ΣΥΝΟΛΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 13lyk-peir-anavr.att.sch.gr/Activities/Groups/2014... ·...

ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΟΜΙΛΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ Π.Γ.Ε.Λ. ΑΝΑΒΡΥΤΩΝ ΣΧ. ΕΤΟΣ 2014-5

1

ΟΜΙΛΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΝΑΒΡΥΤΩΝ

ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΝΑΒΡΥΤΩΝ ΟΜΙΛΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

ΤΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΜΑΣ - ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015

Φέτος λειτούργησε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο σχολείο μας ο ΟΜΙΛΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ με μεγάλη επιτυχία! Ακολουθούν τα στατιστικά στοιχεία για τα προϊόντα των μελών του Ομίλου μας:

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 109

ΠΕΖΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 14

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 08

ΣΥΝΟΛΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 13

ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ 13

Ακολουθεί ένα μικρό δείγμα από τα δημιουργήματα των μελών μας:

Α΄ ΜΕΡΟΣ : ΠΟΙΗΣΗ

1η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ "ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΔΙΩΝΥΜΑ"

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΩΝ/ΝΑ Λέξεις: παράδεισος, ρομαντισμός

~ΨΕΜΑΤΑ~

Αν φύγεις από τη ζωή σου,

αν στον παράδεισο βρεθείς

με δύναμη πολλή οπλίσου,

γιατί στην τρέλα θα χαθείς

Λένε πως όλα θα ‘ναι ωραία

Θα επικρατεί ρομαντισμός.

Παράδεισος δίχως ακραία

Θα ‘ναι, πιστεύω, βαρετός!!!


2


2η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ "ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΕΝΑ ΥΠΟΘΕΤΙΚΟ

ΕΡΩΤΗΜΑ"

ΚΑΨΑΛΗ ΕΛΕΝΗ

"Πώς θα ήταν ο κόσμος αν..."

Κι αν δεν υπήρχε ο πόνος,

πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος;

Κι αν δεν υπήρχε φόβος κι αδικία,

θα υπήρχε άραγε η ξενοφοβία;

Αν ο ουρανός ήτανε κίτρινος κι όχι γαλάζιος,

αν η θάλασσα ήταν πράσινη κι όχι μπλε,

θα ήταν άραγε ο κόσμος διαφορετικός;

Κι είναι δύσκολο να φανταστούμε τον κόσμο

χωρίς τη φτώχεια, το δάκρυ, τη λύπη.

Μα είναι κι αδύνατο να φανταστούμε τον κόσμο

χωρίς το χαμόγελο, τη χαρά και τα πλούτη.

Πώς θα ήτανε άραγε ο κόσμος αν δεν υπήρχαν αυτά;

Κι αν κάτσεις και το σκεφτείς καμία άκρη δε θα βρεις.

Γιατί η ζωή τα έχει όλα:

θλίψεις, χαρές

αγάπη, πόνους.

Κι αν ψάχνεις να βρεις την ευτυχία,

να μη περπατάς σε μια ευθεία,

αλλά να παίρνεις κι άλλους δρόμους

κι ας είναι γεμάτοι πόνους.

Να μη φοβάσαι να ρισκάρεις,

κι αν αποτύχεις δοκίμασε πάλι.

Κι αν δεν υπήρχε ο πόνος

δεν θα υπήρχε και χαρά στον κόσμο.

Κι αν δεν υπήρχε το κακό

πώς θα ορίζαμε το καλό;

Πώς θα ήταν ο κόσμος αν...;

3η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

"ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ"


3


ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

1) Γάμος απόψε γίνεται μα η καρδιά μου κλαίει,

η πρόσκληση που μου ΄δωσες για μένανε δεν λέει.

2)Αν πέσω απ' το γκρεμό, όνειρο να΄ναι ευχήσου,

γιατί δε θα σε ξαναδώ και θα με κλαίει η ψυχή σου.

