ΦΕΣ τ. 10

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

τεύχος 10 ● δεκέμβρης 2010 ● τιμή ενίσχυσης 1 €

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΟΧΙ στο πανεπιστήμιο

του μνημονίου(σελ. 6,7)

Νεολαιίστικος ξεσηκωμός σε όλη την

Ευρώπη(σελ. 8,9)

Παλεύουμε ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό

(σελ. 11,12)

Πρωτοβουλίες συντονισμού και Επιτροπές Αγώνα παντού

(σελ. 2,4,5)

•Να ανατρέψουμε το μνημόνιο και όσους μας το επιβάλλουν (κυβέρνηση, τρόικα) - Δεν χρωστάμε,

δεν θα πληρώσουμε

•Να ανοίξουμε το δρόμο για την κοινωνία των αναγκών μας και όχι του κέρδους

μαζί με τους εργαζόμενους

όλοι στη γενική απεργία 15 Δεκέμβρη

Να μην περάσουν τα μέτραούτε στις σχολές ούτε πουθενά

2 Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα

Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα είμαστε ομάδες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που αγωνιζόμαστε ενάντια στο σύστημα του κέρδους, του πολέμου και του ρατσισμού, μέσα και έξω από τις σχολές μας.Παλεύουμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και όλες. Για ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς εξετάσεις και βαθ-μολογία. Διεκδικούμε γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για καλύτερες υποδομές, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις των καθηγητών και των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια. Θέλου-με ένα πανεπιστήμιο που οι φοιτητές θα μπορούν να συζητούν και να παλεύουν ελεύθερα, γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε το άσυλο και διεκδικούμε τη διεύρυνση του.Τα πιο αποτελεσματικά μέσα για να παλεύουμε και να πετυ-χαίνουμε νίκες είναι οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις, οι απεργί-ες, οι διαδηλώσεις. Σε αυτούς τους αγώνες έχουμε συμμάχους τους πανεπιστημιακούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους.Η δράση μας δεν περιορίζεται μόνο στις σχολές. Παλεύου-με ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία, τη λιτότητα, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στηρίζουμε τις κινητοποιή-σεις των εργαζομένων επιδιώκοντας τον κοινό αγώνα μαζί τους γιατί έχουμε κοινά συμφέροντα να υπερασπιστούμε απέναντι σε κοινούς εχθρούς. Ταυτόχρονα παλεύουμε για το τσάκισμα του ρατσισμού και του σεξισμού μέσα στις σχολές, και κάθε διαχωρισμού που μας επι-βάλλουν οι «από πάνω». Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, την καταστροφή του περιβάλλο-ντος, που απειλούν τους λαούς όλου του κόσμου.Βασικό μας όπλο η ενότητα της Αριστεράς στη δράση, γι’ αυτό συμμετέχουμε στην Αριστερή Ενότητα μαζί με άλλα φοι-τητικά σχήματα, γι’ αυτό στηρίζουμε το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις σχολές. Αλλά χρειαζόμαστε και μια Αριστερά που να εμπνέ-εται από τις εξεγέρσεις του παρελθόντος και να παλεύει για την ανατροπή αυτού του συστήματος.Όραμά μας ένας διαφορετικός κόσμος όπου την εξουσία θα την έχουν οι εργαζόμενοι και όπου όλοι μαζί θα αποφασί-ζουμε για τις ανάγκες μας. Ένας πραγματικά σοσιαλιστικός κό-σμος, μακριά από καταπιεστικά καθεστώτα ή δήθεν σοσιαλιστι-κές κυβερνήσεις.Για να τα πετύχουμε όλα αυτά χρειαζόμαστε συλλογικότητα και ριζοσπαστική πολιτική, γι’ αυτό σας καλούμε να δυναμώσε-τε τους Φοιτητες-τριες Ενάντια στο Σύστημα σε κάθε σχολή. Να παλέψουμε μαζί για να αλλάξουμε τον κόσμο.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:● Δημόσια και πραγματικά δωρεάν παιδεία για όλους● Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης● 5% του ΑΕΠ για την παιδεία● Καμιά εφαρμογή - Κατάργηση του νέου Νόμου-πλαίσιο● Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες - Κάτω τα χέρια από το άσυλο● Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα● Καμιά συμμετοχή των φασιστών στους φοιτητικούς συλλόγους● Ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες - Δικαίωμα ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών που το επιθυμούν● Κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης - Αντίσταση στο μιλιταρισμό● Καμιά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις - Όχι δαπά-νες για πολεμικούς εξοπλισμούς

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ

...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Δ εκέμβρης 2010. Η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Η οργή του κόσμου απέναντι σε αυτούς που έχουν επιβάλει τα σκληρά μέτρα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

σε συνεργασία με την τρόικα κατεδαφίζουν όλα τα δικαιώματα και τα κεκτημένα των προηγούμενων χρόνων. Η επίθεση στην παιδεία είναι τεράστια. Ο νέος νόμος πλαίσιο έρχεται να διαλύσει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Η κατάσταση είναι επείγουσα και χρειάζεται άμεση δράση για την ανατροπή. Ήδη οι πρώτες κινήσεις για το συντονισμό του κόσμου της εκπαίδευσης έχουν ξεκινήσει με πρωτοβουλία των πανεπιστημιακών που πρωτοστάτησαν κατά τη διάρκεια του κινήματος για το άρθρο 16. (βλ. σελ 5). Χρειάζονται όμως πολύ περισσότερα για να πιάσουμε το νήμα από τους προηγούμενους αγώνες. Πρωτοβουλίες και επιτροπές αγώνα από τη μεριά της αριστεράς, που θα ξαναβάλουν τους φοιτητές σε κίνηση, που θα μαζικοποιήσουν τις συνελεύσεις, που θα δώσουν χώρο και λόγο στους φοιτητές που ψάχνουν καινούριους τρόπους να εκφραστούν και που κυρίως θα συντονίσουν σε επίπεδο σχολής φοιτητές-πανεπιστημιακούς-διοικητικούς και εργαζόμενους (βλ σελ 4-5). Τα μηνύματα που έρχονται έστω και από τις λίγες σχολές που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις είναι ελπιδοφόρα και δείχνουν ότι υπάρχει το δυναμικό που μπορεί να δώσει τη μάχη με την κυβέρνηση (βλ σελ 6-7). Οι εικόνες από τις μεγάλες κινητοποιήσεις της νεολαίας στην Ευρώπη δεν είναι τόσο μακριά (βλ σελ 8). Αυτή την κοινωνική αναταραχή φοβάται η κυβέρνηση και γι αυτό ψάχνει τρόπους να περιορίσει τα δικαιώματα μας. Με βασικό όπλο την καταστολή στέλνει μήνυμα «μη ανοχής» όλων όσων αντιστέκονται, μαθητών, φοιτητών, ναυτεργατών κλπ (βλ. σελ 10). Σε αυτή της την επίθεση δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει το όπλο του ρατσισμού και του φασισμού καλύπτοντας τις φασιστικές επιθέσεις και καλλιεργώντας ένα κλίμα φόβου και μίσους στις γειτονιές της Αθήνας. Πρόκειται για ένα ακόμα μέτωπο για το οποίο πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και μέσα στα πανεπιστήμια η αριστερά (βλ. σελ 11).

Όλοι μαζί

3δεκέμβρης 2010

Γνωριμία με το έντυπο των Φοιτητών-τριών Ενάντια στο ΣύστημαΤο 10 το καλό! 10ο τεύχος κυκλοφορίας για το έντυπο των Φοιτητών-τριων Ενάντια στο Σύστημα. Με σημαντική καθυστέρηση αλλά έχοντας τυπώσει πολλές προκηρύξεις και 4σελιδα σε όλη τη διάρκεια της καινούριας ακαδημαϊκής χρονιάς (για πρωτοετείς, το Πολυτεχνείο, τις προτάσεις Διαμαντοπούλου κλπ). Η κατάσταση στην κοινωνία αλλά κυρίως στις σχολές, η ανάγκη δημιουργίας κινήματος στα πανεπιστήμια ενάντια στο μνημόνιο μας υποχρέωσε να βγάλουμε ένα έντυπο κεντραρισμένο σε αυτά. Πιστεύουμε ότι οι προσπάθει-ες των ομάδων των ΦΕΣ θα φανούν χρήσιμες στον προσανατολισμό και την οργάνωση των μαχών που έχουμε μπροστά μας και θα είναι πολύ χρήσιμες. Περισσότερες πληροφορίες για τις ιδέες και τη δράση μας θα βρείτε στο fes.dea.org.gr. Περιμένουμε παρατηρήσεις, άρθρα, σχόλια, φωτό ή απλά ενημέρωση στο e-mail: [email protected]

Θα μας βρείτε στις παρακάτω πόλεις:

Αθήνα 6945498732 - 210 3306286 Θεσσαλονίκη 6976034706 Πάτρα 6945077461Ηράκλειο 6975206490Κοζάνη 6975522509Καβάλα 6977215794

Ρέθυμνο 6932008743 Γιάννενα 6945704488Βόλος 6979459034Λαμία 22310-38006Χανιά 6978275572

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ...του ΚΕΡΔΟΥΣ, του ΠΟΛΕΜΟΥ, του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

τεύχος 9 ● απρίλης 2010 ● τιμή ενίσχυσης 1 €

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙστο δρόμο του Αγώνα

ΝεολαίαΕργαζόμενοικοινός αγώναςενάντια στα μέτρα(σελ. 2, 3, 16)

Να απελάσουμετο ρατσισμόκαι το φασισμόαπό τις σχολές και τις γειτονιές(σελ. 11, 12, 13)

• Καλιφόρνια SOS (Save Our Schools)• Bologna Burns (σελ. 14-15)

• Άμεση απελευθέρωσητου Μάριου Ζ.• Κάτω τα χέρια από το άσυλο• Δίκη Κορκονέα(σελ. 6, 7)

φοιτητ ικεσ εκλογεσΚάλεσμα για οργάνωση

του αγώνα, για πρωτοβουλίες αντίστασης παντού! (σελ. 2, 3, 4, 8, 9)

Καταστολή

αντ ιρατσ ιστ ικο

πρωτομαγια- απεργ ιεσ

παγκοσμιααντ ισταση Χτυπάνε κατακτήσεις ενός αιώνα

Σ τις 15 Δεκέμβρη έχει καλεστεί (καθυστερημένα όπως συνηθίζουν οι συμβιβασμένες

συνδικαλιστικές ηγεσίες) γενική απεργία των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ. Αυτή η ημέρα πρέπει να γίνει κόμβος αντίστασης και ηχηρό μήνυμα για την κυβέρνηση και την τρόικα. Πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα της 5 Μάη, να θυμηθούμε τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα που είχε διαμορφώσει ένα δυναμικό ικανό να ανατρέψει τη βάρβαρη αυτή πολιτική.Τα τελευταία χρόνια ένα από τα πιο θετικά προχωρήματα είναι πως ένα μεγάλο κομμάτι των φοιτητών καταλαβαίνει τη σημασία της συμπόρευσης με τους εργαζόμενους στο δρόμο κι έτσι τα φοιτητικά μπλοκ στις απεργιακές πορείες είναι πολύ μαζικά. Εμείς θα είμαστε οι αυριανοί εργαζόμενοι κι αν περάσει η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα θα αντιμετωπίσουμε πολύ χειρότερες μέρες από τις προηγούμενες γενιές. Οι εργατικές απεργίες αλλάζουν συνειδήσεις. Κάνουν την εργατική τάξη να καταλάβει τη δύναμή της και διαμορφώνουν τη δυνατότητα της αλλαγής του ταξικού συσχετισμού δύναμης. Τη δυνατότητα να εμφανίζονται οι εργαζόμενοι ενωμένοι παραλύοντας την παραγωγή,

