Εποχή 17-5-2015

30
3341 Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 17 Μαΐου 2015 • Αρ. φ. 1251 • 2 € ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΑΡΘΡΑ ∆. Παπαδάτος - Αναγνωστό- πουλος: Τι έχει να αντιπαρα- θέσει η κυβέρνηση Οι δανειστές απειλούν με γεγονότα, που είναι σε θέση να προκαλέσουν, υποχρεώνοντας ήδη την κυβέρνηση σε υποχωρήσεις σελ. 6 ... ∆. Σμυρναίος: Το κυνικό μήνυμα του Σόιμπλε Ο γερμανός υπουργός έγινε φανατικός υποστηρικτής της ιδέας του δημοψηφίσματος, γιατί το θεωρεί ως το απόλυτο εργαλείο εκβιασμού της κυβέρνησης σελ. 12, 13 ... Χρ. Λουκάς: Οι ευρωπαίοι επέτρεψαν απόβαση των BRICS στο ευρώ H ευκαιρία που ήθελαν οι BRICS για να δηλώσουν το δυναμικότερο παρών στην παγκόσμια σκακιέρα σελ. 12, 13 ∆ΙΕΘΝΗ Τ. Πολίτης: Αντιφασιστική αλληλεγγύη στην Ανατολική Ουκρανία Οδοιπορικό αλληλεγγύης στο Ντονμπάς της Ανατολικής Ουκρανίας σελ. 22 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Σ. Ξυγκάκη: Οι Βικτωριανοί τίμησαν τον Γιάννη Κοντό Ένα συναισθηματικό ταξίδι τιμής στον ποιητή σελ. 26 ∆ημοτικές & περιφερειακές εκλογές στην Ισπανία Συνεντεύξεις με την Ιρένε Μαρτίν Κορτές και τον Χάμε Παστόρ Σελ. 20, 21 Ζήτημα δημοκρατίας και κοινωνικής συνοχής Της Τασίας Χριστοδουλοπούλου* Τ ο σχέδιο νόμου για την κτήση της ελληνικής ιθα- γένειας, από όσους έχουν γεννηθεί και μεγαλώνουν στην Ελλάδα, ήδη βρίσκεται στη δια- δικασία διαβούλευσης. Μια πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς, φαίνεται ότι θα κα- ταστεί επιτέλους νόμος του κράτους. ∆υστυχώς στη χώρας μας, η Αριστερά πρέπει να υπε- ρασπίσει τα αυτονόητα απέ- ναντι σε πολιτικές θέσεις που βρίσκουν έρεισμα περισσότερο σε ιδεολογικές αγκυλώσεις, παρά στην κοινωνία. Γιατί η δεύτερη, ήδη θεωρεί «ελληνά- κια» όσα παιδιά γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2 Στον αγώνα για συλλογικές διαπραγματεύσεις Απεργία πραγματοποίησαν την περασμένη Παρασκευή οι διανομείς του Τύπου. Όπως ανακοίνωσε η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών, οι διανομείς απαιτούν «την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας και ανθρώπινες συνθή- κες εργασίας για τους συναδέλφους που εργάζονται στην Ίριδα». Όλοι εμείς, στην «Εποχή» στηρίζουμε τα αιτήματα των διανομέων, όπως και τον αγώνα για τις συλλο- γικές διαπραγματεύσεις, αίτημα που όπως φάνηκε στην Γενεύη υποστηρίζεται και από την ∆ιεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO). Επιµονή στις κόκκινες γραµµές ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ετιέν Μπαλιμπάρ: Το ελληνικό πείραμα και το μέλλον της Ευρώπης Σελίδες 30, 31 Ζακ Σαπίρ: Εβδομήντα χρό- νια από το τέλος του ∆ευ- τέρου Παγκοσμίου Πολέμου Σελίδες 16, 17 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ σελ. 6, 7 Επιδιώκουμε συμφωνία με στόχο την τετραετία Ο Νίκος Φίλης μιλά για την πορεία της διαπραγμάτευσης Η ανασύσταση της ΕΡΤ προκαλεί τριγμούς Γράφει ο Θάνος Χατζόπουλος Σελ. 8 Με αποφασιστικότητα όσον αφορά την αμετάθετη στάση της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις και υπερασπιζόμενος το τρίμηνο κυβερνητικό έργο εμφανίστηκε την Παρασκευή το βράδυ στο Συνέδριο του «Economist» ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Μια στιγμή που από κύκλους των δανειστών εκπέμπεται ξανά σκλήρυνση έναντι της ελληνικής πλευράς, ο πρωθυπουργός απάντησε, ότι όποιοι νόμιζαν ότι, με βάση το χρόνο θα δοκίμαζαν ακόμα περισσότερο την αντοχή της ελληνικής κυβέρνησης έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα. Απαιτούμε, τόνισε. λύση και όχι απλώς συμφωνία υπενθυμίζοντας τη λάθος μνημονιακή πολιτική που επέβαλαν ακόμα και κατά την εκτίμηση, έστω εκ των υστέρων, των αρχιτεκτόνων της. Επομένως, υποστήριξε, αυτό που διεκδικεί η χώρα είναι μια βιώσιμη προοπτική και δεν θα γίνει αποδεκτό κάτι διαφορετικό. ∆ιαπραγματευόμαστε, τόνισε με έμφαση, για το λαό, για τη χώρα, αλλά και την Ευρώπη. Και παρά το ναρκοθετημένο έδαφος η νέα κυβέρνηση παρήγαγε σημαντικό έργο πληρώνοντας συγχρόνως όλες τις υποχρεώσεις της. Απορρίπτοντας κάθε ιδέα νεκρανάστασης της πέμπτης αξιολόγησης, όπως επιδιώκουν οι δανειστές, ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε την απόφαση της κυβέρνησης να μην μετακινηθεί από τις κόκκινες γραμμές της. Ήρθε η ώρα να πληρώσουν και όσοι δεν πλήρωσαν πέντε χρόνια τώρα, κατέληξε.

description

 

Transcript of Εποχή 17-5-2015

Page 1: Εποχή 17-5-2015

3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 17 Μαΐου 2015 • Αρ. φ. 1251 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΑΡΘΡΑ∆. Παπαδάτος - Αναγνωστό-πουλος: Τι έχει να αντιπαρα-θέσει η κυβέρνησηΟι δανειστές απειλούνμε γεγονότα, που είναι σε θέσηνα προκαλέσουν, υποχρεώνονταςήδη την κυβέρνηση σευποχωρήσεις σελ. 6

...∆. Σμυρναίος: Το κυνικόμήνυμα του ΣόιμπλεΟ γερμανός υπουργός έγινεφανατικός υποστηρικτήςτης ιδέας του δημοψηφίσματος,γιατί το θεωρεί ως το απόλυτοεργαλείο εκβιασμούτης κυβέρνησης σελ. 12, 13

...Χρ. Λουκάς: Οι ευρωπαίοιεπέτρεψαν απόβαση τωνBRICS στο ευρώH ευκαιρία που ήθελανοι BRICS για να δηλώσουντο δυναμικότερο παρών στηνπαγκόσμια σκακιέρα σελ. 12, 13

∆ΙΕΘΝΗΤ. Πολίτης: Αντιφασιστικήαλληλεγγύη στην ΑνατολικήΟυκρανίαΟδοιπορικό αλληλεγγύηςστο Ντονμπάς της ΑνατολικήςΟυκρανίας σελ. 22

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΣ. Ξυγκάκη: Οι Βικτωριανοίτίμησαν τον Γιάννη ΚοντόΈνα συναισθηματικό ταξίδιτιμής στον ποιητή σελ. 26

∆ημοτικές& περιφερειακέςεκλογές στην ΙσπανίαΣυνεντεύξεις με την ΙρένεΜαρτίν Κορτέςκαι τον Χάμε Παστόρ

Σελ. 20, 21

Ζήτημαδημοκρατίαςκαι κοινωνικήςσυνοχήςΤηςΤασίας Χριστοδουλοπούλου*

Το σχέδιο νόμου για τηνκτήση της ελληνικής ιθα-γένειας, από όσους έχουν

γεννηθεί και μεγαλώνουν στηνΕλλάδα, ήδη βρίσκεται στη δια-δικασία διαβούλευσης. Μιαπάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ και τηςΑριστεράς, φαίνεται ότι θα κα-ταστεί επιτέλους νόμος τουκράτους. ∆υστυχώς στη χώραςμας, η Αριστερά πρέπει να υπε-ρασπίσει τα αυτονόητα απέ-ναντι σε πολιτικές θέσεις πουβρίσκουν έρεισμα περισσότεροσε ιδεολογικές αγκυλώσεις,παρά στην κοινωνία. Γιατί ηδεύτερη, ήδη θεωρεί «ελληνά-κια» όσα παιδιά γεννήθηκανκαι μεγαλώνουν στην Ελλάδα.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

Στον αγώνα για συλλογικές διαπραγματεύσειςΑπεργία πραγματοποίησαν την περασμένη Παρασκευή οι διανομείς του Τύπου. Όπως

ανακοίνωσε η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών, οι διανομείςαπαιτούν «την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας και ανθρώπινες συνθή-κες εργασίας για τους συναδέλφους που εργάζονται στην Ίριδα». Όλοι εμείς, στην«Εποχή» στηρίζουμε τα αιτήματα των διανομέων, όπως και τον αγώνα για τις συλλο-γικές διαπραγματεύσεις, αίτημα που όπως φάνηκε στην Γενεύη υποστηρίζεται και απότην ∆ιεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO).

Επιµονή στιςκόκκινες γραµµές

ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Ετιέν Μπαλιμπάρ:Το ελληνικό πείραμα καιτο μέλλον της Ευρώπης

Σελίδες 30, 31

Ζακ Σαπίρ: Εβδομήντα χρό-νια από το τέλος του ∆ευ-τέρου Παγκοσμίου Πολέμου

Σελίδες 16, 17

ΣΣΥΥΝΝΕΕΝΝΤΤΕΕΥΥΞΞΗΗ σσεελλ.. 66,, 77

Επιδιώκουμε συμφωνία με στόχο την τετραετίαΟ Νίκος Φίλης μιλά για την πορεία της διαπραγμάτευσης

Η ανασύσταση της ΕΡΤπροκαλεί τριγμούςΓράφει ο Θάνος Χατζόπουλος Σελ. 8

Με αποφασιστικότητα όσον αφορά την αμετάθετη στάση τηςκυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις και υπερασπιζόμενος τοτρίμηνο κυβερνητικό έργο εμφανίστηκε την Παρασκευή τοβράδυ στο Συνέδριο του «Economist» ο πρωθυπουργόςΑλέξης Τσίπρας. Μια στιγμή που από κύκλους των δανειστώνεκπέμπεται ξανά σκλήρυνση έναντι της ελληνικής πλευράς, οπρωθυπουργός απάντησε, ότι όποιοι νόμιζαν ότι, με βάση τοχρόνο θα δοκίμαζαν ακόμα περισσότερο την αντοχή τηςελληνικής κυβέρνησης έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα.Απαιτούμε, τόνισε. λύση και όχι απλώς συμφωνίαυπενθυμίζοντας τη λάθος μνημονιακή πολιτική που επέβαλανακόμα και κατά την εκτίμηση, έστω εκ των υστέρων, τωναρχιτεκτόνων της. Επομένως, υποστήριξε, αυτό που διεκδικεί

η χώρα είναι μια βιώσιμη προοπτική και δεν θα γίνειαποδεκτό κάτι διαφορετικό. ∆ιαπραγματευόμαστε, τόνισε μεέμφαση, για το λαό, για τη χώρα, αλλά και την Ευρώπη. Καιπαρά το ναρκοθετημένο έδαφος η νέα κυβέρνηση παρήγαγεσημαντικό έργο πληρώνοντας συγχρόνως όλες τιςυποχρεώσεις της. Απορρίπτοντας κάθε ιδέα νεκρανάστασης της πέμπτηςαξιολόγησης, όπως επιδιώκουν οι δανειστές, ο ΑλέξηςΤσίπρας επανέλαβε την απόφαση της κυβέρνησης να μηνμετακινηθεί από τις κόκκινες γραμμές της. Ήρθε η ώρα ναπληρώσουν και όσοι δεν πλήρωσαν πέντε χρόνια τώρα,κατέληξε.

Page 2: Εποχή 17-5-2015

22 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 - 3619514 •FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR 3801107200000072038528658

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΗλεκτρονική ∆ιεύθυνση:

[email protected]

Κωδικός εντύπου: 3341ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΛΕΝΙΚ Ε.Ε.

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Πολλοί αναρωτήθηκαν με τι θα έμοι-αζε η καθημερινότητα στη χώρα,μετά τη νίκη ενός αριστερού κόμμα-

τος και τις αλλαγές που αυτό θα έφερνε.Τις μικρές αυτές αλλαγές που γίνονται με-γάλες γιατί ορίζουν το καθημερινό και τηνεκεί μετατόπιση. Και ακόμη και αν πολλοίαπό εμάς δεν ήμασταν σίγουροι για το πώςνα περιγράψουμε εκείνον τον κοντινό μέλ-λοντα, τουλάχιστον ήμασταν σίγουροι γιαμερικές εικόνες που θα προέκυπταν τουςπρώτους μήνες αριστερής διακυβέρνησης:μεγαλοπρεπείς παρελάσεις και νταούλια,χιλιάδες αρνιά, στεφάνια να πέφτουν απότους ουρανούς και τιμές αρχηγού κράτουςγια ένα πτώμα και έναν αναπτήρα (αναφέ-ρομαι στην αγία βαρβάρα και το άγιο φως).Κάπου εδώ θα έγραφα πως αστειεύομαι, ανβέβαια έβρισκα κάτι το αστείο στις παρα-πάνω γραμμές.

Τα συναισθήματα των υπολοίπων;

Γιατί, ανάμεσα στα άλλα, οι τελευταίεςμέρες μπούκωσαν με σκοτάδι. Τις μέρεςαυτές η φράση που ακουγόταν δίπλα σεκάθε σχόλιο για τους χειρισμούς και τηστάση της κυβέρνησης για το συγκεκριμένοθέμα είναι πως ‘’σεβόμαστε την πίστη τωνορθοδόξων και τα θρησκευτικά τους συναι-σθήματα’’. Καλώς και καμία αντίρρηση. Τασυναισθήματα των υπολοίπων, όμως, θα τασεβαστεί κανείς; Τα συναισθήματα όσωνανατριχιάζουν με τις περιφορές και τις πα-ράτες των νεκρών, με τη σταυροφορία τηςαπελπισίας και την εκμετάλλευση τουπόνου; Έχουμε καθόλου αίσθηση το τι μπο-ρεί να σημαίνει η τοποθέτηση του λειψάνουστον Άγιο Σάββα; Και ας αφήσουμε το επι-μέρους συμβολικό επίπεδο, όπου η εκκλη-σία όχι μόνο ταυτίζεται με το κράτος, αλλάοι μεταφυσικές υποσχέσεις της αντικαθι-στούν την ίδια την απαίτηση και την υπο-χρέωση για σύστημα υγείας. Ας μιλήσουμεπρακτικά (γιατί και η αρρώστια πρακτικήείναι). Πώς μπορούμε να επιτρέπουμε ναποδοπατείται χωρίς κανέναν απολύτως σε-βασμό, η πίστη ενός άρρωστου ανθρώπουστην ίασή του και μόνο χωρίς μεταφυσικάδώρα; Η ελπίδα, η προσπάθεια και η αξιο-πρέπειά του.

Ας σκεφτούμε έναν καρκινοπαθή στουςδιαδρόμους του Αγίου Σάββα να μετράειτους μήνες, τις μέρες του, το σώμα και τηνεπέκταση της αρρώστιας του. Και ας τοπο-θετήσουμε μπροστά του το πλήθος τωναφιονισμένων με τα ουρλιαχτά, τις υστερίεςκαι τις λατρείες τους. Τον άνθρωπο αυτόνποιος θα τον σεβαστεί και ποιος θα τονπροστατεύσει; Πώς γίνεται μια αριστερήκυβέρνηση να επιτρέπει κάτι τέτοιο; Καιέξω από τις πόρτες του νοσοκομείου καιτου γεγονότος πως προστατευόμαστε όλοιεμείς από αυτό το υποχρεωτικό κλύσμασκοταδιού, στο όνομα μάλιστα της ανοχήςτης διαφορετικής άποψης (η οποία γιαάλλη μια φορά τυχαίνει να είναι οποιαδή-ποτε άλλη πέραν της αριστερής άποψης).

Πέραν του Μιχελογιαννάκη

∆εν ξέρω τελικά τι είναι πιο τρομακτικό,ένας γιατρός που πιστεύει πως το AIDS με-ταδίδεται άμα πιεις από το ίδιο ποτήρι μεέναν φορέα και πως τα λείψανα γιατρεύουντις ασθένειες ή ο λόγος ενός βουλευτή αρι-στερού κόμματος ο οποίος ταυτίζεται μεσκοταδιστικές ταλιμπάν απόψεις της ελλη-νορθόδοξης εκδοχής τους; Πρόθεση αυτούτου άρθρου ήταν αρχικά να περιγράψει καινα μιλήσει για τις εμετικές δηλώσεις Μιχε-λογιαννάκη, του ανθρώπου που δήλωνε

πως το μνημόνιο έχει πολλαπλασιάσει τοναριθμό ομοφυλοφίλων και δεν δίστασε ναξεφτιλίσει την απεργία πείνας των Σύρωνπροσφύγων αφού καταγράφηκε από κάμε-ρες να τρώει, ενώ δύο μέρες μετά πήγε γιακαφέ. Το άρθρο, όμως, ξέφυγε. Λίγο η οργήγια τα γεγονότα και λίγο η αίσθηση πως οίδιος ο Μιχελογιαννάκης από τη μία δρούσεμε έναν τρέχοντα (χυδαίο) ψηφοθηρικότρόπο και πως τελικά αποτελεί μέρος ενόςευρύτερου πολιτικού προβλήματος, τοοποίο ξεπερνά κατά πολύ την σημασία τουίδιου.

Αν και ξένισε σε υπερθετικό βαθμό πολ-λούς η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, στηνπραγματικότητα αυτό που μοιάζει προβλη-ματικό δεν είναι οι ίδιοι οι ΑΝΕΛ. Αυτό πουαποτελεί πρόβλημα είναι το ποσοστό ιδεών,στάσεων και πρακτικών τους που έχει πα-ρεισφρήσει μέσα στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ (ήδηπροεκλογικά). Η συγκεκριμένη ρητορική, οεθνικισμός και η γενικότερη πολιτική κουλ-τούρα. Φαινόμενα σαν όλα τα παραπάνωκαι ταυτόχρονα η περιορισμένη αντίδρασηστελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ συνηγο-ρούν υπέρ της παραπάνω διαπίστωσης.

Πες κάτι, ο,τιδήποτε

Πρέπει να αντιληφθούμε πως η συγκε-κριμένη συγκατοίκηση γίνεται με όρουςηγεμονικούς για τον ΣΥΡΙΖΑ (λόγω της με-γάλης εκλογικής διαφοράς). ∆εν είναι, λοι-πόν, δυνατόν να ηγεμονεύει πάνω στις ιδέεςσου η λογική της παραχώρησης και της κα-τανόησης των θέσεων του συμμάχου σου,ειδικά όταν στην πρακτική τους εφαρμογήθα παρουσιαστούν ως ταύτιση. Η αριστεράέχει αξίες, θέσεις και απαιτήσεις ριζωμένεςτόσο στην ιστορία της, όσο και στη ίδια τηςτην ουσία. Η ηγεμονική θέση ορίζει τηνπροσπάθεια μετατόπισής του συμμάχουπρος τις δικές σου θέσεις και όχι την παρα-χώρηση αξιών προς τη δική του. Ειδικάόταν αυτή η παραχώρηση καταργεί ό,τιείναι αριστερό, ό,τι περιγράφει τη διαφο-ροποίηση και τους λόγους ύπαρξής σου.

Τη βδομάδα αυτή, ανάμεσα στα γεγονότατων λειψάνων, την ποδοπάτηση του αγώνατων εργαζομένων της ΕΡΤ με την τοποθέ-τηση ενός ανεκδιήγητου ταγματάρχη στηθέση του διευθύνοντα συμβούλου και τησυμμετοχή του υπουργού Πανούση σε ρόλοομιλητή στην ισλαμοφοβική εκδήλωση μετίτλο: «Η απειλή του φανατικού Ισλάμ και ηεσωτερική ασφάλεια», βρεθήκαμε σε θέσηόμοια με αυτή του Νάνι Μορέτι στην ταινίαΑπρίλης. Ο Μορέτι παρακολουθεί ένα ντιμ-πέιτ μεταξύ του Μπερλουσκόνι και του Ντ’Αλέμα. Οργισμένος σηκώνεται από την κα-ρέκλα του και λέει (απευθυνόμενος στονΝτ’ Αλέμα): «Πες κάτι αριστερό. Πες κάτικαι ας μην είναι αριστερό. Κάτι πολιτι-σμένο. Πες έστω κάτι, ο,τιδήποτε.»

http://tsalapatis.blogspot.gr/

Η Αριστερά στην Ελλάδα καλείται ναυπερασπιστεί αυτά που ήδη θεω-ρούνται κεκτημένα στις φιλελεύθε-ρες αστικές δημοκρατίες της ∆ύσης.

Το σχέδιο νόμου κινείται σε τρειςάξονες:

Α. Συμπεριλαμβάνει όσους ανήλι-κους -ή ενήλικους πλέον- με βάσηκριτήρια χρονικής παραμονής καιεκπαίδευσης έχουν καταστήσει τηνΕλλάδα αμετάκλητα πατρίδα τους.

Β. Εισάγει μια διαδικασία κτήσηςτης ελληνικής ιθαγένειας, η οποίαλαμβάνει υπόψη τις δυνατότητες τηςελληνικής διοίκησης να ανταποκρι-θεί σε έναν αυξημένο αριθμό αιτή-σεων με στόχευση στην διόρθωσητων διοικητικών δυσκολιών πουείχαν εμφανισθεί στο νόμο του ν.3838/2010.

Γ. Λαμβάνει υπόψη του την κρίσητου Συμβουλίου της Επικρατείας σχε-τικά με τις επίμαχες διατάξεις τουνόμου του 2010.

∆ιορθώνειτη συσσωρευμένη ολιγωρία

Είναι ζήτημα δημοκρατίας και κοι-νωνικής συνοχής, η πολιτεία να απο-νέμει ιθαγένεια σε αυτά τα παιδιά, μεόρους που να μη θέτουν σε περιπέ-τεια την αντοχή του νόμου σε συν-ταγματικό έλεγχο.

Στόχος της κυβέρνησής μας είναι ηπολιτική κοινότητα των Ελλήνων ναπεριλαμβάνει όσους διαβιούν σεαυτή και έχουν αναπτύξει άρρηκτουςδεσμούς με τη χώρα και τους ανθρώ-πους της. Άλλωστε, σε αντίθεση μετην επικρατούσα παραφιλολογία, ηελληνική εθνική κοινότητα, στα δια-κόσια χρόνια ύπαρξης του ελληνικούκράτους, παρά τις διακυμάνσεις,επεδίωξε τη συμπερίληψη όσων δια-βιούσαν στο έδαφός της και είχαναναπόδραστα συνδεθεί με αυτήν τηνπατρίδα.

Το σχέδιο νόμου έρχεται να διορ-θώσει μια συσσωρευμένη ολιγωρία

του πολιτικού συστήματος είκοσι καιπλέον ετών. Πολύ περισσότεροόμως, έρχεται να αναδείξει μια άλληπροοπτική για τη χώρα και τους αν-θρώπους της. Μια προοπτική που πε-ριλαμβάνει ένα τμήμα της ελληνικήςνεολαίας μέχρι πρότινος αποκλει-σμένο νομικά, αλλά και ψυχολογικάαπό την κοινότητα στην οποία ανή-κει, την ελληνική. Ένα τμήμα της ελ-ληνικής νεολαίας, που ενώ βιώνει τατελευταία χρόνια τις συνέπειες τηςκρίσης εξίσου, του αρνούμαστε ναονειρευτεί και να χτίσει το μέλλοντου παρέα με τους συμμαθητές τουκαι τους συμφοιτητές του.

Εμβάθυνση της δημοκρατίας

∆εν πρόκειται για μια «αποκατά-σταση» βασισμένη σε ανθρωπιστικέςαρχές, αλλά για μια εμβάθυνση τηςδημοκρατίας στη χώρα μας. Μια ανα-γκαία προσαρμογή στις θεμελιώδειςαρχές της δημοκρατίας. Ναι, πράγ-ματι, οι παππούδες κάποιων μελλον-τικών υπουργών της Ελλάδας μπορείνα έχουν γεννηθεί σε κάποια άλληχώρα. Αυτό με κάνει περήφανη, πουως υπουργός της Αριστεράς, συμ-βάλλω στη δημιουργία μιας πολιτι-κής κοινότητας, μιας εθνικής κοινό-τητας, με αυτοπεποίθηση και προ-οπτική.

Μεταφέροντας την άγονη συζή-τηση που διεξήχθη το προηγούμενοδιάστημα για το δίκαιο του αίματος ήτο δίκαιο του εδάφους, στο δίκαιοκαι στο δημοκρατικό του αιτήματοςγια κτήση της ιθαγένειας από όσαπαιδιά ζουν και μεγαλώνουν στηχώρα, αισιοδοξούμε ότι ο δημόσιοςδιάλογος θα αλλάξει πίστα, περιθω-ριοποιώντας κραυγές μισαλλοδοξίαςκαι εθνικισμού.

* Η Τασία Χριστοδουλοπούλουείναι αναπληρώτρια υπουργόςΜεταναστευτικής Πολιτικής.

Ζήτημα δημοκρατίαςκαι κοινωνικής συνοχής

Τα λείψανα της ελπίδας, η ξεφτίλακαι το λειψό συναίσθημα

Με κάνει περήφανη, που ως υπουργός της Αρι-στεράς, συμβάλλω στη δημιουργία μιας πολι-τικής κοινότητας, μιας εθνικής κοινότητας, μεαυτοπεποίθηση και προοπτική.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Page 3: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Όχι» στους δανειστές απότην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Με ένα μεγάλο «όχι» απάντησε η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις τωνδανειστών. Με ανακοίνωσή της αμέσως μετά την κοινή συνεδρίαση με το προεδρείοτης Κοινοβουλευτικής Ομάδας η Π.Γ. αναφέρει ότι οι απαιτήσεις αυτές δεν μπορούν

να γίνουν αποδεκτές από τον ελληνικό λαό που αγωνίστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια για ναμπει τέλος στις εγκληματικές πολιτικές των μνημονίων. «Η επιμονή των δανειστών να εφαρ-μόσουν το μνημονιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης Σαμαρά, δημιουργώντας ένα ασφυκτικόκλοιό πολιτικών πιέσεων και χρηματοδοτικής ασφυξίας στη χώρα, έρχεται σε ευθεία αντίθεσημε την έννοια της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας στην Ευρώπη…» Ταυτόχρονα, η Πο-λιτική Γραμματεία καλεί τους πολίτες της Ελλάδας και της Ευρώπης να γίνουν συμπρωταγω-νιστές σε μια διαπραγμάτευση που αφορά την κοινή μοίρα όλων μας.

Να σημειώσουμε ότι η απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας ήταν ομόφωνη και εκφράζει σεμεγάλο βαθμό το κλίμα της πολύωρης συζήτησης που προηγήθηκε, αλλά και το γενικότεροκλίμα που υπάρχει μέσα στο κόμμα, που σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει ταπεινωτικούς συμ-βιβασμούς πέρα και έξω από τις κόκκινες γραμμές που έχουν καθοριστεί. Αναφέρει το κεί-μενο της Π.Γ: «Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης είναι και κόκκινες γραμμές του ελληνικούλαού, εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτώνκαι της νεολαίας».

Εισηγητικά ο γραμματέας της Κ.Ε. Τάσος Κορωνάκης πρότεινε να συγκληθεί η Κεντρική Επι-τροπή το ερχόμενο σαββατοκύριακο και σε κάθε περίπτωση πριν τις οριστικές αποφάσεις ή τιςοριστικές δεσμεύσεις. Ενδεχομένως, σήμερα Κυριακή, να γίνει νέα κοινή συνεδρίαση Γραμμα-τείας και Προεδρείου με τη συμμετοχή των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε να υπάρξει πλή-ρης ενημέρωση και να καθοριστούν οι επόμενες κινήσεις και οι δράσεις του κόμματος.

Άλλωστε, με βάση και την ανακοίνωση τις επόμενες ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει κάθε δυνατήπρωτοβουλία για την ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας και των ευρωπαϊκών λαών με ανοι-χτές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό.

Ο χρόνος τελείωσε...και για τους δανειστές!

«Στόχος μας να ξαναδώσουμεστην πολιτική μια βιώσιμη εκ-δοχή του κοινωνικού συμφέ-

ροντος (...) Νομοθετούμε και διαπραγ-ματευόμαστε σε περιβάλλον πρωτοφα-νώς δυσμενές. Πορευόμαστε σε ένα ναρ-κοθετημένο έδαφος που με επιμέλειαπροετοίμασε η προηγούμενη κυβέρνηση(...) ∆εν παραλάβαμε μόνο καμμένη γη.Παραλάβαμε μια κατάσταση με διαπι-στωμένη την αδυναμία καταβολής μι-σθών και συντάξεων (...) ∆εν υφίσταταικίνδυνος για τους μισθούς και συντάξεις(...) Η κυβέρνηση εξυπηρετεί τις υποχρε-ώσεις της στους δανειστές αν και εκεί-νοι δεν έχουν ανταποκριθεί στις δικέςτους υποχρεώσεις αφού δεν έχουν κατα-βάλει δόση από τον περασμένο Αύγου-στο.

∆ίνουμε μάχη με τους εταίρους καιπαρά την ασφυξία η κυβέρνηση αύξησετο πρωτογενές πλεόνασμα σε σχέση με

πέρυσι και τα έσοδα

Οι 4 όροι της συμφωνίας

Η συμφωνία πρέπει να κλείσει, δενυπάρχει καμιά αμφιβολία και η προϋπό-θεση για να κλείσει είναι να είναι έντιμηκαι αμοιβαία επωφελής (...) ∆εν μπορείκάποιοι να έχουν στο βάθος του μυαλούτους την ιδέα ότι όσο κυλάει ο χρόνος θαδοκιμάζονται οι αντοχές της ελληνικήςπλευράς και θα ξεθωριάζουν οι κόκκινεςγραμμές της (...) Αν το έχουν αυτό στομυαλό τους, καλό είναι να το ξεχάσουν,γιατί αυτή η επιλογή θα φέρει τα ακρι-βώς αντίθετα αποτελέσματα (...)

Η κυβέρνηση συνεχίζει να διαπραγμα-τεύεται για μια έντιμη και βιώσιμη κοι-νωνικά και οικονομικά συμφωνία μετους εταίρους, που θα ανοίγει αναπτυ-ξιακή προοπτική για την χώρα. Αυτό

προϋποθέτει τα εξής 4 σημεία:1) Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα

ως στόχους, για φέτος και το 2016, γιανα ανακτήσουμε τον αναγκαίο δημοσιο-νομικό χώρο.

2) Καμία νέα περικοπή σε μισθούς καισυντάξεις, σε μέτρα δηλαδή που θα εν-τείνουν την ανισότητα.

3) Την αναγκαία αναδιάρθρωση τουδημόσιου χρέους ώστε να μπει τέλοςστον φαύλο κύκλο της τελευταίας 5ετίαςόπου η χώρα αναγκάζεται να παίρνει νέαδάνεια για να ξεπληρώνει τα παλιά.

4) Ένα ισχυρό πακέτο-πρόγραμμα δη-μόσιων επενδύσεων, συντονισμένη χρη-ματοδότηση επενδύσεων.

Κοινό έδαφος

Σε αυτή τη φάση φαίνεται πως έχειβρεθεί κοινό έδαφος με τους θεσμούς σεμια σειρά ζητήματα και αυτό μας κάνεινα αισιοδοξούμε ότι είμαστε πολύ κοντάσε μια συμφωνία (...), ωστόσο παραμέ-νουν ανοικτά θέματα (...)

Η κυβέρνηση δεν θα δεχθεί άλλες μει-ώσεις σε μισθούς και συντάξεις (...) ∆ια-πραγματευόμαστε για μια ενιαία συμφω-νία με ενιαίες προϋποθέσεις. Μία συμ-φωνία λύση στο πρόβλημα που θα δια-σφαλίζει την ανάπτυξη και την επι-στροφή της Ελλάδας στις αγορές (...) Σεαυτή τη φάση, φαίνεται πως έχει βρεθείκοινό έδαφος με τους θεσμούς (...) αυτόμας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστεπολύ κοντά σε μια συμφωνία. Έχει βρε-θεί κοινό έδαφος σε ζητήματα όπωςείναι οι δημοσιονομικοί στόχοι. Οι ορια-κές αλλαγές στο ΦΠΑ που πρέπει να λει-τουργούν αναδιανεμητικά προς όφελοςτων κατώτερων στρωμάτων αλλά και οιθεσμικές αλλαγές για την ενίσχυση τουφοροεισπρακτικού μηχανισμού, και σεμια σειρά από άλλα ζητήματα (...) Κά-ποιοι στους θεσμούς επιμένουν σε προ-τάσεις για αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιοπου ορίζει τη λειτουργία της ήδη απο-ρυθμισμένης αγοράς εργασίας.

Οι αλλαγές αυτές δεν μπορεί να γίνουναποδεκτές. Το οξύμωρο είναι ότι οι ίδιεςδυνάμεις την ίδια στιγμή θέτουν καιθέμα για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστι-κού συστήματος επιμένοντας στα μνη-μονιακά προαπαιτούμενα των περικο-πών. Ίσως ξεχνώντας ότι μια από τις βα-

σικότερες αιτίες της αδυναμίας τουασφαλιστικού μας συστήματος σήμεραείναι το περιβόητο PSI. To κούρεμα δη-λαδή των ασφαλιστικών ταμείων μεδικές τους επιλογές. Αλλά και η τερά-στια ανεργία ως απότοκο της ανατροφο-δοτούμενης κρίσης των τελευταίωνετών. Τις επόμενες ημέρες όμως πρέπεινα δουλέψουμε σκληρά ώστε να υπάρξεισυναντίληψη σε ότι αφορά πραγματικάμεγέθη του ασφαλιστικού συστήματος.Και να διασφαλίσουμε τουλάχιστον ότιοι όποιες προτάσεις και εκτιμήσεις δενθα βασίζονται σε λανθασμένη εικόνα τηςοικονομικής κατάστασης. Και σε λανθα-σμένη εικόνα των ασφαλιστικών τα-μείων (...)

Παραλάβαμε καμένη γη

Οι εκλογές της 25ης Γενάρη έδωσανστην κυβέρνηση ξεκάθαρη εντολή γιααλλαγή της πολιτικής της λιτότητας, τηνεντολή να αλλάξει τα πράγματα και αυτήτην εντολή υλοποιούμε κάθε μια από τιςεκατό πρώτες μέρες. (...) Η πολιτική ελίττης περασμένης 5ετίας απέτυχε παταγω-δώς να βγάλει τη χώρα από την κρίσηκαι πως επέλεξε να συνταχθεί με τις πιοακραίες και μεροληπτικές ιδέες και δυ-νάμεις σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επί-πεδο προκειμένου να υλοποιήσει μιασκληρότατη πολιτική λιτότητας ενάντιαστην τεράστια πλειοψηφία της κοινω-νίας και ότι κυριάρχησε με τη στήριξητων ισχυρών (...) Η φράση «παραλάβαμεκαμένη γη» δεν είναι πλεονασμός, αλλάμετριοπάθεια στην περίπτωση αυτής τηςκυβέρνησης, κάνοντας λόγο για ναρκο-θετημένο έδαφος. ∆εν μπορούν να υπάρ-ξουν αλλαγές που να οδηγούν σε απορ-ρύθμιση των εργασιακλων σχέσεων, ζη-τούμε μια δίκαιη κατανομή των βαρών.

Στα χρόνια του Μνημονίου οι ανισότη-τες εκτινάχθηκαν, η ανεργία τριπλασιά-στηκε, οι συντάξεις υπέστησαν δραματι-κές περικοπές. Οι μόνοι που δεν υπέ-στησαν ζημιές ήταν οι Ελληνες πλούσιοι,αυτοί που έβγαλαν τα χρήματά τους στοεξωτερικό γρήγορα και σήμερα συνεχί-ζουν να φοροδιαφεύγουν (...) Υλοποι-ούμε την εντολή να αλλάξουμε τα πράγ-ματα στη χώρα».

Μπορεί να έχουν περάσει 100 μέρες με σκληρές διαπραγματεύσεις, ωστόσο οι δα-νειστές επιμένουν να προκαλούν με τη στάση τους, βάζοντας στο τραπέζι απαράδε-κτες προτάσεις. Η θέση για μισθό 700 ευρώ στο ∆ημόσιο, ο συντελεστής ΦΠΑ στο 23%,πρωτογενή πλεονάσματα εξωπραγματικά και φυσικά η επιμονή να θέτουν ζητήματαεργασιακά και συνταξιοδοτικά είναι μερικά από τα σημεία που συνθέτουν την από-λυτα άκαμπτη στάση των εκπροσώπων των θεσμών. Κατά ένα μέρος, η στάση αυτήείναι, ίσως, διαπραγματευτική. Ωστόσο, δίνει το κλίμα μιας διαπραγμάτευσης, ενώσύμφωνα με τη λογική θα μπορούσε να κλείσει προς όφελος και των δύο πλευρών,αυτό δεν συμβαίνει διότι οι δανειστές δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την τιμωρητικήλογική τους. Θέλουν να εξουδετερώσουν την κυβέρνηση της αριστεράς.

Η ελληνική πλευρά σκληραίνει, επίσης, τη στάση της θέλοντας να στείλει το σαφέςμήνυμα ότι συμφωνία στην προτεινόμενη βάση δεν πρόκειται ποτέ να υπογραφεί. Ηαποχή, ουσιαστικά, από το Brussel Group της ελληνικής αντιπροσωπείας, και οι ομό-φωνες αποφάσεις της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση που θα κρατήσει στα επό-μενα βήματα διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση, απευθυνόμενη στον ελληνικό λαό καιστους ευρωπαίους πολίτες είναι μια άμεση απάντηση στους δανειστές που, εντός τωνεπόμενων ημερών, θα συνοδευτεί και από κατάθεση στο κοινοβούλιο επίμαχων, γιατους δανειστές, νομοσχεδίων. Ως συνέπεια αυτής της εμπλοκής, η ελληνική πλευρά,για άλλη μια φορά, καλεί τους δανειστές να συζητήσουν και να σκεφτούν πολιτικά καινα δώσουν πολιτική λύση στο ελληνικό πρόβλημα. Ο έλληνας πρωθυπουργός ζήτησεαπό τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κ. Τουσκ, να συμπεριλάβει στην ημε-ρήσια διάταξη της συνόδου κορυφής της 21ης Μαΐου και το ελληνικό θέμα. Οι ημερο-μηνίες, με πιο σημαντική αυτή της 6ης Ιουνίου, όπου οι υποχρεώσεις για την Ελλάδαείναι πολύ μεγάλες, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια, όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλάκαι για την ηγεσία της ευρωζώνης. ∆εν υπάρχει καιρός ούτε και για να ασκηθούν πιέ-σεις. Μέσα στο κλίμα αυτό, κρυφών και φανερών πιέσεων και επιδιώξεων, η ομιλίατου Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του Economist, την Παρασκευή το βράδυ, δίνει, μετάτην απόφαση της πολιτικής γραμματείας, με τον πιο αξιόπιστο τρόπο τη στάση τηςελληνικής κυβέρνησης, που εκκινεί από τον σεβασμό των κόκκινων γραμμών πουόρισε η λαϊκή εντολή της 26ης Ιανουαρίου. Στη συνέχεια παραθέτουμε μεγάλα απο-σπάσματα από την ομιλία του πρωθυπουργού:

Page 4: Εποχή 17-5-2015

Του Νίκου Τσαγκρή

Το γνωρίζουμε, το θέλουμε και τοπεριμένουμε όλοι, όχι μόνο εμείςεδώ στο ΣΥΡΙΖΑ και στα πέριξ,

αλλά και η κοινωνία ολόκληρη, ότι μιασυμφωνία που θα κινείται στο πλαίσιοτων προγραμματικών δεσμεύσεων τηςκυβέρνησης (ένας «έντιμος συμβιβα-σμός», όπως τον λέει ο Αλέξης Τσί-πρας, που δεν θα παραβιάζει τις «κόκ-κινες γραμμές» προστασίας του έσχα-του εισοδήματος των μισθωτών και τωνσυνταξιούχων, θα επαναφέρει τα απο-λεσθέντα εργασιακά και ασφαλιστικάκεκτημένα και το κοινωνικό κράτος),δεν μπορεί παρά να είναι μια συμφωνίαΠολιτική· μια συμφωνία που θα παρα-βιάζει τους «κανόνες», θα υπερβαίνειτους «θεσμούς», θα ξεπερνά το διευ-θυντήριο των Βρυξελών, θα αμφισβητείτην «ηγεμονία» της Μέρκελ, θα ανα-τρέπει τον νεοφιλελεύθερο μύθο τηςλιτότητας, και ως εκ τούτου, θα είναιμια συμφωνία Πολιτική με το π κεφα-λαίο…

Φυσικά, αυτό το τελευταίο, ο πολιτι-κός χαρακτήρας της συμφωνίας δη-λαδή, ελάχιστα απασχολεί το μέσο Έλ-ληνα – μια λυτρωτική, για την προσω-πική του ζωή, συμφωνία (το εισόδημάτου, την αξιοπρέπειά του) περιμένειεκείνος. Απασχολεί ωστόσο, βασανι-στικά, τη ντόπια και ξένη οικονομικήελίτ, το «σύστημα» όπως το λέμε εμείς,και τους μηχανισμούς του, τα παπαγα-λάκια του: όσες και όσοι αντέχουνακόμα να παρακολουθούν τηλεοπτικάδελτία ειδήσεων, θα έχουν, ασφαλώς,παρατηρήσει την αγχωμένη ρητορείατων συστημικών σχολιαστών –ρητορείααπαξίωσης δια της γελοιοποίησης, συ-νήθως, κάθε πολιτικού στοιχείου, πουεξ ευωνύμων εισάγεται στη διαπραγμά-τευση, ειδικά όταν αυτό γίνεται αποδε-κτό από τους «εταίρους» και τους «θε-σμούς».

Αλήθεια, ποιός δεν διασκέδασε μετην υστερική απόπειρα, της αυτού Γε-λοιότητος του MEGA, σχολιαστή Πρε-τεντέρη, να απαξιώσει την εισαγωγήτου δημοψηφίσματος (ενός κατ’ εξοχήνπολιτικού εργαλείου) στο τραπέζι τηςδιαπραγματεύσεων του γιούρογκρουπτης περασμένης ∆ευτέρας παρά τηναποδοχή του, εν τέλει, από αρκετούςομόλογους του κ. Βαρουφάκη, ακόμακι απ’ τον… σκληρό κ. Σόϊμπλε…

Το όπλο «διαπραγμάτευση»

Η απόπειρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑγια μια «συμφωνία» με τους εταίρουςήταν εξ αρχής πολιτική: μια απόπειραπολιτικής διαπραγμάτευσης για μια πο-λιτική συμφωνία με τους εταίρους.Ακόμα καλύτερα, μια απόπειρα πολιτι-κής εξόδου από την κρίση, που δενείναι κρίση ελληνική, αλλά κρίση ευ-

ρωπαϊκή και δεν είναι κρίση οικονο-μική. αλλά κρίση πολιτική, κρίση τωνθεσμών, που διέπουν την ευρωπαϊκήΈνωση, την ευρωζώνη και το κοινό ευ-ρωπαϊκό νόμισμα.

Η απόπειρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑδιεξήχθη με βασικό όπλο τη «διαπραγ-μάτευση». Ένα συστημικό εφεύρημαγια την οικονομική καταστολή τωνχωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας,που, στα χέρια του Έλληνα υπουργούοικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, μεταλ-λάχθηκε σε ένα υπερσύγχρονο πολι-τικό όπλο αποσταθεροποίησης των συ-στημικών «θεσμών»(τον εξοστρακισμότης τρόικας και δι’ αυτού την απαξίωσητων τεχνικών της εξουσίας του Σόϊμ-πλε), και στα χέρια του Αλέξη Τσίπραμετεξελίχθηκε σε εφόδιο πολιτικής δι-πλωματίας υψηλού επιπέδου, που απέ-δωσε την πολιτική ισοτιμία Ελλάδας –Γερμανίας – Γαλλίας στην πράξη, τηδιεθνοποίηση του ελληνικού ζητήμα-τος, ενώ απεργάζεται, με μεγάλη πιθα-νότητα επιτυχίας, μια πολιτική συμφω-νία εξόδου της χώρας από την κρίση.

Η «απόπειρα της κυβέρνησης ΣΥ-ΡΙΖΑ» είναι αποδεκτή από τους σπου-δαιότερους σύγχρονους πολιτικούς καιδιανοούμενος ως μια πολιτική από-πειρα με το π κεφαλαίο, που ξεπερνάτα ελληνικά σύνορα και καταγράφεταιως «Η ελληνική απόπειρα δημοκρα-τίας»…

Πολιτική λύση

Η «ελληνική απόπειρα δημοκρα-τίας», λοιπόν, όπως εκδηλώνεται μέσωτης διαπραγμάτευσης με τους ευρω-παίους εταίρους, απασχολεί βασανι-στικά την ντόπια και ξένη ελίτ, τηνκάνει να αποστρέφεται και να πολεμάλυσσαλέα την πολιτική λύση στο ελλη-νικό ζήτημα: τα δίνουν όλα για να οδη-γήσουν σε αποτυχία την «ελληνικήαπόπειρα δημοκρατίας» και σε συνθη-κολόγηση τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μη γίνειπαράδειγμα για τους υπόλοιπους Ευ-ρωπαίους, ιδίως για τους Ισπανούς,στην τωρινή συγκυρία…

Η πολιτική των θεσμών είναι μια«επανάσταση από τα πάνω», όπως λέεικαι ο Μπαλιμπάρ, «μια προληπτική αν-τεπανάσταση για να εξουδετερωθούναπό πριν οι λαϊκές αντιδράσεις». Ενώ ηπολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, η «ελληνική από-πειρα δημοκρατίας», είναι «μια επανά-σταση από τα κάτω», η πολιτική καικυβερνητική έκφραση των ελληνικώνκαι των ευρωπαϊκών λαϊκών αντιδρά-σεων στους θεσμούς και την πολιτικήτους.

Απ’ αυτή την άποψη, μια πολιτικήσυμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μετους ευρωπαίους εταίρους (η πολιτικήσυμφωνία – λύση, που, εκτός απρο-όπτου, ολοκληρώνεται ως το τέλος τουμήνα) δεν μπορεί παρά να παραβιάζει

βάναυσα την πολιτικήτων θεσμών, αφού θαπαρακάμπτει τους«κανόνες», θα υπερ-βαίνει την τρόικα, θαξεπερνά το διευθυντή-ριο των Βρυξελών, θααμφισβητεί την «ηγε-μονία»της Μέρκελ, θαανατρέπει τον νεοφι-λελεύθερο μύθο τηςλιτότητας…

Εν κατακλείδι, μιασυμφωνία με τουςόρους της ελληνικήςκυβέρνησης θα είναινίκη της Πολιτικήςκατά της Οικονομίας,νίκη των Ανθρώπωνενάντια στους Αριθ-μούς.

Θαύμα,θαύμα!Ογδόντα χρόνια συντάξιμα

μετρά ήδη ο Ευάγγελος Βε-νιζέλος, όπως δήλωσε στην εκ-πομπή του Ν. Χατζηνικολάου,την περασμένη ∆ευτέρα. Τώραδύο τινά μπορεί να συμβαίνουνή να νιώθει πως είναι η μετεν-σάρκωση του Ανδρέα Παπαν-δρέου και να προσμετρά και ταδικά του συντάξιμα ή είναι οΜαθουσάλας και δεν του φαίνε-ται. Για την ιστορία, είναι γεν-νημένος το 1957 και επειδή έχειδιατελέσει υπουργός Οικονομι-κών όταν μπήκαμε στα μνημό-νια, μήπως η Επιτροπή Λογιστι-κού Ελέγχου να εξετάσει πιοπροσεκτικά τα κιτάπια του;

Και ακαι ουΗ∆ΑΠ Ν∆ΦΚ, η παράταξη

που είναι εχθρός των κομ-

ματικών παρατάξεων στις σχο-λές και ενάντια στην πολιτικο-ποίηση, αυτή με το βαθυστόχα-στο σύνθημα «Και α και ου και∆ΑΠ Ν∆ΦΚ, αυτή που στιςεκλογές του 2011 είχε βάψειπράσινα κοτόπουλα και τα γέ-μιζε με μπλε λουκάνικα, ανα-στοχάστηκε τις κινήσεις της καιαποφάσισε να δείξει το σοβαρόπολιτικό της πρόσωπο. Έτσι,το κεντρικό σύνθημά της γιαφέτος ήταν «Γερά Γερούντ και∆ΑΠ Ν∆ΦΚ». Νιώθουμε εθνικάυπερήφανοι.

