Έτος 17ο • Αριθμός Φύλλου 88 • Ιούνιος - Ιούλιος ... ·...

Αγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι.Δουλεύομε αυτές τις μέρες στη δημι-ουργία του ημερολογίουτου Συλλόγουμας για το 2014. Το θέμα του μετά απόομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμ-βουλίου του Συλλόγου μας είναι το πα-ραπάνω και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής

για πρόσθετους λόγους. Τη δημοσιευό-μενη φωτογραφία - σκίτσο λάβετε το ωςαγγελτήριο σήμα. Για λίγες μέρες ακόμαείμαστε σε θέση να δεχτούμε τη συνερ-γασία όποιου έχει τη θέληση και γνώσηνα μας βοηθήσει για το καλύτερο δυνα-τόν αποτέλεσμα αισθητικής, περιεχο-μένου ή άλλης μορφής. Το ημερολόγιομας βλέπομε να είναι έτοιμο στα τέλη τουΟκτώβρη.

ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ"

TΡΙΜΗΝΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ - ΔΕNΔΡΩΝ ΚΥΜΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ Ετος ίδρυσης 1977 - Γραφεία: Ανδρονιάνοι Κύμης Εύβοιας Τ.Κ. 34003 • Τηλ: 22210 75197 Fax: 22210 77267

Έτος 17ο • Αριθμός Φύλλου 88 • Ιούνιος - Ιούλιος - Αύγουστος 2013 • Τιμή φύλλου 0,01 Ευρώ • www.andronianoi.gr • e-mail: [email protected]

ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΟΙ

ΚΥΜΗ ΧΑΛΚΙΔΑ

Φίλοι των Ανδρονιάνων να επισκέπτεστε την ιστοσελίδα μας www.andronianoi.gr για περισσότερη και γρηγορότερη ενημέρωση. Aποστολή συνεργασιών μπορείτε να κάνετε και στη διεύθυνση spirstam@hol. gr

«Για τη χρηματική σας συνδρομή στο έργο του Συλλόγου μας, μπορείτε να κάνετε επώνυμη κατάθεση σε κάθε κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στο λογ. 381/769855-05»

ΙΛΙΟΝ

77

ΚΩΔΙΚΟΣ: 214045

Ήταν ένα πέτρινο διώροφοσπίτι, κλειστό πάντα, που δέ-σποζε στο τέλος του ανηφορι-κού δρόμου. Μια πέτρινη σκά-λα μπρος στην είσοδο, στηνάκρη της αυλής με τις τζανεριές,σ’ έβαζε στον κύριο χώρο τουσπιτιού, όπου παρέμεναν ακό-μα ένα πελώριο από καρυδιάτραπέζι, ένας μπουφές σκαλι-σμένος καλλιτεχνικά με απί-στευτα διακοσμητικά στοιχεία,ένα σιδερένιο κρεβάτι, μια σι-φονιέρα, ένας καθρέφτης μεεπιχρυσωμένη σκαλιστή κορ-νίζα, μια εταζέρα. Μια ιδιαίτε-ρη μυρουδιά από το παρελθόν,ανάγκαζε με το που μπαίναμενα ανοιχτούν τα παράθυρα κιένιωθες πως θα άγγιζες εκείνο το πελώριοβουνό. Μυθική διάσταση για τα παιδικά μάτιαπου ζωντάνευαν ιστορίες και διηγήσεις από ταπερασμένα και την παιδική περιέργεια να σκα-λίζει μικροαντικείμενα. Στο ισόγειο, ήταν το για-τρείο, υπήρχαν παραταγμένα σε ράφια απί-στευτα μαρμάρινα μικροσκοπικά «γουδιά»,κάθε λογής βαζάκια, κουταλάκια.. «Τι είναιαυτά»; Ρωτούσα τη μητέρα κι εκείνη με συγκί-νηση, εξηγούσε το κάθε τι. «Εδώ ανακάτευε ταβότανα για πληγές, εδώ για τα καψίματα, για τοβήχα, δυναμωτικά.. κάθε λογής φάρμακα θε-ραπευτικά, για διάφορες ασθένειες, γιατί εκεί-

να τα χρόνια δεν υπήρχαν.Υπήρχαν όμως οι φωτισμένοιάνθρωποι σαν τον παππού σου,που μόνοι τους τα κατασκεύα-ζαν με γνώση κι εμπειρία.. κι ανδεν έσωσαν κόσμο..» Θλιμμένη,νοσταλγική, μα και με δέοςέμεινε στη μνήμη μου η φωνήεκείνη της μητέρας, φώλιασεστα κύτταρα, που σήμερα δό-θηκε η αφορμή να ξυπνήσουν.

Ήταν, εκείνος, ο ΓεώργιοςΠαγώνης, γιατρός από τουςΑνδρονιάνους γεννημένος στα1873, σε δύσκολους καιρούς.Είχε πατέρα τον Ιωάννη Κου-τσογιαννόπουλο, το «Γιάννητης Παγώνας», καθώς έλεγαν,ισχυρή η μητριαρχική θέση κι

επικράτησε το «Παγώνας» που αργότερα, ροπήπρος το αρσενικό, έγινε Παγώνης. Από Ήπειροφερμένοι οι Κουτσογιαννοπουλαίοι, κτιστάδεςφημισμένοι εδραιώθηκαν στο χωριό. «Βλέπειςεκεί στο βάθος του ορίζοντα;» μου έλεγε η μη-τέρα. «Είναι η Πρασούδα, με εκείνον πρωτο-μάστορα κτίστηκε φάρος.. μα και στην Ομόνοιαμέσα, αυτός με τα παλληκάρια του κάνανε τιςυποδομές». Ο παππούς ο Γιώργος λοιπόν -μεαδέλφια το Βασίλη, τη Μαριγώ Πλειώνη που ζή-σανε στον Πύργο και την Ελένη Καλαμπαλίκη

ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΠΑΓΩΝΗΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΕΓΓΟΝΗΣ

Συνέχεια στη σελ. 4

“ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2014 ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ”

Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι σύμ-φωνα με το πρόγραμμα μας (σχετικά στοΦ.87 της εφημερίδας μας) εκδηλώσειςτου Συλλόγου μας σε συνεργασία με την

Α.Ε. Ανδρονιάνων στο χωριό εκτός αυτήςστο Προφήτη Ηλία (αστρονομική πε-ριήγηση) που ακυρώθηκε λόγω ακατάλ-ληλων καιρικών συνθηκών. Θετικό και τοοικονομικό αποτέλεσμα όπως φαίνεταικαι στην ταμιακή κατάσταση στη σελίδα3. Επιτυχείς και οι εκδηλώ-σεις του Πνευματικού κέν-τρου Ανδρονιάνων και τουΧορευτικού Ανδρονιάνων τοδιήμερο της Αγ. Παρα-σκευής όπως και η καθιε-ρωμένη έκθεση έργων ζω-γραφικής του Νίκου Ε. Κου-τσούμπη. Πολλές ευχαρι-στίες για μια ακόμα φορά σεόλους τους με οποιοδήποτετρόπο συμμέτοχους τωνπροσπαθειών μας. Σε όσουςπαραβρέθηκαν, σε όσουςβοήθησαν και ιδιαίτερα σταπαιδιά και τους νέους του χωριού μας,στους καταστηματάρχες που κράτησανκλειστά τα καταστήματα τους στο πα-νηγύρι της 10-8-2013 (Βαγγέλη Μπα-ρούμη, Αφους Κ. Κωτσή, Γιώργο Δήμο,Έφη Παπανικολάου, Νίκο κ. Λύκο, Ελέ-

νη Κρινή) κι ακόμα ιδιαίτερες ευχαρι-στίες στους χορηγούς μας. Οι κληρω-θέντες λαχνοί στα δύο πανηγύρια αναρ-τήθηκαν στα καταστήματα του χωριού

άμεσα και υπάρχουν στη διάθεσηκάθε φίλου και μέσα στο site μας.Τονίζομε ακόμα προς αποφυγήπαρερμηνειών όπως του φίλουμας από τα Δένδρα, πως το εκείδηλ. στα Δένδρα πανηγύρι μαςδεν καταργείτε από το Σύλλογομας ούτε και έχει υπάρξει τέτοιασκέψη στο Δ.Σ., παρά μόνο σκέ-ψη για αλλαγή της ημερομηνίαςτέλεσης του.

Αγαπητοί φίλοι, μέσα από τιςεκδηλώσεις μας μπορούμε να κά-νομε ορθότερα και πιο σίγουρα τα

βήματα μας. Όσο πιο συμμετοχικά τόσοπιο αποδοτικά. Δύσκολοι καιροί μεγα-λύτερες οι απαιτήσεις και για το Σύλλο-γο μας που δεν θα περιμένει βέβαια τοεπόμενο καλοκαίρι για να επανέλθει.Με συνεχή, συνεπή, συνετή παρουσία θα

απλώνει το χέρι του σε όλους, έχοντας αί-σθηση του ρόλου του Συλλόγου και ενερ-γώντας με την πρέπουσα ιεράρχηση τωνπροτεραιοτήτων.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΆλλες φωτογραφίες στη σελ. 5

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΩΝ ΜΑΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

Το νέο έπεσε βαρύ το πρωινότου Σαββάτου. Ο Γιώργης Βαρ-λάμος έφυγε από κοντά μας χτεςΠαρασκευή 13 Σεπτέμβρη2013. Μεγάλη η απώλεια αλλάκαι μεγάλο το έργο που μας αφή-νει ως πρωτοπόρος χαράκτης-ζωγράφος και ως άνθρωπος. Γεν-νήθηκε το 1922 στην Πάρο μεκαταγωγή από το χωριό μας πα-τρίδα του πατέρα του.

Τακτικός επισκέπτης του χωριού μας πουήταν το «καταφύγιο» του εμπνεόταν από τοπεριβάλλον του. Εικόνες και χρώματα από τοχωριό μας έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στοέργο του, γεγονός που έντονα το διαπιστώ-νομε και στα δύο ημερολόγια με έργα του πουπρόθυμα και αφιλοκερδώς επιμελήθηκε γιατο Σύλλογο μας και για όλους τους συγχω-ριανούς και φίλους. Υπήρξε ο πρώτος πρό-εδρος του Συλλόγου μας με την ίδρυση του το1977, βάζοντας γερά θεμέλια και προοπτικές.

Εκφράζομε ως ΔΣ του Προοδευτικού Συλ-λόγου Ανδρονιάνων – Δένδρων τα συλλυπη-τήρια μας στους οικείους του. Κρατάμε πολ-λά από όσα μας αφήνει και που γλυκά και μεεγγενή γονιμότητα μας δεσμεύουν.

Σημειώνομε την προτροπή που μας έδω-σε ως Σύλλογο στις 2/8/2012 στο σπίτι τουστην Αθήνα και που μπορείτε να την ακούσετεπροβάλλοντας το σχετικό video στο site μαςwww.andronianoi.gr. Μας προέτρεψε λοι-πόν «να φροντίσετε να είναι ο κόσμος λιγό-τερο κακός».

Η κηδεία του Γιώργη Βαρλάμου έγινε την

Δευτέρα 16-9-2013 στο Πρώ-το Νεκροταφείο της Αθήνας.

Ο Μητροπολίτης Καρυστίαςκαι Σκύρου Σεραφείμ χοροστά-τησε και χαιρέτησε το νεκρό μεσύντομο και ζεστό λόγο. Η επί-σημη πολιτεία απούσα χαρακτη-ριστικά ενώ ο Δήμος Κύμης έστει-λε στεφάνι. Παραβρέθηκαν στε-λέχη του ΚΚΕ του οποίου μέλοςήταν μέχρι το τέλος του ο απο-

θανών, με επικεφαλής το γενικό γραμματέαΔημήτρη Κουτσούμπα. Ο Προοδευτικός Σύλ-λογος Ανδρονιάνων – Δένδρων εκπροσωπή-θηκε από τον πρόεδρο του Δ.Σ. Σταμάτη Δ.Σπύρου και το γενικό γραμματέα Αντώνη Ε.Βλαχαντώνη. Ο Σύλλογος μας στη συνεδρία-ση του Διοικητικού του Συμβουλίου της 15-9-13 στο χωριό, συζήτησε το θέμα του θανάτουτου πρώτου προέδρου του και μέλους τουΓιώργη Βαρλάμου και αποφάσισε να εκπρο-σωπηθεί στην εξόδιο ακολουθία ,να διαθέσειστη μνήμη του αντί κατάθεσης στεφάνου τοποσό των 200,00 € για κοινωνικό σκοπό καινα ασχοληθεί με τον όποιο τρόπο μπορέσει ήκαι του ζητηθεί με το έργο του σεβόμενοι πρώ-τα – πρώτα τον εκλιπόντα όπως τον ζήσαμεκαι εκτιμήσαμε και μέσα από τις συναντήσεις, συζητήσεις και συνεργασία μας. Με γαλή-νιο το πρόσωπο του ο Γιώργης Βαρλάμος κα-τέβηκε στην τελευταία του κατοικία και αυτόείναι μια ακόμα προτροπή προς εμάς που γιακάποιο ακόμα καιρό θα βρισκόμαστε εδώ.

Σταμάτης Δ. Σπύρου

Έφυγε ο Γιώργης Βαρλάμος

2 Ιούνιος - Ιούλιος - Αύγουστος 2013

Οι εποχές αλλάξανεμια ζέστη, μια κρύο,τα κόμματα που κυβερνούνγίναν τα τρία δύο.

Να αρπάξουν θέλουν τα λεφτάκάτι να διορθώσουν.Του γέρου έπεσε ο μισθός;άντε να τον σηκώσουν!

Αλλάξανε τα πράγματαέχουν αλλάξει όλοι,το μόνο που δεν άλλαξετο άδειο πορτοφόλι.

Ακόμα και ο Πρωθυπουργόςμε τον καημό μας παίζεικάντε λιγάκι υπομονήθά ’ρθουνε κι οι Κινέζοι.

Οι εποχές αλλάξανεδεν τρώω, δεν κοιμάμαικαι τα λεφτά μου τέλειωσαντο μόνο που θυμάμαι.

Καλαράς Παναγιώτης (Στρούλιος)27-8-2013

ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝΕ

Μία φωνή αξέχαστηέφυγε απ’ το χωριό μαςμα θα υπάρχει πάντοτεβαθιά μέσ’ το μυαλό μας.

Ένα αηδόνι ήτανεαηδόνι χωρίς πλάκαμιλώ για τον αείμνηστοτο Γιώργο το Τσομάκα.

Ήταν ο ψάλτης του χωριούπου είχε φωνή καμπάναπου έφτανε ως τον ουρανόσταμάταγε αεροπλάνα.

Ήτανε τόσο δυνατήκαι γάργαρη η φωνή τουκαι όποιος θα την άκουγεγαλήνευε η ψυχή του.

Έφυγε όμως δυστυχώςδε θα ξαναγυρίσεικ’ είν’ αναντικατάστατηη θέση που έχει αφήσει.

Είναι όντως αισθητή πολύαυτή του η απουσίακαι όλοι τον αναζητούνσαν παν στην εκκλησία.

Τον πήρε ο Θεός πολύ νωρίςστα χέρια τα δικά τουφαίνεται θα τον ήθελενα ψέλνει εκεί κοντά του.

Ήτανε άνθρωπος καλόςκοιτούσε τη δουλειά τουκαι ήτανε άψογος πολύστην οικογένειά του.

