Για το συνέδριο, την επανεκκίνηση και το ρόλο των ΟΠ στην κοινωνία

Δέκα χρόνια ζωής κλείσαμε φέτος οι Οικο-λόγοι Πράσινοι και τα γιορτάσαμε στη Λα-μία με τον καλύτερο τρόπο: σε ένα συνέδριο όπου επιβεβαιώσαμε μεταξύ μας ότι δεν το βάζουμε εύκολα κάτω. Με έμπνευση από την επαρχιακή πόλη της Στερεάς Ελλάδας, όπου βρεθήκαμε για να «αποκεντρωθούμε» και να τιμήσουμε την Περιφέρεια που στις δύσκολες εκλογικές αναμετρήσεις ανέβασε τα ποσοστά μας, συμφωνήσαμε ότι το κόμμα μας χρειάζεται επανεκκίνηση προκειμένου να ανταποκριθεί στο δύσκολο ρόλο του.

Ότι θα συνεχίσουμε ενωμένοι να παρεμβαίνου-με στο χώρο από τον οποίο προερχόμαστε, το χώρο των ενεργών πολιτών, ανοίγοντας ταυτόχρονα στην κοινωνία και τη διαδικασία πολιτικής και οργανωτι-κής ανασυγκρότησης που έχουμε ήδη ξεκινήσει στο πλαίσιο του προσυνεδριακού μας διαλόγου.

Οι ΟΠ δεν ποντάρουν σε πράσινα άλογα

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το παλιό πολιτικό σκηνικό της χώρας προσπαθεί να ανασυνταχθεί.

ΑφιέρωμαΣυνέδριο Για μια νέα αρχή και επανεκκίνηση μέσα από άνοιγμα στην κοινωνία γυρίζουν σελίδα οι ΟΠ.

Χρόνης Μίσσιος

Ευχαριστούμε για την παρέα, σύντροφε Χρόνη!insideinformation

Μηνιαία οικοΛογική Εφημερίδα | Δεκέμβριος 2012 | Φύλλο 110 | Τιμή φύλλου 0,01 €

οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη

Για μια νέα αρχή, επανεκκίνηση.

Μαζί μπορούμε καλύτερα

Ε μείς οι Οικολόγοι Πράσινοι, που συ-γκεντρωθήκαμε στη Λαμία για το ετήσιο συνέδριό μας, αποφασίσαμε να προσκαλέσουμε όσους και όσες μοι-

ράζονται τις πράσινες αξίες και πολιτικές να κάνου-με μαζί μια νέα αρχή, να δημιουργήσουμε μαζί ένα πράσινο, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό, ανοικτό αλλά συγκροτημένο πολιτικό χώρο, που θα εκφράζει ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και θα συντελέσει καθοριστικά στη διέξοδο της χώρας από τα σημερινά αδιέξοδα και την πολιτική, οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική και αξιακή κρίση, μέσα από τεκμηριωμένες αναλύσεις και κοινωνικές-πο-λιτικές παρεμβάσεις. Για να συμβάλλουμε στον οι-κολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, στην αλ-λαγή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, σε μια νέα πολιτική μεταπολίτευση, ανανεώνοντας κι εμβαθύνοντας τη δημοκρατία, ενισχύοντας την κοι-νωνική συνοχή και αλληλεγγύη, υπερασπίζοντας τα δημόσια αγαθά, το περιβάλλον και το κλίμα, για να μη μεταφέρουμε ένα τεράστιο περιβαλλοντικό -κι όχι μόνο- χρέος στα παιδιά μας.

Για μια νέα αρχή, επανεκκίνηση μέσα από άνοιγμα στην κοινωνία

_σ. 7_σ. 4

τους Πρόσφυγες, θα ήθελα να προσθέσω την εμπει-ρία μου από την απασχόλησή μου με τις ευάλωτες ομάδες μεταξύ των προσφύγων τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Με την κακή διαχείριση του προβλήματος της μετανάστευσης επί σειρά ετών, την μη παροχή ασύ-λου και την συσσώρευση ατόμων που κατευθύνο-νταν προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που λόγω της εφαρμογής της Συμφωνίας του Δουβλίνου παγιδεύ-ονταν εδώ ή στέλνονταν πίσω όταν κατάφερναν να διαφύγουν σε άλλες χώρες, η κατάσταση είχε φθά-σει σε δραματικό σημείο.

Σήμερα παρά την ψήφιση του νέου νόμου για

το Άσυλο και παρόλο που αυξήθηκαν σοβαρά τα ποσοστά παροχής ασύλου, η κατάσταση τόσο στα σύνορα όσο και την Αθήνα έχει ξανά φθάσει σε ση-μείο κοινωνικής έκρηξης.

Ανάμεσα στους νεοαφιχθέντες υπάρχουν πάρα πολλά άτομα που ανήκουν στις «ευάλωτες ομά-δες», όπως ασυνόδευτα παιδιά, θύματα βασανιστη-ρίων, θύματα σωματεμπορίας, σωματικά και ψυχικά ασθενείς, ανάπηροι και μονογονεϊκές οικογένειες.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή και την εθνική νο-μοθεσία, τα άτομα αυτά πρέπει να περάσουν από «κέ-ντρα επιλογής» και να επιταχυνθεί άμεσα η παροχή ασύλου. Είναι επικίνδυνη η παραμονή ανηλίκων σε κέντρα κράτησης ενηλίκων όπως και η χωρίς φρο-ντίδα μετακίνησή τους προς μεγάλα αστικά κέντρα.

Ο κίνδυνος των «διακινητών» είναι μεγάλος, ιδιαιτέρα αν πρόκειται για κορίτσια που πέφτουν θύματα trafficking.

Όσον αφορά τα θύματα βασανιστηρίων, εδώ θα σταθώ με μεγαλύτερη επιμονή γιατί επί 25 χρόνια, μαζί με άλλους συνεργάτες, έχουμε αφιερώσει την επιστη-μονική μας γνώση και εκπαίδευση εξετάζοντας, πιστο-ποιώντας και θεραπεύοντας περίπου 10.000 άτομα και τις οικογένειές τους σ’ αυτόν τον τομέα.

Μετανάστευση στην Ελλάδα και την ΕυρώπηΤης Μαρίας Καλλής-Πίνιου *

Θα ήθελα να ξεκινήσω την παρουσίαση μου λέγοντας ότι με εμπνέει ιδιαίτερα ο τίτλος που δώσατε στην εισήγηση: «Λύσεις από ανθρώπους που συμπάσχουν» (Compassionate solutions) και «Μαχόμενοι τον ρατσισμό» (combating racism).

Ό ντως, δεν θα μπορούσε να γί-νει διαφορετικά παρά μόνο με συνεργασία και αλληλεγγύη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Σε συνέχεια της εισήγησης του Αντιπρόσωπου της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για

_σ. 6-10

Απόφαση του συνεδρίου των ΟΠ

_σ. 3 _σ. 15

_σ. 8

Της Βάσως Νάκου*

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201202

ΒΑζΟντΑς ΦρΕνΟ ςτην ΑΠληςτίΑ: ΠλΟύτΟς, ΚληρΟνΟΜίΑ ΚΑί ΠΟλίτίΚη ΟίΚΟλΟΓίΑ

Ό σοι ζούμε σήμερα είμαστε προϊόντα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ενός πολύ-πλοκου οικονομικού συστήματος που για

λόγους συντομίας ονομάζουμε καπιταλισμό. Ο κα-πιταλισμός, έχοντας περάσει από διάφορα στάδια κι έχοντας αντιπαλέψει μια σειρά ιδεολογίες, πολιτικά κινήματα αμφισβήτησής του κι εγγενείς του αδυνα-μίες, φάνηκε ο απόλυτος κυρίαρχος μετά την «εξα-φάνιση» του ‘κρατικού σοσιαλισμού’ την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα.

Η παγκοσμιοποίηση, η πιο νέα εκδοχή του κα-πιταλισμού, έχει πλέον δείξει τόσο το ‘καλό’ της όσο και το ‘κακό’ της πρόσωπο. Η ιδεοληψία της ‘ελεύθερης αγοράς’, αυτό το μέγα ψέμα όσων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στήριξαν και στηρίζουν τον καπιταλισμό, κυριάρχησε, αφαιρώντας ακόμα πιο πολλές δυνατότητες από πολίτες και λαούς να ορίζουν δημοκρατικά την όποια οικονομική πορεία που αφορά τη ζωή τους. Γιατί τι άλλο παρά μέγα ψέμα δεν είναι μια ‘ελεύθερη αγορά’ στην οποία το κεφάλαιο μπορεί να κινείται ελεύθερα, μπορεί να αποφεύγει τη φορολόγηση από τα κράτη ως εκφραστές – τουλάχιστον θεωρητικά – του συλλο-γικού καλού, η δε ‘εργασία’ δεν μπορεί να μετακι-νηθεί ώστε επιτέλους ‘το αόρατο χέρι’ να κάνει τη δουλειά του;

Φυσικά στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι η υποστήριξη μιας πιο ακραίας εκδοχής του νεοφι-λελευθερισμού, αλλά η αναζήτηση των στοιχείων που θα εκθέσουν τις αντιφάσεις ενός οικονομικού συστήματος που δίνει τόσα πολλά σε τόσου λίγους και τόσο λίγα σε τόσους πολλούς. Με αφετηρία την ολιστική προσέγγιση που προτάσσει η πολιτι-κή οικολογία, αποπειρώμαι να εξετάσω το ζήτημα της ελευθερίας του ατόμου να δημιουργεί και να καρπώνεται τον πλούτο που παράγει, στο πλαίσιο μιας κοινωνίας, η οποία μπορεί να απαρτίζεται από άτομα, αλλά ως άθροισμα ατόμων αποτελεί κάτι δι-αφορετικό από τα μέρη που την απαρτίζουν.

Στην καρδιά λοιπόν του καπιταλισμού βρίσκεται το αναφαίρετο δικαίωμα του ατόμου να πλουτίζει. Είτε με την εργασία του, είτε με τις ιδέες του, ο άν-θρωπος στον καπιταλισμό, τουλάχιστον θεωρητικά,

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, 105 53, τ. 210 33 06 301, f. 210 38 34 390Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία - 54631, τ. 2310 26 97 80, f. 2310 42 11 96www.ecogreens.gr | ecogreen@otenet.gr

“ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ”ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΙδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρείαΚολοκοτρώνη 31, 105 62, Αθήνα, τ. 210 32 13 442, f. 210 32 41 825

Διαχειριστική Επιτροπή ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΥΌλγα Κήκου, ΠρόεδροςΤηλέμαχος Σπασίδης, ΕκδότηςΓιάννης Χαραλαμπάκης, ΤαμίαςΓιώργος Πασχαλίδης, ΜέλοςΑντώνης Πετρόπουλος, Γραμματέας

Συντακτική Επιτροπή ΕφημερίδαςΑντώνης Ξενικός (Διευθυντής) Κώστας Γεωργιάδης (Σύμβουλος Έκδοσης - Υπεύθυνος Σύνταξης)Νατάσσα Τσιρώνη (Συντονισμός Ύλης)Τηλέμαχος Σπασίδης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ)Γιάννης Χαραλαμπάκης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ)Γιώργος Δημητρίου (από το ΠΣ)Τάσος Κρομμύδας (από το ΠΣ)Γιάννης Τσιρώνης (από το ΠΣ)Κώστας Λουκέρης (μέλος)Μιχάλης Μιχελής (μέλος)

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal DesignersΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ

Του Κώστα Λουκέρη, προέδρου του Πράσινου Ινστιτούτου

δημιουργούσε χώρο, πέρα από την υλιστική απο-τίμηση της επιτυχίας, στην ηθική ανταμοιβή όσων συντελούν στη βελτίωση των ζωών μας, μια που κομμάτια του πλούτου θα επέστρεφαν στην κοινω-νία. Θα οδηγούσε πολλούς εν δυνάμει άπληστους να αναλογιστούν ότι υπάρχει ‘οροφή’ σε όσα μπο-ρούν να κάνουν στη διάρκεια της ζωής τους αλλά και... μετά από αυτήν.

Η πρότασή μου σ’ αυτή την αρχική της μορφή, με τις όποιες αδυναμίες τη συνοδεύουν, στόχο έχει να προβληματίσει πάνω σε ένα ζήτημα που θεω-ρούμε δεδομένο, αν και δεν υπάρχει τίποτα που να μας οδηγεί σ’ αυτό, πέρα από τον νόμο. Ο νόμος, ως συλλογική έκφραση των επιθυμιών μιας κοινωνίας, αλλάζει σε μια δημοκρατία με βάση ακριβώς την ίδια την κοινωνία και τις επιθυμίες της. Εάν επιχει-ρήσουμε να αλλάξουμε τις επιθυμίες των μελών μιας κοινωνίας, τότε έρχεται ως φυσικό επακό-λουθο η αλλαγή και των νόμων. Και έχουν υπάρ-ξει πολλές περιπτώσεις όπου ενώ αρχικά ο νόμος αντιμετωπίστηκε με καχυποψία ή και άρνηση, στην πορεία δικαιώθηκε ο νομοθέτης, γιατί λειτούργησε και «παιδαγωγικά» (πχ στην Ελλάδα ο νόμος για το οικογενειακό δίκαιο, για τη θέσπιση του πολιτικού γάμου κατ’ επιλογή κλπ). Όσο όμως αποδεχόμαστε άκριτα αξιωματικές ‘αλήθειες’, τόσο γινόμαστε πιο μοιρολάτρες, πιο ‘παθητικοί’ κι εν τέλει μόνο κατ’ επίφαση υποστηριχτές των αλλαγών που επικαλού-μαστε.

επιτυγχάνει λειτουργώντας νόμιμα και στο πλαίσιο της ηθικής της εποχής και της κοινωνίας του.

Όμως, όταν κάποιος δημιουργεί και πλουτίζει, με ποιο δικαίωμα μπορεί να καθορίζει τους όρους ζωής των απογόνων του ή των φίλων του; Ποια είναι η λογική που εξηγεί και πείθει για τη δυνα-τότητα των ανθρώπων να εξασφαλίζουν την κυρι-αρχία των απογόνων τους, τους οποίους συχνότερα δε θα γνωρίσουν ποτέ; Ως πότε θα συνεχίσουμε να βαυκαλιζόμαστε στα πλαίσια των δυτικών κοινω-νιών και να ‘εξάγουμε’ παράλληλα στον υπόλοιπο κόσμο ότι παρέχουμε ίσες ευκαιρίες στους πολίτες των χωρών μας; Κι αυτό το θέτω όχι απλώς γιατί είναι ζήτημα δικαιοσύνης, αλλά γιατί έτσι θα αντλή-σουμε ό,τι καλύτερο από κάθε άνθρωπο, δίνοντάς του τις περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες να αναδείξει τα ταλέντα του και να συνεισφέρει εν τέ-λει στην κοινωνία μας.

Απαντώντας ακριβώς στην καρδιά της κυριαρ-χίας του καπιταλισμού ως οικονομικού συστήματος με παγκόσμια ιδεολογική υπεροχή που τη διασφα-λίζει μέσα από ένα αυστηρά ‘δικό του’ σύστημα πα-ραγωγής και αναπαραγωγής αξιών, προτύπων και στάσεων ζωής, νομίζω ότι ως κίνημα που ασπάζεται την πολιτική οικολογία πρέπει κάποτε να δούμε τη δυνατότητα μεταφοράς του πλούτου μέσω της κλη-ρονομιάς ως το απόγειο της ανθρώπινης απληστίας. Αυτή, η μάλλον ‘Φαουστιανής’ έμπνευσης επινόη-ση, είναι μια κύρια αιτία αναπαραγωγής ανισοτήτων. Είναι η κύρια αιτία δημιουργίας και αναπαραγωγής κλειστών συστημάτων ελέγχου της πορείας των κοινωνιών. Είναι η κύρια αιτία δημιουργίας καστών, αυτών που ξέρουν γιατί το κάνουν από μικροί, κι αυτών που απλά... δεν ξέρουν και δε μπορούν να μάθουν.

Σε μια ιδανική κοινωνία πολλά από αυτά που θεωρούμε ως δεδομένα θα ανατρέπονταν, εάν κάθε κοινωνία δημιουργούσε κι επέβαλε έναν «κόφτη» στο ποσό που θα μπορούσε κάποιος να δώσει σε απογόνους και φίλους. Γιατί άλλο είναι να θέλεις να βοηθήσεις τα παιδιά σου κι άλλο να προσπαθείς να εξασφαλίσεις ότι τα τρισέγγονά σου, είτε πρόκειται για άξιους πολίτες, είτε για ‘τενεκέδες ξεγάνωτους’ θα ζουν πλουσιοπάροχα και μόνιμα μπροστά και πέρα από τους συμπολίτες τους. Άλλο είναι να έχεις το δικαίωμα να πλουτίσεις με βάση τη δουλειά σου και τις ιδέες σου κι άλλο να ορίζεις το αποτέλεσμα του πλούτου σου με αυστηρά προσωπικά ‘γονιδια-κού τύπου’ κριτήρια. Τα κριτήρια με βάση τα οποία θα μπορούσε ο «κόφτης» να γίνει συγκεκριμένος σαφώς και πρέπει να έχουν σχέση με τη γενικότερη κατανομή του πλούτου στην κοινωνία και πάντα με αναλογία εντός αυτής. Ο «κόφτης» δεν πρέπει να λειτουργεί ‘τιμωρητικά’ μα ούτε και να διαιωνίζει την ανισότητα επιχειρώντας να της προσδώσει ευ-ρύτερη κοινωνική αποδοχή μέσω ενός δημοκρατι-κά επιλεγμένου νόμου.

Η εισαγωγή του «κόφτη», πέρα από την αποκα-τάσταση της αρχής της ισότητας των ευκαιριών, θα είχε επιπτώσεις σε πολλά επίπεδα. Θα οδηγούσε σε ακύρωση της από πολλούς θεωρούμενης ‘προτε-σταντικής προέλευσης’ αντιμετώπισης του πλούτου ως αυταξία, μια που θα τον ενέτασσε λειτουργικά και ουσιαστικά στην κοινωνία. Αφαιρώντας, ως έναν βαθμό, το οικονομικό όφελος από τη συλλογιστική των μελών μιας οικογένειας, θα τα υποχρέωνε σε μια ειλικρινή αξιολόγηση των σχέσεών τους. Θα

έχει αυτό το «ιερό» δικαίωμα. Η ατομική ιδιοκτησία είναι από τους βασικότερους πυλώνες των αστικών πολιτειών και πολιτευμάτων. Το τι κάνει ή μπορεί να κάνει το άτομο αυτόν του τον πλούτο, την ιδιοκτησία του φυσικά αποτελεί άλυτο θέμα. Άλλοι υποστηρί-ζουν ότι μέσω της φορολόγησης μπορεί η κοινωνία να αναδιανέμει μέρος αυτού του πλούτου κι άρα όλοι να βγαίνουν κερδισμένοι. Άλλοι πάλι, αμφι-σβητώντας την αποδοτικότητα τέτοιων μηχανισμών, προτάσσουν τη μικρότερη δυνατή φορολογία ως ακόμα ένα κίνητρο συνεχούς μεγέθυνσης της οικο-νομίας και άρα ολοένα και πιο πολλών ευκαιριών για βελτίωση των όρων ζωής ολοένα και πιο πολλών ανθρώπων. Και στις δύο περιπτώσεις εφαρμόζουμε την αρχή της ελευθερίας δημιουργίας πλούτου και της παρέμβασης «επί των κερδών» με τη λογική της στήριξης κοινών αναγκών της κοινωνίας.

Το παρόν άρθρο δε στέκεται στο παραπάνω δίλημμα αλλά στην αποδοχή της παρέμβασης της οργανωμένης πολιτείας στον πλούτο και την παρα-κράτηση μέρους του για το ευρύτερο σύνολο, μέσα στο οποίο δημιουργείται αυτός ο πλούτος. Είτε απο-δεχόμαστε τη λογική της ελευθερίας δημιουργίας πλούτου είτε όχι, όλοι θα συμφωνήσουμε ότι σε όλες τις έως τώρα κοινωνίες που δημιουργήσαμε ως αν-θρώπινο γένος υπήρξε πλούτος, ο οποίος συχνότερα συγκεντρωνόταν στα χέρια λίγων με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αυτό που δεν έχουμε κάνει έως τώρα πειστικά και αποτελεσματικά είναι να εξετάσουμε το τι γίνεται ή τι μπορεί να γίνει με τον πλούτο αυτό μετά το θάνατο του δημιουργού του/της.

Οι δυτικές κοινωνίες δεν έχουμε αγγίξει ποτέ το ζήτημα της κληρονομιάς, όχι από μια πιθανή στάση απέναντι στη δυνατότητα αναδιανομής, αλλά στην ουσία της. Η ουσία της κληρονομιάς είναι η προσπά-θεια του ατόμου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, της εξασφάλισης παρόμοιων με αυτών της δικιάς του ή ακόμα καλύτερων όρων ζωής των απογόνων ή άλλων προσφιλών στον κληροδότη ατόμων. Πίσω από την εφαρμογή αυτής της αξιωματικής αρχής με όρους ισότητας σε όλα τα μέλη μιας κοινωνίας, δε βρίσκεται τίποτ’ άλλο από την εναγώνια προσπάθεια αυτών που έχουν δημιουργήσει πλούτο να εξασφα-λίσουν τους απογόνους ή/και τους φίλους τους. Να σιγουρέψουν ότι γενιές ανθρώπων από τα γεννο-φάσκια τους και πέρα από τις τυχόν ατομικές δυνα-τότητές τους, έχουν εξασφαλισμένους όλους τους όρους παραμονής τους στο ‘κλαμπ των ισχυρών’. Τα παραδείγματα συμπληρωματικών μηχανισμών που διασφαλίζουν αυτή την πορεία είναι γνωστά σε όλους. Ιδιαίτερη παιδεία, δημιουργία και ένταξη σε δίκτυα εξουσίας των ελίτ, κοινωνική δικτύωση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και στόχους, συ-γκρότηση και παραγωγή του συστήματος λάιφσταιλ ως μηχανισμού αποδοχής, ‘εξανθρωπισμού’ κι ακό-μα εξιδανίκευσης συγκεκριμένων επιλογών.

Σε μια ιδανική κοινωνία κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν συνεχείς ανάγκες για καινοτομίες ώστε ο άνθρωπος να αντιπαλεύει ασθένειες, να αποφεύγει τις επιπτώσεις φυσικών ή άλλων καταστροφών, να μπορεί να αναλύει και να κατανοεί τι συμβαίνει γύρω του. Στην ίδια ιδα-νική κοινωνία είναι περίπου λογικό επακόλουθο να αμείβεται αυτός που καινοτομεί και πιθανόν να πλουτίζει. Αυτός που καταφέρνει ‘να ξεχωρίζει’ έχει την αποδοχή της κοινωνίας όταν πλουτίζει έχοντας δημιουργήσει. Μόνο από κακεντρέχεια ή σύμπλεγ-μα μπορεί κάποιος να ψέξει έναν συνάνθρωπο που

οικονομία επι-χειρών

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Τ ο πρόσφατο Συνέδριο στη Λαμία ήταν το πρώτο μετά την εκλογι-κή ήττα του περασμένου Ιουνίου. Δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή τους, ήταν το πρώτο συνέδριο που έγινε

με απευθείας συμμετοχή των μελών χωρίς καθόλου εκπροσωπήσεις, το μαζικότερο ίσως σε προσωπικές συμμετοχές, το πρώτο που έγινε εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Ήταν όμως και το πρώτο που καταψή-φισε απολογισμό, και μάλιστα με συντριπτική πλειο-ψηφία.