και να φοβίζουν το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις που το υπηρετούν. Μέσα από τις μαζικές και δυναμικές απεργίες έχουν κατακτηθεί όλα τα εργασιακά δικαιώματα κι όχι επειδή αποφάσισαν κάποιοι καλοί κυβερνώντες να δώσουν παραπάνω ψίχουλα.Η μεγάλη αυτή γενική απεργία πρέπει να οργανωθεί από τους αγωνιστές της βάσης. Μέσα στα πανεπιστήμια οφείλουμε να οργανώσουμε τη μαζική παρουσία των φοιτητικών συλλόγων στη διαδήλωση των εργαζομένων. Στο διάστημα που μένει πρέπει να οργανωθούν συνελεύσεις που να

αποφασίσουν ότι εκείνη τη μέρα οι σχολές θα είναι κατηλειμένες. Σε κάθε σχολή πρέπει να συμπορευτούμε με καθηγητές και εργαζόμενους που θα πάρουν μέρος στη μάχη. Να οργανώσουμε κοινές απεργιακές φρουρές όπου χρειάζεται και να απευθυνόμαστε και σε γειτονικούς χώρους εργασίας. Το φοιτητικό κίνημα οφείλει να ενημερώσει πλατιά τους εργαζόμενους γιατί βγαίνει στους δρόμους. Με τέτοιες δράσεις συντονισμού και συμπόρευσης μπορούμε να χτίσουμε τις σχέσεις αλληλεγγύης και αγώνα, που θα μας επιτρέψουν να νικήσουμε όλοι μαζί.

ΌλΌι-ες ςτη γενικη απεργια ςτις 15 Δεκεμβρη

Φοιτητές-εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά

να τους ανατρέψουμεΜπαίνουμε σε ένα θερμό χειμώνα. Στις 6η Δεκέμβρη, στην επέτειο της νεολαίιστικης εξέγερσης θα εκφραστεί και πάλι η οργή και η αγωνία μιας ολόκληρης γενιάς που ασφυκτιά, που δε χωράει στον κόσμο που μας ετοιμάζουν (βλ. σελ 10). Αυτή η νεολαία μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει πυροδοτικά για όλη την κοινωνία. Αυτή η ενότητα με τους εργαζόμενους που δείχνει πιο αυτονόητη στη Ευρώπη μπορεί να εκφραστεί στη Γενική Απεργία της 15ης Δεκέμβρη.

Σε αυτή την κρίσιμη εποχή έρχεται και το πανελλαδικό διήμερο της ΑΡΕΝ. Ένα διήμερο στο οποίο χρειάζεται να παρθούν κρίσιμες αποφάσεις για το ρόλο που πρέπει να παίξει η ΑΡΕΝ το επόμενο διάστημα στα πανεπιστήμια (βλ σελ 12). Το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας, επιχειρεί να θέσει ερωτήματα, να δώσει κάποιες πρώτες απαντήσεις, να εμπνεύσει και κυρίως να προετοιμάσει για τις κρίσιμες μάχες του επόμενου διαστήματος…


ΣυντονιΣμοΣ μαθητών-φοιτητών

Τ ο τελευταίο διάστημα η κατάσταση στα πανεπιστήμια δείχνει αντιφατική. Σε κάποιες λίγες σχολές έχει μπορέσει να εκφραστεί με κινηματικό τρόπο η οργή των φοιτητών με

αποτέλεσμα να γίνονται μαζικές συνελεύσεις και να αποφασίζονται καταλήψεις. Στις περισσότερες σχολές όμως παρ όλο που υπάρχουν αγωνιστικές μειοψηφίες που κινητοποιούνται, η πλειοψηφία των φοιτητών δείχνει να μην έχει αντιληφθεί το μέγεθος της επίθεσης. Έτσι ενώ κατά τη διάρκεια του κινήματος του άρθρου 16 η κυρίαρχη εικόνα ήταν οι μαζικές συνελεύσεις, οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις, τώρα η τάση μέσα στις σχολές είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στα πανεπιστήμια υπάρχουν φοιτητές που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν το μάθημα ακόμα και το εργαστήριο, υπάρχουν όμως και πολλοί που γυρνούν την πλάτη στις συλλογικές διαδικασίες, που δε συμμετέχουν και που επιλέγουν τον ατομικό δρόμο. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μούδιασμα, δυσπιστία προς την αριστερά, αμφισβήτηση ακόμα και για τις δομές του φοιτητικού κινήματος. Η Αριστερά χρειάζεται να αποδεχτεί τις ευθύνες που έχει για αυτή την κατάσταση και να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες που θα αλλάξουν τα πράγματα. Το γεγονός ότι η κατάσταση στα πανεπιστήμια δεν είναι η καλύτερη δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει η δυνατότητα ανατροπής των μέτρων. Η οργή υπάρχει. Εκφράστηκε στο Δεκέμβρη, εκφράστηκε στις μεγάλες απεργίες της προηγούμενης Άνοιξης με κορυφαία την 5η Μάη, αλλά και στις φετινές πορείες του Πολυτεχνείου που ήταν από τις μαζικότερες των τελευταίων χρόνων. Ακόμα και η φαινομενική αδιαφορία μπορεί να σπάσει (όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν) όταν οι φοιτητές νιώσουν ότι η δράση τους θα έχει αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στην Γαλλία, Ιταλία και Αγγλία, ακόμα και οι πιο «αδιάφοροι» φοιτητές αναρωτιούνται: «Εμείς γιατί δεν είμαστε σαν και αυτούς», ή «πότε θα γίνει της Γαλλίας και της Αγγλίας;». Όσα προβλήματα και αν έχει η Αριστερά, δεν παύει να είναι η μόνη που μπορεί να δώσει διέξοδο αρκεί να αποδεχτεί τις ευθύνες της και να αλλάξει. Αν δεν υπάρξει αλλαγή σκηνικού, τότε η κατάσταση της ακινησίας, της αδιαφορίας και της απαξίωσης των συλλογικών διαδικασιών θα γίνει κυρίαρχη. Επομένως η αριστερά στα πανεπιστήμια χρειάζεται:• Με απλό και κατανοητό τρόπο να εξηγήσει πόσο μεγάλη είναι η επίθεση που δέχεται το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και συνολικά η κοινωνία. Ο κάθε φοιτητής-τρια χρειάζεται να κατανοήσει ότι για να αλλάξουν τα πράγματα χρειάζεται ανατροπή των μέτρων, και αγώνας ενάντια σε αυτούς που μας τα επιβάλλουν (κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ). • Να πάρει πρωτοβουλίες που θα εμπνεύσουν και θα συντονίσουν φοιτητές-καθηγητές και εργαζόμενους στα πανεπιστήμια. Πρωτοβουλίες και επιτροπές αγώνα που δεν θα είναι αντιπαραθετικές με τις συλλογικές διαδικασίες των συλλόγων αλλά που αντίθετα θα

τις δυναμώνουν. Αυτές οι πρωτοβουλίες μπορούν να συσπειρώσουν όλες τις αγωνιστικές μειοψηφίες που αγωνιούν για το αν θα βγει συνέλευση ή διαδήλωση, για το αν οι συμφοιτητές τους θα «ξυπνήσουν». Θα δώσουν χώρο και λόγο σε όσους δεν καλύπτονται από το υπάρχον σκηνικό.• Το πλαίσιο αυτών των πρωτοβουλιών χρειάζεται να είναι απλό, κατανοητό και συγκεκριμένο. Να συσπειρώσει όλους όσους είναι ενάντια στα μέτρα. Χρειάζεται να ξεφύγουμε από τη λογική των μάξιμουμ πλαισίων. Καμία μάχη δεν κερδήθηκε επειδή υπήρχε μάξιμουμ πλαίσιο. Το πλαίσιο «Ακύρωση του Μνημονίου-όχι στο νέο νόμο-πλαίσιο- Δε χρωστάμε-δεν πληρώνουμε ούτε ένα ευρώ» είναι αρκετό. Τα στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν σε ένα μεγάλο κίνημα (όπως έδειξε και η εμπειρία των πρόσφατων κινητοποιήσεων στην Ευρώπη) είναι η ενότητα, η μαζικότητα, οι ριζοσπαστικές μορφές πάλης και ο κοινός αγώνας νεολαίας και εργαζομένων. Στις συνελεύσεις χρειάζεται να δίνεται μεγαλύτερο βάρος στην οργάνωση των αγώνων, στην οργάνωση της κατάληψης , στην προσπάθεια συντονισμού και λιγότερο στα πλαίσια και σε αυτά που χωρίζουν τις αριστερές παρατάξεις. • Να πάρει πρωτοβουλίες και εκτός πανεπιστημίου, για συντονισμό σε επίπεδο γειτονιάς και τοπικής κοινωνίας με σχολεία, ΕΛΜΕ, και άλλους εργασιακούς χώρους κερδίζοντας τη συμπαράσταση της κοινωνίας, αποδεικνύοντας ότι το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό, ότι τα πανεπιστήμια μπορούν να μετατραπούν σε ορμητήρια αγώνα για όλη την κοινωνία.

Κατερίνα Σεργίδου, ΦΛΣ Αθήνας

Μπορεί η Αριστερά να είναι χρήσιμη;

Από την αρχή της χρονιάς έχουν ξεκινήσει αρκετές κινητοποιήσεις από τη μαθητική κοινότητα, με αιτήματα ενάντια στις “εκπαιδευτικές” μεταρρυθμίσεις της υπουργού “Παιδείας”. Χαρακτηριστικό τους ήταν οι καταλήψεις διαρκείας και τα έντονα πολιτικά συνθήματα. Η συκοφάντηση των μαθητικών αγώνων δεν άργησε. Η υπουργός παιδείας δήλωσε ότι θεωρεί αδιανόητο να υπάρχουν καταλήψεις και κινητοποιήσεις μαθητών με αίτημα να φύγει η κυβέρνηση και το μνημόνιο. Οι εισαγγελείς έχουν ξεκινήσει από πέρυσι το κυνήγι και την ποινικοποίηση καταληψιών μαθητών, τακτικές που χρησιμοποιούνται και στη καταστολή φοιτητών. Τις τελευταίες βδομάδες υπάρχουν κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος με διαδηλώσεις και καταλήψεις. Η ιστορία των αγώνων, μας έχει δείξει ότι η νίκη που μπορεί να φέρει ένα κίνημα μπορεί να γίνει μόνο με την ενότητα στους δρόμους και -πιο συγκεκριμένα στην εκπαίδευση- την ενότητα ανάμεσα σε μαθητές-φοιτητές-εκπαιδευτικούς. Τόσο στη δεκαετία του '90, με το εκπαιδευτικό κίνημα ενάντια στον Κοντογιαννόπουλο αλλά και στον Αρσένη 98-99, όσο και το Δεκέμβρη του 2008, μαθητές και φοιτητές βγήκαν στους δρόμους δείχνοντας ότι οι χώροι τους είναι στενά συνδεδεμένοι και ότι μία επιμέρους εκπαιδευτική μεταρρύθμιση επηρεάζει όλες τις βαθμίδες της Παιδείας. Τα κινήματα αυτά έδειξαν ότι μόνο με κοινές, συντονισμένες ενέργειες μπορεί να γίνει η ανατροπή.

