Όλυμπος Τεύχος 18

ΕΞΟΡΜΗΣΗΕΡΕΥΝΗΣ.

Ἁρτεμώνη(Δευτέρα)

30Περιτίου(Ἰανουαρίου)

2012 μ. Ἀ. Τ.ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

ΟΛΥΜΠΟΣ

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, σελ. 9Ἴμια: Ἀπὸ τὸ θρίαμβο στὴν προδοσία, σελ. 3

Πληρώνουμε εἰσφορὲς στοὺς Μασώνους; σελ. 8

ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΤΕΥΧΟΣ ΙΘ’

Η ΟΜΑΔΑ ΟΛΥΜΠΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ

Ἡλεκτρονικὴ Ἑλληνοκεντρικὴ Ἐφημερίδα Ὄλυμπος Σελὶς 230 Ἰανουαρίου 2012

Ὁμὰς ὌλυμποςΣύστημα Ὑπογείων Πολιτειῶν.

ΝΕΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ.ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΑΣ ΔΕΙΞΟΥΝ.

Η ΟΜΑΔΑ ΟΛΥΜΠΟΣΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ!


Τὸ βράδυ τῆς 29ης πρὸς τὴν 30η Ἰανουα-ρίου τοῦ 1996 παίχτηκε ἕνα μεγάλο δράμα τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ἱστορίας. Ἕνας ἐθνικὸς θρίαμβος ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὴν σύγχυση καὶ ἀδυναμία τῶν Τούρκων, ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω, θάφτηκε κάτω ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ προδοσία. Καὶ ἡ προδοσία αὐτὴ γί-νεται ἀκόμα μεγαλύτερη ἂν γνωρίσει κανεὶς τὸ τὶ διαδραματίζονταν ἐκεῖνο τὸ βραδὺ στὴν Ἄγκυρα καὶ τὸ πὼς μία μεγάλη ἀγωνία εἶχε κυριεύσει τοὺς Τούρκους ποὺ ἔβλεπαν τὴν ἐπερχομένη καταστροφή τους. Πολλὰ ἔχουν γραφτεῖ, πολλὰ ἔχουν εἰπωθεῖ γιὰ ἐκείνη τὴν ἀτέλειωτη νύχτα καὶ τὸ τραγικὸ ξημέρωμα. Ὅμως μέχρι σήμερα ὑπάρχει ἕνα κενὸ στὴν ὅλη ὑπόθεση. Τὸ κενὸ αὐτὸ εἶναι τὸ τὶ ἀκριβῶς ἔγινε ἐκεῖνο τὸ κρίσιμο βραδὺ στὸ ἔκτακτο Ἐθνικὸ Συμβούλιο τῆς Τουρκίας ποὺ εἶχε ἀρχίσει ἀπὸ νωρὶς τὸ ἀπόγευμα καὶ συνεχίστηκε μέχρι τὶς πρῶτες πρωινὲς ὧρες τῆς ἑπομένης, κρίνοντας καθοριστικὰ τὴν ἔκβαση τῆς ὅλης κρίσης. Αὐτὴ τὴν συνεδρία-ση τὴν διέκρινε ἕνα φορτισμένο ἄγχος καὶ μία μεγάλη ἠττοπάθεια τῆς τουρκικῆς ἡγεσί-ας, (στοιχεῖο ἄγνωστο γιὰ πολλοὺς ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα). Αὐτὸ ὀφειλόταν στὸν ἁπλὸ λόγο ὅτι οἱ Ἕλληνες κομάντος ἦταν ἤδη πάνω στὴν βραχονησίδα Ἴμια ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι μόλις εἶχαν συγκεντρωθεῖ στὸ ἐπίμαχο σημεῖο τῆς κρίσης.

Χαρακτηριστικὸ τῆς μεγάλης ἔντασης ποὺ ὑπῆρχε ἐκεῖνο τὸ βράδυ στὴν Ἄγκυρα εἶναι πὼς τὴν ἑπομένη, ἡ τουρκικὴ ἐφημερίδα Χουριὲτ ἔγραφε ὅτι ἡ τότε πρωθυπουργὸς Ταντσοὺ Τσιλὲρ εἶχε χάσει πέντε κιλὰ ἀπὸ τὸν ἱδρώτα, ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου της γιὰ ἀνα-μενόμενη μεγάλη ἥττα τῆς Τουρκίας. Τὶ ἔγι-νε ὅμως ὅλες αὐτὲς τὶς ὧρες σὲ μία συνεδρία-ση κεκλισμένων τῶν θυρῶν ποὺ ἔκριναν καὶ τὴν τελικὴ ἔκβαση τῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θεω-ρήθηκε ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπὸ τοὺς Τούρκους σὰν ἡ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τους, στὴν δια-μάχη στὸ Αἰγαῖο καὶ σὰν καθοριστικὴ στὴν ἀλλαγὴ ὅλων τῶν μέχρι τότε δεδομένων γιὰ τὸ στάτους κβὸ τῆς περιοχῆς;

Τὶ ἔγινε λοιπὸν ἐκείνη τὴν ἀτέλειωτη νύ-χτα, ἀλλὰ καὶ τὶ προηγήθηκε θὰ προσπαθή-σουμε νὰ τὸ ἐρευνήσουμε ἐπικαλούμενοι τὶς

ἀποκλειστικὲς μαρτυρίες τοῦ τότε ὑφυπουρ-γοῦ Ἐξωτερικῶν καὶ μετέχοντα στὸ Ἐθνικὸ Συμβούλιο τῆς Τουρκίας, (αὐτόπτη μάρτυρα ὅλων ὅσων διαδραματίστηκαν ἐκείνη τὴν βραδιά), Ἰνὰν Μπατού, ὅπως τὶς ἀποκάλυψε σὲ μία ἀποκαλυπτικὴ τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ στὶς 1 Φεβρουάριου τοῦ 2005, στὸ τουρκικὸ κανάλι CNNTürk.

Στὶς 26 Δεκεμβρίου τοῦ 1995, ἕνα τουρ-κικὸ ψαράδικο μὲ πλοίαρχο τὸν Τοῦρκο, Φιγκὲν Ἀγκά, προσάραξε στὴν νῆσο Ἴμια καὶ στὴ συνέχεια ἀρνήθηκε ἐπίμονα τὴν βοήθεια –ποὺ τελικὰ δέχτηκε– τῶν ἑλληνικῶν πλοίων τῆς ἀκτοφυλακῆς. Τὸ ἐπεισόδιο ἀνησύχησε τὴν Ἀθήνα, καθὼς οἱ ἑλληνικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες εἶχαν ὁρισμένες πληροφορίες γιὰ ἐπικείμενη μεγάλη ἔνταση στὴν περιοχή.

Ἂς παρακολουθήσουμε ὅμως τὶς μαρτυρί-ες τοῦ τότε Ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν της Τουρκίας, Ἰνὰν Μπατού. Σύμφωνα μὲ τὸν Μπατού, οἱ δυὸ χῶρες μετὰ τὸ ἐπεισόδιο αὐτὸ ἀντάλλαξαν νότες διαμαρτυρίας στὶς

ὁποῖες ἡ κάθε μία στήριζε τὴν ἄποψή της ὅτι ἡ βραχονησίδα τῆς ἀνήκει. Τὸ θέμα παρέ-μεινε στὶς νότες καὶ οἱ Τοῦρκοι πίστεψαν πὼς θὰ ἐκτονώνονταν ἐκεῖ. Ὅπως ἀνέφερε χαρα-κτηριστικὰ ὁ Μπατού, θὰ ἔμεινε σὰν ἄλλο ἕνα ἄλυτο πρόβλημα μεταξὺ τῶν δυὸ χωρῶν στὸ Αἰγαῖο. «Εἶναι γνωστό», εἶπε ὁ Μπατού, «πὼς ὑπάρχουν πάρα πολλὰ ἄλυτα προβλή-ματα μεταξὺ τῶν δυὸ χωρῶν στὸ Αἰγαῖο, ἄλλο ἕνα δὲν θὰ πείραζε τὴν ὅλη κατάσταση». «Μά-λιστα ἡ Τουρκία», ἰσχυρίστηκε ὁ Μπατού, «εἶχε δυνατὰ ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ στηρίξει τὴν ἄποψη ὅτι οἱ βραχονησίδες, ἂν δὲν τῆς ἀνήκουν, τουλάχιστον δὲν εἶναι ἑλληνικές. Καὶ αὐτὸ τὸ στήριξε στὸ ὅτι», ὅπως ἀνέφερε ὁ Μπατού, «τὸ 1948 εἶχε καὶ τότε δημιουργη-θεῖ θέμα κυριαρχίας τῶν βραχονησίδων μετὰ τὴν ἀποχώρηση τῆς Ἰταλίας ἀπὸ τὰ Δωδεκά-νησα καὶ ἡ Ἑλλάδα εἶχε καλέσει τότε τὴν Τουρκία νὰ διαπραγματευτοῦν γιὰ τὴν κυρι-αρχία τῆς περιοχῆς, κάτι ποὺ βέβαια δὲν ἔγι-νε ποτέ». Ἀφοῦ λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὸν Μπατού, ἡ Ἑλλάδα εἶχε ζητήσει τότε νὰ γίνει συζήτηση καὶ διαπραγμάτευση γιὰ τὸ κα-θεστὼς τῶν βραχονησίδων πῶς τώρα ἔρχεται καὶ ὑποστηρίζει πὼς οἱ βραχονησίδες τῆς ἀνήκουν; Παραλείπει βέβαια νὰ μᾶς πεῖ ὅτι ἡ Τουρκία τότε εἶχε ἤδη παραιτηθεῖ κάθε δι-καιοδοσίας γιὰ τὶς βραχονησίδες.

Ἐνῶ λοιπὸν τὸ θέμα ἔπεφτε σὲ ἔνταση καὶ κόντευε νὰ ξεχαστεῖ ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἐπι-καιρότητα, στὶς 26 Ἰανουαρίου, δηλαδὴ ἕνα μήνα σχεδὸν μετά, ὁ δήμαρχος τῆς Καλύ-μνου πηρὲ τὸν παπὰ τοῦ νησιοῦ, μερικοὺς μαθητὲς τοῦ σχολείου καὶ ἀποβιβαστῆκαν στὴν Ἴμια ὑψώνοντας τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Ἡ ἐνέργεια αὐτή, σύμφωνα μὲ τὸν Μπατού, ἦταν τελείως ἀψυχολόγητη, προβοκατόρικη καὶ ἦταν ἡ θρυαλλίδα ποὺ ἄναψε τὸ φυτίλι τῆς μεγάλης κρίσης ποὺ ἔφερε στὴ συνέχεια τὶς δυὸ χῶρες στὰ πρόθυρα τοῦ πολέμου. Γιὰ τὴν κίνηση αὐτὴ τοῦ δημάρχου τῆς Καλύ-μνου πολλὰ ἔχουν εἰπωθεῖ καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν Τουρκία. Ἀξίζει νὰ δοῦμε τὶ δήλωσε ἕνας διακεκριμένος Τοῦρκος διπλωμάτης, ποὺ δείχνει καὶ τὴν τουρκικὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν κίνηση νὰ ὑψωθεῖ ἡ ἑλληνικὴ σημαία

Ἴμια: Ἀπὸ τὸ θρίαμβο στὴν προδοσία.

Γεώργιος Καλέας

• Πρόσθετοεἰσόδημα.• Οἰκονομικὴἀνεξαρ-τησία.

• Νὰἔχωδικήμουεπιχείρηση.

• Περισσότεροςἐλεύθεροςχρόνος.

• Προσωπικὴἀνάπτυ-ξη.

• Νὰβοηθῶτοὺςἄλλους.

• Νὰσυναντῶνέαπρόσωπα.

• Νὰσταματήσωνὰἐργάζομαι

• Νὰἀφήσωκάτιπίσωμου.

ἈνεξάρτητοςΣυνεργάτης

http://www.foreverliving.com/Κινητό: 6970 675921

Τοῦ Νίκου Χειλαδάκη.


http://pyrrphoros.wordpress.com/pyrphoros/

στὴν περιοχή. Ὁ τότε πρεσβευτὴς τῆς Τουρ-κίας στὴν Ἀθήνα, διακεκριμένος διπλωμά-της καὶ στὴ συνέχεια διευθυντὴς τοῦ τουρκι-κοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, Οὐμὶτ Παμίρ, σὲ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα «Χουριέτ», (28/11/1998), ἀναφερόμενος στὴν κρίση τῶν Ἰμίων εἶπε τὰ ἑξῆς: «Τὰ Ἴμια ἦταν μία ἐπικίνδυνη ἑλληνικὴ προβοκάτσια ποὺ προ-κλήθηκε ἀπὸ τὸν τότε Ἕλληνα ὑπουργὸ Ἄμυνας, Γεράσιμο Ἀρσένη». Τὴν περίοδο ἐκείνη στὴν Τουρκία ἦταν ἡ ἐποχὴ τῆς ἔκρη-ξης τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης καὶ τὰ μεγάλα τουρκικὰ κανάλια ἔψαχναν γιὰ θέματα-θεάματα ποὺ θὰ τάραζαν τὰ νερὰ καὶ θὰ ἀνέ-βαζαν στὰ ὕψη τὴν θεαματικότητα. Ἔτσι τὸ θέμα πῆρε μεγάλη ἔκταση καθὼς τρεῖς Τοῦρκοι δημοσιογράφοι ἔκαναν σκηνοθετη-μένη ἀπόβαση μὲ τὸ ἑλικόπτερο τῆς ἐφημε-ρίδας «Χουριέτ» καὶ σὲ συνεργασία μὲ τὸ γνωστὸ τουρκικὸ κανάλι D, τοῦ γνωστοῦ Τούρκου μεγιστάνα καὶ ὕποπτου γιὰ μαφιό-ζικες διασυνδέσεις, Ἀχμὲτ Ντογᾶν, (ἐφημερί-δες Χουριέτ, Ραντικάλ), κατέβασαν τὴν ἑλλη-νικὴ σημαία καὶ ἔκαναν θεαματικὴ ἔπαρση τῆς τουρκικῆς σημαίας».

Ἀλλὰ ἂς δοῦμε μὲ τὴν σειρὰ τὰ γεγονότα.

