Σκέψου λίγο τι σου συμβαίνειόταν αργείς να πας την πρώτηώρα, «όταν πας αδιάβαστη/ -ος», όταν είσαι άρρωστη/ -ος,αλλά πρέπει να γράψεις αυτότο διαγώνισμα, όταν στο κάτω -κάτω δε θέλεις να πας τη Δευ-τέρα σχολείο, γιατί χώρισες τοΣάββατο… Σκέφτηκες; Ωραία. Τώρα αντικατάστησε το σχο-λείο με τη δουλειά ύψωσε στηνιοστή και δες το μέλλον. Σε λίγαχρόνια θα αναγκαστείς να δου-λέψεις για να εξασφαλίσεις ένα

ακόμα και αν είναι άρρωστοι/-ες, ακόμα και αν έχουν χτυ-πήσει με το μηχανάκι σε ώραεργασίας. Για να δουλέψεις,πρέπει να υπακούς στουςκανόνες του αφεντικού καικυρίως στο βασικότερο: Ποτέδεν φέρνεις αντίρρηση στοαφεντικό.Αν δεν οργανώσουμε συλλο-γικά τις επιθυμίες μας, ανδεν φτιάξουμε πυρήνες αντί-

εισόδημα. Αν νομίζειςότι θα είναι καλύτεραεπειδή θα είσαι ενή-λικη/ -ος, οπότε καιανεξάρτητη/ -ος,πάρε το παράδειγμαενός μαγαζιού τηςγειτονιάς μας. ΤοGamato είναι ένααναψυκτήριο-ντελιβε-ράδικο (καφέδες, τυρόπιτεςκτλ) στη λεωφόρο Πετρου-πόλεως 27, συνέχεια γε-μάτο, μιας και είναι τύπου«ό, τι πάρεις 1€». Ε, λοιπόν το αφεντικό τουGamato, με την απειλήπροστίμου και απόλυσηςαλλά και με τραμπουκι-σμό, αναγκάζει τους τιςυπαλλήλους του (ηλικίας18-25 οι περισσότεροι/-ες),να δουλεύουν πάνω απόδώδεκα ώρες, ανασφάλι-στοι/-ες, απλήρωτοι/ -ες,χωρίς ρεπό και άδειες,

στασης και αλληλεγ-γύης σε όποιο χώροζούμε και κινούμα-στε, είτε αυτό είναισχολείο, είτε είναιγειτονιά, είτε είναιδουλειά, οι κάθε εί-δους δάσκαλοι, πα-πάδες, αφεντικά θαμας θέλουν σκυφτές/-ούς, παραιτημένες/

-ους και κυρίως μόνες/ -ους.Οι εργαζόμενοι του Gamato,αποφάσισαν να αντισταθούνσυλλογικά στη βαρβαρότητακαι την εξαθλίωση. Δεν μπο-ρούμε παρά να σταθούμεαλληλέγγυες/ -οι στοναγώνα τους.Ενάντια στα αφεντικάγια έναν κόσμο ισότητας – αλληλεγγύης – συντροφικότητας. ....

........

........

......

κάτερgo

gαμάτο

«Χτίζοντας ένα πολύχρω

μο σχολείο»

ή αλλιώς... AΣΚΗΣΕΙΣ ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΥΠΟΚ

ΡΙΣΙΑΣ

"αν σκεφτούμε, ότι συνολικά το 10% των μαθητών στα σχολεία είναι αλ-λοδαποί, μας δίνει ιδιαίτερη χαρά το ενδιαφέρον που έδειξαν τα παιδιά"κ. κοιλιάρη. (εκπρόσωπος της οργανωτικής και κριτικής επιτροπής τουδιαγωνισμού)

Δεν μιλάμε για τίποτα άλλο παρά για το μα-θητικό διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους«χτίζοντας ένα πολύχρωμο σχολείο». Το ελ-ληνικό παρατηρητήριο για τη Διαπολιτισμικήπαιδεία και εκπαίδευση και το Τμήμα κινη-ματογράφου της σχολής καλών Τεχνών τουαπθ, απεύθυναν κάλεσμα στα σχολεία όληςτης ελλάδας για τη συμμετοχή στο δια-γωνισμό αυτό «με στόχο την ενίσχυση της

ανεκτικότητας απέναντι στο διαφορετικό και τηνπροώθηση της ισοτιμίας».