Εμείς καιο κόσμοςΘέλουμε, όμως, να είμαστε

ειλικρινείς. Τα πνευμόνιαμας φούσκωσαν από περηφά-νια όταν οι υπουργοί Εξωτερι-κών των χωρών-μελών τουΝΑΤΟ ανέβηκαν στη σκηνή καιτραγούδησαν όλοι μαζί «Είμα-στε ο κόσμος, είμαστε τα παι-διά/ Είμαστε αυτοί που θα δημι-ουργήσουμε μια φωτεινότερη

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πολιτική συμφωνίαμε τους όρους του ΣΥΡΙΖΑ

Του

∆Η

ΜΗ

ΤΡΗ

ΠΕΤ

ΣΕΤΙ

∆Η

Όλοι μαζί θα χτίσουμε ένα σχολείο για το Κομπανί.

Συνέλευσηφίλων «Εποχής»

Αύριο, ∆ευτέρα 18 Μαΐου, στις 8 μ.μ. στα γραφεία μας θα πραγ-ματοποιηθεί συνέλευση των φίλων της «Εποχής» για να συ-

ζητήσουμε την πολιτική συγκυρία και το ρόλο που πρέπει να παί-ξει η εφημερίδα. Καλούνται οι σύντροφοι και φίλοι της εφημερί-δας που συμβάλλουν με οποιοδήποτε τρόπο στην έκδοσή της νασυμμετέχουν με τις ιδέες και τις προτάσεις τους. Θα ακολουθή-σει συντροφική τσιπουροκατάσταση.

Page 5: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ανεξάρτητες αρχέςπαντού και πάνταΤο ζήτημα είναι ποιος θα ελέγξει τους ανεξέλεγκτους

Ωραία λοιπόν... Όπως μας ενημέ-ρωσαν, σε όλους τους τόνους, οισφοδροί υπερασπιστές των θε-

σμών σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, η Τράπεζατης Ελλάδος, μαζί και ο διοικητής της,είναι «ανεξάρτητη αρχή». Και γιατί αυτόσημαίνει, ότι τοποθετείται υπεράνω καιεκτός πάσης κριτικής και παντός είδουςελέγχου;

Όσοι προσπαθήσουν, να δώσουν απάν-τηση στο ερώτημα αυτό, μένοντας στα γε-γονότα, που προκάλεσαν το σχετικό θό-ρυβο, δεν θα μπορέσουν να βρουν άκρη:μια αποκλειστική μεν, πλην ανεπίσημηκαι εν κρυπτώ παρασχεθείσα ενημέρωσηαπό το γραφείο του κ. Στουρνάρα, σε έναόχι και τόσο μεγάλης εμβέλειας μέσο,δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με οποιαδή-ποτε ανεξαρτησία της ΤτΕ. Εχει σχέση μεμια ανορθόδοξη, τουλάχιστον, διαχείρισητης ροής πληροφοριών. Καθόλου αθώαπολιτικά, μάλιστα.

Από την ενημέρωσηστην πολιτική παρέμβαση

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η ΤτΕμας είχε συνηθίσει στις επίσημες και έγ-κυρες ενημερώσεις, με τις οποίες, ακόμηκαι όσοι διαφωνούσαν ριζικά, δεν είχανπρόβλημα άλλου είδους. Τις εκλάμβανανόπως ακριβώς ήταν, δηλαδή σαν απεικο-νίσεις της οικονομικής πραγματικότηταςαπό μια συγκεκριμένη σκοπιά, τη σκοπιάτης κρατούσας πολιτικοοικονομικήςάποψης. Υποκείμενες φυσικότατα σε δη-μόσια κριτική και συζήτηση.

Τα πράγματα άρχισαν ραγδαία να αλ-λάζουν από την ένταξή μας στη Οικονο-μική και Νομισματική Ενωση και πολύπερισσότερο από την ενοποίηση του ευ-ρωπαικού τραπεζικού συστήματος. Οιευρωπαικές κεντρικές τράπεζες δεναρκεί πια να είναι ανεξάρτητες, ανάγον-ται σε θεσμούς υπεράνω παντός ελέγχουκαι αποκόβονται από τη σχέση που αναγ-καστικά είχαν με τις μεταπτώσεις τηςεσωτερικής πολιτικής, όπως καταγρά-φονταν με την έκφραση της λαικής θέ-λησης στις εκλογές. Ο τονισμός τηςαπαίτησης για ανεξαρτησία δεν σημαίνειπια άρνηση της καθημερινής εμπλοκήςτης πολιτικής εξουσίας στα πόδια τηςΤτΕ, αλλά απαίτηση για κατοχύρωση τουανεξέλεγκτου.

Πρακτικώς ανεξέλεγκτοι...

Αυτό που δεν τολμούν να ομολογήσουνδιάφοροι, το λέει ο κ. Μπ. Παπαδημη-τρίου: «Η ΤτΕ και η ΕΚΤ χαίρουν απόλυ-της και πρακτικώς ανεξέλεγκτης ανε-ξαρτησίας» (Καθημερινή, 13/5). Η απαί-τηση αυτού του ανεξέλεγκτου θεμελιώ-νεται στο θεώρημα της ουδετερότηταςτων οικονομικών αποφάσεων. Η οποίαπάει μαζί με μια άλλη ουδετερότητα, τωντεχνοκρατικών κυβερνήσεων. Και στημια και στην άλλη περίπτωση, αυτό πουυποτίθεται ότι επιδιώκεται και επιτυγχά-

νεται, δεν είναι η εφαρμογή μιας συγκερ-κριμένης και πολιτικά χρωματισμένηςπολιτικής, αλλά η επιλογή και εφαρμογήτων άριστων λύσεων, αντικειμενικά.Πρόκειται, προφανώς, για την εφαρμογήτου νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτικούπροτύπου, όπου οι «μονόδρομοι» καλάκρατούν και επιχειρείται να μένουν εκτόςπολιτικής διακύβευσης.

Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι δενπαραξενεύει κανέναν από τους εραστέςαυτής της ανεξαρτησίας η άνετη μεταπή-δηση ενός πολιτικά και οικονομικά έν-τονα χρωματισμένου υπουργού Οικονο-μικών στη θέση του ανεξάρτητου, υποτί-θεται, διοικητή της ΤτΕ. Το αντίθετο, θε-ωρείται απαραίτητο, γιατί απαιτείται ηδιαιώνιση, η αδιατάρακτη και ανεξέλεγ-κτη διαιώνιση της μίας και μοναδικής νε-οφιλελεύθερης πολιτικής. Ενώ κρίνεταιως μη ορθή πολιτικά η απάντηση τουΓ.Μπαλάφα, που, όταν ρωτήθηκε σχε-τικά, απάντησε: «Εγώ στη θέση του κ.Στουρνάρα θα είχα παραιτηθεί».

Η εξάρτηση του ανεξάρτητου

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι έχει κατο-χυρώσει ο κ. Στουρνάρας την ανεξαρτη-σία του από την πολιτική εξουσία τηςχώρας του. Εχει, όμως, κι αυτός τηνεξάρτησή του. Η θέση του εξαρτάται απο-λύτως από την ΕΚΤ, από την έγκρισή τηςκαι τον έλεγχό της. Στην πραγματικό-τητα, δηλαδή, αυτό που δεν μας λένε οιυποστηρικτές του, είναι ότι ανεξάρτητοςκαι ανεξέλεγκτος είναι από κάθε δημο-κρατικό θεσμό, από την κυβέρνηση πουέχει τη δεδηλωμένη και από τη βουλήπου την εκλέγει ο κυρίαρχος λαός. ∆αθέ-τει ανεξαρτησία από ό,τι εκφράζει τηλαική βούληση και εξάρτηση από ό,τι τηναποκλείει κατ’ αρχήν και εκ προοιμίου.

Κι ενώ θα έπρεπε να ντρέπονται, μετά

απ’ όλα αυτά, όλοι εκείνοι, που σπεύδουννα τον υποστηρίξουν, έχουν το θράσος νααισθάνονται και αδικημένοι ή να παρι-στάνουν τους αμερόληπτους και αντικει-μενικούς παρατηρητές, ισχυριζόμενοιπως –τι να κάνουμε; - έτσι έχουν τα πράγ-ματα, έτσι είναι η ζωή και πώς να την αλ-λάξεις, που λέει και το λαικό άσμα. Αλλάκι εδώ ακόμα δεν είναι ειλικρινείς: τη θέ-λουν, την επιθυμούν, την προκρίνουναυτή την κατάσταση. Στις μύχιες σκέψειςτους θα μπορούσες ν’ ακούσεις να λένε:«Βάστα, Ντράγκι!»

Ολοι οι θεσμοί ανεξάρτητη αρχή...

∆εν πρέπει να μας παραξενεύει που ταπολιτικά τέκνα τους, κάτι καλόπαιδα της∆ΑΠ, ακούστηκαν να φωνάζουν στις φοι-τητικές εκλογές «Γερούν, γερά!» ∆εν θαπω εγώ τι μου θυμίζουν, αλλά κάθε κα-λόπιστος αναγνώστης πιστεύω ότι θαδιαβλέψει την έντεχνα καλλιεργημένηπίστη τους ότι κάπου εκεί έξω, κάπουαλλού εκτός από εμάς, κάποιοι ξέρουντο σωστό και πρέπει να δεχτούμε να μαςτο μεταδώσουν. Με το στανιό εν ανάγκη,αν δεν είναι δυνατόν με το καλό. Σ’ αυτόντον τύπο συνείδησης που διαμορφώνουν,δεν μένει χώρος για επιλογή, για εναλλα-κτικές προτάσεις, για αποδοχή ή γιααπόρριψη με βάση τη συζήτηση και τηνψήφο. Το ιδανικό για τη νεοφιλελευθερηιδεολογία θα ήταν όλοι οι θεσμοί να είχαντη μορφή της ανεξάρτητης αρχής, πουκάποιος την ορίζει, κατά προτίμηση έξωαπό εμάς, και αρχίζει να λειτουργεί,χωρίς ποτέ να χρειάζεται να μας ρωτήσεικανείς για οτιδήποτε, χωρίς ποτέ να μπο-ρούμε να την κρίνουμε, έστω για να κρι-θούμε.

Χ.Γεωργούλας

μέρα/ Οπότε ας αρχίσουμε ναδίνουμε/ Υπάρχει μια απόφασηνα πάρουμε/ Σώζουμε τις ίδιεςμας τις ζωές/ Είναι αλήθεια θαδημιουργήσουμε μια καλύτερημέρα». Και κάπως έτσι ο οργα-νισμός με μόνο σκοπό την ει-ρήνη, το ΝΑΤΟ, διέδωσε το μή-νυμα της συμφιλίωσης. Ήεμείς δεν έχουμε ενημερωθείσωστά ή οι υπουργοί Εξωτερι-κών...

Ακούσατε,ακούσατεΚατά την ενημέρωση των πο-

λιτικών συντακτών, ο Κώ-στας Αργυρός ρώτησε τον Γα-βριήλ Σακελλαρίδη «Τη Γιουρο-βίζιον θα τη δούμε στην ΝΕΡΙΤή την ΕΡΤ;», με τον κυβερνη-τικό εκπρόσωπο να του απαντάπως κατά πάσα πιθανότητα τοσήμα θα εκπέμψει από την ΕΡΤ,αν όχι στους προκριματικούς,σίγουρα στους τελικούς.Μήπως, όμως, πριν την ΕΡΤ νασπεύσουμε να κατοχυρώσουμετα ερτζιανά του «Μπλε φίλου»γιατί αστυνομικό ραδιόφωνοκαι πειρατικό δεν λέει. Θαείναι... οριακά υπερβολικό. Βέ-βαια, εδώ οι μπλε φίλοι μας συ-νέλαβαν τους πολύχρωμους εχ-θρούς (;) δημοσιογράφους τηςΕΡΑ Ζακύνθου για «παράνομηείσοδο και παραμονή σε χώροεργασίας». Άρα κέρδισαν τηνπροτεραιότητά τους έναντι τηςΕΡΤ. Οπότε, ετοιμαστείτε ναακούσετε «Εδώ ΓΑ∆Α, εδώΓΑ∆Α, σας μιλά ο ασφαλής κα-τασταλτικός σταθμός».

ΒίοιασύμβατοιΜε 30,4%, o Μίλιμπαντ πα-

ραιτείται από την αρχηγίατου κόμματος. Με 27,8%, ο Σα-μαράς γραπώνεται στην καρέ-κλα του αρχηγού, ξορκίζονταςτην «εσωστρέφεια» από τηνοποία θα ωφελούνταν ο ΣΥ-ΡΙΖΑ.

Με 12,6%, ο Φαράτζ παραι-τείται (για να ανακαλέσει λίγομετά). Ο Νικ Κλεγκ, με 7,9%,παραιτείται συντετριμμένος. ΟΕυάγγελος Βενιζέλος, με 4,7%,επιμένει να σώζει το κόμμα (καιτην Ελλάδα). Αυτός πια, σιγάμη φιλοτιμηθεί...

Φαίνεται πως παρ΄ ημίνανθεί το είδος των «αναντικα-τάστατων» και των απεσταλμέ-νων από την θεία πρόνοια, πουπάντως η ιστορία δεν αποδει-κνύει ότι έχουν ‘σώσει΄ποτέ τηνπατρίδα ... Σε αντίθεση με τηγηραιά Αλβιόνα, που, χάρη στοCity, γερά κρατεί. Μέχρις απο-δείξεως του εναντίου.

Μαρσέλ & Μισέλ

Το ιδανικό για τη νεοφιλελευθερη ιδεολογία θαήταν όλοι οι θεσμοί να είχαν τη μορφή τηςανεξάρτητης αρχής, που κάποιος την ορίζει,κατά προτίμηση έξω από εμάς.

Του

Μαρ

αγκο

ύ

Page 6: Εποχή 17-5-2015

66 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Ας ξεκινήσουμε, με μία σύντομη αξιο-λόγηση της ως τώρα διαπραγμάτευσης

Ήταν τρεις μήνες κερδισμένου χρό-νου, παρά τη χρηματοδοτική ασφυξία.Κατορθώσαμε να ξαναθέσουμε το ελλη-νικό πρόβλημα ως διεθνές, να αξιώ-σουμε στην πράξη ένα ρήγμα στη γραμ-μική συνέχεια της λιτότητας και να κα-ταστήσουμε σαφές ότι είμαστε έτοιμοιγια συμφωνία, η οποία θα λαμβάνει υπ’όψιν μερικές βασικές πλευρές της λαϊ-κής ψήφου: ∆ηλαδή μια συμφωνία μέσαστο ευρώ, χωρίς τη σκληρή λιτότητα.Πρέπει να ομολογήσω ότι ίσως είχαμευποτιμήσει τον αντίπαλο. Πρώτα –πρώτα νομίζαμε ότι η λαϊκή ψήφος πουείναι μια δημοκρατική διαδικασία στηνΕυρώπη, θα αποτελούσε μια αφορμή γιαμια επανατοποθέτηση έστω μικρή τηςπλευράς των δανειστών. ∆εν συνέβη.Αντιθέτως, επελέγη το σενάριο της πο-λιτική τιμωρίας, στην αρχή τουλάχιστον,για να σταλεί μήνυμα στην υπόλοιπη Ευ-ρώπη. Στη συνέχεια δεν μπορέσαμε ναδιαπιστώσουμε ποιες μπορεί να είναι οιδιαφορετικές στοχεύσεις ανάμεσα σταδιάφορα μέρη των πιστωτών. Είχαμε,επίσης, υπερτιμήσει την δυνατότητα ναβρούμε συμμαχίες εντός της Ευρωζώ-νης. Υπάρχουν, βέβαια, αυτές και θα φα-νούν στην πορεία, αλλά υπάρχουν και οιευρύτερες διεθνείς συμμαχίες, πουέχουν ως προϋπόθεση να σταθεροποι-ηθείς εσύ μέσα στην ευρωζώνη. ∆εν σεεπιλέγουν εναλλακτικά προς αυτήν.

Η λογική του «τιμωρητισμού», όμως,όλο και επανέρχεται. Για παράδειγμαπροτείνονται συντελεστής ΦΠΑ 23%,μισθοί στο δημόσιο περί τα 700 ευρώκ.τ.λ.

Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότιστην τελική φάση της διαπραγμάτευσης,διότι εκεί είμαστε, η στιγμή της αλή-θειας είναι ο Ιούνιος. Είναι προφανές ότιγια επικοινωνιακούς και ουσιαστικούςλόγους διαπραγμάτευσης η άλλη πλευράσκληραίνει. Το θέμα είναι ποιος θα λυ-γίσει πρώτος. Με έχει προβληματίσει,για παράδειγμα, η όψιμη δήλωση τουΣόιμπλε για δημοψήφισμα. Είναι προ-φανές ότι οι δικές μας προτάσεις εντάσ-σονται στη δική μας διαπραγματευτικήτακτική, η οποία περιλαμβάνει και τοενδεχόμενο προσφυγής στο λαό.

Με ορίζοντα τη σύνοδο κορυφής

Πολλοί λένε ότι έχει τελειώσει ορόλος του Brussels Group και ότι ανβλάπτει κάποιον, ωθώντας τον σε υπο-χωρήσεις, είναι η ελληνική πλευρά.

Όντως έχει τελειώσει η δουλειά εκείκαι είναι στη φάση που επανέρχεται ησυζήτηση σε πολιτικό επίπεδο. Γι’ αυτόπιστεύω ότι μπροστά, στις επόμενες

Τι έχει να αντιπαραθέσει η κυβέρνησηστην απειλή των εταίρων

Σε αυτό το πολύπλευρο και πολύ-πλοκο πεδίο πολιτικής αντιπαράθε-σης, κανένας από τους πρωταγωνι-στές δεν είχε ως πρώτο στόχο τηνπροσφυγή στη [ρήξη]. Το ξέσπασματων ∆εκεμβριανών πρέπει να γίνειαντιληπτό ως η κατάληξη μιας δια-δικασίας, όπου η αποτυχία της προ-σπάθειας των αντιμαχόμενων πλευ-ρών να εξασφαλίσουν ευνοϊκότερηπολιτική θέση διαπραγμάτευσης υπότην απειλή της [ρήξης], οδήγησε τε-λικά σε αυτή [...]. Η τακτική της απο-φυγής της άμεσης σύγκρουσης [...]στέρησε από τον ΕΛΑΣ, αν όχι τηνίκη στη μάχη της Αθήνας, σίγουρατην εξασφάλιση στρατηγικών πλεο-νεκτημάτων, που θα ήταν πολύ δύ-σκολο να ανατραπούν [...]. Στο ση-μείο αυτό ο παράγοντας του χρόνουήταν καθοριστικός.

Μενέλαος Χαραλαμπίδης,∆εκεμβριανά 1944

Οισχυρισμός της ελληνικής κυ-βέρνησης, ότι το χρέος είναι μηβιώσιμο, πέρα από τη δεινή κα-

τάσταση της ελληνικής κοινωνίας, επι-βεβαιώνεται από τους ψυχρούς αριθ-μούς, που φυσικά βρίσκονται απόκαιρό σε γνώση όλων. Μόνο για τον Ιού-νιο, οι δανειακές υποχρεώσεις τηςχώρας προς το ∆ΝΤ ανέρχονται σε 1,4δισ. ευρώ και προς έντοκα γραμμάτιαστα 5,2 δισ. ευρώ, ενώ ως τα τέλη Αυ-γούστου φτάνουν συνολικά τα 23 δισ.ευρώ. Με τα αποθεματικά του ∆ημοσίουστα γνωστά οριακά μεγέθη, πρόκειταιγια ποσά πολλαπλάσια από τις δαπάνεςγια μισθούς και συντάξεις – και απλώςμη συγκρίσιμα με τα μόλις 200 εκ. πουδιαθέτει η κυβέρνηση για την ανακού-φιση όσων δοκιμάζονται σκληρά μέσαστην ανθρωπιστική κρίση.

Εμμονή στη λιτότητα μέσωχειροπιαστής απειλής

Για να εξασφαλιστεί η αποπληρωμή«υποχρεώσεων», που δεν αποπληρώ-νονται, οι δανειστές επισύρουν την ίδιααπειλή, που οδήγησε στη συμφωνία της20ης Φεβρουαρίου: τη διακοπή της ρευ-στότητας. Πρόκειται για απειλή αξιόπι-στη, με την έννοια ότι είναι απολύτως«χειροπιαστή» – αλλά και απολύτωςπροβλέψιμη. Οι δανειστές δεν παίζουναπλώς το παιχνίδι της επίρριψης ευθυ-νών, επιδιώκοντας να χρεώσουν στηνελληνική κυβέρνηση την ευθύνη για εν-δεχόμενο ατύχημα. Η τακτική τους δενεξαντλείται στη διαχείριση εντυπώσεωνκαι πολιτικών συμβολισμών: απειλούνμε γεγονότα, που είναι σε θέση να προ-καλέσουν, υποχρεώνοντας ήδη την κυ-βέρνηση σε υποχωρήσεις. Είτε το κά-νουν επειγόμενοι να κλείσουν την «αρι-στερή παρένθεση», είτε απλώς για νακατοχυρώσουν θέσεις στη διαπραγμά-τευση, να εξασφαλίσουν δηλαδή τηνπειθαρχία της κυβέρνησης σε θέσειςανάμεσα στο κυβερνητικό πρόγραμμακαι το μέιλ Χαρδούβελη (γνωρίζονταςτην απροθυμία της κυβέρνησης να τοεφαρμόσει), η ουσία μένει η ίδια: οι δα-νειστές επισύρουν μια αξιόπιστηαπειλή, πεπεισμένοι ότι οι απόψειςτους, η εμμονή δηλαδή στη λιτότητα,είναι οι μόνες που μπορούν να ανατά-ξουν την ελληνική οικονομία, και δι’αυτής και την κοινωνία.

Για όποιον δεν έχει πρόσβαση στουςχώρους, όπου διεξάγεται η διαπραγμά-τευση, είναι εντυπωσιακό να διαπιστώ-νει πόση πολιτική και πόση ιδεολογίαέχει στον πυρήνα της αυτή η τακτική.Εντυπωσιακό, αν σκεφτεί κανείς πόσο

εδραιωμένη υπήρξε στην Ελλάδα (καιστην Αριστερά) η πεποίθηση ότι «αυτά»,δηλαδή η διαπραγμάτευση, είναι δου-λειά πρωτίστως, αν όχι μόνο, εξειδικευ-μένων τεχνοκρατών. Πέρα όμως από τιςεντυπώσεις, υπάρχει το συγκεκριμένο –και από την 20η Φεβρουαρίου, ήδη, επι-τακτικά αναγκαίο: τι έχει να αντιπαρα-θέσει η κυβέρνηση απέναντι σ’ αυτή τηντόσο προβλέψιμη απειλή των δανει-στών και των τεχνικών τους κλιμακίων;

Τρία ερωτήματαγια την τακτική μας

Ο εκβιασμός για τη διακοπή της ρευ-στότητας – τον οποίο καθιστά αφόρητοη υπονόμευση εκ των έσω, από την Τρά-πεζα της Ελλάδος – θα μπορούσε (καιμπορεί) να αντιμετωπιστεί με γεγονότα.Την περασμένη Κυριακή, ο ΠαύλοςΚλαυδιανός έγραφε εδώ για την ανάγκηλήψης έκτακτων φορολογικών μέτρωνσε βάρος των πλουσιότερων, που ήδηκαθυστέρησαν πολύ. Σε άλλες παρεμ-βάσεις, οι Χρήστος Λάσκος, ΠέτροςΣταύρου και Ηλίας Χρονόπουλος1 έκα-ναν λόγο για «ανορθόδοξα μέτρα».Ακόμα κι αν αυτά είναι βραχείας διάρ-κειας ή μη εξασφαλισμένης απόδοσης,υπάρχουν τρία ζητήματα: Το πρώτο, τιακριβώς εξασφαλίζει η παράταση μιαςτακτικής προσανατολισμένης προς τοναντίπαλο – όταν αυτός αποδεδειγμέναχρησιμοποιεί το χρόνο μετά την 20η Φε-βρουαρίου, για να πολλαπλασιάζει τιςαπαιτήσεις του και να φθείρει την κυ-βέρνηση– όταν αυτή η τακτική δεν δη-μιουργεί κανένα απολύτως γεγονός (ελ-ληνικό παιχνίδι επίρριψης ευθυνώνχωρίς διακύβευμα); Το δεύτερο, αν μιασειρά από ανορθόδοξα μέτρα (βλ. ανα-

διάρθρωση του χρέους της Ουκρανίας,με αντάλλαγμα ιδιωτικοποιήσεις) έδει-ξαν ότι οι πολιτικοί υπολογισμοί υπε-ρέχουν των άκαμπτων δογμάτων, με ταοποία συγκροτείται το ευρωπαϊκό οικο-δόμημα, τότε ποιό χρόνο και ποιόντρόπο εφαρμογής έχει η θέση του ΣΥ-ΡΙΖΑ για ριζική επανίδρυση της Ε.Ε καιτων ιδρυτικών συνθηκών της, εν προ-κειμένω του δόγματος της Ευρωζώνης«καμιά νομισματική βοήθεια, κάθεχώρα να σωθεί μόνη της»; Το τρίτο, πώςγίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει έτοιμος«για όλα τα ενδεχόμενα» (συνεδριακήαπόφαση Ιουλιου 2013), τα στελέχη τουνα διακηρύσσουν ότι στην καπιταλι-στική κρίση οι αντίπαλοι δεν αφήνουνχώρο για κεντρώες λύσεις («να ταβρούμε κάπου στη μέση»), ως κυβέρ-νηση όμως να δουλεύει με βάση την αν-τίθετη παραδοχή – υλοποιώντας την μά-λιστα και στο εσωτερικό (ανοχή στονανεκδιήγητο Πανούση, διορισμός Ταγ-ματάρχη στο ∆Σ της ΕΡΤ κ.ά.);

Εδώ και τρεις μήνες, η διαπραγμα-τευτική τακτική της κυβέρνησης απο-σκοπεί περισσότερο να κερδίσει τουςμετριοπαθείς εταίρους και να απομο-νώσει τους ακραίους – σε κάθε περί-πτωση, επιδιώκοντας να εξευμενί-σει/πείσει την άλλη πλευρά. Κάπωςέτσι, ασχολείται ελάχιστα με τα δικάτης πλεονεκτήματα, απορρίπτονταςστην πράξη (λόγω διοικητικού σοκ καιαρνητικού συσχετισμού) ένα μοντέλοδιακυβέρνησης, που να εμπλέκει, νααξιοποιεί και να κινητοποιεί τον λαϊκόπαράγοντα. Για να μη δημιουργείταιχάος, στην τακτική αυτή στοιχίζεταιμέχρι σήμερα και το κόμμα: «Η επί-τευξη συμφωνίας με τους δανειστές»,γράφει το κύριο άρθρο της Αυγής στις14 Μαϊου, «παραμένει το συντριπτικάπιθανότερο σενάριο με βάση την κοινήπαραδοχή ότι το αντίθετο δεν συμφέρεικανέναν».

Στα συμφραζόμενα αυτά, θεωρώ ιστο-ρικής σημασίας την απόφαση της ΠΓγια ένα «πλατύ κάλεσμα κινητοποίησηςγια την νίκη της δημοκρατίας και τηςαξιοπρέπειας». Τα πλεονεκτήματα τααξιοποιεί κανείς όσο τα έχει. Ο χρόνος,δηλαδή, έχει και πάλι καθοριστική ση-μασία.

Σημείωση:1.Ο ΣΥΡΙΖΑ και η διαπραγμάτευσηως “ναρκοπέδιο”, Η εποχή,10.5.2015· Να διανοηθούμε, και ανχρειαστεί, να πραγματοποιήσουμετην ρήξη, του Ηλία Χρονόπουλου,RedNotebook, 15.5.2015

∆ημοσθένης Παπαδάτος -Αναγνωστόπουλος

Η τακτική των δανει-στών δεν εξαντλείταιστη διαχείριση εντυπώ-σεων και πολιτικώνσυμβολισμών: απειλούνμε γεγονότα, που είναισε θέση να προκαλέ-σουν, υποχρεώνονταςήδη την κυβέρνηση σευποχωρήσεις.

Και τώρα, στη λεπτήφάση τηςδιαπραγμάτευσης αλλάκαι μετά, μπορεί ναυπάρξουν αφορμές γιακαταλυτική παρέμβασητου λαϊκού παράγοντα.Η δύναμη τηςκινητοποίησης δενμπορεί να είναι ηαπόγνωση, αλλά ηελπίδα.

Page 7: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

μέρες, ο ορίζοντας είναι η σύνοδος κο-ρυφής την Πέμπτη στη Ρίγα, όπου θαυπάρξει η δυνατότητα πολιτικών συναν-τήσεων και συνομιλιών, ώστε να διευ-κρινιστούν οι μείζονες διαφωνίες.

Είναι κοντά, κατά τη γνώμη σου, μιασυμφωνία; Κεντρικά στελέχη της κυβέρ-νησης το υποστηρίζουν.

Η συμφωνία έχει ορίζοντα το τέλοςΜαΐου. Και δεν μπορεί να είναι διαφορε-τικά, διότι υπάρχει η μεγάλη υποχρέωσηαποπληρωμής της 6ης Ιουνίου, χρήματατα οποία δεν έχουμε, εάν δεν κλείσει ησυμφωνία και δεν υπάρξει χρηματοδο-τική ροή.

Πρόσεξα μια σου διατύπωση ότι «ανδεν μπορεί να κλείσει η συμφωνία, δενθα κλείσει». Τι εννοούσες;

Εννοούσα και εννοώ ότι υπάρχουν κά-ποια όρια της λαϊκής εντολής που δενμπορούμε να τα υπερβούμε.

Η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης

Πώς αξιολογείς την κατάσταση και τηνεικόνα της αντιπολίτευσης;

Μας ευνοεί η ανυπαρξία αντιπολίτευ-σης διότι στον μείζονα εκβιασμό της«αριστερής παρένθεσης» δεν αρκεί να σερίξουν, πρέπει να έχουν έτοιμη διάδοχηκατάσταση και δεν διαθέτουν το πολι-τικό προσωπικό, καθώς έχει απαξιωθείμαζί με τα κόμματα του παλαιού δικομ-ματισμού. ∆εν σημαίνει ότι όλοι αυτοίπου αποδεσμεύονται από την επιρροήτης αντιπολίτευσης πηγαίνουν στον ΣΥ-ΡΙΖΑ, αλλά αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχεικάτι συμπαγές απέναντί μας. Υπάρχουνσχέδια, αν κανείς δει τι γίνεται και στιςεπικείμενες εκλογές στην Πορτογαλία,για τη συγκρότηση του λεγόμενου ευρω-παϊκού πόλου. Αλλά, έχει αποδειχθεί νο-μίζω ότι η μεταφορά των πειραμάτωνδεν ωφελεί, π.χ., ο Παπαδήμος ήταν έναπείραμα που απέτυχε. Εδώ υπάρχει ηΑριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει διαμορφώ-σει μια λαϊκή απεύθυνση, μια κοινωνικήβάση ελπίδας σε ευρύτερα λαϊκά στρώ-ματα, μεσαία και λαϊκά. Άρα δεν γυρνάνε

πίσω οι πολίτες. Μπορεί να ψάχνουν ναξαναβρούν πρόσωπο τύπου Μόντι; Κατάτη γνώμη μου όλη αυτή η αιφνίδια πα-ρεμβατικότητα του κ. Στουρνάρα κυρίωςσ’ αυτό πρέπει να αποδοθεί, στο ότι οίδιος παίζει με την ιδέα μιας άμεσης πο-λιτικής παρέμβασής του ως, π.χ., υπο-

ψήφιος πρωθυπουργός ενός ετερογε-νούς, αλλά πάντως ευρωπαϊκού, κατά τηγνώμη του, μπλοκ εξουσίας.

Ακούγοντας την ανάλυσή σου σκέφτε-ται κανείς γιατί να συμβάλει και ο ΣΥ-ΡΙΖΑ στην ένταση με την αντιπολίτευση;

Η ένταση που καταγράφεται και παρα-τηρείς είναι, μάλλον, εξ αδράνειας. Έτσιγίνεται το πολιτικό παιχνίδι στην Ελ-λάδα. Η κυβέρνηση συχνά αντιπολιτεύε-ται την αντιπολίτευση. ∆εν λέω ότι αυτόείναι το κύριο στοιχείο σήμερα του ΣΥ-ΡΙΖΑ, αλλά η κυβέρνηση έχει να αντιμε-τωπίσει όλη τη δυσκολία της διαπραγ-μάτευσης, αλλά και της αντιμετώπισηςτων επιπτώσεων των μνημονιακών πολι-τικών. Αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ δενείναι η Ν∆, είναι τα κανάλια της διαπλο-κής. Αν τα ακούει κανείς το βράδυ θα νο-μίσει ότι είμαστε στα πρόθυρα κατάρ-ρευσης της χώρας, της οικονομίας καιτης κυβέρνησης.

∆ημιουργούν ένα κλίμα ρεβανσισμού.Αντιπολίτευση, λοιπόν, είναι τα κανάλια,τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα τηςφοροδιαφυγής και της μεγάλης διαφθο-ράς, τα οποία ήταν και οι βασικοί χορη-γοί του προηγούμενου πολιτικού συστή-ματος. Επίσης, είναι και ο εαυτός μας, σεάλλο επίπεδο, ο μεγάλος αντίπαλος. Κυ-βερνάμε αλλά δεν έχουμε την εξουσία, ηοποία παραμένει στα χέρια μιας τεχνο-

δομής που διαμορφώθηκε στα χρόνιατης «ισχυρής Ελλάδας» και σε διάφορεςκυβερνητικές αλλαγές αυτή διευρύν-θηκε. Αυτή κυβερνά σήμερα το ∆ημόσιο,αυτή συγκροτεί την ευρύτερη κυβερνη-τική ελίτ.

Με τις επιλογές που κάνει η κυβέρ-νηση στις τοποθετήσεις στελεχών σεκαίριας σημασίας θέσεις ενισχύει αυτότο φαινόμενο, που είναι και κατάλοιποενός κόσμου που νικήθηκε...

Ο κόσμος, όντως, δεν έχει καταλάβειότι έχει υπάρξει κυβερνητική αλλαγή, σεσχέση με τη λειτουργία του ∆ημοσίου καιτο ρόλο των προσώπων μέσα σ’ αυτό.Οφείλεται σε δύο στοιχεία. Το πρώτο,στην επιλογή ότι το τετράμηνο εμείς θακάνουμε διαπραγμάτευση και δεν θααποτολμήσουμε κινήσεις που δημιουρ-γούν την εντύπωση «διώξεων». Το δεύ-τερο είναι ότι, σε αρκετές περιπτώσεις,φανήκαμε ανέτοιμοι να κάνουμε επιλο-γές με κοινωνικής αποδοχής πρόσωπαπου έχουν γνώση του αντικειμένου. Κιαυτή ακριβώς η αίσθηση ότι κυβερνάμε,αλλά δεν έχουμε την εξουσία παράγεικαι αρνητικά στοιχεία στην καθημερινό-τητα. Όταν θα τελειώσει η διαπραγμά-τευση καλούμαστε να έχουμε ως προτε-ραιότητα να κυβερνήσουμε. Πάντως ήδηπροχωρά το νομοθετικό έργο και συντό-μως θα υπάρξουν αποτελέσματα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΦΙΛΗ

Επιδιώκουμε συμφωνίαμε στόχο την τετραετίαΣυζητάμε με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Φίλη,για την πορεία της διαπραγμάτευσης και τους στόχους της ελληνικής κυβέρνησης.

Η απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας την περασμένη Πέμ-πτη μιλάει για επικοινωνία με τον ελληνικό λαό, αλλά και μετους ευρωπαίους πολίτες. Ήταν καιρός, νομίζω, αργήσαμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε εάν ευρωπαϊκό παράδειγμα για λαούς, κι-νήματα και προσωπικότητες. Ωστόσο ίσως υπερεκτιμήσαμετην ευρωπαϊκή συνολική κινητικότητα, διότι αν υπήρχε θαπροκαλούσε και μεγαλύτερες ρωγμές στο πολιτικό εποικοδό-μημα. Στην Ελλάδα επικρατεί παραδοσιακά μια λογική ανάθε-σης. Ο ΣΥΡΙΖΑ το είχε προβλέψει, αλλά δεν μπόρεσε να το αν-τιμετωπίσει. Και τώρα, στη λεπτή φάση της διαπραγμάτευσηςαλλά και μετά, μπορεί να υπάρξουν αφορμές για καταλυτικήπαρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Η δύναμη της κινητοποί-ησης δεν μπορεί να είναι η απόγνωση, αλλά η ελπίδα. Αναφέ-ρομαι στο πώς μπορούμε να παρουσιάσουμε ένα σχέδιο για τηνεπόμενη μέρα, καθώς μια συμφωνία, που αντανακλά συσχετι-σμούς δύναμης μπορεί να εμπεριέχει αντιφατικά στοιχεία, κόκ-κινες γραμμές, αλλά και σκληρούς όρους, και πρέπει να απο-κτήσει ένα χαρακτήρα προωθητικό για την ανάπτυξη στη χώραμας. Αυτό είναι το ζητούμενο που πρέπει να πείσουμε τονκόσμο και όχι ένα κατενάτσιο για τα σκληρά μέτρα που έρχον-ται ή δεν έρχονται. Που εντάσσουμε τη συμφωνία, αν προκύ-ψει συμφωνία, σε ποια προοπτική.

Ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα;Πρέπει να πείσουμε τον ελληνικό λαό ότι δεν είναι το θέμα

να κυβερνήσουμε τρεις μήνες, αλλά μια τετραετία. Το πρό-γραμμα δεν υλοποιείται σε τρεις μήνες και μάλιστα εν μέσωδιαπραγμάτευσης με τα μικρά περιθώρια παρέμβασης, αλλά σεολόκληρη τη θητεία. Να θυμηθούμε ότι αν προκύψει συμφω-νία αμοιβαία αποδεκτή θα έχουμε μπροστά μας τρεις δυνατό-

τητες χρηματοδότησης για την ανάπτυξη, ύψους πολλών δε-κάδων δισ. ευρώ. Η πρώτη είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στοπρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Η δεύτερη είναι το πακέτοΓιούνκερ. Η τρίτη είναι το Κ.Π.Σ. Άρα, αν με τη συμφωνία αυτήδιαμορφωθεί ένας δημοσιονομικός χώρος, πράγμα το οποίοκρίνεται κυρίως από τη ρύθμιση των πρωτογενών πλεονα-σμάτων και του χρέους, τότε μπορούμε να σχεδιάσουμε μια πο-ρεία και να προκύψει ένα μικρό ανοδικό κύμα την επόμενητριετία στη χώρα μας. Αν έτσι μιλήσουμε στον κόσμο, χωρίςνα κρύψουμε τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις πιθανές πα-γίδες, δίνοντας και μια προοπτική για ολόκληρη την τετραετία,τότε μπορούμε να πείσουμε ότι το «για πρώτη φορά Αριστερά»,δεν θα αποτελέσει και το «τελευταία φορά Αριστερά».

Και για το κόμμα τι λες;∆εν πρέπει να μας διαφεύγει ότι μια κυβέρνηση της αριστε-

ράς, κοινωνικής σωτηρίας, δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίςκόμμα, το οποίο καλείται εκ των πραγμάτων να αλλάξει, νααποκτήσει κουλτούρα αριστερής διακυβέρνησης, ικανότητασύνθεσης των κυβερνητικών πρωτοβουλιών, με τις κοινωνι-κές – κινηματικές διεκδικήσεις. ∆εν εννοώ τις παθογένειεςτου πεπαλαιωμένου κομματικού συστήματος. Εννοώ την ειλι-κρινή σχέση με το λαό. Και δεν μπορεί να υπάρξει πρωθυπουρ-γός και κυβέρνηση της Αριστεράς, χωρίς ένα κόμμα της Αρι-στεράς, μαζικό και μαχητικό. Το λέω αυτό γιατί οι αντίπαλοίμας θεωρούν ότι εάν υπάρξουν συνεχείς αποστάσεις από τοσύστημα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μεταλλαχ-θεί το κόμμα. Όρος για την επιτυχή πορεία της κυβερνητικήςπροσπάθειας είναι η συλλογική λειτουργία κυβέρνησης καικόμματος. Οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται πρέπει να δε-σμεύουν όλους. Όποια συμφωνία φέρει η κυβέρνηση στη βουλήθα ψηφιστεί από την κυβερνητική πλειοψηφία. Νομίζω ότι δενυπάρχει πρόβλημα συνοχής. Το μνημονιακό κατεστημένο επι-διώκει πολιτική αποσταθεροποίηση. Θα διαψευστούν! Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ έχει την πολιτική πρωτοβουλία και μπορεί να αποκτήσειτην ηγεμονία. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ικανότητα επίλυσης,και τόλμη, των μεγάλων προβλημάτων, για τα οποία κλήθηκεαπό το λαό.

Το πρόγραμμαδεν υλοποιείταισε τρεις μήνες

Page 8: Εποχή 17-5-2015

88 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Θάνου Χατζόπουλου

Ηανασύσταση της ΕΡΤ, μια παρέμ-βαση με συμβολική διάστασηαλλά και κρίσιμο πολιτικό περιε-

χόμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ, εξελίσσεται σεπρόβλημα που προκαλεί τριγμούς στοεσωτερικό του και απογοήτευση σε αρ-κετούς από τους απολυμένους που δενμπορούν να χαρούν την επιστροφή τουςστο Ραδιομέγαρο.

Τα γεγονότα είναι γνωστά και στην«Εποχή» τα έχουμε παρακολουθήσει απότην αρχή. Ας τα ανακεφαλαιώσουμε γιανα μπορέσουμε να δούμε βαθύτερα τιςπρόσφατες εξελίξεις:

Πρώτον, η διαδικασία διαβούλευσηςκαι εκπόνησης του νομοσχεδίου διήρ-κεσε πολύ περισσότερο από τον αρχικόσχεδιασμό, καθώς στην πορεία ανέκυ-ψαν ζητήματα που δεν είχαν προβλε-φθεί. Η καθυστέρηση αυτή τροφοδότησεένα πρώτο κύμα γκρίνιας και ανησυχίαςπως «κάτι μαγειρεύεται» που, αν και δενεπιβεβαιώθηκαν από το τελικό κείμενοτου νομοσχεδίου, έφτιαξαν κλίμα. Ναυπενθυμίσουμε ότι η πανηγυρική είσο-δος της ΠΟΣΠΕΡΤ την περασμένη ∆ευ-τέρα στην Αγία Παρασκευή δεν ήταν ηπρώτη απόπειρα για κάτι τέτοιο. Πρινσχεδόν δύο μήνες, όταν πάλι είχε σημει-ωθεί καθυστέρηση στην κατάθεση τουνομοσχεδίου, η ΠΟΣΠΕΡΤ -και όχι μόνο-είχε ρίξει την ιδέα να μπουν στο Ραδιο-μέγαρο για να επιβάλλουν την αλλαγή«από τα κάτω». Κάτι σαν μεταμοντέρναεισβολή στα χειμερινά ανάκτορα δη-λαδή. Τότε το σχέδιο δεν προχώρησε.

∆εύτερον, ο νόμος παρέχει μόνο ένα«κέλυφος» λειτουργίας της ΕΡΤ που γιανομικούς λόγους είναι δανεισμένο απότη ΝΕΡΙΤ. Έτσι όμως, υπάρχει ο κίνδυ-νος η νέα δημόσια ραδιοτηλεόραση,παρά τις διακηρύξεις, να μην είναι απαλ-λαγμένη από τις παθογένειες του παρελ-θόντος. Όπως επισήμανε και ο πρό-εδρος του τμήματος Μ.Μ.Ε. του Πανεπι-στημίου Αθηνών Γ. Πλειός, στη συνέν-τευξή του στο «Κόκκινο», με το νέο νόμο«η δημόσια ραδιοτηλεόραση θα συνεχί-σει να εξαρτάται από την κυβέρνηση καιμάλιστα με έναν πιο ευθύ και άμεσοτρόπο από ό,τι στο παρελθόν. Αντί η ΕΡΤνα ανοιχτεί προς την κοινωνία, το μον-τέλο που δημιουργήθηκε είναι προς τηνκατεύθυνση της εξάρτησης».

Τρίτον, δεν διευκρινίστηκε πώς μπορείνα λειτουργήσει η νέα ΕΡΤ με καθαράέσοδα 70-80 εκατ. τον χρόνο και μισθο-

δοσία κοντά στα 60 εκατ. Σύμφωνα μεκάποιους υπολογισμούς, τα πάγια έξοδαανέρχονται σε 5 εκατ. τον χρόνο καιάλλα 5 εκατ. είναι τα δικαιώματα για τιςμεταδόσεις του Champions League. Ανπροσθέσουμε στο λογαριασμό τα λει-τουργικά κόστη για κυκλώματα, ρεύμα,τηλεπικοινωνίες κ.λπ. τότε δεν απομέ-νουν και πολλά για το πρόγραμμα. Πα-ρότι δόθηκαν εγγυήσεις ότι θα διατηρη-θούν όλες οι δομές της ΕΡΤ, η οικονο-μική στενότητα σε συνδυασμό με τηναπόφαση να μην αυξηθεί το ανταποδο-τικό τέλος προκαλεί εύλογες ανησυχίεςγια τις πραγματικές δυνατότητες τηςΕΡΤ να διεκδικήσει σημαντικό μερίδιοτηλεθέασης και ακροαματικότητας. Σύμ-φωνα με πληροφορίες, αυτά τα δύο ση-μεία -η πολιτική εξάρτηση και η οικονο-μική στενότητα- οδήγησαν αρκετούς απόαυτούς που βολιδοσκοπήθηκαν για θέ-σεις ευθύνης στη νέα ΕΡΤ να αρνηθούν.

Τέταρτο και σημαντικότερο, στην τε-λική μορφή του νομοσχεδίου που κατα-τέθηκε στη Βουλή προβλέπεται πωςπολλά ζητήματα (από τον κανονισμό λει-τουργίας έως τον ακριβή αριθμό τουπροσωπικού) θα λυθούν μετά την επανα-λειτουργία της από το ∆Σ και τον διευ-θύνοντα σύμβουλο που ορίζονται απότον υπουργό Επικρατείας με θητεία ενόςχρόνου. Είχαμε επισημάνει πως από τηνεπιλογή των προσώπων και κυρίως τουδιευθύνοντος συμβούλου που έχει απο-φασιστικές αρμοδιότητες θα κριθεί καιη πορεία του εγχειρήματος. Η επιλογήήταν ένα πρόσωπο «από την αγορά» καιμε «μεγάλη τηλεοπτική εμπειρία πουξέρει πώς να χειριστεί όσα προβλήματαανακύψουν» διαμήνυσαν από το Μαξί-μου. «Στρατηγική της κυβέρνησης»,-έλε-γαν συνεργάτες του υπουργού Επικρα-τείας, «είναι να μην γίνουν κομματικέςεπιλογές, εν τούτοις στον αρμόδιουπουργό προτάθηκαν μόνο κομματικάμέλη, ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να γί-νουν αποδεκτά».

«Αυτοί που ξέρουν τη δουλειά»

Το επιχείρημα πως οι άνθρωποι τηςαγοράς ή γενικώς «αυτοί που ξέρουν τηδουλειά» είναι προτιμότεροι από αυτούςπου θέλουν να εισφέρουν τον εαυτό τουςστο πρωτόγνωρο και πρωτότυπο εγχεί-ρημα διακυβέρνησης της χώρας από κυ-βέρνηση με κορμό την Αριστερά ακούγε-ται πολύ τώρα τελευταία. Ειλικρινά δεννομίζω πως αφορά το θέμα που συζη-

τάμε εκτός και αν μας πουν ποιες είναιοι κομματικές υποψηφιότητες πουαπορρίφθηκαν για να συγκρίνουμε. Όχιτην αριστεροσύνη τους, αλλά το πρό-γραμμα που έχουν και θέλουν να εφαρ-μόσουν στην ΕΡΤ.

