ΚΥΡΙΑΚΗ26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ETOΣ 22O • AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.075

n 2

Eφημερίδα

της ανεξάρτητης

AριστεράςΠPINΓιορτάζουν οι καρνάβαλοι του Παπαδήμουσελ. 12-13

Ξεκινάει η μάχη για

το Ελληνικόσελ. 16

Αλληλεγγύη στους εργάτες

της Χαλυβουργίαςσελ. 8, 10

Σώζουν τις τράπεζεςαλυσοδένουν το λαό

Ούτε ένα ευρώ δεν θα πάει από το περιβόητο νέο δάνειο για τον ελληνικό λαό. Όλο το πακέτο προορίζεται για τη σω-τηρία των τραπεζών, ξένων και ελληνικών, καθώς και για

την αποπληρωμή των τοκογλύφων - δανειστών. Γι’ αυτό και όλες οι δόσεις θα φυλάσσονται αυστηρά σε ειδικό Ταμείο, υπό την άγρυ-πνη φύλαξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σκοπό να πληρώνονται οι «υποχρεώσεις» της Ελλάδας. Αλλιώς καραδοκεί το Αγγλικό Δί-καιο των πιστωτών. Εκεί θα πη-γαίνουν και τα έσοδα από το ξε-πούλημα της δημόσιας περιουσί-ας, που προετοιμάζει το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τα συ-νεταιράκια τους. Το κούρεμα του χρέους, οδηγεί σε ξύρισμα των δι-καιωμάτων των εργαζομένων και του λαού. Το «πρωτογενές πλεό-νασμα» φέρνει μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, διάλυση της υγείας, της παιδείας και των κοινωνικών υπηρεσιών, παύση των δημόσι-ων επενδύσεων. Οι μισθοί συρρικνώνονται από 22%-50% επιπλέ-ον. Τα ασφαλιστικά Ταμεία ληστεύονται και οι συντάξεις γίνονται επιδόματα κηδείας. Η δημοκρατία καταργείται στην πράξη, καθώς η χώρα μπαίνει σε καθεστώς άμεσης εποπτείας από την ευρωχού-ντα. Η λαϊκή κυριαρχία σφαγιάζεται από την Ιερή Συμμαχία κυβέρ-

νησης - ΕΕ - ΔΝΤ - κεφαλαίου, ενώ οι γκαουλάιτερ Βερολίνου και Βρυξελλών και οι ντόπιοι «νταβατζήδες» θέλουν να δεσμεύσουν τον ελληνικό λαό για δεκαετίες, ανεξάρτητα από τη θέλησή του, τους αγώνες του, την ψήφο του. Κι όμως, όλα αυτά δεν αποτελούν μονό-δρομο. Υπάρχει και ο άλλος δρόμος, η αντικαπιταλιστική ανατρο-πή της επίθεσης: Δεν θέλουμε το δάνειο, στοπ στη χρεομηχανή του ξεζουμίσματος. Παύση πληρωμών στους τοκογλύφους, άρνηση - δι-

αγραφή του χρέους! Έξω από το ευρώ και την ΕΕ της εξαθλίωσης. Να περάσουν στο Δημόσιο, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγ-χο, οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ, όλες οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασί-ας και όσες μεγάλες μονάδες κλεί-νουν. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, αξιοπρεπής διαβίω-ση και όχι φιλανθρωπία για τους ανέργους και τους φτωχούς. Ο λα-

ός νοικοκύρης στον τόπο του. Πάνω σε ένα τέτοιο αναγκαίο πρό-γραμμα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε συστράτευση αγώνα τώρα, όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος. Συνεχίζο-νται οι αντιδράσεις, με νέες διαδηλώσεις την Τετάρτη. Κυοφορού-νται μεγάλες αναμετρήσεις ενάντια στη Δανειακή Σύμβαση και συ-νολικά την αντιδραστική λαίλαπα. σελ.2, 3, 5, 10-11

Μισθοί, συντάξεις, υγεία, δημοκρατία θυσία για

το ευρώ και το κεφάλαιο

Τα λοίσθια πνέει το κομματικό σύστημα, με κορυφαία έκφραση το δικομματισμό που δημιουργήθηκε στη μεταπολίτευση. Η υποταγή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στις επιταγές της λιτότητας και των Μνημονίων οδηγεί στην απαξίωσή τους στη λαϊκή συνείδηση και τελικά στη διάλυσή τους.

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλουσελ. 6-7

ΘEMA Κατάρρευση κομμάτων

Εχθρική χώρα η Γερμανία

Κ ατηγορηματική και μη επιδεχόμενη αμφισβήτη-σης είναι η γνώμη του ελ-

ληνικού λαού για τη Γερμανία και την πολιτική της απέναντι στην Ελλάδα, όπως αποκάλυψε δημο-σκόπηση της VPRC για το περιο-δικό Επίκαιρα. Εχθρική χώρα χα-ρακτήρισε τη Γερμανία το 76% των ερωτηθέντων! Μόνο το 8% τη χαρακτήρισε φιλική.Το 81% των Ελλήνων έχει σαφή άποψη ότι με την πολιτική που ασκεί το Βερολίνο έχει στόχο να κυριαρχήσει στην Ευρώπη με οι-κονομικά μέσα. Στο πλαίσιο αυ-τό, δεν προκαλεί έκπληξη το γε-γονός ότι το 77% όσων πήραν μέρος στη δημοσκόπηση χαρα-κτηρίζει «Τέταρτο Ράιχ» τη σημε-ρινή Γερμανία. Μόλις το 15% δι-αφωνεί με αυτές τις εκτιμήσεις.Είναι προφανές ότι η γραμμή της Μέρκελ απέναντι στη χώ-ρα μας έχει οδηγήσει στην ανα-βίωση όλων των στερεοτύπων που κυριαρχούσαν τις δύο δε-καετίες μετά το Δεύτερο Πα-γκόσμιο Πόλεμο. Τον Χίτλερ, το ναζισμό, το Τρίτο Ράιχ σκέπτε-ται το 32,4% όταν ακούει τη λέ-ξη Γερμανία, την Κατοχή σκέ-πτεται το 4,5%. Αλλά και πέραν του παρελθόντος, σήμερα η λέ-ξη Γερμανία προκαλεί οργή στο 41% των Ελλήνων, απογοήτευ-ση στο 10%, φόβο στο 6,4% και συνολικά οχτώ στους δέκα Έλ-ληνες τρέφουν αρνητικά συναι-σθήματα απέναντι στη Γερμανία και μόλις ένας στους ...δώδεκα (!) θετικά.Και να σκεφθεί κανείς ότι μόλις πριν από έξι χρόνια, το 78% των Ελλήνων χαρακτήριζε «πολύ συ-μπαθή» χώρα τη Γερμανία! Τρα-γικό δείγμα του πόσο πολύ και πόσο σύντομα μπορεί να κατα-στρέψει τα αισθήματα ενός λαού προς έναν άλλον η πολιτική που ασκούν οι κυρίαρχες τάξεις των αντίστοιχων χωρών.

Σ Χ O Λ Ι O

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Κίνημα ανατροπής

σελ. 15

2 / ΠPIN ΠOΛITIKH KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Όργιο καταστολής από την ΕΛΑΣσελ. 17

Επ’ αυτοφώρω συνελήφθη η ΕΛΑΣ να κλέβει φωτογραφίες του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων. Λεπτομέρεια ωστόσο μπροστά στα όργια που κάνει για να υπερασπιστεί τα μνημόνια.

Οι περικοπές βλάπτουν την υγείασελ. 18

Θα επιστρέψουν δήλωσαν οι εργαζόμενοι στο χώρο της ψυχικής υγείας που ολοκλήρωσαν την κατάληψη του υπουργείου Υγείας διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές.

Τύμπανα πολέμου στο Ιράνσελ. 23

Μόνο ο χρόνος μένει να οριστικοποιηθεί για το χτύπημα του Ισραήλ στο Ιράν. Οι ΗΠΑ στηρίζουν το σιωνιστικό κράτος στη νέα τρομοκρατική του επιχείρηση.

Π P I NΙδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες»

Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία, Kωδικός 2806Χαρ. Τρικούπη 76, 106 80 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, Fax: 210-82.27.947

E-mail:prin@otenet.gr http://www.prin.grTραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων:

118/784133-73 EΘNIKH TPAΠEZA EΛΛAΔAΣIBAN: GR 801101180000011878413373

ΕΚΔΟΤΗΣ: Δημήτρης Δεσύλλας ΔIEYΘYNTHΣ: Γιώργος ΔελαστίκEκτύπωση XEΛIOΣ ΠPEΣ ABEE

Οι παλιοί θα θυμούνται ακόμη τα στολισμέ-να από τους ιδιοκτήτες τους φορτηγά που πριν από δεκαετίες αγκομα-

χούσαν στις επικίνδυνες στροφές του Αχλαδόκαμπου ή της Κατάρας, με την επιγραφή «Η Παναγιά μαζί σου». Αυ-τή την ευχή «κρέμασε» στο «φορτηγό» του νέου κόμματος, που ταξιδεύει από προχθές στην Κατάρα της αστικής πο-λιτικής, ακόμη ένας «οδηγός - εθνοσω-τήρας», ο βουλευτής Π. Καμμένος, εν-σαρκώνοντας όλους τους φόβους της μικρομεσαίας αστικής μας τάξης, αλλά και ολόκληρου του υπηρετικού πολιτι-κού προσωπικού για τις επερχόμενες οξύτατες κοινωνικές συγκρούσεις.

Τις επικίνδυνες στροφές της ενα-σχόλησης με την αστική πολιτική ήρ-θε να υπενθυμίσει και η «βρόμα» που εξαπέλυσε η –ας μην ξεχνάμε– διορι-σμένη από τον υπουργό Οικονομικών «Ανεξάρτητη Αρχή» για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος, όσον αφο-ρά το ένα εκατομμύριο που κάποιος βουλευτής έβγαλε στις τράπεζες του εξωτερικού, δείχνοντας, όχι μόνο την «ανηθικότητα» του βουλευτή, αλλά και τον κυνισμό της πολιτικής και οι-κονομικής τρομοκρατίας που ασκεί η κυβερνητική εκτελεστική εξουσία και το επιχειρηματικό μιντιακό υπερκρά-τος απέναντι στην υποτίθεται νομοθε-τική εξουσία της Βουλής.

Νυν υπέρ πάντων η «εγγύηση πο-λιτικής σταθερότητας» και η πολυ-κομματική συνεργασία για την ασφά-λεια του δανείου και των πολυεθνι-κών επενδύσεων στο νέο «μεταμνη-

μονιακό» τοπίο του ξεπουλήματος των πάντων, σύμφωνα με το «νούμερο δύο» του εκκολαπτόμενου «νέου ΠΑ-ΣΟΚ» υπό τον Βενιζέλο, τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος, καθησυχάζοντας τους δανειστές, εγγυήθηκε συμμετο-χή σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ. Ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ σου βγαίνει Σαμαράς. Όπως ΠΑΣΟΚ ψήφισες, αλλά σου βγήκε Παπαδήμος.

Νυν υπέρ πάντων η πολιτική στα-θερότητα διαμηνύουν όλοι, η Μέρ-κελ, ο Σόιμπλε, η Λαγκάρντ, ο Γιουν-κέρ. Διότι, στην εποχή μας, η «πο-λιτική σταθερότητα» αποτελεί όρο για την ασφάλεια της κερδοφορί-ας των πολυεθνικών. Ας θυμηθούμε την προσπάθεια για την τότε αποτυ-χημένη Πολυμερή Συμφωνία Επεν-δύσεων (Multilateral Agreement on Investment – MAI) που προωθούσε ο ΟΟΣΑ, μεταξύ 1995-98, η οποία προ-έβλεπε όρους «πολιτικής και κοινω-νικής σταθερότητας» με κάθε μέσο. «Too big to fail», πολύ μεγάλες –οι επενδύσεις– για να αποτύχουν από κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές. Η ΜΑΙ επανέρχεται σήμερα, μέσω Ευρωπαϊκής Ένωσης (η οποία για μέ-ρος της Αριστεράς, παλιάς, νέας και αντιστασιακής δυστυχώς, μετατρέπε-ται σε φετίχ της πολιτικής της). Εξ ου και το ότι το άτυπο μέρος της Δανεια-κής Σύμβασης και του PSI προβλέπει ότι σε περίπτωση εκλογών στην Ελλά-δα, θα εξασφαλιστεί η «αδιατάρακτη εφαρμογή» των νόμων τους, δηλαδή η αδιατάρακτη απόδοση των δανεί-ων, στο μέλλον της βαθιάς εκμετάλ-λευσης της εργασίας. Λογικό: οι δα-

νειστές πληρώνουν 130 δισ. ευρώ σή-μερα, για να τα πάρουν πίσω πολλα-πλάσια στα προσεχή 20 χρόνια.

Πρόκειται για μια καλυμένη μορ-φή «οικονομικής δικτατορίας», με την οποία σήμερα βρίσκεται αντιμέ-τωπος ο ελληνικός λαός και αύριο όλοι οι λαοί της Ευρώπης και του κό-σμου. Πρόκειται και για μια υπενθύ-μιση των στενών ορίων του σύγχρο-

νου κοινοβουλευτικού αγώνα.Η εκλογική «κοινωνική εκτόνω-

ση» –κατά Σαμαρά– κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, εφόσον βέβαια, «τελειώσει η νύχτα» της –κατά Γιούν-κερ– ολοκλήρωσης του πολύπλοκου και περιπετειώδους PSI. Και όλοι, βέβαια, «ξεσκονίζουν τα εκλογικά βι-βλιάρια» για κάθε ενδεχόμενο.

Η αντικαπιταλιστική επαναστα-τική Αριστερά, σε καμία περίπτωση δεν θα υποτιμήσει την παρέμβασή της σε μια έστω αστραπιαία αλλά θυ-

ελλώδη προεκλογική πολιτική αντιπα-ράθεση μέσα στο λαό, η οποία, όμως, θα αποτελέσει ένα μικρό διάλειμμα ανάμεσα στις παλινδρομικές εργατι-κές και λαϊκές εκρήξεις και στα κα-θόλου μακρινά επαναστατικά γεγο-νότα. Με το μάτι σε αυτά, χρειάζε-ται να ξεσκονίσει τόσο το στρατηγι-κό της πρόγραμμα, όσο και την «άμε-ση», ενωτική πολιτική της πρόταση, που δεν επιτρέπεται να αραχνιάζουν κι άλλο στις προθήκες των συνδιασκέ-ψεών της, χωρίς κινδύνους να εξευτε-λιστεί στο πολιτικό παζάρι.

Δεν θα υποτάξει το μαζικό κίνη-μα στις εκλογές, αλλά τις εκλογές στο παρόν και το μέλλον της ανεξάρτητης, οργανωμένης πολιτικής παρέμβασης του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να μιλήσει για την ανάγκη μιας αντικα-πιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης από ένα ανασυγκροτημένο μαζικό κί-νημα, για τη μετωπική ενωτική δράση όλης της Αριστεράς και όλων των μα-χόμενων δυνάμεων. Η αντικαπιταλι-στική επαναστατική Αριστερά, σε κα-μία περίπτωση δεν πρέπει να ακυρώ-σει τις ενωτικές πρωτοβουλίες της, λό-γω της πολύ πιθανής εκλογικής ανα-μέτρησης. Ίσα - ίσα, αυτές αποτε-λούν και κριτήριο ψήφου και κυρίως όρο για τις λαϊκές αντιστάσεις στους εφαρμοστικούς νόμους, οι οποίες θα ενταθούν στο επόμενο δεκαπενθήμε-ρο, πλησιάζοντας στην ημερομηνία όπου η τελική Δανειακή Σύμβαση θα έρθει στη Βουλή. Ειδικά, γύρω από τη «μάχη της Χαλυβουργίας» δεν φτάνει μόνο η σωστή και αναγκαία κοινή

δράση των αριστερών ευρωβουλευ-τών, όπου για πρώτη φορά βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ συνεργά-ζονται. Χρειάζεται η κοινή δράση για ένα μετωπικό συντονισμό και αλλη-λεγγύη όλων των αγωνιζόμενων επι-χειρήσεων και κλάδων (βλ. σελ. 8).

Η ενωτική μετωπική πολιτική πρό-ταση ανατροπής, αποτελεί και μια ανταπόκριση στην πολύμορφη, αντι-φατική διάθεση για μια «ενότητα της Αριστεράς», μπροστά στη βαρβα-ρότητα και την εξαθλίωση. Αυτές οι πρωτοβουλίες αποτελούν και μια δι-απαιδαγώγηση των «ψηφοφόρων», τους οποίους θέλει να μετασχηματί-σει σε αγωνιστές της ανατροπής, αλ-λά και μια διαπαιδαγώγηση όλης της Αριστεράς, και της αντικαπιταλιστι-κής, για μια «πολιτική των αγώνων και της ανατροπής», σε πείσμα της γενικευμένης τάσης για «κομματική ιδιωτικοποίηση» και «κοινοβουλευ-τική εξαργύρωση» των εργατικών - λαϊκών αγώνων. Η αντικαπιταλιστι-κή Αριστερά, περισσότερο από ποτέ πρέπει να μιλήσει για την επαναστατι-κή και κομμουνιστική προοπτική των κοινωνικών αγώνων, προβάλλοντας ένα πιο συγκεκριμένο πρόγραμμα για τις νέου τύπου επαναστάσεις, τη νέου τύπου εργατική εξουσία και «προλε-ταριακή δημοκρατία», για τη σοσιαλι-στική και κομμουνιστική κοινωνία της εποχής μας. Και αυτή την προοπτική θα θέσει με αυτοτέλεια και μετωπική πρακτική ταυτόχρονα, σε κάθε μάχη. Και στην εκλογική και στην «εξωκοι-νοβουλευτική», που πολύ γρήγορα θα σφραγίσει τις εξελίξεις.

Να «ξεσκονίσουμε» τις ενωτικές μας πρωτοβουλίες για

την ανατροπή της επίθεσης και

τη στρατηγική προοπτική

ΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ n ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ

«Με τη βοήθεια της Παναγίας» για καθεστωτική σταθερότητα Πλησιάζει το ενδεχόμενων πρόωρων εκλογών, για «κοινωνική εκτόνωση»

Απίστευτα καραγκιοζιλί-κια συμβαίνουν στη χώ-ρα μας με πρόσχημα το υποτιθέμενο «κυνήγι αποκάλυψης» του ονό-ματος κάποιου βουλευ-τή που νομίμως ή νομο-τύπως έβγαζε σε τράπεζες του εξωτερι-κού ένα εκατομμύριο ευρώ από τις κα-ταθέσεις του σε ελληνικές τράπεζες, μό-λις είδε να οξύνεται η κρίση και κινδυ-νεύει είτε να χάσει τα λεφτά του είτε να του τα φάνε τα λαμόγια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μέσω «έκτακτης φορολόγη-σης». Οι ...μασκαράδες οι βουλευτές του

ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αυ-τά τα πολιτικά καθάρμα-τα που αδίστακτα ψηφί-ζουν στη Βουλή τη λεη-λασία δεκάδων δισεκα-τομμυρίων ευρώ από τα εισοδήματα εκατομμυρί-

ων Ελλήνων, νόμισαν ότι βρήκαν την ευ-καιρία να «ξεπλυθούν». Εδώ σύσσωμος ο ελληνικός λαός κατηγορεί ως «προδό-τες» όσους ψηφίζουν υπέρ του εξανδρα-ποδισμού της χώρας, της κατάλυσης της κυριαρχίας της και της εξαθλίωσης οικο-νομικά σχεδόν όλου του πληθυσμού και οι πολιτικοί απατεώνες του ΠΑΣΟΚ και

της ΝΔ νομίζουν ότι θα εμφανιστούν ως «αθώες περιστερές» καταγγέλλοντας έναν απ’ αυτούς ότι είναι πιο ανάλγητος από τους υπόλοιπους! Μακριά είναι νυ-χτωμένοι.Το κόλπο δεν πρόκειται να σώσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από το άγριο «μαύρισμα» στις εκλογές. Λει-τουργεί όμως αρκετά ικανοποιητικά για το σύστημα ως κίνηση αντιπερισπασμού, αφού τα ΜΜΕ προσπαθούν λυσσωδώς να το χώσουν με το τρυπάνι στα μυαλά της κοινής γνώμης. Μάλιστα από προ-χθές, διαπιστώνοντας ότι το θέμα που-λάει στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, οι εγκέφα-

λοι του κόλπου αποφάσισαν να το ...«εκ-δημοκρατίσουν»! Διεύρυναν τον κύκλο των υποτιθέμενα «ανήθικων» βουλευτών σε όσους έχουν βγάλει στο εξωτερικό το ...ένα δέκατο αυτού του ποσού! Ανακοί-νωσαν ότι ψάχνουν πλέον όσους βου-λευτές έχουν βγάλει έξω τα λεφτά αυτά οι ίδιοι, αλλά ακόμη και αν τα έχουν βγά-λει οι συγγενείς τους!!!Ρίχνοντας το ποσό πολιτικής διαπόμπευ-σης, οι «γερμανοτσολιάδες» ηγέτες απο-σκοπούν στο να μπορούν να εκβιάζουν όλους τους βουλευτές, με στόχο να μην τολμούν να διαφοροποιούνται από την επαίσχυντη πολιτική που ακολουθείται.

Θέατρο με το «βουλευτή του ενός εκατομμυρίου»

ΠPIN

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠOΛITIKH ΠPIN / 3

ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ύψους 64 δισεκατομμυρίων ευρώ που αποσύρθηκαν από τις ελληνικές τράπεζες από τον Δεκέμβριο του 2009 μέ-χρι τον Δεκέμβριο του 2011 έχουν βάλει στο μάτι ο Βενιζέλος και οι τραπεζίτες. Ο πρώ-τος κάνει ανόητες διαλέξεις περί του ότι «αυτά τα χρήματα παραμένουν ανενεργά, δεν αποφέρουν κανένα κέρδος σε αυτούς που τα έχουν και κινδυνεύουν να χαθούν μέσα στους δαιδάλους της παραοικονομί-ας». Οι τραπεζίτες περιμένουν πώς και τι να βάλουν χέρι στα χρήματα αυτά και να τα φάνε, σε περίπτωση χρεοκοπίας που όλοι οι ξένοι τη βλέπουν πλέον ως αναπότρεπτη. Σιγά μην εμπιστευθεί ο κοσμάκης τον Βε-νιζέλο και τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ! Ούτως ή άλλως, η φορομπηχτική μανία της κυβέρνησης και κυρίως η τραγική φτω-χοποίηση των λαϊκών στρωμάτων λόγω της κυβερνητικής πολιτικής θα εξανεμίσουν τα-χύτατα τις καταθέσεις, δεν είναι ανάγκη να τους τα φάνε κι οι τραπεζίτες από πάνω!

ΚΑΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ οι έλληνες εκπαιδευτικοί προ-σπαθούν να διοριστούν στην ...Κύπρο! Πά-νω από 9.000 έχουν ήδη υποβάλει αιτή-σεις για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθ-μια κυπριακή εκπαίδευση και περιμένουν να έρθει η σειρά τους για να διοριστούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο μέσα στο 2011, υπέβαλαν σχετικές αιτήσεις 1.670 έλ-ληνες εκπαιδευτικοί, οι οποίοι αντιπροσω-πεύουν το 24% των υποψηφίων για διορι-σμό στη Μέση Εκπαίδευση και το 11% στην Πρωτοβάθμια. Ενώ στην αρχή διορίζονταν αμέσως, τώρα ο χρόνος αναμονής κυμαίνε-ται κατά μέσο όρο στα δύο χρόνια. Οι μι-σθοί στην Κύπρο είναι πλέον πολύ καλύτε-ροι από την Ελλάδα – από 17.000 ευρώ οι πρωτοδιόριστοι έως 36.000 μετά από αρκε-τά χρόνια.

ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ και όχι στην εκκλησία γί-νονται πλέον όλο και περισσότεροι γάμοι τα τελευταία χρόνια, με την οικονομική κρί-ση να παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο, κυρίως στην Αθήνα, αλλά όχι μόνο. Στους δήμους Περιστερίου, Νέας Ιωνίας και Ηλιούπολης μάλιστα, οι πολιτικοί γάμοι υπερτερούν των θρησκευτικών της τελευταίας διετίας. Και στο νομό Σερρών όμως, όπως και στους δή-μους της βόρειας Εύβοιας, πέρυσι οι πολι-τικοί γάμοι διπλασιάστηκαν και ξεπέρασαν σε αριθμό τους θρησκευτικούς. Οι πολιτικοί γάμοι είναι φυσικά πολύ φτηνότεροι, παρά το γεγονός ότι διάφοροι δήμαρχοι εκμεταλ-λεύθηκαν αμέσως την ευκαιρία και επέβα-λαν «τέλος γάμου» για την τελετή. Κάτι που πρωτοεισήγαγε –ποιος άλλος;– η ...Ντόρα όταν ήταν δήμαρχος Αθηναίων!

ΓIΩPΓOΣ ΔEΛAΣTIK

Δημοκρατία ή ευρωκατοχή;

Δ εν κρύβουν λόγια οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς του Λονδίνου: «Η πρώτη αποικία της ευρωζώνης» αποκαλούν την Ελλάδα! Έχουν φυσικά από-λυτο δίκιο. Έτσι κατάντησαν τη χώρα οι «γερ-μανοτσολιάδες» ηγέτες και βουλευτές του ΠΑ-

ΣΟΚ και της ΝΔ. Παράλληλα, ο βρετανικός και ο αμερι-κανικός Tύπος θέτουν ωμά –για τους δικούς βεβαίως λόγους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν δίκιο– το δίλημμα ενώπιον του οποίου βρίσκεται ο ελληνικός λα-ός και για το οποίο θα ψηφίσει όταν γίνουν εκλογές: Τι προτιμάει, δημοκρατία και χρεοκοπία ή παραμονή στο ευρώ και ευρωκατοχή;

O αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκα-λος, η «φωνή των γερμανοτσολιάδων», δεν έχει τον πα-ραμικρό δισταγμό να διακηρύξει ευθέως ότι δεν τον εν-διαφέρει καθόλου η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Με απόλυτη ειλικρίνεια εκφράζει ανοι-χτά αυτό που ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Βενιζέ-λος και τουλάχιστον 250 από τους 300 βουλευτές προ-σπαθούν να κρύψουν: «Είναι μεγάλο πρόβλημα (σ.σ. η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας) για πολλούς συμπα-τριώτες μου, ίσως για την πλειονότητα. Κατανοώ την άποψή τους. Όμως είμαι υπέρ του να χάνει κανείς την κυριαρχία του. Πάντοτε ήμουν!» δήλωσε ευθαρ-σώς στο γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό Ευρώπη-1. Δεν πρόκειται για κάποια προσωπική υπερβολή ή εκτροπή «πα-γκαλικού» τύπου. Αυτή είναι η ανομο-λόγητη γραμμή όχι μόνο του Πάγκαλου, του ΠΑΣΟΚ ή του πολιτικού προσωπι-κού των δύο κομμάτων εξουσίας, αλ-λά της ίδιας της ελληνικής αστικής τά-ξης. Αυτή η στρατηγική των αστών οδή-γησε την Ελλάδα στην ΕΟΚ, στην ΕΕ, στην ευρωζώνη, στη σημερινή νέα γερ-μανική κατοχή. Η θέση του Πάγκαλου, λοιπόν, είναι η θέση του ελληνικού καπιταλισμού και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η υποταγή στο Τέταρτο Ράιχ συνιστά την ουσία της στρατηγικής της ελληνικής αστικής τά-ξης σήμερα.

Έχουν φρίξει οι μεγαλύτερες αστικές εφημερίδες του κόσμου από την απερίγραπτη δουλοφροσύνη των ελλήνων αστών, οι οποίοι ούτε στιγμή δεν διστάζουν να αποδεχθούν τους πιο εξευτελιστικούς όρους που υπαγορεύει το Τέταρτο Ράιχ, όπως είναι η αναθεώρη-ση του Συντάγματος προκειμένου να συμπεριληφθεί άρθρο που θα καθιστά πλέον συνταγματική επιταγή να πληρώνονται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα οι ξέ-νοι δανειστές και στη συνέχεια, με όσα λεφτά μένουν, να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του το ελληνικό κρά-τος προς τους έλληνες πολίτες! Απίστευτο! Ούτε στα ...1890 δεν υπήρχαν Συντάγματα ανεξάρτητων κρατών που να περιλαμβάνουν και να κατοχυρώνουν τέτοιες διατάξεις, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι οι ξένοι δα-

νειστές όντως διοικούσαν ουσιαστικά τις χώρες που δάνειζαν. Ντρέπονταν όμως να εγγράψουν και στα Συ-ντάγματά τους τόσο αισχρές διατάξεις όσο αυτή που ο συνταγματολόγος καθηγητής Βενιζέλος αποδέχθηκε στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώ-νης τη νύχτα της Δευτέρας – και μαζί του φυσικά απο-δέχθηκε το σύνολο σχεδόν του πολιτικού προσωπικού της χώρας πλην της Αριστεράς, τονίζοντας ότι στην Aριστερά κατ’ ουδένα τρόπο δεν περιλαμβάνεται το πασοκικό συνονθύλευμα του Φώτη Κουβέλη.

Εκπλήσσονται οι ευρωπαίοι αστοί και τα δημοσιο-γραφικά τους όργανα από την εθελοδουλεία των ελλή-νων αστών. Ακούγεται απίστευτο, αλλά φτάσαμε στο ση-μείο, όπως τουλάχιστον μεταδίδει ο ανταποκριτής του Έθνους στην Ουάσινγκτον Μιχάλης Ιγνατίου, να διαφω-νεί με την επιβολή του όρου συνταγματικής αναθεώρη-σης στην Ελλάδα ακόμη και το ...ΔΝΤ!!! Στη συνεδρί-αση του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ την Τετάρ-τη «τονίστηκε ότι η επιβολή από την τρόικα αλλαγών στο ελληνικό Σύνταγμα, όπως και αυτό καθαυτό το πρό-γραμμα (σ.σ. “διάσωσης” της Ελλάδας από τους Ευρω-

παίους) αποτελεί “αυθάδη παρέμβα-ση” στις ελληνικές εσωτερικές υποθέ-σεις» αναφέρει επί λέξει η ανταπόκρι-ση. Έχουν δίκιο 25 γάλλοι αριστεροί διανοούμενοι, οι οποίοι δημοσίευσαν ένα μανιφέστο υποστήριξης του ελ-ληνικού λαού στον ιστότοπο της γαλ-λικής εφημερίδας Λιμπερασιόν, όπου αναφέρουν μεταξύ πολλών άλλων: «Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί στη συνέχεια σε ολόκληρη την Ευρώπη... Η τεχνητή και κατανα-γκαστική επιδείνωση του προβλήμα-

τος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου για την άλωση μιας κοινωνίας στο σύνολό της». Οι γάλλοι διανοούμενοι υπογραμμίζουν σε άλλο σημείο του μανι-φέστου τους, προειδοποιώντας τους λαούς της Ευρώ-πης: «Προκειμένου αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευ-θερισμού να πετύχει το στόχο της χρειάζεται να εγκα-θιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχει-ώδη δημοκρατικά δικαιώματα... Πρόκειται για ένα ση-μείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθε-στώτα, στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους “αντι-προσώπους του λαού” να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτι-θέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοι-νοβουλευτικού πραξικοπήματος...».

Η εικόνα ως προς το τι συμβαίνει στη χώρα μας γί-νεται όλο και πιο καθαρή για όλο και περισσότερο κό-σμο. Το ζητούμενο τώρα είναι αν μπορεί η ελληνική Αριστερά να ηγηθεί του λαού μας στην πάλη για ανα-τροπή αυτής της κατάστασης.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο κίνημα, την πολιτική, τις ιδέεςn ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΑΓΑΝΙΓΟΣ

Π ιο ώριμη και δυνατή, μετά από τη συμμετοχή της στις τε-λευταίες μεγάλες μάχες του εργατικού και λαϊκού κινήμα-

τος, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σχεδιάζει τη δράση της για το επόμενο κρί-σιμο διάστημα. Και πρώτα απ’ όλα, οι δυνάμεις της αντικαπιτα-λιστικής Αριστεράς πρέπει να συμβάλουν στο κλίμα του λαϊκού ξεσηκωμού, των απεργιών και των καταλήψεων για να ανατρα-πεί η κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου, να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα της, να δυναμώσει συνολικότερα η πάλη ενάντια σε κυ-βέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφάλαιο.

Παράλληλα, πολύ κρίσιμο ζήτημα είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να οργανώσει την αυτοτελή πολιτική της παρέμβαση μέσα στους αγώνες που είναι σε εξέλιξη και γενικότερα στην κοινωνία. Οι πολιτικές αναζητήσεις των εργαζόμενων αναπτύσσονται. Το ερώτημα «αν υπάρχει άλλος δρόμος» πέρα από τα μνημόνια, την ΕΕ και τον καπιταλισμό δεν είναι πια ένα ερώτημα μιας «ιδεολογικής πρωτοπορίας», αλλά ένα μαζικό ερώτημα του μα-χόμενου κόσμου! Τώρα είναι η ώρα πιο αποφασιστικά, πιο συ-γκροτημένα, πιο «πραγματικά», να προβάλει το πρόγραμμα της

αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης με προοπτική την εργατική εξουσία και μάλιστα επιδιώκοντας όχι απλά να «προ-βάλλεται», αλλά να υιοθετείται στον ένα ή τον άλλο βαθμό μέσα στους αγώνες, να οργανώνεται η πάλη γύρω από αυτό.

Οι απαντήσεις σε αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα πρέπει να σφραγίσουν και το νέο γύρο εκδηλώσεων, ημερίδων και διημέ-ρων που οργανώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το επόμενο διάστημα σε όλη την Ελλάδα (πιθανή ημερομηνία για την Αθήνα, η Κυ-ριακή 18 Mαρτίου). Στην καρδιά της πολιτικής εξόρμησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται το άνοιγμα προς τους αγωνιστές του εργατικού κινήματος, των λαϊκών συνελεύσεων, των κινημάτων ανυπακοής, αλλά και προς τις δυνάμεις της Αριστεράς για την προώθηση της λογικής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης ανατρο-πής, με μέσο το «ανοιχτό γράμμα» που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύ-νει στις δυνάμεις αυτές. Φιλοδοξούμε μέσα από αυτό το άνοιγ-μα να συζητήσουμε με το μαχόμενο κόσμο για το αναγκαίο «μέ-τωπο» μέσα στους αγώνες, για το περιεχόμενο και την οργάνω-σή του, για τη στάση της Αριστεράς.

4 / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΚΗ KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Πλούσια σε διαδικασί-ες ήταν η προηγούμενη βδομάδα για Συνασπι-σμό και ΣΥΡΙΖΑ, κα-θώς στις 17-18 Φεβρου-

αρίου συνεδρίασε η ΚΠΕ του Συ-νασπισμού και αμέσως με-τά το πανελλαδικό συντο-νιστικό του ΣΥΡΙΖΑ, που ολοκληρώθηκε την Κυρια-κή 19 Φεβρουαρίου. Στην πρώτη διαδικασία η ηγε-σία του Συνασπισμού πήρε το «πράσινο φως» για να καταθέσει ξανά στο ΣΥΡΙ-ΖΑ την πρόταση του αντι-μνημονιακού συνασπισμού εξουσίας. Η πρόταση απευ-θύνεται ξανά σε ΚΚΕ, ΔΗ-ΜΑΡ και σε «προοδευτι-κές δυνάμεις». Άξονές της αναδεικνύονται η επαναδι-απραγμάτευση και μερική διαγραφή του χρέους, κα-θώς και η καταγγελία του Μνημονίου και των νομο-θετημάτων του.

Από την πρόταση δια-φοροποιήθηκε το Αριστερό Ρεύ-μα του Συνασπισμού που ψήφι-σε λευκό, καταθέτοντας Κείμε-νο Συμβολής. Το κείμενο διαφο-ροποιείται ως προς το κάλεσμα σε Κουβέλη και Πράσινους, αλλά και στον τρόπο που προσεγγίζο-νται όσοι διαφοροποιούνται από το ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα, η ηγε-σία του Συνασπισμού επικρίνεται για ευκαιριακές προσεγγίσεις, που δεν βασίζονται σε μια αγω-νιστική διαδρομή και σε μια αξι-όπιστη πολιτική βάση. Δεν είχαν όλοι τη στάση της Σ. Σακοράφα, που διαφοροποιήθηκε από την πρώτη στιγμή. Σημαντική διαφω-νία υπάρχει στο θέμα του πλαισί-ου της πρότασης, καθώς το Αρι-στερό Ρεύμα επιμένει στη συνο-λική διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ, ενώ προ-

βάλλει και την ανάγκη ρήξης με την ΕΕ, ο χαρακτήρας της οποίας όμως μένει ασαφής.

Στο ΣΥΡΙΖΑ οι προτάσεις του Συνασπισμού έγιναν δεκτές, όχι χωρίς διαφοροποιήσεις. Το Αρι-

στερό Ρεύμα τοποθετήθηκε με λευκό σε συνέχεια της στάσης του στην ΚΠΕ του κόμματος, ενώ ο Μ. Γλέζος διαφώνησε με το κάλεσμα σε Κουβέλη και Πράσινους. Ανά-λογες ενστάσεις εξέφρασε και η ΔΕΑ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι με το βλέμμα στις εκλογές, πα-ραμερίστηκαν οι διαφορές, προ-κειμένου να υπάρξει μια ενότη-τα στον ελάχιστο κοινό παρονο-μαστή. Καταλήχτηκε και ο τίτλος του ψηφοδελτίου που θα προταθεί στους πιθανούς συμμάχους. Προ-τείνεται, με το βλέμμα στραμμέ-νο στους πασοκογενείς, η επωνυ-μία ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Ψηφοδέλ-τιο ή Ψηφοδέλτιο Συνεργασίας. Οι όποιες αναφορές στο μαζικό κίνη-μα ήταν ενταγμένες στην άσκηση πίεσης για να γίνουν εκλογές το γρηγορότερο.

Στη συζήτηση αναδείχτηκε η δι-άσταση ανάμεσα στις απόψεις πε-ρί νέας κατοχής και πατριωτικού μετώπου που υπογράμμισε η ΚΟΕ και το ΔΗΚΚΙ και στην αντιεθνι-κιστική προσέγγιση από ΑΚΟΑ

και Ομάδα Ρόζα. Εξάλλου, αμη-χανία προκάλεσε η δήλωση Τσί-πρα (20/2) ότι «κάποιοι Έλληνες δεν είναι και τόσο Έλληνες. Αυ-τοί που μας κυβερνούν». Αντανα-κλά μια αδέξια προσπάθεια οικει-οποίησης της περιρρέουσας πατρι-ωτικής ατμόσφαιρας, χωρίς αντιι-μπεριαλιστικό και αντιΕΕ περιε-χόμενο, στην οποία βεβαίως ρεύ-ματα της πατριωτικής Δεξιάς και όχι μόνο κινούνται πιο άνετα.

