Μαίρη Κόντζογλου

η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ

ΕΚΔΟΤΡΙΑ/ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ / ΜΑΡΙΑ-ΛΟΥΣΥ ΞΗΝΤΑΡΙΑΝΟΥ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΡΡΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΝΑΤΑΣΑ ΛΥΚΙΔΟΥ

Λογοτεχνία/ ΒΑΛΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ Λογοτεχνία/ ΤΖΕΝΗ ΚΟΥΚΙΔΟΥ Λογοτεχνία/ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΡΡΟΣ Βιβλιοθήκη και Πλούτος/ ΜΑΡΙΑ ΞΗΝΤΑΡΙΑΝΟΥ Τέχνες και Ομογένεια/ ΑΜΑΛΙΑ ΣΔΡΟΥΛΙΑ Ποίηση/ ΒΙΒΗ ΦΡΑΓΚΟΥ Ποίηση/ ΕΙΡΗΝΗ ΒΕΛΕΤΖΑ

Ποίηση/ ΕΛΕΝΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ Ζωγραφική/ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΔΡΑΚΑΚΗ Μουσικό Magazino/ ΜΑΡΙΟΣ ΚΥΡΤΑΤΟΣ Πολιτισμός και παράδοση/ ΝΑΤΑΣΑ ΛΥΚΙΔΟΥ Θέατρο και οθόνη/ ΕΙΡΗΝΗ ΤΖΑΒΑΡΑ Γενικά θέματα/ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΗΣ Γενικά θέματα/ ΜΕΜΟΣ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΟΣ

Γενικά θέματα/ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΕΛΙΧΟΥΡΤΗΣ

Επικοινωνία

Booknews.gr

justprintfilia@gmail.com

6975965009

Σε αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν:

Το αντικλείδι

Η Παιδική λογοτεχνία

Ο Γεράσιμος Ρηγάτος

Τα Παιδικά βιβλία

Ο Δημήτρης Τσιάλτας

Ευχαριστούμε για την υποστήριξη

Το musicradio.gr

Tα βιβλιοπωλεία Φλωράς

Το tovivlio.net

To automon.gr

Tην Φιλία Εκδοτική

Κάθε ξεκίνημα μια πρόκληση, κάθε πρόκληση ένας νέος ορίζοντας. Και όλες οι προκλήσεις δεν είναι απλά εκεί για να σε περιμένουν… θέλουν δουλειά σκληρή και επιμονή. Επιμονή να αφοσιώσεις το μυαλό

σου σε μια μονάχα σκέψη, σε ένα σκοπό !! Να έχεις πυξίδα την Τέχνη

και σύμβουλο τον Πολιτισμό. Να αγαπάς την τέχνη και τη Φιλοτεχνία

μαζί… Και η δουλειά, όσο πιο σκληρή και γεμάτη δυσκολίες, θα σε αποζημιώσει περισσότερο στο τέλος. Η ιδέα ξεκίνησε σαν ένα αστείο, σαν πλάκα μεταξύ μας σε ένα διάλειμμα της δουλειάς. Να δώσουμε τις γνώσεις μας για το καλό του βιβλίου, της λογοτεχνίας, της τέχνης… Έτσι ξεκίνησε αρχικά και έτσι θα καταλήξει ότι κι αν γίνει. Με τη σκέψη και το στόχο «να δώσουμε» και όχι να πάρουμε. Να προσφέρουμε και όχι να κερδίσουμε. Γιατί η τέχνη είναι και πρέπει πάντοτε να είναι ελεύθερη, για όλους, μικρούς-μεγάλους δίχως φραγμούς

και δυσκολίες. Με το δεξί λοιπόν, σ΄ αυτή τη νέα αρχή, σ΄ αυτό το όμορφο ταξίδι πάνω στο όχημα της Τέχνης, με επιβάτες εσάς όλους. Καλωσήρθατε στο περιοδικό Φιλότεχνο .. !!!

Μήνυμα από τον Αρχισυντάκτη Βασίλη Πέρρο

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΣΥ ΞΗΝΤΑΡΙΑΝΟΥ

Δημιουργήθηκε μια πολύ δυναμική ομάδα που είμαι σίγουρη ότι θα απογειώσει την ιδέα μας για αυτό το περι-

οδικό.

Έκτος όμως από την επίσημη ομάδα μας, υπήρξαν άνθρωποι που θέλησαν να μας βοηθήσουν , να μας συμβο-

υλέψουν , να μας στηρίξουν και επένδυσαν χρόνο για εμάς… θέλω να τους ευχαριστήσω ονομαστικά και εύχο-

μαι σύντομα να καταφέρουν να βρουν χρόνο και να φιλοξενήσουμε κάτι δικό τους .

Έλγκα Γεωργούση

Γιώργος Καραγεωργίου

Αλέξανδρος Μελιχούρτης

Ευστράτιος Στράτος

Και την Στέλλα Φλώρα

Σας ευχαριστώ!!!

Στο επόμενο τευχος

ΤΕΧΝΗ & ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ Του Μελιχούρτη Αλέξανδρου

Η μουσική που ερχόταν από το σπίτι

Του Καλαποθάκου Αγαμέμνων

Σελίδα 4

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΠ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Καλαπαθάκος Αγαμέμνων

Σελ. 6

ΠΏΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

με λίγα και απλά βήματα

Κουτρούμανης Θεόφιλος

Σελ. 10

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Μαρλού Ξηνταριανού

Σελ. 14

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Μίνως- Αθανάσιος Καρυωτάκης

Βάλια Καραμάνου

Σελ. 18

Η ΓΟΡΓΟΝΑ

Bάλια Καραμάνου

Σελ. 21

ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ

(οι πληροφορίες δόθηκαν από τον Δημήτρη Τσιάλτα)

Σελ. 22

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Sylvia Plath

Βιβή Φράγκου

Σελ. 24

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΑΝΤΙΘΕΑΤΡΟ

Ειρήνη Τζαβάρα

Σελ. 28

Oταν το σκότος πυροδοτεί

κρυμμένα» μυστικά

Της Βάλιας Καραμάνου

σελ : 6 σελ : 18

ΠΕΡΙ… ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Βασίλης Πέρρος

Σελ. 30

Σελίδα 5

ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΙΤΕΡ ΚΑΡΕΙ

προς επίδοξους συγγραφείς

To αντικλείδι

Σελ. 32

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ

Μάριος Κυρτάτος

Σελ. 38

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ ΜΕ ΈΝΑ ΤΡΙΚΥΚΛΟ

Καλαπαθάκος Αγαμέμνων

Σελ. 42

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Chris Jordan

Αγγελική Δρακάκη

Σελ. 47

ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ

Μαρλού Ξηνταριανού

Σελ. 50

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Αμαλία Σδρούλια

Σελ. 54

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΑΛΗΤΗ

Παιδική λογοτεχνία

Σελ. 60

O ΠΟΝΟΣ

στον πολιτισμό και στην ιστορία της ιατρικής

Γεράσιμος Ρηγάτος

Σελ. 68

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΗΓΑΤΟΣ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Απόσπασμα από το διήγημα « οι άνθρωποι που τους πόναγε

η αλήθεια.»

Μαρλού Ξηνταριανού

Σελ. 70

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Έλενα Πολυγένη

Σελ. 80

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ—ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ

Τζένη Κουκίδου

Σελ. 72

ΑΦΙΕΡΩΜΑ —ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ Χίλιες ζωές απόψε

Τζένη Κουκίδου

Σελ. 76

ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ

Ειρήνη Βελέντζα

οπισθόφυλλο

Όπως κάθε παραμονή Χριστουγέννων, ο βα-

σιλιάς προσκάλεσε τον πρωθυπουργό να κάνει

έναν περίπατο μαζί του. Ήθελε να δει πώς είχαν

στολιστεί οι δρόμοι, όμως για να μην κάνουν οι

υπήκοοί του υπερβολικά έξοδα προκειμένου να

τον ευχαριστήσουν, οι δυο άντρες πάντα μεταμφι-

έζονταν σε εμπόρους από κάποια μακρινή χώρα.

Περπάτησαν στο κέντρο, θαύμασαν τις φω-

τεινές γιρλάντες, τα αναμμένα κεριά στα σκαλοπά-

τια των σπιτιών, τα κιόσκια όπου πωλούνταν δώ-

ρα, τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά που

πήγαιναν βιαστικά στους συγγενείς τους για να

γιορτάσουν όλοι μαζί τη βραδιά γύρω από το κα-

τάφορτο τραπέζι.

Στο γυρισμό, πέρασαν από τη φτωχογειτονι-

ά. Εκεί, η ατμόσφαιρα ήταν τελείως διαφορετική.

Ούτε φώτα ούτε κεριά ούτε ωραίες μυρωδιές από

νόστιμα φαγητά έτοιμα να σερβιριστούν. Δεν κυκ-

λοφορούσε σχεδόν κανείς στους δρόμους και,

όπως κάθε χρόνο, ο βασιλιάς είπε στον πρωθυ-

πουργό του ότι έπρεπε να προσέξει περισσότερο

τους φτωχούς του βασιλείου του. Ο πρωθυπουρ-

γός έγνεψε καταφατικά με το κεφάλι, ξέροντας

πως για μία ακόμα φορά το θέμα θα ξεχνιόταν

γρήγορα, θαμμένο στην καθημερινή γραφειοκρα-

τία, στην έγκριση προϋπολογισμών, στις συζητή-

σεις με ξένους αξιωματούχους.

Ξαφνικά, πρόσεξαν πως από ένα από τα πιο

φτωχά σπίτια ακουγόταν μουσική. Η παράγκα

ήταν ετοιμόρροπη, τα σάπια σανίδια της ήταν γε-

μάτα χαραμάδες κι έτσι είδαν τι συνέβαινε μέσα.

Η σκηνή ήταν εντελώς παράλογη: ένας γέρος, κα-

Η μουσική που ερχόταν από το σπίτι

Σελίδα 6

θισμένος σε αναπηρική πολυθρόνα, έμοιαζε να

κλαίει, μια κοπέλα εντελώς φαλακρή χόρευε και

ένας νεαρός με θλιμμένο βλέμμα έμπαιζε ταμπούρ-

λο και τραγουδούσε ένα παραδοσιακό τραγούδι.

«Πάω να δω τι συμβαίνει», είπε ο βασιλιάς.

Χτύπησε την πόρτα. Ο νεαρός σταμάτησε να

παίζει και πήγε να του ανοίξει.

«Είμαστε έμποροι και ψάχνουμε ένα μέρος να

κοιμηθούμε. Ακούσαμε τη μουσική, είδαμε ότι είστε

ακόμα ξύπνιοι και σκέφτηκα να ρωτήσω αν μπορο-

ύμε να μείνουμε εδώ απόψε».

«Θα βρείτε δωμάτιο σε κάποιο ξενοδοχείο της

πόλης. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να σας βοηθήσο-

υμε. Μη βλέπετε που παίζουμε μουσική· αυτό το

σπίτι είναι γεμάτο θλίψη και πόνο».

«Θα μπορούσαμε να μάθουμε γιατί;»

«Εξαιτίας μου», απάντησε ο γέρος στην ανα-

πηρική πολυθρόνα. «Όλη μου τη ζωή δίδασκα το

γιο μου καλλιγραφία, για να γίνει γραφέας στο πα-

λάτι. Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν και δεν άνοιξαν

ποτέ θέσεις. Χτες βράδυ όμως, είδα ένα ανόητο

όνειρο: εμφανίστηκε ένας άγγελος και μου είπε να

αγοράσω ένα ασημένιο κύπελλο, γιατί θα με επισ-

κεπτόταν ο βασιλιάς, θα έπινε από το ασημένιο κύ-

πελλο και θα έβρισκε δουλειά στο γιο μου.

»Ο άγγελος ήταν τόσο πειστικός, ώστε απο-

φάσισα να κάνω ό,τι μου είπε. Δεν έχουμε λεφτά κι

έτσι η νύφη μου πήγε σήμερα το πρωί στην αγορά,

πούλησε τα μαλλιά της και αγοράσαμε τούτο δω το

κύπελλο. Τώρα, προσπαθούν να μου φτιάξουν το

κέφι, τραγουδώντας και χορεύοντας γιατί είναι

Χριστούγεννα, όμως είναι μάταιο».

Ο βασιλιάς είδε το ασημένιο κύπελλο, ζήτησε

Σελίδα 7

να του βάλουν λίγο νερό γιατί διψούσε και προ-

τού φύγει είπε στην οικογένεια:

«Τι σύμπτωση! Μόλις σήμερα είδαμε τον

πρωθυπουργό και μας είπε ότι οι θέσεις θα ανοί-

ξουν την επόμενη βδομάδα».

Ο γέρος κούνησε το κεφάλι, χωρίς να το

πολυπιστέψει, και τους αποχαιρέτησε. Την επό-

μενη μέρα όμως, ένα βασιλικό ανακοινωθέν δια-

βάστηκε σε όλους τους δρόμους της πόλης.

Έψαχναν καινούριο γραφέα για το παλάτι. Τη

μέρα που είχε οριστεί, η αίθουσα ακροάσεων γέ-

μισε κόσμο που αγωνιούσε να διαγωνιστεί για

μια τόσο περιζήτητη θέση. Ο πρωθυπουργός

μπήκε και ζήτησε από όλους να ετοιμάσουν τα

μολύβια και τα χαρτιά τους:

«Ιδού το θέμα της έκθεσης που πρέπει να

γράψετε: γιατί κλαίει ένας γέρος, χορεύει μια φα-

λακρή γυναίκα και τραγουδά ένας θλιμμένος νεα-

ρός;»

Σελίδα 8

Ένα μουρμουρητό έκπληξης διέτρεξε την

αίθουσα: κανείς δεν μπορούσε να διηγηθεί μια

τέτοια ιστορία! Κανείς, εκτός από ένα νεαρό με

τριμμένα ρούχα, καθισμένο σε μια γωνιά της αί-

θουσας, που χαμογέλασε πλατιά και άρχισε να

γράφει.

Πάουλο Κοέλιο (βασισμένο σε ένα ινδικό

παραμύθι)

Καλαποθάκος Αγαμέμνων

memos9kal@yahoo.gr

Ένας ιστότοπος με σκέψεις, όψεις, απόψεις, εντυπώσεις... για την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Βιβλία, ταινίες, μουσική, ζωγραφική, εικαστι-κά, θέατρο, θεάματα, παραστάσεις... Είναι το ημερολόγιο και το λεύ-κωμά μου. Η αποτύπωση των ημερών μου και όλων εκείνων των καλλιτεχνών και δημιουργών που συμπληρώνουν και διανθίζουν τις αναρτήσεις μου. Πρωτογενές, αυθεντικό, πρωτότυπο περιεχόμενο. Α-νεξάρτητος λόγος. Ανεξάντλητες ιδέες.

Για να γίνετε διάσημος καλλιτέχνης πρέπει να συνδυάζετε ακαδημαϊκή μόρφωση, επιχειρημα-τικό δαιμόνιο, σκληρή δουλειά, δημόσιες σχέσε-ις, ελεύθερο χρόνο, πολλά χρήματα, περισσότε-ρο αλκοόλ, σεξουαλική ελευθεριότητα, αντοχή στα ξενύχτια, σχέσεις χωρίς δεσμεύσεις, άγνοια κινδύνου, αυτοκαταστροφικές τάσεις, όλων των ειδών τα χάπια, και πολλά ακόμα. Όλα αυτά με την πιθανότητα να αναγνωριστείτε ως διάσημος καλλιτέχνης μετά θάνατον, με αποτέλεσμα να έχετε ξοδέψει όλη τη ζωή σας προσπαθώντας μεν να γίνετε διάσημος καλλιτέχνης χωρίς να γνωρίζετε δε αν τελικά καταφέρατε να γίνετε δι-άσημος καλλιτέχνης. Καπίτο;

Για αυτό σας λέω, αν δεν μπορείτε να το απο-φύγετε τότε και μόνο τότε συνεχίστε την ανάγ-νωση. Τέλος πάντων, αν επιμένετε τόσο πολύ να γίνετε διάσημος καλλιτέχνης, διαβάστε μερι-κά βασικά βήματα που πρέπει να ακολουθήσε-τε, έτσι ώστε να λέτε ότι τουλάχιστον προσπα-θήσατε.

1/ Μετά από έρευνα, κάντε αιτήσεις σε πανε-πιστήμια με πλήρες μεταπτυχιακό πρόγραμμα στις καλές τέχνες. Τα περισσότερα μάλλον θα σας απορρίψουν αλλά εσείς επιμείνετε. Στο τέ-λος κάποιο θα βαρεθεί και θα ενδώσει στο πε-ίσμα σας. Επιλέξτε πανεπιστήμιο που προσφέ-ρει αρκετή πρακτική εξάσκηση στο πρόγραμμα σπουδών ώστε να καλύπτει και την εκμάθηση τεχνικών θεμάτων π.χ. πώς να κρατάτε ένα πι-νέλο ή πώς να χρησιμοποιείτε το μυστρί. Αν κά-τι δεν πάει καλά μπορείτε πάντα να βγάζετε με-ροκάματο κάνοντας μερεμέτια. Πολλά πανεπισ-τήμια ζητάνε, εκτός από την αίτηση και ένα δείγ-

μα του ταλέντου σας. Έτσι ανάμεσα σε άλλα, βάλτε και έναν ασπρόμαυρο πίνακα του Νταλί ή μια φωτογραφία της Καρυάτιδας με μίνι φούστα. Πολλές φορές κρίνεστε από λεπτομέρειες.

2/ Τραβήξτε video και φωτογραφίες με τη δουλει-ά σας. Οι περισσότεροι θα θέλουν να τη ξεχάσο-υν αλλά για εσάς θα είναι πάντα μια γλυκιά α-νάμνηση.

3/ Πηγαίνετε σε εγκαίνια εκθέσεων με στόχο να εξοικειωθείτε με τους ανθρώπους και το περι-βάλλον, καθώς αυτό θα είναι το εισιτήριό σας για την επιτυχία. Ξαναθυμηθείτε καθημερινές εκφρά-σεις όπως «πόσο κομψή είστε απόψε…» ή «ο πίνακάς σας αντανακλά την αέναη ομορφιά που κρύβει ο δημιουργός στο κλειδωμένο δωμάτιο της ψυχής του». Κάποιος ήδη διάση-μος καλλιτέχνης θα ψαρώσει και θα σας κλείσει το μάτι. Δεν ξέρω με τι σκοπό αλλά αξίζει η προσπάθεια.

4/ Εξοικειωθείτε με το εμπορικό κομμάτι της τέχ-νης. Κρατάτε κομπιουτεράκι . Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι ρομαντικοί και θα ξεχωρίσετε αμέσως αν κάποιος αγοραστής από την Ταϋλάν-δη θελήσει να μάθει πόσα μπατ κοστίζει η μίνι φούστα της Καρυάτιδας..

5/ Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με συμμετο-χές σε εκθέσεις και διαγωνισμούς. Να είστε επι-λεκτικοί. Μη βάζετε παντού το όνομά σας ειδικά αν δεν έχετε συμμετάσχει. Για καλό και για κακό κρατάτε πάντα τα αποκόμματα των εισιτηρίων σας.

Σελίδα 11

Αν δεν μπορείτε να το αποφύγετε, τότε συνεχίστε την ανάγνωση.