«Το μοντέλο έτσι όπως διαμορφώνεταιδεν συμβαδίζει με την άποψη της Αρι-στεράς για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση»είπε στη συνέντευξή του στο «Κόκκινο»ο Γ. Πλειός. «Όταν εμμένεις στην άποψητης ανταγωνιστικότητας με μια οικονο-μική διάσταση και εμμένεις στην εξάρ-τηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασηςαπό την πολιτική, την εκτελεστική εξου-σία αυτό δεν είναι αριστερό μοντέλο για

τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Αν δείτε τιςχώρες στις οποίες εφαρμόζονται νεοφι-λελεύθερες πολιτικές στον τομέα της δη-μόσιας ραδιοτηλεόρασης θα δείτε ότι οιδύο είναι οι πυλώνες αυτής της μεταρ-ρύθμισης: η ιδιωτικοποίηση (πολλές απότις ενστάσεις για το πρόσωπο του διευ-θύνοντος συμβούλου έχουν να κάνουν μεαυτό, δηλαδή με το outsourcing) και οπολιτικός έλεγχος».

Η επιλογή του Ταγματάρχησυνδέεται μ’ ένα συγκεκριμένομοντέλο τηλεόρασης

Αν καταλαβαίνουμε σωστά τα λεγό-μενα του Γ. Πλειού η επιλογή του ΛάμπηΤαγματάρχη συνδέεται με ένα συγκεκρι-μένο μοντέλο τηλεόρασης που δεν είναιδημόσια αλλά στενά κρατική, λειτουργείμε τους ίδιους όρους ανταγωνιστικότη-τας και προσέλκυσης τηλεθέασης όπωςη ιδιωτική και πολύ πιθανόν για να εξα-σφαλίσει την οικονομική βιωσιμότητάτης θα έχει προσωπικό και δομές που θαπροσομοιάζουν με τα μεγέθη της ΝΕΡΙΤ.Κάποιοι μάλιστα υπενθυμίζουν πως ηπροηγούμενη θητεία του Λ. Ταγματάρχηστην ΕΡΤ συμπίπτει με το «σχέδιο Μό-σιαλου» για τη συρρίκνωσή της. «∆εν χτί-ζεις το καινούριο με παλιά υλικά», επι-σήμαναν στη δήλωσή τους οι (προερχό-μενοι από την ΕΡΤ) βουλευτές, ΑννέταΚαβαδία, Αγλαΐα Κυρίτση και Αλέξαν-δρος Τριανταφυλλίδης, για να προσθέ-σουν πως δεν ρωτήθηκαν γι’ αυτήν τηνεπιλογή. Η δήλωση αυτή όπως και οι αν-τιρρήσεις που εκφράστηκαν για το πρό-σωπο του Λ. Ταγματάρχη στη συνε-δρίαση Πολιτικής Γραμματείας και Προ-εδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδαςδείχνουν ότι μεν δεν έχουν νεκρώσειόλες οι λειτουργίες στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλάδεν λύνουν το πρόβλημα. Οι βουλευτέςδηλώνουν πως δεν ρωτήθηκαν, η Πολι-τική Γραμματεία συνεδριάζει εκ τωνυστέρων για να συζητήσει μια προαπο-φασισμένη επιλογή και, το χειρότεροαπό όλα, οι συνεργάτες του Ν. Παππάσχολιάζοντας τη δήλωση των τριώναπαντούν με καθόλου συντροφικότρόπο: «οι τρεις βουλευτές που αντέ-δρασαν είναι πολύ παλιοί για να λένε ότικάνουμε επιλογές του παρελθόντος». Σεανάλογο μήκος κύματος με τη δήλωσητων βουλευτών ήταν και η ανακοίνωσητης Συσπείρωσης ∆ημοσιογράφων.

Η επιλογή Ταγματάρχη προκάλεσεκαι εσωκομματικό πρόβλημα και τεί-νει να γίνει κεντρικό πολιτικό πρό-βλημα για την κυβέρνηση. Αντί να συ-ζητάμε και να συγκρουόμαστε μετους αντιπάλους μας και τα μεγάλαιδιωτικά εκδοτικά συμφέροντα ρί-χνουμε μπηχτές μεταξύ μας.

Η ανασύσταση της ΕΡΤπροκαλεί τριγμούς

Μία ακόμακαθυστέρηση

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναιμια ακόμη καθυστέρηση στοχρονοδιάγραμμα

επαναλειτουργίας της ΕΡΤ. Ηακρόαση των μελών του ∆Σ από τηνΕπιτροπή Θεσμών και ∆ιαφάνειας τηςΒουλής αναβλήθηκε για την επόμενηεβδομάδα και σύμφωνα μεδημοσιεύματα της Παρασκευής ουπουργός Επικρατείας θα είχεσυνάντηση με τη ΖωήΚωνσταντοπούλου που προεδρεύει σ’αυτήν. ∆ηλαδή έτσι κι αλλιώς ηεπιλογή Ταγματάρχη προκάλεσε καιεσωκομματικό πρόβλημα και τείνεινα γίνει κεντρικό πολιτικό πρόβλημαγια την κυβέρνηση. Αντί να συζητάμεκαι να συγκρουόμαστε με τουςαντιπάλους μας και τα μεγάλαιδιωτικά εκδοτικά συμφέρονταρίχνουμε μπηχτές μεταξύ μας. Ανείναι να διαφωνήσουμε αςδιαφωνήσουμε για τα πραγματικάπολιτικά επίδικα, χωρίς διαρροές καιεξυπνάδες. Το χρωστάμε στουςεργαζόμενους της ΕΡΤ και στονεαυτό μας.

Page 9: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 99ΕΡΓΑΣΙΑ

Ηεπαναπρόσληψη των απολυμέ-νων καθαριστριών του υπουρ-γείου Οικονομικών δικαίως σε

μεγάλο βαθμό (λόγω του πολύμηνου καιμεγαλειώδους αγώνα τους) κάλυψε σεεπίπεδο κοινής γνώμης τον πρόσφατο«νόμο Κατρούγκαλου». Όμως, ο νόμοςγια τον «Εκδημοκρατισμό των σχέσεωνΚράτους και Κοινωνίας», μέσα από 49άρθρα προκαλεί σωρεία αλλαγών τόσοπρος όφελος πολλών ακόμη εργαζομέ-νων οι οποίοι «σπρώχτηκαν» στην ανερ-γία με τις μνημονιακές πολιτικές, όσοκαι σε κρίσιμους για το ∆ημόσιο τομείς.Η «Εποχή» συγκέντρωσε και παρουσιά-ζει ορισμένα από τα πιο σημαντικάάρθρα του «νόμου Κατρούγκαλου».

«Όχι» στην πολιτικήεπιστράτευση απεργών

Σύμφωνα με το άρθρο 1 του νόμου,εφεξής σε καμία περίπτωση δεν θα επι-βάλλεται πολιτική επιστράτευση ή οποι-ασδήποτε άλλης μορφής επίταξη προ-σωπικών υπηρεσιών ως μέτρο αντιμετώ-πισης απεργίας ή ανάλογης μορφής κι-νητοποιήσεις ελεύθερων επαγγελματιώνή αυτοαπασχολούμενων, πριν ή μετά τηνκήρυξή τους.

Ποιοι επανέρχονταιστις θέσεις τους

Με βάση το άρθρο 17 του νόμου γιατην επαναφορά προσωπικού ισχύουν ταεξής:

1. Η διαθεσιμότητα των υπαλλήλωνπου εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής τουπαρόντος και δεν ανήκουν στο προσω-πικό της –επόμενης- παραγράφου 2, πα-ρατείνεται μέχρι και την ανάληψη υπη-ρεσίας στο φορέα στον οποίο μετατάσ-σονται, μεταφέρονται ή τοποθετούνταιβάσει των διατάξεων του παρόντος.

2. Υπάλληλοι, για τους οποίους έχουνεκδοθεί οριστικοί πίνακες διάθεσης με-τατάσσονται υποχρεωτικά σε θέσεις τιςοποίες καταλαμβάνουν βάσει των ορι-στικών πινάκων διάθεσης.

3. Ειδικά το προσωπικό της δευτερο-βάθμιας εκπαίδευσης του οποίου οι ειδι-κότητες κατά κλάδο και κατηγορία κα-ταργήθηκαν με το ν. 4172/2013 και εξαι-ρέθηκε από τη διαθεσιμότητα, όπως καιόσοι από το προσωπικό αυτό τοποθετή-θηκαν σε άλλες θέσεις, δυνάμει οριστι-κών πινάκων, μπορεί να επανέλθει στιςθέσεις που κατείχε και επανασυστήνον-ται, εφόσον υποβάλει αίτηση. Η πράξηκατάταξης των υπαλλήλων αυτών κοινο-ποιείται στην υπηρεσία στην οποία είχαντοποθετηθεί, για να λάβει γνώση.

4. Υπάλληλοι, οι οποίοι περιλαμβά-νονται σε προσωρινούς ή τελικούς πίνα-κες διάθεσης των Ανακοινώσεων τουτέως Υπουργείου ∆ιοικητικής Μεταρ-ρύθμισης και Ηλεκτρονικής ∆ιακυβέρ-νησης, επανέρχονται σε συνιστώμενεςπροσωποπαγείς θέσεις που υπάγοντανοργανικά και τίθενται στη διάθεση τουοικείου Υπουργού, εκτός εάν δηλώσουνμε αίτησή τους στη ∆ιεύθυνση Προσωπι-κού/∆ιοικητικού του φορέα υποδοχής,εντός 10 ημερών από τη δημοσίευση τουνέου νόμου, ότι επιθυμούν να μεταφερ-θούν στις θέσεις τις οποίες καταλαμβά-νουν βάσει των πινάκων αυτών.

5. Υπάλληλοι, οι οποίοι δεν περιλαμ-βάνονται στους οριστικούς πίνακες κα-τάταξης και διάθεσης της παραγράφου 2του παρόντος, καθώς και υπάλληλοι οιοποίοι δεν υπέβαλαν αίτηση για μετά-

ταξη, επανέρχονται σε συνιστώμενεςπροσωποπαγείς θέσεις στο Υπουργείοπου υπάγονταν οργανικά ή σε εποπτευό-μενους φορείς, με τον ίδιο βαθμό πουκατείχαν και στο ίδιο μισθολογικό κλι-μάκιο στο οποίο υπάγονταν κατά τηθέση τους σε διαθεσιμότητα βάσει του ν.4172/2013.

Ποιοι κλάδοι «αναβιώνουν»

Σύμφωνα με το άρθρο 18 επανασυστή-νονται -και άρα επαναπροσλαμβάνονται-οι εξής καταργηθέντες από το νόμο4172/2013 κλάδοι και ειδικότητες: α) Οιειδικότητες και κλάδοι του προσωπικού

της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, β) οιειδικότητες και κλάδοι διοικητικού προ-σωπικού των Πανεπιστημίων, γ) η ειδι-κότητα των Σχολικών Φυλάκων, δ) οι θέ-σεις και οι κλάδοι του προσωπικού τωνασφαλιστικών ταμείων και του ΟΑΕ∆.Ακόμα, στο άρθρο 19 προβλέπεται ηεπανασύσταση της ∆ημοτικής Αστυνο-μίας.

Παράταση συμβάσεων

Φορείς ΟΤΑ που υλοποιούν Πράξεις«Ενέργειες στήριξης ηλικιωμένων καιλοιπών ατόμων που χρήζουν βοήθειαςγια την ενίσχυση της απασχόλησης των

εμμέσως ωφελούμενων ατόμων» και«Κέντρα Στήριξης Ρομά και ΕυπαθώνΟμάδων» συνεχίζουν, σύμφωνα με τοάρθρο 35, να παρέχουν τις υπηρεσίεςτων «Κέντρων Ημερήσιας ΦροντίδαςΗλικιωμένων» (ΚΗΦΗ), των «Κέντρων∆ιημέρευσης-Ημερήσιας Φροντίδας ατό-μων με αναπηρίες» (ΚΕ∆ΗΦ) και των«Κέντρων Στήριξης Ρομά και ΕυπαθώνΟμάδων», έως την ένταξη των Πράξεωνστο πλαίσιο των Περιφερειακών Επιχει-ρησιακών Προγραμμάτων της Προγραμ-ματικής Περιόδου 2014-2020 και πάντωςόχι πέραν της 31ης ∆εκεμβρίου 2015. Οισυμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορι-σμένου χρόνου του απασχολούμενουπροσωπικού στα Κέντρα αυτά παρατεί-νονται από τη λήξη τους έως την ένταξητων Πράξεων στα πλαίσια των Περιφε-ρειακών Επιχειρησιακών Προγραμμά-των.

Εργαζόμενοι σε παιδικούς σταθμούς

Συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που κα-ταρτίστηκαν ή ανανεώθηκαν άπαξ εντόςτης τρέχουσας σχολικής χρονιάς 2014 -15 και αφορούσαν στην πρόσληψη προ-σωπικού για τη λειτουργία δημοτικών,βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών,θεωρούνται νόμιμες και παρατείνονταιαυτοδικαίως έως τη λήξη της τρέχουσαςσχολικής χρονιάς, στις 31.7.2015, εφό-σον για την ανανέωσή τους, γνωμοδό-τησε θετικά η αρμόδια Επιτροπή (άρ-θρου 28, ν. 2190/1994).

Νάσος Χατζητσάκος

Τι ψηφίστηκεμε το «νόμο Κατρούγκαλου»Ποιες αδικίες των μνημονιακών κυβερνήσεων αποκαταστάθηκαν

Την επανενεργοποίηση του κοινωνικού διαλόγου στην Ελ-λάδα για τα εργασιακά χαιρέτισε η ηγεσία της ∆ιεθνούςΟργάνωσης Εργασίας (∆ΟΕ - ILO) θεωρώντας θετικό βήμα

τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την εκ νέου ει-σαγωγή των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της αποκατά-στασης του περιεχομένου της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Τοσυμπέρασμα αυτό προέκυψε μετά το τέλος της συνάντησης πουείχαν την περασμένη Παρασκευή, στην έδρα του ILO, στη Γενεύη,ο υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και ΚοινωνικήςΑλληλεγγύης Πάνος Σκουρλέτης και ο γενικός διευθυντής τηςΟργάνωσης Γκάι Ράιντερ. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης

υπήρξε θετική ανταλλαγή απόψεων και οι δύο άνδρες συμφώ-νησαν στην ενίσχυση της περαιτέρω συνεργασίας τους. «Η ILOχαιρετίζει θερμά την επανενεργοποίηση του κοινωνικού διαλό-γου στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό, η ILO εκτιμά ιδιαιτέρως τιςνέες προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και των κοινωνι-κών εταίρων για την προώθηση των συλλογικών διαπραγμα-τεύσεων, συμπεριλαμβανομένης της νομοθετικής προσπάθειας,που βρίσκεται σε εξέλιξη, η οποία στοχεύει στην εναρμόνιση μετα διεθνή πρότυπα εργασίας».

Όπως ανέφερε με δηλώσεις του στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο κ. Σκουρ-λέτης, οι θεσμοί έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη «να ξαναδούμεόλοι μαζί τα συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν τις συλλογι-κές διαπραγματεύσεις και πέρα από συγκεκριμένες εμμονέςτους θα έλεγε κανείς τα κρίσιμα θέματα των ομαδικών απολύ-σεων, τα οποία όμως αποτελούν για την ελληνική κυβέρνηση μιακαθαρή ξεκάθαρη κόκκινη γραμμή (…) Από την πλευρά του, ο επι-κεφαλής της ∆ΟΕ τόνισε ότι θα συνεργαστεί με τις ελληνικέςαρχές για τη βελτίωση της ελληνικής αγοράς εργασίας.

Ν.Χ.

Θετικά αντιμετωπίζειη ILO τις συλλογικέςδιαπραγματεύσεις

Page 10: Εποχή 17-5-2015

1100 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΠΑΙ∆ΕΙΑ

Της Αννέτας Καββαδία*

Απέναντι στην νεοφιλελεύθερη καινεοσυντηρητική αναδιάρθρωσητης παιδείας, αιχμή του δόρατος

της οποίας υπήρξαν οι πολιτικές ∆ια-μαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου, ήρθεη ώρα να αντιτάξουμε μια διαφορετικήπολιτική, να συγκροτήσουμε ένα πλαίσιοθέσεων που θα στοχεύουν να αναστρέ-ψουν τη νεοφιλελεύθερη επέλαση στονευαίσθητο αυτό τομέα. Πρωταρχικής ση-μασίας εδώ, ο ρόλος της εκπαίδευσης.

Η θεωρητική παρακαταθήκη των κλα-σικών μάς οδηγεί, αφετηριακά, στη θέσηότι η κοινωνία διαμορφώνει την εκπαί-δευση σε σχέση με τις ανάγκες των κοι-νωνικών τάξεων οι οποίες ελέγχουν τηνεξουσία.

Από τη σκοπιά της κυρίαρχης τάξης, οκύριος ρόλος της εκπαίδευσης είναι νααναπαράγει την κυρίαρχη ιδεολογία. Ηεκπαίδευση, ως ιδεολογικός μηχανισμόςτου κράτους, για να θυμηθούμε τον Αλ-τουσέρ. Η αναπαραγωγή, όμως, της κυ-ρίαρχης ιδεολογίας συνεπάγεται τη στρέ-βλωση της πραγματικότητας, την παρεμ-πόδιση της απόκτησης κριτικής γνώσηςαπό τους μαθητές, της κριτικής κατα-νόησης της πραγματικότητάς του φυσι-κού και κοινωνικού κόσμου γύρω τους.

Ταυτόχρονα, όμως, μέσα από την εκ-παίδευση συντελείται και μια αναπαρα-γωγική διαδικασία. Μια διαδικασία ανα-παραγωγής των υπαρχουσών κοινωνι-κών σχέσεων εκμετάλλευσης μέσα απότην ενίσχυση της αντίθεσης χειρωνακτι-κής και πνευματικής εργασίας.

Skills not knowledge

Στις μέρες μας ο άκρατος νεοφιλελευ-θερισμός έχει περάσει σε νέο στάδιο. Ηεκπαιδευτική του πολιτική στοχεύειστην προλεταριοποίηση της πνευματι-κής εργασίας, στη δημιουργία συνθηκών

όπου η εκπαίδευση δεν θα αποτελείστοιχείο και εφαλτήριο κοινωνικής ανό-δου αλλά διαβατήριο για τη δημιουργίαμιας στρατιάς ελαστικά εργαζομένων.Και αυτό το επιτυγχάνει τόσο μέσα απότην κοινωνική απαξίωση του εκπαιδευ-τικού όσο και μέσα από την παρέμβασηστα προγράμματα σπουδών όπου η από-κτηση δεξιοτήτων έρχεται σε πρώτοπλάνο και η επιστημονική γνώση, η κα-τανόηση μέσω των μεθόδων της επιστή-μης, σε δεύτερο («Skills not knowledge»ήταν το μότο της εκπαιδευτικής πολιτι-κής της Μ. Θάτσερ).

Αυτό που πρέπει να αμφισβητήσουμεείναι ο ρόλος του σχολείου στη διατή-ρηση της κοινωνικής διαστρωμάτωσης,αυτό δηλαδή που επιδιώκει ο νεοφιλε-λευθερισμός.

Είναι αποδεκτό ότι η μάθηση είναι μιακοινωνικά και πολιτιστικά προσδιορι-σμένη δραστηριότητα. ∆ιαμορφώνεταικαι καθορίζεται από κοινωνικούς, οικο-νομικούς, πολιτιστικούς, πολιτικούς καιιστορικούς παράγοντες, οι οποίοι εκ-φράζονται μέσω των κοινωνικών πρα-κτικών και των θεσμικών κανόνων πουχρησιμοποιούνται από τις κυρίαρχες κοι-νωνικές ομάδες. Μέσω της μάθησης, ταάτομα εγκαθιστούν στο υποσυνείδητότους ιδέες και κοσμοθεωρίες που δενείναι, τις περισσότερες φορές, δικέςτους δημιουργίες και υιοθετούν παραδο-χές που τις θεωρούν αμετάβλητες καιφυσικές, σαν τα πράγματα να πρέπει νασυμβούν ακριβώς με τον τρόπο που συμ-βαίνουν, χωρίς περιθώριο αμφισβήτη-σης.

Πρακτική ελευθερίας

Στην «Αγωγή του Καταπιεσμένου», οΠάουλο Φρέιρε δηλώνει ότι δεν υπάρχειουδέτερη εκπαιδευτική διαδικασία. Ηεκπαίδευση είτε λειτουργεί ως εργαλείογια να διευκολύνει την ενσωμάτωση στη

λογική του υπάρχοντος συστήματος ήσυνιστά «πρακτική ελευθερίας» - πεδίοάσκησης της ελευθερίας, επιτρέπονταςστους μαθητές να ασχοληθούν κριτικάκαι δημιουργικά με την πραγματικότητακαι να ανακαλύψουν πώς να συμμετέ-χουν στην αλλαγή του κόσμου τους. ΟΦρέιρε επιδιώκει να μετασχηματίσειτους μαθητές από αντικείμενα των εκ-παιδευτικών διαδικασιών σε άτομαυπεύθυνα για την αυτονόμηση και τη χει-ραφέτησή τους.

Ο Τζον Ντιούι, στο βιβλίο του «Εκπαί-δευση και δημοκρατία», θέτει το ερώ-τημα: ∆ημιουργεί η εκπαίδευση κριτικάσκεπτόμενους πολίτες, ή χρησιμεύει ωςένα «τυφλό» εργαλείο παροχής ικανοτή-των και δεξιοτήτων σε μία μορφή που«προσαρμόζεται» στις εκάστοτε κοινω-νικές απαιτήσεις;

Εκπαίδευση με στόχο τη δημοκρατίαθα μπορούσε να σημαίνει: αποκτώ τιςαπαραίτητες ικανότητες και γνώση,ώστε να μπορώ να γίνω υπεύθυνος ενερ-γός πολίτης, ικανός να λαμβάνω αποφά-σεις σε καθημερινή βάση σε θέματα πουαφορούν κοινωνικά ζητήματα, όπως ηανεργία, η περιβαλλοντική ρύπανση, οιανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι συνθή-κες διαβίωσης των μειονοτικών ομάδωνκ.λπ.

Η εκπαίδευση με στόχο τη δημοκρατίαδεν μπορεί να βασιστεί σε στερεότυπαδιδασκαλίας και μάθησης που χαρακτη-ρίζονται από το πρότυπο της αυθεντίαςτου δασκάλου. Είναι σημαντικό να υπάρ-ξει μία αλληλεπίδραση στην τάξη, ικανήνα υποστηρίξει το διάλογο δάσκαλου -μαθητή. Θα πρέπει να ξεφύγουμε απότην «απολυταρχία» στη σχολική τάξηκαθώς αυτή είναι μία «προσαρμοστική»ενέργεια, με την έννοια ότι δεν αφήνειπεριθώρια αμφισβήτησης καμίας πτυχήςτης κυρίαρχης κατάστασης και προωθείμία μορφή επικοινωνίας που εμποδίζειτην ανάπτυξη μιας δημοκρατικής κουλ-τούρας στην τάξη.

Και εδώ είναι πολύ βασικός ο ρόλοςτου εκπαιδευτικού. Θα πρέπει να λά-βουμε υπόψη ότι η εισαγωγή κοινωνικάκριτικών διαστάσεων στο αναλυτικόπρόγραμμα, αναδεικνύει ζητήματα ταοποία στοχεύουν απευθείας στη διδα-σκαλία ως ηθικό και πολιτικό εγχείρημα.

Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να συμμε-τάσχουν στις αλλαγές ακριβώς γιατί καιαυτοί «φέρουν» και νομιμοποιούν κυ-ρίαρχες πολιτισμικές αξίες. Οι εκπαι-δευτικοί θα πρέπει να ενθαρρύνονταιπροκειμένου να εξετάσουν κριτικά τιςπολιτισμικές τους πρακτικές και να ανα-πτύξουν ικανότητες ώστε να οραματι-

στούν και να εφαρμόσουν εναλλακτι-κούς πολιτισμικούς προσανατολισμούς.

∆ιάλογος για τη ριζικήαναθεώρηση

Σ΄ αυτή τη βάση, το νέο νομοσχέδιογια την Παιδεία, που εδώ και μερικέςμέρες είναι νόμος του κράτους, αποσκο-πεί στο να υπάρξει ένα νέο εκπαιδευτικόσύστημα, όπου το Λύκειο θα έχει έναναυτοτελή μορφωτικό ρόλο. Σε αντίθεσημε ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα -όπου η εμπέ-δωση της διαδικασίας της γνώσης, ηαγάπη για τη γνώση αλλά και η ανά-πτυξη της κριτικής σκέψης, αντιμετωπί-ζονταν ως ζητήματα δευτερεύουσας ση-μασίας περιορίζοντας τη γνώση και τημάθηση σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέ-ψης σύμφωνα με τον οποίο όλες οι προ-σπάθειες των μαθητριών και των μαθη-τών επικεντρώνονταν γύρω από το κομ-μάτι των εξετάσεων και μόνο- οι προ-σπάθειες της κυβέρνησης αποσκοπούνστο να μπορέσουμε, μεσοπρόθεσμα, νακατακτήσουμε το διακηρυγμένο στόχοτου ΣΥΡΙΖΑ για ελεύθερη πρόσβασηστην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Με τηνέννοια, να μπορούν οι μαθητές και οι μα-θήτριες με ένα νέο σύστημα -τελειώνον-τας το Λύκειο και αποκτώντας το σύ-νολο των αναγκαίων γνώσεων- να έχουνπρόσβαση στα Πανεπιστήμια και σταΤΕΙ. Προφανώς, στις σχολές με αυξη-μένη ζήτηση θα προκριθεί συγκεκριμέ-νος τρόπος επιλογής.

Είναι σαφές πως το επόμενο διάστημα,μετά την κατάθεση και των νέων νομο-σχεδίων για την Παιδεία, θα ξεκινήσειένας μεγάλος διάλογος με την εκπαιδευ-τική κοινότητα, με τους επιστημονικούςκαι εμπλεκόμενους φορείς αλλά και μετην υπόλοιπη κοινωνία με στόχο τη ρι-ζική αναθεώρηση του υπάρχοντος εκ-παιδευτικού συστήματος. Η διαδικασίααυτή θα στοχεύει στον εκ βάθρων ανα-σχηματισμό του εκπαιδευτικού τοπίου -από την προσχολική αγωγή έως την τρι-τοβάθμια εκπαίδευση με απώτερο στόχοόλα τα παιδιά να αποκτήσουν εκείνο τοαπόθεμα γνώσεων που θα τα οδηγήσειστο να γίνουν πολίτες με κριτική σκέψη.

Το αν, τελικά, η εκπαίδευση δημιουρ-γεί κριτικά σκεπτόμενους πολίτες δενμπορεί παρά να θεωρηθεί «ζήτημα δημο-κρατίας». Αυτό είναι το μείζον και πάνωσ΄ αυτό θα πρέπει όλοι μας να δουλέ-ψουμε.

* Βουλευτίνα ΣΥΡΙΖΑ Β΄Αθήνας

Εκπαίδευση με στόχο τη δημοκρατίαθα μπορούσε να σημαίνει: αποκτώ τιςαπαραίτητες ικανότητες και γνώση,ώστε να μπορώ να γίνω υπεύθυνοςενεργός πολίτης, ικανός να λαμβάνωαποφάσεις.

“ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕ∆ΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙ∆ΕΙΑ

Ζήτημα δημοκρατίαςΗ εκπαίδευση είτε λειτουργεί ως εργαλείο για την ενσωμάτωση στη λογική του συστήματοςή συνιστά πεδίο άσκησης της ελευθερίας

∆εν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι όλη την προηγούμενηπερίοδο η ελληνική εκπαίδευση βίωσε -και στις τρεις βαθμίδες της- τηνπιο άγρια νεοφιλελεύθερη επιθετικότητα. Φαινόμενο όχι μόνο ελληνικόκαθώς, παγκοσμίως, κύριος στόχος αυτής της πολιτικής, είναι ημετατροπή της εκπαίδευσης σε μια άλλη πηγή παροχής υπηρεσιών. Σετελική ανάλυση, σε μια πηγή αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.Οι επιχειρούμενες, όλα τα τελευταία χρόνια, αναδιαρθρώσεις στηνεργασία, στην υγεία, στην παιδεία είχαν στόχο να καταστρέψουν τουςπυλώνες του κοινωνικού κράτους, του κράτους πρόνοιας -όπως αυτόεκφράζεται με το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στην υγεία- καινα το αντικαταστήσουν με ένα κράτος ρυθμιστή της κερδοφορίας τουιδιωτικού κεφαλαίου. Πάντα, τελικά, σε βάρος των ασθενέστερωνκοινωνικών τάξεων.

Page 11: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 1111ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπο-λιτικό Πάρκο στο Ελληνικό, από τηνίδρυση της και ως συνέχεια/μέροςμιας προσπάθειας και συσπειρώ-σεων που ξεκινούν από τα μέσα τηςδεκαετίας του ’90, παλεύει αταλάν-τευτα για την αποτροπή της ιδιωτι-κοποίησης του πρώην αεροδρομίουκαι της παραλίας Ελληνικού και τηδημιουργία ενός μητροπολιτικούπάρκου κυρίως υψηλού πρασίνου,πολιτιστικών, αθλητικών και άλλωνκοινωφελών χρήσεων. Πιστεύουμεότι η δημόσια περιουσία, ο δημόσιοςχώρος, πρέπει ως τέτοιος να αξιο-ποιείται, για την ικανοποίηση τωνλαϊκών αναγκών και όχι για την κερ-δοσκοπία του μεγάλου κεφαλαίου.Το πολεοδομικό συγκρότημα τηςΑθήνας και του Πειραιά, υποβαθμι-σμένο και τσιμεντοποιημένο από τιςπολιτικές των προηγούμενων δε-καετιών, σε συνθήκες έντονων παγ-κόσμιων κλιματικών αλλαγών, δενέχει ανάγκη από τη δημιουργία μιαςνέας πόλης στο Ελληνικό με καζίνο,ουρανοξύστες, ξενοδοχεία, μεγάλαεμπορικά κέντρα, πολυτελείς κατοι-κίες και προσχώσεις στην παραλία.Αντίθετα, χρειάζεται ένα μητροπολι-τικό πόλο αναψυχής και πολιτισμούγια ντόπιους και επισκέπτες, με πο-λύπλευρες χρήσεις και δράσεις, συμ-βατές με το χαρακτήρα του ως πάρ-κου πρασίνου, στο πλαίσιο μιας ανά-πτυξης που θα σέβεται το περιβάλ-λον σαν ένα θεμελιώδες, πολύτιμο,μη αναλώσιμο στοιχείο προόδου τηςκοινωνίας μας και θα δημιουργεί θέ-σεις εργασίας με δικαιώματα.

Οαγώνας μας έχει περάσει από διά-φορες φάσεις ανόδου και ύφε-σης, αλλά πάντως ήταν σημαντι-

κός και συνέβαλε, στην προηγούμενη πε-ρίοδο εξέλιξης του προβλήματος, στο ναμην μπορέσει να ολοκληρωθεί το ξεπού-λημα του χώρου στον όμιλο Λάτση μέσωτου ΤΑΙΠΕ∆.

Η πρόσφατη πολιτική αλλαγή άνοιξεμια νέα περίοδο και δημιούργησε βάσι-μες ελπίδες ότι αυτή η ανεκτίμητηςαξίας δημόσια έκταση μπορεί να σωθείκαι να ξεκινήσει σταδιακά η δημιουργίατου μητροπολιτικού πάρκου.

Ξέρουμε, όμως, ότι τίποτα δεν είναιδεδομένο. Η πολιτική των ιδιωτικοποι-ήσεων είναι κυρίαρχη επιλογή της ΕΕ καιτου ∆ΝΤ και οι πιέσεις που ασκούνταιστην κυβέρνηση ασφυκτικές. ∆εν αμφι-σβητούμε τις προθέσεις της, του πρωθυ-πουργού και των συναρμόδιων υπουρ-γών, με τους οποίους άλλωστε πολλέςφορές βρεθήκαμε στο ίδιο μετερίζι τουαγώνα. ∆εν μπορούμε, όμως, να μην εκ-φράσουμε την ανησυχία μας για το πώςθα εξελιχθούν τα πράγματα το επόμενοδιάστημα, όταν φαίνεται να γίνονταιεπαχθείς συμβιβασμοί που θα έχουν βα-ριές αρνητικές συνέπειες και στο συγκε-κριμένο θέμα.

Εμείς δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσωαπό τα αιτήματα μας, που αφορούν όχιμόνο τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπωνσήμερα, αλλά και το μέλλον των επόμε-νων γενεών και τα οποία αυτή τη στιγμήσυνοψίζονται στα εξής:

1. Να ακυρωθεί η διαδικασία παραχώ-ρησης της έκτασης στον Λάτση.

Η διαδικασία αυτή συνιστά ένα περι-βαλλοντικό, οικονομικό και νομικόσκάνδαλο. Να υπενθυμίσουμε ορισμένεςβασικές πτυχές αυτού του σκανδάλου:

* Ότι σχετικά με το εξευτελιστικό τί-μημα παραχώρησης του 100% των μετο-

χών της Ελληνικό ΑΕ στο Λάτση, διεξά-γει έρευνα η Εισαγγελία ∆ιαφθοράς γιααπιστία του ΤΑΙΠΕ∆ σε βαθμό κακουρ-γήματος.

* Ότι κατά τη διάρκεια του λεγόμενουδιαγωνισμού που έκανε το ΤΑΙΠΕ∆,υπήρξαν αλλαγές στους όρους με τουςοποίους προκηρύχτηκε, πράγμα που αν-τίκειται στην ισχύουσα νομοθεσία.

* Ότι έχουν εντοπιστεί παραβιάσειςτης ευρωπαϊκής νομοθεσίας όσον αφοράτο θέμα των κρατικών ενισχύσεων υπέρτου επενδυτή. Αλλά και της πρόσβασηςτων πολιτών στην πληροφόρηση, τηςδιαβούλευσης και της εκπόνησης ΣΠΕκαι ΣΜΠΕ που απαιτείται για παρεμβά-σεις τέτοιας εμβέλειας.

* Ότι ενδεχομένως υπάρχει παραβίασητου Συντάγματος που αφορά στη διαχεί-ριση κοινόχρηστων πραγμάτων που ανή-κουν στη δημόσια κτήση και το περιβαλ-λοντικό κεκτημένο.

Η Επιτροπή μας αλλά και έγκριτοι νο-μικοί μπορούν να βοηθήσουν με πλήρωςτεκμηριωμένα επιχειρήματα, για τηνακύρωση της παραχώρησης στον Λάτσηακόμη και με βάση την ετεροβαρή συμ-φωνία της 20ής Φεβρουαρίου που έγινεστο Eurogroup. Η οποία προβλέπει ότιγια τις ιδιωτικοποιήσεις που δεν έχουνολοκληρωθεί και είναι σε εξέλιξη -καιτέτοια είναι η περίπτωση του Ελληνικούμιας και η σύμβαση της δεν έχει κυρωθείαπό την Βουλή- θα γίνουν σεβαστές οιδιαδικασίες που έχουν ακολουθηθείεφόσον είναι σύμφωνες με το νόμο.

Είναι αυτονόητο ότι θα είμαστε απολύ-τως απέναντι αν η κυβέρνηση επιλέξειτην επαναδιαπραγμάτευση της σύμβα-σης με τον Λάτση.

2. Να καταργηθεί το ΤΑΙΠΕ∆ και σεκάθε περίπτωση να απεμπλακεί απόαυτό το Ελληνικό.

Το ΤΑΙΠΕ∆ είναι από μόνο του ένασκάνδαλο. Αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς.Το έχει πει και ο πρωθυπουργός. Είναιένα γενικότερο πρόβλημα που ξεφεύγειπολύ των ορίων του Ελληνικού. Ως Επι-τροπή υποστηρίζουμε και συμμετέχουμεσε όλες τις προσπάθειες και συσπειρώ-σεις που παλεύουν για την κατάργησητου. Όσο το Ελληνικό είναι στο ΤΑΙΠΕ∆ή οτιδήποτε παρόμοιο του, δεν μπορεί ναυπάρξει φιλολαϊκή αξιοποίηση του.

Και μόνο το γεγονός πως οι ενέργειεςτου ΤΑΙΠΕ∆ καλύπτονται από αδιαφά-νεια, συμπεριλαμβανομένου και του κοι-νοβουλευτικού ελέγχου, πως δεν έχειδοθεί στη δημοσιότητα η σύμβαση πουέχει υπογράψει με τον Λάτση καθώς καιάλλα σχετικά έγγραφα και ενδιάμεσεςαποφάσεις, είναι αρκετά για του λόγουτο αληθές.

3. Να ακυρωθεί άμεσα ο μνημονιακόςνόμος 4062/12 που καθορίζει τις χρή-σεις γης και τους όρους δόμησης του Ελ-ληνικού.

Ζητάμε να αντικατασταθεί με ένα νόμοπλαίσιο που θα θεσμοθετεί την ταυτό-τητα και τις χρήσεις του μητροπολιτικού

πάρκου για το οποίο τόσα χρόνια αγωνι-ζόμαστε. Πιστεύουμε ότι βάση για το νέονόμο μπορεί να είναι η μελέτη - έρευνατου Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλον-τος της Αρχιτεκτονικής Σχολής τουΕΜΠ, η οποία γίνεται προσπάθεια συνε-χώς να επικαιροποιείται. Εν τω μεταξύδιατυπώνονται απόψεις για την αξιοποί-ηση του Ελληνικού που είναι στην ίδιαλογική, παράλληλες ή συμπληρωματικέςμε αυτή του ΕΜΠ.

Πιστεύουμε, και ως Επιτροπή μπο-ρούμε να συμβάλουμε, στην έναρξη τοσυντομότερο δυνατό μιας διαδικασίαςδημόσιας διαβούλευσης για το μητροπο-λιτικό πάρκο και το νέο νόμο πλαίσιοπου θα το θεσμοθετεί. Αυτό θα βοηθήσειστο να δοθεί μια καλύτερη ενημέρωσηστους πολίτες και να διαλυθούν μύθοικαι φόβοι που συστηματικά έχουν καλ-λιεργήσει οι συστημικές δυνάμεις καιμέσα ενημέρωσης.

4. Να δημιουργηθεί Φορέας ∆ημιουρ-γίας και ∆ιαχείρισης του Μητροπολιτι-κού Πάρκου Ελληνικού.

Με την ουσιαστική συμμετοχή εκπρο-σώπων της αυτοδιοίκησης δεύτερου καιπρώτου βαθμού, επιστημονικών, κοινω-νικών φορέων και κινημάτων. Μέχρι ναγίνει αυτό να αντικατασταθεί άμεσα ησημερινή διοίκηση της Ελληνικό ΑΕ πουυπηρέτησε τις μνημονιακές πολιτικέςαυτών που την διόρισαν, πολλές φορέςμάλιστα με προκλητικό τρόπο και επιθε-τικότητα απέναντι σε όσους αγωνίζοντανενάντια σε αυτές τις πολιτικές και δυ-στυχώς παραμένει ακόμη στη θέση τηςκαι εξακολουθεί να προκαλεί.

Η ικανοποίηση των παραπάνω αιτημά-των στο αμέσως επόμενο διάστημα είναιαπολύτως αναγκαία, προκειμένου νααποτραπεί η ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημακαι να ξεκινήσουν αμέσως ενέργειες καιδράσεις που, ενώ θα διαμορφώνουν έναμεσομακροπρόθεσμο σχέδιο δημιουρ-γίας του μητροπολιτικού πάρκου, ταυτό-χρονα θα ανοίγουν άμεσα το χώρο στουςπολίτες και τους φορείς τους, θα αξιο-ποιούν με σχετικά μικρές παρεμβάσειςχώρους και εγκαταστάσεις που είναισχεδόν έτοιμες να αποδοθούν σε χρήση,θα βελτιώνουν την κατάσταση χώρωνπου ήδη χρησιμοποιούνται και θα απο-καθιστούν τις αδικίες και σε ορισμένεςπεριπτώσεις τη βίαιη εκδίωξη φορέωναπό το πρώην αεροδρόμιο και την παρα-λία.

Όμως, την ικανοποίηση των αιτημά-των μας δεν την «αναμένουμε» από κά-ποιους άλλους ή από τα πάνω μόνο. Κα-ταλαβαίνουμε ότι είναι θέμα πολιτικώνσυσχετισμών δύναμης, ενεργοποίησηςκαι διεκδίκησης των πολιτών, του οργα-νωμένου λαϊκού κινήματος, όχι μόνο γιααυτό το θέμα, αλλά γενικότερα για τηνπορεία της χώρας.

Σε αυτή την κατεύθυνση διαθέτουμετις δυνάμεις μας. Και θα προσπαθή-σουμε να αναπτύξουμε νέες δράσεις, νασυντονιστούν όσο το δυνατόν περισσό-τερες δυνάμεις το επόμενο διάστημα.

Χρήστος Κορτζίδης

Το κείμενο αποτέλεσε την ομιλία τουΧ. Κορτζίδη στην δημόσια συζήτησητης προηγούμενης Κυριακής για τοΕλληνικό.

Ο αν. υπουργός Παραγωγικής Ανασυγ-κρότησης Περιβάλλοντος και ΕνέργειαςΓιάννης Τσιρώνης, που συμμετείχε στηνεκδήλωση.

Την ικανοποίηση των αιτημάτων μας δεν την“αναμένουμε” από κάποιους άλλους ή από τα πάνωμόνο. Καταλαβαίνουμε ότι είναι θέμα πολιτικώνσυσχετισμών δύναμης, ενεργοποίησης καιδιεκδίκησης των πολιτών, του οργανωμένουλαϊκού κινήματος, όχι μόνο για αυτό το θέμα, αλλάγενικότερα για την πορεία της χώρας.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ∆ΙΑΡΚΗΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ

Να ξεκινήσει άμεσαδημόσια διαβούλευση

Page 12: Εποχή 17-5-2015

1122 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΕΥΡΩΠΗ

Ο ηγέτης του Κόμματος τηςΑριστεράς ευρωβουλευτήςκαι υποψήφιος για τηνπροεδρία της δημοκρατίαςστις περασμένες εκλογές μεμπροσούρα του –με τοντίτλο “Le Hareng de Bismark”ασκεί έντονη κριτική στηνκυβέρνηση της ΆνγκελαΜέρκελ και στον ΦρανσουάΟλάντ για τον τρόπο πουδιαχειρίζεται την υπόθεσητης Ελλάδας.

Τι σας παρακίνησε και αποφασίσατενα γράψετε αυτό το βιβλίο;

Είμαι αγανακτισμένος με τον τρόποπου αντιμετωπίζεται ο Αλ. Τσίπρας, μετη συμπεριφορά τής γερμανικής κυ-βέρνησης και από το γεγονός ότι οΟλάντ δεν αντιδρά. Πρόκειται για έναολέθριο πολιτικό λάθος, που στρέφεταιενάντια στην ευρωπαϊκή ιδέα, όταν επι-τρέπουμε ένα ευρωπαϊκό κράτος να τομεταχειρίζονται κατ’ αυτό τον τρόπο.Αφού πρώτα έκαναν την Ελλάδα έναπειραματικό οικονομικό εργαστήρι,τώρα επιχειρούν να τον διαπομπεύσουνπολιτικά. Ιδού πώς μεταχειρίζονται αυ-τούς που αντιστέκονται! Όταν ο Αλ.Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές, συνάν-τησα τον Φρ. Ολάντ για να του τονίσωτην ανάγκη να στηρίξει την υπόθεσητης Ελλάδας. Του είπα, εάν τους αφή-σει να δράσουν εναντίον της (Ελλάδας)θα έρθει μετά η σειρά της Γαλλίας. Βρι-σκόμαστε ήδη στην ίδια κατάσταση,μας μεταχειρίζονται όπως τους Έλλη-νες. Το Βερολίνο με τη συμπεριφοράτου δείχνει ότι δεν ανέχεται τίποτα καιη γερμανοφοβία εξαπλώνεται πάνωστην Ευρώπη. Αυτό το αίσθημα μπορείνα μετατραπεί σε ξενοφοβικό μίσος.

Οφείλουμε, συνεπώς, να εξηγήσουμετους λόγους της αντίδρασής μας. ΤοΒερολίνο έχει ταχθεί στην υπηρεσίαμιας νεοφιλελεύθερης τάξης (Ordo-Li-beralisme). Ο άλλος σκοπός του βι-βλίου είναι να αποδείξει ότι είναι ψευ-δής η ιδέα ότι υπάρχει μια χώρα όπου

το σύστημα λειτουργεί και να δώσωπληροφορίες για την πραγματική κατά-σταση αυτής της χώρας. Και τέλος, οτρίτος λόγος είναι να αφυπνίσω τηνκοινή γνώμη, ρίχνοντας φως στην ανέν-τιμη στάση της γαλλικής ηγεσίας.

Μερικοί έχουν την αίσθηση ότι οιηγέτες τής Γαλλίας συμμετέχουν σ’αυτή την πολιτική.

Ασφαλώς, είναι επίσης και δική τουςπολιτική.

∆εν φοβάσθε, αν στραφείτε ευθέωςκατά της Γερμανίας, ότι έτσι απαλλάσ-σετε τους άλλους ηγέτες της Ευρώπης;

Το βιβλίο μου δεν αποβλέπει νααμνηστεύσει τον οποιοδήποτε, όμως ηκυβέρνηση που πιέζει να γίνει σεβαστήαυτή η νεοφιλελεύθερη τάξη στην Ευ-ρώπη, είναι η δεξιά της Γερμανίας.Ασφαλώς, όταν κάποιος ασκεί κριτικήστη Γερμανία, επίσης ασκεί κριτική καιστις ευρωπαϊκές συνθήκες και σ’ αυ-τούς που τις έχουν υπογράψει.

Η μορφή της πολεμικής δεν θεωρείτεότι μπορεί να ενισχύσει την κατηγορίαγια γερμανοφοβία και συνεπώς δεν ενε-δρεύει ο κίνδυνος να στραφεί στηνουσία εναντίον σας;

Το να δείχνεις με το δάχτυλο όσουςέχουν κακούς τρόπους, είναι μια πολύγνωστή ταξική συνήθεια. Ο,τι και ναπω, μου ασκούν κριτική για τον τρόπο,ποτέ κατά βάθος. Αυτό δεν είναι σο-βαρό. Μέσα από τη σύγκρουση συνει-δητοποιούμαστε εξηγούσε ο Μαρξ.Πρόσφατα δημοσίευσα ένα θεωρητικόβιβλίο «Η εποχή των λαών», ο τρόποςγραφής του δεν επέτρεψε να γίνει η συ-ζήτηση που ήλπιζα. Η πολεμική έχειμια ελευθερία λόγου. Για τους αναγνώ-στες είναι ευχάριστη, εξαρτάται βέβαιααπό τις δύσκολες καταστάσεις πουπραγματεύεται. ∆εν ισχυρίζομαι ότιείναι μια γραφή στο επίπεδο της γρα-φής και της έρευνας του ΜπρούνοΟντέν, που πάντα με εμπνέει. Εγώ είμαιένα πολιτικός που θέλει να αφυπνίσει.Η νεοφιλελεύθερη τάξη δημιουργεί κιν-δύνους για την ειρήνη.

ΖΑΝ-ΛΙΚ ΜΕΛΑΝΣΟΝ

Η Ευρώπηδεν είναι βιώσιμη,εάν κυριαρχείταιαπό μια μόνο χώρα

Είπα στον Ολάντ ότι, εάντους αφήσει να δράσουνεναντίον της Ελλάδας, θαέρθει μετά η σειρά τηςΓαλλίας. Ήδη μας μετα-χειρίζονται όπως τουςΈλληνες. Το Βερολίνοδείχνει ότι δεν ανέχεταιτίποτα και η γερμανοφο-βία εξαπλώνεται. Αυτό τοαίσθημα μπορεί να μετα-τραπεί σε ξενοφοβικόμίσος.

Του Χρυσόστομου Λουκά

Τι είναι άραγε μεγαλύτερη ειρωνεία; Ότι η Ελλάδαπου πληρώνει το ∆ΝΤ με τα λεφτά της… εγγύη-σης λαμβάνει πρόσκληση να συμμετάσχει στην

τράπεζα των BRICS (όπου τα μέλη πληρώνουν συμμε-τοχή από 10 δισ. δολάρια έκαστο) ή ότι η πρώτη σινο-ρωσική απόβαση στην ευρωζώνη μέσω Ελλάδας θαγίνει έπειτα από πρόσκληση της… Γερμανίας; Ας εξη-γήσουμε τι εννοούμε και τι πραγματικά συμβαίνει.

Τι γυρεύει η Ελλάδα ανάμεσα στα μεγαθήρια;

Πράγματι ακούγεται αστείο ότι ο έλληνας πρωθυ-πουργός έλαβε τηλεφώνημα από Ρωσία που τον προ-σκαλεί να συμμετάσχει η Ελλάδα στην αναπτυξιακήτράπεζα των χωρών BRICS (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζι-λία, Ν. Αφρική) όταν η υπό άμεση σύσταση επενδυτικήτράπεζα έχει ιδρυτικά μέλη παγκόσμιες οικονομικέςδυνάμεις, χώρες που συνολικά μετράνε τρία δισ. πολι-τών και πάνω από το 20% του παγκοσμίου ΑΕΠ. Τικάνει η μικρή χρεοκοπημένη Ελλάδα, ούτε 2% του Ευ-ρωπαϊκού ΑΕΠ, ανάμεσα σε τέτοια μεγαθήρια; Αστείοπράγματι. Μόνο που κανείς δε γελάει.