3)Που θα βρω τώρα λεφτά για αι φόουν έξι;

Να πάω λες να βρω δουλειά ή μήπως λες να βρέξει;

4) Ήμουνα λέει στο βουνό, δίχως γουάι φάι,

τι να 'κανα ρε σύντεκνε έφαγα σπετσοφάι.


"ΠΑΡΩΔΙΑ"

ΚΕΡΑΣΙΔΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΠΟΙΗΜΑ Μ.ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ "ΟΝΕΙΡΟ"

Όνειρα με εμπάθειες.

Άνθη που μάζευες για κείνον

στα λαγκάδια που τριγυρνούσες

Μα γιατί να τα κρατάς από τα αγκάθια,

για να πονάς και να χύνεται το αίμα;

Τον περίμενες να έρθει

στον παγωμένο αέρα

και κρατούσες τα κοτσάνια

όλο χαρά και ευχαρίστηση

μέσα στα ζεστά σου ρούχα…

Κοίταζες ψηλά

με φθόνο στα μάτια,

αφού δεν ήρθε να σε δει.

Μα τι σκέφτεσαι καημένη;

Νύχτωσε, ώρα να κλείσεις τα μάτια σου

και να τον ξεχάσεις πια.


4


5η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ "ΣΥΜΒΟΛΑ - ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ"

ΠΟΛΙΤΗ ΑΝΝΑ

ΔΕ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

Δεν χωράς πουθενά.

Ποτέ δεν χωρούσες.

Καθώς πετούσες αγκομαχώντας,

προσπαθώντας να νικήσεις το σπασμένο σου φτερό,

κοιτούσες γύρω σου.

Αυτό που έβλεπες σε στεναχωρούσε.

Σε αποθάρρυνε

Απελπιζόσουν.

Γιατί ο κόσμος της πεταλούδας έχει χρώμα:

ζωηρό, έντονο, γεμάτο αρμονία.

Όλοι έτσι είναι.

Κόκκινοι,

Κίτρινοι,

Μπλε

Και άσπροι.

Κάποιοι πάλι τα έχουν όλα.

Μπλεγμένα και τυλιγμένα

Σε μια πανδαισία ζωής.

Εσύ πάλι,

Μαύρη και άραχλος

Μουντή

Καταθλιπτική.

Έχεις το χρώμα του θανάτου

Και αρκετοί δεν φοβούνται να στο πουν.


5


Πείθεις τον εαυτό σου

ότι πρέπει να κρυφτείς.

Να αφήσεις το σκοτάδι της καρδιάς σου,

να σε αποσύρει σε μια σπηλιά απομόνωσης…

Ασ’ τους αυτούς στο φως τους.

Αλλάζουν όμως οι καιροί,

άλλαξες κι εσύ.

Φεύγεις. Πάς κοντά, είναι η αλήθεια.

Μα είναι διαφορετικά,

έχεις φτιάξει το φτερό σου

και μαθαίνεις να πετάς από την αρχή.

Πετάς στραβά ακόμα

και αυτό σε τρομάζει.

Μόνο εσένα όμως.

Βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα σε μια δίνη χρωμάτων

πάλι…

Μα έχει διαφορά.

Δεν είναι σαν παλιά.

Τα χρώματα δεν φεύγουν.

δεν απαξιούν.

Σε πλησιάζουν,

σου χαμογελούν.

Φιλοφρονούν τα φτερά σου.

«Τόσο πρωτότυπα»!

«Τόσο διαφορετικά»!

Συγχαίρουν την προσπάθειά σου.

Και καθώς πετάς μαζί τους

Και κοιτάς την λίμνη με τα κρυστάλλινα νερά

βλέπεις τον εαυτό σου.


6


Και τότε σου έρχεται…

Τα μαύρα σου φτερά

δεν είναι άραχλα,

δεν είναι σαν το θάνατο.