6/ Τελειώνοντας το σχολείο, βρείτε έναν κατάλληλο χώρο για ατελιέ και αρχίστε να δουλεύετε. Να είναι υπόγειο και με καλή μόνωση για να μην εκτεθείτε. Αν διαβάζετε αυτήν την πρόταση, το πιθανότερο εί-ναι ότι δεν θα τελειώσετε ποτέ το σχολείο.

7/ Μείνετε προσηλωμένοι στη δουλειά σας. Μη βγαίνετε έξω. Προσπαθήστε να αφιερώσετε το 100% του χρόνου σας στην εργασία σας. Όσο δηλαδή θα χρειαστούν και οι άλλοι για να καταλάβουν τι δημι-ουργήσατε.

8/ Προωθήστε τη δουλειά σας και τον εαυτό σας. Πρώτα στην οικογένειά σας, μετά στους κολλητούς σας και σε όλους όσοι πιστεύετε ότι θα σας συγχωρήσουν. Φτιάξτε business cards, site, blog, σελίδα στο facebook και συστηθείτε στον κόσμο της τέχνης. Χρησιμοποιήστε ψευδώνυμο, ψεύτικο μουστάκι, ανεξαρτήτως φύλου, περούκα και ό, τι άλλο μπορεί να κρύψει τα ίχνη σας από αγανακτισμένους φιλό-τεχνους.

9/ Διοργανώστε πάρτι στο ατελιέ σας και καλέστε όλο τον κόσμο! 5-10 καλεσμένοι κάθε φορά, καθώς μην ξεχνάτε ότι ζείτε σε ένα μικρό, υγρό αλλά με καλή μόνωση υπόγειο. Μην έχουμε και κανένα ατύχη-μα έτσι;

10/ Μελετήστε δουλειές άλλων καλλιτεχνών που η τεχνοτροπία τους μοιάζει με τη δική σας. Αγοράστε σοκολατάκια και επισκεφτείτε τους στο ίδρυμα που φιλοξενούνται για να ανταλλάξετε απόψεις.

11/ Ενημερωθείτε για τις τιμές των έργων διεθνώς, μάθετε για τις πωλήσεις στον οίκο Sothby’s, βάλτε ένα σκατς και χαλαρώστε με αυτό το άπιαστο όνειρο. Έτσι και αλλιώς θα ξεκινήσετε την καριέρα σας με αναρτήσεις στο κοινωνικά δίκτυα.

12/ Συμβουλευτείτε το συνδικάτο διασήμων καλλιτεχνών για θέματα που αφορούν στη σύσταση συμ-βολαίων, τη νομική και την ιατροφαρμακευτική κάλυψη, τις πρώτες πρωινές πτήσεις αεροπλάνων, τις πρώτες βοήθειες κ.λπ.

Σελίδα 12

«ο πίνακάς σας αντανακλά την αέναη

ομορφιά που κρύβει ο δημιουργός στο

κλειδωμένο δωμάτιο της ψυχής του».

13/ Ζητήστε από το δικηγόρο σας να επιβλέψει τη δημιουργία συμφωνητικών καθώς υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τα πνευματικά δικαιώματα της ερ-γασίας σας και νόμοι που προσ-τατεύουν τους φιλότεχνους από την εργασία σας. Ζητήστε επίσης από τον δικηγόρο σας να σας κρατάει το χέρι την ώρα που το δικαστήριο ανακοινώνει την ποι-νή σας. Τέτοιες στιγμές είναι που ανυψώνουν τη φήμη σας και χει-ραγωγούν την κοινή γνώμη που θέλει να σας λιντσάρει.

14/ Μην κάνετε ισόβιο συμβόλαι-ο με γκαλερί γιατί στο τέλος θα σας πάρει χαμπάρι και θα κάνει συμβόλαιο θανάτου για εσάς

Καλή τύχη.

Υ.Γ: Το παραπάνω κείμενο μπορεί να φαίνεται αποτρεπτικό, αλλά δεν είναι. Σκοπός του είναι να σας προστατεύσει από τυχόν σύν-δρομα Βαν Γκοχ. Νομίζετε ότι θα βρείτε να κάνετε πολλά μερεμέτια με ένα αυτί λιγότερο;

Θεόφιλος Κουτρουμάνης

Σελίδα 13

Σελίδα 14

Ποια θα είναι η εξέλιξη του βιβλίου δεν την γνωρίζουμε, ξέρουμε όμως ότι θα υπάρχει πάντα!

Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά μαζί με την γραφή… και είναι συνυφασμένη με την α-νάγκη του ανθρώπου να καταγράψει τη σκέ-ψη του. Η πρώτη μορφή τέτοιας «καταγραφής» ήταν με εικόνες… Οι βραχογραφίες, οι ανάγλυφες και γραπτές απεικονίσεις, μας έμαθαν πράγματα για τον τρόπο που ζούσαν οι προγονοί μας, για το κυ-νήγι, για τις καθημερινές ασχολίες τους. Ήταν κείμενα σκαλισμένα πάνω σε βράχους… κείμε-να εκείνης της εποχής, ιστορίες ολόκληρες που τις συντελούσαν εικόνες με διαδοχική σειρά. Κάθε ιστορία, απεικόνιζε το κυνήγι ή έναν χο-ρό… πότε όμως δεν έδειχνε έναν θάνατο. Η με-γαλύτερη «ιστορία» βρέθηκε στη Λομβαρδία στην βόρειο Ιταλία και απαρτιζόταν από σχεδόν 100.000 εικόνες. Άλλη μια μορφή «καταγραφής» ήταν η σφηνοε-ιδής γραφή πάνω σε πήλινες πλάκες. Καθόλου εύκολη μέθοδος, αλλά άντεχε στον χρόνο και στις καταστροφές. Αργότερα ήρθε ο πάπυρος. Βιβλία ολόκληρα γραμμένα σε μορφή ρολού που μπορούσαν να φτάσουν και τα 40 μέτρα. Η αντοχή του όμως στο χρόνο περιοριζόταν στα 100 χρόνια και έτσι

ήταν πολύ δύσκολο να διασωθούν αρκετά από αυτά. Έτσι ήρθε περγαμηνή επεξεργασμένη από δέρ-μα ζώων με αντοχή στον χρόνο. Μαζί με αυτό το υλικό άλλαξε και ο τρόπος αποθήκευσης. Από ρολό έγινε κώδικας (codex) στα Ελληνικά «σωμάτιον». To σωμάτιον ήταν φύλλα περγαμη-νής διπλωμένα στη μέση και ραμμένα σε ξύλινες πλάκες. Έμοιαζε πολύ με την σημερινή μορφή που έχουν τα βιβλία μας. Τη Μεσαιωνική εποχή, τέχνη αποτελούσε η αν-τιγραφή των βιβλίων. Γινόταν σε μοναστήρια και τα ελάχιστα κλασικά αρχαία έργα που αντιγρά-φηκαν τότε, είναι και αυτά που σώζονται σήμερα. Μέχρι και τότε το βιβλίο ήταν κάτι ακριβό και σπάνιο. Τα τυπωμένα βιβλία ξεκίνησαν από την Κίνα, πάνω σε ξύλινα στοιχεία. Γρήγορα όμως ανακαλύφθηκε η τυπογραφία, στα χρόνια της Αναγέννησης. Έτσι το βιβλίο αρχίζει να είναι οι-κονομικό και να μπορεί εύκολα να βγαίνει σε πολλά αντίτυπα. Στη συνέχεια ακολούθησε η βιομηχανική εποχή και χιλιάδες βιβλία τυπώνονται σε πολύ χαμηλό κόστος. Οι βιβλιοθήκες αναπτύσσονται παντού. Έτσι μέσα από εξελίξεις της τεχνολογίας, φτάνο-υμε στο σήμερα. Στην εποχή μας το βιβλίο,

Σελίδα 15

αρχίζει να ανθεί ξανά. Αν και πολλοί στην πορεία του χρόνου πίστεψαν ότι κινδυνεύει να χαθεί, δεν χά-θηκε ποτέ και ούτε θα γίνει… Οι λόγοι πολλοί… συναισθηματικοί ή και πρακτικοί ακόμη. Ίσως την απάντηση δίνει το παρακάτω έξυπνο βίντεο που κυκλοφορεί στο YouTube με τίτλο «ΒΟΟΚ - Μήπως ξέρετε το ΒΟΟΚ?»… http://www.youtube.com/watch?v=JPkbbQy2eOY Ποια θα είναι η εξέλιξη του βιβλίου δεν την γνωρίζουμε, ξέρουμε όμως ότι θα υπάρχει πάντα!

Mαρία Λούσυ Ξηνταριανού m.l.marlou@gmail.com

Σελίδα 16

ΑΡΩΜΑ ΜΑΡΛΟΥ Όταν κάποιοι καταλάβουν τι αξίζεις...... Εσύ θα είσαι μ αυτούς που ήδη

το γνωρίζουν...

www.aromamarlou.blogspot.com

Είναι ένας χώρος, ένα μεγάλο, ανοιχτό σε όλους

‘βιβλίο’ μέσα στις δικτυακές σελίδες του οποίου

φιλοδοξεί να συγκεντρώσει δημιουργίες του λό-

γου και της τέχνης και να τις αφήσει απλόχερα

στη διάθεση των ανθρώπων.

Σελίδα 18

Μίνως- Αθανάσιος Καρυωτάκης

Πεντακόσιες λέξεις . Αυτό ήταν το όριο του διαγωνισμού μικροδιηγήματος γνωστού λογοτεχνικού περι-οδικού , που μου κίνησε την περιέργεια το περασμένο καλοκαίρι. Πρώτη ανάρτηση η «Γοργόνα» του Μίνωος Αθανάσιου Καρυωτάκη , που μου τράβηξε την προσοχή . Μία ιστορία αισθησιασμού μέσα στο υγρό στοιχείο , που μεταβαίνει από το όνειρο στον εφιάλτη και από εκεί στην τραγική ανατροπή του τέλους. Πώς χώρεσαν όλα αυτά σε πεντακόσιες μόλις λέξεις;

Το γεγονός με ώθησε να ερευνήσω περαιτέρω την ταυτότητα του συγγραφέα. Μία δεύτερη έκπληξη όμως με περίμενε : ο Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μόλις το 1994 και είναι φοιτητής του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ! Γεγονός που επιβεβαιώνει περίτρανα την άποψη πως το ταλέντο και η δημιουργική φαντασία δε γνωρίζουν ηλικιακά όρια προκει-μένου να ξεδιπλωθούν. Κατόπιν πληροφορήθηκα πως έχει πάρει μέρος σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Μεγαλύτερη διάκριση αποτελεί το πρώτο βραβείο στον πέμπτο πανελλήνιο διαγωνισμό παραμυθιού που είχε διοργανωθεί από το περιοδικό Kid’s Fan. Το «Μια σειρά από τρομαχτικά γεγο-νότα» είναι η πρώτη του μεγαλόπνοη συγγραφική προσπάθεια και μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από τον ιστοχώρο των Εκδόσεων Σαΐτα: http://www.saitapublications.gr/2012/12/ebook.13.html ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του μυθιστόρημα το «Λίκνο της Ζωής», από τον ίδιο εκδοτικό οίκο . Παράλληλα, διαθέτει και το ιστολόγιο: «Χίλιες και μία ιστορίες» http://minosathkar.blogspot.gr/ Τέλος, έχει συμμετάσχει και στα συλλογικά e-books: «Tweet_Stories - Λογοτεχνία σε 140 χαρακτή-ρες» (openbook.gr), «Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος», «Ένα ταξίδι… αλλιώς» (Εκδόσεις Σαΐτα).

Τα έργα του Μίνωος Αθανάσιου Καρυωτάκη διαπνέονται από το σκοτεινό μυστήριο ενός μεταφυ-σικού κόσμου. Στο πρώτο του έργο «Μία σειρά από τρομαχτικά γεγονότα» περιγράφεται, μέσα από τις χειρόγραφες σημειώσεις, που άφησε πίσω του, το περιπετειώδες ταξίδι ενός δημοσιογράφου στην Τρανσυλβανία με σκοπό την αναζήτηση ενός εξαφανισμένου φοιτητή. Στα βάθη αυτής της γοτθικής χώρας με τους ορεινούς όγκους και τα αφιλόξενα δάση, ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με διάφορες μεταφυσικές υπάρξεις: μοχθηρά φαντάσματα, λυκανθρώπους που ξεπηδούν από κάθε υποβλητική γωνιά της υπαίθρου , μάγισσες , αλλά και θελκτικές γυναικείες υπάρξεις , που στόχο έχουν να θέσουν

Σελίδα 19

Πρώτη ανάρτηση η «Γοργόνα»

τον «Αρθούρο Μόρτιμερ» σε επικίνδυ-νες δοκιμασίες, που τελικά σηματοδοτο-ύν τη δραματική εξέλιξη του ταξιδιού το-υ, αλλά και ολόκληρη τη ζωή του.

Στο δεύτερο έργο του «Το Λίκνο της ζωής» περιγράφεται η ζωή ενός αρχέγο-νου και κρατερού πολεμιστή του Μοχά-μεντ. Στόχος του ήταν να γίνει ο μεγα-λύτερος κατακτητής όλων των εποχών. Η μοίρα όμως θα τον αναγκάσει να ανα-ζητήσει την αθανασία και να έρθει ξανά σε επαφή με την πρώτη του αγάπη. Ο έρωτας, οι φιλοδοξίες και οι επιδιώξεις δημιουργούν ένα συνονθύλευμα που θα οδηγήσει τον Μοχάμεντ στο «Λίκνο της Ζωής», στην πραγματική αθανασία της ψυχής…

Ο κόσμος του Μίνωος Αθανάσιου Καρυωτάκη είναι χωρίς αμφιβολία ζοφε-ρός, σαν ένα μεταφυσικό παραμύθι, πο-υ αποδίδεται ωστόσο με το δημοσιογρα-φικό ρεαλισμό μιας λιτής, αλλά δυνατής και ρέουσας γραφής. Οι ήρωες είναι τραγικοί και εμπλέκονται σε άνισες ανα-μετρήσεις με άλογα στοιχεία προκειμέ-νου να επιβιώσουν. Οι γυναικείες οντό-τητες είναι αέρινες, σαγηνευτικές, συχνά δαιμονικές και ο έρωτάς τους αποβαίνει μοιραίος ή θανατηφόρος. Από παντού ξεπηδούν σκοτεινά πλάσματα μιας άλλης εποχής καταλύοντας κάθε στόχο και φιλοδοξία των ηρώων.

Στην ερώτησή μου λοιπόν προς τον συγγραφέα για ποιο λόγο επιλέγει αυτή τη «σκοτεινή» θεματολογία, εκείνος απαντά: «Στο σκοτάδι κρύβονται οι σκι-ές, κρύβονται καλύτερα τα μυστικά. Κά-τω από το δυνατό φως όλα αποκαλύπ-τονται. Προτιμώ λοιπόν να δημιουργώ σκοτεινούς κόσμους γιατί αυτό βοηθάει την ιστορία μου να εκτυλίσσεται με καλύ-τερη ροή, ρίχνοντας φως μόνο εκεί που θέλω να φανεί τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι πρωταγωνιστές. Το σκό-τος νομίζω πως είναι ιδανικό για την πυ-ροδότηση αυτών των… κρυμμένων μη-νυμάτων.»

Καταλήγοντας, θεωρώ πως η α-νάγνωση των έργων του ταλαντούχου συγγραφέα αποτελεί μία απόπειρα εξε-ρεύνησης της ανθρώπινης φύσης πέρα

από τα στεγανά όρια του ορθολογισμού και των στερεοτύ-πων . Ο κόσμος του Μίνωος είναι τρομαχτικός, σκοτεινός, ίσως όμως όχι περισσότερο από την καθημερινή μας περι-χαρακωμένη πραγματικότητα. Το βέβαιο είναι πως εγείρει ένα βασικό ερώτημα: Τι θα γινόταν αν; Αν περνούσαμε τα όρια της στερεότυπης πραγματικότητάς μας, που περιφρο-υρείται επιμελώς από τις άμυνές μας… Αν χυνόταν φως στις πιο σκοτεινές γωνίες του μυαλού μας, όπου καραδοκο-ύν κάθε λογής «τρομαχτικά» και άλογα «πλάσματα» και α-ναγκαζόμασταν να αντιμετωπίσουμε κάποτε την ύπαρξή τους; Τι θα γινόταν τότε; Ο Μίνως- Αθανάσιος Καρυωτάκης μας δίνει τη δική του εκδοχή.

Βάλια Καραμάνου

Σελίδα 20

Σελίδα 21

Θυμάμαι το κορμί της να αγγίζει το δικό μου. Η ξανθιά γυναίκα με τα γαλάζια μάτια έκανε την εμ-

φάνισή της μέσα από τα γάργαρα νερά. Μου χαμογέλασε αχνά κι ένιωσα μονομιάς ένα πετάρισμα

στην καρδιά μου. Ξέρεις, το προκλητικό της βλέμμα ήταν γεμάτο υποσχέσεις.

Αυτό το περιστατικό έλαβε χώρα αν θυμάμαι καλά πριν από περίπου μία μέρα στην παραλία της

Επανομής. Είχα πάει με κάτι φίλους τα μεσάνυχτα για ένα βραδινό μπάνιο. Είχαμε μαζί μας μπύρες,

μια κιθάρα και ο Μάνος είχε φροντίσει να φέρει με το αυτοκίνητό του αρκετά ξύλα για να ανάψουμε

φωτιά.

Η πανσέληνος στον ουρανό και το αμυδρό λευκό φως που παρήγαγε δημιουργούσαν μία πρωτόγ-

νωρη μαγεία. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η καρδιά μου σκίρτησε όταν αντίκρισα τα γάργαρα νερά. Ο

πατέρας μου έλεγε ότι η θάλασσα έκρυβε μέσα της πάμπολλους θησαυρούς, αλλά πάντοτε φρόντιζε να

επισημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να την εξοργίσεις, γιατί τότε θα φρόντιζε να σε τιμωρήσει.

Ποτέ μου δεν πίστεψα τις ιστορίες του πατέρα μου. Ανέκαθεν ήταν τρελός και στα εξήντα έξι του

χρόνια οδηγήθηκε στο Δαφνί όπου και άφησε έξι μήνες μετά την τελευταία του πνοή. Έκτοτε φρόντισα

να τον ξεχάσω γιατί τα θεότρελά ξεσπάσματά του τις βραδινές ώρες μαζί με τις ασυναρτησίες που

έλεγε για δαιμόνια της θάλασσας επέστρεφαν μερικές φορές σαν εφιάλτες κατά τη διάρκεια του ύπνου

μου.