Λιγότερο εύθυμος από όλους πρέπει να είναι ο γερ-μανός ΥΠΟΙΚ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Αυτός ήταν άλλω-στε που μέσα Απριλίου και με περισσή ειρωνεία για τηνχώρα μας έλεγε από την Ουάσιγκτον: «Η Ελλάδα χρει-

Οι ευρωπαίοι επέτρεψαναπόβαση των BRICSστο ευρώ

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

Ηνέα εμμονή του ΒόλφγκανγκΣόιμπλε ακούει στο όνομα δημο-ψήφισμα. Ο γερμανός υπουργός

Οικονομικών, όπου βρεθεί και όπουσταθεί δηλώνει ένθερμος υποστηρικτήςτης προοπτικής να αποφασίσουν οι ίδιοιοι Έλληνες για το πώς φαντάζονται τομέλλον τους. Με αυτό εννοούν φυσικάαν θα θελήσουν να παραμείνουν δέσμιοιενός συστήματος, που αδυνατεί να...ασχοληθεί με δημοκρατία και άλλες τέ-τοιες ενοχλητικές λεπτομέρειες ή αν θαεπιλέξουν την έξοδό τους από την Ευ-ρωζώνη. Για το πολιτικό κατεστημένοστο Βερολίνο το δημοψήφισμα δεν μπο-ρεί να έχει άλλο χαρακτήρα, αφού δενυπάρχει περίπτωση οι Έλληνες να απο-φανθούν με την ψήφο τους για ζητή-ματα οικονομικής πολιτικής και να τηναλλάξουν.

Απόλυτος εκβιασμός

Μιλάμε δηλαδή για έναν απόλυτο εκ-βιασμό ή όπως σχολίαζε ο Τομ Στρόσ-ναϊντερ στην εφημερίδα «Νόιες Ντόι-τσλαντ» για την τακτική «φάε ή ψόφα».Όπως παρατηρεί ο σχολιαστής της αρι-στερής εφημερίδας μια τέτοια τακτική«πατάει στο φόβο του ελληνικού λαούότι με ένα Grexit θα μπορούσε να φτω-χοποιηθεί περισσότερο και αποσκοπείστην αποδυνάμωση ή ακόμα και στη διά-σπαση του ΣΥΡΙΖΑ».

Ο σχεδιασμός, που έχει γίνει στη γερ-μανική πρωτεύουσα έχει κατά τηνάποψη των αρχιτεκτόνων του σε πολύμεγάλο βαθμό δικαιωθεί. Τα περιθώριαγια την Ελλάδα στενεύουν ολοένα καιπερισσότερο, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκε-ται καθημερινά και σε δυσκολότερηθέση, η ανησυχία στην κοινή γνώμη πα-

ραμένει, ενώ οι αντιδράσεις μέσα στοΣΥΡΙΖΑ ενισχύονται. Θυμίζουμε ότι οΒόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν από την αρχήοπαδός της άποψης ότι «μόνο αν αφεθείνα κυβερνήσει ο Τσίπρας θα μπορέ-σουμε να αφαιρέσουμε τον αέρα από ταπανιά του».

Παράδοση ή διάσπαση

Ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών πι-στεύει ακράδαντα ότι η ώρα της μεγάληςαπόφασης πλησιάζει και οι όροι τουπαιχνιδιού θα είναι σαφώς και αυστη-ρώς προκαθορισμένοι από τον ίδιο. Στομυαλό του υπάρχουν δύο βασικά σενά-ρια. Το ένα λέει ότι η κυβέρνηση τηςΑθήνας δεν θα αντέξει μια «κακή συμ-φωνία» και πιθανότατα θα αναγκαστείνα παραδοθεί παραδίδοντας τη σκυτάλησε ένα άλλο και πιο «εύπλαστο» σχήμα.Σε αυτή την περίπτωση και με την ελλη-νική οικονομία απολύτως στεγνή, οιόροι που θα επιβληθούν θα είναι ξανάσκληρά μνημονιακοί. Κάποιοι τον έχουνπροειδοποιήσει για το ενδεχόμενο μεγά-λων κοινωνικών και πολιτικών ανατα-ραχών αν φτάσουμε σε ένα τέτοιο σενά-ριο, αλλά εκτιμά ότι θα μπορούσε ναχρυσώσει το χάπι με ένα είδος έκτακτηςανθρωπιστικής βοήθειας και μπόλικεςυποσχέσεις. Σχετικά δημοσιεύματα γιασενάρια στο συρτάρι έχουν υπάρξει αρ-κετά.

Το δεύτερο και πιο ήπιο σενάριο λέειότι ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε ναυπογράψει μια συμφωνία, που θα επικύ-ρωνε με δημοψήφισμα, ρισκάρονταςακόμα και τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ καιαναζητώντας άλλους συμμάχους για νατην υλοποιήσει στην συνέχεια. Στο Βε-ρολίνο καταγράφουν με ικανοποίηση τιςδημοσκοπήσεις που λένε ότι οι Έλληνεςφοβούνται τη ζωή έξω από το ευρώ.

«Φάτε ή ψοφήστε» το κυνικό μήνυμα του ΣόιμπλεΟ γερμανός υπουργός Οικονομικών έγινε φανατικ ός υποστηρικτής της ιδέας του δημοψηφίσματος, όχι βέβαια από δημοκρατική ευαισθησίααλλά γιατί το θεωρεί ως το απόλυτο εργαλείο εκ βιασμού της κυβέρνησης Τσίπρα και του ελληνικού λαού

Page 13: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 1133ΕΥΡΩΠΗ

άζεται να βρει πιστωτές. Οι Ευρωπαίοι είπαν ΟΚ, είμα-στε έτοιμοι να σας δανείσουμε έως το 2020… Αν μπο-ρείτε να βρείτε κάποιον άλλον, είτε στο Πεκίνο, τηνΜόσχα, την Ουάσιγκτον ή στην Νέα Υόρκη που θα σαςδώσει λεφτά τότε εντάξει, εμείς θα ήμασταν χαρούμε-νοι. Αλλά είναι δύσκολο να σου δανείσει κανείς σεαυτήν την κατάσταση». Ούτε μήνας λοιπόν δεν πέρασεκαι τα ερωτήματα του Σόιμπλε απαντήθηκαν από τουςΡώσους και τους Κινέζους!

Η τέλεια «business»

Κανένα μεταπτυχιακό ∆ιεθνών Σπουδών δεν χρειάζε-ται για να δει κανείς τα οφέλη στα οποία προσβλέπουνοι χώρες των BRICS. Και εννοούμε όλες τις χώρες όχιαπλά Κίνα-Ρωσία. Ρωσία και Κίνα έχουν φυσικά κάθεσυμφέρον και να διασφαλίσουν τις μεγάλες επενδύσειςτους στην Ελλάδα (βλέπε COSCO στον Πειραιά) και τιςσχεδιαζόμενες (βλέπε ελληνο-τουρκικό αγωγό φυσικούαερίου από Ρωσία).

Η λογική τους ίδια με αυτήν των ευρωπαίων εταίρωνμας, που πάνω στην ανάγκη μας για δανεισμό αγορά-ζουν υποδομές-φιλέτα στην πύλη της Ευρώπης. Πάνωστην ανάγκη, στις περιπτώσεις Ρωσίας-Κίνας, προστί-θενται ιστορικοί πολιτισμικοί δεσμοί και πραγματικήαλληλεκτίμηση των λαών. Η τέλεια «business». Οιεπενδύσεις, λοιπόν, και προστατεύονται και διασφαλί-ζονται μέσω δανείων που μπορεί να πάρει η Ελλάδα γιανέες επενδύσεις που θα προσφέρουν και περαιτέρω εί-σοδο στην ευρωπαϊκή αγορά για Μόσχα και Πεκίνο.

Πρέπει, όμως, να επισημανθεί και ο ευρύτερος στό-χος των BRICS. Η επενδυτική τράπεζα τους έχει στόχονα ανταγωνιστεί το ∆ΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα,όχι απλά για λόγους κύρους και πρεστίζ των ανερχό-μενων του πλανήτη. Η πρωτοκαθεδρία του δολαρίουκαι ο ανταγωνισμός του ευρώ πρέπει να αμφισβητη-θούν ουσιαστικά και σε όσες περισσότερες περιοχέςτου πλανήτη γίνεται για την εξάπλωση της επιρροήςτης Κίνας, της Ινδίας, της Ρωσίας και την επικύρωσητου στάτους της Ν. Αφρικής και Βραζιλίας ως περιφε-

ρειακών δυνάμεων.Μια τράπεζα από άλλα ημισφαίρια και τεκτονικές

πλάκες να εισβάλλει στην καρδιά της Ευρώπης, μέσαστο ευρώ, είναι η ευκαιρία που ήθελαν οι BRICS για ναδηλώσουν το δυναμικότερο παρών στην παγκόσμιασκακιέρα.

Βερολίνο-Ουάσιγκτον είναι εγκλωβισμένοι

Η Ελλάδα τους προσφέρει την τέλεια ευκαιρία καιλόγω της ανάγκης της -εφόσον δεν διασφαλίζεται πλή-ρως από τους εταίρους - και λόγω της κυβέρνησης τηςπου δείχνει να επιθυμεί πολυπολικότητα στις διεθνείςτης σχέσεις.

Υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που κάνει ταBRICS, Βραζιλία και Ινδία περισσότερο, να θέλουν ναεμπλακούν με χώρα του ευρώ. Η διαχείριση της ελλη-νικής κρίσης από το ∆ΝΤ απέτυχε παταγωδώς και εν-τελώς αναμενόμενα. Οι μεγαλύτεροι αντιρρησίες στο

ελληνικό πρόγραμμα ήταν χώρες όπως Βραζιλία καιΙνδία καθώς ΕΕ και Ουάσιγκτον έκαναν λάστιχο τουςκανόνες του ∆ΝΤ, ώστε να δανειοδοτηθεί η ελληνικήπερίπτωση κατά παράβαση των καταστατικών κανό-νων. (μη βιώσιμο χρέος).

Είναι ακόμα άγνωστο τι συνέπειες θα έχει η εμπλοκήτης «αντιπολίτευσης» του ∆ΝΤ σε δανειοδότηση τηςΕλλάδας. Θα θέσει άλλους όρους στο παιχνίδι, άλληδυναμική, ή θα αντικαταστήσει ακόμα και το ίδιο το∆ΝΤ που ψάχνει τρόπο να απεμπλακεί από την κατα-στροφική «διάσωση»;

Σε κάθε περίπτωση Ελλάδα-BRICS έχουν λόγουςαμοιβαίου συμφέροντος για συνεργασία. Βερολίνο-Ουάσιγκτον έχουν κάθε λόγο να αποκρούσουν την επι-κείμενη διείσδυση των BRICS στο ευρώ αλλά έχουν εγ-κλωβιστεί στις μεταξύ τους θέσεις. Με τοπικό αφεντικότην Γερμανία, οι Αμερικανοί περιορίζονται σε συστά-σεις προς Βερολίνο όταν η Γερμανία κάνει επίδειξηισχύος στον πιο αδύναμο κρίκο του ευρώ.

Αυτό το σενάριο και με βάση αυτό το δε-δομένο θα έφερνε μπροστά σε τεράστιαδιλήμματα και τα υπόλοιπα κόμματα καιθα οδηγούσε πιθανά και στη δική τουςδιάσπαση. Οι διχογνωμίες μέσα στη Νέα∆ημοκρατία αλλά και στα μικρότερα φι-λομνημονιακά κόμματα για το αν θα πρέ-πει να «βάλουν πλάτη» στην επικύρωσηαπό τη Βουλή ενός νέου μνημονίου δενέχουν περάσει απαρατήρητες από το Βε-ρολίνο, που θεωρεί εν μέρει ότι μια τέ-τοια εξέλιξη θα μπορούσε να ανοίξει τοδρόμο για την πλήρη αλλαγή του πολιτι-κού σκηνικού και τη δημιουργία ενόςνέου «πλειοψηφικού ρεύματος», έτοιμουνα συνεργαστεί με την «Ευρώπη», όπως

την εννοούν οι δανειστές και με τους δι-κούς της όρους.

Η ώρα της Ρίγας

Όλα τα παραπάνω θα τεθούν στο τρα-πέζι έμμεσα ή άμεσα στη σύνοδο κορυ-φής της Ρίγας την ερχόμενη Πέμπτη,στην οποία οι δανειστές επιθυμούν ναδώσουν ένα τελεσιγραφικό χαρακτήρα.Είναι βέβαιο ότι ο Αλέξης Τσίπρας θαβρεθεί αντιμέτωπος με διλήμματα, πουδεν θα είναι εύκολο να τα αντιμετωπίσεικαι τα οποία ως τώρα προσπαθούσε ναμεταθέσει για το μέλλον. Όμως, από τη

στιγμή που η γερμανική πλευρά έχειαποφανθεί ότι το δημοψήφισμα, αλλάκαι οι πιθανές νέες εκλογές στην Ελλάδαδεν πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν«απειλή», αλλά ως «όπλο» στα χέρια τηςελληνικής κυβέρνησης, όπως πίστευανορισμένοι, τα περιθώριά του θα είναιμέλλον πολύ περιορισμένα.

Μια άλλη εκτίμηση που φαίνεται νακάνουν στο Βερολίνο είναι ότι η Ελλάδα,παρά τις κατά καιρούς έμμεσες απειλέςτης περί ενδεχόμενης ρήξης, ουσιαστικάδεν φαίνεται να έχει στα χέρια της έναπραγματικό σχέδιο Β για έξοδο από τοευρώ. Κάτι που ουσιαστικά έχουν παρα-δεχτεί με δηλώσεις τους ακόμα και κο-ρυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης Τσί-πρα. Αυτό της αφαιρεί τη δυνατότητα νατραβήξει το σκοινί στα άκρα και κάποιαστιγμή θα κάνει το βήμα πίσω.

Ενωμένοι Τραπεζίτες

Στο μεταξύ και ενώ η κυρία Μέρκελβρέθηκε και πάλι στο ρόλο της καλής«θείας» και καταδίκασε τα στερεότυπαπερί Ελλήνων ακαμάτηδων, που και ηίδια πριν μερικά χρόνια ανακύκλωνε, τοτραπεζικό κατεστημένο που παραδο-σιακά βρίσκεται σε «ανοικτή γραμμή» μετον Β. Σόιμπλε, εξαπέλυσε νέα επίθεσηκατά της Ελλάδας και όχι μόνο.

Ο τραπεζίτης-γιάπης, όνειρο κάθε γερ-μανίδας πεθεράς, Γιενς Βάιντμαν διοικη-τής της Μπούντεσμπανκ, κατηγόρησεέμμεσα την ΕΚΤ ότι με το εργαλείοτου ELA λειτουργεί πολιτικά για νακρατά ζωντανή την Ελλάδα και απαίτησεμια πιο σκληρή καθαρά «τραπεζίτικη»συμπεριφορά από τον Μάριο Ντράγκι.Όλα αυτά δεν είναι προφανώς άσχετα μετην αντιπαράθεση γύρω από το ρόλο τηςΕΚΤ, τη διασύνδεσή της επισήμως καιυπογείως με τον Γιάννη Στουρνάρα και

τα όσα προηγήθηκαν την περασμένηεβδομάδα. Προφανώς και οι λύκοι αι-σθάνονται την ανάγκη να δείξουν αλλη-λεγγύη μεταξύ τους, όταν η αγέλη βρεθείαπειλούμενη. Το είδαμε και από τοντρόπο που αντέδρασε όλο το ελληνικόπολιτικό και οικονομικό κατεστημένο,όταν είδε να απειλείται η «αξιοπιστία»του αγαπημένου της «forget it Yannis».

«Φάτε ή ψοφήστε» το κυνικό μήνυμα του ΣόιμπλεΟ γερμανός υπουργός Οικονομικών έγινε φανατικ ός υποστηρικτής της ιδέας του δημοψηφίσματος, όχι βέβαια από δημοκρατική ευαισθησίααλλά γιατί το θεωρεί ως το απόλυτο εργαλείο εκ βιασμού της κυβέρνησης Τσίπρα και του ελληνικού λαού

Ο Γιενς Βάιντμαν, διοικητής της Μπούντεσμπανκ, κατηγόρησε έμμεσα την ΕΚΤ ότι μετο εργαλείο του ELA λειτουργεί πολιτικά για να κρατά ζωντανή την Ελλάδα καιαπαίτησε μια πιο σκληρή καθαρά «τραπεζίτικη» συμπεριφορά από τον Μάριο Ντράγκι.

Στη σύνοδο κορυφής τηςΡίγας την ερχόμενηΠέμπτη, οι δανειστέςεπιθυμούν να δώσουνένα τελεσιγραφικόχαρακτήρα. Είναι βέβαιοότι ο Αλέξης Τσίπρας θαβρεθεί αντιμέτωπος μεδιλήμματα, που δεν θαείναι εύκολο να τααντιμετωπίσει και ταοποία ως τώραπροσπαθούσε ναμεταθέσει για τομέλλον.

Page 14: Εποχή 17-5-2015

1144 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Συνεδρίασε την Τρίτη 12/5 το τμήμα Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα την αποτί-μηση της Ημερίδας «∆ημόσιο λιμάνι: ο δρόμος για την ανάπτυξη», που έγινε μεμεγάλη συμμετοχή κοινού, κοινωνικών φορέων και ειδικών περί λιμενικής

πολιτικής. Η συνεδρίαση έγινε υπό το φως της απόφασης του ΤΑΙΠΕ∆, για συνέ-χιση του διαγωνισμού ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, (διαγωνισμού που ξεκίνησε απότην προηγούμενη κυβέρνηση) με αλλαγή του ποσοστού από 67% σε 51% και στοτέλος της αποφασίστηκαν ομόφωνα τα εξής:

«Η συγκεκριμένη εισήγηση του ΤΑΙΠΕ∆ προς την κυβέρνηση για συνέχιση του διε-θνούς διαγωνισμού προς ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ σε ποσοστό 51% είναι σε κατά-φωρη αντίθεση με τις επεξεργασίες του τμήματος Ναυτιλίας, οι οποίες έγιναν απο-δεκτές και εντάχθηκαν στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι επίσης σεαντίθεση με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, κατά την διαδικασίαψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή.

Αντιλαμβανόμαστε απόλυτα το δύσκολο και σύνθετο περιβάλλον εντός τουοποίου διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους θεσμούς. Αντι-λαμβανόμαστε και συμμεριζόμαστε επίσης την προσπάθεια της κυβέρνησης να χα-ράξει μία σύνθετη εξωτερική πολιτική. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε ότι τέ-τοιου είδους αποφάσεις εκθέτουν το ΣΥΡΙΖΑ στις κοινωνίες του Πειραιά και τηςΘεσσαλονίκης και κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κόμμα. ∆ημι-

ουργούν επίσης εύλογα ερωτήματα και ανησυχία στις στενά εξαρτημένες από τομέλλον των λιμανιών νησιωτικές κοινωνίες. Μπορούμε, τέλος, να στοιχειοθετή-σουμε ότι στο άμεσο μέλλον θα δημιουργήσουν αν εφαρμοστούν ακόμη περισσότε-ρες δυσκολίες στην επιχειρούμενη προσπάθεια της κυβέρνησης για την παραγω-γική ανασυγκρότηση της χώρας.

Το τελευταίο διάστημα κάτω από την πίεση των εξελίξεων αντιμετωπίζουμε δι-καιολογημένη ως ένα βαθμό δυσκολία να επικοινωνήσουμε με τα κυβερνητικά στε-λέχη που αποφασίζουν για την τύχη των λιμανιών. Θεωρούμε όμως ότι μπορούμενα μεταφέρουμε εμπειρία και χρήσιμη τεχνική βοήθεια και γνώσεις (...)

Ως Τμήμα Ναυτιλίας, από τα πρώτα τμήματα που συγκροτήθηκαν, και αναφέρον-ται στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, ζητάμε ομόφωνα από τη Π.Γ του κόμ-ματος, και το Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, να εξασφαλίσουν ότι το θέματης ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, και του ΟΛΘ που ακολουθεί, θα συζητηθεί άμεσα σεσυνεδρίαση της Κ.Ε.»

Ενάντια στηνιδιωτικοποίησητου λιμανιού

Ακολουθώντας τη μακρά σειράμνημονιακών πρωθυπουργών,έχει έρθει η σειρά του Αντώνη Σα-

μαρά να συμμαζέψει τα μετεκλογικάερείπια της παράταξής του, στη βάσητου τεταμένου εσωκομματικού ανταγω-νισμού, που προκάλεσε η εκλογική τουαποτυχία. Από τις πρώτες ημέρες μετάτην 25η Γενάρη, πλήθος στελεχών τηςΝ∆, με κάποια εξ αυτών να έχουν μόλιςαπωλέσει σημαντικές κυβερνητικές θέ-σεις, άρχισαν δημόσια να εξαπολύουνμύδρους ενάντια στον ηγέτη της παρά-ταξής τους, στον οποίο απέδιδαν τόσομια ιδεολογικοπολιτική στροφή του κόμ-ματος μακριά απ’ το κεντροδεξιό αξιακόπλαίσιο, όσο και την εκλογική ήττα καιροή ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ – έναφαινόμενο που ο Τάκης Μπαλτάκος είχεχαρακτηρίσει «ανεπίτρεπτο».

Προεκλογικές αμφισβητήσεις,μετεκλογικές συμφωνίες

Έχει ενδιαφέρον, να πιάσει κανείς τονήμα από την προεκλογική περίοδο,αναζητώντας ίχνη δυσαρέσκειας με τιςεπιλογές του Αντώνη Σαμαρά. Η θετικήδιάθεση των Καραμανλικών απέναντιστον Αλέξη Τσίπρα, η δήλωση της Ντό-ρας Μπακογιάννη για το «μικρό κόμμα»,η «αποστασία» του Νικήτα Κακλαμάνηστις δημοτικές εκλογές, η επίσκεψηΚαμμένου στον επίτιμο πρόεδρο της Ν∆,Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με άγνωστηατζέντα, μόλις μία μέρα πριν εμφανιστείτο «Σκάνδαλο Χαϊκάλη», όλα μαζί μαρ-τυρούν την ύπαρξη μιας διάχυτης δυσα-ρέσκειας με τις επιλογές του Αντώνη Σα-μαρά και μία τάση εκβιασμού μιας ανα-σύνταξης στο εσωτερικό της Νέας ∆ημο-κρατίας.

Στα πρώτα στελέχη που έκρουσαν με-τεκλογικά τον κώδωνα του κινδύνου,ενάντια στον ηγέτη της Ν∆, ήταν η ΌλγαΚεφαλογιάννη, που μέσω του προσωπι-κού της λογαριασμού στο twitter καυτη-ρίασε τις επιλογές της ηγεσίας, θεωρών-τας πως η πρώην κυβερνώσα παράταξηείχε «παραδοθεί στις σειρήνες του λαϊκι-σμού», επιστρατεύοντας τον εκφοβισμότης κοινής γνώμης στην προεκλογικήκαμπάνια, ενώ έβλεπε πως η δυνατότηταμιας «στρατηγικής μακράς πνοής» είχε

παραγκωνιστεί για χάρη μιας σειράς «ευ-καιριακών τακτικών κινήσεων». Η μήνητης πρώην υπουργού κατευνάστηκε εύ-κολα όταν ο Σαμαράς, ανταλλάσονταςπριμ με συμμαχίες, την τοποθέτησε στοΠολιτικό Συμβούλιο.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε συζητηθείη πιθανότητα να της ανατεθεί η Γραμμα-τεία Πολιτικού Σχεδιασμού του κόμμα-τος, θέση την οποία είχε απορρίψει πριντις εκλογές ο Νίκος ∆ένδιας – πιθανώςη πρώτη αποκάλυψη των βλέψεων τουπρος την ηγεσία του κόμματος. Στουςπρώτους μήνες της διακυβέρνησης ΣΥ-ΡΙΖΑ, ο ανταγωνισμός αυτός θα αναχθείσε βεντέτα, με συνεχείς επιθετικές κινή-σεις εκατέρωθεν.

Ελάχιστες πολιτικές δηλώσεις στο μέ-τωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσηςέκαναν τόση αίσθηση, όσο η δημόσια έκ-κληση του Νίκου ∆ένδια «να πάει ο λο-γαριασμός σ’ αυτόν που επέτρεψε στηνκοινωνία να θεωρεί τη Ν∆ ακροδεξιόμόρφωμα». Ο επικοινωνιακός πόλεμοςτων ∆ένδια-Σαμαρά συνεχίστηκε εντόςκι εκτός κομματικών διεργασιών με αυ-ξανόμενη ένταση. Στο τεταμένο κλίμασυνεισέφερε το περιβόητο γεύμα στην«Αθηναΐδα», όπου η Μαριέττα Γιαννάκουπροσκάλεσε Καραμανλικούς και Μητσο-τακικούς – που σ’ εκείνη τη φάση είχανλίγο πολύ συσπειρωθεί αντι-Σαμαρικά –

για να επιχειρήσουν μια αποτίμηση τωνεκλογικών αποτελεσμάτων. Η υπόρρητησυναίνεση του τέως πρωθυπουργού Κων-σταντίνου Καραμανλή στην αλλαγή τηςηγεσίας της Ν∆, συνοδευομένη από τα-κτική επικοινωνία του με τον Νίκο ∆έν-δια, υπήρξε μάλλον καταλυτική για τηνπαγίωση των στρατοπέδων.

Οι αντιφάσεις των δελφίνωνδιευκολύνουν τον Σαμαρά

Με τρόπο που έδειχνε να αποδέχεταιτο αναπόφευκτο της επικοινωνιακήςφθοράς του, ο Αντώνης Σαμαράς αντιμε-τώπισε το ενδεχόμενο της επίδοξης δια-δοχής, απομονώνοντας με επιδεικτικότρόπο την αντίπαλη φράξια. Αποσπών-τας εκτός απ’ την Όλγα Κεφαλογιάννηκαι τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, η επί-μονη άρνηση του να αποδεχθεί την προ-κήρυξη εκτάκτου συνεδρίου – που στη-λιτεύτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «φόβοςγια την τελευταία καρέκλα που του έχειαπομείνει» - συνοδεύθηκε από την επι-θετικότατη συγκρότηση της «σκιώδουςκυβέρνησής» του, τουτέστιν της αναγό-ρευσης των – αρκετών ομολογουμένως –στελεχών, που τον υποστηρίζουν, σε θε-ματοφύλακες της πολιτικής του κόμμα-τος.

Ακόμα κι αν ο Σαμαράς έχει βυθίσει ταποσοστά του κόμματός του σε ιστορικόχαμηλό, το αντίπαλο δέος για την ανα-σύνταξη της Νέας ∆ημοκρατίας δεν φαί-νεται να έχει ακόμα την ικανότητα να τονανατρέψει. Εν μέρει αυτό μπορεί ν’ απο-δοθεί στην ασυμφωνία που κυριαρχείεντός της ίδιας της συμμαχίας Καραμαν-λικών-Μητσοτακικών. ∆εν φαίνεται ναείναι καν αποφασισμένο ποιον υποψή-φιο θα στήριζαν από την πλευρά τους.Μέσα σ’ ένα πλήθος φημολογιών για τηνενδεχόμενη επιστροφή του Κωνσταντί-νου Καραμανλή (σενάριο που μοιάζειαπίθανο, αν και προωθείται ως αίτημααπό συγκεκριμένους μιντιακούς κύ-κλους), ο Νίκος ∆ενδίας προωθεί τηνυποψηφιότητά του λίγο-πολύ με πρωτο-βουλιακό τρόπο, στη βάση της δημοτι-κότητάς του στη Β’ Αθηνών, την οποίαπέτυχε ως επιβολέας του δόγματος«Νόμος και Τάξη», κατά τη διάρκεια τηςθητείας του στο υπουργείο Προστασίαςτου Πολίτη. Η δε πλευρά των Μητσοτα-κικών μοιάζει να βολιδοσκοπεί τις δια-θέσεις με κρυπτικό τρόπο: η δήλωση τηςΝτόρας Μπακογιάννη ενάντια στον «ηλι-κιακό ρατσισμό» στη διαδικασία επιλο-γής νέου αρχηγού, δεν είναι καν βέβαιοποια υποψηφιότητα σκιαγραφεί.

Πέρα απ’ τις εσωτερικές αντιφάσειςτου ανταγωνιστικού μετώπου, δεν πρέ-πει να παραγκωνίζεται η στρατηγική,που έχει ακολουθήσει ο Αντώνης Σαμα-ράς απέναντι στους ορκισμένους ψηφο-φόρους, απ’ τη στιγμή που εμφανίστη-καν οι πρώτοι κλυδωνισμοί της πρωθυ-πουργίας του μέχρι τώρα: μια στρατη-γική διασφάλισης των συμφερόντων τηςκομματικής του πελατείας, ενδεικτικήτης οποίας ήταν η προεκλογική του επί-σκεψη στη Λάρισα, όπου απλά διαβεβαί-ωσε τους ψηφοφόρους ότι με κανέναντρόπο δεν θα αμφισβητηθούν οι επιδο-τήσεις τους. Έχοντας, ωστόσο, έναεκλογικό αποτέλεσμα που φαίνεται νααπαρτίζεται από τους στενά κομματι-κούς, τους «ιδεολόγους αντικομμουνι-στές» που ψήφισαν ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑκαι τα πελατειακά δίκτυα, που καθίστα-ται δύσκολο να συντηρηθούν, η αλλαγήσελίδας στη Νέα ∆ημοκρατία είναι πι-θανό να έρθει αρκετά σύντομα.

Γιάννης-Ορέστης Παπαδημητρίου

ΝΕΑ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αναζητώντας τα χαμένα ποσοστά

Ακόμα κι αν ο Σαμαράςέχει βυθίσει τα ποσοστάτου κόμματός του σειστορικό χαμηλό, τοαντίπαλο δέος για τηνανασύνταξη της Νέας∆ημοκρατίας δενφαίνεται να έχει ακόματην ικανότητα να τονανατρέψει.

Page 15: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 1155ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Για το φλέγον ζήτημα της διαχείρισης των προ-σφύγων που καταφεύγουν στην Ευρώπη μίλησετην ∆ευτέρα στον ΟΗΕ η επικεφαλής εξωτερι-

κής πολιτικής της Ε.Ε., Φεντερίκα Μογκερίνι. «Χρει-αζόμαστε τη στήριξή σας για να σώσουμε ζωές», τό-νισε ζητώντας παράλληλα και «τη χρήση όλων τωναπαραίτητων μέσων για την κατάσχεση και εξουδε-τέρωση των σκαφών» των διακινητών προσφύγωνστα νερά της Μεσογείου. Μια πρόταση την οποία είχεκάνει ήδη πρώτος ο Ντέιβιντ Κάμερον δηλώνονταςμάλιστα ότι προτίθεται να διαθέσει στρατιωτικές δυ-νάμεις και χρηματική ενίσχυση. Σε αυτό το πνεύμα ηΜογκερίνι αναφέρθηκε στην ανάγκη της εξάρθρωσηςτων εγκληματικών συμμοριών που μεταφέρουν πα-ράνομα πρόσφυγες, εισπράττοντας όμως την απόρ-ριψη της Ρωσίας, μόνιμου μέλους του ΣυμβουλίουΑσφαλείας του ΟΗΕ, που δεν εγκρίνει την καταστροφήσκαφών, επειδή όπως υποστήριξε πολύ συχνά ενοι-κιάζονται και οι ιδιοκτήτες δεν είναι ενήμεροι γιαποια χρήση προορίζονται. Η Μογκερίνι δεν θεωρεί ότιμια τέτοια πρακτική συνιστά στρατιωτική επέμβαση

εναντίον της Λιβύης. Είναι όμως προφανές ότι θαπρέπει να συναινέσει και η Λιβύη στην περίπτωσηεπεμβάσεων στα δικά της χωρικά ύδατα, πράγμα πουμέχρι στιγμής κρίνεται αμφίβολο.

Η παραπάνω πρόταση συνάντησε αντιδράσεις καιαπό την Ε.Ε., καθώς παραβλέπει ένα πολύ βασικό πρό-βλημα, ότι στην πράξη θα βρεθούν στο στόχαστρο καιαθώοι μαζί με τους ένοχους. Ήδη ως τώρα, τον Μάιοτου 2015, μετράμε 1.800 νεκρούς στα θαλάσσια σύ-νορά μας και πέρυσι 3.500. ∆εν είναι η πρώτη φοράβέβαια που τα κύματα εκτοπισμένων από πολέμουςκαι συγκρούσεις αντιμετωπίζουν την αναλγησία τωνΕυρωπαίων πολιτικών αλλά ειδικά αυτή τη φορά μι-λάμε για μια από τις μεγαλύτερες μετακινήσεις πλη-θυσμών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η Ευ-ρώπη πρέπει να κινηθεί άμεσα και αποτελεσματικά.Το θέμα είναι αν θα συνεχίσει στη λογική της Frontex,που όπως αποκαλύφθηκε από δημοσίευμα της TheGuardian σχεδίαζε την επαναπροώθηση της πλειοψη-φίας των μεταναστών ανεξάρτητα από την κατάστασήτους ή αν θα ακολουθήσουν μια πιο ανθρώπινη τα-κτική. Η ίδια η Μογκερίνι δήλωσε ότι κανείς δε θαστέλνεται πίσω παρά τη θέλησή του και παραδέχτηκεότι η κατάσταση είναι ιδιάζουσα και χρήζει ιδιαίτε-ρης αντιμετώπισης.

Τη Τετάρτη παρουσιάστηκε η «Ευρωπαϊκή Ατζένταγια τη Μετανάστευση» της Κομισιόν που προτείνειστα κράτη-μέλη επιπλέον μέτρα με σκοπό την αποτε-λεσματικότερη διάσωση ζωών στη θάλασσα και βελ-τιωμένους μηχανισμούς, ώστε να επιτρέπεται η νό-μιμη είσοδος σε όσους πληρούν τα κριτήρια για τη χο-ρήγηση ασύλου. Συν τοις άλλοις, περιλαμβάνεται ηπρόταση για εγκατάσταση 20.000 μεταναστών καιανακατανομή τους με σύστημα ποσοστώσεων, ανά-λογα με το ΑΕΠ και το ποσοστό ανέργων της κάθε

χώρας. Μια κίνηση προς θετική κατεύθυνση που κρί-νεται ανεπαρκής εάν σκεφτούμε ότι μόνο οι Σύροιπρόσφυγες, που υπολογίζονται σε 380.000, ξεπερνούνκατά πολύ σε αριθμό τις θέσεις που διαθέτει η Ευρω-παϊκή Ένωση. Παρόλα αυτά η Ύπατη Αρμοστεία τουΟΗΕ εξέφρασε την υποστήριξή της στις προτάσειςτης Κομισιόν και αναφέρθηκε στην αλληλεγγύη πουχρειάζεται ανάμεσα στα κράτη-μέλη προκειμένου νααντιμετωπίσουν το πρόβλημα, δηλώνοντας επίσηςαρωγός στην προσπάθεια επίλυσής του.

Οι αντιθέσεις δε λείπουν όμως με προεξάρχουσααυτή της Βρετανίας που διαμήνυσε μέσω της υπουρ-γού Εσωτερικών της, Τερέζα Μέι, ότι με αυτή τηνγραμμή η Ευρώπη δίνει την εντύπωση πως ενθαρρύ-νει την εισροή μεταναστών. Τάσσεται ανοιχτά υπέρτης επαναπροώθησης και διαφωνεί με τον καταμερι-σμό και την μετεγκατάσταση τους ανά την Ευρώπη. Σεαυτό συμφωνούν επίσης και οι Ουγγαρία, Σλοβακία καιΕσθονία, έχοντας ήδη αποφασίσει να μην δεχτούν με-τανάστες.

Όλγα Βερελή

Η ΕΕ προτάσσειτην καταστροφήσκαφώνΣτο στόχαστρο οι πρόσφυγεςκαι μετανάστες χωρίς χαρτιά

Χωρίς ακόμα να έχει διοριστεί επί-σημα πολιτική αγωγή συνεχίστηκεη δίκη της Χρυσής Αυγής. Κατά

την ακροαματική διαδικασία της περα-σμένης Τρίτης, όπου παρόντες ήτανμόνο οι 29 από τους 69 κατηγορούμε-νους, 15 θύματα και συγγενείς (οικογέ-νεια Παύλου Φύσσα, μέλη του ΠΑΜΕ καιαιγύπτιοι αλιεργάτες) δήλωσαν την πρό-θεσή τους να παραστούν ως πολιτικήαγωγή ενώπιον του Τριμελούς ΕφετείουΚακουργημάτων.

Αιτήματα της πολιτικής αγωγής

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι ζήτησαν ναπαραστούν ως πολιτική αγωγή και στιςκατηγορίες που εμπίπτουν στο άρθρο187 περί εγκληματικής οργάνωσης.Όπως ανέφερε ο συνήγορος των αιγύ-πτιων αλιεργατών, Κώστας Παπαδάκης,«αν δεν υπήρχε η εγκληματική οργά-νωση, δεν θα είχαν γίνει τα άλλα αδική-ματα». Η πολιτική αγωγή, αναμένονταςενστάσεις από την υπεράσπιση, επιχει-ρηματολόγησε επί μακρόν όσον αφοράτο δικαίωμά της να παραστεί και στααδικήματα ένταξης, συμμετοχής και δι-εύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης.

Σύμφωνα με το βούλευμα 2579/2002,το οποίο είχε εκδοθεί κατά την εκδίκαση

της 17 Νοέμβρη, αλλά και με πλήθος βι-βλιογραφικών αναφορών, οι αμέσως ζη-μιωθέντες από τα αδικήματα της ανθρω-ποκτονίας ή απόπειρας ανθρωποκτονίαςεπιτρέπεται να παραστούν ως πολιτικώςενάγοντες και σε αδικήματα που αφο-ρούν την ένταξη και διεύθυνση εγκλημα-τικής οργάνωσης. Οι συνήγοροι υπερά-σπισης επιφυλάχθηκαν να τοποθετη-θούν επ’ αυτού σε επόμενες συνεδριά-σεις. Κατά τα λοιπά, η πολιτική αγωγήκατέθεσε αίτημα χρηματικής αποζημίω-σης (40-44 ευρώ) από κάθε κατηγορού-μενο, μ’ επιφύλαξη να κατατεθεί νέο αί-τημα αποζημίωσης λόγω ψυχικής οδύ-νης.

Τα αιτήματα των κατηγορουμένων

Οι συνήγοροι υπεράσπισης κατέθεσανπλείστα αιτήματα, για τα οποία επιφυ-λάχθηκε η έδρα. Οι συνήγοροι που διο-ρίστηκαν από το δικαστήριο ζήτησαν έναεύλογο χρονικό διάστημα προκειμένουνα λάβουν γνώση της δικογραφίας, δη-λώνοντας πως αν δεν γίνει δεκτό θα υπο-βάλλουν ένσταση ακυρότητας της δίκηςλόγω παραβίασης του δικαιώματοςακρόασης. Επιπλέον, οι συνήγοροι υπε-ράσπισης κατέθεσαν ένσταση όσοναφορά τη νομιμότητα εξέτασης των προ-

στατευόμενων μαρτύρων μέσω τηλεδιά-σκεψης, «καθώς κανείς δεν γνωρίζειποιοι κρύβονται πίσω από την τηλεφω-νική γραμμή με την αλλοιωμένη φωνή».

Ο πρώην βουλευτής Μεσσηνίας, ∆ημή-τρης Κουκούτσης, δια του δικηγόρου τουκατέθεσε αίτημα αντικατάστασης τωνπεριοριστικών όρων του κατ’ οίκον πε-ριορισμού προκειμένου να εργαστεί ωςοδοντίατρος. Ο βουλευτής Αχαΐας, Μι-χάλης Αρβανίτης, ζήτησε να ανακληθείο περιοριστικός όρος της απαγόρευσηςσυμμετοχής σε δημόσιες εκδηλώσεις. Οδικηγόρος της βουλευτού Β Αθηνών,Ελένης Ζαρούλια, ζήτησε αντικατάστασητου κατ’ οίκον περιορισμού με παρουσίαστο αστυνομικό τμήμα, καθώς «δεν μπο-ρεί να μεταβαίνει στο σπίτι της στηνΠεύκη για να συζητήσουν την υπόθεσήτης». Ο δικηγόρος του αρχηγού της Χρυ-σής Αυγής, Νικόλαου Μιχαλολιάκου, χα-ρακτήρισε τους περιοριστικούς όρουςκαταχρηστικούς, υπονοώντας πως ανθέλει η έδρα να εμφανιστεί ο Ν. Μιχαλο-λιάκος, τότε θα πρέπει να έρθει χωρίςαστυνομική συνοδεία. Ο βουλευτής Α’Θεσσαλονίκης, Αντώνιος Γρέγος, ζήτησεδια του πληρεξούσιου δικηγόρου τουάρση του περιοριστικού όρου της απα-γόρευσης εξόδου από τη χώρα «καθώςείναι μέλος της Επιτροπής Ελληνισμούκαι ∆ιασποράς και δεν μπορεί να ταξιδέ-ψει στο εξωτερικό προκειμένου ναασκήσει τα κοινοβουλευτικά του καθή-κοντα». Η έδρα επιφυλάχθηκε να απαν-τήσει επί των αιτημάτων.

Νέα αίθουσα από τον Σεπτέμβρη

Κατόπιν υποβλήθηκε εκ νέου αίτημααλλαγής της δικαστικής αίθουσας. Είχεπροηγηθεί δήλωση του υπουργού ∆ι-καιοσύνης, Νίκου Παρασκευόπουλου,σύμφωνα με την οποία δρομολογείται «ηκατασκευή νέας αίθουσας, η οποία θαείναι έτοιμη στις αρχές του Σεπτέμβρη2015». Επιπλέον ο υπουργός είχε δηλώ-σει πως «εφόσον η διευθύνουσα τη δίκηζητά άλλη αίθουσα, είμαι έτοιμος να

φροντίσω για τη σχετική μετάθεση,καθώς και για οποιαδήποτε άλλη εφικτήλύση στο μεσοδιάστημα». Η πρόεδροςτου δικαστηρίου, Μαρία Λεπενιώτη, δή-λωσε πως έχει αποφανθεί η έδρα όσοναφορά την αίθουσα, προσθέτοντας πως«αν το υπουργείο διαθέσει αίθουσα στομεσοδιάστημα, η οποία να ανταποκρίνε-ται στις απαιτήσεις της υπόθεσης, τότεθα μεταφερθούμε άμεσα».

Ιωάννα ∆ρόσου

∆ΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Άρση των περιοριστικών όρωνζήτησαν οι κατηγορούμενοι

Έντασηστην αίθουσατου δικαστηρίου∆ιακοπή για 4 Ιουνίου

Την περασμένη Παρασκευή συνεχί-στηκε η ακροαματική διαδικασία,

ενώ παράλληλα στη διπλανή αίθουσαεκδικαζόταν υπόθεση της ΣυνωμοσίαςΠυρήνων της Φωτιάς. Ένταση προκλή-θηκε όταν κατηγορούμενοι της ΣΠΦμπήκαν στη δίκη της Χρυσής Αυγής πε-τώντας μπουκάλια και φωνάζονταςαντιφασιστικά συνθήματα. Η αίθουσαεκκενώθηκε από αστυνομικές δυνά-μεις για λίγη ώρα και όταν επέστρεψεη έδρα ανακοίνωσε διακοπή της δίκηςως την 4η Ιουνίου. Οι συνήγοροι υπε-ράσπισης ζήτησαν αυξημένα μέτραπροστασίας, ενώ αποχώρησαν ως έν-δειξη διαμαρτυρίας δηλώνοντας προ-κλητικά πως θα πρέπει να σταματή-σουν οι δικηγόροι της πολιτικής αγω-γής να δίνουν «συνεντεύξεις και άρθραμίσους». Η οικογένεια του ΠαύλουΦύσσα αντέδρασε έντονα, με τη μητέρατου να φωνάζει «Εσείς τις αφαιρείτετις ζωές και φοβόσαστε. Είστε δολο-φόνοι, 24 άτομα τον κοιτάγατε, όταντον σκοτώνατε».

Page 16: Εποχή 17-5-2015

Κυριακή 17 Μαΐου

** Ο ΣΥΡΙΖΑ Γλυφάδας και οι εκδόσειςΕύμαρος παρουσιάζουν το βιβλίο του Σ.Τζόκα «Ο κύκλος των «μάταιων» πρά-ξεων», στις 7.30 μ.μ., στο δημαρχείο Γλυ-φάδας (Άλσους 15). Μιλούν οι Γ. Θεοδω-ρίδης, Σ. Τζόκας, Τ. Ταστάνης, Π. Κακολύ-ρης. ∆ιαβάζει η Ε. Γεωργοπούλου και συν-τονίζει ο Α. Καλιντεράκης.

** Ποιητική βραδιά διοργανώνει το ∆ιε-θνές Πολιτιστικό Κέντρο «Ανάδρασις» στοΧυτήριο (Ιερά οδός 44), στις 7 μ.μ. Θααπαγγείλουν ποιήματά τους οι Κ. Αγγε-λάκη Ρουκ, Ε. Καρασαββίδου, Γ. Μοσχό-πουλος, Γ. Νικολόπουλος, Α. Παπαδόπου-

λος, Θ. Παπαδόπουλος, Η. Παπακωνσταν-τίνου, Π. Παπαπαναγιώτου, Λ. Πλυτά, Α.Σαμιωτάκης, Ζ. Στουφής και Λ. Χαζίρο-γλου. Ακόμα μιλούν οι Μ. Αναστασοπού-λου και Θ. Παπαδόπουλος.

∆ευτέρα 18 Μαΐου

** Η πολιτιστική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ Χα-λανδρίου παρουσιάζει «Το ημερολόγιοενός ανέργου» του Χριστόφορου Κάσδα-γλη, στις 8 μ.μ., στο καφέ Κάκτος (Γκίνη 4).Μιλούν οι Απ. ∆εδουσόπουλος, Ευγ. Λου-πάκη και ο συγγραφέας.

** Εκδήλωση με θέμα «Σχολεία ανοιχτάστην κοινότητα» διοργανώνει η ομάδα

Παιδείας της Ανοιχτής Πόλης, στο πολιτι-στικό κέντρο του δήμου Αθηναίων (Ευελ-πίδων 18), στις 6 μ.μ. Μιλούν οι Β. Αγγε-λόπουλος, Μπ. Μπαλτάς, Στ. Πρωτονοτα-ρίου και Π. Χαραμής.

** Παρουσίαση του βιβλίου της ΜίναςΜπούρα «Τρώει τίποτα. Ψυχανάλυση-ανο-ρεξία«, στις 8 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο Επίλέξει (Ακαδημίας 32). Μιλούν οι Κ. Γαλα-νοπούλου και Μ. Μπούρα.

** Η δημοτική παράταξη Ενεργοί Πολί-τες Νέου Ψυχικού-Ψυχικού-Φιλοθέηςδιοργανώνουν εκδήλωση με θέμα «Κρίση:δημογραφικές εξελίξεις, ανεργία, ασφα-λιστικό«, στις 7.30 μ.μ. στον ΜορφωτικόΕξωραϊστικό Όμιλο (25ης Μαρτίου 19, ΝέοΨυχικό). Μιλούν οι Σάββας Ρομπόλης καιΧάρις Συμεωνίδου.

** Ο ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής διοργα-νώνει εκδήλωση για τις εργασιακές σχέ-σεις, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις,την ανεργία και τη νεολαία, στις 7.30 μ.μ.,στην πλατεία Αγίας Παρασκευής. Μιλούνο Α. Καψάλης και η Μ. Θεοτοκάτου.

Πέμπτη 21 Μαΐου

** Παρουσίαση του βιβλίου του ΓιώργουΛεονταρίτη «Η δημοσιογραφία και η λογο-τεχνία της Αριστεράς. Αναζητώντας τηχαμένη αριστερά», στις 8.30 μ.μ., στο βι-βλιοπωλείο Ιανός (Σταδίου 24). Μιλούν οιΜ. Πίμπλης, Κ. Νικολάου, Γ. Καραμπελιάςκαι ο συγγραφέας.

Παρασκευή 22 Μαΐου

** Το ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς καιτο Πράσινο Ινστιτούτο διοργανώνουν εκ-δήλωση με θέμα «Η ΤΤΙΡ ως υπερόπλοτης νέας γενιάς διεθνών εμπορικών συμ-

φωνιών, μια συντονισμένη επίθεση ενάν-τια στα κοινωνικά δικαιώματα, το περι-βάλλον και τη δημοκρατία», στις 7 μ.μ.,στην αίθουσα ΒΕΑ (Ακαδημίας 18). Μιλούνοι Τζον Χίλαρι, War on Want, ΜίκαελΈφλερ, European Citizens Initiative againstTTIP & CETA, Γιούργκεν Μάιερ, Forum En-vironment & Development. Χαιρετίζει οΓιώργος Σταθάκης.