Μεγάλωσε τέσσερα παιδιάσωστά στην κοινωνία

μαζί με τη γυναίκα τουτην Ευαγγελία.

Ήτανε και μαραγκόςκαι δούλευε όλη μέραμαζί με τους δυο του γιούςγια να τα βγάλει πέρα.

Έφτιαχνε κάγκελα, σκεπές,πόρτες και παραθύριακαι ότι του ζητούσανεδε χάλαγε χατήρια.

Δούλευε και στη ΔΕΗκάτω στο Αλιβέριέφευγε τα χαράματακι ερχόταν μεσημέρι.

Όλη τη μέρα πάλευεποτέ δε σταματούσεπότε να ψέλνει τον άκουγεςπότε να τραγουδούσε.

Είναι μεγάλη απώλειαμας έχει σ’ όλους λείψειοι φίλοι του και οι συγγενείςνιώθουν μεγάλη θλίψη.

Τέτοια φωνή απ’ το χωριόδε θα ξαναπεράσειμακάρι απ’ τα εγγόνια τουκάποιο να τού ’χει μοιάσει.

Πάντα θα είναι στη μνήμη μαςγιατί ήταν αγαπημένοςκι εκεί ψηλά που βρίσκεταινα είναι ευτυχισμένος.

Ελένη Καλαμπαλίκη (Λάγιου)

Σεπτέμβρης 2013

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ Γ. ΤΣΟΜΑΚΑ

Αυτούς τους στίχους έγραψαστου Περικλή τη μνήμηαπό κοντά μας έφυγεςμαζί μας έχεις μείνει.

Όλοι εδώ οι φίλοι σουπάντα θα σε θυμούνταιάνθρωποι σαν και ’σένανεεύκολα δεν ξεχνιούνται.

Πάει καιρός που έφυγεςπαντοτινά μακριά μαςπάντα θα σε θυμόμαστεθα σ’ έχουμε κοντά μας.

Ήσουνα πάντα στο χωριόκι ας ζούσες εις τα ξένακαι απ’ τους παλιούς τους φίλους σουδεν ξέχναγες κανέναν.

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ

Συνεδρίαση 21-7-2013 Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε στο Κοινοτικό

Γραφείο την 21η Ιουλίου 2013 και συζητήθηκαν με τηνΑθλητική ένωση οι εκδηλώσεις του καλοκαιριού, οι δύοχοροί , που θα γίνουν και πάλι από κοινού. Στη συνέχειασυζητήθηκαν οι λεπτομέρειες για τους λαχνούς, τα δώρα,για τους χορηγούς και την ενημέρωση μέσω αφισών. Σχε-τικά με το μενού θα υπάρχει το ίδιο με πέρσι, με τις ίδιεςτιμές.

Στη συνέχεια συζητήθηκε η πρόθεση του Ορειβατι-κού Συλλόγου Χαλκίδος για πεζοπορία από το χωριό προςτη Βρωμονέρα, καθώς και προτάσεις για τις λοιπές εκ-δηλώσεις του καλοκαιριού.

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου, ενημέρωσε για τα θέμα-τα που συζήτήθηκαν στη συνάντηση με το Δήμαρχο καιτους Αντιδημάρχους κ.κ.Παπά και Βλάχο

Συνεδρίαση 4-8-2013 Κατά τη συνεδρίαση του ΔΣ της 4ης Αυγούστου

2013,συζητήθηκαν τα θέματα για άμεσες ενέργειες,όπως η προετοιμασία και οι λεπτομέρειες για το πανη-γύρι στο χωριό στις 10 Αυγούστου, και λήψη τελικών απο-φάσεων όπως συζητήθηκαν και στην προηγούμενη συ-νεδρίαση. Συζήτηση λεπτομερειών υπόλοιπων εκδηλώ-

σεων Αυγούστου 2013 σύμφωνα με την ανακοίνωση στοΦ.87 Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ – ΔΕΝΔΡΩΝ καιομόφωνη λήψη σχετικών αποφάσεων. Έγινε συζήτηση καιοριστικοποίηση της ημερομηνίας για την εκδρομή στη Μο-νεμβασιά και τα Σπήλαια Διρού στις 7και 8 Σεπτεμβρί-ου.Τέλος έγινε ενημέρωση και σύντομη συζήτηση για τοsite μας. Παρατηρείται μεγάλη αύξηση του αριθμού τωνεπισκεπτών και συνεπώς αυξημένες ευθύνες για τοΔ.Σ.για συνεχή βελτίωσή του.

Συνεδρίαση 15-9-2013Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε στο Κοινοτικό

Γραφείο την 15η Σεπτεμβρίου 2013 και συζητήθηκε το θλι-βερό γεγονός του θανάτου του Γιώργη Βαρλάμου. Απο-φασίσθηκε να χορηγηθεί στη μνήμη του το ποσό των200ευρώ και να παρευρεθούν στην κηδεία του μέλη τουΣυλλόγου.

Στη συνέχεια συζητήθηκαν διάφορα θέματα όπως ησυνεργασία με την Αθλητική ένωση, καθώς και ο απο-λογισμός των εκδηλώσεων. Ενημέρωση για την επιτρο-πή διαβούλευσης του Δήμου, και σχόλια για το site και τηνεφημερίδα. Τέλος συζητήθηκε το θεματολόγιο για το ημε-ρολόγιο του 2014 και η διαδικασία έκδοσής του.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ 3ου ΤΡΙΜΗΝΟΥ 2013

Πριν ένα μήνα, στις 29-06-2013, έφυγε ξαφνικά απότη ζωή σε ηλικία 72 ετών ο εξάδελφός μου ΚΩΝΣΤΑΝ-ΤΙΝΟΣ ΒΑΡΛΑΜΟΣ του Ιωάννη, Έλληνας της Αμε-ρικής που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Δένδρα Κύμης Ευ-βοίας και που ποτέ δεν ξέχασε την πατρίδα του, αρωγόςπάντα στις όποιες ανάγκες του Συλλόγου σας.

Στην Αμερική προσέφερε ουσιαστικό έργο στην Ελ-ληνική κοινότητα μέσω του ΑΧΕΠΑ, που τον τίμησε ιδι-αίτερα και εν ζωή όπως θα δείτε στο επισυναπτόμενο κεί-μενο και κατά την επιμνημόσυνη δέηση που τελέσθηκεπριν την ταφή του.

Ένοιωσα την ανάγκη να γράψω δυό λόγια για το άξιοαυτό τέκνο των Δένδρων για να τιμηθεί η μνήμη του στοντόπο που τόσο αγάπησε.

Ονομάζομαι Μαρία Βαρλάμου, είμαι κόρη του αεί-μνηστου Παντελή Κ. Βαρλάμου (Α' μηχανικού Εμπο-ρικού Ναυτικού) από τα Δένδρα και της Ευαγγελίας Αγ-γελή από Κύμη Ευβοίας και είμαι αρχιτέκτων - μηχανι-κός ΕΜΠ.

Ευχαριστώ για την εφημερίδα του Συλλόγου πουμου στέλνετε (αρκεί μία, ο πατέρας μου δεν ζει πλέον) καιμου δίνετε έτσι την ευκαιρία να αποκτώ μια νοητή επα-φή με τον τόπο καταγωγής μου, που γεννημένη και με-γαλωμένη στην Αθήνα δεν είχα την ευκαρία να γνωρίσω.

Δυστυχώς προσωπικοί, οικογενειακοί και επαγγελ-ματικοί λόγοι δεν μου δίνουν την δυνατότητα οποιασδή-ποτε συμμετοχής στο έργο σας, το οποίο σέβομαι και τιμώ.

Με εκτίμησηΜαρία Βαρλάμου

Θα ‘θελα, εκ μέρους των συγγενών του Κωνσταντίνου,που τους άφησε πίσω στην Ελλάδα, την πατρίδα που μεπόνο ψυχής αποχαιρέτησε σε πολύ νεαρή ηλικία, αναζη-τώντας μια καλύτερη ζωή στην Αμερική, τη χώρα που αγά-πησε από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισε, φεύγον-

τας από Ελλάδα με ναυτικό φυλλάδιο, ναύτης σε εμπορικόπλοίο, δίπλα στον αδελφό του πατέρα του. Ήταν αυτός οθείος στον οποίο σύντομα γνώρισε την εκλεκτή της καρ-διάς του, την αείμνηστη Φιλίτσα, σύντροφο και μητέρα τωνδύο υπέροχων παιδιών τους.

Ήταν εκείνος, που όπως προστάτευε τα άλλα 4 αδέλ-φια του, μόνος του εντελώς, μικρό παιδάκι και ο ίδιος, ότανοι γονείς τους έλειπαν στις αγροτικές τους ασχολίες στομικρό χωριό τους τα Δένδρα Κύμης Ευβοίας, έτσι και μετάτην εγκατάστασή του στην Αμερική και το γάμο του, ταμάζεψε σχεδόν όλα, πλην μιας αδελφής, κοντά του για ναγευθούν και εκείνα τις δυνατότητες βελτίωσης της ζωήςτους, που τους πρόσφερε η μεγάλη χώρα.

Δούλεψε σκληρά, δημιούργησε επιτυχημένη επιχεί-ρηση, το “Gus Station” όπου είχε κοντά του όλα τα αδέλ-φια του, συμμετείχε ενεργά στις κοινότητες του απόδη-μου Ελληνισμού (ΑΧΕΠΑ) New Rochelle chapter 405, απ’όπου και την 1η Δεκεμβρίου 2012 βραβεύθηκε για τις υπη-ρεσίες του σαν ταμίας επί 35 χρόνια και το σπουδαιότε-ρο έργο του: Μαζί με τη Φιλίτσα του απέκτησαν και με-γάλωσαν δύο σπάνια πλάσματα τα παιδιά τους, την Ασυ-νούλα (πιανίστα με πανεπιστημιακές σπουδές και μετα-πτυχιακό στην κριτική μουσικής τέχνης) και τον Γιάννη(φιλόλογο διευθυντή Γυμνασίου στην πολιτεία της ΝέαςΥόρκης) ενσταλάζοντας μέσα τους την αγάπη και τον πόνογια την πατρίδα Ελλάδα, που όμοια τα μεταδίδουν και σταδικά τους παιδιά, τα 4 εγγόνια του. Και ο γιός του Γιάν-νης και ο γαμπρός από την κόρη του Martin είναι επίσηςενεργά μέλη- διάδοχοι του- στο ΑΧΕΠΑ.

Καλό ταξίδι ξάδελφε Κωστή και κει που είσαι τώρα θαπρέπει να έχεις μια ακόμη ευκαιρία να χορέψεις και να δι-δάξεις με λεβεντιά ένα χορό μπορεί τον τσάμικο, μπορείτον Καλαματιανό, έτσι όπως μας τους δίδαξες και εμάς καιάφησες ανεξίτηλη στη μνήμη τη μορφή και την λεβέντι-κη παρουσία σου φεύγοντας από κοντά μας.

Μνήμη Κωνστ. Ιω. Βαρλάμου

Ο θανών τέκνο του Βολιώτη Ιωάννη (γιαπολλά χρόνια αριστερού ψάλτη της εκκλησίαςτου χωριού μας) και της Μπαρούμη Αικατερί-νης γεννήθηκε στους Ανδρονιάνους στις 17-08-1925. Τελείωσε το Γυμνάσιο Κύμης τον Ιούνιοτου 1943, δουλεύοντας ταυτόγχρονα από τον Σε-πτέμβριο του 1941 στα ορυχεία λιγνίτη στη ρε-ματιά Πύργου - Ανδρονιάνων (στοά του 12 από3μμ έως 11μμ). Με προτροπή του Καλαμπαλί-κη (Μάνταλου) τότε Προέδρου του χωριού καιελλείψει δασκάλων, δίδαξε από το Σεπτέμβριο1943 έως τον Δεκέμβριο 1944 μαζί με τονΜπομπό Αθανάσιο στο Δημοτικό Σχολείο Αν-δρονιάνων και τα απολυτήρια του σχολείου (γιανα έχουν κύρος) τα υπέγραψε η δασκάλαΜπουζέου από την Κύμη.

Το 1945 με τη βοήθεια του συνταγματάρχηχωροφυλακής Παγώνη Βασιλείου έγινε δεκτόςστη Σχολή Αστυφυλάκων Αστυνομίας Πόλεων.

Το 1950 με εξετάσεις εισήλθε 1ος στη Σχο-λή Αρχιφυλάκων. Το 1955 και αφού είχε απο-φοιτήσει απο το ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ(σπουδές παράλληλα με την υπηρεσία τουστην Αστυνομία), εισήλθε 24ος με εξετάσεις στηΣχολή Υπαστυνόμων. Υπηρέτησε σε πολλάΑστυνομικά Τμήματα, στην Τροχαία, στο Αλ-λοδαπών, στο Επιτελείο της Αστυνομίας κλπ. Το1980 προήχθη σε Γενικό Αστυνομικό Διευ-θυντή (Ταξίαρχο) και το 1981 μετά από 35 χρό-νια ευδόκιμης υπηρεσίας αποστρατεύθηκε μετο βαθμό του Υπαρχηγού Αστυνομίας Πόλεων(Υποστράτηγος).

Ο θανών, που έχει ένα τέκνο τον Ιωάννη(πολιτικό μηχ/κό), δύο εγγόνια τη Μαριρένα(καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης) και το Νικό-λαο (πολιτικό μηχ/κό), μία δισέγγονη τριώνετών, άφησε μόνη τη σύζυγό του Μαρίκα.

Αναγγελία θανάτου του Βολιώτη Νικολάου

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣΗ κα Ματούλα Ντοβίνου με κάρτα που μας τα-

χυδρόμησε, μας ευχαριστεί για τη συνεργασία μας στοπανηγύρι της 10-8-2013. Της ευχόμαστε να είναι καλάκαι με επιτυχίες.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

― Πέθανε στη Χαλκίδα όπου κατοικούσε απόχρόνια ο Γεώργιος Κουφαλέξης σε ηλικία 80 ετώνκαι κηδεύτηκε στο κοιμητήριο Χαλκίδας.

― Απεβίωσε η Κύτρου Παναγιώτα , ετών 63, στηνΚύμη, στη 1 Οκτωβρίου. Κηδεύτηκε την επομένη στοΒίταλο.

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείου τους.

Θάνατοι

ΣΤΟ «ΛΕΟΥ» ΛΕΕΙ (Τεύχος 7/2013) Αγαπητέ κύριε ΠοντίκηΠαρακολουθώ την επαινετή σου προσπάθεια που

τα τελευταία χρόνια εστιάζεται στην περιοδική έκδο-ση του φυλλάδιου ΛΕΟΥ. Παίρνω αφορμή από το κεί-μενο σου «Το σημείωμα μας» της 1ης σελίδας του τε-λευταίου τεύχους 7 το οποίο διάβασα προσεκτικά 2 και3 φορές. Εστιάζω στο τελευταίο εδάφιο του και στο συμ-πέρασμα σου πως «…χρειαζόμαστε άμεσα μια νέαγλώσσα…».

Αγαπητέ Μιχάλη θα συμφωνήσω με τις επισημ’αν-σεις σου σε αρκετά σημεία του κειμένου σου αυτού. Γιατη διάβρωση των λέξεων, των εννοιών, της γλώσσας καιτης γνώσης ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικώνκαι τακτικών καθόλου τυχαίων , καθόλου αβαθών όπωςμε συνεχόμενη επιθετική ένταση τις βιώνομε και στηχώρα μας. Προσπάθεια επιτελική και μακρόχρονη ναγίνει και η γλώσσα όπλο των επιβουλευτών αποτελε-σματικό για τους ανέντιμους , άδικους και απορριπτέ-ους στόχους των. Η γλώσσα είναι ένα στοιχείο βασικόβέβαια αλλά ένα του κοινωνικού status quo.