Τὸ ἐπεισόδιο τῆς ἔπαρσης τῆς ἑλληνικῆς ση-μαίας τοῦ δημάρχου τῆς Καλύμνου μεταδό-θηκε μὲ διθυράμβους ἀπὸ ἑλληνικὸ κανάλι προκαλώντας τὶς πρῶτες ἔντονες ἀντιδράσεις ἀπὸ τουρκικῆς πλευρᾶς. Ἡ τουρκικὴ ἐφημε-ρίδα Χουριέτ, κυκλοφόρησε στὶς 27/1/96 μὲ τὸν τίτλο: «Ege ısınıyor», δηλαδὴ τὸ «Αἰγαῖο φλέγεται». Τὴν ἑπόμενη, στὶς 28 τοῦ μηνὸς καὶ τελείως ἀπροσδόκητα ἀποβιβάζεται στὰ Ἴμια ἕνα τουρκικὸ ἑλικόπτερο μεταφέροντας τὸ δημοσιογραφικὸ συνεργεῖο τοῦ γραφείου τῆς Χουριὲτ Σμύρνης, ποὺ κατέβασε, δίνο-ντας παράσταση σόου, τὴν ἑλληνικὴ σημαία καὶ ἀνέβασε τὴν τουρκική. Οἱ σκηνὲς κινη-ματογραφήθηκαν καὶ προβλήθηκαν στὰ τουρκικὰ κανάλια μὲ διθυραμβικὸ τρόπο. Τώρα ὁ «πόλεμος τῶν ΜΜΕ» θὰ μετατρέπο-νταν σὲ σοβαρὴ κρίση. Ἀμέσως σχεδὸν μετὰ ἀποβιβάζονταν στὴν Ἴμια Ἕλληνες κομά-ντος, καὶ ἀφοῦ κατεβάζουν μὲ τὴν σειρὰ τους τὴν τουρκικὴ σημαία παραμένουν ἐκεῖ γιὰ νὰ φυλάξουν τὴν ἑλληνικὴ κυριαρχία στὸ νησί. Ἡ κρίση εἶχε ἤδη ἀρχίσει καὶ οἱ φλόγες ἀπειλοῦσαν μὲ ὁλοκληρωτικὴ ἀνάφλεξη τὶς δυὸ πλευρὲς τοῦ Αἰγαίου.

Ἡ Ἄγκυρα κάλεσε ἀμέσως τὸν Ἕλληνα πρέσβη, κ Νεζερίτη καὶ τοῦ ἐπέδωσε νότα ζη-τώντας νὰ ἀποχωρήσουν ἀμέσως οἱ Ἕλληνες κομάντος. Ὁ Ἕλληνας πρέσβης μὲ χαρα-κτηριστικὸ χαμόγελο ἀπέρριψε τὴν νότα καὶ ἀποχώρησε ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν χωρὶς νὰ ἱκανοποιήσει κανένα τουρκικὸ αἴτημα. Στὶς 29 Ἰανουαρίου τὸ πρωὶ ὅλες οἱ τουρκικὲς ἐφημερίδες κυκλοφοροῦσαν μὲ ἐκρηκτικὰ πρωτοσέλιδα ἀναφέροντας γιὰ αἰσχρὴ ἑλληνικὴ πρόκληση. Ἡ ἀτμόσφαιρα στὴν Ἄγκυρα εἶχε ἀνάψει γιὰ τὰ καλά. Οἱ

ἄνεμοι τοῦ πολέμου φυσοῦσαν πλέον ἔντονα πάνω ἀπὸ τὸ Αἰγαῖο. Ἡ τότε ὑπηρεσιακὴ Τουρκάλα πρωθυπουργός, Ταντσοὺ Τσιλέρ, ἀγνοοῦσε τελείως τὸ ζήτημα, ὅπως ὁμολόγη-σε χαρακτηριστικὰ ὁ Μπατού. Εἶδε στὴν κρί-ση, (μὲ τὸν χαρακτηριστικὸ ὀπορτουνισμὸ ποὺ τὴν διέκρινε), μία χρυσὴ εὐκαιρία γιὰ νὰ καταξιωθεῖ πολιτικὰ καὶ νὰ γίνει ἥρωας στὰ μάτια τοῦ τουρκικοῦ λαοῦ. Αὐτὸ ἦταν καὶ τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο σημεῖο τῆς ὅλης ὑπόθεσης. Οἱ στρατιωτικοὶ ἀντιμετώπιζαν μὲ καχυπο-ψία τὴν πρωθυπουργό, καθὼς δὲν ἐμπιστεύ-ονταν τὴν Τσιλὲρ στὶς φιλοπόλεμες κραυγές της γιατὶ εἶχαν διαβλέψει τὶς προσωπικές της φιλοδοξίες. Ἀπὸ τὴν ἄλλη δὲν εἶχαν ἐμπιστο-σύνη στὸν τουρκικὸ στόλο ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιμετωπίσει μὲ ἐπιτυχία τὸν ἑλληνικό. Αὐτὸ δείχνει τὸ πνεῦμα ἠττοπάθειας τῶν Τούρκων καὶ ὅτι ὑπῆρχε ἐξ ἀρχῆς μία διά-σταση ἀπόψεων στὸ τουρκικὸ στρατόπεδο.

Καὶ φτάνουμε στὸ ἀπόγευμα τῆς 29 Ἰα-νουαρίου 1996. Στὴν Ἄγκυρα καὶ ἐν μέσῳ τῆς μεγάλης ἀναστάτωσης ποὺ εἶχαν προκα-λέσει τὰ τουρκικὰ ΜΜΕ, συγκαλεῖται ἔκτα-κτο τὸ Ἐθνικὸ Συμβούλιο σὲ συνεχῆ συνε-δρίαση γιὰ νὰ ἐξεταστεῖ ἡ κατάσταση ἐνῶ δη-μιουργεῖται Γραφεῖο Κρίσης. Γιὰ τοὺς Τούρ-κους ὑπῆρχε ἤδη τὸ σοβαρὸ ἀρνητικὸ δεδο-μένο ὅτι στὴν βραχονησίδα ὑπῆρχαν οἱ Ἕλληνες κομάντος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶχε ἀγχώσει τοὺς Τούρκους, καθὼς ξεκινοῦσαν μὲ ἕνα σημαντικὸ μειονέκτημα. Ἐνῶ δηλαδὴ οἱ Ἕλληνες εἶχαν κάνει μία κίνηση, θὰ ἔπρε-πε τώρα αὐτοὶ νὰ ἀπαντήσουν καὶ ἐδῶ ὑπῆρχε τὸ μεγάλο ἀδιέξοδο στὴν τουρκικὴ πλευρά, (δυστυχῶς τὴν ἴδια ὥρα στὴν Ἀθήνα ἐπικρατοῦσε πολιτικὸ χάος καὶ κανεὶς δὲν εἶχε ἀντιληφθεῖ τὴν ἀγχωμένη κατάσταση τῆς τουρκικῆς ἡγεσίας). Καὶ μόνο γι’ αὐτὸν τὸν λόγο τὸ μέγεθος τῆς ἑλληνικῆς προδοσί-ας γίνεται ἀκόμα μεγαλύτερο.

Στὴν ἱστορικὴ αὐτὴ συνεδρίαση τῆς Ἄγκυ-ρας ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Τσιλὲρ πῆραν μέρος ὁ τότε ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν, Ντενὶζ Μπαικάλ, ὁ Ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν, προσκείμενος στὸν Μπαικάλ, Ἰνὰν Μπατού, (τὶς μαρτυρίες τοῦ ὁποίου ἐπικαλούμαστε) ὁ πρέσβης, Ὀνοὺρ Ὀϊμέν, προσκείμενος στὴν Τσιλὲρ καὶ οἱ ὑπεύθυνοι τῶν ἑλληνικῶν ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν. Ἀπὸ στρατιω-τικῆς πλευρᾶς, ὁ ὑπαρχηγὸς τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου, Τσεβὶκ Μπίρ, ποὺ εἶχε ὑποσκε-λίσει γιὰ λίγο τὸν Ἰσμαὴλ Καρανταγί, τότε ἀρχηγὸ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου, ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Ἐπιτελείου Ναυτικοῦ, Γκουβὲν Ἔρκα-για, (ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὀργισμένος μὲ τὴν Τσι-λέρ), ὁ ἀρχηγὸς Στρατοῦ, στρατηγὸς Χικμὲτ Κιοκσάλ, ὁ ἀρχηγὸς Ἀεροπορίας, Ἀχμὲτ Τσορεκτσὶ καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς ΜΙΤ, στρατηγὸς Τεομᾶν Κομᾶν. Τὴν ἴδια ὥρα στὴν Ἀθήνα ὑπῆρχε εἰκόνα γενικῆς διάλυσης. Ὁ τότε ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν κ. Πάγκαλος προτί-μησε νὰ πάει στὸ τηλεοπτικὸ κανάλι MEGA καὶ νὰ δώσει συνέντευξη λὲς καὶ ἡ κρίση ἦταν κάτι τὸ συνηθισμένο.

Ἡ Τσιλὲρ ἀμέσως μόλις κάθισαν στὸ τρα-

http://www.locus7.gr/


Ράδιο ὌλυμποςΛέμε αὐτὰ ποὺ ἀποσιωποῦν οἱ Νεοταξῖτες.

http://olympos.listen2myradio.com/

πέζι ἀπευθύνθηκε στὸν Ὀϊμὲν καὶ τὸν ρώτη-σε μὲ ἔμφαση ἂν ἔχει μελετήσει τὸν φάκελο τῶν βραχονησίδων καὶ ἂν ἡ Τουρκία ἔχει δυ-νατὰ ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὶς ἀπόψεις της. Ὁ Ὀϊμὲν ἀπάντησε ἀπερίφρα-στα πὼς ναί, ἡ Τουρκία εἶχε ἀτράνταχτα ἐπι-χειρήματα, (ἐνῶ ἀργότερα παραδέχτηκε πὼς εἶπε ψέματα). Τότε ἡ Τσιλὲρ μὲ ὅλη τὴν ἔπαρ-ση ἀλλὰ καὶ τὴν ἄγνοιά της γιὰ τὰ στρατιω-τικὰ θέματα, στράφηκε πρὸς τὴν πλευρὰ τῶν στρατιωτικῶν καὶ τοὺς εἶπε πὼς θὰ πρέπει νὰ κατεβάσουν ἀμέσως τοὺς Ἕλληνες κομάντος ἀπὸ τὴν βραχονησίδα καὶ νὰ ὑποστείλουν τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Τὸ ὕφος της ἐκνεύρισε τοὺς στρατιωτικοὺς καὶ ἰδιαίτερα τὸν Ἔρκα-για, ποὺ ἔπνεε μένεα γιὰ τὴν Τσιλὲρ διαπι-στώνοντας πὼς ἀγνοοῦσε τὴν μειονεκτικὴ θέση τῶν Τούρκων καὶ τοὺς στοιχειώδεις στρατιωτικοὺς κανόνες ἐμπλοκῆς καὶ ἀπε-μπλοκῆς ἀπὸ μία στρατιωτικὴ κρίση. Τότε μίλησε ὁ Μπατοὺ καὶ εἶπε πώς, «Ἐντάξει, ἂν πᾶμε ἐμεῖς νὰ τοὺς κατεβάσουμε τότε οἱ δυ-νάμεις τῶν Ἑλλήνων τὰ πλοῖα καὶ τὰ ἀερο-πλάνα ποὺ βρίσκονται ἐκεῖ θὰ μείνουν ἀπα-θεῖς ; αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον», καὶ τότε πρόσθε-σε τὸ χαρακτηριστικό, «μία σπίθα, (kıvılcım), φτάνει μὲ τὴν τεράστια συγκέντρωση τῶν ἀε-ροναυτικῶν δυνάμεων τῶν δυὸ χωρῶν γιὰ νὰ ἀνάψει μεγάλη φωτιὰ ποὺ δύσκολα θὰ σβή-σει. Ἂν γίνει αὐτὸ ποὺ ζητάει ἡ Τσιλὲρ θὰ ξε-σπάσει ἀμέσως πόλεμος». Ἡ κατάσταση φαί-νονταν γιὰ τοὺς Τούρκους ἀδιέξοδη, καθώς, ὅπως ἀναφέραμε παραπάνω, ὑπῆρχε τὸ δε-δομένο ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶχαν στρατηγικὸ πλε-ονέκτημα γιατὶ ἤδη εἶχαν στρατιωτικὸ ἄγημα στὰ Ἴμια. Οἱ στρατιωτικοὶ ἦταν ὀργισμένοι μὲ τὶς δημόσιες δηλώσεις τῆς Τσιλὲρ νὰ φύ-γουν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες νὰ κατεβεῖ ἡ ἑλληνικὴ σημαία, καθὼς διαπίστωναν πὼς εἶχαν ὁδηγηθεῖ σὲ μία ἄνευ προηγουμένου

κρίση χωρὶς νὰ ἔχουν τὴν πρωτοβουλία καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἀπὸ πρὶν κάποιος σχεδι-ασμὸς γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή της. Ἐν τῳ με-ταξὺ συνεχῶς ἔρχονταν ἀναφορὲς γιὰ τὴ ἐξέ-λιξη τῆς κατάστασης. Ὅλες οἱ ἀναφορὲς ἐπε-σήμαναν τὴν τεράστια συγκέντρωση ναυ-τικῶν καὶ ἀεροπορικῶν δυνάμεων τῆς Ἑλλά-δας στὴν περιοχή, ἐνῶ εἶχε ἀρχίσει ἕνα κυ-νηγητὸ μεταξὺ τῶν πλοίων τῶν δυὸ χωρῶν γύρω ἀπὸ τὴν βραχονησίδα ποὺ βρίσκονταν οἱ Ἕλληνες κομάντος.

Η ἔνταση ἦταν πολὺ μεγάλη καθὼς ὁ φό-βος μίας ἀποτυχίας εἶχε ἀγχώσει τὴν στρατι-ωτικὴ ἡγεσία ποὺ ἦταν ἀνεπανόρθωτα ἐκτε-θειμένη ἐξ αἰτίας τῆς Τσιλέρ. Ἦταν κάτι τὸ προφανὲς γιὰ τοὺς Τούρκους στρατηγοὺς γιατὶ μία ἥττα θὰ χρεώνονταν ἐπάνω τους μὲ ὅλες τὶς συνέπειες μίας τέτοιας ἐξέλιξης. Τότε ἔγινε ἕνα διάλλειμα γιὰ νὰ συζητήσουν κατὰ μέρος τὴν κατάσταση. Ὁ Μπαικὰλ ἀποσύρ-θηκε μὲ τοὺς συμβούλους του σὲ μία γωνιὰ καὶ τοὺς εἶπε: «εἴμαστε μπροστὰ σὲ μεγάλη ἀπόφαση καὶ θὰ ἔπρεπε ὅλοι νὰ ποῦνε τὴν γνώμη τους», καὶ συνέχισε, «Εἴμαστε σὲ πό-λεμο ἂν οἱ στρατιωτικοὶ ἐκτελέσουν τὶς ἐντολὲς τῆς Τσιλέρ. Πρέπει νὰ συνεχίσουμε τὴν διπλωματικὴ προσπάθεια ἀλλὰ ἔτσι ὅπως ἐξελίχτηκαν τὰ πράγματα δὲν ὑπάρχει περι-θώριο» Τότε ἀναφέρει ὁ Μπατού μου ἦρθε ἡ ἰδέα (;;;), ὅτι δίπλα στὴν βραχονησίδα ὑπάρ-χει καὶ μία δεύτερη βραχονησίδα. Ἀποφάσι-σα νὰ προτείνω νὰ κάνουμε ἀπόβαση στὴν ἄλλη βραχονησίδα ἀφοῦ ἦταν ἀφύλακτη ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ ἔτσι ἡ κατάσταση θὰ ἰσοφαρίζονταν μὲ τοὺς Ἕλληνες, (ἐδῶ πράγ-ματι ὑπάρχουν πολλὰ ἐρωτηματικὰ γιὰ αὐτὴ τὴν «τουρκικὴ ἰδέα», ποὺ μετέπειτα διεκδί-κησε ἀπὸ τὸν Μπατοὺ ὁ ναύαρχος Γκουβὲν Ἔρκαγια, ὁ ὁποῖος ὑποστήριξε πὼς ἦταν δική του ἡ ἰδέα νὰ ἀποβιβαστοῦν στὴν δεύτε-ρη βραχονησίδα). Στὴ συνέχεια ὑποστήριξε ὁ Μπατού, «μετὰ θὰ περιμένουμε τὴν ἐπέμβα-ση τῆς ΕΕ καὶ τῶν ΗΠΑ γιὰ νὰ ἐκτονωθεῖ ἡ κατάσταση», δηλαδὴ εἶχε προεξοφλήσει τὶς ἐξελίξεις. Οἱ στρατιωτικοὶ ἀφοῦ ἄκουσαν αὐτὴ τὴν ἄποψη εἶπαν νὰ τὸ συζητήσουμε καὶ τελικὰ ἀποφασίστηκε νὰ γίνει ἡ ἀπόβαση στὴν δεύτερη βραχονησίδα μέσα στὴ νύχτα καὶ μὲ κάποιο καμουφλὰζ ἀπὸ τουρκικὴ φρεγάτα.

