Όλυμπος Τεύχος 10

Ἡλεκτρονικὴ Ἑλληνοκεντρικὴ Ἐφημερίδα Ὄλυμπος Σελὶς 114 Νοεμβρίου 2011

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.

Ἁρτεμώνη(Δευτέρα)

14Ἀπελλαίου

(Νοεμβρίου)

2011 μ. Ἀ. Τ.ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΕΥΧΟΣ Ι’

ΟΛΥΜΠΟΣ

Ἡ μπάσταρδη γενιὰ τοῦ Πολυτεχνείου, σελ. 14

ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ἡ ἱστορία τῆς οἰκονομικῆς ἀπάτης στὴν Ἐλλάδα, σελ. 6

Κωνσταντῖνος Καβάφης, σελ. 11


Ἀρχαία ΔίολκοςΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΕΣ!ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Η ΟΜΑΔΑ ΟΛΥΜΠΟΣΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ!


Ναὸς ἈφροδίτηςΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ...

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΠΛΑΤΕΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΙΔΩΝ.

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ:http://templeofvenus.gr


28η Ὀκτωβρίου 2011, Θεσσαλονίκη:

Τὸ χρονικὸ τῆς παρέλασηςποὺ «ΔΕΝ ἔγινε»...

Οἱ... «βιταμῖνες τοῦ κράτους», κατὰ τὴ Μαφάλντα, ἀναμένουν.

Ἐδῶ γίνεται ἡ παρέμβαση ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Ὁμάδος Ὄλυμπος.

Ζητεῖται ἡ ἀπομάκρυνση τῶν Μ.Α.Τ. καὶ τῶν ἐπισήμων.

Καὶ ὅπως βλέπετε, μὲ τὴν παρέμ-βαση τῆς... «Χρυσῆς Αὐγῆς»...

...ἡ ὁποία «συμμετέχει», ἀπομα-κρύνονται Μ.Α.Τ. κι ἐπίσημοι.

Νίκη λαοῦ, κεκτημένες οἱ κερκῖδες, γιὰ ἄνεση...

Καὶ ὁ Ἱδρυτῆς τῆς ὉμάδοςΘεόδωρος Στεφάνου...

...ἀπολαμβάνει τὴ νίκη, εἰσελθεὶς εἰς τᾶς θέσεις τῶν ἐπισήμων.

Ἀρχίζει ἡ παρέλαση πού... ΔΕΝ ἔγινε, σύμφωνα μὲ τὰ ΜΜΕ.

Σὲ ἐπανάληψη


Καὶ παρακάτω βλέπετε στιγμιότυπα ἀπὸ διαφόρους πολιτιστικοὺς συλλόγους καὶ τὰ καμάρια μας, τὰ Λ.ΕΦ.Ε.Δ. (Λέσχη Ἐφέδρων Ἐνόπλων Δυνάμεων).

Ἀφιερωμένο, έξαιρετικὰ μὲ πολλὴ συμπάθεια, σὲ ὅλα τὰ πορνοκέφαλα Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως Πολιτικοῦ Πορνὸ ποὺ ἐξέφρασαν τὴ γνώμη ὅτι ἡ παρέλαση δὲν ἔλαβε χώρα.

Λ.ΕΦ.Ε.Δ.


ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΙΧΩΡΠεριοδικὸ ΙΧΩΡ καὶ Ἐκδόσεις Εὔανδρος

Δωδώνης 36, Κολωνός, Τ. Κ.: 104 44( 210-3840676

Ἡ Χούντα τὸ 74 παραδίδει στὸν «Ἐθνάρ-χη» ὑγιὲς χρέος 330 ἑκατ. (ὑγιὲς διότι λόγω μεγάλης βιομηχανικῆς καὶ ἀγροτικῆς ἀνά-πτυξης τὸ χρέος αὐτό-ἐξοφλεῖτο).

– Ὁ «Ἐθνάρχης» μετατρέπει τὸ χρέος μετὰ ἀπὸ 7 χρόνια σὲ 8ΔΙΣ (σημειῶστε πετρελα-ϊκὴ κρίση τοῦ 1977).

– Ὁ Ἀνδρέας κλείνει μὲ δύο τρόπους (ὑπερπολλαπλασιασμὸς μισθῶν καὶ εἰσφορῶν μέσα σὲ μία νύχτα καὶ τῶν ἀπερ-γιῶν) ὅλες τὶς τεράστιες βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ, ΧΡΩΠΕΙ κτλ κτλ κτλ), καὶ ἐφαρμόζει τὸ οἰκο-νομικὸ τερτίπι ποὺ λέγεται “EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο κράτους, δηλαδὴ

παίρνει δάνεια (ἀπὸ τὶς Ἑβραϊκὲς Τράπεζες τοῦ Ροκφέλερ ποὺ πρωτύτερα εἶχαν σχεδιά-σει ὀργανώσει καὶ χρηματοδοτήσει τὴν δημι-ουργία τοῦ ΠΑΣΟΚ) καὶ μοιράζει τὰ χρήμα-τα στοὺς πολίτες, δηλαδὴ γεμίζει τὴν ἀγορὰ μὲ χρῆμα (ὄχι ὅμως ὑγιῆ ἀλλὰ δανεικὰ μὲ ἀσύλληπτους τόκους). Αὐτὸ ἔχει σὰν ἀποτέ-λεσμα γιὰ πρώτη φορὰ ἡ Ἑλλάδα νὰ κατανα-

λώνει περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ παράγει, βυθίζοντάς την πολὺ περισσότερο στὸ DEBT BASE BANKING SYSTEM.

Σκοπὸς τοῦ «Τσοβόλα δῶσ’ τα ὅλα» δὲν εἶναι ἡ φιλανθρωπία ὅπως πιστεύει ὁ πολὺ μαλάκας λαός, ἀλλὰ στὸ ὅτι:

1ον πρέπει νὰ ἀρχίσει ὁ λαὸς τὰ μεγάλα ἔξοδα καὶ νὰ συνηθίσει στὰ μεγάλα ἔξοδα.

2ον πρέπει νὰ “δέσει” τὴν Ἑλλάδα μὲ τὰ δάνεια στὶς ὁμόφυλές του Ἑβραϊκὲς Τράπε-ζες.

3ον καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί; Γιὰ νὰ ἐνεργοποι-ηθεῖ ἐν καιρῷ τὸ “EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο φυσικῶν προσώπων καὶ πολὺ ἀργότερα τὸ “TIGHT MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο πρῶτα φυσικῶν προσώπων καὶ ἀργότερα σὲ ἐπίπεδο Κράτους.

– Ὁ Μητσοτάκης βασιζόμενος στὴν κατά-ντια τῶν ΔΕΚΟ ποὺ εἶχε φέρει ὁ Παπανδρέας θέλησε νὰ ἁρπάξει τὴν εὐκαιρία καὶ νὰ τὶς “χαρίσει” σὲ ἰδιῶτες μὲ τὸ ἀζημίωτο φυσικά.

– Ὁ Σημίτης (Ἀαρῶν Ἀβουρί) φέρνει τὴν ὁμόφυλή του Ἐβραικῆ Γκόλντμαν Σὰκς (Goldman Sachs) γιὰ νὰ φτιάξει ἕνα σουάπ (SWAP) (Δημιουργικὴ Λογιστική) γιὰ νὰ κα-λύψει τὸ χρέος στὰ χαρτιὰ καὶ νὰ μποῦμε στὸ Εὐρώ. Ἡ Γκόλντμαν Σὰκς γιὰ αὐτὸ τὸ σουάπ πῆρε πάνω ἀπὸ 1 ΔΙΣ εὐρὼ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.

Ὁ Σημίτης λοιπὸν κάνει τὴν συμφωνία μὲ τὴν Γκόλντμαν Σὰκς μέσω τοῦ Πέτρου Χρι-στοδούλου. (Ὁ Πέτρος Χριστοδούλου ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Γκόλντμαν Σὰκς ἦταν σύμβουλος καὶ στὴν Τζέι Πὶ Μόργκαν (JP Morgan), ὁ ὁποῖος γίνεται διευθυντὴς στὴν Ἐθνικὴ Τρά-πεζα τῆς Ἑλλάδος.)

Αὐτὸ τὸ σουάπ ἦταν καὶ ἡ βάση τῆς δικαι-ολογίας τῆς σημερινῆς κατάρρευσης διότι ἡ Γκόλντμαν Σὰκς γνώριζε τὰ βαθύτερα κατα-

τόπια τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Τὸ ἐρώτη-μα εἶναι ὅμως, γιατὶ οἱ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι μας ἐνῶ ξέρανε τὸ κόλπο κάνανε τὰ στραβὰ μάτια;

Ὅπως μας ἐνημερώνει ἕνας Γερμανὸς οἰκονομολόγος, κάνανε τὰ στραβὰ μάτια δι-ότι ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι βιομηχανικὴ χώρα, ἄρα δὲν εἶναι ἀνταγωνιστὴς τῆς Γερμανίας ἢ τῆς Γαλλίας, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ εἶναι μία καλὴ ἀγορὰ καὶ εὐκαιρία νὰ κερδοσκοπήσουν ἐπάνω μας, διότι θὰ μᾶς δανείζανε μὲ τόκο καὶ τὰ δανεικὰ πρὶν φτάσουνε ἐδῶ θὰ τὰ ξα-ναπαίρνανε πίσω λόγω VW, BMW, Mercedes, Opel, Audi, Bosch, Siemens, Miele, AEG, Lidl, Renault, Peugeot, Citroen, Carrefur, ἀγορὰ ὁπλικῶν συστημάτων κτλ κτλ κλτ…

Κοντεύοντας στὸ 2000 καὶ ὅταν πιὰ τὸ “EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο κρά-

τους εἶχε φτάσει στὸ ζενὶθ (ἡ Ἑλλὰς χρωστά-ει πάρα πάρα πολλὰ στὶς Ἑβραϊκὲς Τράπε-ζες) ἔπρεπε νὰ ἐφευρεθεῖ ἕνας τρόπος νὰ πά-ψει πιὰ τὸ “EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπί-πεδο κράτους ἐφόσον πιὰ τὰ πράγματα ὅδευ-αν καλὰ «δεμένα» καὶ νὰ περάσουμε στὸ ἄλλο ἐπίπεδο δηλαδὴ στὸ “EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο φυσικῶν προσώπων. Ἔτσι ἐφευρέθηκε τὸ κόλπο τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν ἄλλο ἀπὸ τὴν μεγάλη ἀπάτη τοῦ Χρηματι-στηρίου ποὺ ὅλοι ἤδη ἔχουμε ξεχάσει. Σκη-νοθέτησαν λοιπὸν εἰκονικὰ κέρδη καὶ μέσω πάντα τῶν ὑποχείριων ΜΜΕ κατόρθωσαν νὰ κάνουν ἀκόμα καὶ τοὺς βοσκοὺς ἐπάνω στὰ ψηλότερα βουνὰ νὰ κατεβαίνουν στὴν τηλε-όραση τοῦ καφενείου γιὰ νὰ δοῦν τὶς μετοχές τους…

Ὅταν τὸ 99% τοῦ Ἑλληνικοῦ προβατικοῦ λαοῦ εἶχε παίξει στὸ χρηματιστήριο καὶ ἡ ὅλη κατάσταση εἶχε φτάσει στὸ ζενίθ, ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ Σόρρος. Σκάει μύτη ὁ Σόρρος καὶ ξεκινάει τὸ κατρακύλισμα. Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πάρουν ὅλα τὰ λεφτὰ τοῦ προβατικοὺ λαοῦ ποὺ νωρίτερα τοὺς τὰ εἶχαν δώσει μὲ

Ἡ ἱστορία τῆς οἰκονομικῆς ἀπάτης στὴν Ἑλλάδα.


http://pyrrphoros.wordpress.com/pyrphoros/

ЭЄ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ЭЄ

http://ellhnwndaimonia.blogspot.com/

ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

“EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο κρά-τους μέσω τοῦ Ἀνδρέα. Ὁ σκοπὸς ὅμως δὲν εἶχε ὁλοκληρωθεῖ, ἴσα-ἴσα μόλις ξεκινοῦσε.

Ἀνακεφαλαίωση: Ὁ Ἀνδρέας Μινέικο Παπανδρέου εἶχε ἐνεργοποιήσει τὸ “EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο κράτους (δη-λαδὴ ἔπαιρνε δάνεια καὶ τὰ μοίραζε στὴν ἀγορὰ –μὲ τὸ ἀζημίωτο βέβαια– καταχρεώ-νοντας καὶ δεσμεύοντας τὸ Ἑλληνικὸ κράτος στὶς Ἑβραϊκὲς Τράπεζες).

Τὸ 2000, Σημίτης καὶ Σόρρος, τραβᾶνε ὅλο τὸ χρῆμα ποὺ εἶχε διοχετεύσει ὁ Παπαν-δρέας μέσω τοῦ χρηματιστηρίου, μὲ ἀποτέ-λεσμα νὰ μένει ἡ Ἑλλάδα-ἀγορὰ χωρὶς ρευστὸ ἀλλὰ μὲ τεράστιους τόκους δανείων τοῦ Ἀνδρέα νὰ μᾶς βαραίνουν.