Άσκηση θεσμικήσ υποκρισίασ:

Aνεκτικότητα. στην ασφυκτική καθημερινότητα των

ωριαίων αποβολών, των ποινολογίων, των βαθμών, των

κάγκελων, των κανονισμών, ποιοι είναι αυτοί που θα

μιλήσουν για ανεκτικότητα στο δια

φορετικό; πέραν

όμως αυτής της ειρωνείας, όταν η δια

φορετικότητα

έχει να κάνει με το χρώμα του δέρματος,

πόσο αθώα

είναι η λέξη ανεκτικότητα; και πόσο

χυδαία μπορεί να

γίνει! Τι σημαίνει ανέχομαι τη διαφ

ορετική καταγωγή

του άλλου/ης; πού κολλάει λοιπόν η ανοχή

απέναντι σε

ένα φυσιολογικό γεγονός, το ότι δηλαδή κάποιος/α

γεννήθηκε αλλού;

1!

Διαφορετικό/διαφορετικότητα. σε μια καθημερινότητα

που ξεκινά με προσευχή, έπαρση ελληνικής σημαίας και

εθνικό ύμνο, δηλαδή με τα σύμβολα ενός (καθόλου

αθώου) πατριωτισμού, πόσο αμέριμνα μπορούμε να μι-

λάμε για διαφορετικότητα;

Άσκηση θεσμικήσ υποκρισίασ :

Άσκηση θεσμικήσ υποκρισίασ :ισοτιμία. σε μια καθημερινότητα διαχωρισμώνυπάρχουν οι «από πάνω» και οι «από κάτω»: δά-σκαλοι, καθηγητές, διευθυντές και μαθητές/μα-θήτριες. οι διαχωρισμοί, βέβαια, δε λείπουν καιανάμεσα στους από κάτω: κορίτσια, αγόρια,καλοί μαθητές, κακοί μαθητές, «έλληνες»,«ξένοι» κλπ. σε αυτό το πλαίσιο, ποιοι είναιαυτοί που έρχονται να μιλήσουν για ισοτιμία;

Μας δουλεύουν; Μετά την οικογένεια, το σχολείο είναι ο κυριότερος θεσμόςστον οποίο εκπαιδευόμαστε στην υποταγή και στον πειθαναγκασμό. Εκεί ξε-κινάμε να αφομοιώνουμε τους διαχωρισμούς, να θεωρούμε φυσιολογικό ότικάποιοι θα μας καταπιέζουν και εμείς θα υποτασσόμαστε, εκεί εκπαι-δευόμαστε στην ανάθεση των ζωών μας στα χέρια τρίτων. Εκεί πρωτο-ακούμε τα παραμύθια της κυριαρχίας περί έθνους, καθαρότητας, καλώνΕλλήνων, κακών Τούρκων, κακών Γερμανών που βιάζουν, καλών Ελλήνωνπου εξελληνίζουν ειρηνικά…Ό σο και να προσπαθούν, τα σχολικά κελιά δε γίνονται πολύχρωμα. Και,όποιες καλές προθέσεις και να υπάρχουν ατομικά, το ζήτημα «της διαφο-ρετικότητας», όπως πολύ κομψά το θέτουν, δεν κερδίζεται μέσα από θεσμούς.Κερδίζεται μόνο με ΤΗΝ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ “‘ΑΠΟ ΚΑΤΩ’’ ΕΚΦΡΑ-ΣΜΕΝΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΗΔΕΜΝΕΥΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.

2

3

Η βιομηχανία των videogames, μια από τις μεγαλύτερες βιομηχα-νίες παγκοσμίως σήμερα, με ετήσιο τζίρο να ξεπερνάει τα 93 διςδολάρια, συναγωνιζόμενη σε κέρδη βιομηχανίες όπως ο κινημα-τογράφος (90 δις δολάρια), αποτελεί ένα κερδοφόρο πεδίο για τηβιομηχανία του θεάματος, για την αναπαραγωγή των ίδιων των θε-αματικών κοινωνικών σχέσεων. Μίσος, βία, ρατσισμός, σεξισμός,εκμετάλλευση, μιλιταρισμός, ιεραρχία και μπόλικος μικροαστισμόςείναι μερικά από τα κύρια συστατικά ενός «πετυχημένου»videogame.

ήχου αλλά….. και άγνοιαγια το τι θα επακολου-θούσε.