Άλκης Χαλκιαδάκης, Τμήμα Επιστήμης και Τεχολογίας Υλικών


Α πέναντι στην επίθεση του υπουργείου και της κυβέρνησης, είναι αναγκαίος ο συντονισμός όλων των βαθμίδων και των τμημάτων της εκπαίδευσης. Είναι θετικό, ότι σε αυτήν τη

κατεύθυνση έχει ξεκινήσει πρωτοβουλία εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, φοιτητών και εργαζόμενων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Η Πρωτοβουλία πατά πάνω στην εμπειρία του κινήματος για το άρθρο 16, όταν μέσω συντονισμού των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών (ΠΟΣΔΕΠ, ΟΛΜΕ, κ.ά.), των φοιτητικών συλλόγων και αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, κατορθώθηκε να οργανωθούν πάνω από 400 εκδηλώσεις πανελλαδικά. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί δύο ανοιχτές συναντήσεις στην Αθήνα για το ξεκίνημα της Πρωτοβουλίας (11 και 26/11), ενώ προγραμματίζεται ανοιχτή εκδήλωση με πιθανή ημερομηνία τις 10 Δεκέμβρη. Στόχος της Πρωτοβουλίας, όπως αναφέρει το κείμενο καλέσματος, είναι:• «Να αναλάβει πανελλαδική εκστρατεία (σε πανεπιστήμια, ΤΕΙ, σχολεία, συνοικίες, χώρους δουλειάς) ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας ευρύτερα για τις συνέπειες της επίθεσης και την ανάγκη συντονισμένης δράσης.

• Να συμβάλει στην προβολή και στην ανάπτυξη των αγώνων όλων των συνιστωσών του εκπαιδευτικού κινήματος για την απόσυρση των μέτρων της κυβέρνησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, για την απόκρουση των αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων στη σχολική εκπαίδευση και για την υπεράσπιση του δικαιώματος για δημόσια και δωρεάν παιδεία, αλλά και του κοινού αγώνα με τους εργαζόμενους για να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου και της τρόικα». Η Πρωτοβουλία Αγώνα δηλώνει ρητά ότι δεν πρέπει να γίνει «κανένας διάλογος μ’ αυτούς που διεξάγουν κοινωνικό πόλεμο ενάντια στους εργαζόμενους και στην παιδεία», θέτοντας ως βασική της προτεραιότητα το συντονισμό «όλων των συνιστωσών του εκπαιδευτικού κινήματος» αλλά και τη «συμπόρευση με τους εργαζόμενους».Τέτοιες κινήσεις μπορούν να ανοίξουν τη δυνατότητα για πλατιά ενημέρωση της κοινωνίας για τις εξελίξεις στην εκπαίδευση, συμβάλλοντας στη δημιουργία των όρων για την ανατροπή των μέτρων στην εκπαίδευση αλλά και στο δυναμίτισμα της πολιτικής κυβέρνησης, ΔΝΤ και ΕΕ.

Δημήτρης Μπάρκας, Υ.Δ. Παντείου

Πρωτοβουλία ΑγώναΓια τη Δημόσια και δωρεάν Παιδεία

Τ α νέα μέτρα επιτίθενται συνολικά στην καθημερινότητά μας. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία ψάχνουν

τρόπους να αντισταθούν στα μέτρα της κυβέρνησης και τις τρόικας.Στην παιδεία η επίθεση είναι συνολική, υπερβαίνοντας κατά πολύ το αντίστοιχο του 2006-07. Αν τότε έγιναν αγώνες με τους εκπαιδευτικούς (επιτροπή για το Άρθρο 16) τώρα υπάρχει ανάγκη για κάτι πιο πλατύ που να απαντά συνολικά απέναντι στην λαίλαπα της κυβέρνησης.Όπως και στις γειτονιές έτσι και στον χώρο της εκπαίδευσης, για να νικήσει η αντίσταση, χρειάζεται να οργανωθεί συλλογικά και από τα κάτω. Σε αυτό το ζήτημα έρχονται να απαντήσουν οι επιτροπές Αγώνα. Οι πρωτοβουλίες αυτές έχουν το ρόλο να ενώσουν τα αιτήματα των φοιτητών, των καθηγητών και των εργαζομένων του πανεπιστημίου, να τα κάνουν γνωστά στην υπόλοιπη κοινωνία, και με κοινές δράσεις να σταματήσουν την επίθεση. Οι επιτροπές αγώνα σε κάθε περίπτωση έχουν και διαφορετική μορφή. Επιτροπές κατοίκων, επιτροπές στα νοσοκομεία για δωρεάν περίθαλψη κτλ. Στις σχολές – όπου οι σύλλογοι παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις – σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι επιτροπές υλοποίησης πλαισίου. Καλούν όλον τον κόσμο με έναν ανοικτό πλαίσιο πάλης με μίνιμουμ αίτημα την ανατροπή του μνημονίου και της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης με αγώνες. Σαν Αριστερή Ενότητα πιστεύουμε ότι τα αγωνιστικά πλαίσια για ανατροπή του Μνημονίου δεν πρέπει να μένουν στα αμφιθέατρα. Συσπειρώνοντας ένα σημαντικό κομμάτι των Φοιτητικών Συλλόγων μέσω των Γενικών Συνελεύσεων, οι αποφάσεις μπορούν να αποτελέσουν πραγματική απειλή για την κυβέρνηση. Αυτό μπορεί να είναι πραγματικό όταν κάθε φοιτητής-τρια που θέλει να αγωνιστεί για την ανατροπή του Μνημονίου συμμετέχει και δρα σε μία ανοικτή διαδικασία και δεν αρκείται

απλά στην ψήφιση ενός Αριστερού – Αγωνιστικού Πλαισίου. Στις επιτροπές υλοποίησης πλαισίου κάθε φοιτητής-τρια παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και επηρεάζει το σχεδιασμό, προτείνοντας και συμμετέχοντας σε δράσεις. Από εξορμήσεις μέχρι τα συνθήματα της πορείας, από κοινές εκδηλώσεις με εργαζόμενους και καθηγητές μέχρι την περιφρούρηση.Σε σχολές όπου η συνέλευση δεν αποφασίζει αγωνιστικά πλαίσια η επιτροπή μπορεί να πάρει το χαρακτήρα «πρωτοβουλίας αντίστασης» και να στοχεύει στη μαζικοποίηση των συνελεύσεων και να ενώσει τον κόσμο με το παραπάνω πλαίσιο. Μια τέτοια πρωτοβουλία μπορεί να διαμορφώσει το κλίμα μέσα στη σχολή, δίνοντας τη δυνατότητα σε κάθε φοιτητή να ενημερώνει για τις εξελίξεις με ένα συντονισμένο τρόπο.Πέρα από τη δράση μέσα στη σχολή, χρειάζονται και δράσεις με παρεμβάσεις των φοιτητών σε χώρους εργασίας, σε

εξορμήσεις στο κέντρο της πόλης. Τέτοιες δράσεις βάζουν φωτιά στο μπαρούτι για το ξέσπασμα μαζικών αγώνων εργαζομένων – φοιτητών. Η επιτροπή υλοποίησης πλαισίου - ειδικότερα όταν υπάρχουν καταλήψεις - αποτελεί μηχανισμό συντονισμού των φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων οργανώνοντας καθημερινές δράσεις. Όπως και στις μαζικότατες κινητοποιήσεις στην Γαλλία οι φοιτητικές καταλήψεις στήριξαν το εργατικό κίνημα βοηθώντας στην οργάνωση της Απεργίας, έτσι και στην Ελλάδα, είναι ευκαιρία οι φοιτητές να εξασφαλίσουν με εξορμήσεις σε χώρους που πλήττονται από την οικονομική κρίση και μπαίνουν στο στόχαστρο άμεσα (ΟΣΕ, νοσοκομεία, σχολεία, κ.α.), ότι κάθε κινητοποίηση θα είναι ένα γερό χτύπημα στην κυβέρνηση.

Δημήτρης Μπαλωμενάκης, Γιώργος Κοκκινάρης,Μηχανολόγοι Μηχανικοί Πάτρας

Επιτροπές Αγώνα

...ô

ïõ ê

εñ

äï

õς

, ôï

õ ð

ïë

εì

ïõ

, ôï

õ ñ

áôς

éςì

ïõ

ΦΟΙΤ

ΗΤΕΣ

-ΤΡΙ

ΕΣ Ε

ΝΑΝΤ

ΙΑ ΣΤ

Ο ΣΥ

ΣΤΗΜ

Α

Συμμετέχουμε στην

ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ Η ΚΡΙΣΗ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ Η ΛΥΣΗ

Με ενωτικεσ επιτροπές αγώνα

ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 16 νεολαια & εργαζομενοι Να

τους ξαναχαλάσουμε τα σχέδια

fes.dea.org.gr

ΜΠΛΟΚΟστα μέτρα κυβέρνησης,

καπιταλιστών, ΕΕ, ΔΝΤ


Το μνημόνιο στην παιδεία...

ΙδιωτικοποίησηΟ ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να συνδεθούν με τις αγορές. Όπως και όλοι οι τομείς του δημοσίου (μεταφορές, επικοινωνίες, ενέργεια κλπ), η παιδεία μετατρέπεται σε εμπόρευμα, οι φοιτητές σε πελάτες, οι σχολές σε επιχειρήσεις. Ο στόχος δεν είναι πλέον η μόρφωση ή η επιστημονική έρευνα αλλά το κέρδος και η ανταγωνιστικότητα. Η διοίκηση περνάει με θράσος στις επιχειρήσεις αφού οι πρυτανικές αρχές αντικαθίστανται από ένα συμβούλιο

διοίκησης με πρόεδρο υποχρεωτικά ένα εξωπανεπ ιστημ ιακό , παράγοντα της οικονομίας, ένα manag-er που θα φροντίζει ότι το κάθε πανεπιστήμιο θα λειτουργεί σαν «καλή επιχείρηση», σε ανταγωνισμό με άλλα ιδρύματα. Κι αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται συμπίεση του κόστους, περικοπή μισθών των

εργαζόμενων και των καθηγητών και φυσικά αναζήτηση νέων πηγών χρηματοδότησης.Πλέον ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες στους ιδιώτες να επενδύσουν και να βάλουν χέρι σε όλες τις λειτουργίες των σχολών. Επιχειρήσεις – χορηγοί θα μπορούν πλέον να «αγοράζουν» μαθήματα (ο νέος νόμος θα επιτρέπει μέχρι και τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων εδρών και καθηγητών), ολόκληρα προγράμματα σπουδών, ερευνητικά προγράμματα με σκοπό πάντα την κερδοφορία της αγοράς και των εκάστοτε επιχειρήσεων-χορηγών.