Ἦταν καιρὸς γιὰ τὸ “EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο φυσικῶν προσώπων. Δεδομένου λοιπὸν ὅτι ρευστὸ στὴν ἀγορὰ ἀπὸ τὰ κρατικὰ δάνεια πιὰ δὲν ὑπάρχει, (ἀφοῦ τὰ πῆραν πίσω ἀφήνοντας βέβαια τὰ χρέη ἀπὸ τοὺς τόκους) οἱ ἀνάγκες τῶν μι-κρομάγαζων γιὰ ρευστὸ καὶ τῶν ἀνθρώπων νὰ ἀγοράσουν μία κατοικία ἦταν πάντα δε-δομένη, ἐμφανίζονται ὡς ἀπομηχανὴς θεὸς

(Ἰεχωβάς) οἱ Τράπεζες, οἱ ὁποῖες ἀνοίγουν τὶς κάνουλες ἐνεργοποιώντας ἔτσι τὸ “EASY MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο φυσικῶν προ-σώπων. Δηλαδὴ οἱ Τράπεζες ἀρχίζουν καὶ ρί-χνουν ρευστὸ στὴν ἀγορά, αὐτὴν τὴν φορὰ μέσω τῶν φυσικῶν προσώπων. Ἦταν λύση αὐτὴ γιὰ νὰ ὀρθοποδήσουμε; Φυσικὰ καὶ ὄχι.

Σκοπὸς ἦταν νὰ φτάσει ἡ κατάσταση σὲ κάποιο σημεῖο, νὰ κλείσει ἕνας Χ χρονικὸς κύκλος γιὰ νὰ προχωρήσουν στὸ ἑπόμενο στάδιο, τὸ ὁποῖο λέγεται “TIGHT MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο φυσικῶν προσώπων.

Ἔχουμε 3 δεδομένα:1. Μᾶς βαραίνουν κρατικὰ χρέη ἀπὸ τὰ

δάνεια τοῦ Ἀνδρέα, ΑΡΑ μπαίνουν τρελλοὶ φόροι σὲ ὅλες τὶς συναλλαγές, ὑποτίθεται γιὰ νὰ ξεχρεώσουμε. Αὐτὸ σημαίνει ἀκρίβεια.

2. Ὑγιὲς ρευστὸ στὴν ἀγορὰ δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνο τὰ χρήματα τῶν Τραπεζῶν τὰ ὁποῖα εἶναι μὲ τοκογλυφικοὺς ὅρους, στὴν ἤδη κατεστραμμένη ἀγορὰ.

3. Οἱ τιμὲς τῶν κατοικιῶν ἀπὸ τὸ 1993 ἔχουν 10πλασιαστεί λόγω φορολογίας καὶ μόνο, ὁπότε τὰ βάρη στοὺς πολίτες-πρόβατα

ἀβάσταχτα.Ἦταν καιρὸς γιὰ τὸ τελικὸ “TIGHT

MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο κράτους.Πρῶτο βῆμα: Τὸ 2009, οἱ τράπεζες ξαφ-

νικὰ κλείσανε τὶς κάνουλες τῶν δανείων… ντόμινο ἡ οἰκονομικὴ δυσχέρεια.

ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ: Ὁ Καραμανλὴς τὸ μόνο σωστὸ πράγμα

ποὺ ἔκανε στὴν ζωή του ἦταν νὰ κλείσει τὴν συμφωνία μὲ τὴν Ρωσσία γιὰ τὸν Ἀγωγὸ Μπουργκάς – Ἀλεξανδρούπολης. Αὐτὸ στοὺς Ἑβραίους τῆς Ἀμερικῆς ἔκανε ἀσύλληπτο κακὸ (ἄρα καλὸ γιὰ ἐμᾶς) διότι:

1. Θὰ κερδίζαμε χρήματα ὑγιῆ ξανά, μετὰ ἀπὸ 30 χρόνια.

2. Ποιὸς θὰ τολμοῦσε νὰ πειράξει τὰ συμ-φέροντα τοῦ Πούτιν;

3. Ἂν τὸ παραμύθι «μπαμπούλας Τουρ-κία» κατέρρεε, τὰ κέρδη καὶ ἡ ἐπιρροὴ τῶν Ἑβραίων ἐξ Ἀμερικῆς θὰ ἐξανεμιζόταν, διότι ἀφενὸς δὲν θὰ μᾶς δάνειζαν πλέον αὐτοί, θὰ σταματούσαμε νὰ ἀγοράζουμε ὁπλικὰ συ-στήματα ἀπὸ αὐτοὺς (στὴν Ε.Ε. ἀγοράζουμε ὁπλικὰ συστήματα ἀπὸ Ἀμερικὴ τόσα ὅσα οἱ ὑπόλοιπες χῶρες τῆς Ε.Ε. μαζί), καὶ ὅτι σὲ καιρὸ πολέμου οἱ Ἀμερικάνοι δὲν θὰ μπο-ροῦσαν νὰ μᾶς ἐπηρεάσουν ἐφόσον τὰ ὁπλικὰ συστήματα δὲν ἦταν δικά τους. Αὐτοὶ καὶ πολλοὶ ἄλλοι λόγοι ἦταν ποὺ ἔπρεπε νὰ πέσει ὁ ἀποτυχημένος Καραμανλής, καὶ στὴν θέση του νὰ ἔρθει ὁ Ἑβραῖος Τζέφρυ Γεώργιος Μινέικο Τζὰντ Παπανδρέας.

Στὸν προεκλογικὸ ἀγώνα ὁ Καραμανλὴς οὐσιαστικὰ μὲ τὶς δηλώσεις του δείχνει στὸν λαὸ νὰ ψηφίσει Τζέφρυ, ὁ Τζέφρυ ὑπόσχεται χρῆμα στὸν λαὸ (Τσοβόλα ξαναδώστα ὅλα) καὶ ὁ λαὸς παραβλέπει τὶς προεκλογικὲς θέ-σεις τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. στὰ ἐθνικὰ θέματα (πράγ-μα ποὺ φανερώνει τὰ πάντα) γιατὶ τὸ σκατέ-νιο του μυαλὸ μένει στὶς ἀπατηλὲς ὑποσχέ-σεις γιὰ χρήματα.

Ὁ λαὸς ψηφίζει Τζέφρυ καὶ ἐκεῖ ξεκινάει τὸ μεγάλο πανηγύρι: Ἐνῶ προεκλογικὰ ὑπό-σχεται χρήματα στὸν λαό, μὲ τὸ ποὺ βγαίνει λέει τὸ ἀντίθετο ἰσχυριζόμενος ὅτι δὲν γνώρι-ζε, ἀλλὰ τὸν διαψεύδουν ἄμεσα πρόσωπα ποὺ τὸν εἶχαν ἐνημερώσει προεκλογικά, ὅπως ὁ Προβόπουλος καὶ ὁ Ἀιβαλιώτης. Δὲν νομίζετε ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ τὰ γνώριζε; Γιὰ Πρωθυπουργὸς πάει ὄχι γιὰ περιπτεράς.


Στὴν καλύτερη εἶναι ἀνόητος καὶ ἀνεύθυνος, στὴν χειρότερη ἤξερε καλὰ τὶ ἔκανε μὲ δόλο.

Ὁ Τζέφρυ, 30 ἡμέρες πρὶν τὶς ἐκλογές, καὶ ἐνῶ εἴμαστε στὴν προεκλογικὴ περίοδο, πηγαίνει στὴν Ἀμερική, στὸν Κλίντον. Κανέ-να ἐκ τῶν Μ.Μ.Ε. δὲν τὸ ἀναφέρει(!). Τὶ πῆγε νὰ κάνει στὴν Ἀμερική; Τὶ εἶπε μὲ τὸν Κλί-ντον; Μὲ ποιοὺς συναντήθηκε καὶ τί σχεδία-σε; Διότι γιὰ καφὲ στὴν Ἀμερικὴ σὲ καιρὸ προεκλογικῆς ἐκστρατείας δὲν νομίζω νὰ πῆγε…

Κατ’ ἀρχὴν, προσλαμβάνει τὴν ἴδια Ἑβρα-ϊκὴ Ἑταιρεία ποὺ ἀνέλαβε τὴν καμπάνια τοῦ Ὀμπάμια γιὰ νὰ κάνει τὴν καμπάνια τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Μὲ τὸ ποὺ γίνεται πρωθυπουργὸς ΞΑΦΝΙ-ΚΑ ξεχνάει τὸ «λεφτὰ ὑπάρχουν», ΞΑΦΝΙΚΑ θυμᾶται ὅτι «λεφτὰ δὲν ὑπάρχουν», ΞΑΦΝΙ-ΚΑ ὅλοι θυμοῦνται ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν τὰ πάει καλὰ μὲ τὰ δημοσιονομικά, ΞΑΦΝΙΚΑ οἱ τράπεζες καὶ οἱ άγορὲς θυμοῦνται ὅτι δὲν τὰ πᾶμε καλά…

Ὅπως μᾶς ἐνημερώνει ὁ οἰκονομικὸς δη-μοσιογράφος τῶν Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (Financial Times) τοῦ Λονδίνου, Μάρτιν Σά-ντμπου, ὅτι στὸ τέλος τοῦ 2009 τὸ Ντουμπάι

Συντελεστὲς Ἐφημερίδος

Ὑπεύθυνος ἔκδοσης: Θεόδωρος Στεφάνου.http://www.facebook.com/theodoros.stephanou

Γενικὴ Ὑποστήριξη: Ἀντώνης Κυρετσῆς.http://www.facebook.com/antones.kyretses

Στυλοποίηση: Ὀδυσσεὺς Θαλασσινὸς (Ancient Mariner). Ἑλληνικὴ Ἀνδρομέδια Συμπαντικὴ Συμμαχία. Ὁμὰς ὑποτιτλισμοῦ μαζί με Victoria Sphinx.http://www.facebook.com/ancient.mariner1

Ἰστότοπος Ὁμάδος:http://www.facebook.com/groups/keraynos/ἩλεκτρονικὴἙλληνοκεντρική Ἑφημερίδα

Ἡμερομηνία Δημιουργίας: 4 Σεπ 2011

Προτάσεις γιὰ διαφημίσεις γίνονται δεκτές.

Ἐπίσης, ζητοῦμε νὰ συμβάλλετε καὶ ἐσεῖς, δίδοντάς μας τὶς προτάσεις

καὶ τὶς συστάσεις σας.Παρακαλεῖσθε ὅσοι ενδιαφέρεστε

νὰ ἐπικοινωνήσετε στο παρακάτω e-mail γιὰ περαιτέρω λεπτομέρειες:

[email protected]

ἀνακοίνωσε μία ἀναδιάρθρωση τῆς οἰκονο-μίας του ποὺ τρόμαξε τοὺς ἐπενδυτὲς καὶ δημιούργησε πολλὲς ἀμφιβολίες ὅλων τῶν κρατικῶν τίτλων, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἡ Ἑλλη-νικὴ Κυβέρνηση ὁμολόγησε ἀπὸ μόνη της ὅτι τὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ ἔλλειμμα τῆς Ἑλλάδας εἶχαν παραποιηθεῖ, τὸ ὁποῖο ἦταν ἡ αἰτία νὰ ἀνοίξουν οἱ ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου.

Παράλληλα Τὸ περιοδικὸ Φόκους (FOCUS) βγάζει ἐξώφυλλο τὴν Ἀφροδίτη νὰ κάνει τὴν χειρονομία, λέγοντας λίγο-πολὺ ὅτι δουλεύουν οἱ Γερμανοὶ γιὰ νὰ ταΐζουν τοὺς τεμπέληδες Ἕλληνες. Τὴν ἴδια στιγμὴ ὁ Γερμανὸς οἰκονομολόγος Ὄτμαρ Ἴσιγκ ὑπο-στηρίζει ὅτι δὲν πρέπει νὰ δοθεῖ ἀπὸ τὴν Ε. Ε. ὑποστήριξη στὴν Ἑλλάδα, γιατὶ ἔχουμε φάει πολλὰ (ἐν μέρῃ ἔχει δίκιο, τὰ πολλὰ ὅμως τὰ ἔχουν φάει οἱ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΙΤΕΣ καὶ κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες καὶ ὄχι ὁ λαός).

Ἂς δοῦμε τὸ παρασκήνιο ὅμως. Ὁ ἰδιο-κτήτης τοῦ περιοδικοῦ Φόκους, Χιούμπερτ Μπούρντα (Hubert Burda) ἰδιοκτήτης τοῦ ὁμόνυμου ὁμίλου Μ.Μ.Ε., μὲ 250 περιοδι-κά, τηλεόραση κτλ, εἶναι μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, μέλος οἰκονομικῶν κεφαλαιοκρατῶν (funds). Μέσω τῶν ΜΜΕ καὶ τῆς παραπλη-ροφόρησης πιέζει νὰ ΜΗΝ πάρει ἡ Ἑλλάδα οἰκονομικὴ βοήθεια ἀπὸ τὴν Ε.Ε. Ὅτι δη-λαδὴ κάνει καὶ ὁ Γερμανὸς οἰκονομολόγος Ὄτμαρ Ἴσσινγκ. Αὐτὸ ποὺ ξεχάσαν νὰ μᾶς ποῦν οἱ δύο κύριοι, εἶναι ὅτι διατελοῦν σύμ-βουλοι τῆς Γκόλντμαν Σάκς, τῆς Τζέι Πὶ Μόργκαν καὶ τῆς Ντόιτσε Μπὰνκ (Deutsche Bank). Ἂν καταφέρνανε νὰ πείσουν οἱ δυὸ αὐτοὶ κύριοι, νὰ μὴν πάρουμε χαμηλότοκα δάνεια ἀπὸ τὴν Ε.Ε., ἀναγκαστικὰ θὰ ἔπρε-πε νὰ πάρουμε δάνεια μὲ μεγαλύτερο τόκο ἀπὸ τὶς Γκόλντμαν Σὰκς, Τζέι Πὶ Μόργκαν καὶ Ντόιτσε Μπὰνκ μὲ τὸν τρόπο ποὺ θὰ ἐξη-γήσουμε παρακάτω. Ἐδῶ ξανασυναντᾶμε τὴν Γκόλντμαν Σὰκς ποὺ εἶχε φέρει ὁ Σημί-της γιὰ ἐκεῖνο τὸ σουάπ ποὺ προείπαμε. Οἱ κύριοι (Μπούρντα καὶ Ίσσινγκ) οὐσιαστικά μας στέλνουν στὰ δόντια τους, εἶναι αὐτοὶ ὅμως οἱ κύριοι ὑπαίτιοι ἢ ἁπλὰ παίζουν ὡς κομπάρσοι στὸ ἴδιο θέατρο;

ΟΜΠΑΜΑ καὶ Δολλάριο Ὁ Ὀμπάμα τύπωσε στὰ δυὸ περίπου χρό-

νια ποὺ εἶναι στὴν ἐξουσία, τόσα δολλάρια, ὅσα δὲν εἶχε τυπώσει ἡ Ἀμερικὴ ἀπὸ τὸν Β΄ Παγκόσμιο μέχρι τὴν ἡμέρα ποὺ ἐξελέγη. Αὐτὸ τὸ πληθωριστικὸ δολλάριο δὲν ἔχει ἀξία καὶ πρέπει νὰ ἀποκτήσει. Ὁ μόνος τρόπος νὰ ἀποκτήσει εἶναι νὰ κλέψει ἀξία ἀπὸ κά-ποιο ἄλλο νόμισμα τὸ ὁποῖο ἔχει ἀξία. Ποιὸ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι αὐτό; Φυσικὰ τὸ Εὐρώ.