Αγαπητέ Μιχάλη ,Όταν το άδικο πλασάρεται ως δίκαιο. Όταν ο πό-

λεμος χαρακτηρίζεται ως θετικός και αναπόφευκτος καιστα όπλα του ολέθρου δίνονται ανθρώπινες ιδιότητες(πχ έξυπνα όπλα) . Όταν το ψέμα σερβιρίζεται ως αλή-θεια και το αντίθετο . Όταν το παλιό προσποιείται τονέο στοχεύοντας να το καθυστερήσει στον αναπόφευ-κτο ερχομό του. Όταν ως φιλικό προωθείται αποκλει-στικά και μόνο το ομοιόμορφο και η διαφορετική φυ-σική ή ανθρώπινη επιλογή καταχωρείται ως απειλητι-κός εχθρός. Όταν μας σπρώχνουν να θεωρήσομε την φυ-σική επιλογή ως λάθος και την ισοπεδωτική ταχύτηταως διέξοδο και πρόοδο και όταν το ανώριμο είναιτάχα ίδιο με το ώριμο. Όταν πράξεις με ταυτότητα χρε-ώνονται σε σκόπιμα ουδέτερες έννοιες , ευρηματικές καιπιασάρικες δεν λέω πχ «οι αγορές». Όταν ακόμα χρό-νια τώρα η άγνοια καλλιεργείται ως γνώση. Όταν όλααυτά και πολλά άλλα αποζητούν κατ’ ανάγκην την κά-λυψη της γλώσσας, τότε αγαπητέ Μιχάλη είναι καθα-ρό πως δεν φταίει η γλώσσα. Η γλώσσα πάντα τσάκι-ζε και θα τσακίζει κόκκαλα ως φορέας της αλήθειας καιτου ωραίου. Όταν μάλιστα μιλάμε για την Ελληνικήγλώσσα που δεν μπορεί μέσα από τον τόσο πλούτο, ρυθ-μό και άρωμα της να γίνει εργαλείο άνομων στοχεύσεων, η θέση μας είναι μία και αδιαπραγμάτευτη πως η γλώσ-σα μας είναι σύμμαχος και όχι αντίπαλος. Αυτό που πρέ-πει να πολεμιέται αέναα και με επιμονή να στχεύεταιμε έμφαση στους καιρούς μας, είναι οι πολιτικές πουκρύβονται πίσω και από τις λέξεις , το θολό και ρευστότοπίο που επιτείνει την σύγχυση και την μέσω αυτήςαδράνεια και ένοχη παθητικότητα, η ισοπεδωση δομι-κών στοιχείων της ανθρώπινης οντότητας. Σε αυττό τοναγώνα η γλώσσα θα είναι δίπλα μας έχοντας και το θάρ-ρος και την ικανότητα και την επάρκεια. Αν εν όψει όλωναυτών τη γλώσσα κοιτάξομε να αλλάξομε θα έχομε χα-ράξει λάθος την πορεία μας, δεν θα έχομε τίποτε επίτης ουσίας αλλάξει στο γύρω μας γίγνεσθαι.

Αγαπητέ φίλε ΜιχάληΑκόμα και αν παρεξήγησα τα γραφόμενα σου, σε ευ-

χαριστώ που μου έδωσες την δυνατότητα μέσα από αυτά

να προβληματιστώ και να εκφραστώ.

ΠΡΙΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Δυστυχώς η γάγγραινα προχώρησε σε πείσμα τωνεθελοτυφλούντων και των αφελών υποστηρικτών τηςή όχι. Βρήκε πρόσφορο το έδαφος. Το σώμα μας, η Ελ-ληνική κοινωνία έδειξε αδικαιολόγητες ανοχές μέσα στιςψευδαισθήσεις της. Οδυνηρή διαδρομή με ευκρινές τοματωμένο αδιέξοδο. Πολλά τα ερωτήματα και ο καθέ-νας μας με την απειλή της συνυπευθυνότητας πάνω απότο κεφάλι του οφείλει να ψάξει, να απαντήσει, να απο-φασίσει θαρραλέα, αποφασιστικά, οριστικά και ξεκά-θαρα.

Θα ανεχθούμε τη βία και τους βιαστές που δεν τό-χουν σε τίποτε να γίνουν θάνατος για κάποιους διπλα-νούς μας σήμερα και για μας αύριο; Όχι δεν θα την ανεχ-θούμε. Χωράει το είναι μας τη βία και το θάνατο ως μέσαδράσης και πειθούς; Όχι γιατί είναι έξω από το νοητι-κό και ψυχικό ανθρώπινο είναι. Μπορεί να αποτελεί εχ-θρό μας και αιτία πολέμου το διαφορετικό από το δικόμας; Τα χαρακτηριστικά που αβίαστα μας έδωσε η φύσημας, η διαφορετική άποψη και επιλογή; Όχι γιατί δενμπορεί να είναι εχθρική η διαφορετικότητα αλλά αν-τίθετα είναι ζητούμενη ομορφιά και ζωογόνα προ-ωθητική προϋπόθεση αποδεδειγμένη ιστορικά και βιο-λογικά. Είναι συνθήκη συμβίωσης η προσπάθεια κά-ποιων να οριοθετήσουν απειλητικά και βίαια το είναιμας σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά; Δεναρκεί να είσαι Έλληνας αλλά Έλληνας σε απόλυτα αυ-ταρχικά καδραρισμένο πλαίσιο θρησκεύματος, πολιτι-κής , αισθητικής ή άλλης άποψης. Όχι δεν αποτελεί συν-θήκη συνύπαρξης , αλλά συνθήκη για έμπρακτη οργήκαι άρνηση. Αποτελεί απάντηση στα προβλήματα τηςΕλληνικής κοινωνίας ο εκφασισμός της ; Όχι δεν είναιαπάντηση ο εκφασισμός και η σύμφυτη βαρβαρότητατου που διαβρωτικά και μόνο κινείται στον κοινωνικόκαι ανθρώπινο ιστό, στην κορυφαία φυσική επιλογή πουείναι η Ζωή και η μοναδικότητα της.

Λέμε λοιπόν αποφασιστικά και οριστικά όχι σε όσουςκαι όσα μας κρύβουν τον ήλιο. Όχι σε όσους και όσα θε-ωρούν πως έχουν και μποτούν να τα επιβάλλουν δι-καιώματα που ούτε στο Θεό δεν εκχωρούνται. Στο ορια-κό ερώτημα Ζωή ή θάνατος βροντοφωνάζομε ΖΩΗ χω-ρίς κανένα ενδοιασμό, χωρίς αναστολές και με έμφυ-τη πίστη στη λογική ,στο συναίσθημα ,στην ψυχή μας.Τα ότι φτάσαμε στο σημείο το άδικα χαμένο αίμα, οι άδι-κα νεκροί να γίνουν η κόκκινη απροσπέλαστη γραμμήέχει πλέον καταγραφεί ως σοβαρό μας πρόβλημα συλ-λογικά και ατομικά. Θα χρειαστεί με θάρρος να ανα-λύσαμε την πορεία αυτή και με τα συμπεράσματαεφόδια να προχωρήσομε μπροστά, ιδιαίτερα οι νέοι μας.Ούτε το αίμα πρέπει να ξαναδούμε ούτε τη διαδρομή μέ-χρι εκεί να ξαναζήσομε, δεν πρέπει να το ξαναεπιτρέ-ψομε. Ο πατέρας του δολοφονημένου Παύλου Φύσσαπου απλά τραγουδούσε τη ζωή, με απίστευτη ενάργειαδήλωσε «…ο μεγάλος ένοχος δεν είναι αυτός που κρα-τούσε το μαχαίρι, αλλά αυτός που τον όπλισε με το μα-χαίρι…» Αισθάνεστε κάτι μέσα σας;


Ιούνιος - Ιούλιος - Αύγουστος 2013 3

Τρίμηνη πολιτιστική και κοινωνική έκδοση του Προοδευτικού Συλλόγου Ανδρονιάνων - Δένδρων Κύμης ΕύβοιαςΑνδρονιάνοι Κύμης Εύβοιας Τ.Κ. 34003

Ιδιοκτήτης: Προοδευτικός Σύλλογος Ανδρονιάνων - Δένδρων Κύμης Εύβοιας

Εκδότης-Διευθυντής: Σταμάτης Δ. Σπύρου, ΠρόεδροςΤηλ: 22210 75197 • Κιν: 6932661355

Συντακτική Επιτροπή Υπεύθυνοι ύλης:

Σταμάτης Δ. Σπύρου, Χριστίνα Π. Πουλοπούλου, Γιώργος Θ. Δήμος, Αντώνης Ε. Βλαχαντώνης, Παναγιώτης Αγγελόπουλος

Ηλεκτρονική σελιδοποίηση - Εκτύπωση: Εκδόσεις-Γραφικές Τέχνες

Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε. Θεοδοσίου 23 Ίλιον Τ.Κ. 13121

Τηλ.-Fax: 210 2619003 - 210 2619696 e-mail: [email protected]

«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ»

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΕ ΣΥΝΤΟΜΙΑ

Ηαορτή είναι η μεγαλύτερη ελαστικούτύπου αρτηρία του οργανισμού, ηοποία ως αγωγός μεταφέρει το κλά-

σμα αίματος μετά από κάθε καρδιακή εξώ-θηση. Αποτελείται από τρεις χιτώνες, τονέσω χιτώνα (ενδοθήλιο), το μέσο χιτώνα(μυϊκό – ελαστίνη) και τον έξω χιτώνα. Ηαορτή διαιρείται ανατομικά στα εξής τμή-ματα: τη ρίζα της αορτής, την ανιούσααορτή, το αορτικό τόξο, την κατιούσα αορ-τή, την υπερνεφρική και τη υπονεφρική μοί-ρα της κοιλιακής αορτής.

Οι παθήσεις της αορτής, οι οποίες με-ρικές φορές οδηγούν σε ρήξη της, η οποίασυνοδεύεται από πολύ μεγάλη θνητότητα εί-ναι: τα ανευρύσματα της αορτής, οι επικοι-νωνίες – συρίγγια της αορτής (αορτοβρογ-χικό, αορτοοισοφαγικό, αορτοεντερικό κλπ.),το διατιτραίνον έλκος και/ή το ενδοτιχω-ματικό αιμάτωμα, οι διαχωρισμοί και οι τραυματισμοί.

Ανεύρυσμα της αορτής ονομάζεται μια τοπική μη αναστρέ-ψιμη διεύρυνση της αορτής που περιλαμβάνει όλες τις στοιβά-δες της αορτής. Αυτή η διάταση ονομάζεται ανεύρυσμα όταν ξε-περνά τη 1,5 φορά τη διάμετρο της φυσιολογικής αορτής για τοδεδομένο ύψος, βάρος και φύλο του ασθενούς. Η ανάπτυξη τωνανευρυσμάτων είναι πολυπαραγοντική, πραγματοποιείται εκ-φύλιση του μέσου χιτώνα, της ελαστίνης και του κολλαγόνου πα-θήσεις που μπορούν να προσβάλλουν την αορτή είναι παθήσειςτου συνδετικού ιστού, αγγειϊτιδες, εκφυλιστικά νοσήματα, τραυ-ματισμοί ή διαχωρισμοί. Οι συνηθέστερες διαταραχές του συν-δετικού ιστού είναι το σύνδρομο Marfan, το σύνδρομο Ehlers-Danlos, το σύνδρομο Loeys-Dietz κλπ. Γενικοί επιβαρυντικοί πα-ράγοντες είναι η ηλικία, η αρτηριακή υπέρταση, το κάπνισμα καιη αθηροσκλήρυνση.

Τα ανευρύσματα της θωρακικής αορτής όταν ξεπεράσουνπρακτικά τα 5 εκατοστά σε διάμετρο, έχουν ιδιαίτερα αυξημέ-νο κίνδυνο ρήξης ή διαχωρισμού και άρα πρέπει να χειρουρ-γούνται. Μεγάλη σημασία για τον τρόπο αντιμετώπισης δια-δραματίζει η τοποθεσία του ανευρύσματος κατά μήκος τηςαορτής.

Ο διαχωρισμός της αορτής αποτελεί μια συχνή αγγειακή κα-ταστροφή κατά τον οπίο η αορτή σχίζεται στα δύο στο επίπεδοτου μέσου χιτώνα. Αίμα από ένα ή περισσότερα σημεία του έσωχιτώνα εισέρχεται στο μέσο χιτώνα κι έτσι δημιουργείται ο ψευ-δής αυλός της αορτής. Η έναρξη του διαχωρισμού συνοδεύεταιστο 90-95% των ασθενών με οξύ θωρακικό πόνο, υψηλής έντα-σης από την έναρξή του σε αντιδιαστολή με τον πόνο του εμ-φράγματος του μυοκαρδίου που έχει αυξανόμενη ένταση με τηνπάροδο του χρόνου και υποχωρεί συνήθως με την ανάπαυση καιτη χορήγηση νιτρωδών. Η εντόπιση του πόνου είναι στο προ-κάρδιο με επέκταση στην κάτω γνάθο κι άνω άκρα όταν ο δια-χωρισμός εντοπίζεται στην ανιούσα αορτή. Καθώς ο διαχωρισμόςεπεκτείνεται προς τη θωρακική και κοιλιακή αορτή, ο πόνος με-τατοπίζεται στη μεσοωμοπλατιαία και οσφυϊκή χώρα.

Σημειώνεται για άλλη μια φορά η μεγάλη σημασία άμεσης εξέ-τασης από τον καρδιολόγο, αφού η άμεση διάκριση απ΄οτο οξύέμφραγμα του μυοκαρδίου είναι ύψιστης σημασίας, γιατί η αν-τιμετώπιση του εμφράγματος απαιτεί θεραπεία που απαγορεύεταινα χορηγηθεί σε περίπτωση διαχωρισμού της αορτής.

Επιπλοκές του διαχωρισμού είναι η ανεπάρκεια της αορτικήςβαλβίδας, ο καρδιακός επιπωματισμός, που αποτελεί μια βαρείαεπιπολή και αναφέρεται στη συλλογή αίματος στον περικαρδιακόσάκο που περιβάλει την καρδιά η οποία έτσι συμπιέζεται, η ρήξητης αορτής στην αριστερή υπεζωκοτική κοιλότητα με δημιουρ-γία αιμοθώρακα και η απόφραξη κλάδων της αορτής με αποτέ-λεσμα: αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, ισχαιμία των άνω ή κάτωάκρων, ισχαιμία του εντέρου, ισχαιμία των νεφρών, αναλόγως τουαρτηριακού κλάδου που συμπιέζεται.

Εξετάσεις που βοηθούν στη διάγνωση και στον μετέπειτα σχε-διασμό της αντιμετώπισης είναι κυρίως το διαθωρακικό και ιδι-αιτέρως το διοισοφάγειο υπερηχοκαρδιογράφημα, η αξονική καιμαγνητική τομογραφία και η αγγειογραφία.