Γενικότερα, η ασάφεια στην πολιτική πρόταση και η πρακτική να προσεγγίζεται ο κόσμος που διαφοροποιείται από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με ένα λόγο που είχε συνη-θίσει να ακούει, δεν ανοίγει δρό-μους στην Αριστερά. Τα μισόλο-γα για το χρέος και η πρόταση για τριετή αναστολή πληρωμών εύκο-λα υιοθετήθηκαν από τον Καρα-

τζαφέρη, ο οποίος πλειοδοτεί και ζητά πενταετή αναστολή. Η δια-γραφή του απεχθούς χρέους είναι πια θέση και του Καμμένου. Δεν είναι δύσκολο όταν δεν συνδέο-νται οι προτάσεις αυτές με τα ιε-

ρά και όσια της ΕΕ και του ευρώ, καθώς και της καπι-ταλιστικής κερδοφορίας, πάνω στα οποία όμως θε-μελιώνεται η πολιτική των Μνημονίων της κυβέρνη-σης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Τέλος, η σχέση με το κόμμα του Κουβέλη επιτεί-νει τη σύγχυση για την πρό-ταση του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα απ’ όλα γιατί ο Φ. Κουβέ-λης δεσμεύτηκε να σεβα-στεί τα μνημόνια, ενώ με τη στήριξη της αντιδημο-κρατικής προσπάθειας να καταργηθούν οι διαδηλώ-σεις, τη συστράτευση στις μεθοδεύσεις Διαμαντο-πούλου για εφαρμογή του νόμου στα ΑΕΙ, συγκρο-τεί ένα ιδιαίτερα συστημι-

κό προφίλ. Από την άλλη, ο ιδι-όμορφος ανταγωνισμός για το ποιος θα γίνει έκφραση του χώ-ρου του ΠΑΣΟΚ που φυλλορρο-εί, με την άνευ όρων ενσωμάτωση φυσιογνωμιών ταυτισμένων με το αντιλαϊκό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ μοιάζει να οδηγεί σε ρευστά πο-λιτικά σχήματα, με την Αριστε-ρά να είναι υποσύνολο και τμή-μα ενός ευρύτερου χώρου, ανα-συγκρότησης της κεντροαριστε-ράς και της σοσιαλδημοκρατί-ας. Για τον Κουβέλη αυτή η με-τα-αριστερά είναι ίσως οικείος χώρος, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δύσκολα θα μπορέσει να βαδίσει προς αυ-τή, χωρίς να αντιμετωπίσει υπαρ-ξιακής φύσης ερωτήματα για τον προσανατολισμό, τη σχέση με το κίνημα και πολύ περισσότερο μια άλλη κοινωνική προοπτική.

ΣΥΡΙΖΑ n ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΕΑΣΙΔΗΣ

Αριστερά των ρηχών νερώνΑντιμνημονιακή εκλογική συνεργασία, χωρίς ανατρεπτική και αντιΕΕ προοπτική

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΝΔ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣn ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ οδεύει προς τον εκλο-γικό καταποντισμό, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τα στελέχη του να ονειρεύονται ξανά υπουργικές καρέκλες, έστω και αν αυτό ση-μαίνει τη στήριξη του Α. Σαμαρά στην Πρωθυπουργία! Αναταρά-ξεις στο χώρο του διαρκώς συρ-ρικνούμενου κόμματος που θυμί-ζουν μια μικρή τρικυμία μέσα σε ένα ραγισμένο φλιτζανάκι του κα-φέ, προκάλεσαν οι δηλώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, που με ανα-κοίνωσή του τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της μετεκλογικής συνερ-γασίας ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημο-κρατίας: «Η θέση μου είναι κρυ-στάλλινη, η χώρα χρειάζεται πο-λιτική και κυβερνητική σταθερό-τητα. Για να τη διασφαλίσουμε... καλούμαστε όλοι να κάνουμε κά-ποιες υπερβάσεις»!

Μάλιστα, σε συνέντευξή του στο Ράδιο 9, την επόμενη μέρα πιο καθαρά επανέφερε την προ-οπτική της συγκυβέρνησης ξεκα-θαρίζοντας ότι «αν χρειαστεί οι δύο δυνάμεις θα συνεργαστούν ξανά, όπως έγινε με την κυβέρ-νηση Παπαδήμου» αφήνοντας ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο να στηριχτεί ο Αντώνης Σαμαράς στην Πρωθυπουργία! «Το ΠΑΣΟΚ έγινε το δεκανίκι της ΝΔ» τόνισε ανοιχτά στο Ράδιο Θεσσαλονί-κη η Λ. Κατσέλη, η οποία κινείται διερευνητικά για τη δημιουργία αντιμνημονιακού κόμματος στο χώρο του ΠΑΣΟΚ από διαγραμ-μένα στελέχη και βουλευτές του, χωρίς πάντως μέχρι στιγμής να έχει πετύχει κάτι.

Ο Χ. Παπουτσής, ο οποίος ακόμα δεν έχει διευκρινίσει δη-μοσίως αν τελικά θα είναι ή όχι υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ως αντίπαλος του B. Βε-νιζέλου εκφράζοντας το παπαν-δρεϊκό στρατόπεδο, έκανε λόγο για «πολιτική αστοχία».

«Nάτος, νάτος ο πρόεδρός μας», έπρεπε να ήταν ο τίτλος στην οθόνη του Mέγκα την περα-σμένη Τετάρτη, όταν το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του καναλιού φι-

λοξένησε συνέντευξη του B. Βε-νιζέλου διάρκειας 32 λεπτών!

Όταν όμως ρωτήθηκε σχετι-κά με την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, ο B. Βενιζέλος υπενθύμισε στο πα-νελλήνιο ότι ο ίδιος δεν είναι πα-ρά ένας απλός αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών, που κύ-ριο μέλημά του είναι να σώσει τη χώρα και επομένως, δεν ασχολεί-ται με τα κομματικά εγκόσμια.

Ωστόσο, είναι ολοφάνερο ότι σ’ αυτόν έχει δοθεί το δαχτυλίδι της διαδοχής, όχι μόνο από τους άλλους δελφίνους του ΠΑΣΟΚ αλλά και από την άρχουσα τάξη της χώρας.

Η επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του αναμένεται να γίνει στην Εθνική Συνδιάσκε-ψη του ΠΑΣΟΚ, η οποία μάλλον αναμένεται να μετατεθεί για τις 10-11 Μαρτίου.

Ενόψει εκλογών και υπολο-γίζοντας το αναγγελθέν κόμ-μα Καμμένου, ο Αντώνης Σαμα-ράς, από το βήμα της Εκτελεστι-κής Γραμματείας της ΝΔ, την πε-ρασμένη Τετάρτη, άλλαξε την αρ-χικά άκαμπτη στάση του απέναντι στους 22 διεγραμμένους βουλευ-τές του, οι οποίοι ψήφισαν «όχι» στο νέο Mνημόνιο. Αφού κάλεσε σε «πανστρατιά» για την εκλογική νίκη, απευθυνόμενος στους «22», είπε: «Θα χαρούμε να ξαναγυρί-σουν κοντά μας, εφόσον βέβαια, έμπρακτα αποδείξουν τις κρίσι-μες επόμενες μέρες ότι συστρα-τεύονται με την παράταξη». Τι ση-μαίνει αυτό;

Την υπερψήφιση των σκληρών αντιλαϊκών εφαρμοστικών νόμων του Mνημονίου και κυρίως, της τελικής Δανειακής Σύμβασης, η οποία θα τεθεί στη Βουλή, στα μέ-σα Μαρτίου, εάν ευοδοθεί το PSI. Σύμφωνα με πληροφορίες, αρκε-

τοί από τους 22 το ξανασκέφτο-νται, γεγονός που αν συμβεί, θα προσθέσει πολλούς ακόμη «κω-λοτούμπες» στο κοινοβουλευτικό μας τσίρκο.

Στην ομιλία του, ο Αντ. Σαμα-ράς σκιαγράφησε την πολιτική και εκλογική του τακτική μετά τη δική του «κωλοτούμπα». Αφού τοποθέ-τησε τις εκλογές αόριστα εντός δι-μήνου μετά την ολοκλήρωση του PSI, είπε πως η ΝΔ αξίζει να υπερ-ψηφιστεί για τους εξής λόγους: Ο ένας είναι ότι έτσι «ανοίγει ο δρό-μος προς την ομαλότητα». Με άλ-λα λόγια, το γνωστό τρομοκρατι-κό δίλημμα «ευρώ ή καταστρο-φή», θα τεθεί με μια επιστροφή

στο αρχαϊκό δίλημμα του ιδρυτή της ΝΔ, στην παραλλαγή, «Σαμα-ράς ή τανκς». Με αυτό το δίλημ-μα, το προπαγανδιστικό επιτελείο της ΝΔ, το οποίο κοσμεί και ο γι-ος του Ψυχάρη, θα επιχειρήσει να συσπειρώσει κλασικούς συντηρη-τικούς νοικοκυραίους της ευρύτε-ρης επιρροής της.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο θα καλέσει η ΝΔ την υπερψήφισή της, είναι η ανάπτυξη. «Η κατα-στροφική πολιτική των δυόμισι τε-λευταίων ετών έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Τις τελευταί-ες μέρες αποφύγαμε τα χειρότερα: την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία! Τώρα είναι η ώρα να ξαναστήσουμε τη

χώρα στα πόδια της», είπε στην ομιλία του. Καθησυχάζοντας τους δανειστές της χώρας, συμπλήρω-σε ότι «δεν έχουμε καμιά αντίρ-ρηση για τους στόχους και τις επι-διώξεις του προγράμματος, αλλά χωρίς ανάκαμψη δεν θα πιάσουμε τους στόχους». Και στη βάση αυτή, «έπαιξε» με τη λαϊκή αγωνία, λέ-γοντας ότι «χρειάζεται κοινωνική συνοχή και όχι μονομερή λιτότη-τα», τη στιγμή που ψηφίζει όλους τους νόμους που οδηγούν στη μο-νομερή λιτότητα...

Ο τρίτος λόγος που η ΝΔ θα υποστηρίξει την υπερψήφισή της, δεν ειπώθηκε στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας, αλλά εφαρμόστηκε έμπρακτα, με την επίσκεψη Σαμαρά στην Κύπρο, όπου σήκωσε ψηλά τη διεκδίκη-ση των ΑΟΖ. Γεγονός που από μακριά «μυρίζει» αξιοποίηση του εθνικισμού και των επικίνδυνων πολεμικών τυχοδιωκτισμών.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΝΤΕΣ

Ελάτε «στα τέσσερα»!Απαιτεί «ναι» στους εφαρμοστικούς

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠPIN / 5

Συζήτηση για την εργατική τάξη

Μ ε εκδηλώσεις και παρουσιά-σεις, σε συνδυασμό με τη δια-

δικασία προώθησης της εσωοργα-νωτικής συζήτησης προχωρά το ΝΑΡ προς το Πανελλαδικό Σώμα της ορ-γάνωσης στις 31 Μαρτίου - 1η Απριλί-ου στην Αθήνα, με θέμα «για το υπο-κείμενο της αντικαπιταλιστικής πάλης και της επαναστατικής προοπτικής».

Στην Αθήνα οργανώνεται συζήτη-ση με θέμα «Σύγχρονη εργατική τά-ξη: εξελίξεις και προοπτικές», την Τε-τάρτη 7 Μαρτίου, στις 6.30 μ.μ., στην ΑΣΟΕΕ (αμφιθέατρο Αντωνιάδου). Θα μιλήσουν: Βασίλης Μηνακάκης, μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ, Σπύρος Σα-κελλαρόπουλος, επίκουρος καθη-γητής Παντείου, Αποστόλης Καψά-λης, ερευνητής ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Λέανδρος Μπόλαρης, συγγραφέας.

Επίσης, το ερχόμενο Σάββατο

3 Μαρτίου, στις 5.30 μ.μ., θα πραγ-ματοποιηθεί παρουσίαση του Κειμέ-νου Εργασίας στη Θεσσαλονίκη. Η παρουσίαση θα γίνει στη Λέσχη των Αναιρέσεων (Εγνατία 98), με εισηγη-τή τον Βασίλη Μηνακάκη.

Ανάλογες παρουσιάσεις οργανώ-νονται και σε άλλες πόλεις, ενώ προ-γραμματίζεται και σημαντικός αριθ-μός συσκέψεων. Η όλη προσπάθεια είναι να ανοίξει ένας πραγματικός διάλογος, μέσα σε μια από όλες τις απόψεις «καυτή» περίοδο.

Δεύτερο φύλλο της Ελευθεροτυπίας των εργαζομένων

Κυκλοφόρησε το Σάββατο στα περίπτερα το δεύτερο απεργι-

ακό φύλλο των εργαζόμενων στην Χ.Κ. Τεγόπουλος όπου θα παραμεί-νει μέχρι τη Δευτέρα. Η προσπά-θεια της εργοδοσίας να το μπλοκά-ρει με την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων κατά της εταιρείας Ενότητα (που εκδίδει το Δρόμο) έπεσε στο κενό. Του απεργιακού φύλλου μά-λιστα προηγήθηκαν απειλητικά μη-νύματα σε βάρος εργαζομένων.

Η γενική συνέλευση των εργα-ζομένων τάχθηκε υπέρ της έκδο-σης νέου απεργιακού φύλλου με συντριπτική πλειοψηφία (174 ερ-γαζόμενοι ψήφισαν υπερ, 4 κατά και 3 ψήφισαν λευκό). Στο μεταξύ το χαιρετισμό της προς τους δημο-σιογράφους της Ελευθεροτυπίας και την στήριξή της στην απόφαση για έκδοση απεργιακού φύλλου δη-μοσιοποίησε χθες η Διεθνής Ομο-σπονδία Δημοσιογράφων και το ευρωπαϊκό της παράρτημα. «Eίναι μεγάλη νίκη των δημοσιογράφων που είδαν τα δικαιώματά τους να παραβιάζονται εδώ και μήνες», το-νίζει η Ομοσπονδία αναφερόμενη στην επιτυχία του πρώτου απεργια-κού φύλλου που πούλησε περίπου 30.000 φύλλα. Οι εργαζόμενοι συ-νεχίζουν για 66η μέρα τον απεργι-ακό αγώνα τους, καθώς η πλευρά της εργοδοσίας δεν έχει απαντήσει θετικά σε κανένα από τα βασικά αι-τήματά τους.

Την ανακοίνωση νέου πατρι-ωτικού αντιμνημονιακού κόμμα-τος ανακοίνωσε την Παρασκευή ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Πά-νος Καμμένος μέσω φέισμπουκ και τουίτερ. O τίτλος είναι «Aνε-ξάρτητοι Έλληνες» με τον τίτλο να παραπέμπει από τη μια στους βου-λευτές που διαφώνησαν με τα κόμ-ματά τους στην ψήφιση της δανει-ακής σύμβασης και από την άλλη στο εμπόριο του πατρίδας. Το νε-οσύστατο κόμμα ξεκίνησε την κα-ριέρα του με ιντερνετικό διάλογο αλλά και τη δημοσιοποίηση μιας ιδρυτικής διακήρυξης που σύμφω-να με τον αρχηγό του δεξιού κόμ-ματος προέκυψε από …200.000 πο-λίτες που υποτίθεται ότι συμμετεί-χαν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη διαμόρφωση των

αρχών του νέου. Η επικοινωνια-

κή διαχείριση του νε-όυ κόμματος δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είναι στην πραγ-ματικότητα. «Οι πολί-τες θα ξεκινήσουν αυ-τήν την παράταξη», υπογραμμίζει ο αρχη-γός του, όταν στην πραγματικότη-τα πρόκειται για ένα καθαρά προ-σωποκεντρικό κόμμα χωρίς μέχρι στιγμής στοιχειώδη όργανα. Το νέο κόμμα απευθύνεται ξεκάθα-ρα στους νεοδημοκράτες που αι-σθάνονται προδομένοι από τη φι-λομνημονιακή στροφή του Α. Σα-μαρά, προσθέτοντας μπόλικη δό-ση εθνικισμού και δημαγωγίας. Το κόμμα δεν παραλείπει να δη-

λώνει ωστόσο την πί-στη του στην «ορθο-λογική ανάπτυξη» με κυρίαρχο μοχλό την κυρίαρχη αγο-ρά, όσο και την αφο-σίωση στον ευρωπα-ϊκό προσανατολισμό της χώρας.

Ο Πάνος Καμ-μένος έκανε σαφές ότι «για την ώρα» τάσσεται υπέρ της παραμο-νής στο ευρώ και ταυτόχρονα τό-νισε ότι αρνείται την «εξάρτηση που οδηγεί στη διεθνή απομόνω-ση και στερεί από τη χώρα άλλες γεωπολιτικές συμμαχίες». Η από-πειρα του Πάνου Καμμένου, ένα υβρίδιο μεταξύ της Χρυσής Αυ-γής και του ΛΑΟΣ, δεν αποτελεί φυσικά ούτε την πρώτη, ούτε την

τελευταία απόπειρα ίδρυσης μιας νέας λαϊκής, πατριωτικής δεξιάς. Το Σάββατο ο Παναγιώτης Ψω-μιάδης έκανε γνωστό ότι προχωρά στην ίδρυση νέου κόμματος με τον «εμπνευσμένο» τίτλο ΠΑΤ.ΡΙ.ΔΑ ψαρεύοντας στα ίδια θολά δήθεν αντιμνημονιακά νερά. Ας μην ξε-χνάμε ότι στο παρελθόν ο Πάνος Καμμένος έχει εκφράσει ακραίες εθνικιστικές και αυταρχικές θέ-σεις. Είχε υπερασπιστεί την κακο-ποίηση δεκαεξάχρονου από αστυ-νομικό μιλώντας το 1995 μιλώντας για «δίκαιη αγανάκτηση». Στο ίδιο μοτίβο πρόσφατα υπερασπίστηκε τους «πατριώτες» βατραχανθρώ-πους που φώναζαν στην παρέλα-ση φασιστικά και δολοφονικά συν-θήματα, ότι θα ξεκοιλιάσουν τους Αλβανούς κ.λπ.

Εξαρτημένη εθνικοκαπηλείαn ΚΟμμΑ ΚΑμμΕΝΟυ

n ΔΗμΗΤΡΗΣ ΣΤΑμΟυΛΗΣ

Εφαρμοστικό «τσεκούρι» κατά συντάξεων, μισθών

ρώ οι δαπάνες από τον ΕΟΠΥΥ, 21,3 εκατ. ευ-ρώ από τον ΟΑΠ - ΔΕΗ και 15,4 εκατ. ευρώ από ΤΑΠ - ΟΤΕ.

Η περιβόητη «ανάπτυξη» για την οποία υποκριτικά μιλούν οι κυβερνώντες είναι πα-ραμύθι, αφού μόνο για φέτος οι δαπάνες του Προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων μει-ώνονται κατά 400 εκατ. ευρώ, ενώ από τη λι-τότητα δεν ξεφεύγει ούτε ο πολιτισμός και το δήθεν «βαρύ πυροβολικό» της χώρας, ο του-ρισμός, αφού μειώνονται οι δαπάνες κατά 25 εκατ. ευρώ. Σε τραγική κατάσταση θα βρε-θούν και οι ΟΤΑ, αφού περικόπτονται οι κρα-τικές αποδόσεις κατά 129 εκατ. ευρώ.

Στο άλλο μεγάλο μέτωπο, την επιβολή μι-σθών …Κίνας, δεν θα απαιτηθεί άλλος εφαρ-μοστικός νόμος! Ο Γ. Κουτρουμάνης ξεκαθά-ρισε ότι η μείωση του κατώτατου μισθού κα-τά 22% θα ισχύσει από την 1η Μαρτίου, με τον υπουργό Εργασίας να μιλά για …«δικαί-ωμα αλλά όχι υποχρέωση του εργοδότη» να τσακίσει τους μισθούς! Ακόμα ωστόσο δεν εί-ναι σαφές τι θα γίνει με 20 παροχές που το ύψος τους συνδέεται με τον κατώτατο μισθό. Οριστικά καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας, ενώ η «μερική διατήρηση» της με-τενέργειας, που περιορίζεται σε 3 μήνες, θα επιφέρει μειώσεις μισθών που ενδέχεται να ξεπεράσουν ακόμη και το 40%, ενώ μόνο 4 επιδόματα θα επιβιώσουν (ωρίμανση, τέκνων, εκπαίδευσης και βαρέων επαγγελμάτων). Με τη λήξη της μετενέργειας οι αμοιβές θα μειώ-νονται αυτομάτως, δηλαδή θα τροποποιείται η ατομική σύμβαση εργασίας, χωρίς την σύμ-φωνη γνώμη του εργαζομένου.

Ενόψει της ψήφισης του εφαρμοστικού οδοστρωτήρα, ο συντονισμός πρωτοβάθμι-ων σωματείων καλεί σε συγκέντρωση διαμαρ-τυρίας στα γραφεία της ΕΕ την Τετάρτη στις 1.30 μ.μ., στο πλαίσιο της τρίωρης πανελλα-δικής στάσης εργασίας που κήρυξαν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και σε μεγάλη συγκέντρωση στο Σύ-νταγμα στις 6 μ.μ. (Όθωνος και Αμαλίας).

τραπεζίτες και άλλους κατόχους κρατικών ομολόγων, για την πληρωμή τόκων, στα 13,05 δισ. ευρώ και από την άλλη, προχωρά σε μεί-ωση του ενός εκατομμυρίου συντάξεων, κύρι-ων και επικουρικών, με στόχο να αφαιρεθούν από τους συνταξιούχους άλλα 386 εκατ. ευ-ρώ μόνο για το 2012. Στις επικουρικές συντά-ξεις η μείωση κυμαίνεται από 10% έως 20% και αφορά στη συντριπτική πλειοψηφία των

συνταξιούχων (περίπου 93% του συ-νόλου) καθώς επιβάλλεται στα μεγα-λύτερα ασφαλιστικά ταμεία. Οι συντά-ξεις ως 250 ευρώ περικόπτονται κα-τά 10% (πλαφόν τα 200 ευρώ), από 250 ως 300 ευρώ κατά 15% (πλαφόν τα 225 ευρώ) και από τα 300 ευρώ και άνω κατά 20% (πλαφόν τα 255 ευρώ). Τα ποσοστά των μειώσεων αυτών επιβάλλονται και στο 50% του συνο-λικού ποσού κύριας και επικουρικής σύνταξης ΕΤΑΤ και ΕΤΕΑΜ σε συντα-ξιούχους προσυνταξιοδοτικού καθε-στώτος.

Η περικοπή στις κύριες συντάξεις ανέρχεται στο 12% για το ποσό που υπερβαίνει τα 1.300 ευρώ. Όλες αυ-τές οι μειώσεις επιβάλλονται αναδρο-μικά από τις αρχές του χρόνου και η

παρακράτηση των αναδρομικών θα γίνει σε 8 δόσεις από τη σύνταξη του Mαΐου.

Όσον αφορά τις κρατικές δαπάνες, μόνο για το 2012, προβλέπεται η καρατόμηση δα-πανών 66 εκατ. για συντάξεις Δημοσίου, 576 εκατ. για φαρμακευτική δαπάνη, 205 εκατ. για τα ειδικά μισθολόγια. Μειώνονται οι λειτουργι-κές δαπάνες όλων των υπουργείων, πλην του Άμυνας, κατά 15% (200 εκατ.), πετσοκόβονται τα επιδόματα πολυτέκνων (43 εκατ.). Η παι-δεία συνθλίβεται με μειώσεις 80 εκατ. ευρώ και μειώσεις σε αμοιβές αναπληρωτών στα σχολεία και έκτακτου διδακτικού προσωπι-κού των ΑΕΙ, σε επιχορηγήσεις προς ΑΕΙ-ΤΕΙ, και σε δαπάνες σίτισης των φοιτητών. Η δη-μόσια υγεία διαλύεται, με περικοπή εφημερι-ών νοσοκομειακών γιατρών κατά 50 εκατ. ευ-ρώ, ενώ συρρικνώνονται κατά 500 εκατ. ευ-

Στη φάση σαρώματος των μισθών και συντάξεων περνά η κοινοβου-λευτική συμμορία που στήριξε το δεύτερο Mνημόνιο, με την υπερ-ψήφιση του νομοσχεδίου για το

PSI από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ντόρα και την έναρξη της συζήτησης του εφαρμοστικού νόμου που θα ψηφιστεί την ερχόμενη Τετάρτη με εργα-σιακά και συνταξιοδοτικά θέματα. Τον εφαρ-μοστικό στήριξαν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ που υποκρίθηκε την …επιφυλακτική, ενώ δήλωσαν ότι το καταψηφίζουν ΚΚΕ, ΛΑΟΣ και ΣΥΡΙΖΑ. Τα προσχήματα δεν έσωσε φυσικά ούτε η τροπολογία Κουτρουμάνη που αποσυ-νέδεσε από τη μείωση του κατώτατου μισθού, τα επιδόματα και τις παροχές που θα συνεχί-σουν να υπολογίζονται με βάση το ημερομί-σθιο του ανειδίκευτου εργάτη, αφού ...εξαι-ρείται το επίδομα ανεργίας, που κατακρημνί-ζεται στα 351 ευρώ!

Το ευτράπελο είναι ότι υφυπουργός Οι-κονομικών, Π. Οικονόμου, ήθελε να βάλει και

…στοίχημα ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο από μέρους της κυβέρνησης να λάβει νέα μέτρα, όταν όλοι οι γερμανοί …προϊστάμενοί του δη-λώνουν ήδη ότι τον Ιούνιο θα στείλουν στον ελληνικό λαό και νέο «λογαριασμό», ενώ ακό-μα και ο υπουργός Εργασίας προανήγγειλε νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, δηλώνοντας ότι «η λύση που επιλέχθηκε δεν αποκλείει αυτό το ενδεχόμενο». Όσο για τη ΝΔ, μίλησε για «μονόδρομους» και για «επι-λογές από αυτές που έχει διαθέσιμες», υπερ-ψηφίζοντας τα πάντα «με γνώμονα το καλό της πατρίδας»…

Η κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου από τη μια προβλέπει αύξηση του κονδυλίου για τους

6 / ΠPIN E IKONOKΛAΣTEΣ KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΘEMAΚαταρρέει ο δικομματισμός

n ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

«Κι όσο πονάω, τόσο μεγαλώνει το μίσος (Κώστας Βάρναλης, Το φως που καίει).Όσο εντείνεται η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού και θεριεύει η επίθεση στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα, τόσο οξύνεται και η κρίση του πολιτικού συστήματος και του κομματικού συστήματος ως πυλώνα του πρώτου. Το κομματικό σύστημα που κυρίως επωμίζεται την οργάνωση της αντιλαϊκής επίθεσης (κλιμακούμενη λιτότητα και αυταρχισμός) δέχεται το βάρος της λαϊκής οργής και αντίδρασης. Το πολιτικό σύστημα ως διαμεσολαβητής της αστικής ηγεμονίας στην εργατική τάξη, αδυνατεί να την εξασφαλίσει, αφού η πλειοψηφία των οπαδών του μνημονιακού δικομματισμού αποστοιχίζεται απ’ αυτόν και πυκνώνει σε μεγάλο βαθμό τις φάλαγγες των λαϊκών κινητοποιήσεων. Συναίνεση πλέον δεν υπάρχει. Υπάρχει φόβος και υποταγή με την καταστολή και την ιδεολογική τρομοκρατία. Οι λαϊκές όμως κινητοποιήσεις δεν απεγκλωβίζουν μόνο μάζες εργαζομένων από τα αστικά κόμματα, προκαλούν βίαιες αναταράξεις και στο εσωτερικό αυτών των κομμάτων. Τα κόμματα και οι βουλευτές έχοντας άμεση επαφή με τις μάζες είναι πιο ευάλωτοι στις πιέσεις. Γι’ αυτό, από τα πρώτα βήματα του Mνημονίου σημειώθηκαν διαφοροποιήσεις και διαγραφές στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Τώρα που και η ΝΔ μεταλλάχτηκε από κρυφή μνημονιακή δύναμη σε φανερή, έντονες διαφοροποιήσεις συντελούνται και στο δικό της κομματικό, αλλά και στο συνδικαλιστικό χώρο, που κορυφώθηκαν με τις αποσκιρτήσεις του Καμμένου και του Μανώλη και κυρίως με τη διαγραφή από τον Σαμαρά 21 βουλευτών, δηλαδή του ενός τετάρτου της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, προς επίρρωση της φιλομνημονιακής του μεταμόρφωσης. Η κρίση του αστικού φιλομνημονιακού τόξου οδηγεί στην πτώση ή και κατάρρευση (στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ). Εκτός όμως από την πολιτική αποστασιοποίηση του κόσμου από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ (ως κόμμα που διεκδικεί την εξουσία είναι σε χαμηλά για τα ελληνικά δεδομένα ποσοστά), διαμορφώνεται στο λαό ένα αίσθημα ηθικής απαξίωσης και αποστροφής και για τα δύο κόμματα, που σηματοδοτεί και επιτείνει την παρακμή τους. Βέβαια, η δημαγωγία και η ασυνέπεια αποτελούν γενετικά στοιχεία τους, τώρα όμως εμφανίζουν τόσο κραυγαλέα εκφυλιστικά στοιχεία, που προκαλούν την οργή αλλά και τη χλεύη του λαού. Ανάμεσα στις μυλόπετρες των απαιτήσεων της γερμανικής και ελληνικής ολιγαρχίας και της αντίδρασης του ελληνικού λαού προσπαθούν αδέξια να ισορροπήσουν. Ακόμη και ο Γ. Παπανδρέου, αφού έδωσε γην και ύδωρ, τώρα καταγγέλλει τους ξένους ότι προσπάθησαν να επιβάλουν στη χώρα πατρωνία, ενώ ο αντιμνημονιακός Σαμαράς έγινε τόσο φανατικός μνημονιακός, που αποδεκάτισε την κοινοβουλευτική του ομάδα. Το δικομματικό σύστημα που διαμορφώθηκε μετά το 1974 με τον εκσυγχρονισμό της Δεξιάς (κεντροδεξιά ΝΔ) και του Kέντρου (κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ) και που κυβερνά τον τόπο μέχρι σήμερα με την εναλλαγή μονοκομματικών κυβερνήσεων, έχει χάσει την πολιτική του εμβέλεια και το κύρος. Φαίνεται ότι ως πολιτική μορφή πνέει τα λοίσθια. Το ζήτημα είναι τι θα ακολουθήσει...

Ηπολιτική κρίση του συστήματος θί-γει πρώτα απ’ όλα τον πιο ευάλω-το κρίκο του, το κομματικό σύστη-μα και ιδιαίτερα το δικομματισμό. Ο δικομματισμός που στη νεωτε-

ρική μορφή του κυριάρχησε στη χώρα από το 1974 (περίπου) και εντεύθεν, έχει δεχτεί ισχυρά πλήγματα, αλλά και η γερμανική και ελληνική ολιγαρχία φαίνεται στις παρού-σες συνθήκες ότι δεν προτιμούν την εναλλα-γή μονοκομματικών κυβερνήσεων, αλλά τη συγκυβέρνηση αστικών κομμάτων. Συγκε-κριμένα: Στο χώρο της Δεξιάς κυριαρχεί η ΝΔ με ποσοστά χαμηλά όμως για κόμμα που προαλείφεται για την εξουσία. Η οβιδιακή μάλιστα μεταμόρφωση του Σαμαρά σε φα-νατικό Ηρακλέα του Mνημονίου μεί-ωσε περαιτέρω την αξιοπιστία της ΝΔ και την εμβέλειά της στις μάζες, αλλά προκάλεσε και αναταράξεις στο εσωτερικό της με την «ανταρ-σία» των 21 βουλευτών και την άμε-ση καρατόμησή τους. Η ΝΔ δίνει εξε-τάσεις νομιμότητας στους επικυρίαρχους και διασκεδάζει τους φόβους και τις αυταπάτες ότι προβάλλει αντιστάσεις στη γραμμή των Βρυξελλών. Επιπλέον, η απόλυτη συμφω-νία για το νέο Mνημόνιο και η επί τα χεί-ρω υπέρβασή του με την απαίτηση κι άλλων προνομίων (μείωση φορολογίας) για το κε-φάλαιο, πιστοποιούν ότι η ΝΔ πλέει πλησί-στια προς το γνώριμο λιμάνι της ξενοδουλί-ας, της κύριας φιλοκαπιταλιστικής δύναμης, του επικίνδυνου αυταρχισμού, της σταδιακής ενσωμάτωσης της ακροδεξιάς (Βορίδης, Γε-ωργιάδης) όπως συνέβαινε με την παραδο-σιακή Δεξιά.

Από τον κεντροδεξιό άξονα, η ΝΔ φαί-

νεται ότι κινείται σε καθαρόαιμα συντηρη-τικό και ξενόδουλο. Αυτή όμως η μετατόπι-ση δεν μένει χωρίς συνέπεια. Η λαϊκή Δε-ξιά και στη βάση και στην κορυφή σε σημα-ντικό βαθμό αποστοιχίζεται από τη ΝΔ (εν-δεικτική η ίδρυση κόμματος από τον Καμέ-νο και η διαφοροποίηση ηγετών συνδικαλι-στών) και μειώνεται η εμβέλειά της στον κε-ντρώο χώρο, όπου αναπτύσσεται μια δυνα-μική προς τη ΔΗΜΑΡ. Σοβαρό θα μπορού-σε να αποδειχτεί το τραύμα της διαγραφής των 21, φαίνεται όμως ότι με μικροκομμα-τικές μεθόδους επουλώνεται. Επικίνδυνους τριγμούς δοκιμάζει το ακροδεξιό ΛΑΟΣ. Η επίκληση της αντιμνημονιακής εθνικοφρο-σύνης είναι πλαστή, αποσκοπεί στην κομ-

ματική επιβίωση από την πίεση της Χρυσής Αυγής αλλά και της ΝΔ. Πάντως, το ΛΑΟΣ προσπαθεί να πείσει το σύστημα για τη χρη-σιμότητα και νομιμοφροσύνη του με τη δή-λωση Καρατζαφέρη ότι υποστηρίζει την πο-λιτική της κυβέρνησης και την ανάληψη του χρήσιμου, ιδιαίτερα σήμερα, για το σύστημα ρόλου του αριστεροφάγου. Η ΔΗΣΥ, με τη συνεπώς νεοφιλελεύθερη πολιτική, παραμέ-νει καθηλωμένη και η σταθερή φιλομνημονι-ακή στάση της θα διατηρηθεί, χωρίς να απο-κλείεται και η συμμετοχή της στη συγκυβέρ-νηση, αν εισέλθει στη νέα Bουλή.

Στο χώρο της κεντροαριστεράς, το ΠΑ-ΣΟΚ διανύει περίοδο τεκτονικών αναταρά-

ξεων που εκτός απροόπτου θα σφραγίσουν το παρόν και το μέλλον του. Χωρίς να απο-κλείεται κάποια ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ με άξονα τις εκλογές και την εκλογή νέου αρχη-γού, φαίνεται ότι η συρρίκνωσή του θα προ-σλάβει μόνιμο χαρακτήρα γιατί έχει διαρρα-γεί η συμμαχία του με ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά στρώματα. Το ΠΑΣΟΚ εγκατα-λείπεται από την αριστερή πτέρυγά του (ιδί-ως εργατοϋπαλληλική), το πατριωτικό ΠΑ-ΣΟΚ, τη ριζοσπαστικοποιούμενη στις σημε-ρινές συνθήκες νεολαία, τα καταστρεφόμε-να μεσαία στρώματα. Η συγκρότηση κόμμα-τος από τους διαγραφέντες δεν φαίνεται να τελεσφορεί, ούτε θα οδηγούσε σε μετατόπι-ση του ΠΑΣΟΚ σε πιο αριστερή κατεύθυν-

ση. Αν και η καταψήφιση του Mνη-μονίου έχει τη σημασία της, αυτό το ρεύμα και η ηγετική του προσωπι-κότητα (Λ. Κατσέλη) δεν υποστηρί-ζουν την εγκατάλειψη της μνημονια-κής πολιτικής αλλά τη βελτίωση. Πα-ρόμοια και οι νοσταλγοί του παλιού

ΠΑΣΟΚ (Παναγιωτακόπουλος) παρά τις διαφοροποιήσεις τους και αποδυναμωμέ-νοι είναι και δεν διατυπώνουν προοδευτι-κή εναλλακτική πρόταση. Στη βάση του ΠΑ-ΣΟΚ που συρρικνώνεται υπερεκπροσωπού-νται πλέον τα στελέχη του κόμματος και του κράτους, εξέλιξη που προσδίδει ακόμη πε-ρισσότερο κρατικοδίαιτο και γραφειοκρα-τικό χαρακτήρα στο ΠΑΣΟΚ. Στο ΠΑΣΟΚ σαφώς επικρατεί το νεοφιλελεύθερο ρεύμα, με ηγετικό δίδυμο τους Βενιζέλο και Λοβέρ-δο και λοιπούς «τροϊκανούς», παρά τις δια-φορές τους, σε επίπεδο προσωπικής φιλοδο-ξίας κυρίως και όχι πολιτικής αντίθεσης. Το ΠΑΣΟΚ μετατρέπεται σε κεντρώο νεοφιλε-

4 Η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ περιορίζει τις αφομoιωτικές ικανότητες του συστήματος

ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τη δημιουργία πολυκομματικών κυβερνήσεων, στη θέση των μονοκομματικών που κυριάρχησαν από το 1974 και μετά,

φαίνεται να προκρίνει η ελληνική και ευρωπαϊκή αστική τάξη. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη στροφή παίζει το «κόντεμα»

των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων λόγω της φιλο-μνημονιακής πολιτικής τους.

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 E IKONOKΛAΣTEΣ ΠPIN / 7

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το εργατικό και λαϊκό κίνημα αναπτύσσεταιn ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Να ξέρεις το πότε και το πώς» (Μ. Αναγνω-στάκης, Τα Ποιήματα).

Ένα σύνθετο και ρευστό πολιτικό σκηνι-κό διαμορφώνεται. Το κεφάλαιο και το πολιτι-κό προσωπικό του εντείνουν σε βαθμό παρο-ξυσμού την ολομέτωπη επίθεση κατά του λαού, σε οικονοικό, κοινωνικό, πολιτικό, εθνικό επί-πεδο. Αντίστοιχα, αναπτύσσεται και το μαζικό κίνημα που παρά τις μεταπτώσεις, με την πίε-σή του είναι βασική αιτία της κρίσης του πολιτι-κού συστήματος και του δικομματισμού, όπως εκδηλώθηκε με τις μαζικές διαγραφές βουλευ-τών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όλο και περισσό-τερο οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν πως δεν πρόκειται για μπουρίνι αλλά για στρατηγικού χα-ρακτήρα επίθεση του κεφαλαίου κατά του λαού, για αφαίμαξη του ιδρώτα του και κατακρεούρ-γηση των δικαιωμάτων του.

Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Η αντίδραση δεί-χνει τα δόντια της. Δεν βάζει κόκκινες γραμμές στην επιδρομή κατά του λαού. Κόκκινες γραμ-μές μόνον ο ίδιος ο λαός μπορεί να βάλει με τους αγώνες του. Το σύστημα δεν ενδιαφέρεται πλέον για τη συναίνεση. Την έχει υποκαταστή-σει με την ιδεολογική τρομοκρατία που τη συ-μπληρώνει η καταστολή και η συρρίκνωση της αστικής δημοκρατίας και νομιμότητας. Το πο-λιτικό σύστημα ρέποντας προς τον ολοκληρω-τισμό δεν ανέχεται την άρνηση ούτε των δικών του παιδιών και διαγράφει τους βουλευτές που τόλμησαν να καταψηφίσουν το βάρβαρο Mνη-μόνιο 2. Όμως με αυτήν την πολιτική το κεφά-λαιο δυναμώνει τον νεκροθάφτη του! Οξύνει την αντίθεσή του με την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα αλλά και τις δικές του ενδογε-νείς, κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις. Ο λα-ός δεν εκδηλώνει μόνο δημοσκοπικά την αντί-θεσή του στο Mνημόνιο ούτε καταπίνει την ορ-γή του, αλλά όλο και περισσότερο κινητοποιεί-ται. Η σαρωτική επίθεση κατά της εργατικής τά-ξης στο σύνολό της αμβλύνει δευτερεύουσες αντιθέσεις στους κόλπους της (μισθοί, συντά-ξεις, συνθήκες, δικαιώματα κ.ά.) συντελώντας έτσι στην ενότητά της και τη συνειδητοποίηση από τα διάφορα τμήματα της κοινής τους ταξι-κής μοίρας. Παράλληλα, η ραγδαία καταστρο-φή των μεσαίων σρωμάτων τα απομακρύνει από την αστική τάξη και αντικειμενικά τα ωθεί σε συμμαχία με την εργατική τάξη.