Ὁ Παπανδρέας ἕνα μήνα μετὰ τὴν ἐκλογή του, ἔχει γεῦμα στὸ ξενοδοχεῖο «Πεντελικόν» στὴν Κηφισιὰ μὲ τὸν Ἑβραῖο πρόεδρο τῆς Γκόλντμαν Σὰκς Γκάρυ Κοέν, τὸν ἐπικεφαλὴ τῶν οἰκονομικῶν ἐρευνῶν τῆς ἑταιρείας, τὸν ἓν Ἑλλάδι ἀντιπρόσωπό τους, τὴν Κατσέλη, τὸν Δρούτσα (ἐκ τῶν μαγείρων τοῦ σχεδίου Ἀνάν) καὶ τὸν Παπακωνσταντίνου. Ἕνας Πρωθυπουργὸς δέχεται στὸ μέγαρο Μαξί-μου. Τὶ δουλειὰ ἔχει στὸ Πεντελικόν; Μὰ δι-ότι ἐκεῖ μποροῦν νὰ μὴν δώσουν ἀναφορὰ σὲ κανέναν τὸ τὶ εἶπαν καὶ συμφώνησαν, διότι

δὲν ἐπιβάλλεται νὰ καταγραφεῖ πουθενὰ ἐπίσημα τὸ γεγονὸς αὐτό, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἂν ἡ συνάντηση γινόταν στὸ Μαξίμου.

Μετὰ τὴ συνάντηση λοιπόν, ὁ γνωστὸς ἀπὸ τὰ παλιὰ Πέτρος Χριστοδούλου ποὺ ἀναφέραμε στὴν ἀρχή, διορίστηκε ΠΡΟΕ-ΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (ΟΔΔΗΧ), δηλαδὴ ὁ Παπανδρέας μετὰ τὸ γεῦμα στὸ Πεντελικὸν μὲ τὴν Γκόλντμαν Σὰκς διόρισε τὸ στέλεχός της (τὸν Χριστοδούλου) νὰ διαχειριστεῖ τὰ χρέη μας…

Νωρίτερα ἀπ’ ὅλα αὐτά, ἡ Γκόλντμαν Σὰκς, ἡ Τζέι Πὶ Μόργκαν, καὶ ἡ Ντόιτσε Μπάνκ, ἔβγαλαν στὴν ἀγορὰ ἕνα «προϊόν» ψάχνοντας ἐπενδυτές, ζητώντας τους νὰ τζο-γάρουν στὴν κατάρρευση καὶ τὴ χρεωκοπία τῆς Ἑλλάδας. Μετὰ ἡ Ντόιτσε Μπὰνκ ἔβγαλε μία ἔκθεση, ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ μπορέσει νὰ ἀποπληρώσει τὰ χρέη της. Τὴν ἴδια στιγμὴ κινητοποιεῖται τὸ τμῆμα τῶν Σὶ Ντὶ Ἔς (CDS - Credit Default Swaps - ἀσφάλιση χρεῶν σὲ περίπτωση μὴ ἀποπληρωμῆς) τῆς ἴδιας τρά-πεζας καὶ ζητάει μεγαλύτερα ἀσφάλιστρα ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ξεκινᾶνε τὰ ΜΜΕ νὰ παί-ζουν τὸν ρόλο τοῦ «παπαγάλου» καὶ ἡ κοινὴ γνώμη χάφτει ὅτι ἡ Ἑλλάδα πάει γιὰ πτώ-χευση. Ἔτσι τὰ Σὶ Ντὶ Ἔς μεγαλώνουν καὶ οἱ ἔξυπνοι μὲ ἕναν ταχυδακτυλουργικὸ τρόπο κερδοσκοποῦν μὲ τὸν ἑξῆς ἁπλὸ τρόπο: δα-νείζονται (τὸ ἔκανε ἡ Μέρκελ, ναὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ δουλεύουν γιὰ νὰ καθόμαστε ἐμεῖς…) μὲ 3% καὶ αὐτὰ τὰ χρήματα τὰ δανείζουν σὲ ἐμᾶς μὲ 7%. Ἡ διαφορὰ αὐτὴ (4%) εἶναι τὰ σπρέντς (SPREADS).

(Σημείωση: ἡ Γκόλντμαν Σὰκς, ἡ Τζέι Πὶ Μόργκαν καὶ ἡ Ντόιτσε Μπὰνκ ἐλέγχουν τὸ 95% τῶν Σὶ Ντὶ Ἔς παγκοσμίως). Περιέργως οἱ κεφαλαιοκράτες (funds) τοῦ Σόρρος «προ-έβλεψαν» ὅτι τὸ δολλάριο θὰ ἔρθει 1/1 μὲ τὸ εὐρώ… (ἐμ ἀπὸ προφῆτες ξέρουν οἱ Ἑβραῖοι).

ΔΝΤ Τὸ ὑποτιθέμενο κρατικὸ χρέος μας ἦταν

320 ΔΙΣ (χώρια αὐτὰ ποὺ χρωστᾶνε οἱ Ἕλλη-νες ὡς φυσικὰ πρόσωπα στὶς τράπεζες μέσῳ καταναλωτικῶν, στεγαστικῶν, ἐπιχειρημα-τικῶν καὶ πιστωτικῶν κάρτων, ποὺ εἶναι 280 ΔΙΣ). Ἀπὸ αὐτὰ τὰ 320 ΔΙΣ, τὸ 60% εἶναι σὲ κρατικὰ ὁμόλογα. Κρατικὰ ὁμόλογα σημαί-νει ὅτι τὸ κράτος βγάζει ὁμόλογα, καὶ μέσω κάποιας τράπεζας ὁ ἐπενδυτὴς τὰ ἀγοράζει μὲ σκοπὸ κάποιο κέρδος, ΑΡΑ ἐνῶ φαίνεται ὡς χρέος ΔΕΝ εἶναι χρέος ἀφοῦ ὁ ἐπενδυτὴς ἔχει πληρώσει τὴν τράπεζα γι’ αὐτά. Αὐτὸ ση-μαίνει ὅτι ἐφόσον δὲν τὰ χρωστᾶμε, κανεὶς δὲν ἔχει ἀξίωση νὰ μᾶς ζητήσει κάτι ὡς ἀντάλ-λαγμα. Μὲ τὶς ὑπογραφὲς στὸ ΔΝΤ ὅμως, ὁ Γεώργιος Τζέφρυ Τσὰντ Μινέικο Παπανδρέ-


ου μὲ δεκανίκι τὸν Καρατζαφέρη ΕΝΕΡΓΟ-ΠΟΙΗΣΕ αὐτὰ τὰ 200 ΔΙΣ (60%) τοῦ χρέους-ὁμολόγων ἀπὸ ἀνύπαρκτα σὲ ὑπαρκτά, καὶ ἐφόσον τώρα εἶναι ὑπαρκτὰ ζητᾶνε ἀξιώσεις αὐτοὶ στοὺς ὁποίους χρωστᾶμε… Πόσο τυ-χαῖο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Παπανδρέας τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἔκανε ὡς πρωθυπουργὸς ἦταν νὰ καταμετρήσει καὶ νὰ κοστολογήσει τὴν κρατικὴ περιουσία ποὺ ὤ, τί εἰρωνεία ἦταν ὅσο καὶ τὸ ἔλλειμμά μας;

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΟΙΚΟ-ΝΟΜΙΚΗ ΘΕΣΗ; «ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ», ὅπως μας ἐνημερώνει ὁ Δελαστὶκ στὴν Ε.Ε. εἴμαστε οἱ 7οι σὲ χρέος, στὴν Εὐρώπη πάρα πολὺ πίσω, καὶ δὲν χρωστᾶμε περισσότερα ἀπὸ τὶς ΗΠΑ ἢ τὴν Ἰαπωνία.

Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρω ὅτι ἡ Ἰταλία χρω-στάει 1,4 ΤΡΙΣ, ἡ Ἱσπανία 1,1 ΤΡΙΣ ἡ Ἰρλαν-δία 870 ΔΙΣ κτλ κτλ… Οἱ Βέλγοι καὶ οἱ Ὀλλανδοὶ ποὺ ἦρθαν ἐδῶ γιὰ ἐπίβλεψη, οἱ χῶρες τους χρωστᾶνε περισσότερο ἀπὸ ὅτι ἐμεῖς…

ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Κάπου ἀνέφερα ὅτι ὁ Παπανδρέου προε-

κλογικὰ εἶχε πεῖ τὶς προθέσεις του στὰ ἐθνικὰ θέματα. Εἶπε ψέμματα μόνον ὅσον ἀφορᾶ τὰ οἰκονομικά. Ὁ λαὸς δὲν ἔδωσε καμμία ση-μασία στὰ ἐθνικὰ καὶ περίμενε νὰ τοὺς δώσει χρήματα ποὺ φυσικὰ δὲν ἔδωσε. Τὸ ἕνα θέμα μὲ τὸ ἄλλο (ἐθνικὰ θέματα καὶ οἰκονομικά) ἔχει ἄμεση σχέση καὶ ἂς μὴν τὸ ἀντιλαμβά-νεται τὸ σκατένιο μυαλὸ τοῦ ψεύτη κλέφτη ἀπατεώνα νεοέλληνα Ρωμιοῦ. Ὁ Στόχος εἶναι νὰ ἔρθουν στὴν Ἑλλάδα ἀλλοδαποί, τοὺς ὁποίους τοὺς στέλνουν οἱ Τοῦρκοι σὲ συνεργασία μὲ τὶς κυβερνήσεις. Θὰ τοὺς δί-νεται ἰθαγένεια ἐνῶ γεννοῦν πολυάριθμους. Στὸ θέμα τῆς ὑπογεννητικότητας, ἐμεῖς σὲ 2

γενεὲς ἐξαφανιζόμαστε σύμφωνα μὲ τὴν ἐθνικὴ στατιστικὴ ὑπηρεσία, θὰ ψηφίζουν καὶ ἐνῶ θὰ εἶναι πλειοψηφία, θὰ βγάζουν τοὺς δικούς τους δημάρχους, νομάρχες καὶ ἐμεῖς θὰ ἐξαφανιζόμαστε. Σκεφτεῖτε, λοιπόν, Σκοπιανοὺς νὰ ψηφίζουν τοὺς δικούς τους στὴν Φλώρινα, τοὺς Ἀλβανοὺς νὰ ψηφίζουν τοὺς δικούς τους στὰ Ἰωάννινα. Στὴ Θράκη, θὰ γίνει σὲ ἀπόλυτους ἀριθμοὺς ὅτι ἔχει νὰ γίνει. Μέχρι τότε θὰ παίξει ἡ «συνεκμετάλ-λευση» στὸ Αἰγαῖο, δηλαδὴ παραδίνουμε τὸ Αἰγαῖο στοὺς Τούρκους. Ἤδη ἡ Θράκη εἶναι στὰ χέρια τους (ἔχουν βγάλει καὶ σημαία) καὶ ἁπλὰ περιμένουν νὰ κυλήσει ὁ χρόνος γιὰ νὰ σβήσουμε.

Τὸ τελικὸ “TIGHT MONEY SYSTEM” σὲ ἐπίπεδο κράτους καὶ φυσικῶν προσώπων ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα νὰ μᾶς πάρουν τὸν τε-ράστιο ὀρυκτὸ πλοῦτο καὶ νὰ τοὺς χρωστᾶμε καὶ ἀπὸ πάνω καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ μὴν βγά-λουμε ἄχνα. Φοβοῦνται τὴν ἄχνα…!!!!!!!!!!!

ΕΛΠΙΖΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥ-ΣΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΣΣΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑ-ΖΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΩΝΙΑΚΟ!!! ΤΑ ΣΥ-ΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

Καὶ νὰ ποὺ βρέθηκαν νοτίως τῆς Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, τὸ 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ χρυσὸς ποὺ ὑπάρχει στὴ Θράκη μας ἀξίζει 38 δὶς εὐρώ. Ἔχουμε ἐκεῖ, στὴ Μακεδονία καὶ τὴν Θράκη, τὰ τρία μεγαλύ-τερα κοιτάσματα χρυσοῦ τῆς Εὐρώπης. Ἡ ἀξία τοῦ πετρελαίου καὶ τοῦ ἀερίου μας εἶναι –κρατηθεῖτε– 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙ-ΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ!) ὅπως... ἀνα-φέρει τὸ Γεωλογικὸ Ἰνστιτοῦτο τῶν ΗΠΑ, τὸ USGS. Εἴμαστε μία χώρα ποὺ ἐλέγχει μία χερσαία καὶ θαλάσσια ἔκταση ὅση εἶναι ἡ Γερμανία καὶ ἡ Αὐστρία μαζὶ (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), ἀφοῦ ἐκτεινόμαστε ἀπὸ τὴν Ἀδριατικὴ ὡς τὶς ἀκτὲς τοῦ Λιβάνου (περι-λαμβανομένης τῆς Κύπρου μας) καὶ ἀπὸ τὸ τριεθνὲς στὸν Ἔβρο ὡς ἀνοιχτά της Λιβύης. Θέλεις δύο ὧρες ταξίδι μὲ τὸ ἀεροπλάνο γιὰ νὰ πᾶς ἀπὸ τὸ πιὸ δυτικὸ (Κέρκυρα) στὸ πιὸ ἀνατολικὸ ἄκρο τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου (Λάρ-νακα). Σὰν νὰ πετᾶς δηλαδὴ ἀπὸ τὶς Βρυξέλ-λες πρὸς τὴ Μασσαλία. Στὸν κόσμο ζοῦν συ-νολικὰ 17.000.000 Ἑλλαδῖτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρῶτες, Κωνσταντινουπολῖτες, Ἴμβριοι, Τενέδιοι κ.λπ. Εἴμαστε δεύτεροι στὸν κόσμο σὲ καταθέσεις στὴν Ἐλβετία. Δε-

χόμαστε 16.000.000 τουρῖστες τὸν χρόνο καὶ διαθέτουμε μία σημαντικὴ τουριστικὴ βιομηχανία. Ἔχουμε καὶ μία δυνατὴ ἀμυ-ντικὴ βιομηχανία ποὺ φτιάχνει ἀπὸ ἅρματα καὶ τζὴπ ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ-ΕΛΒΟ ὡς προηγμέ-να συστήματα λέηζερ καὶ ὑπερσύγχρονα μὴ ἐπανδρωμένα ἀεροπλάνα, ὅπως ἔκανε τὸ Κρατικὸ Ἐργοστάσιο Ἀεροπλάνων(ΚΕΑ) στὸ Ἑλληνικό. Ἔχουμε τρία πολὺ μεγάλα ναυ-πηγεῖα ποὺ κατασκευάζουν ὅποιο εἶδος πλοίου σκεφτεῖ κανείς. Ἔχουμε βιομηχανί-ες ἁμαξωμάτων ποὺ κατασκευάζουν κατα-πληκτικὰ βαρέα φορτηγά, λεωφορεῖα, τρό-λεϋ, βαγόνια τραίνων, ἐπικαθήμενα, μπετο-νιέρες, βυτία κλπ

Τὸ χρέος εἶναι τὸ μέσο χειραγώγησης ἑνὸς κράτους. Δὲν δημιουργεῖται ἀπὸ τὰ ἐλλείμα-τά του, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν συνεχῆ ἀναχρηματο-δότησή του. Ἡ καγκελαρία εἶναι αὐτὴ ποὺ μαζὶ μὲ τὶς τράπεζες ἐπωφελεῖται ἀπὸ αὐτὴ τὴν κρίση χρέους. Νὰ θυμίσω τὰ καλὰ παι-διὰ τῆς Ζήμενς (Siemens), τῆς Χόχτηφ (Hochtief) ποὺ κατασκεύασε τὸ Ἑλ. Βενιζέ-λος καὶ δὲν πληρώνει μία σὲ φόρους, τὰ κα-λόπαιδια τῆς Ντόιτσε Μπὰν (Deutsche Bahn, Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι) μὲ τὸ σκάνδαλο ΟΣΕ καὶ τὰ καημένα μωρὲ παιδιὰ τῆς Ντόιτσε Τέλεκομ (Deutsche Telekom, Γερμανικές Ἐπικοινωνίες) καὶ τὴν ὑπόθεση τοῦ ΟΤΕ. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ πληρώνουν μό-λις 4% φόρο στὸ Ἑλληνικὸ κράτος σὲ ὀνομά-ζουν φοροφυγά. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ μᾶς δα-νείζουν ποντάροντας σὲ ὁμόλογα καὶ Σὶ Ντὶ Ἔς εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ ὑπερκοστολογοῦν ἕνα ἔργο καὶ παίρνουν λεφτὰ κάτω ἀπὸ τὸ τραπέ-ζι. Ἐπιπρόσθετα, σὲ δυσφημοῦν καὶ σὲ ἀπο-καλοῦν τεμπέλη ἐνῶ ταυτόχρονα ἀγοράζουν τζάμπα ὅ,τι περιουσιακὸ στοιχεῖο ἔχεις..

Μὲ λίγα λόγια, οἱ ἄνθρωποι (ὄχι σαφέστα-τα ὅλοι οἱ Γερμανοί) ἐφευρέτες τῆς ὀργανω-μένης λαμογιὰς καὶ κερδοσκοπίας, οἱ εὐρω-παῖοι τοκογλύφοι ποὺ μᾶς πάσαραν μάλιστα τὸ ΜΑΡΚΟ 2 (δλδ τὸ Εὐρώ), ἔρχονται νὰ μοῦ τὴν ποῦν καὶ νὰ μὲ κάνουν νὰ νιώσω ἄσχημα γιὰ τὴν καταγωγή μου καὶ τὴν ἐθνικότητά μου. Ἒ ὄχι! Δὲν θὰ τοὺς περάσει!

http://alithinapsemata.wordpress.com/h-ιστορία-τησ-οικονομικησ-

απάτησ-στην-ε/Γεώργιος Καλέας

• Πρόσθετο εἰσόδημα.• Οἰκονομικὴ ἀνεξαρ-

τησία.• Νὰ ἔχω δική μου

επιχείρηση.• Περισσότερος

ἐλεύθερος χρόνος.• Προσωπικὴ ἀνάπτυ-

ξη.

• Νὰ βοηθῶ τοὺς ἄλλους.

• Νὰ συναντῶ νέα πρόσωπα.

• Νὰ σταματήσω νὰ ἐργάζομαι

• Νὰ ἀφήσω κάτι πίσω μου.

Ἀνεξάρτητος Συνεργάτης

http://www.foreverliving.com/Κινητό: 6970 675921


ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙΚάθε χρόνο στὶς 17 Νοέμβρη γιορτάζουμε «τὸ

Πολυτεχνεῖο». Κι ἀπὸ μικρὰ μᾶς διδάσκουν πόσο κακὴ ἦταν αὐτὴ ἡ χούντα, ποὺ ἂν καθίσει κανεὶς νὰ ἀναλογιστεῖ τὸ τὶ ἔκανε γι’ αὐτὸν τὸν τόπο καὶ ποιοὶ εἶχαν μόνο ν’ ἀντιμετωπίσουν τὰ βασανιστή-ρια καὶ τὴ βία της, θὰ φτύσει ὅλους τους σημερι-νοὺς «Δημοκράτες».

Τὶ ἔγινε λοιπὸν ἐκείνη τὴ μέρα; Σκοτώθηκαν πραγματικὰ φοιτητὲς μέσα στὸ χῶρο τοῦ Πολυτε-χνείου; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ΟΧΙ! Ἂς πιάσουμε, ὅμως, τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Κατ’ ἀρχὰς πρέπει νὰ εἰπωθεῖ, πὼς τὸ Πολυτε-χνεῖο εἶχε καταληφθεῖ ἀπὸ ξεσηκωμένους συνδι-καλιστὲς οἰκοδόμους καὶ ἄλλους τοῦ ΚΚΕ, τὸ ὁποῖο βεβαίως εἶχε εἰσχωρήσει ἀπὸ μῆνες πρὶν μέσα στὸ Πολυτεχνεῖο ἑτοιμάζοντας τὴν ἐξέγερση. Χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωση τῆς Δαμανάκη, ἡ ὁποία εἶχε μπεῖ «φυτευτή» στὸ Πολυτεχνεῖο δυό-τρεῖς μῆνες πρὶν τὰ γεγονότα, προετοιμάζοντας τὸ ἔδαφος. Οἱ φοιτητές, λοιπόν, μέσα στὸ Πολυτε-χνεῖο ἦταν λίγοι. Οἱ περισσότεροι ἦταν ἐξωπανεπι-στημιακοὶ ἀριστεροὶ καὶ τὰ θύματα τῆς προπαγάν-δας αὐτῶν. Ἡ κατάληψη κράτησε κάποιες μέρες. Τὴ 17η Νοεμβρίου τελικὰ τὸ ἅρμα ρίχνει τὴν πύλη τοῦ κτιρίου. Ὅσοι βρίσκονταν στὸ χῶρο τοῦ Πολυ-τεχνείου, εἶχαν ἤδη καταφύγει στὴ Βιβλιοθήκη. Σύμφωνα μὲ μαρτυρίες ἀνθρώπων ποὺ ἦταν παρό-ντες, πίσω ἀπὸ τὴν πύλη δὲν ὑπῆρχε κανείς!

Ἐπακολούθησε ὡστόσο ἕνας τραγέλαφος ψευδῶν μὲ φοιτητὲς ποὺ βρίσκονταν πίσω ἀπὸ τὴν πύλη καὶ μὲ ἕνα σωρὸ νεκρούς, οἱ ὁποῖοι ἦταν τό-σοι πολλοί, ὥστε τοὺς ἔθαψαν σὲ ὁμαδικοὺς τά-φους (δηλώσεις τοῦ τότε δημάρχου Ζωγράφου, Δ. Μπέη). Οἱ ὁποῖοι τάφοι τελικά, ὅπως ἀποδείχτηκε, ἦταν κενοτάφια πάνω ἀπὸ τὰ ὁποία ἔκλαιγαν πλη-ρωμένες μοιρολογίστρες. Καὶ φυσικὰ τὸ ψέμα μὲ τὴν «δολοφονημένη» Ἠλένια, τὸ σκίτσο τῆς ὁποίας βρέθηκε τὴν πρώτη ἐπέτειο τοῦ Πολυτεχνείου ἀνά-μεσα στὰ λουλούδια ποὺ ἔπνιγαν τὰ κάγκελα τοῦ κτιρίου. Μαζὶ μὲ τὸ σκίτσο, ἕνα σπαραξικάρδιο ση-μείωμα: «Τὴν λένε Ἠλένια Ἀσημακοπούλου. Εἶναι τὸ κορίτσι μου. Χάθηκε τὸ βράδυ τῆς σφαγῆς. Κα-νένας δὲν τὴν ξανάδε. Πῆγα σπίτι της ἀλλὰ ἔχουν χαθεῖ καὶ οἱ γονεῖς της. Ὅποιος ξέρει γιὰ τὸ μαρτυ-ρικὸ τέλος της ἂς μὲ πληροφορήσει...». Τὸ πῆραν οἱ ἐφημερίδες καὶ ἔγραψαν τὰ χίλια-μύρια γιὰ τὸ «κακόμοιρο» κορίτσι, ὅμως τελικὰ ἀποδείχθηκε, πὼς τὸ σκίτσο ἦταν παρμένο ἀπὸ ἀγγλικὴ διαφή-μιση γιὰ σαμπουάν. Τὸ ὄνομά της εἰκονιζόμενης Νάνσυ Κρίντλαντ (Nancy Cridland), Νεοζηλανδῆ κι ἀκριβοπληρωμένο μοντέλο τῆς ἐποχῆς.

Μετὰ τὴν πτώση τῆς στρατιωτικῆς κυβερνήσεως –καὶ κατόπιν ἐξονυχιστικῆς ἔρευνας– δημοσιεύε-ται τελικὰ μία ἐπίσημη λίστα μὲ τὰ ὀνόματα 12 νεκρῶν, ποὺ ἔχασαν τὴ ζωή τους ἐκεῖνο τὸ τριήμε-ρο. Τὸ ἄξιον θαυμασμοῦ, ὅμως, εἶναι πὼς δὲν ὑπῆρξε οὔτε ἕνας νεκρὸς μέσα στὸ χῶρο τοῦ Πολυ-τεχνείου! 12 ὅλοι κι ὅλοι κι αὐτοὶ σὲ συμπλοκὲς σὲ γύρω περιοχὲς ἀπὸ δακρυγόνα ἢ ἀδέσποτα βλή-ματα, σύμφωνα μὲ τὸ πόρισμα τοῦ Ἀστυνόμου Σα-μπάνη, ὁ ὁποῖος διερεύνησε τὴν ὑπόθεση κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Ἀ. Παπανδρέου, ὥστε νὰ πάψει τὸ κυ-νήγι τῶν μαγισσῶν! Τὴ λίστα αὐτήν, ὅμως, ἡ Δημο-

κρατία φρόντισε νὰ κλειδώσει καλὰ σὲ κάποιο συρ-τάρι καὶ νὰ τὴν ἀποσιωπήσει, δίχως βέβαια νὰ μπο-ρεῖ νὰ τὴν ἀποκρύψει ἐντελῶς ἢ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ὕπαρξή της…

Ἐπιπλέον ἔχουμε τὴν ὑπ’ ἀριθμὸν 33437 ἀνα-φορὰ τῆς Συγκλήτου τοῦ Πολυτεχνείου (11/10/1975) πρὸς τὸν εἰσαγγελέα Δ. Τσεβᾶν, ποὺ ἐπιβεβαιώνει πὼς κανένας δὲν σκοτώθηκε ἐκεῖνο τὸ τριήμερο στὸ Πολυτεχνεῖο, ἀλλὰ καὶ τὴ μαρτυρία τοῦ Πρύτανη Κ. Κονοφάγου στὶς 20/1/1975 στὸ Πενταμελὲς Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν, πὼς δὲν ὑπῆρξε νεκρὸς φοιτητής. Τὰ γεγονότα ἐκείνων τῶν ἡμερῶν τὰ καταμαρτυρεῖ καὶ στὸ βιβλίο του «Ἡ Ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου» (1982) συμπληρώνοντας, πὼς οὔτε κανεὶς ἄλλος ἔχασε τὴ ζωή του μέσα στὸ χῶρο τοῦ Πολυτεχνείου.