Η θεραπεία του οξεώς εγγύς διαχωρισμού που αφορά στηνανιούσα αορτή είναι άμεσα χειρουργική, ενώ του άπω διαχωρι-σμού, εάν δεν υπάρχουν επιπλοκές, είναι αρχικά φαρμακευτικήμε αγγειοδιασταλτικά αντιϋπερτασικά. Όταν απαιτηθεί χει-ρουργική αντιμετώπιση, μπορεί να προτιμηθεί η τοποθέτηση εν-δοαγγειακού μοσχεύματος που αποκλείει τον ψευδή αυλό.

Παθήσεις του μεγάλου αγωγού αίματος του σώματος

Γράφει ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος,

καρδιολόγος

Το 2013 ανακηρύχθηκε Έτος Καβάφη, καθώς συμπληρώνονται 150 χρόνιααπό τη γέννησή του και 80 από το θάνατό του. Οι επέτειοι σημαδεύουν την καβαφικήέρευνα, την καβαφική βιβλιογραφία και τις καβαφικές ερμηνείες. Ιδιαίτερα η επέ-τειος του 2013 βρίσκει το μοναδικό Αρχείο Καβάφη υπό νέα στέγη, στη Στέγη Γραμ-μάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.

Η διεθνής κοινότητα θα τιμήσει το Έτος Καβάφη 2013 με ένα διπλό τεύχος τουγαλλόφωνου περιοδικού “Europe”, που ίδρυσε το 1923 ο Ρομέν Ρολάν, ανα-γέννησε το 1946 ο Αραγκόν και κυκλοφορεί ανελλιπώς ως σήμερα παίζοντας ρόλοκαθοριστικό στην ευρωπαϊκή διανόηση.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποι-ητές της σύγχρονης εποχής. Γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1863 στην Αλεξάν-δρεια της Αιγύπτου που τότε ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και πέ-θανε στην Αλεξάνδρεια στις 29 Απριλίου του 1933 σε ηλικία 70 ετών. Ήταν το 9ο

παιδί του Πέτρου Καβάφη, μεγαλέμπορου βαμβακιού και της Χαρίκλειας το γέ-νος Γεωργάκη Φωτιάδη. Ο πρόωρος θάνατος του πατέρα του τους ανάγκασε ναδιαλύσουν την οικογενειακή επιχείρηση και να καταφύγουν στην Αγγλία αρχικάστο Λίβερπουλ και μετά στο Λονδίνο εως το 1876. Στο λονδρέζικο αυτό σπίτι (οδόςQueensborough, 15), εντοιχίστηκε το 1975 αναμνηστική πλάκα που αναφέρει ότιέζησε εκεί ο Κ. Π. Καβάφης.

Στην Αλεξάνδρεια ο Καβάφης διδάχθηκε Αγγλικά, Γαλλικά και Ελληνικά με οι-κοδιδάσκαλο και συμπλήρωσε τη μόρφωσή του για δύο χρόνια στο Ελληνικό Εκ-παιδευτήριο της Αλεξάνδρειας. Έζησε επίσης για τρία χρόνια που ήταν τα κρισι-μότερα στην ψυχοδιανοητική του διαμόρφωση, στην Πόλη (1882-84).

Το 1897 ταξίδεψε στο Παρίσι και το 1903 στην Αθήνα, χωρίς από τότε να με-τακινηθεί από την Αλεξάνδρεια για τριάντα ολόκληρα χρόνια. Ύστερα από περι-στασιακές απασχολήσεις σε χρηματιστηριακές επιχειρήσεις , αποφάσισε να γίνειδημόσιος υπάλληλος και διορίστηκε σε ηλικία 59 ετών στο Υπουργείο ΔημοσίωνΈργων το 1922.

Ο Καβάφης δεν ανήκει στους ποιητές για τους οποίους χρειαζόμαστε μια επέ-τειο ως αφορμή για να τους θυμηθούμε και να τους ξαναδιαβάσουμε. Ο λόγος τουΚαβάφη έδειξε, στο διάστημα των 80 χρόνων που πέρασαν από το θάνατό του, με-γάλη ικανότητα να προσαρμόζεται σε ζωές «άλλες» από τη δική του. Μιλάει στοναναγνώστη με φωνή τόσο οικεία, με τόνο τόσο ευθύ και αυτή είναι ίσως η αιτία πουτο αναγνωστικό του κοινό είναι τόσο μεγάλο.

Η υποδοχή της καβαφικής ποίησης εκτός Ελλάδος υπήρξε εξαρχής ενθουσιώδηςκαι υπερθετική. Εκτιμήθηκε εγκαίρως από σπουδαίους ανθρώπους των γραμμά-των και της τέχνης, ενέπνευσε μεγάλους ποιητές και κινητοποίησε πολύ πρώιμαάξιους μεταφραστές. Το έντονο ενδιαφέρον κοινού και ειδικών για το έργο του πα-ραμένει αμείωτο στον καινούργιο αιώνα.

Η γλώσσα και η στιχουργική μορφή των ποιημάτων του Καβάφη ήταν ιδιόρ-ρυθμες και πρωτοποριακές για την εποχή. Τα βασικά χαρακτηριστικά τους είναι:ιδιότυπη γλώσσα, μείγμα καθαρεύουσας και δημοτικής, με ιδιωματικά στοιχεία τηςΚωνσταντινούπολης. Εξαιρετικά λιτός λόγος, με ελάχιστα επίθετα(όσα υπάρχουνέχουν πάντα ιδιαίτερη σημασία),ουδέτερη γλώσσα, σχεδόν πεζολογική, μακριά απότις ποιητικές συμβάσεις της εποχής. Η γλώσσα δεν αποκαλύπτει τα συναισθήμα-τα. Εξαιρετικά σύντομα ποιήματα με ρυθμό ιαμβικό αλλά τόσο επεξεργασμένο πουσυχνά είναι δύσκολο να διακριθεί. Σχεδόν ολοκληρωτική απουσία ομοιοκαταλη-ξίας.

Ο Κ. Π. Καβάφης στη διάρκεια της ζωής του δεν εξέδωσε ποτέ ποιήματά τουσε μορφή βιβλίου ή συλλογής, αν και δέχθηκε προτάσεις για την έκδοσή τους καιστα ελληνικά και στα αγγλικά. Καινοτόμησε δημοσιεύοντας ποιήματα σε περιο-δικά και εφημερίδες της εποχής και τυπώνοντας ιδιωτικά τα περίφημα μονόφυλ-λα, που συχνά σχημάτιζαν αυτοσχέδιες συλλογές και χαρίζονταν σε φίλους.

Η πρώτη συγκροτημένη συλλογή, ο κανόνας με τα 154 ποιήματα, κυκλοφορείγια πρώτη φορά στην Αλεξάνδρεια μετά το θάνατό του με τη φροντίδα της ΡίκαςΣεγκοπούλου, τότε συζύγου του κληρονόμου και εκτελεστή της διαθήκης του Κ.Π.Κα-βάφη, Αλέκου Σεγκόπουλου. Είναι ακριβώς αυτή η συλλογή που εκδίδεται από τονΊκαρο ως «δεύτερη έκδοση» το 1948 με τον τίτλο Κ.Π.Καβάφης, Ποιήματα, συ-στήνοντας τον Κ.Π.Καβάφη για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό.

Το σώμα των Καβαφικών ποιημάτων περιλαμβάνει τα 154 ποιήματα που ανα-γνώρισε ο ίδιος (τα λεγόμενα Αναγνωρισμένα), τα 37 Αποκηρυγμένα ποιήματάτου, τα περισσότερα νεανικά, σε ρομαντική καθαρεύουσα, τα οποία αργότερα απο-κήρυξε, τα Ανέκδοτα, δηλαδή 75 ποιήματα που βρέθηκαν τελειωμένα στα χαρτιάτου, καθώς και τα 30 Ατελή, που βρέθηκαν στα χαρτιά του χωρίς να έχουν πάρειτην οριστική τους μορφή. Τύπωσε ο ίδιος το 1904 μια μικρή συλλογή σε 100-200αντίτυπα με τον τίτλο Ποιήματα, στην οποία περιέλαβε τα ποιήματα: Φωνές, Επι-θυμίες, Κεριά, Ένας γέρος, Δέησις, Οι ψυχές των γερόντων, Το πρώτο σκαλί, Δια-κοπή, Θερμοπύλες, Τα παράθυρα, Περιμένοντας τους βαρβάρους, Απιστία και ταάλογα του Αχιλλέως.

Ο ίδιος είχε κατατάξει τα ποιήματά του σε τρεις κατηγορίες: τα ιστορικά, ταφιλοσοφικά και τα ηδονικά ή αισθησιακά.

Τα ιστορικά ποιήματα εμπνέονται κυρίως από την ελληνιστική περίοδο και σταπερισσότερα έχει εξέχουσα θέση η Αλεξάνδρεια. Αρκετά άλλα προέρχονται απότην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα και το Βυζάντιο. Τα αισθησιακά ή ηδονικά ποιήματα,που είναι και τα πιο λυρικά, κυριαρχεί η ανάμνηση και η αναπόληση. Αυτό που προ-καλεί τα συναισθήματα δεν είναι το παρόν, αλλά το παρελθόν και πολύ συχνά οοραματισμός. Τα φιλοσοφικά ποιήματα ονομάζονται από άλλους «διδακτικά». ΟΕ. Π.Παπανούτσος τα διαίρεσε στις εξής ομάδες: ποιήματα με συμβουλές προς ομο-τέχνους, δηλαδή ποιήματα για την ποίηση, και ποιήματα πραγματεύονται άλλα θέ-ματα, όπως το θέμα των Τειχών, την έννοια του χρέους (Θερμοπύλες), της αν-θρώπινης αξιοπρέπειας (Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον), της μοίρας (Καισαρίων) κ.α.

Θεωρείται συγγραφέας του οικουμενικού Ελληνισμού, ενός Ελληνισμού φυ-γόκεντρου και νομαδικού που ύστερα από πολλές δεκαετίες ελλαδοκεντρικής εσω-στρέφειας έρχεται στις μέρες μας πάλι στο προσκήνιο. Αυτός ο ποιητής του οι-κουμενικού Ελληνισμού δεν είναι εθνικός ποιητής (όπως ο Παλαμάς και ο Ελύτης)αλλά ούτε και πανανθρώπινος (όπως ο Σεφέρης και ο Ρίτσος). Δεν λέει τα ίδια πράγ-ματα σε όλους τους ανθρώπους αλλά κατορθώνει κάτι πολύ σπάνιο: λέει διαφο-ρικά πράγματα σε διαφορετικούς ανθρώπους, και έτσι παραμένει ανεξάντλητος.Το έργο του είναι διαθέσιμο σε πάμπολλες χρήσεις και πολλαπλές ερμηνείες.

Υπολογίζεται ότι περίπου 50 έλληνες και 30 ξένοι συνθέτες έχουν αντλήσει απότον Καβάφη για να γράψουν 350 μουσικά κομμάτια σε 20 γλώσσες. Τα κομμάτιααυτά χρησιμοποιούν κάθε είδους ιδίωμα (από λαϊκό ως πρωτοποριακό), κάθε μου-σικό είδος (από τραγούδι ως συμφωνία , καντάτα, όπερα, μπαλέτο και καμπαρέ)και κάθε είδους όργανα (από σόλο πιάνο ως ηλεκτρονικά). Με δυο λόγια ο Καβά-φης, ο οποίος υποτίθεται ότι δεν μελοποιείται, παραμένει εντυπωσιακά διαθέσι-μος σε κάθε είδους μελοποίηση.

Η εφετινή επέτειος συμπίπτει και αυτή τη φορά με ένα σημαντικό γεγονός αφούτο Αρχείο βρήκε καινούργιο σπίτι. Η νέα στέγη θα εξασφαλίσει με το κατάλληλοαίσθημα ευθύνης προστασία και συντήρηση στα χαρτιά , στα βιβλία, σε ότι άλλουπάρχει από τα κατάλοιπα του ποιητή, καθώς αξίζει σε μια τέτοια παγκόσμια πνευ-ματική περιουσία, από την άλλη θα ευνοήσει και θα βοηθήσει τη μελέτη του έρ-γου του Καβάφη και θα δώσει ταυτόχρονα στο πλατύ κοινό τη δυνατότητα να γνω-ρίσει από κοντά, με τα τόσα μέσα που διαθέτουμε σήμερα, τον κόσμο του μεγά-λου Αλεξανδρινού. Γιατί ο Καβάφης είναι ένα παγόβουνο, με την έννοια ότι το δη-μοσιευμένο από τον ίδιο έργο αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος από τα κείμενα πουέγραψε.

Αντώνης Ε. Βλαχαντώνης


Άλλη μια αγάπη μας παραπονούμενη - η ΕλιάΑμπέλια και χρυσές ελιές, τόσο απλά και επι-

τυχημένα σκιαγραφεί την πατρίδα μας ένας στί-χος γνωστού τραγουδιού. Η ιδιαίτερη μας πατρί-δα, ο τόπος μας, είναι τυχερός και μαζί κυρίως εμείςπου ζήσαμε και ζούμε, επομένως μπορούμε και ναζήσομε το μέλλον παίρνοντας δυνάμεις και απόαυτά τα δύο αναντικατάστατα στοιχεία του λαμ-περού μας φυσικού αλλά και ιστορικού και πολι-τιστικού μας περιβάλλοντος.

Πλην όμως εύκολα στρέφομε αλλού το ενδια-φέρον μας, κάνοντας το έτσι έκδηλα εγωιστικό καιαβαθές, χωρίς σοβαρότητα και προοπτική για μαςτους ίδιους αλλά και περισσότερο τους ερχόμενους.Έτσι στα χρόνια της κοντόθωρης και ταυτόχρονα

αγχώδους και ζιπαρισμένης μας ζωής που πολλοίμάλιστα την εκλαμβάναμε ως ευδαιμονία, εύκολαλησμονήσαμε κάποιους από τους αποδεδειγμέναειλικρινείς και άδολους φίλους μας, στηρίγματα τηςζωής και στους πιο δύσκολους χρόνους.

Η ευλογημένη ελιά μας κορυφαίο παράδειγμα.Δεν χωρούσε στο οπτικό μας πεδίο, κι αν κάπου στοπεριθώριο ή στο βάθος του φαινόταν, ήταν δίκηνκακόγουστου ντεκόρ. Το ίδιο και οι αρμόδιες αρ-

χές της φαίρνονταν με περισσή ασέβεια. Ακόμα καισήμερα ζούμε στο ίδιο περίπου σκηνικό έστω καιαπό άλλη γωνία, την παραμελούμε και την απο-μυζούμε βίαια και αφύσικα όπως τον περασμένοχειμώνα.