Το γεγονός είναι ακόμη πιο σημαντικό, καθώς οι ομάδες που μειοψήφησαν είχαν προσπαθήσει να επεν-δύσουν με πολιτικό σκεπτικό την άρνησή τους να ανα-λάβουν ευθύνες για τη διαχείρισή τους: 10 μέρες πριν το συνέδριο είχε προταθεί ξαφνικά «προγραμματική και κοινωνική συμμαχία» με την Αριστερά (όχι όμως και εκλογική συνεργασία), ενώ άλλο συλλογικό κεί-μενο εκτιμούσε την εκλογική ήττα ως «προδιαγεγραμ-μένη λόγω έλλειψης σαφούς πολιτικού λόγου». Στο συνέδριο οι δύο αυτές πρωτοβουλίες συναντήθηκαν στην υπεράσπιση του απολογισμού, όπου μειοψήφη-σαν δραματικά.

Στο συνέδριο κυριάρχησε το ζήτημα της ανασυ-γκρότησης, με τη σχετική απόφαση να μιλά για άνοιγ-μα σε νέα μέλη και για νέο συνέδριο επανεκκίνησης σε 5-6 μήνες. Για την Επιτροπή Επανεκκίνησης, που θα αναλάβει τις επαφές και την προετοιμασία του νέου συνεδρίου, πλειοψήφησε η άποψη να στελεχωθεί με θεσμικά κριτήρια (ευρωβουλευτής, αυτοδιοικητικοί, Νέοι Πράσινοι, εκπρόσωποι Πανελλαδικού Συμβου-λίου) προκειμένου να μην είναι ανταγωνιστική με τα

εκλεγμένα πολιτικά όργανα. Κριτικές υψηλών τόνων για τις διαδικασίες δεν αναιρούν το γεγονός ότι η μεγά-λη πλειοψηφία των συνέδρων ήταν αποφασισμένη να ζητήσει ουσιαστικά βήματα αλλαγής στην καθημερινή μας λειτουργία και στην εξωστρέφεια των παρεμβάσε-ών μας.

Η εστίαση στην ανασυγκρότηση, είχε και το κό-στος της: η συζήτηση για τη συγκυρία και τις πολιτικές εκτιμήσεις έγινε στο περιθώριο των αποφάσεων για την «επανεκκίνηση», και το τελικό κείμενο θα υιοθε-τηθεί ως απόφαση του νεοεκλεγμένου Πανελλαδικού Συμβουλίου. Κανένα πάντως από τα κείμενα βάσης δε αφήνει παράθυρα για ανοίγματα στη «νέα κεντροαρι-στερά», ενώ παραμένουν σε ισχύ όλες οι αποφάσεις των συνεδρίων για την απόρριψη του Μνημονίου ως συνταγής κατεδάφισης και για τις «αντίθετες όχθες» με την κυβερνητική φιλοσοφία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι το επόμενο διάστημα οι Οικολόγοι Πράσινοι θα βρεθούν και πάλι απέναντι σε όλο το πολιτικό σύστημα, όπως μέχρι τις εκλογές του περασμένου Μάιου. Το δίλημμα «Μνημό-νιο ή Αριστερά» τους δημιούργησε στις δεύτερες εκλο-γές ένα ασφυκτικό πλαίσιο, τώρα όμως πείθει όλο και λιγότερο την κοινωνία που - σε μεγάλο βαθμό- δικαι-ολογημένα δυσπιστεί απέναντι και στα δύο στρατόπε-δα. Θα άλλωστε υπερφίαλο για ένα κόμμα που δεν έχει καν εξασφαλίσει την είσοδό του στη Βουλή, να εστιάζει σε κυβερνητικά προγράμματα άλλων δυνάμεων αντί για παρεμβάσεις με άμεση χρησιμότητα στην κοινωνία.

Γιάννης Παρασκευόπουλος

Όποιος διάβασε τα πρόσφατα δημοσιεύματα περί νέων κομμάτων δεν μπορεί παρά να πείστηκε ότι το παλιό πολιτικό σκηνικό της χώρας προσπαθεί να ανασυνταχθεί σε βάρος της κοινωνίας που καταρρέει μέρα την μέρα.

03

Οι ΟικΟλΟΓΟι ΠράσινΟι δεν ΠΟντάρΟυν σε Πράσινά άλΟΓά

Η προσπάθεια για δημιουργία νέων κομμάτων είναι φανε-ρό ότι προκύπτει ως ανάγκη να ξεχαστούν οι ένοχοι και οι υπεύθυνοι για τη σημερινή κα-

τάσταση της χώρας και για όσα θα επιφέρει η εφαρ-μογή του τρίτου μνημονίου.

Οι πολιτικές που μας οδήγησαν μέχρις εδώ, το ΠαΣοΚ και η ΝΔ, και οι συμμαχικές δυνάμεις των «προθύμων», σήμερα και πάλι φαίνεται να προσπα-θούν να συγκροτήσουν νέα σχήματα, επιχειρώντας να παραμείνει «αναβαπτισμένο» στην πολιτική ζωή του τόπου και στην διακυβέρνηση της χώρας το πολιτικό προσωπικό που την έφερε στην σημερινή κατάσταση. Εν δυνάμει εταίροι στη δημιουργία κυ-βερνητικών σχημάτων.

Αυτό το σχέδιο έχει τη σαφή υποστήριξη κύκλων του εξωτερικού (και κάποιων πράσινων) που φαίνε-ται να προσβλέπουν σε κυβερνητικά σχήματα ευρύ-τερης κοινωνικής νομιμοποίησης χωρίς όμως -σε ότι αφορά τους Οικολόγους Πράσινους- τις ασφαλιστι-κές δικλείδες των αρχών και των αξιών της πολιτικής οικολογίας.

Γιατί, τι πράσινο θα έχει η όποια εκ των άνω συ-νένωση;

Τα μνημόνια είναι καταστροφικά για τον τόπο όπως καταστροφική ήταν και η διακυβέρνηση της χώρας πριν το μνημόνιο. Η συσσωμάτωση με δυ-νάμεις που εφάρμοσαν αυτές τις πολιτικές πριν και μετά, τι νέο ελπιδοφόρο μπορεί να σηματοδοτήσει;

Οι μόνες ελπιδοφόρες συγκλίσεις είναι οι αληθι-νές και ελεύθερες συγκλίσεις ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων, ιδεολογικά αυτοτελών και κοινωνικά-προγραμματικά διαφορετικών, που αποτελούν τον πλούτο ενός πολύμορφου, αντιπροσωπευτικού, πλουραλιστικού, δημοκρατικού -και ειδικότερα αμε-σοδημοκρατικού- κινήματος, και αυτές δυστυχώς υπονομεύονται συστηματικά.

Η υπονόμευση αυτή ενισχύει την πόλωση και τον δικομματισμό που δημιουργούν συνεχώς αγχώδεις στρατηγικές ένταξης σε διάφορα πολιτικά σχήματα -ακόμα και μέσω της δημιουργίας νέων κομμάτων μπαλαντέρ- δίχως την παραμικρή αξιολόγηση για το αν προωθούνται οι πράσινες ιδέες.

Όμως οι συγκυριακές επιλογές με στόχο την επιβίωση του πολιτικού προσωπικού των κόμματων που τις απαρτίζουν δεν μπορούν να μας εμπνεύσουν.

Οι ΟΠ στις εκλογές του Μαΐου του 2012 δεν

μπήκαμε στη βουλή για λίγες ψήφους. Όμως, όπως έδειξαν και οι πρόσφατες έρευνες της κοινής γνώ-μης, οι πράσινες ιδέες είναι ελκυστικές και οι πολίτες όλο και περισσότερο ευαισθητοποιούνται. Έτσι παλιά και νέα κόμματα αναζητούν ένα πράσινο ιδεολογικό επίχρισμα.

Οι ιδέες της πολιτικής οικολογίας δεν θα απο-τελέσουν το ιδεολογικό άλλοθι κανενός ιδιοτελούς πολιτικού μορφώματος που θα προωθεί "πράσινες" business.

Αντίθετα η πρόταση για την ανάγκη κοινωνικού και περιβαλλοντικού επαναπροσδιορισμού της οικο-νομίας με τη δημιουργία δυναμικών τομέων κοινω-νικής, αλληλέγγυας και βιώσιμης οικονομίας είναι στην αντίθετη κατεύθυνση.

Αυτός ο τομέας επικεντρώνει στον άνθρωπο, στην συλλογική εργασία, στην αυτοδιαχείριση, στην συμμετοχική δημοκρατία, στην συλλογική ιδιοκτη-σία, στην αποκεντρωμένη, στην κοινοτική και τοπική ανάπτυξη, στον σεβασμό και στην προστασία του πε-ριβάλλοντος, στην δίκαιη κατανομή των εισοδημά-των.

Χρειάζονται νέοι θεσμοί, νέο πολιτικό σύστημα, με τους πολίτες ενεργούς και υπεύθυνους στους μο-χλούς της οικονομίας, της κοινωνίας, του πολιτισμού, της παιδείας να σχεδιάζουν από κοινού.

Στόχος να αναπτύξουμε την δικιά μας οικονομία, μια οικονομία των πολλών, εντάσεως εργασίας και όχι κεφαλαίου, ώστε να απορροφηθεί η ανεργία και να αξιοποιηθούν οι ανθρώπινες δυνατότητες δημι-ουργικά, αποδοτικά και με μέλλον.

Τις ιδέες της πολιτικής οικολογίας θα τις προω-θήσουμε με τους «απρόθυμους» να ακολουθήσουν τις παλιές συνταγές και «αεί πρόθυμους» να συνει-σφέρουν στην κοινωνία παραμένοντας παρόντες όπου υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και περι-βάλλον που καταστρέφεται.

Θα είμαστε παρόντες για να διαλύσουμε τις χί-μαιρες που συντηρούν τον ψεύτικο καταναλωτισμό και την οικονομική μεγέθυνση που βασίζεται στην φτωχοποίηση των ανθρώπων και της φύσης. Παρό-ντες όχι μόνο ως ανάχωμα της καταστροφής αλλά για να στηρίξουμε μια συνολική πρόταση ώστε να ζήσουμε καλύτερα.

«Είμαστε λοιπόν εδώ! Παρόντες! Και «αεί πρό-θυμοι».

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tvxs

Της Ιωάννας Κοντούλη

9o συνεδριΟ ΟικΟλΟΓΩν ΠράσινΩν:

άνάσυΓκρΟτΗσΗ νάι, άΠλΟυστευτικά διλΗΜΜάτά ΟΧιΟι Οικολόγοι Πράσινοι είναι ίσως το μόνο ελληνικό κόμμα που κάνει τακτικό συνέδριο κάθε χρόνο. Πέρα από την επικαιροποίηση της πολιτικής μας, σημαντική είναι η λογοδο-σία των πολιτικών οργάνων, και η εκλογή νέων.

πρίσμα

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201204

Η προσφυγιά είναι ένα «τραύμα» σκεφθείτε όμως να κάνεις το ταξίδι αυτό ως «Εξπρές του Μεσονυκτί-ου» κουβαλώντας στο σώμα σου και την ψυχή σου όλα τα ίχνη της ανθρώπινης βαρβαρότητας, τα βα-σανιστήρια που έχεις ήδη υποστεί.

Σύμφωνα με την επιστημονική γνώση, τα άτομα αυτά δεν πρέπει ούτε να συλληφθούν, ούτε να παραμείνουν σε συνθήκες φυλακής, γιατί η εμπειρία αυτή προκαλεί «επαναβίωση συμβάντος» (reviving feeling) που σημαίνει ότι την στιγμή εκείνη είναι σαν να τα υποβάλ-λεις στα βασανιστήρια που ήδη βιώσαν.

Σύμφωνα με την Συνθήκη της Γενεύης και την Διεθνή Σύμβαση για την κατάργηση των βασανιστηρίων και οποιασδήποτε άλλης, απάνθρωπης, άγριας και ταπεινωτικής, μεταχείρισης και τιμωρίας (International Convention of U.N for Abolition of Torture and other inhuman, cruel, degrading punishment or treatment), απαγορεύεται η επαναπροώθηση των ατόμων που έχουν υποστεί βασανιστήρια πίσω σε χώρα όπου υπάρχει κίνδυνος να υποστούν βασανιστήρια εκ νέου ή να εκτελεστούν.

Μπορεί κάποιος να φαντασθεί ότι αυτές οι διεθνείς συνθήκες αφορούν σχετικά μεμονωμένες περιπτώσεις, στην πραγματικότητα όμως αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες αποτελούν το 15%-30% των εισερχομένων, σύμφωνα με την Υπάτη Αρμοστεία και το Ι.R.C.T. Ποσο-στά αυτής της τάξης πλησιάζουν το επίπεδο γενοκτονίας.

Η επαναπροώθηση ατόμων στις χώρες που έχουν υποστεί βασα-νιστήρια,«εν κρυπτώ» και χωρίς έλεγχο, είναι ο εφιάλτης μου. Αυτός

βέβαια θα έπρεπε να είναι και ο εφιάλτης κάθε ευνομούμενης χώρας, και θα σας υπενθυμίσω την περίπτωση της Δανίας, όπου η κυβέρνη-ση έπεσε όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας κατηγορήθηκε για την επαναπροώθηση 10 Ταμίλ πίσω στην Σρι Λάνκα, 8 εκ των οποίων εκτελέστηκαν.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, στις συνεχιζόμενες διαπραγ-ματεύσεις που γίνονται για τις οδηγίες που αφορούν τους Όρους Υποδοχής (Reception Conditions Directive), αναφέρεται ότι όσοι ασχολούνται με θύματα βασανιστηρίων και βίας πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή εκπαίδευση. Ποια συνεχή εκπαίδευση; Εδώ βασική εκπαί-δευση δεν γίνεται. Η μόνη εκπαίδευση που έγινε ήταν στα πλαίσια του προγράμματος της Υπάτης Αρμοστείας «Αιγαίας» πριν την ψήφιση του νέου νομοσχεδίου που προβλέπει ότι τα κέντρα επιλογής στις θύρες εισόδου της χώρας θα συμπεριλαμβάνουν γιατρούς εκπαιδευμένους στην ταυτοποίηση και πιστοποίηση (identification and certification) των θυμάτων βασανιστηρίων.

Κατά την διάρκεια επισκέψεών μου σε χώρους υποδοχής (στρα-τόπεδα θα έλεγα), διαπίστωσα δύο απρόσμενα γεγονότα:

Πρώτον, ότι οι περισσότεροι που ρωτήθηκαν αν θέλουν να κά-νουν αίτηση για παροχή ασύλου αρνήθηκαν, θεωρώντας την Ελλάδα ένα πέρασμα.

Δεύτερον, στα νησιωτικά σύνορα, οι τοπικές κοινωνίες δημιούρ-γησαν αυτόνομες ομάδες υποστήριξης των μεταναστών, αναπληρώ-νοντας τα κενά της πολιτειακής ανεπάρκειας.

επι κοινωνίας(Συνέχεια από το

πρωτοσέλιδο)Μετανάστευση στην ελλάδα και την ευρώπη

Από την συμμετοχή μου σε Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα που αφορά τις ευάλωτες ομάδες (European Project for Vulnerable Groups ), διαπίστωσα ότι αυτό το έλλειμμα εκπαίδευσης δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες της Ευρώπης.

Έτσι νομίζω ότι το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα, παρόλο που εμπεριέχει το θέμα των θυμάτων βασανιστηρίων στην ατζέντα του, θα πρέπει να το εντάξει και μέσα στις προτεραιότητές του.

Ανθρώπινες ζωές χάνονται και καταπατιούνται βασικά Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Τα Βασανιστήρια και ο Ρατσισμός χτυπούν την Δημοκρατία τελικά.

Η Ιστορία μας διδάσκει. Η ιστορία της χώρας μου είναι φτιαγμέ-νη από ιστορίες μετανάστευσης και προσφυγιάς. Πάντα υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει μια ευαισθησία για τους πρόσφυγες, γιατί κάθε δεύτερη ελληνική οικογένεια είναι μια οικογένεια μεταναστών ή προσφύγων.

Πώς μπορεί να αναπτυχθεί ο ρατσισμός σε μια χώρα που έχασε το μισό του πληθυσμού της από την πείνα και τις ομαδικές εκτελέσεις;

Πώς είναι δυνατό σε μια χώρα όπου ο «άλλος» είναι η βάση της φιλοσοφίας της, και η έννοια της φιλοξενίας προέρχεται από τις λέξεις φίλος + ξένος;

Ναι, δυστυχώς είδαμε τον ρατσισμό να εκκολάπτεται με την κρί-ση, όταν το έδαφος εκλάπη κάτω από τα πόδια των ανύποπτων πο-λιτών και το κράτος έδειξε την ανεπάρκειά του, τόσο στην προστασία των πολιτών του, όσο και στην κοινωνική φροντίδα των «φιλοξενου-μένων» του, των μεταναστών και των προσφύγων.

Χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο για τους Πρόσφυγες επιστρέφεται αυτούσια λόγω έλλειψης δομών απορρόφησης!

Μέσα από αυτές τις ρωγμές ενός συστήματος που καταρρέει, εξτρεμιστικές ομάδες βρήκαν την ευκαιρία να προβάλλουν την ξενοφοβική τους ρητορεία, να «νομιμοποιήσουν» το μίσος και τον ρατσισμό, να χειραγωγήσουν τον ευάλωτο και αγανακτισμένο κόσμο και τελικά να παρεισφρήσουν στην Βουλή.

Θα ήθελα να κλείσω με αυτά τα λόγια που δεν είναι δικά μου, αλλά περιγράφουν την ιστορία γενεών Ελλήνων μεταναστών που σκόρπισαν στον Κόσμο για να επιβιώσουν, μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχνάμε:

Ο λαός που σκόρπισε στα τέσσερα σημεία του ορίζονταγια να γλυτώσει από την φτώχεια και τις διώξειςπου έπλυνε όλα τα πιάτα της Αμερικάνικης γαστριμαργίαςκαθάρισε όλους τους Γερμανικούς απόπατους στην θητεία του εκείκαταπλακώθηκε στα Βελγικά ορυχείαμούλιασε στις Γαλλικές αλυκές καιανοικοδόμησε όλη την Αυστραλέζικη στέπα…Σήμερα βρήκε πως για την εξαθλίωσή τουΦταίνε οι μετανάστες

Η Μαρία Καλλή-Πίνιου, υποψήφια των Οικολόγων Πράσινων για την Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, είναι ακτιβίστρια σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων κι αποκατάστασης θυμάτων βασα-νιστηρίων. Η παρουσίαση έγινε στα πλαίσια των εργασιών του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στην Αθήνα, στην ολομέλεια με θέμα “Migration in Greece and Europe: Compassionate Solutions and Combating Racism”.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 05έργα&σία

Η τελετή της τ ε λ ι κ ή ς ε π ι λ ο γ ή ς και απο-νομής των

βραβείων στις υποψήφιες πό-λεις πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, κατά τη διάρκεια του Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ημέρας των Ατόμων με Αναπηρία, παρουσία της Αντιπροέδρου της Ευρω-παϊκής Επιτροπής κας Viviane Reding και του Αντιπρόεδρου του European Disability Forum, κου Erzsebet Földesi.

Το βραβείο Πρόσβασιμης Πόλης “Access City Award” αναγνωρίζει και τιμά πόλεις με πάνω από 50.000 κατοίκους, που λαμβάνουν υποδειγμα-τικές πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της προσβασιμότητας στο αστικό περιβάλλον των πολιτών με αναπηρία ή εμποδι-ζομένων γενικώς ατόμων στη μετακίνηση.

Το Βερολίνο επελέγη για το βραβείο “Access City Award” μεταξύ 99 υποψηφίων πόλεων από 20 κράτη μέλη της ΕΕ. «Τα άτομα με αναπηρία συνεχίζουν να συναντούν πολλά εμπόδια στην καθημερινή ζωή, αλλά πόλεις σαν το Βερολίνο είναι πρωτοπόρες στο να καθιστούν

τη ζωή πιο φιλική για όλους» δήλωσε η Αντιπρόεδρος κα Reding, επίτροπος της Ευρω-παϊκής Ενωσης, αρμόδια για θέματα δικαιοσύνης. «Η προ-σβασιμότητα προσφέρει νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες, και μπορεί να καταστεί πραγματικό κίνητρο για καινοτομία και οικονομική ανάπτυξη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η προσβασιμότητα αποτελεί το επίκεντρο της ευρωπαϊκής στρατηγικής για τα άτομα με αναπηρία και για τον οποίο προετοιμάζουμε τις προτάσεις μας για μια ευρωπαϊκή πράξη για την προσβασιμότητα, την οποία προτίθεμαι να υποβάλω το προσεχές έτος».

Η πόλη Νάντη της Γαλλίας βραβεύθηκε για την ολο-κληρωμένη προσέγγισή της στο σχεδιασμό μιας πόλης προσιτής σε όλους, και για την ποικιλία δραστηριοτήτων ευαισθητοποίησης όσον αφορά την δυνατότητα μετακίνησης στην καθημερινή ζωή. Η Νάντη έχει επενδύσει στην κατάρτιση σχεδιαστών και αρχιτεκτόνων και συνεχίζει το διάλογο με τους πολίτες προκειμένου να δώσει στα άτομα με αναπηρία τη δυνατότητα συνεύρεσης και κατάρτισης κοινών σχεδίων.

Η πόλη Στοκχόλμη της Σου-ηδίας επελέγη για τη μακρο-πρόθεσμη, άνευ αποκλεισμών προσέγγισή της. Το πρόγραμμα «Vision Stockholm in 2030» στοχεύει να μετατρέψει την πόλη, στην οποία το 30% του κέντρου αποτελείται από νερό, σε μια παγκόσμιας ακτινοβολί-ας πόλη προσιτή σε όλους.

Παράδειγμα αποτελούν διαβάσεις πεζών, δημόσιες τουαλέτες και χώροι παιχνιδιού προσιτοί σε παιδιά και γονείς με αναπηρία.

Η ευρωπαϊκή κριτική επιτροπή απέδωσε ειδική μνεία επίσης σε τέσσερις πόλεις που διακρί-θηκαν στους βασικούς τομείς της προσβασιμότητας:

1. Η πόλη Pamplona της Ισπανίας, για το δομημένο περιβάλλον και δημόσιους χώρους, για το προσιτό αστικό περιβάλλον της και για τις αειφόρες περιβαλλοντικές πολιτικές της. Η Pamplona κατάρτισε ένα τετραετές σχέδιο για την ανακαίνιση των τοπι-κών υποδομών, συμπεριλαμ-βανομένης της παλαιάς πόλης: τα πεζοδρόμια χαμήλωσαν, δημιουργήθηκαν προσιτοί χώ-ροι παιχνιδιού και άθλησης για τα άτομα με αναπηρία και τους

ηλικιωμένους, και ράμπες, ανελκυστήρες και πεζογέφυ-ρες προσφέρουν λύσεις στα προβλήματα μετακίνησης σε ανισόπεδα σημεία της πόλης.

2. Η πόλη Gdynia της Πολω-νίας, για τις συνεχείς προσπά-θειές της να καταστήσει προσι-τές τις δημόσιες συγκοινωνίες: το 97% των λεωφορείων και το 58% των τρόλεϊ είναι τώρα προσιτά στα άτομα με αναπη-ρία. Η πόλη εισήγαγε επίσης ένα σύστημα πληροφοριών με πινακίδες και περιγραφές με γραφή Μπράιγ, καθώς και πυλώνες και πίνακες πληρο-φόρησης προσιτούς σε άτομα που βρίσκονται σε αναπηρικό καροτσάκι.