Ὅταν ἀποκαταστάθηκε ἡ Δημοκρατία, τὸ Τε-χνικὸ Ἐπιμελητήριο Ἑλλάδος, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ τότε Ὑπουργοῦ Δημοσίων Ἔργων, Γ. Μαγκάκη, ἀποφάσισε νὰ δώσει «τιμητικὴ σύνταξη» στὶς οἰκογέ-νειες τῶν φοιτητῶν ποὺ «ἔχασαν τὴ ζωή τους στὸ Πο-λυτεχνεῖο». ΟΥΔΕΙΣ παρουσιάστηκε νὰ λάβει τὸ χρηματικὸ ποσόν, τὸ ὁποῖο ἔμεινε τελικὰ στὰ ἀζή-τητα!

Στὶς δίκες ποὺ ἀκολούθησαν τὴν πτώση τῆς στρατιωτικῆς κυβερνήσεως, ὁ Παπαδόπουλος ἀθω-ώθηκε γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου. Ἡ κατα-δίκη του ἀφοροῦσε τὴν… κατάλυση τῆς Δημοκρατί-ας καὶ μόνο.

Τῆς Δημοκρατίας… Αὐτῆς τῆς βρωμιάρας πόρ-νης, ποὺ ἦρθε νὰ θρονιαστεῖ καὶ πάλι σὰν ἀρχόντισ-σα στὴν Ἑλλάδα μας, ὁρμώμενη ἐκ Πολυτεχνείου: Μ. Δαμανάκη, Κ. Λαλιώτης, Ἀ. Ἀλαβάνος, Μ. Ἀνδρουλάκης, καὶ ἕνα σωρὸ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι μετέ-

πειτα ἔγιναν πολιτικὰ πρόσωπα, μεγαλοδημοσιο-γράφοι, μεγαλοεπιχειρηματίες καὶ γενικῶς κου-μανταδόροι τῆς χώρας μας, ρίχνοντάς την σι-γά-σιγὰ στὴν πλήρη παρακμή, μέσω τῆς «Δημο-κρατίας» τους.

Μᾶς παρουσιάστηκαν σὰν «ἀγωνιστές» καὶ φρό-ντισαν νὰ τὸ πιστέψουμε. Καὶ τὴ Δημοκρατία χρη-σιμοποίησαν ὡς πρόσχημα γιὰ νὰ καλύψουν τὶς λαμογιές τους καὶ νὰ δικαιολογήσουν τ’ ἀδικαιο-λόγητα. Καί, γιὰ νὰ μᾶς παρουσιάσουν τὴ σάπια Δημοκρατία τους ὡς ἀξιοσέβαστη, φρόντισαν νὰ ἀμαυρώσουν –μεταξὺ ἄλλων– τὸ ὄνομα τοῦ Παπα-δόπουλου, ξεχνώντας ὅμως νὰ μᾶς ποῦν, πὼς ὅσα ἔκανε αὐτὸς ὁ δικτάτορας μέσα σὲ λίγα χρόνια, δὲν θὰ τὰ κάνουν οἱ Δημοκράτες οὔτε σὲ δεκαετίες… Ἂς δοῦμε λοιπὸν παρακάτω λίγα πράγματα γιὰ τὸ τίνος τὴν πτώση γιορτάζουμε τὴν 17η Νοεμβρίου:

— Ἐπὶ Ἑπταετίας δίνεται ἰδιαίτερη βαρύτητα στὴν Παιδεία μὲ διπλασιασμὸ τῶν κονδυλίων, χτί-ζονται σχολεῖα σὲ ὅλη τη χώρα καὶ οἱ περίφημες Πανεπιστημιουπόλεις, δίνονται οἱ πρῶτες ὑποτρο-φίες σὲ ἀριστούχους μαθητές, καθὼς καὶ χρημα-τικὰ ἔπαθλα σὲ ἀριστούχους φοιτητὲς γιὰ τὴ μετέ-πειτα ἐπαγγελματική τους σταδιοδρομία, χορη-γοῦνται σπουδαστικὰ δάνεια καὶ δωρεὰν βιβλία γιὰ ὅλους τοὺς μαθητὲς καὶ φοιτητές, ἐνῶ ἡ παι-δεία ποὺ παρέχεται εἶναι καθαρὰ ἐθνική, στοχεύ-οντας στὴ συνειδητοποίηση τῆς ἐθνικῆς ταυτότη-τας καὶ τὴν ἀνύψωση τῆς ἐθνικῆς ὑπερηφάνειας.

— Ἐπὶ Ἑπταετίας γίνονται τὰ περισσότερα καὶ σπουδαιότερα δημόσια ἔργα, φτάνει τὸ ρεῦμα στὰ χωριά, κατασκευάζονται δρόμοι μέχρι τὸ τελευ-ταῖο ἀκριτοχώρι τῆς Ἑλλάδας, λιμάνια κι ἀερο-δρόμια σὲ ὅλη τη χώρα, βελτιώνεται σημαντικὰ ἡ ὀδοποιΐα καὶ ἡ πολιτικὴ ἀεροπορία.

— Ἐπὶ Ἑπταετίας δαπανῶνται γιὰ πρώτη φορὰ ποσὰ γιὰ ἀγορὰ πολεμικοῦ ὑλικοῦ. Ὁ στρατὸς ἐξοπλίζεται μὲ ἅρματα, ἀεροπλάνα διαφόρων τύ-πων, πυραυλακάτους καὶ ἕνα σωρὸ ἄλλα!

— Ἐπὶ Ἑπταετίας ἡ ἐγκληματικότητα μειώνε-ται δραματικὰ κι ὁ κόσμος στὴν κυριολεξία κοιμᾶται μὲ τὶς πόρτες του ξεκλείδωτες, ἐνῶ οἱ πα-ρανομοῦντες καὶ οἱ ταραξίες τιμωροῦνται μὲ βα-ριὲς ποινές.

— Ἐπὶ Ἑπταετίας ἡ χώρα παράγει καὶ νὰ ἐξά-γει, ἡ οἰκονομία πάει ἀπὸ τὸ καλὸ στὸ καλύτερο, ἡ Ἑλλάδα δὲν χρωστάει πουθενά, ἐνῶ τὸ ἔλλειμμα ποὺ παραδίδεται στοὺς Δημοκράτες εἶναι ΜΗ-ΔΕΝ!

Τὴν πτώση ὅλων αὐτῶν, λοιπόν, γιορτάζουμε τὴν 17η Νοεμβρίου… Γιορτάζουμε γιὰ τὸ ψέμα, τὴ σήψη, τὴν ἀπάτη, τὴ διαφθορά, τὴν ἀποδυνάμω-ση, τὴν παραγωγικὴ ἀδράνεια, τὴν ὑποχώρηση, τὴν παραχώρηση καὶ ὅλα ὅσα ἔφεραν μαζί τους οἱ «Δημοκράτες». Ἦρθαν ἐκεῖνοι, οἱ «ἀγωνιστές», νὰ μᾶς φτάσουν σήμερα στὴν ἀπόλυτη κατάντια, νὰ μᾶς στερήσουν τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια καὶ νὰ μᾶς παραδώσουν οἰκονομικὰ ἁλυσοδεμένους στὸν ξένο κατακτητή. Νὰ χαιρόμαστε τὴ Δημοκρατία μας!

Τὶ γιορτάζουμε στὶς 17 Νοεμβρίου;

Γράφει ἡ Ἀθηνᾶ Παπαδοπούλου


Κωνσταντῖνος Καβάφης.1863–1933

Ὁ Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης, γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου τὸ 1863 (29 Ἀπριλίου) καὶ πέθανε στὴν ἴδια πόλη τὸ 1933 τὴν ἡμέρα τῶν γενεθλίων του. Ἦταν τὸ ἔνατο καὶ τελευταῖο παιδὶ τοῦ Πέτρου Ἰ. Κα-βάφη (Κωνσταντινούπολη, 1814 – Ἀλεξάν-δρεια, 1870), μεγαλέμπορου βαμβακιοῦ, ἀπὸ φαναριώτικο γένος ποὺ οἱ ρῖζες του φαίνεται πὼς εἶναι βυζαντινὲς καὶ τῆς Χαρί-κλειας Φωτιάδη (Νιχώρι Κωνσταντινουπό-λεως, 1834 – Ἀλεξάνδρεια, 1899) ἀπὸ πα-λαιότατη οἰκογένεια τῆς Πόλης. Ὑπῆρξε, χωρὶς ἀμφιβολία, ἡ μεγαλύτερη πνευμα-τικὴ φυσιογνωμία τῆς Ἀλεξάνδρειας.

Ὁ μικρὸς Καβάφης ζεῖ τὰ πρῶτα παιδικά του χρόνια στὴν Ἀλεξάνδρεια, μέσα σὲ ἐξαι-ρετικὲς συνθῆκες εὐημερίας. Στὸ ἰσόγειο τοῦ διώροφου σπιτιοῦ τῶν Καβάφηδων στὴν ἀριστοκρατικὴ ὁδὸ Σερίφ, στεγάζονταν τὰ γραφεῖα τοῦ ἀκμαιότατου ἐμπορικοῦ οἴκου «Καβάφης & Σία» (κύριος συνέταιρος ὁ Γε-ώργιος Καβάφης, θεῖος τοῦ ποιητῆ, ἐγκατε-στημένος στὸ Λονδῖνο), ἐνῶ ἡ οἰκογένεια τοῦ Πέτρου Καβάφη διαβίωνε μὲ χαρακτη-ριστικὴ ἄνεση στὸ πρῶτο καὶ στὸ δεύτερο πάτωμα, διατηρώντας Γάλλο παιδαγωγό, Ἀγγλίδα τροφό, Ἕλληνες ὑπηρέτες, Ἰταλὸ ἁμαξὰ καὶ Αἰγύπτιο θυρωρό!

Tὸ 1870 μὲ τὸ θάνατο τοῦ πατέρα Καβά-φη ἀρχίζει, οὐσιαστικά, ἡ σταθερὴ πορεία τῆς οἰκογένειας πρὸς τὴν οἰκονομικὴ κρίση καὶ παρακμή. Τὸ 1872 ἡ Χαρίκλεια Καβά-φη μετακομίζει μὲ τὰ παιδιά της στὴν Ἀγγλία ὅπου καὶ θὰ παραμείνουν τὰ ἑπόμε-να ἕξι χρόνια (κυρίως στὸ Λίβερπουλ ἀλλὰ καὶ στὸ Λονδῖνο). Ὁ μικρὸς Καβάφης σπου-δάζει σὲ ἀγγλικὸ σχολεῖο ὅπου καὶ διδάσκε-

νεται στὰ 1883 (Σ.τ.Σ: Ὁ Σαράντος Καργά-κος ἀμφισβητεῖ αὐτή του τὴν τάση). Παράλ-ληλα, γνωρίζουμε, ὅτι ὁ ποιητὴς ἄρχισε νὰ ἐκφράζει ζωηρὸ ἐνδιαφέρον γιὰ νὰ ἀκολου-θήσει πολιτικὴ καὶ δημοσιογραφικὴ σταδι-οδρομία. Φυσικά, τὸ πιὸ ἀξιοσημείωτο αὐτῆς τῆς περιόδου, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ παραμονή του στὴν Πόλη συμπίπτει μὲ τὶς πρῶτες μαρτυρημένες συστηματικές του προσπάθειες νὰ ἐπιδοθεῖ στὴν τέχνη τοῦ ποιητικοῦ λόγου. Τεκμήριο τῆς πρώιμης αὐτῆς προσπάθειας τοῦ Καβάφη, ἀποτελεῖ μία ὁμάδα ἀδημοσίευτων ἀπὸ τὸν ἴδιο ποι-ημάτων, τὰ ὁποῖα ἐκδόθηκαν μαζὶ μὲ ἄλλα ἀνέκδοτα ποιήματα τὸ 1968 ἀπὸ τὸ Γ. Π. Σαββίδη. Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο συμπληρώνει καὶ τὶς μελέτες του πάνω στὴν ἀρχαία καὶ μεσαιωνικὴ ἑλληνικὴ φιλολογία ποὺ τὶς εἶχε ἀρχίσει τὴν ἐποχὴ ἀκόμα ποὺ βρισκό-ταν στὴν Ἀγγλία.

Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1885, ὁ Καβάφης γυ-ρίζει στὴν Ἀλεξάνδρεια μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του καὶ τοὺς ἀδελφούς του, Ἀλέξανδρο καὶ Παῦλο. Μὲ τὴν ἐπιστροφή του, ὁ Καβάφης ἐγκαταλείπει τὴν ἀγγλικὴ ὑπηκοότητα (ποὺ εἶχε ἀποκτήσει ὁ πατέρας του στὰ 1850) καὶ παίρνει τὴν ἑλληνική.

