋπόθεσητῆς εἰρήνης ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφι-λίωσης ἡ κατάργηση τοῦ θανά-τουraquo

Πράγματι μᾶς διαβεβαιώνει καὶὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγοςlaquoἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία κά-θε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνηςraquo διότιδιαλύει τὰ σκότη στὶς ψυχὲς τῶνἀνθρώπων διώχνει τὸν φόβο ἀπὸτὴ ζωή μας νικάει τὸν θάνατο χα-ρίζει ἐλπίδα στοὺς ἀσθενεῖς παρη-γορεῖ τοὺς ἀπελπισμένους τοὺςἀδικημένους τοὺς πτωχούς τοὺςὀρφανούς τοὺς δυστυχισμένουςκαὶ πονεμένους

Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Ἐκκλησίατῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναιἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίαςἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἱδρυτής τηςὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει τὴ δύναμηνὰ ἀναγεννάει τοὺς πάντες laquoνεο-ποιεῖς τοὺς γηγενεῖςhellipraquo ψάλλουμεστὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς ἀλλὰ καὶὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Ἀποκά-λυψη μᾶς λέγει laquoἰδοὺ καινὰ ποιῶπάνταraquo (Ἀποκ κα´ 5)

Ἑπομένως ὁ Ἀναστὰς Υἱὸς καὶΛόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ σὲ μιὰνέα ζωὴ λουσμένη στὸ φῶς τῶνΕὐαγγελικῶν ἀρετῶν laquoοὕτω λαμ-ψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰκαλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέ-ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo(Ματ ε΄ 16) καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος μᾶς προτρέπει laquoἀποθώμεθαοὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουςraquo δηλαδήνὰ διώξουμε μακριὰ τὰ πάθη καὶ τὶς

ἀδυναμίες μας τὸν ἀτομισμό τὴνπλεονεξία τὴν ἀπληστία τὴ βίατὴν ἀδιαφορία καὶ τὴ σκληρότηταμπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴν ὀδύνητῶν συνανθρώπων μας laquoκαὶ ἐνδυ-σώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτόςraquo (Ρωμιγ´ 12) δηλαδὴ ἐνισχυμένοι μὲ τὰζωοποιὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίαςμας τὴ Μετάνοια καὶ τὴ Θεία Εὐχα-ριστία νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τῆςἀρετῆς τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦφωτὸς καὶ laquoὡς τέκνα φωτόςraquo (Ἐφε´ 8 ) μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ φω-τίζουμε καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μας νὰθερμαίνουμε τὶς καρδιὲς τῶνἀδελφῶν μας ποὺ ἰδιαίτερα σήμε-ρα τόσο ὑποφέρουν γύρω μας

Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ συνοδοι-πόροι τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀνα-στημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ ποὺ διὰ μέσου τῶν αἰώνωνἀφοῦ ἀνέβηκαν τὸν Γολγοθᾶ τουςκαὶ laquoσυσταυρώθηκανraquo μαζί Τουἀπαρνούμενοι τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυ-ναμίες τους ἔγιναν δι᾿ αὐτοῦ τοῦτρόπου μέτοχοι καὶ τῆς λαμπροφό-ρου Ἀναστάσεώς Του

Ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ ἂςπεριπατήσουμε τὸ ὑπόλοιπο τῆςζωῆς μας laquoἐν καινότητι ζωῆςraquo(Ρωμ στ´ 4) ὥστε μὲ τὸ φωτεινὸπαράδειγμά μας νὰ διακηρύττουμεπρὸς κάθε κατεύθυνση laquoὅτι ἠγέρ-θη ὁ Κύριος ὄντωςraquo χαρίζοντάςμας τὴν εἰρήνη Του laquoτὴν πάντανοῦν ὑπερέχουσανraquo (Φιλ δ´ 7) καὶτὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνηδῶρα τὰ ὁποῖα περιμένει ἡ σημε-ρινὴ ταραγμένη οἰκογένεια ἡ συγ-χισμένη νεότητα καὶ γενικὰ ἡ τα-λαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ἀπὸτοὺς πολέμους τὶς βιαιότητες καὶτὶς ἀδικίες

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριος νὰ ζήσουμε κατ᾿ αὐτὸν τὸντρόπο καὶ καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸφῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του νὰ ψάλ-λουμε μὲ ἀνεκλάλητη ἀγαλλίασητὸν ἐπινίκιο ὕμνο τῆς Λαμπροφό-ρου αὐτῆς Ἡμέρας

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐντοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος

Διάπυρος πρὸςΧριστὸν Ἀναστάντα

Εὐχέτης ὙμῶνὉ Μητροπολίτης Ἀργολίδας

Ἰάκωβοςraquo

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣΑΦΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣὙπογραμμίζει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ

Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ Ἰάκωβος

Σελὶς 4η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Μᾶς λείπει κάτιἢ Κάποιος

Πολλὲς φορές ἔχουμε τὴν ἐντύ-πωση πὼς κάτι μᾶς λείπει Ἔχουμετὴν αἴσθηση πὼς στερούμαστε κά-τι Ἔχουμε τὴ γνώμη πὼς ἂν εἴχα-με αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο θὰ εἴμαστε στὰσίγουρα εὐτυχισμένοιhellip

Καὶ τρέχουμε ἀδιάκοπα γιὰ τὴνἀνεύρεση αὐτοῦ τοῦ laquoκάτιraquo Καὶκοπιάζουμε γιὰ νὰ τό ἀποκτήσου-με Καὶ μοχθοῦμε τόσο πολὺ γιʼαὐτό

Ὁ μαθητὴς τρέχει γιὰ τὸν μεγα-λύτερο βαθμό

Ὁ οἰκογενειάρχης γιὰ νʼ ἀγορά-σει δικό του σπίτι

Ὁ ἐργοδότης γιὰ νὰ κερδίσει πε-ρισσότερα

Ὁ ἀθλητὴς γιὰ τὸ κάτι παραπάνωστὴν ἐπίδοσή του γιὰ τὸ πανελλή-νιο ἢ καὶ τὸ παγκόσμιο ρεκόρ

Ὁ καλοφαγάςhellip γιὰ καλύτερεςγευστικὲς ἀπολαύσεις

Ὁ ἀλκοολικὸς γιὰ τόhellip παραπά-νω ποτήρι

Ὁ πλούσιος γιὰ τόhellip κότερο Ὁ γλεντζὲς γιὰ ἕνα ἀκόμη πιόhellip

κεφάτο ξενύχτι Ὁ χαρτοπαίχτης καὶ ὁ τζογαδό-

ρος γιὰ μίαhellip καλύτερη ζαριά

Μερικὰ ἀπʼ αὐτὰ ποὺ ἀναζη-τοῦμε στὴ ζωή αὐτὸ τὸ laquoκάτιraquoὁπωσδήποτε εἶναι θεμιτὰ καὶ πρέ-πει νὰ τὰ κατακτήσουμε Γιὰ παρά-δειγμα γιατί ὁ μαθητὴς νὰ μὴ ἐπι-διώκει τὸ κάτι παραπάνω στὴ βαθ-μολογία του ἢ ὁ οἰκογενειάρχηςσπίτι γιὰ νὰ στεγάσει τὴ φαμελιάτου ἢ ὁ ἀθλητὴς τὴν τρανότερη νί-κη ἐκεῖ στὸ στίβο πού μοχθεῖ

Ὅμως ἀλλοῦ εἶναι τὸ πρόβλη-μα Νά ὅπως τίθεται σὲ τοῦτο τὸἐρώτημα Ἆραγε γιατί ὅταν ἀπο-κτοῦμε αὐτὸ τὸ laquoκάτιraquo ὅταν πλού-σια τὸ ἔχουμε καὶ πάλι δὲν εἴμαστεἱκανοποιημένοι καὶ βλέπουμε πώςπάλι κάτι μᾶς λείπει Κι ὅταν κιαὐτὸ ἁπλόχερα μᾶς δίνεται γιατίτρέχουμε καὶ γιὰ ἕνα ἀκόμη laquoκάτιraquoπαραπάνω

Τὰ ἔχουμε φορτώσει ὅλα στὴνκοινωνία μας ἔτσι ὅπως ἔχει δια-μορφωθεῖ σήμερα Τὴν κοινωνίατῆς ἀφθονίας τῆς ὕλης τῆς δια-φήμισης τοῦ καταναλωτισμοῦ τῆς

χλιδῆς Καὶ δὲν εἶναι λάθος Γιατίμᾶς δημιουργεῖ ἀνάγκες ἀκόμη κιὅταν δὲν ἔχουμε ὅλο καὶ μᾶςαὐξάνει τὶς ἐπιθυμίες Νὰ τρέχου-με νὰ βροῦμε αὐτὸ τὸ laquoκάτι παρα-πάνωraquo ἀκόμη κι ὅταν εἴμαστε σʼαὐτὰ τὰ ὅρια τοῦ κορεσμοῦ ἢ κιὅταν ἀκόμη τὰ ἔχουμε ξεπεράσει

Ὅμως στὴν οὐσία αὐτὴ ἡ κοινω-νία δὲν κάνει τίποτʼ ἄλλο παρὰ νὰμᾶς ἀποκαλύπτει ἢ καὶ νὰ μᾶς με-γεθύνει αὐτὸ τὸ βαθύτερο πρό-

βλημα ποὺ ἔχουμε Τὴν ἀναζήτη-ση τοῦ laquoκάτιraquohellip

Τὸ πράγμα εἶναι ἁπλό Ὁ ἄνθρω-

πος ἀπʼ τὴ μέρα ποὺ γεννιέται ἔχεικατὰ κάποιο τρόπο ἕνα κενὸ μέσατου Τὴν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ ΝαίΘὰ λέγαμε δὲ πώς ἀκόμη καὶ κατὰΘεία οἰκονομία ἔχουν γίνει ἔτσι τὰπράγματα ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴμπορεῖ νὰ εὐτυχήσει στηριζόμε-νος σὲ μάταια πράγματα στὴφθαρτὴ ὕλη ἀλλὰ κοντὰ Του μόνοΔιαφορετικὰ θὰ εἴχανε θεοποιηθεῖἡ ματαιότητα ἡ φθορά ὡς καὶ ἡδιαφθορὰ ἀκόμη

Συνεπῶς δὲν μᾶς λείπει κάτιἀλλὰ Κάποιος Ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος φί-λοι

Νὰ γιατί τρέχουμε τόσο πολύ δί-χως ἀποτέλεσμα Γιατί μὲ τὴν ὕληὅτι μάταιο καὶ φθαρτό ἀσφαλῶςτὸ πρόβλημα δὲν λύνεται Τὸ γνω-ρίζουμε πολὺ καλὰ αὐτό τὸ ζοῦμεἈντίθετα μεγαλώνει

Καὶ ἡ λύση δὲν εἶναι περισσότε-ρες διασκεδάσεις περισσότερηἡδονή περισσότερες ἀνέσεις στὴζωή μας Αὐτὰ μεγαλώνουν λίγο-

λίγο τὸ κενό μέχρι ποὺ γίνεται κα-ταβόθρα κάτω ἀπʼ τὰ πόδια μας

Ἡ λύση εἶναι νὰ μικρύνουμε τὶςἀποστάσεις μʼ Ἐκεῖνον νὰ πορευ-θοῦμε πιὸ πολὺ κοντά Του νὰ Τὸνζήσουμε Αὐτὸς δὲ νὰ εἶναι ἡ ζωήἡ ἀγάπη ὁ πλοῦτος τό πᾶν γιά μᾶς

Ὁ Τζιοβάννι Παπίνι ἔχει γράψεικάπου τοῦτο τὸ ὑπέροχο

laquoΜᾶς βασανίζει ἡ νοσταλγίαΣου μονάχα ἡ δική Σου

Ὅποιος πεινᾶ μήπως τοῦ λείπειμόνο τὸ ψωμί Ὄχι Σὺ τοῦ λείπεις

Ἐκεῖνος πού διψᾶ μήπως τοῦχρειάζεται μόνο τὸ νερό ὌχιἘσένα διψᾶ

Ὅποιος λαχταρᾶ νὰ βρεῖ τὴνἀλήθεια Ἐσένα ψάχνει νὰ βρεῖποὺ εἶσαι ἡ Ἀλήθεια

Ὅποιος ποθεῖ τὴ γαλήνη Ἐσέναποθεῖ ποὺ εἶσαι ἡ ἀνάπαυση γιὰτὴν ἀνήσυχη καρδιά

Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ἡ εὐτυχίακαὶ ἡ δυστυχία ὁ πόνος καὶ ἡ χαράτὰ δάκρυα καὶ τὰ χαμόγελα ὅλαἘσένα ἐπικαλοῦνται Χριστέ μουraquo

Κάποτε ἕνας ἀσκητής στερημέ-

νος ἀπʼ τὰ πάντα σὲ τούτη τὴ ζωήπλὴν τῶν ἐλαχίστων ἐκείνων ποὺτοῦ ἦταν ἀπαραίτητα γιὰ νὰ ἐπι-βιώσει βρέθηκε πασχαλιάτικεςἡμέρες σὲ μία μεγαλούπολη Κα-τάφορτες κι ἑλκυστικὲς οἱ βιτρί-νες πουλοῦσαν τὰ πάντα Πλανό-διοι πωλητές καταστηματάρχεςκαὶ ἔμποροι ἔδειχναν στοὺς περα-στικοὺς τὸ πλῆθος τῶν ἐμπορευ-μάτων ποὺ πουλοῦσαν Ἆραγε ἂνεἴμαστε στὴ θέση του στερημένοιἀπὸ τόσα ὑλικά τί θὰ κάναμε Ἀλλʼἂς δοῦμε καλύτερα τί ἔκανεἐκεῖνος Ἀφοῦ εἶδε ὅλα αὐτά μο-νολόγησε καὶ εἶπε laquoΔόξα τῷ ΘεῷΠόσα πράγματα ὑπάρχουν ποὺ δὲντὰ ἔχω ἀνάγκηhellipraquo

Ἀπορεῖτε Κι ἐγὼ τὸ ἴδιο μέχρι

πού σκέφθηκα τοῦτο Μὰ ἀφοῦεἶχε τὸ Πᾶν στὴ ζωή του πού εἶναιὁ Χριστός τί θὰ μποροῦσε νὰ τὰθέλει ὅλα τʼ ἄλλα

Κ Γ Παπαδημητρακόπουλος

(5ον)Προωθεῖται ἡ Οὐνία

῾Ο πάπας Παῦλος-᾿Ιωάννης Β´εἶχε ζητήσει συγγνώμη γιά τάὄντως ἀνήκουστα κακά καί τούςβανδαλισμούς πού διέπραξαν οἱπαπικοί σταυροφόροι τά ὁποῖαστιγματίζουν ἀκόμη καί ὁμόδοξοίτους ἱστορικοί ᾿Αλλά τί νόημα ἔχειἡ δήλωση μετανοίας καί ἡ αἴτησησυγγνώμης ὅταν οἱ ἴδιες ἀγριότη-τες ἐπανα λήφθηκαν καί ἐξακολου-θοῦν νά ἐπαναλαμβάνονται Αρκεῖνά ὑπενθυμίσω τά ἐγκλήματα τῶνπαπικῶν Οὔστασι ἐναντίον τῶνὀρθοδόξων Σέρβων στήν Κροατίακατά τόν περασμένο αἰώνα Τόσπουδαῖο εἶναι ὅτι οἱ Οὔστασιδροῦ σαν μέ τίς εὐλογίες τοῦδιαβόητου ἀρχιεπισκόπου Στέπι-νατς τόν ὁποῖο κατόπιν οἱ παπικοίἁγιοποίησαν Καί μάλιστα τήν ἁγιο-ποίηση εἰσηγήθηκε ὁ ἴδιος πάπαςπού μᾶς ζήτησε συγγνώμη

Καί τί νά πεῖ κανείς γιά τόν ὕ -πουλο θεσμό τῆς Οὐνίας τήνὁποί α τό Βατικανό ἐπίσημα ἐπι-κυρώνει καί μεθοδικά προωθεῖ1Εἶναι χαρακτηριστικό τό ἀπόσπα-σμα ἀπό ἐπιστολή τοῦ σημερινοῦπάπα Βενεδίκτου Ράτσιγκερ πρόςτόν οὐνίτη ἀρχιεπίσκοπο Οὐκρα -νίας καρδινάλιο Λιουμπομίρ Χού -ζαρ laquo᾿Επιβάλλεται νά ἐξασφα -λίσουμε τήν παρουσία καί τῶν δύομεγάλων φορέων τῆς μοναδικῆςπαραδόσεως (τοῦ λατινικοῦ καίτοῦ ἀνατολικοῦ) Διπλή εἶναι ἡἀποστολή πού ἔχει ἀνατεθεῖ στήν῾Ελληνοκαθολική (ἐν Οὐνιτική)᾿Εκ κλησία πού βρίσκεται σέ πλήρηκοινωνία μέ τόν διάδοχο τοῦ ἀ -ποστόλου Πέτρου (ἐν τόν πάπα)ἀπό τή μία πλευρά νά διατηρήσειὁρατή μέσα στήν καθολική ἐκ -κλησία τήν ἀνατολική παράδοσηἀπό τήν ἄλλη πλευρά νά εὐνοήσειτήν σύγκλιση τῶν δύο παραδόσε-ων μαρτυρώντας ὅτι αὐτές ὄχιμόνο συνδυάζονται μεταξύ τουςἀλλά καί ἀποτελοῦν μία βαθειάἑνότητα μέσα στήν ποικιλίατουςraquo2

Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ ἀγάπη καίἑνότητα γιά τήν ὁποία laquoκαίγεταιraquo τόΒατικανό τό σφιχταγκάλιασμά τουμέ τήν Ορθοδοξία καί ὁ πνι γμός τηςμές στά πλοκάμια τῆς Οὐνίας laquo᾿Εκ-μεταλλευόμενοι τήν δυ στυχίαν τῶνλαῶν τῆς ᾿Ανατο λῆς μέ δοράςπροβάτων ὑπεισ ῆλ θον οἱ φοβεροίαὐτοί λύκοι (οἱ οὐ νῖτες) εἰς τάςμάνδρας καί ἀπεδεκάτισαν τά πρό -βαταraquo3 γράφει χαρακτηριστικά ὁἀείμνηστος ὑπερ αιωνόβιος ἐπίσκο-πος Φλωρίνης π Αὐ γου στῖνοςΚαντιώτης ᾿Απευθυνόμενος δέστό Βατικανό ὁ μακαριστός γέ -ροντας τονίζει laquo᾿Εάν θέλετε κύρι-οι νά ἔλθῃ ἡ ποθητή ἐκείνη ἡμέραldquoτῆς τῶν πάντων ἑνώσεωςrdquo παύ -σατε νά μεταχειρί ζεσθε τοιαύ ταςμεθόδους πού προκαλοῦν φρί -κην εἰς πᾶσαν ἀδιά φ θορον συ-νείδησιν καί εὐρύνουν τό ἀνοιγένχάσμα μεταξύ ᾿Ανατολῆς καί Δύσε-ως ῾Η ὁδός ἡ ἄγουσα πρός τήνἕνωσιν δέν διέρχεται διά τῆςοὐνίας ἀλλά διά τῆς ὁδοῦ ἐκείνηςτήν ὁποίαν ἐχάραξεν ὁ Θεάνθρω-πος εἰπών ldquoΓνώσεσθε τήν ἀλήθει-αν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσειὑμᾶςrdquo (᾿Ιω 832)raquo4

᾿Εμεῖς ὄχι μόνο δέν τολμοῦμενά ἀπαιτήσουμε ἀπό τούς παπι-κούς εἰλικρινῆ μετάνοια ἀλλάτούς ἀποκλείουμε κάθε δυνατότη-τα ἐπιστροφῆς στήν ᾿Ορθόδοξηπίστη ἀφοῦ ὅπως διακη ρύχθηκεἤδη τό 1993 μέ τήν συμφωνία τοῦBalamand τήν ὁποία συνυπέγρα-ψαν ᾿Ορθόδοξοι Οἰκουμενιστές μέἐκπροσώπους τοῦ Βατικανοῦlaquo῾Εκατέρωθεν ἀναγνωρίζεται ὅτιὅσα ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός εἰςτήν ᾿Εκκλησίαν του -ὁμολογία τῆςἀποστολικῆς πίστεως μετοχή εἰςτά αὐτά μυστήρια κυρίως εἰς τήνμίαν ἱερωσύνην τήν τελοῦσαν τήνμίαν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ ἀποστο-λικήν διαδοχήν τῶν ἐπισκόπων-δέν δύνανται νά θεωρηθοῦν ὡςἀποκλειστική ἰδιοκτησία μιᾶς τῶνἡμετέρων ᾿Εκκλησιῶν Εἶναι σα -φές ὅτι ἐντός τοῦ πλαισίου τούτουἀποκλείεται πᾶς ἀναβαπτισμόςraquo5Καί πρός ἐπίρρωση τῆς συμφω -νίας κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ πάπαστήν Κωνσταντινούπολη ὁ Οἰκου-μενικός Πατριάρχης μας προσέφε-

ρε ὡς δῶρο ἕναν σταυρό στόνἀρχηγό τῶν οὐνιτῶν καρδινάλιο᾿Ιγνάτιο ῎Ετσι δώσαμε στόν πάπατό δικαίωμα νά διακηρύξει λίγοἀργότερα ὅτι ἡ laquoρωμαϊκή ἐκ -κλησίαraquo εἶναι ἡ μοναδική πραγμα-τική ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ὅτιlaquoοἱ ᾿Ορθόδοξες τοπικές ἐκκλησίεςεἶναι ἐλλειμματικές ἐπειδή δένἔχουν κοινωνία μέ τόν διάδοχοτοῦ Πέτρουraquo6

Στήν γραμμή τῶν πατέρωνΑὐτή εἶναι ἡ τακτική τῶν πατέ -

ρων μας πού ἐπί αἰῶνες τόνιζαν

ὅτι εἶναι νόθον τό παπικό δόγμαΜή πως ἐμεῖς ἔχουμε περισσότερηἀγάπη ἀπό τόν Μέγα Φώτιο ὁὁποῖος ἀσφάλισε τήν ᾿Εκκλησίαἀπό τήν δικτατορία τοῦ πάπα καίἔμεινε σύμβολο ᾿Ορθοδοξίας γιάτόν εὐσεβῆ λαό7

᾿Ασφαλῶς δέν διέθετε λιγότερηἀγάπη ἀπό ἐμᾶς ὁ ᾿Ιωσήφ Βρυέν -νιος Στούς χαλεπούς καιρούς τουθεωρεῖ τήν ἕνωση μέ τούς παπι-κούς ὡς γεγονός πολύ σπουδαῖοκαί σωτήριο γιά τήν ταλανιζόμενηΡωμανία δηλαδή τήν βυζαντινήαὐτοκρατορία ὡς laquoδευτέραν οἰ -κο νομίαν Θεοῦ μετά τήν ἔνσαρ-κονraquo Τονίζει ὅμως ὅτι ἄν δέν δι-ευθετηθοῦν οἱ διαφορές πού ἀπο -μάκρυναν ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τούςπαπικούς ὁποιαδήποτε ἕνωση εἶ -ναι laquoτοῦ προτέρου σχίσματοςσχίσμα χεῖρον καί διαίρεσις καί κα-τατομή καί ἀπάτηraquo Καί στιγματί -ζοντας ἐκείνους πού ἔσπευδανπρός τήν ἐπαίσχυντη ἕνωση γρά -φει laquoΜή δέ νομίσῃς ὅτι ἐξου-σιάζεται ἡ πίστις ἡμῶν Πατριαρχι -κῷ τινι ἤ Βασιλικῷ προσώπῳ κἄντις ἰσχύσῃ τούτους μεταβαλεῖν καίτούς λοιπούς διά τούτων μεταπεῖ -σαι δυνήσεται Καί τοῦτο πολλά -κις ἡ πεῖρα παρέστησεν ὅτι ἀφ᾿οὗπερ χριστιανοί ἐπεκλήθημενΠατριάρχαι πολλοί καί Βασιλεῖςσύν αὐτοῖς αἱρεσιῶται γεγόνασικαί τούτοις συναπήχθησάν τινεςτῶν ὑπ᾿ αὐτούς ἡ μέν τοι πίστιςἀσάλευτος ἔμεινεraquo8

Δέν εἴμαστε πιό φιλάδελφοι ἐ -μεῖς ἀπό τόν μαθητή τοῦ Βρυεν -νίου τόν ἅγιο Μᾶρκο Εὐ γενικό ὁὁποῖος τοποθετώντας τήν ἐλευθε -ρία τῆς ᾿Εκκλησίας πάνω ἀπό τῆςπατρίδος τήν ἐλευθερία διακήρυ-ξε ὅτι laquoΣέ καμία περίπτωση δένπρέπει νά ἑνωθοῦμε μέ τούς λα -τίνους ἄν αὐτοί δέν ἀποβάλουνἀπό τό Σύμβολο τῆς πίστεως τήνπροσθήκη καί δέν ὁμολογήσουντό Σύμβολο ὅπως ἐμεῖςraquo9

Θά ἀναφέρω ἀκόμηΤόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό πού

μέ τήν ἁπλοϊκή διδαχή του ἐπεσή -μαινε στούς χριστια νούς νά φο-βοῦν ται τόν πάπα διότι αὐτός ἐν -σαρκώνει τήν ὕπουλη μορφή τοῦἀντιχρίστου10

Τόν ἅγιο Νικόδημο ῾Αγιορείτηκατά τόν ὁποῖο οἱ Λατῖνοι laquoεἶναιπαμ πά λαιοι αἱρετικοίraquo ὅπως δεί -χνουν laquoτά βιβλία τοῦ ἁγιωτάτουΠατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίουΔοσιθέου τοῦ παπομάστιγοςraquo στάὁποῖα παραπέμπει11

Τόν ἅγιο τοῦ περασμένου αἰώ νατόν Πενταπόλεως Νεκτάριο πούμελετώντας τήν ἱστο ρία τοῦ παπι-κοῦ σχίσματος γράφει laquo῾Η ἑνότηςτῆς ᾿Εκκλησίας οὐχί ἐν ἑνι αίῳπροσώπῳ ἑνός τῶν ἀπο στόλων θε-μελιοῦται καί ἑδράζεται ἀλλ᾿ ἐν τῷπροσώπῳ τοῦ Σωτῆ ρος ἡμῶν ᾿Ιη-σοῦ Χριστοῦ ᾿Εκ τῆς Οἰκουμε-νικῆς ᾿Εκκλησίας μόνη ἡ ῾Ρω μαϊ κή᾿Εκκλησία ἄλλως ἀντελά βετο τόπνεῦμα τῆς ἑνότητος καί δι᾿ ἄλλωνἐπεζήτησε καί ἐπεδίωξε ταύτηνμέσων ῾Η διάφορος αὕτη ἀντίλη-ψις τοῦ τρόπου τῆς ἑνότητοςπροὐκάλεσε τό σχίσμα ὅπερ λαβόντήν ἀρχήν ἀπό τῶν πρώτων αἰώνωνηὐξάνετο σύν τῷ χρόνῳ καίπροέβαινε κατά τό μέτρον τῆςἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν τῆς ῾Ρω-μαϊκῆς ᾿Εκκλησίας μέχρις οὗ ἀφί -κετο εἰς τήν τελείαν ἀπόσχισινἕνεκα τῆς ἀπαιτήσεως τῶν παπῶντῆς ὑποταγῆς τῆς Οἰκουμενικῆς᾿Εκκλησίας τῆς μίας καθολικῆς καίἀποστολικῆς Έκκλησίας τῇ ἐπι-σκοπῇ τῆς Ρώμης ᾿Εν τούτῳ δέ

κεῖται ὁ λόγος τοῦ σχίσματοςὅστις ἀληθῶς εἶναι μέγιστος διότιἀνατρέπει τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγ-γελίου καί ὁ σπουδαιότατος δογ-ματικός λόγος διότι εἶναι ἄρνησιςτῶν ἀρχῶν τοῦ Εὐαγγελίου Οἱ λοι- ποί δογματικοί λόγοι καίτοι σπου-δαιότατοι δύνανται νά θεωρηθῶ -σιν ὡς δευτερεύοντες καί ἀπόρ -ροια τοῦ πρώτου τούτου λόγουraquo12

Παρατρέχω τόν Μιχαήλ Κηρου -λάριο τόν Γεννάδιο Σχολάριο καίτόσους ἄλλους ἁγί ους πατέρεςκαί διδασκάλους τῆς ᾿Εκκλησίαςοἱ ὁποῖοι μέσα στούς δώδεκααἰῶνες πού μεσο λάβησαν ἀπό τήνἀπόσχιση τῶν παπικῶν μέχρι σήμε-ρα χωρίς ἐμπάθεια καί κακία ἀλλάμέ σεμνότητα καί παρρησία κατα-δικάζουν τήν παπική αἵρεση Θάσταθῶ μόνο στό ὄνομα τοῦ ἁγίουΓρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ πού προ-ανέφερα Μέ σθένος ὁ Παλαμᾶςξεσκέπασε τόν φι λοπαπικό ἐκπρό -σωπο τῶν ᾿Ορθοδόξων Βαρλαάμτόν Καλαβρό ἕνα εἶδος οὐνίτηἐκεί νης τῆς ἐποχῆς ᾿Ασυμβίβα-στος καί ἀκαταγώνιστος ὁ ἅγιοςΓρηγόριος καταδικάζει ἔντονα τήνlaquoἔκφυ λον προσθήκηνraquo τῆς ἐκπο-ρεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος καίἐκ τοῦ Υἱοῦ κι ὅλες τίς παπικές κα-κοδοξίες καί καλεῖ ὅλους τούς πι-στούς νά ἐπαγρυπνοῦν στά θέμα-τα τῆς πίστεως ῾Η σιγή λέγει σέθέματα πίστεως εἶναι τρίτο εἶδοςἀθεΐας μετά ἀπό τήν ἄρνηση τοῦΘεοῦ καί τήν ἀπόρριψη τοῦ ᾿ΙησοῦΧριστοῦ13

Ποιά ἀπήχηση εἶχε στήν ζωή καίπαράδοση τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ ἀγώ -νας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου φαίνεταιἀπό τό γεγονός ὅτι ὅπως εἶπα14 ἡ᾿Εκκλησία θέσπισε νά τιμᾶται ἡμνήμη του κατά τήν δεύτερη Κυ-ριακή τῆς Μ Τεσσαρακοστῆς Κιἐνῶ κατά τήν πρώτη τήν Κυριακήτῆς ᾿Ορθοδοξίας μέ τήν ἀναστή -λωση τῶν ἁγίων εἰκόνων ἡ ᾿Εκ-κλησία πανηγυρίζει τήν νίκη τηςἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῶν ὀκτώπρώτων αἰώνων μέ τήν Κυριακήτοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶγιορ τάζει τήν κατατρόπωση τῆςαἱρέσεως τοῦ παπισμοῦ πού πά -σχισε νά στηλώσει τήν εἰκόνα τοῦπάπα-πλανητάρχη Εἶναι ἀξιοση-μείωτο ὅτι τήν μεγάλη αὐτή ἡμέραδέν τιμᾶ ἡ ᾿Εκκλησία κάποιον ἀπότούς ἀρχαίους μεγάλους πατέρεςκαί θεολόγους της ὅπως Μ ᾿Αθα -νάσιο Μ Βασίλειο Γρηγόριο Θε-ολόγο κἄ οὔτε καί τόν Μέγα Φώ-τιο διότι στήν δική τους ἐποχή δένεἶχε ἀποσκιρτήσει ἀκόμη ἡ Δύσηἀνῆκε στήν μία ᾿Εκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ ᾿Αργότερα τόν 11ο αἰώναἐπί Κηρουλαρίου οἱ παπικοί προσ -παθώντας νά στηρίξουν τό θεμε-λιῶδες καί κυρίαρχο δόγμα τουςπερί πρωτείου τοῦ πάπα πούπρόβαλλε σάν ἀθεμελίωτος ἑτοι -μόρ ροπος μιναρές προσκόλ λησανσ᾿ αὐτό σάν ἀντερείσματα ἕναὁλόκληρο ἀστερισμό αἱρετικῶνδο γμάτων ῎Ετσι ἀποστασιοποιή -θη καν καί ἀποκόπηκαν ἀπό τήν᾿Ορθοδοξία Τιμᾶται λοιπόν ὁΓρη γόριος Παλαμᾶς ὡς ἐκφρα -στής καί ἐνσαρκωτής τῆς ᾿Ορθο-δοξίας διότι κατατρόπωσε τόν πα-πισμό πού ἐκείνη τήν ἐποχή εἶχεἤδη διαμορφώσει τίς αἱρετικέςτου πλάνες Ἡ Σύνοδος τῆς Κων-σταντινουπόλεως τοῦ 1341 ἡὁποί α κατεδίκασε τόν Βαρλαάμτόν Καλαβρό καί τίς κακοδοξίεςτου καί δικαίωσε τόν ἅγιο Γρηγό-ριο τόν Παλαμᾶ ἐπέχει θέση Θ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου (μέ Η΄ἐκεί νη τοῦ Φωτίου τό 879-880μΧ)στήν Παράδοση τῆς ἘκκλησίαςΒέβαια στήν ἐκκλησιαστική ἱστο-ρία προκειμένου νά διατηρηθεῖ ὁἱερός ἀριθμός ἑπτά τῶν Συνόδωνδέν συγκαταριθμήθηκαν στίςΟἰκουμενικές οὔτε ἡ Σύνοδος ἐπίΦωτίου οὔτε ἡ ἐπί Γρηγορίου Ὑποσημειώσεις

1 Σύντομες ἀλλά πολύ κατατοπι-στικές γιά τό θέμα εἶναι οἱ μελέτεςτοῦ ἐκλεκτοῦ συναδέλφου π Θε-οδώρου Ζήση Οὐνία ῾Η καταδίκητης Θεσσαλονίκη 1993 Τοῦ αὐ -τοῦ Οὐνία Νεώτερες ἐξελίξειςΘεσσαλονίκη 1994 2 ᾿Εφ Κα θο -λική ἀφ 304618-4-2006 3 Αὐ Καν-τιώτη ᾿Αντιπαπικά σελ 44 4 Αὐ -τόθι σελ 51 5 laquo῾Η Οὐνία ὡς μέ θο-δος ἑνώσεως κατά τό παρελθόνκαί σημερινή ἀναζήτησις τῆς πλή -ρους κοινωνίαςraquo ᾿Εφ Καθολικήἀρ φύλ 270520-7-1993 6 Βλ περ᾿Απολύτρωσις ἀρ φύλ 741 (Σεπτ2007) 240 7 laquoΤό ἔλεος τοῦ Θεοῦκαί ἡ ἔμπνευσις αὐτοῦ τοι οῦτονφῶς δέδωκεν εἰς τήν καθαράνψυχήν τοῦ ἁγιωτάτου πατριάρχουὅτι λαμπρύνει καί φω τίζει πᾶσαντήν κτίσινraquo (J D Mansi SacrorumConsiliorum nova et amplissima col-lectio 17Α 484) ὁμολογοῦσαν καίαὐτοί ἀκόμη οἱ τοποτηρητές τῆςΡώμης 8 ᾿Ιωσήφ Βρυ εννίου Τάεὑρεθέντα τόμ Α´ σελ 452-453 9

J D Mansi Sacrorum Consiliorumnova et amplissima collectio 31Α885DΕ 10 Βλ Αὐγ Καντιώτου Κοσμᾶςὁ Αἰτωλός ἔκδ 16η ᾿Αθῆναι 1993σελ 286-287 Πρβλ Σ Ν Σάκκου῾Ο ἀπό στολος τοῦ σκλαβωμένουγένους Θεσσαλονίκη 1996 σελ205 11 Πη δάλιον σ 55 12 Μελέτηἱστορική περί τῶν αἰτίων τοῦσχίσματος τόμ 1ος ᾿Αθῆναι 1911σελ 69 Ἐπʼ αὐτοῦ βλ καί παλαι-ότερο ἄρθρο μου laquoὉ ἅγιος Νεκτά-ριος καί ὁ Παπισμός raquo ἐφ Ὀρθόδο-ξος Τύπος ἀρ φύλ 1813(112010) 13 Γρηγορίου ΠαλαμᾶΣυγγράμματα τόμ 2ος ἔκδ ΠΧρήστου Θεσνίκη 1966 σελ 48214 Στό Β΄ ἄρθρο τῆς σειρᾶς αὐτῆς

laquoΤῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ τὴν θεόσωμον Ταφήνκαὶ τὴν εἰς Ἅδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι᾿ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτε-ρον γένος ἀνακληθέν πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκεraquoἈνωτέρω εἰκών διά χειρός Ὀλυμπιάδος μοναχῆς

Ο ΕΠ Ι ΤΑΦ ΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣΝΝΕΕΑΑΝΝΙΙΚΚΑΑ ΖΖΗΗΤΤΗΗΜΜΑΑΤΤΑΑ

laquoΜΗΔΕΝ ΝΟΘΟΝ ΔΟΓΜΑ Τῼ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΘΕraquo

(Ἅγιος᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Τοῦ κ Στεργίου ΣάκκουὉμοτίμου Καθηγητοῦ ΑΠΘ

ΕΙΝΑΙ κάτι παραπάνω ἀπὸ ἐμ -φανὴς καὶ ἔκδηλη ἡ σύγκλιση τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ Βαρ-θολομαίου μὲ τὴν Παπικὴ Ἐκ κλη-σία ἀκολουθώντας πιστὰ τὰ οἰκου-μενιστικὰ βήματα τῶν προκατόχωντου μακαριστῶν Οἰκ ΠατριαρχῶνἈθηναγόρα καὶ Δημητρίου καὶ συν -εχίζοντας τὸ ἔργο τους γιὰ τὴνἕνωση τῶν δύο laquoἘκκλησιῶνraquo Πα-ρότι λοιπὸν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαδὲν ἀναγνωρίζει τὶς ΒατικάνειεςΣυνόδους ἀφοῦ θεωρεῖ τοὺς Πα-πικοὺς ὡς αἱρετικοὺς καὶ ξένουςὡς πρὸς τὸ σῶμα τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίας ὁ Οἰκ Πατριάρχης ἀπέ-στειλε μήνυμα στὴ Σύνοδο Ρωμαι-οκαθολικῶν ldquoἘπισκόπωνrdquo γιὰ τὰ50 χρόνια τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνό-δου ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴΛούρδη ἀπὸ 24ndash25 Μαρτίου 2012

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἱστο-σελίδα laquoaktinesblogspotcomraquo ὁ ΟἰκΠατριάρχης μεταξὺ ἄλλων ἀναφέ-ρει

ndashlaquoΠροσευχόμαστεhellip προκειμέ-νου νὰ ἀναπτυχθοῦν οἱ σπόροι τῆςΒ΄ Βατικανῆς Συνόδουhellipraquo

ndashlaquoΟἱ προσευχές μας σᾶς συνο-δεύουν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἡ χρι-στιανικὴ ἑνότητα θὰ ἔρθει μόνομέσῳ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἉγίουΠνεύματος μὲ πνεῦμα ἀδελφικῆςἀγάπηςhellipraquo

Μήπως οἱ laquoσπόροιraquo ποὺ ἀναφέ-ρεστε Παναγιώτατε εἶναι laquoσπό-ροιraquo ζιζανίων καὶ ἂν ἀναπτυχθοῦνὅπως ζητᾶτε ἀπὸ τὶς προσευχέςσας θὰ καταπνίξουν τὸ laquoκαλὸσπέρμαraquo (Ματθ ιγ΄ 24) Μήπωςαὐτοὶ οἱ laquoσπόροιraquo εἶναι οἱ laquoσπόροιraquoποὺ φύτεψε ὁ ἐχθρὸς (διάβολος)laquoἀνὰ μέσον τοῦ σίτουraquo (Ματθ ιγ΄25) Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προσεύ-χεσθε γιὰ νὰ πληθύνουν τὰ ἔργατῶν κακόδοξων καὶ δαιμονοκίνη-των Παπικῶν

Εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο ὅτι ἡ ἑνό-τητα ποὺ ἐπικαλεῖστε θὰ ἔρθειlaquoμόνο μέσῳ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦἉγίου Πνεύματος μὲ πνεῦμα ἀδελ-φικῆς ἀγάπηςraquo Μὴ ὑποσκελίζεταιὅμως τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρωντῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱὁποῖ οι ἔλεγαν ὅτι ἀπαραίτητη προ-ϋπόθεση γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡἕνωση εἶναι ἡ ἔμπρακτη μετάνοιατῶν Παπικῶν καὶ ἡ συμπόρευσήτους μὲ τὰ πιστεύω τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας ἀρνούμενοι ὅλεςτὶς κακοδοξίες καὶ τὶς αἱρέσειςτους

ΠΡΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΣ ἐκπλήξεως

βρέθηκαν οἱ κυρίες Θάλεια Δραγώ-να καί Ἄννα Φραγκουδάκη στήΘεσσαλονίκη κατά τήν παρουσίασητοῦ προγράμματός τους γιά τήνlaquoἐκπαίδευση τῶν μουσουλμανοπαί-δωνraquo τῆς Θράκης ἀπό ἐκπαιδευτι-κούς οἱ ὁποῖοι τίς ἐπέκριναναὐστηρότατα γιά τήν ἀνθελληνικήτους στάση καί τήν προσπάθειαἐκτουρκισμοῦ τῶν Πομάκων Ὅ -πως ἀναφέρει τό ἱστολόγιο laquoantipa-rakmiblogspotcomraquo

laquoΤόν λόγο ἔλαβε ἀρχικά μία κα-θηγήτρια πού ρώτησε ἄν στό πρό-γραμμα τῶν κυριῶν Δραγώνα καίΦραγκουδάκη ἐφαρμόζεται ἡ διά-ταξη τοῦ Συντάγματος πού προ-

βλέπει ὅτι τό σχολεῖο πρέπει νάκαλλιεργεῖ τήν ἐθνική (Ἑλληνική)συνείδηση

Ἀκολούθως τό λόγο ἔλαβεἐκπαιδευτικός πού δίδαξε στά Πο-μακοχώρια καί κατέθεσε τήν προ-σωπική του μαρτυρία Ὅτι οἱ Πο-μάκοι μαθητές ἔχουν ὡς μητρικήγλώσσα τά Πομακικά καί ὅτανἔρχονται στό μειονοτικό σχολεῖο(Δημοτικό) ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ ἀπότήν πρώτη στιγμή νά ἀκοῦν τόν δά-σκαλο νά τούς μιλάει σέ μία ἄγνω-στη σέ αὐτούς γλώσσα τήν τουρ-κική Ὅτι παρά τό 15ετές πρόγραμ-μα καί τά δεκάδες ἑκατομμύριαεὐρώ πού ἔχουν δαπανηθεῖ ὅπωςδιαπίστωσε ὁ ἴδιος ἡ ἑλληνομάθειατῶν Πομάκων ἔχει ἐλάχιστα βελ-τιωθεῖ

Ζήτησε νά τοῦ ἐπιβεβαιώσουνὅτι ἀκόμη καί τό μοναδικό βιβλίοπού περιεῖχε τίς μόλις 2 (δύο) Πο-μακικές λέξεις ΑΛΛΑΞΕ (σέ σύνολο40 βιβλίων πού ἐξέδωσαν οἱ κυρίεςΔραγώνα-Φραγκουδάκη πού δένπεριεῖχαν τό παραμικρό γιά τούςΠομάκους) καί ἀκόμη καί οἱ δύοαὐτές λέξεις τήν ἑπόμενη χρονιάτροποποιήθηκαν ἤ ἐξαλείφθηκαν

Τόν λόγο ἀκολούθως πῆρε μίαδασκάλα πού εἶπε ὅτι καί στό σχο-

λεῖο της πού βρίσκεται στή Θεσ-σαλονίκη ἔχει ἀρκετούς μαθητέςπού χρειάζονται ἐπίσης στήριξη καίγιά τούς ὁποίους ndashσέ ἀντίθεση μέτούς μουσουλμάνουςndash δέν ἔχουνγίνει οὔτε προγράμματα οὔτεἔχουν δαπανηθεῖ εὐρωπαϊκά καίκρατικά κονδύλια

Ἐκνευρισμένη κάποια στιγμή ἡκυρία Φραγκουδάκη ἀφοῦ κατηγό-ρησε ἐπανειλημμένα τούς ldquoπα-τριῶτεςrdquo γιά κάθε κακό πού συμ-βαίνει στή Θράκη καί στήν Ἱστορίαldquoἀναρωτήθηκεrdquo γιατί πέρα ἀπό κά-ποιους Πομάκους πού αὐτοπροσ-διορίζονται ὡς Πομάκοι γιατί οἱὑπόλοιποι φοβοῦνται νά αὐτοπροσ-διοριστοῦν γιά νά εἰσπράξει ἀπό τόἀκροατήριο τήν ἀπάντηση ὅτι εἶναιτέτοιος ὁ φασισμός οἱ ἀπειλές καίοἱ ἀντιδημοκρατικές τακτικές τοῦΤουρκικοῦ Προξενείου πού θυρο-κολλεῖ ἔξω ἀπό τζαμιά τά ὀνόματατῶν Πομάκων πού τολμοῦν νάσυμμετέχουν στούς ΠομακικούςΣυλλόγουςraquo

Τελικά οἱ laquoἐφιάλτεςraquo καί οἱ laquoνε-νέκοιraquo δέν ἔλειψαν καί δέν θά λεί-ψουν ποτέ ἀπό αὐτόν τόν τόπο Δό-ξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν ἀκόμα πα-τριῶτες πού μποροῦν καί τούςἀντικρούουν

κατηχητισμό φανατισμὸ ἢ μισαλ-λοδοξία18raquo Ἐδῶ χρησιμοποιεῖταιγιά μία ἀκόμη φορά ὁ ἀπαράδεκτοςὅρος laquoκατηχητισμόςraquo Ἔχουμεἤδη παλαιότερα ἐπισημάνει ὅτι laquoτόπεριεχόμενο τοῦ ὅρου δέν ἐξη-γεῖται ἀπό ὅσους τόν χρησιμο-ποιοῦν Θεωροῦμε τόν ὅρο ἀπαρά-δεκτο τόσο διότι τό περιεχόμενότου δέν ἐξηγεῖται ὅσο καί διότιεἶναι δυνατόν νά δημιουργήσει πα-ρεξηγήσεις γιά τό περιεχόμενο τῆςὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς κατη-χήσεως19raquo Ὅμως οἱ ἐπισημάνσειςμας δέν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψη Ἀντι-θέτως καί ὅλως παραδόξως ἐδῶυἱοθετεῖται ἕνας ὅρος τῆς θεολο-γίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἡlaquoκαταλλαγήraquo καί δύο ἄλλοι ἀπορ-ρίπτονται οἱ ὅροι laquoὁμολογίαraquo καίlaquoκατηχεῖνraquo Ἔτσι δυστυχῶς κα-ταντᾶ τό πρόγραμμα σέ ἕνα εἶδοςπαραπαίουσας θεολογίας

Εἴδαμε καί ἐξετάσαμε τούς ὡςἄνω χαρακτηρισμούς οἱ ὁποῖοι ἀπα-ξιώνουν τήν χριστιανική κατήχηση

Ὅπως ἔχουμε ἐπανειλημμένωςσέ σειρά δημοσιευμάτων20 μας σέπεριοδικά καί στό διαδίκτυο τονί-σει ὁ ὅρος laquoκατήχησηraquo δηλώνειτήν χριστιανική παιδεία ἐν γένει Ὁὅρος laquoκατηχεῖνraquo ὀφείλεται στόνἀπόστολο Παῦλο καί στόν εὐαγγε-λιστή Λουκᾶ καί ἔχει υἱοθετηθεῖἀπό ὅλους τούς πατέρες τῆςἘκκλησίας Ἡ ἀπόρριψη τῶν θεμε-λιωδῶν αὐτῶν ὅρων (laquoκατηχεῖνraquoκαί laquoκατήχησηraquo) τῆς χριστιανικῆςπαιδαγωγικῆς σημαίνει ἀπόρριψηκαί γιά ἕνα χριστιανό αὐτό εἶναιβλασφημία τῶν εἰσηγητῶν τηςἀποστόλου Παύλου καί εὐαγγελι-στοῦ Λουκᾶ ὅπως καί ὅλων τῶν πα-τέρων τῆς Ἐκκλησίας

Κατά συνέπεια ἡ ἀπόρριψη τῶν

θεμελιωδῶν αὐτῶν ὅρων τῆς χρι-στιανικῆς παιδαγωγικῆς σημαίνειἀπόρριψη αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς χρι-στιανικῆς παιδείας Ἡ δέ χρησιμο-ποίηση στό σχολικό μάθημα θεμά-των ἀπό τό περιεχόμενο τῆς χρι-στιανικῆς παιδείας θά συμβαίνειπλέον γιά ἀλλότριους πρός αὐτήνσκοπούς ἐγχείρημα τό ὁποῖο θάἀποβαίνει ἐπιζήμιο21 Ὅπως θάδοῦμε δέ ἀμέσως παρακάτω τόσοτό πρόγραμμα ὅσο καί ὁ ὁδηγόςτοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἔχουν σοβαράθεολογικά σφάλματα πράγμα τόὁποῖο πιστεύουμε ὅτι ὀφείλεταιστό γεγονός τῆς ἀπορρίψεως τῆςχριστιανικῆς παιδείαςὙποσημειώσεις

7 Πρόγραμμα σελ 11 8 ὉδηγόςἘκπαιδευτικοῦ σελ 111 9 Πρόγραμ-μα σελ 54 10 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 195 11 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 196 12 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 267 13 Ὁδηγός Ἐκπαιδευτι-κοῦ σελ 175 14 Πρόγραμμα σ 8 15Ὁδηγός Ἐκπαιδευτικοῦ σελ 23 16Πρόγραμμα σ 10 πρβλ καί ὉδηγόςἘκπαιδευτικοῦ σελ 27 17 Βλ στόδιαδίκτυο τή μελέτη μας laquoΤό μέλλοντῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείαςστά ἑλληνικά σχολεῖαraquo κεφάλαιο Ζ΄18 Πρόγραμμα σ 10 19 laquoΤό μέλλοντῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείαςστά ἑλληνικά σχολεῖαraquo κεφάλαιο Ζ΄20 Βλ στό διαδίκτυο τίς ἑξῆς μελέτεςμας laquoΤό μέλλον τῆς ὀρθόδοξης χρι-στιανικῆς παιδείας στά ἑλληνικά σχο-λεῖαraquo laquoἩ ὀρθόδοξη χριστιανική παι-δεία ὑπερβαίνει τεχνητές κρίσεις καίτεχνητά ἀδιέξοδαraquo laquoἈνυποχώρητοςἀγώνας προασπίσεως τῆς ὀρθόδοξηςχριστιανικῆς παιδείαςraquo 21 Οὐσιαστι-κά δέν θά ἔχουμε χριστιανικό μάθημαγι᾽ αὐτό καί ὁ κάθε χριστιανός ὀρθό-δοξος μαθητής θά ἀπο κτᾶ πλέονπλῆρες καί ἀναφαίρετο δικαίωμαἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα αὐτό

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΠΙΛΟΤΙΚΟΥ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣhellip

ΟΟΡΡΘΘΟΟ∆∆ΟΟΞΞΟΟΣΣ ΠΠΑΑΡΡΑΑΤΤΗΗΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣ

Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ αὐτὸτὸ ἄρθρο εἶναι τὸ 100όαὐτῆς τῆς στήλης laquoΔόξα τῷΘεῷ πάντων ἕνεκενraquo (ἍγιοςἸωάννης ὁ Χρυσόστομος)

laquoΜακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτιαὐτοὶ ἐλεηθήσονταιraquo Πρώτη εὐχὴκαὶ παράκλησις ἀναδυομένη ἐκβάθους καρδίας ἅμα τῇ ἀναγγελίᾳτῆς κοιμήσεώς σουhellip Ὁ ἄνθρωποςndash πλήρης σπλάχνα οἰκτιρμῶνndash διὰτὸν ἄνθρωπον τὸν φίλον τὸν συγ-γενῇ τὸν ἐνδεῆ τὸν ἄγνωστονἐπαίτην καί ἐν ὀλίγοις διὰ τὴνεἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀπεικονί-ζεται εἰς τὸ πρόσωπον κάθε συναν-θρώπου μας

Ἀφανής ταπεινός καὶ ἐν ἄκρᾳμυστικότητι ἔσπευδε ταχέως πρὸςδιακονίαν ἀνακούφισιν καὶ ἀνα-ψυχὴν κάθε ἐμπεριστάτου ὑπάρξε-ως σεβόμενος εἰς τὸ ἔπακρον τὴν

ἀνθρωπίνην ἀξιοπρέπειανὍμως τὴν ψυχικήν σου καλ-

λιέργειαν καὶ εὐαισθησίαν δὲνἄφησε ἀσυγκίνητον καὶ τὸ ἐπίπο-νον ndashκαὶ οἰκοδομητικὸν ἔργον τῶνμακαριστῶν Γερόντων τοῦ laquoὈρθο-δόξου Τύπουraquo π Χαραλάμπους Βα-σιλοπούλου καὶ π Μάρκου Μανώ-λη

Ἐπισκεπτόμενος συχνάκις τὰγραφεῖα μας καὶ ἔχοντας προσω-πικὴν ἐμπειρίαν τῆς οἰκονομικῆςδυσπραγίας καὶ τῆς πνευματικῆςἀγωνίας πρὸς συνέχισιν τοῦἜργου προσέφερες ndashμὲ συμπαρα-στάτιδα τὴν ἀγαπημένην σου σύζυ-γον Παρασκευὴν ndashτὴν κατὰ καὶὑπὲρ δύναμιν laquoλογίανraquo σου πρὸςσυνέχισιν τῆς διαδόσεως τοῦ πλού-του τῶν Πατέρων τῆς φίλης Ὀρ -θοδοξίας μας

Ἐπερίσσευσες εἰς πᾶν ἔργονἀγαθόν καθὼς γέγραπταιmiddot laquoἐσκόρ-πισεν ἔδωκε τοῖς πένησιν ἡ δι-καιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸναἰῶναhellipraquo (Β´Κορ Θ´ ndash 9)

Ἂς εἶναι Αἰωνία σου ἡ μνήμηἀξιομακάριστε ἀδελφέ ὑμῶν Δημή-τριε

Ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃΙΨ

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΗΛ ΡΟΓΑΡΗΣ

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦπ Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD

Βασίλειος ΠαπαδόπουλοςΤΘ 40909 Μικροχώρι

19014 ΚαπανδρίτιΤηλ 2295056080 6946004 136

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες πάντοτετὰ ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ὅταν τὰ ἐνθυμηθῆὁ εὐλαβὴς ἄνθρωπος προκαλοῦνκατάνυξιν καὶ δάκρυα καὶ φέρουντὴν ψυχὴν εἰς μεγάλην ταπείνωσινἈναφέρει τὸ laquoΓε-ροντικὸνraquo τὴνἑξῆς διήγησινlaquoΕἶπεν ὁ ἈββᾶςἸσα ὰκ ὅτι ἐκαθή-μην κάποτε κοντὰ εἰς τὸν ἀββᾶΠοιμέναmiddot καὶ τὸν εἶδα ὅτι ἦλθε εἰςθείαν ἔκστασιν καὶ ἐπειδὴ εἶχαπολὺ θάρρος εἰς αὐτόν τοῦ ἔβαλαμετάνοια καὶ τὸν παρεκάλεσα λέ-γοντας πές μου ποῦ ἤσουν Ὁ δὲΓέροντας ἀφοῦ τὸν ἠνάγκασαεἶπε ὁ λογισμός μου ἦτο ὅπου ἡἁγία Μαρία ἡ Θεοτόκος ἔστεκε καὶἔκλαιε πλησίον τοῦ Σταυροῦ τοῦΣωτῆροςmiddot καὶ ἐγὼ ἤθελα πάντοτεἔτσι νὰ κλαίωraquo

Ἰδιαιτέρως ὅμως ἀπόψε κατὰτὴν ἱερὰν ἀκολουθίαν τοῦ νυμφίουτῆς Μ Πέμπτης τὰ φρικτὰ πάθητοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ μαλα-κώνουν καὶ τὴν πιὸ σκληρὴ καρδιάτὴν κατανύσσουν καὶ τὴν κάμνουννὰ χύνη δάκρυα σωτήρια

Ποῖα δὲ εἶναι τὰ Πάθη τοῦ Χρι-στοῦ μας Ὅπως μνημονεύει τὸὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου laquoΤῇ ἁγίᾳκαὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ τὰ ἅγια καὶσωτήρια καὶ φρικτὰ πάθη τοῦ Κυρί-ου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν τοὺςἐμπτυσμούς τὰ ραπίσματα τὰ κο-λαφίσματα τὰς ὕβρεις τοὺς γέλω-τας τὴν πορφυρᾶ χλαῖναν τὸν κά-λαμον τὸν σπόγγον τὸ ὄξος τοὺςἥλους τὴν λόγχηνmiddot καὶ πρὸ πάν-των τὸν σταυρὸν καὶ τὸν θάνατονἃ διʼ ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατοhellipraquoὍλα αὐτά τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ κα-νεὶς νὰ τὰ περιγράψη ὅπως πρέπειΚαὶ ὄχι μόνον ἀνθρωπίνη γλῶσσαἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἀγγέλων

Ἂς ἐννοήσωμεν ἀδελφοί καὶ ἂςσυλλογισθῶμεν αὐτὸ τὸ μέγα καὶἀνερμήνευτον μυστήριον laquoΣήμε-ρον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλουraquo ψάλλει ἡἁγία μας Ἐκκλησία ἐκφραστικώτα-τα laquoὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσαςΣτέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεταιὁ τῶν Ἀγγέλων βασιλεύς Ψευδῆπορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλ-λων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις Ρά-πισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ Ἥλοιςπροσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλη-σίας Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ υἱὸς τῆςΠαρθένουraquo Μεγάλα καὶ ὑπερφυ-σικὰ θεάματα Εἶδε αὐτὰ ὁ ἥλιοςκαὶ ἔχασε τὰς ἀκτῖνας του Εἶδε ἡσελήνη καὶ ἐσκοτείνιασε Ἤκουσεἡ γῆ καὶ ἀπὸ τὸν φόβον της ἔτρε-με καὶ ἐκλο νεῖ τοmiddotεἶδαν αἱ πέτραικαὶ ἐσχίζοντοmiddot ὅλος ὁ κόσμος ἐτα-ράχθη καὶ ὅλα τὰ δημιουργήματασυνεκλονίσθησαν διὰ τὰ πάθη τοῦΔημιουργοῦ των

Ἀλλὰ πῶς τὰ βλέπομεν ἡμεῖς

ἀδελφοί Ἐὰν τὰ ἄψυχα στοιχεῖακαὶ ἀναίσθητα σὰν νὰ ἦσαν ἔμψυ-χα καὶ ζωντανά τὰ ἔχασαν καὶἄλλαξαν τὴν τάξιν των ἀπὸ τὸν φό-βον Κυρίου καὶ ἀπὸ τὴν θεωρίαντῶν βλεπομένων ἡμεῖς οἱ ἄνθρω-ποι οἱ λογικοί ποὺ ἐλάβομεν τόσαςμεγάλας εὐεργεσίας ἀπὸ τὸν Θεὸνκαὶ ποὺ διʼ ἡμᾶς ὁ Χριστὸς ἀπέθα-νε νὰ μὴ κατανυχθοῦμε καὶ νὰ μὴδακρύσωμεν κατʼ αὐτὰς τὰς ἁγίαςἡμέρας Καὶ δὲν κινδυνεύομεν νὰ

γίνωμεν ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα ἀλογώ-τεροι καὶ χειρότεροι καὶ ἀπὸ αὐ -τοὺς τοὺς λίθους ἀνοητότεροιὌχι ἀδελφοί μου Ἂς μὴ μᾶς συμ -βῆ αὐτό Ἀντιθέτως μάλιστα Ἐ -μεῖς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἂς

ἀνυμνήσωμεν καὶἂς δοξολογήσω-μεν τὰ θεῖα παθή-ματα τοῦ Σω τῆ -ρος Χριστοῦ τοῦ

Θεοῦ ἡμῶν ἀλ λοιούμενοι τὴνκαλὴν ἀλλοίωσιν καὶ συσταυρού-μενοι καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ Κυρίουμας Πῶς θὰ γίνη αὐτό Ὅτανἀποφασίσωμεν ἀπὸ τώρα νὰ ἀσκή-σωμεν τὴν ὑπακοὴν εἰς τὸ πανά-γιον θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὸνπνευματικόν μας Πατέρα καὶ νὰ κό-ψωμεν τελείως τὰ ἰδικά μας θελή-ματα Καὶ ἀκόμη ὅταν ἀποφασί-σωμεν νὰ νεκρώσωμεν τὰς σαρ-κικὰς ἡδονὰς καὶ ἁμαρτωλὰς ὀρέ-ξεις Διὰ τοῦτο ἂς ἀκούσωμεν πό-σα εἶναι ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἀναγκά-ζουν καὶ μᾶς παρακινοῦν εἰς τὴνἀγάπην τοῦ Θεοῦ

Ποιὸς ἀπὸ ἡμᾶς διὰ τὴν ἀγάπην

τοῦ φίλου του κατεδέχθη νὰ φυλα-κισθῆ ἢ ἠθέλησε νὰ ἀποθάνῃ διὰτὸν ἀγαπημένον του Ἀλλʼ ὅμως ὁΠανάγαθος Θεός μας ὄχι ἕνα ἢ δύοἀλλὰ πολλὰ καὶ ἀναρίθμητα παθή-ματα κατεδέχθη νὰ πάθη διʼ ἡμᾶςτοὺς κατακρίτους Διὰ τοῦτο καὶ ὁμακάριος Ἀπόστολος Παῦλος ἐν θυ-μούμενος αὐτὰ ἔλεγε laquoπέπεισμαιὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωή οὔτεἄγγελοι οὔτε ἀρχαί οὔτε δυνάμειςοὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτεὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσιςἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸτῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν ΧριστῷἸησοῦraquo Διότι τόσην ἀγάπην ἔδειξενεἰς ἡμᾶς ὁ Θεός laquoὥστε τὸν Υἱὸναὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκε διὰ νὰμὴ χαθῆ κανείς ποὺ πιστεύει εἰςαὐτόν ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιονraquo(Ἰωάν 316)

Διὰ τοῦτο καὶ οἱ ἅγιοι ἐπιθυ-μοῦσαν νὰ δώσουν κάποιο ἀνταπό-δωμα πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τὴν τόσηνπολλὴν ἀγάπην ποὺ ἔχει εἰς ἡμᾶςΚαὶ ἐπειδὴ δὲν εἶχαν τί νὰ δώσουνοἱ μὲν ἔδωσαν τὸ αἷμα των ὅπως οἱἔνδοξοι Μάρτυρες ἄλλοι δὲ ἐδα-πάνησαν καὶ ἐξήραναν τὸ κορμίτους εἰς νηστείαν καὶ εἰς τοὺς λοι-ποὺς κόπους τῆς ἀσκήσεως ὅπωςοἱ Ὅσιοι καὶ Δίκαιοι Ἄλλοι δὲ ἔδω-σαν τὴν περιουσίαν τους ἐλεημο-σύνην ψάλλοντες μετὰ τοῦ θείουΔαβὶδ laquoτί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυ-ρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκενἡμῖνraquo Αὐτὸν λοιπὸν τὸν ψαλμικὸνστίχον laquoτί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυ-ρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκενἡμῖνraquo ἂς λέγωμεν καὶ ἡμεῖς ἀδελ-φοί πάντοτε μὲ ἀχόρταστον ἀγά-πην καὶ ἐπιθυμίαν τῆς ψυχῆς μαςὑπηρετοῦντες Αὐτόν ὅσον μπο-ροῦμεν καθημερινῶς

Καὶ νὰ αὐ ξάνωμεν τὴν σπουδὴνκαὶ τὴν προθυμίαν μας εἰς τὰ ἔργατῆς ἀγάπης καὶ σωτηρίας μας διὰνὰ γίνωμεν μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίουςκληρονόμοι τῶν αἰωνίων ἀγαθῶνἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶνΕἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸκράτος σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳΠνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων Ἀμήν

Ὁμιλία εἰς τὴν ῾Ι Μ Ἁγίου Παν-τελεήμονος Ἀττικῆς Μεγάλη Παρα-σκευὴ 1978

ΕΙΣ ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΠΑΘΗΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

laquoΤί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧνἀνταπέδωκεν ἡμῖνraquo

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμπ Μάρκου Κ Μανώλη

Ὁ Σεβ Περιστερίου κ Χρυσό-στομος (τοῦ κλίματος τοῦ Φαναρί-ου) ὡρίσθη ὑπὸ τῆς Ἱ Συνόδου τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκπρόσω-πος εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλό-γους μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλωνἑτεροδόξων εἰς ἀντικατάστασιντοῦ παραιτηθέντος Σεβ Μεσσηνίαςκ Χρυσοστόμου Ὑπογραμμίζεταιὅτι ὁ Σεβ Περιστερίου εἶναι ὑπὲρτοῦ διαλόγου Ἀντέδρασε ὅμως μὲἐπιστολήν του πρὸς τὸν Ἀρχιεπί-σκοπον ὅταν διεπίστωσε τὴν ἀνα-βάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τὴν Ἑλλά-δα μὲ τὴν ἐκλογὴν ὡς laquoἈρχιεπισκό-πουraquo τοῦ καθηγητοῦ τοῦ ΚανονικοῦΔικαίου τῆς Παπικῆς laquoἘκκλησίαςraquoκ Δημ Σαλάχα Τὴν ἀναβάθμισινδιεπίστωσε πρῶτος ὁ laquoΟΤraquo ὁ ὁποῖ -ος ἀνέλυσε laquoτί σήμαινε ἡ ἐκλογὴτοῦ κ Δημ Σαλάχα ὡς laquoἈρχιεπι -σκόπουraquo τῆς δαιμονικῆς ΟὐνίαςἈμέσως μετὰ τὰς διαπιστώσεις τοῦlaquoΟΤraquo εἴχομεν ἀντιδράσεις ὑπὸ

Σεβ Μητροπολιτῶν μεταξὺ τῶν ὁ -ποίων περιελαμβάνετο καὶ ὁ ΣεβΠεριστερίου Ὁ Σεβ Πειραιῶς κ Σε-ραφείμ διὰ παράδειγμα ἐζήτησε νὰἀπασχολήση τὸ ζήτημα τὴν Ἱ Σύνο-δον τῆς Ἱεραρχίας προτείνων ὡςεἰσηγητὴν τὸν Σεβ Ναυπάκτου κἹε ρόθεον Ἀπὸ τὴν πλευράν του(ἄλλο παράδειγμα) ὁ Σεβ Περιστε-ρίου ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκο-πον νὰ παρέμβη εἰς τὸ Βατικανὸνκαὶ εἰς τὸν Πάπαν μὲ σκοπὸν τὴν μὴἀναβάθμισιν τῆς Οὐνίας εἰς τὴνἙλλάδα διότι θὰ ἀποτελέση μεγά-λο laquoἀγ κάθιraquo εἰς τὸν θεολογικὸν διά-λογον Τί συμβαίνει σήμερον ὉlaquoἈρ χιεπίσκοποςraquo τῶν Οὐνιτῶν εἰςτὴν Ἑλλάδα κ Δημ Σαλάχας laquoὀρ -γώνειraquo κυριολεκτικῶς ὁλόκληροντὴν Ἑλλάδα προωθῶν τὰς ἀρχαςτοῦ Παπισμοῦ Ἄλλωστε ἡ Οὐνίαἀποτελεῖ τὴν laquoπύληνraquo διὰ τὴν εἴσο-δον εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ

Ὁ Σεβ Περιστερίου ἐκπρόσωποςτῆς Ἐκκλησίας εἰς τοὺς Θεολογικοὺς

Διαλόγους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 5η

Στὴν Ὀρθόδοξη εἰκονογραφίακαὶ ἁγιογραφία τῆς ἐκ νεκρῶνἈναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡ δογmicroα-τικὴ καὶ θεολογικὴ διδασκαλίατῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας περὶτῆς laquoΕἰς Ἅδου Καθόδουraquo τοῦΣωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἀπόλυτακαὶ λεπτοmicroερέστατα ἐκπεφρα-σmicroένη καὶ ἀποτυπωmicroένη

Στὴν συγκεκριmicroένη λοιπὸνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τὸκυρίαρχο καὶ ἰδιαίτερα ἐξέ-χον πρόσωπο εἶναι ἐκεῖνοτοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώ-που Χριστοῦ ὡς νικητοῦ καὶθριαmicroβευτοῦ τοῦ θανάτου ὉἈναστὰς Χριστὸς εἰκονίζεται ὡςἀπόλυτος κύριος καὶ δυνάστηςτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου ποὺ συν-θλίβει κυριολεκτικῶς τὰ καταχθό-νια τοῦ σκότους καὶ τοῦ θανάτουκαὶ χορηγεῖ ὡς αἰώνια δωρεὰ τὴναἰώνια ζωὴ καὶ τὴν ἀθανασία σὲὁλόκληρη τὴνκτιστὴ δηmicroιουργίαἀφοῦ ὁ ἴδιος microόνοςἸησοῦς Χριστὸςεἶναι ἡ ὄντως αὐτο-ζωή ἡ microόνη πηγὴτῆς ζωῆς ποὺ κα-ταισχύνει καὶ ἀφα-νίζει τὸν θάνατο

Ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ἐνδε-δυmicroένος τὴν πάν-λευκη ὑπὲρ τὴνχιόνα στολὴ τῆςἀφθαρσίας καὶ τῆςἀθανασίας ποὺφωταγωγεῖ ἀπα-στράπτουσα τὰοὐράνια τὰ ἐπίγειακαὶ τὰ καταχθόνιαὉ ἀπαστράπτωνἈναστὰς Χριστὸςὡς αὐτόφως ποὺκυριαρχεῖ στὴνεἰκόνα ἐξαφανίζειἀσηmicroαντοποιεῖ καὶἐκmicroηδενίζει τὸ σκό-τος τοῦ κράτουςτοῦ θανάτου καὶτοῦ Ἅδου Ἡ ἀντί-θεση φωτὸς καὶσκότους Ἀναστάν-τος Χριστοῦ καὶ θα-νάτου ἐπουρανίωνκαὶ καταχθονίωνδεικνύουν τὴν πά-λη τῆς ζωῆς microὲ τὸθάνατο Τελικὰ στὸπρόσωπο τοῦ Χρι-στοῦ νικᾶ τὸ φῶςκαὶ καταισχύνεταιτὸ σκότος

Ὁ Ἰησοῦς Χρι στὸς ἀπεικονίζε-ται ἀνιστάmicroενος ἢ ἱστάmicroενος microὲτοὺς παναχράντους πόδες Του ἐπὶτῶν διαλελυmicroένων θυρῶν ndashπυλῶν τοῦ κράτους τοῦ θανάτουκαὶ τοῦ κάτω κόσmicroου ποὺ ἔχουντὸ σχῆmicroα ldquoΧrdquo ἐνῶ σὲ ὁρισmicroένεςἄλλες εἰκονογραφικὲς παραστά-σεις τῆς Ἀναστάσεως οἱ πύλες τοῦκράτους τοῦ θανάτου στὴν ἄβυσ-σο τῶν καταχθονίων ἔχουν τὸσχῆmicroα τοῦ Σταυροῦ ἐπὶ τῶν ὁποί-ων ἵσταται ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς δη-λώνοντας τὴν διὰ τοῦ Σταυροῦθανάτωση καὶ τὴν ἐν Σταυρῷ νί-κη Αὐτοῦ κατὰ τοῦ θανάτου

Ἡ ὄψη τὸ βλέmicromicroα τοῦ ΣωτῆροςΧριστοῦ εἶναι ἀγέρωχα σταθεράαὐστηρὰ καὶ ἀπαστράπτοντα Ὁπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν ἵστα-ται ὡς Βασιλεὺς καὶ νικητὴς τοῦθανάτου καὶ χορηγὸς τῆς αἰωνίουζωῆς καὶ ἀφθαρσίας

Στὸ φωτοστέφανο τὸ ὁποῖο πε-ριβάλλει τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἀνα-στάντος Χριστοῦ ἀναγράφεται ἡ

φράση laquoΟ ΩΝraquo ὁ microόνος ὑπάρχωνΘεός ὁ ὄντως ὤν ἀληθὴς σωτή-ρας καὶ λυτρωτὴς Κύριος ὁ ὁποῖοςπεριβάλλεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀπα-στράπτουσα καὶ ὁλόφωτη laquoκυ-κλικὴ δόξαraquo τῆς Θεότητός Του Ὁκυκλικὸς δίσκος ἡ laquoκυκλικὴ δό-ξαraquo ὅπως ὀνοmicroάζεται τὸ ὁλόσω-microο πάνλευκο στεφάνι τὸ ὁποῖολούζει τὸ σῶmicroα τοῦ Κυρίου δει-κνύει ὅτι τὸ σκότος τοῦ Ἅδου καὶ

τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἔχουννικηθεῖ διαλυθεῖ ἀφανισθεῖ καὶπλέον τὸ ἀνέσπερο καὶ ἄδυτοφῶς ποὺ ἐκπηγάζει ἐκ τοῦ κενοῦmicroνηmicroείου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ νικητὴςτοῦ θανάτου Ἰησοῦς Χριστός ὁὁποῖος κατὰ τὸν ΕὐαγγελιστὴἸωάννη ἐκπέmicroπει τὸ microήνυmicroα τῆς

αἰωνίου ζωῆς laquoἘγενόmicroην νεκρὸςκαὶ ἰδοὺ ζῶν εἰmicroὶ εἰς τοὺς αἰῶναςτῶν αἰώνωνraquo (Ἀποκ 1 17)

Οἱ πληγές laquoοἱ τύποι τῶν ἴλωνraquoστὶς πανάγιες χεῖρες καὶ στοὺςπαναχράντους πόδες καθὼς καὶἡ πληγὴ ἀπὸ τὴν λόγχη στὴν πά-ναγνη πλευρὰ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀπεικονίζονται στὴνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως γιὰ νὰmicroᾶς ὑπενθυmicroίζουν καὶ κυρίως νὰπιστοποιοῦν τὸ ἀληθὲς τοῦ σταυ-ρικοῦ θανάτου καὶ τὸ ἀδιάψευστοκαὶ βεβαιωmicroένο γεγονὸς τῆς ἐκνεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Θεαν-θρώπου Χριστοῦ

Ὁ Ἀναστάς Κύριος microὲ τὰ πανά-χραντα χέρια Του ἀνασύρει ἀπὸτὰ σκοτεινὰ ἔγκατα τῆς γῆς ἀπὸτὰ καταχθόνια τῆς ἀβύσσου καὶτοῦ κράτους τοῦ θανάτου δύοὑπάρξεις ἕνα ἄνδρα καὶ microία γυ-ναίκα Αὐτὲς οἱ δύο ἀνθρώπινεςὑπάρξεις εἶναι ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡ Εὔαοἱ πρωτόπλαστοι ἄνθρωποι τοὺςὁποίους ἀναγεννᾶ ὁ ζωοδότηςΧριστὸς καὶ τοὺς ἀνασύρει ἀπὸτὴν ἀνυπαρξία τῶν microνηmicroείων

στὴν ἀφθαρσία τῆς ἐν Χριστῷαἰωνίου ζωῆς Ἔχουmicroε πιὰ τὸνlaquoκαινὸ Ἀδὰmicroraquo καὶ τὴν laquoκαινὴΕὔαraquo ποὺ στὸ πρόσωπό τουςἀπεικονίζεται ἡ ἀνακαινισmicroένη ἐνΧριστῷ ἀνθρώπινη φύση

Στὴν εἰκονογραφικὴ παράστα-ση τῆς Ἀναστάσεως ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡΕὔα ἀπεικονίζονται ἐξερχόmicroενεςmicroέσα ἀπὸ τοὺς τάφους τους microὲ

ζωηρὴ ἑτοιmicroότητα κινήσεωςκαὶ ταχύτητος σὲ ὅλο τὸσῶmicroα τους Καὶ οἱ δύο ἔχουντὸ ἕνα χέρι τους ἀνασηκωmicroέ-νο σὲ παρακλητικὴ καὶ ἱκε-

τευτικὴ στάση δεόmicroενοι πρὸς τὸννικητὴ τοῦ θανάτου Ἰησοῦ Χριστὸνὰ ἀπελευθερώσει καὶ τοὺς ἴδιουςἀπὸ τὰ δεσmicroὰ τοῦ θανάτου καὶτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου Ὁλόκληρηἡ ψυχοσωmicroατικὴ ὕπαρξή τουςθέλγεται ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο καὶζωογόνο φῶς τοῦ Ἀναστάντος

Χριστοῦ καθὼς ἐπι-θυmicroοῦν διακαῶς νὰλυτρωθοῦν καὶ νὰἀπελευθερωθοῦνἀπὸ τὰ αἰώνια δεσmicroὰτοῦ θανάτου καὶ τοῦσκότους τῆς ἀβύσσουτοῦ Ἅδου Λαχτα-ροῦν νὰ ἀκολουθή-σουν τὴν ἀνοδικὴ πο-ρεία τοῦ ἈναστάντοςΚυρίου στὴν ὄντωςζωὴ τῆς ἀτελευτήτουΒασιλείας του Γιὰτὸν λόγο αὐτὸ οἱπρωτόπλαστοι microὲπάθος σφίγγουν ὁκαθένας τὰ χέρια τοῦΛυτρωτοῦ καὶ ἀπε-λευθερωτοῦ ἸησοῦΧριστοῦ Δὲν ἀντέ-χουν τὸ σκότος τοῦἍδου καὶ τὴν ἀνυ-παρξία τῆς φθορᾶςἜφθασε πιὰ ἡ εὐλο-γηmicroένη ὥρα ποὺἀνέmicroεναν ἐπὶ αἰῶνεςκαθὼς βλέπουν καὶζοῦν τὴν πραγmicroατο-ποίηση τῆς ὑποσχέ-σεως τοῦ Θεοῦ τὴνὁποία τοὺς εἶχε δώσειὅταν ἐξῆλθαν τοῦΠαραδείσου Ὁ Ἀνα -στὰς Κύριος τοὺς θέ-λει δίπλα Του στὴ Βα-σιλεία Του καὶ ὄντωςτοὺς εἰσάγει στὴνἄφθαρτη δόξα ΤουΣτὸ δὲ πρόσωπο τῶνπρωτοπλάστων ὁ

ζωοδότης Χριστὸς ἀφθαρτοποιεῖὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Στὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονί-ζονται διάφορες φωτοστεφανοφό-ρες ὑπάρξεις ποὺ ἵστανται περι-χαρεῖς Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι ὁΤίmicroιος Πρόδροmicroος ὁ ΠροφητάναξΔαυΐδ ὁ Βασιλεὺς Σολοmicroών οἱ δί-καιοι οἱ Ὅσιοι οἱ Προφῆτες καὶ οἱἐν γένει εὐσεβεῖς τῆς ΠαλαιᾶςΔιαθήκης οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἐπί-γεια ζωή τους ἐπροφήτευσαν ἐδί-δαξαν καὶ ἐπίστευσαν στὴν ἐναν-θρώπηση καὶ στὸ ἀπολυτρωτικὸἔργο τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ ΧριστοῦΚαὶ τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἀπεικονί-ζονται λυτρωmicroένα ἀπελευθερω-microένα καὶ σεσωσmicroένα ἐν Χριστῷἀπὸ τὴν φθορὰ τοῦ θανάτουὙψώνουν δοξολογικὰ τὰ χέριατους καὶ ἀνυmicroνοῦν τὸν Λυτρωτὴκαὶ Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό

Τέλος στὸ κάτω microέρος τῆς Ἀνα-στάσιmicroης εἰκόνος καὶ ὑποκάτωτῆς θριαmicroβευτικῆς microορφῆς τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονίζε-ται προσωποιηmicroένος καὶ ἁλυσο-δεmicroένος χειροπόδαρα καὶ ὀπι-σθάγκωνα ὁ θάνατος Ὁ Χριστὸςὡς laquoπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶνraquoἽσταται κραταιὸς νικητὴς ἐ πὶ τοῦἀνθρωπόmicroορφου ἀδύναmicroου θα-νάτου ὁ ὁποῖος φαν τάζει θλιmicromicroέ-νος ἀπορρηmicroένος καὶ σαστισmicroέ-νος ἀ πὸ τὴν συντριπτικὴ ἧττα τὴνὁποία ὑπέστη ἀπὸ τὸν Θεάνθρω-πο Ἰησοῦ Χριστό Γι᾽ αὐτὸ ὁ Ἀπό-στολος Παῦλος καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσό-στοmicroος ἐρωτοῦν εἰρωνικὰ χλευά-ζοντες τὸν θάνατο laquoΠοῦ σου Ἅδητὸ κέντρον Ποῦ σου Ἅδη τὸ νίκοςἈνέστη Χριστόςhellip καὶ θάνατοςἐπικράνθηhellipraquo

Ὁ Ἅδης ἀπώλεσε πιὰ τὶς ψυχὲςτῶν κεκοιmicroηmicroένων ποὺ ἐπὶαἰῶνες εἶχε ἁλυσοδεmicroένες στὰ φυ-λακτήρια τοῦ κάτω κόσmicroου καὶστὰ καταχθόνια microέρη τοῦ κράτουςτου Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κατῆλθεστὰ ἔγκατα τοῦ Ἅδου καὶ διέλυσετὶς πύλες τὶς φυλακὲς καὶ τὰ τεί-χη τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἀπε-λευθερώνοντας τὶς ἀνθρώπινεςψυχές τὶς ὁποῖες ζηλότυπα κρα-τοῦσε ὁ θάνατος ὡς δέσmicroια τρό-παια Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὴν εἰκόνα τῆςἈναστάσεως ὁ ἐγερθεὶς ἐκ τῶννεκρῶν Χριστὸς ὡς δυνάστης τοῦθανάτου πατεῖ ἐπὶ τῶν διαλελυ-microένων πυλῶν τοῦ Ἅδου καὶ παν-τοῦ ὑπάρχουν διασκορπισmicroένακλειδιά καρφιά πύλες ἁλυσίδεςκαὶ ὀστᾶ νεκρῶν Ὁ ΣωτήραςΧριστὸς κυριολεκτικῶς διέλυσεσυνέτριψε ἀφάνισε τὸ βασίλειοτοῦ θανάτου Ὁ Χριστὸς σταυρού-microενος ἐσταύρωσε τὸν θάνατο καὶχάρισε τὴν ἄφθαρτη καὶ αἰώνιαζωὴ στοὺς κεκοιmicroηmicroένους Χρι -στὸς Ἀνέστη

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥΘεολογικὴ ἑρμηνεία τῆς Ὀρθοδόξου Εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ

Δὲν ὑπάρχει πιὸ χαρmicroόσυνο γε-γονὸς στὴν ἀνθρώπινη ἱστορίαἀπὸ τὴν λαmicroπροφόρο Ἀνάστασητοῦ Κυρίου microας Ἰησοῦ ΧριστοῦΔὲν ὑπάρχει microεγαλύτερο ἐλπιδο-φόρο microήνυmicroα ἀπὸ τὸ microήνυmicroα τῆςἈναστάσεως ὅτι laquoΧριστὸς Ἀνέ-στη καὶ Ἅδης ἐσκυλεύθηraquo Γι᾽αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἡἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ ἡ πανήγυρητῶν πανηγύρεων Σύmicroπας ὁ λαὸςτοῦ Θεοῦ microὲ ἄκρατο ἐνθουσιασmicroὸκαὶ χαρὰ συmicromicroετέχουmicroε στὸ ὑπέρ -οχο πασχαλινὸ συmicroπόσιο τῆς πί-στεως καὶ ὑmicroνοῦmicroε ἀκατάπαυστατὸν κραταιὸ καὶ τροπαιοῦχο Λυ-τρωτή microας

Γιὰ νὰ γιορτάσει ὅmicroως κάποιοςαὐτὸ τὸ ἀνεπανάληπτο καὶ microονα-δικὸ ἱστορικὸ γεγονός θὰ πρέπεινὰ γνωρίζει τὶς θεῖες δωρεές ποὺἀπορρέουν ἀπὸ αὐτό Θὰ πρέπεινὰ βιώσει ὀντολογικὰ τὸ microυστήριοτῆς θείας οἰκονοmicroίας Θὰ πρέπεινὰ παραmicroερίσει τὴν θαmicroπωτικὴἀχλὴ ἀπὸ τὰ πνευmicroατικά τουὄmicromicroατα καὶ ἀνοίξει ὀρθάνοιχτατὰ microάτια τῆς πίστεως γιὰ νὰ νοι-ώσει στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς τουτὸ θεῖο microεγαλεῖο ἀλλὰ καὶ τὴνἄmicroετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰπλάσmicroατά Του καὶ ἰδιαίτερα τὸντραγικὸ ἄνθρωπο Οἱ πιστοὶ τοῦΧριστοῦ ἔχουmicroε ἀποβάλλει τὴνἐρεβώδη ἀχλὴ τῆς ἀπιστίας καὶ γι᾽αὐτὸ σκιρτοῦmicroε ἀπὸ ἄφατη ἀγαλ-λίαση τὴν ἁγία ἡmicroέρα τῆς ἐγέρσε-ώς Του διότι κατὰ τὸν Ἅγιο Θεο-φύλακτο laquoὁ Κύριος microὲ τὴν Ἀνά-στασή Του ἔγινε πρόξενος τῆςχαρᾶςraquo (PG123 480)

Ἀντίθετα ὅσοι δὲ θέλουν νὰἔχουν αὐτὴ τὴ δυνατότητα microένουνἀmicroέτοχοι τῆς ἀναστάσιmicroης εὐφρο-σύνης ἐπιmicroένουν νὰ βιώνουν τὸδράmicroα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξηςποὺ γεννᾶ ἡ ἁmicroαρτία Προτιmicroοῦννὰ διατελοῦν στὸ κράτος καὶ τὴνἐξουσία τοῦ φρικτοῦ θανάτουἀπορρίπτοντας microὲ ρηχὲς δικαιο-λογίες καὶ φτηνὰ λογικοφανῆ ἐπι-χειρήmicroατα τὸ δῆθεν laquoπαράλογοraquoτῆς ἀναστάσεως ἀπὸ τοὺς νε-κρούς Προτιmicroοῦν τὸ θάνατο ἀπὸτὴ ζωή Ἡ τραγικότητά τους φαί-νεται ὁλοκάθαρα στὸ νὰ ὑποστη-ρίζουν ὅτι θὰ πεθάνουν καὶ θὰἐκmicroηδενιστοῦν Ὑπάρχει ποιὸ πα-ράλογη προτίmicroηση ἀπὸ αὐτή Ἡἄρνηση ἄλλωστε εἶναι τόσο πα-λιὰ ὅσο καὶ ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡἀνθρώπινη ζωὴ σχοινοβατεῖ microε-ταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας Προ-κειmicroένου νὰ laquoἱκανοποιηθεῖraquo τὸσκοτισmicroένο ἀπὸ τὴν ἁmicroαρτία καὶτὴ φθορὰ microυαλό ἀρνεῖται τὶςὑψηλὲς προσδοκίες καὶ προτιmicroᾶτὰ σαθρὰ καὶ ἕρποντα Ἐν προκει-microένῳ οἱ ἀρνητὲς τῆς Ἀναστάσεωςτοῦ Χριστοῦ διαλέγουν τὴν πτώσηκαὶ τὸ θάνατο καὶ ἀρνοῦνται τὴναἰώνια ζωή ποὺ προσφέρει στὸἀνθρώπινο γένος ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριός microας καθ᾽ ὅτι laquoοἰκοδόmicroησανἀmicroυντικὰ τείχη γύρω ἀπὸ τὸΕὐαγγέλιοraquo κατὰ τὸν Ἅγιο Νικό-λαο Ἀχρίδος Ἄmicroεση ὁρατὴ συνέ-πεια τῆς ἀρνήσεως εἶναι ἡ microόνιmicroηἀσυναίσθητη κατήφεια καὶ τὸδιαρκὲς ἄγχος Ὁ ἀρνητὴς εἶναι(ἀποδεδειγmicroένα πλέον) ἀπαραί-τητα νευρωτικός

Ἐmicroεῖς οἱ πιστοὶ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀποστρέφουmicroε τὸ πρό-σωπό microας ἀπὸ αὐτὴ τὴ microιζέρια καὶτὴ θανατερὴ microελαγχολία τοῦἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου καὶ πανηγυ-ρίζουmicroε λαmicroπρὰ τὴ Θεία ἜγερσηὉ ἱερὸς ὑmicroνογράφος προτρέπειlaquoχαίρεται λαοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθεἄγγελος γὰρ ἐκάθησεν εἰς τὸνλίθον τοῦ microνήmicroατοςraquo καὶ laquoἊς γε-microίσει ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐφροσύνητὸ στόmicroα microας γι᾽ αὐτόν ποὺ εἶπεmicroετὰ τὴν Ἀνάσταση χαίρετεraquoπροτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱερο-σολύmicroων (PG 33 825) Χαιρόmicroα-στε πάνω ἀπ᾽ ὅλα διότι τὰ microνή-microατα τῶν νεκρῶν ἔπαψαν πιὰ νὰπροκαλοῦν φόβο καὶ τρόmicroο ὅπωςγινόταν καὶ γίνεται στὶς ἐκτὸς τοῦΧριστιανισmicroοῦ πίστεις Ὁ laquoὄλβιοςτάφοςraquo τοῦ Κυρίου microας microετέβαλ-λε τὰ microνήmicroατα σὲ κλίνες ὕπνουδιότι ἡ παραmicroονὴ πλέον τῶννεκρῶν σὲ αὐτὰ εἶναι προσωρινήΟἱ microεταστάντες ἐν Κυρίῳ ἀδελφοίmicroας δὲν εἶναι πιὰ νεκροί ἀλλὰ κε-κοιmicroηmicroένοι περιmicroένοντας τὴνἀνάσταση Τὰ ἀποτρόπαια νεκρο-ταφεῖα χάρις στὴν Ἀνάσταση τοῦΚυρίου microας microεταβλήθηκαν σὲ κοι-microητήρια Δὲ θρηνοῦmicroε πιὰ γιὰ κα-microιὰ ἐκmicroηδένιση ἀλλὰ λυπούmicroα-στε γιὰ τὸν προσωρινὸ χωρισmicroὸτῶν κεκοιmicroηmicroένων microας microὲ τοὺςὁποίους microᾶς συνδέει ἐσαεὶ ἡ microα-κάρια ἐλπίδα τῆς συναντήσεώςmicroας στὰ οὐράνια δώmicroατα τῆς θεί-ας microακαριότητας Μᾶς διαβεβαι-ώνει ὁ θεῖος Παῦλος laquoΕἰ δὲ ἀπε-θάνοmicroεν σὺν Χριστῷ πιστεύο-microεν ὅτι καὶ συζήσοmicroεν αὐτῷεἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκνεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει θά-νατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύειraquo(Ρωmicro 6 8ndash9) Ἀλλὰ ὄχι microόνο αὐτὸτονίζει ὁ microεγάλος Ἀπόστολοςlaquomicroεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷσώmicroατί microου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτεδιὰ θανάτουraquo (Φιλ 1 20) Εἴτε microὲτὴ ζωή microας εἴτε microὲ τὴν κοίmicroησήmicroας δοξάζεται ὁ Κύριος Τέτοιουmicroεγέθους συνάφεια microαζί Του microᾶςχάρισε ἡ Ἀνάστασή Του

Ὁ θάνατος εἶναι πανταχοῦπαρὼν στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπουἀπὸ τὴ γέννησή του microέχρι τὴνἔξοδό του ἀπὸ τὸν κόσmicroο αὐτόκαὶ καραδοκεῖ νὰ τὸν πλήξειἀφαιρώντας του τὸ ὑπέρτατοδῶρο τῆς ζωῆς Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώ-που εἶναι ἕνας συνεχὴς καὶ ἀνε-λέητος πόλεmicroος microὲ τὸ θάνατο

Αὐτὰ γιὰ τοὺς ἀπίστους Γιὰ microᾶςτοὺς χριστιανοὺς δὲν ἔχει ἰσχὺ ὁθάνατος διότι καταργήθηκε ἀπὸτὸν Ἀναστάντα Κύριο διότι laquoδι᾽ἡmicroᾶς θανάτῳ θάνατον ὤλεσενraquoἘmicroεῖς δὲν φοβούmicroαστε πιὰ τὸ θά-νατο διότι εἶναι ἀποδυναmicroωmicroένοςπιά laquoἩ ζωὴ ὑmicroῶν κέκρυπταισὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷmiddot ὅτανὁ Χριστὸς φανερωθῆ ἡ ζωὴὑmicroῶν τότε καὶ ὑmicroεῖς σὺν αὐτῷφανερωθήσεσθε ἐν δόξῃraquo (Κολ3 3ndash4) γράφει ὁ ἈπόστολοςΠαῦλος στοὺς Χριστιανοὺς τῶνΚολοσσῶν Ἡ βεβαιότητα καὶ τῆςδικῆς microας ἀνάστασης στηρίζεταιστὸ ἀκλόνητο βάθρο τῆς ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ Δὲ θὰ εἶναι microίαἀνάσταση ἁπλῆς βιολογικῆςὕπαρξης ἀλλὰ θὰ εἶναι φανέρω-ση δόξας στὴν ἀναστηmicroένη πιὰὕπαρξή microας ὡς ἀντικατοπτρι σmicroὸς τῆς δόξας τοῦ ἀναστηmicroένουΚυρίου microας

Ζωντανὴ ἀπόδειξη τῆς microακά-ριας ἐλπίδας γιὰ αἰώνια ζωή εἶναιἡ ἑδραιωmicroένη εἰρήνη στὶς ψυχὲςτῶν πιστῶν Ἡ microακαριότητα καὶ ἡτέρψη προϋποθέτουν τὴν ἐσωτε-ρικὴ εἰρήνη Λίγο πρὶν τὸ πάθοςΤου ὁ Κύριος ἄφησε στοὺς microαθη-τές του τὴν εἰρήνη laquoοὐ καθὼς ὁκόσmicroος δίδωσινraquo (Ἰωάν 14 27)ὡς βασικὸ στοιχεῖο τῆς ἐρχόmicroενηςβασιλείας Του Ἔτσι laquoἡ εἰρήνητοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖςκαρδίαις ὑmicroῶν εἰς ἣν καὶ ἐκλή-θητε ἐν ἑνὶ σώmicroατιmiddot καὶ εὐχάρι-στοι γίνεσθεraquo (Κολ 3 15) διαβε-βαιώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶνγράφοντας στοὺς πιστούς νὰ ξε-χωρίζουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀν -θρώπους ἀπὸ τὴ διαρκῆ χαρὰ καὶτὴν ἀδιάκοπη εἰρήνευση τῶν ψυ -χῶν τους Ὁ Ἅγιος Πρόκλος Κων-σταντινουπόλεως microᾶς λέει πὼς ἡἈνάσταση τοῦ Κυρίου microᾶς δίνειτὴν πραγmicroατικὴ καὶ microόνιmicroη εἰρή-νη αὐτὴ ποὺ δὲ microπορεῖ νὰ microᾶς δώ-σει ὁ πτωτικὸς κόσmicroος (PG 155776)

Μία ἄλλη σηmicroαντικὴ παράmicroε-τρος τῆς Θείας Ἐγέρσεως εἶναι ἡκαθολικὴ ἀνακαίνισή microας laquoΚα-θαρθῶmicroεν τὰς αἰσθήσεις καὶὀψόmicroεθα τῷ ἀπροσίτω φωτὶ τῆςἈναστάσεωςraquo microᾶς προτρέπει ὁἱερὸς ὑmicroνογράφος τοῦ Πάσχα Ὁνέος οἶνος δὲ microπορεῖ νὰ microπεῖ σὲπαλαιοὺς ἀσκούς Δηλαδὴ οἱ πι-στοὶ δὲ microποροῦmicroε νὰ βιώνουmicroε τὸὑπέρτατο γεγονὸς τῆς microετανα-στάσιmicroης πραγmicroατικότητας ὡςπαλαιοὶ ἄνθρωποι ἐmicromicroένονταςστὴν πτώση καὶ τὴν ἁmicroαρτία laquoΕἰοὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ τὰἄνω ζητεῖτε οὗ ὁ Χριστὸς ἐστινἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήmicroενοςτὰ ἄνω φρονεῖτε microὴ τὰ ἐπὶ τῆςγῆςraquo (Κολ 3 1ndash2) Ὁ Χριστὸςlaquoὑmicroᾶς νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖςπαραπτώmicroασι καὶ τῇ ἀκροβυ-στίᾳ τῆς σαρκὸς ὑmicroῶν συνε-ζωοποίησεν ὑmicroᾶς σὺν αὐτῷ χα-ρισάmicroενος ἡmicroῖν πάντα τὰ παρα-πτώmicroατα ἐξαλείψας τὸ καθ᾽ἡmicroῶν χειρόγραφον τοῖς δόγmicroα-σιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡmicroῖν καὶαὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ microέσου προση-λώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷraquo (Κολ 211ndash14) Μᾶς ἀνακαίνισε microᾶς ἔκα-microε νέες ὑπάρξεις ἅγια κύτταρατοῦ δικοῦ Του Σώmicroατος δυνάmicroειἉγίους microὲ τὴν ἐθελούσια συmicromicroε-τοχή microας στὸ θάνατο καὶ τὴνἈνάστασή Του Ἀφοῦ laquoὅσοι ἐβα-πτίσθηmicroεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦνεἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτί-σθηmicroεν συν ετάφηmicroεν οὖν αὐτῷδιὰ τοῦ βαπτίσmicroατος εἰς τὸν θά-νατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χρι -στὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξηςτοῦ πατρός οὕτω καὶ ἡmicroεῖς ἐνκαινότητι ζωῆς περιπατήσω-microεν εἰ γὰρ σύmicroφυτοι γεγόναmicroεντῷ ὁmicroοιώmicroατι τοῦ θανάτουαὐτοῦ ἀλλὰ καί της ἀναστάσε-ως ἐσόmicroεθα τοῦτο γινώσκοντεςὅτι ὁ παλαιὸς ἡmicroῶν ἄνθρωποςσυνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇτὸ σῶmicroα τῆς ἁmicroαρτίας τοῦ microη-κέτι δουλεύειν ἡmicroᾶς τῇ ἁmicroαρ-τίᾳraquo (Ρωmicro6 3ndash6) Ἔτσι βίωση τῆςΘείας Ἐγέρσεως σηmicroαίνει ἐξά-παντος καὶ πλήρη συνειδητὴ καὶὀντολογικὴ ἀνακαίνιση τῆς ὑπάρ-ξεώς microας

Γιrsquo αὐτοὺς καὶ γιὰ microύριουςἄλλους λόγους τὸ Ἅγιο Πάσχαδὲν εἶναι γιὰ microᾶς τοὺς πιστοὺςἁπλὰ microία ἑορτὴ σὰν τὶς ἄλλες καὶὅπως τὴ γιορτάζουν οἱ laquoκοσmicroικοὶraquoκαὶ οἱ ἑτερόδοξοι αἱρετικοί Εἶναιγιὰ microᾶς τὸ laquoΠάσχα τὸ τερπνόνΠάσχα Κυρίου Πάσχα Πάσχαπανσεβάσmicroιονhellip Πάσχα λύτρονλύπηςraquo σύmicroφωνα microὲ τὸν ἱερὸὑmicroνογράφο τῆς ὑπέρλαmicroπρηςἑορτῆς Εἶναι ξέχωρη ἀπὸ αὐτὴτοῦ κόσmicroου βιωτή laquoτῆς αἰωνίουἀπαρχήνraquo Τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίουπροβάλλει microέσα στὴν παραφρο-σύνη τοῦ ἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου ὡς ὁἄσβεστος ἀκτινοβόλος φάρος τῆςεὐφροσύνης γιὰ νὰ φωτίζει τὶςἀνήλιες καρδιὲς καὶ νὰ ἀπαστρά-πτει τή microιζέρια καὶ τὴν κακοδαι-microονία τοῦ δαιmicroονικοῦ ἐρέβους Κα-λούmicroαστε λοιπὸν νὰ λάβουmicroε ἀπὸαὐτὸν laquoφῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρουφωτὸςraquo δοξάζοντες laquoΧρι στὸν τὸνἀναστάντα ἐκ νε κρῶνraquo Καλού-microαστε ἐπίσης microαζὶ microὲ ὁλόκληρη τὴδηmicroιουργία νὰ πανηγυρίσουmicroε τὴΘεία Ἔγερση Ἡ χαρά microας νὰ γί-νει τὸ microήνυmicroα τῆς Ἀναστάσεως σὲὅλους τοὺς κόσmicroους ψάλλονταςἀκατάπαυτα microαζὶ microὲ τὸν microελίρρυ-το ψάλτη τοῦ Πάσχα laquoΟὐ ρανοὶmicroὲν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσανγῆ δὲ ἀγαλλιάσθω ἑορταζέτωδὲ κόσmicroος ὁρατὸς τὲ ἅπας καὶἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo

ΠΑΣΧΑ ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝΤοῦ κ Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου ndash Καθηγητοῦ

Τοῦ κ Ἰωάννου Ἐλ Σιδηρᾶ Θεολόγουndash Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱστορικοῦ ndash Νομικοῦ

Εἰς τὸ Πασχάλιον μήνυμά του ὁΠροϊστάμενος τῆς ΘρησκευτικῆςὙπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυ-νομίας Ἀρχιμ π Νεκτάριος Κιοῦ -λος καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ ζήσουντὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας νὰ μελε-τήσουν τὸ Εὐαγγέλιον νὰ διδά-ξουν τὰ τέκνα των νὰ στηρίξουντὴν οἰκογένειά των καὶ νὰ ἀντι-σταθοῦν εἰς τὸν ἀφανισμόν Τὸπλῆρες κείμενον τοῦ μηνύματοςἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoἈγαπητοί microουΜέσα στὸ ζοφερὸ σκοτάδι ποὺ

ἀγκαλιάζει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρ-ξη σήmicroερα στὰ microεσάνυκτα τοῦπόνου καὶ τῆς ἀδικίας τῆς ἀρρώ-στιας καὶ τῆς ἀνέχειας ἰδιαίτεραστὰ πνευmicroατικὰ καὶ ὑπαρξιακὰἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώ-που καὶ microάλιστα τῆς νεολαίαςποὺ ζεῖ microέσα στὸ πνευmicroατικὸ χά-ος καὶ τὸ ψυχικὸ δράmicroα ποὺ δηmicroι-ούργησε ἡ κρίση τοῦ τεχνοκρατι-κοῦ microας πολιτισmicroοῦ ἡ Ἀνάστασητοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ πηγὴ ζωῆςἐλπίδας καὶ χαρᾶς γιὰ ὁλόκληροτὸν κόσmicroο

Τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἔχειτὴν δύναmicroη νὰ διαλύση τὰ πνευ-microατικὰ σκοτάδια τῆς ἐποχῆς microαςκαὶ νὰ χαρίση στοὺς ἀνθρώπουςτὴν ἀληθινὴ Πίστη καὶ τὴν ἐλπίδαὅτι ὁ θάνατος microπορεῖ νὰ νικηθεῖΝὰ χαρίση τὴν ἀγάπη καὶ τὴνεἰρήνη microεταξὺ ἀνθρώπων καὶλαῶν Αὐτὸ τὸ Πασχαλινὸ ἀνέ-σπερο φῶς εἶναι τὸ στήριγmicroα τῶνπιστῶν τὸ κουράγιο τῶν πονεmicroέ-νων τὸ καταφύγιο τῶν ἀπελπι-σmicroένων ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν πό-νο τὴν κακία τὴν πλάνη τὸ microῖσοςκαὶ τὴν διαφθορά Καθηmicroερινὰ ζῶ

τὴν ἀγωνία σας καὶ δέχοmicroαι τοὺςπροβληmicroατισmicroούς σας σὰν πνευ-microατικός σας πατέρας γιὰ τὰ προ-βλήmicroατα ποὺ ὅλοι microας ἀντιmicroετω-πίζουmicroε σήmicroερα σὰν ἄτοmicroα καὶγενικώτερα σὰν κοινωνία

Ἰδιαίτερα τώρα ποὺ ἡ Πατρίδαmicroας δοκιmicroάζεται ἀπὸ τὴν οἰκονο-microικὴ καὶ πνευmicroατικὴ κρίση εἶναιεὐκαιρία νὰ γνωρίσουmicroε συνει-δητὰ τὸν Θεό νὰ ἐπαναφέρουmicroεκαὶ πάλι τὶς ἀξίες καὶ τὶς παραδό-σεις τῆς Ρωmicroιοσύνης στὴ ζωή microαςνὰ ζήσουmicroε τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλη-σίας νὰ microελετήσουmicroε τὸ Εὐαγγέ-λιο νὰ διδάξουmicroε τὰ παιδιά microαςνὰ στηρίξουmicroε τὴν οἰκογένειά microαςνὰ ἀντισταθοῦmicroε στὸν ἀφανισmicroό

Εὔχοmicroαι πατρικὰ τὸ Φῶς τοῦΧριστοῦ νὰ φωτίση καὶ τὶς ψυχέςmicroας σὲ microία Πορεία Πίστεως Ἀγά-πης καὶ Δικαιοσύνης

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χαρα-κτηρίζεται σὰν ἡ Ἐκκλησία τῆςἈναστάσεως

Τὸ Πάσχα microᾶς δίνει τὴν εὐκαι-ρία νὰ βιώσουmicroε τὴν ἄπειρη ἀγά-πη τοῦ Θεοῦ ἀρκεῖ νὰ ζήσουmicroε τὶςἅγιες αὐτὲς ἡmicroέρες microέσα στὴν λα-τρευτικὴ καὶ πνευmicroατικὴ ζωὴ τῆςἘκ κλησίας microὲ πίστη καὶ ἐλπίδαγιατὶ microετὰ τὸν Σταυρὸ ἀκολουθεῖἡ Ἀνάσταση

Μὲ ἀναστάσιmicroες εὐχὲςκαὶ πατρικὴ ἀγάπη

Στὰ Σώmicroατα Ἀσφαλείαςτῆς Πατρίδος microαςΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

dagger Ἀρχιmicro Νεκτάριος ΚιοῦλοςΠροϊστάmicroενος

τῆς Θρησκευτικῆς ὙπηρεσίαςἙλληνικῆς Ἀστυνοmicroίαςraquo

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ἐπισημαίνει ὁ προϊστάμενος τῆς θρησκευτικῆς ὑπηρεσίαςτῆς Ἀστυνομίας Ἀρχιμανδρίτης π Νεκτάριος Κιοῦλος

ΗΗ ΑΑΝΝΑΑΣΣΤΤΑΑΣΣΙΙΣΣ ΤΤΟΟΥΥ ΚΚΥΥΡΡΙΙΟΟΥΥΤοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π Μάρκου Μανώλη

Εἰς τὸ ἀρχεῖον τοῦ μακαριστοῦΓέροντος πατρὸς Μάρκου εὑρέ-θησαν χειρόγραφά του διὰ τὴνἈνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας τὰὁποῖα καὶ παραθέτομεν διὰ ψυχι-κή μας ὠφέλειαν

1 Ἕνας microεγάλος σύγχρονος θε-ολόγος λέγει ὅτι laquoποτὲ δὲν ἔδει-ξαν οἱ ἄνθρωποι τόσον microῖσος πρὸςτὸν Θεόν ὅσον ὅταν τὸν ἐσταύρω-σαν καὶ ποτὲ δὲν ἔδειξεν ὁ Θεὸςτόσην ἀγάπην πρὸς τοὺς ἀνθρώ-πους ὅσον ὅταν ἀνέστη Οἱἄνθρωποι ἤθελαν νὰ κάmicroουν τὸνΘεὸν θνητόν ἀλλὰ ὁ Θεὸς διὰ τῆςἀναστάσεώς Του ἔκαmicroε τοὺςἀνθρώπους ἀθανάτους

2 Πρὸ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χρι-στοῦ ὁ θάνατος ἦταν φοβερὸς εἰςτὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς Ἀναστά-σεως ὅmicroως τοῦ Κυρίου γίνεται ὁἄνθρωπος φοβερὸς εἰς τὸν θάνα-τον

3 Μέχρι τῆς ἀναστάσεως τοῦΘεανθρώπου Χριστοῦ ὁ θάνατοςἦταν ἡ δευτέρα φύσις τοῦ ἀνθρώ-που Ἡ πρώτη ἦταν ἡ ζωὴ καὶ ὁθάνατος ἡ δευτέρα Ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ὁ Κύριοςἄλλαξε τὰ πάντα ἡ ἀθα-νασία ἔγινε ἡ δευτέρα φύ-σις τοῦ ἀνθρώπου ἔγινεκάτι τὸ φυσικὸν εἰς τὸνἄνθρωπον καὶ τὸ ἀφύσι-κον ἔγινε ὁ θάνατος

4 Μὲ τὴν ἁmicroαρτία ὁἄνθρωπος ἔγινε θνητὸςκαὶ πεπερασmicroένος Διὰτῆς ἀναστάσεως τοῦ Θε-ανθρώπου γίνεται ἀθάνα-τος καὶ αἰώνιος

Μεταξύ τῶν θαυmicroάτωνἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίουεἶναι τὸ microεγαλύτερονθαῦmicroα Ὅλα τὰ ἄλλα θαύ-microατα πηγάζουν ἀπὸ αὐτὸκαὶ συνοψίζονται εἰς αὐτόΟἱ microαθηταὶ ποὺ ἔφυγανmicroακρὰν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦὅταν ἐσταυρώθη ἐπιστρέ-φουν πρὸς αὐτὸν ὅταν ἀνέ-στη Καὶ ὁ Ρωmicroαῖος ἑκα-τόνταρχος ὅταν εἶδε τὰ γε-νόmicroενα τὸν ὡmicroολόγησε ὡςΥἱὸν τοῦ Θεοῦ Κατὰ τὸνἴδιον τρόπον καὶ ὅλοι οἱπρῶτοι χριστιανοὶ ἔγινανχριστιανοί διότι ἀνέστη ὁΧριστός διότι ἐνίκησε τὸνθάνατον Αὐτὸ εἶναι ἐκεῖ -νο τὸ ὁποῖον κατὰ τρόπονmicroοναδικὸν καὶ ἀναmicroφισβή-τητον ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ὁ microόνος ἀληθινὸςΘεὸς καὶ Κύριος

5 Χάρις εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦΧριστοῦ χάρις εἰς τὴν νίκην ἐπὶτοῦ θανάτου οἱ ἄνθρωποι ἐγίνον-το γίνονται καὶ θὰ γίνωνται πάν-τοτε χριστιανοί Ὅλη ἡ ἱστορίατῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτεἄλλο παρὰ ἱστορία ἑνὸς καὶ microονα-δικοῦ θαύmicroατος τοῦ θαύmicroατοςτῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τὸὁποῖον συνεχίζεται διαρκῶς σὲὅλες τὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶνἀπὸ ἡmicroέρας εἰς ἡmicroέραν ἀπὸ ἔτουςεἰς ἔτος ἀπὸ αἰῶνος εἰς αἰῶνα microέ-χρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας

6 Ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦεἶναι ἡ microητέρα ὅλων microας ἡ microητέ-ρα τῶν ἀθανάτων Διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίουγεννᾶται ὁ ἄνθρωπος διὰ τὴναἰωνιότητα ΄Ἕνας ἄνθρωποςσκεπτικιστὴς δὲν τὸ δέχεται αὐτόlaquoΑὐτὸ εἶναι ἀδύνατονraquo λέγει Καὶὁ ἀναστὰς Κύριος παρατηρεῖlaquoΠάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντιraquo

7 Ἡ πίστις microας εἰς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριον εἶναι ἡ νίκη microὲ τὴνὁποίαν νικᾶmicroε τὸν θάνατον laquoΠοῦσου θάνατε τὸ κέντρονraquo laquoΤὸ δὲκέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁmicroαρτίαraquo(Α΄ Κορ 15 55-56)

Διὰ τῆς ἀναστάσεώς Του ὁ Κύ-ριος laquoἤmicroβλυνε τοῦ θανάτου τὸκέντρονraquo Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φί-δι ἡ δὲ ἁmicroαρτία εἶναι τὸ κεντρίτου Διὰ τῆς ἁmicroαρτίας ὁ θάνατοςχύνει τὸ δηλητήριον εἰς τὴν ψυχὴνκαὶ τὸ σῶmicroα τοῦ ἀνθρώπου Ὅσονπερισσοτέρας ἁmicroαρτίας ἔχει ὁἄνθρωπος τόσον περισσότεραεἶναι τὰ κεντριά διὰ τῶν ὁποίωνχύνει ὁ θάνατος τὸ δηλητήριόντου εἰς αὐτόν

8 Ὅταν ἡ σφήκα τσιmicroπήση τὸνἄνθρωπον κάmicroνει ὁ ἄνθρωποςκάθε δυνατὴ προσπάθεια γιὰ νὰβγάλη τὸ δηλητήριο ἀπὸ τὸ σῶmicroατου Ὅταν τὸν τσιmicroπήση ἡ ἁmicroαρ-τία ndash τὸ δηλητήριον αὐτὸ τοῦ θα-νάτου ndash τί πρέπει νὰ κάmicroη Πρέπειmicroὲ πίστιν καὶ προσευχὴν νὰ ἐπι-καλεσθῆ τὸν Ἀναστάντα Χριστόνγιὰ νὰ βγάλη ὁ Κύριος τὸ δηλητή-ριον τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν ψυχήντου Καὶ ὁ Κύριος ὡς πολυεύ-σπλαγχνος θὰ τὸ κάmicroη διότι εἶναιΘεὸς ἐλέους καὶ ἀγάπης Ὅτανπολλὲς σφῆκες πέσουν ἐπὶ τοῦσώmicroατος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸντραυmicroατίσουν πολὺ microὲ τὰ κεντριάτους τότε ὁ ἄνθρωπος δηλητηριά-ζεται καὶ πεθαίνει Τὸ ἴδιο γίνεταικαὶ microὲ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπουὅταν τὴν τραυmicroατίσουν τὰ πολλὰκεντριὰ τῶν πολλῶν ἁmicroαρτιῶνΠεθαίνει θάνατον ποὺ δὲν ἔχειἀνάστασιν

9 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος microὲ τὴνβοήθειαν τοῦ Χριστοῦ νικᾶ microέσατου τὴν ἁmicroαρτίαν νικᾶ τὸν θάνα-τον Ἐὰν περάση microιὰ ἡmicroέρα καὶδὲν ἔχεις νικήσει οὔτε microία ἁmicroαρτίασου γνώριζε ὅτι ἔγινες περισσότε-ρον θνητός Ἐὰν ὅmicroως νικήσης microίαἢ δύο ἢ τρεῖς ἁmicroαρτίες σου ἔγινεςπιὸ νέος microὲ τὴν ἀγέραστον νεότη-τα τὴν ἀθάνατον καὶ αἰω νίαν

Τὸ νὰ πιστεύη κανεὶς εἰς τὸνἈναστάντα Χριστόν τοῦτο σηmicroαί-νει νὰ ἀγωνίζεσαι διαρκῶς τὸνἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἁmicroαρτίας τοῦκακοῦ καὶ τοῦ θανάτου

10 Τὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος πιστεύειἀληθῶς εἰς τὸν Ἀναστάντα Κύριοντὸ ἀποδεικνύει microὲ τὸ νὰ ἀγωνίζε-ται κατὰ τῆς ἁmicroαρτίας καὶ τῶνπαθῶν

Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸνἀγωνίζεται ἐναντίον κάθε ἁmicroαρ-τίας του αὐτὸς ἐνισχύει βαθmicroι-αίως microέσα του τὴν αἴσθησιν ὅτι ὁΚύριος πράγmicroατι ἀνέστη πρά-γmicroατι ἤmicroβλυνε τὸ κεντρὶ τοῦ θα-νάτου πράγmicroατι ἐνίκησε τὸν θά-νατον

11 ΄Ὅσον περισσοτέρας ἁmicroαρ-τίας κάmicroνει ὁ ἄνθρωπος τόσονπερισσότερον εἶναι θνητός Καὶἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν αἰσθάνεταιτὸν ἑαυτὸν του ἀθάνατον εἶναιφανερὸν ὅτι εὑρίσκεται ὅλος βυθι-σmicroένος εἰς τὰς ἁmicroαρτίας

12 Εἰς τὸ ἐρώτηmicroα διατὶ καὶ οἱχριστιανοὶ πεθαίνουν τὸν σωmicroατι -

κὸν θάνατον ἡ ἀπάντηση εἶναιὅτι τοῦτο γίνεται διότι ὁ θάνατοςτοῦ σώmicroατος εἶναι microία σποράΣπείρεται σῶmicroα θνητόν λέγει ὁἈπ Παῦλος καὶ βλαστάνει αὐξά-νει καὶ γίνεται ἀθάνατον Ὅπως ὁσπειρόmicroενος σπό ρος ἔτσι καὶ τὸσῶmicroα διαλύεται γιὰ νὰ τὸ ζωο-ποιήση καὶ τελειοποιήση τὸ ἍγιονΠνεῦmicroα

13 Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστηδιατὶ τότε νὰ πιστεύη κανεὶς εἰςαὐτόν Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶἐδώρησε σὲ microᾶς τὴν ἀθανασίανΧωρὶς τὴν ἀνάστασιν δὲν ὑπάρχειτίποτε πιὸ παράλογον ἀπὸ τὸν κό-σmicroον αὐτόνmiddot οὔτε microαγαλυτέραἀπελπισία ἀπὸ τὴν ζωὴν αὐτήνδίχως ἀθανασίαν Διrsquo αὐτὸ δὲνὑπάρχει περισσότερον δυστυχι-σmicroένη ὕπαρξις ἀπὸ τὸν ἄνθρωπονποὺ δὲν πιστεύει εἰς τὴν ἀνάστα-σιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀνάστα-σιν τῶν νεκρῶν

14 Ὁ θάνατος εἶναι τὸ microεγαλύ-τερον βάσανον καὶ ἡ πιὸ φρικτὴἀπανθρωπία Ἡ ἀπελευθέρωσιςἀπὸ τὸ βάσανον αὐτὸ εἶναι ἀκρι -βῶς ἡ σωτηρία Τοιαύτην σωτηρίανἐδώρησεν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένοςὁ νικητὴς τοῦ θανάτου ὁ ἀναστὰςΘεάνθρωπος Διὰ τῆς ἀναστάσε-ώς Του microᾶς ἀπεκάλυψεν ὅλον τὸmicroυστήριον τῆς σωτηρίας microας

Σωτηρία σηmicroαίνει τὸ νὰ ἐξα-σφαλισθῆ διὰ τὸ σῶmicroα καὶ τὴνψυχὴν ἀθανασία καὶ αἰωνία ζωήΚαὶ αὐτὸ κατορθώνεται microόνον διὰτῆς θεανθρωπίνης ζωῆς τῆς νέαςζωῆς τῆς ἐν τῷ Ἀναστάντι καὶ διὰτὸν Ἀναστάντα Χριστόν