Αξιολόγηση – Υποχρηματοδότηση Η ήδη μειωμένη κρατική χρηματοδότηση των σχολών μειώνεται κι άλλο και πλέον εξαρτάται από την διαβόητη αξιολόγηση. Αξιολόγηση που δεν γίνεται με επιστημονικά ή ακαδημαϊκά κριτήρια αλλά με κριτήρια αγοράς, από «ειδικούς του επιχειρηματικού κόσμου». Πόσο βολεύουν τα προγράμματα σπουδών τις επιχειρήσεις-χορηγούς, πόση ζήτηση έχουν οι σχολές από φοιτητές, τι επαγγελματική αποκατάσταση έχουν οι απόφοιτοι, πόσο πειθαρχημένοι είναι καθηγητές και φοιτητές, είναι κάποια από τα κριτήρια αυτής της αξιολόγησης. Όσα ιδρύματα περάσουν το τεστ, θα δικαιούνται κάποια ψίχουλα από το κράτος αλλιώς θα κινδυνεύουν ακόμα και με κλείσιμο. Πρόκειται για το ίδιο σύστημα αξιολόγησης που μετά από δεκαετίες εφαρμογής αμφισβητείται από όλους στην Αγγλία, και που στη Γερμανία σε μόλις λίγα χρόνια οδήγησε στο κλείσιμο δεκάδων «μη επικερδών» πανεπιστημίων «δεύτερης κατηγορίας».Επιπλέον, στο όνομα της δήθεν «αυτονομίας» των ιδρυμάτων, το κόστος για τη λειτουργία τους περνά από τον κρατικό προϋπολογισμό στα ίδια τα ιδρύματα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται οι μισθοί καθηγητών και εργαζόμενων, οι εστίες και η φοιτητική μέριμνα, τα συγγράμματα κλπ. Δημιουργούνται έτσι, πανεπιστήμια 2 ταχυτήτων, τα πανεπιστήμια για τους «άριστους» (ή όσους μπορούν να αντέξουν το κόστος των σπουδών) και οι σχολές που θα παρέχουν κάποια κατάρτιση σε όλους τους υπόλοιπους. Το κράτος παραιτείται από την υποχρέωση του να παρέχει δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και το κενό αυτό καλούνται να καλύψουν ιδιώτες. Αν οι ελλείψεις που παρατηρούνται σε πολλές σχολές – και ειδικά στα ΤΕΙ – είναι απαράδεκτες, η κατάσταση που θα δημιουργηθεί με τη μειωμένη χρηματοδότηση θα οδηγεί σε κανονική κατάρρευση και πραγματική «στάση πληρωμών» τα ιδρύματα.

Προγράμματα σπουδών – πιστωτικές μονάδεςΜε το νέο σύστημα εισαγωγής που επεξεργάζεται το Υπουργείο, οι φοιτητές-τριες θα μπαίνουν σε σχολές με ευρύτερα γνωστικά αντικείμενα και όχι σε τμήματα με κατοχυρωμένα – όπου υπάρχουν – εργασιακά δικαιώματα. Κάθε φοιτητής θα έχει πλέον την ευθύνη να «χτίσει» το δικό του, ατομικό, πτυχίο μαζεύοντας πιστωτικές μονάδες από τα μαθήματα που επιλέγει. Η ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση αντικαθίσταται από ένα άθροισμα επιμέρους γνώσεων, η μόρφωση αντικαθίσταται από την κατάρτιση και την εξειδίκευση. Τα πτυχία που πλέον θα είναι εξατομικευμένα δε θα εξασφαλίζουν πια επαγγελματικά δικαιώματα. Οι ρυθμοί των σπουδών θα γίνονται όλο και πιο εντατικοί καθώς κάθε φοιτητής θα πρέπει να τρέχει συνεχώς για να μαζέψει όσο περισσότερες μονάδες γίνεται. Σε συνδυασμό με την Δια Βίου Μάθηση, κάθε εργαζόμενος θα πρέπει συνεχώς να ανανεώνει τις πιστωτικές μονάδες/γνώσεις του για να μπορεί να παραμείνει στην αγορά εργασίας.

Υποτροφίες και δάνεια Παράλληλα, η υπουργός έχει δηλώσει ότι εξετάζει «διάφορα παραδείγματα του εξωτερικού» για τη διαμόρφωση «συστήματος υποτροφιών και δανείων», σε συνεννόηση «με το δικό μας τραπεζικό σύστημα». Αντί για δωρεάν φοιτητική μέριμνα (σίτιση, στέγαση, μεταφορές) η κυβέρνηση ετοιμάζει για τους νέους το βραχνά που βιώνουν ήδη οι Αμερικανοί φοιτητές, οι οποίοι για να αντέξουν το κόστος και τα δίδακτρα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στην υποθήκευση των σπιτιών των γονιών τους ή σε μια προσωρινή επαγγελματική θητεία στο στρατό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την ίδια ώρα που οι Άγγλοι φοιτητές ξεσηκώνονται ενάντια στα δίδακτρα, το Υπουργείο «μελετά τα όρια του Συντάγματος» για το ενδεχόμενο επιβολής διδάκτρων.

Ο δικός μας διάλογος θα γίνει στους δρόμουςΣτο μέλλον που μας ετοιμάζουν μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε μια παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν. Θέλουμε γενναία αύξηση της χρηματοδότησης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές για όλους τους φοιτητές-τριες. Θέλουμε προσλήψεις καθηγητών και εργαζομένων στις σχολές και βελτίωση όλων των υποδομών(κτίρια, εργαστήρια, υλικά κλπ). Θέλουμε ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και πτυχία με επαγγελματικά δικαιώματα που να μας εξασφαλίζουν μόνιμη και σταθερή δουλειά. Μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδια τους και να κερδίσουμε με τους αγώνες μας.

Δημήτρης Μπάρκας, Υ.Δ. Παντείου

MΑC Jobs/McJobsΟι θέσεις εργασίας που θα απασχολούν τους απόφοιτους των ΑΕΙ και ΤΕΙ, περιγράφονται στο εξωτερικό ως δύο ειδών:- MAC Jobs (από τους υπολογιστές Macintosh της Apple) - οι ακριβοπληρωμένες θέσεις που θα πραγματοποιούν έρευνα στους τομείς που είναι κάθε φορά πιο επικερδείς για τον καπιταλισμό.- McJobs (από τα γνωστά McDonald’s) - οι χαμηλά αμειβόμενες δουλειές, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και ελάχιστες προοπτικές βελτίωσης.

Η κυβέρνηση κατέθεσε το προσχέδιο του νέου νόμου-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πρόκειται για μια επίθεση σαρωτικού χαρακτήρα που έχει σαν στόχο «το DNA του ελληνικού πανεπιστημίου», όπως έχει δηλώσει η Διαμαντοπούλου. Όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία, μια σειρά από κεκτημένα δικαιώματα τίθενται υπό αμφισβήτηση με πρόφαση την οικονομική κρίση και το χρέος. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα γίνουν και οι αντιμεταρρυθμίσεις στην παιδεία, έχοντας σαν στόχο όχι μια καλύτερη μόρφωση για όλους αλλά μια παιδεία-εμπόρευμα για χάρη των αγορών. Θα προσπαθήσουν να επιβάλλουν το μνημόνιο στα πανεπιστήμια.


Τ ο προηγούμενο διάστημα, σε κάποιες σχολές (δυστυχώς όχι στις περισσότερες) υπήρξε ένα αγωνιστικό κλίμα ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης. Ο παλμός

αυτός εκφράστηκε μέσα από μαζικές και συνεχείς γενικές συνελεύσεις σε σχολές που πήραν και αγωνιστική κατεύθυνση π.χ (πολυτεχνείο, ΦΜΣ, ιατρική κ.α), με συνεχιζόμενες καταλήψεις ανά βδομάδα και διαδηλώσεις.Το ενδιαφέρον βρίσκεται στη σύνθεση του κόσμου που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις. Ανάμεσά τους υπάρχουν παλαιότεροι φοιτητές που είχαν ζήσει το άρθρο 16 αλλά και άλλοι που θυμούνται τον αγώνα αφού τότε ήταν μαθητές. Η πλειοψηφία των φοιτητών όμως είναι η γενιά της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Όλοι αυτοί δώσανε το παρών στις μαζικές διαδικασίες του συλλόγου τους, παρέμβηκαν και καθόρισαν το κλίμα, χωρίς να είναι απλοί παρατηρητές. Οι τοποθετήσεις τους έδειχναν ότι κατανοούσαν ότι η επίθεση που δέχονται τα πανεπιστήμια συνδέεται με την συνολικότερη κατάσταση στην κοινωνία. Σημαντικό ήταν και το γεγονός ότι ένας σημαντικός αριθμός φοιτητών έμενε στις σχολές και μετά τις συνελεύσεις για να συζητήσει το συντονισμό της κατάληψης. Επίσης ότι πολλοί φοιτητές συμμετείχαν σε κοινές εκδηλώσεις με καθηγητές, προβολές ταινιών, συζητήσεις πάνω στο πως θα συνεχιζόταν ο αγώνας, πως θα γινόταν μια ζωντανή κατάληψη. Μικρότερος αριθμός φοιτητών επίσης, συμμετείχε και στις διαδηλώσεις, κύρια από τις σχολές οι οποίες βρίσκονταν σε κατάληψη το προηγούμενο διάστημα. Όλοι αυτοί οι φοιτητές, αυτοί που με μια φράση μπορούμε να ονομάσουμε ως αγωνιστική μειοψηφία, έδειξαν ότι υπάρχει το δυναμικό στις σχολές που μπορεί να ανατρέψει την επίθεση αλλά και να ζωντανέψει τις συλλογικές διαδικασίες. Αυτός ο κόσμος θα είναι μαζί μας στους επικείμενους αγώνες αρκεί η αριστερά να καταλάβει την ιστορική αναγκαιότητα για μια ανατρεπτική απάντηση των από κάτω στην σημερινή επίθεση στις ζωές μας. Να συνεχίσουμε τον αγώνα μας συντονισμένα με συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις.

Μάνος Ροδιτάκης, Μαθηματικό

Συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις

Μ ε αφορμή τις κινητοποιήσεις στο ιόνιο πανεπιστήμιο αναδεικνύεται το πρόβλημα της έλλειψης στέγης και σίτισης για χιλιάδες φοιτητές. Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο

δημιουργήθηκε το 1984 στην Κέρκυρα, χωρίς ιδιαίτερες κτηριακές υποδομές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που προέκυψε ήταν το ζήτημα της στέγασης καθώς δεν υπήρχε φοιτητική εστία ώστε να στεγαστούν οι φοιτητές. Το 1985 έγιναν μεγάλες κινητοποιήσεις για τη διεκδίκηση της δωρεάν και δημόσιας στέγασης. Οι τότε αρχές του Πανεπιστημίου ως προσωρινή λύση, μέχρι την ανέγερση εστίας, προχώρησαν σε συμβάσεις με διάφορα ξενοδοχεία για να στεγαστούν εκεί οι φοιτητές. Στη συνέχεια κατασκευάστηκε και μία εστία που χωράει μόνο 75 φοιτητές.25 χρόνια μετά η στέγαση χάνει τον δωρεάν χαρακτήρα της χωρίς ποτέ να έχει γίνει δημόσια και με την "προσωρινή λύση" να ακούγεται ακόμα από το στόμα του πρύτανη. Στις αρχές του ακαδημαϊκού έτους ο πρύτανης ανακοινώνει πως λόγω των περικοπών των δαπανών για την παιδεία και επειδή δεν φτάνουν οι δαπάνες για την δωρεάν στέγαση των φοιτητών, 400 φοιτητές θα πεταχτούν στον δρόμο. Αμέσως ξεκινούν κινητοποιήσεις με συμβολική κατάληψη στην πρυτανεία. Γίνεται πορεία στη φοιτητική μέριμνα όπου θα ψηφιζόταν η πρόταση του πρύτανη και στη συνέχεια συμβολική κατάληψη της περιφέρειας. Η πρόταση του πρύτανη δεν περνάει και αντί να γίνει νέα σύγκλητος, πραγματοποιείται παράνομα πρυτανικό συμβούλιο όπου αποφασίζεται να στεγαστούν όλοι οι φοιτητές με την προϋπόθεση να πληρώνουν 90€ το μήνα, την διαφορά δηλαδή που προέκυψε μετά την μείωση των δαπανών. Μετά την εξαγγελία του πρύτανη, πραγματοποιούνται καταλήψεις στη φοιτητική μέριμνα και την πρυτανεία. Από τις οποίες μετά από μία βδομάδα αποχωρεί η ΠΚΣ, λέγοντας πως είναι ανούσιες και τονίζοντας πως πρέπει να βρεθεί άλλο μέσο πάλης.Μέσα στις επόμενες βδομάδες αρχίζει ένας πόλεμος από μεριάς