Είναι σαν την νύχτα.

Λαμπυρίζουν, σαν να έχουν πάνω

αστερισμούς και γαλαξίες…

Και τώρα ξέρεις την απάντηση :

είσαι σαν το σύμπαν,

σκοτεινή, αλλά πανέμορφη.

Με μια απέραντη ψυχή

ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Ο ΑΡΛΕΚΙΝΟΣ

Ρεύμα της εποχής Απαιτεί μια μάσκα να κρύβει το πρόσωπο της ψυχής του πολύχρωμου Αρλεκίνου. Του νεαρού εκείνου που Αρλεκίνο στ' αλήθεια τον νομίζουν και το όνομα του δε γνωρίζουν, αφού η μάσκα είναι το πρόσωπο που το κοινό αποζητά, όταν το γέλιο απλόχερα σκορπά με το κοφτερό μυαλό του και τα έξυπνα πειράγματα.

Έτσι έχουν τα πράγματα.


7


Υπηρετεί την κωμωδία που φως κάνει το σκοτάδι, αλλά προσωπικό σημάδι δε θα αφήσει. Χρόνια μετά θα τον θυμούνται σαν όνομα και όρο ενός συνόλου, κωμική μονάδα του όλου Εκείνος τον καιρό θα λησμονήσει τ' όνομά του κι η μάσκα αυτή, με τους τόσους επαίνους, η τόσο αγαπητή, σαν σύννεφο δυστυχισμένο θ ΄απλωθεί εκτός απ' το ευγενικό πρόσωπό του, στο πνεύμα που δε θα 'ναι πια δικό του Και το κοινό πάντα θα διασκεδάζει με τον Αρλεκίνο

6η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ "ΧΑΪΚΟΥ - ΤΑΝΚΑ-ΡΕΝΚΑ"

ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΝΑ

ΧΑΪΚΟΥ

Πέφτει το χιόνι

σκεπάζοντας σαν στρώμα

σπίτια και δρόμους.

ΤΑΝΚΑ

Ψάχνετε φυγή

σκιάχτρα στην έρημη γη.

Κι όμως μια κραυγή

σταματάει την σιγή.

Αργεί πολύ η αυγή.

__


8


Μια λιβελλούλα

στην λίμνη τριγυρνάει.

Νερά γαλάζια.

Τα νούφαρα κοιτάει.

Μοσχοβολούν άνοιξη.

ΡΕΝΚΑ (ΜΥΡΤΩ ΚΟΛΜΑΝΙΩΤΗ , ΜΑΡΙΝΑ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΝ/ΙΝΑ

ΓΕΩΡΓΙΟΥ)

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΚΡΑΥΓΗΣ

Γλυκές σταγόνες

Στα φύλλα απλωμένες

στέκεστε εκεί

μα καταιγίδα πλησιάζει

θα χαθείτε για πάντα

Ψάχνετε φυγή

σκιάχτρα στην έρημη γη.

Κι όμως μια κραυγή

σταματάει την σιγή.

Αργεί πολύ η αυγή.

Ο χρόνος φεύγει

Για κάποιους στέκετ' εδώ

Και γι΄ άλλους τρέχει

Όσο κι αν θες να τον δεις

Μόνο να νιώθεις μπορείς

7η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ "FOUND POETRY"

ΚΑΨΑΛΗ ΕΛΕΝΗ

F.P. Έμαθα να δίνω την αγάπη μην φοβάσαι. Εκεί θα είμαι αν χρειαστείς να το θυμάσαι

F.P. Μόνο αν χάσεις κάτι που αγαπάς θα καταλάβεις.

ΤΙΤΛΟΣ : Πρόωρο τέλος: Aν καπνίζεις, στατιστικά η ιστορία σου θα τελειώσει

15% πιο πριν απ'ότι θα έπρεπε.