15 Διὰ ἐmicroᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἡζωὴ αὐτὴ ἐπὶ γῆς εἶναι σχολεῖονεἰς τὸ ὁποῖον microαθαίνουmicroε πῶς νὰἐξασφαλίσωmicroεν τὴν ἀθανασίανκαὶ τὴν αἰώνιον ζωήν

Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀναστηθῆ microετὰτοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος πρέπειπρῶτον νὰ πεθάνη microαζὶ microὲ τὸνΚύριον καὶ νὰ ζήση τὴν ζωὴν τοῦΧριστοῦ ὡς ἰδικήν του Ἐὰν κάmicroηαὐτό τότε τὴν ἡmicroέραν τῆς Ἀνα-στάσεως θὰ microπορέση microαζὶ microὲ τὸνἍγιον Γρηγόριον τὸν θεολόγο νὰεἰπῆ laquoΧθὲς συνεσταυρούmicroην Χρι -στῷ σήmicroερον συνδοξάζοmicroαι Χθὲςσυνενεκρούmicroην συζωοποιοῦmicroαισήmicroερον Χθὲς συνεθαπτόmicroην σή-microερον συνεγείροmicroαιraquo

16 Εἰς τέσσαρας microόνον λέξειςσυγκεφαλαιοῦνται καὶ τὰ τέσσα-ρα Εὐαγγέλια τοῦ ΧριστοῦΧριστὸς Ἀνέστη ndash Ἀληθῶς Ἀνέ-στη

17 Ναὶ ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύ-ριος Καὶ microάρτυς τούτου κάθε χρι-στιανός ἀρχίζοντας ἀπὸ τοὺςἁγίους Ἀποστόλους microέχρι τῆςΔευτέρας Παρουσίας Διότι microόνονἡ δύναmicroις τοῦ Ἀναστάντος Χρι-

στοῦ ἠδυνήθη νὰ δώσηκαὶ συνεχῶς δίδει καὶθὰ δίδη τὴν δύναmicroιν εἰςκάθε χριστιανὸν νὰ νι-κήση κάθε θνητὸν καὶαὐτὸν τὸν θάνατονΚάθε ἁmicroαρτωλὸν καὶαὐτὴν τὴν ἁmicroαρτίανΚάθε δαιmicroονικὸν καὶαὐτὸν τὸν διάβολον

18 Δὲν ὑπάρχει ἕναγεγονὸς ὄχι microόνον εἰςτὸ Εὐαγγέλιον ἀλλὰοὔτε εἰς τὴν ἱστορίανὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρω-πίνου γένους τὸ ὁποῖοννὰ εἶναι microαρτυρηmicroένονκατὰ τρόπον τόσον δυ-νατόν τόσον ἀπρόσ -βλητον τόσον ἀναντίρ-ρητον ὅσον ἡ ἀνάστα-σις τοῦ Χριστοῦ Ἡ Ἐκ -κλησία θεmicroελιοῦται ἐπὶτοῦ γεγονότος τῆς ἀνα-στάσεως τοῦ Κυρίου

19 Μέχρι τῆς ἀνα-στάσεώς Του ὁ Κύριοςἐδίδασκε περὶ τῆς αἰωνί-ου ζωῆς ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ἔδειξεὅτι ὁ ἴδιος πρά-γmicroατιεἶναι ἡ αἰώνιος ζωήΜέχρι τῆς ἀναστάσεώς

Του ἐδίδασκε περὶ τῆς ἀναστάσεωςτῶν νεκρῶν ἀλλὰ microὲ τὴν ἀνάστα-σίν του ἔδειξε ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι πράγ-microατι ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν Μέ-χρι τῆς ἀναστάσεώς Του ἐδίδασκεὅτι ἡ πίστις εἰς Αὐτὸν microεταφέρει ἐκτοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ἀλλὰ microὲτὴν ἀνάστασίν Του ἔδειξε ὅτι ὁἼδιος ἐνίκησε τὸν θάνατον καὶ ἐξη-σφάλισε ἔτσι εἰς τοὺς ἀνθρώπουςτὴν microετάβασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἰςτὴν ζωήν

20 Χωρὶς τὴν ἀνάστασιν τοῦΘεανθρώπου δὲν microπορεῖ νὰ ἐξη-γηθῆ οὔτε τὸ κήρυγmicroα τῶν ἀπο-στόλων οὔτε τὸ microαρτύριον τῶνΜαρτύρων οὔτε ἡ ὁmicroολογία τῶνὁmicroολογητῶν οὔτε ἡ ἁγιότης τῶνἁγίων οὔτε ἡ ἀσκητικότης τῶνἀσκητῶν οὔτε τὰ θαύmicroατα τῶνθαυmicroατουργῶν οὔτε ἡ πίστις τῶνπιστευόντων οὔτε ἡ ἀγάπη τῶνἀγαπώντων οὔτε ἡ ἐλπὶς τῶνἐλπιζόντων οὔτε ἡ νηστεία τῶννηστευόντων οὔτε ἡ προσευχὴτῶν προσευχοmicroένων οὔτε ἡ πραό-της τῶν πράων οὔτε ἡ microετάνοιατῶν microετανοούντων οὔτε ἡ εὐ -σπλα χνία τῶν εὐσπλάχνων οὔ τεοἱαδήποτε χριστιανικὴ ἀρετὴ ἢἄσκησις

Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εἶχε ἀνα-στηθῆ ποιὸς θὰ microποροῦσε αὐτοὺςτοὺς φοβισmicroένους νὰ τοὺς συγκεν -τρώση νὰ τοὺς δώση τὸ θάρροςκαὶ τὴν δύναmicroιν καὶ τὴν σοφίανγιὰ νὰ microπορέσουν τόσο ἄφοβα καὶmicroὲ τόσην δύναmicroιν καὶ σοφίαν νὰκηρύττουν

Ἐννοεῖ τόν Ἅγιο Ἰουστῖνον Πό-ποβιτς

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝΕΚΛΕΚΤΑ ΔΩΡΑ

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῶν ἑορτῶντοῦ Πάσχα οἱ Ἐκδόσεις τοῦlaquoὈρθοδόξου Τύπουraquo σᾶςπροσ φέρουν ὅλα τὰ βιβλίατοῦ μακαριστοῦ ΚαθηγητοῦΠανεπιστημίου καὶ μοναχοῦ πΚωννου Καβαρνοῦ ἐκ δόσεώςμας στὴν τιμὴ προσφορᾶς τῶν30euro ἀπό 5270euro πού κοστί-ζουν Τὰ βιβλία ὁμιλοῦν διὰὈρθοδοξία καὶ Ἑλλάδα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Π ΚΑΒΑΡΝΟΥΚαθηγητοῦ Πανεπιστημίου ndash Μοναχοῦ

1 Ἑλλὰς καὶ Ὀρθοδοξία2 Παράδοσις καὶ συγχρονισμός3 Φιλοσοφικὰ Μελετήματα4 Τὰ ἑλληνικὰ Γράμματα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία5 Ἡ Μέλλουσα Ζωὴ κατὰ

τὴν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν6 Ἁφιέρωμα στὸ Μοναστήρι τῆς Εὐαγγελιστρίας

Πλωμαρίου τῆς Λέσβου7 Ὁδοὶ καὶ τρόποι πρὸς τὴν Ἁγιότητα8 Ἡ περὶ Παιδείας θεωρία Βενιαμὶν Λεσβίου9 Ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ καὶ

ἡ Ἐθελοκακία τῶν Ἁνθρώπων10 Τὸ Κάπνισμα καὶ ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός11 Νηστεία καὶ Ἐπιστήμη12 Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων εἰκόνων13 Μελέτη περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ14 Τὸ Ἅγιον Ὄρος15 Ὁ Φώτης Κόντογλου περὶ Βυζαντινῆς

Ἁγιογραφίας καὶ Μουσικῆς16 Ψυχωφελεῖς διδαχαὶ τοῦ Φώτη Κόντογλου

600250250250250

250

300300300

120500400300600300

300

Ὁ Σεβ Γλυφάδαςεἰς τὴν τελετὴν τοῦ Ἁγ

Φωτὸς εἰς τὰ ἹεροσόλυμαἩ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ὥρισε

τὸν Σεβ Γλυφάδας κ Παῦλον νὰἐκπροσωπήση τὴν Ἐκκλησίαν τῆςἙλλάδος εἰς τὴν Τελετὴν τοῦ ἉγίουΦωτός κατὰ τὸ Μεγάλον Σάββα-τον εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Σελὶς 6η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

μόνων) ἢ τέλος καὶ κοινότητεςποὺ χρησιμοποιοῦν τὴ θρησκευτι-κότητα ὡς προσωπεῖο (πχ ἐκκλη-σία τῆς Σαϋεντολογίας ἐκκλησίατῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ) Ἐπί-σης ὑπὸ τὸν ὅρο laquoἐκκλησίαraquo πολ -λὲς φορὲς ἐννοεῖται ὁ κλῆρος ἢ τὸσύνολο τῶν θεσμῶν ποὺ ἀνήκουνστὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή ἢ ἀκόμακαὶ οἱ ἴδιες οἱ ἀκολουθίες

Ὅμως στὴν ἀμιγῶς θεολογικὴγλώσσα στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιο-λογία μὲ τὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquo προσ- διορίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὸἴδιο τὸ Σῶμα τοῦ ΣαρκωθέντοςΘεοῦ Λόγου ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ Ἀκριβῶς τὴν ἴδια σημασία ἔχειἡ λέξη Ἐκκλησία ὅταν συνοδεύεταιἀπὸ τὸ ἐπίθετο Τοπική γιὰ νὰ προσ-διορίσει τὴν σὲ συγκεκριμένο τόποφανέρωση τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωσηἔχουμε τὴν πλήρη καὶ οὐσιαστικὴταύτιση τῆς Τοπικῆς μὲ τὴν Καθο-λικὴ Ἐκκλησία καὶ ὅτι ἰσχύει γιὰ τὸμέρος (τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία) ἰσχύεικαὶ γιὰ τὸ καθʼ ὅλον (laquoτὴν κατὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίανraquo) καὶ τὸἀντίστροφο

Συνεπῶς ὅταν χρησιμοποιεῖται ὁὅρος laquoἘκκλησίαraquo εἶναι ἀπαραίτητονὰ διευκρινίζουμε μὲ ποιὰ ἔννοιαΣὲ μία συζήτηση ὅπου προσεγγί-ζουμε γεγονότα ἀπὸ ἱστορικῆς νο-μικῆς κοινωνιολογικῆς κοκ πλευ -ρᾶς γίνεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ ἀνάλο-γη χρήση τοῦ ὅρου laquoἐκκλησίαraquoὅποτε ἀναφερόμαστε σὲ ἁπλῆ θρη-σκευτικὴ κοινότητα ἢ θρησκευτικὴσυνάθροιση ἡ ὁποία πόρρω ἀπέχειἀπὸ τὴν αὐστηρὴ θεολογική τηςἔννοια Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχου-με ἑκατοντάδες ἐκκλησίες ποὺ κα-λύπτουν ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆςθρησκευτικῆς ἔκφρασης καὶ ὀργά-νωσης σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο Σὲαὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι προ-φανὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα κρι-τήριο γιὰ τὸ χαρακτηρισμὸ μίαςκοινότητας ὡς ʻἐκκλησίαʼ ἀλλὰπροέχει ὁ αὐτοπροσδιορισμός τηςἡ κάθε κοινότητα ἢ ὁμάδα εἶναιʻἐκκλησίαʼ ἐπειδὴ ἔτσι θέλει καὶαὐτοχαρακτηρίζεται

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ὅμως εἶναι ἐν -τελῶς διαφορετικά ὅταν ἀνα-

φερόμαστε στὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquoἀπὸ θεολογικῆς πλευρᾶς ΣτὴνὈρθόδοξη Θεολογία ὁ ὅρος laquoἘκ -κλησίαraquo εἶναι αὐστηρὰ μονοσήμαν-τος Προσδιορίζεται ndashὅπως ἀνα-φέρθηκεndash ἀποκλειστικὰ καὶ μόνοτὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο ἔχειὡς κεφαλή Του τὸν ἴδιο τὸν Χρι-στό Τίποτα λιγότερο ἀλλὰ καὶ τί-ποτα περισσότερο Κάθε τί τὸ ὁποῖ -ο ἀνήκει σὲ αὐτὸ τὸ ΘεανθρώπινοΣῶμα εἶναι Ἐκκλησία ὅτι δὲν ἀνή-κει σὲ Αὐτό δὲν εἶναι ἘκκλησίαἈπὸ αὐτὴ τὴ βασικὴ καὶ θεμελιώδηθεολογικὴ ἀρχή ὅτι ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ δηλ ὁἴδιος ὁ Χριστός προέρχονται καὶ οἱβασικὲς ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας

bull Μία διότι δὲν νοεῖται τεμαχι -σμὸς ἢ διχασμὸς στὸ ἄχραντοΣῶμα τοῦ Χριστοῦ

bull Ἁγία διότι εἶναι ἡ ΠανάμωμοςΝύμφη τοῦ Λυτρωτοῦ τὴν ὁποία ὁἴδιος ὁ Κύριος παρέστησε laquoἑαυτῷἔνδοξον hellip μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων ἀλλʼ ἵνα ᾖἁγία καὶ ἄμωμοςraquo (Ἐφεσ εacute 27)Μάλιστα ἡ κάθαρση αὐτὴ ἔγινε μὲτὸ Ἄχραντο Δεσποτικό Του Αἷμα

bull Καθολική διότι ὄντας laquoὁ Χρι -στὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺςαἰῶναςraquo εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς ἐκ -φραστὴς τῆς καθολικῆς Ἀλήθειαςκαὶ ἡ προοπτική της ἐκτείνεται σὲὁλόκληρη τὴ δημιουργία καὶ

bull Ἀποστολική διότι εἶναι ὁ ἀπο-κλειστικὸς φορέας τῆς Ἀποστο-λικῆς Διδαχῆς καὶ τῆς ἈποστολικῆςΔιαδοχῆς τὶς ὁποῖες καὶ διασώζεικαὶ μεταδίδει μέσα στοὺς αἰῶνες

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω α) Εἶναι προφανὲς ὅτι ἀπὸ θεο-

λογικῆς ἀπόψεως ἡ ὕπαρξη πολ -λῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐντελῶς ἀ -δια νόητη ἐκτὸς ἐὰν ἀναφερόμα-στε στὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες τὶςκατὰ τόπους φανερώσεις τῆς ΜίαςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ

β) Δὲν νοεῖται στὴν Ἐκκλησία τὸὁποιοδήποτε ψεγάδι ἢ λάθος Αὐτὸσημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατέχει καὶκηρύττει τὴν πληρότητα τῆς Θ Ἀπο-καλύψεως τὴν παραδεδομένη Ἀπο-στολικὴ Διδαχή δηλ τὴν ἈλήθειαΕἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο τὸ παρα-μικρὸ λάθος σὲ θέματα πίστεως Τὰμέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀσφα λῶς καὶμπορεῖ νὰ σφάλλουν Ποτὲ ὅμως ἡἘκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ διατυπώσειὡς δόγμα πίστεως ὑποχρεωτικὸ γιὰτὴ σωτηρία τὸ ὁποῖο ἀργότερα νὰhellipἀνακαλέσει ὡς ἐ σφαλμένο Ἡ ὕπαρ-ξη λανθασμένης διδασκαλίαςἐσφαλμένου δόγματος ἀκυρώνειτὶς βασικὲς ἰδιότητές Της

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἁγίαndash ὡς laquoἔχουσα σπίλον ἢ ρυτίδαraquoψευδοδιδασκαλίας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Κα-θολικὴ ndash ὡς μὴ κατέχουσα τὸ πλή-ρωμα τῆς Ἀληθείας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἀπο-στολικὴ ndash διότι πλέον δὲν κατέχεικαὶ δὲν μεταδίδει τὴν ἀνόθευτηἈποστολικὴ Διδαχή ἀλλὰ ψευδοδι-δασκαλίες

γ) Ἡ Ἀποστολικὴ Διδαχή δηλ ἡπίστη καὶ διδασκαλία τῆς Ἐκκλη-σίας δὲν ἐπιδέχεται ἐκ μέρους τῶνπιστῶν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνησηὍποιος ἀνεξάρτητα μὲ τὸ βαθμὸποὺ ἔχει συνειδητὰ καὶ συστημα-τικὰ ἀρνεῖται τὸ ὁποιοδήποτε δόγ-μα πίστεως τῆς Ἐκκλησίας δὲνμπορεῖ νὰ παραμένει μέλος Της ἩἘκκλησία ἐκφράζεται ἀλαθήτωςστὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἩΣύνοδος ποὺ θὰ χαρακτηριστεῖἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὡςlaquoΟἰκουμενικὴraquo εἶναι ταυτόχρονασὲ θέματα πίστεως ἀλάθητη Εἶναιἐντελῶς ἀδιανόητη γιὰ ἕνα πιστὸ ἡἄρνηση τῶν δογματικῶν ἀποφάσε-ων μίας Οἰκουμενικῆς ΣυνόδουἊν συμβεῖ αὐτό ὁ πιστὸς αὐτὸςδὲν μπορεῖ νὰ παραμείνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας

δ) Ἡ ἀπόλυτη ἀναίρεση τῆς Ἐκ -

κλησίας εἶναι ἡ αἵρεση δηλ ἡ συν -ειδητὴ ἄρνηση τῆς καθολικότηταςτῆς Ἀληθείας Γι αὐτὸ Ἐκ κλησία καὶαἵρεση εἶναι δύο ἔννοιες ἀπολύτωςἀσυμβίβαστες Ἡ Ἐκ κλη σία ἐκφρά-ζει τὴν καθολικότητα Ἡ αἵρεσηεἶναι ἡ ἄρνησή της Ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ φῶς Ἡ αἵρεση τὸ σκοτάδιἩ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σω τηρία Ἡαἵρεση ἡ ἀπώλεια Ἡ Ἐκ κλησία εἶναιἡ θεοσέβεια Ἡ αἵ ρεση εἶναι ἀθεΐαἩ Ἐκκλησία εἶ ναι ἡ εὐθεῖα ὁδός Ἡαἵρεση ἡ laquoστρεβλότηςraquo Ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός Ἡ αἵρεσηὁ ἀντίχριστος Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡἈλήθεια τοῦ Χριστοῦ Ἡ αἵρεση ἡδαιμονικὴ πλάνη

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ τῶν Οἰκουμενι -κῶν Συνόδων χρησιμοποιοῦν

γιὰ τὴν αἵρεση πολὺ σκληρὲςἐκφράσεις γιὰ νὰ καταδειχθεῖ τὸπόσο φρικτὴ καὶ ἀπαίσια κατάστα-ση εἶναι Μεταξὺ ἄλλων χαρακτη-ρίζεται ὡς laquoφαυλότης φέρουσατὸν ὄλεθρονraquo laquoἐλεεινὴ πλάνηraquoστὴν ὁποία laquoκατεδέθησανraquo οἱ αἱρε-τικοί laquoμεμιασμένη κοινωνίαraquo laquoρί-

ζα πικρίαςraquo laquoμίασμα γέγονε τῇ κα-θολικῇ Ἐκκλησίᾳ ἡ τῶν χριστιανο-κατηγόρων αἵρεσιςraquo Ἐπίσης ἡαἵρεση laquoἐγκαταλείπουσαraquo ἀμέσωςἢ ἐμμέσως laquoτὸν Κύριον ἡμῶν Ἰη -σοῦν Χριστὸν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦraquoκαταντᾶ laquoκεκρυμμένη εἰδωλολα-τρίαraquo καὶ ἀθεΐα καὶ γιʼ αὐτὸ ὁ ἀκο-λουθῶν αὐτὴ laquoτοῦ χριστιανικοῦκαταλόγου ὡς ἀλλότριος ἐξωθεί-σθω καὶ ἐκπιπτέτωraquo

Μετὰ τὶς πιὸ πάνω ἁπλὲς καὶ ἀπὸὅλους ἀποδεκτὲς γενικὲς ἐκκλη-σιολογικὲς ἀρχές ἂς προσπαθή-σουμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ κεν-τρικὸ ἐρώτημα laquoΜποροῦμε ὡςὈρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ χαρακτη -ρίζουμε τὴν σημερινὴ ὑπὸ τὸν Πά-πα Ρώμης χριστιανικὴ κοινότηταὡς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (Ὁ ὅροςἘκκλησία δὲν χρησιμοποιεῖταισυμ βατικά ἀλλὰ μὲ τὴν ἀμιγῶς θε-ολογική του ἔννοια) Ἂν ἡ ἀπάντη-ση εἶναι θετική ὅτι πράγματι ἀνή-κει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦμαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαὅπως τὴν πρώτη χιλιετία πρὸ τοῦΣχίσματος ποιές οἱ ἀναπόφευκτεςἐκκλησιολογικὲς συνέπειες αὐτῆςτῆς παραδοχῆς

Νομίζω ὅτι ἂν ἀποδεχθοῦμετοὺς Λατίνους ὡς Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ τότε γιὰ νὰ ἔχουμε στοι-χειώδη ἐκκλησιολογικὴ συνέπειαεἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δε-χθοῦμε ὅτι

1)Τὸ σύνολο τῶν δογμάτων ποὺπρεσβεύουν εἶναι ἀληθές Κατὰσυνέπεια δὲν νοεῖται ἡ παραμικρὴἀμφισβήτηση τῆς παπικῆς διδα-σκαλίας καὶ πίστης οὔτε καὶ τῶνπαπικῶν δογμάτων περὶ πρωτείουκαὶ ἀλαθήτου Ὅποιος ἐμμένειστὴν ἄρνηση ἔστω καὶ ἑνὸς δόγμα-τος πίστεως ἀντιστρατεύεται τὴνἀποστολικὴ διδαχὴ καὶ καθίσταταιπαραχρῆμα αἱρετικὸς καὶ ἄξιοςἀναθέματος

2) Οἱ ὑπὸ τοῦ Παπισμοῦ καθορι-σθεῖσες μετὰ τὴν Ζ΄ ΟἰκουμενικὴΣύνοδο 14 laquoΟἰκουμενικὲςraquo Σύνο-δοι ἔχουν ἑρμηνεύσει ἀλαθήτωςτὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια ἀλαθήτωςἔχουν ἐκφράσει τὴν ἀποστολικὴ δι-δαχὴ καὶ οἱ δογματικοί τους ὅροισυνιστοῦν ὑποχρεωτικὰ γιὰ ὅλουςτοὺς Χριστιανοὺς δόγματα πίστε-ως ἄκρως ἀπαραίτητα γιὰ τὴ σωτη-ρία Συνεπῶς οἱ ἀποφάσεις τῶνlaquoΟἰκουμενικῶνraquo αὐτῶν Συνόδωνπρέπει νὰ γίνουν καὶ ἀπὸ μᾶς τοὺςὈρθοδόξους πλήρως ἀποδεκτέςΝὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι στὶς 14 πα-πικὲς laquoΟἰκουμενικὲςraquo Συνόδουςμεταξὺ ἄλλων ἐντάσσονται

α) Οἱ ἑνωτικὲς σύνοδοι τῆς Λυὼν(1274) καὶ τῆς Φερράρας-Φλωρεν-τίας (143839) Πρακτικὰ γιὰ μᾶςτοὺς Ὀρθοδόξους σημαίνει ὅτιὀφείλουμε νὰ τιμοῦμε ὡς Ἅγιο τὸνΠατριάρχη ΚωνσταντινουπόλεωςἸωάννη Βέκκο ποὺ συμμορφώθη-κε καὶ ἀγωνίστηκε νὰ ἐπιβάλλει τὴδογματικὴ ἀπόφαση τῆς Συνόδουτῆς Λυῶνος καὶ ὄχι τοὺς Ἁγιο-ρεῖτες Ὁσιομάρτυρες ποὺ ἀντι-στάθηκαν μέχρις αἵματος καὶ τὴνπολέμησαν Ὀφείλουμε νὰ τιμοῦμεὡς Ἁγίους τοὺς Ἰσίδωρο Κιέβουκαὶ Βησσαρίωνα Νικαίας ποὺ ἀπο-σκίρτησαν στὸν παπισμὸ γενόμενοιΚαρδινάλιοι ἀποδέχθηκαν καὶ συμ-μορφώθηκαν μὲ τὴ δογματικὴ ἀπό-φαση τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo Συνό-δου τῆς Φλωρεντίας καὶ ὄχι τὸνΜάρκο τὸν Εὐγενικὸ ποὺ ἀντιστά-θηκε καὶ τὴν πολέμησε μέχρι τέ-λους Εἶναι ἀπόδειξη τουλάχιστονἐκκλησιολογικῆς σχιζοφρένειας νὰθεωροῦμε τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλη-σία καὶ ταυτόχρονα νὰ τιμοῦμε ὡςἍγιο τὸν Μάρκο τὸν Εὐγενικό

β) Ἡ Αacute Βατικανὴ Σύνοδος(186970) ἡ ὁποία καθόρισε ὡςδόγματα πίστεως ὑποχρεωτικὰ γιὰτὴ σωτηρία i) τὸ πρωτεῖο τοῦ ἈπΠέτρου ἐπὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλωνii) τὸ πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ ΠάπαΡώμης ἐφʼ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας

καὶ iii) τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα ὅταναὐτὸς ἀποφαίνεται ex cathedraΤυχὸν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνηση τῶνδογμάτων αὐτῶν ἐπισύρει τὰ τέσ-σερα ldquoanathema sintrdquo (= ἀνάθεμαἔστω) τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo αὐτῆςΣυνόδου Χρήση τῶν ἀποφάσεωναὐτῶν ἔγινε μὲ τὴν καταδίκη τοῦσυγχρόνου μεγάλου ΡΚαθολικοῦΘεολόγου Hans Kung o ὁποῖοςἀρνήθηκε τὸ παπικὸ ἀλάθητο

3) Ἂν ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησίατοῦ Χριστοῦ τότε ndash ὢ τότεhellip ndashὅλοι οἱ μετὰ τὸ σχίσμα Ὀρθόδοξοιἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς οἱ Ἅγι-οι οἱ Πατέρες τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας εἶναιhellip βλάσφημοι Διό-τι εἶναι φρικτή φοβερὰ φρικτὴ βλα-σφημία νὰ χαρακτηρίζεται ἡ Ἐκκλη-σία δηλ ἡ ἄσπιλος Νύμφη τοῦ Χρι-στοῦ μας ὡς αἵρεση ὡς δαιμονικὴἐπινόηση Νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι σὲαὐτὴ τὴ φρικτὴ βλασφημία ἔχουνπεριπέσει ὅλοι ndashἀνεξαιρέτως ὅλοιndashοἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-σίας ποὺ ἔχουν ἀ σχο ληθεῖ μὲ τὶςπαπικὲς διδασκαλίες καὶ ὅλοι ὁμο-

φώνως ἔχουν ἀ ποφανθεῖ ὅτι ὁ Πα-πισμὸς εἶναι αἵ ρεση Μεταξὺ ἄλλωνΜ Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντι-νουπόλεως Ἅγ Γρηγόριος Πα-λαμᾶς Ἅγ Συμεὼν ἈρχιεπίσκοποςΘεσσαλονίκης Ἅγ Μάρκος Εὐγενι-κός Ἅγ Νικόδημος Ἁγιορείτης ἍγΚο σμᾶς ὁ Αἰτωλός Ἅγ Νεκτάριοςκἄ Μάλιστα ὁ Ἅγ Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς λέει τὰ ἑξῆς φοβερά laquoΕἰς τὴνἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένουςὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσειςτοῦ Ἀδάμ τοῦ Ἰούδα τοῦ Πάπαhellip τὸδόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πάπαεἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναί-ρεσιςhellip εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεωνμία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσίακατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦraquo

Εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νὰ ἀ -ποδέχομαι τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκ κλη-σία τοῦ Χριστοῦ καὶ ταυτόχρονα νὰτιμῶ τοὺς ἀνωτέρω ὡς Ἁγίους ποὺτὸν χαρακτήρισαν ὡς αἵ ρεση

4) Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὶς μετὰ τὸσχίσμα Τοπικὲς Συνόδους τῆς Ἀνα-τολῆς ποὺ καταδικάζουν τὶς αἱρε-τικὲς διδασκαλίες τοῦ ΠαπισμοῦΚαὶ αὐτὲς πρέπει νὰ καταδικαστοῦνὡςhellip βλάσφημες Μετα ξὺ ἄλλων

α) Σύνοδος 879 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (Ηacute Οἰκ Σύνοδος) αἱρε-τικὴ πλάνη ἡ προσθήκη τοῦ filioqueστὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

β) Σύνοδος 1170 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoβουλὴν κατεβάλοντοἵνα τελείως ἀποκόψωσι τελείῳ χω-ρισμῷ τὸν Πάπα καὶ πάντας τοὺςσὺν αὐτῷhellip οὔτε αὐτοὺς τελείῳἀναθεματισμῷ παρέδωσαν καθὼςκαὶ τὰς λοιπὰς αἱρέσειςhellip φήσαν-τες τὸ Ἀποστολικὸν ldquoαἱρετικὸνἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέ-ραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτιἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρ-τάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςrdquoraquo

γ) Σύνοδος 1450 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (τελευταία Σύνοδος στὸνἹ Ν Ἁγ Σοφίας) καταδίκη τῆςἑνωτικῆς Συνόδου Φερράρας-Φλω-ρεντίας καὶ τῶν αἱρετικῶν διδα-σκαλιῶν τῶν Λατίνων

δ) Σύνοδος 1722 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ ἀποδιώχνετε τὸ ψεῦ -δοςhellip νὰ ἀπέχετε μακριὰ ἀπὸ τὶςκαινοτομίες καὶ τοὺς νεωτερισμοὺςτῶν Λατίνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἄφησανκανένα δόγμα καὶ μυστήριο καὶ πα-ράδοση τῆς Ἐκκλησίας ποὺ νὰ μὴτὸ φθείρουν καὶ τὸ νοθεύσουνraquo

ε) Σύνοδος 1838 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ προφυλάξωμεν τὰγνή σια τέκνα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκ -κλησίας ἀπὸ τὰς βλασφημίας τοῦΠαπισμοῦhellip τὰ βάραθρα τῶν αἱρέ-σεων καὶ τοὺς ψυχοφθόρους κρη-μνοὺς τῆς παπικῆς πλάνης τωνhellipἵνα γνωρίσητε ὅσον τὸ διάφορονἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τῶν Κα-τόλικων ἵνα μὴ ἀπατᾶσθε ἀπὸ τοῦλοιποῦ ἀπὸ τὰ σοφίσματα καὶ καινο-φωνίας τῶν ψυχοφθόρων τούτωναἱρετικῶνhellip τῆς ματαιόφρονος καὶσατανικῆς τούτων αἱρέσεωςraquo

στ) Πατριάρχες Κωνσταντινου-πόλεως Ἀλεξανδρείας Ἀντιοχεί-ας Ἱεροσολύμων 1848 laquoἀπὸ αὐ -τὲς τὶς αἱρέσεις ποὺ διαδόθηκανσὲ μεγάλο μέρος τῆς οἰκουμένηςγιὰ τοὺς λόγους ποὺ γνωρίζει ὁΚύριος ἦταν κάποτε ὁ Ἀρειανι-σμός Σήμερα εἶναι καὶ ὁ Παπι-σμόςhellip (τὸ filioque) εἶναι αἵρεση καὶαὐτὴ ποὺ τὴν πιστεύουν αἱρετι-κοὶhellip γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ μία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἀκο-λουθώντας τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πα-τέρων ἀνατολικῶν καὶ δυτικῶνκήρυξε καὶ παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πατέ-ρων μας καὶ ἀποφαίνεται πάλι σή-μερα συνοδικῶςhellip ὅτι εἶναι αἵρεσηκαὶ οἱ ὀπαδοὶ του αἱρετικοὶ hellip Ἐπί-σης οἱ συνάξεις ποὺ συγκροτοῦν -ται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι αἱρετικὲς καὶκάθε κοινωνία πνευματικὴ τῶν Ὀρ -θοδόξων τέκνωνhellip μὲ αὐτοὺς εἶναιἀντικανονική ὅπως ὁρίζει ὁ ζacute κα-νόνας τῆς Γacute Οἰκ Συνόδουraquo

ζ) Σύνοδος 1895 ἐν Κωνσταντι-

νουπόλει laquoὑπάρχουν οὐσιώδειςδια φορὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ θεο-παράδοτα δόγματα τῆς πίστεώςμας καὶ στὸ θεοσύστατο κανονικὸπολίτευμα τῆς διοικήσεως τῶν Ἐκ -κλησιῶνhellip Ἡ Παπικὴ Ἐκκλησί αhellipὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ ἐπανέλθειστοὺς Κανόνες καὶ τοὺς ὅρους τῶνΟἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλὰ στὸτέλος τοῦ 19ου αἰ εὐρύνοντας τὸὑφιστάμενο χάσμα ἐπισήμως ἀνα-κήρυξε καὶ ἀλάθητοhellip Ἡ σημερινὴΡωμαϊκὴ εἶναι Ἐκκλησία τῶν και-νοτομιῶν τῆς νοθεύσεως τῶν συγ-γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς πα-ρερμηνείας τῆς Γραφῆς καὶ τῶνὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν ΣυνόδωνΓιʼ αὐτὸ εὐλόγως καὶ δικαίως ἀπο-κηρύχθηκε καὶ ἀποκηρύσσεται ἐφʼὅσον μένει στὴν πλάνη τηςraquo

Ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω ἁπλὲς σκέψειςεἶναι προφανὲς ὅτι ἂν ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀποδεχόμαστε τὴΡΚαθολικὴ Κοινότητα ὡς Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ (ἐν τῇ θεολογικῇἐννοίᾳ) ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε συ-νεπεῖς μὲ αὐτὴ τὴν ἐκκλησιολογίακαὶ νὰ τροποποιήσουμε ἀναλόγωςτὶς πεποιθήσεις καὶ τὶς ἐνέργειέςμας Εἰδάλλως παίζουμε ἐν οὐ παι-κτοῖς ἢ στὴν καλύτερη περίπτωσηκοροϊδεύουμε ἑαυτοὺς καὶ ἀλλή-λους ἐντός ἐκτὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ

Ἐνστάσειςα) Θὰ μποροῦσε ὅμως κάποιος

νὰ ἀντιλέξει ὁ παπισμὸς ἔχει πολλὰστοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητας (τὸμεγαλύτερο μέρος τῆς δογματικῆςκαὶ ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς ἱεραρ-χίας τῆς λατρείας κοκ) δὲν ἐπαρ-κοῦν αὐτὰ γιὰ νὰ τὸν θεωρήσουμεἘκκλησία μήπως θὰ μπορούσαμενὰ τὸν χαρακτηρίσουμε ὡς σχε-τικῶς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Ἀ -σφαλῶς ὄχι διότι δὲν ἀρκοῦν λίγαἢ πολλὰ ἢ τὰ περισσότερα στοιχεῖαἐκκλησιαστικότητας γιατί ἡ Ἐκ -κλησία ταυτίζεται μὲ τὴν πληρότη-τα καὶ καθολικότητα Ἡ παραμικρὴἔλλειψη ἀλήθειας τὴν ἀκυρώνει Ἡἐλαχίστη ὕπαρξη πλάνης τὴ νο-θεύει Ἄλλωστε ὁ θεόπνευστοςἀποστολικὸς λόγος εἶναι κατηγο-ρηματικός laquoὅστις ὅλον τὸν νόμοντηρήσῃ πταίσῃ δὲ ἐν ἑνὶ γέγονεπάντων ἔνοχοςraquo (Ἰακ βacute10)

β) Τί θὰ γίνουν τὰ ἑκατομμύριατῶν Καθολικῶν Θὰ καταδικα-σθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν κόλασηκαὶ θὰ σωθοῦν μόνο οἱ ὈρθόδοξοιΤὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δὲν φτάνειστοὺς ἀνθρώπους αὐτούς Στὸἐρώτημα αὐτὸ ὀφείλεται ἀναλυτι-κότερη ἀπάντηση

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία δὲν εἶναιἕνα ἰδεολογικὸ σύστημα ποὺ ἔχειἀπαντήσεις γιὰ ὁποιαδήποτε θεολο-γικὸ-φιλοσοφικὸ-ὑπαρξιακὸ ἐρώτη-μα Μπορεῖ νὰ ἀποφαίνεται μόνο γιὰτὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἔχει φανερώσειἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καὶ σὲὅποιο βαθμὸ Αὐτὴ τὰ ἔχει ἀποκαλύ-ψει Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα ὀφείλουμε νὰσιωποῦμε τιμώντας τὰ μυστήριαποὺ ὁ Θεὸς θέλησε νὰ κρατήσει γιὰτὸν Ἑαυτό Του Σὲ ἀντίθετη περί-πτωση ὁδηγούμαστε σὲ σχολαστι-κισμὸ ἢ καὶ σὲ βλασφημία θεωρών-τας τὸ ὅποιο ἰδεολόγημά μας διδα-σκαλία καὶ λόγο Θεοῦ Αὐτὸ βέβαιαδὲν ἀπαγορεύει τὴ δική μας συμ-βολὴ στὴν ἐμβάθυνση στὴν laquoἅπαξπαραδοθεῖσα πίστιν τοῖς ἁγίοιςraquo(Ἰουδ 4) ἢ τὴ δική μας ἀναζήτησηἀπαντήσεως στὶς προκλήσεις τοῦσύγχρονου κόσμου Ἀντιθέτως μά-λιστα αὐτὸ συνιστᾶ ἱερὴ διακονίαστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ μία προ-ϋπόθεση ἡ διακονία αὐτὴ νὰ ἑδρά-ζεται στὴν μέχρι τώρα ἐκκλησια-στικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση καὶ νὰγίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴ σημερινὴἐκκλησιαστικὴ συνείδηση Ἀπὸ τὸνκίνδυνο τῆς παρεκκλίσεως ἀπὸ τὴνlaquoἅπαξ παραδοθεῖσα πίστινraquo μᾶςπροφυλάσσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦὅταν ἐμεῖς ταπεινὰ τὴν ἐπιζητοῦμεκαὶ δεχόμαστε νὰ διατυπώσουμεὄχι τὶς δικές μας laquoἐξυπνάδεςraquo ἀλλὰὅτι ὁ Θεὸς διὰ τῶν Ἁγίων Του θέ-λησε νὰ μᾶς ἀποκαλύψειhellip Ἔτσιστὸ ἀνωτέρω ἐρώτημα νομίζω ὅτι ἡἀπάντηση εἶναι μία τὸ πῶς θὰ κρί-νει ὁ Θεὸς τοὺς Ὀρθοδόξους ἢτοὺς ἑτεροδόξους καὶ τοὺς ἀλλο-θρήσκους εἶναι δική Του εὐθύνη καὶδική Τουhellip μέριμνα Δὲν μᾶς ἔχειἀποκαλύψει τίποτα καὶ ὡς ἐκ τού-του δὲν δικαιούμαστε ὄχι μόνο νὰμιλᾶμε ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ σκεφτό-μαστε γιὰ λογαριασμό Του ἂν δὲνθέλουμε νὰ καταντήσουμε βλάσ -φημοι Εὔστοχα ἔχει ἐπισημανθεῖὅτι δὲν γνωρίζουμε ποιὸς ἄνθρω-πος σώζεται ἀλλὰ τὸ πῶς ὁ ἄνθρω-πος σώζεται (π Γ Μεταλληνός)Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἐγκαταλείψου-με ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ndashὅλουςτούς ἀνθρώπους ὁλόκληρο τὸν κό-σμο ndash στὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἄπειροἔλεός Του Εἶναι τυχαῖο ἆραγε ἕναἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θεολογικὰπνεύματα ὁ μεγάλος Ὠριγένηςἀναζητώντας καὶ ἀσχολούμενος μὲπαρόμοια θέματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ΘἈποκάλυψη σιωπᾶ ἔπεσε σὲ πλάνη

Ἂς προσέξουμε ὅμως κάτι ἀκό-μα Προτύπωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ ἦταν ὁ ἀρχαῖος Ἰσραήλποὺ ἦταν laquoὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦraquo Αὐτὸδὲ σήμαινε ὅμως ὅτι ἡ ἀγάπη τὸἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦπεριοριζόταν μόνο σὲ αὐτὸν καὶ ὄχιστὰ ἄλλα ἔθνη Τὸ προφητικὸ κή-ρυγμα εἶναι σαφέστατο μὲ χαρα-κτηριστικὴ περίπτωση τὴ σωτηρίατῆς Νινευή Τὸ ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦΘεοῦ σκέπασε τὴ Νινευῆ δὲ σημαί-νει ὅτι καὶ οἱ Νινευίτες ἐντάχθηκανστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὸν ἸσραήλΠαρόμοιο περιστατικὸ ἔχουμε καὶστὶς Πράξεις (κεφ 10) μὲ τὸν ἀλλο-εθνῆ Κορνήλιο στὸν ὁποῖο ἡ Θ Χά-ρις πλούσια χορηγήθηκε Αὐτὸὅμως δὲν ἀρκοῦσε Δὲν τὸν κατέ-στησε καὶ αὐτομάτως μέλος τῆςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τοῦ ΝέουἸσραήλ ἀλλὰ τὸν προετοίμασε γιὰνὰ βαπτισθεῖ καὶ ἔτσι νὰ γίνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας Συνεπῶς ἡ Χάριςτοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Ἀγάπη Του καὶ τὸἜλεός Του δὲν περιορίζονται ἀλ -λὰ ἐκτείνονται σὲ ὁλόκληρη τὴ δη-μιουργία ἡ ὁποία προσκαλεῖται νὰγίνει Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπο-δεχόμενη τὴν πληρότητα τῆς ἀπο-καλυφθείσης Ἀληθείας τὸν μονα-δικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ

ματώνεται στὴν Ἐκκλησία Ἔτσιστὴν Ἐκκλησία ἰσχύει πάντοτε ταυ-τότητα (ὁμοιομορφία) στὴν Πίστηκαὶ τὴ βαπτισματικὴ ἔνταξη σ᾽αὐτήν ldquoεἷς Κύριος μία πίστις ἓνβάπτισμαrdquo3

Τὸ ἐκκλησιολογικὸ αὐτὸ δόγματῆς Ἐκκλησίας σταθερῶς καὶ δια-χρονικῶς διακηρυσσόμενο πλήτ-τεται στὴ θεωρία καὶ τὴν πράξηἀπὸ τὴν παρέκκλιση καὶ καινοτομίατοῦ Οἰ κουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος στὸβαθμό ποὺ προωθεῖται συνειδη -τῶς καὶ ἐπιμόνως ἀποτελεῖ ἐκκλη-σιολογικὴ καὶ σωτηριολογικὴ αἵρε-ση

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ διδα-σκαλία καὶ δραστηριότητα γιὰ τὴνmdashκακῷ τῷ τρόπῳndash συγκολλητικὴκαὶ πλασματικὴ ἐξωτερικὴ ἕνωσητῶν Ὀρθοδόξων καὶ λοιπῶν ldquoχρι-στιανῶνrdquo ρωμαιοκαθολικῶν (πα-πικῶν) προτεσταντῶν καὶ μονοφυ-σιτῶνndashμονοθελητῶνmiddot ἀναπτύχθηκεστὸ πλαίσιο τῆς ldquoοἰκουμενικῆς κι-νήσεωςrdquo καί σὲ μεγάλο μέρος τουπερὶ τὸ ldquoΠαγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶνrdquo (ΠΣΕ) καὶ διασπᾶ τὴνἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν μέσων τοῦ20οῦ αἰῶνος ἑνιαία τῆς Ὀρθοδο-ξίας ἐκκλησιολογία τὴν περὶἘκκλησίας διδασκαλία

Βασικὲς ὀρθόδοξεςἐκκλησιολογικὲς ἀρχές Συνοψίζοντας βασικὲς παραμέ-

τρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς τῆςὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας κατα-θέτουμε τρεῖς βασικὲς ἀρχές της(α) τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρ -θοδόξου Ἐκκλησίας στὴ σωτηρίατοῦ ἀνθρώπου (β) τὴν τελειότητα(ldquoκαθολικότηταrdquo) τῆς δογματικῆςΠίστεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑνότη-τά της ἱστορικῶς καὶ γεωγραφικῶςκαὶ (γ) τὴν καθολικῶς ἀποδεκτὴ πε-ποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ συν -ειδητὴ εἰσαγωγὴ καὶ τῆς παρα-μικρῆς ldquoἑτεροδοξίαςrdquo (δο γματικῆςδιαφοροποιήσεως) ἀποτελεῖ αἵρε-ση ποὺ ἀποκλείει τὴ δυνατότητατῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας

Α Τὸ ἀξίωμα τῆς ἀρχαίας Ἐκ -κλησίας ldquoextra Ecclesiam nulla salusrdquo(ldquoἐκτὸς Ἐκκλησίας οὐδεμία σωτη-ρίαrdquo) ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺςἉγίους Κυπριανὸ Καρχηδόνος Βα-σίλειο τὸν Μέγα Φιρμιλιανὸ Και-σαρείας Κύριλλο Ἀλεξανδρείαςκἄ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδουςκαὶ ὅλη τὴ διαχρονικὴ συνείδησητῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ὅτι μόνοντὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ δόγματα τῆςΜιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀπο-στολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμποροῦν νὰ ὁδηγήσουν τὸν ἄν -θρωπο στὴν ἕνωση μὲ τὸν Χριστὸκαὶ τὴ σωτηρία Ἡ Ἐκκλησία μαςχαρακτηρίζεται ἀπὸ ἐσωτερικὴἑνότητα Πίστεως Λατρείας καὶ δι-οικήσεως καὶ τὴν ldquoἀποστολικὴ δια-δοχήrdquo δηλαδὴ τὴν ἱστορικὴ προ-έλευση ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησίατῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἑνότηταΠίστεως μὲ ἐκείνην Τὰ σχίσματα(οἱ λόγῳ διοικητικῶν διενέξεωνἀποχωρήσεις ἀπὸ τὴν Ἑκκλησία)καὶ οἱ αἱρέσεις ἀποκόπτουν ἀπὸτὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ σωτηρία

Β Ἡ ἑνότητα Πίστεως τῆςἘκκλησίας σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλη-σία ὡς Σῶμα Χριστοῦ μολονότιἐπιτρέπει ἐν μέρει στὶς τοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες τελετουρ-γική ἐθιμική γλωσσική μουσικὴκαὶ ἄλλη ποικιλομορφία ὅμως δὲνἐπιτρέπει καὶ τὴν ldquoδιαφορετικότη-ταrdquo τῶν δογμάτων τῆς Πίστεωςδιότι καθὼς ldquoὁ Χριστὸς οὐ μεμέρι-σταιrdquo4 ἔτσι καὶ στὴν Ἐκκλησία εἶναιldquoτοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἡκαρδία καὶ ἡ ψυχὴ μίαrdquo5

Γ Ἡ ἑτεροδοξίαndashαἵρεση ὡςεἰσαγωγὴ νεωτερισμῶν στὴ δο-γματικὴ πίστη ὁδηγεῖ στὴν ἀπώ-λεια διότι καταστρέφει τὴ θερα-πευτικὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύσημέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (θεολογίακαὶ ἄσκηση) καὶ διότι ὁ Θεὸς δὲνἐπευλογεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἑνώνε-ται μὲ αὐτό Κατὰ τὴ χαρακτηρι-στικὴ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννουτοῦ Δαμασκηνοῦ ldquoὅποιος δὲν πι-στεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοσητῆς Καθολικῆς (δηλ τῆς Ὀρθοδό-ξου) Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστοςrdquo6καθὼς δὲ διαπιστώνει ἡ Β´ Οἰκου-μενικὴ Σύνοδος στὸν ζ΄ ἱερὸ Κανό-να της μόνον ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπι-στρέφουν ἀπὸ τὴν αἵρεση ldquoπροστί-θενται στὴ μερίδα τῶν σῳζομέ-νωνrdquo Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παρά-δοση κανεὶς ἑτερόδοξος (ρωμαι-οκαθολικός προτεστάντης μονο-θελήτης κλπ) δὲν εἶναι οὔτε δύ-ναται νὰ ὀνομάζεται κυριολε-κτικῶς ldquoχριστιανόςrdquo οὔτε ἡ αἱρε-τικὴ κοινότητα ldquoἐκκλησίαrdquoἩ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸνόθευση τῆς ὀρθόδοξης

ἐκκλησιολογίας Ὁ Οἰκουμενισμός ἐκκινώντας

ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεωςτῶν ldquoχριστιανῶνrdquo σὲ πρακτικὰ θέ-ματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ἐξε-λίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆςσυγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲτὶς λοιπὲς ldquoὁμολογίεςrdquo χωρὶς τὴνἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνηςἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆςτῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ἀλλὰμέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημα-σίας (ldquoμινιμαλισμοῦrdquo) τῆς ἀποσιω-πήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ

δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμε-νες πλευρές Ἐκκινώντας στὶςἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ὅταν γιὰ πρώ-τη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι )ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδο-ξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα ldquoἘκκλη-σίεςrdquo (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920)ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦΟἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φο-βερῶν πτώσεων ὁδήγησε στα-διακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶνὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολό-γων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲτοὺς παπικούς (ldquoἄρση τῶν ἀναθε-μάτωνrdquo) τὸ 1965 (β) μερικὴ ἀπο-δοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βα-πτίσματος εὐχαριστίας καὶ ἱερω-σύνης (ldquoΚείμενον ΒΕΜrdquo Λίμα τοῦΠεροῦ 1982 (γ) διαπίστωση δῆθενχριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺςμονοφυσίτεςndashμονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση Chambeacutesy 1990) ndash ἡὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆςσυμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολο-γίας 15 αἰώνων Οἰκουμ Συν όδωνκαὶ πλήθους Ἁγίων Πατέρων (ε)διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχιαἵρεση ἀλλὰ ldquoἀδελφὴ Ἐκ κλησίαrdquoμὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Ba-lamand 1993) κἄ Χειρότερο ὅλωνεἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμε-νο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συν ελεύσεωςτοῦ ΠΣΕ στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε(Βραζιλία 2006)middot ἐκεῖ ἡ πλειονότηςτῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπωνἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολο-γοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεωςἐκεῖνες τῆς ldquoΜιᾶςrdquo (δηλ σὲ ἑνότη-τα πίστεως) καὶ τῆς ldquoΚαθολικῆςrdquoἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανέναμέλος τοῦ ΠΣΕ δὲν ἀποτελεῖ καθ᾽ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία (sect6)καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικι-λίας δογμάτων ἐν τὸς τῆς Ἐκκλη-σίας (sect5) Αὐτὸ εἶναι ποὺ λίγοἀργότερα οἱ οἰκουμενιστὲς ὀνόμα-σαν ldquoἑνότητα μέσα στὴ (δογμα-τικὴ) διαφορετικότηταrdquo ldquounity in di-versityrdquo ἕνα σύνθημα παρμένο ἀπὸτὰ βουδιστικὰ κινήματα τῆς NewAge δηλαδὴ μιὰ ldquoπεριεκτικότηταrdquo(ldquocomprehensivenessrdquo) ἀντίθετη μὲτὴν ἁγιοπατερικὴ ldquoἀποκλειστικότη-ταrdquo (ldquoexclusivenessrdquo)

Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κι-νήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰ -κουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δε-σμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτερο-δόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσιδια ψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡσυμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖστὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίαςmiddotἀν τιθέτως δέ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀπο-δοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων ἀπο-προσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοιὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ Οἰ -κουμενισμὸς προσέλαβε καὶ ldquoδια-θρησκειακὸrdquo χαρακτῆρα τονίζον-τας τὴν δῆθεν κοινὴ πίστη ὅ λωντῶν μονοθεϊστικῶν (καὶ λοι πῶν)θρησκειῶν στὸν ἴδιο Θεό κατὰ κα-τάφωρη ἀθέτηση τοῦ Εὐ αγγελίου(ldquoπᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲτὸν Πατέρα ἔχειrdquo7)

Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λει-τουργικές ἀκαδημαϊκὲςndashθεολο-γικὲς ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲςἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους κυ-ρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλατὰ ἐπίπεδα μὲ τοὺς μεικτοὺς γά-μους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένοσχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκου-μενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴνὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖαπροσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλεςθρησκεῖες ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲτὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθό-δοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα(ἀφοῦ δῆθεν ldquoὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ Θεὸ πιστεύουμεrdquo)

Δὲν ἀρνεῖται ὁ Οἰκουμενισμὸς ὅτιἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἀναλ-λοίωτη ἢ ἡ πιὸ παραδοσιακή ἡ πιόσυνεπής ἡ πιὸ λειτουργικῶς ὄμορ-φη καὶ κατανυκτική κοκ Μέμφεταιὅμως τὴν αὐτοσυνειδησία της ὅτιεἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας

Ὁ οἰκουμενιστικὸς σχετικισμόςτὸ ἀπόσταγμα τῶν οἰκουμενιστι -κῶν διδασκαλιῶν εἰσάγεται καὶἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμὲ ὅτι μπορεῖ αὐτὸ νὰ σημαίνει γιὰμιὰ ldquoὀρθόδοξηrdquo ζωή στὴν ὁποία ὁκαθεὶς θὰ δύναται κατὰ βούλησηνὰ εἰσάγει ἑτερόδοξα καὶ νὰ ἀφαι-ρεῖ ὀρθόδοξα στοιχεῖα γι᾽ αὐτὸ καὶἐπικρίθηκε αὐστηρῶς ἀπ᾽ ὅλουςτοὺς συγχρόνους Ἁγίους Γέρον-τες Ὅπως προειδοποίησε ὁ μακα-ριστὸς π Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπου-λος ἡ μεγάλη ἀντιndashαιρετικὴ ἰδιο-φυΐα τῆς ἐποχῆς μας πρόθεση τῆςΝέας Ἐποχῆς ldquoδὲν εἶναι νὰ ἀδει-άσουν οἱ ἐκκλησίες ἀλλά νὰ γεμί-σουν μὲ ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἔχουνἀλλοιωμένο φρόνημαrdquo

Στὸ σύνθημα τῆς Νέας Ἐποχῆςκαὶ Τάξεως Πραγμάτων ldquoἕνας Θε-ός πολλὲς θρησκεῖεςrdquo ὁ Οἰκουμε-νισμός καταφάσκει μὲ ἀνυπακοὴπρὸς τὴν Καινὴ Διαθήκη ldquoναίmiddot ἕναςΧριστός πολλὲς πίστεις πολλὰ βα-πτίσματαrdquo Ὑποσημειώσεις

1 Πρὸς Ἑβραίους 13 8 2 ΠρβλΠρὸς Ἐφεσίους 2 1516 3 Πρὸς Ἐφε-σίους 4 5 4 Πρβλ Α´ Πρὸς Κορινθί-ους 1 13 5 Πράξεις 4 32 6 ἉγίουἸωάννου Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσιςἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως 410 (83) PG 94 1128A 7 Α´ Ἰωάννου 223raquo

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥhellip ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣhellipΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

μικῶν δικαιωμάτων ἐνῶ ἡ συγγνώ-μη κινδυνεύει νά θεωρηθεῖ ἀδυνα-μία Ἡ λήθη τοῦ μίσους ἐννοεῖταισάν προδοσία καί ἡ ἀγάπη καί τά φι-λάνθρωπα αἰσθήματα ἀποτελοῦνχαρακτηριστικό μόνο τῶν ἁπλοϊ -κῶν ἀνθρώπων

Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά μοιά -ζουν σάν ἕνα βαρύ ἀσήκωτο λιθάριπού μᾶς κρατάει στό μνῆμα μας σάννεκρούς χωρίς νά μποροῦμε ν ἀνα-πνέουμε ἐλεύθερα χωρίς νά χαιρό-μαστε τή ζωή χωρίς νά ἐπικοινω-νοῦμε μέ τόν ἀδελφό μας χωρίς νάεἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας

Ὅμως ἀδελφοί μου καί παιδιάμου laquoμή φοβεῖσθεraquo Ὁ Κύριός μαςἔδιωξε τόν ἐχθρό τῆς Πατρίδαςμας τότε καί τήν ἐλευθέρωσε χα-ρίζοντας τή δόξα τή χαρά καί τήνεὐτυχία στούς προπάτορές μαςἘκεῖνος μία νύχτα σάν τήν ἀποψι-νή μέ τόν ἄγγελό του ἔσπρωξε τόνλίθο τοῦ μνήματός του πού ἦτανlaquoΜέγας σφόδραraquo καί laquoἀνέστη ἐκτοῦ τάφου αὐτεξουσίωςraquoἘκεῖνοςἔδειξε τήν παντοδυναμία του καίχάρισε στόν ἄνθρωπο laquoζωήν αἰώ -νιονraquoἘκεῖνος ἔδιωξε τόν πόνο καίπρόσφερε τή χαρά λέγοντας στίςΜυροφόρες τό laquoΧαίρετεraquo Ἔδιωξετήν ἀπελπισία καί ἀναπτέρωσε τήνἐλπίδα γιά laquoἀπαρχή ἄλλης βιο -τῆςraquoἜδιωξε τό σκοτάδι πού πυ-κνό ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό μυστήριοτοῦ θανάτου καί φώτισε μέ τή λαμ-προφόρο Ἀνάστασή Του τήν καρ-διά μας καί τή σκέψη μας ὥστε νάγνωρίζουμε ὅτι laquoἐκ θανάτου πρόςζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόνἡμᾶς διεβίβασενraquo γιʼαὐτό καί laquoμη-δείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέ-ρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θά-νατοςraquoἜφερε τή συμφιλίωσηἀφοῦ laquoσυγγνώμη ἐκ τοῦ τάφουἀνέτειλεraquo καί ἔκανε τούς ἀνθρώ-πους νά ψάλλουν ὅλοι τό laquoΧριστόςἈνέστηraquo νά ἀναφωνοῦν τό laquoἀλη -θῶς Ἀνέστηraquo καί νά στέκονται ὅλοιμαζί γύρω ἀπό τόν ζωηφόρο τάφοΤου καταργώντας ὅλες τίς ἀπο-στάσεις γεωγραφικές χρονικέςψυχικές πολιτικές οἰκονομικές καίκοινωνικές

Γιʼαὐτό ἄς φωνάξουμε μέ τήνψυχή μας laquoσήμερον σωτηρία τῷκόσμῳ γέγονεraquo γιατί ὁ Χριστόςεἶναι laquoἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασιςἡμῶνraquo Σήμερα laquoτά κάτω τοῖς ἄνωσυνεορτάζουν καί τά ἄνω τοῖς κά-τω συνομιλοῦνraquo ἀφοῦ laquoἈνέστηΧριστός καί χαίρουσιν ἌγγελοιraquoΣήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ συμ-φιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωποκαί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους

ἀφοῦ πλούσιοι καί φτωχοί συνανα-στρέφονται ἀνεπιφύλακτα σύμφω-να μέ τήν προτροπή τοῦ ἹεροῦΧρυσοστόμου laquoπλούσιοι καί πένη-τες μετ΄ ἀλλήλων χορεύσατεraquo

ldquoἌς ὑποχωρήσει ὁ ἄρρωστοςὀρθολογισμός πού μᾶς ζημιώνειμπροστά στό θαῦμα πού μᾶς ἐξυ-ψώνει Ἄς παραμερίσει ἡ θεωρίαμπροστά στό βίωμα Εἶναι ἀνάγκηοἱ χριστιανοί στό ὄνομα νά γίνουμεχριστιανοί στήν πράξη καί ἀπό τυ-πικά μέλη μιᾶς θρησκευτικῆς κοι-νότητας νά γίνουμε οὐσιαστικά μέ-λη τοῦ Χριστοῦ

Ἐπικαλοῦμαι γιά ὅλους σας τόνθεῖο φωτισμό πού πήγασε ἀπό τόνζωηφόρο Τάφο τοῦ Κυρίου μαςΕὔχομαι στόν καθένα χωριστά καίσʼ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυ-ρίου μας παντοτινή στή ζωή σαςγιά νά ἔχετε δύναμη χαρά εὐτυχίακαί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Τουστήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κλη-ρονομικά δικαιώματα πού πρέπεινά διεκδικήσουμε μέ ἀγῶνα συν -εχῆ καί ἰσόβιο

Θερμὸς εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Κύριε ΔιευθυντάΧαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε

Στὸ ἄρθρο μου laquoΕἰς μνημόσυνοναἰώνιον Ἀρχιμ π Μάρκου Μανώ-ληraquo ποὺ δημοσιεύθηκε στὸνlaquoΟΤraquo (30312) στὴν 5η σελίδα πα-ρακαλῶ πολὺ νὰ διορθωθεῖ ndash ἀντι-κατασταθεῖ σχετικὰ μὲ τὴν βρά-βευση τῆς ΠΕΦΙΠ ἀπὸ τὴν Ἀκα-δημία Ἀθηνῶν ὡς ἑξῆς laquoτοῦ Ἰωάν-νου Καρμίρη (εἶναι τὸ ὀρθὸν καὶ ὄχιτοῦ Κωννου Μουρατίδου) Ἀκαδη-μαϊκοῦ Καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆςκαὶ Ἠθικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἔχωκλείσει συνάντηση Ἐκεῖ εὑρίσκετοκαὶ ὁ Ἰωάννης ΘεοδωρακόπουλοςΓενικὸς Γραμματέας τῆς Ἀκαδη-μίας Ἀθηνῶν Ἔκαμε τὴ σύσταση ὁπατὴρ Μᾶρκος λέγοντας ποιὸςεἶμαι καὶ τὰ σχετικὰ καλά καὶ εἶπεmiddotὁ κ Ἀντωνίου σᾶς ἔφερε τὸ φάκε-λο γιὰ τὸν Σύλλογο τῶν Φίλων τῶνΠολυτέκνων Ἔλαβε τὸ φάκελοτῆς ΠΕΦΙΠ στὰ χέρια του ὁ Κα-θηγητὴς Καρμίρης γύρισε γρήγο-ρα τὰ πολλὰ χαρτιά τὰ ὁποῖα πρό-

σεχε καὶ ὁ Γενικὸς ΓραμματέαςἸωάννης Θεοδωρακόπουλος καὶεἶπε Πάτερ Μᾶρκο εἶναι πολὺκαλὰ συγκροτημένος ὁ φάκελοςκαὶ διαπιστώνω αὐτά ποὺ μοῦ εἴχα-τε εἰπεῖ Βλέποντες καὶ οἱ δύο Ἀκα-δημαϊκοὶ τὸν ὀγκώδη φάκελο τῆςΠΕΦΙΠ καὶ μάλιστα τὶς πολλὲςοἰκογενειακὲς φωτογραφίες τῶνὑπερπολυτέκνων ἐδάκρυσαν καὶἔλεγαν Ἐμεῖς δὲν κάνουμε τίποτεὉ π Μᾶρκος ἀπήντησε Ὁ Πρό-εδρος κ Ἀντωνίου διευθύνει σπου-δαία Τράπεζα τὴν Τράπεζα Ἐπεν-δύσεων καὶ εἶναι πολὺ ἔμπειροςΕὐχαριστήσαμε ἀμφοτέρους τοὺςἈκαδημαϊκοὺς Καθηγητὰς καὶ ἐφύ-γαμε Εἶχα διαπιστώσει πόση καλὴπροεργασία εἶχε κάμνει ὁ ἅγιος Γέ-ροντας Μᾶρκος χωρὶς νὰ μοῦ εἶχεεἰπεῖ τίποτεraquo

Τὰ πιὸ ἐπάνω εἶναι γιὰ ἀποκατά-σταση τῆς πλήρους μνήμης μουστὰ γεγονότα Εὐχαριστῶ πολύ

Μὲ ἀγάπη ΧριστοῦἈντ Ε Ἀντωνίου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Μὲ τὴν συμπλήρωσιν ἐννέαἡμερῶν ἀπὸ τὴν κοίμησιν τοῦ Κα-θηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦὉσίου Δαυΐδ Γέροντος ΚυρίλλουΓεραντώνη χάριτι Θεοῦ καὶ ψήφοιςτῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆςμετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν ἐξελέγηνέος Ἡγούμενος ὁ Ἀρχιμανδρίτης πΓαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης ὁ ὁποῖοςἦτο Γραμματεὺς τῆς Ἱ Μονῆς Εἰςτὴν θείαν Λειτουργίαν κατὰ τὴνδιάρκειαν τῆς ὁποίας ἐμνημονεύθηἰδιαίτερως ὁ μακαριστὸς Γέρονταςἐχοροστάτησε καὶ ἐκήρυξε τὸνθεῖον Λόγον ὁ Σεβ ΜητροπολίτηςΧαλκίδος κ Χρυσόστομος Ἀμέσωςμετὰ τὴν ἐκλογὴν τοῦ νέου Ἡγου-μένου διεξήχθησαν ἐκλογαὶ ὑπὸ τῆςἈδελφότητος καὶ ἐξελέγησαν Ἡ -γουμενοσύμβουλοι ὁ Ἱερομόναχοςπ Ἄνθιμος καὶ ὁ Μοναχὸς Νικόδη-μος Ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Ἡγου-μένου θὰ γίνη προσεχῶς Συμφώνωςπρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μη-τροπόλεως Χαλκίδος

laquoὉ νέος Ἡγούμενος π Γαβριὴλ(κατὰ κόσμον Γεώργιος Ἐμμα-νουηλίδης) ἐγεννήθη ἀπὸ εὐσεβεῖςγονεῖς στὴν Βέροια τὸ 1959 ὅπουκαὶ περάτωσε τὶς ἐγκύκλιες σπου-δές του Εἰσήχθη κατόπιν Πανελ-ληνίων ἐξετάσεων στὸ Τμῆμα Δη-μοσίου Δικαίου καὶ Πολιτικῶν Ἐπι-στημῶν τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦΠανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπ᾽ ὅπουἀποφοίτησε τὸ 1978 καὶ τὸ 1981ἀπὸ τὸ Νομικὸ Τμῆμα τῆς αὐτῆςΣχολῆς ἐνῶ τὸ 2008 ἀπὸ τὸ τμῆμαΘεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἄσκη-σε ἐνεργὸ Δικηγορία στὴν Ἀθήναστὴ δεκαετία τοῦ 1980 ὑπηρέτησεμάλιστα καὶ ὡς νομικὸς σύμβουλοςστὴν Τράπεζα Πίστεως Στὴν ἹερὰΜονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ προσῆλθεστὶς 15 Ἰουλίου 1990 ἐγκαταλεί-ψας τὴν δικηγορία καὶ ἔλαβε τὴνεὐχὴ τῆς ρασοφορίας στὶς 23 Ἀπρι-λίου 1991 ἀπὸ τὸν τότε Ἡγούμενομακαριστὸ Ὅσιο Γέροντα Ἰάκωβο

(Τσαλίκη) λαβὼν τὸ ὄνομα Γα-βριήλ Τὸ σχῆμα τοῦ μοναχοῦ ἔλα-βε στὶς 24 Μαρτίου 1993 ἀπὸ τὸνμακαριστὸ Γέροντα Κύριλλο Γε-ραντώνη Διάκονος χειροτονήθηκετὴν 1 Νοεμβρίου 2006 καὶ Πρεσβύ-τερος στὶς 6 Αὐγούστου 2007 ἐνῶἔλαβε καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμαν-δρίτου τὴν 1 Νοεμβρίου 2008 ὑπὸτῶν σεπτῶν χειρῶν τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κΧρυσοστόμου

Εὐχόμεθα ὁ νέος Ἡγούμενος πΓαβριήλ μαθητεύσας πλησίον τῶνμακαριστῶν Γερόντων ἸακώβουΤσα λίκη καὶ Κυρίλλου Γεραντώνητὸν ὁποῖον μάλιστα μὲ πνεῦμα ἀλη-θοῦς αὐτοθυσίας καὶ γνήσιας υἱϊκῆςἀγάπης ὑπηρέτησε ἰδιαιτέρως στὸδιάστημα τῆς ἀσθενείας του σὲ συ-ν εργασία μὲ τοὺς ἐκλεγέντας Ἡ -γουμενοσυμβούλους π Ἄνθιμο καὶπ Νικόδημο ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺςπατέρες τῆς ἀκμάζουσας Ἀδελφό-τητος τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ νὰ ἀγωνι-στεῖ γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ ἀλη-θοῦς μοναχικοῦ ἤθους καὶ τὴν συν -έχιση τῆς παντοειδοῦς προσφορᾶςτῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γέροντοςστὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦraquo

Νέος Ἡγούμενος εἰς τὴν ἹεράνΜονὴν Ὁσίου Δαυῒδ Εὐβοίας

Διευκρίνισις εἰς δημοσιευθέν ἄρθρον

ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑhellip

Συμπαράστασιςεἰς τοὺς Ὀρθοδόξους

ΜολδαβούςΔιαλέξεις μὲ θέμα laquoΕὐρωπαϊκὴ

ἐκκοσμίκευση καὶ ἀντίσταση τῶνὈρθοδόξωνraquo ἐπραγματοποίησανκατὰ τὴν 2αν καὶ 3ην Ἀπριλίου εἰςτὴν Μολδαβίαν ὁ π Γεώργιος Με-ταλληνὸς καὶ ὁ κ Δημ Τσελεγγί-δης Τὴν 2αν Ἀπριλίου συνεζήτη-σαν μὲ τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΜολδαβίας τὴν κατάστασιν τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὴνΜολδαβίαν εἰς τὸ πλαίσιον τῶν νέ-ων τάσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώ-σεως Ἀνεφέρθησαν εἰς τὴν διδα-σκαλίαν τοῦ μαθήματος τῶν Θρη-σκευτικῶν καὶ ἔγιναν ἐπισημάνσειςδιὰ κάποια κοινωνικὰ προβλήματατὰ ὁποῖα πολλαπλασιάζονται καὶεἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν κοινωνικὴνἠθικήν

Πλέον συγκεκριμένως συνεζη-τήθη τὸ σχέδιον νόμου κατὰ τῶνδιακρίσεων τὸ ὁποῖον ἐπεβλήθηἀπὸ τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶτὰς ἀνησυχίας τὰς ὁποίας ἐξέφρα-σεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰςτὴν Μολδαβίαν

L

Οἱ ΝέοιΤρεῖς

ἹεράρχαιΦώτιο

ὁ ΜέγαςΓρηγόριοςὁ Παλαμᾶς

καίΜᾶρ κος ὁΕὐγενικός(Ἱ Μ Παρα-

κλήτου)

L

Τὸ ξεσκέπασμα τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων᾿Αρχιμ ΧΑΡ Δ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

laquolaquoΟΟ ΟΟΙΙΚΚΟΟΥΥΜΜΕΕΝΝΙΙΣΣΜΜΟΟΣΣ ΧΧΩΩΡΡΙΙΣΣ ΜΜΑΑΣΣΚΚΑΑraquoraquo(῎Εκδοσις ἐπηυξημένη)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquo῞Ενα βιβλίον ποὺ πρέπει νὰ τὸ διαβάσουν ὅλοι οἱ

᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες καὶ νὰ μάθουν ὅλην τὴν ἀλήθειαΤιμή 8 εὐρώ

Βιβλιοπωλεῖον laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquoΚάνιγγος 10 α´ ὄρ 106 77 ᾿Αθῆναι

Τηλ 210ndash38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210ndash3828518

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 7η

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΣΕΒ ΠΕΡΓΑΜΟΥσεις τοῦ Σεβ Μητροπολίτου Περ-γάμου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα ὡς εἶναιἡ βαπτισματικὴ θεολογία ἡ θεωρίατῶν κλάδων τῶν ἀδελφῶν laquoἘκκλη-σιῶνraquo καὶ τῶν δύο πνευμόνων τῆςἘκκλησίας ἡ εὐχαριστιακὴ ἐκκλη-σιολογία καὶ εἰς τὸ βάθος τὸ Πρω-τεῖον κλπ Οἱ καταθέτοντες τὴνlaquoκαταγγελίαν ndash ψήφισμαraquo ἐνώπιοντῆς Ἱερᾶς Συνόδου ζητοῦν ἀπὸ τὸνΠρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρ -χιεπίσκοπον Ἀθηνῶν νὰ ἀσχοληθῆἐνδελεχῶς μὲ τήν laquoφθορά ποὺ ὑφί-στανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδοξίαἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέσεις ποὺδιασπείρει ὁ Μητροπολίτης Περγά-μου κ Ἰωάννης Ζηζιούλαςraquo Ὑπο-γραμμίζεται ὅτι ἡ laquoκαταγγελίαndash ψή-φισμα ἀπεστάλη πρὸς ὅλους τοὺςΣεβ Μητροπολίτας τὴν Ἱ Σύνοδοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶτὰς θεολογικὰς Σχολάς

Ὁλόκληροςἡ καταγγελία ndash ψήφισμα

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς laquoκαταγ-γελίας ndash ψηφίσματοςraquo ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου κ ἸΖηζούλια ἔχει ὡς ἑξῆςΠρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδοντῆς Ἐκκλησίας τῆς ἙλλάδοςἸ Γενναδίου 14 ΑΘΗΝΑΚοινοποίηση Σεβτους Μητροπολί-τες Ἱ Σύνοδο Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου Θεολογικές Σχολέςἐκκλησιαστικὸ ΤύποΘΕΜΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ γιὰ τὶς αἱρε-τικὲς θέσεις τοῦ Μητροπ Περγά-μου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα Διευθυν-τοῦ τοῦ Γραφείου τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείου στὴν ἈθήναΜακαριώτατε Σεβασμιώτατοι

Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μαςπολλὰ εἶναι τὰ θέματα ποὺ ἀπα-σχολοῦν ὅλους μας ἰδιαίτερα δὲἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς ταγοὺς καὶτὰ ὁποῖα ζητοῦν ἐπειγόντως λύ-σεις Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ θίξουμε μὲτὸ κείμενο αὐτό ποὺ γιὰ τοὺς πολ-λοὺς στὴν παροῦσα συγκυρία θὰἐχαρακτηρίζετο ὡς δευτερεῦονστὴν αὐτοσυνειδησία ὅμως κάθεπιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας εἶναισημαντικότατο ἀφοῦ ἅπτεται τῆςΠίστεως Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβληματῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ καὶ τῶν ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆςἘκκλησίας μας διακινητῶν του

Γνωρίζουμε ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶνἹεραρχῶν τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας ἀντιτίθενται σʼ αὐτὴ τὴν αἵρε-ση τῆς ἐποχῆς μας ὡς ἔχουνκαθῆκον Ἐν τούτοις ὁ Οἰκουμε-νισμὸς ἐξαπλοῦται ραγδαίως καὶοὔτε κατονομάζονται ὅσοι τὸν προ-ωθοῦν ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱπιστοὶ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουνοὔτε ἐμποδίζονται ὅσοι διακινοῦνοἰκουμενίζουσες ἰδέες ἀπὸ τὸ νὰκατέχουν θέσεις κλειδιὰ στὸνἐκκλησιαστικὸ χῶρο

Μία τέτοια περίπτωση θέλουμενὰ καταγγείλουμε μὲ τὸ παρὸν κεί-μενο μὲ ἀφορμὴ Διεθνὲς Θεολο-γικὸ Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκεἀπὸ 28-30 Ὀκτωβρίου 2011 πρὸςτιμὴν τοῦ διδάσκοντος αἱρετικὲςἰδέες μητροπολίτου Περγάμου κἸωάννη Ζηζιούλα (ἐκπροσώπου τοῦΦαναρίου στὴν Ἑλλάδα) Τὸ Συνέ-δριο πραγματοποιήθηκε ndashὑπὸ τὶςεὐλογίες τοῦ τοπικοῦ μητροπολί-τηndash στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου φωλιά ὅπου ἐκ -κολάπτεται τὸ αὐγὸ τοῦ φαρμακε-ροῦ φιδιοῦ ποὺ εἶναι ὁ Οἰκουμενι-σμός καὶ ὅπου διδάσκεται ἡ κα-ταγγελθεῖσα ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτά-του Μητροπολίτου Γλυφάδας κΠαύλου μετα-πατερικὴ θεολογία1

Παρατηροῦμε λοιπόν ὅτι ἐνῶ ἡπλειονότης τῶν Ἐπισκόπων κατα-δικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολο-γία στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου συνέβη τὸ ἑξῆςτραγελαφικό ἀντὶ νὰ ἐλεχθεῖ ὁΠερ γάμου γιὰ τὶς κακόδοξες θέ-σεις του ἐβραβεύθη ἀπὸ τοὺς δι -οργανωτὲς τοῦ Συνεδρίου καὶ τὸνΔημητριάδος κ Ἰγνάτιο παρόλοποὺ εἶναι γνωστὲς οἱ αἱρετίζουσεςθέσεις ποὺ ὑποστηρίζει καὶ διακι-νεῖ ὁ κ Ζηζιούλας ὡς ὁ θεωρητικὸςτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετὰ τοῦΒατικανοῦ γιὰ τὴν περαιτέρω προ-ώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὅμως κατὰ τὸν καθηγητὴ Δο-γματικῆς κ Μέγα Φαράντο laquoτὸὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεο-λογεῖν διὰ τὸν κ Ζηζιούλα εἶναι ἡλογική εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημο-νικὴ λογικήraquo καὶ ὄχι ἡ ὈρθόδοξηΠατερικὴ Παράδοση laquoὉ κ Ζηζιού-λας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργά-ζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας ὅπωςΘ Ἀποκάλυψις Ἁγ Γραφή Ἱ Πα-ράδοσις ἀποφάσεις τῶν ΟἰκουμΣυνόδων αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίαςπίστις κλπraquo Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖαὐτὲς τὶς ἔννοιες laquoοὐδένα σχε-δόν ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολο-γικόν του στοχασμόνraquo καταλήγει ὁΦαράντος Δηλ ὁ Περγάμου θεο-λογώντας ἐπαναλαμβάνει σὲ ἄλλησυχνότητα τὴν θεολογικὴ μέθοδοτοῦ Βαρλαάμ ποὺ ὡς γνωστὸν πο-λέμησε ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁ Πα-λαμᾶς διʼ αὐτῆς δὲ ναρκοθετεῖταικαὶ διαβρώνεται ἡ ὀρθόδοξη Πίστη

Ἐδῶ παρουσιάζουμε συγκεν-τρωτικὰ κακόδοξες θέσεις τοῦ μη-τροπ Περγάμου κ Ἰω Ζηζιούλαἐλπίζοντας ὅτι ἡ ἐπισήμανσή τουςθὰ εὐαισθητοποιήσει τὰ μέλη τῆς ἹΣυνόδου ὥστε νὰ ἐπιληφθοῦν τοῦθέματος καὶ νὰ πράξουν ὅτι ἡἘκκλησία ἀείποτε ἔπραττε ὅταντὴν ἀκεραιότητα τοῦ ποιμνίου ἐπι-βουλεύοντο οἱ ἑκάστοτε αἱρετικοί

1 ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΞεκινᾶμε μὲ τὴν ἐξέταση μιᾶς

θέσεως ndashθεμελιακῆς ἀξίας γιὰτοὺς οἰκουμενιστέςndash τὴ γνωστὴlaquoΒαπτισματικὴ Θεολογίαraquo ποὺ γιὰτὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖαἵρεση καὶ τῆς ὁποίας διδάσκαλοςεἶναι καὶ ὁ μητροπ Περγάμου

Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἀνατρέπει ὁλο-

τελῶς τὴν θεμελιακὴ διδασκαλίατῆς Ἐκκλησίας πὼς ὑπάρχει μόνοΜία Ἐκκλησία laquoεἷς Κύριος μία πί-στις ἓν βάπτισμαraquo (Ἐφ 4 5) Κατὰτὸν κ Ζηζιούλα καὶ τὴν laquoΒαπτισμα-τικὴ Θεολογίαraquo καὶ τὸ ἐκτὸςἘκκλησίας βάπτισμα εἶναι ἔγκυροἂν καὶ τελεῖται ἀπὸ αἱρετικό Μόνηπροϋπόθεση ποὺ θέτουν οἱ οἰκου-μενιστές εἶναι τὸ Βάπτισμα νὰ τε-λεῖται στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριά-δος Γράφει σχετικὰ ὁ ΠεργάμουlaquoΤὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅρι -ον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Τὸ Βάπτι-σμα Ὀρθόδοξον ἢ μή ὁριοθετεῖτὴν Ἐκκλησίαν ἡ ὁποία περιλαμβά-νει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδό-ξους Ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑ -πάρ χει Ἐκκλησίαraquo Ἀντιθέτως laquoἐν -τός τοῦ βαπτίσματος ἔστω καὶ ἂνὑπάρχη μία διάσπασις μία διαίρε-σις ἕνα σχίσμα δυνάμεθα νὰ ὁμι -λῶμεν διὰ Ἐκκλησίανraquo

Ἄρα μέσα στὰ βαπτισματικὰὅρια ποὺ θέτει ὁ κ Ζηζιούλας στοι-βάζονται Ὀρθοδόξοι καὶ αἱρετικοίπολλὰ βαπτίσματα καὶ πολλὲς αἱρε-τικὲς ldquoἐκκλησίεςrdquo Καὶ βέβαια διʼαὐτῆς τῆς θεωρίας παραβαίνονταικατάφορα πολλοὶ Ἱ Κανόνες καὶlaquoδιευκολύνεταιraquo ἡ ἐπικράτηση καὶστὸν ὀρθόδοξο χῶρο τῆς οἰκουμε-νιστικῆς ἰδεολογίας τῶν ἑτεροδό-ξων

Παραδείγματα α) Ἡ περὶ laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo αἱρετικὴ δο-ξασία ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστᾶ στὴνlaquoΣυμφωνία τοῦ Μπάλαμαντraquo ποὺἀποδέχτηκαν ὀρθόδοξες Ἐκκλη-σίες Στὸ κείμενο αὐτὸ διαβάζουμεπερὶ τοῦ laquoκοινοῦ βαπτίσματοςraquolaquoἈπὸ τὶς δύο πλευρὲς (ΡΚαθολι-κοὺς καὶ Ὀρθόδοξους) ἀναγνωρί-ζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ἐνεπι-στεύθη στὴν Ἐκκλησία Του δὲνδύναται νὰ θεωρῆται ὡς ἡ ἰδιοκτη-σία τῆς μιᾶς μόνον ἀπὸ τὶς Ἐκκλη-σίες μας Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναιπροφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβα-πτισμὸς ἀποκλείεταιraquo

β) Ἀλλὰ καὶ ὁ πατριάρχης κ Βαρ-θολομαῖος ἀποδέχτηκε τὴν αἵρεσηαὐτὴ σὲ laquoΚοινὸ Ἀνακοινωθὲνraquoμετὰ τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου(29695) μὲ τὴν δήλωση laquoΠαρακι-νοῦμε τοὺς πιστούς μας Καθολι-κοὺς καὶ Ὀρθοδόξους νὰ ἐνισχύ-σουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότηταςτὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βά-πτισμαraquo

γ) Τὸν Μάϊο τοῦ 2002 μὲ πρωτο-βουλία τοῦ καρδινάλιου ΒάλτερΚάσπερ καὶ μὲ συμμετοχὴ ἑτερο-δόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἕνωσης τῶν Ὀρθοδό-ξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γερμανία (KO-KiD) ὑπογράφτηκε κείμενο ἀμοι-βαίας ἀναγνώρισης τοῦ βαπτίσμα-τος ἑτεροδόξων-ὈρθοδόξωνlaquoΠαρʼ ὅλες τὶς διαφορὲς στὴν ἀντί-ληψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὑφίσταταιμεταξύ μας μία βασικὴ συμφωνίαὡς πρὸς τὸ βάπτισμα Γιʼ αὐτὸ καὶἀναγνωρίζουμε κάθε βάπτισμα ποὺἔχει τελεστεῖ μὲ τὴν συμβολικὴπράξη τῆς κατάδυσης στὸ νερὸ ἢτῆς ἐπίχυσης μὲ νερό Αὐτὴ ἡἀμφίδρομη ἀναγνώριση τοῦ βαπτί-σματος ἐκφράζει τὸν θεμελιωμένοστὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δεσμὸ τῆς ἑνό-τηταςraquo Ἄρα κι ἐδῶ ἔχουμε πλήρηἀποδοχὴ τοῦ βαπτίσματος τῶναἱρετικῶν

Ἔτσι ὁ κ Ζηζιούλας ἀντὶ laquoνὰἐλέγχει τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰτοὺς νουθετεῖ μήπως ἐπιστρέ-ψουν ἀπὸ τὴν πλάνην τωνraquo (ὅπωςσυνιστοῦν οἱ Πατέρες καὶ γράφει ὁἅγ Νικόδημος) ἀντὶ νὰ ἀποφεύγειτὶς συμπροσευχὲς (ὅπως οἱ ΟἰκουμΣύνοδοι ἔχουν νομοθετήσει) τολ -μᾶ ἀπὸ καθέδρας διδασκαλικῆς νὰlaquoἐπικυρώνειraquo τὸ αἱρετικὸ βάπτι-σμα ἀναβαθμίζοντας ἔτσι τὶς αἱρε-τικὲς κοινότητες σὲ laquoἐκκλησίεςraquo

Ὁ Ἅγ Ἀθανάσιος ὅμως (ἂνἀκόμα πιστεύουμε κι ἀκολουθοῦμετοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας) θε-ωροῦσε τὴν ὀρθὴ πίστη ὡς ἀπαραί-τητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐκπλή-ρωση τοῦ βαπτίσματος laquoὉ Σωτὴροὐκ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζεινraquoἀλλὰ πρῶτα εἶπε laquoμαθητεύσατεraquoκαὶ ὕστερα laquoβαπτίζετε ἵνʼ ἐκ τῆςμαθήσεως ἡ πίστις ὀρθὴ γένηταικαὶ μετὰ πίστεως ἡ τοῦ βαπτίσμα-τος τελείωσις προστεθῇ Πολλαὶγοῦν καὶ ἄλλαι αἱρέσεις λέγου-σαιτὰ ὀνόματα μόνον μὴ φρονοῦσαιδὲ ὀρθῶς ὡς εἴρηται μηδὲ τὴν πί-στιν ὑγιαίνουσα ἔχουσαι ἀλυσι-τελὲς (=χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα)ἔχουσι καὶ τὸ παρʼ αὐτῶν διδόμε-νον ὕδωρ λειπόμενον εὐσεβείᾳὥστε καὶ τὸν ραντιζόμενον παρʼ αὐ -τῶν ρυπαίνεσθαι μᾶλλον ἐν ἀσε-βείᾳ ἢ λυτροῦσθαιraquo (Μ ἈθανασίουΚατὰ Ἀρειανῶν 2 42-43 PG 26237B)

Γιʼ αὐτὴν κι ἄλλες παρόμοιες κα-κοδοξίες τίμησε ἡ Ἀκαδημία Βόλουκαὶ ὁ κ Ἰγνάτιος laquoτὸν βετεράνοτοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ Ζηζιούλα ὁὁποῖος ἀποτελεῖ κλασσικὸν παρά-δειγμα ὀρθοδόξου ἐκφυλισθέντοςἐκκλησιολογικῶς διὰ τῆς συμμε-τοχῆς του εἰς τὴν λεγομένην Οἰ -κουμενικὴν Κίνησινraquo (ΚαθηγητὴςἸω Κορναράκης) Οἱ Ἅγιοι ὅμωςποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκανγιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεωςἐθλίβησαν βλέποντας νὰ τιμᾶται ὁαἱρετίζων κ Ζηζιούλας ὄχι μόνονστὴν Ἀκαδημία μὰ καὶ μέσα στὸνναὸ τοῦ Θεοῦ

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ὅσα ἀκολου-θοῦν γίνεται κατανοητὸ γιατὶ τολ-μοῦμε νὰ χαρακτηρίζουμε ἕνα μη-τροπολίτη ὡς αἱρετικό διότι παρό-λο ποὺ οἱ θέσεις του ἔχουν κατη-γορηθεῖ ἐπὶ αἱρέσει συνεχίζει νὰτὶς κηρύττει μὴ δεχόμενος ἀντιρ-ρήσεις καὶ διάλογο γιʼ αὐτές

2 Η ΘΕΩΡΙΑΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Ἡ laquoβαπτισματικὴ θεολογίαraquoὅμως συμπλέκεται καὶ μὲ ἄλλεςαἱρετικὲς θωρίες laquoτῶν κλάδωνraquoτῶν laquoἀδελφῶν ἐκκλησιῶνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνων Τοῦτο φαίνεταιἀπὸ τὴν Συμφωνία στὸ Μπάλαμαντστὴν ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπο-

στηρίζεται ἡ θέση laquoΘεωροῦμεντὴν ἀμοιβαίαν ταύτην ἀναγνώρισιντῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητος τοῦβαπτίσματος παρὰ τὰς διαιρέσειςἡμῶν πλήρως σύμφωνον πρὸς τὴνἀέναον διδασκαλίαν ἀμφοτέρωντῶν ἐκκλησιῶνraquo Ἀλλʼ αὐτὰ laquoτὰσυμπεράσματα καὶ τὸ ὅλον Συμφω-νηθὲν Κείμενον ἀντιπροσωπεύουνΔυτικὸν σκεπτικισμόνraquo γράφει ὁκαθηγητὴς π Γεώργιος Δράγαςκαὶ ἡ laquoἀποδοχή των ὑπὸ Ὀρθοδό-ξων θεολόγων σημαίνει μᾶλλονσκόπιμον προδοσίαν τῶν ὀρθοδό-ξων θέσεων καὶ ὑποταγὴν εἰς τὰςδυτικὰς οἰκουμενιστικὰς προοπτι-κάςraquo2

Ὁ μητροπολίτης Περγάμου ἐπί-σης θεωρεῖ ὅτι laquoἡ Ἐκκλησία περι-λαμβάνουσα Χριστιανοὺς Ἀνατο -λῆς καὶ Δύσεως εἶναι rdquoἀοράτωςἡνωμένηrdquo (Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετι-κοί) καὶ ἀποδέχεται τὸ ἐφεύρηματοῦ Βατικανοῦ τὴν θεωρία τῶνldquoδύο πνευμόνωνrdquoraquo πρὸς ἅλωσιντῆς ὀρθοδοξίας Ἀπευθυνόμενοςλοιπόν ὁ κ Ζηζιούλας laquoπρὸς τὸνΠάπα Ἰωάννη Παῦλο Bʼ (τὸ 1998)ἐτόνιζε τὴν ἀνάγκη rdquoἐπιταχύνσεωςτῆς διαδικασίας ἀποκαταστάσεωςτῆς πλήρους κοινωνίας ἡμῶν[ὀρθοδόξων-παπικῶν] Ὡς εὐστό-χως ἐξέφρασε τοῦτο ἡ ὙμετέραἉγιότης (συνέχιζε τότε ὁ κ Ζηζιού-λας) ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύσις ἀποτε-λοῦν τοὺς δύο πνεύμονας διὰ τῶνὁποιων ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησίαraquo (περlaquo᾿Επίσκεψιςraquo ἀριθ 5593171998)

Ὥστε ἡ Μία Ἁγία καὶ ἄσπιλοςνύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχειlaquoδύο πνεύμονεςraquo καὶ ἀσφαλῶςδύο καρδιές Ὁ ἕνας πνεύμων ndashθὰσκεπτόταν κάθε ὀρθόδοξοςndash εἶναιὑγιής καθότι ὀρθόδοξος τὸ ἴδιοκαὶ ἡ μία καρδιά ἐνῶ ἀντιθέτως τὰἀντίστοιχα ζωτικὰ ὄργανα τῶν πα-πικῶν θὰ εἶναι ἄρρωστα καθόσοναἱρετικά Ὄχι λέγει ὁ κ ΖηζιούλαςὍλα τὰ ὄργανα καὶ αὐτὰ τῆς ἀσπί-λου Ἐκκλησίας ἔχουν πρόβλημαΚαὶ τὸ πρόβλημα θὰ λυθεῖ ὄχι ὅτανἀποκηρύξουν τὶς πλάνες τους οἱαἱρετικοί ὄχι ὅταν ἐπιστρέψουνστὴν Μία Ἐκκλησία καὶ ἀποδε-χθοῦν νὰ ἀρδεύεται ἡ ἄρρωστηκαρδιά καὶ ὁ ἄρρωστος πνεύμωνἀπὸ τὰ ὑγιῆ ἀλλὰ ὅταν ἐπιτευχθεῖlaquoἑνότηςraquo διὰ συμβιβασμῶν Που-θενὰ ἡ λέξις laquoμετάνοιαraquo ΓράφειlaquoἩ ἑνότης αὐτῶν εἶναι οὐσιώδηςδιὰ τὴν ὑγιᾶ ζωὴν τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίαςraquo (περ laquo᾿Επίσκεψιςraquo ὅππαρ) Καί laquoἩ ἑνότητα θὰ ἀπαιτή-σει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευ-ρές ldquoμιὰ προσαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶςδύο πλευρέςrdquo Γιὰ τοὺς Ὀρθοδό-ξους εἶπε (ὁ κ Ζηζιούλας) αὐτὸσημαίνει ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχειμιὰ καθολικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησίασὲ ἕνα ἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸἐκεῖνο τῶν ἐθνικῶν τους ἐκκλη-σιῶν καὶ ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμηςεἶναι ἡ παραδοσιακή της κεφαλήrdquoraquo(orthodoxia-paterikiblogspotcom)Καὶ ἄρα τὸν ρόλο τῆς κεφαλῆς σʼαὐτὸ τὸ ἀλλόκοτο laquoἐκκλησιαστικὸraquoσῶμα τῶν οἰκουμενιστῶν θὰ τὸνπαίξει ὁ αἱρετικὸς Πάπας

Ποιός δὲν κατανοεῖ ὅτι μὲ αὐτὰτὰ λόγια ὁ κ Ζηζιούλας κηρύσσειlaquoἕτερον Εὐαγγέλιονraquo Ποιός δὲνθλίβεται συνειδητοποιώντας ὅτιμὲ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ αὐτόν τὸν(καθʼ ὑπόθεσιν) ὀρθόδοξο ἐπίσκο-πο τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῆςlaquoΒαπτισματικῆς Θεολογίαςraquo τῆςlaquoθεωρίας τῶν κλάδωνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνωνraquo ρίπτονται εἰς τὸνκάλαθον τῶν ἀχρήστων χιλιάδεςσελίδες ἀπὸ τὰ Πατερικὰ κείμεναδιὰ τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες καταπο-λέμησαν τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρε-τικῶν Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεταιὅτι ἀπροκάλυπτα ὁ Περγάμου ἀπο-δέχεται ὅτι ἡ μάνα του ὀρθόδοξηἘκκλησία εἶναι ἄρρωστη συκο-φαντώντας την ἀσπλάχνως ἀφοῦπροϋπόθεση νὰ καταστεῖ ὑγιὴςεἶναι ἡ ἕνωσή της διὰ συμβιβασμῶνμὲ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία Οἱ ἐπί-σκοποι (κι ὄχι μόνο αὐτοὶ) ποὺ βλέ-πουν τοὺς διπλωματούχους οἰκου-μενιστὲς νὰ διαλύουν τὴν Ἐκκλη-σία θὰ μείνουν ἀπαθεῖς

3 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Μέχρι σήμερα οἱ πολλοὶ γνώρι-ζαν ὅτι ὁ μητρ Περγάμου εἶναι ὑ -ποστηρικτὴς τῆς αἱρετικῆς laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo καὶ τῆς laquoθε-ωρίας τῶν κλάδωνraquo Οἱ καθηγητὲςὅμως Μ Φαράντος Ἰω Κορναρά-κης π Δημ Μπαθρέλλος π ΝικΛουδοβίκος Χρ Σταμούλης κἄδιακρίνουν ὑπερβολές ὄχι μόνοστὶς ἄλλες πλευρὲς τοῦ ἔργου τουἀλλὰ καὶ σʼ ἐκεῖνο ποὺ διαπραγμα-τεύεται περὶ τῆς laquoεὐχαριστιακῆςἐκκλησιολογίαςraquo χρεώνοντάς τουδηλαδὴ μιὰ ἀκόμα δεινὴ αἵρεση

Γράφει ὁ καθηγ Δογματικῆς ΧρΣταμούλης στὸ laquoἌσκηση καὶ Εὐχα-ριστίαraquo Γιὰ τὴν laquoεὐχαριστιακὴἐκκλησιολογίαraquo ἡ προτεραιότηταβρίσκεται στὴν Εὐχαριστία ἡ ὁποίαθεωρεῖται ὡς ἡ μοναδικὴ ἔκφρασηἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας Μὲ τὴνθεωρία (ὅπως τὴν διδάσκει ὁ κ ἸωΖηζιούλας) laquoφθάσαμε σὲ μία ἐκ -κλησιολογία ὅπου δὲν ὑπάρχει θέ-ση οὔτε γιὰ ἱερέα ἀλλὰ οὔτε καὶγιὰ λαϊκό ὅπου ἀγνοεῖται ἡ ἐκ -κλησιαστικὴ κοινότητα παρόλοτὸν λεκτικὸ ὑπερτονισμό τουςΤού τη ἡ ἐκστατικότητα ἄλλωστεἐμφανίζεται σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ ἔργοτοῦ Ἰω Ζηζιούλα καθὼς διατρέχειμὲ τὴν ἴδια ἔνταση τὴν Τριαδολο-γία (ὀντολογικὴ προτεραιότητα τοῦΠατέρα) Ἄμεσο ἀποτέλεσμα ὅ -λων τῶν παραπάνω ἡ ἰδεολογικο-ποί ηση τῆς πίστηςraquo Αὐτὴ ἡ θέσηlaquoἀποτελεῖ πράξη ἀποδόμησης τῆςἘκκλησίας πράξη διαίρεσης τοῦκοινοῦ σώματος Ὑποδηλοῦν ὅτιἡ Εὐχαριστία τῶν Ἐνοριῶν δὲν εἶ -ναι αὐτοτελὴς καὶ αὐτόνομος ἀλ -λὰ προέκταση τῆς εὐχαριστίας τοῦἘπισκόπου καὶ ὅτι συνεπῶς ἡ ἐνο-ρία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ldquoκαθο-λικὴ ἐκκλησίαrdquoraquo (Χρ Σταμούλη)

Ἡ κατάστρωση τοῦ μακρόπνοουσχεδίου γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθο-δοξίας ἀνήκει στὸ Βατικανό ἀλλʼ ἡ

laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquo καὶἡ κατασκευὴ ἑνὸς Πρωτείου μὲὀρθόδοξα ὑλικά ποὺ ἀποδέχτηκενὰ κατασκευάσει ὁ κ Ζηζιούλαςἔχουν σκοπὸν νὰ παραπλανήσουντοὺς Ὀρθοδόξους γιὰ νὰ ἀποδε-χθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμε-νισμοῦ

4 Εὐχαριστιακὴἐκκλησιολογία καὶ

στὸ βάθος τὸ ΠΡΩΤΕΙΟΜὲ διάφορα κείμενα λοιπόν ὁ

Περγάμου κηρύσσει τὴν κακόδοξηlaquoΕὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoἈντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ἀποτε-λοῦν τὸ βιβλίο του laquoἩ Κτίση ὡςΕὐχαριστίαraquo καὶ τὸ ἄρθρο-ὁμιλίαlaquoὉ ἐπίσκοπος ὡς προεστὼς τῆςΘείας Εὐχαριστίαςraquo

Στὸ βιβλίο αὐτὸ ndashκατὰ τὸν Φα-ράντοndash laquoὁ κ Ζ ἐξαίρει τὴν θ Εὐχα-ριστία μονομερῶς ὡς ἀναφορὰ δώ-ρων πρὸς τὸν Θεό παραθεωρεῖ δὲἢ καὶ στηλιτεύει τὸν χαρακτῆρααὐτῆς ὡς θυσίαςraquo Στὸ συγκεκρι-μένο ἔργο τοῦ κ Ζηζιούλα παρατη-ρεῖται laquoὁ τέλειος παραμερισμὸςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆςἘκκλησίας ndashὁ κ Ζ ὁμιλεῖ διαρκῶς(σσ γενικὰ) περὶ Ἐκκλησίας ἢ χρι-στιανικῆς Ἐκκλησίαςndash ἡ ἀποψίλω-σις τῆς θ Εὐχαριστίας ὡς ἁπλῆςεὐχαριστιακῆς ἀναφορᾶς ndashἓν στοι-χεῖον ἀποδεκτὸν ἐπὶ οἰκουμενικῆςβάσεωςndash μὲ σύγχρονον ἀπόρριψιντοῦ ἰδίου ndashδιὰ τοὺς Ὀρθοδόξουςndashχαρακτῆρος αὐτῆς ὡς θυσίας ἡ τε-λεία περιφρόνησις τῆς παραδόσε-ως ἡ τελεία ἀποσιώπησις τῶνΟἰκουμ συνόδωνraquo

Ἀλλʼ καὶ ὁ καθηγητὴς Κορναρά-κης ἐξασκεῖ κριτικὴ στὸ ἴδιο ἄρθροκαὶ εἰδικὰ στὸ ἑξῆς σημεῖο laquoΤὸ κα-τεξοχὴν ἔργον τοῦ Ἐπισκόπου(γράφει ἐκεῖ ὁ κ Ζηζιούλας) εἶναι ἡπροεδρία τῆς Θ ΕὐχαριστίαςὍλα τὰ ἄλλα ἔργα του εἶναι δευ-τερεύοντα γιατὶ ὅλα τὰ ἄλλα νοη-ματίζονται ἀπὸ τὴ σχέση τοὺς μὲ τὴΘ Εὐχαριστία Ὁ Ἐπίσκοπος στὴνοὐσία δὲν εἶναι διοικητής εἶναι λει-τουργός εἶναι εἰκὼν Χριστοῦ δὲνμποροῦμε νὰ παρακάμψουμε τὴνεἰκόνα καὶ νὰ φθάσουμε ἀπευθείαςστὸ πρωτότυπο Μὲ ἄλλα λόγια δὲνμποροῦμε νὰ προσευχόμεθα ἀπευ-θείας στὸ Χριστό ἀλλὰ πρέπει νὰπαρεμβάλλεται ἡ εἰκόνα του ὁ Ἐπί-σκοποςraquo Διαφορετικὰ laquoἡ ἐπικοινω-νία μας μὲ τὸ Θεὸ παρακάμπτει τὸνἀνθρωπο καὶ πραγματοποιεῖταιμέσῳ τῆς φαντασίαςraquo

Ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδεικνύον-ται φαντασιώσεις τοῦ κ Ζηζιούλαἀφοῦ κατὰ τὸν καθηγητὴ Κορνα-ράκη ἂν laquoἀνατρέξουμε στὸ κείμε-νο τῆς Θ Λειτουργίας στὸ Ἱερατι-κόν θὰ ἰδοῦμε ὅτι ἄλλος εἶναι τὸκέντρο τῆς Θ Εὐχαριστίας καὶ ὄχιὁ Ἐπίσκοποςraquo Στὸ Ἱερατικόν λοι-πόν διαβάζουμε πὼς ὁ ἱερέας laquoπρὸτοῦ τέμπλου θὰ ζητήσει τὴν ldquoχεῖ -ραrdquo τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ γιὰ νὰἐπιτελέσει τὴν ἀναίμακτο θυσίαldquoΚύριε ἐξαπόστειλόν μοι τὴν χεῖράσουrdquoraquo καὶ ὄχι laquoτὴν χεῖρα τοῦοἰκείου ἐπισκόπουraquo Στὴν ἀκολου-θίαν τῆς Ἀναφορᾶς laquoἡ πρόσκλησητοῦ λαοῦ νὰ προσέλθει γίνεταιδιὰ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου καὶ ὄχιδιὰ τοῦ Ἐπισκόπου ldquoΛάβετε φάγε-τεrdquo Γιὰ τὴν καθαγίαση τῶν τιμίωνδώρων ὁ ἱερέας λειτουργὸς ἀπευ-θύνεται πρὸς τὸν Κύριο ποὺ εἶναισυγχρόνως θύτης καὶ θῦμα Καὶστὸ σημεῖο τοῦτο ἡ παρουσία ἢ με-τοχὴ τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀνύπαρ-κτη ldquoΚαὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτοντοῦτονrdquo Πρὸ τῆς Θ μεταλήψεωςκαὶ πάλι ἡ σχετικὴ εὐχὴ τοῦ ἱερέωςθὰ ἀπευθυνθεῖ στὸν θυσιασθένταΚύριο καὶ ὄχι στὸν Ἐπίσκοπο ldquoΠρό-σχες Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καὶ ἐλθὲεἰς τὸ ἁγιάσαι ἡμᾶςrdquo Ἀπὸ τὸ κεί-μενο αὐτὸ τῆς Θ Λειτουργίας δὲνπροκύπτει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναιπροεστὼς τῆς Θ Εὐχαριστίας μὲτὸ νόημά ποὺ θέλει ὁ Σεβ κ Ἰωάν-νης Ζηζιούλαςrdquo Ἡ Θ Λειτουργίαλοιπόν εἶναι ἀκραιφνῶς χριστο-κεντρικὴ καὶ καθόλου ἐπισκοπο-κεντρική Ὁ Ἐπίσκοπος μνημο-νεύεται (ἁπλῶς) ὡς ὁ ἐκκλ διοικη-τικὸς προϊστάμενοςraquo (ΚορναράκηἸω ldquoΘεοδρομίαldquo Ἰαν 2006)

Ἀπʼ αὐτὴ τὴ θέση καὶ ὕβρι τοῦ κΖηζιούλα προκύπτει καὶ τὸ ἑξῆςἐρώτημα Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος εἶναιαἱρετικός ἀλλὰ δὲν ἔχει καταδικα-σθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο οἱ πιστοὶποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἐπικοινωνία μὲαὐτόν δὲν μποροῦν νὰ ἐπικοινω-νήσουν μετὰ τοῦ Θεοῦ

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκκλησιολογίατοῦ Περγάμου χωρὶς τὴν παρέμ-βαση τοῦ ἐπισκόπου εἶναι ἀδύνατηἡ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἐπικοινωνία Σύμ-φωνα μὲ σύμπασα τὴν ἐκκλησια-στικὴ ἱστορία ὅμως καὶ τοὺς βίουςτῶν Ἁγίων ἀσφαλῶς ἡ ἐπικοινωνίαμετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατὴ καὶχωρὶς τὴν παρέμβαση τοῦ Ἐπισκό-που ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγ Μάξι-μο τὸν Ὁμολογητή παρʼ ὅλο ποὺδὲν ἀνεγνώριζε 4 Πατριάρχες ndashποὺἦσαν laquoὀρθόδοξοιraquo μόνον κατʼ ὄνο-μα ἀλλʼ αἱρετικοὶ στὰ φρονήματαndash τῶν ὁποίων ἀκριβῶς ἡ αἵρεσηἀποτελοῦσε ἐμπόδιο νὰ ἑνωθεῖ μὲτὸ Θεό Ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγΓρηγόριο τὸν Παλαμᾶ ὅταν καθαι-ρέθηκε καὶ φυλακίστηκε ἀπὸ τὸνπατριάρχη Καλέκα ἡ προσευχή τουδὲν ἦταν ψευδὴς ἢ φανταστικὴ(ὅπως θέλει ὁ κ Ζηζιούλας) ἐπειδὴτάχα δὲν δεχόταν νὰ παρεμβάλλε-ται ἡ εἰκόνα τοῦ αἱρετικοῦ Πα-τριάρχη Καλέκα Ὅπως συνέβη μὲἉγίους ποὺ ἐδιώκοντο ἢ εἶχαν κα-θαιρεθεῖ ἀπὸ κακόδοξους Πα-τριάρχες δηλ τοὺς Ἁγίους Ἀθανά-σιο Ἰωάννη Χρυσόστομο ἸωάννηΔαμασκηνό Θεόδωρο Στουδίτη(ποὺ χωρὶς νὰ μνημονεύει τὸν Ἐπί-σκοπο τελοῦσε Θ Λειτουργία στὴφυλακή) Ἀθανάσιο Πάριο Νεκτά-ριο Αἰγίνης κλπ

Ἡ laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoτοῦ κ Ζηζιούλα τελικά εἶναι ὁ Δού-ρειος ἵππος μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰἑνωθεῖ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶνμελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίαςμὲ τὸ Βατικανό Διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴποὺ laquoκάθε εξουσίαraquo στὴν Ἐκκλησία

(laquoἁγιαστική ποιμαντικὴ καὶ ἡ λεγο-μένη διοικητικήraquo) laquoπηγάζει ἀπὸ τὴνεὐχαριστίαraquo καὶ αὐτὸν ποὺ κατέχειτὴν laquoπροεδρία τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquoτότε ὁ Προεστὼς τῆς Εὐχαριστίαςμεταμορφώνεται σὲ πηγὴ εξουσίαςκαὶ αὐθεντίας στὴν σεβασμιότητατοῦ ὁποίου ἀνήκει ἀπόλυτη ὑπακοήἀφοῦ θὰ εἶναι περιβεβλημένος ὅλοτὸ μυστηριακό ἐσχατολογικὸ καὶθεσμικὸ φορτίο ἱερότητος ἄνευ μά-λιστα τοῦ ὁποίου (ὅπως εὐθέως δι-δάσκει ὁ Περγάμου) δὲν εἶναι δυ-νατὸν νὰ προσεγγίσουμε τὸν ΚύριοἜτσι παρακάμπτεται καὶ ἀπὸ τὴνΛειτουργία καὶ ἀπὸ τὴν καθημερινὴζωὴ ὁ λατρευόμενος Κύριος ὁlaquoπροσφέρων καὶ προσφερόμενοςraquoΧριστός καὶ τὴ θέση του καταλαμ-βάνει ὁ Προεστώς πίσω ἀπὸ τὸνὁποῖο κρύβεται ἐπιμελῶς καὶ θὰ κά-νει τὴν ἐμφάνισή του ἐν τῷ καταλ-λήλῳ καιρῷ τὸ ἀποκρουστικὸ πρό-σωπο καὶ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὅπωςτοῦτο διαπιστώθηκε εἰς τὸ Θʼ Δια-χριστιανικὸ Συμπόσιον (Δεκέμβριος2005) παπικῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἐκεῖαἱρετικοὶ καὶ ὀρθόδοξοι συμφώνη-σαν πώς laquoἡ ldquoΕὐχαριστηριακὴ ἐκ -κλησιολογίαrdquo εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπο-τελέσει σημαντικὴ βάση προσεγγί-σεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν στὰ πλαί-σια τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου γιὰτὴν κατανόηση τῆς λειτουργίας τοῦἘπισκοπικοῦ πρωτείου στὴν τοπικὴἐκκλησία στὰ πλαίσια τοῦ Μυστηρί-ου τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquo (Κορναρά-κη Ἰω)

Ὅπως βλέπουμε ldquoΕὐχαριστη-ριακὴ ἐκκλησιολογίαrdquo καὶ Πρωτεῖοπᾶνε μαζί Ἔτσι στὶς 23 Φεβρου -αρίου 2008 στὴν Ἀκαδημία τοῦ Βό-λου ὁ κ Ζηζιούλας ἐρωτώμενος γιὰτὸ Μυστή ριο τῆς Ἱεραρχίας δὲν δι-στάζει νὰ συγκρίνει τὰ ἀσύγκριτατολμᾶ νὰ εἰσάγει τὴν laquoεἰ δωλολα-τρικὴraquo ἔννοια τῆς ἀναλογίας με-ταξὺ τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος καὶ θεολογεῖ περὶ τῆςἉγίας Τριάδος μὲ ἐφόδιο ὄχι τὸνθεῖο φωτισμό ἀλλὰ τὸν ὀρθολογι-σμό ποὺ ἀνέκαθεν ἐξάγουν τὰ βα-τικάνεια προτεσταντικὰ καὶ οἰκου-μενιστικὰ ἐργαστήρια Καὶ ὅλα αὐτὰτὰ κάνει μὲ ποιά σκοπιμότητα Γιὰνὰ δικαιολογήσει τὸ Πρωτεῖο τοῦΠάπα Μᾶς διδάσκει λοιπόν τὴν κα-κόδοξη θεωρία ὅτι μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ἔχουμε κάποιου εἴδουςlaquoδιαβάθμισηraquo Μᾶς λέγει laquoοὔτε λί-γο οὔτε πολύ ὅτι ὁ Κύριος εἶναιδεύτερος Θεόςraquo Ἂς ἀκούσουμετοὺς κακόδοξους λόγους του

laquoὉ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτωςγεννᾷ τὴν Ἱεραρχία Ὀντολογικὰ ἡἹεραρχία ὑπάρχει καὶ στην ἉγΤριάδα Ἡ πηγή ἡ Ἀρχή εἶναι ὁ Πα-τήρ ἀπὸ κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπατῆς Ἁγ Τριάδος Στὴν Ἁγία Τριάδαλοιπόν ἔχουμε μία διαβάθμιση δὲνἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξηἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μετα-φέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλονἘὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα τό-τε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆςαἰτιότητος Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναικάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέ-ψουμεraquo

Σταματοῦμε ἐδῶ γιὰ νὰ παραθέ-σουμε λίγες φράσεις τῶν θεοφωτί-στων θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας τοῦἁγ Γρηγορίου καὶ τοῦ ἁγ Συμεὼντοῦ νέου θεολόγου ποὺ κάνουνσκόνη τοὺς ἀφώτιστους συλλογι-σμοὺς ποὺ ἔχει πλάσει μὲ τὸ μυαλότου καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ κ Ζηζιούλαςμεταφέροντας ἀνθρώπινες ἔννοιεςστὸ Θεό Γράφει ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁΘεολόγος laquoΛίαν αἰσχρόν ἐκ τῶνκάτω τῶν ἄνω τὴν εἰκασίαν λαμβά-νειν καὶ τῶν ἀκινήτων ἐκ τῆς ρευ -στῆς φύσεωςraquo Καὶ συνεχίζει laquoΔιό-τι δὲν πρέπει νὰ μεταφέρουμεστὸν Θεὸ καὶ ὅλες τὶς ἀνθρώπινεςκαὶ τῆς δικῆς μας συγγενείας ὀνο-μασίες Καθὼς ἡ διαφορὰ εἰς τὴνἀποκάλυψιν καὶ ὄχι τῆς πρὸς ἄλλη-λα σχέσεως διάφορον ἔκαμε δια-φορετικὴν καὶ τὴν ὀνομασία Πα -τὴρndashΥἱὸςndashἍγιον Πνεῦμαraquo Καὶ ἀλ -λοῦ laquoΤὸ αἴτιον δὲν εἶναι ἀρχαιότε-ρον ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν ὁποίων εἶναιαἴτιον Διότι οὔτε ὁ ἥλιος εἶναι ἀρ -χαιότερος ἀπὸ τὸ Φῶςraquo3

Καὶ μιὰ μικρὴ ἔνδειξη ἀπὸ τὸν ἅγΣυμεών τοῦ πῶς θεολογοῦν οἱἍγιοι καὶ πῶς αἱρετίζει ὁ κ Ζηζιού-λας καὶ ἀκόμα πῶς ἀντιμετώπιζανοἱ Ἅγιοι τοὺς κακόδοξους τῆςἐποχῆς τους (Περισσότερα γιὰαὐτὴ τὴν laquoτερατώδη αἵρεσηraquo στὸνἅγιο Συμεών)

Ἰσχυρίζονται κάποιοι (λέγει ὁἍγιος) πὼς laquoμείζων ὁ Πατὴρ τοῦΥἱοῦ καθ᾿ ὃ αἴτιός ἐστι τῆς ὑπάρξε-ως τοῦ Υἱοῦraquo Καὶ κατακεραυνώνεικάθε ἕνα ποὺ θεολογεῖ κακοδόξωςὅπως ὁ κ Ζηζιούλα laquoΕἰ ἀδιαίρετοςἦν ἡ παναγία Τριάς τίς ἐδίδαξετίς ἐπενόησε μέτρα καί βαθμούςπρῶτον καὶ δεύτερον μεῖζον καὶἔλαττον ἐν αὐτῇ Τίς τοῖς ἀθεάτοιςκαὶ ἀγνώστοις καὶ πάντῃ ἀνερμη-νεύτοις καὶ ἀκατανοήτοις ταῦταἐξέθετο Τὰ γὰρ ἀεὶ ἡνωμένα καὶἀεὶ ὡσαύτως ὄντα ἀλλήλων πρῶταεἶναι οὐ δύνανταιraquo4

Εἶναι δυνατόν λοιπόν Σεβα-σμιώτατοι νὰ ἔχει ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία δύο θεολογίες Μία τῶνἉγίων καὶ μία τοῦ μητροπολίτουΠεργάμου κ Ζηζιούλα

Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὴσυν έχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ Ζηζι-ούλα

laquoἩ εὐχαριστιακὴ κοινότητα εἶναιδομημένη ἱεραρχικά Ὁ πρῶτοςἔχει τὴν τιμὴ καὶ προηγεῖται μόνογιατὶ ἐλεύθερα τὸν ἀποδέχονται οἱμετʼ αὐτόν Τὸ πρότυπο τῆς εὐχα-ριστιακῆς ἱεραρχίας εἶναι ἡ ἉγΤριάδα στὴν ὁποία σαφῶς καὶὑπάρχει ἱεραρχία (βλ ldquoὁ Πατήρ μουμείζων μού ἐστιrdquo) ἀλλὰ ἡ προσω-πικὴ ἱεράρχηση (ποτὲ πχ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάλουμε πρῶτο τὸ ἍγιοΠνεῦμα ἢ τρίτον τὸν Υἱό) δὲν συν -επάγεται μείωση τῆς οὐσίας δηλὀντολογικὴ ἱεράρχηση τὰ τρίαπρόσωπα εἶναι ἴσα καὶ ταυτίζονταικατὰ τὴν οὐσίαraquo5

Ὁ Μ Βασίλειος ὅμως διαφωνεῖριζικὰ μὲ τὸν κ Ζηζιούλα laquoΓιὰ τὸνΠατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἍγιοΠνεῦμα διδάσκοντας ὁ Κύριος δὲν

χρησιμοποίησε μαζὶ κι ἀρίθμησηΔὲν εἶπε δηλ Στὸν πρῶτο καὶ δεύ-τερο καὶ τρίτο Οὔτε Σʼ ἕνα καὶ δύοκαὶ τρία Ἕνας εἶναι ὁ Θεὸς καὶΠατέρας ἕνας κι ὁ μονογενὴς Υἱὸςκι ἕνα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο Καθεμιὰἀπὸ τὶς ὑποστάσεις τὴν ἐξαγγέλ-λουμε μονωμένα Κι ἂν χρειασθεῖνὰ τὶς συναριθμήσουμε δὲν γλι -στρᾶμε μὲ ἀπαίδευτη ἀρίθμηση σὲἔννοια πολυθεΐας Γιατὶ δὲν ἀριθ-μοῦμε προσθέτοντας γιὰ νʼ αὐξή-σουμε τὸ ἕνα σὲ πλῆθος λέγονταςἕνα καὶ δύο καὶ τρία οὔτε πρῶτοκαὶ δεύτερο καὶ τρίτο ldquoἘγὼ Θεὸςπρῶτος κι ἐγὼ κατόπινrdquoraquo