3. Η πόλη Bilbao της Ισπανίας, για τη χρήση της τεχνολογίας της πληροφορίας και των επικοινωνιών (ΤΠΕ) προς όφελος των ατόμων με ανα-πηρία, συμπεριλαμβανομένης μιας υπηρεσίας τηλεφωνικών πληροφοριών για άτομα με δυσκολίες ακοής ή ομιλίας, τερματικούς ταυτόχρονης μετά-φρασης σε γραφεία ανοιχτά στο κοινό, και κλειστό κύκλωμα για βαρήκοους για την εξάλειψη του θορύβου και τη βελτίωση των υπηρεσιών για άτομα με βαρηκοΐα.

4. Η πόλη Tallaght της Ιρλαν-δίας, για μια σειρά καινοτόμων υπηρεσιών για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών με αναπηρία, συμπεριλαμβανο-μένων των ηλικιωμένων. Στις υπηρεσίες αυτές συγκαταλέ-γονται μια υπηρεσία επισκευής οδών και οδοστρωμάτων εντός 48 ωρών, υπηρεσίες πληρο-φοριών, προσιτοί πεζόδρομοι, εγκαταστάσεις ανακύκλωσης, προσιτές βιβλιοθήκες και βιβλία διαθέσιμα σε διάφορα μορφότυπα για τα άτομα με προβλήματα όρασης.

Το θέμα της προσβασιμότητας των πόλεων της Ελλάδας σε ανάπηρα και εμποδιζόμενα άτομα, πρέπει να αναδειχθεί γιατί δυστυχώς οι επιδόσεις των Ελληνικών πόλεων σ’ αυτόν τον τομέα είναι απογοη-τευτικές, αν αναλογιστεί κανείς ότι στον Ευρωπαϊκό διαγωνι-σμό για τις προσβάσιμες πόλεις «Access City Award 2012», έχουν επιλέγει 31 πόλεις, από τις 23 χώρες της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης, με λυπηρή και απογοητευτική διαπίστωση ότι όχι μόνο καμία πόλη της πατρίδας μας δεν περιλαμβά-νεται στις 31 πιο προσβάσιμες σε ανάπηρα άτομα πόλεις της Ευρώπης, αλλά επιπλέον δεν

υπήρχε ποτέ καμία Ελληνική υποψηφιότητα στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό.

Ίσως αν υπήρχε Αντι-Βραβείο Προσβασιμότητας, να υπήρχαν δεκάδες συμμετοχές από Ελληνικές πόλεις, που κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν την πρόσβαση σε άτομα με ανα-πηρίες και στα εμποδιζόμενα άτομα (ηλικιωμένοι, προεφηβι-κά άτομα, έγκυες γυναίκες κά. περίπου το 50% του συνολικού πληθυσμού). Για το 2013, το Αντι-Βραβείο Προσβασιμότητας θα κέρδιζε με διαφορά η πόλη της Ξάνθης, αφού για δεύτερη συνεχή χρονιά την περίοδο των Χριστουγέννων δείχνει την αγάπη της στους τυφλούς πολίτες της, τοποθετώντας τον εορταστικό στολισμό των ημέ-ρων πάνω ακριβώς στον ειδικό διάδρομο για τους τυφλούς.

Δείτε περισσότερα στο ιστολόγιο http://prospelasimi-poli.blogspot.gr/ και στην σελί-δα μας στο Facebook www.facebook.com/prospelasimi.poli και στείλτε και τις δικές σας φωτογραφίες για τα επόμενα Αντι-Βραβεία Προσπελάσιμης Πόλης στο prospelasimipoli@gmail.com.

Φώτης Μπίμπασης, αναπληρω-ματικό μέλος ΠΣ των ΟΠ

ΒράΒειάκάιάντι-ΒράΒειά ΠρΟσΠελάσιΜΗσ ΠΟλΗσ 2013Στις 3 Δεκεμβρίου 2012 απονεμήθηκε στο Βερολίνο το βραβείο Προσπελάσιμης Πόλης «Access City Award», πρωτεύου-σα πόλη πρότυπο προσπελασιμότητας για το 2013 σε όλη την Ευρώπη.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

ΕΠΑνΕΚΚίνηςηΚΑί νΕΑ ςΕλίΔΑ ΓίΑ τΟύς ΟίΚΟλΟΓΟύς ΠρΑςίνΟύς

Nα συμμετάσχου-με στην ομο-σπονδιοποίηση της Ευρώπης, στη δημιουργία μιας Ευρώπης των πολιτών, της κοινωνικής αλληλεγγύης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των αξιών».Νίκος Χρυσόγελος

Κ ατά τη συνέντευ-ξη Τύπου στην Αθήνα απευθύνουν

ανοικτή πρόσκληση σε μια στρατηγική οικολογικού και κοινωνικού μετασχηματισμού της Ελλάδας και της Ευρώπης, ώστε να μην επαναληφθούν τα λάθη που έκανε το πολιτικό κατεστημένο και τα ισχυρά λόμπυ της χώρας στην οικο-νομία, αλλά και στην ίδια τη ζωή μας.

Ο ευρωβουλευτής Νίκος Χρυσόγελος αναφέρθηκε στην πρόσφατη απόφαση του ετήσι-ου συνεδρίου των Οικολόγων Πράσινων για ανοικτή πρό-σκληση σε ενεργούς πολίτες και κοινωνικές ομάδες ώστε να συμμετάσχουν στην επανεκκί-νηση-νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων. «Προσκαλούμε τους πολίτες που μοιράζονται τις πράσινες αξίες και πολιτικές για να κάνουμε μαζί μια νέα αρχή, να δημιουργήσουμε μαζί ένα πράσινο, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό, ανοικτό αλλά συγκροτημένο πολιτικό χώρο. Ένα πράσινο κόμμα που θα εκφράζει σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και θα συντελέσει καθοριστικά στη διέξοδο της χώρας από τα σημερινά αδιέξοδα και την πολιτική, οικονομική, κοινωνι-κή, περιβαλλοντική και αξιακή κρίση, μέσα από τεκμηριωμέ-νες αναλύσεις και κοινωνικές-πολιτικές παρεμβάσεις. Για να συμβάλλουμε στον οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, στην αλλαγή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, σε μια νέα πολιτική μεταπο-λίτευση, ανανεώνοντας και εμβαθύνοντας τη δημοκρατία,

ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, υπερασπίζοντας τα δημόσια αγαθά, το περιβάλλον και το κλίμα, για να μη μεταφέρουμε ένα τεράστιο περιβαλλοντικό -κι όχι μόνο- χρέος στα παιδιά μας. Για να συμμετάσχουμε στην ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης, στη δημιουργία μιας Ευρώπης των πολιτών, της κοινωνικής αλληλεγγύης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των αξιών».

Διάλογος και κοινές δρά-σεις με όσους πολίτες θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή την πρόσκληση θα οδηγήσουν σε ένα συνέδριο επανεκκίνησης σε 5-6 μήνες. Για το σκοπό αυτό έχει δημιουργηθεί «Επι-τροπή Επαφών» στην οποία συμμετέχουν 12 άτομα.

Ο εκπρόσωπος Τύπου Θανάσης Παπακωνσταντίνου επεσήμανε ότι: «στη φάση αυτή, τα πάντα στη χώρα χρει-άζονται επανεκκίνηση. Από την οικονομία, την ανύπαρκτη κοι-νωνική πολιτική, την ευάλωτη κοινωνική συνοχή, το χρεοκο-πημένο πολιτικό σκηνικό. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δείχνουν το δρόμο. Για να καλύψουν τις δικές τους αδυναμίες, στο πολιτικό στίγμα, στις προγραμ-ματικές αιχμές, στο άνοιγμα στην κοινωνία. Αλλά και για να σηματοδοτήσουν και σε συμβολικό και σε πραγματικό επίπεδο ότι η χώρα χρειάζεται αλλαγή προσανατολισμού σε όλους σχεδόν τους τομείς. Με τη χάραξη ενός εναλλακτικού σχεδίου διεξόδου, βασισμένου στην αποκέντρωση, την ανα-συγκρότηση της υπαίθρου, την πράσινη καινοτομία».

Η εκπρόσωπος Τύπου

Βάσω Νάκου είπε: Οι Οικολό-γοι Πράσινοι, στο 9ο τακτικό μας συνέδριο, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε ενωμένοι να αγωνιζόμαστε δυναμικά στο χώρο από τον οποίο προερχό-μαστε, το χώρο των ενερ-γών πολιτών. Στη σημερινή συγκυρία, ξέρουμε καλά ότι η εφαρμογή των οικολογικών αρχών και πρακτικών είναι η μόνη δημιουργική και μη βίαιη απάντηση σε όσα βλάπτουν την καθημερινότητά μας, από την ιδιωτικοποίηση του νερού ως τις εξορύξεις χρυσού και από την ανεργία ως τη ρατσιστική και νεοναζιστική βία. Καλού-με τους συμπολίτες μας να εφαρμόσουμε την εναλλακτική πρόταση για τη διέξοδο από την κρίση μέσα από το οικολο-γικό κίνημα.

Ο συντονιστής της Εκτελε-στικής Γραμματείας Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε: «Δίνουμε προτεραιότητα σε μια βουτιά στην κοινωνία, αναβάπτιση στα κινήματα πο-λιτών, στήριξη και συμμετοχή σε πρωτοβουλίες κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Η συστημική κρίση δεν αφήνει περιθώρια για κριτικές υποστη-ρίξεις ή ανοχές στις αδιέξοδες πολιτικές των μνημονίων. Επιδιώκουμε ενίσχυση του αυτόνομου πράσινου πόλου και όχι ένταξή του σε πολιτικά σχέδια άλλων. Οραματιζόμαστε την ομοσπονδιακή Ευρώπη της οικολογίας, της αλληλεγγύης και των δικαιωμάτων των πολιτών. Στηρίζουμε μία ριζική πράσινη στροφή της οικονο-μίας, αλλαγή του αναπτυξια-κού μοντέλου και μια βαθιά απορρύθμιση του πελατειακού κράτους. Οφείλουμε στη χώρα και στους εαυτούς μας βαθιές

μεταρρυθμίσεις γιατί χρειάζο-νται και όχι επειδή μας τις επι-βάλλουν. Η ενίσχυση του πρά-σινου λόγου, η διακριτότητα, το ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα, η οργανωτική αναδιάρθρωση, με σαφή ανάθεση αρμοδιοτή-των, λογοδοσία, αξιοκρατία, ήθος, αμοιβαιότητα, ουσιαστι-κή εναλλακτικότητα είναι τα απαραίτητα εργαλεία για να γίνουμε αυτό που θέλουμε»..

Τα μέλη της Εκτελεστι-κής Γραμματείας Ορέστης Κολοκούρης, Ζωή Βροντίση και Γιώργος Δημητρίου μίλησαν για το αύριο της οικολογίας και για την αναχαίτιση των κοντό-φθαλμων πολιτικών.

Ορέστης Κολοκούρης: «Δέκα χρόνια έχουν περάσει από το Δεκέμβρη του 2002 όταν δεκάδες δημιουργήσαμε το κοινό σπίτι της πολιτικής οικολογίας, τους Οικολό-γους Πράσινους. Από τότε μιλήσαμε στην κοινωνία για τη λογική της απουσίας πολιτικού αρχηγού, την άμεση δημοκρατία, την κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα, την ποιότητα ζωής. Σήμερα οι νέες προκλήσεις καθιστούν την οικολογία από "προϊόν πολυτε-λείας" σε άμεση αναγκαιότητα. Τώρα περισσότερο από ποτέ η οικολογία πρέπει και μπορεί να γίνει πρόταση υπεράσπισης των βασικών δικαιωμάτων ολόκληρου του λαού».

Ζωή Βροντίση: «Οι Οικολόγοι Πράσινοι, στο επόμενο χρονικό διάστημα στοχεύουμε στην αναχαίτιση των κοντόφθαλμων πολιτικών αποφάσεων που χαρακτη-ρίζουν τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών αποσκο-

πώντας μόνο στο πρόσκαιρο κέρδος. Πολιτικές κατευθύν-σεις όπως οι εξορύξεις χρυσού και υδρογονανθράκων αλλά και η ιδιωτικοποίηση του νερού υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον πολλών γενεών και έρχονται στην επιφάνεια χωρίς να προσφέρουν ουσιαστική λύση στο πρόβλημα της απασχόλησης και της βιώσιμης εξέλιξης. Οι προτάσεις μας δεν κοιτάνε μόνο πόσα χρήματα θα μεταφερθούν στους δανειστές αλλά κυρίως πώς θα δημιουρ-γηθούν θέσεις εργασίας μεγά-λης διάρκειας με κοινωνική και περιβαλλοντική υπευθυνότητα. Μακριά από ρητορικές που ενισχύουν την πόλωση της κοινωνίας, ενισχύουμε το κοινό αίσθημα αλλαγής χωρίς ψευ-τοδιλήμματα. Διεκδικούμε την επανάκτηση της εμπιστοσύνης και του αισθήματος δικαίου που έχει πληγεί».

Γιώργος Δημητρίου: «Δέκα χρόνια από την ιδρυτική τους συνέλευση, τον Δεκέμβριο 2002, και μέσα από την ενεργή συμμετοχή σε αλλεπάλλη-λες εκλογικές αναμετρήσεις που τους έφεραν στο ευρω-κοινοβούλιο και σε αρκετά περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, οι Οικολόγοι Πρά-σινοι δοκιμάζουν την «επανεκ-κίνηση». Μια «επανεκκίνηση» κύρια πολιτικής προσέγγισης και πολιτικού λόγου, στο μέτρο της οικολογικής οπτικής και της τριπλής, κοινωνικής, οικονομικής και περιβαλλοντι-κής κρίσης που διαπερνά της κοινωνία μας, μια «επανεκκί-νηση» με στόχο τον οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας βάσει της «φέρουσας ικανό-τητας» και της οικολογικής ταυτότητας κάθε τόπου, βάσει

μιας οικονομίας κλίμακας, του μέτρου, της εγγύτητας, της εξοικονόμησης και της ανάκτη-σης, σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, από εκείνους της ενέργειας και της βιοκαλλιέργειας έως εκείνους των μεταφορών και της χωροταξίας. Επανεκκίνηση με στόχο την αλλαγή «πολι-τισμικού παραδείγματος» με λίγα λόγια».

Τέλος η επικεφαλής στις δυο τελευταίες προεκλογικές εκστρατείες Ιωάννα Κοντούλη τόνισε:

«Την ώρα που στις Βρυξέλ-λες αποφασιζόταν η δημιουρ-γία «ταμείου αλληλεγγύης», για να "βοηθήσει" τα κράτη μέλη που πλήττονται εφάπαξ, από οικονομικές κρίσεις, η κυβέρνηση έδειχνε έμπρακτα ποια είναι η αλληλεγγύη, διαβεβαιώνοντας τις γερμα-νικές εταιρείες στις οποίες η χώρα χρωστά, ότι θα πάρουν αμέσως, δηλαδή μετά την εκταμίευση, τα χρωστούμενα. Αυτή είναι η αξία της δόσης. Κι ας μη ξεχνάμε ότι στην πράξη νομοθετικού περιεχομένου προβλέπεται ότι οι επιπλέον ει-σπράξεις από τον ετήσιο στόχο των εσόδων του προγράμμα-τος αποκρατικοποιήσεων, θα τιτλοποιούνται και με τη μορφή ειδικού ομολόγου θα αποδίδο-νται στο μηχανισμό στήριξης. Δηλαδή, ακόμη κι αν όλα πάνε καλά, που αποκλείεται, το επι-πλέον όφελος δεν θα ενισχύει την ελληνική οικονομία, αλλά τους δανειστές. Αυτό δεν είναι αλληλεγγύη αλλά ξεζούμισμα. Η χώρα χρειάζεται πράσινες και όχι μαύρες απαντήσεις, που να απέχουν πολύ από αυτές τις λογικές των εταίρων της κυβέρνησης!».

Για μια νέα αρχή και επανεκκίνηση μέσα από άνοιγμα στην κοινωνία γυρίζουν σελίδα οι Οικολόγοι Πράσινοι.

06 αφιέρωμα συνέδριο

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Η αγωνία και το χρέος όλων μας κοινά: η ενδυνάμωση και αποσαφή-νιση του πολιτικού μας στίγματος και λόγου, προκειμένου να γίνει κατα-νοητό στην κοινωνία ότι η εφαρμογή των οικολογικών αρχών, αξιών και πρακτικών αποτελεί τη μόνη δημιουργική και μη βίαιη απάντηση σε όσα βλάπτουν την καθημερινότητά μας και υποσκάπτουν το μέλλον μας. Από την ιδιωτικοποίηση του νερού ως τα μεταλλεία χρυσού και από τη φτώ-χεια και την ανεργία ως τη φασιστική και νεοναζιστική βία, η απάντηση

Σ το πλαίσιο των εργασιών του 9ου Συνεδρίου τους, οι Οικο-λόγοι Πράσινοι

τόλμησαν μία νέα μέθοδο συζήτησης, το WorldCafé’, και προσπάθησαν να βρουν ποιες είναι οι οικολογικές ρίζες που θα τους οδηγήσουν στην ανασυ-γκρότηση.

Ένα WorldCafé είναι μία συμμετοχική μέθοδος συζήτησης που αναπτύσσει τον διάλογο, θρέφει τις ανθρώπινες σχέσεις, επιτρέπει την σύνθε-ση, βοηθάει στην συλλογική λήψη των αποφάσεων και την συλλογική ευφυΐα να βγει στην επιφάνεια. Τα μέλη έχουν την ευκαιρία να συν-δημιουργήσουν ιδέες για το μέλλον, με την μετακίνηση σε διάφορες ομάδες που θα βοηθήσει τα άτομα να συναντηθούν μεταξύ τους και να πάνε πέρα από τις συνηθι-σμένες συνομιλίες τους. Τέλος, νέες μελλοντικές ιδέες μπορούν να αναπτυχθούν και να κατανο-ηθούν με μεθοδικό τρόπο έτσι ώστε να μπορούν να επεξεργα-στούν και μετά την συζήτηση.

Στο τραπέζι εργασίας για την ανασυγκρότηση που πραγ-ματοποιήθηκε με την μέθοδο WorldCafé’ παρευρέθηκαν περί-που 100 μέλη των Ο.Π. τα οποία

είχαν την ευκαιρία να συζητή-σουν ταυτόχρονα σε γκρουπ των 5-7 ατόμων, συζητώντας όλοι πάνω στην ίδια ερώτηση. H πρώτη ερώτηση ήταν "Ποιες από τις οικολογικές μας αρχές θέλουμε να καλλιεργήσουμε ώστε να φτιάξουμε το κόμμα που θα εμπιστευόμασταν εμείς και η κοινωνία" και η δεύτερη "Ποιες ενέργειες που κάναμε σήμερα μας οδήγησαν στο να φτιάξουμε αυτό το κόμμα (αν κάναμε αυτή την συζήτηση 20 χρόνια μετά)". Τέλος, από κάθε τραπέζι βγήκαν 1-2 προτάσεις οι οποίες διαβάστηκαν δυνατά και τοποθετήθηκαν γραπτές όλες μαζί στον τοίχο, ώστε όλα τα μέλη να μπορούν να τις βλέ-πουν. Η τελική συγκομιδή των αποτελεσμάτων θα αποσταλεί σύντομα σε όλα τα μέλη.

Το θετικό συμπέρασμα ήταν ότι μπόρεσαν να βιώσουν έναν διαφορετικό τρόπο συζήτη-σης, να εκφράσουν όλοι την άποψή τους, να γνωριστούν μεταξύ τους και σιγά σιγά να μπουν στην διαδικασία του να ακούσει ο ένας τον άλλο και να ξεφύγουν από τον παραδοσιακό αμφιθεατρικό τρόπο διαλόγου, των παράλληλων μονολόγων και τον προσωπικών αφηγή-σεων.

Η αλήθεια για μένα είναι

ότι στην Ελλάδα υπάρχει η ανάγκη να σπάσουν μερικά πολύ παλιά πρότυπα που είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μας. Ακόμα και αν διαμαρτυρόμαστε για αυτά, μας φρικάρει όταν κάποιος έρχεται και μας δείχνει ένα νέο τρόπο. Γιατί αυτή η αντιμετώπιση; Διότι, αν και μισούμε τα παλιά πρότυπα, αυτά ενσωματώνονται σε μας και όταν συναντάμε ένα νέο τρόπο, συνειδητοποιούμε ότι για να συμβεί η πραγματική αλλαγή θα πρέπει να αλλά-ξουμε μέσα μας πρώτα, και όχι μόνο το εξωτερικό περιβάλλον. Η αντίδραση σε αυτό είναι να προβάλουμε άρνηση, λέγοντας ότι η διαδικασία είναι ένα παιχνίδι ή δεν εφαρμόζεται στο πλαίσιο ενός πολιτικού διαλόγου ή κάτι άλλο. Έτσι, το WorldCafé’ πραγματικά διατά-ραξε τη σημερινή κουλτούρα μέσα στο Πράσινο Κόμμα που, παρόλο που επιθυμεί έναν άλλο κόσμο, τα παλιά πρότυπα δυστυχώς είναι πολύ ισχυρά και έχουν ριζώσει σε πολλούς ανθρώπους. Έτσι, μέχρι να αλλάξουν την νοοτροπία τους δεν μπορούν να έχουν κανένα αντίκτυπο στο εξωτερικό περιβάλλον ούτε οι ίδιοι. Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στο κόμμα που θέλουν να εργαστούν με τον εαυτό τους και μέσα από

OI OIκΟλΟΓΟι ΠράσινΟι κάινΟτΟΜΟυνκάι άνΟιΓΟυν Μιά νεά ΠΟρτά στΟν διάλΟΓΟ

Θα πρέπει τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων, η βάση του κόμματος, να λειτουργήσουμε με τρόπο δημιουργικό και παραγωγικό, έτσι ώστε να δείξουμε στην κοινωνία και στην πράξη πως είμαστε η αλλα-γή που θέλουμε να δούμε γύρω μας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι γιόρτασαν τα 10 χρόνια από την ίδρυσή τους και διεξήγαγαν το ετήσιο συνέδριό τους στις 7-9 Δεκεμβρίου 2012. Το Κόμμα εισέρχεται σε μια νέα φάση, μετά τα απογοητευτικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων εθνικών εκλογών. Μια ομάδα μελών του Κόμματος είδαν την ανάγκη να καλέσουν μια συζήτηση για το πώς οραματίζονται την επόμενη φάση της ανασυγκρότησης του Κόμματος κατά τη διάρκεια του Ετήσιου Συνεδρίου. Ειδικότερα, να ανακαλύψουν ποιο θα μπορούσε να είναι το συλλογικό όραμα που θα κινητοποιήσει το Κόμμα να προχωρήσει μαζί.

αυτή την αλλαγή να αλλάξουν και την πορεία του κόμματος.

Θεωρώ ότι υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων που είναι δεσμευμένοι σε αυτό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και ελπιδοφόρο και θα πρέπει να το αναπτύξουμε.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι,

για να διαφυλάξουμε και να εξελίξουμε το νόημα της άμεσης δημοκρατίας, θα πρέπει να εν-θαρρύνουμε τον διάλογο και τη συμμετοχή μέσα από διαδικα-σίες οι οποίες θα αναπτύσσουν την υγιή και στοχευμένη ανταλ-λαγή ιδεών και θα συνθέτουν τις απόψεις των μελών.