ΤΙΤΛΟΣ : Το χρώμα του δέρματος σου δε θα έπρεπε να καθορίζει το μέλλον

σου.

http://synthimata-se-toixous.blogspot.gr/2014/10/blog-post_30.html




9


F.P. Τι κρίμα που υπάρχει εγωισμός.

ΤΙΤΛΟΣ : Σώσε τον πλανήτη.

ΤΙΤΛΟΣ : Πόσο βαθιά μπορείς να φτάσεις;

F.P. Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν.

ΤΙΤΛΟΣ : Βάλε ζώνη. Μείνε ζωντανός.

F.P.

Ξέρω έναν Οδυσσέα που δεν έφτασε ποτέ.

Μη σταματάς να ονειρεύεσαι.

Χρωμάτισε τη λογική με πάθος.

Φαντάσου τον κόσμο μας πιο όμορφο, τον άνθρωπο πιο άνθρωπο και την ελπίδα αθάνατη.

Γράψε κάτι ωραίο.

Όταν είσαι χαρούμενος απολαμβάνεις τη μουσική, όταν είσαι στενοχωρημένος καταλαβαίνεις

τους στίχους.


"ΚΟΛΑΖ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ"

ΑΓΓΕΛΟΠΟΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ

Η ΜΕΝΕΞΕΔΕΝΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ(ΤΕΡΖΑΚΗΣ)-ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ(ΟΥΡΑΝΗΣ)-

ΛΕΩΝΗΣ(ΘΕΟΤΟΚΑΣ)

Στέκομαι στο πεζοδρόμιο της αγάπης

δύσβατο, αλλά ποθητό

Τη μια χειμώνας, την άλλη άνοιξη,

απρόβλεπτο το μονοπάτι αυτό.

Το ένστικτο κυριαρχεί,

η καρδιά παίζει παιχνίδια,

γιατί όλα επιτρέπονται στον πόλεμο και τον έρωτα.

Τι είναι όμως έρωτας;











10


Ορισμοί πολλοί...σημασία μόνο μία!

Είναι η έναστρη νύχτα

όπου το φως των αστεριών καθορίζει το σκοτάδι.

Είναι η ελπίδα που καίει σαν φλόγα στις ψυχές

και σαν σπαθί σκοτώνει με τα σκοτεινά μυστικά του.

Είναι το μυστήριο που η νιότη καλείται να εξερευνήσει

με την τρέλα της...όχι με τη λογική.

Γιατί δεν υπάρχει λογική, είναι από μόνος του τρελός.

Είναι η ίδια η φύση , γιατί

στη γη ανθίζουν οι μυγδαλιές κι οι βιολέτες,

στον αέρα επικρατεί το άρωμα τους.

Όλα αυτά σηματοδοτούν την άνοιξη,

η οποία με τη γλυκιά βροχή δροσίζει το απογυμνωμένο χώμα του χειμώνα

ψαλμωδίες ηχούν και παίζουν στο ρυθμό της ευτυχίας,

καθώς η μουσική κι ο χορός προσφέρουν ηδονή στο ταλαιπωρημένο κορμί

που μέσα στο κρύο έψαχνε την λάμψη.

Τώρα πια δεν βλέπει το μοναχικό είδωλό του με ένα κερί και τη μικρή του φλόγα.

Η φλόγα φούντωσε κι έγινε πυρκαγιά που σαν αστραπή χτύπησε την καρδιά του

στην οποία έφερε τον έρωτα.

Γιατί ο έρωτας είναι ο χορός του πνεύματος κι η βροχή στο σώμα

που αρμονικά συνυπάρχουν σε έναν τρελό συνδυασμό.


"ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ"


11


ΚΟΛΜΑΝΙΩΤΗ ΜΥΡΤΩ «ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ»

Β΄ΜΕΡΟΣ: ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ


"ΑΦΗΓΗΜΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΙΚΟΝΕΣ"

ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΩΝ/ΝΑ

ΒΟΥΒΗ ΚΡΑΥΓΗ

Σκοτάδι... Χάος... Κι ύστερα η μεγάλη έκρηξη! Το φως της δημιουργίας! Ώσπου μια

σφαίρα γίνεται η πηγή της ζωής! Είναι βράδυ, ένα βράδυ που όσοι το έζησαν δεν θα

το ξεχάσουν. Τα στρατεύματα μπαίνουν στην πόλη, οι άνθρωποι στρέφονται ενάντια

στους ανθρώπους. "Είναι διαφορετικοί οι άνθρωποι των μεν και διαφορετικοί οι

άνθρωποι των δε;", σκέφτεται ο Τάδε. Και η Τάδε το ίδιο αναρωτιέται! Το φεγγάρι

στέκεται αγέρωχο στο βαθύ σκοτάδι δίνοντας το φως του στους ανθρώπους. Πώς οι

άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτό το φως? Ποιος είναι σκοπός ύπαρξής του? Σίγουρα

όχι για να δείχνει το δρόμο του μίσους και της διχόνοιας. Κι όμως αυτά είναι που

επικράτησαν το βράδυ εκείνο! Αιτία άγνωστη!

Ο Τάδε και η Τάδε περπατούν ανάμεσα στους ανθρώπους, στο αναστατωμένο

πλήθος και ακούνε. Ακούνε λόγια μίσους και τρόμου αλλά μέσα τους επικρατεί η


12


αγάπη. Είναι μόνοι ανάμεσα στα αγκάθια του πολέμου κι ο καθένας έχοντας για

ξιφολόγχη την καρδιά του τρέχει με πάθος και ορμή να αντικρίσει το άλλο του μισό.

Αγωνία στο μυαλό τους και ζεστός ιδρώτας να λούζει τα κορμιά τους, γιατί αυτή η

αναταραχή μπορεί να γίνει υπαίτια για το δικό τους τέλος-αυτό που και οι δυο τους

φοβούνται περισσότερο από όλα!

Συνεχίζουν ακάθεκτοι, μέχρι που τα βλέμματά τους συναντιούνται και παγώνει το

κορμί τους από την ανατριχίλα της ανακούφισης για την ασφάλεια του καθενός.

Όμως, αυτή η σιγουριά δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ. Πριν προλάβει ο

Τάδε να φωνάξει και να προειδοποιήσει εκείνη για το χτύπημα της οργής ενός ξένου

αλλά ταυτόχρονα και τόσο ίδιου, τη βλέπει λιπόθυμη στο κέντρο του τυφώνα με τις

φλόγες της διχόνοιας να την περιτριγυρίζουν. Είναι η στιγμή που μέσα στη φασαρία

δεν ακούει τίποτα! Θα καταλάβει στο μέλλον τι σημαίνει να μην ακούς! Θέλει να

φωνάξει, αλλά η φωνή του βρίσκει εμπόδια. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να

τρέξει κοντά. Φτάνει από πάνω της και βλέπει τα μάτια της μισάνοιχτα, να του

χαμογελούν. Βλέπει τα χείλη της να σχηματίζουν τη φράση "σε βρήκα" ! Ένα φιλί

ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για να συνειδητοποιήσει ότι η Τάδε

βρισκόταν ζωντανή μπροστά του. Μια κουκκίδα αγάπης μέσα στην έναρξη ενός

καταστροφικού και καθοριστικού και για τους δύο πολέμου! Η Τάδε επιχειρεί να

σηκωθεί, αλλά η ζαλάδα στο κεφάλι και ο πόνος στην κοιλιά την κρατούν στον

πολυπερπατημένο από στρατεύματα δρόμο!