«Ἀποσυρθήκαμε ὅλοι στὶς θέσεις μας», συνεχίζει ὁ Μπατοὺ καὶ ἐνῶ συνεχίστηκε ἡ ροὴ τῶν πληροφοριῶν περιμέναμε μὲ ἀγωνία τὸ ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐπιχείρησης. Ἐδῶ ὑπῆρχε γιὰ τὴν τουρκικὴ πλευρὰ ἕνα μεγάλο

πρόβλημα. Ὅπως τονίζει ὁ Μπατού, «Τρέμα-με μήπως φανεῖ πὼς εἴμαστε ἐμεῖς οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ προκαλούσαμε σύρραξη, γιατὶ τότε ἡ Τουρκία θὰ ἔπαιρνε ὅλο τὸ κόστος τῆς σύ-γκρουσης. Δὲν θέλαμε μὲ κανένα τρόπο νὰ φανεῖ πὼς ἐμεῖς ἀρχίζαμε πρῶτοι τὶς ἐχθρο-πραξίες». Τότε, γύρω στὶς 2:30 τὴν νύχτα ἦρθε ἡ εὐχάριστη εἴδηση. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν πετύχει τὸν στόχο τους. Στὴ μία νησίδα ἦταν Ἕλληνες στὴν ἄλλη Τοῦρκοι κομάντος. «Τώρα», λέει ὁ Μπατού, «περιμέναμε τὴ δι-εθνὴ ἐπέμβαση. Η Ε.Ε. οὔτε ἀκούστηκε, οὔτε φάνηκε πουθενὰ σὰν νὰ μὴν ὑπῆρχε. Μόνο οἱ ΗΠΑ ἐπενέβησαν ἀμέσως καὶ ἄρχισε νέος γύρος τηλεφωνημάτων» (καὶ ἐδῶ εἶναι σκοτεινὸ τὸ σημεῖο τὸ τὶ ἀκριβῶς εἰπώθηκε μὲ τοὺς Ἀμερικανούς). Ὁ Μπατοὺ ἐδῶ κάνει εὔφημο μνεία γιὰ τὶς ΗΠΑ ποὺ ἔβγαλαν τὶς δυὸ χῶρες ἀπὸ μία δύσκολη κατάσταση καὶ ὑπενθύμισε πὼς οἱ ΗΠΑ εἶχαν τὴν πρωτο-βουλία καὶ στὴν Βοσνία καὶ στὸ Ἰρὰκ καὶ ἀλλοῦ, ἐνῶ οἱ Εὐρωπαῖοι ἦταν πάντα ἀπό-ντες. Στὴ συνέχεια καὶ ἐδῶ εἶναι τὸ ἐνδιαφέ-ρων ὁ Μπατοὺ κάνει καὶ μία σημαντικὴ ἀπο-κάλυψη λέγοντας πὼς οἱ ΗΠΑ, «Zanediyorum o gece bize güvence verdi», δηλαδή, «οἱ ΗΠΑ ἐκείνη τὴν βραδιά μας ἔδωσαν ἐγγύηση» προφανῶς ἀφοῦ εἶχαν ἐπικοινωνήσει μὲ τὴν Ἀθήνα ὅτι θὰ ἐκτονώνονταν ἡ κατάσταση καὶ θὰ ἀποχωροῦσαν καὶ οἱ δυὸ χῶρες ἀπὸ τὶς βραχονησίδες, γιὰ νὰ ἐπανέλθουν στὸ πρότε-ρο καθεστὼς τῆς ἠρεμίας καὶ τῆς γκρίζας γιὰ τοὺς Τούρκους κυριαρχίας. Στὴν Ἑλλάδα, μιλάει πάντα ὁ Μπατού, «ἔγινε σεισμὸς πα-ραιτήθηκαν στρατηγοὶ καὶ εἶχαν καὶ πτώση ἑλικοπτέρου» (δὲν κάνει ὅμως ἀναφορὰ γιὰ τὸν τραγικὸ θάνατο τῶν τριῶν Ἑλλήνων πιλό-των).

Νωρίς τὸ πρωὶ ἡ Τσιλὲρ θριαμβευτικὰ ἀνήγγειλε στὰ τουρκικὰ κανάλια ὅτι ὁ σκοπὸς ἐπιτεύχθηκε καὶ ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶχαν φύγει ἐνῶ ἡ ἑλληνικὴ σημαία εἶχε κατέβει, «Bu asker gitti bu baırak indi». «Τὶς ἑπόμενες μέ-ρες», συνεχίζει ὁ Μπατοὺ «εἴχαμε κάποια ἔνταση καθὼς κάποια ἑλληνικὰ ψαροκάικα προσπάθησαν νὰ δώσουν νερὸ καὶ τρόφιμα στὶς κατσίκες ποὺ ὑπῆρχαν στὴν Ἴμια. Ἡ Τουρκία διαμαρτυρήθηκε στοὺς Ἀμερικα-νοὺς καὶ τὸ ἐπεισόδιο ἔληξε καὶ αὐτὸ χωρὶς συνέχεια. Ἡ Τουρκία», κατέληξε ὁ Μπατού, «μὲ ἐπιμονή καὶ εἰρηνικὴ διάθεση εἶχε πετύ-χει τὸν σκοπό της». Στὴν Ἀθήνα οἱ προδότες τῶν Ἰμίων ποὺ ἔσωσαν τοὺς Τούρκους ἀπὸ μία πολὺ δύσκολη κατάσταση εὐχαρι-στοῦσαν ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς τοὺς Ἀμερικανοὺς γιατί… τοὺς γλύτωσαν ἀπὸ τὴν καταστροφή.

http://www.strategyreport.gr/?p=7061


ΠΑΝ-ΕΛΛΗΝΙΟΣ

Παρόλο ποὺ ἔχει ἀναρτηθεῖ ποικιλότροπα ἡ πληροφορία σὲ αὐτὴ τὴν στήλη, θὰ ἐπανέλ-θω. Διότι, ὁ κλοιὸς γύρω ἀπὸ τὸν λαιμὸ τῆς ἀνθρωπότητας σφίγγει πλέον ἐπικίνδυνα μέ-χρι τέρμα γιὰ πνιγμό. Αὐτὸ γίνεται ἀκόμα πιὸ φανερὸ σὲ ὅποιον διακρίνει πώς, ὁδηγούμα-στε μὲ μαθηματικὴ πρόοδο πλέον σὲ και-νούργιες ἀτασθαλίες, συνεχόμενες τῶν 2 πα-γκόσμιων πολέμων. Τῶν ὁποίων φυσικὰ προ-ηγήθηκαν πάντα μεθοδευμένες οἰκουμε-νικὲς κρίσεις ὅπως καὶ τώρα:

1. Ἡ ταπείνωση τῶν λαῶν. 2. Ἡ Ἰσοπέδωση περιοχῶν!3. Ἡ κατασκευὴ νέων Χίτλερ!4. Οἱ Ἀπειλὲς μὲ ἀτομικὲς βόμβες!5. Τὰ Πραξικοπήματα κατὰ βούληση!6. Ἡ Διάλυση καὶ τὸ σκάρωμα νέων

κρατῶν!7. Ἡ κρίση, ὅπως τὸ κρὰχ τῶν Η. Π. Α. τὸ

1929!8. Μὲ ἀτασθαλίες καὶ στόχων τῶν παγκο-

σμιοποιητῶν!

ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

Πληρώνουμε εἰσφορὲς στοὺς Μασώνους;

Τὸ 1925 για πρώτη φορὰ μὲ τὴν ὑπ’ ἀριθμὸν 5415/07.11.1925 Ἀπόφαση τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν, ἀναγνωρίζε-ται τό Σωματεῖο μὲ τὴν ἐπωνυμία «Τεκτο-νικὴ Ἔνωσις» μὲ σκοποὺς φιλανθρωπι-κούς, πνευματικοὺς καὶ κοινωνικούς.

Τὸ Δικαστήριον τῶν ἐν Ἀθήναις Πρωτο-δικῶν, συγκείμενον κ.λπ. Συνεδρίασαν δημοσίᾳ ἐν τῷ ἀκροατηρίῳ του τὴν 7ην Νοεμβρίου 1925. Ἀκοῦσαν τοῦ Εἰσαγγε-λέως. Ἰδὸν τὰ ὑποβληθέντα ἔγγραφα. Σκεφθὲν κατὰ τὸν Νόμον. Ἐπειδὴ ἐτηρή-θησαν αἱ κατὰ τὴν προδικασίαν ἀπαιτού-μεναι διατυπώσεις, συντρέχουσι δέ, κατὰ τὴν κρίσιν τοῦ Δικαστηρίου, ἅπασαι αἱ ύπὸ τοῦ Νόμου προβλεπόμεναι προϋπο-θέσεις πρός... ἀναγνώρισιν τοῦ περὶ οὗ πρόκειται Σωματείου, ὡς τοῦτο ἐξάγεται ἐκ τῶν ἐγγράφων ἅτινα ὑπεβλήθησαν ὑπό τοῦ Σωματείου. Διὰ ταῦτα διατάσσει τὴν ἐπιμέλεια τοῦ Γραμματέως τοῦ Δικαστη-ρίου τούτου τοιχοκόλλησιν τοῦ Καταστα-τικοῦ τοῦ Σωματείου ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «Τεκτονικὴ Ἔνωσις» ἐπὶ δεκαήμερον ἐν τῷ ἀκροατηρίῳ τοῦ Δικαστηρίου τούτου καὶ τὴν μετὰ ταῦτα καταχώρησιν τοῦ ἀνω-τέρῳ Σωματείου εἰς τό βιβλίον τῶν «Ἀνε-γνωρισμένων Σωματείων καὶ ἐν ἰδίᾳ αὐτοῦ

σελίδι. Μετά τήν ἐκτέλεσιν τῶν ἀνωτέρῳ. Ἀναγνωρίζει τό εἰρημένον Σωματεῖον ὡς φιλανθρωπικόν, πνευματικόν καί κοινω-νικόν.

Ἐκρίθη καὶ ἀπεφασίσθη, ἐν Ἀθήναις τῇ 19ῃ Νοεμβρίου 1925, ἐδημοσιεύθη δὲ αὐτόθι τὴν 21ην Νοεμβρίου 1925.

2 χρόνια αργότερα με προεδρικό διά-ταγμα στὶς 2 Δεκεμβρίου του 1927 ἐγκρί-νεται ἡ ἵδρυση «Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος», μὲ σκοπὸ τὴν ἀνέγερση καί διατήρηση Τεκτονικοῦ Μεγάρου ἐν Ἀθήναις πρός εὐόδωσιν ἔργων εὐποιΐας ἰδίᾳ δὲ περιθάλ-ψεως ἐνδεῶν καὶ μορφώσεως ἀπόρων παί-

δων.

Βέβαια τεκτονικὸ μέγαρο δημιουργή-θηκε ἀλλὰ ὄχι γιὰ φιλανθρωπικὸ σκοπό, ἀλλὰ ὡς τεκτονικὸς ναός. Αὐτό ἀποκαλύ-πτει ὁ ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος Π. Χατζηπάνος, Μασῶνος 33ου βαθμοῦ στό βιβλίο του «Ἑλληνικὸς Ἐλευθεροτεκτονισμὸς 1740–1950» σελ. 173-174, ὅπου διαβάζουμε «Ἐπιτροπὴ μηχανικῶν καί ἀρχιτεκτόνων προεδρευο-μένη ἀπό τόν Ἀ. Δ.•. Γ. Γεωργαλᾶν ἐνετά-λη νὰ παρασκευάσῃ τὸ καταλληλότερον σχέδιον Ναοῦ Μεγάλου ἐπὶ τοῦ ἐλεύθε-ρου χώρου ὡς καὶ σχεδιάγραμμα τῆς ἐσω-τερικῆς διαρρυθμίσεως καὶ διακοσμήσε-ως καί ἅμα τῇ παραλαβῇ τοῦ ἀκινήτου, νὰ ἀρχίσουν αἱ δέουσαι τεχνικαὶ ὑπηρε-σίαι τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος ἀναλαβό-ντος πλέον τὴν ὅλην διαχείρισιν καὶ ἐκπροσώπησιν τοῦ Συμβολικοῦ Τεκτονι-σμοῦ!

Τὸ σχετικὸ Φ.Ε.Κ. μπορεῖτε νὰ τὸ βρεί-τε ἐδῶ.

Ἐρχόμαστε στὸ 1949, ὅπου μὲ Βασι-λικὸ Διάταγμα (Β.Δ.) τῆς 19ης Ἰουλίου 1949, ΦΕΚ 161 τ.Α/23.07.1949 ποὺ ὑπέγραψε ὁ Ὑπουργὸς Κοινωνικῆς Πρό-νοιας Κωνσταντῖνος Καραμανλής, τροπο-ποιήθηκε καὶ ἀντικαταστάθηκε μὲ νεότε-ρο, τὸ Καταστατικὸ τοῦ «Τεκτονικοῦ Ἱδρύ-ματος», ποὺ εἶχε ἐγκριθεῖ μὲ τὸ Π.Δ. τῆς 2ας Δεκεμβρίου 1927, ὅπου ἀναφέρει στὸ ἄρθρο 5 «οἱ πόροι τοῦ Ἱδρύματος θὰ ἀποτελοῦνται ἀπό: τὰ εἰσοδήματα τῆς πε-ριουσίας τους, δωρεές, κληρονομιὲς ἢ κληροδοσίες ἢ εἰσφορὲς τοῦ Κράτους, Δήμων καὶ Κοινοτήτων, Ναῶν ἢ Μονῶν!!!

To σχετικὸ Φ.Ε.Κ. μπορεῖτε νὰ τὸ βρεῖτε ἐδῶ.

Κάτω ἀπὸ τὴν σφοδρὴ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ καὶ ἰδιαίτερα τῆς Ἐκκλησίας, ἀνα-


ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

καλεῖται τὸ Διάταγμα τῆς 19ης Ἰουλίου, 6 μῆνες ἀργότερα, στὶς 23 Δεκεμβρίου 1949 καὶ ἐπαναφέρετε τὸ Π.Δ. τοῦ 1927.