«Πρώτος μπήκα εγώ στο νερό. Ήμουν ολόγυμνος. Μ’ άρεσε ο γυμνισμός. Εκεί που κολυμπούσα εμ-

φανίστηκε εκείνη. Ήταν τόσο απερίγραπτα όμορφη. Την ακολούθησα και απομακρύνθηκα από τη φωτι-

ά. Οι φίλοι μου δεν το αντιλήφθηκαν. Ποιος άλλωστε θα φανταζόταν ότι θα απομακρυνόμουν μες τη

νύχτα μακριά από τη φωτιά;

»Εκπόρευε μια μαγεία όμως που δεν μπορείς να φανταστείς ή καλύτερα δεν μπορούσες να αντισ-

ταθείς. Συνέχισα να την ακολουθώ όλο και πιο βαθιά. Κάποια στιγμή σταμάτησε και ξεκίνησε να τραγο-

υδά ένα θείο άσμα. Μαγεύτηκα. Ήθελα να αγγίξω τα χείλη της. Όταν όμως έφτασα τόσο κοντά της, τα

μάτια της πήραν το κοκκινωπό χρώμα του αίματος, ενώ τα ξανθά μαλλιά της μετατράπηκαν σε θανα-

τηφόρα φίδια. Παράλληλα, το στόμα της άνοιξε και φανέρωσε τα σουβλερά της δόντια. Έντρομος ξεκί-

νησα να κολυμπώ όσο γρηγορότερα γινόταν. Εκείνη κάποια στιγμή με έφτασε και έκοψε μερικά δάχτυ-

λα των ποδιών. Να, αυτά εδώ είναι! Το φρέσκο αίμα πότισε τη θάλασσα. Έβγαλε σατανικές ιαχές. Το

αίμα μάλλον της είχε ανοίξει την όρεξη.

»Τελικά, κατάφερα να φτάσω την ακτή. Οι φίλοι μου βλέποντάς με τραυματισμένο και αποτρελαμέ-

νο με οδήγησαν στον Άγιο Παύλο. Την υπόλοιπη ιστορία την ξέρεις γιατρέ. Σε παρακαλώ, δεν είμαι τρε-

λός. Λέω την αλήθεια. Έτσι τραυματίστηκα»

είπε ο Αντώνης καθώς τον έλουζε ο κρύος ιδρώτας.

«Ναι, δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Απλά, θα πρέπει να υποβληθείτε σε μερικές ακόμα εξετάσε-

ις», είπε ο γιατρός ενώ ένευε σε δύο νοσοκόμους να πλησιάσουν. Ο Αντώνης δεν μπορούσε πλέον να

ξεφύγει. Πάλεψε, αλλά ήταν δυνατότεροι. Η μοίρα είχε προνοήσει να ακολουθήσει τον δρόμο που είχε

χαράξει ο πατέρας του…

Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης

Σελίδα 23

ANUBIS AQUARIUS

ARS BREVIS BELL

BRAINFOOD GRA

INDEX LIBRO

MYSTIS TSAMI

ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ ΑΓΚΥΡΑ

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ ΑΙΟΛΟΣ ΑΚΜΗ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΛΚΥΩΝ

ΑΛΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

ΑΝΕΛΙΞΗ ΑΞΙΩΤΕΛΗΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΡΝΑΟΥΤΗ ΑΡΣΕΝΙΔΗΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ

Β. ΝΙΚΑΣ ΒΑΒΕΛ

ΒΑΣΔΕΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΝΩΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΙΑ

ΒΛΑΣΣΗ ΓΡΑΦΙΔΑ

ΔΑΜΙΑΝΟΣ Θ ΔΑΜΙΑΝΟΥ Γ

ΔΑΡΕΜΑ ΔΕΛΦΙΝΙ

ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΔΙΑΠΛΟΥΣ ΔΙΑΥΛΟΣ

ΔΙΟΝ ΔΡΟΜΩΝ ΔΩΔΩΝΗ ΕΚΑΤΗ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΑ-ΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΑΛΙΟΣ ΕΝΤΟΣ

ΕΞΑΝΤΑΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΖΩΗ

ΕΡΩΔΙΟΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗ

ΖΕΒΡΟΔΕΙΛΟΣ ΖΗΤΡΟΣ

ΗΡΙΔΑΝΟΣ ΘΕΜΕΛΙΟ ΘΥΜΑΡΙ ΚΑΔΜΟΣ

ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΚΑΡΑΚΩΤΣΟΓΛΟΥ

ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ ΚΑΤΑΡΤΙ

ΚΕΝΤΙΚΕΛΕΝΗ ΚΙΡΚΗ ΚΟΑΝ

ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ ΚΟΡΟΝΤΖΗ

ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΛΙΒΑΝΗ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑ

ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ ΜΟΥΡΚΑΣ

ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ Κ ΣΙΑ

ΜΠΙΛΙΕΤΟ ΜΠΙΜΠΗΣ

ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗΣ ΝΕΣΤΟΡΑΣ

ΝΙΚΑΣ ΝΙΚΗ

ΝΤΟΥΝΤΟΥΜΗΣ ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ

ΟΞΥ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

ΠΕΛΛΑ ΠΙΡΟΓΑ

ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ

ΡΩΣΣΗ ΣΑΡΑΦΙΔΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΣΕΛΑΣ ΣΙΑΠΕΡΑΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Μ

ΣΚΑΙ ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗ

ΣΟΚΟΛΗΣ ΚΟΥΛΕΔΑ-ΚΗΣ

ΣΠΑΝΟΣ ΣΤΑΧΥ

ΣΤΕΡΕΩΜΑ ΑΕ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕ-ΙΣ

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ ΤΖΙΑΜΠΙΡΗΣ Δ

ΤΟΠΟΣ ΥΨΙΛΟΝ

ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ Α ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ ΣΤΡ

ΦΥΛΑΤΟΣ ΧΑΡΙΣΗ

ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΧΑΤΖΗΛΑΚΟΣ

ΧΕΙΜΑΡΟΣ ΨΥΧΑΛΟΣ ΩΡΙΩΝΑΣ

ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Δημήτρης Τ.

Το μεγαλύτερο παζάρι ΒΙΒΛΙΟΥ των εκ-

δοτών έγινε ξανά στην Θεσσαλονίκη

στο κέντρο της πόλης στην οδό Τσι-

μισκή 18 & Κομνηνών γωνία.

Το Επαγγελματικό Σωματείο Εκδοτών Βιβλιοπωλών Ελλάδος με την συνερ-γασία 150 εκδοτικών οίκων θα πρόσ-φερε ξανά στην Θεσσαλονίκη μέχρι και τις 24/12/2013 χιλιάδες βιβλία σε μονα-δικά χαμηλές τιμές. Βιβλία 150 διαφορετικών εκδοτικών οί-κων που η τιμή τους ξεκινούσε από 50 μόλις λεπτά όλων των κατηγοριών για όλες τις ηλικίες. Το 60% των διαθέσιμων τίτλων είχε τι-μή πώλησης κάτω από 4,5 ευρώ.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

www.esebe.gr

Η Σύλβια Πλαθ ήταν Αμερικανίδα ποιήτ-

ρια γεννημένη στις 27 Οκτωβρίου του

1932, μυθιστοριογράφος και διηγημα-

τογράφος. Ένα κορίτσι που έπασχε από

διπολική διαταραχή στην εφηβεία, αιτία

που την οδήγησε και στην πρώτη από-

πειρα αυτοκτονίας. Αυτοβιογραφικά ποι-

ήματα όπως το «Daddy» άφησαν ιστορί-

α… Τον Φεβρουάριο του 1963,

άρρωστη και με ελάχιστα πια χρήμα-

τα η Πλαθ αυτοκτόνησε εισπνέοντας

φυσικό αέριο από τον φούρνο. Το 1982

έγινε η πρώτη ποιήτρια που κέρδισε το

βραβείο Πούλιτζερ μετά θάνατον.

Σελίδα 24

Αφιέρωμα

Sylvia Plath / Αμερικανίδα ποιήτρια

μετάφραση: Κατερίνα και Ελένη Ηλιοπούλου

Μια μηχανή, μια μηχανή Που με μασούσε σαν Εβραίο. Έναν Εβραίο στο Νταχάου, στο Άουσβιτς, στο Μπέλσεν. Άρχισα σαν Εβραίος να μιλώ. Νομίζω πως μπορεί να είμαι Εβραία. Τα χιόνια του Τιρόλου, της Βιέννης η διά-φανη μπίρα Δεν είναι τόσο αγνά κι αληθινά. Με την τσιγγάνα προγονό μου και το κακό μου ριζικό Και τα χαρτιά μου τα ταρό, και τα χαρτιά μου τα ταρό Ίσως και να 'μαι λιγάκι Εβραία. Και ξέρεις, πάντα σε φοβόμουν Με τη Luftwaffe σου και τα παράσημα σο-υ. Το τακτικό μουστάκι σου Και τα αριά σου μάτια, γαλάζια φωτεινά. Panzer-man, panzer-man, Ω εσύ — Που Θεός δεν είσαι αλλά σβάστικα Κατάμαυρη, που δεν τη διαπερνάει ο ου-ρανός. Κάθε γυναίκα λατρεύει έναν φασίστα, Την μπότα στα μούτρα, του κτήνους την καρδιά Του κτήνους, ενός κτήνους σαν εσένα. Σε ένα μαυροπίνακα στέκεσαι, μπαμπά, Στη φωτογραφία που κρατώ, Ένα σημάδι στο σαγόνι αντί στο πόδι, Αλλά δεν είσαι λιγότερο διάβολος γι' αυτό, Όχι λιγότερο από το σκοτεινό άντρα Που την όμορφη πορφυρή καρδιά μου έκοψε στα δυο. Ήμουν δέκα χρονών όταν σε βάλανε στον τάφο.

Δεν κάνεις πια, δεν κάνεις πια Παλιό παπούτσι Που μέσα του σαν πόδι έχω ζήσει Τριάντα χρόνια τώρα φτωχό και λευκό, Τολμώντας μόλις να πάρω ανάσα ή να φταρνιστώ. Έπρεπε να σε σκοτώσω, μπαμπά Όμως προτού προλάβω είχες πεθάνει– Μαρμάρινος, ένα τσουβάλι μπουκωμένο με Θεό, Άγαλμα στοιχειωμένο με ένα γκρίζο δάχ-τυλο Μεγάλο σαν φώκια του Φρίσκο Και το κεφάλι μέσα στο φρικτό Ατλαντικό Όπου βρέχει πράσινη βροχή στο κυανό Πέρα από τα νερά του ωραίου Νουαζέτ. Προσευχόμουν να σε ξαναβρώ. Ach, du. Στη γλώσσα τη γερμανική, σε μια πολωνι-κή πολίχνη Ισοπεδωμένη από τον οδοστρωτήρα Πολέμων, πολέμων, πολέμων. Μα το όνομα της πολίχνης είναι κοινό. Ο Πολωνός μου φίλος Λέει πως υπάρχουνε ντουζίνες, μία ή δυο. Κι έτσι ποτέ δεν μπορούσα να πω Πού πάτησες το πόδι σου, οι ρίζες σου πού-θε κρατούν Δε θα μπορέσω ποτέ να σου μιλήσω. Η γλώσσα μου κολλάει στον ουρανίσκο. Μαγκώνει σε μια ακάνθινη συρμάτινη πα-γίδα. Ιch, ich, ich, ich, Ήμουν σχεδόν χωρίς φωνή. Και νόμιζα πως κάθε Γερμανός ήσουν εσύ. Και η γλώσσα είναι αισχρή

Σελίδα 25

Και στα είκοσι προσπάθησα να σκοτωθώ Για να σε ξαναβρώ, για να σε ξαναβρώ. Μπορούσα ακόμα και στα κόκαλα σου να αρκεστώ. Αλλά με έσυραν έξω από το λάκκο Και με κόλλα με ένωσαν ξανά. Τότε όμως τι να κάνω ήξερα πια. Έφτιαξα λοιπόν ένα μοντέλο από σένα, Έναν άντρα με μαύρα και ύφος Meinkampf Κι έναν έρωτα τροχό μαρτυρίων. Και είπα δέχομαι, δέχομαι. Κι έτσι ξόφλησα, μπαμπά. Το μαύρο τηλέφωνο ξεριζωμένο, Και οι φωνές δε φτάνουν μέχρι εδώ. Αν σκότωσα ένα αρσενικό, σκότωσα δυο– Το βρικόλακα που έμοιαζε σε σένα Και μου 'πινε ολοχρονίς το αίμα, Εφτά χρονιές, αν θες να ξέρεις. Ησύχασε τώρα, μπαμπά. Υπάρχει ένα παλούκι στη μαύρη σου καρδιά, Και οι χωρικοί δε σε χώνεψαν ποτέ. Χορεύουν τώρα και σε ποδοπατούν. Ήξεραν πάντα ότι ήσουν εσύ. Μπαμπά, μπαμπά, μπάσταρδε, με σένα έχω ξοφλήσει πια.

Σελίδα 26

Βιβή Φράγκου

http://www.musicradio.gr

Το musicradio.gr, εί-

ναι ένας αποκλειστι-

κά ιντερνετικός, ρα-

διοφωνικός σταθμός,

ο οποίος δημιουργή-

θηκε τον Απρίλιο του

2006. Παίζει εμπλου-

τισμένη, εμπορική ξέ-

νη μουσική, στο κύρι-

ο μέρος της ημέρας

και από τις 22:00 το

βράδυ, κάποια επι-

Όταν είσαι νέος ηθοποιός θέλεις τόσο να παίξεις, να δημιουργήσεις, να ακουστείς, να μπεις σε μια ομάδα και να οργιάσεις! Έτσι βρέθηκα κι εγώ αμέσως μετά τη σχο-λή στο θέατρο της Ξενουδάκη, στο Αντιθέατ-ρο που είναι στρατευμένη τέχνη, πολιτικό θέ-ατρο και μπροσούρα μαζί. Σε αντίθεση με το συμβατικό θέατρο, μοιάζει ο στόχος του να είναι πιο καθαρός. Ενώ στο συμβατικό θέατ-ρο το υποκείμενο του έχει πολλές «αναγνώσεις» τόσες, όσες και οι προσωπικό-τητες των ανθρώπων που το παρακολουθο-ύν. Η Μαρία Ξενουδάκη έχει το χάρισμα να σε πείσει. Σε πείθει για τις προθέσεις της και το όραμα της να μπεις στο «παιχνίδι» να ακο-λουθήσεις ένα δρόμο «Αντί». Το «Αντί» στη ζωή κατεβαίνει σε διαδηλώσεις και πορείες. Εναντιώνεται στο κατεστημένο, φωνάζει, κρα-υγάζει, διεκδικεί... Στην τέχνη πάει κόντρα σε

Σελίδα 28

Όταν είσαι νέος ηθοποιός θέ-λεις τόσο να παίξεις, να δημι-ουργήσεις, να ακουστείς, να μπεις σε μια ομάδα και να οργιάσεις!

ότι συμβατικό. Ανατρέπει την ίδια τη δομή της παράστασης, ακόμα και την ίδια τη δομή του λόγου. Οι λέξεις εκτοξεύονται από τον ηθοποιό και πάνε να συναντήσουν να σφηνωθούνε στο αίσθημα και το μυαλό του θεατή, να του δώσο-υνε λόγο και φωνή για να επαναστατήσει, να μην είναι επαναπαυμένο, να ξεσηκωθεί. Αλλά η ζωή και η τέχνη δεν απαρτίζονται και δεν φτιάχνονται με την αντίθεση, αλλά κυ-ρίως με τη σύνθεση. Εκεί έγκειται η μαεστρί-α. Εκεί απαιτείται κόπος. Μαθαίνεις λοιπόν τις πρακτικές της. Ό,τι έμαθες στη σχολή, ξαφνικά δεν ισχύει. Ο κανόνας που λέει πως… ότι κι αν συμβεί από σκηνής ή από πλατείας, εσύ συνεχίζεις κα-νονικά το έργο και το ρόλο σου, εδώ καταρρίπτεται. Για ένα λόγο σχεδόν ασήμαντο μπορεί να σταματή-σει η παράσταση και η σκηνοθέτης/πρωταγωνίστρια να βρίσει ή να ξυλοκοπήσει το κοινό! Είναι το μόνο θέατρο που ΔΕΝ θέλει θεατές. Έχει μια ελιτίστικη αντίληψη. Απευθύνεται δηλαδή σε μια ελίτ. Παλιότερα οι ηθοποιοί του θιάσου του Αντιθεάτρου δεν έβγαιναν καν να υποκλιθούν στο φινά-λε. Η μεγάλη χαρά του ηθοποιού -το χειροκρότημα- που τον τροφοδοτεί και τον αποζημιώνει… για το Αντιθέατρο είναι αποδιοπομπαίο. Υπήρχαν στιγμές που η παράσταση διακόπηκε και η σκηνοθέτης ξε-κίνησε συζήτηση και αντίλογο με το κοινό. Σε μια επίσημη πρεμιέρα πάλι, δήλωσε οτι η πόρτα ήταν κλε-ιδωμένη και οι θεατές δεν θα μπορούσαν να μετακινηθούν ή να φύγουν κατά τη διάρκεια του έργου. Ε-κείνοι ξαφνιασμένοι άρχισαν να ανησυχούν και να ψιθυρίζουν... ώσπου ένας θεατής σηκώθηκε κι απεί-λησε να καλέσει την αστυνομία! Η ζωή μου στο Αντιθέατρο «συνόρευε» με την παράνοια. http://youtu.be/TZNa1B71HXo

Σελίδα 29

Κάθε ανησυχία και μία ξεχωριστή σειρά χημικών αντιδράσεων στον οργανισμό, με διαφορετικό σε κάθε έναν από εμάς αντίκ-τυπο. Κάθε σκέψη και μια μοναδική απόδοση συναισθήματος. Μιλώντας για είδη λογοτεχνίας… είναι σα να μιλάμε για ξεχω-ριστές μορφές τέχνης. Η αποτύπωση της τέχνης του λόγου, ο γραπτός λόγος, δεν μπορεί να είναι πάντα ο ίδιος… Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κοινό αντικείμενο ανάλυσης, μία και μονα-δική μορφή ροής, το ίδιο στυλ γραφής, απαράλλαχτη τεχνοτρο-πία και φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να συμπίπτουν οι αν-θρώπινες σκέψεις και ανησυχίες.

Πρωταρχική σημασία έχει το πώς ο κάθε άνθρωπος, ο κάθε συγγραφέας, αντιλαμβάνεται τις επιδράσεις από το περιβάλλον του. Πώς αντανακλάει στα μάτια του το φως, η σκιά, το είδωλο. Πώς ερμηνεύει την κίνηση, τον ήχο, το άγγιγμα. Πώς νιώθει τη

Σελίδα 30

Του Βασίλη Πέρρου

φιλία, τον έρωτα, το πάθος… Και ο καθένας και η καθεμία ξε-χωριστά καθρεφτίζει πάνω σ ένα άψυχο χαρτί… τη δύναμη της ψυχής του, τη μαγεία της εικόνας του νου…

Άλλος όμως συγκινείται περισ-σότερο στην περιπέτεια της μαρτυρίας, στα πάθη του μυ-θιστορήματος, στην αγωνία του αστυνομικού, στον ονειρικό κόσμο του φανταστικού. Άλλον αγγίζουν θέματα κοινωνικά, πο-λιτικά, θρησκευτικά… και κατα-πιάνεται μαζί τους, άλλος ολοκ-ληρώνεται να ταξιδεύει μέσα σε στίχους μελωδικούς και έντονους, κι άλλος στα ακούσ-ματα του απαγορευμένου, στη λαγνεία του έρωτα…

Πολλές οι μορφές, πολλά επί-σης τα είδη της λογοτεχνίας. Και σε κάθε τεύχος, θα προσεγ-γίζουμε ένα από αυτά, με σκο-πό να ταξιδεύουμε από τις λέξε-

ις στις σκέψεις… να πλησιάσουμε

τα θέλω του δημιουργού. Να φτά-

σουμε στα δαιδαλώδη μονοπάτια

του νου και να θρυμματίσουμε τη

σειρά της αφήγησης.