Η παρακάτω μία από τις φωτογραφίες είναιπολύ πρόσφατη κάπου στο χωριό μας. Ο ευλογη-μένος καρπός όπως κάθε χρόνο σχεδόν, δεν πρό-φτασε να επιβεβαιώσει τον πανθομολογούμενοαυτό χαρακτηρισμό του ευλογημένου. Όμως αγα-πητοί φίλοι αυτή η τακτική μας, ενεργητική και πα-θητική δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Ας μάθομε να ξεχωρίζομε τα σοβαρά από ταδευτερεύοντα και ας προσαρμόσομε ανάλογα τηνπρακτική μας. Ας δώσομε και έτσι ουσιαστικό εν-διαφέρον στη ζωή μας, μήπως με αυτό τον τρόποτην αγαπήσομε κι αυτήν λίγο περισσότερο και βα-θύτερα και όχι επιφανειακά και υποκριτικά. Δενσας προκαλεί η θέα της πρώτης φωτογραφίας όπουη αγάπη προς την Ελιά του αξιέπαινου αγρότη ξε-χειλίζει από πειστικό φως;


ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΠΑΓΩΝΗΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΕΓΓΟΝΗΣ

στους Ανδρονιάνους- τελείωσε το γυμνάσιο τηςΧαλκίδας, σπούδασε στην Ιατρική Σχολή τωνΑθηνών και παρ’ όλο που του παρουσιάστηκαν δυ-νατότητες για εξέλιξη στην πρωτεύουσα, γύρισεστο χωριό του αποφασισμένος να βοηθήσει τουςανθρώπους εκεί, όπου αγαπούσε, εκπληρώνονταςτον όρκο στον Ιπποκράτη. Μετά την αλλαγή του

αιώνα παντρεύτηκε την Αγγελικώ Βογιαντζή απόγνωστή οικογένεια εμπόρων και πολιτικών από τιςΚονίστρες. Ένα όμορφο νεαρό ζευγάρι ήταν με τιςελπίδες και τα όνειρα που προσδοκούσαν όλοι απότο νέο αιώνα. Γεννήθηκαν πολλά παιδιά. Το 1905ο Βαγγέλης, που πέθανε μικρός, το 1906 η Λούλα(Ζαχαρούλα), το 1907 ο Νίκος, 1908 η Μαρία, 1909ο Γιάννης, το 1912 η Αρτεμισία, το 1915 η Ολυμ-πία και το 1918 ο Μηνάς. Μεγάλη η οικογένεια δύ-σκολες οι εποχές. Τα χρήματα λίγα. Ταμένοςόμως ήταν στο καθήκον το ιερό. Στον όρκο. Επι-σκεπτόταν τους αρρώστους, πάσχιζε να τους θε-ραπεύσει, «αν είχαν, έπαιρνε κάτι, ότι του πρό-σφεραν, δεν ζητούσε ποτέ αμοιβή κι αν πάλιέβλεπε δυστυχία και πόση δεν υπήρχε την εποχήεκείνη.. ή κι ανέχεια, διακριτικά άφηνε ότι μπο-ρούσε.» έλεγε πάντα η μητέρα. Κι εγώ τον φαν-ταζόμουν στο παιδικό μυαλό μου « Άη Γιώργη»καβάλα στ’ άλογο να τρέχει στα γύρω χωριά, μέ-χρι Μετόχι έφτανε, με όλα τα στοιχεία της φύσηςκαι των εποχών να τον ακολουθούν, μαζί με το πι-στό σκυλί του. Ακόμα και την ιερή νυχτιά του γά-μου του καβάλησε το άλογο για το καθήκον. Κιύστερα η αγαπητική εστία, καταφύγιο αγάπης καιζωής. Τον είχαν αγκαλιάσει όλη η ευρύτερη πε-ριοχή. Ο τότε δήμος Κοτυλαίων με έδρα τους Κα-

λημεριάνους. Τον επέλεξαν Δήμαρχο για μια τε-τραετία από το 1908-1912. Το 1924 τότε που η φυ-ματίωση μάστιζε τη χώρα κι η ιατρική βοήθειαήταν πενιχρή, έχασε τη σύντροφο της ζωής του.Άλλους έσωσε εκείνην όμως.. κι ήταν σαράντα χρο-νών γυναίκα. Πήρε το ρόλο και της μάνας και μαζίμε τη μεγάλη του κόρη φρόντιζαν την οικογένεια.Γρήγορα όμως κι εκείνη έφυγε από τη ζωή, είχεκολλήσει το μικρόβιο της φυματίωσης. Πόνος και

φροντίδα διπλή, τριπλή. Τον στήριξανόμως η αγάπη του κόσμου, η συμπαρά-σταση της αδελφής του Ελένης κι η ανάγ-κη της προσφοράς. Το 1934 τον επιλέξα-νε πρόεδρο της κοινότητας των Ανδρο-νιάνων-είχε αλλάξει το σύστημα της το-πικής αυτοδιοίκησης- για ένα χρόνο κιύστερα πάλι το 1937-38. Και το ’41 επίσης,με τη Γερμανική Κατοχή και τα προβλή-ματα που είχαν νεκρώσει τα πάντα. Αλλάμε συνείδηση και πνεύμα ενεργά, εξακο-λουθούσε να βοηθά τους συντοπίτες του νατους συμβουλεύει πάντα με καλή προαί-ρεση απομονώνοντας τα πάθη που ηεποχή είχε φέρει στον τόπο δίνοντας ότιμπορούσε από το υστέρημά του στονκάθε ασθενή και στον κάθε ανήμπορο. Ηοικογένειά του είχε αρχίσει να σκορπίζει.Η μια κόρη στην Αυστραλία, η άλλη σεγάμο με τον στρατιωτικό Γιώργο Μπομ-

πό σε επαρχίες για το καθήκον, οι γιοι στην Αθή-να για σπουδές και εργασία. Έμεινε στο χωριό μετην Αρτεμισία κι ένα πεντάχρονο κοριτσάκι τη Γε-ωργία που η φτώχεια το άφησε στα σκαλιά τουσπιτιού του. Στα τέλη της 10ετίας του ’50 έφυγεμε την κόρη και την ψυχοκόρη για τις Κονίστρες,όπου εκείνη παντρεύτηκε τον Νικόλαο Χαραρά.Η υγεία του όμως ήταν επισφαλής. Η συμφόρη-ση που τον βρήκε του προκάλεσε δυσκινησία αλλάπνευματικά παρέμενε υγιής. Με τις συμβουλές τουκαι την αισιόδοξη στάση του έδινε ελπίδες ζων-τάνιας για το μέλλον των ανθρώπων γύρω του.

Την ημέρα των τριών Ιεραρχών το 1951 έφυ-γε για πάντα από τη ζωή, με το όνειρο της διεύ-ρυνσης της επιστήμης του, της ευημερίας του τό-που του και της οικογένειάς του, που ήταν απλω-μένη στα πέρατα της γης.

Σήμερα οι κυτταρικές μνήμες ξύπνησαν, η έλ-λειψη του παππού συνειδητοποιήθηκε μαζί κι όσαδεν πρόλαβε να προσφέρει σε μας τα εγγόνια του,όσα μεγάλα και φωτεινά πλούτισαν τις καρδιές τωνπαιδιών του και των συγχωριανών του κι αυτό εκ-φράζεται σ’ ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για τη φι-λοξενία μου από την εφημερίδα σας.

ΕΛΕΝΗ ΧΑΡΑΡΑ –ΛΥΤΡΑ (Κονίστρες 20/9/2013)

Συνέχεια από τη σελ. 1

2013: Έτος του Κ. Π. Καβάφη

Πρώτος από αριστερά ο Γεώργιος Παγώνης


Τα δύο από τα τρία πόδια της Πελοπον-νήσου τα κατέχει ο Νομός Λακωνίας. Στο δεξίπόδι του κορμού της Λακωνίας η φύση είχε καιέχει κέφια. Πολλά κέφια για να είμαστε ακρι-βείς. Στην περίπτωση των σπηλαίων Διρούαναφέρομαι τα οποία στα πλαίσια της διήμε-ρης εκδρομής του ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟ-ΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ – ΔΕΝΔΡΩΝ χθες Κυ-ριακή τα επισκεφθήκαμε, οι περισσότεροι γιαπρώτη φορά, κάποιοι για δεύτερη ή τρίτη.

Στο site μας μπορείτε να διαβάσετε σχετι-κές πληροφορίες και να έχετε μικρή αλλά χα-ρακτηριστική φωτογραφική γεύση στο ενη-μερωτικό φυλλάδιο που πήραμε στην είσοδομας, αλλά σίγουρα αυτά αποτελούν ένα ελά-χιστο στοιχείο της εμπειρίας που η επίσκεψηεκεί μπορεί να σας προσφέρει και να σας εν-τυπωσιάσει. Ξενάγηση με βάρκα στο εσωτε-ρικό της γής στο ύψος της επιφάνειας της θά-λασσας του Λακωνικού Κόλπου για 40 λεπτάτης ώρας, τα 15 από αυτά πεζοί στο τέλος τηςδιαδρομής. Η ενημερωτική ιστορική πληροφόρηση μεγα-λώνει το ενδιαφέρον και εμπλουτίζει ουσιαστικά την εμ-πειρία στο σύνολο της.

Έτσι τα οφέλη από τις τέτοιες επισκέψεις και εμπειρίεςξεπερνούν το αισθητικό τους περιεχόμενο που ούτως ή άλ-λως είναι πολύ υψηλό και γίνονται πνευματικά και ψυχι-κά ερεθίσματα και εφόδια τεκμηριώνοντας τον πολυδιά-στατο χαρακτήρα τους. Αυτά τα δυσεύρετα σε συνθήκες

στατικότητας και στασιμότητας επακόλουθα, στη φυσικήτους δυναμική μπορούν να διαμορφώνουν χαρακτήρες, τέ-τοιους που ο στενός και ο ευρύτερος περίγυρος μας έχειανάγκη.

Οι εντυπώσεις των επισκεπτών της ομάδας μας εν-θουσιώδεις. Χαρακτηριστική η άποψη που μας εκδηλώθηκε,πως η επίσκεψη στα σπήλαια Διρού μπορεί να αποτελέσειευχή προς όσους δεν είχαν μέχρι τώρα την τύχη να τα θαυ-μάσουν σε φυσική επαφή.

Στο εσωτερικό της Λακωνικής γης

Μαθητές του Γυμνασίου Κονιστρών οι δύο νεαροί μας φί-λοι, συγχωριανοί μας. Ο Νίκος Β. Λύκος από τα Δένδρα καιο Γιώργος Δ. Κωνσταντίνου από τους Ανδρονιάνους.

Χρησιμοποιώντας κυρίως υλικά άχρηστα (του πεταματού)φτιάχνουν μηχανές και εργαλεία.

Έχουν ήδη ολοκληρώσει την κατασκευή τρακτέρ καιτώρα ασχολούνται με την κατασκευή ποδηλάτου. Στο τρακτέρμας κάνανε επίδειξη των δυνατοτήτων του στο δρόμο και εκτόςδρόμου... Προς το παρόν στο μικρό αυτό κείμενο προσθέτο-με και τις φωτογραφίες που ακολουθούν. Είναι όμως αξιέπαινηη προσπάθεια τους και θα επανέλθομε με περισσότερες λε-

πτομέρειες και πρόσθετο οπτικοακουστικό υλικό.Α! και κάτι ακόμα που αξίζει να τονίσομε και που στο κα-

λοκαιράκι μας στο χωριό το συναντάμε συχνά. Το χαμόγελοτων παιδιών και των νέων μας. Χαρακτηριστικό και των δύοσυγκεκριμένων φίλων. Να είναι καλά και να μπορέσουνπολλά να κάνουν και να προκόψουν.

Είμαστε δίπλα τους. Θα είμαστε πάντα δίπλα στο γόνιμαανήσυχο βλέμμα τους και στο σίγουρο, ελπιδοφόρο χαμόγε-λο τους. Η αισιοδοξία αυτή που πηγάζει από τα παιδιά είναιζωντανή, βάσιμη και γεμάτη υγεία και προοπτική.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Δημιουργικές ανησυχίες στο χωριό μας

ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ Ε.Ε. ΣΠΟΥΔΩΝ

Λάβαμε από τον αξιότιμο κο Χ. Φαράντο ως πρόεδροτης Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών την παρακάτω επιστο-λή που δημοσιεύομε στο σύνολό της βέβαια. Έρχεται σανσυνέχεια του σημειώματος μας «Εταιρεία Ευβοϊκών Σπου-δών: Μια ακόμα κακή είδηση» στη σελίδα 8 του Φ.87 τηςεφημερίδας μας. Ο κος Φαράντος μας καταλογίζει τα τε-λείως αντίθετα όχι απλά των προθέσεων και θέσεων μας γιατην Ε.Ε. Σπουδών και το πολύτιμο και πολυετές έργο αυ-τής και όλων όσων το δημιούργησαν, αλλά και των όσωνστο σημείωμα μας του Φ. 87 καταγράφομε. Αγαπητέ κε Φα-ράντο δεν είμαστε εμείς κάποιοι από την άλλη πλευρά. Έχο-με υπόψην το διαχρονικό έργο της Ε.Ε. Σπουδών σε επαρ-κή έκταση και βάθος και η μέσα από τη γνώση θέση μας εί-ναι τουλάχιστον άδικο να παρερμηνεύεται.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙ-ΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ- ΔΕΝΔΡΩΝ ΚΥΜΗΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

5.- ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ1.- Είναι γνωστόν, ότι ο Απ. Παύλος κατά τα διάφορα τα-

ξίδια του ανά την τότε «Οικουμένη» πέρασε από διάφορεςελληνικές πόλεις (Σαμοθράκη, Νεάπολη, Αμφίπολη, Φίλιπ-ποι, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Κόρινθος, Αθήνα, Μυτιλήνη, Σά-μος, Κως, Ρόδος, κ.ά.), δίδαξε, έγραψε επιστολές, ίδρυσε εκ-κλησιαστικές δικαιοδοσίες (Φιλίππων, Θεσσαλονίκης, Βέ-ροιας, Αθηνών, Κορίνθου), όπως δε και άλλοι απόστολοι (Πέ-τρος, Ανδρέας, Μάρκος, Ιάκωβος, Βαρνάβας, κ.ά.) αυτές οιδικαιοδοσίες που ίδρυσε αφορούσαν πόλεις και όχι κράτη.Έτσι στην ελληνική επικράτεια έχουμε επί παραδείγματι τηνΕκκλησία των Πατρών, που ίδρυσε ο απόστολος Ανδρέας,την Εκκλησία της Κορίνθου που ίδρυσε ο απόστολος Παύ-λος, την Εκκλησία των Θηβών, που ίδρυσε ο απόστολος Λου-κάς, την Εκκλησία της Κρήτης που ίδρυσε ο απόστολος Τί-τος, κ.ά. Πως λοιπόν και με ποιο δικαίωμα ανακηρύσσεταιιδρυτής της λεγόμενης Εκκλησίας της Ελλάδος (φυλετικήςΕκκλησίας) ο απόστολος Παύλος;

2.- Οι εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, οι οποίες επισφρα-γίστηκαν με τις 4 πρώτες Οικουμενικές Συνόδους είναι πέν-τε (η πενταρχία των Πατριαρχείων): Εκκλησία της Ρώμης,Εκκλησία της Κων/πολης, Εκκλησία της Αλεξάνδρειας,Εκκλησία της Αντιόχειας, Εκκλησία των Ιεροσολύμων. Μο-ναδική εξαίρεση εκκλησιαστικής αυτονομίας δόθηκε στηνΕκκλησία της Κύπρου από την Γ΄ Οικ. Σύνοδο. Παρατηρείται,ότι όλες οι Εκκλησίες αφορούν πόλεις και όχι κράτη και δενείναι φυλετικές.