Τὸ σχετικὸ Φ.Ε.Κ. θὰ τὸ βρεῖτε ἐδῶ.Ὅμως τὸ 1955 ἐπὶ κυβερνήσεως τοῦ Κ.

Καραμανλὴ 6 χρόνια ἀργότερα, τίθεται ἐκ νέου σὲ ἰσχὺ τὸ Β.Δ. τῆς 19ης Ἰουλίου 1949 μὲ μοναδικὴ διαφορά, τὴν ἀφαίρε-ση ἀπὸ τὸ ἄρθρο 5 τῶν λέξεων «Ναῶν ἢ Μονῶν», ἐνῶ τὸ «Δήμων καὶ Κοινοτήτων» παραμένει.

Σχετικὸ Φ.Ε.Κ. ἐδῶ.Ὁ μητροπολίτης Αὐγουστῖνος Καντιώ-

της τὸ 1956 σὲ ἐπιστολή του στὸν Βασιλιὰ Κωνσταντῖνο, διαμαρτυρόμενος γιὰ τὸ ἀντίχριστο καὶ ἀνθελληνικὸ αὐτὸ Διάταγ-μα καὶ ζητώντας τὴν κατάργησή του ἐπειδὴ βάσει τοῦ διατάγματος αὐτοῦ, «ὅλον τὸ Ὀρθόδοξον Βασίλειον ἐκαλεῖτο νὰ ρίψη εἰς τὸν δίσκον τῆς παμπτώχου Μασωνίας τὴν συνδρομὴν του διὰ νὰ κτί-ση καλλιμάρμαρα Μέγαρα, διὰ ν’ ἀνεγεί-ρη παντοῦ Τεκτονικᾶς Στοᾶς, Σχολᾶς καὶ ἐργαστήρια διὰ νὰ λατρεύηται ἐν αὐτοὶς ὁ Σατανᾶς.»

Μετὰ τὴν ἔντονη ἀντίδραση κλήρου καὶ

λαοῦ ὁ Κωνσταντῖνος μὲ δεύτερο διάταγ-μα ἀκυρώνει τὸ προηγούμενο. Πρὸς στιγμὴν ἀνασαίνει ἡ Ἑλλάδα. Ὄχι ὅμως γιὰ πολύ. Γράφει ὁ Καντιώτης στὸν Βασι-λιὰ μεταξὺ ἄλλων:

«Ὁ Ὑπουργὸς ἐκεῖνος ὅστις τῷ 1949 ὡς Ὑπουργὸς τῆς Κοινωνικῆς Πρόνοιας ἐνήργησε καὶ μετὰ τῆς Ὑμ. Μεγαλειότη-τος ὡς ὑπεύθυνος ἀπέναντι τοῦ Ἔθνους συνυπέγραψε τὸ σκανδαλῶδες ἐκεῖνο Δι-άταγμα, κατὰ τοὺς τελευταίους μήνας τοῦ παρελθόντος ἔτους (1955) ἐγένετο Πρω-θυπουργὸς τῆς Χώρας. Καὶ ἐπὶ τῆς πρω-θυπουργίας αὐτοῦ οἱ Μασῶνοι ἐκινήθη-σαν πάλιν δραστηρίως καὶ οὕτω νέον ὑπὲρ τῆς Μασωνίας Β.Δ. ἐξεδόθη καὶ ἐπανέφε-ρεν ἐν ἰσχύϊ τὸ παλαιὸν διάταγμα…

Καὶ ὁποία σύμπτωσις! 23 τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου 1949 τὸ ὑπὲρ Μασωνίας ἐκεῖνο Β.Δ. ὑπὸ τᾶς ἀρᾶς τοῦ Πανελληνί-

ου ἐτάφη. Ἐτάφη διὰ τῆς Ὑμετέρας Βασι-λικῆς χειρός, ἡ ὁποία ὑπέγραψε τὴν κα-τάργησίν του. 23 πάλιν τοῦ μηνὸς Δεκεμ-βρίου 1955 ὑπὸ τᾶς εὐλογίας τῆς Μασω-νίας τὸ ἁμαρτωλὸν διάταγμα ἀνεστήθη. Ἀνεστήθη διὰ τῆς Ὑμετέρας Βασιλικῆς χειρός, ἡ ὁποία ὑπέγραψε τὴν ἀνάκλησιν τοῦ καταργοῦντος τὴν ἵδρυσιν τοῦ Τεκτο-νικοῦ Ἱδρύματος Διατάγματος. Μετὰ μίαν

ἀκριβῶς ἑξαετίαν οἱ Ποντίφηκες τῆς Μα-σονικῆς Στοᾶς ἐπέτυχον δι’ ὧν αὐτοὶ γνω-ρίζουν μέσων τὴν ἀντεκδίκησιν…Ὁλό-κληρον τὸ ἁμαρτωλὸν ἐκεῖνο Διάταγμα ἐπανέρχεται ἐν ἰσχύϊ διαγραφομένων τῶν ἐν ἄρθρῳ 5 λέξεων, «Ναῶν ἢ Μονῶν». Διὰ τῆς διαγραφῆς αὐτῆς οἱ Μασῶνοι νομί-ζουν ὅτι θὰ κατευνάσουν τὴν ἀγανάκτησιν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατὰ τῆς σκοτεινῆς των ὀργανώσεως, ἡ ὁποία πλουτίσασα, φαίνεται, διὰ ξένων εἰσφορῶν δὲν καταδέ-χεται πλέον νὰ εἰσπράττη εἰσφορᾶς ἀπὸ Ναοὺς καὶ Μονάς… Ἀλλ’ ὁ εὐσεβὴς λαὸς δὲν ἐξηγέρθη τότε διὰ νὰ διαγράψη μόνον τὴν ἐκ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὀργανισμῶν ὑπὲρ Μασωνίας συνεισφοράν, ἀλλὰ διὰ νὰ καταργήση ὁλόκληρον τὸ σατανικὸν ἐκεῖνο μηχάνημα. Ἔκτοτε ὁ νόμος τοῦ 1955 ἰσχύει ὡς σήμερα.

http://www-voulgari.blogspot.com/Πηγὴ:http://filoumenos.com/


ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ

Μαθαίνουμε ἀπὸ πολὺ μικροὶ τὶς 10 ἐντολές, τὶς ὁποῖες «ἔδωσε» ὁ Θεὸς στὸ Μωυσῆ. Πόσοι ἀπὸ ‘μας γνωρίζουν ὅμως τὰ Δελφικὰ Παραγ-γέλματα; Ἀρχαιότερα καὶ πληρέστερα τῶν ἑβρα-ϊκῶν ἐντολῶν, τὰ παραγγέλματα δόθηκαν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ σοφοὺς τῆς ἀρχαιό-τητος ὡς παρακαταθήκη στὴν ἑλληνικὴ φυλή. Εἶναι λιτὰ ἀποφθέγματα, μεστὰ νοήματος καὶ σοφίας, χαραγμένα στὸν πρόσθιο τοῖχο τοῦ πρό-ναου, ἐπὶ τῶν παραστάδων τῆς πύλης τοῦ μεγά-λου ναοῦ, ἐπὶ τοῦ ὑπέρθυρου καὶ περιμετρικὰ ἐπὶ τῶν στηλῶν τοῦ ναοῦ.

Τὰ Δελφικὰ Παραγγέλματα ἦταν στὴν οὐσία δίαυλοι ἀνελικτικὴς σκέψης, οἱ ὁποῖοι ἔλεγαν τὶ νὰ κάνει κανεὶς γιὰ νὰ γίνει καλύτερος ἄνθρω-πος, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὶς ἑβραϊκὲς ἐντολές, οἱ ὁποῖες ἔλεγαν τὶ νὰ ΜΗΝ κάνει κανείς, ἦταν δη-λαδὴ ἀπαγορεύσεις καὶ μάλιστα γιὰ πράγματα αὐτονόητα (οὗ φονεύσεις, οὗ κλέψεις, οὗ ψευ-δομαρτυρήσεις), σὰν νὰ ἀπευθύνονταν σὲ μικρὰ παιδιὰ ἢ ἀνθρώπους περιορισμένης ἀντιλη-πτικῆς ἱκανότητας.

Καὶ θέτω τὸ ἐρώτημα: Γιατὶ δὲν μαθαίνουμε σὲ καμμία τάξη τοῦ σχολείου γι’αὐτὰ τὰ παραγ-γέλματα, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν τὸν ἄξονα τῆς ἑλληνικῆς σκέψης καὶ σοφίας; Ἡ ἀπάντηση εἶναι προφανής: Γιατί, ἂν γαλουχηθεῖ μ’ αὐτὰ ὁ Ἕλληνας, θὰ ξυπνήσει μέσα του τὸ θεριὸ ποὺ φοβοῦνται. Γιατὶ ἂν τὰ κάνει κτῆμα κι Εὐαγγέ-λιό του, δὲν θὰ μποροῦν νὰ τὸν ἐλέγξουν. Θὰ γί-νει ἄνθρωπος ἐλεύθερος καὶ θὰ σιχαθεῖ τὸ σκο-τάδι, μὲ τὸ ὁποῖο μας ἔχουν σαβανώσει.

Παρακάτω παραθέτω τὰ 147 Δελφικὰ Πα-ραγγέλματα, ὅπως αὐτὰ διεσώθησαν στὶς μέρες μας.

Ἕπου θεῶ (Ἀκολοῦθα τὸν θεό)Νόμω πείθου (Νὰ πειθαρχεῖς στὸ Νόμο)Θεοὺς σέβου (Νὰ σέβεσαι τοὺς θεούς)Γονεῖς αἴδου (Νὰ σέβεσαι τοὺς γονεῖς σου)Ἡττὼ ὑπὲρ δικαίου (Νὰ καταβάλεσαι γιὰ τὸ

δίκαιο)Γνώθι μαθῶν (Γνώρισε ἀφοῦ μάθεις)Ἀκούσας νόει (Κατανόησε ἀφοῦ ἀκούσεις)Σαυτὸν ἴσθι (Γνώρισε τὸν ἑαυτό σου)Ἑστίαν τίμα (Νὰ τιμᾶς τὴν ἑστία σου)Ἄρχε σεαυτοὺ (Νὰ κυριαρχεῖς τὸν ἑαυτό σου)Φίλους βοῆθε (Νὰ βοηθᾶς τοὺς φίλους)Θυμοῦ κρᾶτε (Νὰ συγκρατεῖς τὸ θυμό σου)Ὄρκω μὴ χρῶ (Νὰ μὴν ὁρκίζεσαι)Φιλίαν ἀγάπα (Νὰ ἀγαπᾶς τὴ φιλία)Παιδείας ἀντέχου (Νὰ προσηλώνεσαι στὴν

ἐκπαίδευσή σου)Σοφίαν ζήτει (Νὰ ἀναζητᾶς τὴ σοφία)Ψέγε μηδένα (Νὰ μὴν κατηγορεῖς κανένα)Ἐπαίνει ἀρετὴν (Νὰ ἐπαινεῖς τὴν ἀρετή)Πράττε δίκαια (Νὰ πράττεις δίκαια)Φίλοις εὐνόει (Νὰ εὐνοεῖς τοὺς φίλους)Ἐχθροὺς ἀμύνου (Νὰ προφυλάσσεσαι ἀπὸ

τοὺς ἐχθρούς)

Εὐγένειαν ἄσκει (Νὰ εἶσαι εὐγενής)Κακίας ἀπέχου (Νὰ ἀπέχεις ἀπὸ τὴν κακία)Εὔφημος ἴσθι (Νὰ ἔχεις καλὴ φήμη)Ἄκουε πάντα (Νὰ ἀκοῦς τὰ πάντα)Μηδὲν ἄγαν (Νὰ μὴν ὑπερβάλλεις σὲ τίποτα)Χρόνου φείδου (Νὰ μὴ σπαταλᾶς τὸ χρόνο)Ὕβριν μίσει (Νὰ μισεῖς τὴν ὕβρη)Ἰκέτας αἴδου (Νὰ σέβεσαι τοὺς ἱκέτες)Υἱοὺς παίδευε (Νὰ ἐκπαιδεύεις τοὺς γιούς

σου)Ἔχων χαρίζου (Ὅταν ἔχεις, νὰ χαρίζεις)Δόλον φοβοῦ (Νὰ φοβᾶσαι τὸ δόλο)Εὐλόγει πάντας (Νὰ λὲς καλὰ λόγια γιὰ ὅλους)Φιλόσοφος γίνου (Νὰ γίνεις φιλόσοφος)Ὅσια κρίνε (Νὰ κρίνεις τὰ ὅσια)Γνοὺς πράττε (Νὰ πράττεις μὲ ἐπίγνωση)Φόνου ἀπέχου ( Νὰ μὴ φονεύεις)Σοφοὶς χρῶ (Νὰ συναναστρέφεσαι μὲ σοφούς)Ἦθος δοκίμαζε (Νὰ ἐπιδοκιμάζεις τὸ ἦθος)Ὑφορῶ μηδένα (Νὰ μὴν εἶσαι καχύποπτος)Τέχνη χρῶ (Νὰ ἀσκεῖς τὴν Τέχνη)Εὐεργεσίας τίμα (Νὰ τιμᾶς τὶς εὐεργεσίες)Φθόνει μηδενὶ (Νὰ μὴ φθονεῖς κανένα)Ἐλπίδα αἴνει (Νὰ δοξάζεις τὴν ἐλπίδα)Διαβολὴν μίσει (Νὰ μισεῖς τὴ διαβολή)Δικαίως κτώ (Νὰ ἀποκτᾶς δίκαια)Ἀγαθοὺς τίμα (Νὰ τιμᾶς τοὺς ἀγαθούς)Αἰσχύνην σέβου (Νὰ σέβεσαι τὴν ἐντροπή)Εὐτυχίαν εὔχου (Νὰ εὔχεσαι εὐτυχία)Ἐργάσου κτητὰ (Νὰ κοπιάζεις γιὰ πράγματα

ἄξια κτήσης)Ἔριν μίσει (Νὰ μισεῖς τὴν ἔριδα)Ὄνειδος ἔχθαιρε (Νὰ ἐχθρεύεσαι τὸν χλευα-

σμό)Γλώσσαν ἴσχε (Νὰ συγκρατεῖς τὴ γλώσσα σου)Ὕβριν ἀμύνου (Νὰ προφυλάσσεσαι ἀπὸ τὴν

ὕβρη)Κρίνε δίκαια (Νὰ κρίνεις δίκαια)

Λέγε εἰδῶς (Νὰ λὲς γνωρίζοντας)Βίας μὴ ἔχου (Νὰ μὴν ἔχεις βία)Ὁμίλει πράως (Νὰ ὁμιλεῖς μὲ πραότητα)Φιλοφρόνει πάσιν (Νὰ εἶσαι φιλικὸς μὲ ὅλους)Γλώττης ἄρχε (Νὰ κυριαρχεῖς τὴ γλώσσα σου)Σεαυτὸν εὖ ποίει (Νὰ εὐεργετεῖς τὸν ἑαυτό

σου)Εὐπροσήγορος γίνου (Νὰ εἶσαι εὐπροσήγο-

ρος)Ἀποκρίνου ἐν καιρῷ (Νὰ ἀποκρίνεσαι στὸν

κατάλληλο καιρό)Πόνει μετὰ δικαίου (Νὰ κοπιάζεις δίκαια)Πράττε ἀμετανοήτως (Νὰ πράττεις μὲ σιγου-