Στο επόμενο τεύχος: Ερωτική

Λογοτεχνία

Bασίλης Πέρρος

Σελίδα 31

Του Βασίλη Πέρρου

προς επίδοξους συγγραφείς

Σελίδα 32

Ο πολυβραβευμένος συγγραφέ-

ας Πίτερ

Κάρεϊ (Peter Carey) απευθύνει το

παρακάτω γράμμα με τις συμβουλές του σε

όσους αγαπούν και ασχολούνται με το γρά-

ψιμο..

‘’Αν το αποτέλεσμα της δουλειάς σου σε δυσαρεστεί, σίγουρα υπάρχει κά-

ποιος λόγος για αυτό . Δεν έχεις λοιπόν παρά να εμπιστευτείς την κρίση

σου. Γράψε ξανά και ξανά ότι δεν σου αρέσει. ‘’

ANTIKΛΕΙΔΙ http://antikleidi.com/

Το να γράφει κανείς είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Ο καθένας μπορεί να το κάνει. Μοιάζει

με το να πετάς ένα μπαλάκι του τένις στον τοίχο. Μοιάζει με το κολύμπι. Όλοι μπορούν να το μάθο-

υν. Δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις κάτι. Από την άλλη, ίσως κατα-

φέρεις κιόλας να γίνει ένας διάσημος σταρ από αυτό.

Όπως κολυμπούν και παίζουν τένις πολλοί, υπάρχουν και άνθρωποι αντίστοιχα που γράφουν σε

όλα τα επίπεδα. Άλλοι ασχολούνται με το γρά-

ψιμο για να περάσει κάπως ευχάριστα η ώρα

τους τα σαββατοκύριακα. Αυτό που μετράει

είναι να μην τα παρατάς.

Αν όμως ονειρεύεσαι να κάνεις κάτι αυθεντικό,

όμορφο και αληθινό, εάν φαντάζεσαι το βιβλίο

σου στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου, είσαι στη

θέση που είναι οι φιλόδοξοι κολυμβητές, πρέ-

πει να προπονηθείς πολύ, να φτιάξεις

Σελίδα 33

δυνατούς μύες, και να ξεκινήσεις να δουλεύεις

από σήμερα, από τώρα.

Εάν γνωρίζεις ποιες πρέπει να είναι οι συνήθει-

ες ενός καλού συγγραφέα δεν χρειάζεται να σου

πω τίποτα παραπάνω. Ίσως ξέρεις τι θα σου

πω. πρέπει να γράφεις συχνά, κάθε μέρα. Πρέ-

πει αυτό να αποτελεί για εσένα ένα από τα ση-

μαντικότερα κομμάτια της ζωής σου. Δεν χρειά-

ζεσαι έμπνευση, αρκεί η συνήθεια του να γρά-

φεις συχνά ακόμα και όταν είσαι άρρωστος ή

λυπημένος. Τίποτα δεν πρέπει να σε σταματά,

ούτε ακόμα και τα ίδια σου τα παιδιά. Εάν

έχεις παιδιά να κάνεις ότι έκανε και ο Toni

Morrison, γράφε πριν ξυπνήσουν. Εάν θέλεις

να γίνεις σαν τον πρωταθλητής της κολύμβη-

σης που αθλείται μέχρι και 4 ώρες τη μέρα θα

χρειαστείς μεγάλη προσπάθεια. Αυτό ή το

έχεις ή δεν το έχεις , για να το μάθεις αυτό

πρέπει τουλάχιστον να προσπαθείς.

Θα σου πω με ηρεμία τι πρέπει να κάνεις για

να γίνεις ιδιοφυΐα. Θα πρέπει καταρχάς να συ-

νηθίσεις τον εαυτό σου στην αυτοκριτική. Πίσ-

τεψέ με, οι δικές σου αβέβαιες γνώμες αξίζουν

χίλιες φορές περισσότερο από τις κρίσεις των

φίλων σου. Οι φίλοι σου μπορεί να σε αγαπο-

ύν και να είναι πολύ ευφυείς . Ωστόσο δεν

μπορούν να φανταστούν αυτό που εσύ δεν

έχεις ακόμα φανταστεί. Γι αυτό μην τους δείχ-

νεις πράγματα που φοβάσαι άδικα.

Αν το αποτέλεσμα της δουλειάς σου σε δυσα-

ρεστεί υπάρχει ένας λόγος για αυτό σίγουρα.

Δεν έχεις λοιπόν παρά να εμπιστευτείς την

κρίση σου. Γράψε ξανά και ξανά ότι δεν σου

αρέσει. Αυτή τη δυναμική ακριβώς πρέπει να

χτίσεις, να δουλεύεις μόνος σου, κλεισμένος

στην μοναξιά , να γράφεις ξανά και ξανά. Ακό-

μα και όταν τελικώς επιτύχεις στο να έχεις μια

αυθεντική δουλειά όπως επιθυμούσες, θα μεί-

νεις να ζεις με την αμφιβολία και την αβεβαιό-

τητα. Όλοι οι συγγραφείς μαθαίνουν να ζουν

με αυτό. Έτσι εσύ και εγώ σήμερα νιώθουμε

ακριβώς το ίδιο για την δουλειά μας σήμερα.

Εάν κάποτε διαβάσεις ένα από τα βιβλία μου

ελπίζω να σκεφτείς πώς είναι όσο εύκολο όσο

δείχνει. Στην πραγματικότητα, έγραψα αυτά τα

κεφάλαια 20 φορές ξανά και ξανά. Εάν θέλεις

να γράφεις σε ένα καλό επίπεδο, αυτό θα πρέ-

πει να το κάνεις και εσύ.

Αυτά είναι τα μισά από τις καλές συνήθειες που

πρέπει να αναπτύξεις.

Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο μισό.

Πρώτα απ όλα κλείσε την τηλεόρασή σου. Η

τηλεόραση είναι ο εχθρός σου. Δεν θα σε αφή-

σει να κάνεις ότι θα ήθελες. Εάν αρέσκεσαι στο

να βλέπεις τηλεόραση δεν μπορεί να γίνεις ένας

Σελίδα 34

σοβαρός συγγραφέας.

Εάν θέλεις να περάσεις δημιουργικά την ώρα σου υπάρχει μια άσκηση που θα σε βοηθήσει να κάνεις

τους συγγραφικούς σου μύες ασύγκριτους. Αυτή η άσκηση λοιπόν λέγεται διάβασμα. Αν έχεις ήδη δια-

βάσει καλά βιβλία και γενικά διαβάζεις αρκετές ώρες κάθε μέρα δεν χρειάζεσαι τις συμβουλές μου και

σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Ο λόγος που το υπογράμμισα αυτό είναι επειδή έχω συναντήσει έναν

απίστευτο αριθμό ανθρώπων που βρίσκονται στην αρχή και πιστεύουν πως δεν χρειάζεται να διαβά-

σουν τίποτα τόσο πολύ.

Δεν αμφιβάλλω ότι αυτοί οι άνθρωποι περνάνε καλά όταν γράφουν και ίσως και να καταφέρουν να εκ-

δώσουν κάτι. Ωστόσο δεν μπορείς να φτάσεις στην κουφή εάν δεν το συνδυάσεις με καθημερινό διά-

βασμα. Υπάρχουν τόσα απίθανα βιβλία που σε περιμένουν, πολλά από αυτά είναι νέων συγγραφέων ,

εν ζωή ακόμα, η πλειοψηφία τους όμως είναι ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή εδώ και πολύ

παλιά. Αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι υπήρχαν καλύτεροι συγγραφείς τότε παρά σήμερα, αλλά οφεί-

λεται στο ότι πολλές γενιές ήταν πολύ μπροστά

για την εποχή τους, κάτι που μας κάνει να θέ-

λουμε να δούμε τι θαύματα είχαν φτιάξει.

Μερικά από τα καλά βιβλία είναι με ιστορίες αν-

θρώπων που ζουν σαν και σένα. Κάποια θα

έχουν ωστόσο χαρακτήρες με τους οποίους θα

είναι δύσκολο να ταυτιστείς, αλλά μερικά από

τα πιο ωραία θα σου διηγηθούν ιστορίες που

δεν θα φανταζόσουν ποτέ, γραμμένες σε γλώσ-

σες που δεν μπορείς να μιλήσεις, χαρακτήρες

που δεν θα συναντούσες εύκολα.

Τώρα που ‘’σκότωσες’’ την τηλεόραση θα πρέ-

πει να επενδύσεις σε ένα πολύ καλό λεξικό.

Ξέρω πως είναι περίεργο το να σταματάς να

διαβάζεις και να ψάχνεις λέξεις στο λεξικό αλλά

είναι λιγότερο από το να διαβάζεις μη γνωρί-

ζοντας τι θέλει να πει η ιστορία. Κανείς δεν θέ-

λει να το κάνει αυτό. Ούτε εγώ ήθελα ποτέ να

το κάνω. Στην δική μου περίπτωση συχνά γρά-

φω μια καινούρια λέξη κάτω, όχι γιατί είμαι ανό-

ητος αλλά γιατί με βοηθάει να μην ξεχνάω.

Το “Inferno” ήταν το απόλυτο μπεστ-

σέλλερ του καλοκαιριού. Το είδα στις λίστες των

ευπώλητων, αλλά κυρίως στα σαλόνια των πλοί-

ων, στις παραλίες των λουομένων, στους πάγκο-

υς του πλανόδιων βιβλιοπωλών που το είχαν τό-

σο στην ελληνική όσο και στην αγγλική έκδοση.

Παρά την υψηλή-του τιμή (βεβαίως οι 650 σελί-

δες-του αντιστοιχούν πλήρως στα 19 περίπου

ευρώ-του), πουλούσε και πουλάει τρελά, με απο-

τέλεσμα ο Ψυχογιός να μη διστάζει καθόλου να

εκδίδει τέτοια βιβλία που αποφέρουν σίγουρο,

καθαρό κέρδος.

Το ζητούμενο, σε πρώτη φάση, είναι το για-

τί πουλάει. Γιατί διαβάζεται. Γιατί η φήμη-του

προηγείται και η αγορά-του ακολουθεί.

, αλλά δεν δικαιολογείσαι εάν δεν αφιερώσεις

αύριο κιόλας ένα δίωρο για να το διαβάσεις.

– Peter Carey

Για τη μετάφραση Μαρία Ξυπολοπούλου

Σελίδα 36

Σελίδα 37

*Ο Πήτερ Κάρεϋ γεννήθηκε στη Βικτώρια της Αυστραλίας το 1943. Σπούδασε θετικές επιστήμες, χωρίς όμως να πάρει πτυ-

χίο. Εργάσθηκε για χρόνια σε διαφημιστικές εταιρείες. Εμφανίσθηκε στα γράμματα το 1974 με τη συλλογή διηγημάτων: "Ο

χοντρός στην Ιστορία" (στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Γνώση). Ακολούθησαν κι άλλες συλλογές διηγημάτων και τα μυθισ-

τορήματα: "Bliss" (1981), "Illywhacker" (1985· υποψήφιο για το βραβείο Μπούκερ), "Όσκαρ και Λουσίντα" (1988· τιμήθηκε

με το βραβείο Μπούκερ· στα ελληνικά από τις εκδόσεις Aquarius), "The tax inspector" (1991), "The unusual life of Tristan

Smith" (1994), "Τζακ Μαγκς" (1997) και "True history of the Kelly Gang" (2001· τιμήθηκε και αυτό με το βραβείο Μπού-

κερ). Το 1994 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Collected stories" το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των διηγημάτων του.

Το βιβλίο "Ο Παπαγάλος και ο Ολιβιέ στην Αμερική" περιλήφθηκε στη βραχεία λίστα των υποψηφίων τόσο για το βραβείο

Commonwealth όσο και για το βραβείο Booker 2010. Ο Κάρει έχει τιμηθεί επανειλημμένα για το σύνολο του έργου του,

είναι μέλος της Royal Society of Literature, της Αυστραλιανής Ακαδημίας Ανθρωπιστικών Σπουδών και της Αμερικάνικης

Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Ζει στη Νέα Υόρκη και διδάσκει δημιουργική γραφή στο New York University.

**η Francine Prose (1947-) είναι γνωστή συγγραφέας η οποία έχει γράψει πολλά βιβλία, μεταξύ αυτών: "The Lives of

Muses", "Bigfoot Dreams", "Household Saints" και "Guided Tours of Hell". Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα έντυπα: The

New Yorker, Atlantic Monthly και Paris Review. Συνεργάζεται επίσης με το Harpers ενώ αρθρογραφεί τακτικά για θέματα

τέχνης στη Wall Street Journal.

Η Francine Prose εκτός από συγγραφέας, είναι και επισκέπτρια καθηγήτρια λογοτεχνίας. Βιβλία της έχουν προταθεί για

σημαντικά αμερικανικά βραβεία, ενώ άλλα έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη ή έχουν διασκευαστεί ως μιούζικαλ για το

θέατρο. Είναι μέλος του Αμερικανικού Κέντρου PEN, του οποίου έχει χρηματίσει πρόεδρος, που προωθεί τη λογοτεχνία,

την ελευθερία της έκφρασης και τις διεθνείς σχέσεις των συγγραφέων. Κατοικεί στη Νέα Υόρκη.

Μεταξύ των τεχνών και των επιστημών που α-νέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι φυσικά και η μουσική. Η Ιερή Τέχνη των Μουσών που προσ-τάτευαν τις τέχνες κατά τους προγόνους μας την περίοδο που αναπτύχθηκε ο ονομαζόμενος σήμερα Ελληνικός πολιτισμός.

Για τους Έλληνες της κλασσικής περιόδου και ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες από κάθε άποψη πόλεις (όπως η Αθήνα η Σπάρτη και το Άργος, αλλά ακόμη και οι κοσμοπολίτικες Ιωνικές πόλε-ις της Μικράς Ασίας) η μουσική αποτελούσε μια από τις τρεις βασικές δομές εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας που λάμβαναν. Μουσική, μαθημα-τικά και σωματική αγωγή. Κάθε νέος της επο-χής όφειλε να σπουδάζει σε αυτές τις βασικές γνώσεις.

Η μουσική για τους αρχαίους δεν αποτελούσε απλά ένα μέσο διασκέδασης, αλλά μια πραγμα-τικά χρήσιμη γνώση, καθώς γνώριζαν πώς βα-σίζεται καθαρά σε μαθηματικές αξίες και στην ουσία αναγνώριζαν σε αυτήν την αρμονία του σύμπαντος, αφού χάρη στα γραπτά που μας

διασώζονται βρίσκουμε πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που η μουσική, τα μαθηματικά και η ακριβής επιστημονική γνώση των αρχαίων συνδέονται αρμονικά, δημιουργώντας ένα σύ-νολο γνώσης πρωτόγνωρο για τα κοινωνικά δε-δομένα της εποχής, και σε σύγκριση με τα ση-μερινά, πραγματικά άξιο μελέτης.

Η μουσικότητα της Ελληνικής γλώσσας

Πολλοί είναι αυτοί που στις μέρες μας υποστη-ρίζουν πως η ελληνική γλώσσα έχει μουσικότη-τα, στην προφορά της, στην εκφορά του λόγου. Η φωνή στην αρχαιότητα ονομαζόταν "αυδή", και καθόλου τυχαία δεν είναι η λέξη αυτή, αφού προέρχεται από το ρήμα "άδω" που σημαίνει τραγουδώ!

Ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος έλεγε: "Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρ-μουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γα-λάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική".

Σελίδα 38

Επίσης ο μουσικός Γιάννης Ξενάκης συνήθιζε να λέει δημόσια ότι η μουσικότητα της Ελληνικής γλώσ-σας, είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Η μουσική και ο Πυθαγόρας

Μια από τις μακροβιότερες και πιο δραστήριες φιλοσοφικές σχολές της αρχαιότητας ήταν και οι Πυθα-γόρειοι οι οποίοι όπως και στα μαθηματικά, έτσι και στην μουσική έδιναν μεγάλη σημασία. Ο ίδιος ο Πυθαγόρας θεωρείται ο πρώτος από τους φιλοσόφους που έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην γνώση της μουσικής, αλλά επίσης είναι και ο θεμελιωτής των βασικών μουσικών κανόνων αφού πρώτος όρισε τις κλίμακες τα διαστήματα και τα μέτρα. Πρώτος όρισε μαθηματικά την πρόοδο οκτώ τόνων που συνθέ-τουν την μουσική κλίμακα η οποία είναι η πρόγονος της σημερινής (ντο, ρε, μι...) όπως αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, ο Πυθαγόρας δίδασκε ότι η μουσική δεν πρέπει ποτέ να προσεγγίζεται απλώς σαν μια μορφή διασκέδασης. Αντιθέτως, αναγνώριζε ότι η μουσική είναι μια έκφραση της αρμονίας, της αρχής που φέρνει τάξη στο χάος και στην δυσαρμονία.

Τα μουσικά όργανα των αρχαίων

Αρχικά, να αναφέρουμε ότι η μουσική στην αρχαία Ελλάδα ήταν κυρίως φωνητική. Είναι γνωστοί άλλωστε οι ραψωδοί, ποιητές που παρουσίαζαν δημόσια τα έργα τους με μια μορφή απαγγελίας που είχε μουσικότητα στην εκφορά της, ενώ η εμφάνιση των πρώτων μουσικών οργάνων χρονολο-γείται στον έκτο αιώνα προ χριστιανικής χρονολόγησης.

Το πιο γνωστό μουσικό όργανο της αρχαιότητας είναι φυσικά η λύρα, αρχικά τρίχορδη, και στην πά-ροδο των χρόνων, εξάχορδη, επτάχορδη και δωδεκάχορδη. Κατά τον μύθο, πρώτος δημιουργός της λύρας υπήρξε ο Θεός Ερμής ο οποίος όμως παίζοντας την προκαλούσε δυσαρμονία στο σύμ-παν επηρεάζοντάς το με τις παλμικές δονήσεις των χορδών! Έτσι ο Ζευς τον διέταξε να την δώσει στον Απόλλωνα για να ξεπληρώσει την κλοπή των βοδιών του, και φυσικά ο Θεός του Φωτός, γνώ-ριζε ήδη πως να την χρησιμοποιήσει!

Η "φόρμιγγα" (φόρμιγξ), είναι επίσης δημοφιλής για τους αρχαίους αφού αποτελούσε το απαραίτητο μουσικό όργανο για τους ραψωδούς των ομηρικών επών.

Σελίδα 39

Σελίδα 40

το Μονοχορδο του

Πυθαγορα

Οι γνωστότεροι μουσικοί της αρχαιότητας.

Φυσικά ο πρώτος ποιητής και μουσικός υπήρξε ο Ορφέας που με την Λύρα του είχε την ικανότητα να εξημερώνει τα άγρια ένστικτά ανθρώπων και ζώων, αλλά για αυτό το θέμα θα χρειασ-τεί ένα ξεχωριστό άρθρο. Ο Μαρσύας, φρυγικής καταγωγής αυ-λητής, Ο Αμφίωνας, ένας από τους σημαντικότερους κιθαρωδο-ύς και εμπνευστής της κιθαρωδίας (τραγούδι με συνοδεία κιθά-ρας).