Σήμερα:

Κατά το τέλος της δεκαετίας

του 90 και στις αρχές του 2000

τα videogames σαφώς και δεν

θα μπορούσαν να παραμεί-

νουν αμετάβλητα στο βαθμό

που η τεχνολογία εξελισσόταν

και πλέον μπορούσε να προ-

σφέρει εικόνα, ήχο και χειρι-

σμό σε βαθμό που μερικά

χρόνια πριν έμοιαζε επιστημο-

νική φαντασία. Κάπου εδώ

Το παρελθόν:Τα πρώτα video games ξεκίνη-σαν κατά την δεκαετία του 70-80, όταν ακόμα οι «gamers»ήταν κάτι παλαβοί πιτσιρικάδεςμε δημιουργικότητα, περιέρ-γεια για το καινούργιο, υπο-μονή και διάθεση γιαπειραματισμό. Ήταν τότε πουσχεδόν ο καθένας μπορούσενα «γράψει» ή να «αντιγράψει»γραμμή-γραμμή κώδικα παι-χνιδιών και με μεγάλες δόσειςφαντασίας να ξεκινήσει τη ψη-φιακή περιπέτεια σε ένανκόσμο που αποτελούσε ένανέο πεδίο διασκέδασης και έκ-φρασης. Ήταν τότε που ταvideogames αποτελούσαν μιανέα μορφή puzzle με ρετρό αι-σθητική, παιδικό σενάριο,καρτουνίστικες κινούμενες ει-κόνες, μονοφωνική επένδυση

λοιπόν είναι και η χρονικήστιγμή που τα videogamesμετουσιώνονται από μια«αθώα» δημιουργική απα-σχόληση σε κάτι πολύ μεγα-λύτερο, που όπως φαίνεταισήμερα, θα αποτελούσε ένανέο μέσο, ένα νέο πεδίο, μιανέα προέκταση του κόσμουτου θεάματος. Τα videogames λοιπόν, εδώκαι αρκετά χρόνια, αποτε-λούν καθοριστικό –σε βαθμόκομβικής σημασίας- μέσο κυ-ρίαρχης προπαγάνδας αλλάκαι επανοηματοδότησης τωνκυρίαρχων αξιών και επανεγ-χάραξης νέων μορφών κανο-νικότητας. Είναι εντυπωσιακότο πως πολλά παιχνίδια (καιιδιαίτερα αυτά που έχουν στοπαρελθόν ξανά «κυνηγηθεί»ως προαγωγός βίας) παίζουνμε την αίγλη της «απαγόρευ-σης» για να τα εκτοξευτούνστον αστερισμό των no-main-stream (κλασικό διαφημι-στικό τερτίπι αύξησηςπωλήσεων), και ταυτόχροναπαίζουν με την ιδέα πως ομόνος πραγματικά ελεύθε-ρος-από καταναγκασμούς-χώρος και χρόνος δεν είναιπαρά ο ψηφιακός κόσμοςτους. Ο οποίος όμως, δενείναι τίποτα άλλο από μιαδιογκωμένη και σε βαθμόσουρεαλισμού τερατολογίατου μικροαστισμού, των φαν-τασιώσεων, του ατελείωτου

ανικανοποίητου, των ενοχώνκαι των αναστολών του.Με άλλα λόγια, σταvideogames θα βρεις αυτόπου παντού γύρω σου ρέει ωςβαρβαρότητα βαφτισμένη σεκανονικότητα. Θα ζήσεις σταάκρα τον απαγορευμένο τηςκαρπό, και θα βιώσεις την «ει-κονική» λύτρωση μέσα απότην ψηφιακή πραγμάτωση τωνπιο αρρωστημένων διαθέ-σεων ενός κυρίαρχου πολιτι-σμού.