ριά)Ἁμαρτάνων μετανόει (Ὅταν σφάλλεις, νὰ με-

τανοεῖς)Ὀφθαλμοῦ κράτει (Νὰ κυριαρχεῖς τῶν

ὀφθαλμῶν σου)Βουλεύου χρήσιμα (Νὰ σκέπτεσαι τὰ χρήσι-

μα)Φιλίαν φύλασσε (Νὰ φυλάττεις τὴ φιλία)Εὐγνώμων γίνου (Νὰ εἶσαι εὐγνώμων)Ὁμόνοιαν δίωκε (Νὰ ἐπιδιώκεις τὴν ὁμόνοια)Ἄρρητα μὴ λέγε (Νὰ μὴν λὲς τὰ ἄρρητα)Ἔχθρας διάλυε (Νὰ διαλύεις τὶς ἔχθρες)Γῆρας προσδέχου ( Νὰ ἀποδέχεσαι τὸ γῆρας)Ἐπὶ ρώμη μὴ καυχῶ (Νὰ μὴν καυχιέσαι γιὰ

τὴ δύναμή σου)Εὐφημίαν ἄσκει (Νὰ ἐπιδιώκεις καλὴ φήμη)Ἀπέχθειαν φεῦγε (Νὰ ἀποφεύγεις τὴν ἀπέ-

χθεια)Πλούτει δικαίως (Νὰ πλουτίζεις δίκαια)Κακίαν μίσει (Νὰ μισεῖς τὴν κακία)Μανθάνων μὴ κάμνε (Νὰ μὴν κουράζεσαι νὰ

μαθαίνεις)Οὖς τρέφεις ἀγάπα ( Νὰ ἀγαπᾶς αὐτοὺς ποὺ

τρέφεις)Ἀπόντι μὴ μάχου (Νὰ μὴν μάχεσαι αὐτὸν

ποὺ εἶναι ἀπῶν)Πρεσβύτερον αἰδοὺ (Νὰ σέβεσαι τοὺς μεγα-

λύτερους)Νεώτερον δίδασκε (Νὰ διδάσκεις τοὺς νεότε-

ρους)Πλούτω ἀπόστει (Νὰ ἀποστασιοποιεῖσαι ἀπὸ

τὸν πλοῦτο)Σεαυτὸν αἰδοὺ (Νὰ σέβεσαι τὸν ἑαυτό σου)Μὴ ἄρχε ὑβρίζων (Νὰ μὴν κυριαρχεῖς μὲ

ἀλαζονεία)Προγόνους στεφάνου (Νὰ στεφανώνεις τοὺς

προγόνους σου)Θνῆσκε ὑπὲρ πατρίδος (Νὰ πεθάνεις γιὰ τὴν

πατρίδα σου)Ἐπὶ νεκρῶ μὴ γέλα (Νὰ μὴν περιγελᾶς τοὺς

νεκρούς)Ἀτυχούντι συνάχθου (Νὰ συμπάσχεις μὲ τὸ

δυστυχῆ)

Τύχη μὴ πίστευε (Νὰ μὴν πιστεύεις τὴν τύχη)Τελεύτα ἄλυπος (Νὰ πεθαίνεις χωρὶς λύπη)Μέσα σ’αὐτὰ τὰ πλήρη σοφίας παραγγέλμα-

τα θὰ ἐντοπίσετε καὶ πολλὲς μεταγενέστερες ἀρχὲς τοῦ χριστιανισμοῦ. Δὲν θὰ πῶ ὅτι ἀντε-γράφησαν. Αὐτὸ ποὺ θέλω νὰ ἀναδείξω εἶναι πὼς οἱ πρόγονοί μας γνώριζαν τὶ εἶναι ἀγαθὸ καὶ δίκαιο πρὶν ἐπικρατήσει ὁ χριστιανισμός. Κι αὐτὴν τὴ σοφία, αὐτὴν τὴν κληρονομιὰ χιλιά-δων ἐτῶν, σήμερα προσπαθοῦν νὰ τὴν θάψουν στὴ λήθη καὶ νὰ μᾶς τὴν στερήσουν.

http://vergianni.blogspot.com/2011/08/10.html

Ἐκ Δελφῶν Σοφία.

Γράφει ἡ Ἀθηνᾶ Παπαδοπούλου


Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.1770–1843

Στὶς 3 Ἀπριλίου τοῦ 1770 γεννήθηκε ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μία ἀπὸ τὶς με-γαλύτερες μορφὲς τοῦ 1821, γνωστὸς καὶ ὡς «ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ». Διακρίθηκε γιὰ τὴν στρατηγική του σκέψη, τὸ θάρρος του, τὴν ἀγαθή του καρδιὰ καὶ τὸν ἔντιμο χα-ρακτήρα του. Πίστευε στὸν Θεὸ κι ἔλεγε: «Ἕλληνες, ὁ Θεὸς ὑπέγραψε γιὰ τὴν ἐλευ-θερία τῆς πατρίδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω τὴν ὑπογραφή του» καὶ στὸν λόγο στὴν Πνύκα ὅτι πολέμησαν «πρῶτα Ὑπὲρ Πίστεως καὶ ἔπειτα Ὑπὲρ Πατρίδος».

Κατὰ τὰ Ὀρλωφικά, ἡ γυναίκα τοῦ Κων-σταντῆ Κολοκοτρώνη, εἶχε βρεῖ καταφύγιο στὰ βουνά. Ἐκεῖ, στὶς 3 Ἀπριλίου τοῦ 1770 γέννησε τὸν Θεόδωρο «εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δέντρο ἀποκάτω, εἰς τὴν πάλαιαν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι».

To 1780, οἱ Τοῦρκοι μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Καπετάμπεη, πολιόρκησαν τοὺς πύργους τῆς Καστάνιας (ἢ Καστάνιτσας) τῆς Μάνης, ὅπου βρίσκονταν οἱ Κολοκοτρωναῖοι καὶ ὁ Κλέφτης Παναγιώταρος, στὰ πλαίσια ἐπι-χειρήσεων ἐκκαθάρισης ἑστιῶν ἀντίστα-σης. Μετὰ ἀπὸ καιρὸ πολιορκίας καὶ μὲ τὰ ἐφόδια νὰ τελειώνουν ἐπιχείρησαν ἔξοδο, ὁ Κωνσταντὴς σκοτώθηκε ὅπως καὶ δυὸ ἀδέρφια του καὶ πολλὰ ἀπὸ τὰ παλικάρια τους. Ἡ μητέρα τοῦ Κολοκοτρώνη κατά-φερε νὰ ξεφύγει καὶ νὰ σώσει δυὸ ἀπὸ τὰ ἕξι παιδιά της, καὶ πῆγε στὴ Μάνη.

Τὸ 1785 ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἔγινε ἀρματωλὸς καὶ τὸ 1790 παντρεύτηκε τὴν Αἰκατερίνη Καρούσου, κόρη τοῦ προ-εστοῦ τοῦ Λεονταρίου. Ἔγινε Κλέφτης στὴν Πελοπόννησο, ξεχώρισε γιὰ τὴν ἀνδρεία του κι ἔγινε πρωτοπαλίκαρο τοῦ Ζαχαριᾶ Μπαρμπιτσιώτη. Τὸ 1792 βοή-θησε, μαζὶ μὲ τὸν Ζαχαριά, τὸν Ἀνδροῦτσο (πατέρα τοῦ Ὀδυσσέα) στὴν ὑποχώρησή του πρὸς τὰ βόρεια τοῦ Μοριά.

Στὰ ρωσσοκρατούμενα Ἐπτάνησα οἱ Ρῶσσοι τοὺς πρότειναν νὰ ἐνταχθοῦν στὸ ρωσικὸ στρατὸ καὶ νὰ πολεμήσουν τοὺς Γάλλους στὴν Ἰταλία. Ὁ Θεόδωρος Κολο-κοτρώνης δὲν τὸ δέχτηκε: «Τί ἔχω νὰ κάμω μὲ τὸν Ναπολέοντα; Ἂν θέλετε στρατιώτας διὰ νὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν πατρίδα μας σὲ ὑπόσχομαι καὶ πέντε καὶ δέκα χιλιάδες στρατιώτας. Μία φορὰ ἐβαπτισθήκαμεν μὲ τὸ λάδι, βαπτιζόμεθα καὶ μίαν μὲ τὸ αἷμα καὶ ἄλλην μίαν διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς πα-τρίδος μας». Τότε κάποιοι Ἕλληνες πῆγαν νὰ πολεμήσουν στὴν Νάπολη.

Οἱ Τοῦρκοι στέλνουν ἀναφορὲς στὸν Σουλτάνο κι αὐτὸς ἀναγκάζει τὸν Οἰκου-μενικὸ Πατριάρχη νὰ ἀφορίσει τοὺς Ἐπα-ναστάτες. Ὁ Σουλτάνος ἔβγαλε φιρμάνι νὰ σκοτωθοῦν ὅλοι οἱ κλέφτες καὶ ἐντάθηκαν οἱ διωγμοὶ ἐναντίον τους μὲ πρωτοστάτες τοὺς προεστούς. Ὁ Πετιμεζᾶς, ὁ Ζαχαριὰς καὶ ὁ Γιαννιᾶς εἶχαν σκοτωθεῖ νωρίτερα

Οἱ Κλέφτες εἶχαν δυναμώσει πολὺ καὶ οἱ Τοῦρκοι ἔβαλαν στόχο νὰ τοὺς ἐξοντώ-σουν. Γιὰ νὰ τὸ καταφέρουν ἔδωσαν πολλὰ χρήματα στοὺς Κοτζαμπάσηδες καὶ τοὺς ἔπεισαν νὰ τοὺς βοηθήσουν. Τὸ 1802, ὁ βοεβόδας τῆς Πάτρας ἔστειλε φιρμάνι στοὺς Κοτζαμπάσηδες νὰ σκοτώσουν τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Νικόλαο Πετιμεζά. Ὁ Ζαΐμης εἶχε σχεδὸν στὰ χέρια του τὸν Πετιμεζὰ καὶ ὁ Δεληγιάννης ἔβαλε δυὸ προεστοὺς νὰ ὁρκιστοῦν ὅτι θὰ σκοτώ-σουν τὸν Κολοκοτρώνη καὶ προσπαθοῦσε ἐπὶ μῆνες νὰ πετύχει τὸν σκοπό του.

Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1803 ὁ Δεληγιάν-νης καταγγέλλει τὸν Κολοκοτρώνη ὡς Ἀρματωλὸ καὶ συνεννοεῖται μὲ τοὺς Λα-λαίους. Τὸν Μάρτη τοῦ 1804, 400 Τοῦρκοι ἀποκλείουν τοὺς Κολοκοτρωναίους σὲ ἕνα χωριὸ καὶ προσπαθοῦν νὰ τοὺς σκοτώ-σουν, γίνεται μάχη γιὰ δυὸ μέρες καὶ τὸ βράδυ ἔκαναν ἔξοδο καὶ διέφυγαν.

Οἱ Κολοκοτρωναῖοι εἶχαν φτάσει κυνη-γημένοι στὴν Τσακωνία καὶ ζήτησαν ἀπὸ τοὺς κοτζαμπάσηδες λίγα τρόφιμα, γιὰ νὰ πάρουν τὴν ἀπάντηση: «γιὰ τὰ τομάρια σας ἔχουμε μοναχὰ βόλια!» Τότε οἱ Κολο-κοτρωναῖοι ἐπιτέθηκαν καὶ κατέκαψαν τὰ σπίτια τῶν κοτζαμπάσηδων καὶ ὅσων τοὺς χτυποῦσαν μὲ τουφέκια. Οἱ προεστοὶ ποὺ ἐπέζησαν ζήτησαν βοήθεια ἀπὸ τὸν διοι-κητὴ τῆς Τριπολιτσᾶς κι αὐτὸς ἐφτίαξε ἕνα ἰσχυρὸ ἐκστρατευτικὸ σῶμα.

Ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ τὸ 1805 κατέφυγε στὴ Ζάκυνθο γιὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν Πελο-πόννησο τὸ 1806. Στὴ Ζάκυνθο ὁ Κολοκο-τρώνης μαζὶ μὲ πολλοὺς Σουλιῶτες, Ρου-μελιῶτες καὶ Πελοποννήσιους στέλνουν ἀναφορὰ στὸν Ἀλέξανδρο, Αὐτοκράτορα τῆς Ρωσσίας καὶ τοῦ ζητοῦν νὰ βοηθήσει νὰ ἐλευθερωθεῖ ἡ Ἑλλάδα.

Συντελεστὲς Ἐφημερίδος

Ὑπεύθυνος ἔκδοσης: Θεόδωρος Στεφάνου.http://www.facebook.com/theodoros.stephanou

Γενικὴ Ὑποστήριξη: Ἀντώνης Κυρετσῆς.http://www.facebook.com/antones.kyretses

Στυλοποίηση: Ὀδυσσεὺς Θαλασσινὸς (Ancient Mariner). Ἑλληνικὴ Ἀνδρομέδια Συμπαντικὴ Συμμαχία. Ὁμὰς ὑποτιτλισμοῦ μαζί με Victoria Sphinx.http://www.facebook.com/ancient.mariner1

Ἰστότοπος Ὁμάδος:http://www.facebook.com/groups/keraynos/ἩλεκτρονικὴἙλληνοκεντρικὴ Ἑφημερίδα

Ἡμερομηνία Δημιουργίας: 4 Σεπ 2011

Προτάσεις γιὰ διαφημίσεις γίνονται δεκτές.

Ἐπίσης, ζητοῦμε νὰ συμβάλλετε καὶ ἐσεῖς, δίδοντάς μας τὶς προτάσεις

καὶ τὶς συστάσεις σας.Παρακαλεῖσθε ὅσοι ενδιαφέρεστε

νὰ ἐπικοινωνήσετε στὸ παρακάτω e-mail γιὰ περαιτέρω λεπτομέρειες:

[email protected]

Ὁ «Γέρος τοῦ Μοριᾶ» κι Ἀρχιστράτηγος

τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως

τοῦ 1821


καὶ ὁ Κολοκοτρώνης ἔμεινε μὲ 150 παλι-κάρια, κυνηγημένος ἀπὸ Τούρκους κι Ἕλληνες.

Οἱ Κολοκοτρωναῖοι τὰ πληροφορήθη-καν καὶ βρέθηκαν σὲ ἀδιέξοδο. Πολλοὶ ἔλεγαν νὰ καταφύγουν στὴ Ζάκυνθο. Ὅσοι ἀπὸ τοὺς 150 δὲν εἶχαν σκοτωθεῖ, χω-ριστῆκαν σὲ ὁμάδες γιὰ νὰ σωθοῦν λέγο-ντας ὁ ἕνας στὸν ἄλλο «καλὴ ἀντάμωση στὸν ἄλλο κόσμο». Ὁ Κολοκοτρώνης ἦταν μὲ 19 συγγενεῖς του καὶ κάποιον καπετὰν Γιῶργο. Σὲ δυὸ ἑβδομάδες πέθαναν ὅλοι ὅσοι δὲν ἦταν μαζὶ μὲ τὸν Κολοκοτρώνη.