του πρύτανη με σκοπό να διχάσει τους φοιτητές και να τους στρέψει εναντίων των καταληψιών. Βγαίνει ένα δελτίο τύπου που εν ολίγης προειδοποιούσε για την κατάρρευση του πανεπιστημίου λόγω της κατάληψης των οικονομικών υπηρεσιών από μία "δράκα φοιτητών". Η ΠΑΣΠ μετά από ενάμιση μήνα απουσίας από τις κινητοποιήσεις αποφασίζει να εμφανιστεί σε μία συνέλευση με 40 περίπου μέλη, με σκοπό να θέσουν ψήφισμα για την λήξη των καταλήψεων. Η πρόταση τους δεν γίνεται δεκτή και αποχωρούν.Σαν να μην έφταναν αυτά, αρχίζουν οι απειλές για αναβολή του εξαμήνου και στη συνέχεια προσπάθειες τρομοκράτησης των φοιτητών με την επίκληση της παρέμβασης εισαγγελέα για να ανοίξουν οι καταλήψεις. Αν και καμία απειλή δεν βρήκε τον στόχο της, μετά από δύο μήνες οι καταλήψεις φτάνουν στο τέλος τους. Παράλληλα μία ομάδα φοιτητών που αρνούνται να πληρώσουν τους ξενοδόχους προχώρησε σε στεγαστική κατάληψη ενός κτηρίου στο οποίο υπολειτουργεί ένα ΤΕΕ, που πρόκειται να μεταφερθεί άμεσα, και έχει χώρο για να στεγάσει 30 φοιτητές. Η κίνηση αυτή υποστηρίζεται από τοπικούς φορείς (καθηγητές σε σχολεία κλπ.). Μέχρι στιγμής παρόλο που οι συμβάσεις με τα ξενοδοχεία έχουν υπογραφεί, υπάρχουν πολλοί φοιτητές που δεν έχουν πληρώσει τους ξενοδόχους και δέχονται συνεχώς απειλές, πως θα τους διώξουν από τα ξενοδοχεία.Η δωρεάν και δημόσια στέγαση είναι δικαίωμα όλων μας. Οι δαπάνες για την στέγαση, δηλαδή τα λεφτά που έπαιρναν οι ξενοδόχοι, μέχρι φέτος ανέρχονταν στα 1.200.000 ευρώ. Πολύ απλά μπορεί να αναλογιστεί κανείς ότι εδώ και 25 χρόνια θα ήταν πάρα πολύ εύκολο να ανεγερθεί μία εστία που να χωράει όλους τους φοιτητές με αυτά τα λεφτά, αντί να δίνονται σε ιδιώτες που πλουτίζουν και ανακαινίζουν τα ξενοδοχεία τους στο όνομα της δωρεάν στέγασης.

Στέργιος Μαγκριώτης, Ιόνιο Πανεπιστήμιο

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΕΓΑΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ


Αθήνα, Λονδίνο, Ρώμη και Παρίσι,

Ο ξεσηκωμός στη ΓαλλίαΗ Γαλλία συγκλονίστηκε από έναν γενικευμένο ξεσηκωμό ενάντια στο νέο ασφαλιστικό. Πανεθνικές κινητοποιήσεις που κατέβαζαν στους δρόμους 2,5 και 3 εκατομμύρια απεργούς, απεργίες διαρκείας σε μια σειρά κλά-δους, ιστορικές διαδηλώσεις σε δεκάδες μικρές πόλεις, μπλόκα στους δρό-μους και απεργιακές φρουρές χαρακτήρισαν το «θερμό φθινόπωρο» της Γαλλίας. Ακόμα και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, μια απεργία στις 28 Οκτώβρη με τον όγκο της (2 εκατομμύρια διαδηλωτές σε 270 πόλεις) έδειξε ότι οι εργαζόμενοι δεν είχαν καμία διάθεση να παραδοθούν αμαχητί στις «ορέξεις» της κυβέρνησης Σαρκοζί. Στο πλευρό των εργαζομένων βρέ-θηκε με εντυπωσιακό τρόπο η νεολαία, που τις μέρες του εργατικού ξεση-κωμού προχώρησε σε καταλήψεις εκατοντάδων σχολείων, έκανε μαζικές μαχητικές διαδηλώσεις, αντιστάθηκε στην αστυνομική καταστολή. Κυρίως, στήριξε τις απεργίες, καθώς οι φοιτητικές και μαθητικές ενώσεις συντονί-ζονταν με τα συνδικάτα και καλούσαν στις απεργίες, ενώ χιλιάδες μαθητές και φοιτητές συμμετείχαν στις απεργιακές φρουρές των απεργών για να υπερασπιστούν μαζί τους, τους κατειλημμένους χώρους δουλειάς. Το σύν-θημα «Σαρκό ξόφλησες, οι νέοι είναι στους δρόμους», το δημοφιλέστερο των νέων διαδηλωτών έδειξε τον τσαμπουκά της γαλλικής νεολαίας απένα-ντι στους «από πάνω», αλλά και τη διάθεσή της να παλέψει συνολικά για την ανατροπή της κυβέρνησης που οργανώνει τις αντιλαϊκές πολιτικές.

Όμως η μεγάλη νίκη δεν ήρθε καθώς οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, με συμβιβα-στικές διαθέσεις, κινητοποιήθηκαν κυρίως για να δικαιολογήσουν την ιδιότητα τους, και όταν ο ξεσηκωμός «αγρίεψε», έσπευσαν να σταματήσουν τις απεργίες. Όπως και να έχει, το «θερμό φθινόπωρο» άφησε μια σπουδαία κληρονομιά στην κοινωνία. Αναδείχθηκε στα σχολεία και τις σχολές μια νέα ριζοσπαστικοποιη-μένη (αλλά και πιο πολιτικοποιημένη) γενιά αγωνιστών, αναζωογονώντας και το πνεύμα του Μάη του 68’. Στους εργασιακούς χώρους, οι διαδικασίες βάσης που εμφανίστηκαν, η αυτοπεποίθηση των απεργών που πήραν πάνω τους την οργά-νωση του αγώνα, δημιούργησαν μια νέα αγωνιστική παράδοση. Αυτή η κληρονο-μιά, και κυρίως η διάθεση για κοινή δράση εργαζομένων-νεολαίας θα αποτελέ-σει εφαλτήριο για τις επόμενες δυναμικές κινητοποιήσεις.

Η Ευρώπη τις τελευταίες εβδομάδες βιώνει ένα μαζικό ξέσπασμα αγώνων της νεολαίας, σε Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία. Αυτές οι κινητοποιήσεις έχουν ταρακουνήσει τους «από πάνω» και δείχνουν ότι οι αγώνες μας μπο-ρούν να υπερασπίσουν τα δικαιώματά μας άλλα και να ανοίξουν το δρόμο για την δικιά μας απάντηση στο «μονόδρομο» των καπιταλιστών.

Διαδηλώσεις στην ΙταλίαΣτην Ιταλία η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι προσπαθεί να περάσει ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο για την παιδεία («καλή» ώρα όπως και σε εμάς). Στη μεταρρύθμιση προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η συγχώνευση των πιο μικρών πανεπιστημίων, η εισαγωγή στα διοικητικά συμβούλια προσώπων εκτός πανεπιστημίων (οι δικοί μας managers). Οι σχεδιασμοί αυτοί θα οδηγήσουν μεταξύ άλ-λων στην απόλυση των ερευνητών που εργάζονται στην τριτοβάθ-μια εκπαίδευση με συμβάσεις ορισμένου χρόνου (προβλέπεται μείωση κατά 130.000 των θέσεων εργασίας στην εκπαίδευση μέσα στην πενταετία 2009-2013)! Πέρα από το προφανές κοι-νωνικό της κόστος, η παρέμβαση αυτή θα αποτελέσει τροχοπέδη και στον τομέα της έρευνας, «κόβοντας τα φτερά» πολλών νέων επιστημόνων. Η απάντηση ήρθε πληρωμένη. Χιλιάδες φοιτητές διαδήλωσαν στις 17 Νοέμβρη σ' ολόκληρη την Ιταλία, πραγματο-ποιώντας περισσότερες από εκατό διαδηλώσεις. Οι δυναμικές φοιτητικές διαδηλώσεις σε μεγάλες πόλεις (Ρώμη, Μιλάνο, Φλωρεντία, Παλέρ-μο, κ.α.) χαρακτήρισαν εκείνη τη μέρα ολόκληρη την Ιταλία. Η οργή και πάλι ξεχείλιζε. Μια βδομάδα μετά, έγιναν νέες διαδηλώσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων σημειώθηκαν επεισόδια, με τους διαδηλωτές να περικυκλώνουν την Γερουσία, να ρίχνουν αυγά και καπνογόνα φωνάζο-ντας «παραιτηθείτε!». Στη Ρώμη και στην Πίζα, οι φοιτητές επέλεξαν να ακολουθήσουν ιδιαίτερα δυναμικές μορφές διαμαρτυρίας. Στη Ρώμη, κατέλαβαν το Κολοσσαίο απαγορεύοντας παράλληλα την είσοδο στους τουρίστες. Στην Πίζα, ανήρτησαν πανό του οποίου οι εικόνες κάνουν το γύρο του κόσμου! Οι Ιταλοί φοιτητές δεν δείχνουν διατεθειμένοι να τα παρατήσουν και καλούν σε νέες κινητοποιήσεις.


μαζικοί αγώνες ενάντια στην κρίση

Όλοι αυτοί οι αγώνες πρέπει να γίνουν εφαλτήριο και για κινητοποιήσεις στην Ελλάδα καθώς ήδη προωθούνται νέες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία αλλά και συνολικά στην κοινωνία με στόχο την αφαίμαξη των εργαζομένων. Η ανατροπή είναι εφικτή, εάν υπάρξουν ενωτικοί, ριζοσπαστικοί, μαζικοί αγώνες. Όπλο μας σε αυτήν την προσπάθεια χρειάζεται να είναι η δημι-ουργία ανοιχτών επιτροπών αγώνα σε κάθε σχολή, αλλά και οι επαναστατικές ιδέες που θα δώσουν στη μάχη μας, μια συνολική προοπτική απέναντι στη βαρβαρότητα της κρίσης του καπιταλισμού, τον σοσιαλισμό.