3.- Οι Μητροπόλεις που υπήρχαν αρχικά στην Ελλάδαήτανε έξη συνολικά:

1/ Μητρόπολη Κορίνθου, με δικαιοδοσία στην Αχαΐα, 2/Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, με δικαιοδοσία στη Μακεδονία,3/ Μητρόπολη Λάρισας με δικαιοδοσία στη Θεσσαλία, 4/Μητρόπολη Γόρτυνας, με δικαιοδοσία στην Κρήτη, 5/ Μη-τρόπολη Νικόπολης, με δικαιοδοσία στην Ήπειρο και 6/ Μη-τρόπολη Δυρραχίου με δικαιοδοσία στη Β. Ήπειρο, υπά-γονταν δε στην Εκκλησία της Ρώμης. Η Θράκη και τα νησιάτου Αιγαίου υπάγονταν στην Εκκλησία της Κων/πολης. Απότον 8ο αιώνα οι ανωτέρω 6 μητροπολιτικές περιοχές απο-σπάσθηκαν από την διοίκηση της Εκκλησίας της Ρώμης καιυπήχθησαν με αυτοκρατορική διαταγή στην Εκκλησία τηςΚων/πολης.

4.- Το 1833, με το Β.Δ. της 23 Ιουλίου, οι θιασώτες τηςεκκοσμικευμένης θεωρίας στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος,μετέφεραν τα προτεσταντικά πρότυπα, όπου κυριαρχούσεη αρχή «cujus regio, ejus religio» (ούτινος το κράτος, εκεί-νου και η θρησκεία) και πέτυχαν την απόσχιση των Μη-τροπόλεων από την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης καιτις υπήγαγαν στη μοναρχική εξουσία του Βασιλιά, δημι-ουργήσαντες την «Εκκλησίαν του Βασιλείου της Ελλάδος»με αρχηγό ένα Ρωμαιοκαθολικό, τον Όθωνα !!! Το μόρφω-μα, στο οποίο δυστυχώς δέχτηκαν να μετάσχουν αρχιερείς,επί 17 χρόνια τελούσε σε σχίσμα με την μητέρα Εκκλησία τηςΚων/πολης. Δυστυχώς την ανωτέρω προτεσταντική αρχή εν-στερνίζονται και υπερασπίζουν ακόμη και σήμερα έγκριτοι,υποτίθεται, θεολόγοι διακηρύσσοντες: «Μία χώρα, ένακράτος, μία Εκκλησία», προσπαθούν δε να το στηρίξουν σεΙ. Κανόνες (αλλά ποιούς;). Η επί αιώνες όμως εκκλησιαστικήκατάσταση τους διαψεύδει. Η Εκκλησία της Κων/πολης ποι-

μαίνει τμήμα της Τουρκίας, την Εκκλησία της Κρήτης, τις

Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου, το Άγιον Όρος, τα κράτητης Αμερικής, την Αυστραλία και Ν. Ζηλανδία, τα κράτη τηςΒορείου, Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης και τα κράτη τηςκεντρικής, ανατολικής και νοτίου Ασίας. Η Εκκλησία της Αλε-ξάνδρειας ποιμαίνει όλα τα κράτη της Αφρικής. Η Εκκλη-σία της Αντιόχειας ποιμαίνει στις επαρχίες της νοτίουΤουρκίας και στα κράτη της Συρίας, του Λιβάνου και της Αρα-βίας. Η Εκκλησία των Ιεροσολύμων ποιμαίνει στα κράτη τηςΙορδανίας και του Ισραήλ και είναι η ανωτάτη εκκλησιαστικήαρχή της Αρχιεπισκοπής Σινά, που βρίσκεται στο κράτος τηςΑιγύπτου. Η Εκκλησία της Ρωσίας ποιμαίνει στα κράτη τηςΡωσίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, του Καζακστάν,

Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν καιΜολδαβίας. Τα κράτη Τσεχίας και Σλοβακίας έχουν μια ποι-μαίνουσα Εκκλησία. Πόθεν λοιπόν τεκμαίρεται η ανωτέρωδιατυπούμενη αρχή;

5.- Το 1850 η Εκκλησία της Κων/πολης αναγνώρισε τηνέως τότε σχισματική Εκκλησία της Ελλάδος, ως την «Αυτο-κέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος» με τον Συνοδικό Τόμο καιμε 7 κανονικούς όρους. Έτσι ανωτάτη εκκλησιαστική αρχήκαθορίζεται η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ως προκαθημένηαρχή, πρόεδρος δε της αρχής αυτής ορίστηκε ο «ΙερώτατοςΜητροπολίτης Αθηνών», καθότι η Αθήνα αποτελούσε τηνπρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους. Τούτο σημαίνει, ότι εάνδι’ οιανδήποτε λόγο η πρωτεύουσα μετατεθεί σε άλλη πόλητης ελληνικής επικράτειας, π.χ. στην Πάτρα, πρόεδρος τηςΔΙΣ θα είναι ο Μητροπολίτης Πατρών. Οι Μητροπολίτες,όταν θα λειτουργούν στις επαρχίες τους θα μνημονεύουν «τηςΙεράς ημών Συνόδου», ο δε Πρόεδρος της Συνόδου «πάσηςεπισκοπής Ορθοδόξων». Στα δε Δίπτυχα της Εκκλησίας, ηΙερά Σύνοδος θα μνημονεύει «του Οικουμενικού Πατριάρ-χου» και των λοιπών Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, κα-θώς και «πάσης επισκοπής Ορθοδόξων». Ορίζεται επίσης ότιγια τα γενικά εκκλησιαστικά θέματα η ΔΙΣ θα αναφέρεταιπρος το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο θα συμπράττεικαι θα παρέχει κάθε στήριγμα στην Εκκλησία της Ελλάδος.Με τον Τόμο του 1850 αποκαθίσταται η κανονική τάξη στηνέα Εκκλησία και απελευθερώνεται αυτή από κάθε κο-σμική εξουσία.

6.- Με τους νόμους Σ΄/10.7.1852 και ΣΑ΄/24.7.1852 τί-θεται τέρμα στα περί μη αναμείξεως της κοσμικής εξουσίας

στη διοίκηση της Εκκλησίας και ουσιαστικά επαναφέρον-ται οι διατάξεις του Β.Δ. της 23.7.1833. Οι προσπάθειες απαλ-λαγής της Εκκλησίας από τους δεσμούς της Πολιτείας με τονκαταστατικό νόμο της 31.12.1923 δεν κράτησαν πάνω από2 χρόνια, οπότε στις 26.9.1925 τροποποιήθηκε με νέον εναγ-καλισμό της Εκκλησίας από την Πολιτεία, ο οποίος με διά-φορους τρόπους συνεχίσθηκε μέχρι σήμερα, οπότε ισχύει ονόμος 590/1977 «Περί καταστατικού χάρτου της Εκκλησίαςτης Ελλάδος».

7.- Ο τίτλος του Προέδρου της Ι. Συνόδου ήταν «Μη-τροπολίτης Αθηνών και Έξαρχος πάσης Ελλάδος», τίτλος πουδηλώνει την εξάρτηση από το Οικ. Πατριαρχείο. Αργότερα(1923), ο τίτλος άλλαξε σε «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Έξαρ-χος πάσης Ελλάδος», στη συνέχεια δε απαλείφθηκε η λέξη«Έξαρχος» και παρέμεινε ο τίτλος «Αρχιεπίσκοπος Αθηνώνκαι πάσης Ελλάδος». Αυτό δεν σημαίνει, ότι ο Αρχιεπίσκο-πος είναι ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλάείναι απλά ο Αρχιεπίσκοπος της επαρχίας των Αθηνών, δενέχει δε το δικαίωμα παρουσίας σε άλλη Μητρόπολη χωρίςτην άδεια του οικείου Μητροπολίτη.

8.- Σήμερα η λεγόμενη Εκκλησία της Ελλάδος είναιΝ.Π.Δ.Δ. και αποτελείται από δυο τμήματα. Το ένα τμήμαπεριέχει τις Μητροπόλεις της «Αυτοκεφάλου Εκκλησίας τηςΕλλάδος» (συνολικά 44) και το άλλο τμήμα περιέχει τις Μη-τροπόλεις του Οικουμενικού Πατριαρχικού Θρόνου (συνο-λικά 36), οι οποίες δόθηκαν με την Πράξη του 1928 από τηνΕκκλησία της Κων/πολης με εντολή διοικήσεως «επιτροπι-κώς» και με ορισμένους όρους στην Αυτοκέφαλη Εκκλησίατης Ελλάδος. Στην ελληνική επικράτεια υπάρχουν επίσης 1/η ημιαυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης με 9 συνολικά Μη-τροπόλεις και Πρόεδρο της Ι. επαρχιακής Συνόδου τον Αρ-χιεπίσκοπο Κρήτης, 2/ Οι 5 Μητροπόλεις της Δωδεκανήσουμε απευθείας εξάρτηση από το Οικ. Πατριαρχείο, 3/ Η νή-σος Πάτμος της οποίας επίσκοπος είναι ο ίδιος ο Οικ. Πα-τριάρχης και 4/ το αυτοδιοίκητο Άγιο Όρος με επίσκοπο τονίδιο τον Οικ. Πατριάρχη. Από ένα σύνολο λοιπόν 95 εκκλη-σιαστικών επαρχιών, που υπάρχουν στην ελληνική επικρά-τεια, οι 44 μόνο ανήκουν αποκλειστικά στην αναγνωρισμένηαπό το 1850 «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος».

9.- Η «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος» είναι μια Εκ-κλησία, η οποία διοικείται με πολιτικούς νόμους και δια-τάγματα, κατά παράβαση των Ι. Κανόνων και των Πατέρων.«Ου πείθομαι βασιλλικοίς κανόσι διατάττεσθαι τηνεκκλησίαν, αλλά πατρικαίς παραδόσεσιν εγγράφοιςτε και αγράφοις», δηλ. «Δεν δέχομαι να διοικείται με δια-τάγματα η Εκκλησία, αλλά με τις παραδόσεις των πατέρων,τόσο τις γραπτές, όσο και τις προφορικές» αναφωνεί ο άγιοςΙωάννης ο Δαμασκηνός στο έργο του «Προς τους διαβάλ-λοντας τας αγίας εικόνας». Αλλά και οι Οικουμενικές Σύνοδοιαλλιώς καθορίζουν τις σχέσεις Κανόνων και Νόμων, όπωςαναφέρθηκε εκτενώς παραπάνω.

10.- Έτσι, ο αποκαλούμενος χωρισμός Εκκλησίας καιΚράτους από ορθοδόξου εκκλησιαστικής πλευράς νοείται,ως η ανεξαρτησία της Εκκλησίας από τον εναγκαλισμό τουΚράτους και η αυτοδιοίκησή της. Αυτό σε γενικές γραμμέςσημαίνει. 1/ Η Εκκλησία ασχολείται με τα πνευματικά, ενώτο Κράτος με τα κοσμικά (διαφορετικότητα και διάκριση στατου Καίσαρα και στα του Θεού), 2/ Η Εκκλησία δεν διοικείταιμε πολιτικούς νόμους, αλλά με τους Ι. Κανόνες της.


ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ«Τα μεν άνω μόνον Θεού. Τα δε κάτω και ημών»

Γρηγόριος ΘεολόγοςΓράφει ο Γιάννης Καρδάσης

Συνέχεια από το προηγούμενο φύλ-λο

Μπαρέζα λέγανε το μεγάλο μπαμπα-κερό μαντήλι όπως και στην Αράχωβα, καιήταν άσπρο για τις νιες, καφέ για τις μεσό-κοπες και μαύρο για τις ηλικιωμένες. Το φο-ρούσαν στις γιορτές όταν έπαυαν να φορά-νε τη μπόλια και το γύρο. Φέρνανε βόλτα τιςδύο κοτσιδες στο κεφάλι, όπως τις καθημε-ρινές και τις σκέπαζαν με

Λαγκιολάκι της κάθε πλευράς ράβεται μετο μπροστινάρι και το γουφάρι και το πίσωμε τη μάννα της πλάτης και το γουφάρι. Οράφτης ράβει και κεντά το σεγκούνι με τηβοήθεια του δούλου, όπως συχνά λέγεται οπιάκος ή η πιάκα, μια ταινία από στέρεούφασμα, φάρδος 0,04 μ. περίπου, μ' ένα αγ-κίστρι στην άκρη. Καθισμένος σταυροπόδιστο χώμα περνά το δούλο κάτω από το γό-νατο γαντζώνοντας με το αγκίστρι καλά ένααπό τα κομμάτια της σεγκούνας. Απέναντιβάζει το άλλο κομμάτι και αρχίζει τις ραφέςχωρίς τη βοήθεια άλλου προσώπου, που θαήταν απαραίτητο για να κρατά το ένα κομ-μάτι του υφάσματος, ώστε να γίνεται ίσια καικανονικά η ένωση με το άλλο. Με τον ίδιοτρόπο, έχοντας στερεωμένο και τεντωμένοκαλά το ύφασμα με το δούλο, κάνει και τακεντήματα με τα κορδονάκια. Και στο σεγ-κούνι τα κεντήματα είναι τυπικά και καθο-

ρισμένα από τα πολύ παλιά χρόνια. Στο κάτωμέρος μπαίνουν πάντα για το καλό τα διό-λια από κίτρινο λεπτό στριφτό μετάξι για ναξεχωρίζουν. Είναι ο γνωστός αμφίστροφοςκαι ατέρμονος βυζαντινός έλικας που δε λεί-πει από καμιά σεγκούνα και της πιο γριάς.Ακόμα και οι σεγκούνες των γυναικών πουπενθούν έχουν διόλια. Εκτός από τον έλικα,που σε διάφορα σχήματα και σχέδια στολί-ζει και μεγάλες επιφάνειες όπως τα λαγ-κιόλα, υπάρχουν και διάφορα άλλα ελι-κοειδή κεντήματα: ο γουργουλάς, τα φαν-ταράκια, οι κοντοποδαρούσες. Ολόκληρος ουπόλοιπος στολισμός της σεγκούνας γίνεταιμε κατακόρυφες κεντητές ταινίες και χοντράμετάξια, καλά στριμμένα σαν κορδονέτα, τασεράδια, βαμμένα κόκκινα για τις νέες,σκούρα κόκκινα για τις παντρεμένες καιμαύρα για τις ηλικιωμένες. Με τα σεράδιαστο νυφικό και γιορτινό σεγκούνι γίνεται τομπερδευτό κέντημα που μοιάζει με μπουκλέκαι από το σχήμα που του δίνουν παίρνειδιάφορες ονομασίες: σταφυλάκι με τις πα-τες ανάμεσα, μυγδαλάκι, κλαρίτσα, φτερότου αετού, φεγγαρωτή κ.λ.π. Οι διακοσμη-τικές αυτές ταινίες σταματάνε εκεί που αρ-χίζουν οι ραφές με τα γουφάρια και ταλαγκιολάκια. Τις ραφές τις στολίζει ο ράφτηςμε μικρά κόκκινα ή μαύρα κρασια, τις φουν-τίτσες.

Η τραχηλιά γίνεται από μεταξωτό ύφα-σμα ουβγιωτό σαν της Αγιάννας με πιέτεςκαι νταντέλες και φοριέται κάτω από το σεγ-κούνι σκεπάζοντας το στήθος.