** Το πολιτιστικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑΒάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης διοργανώ-νει εκδήλωση με θέμα «∆ιαφορετικότητα,ρατσισμός, εκφοβισμός: Τι κάνουμε στιςγειτονιές και στα σχολεία», στις 7.30 μ.μ.,στην πνευματική εστία Βούλας (Αγ. Ιωάν-νου 3). Μιλούν οι Β. Κατριβάνου και Π. Σα-πουντζάκης.

Σάββατο 23 Μαΐου

** Το Πολύεδρο (Κανακάρη 147, Πάτρα)παρουσιάζει το βιβλίο του Θανάση Καλα-φάτη «Από το λυκόφως στο λυκαυγές,1944-1959», στη 1 μ.μ. Μιλούν οι Η. Γρη-γόρης, Β. ∆εσποινιάδου, ∆. Καπογιάννης, Β.Χριστόπουλος και Β. Λάζαρης.

** Συζήτηση για την γεωγραφική άνισηανάπτυξη και την κρίση στην Ευρώπηδιοργανώνουν το ινστιτούτο Νίκος Που-λαντζάς και το δίκτυο transform! Europe,στις 7 μ.μ. στην αίθουσα τελετών του ΕΜΠ(Πατησίων 42). Μιλούν οι Ρέι Χάν-τσον, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ντά-ραμ και Κωστής Χατζημιχάλης.

1188 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΘΕΜΑΤΑ

Η«Μακεδονία» είναι η αρχαιότερηπολιτική εφημερίδα της βόρειαςΕλλάδας. Ιδρύθηκε το 1911 από

τον εκδότη Κωνσταντίνο Βελλίδη κι ήταναπό τις εφημερίδες που προσδιόρισανσε σημαντικό βαθμό τις διεργασίες τηςενσωμάτωσης της Θεσσαλονίκης στο ελ-ληνικό κράτος. Η απελευθέρωσή τηςΘεσσαλονίκης το 1912 είχε βρει τηνεφημερίδα ήδη σε κυκλοφορία και μεσημαντική επιρροή στα πράγματα τηςπόλης. Στην αρχή δεν προσχώρησε σεκανένα από τα υπάρχοντα κόμματα, ακο-λουθώντας ανεξάρτητη γραμμή, όμωςαπό το 1915 άρχισε να τάσσεται στοπλευρό του Ελευθερίου Βενιζέλου, μέ-νοντας πιστή στη λεγόμενη «μεγάλη δη-μοκρατική παράταξη», ακόμη και μετάτον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και την επα-νέκδοσή της, μετά το κλείσιμο που τηςεπιβλήθηκε από τα όργανα των Ναζί.Μετά το θάνατο του Βενιζέλου στήριξεαποφασιστικά τον Γεώργιο Παπανδρέου,φίλο της οικογένειας Βελλίδη. Στα με-τεμφυλιακά χρόνια η εφημερίδα είχε μια

έντονα αντιδεξιά πολιτική στάση κι η αρ-θρογραφία της ήταν συχνά απαξιωτικήγια τον τότε ηγέτη της ελληνικής ∆εξιάς,Κωνσταντίνο Καραμανλή, συνεχίζονταςτη στήριξή της στον Γεώργιο Παπαν-δρέου. Με τη μεταπολίτευση, όμως, ηστάση της διαφοροποιήθηκε, καθώςέγινε μία μετριοπαθής εφημερίδα τουκεντροδεξιού χώρου, αυτή τη φορά υπο-στηρίζοντας τον Καραμανλή, χωρίς πάν-τως να έχει άμεση κομματική ταύτιση.Ανάμεσα στους συνεργάτες της εφημερί-δας υπήρξαν παλιότερα οι ∆ημήτρηςΧουρμούζιος, ∆ημήτρης Ψαθάς, ΚωστήςΠαλαμάς, Στρατής Μυριβήλης, ΓεώργιοςΒαφόπουλος, Αρχέλαος και πολλοίάλλοι.

Παραδοσιακά, στα παλιά καφενείατης πόλης ο καφές συνοδευόταν πάνταμε την «Μακεδονία». Ήταν μια εφημε-ρίδα κυρίως ειδησεογραφική κι έβρισκεςσ’ αυτήν τα πάντα, κυρίως ότι αφορούσετην Θεσσαλονίκη. Ανεξάρτητα από τηνπολιτική τοποθέτηση, όλοι ξεφύλλιζαντην «Μακεδονία», οι ηλικιωμένοι ξεκι-

νώντας από τις αναγγελίες κηδειών κα-ταμετρώντας τους εναπομείναντες συνο-μηλίκους τους κι οι νεότεροι σχολιάζον-τας τις αγγελίες γάμων και τα κοσμικάσχόλια της νυχτερινής ζωής της πόλης.Για πολλά χρόνια, η εφημερίδα αυτήήταν το ανοιχτό παράθυρο στη ζωή τηςβόρειας Ελλάδας. Το καλοκαίρι του1996 η «Μακεδονία» έκλεισε λόγωχρεών, για να κυκλοφορήσει εκ νέουστις αρχές του 1998 με νέα ιδιοκτησία. Ηεφημερίδα άρχισε σιγά-σιγά να παίρνειτην κάτω βόλτα, να απαξιώνεται και ναχάνει το κοινό της. Τα τελευταία χρόνια,στήριζε τις μνημονιακές κυβερνήσειςπροσδοκώντας και παίρνοντας κατάλ-ληλα ανταλλάγματα, όπως η κρατικήχρηματοδότηση πάνω από 10 εκατομμύ-ρια ευρώ που έλαβε από την προηγού-μενη κυβέρνηση. Αντί η διοίκηση, μ’αυτά τα χρήματα, να καλύψει τα οφειλό-μενα σε ταμεία κι εργαζόμενους έστησεκοινοπραξία μονοπωλιακού χαρακτήραστη Θεσσαλονίκη με τον «Αγγελιο-φόρο», εφημερίδα των Μπακατσέλου,Ψυχάρη και Μπόμπολα. Επίσης ξεκίνησετην διαδικασία ένταξης της επιχείρησηςστο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα,πιέζοντας τους εργαζόμενους να συναι-νέσουν κι απαίτησε την υπογραφή ατο-μικών συμβάσεων εργασίας.

Την απόλυση, με προειδοποίηση τεσ-σάρων μηνών, αντιμετωπίζουν τέσσεριςδημοσιογράφοι της εφημερίδας που αρ-νήθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμ-

βάσεις, υπερασπιζόμενοι τις συλλογικέςσυμβάσεις εργασίας και το καταστατικότης Ένωσης Συντακτών. Οι νέες αυτέςαπολύσεις έρχονται να προστεθούν σεάλλες δεκατρείς που έχουν γίνει για τονίδιο λόγο στην «Μακεδονία». Ενώ, λοι-πόν, το ζητούμενο είναι η επαναφοράτων συλλογικών διαπραγματεύσεωνστην «καμένη γη» των εργασιακών σχέ-σεων, οι μεγαλόσχημοι επιχειρηματίεςπου στήριξαν, με το αζημίωτο, τα μνη-μόνια συνεχίζουν ασύδοτοι τους εκβια-σμούς και τις απολύσεις. Η κυβέρνησηοφείλει να τους σταματήσει, ακυρώνον-τας τους μνημονιακούς νόμους που τουςεπιτρέπουν να αυθαιρετούν, που καταρ-γούν ακόμα και τα στοιχειώδη συνδικα-λιστικά δικαιώματα και οδηγούν σ’ ένασκοτεινό εργασιακό μεσαίωνα.

Υ.Γ. Μια και μιλάμε για ΜΜΕ, ποιος θαμας απαντήσει τι σχέση έχει το κλασικόγκόλντεν μπόι, με μνημονιακό παρελ-θόν, της τηλεόρασης Λάμπης Ταγματάρ-χης με τη νέα ΕΡΤ που περιμένουν όσοιέζησαν τον υπέροχο, δίχρονο αγώνα τωνεργαζομένων της; Μέχρι που φτάνει ηεξουσία του υπουργού ΕπικρατείαςΝίκου Παπά, ώστε να αγνοεί την άποψητων τριών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ πουπροέρχονται από την ΕΡΤ, των απολυμέ-νων αλλά και της κοινωνίας πουτους στήριξε;

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Ατομικές συμβάσεις κι απολύσεις στη «Μακεδονία»

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ εκδηλώσεων“Μπορεί η τέχνηνα αναπαραστήσει την κρίση;

Ολοκληρώνεται σήμερα η διημερίδα«Εικόνες της κρίσης» πουδιοργανώνουν το ίδρυμα Ρόζα

Λούξεμπουργκ, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος(Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου), τοΙνστιτούτο Γκαίτε και το Γαλλικό Ινστιτούτο,στις 6.30 μ.μ. Εισηγούνται οι ΜάρτινΜακΚίλαν, κοσμήτορας στη Σχολή Τεχνώνκαι Κοινωνικών Επιστημών στοΠανεπιστήμιο Κίνγκστον, ΚενΜακΜάλαν, σκηνοθέτης, καθηγητής στοΠανεπιστήμιο Κίνγκστον, Γιώργος ∆ρίβας,εικαστικός, σκηνοθέτης, ΧρήστοςΚαρακέπελης, σκηνοθέτης, ΓιάννηςΤσίρμπας, συγγραφέας, λέκτορας στο ΤμήμαΠολιτικής Επιστήμης & ∆ημόσιας ∆ιοίκησηςτου ΕΚΠΑ. Συντονίζει η Μαρία Κομνηνού. Τιςεπόμενες μέρες θα ακολουθήσουν οι εξήςπροβολές ταινιών: «Το τσεκούρι» του Κ.

Γαβρά (∆ευτέρα 18/5, 9.15 μ.μ.), «Όχι, μια πράξη αντίστασης» του K. McMullen(Τρίτη 19/5, 9.30 μ.μ.), «Προτιμώ τη Ρώμη από εσένα» του T. Teguia (Τετάρτη20/5, 7.30 μ.μ.), «Στα δικά μας χέρια», του M. Otero (Τετάρτη 20/5, 10 μ.μ.) και «Τατείχη» του T. Teguia (Πέμπτη 21/5, 8.30 μ.μ.)

Έκθεσητης Θάλειας Ξενάκη

Συνεχίζεται έως το Σάββατο 6 Ιου-νίου η έκθεση ζωγραφικής της Θά-λειας Ξενάκη «Αχρονικές Τοποθετή-σεις» στη γκαλερί Χρυσόθεμις (25ηςΜαρτίου 20, Χαλάνδρι). Τηλέφωνοεπικοινωνίας: 210-6811418.

Page 17: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 1199∆ΙΕΘΝΗ

Ισπανία: Όποιος κερδίζειτο κέντρο, κερδίζειτις εκλογέςΣυνέντευξη με την ΙρένεΜαρτίν Κορτές. σελ. 20, 21ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Της Ντίνας Τζουβάλα

Οταν μιλάμε και γράφουμε για τοαποτέλεσμα των εκλογών στοΗνωμένο Βασίλειο βρισκόμα-

στε σε μια ιδιόμορφη θέση: καλούμα-στε να εξηγήσουμε τους λόγους πουσυνέβη κάτι που σχεδόν κανείς μας δενπερίμενε να συμβεί. Οι δημοσκοπήσειςήταν λανθασμένες, οι αναλύσεις τοίδιο.

Οι Συντηρητικοί όχι μόνο κέρδισαντις εκλογές με διαφορά 6,5 μονάδων,αλλά κατάφεραν να έχουν απόλυτηπλειοψηφία στην Βουλή των Κοινοτή-των μετά από περίπου 20 χρόνια. Αντί-θετα, οι Εργατικοί κατέγραψαν ένααπό τα χειρότερα αποτελέσματα στηνιστορία τους. Κερδίζοντας μόνο 1,5%σε ψήφους μετά από πέντε χρόνια λι-τότητας, έχασαν 26 έδρες, κυρίως στηνΣκωτία. Οι Φιλελεύθεροι ∆ημοκράτες,ο μικρότερος κυβερνητικός εταίρος τατελευταία πέντε χρόνια, βίωσαν μιαήττα από την οποία μάλλον δεν θα ανα-κάμψουν ποτέ χάνοντας πάνω από15% των ψήφων τους και 49 έδρες.Τέλος, το ακροδεξιό κόμμα του Φα-ράνζ κατέγραψε εντυπωσιακή άνοδο(περίπου 9%), η οποία ωστόσο, λόγωτου πλειοψηφικού εκλογικού συστή-ματος δεν αποτυπώθηκε σε αύξησητων εδρών. Το ίδιο συνέβη και με τουςΠράσινους, οι οποίοι αν και κέρδισαν2,8% απλά διατήρησαν την μία έδρατους. Τέλος, η μεγάλη έκπληξη των τε-λευταίων μηνών, το κεντρο-αριστερόΕθνικιστικό Κόμμα της Σκωτίας παρα-

λίγο να οδηγήσει την Σκωτία σε… μο-νοκομματισμό, κερδίζοντας 56 από τις59 έδρες της.

Ψήφισαν «σταθερότητα»

Ήδη από την επόμενη μέρα τωνεκλογών μαίνεται η μάχη για την ερμη-νεία του αποτελέσματος, ειδικά στουςκύκλους των Εργατικών, με τουςΜπλαιρικούς να επιχειρούν τη μεγάληεπιστροφή τους. Σύμφωνα με τηνπρώτη ερμηνεία, λοιπόν, οι Εργατικοίκινήθηκαν υπερβολικά αριστερά υπο-σχόμενοι ότι θα καταργήσουν τις πιοεπιθετικές μορφές ελαστικής εργασίας(τα λεγόμενα zero-hours contracts) καιθα φορολογήσουν την μεγάλη ακίνητηπεριουσία (mansion tax). Οι Μπλαιρι-κοί θεωρούν ότι αυτή η υποτιθέμενη«σκληρή» αριστερή ρητορική αποθάρ-ρυνε την περιβόητη «μεσαία τάξη» καιάρα η λύση είναι το κόμμα να κινηθείπρος το κέντρο. Παρόλο που μετά τηνπαραίτηση του Εντ Μίλιμπαντ αυτή ηερμηνεία φαίνεται να κερδίζει γρήγοραέδαφος, η πραγματικότητα είναι μάλ-λον διαφορετική.

Πρώτον, στην Σκωτία οι Εργατικοίβίωσαν την απόλυτη πανωλεθρία απόένα κόμμα που τουλάχιστον απόάποψη ρητορικής είναι σαφώς στα αρι-στερά τους. Η συμμαχία των Εργατι-κών με τους Συντηρητικούς το περα-σμένο φθινόπωρο ενάντια στην ανε-ξαρτησία, και η ρητορική τους πουεστίαζε σε μια πιο ήπια και «δίκαιη» λι-τότητα διάβρωσε την εργατική βάση

του κόμματους. Εδώ πρέπει να έχουμεκατά νου ότι σε συγκεκριμένες περιο-χές της Σκωτίας (π.χ. γειτονιές της με-ταβιομηχανικής Γλασκώβης) το προσ-δόκιμο ζωής είναι κάτω από τα 60.Ήταν αυτές οι πληθυσμιακές ομάδεςπου εγκατέλειψαν τους Εργατικούς γιατο Εθνικιστικό Κόμμα. Παράλληλα,στην Αγγλία η αποχή στις περιοχέςόπου οι Εργατικοί παραδοσιακά τα πη-γαίνουν καλά (βόρεια και βορειοανα-τολική Αγγλία) ήταν υψηλότερη απόότι στα προπύργια των Συντηρητικών.

Με άλλα λόγια, η βάση των Συντηρη-τικών ένιωσε ότι έχει περισσότερουςλόγους να ψηφίσει, ενώ η εργατικήτάξη και οι άνεργοι στην Αγγλία ένιω-σαν ότι δεν υπάρχει κάποιο κόμμαικανό να τους εκπροσωπήσει, δοθέν-τος μάλιστα του ότι το ΠράσινοΚόμμα- παρόλο που έχει την πιο κα-θαρή στάση ενάντια στην λιτότητα-απευθύνεται πολύ περισσότερο στηννεολαία και σε αριστερά μεσοαστικάστρώματα. Παράλληλα, στην Σκωτία,όπου το Εθνικιστικό Κόμμα κατάφερενα εμπνεύσει μεγάλη μερίδα κόσμου,τα ποσοστά συμμετοχής ήταν συντρι-πτικά υψηλότερα απ’ ότι στην υπό-λοιπη χώρα.

∆ύο έθνη

Αν έπρεπε να κωδικοποιήσουμε τοαποτέλεσμα των εκλογών σε μιαφράση, αυτή μάλλον θα ήταν ότι στοΗνωμένο Βασίλειο ένα σημαντικό κομ-μάτι της κοινωνίας πίστεψε ότι η λιτό-

τητα έφερε αποτελέσματα. Παρόλοπου υπάρχουν και άλλες ρεαλιστικέςερμηνείες (π.χ. ανάδυση του Αγγλικούεθνικισμού), η άποψή μου είναι ότι τοΗνωμένο Βασίλειο ψήφισε «σταθερό-τητα». Παρόλα αυτά, πιθανώς να βιώ-σει ακριβώς το αντίθετο. Η νίκη τωνΣυντηρητικών σημαίνει ότι το δημοψή-φισμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση βρί-σκεται μάλλον στα σκαριά. Παράλ-ληλα, η πρόθεση των Συντηρητικών νααναθεωρήσουν τον νόμο για τα ανθρώ-πινα δικαιώματα θα δημιουργήσει εσω-τερικές εντάσεις. Το Σκωτσέζικο Εθνι-κιστικό Κόμμα έχει ήδη δηλώσει ότιδεν σκοπεύει να συναινέσει. Ακόμα πιοπερίπλοκη είναι η κατάσταση στην Βό-ρεια Ιρλανδία, όπου η προστασία τωνδικαιωμάτων είναι ενσωματωμένηστην Συμφωνία της Μεγάλης Παρα-σκευής και σε κάθε περίπτωση το ΣινΦέιν είναι σίγουρο ότι θα αντιδράσειστην προώθηση της «Βρετανικής Χάρ-τας ∆ικαιωμάτων». Επιπλέον, ο βορ-ράς της χώρας αποξενώνεται όλο καιπερισσότερο από τον νότο. Η βόρειαΑγγλία πλέον έχει μάλλον περισσό-τερα κοινά με την Σκωτία από οικονο-μική, πολιτική ακόμα και πολιτισμικήσκοπιά, παρά με τον συντηρητικόΝότο. Τέλος, με την ανισότητα να έχειεπιστρέψει στα επίπεδα της Βικτωρια-νής εποχής, το Ηνωμένο Βασίλειο ξα-ναγίνεται- για να θυμηθούμε την ρήσητου Ντισραέλι- δύο έθνη: το έθνος τωνπλούσιων και το έθνος των φτωχών.

ΚΟΣΜΟΥΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Το χρονικόμιας συντριβής

“Το Ηνωμένο Βασίλειοψήφισε “σταθερότητα”.Παρόλα αυτά, πιθανώςνα βιώσει ακριβώς τοαντίθετο. Όπως και ναέχει, το ΗνωμένοΒασίλειο ξαναγίνεταιδύο έθνη: το έθνος τωνπλούσιων και το έθνοςτων φτωχών.

Αντιφασιστική αλληλεγγύη στην Ανατολική Ουκρανία Η συμ με το χή διε θνών α ντι προ σω πειών σε έ να πο λι τι κόφό ρουμ σε ε μπό λε μη ζώ νη συ νι στά υ ψη λού βαθ μού έκ- φρα ση έ μπρα κτης διε θνι στι κής αλ λη λεγ γύης. σελ. 22

Page 18: Εποχή 17-5-2015

2200 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015∆ΙΕΘΝΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΡΕΝΕ ΜΑΡΤΙΝ ΚΟΡΤΕΣ

Όποιος κερδίζει το κέντρο, κε ρδίζει τις εκλογές

Τη συνέντευξη πήρεο Κωνσταντίνος Τσαλακός

Πώς δημιουργήθηκαν οι πρώτες ρωγ-μές στο δικομματισμό στην Ισπανία καιτι χώρο κάλυψαν ή επιχειρούν να καλύ-ψουν τα νέα κόμματα που δημιουργή-θηκαν;

Οι πρώτες αλλαγές στο δικομματικόσύστημα εμφανίστηκαν στις εκλογέςτου Νοεμβρίου του 2011. Πολύ κοντάχρονικά με το Κίνημα των Αγανακτι-σμένων που είχε κινητοποιηθεί τονΜάιο του 2011 και άνοιξε ένα χώρο, οοποίος υπήρχε και πριν, αλλά κανείςδεν τον είχε εκφράσει. Μια ισπανίδακαθηγήτρια, η Βελέν Μπαρέιρο, πρώηνπρόεδρος του Κέντρου Κοινωνιολογι-κών Ερευνών, είχε γράψει σε ένα άρθροτης –νομίζω το 2012- για ένα φαντα-στικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο ένακαινούριο κόμμα -που αποκαλούσε Par-tido Radical- εμφανίζεται στην Ισπανίακαι διαλύει το δικομματισμό. Σε αυτό τοκόμμα ψηφίζουν κυρίως οι νέοι που δενέβρισκαν στα μέχρι τότε κυρίαρχα κόμ-ματα τίποτα που να τους εμπνεύσει. Μεάλλα λόγια, ο χώρος υπήρχε. Μερικοί,όπως η Βελέν Μπαρέιρο, το είδαν καιτότε. Αυτός ο χώρος ήταν ο χώρος τωνψηφοφόρων που υπέφεραν από τηνκρίση: οι άνεργοι, οι νέοι που όπως καιεδώ στην Ελλάδα είναι η γενιά που ανκαι έχει τον υψηλότερο βαθμό εκπαί-δευσης αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερηανεργία. Όλοι αυτοί δεν έβρισκανκόμμα για να ψηφίσουν. Αυτό το γεγο-νός μαζί με τη διαφθορά στα παλιά κόμ-ματα δημιούργησε ένα χώρο που δενκάλυπτε κανένα κόμμα.

Οι Ποδέμος λένε ανοιχτάότι είναι λαϊκιστές

Με ποιο τρόπο και με ποια στρατη-γική οι Ποδέμος επιχείρησαν να απευ-θυνθούν σε αυτόν το χώρο;

Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας και οι συνάδελ-φοί του δεν είχαν κάποια σχέση με τηναρχή του Κινήματος των Αγανακτισμέ-νων. Έχουν κυκλοφορήσει τρία-τέσ-σερα βιβλία για τους Αγανακτισμένους,στα οποία αναφέρεται ότι περπατούσανστην Πουέρτα ντελ Σολ και έλεγαν«πώς είναι δυνατόν να έχει συμβεί αυτότο πράγμα και εμείς να έχουμε καμίασχέση;» Αυτοί οι άνθρωποι που προέρ-χονταν από το χώρο της Αριστεράς, τηςIzquierda Unida, (Ενωμένης Αριστεράς)περίμεναν να παίξουν ένα ρόλο στηνπολιτική αλλαγή που έπρεπε να γίνειστην Ισπανία.

Ο Ιγκλέσιας, ο Μονεδέρο και ο Ερε-χόν, οι οποίοι συνεργάζονταν με τηνΕνωμένη Αριστερά, σχεδίασαν μια προ-εκλογική καμπάνια για το κόμμα μετους όρους που καταλάβαιναν ότι λει-τουργούσε το Κίνημα των Αγανακτισμέ-

νων. ∆ηλαδή, ούτε Αριστερά, ούτε∆εξιά. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτιτης κοινωνίας που υποφέρει πολύ απότην κρίση, είτε επειδή είναι άνεργοι,είτε επειδή υποφέρουν από τα δάνειαπου δεν μπορούν να πληρώσουν και τιςεξώσεις. Έγινε, λοιπόν, μια προσπάθειαεντός της Ενωμένης Αριστεράς να αλ-λάξουν το λόγο της, γιατί δεν τουςάρεσε η ιδέα μίας Αριστεράς που κάπωςζούσε χαλαρά με την ιδέα ότι ποτέ δενθα πάρει πάνω από 10%. Αυτή δεν ευ-δοκίμησε. Ο Ιγκλέσιας και οι συνάδελ-φοί του από την αρχή είχαν την βού-ληση να κερδίσουν. Και το έδειξαν τοβράδυ των Ευρωεκλογών του 2014,όταν το Ποδέμος εξέλεξε 5 ευρωβου-λευτές. ∆εν ξέρω αν θυμάσαι πώς βγή-καν μετά την ανακοίνωση των αποτελε-σμάτων απέναντι στους δημοσιογρά-φους. Λες και έρχονταν από κηδεία.Ενώ για ένα κόμμα που ένα μήνα πρινκανείς δεν μιλούσε για αυτό, το αποτέ-λεσμα ήταν επιτυχία.

Όλα αυτά εξηγούν πολλά για τη στρα-τηγική του Ποδέμος, η οποία εμπνέεταικυρίως από τον Έβο Μοράλες στην πο-λιτική πράξη και από τον Ερνέστο Λα-

κλάου στην πολιτική θεωρία. Οι Ποδέ-μος λένε ανοιχτά ότι είναι λαϊκιστές καιέχουν καταφέρει να χάσει αυτός ο όροςτην αρνητική του σημασία για πολύκόσμο.

Σε ποιο βαθμό το κόμμα των Ciuda-danos (Πολίτες) επιδιώκει να εκφράσεικαι εκείνο έναν παρόμοιο χώρο;

Και οι Πολίτες στοχεύουν στο χώροπου αντιπροσωπεύει ένα ρήγμα στιςκλασικές μορφές εκπροσώπησης πουείχαμε μέχρι τώρα μέσω του ΛαϊκούΚόμματος (PP) και του ΣοσιαλιστικούΚόμματος (PSOE). Σε μερικά πράγματαυπάρχουν κοινά στοιχεία, όπως στοθέμα της ανανέωσης του πολιτικού προ-σωπικού και του ύφους της πολιτικής ήστον αγώνα εναντίον της διαφθοράς.Ένα άλλο κοινό στοιχείο είναι η νεαρήηλικία των ηγετών. Και πάλι η ΒελένΜπαρέιρο περιέγραψε προσφάτως τοτετρακομματικό σύστημα που φαίνεταινα διαμορφώνεται στην Ισπανία σαν ένασύστημα στο οποίο υπάρχουν δύο ανα-λογικά και δύο ψηφιακά κόμματα. Αυτόπεριγράφει, μεταξύ άλλων, και τη δια-φορά γενεών των ηγετών. Έχουμε, απότη μία, μια γενιά που έχει ζήσει χωρίςνα έχει επαφή με τα κοινωνικά δίκτυακαι το ίντερνετ και δεν το χρησιμοποιείστις εκστρατείες και, από την άλλη, δύοκόμματα που ανήκουν σε άλλη γενιά καιπου έχουν χρησιμοποιήσει πολύ τις νέεςτεχνολογίες για να φτάσουν εκεί πουείναι. Υπάρχουν λοιπόν κοινά στοιχεία.Αλλά για να καταλάβει κανείς από πουπροέρχονται οι Πολίτες πρέπει να έχειυπόψη άλλη μια διάσταση, που δενείναι η διάσταση Αριστεράς-∆εξιάς,ούτε η διάσταση λαός-κάστα. Πρόκειταιγια τη διάσταση μεταξύ συγκεντρωτικήςδιακυβέρνησης από τη μία και μεγαλύ-τερης αυτονομίας για τις διάφορες πε-ριφέρειες από την άλλη.

Οι Πολίτες εμφανίστηκαν το 2006 στοκαταλανικό κομματικό σύστημα. Εκείνητην περίοδο, το Σοσιαλιστικό Κόμμα

Τη συνέντευξη πήρε ο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια κάμψητης δυναμικής του Ποδέμος. Που την αποδίδετε;

∆εν είναι σαφές το πόσο αξιόπιστες είναι αυτές οιέρευνες, επειδή υπάρχει ιδεολογική προκατάληψηστο σχεδιασμό τους και επιπλέον έχουμε ένα υψηλόποσοστό αναποφάσιστων. Σε κάθε περίπτωση, αυτόμπορεί να αποδοθεί στις αμφιβολίες σχετικά με τοπρόγραμμα του Ποδέμος, στην εισβολή ενός άλλουσχηματισμού, των λαϊκιστών Σιουδαδάνος, και στοναντίκτυπο που έχει η επίθεση που δεχόμαστε από ταμέσα ενημέρωσης, τα οποία εκμεταλλεύονται ορι-σμένα λάθη, όπως αυτό που έχει να κάνει με τους οι-κονομικούς λογαριασμούς ενός από τους ηγέτες μας,του Χουάν Κάρλος Μονεδέρο. Όλα αυτά έχουν συντε-λέσει στο να υπάρχουν απώλειες προς τα δεξιά και τααριστερά.

Ποιες πρωτοβουλίες θεωρείτε ότι πρέπει να πάρειτο επόμενο διάστημα το Ποδέμος για να αλλάξει τηνκατάσταση;

Θα πρέπει να περιμένουμε τα αποτελέσματα των

εκλογών της 24ης Μαΐου, αλλά φαίνεται ότι είναι απα-ραίτητος ένας επαναπροσανατολισμός σε τρία επί-πεδα: Πρώτα στο επίπεδο του λόγου, επιβεβαιώνον-τας τη βούληση να θέσουμε σε εφαρμογή ένα σχέδιορήξης με τις κατεστημένες πολιτικές και τη λιτότηταστην ευρωζώνη. ∆εύτερο στο πρόγραμμα, αναπτύσ-σοντας προτάσεις, που βασίζονται στη δύναμη τωνιδεών της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας (ηοποία σε ένα πολυεθνικό πλαίσιο, όπως το ισπανικόκράτος, οφείλει να περιλαμβάνει την υπεράσπιση τουδικαιώματος των καταλανικού λαού, να αποφασίσειγια το μέλλον του), των συνταγματικών δικαιωμάτων,της υπεράσπισης των κοινών αγαθών, στην κατάρ-γηση του άρθρου 135 του Συντάγματος σχετικά με τηνπροτεραιότητα στην εξόφληση του χρέους -που στηνπερίπτωση της Ισπανίας πληρώνουμε για την διάσωσητων ιδιωτικών τραπεζών- και στην προώθηση ενός πε-ριβαλλοντικά βιώσιμου μοντέλου παραγωγής και κα-τανομής του πλούτου. Τρίτον, όλα αυτά θα πρέπει νασυνδυαστούν με την οργάνωση μέσα στο κόμμα καιτην αναζωογόνηση των κύκλων και των βασικώνδομών της εσωτερικής συμμετοχής, με στόχο τη δημι-

ουργίας μιας δημοκρατικής και ομοσπονδιακής οργά-νωσης του Ποδέμος με συλλογική ηγεσία και εναλ-λαγή. Με την σειρά τους, οι κύκλοι πρέπει να συμβά-λουν από κοινού με τα κοινωνικά κινήματα στη δημι-ουργία δομών, που θα αντικατοπτρίζουν τη δυναμικήτου λαού και θα εγγυώνται ότι οι εκλογικές νίκες θασυνοδεύονται από νίκες σε κοινωνικό και τοπικό επί-πεδο.

Οι διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό

Όλα δείχνουν ότι υπάρχει μια μεγάλη κοινωνικήανάγκη για αλλαγή. Θεωρείτε ότι μπορεί να γίνει αυτήχωρίς την συνεργασία του Ποδέμος με άλλες δυνά-μεις, όπως για παράδειγμα η Ενωμένη Αριστερά;

Είναι προφανές, ότι μόνο του το Ποδέμος δεν μπο-ρεί να εξασφαλίσει την αλλαγή, αν θέλουμε να δώ-σουμε σε αυτόν τον όρο την έννοια της ρήξης. Είναιαπαραίτητο να σκεφτόμαστε με νέους τρόπους, λαμ-βάνοντας υπόψη ότι η Ενωμένη Αριστερά βρίσκεταισε μια βαθιά κρίση. Πρέπει να οικοδομήσουμε μια ευ-ρεία και πλουραλιστική πολιτική και κοινωνική συμ-

Μία βδομάδα πριν τις δημοτικέςκαι περιφερειακές εκλογέςστην Ισπανία, συζητάμε για τανέα πολιτικά κόμματα πουέχουν διαμορφωθεί και τις δυ-νατότητες αυτών. Η πολιτικόςεπίστημονας Ιρένε Μαρτίν-Κορ-τές μιλά για τα νέα πολιτικάσυμπεράσματα που θα προκύ-ψουν από το αποτέλεσμα τωνεκλογών, εστιάζοντας στουςΠοδέμους και τους Πολίτες.

ΧΑΜΕ ΠΑΣΤΟΡ

Απαραίτητη μια ευρείακαι πλουραλιστική συμμαχία

Ο Χάμε Παστόρ, ιδρυτικό στέλεχος του Ποδέμος, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο UNED (UniversidadNacional de Educacion a Distancia), και εκδότης του αριστερού ισπανικού περιοδικού “Viento Sur”, μιλάειστην “Εποχή” για την ανάγκη επαναπροσανατολισμού του Ποδέμος, αναφέρεται στους νέους τρόπους πολι-τικής και κοινωνικής σύγκλισης σημειώντοντας ότι πρέπει να διευρυνθεί η διεθνής αλληλεγγύη προς τονελληνικό λαό.

Page 19: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 2211∆ΙΕΘΝΗ

www.migracja.noblogs.org

Ενάντιαστην Frontex

Με στόχο μια Ευρώπητης αλληλεγγύης και

της ανεκτικότητας, δεκάδεςοργανώσεις καιμεταναστευτικές κοινότητεςστην Βαρσοβία ετοιμάζονταιγια τις τετραήμερες δράσεις(19 - 22 Μαΐου) ενάντια στηνΕυρώπη φρούριο. Οικινητοποιήσεις γίνονται μεαφορμή τις εκδηλώσεις γιατον εορτασμό των δέκαχρόνων από την δημιουργίατης Frontex, τουεκτελεστικού βραχίονα τηςευρωπαϊκήςαντιμεταναστευτικήςπολιτικής, που ξεκινούν τηνΠέμπτη στην πολωνικήπρωτεύουσα με τηνσυμμετοχή όλης τηςαφρόκρεμας του ευρωπαϊκούρατσισμού.

www.familiaresdedesapare-cidos.blogspot.com

Πορείεςτης σιωπής

Χιλιάδες άνθρωποι θαδιαδηλώσουν την

Τετάρτη στις «πορείες τηςσιωπής», που γίνονται σεπολλές πόλεις τηςΟυρουγουάης 30 χρόνια μετάτο τέλος της δικτατορίας,που ξεκίνησε το 1973 όταν οστρατός κατέλαβε τηνεξουσία σε μια χώρα που είχεμια από τις σταθερότερεςδημοκρατίες στην ευρύτερηπεριοχή. Οι πορείεςδιοργανώνονται απόοργανώσεις πολιτικώνκρατούμενων και συγγενώντων θυμάτων, και οιδιαδηλωτές θαυπερασπιστούν την συλλογικήμνήμη και θα αποδοκιμάσουντην λειψή αποχουντοποίησηπου ακολούθησε.

www.caravanaporlavi-damx.blogspot.mx

Το καραβάνιτων αυτόχθονων

Με την συμμετοχήεκατοντάδων

αυτόχθονων, συνεχίζει τηνπορεία του προς την πόλη τουΜεξικού το «καραβάνι για τηνγη, το νερό και την ζωή». Τοταξίδι ξεκίνησε τηνπερασμένη ∆ευτέρα απότρεις διαφορετικές περιοχέςκαι θα ολοκληρωθεί τηνΠαρασκευή, με τουςδιαδηλωτές να περνούν από75 πόλεις σε μιαπρωτοβουλία διαμαρτυρίαςγια την υπεράσπιση τωνφυσικών πόρων, πουαπειλούνται από τα ιδιωτικάσυμφέροντα και την διαπλοκήτους με τις πολιτικές ελίττης χώρας.

∆ημήτρης Γκιβίσης[email protected]

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΡΕΝΕ ΜΑΡΤΙΝ ΚΟΡΤΕΣ

Όποιος κερδίζει το κέντρο, κε ρδίζει τις εκλογές

στην Καταλονία είχε συνεργαστεί με τηνEsquerra Republicana και την IzquierdaUnida της Καταλονίας κινούμενο στηνάκρη αυτής της διάστασης, ζητώνταςμεγαλύτερη αυτονομία. Και έχασε ψή-φους από τους μετανάστες πρώτης,δεύτερης και τρίτης γενιάς της Καταλο-νίας που προέρχονταν από την Ανδα-λουσία και την Eξτρεμαδούρα, δηλαδήαπό τις πιο φτωχές περιφέρειες τηςΙσπανίας. Αυτοί, μολονότι παραδοσιακάψήφιζαν Σοσιαλιστικό Κόμμα, δεν τουςενδιέφερε καθόλου το ζήτημα της με-γαλύτερης αυτονομίας της Καταλονίας.Αυτοί δεν είχαν κόμμα να ψηφίσουν.∆εν ήταν δεξιοί για να ψηφίσουν ΛαϊκόΚόμμα. Εκεί ήρθαν οι Πολίτες. Σήμερα,ωστόσο, προσπαθούν να προσελκύσουνψηφοφόρους της Κεντροδεξιάς και όχιτης Κεντροαριστεράς όπως το 2006.

∆ιεκδικώνταςτους κεντρώους ψηφοφόρους

Γιατί τα διεθνή ΜΜΕ παρουσιάζουντους Πολίτες ως νέους Ποδέμος; Είναισαφές ότι οι καταβολές τους είναι δια-

φορετικές. Ο ηγέτης τους ο Α. Ριβέραδεν προέρχεται από το Λαϊκό Κόμμα;

Μέχρι πριν από τρεις εβδομάδες εκεί-νος το αρνείτο. Μια τηλεοπτική εκ-πομπή έψαξε, ωστόσο, στα αρχεία τουΛαϊκού Κόμματος και βρήκε ένα έγ-γραφο στο οποίο αναφέρεται ότι ήτανμέλος του κόμματος για ένα χρόνο. Απότην άλλη, ο Ριβέρα ανήκει στο συνδι-κάτο UGT, που είναι πιο κοντά στουςΣοσιαλιστές. Για αυτό τον κατηγορούναπό τη ∆εξιά. Ιδεολογικά δεν μπορείςνα τον τοποθετήσεις εύκολα στον άξονα∆εξιά-Αριστερά, για αυτό και οι Πολίτεςείναι αυτή τη στιγμή το κόμμα με τουςπιο κεντρώους ψηφοφόρους της Ισπα-νίας. Και παραδοσιακά όποιος κερδίζειτο κέντρο, κερδίζει τις εκλογές. Αυτήτη στιγμή είναι βεβαίως λίγο πιο περί-πλοκο το θέμα γιατί έχουμε τέσσερα ση-μαντικά κόμματα, οπότε δεν ξέρουμεκατά πόσο ισχύει αυτός ο κανόνας.Μέχρι πρόσφατα το Ποδέμος κάλυπτετους κεντρώους ψηφοφόρους που δενήξεραν που να πάνε γιατί ήταν κουρα-σμένοι τόσο με την Κεντροαριστερά όσοκαι με την Κεντροδεξιά, με τα παλιά

κόμματα. Οι Πολίτες έχoυν κερδίσειένα μέρος αυτών των ψηφοφόρων πουμέχρι τον Μάρτιο πήγαιναν στο Ποδέ-μος. Παίρνoυν, όμως, ψήφους και απότο Λαϊκό Κόμμα. Για αυτό τους χαρα-κτηρίζουν «Ποδέμος της ∆εξιάς». Φαί-νεται να παίρνουν τόσο ποσοστό τωνπρώην ψηφοφόρων του Λαϊκού Κόμμα-τος όσο ποσοστό παίρνει το Ποδέμοςαπό το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Οι Ποδέ-μος επιμένουν σε μια πολύ πιο κοινω-νική οικονομία που θα λαμβάνει υπόψηαυτούς που έχουν υποφέρει από τηνκρίση. Ενώ, οι ψηφοφόροι των Πολιτώνείναι εκείνοι που έχουν πληγεί λιγότεροαπό την κρίση. Εκεί είναι η μεγαλύτερηδιαφορά.

* Η Ιρένε Μαρτίν-Κορτές είναι λέ-κτορας πολιτικής επιστήμης στο Αυ-τόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης.

μαχία, στην οποία θα συμπεριλαμβάνονται αυτοί πουαποστασιοποιούνται από την Ενωμένη Αριστερά καιοι δυνάμεις της αριστεράς της Καταλονίας, της Χώραςτων Βάσκων και της Γαλικίας. Πάνω από όλα, πρέπεινα συμμετέχουν και οι πολλοί κοινωνικοί ακτιβιστές,που δεν οργανώνονται σήμερα στους κύκλους ή σεάλλες δομές αυτοοργάνωσης που ενδεχομένως να δη-μιουργηθούν στο μέλλον.

Πώς έχει επηρεάσει το πολιτικό σκηνικό η εμφά-νιση των Σιουδαδάνος (Πολίτες);

Οι Σιουδαδάνος φαίνονται ως μια εναλλακτική, πουπροωθείται από ισχυρούς οικονομικούς κύκλους,προκειμένου να αντισταθμιστεί η φθορά του ΛαϊκούΚόμματος, να συγκρατηθεί η αύξηση του Ποδέμος καινα τεθεί ένα όριο στις μετακινήσεις του κεντροδεξιούεκλογικού σώματος, που είναι αγανακτισμένο από τηνδιαφθορά του Λαϊκού Κόμματος. Είναι προφανές ότιαυτός ο σχηματισμός έχει δημιουργηθεί, για να εξα-σφαλιστεί η «πολιτική σταθερότητα» και να λειτουρ-γήσει ως η «τρίτη δύναμη», που θα βοηθήσει στην ανα-σύνθεση του καθεστώτος μέσω συμφωνιών με τοΛαϊκό ή το Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλάζοντας το περι-τύλιγμα και όχι στην ουσία της πολιτικής.

Την επόμενη Κυριακή γίνονται οι εκλογές για τηντοπική αυτοδιοίκηση. Τι ελπίδες δημιουργούν για τομέλλον τα ψηφοδέλτια, που αποτυπώνουν μια νέα αν-τίληψη για την συμμετοχική δημοκρατία, όπως γιαπαράδειγμα το «Barcelona en Com» στην Βαρκελώνηκαι το «Ahora Madrid» στην Μαδρίτη;

Ελπίζουμε ότι θα έχουν καλά εκλογικά αποτελέ-σματα, δεδομένου ότι τα ψηφοδέλτια αυτά επηρεά-ζονται πάρα πολύ από αυτό που ονομάζουμε «τοπνεύμα του 15 M», αντανακλώντας την επιθυμία γιαεπίθεση στους θεσμούς, και προωθούν την επανενερ-γοποίηση των κοινωνικών κινημάτων και της λαϊκήςαυτοοργάνωσης. Ο ρόλος τους στην διαδικασία τουεπαναπροσανατολισμού του Ποδέμος και στην επί-τευξη μεγαλύτερης πολιτικής και κοινωνικής σύγκλι-σης μπορεί να είναι πολύ σημαντικός.

Το τετρακομματικό σύ-στημα που φαίνεται ναδιαμορφώνεται στηνΙσπανία περιλαμβάνειδύο αναλογικά και δύοψηφιακά κόμματα.Έχουμε, από τη μία, μιαγενιά που έχει ζήσειχωρίς να έχει επαφή μετα κοινωνικά δίκτυα καιτο ίντερνετ και, από τηνάλλη, δύο κόμματα πουέχουν χρησιμοποιήσειπολύ τις νέες τεχνολο-γίες.

“Νέα πολιτικά συμπεράσματαΥπάρχει κάποιο έντονο πολιτικό διακύβευμα στις επερχόμενες δημοτικές

εκλογές στην Ισπανία;Ναι και όχι. Όχι γιατί όπως στις περισσότερες χώρες στο τοπικό επίπεδο με-

τράνε πιο πολύ τα πρόσωπα από ότι τα κόμματα. Από την άλλη γίνονται πολύ ση-μαντικές αλλαγές. Το Ποδέμος αποφάσισε να μην κατέβει στις δημοτικές εκλογές.Κατεβαίνει μόνο στις περιφερειακές. Επειδή δεν κατεβαίνει, έχουν εμφανιστείκαινούργιες πλατφόρμες, των οποίων η σύνθεση αλλάζει από πόλη σε πόλη. Σεαυτές συμμετέχουν διάφορα κόμματα και κοινωνικά κινήματα, κυρίως από τονχώρο της Αριστεράς. Στην Μαδρίτη για παράδειγμα συμμετέχουν οι οικολόγοι τηςΑριστεράς, πρώην μέλη της Ενωμένης Αριστεράς, οι Ποδέμος, η πλατφόρμα εναν-τίον των εξώσεων, οι Νέοι χωρίς Μέλλον που ήταν πρωταγωνιστές στο κίνηματων αγανακτισμένων. Από την υποστήριξη που θα πάρουν αυτές οι πλατφόρμες θαβγουν κάποια πολιτικά συμπεράσματα. Φαίνεται πως θα έχουν πολύ καλά αποτε-λέσματα κυρίως στη Βαρκελώνη, αν και για τη Μαδρίτη τα προγνωστικά δεν είναιάσχημα.

Αργά ή γρήγορα θα πρέπει η ελληνικήκυβέρνηση να επιλέξει μεταξύ τηςπαράδοσης ή της ανυπακοής στις απαιτήσειςτων δανειστών.

Κοινή μοίρα,κοινοί αγώνες

Σε πρόσφατη συνέντευξή σας είπατε ότι το μέλλον του Ποδέμος συν-δέεται σε μεγάλο βαθμό με το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορείτε να μαςπείτε περισσότερα σχετικά με αυτό;

Ναι συνδέεται, γιατί, παρά τη μεγαλύτερη βαρύτητα της ισπανικής οι-κονομίας εντός της ευρωζώνης, εάν κατορθώσουν να επιβάλουν στην κυ-βέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας, πιθανόν ναπιεστεί το Ποδέμος σε μετριοπαθέστερη κατεύθυνση, κάτι που αν συμβεί,θα απομακρύνει ένα μέρος του εκλογικού σώματος, λόγω απογοήτευσης.

Είστε ένας από τους κύριους οργανωτές της πρωτοβουλίας «Για τηναλλαγή στην Ελλάδα» (Por el Cambio en Grecia), που αποτελεί μια προ-σπάθεια για την ανοικοδόμηση ενός νέου διεθνισμού κατά της τρόικας.Πώς κρίνετε μέχρι σήμερα το έργο της ελληνικής κυβέρνησης;

Είναι δύσκολο να εκφράσω γνώμη, γιατί δεν γνωρίζω όλες τις λεπτο-μέρειες της κατάστασης. Ωστόσο, νομίζω ότι τηρείται μια δύσκολη ισορ-ροπία και ότι αργά ή γρήγορα θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να επιλέ-ξει μεταξύ της παράδοσης ή της ανυπακοής στις απαιτήσεις των δανει-στών. Για αυτό είναι ανάγκη να διευρυνθεί η διεθνής αλληλεγγύη, και ιδι-αίτερα η αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών προς τον ελληνικό λαό, για να σαςδείξουμε ότι δεν είστε μόνοι σ’ αυτή την αντιπαράθεση.

Page 20: Εποχή 17-5-2015

2222 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Κερδίζειέδαφοςη Die Linke∆ιπλασίασετη δύναμή τηςστη Βρέμη

Το κόμμα της αριστεράς DieLinke, η ριζοσπαστικήαριστερά της Γερμανίας

συνεχίζει να βελτιώνει αισθητά ταεκλογικά της αποτελέσματα. Τηνπερασμένη Κυριακή η Die Linke, πουως γνωστόν είναι μέλος τουΚόμματος της ΕυρωπαϊκήςΑριστεράς (KEA), πήρε το 9,9% τωνψήφων, στις περιφερειακέςεκλογές στην πόλη-κράτος τηςΒρέμης (βορειοδυτικά, κοντά στοΑνόβερο) διπλασιάζοντας τιςψήφους της σε σχέση με τιςπροηγούμενες περιφερειακέςεκλογές. Αυτή η πρόοδοςσημειώθηκε σε βάρος του SPD (τοΣοσιαλδημοκρατικό Κόμμα πουμετέχει στην κυβέρνηση συμμαχίαςμε τους Χριστιανοδημοκράτες τουCDU) της Άνγκελα Μέρκελ, η οποίαπαρά τη νίκη της, έχασε 5%,παίρνοντας το 33% των ψήφων. Η πόλη της Βρέμης με 550.000κατοίκους είναι σήμεραυπερχρεωμένη. Οφείλει 20 δισ.ευρώ γι’ αυτό συχνά αναφέρεταιαπό τα γερμανικά μίντια σαν η«Ελλάδα της Γερμανίας». Για το κόμμα της Die Linke που,κυρίως, έχει τη δύναμή του στιςανατολικές περιοχές της χώρας, σ’αυτές τις εκλογές έδειξε ότικερδίζει έδαφος και στις δυτικέςπεριοχές. Το SPD χάνει σημαντικέςδυνάμεις προς όφελος τηςριζοσπαστικής αριστεράς. Τονπερασμένο Φεβρουάριο στοΑμβούργο, η Die Linke είχε μιασημαντική επιτυχίασυγκεντρώνοντας το 8,5% τωνψήφων (+2,1%) και εξέλεξε 11συμβούλους (+3) πήρε 298.368ψήφους, δηλαδή 80.000περισσότερες από το 2011.