Από την άλλη, η ηγεμονική μερίδα του κε-φαλαίου χάνει τους κοινωνικούς συμμάχους της, αντιμετωπίζει προβλήματα και από πλητ-τόμενα τμήματα της αστικής τάξης, χάνει βέ-βαια τη λαϊκή στήριξη. Γι’ αυτό ενισχύει τη συμμαχία της με τη μητρόπολη (Ευρωπαϊκή Ένωση), επιλογή όμως που δημιουργεί ισχυ-ρές αντιθέσεις (αντίδραση στην ευρωκηδεμο-νία και ευρωεποπτεία). Και επιπλέον, η πολιτι-κή της λιτότητας και του αυταρχισμού οδηγεί στην κρίση του πολιτικού συστήματος και στα διαλυτικά φαινόμενα του δικομματικού συστή-ματος διακυβέρνησης. Κομβικό ρόλο σε αυ-τές τις συνθήκες καλείται να διαδραματίσει η πολιτική Αριστερά (παρά τις διαφορές της) και η αριστερή πτέρυγα του μαζικού κινήμα-τος ως το συνειδητό τμήμα του, που πρέπει να μπολιάσει τις αυθόρμητες αντιδράσεις με συνεκτική πολιτική αντίληψη, να δείξει στους εργαζόμενους ποια είναι η πραγματική εναλ-λακτική λύση και ότι αυτή εξασφαλίζεται πρώ-τα και κύρια με τους αγώνες τους.

Η συγκυρία δημιουργεί δυνατοτητες αλλά και ευθύνες για την Αριστερά. Η ιστορία δεν εξελίσσεται ευθύγραμμα. Οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, μπορεί να μην υπάρχουν αύριο. Η Αριστερά πρέπει να αδράξει την ευ-καιρία για να αποτελέσει το μοχλό ενός μετώ-που που θα ανατρέψει την καπιταλιστική επί-θεση. Πρέπει να αγκαλιάσει την κυρίαρχη στη λαϊκή συνείδηση ανάγκη της εναλλακτικής πρότασης, που για να είναι όμως πραγματικά εναλλακτική, πρέπει να οδηγεί σε μια αντίθε-τη ριζοσπαστική πολιτική και όχι στη διαπραγ-μάτευση μιας «καλύτερης» συμφωνίας. Πρέπει ακόμη, αφού διαμορφωθεί ο ανάλογος συσχε-τισμός, να διατυπωθεί αυτή η πρόταση τώρα, που οι από πάνω δυσκολεύονται να κυβερνή-σουν όπως πρώτα και να μην παραπέμπεται στις καλένδες της αλλαγής συσχετισμών στην Ευρώπη ή της έλευσης του σοσιαλισμού.

Κρατικοποίηση κομματικού συστήματοςn ΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΡΡΟΦΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Τα αστικά κόμματα είναι υπέρ-μετρα συνδεδεμένα με το κράτος («κρατικοποιημέ-να» και κρατικοδίαιτα). Δεν έχουν σχετική αυτοτέλεια

από την κυρίαρχη αστική πολιτική. Έχουν το κράτος ως κύριο πεδίο παρέμβασης και όχι την κοινωνία. Δεν παρεμβαίνουν σε αυτήν με ευρύ δίκτυο οργανώσεων για την ενσωμάτωση των εργαζομένων, αλλά με μηχανισμούς πελατείας. Η επικέντρω-ση στον κοινωνικό χώρο κυρίως μέσω του συνδικαλισμού, είχε παρατηρηθεί στο πα-ρελθόν στα σοσιαλδημοκρατικά κόμμα-τα με μοχλό βέβαια και το αστικό κράτος («κράτος πρόνοιας»). Αυτή η τάση είχε εμφανιστεί και το διάστημα 1974-1981 στο ΠΑΣΟΚ με ισχυρές κομματικές οργανώ-σεις, μαζική συνδικαλιστική παρέμβαση, πολωτική διάκριση από τη Δεξιά, ιδεολο-γική (ρητορική) ριζοσπαστικοποίηση. Αυ-τή η τάση έχει σήμερα σχεδόν εκλείψει. Τα αστικά κόμματα, τα κυβερνώντα κατά κύ-ριο λόγο έχουν σχεδόν απορροφηθεί από το κράτος και επικεντρώνουν σε αυτό τη δραστηριότητά τους. Ο δικομματισμός με-

τά το 1974 αναθέτει τη διαχείριση των θε-σμών πελατείας στις κομματικές οργανώ-σεις (λιγότερο στους βουλευτές) που δια-μεσολαβούν τις σχέσεις κράτους και πολι-τών. Έτσι, δικτυώνουν την επιρροή τους με εξυπηρετήσεις μεγάλες ή μικρές στους ισχυρούς, αλλά και σε απλούς πολίτες.

Από την άλλη, χρησιμοποιώντας το κρά-τος ως λάφυρο, αντλούν σκανδαλώδεις επι-χορηγήσεις, εξασφαλίζουν δάνεια, προ-ωθούν αντιδημοκρατικές και σκανδαλώ-δεις ρυθμίσεις για την κυριαρχία και την ασφάλειά τους, όπως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, το όριο (3%) εισόδου στη Bου-λή, το μπόνους 50(!) εδρών στο πρώτο κόμ-μα κ.ά. Αυτή η «απορρόφηση» του κόμμα-τος από το κράτος ευνοεί τις ολοκληρωτικές τάσεις του δεύτερου και τον έντονο αρχηγι-σμό του πρώτου. Το κόμμα ως μηχανισμός χάνει τη δυνατότητα επίδρασης στο κράτος, η εξουσία συγκεντρώνεται στον αρχηγό του κόμματος και τους επιτελείς του. Ο αρχη-γός του κόμματος ως πρωθυπουργός ελέγ-χει απόλυτα το κόμμα και την εκτελεστική εξουσία (πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα). Η χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής γίνε-

ται ερήμην του κόμματος και των βουλευ-τών και η διαφωνία τιμωρείται με διαγρα-φή. Η απαίτηση του κεφαλαίου για ενιαία και απαρασάλευτη κρατική πολιτική καθι-στά ανεπιθύμητη την (ως ένα βαθμό) χρή-σιμη αντιπαράθεση των αστικών κομμά-των, οδηγεί στην πολιτική και ιδεολογι-κή σύγκλισή τους. Αποτελεί ακόμη το βά-θρο της συγκυβέρνησης αστικών κομμάτων, που προκρίνει η ολιγαρχία, για να εξασφα-λίζει ευρύτερη συναίνεση και να αποτρέ-πει τις τριβές τους. Χαρακτηριστική είναι η ιδεολογική σύγκλιση των αστικών κομμά-των. Η αναφορά του ΠΑΣΟΚ στο «σοσια-λισμό» και της ΝΔ στο νεοφιλελευθερισμό έχει σχεδόν εκλείψει. Ιδεολόγημα κυρίαρ-χο αποτελεί πλέον ο «πατριωτισμός» (σω-τηρία της πατρίδας).

Η σύμπλεξη του κράτους, των κομμά-των, των ΜΜΕ, της συνδικαλιστικής γρα-φειοκρατίας, της ευρωεπιτροπείας οδη-γεί σ’ ένα ολοκληρωτικό μόρφωμα τερά-στιας δύναμης. Εγκυμονεί μεγάλους κιν-δύνους για το λαό, αλλά και μεγάλες δυ-νατότητες για κορύφωση της λαϊκής αντί-δρασης και πάλης.

λεύθερο κόμμα, χωρίς σχεδόν λεκτική ανα-φορά στο «σοσιαλισμό».

Η αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ αποτελεί το μείζον πρόβλημα για το αστικό πολιτικό και κομματικό σύστημα, αφού περιορίζεται σαφώς η δυνατότητα ενσωμάτωσης του κε-ντροαριστερού χώρου και ανοίγει ο δρόμος μετακίνησής του προς την Αριστερά, πράγ-μα που ήδη συμβαίνει.

Η αποδυνάμωση του κεντρώου πολιτι-κού κόμματος απορρυθμίζει το κομματικό σύστημα. Εξάλλου, υπάρχει η εμπειρία του 1958, όταν η ΕΔΑ εκμεταλλευόμε-νη την πολυδιάσπαση του κεντρώου χώρου συγκρότησε συμμαχία με σο-σιαλδημοκράτες και προοδευτικούς αστούς και αναδείχτηκε αξιωματι-κή αντιπολίτευση. Το σύστημα θορυ-βημένο απ’ αυτήν εξέλιξη προώθησε τη συσπείρωση των κεντρώων πολιτι-κών δυνάμεων και τη δημιουργία της Ένωσης Κέντρου, που συγκρότησε με την ΕΡΕ έναν πολωτικού τύπου δι-κομματισμό (για την απορρόφηση και των αριστερών). Η αχίλλειος πτέρνα του πολιτικού και κομματικού συστή-ματος είναι η καθίζηση του ΠΑΣΟΚ και αυτό το κενό θα προσπαθήσει πά-ση θυσία να καλύψει το σύστημα. Εί-τε με τη συνένωση κομμάτων και κι-νήσεων στο ΠΑΣΟΚ ή σε νέο κόμμα ή με την παράλληλη με το ΠΑΣΟΚ ύπαρξη άλλου κεντρώου, προοδευτικού κόμματος (φαίνεται ότι το ρόλο αυτό θα αναλάβει η ΔΗΜΑΡ) ή με τη δημιουργία κόμματος τε-χνοκρατών. Το κεντρώο κενό του κομματι-κού συστήματος φαίνεται ότι ήδη επιχειρεί να το καλύψει η άρχουσα τάξη με την πρι-μοδότηση της ΔΗΜΑΡ. Αυτή η κίνηση έχει άμεσο αλλά και στρατηγικό στόχο. Να λει-τουργήσει σαν απάγγειο για τους απογοη-τευμένους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά και να αποτελέσει σταθερό ανάχωμα προς την Αριστερά, μοχλό πίεσης στο Συνασπισμό για μετατόπιση σε συστημικές θέσεις και γενικό-τερα, για να προβάλει ένα αστικό μοντέλο «Αριστεράς» υπεύθυνης (διαχειριστικής δη-λαδή) κατά της «έξαλλης και μηδενιστικής» Αριστεράς του ριζοσπαστισμού.

Χωρίς να αποκλείεται τα ποσοστά της μέσα από σύνθετες εξελίξεις να μειωθούν,

φαίνεται ότι από το σύστημα προκρίνεται ως σταθερή επιλογή. Παρά την αντίθεση στο Mνημόνιο και την κατάταξή της στην Αρι-στερά, στην πραγματικότητα κατατάσσεται στον αστικό πολιτικό χώρο ως αριστερή του πτέρυγα (δεν παραγνωρίζουμε βέβαια ότι περικλείει στις τάξεις της και ανθρώπους με αριστερές αντιλήψεις). Διέπεται από την αρ-χή της υπευθυνότητας και της διαχείρισης, της ανεπιφύλακτης πρόσδεσης στο άρμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (επικρίνει το Συνα-σπισμό για αντιευρωπαϊσμό!). Οι αντιλήψεις

αυτές διαπερνούν το στελεχιακό δυναμικό της, αλλά κυριαρχούν και στη βάση της και προοικονομούν την πορεία της. Δεν είναι τυ-χαίο ότι η καταψήφιση του Mνημονίου (τα-κτικισμός κυρίως) προκάλεσε σοβαρές αντι-δράσεις στην ηγεσία της ΔΗΜΑΡ και απο-χωρήσεις. Η ΔΗΜΑΡ συγκροτείται ως δεξιό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (πιο προοδευτι-κό από το ΠΑΣΟΚ) που θα καλύπτει τον κε-ντροαριστερό χώρο παράλληλα με το ΠΑ-ΣΟΚ ή άλλα μορφώματα. Αλλά και άμεσα θα κληθεί να συμμετάσχει, ως προοδευτικό άλλοθι, σε συγκυβερνήσεις ή να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης. Όλα δείχνουν ότι δεν θα αρ-νηθεί. Εξάλλου, ο Κουβέλης είχε με παρρη-σία δηλώσει ότι θα συνεργαστεί σε κυβερ-νητικό επίπεδο με το ΠΑΣΟΚ... Στην επι-χείρηση ανασύνθεσης του αστικού κοματι-κού συστήματος θέση έχει και η συγκρότη-ση ενός κόμματος τεχνοκρατών με επικεφα-

λής τον Παπαδήμο. Αυτή η επιλογή εκφρά-ζει την τάση του νεοφιλελεύθερου καπιταλι-σμού για άμεση διακυβέρνηση μέσω τεχνο-κρατών, που δεν θα διαθέτουν την παραμι-κρή αυτοτέλεια απέναντί του και στην αρ-χή τουλάχιστον, δεν θα φέρουν ως τεχνοκρά-τες, το στίγμα της απαξίωσης των φθαρμέ-νων πολιτικών. Τη λύση αυτή ευνοεί η Ευ-ρωπαϊκή Ένωση και η ηγεμονική μερίδα της εγχώριας ολιγαρχίας. Σχετική φιλολογία για την προώθηση αυτής της επιλογής εμφανίζε-ται στον αστικό Tύπο, έχουν γίνει κινήσεις

διαφόρων παραγόντων προς αυτή την κατεύθυνση, το εγχεί-ρημα όμως αυτό δεν φαίνεται άμεσα τουλάχιστον, να ευδοκι-μεί (χρειάζεται χρόνος, συναί-νεση των αστικών κομμάτων κ.ά.). Πιθανότερο πάντως φαί-νεται το σενάριο μιας παραλλα-γής της κυβέρνησης Μόντι με-τά τις εκλογές, με πρωθυπουρ-γοποίηση του Παπαδήμου και συμμετοχή και άλλων τεχνοκρα-τών, αλλά και πολιτικών από τα αστικά κόμματα (κυρίως από τη ΝΔ). Με δεδομένη την κρίση αντιπροσώπευσης του κομματι-κού συστήματος, που θα εντείνε-ται από την κλιμακούμενη ύφε-ση, η ξένη και η εγχώρια ολι-

γαρχία επιδιώκουν την ανασυγκρότησή του με διττό φιλόδοξο στόχο: Tη χωρίς επιφυλά-ξεις και παρεκκλίσεις εφαρμογή του Mνη-μονίου και ταυτόχρονα την απορρόφηση ή εξουδετέρωση των λαϊκών αντιδράσεων. Γι’ αυτό επιδιώκουν:

Πρώτο, τη στροφή του αστικού κομματι-κού άξονα από το ΛΑΟΣ ως τη ΔΗΜΑΡ σε πιο συντηρητική κατεύθυνση.

Δεύτερο, την κομματική κάλυψη του κε-ντρώου χώρου.

Tρίτο, τη συγκρότηση συγκυβέρνησης, ακόμη και στην (απίθανη) περίπτωση που κάποιο κόμμα εξασφαλίζει απερχόμενο δι-κομματισμό έντονης αντιπολίτευσης.

Tέταρτο, την υποστήριξη των λοιπών κομμάτων του αστικού τόξου στην κυβέρνη-ση συνεργασίας που θα προκύψει.

Πέμπτο, διατήρηση της λύσης των τεχνο-κρατών ως εφεδρικής δυνατότητας.

8 / ΠPIN ΠPINHΔON KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Ο αγώνας των εργατών στη Χαλυβουρ-γία Eλλάδος μπήκε σε μια πολύ κρίσιμη φάση. Συντονισμένες οι δυνάμεις της ερ-γοδοσίας, του κράτους και των συνεργα-τών τους, μέσα κι έξω από το εργοστά-σιο, περίμεναν υπομονετικά να περάσουν πάνω από 100 ημέρες, ώστε να περάσουν στην αντεπίθεση για να σπάσουν το ηθικό και την αυτοπεποίθηση των εργατών για το δίκιο του αγώνα τους. Σε αυτά τα πλαί-σια εντάσσεται, όπως σωστά καταγγέλ-λει και το σωματείο των εργατών, η προ-βοκάτσια της νεοναζιστικής και ρατσιστι-κής Χρυσής Αυγής, που ενώ τάχθηκε κα-τά των εργατών και υπέρ του Μάνεση, τώ-ρα φόρεσε τη φιλεργατική προβιά της δή-

θεν αλληλεγγύης, με επιπρόσθε-το στόχο να εξευτελίσει ει-

δικά το πανεργατικό και παλλαϊκό κύμα αλλη-

λεγγύης. Η προβο-κάτσια δεν πρέπει και δεν θα περά-σει. Η αλληλεγγύη πρέπει και μπορεί να δυναμώσει πο-λύ περισσότερο.

Όσοι έχουν πείρα στο εργα-

τικό κίνημα και έχουν ζήσει από κο-

ντά τέτοιους απεργια-κούς αγώνες όλα αυτά θα

έπρεπε να τα περιμένουν. Μέ-σα σε τέτοιους δύσκολους και μακρό-

χρονους αγώνες εμφανίζονται αδυναμί-ες, παραλήψεις και λάθη, τα οποία πρέ-πει να αντιμετωπίζονται άμεσα με ενω-τικό και αυτοκριτικό πνεύμα και διάθε-ση. Όμως, δεν είναι η ώρα για μικροπα-ραταξιακή αξιοποίηση των όποιων λαθών του ΠΑΜΕ ή το αντίστροφο, να σκορπί-ζονται αμφιβολίες για την ειλικρίνεια της αλληλεγγύης διαφορετικών ταξικών τμη-μάτων του εργατικού κινήματος. Μια ήτ-τα των χαλυβουργών θα είναι ήττα όλου του εργατικού λαϊκού κινήματος και όχι μόνο του ΠΑΜΕ. Νίκη των χαλυβουργών θα είναι νίκη όλων των εργαζομένων, των

αγωνιζόμενων και ταξικών δυνάμεων και όχι μόνο του ΠΑΜΕ. Γι’ αυτό, ήρθε η ώρα να σπάσουν τα φράγματα της καχυποψί-ας και του κατακερματισμού δυνάμεων, με τολμηρές υπερβάσεις των τειχών σε τα-ξική κατεύθυνση, για μια αγωνιστική τα-ξική ενότητα.

Ειδικά τώρα, μετά την επαίσχυντη Δα-νειακή Σύμβαση και τους αντεργατικούς βάρβαρους εφαρμοστικούς νόμους της κυβέρνησης Παπαδήμου, ΝΔ και ΠΑ-ΣΟΚ, της ΕΕ και του ΔΝΤ, αποδεικνύεται ότι πράγματι ο Μάνεσης, με το τετραήμε-ρο και το 40% μείωση των μισθών, ήταν ο «λαγός» της επίθεσης. Απέναντι σε όλα αυτά θα έρθουν νέες μάχες μεγάλων τμη-μάτων των εργατικού και λαϊκού κινήμα-τος, όπως δείχνει ο αγώνας των εργαζο-μένων στον ΟΕΚ. Γι’ αυτό, ο αγώνας των χαλυβουργών δεν πρέπει και δεν θα σπά-σει. Είναι η σπίθα που πρέπει να μείνει αναμμένη και χρειάζεται να βοηθήσουμε όλοι για να φουντώσει στο επόμενο διά-στημα.

Για να νικήσουν οι χαλυβουργοί χρει-άζεται να αποκαλυφθούν και να απομο-νωθούν οι εργοδοτικές δυνάμεις του συμ-βιβασμού, να σφυρηλατηθεί βαθιά ταξι-κή ενότητα μέσα στο εργοστάσιο. Χρειά-ζεται όμως και να συγκροτηθεί, με ισότι-μους όρους, πλατιά και μόνιμη επιτροπή συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς από όσο το δυνατόν πε-ρισσότερα ταξικά και αγωνιστικά συν-δικάτα, μαζί με λαϊκούς φορείς, με προ-οδευτικούς διανοούμενους και καλλιτέ-χνες. Όλες οι ταξικές αγωνιστικές δυνά-μεις και οι αριστερές πολιτικές οργανώ-σεις χρειάζεται να συνεννοηθούν και να συμβάλουν σε αυτό.

Το εργατικό και λαϊκό κίνημα μπορεί να απομονώσει και το εργοστάσιο του Μάνεση στο Βόλο, με πολλούς τρόπους, ώστε να τον αδυνατίσει κι άλλο βάζοντας εμπόδια στην απεργοσπαστική λειτουρ-γία του, εξηγώντας υπομονετικά στους εκεί εργάτες ότι εάν σπάσει ο Ασπρόπυρ-γος, θα έρθει και η σειρά τους.

Πάνω από όλα όμως, η γενική συνέ-

λευση των χαλυβουργών με το σωματείο τους, που είναι η πρωτοπορία του αγώ-να, χρειάζεται τώρα να απευθύνει κά-λεσμα για να συγκροτηθεί ένας μετωπι-κός συντονισμός των αγωνιζόμενων με-γάλων και μικρών επιχειρήσεων, ειδικά αυτών που κλείνουν. Οι εργάτες και ερ-γαζόμενοι στη Χαλυβουργία Eλλάδος, στο Αλάπις, στο Λουκίσα, στην Ιντρακόμ, στο Άλτερ, στην Ελευθεροτυπία, στον ΟΕΚ και αλλού, πρέπει και μπορούν να ενω-θούν. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν μπορεί να αναλάβει αυτό το έργο, όπως ήδη αποδείχτηκε, ωστόσο χρειάζε-ται να αυξηθεί η πίεση σε Εργατικά Κέ-ντρα, Ομοσπονδίες ακόμα και ΓΣΕΕ, για την προκήρυξη απεργιών και κινητοποιή-σεων αλληλεγγύης.

Ένας ταξικός μετωπικός συντονισμός θα ενοποιήσει όλους τους αγωνιζόμε-νους χώρους, με αιτήματα όπως: Καμία απόλυση. Κάτω τα χέρια από τις συλλο-γικές συμβάσεις. Kαμία μείωση μισθών, με προοπτική αυξήσεις για ζωή με αξιο-πρέπεια. Κάτω η Δανειακή Σύμβαση και οι εφαρμοστικοί νόμοι. Ένα τέτοιο μέ-τωπο πρέπει από τώρα να προειδοποιή-σει ότι οι εργάτες και οι εργαζόμενοι δεν θα δεχτούν να ζήσουν στη μόνιμη ανερ-γία και εξαθλίωση με κλειστές επιχειρή-σεις. Οι εργάτες θα καταλάβουν τα εργο-στάσια και τις επιχειρήσεις που απειλού-νται ή κλείνουν και θα τα βάλουν σε λει-τουργία οι ίδιοι, διεκδικώντας: Εθνικο-ποίηση χωρίς αποζημίωση όλων των με-γάλων επιχειρήσεων και ένταξη των μι-κρών σε συνεταιριστική δομή με στήριξη από το δημόσιο τομέα. Όλες οι επιχειρή-σεις υπό εργατικό - λαϊκό έλεγχο με ανοι-χτά λογιστικά βιβλία για να μην μας κο-ροϊδεύουν.

Τα αιτήματα αυτά θα απευθύνονται από όλους και για όλους, σε κάθε ξεχω-ριστό εργοδότη αλλά και στην κυβέρνη-ση, που δεν πρέπει να τη βγάλει καθαρή. Για να νικήσει ο αγώνας χρειάζεται ανε-ξάρτητη πολιτικοποίηση και όχι κομματι-κή ιδιωτικοποίησή τους.

Ένας για όλους και όλοι για έναν!

Το πρώτο κύμα της παρέμβασης στα μέσα ήταν οι απολύσεις. Αυτές ήρθαν είτε αυτόματα, είτε με την επιβολή των ατομικών συμβάσεων. Όποιος δεν υπέγραφε «έθετε εαυτόν εκτός επιχείρησης». Ταυτόχρονα, έσκασαν οι υποθέσεις Άλτερ και Ελευθεροτυ-πίας, με περίπου 1.500 ανθρώπους στο κενό. Κανείς ωστόσο δεν μιλούσε. Οι εκδότες εί-χαν λάβει διαβεβαιώσεις πως αν συναινέ-σουν στην αποδοχή του Μνημονίου, οι επι-χειρήσεις τους θα διασωθούν σε βάρος των άλλων.

Στο μεταξύ υποχώρησε η διαφημιστική δαπάνη, εξαιτίας της πτώσης της κατανάλω-

σης, έκλεισε η κάνουλα των κρατικών δια-φημίσεων, σταμάτησε η ανάθεση δημοσίων έργων και διακόπηκε (προσωρινά;) η χορή-γηση τραπεζικών δανείων στα μέσα.

Με την υπογραφή της δανειακής σύμ-βασης μπαίνουμε στη φάση της εκκαθάρι-σης. Στόχος είναι η απομάκρυνση των επι-χειρήσεων εκείνων που είτε έχουν εκφράσει πολιτικές διαφωνίες με το Μνημόνιο και έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, είτε άλλες που πλέον δεν έχουν ρόλο και παρέμ-βαση και η επιβίωσή τους εξαρτάται από μια σειρά ειδικών διατάξεων ή και προνομίων. Η περίπτωση της κατάργησης υποχρέωσης δημοσίευσης των ισολογισμών, όταν θα εφαρμοστεί, θα επιφέρει καίρια πλήγματα στις οικονομικές εφημερίδες, θα θέσει σε αμφιβολία την επιβίωση πολιτικών φύλλων και θα αποσύρει εκείνες που ζούσαν πραγ-ματικά και μόνο από αυτή την υπόθεση.

Ο στόχος διπλός. Και θα εξαφανιστούν οι ανταγωνιστές και μέσω της ανεργίας που θα λάβει εκρηκτικές διαστάσεις στον κλά-δο, θα μειωθούν περαιτέρω οι μισθοί. Πα-ράλληλα, επιχειρείται η μείωση των δραστη-ριοτήτων της ΕΡΤ, μέσω της υφαρπαγής του

ανταποδοτικού τέλους. Ο ιδεολογικός στό-χος είναι διπλός. Σε επίπεδο συμβολισμού η μείωση του κράτους στη ραδιοτηλεόραση και στην πράξη η εξαφάνιση ενός πιθανού ανταγωνιστή, o οποίος έχοντας ρευστότητα είναι σε θέση να αμφισβητεί τους ιδιώτες.

Ο πυρήνας των εκδοτών ευεργετείται με την εξόντωση των άλλων. Τι συμβαίνει όμως στην τηλεόραση; Εδώ είναι πολλές οι χάρες, εξαιτίας και του ρόλου που παίζει το μέσο. Η τηλεόραση απαλλάχθηκε για ένα ακόμη χρόνο από την καταβολή ειδικού φό-ρου της τάξης του 20% επί των διαφημίσεων που μεταδίδει. Η πράξη αυτή δεν συνοδεύ-τηκε ποτέ από ρήτρα μή απολύσεων. Το αντίθετο.

Το δεύτερο σημείο είναι η πληρωμή του φάσματος των συχνοτήτων. Η κυβέρνη-ση επέλεξε αντί να εισπράξει αυξημένα «ενοίκια» από τους ιδιοκτήτες και να δημο-πρατήσει τις συχνότητες, σε απόλυτη συνεν-νόηση με την τρόικα μετέθεσε την ιστορία αυτή για τον επόμενο χρόνο, εισπράττοντας ευτελή ποσά για τις χρονιές 2009 και 2010. Πρόκειται για σκάνδαλο κολοσσιαίων δια-στάσεων.

AΠO

σπόντα••• Η ιστορία είναι ότι από Mνημόνιο σε Mνημόνιο «μας χώνουν» ολοένα και περισσότερο, και αν τους ρωτήσεις θα σου πουν, πάνω-κάτω, τα εξής: • Πρώτον, ότι αυτή η κατάσταση θα πάει με όποια κυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και λοιπών συγγενών, εννοείται) περίπου για κάνα χρόνο ακόμη, δηλαδή μέχρις ότου εδώ στην Ελλάδα δεν θα αντέχει πλέον κανείς, και στο μεταξύ θα έχει βαθύνει και η ύφεση στην ευρωζώνη • Δεύτερον, ότι κάπου εκεί θα επέμβουν οι ευρωπαίοι ιθύνοντες και τότε θα κάνουν την μεγάλη στροφή προς το ευρωμόλογο, ώστε –ως εκ θαύματος– να πάρουν όλοι μια πραγματικά μεγάλη ανάσα, για να αποφευχθούν οι μεγάλες κοινωνικές εκκρήξεις...••• Το παραπάνω ακούγεται ως το «καλό» σενάριο, με την έννοια ότι δεν θα χρειαστεί να βαρέσει «κανόνι» και επισήμως η χώρα και να πάει κακήν κακώς στη δραχμή • Αν δει κανείς τους πρόσφατους λόγους του Σαμαρά, όταν μιλάει για ανάπτυξη ουσιαστικά σε αυτό το σενάριο του ευρωμόλογου παραπέμπει και άρα κάτι ξέρει • Στο ίδιο σενάριο παρέπεμπε και ο Παπαδήμος, όταν έλεγε ότι διαβλέπει μια κάποια θετική εικόνα από τα μέσα του 2013 και μετά • Οικονομικοί αναλυτές τραπεζών, επ’ αυτού σημειώνουν ότι η ευρωζώνη έχει περιθώριο 12 έως 18 μήνες για να πάρει αυτή την ανάσα, αλλιώς βαράει «κανόνι»... ••• Φυσικά, όταν έρθει (αν τελικά έρθει...) το ευρωμόλογο μη φανταστεί κανείς πως θα είναι το «μάννα εξ ουρανού» • Και εκεί θα υπάρξουν σκληροί, ίσως σκληρότεροι και αυτή τη φορά πολιτικοί όροι, προκειμένου να παραμείνει η Ελλάδα στο κλαμπ των ...ισχυρών της ΕΕ • Με δυο λόγια, μας έχουν βρει αδύναμους και μας «χώνουν» κανονικά οι ευρωπαίοι, με το αντάλαγμα να μας πάρουν μαζί τους σε αυτή τη νέα οικονομική και πολιτική περιπέτεια του ευρώ • Θα γίνουμε «καλά παιδιά» πρώτα και μετά θα ...απολαύσουμε υποτίθεται, αλλά τι απολαύσουμε; • Το ευρωπαϊκό επίπεδο ζωής που βυθίζεται όλο και πιο χαμηλά; • Και με ποια οδυνηρά ανταλλάγματα;

ΑΝΤΙ-

σταση

Οι χαλυβουργοί μπορούν να νικήσουν!n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΤΚΑΝΟΣ

ΠIΣΩ από τις

κάμερες

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠPINHΔON ΠPIN / 9

Κινδυνεύει απεργός της Υπατίας

O Μουλούτ Σελούφ, ένας από τους πιο μαχητικούς απεργούς πείνας της Υπατίας, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νο-σοκομείο του Αγκαντίρ της Δυτικής Σαχά-ρας, με εγκαύματα πρώτου και δεύτερου βαθμού, μετά από απόπειρα αυτοκτονίας. Μετά το ταξίδι στην πατρίδα του, κάνοντας

Αστυνομικοί κατά ασύλουΤο περιστατικό της εισόδου του Ειδι-

κού Φρουρού στο χώρο του Παντείου απο-τελεί μία εξαιρετική ένδειξη των συνεπει-ών ή καλύτερα των στόχων, της κατάργη-σης του πανεπιστημιακού ασύλου, όπως επισημαίνει ο σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών Παντείου. Είναι προφανές ότι η νομοθετική αυτή πράξη λειτουργεί ως κίνη-

γραμματέας του κόμματος Σπ. Λυκούδης, που σε συνέντευξή του στην Αυγή μίλη-σε για «διασυρμό της έννοιας της διαδή-λωσης» και «γελοιοποίηση της Αθήνας, όταν 100-200 άτομα ασκώντας το επανα-στατικό τους δικαίωμα καταλαμβάνουν το κέντρο της πόλης και βασανίζουν εκα-τοντάδες χιλιάδες συμπολίτες και εργα-ζομένους»! Δίνοντας μάλιστα μία σαφή γεύση του σημερινού στίγματος της ΔΗ-ΜΑΡ, ξεκαθάρισε ότι «αν ένα νομοσχέδιο τακτοποιήσει τέ-τοιες ακρότητες, ουδείς σώ-φρων άνθρωπος μπορεί να έχει αντίρρηση». Πολύ έγκαιρα δί-νονται πιστοποιητικά αστικής νομιμοφροσύνης...

Όχι στη στήριξη των επιχειρηματιών

Ο Περιφερειακός Σύμβου-λος Aττικής της Αντικαπιταλι-στικής Ανατροπής Ά. Χάγιος καταψήφισε την πρόταση ανα-μόρφωσης προϋπολογισμού για την εξασφάλιση πιστώσε-ων προκειμένου να αντιμετω-πισθούν άμεσα δαπάνες απο-κατάστασης ζημιών επιχειρή-σεων και καταστημάτων που καταστράφηκαν στη μεγάλη διαδήλωση της 19ης Φεβρου-αρίου. Όπως τόνισε, η προ-βαλλόμενη «αποκατάσταση ζημιών» από το κεντρικό και το τοπικό κράτος είναι δημα-γωγική και ταξικά προσανα-τολισμένη. Όλη η επιχείρη-ση περιορίζεται σε οικονομική στήρι-ξη των επιχειρηματιών, δεν αναγνωρί-ζει το πρόβλημα των εργαζομένων που χάνουν τις δουλειές τους, δεν προβλέπει καμιά παρέμβαση για την αποκατάστα-ση των δημόσιων υποδομών και ούτε λό-γος για την προστασία των διαδηλωτών που κακοποιήθηκαν από την αστυνομι-κή καταστολή.

«Είμαστε όλοι Έλληνες»Παρίσι, Ναντ, Λονδίνο, Άμστερ-

νταμ, Βρυξέλλες, Ρώμη, Μιλάνο και Βαρκελώνη στις 18 Φεβρουαρίου φι-λοξένησαν διαδηλώσεις αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών στο συγκλονι-στικό αγώνα των Ελλήνων ενάντια στο σφαγείο των ΔΝΤ-ΕΕ. «Είμαστε όλοι Έλληνες» ήταν το κεντρικό τους σύν-θημα. Αυτή τη φορά τα παπαγαλάκια των εγχώριων ΜΜΕ δεν μπόρεσαν να κρύψουν το κύμα συμπαράστασης στο μαχόμενο ελληνικό λαό και προσπάθη-σαν να παρουσιάσουν θετικά τις πανευ-ρωπαϊκές εκδηλώσεις. Ωστόσο, κανείς δεν ξεχνά ότι εδώ και δύο χρόνια οι-κτίρουν τον ελληνικό λαό, αποστομώ-νουν και φιμώνουν όποιον έχει διαφο-ρετική άποψη και τολμά να μιλά για ευ-θύνες της ΕΕ, του ευρώ, των τραπεζών, της Γερμανίας, της Γαλλίας κ.ά.

Μνημονιακές προβλέψεις της πλάκας

Γελοίες με όλη την τραγικότητα για τον ελληνικό λαό αποδεικνύονται οι «προβλέψεις» των προφεσόρων της ΕΕ και του ΔΝΤ για το πρώτο Mνημόνιο. Τον Μάιο του 2010 εκτιμούσαν πως η ανερ-γία το 2011 θα κυμαινόταν στο 14,6% και το 2012 στο 14,8%, ενώ ήδη ξεπέρασε το 20%, και πως το ΑΕΠ το 2011 θα μειω-νόταν μόνο κατά 2,6% και φέτος θα αυ-ξανόταν κατά 1,1%, ενώ στην πραγματι-κότητα μειώθηκε κατά 6% πέρσι και για φέτος θα υπάρξει πάλι μείωση κι όχι αύ-ξηση κατά 3% όπως προέβλεπαν. Τώρα ...προβλέπουν πως το ελληνικό δημόσιο χρέος θα κυμανθεί στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020, δηλαδή μετά από οκτώ ολάκε-ρα χρόνια. Με τέτοια προϋπηρεσία και οι χαρτορίχτρες θα τους απέλυαν!

ΔΗΜΑΡ κατά διαδηλώσεωνΚαι μόνο το υψηλό δημοσκοπικό πο-

σοστό «μέθυσε» τα στελέχη της Δημοκρα-τικής Αριστεράς, που φαντασιώνονται από τώρα τα ...κελεύσματα της εξουσίας. Η γλώσσα λύνεται και λέγονται πρωτο-φανή πράγματα. Όπως για παράδειγμα ο

Έχουμε ήδη μπει στη νέα εποχή της νέας εποχής. Πα-ραδοξότητα ακούγεται, αλ-λά πριν περίπου τριάντα χρόνια άνοιξε ο δρόμος σε εκείνο που ονομάσαμε νε-οφιλελεύθερο μοντέλο και που σημάδεψε βαθειά ολό-κληρη την κοινωνία. Και πριν λίγα χρόνια μπήκαμε στη φάση της κρίσης, που συνιστά μεταξύ άλ-λων κρίση της εποχής, μια νέα εποχή της νέ-ας εποχής, λοιπόν. Δεν μας ρώτησαν, αλλά και δεν έχει σημασία η γνώμη μας. Ούτως ή άλλως η Ιστορία έχει πάντα τους δικούς της κανόνες. Όποιος καβάλα σε άλογο ξύλινο πι-στεύει πως καλπάζει κόντρα της, δεν έχει λό-γο να συγκλονίζεται από τα όσα επιφυλάσ-

σει. Αλλά οι άλλοι, ας πού-με εμείς, (αν και δεν είναι βέβαιο ότι δεν ιππεύσα-με συχνά ξύλινο άλογο) ας προσπαθήσουμε να κατα-νοήσουμε πως η πραγματι-κότητα ποτέ δεν φέρνει σε καθαρή μορφή τα σχέδια των γραφείων, ακόμα κι αν προέρχονται από τους

καλύτερους μελετητές. Η κατάσταση που δι-αμορφώνεται δείχνει ένα αμείλικτο πρόσω-πο. Η ανέχεια, η φτώχεια, η ερήμωση είναι ένα μέρος. (Κάποια στιγμή, όταν ωριμάσουν τα πράγματα κι όταν ωριμάσει και η σημερι-νή ελληνική λογοτεχνία, θα περιγράψει τις ει-κόνες περιοχών που ζούσαν, όταν τα πρωι-νά γέμιζαν εργάτες και τ’ απογεύματα πολλα-

πλασίαζαν ελπίδες και που μέσα σε πολύ λίγο χρόνο έμειναν έρημες, «τόπος βοσκής για τις γκαμούζες»). Το άλλο μέρος είναι εκείνοι που αντιστέκονται, που εκτινάσσονται μια φορά κι ύστερα ξαναπέφτουνε στη λύπη, που αισι-οδοξούν και που απογοητεύονται ταυτοχρό-νως. Που πιστεύουν και δυσπιστούν αμέσως. Που προσπαθούν να τιθασεύσουν τον καιρό τη μια φορά και την άλλη λυπούνται τις κα-ταιγίδες. Που ακόμα δεν έχουν βρει τα σταθε-ρά πατήματά τους, που δανείζονται εμπνεύ-σεις από λίγα χρόνια πριν και αισιοδοξία από κάποια χρόνια μετά, αλλά που στο παρόν πο-δηλατούν εντατικά αλλά δεν βρίσκουν πάντα οι ρόδες το έδαφος. Εκεί ανάμεσα στέκονται όσοι προσπαθούν να λογαριάσουν καλά. Να υπολογίσουν προοπτι-κές και πιθανότητες, να μετρήσουν δυνάμεις

υπάρχουσες και δυνάμεις εν δυνάμει. Που κά-νουν σχέδια, τα αλλάζουν, κάνουν άλλα, δου-λεύουν επίμονα, που δυσκολεύονται να ξε-μπλοκάρουν τα περίπλοκα, μετά ξαναπιάνουν το νήμα από κάποια άκρη, μήπως και από ’κει ξετυλίγεται. Είναι πολύς ο μόχθος και το απο-τέλεσμα δεν είναι βέβαιο. Αλλά, ως φαίνεται, είναι το μόνο που αξίζει και το μόνο που μπο-ρεί. Οι ασφαλείς βεβαιότητες έχουν απολέσει τη βεβαιότητά τους. Μόνο, θέλω να πω, ότι πρέπει στον υπολογισμό να κατανοήσουμε πως έχουν αλλάξει με πολ-λούς τρόπους τα μέτρα. Δεν είναι να σκεφτό-μαστε τα όμοια του «ένδοξου» παρελθόντος για να συγκρίνουμε τα παρόντα, κι ούτε να τα βά-ζουμε δίπλα με εκείνα που μελλοντικά προσ-δοκούμε να δούμε. Το παρόν έχει πάντα τη δι-κή του λογική και κυρίως είναι παρόν.