Ἂς δοῦμε σὲ ἀντιπαράθεση τώ-ρα τὶς συνεχιζόμενες βλασφημίεςτοῦ Ζηζιούλα ποὺ γράφει laquoὉ Υἱὸςεἶναι ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάζουμε τὸν Υἱὸ πάνω ἀπὸτὸν Πατέρα ἢ δίπλαndashδίπλα Ἴσον μὲτὸν Πατέρα Ἐὰν μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ὑπάρχει Ἱεραρχία πῶςεἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία ποὺ εἰκο-νίζει τὴν Ἁγία Τριάδα νὰ μὴ ἔχειἹεραρχία Ἀκόμη καὶ μέσα στὸσῶμα τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὸνΠέτρο ὁ ὁποῖος ὁπωσδήποτε ξεχω-ρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλ λουςraquo6 Ὡς πρὸς τίξεχωρίζει ὁ Πέτρος δὲν μᾶς τὸ ἐξη-γεῖ θεολογικά μόνο μὲ τὴν Παπική-Λατινικὴ λογικὴ ποὺ ἀποδέχεται ὁ κΖηζιούλας μόνο ἔτσι ξεχωρίζει ὁΠέτρος Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία ξε-χώρισε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννηστὸν ὁποῖο ἀπέδωσε μόνο σʼ αὐτόνἀπὸ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους τὸὄνομα τοῦ θεολόγου

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἱρετικὴ θεολογίατοῦ κ Ζηζιούλα περὶ Ἁγίας Τριά-δος διαστρεβλώνει τὸ μυστήριότης καὶ κατόπιν φέρνει τὸ θέμαἐκεῖ ποὺ στοχεύει ὅλη αὐτὴ ἡ αἱρε-τικὴ θεολογία του στὸν Πέτρο καὶστὸν Πάπα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸτὸν Πέτρο Καὶ τελειώνει laquoΤὸ κε-φάλι δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει προτε-ραιότητα ἔναντι τοῦ ποδιοῦἘπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει τὴν ἰδιό-τητα τοῦ πατέρα μέσα στὴν Ἐκκλη-σία γιʼ αὐτὸ κάθεται εἰς τύπον καὶτόπον τοῦ ΠΑΤΡΟΣ Ἐὰν στὴνὕπαρξή μας καταργήσουμε τὴνἹεραρχία καταργοῦμε τὴν προσω-πικὴ ἑτερότητα Θεωροῦμε τὸνἑαυτό μας αὐθύπαρκτοraquo Γιὰ νὰμὴν laquoξεγελιόμαστε λοιπόν ἀπὸτὴν πονηρὴ ὁρολο γίαraquo πρέπει νὰκαταλάβουμε πὼς ἐδῶ ὁ κ Ζηζιού-λας διδάσκει τὸ ἐξωφρενικό πὼςlaquoτάχα ἡ Ἐκκλησία εἰκονίζει τὴνἉγία Τριάδα Μὲ τὶς λέξεις περι-γράφεται ἡ ἀναλογία τοῦ Ἀκινάτηκαὶ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα θεμελιώ-νεται ὀντολογικὰ γιὰ πάντα στὸνὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ σὰν lʼ esse ipsumsubsistensraquo7

Ἔτσι laquoἐπινοεῖ (ὁ κ Ζηζιούλας)καὶ μία θανατηφόρο Τριαδολογία ἡὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν ἀναγνώρισητοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα Ἑρμη-νεύει τὸν Πατέρα σὰν Θεό σὰνὀντο-λογικὴ Ἀρχὴ τῆς ΤριάδοςἘνῶ οἱ Πατέρες ἔβλεπαν τὸν Πα-τέρα σὰν Αἰτία κινήσεως τῆς Τριά-δοςraquo καὶ τὴν laquoὕπαρξη τῶν Τριῶνπροσώπων τῆς Ἁγ Τριάδος ταυτό-χρονη Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ ἕνωσητῶν δύο φύσεων στὴν ὑποστάσητοῦ Υἱοῦ ὑπῆρξε ταυτόχρονη laquoἊςδοῦμε γιὰ ἄλλη μία φορά τί ἔχει νὰμᾶς πεῖ ἐπὶ τοῦ θέματος ὁ ἅγ Μά-ξιμος ldquoὁ Πατέρας δὲν ἀπόκτησεἐκ τῶν ὑστέρων τὸ ὄνομα οὔτε ὡςἀξίωμά ποὺ ἔλαβε ἐκ τῶν ὑστέρωννοοῦμε τὴν Βασιλεία ΔΕΝ ΕΧΕΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡ-ΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΒΑ-ΣΙΛΕΥΣ Γιατὶ ἡ σχέση μεταξὺ τῶνΤριῶν Προσώπων ὑποδηλώνει τὴνσυνύπαρξή τους καὶ δὲν ἐπιτρέπειαὐτά τῶν ὁποίων εἶναι καὶ λέγεταισχέση νὰ θεωροῦνται μεταγενέ-στερα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλοrdquoraquo8

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ θὰ μπορούσαμενὰ ποῦμε ὅτι ὀρθοδοξεῖ ὁ κ Ζηζι-ούλας ἢ μήπως εἶναι αὐτὸς (ὅπωςὑποστηρίχτηκε) laquoποὺ ράβει τὸὈρθοδοξο κουστούμι τοῦ Πάπαraquo

Στὸ σημεῖο αὐτό θὰ παρουσιά-σουμε κάποιες ἀκόμα παπικὲς καὶὀρθόδοξες δηλώσεις καὶ κείμεναποὺ δείχνουν ὅτι ἔχει δρομολογη-θεῖ (καὶ ὑφίσταται ἐν μέρει) ἡ ἐξί-σωσι τῆς αἱρετικῆς laquoἐκκλησίαςraquoτῶν Παπικῶν μὲ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία καὶ ἡ Ἕνωση τους μὲ κα-μουφλαρισμένο τὸ Πρωτεῖο καὶ τὸναἱρετικὸ Πάπα Πρῶτο ὡς εἰκονί-ζοντα τὸν Θεὸ Πατέρα

Ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Βʼστὴν Ἐγκύκλιόν του ldquoἽνα ἓν ὦσινrdquoγράφει Εἴθε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα laquoνὰφωτίση ὅλους τοὺς ἐπισκόπους καὶθεολόγους τῶν Ἐκκλησιῶν μαςγιὰ νὰ δυνηθοῦμε νὰ βροῦμε ὁἕνας μαζὶ μὲ τὸν ἄλλον τὶς μορφέςστὶς ὁποῖες αὐτὴ ἡ διακονία (τοῦἐπισκόπου Ρώμης) δύναται νὰπραγματοποιῆ μίαν διακονίαν τῆςἀγάπης ποὺ θὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸτοὺς μὲν καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλουςraquo9Ὅπως βλέπετε τὸ παπικὸ Πρωτεῖοἐπειδή ldquoσοκάρειrdquo (καὶ γιὰ νὰ μὴ ldquoσο-κάρειrdquo) τὸ βάπτισαν ldquoδιακονίαrdquo

Ἂς δοῦμε πῶς ἐννοοῦν οἱ ἴδιοιοἱ Παπικοὶ τέτοιες ἐκφράσεις Μιὰπερικοπὴ ἐγγράφου τῆς ΠαπικῆςἘπιτροπῆς Πίστεως μᾶς διαφωτί-ζει laquoἩ ἑνότης τῆς Εὐχαριστίας καὶἡ ἑνότης τοῦ συνόλου τῶν Ἐπι-σκόπων μαζὶ μὲ τὸν Πέτρον καὶ ὑπὸτὸν Πέτρον ὄχι ἀνεξάρτητες ἡ μίαἀπὸ τὴν ἄλλην εἶναι ρίζα τῆς ἑνό-τητος τῆς Ἐκκλησίαςraquo (Εἰς Θεο-δώρου Ε ὅπ παρ) Τὸ Βατικανὸμιλᾶ ἐδῶ ξεκάθαρα περὶ ὑποταγῆςὅλων στὸν Πέτρον δηλ στὸν Πά-πα Σὰν κάτι νὰ θυμίζει ἀπὸ τὴν Ζη-ζιούλεια laquoἐκκλησιολογίαraquo αὐτό

laquoὉ Πάπας Βενέδικτος ἔχει πῆ(1976) ldquoἩ Ρώμη ἐν σχέσει πρὸςτὴν διδασκαλίαν περὶ πρωτείουδὲν πρέπει νὰ ζητῆ ἀπὸ τὴν Ἀνα-τολὴν περισσότερον ἀπὸ ὅτι δια-τυπώθηκε καὶ βιώθηκε κατὰ τὴνπρώτην χιλιετίαν Ὅταν ὁ ΠατρἈθηναγόρας τὴν 25767 κατὰ τὴνἐπί-σκεψιν τοῦ Πάπα στὸ Φανάριχαρακτήριζε αὐτὸν ὡς διάδοχοντοῦ Πέτρου ὡς πρῶτον στὴν τιμὴνἀνάμεσά μας ὡς τὸν Προκαθήμε-νον τῆς ἀγάπης βρισκόταν στὸστόμα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐκκλη-σιαστικοῦ ἡγέτου τὸ οὐσιῶδες πε-

ριεχόμενον τῶν περὶ πρωτείουἐκφράσεων τῆς πρώτης χιλιετίαςκαὶ περισσότερα δὲν πρέπει νὰἀπαιτῆ ἡ Ρώμηrdquoraquo10

Πίσω λοιπόν ἀπὸ τὴν μετα-πατε-ρικὴ καὶ βαπτισματικὴ θεολογίατὴν θεωρία τῶν κλάδων καὶ τὴνεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία κρύ-βεται ἡ περιπόθητη ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν Καὶ τὴν ἕνωση αὐτὴ οΖηζιούλας καὶ ὅλο τὸ οἰκουμενι-στικὸ τιμ τὴν βλέπει ὡς ἕνωσηἐξωτερική ὡς ἕνωση μὲ ἀμοιβαῖεςπαραχωρήσεις ὡς ἕνωση ὑπὸ τὸνΠάπα Γιʼ αὐτὸ καὶ τελευταῖα (μὲτὴν Ραβέννα τὴν Ἐλοῦντα τῆςΚρήτης τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βιέννη)ἀγωνίζονται νὰ περάσουν τὴν θέσηὅτι τὸ Πρωτεῖο ὑφίστατο στὴν πρώ-τη χιλιετία ὥστε νὰ μᾶς ὑποχρεώ-σουν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν Πάπα μὲἕνα ὀρθοδοξοποιημένο Πρωτεῖο

laquoὍπως ἐπισημαίνει ὁ κ Ζηζιού-λας κοσμικοὶ παράγοντες οἱ ὁποῖοικυριαρχοῦσαν τότε στὴν ἐκκοσμι-κευμένη ὀρθοδοξία καὶ δὲν τῆςἐπέτρεψαν νὰ δεῖ τὴν Ἱερότητατοῦ πρωτείου Ἐδῶ βρίσκεται ἡἈποθέωση Ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουνπὼς αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ παράγοντεςγέννησαν τὴν ἀπαίτηση τοῦ πρω-τείου ἰσχυρίζονται (Ζηζιούλας καὶKasper) πὼς αὐτοὶ οἱ παράγοντεςἐμπόδισαν τοὺς ἄλλους νὰ ἀνα-γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ πρω-τείουraquo11 Τώρα ὅμως ἔχουμε ἀνάγ-κη τὸ Πρωτεῖο laquoὅπως διεκήρυξεστὸ Μποζὲ τῆς Ιταλίας ὁ Περγάμουἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη τὸ παπικόπρωτεῖοraquo (laquoΟΤraquo 16-7-1999)12

Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ συνέν-τευξη τοῦ κ Ζηζιούλα στὴν ldquoLa Re-publicardquo (Ἰταλικὴ ἐφημερίδα) laquoΣτὴΡαβέννα (εἶπε ὁ κ Ζηζιούλας) ξα-ναρχίσαμε τὸν διάλογο εἶναι πα-ροῦσες ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκ -κλησίες μαζὶ μὲ τὴν Καθολική Με-ταξύ μας ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη καὶτὴν ἴδια παράδοση Τὸ μεγαλύτεροπρόβλημα ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμε-τωπίσουμε εἶναι τὸ πρωτεῖο Ἐγὼὑποστηρίζω ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθεῖμία λύση Ἀρκεῖ νὰ προσδιορίσου-με ἀρκούντως τὴ θέση τοῦ ἐπισκό-που τῆς Ρώμης στὴ δομὴ τῆςΟἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας (σσ τῆςlaquoἐκκλησίαςraquo ἑνωμένης ὑπὸ τὸνΠάπα) Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἕτοιμοινὰ δεχτοῦν τὴν ἰδέα ἑνὸς οἰκουμε-νικοῦ πρωτείου καί σύμφωνα μὲτοὺς κανόνες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλη-σίας ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης εἶναιὁ πρῶτοςrdquoraquo Πιὸ ὠμὸς δὲν γινόταννὰ εἶναι ὁ κ Ζηζιούλας

Καὶ ἕνα τελευταῖο μαργαριτάριοἰκουμενιστικῆς λογικῆς ἀπὸ τὸν κΖηζιούλα στὴ Βιέννη τὸ 2010 ποὺδίνει τὸ κλειδὶ τῆς Ἑνώσεως laquoπρο-σαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲςraquoγιὰ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία μὲ ἐπι-κεφαλὴς τὸν Πάπα Εἶπε laquoἩ ἑνό-τητα θὰ ἀπαιτήσει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸτὶς δύο πλευρές ldquoἘγὼ δὲν θὰ ἤθε-λα νὰ τὶς ὀνομάσω ἀνασχηματι-σμούς ἀλλὰ μιὰ προσαρμογὴ καὶἀπὸ τὶς δύο πλευρέςrdquo δήλωσε ὁἸωάννης (Ζηζιούλας) Γιὰ τοὺςὈρθοδόξους εἶπε αὐτὸ σημαίνειἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχει μιὰ καθο-λικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησία σὲ ἕναἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῶνἐθνικῶν τους ἐκκλησιῶν καὶ ὁ ἐπί-σκοπος τῆς Ρώμης εἶναι ἡ παραδο-σιακή της κεφαλήrdquoraquo13 Στὸ ἴδιοπνεῦμα ὁ Walter Kasper laquoἡ ἑνότηςστὴν πίστιν δὲν σημαίνει ἀνυπερ-θέτως τὴν ἑνότητα σὲ ὅλες τὶς δια-τυπώσεις τῆς πίστεως αὐτῆςraquo Οἱlaquoὀρθόδοξοιraquo οἰκουμενιστὲς ἀπο-δέχτηκαν σιωπηρὰ αὐτὴν τὴν δή-λωση Ἀλλὰ καὶ ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος εἶχε τονίσει ὅτι τὰ σχίσμα-τα laquoμὲ κανένα τρόπον δὲν ζημιώ-νουν ἢ ἐγγίζουν τὴν οὐσίαν τῆς πί-στεώς των ἐπειδὴ αὐτὰ δημιουρ-γήθηκαν μόνον ἀπὸ διαφορὲς στὴνὁρολογίανraquo Τὸ συμπέρασμα ποὺἀπὸ τέτοιες δηλώσεις ἔβγαλε ὁ πα-πικὸς θεολόγος Φ Gahbauer laquoΟἱδιαφορετικὲς διατυπώσεις τοῦ πε-ριεχομένου τῆς πίστεως δὲν ἐγγί-ζουν τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεωςraquo14

Μετὰ ἀπὸ αὐτά Μακαριώτατεκαὶ Σεβασμιώτατοι τὰ λίγα ἀλλʼἐνδεικτικὰ ποὺ παραθέσαμε ὡς κα-ταγγελία ἐλπίζουμε πὼς σᾶς δίνε-ται ἡ ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσετε μὲτὴν laquoκαλὴ ἀνησυχίαraquo ἐνδελεχῶςτὴν περίπτωση τῆς φθορᾶς ποὺὑφίστανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδο-ξία ἀπὸ ἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέ-σεις ποὺ διασπείρει ὁ Μητρ Περ-γάμου κ Ἰωάννης Ζηζιούλας

Ἁρμόδιος Δικαστικὸς Ἐπιμελη -τὴς νὰ ἐπιδώσει νόμιμα τὴν πα-ροῦσα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως αὐ -τὴ ἐκπροσωπεῖται νόμιμα γιὰ νὰ λά-βει γνώση καὶ γιὰ τὶς νόμιμες συν -έπειες ἀντιγράφοντας τὸ περιεχό-μενο τῆς παρούσης στὴν ὑπʼ αὐτοῦσυνταχθησομένη ἔκθεση ἐπιδόσε-ώς του

Βόλος 11 Δεκεμβρίου 2011Διὰ τὸν Χριστιανικὸ Ἀγωνιστικὸ

Σύλλογο laquoἍγ Θεόδωροςὁ ΣτουδίτηςraquoὉ Πρόεδρος

Γρηγορίου Γρηγόριοςἡ Γραμματέας

Νάκου - Ξανθᾶ ΧριστίναΔιὰ τὴν Φιλορθόδοξο Ἕνωσι

laquoΚοσμᾶς ΦλαμιᾶτοςraquoὉ Πρόεδρος

Ντετζιόρτζιο ΛαυρέντιοςὉ Γραμματέας

Σημάτης ΠαναγιώτηςὙποσημειώσεις

1 Στὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ Σύνο-δο ὁ Μητροπ Γλυφάδας ἐτόνιζε ὅτι ὁὅρος laquoμεταπατερική Θεολογίαraquo εἶναιὅρος laquoκαινοφανής ἀντιβιβλικός καίἀνορθόδοξος ἐπειδή ἀναιρεῖ τὸ βα-σικὸ κύτταρο τῆς Πατερικῆς Θεολο-γίας τῆς Ἐκκλησίας μας Εἶναι ἀδύ-νατη ἡ ὕπαρξη περιόδου μετὰ τοὺςΠατέρες ἀφοῦ πάντοτε ἡ Ἐκκλησίαθὰ αὐξάνεται θεολογικά μὲ τὴ Χάρητοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῶν Θεο-φόρων Πατέρων Ἀλλὰ ἀπορρίπτουμετὸν ὅρο laquoμεταπατερική Θεολογίαraquoἐπειδὴ μᾶς ὁδηγεῖ κατrsquo εὐθείαν στὸνΠροτεσταντισμό Ἡ Ἐκκλησία χωρὶςΠατέρες θὰ ἦταν ἕνα laquoψευδεπίγραφοχριστιανικὸ προτεσταντικὸ μόρφω-

μαraquo ποὺ δὲν θὰ εἶχε καμμία σχέση μὲτὴν laquoΜίαν Ἁγίαν ἈποστολικὴνἘκκλησίανraquo

Ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστη-μίου καὶ μητροπολίτης Γόρτυνος κἸερεμίας σὲ πρόσφατο κείμενό τουγιὰ τὴν μεταπατερική θεολογία (ποὺδημοσιεύτηκε στὸν ἐκκλησιαστικὸ Τύ-πο) τονίζει ὅτι οἱ μεταπατερικῶς θεο-λογοῦντες laquoπροσβάλουν τὴν μνήμητῶν Ἁγίων καὶ εἶναι ἄγευστοι τοῦ πα-τερικοῦ πνεύματος καί ἔπρεπε νάhellipντρέπωνταιraquo γιrsquo αὐτό χαρακτηρίζειτὴν μεταπατερική Θεολογία ὡςlaquoβλασ φημία ἐναντίον τοῦ ἉγίουΠνεύματοςraquo Καὶ συνεχίζει laquoἘμεῖς οἱὈρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ὅτι οἱἅγιοι Πατέρες εἶναι ἑνωμένοι καί ὅτι ἡδιδασκαλία τους εἶναι ἕνας ldquoπύργοςὁμοφωνίαςrdquo καὶ ὄχι ldquoπύργος Βαβέλrdquoδιαφωνίας δηλαδήraquo ὅπως συμβαίνειμὲ τοὺς ἑτερόδοξους Καὶ καταλήγειἘγὼ θέλω νὰ laquoεἶμαι ἕνας πατερικόςκαὶ ὄχι μετα-πατερικός κήρυκας τοῦλόγου τοῦ Θεοῦraquo Κι ὅμως αὐτὴν τὴνμετα-πατερικὴ θεολογία ἀποδέχεταικαὶ διακινεῖ ἀνεμπόδιστα (ἐκτὸς τοῦΔημητριάδος) καὶ ὁ Περγάμου κ ἸωΖηζιούλας

2 Εἰς Βλάχου Ἱεροθέου μητροπΝαυπάκτου ἄρθρο laquoἩ ΒαπτισματικὴΘεολογίαraquo

3 laquoἊς δοῦμε ὅμως καὶ μία θεολογικὴἑρμηνεία τῆς κινήσεως τῆς ἉγίαςΤριάδος τὴν ὁποία ἑρμηνεύει Ἱεραρ-χικὰ ὁ μεγαλύτερος θεολόγος ἅγιοςΜάξιμος ὁμολογητής ambigua 23ldquoΠῶς ἐξηγεῖται τὸ γραφὲν ὑπὸ Γρη-γορίου Διὰ τοῦτο μονὰς ἀπrsquo ἀρχῆς εἰςδυάδα κινηθεῖσα μέχρι Τριάδος ἔστηΚινεῖται (ἀπαντᾶ ὁ ἅγ Μάξιμος) μέσαστὸν Νοῦ ποὺ εἶναι ἄξιος νὰ τὴν κα-τανοήσει ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς Μονάδοςκαὶ μέσα στὴν Μονάδα ὁλοκληρώνεικάθε ἔρευνά του σrsquo αὐτὴ ἢ γιὰ νὰ τὸποῦμε διαφορετικά ὁλοκλήρη ἡΜονὰς ἀχώριστη διδάσκει καὶ φανε-ρώνει στὸν Νοῦ στὴν πρώτη τουἐπαφὴ μαζί Της τὴν ἀλήθεια γύρωἀπὸ τὴν Μονάδα ἔτσι ὥστε νὰ μὴεἰσαχθεῖ χωρισμὸς στὴν πρώτηΑἰτίαraquo (Εἰς Νικολαΐδη Σταύρου Τὸὑποκείμενο Ἐκκλησιάζεται)

4 Συμεὼν τοῦ Ν θεολόγου Θεολο-γικὸς Πρῶτος (13 14) Καὶ κατὰ τῶντιθεμένων τὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ Πατρός

5 Ζηζιούλα Ἰω laquoΕὐχαριστία καὶΚόσμοςraquo Ὁμιλία στὴν Ἀκαδημία Θε-ολογικῶν Σπουδῶν Βόλου (2008)

6 Νικολαΐδης Σταῦρος Τὸ Ὑποκεί-μενο Ἐκκλησιάζεται

7 Νικολαΐδης Σταῦρος ὅπ παρ8 httpamethystosbooksblogspot com

201110blog-post_3622html9 Θεοδώρου Εὐάγ Προσέγγισις με-

ταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθο-λικῶν π laquoΘεολογίαraquo τ 772 Ἀθῆναι2006

10 Θεοδώρου Εὐαγ ὅπ παρ11 httpamethystosbooksblogspot com

200910blog-post_23html12 Κορναράκη Ἰω Τὸ κείμενον τῆς

Ραβέννας προσωπεῖον τοῦ θεολογικοῦδιαλόγου

13orthodoxia-paterikiblogspotcom201009blog-post_26 htmlixzz1c1 7vVSkB

14 Θεοδώρου Εὐάγ ὅπ παρΑἱ ὑπογραφαὶ

Ἡ ὡς ἄνω μήνυσις ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου ἐνώ-πιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεστάληπρὸς τὸ τέλος τοῦ 2011 εἰς τὸνἈρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ Ἱερώνυ-μον καὶ τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ μὲ τὴνἐλπίδα ὅτι θὰ συνεζητεῖτο εἰς τὴνΔιαρκῆν Ἱερὰν Σύνοδον κατὰ τὰςσυνεδρίας ἀπὸ 7η ἕως 9η Δεκεμ-βρίου Ἐπειδή ὅμως τοῦτο δὲν ἔγι-νε ἀπεφασίσθη ὅπως κατὰ τὴν Κυ-ριακὴν 11ην Δεκεμβρίου ἡμέρα κα -τὰ τὴν ὁποίαν ὡμίλησεν εἰς αἴθου-σαν τοῦ δημαρχείου τοῦ Βόλου ὁθεολόγος κ Νικόλαος Σωτηρόπου-λος διὰ ἀντιαιρετικὰ ζητήματασυγκεντρωθοῦν ὑπογραφαὶ καὶἀπο σταλῆ ἡ μήνυσις ὡς laquoκαταγγε-λία ndash ψήφισμαraquo διὰ νὰ τονισθῆ ἡσοβαρότης τοῦ ζητήματος καὶ νὰ μὴἀναβάλλεται ἡ διερεύνησίς του ὑπὸτοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς ἹερᾶςΣυνόδου ὡς παρωνυχίς Αἱ ὑπογρα-φαί ὡς ἀκολούθως

Ἀνδριοπούλου Ἀναστασία Ἁγιο-πετρίτης Γεώργιος ἉγιοπετρίτηςΒασίλειος Βασιλείου Πάτρα Βο-γιατζῆς Ἀπόστολος Γρηγορίου Γρη-γόριος Γεωργίτσης Κωννος Γιακά-λου Ἀργυρώ Γκότσης Θωμᾶς Δε-ληνικόπουλος Χρῆστος ΔιαμαντὴςἈναστάσιος Διβανὲς Ἀνδρέας Δι-βανὲ Μαρία Δοξαρᾶ Βασιλική Ζέ-στας Νικόλαος Ζωϊτόπουλος Βε-λισσάρης Θεοδοσίου Ἀγγελική Κα-λεσοπούλου Μαρία ΚαρανικολοῦΔήμητρα Κοκκάλα ΑἰκατερίνηΚουτσουνάκης Βασίλειος Κουτσου-νάκη Καλλιόπη Κυρμᾶ Ἀθη νᾶΚωνὴ Ἑλένη Λιναριτάκης Ἐμ μα-νουήλ Λιναριτάκη Ἰωάννα ΛωρίτουἙλένη Μαλλιαρὸς Ἰωάννης Μαλ-λιαροῦ Κερασία Μαλλιαρὸς Δημή-τριος Μαλλιαροῦ Χρύσα ΜίχαΑἰκατερίνη Μοναστηρίδη Αἰκατε-ρίνη Μπαν ταβάνος Φώτιος Μπα- ρούτας Ἀθανάσιος Νάκος Θεόδω-ρος Νάκου Χριστίνα Ντετζιόρ τζιοΛαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Γρηγό-ριος Ξανθᾶ Ἑλένη Ξανθᾶ Αἰκατε-ρίνη Πίνα Θεσσαλία Πιστόλης Γε-ώργιος Πολύζου Χριστίνα Πολυμέ-ρου Δημήτριος Ράντος ΠέτροςΡάντου Σοφία Σαρρῆς ΚωννοςΣημάτης Παναγιώτης Σιδηροπού-λου Μαγδαληνή Σίμος Ἰωάννης Σί-μου Γαρυφαλιά Σωτηρίου Σπυρί-δων Τασσιόπουλος Σταῦ ρος Τασ-σιόπουλος Τριαντάφυλλος Τασσιο-πούλου Σαββατούλα Τάχου Δήμη-τρα Τσιάκαλος Στυλιανός Τσιακά-λου Παναγιώτα Τσιάρας ΒασίλειοςΤζιώρα Ἀναστασία Χαλέπης Δημή-τριος Χαλέπη Ἑλένη ΧρυστάλληΒιολέττα Χρυστάλλη Ἑλένη Ψιώ-τας Ἀναστάσιος

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Σελὶς 8η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀρχιεπίσκοπος ἈθηνῶνlaquoΓίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως

καί μή φοβεῖσθεraquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ

Ἱερώνυμος εἰς τό Πασχάλιον μήνυ-μά του καλεῖ ὅλους τούς Ἕλληναςνά γίνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσε-ως Εἰς τό μήνυμά του ἀπευθύνεικαί ἐθνικά μηνύματα τονίζων ὅτι ἡἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ὡδήγησετό Ἔθνος μας κατά τό παρελθόν εἰςτήν ἀντιμετώπισιν ἀδιεξόδων καί εἰςἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶναςΤό μήνυμά του ἔχει ὡς ἑξῆς

ldquoΣήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύ-ναμοςrdquo

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρηπανηγύρεων ἑορτάζουμε Ἡ Ζωήνίκησε τόν θάνατο

Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τόψεῦδος Τό φῶς ἐξαφάνισε τόσκοτάδι Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκεδυνατότερη ἀπό τούς φόβους καίτίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουντόν βίο μας

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προ-ηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως Πρίν ἐπι-κρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνταιοἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κα-τεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήνστραγγαλίσουν ὅταν αὐτή ἀπειλεῖσυμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κό-σμου τούτου

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦσυνοψίζουν τήν τραγωδία τῆςἀνθρώπινης ὕπαρξης Ὅλοι οἱ πό-νοι οἱ θλίψεις οἱ κατατρεγμοί καίοἱ ἀδικίες τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελ-πισία πού κυριαρχοῦν στή ζωήμας συνοψίζονται στόν ΣταυρόὍμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ

φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικέςἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες ὅπωςαὐτές πού χρωματίζουν τόν πα-ρόντα ἐθνικό μας βίο δέν εἶναιἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πούἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦἈναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς

Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφέςτῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶντοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκανσέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μαςἀπέκτησαν νόημα Κάτω ἀπό τόἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεωςτά ψεύδη ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπό-πειρες παραπλάνησής μας ἀπό τάὀργανωμένα συμφέροντα πούγεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίεςχλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε Ὁ θάνα-τος νικήθηκε laquoΔεῦτε πάντες οἱ πι-στοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χρι-στοῦ ἁγίαν ἀνάστασινbull ἰδού γάρἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳraquo Κανείς δέν μπορεῖπιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα

Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμεαὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους Ὅσεςφορές τό Γένος μας ἔφθασε στάὅρια τῆς ἐξουθένωσης ἡ ἐλπίδατῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλιρωμαλέο καί ἀναστημένο Μέαὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανόστήν τουρκοκρατία Χάρη σʼ αὐτήτήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπα-νάσταση τοῦ 1821 Ἔτσι ἀναστή-θηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερ-μανική κατοχή Ἔτσι θά ἀντέξεικάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασίατοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος

Ἄς ἐπαναλάβω λοιπόν καί ἐγώαὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χρι-στός στίς Μυροφόρες ldquoΜή φο-βεῖσθεrdquo (Ματθ 2810)

Καμμία ἀδικία καμμία ἀσθένειακαμμία δυσκολία τῆς καθημερινό-τητας καμμία οἰκονομική κρίσηκαμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλονδέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει Οἱ χρι-στιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀνα-στάσεως οἱ laquoμή μετακινούμενοιἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίουraquo(Κολ 1 23)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέ-βαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγά-πης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρω-πο ἀπό ὅλους τούς φόβους τουδιότι laquoἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλειτόν φόβονraquo (Α΄ Ἰωαν 4 18)

Μή φοβᾶστε λοιπόν ἀλλά γίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως Ἐ λᾶ τενά πορευθοῦμε μέ θάρρος καί ἐλπί-δα στήν καινούργια ζωή πού μᾶςχάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος

Χρόνια πολλά καί εὐλογημέναΧριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη

Μέ ἀναστάσιμες εὐχέςΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣraquo

ΑΙ ΑΥΘΕΡΑΙΣΙΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣΚΑΙ Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΩΝ

Τί συμβαίνει μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸν Πατριάρχην κ Βαρθολο-μαῖον Εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γέ-νους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τοῦ Γέ-νους τῶν Ἑλλήνων ἢ εἶναι ἕναςἰσχυρὸς ρασοφόρος ὁ ὁποῖος ἐξυ-πηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν κοσμοεξου-σιαστῶν ἀπὸ τὸν ΟἰκουμενικὸνΘρόνον τοῦ Φαναρίου Μᾶλλον τὸδεύτερον Διότι ὡς Πατριάρχηςτοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων διχά-ζει ἀναστατώνει προκαλεῖ δημι-ουργεῖ κρίσεις Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπὶτῶν ἡμερῶν του δὲν αὐξάνονταιἩ ποιμαντικὴ καὶ γενικότερη στρα-τηγική του εἶναι ἀπαρατήρητος εἰςτοὺς Ὀρθοδόξους Δὲν συγκινεῖΔὲν συγκλονίζει Δὲν προσελκύεικόσμον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ἔχειἰσχὺν ὅμως εἰς τὰ Παγκόσμια Κέν-τρα Ἀποφάσεων τὰ ὁποῖα δυστυ -χῶς δι᾽ αὐτὸν συνδέονται μὲ τὰὑπό γεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς καὶτὴν Νέαν Ἐποχήν ἡ ὁποία προωθεῖτὴν Πανθρησκείαν καὶ τὴν παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὅτανδιέρχεται ἀπὸ τὰς Συναγωγὰς καὶτὰ Κέντρα τοῦ Μουσουλμανισμοῦγίνεται θέμα εἰς τὰ διεθνῆ ΜέσαἘνημερώσεως διότι τοῦτο ἀπαι-τοῦν τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶνπροαναφερομένων κέντρων ἀπο-φάσεων διὰ διαφόρους σκοπιμότη-τας Πρωταγωνιστεῖ ἀπὸ τῆς ἐκλο -γῆς του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρό-νον μὲ ζῆλον πολλαπλασίως μεγα-λύτερον τῶν προκατόχων του μα-καριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγό-ρου καὶ Δημητρίου εἰς τὸν Διάλο-γον μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-ξων Λειτουργεῖ ὡς laquoμπουλντόζαraquoεἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας βλασ -φημῶν τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆςἘκκλησίας οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχονἀγάπην διὰ τοὺς Παπικοὺς καὶ μᾶςἐκληροδότησαν τὸ Σχίσμα

Τὸ laquoπάθοςraquo του αὐτὸ δὲν εἶναιτυχαῖον Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπό-σχεσιν ἀνταλλαγμάτων ἐκ τῶνἈμερικανῶν τὰ ὁποῖα δὲν ἔλαβενἀκόμη (Εἰς τὰ laquoδίκαιαraquo τοῦ Πα-τριαρχείου) Προωθεῖ τὴν ἕνωσιντῶν laquoἘκκλησιῶνraquo διότι αὐτὸ τοῦὑποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ὑπόγεια καὶἐπίγεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς Οἱἀσχολούμενοι μὲ τὴν γεωπολιτικὴνἰσχυρίζονται εἰς μελέτας των ὅτι ἐκτοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνουἔχει ἐκπονηθῆ τὸ σχέδιον διὰ τὴνἕνωσιν τῶν laquoἘκκλησιῶνraquo εἰς ἐπί-πεδον κορυφῆς

Θὰ λειτουργοῦν laquoκεχωρισμέ-νωςraquo Ἀλλὰ αἱ κεφαλαί των θὰ συ-ναποφασίζουν καθ᾽ ὑπόδειξιν τῶνὑπογείων καὶ τῶν ἐπιγείων κέν-τρων τῆς Ἀμερικῆς Θὰ ἔχωμενἕνωσιν μὲ ποικιλία δογμάτωνΟὐδεμία ἐκ τῶν Χριστιανικῶν αἱρε-τικῶν laquoἘκκλησιῶνraquo θὰ ἀποκηρύξητὰς πλάνας της Διότι συμβαίνει τὸπερίεργον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-σία ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰςlaquoἘκκλησίαςraquo ὡς κανονικὰς Ἐκκλη-σίας καὶ πώς ὅλαι σώζουν Ἡ Ἀλή-θεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώθη μὲτὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος μὲ ἀπο-φάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου Ἡ γεωπολιτικὴ τῶν θρη-σκειῶν εἰς πλήρη ἐξέλιξιν

Ἕνα ἐκ τῶν ἀνταλλαγμάτων τὰὁποῖα ἔχουν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Οἰ -κουμενικὸν Πατριάρχην εἶναι νὰ γί-νη Πάπας εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἄλλω-στε κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπαεἰς τὸ Φανάρι καὶ τὴν συμπροσ -ευχὴν μετὰ αὐτοῦ εἰς τὸ Πατριαρ -χικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωρ-γίου διεκήρυξεν ἀπευθυνόμενοςπρὸς τὸν Πάπαν ὅτι ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁΠρῶτος εἰς τὴν Δύσιν καὶ ἐγὼΠρῶτος εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἔκτοτεκατὰ τὴν Μεγάλην Εἴσοδον καὶ

ἱστάμενος εἰς τὴν Ὡραίαν Πύληνμνημονεύει τοὺς Πατριάρχας καὶτοὺς Προέδρους τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἡ ὈρθόδοξοςἘκ κλησία ὅμως δὲν ἔχει Προ-έδρους ἀλλὰ Πατριάρχας καὶ Ἀρ -χιεπισκόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκ -κλη σιῶν Τό δὲ πολίτευμά της εἶναιΣυνοδικὸν καὶ δὲν ἔχει Πρῶτονἀλλὰ Πρώτη καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Διαρ -κὴς Ἱερὰ Σύνοδος

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς γεωπολιτικῆςτῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κέντρωνἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκπορεύεται ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάνει με-γάλους ἐκτροχιασμοὺς εἰς τὴν Πί-στιν οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται ὑπὸτῶν Ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι πιστεύ -ουν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Δια-λόγους προδίδεται ἡ Πίστις Ἀντὶδιὰ αὐτοκριτικὴν καὶ μετάνοιαντώρα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον ἀντιοι-κουμενιστῶν Μητροπολιτῶν Κα-θηγουμένων καὶ πιστῶν διότι ἀπει-λοῦν μὲ κατάρρευσιν μελλοντικῶςτὴν laquoγεωπολιτικὴν τῶν θρησκει -ῶνraquo καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν laquoἘκ κλη-σιῶνraquo

Συμπεριφέρεται ὡς ὁ πιστὸςἐκτελεστὴς τοῦ προαναφερομέ-νου σχεδίου ἀδιαφορῶν διὰ τὰςσυνε πείας εἰς τὰς τάξεις τῆς Ἐκ -κλησίας Μέχρι καὶ ὁ ὑπεύθυνοςτοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητατῶν laquoἘκκλησιῶνraquo καρδινάλιος Κόχπαρεδέχθη ὅτι ὁ διάλογος ἐναυά-γησε ἀλλὰ τὸν κρατᾶ ἐν ζωῇ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν Ἕνωσινπερισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν τύχηντοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐν μέσῳ βαθυ-τάτης οἰκονομικῆς κοινωνικῆς πο-λιτιστικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεωςπροωθεῖ τὴν Ἕνωσιν καὶ τὴν Πα-ναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἀντὶνὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας πρὸς τὰκέντρα μὲ τὰ ὁποῖα ἰσοπεδώνειτὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ ζητήσηβοήθεια διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς

Ἕλληνας ἀσχολεῖται μὲ τὴνlaquoἝνωσινraquo Ἀντὶ νὰ ἀναλάβη μίανδιεθνῆ ἐκστρατείαν διὰ τὴν συγ-κέντρωσιν χρημάτων καὶ ἄλληςβοηθείας πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶτὰς Ἑλληνίδας ἀδρανεῖ ἐνόχωςἈντὶ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἐκκλησιαστι-κόν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὸν φρό-νημα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον τοῦΣεβ Πειραιῶς ὁ ὁποῖος ἀποκαλύ-πτει τὰς προδοσίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Πίστεως ἀλλὰ καὶ τὰ σιωνι-στικὰ καὶ ἄλλα πολιτικοοικονομικὰκέντρα τὰ ὁποῖα διαλύουν καὶ λε-ηλατοῦν τὴν Χώραν καὶ ἐπιβάλ-λουν ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀποφά-σεις Ἀντὶ νὰ ἐνισχύη τὸ Ὀρθόδο-ξον φρόνημα καὶ νὰ καλῆ τὸν λαὸννὰ μιμηθῆ τὴν ζωὴν τοῦ Χριστοῦκαὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκ -κλησίας στρέφεται ἐναντίον τοῦκλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ποὺτὸν καλοῦν νὰ σεβασθῆ τὴν Παρά-δοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ νο-θεύη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν

Ἀντὶ νὰ δίδη τὴν εὐλογίαν τῆςἘκκλησίας εἰς πολιτικοὺς πρότυπαδιὰ τὴν ζωήν τὸ ἦθος καὶ τὴν στρα-τηγικήν των ἀνεβάζει εἰς τὸν θρό-νον τοῦ Φαναρίου τὸν πρώην Πρω-θυπουργὸν κ Γεώργιον Παπανδρέ-ου τὸν ἐξυμνεῖ καὶ laquoπροσκυνᾶraquoτὴν μητέρα του κ Μαργαρίταν Πα-πανδρέου μετὰ τῆς ὁποίας ἔχει μα -κρὰν φιλίαν (Οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλ -ληνίδες δὲν τὴν ἔχουν συναντήσειποτὲ εἰς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανπαρὰ μόνον ὅταν ἐπήγαινεν εἰς τὰςδοξολογίας ὡς σύζυγος τοῦ Ἀ Πα-πανδρέου)

Θεωρεῖται Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ὀρθο-δόξων καὶ τοῦ γένους τῶν Ἑλλή-νων Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςπρωταγωνιστεῖ διαρκῶς εἰς κρίσειςδιὰ διοικητικὰ καὶ ἄλλα θέματαΠρωταγωνιστεῖ εἰς κρίσεις καὶ εἰςτὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖον τρομο-κρατεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύση

αὐτὸ τὸν ἔλεγχον εἰς ζητήματα Πί-στεως Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ τρομο-κρατία αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ ἉγίουὌρους ἔπρεπε νὰ εἶχον ὑψώσειμαύρας σημαίας διὰ τὰς παρεκ -τροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίας του εἰςζητήματα Πίστεως ὅπως πολὺεὐφυῶς λέγει ὁ Σεβ Αἰγιαλείας καὶΚαλαβρύτων κ Ἀμβρόσιος Δυστυ -χῶς ὅμως δὲν συμβαίνει αὐτό Καὶδὲν συμβαίνει καὶ διὰ ἕνα ἄλλονλόγον Διότι διὰ ἀρκετοὺς ἐκπρο-σώπους Ἱερῶν Μονῶν προέχει ἡδιασφάλισις τῶν χρημάτων ἀπὸ τὰΕΣΠΑ τῆς Προτεσταντικῆς Δύσεωςδιὰ τὴν κατασκευὴν ἔργων παρὰ ὁἀγὼν ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πα-τρίδος

Ποία ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρουςδιὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίανΟὐδεὶς γνωρίζει Γνωρίζομεν τὰςθέσεις ὡρισμένων Ἁγιορειτῶν Μο-ναχῶν ἀλλὰ ὄχι καὶ τοῦ ἉγίουὌρους τὸ ὁποῖον τρέμει κυριολε-κτικῶς τὴν laquoσπάθηνraquo τοῦ Οἰ κουμε-νικοῦ Πατριάρχου

Ἡ Ἀ κρό πολις τῆς Ὀρθοδοξίαςτρέμει τοὺς καταπατητὰς τῶνἹερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ὀρθοδό-ξου Παραδόσεως Τὸ Ἅγιον Ὄροςεἶναι αἰ χμάλωτον ἢ πνευματικῶςνεκρὸν ἢ τρομαγμένον ἀπὸ τὰςἀπειλὰς καὶ τὴν τρομοκρατίαν τοῦΦαναρίου Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεση-κώνωνται πιστοί Ἱερομόναχοι εἰςτὰς πόλεις Καθηγούμενοι ἹερῶνΜονῶν Καθηγηταὶ Πανεπιστημίουκληρικοί Διάκονοι Θεολόγοι λαϊ-κοὶ διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ καὶ τὴν Προδοσίαν τῆςΠίστεως ὑπὸ τῶν ΟἰκουμενιστῶνΦαναριωτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπωντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-δος καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παρα-μένη ἀδρα νὲς καὶ ξένον πρὸς τὰςἀγωνίας τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶτοῦ πιστοῦ λαοῦ

Ὀφείλει νὰ τερματίση τὴν ἀσυ-λίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-των εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δοξίας Αὐτὴν τὴν στιγμὴν κατὰτὴν ὁποίαν κυοφορεῖται ἡ αἵρεσιςτῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπειλεῖὅλο τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημαστοχοποιῶν τὸν Σεβ Πειραιῶς καὶἄλλους ἀντιοικουμενιστὰς Μητρο-πολίτας ρασοφόρους καθηγητὰςΠανεπιστημίου ΚαθηγουμένουςἹερῶν Μονῶν Ἱερομονάχους κλπἐπειδὴ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνοικτὴνσυνοδοιπορίαν του μὲ τὴν Παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ἍγιονὌρος ὀφείλει νὰ ὑψώση μαύραςσημαίας νὰ κηρύξη πένθος διὰ τὰςπαρεκτροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίαςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰςζητήματα πίστεως ἀλλὰ καὶ διὰ τὴνκατάστασιν ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰςτὴν Χώραν

Ὁ λαός μας ἐξαθλιωμένος laquoἐπα-ναστατεῖraquo ὅταν πληροφορῆται ὅτικάποιαι ἢ ὅλαι αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦἉγίου Ὄρους καταθέτουν σχέδιαδιὰ τὴν δημιουργίαν φωτοβολ-ταϊκῶν ἐπενδύσεων εἰς τὸ Ἁγιώνυ-μον Ὄρος ἢ διὰ τὴν εἰσροὴν ἑκα-τομμυρίων εἰς αὐτὰς ἀπὸ τὰ ταμεῖατῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἐὰνδὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Ἁγιο-ρεῖται Πατέρες ἔ χουν ὑποταχθῆεἰς τοὺς αἱρετικούς Πῶς συμβαίνειαὐτό Μὲ τὴν σιωπήν των ἔναντιτῶν παρεκτρο πῶν εἰς ζητήματα πί-στεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσμονὴντῶν ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὴν Εὐρω-παϊκὴν Ἕνωσιν τῆς Προτεσταν-τικῆς Δύσεως

Γ ΖΕΡΒΟΣ

ΣΕΒ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑΝΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τό παρέλαβεν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας καί τό διετήρησεν ἀναλλοίωτον ἐνῶ οἱ Παπικοί

τό ἐβεβήλωσαν καί τό ἠλλοίωσαν διά τοῦ Φιλιόκβε Διατί νά λέμε τό laquoΠιστεύωraquo μας κατά τό Ἀπόδειπνον

Ὁ Σεβ Γόρτυνος καί Μεγαλοπό-λεως κ Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν τουκήρυγμα ὑπό ἡμερομηνίαν 1ηνἈπριλίου ἀφοῦ ἀναλύει τό Πι-στεύω τῶν Ὀρθοδόξων καί τόlaquoΣύμβολον τῆς Πίστεώςraquo μας εἰςτό ὁποῖον laquoἔβαλαν βέβηλο χέρι καίτό ἀλλοίωσανraquo οἱ Παπικοί καλεῖτόν πιστόν λαόν νά λέγη μίαν φο-ράν τήν ἡμέραν καί ἰδιαιτέρως κατάτό Ἀπόδειπνον τό laquoΠιστεύωraquo Τόπλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κη-ρύγματος τοῦ Σεβ Μητροπολίτουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquo1 Ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶνἀδελφοί μου ρυθμίζεται μέ βάσητό τί πιστεύουμε Καί οἱ ἄθεοι τόἴδιο κάνουν Ἐνεργοῦν καί πράτ-τουν μέ βάση τήν ἀθεϊστική ἰδεο-λογία τους Ἕνας μεγάλος ἄθεοςγιά παράδειγμα1 εἶχε πεῖ ldquoἩ ζωήεἶναι παράλογη ἡ ἀγάπη εἶναι ἀδύ-νατηrdquo Ἄντε τώρα νά κάνουμεὄμορφη ζωή μέ βάση τήν ἰδεολογίααὐτή

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοίἔχουμε τό ldquoΠιστεύωrdquo μας στόὁποῖο κλείνεται ὅλη ἡ ldquoἰδεολογίαrdquoμας ὅλη ἡ θεολογία μας καλύτεραΚαί μέ βάση τά ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ρυθμίζουμε τήν ζωή μας Ἡπίστη μας στηρίζεται στήν ἉγίαΓραφή πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦΘεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους Μέ-σα στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε μι-κρές προτάσεις οἱ ὁποῖες εἶναιπραγματικά ὁμολογίες πίστεως Γιάπαράδειγμα σᾶς ἀναφέρω τρεῖςὉ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιά τόνἸησοῦ Χριστό ldquoἘν μορφῇ Θεοῦὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατοτό εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλ᾽ ἑαυτόν ἐκέ-νωσε μορφήν δούλου λαβών ἐνὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοςrdquo(Φιλιπ 26-10) Αὐτός ὁ λόγος καίὅλη ἡ παρακάτω συνέχεια εἶναι ἕναμικρό ldquoΠιστεύωrdquo Καί ἕνας ἄλλος

ἀκόμη σύντομος λόγος πού εἶναιὁμολογία πίστεως ldquoὉ Ἰησοῦς Χρι-στός (εἶναι) Κύριοςrdquo (Αacute Κορ 123)Τό ldquoΠιστεύωrdquo στήν Παλαιά Διαθήκηἦταν αὐτός ὁ λόγος ldquoἌκουεἸσραήλmiddot Κύριος ὁ Θεός σου εἷςἐστινrdquo (Δευτ 64) Καί ἐκείνη ἡ πεν-τάλογος προσευχή πού λέμε τόldquoΚύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ μεrdquoεἶναι μία ὁμολογία πίστεωςmiddot γιατίὁμολογοῦμε τόν σαρκωθέντα Υἱότοῦ Θεοῦ καί ὡς Θεό (ldquoΚύριεrdquo) καίὡς ἄνθρωπο (ldquoἸησοῦrdquo) καί ὡς Θε-άνθρωπο (ldquoΧριστέrdquo)

2 Τό ldquoΠιστεύωrdquo μας τό καλοῦμεldquoΣύμβολοrdquo Δέν ξέρω ἀγαπητοίμου νά σᾶς πῶ ἀκριβῶς τί σημαίνειαὐτή ἡ ἔκφραση Εἶναι μία ἔκφρα-ση ldquoκλειδίrdquo Σημαίνει τόν χάρτηΠραγματικά Ὅτι εἶναι ὁ χάρτηςγιά τήν Γεωγραφία τό ἴδιο εἶναι καίτό ldquoΠιστεύωrdquo μας γιά τήν Ἐκκλησίαγι᾽ αὐτό τό λέμε ldquoΣύμβολοrdquo Ἕναςμικρός χάρτης ἀπεικονίζει ὅλη τήνγῆ Καί τό μικρό ldquoΠιστεύωrdquo μαςαὐτό τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἔχει μέ λίγα λόγια ὅλη τήν πίστημας Δώδεκα εἶναι τά ἄρθρα τοῦldquoΠιστεύωrdquo Κάθε ἄρθρο του εἶναιπῶς νά τό πῶ εἶναι σάν στρατιωτι-κά ldquoπαραγγέλματαrdquo διδόμενα ἀπότόν Βασιλέα Χριστό στήν στρα-τευομένη του Καθολική Ἐκκλησίαγιά νά τά φέρει στόν κόσμο τόνὁποῖο πορεύεται νά κατακτήσει

3 Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία χρη-σιμοποιοῦσε ldquoΣύμβολα τῆς πίστε-ωςrdquo γιατί αὐτά ἦταν ἀναγκαῖα γιάτήν διδασκαλία τῶν Κατηχουμέ-νων αὐτῶν δηλαδή πού ἐπρόκειτονά βαπτιστοῦν Τά ldquoΣύμβολα τῆς πί-στεωςrdquo πάλι ἦταν ἀναγκαῖα στήνἘκκλησία γιά τήν ἀπόκρουση τῶναἱρέσεων Δηλαδή οἱ ἐμφανισθέν-τες αἱρετικοί μέ τίς πλανεμένες δι-δασκαλίες τους ἔδωσαν τήν κυ-ριώτερη ἀφορμή στήν Ἐκκλησίανά συντάξει ldquoΣύμβολαrdquo τῆς ἀλη-θινῆς της διδασκαλίας Τόν τέταρ-

το αἰώνα ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀπεφά-σισε νά συνθέσει ἕνα ἑνιαῖο ldquoΠι-στεύωrdquo γιά ὅλη τήν ἘκκλησίαἜτσι γράφτηκε ἀπό τήν Πρώτη καίΔεύτερη Οἰκουμενική Σύνοδο τόσημερινό ldquoΠιστεύωrdquo πού ξέρουμεὅλοι Τό ὅτι τό ldquoΠιστεύωrdquo μας γρά-φτηκε ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδουςσημαίνει ὅτι εἶναι φωνή ὅλης τῆςἘκκλησίας

4 Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι τό ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει νά ρυθμίζει τήνζωή μας τά ἔργα μας Λέγουν με-ρικοί ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πίστηἀλλά τά ἔργα Λησμονοῦν ὅμωςαὐτοί ὅτι τά ἔργα ἀπορρέουν ἀπότήν πίστη τοῦ καθενός Ἔτσι γιάπαράδειγμα ὁ Χίτλερ ἦταν σκλη-ρός πρός τούς ἀνθρώπους ἐπειδήἦταν συνεπής στήν σκληρή του πί-στη Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού ἔχου-με ὡραία πίστη ὅπως αὐτή ἐκφρά-ζεται στά δώδεκα ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει πολύ νά προσ -παθοῦμε τά ἔργα μας νά εἶναι ἀνά-λογα πρός τήν πίστη μας

5 Τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἀγαπητοί μου τό ὁποῖο συνέταξε ἡΠρώτη καί ἡ Δεύτερη ΟἰκουμενικήΣύνοδος ὅπως εἴπαμε τό διέσωσεἀκέραιο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας ἐνῶ οἱ Παπικοί καί Φραγκο-λατῖνοι ἔβαλαν βέβηλο χέρι καί τόἀλλοίωσαν Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἀνήκει σέὅλη τήν Ἐκκλησία καί δέν ἐπιτρέ-πεται λοιπόν ἕνας ἤ μερικοί νά τόμεταβάλουν Στό ἄρθρο τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ὅπου ὁμολογοῦμε τήν πί-στη μας στό Ἅγιο Πνεῦμα λέγου-με ὅπως τό θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πα-τέρες ὅτι Αὐτό ἐκπορεύεται ἀπότόν Πατέρα Ἔτσι τό εἶπε καί ὁ Κύ-ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήνἀρχιερατική Του προσευχή (βλἸωάν 1526) Οἱ Παπικοί ὅμως πα-ρά τόν σαφῆ αὐτόν λόγο τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καί παρά τήν σαφῆ πάλιδιατύπωση τῶν Ἁγίων Πατέρωνστό ldquoΠιστεύωrdquo ἔβαλαν τήν φράση

ldquoκαί ἐκ τοῦ Υἱοῦrdquo Αὐτό εἶναι τό πε-ρίφημο ldquoΦιλιόκβεrdquo τῶν Φραγκολα-τίνων πού ἀποτέλεσε αἰτία διαμά-χης καί χωρισμοῦ τους ἀπό τήνὈρθόδοξη Ἐκκλησία μας ΟἱὈρθόδοξοι γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα πι-στεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται μέν μό-νο ἀπό τόν Πατέρα ἀλλά ἀποστέλ-λεται στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ κα-τά τόν λόγο πάλι τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ (βλ πάλι Ἰωάν1526) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαςλοιπόν διδάσκει ὅτι λέγει ἡ ἉγίαΓραφή ὅπως αὐτήν τήν ἑρμήνευ-σαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες

6 Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἦταν τό πρῶτοπού δίδασκε ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλη-σία μας στούς ΚατηχουμένουςΠρῶτα δίδασκε τό ldquoΠιστεύωrdquo καίἔπειτα τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo Γιατί Για-τί μέ τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo καλοῦμε τόνΘεό Πατέρα Ἀλλά μᾶς λέγει ὁ ἀπό-στολος Παῦλος ὅτι δέν μποροῦμενά καλέσουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦἄν πρῶτα δέν πιστεύσουμε σ᾽Αὐτόν (βλ Ρωμ 1013-15) Τό ldquoΠι-στεύωrdquo λοιπόν τό ὁποῖο ἔχει συνο-πτικά ὅλα τά δόγματα τῆς πίστηςμας εἶναι τό πρωταρχικό μάθημαπού πρέπει νά μάθουμε Καί πρέπεινά τό μάθουμε καλά Σᾶς συνιστῶἀδελφοί μου χριστιανοί κάθε μέρανά λέγετε μιά φορά τουλάχιστοντό ldquoΠιστεύωrdquo Μάλιστα νά προ-τιμᾶτε νά τό λέτε τό βράδυ πρίνἀπό τόν ὕπνο Ἀλήθεια γιατί στόἈπόδειπνο λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo Για-τί ὁ ὕπνος εἶναι μία εἰκόνα τοῦ θα-νάτου ldquoἕνας μικρός θάνατοςrdquoὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω-λός Μέ τήν σκέψη λοιπόν τοῦ θα-νάτου λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo στό Ἀπό-δειπνο ὥστε ἄν συμβεῖ θάνατοςνά μέ βρεῖ ἀφοῦ πρῶτα ἔχω ὁμο-λογήσει τήν πίστη μου

Μέ πολλές εὐχές dagger Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί

Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας1 Ὁ Sartreraquo

Προσευχὴ εἰς τὴν Ρωσίανδιὰ τὴν στήριξιν τῆς Πίστεως

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τίΕἰς τὴν Ρωσίαν ἤρχισεν μία προσ -

πάθεια δυσφημήσεως τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἐκκλησίας προκειμέ-νου νὰ ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐπιρροὴτῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τηςὡς θεῖος ὀργανισμός Ἡ ΡωσικὴἘκκλησία κατήγγειλε ὅλην αὐτὴντὴν laquoἐπιχείρησινraquo ὡς μίαν ὀργανω-μένην ἐκστρατείαν δυσφημήσεώςτης διὰ πολιτικοὺς λόγους Τὸ δὲΠατριαρχεῖον Μόσχας ἐζήτησε ὅ -πως τὴν 22αν Ἀπριλίου τελεσθῆ εἰςὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Χώρας μίαπροσευχὴ διὰ τὴν laquoὑπεράσπισιν τῆςπίστεωςraquo Εἰς τὴν Ἑλλάδα τοιαῦταιὀργανωμέναι προσευχαὶ εἴτε διὰτὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως εἴτετῆς Πατρίδος εἴτε διὰ τὴν ἔξοδονἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν εἴτε διὰτὴν φώτισιν τῶν πολιτικῶν θεω-ροῦνται προφανῶς ὀπισθοδρομι-καὶ καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ὀργανώνονται

ΗΗΜΕΡΙΔΑ ποὺ διοργάνωσε στὰ μέσα Φεβρουαρίου ἡ Μητρό-πολη Πειραιῶς μὲ θέμα laquoΠατερικὴ θεολογία καὶ μεταπατερικὴαἵρεσηraquo ἀποκάλυψε σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος τὸν αἱρετικὸ χα-

ρακτήρα τῆς λεγόμενης laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo Σὲ μία προσ -πάθεια νὰ ἀποδείξουν ὑπερβολικὰ καὶ λανθασμένα τὰ συμπεράσμα-τα τῆς ἡμερίδας αὐτῆς τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ὁ Σεβ ΔημητριάδοςἸγνάτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προέβησαν σὲ δύο πραγ-ματικὰ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo

Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος στὴν ἐγκύκλιό του γιὰ τὴν Κυ-ριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τόνισε σχετικά laquoΔὲν ὑπάρχει μεταπατερι-κότητα ξεκομμένη ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέ-ρων ξεκομμένη ἀπὸ τὴν αἰώνια Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Αὐτόποὺ κάποτε καλοῦμε laquoμεταπατερικήraquo δὲν εἶναι laquoἀντιπατερικὴraquo θε-ολογία ἀλλὰ θεολογία laquoμετάraquo δηλ μαζί μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρεςraquo

Μία τέτοια ἑρμηνεία σύνθετης ἑλληνικῆς λέξης προφανῶς κι-νεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν κανόνων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶεἶναι τουλάχιστον ἀτυχής

Λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μιλώνταςστὴ Σχολὴ Εὐελπίδων εἶπε laquoἩ ἐποχή μας ἔχει βγάλει κι αὐτὴ Πα-τέρες Ἡ νεοπατερική τὴν εἴπανε μεταπατερική δὲν εἶναι ἄλλη θε-ολογία εἶναι χρονικὸ πράγμα Ὅπως θὰ λέγαμε ἡ σύγχρονη θεο-λογία οἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo

Ἁπλοϊκὸς τρόπος γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν μεγάλα θεολογικὰ ὀλι-σθήματα Ποιοὶ εἶναι ἆραγε laquoοἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo στοὺς ὁποίουςἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Οἱ θεολογοῦντες διανοητὲς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo τοῦ Βόλου ἢ μήπως οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ ὍσιοςἸουστῖνος Πόποβιτς καὶ οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος Πορφύριος κἄ

Σὲ κάθε περίπτωση τὸ πρόβλημα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις ἀλλὰστὸ περιεχόμενο ποὺ αὐτὲς ἔχουν ἢ στοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποί-ους εἰσάγεται ἡ χρήση τους Γιὰ νὰ ἀνεύρουμε τὸ πραγματικὸ πε-ριεχόμενο τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo τῆς laquoἈκαδημίαςraquo τοῦΒόλου ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ὑποστήριζε ὁ Διευθυντὴς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo Παντελὴς Καλαϊτζίδης laquoἩ ldquoἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρεςrdquohellipεἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπωςhellip τὴν ἔξαρσητοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτι-κοῦ ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματοςraquo Ἀποφαινόταν μάλιστα ὅτι laquoΟἱπαραπάνω διαπιστώσεις καθιστοῦν ἐπεῖγον τὸ αἴτημα τῆς νέας σάρ-κωσης τοῦ λόγου καὶ τῆς συναφειακῆς ἀνάγνωσης τῶν Πατέρων θέ-τοντας ταυτόχρονα τὸ ἐρώτημα τῆς δυνατότητας ὕπαρξης μίας με-ταndashπατερικῆς ὀρθόδοξης θεολογίαςraquo ποὺ θὰ προχωρήσει στὴν ἀνά-λυση θεμάτων ὅπως laquoἘπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότηταndashαἵρεση ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότηταndashαἵρεση διαφορὰndashἑνό-τητα Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν laquoαἱρετικῶνraquo στὰ πατερικὰ κείμενακαὶ στὴ σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκηraquo ἀλλὰ καὶ τὴν κατὰ Π Καλαϊ-τζίδη laquoἀτελῆ ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων προβληματικὲς ἀνθρω-πολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας πχ γιὰ τὴν γυναίκα (τὸκατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἀποδίδεται σὲ αὐτὴν μόνο διὰ μέσου τοῦ ἄνδρα)hellipδιάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολο-γίας νέες ἀνθρωπολογικὲς προκλήσεις τῆς βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνο-λογίας κλπraquo Κατέληγε δὲ ὅτι laquoΤὰ παραπάνω θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸαἴτημα μίας σύγχρονης ὀρθόδοξης μετα-πατερικῆς θεολογίας καὶἐπανερμηνείας τῆς πιστότητας στὴν πατερικὴ παράδοση καθὼςστὸν ἑρμηνευτικὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσας εἰσήγησης τὸ laquoἑπόμενοιτοῖς ἁγίοις Πατράσινraquo δὲν σημαίνει ἁπλῶς τὴν συνέχιση τὴν ἐπικαι-ροποίηση ἢ καὶ τὴν ἐπανερμηνεία τῆς παράδοσης αὐτῆς ἀλλὰ ndashκατὰτὸ προηγούμενο τῆς πρωτοχριστιανικῆς καὶ τῆς πατερικῆς ὑπέρβα-σηςndash καὶ τὴν ὑπέρβασή της ὅπου καὶ ὅταν χρειάζεταιraquo

Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια ὑποστήριζε ὁ Παντελὴς Καλαϊτζίδης τὸ2010 στὸ συνέδριο ἐκεῖνο γιὰ τὴν laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo Τὰἐπαναλάβαμε γιατί κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν laquoμε-ταπατερικὴ θεολογίαraquo καὶ τοὺς εἰσηγητές της καὶ νὰ ἐμφανίσουντὰ πάντα ὡς ἀποτέλεσμα παρανοήσεων Ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολο-γίαraquo τοῦ Βόλου ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο τι παρὰ προσπάθεια ὑπέρβα-σης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀμφισβήτησης ὅσων διδασκαλιῶν τουςδὲν laquoβοηθοῦνraquo τὰ σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ψευτοενότητας

Λόγῳ τῶν χαρακτηριστικῶν της ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo εἶναιπράγματι πατρομάχος ἀντιπατερικὴ καὶ γιὰ τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰτῆς ἀποδίδεται τὸ ὄνομα τῆς θεολογίας ἀλλὰ τῆς αἵρεσης Στὸἑξῆς ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι laquoἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσινraquo ἂς κά-νουν χρήση τοῦ δόκιμου ὅρου πατερικὴ θεολογία Ἡ μεταπατερι-κότητα συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελοῦνμαζὶ σύμπλεγμα αἱρέσεως καὶ κακοδοξίας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ Ἤ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΣΗ laquoΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑraquo

Τοῦ κ Ἰωάννη Τάτση Θεολόγου

ΜΕΡΙΚΟΙ ὄχι μόνον Οἰκουμενισταί ἀλλὰ καὶ μὴ Οἰκουμενι-σταί ὄχι μόνον ἀσεβεῖς ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς νομίζουν ὅτιδὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς αἱρέσεις γνῶμες καὶ ὡς

αἱρετικοὶ πρόσωπα ποὺ δὲν ἔχουν προηγουμένως κριθῆ καὶ κα-ταδικασθῆ ἀπὸ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ ἄποψι δὲνεἶνε ὀρθή

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ laquoΑἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςraquo (Τίτ 3 10-11) ῾Ηπρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ ὁποία καταδίκασε αἵρεσι τὸν᾿Αρειανισμό καὶ αἱρετικό τὸν Αρειο ἔγινε τὸν 4ον μΧ αἰῶνα (τὸ325) Μέχρι δὲ τότε ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί Καὶ πῶς οἱπιστοὶ πρὸ τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ μποροῦσαν νὰἐφαρμόσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τῆς τη-ρητέας στάσεως ἀπέναντι τοῦ Α ἢ τοῦ Β αἱρετικοῦ ἂν πρὸΣυνόδου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦν κανένα αἱρετικό

Πῶς ἐπίσης οἱ πιστοὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως θὰ μποροῦσαννὰ τηρήσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Ιωάννου laquoΕἴ τις ἔρχεταιπρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸνεἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετεraquo (Β´ ᾿Ιωάν 10)

῞Οταν κανεὶς laquoγυμνῇ τῇ κεφαλῇraquo σαφῶς δηλαδή λέγει κάτιἀντίθετο πρὸς τὴν Πίστι δυνάμεθα καὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσε-ως νὰ χαρακτηρίσωμε αὐτὸ αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικό (Βλέπε ΙΕ´Κανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ῾Η Γραφὴ λέγει laquoΠάντες οἱθεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνιαraquo (Ψαλμ 955) Καὶ γιὰ τὴ λατρεία τῶνἐθνικῶν λέγει laquo῎Εθυσαν τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶντοῖς δαιμονίοιςraquo (Ψαλμ 10537) laquo῞Α θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύεικαὶ οὐ Θεῷraquo (Α´ Κορ 1020) Ο ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ Πατριάρχηςἀντιθέτως πρὸς τὴ Γραφὴ λέγει ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁαὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τὸν αὐτὸ Θεὸ λατρεύουν μὲδιαφορετικὸ τρόπο ᾿Ερωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρε-σι ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρῃ σὲ διαμαρτυρία ὅλους τοὺς πι-στούς

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος γράφει laquoΑἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖςἐκκλησίαις σιγάτωσανmiddot οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλ᾿ὑποτάσσεσθαι καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγειraquo (Α´ Κορ 1434 Βλέπεκαὶ στίχ 35) ᾿Επίσης γράφει laquoΓυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπωοὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρόςraquo (Α´ Τιμ 212) Συμφώνως πρὸς τοὺς θε-οπνεύστους αὐτοὺς λόγους δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναῖκες νὰ ὁμι-λοῦν καὶ νὰ διδάσκουν στὶς ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις τὴν ὥρα τῆςλατρείας ᾿Επίσης δὲν ἐπιτρέπεται στὴ γυναίκα νὰ ἐξουσιάζῃ τὸνἄνδρα ᾿Εν τούτοις ὁ θεολόγος κ Παντελῆς Καλαϊτζίδης ὁ διευ-θυντὴς καὶ ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς ᾿Ακαδημίας τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ἔχει τὸ θράσος νὰἀντιτίθεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ λέγῃ ὅτι πρέπει καὶ οἱ γυ-ναῖκες νὰ ὁμιλοῦν στὶς ἐκκλησιαστικὲς λατρευτικὲς συνάξειςπροχωρεῖ δὲ καὶ λέγει ἀκόμη ὅτι πρέπει οἱ γυναῖκες νὰ χειροτο-νοῦνται νὰ γίνωνται καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὡς ἐπίσκοποι ἐννοεῖταινὰ ἐξουσιάζουν ὄχι μόνο τοὺς ἄνδρες τους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖςΚαὶ ἐρωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρεσι Καὶ πῶς ὁ Δη-μητριάδος διώρισε καὶ κρατεῖ στὴ διεύθυνσι τῆς ᾿Ακαδημίας τουθεολόγο μὲ αἱρετικὲς ἀντιλήψειςhellip

᾿Εὰν λοιπὸν κάποιος λέγῃ κάτι σαφῶς διαφορετικὸ καὶ ἀντίθε-το ἀπὸ τὴν Πίστι οἱ πιστοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ θεωροῦν τὸ λόγοτου αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικὸ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως ᾿Εὰνπχ ἐγὼ τρελλαθῶ καὶ κηρύξω ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶνεμυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰψωμὶ καὶ κρασὶ μὲ συμβολικὴ ἔννοια χρειάζεται Συνοδικὴἀπόφανσι γιὰ νὰ θεωρηθῶ αἱρετικὸς καὶ νὰ ὑποστῶ κριτικὴ καὶἔλεγχο ῎Αλλωστε οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες Σύνοδοι συγκλήθη-καν γιὰ νὰ καταδικάσουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θεωρήθηκαναἱρέσεις καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα θεωρήθηκαν αἱρετικὰ πρὸ τῆςσυγκλήσεώς των

῾Η ᾿Αποστολικὴ Διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔχειἐκδώσει φυλλάδιο στὸ ὁποῖο χωρὶς ἀπόφασι ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ὡς αἱρέσεις οἱὁποῖες δροῦν στὴν ῾Ελλάδα Κακῶς ἔπραξε ἡ ᾿Αποστολικὴ Δια-κονία ῎Αριστα ἔπραξε

῎Αριστα πράττουν καὶ ὅσοι χαρακτηρίζουν τὴ Μεταπατερικὴ Θε-ολογία ὡς αἵρεσι καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεσι καὶ πανθρη-σκεία καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς καὶ διαμαρτύρον-ται μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς των ᾿Ανοχὴ ἢ εὐγένεια σὲ θέμα-τα Πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ Νικ Ιω Σωτηροπούλου Θεολόγου ndash Φιλόλογου

Οἱ βουλευταὶ τοῦ ΛΑΟΣ κ Ἀθα-νάσιος Πλεύρης καὶ Γεώργιος Ἀνα-τολάκης στηριζόμενοι εἰς δημοσίευ-μα ἡμερησίας ἐφημερίδος κατέθε-σαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν μὲ τὴνὁποίαν ἐλέγχουν τὴν Κυβέρνησινἐπειδὴ τὸ Μουσεῖον Μπενάκη διὰἐντύπου του κάνει φιλοϊσλαμικὴνπροπαγάνδα εἰς μαθητάς Ὁλόκλη-ρος ἡ ἐρώτησις ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΣύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δη-μοσιογράφου κ Στέφανου Χίουστὴν ἐφημερίδα ldquoΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑrdquo(14η Μαρτίου 2012) ἀναφέρεταιὅτι κατὰ τὴν ἐπίσκεψη μαθητῶντῆς Ε´ τάξεως Δημοτικοῦ στὸἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τοῦ Μου-σείου Μπενάκη ldquoἸσλαμικὴ τέχνη γιὰμαθητέςrdquo δίδεται στοὺς μαθητὲςὡς ldquoἐκπαιδευτικὸrdquo καὶ ldquoἐνημερω-τικὸrdquo ὑλικὸ τὸ ἔντυπο ldquoΜία φορὰστὴν Ἀνατολήrdquo στὸ ὁποῖο ὑπάρ-χουν ἀπαράδεκτα καὶ ἀνθελληνικὰἀποσπάσματα ὅπως μεταξὺ ἄλλωνldquoὉ στρατὸς τῶν Ὀθωμανῶν σουλ-τάνων ἔκανε συχνὰ παρελάσειςστὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρα-τορίας γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμήτου Φαντάσου πόσο ἐντυπωσιακὴθὰ ἦταν ἡ ἐμφάνιση τῶν στρα-τιωτῶν μὲ τὶς ἐπίχρυσες πανοπλίεςτους νὰ παρελαύνουν κάτω ἀπὸτὸν λαμπερὸ Ἥλιοrdquo

Καθίσταται σαφὲς ὅτι πρόκειταιγιὰ μία ἀήθη πρόκληση εἰς βάροςτῆς ἱστορικῆς μνήμης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ἔθνους ποὺ ὑπέφερε 400χρόνια τουρκοκρατίας καὶ γιὰ μίαπροσπάθεια ἄμβλυνσης τῆς ἐθνι -κῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων μα-θητῶν προφανῶς στὸ πλαίσιο τοῦπολυπολιτισμικοῦ ἰδεολογήματος

Μάλιστα ἐπὶ τοῦ θέματος ὑπάρ-χουν ἤδη ὀργισμένες ἀντιδράσειςἀπὸ γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μα-θητῶνἘρωτᾶσθε

Α) Μὲ ποιὸ ἐκπαιδευτικὸ κριτή-ριο καὶ μὲ ποιὰ ἐκπαιδευτικὴ λογικὴοἱ Ἕλληνες μαθητὲς ὑποχρεοῦνταινὰ ὑφίστανται αὐτὴν τὴν ἀνθελλη-νικὴ προπαγάνδα Γιὰ ποιὸ λόγο μα-θητὲς τοῦ Δημοτικοῦ ἢ ἀκόμη καὶτοῦ Νηπιαγωγείου () πρέπει νὰ μα-θαίνουν γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνη καὶγιὰ τὶς ldquoπαρελάσεις τῶν Ὀθω-μανῶνrdquo

Β) Ποιὰ ἡ χρηματοδότηση τοῦσυγκεκριμένου προγράμματος καὶἀπὸ ποιοὺς πόρους

Γ) Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ ΜουσεῖοΜπενάκη ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένοἐγχειρίδιο στὰ πλαίσια τοῦ προ-γράμματος γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνηΓνώριζε τὸ περιεχόμενό τουraquo

Ἐρώτησις εἰς τὴν Βουλὴνδιὰ φιλοϊσλαμικὴν προπαγάνδα

ὑπὸ τοῦ Μουσείου Μπενάκη εἰς μαθητάς

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ἀργολί-δος κ Ἰάκωβος εἰς μήνυμά του διὰτὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μαςπροτρέπει ὅλους τοὺς Ὀρθοδό-ξους Χριστιανοὺς νὰ ἀκολουθή-σουν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίωντῆς Ἐκκλησίας μας Τὸ πλῆρεςκείμενον τοῦ μηνύματός του ἔχειὡς ἀκολούθως

laquoΟὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραι-νέσθωσαν γῆ δὲ ἀγαλλιάσθωmiddot ἑορ-ταζέτω δὲ κόσμος ὁρατός τε ἅπαςκαὶ ἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo ἀναφω-νεῖ ἀγαλλόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννηςὁ Δαμασκηνός καὶ συμπληρώνει ὁlaquoΧρυσορρήμων Πατὴρraquo τῆς Ἐκ -κλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος laquoνὰ λοιπόν ἔφθασεἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορ-τή ἡ ἀναστάσιμη μέρα τοῦ Κυρίουμας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ προϋπόθεσητῆς εἰρήνης ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφι-λίωσης ἡ κατάργηση τοῦ θανά-τουraquo

Πράγματι μᾶς διαβεβαιώνει καὶὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγοςlaquoἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία κά-θε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνηςraquo διότιδιαλύει τὰ σκότη στὶς ψυχὲς τῶνἀνθρώπων διώχνει τὸν φόβο ἀπὸτὴ ζωή μας νικάει τὸν θάνατο χα-ρίζει ἐλπίδα στοὺς ἀσθενεῖς παρη-γορεῖ τοὺς ἀπελπισμένους τοὺςἀδικημένους τοὺς πτωχούς τοὺςὀρφανούς τοὺς δυστυχισμένουςκαὶ πονεμένους

Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Ἐκκλησίατῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναιἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίαςἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἱδρυτής τηςὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει τὴ δύναμηνὰ ἀναγεννάει τοὺς πάντες laquoνεο-ποιεῖς τοὺς γηγενεῖςhellipraquo ψάλλουμεστὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς ἀλλὰ καὶὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Ἀποκά-λυψη μᾶς λέγει laquoἰδοὺ καινὰ ποιῶπάνταraquo (Ἀποκ κα´ 5)

Ἑπομένως ὁ Ἀναστὰς Υἱὸς καὶΛόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ σὲ μιὰνέα ζωὴ λουσμένη στὸ φῶς τῶνΕὐαγγελικῶν ἀρετῶν laquoοὕτω λαμ-ψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰκαλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέ-ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo(Ματ ε΄ 16) καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος μᾶς προτρέπει laquoἀποθώμεθαοὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουςraquo δηλαδήνὰ διώξουμε μακριὰ τὰ πάθη καὶ τὶς

ἀδυναμίες μας τὸν ἀτομισμό τὴνπλεονεξία τὴν ἀπληστία τὴ βίατὴν ἀδιαφορία καὶ τὴ σκληρότηταμπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴν ὀδύνητῶν συνανθρώπων μας laquoκαὶ ἐνδυ-σώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτόςraquo (Ρωμιγ´ 12) δηλαδὴ ἐνισχυμένοι μὲ τὰζωοποιὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίαςμας τὴ Μετάνοια καὶ τὴ Θεία Εὐχα-ριστία νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τῆςἀρετῆς τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦφωτὸς καὶ laquoὡς τέκνα φωτόςraquo (Ἐφε´ 8 ) μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ φω-τίζουμε καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μας νὰθερμαίνουμε τὶς καρδιὲς τῶνἀδελφῶν μας ποὺ ἰδιαίτερα σήμε-ρα τόσο ὑποφέρουν γύρω μας

Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ συνοδοι-πόροι τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀνα-στημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ ποὺ διὰ μέσου τῶν αἰώνωνἀφοῦ ἀνέβηκαν τὸν Γολγοθᾶ τουςκαὶ laquoσυσταυρώθηκανraquo μαζί Τουἀπαρνούμενοι τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυ-ναμίες τους ἔγιναν δι᾿ αὐτοῦ τοῦτρόπου μέτοχοι καὶ τῆς λαμπροφό-ρου Ἀναστάσεώς Του

Ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ ἂςπεριπατήσουμε τὸ ὑπόλοιπο τῆςζωῆς μας laquoἐν καινότητι ζωῆςraquo(Ρωμ στ´ 4) ὥστε μὲ τὸ φωτεινὸπαράδειγμά μας νὰ διακηρύττουμεπρὸς κάθε κατεύθυνση laquoὅτι ἠγέρ-θη ὁ Κύριος ὄντωςraquo χαρίζοντάςμας τὴν εἰρήνη Του laquoτὴν πάντανοῦν ὑπερέχουσανraquo (Φιλ δ´ 7) καὶτὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνηδῶρα τὰ ὁποῖα περιμένει ἡ σημε-ρινὴ ταραγμένη οἰκογένεια ἡ συγ-χισμένη νεότητα καὶ γενικὰ ἡ τα-λαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ἀπὸτοὺς πολέμους τὶς βιαιότητες καὶτὶς ἀδικίες

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριος νὰ ζήσουμε κατ᾿ αὐτὸν τὸντρόπο καὶ καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸφῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του νὰ ψάλ-λουμε μὲ ἀνεκλάλητη ἀγαλλίασητὸν ἐπινίκιο ὕμνο τῆς Λαμπροφό-ρου αὐτῆς Ἡμέρας

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐντοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος

Διάπυρος πρὸςΧριστὸν Ἀναστάντα

Εὐχέτης ὙμῶνὉ Μητροπολίτης Ἀργολίδας

Ἰάκωβοςraquo

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣΑΦΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣὙπογραμμίζει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ

Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ Ἰάκωβος

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 5η

Στὴν Ὀρθόδοξη εἰκονογραφίακαὶ ἁγιογραφία τῆς ἐκ νεκρῶνἈναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡ δογmicroα-τικὴ καὶ θεολογικὴ διδασκαλίατῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας περὶτῆς laquoΕἰς Ἅδου Καθόδουraquo τοῦΣωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἀπόλυτακαὶ λεπτοmicroερέστατα ἐκπεφρα-σmicroένη καὶ ἀποτυπωmicroένη

Στὴν συγκεκριmicroένη λοιπὸνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως τὸκυρίαρχο καὶ ἰδιαίτερα ἐξέ-χον πρόσωπο εἶναι ἐκεῖνοτοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώ-που Χριστοῦ ὡς νικητοῦ καὶθριαmicroβευτοῦ τοῦ θανάτου ὉἈναστὰς Χριστὸς εἰκονίζεται ὡςἀπόλυτος κύριος καὶ δυνάστηςτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου ποὺ συν-θλίβει κυριολεκτικῶς τὰ καταχθό-νια τοῦ σκότους καὶ τοῦ θανάτουκαὶ χορηγεῖ ὡς αἰώνια δωρεὰ τὴναἰώνια ζωὴ καὶ τὴν ἀθανασία σὲὁλόκληρη τὴνκτιστὴ δηmicroιουργίαἀφοῦ ὁ ἴδιος microόνοςἸησοῦς Χριστὸςεἶναι ἡ ὄντως αὐτο-ζωή ἡ microόνη πηγὴτῆς ζωῆς ποὺ κα-ταισχύνει καὶ ἀφα-νίζει τὸν θάνατο

Ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ἐνδε-δυmicroένος τὴν πάν-λευκη ὑπὲρ τὴνχιόνα στολὴ τῆςἀφθαρσίας καὶ τῆςἀθανασίας ποὺφωταγωγεῖ ἀπα-στράπτουσα τὰοὐράνια τὰ ἐπίγειακαὶ τὰ καταχθόνιαὉ ἀπαστράπτωνἈναστὰς Χριστὸςὡς αὐτόφως ποὺκυριαρχεῖ στὴνεἰκόνα ἐξαφανίζειἀσηmicroαντοποιεῖ καὶἐκmicroηδενίζει τὸ σκό-τος τοῦ κράτουςτοῦ θανάτου καὶτοῦ Ἅδου Ἡ ἀντί-θεση φωτὸς καὶσκότους Ἀναστάν-τος Χριστοῦ καὶ θα-νάτου ἐπουρανίωνκαὶ καταχθονίωνδεικνύουν τὴν πά-λη τῆς ζωῆς microὲ τὸθάνατο Τελικὰ στὸπρόσωπο τοῦ Χρι-στοῦ νικᾶ τὸ φῶςκαὶ καταισχύνεταιτὸ σκότος

Ὁ Ἰησοῦς Χρι στὸς ἀπεικονίζε-ται ἀνιστάmicroενος ἢ ἱστάmicroενος microὲτοὺς παναχράντους πόδες Του ἐπὶτῶν διαλελυmicroένων θυρῶν ndashπυλῶν τοῦ κράτους τοῦ θανάτουκαὶ τοῦ κάτω κόσmicroου ποὺ ἔχουντὸ σχῆmicroα ldquoΧrdquo ἐνῶ σὲ ὁρισmicroένεςἄλλες εἰκονογραφικὲς παραστά-σεις τῆς Ἀναστάσεως οἱ πύλες τοῦκράτους τοῦ θανάτου στὴν ἄβυσ-σο τῶν καταχθονίων ἔχουν τὸσχῆmicroα τοῦ Σταυροῦ ἐπὶ τῶν ὁποί-ων ἵσταται ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς δη-λώνοντας τὴν διὰ τοῦ Σταυροῦθανάτωση καὶ τὴν ἐν Σταυρῷ νί-κη Αὐτοῦ κατὰ τοῦ θανάτου

Ἡ ὄψη τὸ βλέmicromicroα τοῦ ΣωτῆροςΧριστοῦ εἶναι ἀγέρωχα σταθεράαὐστηρὰ καὶ ἀπαστράπτοντα Ὁπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν ἵστα-ται ὡς Βασιλεὺς καὶ νικητὴς τοῦθανάτου καὶ χορηγὸς τῆς αἰωνίουζωῆς καὶ ἀφθαρσίας

Στὸ φωτοστέφανο τὸ ὁποῖο πε-ριβάλλει τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἀνα-στάντος Χριστοῦ ἀναγράφεται ἡ

φράση laquoΟ ΩΝraquo ὁ microόνος ὑπάρχωνΘεός ὁ ὄντως ὤν ἀληθὴς σωτή-ρας καὶ λυτρωτὴς Κύριος ὁ ὁποῖοςπεριβάλλεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀπα-στράπτουσα καὶ ὁλόφωτη laquoκυ-κλικὴ δόξαraquo τῆς Θεότητός Του Ὁκυκλικὸς δίσκος ἡ laquoκυκλικὴ δό-ξαraquo ὅπως ὀνοmicroάζεται τὸ ὁλόσω-microο πάνλευκο στεφάνι τὸ ὁποῖολούζει τὸ σῶmicroα τοῦ Κυρίου δει-κνύει ὅτι τὸ σκότος τοῦ Ἅδου καὶ

τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἔχουννικηθεῖ διαλυθεῖ ἀφανισθεῖ καὶπλέον τὸ ἀνέσπερο καὶ ἄδυτοφῶς ποὺ ἐκπηγάζει ἐκ τοῦ κενοῦmicroνηmicroείου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ νικητὴςτοῦ θανάτου Ἰησοῦς Χριστός ὁὁποῖος κατὰ τὸν ΕὐαγγελιστὴἸωάννη ἐκπέmicroπει τὸ microήνυmicroα τῆς

αἰωνίου ζωῆς laquoἘγενόmicroην νεκρὸςκαὶ ἰδοὺ ζῶν εἰmicroὶ εἰς τοὺς αἰῶναςτῶν αἰώνωνraquo (Ἀποκ 1 17)

Οἱ πληγές laquoοἱ τύποι τῶν ἴλωνraquoστὶς πανάγιες χεῖρες καὶ στοὺςπαναχράντους πόδες καθὼς καὶἡ πληγὴ ἀπὸ τὴν λόγχη στὴν πά-ναγνη πλευρὰ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀπεικονίζονται στὴνεἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως γιὰ νὰmicroᾶς ὑπενθυmicroίζουν καὶ κυρίως νὰπιστοποιοῦν τὸ ἀληθὲς τοῦ σταυ-ρικοῦ θανάτου καὶ τὸ ἀδιάψευστοκαὶ βεβαιωmicroένο γεγονὸς τῆς ἐκνεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Θεαν-θρώπου Χριστοῦ

Ὁ Ἀναστάς Κύριος microὲ τὰ πανά-χραντα χέρια Του ἀνασύρει ἀπὸτὰ σκοτεινὰ ἔγκατα τῆς γῆς ἀπὸτὰ καταχθόνια τῆς ἀβύσσου καὶτοῦ κράτους τοῦ θανάτου δύοὑπάρξεις ἕνα ἄνδρα καὶ microία γυ-ναίκα Αὐτὲς οἱ δύο ἀνθρώπινεςὑπάρξεις εἶναι ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡ Εὔαοἱ πρωτόπλαστοι ἄνθρωποι τοὺςὁποίους ἀναγεννᾶ ὁ ζωοδότηςΧριστὸς καὶ τοὺς ἀνασύρει ἀπὸτὴν ἀνυπαρξία τῶν microνηmicroείων

στὴν ἀφθαρσία τῆς ἐν Χριστῷαἰωνίου ζωῆς Ἔχουmicroε πιὰ τὸνlaquoκαινὸ Ἀδὰmicroraquo καὶ τὴν laquoκαινὴΕὔαraquo ποὺ στὸ πρόσωπό τουςἀπεικονίζεται ἡ ἀνακαινισmicroένη ἐνΧριστῷ ἀνθρώπινη φύση

Στὴν εἰκονογραφικὴ παράστα-ση τῆς Ἀναστάσεως ὁ Ἀδὰmicro καὶ ἡΕὔα ἀπεικονίζονται ἐξερχόmicroενεςmicroέσα ἀπὸ τοὺς τάφους τους microὲ

ζωηρὴ ἑτοιmicroότητα κινήσεωςκαὶ ταχύτητος σὲ ὅλο τὸσῶmicroα τους Καὶ οἱ δύο ἔχουντὸ ἕνα χέρι τους ἀνασηκωmicroέ-νο σὲ παρακλητικὴ καὶ ἱκε-

τευτικὴ στάση δεόmicroενοι πρὸς τὸννικητὴ τοῦ θανάτου Ἰησοῦ Χριστὸνὰ ἀπελευθερώσει καὶ τοὺς ἴδιουςἀπὸ τὰ δεσmicroὰ τοῦ θανάτου καὶτοῦ κράτους τοῦ Ἅδου Ὁλόκληρηἡ ψυχοσωmicroατικὴ ὕπαρξή τουςθέλγεται ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο καὶζωογόνο φῶς τοῦ Ἀναστάντος

Χριστοῦ καθὼς ἐπι-θυmicroοῦν διακαῶς νὰλυτρωθοῦν καὶ νὰἀπελευθερωθοῦνἀπὸ τὰ αἰώνια δεσmicroὰτοῦ θανάτου καὶ τοῦσκότους τῆς ἀβύσσουτοῦ Ἅδου Λαχτα-ροῦν νὰ ἀκολουθή-σουν τὴν ἀνοδικὴ πο-ρεία τοῦ ἈναστάντοςΚυρίου στὴν ὄντωςζωὴ τῆς ἀτελευτήτουΒασιλείας του Γιὰτὸν λόγο αὐτὸ οἱπρωτόπλαστοι microὲπάθος σφίγγουν ὁκαθένας τὰ χέρια τοῦΛυτρωτοῦ καὶ ἀπε-λευθερωτοῦ ἸησοῦΧριστοῦ Δὲν ἀντέ-χουν τὸ σκότος τοῦἍδου καὶ τὴν ἀνυ-παρξία τῆς φθορᾶςἜφθασε πιὰ ἡ εὐλο-γηmicroένη ὥρα ποὺἀνέmicroεναν ἐπὶ αἰῶνεςκαθὼς βλέπουν καὶζοῦν τὴν πραγmicroατο-ποίηση τῆς ὑποσχέ-σεως τοῦ Θεοῦ τὴνὁποία τοὺς εἶχε δώσειὅταν ἐξῆλθαν τοῦΠαραδείσου Ὁ Ἀνα -στὰς Κύριος τοὺς θέ-λει δίπλα Του στὴ Βα-σιλεία Του καὶ ὄντωςτοὺς εἰσάγει στὴνἄφθαρτη δόξα ΤουΣτὸ δὲ πρόσωπο τῶνπρωτοπλάστων ὁ

ζωοδότης Χριστὸς ἀφθαρτοποιεῖὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Στὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονί-ζονται διάφορες φωτοστεφανοφό-ρες ὑπάρξεις ποὺ ἵστανται περι-χαρεῖς Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι ὁΤίmicroιος Πρόδροmicroος ὁ ΠροφητάναξΔαυΐδ ὁ Βασιλεὺς Σολοmicroών οἱ δί-καιοι οἱ Ὅσιοι οἱ Προφῆτες καὶ οἱἐν γένει εὐσεβεῖς τῆς ΠαλαιᾶςΔιαθήκης οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἐπί-γεια ζωή τους ἐπροφήτευσαν ἐδί-δαξαν καὶ ἐπίστευσαν στὴν ἐναν-θρώπηση καὶ στὸ ἀπολυτρωτικὸἔργο τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ ΧριστοῦΚαὶ τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἀπεικονί-ζονται λυτρωmicroένα ἀπελευθερω-microένα καὶ σεσωσmicroένα ἐν Χριστῷἀπὸ τὴν φθορὰ τοῦ θανάτουὙψώνουν δοξολογικὰ τὰ χέριατους καὶ ἀνυmicroνοῦν τὸν Λυτρωτὴκαὶ Σωτήρα Ἰησοῦ Χριστό

Τέλος στὸ κάτω microέρος τῆς Ἀνα-στάσιmicroης εἰκόνος καὶ ὑποκάτωτῆς θριαmicroβευτικῆς microορφῆς τοῦἈναστάντος Χριστοῦ ἀπεικονίζε-ται προσωποιηmicroένος καὶ ἁλυσο-δεmicroένος χειροπόδαρα καὶ ὀπι-σθάγκωνα ὁ θάνατος Ὁ Χριστὸςὡς laquoπρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶνraquoἽσταται κραταιὸς νικητὴς ἐ πὶ τοῦἀνθρωπόmicroορφου ἀδύναmicroου θα-νάτου ὁ ὁποῖος φαν τάζει θλιmicromicroέ-νος ἀπορρηmicroένος καὶ σαστισmicroέ-νος ἀ πὸ τὴν συντριπτικὴ ἧττα τὴνὁποία ὑπέστη ἀπὸ τὸν Θεάνθρω-πο Ἰησοῦ Χριστό Γι᾽ αὐτὸ ὁ Ἀπό-στολος Παῦλος καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσό-στοmicroος ἐρωτοῦν εἰρωνικὰ χλευά-ζοντες τὸν θάνατο laquoΠοῦ σου Ἅδητὸ κέντρον Ποῦ σου Ἅδη τὸ νίκοςἈνέστη Χριστόςhellip καὶ θάνατοςἐπικράνθηhellipraquo

Ὁ Ἅδης ἀπώλεσε πιὰ τὶς ψυχὲςτῶν κεκοιmicroηmicroένων ποὺ ἐπὶαἰῶνες εἶχε ἁλυσοδεmicroένες στὰ φυ-λακτήρια τοῦ κάτω κόσmicroου καὶστὰ καταχθόνια microέρη τοῦ κράτουςτου Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κατῆλθεστὰ ἔγκατα τοῦ Ἅδου καὶ διέλυσετὶς πύλες τὶς φυλακὲς καὶ τὰ τεί-χη τοῦ κράτους τοῦ θανάτου ἀπε-λευθερώνοντας τὶς ἀνθρώπινεςψυχές τὶς ὁποῖες ζηλότυπα κρα-τοῦσε ὁ θάνατος ὡς δέσmicroια τρό-παια Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὴν εἰκόνα τῆςἈναστάσεως ὁ ἐγερθεὶς ἐκ τῶννεκρῶν Χριστὸς ὡς δυνάστης τοῦθανάτου πατεῖ ἐπὶ τῶν διαλελυ-microένων πυλῶν τοῦ Ἅδου καὶ παν-τοῦ ὑπάρχουν διασκορπισmicroένακλειδιά καρφιά πύλες ἁλυσίδεςκαὶ ὀστᾶ νεκρῶν Ὁ ΣωτήραςΧριστὸς κυριολεκτικῶς διέλυσεσυνέτριψε ἀφάνισε τὸ βασίλειοτοῦ θανάτου Ὁ Χριστὸς σταυρού-microενος ἐσταύρωσε τὸν θάνατο καὶχάρισε τὴν ἄφθαρτη καὶ αἰώνιαζωὴ στοὺς κεκοιmicroηmicroένους Χρι -στὸς Ἀνέστη

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥΘεολογικὴ ἑρμηνεία τῆς Ὀρθοδόξου Εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ

Δὲν ὑπάρχει πιὸ χαρmicroόσυνο γε-γονὸς στὴν ἀνθρώπινη ἱστορίαἀπὸ τὴν λαmicroπροφόρο Ἀνάστασητοῦ Κυρίου microας Ἰησοῦ ΧριστοῦΔὲν ὑπάρχει microεγαλύτερο ἐλπιδο-φόρο microήνυmicroα ἀπὸ τὸ microήνυmicroα τῆςἈναστάσεως ὅτι laquoΧριστὸς Ἀνέ-στη καὶ Ἅδης ἐσκυλεύθηraquo Γι᾽αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἡἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ ἡ πανήγυρητῶν πανηγύρεων Σύmicroπας ὁ λαὸςτοῦ Θεοῦ microὲ ἄκρατο ἐνθουσιασmicroὸκαὶ χαρὰ συmicromicroετέχουmicroε στὸ ὑπέρ -οχο πασχαλινὸ συmicroπόσιο τῆς πί-στεως καὶ ὑmicroνοῦmicroε ἀκατάπαυστατὸν κραταιὸ καὶ τροπαιοῦχο Λυ-τρωτή microας

Γιὰ νὰ γιορτάσει ὅmicroως κάποιοςαὐτὸ τὸ ἀνεπανάληπτο καὶ microονα-δικὸ ἱστορικὸ γεγονός θὰ πρέπεινὰ γνωρίζει τὶς θεῖες δωρεές ποὺἀπορρέουν ἀπὸ αὐτό Θὰ πρέπεινὰ βιώσει ὀντολογικὰ τὸ microυστήριοτῆς θείας οἰκονοmicroίας Θὰ πρέπεινὰ παραmicroερίσει τὴν θαmicroπωτικὴἀχλὴ ἀπὸ τὰ πνευmicroατικά τουὄmicromicroατα καὶ ἀνοίξει ὀρθάνοιχτατὰ microάτια τῆς πίστεως γιὰ νὰ νοι-ώσει στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς τουτὸ θεῖο microεγαλεῖο ἀλλὰ καὶ τὴνἄmicroετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰπλάσmicroατά Του καὶ ἰδιαίτερα τὸντραγικὸ ἄνθρωπο Οἱ πιστοὶ τοῦΧριστοῦ ἔχουmicroε ἀποβάλλει τὴνἐρεβώδη ἀχλὴ τῆς ἀπιστίας καὶ γι᾽αὐτὸ σκιρτοῦmicroε ἀπὸ ἄφατη ἀγαλ-λίαση τὴν ἁγία ἡmicroέρα τῆς ἐγέρσε-ώς Του διότι κατὰ τὸν Ἅγιο Θεο-φύλακτο laquoὁ Κύριος microὲ τὴν Ἀνά-στασή Του ἔγινε πρόξενος τῆςχαρᾶςraquo (PG123 480)

Ἀντίθετα ὅσοι δὲ θέλουν νὰἔχουν αὐτὴ τὴ δυνατότητα microένουνἀmicroέτοχοι τῆς ἀναστάσιmicroης εὐφρο-σύνης ἐπιmicroένουν νὰ βιώνουν τὸδράmicroα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξηςποὺ γεννᾶ ἡ ἁmicroαρτία Προτιmicroοῦννὰ διατελοῦν στὸ κράτος καὶ τὴνἐξουσία τοῦ φρικτοῦ θανάτουἀπορρίπτοντας microὲ ρηχὲς δικαιο-λογίες καὶ φτηνὰ λογικοφανῆ ἐπι-χειρήmicroατα τὸ δῆθεν laquoπαράλογοraquoτῆς ἀναστάσεως ἀπὸ τοὺς νε-κρούς Προτιmicroοῦν τὸ θάνατο ἀπὸτὴ ζωή Ἡ τραγικότητά τους φαί-νεται ὁλοκάθαρα στὸ νὰ ὑποστη-ρίζουν ὅτι θὰ πεθάνουν καὶ θὰἐκmicroηδενιστοῦν Ὑπάρχει ποιὸ πα-ράλογη προτίmicroηση ἀπὸ αὐτή Ἡἄρνηση ἄλλωστε εἶναι τόσο πα-λιὰ ὅσο καὶ ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡἀνθρώπινη ζωὴ σχοινοβατεῖ microε-ταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας Προ-κειmicroένου νὰ laquoἱκανοποιηθεῖraquo τὸσκοτισmicroένο ἀπὸ τὴν ἁmicroαρτία καὶτὴ φθορὰ microυαλό ἀρνεῖται τὶςὑψηλὲς προσδοκίες καὶ προτιmicroᾶτὰ σαθρὰ καὶ ἕρποντα Ἐν προκει-microένῳ οἱ ἀρνητὲς τῆς Ἀναστάσεωςτοῦ Χριστοῦ διαλέγουν τὴν πτώσηκαὶ τὸ θάνατο καὶ ἀρνοῦνται τὴναἰώνια ζωή ποὺ προσφέρει στὸἀνθρώπινο γένος ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριός microας καθ᾽ ὅτι laquoοἰκοδόmicroησανἀmicroυντικὰ τείχη γύρω ἀπὸ τὸΕὐαγγέλιοraquo κατὰ τὸν Ἅγιο Νικό-λαο Ἀχρίδος Ἄmicroεση ὁρατὴ συνέ-πεια τῆς ἀρνήσεως εἶναι ἡ microόνιmicroηἀσυναίσθητη κατήφεια καὶ τὸδιαρκὲς ἄγχος Ὁ ἀρνητὴς εἶναι(ἀποδεδειγmicroένα πλέον) ἀπαραί-τητα νευρωτικός

Ἐmicroεῖς οἱ πιστοὶ τοῦ ἈναστάντοςΧριστοῦ ἀποστρέφουmicroε τὸ πρό-σωπό microας ἀπὸ αὐτὴ τὴ microιζέρια καὶτὴ θανατερὴ microελαγχολία τοῦἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου καὶ πανηγυ-ρίζουmicroε λαmicroπρὰ τὴ Θεία ἜγερσηὉ ἱερὸς ὑmicroνογράφος προτρέπειlaquoχαίρεται λαοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθεἄγγελος γὰρ ἐκάθησεν εἰς τὸνλίθον τοῦ microνήmicroατοςraquo καὶ laquoἊς γε-microίσει ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐφροσύνητὸ στόmicroα microας γι᾽ αὐτόν ποὺ εἶπεmicroετὰ τὴν Ἀνάσταση χαίρετεraquoπροτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱερο-σολύmicroων (PG 33 825) Χαιρόmicroα-στε πάνω ἀπ᾽ ὅλα διότι τὰ microνή-microατα τῶν νεκρῶν ἔπαψαν πιὰ νὰπροκαλοῦν φόβο καὶ τρόmicroο ὅπωςγινόταν καὶ γίνεται στὶς ἐκτὸς τοῦΧριστιανισmicroοῦ πίστεις Ὁ laquoὄλβιοςτάφοςraquo τοῦ Κυρίου microας microετέβαλ-λε τὰ microνήmicroατα σὲ κλίνες ὕπνουδιότι ἡ παραmicroονὴ πλέον τῶννεκρῶν σὲ αὐτὰ εἶναι προσωρινήΟἱ microεταστάντες ἐν Κυρίῳ ἀδελφοίmicroας δὲν εἶναι πιὰ νεκροί ἀλλὰ κε-κοιmicroηmicroένοι περιmicroένοντας τὴνἀνάσταση Τὰ ἀποτρόπαια νεκρο-ταφεῖα χάρις στὴν Ἀνάσταση τοῦΚυρίου microας microεταβλήθηκαν σὲ κοι-microητήρια Δὲ θρηνοῦmicroε πιὰ γιὰ κα-microιὰ ἐκmicroηδένιση ἀλλὰ λυπούmicroα-στε γιὰ τὸν προσωρινὸ χωρισmicroὸτῶν κεκοιmicroηmicroένων microας microὲ τοὺςὁποίους microᾶς συνδέει ἐσαεὶ ἡ microα-κάρια ἐλπίδα τῆς συναντήσεώςmicroας στὰ οὐράνια δώmicroατα τῆς θεί-ας microακαριότητας Μᾶς διαβεβαι-ώνει ὁ θεῖος Παῦλος laquoΕἰ δὲ ἀπε-θάνοmicroεν σὺν Χριστῷ πιστεύο-microεν ὅτι καὶ συζήσοmicroεν αὐτῷεἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκνεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει θά-νατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύειraquo(Ρωmicro 6 8ndash9) Ἀλλὰ ὄχι microόνο αὐτὸτονίζει ὁ microεγάλος Ἀπόστολοςlaquomicroεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷσώmicroατί microου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτεδιὰ θανάτουraquo (Φιλ 1 20) Εἴτε microὲτὴ ζωή microας εἴτε microὲ τὴν κοίmicroησήmicroας δοξάζεται ὁ Κύριος Τέτοιουmicroεγέθους συνάφεια microαζί Του microᾶςχάρισε ἡ Ἀνάστασή Του

Ὁ θάνατος εἶναι πανταχοῦπαρὼν στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπουἀπὸ τὴ γέννησή του microέχρι τὴνἔξοδό του ἀπὸ τὸν κόσmicroο αὐτόκαὶ καραδοκεῖ νὰ τὸν πλήξειἀφαιρώντας του τὸ ὑπέρτατοδῶρο τῆς ζωῆς Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώ-που εἶναι ἕνας συνεχὴς καὶ ἀνε-λέητος πόλεmicroος microὲ τὸ θάνατο

Αὐτὰ γιὰ τοὺς ἀπίστους Γιὰ microᾶςτοὺς χριστιανοὺς δὲν ἔχει ἰσχὺ ὁθάνατος διότι καταργήθηκε ἀπὸτὸν Ἀναστάντα Κύριο διότι laquoδι᾽ἡmicroᾶς θανάτῳ θάνατον ὤλεσενraquoἘmicroεῖς δὲν φοβούmicroαστε πιὰ τὸ θά-νατο διότι εἶναι ἀποδυναmicroωmicroένοςπιά laquoἩ ζωὴ ὑmicroῶν κέκρυπταισὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷmiddot ὅτανὁ Χριστὸς φανερωθῆ ἡ ζωὴὑmicroῶν τότε καὶ ὑmicroεῖς σὺν αὐτῷφανερωθήσεσθε ἐν δόξῃraquo (Κολ3 3ndash4) γράφει ὁ ἈπόστολοςΠαῦλος στοὺς Χριστιανοὺς τῶνΚολοσσῶν Ἡ βεβαιότητα καὶ τῆςδικῆς microας ἀνάστασης στηρίζεταιστὸ ἀκλόνητο βάθρο τῆς ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ Δὲ θὰ εἶναι microίαἀνάσταση ἁπλῆς βιολογικῆςὕπαρξης ἀλλὰ θὰ εἶναι φανέρω-ση δόξας στὴν ἀναστηmicroένη πιὰὕπαρξή microας ὡς ἀντικατοπτρι σmicroὸς τῆς δόξας τοῦ ἀναστηmicroένουΚυρίου microας

Ζωντανὴ ἀπόδειξη τῆς microακά-ριας ἐλπίδας γιὰ αἰώνια ζωή εἶναιἡ ἑδραιωmicroένη εἰρήνη στὶς ψυχὲςτῶν πιστῶν Ἡ microακαριότητα καὶ ἡτέρψη προϋποθέτουν τὴν ἐσωτε-ρικὴ εἰρήνη Λίγο πρὶν τὸ πάθοςΤου ὁ Κύριος ἄφησε στοὺς microαθη-τές του τὴν εἰρήνη laquoοὐ καθὼς ὁκόσmicroος δίδωσινraquo (Ἰωάν 14 27)ὡς βασικὸ στοιχεῖο τῆς ἐρχόmicroενηςβασιλείας Του Ἔτσι laquoἡ εἰρήνητοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖςκαρδίαις ὑmicroῶν εἰς ἣν καὶ ἐκλή-θητε ἐν ἑνὶ σώmicroατιmiddot καὶ εὐχάρι-στοι γίνεσθεraquo (Κολ 3 15) διαβε-βαιώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶνγράφοντας στοὺς πιστούς νὰ ξε-χωρίζουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀν -θρώπους ἀπὸ τὴ διαρκῆ χαρὰ καὶτὴν ἀδιάκοπη εἰρήνευση τῶν ψυ -χῶν τους Ὁ Ἅγιος Πρόκλος Κων-σταντινουπόλεως microᾶς λέει πὼς ἡἈνάσταση τοῦ Κυρίου microᾶς δίνειτὴν πραγmicroατικὴ καὶ microόνιmicroη εἰρή-νη αὐτὴ ποὺ δὲ microπορεῖ νὰ microᾶς δώ-σει ὁ πτωτικὸς κόσmicroος (PG 155776)

Μία ἄλλη σηmicroαντικὴ παράmicroε-τρος τῆς Θείας Ἐγέρσεως εἶναι ἡκαθολικὴ ἀνακαίνισή microας laquoΚα-θαρθῶmicroεν τὰς αἰσθήσεις καὶὀψόmicroεθα τῷ ἀπροσίτω φωτὶ τῆςἈναστάσεωςraquo microᾶς προτρέπει ὁἱερὸς ὑmicroνογράφος τοῦ Πάσχα Ὁνέος οἶνος δὲ microπορεῖ νὰ microπεῖ σὲπαλαιοὺς ἀσκούς Δηλαδὴ οἱ πι-στοὶ δὲ microποροῦmicroε νὰ βιώνουmicroε τὸὑπέρτατο γεγονὸς τῆς microετανα-στάσιmicroης πραγmicroατικότητας ὡςπαλαιοὶ ἄνθρωποι ἐmicromicroένονταςστὴν πτώση καὶ τὴν ἁmicroαρτία laquoΕἰοὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ τὰἄνω ζητεῖτε οὗ ὁ Χριστὸς ἐστινἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήmicroενοςτὰ ἄνω φρονεῖτε microὴ τὰ ἐπὶ τῆςγῆςraquo (Κολ 3 1ndash2) Ὁ Χριστὸςlaquoὑmicroᾶς νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖςπαραπτώmicroασι καὶ τῇ ἀκροβυ-στίᾳ τῆς σαρκὸς ὑmicroῶν συνε-ζωοποίησεν ὑmicroᾶς σὺν αὐτῷ χα-ρισάmicroενος ἡmicroῖν πάντα τὰ παρα-πτώmicroατα ἐξαλείψας τὸ καθ᾽ἡmicroῶν χειρόγραφον τοῖς δόγmicroα-σιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡmicroῖν καὶαὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ microέσου προση-λώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷraquo (Κολ 211ndash14) Μᾶς ἀνακαίνισε microᾶς ἔκα-microε νέες ὑπάρξεις ἅγια κύτταρατοῦ δικοῦ Του Σώmicroατος δυνάmicroειἉγίους microὲ τὴν ἐθελούσια συmicromicroε-τοχή microας στὸ θάνατο καὶ τὴνἈνάστασή Του Ἀφοῦ laquoὅσοι ἐβα-πτίσθηmicroεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦνεἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτί-σθηmicroεν συν ετάφηmicroεν οὖν αὐτῷδιὰ τοῦ βαπτίσmicroατος εἰς τὸν θά-νατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χρι -στὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξηςτοῦ πατρός οὕτω καὶ ἡmicroεῖς ἐνκαινότητι ζωῆς περιπατήσω-microεν εἰ γὰρ σύmicroφυτοι γεγόναmicroεντῷ ὁmicroοιώmicroατι τοῦ θανάτουαὐτοῦ ἀλλὰ καί της ἀναστάσε-ως ἐσόmicroεθα τοῦτο γινώσκοντεςὅτι ὁ παλαιὸς ἡmicroῶν ἄνθρωποςσυνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇτὸ σῶmicroα τῆς ἁmicroαρτίας τοῦ microη-κέτι δουλεύειν ἡmicroᾶς τῇ ἁmicroαρ-τίᾳraquo (Ρωmicro6 3ndash6) Ἔτσι βίωση τῆςΘείας Ἐγέρσεως σηmicroαίνει ἐξά-παντος καὶ πλήρη συνειδητὴ καὶὀντολογικὴ ἀνακαίνιση τῆς ὑπάρ-ξεώς microας

Γιrsquo αὐτοὺς καὶ γιὰ microύριουςἄλλους λόγους τὸ Ἅγιο Πάσχαδὲν εἶναι γιὰ microᾶς τοὺς πιστοὺςἁπλὰ microία ἑορτὴ σὰν τὶς ἄλλες καὶὅπως τὴ γιορτάζουν οἱ laquoκοσmicroικοὶraquoκαὶ οἱ ἑτερόδοξοι αἱρετικοί Εἶναιγιὰ microᾶς τὸ laquoΠάσχα τὸ τερπνόνΠάσχα Κυρίου Πάσχα Πάσχαπανσεβάσmicroιονhellip Πάσχα λύτρονλύπηςraquo σύmicroφωνα microὲ τὸν ἱερὸὑmicroνογράφο τῆς ὑπέρλαmicroπρηςἑορτῆς Εἶναι ξέχωρη ἀπὸ αὐτὴτοῦ κόσmicroου βιωτή laquoτῆς αἰωνίουἀπαρχήνraquo Τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίουπροβάλλει microέσα στὴν παραφρο-σύνη τοῦ ἁmicroαρτωλοῦ κόσmicroου ὡς ὁἄσβεστος ἀκτινοβόλος φάρος τῆςεὐφροσύνης γιὰ νὰ φωτίζει τὶςἀνήλιες καρδιὲς καὶ νὰ ἀπαστρά-πτει τή microιζέρια καὶ τὴν κακοδαι-microονία τοῦ δαιmicroονικοῦ ἐρέβους Κα-λούmicroαστε λοιπὸν νὰ λάβουmicroε ἀπὸαὐτὸν laquoφῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρουφωτὸςraquo δοξάζοντες laquoΧρι στὸν τὸνἀναστάντα ἐκ νε κρῶνraquo Καλού-microαστε ἐπίσης microαζὶ microὲ ὁλόκληρη τὴδηmicroιουργία νὰ πανηγυρίσουmicroε τὴΘεία Ἔγερση Ἡ χαρά microας νὰ γί-νει τὸ microήνυmicroα τῆς Ἀναστάσεως σὲὅλους τοὺς κόσmicroους ψάλλονταςἀκατάπαυτα microαζὶ microὲ τὸν microελίρρυ-το ψάλτη τοῦ Πάσχα laquoΟὐ ρανοὶmicroὲν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσανγῆ δὲ ἀγαλλιάσθω ἑορταζέτωδὲ κόσmicroος ὁρατὸς τὲ ἅπας καὶἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo

ΠΑΣΧΑ ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝΤοῦ κ Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου ndash Καθηγητοῦ

Τοῦ κ Ἰωάννου Ἐλ Σιδηρᾶ Θεολόγουndash Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱστορικοῦ ndash Νομικοῦ

Εἰς τὸ Πασχάλιον μήνυμά του ὁΠροϊστάμενος τῆς ΘρησκευτικῆςὙπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυ-νομίας Ἀρχιμ π Νεκτάριος Κιοῦ -λος καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ ζήσουντὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας νὰ μελε-τήσουν τὸ Εὐαγγέλιον νὰ διδά-ξουν τὰ τέκνα των νὰ στηρίξουντὴν οἰκογένειά των καὶ νὰ ἀντι-σταθοῦν εἰς τὸν ἀφανισμόν Τὸπλῆρες κείμενον τοῦ μηνύματοςἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoἈγαπητοί microουΜέσα στὸ ζοφερὸ σκοτάδι ποὺ

ἀγκαλιάζει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρ-ξη σήmicroερα στὰ microεσάνυκτα τοῦπόνου καὶ τῆς ἀδικίας τῆς ἀρρώ-στιας καὶ τῆς ἀνέχειας ἰδιαίτεραστὰ πνευmicroατικὰ καὶ ὑπαρξιακὰἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώ-που καὶ microάλιστα τῆς νεολαίαςποὺ ζεῖ microέσα στὸ πνευmicroατικὸ χά-ος καὶ τὸ ψυχικὸ δράmicroα ποὺ δηmicroι-ούργησε ἡ κρίση τοῦ τεχνοκρατι-κοῦ microας πολιτισmicroοῦ ἡ Ἀνάστασητοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ πηγὴ ζωῆςἐλπίδας καὶ χαρᾶς γιὰ ὁλόκληροτὸν κόσmicroο

Τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἔχειτὴν δύναmicroη νὰ διαλύση τὰ πνευ-microατικὰ σκοτάδια τῆς ἐποχῆς microαςκαὶ νὰ χαρίση στοὺς ἀνθρώπουςτὴν ἀληθινὴ Πίστη καὶ τὴν ἐλπίδαὅτι ὁ θάνατος microπορεῖ νὰ νικηθεῖΝὰ χαρίση τὴν ἀγάπη καὶ τὴνεἰρήνη microεταξὺ ἀνθρώπων καὶλαῶν Αὐτὸ τὸ Πασχαλινὸ ἀνέ-σπερο φῶς εἶναι τὸ στήριγmicroα τῶνπιστῶν τὸ κουράγιο τῶν πονεmicroέ-νων τὸ καταφύγιο τῶν ἀπελπι-σmicroένων ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν πό-νο τὴν κακία τὴν πλάνη τὸ microῖσοςκαὶ τὴν διαφθορά Καθηmicroερινὰ ζῶ

τὴν ἀγωνία σας καὶ δέχοmicroαι τοὺςπροβληmicroατισmicroούς σας σὰν πνευ-microατικός σας πατέρας γιὰ τὰ προ-βλήmicroατα ποὺ ὅλοι microας ἀντιmicroετω-πίζουmicroε σήmicroερα σὰν ἄτοmicroα καὶγενικώτερα σὰν κοινωνία

Ἰδιαίτερα τώρα ποὺ ἡ Πατρίδαmicroας δοκιmicroάζεται ἀπὸ τὴν οἰκονο-microικὴ καὶ πνευmicroατικὴ κρίση εἶναιεὐκαιρία νὰ γνωρίσουmicroε συνει-δητὰ τὸν Θεό νὰ ἐπαναφέρουmicroεκαὶ πάλι τὶς ἀξίες καὶ τὶς παραδό-σεις τῆς Ρωmicroιοσύνης στὴ ζωή microαςνὰ ζήσουmicroε τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλη-σίας νὰ microελετήσουmicroε τὸ Εὐαγγέ-λιο νὰ διδάξουmicroε τὰ παιδιά microαςνὰ στηρίξουmicroε τὴν οἰκογένειά microαςνὰ ἀντισταθοῦmicroε στὸν ἀφανισmicroό

Εὔχοmicroαι πατρικὰ τὸ Φῶς τοῦΧριστοῦ νὰ φωτίση καὶ τὶς ψυχέςmicroας σὲ microία Πορεία Πίστεως Ἀγά-πης καὶ Δικαιοσύνης