Το καλό και νυφιάτικο ζουνάρι είναι με-ταξωτό με πολύχρωμες γραμμές από εκλε-κτό ύφασμα που το λένε βουλωτό και τουφαίνουν οι γυναίκες. Τα δευτερότερα ζου-νάρια και τα καθημερινά έχουν το ίδιο μά-κρος και φάρδος-τρία μέτρα και 0.30 μ. αν-τίστοιχα αλλά και μάλλινα, κόκκινα για τακορίτσια, πράσινα για τις παντρεμένες καιμαύρα για τις ηλικιωμένες. Τα διπλώνουνστα δύο και σφίγγουν τη μέση πάνω από τησεγκούνα. Η νυφιάτικη και η καλή γιορτινήποδιά γίνεται με πράσινη τσόχα και κεντιέ-ται από το ράφτη με πολύχρωμα μεταξωτάκορδονάκια. Η δευτερότερη γιορτινή ήταναπό χοντρό μάλλινο ύφασμα, την τσούκνα,βαμμένη πράσινη. Την κεντούσε ο ράφτηςμε πολύχρωμα μεταξωτά κορδονάκια για τιςνιόπαντρες και μαύρα για όλες τις άλλες. Οιγριές φορούν για τις γιορτές ολόμαυρεςποδιές και τα κορίτσια κόκκινες. Όλες οι κα-λές ποδιές έχουν ολόγυρα μεταξωτά ή χρυ-σά κλώσια. Η καθημερινή ποδιά, η ταγαρί-σια ή απολυτη, κόκκινη για τα κορίτσια, πρά-σινη για τις παντρεμένες και μαύρη για τιςγερόντισσες. Έχει στο κάτω μέρος κεντή-ματα του αργαλειού και μάλλινα κλώσια. Τη

φορούσαν πάνω από το ζουνάρι.Τα καλτσα, οι κάλτσες που αρχίζουν

από το γόνατο και φτάνουν ως τους αστρα-γάλους, είναι χωρίς φτέρνα για να μη χαλάνεαπό το τσαρούχι, σαν τις κάλτσες των φου-στανελάδων. Γίνονται από μάλλινη χοντρήάσπρη τσούκνα και κρατιούνται με μάλλινοκορδόνι κάτω από το πέλμα. Τα τσουκνίτι-κα καλτσα συνηθίζονται ακόμα από μεσό-κοπες και γριές τις καθημερινές. Οι νέες πλέ-κουν παρόμοια καλτσα με τις καλτσοβελό-νες. Τις γιορτές φορούν άσπρες χοντρέςμπαμπακερές κάλτσες με γραμμές, τις αλυ-σίδες.

Τα ποδετά ή τσαρούχια με τα λουριάκαι τη μύτη, είναι τα γνωστά γουρουνο-τσάρουχα που έφτιαχναν οι χωρικές για τιςγιορτές, μένοντας τις καθημερινές ξυπόλη-τες. Τον τελευταίο καιρό έβαζαν τις κουν-τούρες, που μοιάζουν με χοντροκαμωμένεςπαντούφλες χωρίς φτέρνα, από μαύρο πε-τσί ή τα κοινά χοντρά σκαρπίνια ή γόβες. Οιγυναίκες της περιοχής, καθημερινές καιγιορτές, χτενίζουν τα μαλλιά τους δύο πλε-ξίδες σαν στεφάνι γύρω απ' το κεφάλι καιπρωτοφορούν το νυφικό και γιορτινό και νυ-φιάτικο κεφαλόδεσμο, βάζουν το μικρόκόκκινο και εφαρμοστό φέσι, τυλίγονταςγύρω του τις πλεξίδες.

Συνέχεια στο επόμενο φύλλο

H Eλληνική φορεσιά Γράφει η Μαρουδιά Χρυσάγη, Φιλόλογος


Το χωριό μας οι Ανδρονιάνοι είναι προικισμένο με πολλές ομορφιές.Χτισμένο σε μια καταπράσινη πλαγιά, με άφθονα δέντρα, περιτριγυρισμένομε ρουμάνια και πιο ψηλά το βουνό Σκάλα που μας στέλνει κατακάθαροκαι δροσερό αέρα.

Πιθανόν ο ποιητής έγραψε το ποίημα «Το χωριό» για το χωριό μας.«Τι να πρωτοθυμηθώ για σένα, όμορφο χωριό που σε προίκισε η φύση με νοικοκυριό. Όταν σε θυμούμαι ο δόλιος, κλαίω και πονώ τ’ αεράκι σου θυμούμαι πούρχοταν απ’ το βουνό. Χωριό μου όμορφο με τις ραχούλες και τις ρεματιές με τα όμορφα ρουμάνια κι ευωδιά από μυρτιές». Ένα μόνο στέρησε η φύση από το χωριό μας «Τα τρεχούμενα και πη-

γαία νερά». Έχουμε γύρω-γύρω ποτάμια με άφθονα νερά τους χειμερινούς μήνες,

ενώ το καλοκαίρι είναι στεγνά. Π.χ. ο Κάκαβος και συνέχεια ο ίδιος με αλ-λαγές ονομάτων, Κοπανά, Κόκκινες, Βατραχόρεμα, παίρνουν νερά από τιςβροχιές και το λιώσιμο του χιονιού. Είναι χείμαρροι, χωρίς πηγές.

Τα δέντρα και τα ρουμάνια διατηρούνται πράσινα γιατί στο ορεινό χω-ριό μας οι βροχές αρχίζουν το φθινόπωρο και σταματούν την άνοιξη. Ο χει-μώνας πάντα ήταν βαρύς.

Η έλλειψη των τρεχούμενων νερών, έφερε πολλά προβλήματα τον πα-λιό καιρό. Και τότε είχε πολλούς κατοίκους.

Παρά την εργατικότητα των κατοίκων δεν είχαν κήπους να φυτέψουνζαρζαβατικά. Δεν είχαν νερά. Με τι να τα ποτίσουν; Η ύδρευση των κα-τοίκων γινόταν από πηγάδια. Από αυτό το νερό έπιναν, πλένονταν, πότι-ζαν ζώα, έπλεναν ρούχα, πότιζαν καμιά γλάστρα. Το βγάλσιμο του νερούαπό το πηγάδι ήταν πολύ κουραστικό.

Πώς και πού να φυτέψουν; Το θέμα αυτό λύθηκε με τους μανάβηδες. Το καλοκαίρι έρχονταν από το χωριό Κήπους, Μονόδρι, Ρολόγι με άλο-

γα φορτωμένα με καλάθια, φέρνοντας ντομάτες, μελιτζάνες, φασολάκια,κολοκυθάκια και άλλα κηπευτικά. Άπλωναν τα προϊόντα τους έξω από τοσπίτι της θαλασσίνας του Νικολού Καλαμπαλίκη, το Θεοδόση Λύκο και στηναυλή του σημερινού κοινοτικού γραφείου.

Εκεί ήταν το καθημερινό παζάρι, η λαϊκή αγορά. Έρχονταν οι νοικο-κυρές από όλες τις συνοικίες να ψωνίσουν ότι χρειάζονταν.

Όταν οι μανάβηδες ήταν λίγοι, ξεπουλούσαν γρήγορα και έφευγαν. Τότεπολλές νοικοκυρές έμεναν χωρίς ψώνια.

Όταν ήταν πολλοί ή είχαν πολλά εμπορεύματα και δεν ξεπουλούσαν,το φόρτωναν στα ζώα και γύριζαν τις συνοικίες διαλαλώντας τα εμπο-ρεύματά τους.

Αυτό γινόταν κάθε πρωί. Πολλοί κάτοικοι που είχαν ζώα δικά τους πήγαιναν τις Κυριακές στο

παζάρι των Κονιστρών για καλύτερα και φθηνότερα προϊόντα. Εκτός αυτών υπήρχε και άλλη δυσκολία από την έλλειψη νερού. Το πλύ-

σιμο των ρούχων. Υπήρχαν οικογένειες με πολλά άτομα, πολλά και μικράπαιδιά που λέρωναν τα ρούχα. Πώς και πού να πλύνουν και να καθαρίσουνμπουγάδες; Ήθελαν πολύ νερό. Πώς να το βγάλουν από τα πηγάδια καινα το κουβαλήσουν; Γι’ αυτό έβγαζαν την πρώτη μέρα νερό, γέμιζαν κα-ζάνια και ότι άλλο αποθηκευτικό μέρος είχαν για να έχουν κουράγιο να πλύ-νουν την άλλη μέρα. Λένε πως κάποιος νεαρός έκανε καντάδα στην αγα-πημένη του θέλοντας να της πει ότι θα την βοηθάει.

Έλεγε: Πάρε με Αλεξάνδρα μουβασίλισσα να γένεις.Εγώ θα κουβαλώ νερόκι εσύ θα συχνοπλένεις. Το χωριό Δέντρα ήταν σε πολύ πιο ευνοϊκή θέση. Στην είσοδο του χω-

ριού υπήρχε και υπάρχει βρύση με άφθονο νερό, χειμώνα καλοκαίρι. Απόεκεί υδρεύονταν.

Κοντά τους ήταν το μεγάλο ρέμα με πολύ νερό το καλοκαίρι. Έτσι ήτανπιο εύκολο να πάνε εκεί να πλύνουν.

Επίσης κατάφεραν με αμπολές (αυλάκια) να φέρουν νερό στα κοντι-νά κτήματα στο ποτάμι και να φτιάξουν κήπους. Πολλοί που είχαν προςτα εκεί κτήματα είχαν και κήπους. Έτσι οι κάτοικοι των Ανδρονιάνων βρή-καν και άλλη μια λύση. Να πάνε στο μεγάλο ρέμα να πλύνουν. Το έβρισκανπιο εύκολο από το πηγάδι. Όταν είχαν πολλά ρούχα για πλύσιμο φόρτω-ναν σε ζώα ρούχα, καζάνι, σκάφες, καλαθομπούγαδα, ξύλα κ.λπ. και τρα-βούσαν για το μεγάλο ρέμα.

Άναβαν φωτιά, έστηναν καζάνι και σκάφες, έπλεναν τα άσπρα ρούχα,τα έβαζαν στο καλάθι της μπουγάδας και από πάνω έβαζαν το σταχτόπα-νο (ένα άσπρο πιο χοντρό ύφασμα που έβαζαν μέσα στάχτη). Κατά δια-στήματα έριχναν στη στάχτη καυτό νερό. Αυτό το νερό σιγά-σιγά κατέβαινεκαι καθάριζε τα ρούχα. Έως ότου καθαρίσει η μπουγάδα έπλεναν και άπλω-ναν τα σκούρα ρούχα. Μετά έπλεναν τη μπουγάδα. Σε κάποια σκιά έτρω-γαν ότι είχαν μαζί και ξεκουράζονταν. Η στάχτη και το σαπούνι ήταν τααπορρυπαντικά της εποχής.

Αργότερα έφεραν το δίκτυο του νερού και έβαλαν βρύσες στα σπίτια.Ήρθε το ρεύμα και αγοράστηκαν πλυντήρια. Έτσι λύθηκαν πολλά προ-βλήματα.

Ποια σημερινή κοπέλα της πόλης ή του χωριού μπορεί να πιστέψει ότιγίνονταν αυτά; Οι μεγαλύτερες σε ηλικία τα θυμούνται. Οι νέες τα αγνο-ούν.

Τι να κάνουμε; Κάθε εποχή έχει τα υπέρ και τα κατά.Κάθε ένας πρέπει να ζήσει τα εύκολα και τα δύσκολα της εποχής του.

ΟΡΙΣΜΟΙ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟΥ ΓΙΑ Φ.88 Η ΦΩΝΗΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ - ΔΕΝΔΡΩΝ1-Με αυτό φτιάχνουν τα σύκα πακέτα.2-Η μάνα του Κώστα Παντ. Χρυσάγη.3-Η μάνα του Χαψή.4-Από αυτό έφτιαχναν το τουλούμι.5-Η μικρή κόρη του Γιαννούλη.6-Ο Δημήτρης Παπανικολάου ο αδελφός της Μη-τσοκόλιενας.7-Το επάγγελμα του Γιώργη του Γιαννούλη.8-Είναι το σπίτι απέναντι από του Δημήτρη Τζαφέραστα Δένδρα.9-Παρατσούκλι του Κώστα Ν. Λύκου από τουςΚαρασαλιάνους.10-Και έτσι είναι νόστιμος ο κόκορας.11-Του γιατρού Ν. Νικολιά η γιαγιά.12-Έλεγαν τον παππού του Γιώργη Ι. Δήμου.13-Μισό στάρι.14-Αυτά δεν είναι σταθερά15-Του Μουσάρη η πεθερά.16-Τοποθεσία κάτω από το Κολωνάκι.17-Με αυτόν τρόμαζαν τα παιδιά παλιά.18-Βγαίνουν στο τυρί τον Αύγουστο.19-Το παρατσούκλι του Γιώργου Λέρτα.20-Έτσι λένε τον μικρό Τάσο.21-Φτιάχνει παγούρια αυτός.22-Του μπαρμπα Χαράλαμπου η δεύτερηγυναίκα.23-Η Τρίτη κόρη του Σπύρου του Κούψη.24-Το γένος της Μαρουδιάς του Κάνιου.25-Εγγονός του Φύκη.26-Της Σάρλαινας κόρη.27-Την έχουν όλα τα ζώα.28-Αδελφός του Αποστόλη Λύκου.29-Όχι σκοτεινή.30-Έτσι έλεγαν το γαμπρό του Σαραμα-λέκη από την αδελφή του.31-Αδελφή του Γιαννούλη.32-Αδελφός του μπαρμπα Γιάννη Καλαμ-παλίκη.33-Λένε του Γιάννη Κρινή την κόρη.34-Αλλοιώς ο Αρίστος.35-Λένε και έτσι το γιό του Αή.36-Νύφη του Χρυσοδόντη.37-Του Μπάμπη Παπανικολάου η γυναί-κα.38-Έλαγαν και έτσι το Νίκο Ε. Μπελιά.39-Το επάγγελμα του Ελληνικού.40-Του Κώστα Γ. Σαπουτζή η πεθερά.41-Το σπίτι τους ήταν δίπλα στου ΚουτσούΣΤΑ Δένδρα.42-Παιδικός ύπνος.43-Παρατσούκλι του πατέρα του Παντε-λή Παντελή.

44-Έτσι λένε τα ξερά λιαστά σύκα μας..45-Πατήρ Υιός και Άγιο Πνεύμα ή Αγία….46-Αλλοιώς το όνομα του Χαράλαμπου Σαρμά.47-Μία από τις Πυργιώτισες.48-Το όνομα της πρώτης κόρης του Μητσοκόλια.49-Το επίθετο του Κανιάφα.50-Η γυναίκα του Κερκυραίου.51-Του Μιχαλάκη αδελφή.52-Αδελφός της Κοντολενίτσας.53-Του Κωστάκη Μπελιά η μάνα.54-Γιός του Τσιμπουρδέλη.55-Από κει βγήκε η Νιό.56-Υπάρχουνε και τέτοιες κάλτσες.57-Γιός του Φάκα.58-Αδελφή της Γανωτίνας.59-Αδελφός του Μηνά Κοντού.60-Αλλοιώς η νέα κοπέλα.61-Το μεγαλύτερο δωμάτιο του παραδοσιακού σπι-τιού.62-Γνωστός καφετζής στον Πύργο.63-Μεγάλο πουλί που τρώει τα κάστανα.64-Παρατσούκλι του Κώστα Κραμούζη.65-Η γυναίκα του Μήτσου του Μαχούση.66-Αρχή της αρίθμησης.