, Τρία ολόκληρα χρόνια περνούν και ο πόλεμος συνεχίζει να επικρατεί! Τώρα πλέον

δεν είναι δύο αλλά τρεις. Μέσα στον πόλεμο η ελπίδα δεν χάνεται. Η αίσθηση της

ακοής για το παιδί είναι κάτι καινούριο, κάτι άγνωστο που αρχίζει να γνωρίζει. Θα

μάθει να ακούει με τη βοήθεια του ανθρώπου, ενώ ο άνθρωπος ήταν κι αυτός που

του στέρησε την ακοή! Η πρώτη φορά που ο Μικρός άκουσε ήταν τόσο περίεργη.!

Δεν ήξερε τι του συνέβαινε, τρόμαξε... Ακουστικό το έλεγαν αυτό που του

προκαλούσε την παράξενη αυτή αίσθηση. Θα μάθαινε γρήγορα να ζει με αυτό, θα

του γινόταν απαραίτητο! Ο πατέρας του Μικρού χαμογελούσε ξανά, αλλά αυτή τη

φορά έβγαζε και ήχο... Ο Μικρός έμαθε ότι ο Τάδε δεν χαμογελούσε, αλλά γελούσε.

Τον αγαπούσε πολύ τον μπαμπά του, τον είχε ως πρότυπο.

Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια ο Μικρός έμαθε να ακούει και να μιλάει. Του άρεσε

πολύ που μπορούσε να ακούει τα όσα λέει και που τον άκουγαν κι οι άλλοι. Ωστόσο,

έβλεπε τους γονείς του να σιωπούν. Να σιωπούν στις συμφορές του πολέμου, να

σιωπούν μέχρι και στις χαρές. Γιατί ήξεραν πως αν μιλήσουν, θα ακουστούν, κι αν

ακουστούν, θα τιμωρηθούν. Έτσι όριζε ο πόλεμος.

Έτσι, τη μεγάλη μέρα, όπου ο Τάδε θα πήγαινε να μιλήσει και να ακουστεί μαζί με

άλλους πολλούς άνδρες, ο Μικρός θέλησε να τον ακολουθήσει. Η Τάδε τον κράταγε

από το χέρι και του έλεγε να είναι περήφανος για τον πατέρα του. Του έλεγε πως ο

Τάδε θα πήγαινε να τους ελευθερώσει. Μα ήθελε κι ο Μικρός να βοηθήσει, ήθελε να

είναι ένας από αυτούς που θα φέρουν την ελευθερία. Ήθελε τόσο να νιώσει τα όσα

έδειχνε το χαμόγελο του Τάδε. Ήταν η στιγμή που άφησε το χέρι της μητέρας του, η

στιγμή που, αν και με το ακουστικό στ' αυτί, δεν την άκουσε να του φωνάζει να

γυρίσει πίσω. Έτρεξε προς τον πατέρα του και τον έπιασε από το χέρι. Μόνο αυτό

πρόλαβε να κάνει μέχρι η Τάδε να τον αρπάξει στην αγκαλιά της. Είχε περάσει

καιρός από την τελευταία φορά που ο Τάδε είδε τον γιο του. Και είχε περάσει καιρός

από την τελευταία φορά που είδε ανθρώπους. Μόνο κάτι ανθρωποειδή πλάσματα

που αλληλοσκοτώνονταν έβλεπε. Κι ο ίδιος πια δεν ήξερε τι ήταν. Μόνο να


13


ονειρεύεται μπορούσε. Και να γνωρίζει ότι κάπου υπάρχουν δυο άνθρωποι που

ονειρεύονται. Τον κάλυπτε αυτή η σκέψη, τον έκανε να νιώθει ότι ίσως ονομάζεται

ακόμη άνθρωπος. Τα πρωινά ωστόσο ξύπναγε και το μόνο συναίσθημά του ήταν

οργή. Το μόνο που ονειρευόταν στα κλάσματα δευτερολέπτου που έκλεινε τα μάτια

του, ήταν η καταστροφή του εχθρού. Ο Μικρός ονειρευόταν συχνά τον πατέρα του,

τον χαμογελαστό άνθρωπο που έβλεπε πριν από δύο χρόνια. Η Τάδε φοβόταν να

τον ονειρευτεί, φοβόταν επειδή δεν ήξερε. Ή ίσως επειδή ήξερε, επειδή καταλάβαινε