------------------------------------------------

12 χρόνια τώρα διαγωνί-σματα, τεστ, απροειδοποί-ητα και προειδοποιημένα. Κόκκινα σημάδια πάνω στοχαρτί. Διορθώσεις, υπογραμμί-σεις, συμπληρώσεις, βαθ-μολογίες.18, 19. "Ωραία, θα σκορ-πίσω χαμόγελα σήμερα.Είμαι έξυπνη!"5,7,9. .."Η Μαρία γιατί πήρεπαραπάνω από σένα;". Δι-καιολογίες, πονοκεφάλια-σμα..."Μήπως δεν είμαι τόσο έξυ-πνη, όσο εχθές; Η Μαρίαγιατί πήρε μεγαλύτεροβαθμό από μένα;"Ανταγωνισμός. 12 χρόνια καθημερινή αξιο-λόγηση από δασκάλους καικαθηγητές. 12 χρόνια καθημερινά γα-λουχούμαι στο πεδίο τουανταγωνισμού. Να είμαι πρώτη, να ξεπε-ράσω τους άλλους, ναθέσω τις βάσεις μου για τομέλλον...Μαλακίες.Σιχάθηκα τους καθηγητέςκαι τα κόκκινα στυλό τους.Αν μπορούσα να τους βάλωκαι εγώ βαθμό... Να δουνκαι αυτοί τον εαυτό τους ναμετριέται από κόκκινα ση-μάδια στο χαρτί...Και πλέον μπορώ..

Μας έφεραν ένα χαρτί από

το υπουργείο.

"ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗ-

ΤΩΝ. Οι μαθητές καλούν-

ται να βαθμολογήσουν

τους καθηγητές τόσο ως

προς τον τρόπο διδασκα-

λίας τους, όσο και ως προς

τη συμπεριφορά τους".

Τέλεια! Θα βγάλω το άχτι

μου επιτέλους..

5 στο φιλόλογο, που δεν κα-

ταλαβαίνει ότι απλά δε γου-

στάρω τα αρχαία.

7 στη βιολόγο για το 7 που

έβαλε στο διαγώνισμα.

4 στο γυμναστή, έτσι γιατί

μου τη σπάει όπως κοιτάζει.

Επιτέλους πήρα το αίμα μου

πίσω...

Ή μήπως όχι;;Γύρισα σπίτι και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Νόμιζα ότι θα έβλεπα χα-μόγελο ευχαρίστησης. Αντ' αυτού, έβλεπα κόκκινα σημάδια παντού...Ναι, οι καθηγητές μου τη σπάνε. Η αίσθηση ανωτερό-τητάς τους απέναντι στους μαθητές, η κριτική και ηεξουσία που ασκούν πάνω μας. Η βεβαιότητα πωςέχουν πάντα δίκιο. Το δικαίωμά τους να μας τιμωρούνγια ψύλλου πήδημα, έτσι γιατί η συμπεριφορά μας δενεντάσσεται στο πλαίσιο της κανονικότητας που υπερα-σπίζονται.Απεχθάνομαι τηνκαθημερινή αξιο-λόγηση στηνοποία μας υπο-βάλλουν, το μέ-τρημα τωνσωστών απαντή-σεων, με βάση τοοποίο μετριέμαιεγώ ολόκληρη...Και τώρα μαςκαλούν να πά-ρουμε τον ίδιορόλο. Του εξετα-στή, του κριτή. Από μικρούς μαςεμφυσούν το μι-κρόβιο της εξου-σίας, τουανταγωνισμού,της ρουφιανιάς…Έτσι, γιατί το σύστημα πρέπει να τρέφεται από τις σάρ-κες του. Να αναπαράγει τον ίδιο του τον εαυτό.Εγώ όμως δε θέλω να είμαι κομμάτι του...Σκατά σε κάθε αξιολόγηση, στο σύστημα παιδείας,στο κράτος και τους μηχανισμούς του.Θέλω να ανασάνω ελευθερία...

"Η αίσθηση ότι το κελί κινείται: Ξυπνάς, ανοίγεις τα μάτια σου, και το κελί ταξιδεύει,το απόγευμα όταν ο ήλιος μπαίνει μέσα, ξαφνικά σταματάει. Δεν μπορείς με τίποτανα αποφύγεις την αίσθηση της κίνησης.Δεν μπορείς να καταλάβεις αν τρέμεις από το κρύο ή από τη ζέστη.Δεν μπορείς να εξηγήσεις γιατί τρέμεις. Κρυώνεις.Για να μιλήσεις πρέπει να προσπαθήσεις, σαν να θέλεις να μιλήσεις δυνατά ή να φω-νάξεις.Η αίσθηση ότι βουβαίνεσαι.Δεν καταλαβαίνεις την ακριβή έννοια των λέξεων, μόνο να υποθέσεις μπορείς…Η χρήση συριστικών φθόγγων π.χ. σ ή τα ή στ είναι αφόρητη, ανυπόφορη.Οι δεσμοφύλακες, οι επισκέπτες, η αυλή, όλα φαίνονται σα να τα κοιτάς μέσα από ζε-λατίνα.Πονοκέφαλοι-Φλας-Δεν ελέγχεις την φρασεολογία, τη γραμματική, το συντακτικό.Όταν γράφεις δύο σειρές στο τέλος της δεύτερης δεν θυμάσαι το τέλος της πρώτης.Η αίσθηση ότι κάτι καίγεται μέσα σου.Η αίσθηση ότι όταν βγεις έξω και διηγηθείς όλα αυτά, θα είναι σα να τους πετάς