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χαρα-κτηρίζεται σὰν ἡ Ἐκκλησία τῆςἈναστάσεως

Τὸ Πάσχα microᾶς δίνει τὴν εὐκαι-ρία νὰ βιώσουmicroε τὴν ἄπειρη ἀγά-πη τοῦ Θεοῦ ἀρκεῖ νὰ ζήσουmicroε τὶςἅγιες αὐτὲς ἡmicroέρες microέσα στὴν λα-τρευτικὴ καὶ πνευmicroατικὴ ζωὴ τῆςἘκ κλησίας microὲ πίστη καὶ ἐλπίδαγιατὶ microετὰ τὸν Σταυρὸ ἀκολουθεῖἡ Ἀνάσταση

Μὲ ἀναστάσιmicroες εὐχὲςκαὶ πατρικὴ ἀγάπη

Στὰ Σώmicroατα Ἀσφαλείαςτῆς Πατρίδος microαςΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

dagger Ἀρχιmicro Νεκτάριος ΚιοῦλοςΠροϊστάmicroενος

τῆς Θρησκευτικῆς ὙπηρεσίαςἙλληνικῆς Ἀστυνοmicroίαςraquo

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ἐπισημαίνει ὁ προϊστάμενος τῆς θρησκευτικῆς ὑπηρεσίαςτῆς Ἀστυνομίας Ἀρχιμανδρίτης π Νεκτάριος Κιοῦλος

ΗΗ ΑΑΝΝΑΑΣΣΤΤΑΑΣΣΙΙΣΣ ΤΤΟΟΥΥ ΚΚΥΥΡΡΙΙΟΟΥΥΤοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π Μάρκου Μανώλη

Εἰς τὸ ἀρχεῖον τοῦ μακαριστοῦΓέροντος πατρὸς Μάρκου εὑρέ-θησαν χειρόγραφά του διὰ τὴνἈνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας τὰὁποῖα καὶ παραθέτομεν διὰ ψυχι-κή μας ὠφέλειαν

1 Ἕνας microεγάλος σύγχρονος θε-ολόγος λέγει ὅτι laquoποτὲ δὲν ἔδει-ξαν οἱ ἄνθρωποι τόσον microῖσος πρὸςτὸν Θεόν ὅσον ὅταν τὸν ἐσταύρω-σαν καὶ ποτὲ δὲν ἔδειξεν ὁ Θεὸςτόσην ἀγάπην πρὸς τοὺς ἀνθρώ-πους ὅσον ὅταν ἀνέστη Οἱἄνθρωποι ἤθελαν νὰ κάmicroουν τὸνΘεὸν θνητόν ἀλλὰ ὁ Θεὸς διὰ τῆςἀναστάσεώς Του ἔκαmicroε τοὺςἀνθρώπους ἀθανάτους

2 Πρὸ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χρι-στοῦ ὁ θάνατος ἦταν φοβερὸς εἰςτὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς Ἀναστά-σεως ὅmicroως τοῦ Κυρίου γίνεται ὁἄνθρωπος φοβερὸς εἰς τὸν θάνα-τον

3 Μέχρι τῆς ἀναστάσεως τοῦΘεανθρώπου Χριστοῦ ὁ θάνατοςἦταν ἡ δευτέρα φύσις τοῦ ἀνθρώ-που Ἡ πρώτη ἦταν ἡ ζωὴ καὶ ὁθάνατος ἡ δευτέρα Ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ὁ Κύριοςἄλλαξε τὰ πάντα ἡ ἀθα-νασία ἔγινε ἡ δευτέρα φύ-σις τοῦ ἀνθρώπου ἔγινεκάτι τὸ φυσικὸν εἰς τὸνἄνθρωπον καὶ τὸ ἀφύσι-κον ἔγινε ὁ θάνατος

4 Μὲ τὴν ἁmicroαρτία ὁἄνθρωπος ἔγινε θνητὸςκαὶ πεπερασmicroένος Διὰτῆς ἀναστάσεως τοῦ Θε-ανθρώπου γίνεται ἀθάνα-τος καὶ αἰώνιος

Μεταξύ τῶν θαυmicroάτωνἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίουεἶναι τὸ microεγαλύτερονθαῦmicroα Ὅλα τὰ ἄλλα θαύ-microατα πηγάζουν ἀπὸ αὐτὸκαὶ συνοψίζονται εἰς αὐτόΟἱ microαθηταὶ ποὺ ἔφυγανmicroακρὰν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦὅταν ἐσταυρώθη ἐπιστρέ-φουν πρὸς αὐτὸν ὅταν ἀνέ-στη Καὶ ὁ Ρωmicroαῖος ἑκα-τόνταρχος ὅταν εἶδε τὰ γε-νόmicroενα τὸν ὡmicroολόγησε ὡςΥἱὸν τοῦ Θεοῦ Κατὰ τὸνἴδιον τρόπον καὶ ὅλοι οἱπρῶτοι χριστιανοὶ ἔγινανχριστιανοί διότι ἀνέστη ὁΧριστός διότι ἐνίκησε τὸνθάνατον Αὐτὸ εἶναι ἐκεῖ -νο τὸ ὁποῖον κατὰ τρόπονmicroοναδικὸν καὶ ἀναmicroφισβή-τητον ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἸησοῦςΧριστὸς εἶναι ὁ microόνος ἀληθινὸςΘεὸς καὶ Κύριος

5 Χάρις εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦΧριστοῦ χάρις εἰς τὴν νίκην ἐπὶτοῦ θανάτου οἱ ἄνθρωποι ἐγίνον-το γίνονται καὶ θὰ γίνωνται πάν-τοτε χριστιανοί Ὅλη ἡ ἱστορίατῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτεἄλλο παρὰ ἱστορία ἑνὸς καὶ microονα-δικοῦ θαύmicroατος τοῦ θαύmicroατοςτῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τὸὁποῖον συνεχίζεται διαρκῶς σὲὅλες τὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶνἀπὸ ἡmicroέρας εἰς ἡmicroέραν ἀπὸ ἔτουςεἰς ἔτος ἀπὸ αἰῶνος εἰς αἰῶνα microέ-χρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας

6 Ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦεἶναι ἡ microητέρα ὅλων microας ἡ microητέ-ρα τῶν ἀθανάτων Διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίουγεννᾶται ὁ ἄνθρωπος διὰ τὴναἰωνιότητα ΄Ἕνας ἄνθρωποςσκεπτικιστὴς δὲν τὸ δέχεται αὐτόlaquoΑὐτὸ εἶναι ἀδύνατονraquo λέγει Καὶὁ ἀναστὰς Κύριος παρατηρεῖlaquoΠάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντιraquo

7 Ἡ πίστις microας εἰς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριον εἶναι ἡ νίκη microὲ τὴνὁποίαν νικᾶmicroε τὸν θάνατον laquoΠοῦσου θάνατε τὸ κέντρονraquo laquoΤὸ δὲκέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁmicroαρτίαraquo(Α΄ Κορ 15 55-56)

Διὰ τῆς ἀναστάσεώς Του ὁ Κύ-ριος laquoἤmicroβλυνε τοῦ θανάτου τὸκέντρονraquo Ὁ θάνατος εἶναι τὸ φί-δι ἡ δὲ ἁmicroαρτία εἶναι τὸ κεντρίτου Διὰ τῆς ἁmicroαρτίας ὁ θάνατοςχύνει τὸ δηλητήριον εἰς τὴν ψυχὴνκαὶ τὸ σῶmicroα τοῦ ἀνθρώπου Ὅσονπερισσοτέρας ἁmicroαρτίας ἔχει ὁἄνθρωπος τόσον περισσότεραεἶναι τὰ κεντριά διὰ τῶν ὁποίωνχύνει ὁ θάνατος τὸ δηλητήριόντου εἰς αὐτόν

8 Ὅταν ἡ σφήκα τσιmicroπήση τὸνἄνθρωπον κάmicroνει ὁ ἄνθρωποςκάθε δυνατὴ προσπάθεια γιὰ νὰβγάλη τὸ δηλητήριο ἀπὸ τὸ σῶmicroατου Ὅταν τὸν τσιmicroπήση ἡ ἁmicroαρ-τία ndash τὸ δηλητήριον αὐτὸ τοῦ θα-νάτου ndash τί πρέπει νὰ κάmicroη Πρέπειmicroὲ πίστιν καὶ προσευχὴν νὰ ἐπι-καλεσθῆ τὸν Ἀναστάντα Χριστόνγιὰ νὰ βγάλη ὁ Κύριος τὸ δηλητή-ριον τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν ψυχήντου Καὶ ὁ Κύριος ὡς πολυεύ-σπλαγχνος θὰ τὸ κάmicroη διότι εἶναιΘεὸς ἐλέους καὶ ἀγάπης Ὅτανπολλὲς σφῆκες πέσουν ἐπὶ τοῦσώmicroατος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸντραυmicroατίσουν πολὺ microὲ τὰ κεντριάτους τότε ὁ ἄνθρωπος δηλητηριά-ζεται καὶ πεθαίνει Τὸ ἴδιο γίνεταικαὶ microὲ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπουὅταν τὴν τραυmicroατίσουν τὰ πολλὰκεντριὰ τῶν πολλῶν ἁmicroαρτιῶνΠεθαίνει θάνατον ποὺ δὲν ἔχειἀνάστασιν

9 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος microὲ τὴνβοήθειαν τοῦ Χριστοῦ νικᾶ microέσατου τὴν ἁmicroαρτίαν νικᾶ τὸν θάνα-τον Ἐὰν περάση microιὰ ἡmicroέρα καὶδὲν ἔχεις νικήσει οὔτε microία ἁmicroαρτίασου γνώριζε ὅτι ἔγινες περισσότε-ρον θνητός Ἐὰν ὅmicroως νικήσης microίαἢ δύο ἢ τρεῖς ἁmicroαρτίες σου ἔγινεςπιὸ νέος microὲ τὴν ἀγέραστον νεότη-τα τὴν ἀθάνατον καὶ αἰω νίαν

Τὸ νὰ πιστεύη κανεὶς εἰς τὸνἈναστάντα Χριστόν τοῦτο σηmicroαί-νει νὰ ἀγωνίζεσαι διαρκῶς τὸνἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἁmicroαρτίας τοῦκακοῦ καὶ τοῦ θανάτου

10 Τὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος πιστεύειἀληθῶς εἰς τὸν Ἀναστάντα Κύριοντὸ ἀποδεικνύει microὲ τὸ νὰ ἀγωνίζε-ται κατὰ τῆς ἁmicroαρτίας καὶ τῶνπαθῶν

Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διὰ τῆς πίστε-ως εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸνἀγωνίζεται ἐναντίον κάθε ἁmicroαρ-τίας του αὐτὸς ἐνισχύει βαθmicroι-αίως microέσα του τὴν αἴσθησιν ὅτι ὁΚύριος πράγmicroατι ἀνέστη πρά-γmicroατι ἤmicroβλυνε τὸ κεντρὶ τοῦ θα-νάτου πράγmicroατι ἐνίκησε τὸν θά-νατον

11 ΄Ὅσον περισσοτέρας ἁmicroαρ-τίας κάmicroνει ὁ ἄνθρωπος τόσονπερισσότερον εἶναι θνητός Καὶἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν αἰσθάνεταιτὸν ἑαυτὸν του ἀθάνατον εἶναιφανερὸν ὅτι εὑρίσκεται ὅλος βυθι-σmicroένος εἰς τὰς ἁmicroαρτίας

12 Εἰς τὸ ἐρώτηmicroα διατὶ καὶ οἱχριστιανοὶ πεθαίνουν τὸν σωmicroατι -

κὸν θάνατον ἡ ἀπάντηση εἶναιὅτι τοῦτο γίνεται διότι ὁ θάνατοςτοῦ σώmicroατος εἶναι microία σποράΣπείρεται σῶmicroα θνητόν λέγει ὁἈπ Παῦλος καὶ βλαστάνει αὐξά-νει καὶ γίνεται ἀθάνατον Ὅπως ὁσπειρόmicroενος σπό ρος ἔτσι καὶ τὸσῶmicroα διαλύεται γιὰ νὰ τὸ ζωο-ποιήση καὶ τελειοποιήση τὸ ἍγιονΠνεῦmicroα

13 Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστηδιατὶ τότε νὰ πιστεύη κανεὶς εἰςαὐτόν Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶἐδώρησε σὲ microᾶς τὴν ἀθανασίανΧωρὶς τὴν ἀνάστασιν δὲν ὑπάρχειτίποτε πιὸ παράλογον ἀπὸ τὸν κό-σmicroον αὐτόνmiddot οὔτε microαγαλυτέραἀπελπισία ἀπὸ τὴν ζωὴν αὐτήνδίχως ἀθανασίαν Διrsquo αὐτὸ δὲνὑπάρχει περισσότερον δυστυχι-σmicroένη ὕπαρξις ἀπὸ τὸν ἄνθρωπονποὺ δὲν πιστεύει εἰς τὴν ἀνάστα-σιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀνάστα-σιν τῶν νεκρῶν

14 Ὁ θάνατος εἶναι τὸ microεγαλύ-τερον βάσανον καὶ ἡ πιὸ φρικτὴἀπανθρωπία Ἡ ἀπελευθέρωσιςἀπὸ τὸ βάσανον αὐτὸ εἶναι ἀκρι -βῶς ἡ σωτηρία Τοιαύτην σωτηρίανἐδώρησεν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένοςὁ νικητὴς τοῦ θανάτου ὁ ἀναστὰςΘεάνθρωπος Διὰ τῆς ἀναστάσε-ώς Του microᾶς ἀπεκάλυψεν ὅλον τὸmicroυστήριον τῆς σωτηρίας microας

Σωτηρία σηmicroαίνει τὸ νὰ ἐξα-σφαλισθῆ διὰ τὸ σῶmicroα καὶ τὴνψυχὴν ἀθανασία καὶ αἰωνία ζωήΚαὶ αὐτὸ κατορθώνεται microόνον διὰτῆς θεανθρωπίνης ζωῆς τῆς νέαςζωῆς τῆς ἐν τῷ Ἀναστάντι καὶ διὰτὸν Ἀναστάντα Χριστόν

15 Διὰ ἐmicroᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἡζωὴ αὐτὴ ἐπὶ γῆς εἶναι σχολεῖονεἰς τὸ ὁποῖον microαθαίνουmicroε πῶς νὰἐξασφαλίσωmicroεν τὴν ἀθανασίανκαὶ τὴν αἰώνιον ζωήν

Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀναστηθῆ microετὰτοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος πρέπειπρῶτον νὰ πεθάνη microαζὶ microὲ τὸνΚύριον καὶ νὰ ζήση τὴν ζωὴν τοῦΧριστοῦ ὡς ἰδικήν του Ἐὰν κάmicroηαὐτό τότε τὴν ἡmicroέραν τῆς Ἀνα-στάσεως θὰ microπορέση microαζὶ microὲ τὸνἍγιον Γρηγόριον τὸν θεολόγο νὰεἰπῆ laquoΧθὲς συνεσταυρούmicroην Χρι -στῷ σήmicroερον συνδοξάζοmicroαι Χθὲςσυνενεκρούmicroην συζωοποιοῦmicroαισήmicroερον Χθὲς συνεθαπτόmicroην σή-microερον συνεγείροmicroαιraquo

16 Εἰς τέσσαρας microόνον λέξειςσυγκεφαλαιοῦνται καὶ τὰ τέσσα-ρα Εὐαγγέλια τοῦ ΧριστοῦΧριστὸς Ἀνέστη ndash Ἀληθῶς Ἀνέ-στη

17 Ναὶ ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύ-ριος Καὶ microάρτυς τούτου κάθε χρι-στιανός ἀρχίζοντας ἀπὸ τοὺςἁγίους Ἀποστόλους microέχρι τῆςΔευτέρας Παρουσίας Διότι microόνονἡ δύναmicroις τοῦ Ἀναστάντος Χρι-

στοῦ ἠδυνήθη νὰ δώσηκαὶ συνεχῶς δίδει καὶθὰ δίδη τὴν δύναmicroιν εἰςκάθε χριστιανὸν νὰ νι-κήση κάθε θνητὸν καὶαὐτὸν τὸν θάνατονΚάθε ἁmicroαρτωλὸν καὶαὐτὴν τὴν ἁmicroαρτίανΚάθε δαιmicroονικὸν καὶαὐτὸν τὸν διάβολον

18 Δὲν ὑπάρχει ἕναγεγονὸς ὄχι microόνον εἰςτὸ Εὐαγγέλιον ἀλλὰοὔτε εἰς τὴν ἱστορίανὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρω-πίνου γένους τὸ ὁποῖοννὰ εἶναι microαρτυρηmicroένονκατὰ τρόπον τόσον δυ-νατόν τόσον ἀπρόσ -βλητον τόσον ἀναντίρ-ρητον ὅσον ἡ ἀνάστα-σις τοῦ Χριστοῦ Ἡ Ἐκ -κλησία θεmicroελιοῦται ἐπὶτοῦ γεγονότος τῆς ἀνα-στάσεως τοῦ Κυρίου

19 Μέχρι τῆς ἀνα-στάσεώς Του ὁ Κύριοςἐδίδασκε περὶ τῆς αἰωνί-ου ζωῆς ἀλλὰ microὲ τὴνἀνάστασίν Του ἔδειξεὅτι ὁ ἴδιος πρά-γmicroατιεἶναι ἡ αἰώνιος ζωήΜέχρι τῆς ἀναστάσεώς

Του ἐδίδασκε περὶ τῆς ἀναστάσεωςτῶν νεκρῶν ἀλλὰ microὲ τὴν ἀνάστα-σίν του ἔδειξε ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι πράγ-microατι ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν Μέ-χρι τῆς ἀναστάσεώς Του ἐδίδασκεὅτι ἡ πίστις εἰς Αὐτὸν microεταφέρει ἐκτοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ἀλλὰ microὲτὴν ἀνάστασίν Του ἔδειξε ὅτι ὁἼδιος ἐνίκησε τὸν θάνατον καὶ ἐξη-σφάλισε ἔτσι εἰς τοὺς ἀνθρώπουςτὴν microετάβασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἰςτὴν ζωήν

20 Χωρὶς τὴν ἀνάστασιν τοῦΘεανθρώπου δὲν microπορεῖ νὰ ἐξη-γηθῆ οὔτε τὸ κήρυγmicroα τῶν ἀπο-στόλων οὔτε τὸ microαρτύριον τῶνΜαρτύρων οὔτε ἡ ὁmicroολογία τῶνὁmicroολογητῶν οὔτε ἡ ἁγιότης τῶνἁγίων οὔτε ἡ ἀσκητικότης τῶνἀσκητῶν οὔτε τὰ θαύmicroατα τῶνθαυmicroατουργῶν οὔτε ἡ πίστις τῶνπιστευόντων οὔτε ἡ ἀγάπη τῶνἀγαπώντων οὔτε ἡ ἐλπὶς τῶνἐλπιζόντων οὔτε ἡ νηστεία τῶννηστευόντων οὔτε ἡ προσευχὴτῶν προσευχοmicroένων οὔτε ἡ πραό-της τῶν πράων οὔτε ἡ microετάνοιατῶν microετανοούντων οὔτε ἡ εὐ -σπλα χνία τῶν εὐσπλάχνων οὔ τεοἱαδήποτε χριστιανικὴ ἀρετὴ ἢἄσκησις

Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εἶχε ἀνα-στηθῆ ποιὸς θὰ microποροῦσε αὐτοὺςτοὺς φοβισmicroένους νὰ τοὺς συγκεν -τρώση νὰ τοὺς δώση τὸ θάρροςκαὶ τὴν δύναmicroιν καὶ τὴν σοφίανγιὰ νὰ microπορέσουν τόσο ἄφοβα καὶmicroὲ τόσην δύναmicroιν καὶ σοφίαν νὰκηρύττουν

Ἐννοεῖ τόν Ἅγιο Ἰουστῖνον Πό-ποβιτς

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝΕΚΛΕΚΤΑ ΔΩΡΑ

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῶν ἑορτῶντοῦ Πάσχα οἱ Ἐκδόσεις τοῦlaquoὈρθοδόξου Τύπουraquo σᾶςπροσ φέρουν ὅλα τὰ βιβλίατοῦ μακαριστοῦ ΚαθηγητοῦΠανεπιστημίου καὶ μοναχοῦ πΚωννου Καβαρνοῦ ἐκ δόσεώςμας στὴν τιμὴ προσφορᾶς τῶν30euro ἀπό 5270euro πού κοστί-ζουν Τὰ βιβλία ὁμιλοῦν διὰὈρθοδοξία καὶ Ἑλλάδα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Π ΚΑΒΑΡΝΟΥΚαθηγητοῦ Πανεπιστημίου ndash Μοναχοῦ

1 Ἑλλὰς καὶ Ὀρθοδοξία2 Παράδοσις καὶ συγχρονισμός3 Φιλοσοφικὰ Μελετήματα4 Τὰ ἑλληνικὰ Γράμματα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία5 Ἡ Μέλλουσα Ζωὴ κατὰ

τὴν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν6 Ἁφιέρωμα στὸ Μοναστήρι τῆς Εὐαγγελιστρίας

Πλωμαρίου τῆς Λέσβου7 Ὁδοὶ καὶ τρόποι πρὸς τὴν Ἁγιότητα8 Ἡ περὶ Παιδείας θεωρία Βενιαμὶν Λεσβίου9 Ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ καὶ

ἡ Ἐθελοκακία τῶν Ἁνθρώπων10 Τὸ Κάπνισμα καὶ ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός11 Νηστεία καὶ Ἐπιστήμη12 Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων εἰκόνων13 Μελέτη περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ14 Τὸ Ἅγιον Ὄρος15 Ὁ Φώτης Κόντογλου περὶ Βυζαντινῆς

Ἁγιογραφίας καὶ Μουσικῆς16 Ψυχωφελεῖς διδαχαὶ τοῦ Φώτη Κόντογλου

600250250250250

250

300300300

120500400300600300

300

Ὁ Σεβ Γλυφάδαςεἰς τὴν τελετὴν τοῦ Ἁγ

Φωτὸς εἰς τὰ ἹεροσόλυμαἩ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ὥρισε

τὸν Σεβ Γλυφάδας κ Παῦλον νὰἐκπροσωπήση τὴν Ἐκκλησίαν τῆςἙλλάδος εἰς τὴν Τελετὴν τοῦ ἉγίουΦωτός κατὰ τὸ Μεγάλον Σάββα-τον εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

Σελὶς 6η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

μόνων) ἢ τέλος καὶ κοινότητεςποὺ χρησιμοποιοῦν τὴ θρησκευτι-κότητα ὡς προσωπεῖο (πχ ἐκκλη-σία τῆς Σαϋεντολογίας ἐκκλησίατῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ) Ἐπί-σης ὑπὸ τὸν ὅρο laquoἐκκλησίαraquo πολ -λὲς φορὲς ἐννοεῖται ὁ κλῆρος ἢ τὸσύνολο τῶν θεσμῶν ποὺ ἀνήκουνστὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή ἢ ἀκόμακαὶ οἱ ἴδιες οἱ ἀκολουθίες

Ὅμως στὴν ἀμιγῶς θεολογικὴγλώσσα στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιο-λογία μὲ τὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquo προσ- διορίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὸἴδιο τὸ Σῶμα τοῦ ΣαρκωθέντοςΘεοῦ Λόγου ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ Ἀκριβῶς τὴν ἴδια σημασία ἔχειἡ λέξη Ἐκκλησία ὅταν συνοδεύεταιἀπὸ τὸ ἐπίθετο Τοπική γιὰ νὰ προσ-διορίσει τὴν σὲ συγκεκριμένο τόποφανέρωση τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωσηἔχουμε τὴν πλήρη καὶ οὐσιαστικὴταύτιση τῆς Τοπικῆς μὲ τὴν Καθο-λικὴ Ἐκκλησία καὶ ὅτι ἰσχύει γιὰ τὸμέρος (τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία) ἰσχύεικαὶ γιὰ τὸ καθʼ ὅλον (laquoτὴν κατὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίανraquo) καὶ τὸἀντίστροφο

Συνεπῶς ὅταν χρησιμοποιεῖται ὁὅρος laquoἘκκλησίαraquo εἶναι ἀπαραίτητονὰ διευκρινίζουμε μὲ ποιὰ ἔννοιαΣὲ μία συζήτηση ὅπου προσεγγί-ζουμε γεγονότα ἀπὸ ἱστορικῆς νο-μικῆς κοινωνιολογικῆς κοκ πλευ -ρᾶς γίνεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ ἀνάλο-γη χρήση τοῦ ὅρου laquoἐκκλησίαraquoὅποτε ἀναφερόμαστε σὲ ἁπλῆ θρη-σκευτικὴ κοινότητα ἢ θρησκευτικὴσυνάθροιση ἡ ὁποία πόρρω ἀπέχειἀπὸ τὴν αὐστηρὴ θεολογική τηςἔννοια Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχου-με ἑκατοντάδες ἐκκλησίες ποὺ κα-λύπτουν ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆςθρησκευτικῆς ἔκφρασης καὶ ὀργά-νωσης σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο Σὲαὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι προ-φανὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα κρι-τήριο γιὰ τὸ χαρακτηρισμὸ μίαςκοινότητας ὡς ʻἐκκλησίαʼ ἀλλὰπροέχει ὁ αὐτοπροσδιορισμός τηςἡ κάθε κοινότητα ἢ ὁμάδα εἶναιʻἐκκλησίαʼ ἐπειδὴ ἔτσι θέλει καὶαὐτοχαρακτηρίζεται

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ὅμως εἶναι ἐν -τελῶς διαφορετικά ὅταν ἀνα-

φερόμαστε στὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquoἀπὸ θεολογικῆς πλευρᾶς ΣτὴνὈρθόδοξη Θεολογία ὁ ὅρος laquoἘκ -κλησίαraquo εἶναι αὐστηρὰ μονοσήμαν-τος Προσδιορίζεται ndashὅπως ἀνα-φέρθηκεndash ἀποκλειστικὰ καὶ μόνοτὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο ἔχειὡς κεφαλή Του τὸν ἴδιο τὸν Χρι-στό Τίποτα λιγότερο ἀλλὰ καὶ τί-ποτα περισσότερο Κάθε τί τὸ ὁποῖ -ο ἀνήκει σὲ αὐτὸ τὸ ΘεανθρώπινοΣῶμα εἶναι Ἐκκλησία ὅτι δὲν ἀνή-κει σὲ Αὐτό δὲν εἶναι ἘκκλησίαἈπὸ αὐτὴ τὴ βασικὴ καὶ θεμελιώδηθεολογικὴ ἀρχή ὅτι ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ δηλ ὁἴδιος ὁ Χριστός προέρχονται καὶ οἱβασικὲς ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας

bull Μία διότι δὲν νοεῖται τεμαχι -σμὸς ἢ διχασμὸς στὸ ἄχραντοΣῶμα τοῦ Χριστοῦ

bull Ἁγία διότι εἶναι ἡ ΠανάμωμοςΝύμφη τοῦ Λυτρωτοῦ τὴν ὁποία ὁἴδιος ὁ Κύριος παρέστησε laquoἑαυτῷἔνδοξον hellip μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων ἀλλʼ ἵνα ᾖἁγία καὶ ἄμωμοςraquo (Ἐφεσ εacute 27)Μάλιστα ἡ κάθαρση αὐτὴ ἔγινε μὲτὸ Ἄχραντο Δεσποτικό Του Αἷμα

bull Καθολική διότι ὄντας laquoὁ Χρι -στὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺςαἰῶναςraquo εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς ἐκ -φραστὴς τῆς καθολικῆς Ἀλήθειαςκαὶ ἡ προοπτική της ἐκτείνεται σὲὁλόκληρη τὴ δημιουργία καὶ

bull Ἀποστολική διότι εἶναι ὁ ἀπο-κλειστικὸς φορέας τῆς Ἀποστο-λικῆς Διδαχῆς καὶ τῆς ἈποστολικῆςΔιαδοχῆς τὶς ὁποῖες καὶ διασώζεικαὶ μεταδίδει μέσα στοὺς αἰῶνες

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω α) Εἶναι προφανὲς ὅτι ἀπὸ θεο-

λογικῆς ἀπόψεως ἡ ὕπαρξη πολ -λῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐντελῶς ἀ -δια νόητη ἐκτὸς ἐὰν ἀναφερόμα-στε στὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες τὶςκατὰ τόπους φανερώσεις τῆς ΜίαςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ

β) Δὲν νοεῖται στὴν Ἐκκλησία τὸὁποιοδήποτε ψεγάδι ἢ λάθος Αὐτὸσημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατέχει καὶκηρύττει τὴν πληρότητα τῆς Θ Ἀπο-καλύψεως τὴν παραδεδομένη Ἀπο-στολικὴ Διδαχή δηλ τὴν ἈλήθειαΕἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο τὸ παρα-μικρὸ λάθος σὲ θέματα πίστεως Τὰμέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀσφα λῶς καὶμπορεῖ νὰ σφάλλουν Ποτὲ ὅμως ἡἘκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ διατυπώσειὡς δόγμα πίστεως ὑποχρεωτικὸ γιὰτὴ σωτηρία τὸ ὁποῖο ἀργότερα νὰhellipἀνακαλέσει ὡς ἐ σφαλμένο Ἡ ὕπαρ-ξη λανθασμένης διδασκαλίαςἐσφαλμένου δόγματος ἀκυρώνειτὶς βασικὲς ἰδιότητές Της

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἁγίαndash ὡς laquoἔχουσα σπίλον ἢ ρυτίδαraquoψευδοδιδασκαλίας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Κα-θολικὴ ndash ὡς μὴ κατέχουσα τὸ πλή-ρωμα τῆς Ἀληθείας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἀπο-στολικὴ ndash διότι πλέον δὲν κατέχεικαὶ δὲν μεταδίδει τὴν ἀνόθευτηἈποστολικὴ Διδαχή ἀλλὰ ψευδοδι-δασκαλίες

γ) Ἡ Ἀποστολικὴ Διδαχή δηλ ἡπίστη καὶ διδασκαλία τῆς Ἐκκλη-σίας δὲν ἐπιδέχεται ἐκ μέρους τῶνπιστῶν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνησηὍποιος ἀνεξάρτητα μὲ τὸ βαθμὸποὺ ἔχει συνειδητὰ καὶ συστημα-τικὰ ἀρνεῖται τὸ ὁποιοδήποτε δόγ-μα πίστεως τῆς Ἐκκλησίας δὲνμπορεῖ νὰ παραμένει μέλος Της ἩἘκκλησία ἐκφράζεται ἀλαθήτωςστὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἩΣύνοδος ποὺ θὰ χαρακτηριστεῖἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὡςlaquoΟἰκουμενικὴraquo εἶναι ταυτόχρονασὲ θέματα πίστεως ἀλάθητη Εἶναιἐντελῶς ἀδιανόητη γιὰ ἕνα πιστὸ ἡἄρνηση τῶν δογματικῶν ἀποφάσε-ων μίας Οἰκουμενικῆς ΣυνόδουἊν συμβεῖ αὐτό ὁ πιστὸς αὐτὸςδὲν μπορεῖ νὰ παραμείνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας

δ) Ἡ ἀπόλυτη ἀναίρεση τῆς Ἐκ -

κλησίας εἶναι ἡ αἵρεση δηλ ἡ συν -ειδητὴ ἄρνηση τῆς καθολικότηταςτῆς Ἀληθείας Γι αὐτὸ Ἐκ κλησία καὶαἵρεση εἶναι δύο ἔννοιες ἀπολύτωςἀσυμβίβαστες Ἡ Ἐκ κλη σία ἐκφρά-ζει τὴν καθολικότητα Ἡ αἵρεσηεἶναι ἡ ἄρνησή της Ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ φῶς Ἡ αἵρεση τὸ σκοτάδιἩ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σω τηρία Ἡαἵρεση ἡ ἀπώλεια Ἡ Ἐκ κλησία εἶναιἡ θεοσέβεια Ἡ αἵ ρεση εἶναι ἀθεΐαἩ Ἐκκλησία εἶ ναι ἡ εὐθεῖα ὁδός Ἡαἵρεση ἡ laquoστρεβλότηςraquo Ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός Ἡ αἵρεσηὁ ἀντίχριστος Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡἈλήθεια τοῦ Χριστοῦ Ἡ αἵρεση ἡδαιμονικὴ πλάνη

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ τῶν Οἰκουμενι -κῶν Συνόδων χρησιμοποιοῦν

γιὰ τὴν αἵρεση πολὺ σκληρὲςἐκφράσεις γιὰ νὰ καταδειχθεῖ τὸπόσο φρικτὴ καὶ ἀπαίσια κατάστα-ση εἶναι Μεταξὺ ἄλλων χαρακτη-ρίζεται ὡς laquoφαυλότης φέρουσατὸν ὄλεθρονraquo laquoἐλεεινὴ πλάνηraquoστὴν ὁποία laquoκατεδέθησανraquo οἱ αἱρε-τικοί laquoμεμιασμένη κοινωνίαraquo laquoρί-

ζα πικρίαςraquo laquoμίασμα γέγονε τῇ κα-θολικῇ Ἐκκλησίᾳ ἡ τῶν χριστιανο-κατηγόρων αἵρεσιςraquo Ἐπίσης ἡαἵρεση laquoἐγκαταλείπουσαraquo ἀμέσωςἢ ἐμμέσως laquoτὸν Κύριον ἡμῶν Ἰη -σοῦν Χριστὸν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦraquoκαταντᾶ laquoκεκρυμμένη εἰδωλολα-τρίαraquo καὶ ἀθεΐα καὶ γιʼ αὐτὸ ὁ ἀκο-λουθῶν αὐτὴ laquoτοῦ χριστιανικοῦκαταλόγου ὡς ἀλλότριος ἐξωθεί-σθω καὶ ἐκπιπτέτωraquo

Μετὰ τὶς πιὸ πάνω ἁπλὲς καὶ ἀπὸὅλους ἀποδεκτὲς γενικὲς ἐκκλη-σιολογικὲς ἀρχές ἂς προσπαθή-σουμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ κεν-τρικὸ ἐρώτημα laquoΜποροῦμε ὡςὈρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ χαρακτη -ρίζουμε τὴν σημερινὴ ὑπὸ τὸν Πά-πα Ρώμης χριστιανικὴ κοινότηταὡς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (Ὁ ὅροςἘκκλησία δὲν χρησιμοποιεῖταισυμ βατικά ἀλλὰ μὲ τὴν ἀμιγῶς θε-ολογική του ἔννοια) Ἂν ἡ ἀπάντη-ση εἶναι θετική ὅτι πράγματι ἀνή-κει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦμαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαὅπως τὴν πρώτη χιλιετία πρὸ τοῦΣχίσματος ποιές οἱ ἀναπόφευκτεςἐκκλησιολογικὲς συνέπειες αὐτῆςτῆς παραδοχῆς

Νομίζω ὅτι ἂν ἀποδεχθοῦμετοὺς Λατίνους ὡς Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ τότε γιὰ νὰ ἔχουμε στοι-χειώδη ἐκκλησιολογικὴ συνέπειαεἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δε-χθοῦμε ὅτι

1)Τὸ σύνολο τῶν δογμάτων ποὺπρεσβεύουν εἶναι ἀληθές Κατὰσυνέπεια δὲν νοεῖται ἡ παραμικρὴἀμφισβήτηση τῆς παπικῆς διδα-σκαλίας καὶ πίστης οὔτε καὶ τῶνπαπικῶν δογμάτων περὶ πρωτείουκαὶ ἀλαθήτου Ὅποιος ἐμμένειστὴν ἄρνηση ἔστω καὶ ἑνὸς δόγμα-τος πίστεως ἀντιστρατεύεται τὴνἀποστολικὴ διδαχὴ καὶ καθίσταταιπαραχρῆμα αἱρετικὸς καὶ ἄξιοςἀναθέματος

2) Οἱ ὑπὸ τοῦ Παπισμοῦ καθορι-σθεῖσες μετὰ τὴν Ζ΄ ΟἰκουμενικὴΣύνοδο 14 laquoΟἰκουμενικὲςraquo Σύνο-δοι ἔχουν ἑρμηνεύσει ἀλαθήτωςτὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια ἀλαθήτωςἔχουν ἐκφράσει τὴν ἀποστολικὴ δι-δαχὴ καὶ οἱ δογματικοί τους ὅροισυνιστοῦν ὑποχρεωτικὰ γιὰ ὅλουςτοὺς Χριστιανοὺς δόγματα πίστε-ως ἄκρως ἀπαραίτητα γιὰ τὴ σωτη-ρία Συνεπῶς οἱ ἀποφάσεις τῶνlaquoΟἰκουμενικῶνraquo αὐτῶν Συνόδωνπρέπει νὰ γίνουν καὶ ἀπὸ μᾶς τοὺςὈρθοδόξους πλήρως ἀποδεκτέςΝὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι στὶς 14 πα-πικὲς laquoΟἰκουμενικὲςraquo Συνόδουςμεταξὺ ἄλλων ἐντάσσονται

α) Οἱ ἑνωτικὲς σύνοδοι τῆς Λυὼν(1274) καὶ τῆς Φερράρας-Φλωρεν-τίας (143839) Πρακτικὰ γιὰ μᾶςτοὺς Ὀρθοδόξους σημαίνει ὅτιὀφείλουμε νὰ τιμοῦμε ὡς Ἅγιο τὸνΠατριάρχη ΚωνσταντινουπόλεωςἸωάννη Βέκκο ποὺ συμμορφώθη-κε καὶ ἀγωνίστηκε νὰ ἐπιβάλλει τὴδογματικὴ ἀπόφαση τῆς Συνόδουτῆς Λυῶνος καὶ ὄχι τοὺς Ἁγιο-ρεῖτες Ὁσιομάρτυρες ποὺ ἀντι-στάθηκαν μέχρις αἵματος καὶ τὴνπολέμησαν Ὀφείλουμε νὰ τιμοῦμεὡς Ἁγίους τοὺς Ἰσίδωρο Κιέβουκαὶ Βησσαρίωνα Νικαίας ποὺ ἀπο-σκίρτησαν στὸν παπισμὸ γενόμενοιΚαρδινάλιοι ἀποδέχθηκαν καὶ συμ-μορφώθηκαν μὲ τὴ δογματικὴ ἀπό-φαση τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo Συνό-δου τῆς Φλωρεντίας καὶ ὄχι τὸνΜάρκο τὸν Εὐγενικὸ ποὺ ἀντιστά-θηκε καὶ τὴν πολέμησε μέχρι τέ-λους Εἶναι ἀπόδειξη τουλάχιστονἐκκλησιολογικῆς σχιζοφρένειας νὰθεωροῦμε τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλη-σία καὶ ταυτόχρονα νὰ τιμοῦμε ὡςἍγιο τὸν Μάρκο τὸν Εὐγενικό

β) Ἡ Αacute Βατικανὴ Σύνοδος(186970) ἡ ὁποία καθόρισε ὡςδόγματα πίστεως ὑποχρεωτικὰ γιὰτὴ σωτηρία i) τὸ πρωτεῖο τοῦ ἈπΠέτρου ἐπὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλωνii) τὸ πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ ΠάπαΡώμης ἐφʼ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας

καὶ iii) τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα ὅταναὐτὸς ἀποφαίνεται ex cathedraΤυχὸν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνηση τῶνδογμάτων αὐτῶν ἐπισύρει τὰ τέσ-σερα ldquoanathema sintrdquo (= ἀνάθεμαἔστω) τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo αὐτῆςΣυνόδου Χρήση τῶν ἀποφάσεωναὐτῶν ἔγινε μὲ τὴν καταδίκη τοῦσυγχρόνου μεγάλου ΡΚαθολικοῦΘεολόγου Hans Kung o ὁποῖοςἀρνήθηκε τὸ παπικὸ ἀλάθητο

3) Ἂν ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησίατοῦ Χριστοῦ τότε ndash ὢ τότεhellip ndashὅλοι οἱ μετὰ τὸ σχίσμα Ὀρθόδοξοιἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς οἱ Ἅγι-οι οἱ Πατέρες τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας εἶναιhellip βλάσφημοι Διό-τι εἶναι φρικτή φοβερὰ φρικτὴ βλα-σφημία νὰ χαρακτηρίζεται ἡ Ἐκκλη-σία δηλ ἡ ἄσπιλος Νύμφη τοῦ Χρι-στοῦ μας ὡς αἵρεση ὡς δαιμονικὴἐπινόηση Νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι σὲαὐτὴ τὴ φρικτὴ βλασφημία ἔχουνπεριπέσει ὅλοι ndashἀνεξαιρέτως ὅλοιndashοἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-σίας ποὺ ἔχουν ἀ σχο ληθεῖ μὲ τὶςπαπικὲς διδασκαλίες καὶ ὅλοι ὁμο-

φώνως ἔχουν ἀ ποφανθεῖ ὅτι ὁ Πα-πισμὸς εἶναι αἵ ρεση Μεταξὺ ἄλλωνΜ Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντι-νουπόλεως Ἅγ Γρηγόριος Πα-λαμᾶς Ἅγ Συμεὼν ἈρχιεπίσκοποςΘεσσαλονίκης Ἅγ Μάρκος Εὐγενι-κός Ἅγ Νικόδημος Ἁγιορείτης ἍγΚο σμᾶς ὁ Αἰτωλός Ἅγ Νεκτάριοςκἄ Μάλιστα ὁ Ἅγ Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς λέει τὰ ἑξῆς φοβερά laquoΕἰς τὴνἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένουςὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσειςτοῦ Ἀδάμ τοῦ Ἰούδα τοῦ Πάπαhellip τὸδόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πάπαεἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναί-ρεσιςhellip εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεωνμία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσίακατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦraquo

Εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νὰ ἀ -ποδέχομαι τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκ κλη-σία τοῦ Χριστοῦ καὶ ταυτόχρονα νὰτιμῶ τοὺς ἀνωτέρω ὡς Ἁγίους ποὺτὸν χαρακτήρισαν ὡς αἵ ρεση

4) Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὶς μετὰ τὸσχίσμα Τοπικὲς Συνόδους τῆς Ἀνα-τολῆς ποὺ καταδικάζουν τὶς αἱρε-τικὲς διδασκαλίες τοῦ ΠαπισμοῦΚαὶ αὐτὲς πρέπει νὰ καταδικαστοῦνὡςhellip βλάσφημες Μετα ξὺ ἄλλων

α) Σύνοδος 879 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (Ηacute Οἰκ Σύνοδος) αἱρε-τικὴ πλάνη ἡ προσθήκη τοῦ filioqueστὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

β) Σύνοδος 1170 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoβουλὴν κατεβάλοντοἵνα τελείως ἀποκόψωσι τελείῳ χω-ρισμῷ τὸν Πάπα καὶ πάντας τοὺςσὺν αὐτῷhellip οὔτε αὐτοὺς τελείῳἀναθεματισμῷ παρέδωσαν καθὼςκαὶ τὰς λοιπὰς αἱρέσειςhellip φήσαν-τες τὸ Ἀποστολικὸν ldquoαἱρετικὸνἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέ-ραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτιἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρ-τάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςrdquoraquo

γ) Σύνοδος 1450 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (τελευταία Σύνοδος στὸνἹ Ν Ἁγ Σοφίας) καταδίκη τῆςἑνωτικῆς Συνόδου Φερράρας-Φλω-ρεντίας καὶ τῶν αἱρετικῶν διδα-σκαλιῶν τῶν Λατίνων

δ) Σύνοδος 1722 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ ἀποδιώχνετε τὸ ψεῦ -δοςhellip νὰ ἀπέχετε μακριὰ ἀπὸ τὶςκαινοτομίες καὶ τοὺς νεωτερισμοὺςτῶν Λατίνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἄφησανκανένα δόγμα καὶ μυστήριο καὶ πα-ράδοση τῆς Ἐκκλησίας ποὺ νὰ μὴτὸ φθείρουν καὶ τὸ νοθεύσουνraquo

ε) Σύνοδος 1838 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ προφυλάξωμεν τὰγνή σια τέκνα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκ -κλησίας ἀπὸ τὰς βλασφημίας τοῦΠαπισμοῦhellip τὰ βάραθρα τῶν αἱρέ-σεων καὶ τοὺς ψυχοφθόρους κρη-μνοὺς τῆς παπικῆς πλάνης τωνhellipἵνα γνωρίσητε ὅσον τὸ διάφορονἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τῶν Κα-τόλικων ἵνα μὴ ἀπατᾶσθε ἀπὸ τοῦλοιποῦ ἀπὸ τὰ σοφίσματα καὶ καινο-φωνίας τῶν ψυχοφθόρων τούτωναἱρετικῶνhellip τῆς ματαιόφρονος καὶσατανικῆς τούτων αἱρέσεωςraquo

στ) Πατριάρχες Κωνσταντινου-πόλεως Ἀλεξανδρείας Ἀντιοχεί-ας Ἱεροσολύμων 1848 laquoἀπὸ αὐ -τὲς τὶς αἱρέσεις ποὺ διαδόθηκανσὲ μεγάλο μέρος τῆς οἰκουμένηςγιὰ τοὺς λόγους ποὺ γνωρίζει ὁΚύριος ἦταν κάποτε ὁ Ἀρειανι-σμός Σήμερα εἶναι καὶ ὁ Παπι-σμόςhellip (τὸ filioque) εἶναι αἵρεση καὶαὐτὴ ποὺ τὴν πιστεύουν αἱρετι-κοὶhellip γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ μία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἀκο-λουθώντας τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πα-τέρων ἀνατολικῶν καὶ δυτικῶνκήρυξε καὶ παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πατέ-ρων μας καὶ ἀποφαίνεται πάλι σή-μερα συνοδικῶςhellip ὅτι εἶναι αἵρεσηκαὶ οἱ ὀπαδοὶ του αἱρετικοὶ hellip Ἐπί-σης οἱ συνάξεις ποὺ συγκροτοῦν -ται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι αἱρετικὲς καὶκάθε κοινωνία πνευματικὴ τῶν Ὀρ -θοδόξων τέκνωνhellip μὲ αὐτοὺς εἶναιἀντικανονική ὅπως ὁρίζει ὁ ζacute κα-νόνας τῆς Γacute Οἰκ Συνόδουraquo

ζ) Σύνοδος 1895 ἐν Κωνσταντι-

νουπόλει laquoὑπάρχουν οὐσιώδειςδια φορὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ θεο-παράδοτα δόγματα τῆς πίστεώςμας καὶ στὸ θεοσύστατο κανονικὸπολίτευμα τῆς διοικήσεως τῶν Ἐκ -κλησιῶνhellip Ἡ Παπικὴ Ἐκκλησί αhellipὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ ἐπανέλθειστοὺς Κανόνες καὶ τοὺς ὅρους τῶνΟἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλὰ στὸτέλος τοῦ 19ου αἰ εὐρύνοντας τὸὑφιστάμενο χάσμα ἐπισήμως ἀνα-κήρυξε καὶ ἀλάθητοhellip Ἡ σημερινὴΡωμαϊκὴ εἶναι Ἐκκλησία τῶν και-νοτομιῶν τῆς νοθεύσεως τῶν συγ-γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς πα-ρερμηνείας τῆς Γραφῆς καὶ τῶνὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν ΣυνόδωνΓιʼ αὐτὸ εὐλόγως καὶ δικαίως ἀπο-κηρύχθηκε καὶ ἀποκηρύσσεται ἐφʼὅσον μένει στὴν πλάνη τηςraquo

Ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω ἁπλὲς σκέψειςεἶναι προφανὲς ὅτι ἂν ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀποδεχόμαστε τὴΡΚαθολικὴ Κοινότητα ὡς Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ (ἐν τῇ θεολογικῇἐννοίᾳ) ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε συ-νεπεῖς μὲ αὐτὴ τὴν ἐκκλησιολογίακαὶ νὰ τροποποιήσουμε ἀναλόγωςτὶς πεποιθήσεις καὶ τὶς ἐνέργειέςμας Εἰδάλλως παίζουμε ἐν οὐ παι-κτοῖς ἢ στὴν καλύτερη περίπτωσηκοροϊδεύουμε ἑαυτοὺς καὶ ἀλλή-λους ἐντός ἐκτὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ

Ἐνστάσειςα) Θὰ μποροῦσε ὅμως κάποιος

νὰ ἀντιλέξει ὁ παπισμὸς ἔχει πολλὰστοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητας (τὸμεγαλύτερο μέρος τῆς δογματικῆςκαὶ ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς ἱεραρ-χίας τῆς λατρείας κοκ) δὲν ἐπαρ-κοῦν αὐτὰ γιὰ νὰ τὸν θεωρήσουμεἘκκλησία μήπως θὰ μπορούσαμενὰ τὸν χαρακτηρίσουμε ὡς σχε-τικῶς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Ἀ -σφαλῶς ὄχι διότι δὲν ἀρκοῦν λίγαἢ πολλὰ ἢ τὰ περισσότερα στοιχεῖαἐκκλησιαστικότητας γιατί ἡ Ἐκ -κλησία ταυτίζεται μὲ τὴν πληρότη-τα καὶ καθολικότητα Ἡ παραμικρὴἔλλειψη ἀλήθειας τὴν ἀκυρώνει Ἡἐλαχίστη ὕπαρξη πλάνης τὴ νο-θεύει Ἄλλωστε ὁ θεόπνευστοςἀποστολικὸς λόγος εἶναι κατηγο-ρηματικός laquoὅστις ὅλον τὸν νόμοντηρήσῃ πταίσῃ δὲ ἐν ἑνὶ γέγονεπάντων ἔνοχοςraquo (Ἰακ βacute10)

β) Τί θὰ γίνουν τὰ ἑκατομμύριατῶν Καθολικῶν Θὰ καταδικα-σθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν κόλασηκαὶ θὰ σωθοῦν μόνο οἱ ὈρθόδοξοιΤὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δὲν φτάνειστοὺς ἀνθρώπους αὐτούς Στὸἐρώτημα αὐτὸ ὀφείλεται ἀναλυτι-κότερη ἀπάντηση

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία δὲν εἶναιἕνα ἰδεολογικὸ σύστημα ποὺ ἔχειἀπαντήσεις γιὰ ὁποιαδήποτε θεολο-γικὸ-φιλοσοφικὸ-ὑπαρξιακὸ ἐρώτη-μα Μπορεῖ νὰ ἀποφαίνεται μόνο γιὰτὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἔχει φανερώσειἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καὶ σὲὅποιο βαθμὸ Αὐτὴ τὰ ἔχει ἀποκαλύ-ψει Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα ὀφείλουμε νὰσιωποῦμε τιμώντας τὰ μυστήριαποὺ ὁ Θεὸς θέλησε νὰ κρατήσει γιὰτὸν Ἑαυτό Του Σὲ ἀντίθετη περί-πτωση ὁδηγούμαστε σὲ σχολαστι-κισμὸ ἢ καὶ σὲ βλασφημία θεωρών-τας τὸ ὅποιο ἰδεολόγημά μας διδα-σκαλία καὶ λόγο Θεοῦ Αὐτὸ βέβαιαδὲν ἀπαγορεύει τὴ δική μας συμ-βολὴ στὴν ἐμβάθυνση στὴν laquoἅπαξπαραδοθεῖσα πίστιν τοῖς ἁγίοιςraquo(Ἰουδ 4) ἢ τὴ δική μας ἀναζήτησηἀπαντήσεως στὶς προκλήσεις τοῦσύγχρονου κόσμου Ἀντιθέτως μά-λιστα αὐτὸ συνιστᾶ ἱερὴ διακονίαστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ μία προ-ϋπόθεση ἡ διακονία αὐτὴ νὰ ἑδρά-ζεται στὴν μέχρι τώρα ἐκκλησια-στικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση καὶ νὰγίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴ σημερινὴἐκκλησιαστικὴ συνείδηση Ἀπὸ τὸνκίνδυνο τῆς παρεκκλίσεως ἀπὸ τὴνlaquoἅπαξ παραδοθεῖσα πίστινraquo μᾶςπροφυλάσσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦὅταν ἐμεῖς ταπεινὰ τὴν ἐπιζητοῦμεκαὶ δεχόμαστε νὰ διατυπώσουμεὄχι τὶς δικές μας laquoἐξυπνάδεςraquo ἀλλὰὅτι ὁ Θεὸς διὰ τῶν Ἁγίων Του θέ-λησε νὰ μᾶς ἀποκαλύψειhellip Ἔτσιστὸ ἀνωτέρω ἐρώτημα νομίζω ὅτι ἡἀπάντηση εἶναι μία τὸ πῶς θὰ κρί-νει ὁ Θεὸς τοὺς Ὀρθοδόξους ἢτοὺς ἑτεροδόξους καὶ τοὺς ἀλλο-θρήσκους εἶναι δική Του εὐθύνη καὶδική Τουhellip μέριμνα Δὲν μᾶς ἔχειἀποκαλύψει τίποτα καὶ ὡς ἐκ τού-του δὲν δικαιούμαστε ὄχι μόνο νὰμιλᾶμε ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ σκεφτό-μαστε γιὰ λογαριασμό Του ἂν δὲνθέλουμε νὰ καταντήσουμε βλάσ -φημοι Εὔστοχα ἔχει ἐπισημανθεῖὅτι δὲν γνωρίζουμε ποιὸς ἄνθρω-πος σώζεται ἀλλὰ τὸ πῶς ὁ ἄνθρω-πος σώζεται (π Γ Μεταλληνός)Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἐγκαταλείψου-με ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ndashὅλουςτούς ἀνθρώπους ὁλόκληρο τὸν κό-σμο ndash στὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἄπειροἔλεός Του Εἶναι τυχαῖο ἆραγε ἕναἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θεολογικὰπνεύματα ὁ μεγάλος Ὠριγένηςἀναζητώντας καὶ ἀσχολούμενος μὲπαρόμοια θέματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ΘἈποκάλυψη σιωπᾶ ἔπεσε σὲ πλάνη

Ἂς προσέξουμε ὅμως κάτι ἀκό-μα Προτύπωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ ἦταν ὁ ἀρχαῖος Ἰσραήλποὺ ἦταν laquoὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦraquo Αὐτὸδὲ σήμαινε ὅμως ὅτι ἡ ἀγάπη τὸἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦπεριοριζόταν μόνο σὲ αὐτὸν καὶ ὄχιστὰ ἄλλα ἔθνη Τὸ προφητικὸ κή-ρυγμα εἶναι σαφέστατο μὲ χαρα-κτηριστικὴ περίπτωση τὴ σωτηρίατῆς Νινευή Τὸ ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦΘεοῦ σκέπασε τὴ Νινευῆ δὲ σημαί-νει ὅτι καὶ οἱ Νινευίτες ἐντάχθηκανστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὸν ἸσραήλΠαρόμοιο περιστατικὸ ἔχουμε καὶστὶς Πράξεις (κεφ 10) μὲ τὸν ἀλλο-εθνῆ Κορνήλιο στὸν ὁποῖο ἡ Θ Χά-ρις πλούσια χορηγήθηκε Αὐτὸὅμως δὲν ἀρκοῦσε Δὲν τὸν κατέ-στησε καὶ αὐτομάτως μέλος τῆςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τοῦ ΝέουἸσραήλ ἀλλὰ τὸν προετοίμασε γιὰνὰ βαπτισθεῖ καὶ ἔτσι νὰ γίνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας Συνεπῶς ἡ Χάριςτοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Ἀγάπη Του καὶ τὸἜλεός Του δὲν περιορίζονται ἀλ -λὰ ἐκτείνονται σὲ ὁλόκληρη τὴ δη-μιουργία ἡ ὁποία προσκαλεῖται νὰγίνει Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπο-δεχόμενη τὴν πληρότητα τῆς ἀπο-καλυφθείσης Ἀληθείας τὸν μονα-δικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ

ματώνεται στὴν Ἐκκλησία Ἔτσιστὴν Ἐκκλησία ἰσχύει πάντοτε ταυ-τότητα (ὁμοιομορφία) στὴν Πίστηκαὶ τὴ βαπτισματικὴ ἔνταξη σ᾽αὐτήν ldquoεἷς Κύριος μία πίστις ἓνβάπτισμαrdquo3

Τὸ ἐκκλησιολογικὸ αὐτὸ δόγματῆς Ἐκκλησίας σταθερῶς καὶ δια-χρονικῶς διακηρυσσόμενο πλήτ-τεται στὴ θεωρία καὶ τὴν πράξηἀπὸ τὴν παρέκκλιση καὶ καινοτομίατοῦ Οἰ κουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος στὸβαθμό ποὺ προωθεῖται συνειδη -τῶς καὶ ἐπιμόνως ἀποτελεῖ ἐκκλη-σιολογικὴ καὶ σωτηριολογικὴ αἵρε-ση

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ διδα-σκαλία καὶ δραστηριότητα γιὰ τὴνmdashκακῷ τῷ τρόπῳndash συγκολλητικὴκαὶ πλασματικὴ ἐξωτερικὴ ἕνωσητῶν Ὀρθοδόξων καὶ λοιπῶν ldquoχρι-στιανῶνrdquo ρωμαιοκαθολικῶν (πα-πικῶν) προτεσταντῶν καὶ μονοφυ-σιτῶνndashμονοθελητῶνmiddot ἀναπτύχθηκεστὸ πλαίσιο τῆς ldquoοἰκουμενικῆς κι-νήσεωςrdquo καί σὲ μεγάλο μέρος τουπερὶ τὸ ldquoΠαγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶνrdquo (ΠΣΕ) καὶ διασπᾶ τὴνἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν μέσων τοῦ20οῦ αἰῶνος ἑνιαία τῆς Ὀρθοδο-ξίας ἐκκλησιολογία τὴν περὶἘκκλησίας διδασκαλία

Βασικὲς ὀρθόδοξεςἐκκλησιολογικὲς ἀρχές Συνοψίζοντας βασικὲς παραμέ-

τρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς τῆςὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας κατα-θέτουμε τρεῖς βασικὲς ἀρχές της(α) τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρ -θοδόξου Ἐκκλησίας στὴ σωτηρίατοῦ ἀνθρώπου (β) τὴν τελειότητα(ldquoκαθολικότηταrdquo) τῆς δογματικῆςΠίστεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑνότη-τά της ἱστορικῶς καὶ γεωγραφικῶςκαὶ (γ) τὴν καθολικῶς ἀποδεκτὴ πε-ποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ συν -ειδητὴ εἰσαγωγὴ καὶ τῆς παρα-μικρῆς ldquoἑτεροδοξίαςrdquo (δο γματικῆςδιαφοροποιήσεως) ἀποτελεῖ αἵρε-ση ποὺ ἀποκλείει τὴ δυνατότητατῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας

Α Τὸ ἀξίωμα τῆς ἀρχαίας Ἐκ -κλησίας ldquoextra Ecclesiam nulla salusrdquo(ldquoἐκτὸς Ἐκκλησίας οὐδεμία σωτη-ρίαrdquo) ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺςἉγίους Κυπριανὸ Καρχηδόνος Βα-σίλειο τὸν Μέγα Φιρμιλιανὸ Και-σαρείας Κύριλλο Ἀλεξανδρείαςκἄ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδουςκαὶ ὅλη τὴ διαχρονικὴ συνείδησητῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ὅτι μόνοντὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ δόγματα τῆςΜιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀπο-στολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμποροῦν νὰ ὁδηγήσουν τὸν ἄν -θρωπο στὴν ἕνωση μὲ τὸν Χριστὸκαὶ τὴ σωτηρία Ἡ Ἐκκλησία μαςχαρακτηρίζεται ἀπὸ ἐσωτερικὴἑνότητα Πίστεως Λατρείας καὶ δι-οικήσεως καὶ τὴν ldquoἀποστολικὴ δια-δοχήrdquo δηλαδὴ τὴν ἱστορικὴ προ-έλευση ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησίατῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἑνότηταΠίστεως μὲ ἐκείνην Τὰ σχίσματα(οἱ λόγῳ διοικητικῶν διενέξεωνἀποχωρήσεις ἀπὸ τὴν Ἑκκλησία)καὶ οἱ αἱρέσεις ἀποκόπτουν ἀπὸτὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ σωτηρία

Β Ἡ ἑνότητα Πίστεως τῆςἘκκλησίας σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλη-σία ὡς Σῶμα Χριστοῦ μολονότιἐπιτρέπει ἐν μέρει στὶς τοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες τελετουρ-γική ἐθιμική γλωσσική μουσικὴκαὶ ἄλλη ποικιλομορφία ὅμως δὲνἐπιτρέπει καὶ τὴν ldquoδιαφορετικότη-ταrdquo τῶν δογμάτων τῆς Πίστεωςδιότι καθὼς ldquoὁ Χριστὸς οὐ μεμέρι-σταιrdquo4 ἔτσι καὶ στὴν Ἐκκλησία εἶναιldquoτοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἡκαρδία καὶ ἡ ψυχὴ μίαrdquo5

Γ Ἡ ἑτεροδοξίαndashαἵρεση ὡςεἰσαγωγὴ νεωτερισμῶν στὴ δο-γματικὴ πίστη ὁδηγεῖ στὴν ἀπώ-λεια διότι καταστρέφει τὴ θερα-πευτικὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύσημέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (θεολογίακαὶ ἄσκηση) καὶ διότι ὁ Θεὸς δὲνἐπευλογεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἑνώνε-ται μὲ αὐτό Κατὰ τὴ χαρακτηρι-στικὴ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννουτοῦ Δαμασκηνοῦ ldquoὅποιος δὲν πι-στεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοσητῆς Καθολικῆς (δηλ τῆς Ὀρθοδό-ξου) Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστοςrdquo6καθὼς δὲ διαπιστώνει ἡ Β´ Οἰκου-μενικὴ Σύνοδος στὸν ζ΄ ἱερὸ Κανό-να της μόνον ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπι-στρέφουν ἀπὸ τὴν αἵρεση ldquoπροστί-θενται στὴ μερίδα τῶν σῳζομέ-νωνrdquo Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παρά-δοση κανεὶς ἑτερόδοξος (ρωμαι-οκαθολικός προτεστάντης μονο-θελήτης κλπ) δὲν εἶναι οὔτε δύ-ναται νὰ ὀνομάζεται κυριολε-κτικῶς ldquoχριστιανόςrdquo οὔτε ἡ αἱρε-τικὴ κοινότητα ldquoἐκκλησίαrdquoἩ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸνόθευση τῆς ὀρθόδοξης

ἐκκλησιολογίας Ὁ Οἰκουμενισμός ἐκκινώντας

ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεωςτῶν ldquoχριστιανῶνrdquo σὲ πρακτικὰ θέ-ματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ἐξε-λίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆςσυγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲτὶς λοιπὲς ldquoὁμολογίεςrdquo χωρὶς τὴνἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνηςἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆςτῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ἀλλὰμέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημα-σίας (ldquoμινιμαλισμοῦrdquo) τῆς ἀποσιω-πήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ

δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμε-νες πλευρές Ἐκκινώντας στὶςἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ὅταν γιὰ πρώ-τη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι )ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδο-ξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα ldquoἘκκλη-σίεςrdquo (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920)ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦΟἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φο-βερῶν πτώσεων ὁδήγησε στα-διακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶνὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολό-γων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲτοὺς παπικούς (ldquoἄρση τῶν ἀναθε-μάτωνrdquo) τὸ 1965 (β) μερικὴ ἀπο-δοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βα-πτίσματος εὐχαριστίας καὶ ἱερω-σύνης (ldquoΚείμενον ΒΕΜrdquo Λίμα τοῦΠεροῦ 1982 (γ) διαπίστωση δῆθενχριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺςμονοφυσίτεςndashμονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση Chambeacutesy 1990) ndash ἡὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆςσυμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολο-γίας 15 αἰώνων Οἰκουμ Συν όδωνκαὶ πλήθους Ἁγίων Πατέρων (ε)διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχιαἵρεση ἀλλὰ ldquoἀδελφὴ Ἐκ κλησίαrdquoμὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Ba-lamand 1993) κἄ Χειρότερο ὅλωνεἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμε-νο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συν ελεύσεωςτοῦ ΠΣΕ στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε(Βραζιλία 2006)middot ἐκεῖ ἡ πλειονότηςτῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπωνἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολο-γοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεωςἐκεῖνες τῆς ldquoΜιᾶςrdquo (δηλ σὲ ἑνότη-τα πίστεως) καὶ τῆς ldquoΚαθολικῆςrdquoἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανέναμέλος τοῦ ΠΣΕ δὲν ἀποτελεῖ καθ᾽ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία (sect6)καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικι-λίας δογμάτων ἐν τὸς τῆς Ἐκκλη-σίας (sect5) Αὐτὸ εἶναι ποὺ λίγοἀργότερα οἱ οἰκουμενιστὲς ὀνόμα-σαν ldquoἑνότητα μέσα στὴ (δογμα-τικὴ) διαφορετικότηταrdquo ldquounity in di-versityrdquo ἕνα σύνθημα παρμένο ἀπὸτὰ βουδιστικὰ κινήματα τῆς NewAge δηλαδὴ μιὰ ldquoπεριεκτικότηταrdquo(ldquocomprehensivenessrdquo) ἀντίθετη μὲτὴν ἁγιοπατερικὴ ldquoἀποκλειστικότη-ταrdquo (ldquoexclusivenessrdquo)

Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κι-νήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰ -κουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δε-σμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτερο-δόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσιδια ψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡσυμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖστὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίαςmiddotἀν τιθέτως δέ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀπο-δοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων ἀπο-προσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοιὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ Οἰ -κουμενισμὸς προσέλαβε καὶ ldquoδια-θρησκειακὸrdquo χαρακτῆρα τονίζον-τας τὴν δῆθεν κοινὴ πίστη ὅ λωντῶν μονοθεϊστικῶν (καὶ λοι πῶν)θρησκειῶν στὸν ἴδιο Θεό κατὰ κα-τάφωρη ἀθέτηση τοῦ Εὐ αγγελίου(ldquoπᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲτὸν Πατέρα ἔχειrdquo7)

Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λει-τουργικές ἀκαδημαϊκὲςndashθεολο-γικὲς ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲςἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους κυ-ρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλατὰ ἐπίπεδα μὲ τοὺς μεικτοὺς γά-μους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένοσχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκου-μενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴνὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖαπροσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλεςθρησκεῖες ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲτὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθό-δοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα(ἀφοῦ δῆθεν ldquoὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ Θεὸ πιστεύουμεrdquo)

Δὲν ἀρνεῖται ὁ Οἰκουμενισμὸς ὅτιἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἀναλ-λοίωτη ἢ ἡ πιὸ παραδοσιακή ἡ πιόσυνεπής ἡ πιὸ λειτουργικῶς ὄμορ-φη καὶ κατανυκτική κοκ Μέμφεταιὅμως τὴν αὐτοσυνειδησία της ὅτιεἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας

Ὁ οἰκουμενιστικὸς σχετικισμόςτὸ ἀπόσταγμα τῶν οἰκουμενιστι -κῶν διδασκαλιῶν εἰσάγεται καὶἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμὲ ὅτι μπορεῖ αὐτὸ νὰ σημαίνει γιὰμιὰ ldquoὀρθόδοξηrdquo ζωή στὴν ὁποία ὁκαθεὶς θὰ δύναται κατὰ βούλησηνὰ εἰσάγει ἑτερόδοξα καὶ νὰ ἀφαι-ρεῖ ὀρθόδοξα στοιχεῖα γι᾽ αὐτὸ καὶἐπικρίθηκε αὐστηρῶς ἀπ᾽ ὅλουςτοὺς συγχρόνους Ἁγίους Γέρον-τες Ὅπως προειδοποίησε ὁ μακα-ριστὸς π Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπου-λος ἡ μεγάλη ἀντιndashαιρετικὴ ἰδιο-φυΐα τῆς ἐποχῆς μας πρόθεση τῆςΝέας Ἐποχῆς ldquoδὲν εἶναι νὰ ἀδει-άσουν οἱ ἐκκλησίες ἀλλά νὰ γεμί-σουν μὲ ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἔχουνἀλλοιωμένο φρόνημαrdquo

Στὸ σύνθημα τῆς Νέας Ἐποχῆςκαὶ Τάξεως Πραγμάτων ldquoἕνας Θε-ός πολλὲς θρησκεῖεςrdquo ὁ Οἰκουμε-νισμός καταφάσκει μὲ ἀνυπακοὴπρὸς τὴν Καινὴ Διαθήκη ldquoναίmiddot ἕναςΧριστός πολλὲς πίστεις πολλὰ βα-πτίσματαrdquo Ὑποσημειώσεις

1 Πρὸς Ἑβραίους 13 8 2 ΠρβλΠρὸς Ἐφεσίους 2 1516 3 Πρὸς Ἐφε-σίους 4 5 4 Πρβλ Α´ Πρὸς Κορινθί-ους 1 13 5 Πράξεις 4 32 6 ἉγίουἸωάννου Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσιςἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως 410 (83) PG 94 1128A 7 Α´ Ἰωάννου 223raquo

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥhellip ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣhellipΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

μικῶν δικαιωμάτων ἐνῶ ἡ συγγνώ-μη κινδυνεύει νά θεωρηθεῖ ἀδυνα-μία Ἡ λήθη τοῦ μίσους ἐννοεῖταισάν προδοσία καί ἡ ἀγάπη καί τά φι-λάνθρωπα αἰσθήματα ἀποτελοῦνχαρακτηριστικό μόνο τῶν ἁπλοϊ -κῶν ἀνθρώπων

Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά μοιά -ζουν σάν ἕνα βαρύ ἀσήκωτο λιθάριπού μᾶς κρατάει στό μνῆμα μας σάννεκρούς χωρίς νά μποροῦμε ν ἀνα-πνέουμε ἐλεύθερα χωρίς νά χαιρό-μαστε τή ζωή χωρίς νά ἐπικοινω-νοῦμε μέ τόν ἀδελφό μας χωρίς νάεἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας

Ὅμως ἀδελφοί μου καί παιδιάμου laquoμή φοβεῖσθεraquo Ὁ Κύριός μαςἔδιωξε τόν ἐχθρό τῆς Πατρίδαςμας τότε καί τήν ἐλευθέρωσε χα-ρίζοντας τή δόξα τή χαρά καί τήνεὐτυχία στούς προπάτορές μαςἘκεῖνος μία νύχτα σάν τήν ἀποψι-νή μέ τόν ἄγγελό του ἔσπρωξε τόνλίθο τοῦ μνήματός του πού ἦτανlaquoΜέγας σφόδραraquo καί laquoἀνέστη ἐκτοῦ τάφου αὐτεξουσίωςraquoἘκεῖνοςἔδειξε τήν παντοδυναμία του καίχάρισε στόν ἄνθρωπο laquoζωήν αἰώ -νιονraquoἘκεῖνος ἔδιωξε τόν πόνο καίπρόσφερε τή χαρά λέγοντας στίςΜυροφόρες τό laquoΧαίρετεraquo Ἔδιωξετήν ἀπελπισία καί ἀναπτέρωσε τήνἐλπίδα γιά laquoἀπαρχή ἄλλης βιο -τῆςraquoἜδιωξε τό σκοτάδι πού πυ-κνό ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό μυστήριοτοῦ θανάτου καί φώτισε μέ τή λαμ-προφόρο Ἀνάστασή Του τήν καρ-διά μας καί τή σκέψη μας ὥστε νάγνωρίζουμε ὅτι laquoἐκ θανάτου πρόςζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόνἡμᾶς διεβίβασενraquo γιʼαὐτό καί laquoμη-δείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέ-ρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θά-νατοςraquoἜφερε τή συμφιλίωσηἀφοῦ laquoσυγγνώμη ἐκ τοῦ τάφουἀνέτειλεraquo καί ἔκανε τούς ἀνθρώ-πους νά ψάλλουν ὅλοι τό laquoΧριστόςἈνέστηraquo νά ἀναφωνοῦν τό laquoἀλη -θῶς Ἀνέστηraquo καί νά στέκονται ὅλοιμαζί γύρω ἀπό τόν ζωηφόρο τάφοΤου καταργώντας ὅλες τίς ἀπο-στάσεις γεωγραφικές χρονικέςψυχικές πολιτικές οἰκονομικές καίκοινωνικές

Γιʼαὐτό ἄς φωνάξουμε μέ τήνψυχή μας laquoσήμερον σωτηρία τῷκόσμῳ γέγονεraquo γιατί ὁ Χριστόςεἶναι laquoἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασιςἡμῶνraquo Σήμερα laquoτά κάτω τοῖς ἄνωσυνεορτάζουν καί τά ἄνω τοῖς κά-τω συνομιλοῦνraquo ἀφοῦ laquoἈνέστηΧριστός καί χαίρουσιν ἌγγελοιraquoΣήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ συμ-φιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωποκαί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους

ἀφοῦ πλούσιοι καί φτωχοί συνανα-στρέφονται ἀνεπιφύλακτα σύμφω-να μέ τήν προτροπή τοῦ ἹεροῦΧρυσοστόμου laquoπλούσιοι καί πένη-τες μετ΄ ἀλλήλων χορεύσατεraquo

ldquoἌς ὑποχωρήσει ὁ ἄρρωστοςὀρθολογισμός πού μᾶς ζημιώνειμπροστά στό θαῦμα πού μᾶς ἐξυ-ψώνει Ἄς παραμερίσει ἡ θεωρίαμπροστά στό βίωμα Εἶναι ἀνάγκηοἱ χριστιανοί στό ὄνομα νά γίνουμεχριστιανοί στήν πράξη καί ἀπό τυ-πικά μέλη μιᾶς θρησκευτικῆς κοι-νότητας νά γίνουμε οὐσιαστικά μέ-λη τοῦ Χριστοῦ

Ἐπικαλοῦμαι γιά ὅλους σας τόνθεῖο φωτισμό πού πήγασε ἀπό τόνζωηφόρο Τάφο τοῦ Κυρίου μαςΕὔχομαι στόν καθένα χωριστά καίσʼ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυ-ρίου μας παντοτινή στή ζωή σαςγιά νά ἔχετε δύναμη χαρά εὐτυχίακαί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Τουστήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κλη-ρονομικά δικαιώματα πού πρέπεινά διεκδικήσουμε μέ ἀγῶνα συν -εχῆ καί ἰσόβιο

Θερμὸς εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Κύριε ΔιευθυντάΧαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε

Στὸ ἄρθρο μου laquoΕἰς μνημόσυνοναἰώνιον Ἀρχιμ π Μάρκου Μανώ-ληraquo ποὺ δημοσιεύθηκε στὸνlaquoΟΤraquo (30312) στὴν 5η σελίδα πα-ρακαλῶ πολὺ νὰ διορθωθεῖ ndash ἀντι-κατασταθεῖ σχετικὰ μὲ τὴν βρά-βευση τῆς ΠΕΦΙΠ ἀπὸ τὴν Ἀκα-δημία Ἀθηνῶν ὡς ἑξῆς laquoτοῦ Ἰωάν-νου Καρμίρη (εἶναι τὸ ὀρθὸν καὶ ὄχιτοῦ Κωννου Μουρατίδου) Ἀκαδη-μαϊκοῦ Καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆςκαὶ Ἠθικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἔχωκλείσει συνάντηση Ἐκεῖ εὑρίσκετοκαὶ ὁ Ἰωάννης ΘεοδωρακόπουλοςΓενικὸς Γραμματέας τῆς Ἀκαδη-μίας Ἀθηνῶν Ἔκαμε τὴ σύσταση ὁπατὴρ Μᾶρκος λέγοντας ποιὸςεἶμαι καὶ τὰ σχετικὰ καλά καὶ εἶπεmiddotὁ κ Ἀντωνίου σᾶς ἔφερε τὸ φάκε-λο γιὰ τὸν Σύλλογο τῶν Φίλων τῶνΠολυτέκνων Ἔλαβε τὸ φάκελοτῆς ΠΕΦΙΠ στὰ χέρια του ὁ Κα-θηγητὴς Καρμίρης γύρισε γρήγο-ρα τὰ πολλὰ χαρτιά τὰ ὁποῖα πρό-

σεχε καὶ ὁ Γενικὸς ΓραμματέαςἸωάννης Θεοδωρακόπουλος καὶεἶπε Πάτερ Μᾶρκο εἶναι πολὺκαλὰ συγκροτημένος ὁ φάκελοςκαὶ διαπιστώνω αὐτά ποὺ μοῦ εἴχα-τε εἰπεῖ Βλέποντες καὶ οἱ δύο Ἀκα-δημαϊκοὶ τὸν ὀγκώδη φάκελο τῆςΠΕΦΙΠ καὶ μάλιστα τὶς πολλὲςοἰκογενειακὲς φωτογραφίες τῶνὑπερπολυτέκνων ἐδάκρυσαν καὶἔλεγαν Ἐμεῖς δὲν κάνουμε τίποτεὉ π Μᾶρκος ἀπήντησε Ὁ Πρό-εδρος κ Ἀντωνίου διευθύνει σπου-δαία Τράπεζα τὴν Τράπεζα Ἐπεν-δύσεων καὶ εἶναι πολὺ ἔμπειροςΕὐχαριστήσαμε ἀμφοτέρους τοὺςἈκαδημαϊκοὺς Καθηγητὰς καὶ ἐφύ-γαμε Εἶχα διαπιστώσει πόση καλὴπροεργασία εἶχε κάμνει ὁ ἅγιος Γέ-ροντας Μᾶρκος χωρὶς νὰ μοῦ εἶχεεἰπεῖ τίποτεraquo

Τὰ πιὸ ἐπάνω εἶναι γιὰ ἀποκατά-σταση τῆς πλήρους μνήμης μουστὰ γεγονότα Εὐχαριστῶ πολύ

Μὲ ἀγάπη ΧριστοῦἈντ Ε Ἀντωνίου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Μὲ τὴν συμπλήρωσιν ἐννέαἡμερῶν ἀπὸ τὴν κοίμησιν τοῦ Κα-θηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦὉσίου Δαυΐδ Γέροντος ΚυρίλλουΓεραντώνη χάριτι Θεοῦ καὶ ψήφοιςτῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆςμετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν ἐξελέγηνέος Ἡγούμενος ὁ Ἀρχιμανδρίτης πΓαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης ὁ ὁποῖοςἦτο Γραμματεὺς τῆς Ἱ Μονῆς Εἰςτὴν θείαν Λειτουργίαν κατὰ τὴνδιάρκειαν τῆς ὁποίας ἐμνημονεύθηἰδιαίτερως ὁ μακαριστὸς Γέρονταςἐχοροστάτησε καὶ ἐκήρυξε τὸνθεῖον Λόγον ὁ Σεβ ΜητροπολίτηςΧαλκίδος κ Χρυσόστομος Ἀμέσωςμετὰ τὴν ἐκλογὴν τοῦ νέου Ἡγου-μένου διεξήχθησαν ἐκλογαὶ ὑπὸ τῆςἈδελφότητος καὶ ἐξελέγησαν Ἡ -γουμενοσύμβουλοι ὁ Ἱερομόναχοςπ Ἄνθιμος καὶ ὁ Μοναχὸς Νικόδη-μος Ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Ἡγου-μένου θὰ γίνη προσεχῶς Συμφώνωςπρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μη-τροπόλεως Χαλκίδος

laquoὉ νέος Ἡγούμενος π Γαβριὴλ(κατὰ κόσμον Γεώργιος Ἐμμα-νουηλίδης) ἐγεννήθη ἀπὸ εὐσεβεῖςγονεῖς στὴν Βέροια τὸ 1959 ὅπουκαὶ περάτωσε τὶς ἐγκύκλιες σπου-δές του Εἰσήχθη κατόπιν Πανελ-ληνίων ἐξετάσεων στὸ Τμῆμα Δη-μοσίου Δικαίου καὶ Πολιτικῶν Ἐπι-στημῶν τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦΠανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπ᾽ ὅπουἀποφοίτησε τὸ 1978 καὶ τὸ 1981ἀπὸ τὸ Νομικὸ Τμῆμα τῆς αὐτῆςΣχολῆς ἐνῶ τὸ 2008 ἀπὸ τὸ τμῆμαΘεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἄσκη-σε ἐνεργὸ Δικηγορία στὴν Ἀθήναστὴ δεκαετία τοῦ 1980 ὑπηρέτησεμάλιστα καὶ ὡς νομικὸς σύμβουλοςστὴν Τράπεζα Πίστεως Στὴν ἹερὰΜονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ προσῆλθεστὶς 15 Ἰουλίου 1990 ἐγκαταλεί-ψας τὴν δικηγορία καὶ ἔλαβε τὴνεὐχὴ τῆς ρασοφορίας στὶς 23 Ἀπρι-λίου 1991 ἀπὸ τὸν τότε Ἡγούμενομακαριστὸ Ὅσιο Γέροντα Ἰάκωβο

(Τσαλίκη) λαβὼν τὸ ὄνομα Γα-βριήλ Τὸ σχῆμα τοῦ μοναχοῦ ἔλα-βε στὶς 24 Μαρτίου 1993 ἀπὸ τὸνμακαριστὸ Γέροντα Κύριλλο Γε-ραντώνη Διάκονος χειροτονήθηκετὴν 1 Νοεμβρίου 2006 καὶ Πρεσβύ-τερος στὶς 6 Αὐγούστου 2007 ἐνῶἔλαβε καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμαν-δρίτου τὴν 1 Νοεμβρίου 2008 ὑπὸτῶν σεπτῶν χειρῶν τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κΧρυσοστόμου

Εὐχόμεθα ὁ νέος Ἡγούμενος πΓαβριήλ μαθητεύσας πλησίον τῶνμακαριστῶν Γερόντων ἸακώβουΤσα λίκη καὶ Κυρίλλου Γεραντώνητὸν ὁποῖον μάλιστα μὲ πνεῦμα ἀλη-θοῦς αὐτοθυσίας καὶ γνήσιας υἱϊκῆςἀγάπης ὑπηρέτησε ἰδιαιτέρως στὸδιάστημα τῆς ἀσθενείας του σὲ συ-ν εργασία μὲ τοὺς ἐκλεγέντας Ἡ -γουμενοσυμβούλους π Ἄνθιμο καὶπ Νικόδημο ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺςπατέρες τῆς ἀκμάζουσας Ἀδελφό-τητος τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ νὰ ἀγωνι-στεῖ γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ ἀλη-θοῦς μοναχικοῦ ἤθους καὶ τὴν συν -έχιση τῆς παντοειδοῦς προσφορᾶςτῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γέροντοςστὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦraquo

Νέος Ἡγούμενος εἰς τὴν ἹεράνΜονὴν Ὁσίου Δαυῒδ Εὐβοίας

Διευκρίνισις εἰς δημοσιευθέν ἄρθρον

ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑhellip

Συμπαράστασιςεἰς τοὺς Ὀρθοδόξους

ΜολδαβούςΔιαλέξεις μὲ θέμα laquoΕὐρωπαϊκὴ

ἐκκοσμίκευση καὶ ἀντίσταση τῶνὈρθοδόξωνraquo ἐπραγματοποίησανκατὰ τὴν 2αν καὶ 3ην Ἀπριλίου εἰςτὴν Μολδαβίαν ὁ π Γεώργιος Με-ταλληνὸς καὶ ὁ κ Δημ Τσελεγγί-δης Τὴν 2αν Ἀπριλίου συνεζήτη-σαν μὲ τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΜολδαβίας τὴν κατάστασιν τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὴνΜολδαβίαν εἰς τὸ πλαίσιον τῶν νέ-ων τάσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώ-σεως Ἀνεφέρθησαν εἰς τὴν διδα-σκαλίαν τοῦ μαθήματος τῶν Θρη-σκευτικῶν καὶ ἔγιναν ἐπισημάνσειςδιὰ κάποια κοινωνικὰ προβλήματατὰ ὁποῖα πολλαπλασιάζονται καὶεἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν κοινωνικὴνἠθικήν

Πλέον συγκεκριμένως συνεζη-τήθη τὸ σχέδιον νόμου κατὰ τῶνδιακρίσεων τὸ ὁποῖον ἐπεβλήθηἀπὸ τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶτὰς ἀνησυχίας τὰς ὁποίας ἐξέφρα-σεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰςτὴν Μολδαβίαν

L

Οἱ ΝέοιΤρεῖς

ἹεράρχαιΦώτιο

ὁ ΜέγαςΓρηγόριοςὁ Παλαμᾶς

καίΜᾶρ κος ὁΕὐγενικός(Ἱ Μ Παρα-

κλήτου)

L

Τὸ ξεσκέπασμα τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων᾿Αρχιμ ΧΑΡ Δ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

laquolaquoΟΟ ΟΟΙΙΚΚΟΟΥΥΜΜΕΕΝΝΙΙΣΣΜΜΟΟΣΣ ΧΧΩΩΡΡΙΙΣΣ ΜΜΑΑΣΣΚΚΑΑraquoraquo(῎Εκδοσις ἐπηυξημένη)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquo῞Ενα βιβλίον ποὺ πρέπει νὰ τὸ διαβάσουν ὅλοι οἱ

᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες καὶ νὰ μάθουν ὅλην τὴν ἀλήθειαΤιμή 8 εὐρώ

Βιβλιοπωλεῖον laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquoΚάνιγγος 10 α´ ὄρ 106 77 ᾿Αθῆναι

Τηλ 210ndash38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210ndash3828518

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 7η

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΣΕΒ ΠΕΡΓΑΜΟΥσεις τοῦ Σεβ Μητροπολίτου Περ-γάμου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα ὡς εἶναιἡ βαπτισματικὴ θεολογία ἡ θεωρίατῶν κλάδων τῶν ἀδελφῶν laquoἘκκλη-σιῶνraquo καὶ τῶν δύο πνευμόνων τῆςἘκκλησίας ἡ εὐχαριστιακὴ ἐκκλη-σιολογία καὶ εἰς τὸ βάθος τὸ Πρω-τεῖον κλπ Οἱ καταθέτοντες τὴνlaquoκαταγγελίαν ndash ψήφισμαraquo ἐνώπιοντῆς Ἱερᾶς Συνόδου ζητοῦν ἀπὸ τὸνΠρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρ -χιεπίσκοπον Ἀθηνῶν νὰ ἀσχοληθῆἐνδελεχῶς μὲ τήν laquoφθορά ποὺ ὑφί-στανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδοξίαἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέσεις ποὺδιασπείρει ὁ Μητροπολίτης Περγά-μου κ Ἰωάννης Ζηζιούλαςraquo Ὑπο-γραμμίζεται ὅτι ἡ laquoκαταγγελίαndash ψή-φισμα ἀπεστάλη πρὸς ὅλους τοὺςΣεβ Μητροπολίτας τὴν Ἱ Σύνοδοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶτὰς θεολογικὰς Σχολάς

Ὁλόκληροςἡ καταγγελία ndash ψήφισμα

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς laquoκαταγ-γελίας ndash ψηφίσματοςraquo ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου κ ἸΖηζούλια ἔχει ὡς ἑξῆςΠρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδοντῆς Ἐκκλησίας τῆς ἙλλάδοςἸ Γενναδίου 14 ΑΘΗΝΑΚοινοποίηση Σεβτους Μητροπολί-τες Ἱ Σύνοδο Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου Θεολογικές Σχολέςἐκκλησιαστικὸ ΤύποΘΕΜΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ γιὰ τὶς αἱρε-τικὲς θέσεις τοῦ Μητροπ Περγά-μου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα Διευθυν-τοῦ τοῦ Γραφείου τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείου στὴν ἈθήναΜακαριώτατε Σεβασμιώτατοι

Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μαςπολλὰ εἶναι τὰ θέματα ποὺ ἀπα-σχολοῦν ὅλους μας ἰδιαίτερα δὲἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς ταγοὺς καὶτὰ ὁποῖα ζητοῦν ἐπειγόντως λύ-σεις Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ θίξουμε μὲτὸ κείμενο αὐτό ποὺ γιὰ τοὺς πολ-λοὺς στὴν παροῦσα συγκυρία θὰἐχαρακτηρίζετο ὡς δευτερεῦονστὴν αὐτοσυνειδησία ὅμως κάθεπιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας εἶναισημαντικότατο ἀφοῦ ἅπτεται τῆςΠίστεως Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβληματῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ καὶ τῶν ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆςἘκκλησίας μας διακινητῶν του

Γνωρίζουμε ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶνἹεραρχῶν τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας ἀντιτίθενται σʼ αὐτὴ τὴν αἵρε-ση τῆς ἐποχῆς μας ὡς ἔχουνκαθῆκον Ἐν τούτοις ὁ Οἰκουμε-νισμὸς ἐξαπλοῦται ραγδαίως καὶοὔτε κατονομάζονται ὅσοι τὸν προ-ωθοῦν ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱπιστοὶ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουνοὔτε ἐμποδίζονται ὅσοι διακινοῦνοἰκουμενίζουσες ἰδέες ἀπὸ τὸ νὰκατέχουν θέσεις κλειδιὰ στὸνἐκκλησιαστικὸ χῶρο

Μία τέτοια περίπτωση θέλουμενὰ καταγγείλουμε μὲ τὸ παρὸν κεί-μενο μὲ ἀφορμὴ Διεθνὲς Θεολο-γικὸ Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκεἀπὸ 28-30 Ὀκτωβρίου 2011 πρὸςτιμὴν τοῦ διδάσκοντος αἱρετικὲςἰδέες μητροπολίτου Περγάμου κἸωάννη Ζηζιούλα (ἐκπροσώπου τοῦΦαναρίου στὴν Ἑλλάδα) Τὸ Συνέ-δριο πραγματοποιήθηκε ndashὑπὸ τὶςεὐλογίες τοῦ τοπικοῦ μητροπολί-τηndash στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου φωλιά ὅπου ἐκ -κολάπτεται τὸ αὐγὸ τοῦ φαρμακε-ροῦ φιδιοῦ ποὺ εἶναι ὁ Οἰκουμενι-σμός καὶ ὅπου διδάσκεται ἡ κα-ταγγελθεῖσα ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτά-του Μητροπολίτου Γλυφάδας κΠαύλου μετα-πατερικὴ θεολογία1

Παρατηροῦμε λοιπόν ὅτι ἐνῶ ἡπλειονότης τῶν Ἐπισκόπων κατα-δικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολο-γία στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου συνέβη τὸ ἑξῆςτραγελαφικό ἀντὶ νὰ ἐλεχθεῖ ὁΠερ γάμου γιὰ τὶς κακόδοξες θέ-σεις του ἐβραβεύθη ἀπὸ τοὺς δι -οργανωτὲς τοῦ Συνεδρίου καὶ τὸνΔημητριάδος κ Ἰγνάτιο παρόλοποὺ εἶναι γνωστὲς οἱ αἱρετίζουσεςθέσεις ποὺ ὑποστηρίζει καὶ διακι-νεῖ ὁ κ Ζηζιούλας ὡς ὁ θεωρητικὸςτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετὰ τοῦΒατικανοῦ γιὰ τὴν περαιτέρω προ-ώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὅμως κατὰ τὸν καθηγητὴ Δο-γματικῆς κ Μέγα Φαράντο laquoτὸὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεο-λογεῖν διὰ τὸν κ Ζηζιούλα εἶναι ἡλογική εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημο-νικὴ λογικήraquo καὶ ὄχι ἡ ὈρθόδοξηΠατερικὴ Παράδοση laquoὉ κ Ζηζιού-λας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργά-ζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας ὅπωςΘ Ἀποκάλυψις Ἁγ Γραφή Ἱ Πα-ράδοσις ἀποφάσεις τῶν ΟἰκουμΣυνόδων αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίαςπίστις κλπraquo Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖαὐτὲς τὶς ἔννοιες laquoοὐδένα σχε-δόν ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολο-γικόν του στοχασμόνraquo καταλήγει ὁΦαράντος Δηλ ὁ Περγάμου θεο-λογώντας ἐπαναλαμβάνει σὲ ἄλλησυχνότητα τὴν θεολογικὴ μέθοδοτοῦ Βαρλαάμ ποὺ ὡς γνωστὸν πο-λέμησε ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁ Πα-λαμᾶς διʼ αὐτῆς δὲ ναρκοθετεῖταικαὶ διαβρώνεται ἡ ὀρθόδοξη Πίστη

Ἐδῶ παρουσιάζουμε συγκεν-τρωτικὰ κακόδοξες θέσεις τοῦ μη-τροπ Περγάμου κ Ἰω Ζηζιούλαἐλπίζοντας ὅτι ἡ ἐπισήμανσή τουςθὰ εὐαισθητοποιήσει τὰ μέλη τῆς ἹΣυνόδου ὥστε νὰ ἐπιληφθοῦν τοῦθέματος καὶ νὰ πράξουν ὅτι ἡἘκκλησία ἀείποτε ἔπραττε ὅταντὴν ἀκεραιότητα τοῦ ποιμνίου ἐπι-βουλεύοντο οἱ ἑκάστοτε αἱρετικοί

1 ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΞεκινᾶμε μὲ τὴν ἐξέταση μιᾶς

θέσεως ndashθεμελιακῆς ἀξίας γιὰτοὺς οἰκουμενιστέςndash τὴ γνωστὴlaquoΒαπτισματικὴ Θεολογίαraquo ποὺ γιὰτὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖαἵρεση καὶ τῆς ὁποίας διδάσκαλοςεἶναι καὶ ὁ μητροπ Περγάμου

Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἀνατρέπει ὁλο-

τελῶς τὴν θεμελιακὴ διδασκαλίατῆς Ἐκκλησίας πὼς ὑπάρχει μόνοΜία Ἐκκλησία laquoεἷς Κύριος μία πί-στις ἓν βάπτισμαraquo (Ἐφ 4 5) Κατὰτὸν κ Ζηζιούλα καὶ τὴν laquoΒαπτισμα-τικὴ Θεολογίαraquo καὶ τὸ ἐκτὸςἘκκλησίας βάπτισμα εἶναι ἔγκυροἂν καὶ τελεῖται ἀπὸ αἱρετικό Μόνηπροϋπόθεση ποὺ θέτουν οἱ οἰκου-μενιστές εἶναι τὸ Βάπτισμα νὰ τε-λεῖται στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριά-δος Γράφει σχετικὰ ὁ ΠεργάμουlaquoΤὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅρι -ον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Τὸ Βάπτι-σμα Ὀρθόδοξον ἢ μή ὁριοθετεῖτὴν Ἐκκλησίαν ἡ ὁποία περιλαμβά-νει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδό-ξους Ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑ -πάρ χει Ἐκκλησίαraquo Ἀντιθέτως laquoἐν -τός τοῦ βαπτίσματος ἔστω καὶ ἂνὑπάρχη μία διάσπασις μία διαίρε-σις ἕνα σχίσμα δυνάμεθα νὰ ὁμι -λῶμεν διὰ Ἐκκλησίανraquo

Ἄρα μέσα στὰ βαπτισματικὰὅρια ποὺ θέτει ὁ κ Ζηζιούλας στοι-βάζονται Ὀρθοδόξοι καὶ αἱρετικοίπολλὰ βαπτίσματα καὶ πολλὲς αἱρε-τικὲς ldquoἐκκλησίεςrdquo Καὶ βέβαια διʼαὐτῆς τῆς θεωρίας παραβαίνονταικατάφορα πολλοὶ Ἱ Κανόνες καὶlaquoδιευκολύνεταιraquo ἡ ἐπικράτηση καὶστὸν ὀρθόδοξο χῶρο τῆς οἰκουμε-νιστικῆς ἰδεολογίας τῶν ἑτεροδό-ξων

Παραδείγματα α) Ἡ περὶ laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo αἱρετικὴ δο-ξασία ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστᾶ στὴνlaquoΣυμφωνία τοῦ Μπάλαμαντraquo ποὺἀποδέχτηκαν ὀρθόδοξες Ἐκκλη-σίες Στὸ κείμενο αὐτὸ διαβάζουμεπερὶ τοῦ laquoκοινοῦ βαπτίσματοςraquolaquoἈπὸ τὶς δύο πλευρὲς (ΡΚαθολι-κοὺς καὶ Ὀρθόδοξους) ἀναγνωρί-ζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ἐνεπι-στεύθη στὴν Ἐκκλησία Του δὲνδύναται νὰ θεωρῆται ὡς ἡ ἰδιοκτη-σία τῆς μιᾶς μόνον ἀπὸ τὶς Ἐκκλη-σίες μας Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναιπροφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβα-πτισμὸς ἀποκλείεταιraquo

β) Ἀλλὰ καὶ ὁ πατριάρχης κ Βαρ-θολομαῖος ἀποδέχτηκε τὴν αἵρεσηαὐτὴ σὲ laquoΚοινὸ Ἀνακοινωθὲνraquoμετὰ τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου(29695) μὲ τὴν δήλωση laquoΠαρακι-νοῦμε τοὺς πιστούς μας Καθολι-κοὺς καὶ Ὀρθοδόξους νὰ ἐνισχύ-σουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότηταςτὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βά-πτισμαraquo

γ) Τὸν Μάϊο τοῦ 2002 μὲ πρωτο-βουλία τοῦ καρδινάλιου ΒάλτερΚάσπερ καὶ μὲ συμμετοχὴ ἑτερο-δόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἕνωσης τῶν Ὀρθοδό-ξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γερμανία (KO-KiD) ὑπογράφτηκε κείμενο ἀμοι-βαίας ἀναγνώρισης τοῦ βαπτίσμα-τος ἑτεροδόξων-ὈρθοδόξωνlaquoΠαρʼ ὅλες τὶς διαφορὲς στὴν ἀντί-ληψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὑφίσταταιμεταξύ μας μία βασικὴ συμφωνίαὡς πρὸς τὸ βάπτισμα Γιʼ αὐτὸ καὶἀναγνωρίζουμε κάθε βάπτισμα ποὺἔχει τελεστεῖ μὲ τὴν συμβολικὴπράξη τῆς κατάδυσης στὸ νερὸ ἢτῆς ἐπίχυσης μὲ νερό Αὐτὴ ἡἀμφίδρομη ἀναγνώριση τοῦ βαπτί-σματος ἐκφράζει τὸν θεμελιωμένοστὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δεσμὸ τῆς ἑνό-τηταςraquo Ἄρα κι ἐδῶ ἔχουμε πλήρηἀποδοχὴ τοῦ βαπτίσματος τῶναἱρετικῶν

Ἔτσι ὁ κ Ζηζιούλας ἀντὶ laquoνὰἐλέγχει τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰτοὺς νουθετεῖ μήπως ἐπιστρέ-ψουν ἀπὸ τὴν πλάνην τωνraquo (ὅπωςσυνιστοῦν οἱ Πατέρες καὶ γράφει ὁἅγ Νικόδημος) ἀντὶ νὰ ἀποφεύγειτὶς συμπροσευχὲς (ὅπως οἱ ΟἰκουμΣύνοδοι ἔχουν νομοθετήσει) τολ -μᾶ ἀπὸ καθέδρας διδασκαλικῆς νὰlaquoἐπικυρώνειraquo τὸ αἱρετικὸ βάπτι-σμα ἀναβαθμίζοντας ἔτσι τὶς αἱρε-τικὲς κοινότητες σὲ laquoἐκκλησίεςraquo

Ὁ Ἅγ Ἀθανάσιος ὅμως (ἂνἀκόμα πιστεύουμε κι ἀκολουθοῦμετοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας) θε-ωροῦσε τὴν ὀρθὴ πίστη ὡς ἀπαραί-τητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐκπλή-ρωση τοῦ βαπτίσματος laquoὉ Σωτὴροὐκ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζεινraquoἀλλὰ πρῶτα εἶπε laquoμαθητεύσατεraquoκαὶ ὕστερα laquoβαπτίζετε ἵνʼ ἐκ τῆςμαθήσεως ἡ πίστις ὀρθὴ γένηταικαὶ μετὰ πίστεως ἡ τοῦ βαπτίσμα-τος τελείωσις προστεθῇ Πολλαὶγοῦν καὶ ἄλλαι αἱρέσεις λέγου-σαιτὰ ὀνόματα μόνον μὴ φρονοῦσαιδὲ ὀρθῶς ὡς εἴρηται μηδὲ τὴν πί-στιν ὑγιαίνουσα ἔχουσαι ἀλυσι-τελὲς (=χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα)ἔχουσι καὶ τὸ παρʼ αὐτῶν διδόμε-νον ὕδωρ λειπόμενον εὐσεβείᾳὥστε καὶ τὸν ραντιζόμενον παρʼ αὐ -τῶν ρυπαίνεσθαι μᾶλλον ἐν ἀσε-βείᾳ ἢ λυτροῦσθαιraquo (Μ ἈθανασίουΚατὰ Ἀρειανῶν 2 42-43 PG 26237B)

Γιʼ αὐτὴν κι ἄλλες παρόμοιες κα-κοδοξίες τίμησε ἡ Ἀκαδημία Βόλουκαὶ ὁ κ Ἰγνάτιος laquoτὸν βετεράνοτοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ Ζηζιούλα ὁὁποῖος ἀποτελεῖ κλασσικὸν παρά-δειγμα ὀρθοδόξου ἐκφυλισθέντοςἐκκλησιολογικῶς διὰ τῆς συμμε-τοχῆς του εἰς τὴν λεγομένην Οἰ -κουμενικὴν Κίνησινraquo (ΚαθηγητὴςἸω Κορναράκης) Οἱ Ἅγιοι ὅμωςποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκανγιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεωςἐθλίβησαν βλέποντας νὰ τιμᾶται ὁαἱρετίζων κ Ζηζιούλας ὄχι μόνονστὴν Ἀκαδημία μὰ καὶ μέσα στὸνναὸ τοῦ Θεοῦ

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ὅσα ἀκολου-θοῦν γίνεται κατανοητὸ γιατὶ τολ-μοῦμε νὰ χαρακτηρίζουμε ἕνα μη-τροπολίτη ὡς αἱρετικό διότι παρό-λο ποὺ οἱ θέσεις του ἔχουν κατη-γορηθεῖ ἐπὶ αἱρέσει συνεχίζει νὰτὶς κηρύττει μὴ δεχόμενος ἀντιρ-ρήσεις καὶ διάλογο γιʼ αὐτές

2 Η ΘΕΩΡΙΑΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Ἡ laquoβαπτισματικὴ θεολογίαraquoὅμως συμπλέκεται καὶ μὲ ἄλλεςαἱρετικὲς θωρίες laquoτῶν κλάδωνraquoτῶν laquoἀδελφῶν ἐκκλησιῶνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνων Τοῦτο φαίνεταιἀπὸ τὴν Συμφωνία στὸ Μπάλαμαντστὴν ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπο-

στηρίζεται ἡ θέση laquoΘεωροῦμεντὴν ἀμοιβαίαν ταύτην ἀναγνώρισιντῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητος τοῦβαπτίσματος παρὰ τὰς διαιρέσειςἡμῶν πλήρως σύμφωνον πρὸς τὴνἀέναον διδασκαλίαν ἀμφοτέρωντῶν ἐκκλησιῶνraquo Ἀλλʼ αὐτὰ laquoτὰσυμπεράσματα καὶ τὸ ὅλον Συμφω-νηθὲν Κείμενον ἀντιπροσωπεύουνΔυτικὸν σκεπτικισμόνraquo γράφει ὁκαθηγητὴς π Γεώργιος Δράγαςκαὶ ἡ laquoἀποδοχή των ὑπὸ Ὀρθοδό-ξων θεολόγων σημαίνει μᾶλλονσκόπιμον προδοσίαν τῶν ὀρθοδό-ξων θέσεων καὶ ὑποταγὴν εἰς τὰςδυτικὰς οἰκουμενιστικὰς προοπτι-κάςraquo2

Ὁ μητροπολίτης Περγάμου ἐπί-σης θεωρεῖ ὅτι laquoἡ Ἐκκλησία περι-λαμβάνουσα Χριστιανοὺς Ἀνατο -λῆς καὶ Δύσεως εἶναι rdquoἀοράτωςἡνωμένηrdquo (Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετι-κοί) καὶ ἀποδέχεται τὸ ἐφεύρηματοῦ Βατικανοῦ τὴν θεωρία τῶνldquoδύο πνευμόνωνrdquoraquo πρὸς ἅλωσιντῆς ὀρθοδοξίας Ἀπευθυνόμενοςλοιπόν ὁ κ Ζηζιούλας laquoπρὸς τὸνΠάπα Ἰωάννη Παῦλο Bʼ (τὸ 1998)ἐτόνιζε τὴν ἀνάγκη rdquoἐπιταχύνσεωςτῆς διαδικασίας ἀποκαταστάσεωςτῆς πλήρους κοινωνίας ἡμῶν[ὀρθοδόξων-παπικῶν] Ὡς εὐστό-χως ἐξέφρασε τοῦτο ἡ ὙμετέραἉγιότης (συνέχιζε τότε ὁ κ Ζηζιού-λας) ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύσις ἀποτε-λοῦν τοὺς δύο πνεύμονας διὰ τῶνὁποιων ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησίαraquo (περlaquo᾿Επίσκεψιςraquo ἀριθ 5593171998)

Ὥστε ἡ Μία Ἁγία καὶ ἄσπιλοςνύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχειlaquoδύο πνεύμονεςraquo καὶ ἀσφαλῶςδύο καρδιές Ὁ ἕνας πνεύμων ndashθὰσκεπτόταν κάθε ὀρθόδοξοςndash εἶναιὑγιής καθότι ὀρθόδοξος τὸ ἴδιοκαὶ ἡ μία καρδιά ἐνῶ ἀντιθέτως τὰἀντίστοιχα ζωτικὰ ὄργανα τῶν πα-πικῶν θὰ εἶναι ἄρρωστα καθόσοναἱρετικά Ὄχι λέγει ὁ κ ΖηζιούλαςὍλα τὰ ὄργανα καὶ αὐτὰ τῆς ἀσπί-λου Ἐκκλησίας ἔχουν πρόβλημαΚαὶ τὸ πρόβλημα θὰ λυθεῖ ὄχι ὅτανἀποκηρύξουν τὶς πλάνες τους οἱαἱρετικοί ὄχι ὅταν ἐπιστρέψουνστὴν Μία Ἐκκλησία καὶ ἀποδε-χθοῦν νὰ ἀρδεύεται ἡ ἄρρωστηκαρδιά καὶ ὁ ἄρρωστος πνεύμωνἀπὸ τὰ ὑγιῆ ἀλλὰ ὅταν ἐπιτευχθεῖlaquoἑνότηςraquo διὰ συμβιβασμῶν Που-θενὰ ἡ λέξις laquoμετάνοιαraquo ΓράφειlaquoἩ ἑνότης αὐτῶν εἶναι οὐσιώδηςδιὰ τὴν ὑγιᾶ ζωὴν τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίαςraquo (περ laquo᾿Επίσκεψιςraquo ὅππαρ) Καί laquoἩ ἑνότητα θὰ ἀπαιτή-σει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευ-ρές ldquoμιὰ προσαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶςδύο πλευρέςrdquo Γιὰ τοὺς Ὀρθοδό-ξους εἶπε (ὁ κ Ζηζιούλας) αὐτὸσημαίνει ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχειμιὰ καθολικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησίασὲ ἕνα ἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸἐκεῖνο τῶν ἐθνικῶν τους ἐκκλη-σιῶν καὶ ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμηςεἶναι ἡ παραδοσιακή της κεφαλήrdquoraquo(orthodoxia-paterikiblogspotcom)Καὶ ἄρα τὸν ρόλο τῆς κεφαλῆς σʼαὐτὸ τὸ ἀλλόκοτο laquoἐκκλησιαστικὸraquoσῶμα τῶν οἰκουμενιστῶν θὰ τὸνπαίξει ὁ αἱρετικὸς Πάπας

Ποιός δὲν κατανοεῖ ὅτι μὲ αὐτὰτὰ λόγια ὁ κ Ζηζιούλας κηρύσσειlaquoἕτερον Εὐαγγέλιονraquo Ποιός δὲνθλίβεται συνειδητοποιώντας ὅτιμὲ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ αὐτόν τὸν(καθʼ ὑπόθεσιν) ὀρθόδοξο ἐπίσκο-πο τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῆςlaquoΒαπτισματικῆς Θεολογίαςraquo τῆςlaquoθεωρίας τῶν κλάδωνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνωνraquo ρίπτονται εἰς τὸνκάλαθον τῶν ἀχρήστων χιλιάδεςσελίδες ἀπὸ τὰ Πατερικὰ κείμεναδιὰ τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες καταπο-λέμησαν τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρε-τικῶν Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεταιὅτι ἀπροκάλυπτα ὁ Περγάμου ἀπο-δέχεται ὅτι ἡ μάνα του ὀρθόδοξηἘκκλησία εἶναι ἄρρωστη συκο-φαντώντας την ἀσπλάχνως ἀφοῦπροϋπόθεση νὰ καταστεῖ ὑγιὴςεἶναι ἡ ἕνωσή της διὰ συμβιβασμῶνμὲ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία Οἱ ἐπί-σκοποι (κι ὄχι μόνο αὐτοὶ) ποὺ βλέ-πουν τοὺς διπλωματούχους οἰκου-μενιστὲς νὰ διαλύουν τὴν Ἐκκλη-σία θὰ μείνουν ἀπαθεῖς

3 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Μέχρι σήμερα οἱ πολλοὶ γνώρι-ζαν ὅτι ὁ μητρ Περγάμου εἶναι ὑ -ποστηρικτὴς τῆς αἱρετικῆς laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo καὶ τῆς laquoθε-ωρίας τῶν κλάδωνraquo Οἱ καθηγητὲςὅμως Μ Φαράντος Ἰω Κορναρά-κης π Δημ Μπαθρέλλος π ΝικΛουδοβίκος Χρ Σταμούλης κἄδιακρίνουν ὑπερβολές ὄχι μόνοστὶς ἄλλες πλευρὲς τοῦ ἔργου τουἀλλὰ καὶ σʼ ἐκεῖνο ποὺ διαπραγμα-τεύεται περὶ τῆς laquoεὐχαριστιακῆςἐκκλησιολογίαςraquo χρεώνοντάς τουδηλαδὴ μιὰ ἀκόμα δεινὴ αἵρεση

Γράφει ὁ καθηγ Δογματικῆς ΧρΣταμούλης στὸ laquoἌσκηση καὶ Εὐχα-ριστίαraquo Γιὰ τὴν laquoεὐχαριστιακὴἐκκλησιολογίαraquo ἡ προτεραιότηταβρίσκεται στὴν Εὐχαριστία ἡ ὁποίαθεωρεῖται ὡς ἡ μοναδικὴ ἔκφρασηἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας Μὲ τὴνθεωρία (ὅπως τὴν διδάσκει ὁ κ ἸωΖηζιούλας) laquoφθάσαμε σὲ μία ἐκ -κλησιολογία ὅπου δὲν ὑπάρχει θέ-ση οὔτε γιὰ ἱερέα ἀλλὰ οὔτε καὶγιὰ λαϊκό ὅπου ἀγνοεῖται ἡ ἐκ -κλησιαστικὴ κοινότητα παρόλοτὸν λεκτικὸ ὑπερτονισμό τουςΤού τη ἡ ἐκστατικότητα ἄλλωστεἐμφανίζεται σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ ἔργοτοῦ Ἰω Ζηζιούλα καθὼς διατρέχειμὲ τὴν ἴδια ἔνταση τὴν Τριαδολο-γία (ὀντολογικὴ προτεραιότητα τοῦΠατέρα) Ἄμεσο ἀποτέλεσμα ὅ -λων τῶν παραπάνω ἡ ἰδεολογικο-ποί ηση τῆς πίστηςraquo Αὐτὴ ἡ θέσηlaquoἀποτελεῖ πράξη ἀποδόμησης τῆςἘκκλησίας πράξη διαίρεσης τοῦκοινοῦ σώματος Ὑποδηλοῦν ὅτιἡ Εὐχαριστία τῶν Ἐνοριῶν δὲν εἶ -ναι αὐτοτελὴς καὶ αὐτόνομος ἀλ -λὰ προέκταση τῆς εὐχαριστίας τοῦἘπισκόπου καὶ ὅτι συνεπῶς ἡ ἐνο-ρία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ldquoκαθο-λικὴ ἐκκλησίαrdquoraquo (Χρ Σταμούλη)

Ἡ κατάστρωση τοῦ μακρόπνοουσχεδίου γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθο-δοξίας ἀνήκει στὸ Βατικανό ἀλλʼ ἡ

laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquo καὶἡ κατασκευὴ ἑνὸς Πρωτείου μὲὀρθόδοξα ὑλικά ποὺ ἀποδέχτηκενὰ κατασκευάσει ὁ κ Ζηζιούλαςἔχουν σκοπὸν νὰ παραπλανήσουντοὺς Ὀρθοδόξους γιὰ νὰ ἀποδε-χθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμε-νισμοῦ

4 Εὐχαριστιακὴἐκκλησιολογία καὶ

στὸ βάθος τὸ ΠΡΩΤΕΙΟΜὲ διάφορα κείμενα λοιπόν ὁ

Περγάμου κηρύσσει τὴν κακόδοξηlaquoΕὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoἈντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ἀποτε-λοῦν τὸ βιβλίο του laquoἩ Κτίση ὡςΕὐχαριστίαraquo καὶ τὸ ἄρθρο-ὁμιλίαlaquoὉ ἐπίσκοπος ὡς προεστὼς τῆςΘείας Εὐχαριστίαςraquo

Στὸ βιβλίο αὐτὸ ndashκατὰ τὸν Φα-ράντοndash laquoὁ κ Ζ ἐξαίρει τὴν θ Εὐχα-ριστία μονομερῶς ὡς ἀναφορὰ δώ-ρων πρὸς τὸν Θεό παραθεωρεῖ δὲἢ καὶ στηλιτεύει τὸν χαρακτῆρααὐτῆς ὡς θυσίαςraquo Στὸ συγκεκρι-μένο ἔργο τοῦ κ Ζηζιούλα παρατη-ρεῖται laquoὁ τέλειος παραμερισμὸςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆςἘκκλησίας ndashὁ κ Ζ ὁμιλεῖ διαρκῶς(σσ γενικὰ) περὶ Ἐκκλησίας ἢ χρι-στιανικῆς Ἐκκλησίαςndash ἡ ἀποψίλω-σις τῆς θ Εὐχαριστίας ὡς ἁπλῆςεὐχαριστιακῆς ἀναφορᾶς ndashἓν στοι-χεῖον ἀποδεκτὸν ἐπὶ οἰκουμενικῆςβάσεωςndash μὲ σύγχρονον ἀπόρριψιντοῦ ἰδίου ndashδιὰ τοὺς Ὀρθοδόξουςndashχαρακτῆρος αὐτῆς ὡς θυσίας ἡ τε-λεία περιφρόνησις τῆς παραδόσε-ως ἡ τελεία ἀποσιώπησις τῶνΟἰκουμ συνόδωνraquo

Ἀλλʼ καὶ ὁ καθηγητὴς Κορναρά-κης ἐξασκεῖ κριτικὴ στὸ ἴδιο ἄρθροκαὶ εἰδικὰ στὸ ἑξῆς σημεῖο laquoΤὸ κα-τεξοχὴν ἔργον τοῦ Ἐπισκόπου(γράφει ἐκεῖ ὁ κ Ζηζιούλας) εἶναι ἡπροεδρία τῆς Θ ΕὐχαριστίαςὍλα τὰ ἄλλα ἔργα του εἶναι δευ-τερεύοντα γιατὶ ὅλα τὰ ἄλλα νοη-ματίζονται ἀπὸ τὴ σχέση τοὺς μὲ τὴΘ Εὐχαριστία Ὁ Ἐπίσκοπος στὴνοὐσία δὲν εἶναι διοικητής εἶναι λει-τουργός εἶναι εἰκὼν Χριστοῦ δὲνμποροῦμε νὰ παρακάμψουμε τὴνεἰκόνα καὶ νὰ φθάσουμε ἀπευθείαςστὸ πρωτότυπο Μὲ ἄλλα λόγια δὲνμποροῦμε νὰ προσευχόμεθα ἀπευ-θείας στὸ Χριστό ἀλλὰ πρέπει νὰπαρεμβάλλεται ἡ εἰκόνα του ὁ Ἐπί-σκοποςraquo Διαφορετικὰ laquoἡ ἐπικοινω-νία μας μὲ τὸ Θεὸ παρακάμπτει τὸνἀνθρωπο καὶ πραγματοποιεῖταιμέσῳ τῆς φαντασίαςraquo

Ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδεικνύον-ται φαντασιώσεις τοῦ κ Ζηζιούλαἀφοῦ κατὰ τὸν καθηγητὴ Κορνα-ράκη ἂν laquoἀνατρέξουμε στὸ κείμε-νο τῆς Θ Λειτουργίας στὸ Ἱερατι-κόν θὰ ἰδοῦμε ὅτι ἄλλος εἶναι τὸκέντρο τῆς Θ Εὐχαριστίας καὶ ὄχιὁ Ἐπίσκοποςraquo Στὸ Ἱερατικόν λοι-πόν διαβάζουμε πὼς ὁ ἱερέας laquoπρὸτοῦ τέμπλου θὰ ζητήσει τὴν ldquoχεῖ -ραrdquo τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ γιὰ νὰἐπιτελέσει τὴν ἀναίμακτο θυσίαldquoΚύριε ἐξαπόστειλόν μοι τὴν χεῖράσουrdquoraquo καὶ ὄχι laquoτὴν χεῖρα τοῦοἰκείου ἐπισκόπουraquo Στὴν ἀκολου-θίαν τῆς Ἀναφορᾶς laquoἡ πρόσκλησητοῦ λαοῦ νὰ προσέλθει γίνεταιδιὰ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου καὶ ὄχιδιὰ τοῦ Ἐπισκόπου ldquoΛάβετε φάγε-τεrdquo Γιὰ τὴν καθαγίαση τῶν τιμίωνδώρων ὁ ἱερέας λειτουργὸς ἀπευ-θύνεται πρὸς τὸν Κύριο ποὺ εἶναισυγχρόνως θύτης καὶ θῦμα Καὶστὸ σημεῖο τοῦτο ἡ παρουσία ἢ με-τοχὴ τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀνύπαρ-κτη ldquoΚαὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτοντοῦτονrdquo Πρὸ τῆς Θ μεταλήψεωςκαὶ πάλι ἡ σχετικὴ εὐχὴ τοῦ ἱερέωςθὰ ἀπευθυνθεῖ στὸν θυσιασθένταΚύριο καὶ ὄχι στὸν Ἐπίσκοπο ldquoΠρό-σχες Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καὶ ἐλθὲεἰς τὸ ἁγιάσαι ἡμᾶςrdquo Ἀπὸ τὸ κεί-μενο αὐτὸ τῆς Θ Λειτουργίας δὲνπροκύπτει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναιπροεστὼς τῆς Θ Εὐχαριστίας μὲτὸ νόημά ποὺ θέλει ὁ Σεβ κ Ἰωάν-νης Ζηζιούλαςrdquo Ἡ Θ Λειτουργίαλοιπόν εἶναι ἀκραιφνῶς χριστο-κεντρικὴ καὶ καθόλου ἐπισκοπο-κεντρική Ὁ Ἐπίσκοπος μνημο-νεύεται (ἁπλῶς) ὡς ὁ ἐκκλ διοικη-τικὸς προϊστάμενοςraquo (ΚορναράκηἸω ldquoΘεοδρομίαldquo Ἰαν 2006)