Η μουσική υπήρξε σημαντική τέχνη για την διαπαιδαγώγηση των αρχαίων Ελλήνων, και η εφαρμογή της βρισκόταν σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας τους. Οι Έλληνες είμαστε ακόμη και σήμερα ένας λαός που αγαπά την μουσική και έχει να επιδείξει εξαιρετική μουσική παιδεία, ακόμη και αν η σύγχρονη εποχή χα-ρακτηρίζεται από την βιομηχανοποίηση και την εμπορική χρήση της μουσικής, της Ιερής Τέχνης των Ελλήνων.

Μάριος Κυρτάτος

Η "κιθαρίς", που το χαρακτηριστικό της είναι η τετράγωνη βάση της, είναι το μουσικό όργανο που απαι-τούσε δεξιοτεχνία, γι αυτό και χα-ρακτηρίζεται ως το όργανο των ε-παγγελματιών κιθαρωδών. Αποτε-λεί έναν πιο τελειωμένο τύπο λύ-ρας με περισσότερες χορδές, συ-νήθως 7 ή 8 και μεταγενέστερα πε-ρισσότερες.

Άλλα έγχορδα όργανα είναι η "βάρβιτος" και η "πανδούρα" ή "πανδουρίς".

Τα πνευστά όργανα ήταν κι αυτά διαδεδομένα στην αρχαιότητα τα οποία οι αρχαίοι προτιμούσαν ιδια-ίτερα στις πολεμικές εκστρατείες και δραστηριότητες τους. Κατά την μυθολογία μας, πρώτος υπήρξε ο Πάνας που έφτιαξε τον "αυλό" από καλάμι. ο "δίαυλος" επίσης που είχε οργιαστικό και μυστηριακό ρό-λο καθώς οι ακόλουθοι του Θεού Διονύσου τον χρησιμοποιούσαν κατά την διάρκεια των Διονυσια-κών Μυστηρίων, αλλά φυσικά χρη-σιμοποιούταν και στις δημόσιες τελετές, τους εθνικούς αγώνες, τις πομπές και στα θεατρικά έργα, κυ-ρίως στις τραγωδίες.. Η "σύριγξ", η "σάλπιγξ" αλλά και το "κοχύλι", ένα φυσικό μουσικό όργανο ήταν και αυτά διαδεδομένα στην αρχαιότη-τα. Κρουστά όργανα ήταν το "τύμπανο" που χρησιμοποιούσαν συνήθως οι γυναίκες στις οργιαστι-κές λατρείες όπως τις Βακχικές. Τα "κρόταλα" ή "κρέμβαλα" που ήταν ξύλινα, τα "κύμβαλα" που φτιάχ-νονταν από μέταλλο και λέγεται πως είχαν ασιατική προέλευση, και το "σείστρο" που με τον οξύ ήχο του είχε τον ρόλο του ρυθμού.

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε πολλά άλλα στοιχεία της μουσι-κής παιδείας των αρχαίων Ελλή-νων, όπως για παράδειγμα τους μουσικούς τρόπους, τις κλίμακες και γενικότερα, τεχνικά χαρακτη-ριστικά και τεχνοτροπίες, το μόνο σίγουρο είναι πώς ένα μόνο άρθρο δεν φτάνει.

Σελίδα 41

Το Φιλότεχνο συνάντησε τον Πέτρο Βα-

σιλείου και τον Αντώνη Κακαβούλη για να

μάθει πως είναι να αποζητάς την περιπέτε-

ια της μουσικής εκτός των τειχών της Αθή-

νας.

Κάποια βράδια, δίπλα στη γέφυρα του

Ευρίπου, την στιγμή που τα νερά… τρελαί-

νονται, μπορείς ν’ ακούσεις ένα «Τρίκυκλο»

να σολάρει! Μαζί με τα νερά, τρελαίνονται

και οι Χαλκιδαίοι, πιστοί φίλοι της ομώνυμης

μπάντας που την ακολουθούν παντού και

σιγοτραγουδούν μαζί της.

Ο Πέτρος, ο Αντώνης, ο Μάριος και η

Μαριάννα, έκαναν την παρέα τους συγκρό-

τημα, την αγάπη τους για τη μουσική καθη-

μερινή ενασχόληση. Ο Πέτρος επέστρεψε-

μουσικά- από την περιπέτειά του στην Αθή-

να, με το συγκρότημα «Άνευ», με το οποίο

είχε και …δισκογραφικά αποτελέσματα.

Οι πρόβες της παρέας «για να περνάει

η ώρα» έγιναν lives και οι νύχτες της Χαλκί-

δας απέκτησαν μουσική υπόκρουση.

Το Φιλότεχνο συνάντησε τον Πέτρο

Βασιλείου και τον Αντώνη Κακαβούλη για να

μάθει πως είναι να αποζητάς την περιπέτεια

της μουσικής εκτός των τειχών της Αθήνας.

«Στην αρχή ήμασταν τρεις, ο Αντώνης, εγώ

και ο Μάριος Ζαχαριάδης» μας λέει ο Πέτ-

ρος. «Γι’ αυτό το λόγο, αλλά και γιατί μου

άρεσε μια εικόνα με ένα τρίκυκλο που βρήκα

στο διαδίκτυο, πρότεινα να έχουμε αυτό το

όνομα. Με τον Αντώνη είμαστε φίλοι από το

1999, αλλά παίζουμε μαζί από το 2008, που

είχαμε το συγκρότημα «Ready or Not»και

μετά το «GPS».

«Είμαι αυτοδίδακτος στη μουσική»

προσθέτει ο Αντώνης. «Παίζω κιθάρα και

Σελίδα 44

μπάσο, αλλά στο γκρουπ κάνω τα φω-

νητικά, μαζί με τη Μαριάννα Τσάλα.

Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε τα lives

ήταν κάτι πρωτοποριακό για τη Χαλκί-

δα. Υπήρχαν κάποιες παρέες που

έπαιζαν μουσική, έτσι για τον ελεύθερο

χρόνο τους, αλλά ίσως κανείς δεν

έπαιζε μπροστά σε κοινό. Τώρα υπάρ-

χουν κι άλλα γκρουπ.»

Στην ερώτηση, τι μουσική παίζο-

υν, ο Πέτρος είναι ξεκάθαρος. «Αυτή

που ακούμε! Δεν έχουμε βάλει ετικέτα

«rock» ή «έντεχνο» ή κάτι άλλο. Αν ένα

τραγούδι μας αρέσει, το προβάρουμε

και το παίζουμε».

« Αν μπορούσα να κάνω ένα

opening τίνος θα ήταν; Μα των Rolling

Stones φυσικά» απαντά ο Αντώνης.

«Αλλά θα έπρεπε πρώτα να έχουμε μια

δισκογραφική δουλειά να παρουσιάσο-

υμε…»

«Θα γίνει- κάποια στιγμή- κι αυτό»

επεμβαίνει ο Πέτρος. Αυτή τη στιγμή

ετοιμάζω κάτι ξεχωριστό για τη Χαλκί-

δα-κάτι που δεν υπάρχει ακόμα, κάτι

για τη μουσική. Όταν θα ολοκληρωθεί,

ίσως να καταφέρουμε να βγάλουμε και

δίσκο. Βέβαια, φοβάμαι ότι ίσως έτσι

χάσουμε αυτό το παρεΐστικο - τόσο με-

ταξύ μας όσο και με τον κόσμο που

μας ακολουθεί. Πάντως, κάποια στιγμή

θα το δοκιμάσουμε».

Ένα τραγούδι που θα ήθελες Ο-

ΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να είναι δικό σου, να το

έχεις γράψει- τραγουδήσει εσύ;

«Στην αγορά του Αλ Χαλίλι». Ο Πέτρος είναι κατηγο-

ρηματικός! «Ήταν πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του,

θα ήθελα να το έχω γράψει εγώ. Όπως κι ένα πρόσφατο,

τα «Διόδια» του Σταύρου Σιόλα, εκπληκτικό κομμάτι».

Το επόμενο live σας, πότε είναι;

«Λόγω υποχρεώσεων, δεν έχουμε κανονίσει κάτι

άμεσα» λέει ο Αντώνης. «Ότι κανονίσουμε όμως, το αναρ-

τούμε στη σελίδα μας στο facebook, www.facebook.com/

Trikilko. για να μας συναντήσουν οι φίλοι μας»

Η συνάντηση έκλεισε με μια… προβοκατόρικη ερώτη-

ση: Αν σας ζητούσαν να παίξετε σε… πανηγύρι με καλά

λεφτά, θα το κάνατε;

«Με τίποτα», λέει ο Αντώνης. «Δεν το έχω το Δημοτικό

τραγούδι με τίποτα!»

«Κοίταξε, δεν μου αρέσει να κοροϊδεύω!» απαντά ο

Πέτρος. «Το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι, πολύ απλά

δεν το κατέχουμε, δεν είναι στην μουσική μας παιδεία. Πως

«Είμαι αυτοδίδακτος στη μουσική»

Αντώνης Κακαβούλης (τραγούδι) και

Πέτρος Βασιλείου (guitar loop) επί το έργον

Σελίδα 45

μπορώ να πάω σε ένα πανηγύρι, να παίξω μπάσο; Τα ακόρντα, κουτσά στραβά θα τα βγάλω, αλλά…

δεν θα κοροϊδέψω τον κόσμο που θα με ακούσει και θα θέλει να διασκεδάσει;».

Η Χαλκίδα απέχει περίπου 80 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, αλλά οι τολμηροί αποζημιώ-

νονται. Παραλίες, η γέφυρα, τα τρελά νερά, λίγο τσιπουράκι, φρέσκοι ψαρομεζέδες. Και για όσους θε-

λήσουν να κάτσουν και για βράδυ; Μουσική βόλτα με ένα Τρίκυκλο!

Καλαποθάκος Αγαμέμνων

memos9kal@yahoo.gr

Οι α

φίσ

ες τ

ου

ς λ

ιτές

, η

μο

υσ

ική

το

υς π

λο

ύσ

ια

Chris Jordan

Σελίδα 46

Ένας κουρνιαχτός, χιλιάδες κόκκοι σκόνης... σκέψεις,

επιθυμίες, συγκρούονται με μια σουρεαλιστική πραγ-

ματικότητα και συνυπάρχουν μ' ένα τρόπο αλλόκοτο,

σαγηνευτικό, αναταράσσοντας την αναρχία μέσα μου...

Ορμούν η μια στην άλλη σαν αγριομέλισσες σε μια λαχ-

ταριστή γύρη μεταφέροντας κι αρπάζοντας η καθεμιά

κάτι απ' το είναι της άλλης... κι εγώ... συγκολλώ τις α-

ταίριαστες γοητευτικές τους ίνες που αιωρούνται πια

σαν κόκκοι σκόνης, σε μια αχτίδα...

Από την Φιλία Εκδοτική

Πληροφορίες:

210 7787751

Chris Jordan

Σελίδα 47

Σελίδα 48

Ο Κρις Τζόρνταν είναι ένας φωτογραφικός καλλιτέχνης που χρησιμοποιεί τα έργα του για να επιφέρει επίγνωση σχετικά με ένα σοβαρό πρόβλημα της εποχής μας – τον καταναλω-τισμό. Ο Τζόρνταν έχει χαρακτηριστεί ως «ο κορυ-φαίος καλλιτέχνης του οικολογικού κινήμα-τος» εξαιτίας της ικανότητάς του να στέλνει σαφή μηνύματα για τη μαζική κατανάλωση, μέσω όμορφων εικόνων που καταλήγουν να αηδιάζουν τον θεατή. Τα έργα του έχουν την εξής πρωτοτυπία: από μακριά μοιάζουν με σύγχρονες αναπαραστά-σεις διάσημων αριστουργημάτων, αλλά μόλις πλησιάσει ο θεατής, έρχεται αντιμέτωπος με χιλιάδες απόβλητα, τα οποία έχουν απλά συ-ναρμολογηθεί σε μια όμορφη εικόνα. Γεννημένος το 1971 στην Νέα Υόρκη χρησι-μοποιεί περιοδικά, εφημερίδες απόβλητα, για να δημιουργήσει ένα έργο στον καμβά, το ο-ποίο ο θεατής το αντιλαμβάνεται μόνο όταν το δει από κοντά. Επηρεασμένος από καλλιτέχ-νες όπως οι Gustav Klimt, Schiele Egon,

Franz Kline, Rube Gold-berg, Max Ernst.. Όπως λέει και ο ίδιος «τα περισσότερα κομμάτια εί-ναι σκόπιμα βαλμένα στο σωστό σημείο, άλλα όμως, είναι θέμα τύχης η θέση τους, και αυτό ακριβώς μπορεί να δώσει ακόμα πιο ενδιαφέρον αποτέλεσ-μα από το αναμενόμενο». Δεν είναι στόχος του να βγάλει έννοιες από τα έργα, αλλά ο θεατής να βγάλει τα δικά του συναισ-θήματα κοιτάζοντάς τα.... Είναι ένας από τους 40 σημαντικότερους καλλιτέχ-νες του νέου κινήματος.!!

«Ποθώ να είμαι σε θέση να φωτογραφίσω τον τρόπο που ένας ζωγράφος ζωγραφίζει, με ένα χαλαρό, εκφραστικό τρό-πο......» Chris Jordan φωτογράφος- δημιουργός κολάζ.

Η λέξη κολάζ προέρχεται από την γαλλική λέξη coller που σημαίνει «κολλάω». Δηλαδή

η εικόνα δημιουργείται από κομμάτια υφάσματος ή χαρτιού αλλά και από άλλα υλικά κολλη-

μένα μεταξύ τους. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία. Ο Πικάσο και ο

Μπρακ ήταν αυτοί που πρώτοι παρουσίασαν την τεχνική αυτή, στις αρχές της δεκαετίας του 1900, θέλον-

τας να δώσουν ζωντάνια στα έργα τους, χρησιμοποιώντας κομμάτια από εφημερίδες αλλά και πολλά

άχρηστα αντικείμενα. Το κολάζ ήταν η πλέον δυναμική συμβολή του Ερνστ στη προσπάθεια των νταντα-

ϊστών να πλήξουν τις παραδοσιακές καλλιτεχνικές αξίες. Συνέθετε εικόνες με ετερόκλητα στοιχεία κι υλι-

κά. Με τη τεχνική αυτή, κατάφερε να επεξεργαστεί οικείες εικόνες και να δημιουργήσει παράξενες αινιγμα-

τικές συνθέσεις που προκαλούν κι αποσυντονίζουν τη λογική. Η αρχική του ώθηση σε τούτο, όπως εξηγεί

ο ίδιος, προήλθε από την επιθυμία του να δημιουργήσει διδακτικό κατάλογο, με τόσον ετερόκλητα στοιχεί-

α, ώστε να μπερδέψουν το μυαλό, να παράγουν παραισθήσεις και να προσδώσουν στα αντικείμενα της

εικόνας, νέες συστάσεις μέσα από τη γοργή εναλλαγή. Το πιο σημαντικό τελικά ήταν η ποιητική σπίθα

που προέκυψε από το συνδυασμό ετερογενών στοιχείων, παρά το ίδιο το κολάζ.

Αγγελική Δρακάκη

Σελίδα 49

Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό

σου να κάθεται σε ένα πέτρινο κάθισμα

και να αντιγράφει σε έναν πάπυρο 40 μέτ-

ρων τα χειρόγραφα διάσημων συγγραφέ-

ων της αρχαιότητας; Με λίγα λόγια να

ήσουν ένας μορφωμένος δούλος εκείνης

της εποχής;

Τίτλος άρθρου εσωτερικής σελίδας

Σελίδα 51

της αφηγηματικής πεζογραφίας… οι εμπνευσ-

μένοι στίχοι της ποίησης.

Η κρίση λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία για να

θυμηθούμε τι είναι βιβλίο. Να ανακαλύψουμε

ξανά εκείνον τον οικονομικό τρόπο για να

«διασκεδάζουμε» και ταυτόχρονα να μαθαίνου-

με. Η πρόσβαση μας στα βιβλία… στις βιβλιο-

θήκες, είναι δωρεάν και ελεύθερη. Κάθε αναζή-

τησή μας, κάθε επιθυμία και ανάγκη μας μπορεί

να καλυφτεί, σε ότι ηλικία και αν είμαστε,

όποιου φύλου ή φυλής. Από ένα φτωχό παιδί

που θέλει να ψάξει να βρει σχολικές πληροφο-

ρίες, μέχρι τη γιαγιά που θέλει να απολαύσει

ένα μυθιστόρημα.

Μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν χιλιάδες βιβλιοθήκες

σε πολλές μορφές δανείστικες, ανταλλακτικές,

κινητές ακόμα και ηλεκτρονικές. Βιβλιοθήκες

που ξέρουν να προσαρμόζονται στην εποχή

τους και σε αυτό που ζητάμε. Ο πολιτισμός με

τις βιβλιοθήκες ήταν και είναι αλληλεξαρτώμε-

νες έννοιες. Έτσι η ιστορία της βιβλιοθήκης και

των βιβλίων αλλάζει μέσα στους αιώνες μαζί με

το καθεστώς, την θρησκεία και την εποχή… Οι

βιβλιοθήκες ήταν και είναι ένα μεγάλο «όπλο».

Με αυτόν τον τρόπο διασώθηκαν όσα αντίγρα-

φα έχουμε. Αυτή τη μέθοδο είχαν οι βιβλιοθήκες

τότε για να μεταδώσουν και για να κρατήσουν

ζωντανή κάθε διδασκαλία, κάθε επιστήμη και

κάθε διάλεξη «μεγάλων» ανθρώπων. Και σε

όσα έχουμε σήμερα στα χέρια μας, δημιουργή-

ματα της ίδιας μεθόδου, βασίζουμε τις γνώσεις

μας και τις επιστήμες μας . Η Ελλάδα μας, μια

χώρα που γέννησε τις τέχνες και τις επιστήμες

ήταν φυσικό να αγαπήσει τις βιβλιοθήκες. Βιβλι-

οθήκες γνώστες ή όχι, αλλά βιβλιοθήκες πλού-

σιες σε ιστορία …

Μαζί θα ανακαλύψουμε τι ήταν τότε οι βιβλιοθή-

κες και τι είναι σήμερα. Θα ψηλαφίσουμε μέσα

από την λειτουργία κάθε βιβλιοθήκης, την

προσφορά στον άνθρωπο και τον πολιτισμό.

Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στον κόσμο όλο!

Αφορμή για να αναφερθώ στις βιβλιοθήκες είναι

η κρίση! Μη σας φανεί περίεργο… Τα τελευταία

χρόνια παρασυρμένοι από πρόσκαιρα καπιτα-

λιστικά ιδεώδη, έχοντας εντυπωσιαστεί από την

εξέλιξη και την τεχνολογία, παραγκωνίσαμε βιβ-

λίο και λογοτεχνία…. Απομακρυνθήκαμε απ΄ τις

βιβλιοθήκες. Ξεχάσαμε τη συντροφιά και το μο-

ναδικό ταξίδεμα που προσφέρουν οι σελίδες

Εμείς αυτό που θα κάνουμε είναι να τις

ανακαλύψουμε μέσα στις εποχές τους,

να δούμε κάθε μορφή τους και να φτά-

σουμε στο σήμερα.