Γιώργος Θ. Δήμος

Η έλλειψη τρεχούμενων νερών το καλοκαίρι στο χωριό μας

Γράφει η Αρετή Χρυσάγη - Δημητρίου

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

Στη κάτω άκρη της αυλής του πατρικού σπιτιού μουείναι η βρύση του χωριού με το νερό το κρύο.Ένα δρομάκι χώριζε στα δύο την αυλή μας,ένα δρομάκι με στροφές στο πατημένο χώμα.Από αυτό διαβαίναμε να πάρουμε απ’ τη βρύσημε κρυσταλλένιο μαστραπά το αμίλητο νερό.Τα δε κορίτσια του χωριού μετέφεραν στον ώμοτις στάμνες όπου γέμιζαν με δροσερό νεράκι.Με ένα χαμόγελο γλυκό κατέβαιναν ή φεύγαναπό τον μόνο του χωριού τον κεντρικό τον δρόμο.Αν είχε γλώσσα να μας πει ή να μας περιγράψειγια κάποιο γλυκοκοίταγμα σ’ αγόρια με κορίτσια!!Βρύση τι να προσέφερες, εκτός απ’ το νερό σου;Τι θεία δώρα να Έωσες, πόσες χαρές ή πίκρες;Στα αγόρια που διαβαίνανε σαν κατά τύχη δήθενή στα κορίτσια του χωριού, που επίτηδες πρόσμεναννα δουν τον νέο που’ θέλαν για σύντροφο δικό τουςκαι που λαχτάριζαν να πουν, μόνο μια καλημέρα;Άραγε πόσα απ’ αυτά κορίτσια ή παλληκάριαταίριασαν, 'σμίξαν στη ζωή και ήρεμα κοιμούνταιή πάλι πόσα χώρισαν πριν τα ενώσει η αγάπηκι ήπιαν φαρμάκι οτη ζωή που αν ζουν θα το θυμούνται.

Γ. Σ.Σπύρου 15-8-2013

Στην Καρασαλιάνικη Βρύση

1-Η οικονομική καχεξία συνοδοιπόρος και σεπολλά τιμονιέρης άλλων μορφών καχεξίας, πιέζειαφόρητα και την κατάσταση στην τοπική αυτοδι-οίκηση οδηγώντας την να γίνει και αυτή φορομ-πήχτης σε ποιους ; στους ίδιους πολίτες τελικά. Έτσιδεν φαίνονται στον ορίζοντα σημαντικές πρωτο-βουλίες για εκτέλεση αναγκαίων δημοτικών έργωνπου η εγκατάλειψη τα κάνει ακόμα πιο αναγκαία.Στο χωριό πάντως το καλοκαίρι ανασκευάσθηκε μετοποθέτηση αποχέτευσης το μοναδικό καλντερίμιτου (από Καφενεία ως Υδραυλικό) , και βρίσκεταισε εξέλιξη η διαμόρφωση της πλατείας δεξαμενήςστους Λενιάνους που στο διάβα της κατεδαφίστη-κε η δεξαμενή (;;) και το μικρό εκκλησάκι το οποίοέχει ληθφεί πρόνοια να στηθεί σε άλλο σημείο τηςπλατείας στη μορφή και με την πέτρα που είχε.

2-Λίγο μετά τον 15 Αύγουστο πραγματοποιήθηκεκαι η ετήσια συνέλευση στο χωριό από τη δημοτι-κή αρχή. Για μια ακόμα φορά μονοπώλησε όπως μά-θαμε τη συγκέντρωση ο κος Δήμαρχος και θάχει δί-κιο να νομίζει πως όλα βαίνουν καλώς στους Αν-δρονιάνους αφού κανένα ζήτημα δεν του τέθηκε .Θυμίζομε πάντως τα θέματα που ως Σύλλογος καιτο τοπικό Δημ. Συμβούλιο του έχομε από κοινού θέ-σει (αναφορά κάναμε στο φ.87 της εφημερίδας μας)και που εξακολουθούν να υφίστανται όχι πάντως κα-ταχωνιασμένα στο δικό μας τουλάχιστον συρτάρι.

3-Να αναφέρομε ακόμα πως από τη δημοτικήαρχή κληθήκαμε ως Σύλλογος να παραβρεθούμε σε2 απανωτές συνεδριάσεις της παραπαίουσας επι-τροπής διαβούλευσης του Δήμου μας. Δεν παρα-βρεθήκαμε σε καμιά γιατί παρ’ όλες τις προσπάθειεςμας δεν μπορέσαμε να έχομε ούτε έστω την τελευ-ταία στιγμή κάποιο κείμενο σχετικό με τα προς συ-ζήτηση θέματα που ήταν το Τεχνικό πρόγραμμα τουΔήμου και ο προϋπολογισμός του Δήμου για το 2014.Έλλειψη για μας σημαντική που απογυμνώνει τηνεπιτροπή διαβούλευσης από τον όποιο ουσιαστικόρόλο μπορεί να παίξει στα του Δήμου και που καιτα προηγούμενα χρόνια εμείς τουλάχιστον έχομεεπισημάνει παραβρισκόμενοι στις εργασίες της. Έλ-λειψη που δεν δυνάμεθα να παρακάμψομε.

4-Στον Α.Ο. Κύμης που παλεύει φέτος στην Γ’Εθνική ποδοσφαίρου (3ο όμιλο) και βρίσκεταιστην 2η θέση μετά από 3 αγώνες, αλλά και στο Γυ-μναστικό Σύλλογο Κύμης που θα αγωνισθεί στην Γ’Εθνική επίσης αλλά στο μπασκετ , ευχόμαστε τηνκαλύτερη δυνατή επιτυχία.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟ-ΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ- ΔΕΝ-ΔΡΩΝ ΚΥΜΗΣ


Βαπτίσεις

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

― Ο Νίκος Κ. Κωτσής και η Αρετή Στρατή βάπτισαντο τρίτο τους παιδί. Στον Άγ. Ιωάννη Ρώσο (Μαντούδι)στις 12-5-2013. Το όνομά του Κωνσταντίνος.

Να τους ζήσει το νεοφώτιστο.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ Β2 ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ ΤΗΣ ΑΕ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝΜε δύο ήττες και μία νίκη ξεκίνησε την ποδο-

σφαιρική σεζόν 2013-14 η Αθλητική Ένωση Ανδρο-νιάνων στην Β κατηγορία Εύβοιας. Οι όμιλοι φέτος εί-ναι τρεις από δύο που ήταν πέρυσι και για το λόγο αυτόπεριορίσθηκε σχετικά η γεωγραφική κάλυψη τουκάθε ομίλου. Τα αποτελέσματα που έχει η ΑΕΑνδρο-νιάνων μέχρι τώρα είναι.

1ος αγώνας Κυριακή 22-9-13 Άρης Αγ. Ιωάννη- ΑΕΑνδρονιάνων 3-1 με σκόρερς τους Α. Μπαϊρακτάρη,Ν. Κιούση, Γ. Κανελλόπουλο και Γ. Δήμα.

2ος αγώνας Κυριακή 29-9-2013 ΑΕ Ανδρονιάνων– ΑO Κονιστρών και Περιχώρων 4-1 με σκόρερς τουςΓ. Κωτσή, Γ. Δήμα, Κ. Κέκη, Γ. Βαρλάμο και Χ. Μα-νέτα.

3ος αγώνας Κυριακή 6-10-13 Αναγέννηση Οκτω-νιάς - ΑΕ Ανδρονιάνων 4-1.

Φίλοι αθλητές της ομάδας και όσοι κοντά σε αυ-τούς το παλεύετε, καλά αποτελέσματα. Κυρίως όμωςευχαριστηθείτε την με ήθος κουράγιο και με αυτο-πεποίθηση προσπάθεια σας.

Η βαθμολογία σε 3 αγώνες έχει διαμορφωθεί ωςεξής.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ

Ως Δ.Σ. του Συλλόγου μας ολοκληρώσαμε την δη-μιουργία αρχείου με τα θέματα που έχουν δημοσιευ-θεί σε όλα τα μέχρι τώρα φύλλα της εφημερίδας μαςΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ – ΔΕΝΔΡΩΝ. Το αρ-χείο αυτό θα καταγραφεί και σε ηλεκτρονική μορφήέτσι που να μπορεί να ανατρέξει σε αυτό και κάθε μέ-λος ή φίλος. Η προσπάθεια του Δ.Σ. γίνεται στα πλαί-σια ευρύτερης αναφοράς απόφασης του για την κατάτο δυνατόν ουσιαστικότερη και πληρέστερη διαχείρισητου υλικού που ο Σύλλογος μας κατέχει μέσα από την37 χρονη παρουσία του. Επί της ουσίας δηλαδή προσ-δοκούμε να κάνομε κοινωνούς όλα τα μέλη και φίλουςμας που έχουν τη σχετική επιθυμία , κατ’ απαίτηση τηςαναγκαίας διαχειριστικής διαφάνειας στη λειτουργίατων οργάνων του Συλλόγου μας.


ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

Η επόμενη Ετήσια Γενική Συνέλευση των με-λών του Συλλόγου μας στις αρχές του 2014 ,είναικαι Γενική Συνέλευση εκλογής νέων μελών στο Δι-οικητικό Συμβούλιο και στην Εξελεγκτική επιτρο-πή για τη διετία 2014-2015. Το Δ.Σ. καλεί κάθε μέ-λος του Συλλόγου μας σε συμμετοχή στις διαδι-κασίες σύμφωνα με το Καταστατικό έχοντας τηνδυνατότητα όντας οικονομικά τακτοποιημένο μέ-λος (20,00€ ετήσια συνδρομή) να εκλέξει τα νέαόργανα αλλά και να θέσει υποψηφιότητα εκλογήςτου. Αγαπητά μέλη αυτή η Γενική μας Συνέλευσηαπαιτείται μέσα από την ευρύτερη δυνατή συμ-μετοχή σας, να αναδείξει νέα όργανα άξια να προ-χωρήσουν μαζί με όλους μας μπροστά ενάντια στιςιδιαιτερότητες των έντονα δύσκολων καιρών μας,με πλήρη ενότητα και δημιουργική αποφασιστι-κότητα.


Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Θαρρείς και ευκαιρία ζητάνε κάποιοι για να αποδεί-ξουν την σχέση αυτή παράλογα δρώντας. Συχνά σκον-τάφτομε πάνω σε πράξεις σχετικές και γεγονότα. Το χω-ριό μας δεν αποτελεί εξαίρεση όπως αποδείχθηκε και τοκαλοκαίρι που πέρασε. Κάποιοι, που πολλοί λένε πως τουςγνωρίζουν, φολιάζουν ζώα αφαιρώντας τους με το «πα-λικαρίσιο» αυτό τρόπο τη ζωή, κάνοντας τα να υποφέ-ρουν ξεψυχώντας. Ασκούν αυτό τους το «ευγενές άθλη-μα» ακόμα και σε οικόσιτα ζώα και στις αυλές των ιδιο-κτητών τους, δίνοντας στην πράξη τους κακουργηματι-κές διαστάσεις. Ο φίλος Αντώνης Παγώνης έχασε έτσιστα καλά καθούμενα ένα κατά τα άλλα όμορφο καλο-καιρινό βράδυ, το σκυλάκι του στην αυλή του σπιτιού του,αδυνατώντας όπως είναι φυσικό να εξηγήσει τον παρα-λογισμό του δράστη. Ως Διοικητικό Συμβούλιο καταδι-κάζομε τις πράξεις αυτές και τους δράστες που πάντωςσε καμιά περίπτωση δεν χαρακτηρίζουν το χωριό μας,τους κατοίκους του και τον πολιτισμό τους ο οποίος όμωςέτσι στιγματίζεται χαρακτηριστικά.


Ας μη μείνει μόνο του το σύκο Κύμης

Και στη νέα συκοπαραγωγική περίοδο παραμένο-με με πολλά ερωτήματα αναπάντητα, από αυτά πουκατά καιρούς με σαφήνεια και όχι εν κρυπτώ έχουν τε-θεί σε αρμόδιους όχι για να καλύψουν το σημαντικόθέμα τεκμηριώνοντας το αλλά σίγουρα για να τοκρατήσουν με θεμιτή προσδοκία ανοικτό.

Ερωτήματα που στηρίζονται σε χρόνια υπαρκτά καιοξυνόμενα παρά βελτιούμενα προβλήματα, πράξεις καιπαραλείψεις ή απουσίες και που η απάντηση των φρο-νούμε πως αποτελεί μέρος της ποθητής λύσης. Ερω-τήματα για θέματα οργανωτικά, παραγωγής, διαχεί-ρισης, ανάπτυξης και στα οποία η συμμετοχική ευθύ-νη των ίδιων των παραγωγών ήταν και είναι κρίσιμηςσημασίας.

Η αδράνεια και η ανοχή μας εκτός των άλλων δι-αιωνίζει νοσηρές καταστάσεις και γεννά αυτόκλητουςή όχι «σωτήρες» των οποίων η αυτονόητη ανεπάρκειακαι ιδιοτέλεια δεν δίνει την απάντηση που το μέλλοντου μοναδικού αυτού προϊόντος του μικρού μας τόπουδικαιούται να απαιτεί από όλους όσους συμμετέχουνστην παραγωγή, στην εμπορία, στην προοπτική του.

Αγαπητοί φίλοι και παραγωγοί, διαβάσαμε τοαφιέρωμα στο πρόσφατο τεύχος Ν.10 του περιοδικού«ΚΤΗΜΑ ΚΑΙ ΚΗΠΟΣ» της εφημερίδας Καθη-μερινή. Αφιέρωμα στη συκιά και το σύκο και όπου ηαναφορά στο σύκο Κύμης είναι ελάχιστη, όπως συμ-βαίνει σε όλα σχεδόν τα κάθε λογής σχετικά αφιερώ-ματα που ενδιαφερόμενοι έχομε συναντήσει, γεγονόςπου κι αυτό χρειάζεται την πρέπουσα απάντηση ωςπροσβάλλον το σύκο Κύμης. Το σύκο μας είναι το μόνοσύκο χαρακτηρισμένο με το σήμα ποιότητας ΠΟΠ(προϊόν ονομασίας προέλευσης) από την ΕυρωπαϊκήΈνωση, σήμα που πολύ λίγα αγροτικά προϊόντα φέρουνστην εγχώρια και διεθνή σφραγίδα τους.

Αγαπητοί παραγωγοί και φίλοι, ευχόμαστε καλήδιάθεση στη φετινή παραγωγή. Η δική σας υπεύθυνησυμπεριφορά είναι όπως πάντα η πρώτη προϋπόθεσηγια καλά αποτελέσματα.


ΚΑΛΕΣΜΑ ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΑΣ

Εγίνανε τα σύκα μας για μια φορά ακόμα,μ'από τις πιο πολλές συκιέςπέφτουνε εις το χώμα.

Αυτοί που λιάσανεσύκα ήτανε λίγοικ'έτσι χωρίς παραγωγή ο Αύγουστος θα φύγει.

Και οι συκιές οι ξηριακέςξεραίνονται ολοένααυτό είναι ένα πρόβλημα να νοιάξει τον καθένα.

Κι αντί ο συνεταιρισμόςνα ενδιαφερθεί λιγάκιπαίρνει στο εν τρίτο της τιμήςτο κάθε συκαλάκι.

Ενώ θα'πρεπε κίνητραστον κόσμο για να βάλεικαι η παλιά η τέχνη μας να ζωντανέψει πάλι.

Αύγουστος 2013Θεοδ. Σ. Δήμος

ΣΥΚΑ

Έτος 17ο • Αριθμός Φύλλου 88 • Ιούνιος - Ιούλιος ... ·...

Documents

Transcript of Έτος 17ο • Αριθμός Φύλλου 88 • Ιούνιος - Ιούλιος ... ·...