Αὐτὴ τὴν περίοδο σκοτώθηκαν περίπου 30 Κολοκοτρωναῖοι, ἐνῶ ἄλλοι 40 εἶχαν πεθάνει νωρίτερα στὰ προεπαναστατικὰ χρόνια (Ὀρλωφικὰ κτλ). Ὁ Θεόδωρος Κο-λοκοτρώνης κατάφερε νὰ διαφύγει στὴ Ζάκυνθο τὸ 1807 παρὰ τὶς προδοσίες τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ κυνήγι τῶν Τούρκων.

Τὸ 1810 κατατάχτηκε σὲ σῶμα Ἑλλή-νων ἐθελοντῶν τοῦ ἀγγλικοῦ στρατοῦ. Δια-κρίθηκε γιὰ τὴ δράση του ἐνάντια στοὺς Γάλλους καὶ πῆρε τὸν βαθμὸ τοῦ Ταγμα-τάρχη. Ἀπὸ ἐκεῖ προέρχεται καὶ ἡ ἐπίση-μη στολὴ μὲ τὴν χαρακτηριστικὴ κόκκινη περικεφαλαία μὲ τὸν λευκὸ σταυρό.

Τὸ 1818 ἔγινε μέλος τῆς Φιλικῆς Ἑται-ρείας καὶ στὴ συνέχεια μύησε καὶ ἄλλους ἀγωνιστές. Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1821 ἔφυγε

ἀπὸ τὴν Ζάκυνθο μεταμφιεσμένος σὲ κα-λόγερο, καὶ ξεκίνησε τὶς προετοιμασίες γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση στὴν Πελο-πόννησο. Μαζὶ μὲ τὸν Πετρόμπεη Μαυρο-μιχάλη κατέλαβε τὴν Καλαμάτα καὶ συ-νεργάστηκε στενὰ μὲ τὸν Παπαφλέσσα. Ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ πρότεινε τὴν πολιορκία τῆς Τριπολιτσᾶς, τοῦ διοι-κητικοῦ καὶ στρατιωτικοῦ κέντρου τῶν Τούρκων στὴν Πελοπόννησο.

Τὸν Ἀπρίλιο καὶ τὸν Μάιο ἔγινε ἡ μάχη στὸ Βαλτέτσι. Στὰ μέσα τοῦ μήνα ὁ Κολο-κοτρώνης ἔστησε στρατόπεδο στὸ Βαλτέτσι συγκεντρώνοντας τοὺς περισσότερους ἐπαναστάτες τῆς Πελοποννήσου. Ὁ Μου-σταφὰ Μπέης, ἐπικεφαλῆς 4.000 Τούρ-κων, ἐπιχείρησε στὶς 24 Ἀπριλίου αἰφνιδι-αστικὸ χτύπημα, κατέλαβε τὸ χωριὸ καὶ διέλυσε ἐν μέρει τὸ στρατόπεδο. Κι ἐνῶ ὁ Κυριάκος Μαυρομιχάλης ἀντιμετώπιζε μὲ δυσκολία τοὺς Τούρκους, κατέφτασε τὸ σῶμα τοῦ Πλαπούτα καὶ χτύπησε τὰ τουρ-κικὰ μετόπισθεν τρέποντάς τους σὲ φυγή, μὲ τὸν Κολοκοτρώνη νὰ τοὺς ἀπωθεῖ πρὸς τὴν Τριπολιτσά. Τὸ ἑλληνικὸ στρατόπεδο ἀνασυγκροτήθηκε κι ἔφτασαν ἐνισχύσεις ἀπὸ διάφορες περιοχές, ἀλλὰ τὸ ἠθικὸ εἶχε πέσει πολύ. Στὶς 13 Μαΐου οἱ Τοῦρκοι ἐπιχείρησαν ἔξοδο ἀπὸ τὴν Τριπολιτσὰ πρὸς τὸ Βαλτέτσι. Ἐπὶ 23 ὦρες μαινόταν ἡ μάχη ποὺ ἔληξε μὲ νίκη τῶν Ἑλλήνων.

Στὶς 23 Σεπτεμβρίου ἔπεσε ἡ Τριπολι-τσά. Ὁ Κολοκοτρώνης πρότεινε νὰ τεθεῖ ὡς ἑπόμενος στόχος ἡ Πάτρα, ὅμως ὁ Πα-λαιῶν Πατρὼν Γερμανός, ὁ Ἀνδρέας Ζαΐ-μης καὶ οἱ ὑπόλοιποι πρόκριτοι τῆς Ἀχαΐ-ας, δημιούργησαν ἐμπόδια ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ μεγαλώσει τὸ πολιτικὸ ἔρεισμα τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ. Τὸ πολεμικὸ συμ-βούλιο τοῦ ἐπέτρεψε νὰ πολιορκήσει τὴν Πάτρα ἀλλὰ δὲν τοῦ ἔδωσε καμμία βοή-θεια. Ὁ Κολοκοτρώνης μόνος του μὲ τὰ παλικάρια του δὲν μποροῦσε νὰ καταφέ-ρει πολλὰ καὶ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1822 ἐγκατέ-λειψε τὴν πολιορκία καὶ ἡ Πάτρα ἔμεινε ὑπόδουλη μέχρι τὸ 1828, ὁπότε ἀπελευ-θερώθηκε ἀπὸ τὸν στρατηγὸ Μαιζόν, ἐπι-κεφαλῆς γαλλικοῦ σώματος.

Μετὰ ἀπὸ ἕνα μήνα ὁ Κολοκοτρώνης χτυπάει τὸν Δράμαλη στὰ Δερβενάκια καὶ κατάφερε τὴν πιὸ σημαντικὴ νίκη τῆς Ἐπανάστασης.

Τὸ 1824 ἡ ἀντιπαλότητα τῶν παρατάξε-ων κατέληξε σὲ ἐμφύλιο. Στὶς 13 Νοεμβρί-ου, οἱ πολιτικοὶ ἀντίπαλοι τοῦ Κολοκοτρώ-νη σκότωσαν τὸν γιὸ του Πάνο, ὁ ὁποῖος ἦταν παντρεμένος μὲ τὴν κόρη τῆς Μπου-μπουλίνας, Ἑλένη. Ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ παραδίνεται γιὰ νὰ τερματιστεῖ ὁ ἐμφύλιο καὶ φυλακίζεται στὴν Ὕδρα. Ἀναγκάστη-καν ὅμως νὰ τὸν ἀπελευθερώσουν τὸ 1825, μετὰ ἀπὸ πρόταση τοῦ Παπαφλέσσα πρὸς τὴν κυβέρνηση Κουντουριώτη, ἐπειδὴ ἦταν ὁ μόνος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιμε-τωπίσει τὸν Ἰμπραήμ. Ὅμως τὰ πράγματα εἶχαν πάρει ἄσχημη τροπὴ καὶ ὁ Γέρος παρὰ τὶς φιλότιμες προσπάθειές του δὲν τὰ κατάφερε. Τελικὰ ὁ Ἰμπραήμ, ποὺ προ-ετοίμαζε ἀπόβαση στὶς Σπέτσες καὶ στὴν Ὕδρα, νικήθηκε στὴ Ναυμαχία τοῦ Ναβα-

ρίνου ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις.Ὁ Καποδίστριας συνεργάστηκε στενὰ

μὲ τὸν Κολοκοτρώνη, ποὺ εἶχε ἀναγνωρί-σει ἀπὸ νωρὶς τὴν ἀξία τοῦ Γέρου τοῦ Μο-ριά. Γιὰ ἄλλη μία φορᾶ ἡ διεκδίκηση ἐξου-σίας καὶ ἡ ἀντιπαλότητα στὶς διάφορες πα-ρατάξεις τῶν Ἑλλήνων εἶχε κακὸ τέλος: τὴν δολοφονία τοῦ Καποδίστρια. Ὁ Κολο-κοτρώνης τὴν σχολίασε μὲ τὸ παρακάτω μύθο:

Τὰ γαϊδούρια πῆραν τὴν ἀπόφαση νὰ σκοτώσουν τὸ σαμαρά, γιὰ ν’ ἀπαλλαγοῦν ἀπ’ τὰ σαμάρια κι ἀπ’ τὸ φορτίο, ποὺ τοὺς ἔβαζαν οἱ ἄνθρωποι. ‘Ἔτσι κι ἔγινε. Ἀμέ-σως ὅμως κατόπιν πῆραν τὴν πρωτοβου-λία τὰ καλφάδια (οἱ μαθητευόμενοι) τοῦ σαμαρά, μὰ δὲν ἤξεραν νὰ κάμουν καλή τη δουλειά, γιατί ἔχασαν τὸ μάστορά τους. Ἔτσι τὰ κακοφτιαγμένα σαμάρια ἄρχισαν νὰ χτυπᾶνε καὶ νὰ πληγώνουν τὰ δυστυχι-σμένα γαϊδούρια, ποὺ δὲν ἄργησαν νὰ κα-ταλάβουν ὅτι μὲ τὴν ἀνόητη πράξη τοὺς ἔπεσαν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο.

Ἀργότερα, ἡ Ἀντιβασιλεία τοῦ Ὄθωνα κατηγόρησε τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Πλαπούτα ὅτι προετοίμαζαν ἀνατροπὴ τοῦ ἀνήλικου Βασιλιᾶ. Σὲ μία στημένη δίκη καταδικάστηκαν σὲ θάνατο, μὰ γλύτωσαν χάρη στὴ γενναία στάση δυὸ θαρραλέων δικαστῶν, τοῦ Ἀναστάσιου Πολυζωίδη καὶ τοῦ Γεώργιου Τερτσέτη, ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ ὑπογράψουν τὴν καταδικαστικὴ ἀπό-φαση. Ἡ ποινὴ μετατράπηκε σὲ ἰσόβια κι ὅταν, ἐνήλικος πιά, ἀνέλαβε ὁ Βασιλιὰς Ὄθων τοὺς ἀπένειμε χάρη.

Πέθανε στὶς 4 Φεβρουαρίου 1843 ἀπὸ φυσικὸ θάνατο στὴν Ἀθήνα, μετὰ τὸ γλέντι γιὰ τὸ γάμο τοῦ μικροῦ του γιοῦ. Ὁ Κολο-κοτρώνης εἶχε συνειδητοποιήσει ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔπρεπε νὰ βασίζονται στὶς δικές τους δυνάμεις κι ἔλεγε χαρακτηριστικὰ «ὅτι κάμομε θὰ τὸ κάμομε μοναχοὶ καὶ δὲν ἔχομε ἐλπίδα ἀπὸ τοὺς ξένους».

http://www.matia.gr/7/73/7305/7305_1_3.html


Ἡ Δανάη ἦταν ἡ κόρη τοῦ βασι-λιᾶ Ἀκρίσιου, τοῦ Ἄργους καὶ τῆς βασίλισσας Εὐρυδίκης. Ὅταν με-γάλωσε, ἔγινε μία ὄμορφη κοπέ-λα κι ὁ βασιλιὰς πατέρας της, ζή-τησε χρησμὸ σχετικὰ μὲ τὸ μέλ-λον τῆς κόρης του. Ὁ χρησμὸς ἦταν δυσοίωνος. Ἡ κόρη του θὰ ἔκανε ἕνα θεϊκὸ παιδί, ποὺ ὅταν ὅμως θὰ μεγάλωνε, θὰ σκότωνε τὸν παππού του, ἐκεῖνον δηλα-δή...

Θορυβημένος ὁ βασιλιὰς ἀπὸ τὸν χρησμό, ἔκλεισε τὴν κόρη του μέσα σὲ ἕνα χάλκινο πύργο, ὥστε κανεὶς νὰ μὴν μπορεῖ νὰ τὴν φτά-σει καὶ νὰ τὴν ἀγγίξει, ἀλλὰ ὁ Ζεὺς θέλοντας νὰ δώσει ἕνα μάθημα στὸν ἀσεβὴ θνητό, μπῆκε μέσα στὸ σῶμα τῆς Δανάης μὲ τὴν μορ-φή, χρυσῆς βροχῆς καὶ τὴν γονι-μοποίησε.

Ἡ Δανάη ἀπέκτησε ἕνα ρωμα-λέο μωρὸ κι ὁ Ἀκρίσιος δὲν τόλ-μησε βέβαια νὰ σκοτώσει τὸ υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ δὲν θὰ ἄφηνε αὐτὸ τὸ παιδὶ νὰ ἀνδρωθεῖ κοντά του.

Μιὰ μέρα, ὅταν βρῆκε τὸ θάρ-ρος, ἔβαλε μητέρα καὶ γιὸ μέσα σὲ ἕνα ξύλινο πλοιάριο καὶ τοὺς ἔσπρωξε ἁπαλὰ στὴν θάλασσα, μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ μὴν τοὺς ξαναδεῖ. Προστατευμένοι ἀπὸ τὸν Δία καὶ τὸν ἀδελφό του Ποσειδώνα, ἡ Δα-νάη κι ὁ Περσέας, ταξίδευαν μέσα στὸ πλοιάριο ποὺ γλίστραγε ἀπαλὰ στὴν θάλασσα, ὥσπου προσορμίστηκε στὴν νῆσο Σέρι-φο.

Αὐτὸ τὸ θέμα ἐνέπνευσε στὸν ποιητὴ Σιμωνίδη τοὺς ὡραίους στίχους γιὰ τὴν γοητευτικὴ εἰκό-να ἑνὸς νεογεννηθέντος Ἥλιου, ποὺ ἀναδύεται μέσα στὸ λυκαυγὲς καὶ προβάλλει, τὴν λάμπουσαν κεφαλήν του, πάνω ἀπὸ τοὺς ἰρι-δισμοὺς τῶν κυμάτων. Ἐκεῖ λοιπὸν μέσα σ’ αὐτὸ τὸ λαμπρὸ

πρωϊνὸ τοὺς βρῆκε καὶ τοὺς περι-μάζεψε, ὁ Δεύκτης, ποὺ βασίλευε στὸ νησί, μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του τὸν Πολυδέκτη. Καὶ τὰ χρόνια πέ-ρασαν, ὁ Περσέας εἶχε γίνει τώρα ἕνας νεαρὸς ἄντρας ποὺ μᾶλλον προκαλοῦσε τὴν ζήλια τοῦ Πολυ-δέκτη, ὁ ὁποῖος μία μέρα θὰ ἀνα-κοινώσει ὅτι πρόκειται νὰ νυμ-φευθεῖ τὴν Ἰπποδάμιαν, τὴν κόρη τοῦ Οἰνομάου.

Ὅλοι ἀπαριθμοῦν τὰ δῶρα ποὺ θὰ κάνουν στὸν βασιλιά τους καὶ ὁ Περσέας μὲ τὴν νεανική του ὁρμή, προσφέρεται νὰ τοῦ κάνει δῶρο, τὴν κεφαλὴ τῆς Μέδουσας. Ὁ Πολυδέκτης καλωσορίζει τὴν προσφορὰ τοῦ Περσέα καὶ χαίρε-

ΔανάηκαὶΠερσέας.ται ποὺ ἔτσι εὔκολα θὰ τὸν ξεφορ-τωθεῖ, γιατὶ ἀπὸ καιρὸ ἔχει βάλει στὸ μάτι, τὴν μητέρα του, τὴν ὄμορ-φη Δανάη κι ἔβλεπε τὸν Περσέα πάντα, σὰν ἕνα ἐμπόδιο.