Ἀπʼ αὐτὴ τὴ θέση καὶ ὕβρι τοῦ κΖηζιούλα προκύπτει καὶ τὸ ἑξῆςἐρώτημα Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος εἶναιαἱρετικός ἀλλὰ δὲν ἔχει καταδικα-σθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο οἱ πιστοὶποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἐπικοινωνία μὲαὐτόν δὲν μποροῦν νὰ ἐπικοινω-νήσουν μετὰ τοῦ Θεοῦ

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκκλησιολογίατοῦ Περγάμου χωρὶς τὴν παρέμ-βαση τοῦ ἐπισκόπου εἶναι ἀδύνατηἡ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἐπικοινωνία Σύμ-φωνα μὲ σύμπασα τὴν ἐκκλησια-στικὴ ἱστορία ὅμως καὶ τοὺς βίουςτῶν Ἁγίων ἀσφαλῶς ἡ ἐπικοινωνίαμετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατὴ καὶχωρὶς τὴν παρέμβαση τοῦ Ἐπισκό-που ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγ Μάξι-μο τὸν Ὁμολογητή παρʼ ὅλο ποὺδὲν ἀνεγνώριζε 4 Πατριάρχες ndashποὺἦσαν laquoὀρθόδοξοιraquo μόνον κατʼ ὄνο-μα ἀλλʼ αἱρετικοὶ στὰ φρονήματαndash τῶν ὁποίων ἀκριβῶς ἡ αἵρεσηἀποτελοῦσε ἐμπόδιο νὰ ἑνωθεῖ μὲτὸ Θεό Ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγΓρηγόριο τὸν Παλαμᾶ ὅταν καθαι-ρέθηκε καὶ φυλακίστηκε ἀπὸ τὸνπατριάρχη Καλέκα ἡ προσευχή τουδὲν ἦταν ψευδὴς ἢ φανταστικὴ(ὅπως θέλει ὁ κ Ζηζιούλας) ἐπειδὴτάχα δὲν δεχόταν νὰ παρεμβάλλε-ται ἡ εἰκόνα τοῦ αἱρετικοῦ Πα-τριάρχη Καλέκα Ὅπως συνέβη μὲἉγίους ποὺ ἐδιώκοντο ἢ εἶχαν κα-θαιρεθεῖ ἀπὸ κακόδοξους Πα-τριάρχες δηλ τοὺς Ἁγίους Ἀθανά-σιο Ἰωάννη Χρυσόστομο ἸωάννηΔαμασκηνό Θεόδωρο Στουδίτη(ποὺ χωρὶς νὰ μνημονεύει τὸν Ἐπί-σκοπο τελοῦσε Θ Λειτουργία στὴφυλακή) Ἀθανάσιο Πάριο Νεκτά-ριο Αἰγίνης κλπ

Ἡ laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoτοῦ κ Ζηζιούλα τελικά εἶναι ὁ Δού-ρειος ἵππος μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰἑνωθεῖ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶνμελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίαςμὲ τὸ Βατικανό Διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴποὺ laquoκάθε εξουσίαraquo στὴν Ἐκκλησία

(laquoἁγιαστική ποιμαντικὴ καὶ ἡ λεγο-μένη διοικητικήraquo) laquoπηγάζει ἀπὸ τὴνεὐχαριστίαraquo καὶ αὐτὸν ποὺ κατέχειτὴν laquoπροεδρία τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquoτότε ὁ Προεστὼς τῆς Εὐχαριστίαςμεταμορφώνεται σὲ πηγὴ εξουσίαςκαὶ αὐθεντίας στὴν σεβασμιότητατοῦ ὁποίου ἀνήκει ἀπόλυτη ὑπακοήἀφοῦ θὰ εἶναι περιβεβλημένος ὅλοτὸ μυστηριακό ἐσχατολογικὸ καὶθεσμικὸ φορτίο ἱερότητος ἄνευ μά-λιστα τοῦ ὁποίου (ὅπως εὐθέως δι-δάσκει ὁ Περγάμου) δὲν εἶναι δυ-νατὸν νὰ προσεγγίσουμε τὸν ΚύριοἜτσι παρακάμπτεται καὶ ἀπὸ τὴνΛειτουργία καὶ ἀπὸ τὴν καθημερινὴζωὴ ὁ λατρευόμενος Κύριος ὁlaquoπροσφέρων καὶ προσφερόμενοςraquoΧριστός καὶ τὴ θέση του καταλαμ-βάνει ὁ Προεστώς πίσω ἀπὸ τὸνὁποῖο κρύβεται ἐπιμελῶς καὶ θὰ κά-νει τὴν ἐμφάνισή του ἐν τῷ καταλ-λήλῳ καιρῷ τὸ ἀποκρουστικὸ πρό-σωπο καὶ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὅπωςτοῦτο διαπιστώθηκε εἰς τὸ Θʼ Δια-χριστιανικὸ Συμπόσιον (Δεκέμβριος2005) παπικῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἐκεῖαἱρετικοὶ καὶ ὀρθόδοξοι συμφώνη-σαν πώς laquoἡ ldquoΕὐχαριστηριακὴ ἐκ -κλησιολογίαrdquo εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπο-τελέσει σημαντικὴ βάση προσεγγί-σεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν στὰ πλαί-σια τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου γιὰτὴν κατανόηση τῆς λειτουργίας τοῦἘπισκοπικοῦ πρωτείου στὴν τοπικὴἐκκλησία στὰ πλαίσια τοῦ Μυστηρί-ου τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquo (Κορναρά-κη Ἰω)

Ὅπως βλέπουμε ldquoΕὐχαριστη-ριακὴ ἐκκλησιολογίαrdquo καὶ Πρωτεῖοπᾶνε μαζί Ἔτσι στὶς 23 Φεβρου -αρίου 2008 στὴν Ἀκαδημία τοῦ Βό-λου ὁ κ Ζηζιούλας ἐρωτώμενος γιὰτὸ Μυστή ριο τῆς Ἱεραρχίας δὲν δι-στάζει νὰ συγκρίνει τὰ ἀσύγκριτατολμᾶ νὰ εἰσάγει τὴν laquoεἰ δωλολα-τρικὴraquo ἔννοια τῆς ἀναλογίας με-ταξὺ τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος καὶ θεολογεῖ περὶ τῆςἉγίας Τριάδος μὲ ἐφόδιο ὄχι τὸνθεῖο φωτισμό ἀλλὰ τὸν ὀρθολογι-σμό ποὺ ἀνέκαθεν ἐξάγουν τὰ βα-τικάνεια προτεσταντικὰ καὶ οἰκου-μενιστικὰ ἐργαστήρια Καὶ ὅλα αὐτὰτὰ κάνει μὲ ποιά σκοπιμότητα Γιὰνὰ δικαιολογήσει τὸ Πρωτεῖο τοῦΠάπα Μᾶς διδάσκει λοιπόν τὴν κα-κόδοξη θεωρία ὅτι μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ἔχουμε κάποιου εἴδουςlaquoδιαβάθμισηraquo Μᾶς λέγει laquoοὔτε λί-γο οὔτε πολύ ὅτι ὁ Κύριος εἶναιδεύτερος Θεόςraquo Ἂς ἀκούσουμετοὺς κακόδοξους λόγους του

laquoὉ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτωςγεννᾷ τὴν Ἱεραρχία Ὀντολογικὰ ἡἹεραρχία ὑπάρχει καὶ στην ἉγΤριάδα Ἡ πηγή ἡ Ἀρχή εἶναι ὁ Πα-τήρ ἀπὸ κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπατῆς Ἁγ Τριάδος Στὴν Ἁγία Τριάδαλοιπόν ἔχουμε μία διαβάθμιση δὲνἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξηἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μετα-φέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλονἘὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα τό-τε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆςαἰτιότητος Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναικάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέ-ψουμεraquo

Σταματοῦμε ἐδῶ γιὰ νὰ παραθέ-σουμε λίγες φράσεις τῶν θεοφωτί-στων θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας τοῦἁγ Γρηγορίου καὶ τοῦ ἁγ Συμεὼντοῦ νέου θεολόγου ποὺ κάνουνσκόνη τοὺς ἀφώτιστους συλλογι-σμοὺς ποὺ ἔχει πλάσει μὲ τὸ μυαλότου καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ κ Ζηζιούλαςμεταφέροντας ἀνθρώπινες ἔννοιεςστὸ Θεό Γράφει ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁΘεολόγος laquoΛίαν αἰσχρόν ἐκ τῶνκάτω τῶν ἄνω τὴν εἰκασίαν λαμβά-νειν καὶ τῶν ἀκινήτων ἐκ τῆς ρευ -στῆς φύσεωςraquo Καὶ συνεχίζει laquoΔιό-τι δὲν πρέπει νὰ μεταφέρουμεστὸν Θεὸ καὶ ὅλες τὶς ἀνθρώπινεςκαὶ τῆς δικῆς μας συγγενείας ὀνο-μασίες Καθὼς ἡ διαφορὰ εἰς τὴνἀποκάλυψιν καὶ ὄχι τῆς πρὸς ἄλλη-λα σχέσεως διάφορον ἔκαμε δια-φορετικὴν καὶ τὴν ὀνομασία Πα -τὴρndashΥἱὸςndashἍγιον Πνεῦμαraquo Καὶ ἀλ -λοῦ laquoΤὸ αἴτιον δὲν εἶναι ἀρχαιότε-ρον ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν ὁποίων εἶναιαἴτιον Διότι οὔτε ὁ ἥλιος εἶναι ἀρ -χαιότερος ἀπὸ τὸ Φῶςraquo3

Καὶ μιὰ μικρὴ ἔνδειξη ἀπὸ τὸν ἅγΣυμεών τοῦ πῶς θεολογοῦν οἱἍγιοι καὶ πῶς αἱρετίζει ὁ κ Ζηζιού-λας καὶ ἀκόμα πῶς ἀντιμετώπιζανοἱ Ἅγιοι τοὺς κακόδοξους τῆςἐποχῆς τους (Περισσότερα γιὰαὐτὴ τὴν laquoτερατώδη αἵρεσηraquo στὸνἅγιο Συμεών)

Ἰσχυρίζονται κάποιοι (λέγει ὁἍγιος) πὼς laquoμείζων ὁ Πατὴρ τοῦΥἱοῦ καθ᾿ ὃ αἴτιός ἐστι τῆς ὑπάρξε-ως τοῦ Υἱοῦraquo Καὶ κατακεραυνώνεικάθε ἕνα ποὺ θεολογεῖ κακοδόξωςὅπως ὁ κ Ζηζιούλα laquoΕἰ ἀδιαίρετοςἦν ἡ παναγία Τριάς τίς ἐδίδαξετίς ἐπενόησε μέτρα καί βαθμούςπρῶτον καὶ δεύτερον μεῖζον καὶἔλαττον ἐν αὐτῇ Τίς τοῖς ἀθεάτοιςκαὶ ἀγνώστοις καὶ πάντῃ ἀνερμη-νεύτοις καὶ ἀκατανοήτοις ταῦταἐξέθετο Τὰ γὰρ ἀεὶ ἡνωμένα καὶἀεὶ ὡσαύτως ὄντα ἀλλήλων πρῶταεἶναι οὐ δύνανταιraquo4

Εἶναι δυνατόν λοιπόν Σεβα-σμιώτατοι νὰ ἔχει ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία δύο θεολογίες Μία τῶνἉγίων καὶ μία τοῦ μητροπολίτουΠεργάμου κ Ζηζιούλα

Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὴσυν έχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ Ζηζι-ούλα

laquoἩ εὐχαριστιακὴ κοινότητα εἶναιδομημένη ἱεραρχικά Ὁ πρῶτοςἔχει τὴν τιμὴ καὶ προηγεῖται μόνογιατὶ ἐλεύθερα τὸν ἀποδέχονται οἱμετʼ αὐτόν Τὸ πρότυπο τῆς εὐχα-ριστιακῆς ἱεραρχίας εἶναι ἡ ἉγΤριάδα στὴν ὁποία σαφῶς καὶὑπάρχει ἱεραρχία (βλ ldquoὁ Πατήρ μουμείζων μού ἐστιrdquo) ἀλλὰ ἡ προσω-πικὴ ἱεράρχηση (ποτὲ πχ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάλουμε πρῶτο τὸ ἍγιοΠνεῦμα ἢ τρίτον τὸν Υἱό) δὲν συν -επάγεται μείωση τῆς οὐσίας δηλὀντολογικὴ ἱεράρχηση τὰ τρίαπρόσωπα εἶναι ἴσα καὶ ταυτίζονταικατὰ τὴν οὐσίαraquo5

Ὁ Μ Βασίλειος ὅμως διαφωνεῖριζικὰ μὲ τὸν κ Ζηζιούλα laquoΓιὰ τὸνΠατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἍγιοΠνεῦμα διδάσκοντας ὁ Κύριος δὲν

χρησιμοποίησε μαζὶ κι ἀρίθμησηΔὲν εἶπε δηλ Στὸν πρῶτο καὶ δεύ-τερο καὶ τρίτο Οὔτε Σʼ ἕνα καὶ δύοκαὶ τρία Ἕνας εἶναι ὁ Θεὸς καὶΠατέρας ἕνας κι ὁ μονογενὴς Υἱὸςκι ἕνα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο Καθεμιὰἀπὸ τὶς ὑποστάσεις τὴν ἐξαγγέλ-λουμε μονωμένα Κι ἂν χρειασθεῖνὰ τὶς συναριθμήσουμε δὲν γλι -στρᾶμε μὲ ἀπαίδευτη ἀρίθμηση σὲἔννοια πολυθεΐας Γιατὶ δὲν ἀριθ-μοῦμε προσθέτοντας γιὰ νʼ αὐξή-σουμε τὸ ἕνα σὲ πλῆθος λέγονταςἕνα καὶ δύο καὶ τρία οὔτε πρῶτοκαὶ δεύτερο καὶ τρίτο ldquoἘγὼ Θεὸςπρῶτος κι ἐγὼ κατόπινrdquoraquo

Ἂς δοῦμε σὲ ἀντιπαράθεση τώ-ρα τὶς συνεχιζόμενες βλασφημίεςτοῦ Ζηζιούλα ποὺ γράφει laquoὉ Υἱὸςεἶναι ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάζουμε τὸν Υἱὸ πάνω ἀπὸτὸν Πατέρα ἢ δίπλαndashδίπλα Ἴσον μὲτὸν Πατέρα Ἐὰν μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ὑπάρχει Ἱεραρχία πῶςεἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία ποὺ εἰκο-νίζει τὴν Ἁγία Τριάδα νὰ μὴ ἔχειἹεραρχία Ἀκόμη καὶ μέσα στὸσῶμα τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὸνΠέτρο ὁ ὁποῖος ὁπωσδήποτε ξεχω-ρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλ λουςraquo6 Ὡς πρὸς τίξεχωρίζει ὁ Πέτρος δὲν μᾶς τὸ ἐξη-γεῖ θεολογικά μόνο μὲ τὴν Παπική-Λατινικὴ λογικὴ ποὺ ἀποδέχεται ὁ κΖηζιούλας μόνο ἔτσι ξεχωρίζει ὁΠέτρος Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία ξε-χώρισε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννηστὸν ὁποῖο ἀπέδωσε μόνο σʼ αὐτόνἀπὸ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους τὸὄνομα τοῦ θεολόγου

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἱρετικὴ θεολογίατοῦ κ Ζηζιούλα περὶ Ἁγίας Τριά-δος διαστρεβλώνει τὸ μυστήριότης καὶ κατόπιν φέρνει τὸ θέμαἐκεῖ ποὺ στοχεύει ὅλη αὐτὴ ἡ αἱρε-τικὴ θεολογία του στὸν Πέτρο καὶστὸν Πάπα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸτὸν Πέτρο Καὶ τελειώνει laquoΤὸ κε-φάλι δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει προτε-ραιότητα ἔναντι τοῦ ποδιοῦἘπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει τὴν ἰδιό-τητα τοῦ πατέρα μέσα στὴν Ἐκκλη-σία γιʼ αὐτὸ κάθεται εἰς τύπον καὶτόπον τοῦ ΠΑΤΡΟΣ Ἐὰν στὴνὕπαρξή μας καταργήσουμε τὴνἹεραρχία καταργοῦμε τὴν προσω-πικὴ ἑτερότητα Θεωροῦμε τὸνἑαυτό μας αὐθύπαρκτοraquo Γιὰ νὰμὴν laquoξεγελιόμαστε λοιπόν ἀπὸτὴν πονηρὴ ὁρολο γίαraquo πρέπει νὰκαταλάβουμε πὼς ἐδῶ ὁ κ Ζηζιού-λας διδάσκει τὸ ἐξωφρενικό πὼςlaquoτάχα ἡ Ἐκκλησία εἰκονίζει τὴνἉγία Τριάδα Μὲ τὶς λέξεις περι-γράφεται ἡ ἀναλογία τοῦ Ἀκινάτηκαὶ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα θεμελιώ-νεται ὀντολογικὰ γιὰ πάντα στὸνὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ σὰν lʼ esse ipsumsubsistensraquo7

Ἔτσι laquoἐπινοεῖ (ὁ κ Ζηζιούλας)καὶ μία θανατηφόρο Τριαδολογία ἡὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν ἀναγνώρισητοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα Ἑρμη-νεύει τὸν Πατέρα σὰν Θεό σὰνὀντο-λογικὴ Ἀρχὴ τῆς ΤριάδοςἘνῶ οἱ Πατέρες ἔβλεπαν τὸν Πα-τέρα σὰν Αἰτία κινήσεως τῆς Τριά-δοςraquo καὶ τὴν laquoὕπαρξη τῶν Τριῶνπροσώπων τῆς Ἁγ Τριάδος ταυτό-χρονη Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ ἕνωσητῶν δύο φύσεων στὴν ὑποστάσητοῦ Υἱοῦ ὑπῆρξε ταυτόχρονη laquoἊςδοῦμε γιὰ ἄλλη μία φορά τί ἔχει νὰμᾶς πεῖ ἐπὶ τοῦ θέματος ὁ ἅγ Μά-ξιμος ldquoὁ Πατέρας δὲν ἀπόκτησεἐκ τῶν ὑστέρων τὸ ὄνομα οὔτε ὡςἀξίωμά ποὺ ἔλαβε ἐκ τῶν ὑστέρωννοοῦμε τὴν Βασιλεία ΔΕΝ ΕΧΕΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡ-ΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΒΑ-ΣΙΛΕΥΣ Γιατὶ ἡ σχέση μεταξὺ τῶνΤριῶν Προσώπων ὑποδηλώνει τὴνσυνύπαρξή τους καὶ δὲν ἐπιτρέπειαὐτά τῶν ὁποίων εἶναι καὶ λέγεταισχέση νὰ θεωροῦνται μεταγενέ-στερα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλοrdquoraquo8

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ θὰ μπορούσαμενὰ ποῦμε ὅτι ὀρθοδοξεῖ ὁ κ Ζηζι-ούλας ἢ μήπως εἶναι αὐτὸς (ὅπωςὑποστηρίχτηκε) laquoποὺ ράβει τὸὈρθοδοξο κουστούμι τοῦ Πάπαraquo

Στὸ σημεῖο αὐτό θὰ παρουσιά-σουμε κάποιες ἀκόμα παπικὲς καὶὀρθόδοξες δηλώσεις καὶ κείμεναποὺ δείχνουν ὅτι ἔχει δρομολογη-θεῖ (καὶ ὑφίσταται ἐν μέρει) ἡ ἐξί-σωσι τῆς αἱρετικῆς laquoἐκκλησίαςraquoτῶν Παπικῶν μὲ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία καὶ ἡ Ἕνωση τους μὲ κα-μουφλαρισμένο τὸ Πρωτεῖο καὶ τὸναἱρετικὸ Πάπα Πρῶτο ὡς εἰκονί-ζοντα τὸν Θεὸ Πατέρα

Ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Βʼστὴν Ἐγκύκλιόν του ldquoἽνα ἓν ὦσινrdquoγράφει Εἴθε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα laquoνὰφωτίση ὅλους τοὺς ἐπισκόπους καὶθεολόγους τῶν Ἐκκλησιῶν μαςγιὰ νὰ δυνηθοῦμε νὰ βροῦμε ὁἕνας μαζὶ μὲ τὸν ἄλλον τὶς μορφέςστὶς ὁποῖες αὐτὴ ἡ διακονία (τοῦἐπισκόπου Ρώμης) δύναται νὰπραγματοποιῆ μίαν διακονίαν τῆςἀγάπης ποὺ θὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸτοὺς μὲν καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλουςraquo9Ὅπως βλέπετε τὸ παπικὸ Πρωτεῖοἐπειδή ldquoσοκάρειrdquo (καὶ γιὰ νὰ μὴ ldquoσο-κάρειrdquo) τὸ βάπτισαν ldquoδιακονίαrdquo

Ἂς δοῦμε πῶς ἐννοοῦν οἱ ἴδιοιοἱ Παπικοὶ τέτοιες ἐκφράσεις Μιὰπερικοπὴ ἐγγράφου τῆς ΠαπικῆςἘπιτροπῆς Πίστεως μᾶς διαφωτί-ζει laquoἩ ἑνότης τῆς Εὐχαριστίας καὶἡ ἑνότης τοῦ συνόλου τῶν Ἐπι-σκόπων μαζὶ μὲ τὸν Πέτρον καὶ ὑπὸτὸν Πέτρον ὄχι ἀνεξάρτητες ἡ μίαἀπὸ τὴν ἄλλην εἶναι ρίζα τῆς ἑνό-τητος τῆς Ἐκκλησίαςraquo (Εἰς Θεο-δώρου Ε ὅπ παρ) Τὸ Βατικανὸμιλᾶ ἐδῶ ξεκάθαρα περὶ ὑποταγῆςὅλων στὸν Πέτρον δηλ στὸν Πά-πα Σὰν κάτι νὰ θυμίζει ἀπὸ τὴν Ζη-ζιούλεια laquoἐκκλησιολογίαraquo αὐτό

laquoὉ Πάπας Βενέδικτος ἔχει πῆ(1976) ldquoἩ Ρώμη ἐν σχέσει πρὸςτὴν διδασκαλίαν περὶ πρωτείουδὲν πρέπει νὰ ζητῆ ἀπὸ τὴν Ἀνα-τολὴν περισσότερον ἀπὸ ὅτι δια-τυπώθηκε καὶ βιώθηκε κατὰ τὴνπρώτην χιλιετίαν Ὅταν ὁ ΠατρἈθηναγόρας τὴν 25767 κατὰ τὴνἐπί-σκεψιν τοῦ Πάπα στὸ Φανάριχαρακτήριζε αὐτὸν ὡς διάδοχοντοῦ Πέτρου ὡς πρῶτον στὴν τιμὴνἀνάμεσά μας ὡς τὸν Προκαθήμε-νον τῆς ἀγάπης βρισκόταν στὸστόμα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐκκλη-σιαστικοῦ ἡγέτου τὸ οὐσιῶδες πε-

ριεχόμενον τῶν περὶ πρωτείουἐκφράσεων τῆς πρώτης χιλιετίαςκαὶ περισσότερα δὲν πρέπει νὰἀπαιτῆ ἡ Ρώμηrdquoraquo10

Πίσω λοιπόν ἀπὸ τὴν μετα-πατε-ρικὴ καὶ βαπτισματικὴ θεολογίατὴν θεωρία τῶν κλάδων καὶ τὴνεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία κρύ-βεται ἡ περιπόθητη ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν Καὶ τὴν ἕνωση αὐτὴ οΖηζιούλας καὶ ὅλο τὸ οἰκουμενι-στικὸ τιμ τὴν βλέπει ὡς ἕνωσηἐξωτερική ὡς ἕνωση μὲ ἀμοιβαῖεςπαραχωρήσεις ὡς ἕνωση ὑπὸ τὸνΠάπα Γιʼ αὐτὸ καὶ τελευταῖα (μὲτὴν Ραβέννα τὴν Ἐλοῦντα τῆςΚρήτης τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βιέννη)ἀγωνίζονται νὰ περάσουν τὴν θέσηὅτι τὸ Πρωτεῖο ὑφίστατο στὴν πρώ-τη χιλιετία ὥστε νὰ μᾶς ὑποχρεώ-σουν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν Πάπα μὲἕνα ὀρθοδοξοποιημένο Πρωτεῖο

laquoὍπως ἐπισημαίνει ὁ κ Ζηζιού-λας κοσμικοὶ παράγοντες οἱ ὁποῖοικυριαρχοῦσαν τότε στὴν ἐκκοσμι-κευμένη ὀρθοδοξία καὶ δὲν τῆςἐπέτρεψαν νὰ δεῖ τὴν Ἱερότητατοῦ πρωτείου Ἐδῶ βρίσκεται ἡἈποθέωση Ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουνπὼς αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ παράγοντεςγέννησαν τὴν ἀπαίτηση τοῦ πρω-τείου ἰσχυρίζονται (Ζηζιούλας καὶKasper) πὼς αὐτοὶ οἱ παράγοντεςἐμπόδισαν τοὺς ἄλλους νὰ ἀνα-γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ πρω-τείουraquo11 Τώρα ὅμως ἔχουμε ἀνάγ-κη τὸ Πρωτεῖο laquoὅπως διεκήρυξεστὸ Μποζὲ τῆς Ιταλίας ὁ Περγάμουἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη τὸ παπικόπρωτεῖοraquo (laquoΟΤraquo 16-7-1999)12

Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ συνέν-τευξη τοῦ κ Ζηζιούλα στὴν ldquoLa Re-publicardquo (Ἰταλικὴ ἐφημερίδα) laquoΣτὴΡαβέννα (εἶπε ὁ κ Ζηζιούλας) ξα-ναρχίσαμε τὸν διάλογο εἶναι πα-ροῦσες ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκ -κλησίες μαζὶ μὲ τὴν Καθολική Με-ταξύ μας ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη καὶτὴν ἴδια παράδοση Τὸ μεγαλύτεροπρόβλημα ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμε-τωπίσουμε εἶναι τὸ πρωτεῖο Ἐγὼὑποστηρίζω ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθεῖμία λύση Ἀρκεῖ νὰ προσδιορίσου-με ἀρκούντως τὴ θέση τοῦ ἐπισκό-που τῆς Ρώμης στὴ δομὴ τῆςΟἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας (σσ τῆςlaquoἐκκλησίαςraquo ἑνωμένης ὑπὸ τὸνΠάπα) Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἕτοιμοινὰ δεχτοῦν τὴν ἰδέα ἑνὸς οἰκουμε-νικοῦ πρωτείου καί σύμφωνα μὲτοὺς κανόνες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλη-σίας ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης εἶναιὁ πρῶτοςrdquoraquo Πιὸ ὠμὸς δὲν γινόταννὰ εἶναι ὁ κ Ζηζιούλας

Καὶ ἕνα τελευταῖο μαργαριτάριοἰκουμενιστικῆς λογικῆς ἀπὸ τὸν κΖηζιούλα στὴ Βιέννη τὸ 2010 ποὺδίνει τὸ κλειδὶ τῆς Ἑνώσεως laquoπρο-σαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲςraquoγιὰ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία μὲ ἐπι-κεφαλὴς τὸν Πάπα Εἶπε laquoἩ ἑνό-τητα θὰ ἀπαιτήσει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸτὶς δύο πλευρές ldquoἘγὼ δὲν θὰ ἤθε-λα νὰ τὶς ὀνομάσω ἀνασχηματι-σμούς ἀλλὰ μιὰ προσαρμογὴ καὶἀπὸ τὶς δύο πλευρέςrdquo δήλωσε ὁἸωάννης (Ζηζιούλας) Γιὰ τοὺςὈρθοδόξους εἶπε αὐτὸ σημαίνειἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχει μιὰ καθο-λικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησία σὲ ἕναἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῶνἐθνικῶν τους ἐκκλησιῶν καὶ ὁ ἐπί-σκοπος τῆς Ρώμης εἶναι ἡ παραδο-σιακή της κεφαλήrdquoraquo13 Στὸ ἴδιοπνεῦμα ὁ Walter Kasper laquoἡ ἑνότηςστὴν πίστιν δὲν σημαίνει ἀνυπερ-θέτως τὴν ἑνότητα σὲ ὅλες τὶς δια-τυπώσεις τῆς πίστεως αὐτῆςraquo Οἱlaquoὀρθόδοξοιraquo οἰκουμενιστὲς ἀπο-δέχτηκαν σιωπηρὰ αὐτὴν τὴν δή-λωση Ἀλλὰ καὶ ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος εἶχε τονίσει ὅτι τὰ σχίσμα-τα laquoμὲ κανένα τρόπον δὲν ζημιώ-νουν ἢ ἐγγίζουν τὴν οὐσίαν τῆς πί-στεώς των ἐπειδὴ αὐτὰ δημιουρ-γήθηκαν μόνον ἀπὸ διαφορὲς στὴνὁρολογίανraquo Τὸ συμπέρασμα ποὺἀπὸ τέτοιες δηλώσεις ἔβγαλε ὁ πα-πικὸς θεολόγος Φ Gahbauer laquoΟἱδιαφορετικὲς διατυπώσεις τοῦ πε-ριεχομένου τῆς πίστεως δὲν ἐγγί-ζουν τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεωςraquo14

Μετὰ ἀπὸ αὐτά Μακαριώτατεκαὶ Σεβασμιώτατοι τὰ λίγα ἀλλʼἐνδεικτικὰ ποὺ παραθέσαμε ὡς κα-ταγγελία ἐλπίζουμε πὼς σᾶς δίνε-ται ἡ ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσετε μὲτὴν laquoκαλὴ ἀνησυχίαraquo ἐνδελεχῶςτὴν περίπτωση τῆς φθορᾶς ποὺὑφίστανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδο-ξία ἀπὸ ἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέ-σεις ποὺ διασπείρει ὁ Μητρ Περ-γάμου κ Ἰωάννης Ζηζιούλας

Ἁρμόδιος Δικαστικὸς Ἐπιμελη -τὴς νὰ ἐπιδώσει νόμιμα τὴν πα-ροῦσα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως αὐ -τὴ ἐκπροσωπεῖται νόμιμα γιὰ νὰ λά-βει γνώση καὶ γιὰ τὶς νόμιμες συν -έπειες ἀντιγράφοντας τὸ περιεχό-μενο τῆς παρούσης στὴν ὑπʼ αὐτοῦσυνταχθησομένη ἔκθεση ἐπιδόσε-ώς του

Βόλος 11 Δεκεμβρίου 2011Διὰ τὸν Χριστιανικὸ Ἀγωνιστικὸ

Σύλλογο laquoἍγ Θεόδωροςὁ ΣτουδίτηςraquoὉ Πρόεδρος

Γρηγορίου Γρηγόριοςἡ Γραμματέας

Νάκου - Ξανθᾶ ΧριστίναΔιὰ τὴν Φιλορθόδοξο Ἕνωσι

laquoΚοσμᾶς ΦλαμιᾶτοςraquoὉ Πρόεδρος

Ντετζιόρτζιο ΛαυρέντιοςὉ Γραμματέας

Σημάτης ΠαναγιώτηςὙποσημειώσεις

1 Στὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ Σύνο-δο ὁ Μητροπ Γλυφάδας ἐτόνιζε ὅτι ὁὅρος laquoμεταπατερική Θεολογίαraquo εἶναιὅρος laquoκαινοφανής ἀντιβιβλικός καίἀνορθόδοξος ἐπειδή ἀναιρεῖ τὸ βα-σικὸ κύτταρο τῆς Πατερικῆς Θεολο-γίας τῆς Ἐκκλησίας μας Εἶναι ἀδύ-νατη ἡ ὕπαρξη περιόδου μετὰ τοὺςΠατέρες ἀφοῦ πάντοτε ἡ Ἐκκλησίαθὰ αὐξάνεται θεολογικά μὲ τὴ Χάρητοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῶν Θεο-φόρων Πατέρων Ἀλλὰ ἀπορρίπτουμετὸν ὅρο laquoμεταπατερική Θεολογίαraquoἐπειδὴ μᾶς ὁδηγεῖ κατrsquo εὐθείαν στὸνΠροτεσταντισμό Ἡ Ἐκκλησία χωρὶςΠατέρες θὰ ἦταν ἕνα laquoψευδεπίγραφοχριστιανικὸ προτεσταντικὸ μόρφω-

μαraquo ποὺ δὲν θὰ εἶχε καμμία σχέση μὲτὴν laquoΜίαν Ἁγίαν ἈποστολικὴνἘκκλησίανraquo

Ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστη-μίου καὶ μητροπολίτης Γόρτυνος κἸερεμίας σὲ πρόσφατο κείμενό τουγιὰ τὴν μεταπατερική θεολογία (ποὺδημοσιεύτηκε στὸν ἐκκλησιαστικὸ Τύ-πο) τονίζει ὅτι οἱ μεταπατερικῶς θεο-λογοῦντες laquoπροσβάλουν τὴν μνήμητῶν Ἁγίων καὶ εἶναι ἄγευστοι τοῦ πα-τερικοῦ πνεύματος καί ἔπρεπε νάhellipντρέπωνταιraquo γιrsquo αὐτό χαρακτηρίζειτὴν μεταπατερική Θεολογία ὡςlaquoβλασ φημία ἐναντίον τοῦ ἉγίουΠνεύματοςraquo Καὶ συνεχίζει laquoἘμεῖς οἱὈρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ὅτι οἱἅγιοι Πατέρες εἶναι ἑνωμένοι καί ὅτι ἡδιδασκαλία τους εἶναι ἕνας ldquoπύργοςὁμοφωνίαςrdquo καὶ ὄχι ldquoπύργος Βαβέλrdquoδιαφωνίας δηλαδήraquo ὅπως συμβαίνειμὲ τοὺς ἑτερόδοξους Καὶ καταλήγειἘγὼ θέλω νὰ laquoεἶμαι ἕνας πατερικόςκαὶ ὄχι μετα-πατερικός κήρυκας τοῦλόγου τοῦ Θεοῦraquo Κι ὅμως αὐτὴν τὴνμετα-πατερικὴ θεολογία ἀποδέχεταικαὶ διακινεῖ ἀνεμπόδιστα (ἐκτὸς τοῦΔημητριάδος) καὶ ὁ Περγάμου κ ἸωΖηζιούλας

2 Εἰς Βλάχου Ἱεροθέου μητροπΝαυπάκτου ἄρθρο laquoἩ ΒαπτισματικὴΘεολογίαraquo

3 laquoἊς δοῦμε ὅμως καὶ μία θεολογικὴἑρμηνεία τῆς κινήσεως τῆς ἉγίαςΤριάδος τὴν ὁποία ἑρμηνεύει Ἱεραρ-χικὰ ὁ μεγαλύτερος θεολόγος ἅγιοςΜάξιμος ὁμολογητής ambigua 23ldquoΠῶς ἐξηγεῖται τὸ γραφὲν ὑπὸ Γρη-γορίου Διὰ τοῦτο μονὰς ἀπrsquo ἀρχῆς εἰςδυάδα κινηθεῖσα μέχρι Τριάδος ἔστηΚινεῖται (ἀπαντᾶ ὁ ἅγ Μάξιμος) μέσαστὸν Νοῦ ποὺ εἶναι ἄξιος νὰ τὴν κα-τανοήσει ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς Μονάδοςκαὶ μέσα στὴν Μονάδα ὁλοκληρώνεικάθε ἔρευνά του σrsquo αὐτὴ ἢ γιὰ νὰ τὸποῦμε διαφορετικά ὁλοκλήρη ἡΜονὰς ἀχώριστη διδάσκει καὶ φανε-ρώνει στὸν Νοῦ στὴν πρώτη τουἐπαφὴ μαζί Της τὴν ἀλήθεια γύρωἀπὸ τὴν Μονάδα ἔτσι ὥστε νὰ μὴεἰσαχθεῖ χωρισμὸς στὴν πρώτηΑἰτίαraquo (Εἰς Νικολαΐδη Σταύρου Τὸὑποκείμενο Ἐκκλησιάζεται)

4 Συμεὼν τοῦ Ν θεολόγου Θεολο-γικὸς Πρῶτος (13 14) Καὶ κατὰ τῶντιθεμένων τὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ Πατρός

5 Ζηζιούλα Ἰω laquoΕὐχαριστία καὶΚόσμοςraquo Ὁμιλία στὴν Ἀκαδημία Θε-ολογικῶν Σπουδῶν Βόλου (2008)

6 Νικολαΐδης Σταῦρος Τὸ Ὑποκεί-μενο Ἐκκλησιάζεται

7 Νικολαΐδης Σταῦρος ὅπ παρ8 httpamethystosbooksblogspot com

201110blog-post_3622html9 Θεοδώρου Εὐάγ Προσέγγισις με-

ταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθο-λικῶν π laquoΘεολογίαraquo τ 772 Ἀθῆναι2006

10 Θεοδώρου Εὐαγ ὅπ παρ11 httpamethystosbooksblogspot com

200910blog-post_23html12 Κορναράκη Ἰω Τὸ κείμενον τῆς

Ραβέννας προσωπεῖον τοῦ θεολογικοῦδιαλόγου

13orthodoxia-paterikiblogspotcom201009blog-post_26 htmlixzz1c1 7vVSkB

14 Θεοδώρου Εὐάγ ὅπ παρΑἱ ὑπογραφαὶ

Ἡ ὡς ἄνω μήνυσις ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου ἐνώ-πιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεστάληπρὸς τὸ τέλος τοῦ 2011 εἰς τὸνἈρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ Ἱερώνυ-μον καὶ τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ μὲ τὴνἐλπίδα ὅτι θὰ συνεζητεῖτο εἰς τὴνΔιαρκῆν Ἱερὰν Σύνοδον κατὰ τὰςσυνεδρίας ἀπὸ 7η ἕως 9η Δεκεμ-βρίου Ἐπειδή ὅμως τοῦτο δὲν ἔγι-νε ἀπεφασίσθη ὅπως κατὰ τὴν Κυ-ριακὴν 11ην Δεκεμβρίου ἡμέρα κα -τὰ τὴν ὁποίαν ὡμίλησεν εἰς αἴθου-σαν τοῦ δημαρχείου τοῦ Βόλου ὁθεολόγος κ Νικόλαος Σωτηρόπου-λος διὰ ἀντιαιρετικὰ ζητήματασυγκεντρωθοῦν ὑπογραφαὶ καὶἀπο σταλῆ ἡ μήνυσις ὡς laquoκαταγγε-λία ndash ψήφισμαraquo διὰ νὰ τονισθῆ ἡσοβαρότης τοῦ ζητήματος καὶ νὰ μὴἀναβάλλεται ἡ διερεύνησίς του ὑπὸτοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς ἹερᾶςΣυνόδου ὡς παρωνυχίς Αἱ ὑπογρα-φαί ὡς ἀκολούθως

Ἀνδριοπούλου Ἀναστασία Ἁγιο-πετρίτης Γεώργιος ἉγιοπετρίτηςΒασίλειος Βασιλείου Πάτρα Βο-γιατζῆς Ἀπόστολος Γρηγορίου Γρη-γόριος Γεωργίτσης Κωννος Γιακά-λου Ἀργυρώ Γκότσης Θωμᾶς Δε-ληνικόπουλος Χρῆστος ΔιαμαντὴςἈναστάσιος Διβανὲς Ἀνδρέας Δι-βανὲ Μαρία Δοξαρᾶ Βασιλική Ζέ-στας Νικόλαος Ζωϊτόπουλος Βε-λισσάρης Θεοδοσίου Ἀγγελική Κα-λεσοπούλου Μαρία ΚαρανικολοῦΔήμητρα Κοκκάλα ΑἰκατερίνηΚουτσουνάκης Βασίλειος Κουτσου-νάκη Καλλιόπη Κυρμᾶ Ἀθη νᾶΚωνὴ Ἑλένη Λιναριτάκης Ἐμ μα-νουήλ Λιναριτάκη Ἰωάννα ΛωρίτουἙλένη Μαλλιαρὸς Ἰωάννης Μαλ-λιαροῦ Κερασία Μαλλιαρὸς Δημή-τριος Μαλλιαροῦ Χρύσα ΜίχαΑἰκατερίνη Μοναστηρίδη Αἰκατε-ρίνη Μπαν ταβάνος Φώτιος Μπα- ρούτας Ἀθανάσιος Νάκος Θεόδω-ρος Νάκου Χριστίνα Ντετζιόρ τζιοΛαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Γρηγό-ριος Ξανθᾶ Ἑλένη Ξανθᾶ Αἰκατε-ρίνη Πίνα Θεσσαλία Πιστόλης Γε-ώργιος Πολύζου Χριστίνα Πολυμέ-ρου Δημήτριος Ράντος ΠέτροςΡάντου Σοφία Σαρρῆς ΚωννοςΣημάτης Παναγιώτης Σιδηροπού-λου Μαγδαληνή Σίμος Ἰωάννης Σί-μου Γαρυφαλιά Σωτηρίου Σπυρί-δων Τασσιόπουλος Σταῦ ρος Τασ-σιόπουλος Τριαντάφυλλος Τασσιο-πούλου Σαββατούλα Τάχου Δήμη-τρα Τσιάκαλος Στυλιανός Τσιακά-λου Παναγιώτα Τσιάρας ΒασίλειοςΤζιώρα Ἀναστασία Χαλέπης Δημή-τριος Χαλέπη Ἑλένη ΧρυστάλληΒιολέττα Χρυστάλλη Ἑλένη Ψιώ-τας Ἀναστάσιος

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Σελὶς 8η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀρχιεπίσκοπος ἈθηνῶνlaquoΓίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως

καί μή φοβεῖσθεraquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ

Ἱερώνυμος εἰς τό Πασχάλιον μήνυ-μά του καλεῖ ὅλους τούς Ἕλληναςνά γίνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσε-ως Εἰς τό μήνυμά του ἀπευθύνεικαί ἐθνικά μηνύματα τονίζων ὅτι ἡἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ὡδήγησετό Ἔθνος μας κατά τό παρελθόν εἰςτήν ἀντιμετώπισιν ἀδιεξόδων καί εἰςἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶναςΤό μήνυμά του ἔχει ὡς ἑξῆς

ldquoΣήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύ-ναμοςrdquo

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρηπανηγύρεων ἑορτάζουμε Ἡ Ζωήνίκησε τόν θάνατο

Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τόψεῦδος Τό φῶς ἐξαφάνισε τόσκοτάδι Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκεδυνατότερη ἀπό τούς φόβους καίτίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουντόν βίο μας

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προ-ηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως Πρίν ἐπι-κρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνταιοἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κα-τεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήνστραγγαλίσουν ὅταν αὐτή ἀπειλεῖσυμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κό-σμου τούτου

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦσυνοψίζουν τήν τραγωδία τῆςἀνθρώπινης ὕπαρξης Ὅλοι οἱ πό-νοι οἱ θλίψεις οἱ κατατρεγμοί καίοἱ ἀδικίες τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελ-πισία πού κυριαρχοῦν στή ζωήμας συνοψίζονται στόν ΣταυρόὍμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ

φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικέςἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες ὅπωςαὐτές πού χρωματίζουν τόν πα-ρόντα ἐθνικό μας βίο δέν εἶναιἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πούἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦἈναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς

Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφέςτῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶντοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκανσέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μαςἀπέκτησαν νόημα Κάτω ἀπό τόἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεωςτά ψεύδη ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπό-πειρες παραπλάνησής μας ἀπό τάὀργανωμένα συμφέροντα πούγεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίεςχλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε Ὁ θάνα-τος νικήθηκε laquoΔεῦτε πάντες οἱ πι-στοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χρι-στοῦ ἁγίαν ἀνάστασινbull ἰδού γάρἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳraquo Κανείς δέν μπορεῖπιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα

Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμεαὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους Ὅσεςφορές τό Γένος μας ἔφθασε στάὅρια τῆς ἐξουθένωσης ἡ ἐλπίδατῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλιρωμαλέο καί ἀναστημένο Μέαὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανόστήν τουρκοκρατία Χάρη σʼ αὐτήτήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπα-νάσταση τοῦ 1821 Ἔτσι ἀναστή-θηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερ-μανική κατοχή Ἔτσι θά ἀντέξεικάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασίατοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος

Ἄς ἐπαναλάβω λοιπόν καί ἐγώαὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χρι-στός στίς Μυροφόρες ldquoΜή φο-βεῖσθεrdquo (Ματθ 2810)

Καμμία ἀδικία καμμία ἀσθένειακαμμία δυσκολία τῆς καθημερινό-τητας καμμία οἰκονομική κρίσηκαμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλονδέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει Οἱ χρι-στιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀνα-στάσεως οἱ laquoμή μετακινούμενοιἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίουraquo(Κολ 1 23)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέ-βαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγά-πης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρω-πο ἀπό ὅλους τούς φόβους τουδιότι laquoἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλειτόν φόβονraquo (Α΄ Ἰωαν 4 18)

Μή φοβᾶστε λοιπόν ἀλλά γίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως Ἐ λᾶ τενά πορευθοῦμε μέ θάρρος καί ἐλπί-δα στήν καινούργια ζωή πού μᾶςχάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος

Χρόνια πολλά καί εὐλογημέναΧριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη

Μέ ἀναστάσιμες εὐχέςΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣraquo

ΑΙ ΑΥΘΕΡΑΙΣΙΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣΚΑΙ Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΩΝ

Τί συμβαίνει μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸν Πατριάρχην κ Βαρθολο-μαῖον Εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γέ-νους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τοῦ Γέ-νους τῶν Ἑλλήνων ἢ εἶναι ἕναςἰσχυρὸς ρασοφόρος ὁ ὁποῖος ἐξυ-πηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν κοσμοεξου-σιαστῶν ἀπὸ τὸν ΟἰκουμενικὸνΘρόνον τοῦ Φαναρίου Μᾶλλον τὸδεύτερον Διότι ὡς Πατριάρχηςτοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων διχά-ζει ἀναστατώνει προκαλεῖ δημι-ουργεῖ κρίσεις Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπὶτῶν ἡμερῶν του δὲν αὐξάνονταιἩ ποιμαντικὴ καὶ γενικότερη στρα-τηγική του εἶναι ἀπαρατήρητος εἰςτοὺς Ὀρθοδόξους Δὲν συγκινεῖΔὲν συγκλονίζει Δὲν προσελκύεικόσμον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ἔχειἰσχὺν ὅμως εἰς τὰ Παγκόσμια Κέν-τρα Ἀποφάσεων τὰ ὁποῖα δυστυ -χῶς δι᾽ αὐτὸν συνδέονται μὲ τὰὑπό γεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς καὶτὴν Νέαν Ἐποχήν ἡ ὁποία προωθεῖτὴν Πανθρησκείαν καὶ τὴν παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὅτανδιέρχεται ἀπὸ τὰς Συναγωγὰς καὶτὰ Κέντρα τοῦ Μουσουλμανισμοῦγίνεται θέμα εἰς τὰ διεθνῆ ΜέσαἘνημερώσεως διότι τοῦτο ἀπαι-τοῦν τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶνπροαναφερομένων κέντρων ἀπο-φάσεων διὰ διαφόρους σκοπιμότη-τας Πρωταγωνιστεῖ ἀπὸ τῆς ἐκλο -γῆς του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρό-νον μὲ ζῆλον πολλαπλασίως μεγα-λύτερον τῶν προκατόχων του μα-καριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγό-ρου καὶ Δημητρίου εἰς τὸν Διάλο-γον μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-ξων Λειτουργεῖ ὡς laquoμπουλντόζαraquoεἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας βλασ -φημῶν τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆςἘκκλησίας οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχονἀγάπην διὰ τοὺς Παπικοὺς καὶ μᾶςἐκληροδότησαν τὸ Σχίσμα

Τὸ laquoπάθοςraquo του αὐτὸ δὲν εἶναιτυχαῖον Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπό-σχεσιν ἀνταλλαγμάτων ἐκ τῶνἈμερικανῶν τὰ ὁποῖα δὲν ἔλαβενἀκόμη (Εἰς τὰ laquoδίκαιαraquo τοῦ Πα-τριαρχείου) Προωθεῖ τὴν ἕνωσιντῶν laquoἘκκλησιῶνraquo διότι αὐτὸ τοῦὑποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ὑπόγεια καὶἐπίγεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς Οἱἀσχολούμενοι μὲ τὴν γεωπολιτικὴνἰσχυρίζονται εἰς μελέτας των ὅτι ἐκτοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνουἔχει ἐκπονηθῆ τὸ σχέδιον διὰ τὴνἕνωσιν τῶν laquoἘκκλησιῶνraquo εἰς ἐπί-πεδον κορυφῆς

Θὰ λειτουργοῦν laquoκεχωρισμέ-νωςraquo Ἀλλὰ αἱ κεφαλαί των θὰ συ-ναποφασίζουν καθ᾽ ὑπόδειξιν τῶνὑπογείων καὶ τῶν ἐπιγείων κέν-τρων τῆς Ἀμερικῆς Θὰ ἔχωμενἕνωσιν μὲ ποικιλία δογμάτωνΟὐδεμία ἐκ τῶν Χριστιανικῶν αἱρε-τικῶν laquoἘκκλησιῶνraquo θὰ ἀποκηρύξητὰς πλάνας της Διότι συμβαίνει τὸπερίεργον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-σία ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰςlaquoἘκκλησίαςraquo ὡς κανονικὰς Ἐκκλη-σίας καὶ πώς ὅλαι σώζουν Ἡ Ἀλή-θεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώθη μὲτὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος μὲ ἀπο-φάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου Ἡ γεωπολιτικὴ τῶν θρη-σκειῶν εἰς πλήρη ἐξέλιξιν

Ἕνα ἐκ τῶν ἀνταλλαγμάτων τὰὁποῖα ἔχουν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Οἰ -κουμενικὸν Πατριάρχην εἶναι νὰ γί-νη Πάπας εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἄλλω-στε κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπαεἰς τὸ Φανάρι καὶ τὴν συμπροσ -ευχὴν μετὰ αὐτοῦ εἰς τὸ Πατριαρ -χικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωρ-γίου διεκήρυξεν ἀπευθυνόμενοςπρὸς τὸν Πάπαν ὅτι ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁΠρῶτος εἰς τὴν Δύσιν καὶ ἐγὼΠρῶτος εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἔκτοτεκατὰ τὴν Μεγάλην Εἴσοδον καὶ

ἱστάμενος εἰς τὴν Ὡραίαν Πύληνμνημονεύει τοὺς Πατριάρχας καὶτοὺς Προέδρους τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἡ ὈρθόδοξοςἘκ κλησία ὅμως δὲν ἔχει Προ-έδρους ἀλλὰ Πατριάρχας καὶ Ἀρ -χιεπισκόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκ -κλη σιῶν Τό δὲ πολίτευμά της εἶναιΣυνοδικὸν καὶ δὲν ἔχει Πρῶτονἀλλὰ Πρώτη καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Διαρ -κὴς Ἱερὰ Σύνοδος

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς γεωπολιτικῆςτῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κέντρωνἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκπορεύεται ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάνει με-γάλους ἐκτροχιασμοὺς εἰς τὴν Πί-στιν οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται ὑπὸτῶν Ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι πιστεύ -ουν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Δια-λόγους προδίδεται ἡ Πίστις Ἀντὶδιὰ αὐτοκριτικὴν καὶ μετάνοιαντώρα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον ἀντιοι-κουμενιστῶν Μητροπολιτῶν Κα-θηγουμένων καὶ πιστῶν διότι ἀπει-λοῦν μὲ κατάρρευσιν μελλοντικῶςτὴν laquoγεωπολιτικὴν τῶν θρησκει -ῶνraquo καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν laquoἘκ κλη-σιῶνraquo

Συμπεριφέρεται ὡς ὁ πιστὸςἐκτελεστὴς τοῦ προαναφερομέ-νου σχεδίου ἀδιαφορῶν διὰ τὰςσυνε πείας εἰς τὰς τάξεις τῆς Ἐκ -κλησίας Μέχρι καὶ ὁ ὑπεύθυνοςτοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητατῶν laquoἘκκλησιῶνraquo καρδινάλιος Κόχπαρεδέχθη ὅτι ὁ διάλογος ἐναυά-γησε ἀλλὰ τὸν κρατᾶ ἐν ζωῇ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν Ἕνωσινπερισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν τύχηντοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐν μέσῳ βαθυ-τάτης οἰκονομικῆς κοινωνικῆς πο-λιτιστικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεωςπροωθεῖ τὴν Ἕνωσιν καὶ τὴν Πα-ναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἀντὶνὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας πρὸς τὰκέντρα μὲ τὰ ὁποῖα ἰσοπεδώνειτὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ ζητήσηβοήθεια διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς

Ἕλληνας ἀσχολεῖται μὲ τὴνlaquoἝνωσινraquo Ἀντὶ νὰ ἀναλάβη μίανδιεθνῆ ἐκστρατείαν διὰ τὴν συγ-κέντρωσιν χρημάτων καὶ ἄλληςβοηθείας πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶτὰς Ἑλληνίδας ἀδρανεῖ ἐνόχωςἈντὶ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἐκκλησιαστι-κόν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὸν φρό-νημα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον τοῦΣεβ Πειραιῶς ὁ ὁποῖος ἀποκαλύ-πτει τὰς προδοσίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Πίστεως ἀλλὰ καὶ τὰ σιωνι-στικὰ καὶ ἄλλα πολιτικοοικονομικὰκέντρα τὰ ὁποῖα διαλύουν καὶ λε-ηλατοῦν τὴν Χώραν καὶ ἐπιβάλ-λουν ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀποφά-σεις Ἀντὶ νὰ ἐνισχύη τὸ Ὀρθόδο-ξον φρόνημα καὶ νὰ καλῆ τὸν λαὸννὰ μιμηθῆ τὴν ζωὴν τοῦ Χριστοῦκαὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκ -κλησίας στρέφεται ἐναντίον τοῦκλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ποὺτὸν καλοῦν νὰ σεβασθῆ τὴν Παρά-δοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ νο-θεύη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν

Ἀντὶ νὰ δίδη τὴν εὐλογίαν τῆςἘκκλησίας εἰς πολιτικοὺς πρότυπαδιὰ τὴν ζωήν τὸ ἦθος καὶ τὴν στρα-τηγικήν των ἀνεβάζει εἰς τὸν θρό-νον τοῦ Φαναρίου τὸν πρώην Πρω-θυπουργὸν κ Γεώργιον Παπανδρέ-ου τὸν ἐξυμνεῖ καὶ laquoπροσκυνᾶraquoτὴν μητέρα του κ Μαργαρίταν Πα-πανδρέου μετὰ τῆς ὁποίας ἔχει μα -κρὰν φιλίαν (Οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλ -ληνίδες δὲν τὴν ἔχουν συναντήσειποτὲ εἰς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανπαρὰ μόνον ὅταν ἐπήγαινεν εἰς τὰςδοξολογίας ὡς σύζυγος τοῦ Ἀ Πα-πανδρέου)

Θεωρεῖται Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ὀρθο-δόξων καὶ τοῦ γένους τῶν Ἑλλή-νων Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςπρωταγωνιστεῖ διαρκῶς εἰς κρίσειςδιὰ διοικητικὰ καὶ ἄλλα θέματαΠρωταγωνιστεῖ εἰς κρίσεις καὶ εἰςτὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖον τρομο-κρατεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύση

αὐτὸ τὸν ἔλεγχον εἰς ζητήματα Πί-στεως Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ τρομο-κρατία αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ ἉγίουὌρους ἔπρεπε νὰ εἶχον ὑψώσειμαύρας σημαίας διὰ τὰς παρεκ -τροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίας του εἰςζητήματα Πίστεως ὅπως πολὺεὐφυῶς λέγει ὁ Σεβ Αἰγιαλείας καὶΚαλαβρύτων κ Ἀμβρόσιος Δυστυ -χῶς ὅμως δὲν συμβαίνει αὐτό Καὶδὲν συμβαίνει καὶ διὰ ἕνα ἄλλονλόγον Διότι διὰ ἀρκετοὺς ἐκπρο-σώπους Ἱερῶν Μονῶν προέχει ἡδιασφάλισις τῶν χρημάτων ἀπὸ τὰΕΣΠΑ τῆς Προτεσταντικῆς Δύσεωςδιὰ τὴν κατασκευὴν ἔργων παρὰ ὁἀγὼν ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πα-τρίδος

Ποία ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρουςδιὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίανΟὐδεὶς γνωρίζει Γνωρίζομεν τὰςθέσεις ὡρισμένων Ἁγιορειτῶν Μο-ναχῶν ἀλλὰ ὄχι καὶ τοῦ ἉγίουὌρους τὸ ὁποῖον τρέμει κυριολε-κτικῶς τὴν laquoσπάθηνraquo τοῦ Οἰ κουμε-νικοῦ Πατριάρχου

Ἡ Ἀ κρό πολις τῆς Ὀρθοδοξίαςτρέμει τοὺς καταπατητὰς τῶνἹερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ὀρθοδό-ξου Παραδόσεως Τὸ Ἅγιον Ὄροςεἶναι αἰ χμάλωτον ἢ πνευματικῶςνεκρὸν ἢ τρομαγμένον ἀπὸ τὰςἀπειλὰς καὶ τὴν τρομοκρατίαν τοῦΦαναρίου Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεση-κώνωνται πιστοί Ἱερομόναχοι εἰςτὰς πόλεις Καθηγούμενοι ἹερῶνΜονῶν Καθηγηταὶ Πανεπιστημίουκληρικοί Διάκονοι Θεολόγοι λαϊ-κοὶ διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ καὶ τὴν Προδοσίαν τῆςΠίστεως ὑπὸ τῶν ΟἰκουμενιστῶνΦαναριωτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπωντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-δος καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παρα-μένη ἀδρα νὲς καὶ ξένον πρὸς τὰςἀγωνίας τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶτοῦ πιστοῦ λαοῦ

Ὀφείλει νὰ τερματίση τὴν ἀσυ-λίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-των εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δοξίας Αὐτὴν τὴν στιγμὴν κατὰτὴν ὁποίαν κυοφορεῖται ἡ αἵρεσιςτῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπειλεῖὅλο τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημαστοχοποιῶν τὸν Σεβ Πειραιῶς καὶἄλλους ἀντιοικουμενιστὰς Μητρο-πολίτας ρασοφόρους καθηγητὰςΠανεπιστημίου ΚαθηγουμένουςἹερῶν Μονῶν Ἱερομονάχους κλπἐπειδὴ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνοικτὴνσυνοδοιπορίαν του μὲ τὴν Παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ἍγιονὌρος ὀφείλει νὰ ὑψώση μαύραςσημαίας νὰ κηρύξη πένθος διὰ τὰςπαρεκτροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίαςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰςζητήματα πίστεως ἀλλὰ καὶ διὰ τὴνκατάστασιν ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰςτὴν Χώραν

Ὁ λαός μας ἐξαθλιωμένος laquoἐπα-ναστατεῖraquo ὅταν πληροφορῆται ὅτικάποιαι ἢ ὅλαι αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦἉγίου Ὄρους καταθέτουν σχέδιαδιὰ τὴν δημιουργίαν φωτοβολ-ταϊκῶν ἐπενδύσεων εἰς τὸ Ἁγιώνυ-μον Ὄρος ἢ διὰ τὴν εἰσροὴν ἑκα-τομμυρίων εἰς αὐτὰς ἀπὸ τὰ ταμεῖατῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἐὰνδὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Ἁγιο-ρεῖται Πατέρες ἔ χουν ὑποταχθῆεἰς τοὺς αἱρετικούς Πῶς συμβαίνειαὐτό Μὲ τὴν σιωπήν των ἔναντιτῶν παρεκτρο πῶν εἰς ζητήματα πί-στεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσμονὴντῶν ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὴν Εὐρω-παϊκὴν Ἕνωσιν τῆς Προτεσταν-τικῆς Δύσεως

Γ ΖΕΡΒΟΣ

ΣΕΒ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑΝΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τό παρέλαβεν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας καί τό διετήρησεν ἀναλλοίωτον ἐνῶ οἱ Παπικοί

τό ἐβεβήλωσαν καί τό ἠλλοίωσαν διά τοῦ Φιλιόκβε Διατί νά λέμε τό laquoΠιστεύωraquo μας κατά τό Ἀπόδειπνον

Ὁ Σεβ Γόρτυνος καί Μεγαλοπό-λεως κ Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν τουκήρυγμα ὑπό ἡμερομηνίαν 1ηνἈπριλίου ἀφοῦ ἀναλύει τό Πι-στεύω τῶν Ὀρθοδόξων καί τόlaquoΣύμβολον τῆς Πίστεώςraquo μας εἰςτό ὁποῖον laquoἔβαλαν βέβηλο χέρι καίτό ἀλλοίωσανraquo οἱ Παπικοί καλεῖτόν πιστόν λαόν νά λέγη μίαν φο-ράν τήν ἡμέραν καί ἰδιαιτέρως κατάτό Ἀπόδειπνον τό laquoΠιστεύωraquo Τόπλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κη-ρύγματος τοῦ Σεβ Μητροπολίτουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquo1 Ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶνἀδελφοί μου ρυθμίζεται μέ βάσητό τί πιστεύουμε Καί οἱ ἄθεοι τόἴδιο κάνουν Ἐνεργοῦν καί πράτ-τουν μέ βάση τήν ἀθεϊστική ἰδεο-λογία τους Ἕνας μεγάλος ἄθεοςγιά παράδειγμα1 εἶχε πεῖ ldquoἩ ζωήεἶναι παράλογη ἡ ἀγάπη εἶναι ἀδύ-νατηrdquo Ἄντε τώρα νά κάνουμεὄμορφη ζωή μέ βάση τήν ἰδεολογίααὐτή

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοίἔχουμε τό ldquoΠιστεύωrdquo μας στόὁποῖο κλείνεται ὅλη ἡ ldquoἰδεολογίαrdquoμας ὅλη ἡ θεολογία μας καλύτεραΚαί μέ βάση τά ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ρυθμίζουμε τήν ζωή μας Ἡπίστη μας στηρίζεται στήν ἉγίαΓραφή πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦΘεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους Μέ-σα στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε μι-κρές προτάσεις οἱ ὁποῖες εἶναιπραγματικά ὁμολογίες πίστεως Γιάπαράδειγμα σᾶς ἀναφέρω τρεῖςὉ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιά τόνἸησοῦ Χριστό ldquoἘν μορφῇ Θεοῦὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατοτό εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλ᾽ ἑαυτόν ἐκέ-νωσε μορφήν δούλου λαβών ἐνὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοςrdquo(Φιλιπ 26-10) Αὐτός ὁ λόγος καίὅλη ἡ παρακάτω συνέχεια εἶναι ἕναμικρό ldquoΠιστεύωrdquo Καί ἕνας ἄλλος

ἀκόμη σύντομος λόγος πού εἶναιὁμολογία πίστεως ldquoὉ Ἰησοῦς Χρι-στός (εἶναι) Κύριοςrdquo (Αacute Κορ 123)Τό ldquoΠιστεύωrdquo στήν Παλαιά Διαθήκηἦταν αὐτός ὁ λόγος ldquoἌκουεἸσραήλmiddot Κύριος ὁ Θεός σου εἷςἐστινrdquo (Δευτ 64) Καί ἐκείνη ἡ πεν-τάλογος προσευχή πού λέμε τόldquoΚύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ μεrdquoεἶναι μία ὁμολογία πίστεωςmiddot γιατίὁμολογοῦμε τόν σαρκωθέντα Υἱότοῦ Θεοῦ καί ὡς Θεό (ldquoΚύριεrdquo) καίὡς ἄνθρωπο (ldquoἸησοῦrdquo) καί ὡς Θε-άνθρωπο (ldquoΧριστέrdquo)

2 Τό ldquoΠιστεύωrdquo μας τό καλοῦμεldquoΣύμβολοrdquo Δέν ξέρω ἀγαπητοίμου νά σᾶς πῶ ἀκριβῶς τί σημαίνειαὐτή ἡ ἔκφραση Εἶναι μία ἔκφρα-ση ldquoκλειδίrdquo Σημαίνει τόν χάρτηΠραγματικά Ὅτι εἶναι ὁ χάρτηςγιά τήν Γεωγραφία τό ἴδιο εἶναι καίτό ldquoΠιστεύωrdquo μας γιά τήν Ἐκκλησίαγι᾽ αὐτό τό λέμε ldquoΣύμβολοrdquo Ἕναςμικρός χάρτης ἀπεικονίζει ὅλη τήνγῆ Καί τό μικρό ldquoΠιστεύωrdquo μαςαὐτό τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἔχει μέ λίγα λόγια ὅλη τήν πίστημας Δώδεκα εἶναι τά ἄρθρα τοῦldquoΠιστεύωrdquo Κάθε ἄρθρο του εἶναιπῶς νά τό πῶ εἶναι σάν στρατιωτι-κά ldquoπαραγγέλματαrdquo διδόμενα ἀπότόν Βασιλέα Χριστό στήν στρα-τευομένη του Καθολική Ἐκκλησίαγιά νά τά φέρει στόν κόσμο τόνὁποῖο πορεύεται νά κατακτήσει

3 Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία χρη-σιμοποιοῦσε ldquoΣύμβολα τῆς πίστε-ωςrdquo γιατί αὐτά ἦταν ἀναγκαῖα γιάτήν διδασκαλία τῶν Κατηχουμέ-νων αὐτῶν δηλαδή πού ἐπρόκειτονά βαπτιστοῦν Τά ldquoΣύμβολα τῆς πί-στεωςrdquo πάλι ἦταν ἀναγκαῖα στήνἘκκλησία γιά τήν ἀπόκρουση τῶναἱρέσεων Δηλαδή οἱ ἐμφανισθέν-τες αἱρετικοί μέ τίς πλανεμένες δι-δασκαλίες τους ἔδωσαν τήν κυ-ριώτερη ἀφορμή στήν Ἐκκλησίανά συντάξει ldquoΣύμβολαrdquo τῆς ἀλη-θινῆς της διδασκαλίας Τόν τέταρ-

το αἰώνα ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀπεφά-σισε νά συνθέσει ἕνα ἑνιαῖο ldquoΠι-στεύωrdquo γιά ὅλη τήν ἘκκλησίαἜτσι γράφτηκε ἀπό τήν Πρώτη καίΔεύτερη Οἰκουμενική Σύνοδο τόσημερινό ldquoΠιστεύωrdquo πού ξέρουμεὅλοι Τό ὅτι τό ldquoΠιστεύωrdquo μας γρά-φτηκε ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδουςσημαίνει ὅτι εἶναι φωνή ὅλης τῆςἘκκλησίας

4 Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι τό ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει νά ρυθμίζει τήνζωή μας τά ἔργα μας Λέγουν με-ρικοί ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πίστηἀλλά τά ἔργα Λησμονοῦν ὅμωςαὐτοί ὅτι τά ἔργα ἀπορρέουν ἀπότήν πίστη τοῦ καθενός Ἔτσι γιάπαράδειγμα ὁ Χίτλερ ἦταν σκλη-ρός πρός τούς ἀνθρώπους ἐπειδήἦταν συνεπής στήν σκληρή του πί-στη Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού ἔχου-με ὡραία πίστη ὅπως αὐτή ἐκφρά-ζεται στά δώδεκα ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει πολύ νά προσ -παθοῦμε τά ἔργα μας νά εἶναι ἀνά-λογα πρός τήν πίστη μας

5 Τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἀγαπητοί μου τό ὁποῖο συνέταξε ἡΠρώτη καί ἡ Δεύτερη ΟἰκουμενικήΣύνοδος ὅπως εἴπαμε τό διέσωσεἀκέραιο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας ἐνῶ οἱ Παπικοί καί Φραγκο-λατῖνοι ἔβαλαν βέβηλο χέρι καί τόἀλλοίωσαν Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἀνήκει σέὅλη τήν Ἐκκλησία καί δέν ἐπιτρέ-πεται λοιπόν ἕνας ἤ μερικοί νά τόμεταβάλουν Στό ἄρθρο τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ὅπου ὁμολογοῦμε τήν πί-στη μας στό Ἅγιο Πνεῦμα λέγου-με ὅπως τό θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πα-τέρες ὅτι Αὐτό ἐκπορεύεται ἀπότόν Πατέρα Ἔτσι τό εἶπε καί ὁ Κύ-ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήνἀρχιερατική Του προσευχή (βλἸωάν 1526) Οἱ Παπικοί ὅμως πα-ρά τόν σαφῆ αὐτόν λόγο τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καί παρά τήν σαφῆ πάλιδιατύπωση τῶν Ἁγίων Πατέρωνστό ldquoΠιστεύωrdquo ἔβαλαν τήν φράση

ldquoκαί ἐκ τοῦ Υἱοῦrdquo Αὐτό εἶναι τό πε-ρίφημο ldquoΦιλιόκβεrdquo τῶν Φραγκολα-τίνων πού ἀποτέλεσε αἰτία διαμά-χης καί χωρισμοῦ τους ἀπό τήνὈρθόδοξη Ἐκκλησία μας ΟἱὈρθόδοξοι γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα πι-στεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται μέν μό-νο ἀπό τόν Πατέρα ἀλλά ἀποστέλ-λεται στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ κα-τά τόν λόγο πάλι τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ (βλ πάλι Ἰωάν1526) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαςλοιπόν διδάσκει ὅτι λέγει ἡ ἉγίαΓραφή ὅπως αὐτήν τήν ἑρμήνευ-σαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες

6 Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἦταν τό πρῶτοπού δίδασκε ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλη-σία μας στούς ΚατηχουμένουςΠρῶτα δίδασκε τό ldquoΠιστεύωrdquo καίἔπειτα τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo Γιατί Για-τί μέ τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo καλοῦμε τόνΘεό Πατέρα Ἀλλά μᾶς λέγει ὁ ἀπό-στολος Παῦλος ὅτι δέν μποροῦμενά καλέσουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦἄν πρῶτα δέν πιστεύσουμε σ᾽Αὐτόν (βλ Ρωμ 1013-15) Τό ldquoΠι-στεύωrdquo λοιπόν τό ὁποῖο ἔχει συνο-πτικά ὅλα τά δόγματα τῆς πίστηςμας εἶναι τό πρωταρχικό μάθημαπού πρέπει νά μάθουμε Καί πρέπεινά τό μάθουμε καλά Σᾶς συνιστῶἀδελφοί μου χριστιανοί κάθε μέρανά λέγετε μιά φορά τουλάχιστοντό ldquoΠιστεύωrdquo Μάλιστα νά προ-τιμᾶτε νά τό λέτε τό βράδυ πρίνἀπό τόν ὕπνο Ἀλήθεια γιατί στόἈπόδειπνο λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo Για-τί ὁ ὕπνος εἶναι μία εἰκόνα τοῦ θα-νάτου ldquoἕνας μικρός θάνατοςrdquoὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω-λός Μέ τήν σκέψη λοιπόν τοῦ θα-νάτου λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo στό Ἀπό-δειπνο ὥστε ἄν συμβεῖ θάνατοςνά μέ βρεῖ ἀφοῦ πρῶτα ἔχω ὁμο-λογήσει τήν πίστη μου

Μέ πολλές εὐχές dagger Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί

Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας1 Ὁ Sartreraquo

Προσευχὴ εἰς τὴν Ρωσίανδιὰ τὴν στήριξιν τῆς Πίστεως

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τίΕἰς τὴν Ρωσίαν ἤρχισεν μία προσ -

πάθεια δυσφημήσεως τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἐκκλησίας προκειμέ-νου νὰ ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐπιρροὴτῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τηςὡς θεῖος ὀργανισμός Ἡ ΡωσικὴἘκκλησία κατήγγειλε ὅλην αὐτὴντὴν laquoἐπιχείρησινraquo ὡς μίαν ὀργανω-μένην ἐκστρατείαν δυσφημήσεώςτης διὰ πολιτικοὺς λόγους Τὸ δὲΠατριαρχεῖον Μόσχας ἐζήτησε ὅ -πως τὴν 22αν Ἀπριλίου τελεσθῆ εἰςὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Χώρας μίαπροσευχὴ διὰ τὴν laquoὑπεράσπισιν τῆςπίστεωςraquo Εἰς τὴν Ἑλλάδα τοιαῦταιὀργανωμέναι προσευχαὶ εἴτε διὰτὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως εἴτετῆς Πατρίδος εἴτε διὰ τὴν ἔξοδονἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν εἴτε διὰτὴν φώτισιν τῶν πολιτικῶν θεω-ροῦνται προφανῶς ὀπισθοδρομι-καὶ καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ὀργανώνονται

ΗΗΜΕΡΙΔΑ ποὺ διοργάνωσε στὰ μέσα Φεβρουαρίου ἡ Μητρό-πολη Πειραιῶς μὲ θέμα laquoΠατερικὴ θεολογία καὶ μεταπατερικὴαἵρεσηraquo ἀποκάλυψε σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος τὸν αἱρετικὸ χα-

ρακτήρα τῆς λεγόμενης laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo Σὲ μία προσ -πάθεια νὰ ἀποδείξουν ὑπερβολικὰ καὶ λανθασμένα τὰ συμπεράσμα-τα τῆς ἡμερίδας αὐτῆς τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ὁ Σεβ ΔημητριάδοςἸγνάτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προέβησαν σὲ δύο πραγ-ματικὰ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo

Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος στὴν ἐγκύκλιό του γιὰ τὴν Κυ-ριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τόνισε σχετικά laquoΔὲν ὑπάρχει μεταπατερι-κότητα ξεκομμένη ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέ-ρων ξεκομμένη ἀπὸ τὴν αἰώνια Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Αὐτόποὺ κάποτε καλοῦμε laquoμεταπατερικήraquo δὲν εἶναι laquoἀντιπατερικὴraquo θε-ολογία ἀλλὰ θεολογία laquoμετάraquo δηλ μαζί μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρεςraquo

Μία τέτοια ἑρμηνεία σύνθετης ἑλληνικῆς λέξης προφανῶς κι-νεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν κανόνων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶεἶναι τουλάχιστον ἀτυχής

Λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μιλώνταςστὴ Σχολὴ Εὐελπίδων εἶπε laquoἩ ἐποχή μας ἔχει βγάλει κι αὐτὴ Πα-τέρες Ἡ νεοπατερική τὴν εἴπανε μεταπατερική δὲν εἶναι ἄλλη θε-ολογία εἶναι χρονικὸ πράγμα Ὅπως θὰ λέγαμε ἡ σύγχρονη θεο-λογία οἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo

Ἁπλοϊκὸς τρόπος γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν μεγάλα θεολογικὰ ὀλι-σθήματα Ποιοὶ εἶναι ἆραγε laquoοἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo στοὺς ὁποίουςἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Οἱ θεολογοῦντες διανοητὲς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo τοῦ Βόλου ἢ μήπως οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ ὍσιοςἸουστῖνος Πόποβιτς καὶ οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος Πορφύριος κἄ

Σὲ κάθε περίπτωση τὸ πρόβλημα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις ἀλλὰστὸ περιεχόμενο ποὺ αὐτὲς ἔχουν ἢ στοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποί-ους εἰσάγεται ἡ χρήση τους Γιὰ νὰ ἀνεύρουμε τὸ πραγματικὸ πε-ριεχόμενο τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo τῆς laquoἈκαδημίαςraquo τοῦΒόλου ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ὑποστήριζε ὁ Διευθυντὴς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo Παντελὴς Καλαϊτζίδης laquoἩ ldquoἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρεςrdquohellipεἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπωςhellip τὴν ἔξαρσητοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτι-κοῦ ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματοςraquo Ἀποφαινόταν μάλιστα ὅτι laquoΟἱπαραπάνω διαπιστώσεις καθιστοῦν ἐπεῖγον τὸ αἴτημα τῆς νέας σάρ-κωσης τοῦ λόγου καὶ τῆς συναφειακῆς ἀνάγνωσης τῶν Πατέρων θέ-τοντας ταυτόχρονα τὸ ἐρώτημα τῆς δυνατότητας ὕπαρξης μίας με-ταndashπατερικῆς ὀρθόδοξης θεολογίαςraquo ποὺ θὰ προχωρήσει στὴν ἀνά-λυση θεμάτων ὅπως laquoἘπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότηταndashαἵρεση ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότηταndashαἵρεση διαφορὰndashἑνό-τητα Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν laquoαἱρετικῶνraquo στὰ πατερικὰ κείμενακαὶ στὴ σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκηraquo ἀλλὰ καὶ τὴν κατὰ Π Καλαϊ-τζίδη laquoἀτελῆ ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων προβληματικὲς ἀνθρω-πολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας πχ γιὰ τὴν γυναίκα (τὸκατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἀποδίδεται σὲ αὐτὴν μόνο διὰ μέσου τοῦ ἄνδρα)hellipδιάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολο-γίας νέες ἀνθρωπολογικὲς προκλήσεις τῆς βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνο-λογίας κλπraquo Κατέληγε δὲ ὅτι laquoΤὰ παραπάνω θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸαἴτημα μίας σύγχρονης ὀρθόδοξης μετα-πατερικῆς θεολογίας καὶἐπανερμηνείας τῆς πιστότητας στὴν πατερικὴ παράδοση καθὼςστὸν ἑρμηνευτικὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσας εἰσήγησης τὸ laquoἑπόμενοιτοῖς ἁγίοις Πατράσινraquo δὲν σημαίνει ἁπλῶς τὴν συνέχιση τὴν ἐπικαι-ροποίηση ἢ καὶ τὴν ἐπανερμηνεία τῆς παράδοσης αὐτῆς ἀλλὰ ndashκατὰτὸ προηγούμενο τῆς πρωτοχριστιανικῆς καὶ τῆς πατερικῆς ὑπέρβα-σηςndash καὶ τὴν ὑπέρβασή της ὅπου καὶ ὅταν χρειάζεταιraquo

Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια ὑποστήριζε ὁ Παντελὴς Καλαϊτζίδης τὸ2010 στὸ συνέδριο ἐκεῖνο γιὰ τὴν laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo Τὰἐπαναλάβαμε γιατί κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν laquoμε-ταπατερικὴ θεολογίαraquo καὶ τοὺς εἰσηγητές της καὶ νὰ ἐμφανίσουντὰ πάντα ὡς ἀποτέλεσμα παρανοήσεων Ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολο-γίαraquo τοῦ Βόλου ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο τι παρὰ προσπάθεια ὑπέρβα-σης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀμφισβήτησης ὅσων διδασκαλιῶν τουςδὲν laquoβοηθοῦνraquo τὰ σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ψευτοενότητας

Λόγῳ τῶν χαρακτηριστικῶν της ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo εἶναιπράγματι πατρομάχος ἀντιπατερικὴ καὶ γιὰ τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰτῆς ἀποδίδεται τὸ ὄνομα τῆς θεολογίας ἀλλὰ τῆς αἵρεσης Στὸἑξῆς ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι laquoἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσινraquo ἂς κά-νουν χρήση τοῦ δόκιμου ὅρου πατερικὴ θεολογία Ἡ μεταπατερι-κότητα συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελοῦνμαζὶ σύμπλεγμα αἱρέσεως καὶ κακοδοξίας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ Ἤ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΣΗ laquoΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑraquo

Τοῦ κ Ἰωάννη Τάτση Θεολόγου

ΜΕΡΙΚΟΙ ὄχι μόνον Οἰκουμενισταί ἀλλὰ καὶ μὴ Οἰκουμενι-σταί ὄχι μόνον ἀσεβεῖς ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς νομίζουν ὅτιδὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς αἱρέσεις γνῶμες καὶ ὡς

αἱρετικοὶ πρόσωπα ποὺ δὲν ἔχουν προηγουμένως κριθῆ καὶ κα-ταδικασθῆ ἀπὸ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ ἄποψι δὲνεἶνε ὀρθή

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ laquoΑἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςraquo (Τίτ 3 10-11) ῾Ηπρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ ὁποία καταδίκασε αἵρεσι τὸν᾿Αρειανισμό καὶ αἱρετικό τὸν Αρειο ἔγινε τὸν 4ον μΧ αἰῶνα (τὸ325) Μέχρι δὲ τότε ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί Καὶ πῶς οἱπιστοὶ πρὸ τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ μποροῦσαν νὰἐφαρμόσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τῆς τη-ρητέας στάσεως ἀπέναντι τοῦ Α ἢ τοῦ Β αἱρετικοῦ ἂν πρὸΣυνόδου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦν κανένα αἱρετικό

Πῶς ἐπίσης οἱ πιστοὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως θὰ μποροῦσαννὰ τηρήσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Ιωάννου laquoΕἴ τις ἔρχεταιπρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸνεἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετεraquo (Β´ ᾿Ιωάν 10)

῞Οταν κανεὶς laquoγυμνῇ τῇ κεφαλῇraquo σαφῶς δηλαδή λέγει κάτιἀντίθετο πρὸς τὴν Πίστι δυνάμεθα καὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσε-ως νὰ χαρακτηρίσωμε αὐτὸ αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικό (Βλέπε ΙΕ´Κανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ῾Η Γραφὴ λέγει laquoΠάντες οἱθεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνιαraquo (Ψαλμ 955) Καὶ γιὰ τὴ λατρεία τῶνἐθνικῶν λέγει laquo῎Εθυσαν τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶντοῖς δαιμονίοιςraquo (Ψαλμ 10537) laquo῞Α θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύεικαὶ οὐ Θεῷraquo (Α´ Κορ 1020) Ο ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ Πατριάρχηςἀντιθέτως πρὸς τὴ Γραφὴ λέγει ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁαὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τὸν αὐτὸ Θεὸ λατρεύουν μὲδιαφορετικὸ τρόπο ᾿Ερωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρε-σι ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρῃ σὲ διαμαρτυρία ὅλους τοὺς πι-στούς

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος γράφει laquoΑἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖςἐκκλησίαις σιγάτωσανmiddot οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλ᾿ὑποτάσσεσθαι καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγειraquo (Α´ Κορ 1434 Βλέπεκαὶ στίχ 35) ᾿Επίσης γράφει laquoΓυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπωοὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρόςraquo (Α´ Τιμ 212) Συμφώνως πρὸς τοὺς θε-οπνεύστους αὐτοὺς λόγους δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναῖκες νὰ ὁμι-λοῦν καὶ νὰ διδάσκουν στὶς ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις τὴν ὥρα τῆςλατρείας ᾿Επίσης δὲν ἐπιτρέπεται στὴ γυναίκα νὰ ἐξουσιάζῃ τὸνἄνδρα ᾿Εν τούτοις ὁ θεολόγος κ Παντελῆς Καλαϊτζίδης ὁ διευ-θυντὴς καὶ ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς ᾿Ακαδημίας τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ἔχει τὸ θράσος νὰἀντιτίθεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ λέγῃ ὅτι πρέπει καὶ οἱ γυ-ναῖκες νὰ ὁμιλοῦν στὶς ἐκκλησιαστικὲς λατρευτικὲς συνάξειςπροχωρεῖ δὲ καὶ λέγει ἀκόμη ὅτι πρέπει οἱ γυναῖκες νὰ χειροτο-νοῦνται νὰ γίνωνται καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὡς ἐπίσκοποι ἐννοεῖταινὰ ἐξουσιάζουν ὄχι μόνο τοὺς ἄνδρες τους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖςΚαὶ ἐρωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρεσι Καὶ πῶς ὁ Δη-μητριάδος διώρισε καὶ κρατεῖ στὴ διεύθυνσι τῆς ᾿Ακαδημίας τουθεολόγο μὲ αἱρετικὲς ἀντιλήψειςhellip

᾿Εὰν λοιπὸν κάποιος λέγῃ κάτι σαφῶς διαφορετικὸ καὶ ἀντίθε-το ἀπὸ τὴν Πίστι οἱ πιστοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ θεωροῦν τὸ λόγοτου αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικὸ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως ᾿Εὰνπχ ἐγὼ τρελλαθῶ καὶ κηρύξω ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶνεμυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰψωμὶ καὶ κρασὶ μὲ συμβολικὴ ἔννοια χρειάζεται Συνοδικὴἀπόφανσι γιὰ νὰ θεωρηθῶ αἱρετικὸς καὶ νὰ ὑποστῶ κριτικὴ καὶἔλεγχο ῎Αλλωστε οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες Σύνοδοι συγκλήθη-καν γιὰ νὰ καταδικάσουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θεωρήθηκαναἱρέσεις καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα θεωρήθηκαν αἱρετικὰ πρὸ τῆςσυγκλήσεώς των

῾Η ᾿Αποστολικὴ Διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔχειἐκδώσει φυλλάδιο στὸ ὁποῖο χωρὶς ἀπόφασι ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ὡς αἱρέσεις οἱὁποῖες δροῦν στὴν ῾Ελλάδα Κακῶς ἔπραξε ἡ ᾿Αποστολικὴ Δια-κονία ῎Αριστα ἔπραξε

῎Αριστα πράττουν καὶ ὅσοι χαρακτηρίζουν τὴ Μεταπατερικὴ Θε-ολογία ὡς αἵρεσι καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεσι καὶ πανθρη-σκεία καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς καὶ διαμαρτύρον-ται μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς των ᾿Ανοχὴ ἢ εὐγένεια σὲ θέμα-τα Πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ Νικ Ιω Σωτηροπούλου Θεολόγου ndash Φιλόλογου

Οἱ βουλευταὶ τοῦ ΛΑΟΣ κ Ἀθα-νάσιος Πλεύρης καὶ Γεώργιος Ἀνα-τολάκης στηριζόμενοι εἰς δημοσίευ-μα ἡμερησίας ἐφημερίδος κατέθε-σαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν μὲ τὴνὁποίαν ἐλέγχουν τὴν Κυβέρνησινἐπειδὴ τὸ Μουσεῖον Μπενάκη διὰἐντύπου του κάνει φιλοϊσλαμικὴνπροπαγάνδα εἰς μαθητάς Ὁλόκλη-ρος ἡ ἐρώτησις ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΣύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δη-μοσιογράφου κ Στέφανου Χίουστὴν ἐφημερίδα ldquoΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑrdquo(14η Μαρτίου 2012) ἀναφέρεταιὅτι κατὰ τὴν ἐπίσκεψη μαθητῶντῆς Ε´ τάξεως Δημοτικοῦ στὸἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τοῦ Μου-σείου Μπενάκη ldquoἸσλαμικὴ τέχνη γιὰμαθητέςrdquo δίδεται στοὺς μαθητὲςὡς ldquoἐκπαιδευτικὸrdquo καὶ ldquoἐνημερω-τικὸrdquo ὑλικὸ τὸ ἔντυπο ldquoΜία φορὰστὴν Ἀνατολήrdquo στὸ ὁποῖο ὑπάρ-χουν ἀπαράδεκτα καὶ ἀνθελληνικὰἀποσπάσματα ὅπως μεταξὺ ἄλλωνldquoὉ στρατὸς τῶν Ὀθωμανῶν σουλ-τάνων ἔκανε συχνὰ παρελάσειςστὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρα-τορίας γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμήτου Φαντάσου πόσο ἐντυπωσιακὴθὰ ἦταν ἡ ἐμφάνιση τῶν στρα-τιωτῶν μὲ τὶς ἐπίχρυσες πανοπλίεςτους νὰ παρελαύνουν κάτω ἀπὸτὸν λαμπερὸ Ἥλιοrdquo

Καθίσταται σαφὲς ὅτι πρόκειταιγιὰ μία ἀήθη πρόκληση εἰς βάροςτῆς ἱστορικῆς μνήμης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ἔθνους ποὺ ὑπέφερε 400χρόνια τουρκοκρατίας καὶ γιὰ μίαπροσπάθεια ἄμβλυνσης τῆς ἐθνι -κῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων μα-θητῶν προφανῶς στὸ πλαίσιο τοῦπολυπολιτισμικοῦ ἰδεολογήματος

Μάλιστα ἐπὶ τοῦ θέματος ὑπάρ-χουν ἤδη ὀργισμένες ἀντιδράσειςἀπὸ γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μα-θητῶνἘρωτᾶσθε

Α) Μὲ ποιὸ ἐκπαιδευτικὸ κριτή-ριο καὶ μὲ ποιὰ ἐκπαιδευτικὴ λογικὴοἱ Ἕλληνες μαθητὲς ὑποχρεοῦνταινὰ ὑφίστανται αὐτὴν τὴν ἀνθελλη-νικὴ προπαγάνδα Γιὰ ποιὸ λόγο μα-θητὲς τοῦ Δημοτικοῦ ἢ ἀκόμη καὶτοῦ Νηπιαγωγείου () πρέπει νὰ μα-θαίνουν γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνη καὶγιὰ τὶς ldquoπαρελάσεις τῶν Ὀθω-μανῶνrdquo

Β) Ποιὰ ἡ χρηματοδότηση τοῦσυγκεκριμένου προγράμματος καὶἀπὸ ποιοὺς πόρους

Γ) Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ ΜουσεῖοΜπενάκη ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένοἐγχειρίδιο στὰ πλαίσια τοῦ προ-γράμματος γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνηΓνώριζε τὸ περιεχόμενό τουraquo

Ἐρώτησις εἰς τὴν Βουλὴνδιὰ φιλοϊσλαμικὴν προπαγάνδα

ὑπὸ τοῦ Μουσείου Μπενάκη εἰς μαθητάς

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ἀργολί-δος κ Ἰάκωβος εἰς μήνυμά του διὰτὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μαςπροτρέπει ὅλους τοὺς Ὀρθοδό-ξους Χριστιανοὺς νὰ ἀκολουθή-σουν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίωντῆς Ἐκκλησίας μας Τὸ πλῆρεςκείμενον τοῦ μηνύματός του ἔχειὡς ἀκολούθως

laquoΟὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραι-νέσθωσαν γῆ δὲ ἀγαλλιάσθωmiddot ἑορ-ταζέτω δὲ κόσμος ὁρατός τε ἅπαςκαὶ ἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo ἀναφω-νεῖ ἀγαλλόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννηςὁ Δαμασκηνός καὶ συμπληρώνει ὁlaquoΧρυσορρήμων Πατὴρraquo τῆς Ἐκ -κλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος laquoνὰ λοιπόν ἔφθασεἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορ-τή ἡ ἀναστάσιμη μέρα τοῦ Κυρίουμας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ προϋπόθεσητῆς εἰρήνης ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφι-λίωσης ἡ κατάργηση τοῦ θανά-τουraquo

Πράγματι μᾶς διαβεβαιώνει καὶὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγοςlaquoἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία κά-θε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνηςraquo διότιδιαλύει τὰ σκότη στὶς ψυχὲς τῶνἀνθρώπων διώχνει τὸν φόβο ἀπὸτὴ ζωή μας νικάει τὸν θάνατο χα-ρίζει ἐλπίδα στοὺς ἀσθενεῖς παρη-γορεῖ τοὺς ἀπελπισμένους τοὺςἀδικημένους τοὺς πτωχούς τοὺςὀρφανούς τοὺς δυστυχισμένουςκαὶ πονεμένους

Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Ἐκκλησίατῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναιἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίαςἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἱδρυτής τηςὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει τὴ δύναμηνὰ ἀναγεννάει τοὺς πάντες laquoνεο-ποιεῖς τοὺς γηγενεῖςhellipraquo ψάλλουμεστὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς ἀλλὰ καὶὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Ἀποκά-λυψη μᾶς λέγει laquoἰδοὺ καινὰ ποιῶπάνταraquo (Ἀποκ κα´ 5)

Ἑπομένως ὁ Ἀναστὰς Υἱὸς καὶΛόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ σὲ μιὰνέα ζωὴ λουσμένη στὸ φῶς τῶνΕὐαγγελικῶν ἀρετῶν laquoοὕτω λαμ-ψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰκαλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέ-ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo(Ματ ε΄ 16) καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος μᾶς προτρέπει laquoἀποθώμεθαοὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουςraquo δηλαδήνὰ διώξουμε μακριὰ τὰ πάθη καὶ τὶς

ἀδυναμίες μας τὸν ἀτομισμό τὴνπλεονεξία τὴν ἀπληστία τὴ βίατὴν ἀδιαφορία καὶ τὴ σκληρότηταμπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴν ὀδύνητῶν συνανθρώπων μας laquoκαὶ ἐνδυ-σώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτόςraquo (Ρωμιγ´ 12) δηλαδὴ ἐνισχυμένοι μὲ τὰζωοποιὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίαςμας τὴ Μετάνοια καὶ τὴ Θεία Εὐχα-ριστία νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τῆςἀρετῆς τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦφωτὸς καὶ laquoὡς τέκνα φωτόςraquo (Ἐφε´ 8 ) μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ φω-τίζουμε καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μας νὰθερμαίνουμε τὶς καρδιὲς τῶνἀδελφῶν μας ποὺ ἰδιαίτερα σήμε-ρα τόσο ὑποφέρουν γύρω μας

Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ συνοδοι-πόροι τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀνα-στημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ ποὺ διὰ μέσου τῶν αἰώνωνἀφοῦ ἀνέβηκαν τὸν Γολγοθᾶ τουςκαὶ laquoσυσταυρώθηκανraquo μαζί Τουἀπαρνούμενοι τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυ-ναμίες τους ἔγιναν δι᾿ αὐτοῦ τοῦτρόπου μέτοχοι καὶ τῆς λαμπροφό-ρου Ἀναστάσεώς Του

Ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ ἂςπεριπατήσουμε τὸ ὑπόλοιπο τῆςζωῆς μας laquoἐν καινότητι ζωῆςraquo(Ρωμ στ´ 4) ὥστε μὲ τὸ φωτεινὸπαράδειγμά μας νὰ διακηρύττουμεπρὸς κάθε κατεύθυνση laquoὅτι ἠγέρ-θη ὁ Κύριος ὄντωςraquo χαρίζοντάςμας τὴν εἰρήνη Του laquoτὴν πάντανοῦν ὑπερέχουσανraquo (Φιλ δ´ 7) καὶτὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνηδῶρα τὰ ὁποῖα περιμένει ἡ σημε-ρινὴ ταραγμένη οἰκογένεια ἡ συγ-χισμένη νεότητα καὶ γενικὰ ἡ τα-λαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ἀπὸτοὺς πολέμους τὶς βιαιότητες καὶτὶς ἀδικίες

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριος νὰ ζήσουμε κατ᾿ αὐτὸν τὸντρόπο καὶ καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸφῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του νὰ ψάλ-λουμε μὲ ἀνεκλάλητη ἀγαλλίασητὸν ἐπινίκιο ὕμνο τῆς Λαμπροφό-ρου αὐτῆς Ἡμέρας

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐντοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος

Διάπυρος πρὸςΧριστὸν Ἀναστάντα

Εὐχέτης ὙμῶνὉ Μητροπολίτης Ἀργολίδας

Ἰάκωβοςraquo

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣΑΦΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣὙπογραμμίζει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ

Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ Ἰάκωβος

Σελὶς 6η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

μόνων) ἢ τέλος καὶ κοινότητεςποὺ χρησιμοποιοῦν τὴ θρησκευτι-κότητα ὡς προσωπεῖο (πχ ἐκκλη-σία τῆς Σαϋεντολογίας ἐκκλησίατῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ) Ἐπί-σης ὑπὸ τὸν ὅρο laquoἐκκλησίαraquo πολ -λὲς φορὲς ἐννοεῖται ὁ κλῆρος ἢ τὸσύνολο τῶν θεσμῶν ποὺ ἀνήκουνστὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή ἢ ἀκόμακαὶ οἱ ἴδιες οἱ ἀκολουθίες

Ὅμως στὴν ἀμιγῶς θεολογικὴγλώσσα στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιο-λογία μὲ τὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquo προσ- διορίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὸἴδιο τὸ Σῶμα τοῦ ΣαρκωθέντοςΘεοῦ Λόγου ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴκαὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ Ἀκριβῶς τὴν ἴδια σημασία ἔχειἡ λέξη Ἐκκλησία ὅταν συνοδεύεταιἀπὸ τὸ ἐπίθετο Τοπική γιὰ νὰ προσ-διορίσει τὴν σὲ συγκεκριμένο τόποφανέρωση τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωσηἔχουμε τὴν πλήρη καὶ οὐσιαστικὴταύτιση τῆς Τοπικῆς μὲ τὴν Καθο-λικὴ Ἐκκλησία καὶ ὅτι ἰσχύει γιὰ τὸμέρος (τὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία) ἰσχύεικαὶ γιὰ τὸ καθʼ ὅλον (laquoτὴν κατὰ τὴνοἰκουμένην Ἐκκλησίανraquo) καὶ τὸἀντίστροφο

Συνεπῶς ὅταν χρησιμοποιεῖται ὁὅρος laquoἘκκλησίαraquo εἶναι ἀπαραίτητονὰ διευκρινίζουμε μὲ ποιὰ ἔννοιαΣὲ μία συζήτηση ὅπου προσεγγί-ζουμε γεγονότα ἀπὸ ἱστορικῆς νο-μικῆς κοινωνιολογικῆς κοκ πλευ -ρᾶς γίνεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ ἀνάλο-γη χρήση τοῦ ὅρου laquoἐκκλησίαraquoὅποτε ἀναφερόμαστε σὲ ἁπλῆ θρη-σκευτικὴ κοινότητα ἢ θρησκευτικὴσυνάθροιση ἡ ὁποία πόρρω ἀπέχειἀπὸ τὴν αὐστηρὴ θεολογική τηςἔννοια Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχου-με ἑκατοντάδες ἐκκλησίες ποὺ κα-λύπτουν ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆςθρησκευτικῆς ἔκφρασης καὶ ὀργά-νωσης σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο Σὲαὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι προ-φανὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα κρι-τήριο γιὰ τὸ χαρακτηρισμὸ μίαςκοινότητας ὡς ʻἐκκλησίαʼ ἀλλὰπροέχει ὁ αὐτοπροσδιορισμός τηςἡ κάθε κοινότητα ἢ ὁμάδα εἶναιʻἐκκλησίαʼ ἐπειδὴ ἔτσι θέλει καὶαὐτοχαρακτηρίζεται

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ὅμως εἶναι ἐν -τελῶς διαφορετικά ὅταν ἀνα-

φερόμαστε στὸν ὅρο laquoἘκκλησίαraquoἀπὸ θεολογικῆς πλευρᾶς ΣτὴνὈρθόδοξη Θεολογία ὁ ὅρος laquoἘκ -κλησίαraquo εἶναι αὐστηρὰ μονοσήμαν-τος Προσδιορίζεται ndashὅπως ἀνα-φέρθηκεndash ἀποκλειστικὰ καὶ μόνοτὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο ἔχειὡς κεφαλή Του τὸν ἴδιο τὸν Χρι-στό Τίποτα λιγότερο ἀλλὰ καὶ τί-ποτα περισσότερο Κάθε τί τὸ ὁποῖ -ο ἀνήκει σὲ αὐτὸ τὸ ΘεανθρώπινοΣῶμα εἶναι Ἐκκλησία ὅτι δὲν ἀνή-κει σὲ Αὐτό δὲν εἶναι ἘκκλησίαἈπὸ αὐτὴ τὴ βασικὴ καὶ θεμελιώδηθεολογικὴ ἀρχή ὅτι ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ δηλ ὁἴδιος ὁ Χριστός προέρχονται καὶ οἱβασικὲς ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας

bull Μία διότι δὲν νοεῖται τεμαχι -σμὸς ἢ διχασμὸς στὸ ἄχραντοΣῶμα τοῦ Χριστοῦ

bull Ἁγία διότι εἶναι ἡ ΠανάμωμοςΝύμφη τοῦ Λυτρωτοῦ τὴν ὁποία ὁἴδιος ὁ Κύριος παρέστησε laquoἑαυτῷἔνδοξον hellip μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων ἀλλʼ ἵνα ᾖἁγία καὶ ἄμωμοςraquo (Ἐφεσ εacute 27)Μάλιστα ἡ κάθαρση αὐτὴ ἔγινε μὲτὸ Ἄχραντο Δεσποτικό Του Αἷμα

bull Καθολική διότι ὄντας laquoὁ Χρι -στὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺςαἰῶναςraquo εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς ἐκ -φραστὴς τῆς καθολικῆς Ἀλήθειαςκαὶ ἡ προοπτική της ἐκτείνεται σὲὁλόκληρη τὴ δημιουργία καὶ

bull Ἀποστολική διότι εἶναι ὁ ἀπο-κλειστικὸς φορέας τῆς Ἀποστο-λικῆς Διδαχῆς καὶ τῆς ἈποστολικῆςΔιαδοχῆς τὶς ὁποῖες καὶ διασώζεικαὶ μεταδίδει μέσα στοὺς αἰῶνες

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω α) Εἶναι προφανὲς ὅτι ἀπὸ θεο-

λογικῆς ἀπόψεως ἡ ὕπαρξη πολ -λῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐντελῶς ἀ -δια νόητη ἐκτὸς ἐὰν ἀναφερόμα-στε στὶς Τοπικὲς Ἐκκλησίες τὶςκατὰ τόπους φανερώσεις τῆς ΜίαςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ

β) Δὲν νοεῖται στὴν Ἐκκλησία τὸὁποιοδήποτε ψεγάδι ἢ λάθος Αὐτὸσημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατέχει καὶκηρύττει τὴν πληρότητα τῆς Θ Ἀπο-καλύψεως τὴν παραδεδομένη Ἀπο-στολικὴ Διδαχή δηλ τὴν ἈλήθειαΕἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο τὸ παρα-μικρὸ λάθος σὲ θέματα πίστεως Τὰμέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀσφα λῶς καὶμπορεῖ νὰ σφάλλουν Ποτὲ ὅμως ἡἘκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ διατυπώσειὡς δόγμα πίστεως ὑποχρεωτικὸ γιὰτὴ σωτηρία τὸ ὁποῖο ἀργότερα νὰhellipἀνακαλέσει ὡς ἐ σφαλμένο Ἡ ὕπαρ-ξη λανθασμένης διδασκαλίαςἐσφαλμένου δόγματος ἀκυρώνειτὶς βασικὲς ἰδιότητές Της

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἁγίαndash ὡς laquoἔχουσα σπίλον ἢ ρυτίδαraquoψευδοδιδασκαλίας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Κα-θολικὴ ndash ὡς μὴ κατέχουσα τὸ πλή-ρωμα τῆς Ἀληθείας

bull παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι Ἀπο-στολικὴ ndash διότι πλέον δὲν κατέχεικαὶ δὲν μεταδίδει τὴν ἀνόθευτηἈποστολικὴ Διδαχή ἀλλὰ ψευδοδι-δασκαλίες

γ) Ἡ Ἀποστολικὴ Διδαχή δηλ ἡπίστη καὶ διδασκαλία τῆς Ἐκκλη-σίας δὲν ἐπιδέχεται ἐκ μέρους τῶνπιστῶν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνησηὍποιος ἀνεξάρτητα μὲ τὸ βαθμὸποὺ ἔχει συνειδητὰ καὶ συστημα-τικὰ ἀρνεῖται τὸ ὁποιοδήποτε δόγ-μα πίστεως τῆς Ἐκκλησίας δὲνμπορεῖ νὰ παραμένει μέλος Της ἩἘκκλησία ἐκφράζεται ἀλαθήτωςστὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἩΣύνοδος ποὺ θὰ χαρακτηριστεῖἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὡςlaquoΟἰκουμενικὴraquo εἶναι ταυτόχρονασὲ θέματα πίστεως ἀλάθητη Εἶναιἐντελῶς ἀδιανόητη γιὰ ἕνα πιστὸ ἡἄρνηση τῶν δογματικῶν ἀποφάσε-ων μίας Οἰκουμενικῆς ΣυνόδουἊν συμβεῖ αὐτό ὁ πιστὸς αὐτὸςδὲν μπορεῖ νὰ παραμείνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας

δ) Ἡ ἀπόλυτη ἀναίρεση τῆς Ἐκ -

κλησίας εἶναι ἡ αἵρεση δηλ ἡ συν -ειδητὴ ἄρνηση τῆς καθολικότηταςτῆς Ἀληθείας Γι αὐτὸ Ἐκ κλησία καὶαἵρεση εἶναι δύο ἔννοιες ἀπολύτωςἀσυμβίβαστες Ἡ Ἐκ κλη σία ἐκφρά-ζει τὴν καθολικότητα Ἡ αἵρεσηεἶναι ἡ ἄρνησή της Ἡ Ἐκκλησίαεἶναι τὸ φῶς Ἡ αἵρεση τὸ σκοτάδιἩ Ἐκκλησία εἶναι ἡ σω τηρία Ἡαἵρεση ἡ ἀπώλεια Ἡ Ἐκ κλησία εἶναιἡ θεοσέβεια Ἡ αἵ ρεση εἶναι ἀθεΐαἩ Ἐκκλησία εἶ ναι ἡ εὐθεῖα ὁδός Ἡαἵρεση ἡ laquoστρεβλότηςraquo Ἡ Ἐκκλη-σία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός Ἡ αἵρεσηὁ ἀντίχριστος Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡἈλήθεια τοῦ Χριστοῦ Ἡ αἵρεση ἡδαιμονικὴ πλάνη

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ τῶν Οἰκουμενι -κῶν Συνόδων χρησιμοποιοῦν

γιὰ τὴν αἵρεση πολὺ σκληρὲςἐκφράσεις γιὰ νὰ καταδειχθεῖ τὸπόσο φρικτὴ καὶ ἀπαίσια κατάστα-ση εἶναι Μεταξὺ ἄλλων χαρακτη-ρίζεται ὡς laquoφαυλότης φέρουσατὸν ὄλεθρονraquo laquoἐλεεινὴ πλάνηraquoστὴν ὁποία laquoκατεδέθησανraquo οἱ αἱρε-τικοί laquoμεμιασμένη κοινωνίαraquo laquoρί-

ζα πικρίαςraquo laquoμίασμα γέγονε τῇ κα-θολικῇ Ἐκκλησίᾳ ἡ τῶν χριστιανο-κατηγόρων αἵρεσιςraquo Ἐπίσης ἡαἵρεση laquoἐγκαταλείπουσαraquo ἀμέσωςἢ ἐμμέσως laquoτὸν Κύριον ἡμῶν Ἰη -σοῦν Χριστὸν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦraquoκαταντᾶ laquoκεκρυμμένη εἰδωλολα-τρίαraquo καὶ ἀθεΐα καὶ γιʼ αὐτὸ ὁ ἀκο-λουθῶν αὐτὴ laquoτοῦ χριστιανικοῦκαταλόγου ὡς ἀλλότριος ἐξωθεί-σθω καὶ ἐκπιπτέτωraquo

Μετὰ τὶς πιὸ πάνω ἁπλὲς καὶ ἀπὸὅλους ἀποδεκτὲς γενικὲς ἐκκλη-σιολογικὲς ἀρχές ἂς προσπαθή-σουμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ κεν-τρικὸ ἐρώτημα laquoΜποροῦμε ὡςὈρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ χαρακτη -ρίζουμε τὴν σημερινὴ ὑπὸ τὸν Πά-πα Ρώμης χριστιανικὴ κοινότηταὡς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (Ὁ ὅροςἘκκλησία δὲν χρησιμοποιεῖταισυμ βατικά ἀλλὰ μὲ τὴν ἀμιγῶς θε-ολογική του ἔννοια) Ἂν ἡ ἀπάντη-ση εἶναι θετική ὅτι πράγματι ἀνή-κει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦμαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαὅπως τὴν πρώτη χιλιετία πρὸ τοῦΣχίσματος ποιές οἱ ἀναπόφευκτεςἐκκλησιολογικὲς συνέπειες αὐτῆςτῆς παραδοχῆς

Νομίζω ὅτι ἂν ἀποδεχθοῦμετοὺς Λατίνους ὡς Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ τότε γιὰ νὰ ἔχουμε στοι-χειώδη ἐκκλησιολογικὴ συνέπειαεἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δε-χθοῦμε ὅτι

1)Τὸ σύνολο τῶν δογμάτων ποὺπρεσβεύουν εἶναι ἀληθές Κατὰσυνέπεια δὲν νοεῖται ἡ παραμικρὴἀμφισβήτηση τῆς παπικῆς διδα-σκαλίας καὶ πίστης οὔτε καὶ τῶνπαπικῶν δογμάτων περὶ πρωτείουκαὶ ἀλαθήτου Ὅποιος ἐμμένειστὴν ἄρνηση ἔστω καὶ ἑνὸς δόγμα-τος πίστεως ἀντιστρατεύεται τὴνἀποστολικὴ διδαχὴ καὶ καθίσταταιπαραχρῆμα αἱρετικὸς καὶ ἄξιοςἀναθέματος

2) Οἱ ὑπὸ τοῦ Παπισμοῦ καθορι-σθεῖσες μετὰ τὴν Ζ΄ ΟἰκουμενικὴΣύνοδο 14 laquoΟἰκουμενικὲςraquo Σύνο-δοι ἔχουν ἑρμηνεύσει ἀλαθήτωςτὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια ἀλαθήτωςἔχουν ἐκφράσει τὴν ἀποστολικὴ δι-δαχὴ καὶ οἱ δογματικοί τους ὅροισυνιστοῦν ὑποχρεωτικὰ γιὰ ὅλουςτοὺς Χριστιανοὺς δόγματα πίστε-ως ἄκρως ἀπαραίτητα γιὰ τὴ σωτη-ρία Συνεπῶς οἱ ἀποφάσεις τῶνlaquoΟἰκουμενικῶνraquo αὐτῶν Συνόδωνπρέπει νὰ γίνουν καὶ ἀπὸ μᾶς τοὺςὈρθοδόξους πλήρως ἀποδεκτέςΝὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι στὶς 14 πα-πικὲς laquoΟἰκουμενικὲςraquo Συνόδουςμεταξὺ ἄλλων ἐντάσσονται

α) Οἱ ἑνωτικὲς σύνοδοι τῆς Λυὼν(1274) καὶ τῆς Φερράρας-Φλωρεν-τίας (143839) Πρακτικὰ γιὰ μᾶςτοὺς Ὀρθοδόξους σημαίνει ὅτιὀφείλουμε νὰ τιμοῦμε ὡς Ἅγιο τὸνΠατριάρχη ΚωνσταντινουπόλεωςἸωάννη Βέκκο ποὺ συμμορφώθη-κε καὶ ἀγωνίστηκε νὰ ἐπιβάλλει τὴδογματικὴ ἀπόφαση τῆς Συνόδουτῆς Λυῶνος καὶ ὄχι τοὺς Ἁγιο-ρεῖτες Ὁσιομάρτυρες ποὺ ἀντι-στάθηκαν μέχρις αἵματος καὶ τὴνπολέμησαν Ὀφείλουμε νὰ τιμοῦμεὡς Ἁγίους τοὺς Ἰσίδωρο Κιέβουκαὶ Βησσαρίωνα Νικαίας ποὺ ἀπο-σκίρτησαν στὸν παπισμὸ γενόμενοιΚαρδινάλιοι ἀποδέχθηκαν καὶ συμ-μορφώθηκαν μὲ τὴ δογματικὴ ἀπό-φαση τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo Συνό-δου τῆς Φλωρεντίας καὶ ὄχι τὸνΜάρκο τὸν Εὐγενικὸ ποὺ ἀντιστά-θηκε καὶ τὴν πολέμησε μέχρι τέ-λους Εἶναι ἀπόδειξη τουλάχιστονἐκκλησιολογικῆς σχιζοφρένειας νὰθεωροῦμε τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλη-σία καὶ ταυτόχρονα νὰ τιμοῦμε ὡςἍγιο τὸν Μάρκο τὸν Εὐγενικό

β) Ἡ Αacute Βατικανὴ Σύνοδος(186970) ἡ ὁποία καθόρισε ὡςδόγματα πίστεως ὑποχρεωτικὰ γιὰτὴ σωτηρία i) τὸ πρωτεῖο τοῦ ἈπΠέτρου ἐπὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλωνii) τὸ πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ ΠάπαΡώμης ἐφʼ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας

καὶ iii) τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα ὅταναὐτὸς ἀποφαίνεται ex cathedraΤυχὸν ἀμφισβήτηση ἢ ἄρνηση τῶνδογμάτων αὐτῶν ἐπισύρει τὰ τέσ-σερα ldquoanathema sintrdquo (= ἀνάθεμαἔστω) τῆς laquoΟἰκουμενικῆςraquo αὐτῆςΣυνόδου Χρήση τῶν ἀποφάσεωναὐτῶν ἔγινε μὲ τὴν καταδίκη τοῦσυγχρόνου μεγάλου ΡΚαθολικοῦΘεολόγου Hans Kung o ὁποῖοςἀρνήθηκε τὸ παπικὸ ἀλάθητο

3) Ἂν ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησίατοῦ Χριστοῦ τότε ndash ὢ τότεhellip ndashὅλοι οἱ μετὰ τὸ σχίσμα Ὀρθόδοξοιἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς οἱ Ἅγι-οι οἱ Πατέρες τῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας εἶναιhellip βλάσφημοι Διό-τι εἶναι φρικτή φοβερὰ φρικτὴ βλα-σφημία νὰ χαρακτηρίζεται ἡ Ἐκκλη-σία δηλ ἡ ἄσπιλος Νύμφη τοῦ Χρι-στοῦ μας ὡς αἵρεση ὡς δαιμονικὴἐπινόηση Νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι σὲαὐτὴ τὴ φρικτὴ βλασφημία ἔχουνπεριπέσει ὅλοι ndashἀνεξαιρέτως ὅλοιndashοἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-σίας ποὺ ἔχουν ἀ σχο ληθεῖ μὲ τὶςπαπικὲς διδασκαλίες καὶ ὅλοι ὁμο-

φώνως ἔχουν ἀ ποφανθεῖ ὅτι ὁ Πα-πισμὸς εἶναι αἵ ρεση Μεταξὺ ἄλλωνΜ Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντι-νουπόλεως Ἅγ Γρηγόριος Πα-λαμᾶς Ἅγ Συμεὼν ἈρχιεπίσκοποςΘεσσαλονίκης Ἅγ Μάρκος Εὐγενι-κός Ἅγ Νικόδημος Ἁγιορείτης ἍγΚο σμᾶς ὁ Αἰτωλός Ἅγ Νεκτάριοςκἄ Μάλιστα ὁ Ἅγ Ἰουστῖνος Πόπο-βιτς λέει τὰ ἑξῆς φοβερά laquoΕἰς τὴνἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένουςὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσειςτοῦ Ἀδάμ τοῦ Ἰούδα τοῦ Πάπαhellip τὸδόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πάπαεἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναί-ρεσιςhellip εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεωνμία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσίακατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦraquo

Εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νὰ ἀ -ποδέχομαι τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκ κλη-σία τοῦ Χριστοῦ καὶ ταυτόχρονα νὰτιμῶ τοὺς ἀνωτέρω ὡς Ἁγίους ποὺτὸν χαρακτήρισαν ὡς αἵ ρεση

4) Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὶς μετὰ τὸσχίσμα Τοπικὲς Συνόδους τῆς Ἀνα-τολῆς ποὺ καταδικάζουν τὶς αἱρε-τικὲς διδασκαλίες τοῦ ΠαπισμοῦΚαὶ αὐτὲς πρέπει νὰ καταδικαστοῦνὡςhellip βλάσφημες Μετα ξὺ ἄλλων

α) Σύνοδος 879 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (Ηacute Οἰκ Σύνοδος) αἱρε-τικὴ πλάνη ἡ προσθήκη τοῦ filioqueστὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως

β) Σύνοδος 1170 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoβουλὴν κατεβάλοντοἵνα τελείως ἀποκόψωσι τελείῳ χω-ρισμῷ τὸν Πάπα καὶ πάντας τοὺςσὺν αὐτῷhellip οὔτε αὐτοὺς τελείῳἀναθεματισμῷ παρέδωσαν καθὼςκαὶ τὰς λοιπὰς αἱρέσειςhellip φήσαν-τες τὸ Ἀποστολικὸν ldquoαἱρετικὸνἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέ-ραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτιἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρ-τάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςrdquoraquo

γ) Σύνοδος 1450 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει (τελευταία Σύνοδος στὸνἹ Ν Ἁγ Σοφίας) καταδίκη τῆςἑνωτικῆς Συνόδου Φερράρας-Φλω-ρεντίας καὶ τῶν αἱρετικῶν διδα-σκαλιῶν τῶν Λατίνων

δ) Σύνοδος 1722 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ ἀποδιώχνετε τὸ ψεῦ -δοςhellip νὰ ἀπέχετε μακριὰ ἀπὸ τὶςκαινοτομίες καὶ τοὺς νεωτερισμοὺςτῶν Λατίνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἄφησανκανένα δόγμα καὶ μυστήριο καὶ πα-ράδοση τῆς Ἐκκλησίας ποὺ νὰ μὴτὸ φθείρουν καὶ τὸ νοθεύσουνraquo

ε) Σύνοδος 1838 ἐν Κωνσταντι-νουπόλει laquoνὰ προφυλάξωμεν τὰγνή σια τέκνα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκ -κλησίας ἀπὸ τὰς βλασφημίας τοῦΠαπισμοῦhellip τὰ βάραθρα τῶν αἱρέ-σεων καὶ τοὺς ψυχοφθόρους κρη-μνοὺς τῆς παπικῆς πλάνης τωνhellipἵνα γνωρίσητε ὅσον τὸ διάφορονἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τῶν Κα-τόλικων ἵνα μὴ ἀπατᾶσθε ἀπὸ τοῦλοιποῦ ἀπὸ τὰ σοφίσματα καὶ καινο-φωνίας τῶν ψυχοφθόρων τούτωναἱρετικῶνhellip τῆς ματαιόφρονος καὶσατανικῆς τούτων αἱρέσεωςraquo

στ) Πατριάρχες Κωνσταντινου-πόλεως Ἀλεξανδρείας Ἀντιοχεί-ας Ἱεροσολύμων 1848 laquoἀπὸ αὐ -τὲς τὶς αἱρέσεις ποὺ διαδόθηκανσὲ μεγάλο μέρος τῆς οἰκουμένηςγιὰ τοὺς λόγους ποὺ γνωρίζει ὁΚύριος ἦταν κάποτε ὁ Ἀρειανι-σμός Σήμερα εἶναι καὶ ὁ Παπι-σμόςhellip (τὸ filioque) εἶναι αἵρεση καὶαὐτὴ ποὺ τὴν πιστεύουν αἱρετι-κοὶhellip γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ μία Ἁγία Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἀκο-λουθώντας τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πα-τέρων ἀνατολικῶν καὶ δυτικῶνκήρυξε καὶ παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πατέ-ρων μας καὶ ἀποφαίνεται πάλι σή-μερα συνοδικῶςhellip ὅτι εἶναι αἵρεσηκαὶ οἱ ὀπαδοὶ του αἱρετικοὶ hellip Ἐπί-σης οἱ συνάξεις ποὺ συγκροτοῦν -ται ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι αἱρετικὲς καὶκάθε κοινωνία πνευματικὴ τῶν Ὀρ -θοδόξων τέκνωνhellip μὲ αὐτοὺς εἶναιἀντικανονική ὅπως ὁρίζει ὁ ζacute κα-νόνας τῆς Γacute Οἰκ Συνόδουraquo