σχόλιαστο ημιΦΩΣ

ΘANAΣHΣ ΣKAMNAKHΣ

Το παρόν του παρόντος

TEΛEYTAIA

λέξη

τρο προς τους αστυνομικούς για να φέρο-νται προκλητικά, προσπαθώντας να επιβά-λουν την παρουσία και την εξουσία τους σε έναν χώρο που ήταν εκτός της δικαιοδοσί-ας τους και να εκδικηθούν για την ως τώρα αδυναμία παρέμβασής τους σε αυτόν. Αυτό το αποδεικνύει και η δήλωση του αστυνομι-κού ότι εισήλθε στο χώρο ασύλου για «να παρακολουθήσει κάποιους υπόπτους»!

χρήση της σχετικής άδειας που δόθηκε από τον Χρ. Παπουτσή στους απεργούς πείνας της Υπατίας και της Θεσσαλονίκης, πάλε-ψε με ό,τι μέσο διέθετε, με ένα μήνα απερ-γία πείνας, ακόμα και με την αυτοπυρπόλη-ση, για να προσληφθεί σε μία θέση εργασί-ας στην γενέτειρά του. Η αγωνιζόμενη Ελ-λάδα στέκεται και σε αυτόν, τον πιο δύσκο-λο αγώνα για τη ζωή του, αλληλέγγυα!

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΑΪΤΖΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ»

10 / ΠPIN AΠOΨEIΣ KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ EΛΛAΔOΣ

Νεοναζί σε ρόλο εργοδοτικόn ΜΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΑΣ

Σε κρίσιμη φάση εισέρχεται ο ηρωικός απερ-γιακός αγώνας που δίνουν σχεδόν τέσσερις μή-νες τώρα, οι εργάτες της Χαλυβουργίας Eλλά-δος. Η εργοδοσία παραμένει αδιάλλακτη, ενώ ενθαρρύνεται από τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου. Σε αυτό το πλαίσιο εντείνει τις πιέσεις της προς τους εργα-ζόμενους, ενώ αξιοποιεί και την προβοκατόρικη και από κάθε πλευρά απαράδεκτη «επίσκεψη» ξυρισμένων νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής στο κατειλημμένο εργοστάσιο.

Η παρέμβαση των νοσταλγών του Χίτλερ εντάσσεται –πέρα από την επιδίωξη μικροκομ-ματικού οφέλους– στην προσπάθεια κατασυκο-φάντησης του μεγαλειώδους αγώνα των χαλυ-βουργών, καθώς επίσης και στη δημιουργία δι-χασμών και αντιπαραθέσεων που δεν βοηθούν στη θετική έκβαση της απεργίας. Κάτω από αυτό το πρίσμα, ήταν σοβαρότατο λάθος το γεγονός ότι το σωματείο υποδέχτηκε τους φασίστες, σαν να ήταν μια απλή επίσκεψη οποιουδήποτε άλλου σωματείου ή συμπαραστεκόμενης ομάδας εργα-ζομένων. Πολύ περισσότερο, όταν δεν ήταν ανά-λογα φιλόξενο σε σωματεία ή οργανώσεις που έχουν διαφορετική αντίληψη από το ΠΑΜΕ, αλ-λά δεν έχουν διστάσει από την πρώτη στιγμή να συμπαρασταθούν με κάθε μέσο, αφού αυτό που προτάσσεται είναι η ταξική αλληλεγγύη.

Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής άλλωστε, όπως είναι και το απόλυτα φυσιολογικό, από την αρ-χή με επίσημη ανακοίνωσή τους έχουν πάρει θέ-ση υπέρ του Μάνεση και ενα-ντίον των αγωνιζόμενων χα-λυβουργών. Η επαγγελματι-κά στημένη αλλά εξαιρετικά κακή παράσταση που έδω-σαν, δεν απευθύνεται μόνο στο νεοφασιστικό χώρο, αλ-λά και στους απεργούς και το κίνημα αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί, στην ίδια την κοινωνία. Και φυσικά δεν άλλαξε ξαφνικά η στάση της Xρυσής Aυγής απέναντι στη συγκεκριμένη απεργία, αλλά και στις απεργίες και τις ερ-γατικές διεκδικήσεις γενικά. Αυτό που άλλαξε είναι η ολο-ένα και πιο οργανική ένταξή της στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας και η αξιοποίησή της προκειμένου να κατασυ-κοφαντηθεί το εργατικό κίνη-μα, να διασπαστεί η αλληλεγ-γύη και να ορθωθούν καινού-ρια τείχη ανάμεσα στα αγω-νιζόμενα κομμάτια του κινήματος, προς όφελος πάντα των πιο επιθετικών μερίδων του ελληνι-κού κεφαλαίου. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να υπονομευθεί ή να αδυνατίσει η αλληλεγγύη του λαού προς τον αγώνα των χαλυβουργών.

Απ’ αυτή τη σκοπιά, αναφορές στην καθυ-στερημένη ανακοίνωση του ΔΣ του σωματεί-ου, όπως ότι «οι Χαλυβουργοί δεν είναι για τα δόντια της Χρυσής Αυγής και διάφορων άλλων δήθεν επαναστατών», που βάζουν δηλαδή στην ίδια μοίρα τους νεοναζί με ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, είναι απαράδεκτη. Ακόμα χειρότερα, ο Ριζοσπάστης (21/2) αναφέρει ότι «στην προβοκάτσια που έστησε η Χρυσή Αυ-γή πήραν μέρος το Ξεκίνημα, αλλά και κάποιες αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις, όπως ΣΥΡΙΖΑ, το ΣΕΚ, συνιστώσα της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ»! Αλήθεια, δεν θέλει ή δεν μπορεί η ηγε-σία του ΚΚΕ να κατανοήσει ότι έτσι υπονομεύ-ει τον αγώνα;

Όποιος τάσσεται στο πλευρό του εργατικού κινήματος, όποιος παλεύει για την ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων και συνολικά του κα-πιταλισμού, δεν κυνηγάει φαντάσματα και λά-θος εχθρό, ούτε επιδίδεται σε έναν ιδιόμορφο αριστερό εμφύλιο, αλλά επικεντρώνεται στη νί-κη των εργατικών αγώνων.

Υπονομευτική η επίσκεψη

πρόκληση της Χρυσής Αυγής στο

κατειλημμένο εργοστάσιο

Σημαντικά αρνητική εξέλιξη, προς όφελος των δανειστών και σε βά-ρος του συμφέροντος της κοινωνι-κής πλειοψηφίας αλλά και του ευ-ρύτερου, μακροχρόνιου δημόσι-

ου συμφέροντος είναι η συμφωνία για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους που υπογράφτηκε στις 21 Φεβρουαρίου στο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Πρόκειται για ένα συνο-λικό πλαίσιο που θα έχει ασύλληπτο κοι-νωνικό κόστος, την ίδια ώρα που οι επι-πτώσεις του στη μείωση του δημόσιου χρέ-ους θα είναι από μηδαμινές μέχρι ελάχι-στες και σε καμιά περίπτωση δεν πρόκει-ται να οδηγήσουν το χρέος στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020. Το χρέος θα συνεχίσει να κι-νείται σε ανεξέλεγκτη πορεία και το μόνο που καταφέρνει η συμφωνία ανταλλαγής είναι να μεταθέσει χρονικά την χρεοκοπία για μετά από λίγους μήνες ή έναν χρόνο, στην καλύτερη περίπτωση.

Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο η συμφωνία ανταλλαγής στρέφεται ενάντια στα κοινωνικά συμφέροντα σχετίζεται με το νέο Μνημόνιο που τη συνοδεύει, τους όρους δηλαδή που απαίτησαν οι πιστω-τές. Οι περικοπές κοινωνικών δαπανών, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα, μεταξύ πολλών άλλων, θα οδηγήσουν την κοινω-νία στην εξαθλίωση. Επ’ αυτών αναλυτικό-τερα στη σελίδα 5. Τα συμφέροντα των δα-νειστών θα αποκτήσουν με οργανικό τρό-πο σταθερό προβάδισμα έναντι των κοινω-νικών αναγκών μέσω του ειδικού κλειστού λογαριασμού που θα δημιουργηθεί, όπως με σαφήνεια αποφασίστηκε στο συμβού-λιο των υπουργών. Πρώτα θα μπαίνουν σε αυτό το λογαριασμό τα έξοδα εξυπηρέτη-σης του χρέους και μετά θα πληρώνονται μισθοί, συντάξεις και έξοδα των νοσοκο-μείων. Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι κατ’ αυτό τον τρόπο οι δημόσιοι υπάλληλοι θα απολύονται κατά χιλιάδες κάθε φορά που δεν βγαίνει ο λογαριασμός για την Ντόιτσε Μπανκ! Προκειμένου μάλιστα να εφαρ-

μοστεί απαρέγκλιτα αυτός ο κανόνας, θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα στελέχη της τρόικας (50 σύμφωνα με δημοσιεύματα), επιφορτισμένα με τον εξονυχιστικό έλεγ-χο των δημόσιων δαπανών. Εν ολίγοις, κα-θεστώς μπανανίας και πλήρους παράδοσης στους γκαουλάιτερ των Βρυξελλών δέχθη-κε να επιβληθεί στην Ελλάδα η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου.

Η αναμενόμενη μείωση του δημόσιου χρέους, ακόμη κι αν συμβεί, κάτι που απο-κλείεται, θα σημάνει οπισθοδρόμηση λό-γω επίσης της κατανομής των βαρών που

επιλέχθηκε και του συγκεκριμένου προ-φίλ χρέους που θα προκύψει στη συνέ-χεια. Ειδικότερα, στην γκιλοτίνα θα βρε-θούν ομόλογα που κατέχουν οι εξής: Πρώ-το, ιδιωτικές τράπεζες και χρηματοπιστω-τικά ιδρύματα του εξωτερικού, που πολύ σωστά θα επωμιστούν απώλειες οι οποί-ες μάλιστα είναι μικρότερες από τα κέρδη που έχουν βγάλει τόσα χρόνια απομυζώ-ντας τους κρατικούς προϋπολογισμούς με τα τοκογλυφικά επιτόκια. Δεύτερο, τράπε-ζες του εσωτερικού οι οποίες θα αποζημι-ωθούν με το παραπάνω, καθώς θα χρημα-τοδοτηθούν τουλάχιστον με 50 δισ. ευρώ από τα 130 δισ. του νέου δανείου. Το 38%

επομένως του νέου δανείου θα πάει στους χρεοκοπημένους τραπεζίτες (και μιλούμε μόνο για τους Έλληνες), έτσι ώστε να μεί-νουν λίγο καιρό ακόμη ζωντανοί, μέχρι να τους αγοράσουν οι Γερμανοί, στην επόμε-νη υποτροπή. Κι αυτό, τη στιγμή που η μη-δενικού κόστους εθνικοποίηση των τρα-πεζών θα απέφερε πολύ μεγαλύτερη, σχε-δόν διπλάσια, μείωση του χρέους, καθώς τα κρατικά ομόλογα ύψους 55 περίπου δισ. που κατέχουν θα πέρναγαν στα χέρια του εκδότη, σβήνοντας μονομιάς ισόποσο μέ-ρος του δημόσιου χρέους. Τρίτο, μέρος των απωλειών θα προκύψει από τη μείωση του επιτοκίου επί των διμερών διακρατικών δανείων του πρώτου «πακέτου σωτηρίας», τον Μάιο του 2010, ύψους 110 δισ. ευρώ. Η ωφέλεια ωστόσο δεν θα προκύψει από ζη-μιές που θα καταγράψουν οι χώρες αυτές! Η διαφορά από τη μείωση του επιτοκίου στο 1,5% και το όφελος ύψους 2,8 δισ. ευ-ρώ που θα προκύψει για το ελληνικό χρέος θα καλυφθεί από ισόποσες απώλειες επί μελλοντικών κερδών από τα ελληνικά ομό-λογα που θα καταγράψει η Ευρωπαϊκή Κε-ντρική Τράπεζα! Επ’ ουδενί με άλλα λόγια οι εταίροι δεν δέχτηκαν να χάσουν αναμε-νόμενα έσοδα και να θυσιάσουν τα απε-χθή, τοκογλυφικά τους κέρδη. Η τέταρτη πλευρά που θα υποστεί ζημία είναι τα απο-θεματικά των ασφαλιστικών ταμείων (συ-νολικής αξίας περί τα 22 δισ. ευρώ), επι-μελητηρίων και άλλων νομικών προσώπων που έχει στη διάθεσή της η Τράπεζα της Ελλάδας και τα οποία μετέτρεπε σε κρα-τικά ομόλογα, συχνά εν αγνοία των κατό-χων τους, όπως τώρα καταγγέλλουν, δη-λώνοντας ότι θα καταφύγουν σε μηνύσεις και αγωγές κατά του κεντρικού πιστωτι-κού ιδρύματος! Τέλος, «κούρεμα» θα υπο-στούν και τα ομόλογα που είχαν αγορά-σει φυσικά πρόσωπα, ανεξαρτήτως μάλι-στα αξίας, μικροί και μεγάλοι αποταμιευ-τές δηλαδή, κρατώντας οι πρώτοι απ’ αυ-τούς μια δέσμευση του υπουργού Οικονο-μικών ότι στο μέλλον θα αποζημιωθούν. Ποιoς τους παίρνει όμως πια στα σοβαρά;

Χρονική μετάθεση της χρεοκοπίας με το Δημόσιο σε χειρότερη θέση

n ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ

Στο εμβληματικό έργο του Τζορτζ Όργουελ, Η φάρμα των ζώων, οι καθιερωμένες 7 εντο-λές που διέπουν τη συμβίωση τροποποιούνται από τα γου-ρούνια σταδιακά και απροει-δοποίητα, σπρώχνοντας την κά-ποτε επαναστατημένη κοινότη-τα σε μια αυταρχική και κατα-πιεστική παραζάλη. Όπως στο βιβλίο του Όργουελ η ολοκλή-ρωση της αντιδραστικής μετάλ-λαξης γίνεται όταν τα γουρού-νια συμμετέχουν σε διαβουλεύ-σεις με αφέντες σε γειτονικές φάρμες, ανάλογα και το πολι-τικό σκηνικό στην Ελλάδα του δεύτερου Μνημονίου φτάνει σε ένα αντιδημοκρατικό κρεσέντο την ώρα που οι τύχες της χώρας και του λαού της βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση στα «ανακτο-βούλια της Ευρώπης», όπως λε-γόταν κάποτε. Η ίδια η ψήφιση

των μέτρων αλλά και η μέθοδος επιβολής τους αποκαλύπτουν σε μεγάλο βαθμό το τέλος της αστι-κής δημοκρατίας όπως τη γνω-ρίζαμε.

Η ίδια η κυβέρνηση Παπα-δήμου, προϊόν επιβολής από μια ήδη απονομιμοποιημένη κυβέρ-νηση, συνιστά από μόνη της ένα πολιτικό εξάμβλωμα, σε χαρα-κτηριστική απόσταση από τη λα-ϊκή θέληση. Η Βουλή που εκλέ-χθηκε τον Οκτώβριο του 2009 κάτω από ριζικά διαφορετικές συνθήκες βρίσκεται μετά την ψήφιση των μέτρων του 2010 σε

καταφανή αντίφαση με τη λαϊ-κή εντολή που διατυπώθηκε τό-τε. Το κοινοβούλιο μοιάζει πο-λύ περισσότερο με κυνο-βούλιο (ας σημειωθεί πως στη Φάρ-μα των ζώων τα σκυλιά ήταν οι προστάτες των γουρουνιών) από τη στιγμή που λειτουργεί κάτω από ένα διαρκή πολιτικό εκβιασμό. Τα κείμενα προς ψή-φιση έρχονται καθ’ υπαγόρευ-ση, από μια αόρατη, υπέρτα-τη και απρόσβλητη αρχή (όπως ήταν ο Υψηλάντης για λόγους μυστικότητας πριν την Επανά-σταση) με τη μορφή του «πακέ-

του» που δεν επιδέχεται τροπο-ποιήσεις ούτε στη στίξη. Τα ίδια τα πολιτικά κόμματα λειτουρ-γούν υπό ένα ειδικό καθεστώς αναστολής των δημοκρατικών αρχών, αφού οι βουλευτές κλή-θηκαν από τους αρχηγούς τους να ψηφίσουν κόντρα στα κατα-τεθειμένα πολιτικά προγράμμα-τα χωρίς να έχει προηγηθεί κα-μία εσωκομματική δημοκρατι-κή διαδικασία κατάθεσης από-ψεων στη βάση ή στην κορυφή, επί ποινή διαγραφής. Στην πε-ρίπτωση της Νέας Δημοκρατίας μάλιστα, ο εκβιασμός του προέ-δρου της ήταν ακόμη πιο σκλη-ρός, αφού απείλησε με αποκλει-σμό των βουλευτών από τα επό-μενα ψηφοδέλτια.

Αν στην κορυφή του πολιτι-κού εποικοδομήματος ο εκβια-σμός είναι λεκτικός και ηθικός, στη βάση του, σε αυτούς που η

ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Η φάρμα των μνημονιακών

Από ανεδαφικές μέχρι αστείες είναι οι υποθέσεις επί των οποίων στηρίζεται η

πρόβλεψη μείωσης του δημόσιου χρέους στο 120,5% του ΑΕΠ

το 2020

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 11

PSI

Η ΔΗΜΑΡ και η υπογραφή

n ΝΤΙΝΑ ΧΑΡΙΤΑΤΟΥ

Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα κόμμα που απεχθάνεται τα διλήμματα. «Ίσως υπάρ-χουν εκατό αποχρώσεις της αλήθειας, ένα φά-σμα από το φως ως το σκοτάδι. Τα πράγματα δεν είναι πάντα ακέραια, συμπαγή, δεν είναι άσπρα ή μαύρα», λένε οι Ινδοί πρωταγωνιστές στο πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα της Πρίθι Ναΐρ Οι εκατό αποχρώσεις του άσπρου και αυτή η πολιτική φιλοσοφία ταιριάζει στα στε-λέχη της ανανεωτικής Αριστεράς, ίσως ακόμη περισσότερο και από τις αρχές του μεταρρυθ-μισμού με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η χει-ρότερη δοκιμασία στην οποία μπορεί να υπο-βάλει κανείς το κόμμα του Φώτη Κουβέλη εί-ναι το μαρτύριο της υπογραφής. Ναι ή όχι;

Με θρίλερ παρομοιάζουν τις δραματικές στιγμές πολιτικού πυρετού που εκτυλίχθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στα γραφεία της οδού Πειραιώς οι γνωρίζοντες καταστάσεις, ενόψει της συνάντησης του προέδρου του κόμ-ματος με τον Β. Βενιζέλο. Κι αν ζητηθεί υπο-γραφή; Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είχε αφήσει να εννοηθεί ότι περιμένει εγγράφως τη συναίνεση της υπεύθυνης Αριστεράς στο δρομολογούμενο κούρεμα του PSI και τα μέ-τρα που το συνοδεύουν, πατώντας έναν παλιό κάλο των ανανεωτών. Τότε που τρία μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος έβγα-λαν κείμενο με τίτλο Yπογράψτε κύριε Σαμα-ρά!, ενώ κι ο Γρ. Ψαριανός ζητούσε από τον πρόεδρο της ΝΔ να μην διακινδυνεύσει την

6η δόση. Αλλά και τότε που η καταψήφιση της κυβέρνη-σης Παπαδήμου προκάλεσε την αποχώρηση δύο στελε-χών από την Κεντρική Επι-τροπή και ενός από το κόμ-μα.

«Γραμμή» βέβαια υπήρ-χε, όσο κι αν αυτά τα υπο-λείμματα του γραφειοκρα-τικού παρελθόντος αντιμε-τωπίζονται από τα στελέ-χη του πρώην Eσωτερικού ως βαρίδια: «Εάν ζητηθεί η απάντησή μας, θα είναι αρ-νητική», δήλωσε ο γραμμα-τέας του κόμματος, Σπύρος Λυκούδης στην Αυγή. «Δεν μου ζητήθηκε, αλλά αν μου ζητηθεί, η άρνησή μου εί-ναι δεδομένη», επιβεβαίω-σε και ο Φώτης Κουβέλης, εξερχόμενος από το γρα-φείο του Βενιζέλου την Πα-

ρασκευή. Αλλά τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύ-

ρα. Γι’ αυτό και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ φρό-ντισε να τονίσει προς κάθε κατεύθυνση στη Βουλή: «Τόσο για τη συμφωνία της 21ης Ιου-λίου όσο και για τη συμφωνία της 27ης Οκτω-βρίου, εκτιμήσαμε ότι εξυπηρετεί ως ένα βαθ-μό τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, υπο-γραμμίζοντας πεδία όπου παρουσιάζονταν κε-νά». Ο βουλευτής Νίκος Τσούκαλης διευκρίνι-σε μάλιστα ότι «η Δημοκρατική Αριστερά από τη διακήρυξή της πέρυσι τον Ιούνιο μιλούσε για ανάγκη επώδυνων μέτρων και ριζοσπαστι-κών και ανατρεπτικών τομών στην ελληνική κοινωνία», με τη σημείωση όμως ότι «τα μέτρα τα επώδυνα ήθελε να είναι δίκαια». Και μπο-ρεί την υπογραφή της η ΔΗΜΑΡ να μην την έδωσε, αλλά στην Αυγή ο Σπ. Λυκούδης δήλω-σε ότι το κόμμα του δεσμεύεται να τα τηρήσει όλα: «Οι διεθνείς συμβάσεις που υπογράφει η χώρα είναι δεσμευτικές όχι γιατί μας το ζη-τάει η τρόικα, οι εταίροι ή οποιοσδήποτε άλ-λος, αλλά γιατί αυτό απαιτεί η διεθνής πραγ-ματικότητα και λειτουργία στον πολιτικά πο-λιτισμένο κόσμο τα τελευταία 200 χρόνια του-λάχιστον». Προς το παρόν, δεν δημοσιεύτηκε ακόμη κείμενο στελεχών με τίτλο Yπογράψτε κύριε Κουβέλη!

Aκόμη δεν δημοσιεύτηκε κείμενο στελεχών με τίτλο Υπογράψτε κύριε Κουβέλη!

αστική ιδεολογία αποκαλεί πο-λίτες, παίρνει υλικές και σκλη-ρές μορφές αυταρχισμού και απολυταρχίας, που μάλλον τους καθιστούν υπηκόους. Καταρ-χάς, η χώρα λειτουργεί υπό ένα συγκαλυμμένο στρατιωτικό κα-θεστώς, όπου το δικαίωμα της διαδήλωσης ή ακόμα και της συ-νάθροισης βρίσκεται υπό περιο-ρισμό από ένστολους φρουρούς της τάξης. Το ξύλο και η αλόγι-στη χρήση χημικών, οι προλη-πτικές συλλήψεις και οι προσα-γωγές στο σωρό δείχνουν τη μό-νιμη ροπή του πολιτικού συστή-ματος προς την απροκάλυπτη, ωμή βία. Η διαπιστωμένη και διαρκής δράση μηχανισμών της ασφάλειας μέσα στους διαδη-λωτές και τις οργανώσεις τους είναι άλλη μια αποκαλυπτική πλευρά του φαινομένου αυτού. Επιπρόσθετα, η αξιοποίηση και

ο εμπλουτισμός του αντιδραστι-κού νομικού πλαισίου για την καταστολή δείχνει ότι το καθε-στώς θωρακίζεται πυρετωδώς: Ο «κουκολονόμος» της Δεξιάς που επρόκειτο να καταργήσει το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο αξιοποιεί-ται σε κάθε πορεία αλλά άμεσα πρόκειται να εμπλουτιστεί. Το νέο νομικό πλαίσιο για τη διεξα-γωγή (ή μάλλον την απαγόρευ-ση) των διαδηλώσεων βρίσκε-ται έτοιμο στο συρτάρι της κυ-βέρνησης, μετά τις καταστροφές της προηγούμενης Κυριακής 12 Φεβρουαρίου. Ειδική πλευρά της αντιδραστικής ροπής του συ-στήματος εξουσίας είναι η ιδεο-λογική χειραγώγηση και ο έλεγ-χος της ενημέρωσης.

Η αστική δημοκρατία αυτο-καταργείται. Ποτέ άλλοτε τόσοι καθηγητές συνταγματικού δι-καίου δεν κατήγγειλαν «εκτρο-

πή από τη συνταγματική, την ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομι-μότητα», χωρίς έστω μια τυπική διάψευση, όπως έγινε με τη δή-λωση των Α. Δημητρόπουλου, Γ. Κασιμάτη, Γ. Κατρούγκαλου, Η. Νικολόπουλου και Κ. Χρυ-σόγονου. Στο ειδικό άλλωστε καθεστώς της χώρας, η νομι-μότητα είναι α λα καρτ. Όπως σε πολλά θρίλερ το καταδιω-κόμενο υποψήφιο θύμα πέφτει σε τραγικό αδιέξοδο όταν συ-νειδητοποιεί ότι ο αστυνομικός που κάλεσε για βοήθεια είναι ο μεταμφιεσμένος δολοφόνος, έτσι και όσοι επικαλούνται την αστική νομιμότητα «αδειάζο-νται» όταν αποκαλύπτεται το μέγεθος του εκφυλισμού της. Για όσες φωνές ιεραρχούσαν ως πρώτο επιχείρημα το 2010 ότι η πρώτη δανειακή σύμβα-ση με το ΔΝΤ δεν πέρασε από

τη Βουλή με ενισχυμένη πλειο-ψηφία, ήρθε η δραματική διά-ψευση την περασμένη Κυρια-κή, όταν η δεύτερη σκληρότε-ρη σύμβαση και τα μέτρα που τη συνοδεύουν ψηφίστηκαν από τα δύο τρίτα των βουλευ-τών. Αντίστοιχα, όσοι εναπόθε-σαν τις ελπίδες τους στο Συμ-βούλιο της Επικρατείας για το πρώτο Μνημόνιο, πήραν αυτή την εβδομάδα ως απάντηση τις 145 σελίδες από την Ολομέλεια του ΣτΕ που έκρινε τις τότε δι-ατάξεις συνταγματικές, νόμιμες και σύμφωνες με τις διεθνείς συμβάσεις και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Αν-θρώπου. Με άλλα λόγια, ειδι-κά σε εποχές όπως η σημερινή, η πολιτική εξουσία δεν περιο-ρίζεται από τους νόμους, αλλά τους φτιάχνει στις διαστάσεις των επιδιώξεών της.

Συνολικά, πρόκειται για μια εντελώς μερο-ληπτική κατανομή βαρών στο βαθμό που τα δάνεια της τρόικας δεν θίγονται, παρό-τι πρόκειται για εντελώς παράνομο δανει-σμό που δεν φέρει την έγκριση της Βουλής, όπως θα έπρεπε. Αντίθετα, την απομείω-ση πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία που στο εξής θα ανακοινώνουν τη μια μετά την άλλη μείωση στις συντάξεις, επικαλούμενα την αναδιάρθρωση του 2012.

Τεράστια σημασία επίσης έχει το γεγο-νός πως ο νέος διακρατικός πια στο μεγα-λύτερο μέρος του και όχι ιδιωτικός δανει-σμός, με τη βοήθεια επίσης του αγγλικού δικαίου θα είναι πολύ πιο δύσκολο να τύ-χει αναδιάρθρωσης σε περίπτωση που το ελληνικό Δημόσιο αποφασίσει κάτι τέτοιο ή του επιβληθεί χωρίς τη θέλησή του. Η δυ-νατότητα διαπραγμάτευσης, ακόμη κι αυ-τές οι ελαστικότητες που συνόδευαν το μέ-χρι σήμερα δανεισμό, περιορίζονται ασφυ-κτικά, από τη στιγμή που το ελληνικό Δη-μόσιο θα πρέπει να πάει στο Λονδίνο να υποστηρίξει το δίκιο του. Οι πιστωτές υπ’ αυτό το πρίσμα δέχθηκαν να χάσουν μέ-ρος των μελλοντικών δυνάμει κερδών τους προκειμένου να θωρακίσουν τα εναπο-μείναντα, αλυσοδένοντας έτσι το ελληνι-κό Δημόσιο. Το τραγικό μάλιστα δεν είναι ότι πρόκειται για ένα θεωρητικό, απόμα-κρο ενδεχόμενο, αλλά για βεβαιότητα, κα-

θώς η βόμβα του ελληνικού δημόσιου χρέ-ους δεν απασφαλίστηκε, απλώς άλλαξε χέ-ρια κι επιμηκύνθηκε λίγα εκατοστά το φι-τίλι της.

Με βάση τους σχεδιασμούς τους, το αντίτιμο για τις παραπάνω θυσίες θα είναι η μείωση του δημόσιου χρέους στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020. Κατ’ αρχάς πρέπει να δι-ευκρινίσουμε ότι στους τροϊκανούς και σε όλη αυτή τη συμμορία των τεχνοκρατών που τους ακολουθεί, έπρεπε κανονικά διά νόμου να απαγορευτεί η διατύπωση προ-βλέψεων, γιατί ό,τι μα ό,τι έχουν διατυπώ-σει ως τώρα ως πρόβλεψη έχει διαψευστεί παταγωδώς! Τελευταίο κρούσμα οι προ-βλέψεις τους για μείωση του ΑΕΠ το τρέ-χον έτος, με την ύφεση να φθάνει το –4,4% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τις νεότερες εκτιμή-σεις, όταν μέχρι και τον περασμένο Δεκέμ-βριο την υπολόγιζαν στο –2,8%. Η αποτυ-χία τους ωστόσο δεν είναι τεχνικής φύσης. Είναι καθαρά πολιτική. Η πρόβλεψη που κάνουν για την πορεία του δημόσιου χρέ-ους, μετά το κούρεμα της τάξης του 53,5% θα μείνει στα χαρτιά, επειδή αυτή προκύ-πτει δευτερογενώς. Δηλαδή αφού υπολο-γιστεί όχι μόνο το κούρεμα των ομολόγων, αλλά και μια πλημμυρίδα ρευστού που οσο-νούπω θα γεμίσει τα δημόσια ταμεία. Από πού; Μα φυσικά από τα μέτρα λιτότητας! Τι κι αν το μοναδικό που έχει καταφέρει

μέχρι το 2011 η λιτότητα είναι σωρευτικές απώλειες του ΑΕΠ στο επίπεδο του 15,8%, μετατρέποντας την ελληνική κρίση σε μια από τις δραματικές οικονομικές κρίσεις του 20ού και του 21ου αιώνα, όπως πολύ εύστο-χα παρατηρεί ο Μαρκ Ουάισμπροτ με τον Χουάν Αντόνιο Μοντεσίνο σε ένα εξαιρε-τικής σπουδαιότητας άρθρο για την Ελλά-δα που κυκλοφόρησε την Παρασκευή και στο οποίο προκρίνεται ως μοναδική λύση η μονομερής παύση πληρωμών και η έξο-δος από το ευρώ; Κλείνοντας τα μάτια στη μέχρι τώρα πραγματικότητα, η κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Παπαδήμου και η τρόικα δηλώνουν βέβαιοι ότι το 2012 το πρωτογενές έλλειμμα (δημόσιες δαπάνες μείον δημόσια έσοδα, χωρίς να υπολογί-ζονται οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέ-ους) θα φτάσει το 1% του ΑΕΠ, το 2013 θα γίνει πλεόνασμα της τάξης του 1,8% του ΑΕΠ, από το 2014 έως το 2017 το πρωτογε-νές πλεόνασμα θα ανέρχεται στο 4,5% του ΑΕΠ και από το 2018 έως το 2020 το πρω-τογενές πλεόνασμα θα ανέρχεται τουλάχι-στον στο 4,2-4,3% του ΑΕΠ. Η δε οικονο-μία από το 2014 έως το 2020 θα αυξάνεται με μέσο ετήσιο ρυθμό 2,6%. Μερικές χρο-νιές δηλαδή το προϊόν θα αυξάνεται ακόμη και περισσότερο! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι προβλέψεις είναι για τα σκου-πίδια. Θα ανατραπούν εκ βάθρων εντός ολίγων μηνών και γι’ αυτό το λόγο ήδη άρ-χισαν τα όργανα για την εφαρμογή νέων αντιλαϊκών μέτρων τον Μάρτιο κιόλας, με πρόφαση τις αστοχίες του προϋπολογισμού του 2011 και του τρέχοντος έτους, κι ας μην έχουν συμπληρωθεί ακόμη ούτε δύο μήνες από την υλοποίησή του!!! Στη θέση αυτών των υπολογισμών, που προσβάλλουν τη νο-ημοσύνη μας, ας κρατήσουμε τη μυστική έκ-θεση της τρόικας που δόθηκε στη δημοσιό-τητα από τους βρετανικούς Φαϊνάνσιαλ Τά-ιμς και στην οποία αναφέρεται ότι με βάση τα δικά τους σενάρια, το 2020 το χρέος θα βρίσκεται στο 160% του ΑΕΠ (στο σημείο δηλαδή που βρίσκεται και σήμερα) και πως μέχρι τότε θα χρειασθεί ένα επιπλέον, τρί-το μνημόνιο αξίας 110 δισ. ευρώ για να μει-ωθεί το χρέος στο 117% το 2030!!!

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Σε συνεννό-ηση με τους πιστωτές δεν υπάρχει καμία λύση όχι μόνο φιλολαϊκή, αλλά ούτε καν διαχείρισης του προβλήματος του δημόσι-ου χρέους. Μόνη λύση είναι η ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, η μονομερής παύση πληρωμή του χρέους και η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ. Με κάθε άλλη λύ-ση επιστρέφουμε από εκεί που ξεκινήσαμε με πολύ χειρότερους όρους.

12 / ΠPIN H AΛΛH OΨH KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Π αντελή, πες μου ειλικρινά, θεωρείς καλή την ιδέα του Παπαδήμου;». Καταφατικά γνέφει ο Καψής και απαντά στον

αδελφό του: «Τίποτε δεν έχουμε να χάσουμε, Μανώλη. Μια καρναβαλική παρέλαση πολιτικών του εθνικού κορμού, όπως ζήτησε ο Λουκάς, αν μη τι άλλο θα δείξει στον κόσμο ότι πρόκειται για ανθρώπους γήινους. Απλούς, καθημερινούς. Θα δείξει ότι έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που ξέρει ακόμη και να αυτοσαρκάζεται». Ο Μανώλης ξύνει το κεφάλι του και διατυπώνει δεύτερο ερώτημα: «Ποιοι είπαμε ότι θα είμαστε στην επιτροπή αξιολόγησης των αμφιέσεων και των τραγουδιών που θα λένε “α καπέλα” οι διαγωνιζόμενοι;». Με βαριεστημένο ύφος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σχεδόν επιπλήττει τον Μανώλη. «Αμάν με αυτές τις απορίες σου – πάλι θα στα λεω από την αρχή; Είμαι εγώ λόγω ιδιότητας, εσύ λόγω ονόματος, ο Πρετεντέρης, η Τρέμη, o Τσίμας, ο Μανδραβέλης, μερικοί ακόμη δημοσιογράφοι του Σκάι και κάμποσοι που δεν θυμάμαι τώρα. Α, και η Ευγενία Μανωλίδου επειδή, πρώτον, αναβαθμίστηκε ο Άδωνις στην πολιτική ζωή του τόπου και δεύτερον, χρειαζόμαστε κάποιο έμπειρο μάτι σε αξιολογήσεις διάφορων σόου. Μια τεχνοκρατική ματιά, βρε παιδί μου». Ο Μανώλης επιμένει: «Κι αν μαζευτεί κόσμος για να αποδοκιμάσει;». «Μη σε νοιάζει», τον καθησυχάζει ο Παντελής. Ο Παπουτσής έχει φτιάξει ...τριπλή ζώνη άμυνας με τα ΜΑΤ. Στο χώρο θα είναι κυρίως κόσμος που ελέγχουμε, εφοδιασμένος με προσκλήσεις». Αυθόρμητη ηχεί η ατάκα του Μανώλη: «Σοβαρά; Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους ελέγχουμε; Πόσοι περίπου;». Ο εκπρόσωπος λεει απότομα στον αδελφό του να ξεκινήσουν αμέσως, για να μην φθάσουν καθυστερημένοι στο χώρο. Δεν θεωρεί σκόπιμο να προδώσει τη σκέψη του: Για πρώτη φορά έπειτα από πολύ καιρό άκουγε μια λογική απορία από το στόμα του Μανώλη. Όλα δείχνουν έτοιμα για τη μεγάλη γιορτή υπό το γενικό τίτλο: «Ξέχνα λαέ το χάλι - έχουμε καρναβάλι - οι ανθρωποί σου είμαστε, εκτίμησέ μας πάλι».

n ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

Αν μη τι άλλο, ασυνήθιστο» ψελ-λίζει ο Πρετεντέρης, βλέπο-ντας τον Σαμαρά ντυμένο «Γε-μάτο Ράφι». Χαμογελώντας ο Παντελής προσθέτει:

«Φαίνεται πως τον στοιχειώνει η επι-χειρηματολογία που έκανε στη Βουλή, υπέρ της ψήφισης του δεύτερου Μνημο-νίου». Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έχει δεμένο στην πλάτη του, κατακόρυ-φα, ένα μεγάλο μαδέρι. Φορά ένα ριχτό φαρδύ ένδυμα – κάτι σαν την κελεμπία του Ντέμη Ρούσου στη δεκαετία του ’70. Πάνω σε αυτό είναι αποτυπωμένα με με-γάλη πυκνότητα διάφορα είδη σούπερ μάρκετ, ως επί το πλείστον τρόφιμα – από πακέτα μακαρονιών και σοκολάτες,

μέχρι αναψυκτικά και αλεύρια. «Αν είχε κι ένα οριζόντιο δοκάρι θα ήταν σαν να κουβαλάει σταυρό», λεει η Τρέμη, πα-ρατηρώντας το κάθετο μαδέρι που στέ-κεται σαν χοντρό αλεξικέραυνο.

Ο Παντελής εξηγεί στον Μανώλη πως ο Σαμαράς είναι ντυμένος «Γεμάτο Ρά-φι», καθώς και ότι δεν σατιρίζει το «μα-ζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου.

Ξαφνικά τα μεγάφωνα παύουν να εκ-πέμπουν σάμπα και το μικρόφωνο δίνε-ται στον Σαμαρά που αρχίζει να τραγου-δά και να λικνίζεται σε ρυθμό χιπ-χοπ:

«Πλήγωσαν τη καρδούλα μου θαρρείς χίλια ξυράφια / που αμάρτησα για να μη δω γύρω μου άδεια ράφια. / Η αντίστα-ση που έκανα δυο χρόνια πήγε στράφι / και έμεινε το κύρος μου σ’ αραχνιασμένο ράφι./ Διέγραψα καλά παιδιά, τους έφα-

γα σαν Κρόνος / και κινδυνεύω να βρε-θώ μέσα στο κόμμα μόνος./ Δεν είχα άλ-λη επιλογή – πόσο μου λείπουν ήδη! / Τώ-ρα με ζώνουν Ντορικοί, μαζί με το Βο-ρίδη».