Θα πρέπει τα μέλη των Οι-

κολόγων Πράσινων, η βάση του κόμματος, να λειτουργήσουμε με τρόπο δημιουργικό και παρα-γωγικό, έτσι ώστε να δείξουμε στην κοινωνία και στην πράξη πως είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε γύρω μας.

Χριστίνα Κοττώρη

Γιά τΟ συνεδριΟ, τΗν εΠάνεκκινΗσΗ κάι τΟ ρΟλΟ τΩν ΟΠ στΗν κΟινΩνιά

είναι η ειρηνική αντίσταση με δημιουργικές αντι-προτάσεις. Η δύναμη των πολιτών είναι δεδομένη μα πρέπει να αξιοποιηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Κι αυτή δεν είναι ούτε ο ρατσισμός και η βία ούτε ο διχασμός της κοι-νωνίας. Και δεν είναι επίσης η επιστροφή στην προ μνημονίων εποχή, όπου η κρίση ήταν υπαρκτή αλλά σε συλλογικό επίπεδο κλεί-ναμε τα μάτια. Αγωνία και χρέος, λοιπόν, των Οικολόγων Πράσινων είναι να αναδείξουμε την εναλλακτική πρόταση, να τονώσουμε το οικολογικό κίνημα και να πετύχουμε μαζί με την κοινωνία τις αλλαγές που ονειρευόμαστε.

Βασική συνισταμένη όλων των παραπά-νω είναι και ο διαρκής αγώνας για κοινωνι-κή αλληλεγγύη, η οποία είναι προϋπόθεση για την επιτυχία της εναλλακτικής πρότασης. Κοινωνική αλληλεγγύη προς τους ασθενέ-στερους όχι από φιλανθρωπική διάθεση αλλά ως ανθρωπιστική αξία, και κοινωνική

αλληλεγγύη ως προϊόν συνειδητοποίησης ότι κάθε συλλογικό επί-τευγμα μπορεί να είναι και πιο ανθεκτικό και πιο αποδοτικό για τα μέλη του. Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε και θα είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε «διαφορετικό» συμπολίτη μας που κινδυνεύει από τη ρατσιστι-κή και νεοναζιστική βία, αλλά προτείνουμε και μορφές αλληλέγγυας και κοινωνικής οικονομίας που απαντούν στο οικονομικό αδιέξοδο και στην ανεργία. Και, ταυτόχρονα, πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη

07αφιέρωμα συνέδριο

μας προς κάθε συμπολίτη μας που αγωνίζεται να επιβιώσει, εκπαι-δεύοντάς τον σε απλές οικολογικές πρακτικές, που συμβάλλουν στην οικιακή οικονομία. Χρέος μας είναι να συμβάλλουμε στην αναστροφή της σημερινής κατάστασης και από τη συλλογική κατάθλιψη και τις αυτοκτονίες να περάσουμε σε μια κοινωνία όπου η συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων θα επαναφέρει τις χαμένες αξίες και θα επαναπροσδι-ορίσει τις ανάγκες μας και τις προτεραιότητές μας στην παραγωγή και στην κατανάλωση.

Δύσκολος, μάλλον, ο ρόλος μας, αλλά αυτό είναι και το ενδιαφέ-ρον. Και για αυτό ανοιγόμαστε στην κοινωνία, καλώντας σε ενεργο-ποίηση φίλους και συμπολίτες μας που κατανοούν ότι η κίνησή μας αυτή δεν είναι προσπάθεια κομματικής επιβίωσης, αλλά προσπάθεια επιβίωσης της κοινωνίας μας σε μια δύσκολη περίοδο παγκόσμιας πο-λύπλευρης κρίσης, που τα περιθώρια διεξόδου από αυτή στενεύουν. Και που κατανοούν ότι τις λύσεις θα τις διαμορφώσουμε οι πολίτες, και θα είναι ορθές μόνο όταν δεν είναι κοντόφθαλμες και προσανατολι-σμένες σε ψυχρά νούμερα αντί για ανθρώπινες ζωές, τις ζωές μας. Που θα συμπεριλαμβάνουν τη μέριμνα για την οικονομία, τη δημοκρατία, το περιβάλλον, τις θέσεις εργασίας και την ποιότητα ζωής χωρίς να το θεωρούν ακατόρθωτο ή μη ρεαλιστικό και να θυσιάζουν το ένα για το άλλο. Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε διατεθειμένοι να συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση, ενωμένοι μεταξύ μας και ενωμένοι με την κοι-νωνία. Και είμαστε αισιόδοξοι ότι θα βρούμε ανταπόκριση!

*η Βάσω Νάκου είναι νέα εκπρόσωπος τύπου των ΟΠ

(Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201208

Για να συμμετάσχουμε στην ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης, στη δημιουργία μιας Ευρώπης των πολιτών, της κοινωνικής αλληλεγγύης, των ανθρώ-πινων δικαιωμάτων και των αξιών.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Προσκαλούμε σε μια νέα αρχή από κοινού με όσες και όσους θεωρούν ότι πρέπει να βγούμε από την κρίση, όχι με κοινωνικά άδικα μέτρα που διαλύουν την κοινωνική συνοχή και την πραγ-ματική οικονομία, όπως συμβαίνει σήμερα με την εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά μέσα από κοινωνικά δίκαιη, ισορροπημένη πολιτική, που αντιμετωπίζει τα δημοσιονομικά και άλλα διαρθρωτικά προβλή-ματα της χώρας, ενώ παράλληλα αλλάζει ριζικά το αναπτυξιακό μοντέλο, το πολιτικό σύστημα, την κοινωνική οργάνωση, δημιουργεί και ενισχύει μορ-φές κοινωνικής αλληλεγγύης, αναζωογονεί την οικονομία, μέσα από τη στροφή της προς πράσινη κατεύθυνση, δημιουργεί εκατοντάδες χιλιάδες θέ-σεις εργασίας σε μικρομεσαίες διαφόρων νομικών κι εμπορικών μορφών κοινωνικές επιχειρήσεις. Οι λύσεις στην κρίση θα προέλθουν από εμάς, την ελληνική κοινωνία, αλλά με ευρωπαϊκή αλληλεγ-γύη. Είτε θα είναι ευρωπαϊκές, κοινωνικά δίκαιες και δημοκρατικές είτε δεν θα υπάρξουν. Μόνο δημιουργώντας συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις άδικες πολιτικές και να προσαρμόσουμε τις πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης στις ευρωπαϊκές αξίες αλλά και σε αξίες που κάποτε υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία (αλ-ληλεγγύη, υπεράσπιση του κοινού καλού και του δημόσιου συμφέροντος).

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Προσκαλούμε σε επανεκκίνηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων σε μια στρατηγική

οικολογικού και κοινωνικού μετασχηματισμού της Ελλάδας και της Ευρώπης, ώστε να μην επαναλά-βουμε τα λάθη που έκανε το κατεστημένο στην οι-κονομία, αλλά αυτή τη φορά στη ζωή μας. Να μην υποθηκεύσουν οι σημερινές αποφάσεις τη βιωσι-μότητα, την ελευθερία, την ευημερία, την ασφάλεια των παιδιών μας, το περιβάλλον και το κλίμα στο οποίο θα ζήσουν τα παιδιά μας. Η Ελλάδα να αλλά-ξει το παραγωγικό, καταναλωτικό κι ενεργειακό της μοντέλο, τολμώντας να περάσει σε μια νέα εποχή, πιο πράσινη, απεξαρτημένη από τα ορυκτά καύσιμα, δίνοντας έμφαση στην τοπικότητα, τη βιωσιμότητα και την ποιότητα. Με αποανάπτυξη των ρυπογόνων, μη-βιώσιμων, κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων κι ανάπτυξη της Πράσινης και της κοινωνικής οικο-νομίας, της προώθησης κοινωνικά και περιβαλλο-ντικά υπεύθυνων κοινωνικών δραστηριοτήτων που στοχεύουν στην αποτελεσματική χρήση ενέργειας και φυσικών πόρων, τη δημοκρατία στην εργα-σία και τη διασφάλιση των δημόσιων αγαθών για επίτευξη της βιωσιμότητας. Με μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος και των προτεραιοτήτων της οικονομίας ώστε να εξυπηρετούν την απασχό-ληση, την κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη οικονομία και επιχειρηματικότητα. Με αναδιοργά-νωση της διοίκησης σε όλα τα επίπεδα, ενδυνάμω-ση των κοινωνικών πολιτικών και των υπηρεσιών περιβάλλοντος, ώστε να γίνουν αποτελεσματικές για τον πολίτη και να στηρίζουν ουσιαστικά όσους βρίσκονται πλέον στα όρια επιβίωσης, με πολιτι-κές και δράσεις εξισορρόπησης της βίαιης μείωσης μισθών, συντάξεων και κοινωνικών υποδομών με στοχευμένη ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος.

ΕΥΡΩΠΑϊΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΟΠΟΙΗΣΗ

Προσκαλούμε σε επανεκκίνηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους επιδιώκουν μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Πο-λιτών, τη δημοσιονομική, φορολογική, οικονομική,

κοινωνική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, με την υιοθέτηση μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης με συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου, των εθνι-κών κοινοβουλίων και της κοινωνίας των πολιτών. “Περισσότερη Ευρώπη”, που είναι η απάντηση στην κρίση, δεν σημαίνει μεταφορά εξουσιών σε ανεξέ-λεγκτους μηχανισμούς αλλά αντιθέτως οικονομική, νομισματική, φορολογική, κοινωνική και πολιτική ενοποίηση, με δημοκρατικό έλεγχο και νομιμοποίη-ση από θεσμούς όπως το Ευρωκοινοβούλιο αλλά κι αποκέντρωση εξουσιών σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Επιδιώκουμε μια Ευρώπη με εκλογή Προ-έδρου της Κομισιόν και της ΕΕ, με σημαντική αύ-ξηση των πόρων του προϋπολογισμού της ΕΕ από το σημερινό 1% του ΑΕΠ των κρατών-μελών και ίδιους πόρους, με κοινή διαχείριση του ευρωπαϊκού χρέους, με αναδιανομή από τις πλεονασματικές στις ελλειμματικές χώρες στο πλαίσιο μιας ομοσπον-διακής Ευρώπης, με κοινό πλαίσιο όχι μόνο στην δημοσιονομική, περιφερειακή και περιβαλλοντική πολιτική αλλά και στη φορολογική, την εξωτερική, την κοινωνική. Η Ευρώπη εξακολουθεί να είναι το ευνοϊκότερο πλαίσιο για μια δημιουργική, δίκαιη και δημοκρατική Ελλάδα, παρά τους δυσμενείς σήμερα πολιτικούς συσχετισμούς. Το προνομιακό πεδίο πάλης για την ουσιαστική αντιμετώπιση των κοινωνικά άδικων και σε αντίθεση με τις ευρωπαϊ-κές αξίες πολιτικών των «μνημονίων» και της λιτό-τητας. Σύμμαχοί μας είναι οι Πράσινοι, το Ευρωκοι-νοβούλιο, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που επιδιώκουν την ομοσπονδιακή Ευρώπη.

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Προσκαλούμε σε επανεκκίνηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους επιδιώ-κουν μια μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος και του ελληνικού δημοκρατικού μοντέλου, ώστε να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία και να την κάνουμε πιο συμμετοχική, ενισχύοντας τη δημοκρατική νο-

Γιά Μιάνεά άρΧΗ, επανεκκίνηση μέσα από άνοιγμα στην κοινωνία

μιμοποίηση όσων αποφάσεων επηρεάζουν τη ζωή των πολιτών. Επιδιώκουμε ένα πολιτικό και δημο-κρατικό πρότυπο μέσα από βαθιές θεσμικές αλλα-γές στο συντακτικό πλαίσιο, ουσιαστικό διαχωρισμό των εξουσιών, αυστηρό πλαίσιο προάσπισης της ελευθεροτυπίας και του ελεγκτικού, μορφωτικού και ψυχαγωγικού ρόλου των ΜΜΕ, ουσιαστική απο-κέντρωση, μεταφορά εξουσιών και πόρων στην αυ-τοδιοίκηση. Με μεταφορά επίσης πόρων και εξουσί-ας από τους κερδισμένους της Μεταπολίτευσης (τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, τη μαφιακή οικονομία και την αργομισθία) προς τις γυναίκες, τα παιδιά και τους νέους, τα δημόσια αγαθά και το περιβάλλον, τη δημιουργική, δημοκρατική και δίκαιη Ελλάδα. Γι΄ αυτό είναι απαραίτητη μια μεγάλη πολιτική και δικαστική πρωτοβουλία λογοδοσίας όλων όσοι υπονόμευσαν με τις αποφάσεις τους την οικονομική βιωσιμότητα της χώρας στο βωμό της προάσπισης άνομων συμφερόντων, είτε ανήκουν στον πολιτικό κόσμο, είτε στη μιντιοκρατία, είτε στις παρασιτικές «επιχειρηματικές»-μαφιακές δυνάμεις. Και φυσικά έλεγχο των γκρίζων περιουσιών, αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και φοροαπάτης και αποκατάσταση του αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης, ως προ-ϋπόθεση για την αποκατάσταση της κοινωνικής και πολιτικής συνοχής, για τη διαμόρφωση ενός νέου Κοινωνικού Συμβολαίου.

ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΛΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ

Προσκαλούμε σε επανεκκίνηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους δεν αρκούνται στην καταγγελία των αδικιών και των λανθασμένων πολιτικών, αλλά επιδιώκουν να προωθήσουν λύσεις στα προβλήματα, εδώ και τώρα, είτε ως κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση είτε συμμετέχει στη διακυβέρνηση. Με ενίσχυση της ενεργού παρέμβασης στο πλευρό των ξεχα-σμένων του συστήματος, των οραματιστών της βι-

αφιέρωμα συνέδριο

(Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 09ωσιμότητας, των δημιουργικών και παραγωγικών πρωτοβουλιών των πολιτών και του «τρίτου», κοινωνικού τομέα της οικονομίας. Προσκαλούμε σε μια νέα αρχή για να δημιουργήσουμε ένα κόμ-μα της ευθύνης, που θα τιμά την εντολή που του δίνουν οι πολίτες σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, με αυτοπεποίθηση στις θέσεις του, με πο-λιτική τόλμη, σε συνεχή διάλογο με την κοινωνία των πολιτών. Ένα κόμμα ανοικτό στην κοινωνία, με ηλεκτρονική διαβούλευση, άμεση δημοκρατία και θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών, των νέων, των μεταναστών, των ΑΜΕΑ. Ένα κόμμα που θα συγκροτεί έναν αυτόνομο τρίτο Πράσινο πόλο στην ελληνική πολιτική ζωή, που θα ενσωματώνει την περιβαλλοντική, κλιματική και κοινωνική διάσταση σε όλες τις πολιτικές κι αποφάσεις. Που δεν θα είναι ουρά εκλογικών ή άλλων σχεδιασμών “δεξιών” ή

“αριστερών” σχηματισμών, αλλά θα επιδιώκει να παίξει το ρόλο καταλύτη στις βαθιές αλλαγές που απαιτούνται μέσα από τη σύγχρονη ανασύνθεση του πο-λιτικού τοπίου, είτε από τη θέση της αντιπολίτευσης είτε συμμε-τέχοντας σε κυβερνητικές λύ-σεις σε τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο, στη βάση όμως προγραμματικών συμφωνιών οι οποίες θα υπηρετούν το πολιτι-κό, περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό σχέδιο μεταρ-ρυθμίσεων κι ανατροπών.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΗ ΒΙΑ

Προσκαλούμε σε επανεκκί-νηση, σε μια νέα αρχή των Οικο-λόγων Πράσινων όσες και όσους θεωρούν ότι η διέξοδος από την κρίση πρέπει να στηριχθεί σε περισσότερη δημοκρατία και όχι στη βία. Η ιστορία αποδεικνύει ότι οι αλλαγές που στηρίχθηκαν

στη βία οδήγησαν τελικά σε καταδυνάστευση των κοινωνιών. Χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια. Χωρίς κοινωνική ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία. Χρειάζεται να απομονώσουμε τις φωνές που κηρύσσουν τη βίαιη επίλυση των δι-αφορών, είτε στο όνομα του εκφασισμού της κοινω-νίας, είτε στο όνομα του λαού. Η αντίσταση των πολι-τών είναι πάντοτε μαζική, ειρηνική και μη βίαιη. Δίνει έμφαση στη θεσμική και ουσιαστική ανασυγκρότηση της δημοκρατίας μας και στη μακρά πορεία μεταρ-ρύθμισης, στην προάσπιση της ανθρώπινης ζωής και της περιουσίας των πολιτών, στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, αλλά και στις αιτίες που οδηγούν εκεί.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ, ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ. ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ

Όσοι και όσες συμμετέχουν σήμερα στους Οικολόγους Πράσινους δεν θεωρούμε ιδιοκτη-σία μας τις πράσινες πολιτικές και αξίες, γι’ αυτό προσκαλούμε ενωτικά σε επανεκκίνηση, σε μια νέα αρχή των Οικολόγων Πράσινων όσες και όσους μοιράζονται αυτές τις αξίες και θέλουν να συμμετάσχουν -μέσα από ένα καθημερινό και ουσιαστικό διάλογο, που θα οδηγήσει σε

ένα Συνέδριο μέσα σε 5-6 μήνες, στη συνδια-μόρφωση ενός ανοικτού, δημοκρατικού, αληθι-νά πράσινου, ευρωπαϊκού κόμματος–κινήματος που θα συσπειρώσει ευρύτερες δημοκρατικές, κοινωνικές δυνάμεις που απελευθερώνονται από κομματικά τείχη ή έχουν αναδειχθεί μέσα από κοινωνικούς χώρους και κοινωνικά κινή-ματα. Προσκαλούμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος της δημιουργικής σύνθεσης, στην ανατροπή και σύνθεση, στην κριτική, αυτοκριτική και στις εναλλακτικές λύσεις.

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ:

Πολιτικά υπεύθυνη για τη διαδικασία επα-νεκκίνησης με ορίζοντα το προγραμματικό και καταστατικό συνέδριο είναι μια Επιτροπή επα-νεκκίνησης, που ορίζεται σήμερα με ψηφοφο-ρία των συνέδρων. Για να βοηθηθεί το επιδι-ωκόμενο άνοιγμα στην κοινωνία στην πορεία προς το νέο συνέδριο, η επιτροπή μπορεί να διευρυνθεί με άτομα (μέλη ή όχι των ΟΠ) τα οποία δεν είναι παρόντα στο τακτικό συνέδριο. Η διεύρυνση αυτή γίνεται με πρόταση μέλους της επιτροπής και αποδοχή των υπολοίπων με δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) των αρχικών με-λών και περιορίζεται για μέχρι πέντε επιπλέον μέλη (12 συνολικά).

Το συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων αποφασί-ζει να ορίσει την Επιτροπή με την εξής σύνθεση:

1. ο ευρωβουλευτής (Χρυσόγελος Ν.)2. ο πρώην ευρωβουλευτής (Τρεμόπουλος Μ.)3/4. δύο μέλη από το ΠΣ (εκκρεμεί η εκλογή

τους από το ΠΣ)5/6. δύο μέλη από την ομάδα των Αυτοδιοικητι-

κών (Δημαράς Γ., Ιωαννίδης Λ.)7. Ανδρέου Δαμιανός8. Ιωαννίδου Ελεάννα9. Λουγιάκης Κυριάκος10. εκπρόσωπος Νέων Πράσινων (Κοττώρη Χ.)11/12. δύο μη μέλη των ΟΠ (εκκρεμεί).

Η Επιτροπή έχει άμεση σχέση με όργανα του κόμ-ματος. Ενημερώνει για τις δράσεις της και συνερ-γάζεται με το ΠΣ.

Η επιτροπή αυτή αναλαμβάνει:

1. Να συντονίσει το έργο των ομάδων εργασίας, όπως: “οργανωτικών – καταστατικών προτάσεων”, που θα αναλάβει σε διάλογο με όσους-όσες ενδια-φέρονται να καταθέσει προτάσεις οργανωτικής και καταστατικής ανασυγκρότησης, αξιοποιώντας τη θετική κι αρνητική εμπειρία και καλά παραδείγματα και πρακτικές. Οι προτάσεις αυτές θα τεθούν προς συζήτηση κι απόφαση στο συνέδριο επανεκκίνησης.“πολιτικών προτεραιοτήτων”, που θα διατυπώσει μέσα από διάλογο ένα σύνολο προτάσεων για άμε-σες πολιτικές παρεμβάσεις, πρωτοβουλίες ενόψει των τοπικών, περιφερειακών, εθνικών και ευρωπα-ϊκών εκλογών.

2. Να έρθει σε επαφή και να οργανώσει διάλογο με κοινωνικούς χώρους, επιστημονικούς φορείς και πολίτες που θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια νέα αρχή ενός πράσινου, ανοικτού, δημοκρατικού, σύγχρονου κόμματος.

Λαμία, 8.12.2012

Π αράλληλα με αυτό το κείμενο υπήρξε κι ένα άλλο, που δεν ψηφί-στηκε, και κατήγγειλε, όχι το πρώτο αλλά τη

διαδικασία μέσω της οποίας αυτό ψηφίστηκε. Στην «Καταγγελία» που υπογράφτηκε από 63 συνέδρους αναφέρεται πως «Στους ΟΠ … οι αρχηγικοί σχηματισμοί καταργούν συστημα-τικά το καταστατικό και προσβάλουν τους συνέδρους παρακάμπτοντας τη “δημοκρατία”. … Όπως ο Χρυσοχοΐδης ψήφισε το Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει, έτσι και μεγάλος αριθ-μός συνέδρων οδηγήθηκε τεχνηέντως στο να ψηφίσει ένα κείμενο που είχε κατατεθεί λίγη ώρα πριν και δεν το γνώριζε κανείς. Αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας πρωτοφανούς αντιδημο-κρατικής μεθόδευσης όπου απαγορεύτηκαν οι ερωτήσεις επ' αυτού και ψηφίστηκε χωρίς διαβούλευση. Προηγουμένως είχε αγνοηθεί η διαδικασία που δημοκρατικά ψηφίστηκε από όλο το συνέδριο, να μιλήσουν συμμετοχικά και συνελευσιακά για όλα τα ζητήματα ενιαία που αφορούν την ανασυγκρότηση των ΟΠ, η οποία διεκόπη για τα τραπέζια εργασίας. Τα πορίσματα αυτών, που βγήκαν από 80-100 συνέδρους, καθώς και οι εισηγήσεις ολόκλη-ρου του συνεδρίου πριν και μετά, αγνοήθηκαν ξανά χάριν 4-5 κειμένων συγκεκριμένων ατόμων-ομάδων».