Τὰ πρῶτα χρόνια μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ στὴν Ἀλεξάνδρεια εἶναι μία περίοδος προ-σαρμογῆς. Ὁ Καβάφης ἀρχίζει νὰ ἐργάζε-ται, ὄχι ἀκόμη συστηματικά, ἀλλάζοντας διάφορα ἐπαγγέλματα ὅπως τοῦ δημοσιο-γράφου στὴν ἐφημερίδα «Τηλέγραφος» (1886), τοῦ μεσίτη στὸ Χρηματιστήριο Βάμ-βακος (1888) καὶ τοῦ ἄμισθου γραμματέα στὸ Γραφεῖο Ἀρδεύσεων (1889-1892) ὅπου καὶ θὰ προσληφθεῖ ὡς ἔκτακτος ἔμμισθος ὑπάλληλος τὸ 1892 καὶ θὰ ἐργαστεῖ μόνιμα ἐκεῖ ἐπὶ τριάντα χρόνια, μέχρι τὸ 1922, φτάνοντας στὸ βαθμὸ τοῦ ὑποτμηματάρχη.

Ἡ κυριότερη χρονολογικὴ τομὴ ὡς πρὸς τὴν ἐξέλιξη τοῦ ἔργου τοῦ ποιητή, κατὰ τὴν ἐποχὴ αὐτή, τοποθετεῖται στὰ 1891. Εἶναι ἡ χρονιὰ κατὰ τὴν ὁποία ὁ Καβάφης ἐκδίδει σὲ μονόφυλλο τὸ πρῶτο πραγματικὰ ἀξιό-λογο ποίημά του (τὸ Κτῖσται) καὶ δημοσιεύ-ει μερικὰ ἀπὸ τὰ πιὸ ἀξιόλογα πεζά του κεί-μενα, ὅπως τὰ δύο περὶ τῶν «Ἐλγινείων» ποὺ παρουσιάζουν δημόσια τὴν πολιτικὴ πλευρὰ τοῦ ποιητῆ, «Ὀλῖγαι λέξεις περὶ στι-χουργίας» καὶ ἄλλα.

Τὰ οἰκονομικά του βελτιώνονται σημα-ντικὰ καὶ τὰ ἑπόμενα χρόνια ταξιδεύει στὸ Κάιρο (1893), στὸ Παρίσι καὶ στὸ Λονδίνο μὲ τὸν ἀδελφό του Τζῶν (1897). Τὸ 1899 πε-θαίνει ἡ μητέρα του σὲ ἡλικία 65 ἐτῶν, γε-γονὸς ποὺ συγκλονίζει τὸν ποιητή. Τὸ 1901 καὶ τὸ 1903 ταξιδεύει στὴν Ἑλλάδα καὶ γνω-ρίζεται στὴν Ἀθήνα μὲ Ἕλληνες πεζογρά-φους (Πολέμης, Ξενόπουλος, Πορφύρας). Στὶς 30 Νοεμβρίου τοῦ 1903, δημοσιεύεται

ται γιὰ μητρική του γλώσσα τὴν ἀγγλικὴ ἀλλὰ παράλληλα μαθαίνει καὶ ἑλληνικὰ καὶ γαλλικά. Μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια παρα-μονῆς στὴν Ἀγγλία ἀναγκάζονται νὰ ἐπι-στρέψουν στὴν Ἀλεξάνδρεια καθὼς τὰ οἰκο-νομικὰ τῆς οἰκογένειας πηγαίνουν ἄσχημα καὶ ἡ οἰκογενειακὴ ἐπιχείρηση διαλύεται. Ὁ Καβάφης συνεχίζει τὶς σπουδές του στὸ Ἐμποροπρακτικὸ Λύκειο «Ἑρμῆς» ἐνῶ πα-ράλληλα ὑπάρχουν σαφῆ στοιχεῖα ὅτι κατὰ τὸ διάστημα ποὺ μεσολάβησε ἀνάμεσα στὴν ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν Ἀγγλία (1878) καὶ στὸ ξεκίνημα τῆς φοίτησης στὸν «Ἑρμῆ» (1881), ὁ Καβάφης εἶχε ἀρχίσει νὰ μελετᾶ καὶ νὰ ἐργάζεται πνευματικὰ ἀπὸ μόνος του, χρη-σιμοποιώντας βιβλία ἀπὸ τὶς δανειστικὲς βιβλιοθῆκες τῆς Ἀλεξάνδρειας. Σ’ αὐτὴν τὴν τριετία ἀνάγεται καὶ ἡ φιλόδοξη ἀπό-πειρά του νὰ συντάξει ἕνα ἱστορικὸ λεξικό, προσπάθεια ποὺ δὲν ὁλοκληρώθηκε ἀφοῦ τὰ λήμματα τοῦ ἔργου σταμάτησαν «στὴ μοιραία λέξη Ἀλέξανδρος».

Τὸ 1882, στὴ διάρκεια τῆς αἰγυπτιακῆς ἐξέγερσης κατὰ τῶν Ἄγγλων, πηγαίνει μὲ τὴν οἰκογένειά του γιὰ τρία χρόνια (ὡς τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1885) στὴν Κωνσταντινούπο-λη, στὸ σπίτι τοῦ φαναριώτη παπποῦ του, Γεωργάκη Φωτιάδη. Ἡ τριετὴς παραμονὴ τοῦ Καβάφη στὴν Πόλη ἀποδεικνύεται ἰδι-αιτέρως σημαντικὴ καὶ κρίσιμη γιὰ διαφο-ρετικοὺς λόγους. Σύμφωνα μὲ τὶς βιογρα-φικὲς σημειώσεις τῆς Ρίκας Σεγκοπούλου, ὁ ὁμοσεξουαλισμός του ἄρχισε νὰ ἐκδηλώ-

Ἡ Ζωὴ καὶ τὸ Ἔργο του.


Ὁ Ἀτανάζιο Κατράρο, πρῶτος μετα-φραστὴς στὰ ἰταλικὰ τῶν ποιημάτων τοῦ Καβάφη καὶ προσωπικός του φίλος, γρά-φει:

«Τὴν ὁμοφυλοφιλία τοῦ Καβάφη τὴ βα-ραίνει ἕνα μεγάλο ἐρωτηματικό, ποὺ χρειά-ζεται βαθιὰ συνετὴ καὶ ἀντικειμενικὴ μελέ-τη καὶ δὲν ἀποκλείεται ἡ ἀπόφαση νὰ εἶναι ἀπαλλακτική. Κανεὶς δὲν μπόρεσε ποτὲ νὰ προσκομίσει μία ἀπόδειξη γιὰ τὸ ἁμάρτημα ποὺ ἀποδίδεται στὸν ποιητὴ καὶ ποτὲ δὲν βρέθηκε ἀνακατεμένος σ’ ἕνα σκάνδαλο.»

Διπλῆς σημασίας ἡ παραπάνω δήλωση. Πρόκειται γιὰ δήλωση προσωπικοῦ φίλου τοῦ ποιητῆ ποὺ ἐννοεῖται ὅτι γνωρίζει καλὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἐπιπλέον ἀναφέρεται ἡ ἔλλειψη ἀποδείξεων καὶ σκανδάλων στὰ ὁποῖα νὰ εἶχε ἀνακατευτεῖ ὁ ποιητής.

Σὲ ἀνάλογες βάσεις (ποὺ δὲν εἶναι δυ-νατὸν νὰ ἀναφερθοῦν) στηρίχτηκαν, ὁ Στρατὴς Τσίρκας καὶ ὁ Ἰ. Μ. Χατζηφώτης γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴν πολὺ ἐνδιαφέρουσα ἄποψη ὅτι τὸ «πάθος» τοῦ Καβάφη δὲν ἦταν ἡ ὁμοφυλοφιλία του ἀλλὰ ὁ αὐνανισμὸς καὶ ὁ ἀλκοολισμός. Ἦταν πολὺ ντροπαλὸς (ὅπως ἐξάλλου ὁμολογεῖται ἀπ’ ὅλους) ὁ ποιητὴς γιὰ νὰ προχωρήσει σὲ κάτι περισ-σότερο ἀπὸ τὸ «μοναχικό» πάθος του, ὑπο-στηρίζει ὁ Ἰ. Μ. Χατζηφώτης. Ἔτσι τὰ ἐρω-τικὰ ποιήματα τοῦ Καβάφη κινοῦνται –σύμ-φωνα μὲ τὴ γνώμη τῶν δύο λογοτεχνῶν– στὰ ὅρια τῆς φαντασίας καὶ τοῦ ἀπραγματοποί-ητου. Εἶχε τὶς προθέσεις ὁ Καβάφης ἀλλὰ δὲν τὶς ἔκανε πράξη...

Γιὰ περισσότερες, ὅμως, πληροφορίες πάνω στὸ ἐνδιαφέρον αὐτὸ θέμα τῆς ζωῆς τοῦ Καβάφη, θὰ σᾶς προτείνω τὸ βιβλίο «Καβαφικά» του Ἰ. Μ. Χατζηφώτη (πήγαινε στὶς ἐκδόσεις).

Τὸ Ἔργο τοῦ Κ.Π. ΚαβάφηὉ Κάβαφης, ὅσο ζοῦσε, δὲν ἐξέδωσε ποτὲ

ὁλόκληρο τὸ ποιητικό του ἔργο, τὸ ὁποῖο, ἄλλωστε, συμπλήρωνε ὡς τὴν τελευταία στιγμὴ τῆς ζωῆς του. Οὔτε, φυσικά, πραγ-ματοποίησε ποτὲ μία κανονικὰ ἐμπορικὴ ἔκδοση. Ἀκολούθησε ἕνα δικό του, ἰδιόρ-ρυθμο σύστημα ἔκδοσης καὶ κυκλοφορίας τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο καὶ προκάλεσε πολλὲς συζητήσεις στὸ χῶρο τῶν καβαφικῶν με-λετῶν. Σύμφωνα μὲ τὴ διδακτορικὴ δια-τριβὴ τοῦ Γ. Π. Σαββίδη, ὑπῆρξαν τρία δια-φορετικὰ στάδια ἐκδοτικῆς τακτικῆς, σὲ

στὰ Παναθήναια τὸ ἱστορικὸ ἄρθρο τοῦ Ξε-νόπουλου γιὰ τὸν Καβάφη μὲ τίτλο «Ἕνας Ποιητής». Τὴν ἴδια χρονιὰ γράφει καὶ τὸ ση-μαντικότερο πεζὸ κείμενό του, τὸν «φιλοσο-φικὸ ἔλεγχο» τῶν ποιημάτων του ποὺ εἶναι γνωστὸ μὲ τὸν τῖτλο «Ποιητική». Τὰ ἑπόμενα χρόνια κυλοῦν ἀνάμεσα σὲ ποιητικούς, φι-λοσοφικοὺς στοχασμούς, γνωριμίες μὲ ἐξέ-χουσες προσωπικότητες στὴν Ἀλεξάνδρεια (Ἴων Δραγούμης, Ἐ. Μ. Φόρστερ), ἀνανεώ-σεις συμβολαίων ἐργασίας στὶς Ἀρδεύσεις καὶ τοὺς διαδοχικοὺς θανάτους τῶν ἀδερφῶν του. Σημαντικὸ βιογραφικὸ στοι-χεῖο ἀποτελεῖ καὶ ἡ ἐγκατάσταση τοῦ ποι-ητῆ στὸ περίφημο σπίτι-ἐργαστήρι τῆς ὁδοῦ Λέψιους στὰ 1907, ὅπου καὶ θὰ περάσει τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του, δημιουργώντας τὸ σημαντικότερο τμῆμα, ποσοτικὰ καὶ ποιο-τικά, τοῦ ἔργου του.

Τὸ 1922 δηλώνει τὴν πρόθεσή του νὰ μὴ συνεχίσει τὴν ἐργασία του στὶς Ἀρδεύσεις, ἀπ’ ὅπου καὶ παραιτεῖται μὲ τὸ βαθμὸ τοῦ ὑποτμηματάρχη («ἐπιτέλους ἐλευθερώθη-κα ἀπ’ αὐτὸ τὸ μισητὸ πράγμα») καὶ χωρὶς καμμιὰ περίσπαση ἀφοσιώνεται στὴ συ-μπλήρωση τοῦ ποιητικοῦ του ἔργου. Τὸ 1926 ἡ κυβέρνηση τοῦ δικτάτορα Πάγκα-λου ἀπονέμει στὸν Καβάφη τὸ παράσημο τοῦ Φοίνικος, διάκριση τὴν ὁποία ὁ ποιητὴς ἀποδέχεται ὑποστηρίζοντας ὅτι «Τὸ παρά-σημο μοῦ τὸ ἀπένειμε ἡ Ἑλληνικὴ Πολι-τεία, τὴν ὁποία σέβομαι καὶ ἀγαπῶ. Ἡ ἐπι-στροφὴ τοῦ παρασήμου θὰ εἶναι προσβολὴ ἐκ μέρους μου πρὸς τὴν Ἑλληνικὴν Πολι-τείαν γι’ αὐτὸ καὶ τὸ κρατῶ». Τὸ 1927 γνωρί-ζεται μὲ τὴ Μαρίκα Κοτοπούλη καὶ τὸ Νίκο Καζαντζάκη. Ἀπὸ τὸ 1930 ἀρχίζει νὰ ὑπο-φέρει ἀπὸ τὸ λάρυγγά του καὶ τὸν Ἰούλιο τοῦ 1932 οἱ γιατροὶ διαγιγνώσκουν καρκίνο τοῦ λάρυγγα. Πηγαίνει στὴν Ἀθήνα ὅπου εἰσάγεται σὲ νοσοκομεῖο καὶ τοῦ γίνεται τραχειοτομία. Μετὰ ἀπὸ τετράμηνη παρα-μονὴ στὴν Ἀθήνα, ἐπιστρέφει στὴν Ἀλεξάν-δρεια ὅπου καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος, 1933, στὶς 29 Ἀπριλίου, μέρα τῶν γενεθλίων του, πε-

θαίνει.

