ΤΟ 1821 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΛΛΗΜΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ

Ο Θεόδωρος Π. Βρυζάκης (Θήβα, 19 Οκτωβρίου 1814 – Μόναχο, 6 Δεκεμβρίου 1878) θεωρείται ο πρώτος

ζωγράφος της μεταοθωμανικής Ελλάδας και ο θεμελιωτής της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου».Ο

Θεόδωρος Βρυζάκης έζησε τα σκληρά χρόνια της Επανάστασης του 1821 μέχρι την ίδρυση του ελεύθερου

ελληνικού κράτους. Σε ηλικία 18 ετών μετανάστευσε στο Μόναχο της Βαυαρίας, όπου έζησε μέχρι τον

θάνατό του. Στο Μόναχο άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική, απεικονίζοντας σχεδόν αποκλειστικά

θέματα από την Επανάσταση του 1821. Πέθανε στο Μόναχο το 1878 και κηδεύτηκε στο τότε Α’

Νεκροταφείο της πόλης.

Θ. Βρυζάκης

Η πατρίς ευγνωμονούσαΗ μάχη στα στενά των

Δερβενακίων

Θ. Βρυζάκη, Τυφλός τραυματίας

Θ. Βρυζάκης, Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα

ΚαραούλιΘεόδωρος Βρυζάκης

Πολεμική Σκηνή.

Ο Παναγιώτης Ζωγράφος (κατά άλλους Δημήτρης Ζωγράφος) ήταν αγωνιστής του 1821, τον οποίο εξέλεξε ο Μακρυγιάννης αναθέτοντάς του την αναπαράσταση σημαντικών ιστορικών σκηνών. Ο Μακρυγιάννης έμαθε γράμματα στα γεράματά του για να γράψει τα απομνημονεύματά του. Πίστευε όμως, ότι εκτός από τον γραπτό λόγο, χρειάζονταν και εικόνες, αφού το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων ήταν αγράμματοι.Αρχικά ανάθεσε σε έναν Ευρωπαίο να του ζωγραφίσει, γρήγορα όμως κατάλαβε ότι δεν χρειάζονταν καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις, αλλά εικόνες περιγραφικές με όλα τα απαραίτητα στοιχεία που θα ήταν ικανά να εξιστορήσουν με ακρίβεια το θέμα που απεικόνιζαν. Έτσι στράφηκε στον Ζωγράφο, παλαίμαχο αγωνιστή από την Βαρδώνια της Λακωνίας. Ο Παναγιώτης ήταν αυτοδίδακτος λαϊκός ζωγράφος, αγιογράφος της μεταβυζαντινής λαϊκής παράδοσης και ως αγωνιστής είχε δει με τα ίδια του τα μάτια όλα αυτά που ο Μακρυγιάννης του ανέθετε να περιγράψει.Ο Παναγιώτης φιλοτέχνησε εικοσιπέντε πίνακες. Αντίγραφα των πινάκων φτιάχτηκαν από τους γιους και από τον ίδιο τον Παναγιώτη και μοιράστηκαν όπως ήθελε ο Μακρυγιάννης στον βασιλιά Όθωνα, στον Τσάρο της Ρωσίας, τον βασιλιά της Γαλλίας και την βασίλισσα της Αγγλίας.

Η μάχη της Αλαμάνας

Η πολιορκία των Αθηνών

Ο πόλεμος της Τριπολιτσάς

Η Μάχη των Βασιλικών

Η Μάχη στο Πέτα Η μάχη στο χάνι της Γραβιάς

Μάχη την γέφυρα της Αλαμάνας. Οι ναυμαχίες

Μάχες στο Καρπενήσι και Καλιακούδα

Mάχη των Mύλων της Ναυπλίας

Μάχη Άργους Αγιονορίου Κορίνθου."

Ο όρκος των φιλικών

Bάρκα Ελλήνων(1820-1862)

Διονύσιος Τσόκος

Αποχωρισμός αγωνιστή από την οικογένειά του(1820-1862)

Η δολοφονία του Καποδίστρια

Ν. Λύτρας, Πυρπόληση τουρκικής ναυαρχίδας από Κανάρη Kωνσταντίνος Bολανάκης (1837-

1907): H Nαυμαχία του Nαβαρίνου (20/10/1827)

Το Κρυφό Σχολείο

Νικόλαος Γύζης

Μετά την καταστροφή των Ψαρών

ο παιδομάζωμα

Nαυμαχία της Mεθώνης, A. Σ. Kριεζής 1932

Άλλοι έλληνες ζωγράφοι

Άγιος Αθανάσιος ΔιάκοςΦώτης Κόντογλου

Η μάχη της ΑλαμάναςΑλέξανδρος Ησαΐας

ΤΟ 1821 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΞΕΝΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ

Καταστροφή της Χίου

Η Ελλάδα ξεψυχά στα ερείπια του Μεσολογγίου

- Έφιππος Έλληνας αγωνιστής

Ευγένιος Ντελακρουά

Σουλιώτισσες Γυναίκες

O υιός υπερασπίζεται τον θνήσκοντα πατέρα εις την μάχην

Ary Scheffer

Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου

Martin Verdiot

Η έξοδος του Μεσολογγίου

E. de Lunsac

Η ναυμαχία του Ναβαρίνου, ελαιογραφία του 1827

Carneray

ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ (KARL KRAZEISEN 1794-1878)

Κωνσταντίνος Κανάρης

Θεόδωρος ΚολοκοτρώνηςΜακρυγιάννης

PETER VON HESS(1792-1871)

ADAM FRIEDEL

FRANCOIS-EMILE DE LANSAC(1803-1890)

"Το επεισόδιο του Μεσολογγίου".