Η καταγγελία αυτή αφορά τη διαδικασία που επιβλήθηκε το Σάββατο το βράδυ. Συ-γκεκριμένα, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας έγιναν πολύωρες και εποικοδομητικές συζη-τήσεις όπου πράγματι όλοι οι σύνεδροι προ-σπάθησαν να βρουν αυτά που τους ενώνουν και θα πάνε τους ΟΠ αλλά και την οικολογία μπροστά. Κατά την ολοκλήρωση αυτών των διαβουλεύσεων, όμως, το προεδρείο έθεσε ως ερώτημα προς τους συνέδρους την ψήφι-ση ή όχι τεσσάρων κειμένων, που άλλα είχαν κατατεθεί και άλλα όχι στον προσυνεδριακό διάλογο, και εξ αυτών ιδιαίτερα το εξής ένα: αυτό που ψηφίστηκε και περιείχε αλλαγές

της τελευταίας στιγμής. Η συμφωνία γύρω από αυτό το κείμενο φαίνεται πως επετεύχθη στους διαδρόμους του συνεδρίου μεταξύ των επίδοξων αρχηγών του κόμματος και συγκε-κριμένη ομάδα των οικολόγων πράσινων, ή ίσως και βδομάδες νωρίτερα όταν αναλίσκο-νταν πολύτιμες δυνάμεις στο μέτρημα των συσχετισμών που θα έβγαζε το νέο ΠΣ. Με συνοπτικές διαδικασίες, πράγματι, το κείμε-νο τέθηκε προς ψήφιση παρά την αμεσοδη-μοκρατική διαδικασία που είχε ακολουθηθεί όλη τη μέρα, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των συνέδρων ζήτησε η συζήτηση για την ανασυγκρότηση του κόμματος να γίνει σε μηδενική βάση, χωρίς την προαποφασισμένη ημερήσια διάταξη και χωρίς προϋπάρχουσες συμφωνίες ή κείμενα. Διαδικασία πραγματι-κά εποικοδομητική, που αγνοήθηκε επιδει-κτικά με συνοπτικές διαδικασίες. Εν τέλει, οι Οικολόγοι Πράσινοι οδηγούνται σε ένα νέο συνέδριο επανίδρυσης, με όχημα μια 7 μελή επιτροπή (που μετά την ψήφιση του κειμένου έγινε 12μελής και η σύνθεσή της έγινε με «δι-ορισμό» και όχι ψηφοφορία) που θα αναλάβει όλα τα κρίσιμα ζητήματα, όπως της επανίδρυ-σης, του καταστατικού και της επαφής με νέ-ους χώρους και ανθρώπους με τους οποίους θα συμμαχήσουν οι ΟΠ. Επιτροπή που καταγ-γέλλεται επίσης ως αντίθετη στο καταστατικό αλλά και ότι βάζει από την πίσω πόρτα τους συσχετισμούς που εξ αρχής θέλησαν να πε-ράσουν κάποια άτομα και ομάδες.

Και με όλα αυτά αναρωτιέται κανείς: θα τα καταφέρουν οι ΟΠ να ξεπεράσουν τη μεγάλη κρίση που τους διατρέχει εν μέσω των ίδιων μεθοδεύσεων που τους οδήγησαν μέχρι εδώ; Και, ακόμη περισσότερο, θα μπορέσουν να αποτελέσουν ένα αντίβαρο μέσα στην ελλη-νική πολιτική κρίση όταν οι ίδιοι δεν προβάλ-λουν στην πράξη ένα εναλλακτικό μοντέλο αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας; Μπορεί η κοινωνία να τους περιμένει; Υποθέτουμε ότι ο χρόνος θα τα απαντήσει οριστικά όλα αυτά τα ερωτήματα.

Το 9ο συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων δεν θα μπορούσε να αντικατοπτρί-ζει πιο ξεκάθαρα την ελληνική πραγματικότητα, την ίδια την κοινωνία και την πολιτική στη σύγχρονη Ελλάδα από κάθε άποψη. Πρόκειται για ένα συνέδριο που πραγματοποιήθηκε σε μια κρίσιμη για το κόμμα καμπή, μετά από μια μεγάλη εκλογική ήττα και την αναγνωρισμένη από όλα τα μέλη του ανάγκη ανασυγκρότησης και επανοριοθέτησης των στόχων και ιδεών του προκειμένου να συσπειρώσει τους χαμένους φίλους του. Και η ανασυγκρότηση ήρθε: μέσω ενός κειμένου που προτάσσει την ανάγκη ανοίγματος στην κοινωνία, τη μεταρ-ρύθμισή της μέσω των πράσινων ιδεών, τη συνεργασία με όσους ασπάζονται αυτές τις ιδέες χωρίς αποκλεισμούς, και φυσικά την ανενδοίαστη υποστήριξη προς την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» ως μέσο επίλυσης της κρίσης.

στΟν άΠΟΗΧΟ τΗσ άΠΟφάσΗσ κάι Μιά «κάτάΓΓελιά» εΠι τΗσ διάδικάσιάσ

αφιέρωμα συνέδριο

Γιώργος Δημητρίου, μέλος της ΕΓ των Οικολόγων Πράσινων

Τακτικά μέληΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ (μέλος)ΚΟΛΟΚΟΥΡΗΣ ΟΡΕΣΤΗΣ (μέλος)ΚΟΣΜΙΔΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (μέλος)ΝΑΚΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (εκπρόσωπος τύπου)

ΠΑΠΑΚΩΝ/ΝΟΥ ΘΑΝΑΣΗΣ (εκπρόσωπος τύπου)ΤΡΕΜΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (συντονιστής)Αναπληρωματικά μέληΒΡΟΝΤΙΣΗ ΖΩΗΜΑΚΡΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

νεά εκτελεστικΗ ΓράΜΜάτειά:

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Το συνέδριο ,που έγινε στην Λαμία είχε ήδη αναβληθεί μία φορά. Ο λόγος; Η ανάγκη καλύτερης προετοιμασίας. Δεν θα μπορούσε ένα συνέδριο για την ανασυγκρότηση να είναι βιαστικά προετοιμασμένο. Γράφτηκαν εισηγήσεις για την συγκυρία, το καταστα-τικό και για ότι άλλο υπήρχε στην ατζέντα και …δεν συζητήθηκε τίποτε από αυτά!

10

Ωραιότατη εκκίνηση της επανεκκίνησης.

Αντί αυτού παρουσιάστηκε ξαφνικά για ψη-φοφορία ένα κείμενο πολύ πρόσφατα γραμ-μένο. Κείμενο ,που είχε συζητηθεί ελάχιστα και από ελάχιστους. Μάταιες ήταν οι φωνές , που ζη-τούσαν να υπάρξει διάλογος και με τους άλλους εισηγητές για να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά προς ψήφιση από τη βάση. Ο διάλογος τελείωσε πριν καν αρχίσει. Αυτό το πολιτικό blitzkrieg είχε ως πρώτο θύμα το δημοκρατικό πολιτισμό του διαλόγου. Εύχομαι να ήταν ατόπημα ,που δεν θα το ξαναδούμε στο μέλλον.

Οι σύνεδροι (η πλειοψηφία τους) ψήφισαν ένα κείμενο ,λιγότερο γιατί το γνώριζαν και πε-ρισσότερο γιατί είχαν εμπιστοσύνη σε προβεβλη-μένα στελέχη ,που εμφανώς το στήρι-ζαν.

Το σώμα του κειμένου είναι μια γενικόλογη ανάλυση ,χωρίς ιδιαίτερες αιχμές ,που μπο-ρούν να χρησιμοποιήσουν πολλοί πολιτικοί χώροι. Η θολότητα των απόψεων , χαρακτηρι-στικό, που για πολλούς ήταν το κύριο ,που μας απέτρεψε την είσοδο στην Βουλή , κυριαρ-χεί στο σύνολο του κειμένου.

Γιατί όμως ψηφίστηκε εν μέσω πανηγυρι-σμών υπέρ της καθαρότητας ένα κείμενο-σούπα;

Κύρια γιατί κάποιοι από τους υποστηρικτές του κειμένου εννοούσαν πολλά περισσότερα από αυτά που έγραφε το εν λόγω κείμενο. Ειδικά με τον όρο «μεταρρύθμιση» εννοούν μια στροφή προς τον Κουβέλη έως και τον Μάνο.

Γιατί όμως δεν τέθηκε από αυτούς ,έτσι όπως αναφέρεται παραπάνω ,η καθαρή τους και σεβα-στή από όσους διαφωνούν, θέση τους στο συνέ-δριο; Πολύ απλά γιατί δεν θα είχε καμία τύχη.

Απορίας άξιο όμως είναι ότι πολλά από τα προβεβλημένα στελέχη των ΟΠ ,που ψήφισαν το κείμενο, σίγουρα διαφωνούν με αυτό. Εκτιμώ ότι ήταν μάλλον και οι περισσότεροι.

Έπρεπε να σχηματιστεί μια πλειοψηφία γύρω από το κείμενο με κάθε τρόπο μάλλον.

Αυτή η πρόχειρη πλειοψηφία δημιούργησε μεγάλη ένταση και σύνεδροι δήλωσαν μαζικά και ανοιχτά την διαφωνία τους.

Αυτή η στιβαρή πλειοψηφία έλιωσε από την πνοή του ζεστού αιρκοντίσιον την επόμενη μέρα. Τα λευκά και τα άκυρα σε ψηφοφορίες, που αφο-ρούσαν την απόφαση του συνεδρί-ου έφτασαν τους αριθμούς της πλειοψηφίας. Με τόσα λευκά και άκυρα , το κόμμα δείχνει να είναι μετέωρο.

«Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν», δηλαδή είναι θολό το πολιτικό τοπίο του 9ου συνέδριο της αναβαλλόμενης ανασυγκρότησης.

Όμως γέννησε και ένα παιδί με δύο κεφάλια , όπως θάλεγε και ο Τζίμης Πανούσης. Μαζί με το Συμβούλιο εκλέχτηκε και πολιτική Επιτροπή με αλληλοκαλυπτόμενες αρμοδιότητες. Ποιος άρα-γε θα έχει την πολιτική ευθύνη για αυτό το κόμμα μέχρι το επόμενο συνέδριο;

Τα μέλη θα έχουν την πολιτική ευθύνη του κόμματος μέχρι το επόμενο συνέδριο. Όπως την έχουν πάντα. Το κόμμα αυτό είναι κόμμα των με-λών , αρχηγούς δεν έχουμε, τουλάχι-στον προς το παρόν. Τα όργανα και οι επιτροπές υπάρχουν για να εξυπηρετούν τα μέλη και όχι το αντίστρο-φο. Αν η ανασυγκρότηση δεν γίνει από την βάση δεν θα είναι παρά μια συμ-φωνία κορυφής με αποτελέσματα πενιχρά έως αρνητικά.

Σε αυτό το πνεύμα ,οι αποστασιοποιήσεις ,οι αποχωρήσεις και οι πάσης φύσεως απογοη-τεύσεις από το 9ο συνέδριο πρέπει να αναθεω-ρηθούν και να γίνουν προτάσεις και οργάνω-ση από την ίδια την βάση. Έτσι ώστε στο επόμενο συνέδριο να μην χρειαστεί καν να συζη-τήσουμε, όχι γιατί κάποιοι μας προκατέλαβαν εξαπίνης ή γιατί λανθασμένα εμπιστευτήκα-με κάποιους άλ-λους, αλλά γιατί προσπαθήσαμε να δομήσουμε την ανασυγκρότηση με συ-νέχεια, από την ημέρα ,που τελείωσε το ένατο συνέδριο μέχρι την ημέ-ρα ,που άρχισε το δέκατο.

Γιάννης Χαραλαμπάκης

το 9ο ςυνέδριο των ΟΠ στη λαμία

Ω στόσο, η πλειοψηφία του συνεδρί-ου της Λαμίας αποφάσισε διαφο-ρετικά, καθώς η πολιτική απόφαση και η μέθοδος «επανεκκίνησης»

που αποφασίστηκαν κινούνται σε διαφορετική λογική. Αυτό έγινε δυνατόν γιατί οι σύντροφοι της (προσωρινής και ετερόκλητης) πλειοψηφίας κατάφεραν έντεχνα να επιρρίψουν στοχευμένα το βάρος της πολιτικής και εκλογικής ήττας, σχετικά την οποία οι ίδιοι αυτοπαρουσιάστηκαν όχι μόνο ως αθώες περιστερές, αλλά και ως σωτήρες του κόμματος και της προοπτικής του. Γιατί κινητοποι-ήθηκαν πανελλαδικά με εξαιρετική επιτυχία, ώστε να σχηματιστεί η πλειοψηφία του συνεδρίου της Λαμίας. Ο κυριότερος όμως λόγος της «επιτυχίας» τους ήταν η αδυναμία και η έλλειψη ετοιμότητας όσων θέλαμε, συμβολικά, αλλά και πρακτικά, την επιστροφή της Οικολογίας στους Οικολόγους Πρά-σινους να υποστηρίξουμε τις δικές μας θέσεις και προτάσεις.

Έτσι το συνέδριο αποφάσισε τη δημιουργία (*) μιας 12μελούς Επιτροπής Επανεκκίνησης, η οποία αναλαμβάνει:

1. Να συντονίσει το έργο των ομάδων εργα-σίας, όπως:

“οργανωτικών – καταστατικών προτάσεων” που θα αναλάβει σε διάλογο με όσους-όσες εν-διαφέρονται να καταθέσει προτάσεις οργανωτικής και καταστατικής ανασυγκρότησης, αξιοποιώντας τη θετική κι αρνητική εμπειρία και καλά παραδείγ-ματα και πρακτικές. Οι προτάσεις αυτές θα τεθούν προς συζήτηση κι απόφαση στο συνέδριο επανεκ-κίνησης.

“πολιτικών προτεραιοτήτων”, που θα διατυ-πώσει μέσα από διάλογο ένα σύνολο προτάσεων για άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις, πρωτοβουλίες ενόψει των τοπικών, περιφερειακών, εθνικών και ευρωπαϊκών εκλογών.

2. Να έρθει σε επαφή και να οργανώσει διά-λογο με κοινωνικούς χώρους, επιστημονικούς φο-ρείς και πολίτες που θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια νέα αρχή ενός πράσινου, ανοικτού, δημο-κρατικού, σύγχρονου κόμματος.

Σε απλά ελληνικά αυτά σημαίνουν ότι:

Κηρύσσεται πανστρατιά για όσους συμφω-

νούν με τις πολιτικές αποφάσεις του συνεδρίου, με στόχο την διαμόρφωση μιας νέας πλειοψηφίας στους ΟΠ.

Υποβαθμίζεται πολιτικά το νεοεκλεγμένο Πα-νελλαδικό Συμβούλιο.

Τίθεται ουσιαστικά το ζητούμενο ενός «άλ-λου» κόμματος.

Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι προ-διαγεγραμμένο. Σύμφωνα με την προσωπική μου εκτίμηση το όλο εγχείρημα είναι εξαρχής πολιτι-κά και οργανωτικά θνισηγενές, καταδικασμένο σε αποτυχία. Γιατί ουσιαστικά απευθύνεται στην μάλλον ανύπαρκτη (φανταστική) ομάδα των φι-λελεύθερων – μεταρρυθμιστών με οικολογικές ανησυχίες, η οποία υποτίθεται ότι θα προτιμήσει το «νέο» κόμμα των ΟΠ από τις άλλες επιλογές (ΔΗΜΑΡ, Τζήμερος, Δράση – ακόμα και ΠΑΣΟΚ) που υπάρχουν ήδη στην πολιτική σκηνή ή που δι-αφαίνεται ότι θα υπάρξουν στο προσεχές μέλλον.

Η Επανεκκίνηση λοιπόν, με τον τρόπο που επι-χειρείται, δεν είναι παρά μια πολιτική φαντασίωση, η οποία το πολύ που θα μπορέσει να πετύχει είναι να ενισχύσει την πιθανότητα μιας πολιτικής αντι-παροχής, η οποία δεν ενδιαφέρει όσους επιζητούν την επιστροφή της Οικολογίας στους Οικολόγους Πράσινους. Τεχνοκράτες της Πράσινης Ανάπτυξης έχουν ήδη σε αφθονία όλα τα συστημικά κόμματα, δεν περιμένουν τα φώτα από τους ΟΠ. Αντίθετα, είναι εμφανής η ανάγκη της ελληνικής κοινωνί-ας για ένα οικολογικό – πράσινο κόμμα το οποίο θα μπορεί να λέει όχι στην αναπτυξιολαγνεία των υπολοίπων - δεξιών, μεταρρυθμιστών και αριστε-ρών. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα κάθεται στη γωνία, χωρίς διάθεση για συνεργασίες, κριτικά-ροντας τους πάντες και διατηρώντας άσπιλη και αμόλυντη την ιδεολογική και αξιακή του μοναδι-κότητα.

Πάνος Ζέρβας μέλος ΠΣ των Οικολόγων Πράσινων

* Ουσιαστικά τον διορισμό, αφού ο διαφανής στόχος του διδύμου των ευρωβουλευτών (τέως και νυν) ήταν ο απόλυτος έλεγχός της Επιτροπής. Επ’ αυτού έγινε και η πρώτη σύγκρουση στο εσωτερικό της πλειοψηφίας, καθώς το think p επέμενε, ματαίως, για πραγματική εκλογή και όχι διορισμό των μελών της Επιτροπής, από το συνέδριο.

ΕΠΑνΕΚΚίνηςη 'η ΑντίΠΑρΟχη;

Λίγο πριν από το 9ο συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων, μια ευάριθμη ομάδα μελών προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις του εμφανώς απαραίτητου νέου ξεκινήματος για το κόμμα μας. Το κόκκινο (ή πράσινο, αν προτιμάτε) νήμα ήταν: Να επιστρέψουμε στις οικολογικές μας ρίζες. Να διατυ-πώσουμε μια καθαρή πολιτική πρόταση, που θα εμπνεύσει τα μέλη και τους φίλους των ΟΠ. Να ανοίξουμε τις κομματικές διαδικασίες στα μέλη και στην κοινωνία.

αφιέρωμα συνέδριο

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 11

ΚλίΜΑτίΚη ΑλλΑΓη:ΜΕΓΑλώνΕί τΟ χΑςΜΑ ΕΠίςτηΜης-ΠΟλίτίΚης

Τ ρία χρόνια μετά το ναυάγιο της Κοπεγχάγης, οι προσδοκίες από τη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα στην Ντόχα δεν ήταν ποτέ υψηλές. Το αποτέλεσμά της όμως κατάφερε να τις διαψεύσει ακόμα κι αυτές. Κυρίως όμως απέδειξε πως για τη μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας, το χάσμα ανάμεσα στις προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας και στις αντιδράσεις των παγκόσμιων ηγετών μεγαλώνει όλο και πιο επικίνδυνα.

Τ ο πρωτόκολλο του Κιότο αποφασί-στηκε να παραταθεί. Η περιβαλλο-ντική ακεραιότητα και αποτελεσμα-τικότητά του όμως υπονομεύτηκε

σημαντικά καθώς στην Ντόχα επιτράπηκε τελικά η δυνατότητα των κρατών να μεταφέρουν στη νέα περίοδο εικονικά δικαιώματα εκπομπής ("hot air") από την πρώτη περίοδο.

Κανείς δεν μπορεί να αρκείται στην παρηγοριά πως τουλάχιστον η διεθνής κοινότητα εξακολουθεί να διαθέτει μια διακρατική συμφωνία για τον περι-ορισμό των εκπομπών των αερίων που αλλάζουν το κλίμα. Μια τέτοια συμφωνία δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα όσο δεν συμμετέχουν σε αυτή όλες οι χώρες με τις μεγαλύτερες εκπομπές και κυρίως όσο οι στόχοι μείωσης των εκπομπών στερούνται τη φιλοδοξία που οι επιστήμονες θεω-ρούν απαραίτητη για να αποφύγουμε μια αποστα-θεροποίηση του παγκόσμιου κλίματος.

Οι στόχοι της νέας περιόδου θα επικαιροποιη-θούν το 2014. Είναι ιστορική πρόκληση για την ΕΕ να αποδείξει πως μπορεί να ηγηθεί της παγκόσμιας προσπάθειας για προστασία του κλίματος, ξεκινώ-ντας με την αναβάθμιση του στόχου της για μειώ-σεις εκπομπών το 2020 από το σημερινό 20% σε 30-40%. Μια τέτοια αναβάθμιση του στόχου δεν είναι απλά επιστημονικά απαραίτητη αλλά και τε-χνικά ρεαλιστική και οικονομικά ανταγωνιστική. Παράλληλα, η ΕΕ θα πρέπει να αξιοποιήσει όλη την πολιτική και οικονομική της ισχύ προκειμένου να πιέσει τους δύο μεγάλους ρυπαντές, την Κίνα και τις ΗΠΑ, να σταματήσουν επιτέλους να υπονομεύουν

την παγκόσμια δράση για το κλίμα και να γίνουν συμμέτοχοι της λύσης.

Αυτή η αποτυχία ανάληψης δράσης έρχεται στο κλείσιμο μιας χρονιάς που σημαδεύτηκε όχι μόνο από πολλά και έντονα ακραία φαινόμενα συσχε-τιζόμενα με την αλλαγή του κλίματος (αρνητικό ρεκόρ πάγων στην Αρκτική, τυφώνες, ακραίοι καύ-σωνες και πλημμύρες) αλλά και από μια διεύρυνση της επιστημονικής βεβαιότητας για τις καταστροφι-κές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και για το τι χρειάζεται να γίνει για να αποφευχθούν τα χειρό-τερα.

Παρακάτω γίνεται μια συνοπτική παρουσίαση των σημαντικότερων εκθέσεων για το κλίμα που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA, οι δορυ-φόροι της κατέγραψαν αρνητικό ρεκόρ για την ελά-χιστη έκταση των πάγων στην Αρκτική η οποία για το 2012 ήταν 760 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα μικρότερη από το προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ του 2007. Με τους σημερινούς ρυθμούς μπορεί να έχουμε σε λίγα χρόνια καλοκαίρια χωρίς πάγο στην Αρκτική, κάτι που μέχρι πριν λίγο τοποθετούταν στα τέλη του αιώνα.