Οδοιπορικό του Τάκη Πολίτη

Το 2ο ∆ιεθνές Αντιφασιστικό Κα-ραβάνι Αλληλεγγύης στο Ντονμ-πάς έφτασε στην Ανατολική Ου-

κρανία την Τετάρτη 6 Μάη και αποχώ-ρησε μετά από πενθήμερη ουσιαστικήκαι γόνιμη παραμονή, εκφράζονταςτόσο –κυρίως- πολιτικά, όσο και έμ-πρακτα -αφού μετέφερε ένα τόνο αν-θρωπιστικής βοήθειας (φάρμακα,ρούχα, τρόφιμα)- την αλληλεγγύη τουστο λαό των δύο Λαϊκών ∆ημοκρατιώντης Αν. Ουκρανίας που, με κοινό χαρα-κτηριστικό τους τον αντιφασισμό, μά-χονται ενάντια στον ουκρανικό στρατόκαι στα τάγματα φασιστών και μισθο-φόρων που τον συνδράμουν. Στο Καρα-βάνι συμμετείχαν περίπου 120 ακτιβι-στές και ακτιβίστριες από 10 –ευρω-παϊκές οι περισσότερες- χώρες, ανά-μεσά στους και μια 15μελής ελληνικήαποστολή που συγκροτήθηκε μετά απόσυστηματική δουλειά αντιπληροφόρη-σης και ευαισθητοποίησης της ελληνι-κής κοινωνίας που επί μήνες έκανε ηΑντιφασιστική Καμπάνια για την Ου-κρανία.

Φόρουμ σε εμπόλεμη ζώνη

Η παρουσία της διεθνούς αποστολήςστον μεγάλο εορτασμό για την 70η επέ-τειο της αντιφασιστικής νίκης επεφύ-λαξε εξαιρετικά συγκινητικές στιγμέςγια όλους μας. Άνθρωποι κάθε ηλικίαςμας επευφημούσαν, μας πλησίαζαν μεμάτια βουρκωμένα για να μας προσφέ-ρουν λίγα λουλούδια, να μας σφίξουντα χέρια, να μας πουν δυο κουβέντες,να βγάλουν μαζί μας μια αναμνηστικήφωτογραφία. Αυτή η ένθερμη αντιμε-τώπιση του ντόπιου πληθυσμού φανε-ρώνει τη σημασία της διεθνούς αλλη-λεγγύης σε στιγμές όπου ένας λαός αν-τιμετωπίζει ηρωικά τη σύγχρονη φασι-στική θηριωδία. Τις μέρες της παραμο-νής μας εκεί διοργανώθηκε διεθνές Φό-ρουμ με συμμετοχή περισσότερων των150 εκπροσώπων από διάφορες αριστε-ρές οργανώσεις, τόσο της Ουκρανίας(Ανατολικής και ∆υτικής), όσο και ευ-ρωπαϊκές. Η συμμετοχή διεθνών αντι-προσωπειών σε ένα πολιτικό φόρουμσε εμπόλεμη ζώνη συνιστά υψηλούβαθμού έκφραση έμπρακτης διεθνιστι-κής αλληλεγγύης, και παράλληλα απο-τελεί ένα σημαντικό βήμα αντιιμπερια-λιστικού συντονισμού ανάμεσα σε αρι-στερές πολιτικές δυνάμεις και στις το-πικές κοινωνίες.

Η εικόνα που διαμορφώσαμε κατά

την διάρκεια της παραμονής μας στηνπεριοχή έρχεται σε πλήρη αντίθεση μεαυτήν που συστηματικά προσπαθούν νακαλλιεργήσουν τα δυτικά κυρίαρχαΜΜΕ, των ελληνικών συμπεριλαμβανο-μένων. Πολιτοφύλακες που δεν είναιούτε τρομοκράτες, ούτε πράκτορες τηςΡωσίας, αλλά εθελοντές, άνδρες και γυ-ναίκες, μέχρι πρότινος εργαζόμενοι, ερ-γάτες, αγρότες, μικροαστοί, διανοούμε-νοι, φοιτητές, καθημερινοί άνθρωποιτης περιοχής, αλλά και διεθνείς αντι-φασίστες εθελοντές που έχουν σπεύσεινα προσφέρουν διεθνιστική αλληλεγ-γύη στους μαχόμενους αντιφασίστεςτου Ντονμπάς. Μια κοινωνία σε ανθρω-πιστική κρίση μετά τις καταστροφέςπου προκάλεσαν οι σφοδροί βομβαρδι-σμοί, αλλά με υψηλό φρόνημα, και πουπαρά τις αντιξοότητες, τις συνθήκεςαποκλεισμού και τις τρομακτικές ελ-λείψεις, δηλώνει αποφασισμένη να συ-νεχίσει να παλεύει με γενναιότητα καισυνέπεια, για αυτοδιάθεση, αξιοπρέ-πεια και σοσιαλισμό, ενάντια στο φασι-σμό, στην εκμετάλλευση και στην ολι-γαρχία.

Η στάση της ελληνικήςκυβέρνησης

Όσον αφορά την ελληνική κυβέρ-νηση, η στάση της απέναντι στο ουκρα-νικό ζήτημα, μας ξαφνιάζει –δυστυχώς-όλο και περισσότερο δυσάρεστα. Μέχρισήμερα αδρανεί και δεν επαναφέρειστην Μαριούπολη το ελληνικό προξε-νείο, το οποίο η κυβέρνηση Ν∆-ΠΑΣΟΚμετέφερε στο Κίεβο ευθυγραμμιζόμενημε τις απαιτήσεις του τελευταίου. Επι-πλέον, η κυβέρνηση δεν φροντίζει ναπροβεί σε κινήσεις ουσιαστικής υπερά-σπισης των 80.000 Ελλήνων μειονοτι-κών που είτε ζουν στην περιοχή τουΝτονμπάς που βομβαρδίζεται από τοουκρανικό πυροβολικό, είτε ζουν υπόστρατιωτικό νόμο σε όμορες περιοχέςπου ελέγχει ο ουκρανικός στρατός καινεοναζιστικά του τάγματα, όπως τοτάγμα Αζόφ. Αντίθετα μάλιστα, η κυ-βέρνηση της Αθήνας φαίνεται να ανα-βαθμίζει τις σχέσεις της με την κυβέρ-νηση του Κιέβου, κυβέρνηση η οποίατον περασμένο μήνα διόρισε ως σύμ-βουλο στο Υπουργείο Άμυνας τον επι-κεφαλής του ∆εξιού Τομέα, του υπερε-θνικιστικού νεοναζιστικού κόμματοςτης Ουκρανίας.

Αντιφασισμός α λα καρτ

Την Πέμπτη 14/5/2015 έφτασαν αερο-

πορικώς στην Αθήνα για να νοσηλευ-τούν σε δημόσια νοσοκομεία, τραυμα-τίες ουκρανοί στρατιώτες, μέλη τηςΕθνικής Φρουράς, τμήμα της οποίαςαποτελεί και το τάγμα Αζόφ. Όχι μόνοη ∆ιεθνής Αμνηστία, αλλά ακόμα και ει-σαγγελικές αρχές της ίδιας της Ουκρα-νίας έχουν κατηγορήσει την ΕθνικήΦρουρά για εγκλήματα πολέμου στοΝτονμπάς. Στις αρχές Ιούνη αναμένεταινα φτάσουν στην Ελλάδα για νοσηλείακαι άλλοι τραυματίες Ουκρανοί στρα-τιωτικοί, στο πλαίσιο συμφωνίας με τηνελληνική κυβέρνηση που, όπως αναφέ-ρει το ουκρανικό υπουργείο Εξωτερι-κών, υπέγραψε προ τριμήνου, στη διάρ-κεια επίσκεψής του στο Κίεβο ο Έλλη-νας ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς. Αν η αντιφασι-στική στάση της κυβέρνησης εξαντλεί-ται στο εσωτερικό της χώρας, οφεί-λουμε να της υπενθυμίσουμε ότι η αρι-στερά, για να είναι πράγματι αριστερά,δεν μπορεί να είναι παρά μόνο διεθνι-στική. Από την άποψη αυτή, η σχέσητης ελληνικής κυβέρνησης με την στε-λεχωμένη με φασιστικά στοιχεία κυ-βέρνηση του Κιέβου οφείλει να αλλάξειριζικά και άμεσα. ∆ιαφορετικά, ο αντι-φασισμός α λα κάρτ δεν μπορεί να πεί-σει ότι αποτελεί αξία, μόνο ως διαχειρι-στική προσέγγιση της καθεστηκυίαςτάξης πραγμάτων μπορεί να εκληφθεί.

Η ελληνική αριστερά, κοινοβουλευ-τική και εξωκοινοβουλευτική, κρατάμια αναντίστοιχη με τις εκεί συνθήκεςστάση. Είτε αρνείται να πάρει θέση,εκλαμβάνοντας την ένοπλη σύγκρουσηως αντιπαράθεση αντικρουόμενων συμ-φερόντων μεταξύ δύο καπιταλιστικώνκέντρων, αυτό των ΕΕ-ΗΠΑ και αυτότης Ρωσίας. Είτε παραμένει διστακτική,αμήχανη και άφωνη μπροστά στιςαναμφισβήτητες αντιφάσεις που υπάρ-χουν στην περιοχή. Είναι προφανές ότιτα αριστερά θεωρητικά μοντέλα δενμπορεί να αντιστοιχούν επακριβώς καιπάντοτε σε πραγματικές καταστάσεις.Η ελληνική, αλλά και η ευρωπαϊκή αρι-στερά, οφείλει όμως να δει τα σοσιαλι-στικά προτάγματα που τίθενται, καθώςκαι την ταξική διάσταση που διαπερνάτον αγώνα ενός μεγάλου τμήματος τηςεκεί κοινωνίας και να σπάσει την αμη-χανία της. Η ανάγκη διεθνιστικής υλι-κής αλληλεγγύης είναι άμεση και επι-τακτική. Η αριστερά οφείλει να στηρί-ξει, τόσο πολιτικά όσο και έμπρακτα,τον μαχόμενο λαό των δύο Λαϊκών ∆η-μοκρατιών της Αν. Ουκρανίας ενάντιαστον φασισμό και στην ολιγαρχία.

Η συμ με το χή διε θνών α ντι προ -σω πειών σε έ να πο λι τι κό φό -ρουμ σε ε μπό λε μη ζώ νη συ νι στάυ ψη λού βαθ μού έκ φρα ση έ μπρα -κτης διε θνι στι κής αλ λη λεγ γύης,και πα ράλ λη λα α πο τε λεί έ να ση -μα ντι κό βή μα α ντιι μπε ρια λι στι -κού συ ντο νι σμού α νά με σα σε α -ρι στε ρές πο λι τι κές δυ νά μεις καιστις το πι κές κοι νω νίες.

“Αντιφασιστική αλληλεγγύηστην Ανατολική Ουκρανία

Page 21: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 2233∆ΙΕΘΝΗ

Ουπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρρι με-τέβη στο Σότσι της Ρωσίας, την περασμένηΤρίτη, για επίσημες συνομιλίες με το ρώσο ομό-

λογό του Σεργκέι Λαβρόφ και τον πρόεδρο της ΡωσίαςΒλαντίμιρ Πούτιν. Ήταν η πρώτη φορά που ο ρώσοςπρόεδρος συναντήθηκε στη Ρωσία με αμερικανόυπουργό, από τις αρχές της ουκρανικής κρίσης. Η ημε-ρήσια διάταξη, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου τουΒλ. Πούτιν ήταν διευρυμένη στο μάξιμουμ, αλλά τακύρια θέματα ήταν οι διμερείς σχέσεις, η κατάστασηστην Ουκρανία και τον αραβικό κόσμο, τα οποία δε συ-ζητούνταν στο απαραίτητο βάθος λόγω του παγώμα-τος των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, κάτι που δεναποτελεί επιδίωξη της ρώσικης πλευράς.

Προσπάθεια επαναπροσέγγισης

Ο Τζ. Κέρρι επισκέφτηκε τη Ρωσία για τελευταίαφορά το Μάη του 2013 και δήλωσε κατά την άφιξή τουστο Σότσι, ότι θα θέσει ζητήματα κοινού ενδιαφέρον-τος, τα οποία θα μπορούσαν να επιλυθούν, αν υπάρχειενδιαφέρον από τη ρώσικη πλευρά. Λεπτομέρειες γιατις συνομιλίες δεν ανακοινώθηκαν, αλλά ο Σ. Λαβρόφτις χαρακτήρισε «θαυμάσιες». Η επίσκεψη Κέρρι στηΡωσία ήρθε μετά την επίσκεψη της Αγγελα Μέρκελ καισύμφωνα με ρώσους αναλυτές διαφαίνεται μια προ-σπάθεια της ∆ύσης για επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία,παρά τις μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών.

Μετά τις εξελίξεις στην Κριμαία και την εμφύλιασύγκρουση στο Ντονμπάς, η Ουάσινγκτον προσπάθησενα απομονώσει οικονομικά και πολιτικά τη Μόσχα. Στη

συνέχεια, κάλεσε την ΕΕ να συνταχθεί μαζί της στοθέμα των αντιρωσικών κυρώσεων και το πέτυχε. Τοίδιο ζήτησε και από τις χώρες τη Ασίας και του Ειρηνι-κού, χωρίς επιτυχία στις περισσότερες περιπτώσεις.Έτσι, όμως, που εξελίχτηκαν τα πράγματα στην Ουκρα-νία φαίνεται, ότι όλες οι πλευρές που είχαν εμπλοκή σ’αυτή τη γεωπολιτική διαμάχη επιθυμούν τη συνέχισητης κατάπαυσης του πυρός και την τήρηση των συμ-φωνιών του Μίνσκ.

Ο Τζ. Κέρρι ανέφερε στο ρώσο ομόλογό του, ότι απέ-τρεψε τον ουκρανό πρόεδρο Πετρο Ποροσένκο από ένανέο βομβαρδισμό για την ανακατάληψη του αεροδρο-μίου του Ντονιέτσκ, θέλοντας έτσι να τονίσει ότι οιΗΠΑ δεν επιθυμούν την επανέναρξη των πολεμικώνσυγκρούσεων στην περιοχή. Οι δύο πλευρές συμφω-νούν με τη συνέχιση των απ’ ευθείας συνομιλιών με-ταξύ του Κιέβου, του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ.

Μεταβατική λύση στη Συρία

∆εν υπήρχε ουσιαστικός διάλογος, ιδιαίτερα τον τε-λευταίο χρόνο, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση πολλώνάλυτων θεμάτων, όπως η συνεργασία στις νέες τεχνο-λογίες και την εξερεύνηση του διαστήματος, τα οποίατέθηκαν ξανά στο τραπέζι. Τις συνομιλίες απασχόλη-σαν επίσης θέματα ιδιαίτερης γεωπολιτικής σημασίας,όπως το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και οι συνέπειεςαπό την άρση των κυρώσεων εναντίον της Τεχεράνηςκαι η διευθέτηση των κρίσεων στη Συρία και την Υε-μένη, τη Λιβύη. Αρχικά, οι ΗΠΑ επιδίωξαν με κάθετρόπο την απομάκρυνση του σύρου προέδρου Μπασάραλ Άσαντ. Η τυφλή υποστήριξη σε οποιονδήποτε ήταναντίθετος στο σύρο πρόεδρο οδήγησε στη γιγάντωσητων τζιχαντιστών, οι οποίοι στη συνέχεια έγιναν ανε-ξέλεγκτοι. Τώρα οι ΗΠΑ σπεύδουν στη Μόσχα, η οποίαυποστήριξε τον Άσαντ, να συνδράμει στην αντιμετώ-πιση του «ισλαμικού κράτους» που ελέγχει πλέον πε-τρελαϊκές εγκαταστάσεις και φράγματα και τείνει νααποσταθεροποιήσει όχι μόνο το Ιράκ και τη Συρία, αλλάολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Στην κοινή συνέντευξηΤύπου των δύο υπουργών Εξωτερικών, μετά το πέραςτων συνομιλιών, αναφέρθηκε η συμφωνία για μεταβα-τική λύση στη Συρία με τη συμμετοχή δυνάμεων της

αντιπολίτευσης και την καταστροφή των χημικώνόπλων, σύμφωνα με τη συμφωνία της Γενεύης του2012.

Από την άλλη η επιβολή των αντιρωσικών κυρώ-σεων έφτασε στα όριά της. Η συνέχισή τους δημιουρ-γεί πλέον ιδιαίτερα προβλήματα στις χώρες που τιςεπέβαλαν. Η απαγόρευση πώλησης, για παράδειγμα,νέων τεχνολογιών δημιουργεί αναμφισβήτητα προ-βλήματα σε πολλούς κλάδους της ρώσικης οικονομίας.Αν όμως συνεχιστούν οι κυρώσεις μεγάλες αμερικανι-κές εταιρείες που στήριζαν την ανάπτυξή τους σε μα-κροπρόθεσμα συμβόλαια με μεγάλες ρώσικες, είτε θααναγκαστούν να μειώσουν την παραγωγή τους, ή ακόμηκαι να κλείσουν. Οι ρώσικες εταιρείες είτε προσανα-τολίζονται στην αύξηση της εγχώριας παραγωγής,όπου μπορούν, είτε στην αύξηση των εισαγωγών απότην Κίνα ή άλλες ταχέως αναπτυσσόμενες χώρες. Γι’αυτό οι ρώσοι ειδικοί επιμένουν ότι αν οι κυρώσειςσταματήσουν άμεσα, θα υπάρξει μεγάλη αύξηση τωνσυναλλαγών με τη ∆ύση, αν όμως συνεχιστούν κανείςδεν μπορεί να προβλέψει ποιος θα χάσει περισσότερο.Ο Τζ. Κέρρι ανέφερε ότι αν τηρηθούν στο έπακρο οισυμφωνίες του Μινσκ για το ουκρανικό, θα σταματή-σουν και οι αντιρωσικές κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Μιχάλης Ρένεσης

ΡΩΣΙΑ-ΗΠΑ

Βήματαπροσέγγισης

Στις 10 το πρωί της ΠαρασκευήςΝ. Αναστασιάδης και Μ. Ακιντζίκήρυξαν και επισήμως την επα-

νέναρξη των συνομιλιών για το Κυ-πριακό, μετά από οκτώ μήνες διακο-πής. Η συνάντηση των δύο ηγετώνπραγματοποιήθηκε στην προστατευό-μενη από τα Ηνωμένα Έθνη περιοχήτου αεροδρομίου Λευκωσίας, παρουσίατου ειδικού συμβούλου του ΓΓ του ΟΗΕΈσπεν Μπάρθ Άιντε και της ειδικήςαντιπροσώπου του ΓΓ του ΟΗΕ ΛίζαΜπάτενχαϊμ.

Στην Κύπρο πλέον ήρθε ο καιρός τηςλύσης. Με αυτά τα λόγια είχε σχολιάσειήδη από την Τρίτη το κλίμα που δια-μορφωνόταν ο τουρκοκύπριος ηγέτηςΜουσταφά Ακιντζί, σημειώνοντας ότιτόσο οι προσδοκίες του κόσμου όσοκαι οι ευθύνες είναι υψηλές. «Αν είναικάτι που με κάνει να νιώθω ευτυχήςείναι ότι φαίνεται να μοιραζόμαστε (μετον Μουσταφά Ακιντζί) το ίδιο όραμα.Μια γνήσια ομοσπονδία που καμίασχέση έχει με τη συνομοσπονδία ή τιςφοβίες που ακούγονται», είχε δηλώσειδύο μέρες μετά ο πρόεδρος Ν. Αναστα-σιάδης.

Οι συνομιλίες στο επίπεδοτης χαμηλής πολιτικής

Όπως ήταν αναμενόμενο, στο τρα-πέζι των συνομιλιών της πρώτης ημέ-

ρας τέθηκαν κυρίως διαδικαστικά θέ-ματα καθώς και μέτρα οικοδόμησης εμ-πιστοσύνης (ΜΟΕ) στο επίπεδο της χα-μηλής πολιτικής. Στο πλαίσιο τωνΜΟΕ, ο κ. Αναστασιάδης παρέδωσεστον τουρκοκύπριο ηγέτη χάρτη με 28ναρκοπέδια στον Πενταδάκτυλο, ενώ οΜ. Ακιντζί ανακοίνωσε την κατάργησητων διατυπώσεων κατά τη διέλευσηαπό τα τουρκοκυπριακά οδοφράγματααπό το μεσάνυχτα της Παρασκευής,έτσι ώστε αυτή να γίνεται απλώς μεεπίδειξη ταξιδιωτικών εγγράφων. Απο-φασίστηκε ακόμη ότι οι δύο ηγέτες θα

συναντώνται δύο φορές το μήνα, ενώδόθηκαν οδηγίες στους διαπραγματευ-τές των δύο πλευρών να εξετάσουν καινέα ΜΟΕ. Σε δηλώσεις του μετά τοπέρας της συνάντησης ο κ. Αναστασιά-δης έκανε λόγο για θετικότατο κλίμα,ενώ η επόμενη συνάντηση των δύο αν-δρών ορίστηκε για τις 24 Μαϊου.

Χαιρέτισε η διεθνής κοινότητα

Την πλήρη επανέναρξη των συνομι-λιών είχε χαιρετίσει νωρίτερα σύσσωμη

η διεθνής κοινότητα. Ο γενικός γραμ-ματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν κάλεσετους δυο ηγέτες να αδράξουν την ευ-καιρία προκειμένου να επιτύχουν απτήπρόοδο προς μια διευθέτηση επωφελήγια τους Ελληνοκύπριους και τουςΤουρκοκύπριους. Την ίδια στιγμή, μεανάρτησή του στο twitter, ο υπουργόςτης Μεγάλης Βρετανίας, Ντέιβιντ Λίν-τιγκτον, αρμόδιος για την Ευρώπη, χα-ρακτήρισε «ενθαρρυντικές» τις εξελί-ξεις στην Κύπρο, επισημαίνοντας τοΛονδίνο θα κάνει ό,τι μπορεί για ναυποστηρίξει τις προσπάθειες για λύση.Όπως έγινε γνωστό, το κυπριακό ζή-τημα βρέθηκε και στο επίκεντρο τηςσυνάντησης που είχε ο έλληνας υπουρ-γός Εξωτερικών με τον τούρκο Πρό-εδρο Ταγίπ Ερντογάν στο ΠροεδρικόΜέγαρο στην Άγκυρα κατά τη διάρκειατης επίσκεψής του κ. Κοτζιά στηνΤουρκία.

Η κινητικότητα που παρατηρείταιστο Κυπριακό φαίνεται ωστόσο ότι ήδηπροκαλεί τις πρώτες αναταράξεις,καθώς την περασμένη Κυριακή η κεν-τρική επιτροπή του σοσιαλδημοκρατι-κού κόμματος της Ε∆ΕΚ αποφάσισε νααπορρίψει την προοπτική μιας ∆ιζωνι-κής, ∆ικοινοτικής Ομοσπονδίας ωςβάση για την επίλυση του Κυπριακού.

Κ.Τ.

ΚΥΠΡΟΣ

Κλίμα αισιοδοξίας μετάτην επανέναρξη των συνομιλιών

Page 22: Εποχή 17-5-2015

2244 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Α ΠΟ ΚΙ ΝΗ ΜΑ ΤΑ ΣΥ Ν∆Ι ΚΑ ΤΑ,ΚΟΜ ΜΑ ΤΑΚΑΙ ΠΡΟ ΣΩ ΠΙ ΚΟ ΤΗ ΤΕΣ

Νέο κύ μααλ λη λεγ γύηςστην κυ βέρ νη σηκαι τονελ λη νι κό λαόΠρω το βου λίες και α ντι δρά σεις με κο -ρύ φω ση την 21η Μάη που θα συ νέλ θειη Σύ νο δος Κο ρυ φής στη Ρί γα

Ο χρό νος πιέ ζει, η Αθή να εκ πλη ρώ νειό λες τις υ πο χρεώ σεις της μέ χρι τώ ραπρος τους δα νει στές της, χω ρίς ό μως,ε κεί νοι να α ντα πο κρί νο νται στις δι κέςτους υ πο χρεώ σεις. Αντί θε τα, σφίγ γουνό λο και πε ρισ σό τε ρο τη θη λιά στο λαι -μό για να υ πο κύ ψει στον εκ βια σμό, ώ -στε να συ νε χι στεί η πο λι τι κή της λι τό -τη τας και της ε πι τή ρη σης. Μια πο λι τι -κή που α πέρ ρι ψε με την ψή φο του ο ελ -λη νι κός λαός. Η α πόρ ρι ψη αυ τή έ χειευ ρύ τα τα α πή χη ση στην Ευ ρώ πη –και ό -χι μό νο. Κόμ μα τα α π’ ό λο το φά σμα τηςα ρι στε ράς στην Ευ ρώ πη, συν δι κά τα, κι -νή μα τα και προ σω πι κό τη τες ε ξέ φρα σανα πό την πρώ τη στιγ μή με πο λύ μορ φεςεκ δη λώ σεις τους την αλ λη λεγ γύη στηνκυ βέρ νη ση και τον ελ λη νι κό λαό.

Σή με ρα, πά νω α πό 100 η μέ ρες μετον Αλέ ξη Τσί πρα πρω θυ πουρ γό,η κυ βέρ νη ση ΣΥ ΡΙ ΖΑ-Α ΝΕΛ προ -

σπα θεί να βρει διέ ξο δο α πό την κρί ση,ό πως α να φέ ρουν ξέ νοι α ντα πο κρι τέςστην Αθή να, έ χο ντας α πέ να ντί τους έ νατεί χος άρ νη σης α πό την ΕΕ, την Ε ΚΤκαι το ∆ΝΤ. Μπρο στά σ’ αυ τή την α ντι -δη μο κρα τι κή και στην ου σία της α ντιευ -ρω παϊκή στά ση, κυ ρίως, της γερ μα νι -κής η γε σίας, έ να νέο κύ μα κι νη το ποιή -σεων συ μπα ρά στα σης στον ελ λη νι κόλαό προ βλέ πε ται να ξε σπά σει, ό πως τό -νι σε ο πρό ε δρος της πα νί σχυ ρης Συ νο -μο σπον δίας Συν δι κά των της Γερ μα νίαςDGB, Ράι νερ Χόφ μαν. Ο γερ μα νός συν -δι κα λι στής τα ξί δε ψε μά λι στα μέ χρι τηνΑθή να για να συ να ντή σει τον Αλέ ξηΤσί πρα και να συ ζη τή σει μα ζί του, τουςτρό πους βοή θειας και αλ λη λεγ γύηςπρος τη χώ ρα. Στο πλαί σιο αυ τό η DGBέ χει το νί σει την α νά γκη για έ να σχέ διοΜάρ σαλ.

Ο Ζα ν-Λικ Με λαν σόν με συ νέ ντευ ξήτου στην «Ου μα νι τέ» της Κυ ρια κής το -νί ζει: «Η συ μπε ρι φο ρά της γερ μα νι κήςκυ βέρ νη σης και το γε γο νός ό τι ο Ολά ντδεν α ντι δρά εί ναι έ να ο λέ θριο λά θοςπου στρέ φε ται κα τά της ευ ρω παϊκής ι -δέ ας» (ο λό κλη ρη η συ νέ ντευ ξη στη σε -λί δα 12). Στο ί διο μή κος κύ μα τος η γαλ -λι κή Attac συ νε χί ζει να συ γκε ντρώ νει υ -πο γρα φές στή ρι ξης και αλ λη λεγ γύης.Υπο γρα φές, συ γκε ντρώ νει και η ε πι τρο -πή για τη δια γρα φή του χρέ ους. Ο ΕρίκΤου σέν που παί ζει ση μα ντι κό ρό λο με -τέ χει και στην Επι τρο πή Αλή θειας γιατο Λο γι στι κό Έλεγ χο του ∆η μό σιουΧρέ ους.

Τις ε πό με νες η μέ ρες α να μέ νε ται ναεκ δη λω θούν πρω το βου λίες και α ντι -δρά σεις με κα θο ρι στι κή η με ρο μη νία την21η του μή να που θα συ νέλ θει η Σύ νο -δος Κο ρυ φής στη Ρί γα. Στη σύ νο δο αυ -τή «θα πρέ πει να δια φα νεί εάν δια γρά -φε ται κά ποια προο πτι κή. Αν οι δα νει -στές θα α ξιο ποιή σουν αυ τή την ευ και -ρία ή θα πα ρα μεί νουν στην άρ νη σήτους», α να φέ ρει η «Λα Τρι μπιούν» καικα τα λή γει: «Ο Αλ. Τσί πρας έ χει κά νειτις υ πο χω ρή σεις που εί ναι εν δε χο μέ νωςοι τε λευ ταίες, μέ χρι ε κεί μπο ρεί να πά -ει η Αθή να».

Μ.Κ.

Η αδιάλλακτη στάση του Γιούρογ-κρουπ στη Ρίγα, ιδιαίτερα του κ.Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συνέχισε νατροφοδοτεί την απειλή για Grexit.Ποια η δική σας αντίδραση;

Η προοπτική συνέχισης της λιτότη-τας είναι απόλυτα απαράδεκτη για ταγερμανικά συνδικάτα. Φανερώνει τρο-μακτική απουσία πολιτικής. Στην Ελ-λάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία,όπου οι μισθοί έχουν περιοριστεί, τοκακό δεν θεραπεύτηκε, αντίθετα επι-δεινώθηκε. Συνεπώς, δεν θα πρέπεινα επαναλάβουμε τα βαρύτατα λάθη.Αντίθετα, πρέπει να αλλάξουμε τηνπορεία των ευρωπαϊκών πολιτικών,ώστε να πάμε σε κατεύθυνση πουανοίγει το δρόμο για περισσότερεςεπενδύσεις και συνεπώς δημιουργίαθέσεων εργασίας και ανάπτυξης. Κα-νείς δεν έχει συμφέρον η Ελλάδα ναεγκαταλείψει την ευρωζώνη. Οι πα-ράπλευρες ζημιές για ολόκληρη τηνΕυρώπη θα είναι σημαντικές. Πράγ-ματι, πρέπει να δώσουμε χρόνο στηνΕλλάδα για να εφαρμόσει τις μεταρ-ρυθμίσεις τις οποίες έχει πραγματικήανάγκη. Να αποκτήσει, π.χ., μια απο-τελεσματική φορολογική πολιτικήκαι να μπορέσει να αντιμετωπίσειγρήγορα την ανεργία των νέων.

Ο Β. Σόιμπλε δεν φέρει σοβαρές ευ-θύνες για τις ανθελληνικές επιθέσεις;

Θα πρέπει να τελειώνουμε με τομύθο των τεμπέληδων Ελλήνων. Ηπροπαγάνδα αυτή δημιουργεί ένα άρ-ρωστο κλίμα. Ο πολιτικός κόσμοςέχει ευθύνες και θα πρέπει να ενεργή-σει γρήγορα για την αποκλιμάκωση,να ξεφύγουμε από τις κατάρες και τιςπολεμικές. Όταν ο Β. Σόιμπλε πρό-τεινε να αποστείλει 500 υπαλλήλουςτου υπουργείου του στην Ελλάδα γιανα συγκεντρώσουν τους φόρους,επρόκειτο για το χειρότερο λαϊκισμότης δεξιάς. Είναι ανυπόφορος. Οιεπαφές μεταξύ της καγκελαρίου Άνγ-

κελα Μέρκελ και του πρωθυπουργούΑλέξη Τσίπρα φαίνεται ότι μπορούννα οδηγήσουν σε αποκλιμάκωση καισυνεργασία και αυτό μ’ ευχαριστεί.

Έχετε μιλήσει για ένα σχέδιο Μάρ-σαλ για την Ευρώπη. Τι εννοείται;

Η ΕΕ και η ευρωζώνη θα έπρεπε ναεξαγγείλουν πρόγραμμα επενδύσεωνπολύ επιθετικό στα προσεχή δέκαχρόνια, διαθέτοντας γύρω στο 2% τουευρωπαϊκού ΑΕΠ. Υπάρχουν επαρκείςπηγές χρηματοδότησης για ένα τέτοιοπρόγραμμα. Σήμερα, τα ποσά αυτάδεν απορροφούνται από την πραγμα-τική οικονομία, αλλά από τους σπε-κουλαδόρους και τους τυχοδιώκτεςστις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγο-ρές. Να διαθέσουμε τα μέσα για τονεπαναπροσανατολισμό αυτών τωνχρημάτων, έτσι ώστε να τα κατευθύ-νουμε προς τα ευρωπαϊκά ταμεία γιανα διατεθούν στα μεγάλα ευρωπαϊκάπρογράμματα υποδομών, την ανά-πτυξη των βιομηχανιών υψηλής τε-χνολογίας. Έτσι θα μπορούσε να χρη-ματοδοτηθεί. Ο στόχος θα ήταν ναφθάσουμε σε μια επαναβιομηχανο-ποίηση, από τώρα μέχρι το 2020, τηςΕυρώπης, όπως επιδιώκει και με τοπρόγραμμά της η Κομισιόν. Να πραγ-ματοποιήσουν οι ευρωπαϊκές οικονο-μίες το 20% της προστιθέμενης αξίαςστο βιομηχανικό τομέα.

Αναφέρατε την ανάγκη μεγάλωνεπενδύσεων στην Ευρώπη. Όμως ηΓερμανία φαίνεται να καθυστερεί ση-μαντικά στον τομέα αυτό.

Ακριβώς. Αυτό οφείλεται στις πε-ριοριστικές πολιτικές των τελευταίωνετών, οι οποίες προκάλεσαν μεγάλεςζημιές. Πάσχουμε από την έλλειψηδημόσιων επενδύσεων που καθηλώ-νουν την εσωτερική ζήτηση. Με αυτές,λοιπόν, τις επενδύσεις μπορεί σήμερανα ανακάμψει η οικονομία, χάρη καιστη βελτίωση της αγοραστικής δύνα-μης που θα προκληθεί με τις αυξήσεις

των μισθών που έχουμε κερδίσει τουςτελευταίους μήνες, με την εφαρμογήτου νόμου για το κατώτατο μισθό πουισχύει από την 1η Ιανουαρίου (αναφέ-ρεται στην αύξηση στα 8,5 ευρώ τηνώρα με την καθιέρωση για πρώτηφορά του μέτρου στη Γερμανία).

Έχετε ασκήσει έντονη κριτική γιατην πραγματική εφαρμογή του κατώ-τατου μισθού. Γιατί;

Ο νόμος αφορά 3,7 εκατομμύριαγερμανούς μισθωτούς. Η αύξηση θασημαίνει την αισθητή βελτίωση τωνεισοδημάτων τους. Μόνο που ορισμέ-νοι εργοδότες χρησιμοποιούσαν κάθετρόπο για να παρακάμψουν την υπο-χρέωση τους να καταβάλλουν τον κα-τώτατο μισθό. Ασκούν πίεση στουςεργαζόμενους ώστε να παραιτηθούναπό το δικαίωμα να πληρώνονται γιατις επιπλέον ώρες ή τη νυχτερινή ερ-γασία και αυτή του Σαββατοκύριακου.Αντιμετωπίζοντας αυτή την κατά-σταση, που έχει καταστεί εθνικόσπορ, οι ελεγκτές του πανίσχυρου δη-μόσιου είναι εμφανώς ελάχιστοι.Απαιτούμε την ενίσχυσή τους και τηνπρόσληψη εργαζομένων που θα έχουντο καθήκον να καταπολεμήσουν τημαύρη εργασία. Πιστεύουμε ότι ηδιεκδίκηση δεν θα πρέπει να περιορί-ζεται στο ατομικό επίπεδο από άτομαπου είναι αναγκαστικά απομονωμένακαι ζουν κάτω από την απειλή και τηνπίεση των εργοδοτών, αλλά θα πρέπεινα γίνεται από τα συνδικάτα.

Ποια είναι η έκταση αυτής της απά-της;

∆εν έχουμε ακόμα κάνει ένανακριβή απολογισμό. Το κατώτατο με-ροκάματο δεν έχει τέσσερις μήνες πουεφαρμόστηκε. Όμως, σύμφωνα με τιςεμπειρικές μας προσεγγίσεις, το φαι-νόμενο είναι μαζικό.

Η λιτότητα είναιαπόλυτα απαράδεκτηΣυνέντευξη του προέδρου της ΣυνομοσπονδίαςΣυνδικάτων Γερμανίας, Ράινερ Χόφμαν

Κανείς δενέχει συμφέ-ρον η Ελ-λάδα να εγ-καταλείψειτην ευρω-ζώνη. Οι πα-ράπλευρεςζημιές γιαολόκληρητην Ευρώπηθα είναι ση-μαντικές

Page 23: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 2255ΘΕΑΤΡΟΑΠ

Ο Τ

ΗΝ

ΠΛΕ

ΥΡΑ

ΤΟΥ

ΘΕΑΤ

Η Φέτος το Σημείο Μηδέν ανοί-γεται σε μια ομάδα πολύνέων στην ηλικία συνεργα-

τών. Εξαίρετη επιλογή από μια έμ-πειρη ομάδα νέων δημιουργών αλλάκαι των νεαρών καλλιτεχνών πουπροτίμησαν να διαπαιδαγωγηθούνθεατρικά σε ένα δύσκολο είδος θεα-τρικής πράξης δίπλα σε ένα απαιτη-τικό σκηνοθέτη και τους άξιους συ-νεργάτες του.

Άρτι αποφοιτήσασα από το Θεα-τρολογικό Τμήμα του Ναυπλίου, ηΜαρία Σικιτάνου δουλεύει για πρώτηφορά στο θέατρο. «Καταρχάς μελέ-τησα πολύ καλά το κείμενο και προ-σπάθησα να καταλάβω σε βάθος τοντρόπο που δουλεύει ο Σάββας καιόλα τα παιδιά της ομάδας. Επίσηςμάζεψα υλικό που μπορούσε να χρη-σιμεύσει στις πρόβες και βοήθησαστη δραματοποίηση του κειμένου».Στην ερώτησή μας «τι σημαίνει ηενεργειακή προσέγγιση;» σχολιάζει:«Είναι μια εξέλιξη της μεθόδου τουΘ. Τερζόπουλου που έχει να κάνει μετο σώμα και την αποτύπωση του κει-μένου πάνω στο σώμα. Πρόκειταιγια τη σωματική εγγραφή του κειμέ-νου, ο θεατής βλέπει το κείμενο στησωματικότητά του».

Η Έβελυν Ασουάντ είναι συριακήςκαταγωγής, γεννημένη στη Θεσσα-λονίκη, αποφοίτησε πέρυσι από τηνδραματική σχολή του Εθνικού Θεά-τρου και είναι, και γι’ αυτήν, ηπρώτη της δουλειά. Στην παράστασηείναι η Ο90. Τι σημαίνει να είναι κα-νείς αριθμημένος άνθρωπος; «ΗΟ090 είναι μια νέα γυναίκα» μαςλέει. «Στο Μονοκράτος δεν υπάρ-χουν μόνιμες μονοσήμαντες σχέσεις.Υπάρχει μια ερωτική ελευθερία πουουσιαστικά δεν είναι απελευθερω-

τική, αντίθετα ελέγχεται το συναί-σθημα και η σεξουαλικότητα των αν-θρώπων. Κι όμως αυτή νιώθει συναι-σθήματα για τον D. Κάποια στιγμήνιώθει την επιθυμία να κάνει έναπαιδί μαζί του. Όμως στο Μονοκρά-τος πρέπει να πληροί κανείς ορισμέ-νες σωματικές προϋποθέσεις για νατεκνοποιήσει και η Ο90 είναι κοντύ-

τερη κατά 10 εκατοστά από το μη-τρικό μοντέλο. Αλλά και να μη συνέ-βαινε αυτό, τα παιδιά τα έπαιρνε τοΜονοκράτος για να τα μεγαλώσει.Τα συναισθήματά της για τον D είναιη ρωγμή στο Μονοκράτος».

Ο ∆ημήτρης Παπαβασιλείου σπού-δασε στην Ιταλία και αποφοίτησεαπό την Ακαδημία της Βενετίας,όπου επίσης σπούδασε ξένες γλώσ-σες στο Πανεπιστήμιο. ∆ούλεψεδυόμιση χρόνια στην Ιταλία με το Τε-ατρο ντ’ Ελένι σε ρόλους του κλασι-κού και μοντέρνου ρεπερτορίου καιαυτή είναι η πρώτη του εμφάνισηστην Ελλάδα. Στην παράσταση τουΣημείου Μηδέν ενσαρκώνει τονΕυεργέτη, τον απόλυτο ηγεμόνα τουΜονοκράτους. «Ο ρόλος αυτός δημι-ουργήθηκε για την παράσταση, στομυθιστόρημα του Ζαμιάτιν είναι παν-ταχού παρών, αλλά δεν τον βλέ-πουμε πραγματικά. Το αινιγματικόόνομά του είναι προφανώς συμβο-λικό, δείχνει την αντίστιξη ανάμεσασ’ αυτό που είναι και αυτό που κάνει.Όπως καταλαβαίνετε, ο ρόλος είναιβαθιά πολιτικός. Το Εμείς έχει δια-χρονικότητα, μπορεί να θεωρήσεικανείς ότι γράφτηκε μόλις χτες.Είναι φυσικό να έχει συμβεί κάτι τέ-τοιο. ∆εν μπορούμε να παραβλέ-ψουμε τι γίνεται γύρω μας. Η καθη-μερινότητα σε όλα της τα επίπεδαενυπάρχει μέσα μας».

Η Έλλη Ιγκλίζ, με σπουδές κλασι-

κού πιάνου δίπλα στην ΑλεξάνδραΠαπαστεφάνου και Μουσικολογίαςστο Πανεπιστήμιο Αθηνών -πουάφησαν ισχυρό αποτύπωμα στηνκαλή και σωστή φωνή της στο τρα-γούδι- αποφοίτησε πέρυσι από τοΕθνικό και έπαιξε ήδη στην Γειτονιάτων Αγγέλων. Είναι ο αφηγητής.«∆εν υπάρχει στο κείμενο, όμωςήταν αναγκαίος στη δραματοποίηση.Έχει ένα δύσκολο ρόλο. Προωθείτην ιστορία με τρόπο εξωκειμενικό,είναι εκτός της ιστορίας, μολονότιχρησιμοποιεί κομμάτια του κειμέ-νου. Κρύβεται πίσω από μια καρέ-κλα-μουσικό όργανο, ιδέα και κατα-σκευή του ∆αβίδ Μαλτέζε. ∆ουλέ-ψαμε αυτοσχεδιαστικά, με όχημα τοσαρκασμό και την ειρωνεία, με τημουσική να παίζει μεγάλο ρόλο, ναπροωθεί τα πράγματα. Έτσι ο αφη-γητής είναι σαν όργανο που λέει τηνιστορία μετακινούμενος από μέροςσε μέρος. Μοιάζει με τους τρελούςτου Σαίξπηρ, ένας κλοσάρ από τομέλλον του μέλλοντός μας».

Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή,Σάββατο και Κυριακή, στις 9μ.μ.,στο Θέατρο «Άττις» (Νέος Χώρος,Λεωνίδου 12 (πλησίον μετρό Μετα-ξουργείου). Κράτηση θέσεων: 210-3225207.

Μαρώ Τριανταφύλλου

Με το περίφημο «Εμείς» του Γιεβγκένι Ζαμιάτιν,η ομάδα «Σημείο Μηδέν» ολοκληρώνει τηντριλογία της αποανθρωποποίησης που ξεκίνησεως ιδέα πριν από δύο χρόνια με τηνΜεταμόρφωση του Κάφκα, αλλά ουσιαστικάπροχώρησε με τις δύο εκδοχές του Βόυτσεκ καιτη δεύτερη εκδοχή της Σωφρονιστικής Αποικίαςτου Κάφκα, που είδαμε πέρυσι. Επίκαιρο το έργοτου Ζαμιάτιν, μοιάζει από τα χρόνια της ρώσικης

επανάστασης να μιλά για το παγκοσμιοποιημένοσήμερα . Εύκολα αναγνωρίζουμε στο Μονοκράτοςτου Εμείς στοιχεία από τον κόσμο μας και στουςήρωες του Ζαμιάτιν τον ανθρώπινο τύπο πουπροσπαθεί να δημιουργήσει η νέα τάξη:αριθμημένος, ελεγχόμενος, χωρίς συναισθήματα,αφοσιωμένος και εκδικητικός σε όποιον τολμάνα διαφέρει και να διεκδικεί. Πώς από τομαζοποιημένο «εμείς» μπορούμε να περάσουμε

στο αγωνιστικό, διεκδικητικό, ευφάνταστο καιμοναδικό «εμείς» ενός κόσμου όπου η ελευθερίαδεν θα είναι πια ζητούμενο, όπου ηκινηματικότητα, η πρωτοβουλία και η διαφορά, ηεπιλογή, ο έρωτας και η συνάντηση -το διαρκέςμιας επανάστασης που δεν θα είναι το τέλος μιαςδιαδικασίας αλλά η διαδικασία στο διηνεκές- θααποτελούν οντολογικές συνιστώσες τηςανθρώπινης υπόστασης;

Από την τραγωδίαστην κωμική αυτοαναίρεσηΤο Σημείο Μηδέν παρουσιάζει το «Εμείς» του Γιεβγκένι Ζαμιάτιν

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΟΥ «ΕΜΕΙΣ», ΣΑΒΒΑ ΣΤΡΟΥΜΠΟ

Κραυγή εναντίοντου ολοκληρωτισμού

Γιατί ένας θεατής σήμερα θα πρέπει να ασχοληθεί με μια φουτουριστική δυστοπία που μετρά περίπου έναν αιώναζωής;

Η τραγικωμική προσέγγιση της ανθρώπινης φύσης αποκαλύπτει πως τα πράγματα βρίσκονται σε ένα διαρκέςμεταίχμιο και μπαλανσάρουν μεταξύ του τραγικού και του κωμικού. Εδώ συναντιούνται οριακά το γκροτέσκο με τοτραγικό, το υπαρξιακό αδιέξοδο με την αναίρεση και αυτοαναίρεση, η κριτική με την αυτοκριτική. ∆ημιουργείται ηπολύ λεπτή γραμμή πάνω στην οποία περπατά ο τραγικός ήρωας, που μπαίνει σε μια δίνη έως το τραγικό αδιέξοδο.Ακριβώς τη στιγμή που μπαίνουμε στην τραγωδία, με ένα απότομο κόψιμο περνάμε στην κωμική αυτοαναίρεση,δηλαδή περνάμε σε μια σκωπτική διάθεση που βλέπει τα πάντα κριτικά και αυτοκριτικά. Το Εμείς έχει στοιχεία απόόλες τις προηγούμενες δουλειές μας. Το μυθιστόρημα γράφτηκε τη δεκαετία του ’20, μέσα στη δίνη της ΡώσικηςΕπανάστασης και του ρώσικου εμφυλίου. Ο Ζαμιάτιν συμμετέχει στην επανάσταση, αλλά, ως διανοούμενος καικαλλιτέχνης, αρχίζει να έχει διαφωνίες, τον ενοχλεί η λογοκρισία, ο πολεμικός κομμουνισμός…

Ωστόσο εσείς δεν το αντιμετωπίζετε ως μια κριτική του σοβιετικού καθεστώτος…Θεωρώ ότι δεν το γράφει εναντίον του σοβιετικού καθεστώτος. Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμη, μολονότι έχουν

αρχίσει να διαφαίνονται οι εξελίξεις. Όμως ο Ζαμιάτιν δεν μιλάει μόνο για το σοβιετικό καθεστώς, ίσως μάλιστα ναμη μιλά καν γι’ αυτό. Αν ήταν έτσι, γιατί αυτή η σταθερή αναφορά στον τεϊλορισμό που εφαρμόζεται στην Αμερικήτων αρχών του 20ού αιώνα; Άλλωστε ο άνθρωπος/μηχανή/αριθμός δεν είχαν ακόμη υπάρξει στην ΕΣΣ∆ την εποχήπου γράφεται το Εμείς. Το βιβλίο αποτελεί κραυγή εναντίον του ολοκληρωτισμού που γεννιέται και στην Αμερικήκαι στην Ευρώπη -ας θυμηθούμε την καταγραφή στο Κεφάλαιο του Μαρξ για τις συνθήκες ζωής στα εργοστάσιατης Αγγλίας στη Βιομηχανική Επανάσταση. Ο Ζαμιάτιν είναι ένας ελευθεριακός μαρξιστής, χεγκελιανός, μιλά για τηδιαλεκτική και την επανάσταση, είναι μαρξιστής γιατί βάζει συνέχεια το οικονομικό πρόσημο, όμως το ελευθεριακόπρόταγμα υποσκάπτει τη σκέψη του. Συμμετέχει στους κύκλους των ρώσων φουτουριστών Μάλεβιτς, Ρότσενγκο,Μαγιακόφσκι, Πόποβα, Τάτλιν, Μέγιερχολντ κ.ά. Ο φουτουρισμός, ο κονστρουκτιβισμός αποτελούν για το νέοσοβιετικό καθεστώς πηγή αισιοδοξίας για το μέλλον και το μέλλον της ανθρωπότητας είναι η μηχανή, κάτι πουσυναντάμε και στο μαρξισμό. Ο συγγραφέας έχει ταξιδέψει και στην Αμερική και στην Αγγλία, έχει δει τον άνθρωπο-μηχανή, τον αριθμημένο άνθρωπο, της βιομηχανικής επανάστασης. Ο ολοκληρωτισμός του Μονοκράτους, πέρα απ’όλα, είναι ο άνθρωπος-μηχανή, ο άνθρωπος αριθμός.