Αποσπάσματα από το «Brief aus dem TotenTrakt» (επιστολή από τη νεκρή πτέρυγα), τηςUlrike Meinhof, αγωνίστριας της RAF, πουφυλακίστηκε στην φυλακή υψίστης ασφα-λείας Σταμχάιμ στη Γερμανία το 1972. Βρέ-θηκε στο κελί της "αυτοκτονημένη" από τουςδεσμοφύλακές της.

βραστό νερό, και ότι αυτό θα τους ζαρώσει και θα τους παρα-μορφώσει για πάντα.Η επιθετικότητά σου φουσκώνει και δεν υπάρχει βαλβίδα ασφα-λείας. Είναι ξεκάθαρο, δεν έχεις καμία πιθανότητα να ζήσεις.Αποτυγχάνεις να τα μεταδώσεις όλα αυτά. Από τις επισκέψεις,δε σου μένει τίποτα. Μετά από μισή ώρα δεν ξέρεις αν το επι-σκεπτήριο ήταν σήμερα ή την περασμένη εβδομάδα."

φυλακές υψίστης ασφαλείας

Το ελληνικό Γκουαντάναμο στήνε-ται στον Δομοκό και αναμένεται ναανοίξει σύντομα τις πόρτες του γιατους "τρομοκράτες" και όσουςκρατούμενους διεκδικούν τα αυτο-νόητα μέσα στις φυλακές (τους λε-γόμενους "απείθαρχους"). Οιφυλακές υψίστης ασφαλείας εν-σαρκώνουν την ουσία του "σωφρο-νιστικού" συστήματος: τιμωρία,πειθάρχηση, απάνθρωπες συνθή-κες κράτησης, αποκοπή του κρα-τουμένου από τον έξω κόσμο αλλάκαι από τους ίδιους τους συγκρα-τούμενούς του, ψυχική και σωμα-τική απονέκρωση. Οι φυλακές είναιη επιτομή της βαρβαρότητας και οιφυλακές υψίστης ασφαλείας δενείναι παρά μια φυλακή μέσα στηφυλακή.

Αγώνας μέχρι το

γκρέμισμα κάθε φυλακής

Μάρτιος 1991 – Los Angeles – USA

Αύγουστος 2014 – Ferguson – USA

Ο αφροαμερικανός Rodney King ξυλοκοπείται βά-ναυσα από μπάτσους του LAPD στη μέση του δρόμουγια… παραβίαση του ορίου ταχύτητας. Το δικαστήριοαθωώνει τους μπάτσους. Τα γεγονότα που ακολουθούντην απόφαση αυτή έμελε να μείνουν γνωστά στηνιστορία ως Εξέγερση του L.A.

Ο 18χρονος αφροαμερικανός Michael Brown δολο-φονείται εν ψυχρώ με 7 σφαίρες από τον μπάτσοDarren Wi lson.Στο άκουσμα της είδησης της δολοφονίας του 18χρονουχιλιάδες οργισμένοι αφροαμε-ρικανοί -και όχι μόνο- ξεχύ-νονται στους δρόμους τηςπόλης του Ferguson. Καπιτα-λιστικά σύμβολα καταστρέφον-ται, πολυκαταστήματα καιεμπορικά κέντρα απαλλοτριώ-νονται και πολλά από αυτάπαραδίδονται στις φλόγες.Εκτεταμένες συγκρούσεις μετους μπάτσους λαμβάνουνχώρα, οι οποίοι προβαίνουν σε ένα όργιο καταστολής μεξυλοδαρμούς, αθρόα ρίψη χημικών και δεκάδες συλλή-ψεις.Από την επόμενη κιόλας μέρα ο κυβερνήτης του Μι-ζούρι, Joy Nixon, κηρύσσει το Ferguson σε κατάστασηέκτακτης ανάγκης. Απαγορεύονται η εναέρια κυκλοφο-ρία και η κυκλοφορία στους δρόμους. Κάθε λογής έν-στολο γουρούνι βρίσκεται μαζί με τους 2.500στρατιώτες της Εθνοφυλακής (που επιστρατεύτηκαν γιατην καταστολή των εξεγερμένων) βρίσκονται σε κάθεγωνιά της πόλης και έχουν καταστήσει το Ferguson μια