Η επισκόπηση της Παγκόσμιας Τράπεζας για τα τελευταία δεδομένα γύρω από την επιστήμη του κλίματος καταλήγει πως, αν δε ληφθούν νέα μέτρα, βρισκόμαστε σε τροχιά αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 4oC μέχρι τα τέλη του αιώνα. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει διαβρώ-

σημείαδιανομήςBooze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57 10562 ΑΘΗΝΑ | BΙΟΒΙΖΖ Εμμανουήλ Μπε-νάκη 98 10681 ΑΘΗΝΑ | ΚaNNaBiSHop Χαριλάου Τρικούπη 24 10679 ΑΘΗΝΑΦυσΙΟ-λατρΙΚΟσ & αθλητΙΚΟσ συλλΟγΟσ “ΠαΙω-νΙΟσ” σΚΟυρτΟυ 30009 ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ | θησαυρΟσ υγεΙασ Παπαφλέσσα 26&Τρα-λέων 11146 ΓΑΛΑΤΣΙ | KampoS BiomarKet Αρτέμιδος 9 & Λαοδίκης 16674 ΓΛΥΦΑΔΑ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ αναγνωστΟυ ΔημητρΙΟυ \ ευΟΙ ΒαΚΧε Αγ.Βαρβάρας 89 17237 ΔΑΦΝΗ | ΦαρμαΚεΙΟ ΠρΟΚΟυ λωρασ Λ.Πρωτόπαππα 14 16343 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ | BioCaFe Κυπρια-κού Αγώνα 15 49100 ΚΕΡΚΥΡΑ | ΟΙΚΟΖωη Ιωάννου Θεοτόκη 104 49100 ΚΕΡΚΥΡΑ | συνεταΙρΙστΙΚΟ ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ ρηγα ΦεραΙΟυ 10 50100 ΚΟΖΑΝΗ | ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟΙΟντα Διονύσου 3 15124 ΜΑΡΟΥΣΙ | | ΦωτΟ εγΧρωμΟν Αγ.Ι.Πράτσικα 109 26332 ΠΑΤΡΑ | ΟΙνΟΧωρΟσ Καποδιστρίου 15 18531 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | eYoi eYaN Αριστοτέλους 9 18535 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ “ΒΙΒλΙΟΠΟντΙ-Κασ” Ανδρου 10, Ερμούπολη ΣΥΡΟΣ | γαΙα Δημητρακάκη 2 73100 ΧΑΝΙΑ | ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα “ΚηΠΟσ αγγελων” Χίου 18 15231 ΧΑΛΑΝΔΡΙ | ΦυσΙΟλατρΙΚΟσ ΟμΙλΟσ μυτΙληνησ “υΔατΙνΟσ” Αεροπόρου Γιαννα-ρέλλη 18 81100 ΛΕΣΒΟΣ | τΟ ΠερΙΒΟλΙ τησ ΟΙΚΟλΟγΙασ Ανδρέου Μεταξά 13-15 10681 ΕΞΑΡΧΕΙΑ | ΟΙΚΟΖην ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟ-ντα Στουρνάρη 36 ΑΘΗΝΑ | ΟΙΚΟΖην ΒΙΟ-λΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Εμμανουήλ Μπενάκη 26 10678 ΑΘΗΝΑ | Bio-armoNia Αγ.Ιωάννου 43 15342 ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | ναραγΙενα Αιγ.Πελάγους 85 & Ελβετίας 15342 ΑΓ.ΠΑΡΑΣ-ΚΕΥΗ | ΒΙΟ τρΟΦη ΠηλΙΟυ 28ης Οκτωβρίου 38 38333 ΒΟΛΟΣ | iN vivo ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Πλ.Δημαρχείου 4 60100 ΚΑΤΕΡΙ-ΝΗ | ΒΙΟτρΟΠΙΟ Καπετάν Κόσυρη 7 72100 Αγ.Νικόλαος ΚΡΗΤΗ | ΠρΟΠΟλΙσ Παναγούλη 26 41222 ΛΑΡΙΣΑ | ρΟυσσαΚησ ΙΟρΔανησ ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα “η Φυση” Προύσης 15 66100 ΔΡΑΜΑ | ΠΟλυΧωρΟσ “θυμωμε-νΟ ΠΟρτραΙτΟ” Καποδιστρίου 20 45332 ΙΩΑΝΝΙΝΑ | γΚΟυσΙΟυ αγγελΙΚη ΒΙΟλΟγΙ-Κα ΠρΟϊΟντα 14ης Μαϊου & Παλαιολόγου 84435 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ | ΒΙΟσΠΟρΟσ ΒΙ-ΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Βορείου Ηπείρου 135 ΣΕΠΟΛΙΑ | αγνη γη Φερτάκης Λ.Πεντέλης 104 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ | ΒΙΟλΟγΙΚΟ ΧωρΙΟ Αγ.Ιωάν-νου 28 16673 ΒΟΥΛΑ | μΙνΙ μαρΚετ Stop & SHop Χρυσ.Σμύρνης 10 19009 Ν.ΒΟΥΤΣΑΣ | ελΙανθΟσ ΒΙΟλΟγΙΚΟ ΠαντΟΠωλεΙΟ Αρτάκης 66 17124 Ν.ΣΜΥΡΝΗ | ηλΙαΧτΙ-Δα ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Δημοκρίτου 6 32200 ΘΗΒΑ | αρΚευθΟσ ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Βασ. Γεωργίου 7 16674 Γλυφάδα | ασΦαλΙστΙΚΟ γραΦεΙΟ σαΚησ αΠΟστΟ-λΟΠΟυλΟσ Παλαιάς Καβάλας 212 ΠΕΡΙΣ-ΤΕΡΙ | Καταστημα ενΔυματων ΚΟσμασ ΠανωρΙΔησ Αραπάκη 100 | ΚαλλΙθεα aLoe FLoWerS Κατερίνα Αναστασάκη Φιλελλήνων 33 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | γυναΙΚΟλΟγΙΚΟ ΙατρεΙΟ μαΚρενΟγλΟυ Ανίκητος Λεωφ. Ιπποκράτους 211 18900 ΣΑΛΑΜΙΝΑ | ΟΔΟντΟτεΧνΙΚΟ εργαστηρΙΟ Βενιζέλου 92 40200 Ελασσόνα | ΚαΦε ΟυΖερΙ μΠλε Λένορμαν & Επιδαύ-ρου 39 ΑΘΗΝΑ | ΚαΦενεΙΟ “μανθελασ” Διπύλου 6 10553 ΑΘΗΝΑ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ ΚΟΖΟΚ ΧρηστΟσ Κυκλάδων 23 ΚΥΨΕΛΗ

σεις και καταστροφές στις παράκτιες ζώνες, μεγα-λύτερα ποσοστά υποσιτισμού λόγω καταστροφών στις καλλιέργειες, εντονότερες πλημμύρες σε ήδη υγρές περιοχές και ξηρασίες σε ξηρές περιοχές, πρωτόγνωρα κύματα καύσωνα, αυξημένη ένταση τροπικών κυκλώνων και μη αντιστρέψιμη απώλεια βιοποικιλότητας κυρίως σε συστήματα κοραλλιογε-νών υφάλων.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας στην ετήσια έκθεσή του ανακοίνωσε πως το 2011 η μέση συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα έφτασε τα 390,9 ppm (μέρη στο εκατομμύριο), αυξημένη κατά 40% από τη συγκέντρωση CO2 την εποχή της έναρξης της βιομηχανικής επανάστασης (280ppm). Με τους σημερινούς ρυθμούς, αναμένεται να φτάσουμε σε συγκέντρωση 400ppm, που για τους επιστήμονες θεωρείται ανώτατο επίπεδο ασφάλειας για μη απο-σταθεροποίηση του κλίματος, ίσως ήδη από το 2015.

Το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του ΟΗΕ ανα-κοίνωσε πως υπάρχει ένα χάσμα 8 δισεκατομμυρί-ων τόνων CO2 ανάμεσα στις μέγιστες παγκόσμιες εκπομπές που σύμφωνα με τους επιστήμονες μπο-ρούμε να έχουμε το 2020 και εκείνες που αναμέ-νεται να έχουμε ακόμα κι αν υλοποιηθούν όλες οι σημερινές δεσμεύσεις των κρατών για μειώσεις στις εκπομπές τους. Αυτό σημαίνει πως οι παγκόσμιες εκπομπές που έχουν αυξηθεί κατά 25% την τελευ-ταία δεκαετία, θα πρέπει να μειωθούν κατά τουλά-χιστον 12% μέχρι το 2020. Τα πρώτα στοιχεία για το 2011 δείχνουν πως, παρά την οικονομική κρίση, οι παγκόσμιες εκπομπές αυξήθηκαν κατά 3%.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος στην ετήσια έκθεσή του διαπιστώνει πως η κλιματι-κή αλλαγή ήδη επηρεάζει όλες τις Περιφέρειες της Ευρώπης και πως επιπτώσεις με ακόμα μεγαλύτερα κόστη θα πρέπει να αναμένονται για το μέλλον. Πιο συγκεκριμένα: η μέση θερμοκρασία στην Ευρώπη την περασμένη δεκαετία ήταν 1,3oC υψηλότερη σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Οι καύσωνες εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα και διάρ-κεια. Οι πλημμύρες ποταμών έχουν αυξηθεί στη Β. Ευρώπη ενώ έχει μειωθεί η ελάχιστη ροή των πο-ταμών στη Νότια.

Ειδικότερα για την Ελλάδα, μελέτη του Εθνικού Αστεροσκοπείου εκτιμά πως οι ετήσιες ημέρες καύ-σωνα από 6,7 για την περίοδο 1961-1990 θα φτά-σουν τις 12,8 ημέρες την περίοδο 2021-2050 και τις 30,50 ημέρες την περίοδο 2071-2100. Παράλ-ληλα, αναμένονται 30 επιπλέον ημέρες αυξημένου κινδύνου πυρκαγιάς ανά έτος.

Δυστυχώς, αντί να στραφούμε προς λιγότερη, καθαρότερη και ασφαλέστερη ενέργεια, συνεχίζου-με να επιδοτούμε τη χρήση ορυκτών καυσίμων και πυρηνικής ενέργειας. Σύμφωνα με την ετήσια έκ-θεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας, το 2011 οι παγκόσμιες επιδοτήσεις προς τις ΑΠΕ ήταν 88 δις$ ενώ προς τα ορυκτά καύσιμα 523 δις$, σχε-δόν 6 φορές μεγαλύτερες. Η έκθεση σημειώνει χαρακτηριστικά πως αν θέλουμε να αποφύγουμε αποσταθεροποίηση του κλίματος έχουμε το περι-θώριο να κάψουμε μέχρι το 2050 το πολύ μέχρι το 1/3 των ήδη γνωστών αποθεμάτων ορυκτών καυ-σίμων. Παράλληλα, σύμφωνα με την Εθνική Αρχή Αποξήλωσης Πυρηνικών Σταθμών της Βρετανίας, ο ολικός καθαρισμός των περιοχών εγκατάστασης πυρηνικών σταθμών και των αποβλήτων τους, θα κοστίσει 100 δις λίρες και θα διαρκέσει 120 χρόνια. Για μια σύγκριση μεγέθους, η αξία της ηλεκτρικής ενέργειας που έχουν παράξει οι σταθμοί αυτοί από το 1956 ανέρχεται στα 120 δις λίρες.

Τάσος Κρομμύδας

oxygenergy

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 τόποι άνθρωποι12

Φ ταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι χώρες του πλούσιου Βορρά, που μέσα από το Δουβλίνο ΙΙ δεν επιτρέπουν στους πρόσφυγες να κάνουν αί-

τηση ασύλου σε όποια χώρα θέλουν, αλλά μόνο στις χώρες όπου θα «συλληφθούν» για πρώτη φορά.

Φταίνε οι ιμπεριαλιστές και οι πόλεμοί τους στο Αφγανιστάν, στη βόρεια Αφρική, στη Σύρια, που έχουν οδηγήσει τους λαούς στην πλήρη εξαθλίωση και αθώους ανθρώπους υπό το καθεστώς διωγμού.

Φταίει το επίσημο κράτος της Τουρκίας, καθώς προσφέρει βίζα εισόδου σε υποψήφιους πρόσφυγες, οι οποίοι φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη με πτή-σεις τσάρτερ σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές ή περνάνε στη χώρα οδικώς και στη συνέχεια μέσα από τον Έβρο ή τα νησιά μας έρχονται στην Ελλάδα.

Φταίνε οι Τούρκοι δουλέμποροι, οι οποίοι έχουν στήσει ένα τεράστιο μηχανισμό εκμεταλλευόμενοι τους πρόσφυγες που θέλουν να περάσουν στην Ελ-λάδα, μεταφέροντάς τους με βάρκες μέσα από το Αιγαίο ή τον Έβρο.

Φταίει η μνημονιακή κυβέρνηση, που θέλοντας, να κρύψει το πρόβλημα από την Αθήνα, πιστεύει ότι ένα τοίχος στον Έβρο θα σταματήσει το κύμα εισόδου στη χώρα ενώ παράλληλα δυσχεραίνει την γραφειο-κρατική τακτοποίηση των μεταναστών που φτάνουν στα νησιά, καθυστερώντας, όσο μπορεί, την αναχώ-ρησή τους από τα νησιά.

Φταίει η τοπική αυτοδιοίκηση, που, ενώ έβλεπε μήνες τώρα το κύμα εισόδου των προσφύγων να αυ-ξάνει, δεν έκανε τίποτα για να προετοιμαστεί τοπικά για την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωπιστικής κρί-σης. Το μόνο που έκανε είναι να φωνάζει ότι δεν έχει αρμοδιότητα και να προσπαθεί να μην πάρει πάνω της καμία ευθύνη για την αποφυγή του «πολιτικού κόστους».

Φταίνε οι ΜΚΟ, που χρόνια τώρα «λυμαίνονταν τα κονδύλια του υπουργείου εξωτερικών» χωρίς να εκτελούν την αποστολή για την οποία υποτίθεται ότι χρηματοδοτούνταν.

Φταίει η περιβαλλοντική υποβάθμιση, καθώς ανέκαθεν οι άνθρωποι απέφευγαν τη φύση όταν αυτή γινόταν εχθρική, γεγονός που μας κάνει σήμερα να μιλάμε για περιβαλλοντικούς πρόσφυγες. Σήμερα, μεγάλοι πληθυσμοί κινδυνεύουν από τη μόλυνση, την ερημοποίηση, την αποψίλωση των δασών ή ακό-μη και την άνοδο της στάθμης των ωκεανών.

Φταίει ο «Ιμπραήμ», σχέδιο ξένων μυστικών υπηρεσιών για κάποιους, που στοχεύει στην ισλαμο-ποίηση της Ελλάδας, καθώς για κάποιους υπάρχουν αναφορές των ελληνικών υπηρεσιών για «περίεργες κινήσεις λαθρομεταναστών, κυρίως μουσουλμάνων, σε διάφορες περιοχές της χώρας, και συγκεκριμένα κυρίως της Θράκης, της Δυτικής Πελοποννήσου και της Ηγουμενίτσας».

Μπορεί λοιπόν να φταίνε πολλοί. Ο κάθε ένας έχει την άποψή του, σοβαρή ή μη.

Σίγουρα όμως ξέρουμε ποιος δεν φταίει.

Δεν φταίει ο μικρός Μουχτάρ από το Αφγανιστάν ή ο Μιχέλ από τη Σύρια, που κοιμούνται στους δρό-μους της Μυτιλήνης. Μωρά που ακόμα χαμογελούν σαν παιδιά και ζωγραφίζουν χαρούμενα γιατί επι-τέλους φτάσανε στην Ευρώπη, και ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, σε σχέση με όλα όσα έχουν περάσει, αισθάνονται ασφαλείς. Να αφήσουμε λοι-πόν την κριτική και την πολιτική αντιμετώπιση του ζητήματος για αύριο. Δεν αντέχεται η πολιτική εκμε-τάλλευση ανθρώπινων ψυχών. Σήμερα προέχει όλοι να ανοίξουμε τις καρδιές και τις αγκαλιές μας για να βοηθήσουμε αυτά τα μωρά, τις οικογένειες που βρί-σκονται στους δρόμους, με μόνη τους περιουσία ένα μπόγο ρούχα, όπως οι πρόγονοί μας που έφταναν στη Μυτιλήνη, πριν 90 χρόνια κατά τη μικρασιατική κα-ταστροφή. Μια φραντζόλα ψωμί, μια κονσέρβα, μια κουβέρτα, μια κούκλα για τα παιδιά, ένα χαμόγελο για τη γιαγιά, μπορεί να είναι αρκετά. Πολλοί άνθρω-ποι ευαισθητοποιούνται στο νησί μας και τρέχουν όλες αυτές τις ημέρες για να καλύψουν το κενό του κράτους. Ας δούμε λοιπόν ΣΗΜΕΡΑ τι θα κάνουμε για να βοηθήσουμε αυτές τις ανθρώπινες ψυχές και ας αφήσουμε όλα τα άλλα για αύριο.

Αντί υστερογράφου... Και για να τελειώνουμε επιτέλους με τον περίφημο χαρακτηρισμό αυτών των ανθρώπων με τη χρήση της λέξης «λαθρομετανά-στες» από κάποιους, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης πρόσφυγας είναι «κάθε πρόσωπο, το οποίο, επειδή έχει δικαιολογημένο φόβο διωγμού λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικής προέλευσης, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα, βρίσκεται έξω από τη χώρα της υπηκοότητάς του, και δεν μπορεί ή, εξαιτίας αυτού του φόβου, δεν θέλει να προσφύγει στην προστασία της χώρας αυ-τής»... Αμφιβάλει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πρόσφυγες;

O Μιχάλης Μπάκας (mibakas@gmail.com) είναι Γραμμα-τέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων.

Η πόλη της Μυτιλήνης βιώνει μια ανθρωπιστική κρίση στους δρόμους και τα πάρκα της. Το κύμα εισόδου προσφύγων στη Λέσβο τον τελευταίο καιρό έχει ενταθεί, και η κατάσταση φτάνει σε οριακά επίπεδα. Γυναίκες έγκυοι, παιδιά κοιμούνται στους δρόμους.Ποιος φταίει;

ενά κΟυλΟυρι, Μιά κΟυκλά, ενά ΧάΜΟΓελΟ. ΜΠΟρει νά εινάι άρκετΟ.

Ε ίναι γεγονός ότι υπάρχει ένα οξύτατο υδατικό πρόβλημα στη Θεσσαλική πεδιάδα, με επιπτώσεις στους αγρό-

τες. Το πρόβλημα είναι επιλύσιμο, στη βάση όμως μιας άλλης νοοτροπίας που στηρίζεται στην εξοικονόμηση νερού, στην αποτελεσματι-κή διαχείριση της ζήτησης και στην επιστη-μονικά τεκμηριωμένη αναδιάρθρωση των καλλιεργειών.

Δεν μπορούμε να μιλάμε όμως για εξοι-κονόμηση νερού όταν υπάρχουν αγνώστου αριθμού παράνομες γεωτρήσεις, όταν παρά-νομα φράγματα στραγγίζουν τον Πηνειό, όταν αρδευτικά δίκτυα έχουν απώλειες νερού λόγω έλλειψης συντήρησης και παλαιότητας, όταν τον δίκτυο είναι ανοικτό και χωμάτινο. Ας ανα-λογιστούν οι υπέρμαχοι της εκτροπής πόσο οξύμωρο θα ήταν, το νερό που θα ερχόταν, με τεράστιο περιβαλλοντικό και οικονομικό κό-στος, από τον Αχελώο, να χανόταν στη διαδρο-μή μέσα στα αρδευτικά δίκτυα λόγω εξάτμισης και διήθησης.

Ένα βασικό ζητούμενο επομένως είναι ο εκσυγχρονισμός και η συντήρηση των αρδευ-τικών δικτύων. Εξοικονόμηση νερού μπορεί να επιτευχθεί και με μέτρα όπως η εφαρμογή κατάλληλων καλλιεργητικών και αρδευτικών τεχνικών από τους αγρότες, ο έλεγχος της κα-τανάλωσης νερού από τις γεωτρήσεις, το άμε-σο κλείσιμο όλων των παράνομων γεωτρήσε-ων, η κοστολόγηση της χρήσης του αρδευτικού νερού κ.α. Επιπλέον μπορεί να γίνει αξιοποίηση του χειμερινού πλεονάσματος νερού.

Εκτιμήσεις σε διάφορες επιστημονικές με-λέτες αναφέρονται σε απώλειες έως και 50% του νερού που χρησιμοποιείται σήμερα για άρδευση. Αν δεχτούμε τις εκτιμήσεις του 1995 για 1600 hm3 ετήσια αρδευτική ζήτηση, προ-κύπτει ότι η εξοικονόμηση νερού ενδέχεται να είναι σημαντικότερη από την ίδια την εκτροπή του Αχελώου.

Η αντιμετώπιση του υδατικού ελλείμματος της Θεσσαλίας μπορεί να επιτευχθεί και με την αναδιάρθρωση, ενός ποσοστού τουλάχιστον, των υφιστάμενων καλλιεργειών. Σ' αυτό συ-νηγορεί και η σημερινή συνολική εικόνα του

αγροτικού τομέα, με τους αγρότες να βρίσκο-νται σε οικονομικό αδιέξοδο. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύονται και όσοι χρησιμοποιούν ως άλλοθι τους αγρότες της Θεσσαλίας για να προωθήσουν το έργο της εκτροπής, το οποίο προβάλλουν ως τον από μηχανής θεό που θα λύσει όλα τους τα προβλήματα. Από πρακτικής άποψης, το ζήτημα της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών δεν είναι καθόλου απλό, απαιτεί χρόνο και κόπο, καθώς οι περισσότεροι αγρό-τες έχουν προσαρμοστεί, τόσο από πλευράς γνώσης, τεχνικών και εμπειρίας όσο και από πλευράς μηχανολογικού εξοπλισμού και εγκα-ταστάσεων, σε μια συγκεκριμένη καλλιέργεια. Και φυσικά δεν υπάρχει μόνο μια λύση για όλη τη Θεσσαλία. Πρέπει να συνυπολογιστούν οι ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες ώστε η τελική επι-λογή να είναι η ενδεδειγμένη. Η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών θα πρέπει να είναι πιο μα-κροπρόθεσμη, σε σχέση με την εξοικονόμηση του νερού που μπορεί να ξεκινήσει άμεσα.

Για τη σωστή και αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων, απαιτείται ο συντονισμός όλων των αρμόδιων φορέων και προπαντός η συνεργασία τους με τους αγρότες. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η διαθεσιμότητα αξιόπιστων και επικαιροποι-ημένων δεδομένων, γιατί έτσι θα έχουμε την εφαρμογή σωστών διαχειριστικών μέτρων. Προτείνουμε την εγκατάσταση ενός σύγχρονου δικτύου λήψης υδρομετρικών, μετεωρολογικών και ποιοτικών δεδομένων, και τη δημοσίευσή τους σε πρωτογενή μορφή σε ειδικό δικτυακό τόπο με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους.

Για την εξεύρεση αποτελεσματικών αλλά και ταυτοχρόνως περιβαλλοντικά βιώσιμων λύσεων στο υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας, πιστεύουμε ότι πρέπει να ξεκινήσει ένας δημό-σιος διάλογος σε εθνικό αλλά και σε τοπικό επί-πεδο, που μέσα από διαδικασίες διαβούλευσης θα καταλήξει σε ένα συνολικό σχέδιο δράσης, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης για τη διαχείριση των υδατικών πόρων και την παράλληλη προστασία του περιβάλλοντος.

Για την ΠΚ ΛάρισαςΚούτσικος Κώστας

Μισές αλήθειες, μικροπολιτικές - συνδικαλιστικές σκοπιμότητες για τον Αχελώο... μεγάλωσαν γενιές στη Θεσσαλία

Οι Οικολόγοι Πράσινοι Λάρισας τονίζουν ότι για ακόμη μια φορά ορισμένοι θέλουν να ακολουθήσουν και στο νερό το ίδιο καταναλωτικό μοντέλο που είχαμε τόσα χρόνια στην οικονομία μας. Το ελληνικό κράτος δανειζόταν χρήματα και τα μοίραζε απλό-χερα, χωρίς να σκέφτεται πώς θα αποπληρώσουν οι επόμενες γενεές τα δανεικά. Το ίδιο μοντέλο διαχείρισης προτείνουν και για το νερό, στα πλαίσια μικροπολιτικών και συνδικαλιστικών παιχνιδιών στη Θεσσαλία. Αφού εξαντλούμε τα επιφανειακά και τα μόνιμα υπόγεια αποθέματα νερού της Θεσσαλίας, ζητάμε επιπλέον "δανεικό" νερό από την λεκάνη του Αχελώου (και στο μέλλον δεν ξέρουμε από πού αλλού θα ζητήσουμε) χωρίς να σκεφτόμαστε την εξοικονόμηση και τις άλλες εναλλακτικές λύσεις.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012ανάπτυξη παραγωγή 13

Η αντίληψη των Οικολόγων Πράσινων συνοπτικά είναι η εξής:

Υπάρχει ανάγκη για νέο πρότυπο βιώσιμης ανάπτυ-ξης που να απαντά στη συνολική κρίση (κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντική) που βιώνουμε.