Αντρέας Μιχαηλίδης, Πολιτικό Νομικής

Μετά από αρκετό καιρό, το φοιτητικό κίνημα στην Αγγλία επανήλθε δυνα-μικά στη δράση και τον μαζικό αγώνα. Στις 10 Νοέμβρη, η βρετανική νε-ολαία «χάρισε» στο ευρωπαϊκό κίνημα αντίστασης μια από τις πιο συγκλο-νιστικές στιγμές του: Τη μεγάλη οργισμένη διαδήλωση που κατέλαβε τα γραφεία του Συντηρητικού Κόμματος. Αιτία αυτής της διαδήλωσης ήταν η βάναυση νεοφιλελεύθερη πολιτική του κυβερνητικού συνασπισμού Συντη-ρητικών – Φιλελευθέρων. Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις τους περιλαμ-βάνουν την περικοπή κατά 40% του προϋπολογισμού για τα πανεπιστήμια και τον τριπλασιασμό των διδάκτρων, που φτάνουν πια τις 9.000 λίρες το χρόνο. Η διαδήλωση ήταν απροσδόκητα ογκώδης και οργισμένη δείχνο-ντας ότι η νεολαία δεν πρόκειται να ανεχθεί αυτήν τη πολιτική. Οι φοιτητές απέκλεισαν δρόμους, έριξαν αυγά στο υπουργείο Οικονομικών, διαδήλω-σαν έξω από το κοινοβούλιο και κατέληξαν στον Πύργο Μίλμπανκ, όπου στεγάζονται τα γραφεία του Συντηρητικού Κόμματος. Εκατοντάδες φοιτη-τές έσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και κατέλαβαν το κτίριο, ενώ χιλιάδες απέξω χτυπούσαν πόρτες και παράθυρα. Μέσα στον Πύργο, τα κομματικά στελέχη της Δεξιάς κλειδώθηκαν στα γραφεία τους, ενώ οι φοιτητές κυκλο-φορούσαν στους διαδρόμους. Πέρα από την οργή, στην διαδήλωση υπήρ-χε και μεγάλος ενθουσιασμός, οι φοιτητές φώναζαν συνθήματα, έλεγαν τραγούδια και άναβαν καπνογόνα. Μαζική ήταν και η συμμετοχή των μα-θητών στην κινητοποίηση. Μετά τα επεισόδια, η κυβερνητική προπαγάνδα μίλησε για «σκληροπυρηνικούς αναρχικούς». Όμως, στα (πιο αξιοπρεπή) ρεπορτάζ, οι δηλώσεις των διαδηλωτών αποδεικνύουν το αντίθετο. Πολλοί από αυτούς που εισέβαλαν στα γραφεία, διαδήλωναν για πρώτη φορά στη ζωή τους. Όχι μόνο δεν ήταν αναρχικοί, αλλά αρκετοί ήταν ψηφοφόροι των Φιλελεύθερων, ακόμα και των Συντηρητικών. Και είχαν την ένθερμη υπο-στήριξη όσων διαδήλωναν απέξω. Πολλοί διαδηλωτές δήλωναν οργισμένοι ότι τους ψήφισαν για να βελτιώσουν τα πράγματα και αυτοί απειλούν το μέλλον των νέων, καθιστώντας την πρόσβαση στην παιδεία απλησίαστη στους φτωχούς νέους των λαϊκών στρωμάτων. Επίσης εντυπωσιακή είναι η αλληλεγγύη του υπόλοιπου βρετανικού λαού. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν

υπογράψει τη δημόσια δήλωση αλληλεγγύης στους φοιτητές που διώκο-νται από την αστυνομία. Μέλη του συνδικάτου μεταφορών RMT έχουν ξε-κινήσει συλλογή υπογραφών ενάντια στις διώξεις. Τα αιτήματα είναι ξεκά-θαρα και οργισμένα: «οι καπιταλιστές να πληρώσουν τα συντρίμμια ενός συστήματος που καταρρέει». Η επιτυχία της διαδήλωσης στις 10 Νοέμβρη δημιουργεί ένα κίνημα αντίστασης στην πολιτική σφαγιασμού των δικαιω-μάτων των εργαζομένων και της νεολαίας. Στις 24 Νοέμβρη, οι φοιτητές βρέθηκαν και πάλι στους δρόμους. Διαδηλώσεις, αποκλεισμοί δρόμων, πολιορκίες κυβερνητικών κτιρίων έγιναν σε όλες τις πόλεις της χώρας. Για άλλη μια φορά, στο πλευρό τους κατέβηκαν οι μαθητές, ακόμα πιο μαζικά από τις 10 Νοέμβρη. Στο Λονδίνο, χιλιάδες νέοι έφτασαν στο κοινοβούλιο παρά τις προσπάθειες της αστυνομίας να τους συγκρατήσει. Σε όλη την Αγγλία καταλήφθηκαν δεκάδες σχολεία και πανεπιστήμια. Στις κινητοποι-ήσεις συμμετείχαν και οι εκπαιδευτικοί, αλλά και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι που υποστηρίζουν τον αγώνα ενάντια στις περικοπές. Τόσο στη νεολαία, όσο και στους εργαζόμενους, υπάρχει διάθεση για γενικό ξεσηκωμό και η συνεχεία αναμένεται το ίδιο οργισμένη και ακόμα πιο μαζική.

Το Πολυτεχνείο ζειΗ πορεία του Πολυτεχνείου είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή από εργαζόμενους και νεολαία, γε-γονός που δείχνει τα ριζοσπαστικά αντανακλαστικά του κόσμου βρίσκονται πάντα σε εγρή-γορση και έτοιμα να εκδηλωθούν με την πρώτη ευκαιρία. Χιλιάδες διαδηλωτές συμμετείχαν στα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων και φυσικά της Αριστεράς (αλλά και των αντιεξουσια-στών). Η συμμετοχή στις πορείες ήταν η μεγαλύτερη της χρονιάς, μετά τις διαδηλώσεις της 5ης Μάη, ενώ στην Αθήνα έφτασε τις 50.000. Χαρακτηριστικά μεγάλη ήταν η συμμετοχή και των μαθητών. Επίσης χαρακτηριστική ήταν η μαζική καταστολή από το Υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ, με μαζική χρήση δακρυγόνων και συλλήψεις «στο σωρό». Στην Πάτρα για παράδειγμα η πορεία πριν καν ξεκινήσει χτυπήθηκε με δακρυγόνα και εντελώς απρόκλητα.Είναι γεγονός, ότι παρά την καταστολή και την τρομοκρατία των ΜΜΕ η νεολαία δηλώνει έτοιμη να αντιδράσει σε κάθε ευκαιρία που της δίνεται. Οι πρόσφατες μεγάλες διαδηλώ-σεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου δείχνουν ότι ο κόσμος, όσο κι αν το σύστημα θέλει

να το ξεχάσει, θυμάται τον αγώνα εκείνων των φοιτητών, το ρόλο που έπαιξαν σαν πυροδότης ενός ευρύτερου κινήματος ανατροπής και βλέπει στο τώρα την δύναμη του. Τέτοιες αφορμές είναι στοίχημα για την αριστερά να γίνουν ζωντανά παραδείγματα της δύναμης του κόσμου. Παρα-δείγματα που θα του δώσουν την πίστη ότι μπορεί όπως και τότε να νικήσει σε μεγάλες μάχες αλλά και που θα τον κάνουν να πιστέψει ότι ο ίδιος σήμερα μπορεί να συνεχίσει αυτό τον αγώνα και να εκπληρώσει τα ανεκπλήρωτα μέχρι σήμερα αιτήματα του τότε: «ψωμί-παιδεία-ελευθερία». Έτσι τα αιτήματα αυτά που δεν έχουν εκπληρωθεί ακόμα, εμπνέουν τον κόσμο. Έτσι σε περίοδο κρίσης άρα και πόλωσης επιλέγει να κατεβεί στον δρόμο, όχι για την «τιμή των όπλων. Και τώρα, μόλις λίγο καιρό πριν την γενική απεργία της 15ης του Δεκέμβρη, δείχνει με την συμμε-τοχή του ότι ζητάει έναν αγώνα διαρκείας που θα τον οδηγήσει στη νίκη. Εργαζόμενοι και νεολαία επέλεξαν την επέτειο του Πολυτεχνείου για να εκφράσουν την οργή τους όχι τυχαία, ο κόσμος βλέπει πως όταν συζητά οργανώνεται και δρα μπορεί να νικήσει. Εάν σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση (όπως το ‘73) κάτι τέτοιο έγινε γιατί να μην κάνουμε και σήμερα κάθε κατάληψη, κάθε γειτονιά, κάθε εργασιακό χώρο κέντρο αγώνα και ενημέρωσης του κόσμου;

Γιάννης Ατσαλής, Μηχανολόγοι Μηχανικοί Πάτρας

Πρωτοφανείς κινητοποιήσεις στην Αγγλία


Το Δεκέμβριο του 2008 δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο 15χρονος Αλέξαν-δρος Γρηγορόπουλος , στα Εξάρχεια από χέρι αστυνομικού. Όλη η Ελλά-δα συγκλονίστηκε και ανατρίχιασε. Απ’ το ίδιο κιόλας βράδυ η απάντηση ήρθε από τους δρόμους . Κύμα αγώνων ξέσπασε . Χιλιάδες νέοι, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, γονείς γέμισαν τους δρόμους φωνάζοντας με οργή δυνατά συνθήματα. Μέσα από τα οργισμένα συνθήματα τους, καταδίκα-ζαν τη δράση της αστυνομίας, την ωμή καταστολή που δέχονται νεολαία και εργαζόμενοι εδώ και χρόνια. Αυτό συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες, με όλο και μαζικότερη συμμετοχή από αγανακτισμένους νέους. Σχολεία και πανεπιστήμια από όλη την Ελλάδα, μέσα από συλλογικές διαδικασίες, έκλειναν και στη συνέχεια κατέβαιναν στους δρόμους. Το κύμα αυτό πήρε τη μορφή εξέγερσης, και είναι η ζωντανή απόδειξη ότι αυτό μπορεί να συμβεί και σήμερα. Φανερώνει ότι η νεολαία μπορεί να πρωτοστατήσει στους αγώνες, μπορεί να απαντήσει σε αυτούς που τη θεωρούν ανίκανη. Έδειξε ακόμα ότι οι νέοι τελικά δεν είναι το προϊόν – κατασκεύασμα, που επιθυμεί το σύστημα και η κάθε κυβέρνηση, αντι-θέτως ότι έχουν δύναμη και κρίση, καθώς έδειξαν την πρόθεση τους να συγκρουστούν με την εκμετάλλευση, βάζοντας στο στόχαστρο των συνθημάτων τους ακόμα και τις τράπεζες, ως σύμβολο καπιταλιστικής απληστίας. Επιπλέον άντεξε χωρίς να φοβηθεί τη μεγάλη καταστολή που δέχτηκε, όπως δακρυγόνα, χημικά και φυσικά στη βία των ΜΑΤ.

Στις 6 Δεκεμβρίου του 2010 κλείνουν 2 χρόνια από τη νεολαιί-στικη εξέγερση. Η δολοφονία του μικρού Αλέξη , ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι . Πριν από αυτό και πίσω από αυτό , ήταν η γενικευμένη οργή και δυσαρέσκεια του κόσμου. Καθημερινά η κοινωνία δεχόταν χτυπήματα όπως στην εκπαίδευση (άρθρο 16) , στην οικονομία, στο ασφαλιστικό, και συν τις άλλοις δεν της έφτανε μόνο αυτό δεχόταν και δέχεται τα χτυπήματα της κρατι-κής καταστολής. Σε κάθε είδους διαμαρτυρία, η αστυνομία ήταν εκεί να καλύψει με τις δράσεις της τις φωνές των ανθρώπων. Η κυβέρνηση διαλύει την εκπαίδευση, μετατρέπει τα πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις και τους φοιτητές σε πελάτες. Επίσης ταυτόχρονα παίρνονται νέα μέτρα που περιλαμβάνουν περικοπές κοινωνικών δαπανών, την απελευθέρωση των απολύσεων, ιδιωτικοποιήσεις καθώς και περικοπές μισθών. Η εξέγερση του Δεκέμβρη δείχνει το δρόμο. Μέσα από πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις στις 6 Δεκέμβρη η νεολαία πρέπει να δώσει και να δί-νει το μήνυμα σε όλους ότι οι εξεγέρσεις είναι ζωντανές και ότι η νεολαία, μαθητές, φοιτητές, μαζί με τους εργαζόμενους μπορούν να διεκδικήσουν και να απαιτήσουν όχι μόνο όσα τους ανήκουν αλλά και όλα όσα είχαν και τους τα έχουν πάρει.