αποκλεισμένη στρατιωτικοποιημένη ζώνη.Εν αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου για την παραπομπή του μπάτσου σε δίκη (γιακαταδίκη δεν μιλάμε καν) το Ferguson μοιάζει σαν ένα καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκρα-γεί.Στις 4/11/14 το δικαστήριο αποφασίζει προκλητικά την αθώωση του μπάτσου και το Fer-guson παραδίνεται και πάλι στις φλόγες της οργής των εξεγερμένων.Στρατιωτικοποιημένη αστυνομία και εθνοφυλακή επιστρατεύονται εκ νέου για την καταστολήτων διαδηλώσεων, ένοπλοι «ευυπόληπτοι» πολίτες μπαίνουν ανάμεσα στους διαδηλωτές καιτις «ιδιωτικές» περιουσίες υπό την ανοχή των μπάτσων, μμε και μια κοινωνία συνενοχήςσυνθέτουν ένα σκηνικό που φέρνει στη μνήμη την εξέγερση στο L.A. το μακρινό(;) 1992…Όλα συνεχίζονται…

Υ.γ. Ένα μήνα πριν από τη δολοφονία του Michael Brown, τον Ιούλιο του ’14, είχε προηγηθείη δολοφονία του αφροαμερικανού Eric Garner με λαβή πνιγμού από τον μπάτσο Daniel Pan-ta leo ο οποίος αθωώνεται και 3 μήνες μετά τη δολοφονία του Brown,στις 22/11/14 δο-λοφονείται ο επίσης αφροαμερικανός, 12χρονος Tamir Rice από το Κλίβελαντ από τον μπάτσοTimothy Loehman(η υπόθεση εκκρεμεί).

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟ FERGUSON ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η “ΑΠΟΣΤΑΣΗ” ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ....ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ!

χάρτης που απεικονίζει την έκταση των συγκρούσεωνστο Ferguson

θερσιΤησχώρος ραδιουργίας & ανατροπής, Νέστορος & ευαγγελιστρίας, ίλιονthersitis.espiv.net

Δευτέρα 19:30-21:30 Kick Boxing21:00-22:30 Γαλλικά

Τρίτη 17:00-20:00 Ελεύθερο Σχέδιο21:00-23:00 Μπουζούκι

Πέμπτη 19:30-21:30 Kick Boxing Σάββατο 14:00-15:00 Αντίληψη και Θεωρία Μουσικής*

15:00-16:00 Ηλεκτρικό Μπάσο*Κυριακή 12:00-13:30 Μοντάζ και Επεξεργασία Βίντεο

(4 συναντήσεις**)13:30-15:00 Φωτογραφία (4 συναντήσεις**)18:30-20:15 Παραδοσιακοί Χοροί για "αρχάριους"20:30-22:30 Παραδοσιακοί Χοροί για "προχωρημέ

νους"-Τα μαθήματα παραμένουν ελεύθερα κι ανοιχτά για όποιον-α επιθυμεί να συνει-σφέρει ή/και να συμμετέχει-Το πρόγραμμα ενδέχεται να εμπλουτιστεί και με άλλα μαθήματα όπως σκάκικ.ά αναλόγως των διαθεσιμοτήτων που θα προκύψουν.

* Τα μαθήματα "Αντίληψη και Θεωρία Μουσικής" και "Ηλεκτρικό Μπάσο" θαπραγματοποιούνται Σάββατο παρά Σάββατο με πρώτο μάθημα στις20/12/2014.** Τα μαθήματα "Μοντάζ-Επεξεργασία Βίντεο" και "Φωτογραφία" θα είναι σεμι-ναριακά και θα ολοκληρωθούν σε 4 συναντήσεις. Η συνέχεια ή η ολοκλήρωσήτους θα ρυθμιστεί κατόπιν συνεννόησης με τους συμμετέχοντες σε αυτά.

μαθήματα

ΑΥΤοΟΡΓΑΝΩΜενα

ΣΤΟΝ

Θερσιτη