τον πόλεμο. Έπειτα έμαθε ακόμα καλύτερα τι σημαίνει αυτή η κατάσταση. Έμαθε ότι

μόνο να τον ονειρεύεται μπορεί πια κι ότι ποτέ δεν θα τον αντικρίσει…

Όταν τον έφεραν, ήταν ήρεμος, κοιμόταν. Μόνο το κρεβάτι του έβλεπε αλλά

γνώριζε ότι μέσα σε αυτό κοιμάται και βλέπει όμορφα όνειρα. Βρέθηκε πάλι μόνη της

μέσα στο πλήθος, αλλά αυτή τη φορά δεν τον έψαχνε. Ο Μικρός έμαθε ότι θα

καταφέρει να ξαναδεί τον πατέρα του μόνο τα βράδια που θα κοιτά τον ουρανό. Και

σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερα να μην είχε αυτό το ακουστικό, να μην ακούσει ποτέ

την αλήθεια του πολέμου. Πολλοί φίλοι του πατέρα του τον πλησίαζαν και του έλεγαν

όμορφα πράγματα, αλλά δεν ήθελε να τους ακούει ούτε αυτούς. Ήθελε μόνο να

σκέφτεται και να θυμάται. Θυμήθηκε τον πρώτο ήχο που άκουσε, το γέλιο του Τάδε.

Σκεφτόταν τον κόσμο, την γη και μετά τις χώρες. Μα η Γη δεν έχει πάνω της

γραμμές! Γιατί να τις δημιουργήσει ο άνθρωπος?

11η ΚΑΙ 12η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ ΤΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΟΥ"

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Ζ.ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ "ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΜΑΞΙ"

Παρασκευή 1/2/23

Σήμερα πέτυχα τον Πούλο , ανάμνηση από το Βαρβάκειο .Έγινε όντως πλούσιος , δίκιο είχαν οι κουτσομπόληδες της γειτονιάς. Τον άκουγα να μιλά για τα πολλά του χρήματα, όπως ακούει και προσέχει το λυσσασμένο από την πείνα σκυλί το αφεντικό του που κρατάει κρέας . Με σπίτια , υπηρέτες , χρυσάφια . Κι εγώ; Γραφέας . Γραφίσκος! Τίποτα το σπουδαίο . Μόνη μου περιουσία μια πολυπόθητη θέση ,μια καρεκλίτσα ετοιμόρροπη στο καφενείο των μπεκρήδων της γειτονιάς . Παλεύουμε γι αυτήν κι εγώ κι το σαράκι. Χάνω νομίζω . Κι αυτός ,χρυσά λουτρά και δόξες κι αμάξια κι άμαξες βασιλικές . Πνιγμένος στα λεφτά κι εγώ στα χρέη . Μου 'πε και για το αμάξι του, καμάρι του το ανέφερε , σαν να 'τανε καλύτερο κι από παιδί του . Γιατί τέτοιοι άνθρωποι συγγένεια στα υλικά βρίσκουνε, αφού οι ζωντανοί τους κάνουν πέρα . Και μου ΄λεγε που λες για την μαύρη καλλονή, το αμάξι το κατάμαυρο και το καταγυαλισμένο με τα πολλά άλογα και τους σοφέρ που σου ανοίγουν τις πόρτες να μπεις στην χλιδή . Θα με επισκεφτεί είπε στο γραφείο αύριο . Και βλέπουμε…

ΣΥΝΟΛΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 13lyk-peir-anavr.att.sch.gr/Activities/Groups/2014... ·...

Documents

Transcript of ΣΥΝΟΛΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ 13lyk-peir-anavr.att.sch.gr/Activities/Groups/2014... ·...