Δεθείτε λοιπόν για να ταξιδέψουμε σε

αυτά τα υπέροχα μέρη μαζί, να ανα-

καλύψουμε τους θησαυρούς που

κρύβουν οι βιβλιοθήκες και τα βιβλία

που φιλοξενούν στα ράφια τους.

Mαρία Ξηνταριανού

m.l.marlou@gmail.com

Σελίδα 52

Βιβλιοπωλεία Φλωράς Αθήνα Πανεπιστημίου 59, τηλ. 210-3215590,

Μαρούσι Μιλτιάδου 16, τηλ. 210-8066377,

Ηλιούπολη Κουντουριώτου 14, τηλ. 210-9955162,

Κορυδαλλός Κουντουριώτου 54-56, τηλ. 210-4942302

ΚOSMOS TELEBOOKSHOP

ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 8001133294

Τηλέφωνο 21 0321 5590

Διεύθυνση email info@floras.gr

Ιστότοπος http://www.florasfun.gr http://www.linguafranca.gr

Σελίδα 54

Της Αμαλίας Σδρούλια

Ένα γράμμα όλων των μεταναστών της Γερμανίας στην αγαπημένη μας Ελλάδα...

θέση και δεν χρειαζόταν να πάρει τα χρήματα της Ευρώπης, αφού το πρωτογενές πλεόνασμα της δε σημαίνει κάτι άλλο από το γεγονός ότι η χώρα μας μπορεί να επιβιώσει και χωρίς τα χρήματα των εταίρων της μέσα από τα δάνεια. Εάν λάβουμε υπόψη τους τόκους που έχουμε να πληρώσουμε, το ωραίο πλεόνασμα του προ-ϋπολογισμού μας μετατρέπεται σε «ωραίο» και «μεγάλο» έλλειμμα. Δεν έχουμε καταλάβει ένα πράγμα, ότι την καλύτερη δουλειά που θα μπο-ρούσε να κάνει η Ελλάδα είναι να μη δεχθεί τη επόμενη δόση, γιατί η διεθνής Κοινότητα θα χά-σει εάν δεν πληρώσει στους Έλληνες την επό-μενη δόση. Αρκετές φορές χάσαμε εμείς, ας α-φήσουμε και τους εταίρους μας να χάσουν μια φορά κι εκείνοι και ας μην έχουμε και τύψεις συ-νειδήσεως.

Αυτή η νέα διαπραγματευτική στάση αποτυπώ-νει πολύ αδρά, μια πραγματική μετατόπιση του συστήματος σε μια «Ανατολή της Δημοκρατί-ας», αλλά το κόστος είναι πάρα πολύ μεγάλο για τον Έλληνα... Ωστόσο δεν πρέπει να φοβη-θεί την αντιπαράθεση του με τη Διεθνή Κοινότη-τα. Είναι υποχρέωση και απαίτηση της εποχής να τελειώνουμε με τους ασταθείς κρατικούς μη-χανισμούς και να δημιουργήσουμε ένα κράτος

Γιατί;

Ζω και εργάζομαι εδώ και δεκαεπτά χρόνια στη Γερμανία και παρατηρώ με δέος τους Έλληνες που μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια για να επιβιώσουν διότι η λατρεμένη μας χώρα τους έδιωξε με το χειρότερο τρόπο. Έχασαν τη δου-λειά τους η δεν είχαν αρκετά χρήματα να θρέ-ψουν τις οικογένειες τους. Αναγκάστηκαν λοι-πόν να εγκαταλείψουν τη χώρα που τόσο βαθε-ιά αγαπούν και να ξενιτευτούν. Επίσης άλλοι Έλληνες του Εξωτερικού, όπως εγώ, βύθισαν τα όνειρα τους για επαναπατρισμό λόγω της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με ειδή-σεις και μηνύματα που μας αποκαρδιώνουν και συνάμα μας θυμώνουν, γιατί η Ελλάδα δεν δείχ-νει ποιά πραγματικά είναι. Αυτό είναι που με θλίβει, ότι η Ελλάδα δεν ξέρει ποιά είναι.

Οι εξελίξεις στον τομέα της οικονομίας και εργα-σίας είναι ραγδαίες και καταλυτικές. Όσο και να προσπαθώ να σταθώ σε μια αποσημειολόγηση καίριων σημείων της ρέουσας κατάστασης στη Ελλάδα, αδυνατώ να δώσω μια συνεκτική απο-τυπωμένη εικόνα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί βρισ-κόμαστε σε μια εποχή κρίσης, που από τη μια τσιμεντώνει την κρατική καπιταλιστική επιθετι-κότητα της άρχουσας τάξης απέναντι στο λαό, αλλά από την άλλη δίνει τη δυνατότητα για εν-δοκυριαρχικές συγκρούσεις της ίδιας της κυρί-αρχης τάξης και φυσικά για επαναδιευθέτηση συμμάχων στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγ-νεσθαι.

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι «Γιατί» έπρεπε η Ελλάδα να φτάσει στα όρια της χρεο-κοπίας, να αναγκαστεί να εκδιώξει τους πολίτες της και να δημιουργήσει ένα νέο μεταναστευτικό κύμα, εφόσον θα μπορούσε εξαρχής να κρατή-σει μια πλεονεκτική διαπραγματευτική θέση έναντι των δανειστών της; Ίσως εάν δεν ήταν τόσο ευάλωτη στους συναισθηματικούς εκβιασ-μούς της Ευρώπης να βρίσκονταν σε θέση ισ-χύος. Πόσες φορές στο παρελθόν αποχώρησε η Τρόικα και πόσες άλλες υποχώρησε η Αθήνα καθώς ο φόβος της ήταν μεγάλος; Η Ελλάδα ήταν πάντα σε πολύ καλή διαπραγματευτική

Σελίδα 55

Σελίδα 56

κύρους στηριγμένο στην κρατική πρόνοια, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσα από την εκμε-τάλλευση πρωτογενών πηγών, στην εφαρμογή των νόμων του συντάγματος και πάνω απ΄ όλα στην αλληλεγγύη και την κατάργηση φασιστικών κομμάτων που σπέρνουν το μίσος στη χώρα μας. Ας ενω-θούμε επιτέλους μόνο για το καλό της χώρας μας, ώστε να μπορέσουμε κι εμείς που ζούμε στην ξενιτιά να ξαναγυρίσουμε πίσω, να ανταμώσουμε και να αγκαλιάσουμε με στοργή τη «μάνα μας» Ελλάδα, γιατί εμείς εδώ μακριά που είμαστε, ζούμε και αναπνέουμε μόνο για εκείνη.

Το έχω ξαναπεί, ότι το να αλλάξουμε τη χώρα μας φίλε Έλληνα, δεν είναι τρέλα, δεν είναι ουτοπί-α ...είναι δικαιοσύνη, είναι αγάπη, είναι σεβασμός!!! Και κάτι ακόμα… όταν γράφουμε την ιστορία μας, ας φροντίζουμε τη πένα να μην τη κρατάει άλλος...

Αμαλία Σδρούλια

Ανάπτυξη Εφαρμογών Android

Το Automon Android ξεκίνησε με την ανάπτυξη εφαρμογών για κινητές συσκευές (τηλέφωνα & tablet) με λειτουργικό

σύστημα Google Android το 2011.

Στην πορεία εξελίχθηκε σε μια ηλεκτρονική πύλη για δωρεάν ηλεκτρονικά βιβλία, στα Ελληνικά και όχι μόνο, σε μορ-

φή Flip-Book έτοιμα απλά και εύκολα για εγκατάσταση στην Android συσκευή σας.

Οι δημοσιεύσεις μας δεν υπόκεινται στις δεσμεύσεις περί πνευματικών δικαιωμάτων (οι συγγραφείς ή οι εκδοτικοί οί-

κοι τα έστειλαν απευθείας σε εμάς, ή έχουν παρέλθει 70 έτη από το θάνατο του συγγραφέα, ή δε διεκδικούνται τα

δικαιώματα από τους δικαιούχους). Σε περίπτωση που οι δικαιούχοι αλλάξουν γνώμη δεσμευόμαστε να αποσύρουμε

Δεν πρόκειται για απλές δημοσιεύσεις - μεταφορτώσεις. Καθημερινά ασχολούμαστε με δικά μας έξοδα και χρόνο,

ώστε:

να επικοινωνούμε με εκδοτικούς οίκους

να διαμορφώνουμε κείμενα

να επεξεργαζόμαστε εικόνες

να διατηρούμε αντίγραφα-backup

να αγοράζουμε βιβλία

να συντηρούμε κοινωνικά δίκτυα

να αναπτύσουμε συνεργασίες με άλλους προγραμματιστές, γραφίστες, ...

να διαβάζουμε και να εξελισσόμαστε

με στόχο να σας παρουσιάζουμε με τον δικό μας μοναδικό και καλαίσθητο ηλεκτρονικό τρόπο, δωρεάν βιβλία από

την ελληνική και όχι μόνο λογοτεχνία.

Σελίδα 60

Παιδική Λογοτεχνία

Κριτική βιβλίων για παιδιά... Γιατί τα βιβλία είναι φίλοι μας, αλλά τους φί-λους τους διαλέγουμε!

paidiki-logotexnia.blogspot.gr

Χαρακτηριστικά

Εκδότης: Ψυχογιός

Συγγραφέας: Μερκούριος Αυτζής

Εικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη

ISBN: 978-960-453-455-5

Έτος 1ης Έκδοσης: 2008

Σελίδες: 55

Τιμή: περίπου 5 ευρώ

Ηλεκτρονική αγορά εδώ

Τάξεις: Β', Γ', Δ'

Κριτική

Μια πολύ απλή, αθώα και χαριτωμένη σκυλο-ιστορία για τα Χριστούγεννα, που χωρίς να συναρπάζει ιδι-

αίτερα, κρατάει ευχάριστη συντροφιά στα μικρότερα παιδιά και ικανοποιεί με το αναμενόμενο happy end.

Δεν υπάρχει χωρισμός σε κεφάλαια, όμως το κείμενο δεν ξεπερνάει τη μισή σελίδα ανά σαλόνι και η πλο-

ύσια πολύχρωμη εικονογράφηση κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη. Προτείνεται περισσότερο σε μαθητές

των μικρότερων ή μεσαίων τάξεων και σίγουρα τα παιδιά που συμπαθούν τα σκυλάκια θα το συμπαθή-

σουν ιδιαίτερα.

Υπόθεση

Ο Αλήτης, ένα αδέσποτο κουτάβι, γεννιέται σε μια χριστουγεννιάτικη φάτνη και αρχίζει να τριγυρνάει

στους στολισμένους δρόμους της πόλης αναζητώντας τη μαμά του Παλμύρα. Στην προσπάθειά του

να τη βρει, θα συναντήσει κόσμο και κοσμάκη, θα εκπαιδευτεί να επιβιώνει στον δρόμο και θα μπλέ-

ξει σ' ένα σωρό απίθανες περιπέτειες. Με ποιους θα γιορτάσει άραγε τα πρώτα του Χριστούγεννα;

Οικογένεια, Ζωοφιλία, Φιλία, Χριστούγεννα

Σκηνές που ξεχωρίσαμε

Λίγο πριν το φινάλε, η Ρουμπίνη βοηθάει τον Αλήτη να το σκάσει και στέκεται στο πλευρό του μέχρι

να βρουν τη χαμένη του οικογένεια. "Δεν ήθελα να σ' αφήσω μόνο σου, μέρες που είναι", του λέει.

Εικονογράφηση

Αξίες - Θέματα

Πλούσια και έγχρωμη, αλλά και κάπως εκτός κλίματος, καθώς συχνά επιλέγει αντί ν' ακολουθεί τα συ-

ναισθήματα του ήρωα, να μας παρουσιάζει απλώς χαρούμενα κουταβάκια σε διάφορες πόζες.

Σελίδα 61

Σελίδα 62

Απόσπασμα Χριστούγεννα... Πόσο γρήγορα μύρισαν και φέτος! Ακόμα δεν έχει μπει ο Δεκέμβρης και οι δρόμοι της Αθήνας, οι πλατεί-ες, οι βιτρίνες, τα μπαλκόνια των σπιτιών γέμισαν στολίδια, γιρλάντρες - πήραν τη θέση τους τα λαμπιό-νια. Η πλάση προετοιμάζεται κι αυτή να τα υποδεχτεί. Το κρύο είναι τσουχτερό. Σπυρωτό πέφτει στα βουνά το χιόνι. Τα πουλιά πετούν χαμηλά. Κάνουν ένα-δύο γύρους και ύστερα άλλα κουρνιάζουν στις φωλιές τους κι άλλα τρυπώνουν ανάμεσα στις φυλλωσιές. Στα σπιτάκια τους βρίσκουν ζεστασιά και τα κατοικίδια, οι γάτες, τα ποντίκια, τα σκυλιά… Θα μου πείτε: «Όλα τα σκυλιά;» Ε, όχι και όλα! Η Παλμύρα, ένα πανέμορφο θηλυκό γκόλντεν ριτρίβερ, δυο μέρες τώρα τριγυρίζει αδέσποτη στους δρό-μους. Την έδιωξαν την άμοιρη τα αφεντικά της κι είναι πεινασμένη. Τα πόδια της τρέμουν, αλλά όχι! Δεν

το βάζει κάτω. Η κοιλιά της σχεδόν σέρνεται στο χώμα, μητέρα θα γίνει σε λίγο – να βρει μια ζεστή γωνιά να γεννήσει τα μικρά της θέλε-ι. Λίγες μέρες αργότερα ένα κουτάβι ξετρυπώνει μέσα από μια τούφα άχυρα. Ανοίγει τα μάτια του και… το μικρό Χριστό με την Παναγία και τον Ιωσήφ αντικρίζει μπροστά του. Γιατί σε φάτνη χριστουγεννιάτικη βρίσκεται, σε κεντρι-κή πλατεία της πόλης. Τη μαμά του δεν τη βλέπει πουθενά. Νωρίς το πρωί, όταν εκείνο κοιμόταν, δυο εργάτες του δήμου πέρασαν από τη φάτνη. Είδαν τα αδελ-φάκια του που έπαιζαν αμέριμνα και τα μάζε-ψαν, μαζί και τη μαμά τους την Παλμύρα. Κι ο μικρός Αλήτης φοβήθηκε. Έκλαψε πολύ. - Θέλω τη μαμά μου! αλύχτησε. Το χιόνι έπεφτε πυκνό και κανένας δε βρισκό-ταν στην πλατεία για να ρωτήσει. Μόλις στέρεψαν τα δάκρυα, η κοιλιά του γουρ-γούριζε από την πείνα, πήρε την απόφαση να ψάξει και πιο πέρα να τη βρει. Η εικόνα της

Παναγιάς, την ώρα που στοργικά έσκυβε πά-νω από το Θείο Βρέφος, είχε χαραχτεί βαθιά στη μνήμη του. Το ίδιο και η μυρωδιά της μα-μάς του στα υγρά του ρουθούνια. - Είδε κανείς τη μαμά μου; Γάβγισε. Έτρεξε κι ως την άλλη άκρη της πλατείας και ξαναφώναξε: - Είδε κανείς τη μαμά μου; - Εεε! Τι έπαθες και ουρλιάζεις έτσι; πετάχτηκε τότε ένας βάτραχος που ετοιμαζόταν να πέσει σε χειμερία νάρκη και είχε τη φωλιά του λίγα μέτρα πιο κει, στην τεχνητή λιμνούλα, κάτω από τα νούφαρα. Πώς σε λένε; -Ξέρω κι εγώ; - Δεν ξέρεις; Χμ! Αν και δεν έχω χρόνο, κάτι θα κάνω και γι' αυτό. Λοιπόν, σε βαφτίζω... Αλή-τη! Σου πάει γάντι. - Ποιος νοιάζεται; Μήπως είδες τη μαμά μου; - Όχι. Μα αν θέλεις, μπορείς να μείνεις μαζί

Σελίδα 63

Δεν ξέρω αν η επιλογή της ράτσας του ήρωα

είναι σκόπιμη, όμως τα γκόλντεν ριτρίβερ θε-

ωρούνται τα πλέον ενδεδειγμένα σκυλιά για

"υιοθεσία" από μια οικογένεια, καθώς είναι

καλοσυνάτα και υπάκουα. Καθώς στο κείμενο

γίνεται αναφορά στη συγκεκριμένη ράτσα

(σ.11) θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στην

τάξη για τα χαρακτηριστικά και την ιστορία

της, να τη συγκρίνουμε με άλλες ράτσες και

να κάνουμε έτσι μια έμμεση αναφορά στη δια-

φορετικότητα. Όλοι (οι σκύλοι) ίσοι, όλοι δια-

φορετικοί.

μου. Και την άνοιξη, με το καλό, που θα ξυπνήσω θα σου μάθω να κοάζεις και θα σε κάνω βουτηχτή, τον καλύτερο της λίμνης! Το σκέφτηκε λίγο ο μικρός Αλήτης, μόλις όμως έβαλε την πατούσα του στο παγωμένο νερό, το μετάνιωσε. - Άσε καλύτερα, σ' ευχαριστώ! Θα ψάξω να βρω τη μαμά μου, είπε κι έφυγε.

Χρήση στην τάξη Βασισμένοι στην χαριτωμένη και ευαίσθητη ιστορία του Αλήτη, μπορούμε να συζητήσουμε για τους άστεγους και τα ορφανά παιδιά που τις μέρες των Χριστουγέννων δεν μπορούν να γιορτάσουν μαζί με την οικογένειά τους. Ποιος φροντίζει άραγε γι' αυτούς τους ανθρώπους και πώς θα μπορούσαμε εμείς να τους βοηθήσουμε; Μέσω της Ρουμπίνης, ο συγγραφέας αφήνει να φανεί μια έμμεση κριτική στους ανθρώπους της "καλής κοι-νωνίας" που δεν αγαπούν τα σκυλάκια τους πραγμα-τικά, αλλά τα χρησιμοποιούν απλώς ως διακοσμητι-κά. Μας δίνει έτσι αφορμή να συζητήσουμε για τα συ-ναισθήματα των κατοικίδιων ζώων και τον σεβασμό που τους οφείλουμε ως ιδιοκτήτες αλλά και φίλοι το-υς.

Σελίδα 64

Το νέο μυθιστόρημα του Βασίλη Πέρρου

Οι ευωδιές του γιασεμιού, όταν σκορπάνε στο θα-

λασσινό αεράκι του Αιγαίου, κάνουν θαύματα…

Γαληνεύουνε ψυχές, νικούν και τη μοίρα ακόμη

και φέρνουν ευτυχίας μαντάτα ξεχασμένα εκεί

που σκόρπισε η απογοήτευση το δάκρυ της… Μια

νεαρή κοπέλα, η Αφροδίτη… κι άλλη μία, η Αγγέ-

λα, δύο ψυχές ενωμένες, δυο ιστορίες ζωής… μα

δυο ιστορίες παράλληλες, η μια μυθιστορηματική,

η άλλη αληθινή. Αγώνας επιβίωσης, ατελείωτος…

η μάνα, η αληθινή, αλλά κι εκείνη που ανέλαβε ν΄ αλλάξει το ριζικό της ζωής της, ένας γιατρός που διηγείται μα κι ένας δικηγόρος που ρίχνει γέφυρες στη δυστυχία… Ο έρωτας ο απαγορε-υμένος με τα δυο πρόσωπα, το ένα της ευτυχί-ας και το άλλο της ντροπής… κι ο Άγιος, Εκεί-νος που ενώνει με τη χάρη Του το σήμερα με το χθες… Εναλλαγές συναισθημάτων έντονων… συγκίνη-ση, χαρά, αγωνία, λύτρωση… αμφιβολία ξα-νά… όλα λουσμένα με το φως και τις εικόνες του Αιγαίου, κάτω απ΄ τα σύννεφα του απέ-ραντου ουρανού, με τις αμέτρητες διαθέσεις…

paidikavivlia.blogspot.gr

Εάν το ενημερωτικό δελτίο

διανέμεται εντός της εται-

ρείας, μπορείτε, εάν θέλε-

τε, να σχολιάσετε κάποιες

νέες διαδικασίες ή βελτιώ-

σεις στην επιχείρηση. Επί-

σης μπορείτε να αναφέρε-

τε τα ποσά πωλήσεων ή

εσόδων, για να δείξετε την

εξέλιξη της επιχείρησης.