Στόχοι αυτού του προτύπου πρέπει να είναι:• Εξασφάλιση επαρκούς ποσότητας ασφαλών,

ψηλής ποιότητας, προσιτών στους καταναλωτές τροφίμων. • Εξασφάλιση υγιεινών συνθηκών εργασίας, ποιό-

τητας ζωής και ικανοποιητικού εισοδήματος για τους παραγωγούς.• Προστασία φυσικού περιβάλλοντος και φυσικών

πόρων (εδάφους, νερού, βιοποικιλότητας, αγροτι-κού τοπίου), εξοικονόμηση ενέργειας.

Πώς μπορούν να επιτευχτούν οι παραπάνω στόχοι:

• Προτεραιότητα στην παραγωγή και κατανάλωση τροφίμων σε τοπικό επίπεδο. • Απευθείας σύνδεση παραγωγών – καταναλωτών,

ιδιαίτερα στη σημερινή κατάσταση οικονομικής κρίσης και φτωχοποίησης μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού (υπάρχουν ήδη πολλά παραδείγ-ματα στην Κρήτη και αλλού).• Υποβοήθηση, με παροχή φτηνής γης, υποδομών

και τεχνικών γνώσεων, των νέων που μετακινού-νται από τον αστικό χώρο στην ύπαιθρο με σκοπό να ζήσουν από γεωργία-κτηνοτροφία.• Νέες μορφές συνεργασίας των παραγωγών, τυ-

πικές και άτυπες, που εκτός από την πρωτογενή παραγωγή να μπορούν να οργανώσουν τη μετα-ποίηση και προώθηση των προϊόντων.

• Προώθηση βιολογικής γεωργίας, αντίσταση στην είσοδο Γ.Τ.Ο.• Υποκατάσταση εισαγόμενων εισροών (λιπάσματα,

φυτοπροστατευτικές ουσίες, καύσιμα) με τοπικά παρασκευαζόμενες.

Μια σημαντική παρατήρηση: Η σημερινή κρίση, η επιστροφή ανθρώπων στον αγροτικό χώρο και η συνειδητοποίηση των αδιεξόδων της ως τώρα πο-ρείας δημιουργούν δυνατότητες να ξεπεραστεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής αγροτικής οι-κονομίας, η αδυναμία του ανθρώπινου παράγοντα. Ήδη παντού εμφανίζονται πρωτοβουλίες -ατομικές και συλλογικές- για εφαρμογή νέων καλλιεργειών και μεθόδων καλλιέργειας, τυπικά και άτυπα δίκτυα διακίνησης τοπικών προϊόντων, άμεσες συνεργασί-ες παραγωγών-καταναλωτών χωρίς μεσάζοντες. Τα δεκάδες τοπικά Δίκτυα Μη Χρηματικών Ανταλ-λαγών που εμφανίζονται παντού (τέσσερα έχουμε ήδη στην Κρήτη) μπορούν επίσης να βοηθήσουν ουσιαστικά. Όλη αυτή η δραστηριότητα μεσοπρόθε-σμα ίσως οδηγήσει στην περιπόθητη αναζωογόνη-ση της ελληνικής υπαίθρου.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Σχετικά με την αναδιάρθρωση των καλλι-εργειών:

Με βάση τις επείγουσες διατροφικές ανάγκες του ελληνικού πληθυσμού και την ανάγκη να απο-κατασταθεί το συντομότερο το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο στα αγροτικά προϊόντα, είναι βασικό να καλλιεργήσουμε τοπικά όσο το δυνατόν μεγαλύ-τερη ποικιλία προϊόντων που να καταναλώνονται

τοπικά και να υποκαταστήσουν εισαγωγές. Αυτό για την Κρήτη σημαίνει απομάκρυνση από τη μονο-καλλιέργεια της ελιάς και αύξηση, πρώτα απ όλα, καλλιέργειας των γνωστών μας λαχανικών και της πατάτας, στα οποία είμαστε ελλειμματικοί. Επίσης αξιοποίηση και άλλων ντόπιων φυτών, π.χ, χαρου-πιά.

Σχετικά με τις νέες καλλιέργειες: Οι εδαφοκλιματικές συνθήκες της Κρήτης επι-

τρέπουν την καλλιέργεια πολλών νέων φυτικών ειδών: υποτροπικά φυτά όπως μάνγκο, παπάγια, λί-τσι, τσεριμόγια κ.α. -μικροί καρποί-βατόμουρα, σμέ-ουρα, μύρτιλα κ.α, θεραπευτικά φυτά όπως αλόη, «υπερτροφές» όπως το γκότζι, το ιπποφαές κ.α., ποικιλίες φραγκοσυκιάς χωρίς αγκάθια και πολλά άλλα. Δεν υπάρχει όμως καμία θαυματουργή καλ-λιέργεια που θα κάνει τους αγρότες πλούσιους από τη μια μέρα στην άλλη. Ό,τι και να καλλιεργήσει κα-νείς, θα πρέπει να το προωθήσει στην αγορά με επι-τυχία, και να καταφέρει να μείνει σ’ αυτή την αγορά. Ιδιαίτερα για τα προϊόντα που πρέπει οπωσδήποτε να μεταποιηθούν για να αποκτήσουν κάποια αξία (π.χ. αρωματικά φυτά για τσάγια και αιθέρια έλαια, αλόη για το θεραπευτικό ζελέ, φρούτα για χυμούς κ.λ.π.) χρειάζονται μεταποιητικές μονάδες, και πρέ-πει να εξασφαλιστεί ένα μίνιμουμ παραγωγής για να συμφέρει να φτιαχτούν και να λειτουργήσουν αυτές οι μονάδες.

Σχετικά με τα συλλογικά σχήματα: Στην Ελλάδα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ατομι-

σμού και έλλειψης πνεύματος συνεργασίας. Όμως οι μικροπαραγωγοί δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς κάποιο συνεργατικό σχήμα. Στον αγροτικό χώρο οι περισσότερες συνεταιριστικές οργανώσεις κατέρρευσαν οικονομικά εξ αιτίας της κομματικο-ποίησης, της κατασπατάλησης χρημάτων και γενικά της άθλιας διαχείρισης, καταστάσεις που έγιναν δυ-νατές λόγω του ότι οι αγρότες-μέλη τους δεν συμ-μετείχαν στις διαδικασίες.

Γι αυτό και δεν είναι δυνατή η ανασύσταση τέτοιων μαζικών σχημάτων, όπως οραματίζονται κάποιοι, με ενέργειες από «τα πάνω». Η λύση θα έρθει σιγά-σιγά από τα κάτω. Εφικτές θεωρώ μι-κρές σχετικά ομάδες συνεργαζόμενων παραγωγών, που νομικά μπορεί να έχουν μορφή εταιρείας, συ-νεταιρισμού, ομάδας παραγωγών κατά τα πρότυπα της Ε.Ε. Σημασία έχει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και να μπορούν να αξιοποιήσουν -με δίκαιη αμοιβή- τα άτομα και τους φορείς που μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη τεχνική-οικονομική-διαχειριστική γνώση.

Σχετικά με τους παραγωγούς: Χρειαζόμαστε ένα νέο τύπο αγρότη, γιατί για

να υλοποιηθούν τα παραπάνω χρειάζεται περισ-σότερη και ποιοτικότερη προσωπική εργασία, τόσο με την έννοια της δουλειάς στο χωράφι (π.χ. για καλλιέργειες λαχανικών πρέπει να είναι ο καλλιερ-γητής από πάνω συνέχεια) όσο και με την έννοια της διανοητικής δουλειάς (συλλογή πληροφοριών, επεξεργασία, αποφάσεις για τεχνικά θέματα καλ-λιέργειας, αλλά και ενέργειες για την προώθηση των προϊόντων). Χρειάζεται επιμονή και σοβαρό-τητα. Όχι νοοτροπία «θέλω μεγάλα κέρδη εδώ και τώρα». Η αργή και σταθερή ανάπτυξη είναι η καλύ-τερη. Χρειάζεται περισσότερη μόρφωση και πνεύμα συλλογικότητας.

Τελικά, υπάρχουν κάποιες αξίες που πρέπει να

ενστερνίζονται παραγωγοί, καταναλωτές και η κοι-νωνία γενικότερα: Υπευθυνότητα των παραγωγών απέναντι στους καταναλωτές των προϊόντων τους, υπευθυνότητα για το φυσικό περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους, ευαισθησία για τον πολιτισμό και τις (αποδεκτές) τοπικές παραδόσεις. Αντίστοιχα, εν-διαφέρον των καταναλωτών για τις συνθήκες δου-λειάς και τα προβλήματα των παραγωγών. Αν συμ-βαίνουν αυτά, το αγροτικό επάγγελμα θα αποκτήσει το σημαντικό κοινωνικό κύρος που του αξίζει.

Πρέπει να ξαναγίνει ο αγρότης θεματοφύλακας αξιών, να έχει ο ίδιος αυτοεκτίμηση γι αυτό και η κοινωνία να τον εκτιμά και να τον ανταμείβει.

Οι πιο σημαντικές συγκεκριμένες ενέργειες – δράσεις στην Κρήτη:

Για μείωση κόστους αγροτικών εφοδίων και υποκατάσταση εισαγωγών και για «οικολογικοποί-ηση» της τοπικής γεωργίας/κτηνοτροφίας:

Εκτεταμένη εκμετάλλευση κοπριάς αιγοπρο-βάτων και πουλερικών και κομποστοποιημένων αγροτικών υπολειμμάτων (σε συνδυασμό και με καλής ποιότητας κομπόστ από αστικά απόβλητα). Εκτεταμένη εφαρμογή χλωρής λίπανσης και συν-δυασμού γεωργίας-κτηνοτροφίας.

Έρευνα για τοπικής παραγωγής φυτοπροστα-τευτικά και κτηνιατρικά παρασκευάσματα και άλλα σχετικά εφόδια.

Ανάπτυξη πιο συστηματικής, ουσιαστικής και μαζικής αγροτικής εκπαίδευσης και συμβουλευτι-κών υπηρεσιών.

Δραστική αύξηση της πιστοποιημένης βιολογι-κής παραγωγής.

Για την αύξηση της κατανάλωσης των τοπι-κών προϊόντων:

• Οργανωμένη εκστρατεία προς τους καταναλωτές για αγορά-κατανάλωση τοπικών προϊόντων.• Τα τοπικά προϊόντα να γίνουν κομμάτι του του-

ριστικού προϊόντος, να έχουν σήμα αναγνώρισης που να ελέγχεται, και να αποτελούν σημαντικό μέρος των προσφερόμενων γευμάτων και υπη-ρεσιών εστίασης και φιλοξενίας μέσα από σχεδι-ασμό, συνεργασίες, δίκτυα, κίνητρα διασύνδεσης και προβολής.• Να διασφαλιστεί με κατάλληλες κινήσεις η προ-

νομιακή παρουσία των τοπικών προϊόντων στις λαϊκές αγορές, αλυσίδες λιανικής πώλησης, στην τοπική αγορά γενικά.• Να διασφαλιστεί η προτίμηση των τοπικών προϊ-

όντων –ιδιαίτερα των βιολογικών- στις δημόσιες προμήθειες – όπως σε νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς και σχολεία.

Για όλα τα παραπάνω μπορούν και πρέπει να δραστηριοποιηθούν, σε γόνιμη και αρμονική συνερ-γασία με την τοπική κοινωνία, τα εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα της Κρήτης, οι γεωτεχνικές υπηρεσίες της αιρετής περιφέρειας και των δήμων και όλοι οι φορείς που εμπλέκονται σε οικονομικά-αναπτυξιακά θέματα.

Σημείωση: Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια εκδήλωσης των Οικολόγων Πράσινων στον Σκινέ Χανίων στις 7-3-2012.

Βάσικεσ κάτευΘυνσεισκάι σκεΨεισ Γιά τΗν άνάσυΓκρΟτΗσΗτΟυ άΓρΟτικΟυ τΟΜεάΗ οικονομική κρίση και χρεοκοπία του κράτους κάνει κατεπείγουσα την ανάγκη ανασυγκρότησης του αγροτικού τομέα και ταυτόχρονα δημιουργεί κινητικότητα στην κοινωνία που μπορεί να βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτή. Αφού αναφέρω τις γενικές θέσεις του κόμματος των Οικολόγων Πράσινων για τον αγροτικό τομέα, θα εστιαστώ στις προτάσεις και τις αλλαγές που μπορούν να στηριχτούν από την τοπική κοινωνία και την τοπική αυτοδιοίκηση κυρίως, με δεδομένη την ανικανότητα του κεντρικού κράτους -λόγω των μνημονίων και των γνωστών ελληνικών αδυναμιών- να διαμορφώσει και να υλοποιήσει κάποιον αποτελεσματικό προγραμματισμό.

Γ. Βλοντάκης Γεωπόνος-Περιβ/λόγος

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201214 οικολογία

Μπήκε - δεν μπήκε ακόμα ο χειμώνας και είμαστε στην αναμονή της “δόσης”. Να ανάψουμε ή να μην ανάψουμε, που λένε. Αντίδοτο στην κρίση - εκτός από την συλλογικοποίηση και την αυτοοργάνωση - είναι η επικοινωνία με τη μάνα γη, η επαφή με τη φύση.

ΖάΧάράκι – σερΜιτΖελι: στά ΟΜΟρφά δάσΗ τΟυ φΟυρνά δεν υΠάρΧει κρισΗ, ΜΟνΟ ΟΜΟρφιά!

Η γη της Ευρυτανίας - η πατρί-δα - με τα ιδιαίτερά της χα-ρακτηριστικά, είναι ιδανική να ξεκουράσει, να εμπνεύσει, να ηρεμήσει τον καθένα. Την

προτελευταία Κυριακή του Νοέμβρη βρεθήκαμε, η άγνωστη, «εν πολλοίς», παρέα των τριάντα πε-ζοπόρων, να πεζοπορούμε, μέσα στην ομίχλη, στο ελατόδασος του Φουρνά, με τις φτέρες και τα μανι-τάρια, τα πλατάνια, τις βελανιδιές, τις αγριοκαστα-νιές, τις αγριοκερασιές, τις ξινομηλιές και τα σφε-ντάμια, σε ένα υψόμετρο 1250 μέτρων. Δεν είναι μεγάλη απαίτηση, μεθυσμένοι από τα χρώματα της φύσης, να διώξουμε από το μυαλό, μακριά, αυτό το «ξεφτισμένο τσίρκο», που συμβαίνει γύρω μας.

Η φύση εξακολουθεί να παίζει το αιώνιο παιχνί-δι της μεταφράζοντας τη δική της «κρίση» σε χρώ-ματα. Μια «κρίση» - η «κρίση της χλωροφύλλης» - όμορφη και αποδοτική. Εδώ η κρίση δεν σημαίνει μιζέρια και εσωστρέφεια, δεν σημαίνει κατάθλιψη και απαισιοδοξία, αλλά χρώματα και ζωή, αλλαγές και χαμόγελα, γήινες διαδρομές και αξίες. Ανασυ-γκροτείται η φύση, παίρνει τη «δόση» της από τους απλόχερους «χορηγούς» της και μας διδάσκει συ-μπεριφορά.

Δεν κοκκινίζουν από ντροπή τα φύλλα των δέ-ντρων για λαμογιές και διαπλοκές. Είναι άλλο ένα εντυπωσιακό εφέ της φύσης, για να την κάνει ακό-μη πιο ελκυστική στα μάτια μας. Ίσως να το ζήτησαν κάποια στιγμή κάποιοι ευαίσθητοι και μελαγχολικοί· και η φύση δεν τους χάλασε το χατίρι…Δεν έχει χα-λάσει ποτέ χατίρι.

Συναντήσαμε το λεωφορείο του Ομίλου Φίλων Βουνού και Θάλασσας στο Ζαχαράκι*. Η ομίχλη ήταν πυκνή αλλά …μας άρεσε. Ευτυχώς που είχα επισκεφθεί την περιοχή την προηγούμενη Κυριακή και ήμουνα σίγουρος για τη διαδρομή και τις δια-σταυρώσεις. Αλλιώς δεν θα το τολμούσα. Παρ’ όλα αυτά, βγήκε και η πυξίδα για να μη βρεθούμε στα

Άγραφα αντί για το Σερμιντζέλι. Πάντα λέω ότι ο χειρότερος εχθρός του ορειβάτη είναι η ομίχλη. Έχω χαθεί κάποιες φορές και το έχω ζήσει το φαινόμε-νο… Γι’ αυτό, συμβουλή: πάντα μαζί μας ο χάρτης και η πυξίδα.

Η ομίχλη απλώνεται ανάμεσα στα έλατα και η φαντασία οργιάζει. Από πολλά στόματα ακούγεται το «τοπίο στην ομίχλη» και μια ζεστασιά απλώνε-ται ανάμεσά μας, γιατί δεν την κουνάει ο αέρας - τη ζεστασιά - και μπορείς να βλέπεις και πέρα από την ομίχλη, στα βάθη της ψυχής, στα πέρατα του κό-σμου και πέρα από την ιστορία, την καθημερινότη-τα, την πραγματικότητα και το αβέβαιο μέλλον μας.

Στη φαντασία και μόνο, ο λύκος «χαίρεται», αλλά και η αρκούδα, η αλεπού και η βερβέρα, ο λαγός και η μπεκάτσα. Στη φαντασία, και μόνο, το Βελούχι, τα Άγραφα και η Όρθρη, η Βουλγάρα και η Τριφύλλα, η Τσούκα της Βράχας και ο Σταυρός, τα Πιτσιωτά και η κοιλάδα του Σπερχειού, «φαίνο-νται».

Από κοντά, να προκαλούν τις ψυχικές μας αντο-χές, και οι κυνηγοί. «Και μπαμ και μπουμ οι κου-μπουριές». “…Βρήκατε τίποτα βρε παιδιά;” “α, μπα, μόνο μια μπεκάτσα” Αυτή που θα βλέπαμε εμείς. Να ποιοι της αφαίρεσαν τη ζωή, μαζί με τους απογό-νους της.

Μανιτάρια παντού για τους μανιταρογνώστες, αλλά και για τους ερασιτέχνες φωτογράφους Όπως λένε τα διάφορα εγχειρίδια, το βασίλειο των μανι-ταριών είναι μεγάλο και οι γνώσεις που απαιτούνται αλλά και τα εφόδια, όπως βιβλιογραφία και μικρο-σκόπιο, πρέπει να είναι τα καλύτερα για να μπορείς να κάνεις αναγνώριση ειδών. Διαφορετικά.. φάτε μάτια μανιτάρια.

Ήταν μια ήπια και άνετη πεζοπορία δέκα χιλιο-μέτρων περίπου, τριών ωρών συνολικά, σε δασι-κό δρόμο με κατάληξη τη διασταύρωση στη Ράχη

Σερμιντζέλι. Εκεί συναντάμε τον επαρχιακό δρόμο που έρχεται από Λαμία – Άγιο Γεώργιο Τυμφρη-στού – Παλαιόκαστρο με προορισμούς: από τη μια το Φουρνά – Κλειτσό – Βράχα αλλά και Ρεντίνα – Σμόκοβο - Καρδίτσα και από την άλλη το Καρπενήσι μέσω Βράχου - Ράχης Τυμφρηστού αλλά και Αγία Τριάδα – Πετράλωνα – Χόχλια, Αγία Παρασκευή – Δομιανοί.

Εδώ συναντιόντουσαν και παλιότερα όλοι οι δρόμοι από τα γύρω χωριό, καλντερίμια και μο-νοπάτια της εποχής· τότε που τα καραβάνια αλλά και οι πεζοί ταξιδιώτες κατέβαιναν στα καμποχώρια και στις πόλεις για ψώνια, για το αλάτι και το λάδι, για το αλεύρι, για καπνό, ή να φύγουν μετανάστες στην Αμερική. Μονοπάτια για μεγάλα φορτωμένα ζώα, που δυστυχώς το πέρασμα του χρόνου, οι νέες συνθήκες μετακίνησης - και οι μπουλντόζες - αποδείχτηκαν αδυσώπητοι αντίπαλοι· κι έμειναν στα «αζήτητα», μέχρι που έκλεισαν από την πυκνή βλάστηση και την έλλειψη οποιασδήποτε φροντί-δας. Από δω θα κατέβαιναν και οι αρχαίοι Δόλοπες να κάνουν τις λεηλασίες στον κάμπο του Σπερχειού και επιστρέφοντας να οχυρωθούν στα απόμερα, στο Γλα και στου Κήφου.

Κατεβήκαμε στο Φουρνά με το λεωφορείο. Ο Φουρνάς είναι ένας τόπος με πλούσια φυσική ομορφιά. Παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ανάγλυφο με βουνοκορφές και βαθιές χαράδρες και ανεκτίμητο δασικό πλούτο. Το ελατόδασος είναι ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας μας. Συγκεντρώνει μια ση-μαντική πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά, που κουβαλάει ανά τους αιώνες. Αυτό το δηλώνουν τα θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την ευρύτερη περιοχή.

Πέρασαν 36 χρόνια που, Δεκέμβρης του 1976, νέο παιδί 22 χρόνων, με τα τότε όνειρα και τις ελπί-δες, τις αμφισβητήσεις, τους αγώνες για μια καλύ-τερη ζωή, ανέλαβα υπηρεσία στον ΟΤΕ. Έντονες οι αναμνήσεις: το τουριστικό περίπτερο στην πλατεία

και το καφενείο του Ηλία Κωστή, το κτήριο του ΟΤΕ, που τώρα –είδα- έγινε σπίτι, το καπηλειό της Κυρά-Μέλπως με το «φαγητό της καθηγήτριας», η «Μου-τσιάρα», τα γλέντια, τα πανηγύρια…

Επισκεφθήκαμε το ρακαριό του Κώστα Μάρ-γαρη. Ο Κώστας έδωσε μια πλήρη περιγραφή της παραγωγής του τσίπουρου με το ρακοκάζανο και την απόσταξη. Κώστα σ’ ευχαριστούμε πολύ για την ξενάγηση, ήταν μια ωραία εμπειρία για τους περισ-σότερους.

Κοινή διαπίστωση όλων ότι μια πανέμορφη πε-ριοχή δεν έχει τύχει της κατάλληλης φροντίδας και προσοχής να συγκρατήσει τους νέους και να δώ-σει θέσεις εργασίας με αντίστοιχη ποιότητα ζωής. Ο ήπιος τουρισμός και η εκμετάλλευση του δασικού πλούτου σε συνδυασμό με μορφές παραδοσιακής κτηνοτροφίας και γεωργίας, με μεταποίηση μικρής κλίμακας, μπορεί να είναι η απάντηση στην επι-στροφή.

Στέφανος Σταμέλλος

* Λίγα για το Ζαχαράκι: Ο Κώστας Ζαχαράκης γεννήθηκε το 1788 και καταγόταν από την κοντινή Ρεντίνα. Στην τοποθεσία αυτή, έχτισε μία βρύση που ως σήμερα διατηρεί το όνομά του. Αργότερα έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Τον σκότωσαν οι Τούρκοι στα Τρίκαλα το 1822. Εις μνήμην του η ευρύτερη περιοχή, που βρίσκεται στα όρια της Ευρυτανίας, της Φθιώτιδας και της Καρδίτσας, πήρε το όνομά του.