Οι αξιολογητές κρατούν σημειώσεις στα μπλοκάκια τους. Η σάμπα ηχεί πά-λι αλλά, να, ενθουσιωδώς χειροκροτεί η Ευγενία Μανωλίδου, καθώς εμφανίζε-ται ο Άδωνις Γεωργιάδης ντυμένος Ρω-μαίος εκατόνταρχος. «Όχι Μανώλη, δεν είναι Μέγας Αλέξανδρος, αλλά Ρωμαί-ος», εξηγεί ο Παντελής στον αδελφό του. Η σάμπα καταλαγιάζει. Ο Άδωνις τραγουδά ουρλιάζοντας – μάλλον επει-δή έτσι έχει συνηθίσει στα τηλεοπτικά παράθυρα:

«Αν ο παλιός Αντώνιος στην Αίγυπτο είχε πάει, / στης Κλεοπάτρας το κορμί ο μάγκας να ορμάει, / ο σύγχρονος Αντώ-νιος γράφει άλλη ιστορία: / Να μας κρα-τήσει όρθιους, μη γίνουμε Συρία. / Ave μεγάλε Σαμαρά, μελλοντικέ emperor / κι αν κάποτε σου τα’ σερνα, sorry και γρά-ψε error».

Ο Σαμαράς γυρίζει το κεφάλι και χα-μογελά. Είναι εμφανώς συγκινημένος με την αφιέρωση που του έκανε ο Άδωνις. Ένα δάκρυ κυλά στο μάγουλό του και καταλήγει στα μακαρόνια που φιγουρά-ρουν πάνω στο ένδυμά του, ακριβώς κά-τω από το λαιμό. Ακολουθεί ο Καρατζα-φέρης, με περίεργη αμφίεση. Φορά κάτι σαν χλαμύδα, έχει ψεύτικο, πυκνό μού-σι και ένα ψεύτικο δεύτερο κεφάλι, πα-νομοιότυπο με το πρώτο. «Μάλλον θέ-λει να συμβολίσει το δικέφαλο αετό, το έμβλημα του Βυζαντίου και της ορθοδο-ξίας», αποτολμά μια εξήγηση ο Μανώ-λης. Ακούγοντάς τον ο Τσίμας ξεφυσά, κτυπώντας το χέρι στο μέτωπό του. «Σι-γά μη θέλει να συμβολίσει και την ΑΕΚ ή να συμπαρασταθεί στην προσπάθειά της να βρει χρήματα, ρε Μανώλη. Έχεις

Με «Μπένι» και Λουκά, η χρεοκοπία ξαναχτυπά...

Μ ε ένα ευγενικό χαμόγελο ο Λουκάς Παπαδήμος υποδέ-χεται στο γραφείο του τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Λ.Π.: Βαγγέλη, να σου φέρουν καφέ;

Ευ.Β.: Όχι ευχαριστώ, ήπια νωρίτε-ρα, την ώρα που παρακολουθούσα τους μασκαράδες μας. Ξέρεις, η οργανωτι-κή επιτροπή προσπάθησε να με «ψή-σει» να παρελάσω, αλλά τους ξεκαθά-ρισα πως θα δεχόμουν μόνο αν ήμουν εκτός συναγωνισμού. Δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια...

Λ.Π.: Αλήθεια, πώς ήταν; Ενημερώ-θηκα για τις μεταμφιέσεις των πολιτικών αρχηγών, αλλά όχι για τους υπόλοιπους. Ποιος κέρδισε το πρώτο βραβείο;

Ευ.Β.: Ο Χρυσοχοΐδης. Είχε φορέσει στην πλάτη ένα τεράστιο CD που έγρα-φε «Linguaphone - μαθήματα εκμάθησης Mνημονίου άνευ διδασκάλου σε μία ημέ-ρα». Πες μου όμως, γιατί με φώναξες;

Ο πρωθυπουργός βγάζει από το συρ-τάρι ένα βιβλίο και το δίνει στον «Μπέ-νι». Είναι Η Αθήνα του Μεσοπολέμου, του Γιάννη Καιροφύλα. «Βαγγέλη, διά-

βασε σε παρακαλώ στη σελίδα 131». Ο Βαγγέλης διαβάζει:

«Οι Αθηναίοι ξυπνούν ένα πρωι-νό και διαβάζουν στις εφημερίδες ότι ετοιμάζεται φορολογικό νομοσχέδιο, που αφορά τους άγαμους. Ο υφυπουρ-γός Οικονομικών στα 1928 σκέπτεται να φορολογήσει τα γεροντοπαλίκαρα, για να ενισχύσει τον κρατικό προϋπολογι-σμό».

Με μια κίνηση του κεφαλιού ο «Μπέ-νι» υποδηλώνει ότι ολοκλήρωσε την ανάγνωση του αποσπάσματος. Ο Λου-κάς λεει: «Διάβασε κι αυτό που έχω ση-μειώσει στη σελίδα 220. Αναφέρεται στο 1932, το έτος της χρεοκοπίας». Ο «Μπέ-νι» διαβάζει:

«Κάποιος ρίχνει την ιδέα να προσφέ-ρουν στο κράτος όλοι οι παντρεμένοι τις βέρες τους για να το ενισχύσουν. Ένας άλλος προτείνει να απολυθούν οι γυναί-κες δημόσιοι υπάλληλοι για λόγους οι-κονομίας. Όλες αυτές οι τρελές ιδέες, που συζητούνται μεταξύ σοβαρού και αστείου, προκαλούν μεγάλες ανησυχί-ες».

Ευ.Β.: Λοιπόν;

Όταν οι «κανίβαλοι» γίνονται καρνάβαλοι...

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 H AΛΛH OΨH ΠPIN / 13

Με «Μπένι» και Λουκά, η χρεοκοπία ξαναχτυπά...Λ.Π.: Αναρωτιέμαι μήπως βρίσκεις αξιο-

ποιήσιμο κάτι από αυτά. Σκέπτομαι ότι, επί υπουργού Βενιζέλου στο 2012, ίσως να μην έβλαπτε λίγη τόλμη παραπάνω από εκείνη που επέδειξε κάποτε ο πρωθυπουργός Βε-νιζέλος...

Ευ.Β.: Στάσου, Λουκά. Εδώ για κάθε νέα περικοπή που κάνουμε λέω στον κόσμο ότι επιστρέφουμε απλώς στο βιοτικό επίπε-δο του 2004 κι οι πάντες ωρύονται πως τους φέρνουμε στη δεκαετία του ’50. Εσύ τώρα μου προτείνεις να βγάλω από το χρονοντού-λαπο σκέψεις του 1928-1932;

Λ.Π.: Έλα τώρα, Βαγγέλη. Ποιος θα ξέ-ρει ποια είναι η πηγή των εμπνεύσεών μας; Όλα είναι θέμα «αμπαλάζ» και συ είσαι μα-νούλα σε αυτά.

Ευ.Β.: Μμμμ... Για να είμαι ειλικρινής, με γοητεύει αυτή η κυκλωτική κίνηση των ιδε-ών... Να, φορολογικό χαράτσι στον άγαμο και κατάσχεση βέρας από το νυμφευμένο... Καλά, το δεύτερο είναι πολύ τραβηγμένο. Για το πρώτο κάτι θα μπορούσε να γίνει – αν και το τελευταίο που θα ήθελα να δω εί-ναι διαδηλώσεις και με το σύνθημα «φτώ-χεια, ανεργία, αυταρχισμός – και από πάνω δίλημμα, χαράτσι ή γαμπρός»...

Λ.Π.: Χα, χα... Σαν να σκέφτεσαι για λο-γαριασμό του Λαζόπουλου! Το βασανίζεις όμως το θέμα κι αυτό μου αρέσει.

Ευ.Β.: Λοιπόν, κοίτα, την ειδική φορολο-γία αγάμων θα μπορούσαμε να την ονομά-σουμε «ΕΦΑΠΑΕ». Ειδικός Φόρος Αποφυ-γής Ανάληψης Ευθυνών.

Καταλαβαίνεις, θα το παρουσιάσουμε ως μέτρο αποκατάστασης της κοινωνικής δικαιοσύνης προς όφελος πολυτέκνων, οι-κογενειών κ.λπ. Πλάι στην αντίθεση «δημό-σιοι υπάλληλοι – εργαζόμενοι στον ιδιωτι-κό τομέα» θα βάλουμε και το «ρεμάλια – οι-κογενειάρχες».

Λ.Π.: Πολύ ωραία. Τι θα έλεγες και για ένα διαφημιστικό σποτάκι με στιλ Κωνστα-ντάρα; «Το νου σας, ρεμάλια. Τη νύφη θα πληρώστε ή στο κράτος θα τα δώσετε».

Ευ.Β.: Άσε, θα μιλήσω με τον Σαχινίδη και θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Λ.Π.: Για το άλλο; Για την απόλυση όλων των γυναικών από το Δημόσιο, που σκέφτο-νταν το ’32; Εδώ σε θέλω...

Ευ.Β.: Αυτό θα θεωρηθεί φαλλοκρατική διάκριση, κοινωνικός ρατσισμός κι όλα τα σχετικά.

Λ.Π.: Αν το παρουσιάζαμε ως μέτρο ενί-

σχυσης της συνοχής που πρέπει να έχει η ελληνική οικογένεια, ειδικά στην περίοδο της κρίσης; Ξέρεις, «η γυναίκα κοντά στα παιδιά», ιδίως τώρα που δεν υπάρχουν λε-φτά για βρεφονηπιακούς σταθμούς – κάτι τέτοιο.

Ευ.Β: Σκέφτομαι κάτι ηπιότερο. Να απο-λύσουμε από το Δημόσιο όσες γυναίκες έχουν άντρα ή κάποιο άλλο μέλος της οικο-γένειας με δουλειά, έστω κι αν αυτό αμεί-βεται με 500-600 ευρώ. Ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι φθάνει και περισσεύει, όπως έλεγε κι ο Γιωργάκης. Θα μπορούσαμε να το στηρίξουμε και με μια καμπάνια του στιλ «στο σπίτι αυτός φέρνει τα λεφτά – αυτή φέρνει φροντίδα»...

Λ.Π.: «Κι όλοι μαζί, σώζουν την πατρί-δα»... Έξοχα! Α, κάτι ακόμη. Να συνεννοη-θούμε με τη Διαμαντοπούλου και τη Δαμα-νάκη να πάρουν πάνω τους μια τέτοια εκ-στρατεία – χρειαζόμαστε γυναίκες γι’ αυτό. Να λένε π.χ. πως η «αναζήτηση είναι γένους θηλυκού» και ότι «η σύγχρονη ευρωπαία γυ-ναίκα δεν μπορεί να βολεύεται στο τέλμα και τη ρουτίνα του Δημοσίου».

Ευ.Β.: Έστω κι αν φεύγοντας από τη δημό-σια ρουτίνα πηγαίνει στη δική της την κουζίνα;

Λ.Π.: Μα εμείς δεν την εμποδίζουμε να αναζητήσει άλλη δουλειά αφ’ ότου πάρει πόδι από το Δημόσιο. Αν πάλι δεν βρει, τό-τε θα ισχύουν τα καλά της προσφοράς στο σπίτι. Δίπορτο το ’χουμε...

Ευ.Β.: Δεν ξέρω Λουκά πόσες πόρτες θα έχει το ελικόπτερο που ίσως χρειαστούμε κάμποσοι κάποια ημέρα...

Λ.Π: Έλα, δεν θέλω απαισιοδοξίες – και μάλιστα από τον αυριανό ηγέτη του ΠΑ-ΣΟΚ... Ένα χρόνο ακούω για ελικόπτερα κι ακόμη δεν χρειάστηκαν. Εμένα, Βαγγέλη, δεν με απασχολεί η ταχύτητα με την οποία ίσως χρειαστεί κάποια μέρα να φύγουμε. Με πληγώνει η βραδύτητα με την οποία αναμορφώνουμε τη χώρα.

Ευ.Β.: Δηλαδή;Λ.Π.: Τόση ώρα συζητάμε πώς θα γίνου-

με αποφασιστικότεροι από την κυβέρνηση του 1928-32. Πώς να κάνουμε άλμα στο μέλ-λον, όταν διστάζουμε τόσο να αναβιώσου-με τις καλές παρακαταθήκες του παρελθό-ντος;

Ευ.Β.: Ωραία, ας ξεκινήσουμε από τους άγαμους. Κουράγιο λαέ, έρχεται και ο «ΕΦΑΠΑΕ» – ειδάλλως δεν θα μείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ...

Όταν οι «κανίβαλοι» γίνονται καρνάβαλοι...δει εσύ ποτέ αετό με μούσι; Ο Καρατζα-φέρης είναι ντυμένος Ιανός. Δεν εννοώ το βιβλιοπωλείο Μανώλη. Εννοώ το θεό των αρχαίων Ρωμαίων».

Το «φιλοσοφεί» κάπως το θέμα ο Πρετεντέρης: «Για τον Καρατζαφέ-ρη θα είναι μεγάλη υπέρβαση να υπο-δύεται μια ειδωλολατρική θεότητα». Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ ανασύρει από κά-ποια πτύχωση της χλαμύδας του μια μαρ-γαρίτα κι αρχίζει να τη μαδά, τραγου-δώντας με σκοπό που θυμίζει δημοτι-κό άσμα: «Μονά - ζυγά, Μνημόνια ψη-φίζω ή απορρίπτω / κι ό,τι κι αν κάνω, ύστερα, τα χέρια μου τα νίπτω. / Πρώ-τα είχα κόμμα λαϊκό, κατόπιν από τζά-κι, / γιατί μια αναγνώριση την ήθελα, λι-γάκι. / Τα υπουργεία ήταν καλά, μα κά-νω κωλοτούμπα, / τώρα που η Χρυσή Αυ-γή αμόλησε καλούμπα! / Πότε θυμίζω το Ζορό, πότε Αντουανέτα / και κάθε μέρα τη γραμμή την παίζω στη ρουλέτα./ Την κωλοτούμπα, φίλοι μου, την έχω «άλφα - βήτα», / κάνω σταυρό μην τσακιστώ, μα-δώ και μαργαρίτα».

Με αυτάρεσκο νάζι η Μανωλίδου λε-ει: «Γεμίσαμε Ρωμαίους σ’ αυτή την πα-ρέλαση, αλλά αυθεντικός δείχνει μόνο ο Άδωνίς μου». Να όμως που έρχεται η ώρα να αναβιώσει η Άγρια Δύση. Εμφα-νίζεται ο ΓΑΠ, ντυμένος κάου μπόι. Κα-μαρωτός και χαμογελαστός, ιππεύει ένα υποτιθέμενο άλογο – με ψεύτικο κεφά-λι. Κάτω από τα μακριά σκεπάσματα του «ζώου» βρίσκονται –και το κινούν– άν-θρωποι, πιθανόν σε σχηματισμό «μακρι-άς γαϊδούρας».

Ποιοι να είναι άραγε; Οι περισσότε-ροι υποθέτουν: Πετσάλνικος, Ρέππας, Παπουτσής. «Ουδεμία πρωτοτυπία αυ-τός ο άνθρωπος», γνωματεύει η Τρέμη κοιτάζοντας τον ΓΑΠ. Ορισμένοι όμως παρατηρούν ότι στη θήκη του πιστολιού του ΓΑΠ αναγράφεται μια ημερομηνία:

«18/3/2010».Ο Τσίμας πετάγεται, γελώντας τρα-

νταχτά: «Ρε σεις, τότε ακριβώς ήταν που είχε πει ότι χρειαζόμασταν ένα γεμάτο όπλο στο τραπέζι για να διαπραγματευ-τούμε με τις αγορές. Στις 18 Μαρτίου του 2010.

Διάβολε, δεν έχει το θεό του, αυτός θυμίζει το Βατερλό του!». Κάποιος από την ομήγυρη συμπληρώνει: «Το ’74 οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ φώναζαν “στις 18 σοσιαλισμό”, αλλά αυτός είναι σε θέση να γιορτάζει την επέτειο του ...γεμάτου όπλου που μας σκότωσε λανσάροντας το σύνθημα “στις 18 πυροβολισμό”. Αυ-τό δεν είναι πολιτική, είναι κονσέρτο για πυροβολημένους...».

Ξαφνικά το πρόσωπο του Μανώλη Καψή φωτίζεται. «Μα στις 18 του προ-σεχούς Μαρτίου το ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο αρχηγό. Νομίζω ότι θέλει να δείξει κι αυτό ο Παπανδρέου. Πως όποιος και να εκλεγεί τώρα, δηλαδή ο Βενιζέλος, το πιστόλι του Γιώργου μπορεί να αργήσει, μα δεν θα συγχωρήσει». Γουρλώνει τα μάτια ο Παντελής και κτυπά στην πλά-τη τον αδελφό του, λέγοντας: «Μανώλη, όταν έχεις εκλάμψεις στις σημειολογι-κές ερμηνείες γίνεσαι απίστευτος...».

Ο ΓΑΠ αρπάζει το μικρόφωνο και άδει στον πασίγνωστο σκοπό του παρα-δοσιακού τραγουδιού του 19ου αιώνα «Oh, Susannah». Αλλάζει απλώς το το-πωνύμιο, για να τιμήσει την αμερικανική πολιτεία στην οποία γεννήθηκε:

«I came from Minnesota with a banjo on my knee / κι αν τώρα το συρρίκνωσα το πράσινο παχνί, / Oh, one day, με λάσο θα γυρίσω / την εξουσία να πιάσω εγώ, όλα να κανονίσω / I came from Minnesota with a banjo on my knee / πρωθυπουργό σαν πρώτα θα με δείτε μια στιγμή / Oh my mother, σου λέω δεν είναι ψέμα / ας τρέμει ο Κλιντ, ο Λι Βαν Κλιφ και ο Τζου-

λιάνο Τζέμα».Ο ΓΑΠ είναι τόσο κεφάτος ώστε,

προς έκπληξη όλων, τραγουδά και άλλο κομμάτι – αυτήν τη φορά με τους αυθε-ντικούς, αγγλικούς στίχους του.

Είναι η μπαλάντα «Time Is On My Side». Η Τρέμη ρωτά τον Τσίμα: «Βρε Παύλο, εσύ που είσαι και ροκάς, θυμά-σαι τίνος είναι το κομμάτι;».

Αμέσως απαντά εκείνος: «Το έγρα-ψε ο Νόρμαν Μιντ, το έκαναν επιτυ-χία οι Stones στα 60’s και στη δική τους εκτέλεση το κομμάτι ακουγόταν συνε-χώς σε ένα μεταφυσικό θρίλερ των 90’s, το Fallen. Θυμάμαι, πρωταγωνιστούσαν Ντένζελ Ουάσιγκτον, Τζον Γκούντμαν και Ντόναλντ Σάντερλαντ. Το τραγούδι μάλιστα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην υπόθεση που, αν δεν κάνω λάθος,

είχε ως κεντρικό πρόσωπο έναν βρικό-λακα. Και, τώρα, να που το άσμα συνδέ-εται πάλι με έναν επίδοξο πολιτικό βρι-κόλακα...».

Οι πάντες γελούν με το δηλητηριώ-δες καλαμπούρι του Τσίμα. Ο Μανώλης καθυστερεί ένα λεπτό να γελάσει. «Πά-λι καλά – τον έχω δει και σε χειρότερη φόρμα», σιγοψιθυρίζει ο Παντελής.

Καθώς ο ΓΑΠ ετοιμάζεται να ξεπε-ζέψει, ένα σιγανό αγκομαχητό ακούγε-ται κάτω από το «άλογο». Μια φωνή πα-ραπονιέται: «Χίλιες φορές καλύτερα να κάνει ποδήλατο και να επιχειρεί να αλ-λάξει την αλυσίδα εν κινήσει, παρά να αλλάζει τα δικά μας φώτα. Χοροπηδού-σε κιόλας στο «Oh, Susannah» ο ... μερα-κλής, για να μη χάσει το ρυθμό. Κοψομε-σιαστήκαμε...».

«Οι αξιολογητές κρατούν σημειώσεις στα μπλοκάκια τους. Η σάμπα ηχεί πάλι αλλά, να, ενθουσιωδώς χειροκροτεί η Ευγενία Μανωλίδου, καθώς εμφανίζεται ο Άδωνις Γεωργιάδης ντυμένος Ρωμαίος εκατόνταρχος».

14 / ΠPIN EΠIKAIPOTHTA KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Α ίσθηση προκάλεσε το φα-σκέλωμα των επισήμων στα

Γιάννενα, στη διάρκεια της μα-θητικής παρέλασης για την επέ-τειο της απελευθέρωσης της πό-λης. Αντίθετα, το μαύρο μιντιακό σκοτάδι καταπίνει εδώ και μήνες τους αγώνες των κτηνοτρόφων και των εργαζομένων στη Δωδώ-νη, μιας υπό ιδιωτικοποίηση κερ-δοφόρας επιχείρησης. Μόνο τα τοπικά ΜΜΕ, καθώς και κάποια έντυπα και ιστότοποι της Aριστε-ράς ασχολούνται με τη μοίρα της Δωδώνης και του ρόλου της στην τοπική (και όχι μόνο) οικονομία και απασχόληση.

Απίθανα πράγματα γράφτη-καν ή ειπώθηκαν. Π.χ., ότι κά-ποιοι καθηγητές υποκίνησαν τους μαθητές να προβούν στην

ασεβή χειρονομία ή ότι οι κτηνο-τρόφοι, όταν εμποδίστηκαν από την αστυνομία να χύσουν το γάλα στο δρόμο, μετέδωσαν την οργή τους στους μαθητές και τους δα-σκάλεψαν να μουντζώσουν. Σαν να λέμε ότι το ένα χάπενινγκ πή-ρε τη θέση του άλλου. Όμως ακό-μα και αν έτσι συνέβη, κανείς στα επίσημα ΜΜΕ δεν αναρω-τήθηκε «γιατί» οι κτηνοτρόφοι ήθελαν να χύσουν το γάλα; Μή-πως πρόκειται για αντιμνημονι-ακή μόδα;

Είναι εύκολο να κόβουμε την πραγματικότητα σε φέτες και να

αξιοποιούμε όσες από αυτές κο-λακεύουν τις ιδεοληψίες μας. Ο κύριος υποκινητής των μαθητών είναι η μέγκενη της νέας φτώ-χειας που σφίγγει τους γονείς και το άμεσο περιβάλλον τους, είναι το ζόρικο παρόν και το αδι-έξοδο μέλλον τους. Είναι η ορ-γή της κοινωνίας για τους πολι-τικούς –μια οργή που δεν εκφρά-ζεται μόνο με παραδοσιακές κι εκλεπτυσμένες μορφές, αλλά και με πρωτόγονες– και πάντα έτσι συνέβαινε στις περιόδους των μεγάλων κοινωνικών ανα-στατώσεων ή στις παραμονές

τους. Πολλοί «επώνυμοι» ωρύο-νται για τη διαφθορά, την ανικα-νότητα, την ανεπάρκεια του πο-λιτικού προσωπικού, όταν όμως οι έφηβοι εκφράζουν μια παρό-μοια περιφρόνηση προς τις κά-θε είδους ηγεσίες, τότε τους τρα-βάμε το αυτί και δηλώνουμε ότι εμείς, στην εποχή μας, δεν κάνα-με τέτοια...

Πολλά παρόμοια «τέτοια» θα δούμε στο κοντινό μέλλον. Πά-νω σε χυμένο γάλα, σε στομφώ-δη ψέματα, σε ξινισμένα όνει-ρα, σε δρόμους ολισθηρούς βα-δίζουν τα παιδιά μας. Και κα-θώς δεν έχουν από πού να κρα-τηθούν, πού να πιστέψουν και σε τι να ελπίσουν, απλώς ανοίγουν την παλάμη και όποιον «επίση-μο» πάρει ο Χάρος...

AKPOBAΣIEΣ

TO TEΛOΣ THΣ AΓOPAΣ

MAPIANNA TZIANTZH

Μαθητές και κτηνοτρόφοι

Το ΑΠΘ στο γύψοΗ οικτρή μειοψηφία των προθύμων να εφαρμό-σουν το Mνημόνιο της τρι-τοβάθμιας εκπαίδευσης (ν. 4009/11) απέδειξε την εβδομάδα που πέρασε ότι είναι αδίστακτη. Με προ-τροπή των σκοταδιστών του ακαδημαϊκού κατεστη-μένου, η εισαγγελία Θεσ-σαλονίκης άσκησε διώξεις, αναζητώντας τους υπαίτι-ους του μπλοκαρίσματος των εκλογών για την ανά-δειξη του Συμβουλίου Διοί-κησης στο ΑΠΘ. Ήδη κα-λούνται για εξέταση μέλη του ΔΣ του Ενιαίου Συλλό-γου Διδακτικού και Ερευ-νητικού Προσωπικού (ΕΣ-ΔΕΠ) καθώς και του ΔΣ του σωματείου εργαζομέ-νων του Αριστοτελείου, ενώ αναζητούνται και ονό-ματα αγωνιστών φοιτητών όλων των αριστερών πα-ρατάξεων (ΕΑΑΚ, ΜΑΣ,

ΑΡΕΝ) σε μια προσπάθεια αναβίωσης του μετεμφυλι-ακού κλίματος στο ελληνι-κό πανεπιστήμιο. Οι μα-ζικές συγκεντρώσεις των φοιτητικών συλλόγων, του σωματείου εργαζομένων και του ΕΣΔΕΠ του ΑΠΘ στις 15 και 17 Φεβρουα-ρίου, σάστισαν τους τροϊ-κανούς των πανεπιστημί-ων. Η σιδερένια φτέρνα του συστήματος αποτελεί το τελευταίο μέσο καθυπό-ταξης της πληττόμενης κοι-νωνικής πλειοψηφίας αλλά δεν τρομοκρατεί την αγω-νιστική πτέρυγα. Το φοι-τητικό κίνημα και τα υπό-λοιπα αγωνιζόμενα κομ-μάτια της τριτοβάθμιας εκ-παίδευσης θα συμβάλλουν στη δημιουργία ενός μετώ-που ρήξης που θα ανατρέ-ψει την πολιτική τους και να επιβάλει τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.

Αποχαιρετισμός στον Κ. ΤσίφτηΈφυγε εντελώς ξαφνικά και άδικα από τη ζωή ο φίλος και σύντροφος Κώ-στας Τσίφτης, μόλις 34 ετών, ραδιοφωνικός πα-ραγωγός στον 902 και εκ-πρόσωπος των εργαζομέ-νων του σταθμού στο μι-κτό συμβούλιο της ΕΣΗ-ΕΑ. Υπήρξε ιδρυτικό μέ-λος και πρώτος πρόεδρος του συλλόγου σπουδαστών ιδιωτικών σχολών, ενώ από πολύ μικρός οργανώ-θηκε στην ΚΝΕ. Από πολύ νεαρή ηλικία ξεχώριζε όχι

μόνο γιατί μιλούσε όμορ-φα, αλλά κυρίως για το πάθος με το οποίο υπερα-σπιζόταν τις ιδέες του και την ξεχωριστή αίσθηση του χιούμορ που είχε. Από τη Συντακτική Επι-τροπή του Πριν –και ειδι-κά από όσους μεγαλώσα-με μαζί– θερμά συλλυπη-τήρια στην οικογένεια του και σε όλους όσοι τον αγα-πούσαν.

Ειρήνη Κοσμά Δημήτρης Τζιαντζής

EIΔHΣEIΣ

Την Κυριακή 4 Mαρτίου ο Συντονι-σμός καλεί σε συνέλευση στο Πο-λυτεχνείο (Αιθ. Γκίνη, 11 π.μ.) για συντονισμό της δράσης και κλι-μάκωση των αγώνων. Επίσης, την Τετάρτη 29/2, στις 1.30 μ.μ. καλεί σε συγκέντρωση στα γραφεία της ΕΕ και σε διαδήλωση μπροστά στη Βουλή στις 6 μ.μ.

Την Κυριακή 26/2 στις 5 μ.μ. στο αμφιθέατρο Γκίνη θα γίνει εκδή-λωση της Πρωτοβουλίας Αγωνιζό-μενων Μαθητών και προβολή του ντοκιμαντέρ H κατάληψη.

Εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Χί-ου το Σάββατο 3/3, στο καφέ του Kήπου και ώρα 6 μ.μ., με θέμα: «Απέναντι στην καπιταλιστική κρίση και τα μνημόνια διαρκείας, υπάρχει άλλος δρόμος;». Κεντρι-κός ομιλητής ο Π. Μαυροειδής.

Για το βιβλίο και την πάλη των ιδεών, πριν και μετά τη χούντα, θα εισηγηθεί ο Λουκάς Αξελός την Τρίτη 28/2 στις 7 μ.μ. στο Ανοιχτό Φιλοσοφικό Σχολείο (Ματζαγριω-τάκη 118, Καλλιθέα).

Το Σάββατο 3/3 και ώρα 9 μ.μ, η εφημερίδα Εργατική Αριστερά διοργανώνει γλέντι οικονομικής ενίσχυσης στο ΚΥΒΕ Περιστερί-ου (Εθν. Μακαρίου, δίπλα στην Κηφισού).

Η Επιτροπή Αγώνα σε Μαρκόπου-λο-Πόρτο Ράφτη καλεί τον κόσμο σε εκδήλωση όπου θα περιφερθεί και θα καεί ο Kαρνάβαλος του Mνημονίου. Η εκδήλωση ξεκινάει στις 12 μ. στα ΚΤΕΛ Μαρκόπου-λου και με αυτοκινητοπομπή κα-ταλήγει στη 1 μ.μ. στο λιμάνι του Πόρτο Ράφτη.

Καταργείται η διαπολιτισμική

εκπαίδευσηΘύματα της επίθεσης και τα διαπολιτισμικά σχολεία, καθώς το ένα απ’ τα δύο της Αθήνας κινδυνεύει με λουκέτο. Πιο συγκεκριμέ-να, ο δήμος Παλαιού Φαλή-ρου αποφάσισε να κλείσει το δωδεκαθέσιο σχολείο διαπολιτισμικής εκπαίδευ-σης που αριθμεί 95 μαθη-τές από τριάντα διαφορετι-κές εθνότητες. O δήμος πα-ρουσίασε ως πρόβλημα τα αυξημένα έξοδα λειτουρ-γίας, αφού οι μαθητές με-ταφέρονται σ’ αυτό από εν-νέα διαφορετικούς δήμους της πόλης αν και η πλειο-ψηφία τους κατοικούν στο Π. Φάληρο και τη γειτονι-κή Ν. Σμύρνη. Το σχολείο παρέχει εκπαί-δευση σε νέους με εκπαι-δευτικές, κοινωνικές, πολι-τιστικές ή μορφωτικές ιδι-αιτερότητες, ενώ έχει και πλούσιο επιστημονικό και πολιτιστικό έργο (συνερ-γασία με ΑΠΘ, πληθώ-ρα εκδηλώσεων). Το θέμα έφερε στο Περιφερειακό Συμβούλιο η Αντικαπιταλι-στική Ανατροπή στην Αττι-κή που τόνισε ότι «ενδεχό-μενο κλείσιμο των σχολεί-ων αυτών θα σημάνει την περιθωριοποίηση και τελι-κά την απόρριψη από την εκπαίδευση πολλών μαθη-τών που δεν θα μπορέσουν να προσαρμοστούν σε σχο-λεία που δεν διαθέτουν τά-ξη “υποδοχής”».

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

➨

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΧΙΟΥ ➨

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

➨

Η νΚΑ για την ΕΠΟΝΣε ανακοίνωση που εξέδωσε

η νKA σημειώνεται: «Στις 23 Φλεβάρη του 1943 ιδρύθηκε η Ενι-αία Πανελλαδική Οργάνωση Νέ-ων (ΕΠΟΝ), με πρωτοβουλία του ΕΑΜ, με στόχο τη δημιουργία μιας ενιαίας και μαζικής οργάνωσης της νέας γενιάς μέσα από τη συ-νένωση διαφόρων αντιστασιακών και κομμουνιστικών συλλογικοτή-των. Κατόρθωσε μέσα σε λίγο και-ρό να εμπνεύσει εκατοντάδες χι-λιάδες νέους και νέες ... που πρω-ταγωνίστησαν στον αγώνα για την ελευθερία και την κοινωνική δικαι-

οσύνη ... να ενώσει τη νεολαία, να συνδέσει τον αγώνα για παιδεία, για δουλειά, για ψωμί με τον αγώ-να ενάντια στους ξένους και ντό-πιους εχθρούς, να δώσει προοπτι-κή και όραμα σε μια ολόκληρη γε-νιά για μια διαφορετική προοπτι-κή και από τον φασισμό και από τη αιματοβαμμένη “ανάπηρη” δημο-κρατία των ταγματασφαλιτών και των Άγγλων. Μια προοπτική σοσι-αλιστική κομμουνιστική ικανή για τα όνειρα και τη δημιουργικότη-τα των νέων». Με αυτό τον τρόπο χαιρετίζει την επέτειο της ίδρυσης της ΕΠΟΝ η νεολαία Κομμουνιστι-κή Απελευθέρωση σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της. Και συ-νεχίζει: «Όπως και τότε, έτσι και σήμερα … η νεολαία δεν θα γίνει το ασπόνδυλο παθητικό σώμα, όπως απεργάζονται οι εκμεταλ-λευτές μας, αλλά η πολιτική ραχο-κοκκαλιά μιας νέας εποποιίας με βάση τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής μας. Η νΚΑ καλεί όλες τις δυνάμεις του αγώνα να συμβάλ-λουν σε ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής».

Νέο τεύχος ΑναιρέσεωνΤο πρώτο τεύχος των Αναιρέσε-

ων για το 2012, φιλοδοξεί να φέρει μήνυμα ανατροπής στην πιο «κρίσιμη» χρονιά της κρίσης. Χρο-νιά που ξεκινά με νέο γύρο επί-θεσης, αλλά αναδεικνύει και νέ-ες παραστάσεις αγώνα, με ηρωι-κές απεργίες όπως αυτή της Χαλυ-βουργίας Eλλάδος. Σε μια πολιτική κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης», που σφραγίζεται από τις κυβερ-νήσεις τεχνοκρατών, η στήλη ιδε-οδρόμιο καταπιάνεται με το ζήτη-μα της δημοκρατίας, ενώ κεντρικό άρθρο έρχεται να απαντήσει στον αναπαραγόμενο φόβο για την κοι-νωνικά αναγκαία ρήξη με την ΕΕ.

Όταν η νεολαία μαστίζεται πε-ρισσότερο από ποτέ από τα τρο-μαχτικά ρεκόρ ανεργίας, την ελα-στική εργασία και τη συνεχή πε-ριπλάνηση, το κεντρικό αφιέρω-μα δεν θα μπορούσε παρά να φέ-ρει τον τίτλο «Χωρίς Εργασία». Το ιστορικό αφιέρωμα από την άλλη μας πάει 20 χρόνια πίσω, στη δι-άλυση της ΕΣΣΔ. Παράλληλα, μία σειρά από βιβλία που κυκλοφό-ρησαν πρόσφατα παρουσιάζονται στις σελίδες του 17ου τεύχους, κά-νοντας σαφές ότι η Ιστορία απαι-τεί την επιστροφή στο Μαρξ και τις «μεγάλες αφηγήσεις».

KOINΩNIA

EIΔHΣEIΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

➨

ΜΙΛΙΟΝ ΓΙΟΥΡΟ ΜΠΕΪΜΠΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΝΟ ΓΙΟΥΡΟ ΜΠΕΪΜΠΙΣ ΕΚΤΟΣ

ΓΙΟΡΤΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

➨

ΑΝΤΙ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

➨

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΣYNENTEYΞH ΠPIN / 15

– Οι αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης δεσμεύουν με ρήτρες, υπογραφές και προβλέ-ψεις κάθε επόμενο διαχειριστή για δεκαετίες. Μπορούν να ακυρωθούν αυτά τα μέτρα; – Οι αποφάσεις της σημερινής κυ-βέρνησης υποθηκεύουν για δεκα-ετίες τον ελληνικό λαό. Καμία λύ-ση δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στα όρια αυτών των αποφάσεων. Είναι σαφές ότι δεν επιδέχονται βελτίωση, όπως πολύ «κομψά» και «ατσαλάκωτα» επικαλείται η ΔΗ-ΜΑΡ. Θα πρόσθετα και επικίνδυ-να... Προϋπόθεση της εξόδου του λαού μας από την κρίση είναι η πλήρης ανατροπή των μνημονίων και η απόλυτη απαλλαγή μας από αυτά. Για να συμβεί αυτό πρέπει ταυτόχρονα να συντρέξουν δύο συνθήκες: Ισχυρό κίνημα ανα-τροπής και πολιτική προοπτική του κινήματος. Μόνον τότε δεν θα μιλάμε για διαχειριστές, αλλά για συνασπισμό εξουσίας, εντε-ταλμένης από τον ελληνικό λαό να υλοποιήσει σε επίπεδο διακυ-βέρνησης το κυρίαρχο πολιτικό του αίτημα. – Χρησιμοποιήσατε στη Βουλή τους όρους «κράτος προτεκτοράτο» και «κράτος μειωμένης εθνικής κυρι-αρχίας». Δεν υπάρχουν όμως και εντός συνόρων ωφελημένοι από τα μέτρα; Η ρητορική αυτή δεν απαλ-λάσσει τους «δικούς μας» κυβερνώ-ντες από τις ευθύνες τους; – Σας θυμίζω κάποια πρωτοσέ-λιδα του Πριν, τα οποία μάλλον συνηγορούν στην άποψη του προ-τεκτοράτου: «Οι ηγέτες της ΕΕ υπέκυψαν στο Δ’ Ράιχ», «Διορισμό γκαουλάιτερ στην Αθήνα ζητούν οι Γερμανοί». Θυμίζω επίσης ότι με ένταση υπογραμμίζω σε κάθε ευκαι-ρία, ότι για την εγχώρια αστική τάξη και το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα η ση-μερινή καταστροφή του λαού μας, λειτουρ-γεί ως ευκαιρία συσσώρευσης πλούτου, μια αλήθεια που όχι μόνο δεν τους απαλλάσσει, αλλά καταδεικνύει τον ταξικό και ιστορικό τους ρόλο. Άλλωστε, όλα τα προτεκτοράτα διέθεταν μια κυρίαρχη τάξη, πρόθυμη στην κατοχή και ταυτόχρονα ωφελημένη.