Page 24: Εποχή 17-5-2015

2266 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Blasted

Ηομαδική έκθεση Blasted, σε επιμέλεια της Zara Audielloκαι με την υποστήριξη του European Cultural Foundation,

ευελπιστεί να έχει το ρόλο μιας δημόσιας διακήρυξης που υπο-δεικνύει το επείγον μιας αλλαγής. Τα έργα παρατίθενται σε μιαεγκατάσταση που δεν έχει συγκεκριμένο σημείο εισόδου ή εξό-δου και αναπτύσσεται μέσα στο χώρο υπογραμμίζοντας τηνακριβή πρόθεση να καθοριστεί μια ιεραρχική δομή. Ταυτό-χρονα, συστήνεται με έναν ρευστό τρόπο, κάνοντας χρήση μιαςσύνθετης πολλαπλότητας, η οποία διεκδικεί το δικαίωμα τηςαδιαφάνειας, αποποιούμενη της ιδέας μιας «ΚυρίαρχηςΤάξης» και της προκαθορισμένης εκβιασμένης ομοιομορφίαςτης. Συμμετέχουν οι εικαστικοί: R. Agnes, B. AlSharif, L. Ber-nhardt, Ει. Ευσταθίου, Ζ. Γιαμπουλντάκη, G. Micevski, St. Mi-gliorati, Μ. Μητσοπούλου & Τ. Βορεάδη, C. Novel, M. Nuzzi, Γ.Παπαδάτος, B. Radojci, S. Raliste, I. Smiljani, S. Stoi, S.Vor-tex (Γ. Ισιδώρου–Γ. Γρηγοριάδης). Η έκθεση διαρκεί έως τις 23Μαΐου. Ωράριο: ∆ευτέρα έως Παρασκευή 2 – 8.30μ.μ., Σάββατο2 – 6μ.μ.

Beton7 (Πύδνας 7, στάση μετρό «Κεραμεικός», Βοτανικός,Αθήνα, τηλ.: 2107512625)

Κυνηγός του φωτός

Σε μια προσπάθεια προσέγγισης του «απόλυτα εννοιολογι-κού έργου», στην έβδομη έκθεσή του ο Γιάννης Μελανίτης

το ορίζει ως ένα φωτόνιο σε καθορισμένο χώρο. Το ελάχιστοεννοιoλόγημα, το ελάχιστο αναγκαίο φως ως φορέας πληρο-φορίας αντιστοιχεί σε 1 ARTBIT. Στο εργαστήριο η θέση τουκαλλιτέχνη τίθεται ως παρατηρητή του φωτός κάτω από συν-θήκες δύσκολης ανίχνευσης. Συνεπώς, το ιδεατό μπορεί να πα-ρατηρηθεί μόνο με τη βοήθεια κάποιου μηχανισμού θήρευσηςκαι παγίδευσης. Ο καλλιτέχνης, ως κυνηγός φωτονίων, χρη-σιμοποιεί την τεχνική τριών φάσεων της θήρευσης κινούμενουστόχου: την αναμονή, την παράκαμψη και τη στόχευση. Μέσασ’ αυτό το πλαίσιο, μια κεντρική κατασκευή στο χώρο παρου-σιάζει τις ανακλάσεις του φωτός και τη μηχανική της θήρευ-σης του φωτονίου. Η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 27 Μαΐου. Ωρά-ριο: Τρίτη έως Παρασκευή 11π.μ. – 2μ.μ. και 5 – 9μ.μ., Σάβ-βατο 3 – 7μ.μ.

Depo Darm Contemporary Art Space (Ηρώων Σκοπευτη-ρίου 54–56, Καισαριανή, Αθήνα, τηλ.: 2107601177)

Η ευμένεια της ατέλειας

Στην τρίτη του ατομική έκθεση ο εικαστικός Νικόλας Αν-τωνίου πραγματεύεται τις έννοιες της τελειότητας και του

ιδανικού των έργων του, μέσω της ίδιας τους της αυτοαναίρε-σης, μέσω της ανάδειξης του ψεγαδιού. Οι ατέλειες, τα λάθη,οι αποκλίσεις, οι κηλίδες πολλές φορές αποδεικνύονται χρή-σιμες, κάποιες φορές ακόμα και αναγκαίες. Το ωραίο και τουψηλό, το ιδανικό και η συμμετρία της τελειότητας της αι-σθητικής ιδεολογίας, ιδωμένα και αποτυπωμένα από τον καλ-λιτέχνη μέσα από μια διαφορετική σκοπιά, υποκαθίστανταιαπό στοιχεία που κλονίζουν τη σιγουριά και τη σταθερότητα,παραπέμποντας σε μια αλλόκοτη ομορφιά και στην τελειότητατης ατέλειας. Με αφετηρία αυτή τη διοργάνωση, εγκαινιάζεταιμία σειρά ατομικών εκθέσεων που ο εκάστοτε καλλιτέχνης πα-ρουσιάζει έναν άλλο νέο εικαστικό με ένα μόνο έργο του. Έτσι,ο Αντωνίου μας προτείνει το πολυκεντρικό και πολυσύνθετοέργο του Χρήστου ∆ημητριάδη, με τον οποίο συμμετέχουν στηνεικαστική πλατφόρμα Μακρύ Όχημα. Η έκθεση λειτουργείέως τις 6 Ιουνίου. Ωράριο: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11π.μ.– 2.30μ.μ. και 5.30 - 8.30μ.μ., Τετάρτη, Σάββατο 11π.μ. – 4μ.μ.,Κυριακή, ∆ευτέρα:

κατόπιν τηλε-φωνικού ραν-τεβού.

Αίθουσα Τέ-χνης Τεχνοχώ-ρος (Λεμπέση4 & Μακρυ-γιάννη, στάσημετρό «Ακρό-πολη»,Αθήνα, τηλ.:2111823818)

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣΧΑΡΤΗΣ

Επιμέλεια: Κατερίνα Αναστασίου• [email protected]

Οι Βικτωριανοί τίμησαντον Γιάννη Κοντό

Ενα συναισθηματικό ταξίδι διοργάνωσανοι Βικτωριανοί, οι φίλοι και κάτοικοι τηςπλατείας Βικτωρίας, την Τρίτη 12 Μαΐου,

στο Πολιτιστικό κέντρο εργαζομένων ΟΤΕ, στηγειτονιά τους, για να τιμήσουν τον ποιητήΓιάννη Κοντό, που έφυγε από τη ζωή στις 21του περασμένου Ιανουαρίου.

«Η εκδήλωση αυτή ακολουθεί τις υποδείξειςκαι την επιθυμία του ίδιου του Γιάννη που τηνείχε κανονίσει από τον Οκτώβριο μήνα για ναγίνει το Νοέμβριο» είπε ο ποιητής, και φίλοςτου Γιάννη Κοντού, Γιώργος Μαρκόπουλος,που προλόγισε εκ μέρους των Βικτωριανών τηνεκδήλωση, και συνέχισε. «Ο Γιάννης ήθελεοπωσδήποτε πιάνο και τραγούδια γιατί ήθελενα έχει κλίμα μπουάτ, για να θυμηθεί τα φοιτη-τικά του χρόνια και να γιορτάσει τη συγκεν-τρωτική έκδοση των ποιημάτων του. ∆ιάλεγε τααγαπημένα του τραγούδια και μέρα με τη μέραπρόσθετε και καινούρια, είχε φτάσει 60 τρα-γούδια. Ούτε συναυλία να ήτανε».

«Με αφορμή αυτήν την πρόσκληση διάβασαγια άλλη μια φορά τα βιβλία του Γιάννη [...],και, κάθε φορά, αισθάνομαι μια καινούρια από-λαυση», είπε με τη σειρά του ο Τίτος Πατρίκιος,«μιλάμε για γενιές αλλά αυτές είναι μια αρχικήκατάταξη, αν κανείς έχει δημιουργήσει έναέργο που επιβιώνει, τότε έχει βγει από τη γενιάτου, και από αυτήν την άποψη ο Γιάννης Κον-τός δεν είναι απλώς ένας από τους σημαντικό-τερους ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς, είναιένας από τους σημαντικότερους ποιητές της νε-οελληνικής ποίησης». Ενώ με αφορμή τηφράση ενός άλλου σπουδαίου Βικτωριανού,του Μένη Κουμανταρέα, που χάθηκε επίσηςπρόσφατα, ότι «όλη η ποιητική γενιά του ’70είναι ένα πράγμα, η εικόνα που την παραλλάσ-σουν: ανοίγω το ψυγείο και βρίσκω μέσα τηγιαγιά μου», ο Τίτος Πατρίκιος επεσήμανε ότι«αυτή η γενιά έμπασε τη νέα τεχνολογία πουείχε εισδύσει στη ζωή μας, από το ηλεκτρικόψυγείο που αντικατέστησε τις παλιές παγωνιέ-ρες μέχρι τους υπολογιστές, κι αυτά τα αντι-κείμενα τα έμπλεξε και με τους ανθρώπους, μετο περιβάλλον, τις ψυχικές μας καταστάσεις,κι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα κατορθώματααυτής της ποιητικής γενιάς και ειδικότερα τουΓιάννη».

Πριν τελειώσει την ομιλία του για να διαβά-

σει τρία ποιήματα από την πρώτη συλλογή τουΓιάννη Κοντού, την Περιμετρική, αναφέρθηκεστη δύναμη της εικόνας στην ποίηση του, πουδεν είναι απλώς παραστατική, αλλά σε συνδέειμε τα τρέχοντα γεγονότα του κόσμου, με τιςτρέχουσες καταστάσεις των ανθρώπων. Όπωςέγραψε και ο Νάσος Βαγενάς, στο τελευταίοτεύχος του περιοδικού «Νέα Ευθύνη», το οποίοπεριέχει ένα μεγάλο αφιέρωμα στον ΓιάννηΚοντό, «βλέπουμε ξαφνικά να προβάλλουνεκείνες οι απροσδόκητες εικόνες που κάνουντη συλλογή του να ξεχωρίζει».

Η βραδιά έκλεισε με τη φωνή του Γιάννη Κον-τού και το ποίημά του «Η χθεσινή μέρα (παι-δική έκθεση)»:

Πολλές φορές το δίχτυ που με τυλίγεικαι με τραβά είναι μεταλλικόαλλά αόρατο. Όπως αόραταέρπει ο χειμώνας στα χάδια.Είναι απόγευμα στην αιχμή του.Το φως τρίβεται, γίνεται σκόνη και δεν έχω νέα σου (εικόνες και οσμές)μόνο κάτι κινήσεις μισές-σκιέςσε αργό ρυθμό. Πολλές φορές σκέπτομαι,μήπως η φαντασία. Αλλά να η σπηλιά,να τα αγρίμια, να η μοναξιά, να η βοσκή.(Γι’ αυτό, κυρία, δεν ήρθα σχολείο.)

Λίγα τελευταία λόγια πρόσθεσαν κι οι φίλοιτου, ο Κωστής Γκιμοσούλης και ο ΘανάσηςΝιάρχος, με τον οποίο είχε δημιουργήσει το βι-βλιοπωλείο Ηνίοχος, σημείο αναφοράς και συ-νάντησης διανοουμένων την περίοδο 1971-76,αλλά και η Μάγια Τσιάλα Ζακαήντιζε, στηνοποία ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση, η μικρήτου αδελφή, όπως την ονόμαζε ο Γιάννης Κον-τός, που επί δεκατρία χρόνια φρόντιζε τη μη-τέρα του και, στη συνέχεια, έμεινε μαζί του -ημοναδική του οικογένεια, όπως έλεγε.

Την εκδήλωση οργάνωσε, συντόνισε και πα-ρουσίασε η Αθηνά Κεφαλά. Συμμετείχαν, δια-βάζοντας ποιήματα και τραγουδώντας, οι:Μαρία Μαυροματάκη, Χάρης Φλέουρας, ΜάνιαΠαπαδημητρίου, Σέβη Στάικου, Ρήγας Αξελός.

Σοφία Ξυγκάκη

Ο Γιάννης Κοντός δενείναι απλώς ένας απότους σημαντικότερουςποιητές τηςμεταπολεμικής γενιάς,είναι ένας από τουςσημαντικότερουςποιητές τηςνεοελληνικής ποίησης.

“«Όταν ήμουν έφηβος και μερικά χρόνια μετά, έπαιρνα στην τύχη ένα λεωφορείο καιπήγαινα στο άγνωστο. Έτσι έμαθα πολλές λεωφορειακές γραμμές και τις ακραίεςσυνοικίες της Αθήνας. Ένα από αυτά τα λεωφορεία είχε επιγραφή «Περιμετρική».Αυτό ήταν. Όταν μάζεψα τα ποιήματα των τελευταίων ετών, με διορθώσεις, αλλα-γές, και προσθαφαιρέσεις, έδωσα αυτόν τον τίτλο στο πρώτο μου βιβλίο. [...] Τότε ταπρόσωπα της λογοτεχνίας καταλάμβαναν τεράστιες εκτάσεις του εσωτερικού μουκόσμου. Και τώρα το ίδιο συμβαίνει, αλλά θα έλεγα με τη λογική παράμετρο να παίρ-νει το μερτικό της. Τότε εκδηλωνόταν σαν τρελός έρωτας [...] Και το ταξίδι συνεχί-ζεται [...]. Αυτά έγραφε ο Γιάννης Κοντός στο υστερόγραφο της επανέκδοσης της Περιμετρι-κής, το 2000, που θα γινόταν και ο πρόλογος της συγκεντρωτικής έκδοσης, το 2013.Τα πρόσωπα που είχαν επίδραση επάνω του πολλά: από τον Καβάφη και την Αξιώτηέως τον Μπέργκμαν και τους Μπητλς…

Page 25: Εποχή 17-5-2015

Χρήστος Βούπουρας«7 θυμοί»Εκδόσεις ΕστίαςΝοέ. 2014

Παλαιότερα, μέχρι και τις πρώτεςμεταπολεμικές δεκαετίες, παρα-τηρείτο σε μεγάλη έκταση, επιρ-

ρέπεια προς την ποίηση. Η στιχοπλοκήδεν χρειάζεται ούτε πολύ χρόνο ούτε εκ-δότη. Εύκολα ο καθένας εξέδιδε και έναδυο ποιητικές συλλογές. Από τα μέσαπερίπου της δεκαετίας του ’80, αρχίζεισταδιακή στροφή προς την πεζογραφία.Βοηθώντας σήμερα η ψηφιακή τεχνολο-γία, μπορεί ακόμη και μυθιστόρημα ναεκδοθεί ιδίοις αναλώμασιν. Άλλωστε, ε-μπειρίες ο καθένας έχει να αφηγηθεί.Από τους πρώτους που στράφηκαν ομα-δικά στο μυθιστόρημα, ήδη από τη δεκα-ετία του ’90, ήταν οι θεατρικοί συγγρα-φείς. Πολύ αργότερα, λόγω πλέον καιτης ελλειμματικής θεατρικής παραγω-γής, ξεκίνησε στο θέατρο η εισροή πεζούλόγου. Η υποκατάσταση του πρωτότυ-που θεατρικού έργου, αρχικά γινόταν μεδιασκευές πεζών, που στόχευαν σε αυθυ-πόστατη θεατρική μορφή. Όσο, όμως,μεγάλωνε η ζήτηση, περιορίζονταν οιδραματουργικές απαιτήσεις και οι συνα-κόλουθες τροποποιήσεις, καταλήγονταςσε μεταφορές, με όλο και εκτενέστερα α-φηγηματικά μέρη και περιορισμένα, σχε-δόν αφανισμένα, τα διαλογικά. Αυτούτου είδους οι θεατροποιήσεις έχουν με-γάλα πλεονεκτήματα. Αρκεί ένας μικρόςθίασος, ακόμη και του ενός ατόμου γιαόλες τις δουλειές, ένας μικρός χώρος, α-κόμη και του ενός δωματίου. Επίσης, δεναπαιτείται πολύς χρόνος προετοιμασίας,και το κυριότερο, εξασφαλίζουν δυσανά-λογα μεγάλη προβολή, καθώς αυτή βρί-σκεται κατά κανόνα σε αντιστοιχία προςτη φήμη του πεζού που επιλέχτηκε καιόχι του θεατρικού αποτελέσματος. Κά-πως έτσι εδραιώθηκε η σημερινή μόδατων θεατροποιήσεων, που λειτουργεί σεβάρος του νεοελληνικού θεάτρου, αλλάαυτό ελάχιστους φαίνεται να απασχολεί.

Στα τελευταία χρόνια, χάρις στη μετα-μοντέρνα αισθητική, πεζόμορφη και θε-ατρική μορφή συμμειγνύονται όλο καιπερισσότερο, με αποτέλεσμα να προκύ-πτουν έργα εξαρχής διπλής υπόστασης.Ο συγγραφέας, με την ίδια υπόθεση,γράφει μυθιστόρημα και θεατρικό. Προ-ηγείται συνήθως το μυθιστόρημα και α-κολουθεί η θεατροποίησή του. Προςδιευκόλυνση, για την ταυτόχρονη παρου-σίαση μυθιστορήματος και θεατρικού,που εξασφαλίζει μεγαλύτερη προβολή,προέκυψαν και μερικής έκτασης θεατρο-ποιήσεις, που αποκαλούνται “αναγνώ-σεις”. Το θέατρο, όμως, από τη φύσητου, εξασφαλίζει μικρή δημοσιότητα, σεαντίθεση με τους παράπλευρους τομείς,κινηματογράφου και τηλεόρασης. Ορι-σμένοι πεζογράφοι καταπιάστηκαν απόνωρίς και με το σενάριο, δικού τους έρ-γου ή και ξένου. Άργησε κάπως, αλλάήρθε η σειρά και της αντίστροφης πο-ρείας, από τον κινηματογραφικό και τη-λεοπτικό χώρο σ’ εκείνον της πεζογρα-φίας. Πρώτοι έκαναν την εμφάνισή τουςως διηγηματογράφοι οι σκηνοθέτες, πουείχαν δοκιμαστεί σε σενάρια διασκευήςπεζών έργων. Στα διηγήματά τους,αντλούσαν από τις προσωπικές τους ε-μπειρίες, τις οποίες αναμείγνυαν με μυ-θοπλαστικούς πυρήνες από τα σενάριατων ταινιών τους. Πρόσφατα, προέκυ-ψαν και πάλι έργα διπλής υπόστασης,αλλά διαφορετικής της προηγούμενης.Τώρα, ο ίδιος ακριβώς μύθος τροφοδο-τεί, ταυτόχρονα, σενάριο και πεζό. Αν τοδεύτερο θα είναι διήγημα ή μυθιστόρη-μα, εξαρτάται από τις αντοχές του υλι-κού. Μία τέτοια περίπτωση συνιστά τοβιβλίο του Χρήστου Βούπουρα.

Σεναριογράφος και σκηνοθέτης, μεδυο ντοκιμαντέρ και τρεις ταινίες με-

γάλου μήκους στο ενεργητικό του, έχει

κατακτήσει ήδη από το 2000 και τον τίτ-λο του πεζογράφου. Τότε, πρωτοεμφα-νίστηκε με μυθιστόρημα, βασισμένο σεσενάριο, από κοινού γραμμένο με τονΓιώργο Κόρρα. Ακολούθησε το 2004 μίασυλλογή διηγημάτων και δέκα χρόνιααργότερα, επανέρχεται με ένα νέο δίδυ-μο μυθιστορήματος-σεναρίου, αυτήν τηφορά, χωρίς συνέταιρο στο γράψιμο.Προτάχθηκε η προβολή της ταινίας στην20η διοργάνωση του προγράμματος προ-βολών «Αθηναϊκές νύχτες πρεμιέρας»και ακολούθησε η έκδοση του μυθιστο-ρήματος, ομότιτλου, του οποίου, όμως,η συγγραφή είχε προηγηθεί. Μυθιστόρη-μα και σενάριο αντλούν από το ίδιοπραγματολογικό υλικό, αλλά διαφορο-ποιούνται στο πλάσιμο κάποιων ηρώων,ενώ η δράση του σεναρίου περιορίζεταικαι εξ ανάγκης πειθαρχεί στις οικονομι-κές δυνατότητες.

Η ταινία εντάχθηκε στην νεόκοπη κα-τηγορία “Νέος Κουήρ Κινηματογράφος”.Ο όρος “κουήρ” δεν αντικαθιστάαπλώς τον όρο γκέι, αλλά ση-μαίνει μία ευρύτερη διαφο-ροποίηση στις σεξουαλι-κές σχέσεις, που παρα-μερίζει τις παλαιότε-ρες δυαδικές κατηγο-ριοποιήσεις. Μέχρισήμερα, αυτός ο νε-οφανής όρος έχειεπικρατήσει στιςθεωρητικές προ-σεγγίσεις, αλλάκαι στην ακτιβι-στική δράση.Σχετικά πρόσφα-τα, εισήχθη καιμάλιστα, προβλή-θηκε ιδιαίτερα σεκινηματογράφοκαι τηλεόραση.Αντίστοιχη λεκτι-κή ανακαίνιση θααναμενόταν καιστον πεζογραφικόχώρο, όπου παραμέ-νει σε χρήση η κατηγο-ρία ομοφυλόφιλη ή καιγκέι λογοτεχνία. Είναιμέσα στο μεταμοντέρνοπνεύμα, η κατάργηση των κα-θαρών μορφών. Όπως το πεζο-γράφημα συμφύρεται με το θεατρι-κό και το σενάριο, σε διαδικασία αλλη-λομεταλλαγής, παρόμοιο δρόμο ακολου-θούν και οι θεματικές διανοίξεις, καταρ-γώντας τα στεγανά.

Στην παλαιότερη κατηγορία της γκέιλογοτεχνίας, οι βιβλιοπαρουσιαστές ενέ-ταξαν το τελευταίο μυθιστόρημα του Μέ-νη Κουμανταρέα, «Ο θησαυρός του χρό-νου». Σε αυτήν, τοποθετούν και τα πα-λαιότερα βιβλία του, όπως και βιβλία μεομοφυλόφιλα στοιχεία των ΓιώργουΙωάννου και Κώστα Ταχτσή. Το πρόσφα-το, ωστόσο, διαφέρει, κατ’ αρχήν ποσο-τικά, καθώς η ομοφυλοφιλία αποτελείτο κεντρικό θέμα, αλλά και ποιοτικά.Περιγράφεται η πολυπολιτισμική Αθήνατων αρχών του 21ου αιώνα, όπου, ανάμε-σα σε τόσα άλλα, διαφοροποιείται και ηεικόνα της ομοφυλοφιλίας ως τμήμα τηςτρέχουσας διαφοροποιημένης σεξουαλι-κότητας.

Τα μυθιστορήματα των Κουμανταρέακαι Βούπουρα συναντιούνται, καθώς πε-ριγράφουν παραπλήσια συμβάντα και ε-μπειρίες, αποδίδοντας με νατουραλιστι-κές περιγραφές τρόπους διαβίωσης. Πα-ρατηρούν τις ίδιες “φέτες ζωής” από τηνκαθημερινότητα ομάδας ανθρώπων πουμετέχουν σε ό,τι αποκαλείται “κουήρκουλτούρα”. Ο Κουμανταρέας σχολίαζεπως στη δεκαετία του ’60 και παλαιότε-ρα, “τον ομοφυλόφιλο, που έγραφε μυ-θιστόρημα με θέμα την ομοφυλοφιλία,τον έβαζαν στο περιθώριο. Ενώ, σήμερα,κάτι τέτοιο θεωρείται σχεδόν ντεμοντέ.”Αντίστοιχα, σε μία δυο δεκαετίες, στοι-χεία του “κουήρ τρόπου ζωής”, που σή-

μερα προκαλούν, πιθανώς να ξεπερνιού-νται ως κοινά και αδιάφορα.

Μυθιστόρημα αποκαλεί το βιβλίο τουο Κουμανταρέας, χωρίς να αποκρύβει τοενυπάρχον μεγάλο μέρος αυτοβιογράφη-σης. Αν κάποιος το συμπλήρωνε μετά τοθάνατό του, όπως έχει συχνά γίνει με μυ-θιστορήματα κυρίως θανόντων, θα προέ-κυπτε μία ιστορία, πολύ κοντινή σε μίααπό εκείνες, που ο Βούπουρας συρρά-πτει στο μυθιστόρημά του. Και βεβαίως,λόγω της φονικής κατάληξής της, πρό-κειται για την εντυπωσιακότερη. Κι ό-μως, το βιβλίο του Βούπουρα δεν τροφο-δοτήθηκε από την περίπτωση Κουμαντα-ρέα. Κυκλοφόρησε τον Νοέ., ενώ τουΚουμανταρέα τον Οκτ., όσο για τη δολο-φονία του συνέβη τον ∆εκ. Το μόνο, λοι-πόν, που, κατά κάποιο τρόπο, αντέγρα-ψε είναι μία όψη της σημερινής πραγμα-τικότητας, που, προσώρας, αντιμετωπί-ζεται ως περιθωριακή.

∆εν έχουμε δει την ταινία, με τίτλο «7θυμοί». Οι αναφορές σε αυτήν

γίνονται με βάση το μυθιστό-ρημα, εστιάζοντας σε μία

από τις ιστορίες. Αυτήνπου καταλήγει με τον

φόνο του ηλικιωμέ-νου τραπεζίτη απόνεαρό αλλοδαπό, ί-σως τον Αιγύπτιο,με τον οποίο δια-τηρούσε μακρό-χρονη σχέση κυ-ρίου και υπηρέ-τη για όλες τιςδουλειές. Πριν32 χρόνια, προ-βαλλόταν στοΦεστιβάλ Θεσ-σαλονίκης ηπρώτη ταινία μεθέμα την ομο-φυλοφιλία, πουκαι εκείνη κατέ-

ληγε με τον φόνοτου θύτη από το

θύμα. Ήταν το1982, ο «Άγγελος»

του Γιώργου Κατα-κουζηνού. Φαινομενι-

κά παραπλήσιοι οι μύθοιπαλαιότερης και πρόσφα-

της, στην ουσία τους, όμως,διαφορετικοί. Στην “κουήρ κουλ-

τούρα” της σήμερον, οι σχέσεις είναι αμ-φίσημες με δυσκόλως προσδιορίσιμεςκοινωνικές αντανακλάσεις. Στο μυθιστό-ρημα του Βούπουρα, ομοφυλόφιλος, τονοποίο αρχικά βόλευαν οι καταστάσειςπου δημιουργεί μία πολυπολιτισμικήκοινότητα, καταλήγει ρατσιστής, καθώςδιακρίνει φυλετικά τον καλό και τον κα-κό μετανάστη. “Μην εμπιστεύεσαι Άρα-βα. Εγγυημένο το Κουρδάκι.” Είναι οισυμβουλές έμπειρου μπάρμαν, που κάνειτον μεσάζοντα στις συνευρέσεις. Η χρο-νική απόσταση μίας ακεραίας γενιάς συ-νηγορεί στην αλλαγή παραδείγματος,που σημαίνει, μεταξύ των άλλων, και αλ-λαγή στη γωνία εστίασης.

Ανεξάρτητα από αυτές τις γενικότε-ρες παρατηρήσεις. Το μυθιστόρημα

του Βούπουρα χαίρει αυτοτέλειας αλλάκαι ενότητας, παρότι ως σύλληψηπροϊδεάζει μάλλον για σπονδυλωτό μυ-θιστόρημα. Το επτά του τίτλου μπορεί ναεπιλέχθηκε λόγω της ιδιαίτερης θέσηςπου κατέχει ο εν λόγω αριθμός στην α-ριθμοσοφία, καθώς και στο πεδίο της υ-περβατικότητας, όπου θεωρείται ιερόςαριθμός, με συμβολική φόρτιση. Άρα,ως μέρος του τίτλου, προετοιμάζει γιαπρολήψεις και δεισιδαίμονες εμμονέςτων ηρώων, ιδίως των αλλοδαπών μου-σουλμάνων, που έρχονται από Αλβανίακαι Αίγυπτο. Κυριολεκτικά, όμως, ανα-φέρεται στα επτά πρόσωπα του μυθιστο-ρήματος. Τον κεντρικό χαρακτήρα και ταέξι άλλα, με τα οποία, περιστασιακά ήγια μακρύτερα χρονικά διαστήματα, συγ-χρωτίζεται.

Επτά πρόσωπα, ως αντιπροσωπευτικάεπτά στόχων κοινωνικού ρατσισμού, ταοποία, ωστόσο, παρουσιάζονται από τηφίλα κείμενη σκόπευση του βασικού χα-ρακτήρα. Αυτός είναι στα 45, το επάγ-γελμα αρχαιολόγος, αλλά ιδιόρρυθμος,καθώς προτιμά τα κατάλοιπα των σύγ-χρονων κοινωνιών από τα αρχαία, όπωςκαι τις μικροϊστορίες των ιστορικώνπροσώπων από τους δημόσιους βίουςτους. Μετά από 17χρονη συμβίωση μεσυνάδελφό του, προτιμάει ως ερωτικούςσυντρόφους νεαρούς αλλοδαπούς. Έτσι,έχει να θυμάται μία πρώτη σχέση, πουκράτησε αρκετά, με Αλβανό από το Τε-πελένι, και ύστερα, μία δεύτερη, με ένα“μουσουλμανάκι”, με το οποίο και συνοι-κεί. Μόνο που εκείνο αποδεικνύεται φι-λοχρήματο και άπιστο. Από το “μου-σουλμανάκι” γνωρίζει το αφεντικό του,έναν άνθρωπο του χρήματος, τραπεζίτη,που τον παρασέρνει σε ένα ταξίδι στηνκοιλάδα του Νείλου και της σεξουαλικήςπανδαισίας. Παράλληλα, διατηρεί τρυ-φερή σχέση με 25χρονη ναρκομανή στηφάση απεξάρτησης, ενώ συχνά κουβε-ντιάζει με έναν συγκάτοικο της πολυκα-τοικίας, που έχει τη λόξα της ευρεσιτε-χνίας. Στους γνωστούς του, υπάρχει καιένας ακίνδυνος σχιζοφρενής, που ανη-συχεί για την τύχη του πλανήτη. Το έκτοπρόσωπο το συναντά, όταν επισκέπτεταιτον γενέθλιο τόπο του, ένα χωριό της Λέ-σβου. Συγχωριανός του, αποδιοπο-μπαίος στον τόπο του, πήγε μετανάστηςστη Γερμανία, έφτιαξε εκεί οικογένεια,την εγκατέλειψε και γύρισε πίσω πιο ξέ-νος και από τους ξένους.

Τα πρόσωπα πληθαίνουν, καθώς τοκαθένα από τα έξι φιλικά φέρνει στοπροσκήνιο και ένα διαφορετικό περι-βάλλον ανθρώπων, με άλλους ηθικούςκώδικες, όπου διαφορετικές γλώσσες ήκαι ιδιόλεκτα, νοοτροπίες ή και θρη-σκείες, αναμειγνύονται. Με αυτόν τοντρόπο, προβάλλει ένα, ελλαδικής εκδο-χής, καθρέφτισμα του φαινομένου της“πολυπολιτισμικής κοινωνίας”. Λόγωτης μερικής οπτικής γωνίας, οι καταστά-σεις εμφανίζονται αρχικά εξωραϊσμένες,για να ανατραπούν στη συνέχεια, όταν οσυγχρωτισμός οδηγεί σε τριβές και συ-γκρούσεις. Το εύρημα του Βούπουρα,που καθιστά το μυθιστόρημά του μάλλονυπαρξιακό παρά κοινωνικό, είναι η ε-στίαση στην ψυχική κατάσταση του θυ-μού. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας το πώςεκδηλώνει ο καθένας τη συγκεκριμένηψυχική κατάσταση. Περιγράφοντας οσυγγραφέας τους τρόπους, σχολιάζειτους χαρακτήρες και κατ’ επέκταση ταπάθη τους. Υπάρχουν θυμοί περισσότε-ρο και λιγότερο εκδηλωτικοί, στρεφόμε-νοι προς τα μέσα, ή άλλοι, που εξωτερι-κεύονται με ποικίλους τρόπους, βουβά ήμε έκρηξη, ακόμη με χαρακτηριστικές α-ντιδράσεις, εξατομικευμένες ή και φυλε-τικά προσδιοριζόμενες, όπως χειρονο-μίες και ύψωση του τόνου της φωνής.Όπου, το φάσμα του θυμού είναι πλου-σιότερο από το επταμερές ηλιακό. Κυ-ρίαρχη, πάντως, θέση στους σχηματικάεπτά θυμούς του τίτλου έχει “ο δύσκο-λος θυμός του έρωτα”, ιδιαίτερα ότανπρόκειται για έναν καταραμένο έρωτα. Οσυγγραφέας επιμένει σε αυτόν τον έρω-τα και τον θυμό που φέρνει η προδοσίατου. Έτσι όπως τον βιώνει ο αφηγητήςκαι ο άνθρωπος του χρήματος, αναδει-κνύεται σε εξάρτηση εφάμιλλη ή και ι-σχυρότερη εκείνης του ηρωινομανούς.Σίγουρα, το ίδιο εξευτελιστική, αν και γι’αυτήν οι ψυχολόγοι διατείνονται πως υ-πάρχει μεγαλύτερη γκάμα υποκατάστα-των. Αλλά αυτό μένει εκτός μυθιστορή-ματος, ως υπαινιγμός στην αμφισημίατου τέλους. Από μία άποψη, πρόκειταιγια ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα, με προ-κλητικές πτυχές για τον συγκαιρινό τουαναγνώστη.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1092 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 2277ΒΙΒΛΙΟ

Ο θυ μός του έ ρω τα

Page 26: Εποχή 17-5-2015

2288 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΜΟΥΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

[email protected]

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ο Ανδρέας Ταρνανάς είναισυγγραφέας, μοντέρ,σκηνοθέτης, στιχουργός καιτραγουδοποιός. Οι παραστάσειςτου με τίτλο «Ράγκα Παράγκα -Τα τραγούδια της πρώτηςκατάληψης» ξεκινούν στο θέατρο«Λύχνος», κάθε ∆ευτέρα καιΤρίτη από 19 και 20 Μαΐου. Στοενδιαφέρον κείμενο –μαρτυρίαπου ακολουθεί περιγράφει ταγεγονότα και τα πρόσωπα πουσηματοδότησαν μουσικά μίαεποχή.

Ολο το καλοκαίρι του ’80 πέρασεμε διαδηλώσεις και καταλήψειςτων πανεπιστημίων καθώς οι

φοιτητές αντιστέκονταν στο νόμο 815που ήθελε να εκσυγχρονίσει τις σπου-δές. Στην κατάληψη της Νομικής αντη-χεί η φωνή του Σαββόπουλου που μιλάγια τον ∆εκέμβρη του ’44 μέσα από τιςστροφές της Ρεζέρβας, ενώ στις γειτο-νιές οι εργάτες στηρίζουν τις ελπίδεςτους στην «αλλαγή» που υπόσχεται μιανέα και γρήγορα ανερχόμενη πολιτικήπαράταξη. Το φθινόπωρο, προστίθεταιστο εύφλεκτο κλίμα των ημερών η κατά-ληψη ενός διώροφου νεοκλασικού στηνοδό Βαλτετσίου. Είναι ένα γεγονός πουεμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελ-λάδα, ενώ έχει διαδοθεί αρκετά στο Πα-ρίσι και στο Βερολίνο, όπου οι κοινοβια-κές καταλήψεις ανθούν, με αμφίβολοόμως αποτέλεσμα ως προς την ουσία τηςδράσης τους καθώς μετατρέπονται σεχώρους φτηνών εκτονώσεων.

∆ιάφοροι παραδοξολόγοι βγαίνουνκάθε τόσο στο μπαλκόνι και απευθύνουνακατανόητα διαγγέλματα προς τους πε-ραστικούς, ενώ οι λιγότερο ρητορικοίκάνουμε τις πρακτικές δουλειές στη εί-σοδο. «Ρε μπαγάσα περνάς καλά εκεί

πάνω» λέω σ’ ένα φίλο που αγορεύειπάνω από το κεφάλι μας. «Κάνε πάσακαι μια ματιά εδώ χάμω» συμπληρώνειαστραπιαία ο Άσιμος, κάτι που δεν ξέρωαν το είχε ήδη γραμμένο ή το επινόησεεκείνη την ώρα απαντώντας στην παρα-τήρηση μου σαν τους παλιούς κομφε-ρανσιέ. Στη διάρκεια των επιδιορθώ-σεων του ερειπωμένου κτιρίου αρχίζει νακυκλοφορεί το σύνθημα «Ράγκα μπα-ράγκα», που χαρακτηρίζει απόλυτα τηδιάθεση όλων που έχουμε ενδυθεί έναπροσωπείο πρόσφυγα πολυτελείας, πουαντλήσαμε από τον τίτλο ενός ποιήματοςτου Εμπειρίκου. Αντίστοιχη έλξη προκα-λεί και ο Σκαρίμπας καθώς όλοι είχαμεμελοποιήσει το «Ουλαλούμ», εγώ σεβαλς, καθώς θεωρούσα ότι ταίριαζε στοκλίμα των Αρλεκίνων και των Πιερότωνπου χρησιμοποιεί συχνά, ύφος που δενάρεσε στον Άσιμο που πήρε την κιθάρακαι το απόδωσε με τον ρετσιτατίβοτρόπο που το έχει στις συλλογές του.

Το σχέδιο της μουσικήςαυτάρκειας

Θέλοντας να δώσουμε στην κατάληψηχαρακτήρα προβολής της ανεξάρτητηςτέχνης αποφασίζουμε να ηχογραφή-σουμε δικά μας τραγούδια, για να παί-ζονται από τα μεγάφωνα που έχουν στε-ρεωθεί στην πρόσοψη του κτιρίου. Ηηχογράφηση ξεκινά στο υπόγειο τουΆσιμου στην οδό Αραχόβης. Μαζευόμα-στε διάφοροι. Μουσικοί, ποιητές, ηθο-ποιοί, θαυματοποιοί, γυρολόγοι, θεολό-γοι, αθεϊστές, υπαρξιστές και ανύπαρ-κτοι. Σε λίγο συνθέτουμε μια αυτοσχέδιαόπερα, όπου καθένας παίζει ό,τι ρυθμόμπορεί και λέει ό,τι του κατέβει, η οποίαδιαρκεί μια ώρα γιατί τόσο χρόνο διέθετεη κασέτα που την γράψαμε. Έργο πουδεν το άκουσε ποτέ κάποιος ολόκληρογιατί σου έφερνε απελπισία από ταπρώτα λεπτά με τη χαοτική του σύστασηκαι φυσικά δεν διανοηθήκαμε να το παί-ξουμε στα μεγάφωνα της κατάληψης.

Το σχέδιο της μουσικής αυτάρκειαςφάνηκε να ναυαγεί. Την άλλη μέρα,όμως, εισέβαλε η Γώγου κρατώντας έναμαγνητόφωνο Nagra, που το χρησιμο-ποιούσαν τότε πολύ στον κινηματο-γράφο, και μας υποχρέωσε να πούμε οκαθένας τα ολοκληρωμένα τραγούδιατου κάνοντας μάλιστα καθοριστικές πα-ρεμβάσεις στους στίχους τους. Τα δικάμου είχαν μελωδία αλλά όχι οργανικήσυνοδεία καθώς το αρμόνιο μου ήταν δύ-

σκολο να μεταφερθεί. Το ρόλο του συ-νοδού ανέλαβε ο Παύλος Σιδηρόπουλος,που δεν ξέρω πως είχε βρεθεί εκεί αφούδεν τον γοήτευαν ιδιαίτερα τα Εξάρχεια,πιάνοντας στη στιγμή τα ακόρντα τουςμε μια ξένη κιθάρα. ∆εν τον ξαναείδααπό τότε. Εκείνος ωστόσο με κουβάλησεμαζί του καθώς αρκετά χρόνια αργότεραμε πληροφόρησαν ότι έπαιζε συχνά στιςζωντανές εμφανίσεις του το «Μπλουζστις χορδές των νεύρων» ένα από τα τρα-γούδια τούτης της παράξενης αλλά σπά-νιας καταγραφής.

Ήμουν εγώ ή κάποιος άλλος;

Μια εποχή μακρινή σαν πρωτόγονοςμύθος, που ανασυγκροτώ αβέβαια τις ει-κόνες της, καθώς η ψηφιακή παραί-σθηση που μεσολάβησε ύψωσε ένα φρά-χτη ανάμεσα στο τότε και στο τώρα ώστενα μη μπορείς να βρεις ακόμα και τονελάχιστο αρμό μεταξύ τους. Ήμουν εγώή κάποιος άλλος; Τα έζησα αυτά ή ταφαντάστηκα; ∆ύσκολο ν’ απαντήσεις μετον τεχνητό ορθολογισμό που επιβάλει ηπαρερμηνεία της ενηλικίωσης που τησυνταυτίζει με την παραίτηση από κάθευποστασιακό σχεδιασμό. Ευτυχώς το έν-στικτο αναπτύσσει πότε - πότε μια πα-ράλογη επιμονή προσάρτησης σε ό,τι θε-ωρεί άχρηστο το κοινό μέτρο. Όλα αλ-λάζουν εκτός από τις μνήμες και τα συ-ναισθήματα, συνθήκη που δηλώνει τηνεξέλιξη ως ψευδαίσθηση και την ουσίατης ζωής ως ακινησία.

Υπάρχουν ορισμένα πρόσωπα που ενώδεν πήγαν σε βάθος κάποια πλευρά τουπολιτισμού άφησαν έντονα το στίγματους με την ιδιόμορφή τους παρουσία. Ηπιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτήςτης κατηγορίας είναι ο Νικόλας Άσιμος,που αποτελούσε για χρόνια το έμβληματης πλατείας Εξαρχείων και ήταν αδύ-νατο να μη τον συναντήσεις κάθε φοράπου έμπαινες στα όριά της και ακόμα πιοαδύνατο να μην προσέξεις την ισχνήασκητική φυσιογνωμία του.

Η διασπορά του ανάμεσα σε τόσα ετε-ρόκλητα είδη, όπως το ρεμπέτικο, τολαϊκό, το παραδοσιακό, το δυτικότροπο,το ροκ, δηλώνει ότι δεν είχε σταθερήμουσική θέση και αφομοίωνε τα περιρ-ρέοντα ακούσματα.

Ο κροκάνθρωπος

Την εμφανή στιχουργική του δυνατό-τητα ο Άσιμος συχνά την κατανάλωνε σεεπίδειξη τεχνικής παραδοξολογίας, σε

συνδυασμό με μια έμμονη διάθεση ανα-τροπής, που δεν προέκυπταν πάντα απότην προσωπική του ανάγκη και την παι-δεία του αλλά ήταν σχηματικές πράξειςεκτοξευμένες από την οργή για τον κοι-νωνικό αποκλεισμό του, που την υπο-δαύλιζε η συνεχής χρήση αλκοόλ, κάνο-ντας τη συμπεριφορά του ανεξέλεγκταπαρορμητική και συχνά συγκρουόμενημε τις εσωτερικές του τάσεις.

Η δηλωμένη αντίθεση και η περιφρο-νητική στάση προς την ιδιαίτερη πα-τρίδα του την Κοζάνη και το περιβάλλοντης παιδικής του ηλικίας αναιρούνταιταυτόχρονα από κάποιες ασυναίσθητεςενέργειές του, που επισημαίνουν τηνκρυμμένη μέσα του έλξη προς τούτες τιςαποκηρυγμένες αξίες. Τις ορχήστρεςπου κατά καιρούς τον πλαισίωναν τιςονόμαζε «φουρφούρια», όρος που χρη-σιμοποιείται στην Κοζάνη για τη χάρτινηφτερωτή που περιστρέφεται πάνω σ’ έναξύλο, ενώ δεν παρέλειπε ποτέ να πει τοδημοτικό του τόπου του «Ένα είν’ τ’ αη-δόνι κι αυτό το Μαη λαλεί» διανθίζοντάςτο βέβαια πάντα με στιχουργικές αυθαι-ρεσίες της στιγμής. Ο ακατανόητος νεο-λογισμός «κροκάνθρωπος» που χρησι-μοποιεί στο βιβλίο του «Αναζητώνταςκροκανθρώπους» είναι προφανέστατοςγια όσους τον γνώριζαν, καθώς αποτελείσυμβολισμό του ελεύθερου, δημιουργι-κού και περιπλανώμενου ανθρώπου, πουδεν είναι μουντός σαν εκείνους που συγ-κροτούν την απρόσωπη μάζα, αλλά λαμ-περός σαν να έχει χρωματιστεί από τοφυτό κρόκος που ευδοκιμεί μόνο στοντόπο του και αποτελεί ένα παραδοσιακόμέσο ανεξίτηλης βαφής.

∆εν ξέρω αν είναι λίγο ή πολύ αυτόπου άφησε πίσω του ο Άσιμος, πάντωςείναι κατώτερο των δυνατοτήτων του,αφού έκρυβε μέσα του έναν ποιητή ελ-κόμενο από τον τραχύ λόγο και την πα-ράξενη ατμόσφαιρα. Ήταν βέβαια πιοέντιμος από πολλούς άλλους της εποχήςτου, που αφού εξάντλησαν τις επιφάσειςτης άρνησης κατένευσαν ύστερα σε κάθεσύμβαση της κοινωνίας. Η εξέλιξη προςαυτή την κατεύθυνση του περιώνυμουπροοδευτισμού δικαιώνει τη χλεύη καιτην απόσυρση του Άσιμου από τους χώ-ρους που εκδηλωνόταν και εξηγεί επί-σης την τάση πολλών ανθρώπων μεαπλή γόνιμη σκέψη να καταφύγουν σεμια αντίληψη ζωής αντίστοιχη με τωναρχαίων κυνικών.

Ο Ανδρέας Ταρνανάς

∆εν ξέ ρω αν εί ναι λί γο ήπο λύ αυ τό που ά φη σε πί -σω του ο Άσι μος, πά ντωςεί ναι κα τώ τε ρο των δυ -να το τή των του, α φού έ -κρυ βε μέ σα του έ νανποιη τή ελ κό με νο α πό τοντρα χύ λό γο και την πα ρά -ξε νη α τμό σφαι ρα. Ήταν,βέ βαια, πιο έ ντι μος α πόπολ λούς άλ λους της ε -πο χής του.

“Ράγκα Παράγκα ξανάΟ Ανδρέας Ταρνανάς γράφει για τα τραγούδια της πρώτης κατάληψης

Page 27: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

«Το να σκανδαλίζεις είναι δικαίωμα.Το να σκανδαλίζεσαι, απόλαυση».

Πιερ Πάολο Παζολίνι

Προσωπικότητα πολύπλευρη,πνεύμα ανήσυχο, άνθρωπος πο-λυτάλαντος, ένας ασυμβίβαστος

που έζησε στα όρια. Ο Πιερ Πάολο Πα-ζολίνι, γεννήθηκε το 1922 και δολοφο-νήθηκε το Νοέμβριο του 1975. Σκηνοθέ-της, ποιητής, συγγραφέας, ηθοποιός,μαχόμενος καλλιτέχνης με σκέψη αιρε-τική, αλλά πάνω απ’ όλα αιρετική ζωή.

Κάτι που τον χαρακτήρισε τόσο ως άν-θρωπο όσο κι ως δημιουργό και κατάπως φαίνεται τον οδήγησε στο θάνατο.