Βάσια Παπαγεωργίου, Κοινωνιολογία Ρεθύμνου

Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες

Η κυβέρνηση αναβαθμίζει την καταστολή, στα πανεπι-στήμια, στα σχολεία και τις

γειτονιές. Στην περίοδο της κρίσης οι από πάνω έχουν καταλάβει ότι θα χρειαστεί να εντείνουν την καταστολή των κοινωνικών αγώνων. Δεν μπο-ρούν να πείσουν για την ανάγκη των μέτρων τους. Αυτό φάνηκε και στις τελευταίες εκλογές που ο κόσμος(και ιδιαίτερα η νεολαία) δεν πήγε καν να ψηφίσει. Άρα όταν τα επιχειρήματά

τους δεν πείθουν θα χρειαστούν να κλιμακώσουν τον εξαναγκασμό την καταστολή. Μετά τη δολοφονία του Αλέξη έχουμε άπειρα παραδείγματα για το ποια είναι τα σχέδιά τους. Το πλαίσιο πίεσης ειδικά στη νεολαία είναι ασφυκτικό. Το δόγμα τους βασίζεται στον παραδειγματισμό και στο ότι όποιος αγωνίζεται κινδυνεύει. Κινδυνεύει να βρεθεί στη φυλακή όπως ο Μάριος Ζέρβας πέρυσι. Κινδυνεύει να βρεθεί πατημένος από τα μηχανάκια του νέου εφευρήματος της ομάδα Δέλτα (οι δελτάδες έκαναν εντυπωσιακά την εμφάνισή τους στις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη 2009 πατώντας κόσμο). Συνεχίζουν ακόμα πιο εντυπωσιακά με περιπολίες τύπου συμμορίας που τρομοκρατούν και κάνουν ελέγχους στοιχείων σε κάθε σημείο της πόλης σε όποια φάτσα τους φαίνεται επικίνδυνη. Χιλιάδες δακρυγόνα πέφτουν σε κάθε ευκαιρία και η έννοια του ασύλου καταστρατηγείται συνεχώς με εφόδους της αστυνομίας όπως αυτές στο ΑΠΘ και στα προπύλαια πέρυσι. Ενώ σε όλους τους κλάδους γίνονται απολύσεις , στις κατασταλτικές δυνάμεις(αστυνομία, δημοτική αστυνομία, λιμενικό σώμα κ.λ.π) τα τε-λευταία χρόνια έχουν γίνει χιλιάδες προσλήψεις. Οι καταληψίες μαθη-τές αντιμετωπίζουν απειλές εισαγγελέων συνέχεια καθώς και οι γονείς τους. Η εφαρμογή του τρομονόμου στη Λάρισα όπου μαθητές που

έλαβαν μέρος στην εξέγερση του 2008 κατηγορούνται για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα. Ακόμα εμφανίστηκε στο προσκήνιο και η επιστράτευση απεργών όπως οι φορτηγατζήδες και αυτές τις μέρες οι ναυτεργάτες. Η κυβέρνηση με πρόσχημα την «εξυπηρέτηση» των νησιών υπηρετεί τους εφοπλιστές. Ταραξίες, τρομοκράτες και χούλιγκαν είναι μερικά από τα κοσμητι-κά επίθετα που έχουν ακουστεί για διαδηλωτές από κυβερνητικούς εκπρόσωπους και καναλάρχες. Ο δικός μας μονόδρομος είναι οι συλλογικοί και ενωτικοί αγώνες. Κανέ-νας μόνος του στην κρίση! Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της καταστολής άμεσα και ο μόνος τρόπος είναι η ενότητα και η μαζικότητα. Οι φοιτητικοί σύλλογοι, τα σχολεία, τα συνδικάτα οι πρωτοβουλίες γειτο-νιών πρέπει να συντονιστούν και να αναλάβουν αυτό το καθήκον. Όλοι μας πρέπει να συμβάλλουμε στο σπάσιμο της τρομοκρατίας. Όλος και περισσότερος κόσμος είναι ανάγκη να συμμετέχει σε αυτές τις διαδικα-σίες για να μην επικρατήσει ο φόβος που προσπαθούν να επιβάλλουν οι από πάνω. Επιβάλλεται να περιφρουρούμε με μαζικό τρόπο το επόμενο διάστημα όλες τις κινητοποιήσεις μας, τις διαδηλώσεις τις καταλήψεις τις απεργίες. Ειδικά στα πανεπιστήμια που μπορούν να αποτελέσουν κέντρα αγώνα το επόμενο διάστημα , το ζήτημα του ασύλου είναι κόκκινο πανί για εμάς. Θα ψάχνουν ευκαιρία για να εισβάλλουν στο άσυλο και αυτό δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει με κανέναν τρόπο. Κάθε αγώνας μας πρέπει να είναι ανοιχτός στην κοινωνία. Να υπάρχει πλατιά ενημέ-ρωση για τα αιτήματα και τους λόγους που βγαίνουμε στο δρόμο κάθε φορά. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η κοινωνική απομόνωση. Έτσι, οι «παραδειγματικές» ενέργειες μικρών ομάδων που πατάνε στις πλάτες των πολλών χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, δεν έχουν θέση στους αγώνες μας. Η τρομοκρατία της κυβέρνησης και των καπιταλιστών δε μας σταματά κι αυτό πρέπει τώρα να γίνει πιο ξεκάθαρο από ποτέ.

Άγγελος Κάπαρης, Πάντειο

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Η ΚαταΣτΟλΗ ΔΕν θα πΕΡαΣΕΙ

Δε μας τρομοκρατούν συλλήψεις δακρυγόνα…

όλοι μαζί στο δρόμο του αγώνα


Συντονισμένη, μαζική δράση ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό

Δε μας τρομοκρατούν συλλήψεις δακρυγόνα…

όλοι μαζί στο δρόμο του αγώνα

ΚΡΙΣΗΒρισκόμαστε στη μέση μιας από τις μεγαλύ-τερες κρίσεις του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Κρίση από τη μια πλευρά οικονομική αλλά και κοινωνικοπολιτική. Στην κατάσταση αυτή εντάσσεται και το φαινόμενο του ρατσι-σμού, χαρτί που οι κυβερνήσεις σε τέτοιες περιόδους χρησιμοποιούν ιδιαίτερα. Και αυτό γιατί η ανάγκη να βρεθούν εξιλαστήρια θύματα είναι άμεση προκειμένου ο κόσμος να στραφεί ενάντια σε αυτά και όχι ενάντια στους πραγ-ματικούς υπεύθυνους για την κρίση! Μας λένε λοιπόν ότι δουλειές δεν υπάρχουν γιατί μας τις παίρνουν οι μετανάστες, ότι τα μεροκάματα πέ-φτουν γιατί πάλι οι μετανάστες φταίνε κλπ κλπ, κρύβοντας για παράδειγμα το ότι οι θέσεις ερ-γασίας συνεχώς και μειώνονται λόγω των χιλιά-δων απολύσεων (για να ισορροπούν τα κέρδη τους οι πλούσιοι) ή ότι οι μισθοί πέφτουν επειδή θέλουν να φορτώσουν τα βάρη στις δικές μας πλάτες ενώ παράλληλα χαρίζουν δισεκατομμύ-ρια στις τράπεζες…

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗΗ ένταση του φαινομένου του ρατσισμού – ει-δικά την περίοδο που διανύουμε – φαίνεται αν ρίξει κανείς μια ματιά στις διάφορες χώρες της Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρατηρείται μια – όχι μόνο - εκλο-γική άνοδος φασιστικών, νεοναζιστικών και άλλων ακροδεξιών ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων. Στις τελευταίες ευρωεκλογές για παράδειγμα, ο χώρος της ακροδεξιάς έφτασε τους 37 ευρωβουλευτές, ενώ σήμερα ο χώρος αυτός έχει κερδίσει συμμετοχή σε κυβερνήσεις όπως αυτές της Ιταλίας, της Αυστρίας, της Ρου-μανίας, της Πολωνίας και της Ελβετίας.

ΑΝΟΔΟΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΓυρίζοντας στην Ελλάδα, και με αφορμή τα αποτελέσματα των τελευταίων περιφερεια-κών και δημοτικών εκλογών, βλέπουμε πως η κατάσταση και εδώ, τείνει να μοιάσει στην ευ-ρωπαϊκή. Ο αρχιναζί Μιχαλολιάκος πήρε 9.700 ψήφους στην Αθήνα (ποσοστό 5,2%) και βγήκε ένας δημοτικός σύμβουλος. Σε μεμονωμένα εκλογικά τμήματα του Αγίου Παντελεήμονα οι Χρυσαυγίτες απέσπασαν ως και 20% των ψή-φων. Τα αποτελέσματά τους αυτά, έχουν άμεση με τα γεγονότα του προηγούμενου διαστήματος στις αντίστοιχες γειτονιές της Αθήνας, όπου με επιχειρήματα ότι οι μετανάστες φέρνουν στις γειτονιές την εγκληματικότητα, τη βρωμιά, τη φτώχεια, οι φασίστες του ΛΑΟΣ και της «Χρυ-σής Αυγής» προσπαθούσαν να στρέψουν τις το-πικές κοινωνίες εναντίον τους. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα της ασύδοτης δράσης των φασιστών στις γειτονιές του κέντρου απο-τελεί η επίθεση στον Άγιο Παντελεήμονα με πέ-τρες, αυγά και γιαούρτια ενάντια στον Αλέκο Αλαβάνο και σε κόσμο που ακολουθούσε την περιοδεία της «Ελεύθερης Αττικής» σε γειτονιές του κέντρου της Αθήνας. Η συνεργασία της αστυνομίας με τους φασί-