Θέλω όμως να μείνω στο περιεχόμενο της ερώτησης αυτής και να τονίσω ότι εθελοτυ-φλούμε –και δεν καταλαβαίνω το λόγο– εάν δεν βλέπουμε ότι ο Σόιμπλε μεθοδεύει ακόμη και το χρόνο των εκλογών, εάν δεν βλέπουμε ότι το υπό γερμανικό έλεγχο χρηματοπιστω-τικό ιερατείο επιχειρεί να μετατρέψει την πα-τρίδα μας σε κινεζοποιημένη ζώνη, εάν δεν βλέπουμε ότι ο ελληνικός λαός κάνει λόγο για κατοχή, για δωσίλογους και προδότες. Αυτή η άρνηση να δούμε και αυτήν την πλευρά είναι επιζήμια ακριβώς γιατί ενοχοποιεί τον πα-τριωτισμό και στερεί από την ταυτότητα της αντίστασης το διττό αναγκαίο χαρακτήρα της: Τον ταξικό και τον πατριωτικό. – Το «όχι σε όλα» που είπατε την προηγού-μενη Κυριακή στο νέο Μνημόνιο, έχει αντι-

πρόταση; – Σαφώς. Πρώτα και κύρια κοινή δράση στους δρόμους, κοινή δράση στη δουλειά, κοινή δράση για το άνοιγμα και τον ερ-

γατικό έλεγχο εργοστασίων που έχουν κλείσει, κοινή δράση για την ιατρική και διατροφική ενίσχυση του λαού μας, κατά τα πρότυπα του ΕΑΜ. Το ζήτημα όμως εί-ναι αυτή η από τα κάτω κοινή δράση να μη μείνει «κάτω». Ένας συνασπισμός εξου-σίας με καθαρή πολιτική πλατφόρμα και μεταβατικό χαρακτήρα είναι η πολιτική προοπτική της κοινής δράσης. H απαλλα-γή της πατρίδας μας από το Μνημόνιο, η επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους και η άρνηση του τεράστιου τμήματός του που είναι απεχθές, η κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα με κοινωνικό έλεγχο, η επιστροφή στο Δημόσιο στρατηγικών ορ-γανισμών και κρίσιμων παραγωγικών μο-νάδων, η επιστημονική επεξεργασία και η εφαρμογή μιας εναλλακτικής αναπτυξιακής στρατηγικής, η αναδιανομή του πλούτου, η δίκαιη φορολόγηση και η διασφάλιση των δημόσιων αγαθών, είναι τα πεντακάθαρα σημεία της σύγκλισης όλων των δυνάμεων. Είναι τα πεντακάθαρα σημεία μιας μεταβα-τικής κυβέρνησης που θα ισχυροποιήσει το λαό προετοιμάζοντας το δρόμο ενός ριζι-κού μετασχηματισμού, ενός σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Κι επειδή γνωρίζω τις α-πόψεις σας, η σύγκλιση στα παραπάνω δεν αποτελεί το χαμηλότερο σημείο σύγκλισης, αλλά το αναγκαίο. Ο ελληνικός λαός που

θέλει να αλλάξει τη ζωή το απαιτεί. Εμείς που θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, τι απαντάμε; – Είναι όμως δυνατό να διαγράψουμε το

χρέος και να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση; – Έχω μια πάγια θέση: Καμία θυσία για το ευρώ. Λέω λοιπόν ότι ναι, είναι δυνατόν να ξεκι-νήσουμε διαδικασίες λογιστικού ελέγχου, να διαγράψουμε το με-γαλύτερο μέρος του χρέους και να παραμείνουμε στην ΕΕ. Αυτό προϋποθέτει κάποιους όρους. Ο σημαντικότερος είναι αυτός ο προσανατολισμός να μη μείνει στα στενά πλαίσια της Ελλάδας και του κινήματος στην πατρίδα μας, κάτι που αρχίζει να διαφαίνεται. Το παρακάτω απόσπασμα είναι το κείμενο που προσυπογράφουν Γάλλοι διανοούμενοι, δεν είναι το μόνο, αλλά είναι άκρως ενδει-κτικό: «Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε α-πό το δίλημμα “ή καταστροφή της κοινωνίας ή πτώχευση”. Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευ-ρώπη. Αλλά καταρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των “σχεδίων βοήθειας” τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιά-

σουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώ-σεις». Υπάρχει και αυτή η Ευρώπη και θα ήταν λάθος να μην την αναγνωρίζουμε. – Χαρακτηρίσατε τη συγκυβέρνηση «προϊόν αντιδημοκρατικής εκτροπής». Πώς εξηγείται όμως η αντίφαση να έχει τόσο μικρή λαϊκή νομιμοποίηση και τόσο ευρεία κοινοβουλευ-τική πλειοψηφία; – Τα αστικά κόμματα πάντα επιδεικνύουν μια θαυμαστή τακτική συμπόρευση όταν πρόκειται να επιτύχουν τόσο σοβαρούς στρατηγικούς στόχους. Αυτό είναι ένα κρατούμενο που σε αυτή τη ζωή θα πρέπει όλους να μας απασχολήσει. Σήμερα λοιπόν το διακύβευμα της βίαιης αναδιανομής του πλούτου είναι μεγάλο και είναι ταυτόχρο-να και το διακύβευμα της αυτοσυντήρησης. Μπρος σε αυτό, η δημοκρατία και η πολιτι-κή τους νομιμοποίηση είναι ψιλά γράμματα, όπως ακριβώς συνέβη και με την κυβέρνη-ση Παπανδρέου. Μπρος στην αποστολή να υπηρετήσουν τον ταξικό τους ρόλο με από-λυτη συνέπεια, δεν διστάζουν αποδεδειγ-μένα να προβαίνουν σε αντιδημοκρατικές εκτροπές, σε αντισυνταγματικές πράξεις, δεν διστάζουν να αντικαθιστούν το δημο-κρατικό τους προσωπείο, με την άλλη τους όψη, αυτή της αυταρχικής, έως φασίζουσας, επιβολής.

Κοινή δράση στους δρόμους και τη δουλειά, κατά τα πρότυπα του ΕΑΜ, αλλά και μια μεταβατική κυβέρνηση

που θα ισχυροποιήσει το λαό προετοιμάζοντας το δρόμο ενός σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, προτείνει

η Σοφία Σακοράφα. Επιπρόσθετα, ενθαρρύνει την Αριστερά να επεξεργαστεί μια σύγχρονη και επιστημονική πρόταση

διεξόδου, μέσα από διάλογο.

Καμία θυσία για το ευρώn ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΟΥΤΑΡΗ

4 Προϋπόθεση εξόδου από την κρίση είναι η πλήρης ανατροπή των μνημονίων

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ, ανεξάρτητη βουλευτής

ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΙΕΤΙΑΣ ΤΟ ΟΨΙΜΟ «ΟΧΙ»

Είμαστε στο ίδιο χαράκωμα απέναντι στον ταξικό εχθρό– Το ΠΑΣΟΚ διέρχεται μια πρωτοφανή κρίση μετά τη διαγραφή των 22 βουλευτών που ψήφι-σαν κατά του νέου Μνημονίου. Πώς αξιολογεί-τε την όψιμη αντιμνημονιακή τοποθέτηση των βουλευτών αυτών; Έχουν θέση σε ένα αντικυ-βερνητικό μέτωπο; – Από το ΠΑΣΟΚ 22 και άλλοι τόσοι από τη ΝΔ. Για το φαινόμενο αυτό με ενδιαφέρει η από «τα κάτω» ανάγνωση. Το πλέον χαρακτη-ριστικό στοιχείο των τελευταίων ημερών είναι οι ρωγμές που παρουσιάζει με όλο και εμφα-νέστερο τρόπο τούτο το κυβερνητικό μόρφω-μα, ακριβώς γιατί ένας νέος πόλος αναδεικνύ-εται, αυτός του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού, των αγωνιζόμενων λαών της Ευρώπης. Αυτός ο υπό διαμόρφωση πόλος, η δράση του και οι ασφυκτικές του πιέσεις αποδεικνύουν με τον πιο έντονο τρόπο ότι όσο το κίνημα ισχυροποι-είται τόσο τα αστικά κόμματα αιμορραγούν. Αποδεικνύει επίσης ότι το κίνημα αρχίζει και αποκτά χαρακτηριστικά καθοριστικού πολιτι-κού υποκειμένου. Αυτό που δεν ήθελε να κά-νει η κυβέρνηση του ελληνικού λαού, να εκ-βιάσει σκληρά, να διαπραγματευθεί υπέρ του λαού, να θέσει ισχυρές κόκκινες γραμμές, το έκανε ο ίδιος ο λαός. Θαρρώ ότι αυτή η ανά-γνωση είναι που μας ενδιαφέρει και όχι τόσο εάν η ψήφος της 12ης Φλεβάρη μπορεί να γί-νει το πλυντήριο της διετίας. Κατά την άποψή μου πάντως, όχι. – Στο κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο της κρίσης, ποια είναι η θέση της Αριστεράς; Στο κοινοβούλιο ή στις πλατείες; – Εάν ο Κορέα είχε μείνει μόνο στους δρό-μους, σήμερα το ένα τρίτο του λαού του Εκου-αδόρ θα είχε εξοντωθεί. Αντί αυτού, σήμερα το Εκουαδόρ έχει ΑΕΠ που μεγάλωσε κατά 3,7%, ξεπερνώντας μάλιστα και τις προσδο-κίες του ΒΜΙ, η πρόβλεψη της κεντρικής τρά-πεζας για τα επόμενα 5 χρόνια είναι ανάπτυ-ξη μεγαλύτερη του 5% και πληθωρισμός κά-τω του 4%. Η ανεργία έπεσε στο 6,1% και τα φορολογικά έσοδα για φέτος αυξήθηκαν κα-τά 16,5%. Ο ρόλος της Αριστεράς σήμερα εί-ναι στους δρόμους, στη Βουλή και όπως πολύ σωστά προέτρεψε ο Ευτύχης Μπιτσάκης, γύ-ρω από ένα τραπέζι, ώστε καταθέσει μία συ-νολική πρόταση, προϊόν διαλόγου, με επιστη-μονικά επεξεργασμένη θεμελίωση ως προς την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και με στρατηγικό στόχο το σοσιαλιστικό με-τασχηματισμό.

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω το Πριν για την ακόμη μία φορά φιλοξενία και να πω σε όλους τους συντρόφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Εάν δεν με θεωρείτε αρκούντως αριστερή, εί-μαι ανοικτή να με πείσετε να γίνω αριστερό-τερη. Αυτό όμως δεν γίνεται μέσα από ξεχω-ριστά χαρακώματα, αλλά όταν βρεθούμε στο ίδιο χαράκωμα και έχουμε απέναντι μόνον τον ταξικό μας εχθρό.

16 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΠΑΡΕΛΑΣΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑn ΕΝΤΟΝΗ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

Παρά την τεράστια κινητοποίηση της αστυνομίας (πάνω από 10 διμοιρίες μεταφέρθηκαν στα Γιάννενα) ο λαός ούτε τρόμαξε, ούτε πτοήθηκε. Αντί-θετα, παρέλασε στους δρόμους της πόλης, διασπώντας τα μπλόκα των ΜΑΤ και έστειλε έτσι μήνυμα αμφι-σβήτησης, ανατροπής και ξόρκισε το φόβο που πολύ άκομψα είχε διασπεί-ρει η αστυνομία ότι «κάτι θα γινόταν»

δήθεν τρομακτικό στα Γιάννενα, ανή-μερα της 99ης επετείου απο την ένω-σή τους με την Ελλάδα. Τα ΜΑΤ προσπάθησαν να κρύψουν τις αντιδράσεις του κόσμου για την πολιτική της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ που τον έχουν γονατίσει και να προσφέρουν την ωραιοποιη-μένη εικόνα της «επετειακής εθνικής ενότητας». Προπηλάκισαν, έσπρω-ξαν και χτύπησαν κτηνοτρόφους, τους απαγόρεψαν να μοιράσουν δω-ρεάν γάλατα στον κόσμο, προσπά-θησαν να τους κρύψουν «κάτω από το χαλί», αλλά δεν το πέτυχαν. Περί-που 500 κτηνοτρόφοι, εργαζόμενοι στη Δωδώνη, φοιτητές, εργαζόμενοι στον ΟΕΚ που μετά αυξήθηκαν και ανάγκασαν τα ΜΑΤ να οπισθοχωρή-σουν, αφού αυτή τη φορά δεν μπο-ρούσαν να χρησιμοποιήσουν χημι-κά. Ενδεικτικό ότι ο φόβος επιστρέ-φει στους κρατούντες είναι ότι ού-τε υπουργοί εμφανίστηκαν στις εκδη-λώσεις και την παρέλαση, ούτε καν ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας στην ίδια του την πόλη. Έντονη ήταν και η αντίδραση των μαθητών που παρέλασαν φωνάζοντας συνθήματα περνώντας μπροστά από την εξέδρα των επισήμων.Την αστυνομοκρατία καταδίκασαν με ανακοινώσεις τους η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ιω-αννίνων καθώς και το συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων. «Καθώς δεν μπορούμε παρά να χαιρετήσου-με την αγωνιστικότητα και την απο-φασιστικότητα τόσο των εργαζομέ-νων, των κτηνοτρόφων που παρά και ενάντια στην αστυνομοκρατία και την τρομοκρατία μοίρασαν γάλα της Δω-δώνης στους Γιαννιώτες. Των τιμημέ-νων αντιστασιακών που παρέλασαν με πανό που έγραφε για τον παλλαϊ-κό ξεσηκωμό ενάντια στην νέα κατο-χή. Αλλά της νεολαίας που στην πα-ρέλαση με ανοικτές παλάμες έδειξε την απέχθεια της στην χούντα και την αστυνομοκρατία. «Ελευθέρια να σου πετύχουν… Δεν φτάνει να καταδικά-σουμε τη βαναυσότητα και την τρο-μοκρατία των ΜΑΤ - κυβέρνησης. Αυ-τό δεν σημαίνει πως όλοι μαζικοί φο-ρείς των Ιωαννίνων δεν πρέπει να κα-ταδικάσουν την αστυνομοκρατία, τον τραμπουκισμό και την τρομοκρα-τία των ΜΑΤ» τονίζει μεταξύ άλλων η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Πιστό στην πρακτική τρομοκράτησης και ποινικοποίησης των αντιδράσεων, το υπουργείο Παιδείας ζήτησε «έρευ-να για την απόδοση ευθυνών» για τις αντιδράσεις της παρέλασης. Άγνω-στο παραμένει εάν θα ποινικοποιη-θούν οι χειρονομίες των μαθητών, τα συνθήματα ή ακόμα και το «επ’ αρι-στερά» στρίψιμο του κεφαλιού που έκαναν σχεδόν όλοι οι μαθητές περ-νώντας από την εξέδρα.

Δεδομένων των συνθηκών που επι-κρατούν κατά τη διάρκεια της θητείας των στρατευμένων που ευνοούν τη δι-άδοση μεταδοτικών ασθενειών, η πολι-τεία θέσπισε τον υποχρεωτικό εμβολια-

σμό των στρατευμένων, κατά την πρώτη περίοδο της θητείας τους στο Κέντρο Εκπαίδευσης, έτσι ώστε να προστατεύονται αποτε-λεσματικά τόσο οι ίδιοι, όσο και ο γενικός πληθυσμός που θα τους συναναστραφεί, μετά τη διασπο-ρά τους στα στρατόπεδα όλης της Ελλάδας.

Η ανωτέρω αναγκαιότητα κατέστη οξύτερη κατά τον τελευταίο τουλάχιστον χρόνο, οπότε, προφανώς λόγω της εξε-λισσόμενης κρίσης, δεν πραγματοποιή-θηκαν οι ετήσιοι ψεκασμοί για τα μολυ-σματικά κουνούπια, στο σύνολο των πε-δινών περιοχών της χώρας, με αποτέλε-σμα συχνά να εμφανίζονται ασθένειες

ξεχασμένες, όπως ελονοσία, φυματίω-ση κ.λπ.

Επειδή, παρά τις παραπάνω αδήριτες ανάγκες, οι στρατευμένοι που παρουσι-άστηκαν και στην Α’ EΣΣΟ 2012 (Ια-νουάριος 2012) και βρίσκονται στα Κέ-ντρα Εκπαίδευσης μέχρι την 24/2/2012, δεν έχουν ακόμη εμβολιαστεί, αλλά αντί αυτών τους έχουν δοθεί μόνο αόριστες και γενικόλογες καθησυχαστικές υπο-σχέσεις από τους αρμόδιους αξιωματι-κούς. Επειδή, οι μονάδες στις οποίες θα μετατεθούν μετά την ορκωμοσία τους, ουδεμία αρμοδιότητα έχουν να φροντί-σουν για τον εμβολιασμό των νεοεισερ-χομένων.

Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 2 του Συντάγματος, όλοι όσοι βρίσκο-νται στην ελληνική επικράτεια απολαμ-βάνουν την απόλυτη προστασία της ζω-ής τους. Επειδή, στα Κέντρα Εκπαίδευ-σης, νόμιμος εκπρόσωπος της πολιτείας,

αρμόδιος και υπεύθυνος για την τήρηση του Συντάγματος και των Νόμων είναι ο Διοικητής του Κέντρου, ο οποίος υπο-χρεούται να μεριμνά για την εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου, του Στρατιω-τικού Κανονισμού και των πάγιων Δια-ταγών που αφορούν την προστασία της υγείας των στρατευμένων τους οποίους έχει υπό τις διαταγές του.

Ζητούμε τον άμεσο εμβολιασμό των ευρισκόμενων στα Κέντρα Εκπαίδευσης στρατευμένων, πριν αυτοί μετατεθούν σε μονάδες ανά την επικράτεια, σε διαφο-ρετική περίπτωση, δηλώνουμε πως κα-θιστούμε υπεύθυνο το Διοικητή του Κέ-ντρου εκπαίδευσης για κάθε περίπτω-ση προσβολής των στρατευμένων από οποιαδήποτε μολυσματική ή μεταδοτι-κή ασθένεια.

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6932 955 437diktiospartakos.blogspot.com

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ n ΔΙΚΤΥO ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚOΣ

Η ευθύνη των διοικητών

Και κατά το παρελθόν είχαν εκπονηθεί αναπτυξιακοί σχεδιασμοί με σκοπό την παράδοση του ευρύτερου χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνι-κού σε οικοπεδοποίηση και επιχειρη-

ματική αξιοποίηση. Όμως το ξεδίπλωμα της κρί-σης από το 2008 παρήγαγε ένα φαινομενικά πα-ράδοξο. Τη στιγμή που σαν άλλος οδοστρωτήρας το πρώτο Mνημόνιο απειλούσε να σαρώσει κά-θε είδους εργατική και λαϊκή κατάκτηση, το πιο «ολοκληρωμένο» σχέδιο παράδοσης του χώρου στην κεφαλαιακή αξιοποίηση (σχέδιο Σουφλιά 2007), απόρροια του επικαιροποιημένου «εθνι-κού χωροταξικού σχεδιασμού» (ΓΠΧΣΑΑ), αθό-ρυβα παραπέμθηκε στις καλένδες...

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα πα-ράδοξο. Η ένταση και το βάθος της κρίσης οδή-γησε αναπόφευκτα την ελληνική αστική τάξη σε συντεταγμένη αναδίπλωση από τον ιδιότυπο με-γαλοϊδεατισμό που χαρακτήριζε τη στρατηγική της την περίοδο των Oλυμπιακών Aγώνων. Τη δι-εκδίκηση ενός κυρίαρχου ρόλου στη νοτιοανατο-λική Μεσόγειο την αντικατέστησε μία εναγώνια προσπάθεια διατήρησής της στο σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ και τη θέση των «μητροπολιτικών» ανα-πτυξιακών σχεδιασμών την αντικατέστησε η ιστο-ρική πεπατημένη του τσακίσματος των εργατικών κατακτήσεων και του ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, της στήριξης της ρευστότητας των τρα-πεζών και την παραχώρηση –ξεπούλημα– κερδο-φόρων τομέων του Δημοσίου άμεσα στο ιδιωτι-κό κεφάλαιο (ΔΕΚΟ κ.ά.). Ειδική όψη αυτής της τακτικής είναι και η απόπειρα ξεπουλήματος δη-μόσιας γης και εγκαταστάσεων (βλ. πρώην αερο-δρόμιο, λιμάνια κ.ά.) αλλά και πλουτοπαραγωγι-κών πηγών (κοιτάσματα, ΑΟΖ κ.ο.κ.).

Εξετάζοντας, λοιπόν, τις δυνατότητες για μία νικηφόρα διεκδίκηση του χώρου προς όφελος του λαού, τη μετατροπή του δηλαδή σε ελεύθερο χώρο υψηλού πρασίνου, χωρίς καμία επιχειρημα-

τική δραστηριότητα και οικοπεδοποίηση, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι στο βαθμό που ο «αντίπα-λος», βάσει και του σχεδίου νόμου που κατατέθη-κε από το υπουργείο στις 14/2/12, προετοιμάζεται να κατατμήσει και να οικοπεδοποιήσει το σύνολο του χώρου (με επιτρεπόμενο συντελεστή δόμη-σης μέχρι 2,2 και κάλυψη έως 40%) επιτρέποντας παράλληλα κάθε είδους χρήση και δραστηριότη-τα (ακόμα και μετατόπιση του αιγιαλού), ενώ ο ενιαίος χώρος πρασίνου (συμπεριλαβανομένου του οδικού δικτύου και λοιπών υποδομών) μπο-ρεί να μην ξεπερνά τα 1.700 στρ. σε σύνολο περί-που 6.500 στρ. –επιτυγχάνοντας το ακατόρθωτο: τους καταστροφικούς σχεδιασμούς επί Σουφλιά να φαντάζουν υπέροχοι– στον ίδιο βαθμό πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι κάθε πραγματική διεκδί-κηση στο όνομα των λαϊκών συμφερόντων πρέπει να «αποδεσμευθεί» από λογικές και πρακτικές που ακόμα και αυτή τη στιγμή αναμασάνε ιδεο-ληψίες περί «ήπιας ανάπτυξης», «ανταποδοτικό-τητας» και «ρεαλισμού» για το επίπεδο των στό-χων του λαϊκού κινήματος, δημιουργώντας έτσι αναχώματα στις αγωνιστικές διαθέσεις του λαού, αλλά και αφήνοντας ανοικτές «κερκόπορτες» σε κάθε αλλαγή του αστικού σχεδιασμού.

Σήμερα, το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνι-κού βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των απαιτού-μενων θυσιών, από την πολιτική της κυβέρνησης, των μνημονίων, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Θυσιάζε-ται για να εξυπηρετηθεί ο «στόχος» της παραμο-νής στην ευρωζώνη, αλλά και για να διαμορφω-θούν μεσοπρόθεσμα καλύτεροι όροι διατήρησης και επέκτασης της κερδοφορίας του κεφαλαίου στους ελεύθερους χώρους, στη γη και γενικά στις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Θυσιάζεται για την εξυπηρέτηση του χρέους και των «κερατιάτικων» της ανάπτυξης, ενώ η επέκταση των αρμοδιοτή-των της Ελληνικό ΑΕ στο σύνολο του χώρου, που θα αποτελεί το φορέα «εκποίησης του χώρου», η σύσταση του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Πε-ριουσίας του Δημοσίου ΑΕ και ο διαφαινόμενος

πλήρης έλεγχος των δημοσιονομικών της χώρας με τη σύσταση του «ειδικού λογαριασμού» δια-χείρισης του ελληνικού χρέους αποδεικνύει τα παραπάνω.

Πλέον, βρισκόμαστε στην «τελική ευθεία» και ο αγώνας για την αποτροπή της εκποίησης του πρώην αεροδρομίου και συνακόλουθα της κρα-τικής περιουσίας είναι πιο αναγκαίος από ποτέ. Είναι ο κοινός αγώνας με αυτόν των εργαζομέ-νων για να μην ξεπουληθούν οι ΔΕΚΟ, για να υπάρχουν εργασιακά και ασφαλιστικά διακαιώ-ματα, για να σταματήσει η κλοπή των λαϊκών ει-σοδημάτων, για να προασπιστούν οι δημοκρατι-κές και κοινωνικές κατακτήσεις.

Για να είναι όμως και νικηφόρος, πρέπει οι πραγματικά αγωνιζόμενες δυνάμεις να ασκή-σουν σκληρή κριτική και να οδηγήσουν το κίνη-μα να θέσει στο περιθώριο αντιλήψεις που επι-μένουν στο αδιέξοδο του «περιβαλλοντικού» ή του θολά «αντιμνημονιακού» αγώνα. Αντιλή-ψεις που εγκλωβίζουν τις αγωνιστικές διαθέ-σεις των κατοίκων σε «πολιτικές συμμαχίες» από τις δημοτικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ μέ-χρι και νεο-αυτόνομες «ονειρώξεις», που οδη-γούν στην παράλυση κάθε αγωνιστικής διάθε-σης είτε μέσα από «το συντονισμό των όμορων δήμων», είτε ακόμα χειρότερα από την πρό-σφατη συγκρότηση «αστικής μη κερδοσκοπι-κής εταιρείας» μέσω της οποίας θα διεκδικηθεί «κομμάτι της πίτας» – σαν άλλη ΜΚΟ που θα βρει δουλειά στους ανέργους... Αντίθετα, πρέ-πει να υπάρχει εμπιστοσύνη στην αστείρευτη δύναμη του λαού, στις ανεξάντλητες δυνάμεις που απελευθερώνει η αυτοοργάνωση των κα-τοίκων –όπως απέδειξε η μάχη της Κερατέας– δυνάμεις που είναι ικανές να αποτρέψουν τό-σο το ξεπούλημα του χώρου όσο και να συμ-βάλουν αποφασιστικά στη συνολική ανατροπή των μνημονίων της κυβέρνησης και των πολιτι-κών ΕΕ και ΔΝΤ.

n ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ

ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟΕμπιστοσύνη στην αυτο-οργάνωση των κατοίκων

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 KOINΩΝΙΑ ΠPIN / 17

Μία ακήρυχτη απαγόρευ-ση συγκεντρώσεων φαί-νεται ότι έχει αποφασί-σει η Eλληνική Aστυνο-μία μετά τη μεγαλειώδη

διαδήλωση της 12ης Φεβρουαρίου. Θορυβημένοι από τις διαθέσεις του κόσμου, κυβέρνηση και κρά-τος επιχειρούν να επιβάλουν καθεστώς τρόμου για όσους επιθυμούν να διαδηλώσουν. Με πολύ στοχευμένες ενέρ-γειες από την επαύριο της 12ης Φεβρουαρίου προσπα-θούν να καλλιεργήσουν την ανησυχία και την αβεβαιότη-τα στον κόσμο που κατεβαίνει στο δρόμο. Η αλληλουχία των γεγονότων δείχνει ότι πρόκει-ται περί οργανωμένου σχεδί-ου.

Πατώντας πάνω στο κλί-μα που δημιούργησαν τα ΜΜΕ με την υπερπροβολή των κατεστραμμένων κτιρί-ων, η ΕΛΑΣ προχώρησε στη δημοσίευση φωτογραφιών συλλη-φθέντων αλλά και «καταζητούμε-νων» από την κυριακάτικη διαδήλω-ση. Δεν δίστασε δε να χρησιμοποι-ήσει χωρίς καμία άδεια φωτογρα-φίες από έλληνες και ξένους φωτο-ρεπόρτερ, προτρέποντας τους πολί-τες σε χαφιεδισμό. Αμέσως, η Ένω-ση Φωτογράφων Ελλάδας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ζήτησε την απόσυρση των φωτογραφιών που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα της ΕΛΑΣ και χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κατηγορητηρίων. Την ίδια στιγμή το Γαλλικό Πρακτο-ρείο σε ανακοίνωσή του κατήγγειλε την «κλοπή» υλικού του για σκοπούς για τους οποίους δεν είχε συμφωνή-σει, ενώ ο πρόεδρος του Γαλλικού Πρακτορείου απηύθυνε επιστολή διαμαρτυρίας προς τον αρχηγό της ΕΛΑΣ. Κι αν στην περίπτωση των

Γάλλων, η ΕΛΑΣ έσπευσε να απο-μακρύνει απ’ την ιστοσελίδα της τις φωτογραφίες, δεν συνέβη το ίδιο και με τις φωτογραφίες που ανήκαν στους έλληνες φωτορεπόρτερ. Έτσι, το ΔΣ της ΕΦΕ προέβη σε νέα δη-μόσια καταγγελία, ενώ τόνισε ότι σε

ένδειξη διαμαρτυρίας δεν θα καλύ-πτει πλέον θέματα που αφορούν του υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και την ΕΛΑΣ. Τέλος, όπως δήλω-σε η Συντονιστική Επιτροπή των Συ-νεργαζόμενων Ενώσεων στα ΜΜΕ, «πέρα από το γεγονός ότι καμιά φω-τογραφία δεν μπορεί από μόνη της να αποτελέσει τεκμήριο ενοχής για κανέναν, η Συντονιστική Επιτροπή καταδικάζει μεθόδους που παραβι-άζουν βασικές αρχές του Συντάγμα-τος, την προσωπική ελευθερία, αλ-λοιώνουν το χαρακτήρα και το ρό-λο της ενημέρωσης και επιχειρούν να μετατρέψουν τη λειτουργία μιας κατά παράδοση δημοκρατικής χώ-ρας σε εργαστήριο ανώνυμων κατη-γόρων». Αξίζει να αναφέρουμε ότι στην απάντησή της η ΕΛΑΣ υπερα-μύνεται της επιλογής της ως απόλυ-τα νόμιμης και θεμιτής.

Η νέα τακτική της αστυνομίας ξεδιπλώθηκε πιο ξεκάθαρα την Κυ-ριακή 19 Φεβρουαρίου, ημέρα για την οποία είχε προγραμματιστεί νέο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα ενά-ντια στα καινούρια μέτρα. Ήδη την προηγούμενη μέρα τα ΜΑΤ είχαν

χτυπήσει τη μαθητική διαδήλωση, κυνηγώντας μαθητές στα στενά γύ-ρω από την Ερμού. Την Κυριακή, τα Εξάρχεια περικυκλώθηκαν από νω-ρίς από πολλές διμοιρίες και ασφα-λίτες με πολιτικά οι οποίοι παρενο-χλούσαν πλήθος περαστικών. Όπως καταγγέλεται, η αστυνομία έφτασε ουσιαστικά να απαγάγει αγωνιστές κάτω απ’ τα σπίτια τους. Ως το τέ-λος της διαδήλωσης, η οποία χτυπή-θηκε με αφορμή μερικά νεράτζια και πλαστικά μπουκάλια που πετά-χτηκαν προς τα ΜΑΤ, είχαν προσα-χθεί 135 διαδηλωτές. Απ’ αυτούς συ-νελήφθησαν οι 6.

Σημαντικό «εργαλείο» για την άσκηση της συγκεκριμένης πολιτι-κής μαζικών προσαγωγών έπαιξε και το κλείσιμο σταθμών - κόμβων του μετρό (Σύνταγμα, Μοναστηρά-κι, Πανεπιστήμιο) από το μεσημέρι

ως το βράδυ. Μια κίνηση που απο-σκοπεί μόνο στην παρεμπόδιση και αποθάρρυνση του κόσμου που θέ-λει να διαδηλώσει, αφού η επίσημη επίκληση «λόγων ασφαλείας» μόνο γέλιο προκαλεί. Έτσι οι διαδηλω-τές αναγκάζονταν να κατέβουν πο-

λύ μακριά από τον τόπο συ-γκέντρωσης ενώ στη διαδρο-μή περνούσαν από διαδοχι-κά μπουλούκια ασφαλιτών. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ΕΛΑΣ προβαίνει σε αθρό-ες προσαγωγές πολιτών, όμως για πρώτη φορά εφαρμόζε-ται τόσο σχεδιασμένα ο απο-κλεισμός του κέντρου. Εξί-σου σημαντικό είναι το γεγο-νός ότι αυτή η τακτική δείχνει να παίρνει μόνιμα χαρακτηρι-στικά, καθώς στη συγκέντρω-ση της Τετάρτης 22 Φεβρου-αρίου, όπου και λόγω βρο-χής δεν βρέθηκαν πάνω από 1.000 άτομα στο Σύνταγμα, η αστυνομία προέβη σε 60 προ-

σαγωγές (1 στους 20 διαδηλωτές!) και 2 συλλήψεις, ενώ τα Εξάρχεια αστυνομοκρατούνταν και πάλι.

Όπως γίνεται αντιληπτό, από τη σχέση προσαγωγών - συλλήψεων, οι πρώτες δεν επικεντρώνονται σε «υπόπτους αξιόποινων πράξεων» αλλά στοχεύουν τον καθένα που κατεβαίνει στο δρόμο. Για να μιλή-σουμε χωρίς περιστροφές, έχουμε να κάνουμε με μερική αιχμαλωσία ανθρώπων πέρα και έξω από κά-θε νομικό πλαίσιο. Αν αυτό συνδυ-αστεί με το γεγονός ότι σπάνια πλέ-ον πορεία ή συγκέντρωση τελειώ-νει χωρίς κυνηγητό από την αστυ-νομία, είναι σχεδόν βέβαιο ότι στό-χος της ΕΛΑΣ είναι να αποτρέψει όσους περισσότερους πολίτες γίνε-ται απ’ το να κατέβουν στο δρόμο, πόσω μάλλον απ’ το να δράσουν πιο ριζοσπαστικά.

ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ n ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Όργιο προσαγωγών και συλλήψεων αθώωνΤο γαλλικό πρακτορείο κατήγγειλε την αστυνομία για ...κλοπή!

ΑΠΩΛΕΙΑ n Γ.Κ.

«Έφυγε» ο κομμουνιστής γιατρός Ν. Βουλγαρίδης

Στις 3 Φεβρουαρίου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών ο κομμουνιστής για-τρός Νίκος Βουλγαρίδης. Μία μέρα μετά, τον απο-

χαιρέτησαν στο νεκροταφείο του Βαρνάβα η οικογένειά του, τα πο-λιτικά του παιδιά και πολλοί απλοί άνθρωποι από το χωριό όπου έζησε τα τελευταία του χρόνια.

Ο Νίκος Βουλγαρίδης, όπως και ο αγαπημένος του φίλος Κώστας Τζιαντζής που χάσαμε προσφατα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δια-μόρφωση του χαραχτήρα και των πεποιθήσεων μιας πλειάδας νέων, αμέσως μετά την εφηβεία τους και

μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της δι-κτατορίας. Μιας εποχής που τα πά-ντα στο χώρο της Αριστεράς καθο-ρίζονταν από την άμπωτη, την υπο-χώρηση του κινήματος και τη δρα-ματική διάσπαση του ΚΚΕ το 1968.

Νέοι άνθρωποι που μεταμορ-φώθηκαν σε αγωνιστές και αποτέ-λεσαν τη μαγιά για τη μαζικοποίη-ση της Αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ και της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελ-λάδας, συνεισφέροντας στον αντι-δικτατορικό φοιτητικό αγώνα και στην αναγέννηση του κομμουνιστι-κού νεολαιίστικου κινήματος. Και σ’ αυτό η συμβολή του γιατρού ήταν καθοριστική. Ο Νίκος Βουλγαρίδης

ήταν η ψυχή της μεγάλης φοιτητικής και μαθητικής παρέας αρχικά στην πλατεία Μαβίλη και στη συνέχεια στο Ελιζέ. Και στην υπόθεση αυτή του κομμουνισμού και της απελευ-θέρωσης του ανθρώπου, στρατεύ-θηκαν πολλοί οι οποίοι με τη δρά-ση τους ξεχώρισαν στους μεγάλους αγώνες της Νομικής και του Πολυ-τεχνείου.

Μαζί με τους συντρόφους του έζησε την περιπέτεια της παρανομί-ας, γλυτώνοντας από την ΕΣΑ μετά το Πολυτεχνείο. Μετά την πτώση της δικτατορίας, μέλος του ΚΚΕ στην Οργάνωση των Επιστημόνων και ενεργός συνδικαλιστής πρωτοστά-

τησε στη δημιουργία της ΕΙΝΑΠ. Σεμνός, απλός, αθόρυβος, ανιδιο-τελής, αληθινός δάσκαλος και κομ-μουνιστής, αγωνιστής που δεν χω-ρούσε σε επιτροπάτα και γραμμα-τείες, ο Νίκος Βουλγαρίδης αποχώ-ρησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 από την οργανωμένη δράση, χω-ρίς όμως να πάψει μέχρι την τελευ-ταία του στιγμή να υπερασπίζεται το ΚΚΕ και την ιδεολογία του.

Όλοι εμείς που μαζί του ονειρευ-τήκαμε και παλέψαμε για τον κόσμο της ελευθερίας, τον αποχαιρετούμε μένοντας πιστοί στον αγώνα για μια Ελλάδα σοσιαλιστική. Μια Ελλάδα κομμουνιστική!

Δεν περνά το πραξικόπημα στα πανεπιστήμιαΣτο φόντο της πλήρους αποτυχί-

ας του υπουργείου Παιδείας να πραγματοποιήσει τις πραξικοπη-ματικές εκλογές για την ανάδειξη των εκτρωματικών Συμβουλίων Δι-οίκησης, σύμφωνα με το νέο νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, εκπρόσωποι πολλών Συλλόγων Δι-δασκόντων από όλη τη χώρα, προ-χώρησαν σε συνέντευξη Tύπου την Πέμπτη, μετά την 8η Πανελλαδική τους Συνάντηση. Η συνάντηση έγι-νε στη βάση των αποφάσεών τους, που καταδικάζουν το νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ, προκειμένου να συντο-νιστεί η δράση τους.

Αυτή τη στιγμή το επίδικο εί-ναι η ματαίωση των εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης των πανεπι-στημίων, οι οποίες είναι εφαρμο-γή μιας πτυχής του νόμου. Όμως, στη συνέντευξη Tύπου οι ομιλητές –εκπροσωπώντας τους συλλόγους τους– καταδίκασαν το νόμο συνο-λικά και τόνισαν ότι θα παλέψουν εναντίον του παρά την ποινικοποί-ηση του αγώνα τους, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει. Η Ιφιγένεια Καμτσί-δου, εκπρόσωπος του συλλόγου διδασκόντων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης είπε πως στο εξής οι νόμοι που επιφέ-ρουν βίαιες αλλαγές θα εφαρμόζο-νται διά του εισαγγελέα.

Ο νέος νόμος, εκτιμούν οι διδά-σκοντες, καταστρέφει το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, τα γνω-στικά αντικείμενα και τα πτυχία δη-μιουργώντας ημικαταρτισμένους αποφοίτους, που θα είναι άνεργοι ή φτηνά αμειβόμενοι και θα κυνη-γάνε κομμάτια γνώσης και όλο και περισσότερα πιστοποιητικά στα Ιν-στιτούτα Διά Βίου Μάθησης. Όπως τόνισε ο Γιώργος Τριμπέρης, εκ-πρόσωπος των διδασκόντων της Φυσικομαθηματικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόκειται για την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής στην τριτοβάθμια εκπαί-δευση.

Βίαιη η πολιτική του υπουργείουΟ ι εκπρόσωποι Συλλόγων Διδα-

σκόντων μίλησαν ακόμη για τη συκοφάντηση του αγώνα τους από

το υπουργείο και τα αστικά ΜΜΕ. Αρνούνται τους ισχυρισμούς της υπουργού ότι ο νόμος εφαρμόζεται και ότι οι αντιδράσεις στις εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης προκα-λούνται από περιφερόμενες μειο-ψηφίες που δημιουργούν εντάσεις.

Το ότι η αντίσταση είναι πλειο-ψηφική το απέδειξαν με τις αποφά-σεις πολλών συλλογικών οργάνων διδασκόντων, διοικητικών υπαλλή-λων, φοιτητών και πανεπιστημια-κών συγκλήτων. Βίαιη είναι η πολι-τική του υπουργείου και όχι η αντί-δραση του κινήματος. Η υπουργός νομίζει ότι νομιμοποιείται από τους βουλευτές που ψήφισαν το νόμο, αλλά δεν νομιμοποιείται ούτε από το πανεπιστήμιο, ούτε από την κοι-νωνία παρατήρησε ο Γ. Τριμπέρης. Γι’ αυτό και οι αγωνιζόμενοι πανεπι-στημιακοί δήλωσαν αποφασισμένοι να συνεχίσουν.

Αρχοντούλα Βαρβάκη

18 / ΠPIN ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

n ΑΝΝΑ ΓΑΪΤΑΝΙΔΟΥ

Έληξε η κατάληψη στο υπουργείο Υγείας, ο αγώνας συνεχίζεται

Κορυφώθηκαν οι κινητοποι-ήσεις των εργαζόμενων στην ψυχική υγεία - ειδική αγωγή που είχαν καταλά-βει για 15 μέρες το υπουρ-

γείο Υγείας με την 48ωρη απεργία Τετάρτη και Πέμπτη, 22, 23 Φεβρου-αρίου. Στη 48ωρη απεργία καλούσαν και στήριζαν τα κλαδικά σωματεία ψυχικής υγείας ΣΕΨΑΕΚΟ και ειδι-κής αγωγής ΣΕΜΙΣΕΑ, τα σωματεία εργαζομένων στο Περιβολάκι και την ΠΕΨΑΕΕ, η Πανελλήνια Ομοσπον-δία Εργαζομένων στην Ειδική Αγω-γή (ΠΟΜΕΕΑ), ο Σύλλογος Εργα-ζομένων ΟΚΑΝΑ, το σωματείο ερ-γαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης, τα σωματεία εργαζομένων στα νοσο-κομεία «Θριάσιο», «Άγιος Σάββας», «Αττικό», Γενικό Κρατικό Νίκαιας και «Δαφνί», η Πενταμελής Επιτρο-πή ΕΙΝΑΠ του Ψυχιατρικού Νοσο-κομείου Αττικής (ΨΝΑ), η ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Για-τρών Ελλάδας), η ΠΟΕΔΗΝ, καθώς και οι εργαζόμενοι του υπουργείου Υγείας που είχαν καταλάβει και αυ-τοί το υπουργείο για 10 μέρες. Πα-ράλληλα, ψήφισμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης εξέδωσε το Πανελ-λήνιο Σωματείο Εργαζομένων Βό-νταφον - Πάναφον.