Ο χώρος αποτελεί ένα παράδεισο αναψυχής, φυσικής ομορφιάς και κάλλους, που το καλοκαίρι κόσμος το επισκέπτεται για λίγες στιγμές ξεγνοια-σιάς. Εκεί και η καλύβα του ξακουστού Ταρζάν, του Φουρνιώτη Γιώργου Μπούργου που δε ζει πια, ένας τεράστιος φυσικός παιδότοπος με παιδική χαρά, υπαίθρια ταβέρνα και ο Ναός των Αγίων Αναργύρων που γίνεται πανηγύρι κάθε 1η Ιουλίου.

http://phgasos-fourna.blogspot.gr

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 15πόλη τέχνη

Γ νώρισα τον Χρόνη Μίσιο στα γρα-φεία της Εναλλακτικής Κίνησης Οικολόγων στην Δαφνομήλη. Λίγο καιρό πριν, είχα διαβάσει το «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς»,

και στο μυαλό μου είχε καρφωθεί το αρχέτυπο ενός αγωνιστή που σημαδεύτηκε από το ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ.

Δεν ήταν λίγοι οι συγγενείς και φίλοι των γονιών μου που, επηρμένοι από τους ηρωικούς αγώνες του παρελθόντος, ήταν αδύνατον να συ-ζητήσουν ανοιχτά για τα προβλήματα της εποχής. Αγόρευαν με στόμφο σαν άλλοι Λένιν και απαι-τούσαν, μαζί με τον αυτονόητο σεβασμό, και πλή-ρη αποδοχή των όσων έλεγαν. Με ποιο δικαίωμα εμείς που τα βρήκαμε έτοιμα, που δεν γνωρίσαμε βασανιστήρια, τολμούσαμε να αμφισβητούμε τις σοφίες τους;

Ο Χρόνης ήταν το άκρο αντίθετο: Ανοιχτόκαρ-δος και χιουμορίστας, σε κέρδιζε με όσα έλεγε, επειδή ήξερε να ακούει. Αντιμετώπιζε τον κάθε συνομιλητή του σαν ίσο, και άκουγε τις διαφο-ρετικές απόψεις με ενδιαφέρον και περιέργεια εφήβου.

Ξαναβρεθήκαμε στο σπίτι του στο Καπανδρί-τι, αρκετά χρόνια αργότερα, όταν με τον Μιχάλη Τρεμόπουλο τον επισκεφτήκαμε για να τον ρωτή-σουμε πώς βλέπει τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ. Τα λόγια του καρφώθηκαν στην μνήμη μου:

«Η Οικολογία είναι η επαναστατική πρόταση του νέου αιώνα και κάνετε πολύ καλά που επιμέ-νετε παιδιά», μας είχε απαντήσει.

Γεμάτοι χαρά τον ρωτήσαμε εάν θα τον έχου-με μαζί μας.

Γέλασε!

«Εγώ παιδιά είμαι πια κοσμοκαλόγερος! Δεν γίνεται να βοηθήσω, γιατί δεν κατεβαίνω στην Αθήνα, ούτε αντέχω τον συνωστισμό. Αν θέλετε να έρχεστε να με βλέπετε και να πίνουμε κανένα κρασί, είστε καλόδεχτοι! Εσείς κάνετε πολύ καλά που συνεχίζετε! Μην τα παρατήσετε! Το ίδιο θα έκανα και εγώ στην ηλικία σας».

Στο Καπανδρίτι ξαναβρεθήκαμε άλλες φορές στο σπίτι του και άλλες στην κοντινή ταβέρνα, όπου επέμενε να μας κερνάει, μέχρι που κέρα-σε για τελευταία φορά τον χάροντα με τον οποίο βρέθηκε δεκάδες φορές κοντά, από τα νιάτα του.

Καλό ταξίδι Χρόνη. Για αποχαιρετισμό ανα-δημοσιεύω ένα χαρακτηριστικό σου απόσπασμα, που εκφράζει καλύτερα τα όσα μας έλεγες:

«Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλο-σοφία, σκέψη, πράξη, συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντί-θετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συ-νείδησης. Δεν είναι μια «πίστη» σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυν-δέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευ-θερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Έχουμε ανάγκη να ξανα-βρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσω-πικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας»

Τσιρώνης Γιάννης

Ευχαριστούμε για την παρέα σύντροφε χρόνη

Η δολοφονία του δεκαπεντάχρο-νου Αλέξη Γρηγορόπουλου από όργανο υπεύθυνο για την προ-στασία του πολίτη, το έσχατο δηλαδή σημείο της αστυνομικής

αυθαιρεσίας, πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων σε όλο σχεδόν το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα στη νεολαία, και συνετέλεσε στο θερ-μότερο χειμώνα που βιώσαμε εδώ και δεκαετίες. Η εξέγερση σύντομα απέκτησε διαστάσεις αμφισβή-τησης, όχι μόνο της βυθισμένης στα σκάνδαλα δε-ξιάς κυβέρνησης αλλά όλου του σάπιου πολιτικού συστήματος και του αναπτυξιακού μοντέλου που είχε επιλέξει για τη χώρα. Χιλιάδες νέοι βγήκαν στο δρόμο και φώναξαν ''για ανθρώπινες ζωές και όχι για κέρδη και ζημιές'' όπως ανέφεραν σχετικά, κα-θώς διαπίστωσαν πως η φωνή τους δεν έφτανε με άλλον τρόπο στα αυτιά των κυβερνώντων. Σύντομα, το μήνυμα διαδόθηκε και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, με αντίστοιχες διαδηλώσεις μνήμης και τι-μής για τον αδικοχαμένο Αλέξη. Είναι αξιοσημείω-το, μάλιστα, πως όλα αυτά συνέβησαν μήνα Δεκέμ-βριο, μέσα στη χριστουγεννιάτικη περίοδο, όπου ο καπιταλισμός είθισται να υπογράφει νέα συμβόλαια με τις ψυχές των ανθρώπων.

Σήμερα, ορισμένοι εστιάζουν επίτηδες μόνο στα αρνητικά χαρακτηριστικά του Δεκέμβρη, κυρί-ως για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες για την κατάσταση που γέννησε την εξέγερση. Όντως κά-ποιοι είδαν την εξέγερση ως μόδα, όντως κάποιοι συμμετείχαν μόνο και μόνο για να καταστρέψουν, χωρίς πλάνο για το τι θα οικοδομήσουν μετά πάνω σ' αυτό (οι Νέοι Πράσινοι συμμετείχαμε ενεργά, κα-

ταδικάζοντας όμως κάθε μορφή βίας). Κι επειδή δε συνηθίζουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αξίζει ακόμα να ερευνήσουμε τι μεσολάβησε και πόσο κακή διαχείριση του Δεκέμβρη έγινε από όλο το πολιτικό φάσμα, ώστε ένα κομμάτι των εφή-βων που συμμετείχαν τότε δυναμικά στις διαδηλώ-σεις να έχει σήμερα αλλάξει ρότα, στρεφόμενο στην άκρα δεξιά. Ως προς το αίτημα παύσης της αστυνο-μικής αυθαιρεσίας τώρα, η σημερινή συνεχής κα-ταστολή των κοινωνικών αγώνων δείχνει αν έχει εισακουστεί ή όχι...

Δεν μπορούμε, όμως, να παραγνωρίσουμε τα τόσα θετικά στοιχεία που αρχίζουν και γονιμοποι-ούνται, στοιχεία που μπόλιασε στη νεολαία η περί-οδος εκείνη. Ο Δεκέμβρης του 2008 λειτούργησε ως μια ξαφνική έκρηξη στη βιτρίνα χωρίς ουσία της ελληνικής κοινωνίας, και κατέδειξε τη γυμνότητά της. Ταυτόχρονα, έκανε φανερό σε πάρα πολλούς νέους και νέες έναν άλλο δρόμο, αυτόν της συνερ-γασίας, της αλληλεγγύης και της ''από τα κάτω'' ορ-γάνωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάστηκαν σε όλη την Ελλάδα ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, συνεργατικές ομάδες, ανεξάρ-τητα καλλιτεχνικά σχήματα. Όλο και περισσότερος κόσμος σκέφτεται εναλλακτικά κι αρχίζει να οικο-δομεί εδώ και τώρα μια Ελλάδα διαφορετική, χωρίς βία αυτή τη φορά, αλλά με συγκεκριμένη στόχευση. Και είναι πια σίγουρο πως η ευχή των ημερών του Δεκέμβρη θα εισακουστεί και την τελευταία λέξη σ' αυτή την ιστορία θα τhν πούμε όλοι εμείς...

ΝΕΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την εξέγερση του Δεκέμβρη, τέσσερα χρόνια όμως στα οποία συνέβησαν τόσα πολλά και αντιφατικά μεταξύ τους γεγονότα που άλλαξαν εντελώς τη φυσιογνωμία της χώρας μας. Οι Νέοι Πράσινοι, χωρίς να αγιοποιούμε ούτε να καταδι-κάζουμε την εξέγερση, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε πως τα ''Νέα Δεκεμβριανά'', όπως ονομάστηκαν, αποτέλεσαν το ξυπνητήρι που σήκωσε πολλούς από το λήθαργο και σήμανε το επερχόμενο τέλος της Μεταπολίτευσης. Με τη σχετική ασφάλεια που μάς δίνει το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, μπορούμε να διακρίνουμε σε τι άλλαξε την κοινωνία ο μήνας εκείνος και -κυρίως- τι αποτύπωμα άφησε στη νεολαία.

ΠΟιΟσΘά ΠειτΗν τελευτάιά λεξΗ;

Μένω στην οδό Αλκιβιάδου, μεταξύ Σμύρνης και Ηπείρου.Χρόνια τώρα υπήρξα ευτυχισμένος..Όχι μόνο γέμιζα και υπερχείλιζα από οικιακά απορ-ρίμματα αλλά είχα την ευτυχία να περιτριγυρίζομαι και από δεκάδες σακούλες απορριμμάτων!Τώρα δεν καταφέρνω πια να γεμίσω.Ούτε ένα τοσοδά μικρό σακουλάκι δεν έρχεται να μ΄ακουμπήσει.Και το κακό δε σταματάει εδώ...Με λεηλατούν κιόλας!

τΟ ΠάράΠΟνΟ ενΟσ κάδΟυ... (why pOverty?)

Πρωί πρωί πιάνουν δουλειά "οι σιδεράδες" και μετά ακολουθούν κι όλες οι άλλες "συντεχνίες"…Τελευταίοι έρχονται αυτοί που ψάχνουν κάτι για να φάνε.Μέχρι πού θα πάει πια αυτό;;Θα γεμίσω άραγε ξανά;;Θα δω ξανά μιαν άσπρη μέρα...Πότε;;

Ρόζα Μηνακούλη

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201216 περισκόπιο

τα 9μερα

ΓρΑΜΜΑ τΟύΕΚΔΟτη

του ΚΩστα ΛΟΥκέρη

1.Καλή επιτυχία στο νέο Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων, καθώς και στην Επιτροπή Επαφών που ορίστηκε. Είθε το κόμμα μας να φτάσει και να ξεπεράσει τον πήχυ, που έτσι κι αλλιώς μπήκε πολύ ψηλά, αν θυμάμαι στο 5 με 10%.

2.Με δάκρυα στα μάτια ο πρό-εδρος της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας ανήγγειλε την υπαγωγή της Κύπρου στο μνημόνιο. Κάθε πολιτικός έχει την πολιτιστική του προσέγγιση επί του θέματος. Δάκρυα είχαμε και από υπουργό στη γειτονική Ιταλία. Ο ΓΑΠ χρειάστηκε να πάει εκδρομή στο Καστελόρι-ζο και με φόντο το απέραντο γαλάζιο να μας ανακοινώσει τη βύθιση. Ο Χριστόφιας, ως πιο λαϊκός, επέλεξε την μαρθο-βουρτσική προσέγγιση. Εάν ήταν πρωθυπουργός ο Κωστάκης Καραμανλής, ο και φυγόπονος αποκαλούμενος, πώς θα το ανακοίνωνε; Α. Σε χασαποταβέρνα στα

Βλάχικα, πίνοντας ρετσίνα ξεροσφύρι

Β. Καταϊδρωμένος μετά από ‘διπλό’ με τ’ αλάνια, φορώντας ελβιέλες, σε ξερό γήπεδο στα Νταμάρια

Γ. Με φόντο τον Επίτιμο, τη Ντόρα και τον Κυριάκο

Δ. Μαζί με τη Νατάσα, άβαφη, και τα δίδυμα με σκισμένα ρούχα να μαλώνουν για ένα γλειφιτζούρι

3.Κάποιοι μίλησαν πικρόχολα

στο συνέδριό μας στη Λαμία για μετατροπή του thinkP σε thinkX. Μη μαλώνετε παιδιά, αρκεί να think.

4.Ο Σύλβιο ξαναχτυπά! Θέλει να σώσει πάλι την Ιταλία μετά την ‘αποτυχημένη’ κυβέρνηση Μόντι που ‘τόσα δεινά έχει επιφέρει στη γείτονα και στο λαό της’. Τσιτωμένος από τις πλαστικές, ο ξεχασιάρης Μπερ-λουσκόνι, με μούρη φράπα, ξεκούραστος από το ανέμελο μπούνγκα-μπούνγκα, ο επι-χειρηματίας-πρωθυπουργός ή πρωθυπουργός-επιχειρηματίας έχει πλάνο. Με έντονη ‘αντι-γερμανική ρητορική’ επιχειρεί να ερεθίσει ευαίσθητες λαϊκές χορδές. Το ερώτημα δεν είναι όμως, αν μας θυμίζει τίποτα στο δικό μας σκηνικό. Κι εδώ έχουμε αντί-στοιχους ρηχούς πολιτικούς αρχηγούς που στοχεύουν στο θυμικό, μπερδεύουν τα ράσα με τα πράσα κι ορμώμενοι από τη ναζιστική Κατοχή καίνε τη γερμανική σημαία και το ομοίωμα της Μέρκελ ντυμένης με τη σβάστιγκα. Το ερώτημα είναι πώς πιστεύ-ουν οι Γερμανοί ότι θα αντιμε-τωπίσουν έναν διογκούμενο αντιγερμανισμό στη γηραιά ήπειρο. Εάν πιστεύουν ότι η σώφρων λογική που αρέσκο-νται να νομίζουν ότι εκπέμπουν θα βρει ανταπόκριση στον νότο της Ευρώπης πλανώνται πλάνην οικτράν. Εάν βαυκα-λίζονται υποστηρίζοντας ότι αυτοί πήραν έγκαιρα παρόμοια μέτρα που απέδωσαν στη χώρα τους είναι βαθιά νυχτωμένοι. Οι

ορδές των νεόπτωχων και τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που ζουν σε παρατεταμένη ανασφάλεια είναι μια κρίσι-μη, ‘βραδυφλεγής’ μάζα στα σπλάχνα μιας ηπείρου χωρίς όραμα ή μάλλον με όραμα με καταληκτική ημερομηνία.

5.Όπως είπε κι ο Μίμης Δομάζος: «Τον Καραγκούνη πολλοί εμίσησαν, τις κωλο-τούμπες ουδείς»

6.Και, ω του θαύματος, ανήμερα του συνεδρίου των Οικολόγων Πράσινων στη Λαμία, ανακαλύ-ψαμε ότι υπάρχουμε. Μετά από ένταξη των Οικολόγων Πράσι-νων στα δημοσκοπικά «λοιπά» επί πεντάμηνο, ξάφνου μάθαμε ότι σε δημοσκόπηση, σε βάθος χρόνου εξαμήνου μάλιστα, είμαστε με αναγωγή πάνω από το 3%. ‘Οι εξαφανισμένοι ξαναχτυπούν’ θα μπορούσε να ναι ο τίτλος έρευνας που να δείχνει πόσο ιδιότυπες είναι αυτές οι φωτογραφίες της στιγμής. Ο σοφός δημοσκόπος φρόντισε πάντως να ‘κτυπήσει’ την κατάλληλη στιγμή. Έτσι δεν μπόρεσε κανείς να καρπωθεί τη σταθερή μας πορεία ‘γύρω στο 3%’, ούτε όσοι μας κατη-γορούσαμε για ανυπαρξία ούτε όσοι επιμέναμε ότι κάνουμε ‘ό,τι μπορεί να γίνει’. Αυτό που μένει είναι ότι το κόμμα του ‘γύρω στο 3%’ οφεί-λει να πατήσει πάνω σ’ ό,τι έχει κατακτήσει και να στοχεύσει στη διεύρυνση του ακροατηρί-ου του. Προς ποια κατεύθυνση

θα κινηθεί προς άγραν ψηφο-φόρων είναι θέμα πρωτίστως πολιτικό και όχι επικοινωνιακό ή προσωπικό.

7.Για όποιον κι όποια δεν το εμπέδωσε, η πρόσφατη ‘εξαίρεση’ των υπαλλήλων της Βουλής από τις περικο-πές που επιβλήθηκαν στα ρετιρέ του δημοσίου τομέα είναι η επιτομή της λογικής του πελατειακού κράτους. Είναι και μια ακόμα απόδειξη της αναλγησίας που διέπει τον πολιτικό κόσμο της χώρας, που αγγίζει πλέον αυτοκτονικά επίπεδα. Αυτοί οι άνθρωποι ή έχουν αποτελέσματα ερευνών που να αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες πολίτες πάσχουμε από ομαδική παράκρουση και τάση ομαδικού μαζοχισμού ή ακόμα δεν έχουν καταλάβει τη ζημιά που έχουν επιφέρει στην ελληνική κοινωνία κι ελπίζουν ότι τα παλιά καλά τερτίπια και ο πανδαμάτωρ χρόνος θα λειτουργήσουν υπέρ τους την κατάλληλη στιγμή. Και μην ακούσω για σκληρά εργαζόμενους υπαλλήλους της Βουλής σε περιβάλλον ειδικών συνθηκών, γιατί κι άλλοι εργαζόμενοι στο δημό-σιο και ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα δουλεύουν σκληρά και το μηνιάτικό τους μοιάζει με βδομαδιάτικο των υπαλλήλων της παρέας της Βουλής. Το θλι-βερότερο όλων δε δεν είναι η προνομιακή θέση μιας δράκας ανθρώπων που προσλήφθη-καν με μοναδικό κριτήριο ‘προς θεού μην έχουν περάσει οποιασδήποτε μορφής εξέτα-

Aγαπητοί/ες,

Κυρίαρχο χαρακτηριστικό της χρονιάς που αποχαιρε-τούμε, μέσα σε συνεχές κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας και οικονομικής ανασφάλειας για τους πολίτες, ήταν η συρρί-κνωση της εκλογικής επιρροής των ΟΠ, βασικού εκφραστή των αρχών της Πολιτικής Οικολογίας στη χώρα μας.

Το 2012 ξεκίνησε με εκλογικό συνέδριο, στοχεύοντας την εκπροσώπηση και στο εθνικό κοινοβούλιο (χωρίς επιτυ-χία) και έκλεισε με την εκλογή νέων οργάνων στο τακτικό συνέδριο του Δεκέμβρη.

Η εφημερίδα Πράσινη Πολιτική την περίοδο αυτή, εκδίδοντας 11 φύλλα, συμπεριλαμβανομένου αυτού που κρατάτε στα χέρια σας, παρακολούθησε με ειλικρινές και αμείωτο ενδιαφέρον τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις και μετέφερε στο μέτρο του δυνατού το πνεύμα και τον παλμό της εν λόγω περιόδου.

Το 2013 ας είναι για όλους μια χρονιά βαθύτερου προ-βληματισμού και κοινωνικής συνειδητοποίησης.

Τηλέμαχος Σπασίδης

Δεκέμβριος 2012

ση’. Το θλιβερότερο είναι ότι οι προστάτες τους τους έχουν στοχοποιήσει τόσο έντονα, που κινδυνεύουν να χάσουν κάποια στιγμή ακόμα και τα όποια αυτονόητα συνδέονται με τη δουλειά τους.

8. Σπαράσσεται το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Απο-χωρήσεις, αλληλοκατηγορίες, αποκαλύψεις κι ένας πρόεδρος κυριολεκτικά καμμένος. Κάποτε ήταν διώκτης της «17 Νοέμ-βρη», την οποία δημόσια συνέ-δεε με το ΠΑΣΟΚ. Συνέχισε να φλερτάρει με οτιδήποτε άφηνε υπόνοιες για μυστικές συμφω-νίες, κρυμμένα στοιχεία, λέσχη Μπίλντεμπεργκ, Ναΐτες ιππότες, χαμένη κιβωτό, το λυχνάρι του Αλαντίν, ‘τη Λόλα απ’ τη φωτιά ποιος θα τη βγάλει», «πουν’ το, πούν’ το, το δαχτυλίδι» κλπ κλπ. Γιατί Πάνο μας, δε μας το λεγες ότι ήθελες να γίνεις υπουργός Εθνικής Αμύνης, να σε κάνουμε να ησυχάσεις κι εσύ κι οι Έλληνες, ανεξάρτη-τοι κι εξαρτημένοι; Γιατί εσύ, βουλευτή από τα 24 χρόνια σου, που σ’ έχασε η παραγωγή μα σε κέρδισε η Βουλή και το έθνος, δε μας αποκάλυπτες έγκαιρα τον καημό σου; Για δείτε υπουργούς Εθνικής Άμυνας που χαμε: Αρσένης ο φιλολαϊκός, Άκης ο λαδιάρης, Βαγγέλας ο καραμπουζουκλής, Παπαντωνίου ο άμεμπτος, Μπάρμπι, Μπένι, κύριος Δημήτριος Αβραμόπουλος, ο κόκκινος – όχι από βαφή μαλλιών – Πάνος. Και ρωτάω, θα μας πείραζε να κανε κι ο Πάνος Καμμένος το κομμάτι του

στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπηρετώντας για ένα, άντε δύο φεγγάρια; Α, ρε Πάνο... μίλα ρε παιδί μου, μίλα, μην είσαι ντροπιάρης...

9.Από τη μια ξέρω ότι στην ηλι-κία μου – λίγο πριν τη μεσαία νεότητα - υπάρχει μια τάση ρομαντισμού κι εξιδανίκευσης αυτού που έζησα στα νιάτα μου. Από την άλλη όμως ήταν κάποτε ο Ζακ Ντελόρ. Ο Μιτε-ράν. Επίσης ο Κολ, ο Σμιτ. Ήταν ακόμα η Θάτσερ (Σκληρή μεν η Μάγκι αλλά ξεκάθαρη. Με αποκρουστικό μεν, πλάνο δε).Τώρα; Είναι δυνατόν να περιμέ-νουμε να επανεκλεγεί η Μέρκελ για να πράξει το αυτονόητο; Εί-ναι λογικό να σέρνεται μια ήπει-ρος, εκτεθειμένη στα καπρίτσια μιας αχαλίνωτης κι αδηφάγου ‘αγοράς’ μέχρι να επανεκλεγεί η καγκελάριος; Κι ως τότε; Πόσοι άνεργοι χρειάζεται να προστε-θούν στις ατέλειωτες λίστες, ώστε να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα, που θα δώσουν μια κάποια ώθηση στην Ευρώπη; Πόσο πρέπει να πέσει η δημοφι-λία της Ευρώπης και του ευρώ στα μάτια των πολιτών της για να δεήσει η θεσμική Ευρώπη να ανασκουμπωθεί και να δώσει βιώσιμες, πρακτικές, άμεσες, δημιουργικές και ταυτόχρονα οραματικές λύσεις. Δεν κατανο-ούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι η κόπωση είναι ένας παράγοντας που απειλεί τη σταθερότητα και ναρκοθετεί την ευρωπαϊκή προοπτική; Ποιος θα μεταφρά-σει και θα στείλει επιτέλους στην κα Μέρκελ το ανέκδοτο με τον γρύλο;