Τὸ «πάθος» τοῦ Κ.Π. ΚαβάφηὉ Καβάφης εἶχε ἕνα μεγάλο «πάθος»,

μία παρεκτροπὴ ἀπὸ τὰ συνήθη ποὺ οἱ πε-ρισσότεροι μελετητὲς τοῦ ἔργου καὶ τῆς ζωῆς του θεωροῦν ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν ὁμο-φυλοφιλικὴ ἐρωτικὴ ζωὴ τοῦ ποιητῆ (Σ.τ.Σ: Θεωρία, δὲν σημαίνει ἀπόδειξη).

Χαρακτηριστικές του ψυχοπνευματικοῦ βασανισμοῦ τοῦ εἶναι οἱ βραχυγραφημένες σημειώσεις ποὺ κρατᾶ:

«Πρέπει ἀλύγιστα νὰ ἐπιβάλω στὸν ἑαυτό μου ἕνα τέρμα ἕως τὴν 1η Ἀπριλίου, διαφο-ρετικὰ δὲν θὰ μπορέσω νὰ ταξιδέψω. Θ’ ἀρρωστήσω καὶ πὼς θὰ περάσω τὴ θάλασ-σα, καὶ πῶς, ἀρρωστημένος θ’ ἀπολαύσω τὸ ταξίδι μου;

16 Μαρτίου: Μεσάνυχτα. Ὑπέκυψα ἐκ νέου. Ἀπελπισία, ἀπελπισία, ἀπελπισία. Καμμιὰ ἐλπίδα δὲν ὑπάρχει. Παρεκτὸς ἂν σταματήσω ὡς τὶς 15 Ἀπριλίου. Ὁ θεὸς βο-ηθός.», καὶ κάπου ἀλλοῦ, «Ὑφίσταμαι μαρ-τύριο. Σηκώθηκα καὶ γράφω τώρα. Τὶ θὰ κάμω καὶ τὶ θὰ γίνει; Τὶ νὰ κάνω; ...Βοή-θεια. Εἶμαι χαμένος.»

Ἀπ’ αὐτὲς τὶς σημειώσεις ἑνὸς ἀπελπι-σμένου ἀνθρώπου ποὺ ζητάει ἀπεγνωσμένα βοήθεια καθὼς καὶ ἀπὸ τὰ ἐρωτικὰ ποιήμα-τά του, πολλοὶ μελετητὲς ἔβγαλαν ἀβίαστα τὸ συμπέρασμα περὶ τῆς ἀνώμαλης σεξουα-λικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ ποιητῆ. Καὶ ὅμως ...


«μονόφυλλα», «τεύχη» καὶ «συλλογές», τὰ ὁποῖα ἀντιπροσωπεύουν τρεῖς διαφορετικὲς φάσεις στὴν ἱστορία τῆς καβαφικῆς ποίη-σης. Ἡ μέθοδος τῶν «μονόφυλλων» χρησι-μοποιεῖται ἀπὸ τὸ 1891 ὡς καὶ τὸ 1904, ὁπότε ὁ ποιητὴς τυπώνει τὸ πρῶτο «τεῦχος» μὲ 21 ποιήματα. Ἡ πρώτη χρονολογικὴ «συλλογή» του κυκλοφόρησε, ἰδιωτικὰ πά-ντα κατὰ τὴν πάγια τακτική του, τὸ 1912 καὶ ἡ πρώτη θεματικὴ «συλλογή» του τὸ 1917. Γιὰ πρώτη φορὰ συγκεντρωμένο ὁλό-κληρο τὸ σῶμα τῆς ἀναγνωρισμένης καβα-φικῆς ποίησης, κυκλοφόρησε τὸ 1935 μὲ ἐπιμέλεια τῆς Ρίκας Σεγκοπούλου, ἐνῶ σή-μερα κυκλοφοροῦν ἔγκυρες ἐκδόσεις τῶν «ἀναγνωρισμένων», τῶν «ἀνέκδοτων», τῶν «ἀποκηρυγμένων» ποιημάτων (φροντισμέ-νες ἀπὸ τὸ Γ. Π. Σαββίδη) καὶ τῶν «ἀτελῶν» ποιημάτων του (ἀπὸ τὴ Ρενάτα Λαβανίνι).

Ὅλα τὰ ποιήματά του ὁ Καβάφης τὰ ἔγραψε στὴν ἑλληνική, μὲ τὴν ἐξαίρεση ἐλα-χίστων ἀπὸ τὰ μέχρι τὸ 1968 ἀνεκδότων ποιημάτων του.

Συνολικὰ τὰ ποιήματα ποὺ ἔγραψε ὁ Κα-βάφης εἶναι 154. Ἐπιπλέον θὰ πρέπει νὰ ὑπολογιστοῦν ἄλλα 75 ποὺ παρέμειναν ἀνέκδοτα ἕως τὸ 1968 καὶ τὰ ὁποῖα βρέθη-καν στὸ Ἀρχεῖο του ἢ σὲ χέρια φίλων του καθὼς καὶ 27 ποιήματα ποὺ δημοσίευσε μὲν ὁ ἴδιος μεταξὺ 1886 καὶ 1898 ἀλλὰ ποὺ ἀργότερα τὰ ἀποκήρυξε. Ὁ Καβάφης ἔγρα-ψε καὶ κάποια πεζά, δοκίμια, μελέτες, με-ταξὺ τῶν ὁποίων: «Τὰ Ἐλγίνεια Μάρμαρα», «Οἱ Βυζαντινοὶ ποιηταί», «Τὸ Κυπριακὸν ζή-τημα», «Τὸ Τέλος τοῦ Ὀδυσσέως», «Μία σελὶς τῆς Τρωϊκῆς Ἱστορίας» κ.ἄ.

Σύμφωνα μὲ διευκρινίσεις καὶ ὑποδεί-ξεις τοῦ ποιητῆ, τὰ ποιήματά του κατατάσ-σονται σὲ τρεῖς κατηγορίες: τὰ ἱστορικά, τὰ φιλοσοφικὰ καὶ τὰ ἡδονικὰ ἢ αἰσθησιακά. Ἂν καὶ στὴν ἀρχὴ ἡ ποίηση τοῦ Κ. Π. Καβά-φη συνάντησε τὴν ἐχθρότητα καὶ τὴν ἐπιφύ-λαξη τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, μὲ τὸν καιρὸ ἐπιβλήθηκε στὴ συνείδηση ὅλων σὰν ἕνας ἰδιόμορφος ἀλλὰ μεστὸς καὶ γεμάτος μὲ οὐσιαστικὸ περιεχόμενο ποιητῆς ποὺ δὲν ἐνδιαφερόταν γιὰ τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφά-νιση τοῦ στίχου του ἀλλὰ μονάχα γιὰ τὸν ἐσωτερικὸ στοχασμό, τὴ φιλοσοφικὴ σκέψη καὶ τὸ στοχαστικὸ δίδαγμα.

Μετὰ θάνατον, ὁ Καβάφης ἔγινε ἀντικεί-μενο μακρόχρονης μελέτης ἀπὸ ποιητὲς καὶ μελετητὲς τοῦ ἔργου του σὲ ὅλο τὸν κό-σμο. Τὰ ποιήματά του ἐκδόθηκαν καὶ ἐκδί-δονται σὲ συλλογές, ἐνῶ πρόκειται καὶ γιὰ τὸν πιὸ πολυμεταφρασμένο Νεοέλληνα λο-γοτέχνη. Ποιήματά του ἔχουν μεταφραστεῖ στὰ γαλλικά, ἀγγλικά, γερμανικά, ἰταλικά, ἱσπανικά, ὁλλανικά, ἀραβικά, ἰαπωνικά, ἀρμένικα, ἰνδικά, σλαβικὲς γλῶσσες καὶ σὲ πάρα πολλὲς ἄλλες γλῶσσες.

Στὴν ὁδὸ Λέψιους στὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸ διαμέρισμα τοῦ Καβάφη ἔχει μετατραπεῖ σὲ μουσεῖο μὲ ἐκδόσεις, χειρόγραφα, μετα-φράσεις, δημοσιεύματα καὶ ἔργα τέχνης ἐμπνευσμένα ἀπὸ τὸ ἔργο του, πλούσιο φω-τογραφικό, φιλολογικὸ καὶ ἄλλο ὑλικό.

Βρέθηκε λοιπὸν ἀπὸ τὴν Φοινίκη στὴν Κρήτη, ἡ ὡραία νύμφη Εὐρώπη, μὲ τὸν ἀγαπημένο της «ταῦρο», ἀλλὰ τὸ κακὸ εἶναι, ὅτι ὁ κεραυνοβόλος ἔρωτας δὲν κρατάει πολὺ κι ὕστερα ὁ Ζεύς, εἶχε καὶ ἄλλα καθήκοντα.

Σὲ λίγο θὰ ἐκθρόνιζε μὲ τὴν σειρά του, τὸν πα-τέρα του, τὸν Κρόνο, θὰ κυριαρχοῦσε στοὺς Οὐρανοὺς καὶ θὰ γινόταν ὁ πατέρας ὅλων τῶν Θεῶν καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Τὸ ἀποτέλεσμα ὅμως ἦταν, ὅτι ἡ Εὐρώπη, κα-τέληξε μία ἀκόμα ἀνύπαντρη μητέρα τῆς Ἱστορί-ας. Εὐτυχῶς διατηροῦσε ἀκόμα τὴν ὀμορφιά της κι ὅταν μία μέρα ὁ Ἀστέριος, ὁ βασιλιὰς τῆς Κρή-της, τὴν συνάντησε στὴν Ἀγορά, τὴν ἐρωτεύτηκε μὲ τὴν πρώτη ματιὰ καὶ τὴν παντρεύτηκε, υἱοθε-τώντας καὶ ὅλα τὰ θεϊκά της παιδιά.

Ἀνάμεσα τοὺς ἦταν καὶ ὁ Μίνως, ὁ θρυλικὸς βασιλιὰς τῆς Κρήτης, ποὺ ἀποδείχτηκε, ὁ πιὸ καλὸς καὶ δίκαιος βασιλιάς, ὅλων τῶν ἐποχῶν.

Τὸ παράδειγμά του ἀκολούθησαν καὶ οἱ ἀπό-γονοί του. Ἦταν τόσο καλοὶ καὶ δίκαιοι βασιλιά-δες, ποὺ κράτησαν τὴν Εἰρήνη στὴν περιοχὴ πάνω ἀπὸ 2.000 χρόνια, ἴσως καὶ περισσότερα.

Εἶναι δέ, ἀξιοθαύμαστο ὅτι καμμία πόλη τῆς μεγαλονήσου, δὲν χρειάστηκε νὰ κτίσει τείχη τριγύρω της.

Ἡ Μινωϊκὴ Κρήτη δὲν εἶχε ἐχθρούς, βοη-θοῦσε βέβαια, κατὰ τὴ γνώμη τῆς γράφουσας καὶ ὁ διπλοὺς πέλεκυς, ποὺ ἔπιπτε ἐπὶ τῆς κε-φαλῆς τῶν Ἐσωτερικῶν καὶ Ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν της, πάντως, στὰ παράλια τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὸ ὄνομα τοῦ Μίνωα ἦταν πολὺ ἀγαπητὸ καὶ ἐξίσου ἀγαπητὰ ἦταν καὶ τὰ κρητι-κά προϊόντα, ὅπως τὸ λάδι, τὸ κρασί, τὸ τυρὶ τὰ ἐργαλεῖα καὶ τὰ εἴδη κεραμικῆς.

Ἡ Εὐρώπη ἔζησε ὅλα της τὰ χρόνια στὴν ἀγα-πημένη της Κρήτη καὶ ποτὲ μὰ ποτέ, δὲν κούνη-σε ἀπὸ τὸ ζηλευτό της βασίλειο. Οὔτε μία φορά! Καὶ ποῦ ἀλλοῦ νὰ πήγαινε; Σὲ ὄλον τὸν ὑπόλοι-πο κόσμο βασίλευε τὸ σκοτάδι τῆς βαρβαρότη-τας. Ἀλλὰ τότε μπορεῖ νὰ ἀναρωτηθεῖτε, γιατὶ τὴν Ἤπειρο Εὐρώπη, τὴν λένε Εὐρώπη; Ποιὸς ξέρει.

Ἴσως ἔτσι γιὰ πλάκα ἢ γιὰ τὴν δόξα τοῦ ὀνό-ματος, ὅπως τὰ Σκόπια ποὺ θέλουν νὰ λέγονται «Μακεδονία» χωρὶς νὰ ἔχουν καμμία σχέση μὲ τὴν Μακεδονία ἢ μὲ τοὺς Μακεδόνες ἢ ὅπως οἱ βομβαρδισμοὶ τοῦ ΝΑΤΟ κατὰ τῆς Γιουγκο-σλαυΐας, ποὺ ὀνομάστηκαν ἀνθρωπιστικοί, ἀλλὰ δὲν εἶχαν καμμία σχέση μὲ τὴν ἀνθρωπιὰ ἢ ὅπως τὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Χάγης ποὺ λέ-γεται «διεθνές» ἐνῶ δὲν εἶναι, ἀφοῦ οὔτε ἡ Ἀμε-ρικὴ ἡ ἴδια δὲν τὸν ἀναγνωρίζει.