Το πτώμα του βρέθηκε κακοποιημένοστην Όστια, κοντά στη θάλασσα, όπουκατέληξε μαζί με το νεαρό, Πίνο Πελόζι,μετά από μια νυχτερινή ερωτική αναζή-τηση. Ο 17χρονος Πίνο κατηγορήθηκεγια τη δολοφονία του Παζολίνι, ομολό-γησε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 9ετών και 7 μηνών. Πολλά χρόνια μετά,αναίρεσε την ομολογία του και υποστή-ριξε πως δεν ήταν αυτός ο δολοφόνος.Όπως ομολογεί στην ταινία της Ρομ-πέρτα Τόπρε, «Η νύχτα που πέθανε ο

Παζολίνι» (2009): «Τον εκτέλεσαν. Ητανπέντε. Του φώναζαν “βρωμόπουστα”,“σκατοκομμούνι” και τον χτυπούσανβίαια. Εμένα με είχαν ακινητοποιήσει.∆εν άγγιξα καν τον Παζολίνι, αντίθεταπροσπάθησα να τον υπερασπιστώ». Καιστη συνέχεια δίνει μια νέα διάσταση, στοθεωρούμενο σεξουαλικό ως τότε, έγ-κλημα. Όπως λέει ο Πελόζι, αποφάσισενα μιλήσει μετά από χρόνια, «γιατί τώραόλος ο κόσμος έχει πεθάνει και τώραμπορώ. Πριν από όλους οι αδελφοίΜπορσελίνο, που πέθαναν από ΑΙDSστις φυλακές. Μετά οι γονείς μου, πουτους απειλούσαν οι Μπορσελίνο σε πε-ρίπτωση που θα άνοιγα το στόμα μου.Τέλος, ο δικηγόρος μου, ο Ρόκο Μάν-τζια, ένας τύπος που είχε σχέσεις μετους φασίστες και τις μυστικές υπηρε-σίες».

Ο Έιμπελ Φεράρα είναι ένας σκηνοθέ-της που αρέσκεται να προκαλεί με τα θέ-ματά του. Τι πιο φυσικό, λοιπόν, να επι-λέξει ως θέμα του την τελευταία μέρατης ζωής του Πιερ Πάολο Παζολίνι. ΟΦεράρα ξεκινά με κάποιες σκηνές απότο «Σαλό» ή «120 μέρες στα Σόδομα»,ταινία που ο Παζολίνι γύρισε το 1976 καιξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών με απο-τέλεσμα να υπάρξει εισαγγελική παρέμ-βαση. Ο Παζολίνι απαντώντας είπε πωςεπιδίωξή του ήταν να προκαλέσει αρχικάκαι στη συνέχεια να δημιουργήσει δεύτε-ρες σκέψεις, γιατί «ο φασισμός δεν καίειμόνο σάρκες. Μας σπρώχνει στον ολο-κληρωτικό αφανισμό».

Έχοντας για πρωταγωνιστή έναν εκ-πληκτικό, Γουίλιαμ Νταφόε, ο Φεράρα

επιχειρεί να «αρπάξει» το πνεύμα τουΠαζολίνι και να το διαχύσει στην ταινία.Η αλήθεια είναι πως η προσπάθειά τουμοιάζει ανολοκλήρωτη, άτολμη. Ίσωςπάλι το πνεύμα του Παζολίνι να μηνείναι εύκολο να χωρέσει μέσα σε μια ται-νία που αφηγείται την τελευταία μέρατης ζωής του. Όμως, το βέβαιο είναι πωςο Φεράρα, από τη μια, κατορθώνει νααναπαραστήσει με μεγάλη επιτυχία τηνατμόσφαιρα μια ταραγμένης, πολιτικάκαι κοινωνικά ανήσυχης εποχής για τηνΙταλία και, μέσα σε τούτο το σκηνικό εμ-πλέκοντας την πραγματικότητα με τηφαντασία, με τη δεύτερη να δίνεται μέσααπό μελλοντικά καλλιτεχνικά σχέδια τουΠαζολίνι, να κερδίσει το θεατή. Μπορείνα μην δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στηνπολιτική διάστασή του -πολύ σημαντικήκαι καθοριστική-, αλλά δεν την αφήνειαπ’ έξω, φροντίζει να της δώσει χώρο,έστω και λίγο, μέσα από τις συνεντεύξειςπου αναπαριστά.

Η ταινία έχει τελειώσει. Ο βίαιος θά-νατος του Παζολίνι βρίσκεται ακόμη σταμάτια μας. Μια πικρή αίσθηση στοστόμα, μείγμα μελαγχολίας, λύπης ερω-τημάτων. Ο Έιμπελ Φεράρα προσπά-θησε να δημιουργήσει μία ρωγμή στονογκόλιθο που λέγεται Πιερ Πάολο Πα-ζολίνι. Ως τέτοια ας αντιμετωπίσουμετην ταινία και τότε, ως λιγότερο απαιτη-τικοί, θα μπορέσουμε να δούμε μέσα της.

[email protected]

«ΠΑΖΟΛΙΝΙ»

Η τελευταία μέρα ενός ασυμβίβαστου

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ«Macondo» της Σουνταμπέ Μορτετζάι: Ο Ραμασάν

είναι ένας 11χρονος Τσετσένος, ο οποίος έχει ανα-λάβει πολύ περισσότερες ευθύνες από όσες αντι-στοιχούν στην ηλικία του. Πρόσφυγας στη Βιέννη,έχει αναλάβει την προστασία της μητέρας του καιτων δύο αδελφών του που είναι μικρότερες. Κέν-τρο της ζωής του είναι το Μακόντο, μια γειτονιάκοντά στις παρυφές της βιομηχανικής περιοχήςστην αυστριακή πρωτεύουσα. Ο Ραμασάν ξέρειπολύ καλά γερμανικά και συχνά βοηθάει τη μητέρατου, Αμινάτ, μια γυναίκα που έχει χάσει τον άνδρατης και προσπαθεί να επιβιώσει χωρίς σύζυγο σεμια ξένη κοινωνία. Η εμφάνιση του Ίσα, φίλου καισυμπολεμιστή του πατέρα του, θα αναστατώσει τηζωή της οικογένειας. Ο Ίσα θα παραδώσει στην Αμι-νάτ και τα παιδιά της το ρολόι και μια οικογενειακήφωτογραφία που ο φίλος του κουβαλούσε πάνταεπάνω του. Το ενδιαφέρον του Ραμασάν για τον πα-τέρα του μεγαλώνει και με τη βοήθεια του Ίσα προ-σπαθεί να ξεπεράσει τους φόβους του, ανακαλύ-πτοντας στο πρόσωπό του μια πατρική φιγούρα.Όμως οικειότητα αρχίζει να αισθάνεται και η Αμι-νάτ.

«Τα μάτια του κλέφτη» (Eyes of a thief) της ΝάζουαΝασάρ: Ο Ταρέκ, μετά από 10 χρόνια φυλάκισης,βγαίνει από τη φυλακή και κουβαλώντας ένα επι-κίνδυνο μυστικό, ψάχνει για την κόρη του στην πο-λιτικά ταραχώδη Παλαιστίνη. Μέρος της ταινίαςβασίζεται σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν το2002 στη Ραμάλα της Παλαιστίνης.

«Τα σύννεφα του Σιλς Μαρία» (Clouds of Sils Maria),του Ολιβιέ Ασαγιάς: Η Μαρία Έντερς, διάσημη ηθο-ποιός, δέχεται μια πρόταση συνεργασίας για να παί-ξει σε ένα έργο το οποίο την είχε κάνει διάσημηπριν από 20 χρόνια. Τότε έπαιξε το ρόλο της νεαρήΣίγκριντ, η οποία οδήγησε στην αυτοκτονία την ερ-γοδότριά της, Ελένα. Τώρα, όμως, θα ερμηνεύσειτην Ελένα, ενώ τη Σίγκριντ θα ερμηνεύσει μια νεαρήστάρλετ. Η Μαρία αναχωρεί για μια περιοχή τωνΆλπεων, το Σιλς Μαρία, όπου θα γίνουν οι πρόβες.Εκεί θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με μια γοητευ-τική γυναίκα και θα ανακαλύψει τον εαυτό της.

Σινεφίλ

Οκόσμος δεν είναι όπως τον γνωρίζουμε. Βρι-σκόμαστε μετά την καταστροφή, οι παραθα-λάσσιες πόλεις έχουν καταστραφεί. Τα απο-

θέματα τροφής, νερού και καυσίμων είναι περιορι-σμένα και συμμορίες μάχονται για τον έλεγχό τους.

Ο Μαξ Ροκατάνσκι (Μαντ Μαξ) είναι ένας άνδραςο οποίος έχει επιλέξει τη μοναχική πορεία, επειδήπιστεύει πως αυτός είναι ο καλύτερος να επιβιώσεικάποιος μέσα σε έναν αφιλόξενο και επικίνδυνοκόσμο.

Αυτή τη φορά, όμως, θα ακολουθήσει ένα καρα-βάνι το οποίο προσπαθεί να δραπετεύσει στηνΆγονη Γη και το οποίο καθοδηγεί η Φουριόσα. Όλοιαυτοί έχουν δραπετεύσει από το Οχυρό ο αρχηγόςτου οποίου τους καταδιώκει.

Η ταινία του Τζορτζ Μίλερ, η οποία προβλήθηκετην περασμένη Πέμπτη εκτός συναγωνισμού, στοΦεστιβάλ των Κανών, έρχεται ως συνέχεια της επι-τυχημένης τριλογίας που ξεκίνησε το 1979 («ΜαντΜαξ: Ο εκδικητής της νύχτας»), συνεχίστηκε το1981 («Μαντ Μαξ: Εκδικητής πέρα από το νόμο»)και ολοκληρώθηκε το 1985 («Μαντ Μαξ: Απόδρασηαπό το βασίλειο του Κεραυνού»). Τελικά όμως, μετάαπό 30 χρόνια, ο σκηνοθέτης αποφάσισε να δώσει

συνέχεια στην περιπλάνηση του Μαξ, αντικαθι-στώντας -εύλογον, λόγω ηλικίας- τον Μελ Γκίμπσονμε τον Τομ Χάρντι, πλάι στον οποίο τοποθέτησε τηΣαρλίζ Θίρον.

Ο Μίλερ ανέκαθεν ήθελε να γυρίσει μια ταινία πουθα έμοιαζε με ένα αδιάκοπο ανθρωποκυνηγητό απότην αρχή μέχρι τους τίτλους τέλους. «Για μένα οι πε-ριπέτειες είναι κάτι σαν οπτικοποιημένη μουσική. Ο∆ρόμος της Οργής ισορροπεί ανάμεσα στο ροκ καιτην όπερα, Θέλω να ξεσηκώσω τους θεατές, να τουςπαρασύρω σε μια θορυβώδη και γεμάτη ένταση πε-ριπέτεια, αφήνοντάς τους να ανακαλύψουν στην πο-ρεία τόσο τους ήρωες, όσο και τα γεγονότα που προ-κάλεσαν τα όσα διαδραματίζονται. Ανέκαθεν με εν-τυπωσίαζε ο τρόπος που εξελίσσεται μία κοινωνία.Αυτή η διαδικασία κάποιες φορές μπορεί να σε εμ-πνεύσει αλλά μπορεί και να σε προβληματίσει. Αναπογυμνώσεις τον σύγχρονο κόσμο από την πολυ-πλοκότητά του, αποκαλύπτεις κάτι το στοιχειώδες,το λιτό, και οι ιστορίες που προκύπτουν ουσιαστικάείναι αλληγορίες».

Σ.Κ.

«MAD MAX: Ο ∆ΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ»

Η επιστροφή του Μαξ

Page 28: Εποχή 17-5-2015

3300 Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015ΘΕΩΡΙΑ

Του Ετιέν Μπαλιμπάρ

ΟΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει μια τε-ράστια ελπίδα και ένα παρά-δειγμα που αξίζει να εκλαϊκευτεί

σε όλη την Ευρώπη. ∆εν λέω ότι δενυπάρχει ξενοφοβία και στην Ελλάδα.Ξέρουμε όλοι ότι υπάρχει. Αυτές τιςμέρες ξεκίνησε η δίκη ηγετικών στελε-χών της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, πρέπεινα σημειώσουμε ότι η ελληνική κυβέρ-νηση ακολουθεί μια γραμμή υπεράσπι-σης του έθνους απέναντι στην ανθρωπι-στική κρίση και την εκποίηση του εθνι-κού πλούτου, χωρίς να βυθιστεί στοναντιευρωπαϊκό εθνικισμό ή σε μια ξε-νοφοβική στάση απέναντι στους ξένους(...)

Όμως, κατά μεγάλο μέρος η απάν-τηση στο ερώτημα ποιες δυνατότητεςαντίστασης και δημοκρατικής επανοι-κοδόμησης της Ευρώπης υπάρχουν,καθώς και στο ερώτημα αν η έννοια του«λαϊκισμού» μάς επιτρέπει να τις αντι-ληφθούμε με πρόσφορο τρόπο, εξαρτά-ται προφανώς από τον τρόπο με τονοποίο αναλύουμε τις δομές εξουσίαςκαι τους συσχετισμούς δύναμης στηνΕυρώπη σήμερα, καθώς και τη φύσητής διαδικασίας εκδημοκρατισμού πουθα έπρεπε να αντιπαραθέσουμε στις αλ-λαγές που υλοποιούνται.

Εδώ είναι που χρειάζεται πραγματικά,κατά τη γνώμη μου, μια διαφορετικήορολογία, ακόμα κι αν θα οδηγούμα-σταν στη χρήση της κατηγορίας «λαϊκι-σμός», προκειμένου να προκαλέσουμετην προσοχή και να δώσουμε έναυσμαγια σκέψη. Στρέφοντάς τη, βέβαια,εναντίον εκείνων που τη χρησιμοποιούνσαν φόβητρο.

Ένας ευρωπαϊκός λαϊκισμός

Πριν από μερικά χρόνια είχε πει ότιχρειαζόμαστε έναν «ευρωπαϊκό λαϊκι-σμό» ή έναν «λαϊκισμό σε ευρωπαϊκήκλίμακα». ∆εν το αναιρώ, αλλά νομίζωότι δεν αρκεί, γιατί οι διαδικασίες απο-δημοκρατισμού που εξελίσσονται στηνΕυρώπη και στον κόσμο, είναι πολύ πιοσύνθετες από μια απλή μονοπώλησητης εξουσίας από μια «ελίτ» ή μια «ολι-γαρχία» του χρήματος και της γνώσης,και γιατί τα μέτωπα πάλης είναι πολύπερισσότερα και πιο ποικίλα από μιααπλή «επιστροφή του λαού» στην πολι-τική σκηνή, με την παλιά έννοια τουόρου. Πρόκειται για την αναδημιουργίατου πολιτικού μέσα από την τρέχουσακρίση: όχι όπως ήταν πριν και εκεί πουβρισκόταν πριν, αλλά σε μια νέα σκηνήκαι με νέες μορφές.

Θα πρόσθετα, λοιπόν, τουλάχιστον τηδιατύπωση δημοκρατική επινόηση (δια-τύπωση προερχόμενη από ένα βιβλίοτου Κλοντ Λεφόρ του 1981, που αναφε-ρόταν στην αντίσταση στα δικτατορικάκαθεστώτα του «υπαρκτού» σοσιαλι-σμού, αλλά ταιριάζει πολύ καλά σε έναμέρος των σημερινών κινημάτων για τησυμμετοχή και τον έλεγχο των αιρετώνεκπροσώπων του λαού, όπως υποστηρί-ζει για παράδειγμα το Ποδέμος στην

Ισπανία, σε συνδυασμό με την πάληκατά της δομικής στο κράτος και τηνπολιτική τάξη διαφθοράς).

Θα πρόσθετα, επίσης, τη διατύπωσηανάπτυξη της ιδιότητας του ευρωπαίουπολίτη, όχι με την έννοια ενός κοινούδιαβατηρίου ή απλά με το δικαίωμαψήφου για την εκλογή της ευρωβουλής,που δεν διαθέτει πραγματική εξουσία,αλλά με την έννοια μιας κινητοποίησηςστη βάση, πάνω από σύνορα, σε κινή-ματα που αποσκοπούν στη θεσμικήαναμόρφωση και τον κοινωνικό μετα-σχηματισμό. Κοινοί στόχοι δεν λείπουν:από την υπεράσπιση και την εξίσωσητων εργατικών δικαιωμάτων, ώστε ναπεριοριστεί ο ανταγωνισμός που υφί-σταται μεταξύ των μισθωτών της ηπεί-ρου, και την καταπολέμηση της προσω-ρινής εργασίας, μέχρι την προστασίατου περιβάλλοντος ή την αλληλεγγύηπρος το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ, που απο-τελεί ένα είδος ελάχιστης προϋπόθεσηςγια το νέο διεθνισμό που χρειαζόμαστεσήμερα.

Βέβαια, συνειδητοποιώ πλήρως ότιδεν αρκεί να επαναλαμβάνουμε «θαέπρεπε» και «έχουμε ανάγκη»... Χρει-άζεται να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμέ-νοι, και εδώ έχει σημασία να κατανοή-σουμε με τι είδους δομή εξουσίας μάςκυβερνούν σήμερα ή ασκούν την ηγεμο-νία τους σ’ εμάς, ως ευρωπαίους πολί-τες.

Μεταδημοκρατικόςφεντεραλισμός

Ο Χάμπερμας έχει επινοήσει μια δια-φωτιστική διατύπωση: μιλάει για «εκτε-λεστικό μεταδημοκρατικό φεντεραλι-σμό». Από την πλευρά μου, εδώ και με-ρικά χρόνια, όταν άρχισε την δράση τηςη τρόικα ασκώντας την ψευδοκυρίαρχηεξουσία της, ειδικότερα όταν αντικατα-στάθηκαν οι κυβερνήσεις της Ελλάδαςκαι της Ιταλίας με παρέμβασή της, είχαμιλήσει για μια «επανάσταση εκ τωνάνω», μια κατηγορία δανεισμένη απότον παραδοσιακό μαρξισμό, την οποίακι αυτός είχε δανειστεί από τον Μπί-

σμαρκ.Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για

μια «προληπτική αντεπανάσταση», πουεπιτρέπει την εμφάνιση νέων πολιτικώνδομών με στόχο την εξασφάλιση της ου-δετεροποίησης των δημοκρατικών δυ-νάμεων. Παραδόξως, κάτω από τα επι-φαινόμενα της τεχνοκρατικής «διακυ-βέρνησης» και του οικονομικού ορθο-λογισμού λειτουργούν δομές αποπολι-τικοποίησης ή ουδετεροποίησης τηςπολιτικής, οι οποίες φυσικά αντιπρο-σωπεύουν έναν τρόπο άσκησης πολιτι-κής.

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότιαυτές οι δομές συνδυάζουν πολλά είδηεξουσίας, π.χ. της ΕΚΤ και του ∆ΝΤ, δη-λαδή μεταφέρουν απ’ ευθείας στουςκόλπους της ευρωπαϊκής διακυβέρνη-σης τη χρηματοπιστωτική παγκοσμιο-ποίηση, αν και τα συμφέροντα δεν ταυ-τίζονται απαραίτητα. Εμπεριέχουν,όμως, και τις εξουσίες των κυρίαρχωνκρατών στην Ευρώπη, κυρίως της Γερ-μανίας, που οι ηγέτες της σήμερα υπη-ρετούν τα συμφέροντα του εξαγωγικούεθνικού κεφαλαίου της, σε ανταγωνι-σμό με άλλα εθνικά κράτη. Τέλος, περι-λαμβάνουν τις εξουσίες της τεχνοκρα-τίας, δηλαδή της Κομισιόν των Βρυξελ-λών.

Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότιόλο αυτό το σύμπλεγμα υπακούει σε μίακαι μόνη βούληση, σε ένα και μόνο συμ-φέρον, όπως υποθέτει η κλασική μαρξι-

στική εκδοχή- που κάποτε ήταν η «ορ-θόδοξη» άποψη – δηλαδή του κράτουςπου υπακούει στη βούληση μιας κυ-ρίαρχης τάξης, ή μάλλον της επιτρέπεινα σχηματιστεί και να αποκτήσει αυτο-συνειδησία. Υπ’ αυτή την έννοια το συμ-πέρασμα θα ήταν: ας καταστρέψουμεαυτή τη δομή, ή, απλούστατα, αςβγούμε από αυτήν. Ας επωφεληθούμεαπό την κρίση, για να ασκήσουμε το «δι-καίωμα της φυγής», ξεκινώντας από τοδικαίωμα εξόδου από το ασφυκτικόπλαίσιο του κοινού νομίσματος καιεκείνων που το διαχειρίζονται.

∆εν ισχυρίζομαι ότι αποκλείεται νααναγκαστούμε να φτάσουμε σε αυτό τοσημείο. Λέω ότι πρέπει να συνειδητο-ποιήσουμε πλήρως το γεγονός ότι τααποτελέσματα για κάθε λαό ξεχωριστά,αρχής γενομένης από τους πιο αδύνα-μους μέσα στην κρίση, αλλά και για τηνΕυρώπη στο σύνολό της, θα κινδύνευαννα αποδειχθούν καταστροφικά, γιατί ηαποδόμηση ή η «έξοδος» δεν ρυθμίζουνκανένα από τα προβλήματα της ανά-πτυξης, της αλληλεξάρτησης και τηςαλληλεγγύης, της ρύθμισης του συσχε-τισμού δύναμης μεταξύ κρατών καιπαγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγο-ράς, από την οποία εξαρτάται σήμερακάθε έθνος.

Η δομή της ευρωπαϊκής εξουσίας

Γι’ αυτό χρειάζεται να κάνουμε μια

Το ελληνικό πείραμα και το μέλλον της Ευρώπης

Χωρίς μια άλλη Ευρώπηδεν θα υπάρξει καν Ευ-ρώπη, γιατί ο νεοφιλε-λευθερισμός είναι κα-ταστροφέας κάθε αλλη-λεγγύης, κάθε κοινοτι-κού σχεδίου. Και χωρίςΕυρώπη δεν θα υπάρ-χουν πια έθνη, ή θαυπάρχουν έθνη σκλάβοιτης αγοράς.

Στις 5 Μαΐου, προσκεκλημένος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθήνας, ο γνωστός γάλλος διανοητής ΕτιένΜπαλιμπάρ μίλησε για το λαϊκισμό, την ιδεολογική χρήση και κατάχρηση του όρου και τα χαρακτηριστικά τωνσύγχρονων αντιπάλων του. Ξεκίνησε την ομιλία του με μια εκτενή αναφορά στη μελέτη των ΓιάννηΣταυρακάκη και Νικόλα Σεβαστάκη, “Λαϊκισμός, αντιλαϊκισμός και κρίση” (Αθήνα, 2012), για να καταλήξει σεμια έκθεση των απόψεών του για τη σημασία που έχει η αντιμετώπιση της νέας ελληνικής κυβέρνησης απότους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όσο αφορά την κατανόηση της νέας δομής εξουσίας, που διαμορφώνεται στηδιάρκεια της κρίσης στην Ευρώπη. Από την ομιλία του δημοσιεύουμε στο σημερινό φύλλο της “Εποχής” τοτελευταίο μέρος, που αφορά ειδικότερα την Ελλάδα.

Page 29: Εποχή 17-5-2015

Η ΕΠΟΧΗ 17 Μαΐου 2015 3311ΘΕΩΡΙΑ

πιο σύνθετη ανάλυση αυτής της δομήςεξουσίας, των συγκρούσεων που τη δια-περνούν και των δυνατοτήτων εκδημο-κρατισμού και πολιτικής παρέμβασηςπου μπορεί παρ’ όλα αυτά να προσφέ-ρει, έτσι ώστε να οικοδομηθεί μια πραγ-ματική εναλλακτική πρόταση και όχιαπλά να εκφραστεί μια άρνηση ή μιααμυντική αντίδραση, όσο αναγκαία κιαν είναι.

Θα έλεγα (και παρακαλώ να μηνεκληφθεί σαν δημαγωγία επειδή μιλώστην Αθήνα) ότι εδώ πρέπει να εφαρμό-σουμε το «θεώρημα Πουλαντζά»: οι τα-ξικοί αγώνες, οι κοινωνικοί αγώνες, καιοι συσχετισμοί δύναμης μεταξύ εκδη-μοκρατισμού και αποδημοκρατισμούδιεξάγονται στους κόλπους του ίδιουτου κράτους. Αυτό, όμως, που ίσχυε γιατο κλασικό αστικό και ιμπεριαλιστικόκράτος-έθνος, για το οποίο μιλούσε οΠουλαντζάς, δεν ισχύει κατά μείζοναλόγο για μια δομή εξουσίας τόσο σύν-θετη και αντιθετική, όπως της σημερι-νής Ευρώπης;

Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα στιςαντιπαραθέσεις μεταξύ μαρξιστών, με-ταμαρξιστών και οπαδών της εναλλα-κτικής Ευρώπης. ∆εν έχει ακόμα διευ-θετηθεί το ζήτημα αυτό... Έχω την εν-τύπωση ότι μπορούμε να το διακρί-νουμε στον τρόπο με τον οποίο οι ευ-ρωπαϊκοί θεσμοί χειρίζονται το πρό-βλημα που τους θέτει η αλλαγή κυβέρ-νησης στην Ελλάδα.

Βέβαια, η πολυπλοκότητα και οι εσω-τερικές εντάσεις δεν είναι και τόσο ορα-τές, ιδιαίτερα γιατί σ’ αυτόν το «μεγάλοσυνασπισμό» διάφορα ευρωπαϊκάκράτη, μεταξύ αυτών στην πρώτηγραμμή η Γαλλία, δεν πήραν την ευθύνηνα επεξεργαστούν εναλλακτικά σχέδια.Αλλά, αν σκεφτούμε λίγο, μπορούμε ναδούμε ότι οι λόγοι που ωθούν τηντρόικα σε αδιάλλακτη στάση στις δια-πραγματεύσεις με την κυβέρνηση τουΣΥΡΙΖΑ καταλήγοντας στο μπλοκάρι-σμα που παρατηρούμε, βρίσκονται σεδιαφορετικά επίπεδα, τα οποία δενσυμπίπτουν αναγκαστικά.

Να μην εξαπλωθείτο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ

Υπάρχει ένα επίπεδο το οποίο είναιπολύ προφανές και ανταποκρίνεται σεμια αρκετά ταξική ανάλυση: κοινή βού-ληση όλων των συνιστωσών της ηγεμο-νικής δομής στην Ευρώπη είναι να μηνεξαπλωθεί το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ,δηλαδή να ξεριζωθεί η κακή φύτρα. Γι’αυτό πρέπει να γίνουν έτσι τα πράγ-ματα, ώστε η ελληνική δημοκρατικήαπόπειρα να αποτύχει όσο γίνεται πλη-ρέστερα και γρηγορότερα: είτε με τηνπτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είτε-ακόμα καλύτερα – με την εγκατάλειψητων στόχων της, ει δυνατόν πριν γίνουνευαίσθητες εκλογικές αναμετρήσεις,όπως της Ισπανίας.

Όμως, μια πρόκληση αποτυχίας τουΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχει αρκετά υψηλούςκινδύνους: όχι μόνο να προκληθούνλαϊκές κινητοποιήσεις, που στο σημε-ρινό ευρωπαϊκό πλαίσιο θα είχαν αρ-κετά καταστροφικά ηθικά και πολιτικάαποτελέσματα, αλλά και να πλήξουντην εξαιρετικά πρόσκαιρη σταθερότητατου ίδιου του χρηματοπιστωτικού συ-στήματος, όπου συντίθενται δημόσιακαι ιδιωτικά χρέη διαφόρων χωρών. Τοπεριβάλλον του κ. Σόιμπλε διαδίδει επί-μονα ότι έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα,ώστε μια έξοδος της Ελλάδας να μηνέχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στις τρά-πεζες και τα άλλα κράτη, αλλά τίποταδεν είναι πιο αβέβαιο από αυτή τη δια-βεβαίωση.

Εδώ αγγίζουμε ένα άλλο καθοριστικόεπίπεδο στην πολιτική των ευρωπαϊκώνεξουσιών που συνασπίστηκαν εναντίοντης Αθήνας: ένα επίπεδο οικονομικήςτάξης, ή μάλλον ένα επίπεδο που εκ-φράζει μια οικονομική ψευδαίσθηση,και ένα είδος μαγικής στρατηγικής γιατον εξορκισμό των κινδύνων. Η Ευρώπηδεν ρύθμισε κατά κανένα τρόπο τις κερ-δοσκοπικές τραπεζικές πράξεις μετά το2008 (όπως κατά ένα τρόπο έκαναν οιΗΠΑ) και συνεπώς είναι όσο ποτέ άλ-λοτε εκτεθειμένη στον κίνδυνο απόνέες κερδοσκοπικές φούσκες ή νέεςχρεοκοπίες, όπως εκτιμούν πολλοί οι-κονομολόγοι. Όμως, πιστεύει ότι μπο-ρεί να ξορκίσει τον κίνδυνο αυτό μετα-φέροντας το κύριο βάρος στους Έλλη-νες ή, ενδεχομένως, στέλνοντας στοεξωτερικό με τον ελληνικό προϋπολο-γισμό, ένα μεγάλο μέρος μη αξιόχρεωναπαιτήσεων.

Πρόκειται για έναν υπολογισμό εξαι-ρετικά ριψοκίνδυνο, με τον οποίο δενείναι βέβαιο ότι θα συντάσσονται όλοιως το τέλος. Αυτός ο πολιτικός υπολο-γισμός, δηλαδή να γίνει τιμωρητικό«παράδειγμα» η Ελλάδα, επειδή οι πο-λίτες της τόλμησαν να αμφισβητήσουνσυλλογικά τη μεταχείριση που υπέστη-σαν επί πέντε χρόνια, είναι πραγματι-κός. Θα ήταν,όμως, κάπως αφηρημένηκαι παρανοϊκή ακόμα η αντιμετώπισήτου, αν τον απομονώναμε από τα συμ-φραζόμενα και τον παρουσιάζαμε σαναναμέτρηση ∆αβίδ και Γολιάθ, ευρω-παϊκού κεφαλαίου και ελληνικού λαού,υπερεθνικής τεχνοδομής και εθνικήςκυριαρχίας ή λαϊκής θέλησης.

Η «μοιρασμένη κυριαρχία»

Προφανώς, για να έχουν αυτές οι θε-ωρήσεις κάποια πολιτική αξία στη ση-μερινή συγκυρία, πρέπει στην Ευρώπηοι διαδικασίες εκδημοκρατισμού νααναζωογονηθούν, για να μην πούμε ναανασυσταθούν. Πρέπει, λοιπόν, οι δυ-νάμεις να αποκρυσταλλωθούν και νααλληλοϋποστηριχθούν. Να καλύψουνόλα τα επίπεδα δημοκρατικής επινόη-σης και δράσης των πολιτών: από τηναναγέννηση της κοινωνικής και ιδεολο-γικής σύγκρουσης μέχρι την απαίτησηπιο μεγάλης αλληλεγγύης και συνεπώςπιο μεγάλης ισότητας δικαιωμάτων καιεξουσιών μεταξύ των ευρωπαικώνλαών. Χωρίς αυτή, η μερική παράδοσητης εθνικής κυριαρχίας ή, πιο θετικά,το πέρασμα στη «μοιρασμένη κυριαρ-χία», θα ήταν μια φενάκη. Γιατί θα ήταναπλώς το προκάλυμμα της εφαρμογήςτου δίκαιου του ισχυροτέρου, της άνι-σης ανάπτυξης των περιφερρειών τηςΕυρώπης, ή ακόμα τηςαποικιοποίησης μερικώνχωρών της από κάποιεςάλλες ευρωπαϊκέςχώρες(...)

Σε ορισμένα πρόσφατακείμενά μου προσπά-θησα να χρησιμοποιήσωτη γκραμσιανή κατηγο-ρία της μεσοβασιλείας ,για να χαρακτηρίσω τηνπαρούσα κατάστασηστην Ευρώπη και τα «πα-θολογικά» αποτελέ-σματα που συνεπάγεται.Αναφέρθηκαν κι άλλοισ’ αυτήν, ειδικότερα οΖίγκμουντ Μπάουμαν. Ηκαλπάζουσα ανάπτυξητων εθνικισμών αποτε-λεί μέρος αυτών των πα-θολογικών αποτελεσμά-των, όχι μόνο επειδή –για πολύ ίσως, αν όχι γιαπάντα, γιατί η ιστορία

«δεν σερβίρει δυο φορές τα πιάτα»,όπως συνηθίζουμε να λέμε – τείνει νακαταστρέψει τους ίδιους τους όρουςτης αλληλέγγυας οικοδόμησης των ευ-ρωπαϊκών εθνών, το καθένα από ταοποία έχει απόλυτη ανάγκη να περάσειστο μέλλον με καταφατικό τρόπο, αλλάεπειδή συνεπιφέρει θανάσιμους κινδύ-νους για τη δημοκρατική και την πολι-τική (civique) ικανότητα (όπως δείχνειη τάση υπεροχής τής από τα δεξιά καιαπό τα αριστερά επίκλησης της κυριαρ-χίας στην Ευρώπη).

Από την ενωμένη Ευρώπηστο ρατσισμό

Όμως δεν βάζω όλους τους εθνικι-σμούς στο ίδιο τσουβάλι, ούτε εν γένειούτε στη συγκεκριμένη στιγμή. Για μιαακόμη φορά η σημασία τους εξαρτάταιαπό τις περιστάσεις και τις απαιτήσεις,που δεν είναι ίδιες για όλο τον κόσμο.Και κυρίως βλέπω ότι η υπεράσπισητης εθνικής κυριαρχίας δεν φορτίζεταιπαντού με το ίδιο ιδεολογικό και κοι-νωνικό περιεχόμενο: αλλού σε πρώτοπλάνο μπαίνει το φαντασιακό της εθνι-κής ή σαφέστατα της φυλετικής ταυτό-τητας, αλλού η υπεράσπιση ορισμένωναξιών βασικής κοινωνικής αλληλεγ-γύης και η αντίσταση στην εξολόθρευσητων πιο αδύναμων μέσω του ανταγωνι-σμού και της καταλήστευσης των πλου-τοπαραγωγικών πηγών.

Γι’ αυτό, αν και έχω πλήρη συνείδηση

του γεγονότος ότι αυτή τη στιγμή πουμιλάμε η ελληνική κυβέρνηση και ο ελ-ληνικός λαός που τη στηρίζει κατάπλειοψηφία, βρίσκονται σε μια κατά-σταση εξαιρετικά λεπτή, μια κατάστασηεπικίνδυνη, αλλά όχι απελπιστική, ξα-ναλέω ότι η πολιτική τους είναι φορέαςθεμελιώδους ελπίδας για όλους εμάς,τους πολίτες της Ευρώπης και οπαδούςμιας άλλης Ευρώπης. Μιλώντας, λοι-πόν, ως Γάλλος και ως Ευρωπαίος λέω:ας συζητήσουμε όλες τις στρατηγικές,όλους τους συσχετισμούς, όλες τιςεναλλακτικές, αλλά ας μη φεισθούμετην υποστήριξή μας, γιατί είναι το μέλ-λον μας που διακυβεύεται. Το μέλλονμας δεν είναι η συνέχιση του σημερινούθεσμικού συστήματος εξουσίας, πουέχει επικρατήσει επωφελούμενο ιστορι-κών περιστάσεων που είναι εξαιρετικάδυσμενείς για το πλήθος, το οποίο απο-τελεί το πιο σημαντικό μέρος τουδήμου. ∆εν είναι, όμως, το μέλλον μαςούτε η διάλυση κάθε ευρωπαϊκού σχε-δίου, είτε συμβεί με τη μορφή ενός σχε-δίου επιστροφής στη φυλετική καθαρό-τητα, όπως ονειρεύεται το Εθνικό Μέ-τωπο στη Γαλλία, είτε με την πολύ πιοευγενή και αξιοσέβαστη μορφή μιαςανανεωμένης στρατηγικής του «σοσια-λισμού σε μία χώρα», όπως πιστεύω ότιδιαβάζω στις θέσεις ορισμένων συντρό-φων της ορθόδοξης μαρξιστικής αρι-στεράς, που τη θεωρώ εσφαλμένη.

Πρέπει να τα αποσαφηνίσουμε όλααυτά και η συζήτηση για το νόημα καιτη χρήση της κατηγορίας του «λαϊκι-σμού» σίγουρα θα συμβάλει. Χωρίς μιαάλλη Ευρώπη δεν θα υπάρξει καν Ευ-ρώπη, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός είναικαταστροφέας κάθε αλληλεγγύης, κάθεκοινοτικού σχεδίου. Και χωρίς Ευρώπηδεν θα υπάρχουν πια έθνη, ή θα υπάρ-χουν έθνη σκλάβοι της αγοράς. Ας τοεπαναλάβουμε, όμως, όσες φορές χρει-αστεί, ότι αυτό προϋποθέτει ότι η Ευ-ρώπη δεν θα είναι απλό και καθαρό ερ-γαλείο τού ανταγωνισμού. Χρειάζεταινα τη μεταμορφώσουμε εν θερμώ, μέσααπό την κρίση. Η αντικαπιταλιστικήεπανάσταση δεν είναι στην ημερήσιαδιάταξη, αλλά κάθε φρένο που μπαίνειστις κυρίαρχες σήμερα πολιτικές τήςλιτότητας, είναι από μόνο του επανα-στατικό, καθώς ανοίγει τη δυνατότητασε εναλλακτικές λύσεις και σε εκδηλώ-σεις υποστήριξης που τις συγκεκριμε-νοποιούν πολιτικά. Όπως το αντιλαμ-βάνομαι εγώ, ο στενός, ο πολύ στενόςδρόμος που βαδίζει σήμερα η κυβέρ-νηση του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί σ’ αυτή τηνκατεύθυνση, και γι’ αυτό είμαι μαζί μεόσους την υπερασπίζονται και την εν-θαρρύνουν.

Το ελληνικό πείραμα και το μέλλον της ΕυρώπηςΗ αντικαπιταλιστικήεπανάσταση δεν είναιστην ημερήσια διάταξη,αλλά κάθε φρένο πουμπαίνει στις κυρίαρχεςσήμερα πολιτικές τήςλιτότητας, είναι απόμόνο του επαναστατικό.Ο πολύ στενός δρόμοςπου βαδίζει σήμερα ηκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ,οδηγεί σ’ αυτή την κα-τεύθυνση, και γι’ αυτόείμαι μαζί με όσους τηνυπερασπίζονται και τηνενθαρρύνουν.

Page 30: Εποχή 17-5-2015

Το Λαύριο συνεχίζει νααποτυπώνει τη διαδρομή μιαςκοινότητας εργασίας και ζωής, πουοι αγώνες της μπορούν ακόμη νακινητοποιούν τη μνήμη και νααναμοχλεύουν στη συνείδηση τοκοινότοπο αλλά συγκλονιστικό, ότιτίποτα δεν χαρίζεται.

Ηπόλη είναι συνδεδεμένη με τηνανάπτυξη της ελληνικής βιομη-χανίας και τη συγκρότηση της ερ-

γατικής τάξης: εδώ κυοφορήθηκε ηπρώτη εκβιομηχάνιση του νεοσύστατουελληνικού κράτους και εδώ αποτυπώνε-ται ο τύπος και οι μορφές που έλαβε ημεταπολεμική εκβιομηχάνιση της χώρας.Εν ολίγοις, οι στάσεις και οι συμπεριφο-ρές βιομηχάνων και βιοτεχνών, των το-πικών αρχών και των κοινωνικών στρω-μάτων που ζουν και εργάζονται στο συγ-κεκριμένο τόπο, η αντιμετώπιση του γε-ωφυσικού και ιστορικού περιβάλλοντόςτου, προσφέρουν ένα ιστορικό «παρά-δειγμα» με μεγάλες αναλογίες για τη συ-νολική ελληνική πραγματικότητα.

Η διαμόρφωση της πόλης, οι οικισμοίτης, η πολεοδομική της πορεία, ακολού-θησε τη χωροθέτηση και την κίνηση τωνβιομηχανιών: αρχικά συμβάδιζε σε πα-ράλληλη τροχιά με τη λειτουργία της με-ταλλευτικής βιομηχανίας και, μέχρι τοτέλος του 20ού αιώνα, η ανάπτυξή τηςκατευθύνεται μονόπλευρα σε τόπο εγκα-τάστασης βιομηχανιών και βιοτεχνιών.

Σημαντικό κομμάτιτου εργατικού κινήματος

Αναφορικά με τον πληθυσμό της,κύριο χαρακτηριστικό ήταν η κινητικό-τητα και το μωσαϊκό προέλευσης τωνκατοίκων της. Παρά την έλλειψη κοινό-τητας καταγωγής, το εργατικό δυναμικόσε κρίσιμες περιόδους εργοδοτικής αυ-θαιρεσίας και αυταρχισμού, κατάφερε ναδράσει και να αποτελέσει ένα πολύ ση-μαντικό κομμάτι του εργατικού κινήμα-τος της χώρας με πολλές «πρωτιές» δυ-ναμικών αγώνων. Η πόλη συνδέθηκε μετις εξεγέρσεις και τις οργανωμένες αντι-δράσεις των μεταλλωρύχων στις πρωτό-

γνωρες για τη νεόκοπη ελληνική βιομη-χανία άθλιες συνθήκες εργασίας και με-ταγενέστερα, με το μεταπολεμικό συνδι-καλιστικό κίνημα της στρεβλής δημο-κρατίας της δεκαετίας του ’60, καθώςκαι με τους αγώνες για εργασιακά καιδημοκρατικά δικαιώματα της μεταπολί-τευσης.

Η σιωπή της εργατούπολης για πολλέςδεκαετίες φαινόταν αδιατάραχτη. Μο-νάχα όταν οι σειρήνες των εργοστασίωνηχούσαν την αλλαγή της 8ωρης βάρδιαςδιακοπτόταν βίαια για λίγο. Τότε τα κύ-ματα των εργαζομένων ξεχύνονταν καιεναλλάσσονταν σε μια αέναη κίνηση. Ηδεκαετία 1980-90 χαρακτηρίζεται απόμεταβατικότητα λόγω της διαφοροποί-ησης του διεθνούς οικονομικού περι-βάλλοντος (ήδη από τη προηγούμενη δε-καετία) αλλά και του ελληνικού πολιτι-κού και οικονομικού προσανατολισμού.Η δυναμική των μετασχηματισμών αρχί-ζει να γίνεται αντιληπτή σε διάφορουςβιομηχανικούς κλάδους, όμως οι τελικέςσυνέπειες θα αποτυπωθούν την επόμενηδεκαετία. Εδώ δοκιμάζονται μορφές κοι-νωνικής οικονομίας. Οι προβληματικέςεπιχειρήσεις κοινωνικοποιούνται, η ερ-γατική συμμετοχή συνυπάρχει με τηνέναρξη της αποβιομηχάνισης και οι κοι-νωνικοί φορείς (δηλαδή το εργατικόκέντρο, τα σωματεία, η τοπική αυτοδιοί-κηση, διάφορες συλλογικότητες) έρχον-ται στο προσκήνιο και διαδραματίζουνενεργό ρόλο στην κοινωνικήοικονομικήζωή. Η τελευταία δεκαετία του 20ούαιώνα εμπεριέχει και την αρχή της επό-μενης ιστορικής φάσης.

Μεταβιομηχανική πόλη

Η ισορροπία της πόλης ταράχτηκε συ-θέμελα από το κλείσιμο των μεγάλων

βιομηχανιών της και τους γενικότερουςκλυδωνισμούς της αποβιομηχάνισης τηςχώρας, καθώς και από τον αντίκτυποτων διεθνών οικονομικοκοινωνικών με-ταβολών του τέλους της δεκαετίας 1980.Στις αρχές του ’90 η κίνηση της πόληςσταμάτησε. Η ριζική αλλαγή των ρυθμώντου χρόνου, όπως τον μετρούσαν οιανάγκες της βιομηχανικής παραγωγήςκαι η εργοστασιακή πειθαρχία, απορ-ρύθμισε τις συνήθειες των ανθρώπων. Οικάτοικοι της πόλης μετεωρίσθηκαν ανά-μεσα σ’ ένα σχετικά νωπό παρελθόν μα-ζικής πενίας και στη φυγή, πρακτική οι-κεία για το μετακινούμενο πληθυσμότης.

Για την αντιμετώπιση της νέας οικονο-μικής κρίσης διατυπώθηκαν μια σειράαιτήματα και σχέδια προσανατολισμένασε μια βιώσιμη και αειφόρα ανάπτυξηαπό τους τοπικούς πρωταγωνιστές, τηδημοτική αρχή και τους κοινωνικούς φο-ρείς. Το αποτέλεσμα αυτή τη φορά ήταννα διατηρήσει η πόλη τους κατοίκουςτης, οι πρώην εργαζόμενοι στις βιομηχα-νίες να προσαρμόσουν τις εργασιακέςσυνήθειές τους στις νέες συνθήκες καινα βρουν άλλους τρόπους επιβίωσης.

Η σημερινή εικόνατης πόλης

Από το 1990 έως το 2009αναδιαρθρώνεται ο παρα-γωγικός και ο κοινωνικόςιστός της πόλης, αφούέχασε τον αποκλειστικάβιομηχανικό χαρακτήρατης. Αναζήτησε μια«άλλη» φυσιογνωμία σεδιαφορετικό ρυθμό, αλλάταυτόχρονα διατήρησε -συρρικνωμένες αλλάυπαρκτές- ορισμένες βιο-μηχανικές μονάδες. Οικατευθύνσεις της μετα-νεωτερικής ελληνικήςκοινωνίας και οικονο-μίας αναδύονται και ηπόλη παρακολουθεί τηγενικότερη τάση του οι-κονομικού και κοινωνι-κού εκσυγχρονισμού: ηστροφή κυρίως στοτριτογενή τομέα τηςπαροχής υπηρεσιώναποδόμησε και διαφο-

ροποίησε την όποια τοπική κοινότηταείχε συγκροτηθεί κατά τη μεταπολεμικήπερίοδο.

Παρά τις αλλοιώσεις και τις εκσυγ-χρονιστικές παρεμβάσεις της μετανεω-τερικής εποχής, το Λαύριο συνεχίζει νατροφοδοτεί με ερεθίσματα ιδιαίτερης αι-σθητικής και να αναδεικνύει τα σπαράγ-ματα ενός τρόπου ζωής, καθώς είναι χα-ραγμένα στο φυσικό και οικιστικό τοπίοτου, αλλά και να αποτυπώνει τη δια-δρομή μιας κοινότητας εργασίας καιζωής, που οι αγώνες της μπορούν ακόμηνα κινητοποιούν τη μνήμη και να αναμο-χλεύουν στη συνείδηση το κοινότοποαλλά συγκλονιστικό, ότι τίποτα δεν χα-ρίζεται και ότι με αγώνες κατακτάμε ταδικαιώματά μας.

Η σημερινή εικόνα της πόλης εξακο-λουθεί να παρακολουθεί την πορεία τηςχώρας, έχει ήδη δεχτεί πλήγματα λόγωτων μνημονιακών και υφεσιακών πολιτι-κών, με συνέπειες την υψηλή ανεργία,την κατάργηση ζωτικών παροχώνυγείας, παιδείας και υπηρεσιών πουαποδυναμώνουν τη ζωή της πόλης.

Στέλιος Καφετζής,Θάλεια Νοβάκη

150 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ

Η αγωνιστική παρακαταθήκηµιας εργατούπολης

Στιγμιότυπο από την εκδήλωσητου περασμένου Σαββάτου.

Η 5η Μαΐου 1865 θεωρείται ως η γενέθλια ημέρα του Νεώτερου Λαυρίου και το2015 γιορτάζονται τα 150 χρόνια από τη δημιουργία της πόλης που έχει να επι-δείξει ιστορία 5.000 χρόνων περίπου. Η Λαυρεωτική υπήρξε ένα από τα σπου-δαιότερα μεταλλευτικά-μεταλλουργικά κέντρα της Ευρώπης και διαδραμάτισεδιαχρονικά σημαντικότατο ρόλο στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ιστορίατης χώρας μας. Το Σάββατο 9 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε, στην πλατεία μπροστάστο παλαιό Χυτήριο, η πρώτη μεγάλη εκδήλωση μνήμης, γιορτής και τιμής υπότην αιγίδα του δήμου Λαυρεωτικής, ενώ θα ακολουθήσει σειρά εκδηλώσεωνλόγου, τέχνης και αθλητισμού. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο υπουργός Ναυτι-λίας Θοδωρής ∆ρίτσας. Παρευρέθηκαν ο αντιπρόεδρος της Βουλής Αλέξης Μη-τρόπουλος, ο αντιπεριφερειάρχης Πέτρος Φιλίππου, καθώς και οι βουλευτές τηςΠεριφέρειας Αττικής Μαρτίνου Γ., Χριστοφιλοπούλου Ε., Μπούρας Α., ΧαϊκάληςΠ., Μαυρωτάς Γ.