Χαιρέτησε λοιπὸν τὴν ἀπόφαση τοῦ Περσέα νὰ φέρει τὸ κεφάλι τῆς Μέδουσας μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι δὲν θὰ τὸν ξαναέβλεπε πιά. Ἀλλά, γιὰ νὰ κόψει τὸ κεφάλι τῆς Μέδου-σας, ἔπρεπε πρῶτα νὰ τὴν βρεῖ. Κι ἐδῶ ἀρχίζει ἡ μεγάλη περιπέτεια τοῦ Περσέα, ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν ἴδια πορεία μὲ τὸν Ἡρακλὴ στὴν ἀναζήτηση τοῦ Γηρυόνου ἢ μὲ ἄλλα λόγια του Κήπου τῶν Ἑσπε-ρίδων. Ἀλλὰ αὐτὸ θὰ τὸ δοῦμε στὸ ἑπόμενο τεῦχος.

Ἡ Δανάη δέχεται τὴν εὐλογία τοῦ Δία, ὑπὸ τὴν μορφὴ χρυσῆς βροχῆς. Καὶ ἐπειδὴ ὅλοι οἱ ἑλληνικοὶ μύ-θοι ἔχουν τὴν λογική τους ἐξήγηση, ἡ «χρυσὴ βροχή» (μὴν πάει ὁ νοῦς σας στὸ πονηρὸ - καὶ αὐτό) συμβο-λίζει τὸ δῶρο τῆς ὑγείας. Ποιὰ ἀλήθεια, μεγαλύτερη ἀπόδειξη ὑγείας ὑπάρχει, ἀπὸ τὴν ἐγκυμοσύνη καὶ τὴν τεκνοποιία;


Θεσσαλονίκη: Στὸ φῶς οἱ θησαυροί τῆς πόλης.

Ἕνας πολύτιμος θησαυρὸς ποὺ ἔκρυβε στὰ ἔγκατά της ἡ μακεδονικὴ γῆ ἀποκαλύπτεται, χάρη στὶς μεθο-δικὲς ἀρχαιολογικὲς ἀνασκαφὲς ποὺ ἐκτελοῦνται στὸ πλαίσιο τῆς κατα-σκευῆς τοῦ μετρὸ τῆς Θεσσαλονίκης.

Χρυσὰ στεφάνια, ἑδώλια καὶ χιλιά-δες ἀντικείμενα καθημερινῆς χρήσης, μέχρι καὶ ὁλόκληροι ναοί, ἀπομεινά-ρια τῆς λαμπρῆς, μακραίωνης ἱστορίας τῆς Θεσσαλονίκης, ἔρχονται στὸ φῶς. Οἱ ἀνασκαφὲς ὁλοκληρώνονται μέχρι τὸ τέλος τῆς χρονιᾶς, ἀφήνοντας πίσω τοὺς χιλιάδες «ψηφίδες» τῶν πολι-τισμῶν ποὺ ἄκμασαν στὴν πόλη. Αὐτὸ ποὺ ἀποκαλύπτουν οἱ ἀρχαιολόγοι εἶναι μία πόλη παλίμψηστο, δηλαδὴ μία πόλη μὲ συνεχὴ εὐρήματα καὶ συ-νεχεῖς φάσεις κατοίκησης ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα π.Χ., ὁπότε καὶ ἱδρύεται ἡ Θεσ-σαλονίκη, μέχρι σήμερα!

«Στὸ Βυζάντιο ἡ Θεσσαλονίκη εἶχε χαρακτηριστεῖ ὡς ἡ δεύτερη βασιλεύ-

ουσα πόλη, ἀκριβῶς λόγῳ τῆς ἐξαιρε-τικὰ σημαντικῆς ἱστορικῆς θέσης της γιὰ τὴν περιοχή». Αὐτὰ τόνισε, μεταξὺ ἄλλων, ἡ γενικὴ γραμματέας τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ, Λίνα Μενδώ-νη, μιλώντας στὴ Διαρκὴ Ἐπιτροπὴ Οἰκονομικῶν Ὑποθέσεων τῆς Βουλῆς, ἐν ὄψει τῆς ὑπογραφῆς συμπληρωμα-τικῆς σύμβασης γιὰ τὴν ἐκτέλεση ἀρχαιολογικῶν ἐργασιῶν.

«Σὲ ἐπίπεδο ἐμβαδοῦ οἱ σταθμοὶ στοὺς ὁποίους κυρίως γίνονται οἱ ἀρχαιολογικὲς ἔρευνες εἶναι τῆς τάξεως τῶν 17.000 τ.μ. Ἐπὶ τῆς οὐσίας, μιλώ-ντας γιὰ ἐμβαδὸν ἀνασκαφῶν, μιλᾶμε

γιὰ περίπου 28.000 τ.μ.», διευκρίνισε ἡ κ. Μενδώνη.

ΡωμαϊκὴπερίοδοςΣυνεχίζοντας τὴν ἐξιστόρηση ἡ γε-

νικὴ γραμματέας τοῦ Ὑπουργείου Πο-λιτισμοῦ εἶπε ὅτι ἡ ἀκμάζουσα πόλη

τῆς Θεσσαλονίκης, ἰδιαίτερα στὴ ρω-μαϊκὴ περίοδο καὶ στὰ βυζαντινὰ χρό-νια, ὅπως ἀποκαλύπτεται ἀπὸ τὶς ἀνα-σκαφὲς τοῦ μετρό, ἦταν περίπου ὅπως εἶναι σήμερα ἡ ὁδὸς Ἐγνατία, μὲ πυκνὴ δόμηση ἑκατέρωθεν.

«Σᾶς θυμίζω αὐτὸ ποὺ ἴσως ξέρετε καὶ ἀπὸ τὰ μυθιστορήματα, τὴ λεωφό-ρο τῶν Βυζαντινῶν. Εἶναι ἡ παλιὰ Ἐγνατία, ἡ ρωμαϊκὴ Ἐγνατία, ἔτσι ὅπως ἀποκαλύπτεται, δηλαδὴ ἡ μαρ-μαρόστρωτη ὁδός, ἡ ὁποία διατρέχει τὴν πόλη ἀκριβῶς στὸ σημεῖο ποὺ περ-νάει καὶ τὸ μετρό. Θέλω νὰ πῶ ἐπίσης ὅτι εἰδικὰ ἡ βυζαντινὴ Θεσσαλονίκη, σὲ ἀντίθεση μὲ ἄλλες σύγχρονες, γιὰ τὴν ἐποχή της, πόλεις τῆς μεσαιωνικῆς Εὐρώπης, ἔχει ἕνα ἀποχετευτικὸ σύ-στημα τὸ ὁποῖο δὲν ὑπάρχει σὲ καμία ἄλλη μεσαιωνικὴ πόλη. Ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πολιτισμοῦ κρίνεται ἀπὸ τὸ ποὺ καταλήγουν τὰ σκουπίδια καὶ τὰ ἀπορρίμματα μίας πόλης. Αὐτὸ δηλώ-νει τὸ ἐπίπεδο τῆς Βυζαντινῆς Θεσσα-λονίκης μὲ ἕνα μοναδικὸ ἀποχετευτικὸ σύστημα, τὸ ὁποῖο καὶ αὐτὸ ἀποκαλύ-πτεται», ὑπογράμμισε ἡ κ. Μενδώνη.

ΧιλιάδεςεὐρήματαἈπὸ τοὺς σταθμοὺς τοῦ μετρὸ ὅπου

ἐξελίσσονται οἱ ἀνασκαφές, σὲ δυὸ βα-σικούς, τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ τῆς Βενι-ζέλου, ποὺ βρίσκονται μέσα στὸ ἱστο-ρικὸ κέντρο τῆς πόλης, ἔχει ὁλοκληρω-θεῖ ἡ ἀνασκαφὴ μέχρι τὸ ἐπίπεδο τῆς βυζαντινῆς περιόδου καὶ τώρα ξεκι-νοῦν οἱ ἀνασκαφὲς στὰ βαθύτερα στρώ-ματα. Αὐτὰ τὰ ὁποία ἔχουν ἤδη ἀποκα-λυφθεῖ εἶναι περίπου 2.500 τετραγω-νικὰ μέτρα ἀρχαίων κτιρίων!

Δὲν εἶναι ὅμως μόνον τὰ κτίρια, καθὼς ὑπάρχει σημαντικότατη συγκο-μιδὴ καὶ σὲ κινητὰ εὐρήματα, τὰ ὁποῖα θὰ πρέπει νὰ συντηρηθοῦν. Ὅπως εἶπε ἡ κ. Μενδώνη, τὰ κινητὰ εὐρήματα ἀνέρχονται σήμερα σὲ 28.225 καὶ ἀνά-μεσά τους εἶναι περίπου 5.000 ἀγγεῖα, περισσότερα ἀπὸ 5.000 γυάλινα εὐρή-ματα, πάνω ἀπὸ 1.500 κοσμήματα, πε-ρισσότερες ἀπὸ 130 ἐπιγραφές, καὶ πε-ρισσότερα ἀπὸ 400 εἰδώλια. Ἀνάμεσά τους συγκαταλέγονται καὶ ὀκτὼ χρυσὰ στεφάνια, ἀντίστοιχα μὲ τὰ στεφάνια ἀπὸ τὶς ἀνασκαφὲς τῆς Βεργίνας καὶ τῶν Αἰγῶν.

Νεκροταφεῖα «Εἰδικὰ στοὺς σταθμοὺς τῆς Δημο-

Ἑλληνικὴ Πύλη

http://www.ellanikos.gr/


κρατίας καὶ τοῦ Σιντριβανῖου καὶ στὴ διασταύρωση Σιντριβάνι καὶ Φλέμινκ, ἔχουμε ἐξαιρετικὰ ἐκτεταμένα νεκρο-ταφεῖα ἀπὸ τὴν ἑλληνιστικὴ περίοδο καὶ μετά. Μιλᾶμε γιὰ περίπου γιὰ 3.000 τάφους ὅλων τῶν κατηγοριῶν», περιέγραψε ἡ κ. Μενδώνη.

Μίλησε καὶ γιὰ τὴ βασιλικὴ παλαιο-χριστιανικὴ ποὺ ἔχει ἀποκαλυφθεῖ στὸ σταθμὸ τοῦ Σιντριβανίου, ἡ ὁποία ἀνά-γκασε τὶς ἀρχαιολογικὲς ὑπηρεσίες, σὲ συνεργασία μὲ τὴν «Ἀττικὸ Μετρὸ ΑΕ», νὰ ἀλλάξουν τὴ μελέτη τοῦ σταθμοῦ. Ὅπως ἐπισήμανε, πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς παλαιότερες μαρτυρίες, ἐξαιρε-τικὰ σημαντική, μὲ ψηφιδωτά, ἀπὸ τὶς

παλαιότερες μαρτυρίες χριστιανικῆς λατρείας στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. «Ὅπως καταλαβαίνετε, μία τέτοια βασιλική, τόσο πολὺ σημαντική, δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ τύχει ἂν μὴ τὶ ἄλλο τῆς μετα-χείρισης νὰ διατηρηθεῖ σὲ κατάχωση. Νὰ ἀφαιρεθοῦν αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ ἀφαιρεθοῦν ἀπὸ τὰ καλλιτεχνήματά της, ἐννοῶ τὰ ψηφιδωτά, μαρμαροθε-τήματα κ.λπ., ἀλλὰ ἡ ἴδια νὰ διατηρη-θεῖ σὲ κατάχωση, πράγμα ποὺ σήμαινε τὴν ἀλλαγὴ τῆς μελέτης γιὰ τὸ συγκε-κριμένο σταθμό, ἄρα ἕνα ἐπιπλέον κό-στος γιὰ τὸ μετρό», ὑπογράμμισε ἡ κ. Μενδώνη.

ἈποσπάσειςἈναφορὰ ἔγινε καὶ στὶς ἀποσπάσεις

τῶν μνημείων. «Ὑπάρχουν μνημεῖα τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦν νὰ χαθοῦν, νὰ ἀφα-νιστοῦν. Ἑπομένως, ἀκολουθώντας τὶς διατάξεις τοῦ ἀρχαιολογικοῦ νόμου καὶ χάριν τοῦ δημόσιου συμφέροντος, ἀφοῦ ὑπάρξουν ὅλες ἐκεῖνες οἱ τεκμη-ριώσεις ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν ἱστο-ρικὴ καὶ ἀρχαιολογικὴ ἔρευνα, τὰ μνη-μεῖα αὐτὰ θὰ ἀποσπαστοῦν. Συνέβη

αὐτὸ καὶ στὴν Ἀθήνα, καὶ ἕνα μεγάλο μέρος αὐτῶν θὰ κοσμήσουν τοὺς σταθ-μοὺς ὅταν θὰ διαμορφωθοῦν στὴ Θεσ-σαλονίκη», εἶπε ἡ γενικὴ γραμματέας τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ, ἐνῶ ἀνα-φερόμενη στὸ κόστος ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ τὴ συντήρηση καὶ φύλαξη τῶν χι-λιάδων κινητῶν εὐρημάτων, τὰ ὁποῖα ἀναμένεται ὅτι θὰ αὐξηθοῦν, εἶπε ὅτι εἶναι πάρα πολὺ μεγάλο.

«Ἀρκεῖ νὰ σᾶς πῶ ὅτι τὰ Λουτρὰ τοῦ Φοίνικα, ἕνα μνημεῖο τὸ ὁποῖο διαμορ-φώθηκε σὲ χώρους συντήρησης, κόστι-σε περίπου 200.000 εὐρὼ ἢ ὅτι τὸ ἐνοί-κιο κάποιων ἀποθηκῶν ποὺ ἐπιβαρύ-νουν καὶ εἶναι μέσα στὸ κόστος τῶν

ἀρχαιολογικῶν ἐρευνῶν, στὸ Καλοχώ-ρι, ἕνας πολὺ μεγάλος χῶρος, γιατὶ δια-φορετικὰ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν οἱ ἀπαιτούμενες ἐργασίες, κοστίζει περί-που 3.000 εὐρὼ ἐνοίκιο τὸ μήνα», ἐξή-γησε ἡ κ. Μενδώνη.

ΤὰχρονοδιαγράμματαἩ ταχύτητα τῶν ἀνασκαφῶν δὲν θὰ

γινόταν νὰ μὴ θιγεῖ ἀπὸ τὴν κ. Μενδώ-νη, ποὺ εἶπε ὅτι καθιερώθηκαν διπλὲς βάρδιες, ὅπου αὐτὸ ἦταν ἐφικτό. Σήμε-ρα τὸ σύνολο τῶν ἀνασκαφῶν ἀναμένε-ται νὰ ὁλοκληρωθεῖ μέχρι τὸ τέλος τοῦ τρέχοντος ἔτους. Ἀναλυτικὰ τὰ χρονο-διαγράμματα, ὅπως τὰ ἔδωσε ὁ διευ-θυντὴς Ἔργων Μετρὸ Θεσσαλονίκης τῆς «Ἀττικὸ Μετρὸ ΑΕ», Γιῶργος Κων-σταντινίδης, προβλέπουν ὅτι οἱ ἀνα-σκαφὲς στὴ διακλάδωση τοῦ σταθμοῦ Δημοκρατίας θὰ ὁλοκληρωθοῦν τὸν Ἰανουάριο, στὸ σταθμὸ Δημοκρατίας τὸ Μάιο, στὸ σταθμὸ Βενιζέλου τὸ φθι-νόπωρο, καὶ στὸ σταθμὸ Ἁγίας Σοφίας, ὅπου ἐκτελεῖται τὸ δυσκολότερο ἀρχαι-ολογικὸ ἔργο, στὸ τέλος τοῦ 2012.