Η 48ωρη απεργία κλιμακώθηκε με την πορεία της Πέμπτης 23 Φε-βρουαρίου. Η πορεία, σύμφωνα με απόφαση της συνέλευσης της κα-τάληψης, πέρασε από τον Οργανι-σμό Εργατικής Κατοικίας, όπου οι εργαζόμενοι του πορεύτηκαν μαζί στο μεγαλύτερο κομμάτι της, κατευ-θύνθηκε στη Bουλή, πέρασε από τη ΓΣΕΕ φωνάζοντας συνθήματα κα-τά του ξεπουλημένου γραφειοκρα-τικού συνδικαλισμού και κατέληξε στο υπουργείο, όπου πραγματοποι-ήθηκε συνέλευση του πανυγειονομι-κού συντονιστικού. Η πορεία ήταν ιδιαίτερα μαζική για τα δεδομένα

του χώρου και είχε έντονο παλμό. Θλιβερή ήταν η παρουσία των δυ-νάμεων της ΠΟΕΔΗΝ και του ΠΑ-ΜΕ, όπου αριθμώντας λιγότερους από 200 ανθρώπους, μπήκαν στην κεφαλή της πορείας καπελώνοντας την κατάληψη, πορεύτηκαν μόνοι τους σε όλη τη διάρκεια της πορείας και παρέμειναν στη Bουλή χωρίς να συμμετάσχουν στην συνέλευση.

Στη συνέλευση έγιναν πολλές τοποθετήσεις που εξέφραζαν την ανά-γκη για συνέχιση του αγώνα και στή-ριξη του πανυγειο-νομικού συντονιστι-κού από όλες τις δυ-νάμεις των συμμετε-χόντων, καθώς και το αγκάλιασμα του από τους εργαζόμε-νους σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεί-ων, σε φορείς υγεί-ας, περίθαλψης και πρόνοιας και τους λήπτες των υπηρεσιών υγείας - πρό-νοιας και των οικογενειών τους. Ορίστηκε νέα συνέλευση του πανυ-γειονομικού συντονιστικού την Τρί-τη 28 Φεβρουαρίου στις 5 μ.μ. στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου «Άγι-ος Σάββας», ενώ ψηφίστηκε η συ-μπόρευση του συντονιστικού με τα Πρωτοβάθμια Σωματεία. Η κατάλη-ψη έληξε, καθώς ήταν κοινός τόπος ότι όσο κι αν οι συμμετέχοντες ήθε-λαν να συνεχιστεί, στο συντονιστικό εκφράζονταν διαφορετικές ταχύ-τητες κινητοποίησης, με τους εργα-ζομένους στα νοσοκομεία τώρα να δρομολογούν κινητοποιήσεις.

Η κατάληψη του υπουργείου ήταν η κορύφωση του συντονισμού και των κινητοποιήσεων των εργα-ζόμενων ψυχικής υγείας - ειδικής αγωγής από το Σεπτέμβριο, καθώς

είναι απλήρωτοι για μήνες, απολύ-ονται, οι μονάδες στις οποίες δου-λεύουν υποχρηματοδοτούνται και οδηγούνται στο κλείσιμο, με αποτέ-λεσμα οι λήπτες των υπηρεσιών να μην μπορούν να λάβουν τις υπηρε-σίες που χρειάζονται και να πρέπει να τις χρυσοπληρώσουν. Όπως χα-ρακτηριστικά αναφέρεται σε ανα-κοίνωση της κατάληψης «βρισκό-μαστε στα πρόθυρα μιας τεράστι-

ας ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελ-λάδα. Κυβέρνηση και υπουργείο Υγείας αρνούνται να στηρίξουν το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν υγεία, στην ψυχική υγεία και πρό-νοια. Προτιμούν να πετάξουν κόσμο στο δρόμο, εργαζόμενους και λή-πτες. Βάζουν λουκέτο σε δομές ψυ-χικής υγείας, σε ειδικά σχολεία, σε κέντρα ψυχικής υγείας, σε κλινικές και νοσοκομεία ... Είμαστε απλήρω-τοι για μήνες, πεινασμένοι, απελπι-σμένοι και έχουμε οργανωθεί χω-ρίς να έχουμε άλλη επιλογή για να σώσουμε τον εαυτό μας και τους αν-θρώπους, χωρίς φωνή που στηρίζου-με καθημερινά στη δουλειά μας».

Οι καταληψίες έφυγαν από το υπουργείο με το κεφάλι ψηλά, καθώς η κατάληψη του υπουργείου αποτέ-λεσε σημείο αναφοράς και αγώνα

για όλο το χώρο της υγείας. Είναι πλέον κεκτημένο της κατάληψης η συνάντηση και συμπόρευση εργαζο-μένων σε διαφορετικούς χώρους ερ-γασίας, η ενότητα και η κοινή δράση τους, καθώς πρέπει να είναι στρατη-γική επιλογή της εργατικής τάξης να ξεπερνά στην πράξη όλους τους δια-χωρισμούς που θέτει το καπιταλιστι-κό σύστημα και να ενοποιείται. Κε-κτημένο είναι επίσης η δημιουργία

του πανυγειονομι-κού συντονιστικού, καθώς τα νοσοκο-μεία, οι φορείς υπη-ρεσιών ψυχικής υγεί-ας και ειδικής αγω-γής πρέπει να προ-στατέψουν τους λή-πτες και την αναφαί-ρετη υποχρέωση του κράτους να παρέ-χει δημόσια, δωρεάν και καθολική υγεία - πρόνοια υψηλής ποι-ότητας σε όλους τους εργαζόμενους. Πρέ-

πει ακόμα να εξεταστούν τα «ερ-γαλεία». Η συστράτευση με τον ξε-πουλημένο συνδικαλισμό και τις ρε-φορμιστικές δυνάμεις δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στους εργαζόμε-νους. Αντίθετα, πρέπει να δυναμώ-σουν τα κλαδικά σωματεία και ο συ-ντονισμός από τα κάτω και τα αρι-στερά, με την ισότιμη συμμετοχή ερ-γαζόμενων, ληπτών των υπηρεσιών και γονέων, καθώς αυτή πρέπει να είναι στρατηγική επιλογή τους για την ανατροπή της λαίλαπας των μέ-τρων της κυβέρνησης, της τρόικας και του Mνημονίου.

Η κατάληψη του υπουργείου Υγείας δείχνει το δρόμο σε όλους τους χώρους δουλειάς. Με μαζικές και συντονισμένες απεργίες και κα-ταλήψεις διαρκείας μπορούμε να νι-κήσουμε!

Τη ματαίωση των σχεδίων της ιδιοκτησίας του τηλεοπτικού

σταθμού Άλτερ για την πλήρη φί-μωση του αγώνα τους και τον εξο-στρακισμό τους από το κτίριο του καναλιού στο Περιστέρι κατάφε-ραν για μια ακόμη φορά οι εργα-ζόμενοι του σταθμού. Οι κλιμα-κούμενοι εκβιασμοί και οι απει-λές του μεγαλομετόχου Γ. Κουρή είχαν στο επίκεντρο αυτή τη φορά την ηλεκτροδότηση του κτιρίου. Ο ίδιος που χρωστάει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στη ΔΕΗ, άσκησε πιέσεις στην επιχείρηση προκει-μένου να κόψει το ρεύμα με στό-χο τον εξαναγκασμό των εργαζο-μένων να εγκαταλείψουν το κτί-ριο και να προχωρήσει ο ίδιος στην εφαρμογή των όποιων σχεδί-ων έχει για επαναλειτουργία του σταθμού με μηδενικό κόστος.

Η κίνηση αυτή μάλιστα ήρθε μό-λις 15 μέρες μετά το «κατέβασμα» των πομπών σε Υμηττό και Πάρ-νηθα, η οποία εί-χε ως αποτέλεσμα να απολέσουν οι εργαζόμενοι το σημαντικότερο όπλο του αγώνα τους, που ήταν η φωνή και το πρόγραμμα το οποίο εξέπεμπαν. Ωστόσο, από τις 7 το πρωί της Πέμπτης 23 Φεβρουα-ρίου, δεκάδες εργαζόμενοι του σταθμού οι οποίοι περιφρουρούν το χώρο συγκεντρώθηκαν στην

κεντρική είσοδο με σκοπό να εμπο-δίσουν οποιαδή-ποτε απόπειρα δι-ακοπής της ηλε-κτροδότησης. Με πανό, συνθήματα,

αλλά και την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση και πολλών άλ-λων εργαζομένων από διάφο-ρους κλάδους που συγκεντρώθη-καν για έμπρακτη στήριξη στον αγώνα τους, κατάφεραν να εμπο-δίσουν το συνεργείο που απέστει-λε η ΔΕΗ, το οποίο αποχώρησε σχεδόν αμέσως χωρίς να προβεί

σε καμία ενέργεια. Σημαντικό ρόλο και ιδιαίτερη

συμπαράσταση παρείχε σε αυ-τή την κινητοποίηση η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και ο πρόεδρός της Ν. Φω-τόπουλος, αλλά και οι δυνά-μεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΠΑ-ΜΕ, καθώς και συνδικαλιστές και απλοί εργαζόμενοι από άλ-λους κλάδους. Η κινητοποίηση και η ανταπόκριση τόσο των ερ-γαζομένων του σταθμού όσο και των υπόλοιπων φορέων απέδει-ξε πως η αλληλεγγύη και το αγω-νιστικό φρόνημα είναι τα απα-ραίτητα εκείνα στοιχεία για να συνεχιστεί η μακροχρόνια αυτή μάχη των εργαζομένων του Άλ-τερ και να έχει και νικηφόρα κα-τάληξη, παρά την κούραση και τα εμπόδια που διαρκώς βάζει η ερ-γοδοσία.

ΑΛΤΕΡ

ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΣΧΕΔΙΩΝ ΔΕΗ - ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ

Δεν πέρασε η επιχείρηση φίμωσης

Ματαίωση «διαγωνισμού» για νέους «Ράμπο»T ο Σάββατο 18/2 οι εργαζόμε-

νοι στο υπουργείο Οικονομι-κών, κυρίως σε εφορίες, με μια σημαντική κινητοποίησή τους κα-τάφεραν να ματαιώσουν ένα δια-γωνισμό - παρωδία καταδικασμέ-νο από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, που στόχο είχε

να δημιουργήσει ένα ξεχωριστό σώμα ελεγκτών από «ικανούς» και «άξιους» αλλάζοντας τις εργασια-κές σχέσεις στο όνομα της «πάτα-ξης της φοροδιαφυγής». Η ηγεσία της ομοσπονδίας και του συλλό-γου σχεδίαζε μια συμβολική, «ει-ρηνική» διαμαρτυρία, αλλά οι ερ-γαζόμενοι που βρέθηκαν εκεί και που ξεπέρασαν τους χίλιους, πή-ραν την υπόθεση στα χέρια τους, μπήκαν μπροστά στην είσοδο του κτιρίου και έδειξαν την αποφασι-στικότητά τους να ματαιώσουν το διαγωνισμό.

Οι δύο διμοιρίες ΜΑΤ που επι-στράτευσε η ηγεσία του υπουρ-γείου και η επίθεση στους εργα-ζόμενους, έφερε τα εντελώς αντί-θετα αποτελέσματα από αυτά που επεδίωκαν. Συσπείρωσε τον κόσμο που παρέμεινε στο χώρο από τις 9 το πρωί μέχρι τις 2 μ.μ. Μετά έγινε πορεία 300 περίπου εργαζομένων προς το αστυνομικό τμήμα Πετρα-λώνων για την απελευθέρωση ερ-γαζόμενου που είχε συλληφθεί και ο οποίος αργότερα αφέθηκε ελεύ-θερος. Από τους 870 που είχαν κά-νει αιτήσεις, μπήκαν τελικά μέσα με τη βοήθεια των ΜΑΤ 220 άτο-μα. Ο διαγωνισμός δεν έχει πλέ-ον κανένα ψευτοκάλυμμα «νομι-μότητας». Η Πρωτοβουλία Εργα-ζομένων στις ΔΟΥ έπαιξε σημαντι-κό ρόλο σε αυτή τη μικρή πρώτη νίκη και αυτό αναγνωρίζεται από όλο και περισσότερους εργαζό-μενους.

Δικαίωση στα ΓκούντιςΜετά από 5 μήνες κινητοποι-

ήσεων των δύο παράνομα και καταχρηστικά απολυμένων εργαζόμενων στα Γκούντις Λευ-κού Πύργου και της Επιτροπής Αλληλεγγύης, ο αγώνας έληξε νι-κηφόρα! Η Επιτροπή Αλληλεγγύ-ης κατάφερε ύστερα από έναν σκληρό αγώνα να αναγκάσει την εργοδοσία σε υποχώρηση και να κερδίσει την επαναπρόσληψη του Γ. Τσουκαλά σε κατάστημα Έβερεστ της μητρικής εταιρεί-ας με τετράμηνη σύμβαση εργα-σίας και με τους ίδιους εργασι-ακούς όρους που είχε προσλη-φθεί στα Γκούντις. Επίσης, επα-ναπροσλήφθηκε και η Π. Κατσι-γιάννη σε άλλο κατάστημα Γκού-ντις με εξάμηνη σύμβαση εργασί-ας και τους ίδιους εργασιακούς όρους που είχε στο προηγούμε-νο κατάστημα.

KTYΠΩNTAΣ KAPTA

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

20 / ΠPIN K INHΣH IΔEΩN KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ - ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥΣτήριξη σε όσους αντιστέκονται«Τη στιγμή που ένας στους δύο έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι “σωτήρες” της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες “δεν καταβάλλουν αρκετές προσπάθειες”, επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις. Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η “σωτηρία” της Ελλάδας: Όλοι οι οικονομολόγοι που είναι άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο είναι να κερδηθεί χρόνος προκειμένου να σωθούν οι πιστωτές, ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη χρεοκοπία. Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν να έχουν μια εργασία καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης... Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους Γάλλους και ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: Nα προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό που αντιστέκεται. Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι; Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;».Τα παραπάνω, μεταξύ πολλών άλλων, τονίζονται σε κείμενο υπογραφών που συνέταξαν η Βίκη Σκουμπή (αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα), ο Μισέλ Σουριά, (διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι) και ο Δημήτρις Βεργέτης (διευθυντής του περιοδικού αλήthεια) και στο οποίο συγκεντρώνουν υπογραφές. Μέχρι στιγμής έχουν ανταποκριθεί, ανάμεσα σε πολλούς, ο Αλέν Μπαντιού, ο Ετιέν Μπαλιμπάρ κ.ά.

Φ ίλοι και γνωστοί με ρωτάνε τον τελευταίο καιρό: «Είναι αλήθεια ότι θα γίνουν όλα αυτά εάν χρεοκοπήσουμε;». Με το «όλα αυτά» βέβαια,

εννοούν τα όσα τραγικά μας περιέγραψαν οι τρεις πρωθυπουργοί της χώρας μας (Πα-παδήμος, Σαμαράς και Παπανδρέου) λί-γες μέρες πριν γίνει η ψήφιση του Μνημό-νιου (γιατί δεν το λένε Μνημόσυνο άρα-γε;) νούμερο 2 (σημείωση: αρχίσαμε να τα απαριθμούμε, γιατί σίγουρα θα ακο-λουθήσουν και άλλα πολλά μνημό-νια…) και στη συνέχεια γίναν «κα-ραμέλα» που χιλιοπαίχθηκε σε όλα τα κανάλια, σε όλα τα δελτία ειδή-σεων και όχι μόνο... Δεκάδες παρα-δείγματα επιστρατεύθηκαν, από την Αλβανία και από την Αργεντινή για να μας πείσουν –με εικόνες χολιγουντιανής φρίκης– πόσα δεινά έχουμε να υποστούμε ακόμη και πόσο τυχεροί είμαστε (εμείς ο απλός - ηλίθιος λαός) που τα πολιτικά «σα-ΐνια» μας στη Bουλή δεν μας αφήνουν να χρεοκοπήσουμε...

Η απάντησή μου σε όλους είναι ότι δεν γνωρίζω με σιγουριά. Αυτό επαφίεται τόσο στο πολιτισμικό επίπεδο ενός λαού όσο και στο βαθμό ένδειας που θα επέλθει στη χώ-ρα μετά από μία χρεοκοπία...

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Είναι επόμε-νο βέβαια ότι τα πράγματα θα είναι δύσκο-λα και με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι θα είναι ακόμη πιο δύσκολα από αυτά που βιώ-νουμε τώρα. Από την άλλη όμως, και κουβέ-ντες του στυλ «άδεια ράφια», «λεηλατημένα φαρμακεία», «πας στο φούρνο για να αγο-ράσεις ψωμί και ο φούρνος δεν είναι εκεί», «αδελφός να σκωτώνει αδελφό» κ.λπ. μόνο σαν στυγνός λαϊκισμός μου ακούγεται και με λυπεί ιδιαίτερα όταν κάτι τέτοια τραγε-

λαφικά εκστομίζονται από ανθρώπους που θεωρούν τον Καρατζαφέρη και τον Γεωρ-γιάδη λαϊκιστή, όταν οι ίδιοι λαϊκίζουν (και πιθηκίζουν) χειρότερα.

Το ζήτημα όμως δεν είναι τι θα γίνει εάν χρεοκοπήσουμε. Το ζήτημα είναι να μην φτάσουμε στο επίπεδο αυτό και να μην έχουμε ξανά διλήμματα του στυλ «αργός οι-κονομικός θάνατος» ή αλλιώς «φριχτή χρε-οκοπία». Γιατί πάντα εδώ μας φτάνουν... Kαι πάντα αυτό είναι το δίλημμα...

Είναι σαν να ρωτάμε κάποιον που θέ-λουμε να εκτελέσουμε: Να σε πετάξουμε από τον 4ο όροφο; Ή να σε βάλουμε σε γκι-λοτίνα; (Σημείωση: δεν είπα να σε «σκω-τώσουμε με πιστολιά στον κρόταφο» για-τί αυτό λένε οι βουλευτές μας που ψηφίσα-νε «ναι» στο Μνημόνιο 2). Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι προφανώς το: «Πε-τάξτε με από τον 4ο όροφο». Αρκετοί έχουν γλυτώσει (βλ. περίπτωση Ζαχόπουλου!) με δυο - τρία σπασμένα πόδια ενώ από την γκι-λοτίνα δεν γλύτωσε κανείς... Γιατί το «ναι» που «ηρωϊκά» (με το πιστόλι στον κρότα-φο) ψηφίσανε οι βουλευτές μας, είναι απλά ελεύθερη (ή μετά από σπρώξιμο της τρό-ϊκας) πτώση από τον 4ο όροφο, και τίπο-τα άλλο...

Ο φόβος είναι ότι αργά - αργά οδηγού-μαστε προς την χρεοκοπία... Ο φόβος είναι ότι το Μνημόνιο 2 είναι σε μέτρα και πο-ρεία υφεσιακό και συνεπώς θα μας οδηγή-σει με μαθηματική ακρίβεια σε ακόμη πε-ρισσότερο αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης

του ΑΕΠ, άρα δεν θα δούμε (ποτέ με τέ-τοιες πολιτικές) πρωτογενή πλεονάσματα, άρα θα πάμε σε Mνημόνιο 3 και η επιλο-γή μετά θα είναι να πηδήξουμε (ή να μας σπρώξουν;) από τον 5ο, 6ο, 7ο όροφο και ούτω καθεξής. Άρα, κάποια στιγμή θα μας σπρώξουν. Και ίσως όταν μας σπρώξουν να είναι τόσο αργά, που θα είναι εξίσου βέ-βαιος ο θάνατος μας όπως και με την γκι-λοτίνα.

Γι’ αυτό ίσως και πολύς κόσμος ήδη λέ-ει: «να χρεοκοπήσουμε». Δεν το λέει επειδή είναι ατρόμητος. Tο λέει για-τί έχει χάσει κάθε ελπίδα κι έχει χά-σει κάθε ελπίδα γιατί δεν τον αφή-νουν να αποφασίσει αυτός. Γιατί του δίνουν να καταλάβει ότι εκλογές δεν θα έρθουν ή θα έρθουν μόνο όταν όλα θα είναι βολικά για το ισχύον σύστη-

μα ή μόνο όταν θα είναι πλέον πολύ αργά για να πάρουμε αποφάσεις που μπορεί να έχουν κάποιο αποτέλεσμα.

Συνεπώς, τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι η ερώτηση που θέλουν να μου κάνουν είναι άλλη. Η ερώτηση (ή οι ερωτήσεις) εί-ναι: «Υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει για να βγούμε από το αδιέξοδο;». «Υπάρχει ελ-πίδα στο σημείο αυτό που έχουμε φτάσει;». «Γιατί τα μέτρα που παίρνουμε είναι μόνο στοχευμένα στη πλευρά της μείωσης των κρατικών δαπανών;». «Γιατί ενώ δεχθήκα-με στωϊκά μεγάλες μειώσεις στους μισθούς μας, δεν έχουμε ήδη πλεονάσματα;».

Αλλά αντί να με ρωτούν αυτά, μου κά-νουν την ερώτηση με την οποία ξεκίνη-σα αυτό το κείμενο. Kαι αν αυτό δεν είναι απόρροια λαϊκισμού, παραπληροφόρησης και εκφοβισμού της κοινής γνώμης από την ανίερη ένωση ενός σαθρού πολιτικού συ-στήματος και των ΜΜΕ της χώρας που στε-νά το υπηρετούν, τότε πείτε μου εσείς τι εί-ναι;

Με υστερικές κραυγές για «άδεια ράφια» και «λεηλατημένα φαρμακεία»

προσπάθησαν οι τηλεοράσεις μαζί με το πολιτικό σύστημα να εμφανίσουν την ψήφιση του νέου Μνημονίου

και τις μειώσεις μισθών και συντάξεων ως μονόδρομο.

Η παραπληροφόρηση στην υπηρεσία του Μνημονίου

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟΥ

4 Ερωτήματα όπως «γιατί οι μέχρι τώρα μειώσεις δεν έχουν φέρει αποτελέσματα»

ούτε καν τίθενται…

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠOΛITIΣMOΣ ΠPIN / 21

Mέχρι κι ένα χρόνο πριν την αποκαθήλωσή του, ο βασιλιάς του λάιφ στάιλ υποκινούσε τους εργαζόμενούς του

να γίνουν απεργοσπάστες, να προσπεράσουν τα απεργιακά μπλόκα, ελπίζοντας οι ίδιοι να τη βολέψουν

κι ας μην πληρώθηκαν ποτέ ακόμη και γι’ αυτό το μεροκάματο.

Οι τρεις ταφές του Π. Κωστόπουλουn ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΛΙΤΗ

Ο φυσικός θάνατος ενός μη τηλεοπτικού πνευματικού προσώπου, για παράδειγ-μα ενός ποιητή, ρεμπέτη ή ζωγράφου το πο-

λύ να γίνει ένα μονόστηλο. Όμως η ατιμωτική αποκαθήλωση του εγχώ-ριου εκπροσώπου του λάιφ-στάιλ, όπως αποτυπώθηκε στη χρεοκοπία του πρώην εκδότη της Ιμάκο Πέτρου Κωστόπουλου, μετατράπηκε σχεδόν σε εθνικό ντιμπέιτ. Απασχόλησε την τηλεόραση, τον Τύπο και το διαδί-κτυο, συζητήθηκε σε παρέες, πυρο-δότησε δεκάδες άρθρα και χιλιάδες σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύω-σης, γέννησε δακρύβρεχτες επιστο-λές του ίδιου του Κωστόπουλου και της συζύγου του Τζένης, που έγρα-ψαν από μόνοι τους το συμβολικό τους επικήδειο, αντλώντας θεαματι-κή υπεραξία ακόμα και από τον οι-κονομικό θάνατο της «οικογενεια-κής» επιχείρησης.

Όλοι έχουν μια γνώμη για το πό-σο κάθαρμα, βλάχος, λαμόγιο, απα-τεώνας ή αντίθετα μάγκας, ξύπνιος και καραμπουζουκλής ήταν ο βολιώ-της με την απαστράπτουσα οδοντο-στοιχία και ο εσμός που τον εξέθρε-ψε. Ολοι έχουν άποψη για την πασο-κίλα των ’90s, την εποχή της δανεικής χλιδής, των Πόρσε Καγιέν στο Κο-λωνάκι, της απενοχοποίησης της βί-ζιτας, το πόσο κακόγουστοι και βα-ρετοί ήταν τέλος πάντων όλοι αυτοί οι τόνοι ιλουστρασιόν χαρτιού με γυ-μνή φοτοσοπαρισμένη σάρκα, πόσο γλάστρες ήταν οι γλάστρες, πόσο μό-διστροι οι μόδιστροι και πόσο κενό το κενό. Η μετά θάνατον επιβεβαίω-ση της ματαιότητας μιας φούσκας κα-ταντά ανούσια ταυτολογία, τόσο προ-φανής όσο η διαπίστωση ότι μετά τη δύση του ήλιου σκοτεινιάζει. Τόσο ανώφελη όσο η διαφήμιση με τον Πορτοσάλτε που ανα-κοινώνει ευτυχής «οχτώ και πέντε η ώρα», αφού το διασταυρώνει δυο φορές.

Πρώτος από όλους έχει γνώμη και άπο-ψη γι’ αυτό τον προανακοινωθέντα θάνατο ο ίδιος ο αποκαθηλωμένος βασιλιάς, που προφανώς γελάει ικανοποιημένος που ο Τιτανικός του πουλάει εισιτήρια στους

ιθαγενείς θεατές – που ήδη πνίγονται στα απόνερα του μεγάλου ναυαγίου. Αυτοί για τους οποίους κανείς δεν μιλάει, παρά με λίγες αράδες για «τις παράπλευρες απώ-

λειες» ή απλώς για να πει το εξωφρενικό «σόρι αλλά δεν μπορώ να σας συμπαρα-σταθώ» είναι οι δεκάδες απλήρωτοι και απολυμένοι χωρίς αποζημίωση υπαλλήλοι, οι εκατοντάδες φεσωμένοι ως και με δε-δουλευμένα ενός χρόνου συνεργάτες και απασχολούμενοι με δελτίο παροχής στην ήδη από καιρό παραπαίουσα αυτοκρατο-ρία της Ιμάκο.

Όταν πέρυσι την άνοιξη ο Κωστόπου-

λος έκανε απολύσεις, φέρνοντας μάλιστα την αστυνομία στις συνδικαλιστικές εκ-προσώπους των εργαζομένων, τα σωμα-τεία του Τύπου κήρυξαν 24ωρη απεργία

συμπαράστασης. Στην ομάδα της περιφρούρησης είδαμε τραγελα-φικά φαινόμενα φοβισμένων γυ-ναικών και αντρών να πηδάνε κά-γκελα, για να δουλέψουν άλλο ένα επισφαλές και προφανώς απλήρω-το απεργοσπαστικό μεροκάματο. Είδαμε βανάκι να μεταφέρει κρυ-φά απεργοσπάστες, είδαμε μπρά-βους να τρομοκρατούν την απεργι-ακή περιφρούρηση, ακόμα κι έναν οδηγό φορτηγού να γκαζώνει για να πατήσει απολυμένη εργαζόμε-νη. Τότε ο «θείος Πέτρος», όπως τον αποκαλούσαν, έδινε συγχα-ρητήρια στο εργασιακό και εται-ρικό ήθος των υπαλλήλων του και τους διαβεβαίωνε ότι με σκληρή δουλειά όλα θα πάνε καλά. Σήμε-ρα, αφού τότε δεν τον πήραν με τις πέτρες, μοιράζει ανενόχλητος φέ-σια, κόλυβα και χαμόγελα παίζο-ντας το τελευταίο δράμα μιας κα-κόγουστης σαπουνόπερας.

Ό,τι και να γράψουμε για το θάνατο του λάιφ στάιλ, επικήδει-ους ή λίβελλους, κατάρες ή απο-λογισμούς, τίποτα δεν πιάνει τόπο μπροστά στο θάνατο της πραγμα-τικής ζωής, το θάνατο της εργασί-ας, στο θάνατο του μέλλοντος, όχι του ενός φελλού που θα επιπλεύ-σει όπως οι όμοιοί του, αλλά των χιλιάδων ανθρώπων που ήδη βου-λιάζουν. Για τους χιλιάδες είλωτες της βιομηχανίας όχι μόνο του λά-ιφ στάιλ, αλλά όλης της στρεβλής ανάπτυξης που καρπώθηκε η ελλη-νική ελίτ τις περασμένες δεκαετί-

ες, πατώντας στις πλάτες ελλήνων και ξέ-νων εργατών, αξίζει όχι μόνο να θάψουμε το κακοφορμισμένο πτώμα του λάιφ στά-ιλ, αλλά να αναστήσουμε το φάντασμα της ελευθερίας, πέρα από καταναγκασμούς και συνταγές, λαϊφσταϊλάτης ή τεχνοκρατι-κής κοπτοραπτικής. Από το Nίτρο στο PSI, είναι μια φούσκα δρόμος. Όσο γελάμε με το σκάσιμο της πρώτης, μας πνίγει ήδη η μέγγενη του δεύτερου.

4 Το λάιφ στάιλ πέθανε, ζήτω το φτωχο-στάιλ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ;Χάρης Μελιτάς Παράσταση ήττας, ΠοιήματαEκδόσεις ΜανδραγόραςΑύριο κηδεύουμε ένα παλικάρι / Στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στο Βιετνάμ / στην Κύπρο, στο Θιβέτ, στη Νικαράγουα / στην Πράγα, στο Σαντιάγο, στη Μαδρίτη […] / στο Σύνταγμα, στα Γιούρα, στο Γουδί / στην Αφρική ή στην Ασία – έχει καμιά σημασία; / Αύριο κηδεύουμε ένα παλικάρι. / Καταμεσής της γάζας τ’ ουρανού / Ονείρων και μνήμης γωνία. / Εκ δεξιών του Χριστού. / Εξ αριστερών του Σωκράτη. / Εκτός των σφυγμών του καιρού. / Πέραν των κελευσμάτων του κόσμου […] (Χάρης Μελιτάς, «Ονείρων και μνήμης γωνία»).Σε καιρούς κολασμένους τα ποιήματα γίνονται μνημόσυνα, μυστικές κρύπτες, δωρεάν αυταπάτες, οι άνθρωποι σκελετοί, «κορμιά δίχως πυξίδα» συγκεχυμένα πλάσματα ετοιμόρροπα, τα φωνήεντα ένοχες κραυγές σε παγωμένα λεξιλόγια, οι κοινωνίες αρένα, τα άδεια πακέτα τσιγάρων σημειώματα για μποτίλιες στο πέλαγος των διαδηλώσεων, φαντάσματα του δυτικού πολιτισμού που μας θερίζει.Σε κολασμένους καιρούς ο θάνατος χορεύει στην Ομόνοια, οι ενοχές βαριανασαίνουνε, το κόκκινο ξεμένει στην αποβάθρα, τα όσια χλευάζονται μαζί με τα παιδιά, ο ουρανός ασφυκτιά πνιγμένος στα δακρυγόνα, τα θύματα αθροίζουν στην αρένα ρόπαλα, κράνη, και ενδιαμέσως Άγνωστους Στρατιώτες...Ποιος είπε τελικά ότι σωπαίνουν οι ποιητές; Στην πρόσφατη έκτη συλλογή με τίτλο Παράσταση ήττας, τα ποιήματα του Χάρη Μελιτά, κινούμενα μεταξύ Σιωπής/ Ποίησης/ Αποσιωποίησης, αγκιστρωμένα σε δανεικά παραμύθια, μιλούν για δράκους, κράνη, ρόπαλα, μάσκες, θούρια, κόκκαλα, φλόγες, βόμβες, άρματα, Υπολογισμούς, Υπονομεύσεις, Υποτίμηση και Υποτέλεια, αποδεικνύοντας ότι η τέχνη ξέρει ν’ αφουγκράζεται, να στοιχίζεται με την κοινωνία, να συμπάσχει και να οργίζεται μαζί με τα πλήθη. Με σεβασμό στα απλά και ταυτοχρόνως μεγάλα, ο Χάρης Μελιτάς «ρίχνει την «Τελευταία Ζαριά» του, ψιθυρίζοντας τον πόνο του νικημένου απέναντι στο κυνικό θράσος του νικητή: Ψάχνω ένα ποίημα σκοτεινό, χωρίς φεγγάρι/ αλλεργικό στους ήλιου το χρυσάφι […] // Ψάχνω ένα ποίημα σαν μεθύσι του Ρεμπώ / σαν πληγωμένο φάντασμα του Έντγκαρ Άλαν Πόε/ σαν αναλλοίωτο χωρίο της Οδύσσειας/ σαν αχαλίνωτο θηρίο του Σαχτούρη.// Στα καταγώγια να με σύρει του Λωτρέκ/ να μου γνωρίσει των καιρών τους κολασμένους/ να ρίξω μια ζαριά φαρμακερή/ να φέρω ό,τι φοβάμαι – κι ας με χάσω.

ΤΑξΙκΗ Η ΣΥΝθΕΣΗ ΤΩΝ ΟΣκΑρΧόλιγουντ

Σοκαριστικά ήταν τα στοιχεία που δημοσίευσαν οι Λος Άντζε-λες Τάιμς σχετικά με τη σύνθε-ση της Ακαδημίας Κινηματογρά-φου των ΗΠΑ. Εννέα στα δέκα μέλη της Ακαδημίας είναι λευ-κοί, το 77% είναι άνδρες και μέ-σος όρος ηλικίας των μελών είναι

τα 62 χρόνια. Εντυπωσιακό είναι ότι μόλις το 14% των μελών είναι κάτω των 50 ετών. Το Xόλιγουντ αναδεικνύεται πολύ λιγότερο δη-μοκρατικό απ’ ό,τι όλοι πιστεύ-ουν. Τα κριτήρια για να γίνει κά-ποιος μέλος της καμαρίλας των Όσκαρ είναι πολύ αυστηρά και εξαρτάται σε καθοριστικό βαθ-μό από την επιρροή των στούντιο και των παραγωγών. Μόλις το ...2% των μελών που ψηφίζουν για τα Όσκαρ είναι μαύροι, ενώ

ακόμα μικρότερο είναι το ποσο-στό των ισπανόφωνων. Το πό-σο ταξική είναι η οσκαρική δι-αστρωμάτωση φαίνεται από τις πιο υψηλά αμοιβόμενες κατηγο-ρίες επαγγελματιών, όπως είναι οι σεναριογράφοι, το 98% των οποίων είναι λευκοί!

Η εφημερίδα απέφυγε εντέ-χνως να απαντήσει στο αμφι-λεγόμενο ερώτημα τι ποσοστό των μελών είναι εβραϊκής κα-ταγωγής.

ΠΟΙΗΣΗ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

n ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Η λεηλασία με άλλα μέσα

22 / ΠPIN Δ ΙΕΘΝΗ KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Eνας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα με το οποίο ξεκίνησε το 2001 το πρώτο «Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ» στο Πόρτο Αλέ-γκρε της Βραζιλίας. Ηταν η εποχή όπου

το «κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης», ερχό-μενο με ορμή από τη «μάχη του Σιάτλ» και της Ουάσινγκτον, όπως αποκαλούνταν και οι διαδη-λώσεις ενάντια στους G7, τον Παγκόσμιο Οργα-νισμό Εμπορίου και την Παγκόσμια Τράπεζα, εμφανιζόταν δυναμικά στο προσκήνιο.

Το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, ως κατε-ξοχήν εκφραστής του ρεύματος ενάντια στον οι-κονομικό νεοφιλελευθερισμό και την κυριαρχία των αγορών εμφανιζόταν ως ένας ανοιχτός χώ-ρος «αποκεντρωμένος, πληθυντικός, εκτός κομ-μάτων και κυβερνήσεων» που προωθούσε την «ανταλλαγή εμπειριών και διαλόγου, τη δημι-ουργία προτάσεων και συμμαχιών ανάμεσα σε κινήματα και οργανισμούς».

Ένας ήταν ο εχθρός, ο νεοφιλελευθερισμός, σύμφωνα με την ατζέντα του Φόρουμ, στην οποία χωρούσαν, και χωράνε, από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες και εκπρόσωποι της λεγόμενης «Κοινωνίας των Πο-λιτών», μέχρι τα κινήματα των ακτημόνων της Λατινικής Αμερικής, οργανώσεις των Ηνωμέ-νων Εθνών και φυσικά η Attac – η οποία ξεκίνη-σε ως πρωτοβουλία για την επιβολή του φόρου Τόμπιν με πρωτεργάτη τον Ιγκνάσιο Ραμονέ της Mοντ Nτιπλοματίκ και μετεξελίχθηκε σε παγκό-σμια οργάνωση για τον έλεγχο των αγορών και το δίκαιο εμπόριο.

Στα Φόρουμ δεν συμμετέχουν επίσημα κυβερ-νήσεις και πολιτικά κόμματα, γίνονται όμως δε-κτές χορηγίες και οι διοργανώσεις τίθενται υπό την αιγίδα πολιτειακών φορέων, όπως η δημοτι-κή αρχή του Πόρτο Αλέγκρε, η οποία ήταν από τους κύριους υποστηρικτές του Εργατικού Κόμ-ματος του πρωθυπουργού Ινγάσιο Λούλα Ντα Σίλβα. Στα Παγκόσμια Κοινωνικά Φόρουμ που

διεξάγονται πλέον σε διαφορετικές πόλεις όπως η Βομβάη της Ινδίας, το Καράκας της Βενεζου-έλας και το Ντακάρ της Σενεγάλης, συμμετέ-χουν ετησίως ως και πάνω από 100.000 ακτιβι-στές και αντιπρόσωποι κινημάτων από όλο τον κόσμο, ενώ παρελαύνουν διανοούμενοι και πο-λιτικές προσωπικότητες με παγκόσμια ακτινοβο-λία, από τον Νόαμ Τσόμσκι και τη Ναόμι Κλά-ιν, ως τον Σαμίρ Αμίν, τον Εντουάρντο Γκαλεάνο και τον αυτόχθονα πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες. Στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Κοινω-νικού Φόρουμ πραγματοποιήθηκε πρόσφατα το «Θεματικό Κοινωνικό Φόρουμ» του Πόρτο Αλέ-γκρε ως προπομπός της «Συνέλευσης των Λαών στο Ρίο» τον Ιούνιο του 2012.