Κάποια ενημερωτικά δελτί-

α περιλαμβάνουν μια στή-

λη που ενημερώνεται σε

κάθε τεύχος, για παράδειγ-

μα μια στήλη συμβουλών,

κριτικής βιβλίων, μια επισ-

τολή από τον πρόεδρο της

εταιρείας ή ένα κύριο

άρθρο. Μπορείτε επίσης

να δώσετε το προφίλ νέων

υπαλλήλων, σημαντικών

πελατών ή προμηθευτών.

Το άρθρο αυτό μπορεί να

έχει 100-150 λέξεις.

Το υλικό θεμάτων που

εμφανίζεται στα ενημερω-

τικά δελτία είναι πάρα

πολύ μεγάλο. Μπορείτε να

συμπεριλάβετε άρθρα

σχετικά με τεχνολογίες ή

καινοτομίες στον τομέα

σας.

Μπορεί επίσης να θέλετε

να αναφέρετε επιχειρησια-

κές ή οικονομικές τάσεις ή

να κάνετε προβλέψεις για

τους πελάτες σας.

Σελίδα 67

Γεράσιμος Α. Ρηγάτος

Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις, 2009

178 σελ.

ISBN 978-960-452-083-1

Σταθερός σύντροφος της ζωής, ο πόνος αφήνει τα

ίχνη του σε κάθε δραστηριότητα, από την καθημε-

ρινότητα ως τον πολιτισμό και την επιστήμη.

Έχοντας αντιμετωπίσει επαγγελματικά το δυσά-

ρεστο αυτό σύμπτωμα επί δεκαετίες, ο γνωστός

γιατρός και συγγραφέας Γ. Α. Ρηγάτος εστιάζει και

το δεύτερο ταλέντο του στον πόνο, ανιχνεύοντας

τις πολιτισμικές, λαογραφικές, ιστορικές αλλά και

επιστημονικές συνιστώσες του πόνου και των

προσπαθειών καταπολέμησής του. Το νέο του βιβ-

λίο "Ο πόνος στον πολιτισμό και στην ιστορία της

ιατρικής" κυκλοφορεί από τις Ιατρικές Εκδόσεις Βή-

τα.

Ο συγγραφέας δεν χρειάζεται συστάσεις. Πολυγρα-

φότατος, με ζωηρό ενδιαφέρον στη λαογραφία της

ιατρικής και της υγείας, με ζωντανό αλλά απέριττο

ύφος, ιχνηλατεί το αντικείμενό του στους πολυδαί-

δαλους δρόμους της ιστορίας, στις λαϊκές παραδό-

σεις, στους διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά και

στο οικείο σ' αυτόν χώρο της ιατρικής επιστήμης.

Το πλούσιο υλικό που συνέλεξε, με τη γνωστή στο-

υς τακτικούς του αναγνώστες μεθοδικότητα, το έχει

ταξινομήσει σε τέσσερις ενότητες, η πρώτη από τις

οποίες διερευνά τις θεωρήσεις του πόνου στην αρ-

χαιοελληνική γραμματεία και γλώσσα, στη μυθολο-

γία, στη θεολογία και τις λαϊκές παραδόσεις. Το δε-

ύτερο μέρος αναζητά ιστορικές αναφορές στον πό-

νο και την αντιμετώπισή του σε αρχαίους λαούς

της Κίνας, της Ινδίας, της Αμερικής και αλλού, στην

Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, μέχρι την εμφάνι-

ση των σύγχρονων αναλγητικών και αναισθητικών

στη χώρα μας. Στο τρίτο μέρος επιχειρεί μια λεπτο-

μερέστερη θεώρηση των φαρμάκων που χρησιμο-

ποιούνται κατά του πόνου, από το φλοιό της ιτιάς,

το όπιο και την κοκαΐνη, μέχρι τα σύγχρονα σκευ-

άσματα. Τέλος, το τέταρτο κεφάλαιο είναι αφιερω-

μένο σε ιστορικά στιγμιότυπα, ορισμένα απ' αυτά

αποτυπωμένα στην ειδησεογραφία και τη λογοτεχ-

νία, ακόμα και σε διαφημίσεις, σχετικά με

"θαυματουργά" παυσίπονα, αναλγητικά εμπειρικά

σκευάσματα, ακόμα και διαδεδομένα ναρκωτικά.

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με μια συλλογή κειμένων

για τον πόνο από την ελληνική και τη διεθνή φιλο-

λογία, αλλά και εικονογραφήσεις του πόνου και

των αναλγητικών.

Ο πόνος στον πολιτισμό και στην ιστορία της ιατρικής

Σελίδα 68

Ο Γεράσιμος Ρηγάτος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1945. Σπούδασε ιατρική στο

Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου είναι διδάκτωρ και υφηγητής -άμισθος επί-

κουρος καθηγητής. Άσκησε την ιατρική επί 40 χρόνια, 26 από τα οποία ως διε-

υθυντής παθολόγος ογκολόγος. Κατά την ίδια περίοδο ήταν δραστηριοποιημέ-

νος στο χώρο των επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε μέλος διοικητικών

συμβουλίων, γενικός γραμματέας και πρόεδρος. Είναι ιδρυτής (1989) και επί

σειρά ετών πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Ογκολογίας.

Έχει επίσης ασχοληθεί με τον βιοϊατρικό τύπο, υπηρετώντας ως μέλος, διευ-

θυντής ή επίτιμος διευθυντής σύνταξης διαφόρων περιοδικών. Για τη συνολική

του προσφορά του έχουν απονεμηθεί τιμητικοί τίτλοι και πάνω από τριάντα

τιμητικές πλακέτες. Παράλληλα με την ιατρική ασχολείται και με την ιστορία, τη

λαογραφία και τον πολιτισμό της ιατρικής, καθώς και με την πεζογραφία. Ήδη από έγκυρους εκδοτι-

κούς οίκους κυκλοφορούν 65 βιβλία του, ελληνικά και ξενόγλωσσα, 40 από τα οποία κινούνται στο

χώρο του πολιτισμού της ιατρικής. Η εκδοτική και η γενικότερη πολιτιστική δραστηριότητά του έχουν

ευρύτατα αναγνωρισθεί και σχολιασθεί με περισσότερα από 800 κριτικά σημειώματα και άρθρα από

διακεκριμένους Πανεπιστημιακούς του χώρου των Ανθρωπιστικών Σπουδών, από κριτικούς, από λο-

γοτέχνες και δημοσιογράφους. Έχει συνεργασθεί κατά καιρούς με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά

της Αθήνας, ("΄Ερευνα", "Ομπρέλα", "Ιστορία Εικονογραφημένη", "Χοροστάσι" κ.α) και με τις σειρές

"Ιστορικά" και "Πρωτοπόροι" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία". Για τα βιβλία του ο Γεράσιμος Ρηγά-

τος έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών (βραβείο Α΄ Τάξεως, 1989), από την Εταιρεία Ελλήνων

Λογοτεχνών (Έπαινος Μάρκου Αυγέρη 1994), από τον Ο.Φ. Ολυμπιακού Πνεύματος (2001), από την

Α.Σ.Π.Ε. (2008) και από διάφορα λογοτεχνικά και άλλα σωματεία. Επίσης έχει τιμηθεί με ειδική εκδή-

λωση από τον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Α-

θηνών (1996), με υποτροφία από το Τμήμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Princeton

(1998) και με ειδικά αφιερώματα σε εφημερίδες και στα περιοδικά "Έρευνα" (1996),

"Ομπρέλα" (2005), "Το στίγμα" (2007), "Νέα Σκέψη" (2009) και "Πνευματική Κύπρος" (2009). Τον Οκ-

τώβριο 2006, κέρδισε την ανώτατη τιμητική διάκριση του Πανεπιστημίου Αθηνών, με την αναγόρευσή

του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. Tον Μάρτιο 2007 τιμήθηκε από την Εται-

ρεία Ελλήνων Λογοτεχνών με το χρυσό μετάλλιο "Γρηγ. Ξενόπουλος" και με "Ειδικό βραβείο για την

πολύχρονη και σημαντική προσφορά του στα Νεοελληνικά γράμματα". Είναι τακτικό μέλος της Εται-

ρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρε-

ίας και του Ωδείου Αθηνών, καθώς και Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχ-

νών.

Σελίδα 69

Διεύθυνση: Φιλονόης 5

157 73 Αθήνα Τηλ: 210 7776176 Φαξ: 210 7774287

http:// www.rigatosmedculture.gr mail: gerasimosrigatos@yahoo.gr

Ήταν ένα τριώροφο μακρυνάρι, μια μεγάλη πόρτα στη μέση που τώρα έχασκε έρμη και σκότεινη. Α-

πό πάνω τρεις σειρές παράθυρα. Δηλαδή, οι τρύπες τους πια, κάπου-κάπου τα κουφώματα, ακόμα

πιο σπάνια ό,τι είχε απομείνει από τα παραθυρόφυλλα. Τζάμι πουθενά, όλα είχαν γίνει θρύψαλα. Σε

ορισμένα οι άνθρωποι, πριν να φύγουν, είχαν καρφώσει κομάτια από μαύρο χοντρό πλαστικό, που

τώρα ξεσκισμένα από τον άνεμο χτύπαγαν μ΄ έναν ήχο που ακουγόταν σαν ειρωνικό χειροκρότημα.

Η εξωτερική επιφάνεια των τοίχων ήταν γεμάτη τρύπες, οι σοβάδες είχαν τόπους- τόπους γκρεμιστεί.

Σε κάποιο μέρος μια μεγάλη τρύπα είχε διαπεράσει ολόκληρο το πάχος του τοίχου, γύρω-γύρω τα

τούβλα μαυρισμένα, καψαλισμένα. Από τις τρύπες, από τα σπασμένα παράθυρα, από την εξώπορτα

που έχασκε αναδυόταν μια εφιαλτική σιωπή.

Θυμάμαι που φύγαμε από αυτό το σπίτι. Με κρατούσε ο πατέρας από το χέρι. Δεν καταλάβαινα τι ακ-

ριβώς γινόταν, πάντως φοβόμουν πολύ. Τα πόδια μου είχαν πονέσει από το περπάτημα, καθώς ο

πατέρας με τραβούσε, σχεδόν, για να φύγουμε γρήγορα. Θυμάμαι είχε ρίξει ένα παράταιρο σακάκι

πάνω από τα ρούχα του και στον ώμο του τυλιγμένες κουβέρτες ένα ρολό. Δεν σήκωνε το βλέμμα

του από το χώμα κι ολόκληρο το πρόσωπο του έσταζε ανείπωτη πίκρα. Νομίζω, πονούσε πολύ. Εί-

χαμε βγει αρκετά από την πόλη. Σ ' ένα μέρος που δεν ήξερα σταματήσαμε κάτω από κάποια δέντρα.

Να θυμάσαι, στις πέντε χαρουπιές, μου είπε. Απίθωσε κάτω το δέμα με τις κουβέρτες, έψαξε βρήκε

ένα ξύλο κι άρχισε να σκάβει το χώμα. Σκάλιζε, σκάλιζε κάτω, πάλευε να φτιάξει ένα λάκκο. Το πάνω

χώμα ήταν πιο αφράτο, κάτω ήταν πιο σκληρό. Άλλαξε το ξύλο με πέτρα, αλλά η δουλειά του δεν

προχωρούσε. Στο τέλος άρχισε να σκάβει με τα δάκτυλα και με τα νύχια του. Το χώμα μαλάκωνε απ'

τα δάκρυα που τρέχαν τα μάτια του. Τα χέρια του είχαν ματώσει, αλλά δεν ήταν αυτά που τον πονού-

σαν. Τέλος τα κατάφερε. Όταν η τρύπα έφτασε το μέγεθος που αυτός είχε στο νου του ξετύλιξε τις

δυο κουβέρτες. Τότε κατάλαβα ότι μέσα ήταν τυλιγμένος ο μικρός μας, το αδερφάκι μου, ασάλευτο,

κρύο και μαυρισμένο. Ο πατέρας το έβαλε μέσα, μετά σώρεψε το χώμα επάνω του. Καταλάβαινα,

αλλά όχι καλά. Μόνο έβλεπα τον πατέρα. Τα μάγουλά του είχαν ρουφηχτεί, οι άκρες των χειλιών του

είχαν τραβηχτεί προς τα κάτω, έλεγες θ' αγγίξουν το χώμα. Τα μάτια του κόκκινα, ερεθισμένα, στάζα-

νε όχι πια δάκρυα αλλά φαρμάκι. Είχε πάρει να βραδιάζει. Μείναμε σιωπηλοί ώσπου σκοτείνιασε. Τό-

τε ο πατέρας με τύλιξε στις κουβέρτες, τυλίχτηκε κι αυτός και ξαπλώσαμε λίγο πιο πέρα από το αδερ-

φάκι μου, κάτω από τις χαρουπιές. Αυτά όλα έγιναν ακριβώς έτσι. Το μόνο που μπερδεύω μέσα μου

είναι αν ήμουν εγώ το παιδί ή αν ήμουν ο πατέρας. Ίσως ακόμα να ήμουν εγώ το μικρότερο αδερφάκι

μου που βάλαμε στο χώμα, αλλά γι αυτό έχω μεγάλη αμφιβολία.

Η επιστημονική κοινότητα βρισκόταν από μερικές εβδομάδες σε αναβρασμό. Στην αρχή είχε θεωρη-

θεί ότι επρόκειτο για ένα καπρίτσιο ή έστω για κάποιο ελαφρύ ψυχιατρικό περιστατικό. Κανείς δεν

έδωσε σημασία. Όταν όμως αυτός άρχισε να μιλά στους συναδέλφους του στη δουλειά, να τους α-

πασχολεί και να τους ξεσηκώνει, είπαν να τον διώξουν. Αλλά και πάλι, γιατί να πληρώνουν αποζημι-

ώσεις; Έτσι ζήτησαν και πέτυχαν αναγκαστική ψυχιατρική εξέταση. Τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο δύο

εβδομάδες για παρακολούθηση. Του κάνανε πολλές συζητήσεις και όλα τα τεστ, τον εξετάσανε ξανά

και ξανά, δεν βρήκανε τίποτα. Είχε πλήρη προσανατολισμό σε τόπο και χρόνο, η αντίληψη του περι-

βάλλοντος ήταν σωστή και οι απαντήσεις του προβλέψιμες. ΄Άκουσαν όμως τις ιστορίες του κι είδανε

τις κρίσεις του με τον έντονο πόνο, το φόβο που έφτανε σε πανικό, πριν να καταλήξει σε μιαν απέ-

ραντη θλίψη. Αυτό το παράδοξο, αυτή η ανεξήγητη αντιφατικότητα των στοιχείων υποχρέωσε τους

Σελίδα 70

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ

ΠΟΝΑΓΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

( ΔΙΗΓΗΜΑ )

γιατρούς να τον στείλουν στο Πανεπιστήμιο για νευροφυσιολογική διερεύνηση. Έκαναν κι εκεί ξανά

και ξανά διάφορα ψυχολογικά τεστ, του πήραν και νέες συνεντεύξεις, παρακολούθησαν τις αντιδρά-

σεις του χωρίς να το ξέρει. Του πήρανε αίματα και υγρό από τη σπονδυλική στήλη, του κάνανε εγκε-

φαλογραφήματα και αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες. Στείλανε αίμα του για πολύπλοκες και εξει-

δικευμένες εξετάσεις, για ιχνοστοιχεία και για δείκτες φλεγμονής, για ενδορφίνες, για ανοσολογικές

εξετάσεις, για ενζυμικές αναλύσεις και πολυμορφικά συστήματα του ορού, για γενετικούς προσδιορισ-

μούς και DNA. Βρέθηκαν όλα καλά, εκτός από κάποιους δείκτες την ώρα των κρίσεων, που έδειχναν

ότι, πραγματικά, ο άνθρωπος αυτός πονούσε ? και πονούσε πολύ. Σκέφτηκαν να του δώσουν ένα

συνδυασμό κατασταλτικών και αντικαταθλιπτικών και να τον διώξουν, συστήνοντας ένα καλό παθο-

λογικό έλεγχο. Ήταν έτοιμοι να τον βγάλουν, όταν αρρώστησε ο νοσοκόμος.

Η συνέχεια στο επόμενο τεύχος

Μαρία Λούσυ Ξηνταριανού

Σελίδα 71

Σελίδα 72

Συνέντευξη Μαίρη Κόντζογλου Της Τζένης Κουκίδου

Άλλο βιβλίο αγαπώ γιατί θαυμάζω την τεχνι-κή γραφής του συγγραφέα, άλλο γιατί έχω λατρέψει το θέμα του, άλλο γιατί μου άνοιξε κάποιους ορίζοντες στη ζωή μου με τη φιλο-σοφική του τοποθέτηση, άλλο γιατί με συγκί-νησε βαθιά, άλλο γιατί όταν το διάβασα βίωνα κάτι αξέχαστο. Ας πούμε η «Ασκητική» με έχει συγκινήσει και προβληματίσει πάρα πολύ για την ύπαρξή μου. Το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» με έβαλε στο ατέλειωτο ταξίδι του λυρισμού. Το «Ακυβέρνητες πολιτείες» μού άνοιξε πολιτι-κούς ορίζοντες, «Ο Γέρο-γκρίνγκο» με έκανε να αγαπήσω τα μεταφυσικά στοιχεία της λο-γοτεχνίας. Και ο κατάλογος δεν έχει τελειω-μό... Τι είναι έμπνευση για σας; Από που αντλείτε τα θέματά σας; Μ.Κ.: Η έμπνευση για μένα είναι η αρχική ι-δέα. Είναι ένα άρωμα στην ατμόσφαιρα που πρέπει να έχεις την ευαισθησία και την απο-λύτως κατάλληλη στιγμή να την οσμιστείς και να την κάνεις θέμα σου. Αντλώ τα θέματά μου από παντού, από τους ανθρώπους κυρίως. Δυο φορές μέχρι τώρα, μια στους ΜΕΣΗΜ-ΒΡΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ και μια στο βιβλίο που ξεκίνησα να γράφω μετά το ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ ΑΠΟΨΕ, έμπνευση υπήρξε ο ίδιος ο τίτλος. Έχω έναν τίτλο στο μυαλό μου και πάνω του χτίζω ένα βιβλίο. Στους ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΥΣ συγκεκριμένα, έχτισα μια τριλογία...