ζ) Σύνοδος 1895 ἐν Κωνσταντι-

νουπόλει laquoὑπάρχουν οὐσιώδειςδια φορὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ θεο-παράδοτα δόγματα τῆς πίστεώςμας καὶ στὸ θεοσύστατο κανονικὸπολίτευμα τῆς διοικήσεως τῶν Ἐκ -κλησιῶνhellip Ἡ Παπικὴ Ἐκκλησί αhellipὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ ἐπανέλθειστοὺς Κανόνες καὶ τοὺς ὅρους τῶνΟἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλὰ στὸτέλος τοῦ 19ου αἰ εὐρύνοντας τὸὑφιστάμενο χάσμα ἐπισήμως ἀνα-κήρυξε καὶ ἀλάθητοhellip Ἡ σημερινὴΡωμαϊκὴ εἶναι Ἐκκλησία τῶν και-νοτομιῶν τῆς νοθεύσεως τῶν συγ-γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς πα-ρερμηνείας τῆς Γραφῆς καὶ τῶνὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν ΣυνόδωνΓιʼ αὐτὸ εὐλόγως καὶ δικαίως ἀπο-κηρύχθηκε καὶ ἀποκηρύσσεται ἐφʼὅσον μένει στὴν πλάνη τηςraquo

Ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω ἁπλὲς σκέψειςεἶναι προφανὲς ὅτι ἂν ἐμεῖς οἱὈρθόδοξοι ἀποδεχόμαστε τὴΡΚαθολικὴ Κοινότητα ὡς Ἐκκλη-σία τοῦ Χριστοῦ (ἐν τῇ θεολογικῇἐννοίᾳ) ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε συ-νεπεῖς μὲ αὐτὴ τὴν ἐκκλησιολογίακαὶ νὰ τροποποιήσουμε ἀναλόγωςτὶς πεποιθήσεις καὶ τὶς ἐνέργειέςμας Εἰδάλλως παίζουμε ἐν οὐ παι-κτοῖς ἢ στὴν καλύτερη περίπτωσηκοροϊδεύουμε ἑαυτοὺς καὶ ἀλλή-λους ἐντός ἐκτὸς καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ

Ἐνστάσειςα) Θὰ μποροῦσε ὅμως κάποιος

νὰ ἀντιλέξει ὁ παπισμὸς ἔχει πολλὰστοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητας (τὸμεγαλύτερο μέρος τῆς δογματικῆςκαὶ ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς ἱεραρ-χίας τῆς λατρείας κοκ) δὲν ἐπαρ-κοῦν αὐτὰ γιὰ νὰ τὸν θεωρήσουμεἘκκλησία μήπως θὰ μπορούσαμενὰ τὸν χαρακτηρίσουμε ὡς σχε-τικῶς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Ἀ -σφαλῶς ὄχι διότι δὲν ἀρκοῦν λίγαἢ πολλὰ ἢ τὰ περισσότερα στοιχεῖαἐκκλησιαστικότητας γιατί ἡ Ἐκ -κλησία ταυτίζεται μὲ τὴν πληρότη-τα καὶ καθολικότητα Ἡ παραμικρὴἔλλειψη ἀλήθειας τὴν ἀκυρώνει Ἡἐλαχίστη ὕπαρξη πλάνης τὴ νο-θεύει Ἄλλωστε ὁ θεόπνευστοςἀποστολικὸς λόγος εἶναι κατηγο-ρηματικός laquoὅστις ὅλον τὸν νόμοντηρήσῃ πταίσῃ δὲ ἐν ἑνὶ γέγονεπάντων ἔνοχοςraquo (Ἰακ βacute10)

β) Τί θὰ γίνουν τὰ ἑκατομμύριατῶν Καθολικῶν Θὰ καταδικα-σθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν κόλασηκαὶ θὰ σωθοῦν μόνο οἱ ὈρθόδοξοιΤὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δὲν φτάνειστοὺς ἀνθρώπους αὐτούς Στὸἐρώτημα αὐτὸ ὀφείλεται ἀναλυτι-κότερη ἀπάντηση

Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία δὲν εἶναιἕνα ἰδεολογικὸ σύστημα ποὺ ἔχειἀπαντήσεις γιὰ ὁποιαδήποτε θεολο-γικὸ-φιλοσοφικὸ-ὑπαρξιακὸ ἐρώτη-μα Μπορεῖ νὰ ἀποφαίνεται μόνο γιὰτὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἔχει φανερώσειἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καὶ σὲὅποιο βαθμὸ Αὐτὴ τὰ ἔχει ἀποκαλύ-ψει Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα ὀφείλουμε νὰσιωποῦμε τιμώντας τὰ μυστήριαποὺ ὁ Θεὸς θέλησε νὰ κρατήσει γιὰτὸν Ἑαυτό Του Σὲ ἀντίθετη περί-πτωση ὁδηγούμαστε σὲ σχολαστι-κισμὸ ἢ καὶ σὲ βλασφημία θεωρών-τας τὸ ὅποιο ἰδεολόγημά μας διδα-σκαλία καὶ λόγο Θεοῦ Αὐτὸ βέβαιαδὲν ἀπαγορεύει τὴ δική μας συμ-βολὴ στὴν ἐμβάθυνση στὴν laquoἅπαξπαραδοθεῖσα πίστιν τοῖς ἁγίοιςraquo(Ἰουδ 4) ἢ τὴ δική μας ἀναζήτησηἀπαντήσεως στὶς προκλήσεις τοῦσύγχρονου κόσμου Ἀντιθέτως μά-λιστα αὐτὸ συνιστᾶ ἱερὴ διακονίαστὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπὸ μία προ-ϋπόθεση ἡ διακονία αὐτὴ νὰ ἑδρά-ζεται στὴν μέχρι τώρα ἐκκλησια-στικὴ ἐμπειρία καὶ παράδοση καὶ νὰγίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴ σημερινὴἐκκλησιαστικὴ συνείδηση Ἀπὸ τὸνκίνδυνο τῆς παρεκκλίσεως ἀπὸ τὴνlaquoἅπαξ παραδοθεῖσα πίστινraquo μᾶςπροφυλάσσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦὅταν ἐμεῖς ταπεινὰ τὴν ἐπιζητοῦμεκαὶ δεχόμαστε νὰ διατυπώσουμεὄχι τὶς δικές μας laquoἐξυπνάδεςraquo ἀλλὰὅτι ὁ Θεὸς διὰ τῶν Ἁγίων Του θέ-λησε νὰ μᾶς ἀποκαλύψειhellip Ἔτσιστὸ ἀνωτέρω ἐρώτημα νομίζω ὅτι ἡἀπάντηση εἶναι μία τὸ πῶς θὰ κρί-νει ὁ Θεὸς τοὺς Ὀρθοδόξους ἢτοὺς ἑτεροδόξους καὶ τοὺς ἀλλο-θρήσκους εἶναι δική Του εὐθύνη καὶδική Τουhellip μέριμνα Δὲν μᾶς ἔχειἀποκαλύψει τίποτα καὶ ὡς ἐκ τού-του δὲν δικαιούμαστε ὄχι μόνο νὰμιλᾶμε ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ σκεφτό-μαστε γιὰ λογαριασμό Του ἂν δὲνθέλουμε νὰ καταντήσουμε βλάσ -φημοι Εὔστοχα ἔχει ἐπισημανθεῖὅτι δὲν γνωρίζουμε ποιὸς ἄνθρω-πος σώζεται ἀλλὰ τὸ πῶς ὁ ἄνθρω-πος σώζεται (π Γ Μεταλληνός)Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἐγκαταλείψου-με ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ndashὅλουςτούς ἀνθρώπους ὁλόκληρο τὸν κό-σμο ndash στὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἄπειροἔλεός Του Εἶναι τυχαῖο ἆραγε ἕναἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θεολογικὰπνεύματα ὁ μεγάλος Ὠριγένηςἀναζητώντας καὶ ἀσχολούμενος μὲπαρόμοια θέματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ΘἈποκάλυψη σιωπᾶ ἔπεσε σὲ πλάνη

Ἂς προσέξουμε ὅμως κάτι ἀκό-μα Προτύπωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ ἦταν ὁ ἀρχαῖος Ἰσραήλποὺ ἦταν laquoὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦraquo Αὐτὸδὲ σήμαινε ὅμως ὅτι ἡ ἀγάπη τὸἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦπεριοριζόταν μόνο σὲ αὐτὸν καὶ ὄχιστὰ ἄλλα ἔθνη Τὸ προφητικὸ κή-ρυγμα εἶναι σαφέστατο μὲ χαρα-κτηριστικὴ περίπτωση τὴ σωτηρίατῆς Νινευή Τὸ ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦΘεοῦ σκέπασε τὴ Νινευῆ δὲ σημαί-νει ὅτι καὶ οἱ Νινευίτες ἐντάχθηκανστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὸν ἸσραήλΠαρόμοιο περιστατικὸ ἔχουμε καὶστὶς Πράξεις (κεφ 10) μὲ τὸν ἀλλο-εθνῆ Κορνήλιο στὸν ὁποῖο ἡ Θ Χά-ρις πλούσια χορηγήθηκε Αὐτὸὅμως δὲν ἀρκοῦσε Δὲν τὸν κατέ-στησε καὶ αὐτομάτως μέλος τῆςἘκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τοῦ ΝέουἸσραήλ ἀλλὰ τὸν προετοίμασε γιὰνὰ βαπτισθεῖ καὶ ἔτσι νὰ γίνει μέλοςτῆς Ἐκκλησίας Συνεπῶς ἡ Χάριςτοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Ἀγάπη Του καὶ τὸἜλεός Του δὲν περιορίζονται ἀλ -λὰ ἐκτείνονται σὲ ὁλόκληρη τὴ δη-μιουργία ἡ ὁποία προσκαλεῖται νὰγίνει Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπο-δεχόμενη τὴν πληρότητα τῆς ἀπο-καλυφθείσης Ἀληθείας τὸν μονα-δικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Ἰησοῦ

ματώνεται στὴν Ἐκκλησία Ἔτσιστὴν Ἐκκλησία ἰσχύει πάντοτε ταυ-τότητα (ὁμοιομορφία) στὴν Πίστηκαὶ τὴ βαπτισματικὴ ἔνταξη σ᾽αὐτήν ldquoεἷς Κύριος μία πίστις ἓνβάπτισμαrdquo3

Τὸ ἐκκλησιολογικὸ αὐτὸ δόγματῆς Ἐκκλησίας σταθερῶς καὶ δια-χρονικῶς διακηρυσσόμενο πλήτ-τεται στὴ θεωρία καὶ τὴν πράξηἀπὸ τὴν παρέκκλιση καὶ καινοτομίατοῦ Οἰ κουμενισμοῦ ὁ ὁποῖος στὸβαθμό ποὺ προωθεῖται συνειδη -τῶς καὶ ἐπιμόνως ἀποτελεῖ ἐκκλη-σιολογικὴ καὶ σωτηριολογικὴ αἵρε-ση

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ διδα-σκαλία καὶ δραστηριότητα γιὰ τὴνmdashκακῷ τῷ τρόπῳndash συγκολλητικὴκαὶ πλασματικὴ ἐξωτερικὴ ἕνωσητῶν Ὀρθοδόξων καὶ λοιπῶν ldquoχρι-στιανῶνrdquo ρωμαιοκαθολικῶν (πα-πικῶν) προτεσταντῶν καὶ μονοφυ-σιτῶνndashμονοθελητῶνmiddot ἀναπτύχθηκεστὸ πλαίσιο τῆς ldquoοἰκουμενικῆς κι-νήσεωςrdquo καί σὲ μεγάλο μέρος τουπερὶ τὸ ldquoΠαγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶνrdquo (ΠΣΕ) καὶ διασπᾶ τὴνἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν μέσων τοῦ20οῦ αἰῶνος ἑνιαία τῆς Ὀρθοδο-ξίας ἐκκλησιολογία τὴν περὶἘκκλησίας διδασκαλία

Βασικὲς ὀρθόδοξεςἐκκλησιολογικὲς ἀρχές Συνοψίζοντας βασικὲς παραμέ-

τρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς τῆςὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας κατα-θέτουμε τρεῖς βασικὲς ἀρχές της(α) τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρ -θοδόξου Ἐκκλησίας στὴ σωτηρίατοῦ ἀνθρώπου (β) τὴν τελειότητα(ldquoκαθολικότηταrdquo) τῆς δογματικῆςΠίστεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑνότη-τά της ἱστορικῶς καὶ γεωγραφικῶςκαὶ (γ) τὴν καθολικῶς ἀποδεκτὴ πε-ποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ συν -ειδητὴ εἰσαγωγὴ καὶ τῆς παρα-μικρῆς ldquoἑτεροδοξίαςrdquo (δο γματικῆςδιαφοροποιήσεως) ἀποτελεῖ αἵρε-ση ποὺ ἀποκλείει τὴ δυνατότητατῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας

Α Τὸ ἀξίωμα τῆς ἀρχαίας Ἐκ -κλησίας ldquoextra Ecclesiam nulla salusrdquo(ldquoἐκτὸς Ἐκκλησίας οὐδεμία σωτη-ρίαrdquo) ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺςἉγίους Κυπριανὸ Καρχηδόνος Βα-σίλειο τὸν Μέγα Φιρμιλιανὸ Και-σαρείας Κύριλλο Ἀλεξανδρείαςκἄ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδουςκαὶ ὅλη τὴ διαχρονικὴ συνείδησητῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ὅτι μόνοντὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ δόγματα τῆςΜιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀπο-στολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμποροῦν νὰ ὁδηγήσουν τὸν ἄν -θρωπο στὴν ἕνωση μὲ τὸν Χριστὸκαὶ τὴ σωτηρία Ἡ Ἐκκλησία μαςχαρακτηρίζεται ἀπὸ ἐσωτερικὴἑνότητα Πίστεως Λατρείας καὶ δι-οικήσεως καὶ τὴν ldquoἀποστολικὴ δια-δοχήrdquo δηλαδὴ τὴν ἱστορικὴ προ-έλευση ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἐκκλησίατῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἑνότηταΠίστεως μὲ ἐκείνην Τὰ σχίσματα(οἱ λόγῳ διοικητικῶν διενέξεωνἀποχωρήσεις ἀπὸ τὴν Ἑκκλησία)καὶ οἱ αἱρέσεις ἀποκόπτουν ἀπὸτὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ σωτηρία

Β Ἡ ἑνότητα Πίστεως τῆςἘκκλησίας σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλη-σία ὡς Σῶμα Χριστοῦ μολονότιἐπιτρέπει ἐν μέρει στὶς τοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες τελετουρ-γική ἐθιμική γλωσσική μουσικὴκαὶ ἄλλη ποικιλομορφία ὅμως δὲνἐπιτρέπει καὶ τὴν ldquoδιαφορετικότη-ταrdquo τῶν δογμάτων τῆς Πίστεωςδιότι καθὼς ldquoὁ Χριστὸς οὐ μεμέρι-σταιrdquo4 ἔτσι καὶ στὴν Ἐκκλησία εἶναιldquoτοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἡκαρδία καὶ ἡ ψυχὴ μίαrdquo5

Γ Ἡ ἑτεροδοξίαndashαἵρεση ὡςεἰσαγωγὴ νεωτερισμῶν στὴ δο-γματικὴ πίστη ὁδηγεῖ στὴν ἀπώ-λεια διότι καταστρέφει τὴ θερα-πευτικὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύσημέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (θεολογίακαὶ ἄσκηση) καὶ διότι ὁ Θεὸς δὲνἐπευλογεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἑνώνε-ται μὲ αὐτό Κατὰ τὴ χαρακτηρι-στικὴ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννουτοῦ Δαμασκηνοῦ ldquoὅποιος δὲν πι-στεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοσητῆς Καθολικῆς (δηλ τῆς Ὀρθοδό-ξου) Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστοςrdquo6καθὼς δὲ διαπιστώνει ἡ Β´ Οἰκου-μενικὴ Σύνοδος στὸν ζ΄ ἱερὸ Κανό-να της μόνον ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπι-στρέφουν ἀπὸ τὴν αἵρεση ldquoπροστί-θενται στὴ μερίδα τῶν σῳζομέ-νωνrdquo Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παρά-δοση κανεὶς ἑτερόδοξος (ρωμαι-οκαθολικός προτεστάντης μονο-θελήτης κλπ) δὲν εἶναι οὔτε δύ-ναται νὰ ὀνομάζεται κυριολε-κτικῶς ldquoχριστιανόςrdquo οὔτε ἡ αἱρε-τικὴ κοινότητα ldquoἐκκλησίαrdquoἩ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸνόθευση τῆς ὀρθόδοξης

ἐκκλησιολογίας Ὁ Οἰκουμενισμός ἐκκινώντας

ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεωςτῶν ldquoχριστιανῶνrdquo σὲ πρακτικὰ θέ-ματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ἐξε-λίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆςσυγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲτὶς λοιπὲς ldquoὁμολογίεςrdquo χωρὶς τὴνἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνηςἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆςτῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ἀλλὰμέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημα-σίας (ldquoμινιμαλισμοῦrdquo) τῆς ἀποσιω-πήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ

δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμε-νες πλευρές Ἐκκινώντας στὶςἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ ὅταν γιὰ πρώ-τη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι )ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδο-ξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα ldquoἘκκλη-σίεςrdquo (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920)ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦΟἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φο-βερῶν πτώσεων ὁδήγησε στα-διακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶνὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολό-γων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲτοὺς παπικούς (ldquoἄρση τῶν ἀναθε-μάτωνrdquo) τὸ 1965 (β) μερικὴ ἀπο-δοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βα-πτίσματος εὐχαριστίας καὶ ἱερω-σύνης (ldquoΚείμενον ΒΕΜrdquo Λίμα τοῦΠεροῦ 1982 (γ) διαπίστωση δῆθενχριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺςμονοφυσίτεςndashμονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση Chambeacutesy 1990) ndash ἡὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆςσυμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολο-γίας 15 αἰώνων Οἰκουμ Συν όδωνκαὶ πλήθους Ἁγίων Πατέρων (ε)διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχιαἵρεση ἀλλὰ ldquoἀδελφὴ Ἐκ κλησίαrdquoμὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Ba-lamand 1993) κἄ Χειρότερο ὅλωνεἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμε-νο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συν ελεύσεωςτοῦ ΠΣΕ στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε(Βραζιλία 2006)middot ἐκεῖ ἡ πλειονότηςτῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπωνἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολο-γοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεωςἐκεῖνες τῆς ldquoΜιᾶςrdquo (δηλ σὲ ἑνότη-τα πίστεως) καὶ τῆς ldquoΚαθολικῆςrdquoἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανέναμέλος τοῦ ΠΣΕ δὲν ἀποτελεῖ καθ᾽ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία (sect6)καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικι-λίας δογμάτων ἐν τὸς τῆς Ἐκκλη-σίας (sect5) Αὐτὸ εἶναι ποὺ λίγοἀργότερα οἱ οἰκουμενιστὲς ὀνόμα-σαν ldquoἑνότητα μέσα στὴ (δογμα-τικὴ) διαφορετικότηταrdquo ldquounity in di-versityrdquo ἕνα σύνθημα παρμένο ἀπὸτὰ βουδιστικὰ κινήματα τῆς NewAge δηλαδὴ μιὰ ldquoπεριεκτικότηταrdquo(ldquocomprehensivenessrdquo) ἀντίθετη μὲτὴν ἁγιοπατερικὴ ldquoἀποκλειστικότη-ταrdquo (ldquoexclusivenessrdquo)

Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κι-νήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰ -κουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δε-σμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτερο-δόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσιδια ψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡσυμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖστὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίαςmiddotἀν τιθέτως δέ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀπο-δοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων ἀπο-προσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοιὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ Οἰ -κουμενισμὸς προσέλαβε καὶ ldquoδια-θρησκειακὸrdquo χαρακτῆρα τονίζον-τας τὴν δῆθεν κοινὴ πίστη ὅ λωντῶν μονοθεϊστικῶν (καὶ λοι πῶν)θρησκειῶν στὸν ἴδιο Θεό κατὰ κα-τάφωρη ἀθέτηση τοῦ Εὐ αγγελίου(ldquoπᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲτὸν Πατέρα ἔχειrdquo7)

Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λει-τουργικές ἀκαδημαϊκὲςndashθεολο-γικὲς ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲςἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους κυ-ρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλατὰ ἐπίπεδα μὲ τοὺς μεικτοὺς γά-μους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένοσχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκου-μενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴνὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖαπροσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλεςθρησκεῖες ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲτὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθό-δοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα(ἀφοῦ δῆθεν ldquoὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ Θεὸ πιστεύουμεrdquo)

Δὲν ἀρνεῖται ὁ Οἰκουμενισμὸς ὅτιἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἀναλ-λοίωτη ἢ ἡ πιὸ παραδοσιακή ἡ πιόσυνεπής ἡ πιὸ λειτουργικῶς ὄμορ-φη καὶ κατανυκτική κοκ Μέμφεταιὅμως τὴν αὐτοσυνειδησία της ὅτιεἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας

Ὁ οἰκουμενιστικὸς σχετικισμόςτὸ ἀπόσταγμα τῶν οἰκουμενιστι -κῶν διδασκαλιῶν εἰσάγεται καὶἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμὲ ὅτι μπορεῖ αὐτὸ νὰ σημαίνει γιὰμιὰ ldquoὀρθόδοξηrdquo ζωή στὴν ὁποία ὁκαθεὶς θὰ δύναται κατὰ βούλησηνὰ εἰσάγει ἑτερόδοξα καὶ νὰ ἀφαι-ρεῖ ὀρθόδοξα στοιχεῖα γι᾽ αὐτὸ καὶἐπικρίθηκε αὐστηρῶς ἀπ᾽ ὅλουςτοὺς συγχρόνους Ἁγίους Γέρον-τες Ὅπως προειδοποίησε ὁ μακα-ριστὸς π Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπου-λος ἡ μεγάλη ἀντιndashαιρετικὴ ἰδιο-φυΐα τῆς ἐποχῆς μας πρόθεση τῆςΝέας Ἐποχῆς ldquoδὲν εἶναι νὰ ἀδει-άσουν οἱ ἐκκλησίες ἀλλά νὰ γεμί-σουν μὲ ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἔχουνἀλλοιωμένο φρόνημαrdquo

Στὸ σύνθημα τῆς Νέας Ἐποχῆςκαὶ Τάξεως Πραγμάτων ldquoἕνας Θε-ός πολλὲς θρησκεῖεςrdquo ὁ Οἰκουμε-νισμός καταφάσκει μὲ ἀνυπακοὴπρὸς τὴν Καινὴ Διαθήκη ldquoναίmiddot ἕναςΧριστός πολλὲς πίστεις πολλὰ βα-πτίσματαrdquo Ὑποσημειώσεις

1 Πρὸς Ἑβραίους 13 8 2 ΠρβλΠρὸς Ἐφεσίους 2 1516 3 Πρὸς Ἐφε-σίους 4 5 4 Πρβλ Α´ Πρὸς Κορινθί-ους 1 13 5 Πράξεις 4 32 6 ἉγίουἸωάννου Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσιςἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως 410 (83) PG 94 1128A 7 Α´ Ἰωάννου 223raquo

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥhellip ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣhellipΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

μικῶν δικαιωμάτων ἐνῶ ἡ συγγνώ-μη κινδυνεύει νά θεωρηθεῖ ἀδυνα-μία Ἡ λήθη τοῦ μίσους ἐννοεῖταισάν προδοσία καί ἡ ἀγάπη καί τά φι-λάνθρωπα αἰσθήματα ἀποτελοῦνχαρακτηριστικό μόνο τῶν ἁπλοϊ -κῶν ἀνθρώπων

Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά μοιά -ζουν σάν ἕνα βαρύ ἀσήκωτο λιθάριπού μᾶς κρατάει στό μνῆμα μας σάννεκρούς χωρίς νά μποροῦμε ν ἀνα-πνέουμε ἐλεύθερα χωρίς νά χαιρό-μαστε τή ζωή χωρίς νά ἐπικοινω-νοῦμε μέ τόν ἀδελφό μας χωρίς νάεἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας

Ὅμως ἀδελφοί μου καί παιδιάμου laquoμή φοβεῖσθεraquo Ὁ Κύριός μαςἔδιωξε τόν ἐχθρό τῆς Πατρίδαςμας τότε καί τήν ἐλευθέρωσε χα-ρίζοντας τή δόξα τή χαρά καί τήνεὐτυχία στούς προπάτορές μαςἘκεῖνος μία νύχτα σάν τήν ἀποψι-νή μέ τόν ἄγγελό του ἔσπρωξε τόνλίθο τοῦ μνήματός του πού ἦτανlaquoΜέγας σφόδραraquo καί laquoἀνέστη ἐκτοῦ τάφου αὐτεξουσίωςraquoἘκεῖνοςἔδειξε τήν παντοδυναμία του καίχάρισε στόν ἄνθρωπο laquoζωήν αἰώ -νιονraquoἘκεῖνος ἔδιωξε τόν πόνο καίπρόσφερε τή χαρά λέγοντας στίςΜυροφόρες τό laquoΧαίρετεraquo Ἔδιωξετήν ἀπελπισία καί ἀναπτέρωσε τήνἐλπίδα γιά laquoἀπαρχή ἄλλης βιο -τῆςraquoἜδιωξε τό σκοτάδι πού πυ-κνό ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό μυστήριοτοῦ θανάτου καί φώτισε μέ τή λαμ-προφόρο Ἀνάστασή Του τήν καρ-διά μας καί τή σκέψη μας ὥστε νάγνωρίζουμε ὅτι laquoἐκ θανάτου πρόςζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόνἡμᾶς διεβίβασενraquo γιʼαὐτό καί laquoμη-δείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέ-ρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θά-νατοςraquoἜφερε τή συμφιλίωσηἀφοῦ laquoσυγγνώμη ἐκ τοῦ τάφουἀνέτειλεraquo καί ἔκανε τούς ἀνθρώ-πους νά ψάλλουν ὅλοι τό laquoΧριστόςἈνέστηraquo νά ἀναφωνοῦν τό laquoἀλη -θῶς Ἀνέστηraquo καί νά στέκονται ὅλοιμαζί γύρω ἀπό τόν ζωηφόρο τάφοΤου καταργώντας ὅλες τίς ἀπο-στάσεις γεωγραφικές χρονικέςψυχικές πολιτικές οἰκονομικές καίκοινωνικές

Γιʼαὐτό ἄς φωνάξουμε μέ τήνψυχή μας laquoσήμερον σωτηρία τῷκόσμῳ γέγονεraquo γιατί ὁ Χριστόςεἶναι laquoἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασιςἡμῶνraquo Σήμερα laquoτά κάτω τοῖς ἄνωσυνεορτάζουν καί τά ἄνω τοῖς κά-τω συνομιλοῦνraquo ἀφοῦ laquoἈνέστηΧριστός καί χαίρουσιν ἌγγελοιraquoΣήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ συμ-φιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωποκαί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους

ἀφοῦ πλούσιοι καί φτωχοί συνανα-στρέφονται ἀνεπιφύλακτα σύμφω-να μέ τήν προτροπή τοῦ ἹεροῦΧρυσοστόμου laquoπλούσιοι καί πένη-τες μετ΄ ἀλλήλων χορεύσατεraquo

ldquoἌς ὑποχωρήσει ὁ ἄρρωστοςὀρθολογισμός πού μᾶς ζημιώνειμπροστά στό θαῦμα πού μᾶς ἐξυ-ψώνει Ἄς παραμερίσει ἡ θεωρίαμπροστά στό βίωμα Εἶναι ἀνάγκηοἱ χριστιανοί στό ὄνομα νά γίνουμεχριστιανοί στήν πράξη καί ἀπό τυ-πικά μέλη μιᾶς θρησκευτικῆς κοι-νότητας νά γίνουμε οὐσιαστικά μέ-λη τοῦ Χριστοῦ

Ἐπικαλοῦμαι γιά ὅλους σας τόνθεῖο φωτισμό πού πήγασε ἀπό τόνζωηφόρο Τάφο τοῦ Κυρίου μαςΕὔχομαι στόν καθένα χωριστά καίσʼ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυ-ρίου μας παντοτινή στή ζωή σαςγιά νά ἔχετε δύναμη χαρά εὐτυχίακαί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Τουστήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κλη-ρονομικά δικαιώματα πού πρέπεινά διεκδικήσουμε μέ ἀγῶνα συν -εχῆ καί ἰσόβιο

Θερμὸς εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀνα-στάντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Κύριε ΔιευθυντάΧαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε

Στὸ ἄρθρο μου laquoΕἰς μνημόσυνοναἰώνιον Ἀρχιμ π Μάρκου Μανώ-ληraquo ποὺ δημοσιεύθηκε στὸνlaquoΟΤraquo (30312) στὴν 5η σελίδα πα-ρακαλῶ πολὺ νὰ διορθωθεῖ ndash ἀντι-κατασταθεῖ σχετικὰ μὲ τὴν βρά-βευση τῆς ΠΕΦΙΠ ἀπὸ τὴν Ἀκα-δημία Ἀθηνῶν ὡς ἑξῆς laquoτοῦ Ἰωάν-νου Καρμίρη (εἶναι τὸ ὀρθὸν καὶ ὄχιτοῦ Κωννου Μουρατίδου) Ἀκαδη-μαϊκοῦ Καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆςκαὶ Ἠθικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἔχωκλείσει συνάντηση Ἐκεῖ εὑρίσκετοκαὶ ὁ Ἰωάννης ΘεοδωρακόπουλοςΓενικὸς Γραμματέας τῆς Ἀκαδη-μίας Ἀθηνῶν Ἔκαμε τὴ σύσταση ὁπατὴρ Μᾶρκος λέγοντας ποιὸςεἶμαι καὶ τὰ σχετικὰ καλά καὶ εἶπεmiddotὁ κ Ἀντωνίου σᾶς ἔφερε τὸ φάκε-λο γιὰ τὸν Σύλλογο τῶν Φίλων τῶνΠολυτέκνων Ἔλαβε τὸ φάκελοτῆς ΠΕΦΙΠ στὰ χέρια του ὁ Κα-θηγητὴς Καρμίρης γύρισε γρήγο-ρα τὰ πολλὰ χαρτιά τὰ ὁποῖα πρό-

σεχε καὶ ὁ Γενικὸς ΓραμματέαςἸωάννης Θεοδωρακόπουλος καὶεἶπε Πάτερ Μᾶρκο εἶναι πολὺκαλὰ συγκροτημένος ὁ φάκελοςκαὶ διαπιστώνω αὐτά ποὺ μοῦ εἴχα-τε εἰπεῖ Βλέποντες καὶ οἱ δύο Ἀκα-δημαϊκοὶ τὸν ὀγκώδη φάκελο τῆςΠΕΦΙΠ καὶ μάλιστα τὶς πολλὲςοἰκογενειακὲς φωτογραφίες τῶνὑπερπολυτέκνων ἐδάκρυσαν καὶἔλεγαν Ἐμεῖς δὲν κάνουμε τίποτεὉ π Μᾶρκος ἀπήντησε Ὁ Πρό-εδρος κ Ἀντωνίου διευθύνει σπου-δαία Τράπεζα τὴν Τράπεζα Ἐπεν-δύσεων καὶ εἶναι πολὺ ἔμπειροςΕὐχαριστήσαμε ἀμφοτέρους τοὺςἈκαδημαϊκοὺς Καθηγητὰς καὶ ἐφύ-γαμε Εἶχα διαπιστώσει πόση καλὴπροεργασία εἶχε κάμνει ὁ ἅγιος Γέ-ροντας Μᾶρκος χωρὶς νὰ μοῦ εἶχεεἰπεῖ τίποτεraquo

Τὰ πιὸ ἐπάνω εἶναι γιὰ ἀποκατά-σταση τῆς πλήρους μνήμης μουστὰ γεγονότα Εὐχαριστῶ πολύ

Μὲ ἀγάπη ΧριστοῦἈντ Ε Ἀντωνίου

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Μὲ τὴν συμπλήρωσιν ἐννέαἡμερῶν ἀπὸ τὴν κοίμησιν τοῦ Κα-θηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦὉσίου Δαυΐδ Γέροντος ΚυρίλλουΓεραντώνη χάριτι Θεοῦ καὶ ψήφοιςτῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆςμετὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν ἐξελέγηνέος Ἡγούμενος ὁ Ἀρχιμανδρίτης πΓαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης ὁ ὁποῖοςἦτο Γραμματεὺς τῆς Ἱ Μονῆς Εἰςτὴν θείαν Λειτουργίαν κατὰ τὴνδιάρκειαν τῆς ὁποίας ἐμνημονεύθηἰδιαίτερως ὁ μακαριστὸς Γέρονταςἐχοροστάτησε καὶ ἐκήρυξε τὸνθεῖον Λόγον ὁ Σεβ ΜητροπολίτηςΧαλκίδος κ Χρυσόστομος Ἀμέσωςμετὰ τὴν ἐκλογὴν τοῦ νέου Ἡγου-μένου διεξήχθησαν ἐκλογαὶ ὑπὸ τῆςἈδελφότητος καὶ ἐξελέγησαν Ἡ -γουμενοσύμβουλοι ὁ Ἱερομόναχοςπ Ἄνθιμος καὶ ὁ Μοναχὸς Νικόδη-μος Ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Ἡγου-μένου θὰ γίνη προσεχῶς Συμφώνωςπρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς Ἱερᾶς Μη-τροπόλεως Χαλκίδος

laquoὉ νέος Ἡγούμενος π Γαβριὴλ(κατὰ κόσμον Γεώργιος Ἐμμα-νουηλίδης) ἐγεννήθη ἀπὸ εὐσεβεῖςγονεῖς στὴν Βέροια τὸ 1959 ὅπουκαὶ περάτωσε τὶς ἐγκύκλιες σπου-δές του Εἰσήχθη κατόπιν Πανελ-ληνίων ἐξετάσεων στὸ Τμῆμα Δη-μοσίου Δικαίου καὶ Πολιτικῶν Ἐπι-στημῶν τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦΠανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπ᾽ ὅπουἀποφοίτησε τὸ 1978 καὶ τὸ 1981ἀπὸ τὸ Νομικὸ Τμῆμα τῆς αὐτῆςΣχολῆς ἐνῶ τὸ 2008 ἀπὸ τὸ τμῆμαΘεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆςτοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἄσκη-σε ἐνεργὸ Δικηγορία στὴν Ἀθήναστὴ δεκαετία τοῦ 1980 ὑπηρέτησεμάλιστα καὶ ὡς νομικὸς σύμβουλοςστὴν Τράπεζα Πίστεως Στὴν ἹερὰΜονὴ τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ προσῆλθεστὶς 15 Ἰουλίου 1990 ἐγκαταλεί-ψας τὴν δικηγορία καὶ ἔλαβε τὴνεὐχὴ τῆς ρασοφορίας στὶς 23 Ἀπρι-λίου 1991 ἀπὸ τὸν τότε Ἡγούμενομακαριστὸ Ὅσιο Γέροντα Ἰάκωβο

(Τσαλίκη) λαβὼν τὸ ὄνομα Γα-βριήλ Τὸ σχῆμα τοῦ μοναχοῦ ἔλα-βε στὶς 24 Μαρτίου 1993 ἀπὸ τὸνμακαριστὸ Γέροντα Κύριλλο Γε-ραντώνη Διάκονος χειροτονήθηκετὴν 1 Νοεμβρίου 2006 καὶ Πρεσβύ-τερος στὶς 6 Αὐγούστου 2007 ἐνῶἔλαβε καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμαν-δρίτου τὴν 1 Νοεμβρίου 2008 ὑπὸτῶν σεπτῶν χειρῶν τοῦ Σεβασμιω-τάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κΧρυσοστόμου

Εὐχόμεθα ὁ νέος Ἡγούμενος πΓαβριήλ μαθητεύσας πλησίον τῶνμακαριστῶν Γερόντων ἸακώβουΤσα λίκη καὶ Κυρίλλου Γεραντώνητὸν ὁποῖον μάλιστα μὲ πνεῦμα ἀλη-θοῦς αὐτοθυσίας καὶ γνήσιας υἱϊκῆςἀγάπης ὑπηρέτησε ἰδιαιτέρως στὸδιάστημα τῆς ἀσθενείας του σὲ συ-ν εργασία μὲ τοὺς ἐκλεγέντας Ἡ -γουμενοσυμβούλους π Ἄνθιμο καὶπ Νικόδημο ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺςπατέρες τῆς ἀκμάζουσας Ἀδελφό-τητος τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ νὰ ἀγωνι-στεῖ γιὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ ἀλη-θοῦς μοναχικοῦ ἤθους καὶ τὴν συν -έχιση τῆς παντοειδοῦς προσφορᾶςτῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γέροντοςστὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦraquo

Νέος Ἡγούμενος εἰς τὴν ἹεράνΜονὴν Ὁσίου Δαυῒδ Εὐβοίας

Διευκρίνισις εἰς δημοσιευθέν ἄρθρον

ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑhellip

Συμπαράστασιςεἰς τοὺς Ὀρθοδόξους

ΜολδαβούςΔιαλέξεις μὲ θέμα laquoΕὐρωπαϊκὴ

ἐκκοσμίκευση καὶ ἀντίσταση τῶνὈρθοδόξωνraquo ἐπραγματοποίησανκατὰ τὴν 2αν καὶ 3ην Ἀπριλίου εἰςτὴν Μολδαβίαν ὁ π Γεώργιος Με-ταλληνὸς καὶ ὁ κ Δημ Τσελεγγί-δης Τὴν 2αν Ἀπριλίου συνεζήτη-σαν μὲ τὸν Σεβ ΜητροπολίτηνΜολδαβίας τὴν κατάστασιν τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὴνΜολδαβίαν εἰς τὸ πλαίσιον τῶν νέ-ων τάσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώ-σεως Ἀνεφέρθησαν εἰς τὴν διδα-σκαλίαν τοῦ μαθήματος τῶν Θρη-σκευτικῶν καὶ ἔγιναν ἐπισημάνσειςδιὰ κάποια κοινωνικὰ προβλήματατὰ ὁποῖα πολλαπλασιάζονται καὶεἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν κοινωνικὴνἠθικήν

Πλέον συγκεκριμένως συνεζη-τήθη τὸ σχέδιον νόμου κατὰ τῶνδιακρίσεων τὸ ὁποῖον ἐπεβλήθηἀπὸ τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶτὰς ἀνησυχίας τὰς ὁποίας ἐξέφρα-σεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰςτὴν Μολδαβίαν

L

Οἱ ΝέοιΤρεῖς

ἹεράρχαιΦώτιο

ὁ ΜέγαςΓρηγόριοςὁ Παλαμᾶς

καίΜᾶρ κος ὁΕὐγενικός(Ἱ Μ Παρα-

κλήτου)

L

Τὸ ξεσκέπασμα τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων᾿Αρχιμ ΧΑΡ Δ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

laquolaquoΟΟ ΟΟΙΙΚΚΟΟΥΥΜΜΕΕΝΝΙΙΣΣΜΜΟΟΣΣ ΧΧΩΩΡΡΙΙΣΣ ΜΜΑΑΣΣΚΚΑΑraquoraquo(῎Εκδοσις ἐπηυξημένη)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquo῞Ενα βιβλίον ποὺ πρέπει νὰ τὸ διαβάσουν ὅλοι οἱ

᾿Ορθόδοξοι ῞Ελληνες καὶ νὰ μάθουν ὅλην τὴν ἀλήθειαΤιμή 8 εὐρώ

Βιβλιοπωλεῖον laquoΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥraquoΚάνιγγος 10 α´ ὄρ 106 77 ᾿Αθῆναι

Τηλ 210ndash38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210ndash3828518

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 7η

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΣΕΒ ΠΕΡΓΑΜΟΥσεις τοῦ Σεβ Μητροπολίτου Περ-γάμου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα ὡς εἶναιἡ βαπτισματικὴ θεολογία ἡ θεωρίατῶν κλάδων τῶν ἀδελφῶν laquoἘκκλη-σιῶνraquo καὶ τῶν δύο πνευμόνων τῆςἘκκλησίας ἡ εὐχαριστιακὴ ἐκκλη-σιολογία καὶ εἰς τὸ βάθος τὸ Πρω-τεῖον κλπ Οἱ καταθέτοντες τὴνlaquoκαταγγελίαν ndash ψήφισμαraquo ἐνώπιοντῆς Ἱερᾶς Συνόδου ζητοῦν ἀπὸ τὸνΠρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρ -χιεπίσκοπον Ἀθηνῶν νὰ ἀσχοληθῆἐνδελεχῶς μὲ τήν laquoφθορά ποὺ ὑφί-στανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδοξίαἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέσεις ποὺδιασπείρει ὁ Μητροπολίτης Περγά-μου κ Ἰωάννης Ζηζιούλαςraquo Ὑπο-γραμμίζεται ὅτι ἡ laquoκαταγγελίαndash ψή-φισμα ἀπεστάλη πρὸς ὅλους τοὺςΣεβ Μητροπολίτας τὴν Ἱ Σύνοδοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶτὰς θεολογικὰς Σχολάς

Ὁλόκληροςἡ καταγγελία ndash ψήφισμα

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς laquoκαταγ-γελίας ndash ψηφίσματοςraquo ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου κ ἸΖηζούλια ἔχει ὡς ἑξῆςΠρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδοντῆς Ἐκκλησίας τῆς ἙλλάδοςἸ Γενναδίου 14 ΑΘΗΝΑΚοινοποίηση Σεβτους Μητροπολί-τες Ἱ Σύνοδο Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου Θεολογικές Σχολέςἐκκλησιαστικὸ ΤύποΘΕΜΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ γιὰ τὶς αἱρε-τικὲς θέσεις τοῦ Μητροπ Περγά-μου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα Διευθυν-τοῦ τοῦ Γραφείου τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείου στὴν ἈθήναΜακαριώτατε Σεβασμιώτατοι

Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μαςπολλὰ εἶναι τὰ θέματα ποὺ ἀπα-σχολοῦν ὅλους μας ἰδιαίτερα δὲἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς ταγοὺς καὶτὰ ὁποῖα ζητοῦν ἐπειγόντως λύ-σεις Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ θίξουμε μὲτὸ κείμενο αὐτό ποὺ γιὰ τοὺς πολ-λοὺς στὴν παροῦσα συγκυρία θὰἐχαρακτηρίζετο ὡς δευτερεῦονστὴν αὐτοσυνειδησία ὅμως κάθεπιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας εἶναισημαντικότατο ἀφοῦ ἅπτεται τῆςΠίστεως Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβληματῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ καὶ τῶν ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆςἘκκλησίας μας διακινητῶν του

Γνωρίζουμε ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶνἹεραρχῶν τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας ἀντιτίθενται σʼ αὐτὴ τὴν αἵρε-ση τῆς ἐποχῆς μας ὡς ἔχουνκαθῆκον Ἐν τούτοις ὁ Οἰκουμε-νισμὸς ἐξαπλοῦται ραγδαίως καὶοὔτε κατονομάζονται ὅσοι τὸν προ-ωθοῦν ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱπιστοὶ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουνοὔτε ἐμποδίζονται ὅσοι διακινοῦνοἰκουμενίζουσες ἰδέες ἀπὸ τὸ νὰκατέχουν θέσεις κλειδιὰ στὸνἐκκλησιαστικὸ χῶρο

Μία τέτοια περίπτωση θέλουμενὰ καταγγείλουμε μὲ τὸ παρὸν κεί-μενο μὲ ἀφορμὴ Διεθνὲς Θεολο-γικὸ Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκεἀπὸ 28-30 Ὀκτωβρίου 2011 πρὸςτιμὴν τοῦ διδάσκοντος αἱρετικὲςἰδέες μητροπολίτου Περγάμου κἸωάννη Ζηζιούλα (ἐκπροσώπου τοῦΦαναρίου στὴν Ἑλλάδα) Τὸ Συνέ-δριο πραγματοποιήθηκε ndashὑπὸ τὶςεὐλογίες τοῦ τοπικοῦ μητροπολί-τηndash στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου φωλιά ὅπου ἐκ -κολάπτεται τὸ αὐγὸ τοῦ φαρμακε-ροῦ φιδιοῦ ποὺ εἶναι ὁ Οἰκουμενι-σμός καὶ ὅπου διδάσκεται ἡ κα-ταγγελθεῖσα ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτά-του Μητροπολίτου Γλυφάδας κΠαύλου μετα-πατερικὴ θεολογία1

Παρατηροῦμε λοιπόν ὅτι ἐνῶ ἡπλειονότης τῶν Ἐπισκόπων κατα-δικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολο-γία στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου συνέβη τὸ ἑξῆςτραγελαφικό ἀντὶ νὰ ἐλεχθεῖ ὁΠερ γάμου γιὰ τὶς κακόδοξες θέ-σεις του ἐβραβεύθη ἀπὸ τοὺς δι -οργανωτὲς τοῦ Συνεδρίου καὶ τὸνΔημητριάδος κ Ἰγνάτιο παρόλοποὺ εἶναι γνωστὲς οἱ αἱρετίζουσεςθέσεις ποὺ ὑποστηρίζει καὶ διακι-νεῖ ὁ κ Ζηζιούλας ὡς ὁ θεωρητικὸςτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετὰ τοῦΒατικανοῦ γιὰ τὴν περαιτέρω προ-ώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὅμως κατὰ τὸν καθηγητὴ Δο-γματικῆς κ Μέγα Φαράντο laquoτὸὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεο-λογεῖν διὰ τὸν κ Ζηζιούλα εἶναι ἡλογική εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημο-νικὴ λογικήraquo καὶ ὄχι ἡ ὈρθόδοξηΠατερικὴ Παράδοση laquoὉ κ Ζηζιού-λας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργά-ζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας ὅπωςΘ Ἀποκάλυψις Ἁγ Γραφή Ἱ Πα-ράδοσις ἀποφάσεις τῶν ΟἰκουμΣυνόδων αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίαςπίστις κλπraquo Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖαὐτὲς τὶς ἔννοιες laquoοὐδένα σχε-δόν ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολο-γικόν του στοχασμόνraquo καταλήγει ὁΦαράντος Δηλ ὁ Περγάμου θεο-λογώντας ἐπαναλαμβάνει σὲ ἄλλησυχνότητα τὴν θεολογικὴ μέθοδοτοῦ Βαρλαάμ ποὺ ὡς γνωστὸν πο-λέμησε ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁ Πα-λαμᾶς διʼ αὐτῆς δὲ ναρκοθετεῖταικαὶ διαβρώνεται ἡ ὀρθόδοξη Πίστη

Ἐδῶ παρουσιάζουμε συγκεν-τρωτικὰ κακόδοξες θέσεις τοῦ μη-τροπ Περγάμου κ Ἰω Ζηζιούλαἐλπίζοντας ὅτι ἡ ἐπισήμανσή τουςθὰ εὐαισθητοποιήσει τὰ μέλη τῆς ἹΣυνόδου ὥστε νὰ ἐπιληφθοῦν τοῦθέματος καὶ νὰ πράξουν ὅτι ἡἘκκλησία ἀείποτε ἔπραττε ὅταντὴν ἀκεραιότητα τοῦ ποιμνίου ἐπι-βουλεύοντο οἱ ἑκάστοτε αἱρετικοί

1 ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΞεκινᾶμε μὲ τὴν ἐξέταση μιᾶς

θέσεως ndashθεμελιακῆς ἀξίας γιὰτοὺς οἰκουμενιστέςndash τὴ γνωστὴlaquoΒαπτισματικὴ Θεολογίαraquo ποὺ γιὰτὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖαἵρεση καὶ τῆς ὁποίας διδάσκαλοςεἶναι καὶ ὁ μητροπ Περγάμου

Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἀνατρέπει ὁλο-

τελῶς τὴν θεμελιακὴ διδασκαλίατῆς Ἐκκλησίας πὼς ὑπάρχει μόνοΜία Ἐκκλησία laquoεἷς Κύριος μία πί-στις ἓν βάπτισμαraquo (Ἐφ 4 5) Κατὰτὸν κ Ζηζιούλα καὶ τὴν laquoΒαπτισμα-τικὴ Θεολογίαraquo καὶ τὸ ἐκτὸςἘκκλησίας βάπτισμα εἶναι ἔγκυροἂν καὶ τελεῖται ἀπὸ αἱρετικό Μόνηπροϋπόθεση ποὺ θέτουν οἱ οἰκου-μενιστές εἶναι τὸ Βάπτισμα νὰ τε-λεῖται στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριά-δος Γράφει σχετικὰ ὁ ΠεργάμουlaquoΤὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅρι -ον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Τὸ Βάπτι-σμα Ὀρθόδοξον ἢ μή ὁριοθετεῖτὴν Ἐκκλησίαν ἡ ὁποία περιλαμβά-νει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδό-ξους Ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑ -πάρ χει Ἐκκλησίαraquo Ἀντιθέτως laquoἐν -τός τοῦ βαπτίσματος ἔστω καὶ ἂνὑπάρχη μία διάσπασις μία διαίρε-σις ἕνα σχίσμα δυνάμεθα νὰ ὁμι -λῶμεν διὰ Ἐκκλησίανraquo

Ἄρα μέσα στὰ βαπτισματικὰὅρια ποὺ θέτει ὁ κ Ζηζιούλας στοι-βάζονται Ὀρθοδόξοι καὶ αἱρετικοίπολλὰ βαπτίσματα καὶ πολλὲς αἱρε-τικὲς ldquoἐκκλησίεςrdquo Καὶ βέβαια διʼαὐτῆς τῆς θεωρίας παραβαίνονταικατάφορα πολλοὶ Ἱ Κανόνες καὶlaquoδιευκολύνεταιraquo ἡ ἐπικράτηση καὶστὸν ὀρθόδοξο χῶρο τῆς οἰκουμε-νιστικῆς ἰδεολογίας τῶν ἑτεροδό-ξων

Παραδείγματα α) Ἡ περὶ laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo αἱρετικὴ δο-ξασία ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστᾶ στὴνlaquoΣυμφωνία τοῦ Μπάλαμαντraquo ποὺἀποδέχτηκαν ὀρθόδοξες Ἐκκλη-σίες Στὸ κείμενο αὐτὸ διαβάζουμεπερὶ τοῦ laquoκοινοῦ βαπτίσματοςraquolaquoἈπὸ τὶς δύο πλευρὲς (ΡΚαθολι-κοὺς καὶ Ὀρθόδοξους) ἀναγνωρί-ζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ἐνεπι-στεύθη στὴν Ἐκκλησία Του δὲνδύναται νὰ θεωρῆται ὡς ἡ ἰδιοκτη-σία τῆς μιᾶς μόνον ἀπὸ τὶς Ἐκκλη-σίες μας Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναιπροφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβα-πτισμὸς ἀποκλείεταιraquo

β) Ἀλλὰ καὶ ὁ πατριάρχης κ Βαρ-θολομαῖος ἀποδέχτηκε τὴν αἵρεσηαὐτὴ σὲ laquoΚοινὸ Ἀνακοινωθὲνraquoμετὰ τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου(29695) μὲ τὴν δήλωση laquoΠαρακι-νοῦμε τοὺς πιστούς μας Καθολι-κοὺς καὶ Ὀρθοδόξους νὰ ἐνισχύ-σουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότηταςτὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βά-πτισμαraquo

γ) Τὸν Μάϊο τοῦ 2002 μὲ πρωτο-βουλία τοῦ καρδινάλιου ΒάλτερΚάσπερ καὶ μὲ συμμετοχὴ ἑτερο-δόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἕνωσης τῶν Ὀρθοδό-ξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γερμανία (KO-KiD) ὑπογράφτηκε κείμενο ἀμοι-βαίας ἀναγνώρισης τοῦ βαπτίσμα-τος ἑτεροδόξων-ὈρθοδόξωνlaquoΠαρʼ ὅλες τὶς διαφορὲς στὴν ἀντί-ληψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὑφίσταταιμεταξύ μας μία βασικὴ συμφωνίαὡς πρὸς τὸ βάπτισμα Γιʼ αὐτὸ καὶἀναγνωρίζουμε κάθε βάπτισμα ποὺἔχει τελεστεῖ μὲ τὴν συμβολικὴπράξη τῆς κατάδυσης στὸ νερὸ ἢτῆς ἐπίχυσης μὲ νερό Αὐτὴ ἡἀμφίδρομη ἀναγνώριση τοῦ βαπτί-σματος ἐκφράζει τὸν θεμελιωμένοστὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δεσμὸ τῆς ἑνό-τηταςraquo Ἄρα κι ἐδῶ ἔχουμε πλήρηἀποδοχὴ τοῦ βαπτίσματος τῶναἱρετικῶν

Ἔτσι ὁ κ Ζηζιούλας ἀντὶ laquoνὰἐλέγχει τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰτοὺς νουθετεῖ μήπως ἐπιστρέ-ψουν ἀπὸ τὴν πλάνην τωνraquo (ὅπωςσυνιστοῦν οἱ Πατέρες καὶ γράφει ὁἅγ Νικόδημος) ἀντὶ νὰ ἀποφεύγειτὶς συμπροσευχὲς (ὅπως οἱ ΟἰκουμΣύνοδοι ἔχουν νομοθετήσει) τολ -μᾶ ἀπὸ καθέδρας διδασκαλικῆς νὰlaquoἐπικυρώνειraquo τὸ αἱρετικὸ βάπτι-σμα ἀναβαθμίζοντας ἔτσι τὶς αἱρε-τικὲς κοινότητες σὲ laquoἐκκλησίεςraquo

Ὁ Ἅγ Ἀθανάσιος ὅμως (ἂνἀκόμα πιστεύουμε κι ἀκολουθοῦμετοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας) θε-ωροῦσε τὴν ὀρθὴ πίστη ὡς ἀπαραί-τητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐκπλή-ρωση τοῦ βαπτίσματος laquoὉ Σωτὴροὐκ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζεινraquoἀλλὰ πρῶτα εἶπε laquoμαθητεύσατεraquoκαὶ ὕστερα laquoβαπτίζετε ἵνʼ ἐκ τῆςμαθήσεως ἡ πίστις ὀρθὴ γένηταικαὶ μετὰ πίστεως ἡ τοῦ βαπτίσμα-τος τελείωσις προστεθῇ Πολλαὶγοῦν καὶ ἄλλαι αἱρέσεις λέγου-σαιτὰ ὀνόματα μόνον μὴ φρονοῦσαιδὲ ὀρθῶς ὡς εἴρηται μηδὲ τὴν πί-στιν ὑγιαίνουσα ἔχουσαι ἀλυσι-τελὲς (=χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα)ἔχουσι καὶ τὸ παρʼ αὐτῶν διδόμε-νον ὕδωρ λειπόμενον εὐσεβείᾳὥστε καὶ τὸν ραντιζόμενον παρʼ αὐ -τῶν ρυπαίνεσθαι μᾶλλον ἐν ἀσε-βείᾳ ἢ λυτροῦσθαιraquo (Μ ἈθανασίουΚατὰ Ἀρειανῶν 2 42-43 PG 26237B)

Γιʼ αὐτὴν κι ἄλλες παρόμοιες κα-κοδοξίες τίμησε ἡ Ἀκαδημία Βόλουκαὶ ὁ κ Ἰγνάτιος laquoτὸν βετεράνοτοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ Ζηζιούλα ὁὁποῖος ἀποτελεῖ κλασσικὸν παρά-δειγμα ὀρθοδόξου ἐκφυλισθέντοςἐκκλησιολογικῶς διὰ τῆς συμμε-τοχῆς του εἰς τὴν λεγομένην Οἰ -κουμενικὴν Κίνησινraquo (ΚαθηγητὴςἸω Κορναράκης) Οἱ Ἅγιοι ὅμωςποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκανγιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεωςἐθλίβησαν βλέποντας νὰ τιμᾶται ὁαἱρετίζων κ Ζηζιούλας ὄχι μόνονστὴν Ἀκαδημία μὰ καὶ μέσα στὸνναὸ τοῦ Θεοῦ

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ὅσα ἀκολου-θοῦν γίνεται κατανοητὸ γιατὶ τολ-μοῦμε νὰ χαρακτηρίζουμε ἕνα μη-τροπολίτη ὡς αἱρετικό διότι παρό-λο ποὺ οἱ θέσεις του ἔχουν κατη-γορηθεῖ ἐπὶ αἱρέσει συνεχίζει νὰτὶς κηρύττει μὴ δεχόμενος ἀντιρ-ρήσεις καὶ διάλογο γιʼ αὐτές

2 Η ΘΕΩΡΙΑΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Ἡ laquoβαπτισματικὴ θεολογίαraquoὅμως συμπλέκεται καὶ μὲ ἄλλεςαἱρετικὲς θωρίες laquoτῶν κλάδωνraquoτῶν laquoἀδελφῶν ἐκκλησιῶνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνων Τοῦτο φαίνεταιἀπὸ τὴν Συμφωνία στὸ Μπάλαμαντστὴν ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπο-

στηρίζεται ἡ θέση laquoΘεωροῦμεντὴν ἀμοιβαίαν ταύτην ἀναγνώρισιντῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητος τοῦβαπτίσματος παρὰ τὰς διαιρέσειςἡμῶν πλήρως σύμφωνον πρὸς τὴνἀέναον διδασκαλίαν ἀμφοτέρωντῶν ἐκκλησιῶνraquo Ἀλλʼ αὐτὰ laquoτὰσυμπεράσματα καὶ τὸ ὅλον Συμφω-νηθὲν Κείμενον ἀντιπροσωπεύουνΔυτικὸν σκεπτικισμόνraquo γράφει ὁκαθηγητὴς π Γεώργιος Δράγαςκαὶ ἡ laquoἀποδοχή των ὑπὸ Ὀρθοδό-ξων θεολόγων σημαίνει μᾶλλονσκόπιμον προδοσίαν τῶν ὀρθοδό-ξων θέσεων καὶ ὑποταγὴν εἰς τὰςδυτικὰς οἰκουμενιστικὰς προοπτι-κάςraquo2

Ὁ μητροπολίτης Περγάμου ἐπί-σης θεωρεῖ ὅτι laquoἡ Ἐκκλησία περι-λαμβάνουσα Χριστιανοὺς Ἀνατο -λῆς καὶ Δύσεως εἶναι rdquoἀοράτωςἡνωμένηrdquo (Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετι-κοί) καὶ ἀποδέχεται τὸ ἐφεύρηματοῦ Βατικανοῦ τὴν θεωρία τῶνldquoδύο πνευμόνωνrdquoraquo πρὸς ἅλωσιντῆς ὀρθοδοξίας Ἀπευθυνόμενοςλοιπόν ὁ κ Ζηζιούλας laquoπρὸς τὸνΠάπα Ἰωάννη Παῦλο Bʼ (τὸ 1998)ἐτόνιζε τὴν ἀνάγκη rdquoἐπιταχύνσεωςτῆς διαδικασίας ἀποκαταστάσεωςτῆς πλήρους κοινωνίας ἡμῶν[ὀρθοδόξων-παπικῶν] Ὡς εὐστό-χως ἐξέφρασε τοῦτο ἡ ὙμετέραἉγιότης (συνέχιζε τότε ὁ κ Ζηζιού-λας) ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύσις ἀποτε-λοῦν τοὺς δύο πνεύμονας διὰ τῶνὁποιων ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησίαraquo (περlaquo᾿Επίσκεψιςraquo ἀριθ 5593171998)

Ὥστε ἡ Μία Ἁγία καὶ ἄσπιλοςνύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχειlaquoδύο πνεύμονεςraquo καὶ ἀσφαλῶςδύο καρδιές Ὁ ἕνας πνεύμων ndashθὰσκεπτόταν κάθε ὀρθόδοξοςndash εἶναιὑγιής καθότι ὀρθόδοξος τὸ ἴδιοκαὶ ἡ μία καρδιά ἐνῶ ἀντιθέτως τὰἀντίστοιχα ζωτικὰ ὄργανα τῶν πα-πικῶν θὰ εἶναι ἄρρωστα καθόσοναἱρετικά Ὄχι λέγει ὁ κ ΖηζιούλαςὍλα τὰ ὄργανα καὶ αὐτὰ τῆς ἀσπί-λου Ἐκκλησίας ἔχουν πρόβλημαΚαὶ τὸ πρόβλημα θὰ λυθεῖ ὄχι ὅτανἀποκηρύξουν τὶς πλάνες τους οἱαἱρετικοί ὄχι ὅταν ἐπιστρέψουνστὴν Μία Ἐκκλησία καὶ ἀποδε-χθοῦν νὰ ἀρδεύεται ἡ ἄρρωστηκαρδιά καὶ ὁ ἄρρωστος πνεύμωνἀπὸ τὰ ὑγιῆ ἀλλὰ ὅταν ἐπιτευχθεῖlaquoἑνότηςraquo διὰ συμβιβασμῶν Που-θενὰ ἡ λέξις laquoμετάνοιαraquo ΓράφειlaquoἩ ἑνότης αὐτῶν εἶναι οὐσιώδηςδιὰ τὴν ὑγιᾶ ζωὴν τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίαςraquo (περ laquo᾿Επίσκεψιςraquo ὅππαρ) Καί laquoἩ ἑνότητα θὰ ἀπαιτή-σει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευ-ρές ldquoμιὰ προσαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶςδύο πλευρέςrdquo Γιὰ τοὺς Ὀρθοδό-ξους εἶπε (ὁ κ Ζηζιούλας) αὐτὸσημαίνει ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχειμιὰ καθολικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησίασὲ ἕνα ἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸἐκεῖνο τῶν ἐθνικῶν τους ἐκκλη-σιῶν καὶ ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμηςεἶναι ἡ παραδοσιακή της κεφαλήrdquoraquo(orthodoxia-paterikiblogspotcom)Καὶ ἄρα τὸν ρόλο τῆς κεφαλῆς σʼαὐτὸ τὸ ἀλλόκοτο laquoἐκκλησιαστικὸraquoσῶμα τῶν οἰκουμενιστῶν θὰ τὸνπαίξει ὁ αἱρετικὸς Πάπας

Ποιός δὲν κατανοεῖ ὅτι μὲ αὐτὰτὰ λόγια ὁ κ Ζηζιούλας κηρύσσειlaquoἕτερον Εὐαγγέλιονraquo Ποιός δὲνθλίβεται συνειδητοποιώντας ὅτιμὲ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ αὐτόν τὸν(καθʼ ὑπόθεσιν) ὀρθόδοξο ἐπίσκο-πο τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῆςlaquoΒαπτισματικῆς Θεολογίαςraquo τῆςlaquoθεωρίας τῶν κλάδωνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνωνraquo ρίπτονται εἰς τὸνκάλαθον τῶν ἀχρήστων χιλιάδεςσελίδες ἀπὸ τὰ Πατερικὰ κείμεναδιὰ τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες καταπο-λέμησαν τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρε-τικῶν Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεταιὅτι ἀπροκάλυπτα ὁ Περγάμου ἀπο-δέχεται ὅτι ἡ μάνα του ὀρθόδοξηἘκκλησία εἶναι ἄρρωστη συκο-φαντώντας την ἀσπλάχνως ἀφοῦπροϋπόθεση νὰ καταστεῖ ὑγιὴςεἶναι ἡ ἕνωσή της διὰ συμβιβασμῶνμὲ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία Οἱ ἐπί-σκοποι (κι ὄχι μόνο αὐτοὶ) ποὺ βλέ-πουν τοὺς διπλωματούχους οἰκου-μενιστὲς νὰ διαλύουν τὴν Ἐκκλη-σία θὰ μείνουν ἀπαθεῖς

3 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Μέχρι σήμερα οἱ πολλοὶ γνώρι-ζαν ὅτι ὁ μητρ Περγάμου εἶναι ὑ -ποστηρικτὴς τῆς αἱρετικῆς laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo καὶ τῆς laquoθε-ωρίας τῶν κλάδωνraquo Οἱ καθηγητὲςὅμως Μ Φαράντος Ἰω Κορναρά-κης π Δημ Μπαθρέλλος π ΝικΛουδοβίκος Χρ Σταμούλης κἄδιακρίνουν ὑπερβολές ὄχι μόνοστὶς ἄλλες πλευρὲς τοῦ ἔργου τουἀλλὰ καὶ σʼ ἐκεῖνο ποὺ διαπραγμα-τεύεται περὶ τῆς laquoεὐχαριστιακῆςἐκκλησιολογίαςraquo χρεώνοντάς τουδηλαδὴ μιὰ ἀκόμα δεινὴ αἵρεση

Γράφει ὁ καθηγ Δογματικῆς ΧρΣταμούλης στὸ laquoἌσκηση καὶ Εὐχα-ριστίαraquo Γιὰ τὴν laquoεὐχαριστιακὴἐκκλησιολογίαraquo ἡ προτεραιότηταβρίσκεται στὴν Εὐχαριστία ἡ ὁποίαθεωρεῖται ὡς ἡ μοναδικὴ ἔκφρασηἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας Μὲ τὴνθεωρία (ὅπως τὴν διδάσκει ὁ κ ἸωΖηζιούλας) laquoφθάσαμε σὲ μία ἐκ -κλησιολογία ὅπου δὲν ὑπάρχει θέ-ση οὔτε γιὰ ἱερέα ἀλλὰ οὔτε καὶγιὰ λαϊκό ὅπου ἀγνοεῖται ἡ ἐκ -κλησιαστικὴ κοινότητα παρόλοτὸν λεκτικὸ ὑπερτονισμό τουςΤού τη ἡ ἐκστατικότητα ἄλλωστεἐμφανίζεται σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ ἔργοτοῦ Ἰω Ζηζιούλα καθὼς διατρέχειμὲ τὴν ἴδια ἔνταση τὴν Τριαδολο-γία (ὀντολογικὴ προτεραιότητα τοῦΠατέρα) Ἄμεσο ἀποτέλεσμα ὅ -λων τῶν παραπάνω ἡ ἰδεολογικο-ποί ηση τῆς πίστηςraquo Αὐτὴ ἡ θέσηlaquoἀποτελεῖ πράξη ἀποδόμησης τῆςἘκκλησίας πράξη διαίρεσης τοῦκοινοῦ σώματος Ὑποδηλοῦν ὅτιἡ Εὐχαριστία τῶν Ἐνοριῶν δὲν εἶ -ναι αὐτοτελὴς καὶ αὐτόνομος ἀλ -λὰ προέκταση τῆς εὐχαριστίας τοῦἘπισκόπου καὶ ὅτι συνεπῶς ἡ ἐνο-ρία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ldquoκαθο-λικὴ ἐκκλησίαrdquoraquo (Χρ Σταμούλη)

Ἡ κατάστρωση τοῦ μακρόπνοουσχεδίου γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθο-δοξίας ἀνήκει στὸ Βατικανό ἀλλʼ ἡ

laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquo καὶἡ κατασκευὴ ἑνὸς Πρωτείου μὲὀρθόδοξα ὑλικά ποὺ ἀποδέχτηκενὰ κατασκευάσει ὁ κ Ζηζιούλαςἔχουν σκοπὸν νὰ παραπλανήσουντοὺς Ὀρθοδόξους γιὰ νὰ ἀποδε-χθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμε-νισμοῦ

4 Εὐχαριστιακὴἐκκλησιολογία καὶ

στὸ βάθος τὸ ΠΡΩΤΕΙΟΜὲ διάφορα κείμενα λοιπόν ὁ

Περγάμου κηρύσσει τὴν κακόδοξηlaquoΕὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoἈντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ἀποτε-λοῦν τὸ βιβλίο του laquoἩ Κτίση ὡςΕὐχαριστίαraquo καὶ τὸ ἄρθρο-ὁμιλίαlaquoὉ ἐπίσκοπος ὡς προεστὼς τῆςΘείας Εὐχαριστίαςraquo

Στὸ βιβλίο αὐτὸ ndashκατὰ τὸν Φα-ράντοndash laquoὁ κ Ζ ἐξαίρει τὴν θ Εὐχα-ριστία μονομερῶς ὡς ἀναφορὰ δώ-ρων πρὸς τὸν Θεό παραθεωρεῖ δὲἢ καὶ στηλιτεύει τὸν χαρακτῆρααὐτῆς ὡς θυσίαςraquo Στὸ συγκεκρι-μένο ἔργο τοῦ κ Ζηζιούλα παρατη-ρεῖται laquoὁ τέλειος παραμερισμὸςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆςἘκκλησίας ndashὁ κ Ζ ὁμιλεῖ διαρκῶς(σσ γενικὰ) περὶ Ἐκκλησίας ἢ χρι-στιανικῆς Ἐκκλησίαςndash ἡ ἀποψίλω-σις τῆς θ Εὐχαριστίας ὡς ἁπλῆςεὐχαριστιακῆς ἀναφορᾶς ndashἓν στοι-χεῖον ἀποδεκτὸν ἐπὶ οἰκουμενικῆςβάσεωςndash μὲ σύγχρονον ἀπόρριψιντοῦ ἰδίου ndashδιὰ τοὺς Ὀρθοδόξουςndashχαρακτῆρος αὐτῆς ὡς θυσίας ἡ τε-λεία περιφρόνησις τῆς παραδόσε-ως ἡ τελεία ἀποσιώπησις τῶνΟἰκουμ συνόδωνraquo

Ἀλλʼ καὶ ὁ καθηγητὴς Κορναρά-κης ἐξασκεῖ κριτικὴ στὸ ἴδιο ἄρθροκαὶ εἰδικὰ στὸ ἑξῆς σημεῖο laquoΤὸ κα-τεξοχὴν ἔργον τοῦ Ἐπισκόπου(γράφει ἐκεῖ ὁ κ Ζηζιούλας) εἶναι ἡπροεδρία τῆς Θ ΕὐχαριστίαςὍλα τὰ ἄλλα ἔργα του εἶναι δευ-τερεύοντα γιατὶ ὅλα τὰ ἄλλα νοη-ματίζονται ἀπὸ τὴ σχέση τοὺς μὲ τὴΘ Εὐχαριστία Ὁ Ἐπίσκοπος στὴνοὐσία δὲν εἶναι διοικητής εἶναι λει-τουργός εἶναι εἰκὼν Χριστοῦ δὲνμποροῦμε νὰ παρακάμψουμε τὴνεἰκόνα καὶ νὰ φθάσουμε ἀπευθείαςστὸ πρωτότυπο Μὲ ἄλλα λόγια δὲνμποροῦμε νὰ προσευχόμεθα ἀπευ-θείας στὸ Χριστό ἀλλὰ πρέπει νὰπαρεμβάλλεται ἡ εἰκόνα του ὁ Ἐπί-σκοποςraquo Διαφορετικὰ laquoἡ ἐπικοινω-νία μας μὲ τὸ Θεὸ παρακάμπτει τὸνἀνθρωπο καὶ πραγματοποιεῖταιμέσῳ τῆς φαντασίαςraquo

Ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδεικνύον-ται φαντασιώσεις τοῦ κ Ζηζιούλαἀφοῦ κατὰ τὸν καθηγητὴ Κορνα-ράκη ἂν laquoἀνατρέξουμε στὸ κείμε-νο τῆς Θ Λειτουργίας στὸ Ἱερατι-κόν θὰ ἰδοῦμε ὅτι ἄλλος εἶναι τὸκέντρο τῆς Θ Εὐχαριστίας καὶ ὄχιὁ Ἐπίσκοποςraquo Στὸ Ἱερατικόν λοι-πόν διαβάζουμε πὼς ὁ ἱερέας laquoπρὸτοῦ τέμπλου θὰ ζητήσει τὴν ldquoχεῖ -ραrdquo τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ γιὰ νὰἐπιτελέσει τὴν ἀναίμακτο θυσίαldquoΚύριε ἐξαπόστειλόν μοι τὴν χεῖράσουrdquoraquo καὶ ὄχι laquoτὴν χεῖρα τοῦοἰκείου ἐπισκόπουraquo Στὴν ἀκολου-θίαν τῆς Ἀναφορᾶς laquoἡ πρόσκλησητοῦ λαοῦ νὰ προσέλθει γίνεταιδιὰ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου καὶ ὄχιδιὰ τοῦ Ἐπισκόπου ldquoΛάβετε φάγε-τεrdquo Γιὰ τὴν καθαγίαση τῶν τιμίωνδώρων ὁ ἱερέας λειτουργὸς ἀπευ-θύνεται πρὸς τὸν Κύριο ποὺ εἶναισυγχρόνως θύτης καὶ θῦμα Καὶστὸ σημεῖο τοῦτο ἡ παρουσία ἢ με-τοχὴ τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀνύπαρ-κτη ldquoΚαὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτοντοῦτονrdquo Πρὸ τῆς Θ μεταλήψεωςκαὶ πάλι ἡ σχετικὴ εὐχὴ τοῦ ἱερέωςθὰ ἀπευθυνθεῖ στὸν θυσιασθένταΚύριο καὶ ὄχι στὸν Ἐπίσκοπο ldquoΠρό-σχες Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καὶ ἐλθὲεἰς τὸ ἁγιάσαι ἡμᾶςrdquo Ἀπὸ τὸ κεί-μενο αὐτὸ τῆς Θ Λειτουργίας δὲνπροκύπτει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναιπροεστὼς τῆς Θ Εὐχαριστίας μὲτὸ νόημά ποὺ θέλει ὁ Σεβ κ Ἰωάν-νης Ζηζιούλαςrdquo Ἡ Θ Λειτουργίαλοιπόν εἶναι ἀκραιφνῶς χριστο-κεντρικὴ καὶ καθόλου ἐπισκοπο-κεντρική Ὁ Ἐπίσκοπος μνημο-νεύεται (ἁπλῶς) ὡς ὁ ἐκκλ διοικη-τικὸς προϊστάμενοςraquo (ΚορναράκηἸω ldquoΘεοδρομίαldquo Ἰαν 2006)

Ἀπʼ αὐτὴ τὴ θέση καὶ ὕβρι τοῦ κΖηζιούλα προκύπτει καὶ τὸ ἑξῆςἐρώτημα Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος εἶναιαἱρετικός ἀλλὰ δὲν ἔχει καταδικα-σθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο οἱ πιστοὶποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἐπικοινωνία μὲαὐτόν δὲν μποροῦν νὰ ἐπικοινω-νήσουν μετὰ τοῦ Θεοῦ

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκκλησιολογίατοῦ Περγάμου χωρὶς τὴν παρέμ-βαση τοῦ ἐπισκόπου εἶναι ἀδύνατηἡ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἐπικοινωνία Σύμ-φωνα μὲ σύμπασα τὴν ἐκκλησια-στικὴ ἱστορία ὅμως καὶ τοὺς βίουςτῶν Ἁγίων ἀσφαλῶς ἡ ἐπικοινωνίαμετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατὴ καὶχωρὶς τὴν παρέμβαση τοῦ Ἐπισκό-που ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγ Μάξι-μο τὸν Ὁμολογητή παρʼ ὅλο ποὺδὲν ἀνεγνώριζε 4 Πατριάρχες ndashποὺἦσαν laquoὀρθόδοξοιraquo μόνον κατʼ ὄνο-μα ἀλλʼ αἱρετικοὶ στὰ φρονήματαndash τῶν ὁποίων ἀκριβῶς ἡ αἵρεσηἀποτελοῦσε ἐμπόδιο νὰ ἑνωθεῖ μὲτὸ Θεό Ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγΓρηγόριο τὸν Παλαμᾶ ὅταν καθαι-ρέθηκε καὶ φυλακίστηκε ἀπὸ τὸνπατριάρχη Καλέκα ἡ προσευχή τουδὲν ἦταν ψευδὴς ἢ φανταστικὴ(ὅπως θέλει ὁ κ Ζηζιούλας) ἐπειδὴτάχα δὲν δεχόταν νὰ παρεμβάλλε-ται ἡ εἰκόνα τοῦ αἱρετικοῦ Πα-τριάρχη Καλέκα Ὅπως συνέβη μὲἉγίους ποὺ ἐδιώκοντο ἢ εἶχαν κα-θαιρεθεῖ ἀπὸ κακόδοξους Πα-τριάρχες δηλ τοὺς Ἁγίους Ἀθανά-σιο Ἰωάννη Χρυσόστομο ἸωάννηΔαμασκηνό Θεόδωρο Στουδίτη(ποὺ χωρὶς νὰ μνημονεύει τὸν Ἐπί-σκοπο τελοῦσε Θ Λειτουργία στὴφυλακή) Ἀθανάσιο Πάριο Νεκτά-ριο Αἰγίνης κλπ

Ἡ laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoτοῦ κ Ζηζιούλα τελικά εἶναι ὁ Δού-ρειος ἵππος μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰἑνωθεῖ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶνμελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίαςμὲ τὸ Βατικανό Διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴποὺ laquoκάθε εξουσίαraquo στὴν Ἐκκλησία

(laquoἁγιαστική ποιμαντικὴ καὶ ἡ λεγο-μένη διοικητικήraquo) laquoπηγάζει ἀπὸ τὴνεὐχαριστίαraquo καὶ αὐτὸν ποὺ κατέχειτὴν laquoπροεδρία τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquoτότε ὁ Προεστὼς τῆς Εὐχαριστίαςμεταμορφώνεται σὲ πηγὴ εξουσίαςκαὶ αὐθεντίας στὴν σεβασμιότητατοῦ ὁποίου ἀνήκει ἀπόλυτη ὑπακοήἀφοῦ θὰ εἶναι περιβεβλημένος ὅλοτὸ μυστηριακό ἐσχατολογικὸ καὶθεσμικὸ φορτίο ἱερότητος ἄνευ μά-λιστα τοῦ ὁποίου (ὅπως εὐθέως δι-δάσκει ὁ Περγάμου) δὲν εἶναι δυ-νατὸν νὰ προσεγγίσουμε τὸν ΚύριοἜτσι παρακάμπτεται καὶ ἀπὸ τὴνΛειτουργία καὶ ἀπὸ τὴν καθημερινὴζωὴ ὁ λατρευόμενος Κύριος ὁlaquoπροσφέρων καὶ προσφερόμενοςraquoΧριστός καὶ τὴ θέση του καταλαμ-βάνει ὁ Προεστώς πίσω ἀπὸ τὸνὁποῖο κρύβεται ἐπιμελῶς καὶ θὰ κά-νει τὴν ἐμφάνισή του ἐν τῷ καταλ-λήλῳ καιρῷ τὸ ἀποκρουστικὸ πρό-σωπο καὶ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὅπωςτοῦτο διαπιστώθηκε εἰς τὸ Θʼ Δια-χριστιανικὸ Συμπόσιον (Δεκέμβριος2005) παπικῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἐκεῖαἱρετικοὶ καὶ ὀρθόδοξοι συμφώνη-σαν πώς laquoἡ ldquoΕὐχαριστηριακὴ ἐκ -κλησιολογίαrdquo εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπο-τελέσει σημαντικὴ βάση προσεγγί-σεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν στὰ πλαί-σια τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου γιὰτὴν κατανόηση τῆς λειτουργίας τοῦἘπισκοπικοῦ πρωτείου στὴν τοπικὴἐκκλησία στὰ πλαίσια τοῦ Μυστηρί-ου τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquo (Κορναρά-κη Ἰω)

Ὅπως βλέπουμε ldquoΕὐχαριστη-ριακὴ ἐκκλησιολογίαrdquo καὶ Πρωτεῖοπᾶνε μαζί Ἔτσι στὶς 23 Φεβρου -αρίου 2008 στὴν Ἀκαδημία τοῦ Βό-λου ὁ κ Ζηζιούλας ἐρωτώμενος γιὰτὸ Μυστή ριο τῆς Ἱεραρχίας δὲν δι-στάζει νὰ συγκρίνει τὰ ἀσύγκριτατολμᾶ νὰ εἰσάγει τὴν laquoεἰ δωλολα-τρικὴraquo ἔννοια τῆς ἀναλογίας με-ταξὺ τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος καὶ θεολογεῖ περὶ τῆςἉγίας Τριάδος μὲ ἐφόδιο ὄχι τὸνθεῖο φωτισμό ἀλλὰ τὸν ὀρθολογι-σμό ποὺ ἀνέκαθεν ἐξάγουν τὰ βα-τικάνεια προτεσταντικὰ καὶ οἰκου-μενιστικὰ ἐργαστήρια Καὶ ὅλα αὐτὰτὰ κάνει μὲ ποιά σκοπιμότητα Γιὰνὰ δικαιολογήσει τὸ Πρωτεῖο τοῦΠάπα Μᾶς διδάσκει λοιπόν τὴν κα-κόδοξη θεωρία ὅτι μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ἔχουμε κάποιου εἴδουςlaquoδιαβάθμισηraquo Μᾶς λέγει laquoοὔτε λί-γο οὔτε πολύ ὅτι ὁ Κύριος εἶναιδεύτερος Θεόςraquo Ἂς ἀκούσουμετοὺς κακόδοξους λόγους του

laquoὉ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτωςγεννᾷ τὴν Ἱεραρχία Ὀντολογικὰ ἡἹεραρχία ὑπάρχει καὶ στην ἉγΤριάδα Ἡ πηγή ἡ Ἀρχή εἶναι ὁ Πα-τήρ ἀπὸ κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπατῆς Ἁγ Τριάδος Στὴν Ἁγία Τριάδαλοιπόν ἔχουμε μία διαβάθμιση δὲνἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξηἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μετα-φέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλονἘὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα τό-τε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆςαἰτιότητος Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναικάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέ-ψουμεraquo

Σταματοῦμε ἐδῶ γιὰ νὰ παραθέ-σουμε λίγες φράσεις τῶν θεοφωτί-στων θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας τοῦἁγ Γρηγορίου καὶ τοῦ ἁγ Συμεὼντοῦ νέου θεολόγου ποὺ κάνουνσκόνη τοὺς ἀφώτιστους συλλογι-σμοὺς ποὺ ἔχει πλάσει μὲ τὸ μυαλότου καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ κ Ζηζιούλαςμεταφέροντας ἀνθρώπινες ἔννοιεςστὸ Θεό Γράφει ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁΘεολόγος laquoΛίαν αἰσχρόν ἐκ τῶνκάτω τῶν ἄνω τὴν εἰκασίαν λαμβά-νειν καὶ τῶν ἀκινήτων ἐκ τῆς ρευ -στῆς φύσεωςraquo Καὶ συνεχίζει laquoΔιό-τι δὲν πρέπει νὰ μεταφέρουμεστὸν Θεὸ καὶ ὅλες τὶς ἀνθρώπινεςκαὶ τῆς δικῆς μας συγγενείας ὀνο-μασίες Καθὼς ἡ διαφορὰ εἰς τὴνἀποκάλυψιν καὶ ὄχι τῆς πρὸς ἄλλη-λα σχέσεως διάφορον ἔκαμε δια-φορετικὴν καὶ τὴν ὀνομασία Πα -τὴρndashΥἱὸςndashἍγιον Πνεῦμαraquo Καὶ ἀλ -λοῦ laquoΤὸ αἴτιον δὲν εἶναι ἀρχαιότε-ρον ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν ὁποίων εἶναιαἴτιον Διότι οὔτε ὁ ἥλιος εἶναι ἀρ -χαιότερος ἀπὸ τὸ Φῶςraquo3

Καὶ μιὰ μικρὴ ἔνδειξη ἀπὸ τὸν ἅγΣυμεών τοῦ πῶς θεολογοῦν οἱἍγιοι καὶ πῶς αἱρετίζει ὁ κ Ζηζιού-λας καὶ ἀκόμα πῶς ἀντιμετώπιζανοἱ Ἅγιοι τοὺς κακόδοξους τῆςἐποχῆς τους (Περισσότερα γιὰαὐτὴ τὴν laquoτερατώδη αἵρεσηraquo στὸνἅγιο Συμεών)

Ἰσχυρίζονται κάποιοι (λέγει ὁἍγιος) πὼς laquoμείζων ὁ Πατὴρ τοῦΥἱοῦ καθ᾿ ὃ αἴτιός ἐστι τῆς ὑπάρξε-ως τοῦ Υἱοῦraquo Καὶ κατακεραυνώνεικάθε ἕνα ποὺ θεολογεῖ κακοδόξωςὅπως ὁ κ Ζηζιούλα laquoΕἰ ἀδιαίρετοςἦν ἡ παναγία Τριάς τίς ἐδίδαξετίς ἐπενόησε μέτρα καί βαθμούςπρῶτον καὶ δεύτερον μεῖζον καὶἔλαττον ἐν αὐτῇ Τίς τοῖς ἀθεάτοιςκαὶ ἀγνώστοις καὶ πάντῃ ἀνερμη-νεύτοις καὶ ἀκατανοήτοις ταῦταἐξέθετο Τὰ γὰρ ἀεὶ ἡνωμένα καὶἀεὶ ὡσαύτως ὄντα ἀλλήλων πρῶταεἶναι οὐ δύνανταιraquo4

Εἶναι δυνατόν λοιπόν Σεβα-σμιώτατοι νὰ ἔχει ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία δύο θεολογίες Μία τῶνἉγίων καὶ μία τοῦ μητροπολίτουΠεργάμου κ Ζηζιούλα

Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὴσυν έχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ Ζηζι-ούλα

laquoἩ εὐχαριστιακὴ κοινότητα εἶναιδομημένη ἱεραρχικά Ὁ πρῶτοςἔχει τὴν τιμὴ καὶ προηγεῖται μόνογιατὶ ἐλεύθερα τὸν ἀποδέχονται οἱμετʼ αὐτόν Τὸ πρότυπο τῆς εὐχα-ριστιακῆς ἱεραρχίας εἶναι ἡ ἉγΤριάδα στὴν ὁποία σαφῶς καὶὑπάρχει ἱεραρχία (βλ ldquoὁ Πατήρ μουμείζων μού ἐστιrdquo) ἀλλὰ ἡ προσω-πικὴ ἱεράρχηση (ποτὲ πχ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάλουμε πρῶτο τὸ ἍγιοΠνεῦμα ἢ τρίτον τὸν Υἱό) δὲν συν -επάγεται μείωση τῆς οὐσίας δηλὀντολογικὴ ἱεράρχηση τὰ τρίαπρόσωπα εἶναι ἴσα καὶ ταυτίζονταικατὰ τὴν οὐσίαraquo5

Ὁ Μ Βασίλειος ὅμως διαφωνεῖριζικὰ μὲ τὸν κ Ζηζιούλα laquoΓιὰ τὸνΠατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἍγιοΠνεῦμα διδάσκοντας ὁ Κύριος δὲν

χρησιμοποίησε μαζὶ κι ἀρίθμησηΔὲν εἶπε δηλ Στὸν πρῶτο καὶ δεύ-τερο καὶ τρίτο Οὔτε Σʼ ἕνα καὶ δύοκαὶ τρία Ἕνας εἶναι ὁ Θεὸς καὶΠατέρας ἕνας κι ὁ μονογενὴς Υἱὸςκι ἕνα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο Καθεμιὰἀπὸ τὶς ὑποστάσεις τὴν ἐξαγγέλ-λουμε μονωμένα Κι ἂν χρειασθεῖνὰ τὶς συναριθμήσουμε δὲν γλι -στρᾶμε μὲ ἀπαίδευτη ἀρίθμηση σὲἔννοια πολυθεΐας Γιατὶ δὲν ἀριθ-μοῦμε προσθέτοντας γιὰ νʼ αὐξή-σουμε τὸ ἕνα σὲ πλῆθος λέγονταςἕνα καὶ δύο καὶ τρία οὔτε πρῶτοκαὶ δεύτερο καὶ τρίτο ldquoἘγὼ Θεὸςπρῶτος κι ἐγὼ κατόπινrdquoraquo

Ἂς δοῦμε σὲ ἀντιπαράθεση τώ-ρα τὶς συνεχιζόμενες βλασφημίεςτοῦ Ζηζιούλα ποὺ γράφει laquoὉ Υἱὸςεἶναι ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάζουμε τὸν Υἱὸ πάνω ἀπὸτὸν Πατέρα ἢ δίπλαndashδίπλα Ἴσον μὲτὸν Πατέρα Ἐὰν μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ὑπάρχει Ἱεραρχία πῶςεἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία ποὺ εἰκο-νίζει τὴν Ἁγία Τριάδα νὰ μὴ ἔχειἹεραρχία Ἀκόμη καὶ μέσα στὸσῶμα τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὸνΠέτρο ὁ ὁποῖος ὁπωσδήποτε ξεχω-ρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλ λουςraquo6 Ὡς πρὸς τίξεχωρίζει ὁ Πέτρος δὲν μᾶς τὸ ἐξη-γεῖ θεολογικά μόνο μὲ τὴν Παπική-Λατινικὴ λογικὴ ποὺ ἀποδέχεται ὁ κΖηζιούλας μόνο ἔτσι ξεχωρίζει ὁΠέτρος Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία ξε-χώρισε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννηστὸν ὁποῖο ἀπέδωσε μόνο σʼ αὐτόνἀπὸ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους τὸὄνομα τοῦ θεολόγου

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἱρετικὴ θεολογίατοῦ κ Ζηζιούλα περὶ Ἁγίας Τριά-δος διαστρεβλώνει τὸ μυστήριότης καὶ κατόπιν φέρνει τὸ θέμαἐκεῖ ποὺ στοχεύει ὅλη αὐτὴ ἡ αἱρε-τικὴ θεολογία του στὸν Πέτρο καὶστὸν Πάπα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸτὸν Πέτρο Καὶ τελειώνει laquoΤὸ κε-φάλι δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει προτε-ραιότητα ἔναντι τοῦ ποδιοῦἘπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει τὴν ἰδιό-τητα τοῦ πατέρα μέσα στὴν Ἐκκλη-σία γιʼ αὐτὸ κάθεται εἰς τύπον καὶτόπον τοῦ ΠΑΤΡΟΣ Ἐὰν στὴνὕπαρξή μας καταργήσουμε τὴνἹεραρχία καταργοῦμε τὴν προσω-πικὴ ἑτερότητα Θεωροῦμε τὸνἑαυτό μας αὐθύπαρκτοraquo Γιὰ νὰμὴν laquoξεγελιόμαστε λοιπόν ἀπὸτὴν πονηρὴ ὁρολο γίαraquo πρέπει νὰκαταλάβουμε πὼς ἐδῶ ὁ κ Ζηζιού-λας διδάσκει τὸ ἐξωφρενικό πὼςlaquoτάχα ἡ Ἐκκλησία εἰκονίζει τὴνἉγία Τριάδα Μὲ τὶς λέξεις περι-γράφεται ἡ ἀναλογία τοῦ Ἀκινάτηκαὶ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα θεμελιώ-νεται ὀντολογικὰ γιὰ πάντα στὸνὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ σὰν lʼ esse ipsumsubsistensraquo7

Ἔτσι laquoἐπινοεῖ (ὁ κ Ζηζιούλας)καὶ μία θανατηφόρο Τριαδολογία ἡὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν ἀναγνώρισητοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα Ἑρμη-νεύει τὸν Πατέρα σὰν Θεό σὰνὀντο-λογικὴ Ἀρχὴ τῆς ΤριάδοςἘνῶ οἱ Πατέρες ἔβλεπαν τὸν Πα-τέρα σὰν Αἰτία κινήσεως τῆς Τριά-δοςraquo καὶ τὴν laquoὕπαρξη τῶν Τριῶνπροσώπων τῆς Ἁγ Τριάδος ταυτό-χρονη Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ ἕνωσητῶν δύο φύσεων στὴν ὑποστάσητοῦ Υἱοῦ ὑπῆρξε ταυτόχρονη laquoἊςδοῦμε γιὰ ἄλλη μία φορά τί ἔχει νὰμᾶς πεῖ ἐπὶ τοῦ θέματος ὁ ἅγ Μά-ξιμος ldquoὁ Πατέρας δὲν ἀπόκτησεἐκ τῶν ὑστέρων τὸ ὄνομα οὔτε ὡςἀξίωμά ποὺ ἔλαβε ἐκ τῶν ὑστέρωννοοῦμε τὴν Βασιλεία ΔΕΝ ΕΧΕΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡ-ΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΒΑ-ΣΙΛΕΥΣ Γιατὶ ἡ σχέση μεταξὺ τῶνΤριῶν Προσώπων ὑποδηλώνει τὴνσυνύπαρξή τους καὶ δὲν ἐπιτρέπειαὐτά τῶν ὁποίων εἶναι καὶ λέγεταισχέση νὰ θεωροῦνται μεταγενέ-στερα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλοrdquoraquo8

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ θὰ μπορούσαμενὰ ποῦμε ὅτι ὀρθοδοξεῖ ὁ κ Ζηζι-ούλας ἢ μήπως εἶναι αὐτὸς (ὅπωςὑποστηρίχτηκε) laquoποὺ ράβει τὸὈρθοδοξο κουστούμι τοῦ Πάπαraquo

Στὸ σημεῖο αὐτό θὰ παρουσιά-σουμε κάποιες ἀκόμα παπικὲς καὶὀρθόδοξες δηλώσεις καὶ κείμεναποὺ δείχνουν ὅτι ἔχει δρομολογη-θεῖ (καὶ ὑφίσταται ἐν μέρει) ἡ ἐξί-σωσι τῆς αἱρετικῆς laquoἐκκλησίαςraquoτῶν Παπικῶν μὲ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία καὶ ἡ Ἕνωση τους μὲ κα-μουφλαρισμένο τὸ Πρωτεῖο καὶ τὸναἱρετικὸ Πάπα Πρῶτο ὡς εἰκονί-ζοντα τὸν Θεὸ Πατέρα

Ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Βʼστὴν Ἐγκύκλιόν του ldquoἽνα ἓν ὦσινrdquoγράφει Εἴθε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα laquoνὰφωτίση ὅλους τοὺς ἐπισκόπους καὶθεολόγους τῶν Ἐκκλησιῶν μαςγιὰ νὰ δυνηθοῦμε νὰ βροῦμε ὁἕνας μαζὶ μὲ τὸν ἄλλον τὶς μορφέςστὶς ὁποῖες αὐτὴ ἡ διακονία (τοῦἐπισκόπου Ρώμης) δύναται νὰπραγματοποιῆ μίαν διακονίαν τῆςἀγάπης ποὺ θὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸτοὺς μὲν καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλουςraquo9Ὅπως βλέπετε τὸ παπικὸ Πρωτεῖοἐπειδή ldquoσοκάρειrdquo (καὶ γιὰ νὰ μὴ ldquoσο-κάρειrdquo) τὸ βάπτισαν ldquoδιακονίαrdquo

Ἂς δοῦμε πῶς ἐννοοῦν οἱ ἴδιοιοἱ Παπικοὶ τέτοιες ἐκφράσεις Μιὰπερικοπὴ ἐγγράφου τῆς ΠαπικῆςἘπιτροπῆς Πίστεως μᾶς διαφωτί-ζει laquoἩ ἑνότης τῆς Εὐχαριστίας καὶἡ ἑνότης τοῦ συνόλου τῶν Ἐπι-σκόπων μαζὶ μὲ τὸν Πέτρον καὶ ὑπὸτὸν Πέτρον ὄχι ἀνεξάρτητες ἡ μίαἀπὸ τὴν ἄλλην εἶναι ρίζα τῆς ἑνό-τητος τῆς Ἐκκλησίαςraquo (Εἰς Θεο-δώρου Ε ὅπ παρ) Τὸ Βατικανὸμιλᾶ ἐδῶ ξεκάθαρα περὶ ὑποταγῆςὅλων στὸν Πέτρον δηλ στὸν Πά-πα Σὰν κάτι νὰ θυμίζει ἀπὸ τὴν Ζη-ζιούλεια laquoἐκκλησιολογίαraquo αὐτό

laquoὉ Πάπας Βενέδικτος ἔχει πῆ(1976) ldquoἩ Ρώμη ἐν σχέσει πρὸςτὴν διδασκαλίαν περὶ πρωτείουδὲν πρέπει νὰ ζητῆ ἀπὸ τὴν Ἀνα-τολὴν περισσότερον ἀπὸ ὅτι δια-τυπώθηκε καὶ βιώθηκε κατὰ τὴνπρώτην χιλιετίαν Ὅταν ὁ ΠατρἈθηναγόρας τὴν 25767 κατὰ τὴνἐπί-σκεψιν τοῦ Πάπα στὸ Φανάριχαρακτήριζε αὐτὸν ὡς διάδοχοντοῦ Πέτρου ὡς πρῶτον στὴν τιμὴνἀνάμεσά μας ὡς τὸν Προκαθήμε-νον τῆς ἀγάπης βρισκόταν στὸστόμα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐκκλη-σιαστικοῦ ἡγέτου τὸ οὐσιῶδες πε-

ριεχόμενον τῶν περὶ πρωτείουἐκφράσεων τῆς πρώτης χιλιετίαςκαὶ περισσότερα δὲν πρέπει νὰἀπαιτῆ ἡ Ρώμηrdquoraquo10

Πίσω λοιπόν ἀπὸ τὴν μετα-πατε-ρικὴ καὶ βαπτισματικὴ θεολογίατὴν θεωρία τῶν κλάδων καὶ τὴνεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία κρύ-βεται ἡ περιπόθητη ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν Καὶ τὴν ἕνωση αὐτὴ οΖηζιούλας καὶ ὅλο τὸ οἰκουμενι-στικὸ τιμ τὴν βλέπει ὡς ἕνωσηἐξωτερική ὡς ἕνωση μὲ ἀμοιβαῖεςπαραχωρήσεις ὡς ἕνωση ὑπὸ τὸνΠάπα Γιʼ αὐτὸ καὶ τελευταῖα (μὲτὴν Ραβέννα τὴν Ἐλοῦντα τῆςΚρήτης τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βιέννη)ἀγωνίζονται νὰ περάσουν τὴν θέσηὅτι τὸ Πρωτεῖο ὑφίστατο στὴν πρώ-τη χιλιετία ὥστε νὰ μᾶς ὑποχρεώ-σουν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν Πάπα μὲἕνα ὀρθοδοξοποιημένο Πρωτεῖο

laquoὍπως ἐπισημαίνει ὁ κ Ζηζιού-λας κοσμικοὶ παράγοντες οἱ ὁποῖοικυριαρχοῦσαν τότε στὴν ἐκκοσμι-κευμένη ὀρθοδοξία καὶ δὲν τῆςἐπέτρεψαν νὰ δεῖ τὴν Ἱερότητατοῦ πρωτείου Ἐδῶ βρίσκεται ἡἈποθέωση Ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουνπὼς αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ παράγοντεςγέννησαν τὴν ἀπαίτηση τοῦ πρω-τείου ἰσχυρίζονται (Ζηζιούλας καὶKasper) πὼς αὐτοὶ οἱ παράγοντεςἐμπόδισαν τοὺς ἄλλους νὰ ἀνα-γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ πρω-τείουraquo11 Τώρα ὅμως ἔχουμε ἀνάγ-κη τὸ Πρωτεῖο laquoὅπως διεκήρυξεστὸ Μποζὲ τῆς Ιταλίας ὁ Περγάμουἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη τὸ παπικόπρωτεῖοraquo (laquoΟΤraquo 16-7-1999)12

Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ συνέν-τευξη τοῦ κ Ζηζιούλα στὴν ldquoLa Re-publicardquo (Ἰταλικὴ ἐφημερίδα) laquoΣτὴΡαβέννα (εἶπε ὁ κ Ζηζιούλας) ξα-ναρχίσαμε τὸν διάλογο εἶναι πα-ροῦσες ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκ -κλησίες μαζὶ μὲ τὴν Καθολική Με-ταξύ μας ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη καὶτὴν ἴδια παράδοση Τὸ μεγαλύτεροπρόβλημα ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμε-τωπίσουμε εἶναι τὸ πρωτεῖο Ἐγὼὑποστηρίζω ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθεῖμία λύση Ἀρκεῖ νὰ προσδιορίσου-με ἀρκούντως τὴ θέση τοῦ ἐπισκό-που τῆς Ρώμης στὴ δομὴ τῆςΟἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας (σσ τῆςlaquoἐκκλησίαςraquo ἑνωμένης ὑπὸ τὸνΠάπα) Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἕτοιμοινὰ δεχτοῦν τὴν ἰδέα ἑνὸς οἰκουμε-νικοῦ πρωτείου καί σύμφωνα μὲτοὺς κανόνες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλη-σίας ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης εἶναιὁ πρῶτοςrdquoraquo Πιὸ ὠμὸς δὲν γινόταννὰ εἶναι ὁ κ Ζηζιούλας

Καὶ ἕνα τελευταῖο μαργαριτάριοἰκουμενιστικῆς λογικῆς ἀπὸ τὸν κΖηζιούλα στὴ Βιέννη τὸ 2010 ποὺδίνει τὸ κλειδὶ τῆς Ἑνώσεως laquoπρο-σαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲςraquoγιὰ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία μὲ ἐπι-κεφαλὴς τὸν Πάπα Εἶπε laquoἩ ἑνό-τητα θὰ ἀπαιτήσει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸτὶς δύο πλευρές ldquoἘγὼ δὲν θὰ ἤθε-λα νὰ τὶς ὀνομάσω ἀνασχηματι-σμούς ἀλλὰ μιὰ προσαρμογὴ καὶἀπὸ τὶς δύο πλευρέςrdquo δήλωσε ὁἸωάννης (Ζηζιούλας) Γιὰ τοὺςὈρθοδόξους εἶπε αὐτὸ σημαίνειἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχει μιὰ καθο-λικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησία σὲ ἕναἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῶνἐθνικῶν τους ἐκκλησιῶν καὶ ὁ ἐπί-σκοπος τῆς Ρώμης εἶναι ἡ παραδο-σιακή της κεφαλήrdquoraquo13 Στὸ ἴδιοπνεῦμα ὁ Walter Kasper laquoἡ ἑνότηςστὴν πίστιν δὲν σημαίνει ἀνυπερ-θέτως τὴν ἑνότητα σὲ ὅλες τὶς δια-τυπώσεις τῆς πίστεως αὐτῆςraquo Οἱlaquoὀρθόδοξοιraquo οἰκουμενιστὲς ἀπο-δέχτηκαν σιωπηρὰ αὐτὴν τὴν δή-λωση Ἀλλὰ καὶ ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος εἶχε τονίσει ὅτι τὰ σχίσμα-τα laquoμὲ κανένα τρόπον δὲν ζημιώ-νουν ἢ ἐγγίζουν τὴν οὐσίαν τῆς πί-στεώς των ἐπειδὴ αὐτὰ δημιουρ-γήθηκαν μόνον ἀπὸ διαφορὲς στὴνὁρολογίανraquo Τὸ συμπέρασμα ποὺἀπὸ τέτοιες δηλώσεις ἔβγαλε ὁ πα-πικὸς θεολόγος Φ Gahbauer laquoΟἱδιαφορετικὲς διατυπώσεις τοῦ πε-ριεχομένου τῆς πίστεως δὲν ἐγγί-ζουν τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεωςraquo14

Μετὰ ἀπὸ αὐτά Μακαριώτατεκαὶ Σεβασμιώτατοι τὰ λίγα ἀλλʼἐνδεικτικὰ ποὺ παραθέσαμε ὡς κα-ταγγελία ἐλπίζουμε πὼς σᾶς δίνε-ται ἡ ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσετε μὲτὴν laquoκαλὴ ἀνησυχίαraquo ἐνδελεχῶςτὴν περίπτωση τῆς φθορᾶς ποὺὑφίστανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδο-ξία ἀπὸ ἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέ-σεις ποὺ διασπείρει ὁ Μητρ Περ-γάμου κ Ἰωάννης Ζηζιούλας

Ἁρμόδιος Δικαστικὸς Ἐπιμελη -τὴς νὰ ἐπιδώσει νόμιμα τὴν πα-ροῦσα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως αὐ -τὴ ἐκπροσωπεῖται νόμιμα γιὰ νὰ λά-βει γνώση καὶ γιὰ τὶς νόμιμες συν -έπειες ἀντιγράφοντας τὸ περιεχό-μενο τῆς παρούσης στὴν ὑπʼ αὐτοῦσυνταχθησομένη ἔκθεση ἐπιδόσε-ώς του

Βόλος 11 Δεκεμβρίου 2011Διὰ τὸν Χριστιανικὸ Ἀγωνιστικὸ

Σύλλογο laquoἍγ Θεόδωροςὁ ΣτουδίτηςraquoὉ Πρόεδρος

Γρηγορίου Γρηγόριοςἡ Γραμματέας

Νάκου - Ξανθᾶ ΧριστίναΔιὰ τὴν Φιλορθόδοξο Ἕνωσι

laquoΚοσμᾶς ΦλαμιᾶτοςraquoὉ Πρόεδρος

Ντετζιόρτζιο ΛαυρέντιοςὉ Γραμματέας

Σημάτης ΠαναγιώτηςὙποσημειώσεις

1 Στὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ Σύνο-δο ὁ Μητροπ Γλυφάδας ἐτόνιζε ὅτι ὁὅρος laquoμεταπατερική Θεολογίαraquo εἶναιὅρος laquoκαινοφανής ἀντιβιβλικός καίἀνορθόδοξος ἐπειδή ἀναιρεῖ τὸ βα-σικὸ κύτταρο τῆς Πατερικῆς Θεολο-γίας τῆς Ἐκκλησίας μας Εἶναι ἀδύ-νατη ἡ ὕπαρξη περιόδου μετὰ τοὺςΠατέρες ἀφοῦ πάντοτε ἡ Ἐκκλησίαθὰ αὐξάνεται θεολογικά μὲ τὴ Χάρητοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῶν Θεο-φόρων Πατέρων Ἀλλὰ ἀπορρίπτουμετὸν ὅρο laquoμεταπατερική Θεολογίαraquoἐπειδὴ μᾶς ὁδηγεῖ κατrsquo εὐθείαν στὸνΠροτεσταντισμό Ἡ Ἐκκλησία χωρὶςΠατέρες θὰ ἦταν ἕνα laquoψευδεπίγραφοχριστιανικὸ προτεσταντικὸ μόρφω-

μαraquo ποὺ δὲν θὰ εἶχε καμμία σχέση μὲτὴν laquoΜίαν Ἁγίαν ἈποστολικὴνἘκκλησίανraquo

Ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστη-μίου καὶ μητροπολίτης Γόρτυνος κἸερεμίας σὲ πρόσφατο κείμενό τουγιὰ τὴν μεταπατερική θεολογία (ποὺδημοσιεύτηκε στὸν ἐκκλησιαστικὸ Τύ-πο) τονίζει ὅτι οἱ μεταπατερικῶς θεο-λογοῦντες laquoπροσβάλουν τὴν μνήμητῶν Ἁγίων καὶ εἶναι ἄγευστοι τοῦ πα-τερικοῦ πνεύματος καί ἔπρεπε νάhellipντρέπωνταιraquo γιrsquo αὐτό χαρακτηρίζειτὴν μεταπατερική Θεολογία ὡςlaquoβλασ φημία ἐναντίον τοῦ ἉγίουΠνεύματοςraquo Καὶ συνεχίζει laquoἘμεῖς οἱὈρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ὅτι οἱἅγιοι Πατέρες εἶναι ἑνωμένοι καί ὅτι ἡδιδασκαλία τους εἶναι ἕνας ldquoπύργοςὁμοφωνίαςrdquo καὶ ὄχι ldquoπύργος Βαβέλrdquoδιαφωνίας δηλαδήraquo ὅπως συμβαίνειμὲ τοὺς ἑτερόδοξους Καὶ καταλήγειἘγὼ θέλω νὰ laquoεἶμαι ἕνας πατερικόςκαὶ ὄχι μετα-πατερικός κήρυκας τοῦλόγου τοῦ Θεοῦraquo Κι ὅμως αὐτὴν τὴνμετα-πατερικὴ θεολογία ἀποδέχεταικαὶ διακινεῖ ἀνεμπόδιστα (ἐκτὸς τοῦΔημητριάδος) καὶ ὁ Περγάμου κ ἸωΖηζιούλας

2 Εἰς Βλάχου Ἱεροθέου μητροπΝαυπάκτου ἄρθρο laquoἩ ΒαπτισματικὴΘεολογίαraquo

3 laquoἊς δοῦμε ὅμως καὶ μία θεολογικὴἑρμηνεία τῆς κινήσεως τῆς ἉγίαςΤριάδος τὴν ὁποία ἑρμηνεύει Ἱεραρ-χικὰ ὁ μεγαλύτερος θεολόγος ἅγιοςΜάξιμος ὁμολογητής ambigua 23ldquoΠῶς ἐξηγεῖται τὸ γραφὲν ὑπὸ Γρη-γορίου Διὰ τοῦτο μονὰς ἀπrsquo ἀρχῆς εἰςδυάδα κινηθεῖσα μέχρι Τριάδος ἔστηΚινεῖται (ἀπαντᾶ ὁ ἅγ Μάξιμος) μέσαστὸν Νοῦ ποὺ εἶναι ἄξιος νὰ τὴν κα-τανοήσει ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς Μονάδοςκαὶ μέσα στὴν Μονάδα ὁλοκληρώνεικάθε ἔρευνά του σrsquo αὐτὴ ἢ γιὰ νὰ τὸποῦμε διαφορετικά ὁλοκλήρη ἡΜονὰς ἀχώριστη διδάσκει καὶ φανε-ρώνει στὸν Νοῦ στὴν πρώτη τουἐπαφὴ μαζί Της τὴν ἀλήθεια γύρωἀπὸ τὴν Μονάδα ἔτσι ὥστε νὰ μὴεἰσαχθεῖ χωρισμὸς στὴν πρώτηΑἰτίαraquo (Εἰς Νικολαΐδη Σταύρου Τὸὑποκείμενο Ἐκκλησιάζεται)

4 Συμεὼν τοῦ Ν θεολόγου Θεολο-γικὸς Πρῶτος (13 14) Καὶ κατὰ τῶντιθεμένων τὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ Πατρός

5 Ζηζιούλα Ἰω laquoΕὐχαριστία καὶΚόσμοςraquo Ὁμιλία στὴν Ἀκαδημία Θε-ολογικῶν Σπουδῶν Βόλου (2008)

6 Νικολαΐδης Σταῦρος Τὸ Ὑποκεί-μενο Ἐκκλησιάζεται

7 Νικολαΐδης Σταῦρος ὅπ παρ8 httpamethystosbooksblogspot com

201110blog-post_3622html9 Θεοδώρου Εὐάγ Προσέγγισις με-

ταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθο-λικῶν π laquoΘεολογίαraquo τ 772 Ἀθῆναι2006

10 Θεοδώρου Εὐαγ ὅπ παρ11 httpamethystosbooksblogspot com

200910blog-post_23html12 Κορναράκη Ἰω Τὸ κείμενον τῆς

Ραβέννας προσωπεῖον τοῦ θεολογικοῦδιαλόγου

13orthodoxia-paterikiblogspotcom201009blog-post_26 htmlixzz1c1 7vVSkB

14 Θεοδώρου Εὐάγ ὅπ παρΑἱ ὑπογραφαὶ

Ἡ ὡς ἄνω μήνυσις ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου ἐνώ-πιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεστάληπρὸς τὸ τέλος τοῦ 2011 εἰς τὸνἈρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ Ἱερώνυ-μον καὶ τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ μὲ τὴνἐλπίδα ὅτι θὰ συνεζητεῖτο εἰς τὴνΔιαρκῆν Ἱερὰν Σύνοδον κατὰ τὰςσυνεδρίας ἀπὸ 7η ἕως 9η Δεκεμ-βρίου Ἐπειδή ὅμως τοῦτο δὲν ἔγι-νε ἀπεφασίσθη ὅπως κατὰ τὴν Κυ-ριακὴν 11ην Δεκεμβρίου ἡμέρα κα -τὰ τὴν ὁποίαν ὡμίλησεν εἰς αἴθου-σαν τοῦ δημαρχείου τοῦ Βόλου ὁθεολόγος κ Νικόλαος Σωτηρόπου-λος διὰ ἀντιαιρετικὰ ζητήματασυγκεντρωθοῦν ὑπογραφαὶ καὶἀπο σταλῆ ἡ μήνυσις ὡς laquoκαταγγε-λία ndash ψήφισμαraquo διὰ νὰ τονισθῆ ἡσοβαρότης τοῦ ζητήματος καὶ νὰ μὴἀναβάλλεται ἡ διερεύνησίς του ὑπὸτοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς ἹερᾶςΣυνόδου ὡς παρωνυχίς Αἱ ὑπογρα-φαί ὡς ἀκολούθως

Ἀνδριοπούλου Ἀναστασία Ἁγιο-πετρίτης Γεώργιος ἉγιοπετρίτηςΒασίλειος Βασιλείου Πάτρα Βο-γιατζῆς Ἀπόστολος Γρηγορίου Γρη-γόριος Γεωργίτσης Κωννος Γιακά-λου Ἀργυρώ Γκότσης Θωμᾶς Δε-ληνικόπουλος Χρῆστος ΔιαμαντὴςἈναστάσιος Διβανὲς Ἀνδρέας Δι-βανὲ Μαρία Δοξαρᾶ Βασιλική Ζέ-στας Νικόλαος Ζωϊτόπουλος Βε-λισσάρης Θεοδοσίου Ἀγγελική Κα-λεσοπούλου Μαρία ΚαρανικολοῦΔήμητρα Κοκκάλα ΑἰκατερίνηΚουτσουνάκης Βασίλειος Κουτσου-νάκη Καλλιόπη Κυρμᾶ Ἀθη νᾶΚωνὴ Ἑλένη Λιναριτάκης Ἐμ μα-νουήλ Λιναριτάκη Ἰωάννα ΛωρίτουἙλένη Μαλλιαρὸς Ἰωάννης Μαλ-λιαροῦ Κερασία Μαλλιαρὸς Δημή-τριος Μαλλιαροῦ Χρύσα ΜίχαΑἰκατερίνη Μοναστηρίδη Αἰκατε-ρίνη Μπαν ταβάνος Φώτιος Μπα- ρούτας Ἀθανάσιος Νάκος Θεόδω-ρος Νάκου Χριστίνα Ντετζιόρ τζιοΛαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Γρηγό-ριος Ξανθᾶ Ἑλένη Ξανθᾶ Αἰκατε-ρίνη Πίνα Θεσσαλία Πιστόλης Γε-ώργιος Πολύζου Χριστίνα Πολυμέ-ρου Δημήτριος Ράντος ΠέτροςΡάντου Σοφία Σαρρῆς ΚωννοςΣημάτης Παναγιώτης Σιδηροπού-λου Μαγδαληνή Σίμος Ἰωάννης Σί-μου Γαρυφαλιά Σωτηρίου Σπυρί-δων Τασσιόπουλος Σταῦ ρος Τασ-σιόπουλος Τριαντάφυλλος Τασσιο-πούλου Σαββατούλα Τάχου Δήμη-τρα Τσιάκαλος Στυλιανός Τσιακά-λου Παναγιώτα Τσιάρας ΒασίλειοςΤζιώρα Ἀναστασία Χαλέπης Δημή-τριος Χαλέπη Ἑλένη ΧρυστάλληΒιολέττα Χρυστάλλη Ἑλένη Ψιώ-τας Ἀναστάσιος

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Σελὶς 8η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀρχιεπίσκοπος ἈθηνῶνlaquoΓίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως

καί μή φοβεῖσθεraquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ

Ἱερώνυμος εἰς τό Πασχάλιον μήνυ-μά του καλεῖ ὅλους τούς Ἕλληναςνά γίνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσε-ως Εἰς τό μήνυμά του ἀπευθύνεικαί ἐθνικά μηνύματα τονίζων ὅτι ἡἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ὡδήγησετό Ἔθνος μας κατά τό παρελθόν εἰςτήν ἀντιμετώπισιν ἀδιεξόδων καί εἰςἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶναςΤό μήνυμά του ἔχει ὡς ἑξῆς

ldquoΣήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύ-ναμοςrdquo

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρηπανηγύρεων ἑορτάζουμε Ἡ Ζωήνίκησε τόν θάνατο

Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τόψεῦδος Τό φῶς ἐξαφάνισε τόσκοτάδι Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκεδυνατότερη ἀπό τούς φόβους καίτίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουντόν βίο μας

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προ-ηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως Πρίν ἐπι-κρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνταιοἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κα-τεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήνστραγγαλίσουν ὅταν αὐτή ἀπειλεῖσυμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κό-σμου τούτου

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦσυνοψίζουν τήν τραγωδία τῆςἀνθρώπινης ὕπαρξης Ὅλοι οἱ πό-νοι οἱ θλίψεις οἱ κατατρεγμοί καίοἱ ἀδικίες τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελ-πισία πού κυριαρχοῦν στή ζωήμας συνοψίζονται στόν ΣταυρόὍμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ

φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικέςἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες ὅπωςαὐτές πού χρωματίζουν τόν πα-ρόντα ἐθνικό μας βίο δέν εἶναιἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πούἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦἈναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς

Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφέςτῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶντοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκανσέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μαςἀπέκτησαν νόημα Κάτω ἀπό τόἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεωςτά ψεύδη ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπό-πειρες παραπλάνησής μας ἀπό τάὀργανωμένα συμφέροντα πούγεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίεςχλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε Ὁ θάνα-τος νικήθηκε laquoΔεῦτε πάντες οἱ πι-στοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χρι-στοῦ ἁγίαν ἀνάστασινbull ἰδού γάρἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳraquo Κανείς δέν μπορεῖπιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα

Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμεαὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους Ὅσεςφορές τό Γένος μας ἔφθασε στάὅρια τῆς ἐξουθένωσης ἡ ἐλπίδατῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλιρωμαλέο καί ἀναστημένο Μέαὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανόστήν τουρκοκρατία Χάρη σʼ αὐτήτήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπα-νάσταση τοῦ 1821 Ἔτσι ἀναστή-θηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερ-μανική κατοχή Ἔτσι θά ἀντέξεικάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασίατοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος

Ἄς ἐπαναλάβω λοιπόν καί ἐγώαὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χρι-στός στίς Μυροφόρες ldquoΜή φο-βεῖσθεrdquo (Ματθ 2810)

Καμμία ἀδικία καμμία ἀσθένειακαμμία δυσκολία τῆς καθημερινό-τητας καμμία οἰκονομική κρίσηκαμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλονδέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει Οἱ χρι-στιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀνα-στάσεως οἱ laquoμή μετακινούμενοιἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίουraquo(Κολ 1 23)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέ-βαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγά-πης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρω-πο ἀπό ὅλους τούς φόβους τουδιότι laquoἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλειτόν φόβονraquo (Α΄ Ἰωαν 4 18)