ΤὰχρήματαΝωρίτερα μίλησε ὁ πρόεδρος τῆς

«Ἀττικὸ Μετρὸ ΑΕ», Χρῆστος Τσίτου-ρας, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι τὸ μετρὸ τῆς Θεσ-σαλονίκης ἀντιμετώπισε στὸ παρελθὸν πολλὰ προβλήματα, μὲ κυριότερο τὴν ἀρχαιολογία.

«Ἡ βασικὴ σύμβαση –ἐδῶ εἶναι ἡ με-γάλη χρονικὴ διολίσθηση– προέβλεπε μόνο 15 ἑκατ. εὐρὼ γιὰ ἀρχαιολογικὲς ἀνασκαφές, ὅταν σήμερα μὲ ἐπίσημο ἔγγραφο ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ

τὸ τελικὸ ποσὸ –ποὺ εἶναι μία ἐκτίμηση πολὺ κοντὰ στὴν πραγματικότητα– εἶναι κοντὰ στὰ 90 ἑκατ. εὐρώ. Εἶχε προγραμματιστεῖ ὅτι θὰ εἶναι περίπου 20 μῆνες οἱ ἀρχαιολογικὲς ἀνασκαφὲς καὶ θὰ τελείωναν στὰ τέλη τοῦ 2009, γιὰ νὰ εἶναι ἐφικτὸ νὰ παραδοθεῖ τὸ ἔργο –μίας καὶ χρειάζονται τρία χρόνια μετὰ τὸ πέρας τῶν ἀρχαιολογικῶν ἀνα-σκαφῶν– τὸ 2012. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2012 εἶναι ἡ συμβατικὴ ὑποχρέωση. Φανταστεῖτε ὅτι τέλη τοῦ 2009 ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν τελειώσει ὅλες οἱ ἀρχαιολογικὲς ἀνασκαφές, εἶχε περαι-ωθεῖ μόνο τὸ 11,5% καὶ εἶχαν δαπανη-θεῖ 19 ἑκατ. εὐρώ. Ἡ διολίσθηση τῶν τριῶν τεσσάρων χρόνων εἶχε νὰ κάνει μόνο μὲ τὶς ἀρχαιολογικὲς ἀνασκαφές, δὲν βάζω ἄλλα θέματα ἀπαλλοτριώσε-ων, τεχνικὰ κτλ. Γιὰ νὰ εἴμαστε πολὺ ἀκριβεῖς, ἡ ἀρχαιολογία καὶ τὰ προ-βλήματά της στὸ κέντρο τῆς πόλης, δη-λαδὴ οἱ 23 αἰῶνες συνεχοῦς ἱστορίας, ἔφεραν αὐτὴν τὴ διολίσθηση», ἐπισή-μανε ὁ κ. Τσίτουρας.

Ὁ ἴδιος εἶπε ὅτι τὰ 15 ἑκατ. εὐρὼ ποὺ προβλέπονταν στὴν ἀρχικὴ σύμβαση εἶχαν δαπανηθεῖ ἤδη ἀπὸ τὸν Ἰούλιο τοῦ 2009. «Ἔτσι ἔπειτα χρησιμοποιή-θηκαν πόροι ἀπὸ τὰ ἀπρόβλεπτα τοῦ ἔργου, ποὺ εἶναι ὕψους 81 ἑκατ. εὐρώ. Πήραμε ἀπὸ τὰ ἀπρόβλεπτα 33 ἑκατ. εὐρὼ καὶ μέχρι σήμερα ἔχουμε δαπα-νήσει 48 ἑκατ. εὐρὼ γιὰ ἀρχαιολογικὲς ἐργασίες. Ἐπειδὴ τὰ ἀπρόβλεπτα τοῦ ἔργου δὲν ἔφταναν γιὰ νὰ περαιωθοῦν οἱ ἐργασίες, σὲ συνεργασία μὲ τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ –ἐκτιμώντας τὸ τελικὸ κόστος ποὺ ὑπολογίστηκε γύρω στὰ 90 ἑκατ.– μὲ τὴ διαχειριστικὴ ἀρχή, τὴν ἀρχὴ πληρωμῆς, συνεννοηθήκαμε καὶ εἴπαμε ὅτι πρέπει νὰ γίνει μία και-νούργια σύμβαση, μὲ ἕνα νέο κονδύλι. Γι’ αὐτὸν τὸ λόγο ὁδηγηθήκαμε σὲ αὐτὴν τὴν ἐπιπρόσθετη, συμπληρωμα-τικὴ σύμβαση», τόνισε ὁ κ. Τσίτουρας.

agelioforos.gr

http://krasodad.blogspot.com/2012/01/blog-post_5474.

html


ΣφιγγοκεντριὲςVictoria Sphinx

«Ἂν ἡ σοκολάτα εἶναι ὑποκατάστατο τοῦ ἔρωτα, ποιὸ εἶναι τὸ ὑποκατάστατο τῆς σοκολάτας;»

Οἱ Μάγια ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους λαοὺς ποὺ χρησιμοποίησαν τὸ κακαόδεντρο. Ἀκολούθησαν οἱ Ὀλμέκοι καὶ οἱ Ἀζτέκοι ποὺ γνώριζαν τὶς θεραπευτικὲς ἰδιότητες τῆς σοκολάτας. Δύσκολες ἐποχὲς καὶ τὸ κα-κάο ἀνῆκε στοὺς λίγους, δηλαδὴ στοὺς ἀρι-στοκράτες καὶ πολεμιστὲς ποὺ τὸ χρησιμο-ποιοῦσαν ὡς οἰκονομικὸ μέσο ἀνταλλαγῆς (ξέρετε τώρα, πόσο ἔχει;, δυὸ καρποὺς κα-κάο κ.λ.π.) ἀλλὰ καὶ ὡς θυμίαμα σὲ θρη-σκευτικὲς τελετές. Οἱ Μάγια ἦταν αὐτοὶ ποὺ μετέφεραν ρίζες κακαόδεντρου ἀπὸ τὰ δάση τῆς βροχῆς στὶς αὐλές τους. Δημιουρ-γοῦσαν ἕνα εἶδος πικάντικου ἀφρώδους ρο-φήματος σοκολάτας ἀναμειγνύοντας σπό-ρους κακάο μὲ πιπεριὲς τσίλι, νερὸ καὶ ἄλλα μπαχαρικά. Τὸ ρόφημα αὐτὸ εἶχε ἰδι-αίτερο κοινωνικὸ καὶ θρησκευτικὸ χαρα-

κτήρα στὴ ζωή τους.Πολλὰ χρόνια ἀργότερα, τὸν 16ο αἰώνα

οἱ Ἰσπανοὶ ἀνακαλύπτουν τὴ σοκολάτα. Δὲν τοὺς πολυάρεσε ἡ πικρή της γεύση ὅμως

καὶ ἀποφάσισαν νὰ τελέσουν ἕνα μυστήριο γιὰ νὰ ἑνώσουν τὴ σοκολάτα μὲ τὴ ζάχαρη. Τὸ πολύτιμο μυστικὸ αὐτῆς τῆς ἕνωσης κρα-τήθηκε μακριὰ ἀπὸ τὰ ἀδιάκριτα μάτια τῆς ὑπόλοιπης Εὐρώπης γιὰ ἕναν αἰώνα περί-που.

Τὸ 1657 δημιουργεῖται στὸ Λονδίνο πρῶτος «οἶκος» σοκολάτας καὶ προωθεῖ τὸ ρόφημα σοκολάτας στοὺς Εὐρωπαϊκοὺς κύ-κλους. Οἱ ἀριστοκράτες τῆς ἐποχῆς κατανά-λωναν τὴ σοκολάτα ὡς ἀφροδισιακὸ καὶ ὡς ἀντίδοτο γιὰ τὴν ἐξάντληση.

Οἱ Ἰταλοὶ πειραματίστηκαν μὲ τὴν προ-σθήκη κακάο σὲ διάφορα φαγητὰ (κάτι πῆρε τὸ αὐτί μου γιὰ συκωταριὲς μὲ κακάο-

μπλιαχ!) καὶ στὴν Ἱσπανία ἀκόμα καὶ σήμε-ρα σερβίρουν μία ἁλμυρὴ σάλτσα μὲ τὸ ὀνο-ματάκι “mole” (νὰ θυμηθῶ νὰ ρωτήσω τὴ φίλη μου ποὺ ἔμενε Ἱσπανία ἂν ἔφαγε ἀπὸ δαῦτο) ποὺ συνοδεύει πολλὰ φαγητά. Τὸ 1674 κυκλοφορεῖ στὴν Ἀγγλία σοκολάτα σὲ στερεὴ μορφὴ μὲ τὸ ὄνομα «δάκτυλα σοκο-λάτας Ἱσπανικῆς Μόδας» (ποὺ λογικὰ καὶ ἐδῶ βάλαν τὸ χεράκι τοὺς οἱ Ἰσπανοί)

Πρέπει νὰ ἀναφέρουμε κάπου ἐδῶ ὅτι ἡ λευκὴ σοκολάτα, δὲν εἶναι εἶδος σοκολάτας γιατὶ δὲν περιέχει ζωμὸ κακάου ἀλλὰ μόνο βούτυρο κακάο.

Σύμφωνα μὲ βρεταννικὴ μελέτη ποὺ δη-μοσιεύτηκε στὸ ἔντυπο FASEB Journal, ἕνα συστατικὸ τῆς σοκολάτας μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ ἀποτελεσματικὸ ἀπὸ πολλὰ γνωστὰ φάρμακα κατὰ τοῦ βήχα.

Φιλανδοὶ ἐπιστήμονες ὑποστηρίζουν πὼς ἡ κατανάλωσή της κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης συντελεῖ στὴ δημιουργία εὐτυχισμένων καὶ ζωηρῶν μωρῶν.

Σύμφωνα μὲ ἔρευνα ποὺ πραγματοποιή-θηκε στὸ Σικάγο, ἡ μαύρη σοκολάτα μπο-ρεῖ νὰ κατεβάσει τὴν πίεση σὲ ἄτομα μὲ ὑπέρταση. Σύμφωνα μὲ ἔρευνα τοῦ Πανε-πιστημίου τοῦ Χάρβαντ, ἡ σοκολάτα μειώ-νει τὴν πίεση, βοηθᾶ τὴν κυκλοφορία τοῦ αἵματος καὶ ἔχει εὐεργετικὴ ἐπίδραση στὸν ὀργανισμό, ὅπως ἡ ἀσπιρίνη.

Στὸ περιοδικὸ Nature δημοσιεύτηκε πρόσφατα μελέτη γιὰ τὴ μαύρη σοκολάτα καὶ τὶς εὐεργετικές της ἰδιότητες γιὰ τὴν καρδιὰ καθὼς εἶναι πλούσια σὲ ἀντιοξειδω-τικὲς οὐσίες ποὺ ἀποτρέπουν τὴν ἀπόφρα-ξη τῶν ἀρτηριῶν. Ὁμάδα ἐρευνητῶν ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Γλασκόβης ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ Ἐθνικὸ Ἰνστιτοῦτο Διατροφικῆς ἔρευνας τῆς Ἰταλίας τονίζει ὅτι τὸ γάλα ἀναστέλλει τὶς εὐεργετικές της ἰδιότητες γιὰ τὴν καρ-διά, ἐξαιτίας τῆς ἀντίδρασης ποὺ δημιουρ-γεῖ μὲ τὶς ἀντιοξειδωτικὲς οὐσίες τῆς σοκο-λάτας.

Σοκολάτα, τροφὴ Θεῶν καὶ ἀνθρώπων πιά, σοκολάτα μὲ τὴ βελούδινη γεύση ποὺ πλημμυρίζει καὶ τρελαίνει τὸν οὐρανίσκο γεμίζοντάς μας ἡδονή. Σοκολάτα ποὺ τόσο ἄδικα ἔχει κατηγορηθεῖ γιὰ τὴ ζημιὰ ποὺ προκαλεῖ στὴν ὑγεία καὶ στὴ ζυγαριά μας.


Ἀρχαία ΔίολκοςΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΕΣ!ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Η ΟΜΑΔΑ ΟΛΥΜΠΟΣΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ!


Ναὸς ἈφροδίτηςΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ...

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΠΛΑΤΕΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΙΔΩΝ.

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ:http://templeofvenus.gr


Ἡ Ὁμάδα Ὄλυμπος μιλᾶ μὲ τεκμήρια, ποὺ ἔχουμε εἰς χείρας.


28η Ὀκτωβρίου 2011, Θεσσαλονίκη:

Τὸ χρονικὸ τῆς παρέλασηςποὺ «ΔΕΝ ἔγινε»...

Οἱ... «βιταμῖνες τοῦ κράτους», κατὰ τὴ Μαφάλντα, ἀναμένουν.

Ἐδῶ γίνεται ἡ παρέμβαση ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Ὁμάδος Ὄλυμπος.

Ζητεῖται ἡ ἀπομάκρυνση τῶν Μ.Α.Τ. καὶ τῶν ἐπισήμων.

Καὶ ὅπως βλέπετε, μὲ τὴν παρέμ-βαση τῆς... «Χρυσῆς Αὐγῆς»...

...ἡ ὁποία «συμμετέχει», ἀπομα-κρύνονται Μ.Α.Τ. κι ἐπίσημοι.

Νίκη λαοῦ, κεκτημένες οἱ κερκῖδες, γιὰ ἄνεση...

Καὶ ὁ Ἱδρυτῆς τῆς ὉμάδοςΘεόδωρος Στεφάνου...

...ἀπολαμβάνει τὴ νίκη, εἰσελθεὶς εἰς τᾶς θέσεις τῶν ἐπισήμων.

Ἀρχίζει ἡ παρέλαση πού... ΔΕΝ ἔγινε, σύμφωνα μὲ τὰ ΜΜΕ.

Σὲἐπανάληψη


Καὶ παρακάτω βλέπετε στιγμιότυπα ἀπὸ διαφόρους πολιτιστικοὺς συλλόγους καὶ τὰ καμάρια μας, τὰ Λ.ΕΦ.Ε.Δ. (Λέσχη Ἐφέδρων Ἐνόπλων Δυνάμεων).

Ἀφιερωμένο, έξαιρετικὰ μὲ πολλὴ συμπάθεια, σὲ ὅλα τὰ πορνοκέφαλα Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως Πολιτικοῦ Πορνὸ ποὺ ἐξέφρασαν τὴ γνώμη ὅτι ἡ παρέλαση δὲν ἔλαβε χώρα.

Λ.ΕΦ.Ε.Δ.

Όλυμπος Τεύχος 18

Documents

Transcript of Όλυμπος Τεύχος 18