Έλληνας αρματολός, 1825-26. Ελαιογραφία.

Έλληνες φυγάδες μετά την καταστροφή της Xίου την 1η Σεπτεμβρίου 1822.

Sir Charles L. Eastlake (1793-1865):

Richard P. Bonington (1801-1828)

O όρκος νεαρού πολεμιστή H μάχη των Δερβενακίων

M. Ph. GenodKοέκ Kοέκ

Σκηνή από τη σφαγή της XίουO Αλέξανδρος Υψηλάντης διέρχεται τον

Προύθο

Jean Pelissier Peter von Hess

Το δημοτικό τραγούδι εξέφρασε αυθεντικά τους αγώνες των Ελλήνων, να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό. Μέσα από τους στίχους, τους παραδοσιακούς ρυθμούς, προερχόμενους από το βυζαντινό μέλος, διαδίδουν την ιστορία από στόμα σε στόμα.

ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Έχε γεια, καημένε κόσμε

Έχε γεια, καημένε κόσμεΈχε γεια, γλυκιά ζωή, έχε γεια γλυκιά ζωήΚι εσύ, δύστυχη πατρίδαΈχε γεια παντοτινή, έχε γεια παντοτινήΈχετε γεια, βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες (δίς)Στη στεριά δε ζει το ψάριΟυτ΄ άνθος στην αμμουδιά, ούτε άνθος στην αμμουδιάΚαι οι Σουλιώτισσες δε ζούνεΔίχως την ελευθερία, δίχως την ελευθερίαΈχετε γεια...Σαν να πάν σε πανηγύριΣ΄ ανθισμένη πασχαλιά, σ΄ ανθισμένη πασχαλιάΜες τον άδη κατεβαίνουνΜε τραγούδια με χαΔιαβάστε Περισσότερα:

Του Δράμαλη Φύσα, μαΐστρο δροσερέ κι αέρα του πελάγου,

να πας τα χαιρετίσματα στου Δράμαλη τη μάνα.Της Ρούμελης οι μπέηδες, του Δράμαλη οι αγάδεςστο Δερβενάκι κείτονται, στο χώμα ξαπλωμένοι.Στρώμα 'χουνε τη μαύρη γης, προσκέφαλο λιθάριακαι για απανωσκεπάσματα του φεγγαριού τη λάμψη.κι ένα πουλάκι πέρασε και το συχνορωτάνε;«Πουλί, πώς πάει ο πόλεμος, το κλέφτικο ντουφέκι;»«Μπροστά πάει ο Νικηταράς, πίσω ο Κολοκοτρώνης,και παραπίσω οι Έλληνες με τα σπαθιά στα χέρια».Γράμματα πάνε κι έρχονται στων μπέηδων τα σπίτια.Κλαίνε τ' αχούρια γι' άλογα και τα τζαμιά για Τούρκους, κλαίνε μανούλες για παιδιά, γυναίκες για τους άντρες. Διαβάστε Περισσότερα:

της Λένως Μπότσαρη Όλες οι καπετάνισσες από το Κακοσούλι,

όλες την Άρτα πέρασαν, στα Γιάννενα τις πάνε,σκλαβώθηκαν ορφανές, σκλαβώθηκαν οι μαύρες.Κι η Λένω δεν επέρασε, δεν την επήραν σκλάβα,μόν' πήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια.Σέρνει τουφέκι σισανέ κι εγγλέζικα κουμπούρια,έχει και στη μεσούλα της σπαθί μαλαματένιο.Πέντε Τούρκοι την κυνηγούν, πέντε τζοχανταραίοι.«Τούρκοι, για μην παιδεύεστε, μην έρχεστε σιμά μου!Σέρνω τουφέκια στην ποδιά και βόλια στις μπαλάσκες».«Κόρη για ρίξε τ' άρματα, γλίτωσε τη ζωή σου».«Τι λέτε, μωρ' παλιότουρκοι και σεις παλιοζαγάρια;εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη, η αδερφή του Γιάννη,και ζωντανή δεν πιάνουμε εις των Τούρκων τα χέρια». Διαβάστε Περισσότερα:

Ώς πότε παλικάρια να ζούμε στα στενά,Mονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,Nα φεύγωμ' απ' τον Kόσμον, για την πικρή σκλαβιά.Nα χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα, και Γονείς, Tους φίλους, τα παιδιά μας, κι' όλους τους συγγενείς.Καλλιώναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,Παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή.Τι σ' ωφελεί αν ζήσης, και είσαι στη σκλαβιά,Στοχάσου πως σε ψένουν καθ' ώραν στη φωτιά.Βεζύρης, Δραγουμάνος, Aφέντης κι' αν σταθής,

Θούριος

Μυρτώ ΜπακάληΤσαμπίκα Σταματίου

ΤΕΛΟΣ