Μή φοβᾶστε λοιπόν ἀλλά γίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως Ἐ λᾶ τενά πορευθοῦμε μέ θάρρος καί ἐλπί-δα στήν καινούργια ζωή πού μᾶςχάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος

Χρόνια πολλά καί εὐλογημέναΧριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη

Μέ ἀναστάσιμες εὐχέςΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣraquo

ΑΙ ΑΥΘΕΡΑΙΣΙΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣΚΑΙ Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΩΝ

Τί συμβαίνει μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸν Πατριάρχην κ Βαρθολο-μαῖον Εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γέ-νους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τοῦ Γέ-νους τῶν Ἑλλήνων ἢ εἶναι ἕναςἰσχυρὸς ρασοφόρος ὁ ὁποῖος ἐξυ-πηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν κοσμοεξου-σιαστῶν ἀπὸ τὸν ΟἰκουμενικὸνΘρόνον τοῦ Φαναρίου Μᾶλλον τὸδεύτερον Διότι ὡς Πατριάρχηςτοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων διχά-ζει ἀναστατώνει προκαλεῖ δημι-ουργεῖ κρίσεις Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπὶτῶν ἡμερῶν του δὲν αὐξάνονταιἩ ποιμαντικὴ καὶ γενικότερη στρα-τηγική του εἶναι ἀπαρατήρητος εἰςτοὺς Ὀρθοδόξους Δὲν συγκινεῖΔὲν συγκλονίζει Δὲν προσελκύεικόσμον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ἔχειἰσχὺν ὅμως εἰς τὰ Παγκόσμια Κέν-τρα Ἀποφάσεων τὰ ὁποῖα δυστυ -χῶς δι᾽ αὐτὸν συνδέονται μὲ τὰὑπό γεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς καὶτὴν Νέαν Ἐποχήν ἡ ὁποία προωθεῖτὴν Πανθρησκείαν καὶ τὴν παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὅτανδιέρχεται ἀπὸ τὰς Συναγωγὰς καὶτὰ Κέντρα τοῦ Μουσουλμανισμοῦγίνεται θέμα εἰς τὰ διεθνῆ ΜέσαἘνημερώσεως διότι τοῦτο ἀπαι-τοῦν τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶνπροαναφερομένων κέντρων ἀπο-φάσεων διὰ διαφόρους σκοπιμότη-τας Πρωταγωνιστεῖ ἀπὸ τῆς ἐκλο -γῆς του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρό-νον μὲ ζῆλον πολλαπλασίως μεγα-λύτερον τῶν προκατόχων του μα-καριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγό-ρου καὶ Δημητρίου εἰς τὸν Διάλο-γον μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-ξων Λειτουργεῖ ὡς laquoμπουλντόζαraquoεἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας βλασ -φημῶν τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆςἘκκλησίας οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχονἀγάπην διὰ τοὺς Παπικοὺς καὶ μᾶςἐκληροδότησαν τὸ Σχίσμα

Τὸ laquoπάθοςraquo του αὐτὸ δὲν εἶναιτυχαῖον Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπό-σχεσιν ἀνταλλαγμάτων ἐκ τῶνἈμερικανῶν τὰ ὁποῖα δὲν ἔλαβενἀκόμη (Εἰς τὰ laquoδίκαιαraquo τοῦ Πα-τριαρχείου) Προωθεῖ τὴν ἕνωσιντῶν laquoἘκκλησιῶνraquo διότι αὐτὸ τοῦὑποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ὑπόγεια καὶἐπίγεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς Οἱἀσχολούμενοι μὲ τὴν γεωπολιτικὴνἰσχυρίζονται εἰς μελέτας των ὅτι ἐκτοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνουἔχει ἐκπονηθῆ τὸ σχέδιον διὰ τὴνἕνωσιν τῶν laquoἘκκλησιῶνraquo εἰς ἐπί-πεδον κορυφῆς

Θὰ λειτουργοῦν laquoκεχωρισμέ-νωςraquo Ἀλλὰ αἱ κεφαλαί των θὰ συ-ναποφασίζουν καθ᾽ ὑπόδειξιν τῶνὑπογείων καὶ τῶν ἐπιγείων κέν-τρων τῆς Ἀμερικῆς Θὰ ἔχωμενἕνωσιν μὲ ποικιλία δογμάτωνΟὐδεμία ἐκ τῶν Χριστιανικῶν αἱρε-τικῶν laquoἘκκλησιῶνraquo θὰ ἀποκηρύξητὰς πλάνας της Διότι συμβαίνει τὸπερίεργον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-σία ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰςlaquoἘκκλησίαςraquo ὡς κανονικὰς Ἐκκλη-σίας καὶ πώς ὅλαι σώζουν Ἡ Ἀλή-θεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώθη μὲτὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος μὲ ἀπο-φάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου Ἡ γεωπολιτικὴ τῶν θρη-σκειῶν εἰς πλήρη ἐξέλιξιν

Ἕνα ἐκ τῶν ἀνταλλαγμάτων τὰὁποῖα ἔχουν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Οἰ -κουμενικὸν Πατριάρχην εἶναι νὰ γί-νη Πάπας εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἄλλω-στε κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπαεἰς τὸ Φανάρι καὶ τὴν συμπροσ -ευχὴν μετὰ αὐτοῦ εἰς τὸ Πατριαρ -χικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωρ-γίου διεκήρυξεν ἀπευθυνόμενοςπρὸς τὸν Πάπαν ὅτι ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁΠρῶτος εἰς τὴν Δύσιν καὶ ἐγὼΠρῶτος εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἔκτοτεκατὰ τὴν Μεγάλην Εἴσοδον καὶ

ἱστάμενος εἰς τὴν Ὡραίαν Πύληνμνημονεύει τοὺς Πατριάρχας καὶτοὺς Προέδρους τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἡ ὈρθόδοξοςἘκ κλησία ὅμως δὲν ἔχει Προ-έδρους ἀλλὰ Πατριάρχας καὶ Ἀρ -χιεπισκόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκ -κλη σιῶν Τό δὲ πολίτευμά της εἶναιΣυνοδικὸν καὶ δὲν ἔχει Πρῶτονἀλλὰ Πρώτη καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Διαρ -κὴς Ἱερὰ Σύνοδος

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς γεωπολιτικῆςτῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κέντρωνἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκπορεύεται ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάνει με-γάλους ἐκτροχιασμοὺς εἰς τὴν Πί-στιν οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται ὑπὸτῶν Ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι πιστεύ -ουν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Δια-λόγους προδίδεται ἡ Πίστις Ἀντὶδιὰ αὐτοκριτικὴν καὶ μετάνοιαντώρα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον ἀντιοι-κουμενιστῶν Μητροπολιτῶν Κα-θηγουμένων καὶ πιστῶν διότι ἀπει-λοῦν μὲ κατάρρευσιν μελλοντικῶςτὴν laquoγεωπολιτικὴν τῶν θρησκει -ῶνraquo καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν laquoἘκ κλη-σιῶνraquo

Συμπεριφέρεται ὡς ὁ πιστὸςἐκτελεστὴς τοῦ προαναφερομέ-νου σχεδίου ἀδιαφορῶν διὰ τὰςσυνε πείας εἰς τὰς τάξεις τῆς Ἐκ -κλησίας Μέχρι καὶ ὁ ὑπεύθυνοςτοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητατῶν laquoἘκκλησιῶνraquo καρδινάλιος Κόχπαρεδέχθη ὅτι ὁ διάλογος ἐναυά-γησε ἀλλὰ τὸν κρατᾶ ἐν ζωῇ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν Ἕνωσινπερισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν τύχηντοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐν μέσῳ βαθυ-τάτης οἰκονομικῆς κοινωνικῆς πο-λιτιστικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεωςπροωθεῖ τὴν Ἕνωσιν καὶ τὴν Πα-ναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἀντὶνὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας πρὸς τὰκέντρα μὲ τὰ ὁποῖα ἰσοπεδώνειτὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ ζητήσηβοήθεια διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς

Ἕλληνας ἀσχολεῖται μὲ τὴνlaquoἝνωσινraquo Ἀντὶ νὰ ἀναλάβη μίανδιεθνῆ ἐκστρατείαν διὰ τὴν συγ-κέντρωσιν χρημάτων καὶ ἄλληςβοηθείας πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶτὰς Ἑλληνίδας ἀδρανεῖ ἐνόχωςἈντὶ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἐκκλησιαστι-κόν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὸν φρό-νημα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον τοῦΣεβ Πειραιῶς ὁ ὁποῖος ἀποκαλύ-πτει τὰς προδοσίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Πίστεως ἀλλὰ καὶ τὰ σιωνι-στικὰ καὶ ἄλλα πολιτικοοικονομικὰκέντρα τὰ ὁποῖα διαλύουν καὶ λε-ηλατοῦν τὴν Χώραν καὶ ἐπιβάλ-λουν ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀποφά-σεις Ἀντὶ νὰ ἐνισχύη τὸ Ὀρθόδο-ξον φρόνημα καὶ νὰ καλῆ τὸν λαὸννὰ μιμηθῆ τὴν ζωὴν τοῦ Χριστοῦκαὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκ -κλησίας στρέφεται ἐναντίον τοῦκλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ποὺτὸν καλοῦν νὰ σεβασθῆ τὴν Παρά-δοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ νο-θεύη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν

Ἀντὶ νὰ δίδη τὴν εὐλογίαν τῆςἘκκλησίας εἰς πολιτικοὺς πρότυπαδιὰ τὴν ζωήν τὸ ἦθος καὶ τὴν στρα-τηγικήν των ἀνεβάζει εἰς τὸν θρό-νον τοῦ Φαναρίου τὸν πρώην Πρω-θυπουργὸν κ Γεώργιον Παπανδρέ-ου τὸν ἐξυμνεῖ καὶ laquoπροσκυνᾶraquoτὴν μητέρα του κ Μαργαρίταν Πα-πανδρέου μετὰ τῆς ὁποίας ἔχει μα -κρὰν φιλίαν (Οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλ -ληνίδες δὲν τὴν ἔχουν συναντήσειποτὲ εἰς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανπαρὰ μόνον ὅταν ἐπήγαινεν εἰς τὰςδοξολογίας ὡς σύζυγος τοῦ Ἀ Πα-πανδρέου)

Θεωρεῖται Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ὀρθο-δόξων καὶ τοῦ γένους τῶν Ἑλλή-νων Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςπρωταγωνιστεῖ διαρκῶς εἰς κρίσειςδιὰ διοικητικὰ καὶ ἄλλα θέματαΠρωταγωνιστεῖ εἰς κρίσεις καὶ εἰςτὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖον τρομο-κρατεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύση

αὐτὸ τὸν ἔλεγχον εἰς ζητήματα Πί-στεως Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ τρομο-κρατία αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ ἉγίουὌρους ἔπρεπε νὰ εἶχον ὑψώσειμαύρας σημαίας διὰ τὰς παρεκ -τροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίας του εἰςζητήματα Πίστεως ὅπως πολὺεὐφυῶς λέγει ὁ Σεβ Αἰγιαλείας καὶΚαλαβρύτων κ Ἀμβρόσιος Δυστυ -χῶς ὅμως δὲν συμβαίνει αὐτό Καὶδὲν συμβαίνει καὶ διὰ ἕνα ἄλλονλόγον Διότι διὰ ἀρκετοὺς ἐκπρο-σώπους Ἱερῶν Μονῶν προέχει ἡδιασφάλισις τῶν χρημάτων ἀπὸ τὰΕΣΠΑ τῆς Προτεσταντικῆς Δύσεωςδιὰ τὴν κατασκευὴν ἔργων παρὰ ὁἀγὼν ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πα-τρίδος

Ποία ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρουςδιὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίανΟὐδεὶς γνωρίζει Γνωρίζομεν τὰςθέσεις ὡρισμένων Ἁγιορειτῶν Μο-ναχῶν ἀλλὰ ὄχι καὶ τοῦ ἉγίουὌρους τὸ ὁποῖον τρέμει κυριολε-κτικῶς τὴν laquoσπάθηνraquo τοῦ Οἰ κουμε-νικοῦ Πατριάρχου

Ἡ Ἀ κρό πολις τῆς Ὀρθοδοξίαςτρέμει τοὺς καταπατητὰς τῶνἹερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ὀρθοδό-ξου Παραδόσεως Τὸ Ἅγιον Ὄροςεἶναι αἰ χμάλωτον ἢ πνευματικῶςνεκρὸν ἢ τρομαγμένον ἀπὸ τὰςἀπειλὰς καὶ τὴν τρομοκρατίαν τοῦΦαναρίου Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεση-κώνωνται πιστοί Ἱερομόναχοι εἰςτὰς πόλεις Καθηγούμενοι ἹερῶνΜονῶν Καθηγηταὶ Πανεπιστημίουκληρικοί Διάκονοι Θεολόγοι λαϊ-κοὶ διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ καὶ τὴν Προδοσίαν τῆςΠίστεως ὑπὸ τῶν ΟἰκουμενιστῶνΦαναριωτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπωντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-δος καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παρα-μένη ἀδρα νὲς καὶ ξένον πρὸς τὰςἀγωνίας τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶτοῦ πιστοῦ λαοῦ

Ὀφείλει νὰ τερματίση τὴν ἀσυ-λίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-των εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δοξίας Αὐτὴν τὴν στιγμὴν κατὰτὴν ὁποίαν κυοφορεῖται ἡ αἵρεσιςτῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπειλεῖὅλο τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημαστοχοποιῶν τὸν Σεβ Πειραιῶς καὶἄλλους ἀντιοικουμενιστὰς Μητρο-πολίτας ρασοφόρους καθηγητὰςΠανεπιστημίου ΚαθηγουμένουςἹερῶν Μονῶν Ἱερομονάχους κλπἐπειδὴ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνοικτὴνσυνοδοιπορίαν του μὲ τὴν Παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ἍγιονὌρος ὀφείλει νὰ ὑψώση μαύραςσημαίας νὰ κηρύξη πένθος διὰ τὰςπαρεκτροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίαςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰςζητήματα πίστεως ἀλλὰ καὶ διὰ τὴνκατάστασιν ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰςτὴν Χώραν

Ὁ λαός μας ἐξαθλιωμένος laquoἐπα-ναστατεῖraquo ὅταν πληροφορῆται ὅτικάποιαι ἢ ὅλαι αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦἉγίου Ὄρους καταθέτουν σχέδιαδιὰ τὴν δημιουργίαν φωτοβολ-ταϊκῶν ἐπενδύσεων εἰς τὸ Ἁγιώνυ-μον Ὄρος ἢ διὰ τὴν εἰσροὴν ἑκα-τομμυρίων εἰς αὐτὰς ἀπὸ τὰ ταμεῖατῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἐὰνδὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Ἁγιο-ρεῖται Πατέρες ἔ χουν ὑποταχθῆεἰς τοὺς αἱρετικούς Πῶς συμβαίνειαὐτό Μὲ τὴν σιωπήν των ἔναντιτῶν παρεκτρο πῶν εἰς ζητήματα πί-στεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσμονὴντῶν ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὴν Εὐρω-παϊκὴν Ἕνωσιν τῆς Προτεσταν-τικῆς Δύσεως

Γ ΖΕΡΒΟΣ

ΣΕΒ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑΝΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τό παρέλαβεν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας καί τό διετήρησεν ἀναλλοίωτον ἐνῶ οἱ Παπικοί

τό ἐβεβήλωσαν καί τό ἠλλοίωσαν διά τοῦ Φιλιόκβε Διατί νά λέμε τό laquoΠιστεύωraquo μας κατά τό Ἀπόδειπνον

Ὁ Σεβ Γόρτυνος καί Μεγαλοπό-λεως κ Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν τουκήρυγμα ὑπό ἡμερομηνίαν 1ηνἈπριλίου ἀφοῦ ἀναλύει τό Πι-στεύω τῶν Ὀρθοδόξων καί τόlaquoΣύμβολον τῆς Πίστεώςraquo μας εἰςτό ὁποῖον laquoἔβαλαν βέβηλο χέρι καίτό ἀλλοίωσανraquo οἱ Παπικοί καλεῖτόν πιστόν λαόν νά λέγη μίαν φο-ράν τήν ἡμέραν καί ἰδιαιτέρως κατάτό Ἀπόδειπνον τό laquoΠιστεύωraquo Τόπλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κη-ρύγματος τοῦ Σεβ Μητροπολίτουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquo1 Ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶνἀδελφοί μου ρυθμίζεται μέ βάσητό τί πιστεύουμε Καί οἱ ἄθεοι τόἴδιο κάνουν Ἐνεργοῦν καί πράτ-τουν μέ βάση τήν ἀθεϊστική ἰδεο-λογία τους Ἕνας μεγάλος ἄθεοςγιά παράδειγμα1 εἶχε πεῖ ldquoἩ ζωήεἶναι παράλογη ἡ ἀγάπη εἶναι ἀδύ-νατηrdquo Ἄντε τώρα νά κάνουμεὄμορφη ζωή μέ βάση τήν ἰδεολογίααὐτή

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοίἔχουμε τό ldquoΠιστεύωrdquo μας στόὁποῖο κλείνεται ὅλη ἡ ldquoἰδεολογίαrdquoμας ὅλη ἡ θεολογία μας καλύτεραΚαί μέ βάση τά ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ρυθμίζουμε τήν ζωή μας Ἡπίστη μας στηρίζεται στήν ἉγίαΓραφή πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦΘεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους Μέ-σα στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε μι-κρές προτάσεις οἱ ὁποῖες εἶναιπραγματικά ὁμολογίες πίστεως Γιάπαράδειγμα σᾶς ἀναφέρω τρεῖςὉ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιά τόνἸησοῦ Χριστό ldquoἘν μορφῇ Θεοῦὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατοτό εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλ᾽ ἑαυτόν ἐκέ-νωσε μορφήν δούλου λαβών ἐνὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοςrdquo(Φιλιπ 26-10) Αὐτός ὁ λόγος καίὅλη ἡ παρακάτω συνέχεια εἶναι ἕναμικρό ldquoΠιστεύωrdquo Καί ἕνας ἄλλος

ἀκόμη σύντομος λόγος πού εἶναιὁμολογία πίστεως ldquoὉ Ἰησοῦς Χρι-στός (εἶναι) Κύριοςrdquo (Αacute Κορ 123)Τό ldquoΠιστεύωrdquo στήν Παλαιά Διαθήκηἦταν αὐτός ὁ λόγος ldquoἌκουεἸσραήλmiddot Κύριος ὁ Θεός σου εἷςἐστινrdquo (Δευτ 64) Καί ἐκείνη ἡ πεν-τάλογος προσευχή πού λέμε τόldquoΚύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ μεrdquoεἶναι μία ὁμολογία πίστεωςmiddot γιατίὁμολογοῦμε τόν σαρκωθέντα Υἱότοῦ Θεοῦ καί ὡς Θεό (ldquoΚύριεrdquo) καίὡς ἄνθρωπο (ldquoἸησοῦrdquo) καί ὡς Θε-άνθρωπο (ldquoΧριστέrdquo)

2 Τό ldquoΠιστεύωrdquo μας τό καλοῦμεldquoΣύμβολοrdquo Δέν ξέρω ἀγαπητοίμου νά σᾶς πῶ ἀκριβῶς τί σημαίνειαὐτή ἡ ἔκφραση Εἶναι μία ἔκφρα-ση ldquoκλειδίrdquo Σημαίνει τόν χάρτηΠραγματικά Ὅτι εἶναι ὁ χάρτηςγιά τήν Γεωγραφία τό ἴδιο εἶναι καίτό ldquoΠιστεύωrdquo μας γιά τήν Ἐκκλησίαγι᾽ αὐτό τό λέμε ldquoΣύμβολοrdquo Ἕναςμικρός χάρτης ἀπεικονίζει ὅλη τήνγῆ Καί τό μικρό ldquoΠιστεύωrdquo μαςαὐτό τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἔχει μέ λίγα λόγια ὅλη τήν πίστημας Δώδεκα εἶναι τά ἄρθρα τοῦldquoΠιστεύωrdquo Κάθε ἄρθρο του εἶναιπῶς νά τό πῶ εἶναι σάν στρατιωτι-κά ldquoπαραγγέλματαrdquo διδόμενα ἀπότόν Βασιλέα Χριστό στήν στρα-τευομένη του Καθολική Ἐκκλησίαγιά νά τά φέρει στόν κόσμο τόνὁποῖο πορεύεται νά κατακτήσει

3 Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία χρη-σιμοποιοῦσε ldquoΣύμβολα τῆς πίστε-ωςrdquo γιατί αὐτά ἦταν ἀναγκαῖα γιάτήν διδασκαλία τῶν Κατηχουμέ-νων αὐτῶν δηλαδή πού ἐπρόκειτονά βαπτιστοῦν Τά ldquoΣύμβολα τῆς πί-στεωςrdquo πάλι ἦταν ἀναγκαῖα στήνἘκκλησία γιά τήν ἀπόκρουση τῶναἱρέσεων Δηλαδή οἱ ἐμφανισθέν-τες αἱρετικοί μέ τίς πλανεμένες δι-δασκαλίες τους ἔδωσαν τήν κυ-ριώτερη ἀφορμή στήν Ἐκκλησίανά συντάξει ldquoΣύμβολαrdquo τῆς ἀλη-θινῆς της διδασκαλίας Τόν τέταρ-

το αἰώνα ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀπεφά-σισε νά συνθέσει ἕνα ἑνιαῖο ldquoΠι-στεύωrdquo γιά ὅλη τήν ἘκκλησίαἜτσι γράφτηκε ἀπό τήν Πρώτη καίΔεύτερη Οἰκουμενική Σύνοδο τόσημερινό ldquoΠιστεύωrdquo πού ξέρουμεὅλοι Τό ὅτι τό ldquoΠιστεύωrdquo μας γρά-φτηκε ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδουςσημαίνει ὅτι εἶναι φωνή ὅλης τῆςἘκκλησίας

4 Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι τό ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει νά ρυθμίζει τήνζωή μας τά ἔργα μας Λέγουν με-ρικοί ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πίστηἀλλά τά ἔργα Λησμονοῦν ὅμωςαὐτοί ὅτι τά ἔργα ἀπορρέουν ἀπότήν πίστη τοῦ καθενός Ἔτσι γιάπαράδειγμα ὁ Χίτλερ ἦταν σκλη-ρός πρός τούς ἀνθρώπους ἐπειδήἦταν συνεπής στήν σκληρή του πί-στη Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού ἔχου-με ὡραία πίστη ὅπως αὐτή ἐκφρά-ζεται στά δώδεκα ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει πολύ νά προσ -παθοῦμε τά ἔργα μας νά εἶναι ἀνά-λογα πρός τήν πίστη μας

5 Τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἀγαπητοί μου τό ὁποῖο συνέταξε ἡΠρώτη καί ἡ Δεύτερη ΟἰκουμενικήΣύνοδος ὅπως εἴπαμε τό διέσωσεἀκέραιο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας ἐνῶ οἱ Παπικοί καί Φραγκο-λατῖνοι ἔβαλαν βέβηλο χέρι καί τόἀλλοίωσαν Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἀνήκει σέὅλη τήν Ἐκκλησία καί δέν ἐπιτρέ-πεται λοιπόν ἕνας ἤ μερικοί νά τόμεταβάλουν Στό ἄρθρο τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ὅπου ὁμολογοῦμε τήν πί-στη μας στό Ἅγιο Πνεῦμα λέγου-με ὅπως τό θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πα-τέρες ὅτι Αὐτό ἐκπορεύεται ἀπότόν Πατέρα Ἔτσι τό εἶπε καί ὁ Κύ-ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήνἀρχιερατική Του προσευχή (βλἸωάν 1526) Οἱ Παπικοί ὅμως πα-ρά τόν σαφῆ αὐτόν λόγο τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καί παρά τήν σαφῆ πάλιδιατύπωση τῶν Ἁγίων Πατέρωνστό ldquoΠιστεύωrdquo ἔβαλαν τήν φράση

ldquoκαί ἐκ τοῦ Υἱοῦrdquo Αὐτό εἶναι τό πε-ρίφημο ldquoΦιλιόκβεrdquo τῶν Φραγκολα-τίνων πού ἀποτέλεσε αἰτία διαμά-χης καί χωρισμοῦ τους ἀπό τήνὈρθόδοξη Ἐκκλησία μας ΟἱὈρθόδοξοι γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα πι-στεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται μέν μό-νο ἀπό τόν Πατέρα ἀλλά ἀποστέλ-λεται στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ κα-τά τόν λόγο πάλι τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ (βλ πάλι Ἰωάν1526) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαςλοιπόν διδάσκει ὅτι λέγει ἡ ἉγίαΓραφή ὅπως αὐτήν τήν ἑρμήνευ-σαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες

6 Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἦταν τό πρῶτοπού δίδασκε ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλη-σία μας στούς ΚατηχουμένουςΠρῶτα δίδασκε τό ldquoΠιστεύωrdquo καίἔπειτα τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo Γιατί Για-τί μέ τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo καλοῦμε τόνΘεό Πατέρα Ἀλλά μᾶς λέγει ὁ ἀπό-στολος Παῦλος ὅτι δέν μποροῦμενά καλέσουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦἄν πρῶτα δέν πιστεύσουμε σ᾽Αὐτόν (βλ Ρωμ 1013-15) Τό ldquoΠι-στεύωrdquo λοιπόν τό ὁποῖο ἔχει συνο-πτικά ὅλα τά δόγματα τῆς πίστηςμας εἶναι τό πρωταρχικό μάθημαπού πρέπει νά μάθουμε Καί πρέπεινά τό μάθουμε καλά Σᾶς συνιστῶἀδελφοί μου χριστιανοί κάθε μέρανά λέγετε μιά φορά τουλάχιστοντό ldquoΠιστεύωrdquo Μάλιστα νά προ-τιμᾶτε νά τό λέτε τό βράδυ πρίνἀπό τόν ὕπνο Ἀλήθεια γιατί στόἈπόδειπνο λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo Για-τί ὁ ὕπνος εἶναι μία εἰκόνα τοῦ θα-νάτου ldquoἕνας μικρός θάνατοςrdquoὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω-λός Μέ τήν σκέψη λοιπόν τοῦ θα-νάτου λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo στό Ἀπό-δειπνο ὥστε ἄν συμβεῖ θάνατοςνά μέ βρεῖ ἀφοῦ πρῶτα ἔχω ὁμο-λογήσει τήν πίστη μου

Μέ πολλές εὐχές dagger Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί

Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας1 Ὁ Sartreraquo

Προσευχὴ εἰς τὴν Ρωσίανδιὰ τὴν στήριξιν τῆς Πίστεως

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τίΕἰς τὴν Ρωσίαν ἤρχισεν μία προσ -

πάθεια δυσφημήσεως τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἐκκλησίας προκειμέ-νου νὰ ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐπιρροὴτῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τηςὡς θεῖος ὀργανισμός Ἡ ΡωσικὴἘκκλησία κατήγγειλε ὅλην αὐτὴντὴν laquoἐπιχείρησινraquo ὡς μίαν ὀργανω-μένην ἐκστρατείαν δυσφημήσεώςτης διὰ πολιτικοὺς λόγους Τὸ δὲΠατριαρχεῖον Μόσχας ἐζήτησε ὅ -πως τὴν 22αν Ἀπριλίου τελεσθῆ εἰςὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Χώρας μίαπροσευχὴ διὰ τὴν laquoὑπεράσπισιν τῆςπίστεωςraquo Εἰς τὴν Ἑλλάδα τοιαῦταιὀργανωμέναι προσευχαὶ εἴτε διὰτὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως εἴτετῆς Πατρίδος εἴτε διὰ τὴν ἔξοδονἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν εἴτε διὰτὴν φώτισιν τῶν πολιτικῶν θεω-ροῦνται προφανῶς ὀπισθοδρομι-καὶ καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ὀργανώνονται

ΗΗΜΕΡΙΔΑ ποὺ διοργάνωσε στὰ μέσα Φεβρουαρίου ἡ Μητρό-πολη Πειραιῶς μὲ θέμα laquoΠατερικὴ θεολογία καὶ μεταπατερικὴαἵρεσηraquo ἀποκάλυψε σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος τὸν αἱρετικὸ χα-

ρακτήρα τῆς λεγόμενης laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo Σὲ μία προσ -πάθεια νὰ ἀποδείξουν ὑπερβολικὰ καὶ λανθασμένα τὰ συμπεράσμα-τα τῆς ἡμερίδας αὐτῆς τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ὁ Σεβ ΔημητριάδοςἸγνάτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προέβησαν σὲ δύο πραγ-ματικὰ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo

Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος στὴν ἐγκύκλιό του γιὰ τὴν Κυ-ριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τόνισε σχετικά laquoΔὲν ὑπάρχει μεταπατερι-κότητα ξεκομμένη ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέ-ρων ξεκομμένη ἀπὸ τὴν αἰώνια Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Αὐτόποὺ κάποτε καλοῦμε laquoμεταπατερικήraquo δὲν εἶναι laquoἀντιπατερικὴraquo θε-ολογία ἀλλὰ θεολογία laquoμετάraquo δηλ μαζί μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρεςraquo

Μία τέτοια ἑρμηνεία σύνθετης ἑλληνικῆς λέξης προφανῶς κι-νεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν κανόνων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶεἶναι τουλάχιστον ἀτυχής

Λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μιλώνταςστὴ Σχολὴ Εὐελπίδων εἶπε laquoἩ ἐποχή μας ἔχει βγάλει κι αὐτὴ Πα-τέρες Ἡ νεοπατερική τὴν εἴπανε μεταπατερική δὲν εἶναι ἄλλη θε-ολογία εἶναι χρονικὸ πράγμα Ὅπως θὰ λέγαμε ἡ σύγχρονη θεο-λογία οἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo

Ἁπλοϊκὸς τρόπος γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν μεγάλα θεολογικὰ ὀλι-σθήματα Ποιοὶ εἶναι ἆραγε laquoοἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo στοὺς ὁποίουςἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Οἱ θεολογοῦντες διανοητὲς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo τοῦ Βόλου ἢ μήπως οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ ὍσιοςἸουστῖνος Πόποβιτς καὶ οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος Πορφύριος κἄ

Σὲ κάθε περίπτωση τὸ πρόβλημα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις ἀλλὰστὸ περιεχόμενο ποὺ αὐτὲς ἔχουν ἢ στοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποί-ους εἰσάγεται ἡ χρήση τους Γιὰ νὰ ἀνεύρουμε τὸ πραγματικὸ πε-ριεχόμενο τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo τῆς laquoἈκαδημίαςraquo τοῦΒόλου ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ὑποστήριζε ὁ Διευθυντὴς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo Παντελὴς Καλαϊτζίδης laquoἩ ldquoἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρεςrdquohellipεἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπωςhellip τὴν ἔξαρσητοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτι-κοῦ ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματοςraquo Ἀποφαινόταν μάλιστα ὅτι laquoΟἱπαραπάνω διαπιστώσεις καθιστοῦν ἐπεῖγον τὸ αἴτημα τῆς νέας σάρ-κωσης τοῦ λόγου καὶ τῆς συναφειακῆς ἀνάγνωσης τῶν Πατέρων θέ-τοντας ταυτόχρονα τὸ ἐρώτημα τῆς δυνατότητας ὕπαρξης μίας με-ταndashπατερικῆς ὀρθόδοξης θεολογίαςraquo ποὺ θὰ προχωρήσει στὴν ἀνά-λυση θεμάτων ὅπως laquoἘπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότηταndashαἵρεση ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότηταndashαἵρεση διαφορὰndashἑνό-τητα Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν laquoαἱρετικῶνraquo στὰ πατερικὰ κείμενακαὶ στὴ σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκηraquo ἀλλὰ καὶ τὴν κατὰ Π Καλαϊ-τζίδη laquoἀτελῆ ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων προβληματικὲς ἀνθρω-πολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας πχ γιὰ τὴν γυναίκα (τὸκατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἀποδίδεται σὲ αὐτὴν μόνο διὰ μέσου τοῦ ἄνδρα)hellipδιάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολο-γίας νέες ἀνθρωπολογικὲς προκλήσεις τῆς βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνο-λογίας κλπraquo Κατέληγε δὲ ὅτι laquoΤὰ παραπάνω θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸαἴτημα μίας σύγχρονης ὀρθόδοξης μετα-πατερικῆς θεολογίας καὶἐπανερμηνείας τῆς πιστότητας στὴν πατερικὴ παράδοση καθὼςστὸν ἑρμηνευτικὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσας εἰσήγησης τὸ laquoἑπόμενοιτοῖς ἁγίοις Πατράσινraquo δὲν σημαίνει ἁπλῶς τὴν συνέχιση τὴν ἐπικαι-ροποίηση ἢ καὶ τὴν ἐπανερμηνεία τῆς παράδοσης αὐτῆς ἀλλὰ ndashκατὰτὸ προηγούμενο τῆς πρωτοχριστιανικῆς καὶ τῆς πατερικῆς ὑπέρβα-σηςndash καὶ τὴν ὑπέρβασή της ὅπου καὶ ὅταν χρειάζεταιraquo

Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια ὑποστήριζε ὁ Παντελὴς Καλαϊτζίδης τὸ2010 στὸ συνέδριο ἐκεῖνο γιὰ τὴν laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo Τὰἐπαναλάβαμε γιατί κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν laquoμε-ταπατερικὴ θεολογίαraquo καὶ τοὺς εἰσηγητές της καὶ νὰ ἐμφανίσουντὰ πάντα ὡς ἀποτέλεσμα παρανοήσεων Ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολο-γίαraquo τοῦ Βόλου ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο τι παρὰ προσπάθεια ὑπέρβα-σης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀμφισβήτησης ὅσων διδασκαλιῶν τουςδὲν laquoβοηθοῦνraquo τὰ σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ψευτοενότητας

Λόγῳ τῶν χαρακτηριστικῶν της ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo εἶναιπράγματι πατρομάχος ἀντιπατερικὴ καὶ γιὰ τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰτῆς ἀποδίδεται τὸ ὄνομα τῆς θεολογίας ἀλλὰ τῆς αἵρεσης Στὸἑξῆς ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι laquoἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσινraquo ἂς κά-νουν χρήση τοῦ δόκιμου ὅρου πατερικὴ θεολογία Ἡ μεταπατερι-κότητα συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελοῦνμαζὶ σύμπλεγμα αἱρέσεως καὶ κακοδοξίας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ Ἤ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΣΗ laquoΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑraquo

Τοῦ κ Ἰωάννη Τάτση Θεολόγου

ΜΕΡΙΚΟΙ ὄχι μόνον Οἰκουμενισταί ἀλλὰ καὶ μὴ Οἰκουμενι-σταί ὄχι μόνον ἀσεβεῖς ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς νομίζουν ὅτιδὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς αἱρέσεις γνῶμες καὶ ὡς

αἱρετικοὶ πρόσωπα ποὺ δὲν ἔχουν προηγουμένως κριθῆ καὶ κα-ταδικασθῆ ἀπὸ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ ἄποψι δὲνεἶνε ὀρθή

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ laquoΑἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςraquo (Τίτ 3 10-11) ῾Ηπρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ ὁποία καταδίκασε αἵρεσι τὸν᾿Αρειανισμό καὶ αἱρετικό τὸν Αρειο ἔγινε τὸν 4ον μΧ αἰῶνα (τὸ325) Μέχρι δὲ τότε ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί Καὶ πῶς οἱπιστοὶ πρὸ τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ μποροῦσαν νὰἐφαρμόσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τῆς τη-ρητέας στάσεως ἀπέναντι τοῦ Α ἢ τοῦ Β αἱρετικοῦ ἂν πρὸΣυνόδου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦν κανένα αἱρετικό

Πῶς ἐπίσης οἱ πιστοὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως θὰ μποροῦσαννὰ τηρήσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Ιωάννου laquoΕἴ τις ἔρχεταιπρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸνεἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετεraquo (Β´ ᾿Ιωάν 10)

῞Οταν κανεὶς laquoγυμνῇ τῇ κεφαλῇraquo σαφῶς δηλαδή λέγει κάτιἀντίθετο πρὸς τὴν Πίστι δυνάμεθα καὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσε-ως νὰ χαρακτηρίσωμε αὐτὸ αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικό (Βλέπε ΙΕ´Κανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ῾Η Γραφὴ λέγει laquoΠάντες οἱθεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνιαraquo (Ψαλμ 955) Καὶ γιὰ τὴ λατρεία τῶνἐθνικῶν λέγει laquo῎Εθυσαν τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶντοῖς δαιμονίοιςraquo (Ψαλμ 10537) laquo῞Α θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύεικαὶ οὐ Θεῷraquo (Α´ Κορ 1020) Ο ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ Πατριάρχηςἀντιθέτως πρὸς τὴ Γραφὴ λέγει ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁαὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τὸν αὐτὸ Θεὸ λατρεύουν μὲδιαφορετικὸ τρόπο ᾿Ερωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρε-σι ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρῃ σὲ διαμαρτυρία ὅλους τοὺς πι-στούς

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος γράφει laquoΑἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖςἐκκλησίαις σιγάτωσανmiddot οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλ᾿ὑποτάσσεσθαι καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγειraquo (Α´ Κορ 1434 Βλέπεκαὶ στίχ 35) ᾿Επίσης γράφει laquoΓυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπωοὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρόςraquo (Α´ Τιμ 212) Συμφώνως πρὸς τοὺς θε-οπνεύστους αὐτοὺς λόγους δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναῖκες νὰ ὁμι-λοῦν καὶ νὰ διδάσκουν στὶς ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις τὴν ὥρα τῆςλατρείας ᾿Επίσης δὲν ἐπιτρέπεται στὴ γυναίκα νὰ ἐξουσιάζῃ τὸνἄνδρα ᾿Εν τούτοις ὁ θεολόγος κ Παντελῆς Καλαϊτζίδης ὁ διευ-θυντὴς καὶ ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς ᾿Ακαδημίας τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ἔχει τὸ θράσος νὰἀντιτίθεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ λέγῃ ὅτι πρέπει καὶ οἱ γυ-ναῖκες νὰ ὁμιλοῦν στὶς ἐκκλησιαστικὲς λατρευτικὲς συνάξειςπροχωρεῖ δὲ καὶ λέγει ἀκόμη ὅτι πρέπει οἱ γυναῖκες νὰ χειροτο-νοῦνται νὰ γίνωνται καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὡς ἐπίσκοποι ἐννοεῖταινὰ ἐξουσιάζουν ὄχι μόνο τοὺς ἄνδρες τους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖςΚαὶ ἐρωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρεσι Καὶ πῶς ὁ Δη-μητριάδος διώρισε καὶ κρατεῖ στὴ διεύθυνσι τῆς ᾿Ακαδημίας τουθεολόγο μὲ αἱρετικὲς ἀντιλήψειςhellip

᾿Εὰν λοιπὸν κάποιος λέγῃ κάτι σαφῶς διαφορετικὸ καὶ ἀντίθε-το ἀπὸ τὴν Πίστι οἱ πιστοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ θεωροῦν τὸ λόγοτου αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικὸ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως ᾿Εὰνπχ ἐγὼ τρελλαθῶ καὶ κηρύξω ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶνεμυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰψωμὶ καὶ κρασὶ μὲ συμβολικὴ ἔννοια χρειάζεται Συνοδικὴἀπόφανσι γιὰ νὰ θεωρηθῶ αἱρετικὸς καὶ νὰ ὑποστῶ κριτικὴ καὶἔλεγχο ῎Αλλωστε οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες Σύνοδοι συγκλήθη-καν γιὰ νὰ καταδικάσουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θεωρήθηκαναἱρέσεις καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα θεωρήθηκαν αἱρετικὰ πρὸ τῆςσυγκλήσεώς των

῾Η ᾿Αποστολικὴ Διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔχειἐκδώσει φυλλάδιο στὸ ὁποῖο χωρὶς ἀπόφασι ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ὡς αἱρέσεις οἱὁποῖες δροῦν στὴν ῾Ελλάδα Κακῶς ἔπραξε ἡ ᾿Αποστολικὴ Δια-κονία ῎Αριστα ἔπραξε

῎Αριστα πράττουν καὶ ὅσοι χαρακτηρίζουν τὴ Μεταπατερικὴ Θε-ολογία ὡς αἵρεσι καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεσι καὶ πανθρη-σκεία καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς καὶ διαμαρτύρον-ται μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς των ᾿Ανοχὴ ἢ εὐγένεια σὲ θέμα-τα Πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ Νικ Ιω Σωτηροπούλου Θεολόγου ndash Φιλόλογου

Οἱ βουλευταὶ τοῦ ΛΑΟΣ κ Ἀθα-νάσιος Πλεύρης καὶ Γεώργιος Ἀνα-τολάκης στηριζόμενοι εἰς δημοσίευ-μα ἡμερησίας ἐφημερίδος κατέθε-σαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν μὲ τὴνὁποίαν ἐλέγχουν τὴν Κυβέρνησινἐπειδὴ τὸ Μουσεῖον Μπενάκη διὰἐντύπου του κάνει φιλοϊσλαμικὴνπροπαγάνδα εἰς μαθητάς Ὁλόκλη-ρος ἡ ἐρώτησις ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΣύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δη-μοσιογράφου κ Στέφανου Χίουστὴν ἐφημερίδα ldquoΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑrdquo(14η Μαρτίου 2012) ἀναφέρεταιὅτι κατὰ τὴν ἐπίσκεψη μαθητῶντῆς Ε´ τάξεως Δημοτικοῦ στὸἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τοῦ Μου-σείου Μπενάκη ldquoἸσλαμικὴ τέχνη γιὰμαθητέςrdquo δίδεται στοὺς μαθητὲςὡς ldquoἐκπαιδευτικὸrdquo καὶ ldquoἐνημερω-τικὸrdquo ὑλικὸ τὸ ἔντυπο ldquoΜία φορὰστὴν Ἀνατολήrdquo στὸ ὁποῖο ὑπάρ-χουν ἀπαράδεκτα καὶ ἀνθελληνικὰἀποσπάσματα ὅπως μεταξὺ ἄλλωνldquoὉ στρατὸς τῶν Ὀθωμανῶν σουλ-τάνων ἔκανε συχνὰ παρελάσειςστὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρα-τορίας γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμήτου Φαντάσου πόσο ἐντυπωσιακὴθὰ ἦταν ἡ ἐμφάνιση τῶν στρα-τιωτῶν μὲ τὶς ἐπίχρυσες πανοπλίεςτους νὰ παρελαύνουν κάτω ἀπὸτὸν λαμπερὸ Ἥλιοrdquo

Καθίσταται σαφὲς ὅτι πρόκειταιγιὰ μία ἀήθη πρόκληση εἰς βάροςτῆς ἱστορικῆς μνήμης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ἔθνους ποὺ ὑπέφερε 400χρόνια τουρκοκρατίας καὶ γιὰ μίαπροσπάθεια ἄμβλυνσης τῆς ἐθνι -κῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων μα-θητῶν προφανῶς στὸ πλαίσιο τοῦπολυπολιτισμικοῦ ἰδεολογήματος

Μάλιστα ἐπὶ τοῦ θέματος ὑπάρ-χουν ἤδη ὀργισμένες ἀντιδράσειςἀπὸ γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μα-θητῶνἘρωτᾶσθε

Α) Μὲ ποιὸ ἐκπαιδευτικὸ κριτή-ριο καὶ μὲ ποιὰ ἐκπαιδευτικὴ λογικὴοἱ Ἕλληνες μαθητὲς ὑποχρεοῦνταινὰ ὑφίστανται αὐτὴν τὴν ἀνθελλη-νικὴ προπαγάνδα Γιὰ ποιὸ λόγο μα-θητὲς τοῦ Δημοτικοῦ ἢ ἀκόμη καὶτοῦ Νηπιαγωγείου () πρέπει νὰ μα-θαίνουν γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνη καὶγιὰ τὶς ldquoπαρελάσεις τῶν Ὀθω-μανῶνrdquo

Β) Ποιὰ ἡ χρηματοδότηση τοῦσυγκεκριμένου προγράμματος καὶἀπὸ ποιοὺς πόρους

Γ) Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ ΜουσεῖοΜπενάκη ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένοἐγχειρίδιο στὰ πλαίσια τοῦ προ-γράμματος γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνηΓνώριζε τὸ περιεχόμενό τουraquo

Ἐρώτησις εἰς τὴν Βουλὴνδιὰ φιλοϊσλαμικὴν προπαγάνδα

ὑπὸ τοῦ Μουσείου Μπενάκη εἰς μαθητάς

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ἀργολί-δος κ Ἰάκωβος εἰς μήνυμά του διὰτὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μαςπροτρέπει ὅλους τοὺς Ὀρθοδό-ξους Χριστιανοὺς νὰ ἀκολουθή-σουν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίωντῆς Ἐκκλησίας μας Τὸ πλῆρεςκείμενον τοῦ μηνύματός του ἔχειὡς ἀκολούθως

laquoΟὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραι-νέσθωσαν γῆ δὲ ἀγαλλιάσθωmiddot ἑορ-ταζέτω δὲ κόσμος ὁρατός τε ἅπαςκαὶ ἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo ἀναφω-νεῖ ἀγαλλόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννηςὁ Δαμασκηνός καὶ συμπληρώνει ὁlaquoΧρυσορρήμων Πατὴρraquo τῆς Ἐκ -κλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος laquoνὰ λοιπόν ἔφθασεἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορ-τή ἡ ἀναστάσιμη μέρα τοῦ Κυρίουμας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ προϋπόθεσητῆς εἰρήνης ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφι-λίωσης ἡ κατάργηση τοῦ θανά-τουraquo

Πράγματι μᾶς διαβεβαιώνει καὶὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγοςlaquoἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία κά-θε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνηςraquo διότιδιαλύει τὰ σκότη στὶς ψυχὲς τῶνἀνθρώπων διώχνει τὸν φόβο ἀπὸτὴ ζωή μας νικάει τὸν θάνατο χα-ρίζει ἐλπίδα στοὺς ἀσθενεῖς παρη-γορεῖ τοὺς ἀπελπισμένους τοὺςἀδικημένους τοὺς πτωχούς τοὺςὀρφανούς τοὺς δυστυχισμένουςκαὶ πονεμένους

Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Ἐκκλησίατῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναιἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίαςἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἱδρυτής τηςὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει τὴ δύναμηνὰ ἀναγεννάει τοὺς πάντες laquoνεο-ποιεῖς τοὺς γηγενεῖςhellipraquo ψάλλουμεστὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς ἀλλὰ καὶὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Ἀποκά-λυψη μᾶς λέγει laquoἰδοὺ καινὰ ποιῶπάνταraquo (Ἀποκ κα´ 5)

Ἑπομένως ὁ Ἀναστὰς Υἱὸς καὶΛόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ σὲ μιὰνέα ζωὴ λουσμένη στὸ φῶς τῶνΕὐαγγελικῶν ἀρετῶν laquoοὕτω λαμ-ψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰκαλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέ-ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo(Ματ ε΄ 16) καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος μᾶς προτρέπει laquoἀποθώμεθαοὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουςraquo δηλαδήνὰ διώξουμε μακριὰ τὰ πάθη καὶ τὶς

ἀδυναμίες μας τὸν ἀτομισμό τὴνπλεονεξία τὴν ἀπληστία τὴ βίατὴν ἀδιαφορία καὶ τὴ σκληρότηταμπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴν ὀδύνητῶν συνανθρώπων μας laquoκαὶ ἐνδυ-σώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτόςraquo (Ρωμιγ´ 12) δηλαδὴ ἐνισχυμένοι μὲ τὰζωοποιὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίαςμας τὴ Μετάνοια καὶ τὴ Θεία Εὐχα-ριστία νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τῆςἀρετῆς τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦφωτὸς καὶ laquoὡς τέκνα φωτόςraquo (Ἐφε´ 8 ) μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ φω-τίζουμε καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μας νὰθερμαίνουμε τὶς καρδιὲς τῶνἀδελφῶν μας ποὺ ἰδιαίτερα σήμε-ρα τόσο ὑποφέρουν γύρω μας

Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ συνοδοι-πόροι τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀνα-στημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ ποὺ διὰ μέσου τῶν αἰώνωνἀφοῦ ἀνέβηκαν τὸν Γολγοθᾶ τουςκαὶ laquoσυσταυρώθηκανraquo μαζί Τουἀπαρνούμενοι τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυ-ναμίες τους ἔγιναν δι᾿ αὐτοῦ τοῦτρόπου μέτοχοι καὶ τῆς λαμπροφό-ρου Ἀναστάσεώς Του

Ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ ἂςπεριπατήσουμε τὸ ὑπόλοιπο τῆςζωῆς μας laquoἐν καινότητι ζωῆςraquo(Ρωμ στ´ 4) ὥστε μὲ τὸ φωτεινὸπαράδειγμά μας νὰ διακηρύττουμεπρὸς κάθε κατεύθυνση laquoὅτι ἠγέρ-θη ὁ Κύριος ὄντωςraquo χαρίζοντάςμας τὴν εἰρήνη Του laquoτὴν πάντανοῦν ὑπερέχουσανraquo (Φιλ δ´ 7) καὶτὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνηδῶρα τὰ ὁποῖα περιμένει ἡ σημε-ρινὴ ταραγμένη οἰκογένεια ἡ συγ-χισμένη νεότητα καὶ γενικὰ ἡ τα-λαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ἀπὸτοὺς πολέμους τὶς βιαιότητες καὶτὶς ἀδικίες

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριος νὰ ζήσουμε κατ᾿ αὐτὸν τὸντρόπο καὶ καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸφῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του νὰ ψάλ-λουμε μὲ ἀνεκλάλητη ἀγαλλίασητὸν ἐπινίκιο ὕμνο τῆς Λαμπροφό-ρου αὐτῆς Ἡμέρας

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐντοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος

Διάπυρος πρὸςΧριστὸν Ἀναστάντα

Εὐχέτης ὙμῶνὉ Μητροπολίτης Ἀργολίδας

Ἰάκωβοςraquo

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣΑΦΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣὙπογραμμίζει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ

Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ Ἰάκωβος

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 Σελὶς 7η

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥ ΣΕΒ ΠΕΡΓΑΜΟΥσεις τοῦ Σεβ Μητροπολίτου Περ-γάμου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα ὡς εἶναιἡ βαπτισματικὴ θεολογία ἡ θεωρίατῶν κλάδων τῶν ἀδελφῶν laquoἘκκλη-σιῶνraquo καὶ τῶν δύο πνευμόνων τῆςἘκκλησίας ἡ εὐχαριστιακὴ ἐκκλη-σιολογία καὶ εἰς τὸ βάθος τὸ Πρω-τεῖον κλπ Οἱ καταθέτοντες τὴνlaquoκαταγγελίαν ndash ψήφισμαraquo ἐνώπιοντῆς Ἱερᾶς Συνόδου ζητοῦν ἀπὸ τὸνΠρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρ -χιεπίσκοπον Ἀθηνῶν νὰ ἀσχοληθῆἐνδελεχῶς μὲ τήν laquoφθορά ποὺ ὑφί-στανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδοξίαἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέσεις ποὺδιασπείρει ὁ Μητροπολίτης Περγά-μου κ Ἰωάννης Ζηζιούλαςraquo Ὑπο-γραμμίζεται ὅτι ἡ laquoκαταγγελίαndash ψή-φισμα ἀπεστάλη πρὸς ὅλους τοὺςΣεβ Μητροπολίτας τὴν Ἱ Σύνοδοντοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶτὰς θεολογικὰς Σχολάς

Ὁλόκληροςἡ καταγγελία ndash ψήφισμα

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς laquoκαταγ-γελίας ndash ψηφίσματοςraquo ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου κ ἸΖηζούλια ἔχει ὡς ἑξῆςΠρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδοντῆς Ἐκκλησίας τῆς ἙλλάδοςἸ Γενναδίου 14 ΑΘΗΝΑΚοινοποίηση Σεβτους Μητροπολί-τες Ἱ Σύνοδο Οἰκουμενικοῦ Πα-τριαρχείου Θεολογικές Σχολέςἐκκλησιαστικὸ ΤύποΘΕΜΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ γιὰ τὶς αἱρε-τικὲς θέσεις τοῦ Μητροπ Περγά-μου κ Ἰωάννου Ζηζιούλα Διευθυν-τοῦ τοῦ Γραφείου τοῦ Οἰκουμενι-κοῦ Πατριαρχείου στὴν ἈθήναΜακαριώτατε Σεβασμιώτατοι

Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μαςπολλὰ εἶναι τὰ θέματα ποὺ ἀπα-σχολοῦν ὅλους μας ἰδιαίτερα δὲἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς ταγοὺς καὶτὰ ὁποῖα ζητοῦν ἐπειγόντως λύ-σεις Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ θίξουμε μὲτὸ κείμενο αὐτό ποὺ γιὰ τοὺς πολ-λοὺς στὴν παροῦσα συγκυρία θὰἐχαρακτηρίζετο ὡς δευτερεῦονστὴν αὐτοσυνειδησία ὅμως κάθεπιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας εἶναισημαντικότατο ἀφοῦ ἅπτεται τῆςΠίστεως Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβληματῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ καὶ τῶν ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆςἘκκλησίας μας διακινητῶν του

Γνωρίζουμε ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶνἹεραρχῶν τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλη-σίας ἀντιτίθενται σʼ αὐτὴ τὴν αἵρε-ση τῆς ἐποχῆς μας ὡς ἔχουνκαθῆκον Ἐν τούτοις ὁ Οἰκουμε-νισμὸς ἐξαπλοῦται ραγδαίως καὶοὔτε κατονομάζονται ὅσοι τὸν προ-ωθοῦν ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱπιστοὶ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουνοὔτε ἐμποδίζονται ὅσοι διακινοῦνοἰκουμενίζουσες ἰδέες ἀπὸ τὸ νὰκατέχουν θέσεις κλειδιὰ στὸνἐκκλησιαστικὸ χῶρο

Μία τέτοια περίπτωση θέλουμενὰ καταγγείλουμε μὲ τὸ παρὸν κεί-μενο μὲ ἀφορμὴ Διεθνὲς Θεολο-γικὸ Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκεἀπὸ 28-30 Ὀκτωβρίου 2011 πρὸςτιμὴν τοῦ διδάσκοντος αἱρετικὲςἰδέες μητροπολίτου Περγάμου κἸωάννη Ζηζιούλα (ἐκπροσώπου τοῦΦαναρίου στὴν Ἑλλάδα) Τὸ Συνέ-δριο πραγματοποιήθηκε ndashὑπὸ τὶςεὐλογίες τοῦ τοπικοῦ μητροπολί-τηndash στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου φωλιά ὅπου ἐκ -κολάπτεται τὸ αὐγὸ τοῦ φαρμακε-ροῦ φιδιοῦ ποὺ εἶναι ὁ Οἰκουμενι-σμός καὶ ὅπου διδάσκεται ἡ κα-ταγγελθεῖσα ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτά-του Μητροπολίτου Γλυφάδας κΠαύλου μετα-πατερικὴ θεολογία1

Παρατηροῦμε λοιπόν ὅτι ἐνῶ ἡπλειονότης τῶν Ἐπισκόπων κατα-δικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολο-γία στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου συνέβη τὸ ἑξῆςτραγελαφικό ἀντὶ νὰ ἐλεχθεῖ ὁΠερ γάμου γιὰ τὶς κακόδοξες θέ-σεις του ἐβραβεύθη ἀπὸ τοὺς δι -οργανωτὲς τοῦ Συνεδρίου καὶ τὸνΔημητριάδος κ Ἰγνάτιο παρόλοποὺ εἶναι γνωστὲς οἱ αἱρετίζουσεςθέσεις ποὺ ὑποστηρίζει καὶ διακι-νεῖ ὁ κ Ζηζιούλας ὡς ὁ θεωρητικὸςτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετὰ τοῦΒατικανοῦ γιὰ τὴν περαιτέρω προ-ώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ὅμως κατὰ τὸν καθηγητὴ Δο-γματικῆς κ Μέγα Φαράντο laquoτὸὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεο-λογεῖν διὰ τὸν κ Ζηζιούλα εἶναι ἡλογική εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημο-νικὴ λογικήraquo καὶ ὄχι ἡ ὈρθόδοξηΠατερικὴ Παράδοση laquoὉ κ Ζηζιού-λας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργά-ζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας ὅπωςΘ Ἀποκάλυψις Ἁγ Γραφή Ἱ Πα-ράδοσις ἀποφάσεις τῶν ΟἰκουμΣυνόδων αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίαςπίστις κλπraquo Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖαὐτὲς τὶς ἔννοιες laquoοὐδένα σχε-δόν ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολο-γικόν του στοχασμόνraquo καταλήγει ὁΦαράντος Δηλ ὁ Περγάμου θεο-λογώντας ἐπαναλαμβάνει σὲ ἄλλησυχνότητα τὴν θεολογικὴ μέθοδοτοῦ Βαρλαάμ ποὺ ὡς γνωστὸν πο-λέμησε ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁ Πα-λαμᾶς διʼ αὐτῆς δὲ ναρκοθετεῖταικαὶ διαβρώνεται ἡ ὀρθόδοξη Πίστη

Ἐδῶ παρουσιάζουμε συγκεν-τρωτικὰ κακόδοξες θέσεις τοῦ μη-τροπ Περγάμου κ Ἰω Ζηζιούλαἐλπίζοντας ὅτι ἡ ἐπισήμανσή τουςθὰ εὐαισθητοποιήσει τὰ μέλη τῆς ἹΣυνόδου ὥστε νὰ ἐπιληφθοῦν τοῦθέματος καὶ νὰ πράξουν ὅτι ἡἘκκλησία ἀείποτε ἔπραττε ὅταντὴν ἀκεραιότητα τοῦ ποιμνίου ἐπι-βουλεύοντο οἱ ἑκάστοτε αἱρετικοί

1 ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΞεκινᾶμε μὲ τὴν ἐξέταση μιᾶς

θέσεως ndashθεμελιακῆς ἀξίας γιὰτοὺς οἰκουμενιστέςndash τὴ γνωστὴlaquoΒαπτισματικὴ Θεολογίαraquo ποὺ γιὰτὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖαἵρεση καὶ τῆς ὁποίας διδάσκαλοςεἶναι καὶ ὁ μητροπ Περγάμου

Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἀνατρέπει ὁλο-

τελῶς τὴν θεμελιακὴ διδασκαλίατῆς Ἐκκλησίας πὼς ὑπάρχει μόνοΜία Ἐκκλησία laquoεἷς Κύριος μία πί-στις ἓν βάπτισμαraquo (Ἐφ 4 5) Κατὰτὸν κ Ζηζιούλα καὶ τὴν laquoΒαπτισμα-τικὴ Θεολογίαraquo καὶ τὸ ἐκτὸςἘκκλησίας βάπτισμα εἶναι ἔγκυροἂν καὶ τελεῖται ἀπὸ αἱρετικό Μόνηπροϋπόθεση ποὺ θέτουν οἱ οἰκου-μενιστές εἶναι τὸ Βάπτισμα νὰ τε-λεῖται στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριά-δος Γράφει σχετικὰ ὁ ΠεργάμουlaquoΤὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅρι -ον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν Τὸ Βάπτι-σμα Ὀρθόδοξον ἢ μή ὁριοθετεῖτὴν Ἐκκλησίαν ἡ ὁποία περιλαμβά-νει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδό-ξους Ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑ -πάρ χει Ἐκκλησίαraquo Ἀντιθέτως laquoἐν -τός τοῦ βαπτίσματος ἔστω καὶ ἂνὑπάρχη μία διάσπασις μία διαίρε-σις ἕνα σχίσμα δυνάμεθα νὰ ὁμι -λῶμεν διὰ Ἐκκλησίανraquo

Ἄρα μέσα στὰ βαπτισματικὰὅρια ποὺ θέτει ὁ κ Ζηζιούλας στοι-βάζονται Ὀρθοδόξοι καὶ αἱρετικοίπολλὰ βαπτίσματα καὶ πολλὲς αἱρε-τικὲς ldquoἐκκλησίεςrdquo Καὶ βέβαια διʼαὐτῆς τῆς θεωρίας παραβαίνονταικατάφορα πολλοὶ Ἱ Κανόνες καὶlaquoδιευκολύνεταιraquo ἡ ἐπικράτηση καὶστὸν ὀρθόδοξο χῶρο τῆς οἰκουμε-νιστικῆς ἰδεολογίας τῶν ἑτεροδό-ξων

Παραδείγματα α) Ἡ περὶ laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo αἱρετικὴ δο-ξασία ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστᾶ στὴνlaquoΣυμφωνία τοῦ Μπάλαμαντraquo ποὺἀποδέχτηκαν ὀρθόδοξες Ἐκκλη-σίες Στὸ κείμενο αὐτὸ διαβάζουμεπερὶ τοῦ laquoκοινοῦ βαπτίσματοςraquolaquoἈπὸ τὶς δύο πλευρὲς (ΡΚαθολι-κοὺς καὶ Ὀρθόδοξους) ἀναγνωρί-ζεται ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁ Χριστὸς ἐνεπι-στεύθη στὴν Ἐκκλησία Του δὲνδύναται νὰ θεωρῆται ὡς ἡ ἰδιοκτη-σία τῆς μιᾶς μόνον ἀπὸ τὶς Ἐκκλη-σίες μας Στὰ πλαίσια αὐτὰ εἶναιπροφανὲς ὅτι κάθε εἴδους ἀναβα-πτισμὸς ἀποκλείεταιraquo

β) Ἀλλὰ καὶ ὁ πατριάρχης κ Βαρ-θολομαῖος ἀποδέχτηκε τὴν αἵρεσηαὐτὴ σὲ laquoΚοινὸ Ἀνακοινωθὲνraquoμετὰ τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου(29695) μὲ τὴν δήλωση laquoΠαρακι-νοῦμε τοὺς πιστούς μας Καθολι-κοὺς καὶ Ὀρθοδόξους νὰ ἐνισχύ-σουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότηταςτὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βά-πτισμαraquo

γ) Τὸν Μάϊο τοῦ 2002 μὲ πρωτο-βουλία τοῦ καρδινάλιου ΒάλτερΚάσπερ καὶ μὲ συμμετοχὴ ἑτερο-δόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἕνωσης τῶν Ὀρθοδό-ξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γερμανία (KO-KiD) ὑπογράφτηκε κείμενο ἀμοι-βαίας ἀναγνώρισης τοῦ βαπτίσμα-τος ἑτεροδόξων-ὈρθοδόξωνlaquoΠαρʼ ὅλες τὶς διαφορὲς στὴν ἀντί-ληψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὑφίσταταιμεταξύ μας μία βασικὴ συμφωνίαὡς πρὸς τὸ βάπτισμα Γιʼ αὐτὸ καὶἀναγνωρίζουμε κάθε βάπτισμα ποὺἔχει τελεστεῖ μὲ τὴν συμβολικὴπράξη τῆς κατάδυσης στὸ νερὸ ἢτῆς ἐπίχυσης μὲ νερό Αὐτὴ ἡἀμφίδρομη ἀναγνώριση τοῦ βαπτί-σματος ἐκφράζει τὸν θεμελιωμένοστὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δεσμὸ τῆς ἑνό-τηταςraquo Ἄρα κι ἐδῶ ἔχουμε πλήρηἀποδοχὴ τοῦ βαπτίσματος τῶναἱρετικῶν

Ἔτσι ὁ κ Ζηζιούλας ἀντὶ laquoνὰἐλέγχει τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰτοὺς νουθετεῖ μήπως ἐπιστρέ-ψουν ἀπὸ τὴν πλάνην τωνraquo (ὅπωςσυνιστοῦν οἱ Πατέρες καὶ γράφει ὁἅγ Νικόδημος) ἀντὶ νὰ ἀποφεύγειτὶς συμπροσευχὲς (ὅπως οἱ ΟἰκουμΣύνοδοι ἔχουν νομοθετήσει) τολ -μᾶ ἀπὸ καθέδρας διδασκαλικῆς νὰlaquoἐπικυρώνειraquo τὸ αἱρετικὸ βάπτι-σμα ἀναβαθμίζοντας ἔτσι τὶς αἱρε-τικὲς κοινότητες σὲ laquoἐκκλησίεςraquo

Ὁ Ἅγ Ἀθανάσιος ὅμως (ἂνἀκόμα πιστεύουμε κι ἀκολουθοῦμετοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας) θε-ωροῦσε τὴν ὀρθὴ πίστη ὡς ἀπαραί-τητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐκπλή-ρωση τοῦ βαπτίσματος laquoὉ Σωτὴροὐκ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζεινraquoἀλλὰ πρῶτα εἶπε laquoμαθητεύσατεraquoκαὶ ὕστερα laquoβαπτίζετε ἵνʼ ἐκ τῆςμαθήσεως ἡ πίστις ὀρθὴ γένηταικαὶ μετὰ πίστεως ἡ τοῦ βαπτίσμα-τος τελείωσις προστεθῇ Πολλαὶγοῦν καὶ ἄλλαι αἱρέσεις λέγου-σαιτὰ ὀνόματα μόνον μὴ φρονοῦσαιδὲ ὀρθῶς ὡς εἴρηται μηδὲ τὴν πί-στιν ὑγιαίνουσα ἔχουσαι ἀλυσι-τελὲς (=χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα)ἔχουσι καὶ τὸ παρʼ αὐτῶν διδόμε-νον ὕδωρ λειπόμενον εὐσεβείᾳὥστε καὶ τὸν ραντιζόμενον παρʼ αὐ -τῶν ρυπαίνεσθαι μᾶλλον ἐν ἀσε-βείᾳ ἢ λυτροῦσθαιraquo (Μ ἈθανασίουΚατὰ Ἀρειανῶν 2 42-43 PG 26237B)

Γιʼ αὐτὴν κι ἄλλες παρόμοιες κα-κοδοξίες τίμησε ἡ Ἀκαδημία Βόλουκαὶ ὁ κ Ἰγνάτιος laquoτὸν βετεράνοτοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ Ζηζιούλα ὁὁποῖος ἀποτελεῖ κλασσικὸν παρά-δειγμα ὀρθοδόξου ἐκφυλισθέντοςἐκκλησιολογικῶς διὰ τῆς συμμε-τοχῆς του εἰς τὴν λεγομένην Οἰ -κουμενικὴν Κίνησινraquo (ΚαθηγητὴςἸω Κορναράκης) Οἱ Ἅγιοι ὅμωςποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκανγιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεωςἐθλίβησαν βλέποντας νὰ τιμᾶται ὁαἱρετίζων κ Ζηζιούλας ὄχι μόνονστὴν Ἀκαδημία μὰ καὶ μέσα στὸνναὸ τοῦ Θεοῦ

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ ὅσα ἀκολου-θοῦν γίνεται κατανοητὸ γιατὶ τολ-μοῦμε νὰ χαρακτηρίζουμε ἕνα μη-τροπολίτη ὡς αἱρετικό διότι παρό-λο ποὺ οἱ θέσεις του ἔχουν κατη-γορηθεῖ ἐπὶ αἱρέσει συνεχίζει νὰτὶς κηρύττει μὴ δεχόμενος ἀντιρ-ρήσεις καὶ διάλογο γιʼ αὐτές

2 Η ΘΕΩΡΙΑΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Ἡ laquoβαπτισματικὴ θεολογίαraquoὅμως συμπλέκεται καὶ μὲ ἄλλεςαἱρετικὲς θωρίες laquoτῶν κλάδωνraquoτῶν laquoἀδελφῶν ἐκκλησιῶνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνων Τοῦτο φαίνεταιἀπὸ τὴν Συμφωνία στὸ Μπάλαμαντστὴν ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπο-

στηρίζεται ἡ θέση laquoΘεωροῦμεντὴν ἀμοιβαίαν ταύτην ἀναγνώρισιντῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητος τοῦβαπτίσματος παρὰ τὰς διαιρέσειςἡμῶν πλήρως σύμφωνον πρὸς τὴνἀέναον διδασκαλίαν ἀμφοτέρωντῶν ἐκκλησιῶνraquo Ἀλλʼ αὐτὰ laquoτὰσυμπεράσματα καὶ τὸ ὅλον Συμφω-νηθὲν Κείμενον ἀντιπροσωπεύουνΔυτικὸν σκεπτικισμόνraquo γράφει ὁκαθηγητὴς π Γεώργιος Δράγαςκαὶ ἡ laquoἀποδοχή των ὑπὸ Ὀρθοδό-ξων θεολόγων σημαίνει μᾶλλονσκόπιμον προδοσίαν τῶν ὀρθοδό-ξων θέσεων καὶ ὑποταγὴν εἰς τὰςδυτικὰς οἰκουμενιστικὰς προοπτι-κάςraquo2

Ὁ μητροπολίτης Περγάμου ἐπί-σης θεωρεῖ ὅτι laquoἡ Ἐκκλησία περι-λαμβάνουσα Χριστιανοὺς Ἀνατο -λῆς καὶ Δύσεως εἶναι rdquoἀοράτωςἡνωμένηrdquo (Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετι-κοί) καὶ ἀποδέχεται τὸ ἐφεύρηματοῦ Βατικανοῦ τὴν θεωρία τῶνldquoδύο πνευμόνωνrdquoraquo πρὸς ἅλωσιντῆς ὀρθοδοξίας Ἀπευθυνόμενοςλοιπόν ὁ κ Ζηζιούλας laquoπρὸς τὸνΠάπα Ἰωάννη Παῦλο Bʼ (τὸ 1998)ἐτόνιζε τὴν ἀνάγκη rdquoἐπιταχύνσεωςτῆς διαδικασίας ἀποκαταστάσεωςτῆς πλήρους κοινωνίας ἡμῶν[ὀρθοδόξων-παπικῶν] Ὡς εὐστό-χως ἐξέφρασε τοῦτο ἡ ὙμετέραἉγιότης (συνέχιζε τότε ὁ κ Ζηζιού-λας) ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύσις ἀποτε-λοῦν τοὺς δύο πνεύμονας διὰ τῶνὁποιων ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησίαraquo (περlaquo᾿Επίσκεψιςraquo ἀριθ 5593171998)

Ὥστε ἡ Μία Ἁγία καὶ ἄσπιλοςνύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχειlaquoδύο πνεύμονεςraquo καὶ ἀσφαλῶςδύο καρδιές Ὁ ἕνας πνεύμων ndashθὰσκεπτόταν κάθε ὀρθόδοξοςndash εἶναιὑγιής καθότι ὀρθόδοξος τὸ ἴδιοκαὶ ἡ μία καρδιά ἐνῶ ἀντιθέτως τὰἀντίστοιχα ζωτικὰ ὄργανα τῶν πα-πικῶν θὰ εἶναι ἄρρωστα καθόσοναἱρετικά Ὄχι λέγει ὁ κ ΖηζιούλαςὍλα τὰ ὄργανα καὶ αὐτὰ τῆς ἀσπί-λου Ἐκκλησίας ἔχουν πρόβλημαΚαὶ τὸ πρόβλημα θὰ λυθεῖ ὄχι ὅτανἀποκηρύξουν τὶς πλάνες τους οἱαἱρετικοί ὄχι ὅταν ἐπιστρέψουνστὴν Μία Ἐκκλησία καὶ ἀποδε-χθοῦν νὰ ἀρδεύεται ἡ ἄρρωστηκαρδιά καὶ ὁ ἄρρωστος πνεύμωνἀπὸ τὰ ὑγιῆ ἀλλὰ ὅταν ἐπιτευχθεῖlaquoἑνότηςraquo διὰ συμβιβασμῶν Που-θενὰ ἡ λέξις laquoμετάνοιαraquo ΓράφειlaquoἩ ἑνότης αὐτῶν εἶναι οὐσιώδηςδιὰ τὴν ὑγιᾶ ζωὴν τῆς Μίας ἉγίαςΚαθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκ -κλησίαςraquo (περ laquo᾿Επίσκεψιςraquo ὅππαρ) Καί laquoἩ ἑνότητα θὰ ἀπαιτή-σει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευ-ρές ldquoμιὰ προσαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶςδύο πλευρέςrdquo Γιὰ τοὺς Ὀρθοδό-ξους εἶπε (ὁ κ Ζηζιούλας) αὐτὸσημαίνει ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχειμιὰ καθολικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησίασὲ ἕνα ἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸἐκεῖνο τῶν ἐθνικῶν τους ἐκκλη-σιῶν καὶ ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμηςεἶναι ἡ παραδοσιακή της κεφαλήrdquoraquo(orthodoxia-paterikiblogspotcom)Καὶ ἄρα τὸν ρόλο τῆς κεφαλῆς σʼαὐτὸ τὸ ἀλλόκοτο laquoἐκκλησιαστικὸraquoσῶμα τῶν οἰκουμενιστῶν θὰ τὸνπαίξει ὁ αἱρετικὸς Πάπας

Ποιός δὲν κατανοεῖ ὅτι μὲ αὐτὰτὰ λόγια ὁ κ Ζηζιούλας κηρύσσειlaquoἕτερον Εὐαγγέλιονraquo Ποιός δὲνθλίβεται συνειδητοποιώντας ὅτιμὲ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ αὐτόν τὸν(καθʼ ὑπόθεσιν) ὀρθόδοξο ἐπίσκο-πο τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῆςlaquoΒαπτισματικῆς Θεολογίαςraquo τῆςlaquoθεωρίας τῶν κλάδωνraquo καὶ τῶνlaquoδύο πνευμόνωνraquo ρίπτονται εἰς τὸνκάλαθον τῶν ἀχρήστων χιλιάδεςσελίδες ἀπὸ τὰ Πατερικὰ κείμεναδιὰ τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες καταπο-λέμησαν τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρε-τικῶν Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεταιὅτι ἀπροκάλυπτα ὁ Περγάμου ἀπο-δέχεται ὅτι ἡ μάνα του ὀρθόδοξηἘκκλησία εἶναι ἄρρωστη συκο-φαντώντας την ἀσπλάχνως ἀφοῦπροϋπόθεση νὰ καταστεῖ ὑγιὴςεἶναι ἡ ἕνωσή της διὰ συμβιβασμῶνμὲ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία Οἱ ἐπί-σκοποι (κι ὄχι μόνο αὐτοὶ) ποὺ βλέ-πουν τοὺς διπλωματούχους οἰκου-μενιστὲς νὰ διαλύουν τὴν Ἐκκλη-σία θὰ μείνουν ἀπαθεῖς

3 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Μέχρι σήμερα οἱ πολλοὶ γνώρι-ζαν ὅτι ὁ μητρ Περγάμου εἶναι ὑ -ποστηρικτὴς τῆς αἱρετικῆς laquoβαπτι-σματικῆς θεολογίαςraquo καὶ τῆς laquoθε-ωρίας τῶν κλάδωνraquo Οἱ καθηγητὲςὅμως Μ Φαράντος Ἰω Κορναρά-κης π Δημ Μπαθρέλλος π ΝικΛουδοβίκος Χρ Σταμούλης κἄδιακρίνουν ὑπερβολές ὄχι μόνοστὶς ἄλλες πλευρὲς τοῦ ἔργου τουἀλλὰ καὶ σʼ ἐκεῖνο ποὺ διαπραγμα-τεύεται περὶ τῆς laquoεὐχαριστιακῆςἐκκλησιολογίαςraquo χρεώνοντάς τουδηλαδὴ μιὰ ἀκόμα δεινὴ αἵρεση

Γράφει ὁ καθηγ Δογματικῆς ΧρΣταμούλης στὸ laquoἌσκηση καὶ Εὐχα-ριστίαraquo Γιὰ τὴν laquoεὐχαριστιακὴἐκκλησιολογίαraquo ἡ προτεραιότηταβρίσκεται στὴν Εὐχαριστία ἡ ὁποίαθεωρεῖται ὡς ἡ μοναδικὴ ἔκφρασηἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας Μὲ τὴνθεωρία (ὅπως τὴν διδάσκει ὁ κ ἸωΖηζιούλας) laquoφθάσαμε σὲ μία ἐκ -κλησιολογία ὅπου δὲν ὑπάρχει θέ-ση οὔτε γιὰ ἱερέα ἀλλὰ οὔτε καὶγιὰ λαϊκό ὅπου ἀγνοεῖται ἡ ἐκ -κλησιαστικὴ κοινότητα παρόλοτὸν λεκτικὸ ὑπερτονισμό τουςΤού τη ἡ ἐκστατικότητα ἄλλωστεἐμφανίζεται σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ ἔργοτοῦ Ἰω Ζηζιούλα καθὼς διατρέχειμὲ τὴν ἴδια ἔνταση τὴν Τριαδολο-γία (ὀντολογικὴ προτεραιότητα τοῦΠατέρα) Ἄμεσο ἀποτέλεσμα ὅ -λων τῶν παραπάνω ἡ ἰδεολογικο-ποί ηση τῆς πίστηςraquo Αὐτὴ ἡ θέσηlaquoἀποτελεῖ πράξη ἀποδόμησης τῆςἘκκλησίας πράξη διαίρεσης τοῦκοινοῦ σώματος Ὑποδηλοῦν ὅτιἡ Εὐχαριστία τῶν Ἐνοριῶν δὲν εἶ -ναι αὐτοτελὴς καὶ αὐτόνομος ἀλ -λὰ προέκταση τῆς εὐχαριστίας τοῦἘπισκόπου καὶ ὅτι συνεπῶς ἡ ἐνο-ρία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ldquoκαθο-λικὴ ἐκκλησίαrdquoraquo (Χρ Σταμούλη)

Ἡ κατάστρωση τοῦ μακρόπνοουσχεδίου γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθο-δοξίας ἀνήκει στὸ Βατικανό ἀλλʼ ἡ

laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquo καὶἡ κατασκευὴ ἑνὸς Πρωτείου μὲὀρθόδοξα ὑλικά ποὺ ἀποδέχτηκενὰ κατασκευάσει ὁ κ Ζηζιούλαςἔχουν σκοπὸν νὰ παραπλανήσουντοὺς Ὀρθοδόξους γιὰ νὰ ἀποδε-χθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμε-νισμοῦ

4 Εὐχαριστιακὴἐκκλησιολογία καὶ

στὸ βάθος τὸ ΠΡΩΤΕΙΟΜὲ διάφορα κείμενα λοιπόν ὁ

Περγάμου κηρύσσει τὴν κακόδοξηlaquoΕὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoἈντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ἀποτε-λοῦν τὸ βιβλίο του laquoἩ Κτίση ὡςΕὐχαριστίαraquo καὶ τὸ ἄρθρο-ὁμιλίαlaquoὉ ἐπίσκοπος ὡς προεστὼς τῆςΘείας Εὐχαριστίαςraquo

Στὸ βιβλίο αὐτὸ ndashκατὰ τὸν Φα-ράντοndash laquoὁ κ Ζ ἐξαίρει τὴν θ Εὐχα-ριστία μονομερῶς ὡς ἀναφορὰ δώ-ρων πρὸς τὸν Θεό παραθεωρεῖ δὲἢ καὶ στηλιτεύει τὸν χαρακτῆρααὐτῆς ὡς θυσίαςraquo Στὸ συγκεκρι-μένο ἔργο τοῦ κ Ζηζιούλα παρατη-ρεῖται laquoὁ τέλειος παραμερισμὸςτῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆςἘκκλησίας ndashὁ κ Ζ ὁμιλεῖ διαρκῶς(σσ γενικὰ) περὶ Ἐκκλησίας ἢ χρι-στιανικῆς Ἐκκλησίαςndash ἡ ἀποψίλω-σις τῆς θ Εὐχαριστίας ὡς ἁπλῆςεὐχαριστιακῆς ἀναφορᾶς ndashἓν στοι-χεῖον ἀποδεκτὸν ἐπὶ οἰκουμενικῆςβάσεωςndash μὲ σύγχρονον ἀπόρριψιντοῦ ἰδίου ndashδιὰ τοὺς Ὀρθοδόξουςndashχαρακτῆρος αὐτῆς ὡς θυσίας ἡ τε-λεία περιφρόνησις τῆς παραδόσε-ως ἡ τελεία ἀποσιώπησις τῶνΟἰκουμ συνόδωνraquo

Ἀλλʼ καὶ ὁ καθηγητὴς Κορναρά-κης ἐξασκεῖ κριτικὴ στὸ ἴδιο ἄρθροκαὶ εἰδικὰ στὸ ἑξῆς σημεῖο laquoΤὸ κα-τεξοχὴν ἔργον τοῦ Ἐπισκόπου(γράφει ἐκεῖ ὁ κ Ζηζιούλας) εἶναι ἡπροεδρία τῆς Θ ΕὐχαριστίαςὍλα τὰ ἄλλα ἔργα του εἶναι δευ-τερεύοντα γιατὶ ὅλα τὰ ἄλλα νοη-ματίζονται ἀπὸ τὴ σχέση τοὺς μὲ τὴΘ Εὐχαριστία Ὁ Ἐπίσκοπος στὴνοὐσία δὲν εἶναι διοικητής εἶναι λει-τουργός εἶναι εἰκὼν Χριστοῦ δὲνμποροῦμε νὰ παρακάμψουμε τὴνεἰκόνα καὶ νὰ φθάσουμε ἀπευθείαςστὸ πρωτότυπο Μὲ ἄλλα λόγια δὲνμποροῦμε νὰ προσευχόμεθα ἀπευ-θείας στὸ Χριστό ἀλλὰ πρέπει νὰπαρεμβάλλεται ἡ εἰκόνα του ὁ Ἐπί-σκοποςraquo Διαφορετικὰ laquoἡ ἐπικοινω-νία μας μὲ τὸ Θεὸ παρακάμπτει τὸνἀνθρωπο καὶ πραγματοποιεῖταιμέσῳ τῆς φαντασίαςraquo

Ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδεικνύον-ται φαντασιώσεις τοῦ κ Ζηζιούλαἀφοῦ κατὰ τὸν καθηγητὴ Κορνα-ράκη ἂν laquoἀνατρέξουμε στὸ κείμε-νο τῆς Θ Λειτουργίας στὸ Ἱερατι-κόν θὰ ἰδοῦμε ὅτι ἄλλος εἶναι τὸκέντρο τῆς Θ Εὐχαριστίας καὶ ὄχιὁ Ἐπίσκοποςraquo Στὸ Ἱερατικόν λοι-πόν διαβάζουμε πὼς ὁ ἱερέας laquoπρὸτοῦ τέμπλου θὰ ζητήσει τὴν ldquoχεῖ -ραrdquo τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ γιὰ νὰἐπιτελέσει τὴν ἀναίμακτο θυσίαldquoΚύριε ἐξαπόστειλόν μοι τὴν χεῖράσουrdquoraquo καὶ ὄχι laquoτὴν χεῖρα τοῦοἰκείου ἐπισκόπουraquo Στὴν ἀκολου-θίαν τῆς Ἀναφορᾶς laquoἡ πρόσκλησητοῦ λαοῦ νὰ προσέλθει γίνεταιδιὰ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου καὶ ὄχιδιὰ τοῦ Ἐπισκόπου ldquoΛάβετε φάγε-τεrdquo Γιὰ τὴν καθαγίαση τῶν τιμίωνδώρων ὁ ἱερέας λειτουργὸς ἀπευ-θύνεται πρὸς τὸν Κύριο ποὺ εἶναισυγχρόνως θύτης καὶ θῦμα Καὶστὸ σημεῖο τοῦτο ἡ παρουσία ἢ με-τοχὴ τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀνύπαρ-κτη ldquoΚαὶ ποίησον τὸν μὲν Ἄρτοντοῦτονrdquo Πρὸ τῆς Θ μεταλήψεωςκαὶ πάλι ἡ σχετικὴ εὐχὴ τοῦ ἱερέωςθὰ ἀπευθυνθεῖ στὸν θυσιασθένταΚύριο καὶ ὄχι στὸν Ἐπίσκοπο ldquoΠρό-σχες Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καὶ ἐλθὲεἰς τὸ ἁγιάσαι ἡμᾶςrdquo Ἀπὸ τὸ κεί-μενο αὐτὸ τῆς Θ Λειτουργίας δὲνπροκύπτει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναιπροεστὼς τῆς Θ Εὐχαριστίας μὲτὸ νόημά ποὺ θέλει ὁ Σεβ κ Ἰωάν-νης Ζηζιούλαςrdquo Ἡ Θ Λειτουργίαλοιπόν εἶναι ἀκραιφνῶς χριστο-κεντρικὴ καὶ καθόλου ἐπισκοπο-κεντρική Ὁ Ἐπίσκοπος μνημο-νεύεται (ἁπλῶς) ὡς ὁ ἐκκλ διοικη-τικὸς προϊστάμενοςraquo (ΚορναράκηἸω ldquoΘεοδρομίαldquo Ἰαν 2006)

Ἀπʼ αὐτὴ τὴ θέση καὶ ὕβρι τοῦ κΖηζιούλα προκύπτει καὶ τὸ ἑξῆςἐρώτημα Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος εἶναιαἱρετικός ἀλλὰ δὲν ἔχει καταδικα-σθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο οἱ πιστοὶποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἐπικοινωνία μὲαὐτόν δὲν μποροῦν νὰ ἐπικοινω-νήσουν μετὰ τοῦ Θεοῦ

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκκλησιολογίατοῦ Περγάμου χωρὶς τὴν παρέμ-βαση τοῦ ἐπισκόπου εἶναι ἀδύνατηἡ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἐπικοινωνία Σύμ-φωνα μὲ σύμπασα τὴν ἐκκλησια-στικὴ ἱστορία ὅμως καὶ τοὺς βίουςτῶν Ἁγίων ἀσφαλῶς ἡ ἐπικοινωνίαμετὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατὴ καὶχωρὶς τὴν παρέμβαση τοῦ Ἐπισκό-που ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγ Μάξι-μο τὸν Ὁμολογητή παρʼ ὅλο ποὺδὲν ἀνεγνώριζε 4 Πατριάρχες ndashποὺἦσαν laquoὀρθόδοξοιraquo μόνον κατʼ ὄνο-μα ἀλλʼ αἱρετικοὶ στὰ φρονήματαndash τῶν ὁποίων ἀκριβῶς ἡ αἵρεσηἀποτελοῦσε ἐμπόδιο νὰ ἑνωθεῖ μὲτὸ Θεό Ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγΓρηγόριο τὸν Παλαμᾶ ὅταν καθαι-ρέθηκε καὶ φυλακίστηκε ἀπὸ τὸνπατριάρχη Καλέκα ἡ προσευχή τουδὲν ἦταν ψευδὴς ἢ φανταστικὴ(ὅπως θέλει ὁ κ Ζηζιούλας) ἐπειδὴτάχα δὲν δεχόταν νὰ παρεμβάλλε-ται ἡ εἰκόνα τοῦ αἱρετικοῦ Πα-τριάρχη Καλέκα Ὅπως συνέβη μὲἉγίους ποὺ ἐδιώκοντο ἢ εἶχαν κα-θαιρεθεῖ ἀπὸ κακόδοξους Πα-τριάρχες δηλ τοὺς Ἁγίους Ἀθανά-σιο Ἰωάννη Χρυσόστομο ἸωάννηΔαμασκηνό Θεόδωρο Στουδίτη(ποὺ χωρὶς νὰ μνημονεύει τὸν Ἐπί-σκοπο τελοῦσε Θ Λειτουργία στὴφυλακή) Ἀθανάσιο Πάριο Νεκτά-ριο Αἰγίνης κλπ

Ἡ laquoεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογίαraquoτοῦ κ Ζηζιούλα τελικά εἶναι ὁ Δού-ρειος ἵππος μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰἑνωθεῖ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶνμελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίαςμὲ τὸ Βατικανό Διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴποὺ laquoκάθε εξουσίαraquo στὴν Ἐκκλησία

(laquoἁγιαστική ποιμαντικὴ καὶ ἡ λεγο-μένη διοικητικήraquo) laquoπηγάζει ἀπὸ τὴνεὐχαριστίαraquo καὶ αὐτὸν ποὺ κατέχειτὴν laquoπροεδρία τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquoτότε ὁ Προεστὼς τῆς Εὐχαριστίαςμεταμορφώνεται σὲ πηγὴ εξουσίαςκαὶ αὐθεντίας στὴν σεβασμιότητατοῦ ὁποίου ἀνήκει ἀπόλυτη ὑπακοήἀφοῦ θὰ εἶναι περιβεβλημένος ὅλοτὸ μυστηριακό ἐσχατολογικὸ καὶθεσμικὸ φορτίο ἱερότητος ἄνευ μά-λιστα τοῦ ὁποίου (ὅπως εὐθέως δι-δάσκει ὁ Περγάμου) δὲν εἶναι δυ-νατὸν νὰ προσεγγίσουμε τὸν ΚύριοἜτσι παρακάμπτεται καὶ ἀπὸ τὴνΛειτουργία καὶ ἀπὸ τὴν καθημερινὴζωὴ ὁ λατρευόμενος Κύριος ὁlaquoπροσφέρων καὶ προσφερόμενοςraquoΧριστός καὶ τὴ θέση του καταλαμ-βάνει ὁ Προεστώς πίσω ἀπὸ τὸνὁποῖο κρύβεται ἐπιμελῶς καὶ θὰ κά-νει τὴν ἐμφάνισή του ἐν τῷ καταλ-λήλῳ καιρῷ τὸ ἀποκρουστικὸ πρό-σωπο καὶ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὅπωςτοῦτο διαπιστώθηκε εἰς τὸ Θʼ Δια-χριστιανικὸ Συμπόσιον (Δεκέμβριος2005) παπικῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἐκεῖαἱρετικοὶ καὶ ὀρθόδοξοι συμφώνη-σαν πώς laquoἡ ldquoΕὐχαριστηριακὴ ἐκ -κλησιολογίαrdquo εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπο-τελέσει σημαντικὴ βάση προσεγγί-σεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν στὰ πλαί-σια τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου γιὰτὴν κατανόηση τῆς λειτουργίας τοῦἘπισκοπικοῦ πρωτείου στὴν τοπικὴἐκκλησία στὰ πλαίσια τοῦ Μυστηρί-ου τῆς Θ Εὐχαριστίαςraquo (Κορναρά-κη Ἰω)

Ὅπως βλέπουμε ldquoΕὐχαριστη-ριακὴ ἐκκλησιολογίαrdquo καὶ Πρωτεῖοπᾶνε μαζί Ἔτσι στὶς 23 Φεβρου -αρίου 2008 στὴν Ἀκαδημία τοῦ Βό-λου ὁ κ Ζηζιούλας ἐρωτώμενος γιὰτὸ Μυστή ριο τῆς Ἱεραρχίας δὲν δι-στάζει νὰ συγκρίνει τὰ ἀσύγκριτατολμᾶ νὰ εἰσάγει τὴν laquoεἰ δωλολα-τρικὴraquo ἔννοια τῆς ἀναλογίας με-ταξὺ τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος καὶ θεολογεῖ περὶ τῆςἉγίας Τριάδος μὲ ἐφόδιο ὄχι τὸνθεῖο φωτισμό ἀλλὰ τὸν ὀρθολογι-σμό ποὺ ἀνέκαθεν ἐξάγουν τὰ βα-τικάνεια προτεσταντικὰ καὶ οἰκου-μενιστικὰ ἐργαστήρια Καὶ ὅλα αὐτὰτὰ κάνει μὲ ποιά σκοπιμότητα Γιὰνὰ δικαιολογήσει τὸ Πρωτεῖο τοῦΠάπα Μᾶς διδάσκει λοιπόν τὴν κα-κόδοξη θεωρία ὅτι μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ἔχουμε κάποιου εἴδουςlaquoδιαβάθμισηraquo Μᾶς λέγει laquoοὔτε λί-γο οὔτε πολύ ὅτι ὁ Κύριος εἶναιδεύτερος Θεόςraquo Ἂς ἀκούσουμετοὺς κακόδοξους λόγους του

laquoὉ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτωςγεννᾷ τὴν Ἱεραρχία Ὀντολογικὰ ἡἹεραρχία ὑπάρχει καὶ στην ἉγΤριάδα Ἡ πηγή ἡ Ἀρχή εἶναι ὁ Πα-τήρ ἀπὸ κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπατῆς Ἁγ Τριάδος Στὴν Ἁγία Τριάδαλοιπόν ἔχουμε μία διαβάθμιση δὲνἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξηἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μετα-φέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλονἘὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα τό-τε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆςαἰτιότητος Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναικάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέ-ψουμεraquo

Σταματοῦμε ἐδῶ γιὰ νὰ παραθέ-σουμε λίγες φράσεις τῶν θεοφωτί-στων θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας τοῦἁγ Γρηγορίου καὶ τοῦ ἁγ Συμεὼντοῦ νέου θεολόγου ποὺ κάνουνσκόνη τοὺς ἀφώτιστους συλλογι-σμοὺς ποὺ ἔχει πλάσει μὲ τὸ μυαλότου καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ κ Ζηζιούλαςμεταφέροντας ἀνθρώπινες ἔννοιεςστὸ Θεό Γράφει ὁ Ἅγ Γρηγόριος ὁΘεολόγος laquoΛίαν αἰσχρόν ἐκ τῶνκάτω τῶν ἄνω τὴν εἰκασίαν λαμβά-νειν καὶ τῶν ἀκινήτων ἐκ τῆς ρευ -στῆς φύσεωςraquo Καὶ συνεχίζει laquoΔιό-τι δὲν πρέπει νὰ μεταφέρουμεστὸν Θεὸ καὶ ὅλες τὶς ἀνθρώπινεςκαὶ τῆς δικῆς μας συγγενείας ὀνο-μασίες Καθὼς ἡ διαφορὰ εἰς τὴνἀποκάλυψιν καὶ ὄχι τῆς πρὸς ἄλλη-λα σχέσεως διάφορον ἔκαμε δια-φορετικὴν καὶ τὴν ὀνομασία Πα -τὴρndashΥἱὸςndashἍγιον Πνεῦμαraquo Καὶ ἀλ -λοῦ laquoΤὸ αἴτιον δὲν εἶναι ἀρχαιότε-ρον ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν ὁποίων εἶναιαἴτιον Διότι οὔτε ὁ ἥλιος εἶναι ἀρ -χαιότερος ἀπὸ τὸ Φῶςraquo3

Καὶ μιὰ μικρὴ ἔνδειξη ἀπὸ τὸν ἅγΣυμεών τοῦ πῶς θεολογοῦν οἱἍγιοι καὶ πῶς αἱρετίζει ὁ κ Ζηζιού-λας καὶ ἀκόμα πῶς ἀντιμετώπιζανοἱ Ἅγιοι τοὺς κακόδοξους τῆςἐποχῆς τους (Περισσότερα γιὰαὐτὴ τὴν laquoτερατώδη αἵρεσηraquo στὸνἅγιο Συμεών)

Ἰσχυρίζονται κάποιοι (λέγει ὁἍγιος) πὼς laquoμείζων ὁ Πατὴρ τοῦΥἱοῦ καθ᾿ ὃ αἴτιός ἐστι τῆς ὑπάρξε-ως τοῦ Υἱοῦraquo Καὶ κατακεραυνώνεικάθε ἕνα ποὺ θεολογεῖ κακοδόξωςὅπως ὁ κ Ζηζιούλα laquoΕἰ ἀδιαίρετοςἦν ἡ παναγία Τριάς τίς ἐδίδαξετίς ἐπενόησε μέτρα καί βαθμούςπρῶτον καὶ δεύτερον μεῖζον καὶἔλαττον ἐν αὐτῇ Τίς τοῖς ἀθεάτοιςκαὶ ἀγνώστοις καὶ πάντῃ ἀνερμη-νεύτοις καὶ ἀκατανοήτοις ταῦταἐξέθετο Τὰ γὰρ ἀεὶ ἡνωμένα καὶἀεὶ ὡσαύτως ὄντα ἀλλήλων πρῶταεἶναι οὐ δύνανταιraquo4

Εἶναι δυνατόν λοιπόν Σεβα-σμιώτατοι νὰ ἔχει ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία δύο θεολογίες Μία τῶνἉγίων καὶ μία τοῦ μητροπολίτουΠεργάμου κ Ζηζιούλα

Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὴσυν έχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ Ζηζι-ούλα

laquoἩ εὐχαριστιακὴ κοινότητα εἶναιδομημένη ἱεραρχικά Ὁ πρῶτοςἔχει τὴν τιμὴ καὶ προηγεῖται μόνογιατὶ ἐλεύθερα τὸν ἀποδέχονται οἱμετʼ αὐτόν Τὸ πρότυπο τῆς εὐχα-ριστιακῆς ἱεραρχίας εἶναι ἡ ἉγΤριάδα στὴν ὁποία σαφῶς καὶὑπάρχει ἱεραρχία (βλ ldquoὁ Πατήρ μουμείζων μού ἐστιrdquo) ἀλλὰ ἡ προσω-πικὴ ἱεράρχηση (ποτὲ πχ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάλουμε πρῶτο τὸ ἍγιοΠνεῦμα ἢ τρίτον τὸν Υἱό) δὲν συν -επάγεται μείωση τῆς οὐσίας δηλὀντολογικὴ ἱεράρχηση τὰ τρίαπρόσωπα εἶναι ἴσα καὶ ταυτίζονταικατὰ τὴν οὐσίαraquo5

Ὁ Μ Βασίλειος ὅμως διαφωνεῖριζικὰ μὲ τὸν κ Ζηζιούλα laquoΓιὰ τὸνΠατέρα τὸν Υἱὸ καὶ τὸ ἍγιοΠνεῦμα διδάσκοντας ὁ Κύριος δὲν

χρησιμοποίησε μαζὶ κι ἀρίθμησηΔὲν εἶπε δηλ Στὸν πρῶτο καὶ δεύ-τερο καὶ τρίτο Οὔτε Σʼ ἕνα καὶ δύοκαὶ τρία Ἕνας εἶναι ὁ Θεὸς καὶΠατέρας ἕνας κι ὁ μονογενὴς Υἱὸςκι ἕνα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο Καθεμιὰἀπὸ τὶς ὑποστάσεις τὴν ἐξαγγέλ-λουμε μονωμένα Κι ἂν χρειασθεῖνὰ τὶς συναριθμήσουμε δὲν γλι -στρᾶμε μὲ ἀπαίδευτη ἀρίθμηση σὲἔννοια πολυθεΐας Γιατὶ δὲν ἀριθ-μοῦμε προσθέτοντας γιὰ νʼ αὐξή-σουμε τὸ ἕνα σὲ πλῆθος λέγονταςἕνα καὶ δύο καὶ τρία οὔτε πρῶτοκαὶ δεύτερο καὶ τρίτο ldquoἘγὼ Θεὸςπρῶτος κι ἐγὼ κατόπινrdquoraquo

Ἂς δοῦμε σὲ ἀντιπαράθεση τώ-ρα τὶς συνεχιζόμενες βλασφημίεςτοῦ Ζηζιούλα ποὺ γράφει laquoὉ Υἱὸςεἶναι ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν μπο-ροῦμε νὰ βάζουμε τὸν Υἱὸ πάνω ἀπὸτὸν Πατέρα ἢ δίπλαndashδίπλα Ἴσον μὲτὸν Πατέρα Ἐὰν μέσα στὴν ἉγίαΤριάδα ὑπάρχει Ἱεραρχία πῶςεἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία ποὺ εἰκο-νίζει τὴν Ἁγία Τριάδα νὰ μὴ ἔχειἹεραρχία Ἀκόμη καὶ μέσα στὸσῶμα τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὸνΠέτρο ὁ ὁποῖος ὁπωσδήποτε ξεχω-ρίζει ἀπὸ τοὺς ἄλ λουςraquo6 Ὡς πρὸς τίξεχωρίζει ὁ Πέτρος δὲν μᾶς τὸ ἐξη-γεῖ θεολογικά μόνο μὲ τὴν Παπική-Λατινικὴ λογικὴ ποὺ ἀποδέχεται ὁ κΖηζιούλας μόνο ἔτσι ξεχωρίζει ὁΠέτρος Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία ξε-χώρισε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννηστὸν ὁποῖο ἀπέδωσε μόνο σʼ αὐτόνἀπὸ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους τὸὄνομα τοῦ θεολόγου

Αὐτὴ εἶναι ἡ αἱρετικὴ θεολογίατοῦ κ Ζηζιούλα περὶ Ἁγίας Τριά-δος διαστρεβλώνει τὸ μυστήριότης καὶ κατόπιν φέρνει τὸ θέμαἐκεῖ ποὺ στοχεύει ὅλη αὐτὴ ἡ αἱρε-τικὴ θεολογία του στὸν Πέτρο καὶστὸν Πάπα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸτὸν Πέτρο Καὶ τελειώνει laquoΤὸ κε-φάλι δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει προτε-ραιότητα ἔναντι τοῦ ποδιοῦἘπειδὴ ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει τὴν ἰδιό-τητα τοῦ πατέρα μέσα στὴν Ἐκκλη-σία γιʼ αὐτὸ κάθεται εἰς τύπον καὶτόπον τοῦ ΠΑΤΡΟΣ Ἐὰν στὴνὕπαρξή μας καταργήσουμε τὴνἹεραρχία καταργοῦμε τὴν προσω-πικὴ ἑτερότητα Θεωροῦμε τὸνἑαυτό μας αὐθύπαρκτοraquo Γιὰ νὰμὴν laquoξεγελιόμαστε λοιπόν ἀπὸτὴν πονηρὴ ὁρολο γίαraquo πρέπει νὰκαταλάβουμε πὼς ἐδῶ ὁ κ Ζηζιού-λας διδάσκει τὸ ἐξωφρενικό πὼςlaquoτάχα ἡ Ἐκκλησία εἰκονίζει τὴνἉγία Τριάδα Μὲ τὶς λέξεις περι-γράφεται ἡ ἀναλογία τοῦ Ἀκινάτηκαὶ τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα θεμελιώ-νεται ὀντολογικὰ γιὰ πάντα στὸνὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ σὰν lʼ esse ipsumsubsistensraquo7

Ἔτσι laquoἐπινοεῖ (ὁ κ Ζηζιούλας)καὶ μία θανατηφόρο Τριαδολογία ἡὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν ἀναγνώρισητοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα Ἑρμη-νεύει τὸν Πατέρα σὰν Θεό σὰνὀντο-λογικὴ Ἀρχὴ τῆς ΤριάδοςἘνῶ οἱ Πατέρες ἔβλεπαν τὸν Πα-τέρα σὰν Αἰτία κινήσεως τῆς Τριά-δοςraquo καὶ τὴν laquoὕπαρξη τῶν Τριῶνπροσώπων τῆς Ἁγ Τριάδος ταυτό-χρονη Ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ ἕνωσητῶν δύο φύσεων στὴν ὑποστάσητοῦ Υἱοῦ ὑπῆρξε ταυτόχρονη laquoἊςδοῦμε γιὰ ἄλλη μία φορά τί ἔχει νὰμᾶς πεῖ ἐπὶ τοῦ θέματος ὁ ἅγ Μά-ξιμος ldquoὁ Πατέρας δὲν ἀπόκτησεἐκ τῶν ὑστέρων τὸ ὄνομα οὔτε ὡςἀξίωμά ποὺ ἔλαβε ἐκ τῶν ὑστέρωννοοῦμε τὴν Βασιλεία ΔΕΝ ΕΧΕΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡ-ΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΒΑ-ΣΙΛΕΥΣ Γιατὶ ἡ σχέση μεταξὺ τῶνΤριῶν Προσώπων ὑποδηλώνει τὴνσυνύπαρξή τους καὶ δὲν ἐπιτρέπειαὐτά τῶν ὁποίων εἶναι καὶ λέγεταισχέση νὰ θεωροῦνται μεταγενέ-στερα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλοrdquoraquo8

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ θὰ μπορούσαμενὰ ποῦμε ὅτι ὀρθοδοξεῖ ὁ κ Ζηζι-ούλας ἢ μήπως εἶναι αὐτὸς (ὅπωςὑποστηρίχτηκε) laquoποὺ ράβει τὸὈρθοδοξο κουστούμι τοῦ Πάπαraquo

Στὸ σημεῖο αὐτό θὰ παρουσιά-σουμε κάποιες ἀκόμα παπικὲς καὶὀρθόδοξες δηλώσεις καὶ κείμεναποὺ δείχνουν ὅτι ἔχει δρομολογη-θεῖ (καὶ ὑφίσταται ἐν μέρει) ἡ ἐξί-σωσι τῆς αἱρετικῆς laquoἐκκλησίαςraquoτῶν Παπικῶν μὲ τὴν ὈρθόδοξηἘκκλησία καὶ ἡ Ἕνωση τους μὲ κα-μουφλαρισμένο τὸ Πρωτεῖο καὶ τὸναἱρετικὸ Πάπα Πρῶτο ὡς εἰκονί-ζοντα τὸν Θεὸ Πατέρα

Ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Βʼστὴν Ἐγκύκλιόν του ldquoἽνα ἓν ὦσινrdquoγράφει Εἴθε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα laquoνὰφωτίση ὅλους τοὺς ἐπισκόπους καὶθεολόγους τῶν Ἐκκλησιῶν μαςγιὰ νὰ δυνηθοῦμε νὰ βροῦμε ὁἕνας μαζὶ μὲ τὸν ἄλλον τὶς μορφέςστὶς ὁποῖες αὐτὴ ἡ διακονία (τοῦἐπισκόπου Ρώμης) δύναται νὰπραγματοποιῆ μίαν διακονίαν τῆςἀγάπης ποὺ θὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸτοὺς μὲν καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλουςraquo9Ὅπως βλέπετε τὸ παπικὸ Πρωτεῖοἐπειδή ldquoσοκάρειrdquo (καὶ γιὰ νὰ μὴ ldquoσο-κάρειrdquo) τὸ βάπτισαν ldquoδιακονίαrdquo

Ἂς δοῦμε πῶς ἐννοοῦν οἱ ἴδιοιοἱ Παπικοὶ τέτοιες ἐκφράσεις Μιὰπερικοπὴ ἐγγράφου τῆς ΠαπικῆςἘπιτροπῆς Πίστεως μᾶς διαφωτί-ζει laquoἩ ἑνότης τῆς Εὐχαριστίας καὶἡ ἑνότης τοῦ συνόλου τῶν Ἐπι-σκόπων μαζὶ μὲ τὸν Πέτρον καὶ ὑπὸτὸν Πέτρον ὄχι ἀνεξάρτητες ἡ μίαἀπὸ τὴν ἄλλην εἶναι ρίζα τῆς ἑνό-τητος τῆς Ἐκκλησίαςraquo (Εἰς Θεο-δώρου Ε ὅπ παρ) Τὸ Βατικανὸμιλᾶ ἐδῶ ξεκάθαρα περὶ ὑποταγῆςὅλων στὸν Πέτρον δηλ στὸν Πά-πα Σὰν κάτι νὰ θυμίζει ἀπὸ τὴν Ζη-ζιούλεια laquoἐκκλησιολογίαraquo αὐτό

laquoὉ Πάπας Βενέδικτος ἔχει πῆ(1976) ldquoἩ Ρώμη ἐν σχέσει πρὸςτὴν διδασκαλίαν περὶ πρωτείουδὲν πρέπει νὰ ζητῆ ἀπὸ τὴν Ἀνα-τολὴν περισσότερον ἀπὸ ὅτι δια-τυπώθηκε καὶ βιώθηκε κατὰ τὴνπρώτην χιλιετίαν Ὅταν ὁ ΠατρἈθηναγόρας τὴν 25767 κατὰ τὴνἐπί-σκεψιν τοῦ Πάπα στὸ Φανάριχαρακτήριζε αὐτὸν ὡς διάδοχοντοῦ Πέτρου ὡς πρῶτον στὴν τιμὴνἀνάμεσά μας ὡς τὸν Προκαθήμε-νον τῆς ἀγάπης βρισκόταν στὸστόμα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐκκλη-σιαστικοῦ ἡγέτου τὸ οὐσιῶδες πε-

ριεχόμενον τῶν περὶ πρωτείουἐκφράσεων τῆς πρώτης χιλιετίαςκαὶ περισσότερα δὲν πρέπει νὰἀπαιτῆ ἡ Ρώμηrdquoraquo10

Πίσω λοιπόν ἀπὸ τὴν μετα-πατε-ρικὴ καὶ βαπτισματικὴ θεολογίατὴν θεωρία τῶν κλάδων καὶ τὴνεὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία κρύ-βεται ἡ περιπόθητη ἕνωση τῶνἘκκλησιῶν Καὶ τὴν ἕνωση αὐτὴ οΖηζιούλας καὶ ὅλο τὸ οἰκουμενι-στικὸ τιμ τὴν βλέπει ὡς ἕνωσηἐξωτερική ὡς ἕνωση μὲ ἀμοιβαῖεςπαραχωρήσεις ὡς ἕνωση ὑπὸ τὸνΠάπα Γιʼ αὐτὸ καὶ τελευταῖα (μὲτὴν Ραβέννα τὴν Ἐλοῦντα τῆςΚρήτης τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βιέννη)ἀγωνίζονται νὰ περάσουν τὴν θέσηὅτι τὸ Πρωτεῖο ὑφίστατο στὴν πρώ-τη χιλιετία ὥστε νὰ μᾶς ὑποχρεώ-σουν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν Πάπα μὲἕνα ὀρθοδοξοποιημένο Πρωτεῖο

laquoὍπως ἐπισημαίνει ὁ κ Ζηζιού-λας κοσμικοὶ παράγοντες οἱ ὁποῖοικυριαρχοῦσαν τότε στὴν ἐκκοσμι-κευμένη ὀρθοδοξία καὶ δὲν τῆςἐπέτρεψαν νὰ δεῖ τὴν Ἱερότητατοῦ πρωτείου Ἐδῶ βρίσκεται ἡἈποθέωση Ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουνπὼς αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ παράγοντεςγέννησαν τὴν ἀπαίτηση τοῦ πρω-τείου ἰσχυρίζονται (Ζηζιούλας καὶKasper) πὼς αὐτοὶ οἱ παράγοντεςἐμπόδισαν τοὺς ἄλλους νὰ ἀνα-γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ πρω-τείουraquo11 Τώρα ὅμως ἔχουμε ἀνάγ-κη τὸ Πρωτεῖο laquoὅπως διεκήρυξεστὸ Μποζὲ τῆς Ιταλίας ὁ Περγάμουἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη τὸ παπικόπρωτεῖοraquo (laquoΟΤraquo 16-7-1999)12

Ὑπάρχει ὅμως καὶ μιὰ συνέν-τευξη τοῦ κ Ζηζιούλα στὴν ldquoLa Re-publicardquo (Ἰταλικὴ ἐφημερίδα) laquoΣτὴΡαβέννα (εἶπε ὁ κ Ζηζιούλας) ξα-ναρχίσαμε τὸν διάλογο εἶναι πα-ροῦσες ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκ -κλησίες μαζὶ μὲ τὴν Καθολική Με-ταξύ μας ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη καὶτὴν ἴδια παράδοση Τὸ μεγαλύτεροπρόβλημα ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμε-τωπίσουμε εἶναι τὸ πρωτεῖο Ἐγὼὑποστηρίζω ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθεῖμία λύση Ἀρκεῖ νὰ προσδιορίσου-με ἀρκούντως τὴ θέση τοῦ ἐπισκό-που τῆς Ρώμης στὴ δομὴ τῆςΟἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας (σσ τῆςlaquoἐκκλησίαςraquo ἑνωμένης ὑπὸ τὸνΠάπα) Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἕτοιμοινὰ δεχτοῦν τὴν ἰδέα ἑνὸς οἰκουμε-νικοῦ πρωτείου καί σύμφωνα μὲτοὺς κανόνες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλη-σίας ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης εἶναιὁ πρῶτοςrdquoraquo Πιὸ ὠμὸς δὲν γινόταννὰ εἶναι ὁ κ Ζηζιούλας

Καὶ ἕνα τελευταῖο μαργαριτάριοἰκουμενιστικῆς λογικῆς ἀπὸ τὸν κΖηζιούλα στὴ Βιέννη τὸ 2010 ποὺδίνει τὸ κλειδὶ τῆς Ἑνώσεως laquoπρο-σαρμογὴ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲςraquoγιὰ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία μὲ ἐπι-κεφαλὴς τὸν Πάπα Εἶπε laquoἩ ἑνό-τητα θὰ ἀπαιτήσει ἀλλαγὲς καὶ ἀπὸτὶς δύο πλευρές ldquoἘγὼ δὲν θὰ ἤθε-λα νὰ τὶς ὀνομάσω ἀνασχηματι-σμούς ἀλλὰ μιὰ προσαρμογὴ καὶἀπὸ τὶς δύο πλευρέςrdquo δήλωσε ὁἸωάννης (Ζηζιούλας) Γιὰ τοὺςὈρθοδόξους εἶπε αὐτὸ σημαίνειἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχει μιὰ καθο-λικὴ χριστιανικὴ ἐκκλησία σὲ ἕναἐπίπεδο ὑψηλότερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῶνἐθνικῶν τους ἐκκλησιῶν καὶ ὁ ἐπί-σκοπος τῆς Ρώμης εἶναι ἡ παραδο-σιακή της κεφαλήrdquoraquo13 Στὸ ἴδιοπνεῦμα ὁ Walter Kasper laquoἡ ἑνότηςστὴν πίστιν δὲν σημαίνει ἀνυπερ-θέτως τὴν ἑνότητα σὲ ὅλες τὶς δια-τυπώσεις τῆς πίστεως αὐτῆςraquo Οἱlaquoὀρθόδοξοιraquo οἰκουμενιστὲς ἀπο-δέχτηκαν σιωπηρὰ αὐτὴν τὴν δή-λωση Ἀλλὰ καὶ ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος εἶχε τονίσει ὅτι τὰ σχίσμα-τα laquoμὲ κανένα τρόπον δὲν ζημιώ-νουν ἢ ἐγγίζουν τὴν οὐσίαν τῆς πί-στεώς των ἐπειδὴ αὐτὰ δημιουρ-γήθηκαν μόνον ἀπὸ διαφορὲς στὴνὁρολογίανraquo Τὸ συμπέρασμα ποὺἀπὸ τέτοιες δηλώσεις ἔβγαλε ὁ πα-πικὸς θεολόγος Φ Gahbauer laquoΟἱδιαφορετικὲς διατυπώσεις τοῦ πε-ριεχομένου τῆς πίστεως δὲν ἐγγί-ζουν τὴν ἀλήθειαν τῆς πίστεωςraquo14

Μετὰ ἀπὸ αὐτά Μακαριώτατεκαὶ Σεβασμιώτατοι τὰ λίγα ἀλλʼἐνδεικτικὰ ποὺ παραθέσαμε ὡς κα-ταγγελία ἐλπίζουμε πὼς σᾶς δίνε-ται ἡ ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσετε μὲτὴν laquoκαλὴ ἀνησυχίαraquo ἐνδελεχῶςτὴν περίπτωση τῆς φθορᾶς ποὺὑφίστανται οἱ πιστοὶ καὶ ἡ Ὀρθοδο-ξία ἀπὸ ἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς θέ-σεις ποὺ διασπείρει ὁ Μητρ Περ-γάμου κ Ἰωάννης Ζηζιούλας

Ἁρμόδιος Δικαστικὸς Ἐπιμελη -τὴς νὰ ἐπιδώσει νόμιμα τὴν πα-ροῦσα πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως αὐ -τὴ ἐκπροσωπεῖται νόμιμα γιὰ νὰ λά-βει γνώση καὶ γιὰ τὶς νόμιμες συν -έπειες ἀντιγράφοντας τὸ περιεχό-μενο τῆς παρούσης στὴν ὑπʼ αὐτοῦσυνταχθησομένη ἔκθεση ἐπιδόσε-ώς του

Βόλος 11 Δεκεμβρίου 2011Διὰ τὸν Χριστιανικὸ Ἀγωνιστικὸ

Σύλλογο laquoἍγ Θεόδωροςὁ ΣτουδίτηςraquoὉ Πρόεδρος

Γρηγορίου Γρηγόριοςἡ Γραμματέας

Νάκου - Ξανθᾶ ΧριστίναΔιὰ τὴν Φιλορθόδοξο Ἕνωσι

laquoΚοσμᾶς ΦλαμιᾶτοςraquoὉ Πρόεδρος

Ντετζιόρτζιο ΛαυρέντιοςὉ Γραμματέας

Σημάτης ΠαναγιώτηςὙποσημειώσεις

1 Στὸ Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Ἱ Σύνο-δο ὁ Μητροπ Γλυφάδας ἐτόνιζε ὅτι ὁὅρος laquoμεταπατερική Θεολογίαraquo εἶναιὅρος laquoκαινοφανής ἀντιβιβλικός καίἀνορθόδοξος ἐπειδή ἀναιρεῖ τὸ βα-σικὸ κύτταρο τῆς Πατερικῆς Θεολο-γίας τῆς Ἐκκλησίας μας Εἶναι ἀδύ-νατη ἡ ὕπαρξη περιόδου μετὰ τοὺςΠατέρες ἀφοῦ πάντοτε ἡ Ἐκκλησίαθὰ αὐξάνεται θεολογικά μὲ τὴ Χάρητοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῶν Θεο-φόρων Πατέρων Ἀλλὰ ἀπορρίπτουμετὸν ὅρο laquoμεταπατερική Θεολογίαraquoἐπειδὴ μᾶς ὁδηγεῖ κατrsquo εὐθείαν στὸνΠροτεσταντισμό Ἡ Ἐκκλησία χωρὶςΠατέρες θὰ ἦταν ἕνα laquoψευδεπίγραφοχριστιανικὸ προτεσταντικὸ μόρφω-

μαraquo ποὺ δὲν θὰ εἶχε καμμία σχέση μὲτὴν laquoΜίαν Ἁγίαν ἈποστολικὴνἘκκλησίανraquo

Ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστη-μίου καὶ μητροπολίτης Γόρτυνος κἸερεμίας σὲ πρόσφατο κείμενό τουγιὰ τὴν μεταπατερική θεολογία (ποὺδημοσιεύτηκε στὸν ἐκκλησιαστικὸ Τύ-πο) τονίζει ὅτι οἱ μεταπατερικῶς θεο-λογοῦντες laquoπροσβάλουν τὴν μνήμητῶν Ἁγίων καὶ εἶναι ἄγευστοι τοῦ πα-τερικοῦ πνεύματος καί ἔπρεπε νάhellipντρέπωνταιraquo γιrsquo αὐτό χαρακτηρίζειτὴν μεταπατερική Θεολογία ὡςlaquoβλασ φημία ἐναντίον τοῦ ἉγίουΠνεύματοςraquo Καὶ συνεχίζει laquoἘμεῖς οἱὈρθόδοξοι γνωρίζουμε καλά ὅτι οἱἅγιοι Πατέρες εἶναι ἑνωμένοι καί ὅτι ἡδιδασκαλία τους εἶναι ἕνας ldquoπύργοςὁμοφωνίαςrdquo καὶ ὄχι ldquoπύργος Βαβέλrdquoδιαφωνίας δηλαδήraquo ὅπως συμβαίνειμὲ τοὺς ἑτερόδοξους Καὶ καταλήγειἘγὼ θέλω νὰ laquoεἶμαι ἕνας πατερικόςκαὶ ὄχι μετα-πατερικός κήρυκας τοῦλόγου τοῦ Θεοῦraquo Κι ὅμως αὐτὴν τὴνμετα-πατερικὴ θεολογία ἀποδέχεταικαὶ διακινεῖ ἀνεμπόδιστα (ἐκτὸς τοῦΔημητριάδος) καὶ ὁ Περγάμου κ ἸωΖηζιούλας