Η συγγραφή είναι εσωτερική ανάγκη; Μ.Κ.: Η συγγραφή μού προέκυψε απλά και αβίαστα, αγαπώ και αγαπούσα τη λογοτεχνία αλλά σαν αναγνώστρια, μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω, δεν είχα ποτέ σκεφθεί να το κάνω. Υποθέτω πως υπήρχε κάτι μέσα μου, κάτι που δεν είχε μορφή και δε με πίεζε και που όταν προέκυψε, ήταν καταιγιστικό. Ναι, από τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω είναι μια εσω-τερική ανάγκη, μια ιστορία – που καθόλου δε ξέρω πως είναι – χτυπάει επιτακτικά την πόρ-τα του μυαλού μου και ζητάει να γραφεί. Και όσο τη γράφω, τόσο αποκαλύπτεται. Ακόμη και σε μένα. Υπάρχει κάποιο θέμα ή ιδέα που θα θέλατε να αναφερθείτε σε κάποιο από τα βιβλία σας αλ-λά δεν έχετε πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα; Μ.Κ.: Ναι, υπάρχουν διάφορα θέματα-εμμονές, με τα οποία θέλω να ασχοληθώ συγ-γραφικά. Πιστεύω και ελπίζω πως θα τα κα-ταφέρω. Και υποθέτω πως συνέχεια θα προ-κύπτουν νέα και αυτό είναι πολύ ευχάριστο και με εξιτάρει. Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο [από το σύνολο των βιβλίων που γνωρίζετε] και γιατί; Μ.Κ.: Είναι πολλά τα αγαπημένα μου βιβλία και το καθένα είναι για διαφορετικό λόγο.

Σελίδα 73

Πως γεννιούνται οι ήρωές σας; Μ.Κ.: Οι κεντρικοί ήρωες των βιβλίων μου γεννιούνται κατόπιν... συγγραφικού προγραμματισμού. Αλλά αυτοί είναι ένας, δύο, άντε τρεις το πολύ. Όλοι οι υπόλοιποι προκύπτουν όσο το βιβλίο είναι σε εξέλιξη, γεννιούνται θαρρείς από το πλευρό του κεντρικού ήρωα – όπως η Εύα από το πλευρό του Αδάμ, κατά τη χριστιανική πίστη. Όταν έρχεστε σε επαφή με το κοινό σας... ποιες είναι οι αγωνίες σας, ποια η μεγαλύτερη ικανοποίηση που παίρνετε, τι συζητάτε μαζί με τους αναγνώστες σας; Μ.Κ.: Εννοείται πως θέλω να αρέσει το βιβλίο μου στους αναγνώστες, για αυτό εξάλλου το εκδίδω. Όμως δεν αγωνιώ ιδιαίτερα, από τη στιγμή που η ιστορία έχει φύγει από τα χέρια μου και έχει γίνει πια βιβλίο, η αλήθεια είναι πως αποστασιοποιούμαι από αυτό, το ξέρω πως είναι παράξενο, αλλά λει-τουργώ κάπως σαν τα ζώα, μόλις το θηλυκό θεωρήσει πως το μικρό της μπορεί πια μόνο του να επι-βιώσει το εγκαταλείπει. Εξάλλου, μέχρι σήμερα, όταν εκδίδεται ένα βιβλίο μου, έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω το επόμενο και είμαι πάλι χωμένη μέσα σε κάτι καινούργιο, πάλι συνεπαρμένη από μια άλλη περιπέτεια ψυχής.

Η μεγαλύτερή μου ικανοποίηση είναι η αγάπη που δείχνουν οι αναγνώστες στο έργο μου, συνήθως είναι συγκινητική αυτή η αγάπη, άλλες φορές με φέρνει και αντιμέτωπη προ των ευθυνών μου, πολ-λοί επηρεάζονται από αυτά που γράφεις και πρέπει να είσαι πολύ προσεκτική, τελικά. Συζητάμε την εξέλιξη της ιστορίας, πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι, γιατί έγινε το ένα, γιατί το άλλο, με ρωτάνε ποιον ήρωα αγαπάω πιο πολύ, μου επισημαίνουν τμήματα του βιβλίου που αγάπη-σαν πιο πολύ εκείνοι, καμιά φορά μου λένε και τα προβλήματά τους. Έτσι είναι, όταν ο αναγνώστης ταυτίζεται σε πολλά σημεία με ένα βιβλίο, θεωρεί τον συγγραφέα κάπως σαν εξομολόγο του. Αυτό μου αρέσει, έτσι κι αλλιώς, αγαπώ πολύ τους ανθρώπους και είμαι συλλέκτρια ιστοριών. Για το βιβλίο Στο "Χίλιες ζωές απόψε" γνωρίζουμε ανθρώπους που θέλησαν το όνειρό τους ζωντανό. Κάποιοι το επι-δίωξαν και το κράτησαν με κάθε κόστος. Τελικά, τι είναι πιο σημαντικό; Μια άνετη ζωή αλλά μακριά από τα "θέλω" μας ή μια δύσκολη ζωή αλλά μαζί με τα "θέλω" μας; Μ.Κ.: Θεωρητικά θα απαντήσω πως πιο σημαντικό είναι να ζήσουμε με τα ‘θέλω’ μας. Όμως στην πράξη αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, καμιά φορά είναι και αδύνατον, η ανθρώπινη φύση είναι ατε-λής, εύκολα μπορείς να παρεκκλίνεις. Γι’αυτό δεν κρίνω, ούτε κατακρίνω τους ανθρώπους που δεν το έκαναν. Αλλά θα προσθέσω πως πάντα, αν το ψάξουμε λίγο, ίσως μπορούμε να βρούμε τη ‘χρυσή τομή’

Η νύχτα, το φεγγάρι (πανσέληνος) και η ομίχλη... μια ατμόσφαιρα σκοτεινή και μυστηριακή που μας προετοιμάζει για μυστικά και αποκαλύψεις; Μ.Κ.: Ναι, πιστεύω πως είναι το κατάλληλο ‘σκηνικό’ για αποκαλύψεις. Η ομίχλη στο βιβλίο λειτο-υργεί σαν ένα παραπέτασμα. Ο έξω κόσμος, ο πίσω από την ομίχλη, και ο μέσα ο κόσμος, ο κόσμος του βιβλιοπωλείου, ο μπροστά από την ομίχλη. Όσοι περνάνε το σύννεφο για να μπούνε στο βιβλιο-πωλείο, μεταφορικά, μεταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων. Της ζωής, της αλήθειας, της λογο-τεχνίας. Όσον αφορά τις επιδράσεις της πανσελήνου πάνω στη γη, έχει μιλήσει η επιστήμη πριν από εμένα, φυσικά. Δανείζομαι την ιδέα της ακροστιχίδας από το βιβλίο. Συμπληρώστε όπως θέλετε: Κατηγορώ... όσους αποφεύγουν την αλήθεια. Αντέχω... ενώ δεν παύω να αγωνίζομαι και να ελπίζω. Λατρεύω... τη λογοτεχνία. Λησμονώ... να πάω μπροστά. Ιδανικεύω... τον άνθρωπο και την αγάπη. Ονειρεύομαι... την ειρήνη σε όλα τα επίπεδα. Παλεύω... από το δικό μου μετερίζι, το συγγραφικό, να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Ηρεμώ... με τα ηλιοβασιλέματα της Θεσσαλονίκης, της πόλης μου. Θα θέλατε να πείτε κάτι προς τους βιβλιολάτρεις που θα θελήσουν να ταξιδέψουν με το βιβλίο σας; Μ.Κ.: Θέλω να τους ευχηθώ να αισθανθούν όσα μεγαλειώδη (κατ’εμένα) ένιωθα, όσο το έγραφα.

Τζένη Κουκίδου

Σελίδα 76

Από την Τζένη Κουκίδου

Σκηνικό; Το βιβλιοπωλείο.

Τόπος; Η Θεσσαλονίκη τού τώρα.

Ήρωες; Η Θεολογία που διανυκτερεύει στο (μαζί με το) Φεγγάρι, ο Λεωνίδας που ακολουθεί πιστά την Ασκητική και μια γυναίκα από έναν παράλληλο κόσμο που κρίνει, συμπαραστέκεται, ταυτίζεται ή δια-φωνεί, επαναπροσδιορίζει και πορεύεται στη δική της ζωή με συντροφιά την ιστορία τους.

Χρόνος; Μία νύχτα... και μια πανσέληνος μάρτυρας σε όσα κρύβει η πυκνή ομίχλη.

Άνθρωποι μόνοι θα έρθουν για να βρουν κάτι που θα τους βοηθήσει να περάσουν τη νύχτα. Θα ξεδιπ-λώσουν τις ιστορίες τους στο Φεγγάρι και, τόσο ένας Τσέστερφιλντ όσο κι ένα εξωτικό αγγελάκι, θα ξε-νυχτίσουν μαζί τους. Η Θεολογία θα ακούει και θα συμπάσχει ή θα προβληματίζεται, θα βοηθάει και θα βοηθιέται.

Όλα τα μυθιστορήματα γεννούν κόσμους και ανθρώπους ή άλλα πλάσματα και δημιουργούν σενάρια στη φαντασία, γεννούν εικόνες και ταξιδεύουν το μυαλό. Τις περισσότερες φορές ανασυνθέτω την ιστο-ρία που μου διηγούνται και την τοποθετώ σε ένα άλλο καλούπι, καθαρά δικό μου, για να την ανασύρω αργότερα από τη μνήμη. Αυτό το "καλούπι" μοιάζει με ταινία. Μια ταινία με τα χρώματα της φαντασίας μου που χορεύει κι αυτή αχαλίνωτη παράλληλα με τη φαντασία του συγγραφέα και δημιουργεί κόσμους και πρόσωπα. Αυτό το μυθιστόρημα, όμως, δε το φαντάστηκα "ταινία". Αυτό το βιβλίο είναι θεατρικό έργο! Παίζεται πάνω σε μια σκηνή θεάτρου με σκηνικό του το βιβλιοπωλείο και την ομίχλη να έχει τυλί-ξει το κτήριο. Κάθε φορά που κάποιος επισκέπτης ανοίγει την πόρτα, εισβάλλει και μια μικρή ποσότητα από δαύτην. Και δίπλα σε αυτό το σύμπαν, ένα δωμάτιο, να φιλοξενεί μια γυναίκα που λατρεύει το διά-βασμα και κάπου-κάπου φωτίζεται, για να μας αποκαλυφθούν οι σκέψεις της.

Σελίδα 77

Χίλιες ζωές απόψε

Η Μαίρη Κόντζογλου έχει βάλει έναν κόσμο μέσα σε έναν άλλο κόσμο, αλλά κι αυτός ο τελευταίος, επί-σης, βρίσκεται μέσα σε έναν άλλο κόσμο. Ένα βιβλιοπωλείο και οι νυχτερινοί επισκέπτες του με όλες τις ιστορίες που μεταφέρουν ή με τις άλλες που συμβαίνουν στους ανθρώπους του αποτελεί τον πρώ-το κόσμο. Το διανυκτερεύον βιβλιοπωλείο, μια άφεγγη νύχτα με πανσέληνο -και ομίχλη- δέχεται μονα-χικούς ανθρώπους της πόλης του. Έξω από αυτό το σύμπαν παρακολουθεί πιστά τα γεγονότα μια γυ-ναίκα που, ίσως να ανήκει σαν οντότητα στον ίδιο χρόνο, αλλά σε άλλη διάσταση. Και πέρα, παραέξω και από αυτή τη διάσταση στεκόμαστε εμείς, οι αναγνώστες του βιβλίου. Όλοι οι κόσμοι περιλαμβάνο-υν ανθρώπους με σκέψεις, προβληματισμούς, έγνοιες, προβλήματα και ζωντανή φαντασία, τύπους που ψάχνουν μέσα τους και γύρω τους. Μέσα τους αναζητούν αισθήματα, ανασύρουν μνήμες και έξω τους αναζητούν καθρέφτες, συμπαραστάτες, βοήθεια ή λύτρωση.

Το μυθιστόρημα θα τελειώσει δύο φορές. Ίσως επειδή η συγγραφέας του δε μπόρεσε να αντέξει στο

ένα τέλος. Ίσως επειδή όλα τα πράγμα-τα στη ζωή έχουν δύο όψεις όπως και η σελήνη -κι ας μην ακουμπάει σε τούτο το έδαφος.

Είναι ένα βιβλίο για -χίλια;- βιβλία που γράφτηκαν προτού ξεκινήσει η ομιχλώ-δης νύχτα στο Φεγγάρι. Για άλλα ταξίδια που έκαναν άνθρωποι των λέξεων με την πένα τους (λογοτεχνικά, ποιητικά, μουσικά...) και που τώρα συνδέονται με το Φεγγάρι και τις ιστορίες του.

Είναι ένα βιβλίο για τις -χίλιες;- ζωές εκε-ίνων που κάτι προσδοκούν, κάπου ονει-ρεύονται, κάποτε πονάνε και άλλοτε πα-λεύουνε. Και είναι λες και οι χάρτινοι ήρωες των άλλων βιβλίων, εκείνων που πουλιούνται στο βιβλιοπωλείο, ξεπήδη-σαν από τις σελίδες τους, περίεργοι, να γνωρίσουν την Θεολογία (και το Φεγγά-ρι). Ή μήπως, για να της δείξουν την άλλη όψη; Εκείνη που δε φαίνεται και τόσο εύκολα, γιατί βρίσκεται στην σκοτε-ινή πλευρά της σελήνης.

Η αφήγηση μπερδεύεται γλυκά με τις νότες ενός Θάνου (Μικρούτσικου) ή ε-νός Μίκη (Θεοδωράκη), με τους στίχους του Γιάννη (Ρίτσου), με την ποίηση του Νίκου (Καββαδία), του Οδυσσέα (Ελύτη), της Βενετίας (Μακρυνώρη), του Στρατή (Μυριβήλη), του Ναζίμ (Χικμέτ), με τη φαντασία -τις ιστορίες- μιας Ραφα-έλ (Μπιγιεντού), μιας Σαρλότ ή μιας Έμιλι (Μπροντέ), κάποιου Λουίς (Μπόρχες), κάποιου Όσκαρ (Ουάιλντ) κι ενός Ερρίκου (Ίψεν), του Αλέξανδρου (Δουμά) ή του Μίλαν (Κούντερα), κι από την "κρυστάλλωση" του Σταντάλ πετάγε-ται στον Εθνικό Ύμνο του Δ. Σολωμού πριν καταλήξει σε ένα "ζωή ακόμα" του Νόελ Κάουαρντ... και πολλών πολλών άλλων και όλα αυτά τα έργα μαζί σιγον-τάρουν στην εξέλιξη της ιστορίας. Αλλά, έτσι δε γίνεται πάντα;

Tζένη Κουκίδου

Σελίδα 78

Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Ελληνική Φιλολογί-

α στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Μέχρι σήμερα

εργάζεται ως φιλόλογος. Το 2009 επιμελήθηκε την έκδοση

του λευκώματος ‘Φωτογραφείον το Μάνεσι’ με το φωτογ-

ραφικό αρχείο του πατέρα της (Γεωργίου Καραμάνου,

σεναριογράφου- συγγραφέα). Το 2011 εκδόθηκε η πρώτη

προσωπική της συλλογή διηγημάτων με τίτλο ‘Το

Πηγάδι’ (εκδόσεις Γαβριηλίδη), ενώ το 2012 κυκλοφόρησε

η νουβέλα της ιδίας με τίτλο ‘Αστεροειδής Γλυκάνισος’

από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Ζει στην Αθήνα και έχει μία

κόρη.

ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ ΒΑΛΙΑ

ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ ΓΛΥΚΑΝΙΣΟΣ ILLICIUM VERUM

Μια ερωτική ιστορία με πολλές ανατροπές

'Μόλις άνοιξε την πόρτα ο παγωμένος αέρας ανακατε-

μένος με βροχή την τύλιξε με ένα απαίσιο μουγκρητό. Η

θέα έξω την έκανε να κοκκαλώσει από φρίκη: ο κήπος

δεν υπήρχε πια. Στη θέση του απλωνόταν ένα απέραντο

λασπωμένο χωράφι, απογυμνωμένο από κάθε μορφή

βλάστησης.

Έκπληκτη γύρισε το βλέμμα της προς το διώροφο για ν'

αντικρύσει ένα μισογκρεμισμένο ερείπιο στη θέση του με

τα παραθυρόφυλλα να χάσκουν ξεχαρβαλωμένα! Μια

κραυγή φρίκης ξέφυγε από τα χείλη της..."

Σελίδα 80

Η μουσική αυτή βαθαίνει

τη φωτεινή μας νύχτα.

Οι ειδήσεις λένε:

κρύο, έρχεται κρύο

κάπου μακριά γίνεται πόλεμος

ένας πλανήτης συστέλλεται

εκρήξεις σωματιδίων

τ’ αστέρια δε ζούνε πια, το φως τους

ζει ακόμα αλλά κι αυτό θα πεθάνει.

Είπες: «πώς περνάς τα βράδια σου;»

και είπα: «τα συνηθισμένα».

Σε ακολούθησα στο μοτέλ

με τα χρωματιστά φωτάκια

που αναβόσβηναν σα να μετρούσαν

τα δευτερόλεπτα

των ζωντανών στιγμών.

Ρομαντισμός στο έπακρο αυτή τη νύχτα.

Αλλόκοτα ηχούν όλα που υπάρχουν

σα να ‘χουν έρθει από μια χώρα

άγνωστη, που δεν ξέρουμε ή που έχουμε

ξεχάσει.

Έλενα Πολυγένη

Πάντα εδώ!!!!

Μάτια κλειστά ζωντανεύουν εικόνες μπροστά μου.... Εδώ κι εσύ!!! Πάντα εδώ!!!! Να

γεννάς την σκέψη μου....να την κυριεύεις.... Να αιχμαλωτίζει το είναι μου ο βουβός

ήχος της φωνής σου.... Πάντα εδώ!!!! Να υποδουλώνεις το κορμί μου με αχνά χάδια

και φιλιά.....Γεύση γλυκόπικρη στα χείλη κι ένα διάφανο χαμόγελο, σχεδόν παγωμένο,

τη στιγμή που φυλακίζω στο νου μου τη ματιά σου...

Με γοήτευε το μπλε των ματιών σου..... σαν ανοιχτή θάλασσα με αγκάλιαζε, ταξιδεύον-

τας με στους κόλπους της.... μαγεμένη ακολουθούσα..... παραδομένη στις αισθήσεις

γευόμουν την αλμύρα της....Πότε γαλήνια και πότε φουρτουνιασμένη, με χτυπούσε α-

λύπητα στα κύματά της... αφηνόμουν και με παρέσερνε στην οργή της....Και ύστερα με

ξέβραζε στα σκληρά της βράχια, προσδοκώντας την κατανόησή μου.... με χάιδευε τρυ-

φερά θέλοντας να απαλύνει τον πόνο από το κουρασμένο μου κορμί....θέλοντας να με

ξεπλύνει από την αλμύρα της...

Πάντα εδώ.....κομμάτια δικά σου!!! Αναφέρετο δικαίωμα στα ταξίδια της ψυχής μου...

Ειρήνη Βελέτζα