στες είναι γεγονός. Χαρακτηριστικό παράδειγ-μα η πρόσφατη επίθεση στο αυτοσχέδιο τζαμί της οδού Αριστομένους και στα γύρω μαγαζιά. Η ΕΛ.ΑΣ έμεινε σχεδόν αμέτοχη και πάλι επι-πλέον αφήνει ανενόχλητη τη συμμορία να κα-ταλαμβάνει νέες πλατείες και να εκδιώκει τους μετανάστες, όπως στην πλατεία Αττικής και μ’ αυτό τον τρόπο να δικαιολογούν την ύπαρξή τους στον ξενοφοβικό τους περίγυρο και να αυ-ξάνουν την επιρροή τους.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΠαίζουν όλα τους τα χαρτιά για την επιβολή του μνημονίου. Και το χαρτί του ρατσισμού είναι πολύ βολικό για την προσπάθεια ο Παπανδρέου να είναι αρεστός από τον κόσμο – βλ. δηλώσεις Γιωργάκη για «απέλαση για όσους λαθρομετα-νάστες δεν έχουν λόγο να είναι εδώ».Έτσι, με το σύμφωνο μετανάστευσης η πολιτική κλειστών συνόρων και απελάσεων του Παπου-τσή και της ΕΕ είναι απάνθρωπη και για τους Έλληνες και Ευρωπαίους εργαζόμενους, καθώς προτιμούν να πληρώνουν για να φυλακίζουν ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και να τους επιστρέφουν στις χώρες προέλευσής τους. Αντί να τους βοηθούν με τα ίδια ποσά να καλύψουν τις ανάγκες τους σε στέγη, σίτιση και εργασία- αποκατάσταση ουσιαστικά- για να μην «συνωστίζονται» σε γειτονιές και πλατείες. Προτιμούν να κάνουν δωρεές σε τράπεζες και να παραχωρούν πόσα στο στρατό περικόπτο-ντας μισθούς δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλή-λων, ντόπιων και μεταναστών εργατών.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣΠώς ένας φασίστας νοείται άνθρωπος όταν ασκεί ωμή βία στις «κατώτερες» ομάδες (μετα-νάστες, ομοφυλόφιλους, αριστερούς);;;Η Χρυσή Αυγή και άλλα παρεμφερή φασιστο-ειδή μορφώματα καταργούν με τη δράση τους κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας. Έτσι, σκοπός μας είναι να τους σταματήσουμε με ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ!Χρειάζεται όλοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε μία αντιφασιστική γροθιά. Εχθρός μας είναι το μνημόνιο και η κυβέρνηση της βαρβαρότητας, όχι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Απέναντι σ’ αυτή την απάνθρωπη πολιτική ΕΕ-Ελλάδας αντι-παραθέτουμε την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες μας για τα δικαιώματα όλων μας. Οι με-τανάστες δεν είναι απλά «άνθρωποι» που χρειά-ζονται την αλληλεγγύη και την φιλανθρωπία μας,

αλλά είναι συμφοιτητές μας, είναι εργαζόμενοι, που έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με εμάς. Είναι σύμμαχοί μας στους αγώνες για την διεκδί-κηση των κοινών μας δικαιωμάτων ενάντια στις επιθέσεις που δεχόμαστε σε παιδεία (νόμος – πλαίσιο) αλλά και εργασία (περικοπές μισθών, μέτρα κυβέρνησης, μνημόνιο κλπ). Παλεύουμε ενάντια στις απελάσεις και τα στρατόπεδα συγκέ-ντρωσης, για ελεύθερη και νόμιμη μετακίνηση των μεταναστών και προσφύγων προς και από την Ελλάδα και την ΕΕ, οπουδήποτε επιθυμούν. Για άσυλο και στέγη σε κάθε πρόσφυγα, άδεια παραμονής σε κάθε μετανάστη. Διεκδικούμε μέ-τρα ενάντια στη φτώχεια και την ανεργία και όχι εξόντωσης των φτωχών και των ανέργων. Χρειά-ζεται συστράτευση των συνδικάτων, της Αριστε-ράς, των κοινωνικών φορέων κάθε πόλης.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣΤο επόμενο διάστημα οι κοινές δράσεις πρέπει να είναι οργανωμένες και μαζικές. Η ιδέα να υπάρξουν πρωτοβουλίες αντιρατσιστικής δρά-σεις σε κάθε γειτονιά, σχολείο και σχολή απο-τελεί ένα όπλο αποτελεσματικό. Οι «Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα» παλεύουμε μέσα και έξω από τις σχολές για το τσάκισμα κάθε μορφής καταπίεσης που μας επιβάλλουν οι «από πάνω». Ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό και το σεξισμό.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ - ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ!

Ρινιώ Πιστόλα – Φιλολογικό ΑΠΘΕύα Παπατζανή – Αρχιτεκτονική ΑΠΘ


Σ τις 10-11 Δεκεμβρίου θα γίνει στο Πολυτεχνείο Αθήνας το Πα-νελλαδικό διήμερο της Αριστερής Ενότητας. Το διήμερο δεν είναι απλά μια εσωτερική συζήτηση. Πρώτα και κύρια, αφορά

τον κάθε αγωνιστή φοιτητή και φοιτήτρια. Για αυτό τον λόγο έχει ήδη κυκλοφορήσει αφίσα και κείμενο-κάλεσμα προς όλους τους αγωνι-στές-στριες μέσα στις σχολές. Ταυτόχρονα, έχει ανοίξει η συζήτηση για την πολιτική κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί η Αριστερή Ενό-τητα στις σημερινές συνθήκες. Επομένως το 3ο πανελλαδικό δίημερο της ΑΡΕΝ είναι κρίσιμο και ως προς την εποχή στην οποία πραγματο-ποιείται αλλά και ως προς τις αποφάσεις που χρειάζεται να παρει. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα από την αρχή στηρίξαμε αυτό το ενωτικό και ριζοσπαστικό εγχείρημα. Παρά τις δυσκολίες και τις αδυ-ναμίες του, εξακολουθεί να είναι μια ελπιδοφόρα προσπάθεια. Η επιλο-γή μας για ενότητα στη δράση επιβεβαιώθηκε απόλυτα, στα 3 χρόνια λειτουργίας μας. Διαβάζοντας σωστά τα συμπεράσματα της μάχης για την υπεράσπιση του Άρθρου 16, η Αριστερή Ενότητα κατάφερε να δια-μορφώσει τα ενωτικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά που ήταν απα-ραίτητα για τις μάχες που δώσαμε. Στις πιο δραστήριες στιγμές μας, οι πρωτοβουλίες που πήραμε (πχ δράσεις ενάντια στις εργολαβίες, αντι-ρατσιστική δράση, κοινές δράσεις με καθηγητές κλπ) αγκαλιάστηκαν πλατιά από μεγάλα κομμάτια κόσμου μέσα στις σχολές. Αυτή την αγωνιστική «παράδοση» πρέπει να τη συνεχίσουμε και να προ-χωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα. Για να γίνει όμως αυτό, υπάρχουν, πέρα από την ενότητα στη δράση κι άλλες βασικές προϋποθέσεις. Η πολιτική κατεύθυνση που εκφράζει η Αριστερή Ενότητα και οι πρωτο-βουλίες οργάνωσης των αγώνων που θα πάρει το επόμενο διάστημα. Καταρχήν, χρειάζεται συνολική απάντηση στην επίθεση που δεχόμα-στε. Η Αριστερή Ενότητα πρέπει να συνδέσει την επίθεση που γίνεται στην παιδεία με τη συνολικότερη κατάσταση στην κοινωνία. Η πλήρης διάλυση όλης της δημόσιας παιδείας, των δικαιωμάτων σε μόρφωση και εργασία που επιχειρείται, υπαγορεύεται από τη λογική του μνη-μονίου, που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση σε όλους τους τομείς (παιδεία, υγεία κλπ). Κάθε φοιτητής-τρια το αισθάνεται αυτό και γι αυτό συμμετείχε μαζικά στα μεγάλα κινηματικά ραντεβού (πχ 5 Μάη, Πολυτεχνείο). Η Αριστερή Ενότητα πρέπει να βαθύνει αυτή τη σύνδε-ση και να αναδείξει ότι χωρίς συνολικό αντικυβερνητικό αγώνα, χωρίς

αμφισβήτηση του εκβιασμού του χρέους, δεν είναι δυνατή καμία μερική διεκδίκηση. Επειδή όμως υπάρχουν πολλές δυσκολίες στην έκφραση της αγωνι-στικής διάθεσης του κόσμου μέσα στις σχολές χρειάζεται να πάρουμε πρωτοβουλίες που θα ξαναζωντανέψουν τους φοιτητικούς συλλόγους. Όλο και μεγαλύτερα κομμάτια φοιτητών-τριων δυσπιστούν απέναντι στην αριστερά και στις συλλογικές διαδικασίες. Σε αυτές τις συνθήκες δεν αρκούν οι παραταξιακές δράσεις και τα φεστιβάλ. Χρειάζεται να πάρουμε άμεσα σε κάθε σχολή πρωτοβουλίες για επιτροπές ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης του μνημονίου, με κατεύθυνση το συντονι-σμό με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους. Έτσι θα αποδείξουμε τη χρησιμότητα μας στην ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε σαν καταλύτης για συνολικό-τερους αγώνες που θα ανατρέψουνε την πολιτική της κυβέρνησης και της Τρόικας.

Ελένη Πελέκη, ΦΛΣ Αθήνας

Πανελλαδικό διήμερο της ΑΡΕΝ

Την ώρα που η φτώχεια, η ανεργία και η ακρίβεια πλήττουν κάθε σπίτι, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως για τα προβλήματα των φτωχών φταίνε οι πιο φτωχοί και για την εξαθλίωση οι πιο εξαθλιωμένοι. Αρνούμαστε να πιστέψουμε σε ψέματα. Διεκδικούμε από την ΕΕ και την κυβέρνηση, αντί να ξοδεύουν 80 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τη FRONTEX, να διαθέσουν τα ίδια χρήματα για προνοιακές δομές, συσσίτια απόρων και πρωτοβάθμια κέντρα υγείας στις γειτονιές. Έλληνες και μετανά-στες της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών καλούμε κάθε εργαζόμενο-η και νέο-α, κάθε ντόπιο, μετανάστη και πρόσφυγα, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ενάντια στα νέα μέτρα βαρβαρότητας και τους μνημονιακούς «μονόδρομους», και την ίδια ώρα να σταθούμε αποφασιστικά απέναντι στο ρατσισμό και τις φασιστικές συμμορίες. Διεκδικούμε μια ζωή με αξιοπρέπεια και ίσα δικαιώματα για όλους. Θέλουμε γειτονιές αλληλεγγύης, όχι ρατσιστικού μίσους.

Σάββατο 18 Δεκέμβρη 2010, στο ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, εκδηλώσεις για την Παγκόσμια μέρα του Μετανάστη:3-5 μ.μ. Ανοιχτή Συζήτηση με θέμα: «Μετανάστευση στα χρόνια της κρίσης: Πόσους μετανάστες «αντέχουμε;»»Ομιλητές: Αποστόλης Καψάλης (ερευνητής ΙΝΕ ΓΣΕΕ), Ανρί Κασόγκο (Action Congo), Στάθης Δρογώσης (μουσικός), Θανάσης Κούρκουλας (Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»)5.30 – 7.30 μ.μ. Ανοιχτή Συζήτηση με θέμα: «Οι φασιστικές συμμορίες και η απάντηση του κινήματος» Ομιλητές: Μανώλης Αφολάνιο (μουσικός), Γιάννης Αλμπάνης (Δίκτυο Μεταναστών), Ζάχερ Μαχμάντ (Αφγανική Κοινότητα), Κώστας Βαξε-βάνης (δημοσιογράφος), Παναγιώτης Λίλλης (Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»),8 – 10 μ.μ. Προβολή της ταινίας «MIRUPAFSΗIM», παραγωγής 1998, των Χρήστου Βούπουρα & Γιώργου Κόρρα. Προλογίζουν οι δύο σκηνοθέτες.Μετά τις 10 μ.μ. DJ Party

Στο χώρο των εκδηλώσεων θα λειτουργεί από νωρίς έκθεση φωτογραφίας, αντιρατσιστικό βιβλιοπωλείο και μουσικό καφε-μεζεδοπωλείο.

Σάββάτο 18 Δεκεμβρη: ΠάγκοΣμιά μερά του μετάνάΣτηΘέλουμε γειτονιές αλληλεγγύης, όχι ρατσιστικού μίσους

Αντικυβερνητική δράση-Πρωτοβουλίες συντονισμού

ΦΕΣ τ. 10

Documents

Transcript of ΦΕΣ τ. 10