2 Εἰς Βλάχου Ἱεροθέου μητροπΝαυπάκτου ἄρθρο laquoἩ ΒαπτισματικὴΘεολογίαraquo

3 laquoἊς δοῦμε ὅμως καὶ μία θεολογικὴἑρμηνεία τῆς κινήσεως τῆς ἉγίαςΤριάδος τὴν ὁποία ἑρμηνεύει Ἱεραρ-χικὰ ὁ μεγαλύτερος θεολόγος ἅγιοςΜάξιμος ὁμολογητής ambigua 23ldquoΠῶς ἐξηγεῖται τὸ γραφὲν ὑπὸ Γρη-γορίου Διὰ τοῦτο μονὰς ἀπrsquo ἀρχῆς εἰςδυάδα κινηθεῖσα μέχρι Τριάδος ἔστηΚινεῖται (ἀπαντᾶ ὁ ἅγ Μάξιμος) μέσαστὸν Νοῦ ποὺ εἶναι ἄξιος νὰ τὴν κα-τανοήσει ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς Μονάδοςκαὶ μέσα στὴν Μονάδα ὁλοκληρώνεικάθε ἔρευνά του σrsquo αὐτὴ ἢ γιὰ νὰ τὸποῦμε διαφορετικά ὁλοκλήρη ἡΜονὰς ἀχώριστη διδάσκει καὶ φανε-ρώνει στὸν Νοῦ στὴν πρώτη τουἐπαφὴ μαζί Της τὴν ἀλήθεια γύρωἀπὸ τὴν Μονάδα ἔτσι ὥστε νὰ μὴεἰσαχθεῖ χωρισμὸς στὴν πρώτηΑἰτίαraquo (Εἰς Νικολαΐδη Σταύρου Τὸὑποκείμενο Ἐκκλησιάζεται)

4 Συμεὼν τοῦ Ν θεολόγου Θεολο-γικὸς Πρῶτος (13 14) Καὶ κατὰ τῶντιθεμένων τὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ Πατρός

5 Ζηζιούλα Ἰω laquoΕὐχαριστία καὶΚόσμοςraquo Ὁμιλία στὴν Ἀκαδημία Θε-ολογικῶν Σπουδῶν Βόλου (2008)

6 Νικολαΐδης Σταῦρος Τὸ Ὑποκεί-μενο Ἐκκλησιάζεται

7 Νικολαΐδης Σταῦρος ὅπ παρ8 httpamethystosbooksblogspot com

201110blog-post_3622html9 Θεοδώρου Εὐάγ Προσέγγισις με-

ταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθο-λικῶν π laquoΘεολογίαraquo τ 772 Ἀθῆναι2006

10 Θεοδώρου Εὐαγ ὅπ παρ11 httpamethystosbooksblogspot com

200910blog-post_23html12 Κορναράκη Ἰω Τὸ κείμενον τῆς

Ραβέννας προσωπεῖον τοῦ θεολογικοῦδιαλόγου

13orthodoxia-paterikiblogspotcom201009blog-post_26 htmlixzz1c1 7vVSkB

14 Θεοδώρου Εὐάγ ὅπ παρΑἱ ὑπογραφαὶ

Ἡ ὡς ἄνω μήνυσις ἐναντίον τοῦΣεβ Μητροπολίτου Περγάμου ἐνώ-πιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπεστάληπρὸς τὸ τέλος τοῦ 2011 εἰς τὸνἈρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ Ἱερώνυ-μον καὶ τὰ μέλη τῆς ΔΙΣ μὲ τὴνἐλπίδα ὅτι θὰ συνεζητεῖτο εἰς τὴνΔιαρκῆν Ἱερὰν Σύνοδον κατὰ τὰςσυνεδρίας ἀπὸ 7η ἕως 9η Δεκεμ-βρίου Ἐπειδή ὅμως τοῦτο δὲν ἔγι-νε ἀπεφασίσθη ὅπως κατὰ τὴν Κυ-ριακὴν 11ην Δεκεμβρίου ἡμέρα κα -τὰ τὴν ὁποίαν ὡμίλησεν εἰς αἴθου-σαν τοῦ δημαρχείου τοῦ Βόλου ὁθεολόγος κ Νικόλαος Σωτηρόπου-λος διὰ ἀντιαιρετικὰ ζητήματασυγκεντρωθοῦν ὑπογραφαὶ καὶἀπο σταλῆ ἡ μήνυσις ὡς laquoκαταγγε-λία ndash ψήφισμαraquo διὰ νὰ τονισθῆ ἡσοβαρότης τοῦ ζητήματος καὶ νὰ μὴἀναβάλλεται ἡ διερεύνησίς του ὑπὸτοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς ἹερᾶςΣυνόδου ὡς παρωνυχίς Αἱ ὑπογρα-φαί ὡς ἀκολούθως

Ἀνδριοπούλου Ἀναστασία Ἁγιο-πετρίτης Γεώργιος ἉγιοπετρίτηςΒασίλειος Βασιλείου Πάτρα Βο-γιατζῆς Ἀπόστολος Γρηγορίου Γρη-γόριος Γεωργίτσης Κωννος Γιακά-λου Ἀργυρώ Γκότσης Θωμᾶς Δε-ληνικόπουλος Χρῆστος ΔιαμαντὴςἈναστάσιος Διβανὲς Ἀνδρέας Δι-βανὲ Μαρία Δοξαρᾶ Βασιλική Ζέ-στας Νικόλαος Ζωϊτόπουλος Βε-λισσάρης Θεοδοσίου Ἀγγελική Κα-λεσοπούλου Μαρία ΚαρανικολοῦΔήμητρα Κοκκάλα ΑἰκατερίνηΚουτσουνάκης Βασίλειος Κουτσου-νάκη Καλλιόπη Κυρμᾶ Ἀθη νᾶΚωνὴ Ἑλένη Λιναριτάκης Ἐμ μα-νουήλ Λιναριτάκη Ἰωάννα ΛωρίτουἙλένη Μαλλιαρὸς Ἰωάννης Μαλ-λιαροῦ Κερασία Μαλλιαρὸς Δημή-τριος Μαλλιαροῦ Χρύσα ΜίχαΑἰκατερίνη Μοναστηρίδη Αἰκατε-ρίνη Μπαν ταβάνος Φώτιος Μπα- ρούτας Ἀθανάσιος Νάκος Θεόδω-ρος Νάκου Χριστίνα Ντετζιόρ τζιοΛαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Γρηγό-ριος Ξανθᾶ Ἑλένη Ξανθᾶ Αἰκατε-ρίνη Πίνα Θεσσαλία Πιστόλης Γε-ώργιος Πολύζου Χριστίνα Πολυμέ-ρου Δημήτριος Ράντος ΠέτροςΡάντου Σοφία Σαρρῆς ΚωννοςΣημάτης Παναγιώτης Σιδηροπού-λου Μαγδαληνή Σίμος Ἰωάννης Σί-μου Γαρυφαλιά Σωτηρίου Σπυρί-δων Τασσιόπουλος Σταῦ ρος Τασ-σιόπουλος Τριαντάφυλλος Τασσιο-πούλου Σαββατούλα Τάχου Δήμη-τρα Τσιάκαλος Στυλιανός Τσιακά-λου Παναγιώτα Τσιάρας ΒασίλειοςΤζιώρα Ἀναστασία Χαλέπης Δημή-τριος Χαλέπη Ἑλένη ΧρυστάλληΒιολέττα Χρυστάλλη Ἑλένη Ψιώ-τας Ἀναστάσιος

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ

Σελὶς 8η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀρχιεπίσκοπος ἈθηνῶνlaquoΓίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως

καί μή φοβεῖσθεraquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ

Ἱερώνυμος εἰς τό Πασχάλιον μήνυ-μά του καλεῖ ὅλους τούς Ἕλληναςνά γίνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσε-ως Εἰς τό μήνυμά του ἀπευθύνεικαί ἐθνικά μηνύματα τονίζων ὅτι ἡἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ὡδήγησετό Ἔθνος μας κατά τό παρελθόν εἰςτήν ἀντιμετώπισιν ἀδιεξόδων καί εἰςἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶναςΤό μήνυμά του ἔχει ὡς ἑξῆς

ldquoΣήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύ-ναμοςrdquo

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρηπανηγύρεων ἑορτάζουμε Ἡ Ζωήνίκησε τόν θάνατο

Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τόψεῦδος Τό φῶς ἐξαφάνισε τόσκοτάδι Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκεδυνατότερη ἀπό τούς φόβους καίτίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουντόν βίο μας

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προ-ηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως Πρίν ἐπι-κρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνταιοἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κα-τεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήνστραγγαλίσουν ὅταν αὐτή ἀπειλεῖσυμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κό-σμου τούτου

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦσυνοψίζουν τήν τραγωδία τῆςἀνθρώπινης ὕπαρξης Ὅλοι οἱ πό-νοι οἱ θλίψεις οἱ κατατρεγμοί καίοἱ ἀδικίες τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελ-πισία πού κυριαρχοῦν στή ζωήμας συνοψίζονται στόν ΣταυρόὍμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ

φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικέςἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες ὅπωςαὐτές πού χρωματίζουν τόν πα-ρόντα ἐθνικό μας βίο δέν εἶναιἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πούἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦἈναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς

Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφέςτῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶντοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκανσέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μαςἀπέκτησαν νόημα Κάτω ἀπό τόἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεωςτά ψεύδη ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπό-πειρες παραπλάνησής μας ἀπό τάὀργανωμένα συμφέροντα πούγεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίεςχλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε Ὁ θάνα-τος νικήθηκε laquoΔεῦτε πάντες οἱ πι-στοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χρι-στοῦ ἁγίαν ἀνάστασινbull ἰδού γάρἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳraquo Κανείς δέν μπορεῖπιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα

Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμεαὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους Ὅσεςφορές τό Γένος μας ἔφθασε στάὅρια τῆς ἐξουθένωσης ἡ ἐλπίδατῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλιρωμαλέο καί ἀναστημένο Μέαὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανόστήν τουρκοκρατία Χάρη σʼ αὐτήτήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπα-νάσταση τοῦ 1821 Ἔτσι ἀναστή-θηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερ-μανική κατοχή Ἔτσι θά ἀντέξεικάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασίατοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος

Ἄς ἐπαναλάβω λοιπόν καί ἐγώαὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χρι-στός στίς Μυροφόρες ldquoΜή φο-βεῖσθεrdquo (Ματθ 2810)

Καμμία ἀδικία καμμία ἀσθένειακαμμία δυσκολία τῆς καθημερινό-τητας καμμία οἰκονομική κρίσηκαμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλονδέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει Οἱ χρι-στιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀνα-στάσεως οἱ laquoμή μετακινούμενοιἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίουraquo(Κολ 1 23)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέ-βαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγά-πης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρω-πο ἀπό ὅλους τούς φόβους τουδιότι laquoἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλειτόν φόβονraquo (Α΄ Ἰωαν 4 18)

Μή φοβᾶστε λοιπόν ἀλλά γίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως Ἐ λᾶ τενά πορευθοῦμε μέ θάρρος καί ἐλπί-δα στήν καινούργια ζωή πού μᾶςχάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος

Χρόνια πολλά καί εὐλογημέναΧριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη

Μέ ἀναστάσιμες εὐχέςΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣraquo

ΑΙ ΑΥΘΕΡΑΙΣΙΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣΚΑΙ Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΩΝ

Τί συμβαίνει μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸν Πατριάρχην κ Βαρθολο-μαῖον Εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γέ-νους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τοῦ Γέ-νους τῶν Ἑλλήνων ἢ εἶναι ἕναςἰσχυρὸς ρασοφόρος ὁ ὁποῖος ἐξυ-πηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν κοσμοεξου-σιαστῶν ἀπὸ τὸν ΟἰκουμενικὸνΘρόνον τοῦ Φαναρίου Μᾶλλον τὸδεύτερον Διότι ὡς Πατριάρχηςτοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων διχά-ζει ἀναστατώνει προκαλεῖ δημι-ουργεῖ κρίσεις Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπὶτῶν ἡμερῶν του δὲν αὐξάνονταιἩ ποιμαντικὴ καὶ γενικότερη στρα-τηγική του εἶναι ἀπαρατήρητος εἰςτοὺς Ὀρθοδόξους Δὲν συγκινεῖΔὲν συγκλονίζει Δὲν προσελκύεικόσμον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ἔχειἰσχὺν ὅμως εἰς τὰ Παγκόσμια Κέν-τρα Ἀποφάσεων τὰ ὁποῖα δυστυ -χῶς δι᾽ αὐτὸν συνδέονται μὲ τὰὑπό γεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς καὶτὴν Νέαν Ἐποχήν ἡ ὁποία προωθεῖτὴν Πανθρησκείαν καὶ τὴν παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὅτανδιέρχεται ἀπὸ τὰς Συναγωγὰς καὶτὰ Κέντρα τοῦ Μουσουλμανισμοῦγίνεται θέμα εἰς τὰ διεθνῆ ΜέσαἘνημερώσεως διότι τοῦτο ἀπαι-τοῦν τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶνπροαναφερομένων κέντρων ἀπο-φάσεων διὰ διαφόρους σκοπιμότη-τας Πρωταγωνιστεῖ ἀπὸ τῆς ἐκλο -γῆς του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρό-νον μὲ ζῆλον πολλαπλασίως μεγα-λύτερον τῶν προκατόχων του μα-καριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγό-ρου καὶ Δημητρίου εἰς τὸν Διάλο-γον μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-ξων Λειτουργεῖ ὡς laquoμπουλντόζαraquoεἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας βλασ -φημῶν τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆςἘκκλησίας οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχονἀγάπην διὰ τοὺς Παπικοὺς καὶ μᾶςἐκληροδότησαν τὸ Σχίσμα

Τὸ laquoπάθοςraquo του αὐτὸ δὲν εἶναιτυχαῖον Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπό-σχεσιν ἀνταλλαγμάτων ἐκ τῶνἈμερικανῶν τὰ ὁποῖα δὲν ἔλαβενἀκόμη (Εἰς τὰ laquoδίκαιαraquo τοῦ Πα-τριαρχείου) Προωθεῖ τὴν ἕνωσιντῶν laquoἘκκλησιῶνraquo διότι αὐτὸ τοῦὑποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ὑπόγεια καὶἐπίγεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς Οἱἀσχολούμενοι μὲ τὴν γεωπολιτικὴνἰσχυρίζονται εἰς μελέτας των ὅτι ἐκτοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνουἔχει ἐκπονηθῆ τὸ σχέδιον διὰ τὴνἕνωσιν τῶν laquoἘκκλησιῶνraquo εἰς ἐπί-πεδον κορυφῆς

Θὰ λειτουργοῦν laquoκεχωρισμέ-νωςraquo Ἀλλὰ αἱ κεφαλαί των θὰ συ-ναποφασίζουν καθ᾽ ὑπόδειξιν τῶνὑπογείων καὶ τῶν ἐπιγείων κέν-τρων τῆς Ἀμερικῆς Θὰ ἔχωμενἕνωσιν μὲ ποικιλία δογμάτωνΟὐδεμία ἐκ τῶν Χριστιανικῶν αἱρε-τικῶν laquoἘκκλησιῶνraquo θὰ ἀποκηρύξητὰς πλάνας της Διότι συμβαίνει τὸπερίεργον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-σία ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰςlaquoἘκκλησίαςraquo ὡς κανονικὰς Ἐκκλη-σίας καὶ πώς ὅλαι σώζουν Ἡ Ἀλή-θεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώθη μὲτὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος μὲ ἀπο-φάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου Ἡ γεωπολιτικὴ τῶν θρη-σκειῶν εἰς πλήρη ἐξέλιξιν

Ἕνα ἐκ τῶν ἀνταλλαγμάτων τὰὁποῖα ἔχουν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Οἰ -κουμενικὸν Πατριάρχην εἶναι νὰ γί-νη Πάπας εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἄλλω-στε κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπαεἰς τὸ Φανάρι καὶ τὴν συμπροσ -ευχὴν μετὰ αὐτοῦ εἰς τὸ Πατριαρ -χικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωρ-γίου διεκήρυξεν ἀπευθυνόμενοςπρὸς τὸν Πάπαν ὅτι ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁΠρῶτος εἰς τὴν Δύσιν καὶ ἐγὼΠρῶτος εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἔκτοτεκατὰ τὴν Μεγάλην Εἴσοδον καὶ

ἱστάμενος εἰς τὴν Ὡραίαν Πύληνμνημονεύει τοὺς Πατριάρχας καὶτοὺς Προέδρους τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἡ ὈρθόδοξοςἘκ κλησία ὅμως δὲν ἔχει Προ-έδρους ἀλλὰ Πατριάρχας καὶ Ἀρ -χιεπισκόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκ -κλη σιῶν Τό δὲ πολίτευμά της εἶναιΣυνοδικὸν καὶ δὲν ἔχει Πρῶτονἀλλὰ Πρώτη καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Διαρ -κὴς Ἱερὰ Σύνοδος

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς γεωπολιτικῆςτῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κέντρωνἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκπορεύεται ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάνει με-γάλους ἐκτροχιασμοὺς εἰς τὴν Πί-στιν οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται ὑπὸτῶν Ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι πιστεύ -ουν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Δια-λόγους προδίδεται ἡ Πίστις Ἀντὶδιὰ αὐτοκριτικὴν καὶ μετάνοιαντώρα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον ἀντιοι-κουμενιστῶν Μητροπολιτῶν Κα-θηγουμένων καὶ πιστῶν διότι ἀπει-λοῦν μὲ κατάρρευσιν μελλοντικῶςτὴν laquoγεωπολιτικὴν τῶν θρησκει -ῶνraquo καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν laquoἘκ κλη-σιῶνraquo

Συμπεριφέρεται ὡς ὁ πιστὸςἐκτελεστὴς τοῦ προαναφερομέ-νου σχεδίου ἀδιαφορῶν διὰ τὰςσυνε πείας εἰς τὰς τάξεις τῆς Ἐκ -κλησίας Μέχρι καὶ ὁ ὑπεύθυνοςτοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητατῶν laquoἘκκλησιῶνraquo καρδινάλιος Κόχπαρεδέχθη ὅτι ὁ διάλογος ἐναυά-γησε ἀλλὰ τὸν κρατᾶ ἐν ζωῇ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν Ἕνωσινπερισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν τύχηντοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐν μέσῳ βαθυ-τάτης οἰκονομικῆς κοινωνικῆς πο-λιτιστικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεωςπροωθεῖ τὴν Ἕνωσιν καὶ τὴν Πα-ναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἀντὶνὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας πρὸς τὰκέντρα μὲ τὰ ὁποῖα ἰσοπεδώνειτὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ ζητήσηβοήθεια διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς

Ἕλληνας ἀσχολεῖται μὲ τὴνlaquoἝνωσινraquo Ἀντὶ νὰ ἀναλάβη μίανδιεθνῆ ἐκστρατείαν διὰ τὴν συγ-κέντρωσιν χρημάτων καὶ ἄλληςβοηθείας πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶτὰς Ἑλληνίδας ἀδρανεῖ ἐνόχωςἈντὶ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἐκκλησιαστι-κόν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὸν φρό-νημα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον τοῦΣεβ Πειραιῶς ὁ ὁποῖος ἀποκαλύ-πτει τὰς προδοσίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Πίστεως ἀλλὰ καὶ τὰ σιωνι-στικὰ καὶ ἄλλα πολιτικοοικονομικὰκέντρα τὰ ὁποῖα διαλύουν καὶ λε-ηλατοῦν τὴν Χώραν καὶ ἐπιβάλ-λουν ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀποφά-σεις Ἀντὶ νὰ ἐνισχύη τὸ Ὀρθόδο-ξον φρόνημα καὶ νὰ καλῆ τὸν λαὸννὰ μιμηθῆ τὴν ζωὴν τοῦ Χριστοῦκαὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκ -κλησίας στρέφεται ἐναντίον τοῦκλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ποὺτὸν καλοῦν νὰ σεβασθῆ τὴν Παρά-δοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ νο-θεύη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν

Ἀντὶ νὰ δίδη τὴν εὐλογίαν τῆςἘκκλησίας εἰς πολιτικοὺς πρότυπαδιὰ τὴν ζωήν τὸ ἦθος καὶ τὴν στρα-τηγικήν των ἀνεβάζει εἰς τὸν θρό-νον τοῦ Φαναρίου τὸν πρώην Πρω-θυπουργὸν κ Γεώργιον Παπανδρέ-ου τὸν ἐξυμνεῖ καὶ laquoπροσκυνᾶraquoτὴν μητέρα του κ Μαργαρίταν Πα-πανδρέου μετὰ τῆς ὁποίας ἔχει μα -κρὰν φιλίαν (Οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλ -ληνίδες δὲν τὴν ἔχουν συναντήσειποτὲ εἰς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανπαρὰ μόνον ὅταν ἐπήγαινεν εἰς τὰςδοξολογίας ὡς σύζυγος τοῦ Ἀ Πα-πανδρέου)

Θεωρεῖται Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ὀρθο-δόξων καὶ τοῦ γένους τῶν Ἑλλή-νων Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςπρωταγωνιστεῖ διαρκῶς εἰς κρίσειςδιὰ διοικητικὰ καὶ ἄλλα θέματαΠρωταγωνιστεῖ εἰς κρίσεις καὶ εἰςτὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖον τρομο-κρατεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύση

αὐτὸ τὸν ἔλεγχον εἰς ζητήματα Πί-στεως Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ τρομο-κρατία αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ ἉγίουὌρους ἔπρεπε νὰ εἶχον ὑψώσειμαύρας σημαίας διὰ τὰς παρεκ -τροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίας του εἰςζητήματα Πίστεως ὅπως πολὺεὐφυῶς λέγει ὁ Σεβ Αἰγιαλείας καὶΚαλαβρύτων κ Ἀμβρόσιος Δυστυ -χῶς ὅμως δὲν συμβαίνει αὐτό Καὶδὲν συμβαίνει καὶ διὰ ἕνα ἄλλονλόγον Διότι διὰ ἀρκετοὺς ἐκπρο-σώπους Ἱερῶν Μονῶν προέχει ἡδιασφάλισις τῶν χρημάτων ἀπὸ τὰΕΣΠΑ τῆς Προτεσταντικῆς Δύσεωςδιὰ τὴν κατασκευὴν ἔργων παρὰ ὁἀγὼν ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πα-τρίδος

Ποία ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρουςδιὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίανΟὐδεὶς γνωρίζει Γνωρίζομεν τὰςθέσεις ὡρισμένων Ἁγιορειτῶν Μο-ναχῶν ἀλλὰ ὄχι καὶ τοῦ ἉγίουὌρους τὸ ὁποῖον τρέμει κυριολε-κτικῶς τὴν laquoσπάθηνraquo τοῦ Οἰ κουμε-νικοῦ Πατριάρχου

Ἡ Ἀ κρό πολις τῆς Ὀρθοδοξίαςτρέμει τοὺς καταπατητὰς τῶνἹερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ὀρθοδό-ξου Παραδόσεως Τὸ Ἅγιον Ὄροςεἶναι αἰ χμάλωτον ἢ πνευματικῶςνεκρὸν ἢ τρομαγμένον ἀπὸ τὰςἀπειλὰς καὶ τὴν τρομοκρατίαν τοῦΦαναρίου Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεση-κώνωνται πιστοί Ἱερομόναχοι εἰςτὰς πόλεις Καθηγούμενοι ἹερῶνΜονῶν Καθηγηταὶ Πανεπιστημίουκληρικοί Διάκονοι Θεολόγοι λαϊ-κοὶ διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ καὶ τὴν Προδοσίαν τῆςΠίστεως ὑπὸ τῶν ΟἰκουμενιστῶνΦαναριωτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπωντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-δος καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παρα-μένη ἀδρα νὲς καὶ ξένον πρὸς τὰςἀγωνίας τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶτοῦ πιστοῦ λαοῦ

Ὀφείλει νὰ τερματίση τὴν ἀσυ-λίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-των εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δοξίας Αὐτὴν τὴν στιγμὴν κατὰτὴν ὁποίαν κυοφορεῖται ἡ αἵρεσιςτῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπειλεῖὅλο τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημαστοχοποιῶν τὸν Σεβ Πειραιῶς καὶἄλλους ἀντιοικουμενιστὰς Μητρο-πολίτας ρασοφόρους καθηγητὰςΠανεπιστημίου ΚαθηγουμένουςἹερῶν Μονῶν Ἱερομονάχους κλπἐπειδὴ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνοικτὴνσυνοδοιπορίαν του μὲ τὴν Παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ἍγιονὌρος ὀφείλει νὰ ὑψώση μαύραςσημαίας νὰ κηρύξη πένθος διὰ τὰςπαρεκτροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίαςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰςζητήματα πίστεως ἀλλὰ καὶ διὰ τὴνκατάστασιν ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰςτὴν Χώραν

Ὁ λαός μας ἐξαθλιωμένος laquoἐπα-ναστατεῖraquo ὅταν πληροφορῆται ὅτικάποιαι ἢ ὅλαι αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦἉγίου Ὄρους καταθέτουν σχέδιαδιὰ τὴν δημιουργίαν φωτοβολ-ταϊκῶν ἐπενδύσεων εἰς τὸ Ἁγιώνυ-μον Ὄρος ἢ διὰ τὴν εἰσροὴν ἑκα-τομμυρίων εἰς αὐτὰς ἀπὸ τὰ ταμεῖατῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἐὰνδὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Ἁγιο-ρεῖται Πατέρες ἔ χουν ὑποταχθῆεἰς τοὺς αἱρετικούς Πῶς συμβαίνειαὐτό Μὲ τὴν σιωπήν των ἔναντιτῶν παρεκτρο πῶν εἰς ζητήματα πί-στεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσμονὴντῶν ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὴν Εὐρω-παϊκὴν Ἕνωσιν τῆς Προτεσταν-τικῆς Δύσεως

Γ ΖΕΡΒΟΣ

ΣΕΒ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑΝΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τό παρέλαβεν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας καί τό διετήρησεν ἀναλλοίωτον ἐνῶ οἱ Παπικοί

τό ἐβεβήλωσαν καί τό ἠλλοίωσαν διά τοῦ Φιλιόκβε Διατί νά λέμε τό laquoΠιστεύωraquo μας κατά τό Ἀπόδειπνον

Ὁ Σεβ Γόρτυνος καί Μεγαλοπό-λεως κ Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν τουκήρυγμα ὑπό ἡμερομηνίαν 1ηνἈπριλίου ἀφοῦ ἀναλύει τό Πι-στεύω τῶν Ὀρθοδόξων καί τόlaquoΣύμβολον τῆς Πίστεώςraquo μας εἰςτό ὁποῖον laquoἔβαλαν βέβηλο χέρι καίτό ἀλλοίωσανraquo οἱ Παπικοί καλεῖτόν πιστόν λαόν νά λέγη μίαν φο-ράν τήν ἡμέραν καί ἰδιαιτέρως κατάτό Ἀπόδειπνον τό laquoΠιστεύωraquo Τόπλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κη-ρύγματος τοῦ Σεβ Μητροπολίτουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquo1 Ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶνἀδελφοί μου ρυθμίζεται μέ βάσητό τί πιστεύουμε Καί οἱ ἄθεοι τόἴδιο κάνουν Ἐνεργοῦν καί πράτ-τουν μέ βάση τήν ἀθεϊστική ἰδεο-λογία τους Ἕνας μεγάλος ἄθεοςγιά παράδειγμα1 εἶχε πεῖ ldquoἩ ζωήεἶναι παράλογη ἡ ἀγάπη εἶναι ἀδύ-νατηrdquo Ἄντε τώρα νά κάνουμεὄμορφη ζωή μέ βάση τήν ἰδεολογίααὐτή

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοίἔχουμε τό ldquoΠιστεύωrdquo μας στόὁποῖο κλείνεται ὅλη ἡ ldquoἰδεολογίαrdquoμας ὅλη ἡ θεολογία μας καλύτεραΚαί μέ βάση τά ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ρυθμίζουμε τήν ζωή μας Ἡπίστη μας στηρίζεται στήν ἉγίαΓραφή πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦΘεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους Μέ-σα στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε μι-κρές προτάσεις οἱ ὁποῖες εἶναιπραγματικά ὁμολογίες πίστεως Γιάπαράδειγμα σᾶς ἀναφέρω τρεῖςὉ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιά τόνἸησοῦ Χριστό ldquoἘν μορφῇ Θεοῦὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατοτό εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλ᾽ ἑαυτόν ἐκέ-νωσε μορφήν δούλου λαβών ἐνὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοςrdquo(Φιλιπ 26-10) Αὐτός ὁ λόγος καίὅλη ἡ παρακάτω συνέχεια εἶναι ἕναμικρό ldquoΠιστεύωrdquo Καί ἕνας ἄλλος

ἀκόμη σύντομος λόγος πού εἶναιὁμολογία πίστεως ldquoὉ Ἰησοῦς Χρι-στός (εἶναι) Κύριοςrdquo (Αacute Κορ 123)Τό ldquoΠιστεύωrdquo στήν Παλαιά Διαθήκηἦταν αὐτός ὁ λόγος ldquoἌκουεἸσραήλmiddot Κύριος ὁ Θεός σου εἷςἐστινrdquo (Δευτ 64) Καί ἐκείνη ἡ πεν-τάλογος προσευχή πού λέμε τόldquoΚύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ μεrdquoεἶναι μία ὁμολογία πίστεωςmiddot γιατίὁμολογοῦμε τόν σαρκωθέντα Υἱότοῦ Θεοῦ καί ὡς Θεό (ldquoΚύριεrdquo) καίὡς ἄνθρωπο (ldquoἸησοῦrdquo) καί ὡς Θε-άνθρωπο (ldquoΧριστέrdquo)

2 Τό ldquoΠιστεύωrdquo μας τό καλοῦμεldquoΣύμβολοrdquo Δέν ξέρω ἀγαπητοίμου νά σᾶς πῶ ἀκριβῶς τί σημαίνειαὐτή ἡ ἔκφραση Εἶναι μία ἔκφρα-ση ldquoκλειδίrdquo Σημαίνει τόν χάρτηΠραγματικά Ὅτι εἶναι ὁ χάρτηςγιά τήν Γεωγραφία τό ἴδιο εἶναι καίτό ldquoΠιστεύωrdquo μας γιά τήν Ἐκκλησίαγι᾽ αὐτό τό λέμε ldquoΣύμβολοrdquo Ἕναςμικρός χάρτης ἀπεικονίζει ὅλη τήνγῆ Καί τό μικρό ldquoΠιστεύωrdquo μαςαὐτό τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἔχει μέ λίγα λόγια ὅλη τήν πίστημας Δώδεκα εἶναι τά ἄρθρα τοῦldquoΠιστεύωrdquo Κάθε ἄρθρο του εἶναιπῶς νά τό πῶ εἶναι σάν στρατιωτι-κά ldquoπαραγγέλματαrdquo διδόμενα ἀπότόν Βασιλέα Χριστό στήν στρα-τευομένη του Καθολική Ἐκκλησίαγιά νά τά φέρει στόν κόσμο τόνὁποῖο πορεύεται νά κατακτήσει

3 Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία χρη-σιμοποιοῦσε ldquoΣύμβολα τῆς πίστε-ωςrdquo γιατί αὐτά ἦταν ἀναγκαῖα γιάτήν διδασκαλία τῶν Κατηχουμέ-νων αὐτῶν δηλαδή πού ἐπρόκειτονά βαπτιστοῦν Τά ldquoΣύμβολα τῆς πί-στεωςrdquo πάλι ἦταν ἀναγκαῖα στήνἘκκλησία γιά τήν ἀπόκρουση τῶναἱρέσεων Δηλαδή οἱ ἐμφανισθέν-τες αἱρετικοί μέ τίς πλανεμένες δι-δασκαλίες τους ἔδωσαν τήν κυ-ριώτερη ἀφορμή στήν Ἐκκλησίανά συντάξει ldquoΣύμβολαrdquo τῆς ἀλη-θινῆς της διδασκαλίας Τόν τέταρ-

το αἰώνα ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀπεφά-σισε νά συνθέσει ἕνα ἑνιαῖο ldquoΠι-στεύωrdquo γιά ὅλη τήν ἘκκλησίαἜτσι γράφτηκε ἀπό τήν Πρώτη καίΔεύτερη Οἰκουμενική Σύνοδο τόσημερινό ldquoΠιστεύωrdquo πού ξέρουμεὅλοι Τό ὅτι τό ldquoΠιστεύωrdquo μας γρά-φτηκε ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδουςσημαίνει ὅτι εἶναι φωνή ὅλης τῆςἘκκλησίας

4 Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι τό ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει νά ρυθμίζει τήνζωή μας τά ἔργα μας Λέγουν με-ρικοί ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πίστηἀλλά τά ἔργα Λησμονοῦν ὅμωςαὐτοί ὅτι τά ἔργα ἀπορρέουν ἀπότήν πίστη τοῦ καθενός Ἔτσι γιάπαράδειγμα ὁ Χίτλερ ἦταν σκλη-ρός πρός τούς ἀνθρώπους ἐπειδήἦταν συνεπής στήν σκληρή του πί-στη Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού ἔχου-με ὡραία πίστη ὅπως αὐτή ἐκφρά-ζεται στά δώδεκα ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει πολύ νά προσ -παθοῦμε τά ἔργα μας νά εἶναι ἀνά-λογα πρός τήν πίστη μας

5 Τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἀγαπητοί μου τό ὁποῖο συνέταξε ἡΠρώτη καί ἡ Δεύτερη ΟἰκουμενικήΣύνοδος ὅπως εἴπαμε τό διέσωσεἀκέραιο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας ἐνῶ οἱ Παπικοί καί Φραγκο-λατῖνοι ἔβαλαν βέβηλο χέρι καί τόἀλλοίωσαν Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἀνήκει σέὅλη τήν Ἐκκλησία καί δέν ἐπιτρέ-πεται λοιπόν ἕνας ἤ μερικοί νά τόμεταβάλουν Στό ἄρθρο τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ὅπου ὁμολογοῦμε τήν πί-στη μας στό Ἅγιο Πνεῦμα λέγου-με ὅπως τό θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πα-τέρες ὅτι Αὐτό ἐκπορεύεται ἀπότόν Πατέρα Ἔτσι τό εἶπε καί ὁ Κύ-ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήνἀρχιερατική Του προσευχή (βλἸωάν 1526) Οἱ Παπικοί ὅμως πα-ρά τόν σαφῆ αὐτόν λόγο τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καί παρά τήν σαφῆ πάλιδιατύπωση τῶν Ἁγίων Πατέρωνστό ldquoΠιστεύωrdquo ἔβαλαν τήν φράση

ldquoκαί ἐκ τοῦ Υἱοῦrdquo Αὐτό εἶναι τό πε-ρίφημο ldquoΦιλιόκβεrdquo τῶν Φραγκολα-τίνων πού ἀποτέλεσε αἰτία διαμά-χης καί χωρισμοῦ τους ἀπό τήνὈρθόδοξη Ἐκκλησία μας ΟἱὈρθόδοξοι γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα πι-στεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται μέν μό-νο ἀπό τόν Πατέρα ἀλλά ἀποστέλ-λεται στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ κα-τά τόν λόγο πάλι τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ (βλ πάλι Ἰωάν1526) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαςλοιπόν διδάσκει ὅτι λέγει ἡ ἉγίαΓραφή ὅπως αὐτήν τήν ἑρμήνευ-σαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες

6 Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἦταν τό πρῶτοπού δίδασκε ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλη-σία μας στούς ΚατηχουμένουςΠρῶτα δίδασκε τό ldquoΠιστεύωrdquo καίἔπειτα τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo Γιατί Για-τί μέ τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo καλοῦμε τόνΘεό Πατέρα Ἀλλά μᾶς λέγει ὁ ἀπό-στολος Παῦλος ὅτι δέν μποροῦμενά καλέσουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦἄν πρῶτα δέν πιστεύσουμε σ᾽Αὐτόν (βλ Ρωμ 1013-15) Τό ldquoΠι-στεύωrdquo λοιπόν τό ὁποῖο ἔχει συνο-πτικά ὅλα τά δόγματα τῆς πίστηςμας εἶναι τό πρωταρχικό μάθημαπού πρέπει νά μάθουμε Καί πρέπεινά τό μάθουμε καλά Σᾶς συνιστῶἀδελφοί μου χριστιανοί κάθε μέρανά λέγετε μιά φορά τουλάχιστοντό ldquoΠιστεύωrdquo Μάλιστα νά προ-τιμᾶτε νά τό λέτε τό βράδυ πρίνἀπό τόν ὕπνο Ἀλήθεια γιατί στόἈπόδειπνο λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo Για-τί ὁ ὕπνος εἶναι μία εἰκόνα τοῦ θα-νάτου ldquoἕνας μικρός θάνατοςrdquoὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω-λός Μέ τήν σκέψη λοιπόν τοῦ θα-νάτου λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo στό Ἀπό-δειπνο ὥστε ἄν συμβεῖ θάνατοςνά μέ βρεῖ ἀφοῦ πρῶτα ἔχω ὁμο-λογήσει τήν πίστη μου

Μέ πολλές εὐχές dagger Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί

Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας1 Ὁ Sartreraquo

Προσευχὴ εἰς τὴν Ρωσίανδιὰ τὴν στήριξιν τῆς Πίστεως

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τίΕἰς τὴν Ρωσίαν ἤρχισεν μία προσ -

πάθεια δυσφημήσεως τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἐκκλησίας προκειμέ-νου νὰ ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐπιρροὴτῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τηςὡς θεῖος ὀργανισμός Ἡ ΡωσικὴἘκκλησία κατήγγειλε ὅλην αὐτὴντὴν laquoἐπιχείρησινraquo ὡς μίαν ὀργανω-μένην ἐκστρατείαν δυσφημήσεώςτης διὰ πολιτικοὺς λόγους Τὸ δὲΠατριαρχεῖον Μόσχας ἐζήτησε ὅ -πως τὴν 22αν Ἀπριλίου τελεσθῆ εἰςὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Χώρας μίαπροσευχὴ διὰ τὴν laquoὑπεράσπισιν τῆςπίστεωςraquo Εἰς τὴν Ἑλλάδα τοιαῦταιὀργανωμέναι προσευχαὶ εἴτε διὰτὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως εἴτετῆς Πατρίδος εἴτε διὰ τὴν ἔξοδονἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν εἴτε διὰτὴν φώτισιν τῶν πολιτικῶν θεω-ροῦνται προφανῶς ὀπισθοδρομι-καὶ καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ὀργανώνονται

ΗΗΜΕΡΙΔΑ ποὺ διοργάνωσε στὰ μέσα Φεβρουαρίου ἡ Μητρό-πολη Πειραιῶς μὲ θέμα laquoΠατερικὴ θεολογία καὶ μεταπατερικὴαἵρεσηraquo ἀποκάλυψε σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος τὸν αἱρετικὸ χα-

ρακτήρα τῆς λεγόμενης laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo Σὲ μία προσ -πάθεια νὰ ἀποδείξουν ὑπερβολικὰ καὶ λανθασμένα τὰ συμπεράσμα-τα τῆς ἡμερίδας αὐτῆς τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ὁ Σεβ ΔημητριάδοςἸγνάτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προέβησαν σὲ δύο πραγ-ματικὰ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo

Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος στὴν ἐγκύκλιό του γιὰ τὴν Κυ-ριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τόνισε σχετικά laquoΔὲν ὑπάρχει μεταπατερι-κότητα ξεκομμένη ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέ-ρων ξεκομμένη ἀπὸ τὴν αἰώνια Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Αὐτόποὺ κάποτε καλοῦμε laquoμεταπατερικήraquo δὲν εἶναι laquoἀντιπατερικὴraquo θε-ολογία ἀλλὰ θεολογία laquoμετάraquo δηλ μαζί μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρεςraquo

Μία τέτοια ἑρμηνεία σύνθετης ἑλληνικῆς λέξης προφανῶς κι-νεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν κανόνων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶεἶναι τουλάχιστον ἀτυχής

Λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μιλώνταςστὴ Σχολὴ Εὐελπίδων εἶπε laquoἩ ἐποχή μας ἔχει βγάλει κι αὐτὴ Πα-τέρες Ἡ νεοπατερική τὴν εἴπανε μεταπατερική δὲν εἶναι ἄλλη θε-ολογία εἶναι χρονικὸ πράγμα Ὅπως θὰ λέγαμε ἡ σύγχρονη θεο-λογία οἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo

Ἁπλοϊκὸς τρόπος γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν μεγάλα θεολογικὰ ὀλι-σθήματα Ποιοὶ εἶναι ἆραγε laquoοἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo στοὺς ὁποίουςἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Οἱ θεολογοῦντες διανοητὲς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo τοῦ Βόλου ἢ μήπως οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ ὍσιοςἸουστῖνος Πόποβιτς καὶ οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος Πορφύριος κἄ

Σὲ κάθε περίπτωση τὸ πρόβλημα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις ἀλλὰστὸ περιεχόμενο ποὺ αὐτὲς ἔχουν ἢ στοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποί-ους εἰσάγεται ἡ χρήση τους Γιὰ νὰ ἀνεύρουμε τὸ πραγματικὸ πε-ριεχόμενο τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo τῆς laquoἈκαδημίαςraquo τοῦΒόλου ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ὑποστήριζε ὁ Διευθυντὴς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo Παντελὴς Καλαϊτζίδης laquoἩ ldquoἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρεςrdquohellipεἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπωςhellip τὴν ἔξαρσητοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτι-κοῦ ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματοςraquo Ἀποφαινόταν μάλιστα ὅτι laquoΟἱπαραπάνω διαπιστώσεις καθιστοῦν ἐπεῖγον τὸ αἴτημα τῆς νέας σάρ-κωσης τοῦ λόγου καὶ τῆς συναφειακῆς ἀνάγνωσης τῶν Πατέρων θέ-τοντας ταυτόχρονα τὸ ἐρώτημα τῆς δυνατότητας ὕπαρξης μίας με-ταndashπατερικῆς ὀρθόδοξης θεολογίαςraquo ποὺ θὰ προχωρήσει στὴν ἀνά-λυση θεμάτων ὅπως laquoἘπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότηταndashαἵρεση ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότηταndashαἵρεση διαφορὰndashἑνό-τητα Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν laquoαἱρετικῶνraquo στὰ πατερικὰ κείμενακαὶ στὴ σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκηraquo ἀλλὰ καὶ τὴν κατὰ Π Καλαϊ-τζίδη laquoἀτελῆ ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων προβληματικὲς ἀνθρω-πολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας πχ γιὰ τὴν γυναίκα (τὸκατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἀποδίδεται σὲ αὐτὴν μόνο διὰ μέσου τοῦ ἄνδρα)hellipδιάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολο-γίας νέες ἀνθρωπολογικὲς προκλήσεις τῆς βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνο-λογίας κλπraquo Κατέληγε δὲ ὅτι laquoΤὰ παραπάνω θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸαἴτημα μίας σύγχρονης ὀρθόδοξης μετα-πατερικῆς θεολογίας καὶἐπανερμηνείας τῆς πιστότητας στὴν πατερικὴ παράδοση καθὼςστὸν ἑρμηνευτικὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσας εἰσήγησης τὸ laquoἑπόμενοιτοῖς ἁγίοις Πατράσινraquo δὲν σημαίνει ἁπλῶς τὴν συνέχιση τὴν ἐπικαι-ροποίηση ἢ καὶ τὴν ἐπανερμηνεία τῆς παράδοσης αὐτῆς ἀλλὰ ndashκατὰτὸ προηγούμενο τῆς πρωτοχριστιανικῆς καὶ τῆς πατερικῆς ὑπέρβα-σηςndash καὶ τὴν ὑπέρβασή της ὅπου καὶ ὅταν χρειάζεταιraquo

Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια ὑποστήριζε ὁ Παντελὴς Καλαϊτζίδης τὸ2010 στὸ συνέδριο ἐκεῖνο γιὰ τὴν laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo Τὰἐπαναλάβαμε γιατί κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν laquoμε-ταπατερικὴ θεολογίαraquo καὶ τοὺς εἰσηγητές της καὶ νὰ ἐμφανίσουντὰ πάντα ὡς ἀποτέλεσμα παρανοήσεων Ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολο-γίαraquo τοῦ Βόλου ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο τι παρὰ προσπάθεια ὑπέρβα-σης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀμφισβήτησης ὅσων διδασκαλιῶν τουςδὲν laquoβοηθοῦνraquo τὰ σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ψευτοενότητας

Λόγῳ τῶν χαρακτηριστικῶν της ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo εἶναιπράγματι πατρομάχος ἀντιπατερικὴ καὶ γιὰ τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰτῆς ἀποδίδεται τὸ ὄνομα τῆς θεολογίας ἀλλὰ τῆς αἵρεσης Στὸἑξῆς ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι laquoἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσινraquo ἂς κά-νουν χρήση τοῦ δόκιμου ὅρου πατερικὴ θεολογία Ἡ μεταπατερι-κότητα συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελοῦνμαζὶ σύμπλεγμα αἱρέσεως καὶ κακοδοξίας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ Ἤ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΣΗ laquoΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑraquo

Τοῦ κ Ἰωάννη Τάτση Θεολόγου

ΜΕΡΙΚΟΙ ὄχι μόνον Οἰκουμενισταί ἀλλὰ καὶ μὴ Οἰκουμενι-σταί ὄχι μόνον ἀσεβεῖς ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς νομίζουν ὅτιδὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς αἱρέσεις γνῶμες καὶ ὡς

αἱρετικοὶ πρόσωπα ποὺ δὲν ἔχουν προηγουμένως κριθῆ καὶ κα-ταδικασθῆ ἀπὸ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ ἄποψι δὲνεἶνε ὀρθή

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ laquoΑἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςraquo (Τίτ 3 10-11) ῾Ηπρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ ὁποία καταδίκασε αἵρεσι τὸν᾿Αρειανισμό καὶ αἱρετικό τὸν Αρειο ἔγινε τὸν 4ον μΧ αἰῶνα (τὸ325) Μέχρι δὲ τότε ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί Καὶ πῶς οἱπιστοὶ πρὸ τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ μποροῦσαν νὰἐφαρμόσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τῆς τη-ρητέας στάσεως ἀπέναντι τοῦ Α ἢ τοῦ Β αἱρετικοῦ ἂν πρὸΣυνόδου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦν κανένα αἱρετικό

Πῶς ἐπίσης οἱ πιστοὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως θὰ μποροῦσαννὰ τηρήσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Ιωάννου laquoΕἴ τις ἔρχεταιπρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸνεἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετεraquo (Β´ ᾿Ιωάν 10)

῞Οταν κανεὶς laquoγυμνῇ τῇ κεφαλῇraquo σαφῶς δηλαδή λέγει κάτιἀντίθετο πρὸς τὴν Πίστι δυνάμεθα καὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσε-ως νὰ χαρακτηρίσωμε αὐτὸ αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικό (Βλέπε ΙΕ´Κανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ῾Η Γραφὴ λέγει laquoΠάντες οἱθεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνιαraquo (Ψαλμ 955) Καὶ γιὰ τὴ λατρεία τῶνἐθνικῶν λέγει laquo῎Εθυσαν τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶντοῖς δαιμονίοιςraquo (Ψαλμ 10537) laquo῞Α θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύεικαὶ οὐ Θεῷraquo (Α´ Κορ 1020) Ο ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ Πατριάρχηςἀντιθέτως πρὸς τὴ Γραφὴ λέγει ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁαὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τὸν αὐτὸ Θεὸ λατρεύουν μὲδιαφορετικὸ τρόπο ᾿Ερωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρε-σι ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρῃ σὲ διαμαρτυρία ὅλους τοὺς πι-στούς

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος γράφει laquoΑἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖςἐκκλησίαις σιγάτωσανmiddot οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλ᾿ὑποτάσσεσθαι καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγειraquo (Α´ Κορ 1434 Βλέπεκαὶ στίχ 35) ᾿Επίσης γράφει laquoΓυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπωοὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρόςraquo (Α´ Τιμ 212) Συμφώνως πρὸς τοὺς θε-οπνεύστους αὐτοὺς λόγους δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναῖκες νὰ ὁμι-λοῦν καὶ νὰ διδάσκουν στὶς ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις τὴν ὥρα τῆςλατρείας ᾿Επίσης δὲν ἐπιτρέπεται στὴ γυναίκα νὰ ἐξουσιάζῃ τὸνἄνδρα ᾿Εν τούτοις ὁ θεολόγος κ Παντελῆς Καλαϊτζίδης ὁ διευ-θυντὴς καὶ ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς ᾿Ακαδημίας τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ἔχει τὸ θράσος νὰἀντιτίθεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ λέγῃ ὅτι πρέπει καὶ οἱ γυ-ναῖκες νὰ ὁμιλοῦν στὶς ἐκκλησιαστικὲς λατρευτικὲς συνάξειςπροχωρεῖ δὲ καὶ λέγει ἀκόμη ὅτι πρέπει οἱ γυναῖκες νὰ χειροτο-νοῦνται νὰ γίνωνται καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὡς ἐπίσκοποι ἐννοεῖταινὰ ἐξουσιάζουν ὄχι μόνο τοὺς ἄνδρες τους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖςΚαὶ ἐρωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρεσι Καὶ πῶς ὁ Δη-μητριάδος διώρισε καὶ κρατεῖ στὴ διεύθυνσι τῆς ᾿Ακαδημίας τουθεολόγο μὲ αἱρετικὲς ἀντιλήψειςhellip

᾿Εὰν λοιπὸν κάποιος λέγῃ κάτι σαφῶς διαφορετικὸ καὶ ἀντίθε-το ἀπὸ τὴν Πίστι οἱ πιστοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ θεωροῦν τὸ λόγοτου αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικὸ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως ᾿Εὰνπχ ἐγὼ τρελλαθῶ καὶ κηρύξω ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶνεμυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰψωμὶ καὶ κρασὶ μὲ συμβολικὴ ἔννοια χρειάζεται Συνοδικὴἀπόφανσι γιὰ νὰ θεωρηθῶ αἱρετικὸς καὶ νὰ ὑποστῶ κριτικὴ καὶἔλεγχο ῎Αλλωστε οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες Σύνοδοι συγκλήθη-καν γιὰ νὰ καταδικάσουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θεωρήθηκαναἱρέσεις καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα θεωρήθηκαν αἱρετικὰ πρὸ τῆςσυγκλήσεώς των

῾Η ᾿Αποστολικὴ Διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔχειἐκδώσει φυλλάδιο στὸ ὁποῖο χωρὶς ἀπόφασι ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ὡς αἱρέσεις οἱὁποῖες δροῦν στὴν ῾Ελλάδα Κακῶς ἔπραξε ἡ ᾿Αποστολικὴ Δια-κονία ῎Αριστα ἔπραξε

῎Αριστα πράττουν καὶ ὅσοι χαρακτηρίζουν τὴ Μεταπατερικὴ Θε-ολογία ὡς αἵρεσι καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεσι καὶ πανθρη-σκεία καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς καὶ διαμαρτύρον-ται μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς των ᾿Ανοχὴ ἢ εὐγένεια σὲ θέμα-τα Πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ Νικ Ιω Σωτηροπούλου Θεολόγου ndash Φιλόλογου

Οἱ βουλευταὶ τοῦ ΛΑΟΣ κ Ἀθα-νάσιος Πλεύρης καὶ Γεώργιος Ἀνα-τολάκης στηριζόμενοι εἰς δημοσίευ-μα ἡμερησίας ἐφημερίδος κατέθε-σαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν μὲ τὴνὁποίαν ἐλέγχουν τὴν Κυβέρνησινἐπειδὴ τὸ Μουσεῖον Μπενάκη διὰἐντύπου του κάνει φιλοϊσλαμικὴνπροπαγάνδα εἰς μαθητάς Ὁλόκλη-ρος ἡ ἐρώτησις ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΣύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δη-μοσιογράφου κ Στέφανου Χίουστὴν ἐφημερίδα ldquoΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑrdquo(14η Μαρτίου 2012) ἀναφέρεταιὅτι κατὰ τὴν ἐπίσκεψη μαθητῶντῆς Ε´ τάξεως Δημοτικοῦ στὸἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τοῦ Μου-σείου Μπενάκη ldquoἸσλαμικὴ τέχνη γιὰμαθητέςrdquo δίδεται στοὺς μαθητὲςὡς ldquoἐκπαιδευτικὸrdquo καὶ ldquoἐνημερω-τικὸrdquo ὑλικὸ τὸ ἔντυπο ldquoΜία φορὰστὴν Ἀνατολήrdquo στὸ ὁποῖο ὑπάρ-χουν ἀπαράδεκτα καὶ ἀνθελληνικὰἀποσπάσματα ὅπως μεταξὺ ἄλλωνldquoὉ στρατὸς τῶν Ὀθωμανῶν σουλ-τάνων ἔκανε συχνὰ παρελάσειςστὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρα-τορίας γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμήτου Φαντάσου πόσο ἐντυπωσιακὴθὰ ἦταν ἡ ἐμφάνιση τῶν στρα-τιωτῶν μὲ τὶς ἐπίχρυσες πανοπλίεςτους νὰ παρελαύνουν κάτω ἀπὸτὸν λαμπερὸ Ἥλιοrdquo

Καθίσταται σαφὲς ὅτι πρόκειταιγιὰ μία ἀήθη πρόκληση εἰς βάροςτῆς ἱστορικῆς μνήμης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ἔθνους ποὺ ὑπέφερε 400χρόνια τουρκοκρατίας καὶ γιὰ μίαπροσπάθεια ἄμβλυνσης τῆς ἐθνι -κῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων μα-θητῶν προφανῶς στὸ πλαίσιο τοῦπολυπολιτισμικοῦ ἰδεολογήματος

Μάλιστα ἐπὶ τοῦ θέματος ὑπάρ-χουν ἤδη ὀργισμένες ἀντιδράσειςἀπὸ γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μα-θητῶνἘρωτᾶσθε

Α) Μὲ ποιὸ ἐκπαιδευτικὸ κριτή-ριο καὶ μὲ ποιὰ ἐκπαιδευτικὴ λογικὴοἱ Ἕλληνες μαθητὲς ὑποχρεοῦνταινὰ ὑφίστανται αὐτὴν τὴν ἀνθελλη-νικὴ προπαγάνδα Γιὰ ποιὸ λόγο μα-θητὲς τοῦ Δημοτικοῦ ἢ ἀκόμη καὶτοῦ Νηπιαγωγείου () πρέπει νὰ μα-θαίνουν γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνη καὶγιὰ τὶς ldquoπαρελάσεις τῶν Ὀθω-μανῶνrdquo

Β) Ποιὰ ἡ χρηματοδότηση τοῦσυγκεκριμένου προγράμματος καὶἀπὸ ποιοὺς πόρους

Γ) Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ ΜουσεῖοΜπενάκη ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένοἐγχειρίδιο στὰ πλαίσια τοῦ προ-γράμματος γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνηΓνώριζε τὸ περιεχόμενό τουraquo

Ἐρώτησις εἰς τὴν Βουλὴνδιὰ φιλοϊσλαμικὴν προπαγάνδα

ὑπὸ τοῦ Μουσείου Μπενάκη εἰς μαθητάς

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ἀργολί-δος κ Ἰάκωβος εἰς μήνυμά του διὰτὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μαςπροτρέπει ὅλους τοὺς Ὀρθοδό-ξους Χριστιανοὺς νὰ ἀκολουθή-σουν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίωντῆς Ἐκκλησίας μας Τὸ πλῆρεςκείμενον τοῦ μηνύματός του ἔχειὡς ἀκολούθως

laquoΟὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραι-νέσθωσαν γῆ δὲ ἀγαλλιάσθωmiddot ἑορ-ταζέτω δὲ κόσμος ὁρατός τε ἅπαςκαὶ ἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo ἀναφω-νεῖ ἀγαλλόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννηςὁ Δαμασκηνός καὶ συμπληρώνει ὁlaquoΧρυσορρήμων Πατὴρraquo τῆς Ἐκ -κλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος laquoνὰ λοιπόν ἔφθασεἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορ-τή ἡ ἀναστάσιμη μέρα τοῦ Κυρίουμας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ προϋπόθεσητῆς εἰρήνης ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφι-λίωσης ἡ κατάργηση τοῦ θανά-τουraquo

Πράγματι μᾶς διαβεβαιώνει καὶὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγοςlaquoἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία κά-θε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνηςraquo διότιδιαλύει τὰ σκότη στὶς ψυχὲς τῶνἀνθρώπων διώχνει τὸν φόβο ἀπὸτὴ ζωή μας νικάει τὸν θάνατο χα-ρίζει ἐλπίδα στοὺς ἀσθενεῖς παρη-γορεῖ τοὺς ἀπελπισμένους τοὺςἀδικημένους τοὺς πτωχούς τοὺςὀρφανούς τοὺς δυστυχισμένουςκαὶ πονεμένους

Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Ἐκκλησίατῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναιἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίαςἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἱδρυτής τηςὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει τὴ δύναμηνὰ ἀναγεννάει τοὺς πάντες laquoνεο-ποιεῖς τοὺς γηγενεῖςhellipraquo ψάλλουμεστὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς ἀλλὰ καὶὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Ἀποκά-λυψη μᾶς λέγει laquoἰδοὺ καινὰ ποιῶπάνταraquo (Ἀποκ κα´ 5)

Ἑπομένως ὁ Ἀναστὰς Υἱὸς καὶΛόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ σὲ μιὰνέα ζωὴ λουσμένη στὸ φῶς τῶνΕὐαγγελικῶν ἀρετῶν laquoοὕτω λαμ-ψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰκαλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέ-ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo(Ματ ε΄ 16) καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος μᾶς προτρέπει laquoἀποθώμεθαοὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουςraquo δηλαδήνὰ διώξουμε μακριὰ τὰ πάθη καὶ τὶς

ἀδυναμίες μας τὸν ἀτομισμό τὴνπλεονεξία τὴν ἀπληστία τὴ βίατὴν ἀδιαφορία καὶ τὴ σκληρότηταμπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴν ὀδύνητῶν συνανθρώπων μας laquoκαὶ ἐνδυ-σώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτόςraquo (Ρωμιγ´ 12) δηλαδὴ ἐνισχυμένοι μὲ τὰζωοποιὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίαςμας τὴ Μετάνοια καὶ τὴ Θεία Εὐχα-ριστία νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τῆςἀρετῆς τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦφωτὸς καὶ laquoὡς τέκνα φωτόςraquo (Ἐφε´ 8 ) μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ φω-τίζουμε καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μας νὰθερμαίνουμε τὶς καρδιὲς τῶνἀδελφῶν μας ποὺ ἰδιαίτερα σήμε-ρα τόσο ὑποφέρουν γύρω μας

Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ συνοδοι-πόροι τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀνα-στημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ ποὺ διὰ μέσου τῶν αἰώνωνἀφοῦ ἀνέβηκαν τὸν Γολγοθᾶ τουςκαὶ laquoσυσταυρώθηκανraquo μαζί Τουἀπαρνούμενοι τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυ-ναμίες τους ἔγιναν δι᾿ αὐτοῦ τοῦτρόπου μέτοχοι καὶ τῆς λαμπροφό-ρου Ἀναστάσεώς Του

Ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ ἂςπεριπατήσουμε τὸ ὑπόλοιπο τῆςζωῆς μας laquoἐν καινότητι ζωῆςraquo(Ρωμ στ´ 4) ὥστε μὲ τὸ φωτεινὸπαράδειγμά μας νὰ διακηρύττουμεπρὸς κάθε κατεύθυνση laquoὅτι ἠγέρ-θη ὁ Κύριος ὄντωςraquo χαρίζοντάςμας τὴν εἰρήνη Του laquoτὴν πάντανοῦν ὑπερέχουσανraquo (Φιλ δ´ 7) καὶτὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνηδῶρα τὰ ὁποῖα περιμένει ἡ σημε-ρινὴ ταραγμένη οἰκογένεια ἡ συγ-χισμένη νεότητα καὶ γενικὰ ἡ τα-λαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ἀπὸτοὺς πολέμους τὶς βιαιότητες καὶτὶς ἀδικίες

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριος νὰ ζήσουμε κατ᾿ αὐτὸν τὸντρόπο καὶ καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸφῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του νὰ ψάλ-λουμε μὲ ἀνεκλάλητη ἀγαλλίασητὸν ἐπινίκιο ὕμνο τῆς Λαμπροφό-ρου αὐτῆς Ἡμέρας

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐντοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος

Διάπυρος πρὸςΧριστὸν Ἀναστάντα

Εὐχέτης ὙμῶνὉ Μητροπολίτης Ἀργολίδας

Ἰάκωβοςraquo

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣΑΦΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣὙπογραμμίζει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ

Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ Ἰάκωβος

Σελὶς 8η 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ἀρχιεπίσκοπος ἈθηνῶνlaquoΓίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως

καί μή φοβεῖσθεraquoὉ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ

Ἱερώνυμος εἰς τό Πασχάλιον μήνυ-μά του καλεῖ ὅλους τούς Ἕλληναςνά γίνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσε-ως Εἰς τό μήνυμά του ἀπευθύνεικαί ἐθνικά μηνύματα τονίζων ὅτι ἡἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως ὡδήγησετό Ἔθνος μας κατά τό παρελθόν εἰςτήν ἀντιμετώπισιν ἀδιεξόδων καί εἰςἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶναςΤό μήνυμά του ἔχει ὡς ἑξῆς

ldquoΣήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύ-ναμοςrdquo

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρηπανηγύρεων ἑορτάζουμε Ἡ Ζωήνίκησε τόν θάνατο

Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τόψεῦδος Τό φῶς ἐξαφάνισε τόσκοτάδι Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκεδυνατότερη ἀπό τούς φόβους καίτίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουντόν βίο μας

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προ-ηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως Πρίν ἐπι-κρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνταιοἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κα-τεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήνστραγγαλίσουν ὅταν αὐτή ἀπειλεῖσυμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κό-σμου τούτου

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦἸησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦσυνοψίζουν τήν τραγωδία τῆςἀνθρώπινης ὕπαρξης Ὅλοι οἱ πό-νοι οἱ θλίψεις οἱ κατατρεγμοί καίοἱ ἀδικίες τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελ-πισία πού κυριαρχοῦν στή ζωήμας συνοψίζονται στόν ΣταυρόὍμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ

φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικέςἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες ὅπωςαὐτές πού χρωματίζουν τόν πα-ρόντα ἐθνικό μας βίο δέν εἶναιἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πούἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦἈναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς

Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφέςτῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶντοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκανσέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μαςἀπέκτησαν νόημα Κάτω ἀπό τόἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεωςτά ψεύδη ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπό-πειρες παραπλάνησής μας ἀπό τάὀργανωμένα συμφέροντα πούγεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίεςχλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται

Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε Ὁ θάνα-τος νικήθηκε laquoΔεῦτε πάντες οἱ πι-στοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χρι-στοῦ ἁγίαν ἀνάστασινbull ἰδού γάρἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳraquo Κανείς δέν μπορεῖπιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα

Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμεαὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους Ὅσεςφορές τό Γένος μας ἔφθασε στάὅρια τῆς ἐξουθένωσης ἡ ἐλπίδατῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλιρωμαλέο καί ἀναστημένο Μέαὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανόστήν τουρκοκρατία Χάρη σʼ αὐτήτήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπα-νάσταση τοῦ 1821 Ἔτσι ἀναστή-θηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερ-μανική κατοχή Ἔτσι θά ἀντέξεικάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασίατοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος

Ἄς ἐπαναλάβω λοιπόν καί ἐγώαὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χρι-στός στίς Μυροφόρες ldquoΜή φο-βεῖσθεrdquo (Ματθ 2810)

Καμμία ἀδικία καμμία ἀσθένειακαμμία δυσκολία τῆς καθημερινό-τητας καμμία οἰκονομική κρίσηκαμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλονδέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει Οἱ χρι-στιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀνα-στάσεως οἱ laquoμή μετακινούμενοιἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίουraquo(Κολ 1 23)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέ-βαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγά-πης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρω-πο ἀπό ὅλους τούς φόβους τουδιότι laquoἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλειτόν φόβονraquo (Α΄ Ἰωαν 4 18)

Μή φοβᾶστε λοιπόν ἀλλά γίνετεἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως Ἐ λᾶ τενά πορευθοῦμε μέ θάρρος καί ἐλπί-δα στήν καινούργια ζωή πού μᾶςχάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος

Χρόνια πολλά καί εὐλογημέναΧριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς Ἀνέστη

Μέ ἀναστάσιμες εὐχέςΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣraquo

ΑΙ ΑΥΘΕΡΑΙΣΙΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣΚΑΙ Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΩΝ

Τί συμβαίνει μὲ τὸν Οἰκουμε-νικὸν Πατριάρχην κ Βαρθολο-μαῖον Εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γέ-νους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τοῦ Γέ-νους τῶν Ἑλλήνων ἢ εἶναι ἕναςἰσχυρὸς ρασοφόρος ὁ ὁποῖος ἐξυ-πηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν κοσμοεξου-σιαστῶν ἀπὸ τὸν ΟἰκουμενικὸνΘρόνον τοῦ Φαναρίου Μᾶλλον τὸδεύτερον Διότι ὡς Πατριάρχηςτοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων διχά-ζει ἀναστατώνει προκαλεῖ δημι-ουργεῖ κρίσεις Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπὶτῶν ἡμερῶν του δὲν αὐξάνονταιἩ ποιμαντικὴ καὶ γενικότερη στρα-τηγική του εἶναι ἀπαρατήρητος εἰςτοὺς Ὀρθοδόξους Δὲν συγκινεῖΔὲν συγκλονίζει Δὲν προσελκύεικόσμον εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν Ἔχειἰσχὺν ὅμως εἰς τὰ Παγκόσμια Κέν-τρα Ἀποφάσεων τὰ ὁποῖα δυστυ -χῶς δι᾽ αὐτὸν συνδέονται μὲ τὰὑπό γεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς καὶτὴν Νέαν Ἐποχήν ἡ ὁποία προωθεῖτὴν Πανθρησκείαν καὶ τὴν παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ὅτανδιέρχεται ἀπὸ τὰς Συναγωγὰς καὶτὰ Κέντρα τοῦ Μουσουλμανισμοῦγίνεται θέμα εἰς τὰ διεθνῆ ΜέσαἘνημερώσεως διότι τοῦτο ἀπαι-τοῦν τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῶνπροαναφερομένων κέντρων ἀπο-φάσεων διὰ διαφόρους σκοπιμότη-τας Πρωταγωνιστεῖ ἀπὸ τῆς ἐκλο -γῆς του εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρό-νον μὲ ζῆλον πολλαπλασίως μεγα-λύτερον τῶν προκατόχων του μα-καριστῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγό-ρου καὶ Δημητρίου εἰς τὸν Διάλο-γον μεταξὺ Παπικῶν καὶ Ὀρθοδό-ξων Λειτουργεῖ ὡς laquoμπουλντόζαraquoεἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας βλασ -φημῶν τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆςἘκκλησίας οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχονἀγάπην διὰ τοὺς Παπικοὺς καὶ μᾶςἐκληροδότησαν τὸ Σχίσμα

Τὸ laquoπάθοςraquo του αὐτὸ δὲν εἶναιτυχαῖον Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπό-σχεσιν ἀνταλλαγμάτων ἐκ τῶνἈμερικανῶν τὰ ὁποῖα δὲν ἔλαβενἀκόμη (Εἰς τὰ laquoδίκαιαraquo τοῦ Πα-τριαρχείου) Προωθεῖ τὴν ἕνωσιντῶν laquoἘκκλησιῶνraquo διότι αὐτὸ τοῦὑποδεικνύεται ἀπὸ τὰ ὑπόγεια καὶἐπίγεια κέντρα τῆς Ἀμερικῆς Οἱἀσχολούμενοι μὲ τὴν γεωπολιτικὴνἰσχυρίζονται εἰς μελέτας των ὅτι ἐκτοῦ Ἀμερικανικοῦ Πενταγώνουἔχει ἐκπονηθῆ τὸ σχέδιον διὰ τὴνἕνωσιν τῶν laquoἘκκλησιῶνraquo εἰς ἐπί-πεδον κορυφῆς

Θὰ λειτουργοῦν laquoκεχωρισμέ-νωςraquo Ἀλλὰ αἱ κεφαλαί των θὰ συ-ναποφασίζουν καθ᾽ ὑπόδειξιν τῶνὑπογείων καὶ τῶν ἐπιγείων κέν-τρων τῆς Ἀμερικῆς Θὰ ἔχωμενἕνωσιν μὲ ποικιλία δογμάτωνΟὐδεμία ἐκ τῶν Χριστιανικῶν αἱρε-τικῶν laquoἘκκλησιῶνraquo θὰ ἀποκηρύξητὰς πλάνας της Διότι συμβαίνει τὸπερίεργον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη-σία ἀναγνωρίζει ὅλας τὰς αἱρετικὰςlaquoἘκκλησίαςraquo ὡς κανονικὰς Ἐκκλη-σίας καὶ πώς ὅλαι σώζουν Ἡ Ἀλή-θεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξισώθη μὲτὴν πλάνην καὶ τὸ σκότος μὲ ἀπο-φάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-χείου Ἡ γεωπολιτικὴ τῶν θρη-σκειῶν εἰς πλήρη ἐξέλιξιν

Ἕνα ἐκ τῶν ἀνταλλαγμάτων τὰὁποῖα ἔχουν ὑποσχεθῆ εἰς τὸν Οἰ -κουμενικὸν Πατριάρχην εἶναι νὰ γί-νη Πάπας εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἄλλω-στε κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπαεἰς τὸ Φανάρι καὶ τὴν συμπροσ -ευχὴν μετὰ αὐτοῦ εἰς τὸ Πατριαρ -χικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωρ-γίου διεκήρυξεν ἀπευθυνόμενοςπρὸς τὸν Πάπαν ὅτι ἐσὺ θὰ εἶσαι ὁΠρῶτος εἰς τὴν Δύσιν καὶ ἐγὼΠρῶτος εἰς τὴν Ἀνατολήν Ἔκτοτεκατὰ τὴν Μεγάλην Εἴσοδον καὶ

ἱστάμενος εἰς τὴν Ὡραίαν Πύληνμνημονεύει τοὺς Πατριάρχας καὶτοὺς Προέδρους τῶν Αὐτοκεφά-λων Ἐκκλησιῶν Ἡ ὈρθόδοξοςἘκ κλησία ὅμως δὲν ἔχει Προ-έδρους ἀλλὰ Πατριάρχας καὶ Ἀρ -χιεπισκόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκ -κλη σιῶν Τό δὲ πολίτευμά της εἶναιΣυνοδικὸν καὶ δὲν ἔχει Πρῶτονἀλλὰ Πρώτη καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Διαρ -κὴς Ἱερὰ Σύνοδος

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς γεωπολιτικῆςτῶν θρησκειῶν καὶ τῶν κέντρωνἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκπορεύεται ὁ Οἰκου-μενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάνει με-γάλους ἐκτροχιασμοὺς εἰς τὴν Πί-στιν οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται ὑπὸτῶν Ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι πιστεύ -ουν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Δια-λόγους προδίδεται ἡ Πίστις Ἀντὶδιὰ αὐτοκριτικὴν καὶ μετάνοιαντώρα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον ἀντιοι-κουμενιστῶν Μητροπολιτῶν Κα-θηγουμένων καὶ πιστῶν διότι ἀπει-λοῦν μὲ κατάρρευσιν μελλοντικῶςτὴν laquoγεωπολιτικὴν τῶν θρησκει -ῶνraquo καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν laquoἘκ κλη-σιῶνraquo

Συμπεριφέρεται ὡς ὁ πιστὸςἐκτελεστὴς τοῦ προαναφερομέ-νου σχεδίου ἀδιαφορῶν διὰ τὰςσυνε πείας εἰς τὰς τάξεις τῆς Ἐκ -κλησίας Μέχρι καὶ ὁ ὑπεύθυνοςτοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητατῶν laquoἘκκλησιῶνraquo καρδινάλιος Κόχπαρεδέχθη ὅτι ὁ διάλογος ἐναυά-γησε ἀλλὰ τὸν κρατᾶ ἐν ζωῇ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης

Ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν Ἕνωσινπερισσότερον καὶ ἀπὸ τὴν τύχηντοῦ Ἑλληνισμοῦ Ἐν μέσῳ βαθυ-τάτης οἰκονομικῆς κοινωνικῆς πο-λιτιστικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεωςπροωθεῖ τὴν Ἕνωσιν καὶ τὴν Πα-ναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἀντὶνὰ ἀναλάβη πρωτοβουλίας πρὸς τὰκέντρα μὲ τὰ ὁποῖα ἰσοπεδώνειτὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ ζητήσηβοήθεια διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς

Ἕλληνας ἀσχολεῖται μὲ τὴνlaquoἝνωσινraquo Ἀντὶ νὰ ἀναλάβη μίανδιεθνῆ ἐκστρατείαν διὰ τὴν συγ-κέντρωσιν χρημάτων καὶ ἄλληςβοηθείας πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶτὰς Ἑλληνίδας ἀδρανεῖ ἐνόχωςἈντὶ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἐκκλησιαστι-κόν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὸν φρό-νημα ζητεῖ μέτρα ἐναντίον τοῦΣεβ Πειραιῶς ὁ ὁποῖος ἀποκαλύ-πτει τὰς προδοσίας τῆς Ὀρθοδό-ξου Πίστεως ἀλλὰ καὶ τὰ σιωνι-στικὰ καὶ ἄλλα πολιτικοοικονομικὰκέντρα τὰ ὁποῖα διαλύουν καὶ λε-ηλατοῦν τὴν Χώραν καὶ ἐπιβάλ-λουν ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀποφά-σεις Ἀντὶ νὰ ἐνισχύη τὸ Ὀρθόδο-ξον φρόνημα καὶ νὰ καλῆ τὸν λαὸννὰ μιμηθῆ τὴν ζωὴν τοῦ Χριστοῦκαὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκ -κλησίας στρέφεται ἐναντίον τοῦκλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ποὺτὸν καλοῦν νὰ σεβασθῆ τὴν Παρά-δοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ μὴ νο-θεύη τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν

Ἀντὶ νὰ δίδη τὴν εὐλογίαν τῆςἘκκλησίας εἰς πολιτικοὺς πρότυπαδιὰ τὴν ζωήν τὸ ἦθος καὶ τὴν στρα-τηγικήν των ἀνεβάζει εἰς τὸν θρό-νον τοῦ Φαναρίου τὸν πρώην Πρω-θυπουργὸν κ Γεώργιον Παπανδρέ-ου τὸν ἐξυμνεῖ καὶ laquoπροσκυνᾶraquoτὴν μητέρα του κ Μαργαρίταν Πα-πανδρέου μετὰ τῆς ὁποίας ἔχει μα -κρὰν φιλίαν (Οἱ Ἕλληνες καὶ αἱ Ἑλ -ληνίδες δὲν τὴν ἔχουν συναντήσειποτὲ εἰς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίανπαρὰ μόνον ὅταν ἐπήγαινεν εἰς τὰςδοξολογίας ὡς σύζυγος τοῦ Ἀ Πα-πανδρέου)

Θεωρεῖται Οἰκουμενικὸς Πα-τριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ὀρθο-δόξων καὶ τοῦ γένους τῶν Ἑλλή-νων Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχηςπρωταγωνιστεῖ διαρκῶς εἰς κρίσειςδιὰ διοικητικὰ καὶ ἄλλα θέματαΠρωταγωνιστεῖ εἰς κρίσεις καὶ εἰςτὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖον τρομο-κρατεῖ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παύση

αὐτὸ τὸν ἔλεγχον εἰς ζητήματα Πί-στεως Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ τρομο-κρατία αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ ἉγίουὌρους ἔπρεπε νὰ εἶχον ὑψώσειμαύρας σημαίας διὰ τὰς παρεκ -τροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίας του εἰςζητήματα Πίστεως ὅπως πολὺεὐφυῶς λέγει ὁ Σεβ Αἰγιαλείας καὶΚαλαβρύτων κ Ἀμβρόσιος Δυστυ -χῶς ὅμως δὲν συμβαίνει αὐτό Καὶδὲν συμβαίνει καὶ διὰ ἕνα ἄλλονλόγον Διότι διὰ ἀρκετοὺς ἐκπρο-σώπους Ἱερῶν Μονῶν προέχει ἡδιασφάλισις τῶν χρημάτων ἀπὸ τὰΕΣΠΑ τῆς Προτεσταντικῆς Δύσεωςδιὰ τὴν κατασκευὴν ἔργων παρὰ ὁἀγὼν ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πα-τρίδος

Ποία ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ὄρουςδιὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίανΟὐδεὶς γνωρίζει Γνωρίζομεν τὰςθέσεις ὡρισμένων Ἁγιορειτῶν Μο-ναχῶν ἀλλὰ ὄχι καὶ τοῦ ἉγίουὌρους τὸ ὁποῖον τρέμει κυριολε-κτικῶς τὴν laquoσπάθηνraquo τοῦ Οἰ κουμε-νικοῦ Πατριάρχου

Ἡ Ἀ κρό πολις τῆς Ὀρθοδοξίαςτρέμει τοὺς καταπατητὰς τῶνἹερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ὀρθοδό-ξου Παραδόσεως Τὸ Ἅγιον Ὄροςεἶναι αἰ χμάλωτον ἢ πνευματικῶςνεκρὸν ἢ τρομαγμένον ἀπὸ τὰςἀπειλὰς καὶ τὴν τρομοκρατίαν τοῦΦαναρίου Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεση-κώνωνται πιστοί Ἱερομόναχοι εἰςτὰς πόλεις Καθηγούμενοι ἹερῶνΜονῶν Καθηγηταὶ Πανεπιστημίουκληρικοί Διάκονοι Θεολόγοι λαϊ-κοὶ διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ καὶ τὴν Προδοσίαν τῆςΠίστεως ὑπὸ τῶν ΟἰκουμενιστῶνΦαναριωτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπωντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-δος καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ παρα-μένη ἀδρα νὲς καὶ ξένον πρὸς τὰςἀγωνίας τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶτοῦ πιστοῦ λαοῦ

Ὀφείλει νὰ τερματίση τὴν ἀσυ-λίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου εἰς τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν πάν-των εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθο-δοξίας Αὐτὴν τὴν στιγμὴν κατὰτὴν ὁποίαν κυοφορεῖται ἡ αἵρεσιςτῆς μεταπατερικῆς θεολογίας καὶ ὁΟἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπειλεῖὅλο τὸ ἀντιοικουμενιστικὸν κίνημαστοχοποιῶν τὸν Σεβ Πειραιῶς καὶἄλλους ἀντιοικουμενιστὰς Μητρο-πολίτας ρασοφόρους καθηγητὰςΠανεπιστημίου ΚαθηγουμένουςἹερῶν Μονῶν Ἱερομονάχους κλπἐπειδὴ ἀποκαλύπτουν τὴν ἀνοικτὴνσυνοδοιπορίαν του μὲ τὴν Παναί-ρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ἍγιονὌρος ὀφείλει νὰ ὑψώση μαύραςσημαίας νὰ κηρύξη πένθος διὰ τὰςπαρεκτροπὰς καὶ τὰς αὐθαιρεσίαςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰςζητήματα πίστεως ἀλλὰ καὶ διὰ τὴνκατάστασιν ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ εἰςτὴν Χώραν

Ὁ λαός μας ἐξαθλιωμένος laquoἐπα-ναστατεῖraquo ὅταν πληροφορῆται ὅτικάποιαι ἢ ὅλαι αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦἉγίου Ὄρους καταθέτουν σχέδιαδιὰ τὴν δημιουργίαν φωτοβολ-ταϊκῶν ἐπενδύσεων εἰς τὸ Ἁγιώνυ-μον Ὄρος ἢ διὰ τὴν εἰσροὴν ἑκα-τομμυρίων εἰς αὐτὰς ἀπὸ τὰ ταμεῖατῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Ἐὰνδὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Ἁγιο-ρεῖται Πατέρες ἔ χουν ὑποταχθῆεἰς τοὺς αἱρετικούς Πῶς συμβαίνειαὐτό Μὲ τὴν σιωπήν των ἔναντιτῶν παρεκτρο πῶν εἰς ζητήματα πί-στεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-χου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσμονὴντῶν ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὴν Εὐρω-παϊκὴν Ἕνωσιν τῆς Προτεσταν-τικῆς Δύσεως

Γ ΖΕΡΒΟΣ

ΣΕΒ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑΝΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τό παρέλαβεν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας καί τό διετήρησεν ἀναλλοίωτον ἐνῶ οἱ Παπικοί

τό ἐβεβήλωσαν καί τό ἠλλοίωσαν διά τοῦ Φιλιόκβε Διατί νά λέμε τό laquoΠιστεύωraquo μας κατά τό Ἀπόδειπνον

Ὁ Σεβ Γόρτυνος καί Μεγαλοπό-λεως κ Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν τουκήρυγμα ὑπό ἡμερομηνίαν 1ηνἈπριλίου ἀφοῦ ἀναλύει τό Πι-στεύω τῶν Ὀρθοδόξων καί τόlaquoΣύμβολον τῆς Πίστεώςraquo μας εἰςτό ὁποῖον laquoἔβαλαν βέβηλο χέρι καίτό ἀλλοίωσανraquo οἱ Παπικοί καλεῖτόν πιστόν λαόν νά λέγη μίαν φο-ράν τήν ἡμέραν καί ἰδιαιτέρως κατάτό Ἀπόδειπνον τό laquoΠιστεύωraquo Τόπλῆρες κείμενον τοῦ ἐγκυκλίου κη-ρύγματος τοῦ Σεβ Μητροπολίτουἔχει ὡς ἀκολούθως

laquo1 Ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶνἀδελφοί μου ρυθμίζεται μέ βάσητό τί πιστεύουμε Καί οἱ ἄθεοι τόἴδιο κάνουν Ἐνεργοῦν καί πράτ-τουν μέ βάση τήν ἀθεϊστική ἰδεο-λογία τους Ἕνας μεγάλος ἄθεοςγιά παράδειγμα1 εἶχε πεῖ ldquoἩ ζωήεἶναι παράλογη ἡ ἀγάπη εἶναι ἀδύ-νατηrdquo Ἄντε τώρα νά κάνουμεὄμορφη ζωή μέ βάση τήν ἰδεολογίααὐτή

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοίἔχουμε τό ldquoΠιστεύωrdquo μας στόὁποῖο κλείνεται ὅλη ἡ ldquoἰδεολογίαrdquoμας ὅλη ἡ θεολογία μας καλύτεραΚαί μέ βάση τά ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ρυθμίζουμε τήν ζωή μας Ἡπίστη μας στηρίζεται στήν ἉγίαΓραφή πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦΘεοῦ σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους Μέ-σα στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε μι-κρές προτάσεις οἱ ὁποῖες εἶναιπραγματικά ὁμολογίες πίστεως Γιάπαράδειγμα σᾶς ἀναφέρω τρεῖςὉ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιά τόνἸησοῦ Χριστό ldquoἘν μορφῇ Θεοῦὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατοτό εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλ᾽ ἑαυτόν ἐκέ-νωσε μορφήν δούλου λαβών ἐνὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοςrdquo(Φιλιπ 26-10) Αὐτός ὁ λόγος καίὅλη ἡ παρακάτω συνέχεια εἶναι ἕναμικρό ldquoΠιστεύωrdquo Καί ἕνας ἄλλος

ἀκόμη σύντομος λόγος πού εἶναιὁμολογία πίστεως ldquoὉ Ἰησοῦς Χρι-στός (εἶναι) Κύριοςrdquo (Αacute Κορ 123)Τό ldquoΠιστεύωrdquo στήν Παλαιά Διαθήκηἦταν αὐτός ὁ λόγος ldquoἌκουεἸσραήλmiddot Κύριος ὁ Θεός σου εἷςἐστινrdquo (Δευτ 64) Καί ἐκείνη ἡ πεν-τάλογος προσευχή πού λέμε τόldquoΚύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ μεrdquoεἶναι μία ὁμολογία πίστεωςmiddot γιατίὁμολογοῦμε τόν σαρκωθέντα Υἱότοῦ Θεοῦ καί ὡς Θεό (ldquoΚύριεrdquo) καίὡς ἄνθρωπο (ldquoἸησοῦrdquo) καί ὡς Θε-άνθρωπο (ldquoΧριστέrdquo)

2 Τό ldquoΠιστεύωrdquo μας τό καλοῦμεldquoΣύμβολοrdquo Δέν ξέρω ἀγαπητοίμου νά σᾶς πῶ ἀκριβῶς τί σημαίνειαὐτή ἡ ἔκφραση Εἶναι μία ἔκφρα-ση ldquoκλειδίrdquo Σημαίνει τόν χάρτηΠραγματικά Ὅτι εἶναι ὁ χάρτηςγιά τήν Γεωγραφία τό ἴδιο εἶναι καίτό ldquoΠιστεύωrdquo μας γιά τήν Ἐκκλησίαγι᾽ αὐτό τό λέμε ldquoΣύμβολοrdquo Ἕναςμικρός χάρτης ἀπεικονίζει ὅλη τήνγῆ Καί τό μικρό ldquoΠιστεύωrdquo μαςαὐτό τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἔχει μέ λίγα λόγια ὅλη τήν πίστημας Δώδεκα εἶναι τά ἄρθρα τοῦldquoΠιστεύωrdquo Κάθε ἄρθρο του εἶναιπῶς νά τό πῶ εἶναι σάν στρατιωτι-κά ldquoπαραγγέλματαrdquo διδόμενα ἀπότόν Βασιλέα Χριστό στήν στρα-τευομένη του Καθολική Ἐκκλησίαγιά νά τά φέρει στόν κόσμο τόνὁποῖο πορεύεται νά κατακτήσει

3 Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Ἐκκλησία χρη-σιμοποιοῦσε ldquoΣύμβολα τῆς πίστε-ωςrdquo γιατί αὐτά ἦταν ἀναγκαῖα γιάτήν διδασκαλία τῶν Κατηχουμέ-νων αὐτῶν δηλαδή πού ἐπρόκειτονά βαπτιστοῦν Τά ldquoΣύμβολα τῆς πί-στεωςrdquo πάλι ἦταν ἀναγκαῖα στήνἘκκλησία γιά τήν ἀπόκρουση τῶναἱρέσεων Δηλαδή οἱ ἐμφανισθέν-τες αἱρετικοί μέ τίς πλανεμένες δι-δασκαλίες τους ἔδωσαν τήν κυ-ριώτερη ἀφορμή στήν Ἐκκλησίανά συντάξει ldquoΣύμβολαrdquo τῆς ἀλη-θινῆς της διδασκαλίας Τόν τέταρ-

το αἰώνα ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἀπεφά-σισε νά συνθέσει ἕνα ἑνιαῖο ldquoΠι-στεύωrdquo γιά ὅλη τήν ἘκκλησίαἜτσι γράφτηκε ἀπό τήν Πρώτη καίΔεύτερη Οἰκουμενική Σύνοδο τόσημερινό ldquoΠιστεύωrdquo πού ξέρουμεὅλοι Τό ὅτι τό ldquoΠιστεύωrdquo μας γρά-φτηκε ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδουςσημαίνει ὅτι εἶναι φωνή ὅλης τῆςἘκκλησίας

4 Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι τό ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει νά ρυθμίζει τήνζωή μας τά ἔργα μας Λέγουν με-ρικοί ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πίστηἀλλά τά ἔργα Λησμονοῦν ὅμωςαὐτοί ὅτι τά ἔργα ἀπορρέουν ἀπότήν πίστη τοῦ καθενός Ἔτσι γιάπαράδειγμα ὁ Χίτλερ ἦταν σκλη-ρός πρός τούς ἀνθρώπους ἐπειδήἦταν συνεπής στήν σκληρή του πί-στη Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού ἔχου-με ὡραία πίστη ὅπως αὐτή ἐκφρά-ζεται στά δώδεκα ἄρθρα τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo μας πρέπει πολύ νά προσ -παθοῦμε τά ἔργα μας νά εἶναι ἀνά-λογα πρός τήν πίστη μας

5 Τό ldquoΣύμβολο τῆς πίστηςrdquo μαςἀγαπητοί μου τό ὁποῖο συνέταξε ἡΠρώτη καί ἡ Δεύτερη ΟἰκουμενικήΣύνοδος ὅπως εἴπαμε τό διέσωσεἀκέραιο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας ἐνῶ οἱ Παπικοί καί Φραγκο-λατῖνοι ἔβαλαν βέβηλο χέρι καί τόἀλλοίωσαν Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἀνήκει σέὅλη τήν Ἐκκλησία καί δέν ἐπιτρέ-πεται λοιπόν ἕνας ἤ μερικοί νά τόμεταβάλουν Στό ἄρθρο τοῦ ldquoΠι-στεύωrdquo ὅπου ὁμολογοῦμε τήν πί-στη μας στό Ἅγιο Πνεῦμα λέγου-με ὅπως τό θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πα-τέρες ὅτι Αὐτό ἐκπορεύεται ἀπότόν Πατέρα Ἔτσι τό εἶπε καί ὁ Κύ-ριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήνἀρχιερατική Του προσευχή (βλἸωάν 1526) Οἱ Παπικοί ὅμως πα-ρά τόν σαφῆ αὐτόν λόγο τοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καί παρά τήν σαφῆ πάλιδιατύπωση τῶν Ἁγίων Πατέρωνστό ldquoΠιστεύωrdquo ἔβαλαν τήν φράση

ldquoκαί ἐκ τοῦ Υἱοῦrdquo Αὐτό εἶναι τό πε-ρίφημο ldquoΦιλιόκβεrdquo τῶν Φραγκολα-τίνων πού ἀποτέλεσε αἰτία διαμά-χης καί χωρισμοῦ τους ἀπό τήνὈρθόδοξη Ἐκκλησία μας ΟἱὈρθόδοξοι γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα πι-στεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται μέν μό-νο ἀπό τόν Πατέρα ἀλλά ἀποστέλ-λεται στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ κα-τά τόν λόγο πάλι τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ (βλ πάλι Ἰωάν1526) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαςλοιπόν διδάσκει ὅτι λέγει ἡ ἉγίαΓραφή ὅπως αὐτήν τήν ἑρμήνευ-σαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες

6 Τό ldquoΠιστεύωrdquo ἦταν τό πρῶτοπού δίδασκε ἀπό παλαιά ἡ Ἐκκλη-σία μας στούς ΚατηχουμένουςΠρῶτα δίδασκε τό ldquoΠιστεύωrdquo καίἔπειτα τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo Γιατί Για-τί μέ τό ldquoΠάτερ ἡμῶνrdquo καλοῦμε τόνΘεό Πατέρα Ἀλλά μᾶς λέγει ὁ ἀπό-στολος Παῦλος ὅτι δέν μποροῦμενά καλέσουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦἄν πρῶτα δέν πιστεύσουμε σ᾽Αὐτόν (βλ Ρωμ 1013-15) Τό ldquoΠι-στεύωrdquo λοιπόν τό ὁποῖο ἔχει συνο-πτικά ὅλα τά δόγματα τῆς πίστηςμας εἶναι τό πρωταρχικό μάθημαπού πρέπει νά μάθουμε Καί πρέπεινά τό μάθουμε καλά Σᾶς συνιστῶἀδελφοί μου χριστιανοί κάθε μέρανά λέγετε μιά φορά τουλάχιστοντό ldquoΠιστεύωrdquo Μάλιστα νά προ-τιμᾶτε νά τό λέτε τό βράδυ πρίνἀπό τόν ὕπνο Ἀλήθεια γιατί στόἈπόδειπνο λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo Για-τί ὁ ὕπνος εἶναι μία εἰκόνα τοῦ θα-νάτου ldquoἕνας μικρός θάνατοςrdquoὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω-λός Μέ τήν σκέψη λοιπόν τοῦ θα-νάτου λέμε τό ldquoΠιστεύωrdquo στό Ἀπό-δειπνο ὥστε ἄν συμβεῖ θάνατοςνά μέ βρεῖ ἀφοῦ πρῶτα ἔχω ὁμο-λογήσει τήν πίστη μου

Μέ πολλές εὐχές dagger Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί

Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας1 Ὁ Sartreraquo

Προσευχὴ εἰς τὴν Ρωσίανδιὰ τὴν στήριξιν τῆς Πίστεως

Εἰς τὴν Ἑλλάδα τίΕἰς τὴν Ρωσίαν ἤρχισεν μία προσ -

πάθεια δυσφημήσεως τῶν ἐκπρο-σώπων τῆς Ἐκκλησίας προκειμέ-νου νὰ ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐπιρροὴτῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἡ θέσις τηςὡς θεῖος ὀργανισμός Ἡ ΡωσικὴἘκκλησία κατήγγειλε ὅλην αὐτὴντὴν laquoἐπιχείρησινraquo ὡς μίαν ὀργανω-μένην ἐκστρατείαν δυσφημήσεώςτης διὰ πολιτικοὺς λόγους Τὸ δὲΠατριαρχεῖον Μόσχας ἐζήτησε ὅ -πως τὴν 22αν Ἀπριλίου τελεσθῆ εἰςὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Χώρας μίαπροσευχὴ διὰ τὴν laquoὑπεράσπισιν τῆςπίστεωςraquo Εἰς τὴν Ἑλλάδα τοιαῦταιὀργανωμέναι προσευχαὶ εἴτε διὰτὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως εἴτετῆς Πατρίδος εἴτε διὰ τὴν ἔξοδονἀπὸ τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν εἴτε διὰτὴν φώτισιν τῶν πολιτικῶν θεω-ροῦνται προφανῶς ὀπισθοδρομι-καὶ καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ὀργανώνονται

ΗΗΜΕΡΙΔΑ ποὺ διοργάνωσε στὰ μέσα Φεβρουαρίου ἡ Μητρό-πολη Πειραιῶς μὲ θέμα laquoΠατερικὴ θεολογία καὶ μεταπατερικὴαἵρεσηraquo ἀποκάλυψε σὲ ὅλο του τὸ μέγεθος τὸν αἱρετικὸ χα-

ρακτήρα τῆς λεγόμενης laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo Σὲ μία προσ -πάθεια νὰ ἀποδείξουν ὑπερβολικὰ καὶ λανθασμένα τὰ συμπεράσμα-τα τῆς ἡμερίδας αὐτῆς τὶς ἑπόμενες ἡμέρες ὁ Σεβ ΔημητριάδοςἸγνάτιος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος προέβησαν σὲ δύο πραγ-ματικὰ πρωτότυπες ἑρμηνεῖες τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo

Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος στὴν ἐγκύκλιό του γιὰ τὴν Κυ-ριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τόνισε σχετικά laquoΔὲν ὑπάρχει μεταπατερι-κότητα ξεκομμένη ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέ-ρων ξεκομμένη ἀπὸ τὴν αἰώνια Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Αὐτόποὺ κάποτε καλοῦμε laquoμεταπατερικήraquo δὲν εἶναι laquoἀντιπατερικὴraquo θε-ολογία ἀλλὰ θεολογία laquoμετάraquo δηλ μαζί μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρεςraquo

Μία τέτοια ἑρμηνεία σύνθετης ἑλληνικῆς λέξης προφανῶς κι-νεῖται ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν κανόνων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶεἶναι τουλάχιστον ἀτυχής

Λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μιλώνταςστὴ Σχολὴ Εὐελπίδων εἶπε laquoἩ ἐποχή μας ἔχει βγάλει κι αὐτὴ Πα-τέρες Ἡ νεοπατερική τὴν εἴπανε μεταπατερική δὲν εἶναι ἄλλη θε-ολογία εἶναι χρονικὸ πράγμα Ὅπως θὰ λέγαμε ἡ σύγχρονη θεο-λογία οἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo

Ἁπλοϊκὸς τρόπος γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν μεγάλα θεολογικὰ ὀλι-σθήματα Ποιοὶ εἶναι ἆραγε laquoοἱ σύγχρονοι θεολόγοιraquo στοὺς ὁποίουςἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Οἱ θεολογοῦντες διανοητὲς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo τοῦ Βόλου ἢ μήπως οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ ὍσιοςἸουστῖνος Πόποβιτς καὶ οἱ Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος Πορφύριος κἄ

Σὲ κάθε περίπτωση τὸ πρόβλημα δὲν βρίσκεται στὶς λέξεις ἀλλὰστὸ περιεχόμενο ποὺ αὐτὲς ἔχουν ἢ στοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποί-ους εἰσάγεται ἡ χρήση τους Γιὰ νὰ ἀνεύρουμε τὸ πραγματικὸ πε-ριεχόμενο τῆς laquoμεταπατερικῆς θεολογίαςraquo τῆς laquoἈκαδημίαςraquo τοῦΒόλου ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε ὅσα ὑποστήριζε ὁ Διευθυντὴς τῆς laquoἈκα-δημίαςraquo Παντελὴς Καλαϊτζίδης laquoἩ ldquoἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρεςrdquohellipεἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπωςhellip τὴν ἔξαρσητοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτι-κοῦ ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματοςraquo Ἀποφαινόταν μάλιστα ὅτι laquoΟἱπαραπάνω διαπιστώσεις καθιστοῦν ἐπεῖγον τὸ αἴτημα τῆς νέας σάρ-κωσης τοῦ λόγου καὶ τῆς συναφειακῆς ἀνάγνωσης τῶν Πατέρων θέ-τοντας ταυτόχρονα τὸ ἐρώτημα τῆς δυνατότητας ὕπαρξης μίας με-ταndashπατερικῆς ὀρθόδοξης θεολογίαςraquo ποὺ θὰ προχωρήσει στὴν ἀνά-λυση θεμάτων ὅπως laquoἘπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότηταndashαἵρεση ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότηταndashαἵρεση διαφορὰndashἑνό-τητα Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν laquoαἱρετικῶνraquo στὰ πατερικὰ κείμενακαὶ στὴ σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκηraquo ἀλλὰ καὶ τὴν κατὰ Π Καλαϊ-τζίδη laquoἀτελῆ ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων προβληματικὲς ἀνθρω-πολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας πχ γιὰ τὴν γυναίκα (τὸκατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἀποδίδεται σὲ αὐτὴν μόνο διὰ μέσου τοῦ ἄνδρα)hellipδιάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολο-γίας νέες ἀνθρωπολογικὲς προκλήσεις τῆς βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνο-λογίας κλπraquo Κατέληγε δὲ ὅτι laquoΤὰ παραπάνω θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸαἴτημα μίας σύγχρονης ὀρθόδοξης μετα-πατερικῆς θεολογίας καὶἐπανερμηνείας τῆς πιστότητας στὴν πατερικὴ παράδοση καθὼςστὸν ἑρμηνευτικὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσας εἰσήγησης τὸ laquoἑπόμενοιτοῖς ἁγίοις Πατράσινraquo δὲν σημαίνει ἁπλῶς τὴν συνέχιση τὴν ἐπικαι-ροποίηση ἢ καὶ τὴν ἐπανερμηνεία τῆς παράδοσης αὐτῆς ἀλλὰ ndashκατὰτὸ προηγούμενο τῆς πρωτοχριστιανικῆς καὶ τῆς πατερικῆς ὑπέρβα-σηςndash καὶ τὴν ὑπέρβασή της ὅπου καὶ ὅταν χρειάζεταιraquo

Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια ὑποστήριζε ὁ Παντελὴς Καλαϊτζίδης τὸ2010 στὸ συνέδριο ἐκεῖνο γιὰ τὴν laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo Τὰἐπαναλάβαμε γιατί κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν laquoμε-ταπατερικὴ θεολογίαraquo καὶ τοὺς εἰσηγητές της καὶ νὰ ἐμφανίσουντὰ πάντα ὡς ἀποτέλεσμα παρανοήσεων Ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολο-γίαraquo τοῦ Βόλου ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο τι παρὰ προσπάθεια ὑπέρβα-σης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἀμφισβήτησης ὅσων διδασκαλιῶν τουςδὲν laquoβοηθοῦνraquo τὰ σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ψευτοενότητας

Λόγῳ τῶν χαρακτηριστικῶν της ἡ laquoμεταπατερικὴ θεολογίαraquo εἶναιπράγματι πατρομάχος ἀντιπατερικὴ καὶ γιὰ τοῦτο δὲν μπορεῖ νὰτῆς ἀποδίδεται τὸ ὄνομα τῆς θεολογίας ἀλλὰ τῆς αἵρεσης Στὸἑξῆς ὅσοι θέλουν νὰ εἶναι laquoἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσινraquo ἂς κά-νουν χρήση τοῦ δόκιμου ὅρου πατερικὴ θεολογία Ἡ μεταπατερι-κότητα συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ ἀποτελοῦνμαζὶ σύμπλεγμα αἱρέσεως καὶ κακοδοξίας

ΠΑΤΕΡΙΚΗ Ἤ ΠΑΤΡΟΜΑΧΟΣΗ laquoΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑraquo

Τοῦ κ Ἰωάννη Τάτση Θεολόγου

ΜΕΡΙΚΟΙ ὄχι μόνον Οἰκουμενισταί ἀλλὰ καὶ μὴ Οἰκουμενι-σταί ὄχι μόνον ἀσεβεῖς ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς νομίζουν ὅτιδὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζωνται ὡς αἱρέσεις γνῶμες καὶ ὡς

αἱρετικοὶ πρόσωπα ποὺ δὲν ἔχουν προηγουμένως κριθῆ καὶ κα-ταδικασθῆ ἀπὸ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας Ἀλλ᾿ αὐτὴ ἡ ἄποψι δὲνεἶνε ὀρθή

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ laquoΑἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτοςraquo (Τίτ 3 10-11) ῾Ηπρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ ὁποία καταδίκασε αἵρεσι τὸν᾿Αρειανισμό καὶ αἱρετικό τὸν Αρειο ἔγινε τὸν 4ον μΧ αἰῶνα (τὸ325) Μέχρι δὲ τότε ἐμφανίσθηκαν διάφοροι αἱρετικοί Καὶ πῶς οἱπιστοὶ πρὸ τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ μποροῦσαν νὰἐφαρμόσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τῆς τη-ρητέας στάσεως ἀπέναντι τοῦ Α ἢ τοῦ Β αἱρετικοῦ ἂν πρὸΣυνόδου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ θεωροῦν κανένα αἱρετικό

Πῶς ἐπίσης οἱ πιστοὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως θὰ μποροῦσαννὰ τηρήσουν τὴ σύστασι τοῦ ἀποστόλου Ιωάννου laquoΕἴ τις ἔρχεταιπρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸνεἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετεraquo (Β´ ᾿Ιωάν 10)

῞Οταν κανεὶς laquoγυμνῇ τῇ κεφαλῇraquo σαφῶς δηλαδή λέγει κάτιἀντίθετο πρὸς τὴν Πίστι δυνάμεθα καὶ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσε-ως νὰ χαρακτηρίσωμε αὐτὸ αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικό (Βλέπε ΙΕ´Κανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ῾Η Γραφὴ λέγει laquoΠάντες οἱθεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνιαraquo (Ψαλμ 955) Καὶ γιὰ τὴ λατρεία τῶνἐθνικῶν λέγει laquo῎Εθυσαν τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶντοῖς δαιμονίοιςraquo (Ψαλμ 10537) laquo῞Α θύει τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύεικαὶ οὐ Θεῷraquo (Α´ Κορ 1020) Ο ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ Πατριάρχηςἀντιθέτως πρὸς τὴ Γραφὴ λέγει ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁαὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ τὸν αὐτὸ Θεὸ λατρεύουν μὲδιαφορετικὸ τρόπο ᾿Ερωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρε-σι ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγείρῃ σὲ διαμαρτυρία ὅλους τοὺς πι-στούς

῾Ο Ἀπόστολος Παῦλος γράφει laquoΑἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖςἐκκλησίαις σιγάτωσανmiddot οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλ᾿ὑποτάσσεσθαι καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγειraquo (Α´ Κορ 1434 Βλέπεκαὶ στίχ 35) ᾿Επίσης γράφει laquoΓυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπωοὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρόςraquo (Α´ Τιμ 212) Συμφώνως πρὸς τοὺς θε-οπνεύστους αὐτοὺς λόγους δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναῖκες νὰ ὁμι-λοῦν καὶ νὰ διδάσκουν στὶς ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις τὴν ὥρα τῆςλατρείας ᾿Επίσης δὲν ἐπιτρέπεται στὴ γυναίκα νὰ ἐξουσιάζῃ τὸνἄνδρα ᾿Εν τούτοις ὁ θεολόγος κ Παντελῆς Καλαϊτζίδης ὁ διευ-θυντὴς καὶ ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς ᾿Ακαδημίας τῶν ΘεολογικῶνΣπουδῶν τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ἔχει τὸ θράσος νὰἀντιτίθεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ λέγῃ ὅτι πρέπει καὶ οἱ γυ-ναῖκες νὰ ὁμιλοῦν στὶς ἐκκλησιαστικὲς λατρευτικὲς συνάξειςπροχωρεῖ δὲ καὶ λέγει ἀκόμη ὅτι πρέπει οἱ γυναῖκες νὰ χειροτο-νοῦνται νὰ γίνωνται καὶ ἐπίσκοποι καὶ ὡς ἐπίσκοποι ἐννοεῖταινὰ ἐξουσιάζουν ὄχι μόνο τοὺς ἄνδρες τους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖςΚαὶ ἐρωτοῦμε Δὲν εἶνε τοῦτο ὁλοφάνερη αἵρεσι Καὶ πῶς ὁ Δη-μητριάδος διώρισε καὶ κρατεῖ στὴ διεύθυνσι τῆς ᾿Ακαδημίας τουθεολόγο μὲ αἱρετικὲς ἀντιλήψειςhellip

᾿Εὰν λοιπὸν κάποιος λέγῃ κάτι σαφῶς διαφορετικὸ καὶ ἀντίθε-το ἀπὸ τὴν Πίστι οἱ πιστοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ θεωροῦν τὸ λόγοτου αἵρεσι καὶ αὐτὸν αἱρετικὸ πρὸ Συνοδικῆς ἀποφάνσεως ᾿Εὰνπχ ἐγὼ τρελλαθῶ καὶ κηρύξω ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶνεμυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰψωμὶ καὶ κρασὶ μὲ συμβολικὴ ἔννοια χρειάζεται Συνοδικὴἀπόφανσι γιὰ νὰ θεωρηθῶ αἱρετικὸς καὶ νὰ ὑποστῶ κριτικὴ καὶἔλεγχο ῎Αλλωστε οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες Σύνοδοι συγκλήθη-καν γιὰ νὰ καταδικάσουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θεωρήθηκαναἱρέσεις καὶ πρόσωπα τὰ ὁποῖα θεωρήθηκαν αἱρετικὰ πρὸ τῆςσυγκλήσεώς των

῾Η ᾿Αποστολικὴ Διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔχειἐκδώσει φυλλάδιο στὸ ὁποῖο χωρὶς ἀπόφασι ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ὡς αἱρέσεις οἱὁποῖες δροῦν στὴν ῾Ελλάδα Κακῶς ἔπραξε ἡ ᾿Αποστολικὴ Δια-κονία ῎Αριστα ἔπραξε

῎Αριστα πράττουν καὶ ὅσοι χαρακτηρίζουν τὴ Μεταπατερικὴ Θε-ολογία ὡς αἵρεσι καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεσι καὶ πανθρη-σκεία καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῶν ὡς αἱρετικούς καὶ διαμαρτύρον-ται μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς των ᾿Ανοχὴ ἢ εὐγένεια σὲ θέμα-τα Πίστεως δὲν ἐπιτρέπεται

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ Νικ Ιω Σωτηροπούλου Θεολόγου ndash Φιλόλογου

Οἱ βουλευταὶ τοῦ ΛΑΟΣ κ Ἀθα-νάσιος Πλεύρης καὶ Γεώργιος Ἀνα-τολάκης στηριζόμενοι εἰς δημοσίευ-μα ἡμερησίας ἐφημερίδος κατέθε-σαν ἐρώτησιν εἰς τὴν Βουλήν μὲ τὴνὁποίαν ἐλέγχουν τὴν Κυβέρνησινἐπειδὴ τὸ Μουσεῖον Μπενάκη διὰἐντύπου του κάνει φιλοϊσλαμικὴνπροπαγάνδα εἰς μαθητάς Ὁλόκλη-ρος ἡ ἐρώτησις ἔχει ὡς ἀκολούθως

laquoΣύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δη-μοσιογράφου κ Στέφανου Χίουστὴν ἐφημερίδα ldquoΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑrdquo(14η Μαρτίου 2012) ἀναφέρεταιὅτι κατὰ τὴν ἐπίσκεψη μαθητῶντῆς Ε´ τάξεως Δημοτικοῦ στὸἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τοῦ Μου-σείου Μπενάκη ldquoἸσλαμικὴ τέχνη γιὰμαθητέςrdquo δίδεται στοὺς μαθητὲςὡς ldquoἐκπαιδευτικὸrdquo καὶ ldquoἐνημερω-τικὸrdquo ὑλικὸ τὸ ἔντυπο ldquoΜία φορὰστὴν Ἀνατολήrdquo στὸ ὁποῖο ὑπάρ-χουν ἀπαράδεκτα καὶ ἀνθελληνικὰἀποσπάσματα ὅπως μεταξὺ ἄλλωνldquoὉ στρατὸς τῶν Ὀθωμανῶν σουλ-τάνων ἔκανε συχνὰ παρελάσειςστὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρα-τορίας γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμήτου Φαντάσου πόσο ἐντυπωσιακὴθὰ ἦταν ἡ ἐμφάνιση τῶν στρα-τιωτῶν μὲ τὶς ἐπίχρυσες πανοπλίεςτους νὰ παρελαύνουν κάτω ἀπὸτὸν λαμπερὸ Ἥλιοrdquo

Καθίσταται σαφὲς ὅτι πρόκειταιγιὰ μία ἀήθη πρόκληση εἰς βάροςτῆς ἱστορικῆς μνήμης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ἔθνους ποὺ ὑπέφερε 400χρόνια τουρκοκρατίας καὶ γιὰ μίαπροσπάθεια ἄμβλυνσης τῆς ἐθνι -κῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων μα-θητῶν προφανῶς στὸ πλαίσιο τοῦπολυπολιτισμικοῦ ἰδεολογήματος

Μάλιστα ἐπὶ τοῦ θέματος ὑπάρ-χουν ἤδη ὀργισμένες ἀντιδράσειςἀπὸ γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μα-θητῶνἘρωτᾶσθε

Α) Μὲ ποιὸ ἐκπαιδευτικὸ κριτή-ριο καὶ μὲ ποιὰ ἐκπαιδευτικὴ λογικὴοἱ Ἕλληνες μαθητὲς ὑποχρεοῦνταινὰ ὑφίστανται αὐτὴν τὴν ἀνθελλη-νικὴ προπαγάνδα Γιὰ ποιὸ λόγο μα-θητὲς τοῦ Δημοτικοῦ ἢ ἀκόμη καὶτοῦ Νηπιαγωγείου () πρέπει νὰ μα-θαίνουν γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνη καὶγιὰ τὶς ldquoπαρελάσεις τῶν Ὀθω-μανῶνrdquo

Β) Ποιὰ ἡ χρηματοδότηση τοῦσυγκεκριμένου προγράμματος καὶἀπὸ ποιοὺς πόρους

Γ) Γιὰ ποιὸ λόγο τὸ ΜουσεῖοΜπενάκη ἐπέλεξε τὸ συγκεκριμένοἐγχειρίδιο στὰ πλαίσια τοῦ προ-γράμματος γιὰ τὴν ἰσλαμικὴ τέχνηΓνώριζε τὸ περιεχόμενό τουraquo

Ἐρώτησις εἰς τὴν Βουλὴνδιὰ φιλοϊσλαμικὴν προπαγάνδα

ὑπὸ τοῦ Μουσείου Μπενάκη εἰς μαθητάς

Ὁ Σεβ Μητροπολίτης Ἀργολί-δος κ Ἰάκωβος εἰς μήνυμά του διὰτὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μαςπροτρέπει ὅλους τοὺς Ὀρθοδό-ξους Χριστιανοὺς νὰ ἀκολουθή-σουν τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίωντῆς Ἐκκλησίας μας Τὸ πλῆρεςκείμενον τοῦ μηνύματός του ἔχειὡς ἀκολούθως

laquoΟὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραι-νέσθωσαν γῆ δὲ ἀγαλλιάσθωmiddot ἑορ-ταζέτω δὲ κόσμος ὁρατός τε ἅπαςκαὶ ἀόρατος Χριστὸς γὰρ ἐγήγερ-ται εὐφροσύνη αἰώνιοςraquo ἀναφω-νεῖ ἀγαλλόμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννηςὁ Δαμασκηνός καὶ συμπληρώνει ὁlaquoΧρυσορρήμων Πατὴρraquo τῆς Ἐκ -κλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΧρυσόστομος laquoνὰ λοιπόν ἔφθασεἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορ-τή ἡ ἀναστάσιμη μέρα τοῦ Κυρίουμας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ προϋπόθεσητῆς εἰρήνης ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφι-λίωσης ἡ κατάργηση τοῦ θανά-τουraquo

Πράγματι μᾶς διαβεβαιώνει καὶὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγοςlaquoἡ χαρμόσυνη μέρα τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ αἰτία κά-θε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνηςraquo διότιδιαλύει τὰ σκότη στὶς ψυχὲς τῶνἀνθρώπων διώχνει τὸν φόβο ἀπὸτὴ ζωή μας νικάει τὸν θάνατο χα-ρίζει ἐλπίδα στοὺς ἀσθενεῖς παρη-γορεῖ τοὺς ἀπελπισμένους τοὺςἀδικημένους τοὺς πτωχούς τοὺςὀρφανούς τοὺς δυστυχισμένουςκαὶ πονεμένους

Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς Ἐκκλησίατῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναιἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίαςἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἱδρυτής τηςὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔχει τὴ δύναμηνὰ ἀναγεννάει τοὺς πάντες laquoνεο-ποιεῖς τοὺς γηγενεῖςhellipraquo ψάλλουμεστὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς ἀλλὰ καὶὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας στὴν Ἀποκά-λυψη μᾶς λέγει laquoἰδοὺ καινὰ ποιῶπάνταraquo (Ἀποκ κα´ 5)

Ἑπομένως ὁ Ἀναστὰς Υἱὸς καὶΛόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλεῖ σὲ μιὰνέα ζωὴ λουσμένη στὸ φῶς τῶνΕὐαγγελικῶν ἀρετῶν laquoοὕτω λαμ-ψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰκαλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέ-ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖςraquo(Ματ ε΄ 16) καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦ -λος μᾶς προτρέπει laquoἀποθώμεθαοὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουςraquo δηλαδήνὰ διώξουμε μακριὰ τὰ πάθη καὶ τὶς

ἀδυναμίες μας τὸν ἀτομισμό τὴνπλεονεξία τὴν ἀπληστία τὴ βίατὴν ἀδιαφορία καὶ τὴ σκληρότηταμπροστὰ στὸν πόνο καὶ στὴν ὀδύνητῶν συνανθρώπων μας laquoκαὶ ἐνδυ-σώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτόςraquo (Ρωμιγ´ 12) δηλαδὴ ἐνισχυμένοι μὲ τὰζωοποιὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίαςμας τὴ Μετάνοια καὶ τὴ Θεία Εὐχα-ριστία νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τῆςἀρετῆς τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦφωτὸς καὶ laquoὡς τέκνα φωτόςraquo (Ἐφε´ 8 ) μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ φω-τίζουμε καὶ μὲ τὴν ἀγάπη μας νὰθερμαίνουμε τὶς καρδιὲς τῶνἀδελφῶν μας ποὺ ἰδιαίτερα σήμε-ρα τόσο ὑποφέρουν γύρω μας

Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ταπεινοὶ συνοδοι-πόροι τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀνα-στημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι-στοῦ ποὺ διὰ μέσου τῶν αἰώνωνἀφοῦ ἀνέβηκαν τὸν Γολγοθᾶ τουςκαὶ laquoσυσταυρώθηκανraquo μαζί Τουἀπαρνούμενοι τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυ-ναμίες τους ἔγιναν δι᾿ αὐτοῦ τοῦτρόπου μέτοχοι καὶ τῆς λαμπροφό-ρου Ἀναστάσεώς Του

Ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε καὶ ἂςπεριπατήσουμε τὸ ὑπόλοιπο τῆςζωῆς μας laquoἐν καινότητι ζωῆςraquo(Ρωμ στ´ 4) ὥστε μὲ τὸ φωτεινὸπαράδειγμά μας νὰ διακηρύττουμεπρὸς κάθε κατεύθυνση laquoὅτι ἠγέρ-θη ὁ Κύριος ὄντωςraquo χαρίζοντάςμας τὴν εἰρήνη Του laquoτὴν πάντανοῦν ὑπερέχουσανraquo (Φιλ δ´ 7) καὶτὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνηδῶρα τὰ ὁποῖα περιμένει ἡ σημε-ρινὴ ταραγμένη οἰκογένεια ἡ συγ-χισμένη νεότητα καὶ γενικὰ ἡ τα-λαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ἀπὸτοὺς πολέμους τὶς βιαιότητες καὶτὶς ἀδικίες

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστὰς Κύ-ριος νὰ ζήσουμε κατ᾿ αὐτὸν τὸντρόπο καὶ καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸφῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του νὰ ψάλ-λουμε μὲ ἀνεκλάλητη ἀγαλλίασητὸν ἐπινίκιο ὕμνο τῆς Λαμπροφό-ρου αὐτῆς Ἡμέρας

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐντοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος

Διάπυρος πρὸςΧριστὸν Ἀναστάντα

Εὐχέτης ὙμῶνὉ Μητροπολίτης Ἀργολίδας

Ἰάκωβοςraquo

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣΑΦΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣὙπογραμμίζει εἰς τὸ Πασχάλιον Μήνυμά του ὁ Σεβ

Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ Ἰάκωβος