Στη διοργάνωση, που πραγματοποιήθηκε την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου, παρακο-λούθησαν διεθνείς αντιπροσωπείες από Λατινι-κή και κεντρική Αμερική, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Αφρική. Στην ελληνική αντι-προσωπεία συμμετείχαμε τρεις άνθρωποι με δια-φορετικές αφετηρίες, που όμως μας ένωναν κοι-νά προβλήματα και κοινοί αγώνες, με πιο πρό-σφατα τα κινήματα των πλατειών του καλοκαι-ριού, τις δράσεις ενάντια στο χρέος και τις κινή-σεις «Δεν χρωστάω Δεν πληρώνω». Ο Τάκης Κα-ραγιαννάκης, εργάτης στη Ναυπηγοεπισκευαστι-κή Ζώνη του Πειραιά, συνδικαλιστής στην ανε-ξάρτητη οργάνωση Εργατική Ενότητα που συμ-μετέχει στο σωματείο Εργατών Μετάλλου, μίλη-σε για τη σύνδεση του οργανωμένου με το αυ-θόρμητο κίνημα, το σημείο τομής των κοινωνικών και των εργατικών αγώνων, την ανάγκη για νέες μορφές συνδικαλιστικής δράσης και συντονισμού των «από τα κάτω», χωρίς την ιεραρχική διαμε-σολάβηση του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Ο Γιώργος Παπαλεξίου, οικονομολόγος και μέ-λος της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέ-ους, μίλησε όχι μόνο για την οικονομική κατάστα-ση της Ελλάδας αλλά και για την ανάγκη ενός κινήματος κοινωνικού ελέγχου του χρέους, ενά-

ντια στον υποτιθέμενο μονόδρομο των Μνημο-νίων. Η Αφροδίτη Πολίτη, συνεργάτης του Πριν και απλήρωτη συντάκτρια στην Ελευθεροτυπία, μετέφερε την εμπειρία των απεργών της Ελευθε-ροτυπίας, να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα και τις θέσεις εργασίας τους, αλλά και την προσπά-θεια να εκδώσουν απεργιακό φύλλο, παίρνοντας τις τύχες τους στα χέρια τους.

Παρά την αποσπασματικότητα των εμπειρι-ών, η τελική αίσθηση είναι ότι οι άνθρωποι από διαφορετικές χώρες, που έχουν όμως κοινούς εχθρούς, κοινά προβλήματα και κοινά όνειρα, μπορούν να βρουν αφετηρίες κοινής δράσης, σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, αρκεί να βρεθεί μία συλλογική τομή συνεννόησης. Αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την εθνική και διεθνική μά-χη των καταπιεσμένων απέναντι στους καταπιε-στές τους. Το «εμείς είμαστε το 99%», των παρα-γωγών του πλούτου, ενάντια στο 1% αυτών που τον καρπώνονται, συμπυκνώνει σχηματικά, αλ-λά εύγλωττα, τον κοινό αγώνα ενάντια στη δικτα-τορία των αγορών, των παγκόσμιων τραπεζών, του πολυεθνικού και ντόπιου κεφαλαίου, μιας νέ-ας, όχι ακόμα συνειδητοποιημένης αλλά αναδυό-μενης εργατικής τάξης του 21ου αιώνα. Μια τά-ξη και μια γενιά που ήδη ζει χειρότερα από τους γονείς της, αναζητά ακόμα τα εργαλεία και τις μορφές της συλλογικής πάλης, δεν έχει βρει τους ινστρούχτορες και τους καθοδηγητές της, ίσως να μην τους χρειάζεται καν, μια τάξη που βλέπει καθημερινά τη ζωή και τη δουλειά της να υποτι-μάται βίαια και που αν θέλει να ζήσει με αξιο-πρέπεια, δεν μπορεί παρά να αγωνιστεί όχι μό-νο για τα κεκτημένα δικαιώματα που χάνονται, αλλά για τα από καιρό χαμένα όνειρα που πρέ-πει να ξανακερδηθούν: Τον κλεμμένο πλούτο και τον κλεμμένο χρόνο της ανθρώπινης εργασίας, στα πεδία της παραγωγής και της αναπαραγω-γής, την οριστική απελευθέρωση της φύσης και του ανθρώπου από την εκμεταλλευτική λεηλασία του κέρδους.

n ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Τ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, Γ. ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ, Α. ΠΟΛΙΤΗ

ΠΟΡΤΟ ΑΛΕΓΚΡΕ

Ένα από τα σημαντικότερα θέ-ματα που συζητήθηκαν στο Θεμα-τικό Φόρουμ ήταν το ζήτημα του περιβάλλοντος και της «διαχείρι-σής του». Αν υπάρχει ένα κεντρι-κό συμπέρασμα που απορρέει από αυτές τις συζητήσεις, οι οποίες πε-ριελάμβαναν εκπροσώπους ΜΚΟ, ακτιβιστές και εκπροσώπους ιθα-γενών ήταν ότι η ατζέντα της Συ-νόδου του Ρίο+20 και τα ζητήματα που θέτει όπως η «πράσινη οικονο-μία» ή «πράσινη ανάπτυξη» (προ-σφιλή θέματα στο λαλίστατο πρώ-ην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέ-ου) είναι ένα άλλο, εξίσου σκληρό

πρόσωπο του καπιταλισμού. Ως τέτοια δεν έχει καμία σχέση

με τα προβλήματα της φτώχειας, της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος, ού-τε καν με τη βιωσιμότητα του υπάρ-χοντος οικονομικού και κοινωνι-κού συστήματος αλλά πρόκειται για μία νέα «συναίνεση της Ουά-σινγκτον», η οποία είναι πράσινη.

Ενδεικτικά είναι τα παραδείγ-ματα «πράσινου καπιταλισμού» που παρουσιάστηκαν, όπως η εμ-μονή στο να αποδοθεί οικονομι-κή αξία σε ευαίσθητα οικοσυστή-ματα, π.χ. τα δάση, προκειμένου να τύχουν ευκολότερα αντικείμε-νο εκμετάλλευσης ή οι άδειες εκ-πομπής ρύπων, ένα ζήτημα όπου η ΕΕ το έχει κάνει παντιέρα για να αναδείξει το υποτιθέμενο φι-λο-περιβαλλοντικό πρόσωπό της.

Έτσι αναδεικνύεται η εμμονή των καπιταλιστών να εκμεταλλευ-τούν θέτοντας εντός του κυκλώμα-τος της αγοράς οτιδήποτε υπάρχει στον πλανήτη, ακόμα και περιοχές που μέχρι τώρα δεν είχαν πατήσει πόδι, όπως οι ωκεανοί.

Αναδείχτηκε η ανάγκη κάθετης απόρριψης της ατζέντας του Ρί-ο+20, η πλήρης αντίθεση στις πολι-τικές της πράσινης εκμετάλλευσης, η ανάγκη ενότητας στη δράση κινη-μάτων με διαφορετικούς σκοπούς (εργατικά, περιβαλλοντικά).

Επιπλέον, χρειάζεται να γίνει κατανοητό ότι τα τελευταία χρό-νια έχουν συντελεστεί μια σειρά αλλαγές που δεν αφήνουν ανεπη-ρέαστο το φυσικό περιβάλλον, δε-δομένου ότι νέες οικονομίες συμ-μετέχουν στον παγκόσμιο ανταγω-νισμό (Κίνα, Βραζιλία).

Η πρόκληση δεν είναι να αντι-σταθούμε μόνο στις επιταγές της πράσινης οικονομίας αλλά να δη-μιουργηθεί ένα παγκόσμιο κίνημα, αλληλέγγυο στους εκμεταλλευόμε-νους πληθυσμούς της Λατινικής Αμερικής, ΝΑ Ασίας και Αφρι-κής, του οποίου η «παγκοσμιότη-τα» θα έχει τις ρίζες της στα τοπι-κά κινήματα αντίστασης αλλά και στην αναγκαία σύνδεση της εκμε-τάλλευσης που υφίστανται οι εργα-ζόμενοι των αναπτυγμένων και των λιγότερο αναπτυγμένων με τα ζη-τήματα του περιβάλλοντος.

Πέρα απ’ όλα αυτά, η «Συνέλευ-ση των Λαών στο Ρίο» θα πραγμα-τοποιηθεί τον Ιούνιο του 2012 ως αντι-συνέδριο στη «Διεθνή Συνδι-άσκεψη για το Περιβάλλον» των Ηνωμενων Εθνών γνωστής και ως «Ρίο +20».

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ... ΚΟΣΜΟΣΘεματικό Φόρουμ πριν το Συνέδριο των Λαών στο Ρίο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ

ΕNTYΠΩΣΕΙΣ

Η Ελλάδα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντοςΩ ς ελληνική αποστολή συμμετεί-

χαμε σε θεματικές συζητήσεις και ανοιχτούς διαλόγους για τις κα-ταλήψεις πλατειών και τα κινήματα για πραγματική δημοκρατία, μαζί με εκπροσώπους των Ισπανών «ιντιγνά-δος» της Βαρκελώνης, αγωνιστές

από την εξέγερση της Τυνησίας, το μαθητικό κίνημα της Χιλής, το αμε-ρικάνικο Occupy Wall Street και το Occupy London. Μαζί με τους ισπα-νούς συναγωνιστές συμμετείχαμε σε έναν ανοιχτό διάλογο για τα κι-νήματα των αγανακτισμένων της Ευρώπης, ενώ παρακολουθήσαμε συζητήσεις για την αραβική άνοι-ξη, την οικονομική κρίση και το πε-ριβάλλον.

Η Ελλάδα ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ακροατών, ως χώρα πειραματόζωο στις νεο-φιλελεύθερες συνταγές αντιμετώ-πισης της κρίσης χρέους. «Είστε Έλληνες, έχετε κρίση, μη φάτε σε εστιατόριο, αγοράστε από το σού-περ μάρκετ», ήταν η πρώτη κου-βέντα που ακούσαμε από Χιλιάνο σύνεδρο, ενώ σε εξόδους με πο-λυεθνικές παρέες το ελαφρώς κα-κόγουστο αστείο που ακούστηκε ήταν «δώστε τα ρέστα στους Έλλη-νες που τα έχουν ανάγκη». Ακόμα και στην καθιερωμένη πορεία των εγκαινίων του Φόρουμ, που γινόταν υπό την αιγίδα των φιλοκυβερνητι-κών συνδικάτων, οι συνδικαλιστικές ενώσεις κρατούσαν πανό όπως «Οι-κονομική Κρίση: Σήμερα η Ελλάδα. Αυριο η Βραζιλία;».

Η αντιφατικότητα των εμπειριών, η ταλάντωση ανάμεσα στη θεσμική ενσωμάτωση των κινημάτων και τις ελπιδοφόρες ρωγμές αντίστασης, η αισιοδοξία μιας χώρας όπως η Βρα-ζιλία που κινείται σε ρυθμούς οικο-νομικής ανάπτυξης παρά την ακό-μα έντονη φτώχεια, ένα ισχυρό αντι-ιμπεριαλιστικό ρεύμα που όμως πά-ει παράλληλα με τα αναδυόμενα οι-κονομικά κέντρα των BRIC (φέτος η Βραζιλία αντικατέστησε τη Βρε-τανία στους G8), η συνύπαρξη φαι-νομενικά φιλολαϊκών μέτρων όπως π.χ. τα κρατικά προγράμματα απα-σχόλησης, με μια ιδιαίτερα βάρβα-ρη αστυνομική καταστολή (τις ημέ-ρες του Φόρουμ η αστυνομία προ-έβη σε απίστευτης βιαιότητας φονι-κές επιδρομές σε φαβέλα του Σάο Πάολο), όλα αυτά μας άφησαν με ανάμικτα συναισθήματα από τις εμπειρίες μας από το Φόρουμ και το Nότο της Βραζιλίας.

Φύγαμε πάντως με τη διάθεση και την υπόσχεση να ξανασυναντη-θούμε με αγωνιστές από άλλα ση-μεία του ορίζοντα, όχι απαραίτητα κάτω από την ομπρέλα ενός παγκό-σμιου Φόρουμ, αλλά επεκτείνοντας τα πεδία της πάλης, μέσα και έξω από εθνικά σύνορα.

KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 Δ IEΘNH ΠPIN / 23

Αποφασισμένο φαίνεται το Ισραήλ, με την ανοχή του Λευκού Οίκου να επιτεθεί στο Ιράν, επικαλούμενο το πυρηνικό του

πρόγραμμα και λόγους εθνικής ασφάλειας. Εντός του αμερικανικού κατεστημένου δεν λείπουν και οι πιο συνετές φωνές

που ζητούν συγκράτηση λόγω των πιθανών αντιποίνων.

Πλησιάζει η επίθεση στο Ιράνn ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΙΤΙΔΗ

Τ α τύμπανα του πολέμου ήχουν και πάλι στη Μέση Ανατο-λή, με το Ιράν και το πυρηνι-κό του πρόγραμμα να παίρ-νει στον κατάλογο των στό-

χων τη θέση του Ιράκ και των (ανύπαρ-κτων) όπλων μαζικής καταστροφής του. «Ώρα να επιτεθού-με στο Ιράν» προέ-τρεπε τους Αμερικα-νούς ήδη από τον Ια-νουάριο η επιθεώ-ρηση Φόρεϊν Αφέρς. «Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα κα-τά της επίθεσης στο Ιράν και κανένα από αυτά δεν είναι κα-λό», συμπλήρωνε το περιοδικό Νιούζγου-ικ. «Ο Ομπάμα πλη-σιάζει στην πυρηνι-κή εποχή του» πρό-σθεταν οι λονδρέζι-κοι Φαϊνάνσιαλ Τά-ιμς, επισημαίνοντας πως το 2012 έχει ανακυρηχθεί «έτος του Ιράν» από αξιω-ματούχους του Λευ-κού Οίκου.

Οι συζητήσεις μεταξύ των τελευταί-ων και μελών του ισραηλινού πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου αυξάνονται κατακόρυφα τον τελευταίο καιρό. Ο Τόμας Ντόνιλον, ο αμερικανός σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας επισκέφτηκε το Τελ Αβίβ το πε-ρασμένο Σάββατο, ενώ τις επόμενες ημέρες θα τον ακολουθήσει ο γενικός διευθυντής των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφορι-ών. Όλα ετοιμάζονται για τη μεγάλη συνά-ντηση Ομπάμα - Νετανιάχου στην Ουάσιν-γκτον στις 5 Μαρτίου, με θέμα το Ιράν και την πιθανότητα ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις.

Ως αφορμή γι’ αυτά τα σχέδια λειτου-γούν οι επισκέψεις της Διεθνούς Υπηρε-σίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) στη χώ-ρα, οι οποίες ζητούν από την Τεχεράνη να αποδείξει ότι δεν έχει προχωρήσει στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Η τελευταία αποστολή της ΙΑΕΑ αποχώρησε την προ-ηγούμενη εβδομάδα, αναφέροντας πως η κυβέρνηση συνεχίζει τον εμπλουτισμό ου-ρανίου και εκφράζοντας «μεγάλη ανησυ-χία» για το αν αυτό θα χρησιμοποιηθεί για ειρηνικούς σκοπούς. Η Τεχεράνη συνεχί-ζει να υποστηρίζει σθεναρά πως το πυρη-νικό της πρόγραμμα είναι συμβατό με τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση Πυρηνικών Όπλων και συμφώνησε σε νέες συνομιλί-ες με την ομάδα Ρ5+1, δηλαδή με τα μό-νιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ συν τη Γερμανία.

Οι συνομιλίες αυτές θεωρούνται η μό-νη πιθανότητα να υπάρξει ειρηνική έκβα-ση στην αντιπαράθεση μεταξύ των δυτικών δυνάμεων με το Ιράν, η οποία εντείνεται από τον περασμένο Νοέμβριο. Τότε, μια έκθεση της ΙΑΕΑ που εξέφραζε ισχυρές ανησυχίες για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων από την Τεχεράνη χρησιμοποιήθη-κε για να αυξηθεί η οικονομική και διπλω-

ματική απομόνωσή της. Οι ΗΠΑ της επέ-βαλαν ακόμη σκληρότερες κυρώσεις, κυρί-ως όσον αφορά τις δραστηριότητες της κε-ντρικής της τράπεζας, ενώ η ΕΕ ανακοίνω-σε πως θα επιβάλει εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο μέσα στους επόμενους μήνες.

Παράλληλα, το Ισραήλ αύξησε τις απει-λές του για μια προληπτική επίθεση κατά των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων, αγνοώντας τις διεθνείς προτροπές για αυ-τοσυγκράτηση. «Παρόλο το σεβασμό που έχω για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρω-σία, δεν είναι δουλειά τους» απάντησε την

Τρίτη ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν. «Η ασφάλεια του Ισραήλ και των κατοίκων του, το μέλλον του Ισραήλ, είναι ευθύνη της κυβέρνησής του».

Επισήμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπο-στηρίζουν τις κυρώσεις και τις συνομιλίες ως μέσο επίλυσης της κρίσης με το Ιράν. Ωστόσο, η «στρατιωτική λύση» συζητιέται ανοιχτά και –όπως επισημαίνουν σοβαροί αναλυτές– για μεγάλα τμήματα του αμε-ρικανικού κατεστημένου, η μόνη διαφω-νία με το Ισραήλ απλώς αφορά το χρόνο πραγματοποίησης της επίθεσης. Εκμεταλ-λευόμενο την προεκλογική αντιπαράθεση, το ισραηλινό λόμπι βρίσκεται σε κατάστα-ση φρενίτιδας, επιχειρώντας να επηρεάσει την αμερικανική κοινή γνώμη, αλλά κυρίως τους αμερικανούς πολιτικούς, υπέρ του πο-

λέμου. Μέχρι σήμερα περισσότερο από το 1/3 των μελών της αμερικανικής γερουσίας έχει υποστηρίξει ένα μη δεσμευτικό ψήφι-σμα, που απαριθμεί τους λόγους για τους οποίους το Ιράν αποτελεί απειλή και προ-τρέπει τον Μπάρακ Ομπάμα να επιβεβαι-

ώσει και πάλι πως οι ΗΠΑ δεν θα το αφή-σουν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.

Οι έντονες διερ-γασίες στο εσωτερι-κό της αμερικανικής κυβέρνησης για τον καθορισμό της στά-σης της απέναντι στο Ιράν, βγαίνουν ποι-κιλοτρόπως στην επι-φάνεια. Χαρακτηρι-στικό παράδειγμα εί-ναι η «αμφιταλάντευ-ση» του αμερικα-νού υπουργού Άμυ-νας Λέον Πανέτα, ο οποίος στις αρχές Ιανουαρίου δήλω-νε πως «το Ιράν δεν αναπτύσσει πυρηνι-κά όπλα», ενώ στα τέλη του ίδιου μήνα προειδοποιούσε ότι «το Ιράν απέχει μό-

λις ένα χρόνο από την πυρηνική βόμβα». Μεγαλύτερη βαρύτητα έχουν άρθρα που δημοσιεύονται σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδες και αμφισβητούν ευθέως τόσο τις εκθέσεις της ΙΑΕΑ όσο και την ανάγκη για τον πόλεμο. «Πρόσφατες αναλύσεις αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών» εξηγούσαν την Παρασκευή οι Νιου Γιορκ Τάιμς «επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματά τους από το 2007: Ότι το Ιράν έχει εγκα-ταλείψει το πρόγραμμα κατασκευής πυρη-νικών όπλων εδώ και χρόνια. Τα συμπερά-σματα αυτά είχαν επιβεβαιωθεί σε μεγάλο βαθμό και το 2010 και παραμένουν η ομό-φωνη άποψη των 16 αμερικανικών υπηρε-σιών πληροφοριών».

Στο ίδιο το Ιράν, η απειλή του πολέμου συσπειρώνει τον πληθυσμό και ενισχύ-ει τα αντιαμερικανικά αισθήματα ακόμα και μεταξύ των αντιπάλων της κυβέρνη-σης Αχμαντινετζάντ, όπως διαπίστωνε την Τετάρτη το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ. Με τη χώρα να μπαίνει στην τελική ευθεία για τις βουλευτικές εκλογές της 2ας Μαρ-τίου, οι πολίτες μοιάζουν όλο και περισ-σότερο θυμωμένοι – ιδιαίτερα βλέποντας την τιμή των φρούτων και της ζάχαρης να αυξάνεται κατακόρυφα κι αυτή του κρέα-τος να διπλασιάζεται το τελευταίο διάστη-μα. Πολλοί θεωρούν υποκριτικό μια χώρα όπως οι ΗΠΑ, με τόσο μεγάλο αριθμό πυ-ρηνικών κεφαλών, να ζητά απ’ το Ιράν να θέσει τέλος στο πυρηνικό του πρόγραμμα. Όσο για την κοινή γνώμη στις υπόλοιπες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρει-ας Αφρικής, είναι χαρακτηριστικό ότι, λί-γο πριν από την εξέγερση στην Ταχρίρ, το 80% δήλωνε πως η περιοχή θα ήταν πιο ασφαλής αν το Ιράν είχε πυρηνικά όπλα. Οι ίδιες δημοσκοπήσεις έδειχναν οτι μόλις το 10% των χωρών της περιοχής αντιλαμ-βάνονται το Ιράν ως απειλή.

Οι «Φίλοι της Συρίας» δείχνουν τα δόντια τους...n ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

Ανοιχτή διπλωματική επίθεση εναντίον της Ρωσί-ας και της Κίνας εξαπέλυσε η Ουάσινγκτον ύστε-ρα από τη σύνοδο των «φίλων της Συρίας» που πραγματοποιήθηκε στην Τυνησία. Σχολιάζοντας το βέτο του Πεκίνου και της Μόσχας στην από-φαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την απομάκρυνση του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, η Χίλαρι Κλίντον παρουσίασε τις δυο χώρες σαν «εχθρούς» του συριακού λαού που σφαγιάζεται από το καθεστώς.Οι δηλώσεις γίνονται καθώς αμερικανοί αξιω-ματούχοι παρουσιάζουν πλέον λεπτομερή σχέ-δια για τα επόμενα βήματα των δυτικών δυνάμε-ων στη Συρία. Με άρθρα τους στους Νιου Γιορκ Τάιμς και τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς πρώην στελέχη της CIA και του Πενταγώνου προτείνουν ουσι-αστικά την απόσπαση μιας «ζώνης ασφαλείας» στα σύνορα με την Τουρκία στην οποία οι αντι-καθεστωτικές δυνάμεις θα βρίσκουν καταφύγιο. Η ζώνη, που παραπέμπει άμεσα στην ζώνη απα-γόρευσης πτήσεων του βόρειου Ιράκ στα χρό-νια του Σαντάμ Χουσεΐν, είναι προφανές ότι θα αποτελέσει το έναυσμα στρατιωτικών επιχειρή-σεων καθώς ισοδυναμεί με κατάληψη ενός τμή-ματος της Συρίας.Την ίδια ώρα η Σαουδική Αραβία μιλά και επισή-μως πλέον για την ανάγκη ενίσχυσης με εξοπλι-σμό των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, η οποία προφανώς πραγματοποιείται εδώ και καιρό από

δυτικές δυνάμεις και τους συμμά-χους τους στον Περσικό Κόλπο. «Έχουμε ανά πά-σα στιγμή πρό-σβαση σε όπλα και εξοπλισμό» δήλωνε χαρακτη-ριστικά εκπρόσω-πος των ανταρτών

ο οποίος αρνήθηκε να σχολιάσει όμως την προ-έλευση του οπλισμού. Ρώσοι αξιωματούχοι πά-ντως κάνουν λόγο για δεκάδες πράκτορες των βρετανικών και των τουρκικών μυστικών υπηρε-σιών οι οποίοι βρίσκονται στη Συρία με στόχο να οργανώσουν τις αντικαθεστωτικές ομάδες. Ένας από τους στόχους της συνάντησης των «φίλων της Συρίας» ήταν η προσπάθεια συνένω-σης των αντικαθεστωτικών δυνάμεων υπό μια δι-οικητική ομπρέλα, όπως είχε συμβεί με το Εθνι-κό Μεταβατικό Συμβούλιο στη Λιβύη. Η συγκε-κριμένη προσπάθεια της Ουάσινγκτον όμως συ-ναντά ακόμη μεγάλα εμπόδια λόγω των εντάσε-ων που ξεσπούν ανάμεσα στο Εθνικό Συμβού-λιο της Συρίας (SNC), τον Ελεύθερο Στρατό της Συρίας (SFA) και την Επιτροπή Εθνικού Συντο-νισμού (NCC). Το αποτέλεσμα, με δεδομένη και την απουσία της Κίνας και της Ρωσίας αλλά και γειτονικών χωρών όπως το Ιράν και ο Λίβανος, ήταν η απο-δυνάμωση της συνόδου και η εμφάνισή της σαν ένα κλαμπ δυτικών και φιλοδυτικών δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η Τυνησία, που φιλοξένησε τη συνάντηση, τάχθηκε εναντί-ον οποιασδήποτε μορφής ξένης στρατιωτικής παρέμβασης. Έτσι οι «φίλοι της Συρίας» έμειναν να ακούν τις προτάσεις της μοναδικής υπερδύ-ναμης, δύο πρώην αποικιακών δυνάμεων (Γαλ-λία, Βρετανία) και των διαδόχων της οθωμανι-κής αυτοκρατορίας. Οι επιτελείς του Πενταγώ-νου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πάντως, παρά το γεγονός ότι παρουσιάζουν ήδη σχέδια των επό-μενων κινήσεών τους, φαίνεται να συνειδητοποι-ούν ότι η Συρία δεν είναι Λιβύη και πως ο σύν-θετος χαρακτήρας του προβλήματος μπορεί να σημάνει ευρεία αποσταθεροποίηση σε αρκετές γειτονικές χώρες. Αίσθηση προκάλεσε αυτή την εβδομάδα στα δι-εθνή μέσα η καταδίκη του Άσαντ από την παλαι-στινιακή οργάνωση Χαμάς η οποία έγινε μάλι-στα με τον πλέον επίσημο τρόπο κατά τη διάρ-κεια επίσκεψης του πρωθυπουργού Ισμάηλ Χα-νίγια στην Αίγυπτο. Η εγκατάλειψη του συρια-κού καθεστώτος είχε ξεκινήσει σταδιακά εδώ και μήνες όταν η παλαιστινιακή οργάνωση αρνήθη-κε να πραγματοποιήσει συγκεντρώσεις συμπα-ράστασης για τον Άσαντ ενώ σταδιακά και σιω-πηρά καλούσε τα στελέχη της να εγκαταλείψουν τα γραφεία της οργάνωσης στη Συρία. Το μεγά-λο ερωτηματικό είναι πλέον πως θα διαμορφω-θούν οι σχέσεις της Χαμάς με το Ιράν αλλά και την Χεζμπολάχ του Λιβάνου.

Στο εσωτερικό του Ιράν η απειλή του πολέμου

συσπειρώνει τον κόσμο γύρω από την κυβέρνηση

EKTOΣ OPIΩN n ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

Ένας αντιδραστικός πρόεδρος για το Τέταρτο Ράιχ

Ε παίνεσε τη γερμανική στρατι-ωτική παρουσία στο Αφγανι-στάν. Χαρακτήρισε «θαρραλέ-ες» τις αντι-ισλαμικές απόψεις του ρατσιστή τραπεζίτη και

πρώην μέλους του ΔΣ της Μπούντεσμπανκ, Τίλο Σαράτσιν, ότι η διαφορετικότητα και το «χαμηλό» διανοητικό επίπεδο των μουσουλ-μάνων οφείλονται σε ένα συγκεκριμένο γονί-διο. Συκοφάντησε το γερμανικό κράτος πρό-νοιας και χαρακτήρισε «ανόητους» τους δι-αδηλωτές που καταλαμβάνουν δημόσια κτί-ρια. Και τώρα ήρθε η ώρα της ανταμοιβής

παραίτηση του Κρίστιαν Bουλφ. Η εφημερί-δα Ταγκεσπίγκελ έγραψε ότι «ο Γκάουκ εί-ναι το κορυφαίο επίτευγμα της Μέρκελ. Με

την ενεργό στήριξη του SPD και των Πρασίνων θα εκλεγεί σύντομα ο πιο συντηρητικός πρόεδρος που είχε ποτέ η Γερμανία».

Ευαγγελιστής - λουθηρα-νός πάστορας και ορκισμέ-νος αντικομμουνιστής, ο Γκά-ουκ ήταν από τους πιο επιφα-νείς αντιφρονούντες στο κα-θεστώς της ανατολικής Γερ-μανίας. Μετά την επανένωση της Γερμανίας απέκτησε μά-λιστα το προσωνύμιο του «κυ-νηγού της Στάζι» ως διαχειρι-στής των αρχείων της.

Το 2010 ο «ακτιβιστής» Γι-όαχιμ Γκάουκ, που δεν ανήκει

σε κανένα πολιτικό κόμμα, ήταν η κοινή επι-λογή σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων για τη γερμανική προεδρία, αλλά τελικά είχε επι-κρατήσει τότε ο εκλεκτός της Μέρκελ, Κρί-στιαν Bουλφ.

Την περασμένη εβδομάδα, ο Βουλφ αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπό το βάρος σκανδάλων διαφθοράς. Η Γερμανία έχασε για δεύτερη φορά σε δύο χρόνια τον ομο-σπονδιακό της πρόεδρο. Πριν δύο χρόνια,

ο προκάτοχς του Βουλφ, Χορστ Κέλερ είχε υποχρεωθεί επίσης σε παραίτηση όταν είχε σπεύσει πρόωρα να «αποκαλύψει» το πραγ-ματικό πρόσωπο του Βερολίνου: Ο Κέλερ εί-χε δηλώσει τότε ότι «μια χώρα όπως η Γερ-μανία που βασίζεται στις εξαγωγές πρέπει να ξέρει ότι οι στρατιωτικές επεμβάσεις στο εξωτερικό είναι απαραίτητες για τη στήριξη των γερμανικών συμφερόντων».

Και τώρα το όνομα του Γιόαχιμ Γκάουκ επανήλθε. Η υποψηφιότητα Γκάουκ προω-θήθηκε από την Μπιλντ. Η ακροδεξιά εφημε-ρίδα έσπευσε να προκαταβάλει την απόφα-ση της Μέρκελ, δημοσιεύοντας δημοσκόπη-ση όπου προέκυπτε ότι το 54% των Γερμα-νών επιθυμεί τον Γκάουκ ως επόμενο πρό-εδρο της χώρας. Τελικά ο Γκάουκ κέρδισε την υποστήριξη της καγκελαρίου Μέρκελ με-τά από κάποιους αρχικούς δισταγμούς. «Κε-ντρικός άξονας της δράσης του Γιόαχιμ Γκά-ουκ ήταν η ιδέα της ελευθερίας με υπευθυ-νότητα. Αυτό ακριβώς με συνδέει κι εμένα με τον Γιόαχιμ Γκάουκ, παρά τις όποιες δια-φορές μας», δήλωσε η γερμανίδα καγκελά-ριος.

Η Μέρκελ αρχικά προτιμούσε μία κομμα-τική υποψηφιότητα. Όμως οι ισορροπίες στη συνέλευση των εκλεκτόρων που θα εκλέξει τον νέο πρόεδρο έχουν αλλάξει από το 2010, λόγω των διαδοχικών ηττών της Μέρκελ στις τοπικές εκλογές. Ο νέος πρόεδρος δεν θα

μπορούσε να εκλεγεί χωρίς τη σύμπραξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης και κυρί-ως των σοσιαλδημοκρατών. Οι πολιτικές κι-νήσεις της Μέρκελ έχουν άλλωστε ορίζοντα τις εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν τον Σε-πτέμβριο του 2013. Σε αυτές, το πιθανότερο σενάριο είναι ότι οι Χριστιανοδημοκράτες θα αναδειχθούν πρώτο κόμμα, αλλά χωρίς αυ-τοδυναμία. Η Μέρκελ θα χρειαστεί κυβερνη-τικό σύμμαχο και οι σοσιαλδημοκράτες είναι οι πιθανότεροι εταίροι.

Με τον «ακτιβιστή» Γκάουκ στην προε-δρία, το Τέταρτο Ράιχ θα επιδιώξει ταυτό-χρονα να βελτιώσει κάπως το διεθνές απο-κρουστικό πρόσωπο της Γερμανίας. Η συ-ντηρητική εφημερίδα Βελτ έγραψε ότι «ο Γκάουκ μπορεί να το κάνει αυτό με περισ-σότερη νομιμότητα απ’ ό,τι ο υπουργός Οι-κονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Γι’ αυτό θα πρέπει να ταξιδέψει στην Ελλάδα αμέσως μετά την εκλογή του. Με θέα την Ακρόπολη, ο Γκάουκ μπορεί να βρει τις σωστές λέξεις για μια Ευρώπη που δεν πρέπει να σταματή-σει να πιστεύει στον εαυτό της».

Ισπανική …επίθεση

Μαζική διαδήλωση πραγματο-ποιήθηκε την Τρίτη στην κεντρική πλατεία της Βαλένθια σε ένδειξη δι-αμαρτυρίας για την κρατική βία και την καταστολή φοιτητών και μαθη-τών σε κινητοποίηση της προηγού-μενης μέρας. Δεκάδες συγκεντρω-μένοι τραυματίστηκαν από αστυνο-μική επίθεση, ενώ έγινε προσαγωγή 25 διαδηλωτών, μεταξύ των οποίων αρκετοί ανήλικοι. Εκπρόσωποι των φοιτητών κατήγγειλαν την αστυνο-μική βία που είχε θύματα ακόμα και ανήλικα παιδιά, τα οποία ξυλοκοπή-θηκαν. Οι αστυνομικοί απάντησαν ότι προκλήθηκαν από διαδηλωτές. Αστυνομικός διευθυντής είχε μάλι-στα το θράσος να αποκαλέσει τους φοιτητές «εχθρούς»... Φοιτητές και μαθητές διαμαρτύρονται για τις πε-ρικοπές των δαπανών για την παι-δεία που αποφάσισε η περιφερεια-κή κυβέρνηση της Βαλένθια.

Οργή στο Αφγανιστάν

«Συγγνώμη» για το κάψιμο του Κορανίου στην αμερικανική βάση Μπαγκράμ του Αφγανιστάν ανα-γκάστηκε να ζητήσει ο Μπαράκ Ομπάμα, μετά το ξέσπασμα οργής, με αφορμή το περιστατικό. Η συγ-γνώμη του προέδρου της ιμπερια-λιστικής υπερδύναμης ήρθε υπό την απειλή των όπλων καθώς λίγες ώρες νωρίτερα σημειώθηκε επίθε-

ση αφγανού στρατιώτη κατά δύο Αμερικανών των κατοχικών δυνά-μεων. Επίσης, προηγήθηκε κάλε-σμα των Ταλιμπάν να στρέψουν τα όπλα τους σε όλους τους «ξένους άπιστους εισβολείς». Εντωμεταξύ, συλλαλητήρια με κεντρικό σύνθημα «θάνατος στην Αμερική» και «θά-νατος στον Ομπάμα» συνεχίζονταν για τρίτη συνεχόμενη μέρα, παρά τις επιθέσεις κατά διαδηλωτών – τουλάχιστον έξι σκοτώθηκαν την Πέμπτη από πυρά άγνωστης προ-έλευσης. Οι συγκεντρωμένοι επι-τέθηκαν με πέτρες κατά στρατιω-τών και πυρπόλησαν την αμερικα-νική σημαία, ενώ στράφηκαν και κατά της αμερικανόδουλης πολιτι-κής ηγεσίας, φωνάζοντας «Θάνα-τος στον Καρζαΐ».

Πρόσκληση για βόμβες στη Σομαλία

Ο σομαλός πρωθυπουργός Αμπντιουελί Μοχάμεντ Άλι περίπου απηύθυνε προσκλητήριο παρέμβα-σης στη χώρα του, δηλώνοντας στην διάσκεψη του Λονδίνου την Πέμπτη ότι θα χαιρέτιζε διεθνή αεροπορική επιδρομή κατά των ισλαμιστών της Αλ Κάιντα. Λίγες ώρες νωρίτερα, ο σομαλός πρόεδρος, σεΐχης Σαρίφ Αχμέντ, είχε ζητήσει την άρση του διεθνούς εμπάργκο για να αντιμε-τωπιστούν, όπως υποστήριξε, απο-τελεσματικότερα οι ισλαμιστές της οργάνωσης «Αλ Σαμπάμπ». Δεν προξενεί εντύπωση η δουλοπρέπεια των σομαλών ηγετών, οι οποίοι εί-ναι ουσιαστικά διορισμένοι από τις

ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Στο τελικό ανακοινωθέν της διάσκεψης αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι θα ενισχυθεί η αποστολή της Αφρικα-νικής Ένωσης στη Σομαλία, θα πα-ρασχεθεί βοήθεια στην εκπαίδευση των σομαλικών δυνάμεων ασφαλεί-ας και στην καταπολέμηση της πει-ρατείας και της τρομοκρατίας.

Διχάζει ο Πούτιν

«Σήμερα εμείς είμαστε οι υπερα-σπιστές της πατρίδας» δήλωσε ο ρώ-σος πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πού-τιν, απευθυνόμενος σε 130.000 υπο-στηρικτές του, σε κεντρική προεκλο-γική συγκέντρωση. Η συγκέντρω-ση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη,

ανήμερα της επετείου ίδρυσης του Κόκκινου Στρατού, ρωσική αργία που ονομάζεται «ημέρα των υπε-ρασπιστών της πατρίδας». «Η μά-χη για τη Ρωσία συνεχίζεται» είπε ο Βλ. Πούτιν. Παρά το μεγάλο αντι-κυβερνητικό κίνημα, ο ρώσος πρω-θυπουργός αξιοποιεί το «όπλο» του τρόμου και της έξωθεν απειλής και παραμένει το φαβορί για τις προ-εδρικές εκλογές της 4ης Μαρτίου. Κατηγορεί δε τους διοργανωτές των κινητοποιήσεων της αντιπολίτευσης ότι είναι όργανα των Δυτικών, τονί-ζοντας ότι η εκλογή του είναι η μό-νη εγγύηση σταθερότητας και ανά-πτυξης. Η αντιπολίτευση κατηγορεί από την πλευρά της το ρωσικό καθε-στώς ότι ασκεί πιέσεις και πληρώ-νει δημοσίους υπαλλήλους για να πηγαίνουν στις φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις.

Συμφωνία Κίνας - Τουρκίας

Με την υπογραφή συμφωνιών δι-σεκατομμυρίων δολαρίων ολοκλη-ρώθηκε την Τετάρτη η επίσκεψη του κινέζου αντιπροέδρου Σι Τζίνπινγκ, στην Τουρκία, με στόχο την ενίσχυ-ση των διμερών οικονομικών σχέσε-ων. Υπογράφηκαν εμπορικές συμ-φωνίες 1,4 δισ. δολαρίων, οι οποίες αφορούν 500 εκατ. δολάρια τουρκι-κές εξαγωγές στην Κίνα, 570 εκατ. δολάρια για την υποστήριξη των κι-νεζικών επιχειρήσεων στην Τουρ-κία και 308,5 εκατ. δολάρια αφο-ρούν ένα πακέτο επενδύσεων στις κατασκευές και στην ενέργεια. Πα-ρόλο που το εμπορικό ισοζύγιο των δύο χωρών έχει αυξηθεί στα 24 δι-σεκατομμύρια δολάρια, καλύπτεται κατά κύριο λόγο από τις κινεζικές εξαγωγές και η Τουρκία ζητά «με-γαλύτερη ισορροπία».

του από το Τέταρτο Ράιχ. Ο 72χρονος ανατο-λικογερμανός Γιόαχιμ Γκάουκ επελέγη από όλα τα κόμματα –πλην της Αριστεράς– ως ο νέος πρόεδρος της Γερμανίας, μετά την

ΠEPIσκόπιο

Αποζημίωση 15.000 ευρώ θα καταβάλει η ιταλική κυβέρ-νηση σε καθέναν από τους 24 πρόσφυγες που επιβίω-σαν από την ανθρωπιστική τραγωδία την οποία προκά-λεσε η πρακτική «απώθησης» μεταναστών. Ωστόσο, εκα-

τοντάδες πρόσφυγες που πνίγηκαν ανοιχτά των ιταλι-κών ακτών από το 2008 μέχρι την ανακοίνωση της από-φασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαι-ωμάτων, την Πέμπτη, δεν θα αποζημιωθούν ποτέ.

24 / ΠPIN ΔIEΘNH KYPIAKH 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012