Τὶ δηλαδὴ νομίζετε ὅτι μόνον στὴν Ἑλλάδα εἶσαι ὅτι δηλώσεις;…

Ἀλλὰ νὰ γυρίσουμε στὸ θέμα μας. Κατὰ τὸν 3ο μὲ 4ο αἰώνα λοιπόν, ὀνομάστηκαν «Εὐρώπη» τὰ βόρεια παράλια του Αἰγαίου καὶ ἀργότερα ἐπικράτησε ἡ ὀνομασία σὲ ὁλόκληρη τὴν ἤπει-ρο.

Κι ὅσο γιὰ τὴν ἀλήθεια, κάτω ἀπὸ τὸν μυθο-λογικὸ μανδύα τῆς ἱστορίας μας, νὰ σᾶς ποῦμε, ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γαίας, τοῦ Κρόνου καὶ τῆς Ρέας, τοῦ Δία καὶ τῆς Ἥρας, συμβολίζουν τὶς γεωλογικὲς περιόδους, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ γῆ πέρασε ἀπὸ διάφορες φάσεις. Ἀνά-λογα διαμορφώθηκαν ἡ χλωρίδα καὶ ἡ πανίδα της, κάτω ἀπὸ τὶς κατὰ καιρούς, ἐπικρατοῦσες κλιματολογικὲς συνθῆκες, οἱ ὁποῖες καὶ καθόρι-σαν τὴν φυσικὴ καὶ ἱστορικὴ ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώ-που κ.λπ. κ.λπ.

Ὁ δὲ ἔρωτας τῆς Εὐρώπης μὲ τὸν Ἕλληνα Θεό, συμβολίζει τὴν Ἀνατολικὴ ρίζα τῶν Κρητῶν, ὅπως καὶ ἀργότερα, ὁ γάμος τῆς Κρητικιᾶς πρι-γκίπισσας Ἀριάδνης μὲ τὸν Θεὸ Διόνυσο, θὰ συμβολίσει τὴν Κρητικὴ ρίζα τῶν Ἑλλήνων.

Καὶ πάντως ὄχι, ὁ θεϊκὸς ταῦρος δὲν τὴν πῆγε ποτὲ τὴν Ευρώπη, στὴν Εύρώπη…

Ἡ Εὐρώπη στὴν Κρήτη.

«Ὁ πρίγκηπας μὲ τὰ κρίνα» ἔτσι ὀνόμασαν τὴν ὡραία αὐτὴ φιγούρα, οἱ ἀρχαιολόγοι ποὺ τὴν ἀνακάλυψαν στὶς

ἀνασκαφὲς τῆς Κνωσσοῦ, ἀλλὰ μᾶλλον πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιον τὸν βασιλιὰ Μίνωα, γιὸ τῆς Εὐρώπης καὶ τὸ βασιλιὰ

Ἀστέριου τῆς Κρήτης.»


Ἡ μπάσταρδη γενιὰ τοῦ Πολυτεχνείου.

Τοῦ Δημήτρη ΓιαννακοπούλουΔιδάκτωρος Πολιτικῆς Ἐπιστήμης,

εἰδικοῦ σὲ θέματα πολιτικῆς καὶ διακυβέρνησης

στὴν Εὐρασία.

Δίκιο ἔχουν τὰ παιδιὰ τῆς ἀνεργίας ὅταν ἀποκαλοῦν μπάσταρδη τὴ γενιὰ τοῦ Πολυ-τεχνείου. Πιὸ μπάσταρδη ἰδεολογικὰ καὶ πολιτικὰ γενιὰ δὲν γίνεται. Τὸ δικό τους «ψωμί» πλήρωσε ἀκριβὰ καὶ ἡ «παιδεία» καὶ ἡ «ἐλευθερία» καὶ σήμερα χιλιάδες ἄνθρω-ποι μένουν χωρὶς ψωμί, ἐνῶ ἑκατοντᾶδες ἄλλοι τρέμουν μὲ τὴν ἰδέα ὅτι τὸ ψωμὶ στὸ τραπέζι τους δὲν θὰ φτάνει νὰ χορτάσει ὁλό-κληρη τὴν οἰκογένεια.

Εἶναι μπάσταρδοι οἱ πολιτικοί, δικαστές, κυβερνητικοί, παράγοντες καὶ λειτουργοὶ τῶν ΜΜΕ, ἀλλὰ καὶ ἐπιχειρηματίες καὶ με-γαλοστελέχη τῶν ὀργάνων τοῦ κράτους καὶ εὐρύτερα τῆς διοίκησης, ποὺ συνδέθηκαν μὲ τὸ μήνυμα τῆς μεταπολίτευσης, καθὼς ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τους ἀπέδειξαν τὴν ἐπι-τηδειότητά τους. Ποτὲ δὲν συνέδεσαν τὴν δική τους προκοπὴ καὶ εὐημερία μὲ αὐτὴν τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Τὸ κράτος εὐημε-ρίας ὑπῆρξε γι’ αὐτοὺς ἕνα ἐξωτερικὸ φαινό-μενο τὸ ὁποῖο θὰ νομιμοποιοῦσε τὶς δικές τους προνομίες.

Εἶναι μπάσταρδοι διότι μέσω ἑνὸς σύνθε-του μηχανισμοῦ πατρωνίας, φρόντισαν νὰ ἐξαργυρώσουν τὴν συγκυριακὴ συμμετοχή τους, ἢ δῆθεν συμμετοχή τους στὸν ἀγώνα γιὰ ἀνεξαρτησία καὶ λαϊκὴ κυριαρχία. Εἶναι τόσο μπάσταρδοι ποὺ οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς ἐξευτέλισαν πολλαπλῶς καὶ σὲ δια-φορετικὲς περιόδους τὸν ἑαυτό τους καὶ πρόδωσαν τοὺς πρώην συντρόφους τους. Ἡ ἱστορία τῆς μεταπολίτευσης εἶναι μία περι-πέτεια ἀμοραλισμοῦ, ψευδοηθικότητας, ψευδοϊδεολογίας, ψευδοεπιχειρηματικότη-τας καὶ γενικότερα ψευδοὺς ταυτότητας. Ὑπῆρξε ἡ περίοδος τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν ὑψηλότερο βαθμὸ ὑποκρισίας.

Κατὰ τὴν μεταπολίτευση ἐξαγνίστηκαν ὅλα ἐκεῖνα τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ κράτους ποὺ συνέθεταν τὸ προηγούμενο πελατειακὸ μοντέλο τῆς Ἑλλάδας. Ἀπὸ τὸ 1975 καὶ μετὰ ξεκίνησε ἡ ἐπαναδόμηση σὲ μία διευρυμένη βάση, τοῦ πελατειακοῦ συστήματος κυριαρ-χίας. Ἡ ἄνοδος τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. στὴν κυβέρ-

νηση καὶ τὰ χρόνια ποὺ ἀκολούθησαν, σή-μαναν τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ κράτους πατρω-νίας στὸν τόπο, τὸ ὁποῖο γόμωσε μὲ μπόλικη ἐκρηκτικὴ ὕλη τὰ θεμέλια τῆς κοινωνίας. Σήμερα ἁπλῶς νοιώθουμε τὴν ἔκρηξη. Ἡ βόμβα ποὺ δομήθηκε μὲ κύρια ὑλικὰ τὴν ἀλητεία, τὸν πολιτικὸ ἀριβισμό, τὸν ἀλαζο-νικὸ μικροαστισμό, τὴν ἀπληστία καὶ τὴν ἀπάτη μίας πολυδιάστατης διαπλοκῆς, δυ-στυχῶς τώρα ἔσκασε. Ἡ ἔκρηξη προκλήθη-κε ἀπὸ ἕναν συγκερασμὸ ἐξωτερικῶν παρα-γόντων, ἀλλὰ τὰ ὑλικὰ κατασκευῆς αὐτῆς τῆς βραδυφλεγοῦς βόμβας τῆς μεταπολίτευ-σης ἦταν ἐξ ὁλοκλήρου ντόπια.

Ἡ μεταπολίτευση δομήθηκε μὲ τοὺς κα-λύτερους οἰωνοὺς γιὰ ἐκδημοκρατισμὸ καὶ λαϊκὴ χειραφέτηση. Ἦταν ἡ ἐποχὴ τῶν με-γάλων ὁραμάτων καὶ προσδοκιῶν γιὰ ὅλους. Ὅσοι προερχόμαστε ἀπὸ ἀριστερὲς οἰκογέ-νειες νοιώσαμε μία μοναδικὴ ἀνακούφιση καὶ πιστέψαμε ὅτι σύντομα ἡ Ἑλλάδα θὰ γι-νόταν ἕνας «παράδεισος» ἐντὸς τοῦ ὁποίου τὸ ταλέντο, ἡ κοινωνικὴ εὐθύνη, ἡ συνεπὴς ἐργασία, ἡ καινοτόμος ἐπιχειρηματικότητα ποὺ δὲν θὰ ἀποσκοποῦσε στὸν πλουτισμὸ καὶ ἡ διάθεση γιὰ περιορισμὸ τῆς ἐκμετάλ-λευσης καὶ τῶν ἀποκλεισμῶν, καθὼς καὶ ἡ ἀπάλειψη τοῦ πολιτικοῦ στίγματος, θὰ μετέ-τρεπαν τὴν χώρα σὲ μία δημοκρατική, εὐνο-μούμενη πολιτεία, ὅπου τὸ Κράτος Δικαίου θὰ βασίλευε, ἀνοίγοντας διάπλατα τὶς προο-πτικὲς γιὰ εὐημερία, ἰσότητα, πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ἐλευθερία, καθὼς καὶ ἀναλογικὴ κοινοβουλευτικὴ ἐκπροσώπηση.

Ὅλα αὐτὰ καὶ ἀκόμα περισσότερα συνο-δεύονταν ἀπὸ τὸ ἰδιαίτερο ἐπαναστατικὸ (σο-

σιαλιστικό), ἀλλὰ παράλληλα φιλελεύθερο ἠχόχρωμα ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη στὴν Ἀθή-να, μέχρι τὴν Κρήτη, τὸν Ἔβρο καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου. Ἦταν ἡ περίοδος τῆς ἀγαλλίασης καὶ τῶν μεγάλων κοινω-νικῶν, πολιτικῶν καὶ ἀτομικῶν ἀναζητήσεων ποὺ ἀποδείχθηκαν στὴν συνέχεια φενάκη. Ὄχι, ἡ γενιὰ τοῦ Πολυτεχνείου σύστησε τε-λικὰ τὸ καθεστὼς τῆς μεγάλης ἀπάτης ποὺ τώρα ἀποκαλύπτεται μέσω τῆς κοινωνικῆς ὀδύνης, τοῦ ἐθνικοῦ ἐξευτελισμοῦ καὶ τοῦ ἀτομικοῦ ἀδιεξόδου.

Τὰ σημερινὰ θυμωμένα παιδιὰ μὲ τὰ για-ούρτια καὶ τὴν διάθεση τιμωροῦ, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ διαισθάνονται ὅτι ἀποτελοῦν τὸ τε-λικὸ προϊὸν αὐτοῦ τοῦ καθεστῶτος ἀπάτης, στὸ ὁποῖο μεγαλώσαμε, καὶ σὲ διαφορετικὸ βαθμὸ ὁ καθένας, συμμετείχαμε, ἐμεῖς τὰ παιδιὰ τῆς χούντας. Δικαιολογίες γιὰ τὴν κατάντια μας θὰ μποροῦσε νὰ βρεῖ κανεὶς πολλές. Τὸ ζήτημα εἶναι, ποιὸς ἔχει τὴν ἀνά-γκη γιὰ νὰ κρυφτεῖ πίσω ἀπὸ αὐτές, ἢ νὰ κα-μουφλαριστεῖ μέσα σ’ αὐτές. Ὄχι, κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ χρησιμοποιήσει ὁποιαδή-ποτε δικαιολογία γιὰ νὰ νομιμοποιήσει ἕνα νέο πολιτικὸ ρόλο ποὺ θὰ ἀντλεῖ δυναμικὴ ἀπὸ μία περίοδο ψευδεπίγραφων ταυτοτή-των καὶ πρακτικῶν. Σήμερα ἀποκαλύπτεται σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο ἡ ἥττα τῆς καιροσκο-πικῆς καὶ κρατικοδίαιτης ἀστικῆς τάξης τῆς χώρας, ἀφοῦ πρῶτα ζήσαμε τὴν ἰδεολογικὴ ἔκπτωση τῶν λαϊκῶν καὶ μικρομεσαίων στρωμάτων. Ἡ ἐργατικὴ τάξη τῆς Ἑλλάδας ἔχασε τὸν μπούσουλα σὲ μία χώρα στρεβλῆς ἀνάπτυξης καὶ ἀποβιομηχάνισης. Τὰ κον-δύλια τῆς ΕΟΚ καὶ ἀργότερα οἱ θεσμοὶ τῆς Ε.Ε., ἔγιναν μοχλοὶ ἀκόμα μεγαλύτερης θε-σμικῆς δυσλειτουργίας καὶ οἰκονομικῆς κραιπάλης. Πλέον ἡ διαφθορὰ ἀπέκτησε… εὐρωπαϊκὸ ἀέρα. Τὸ «ἀμερικανικὸ ὄνειρο» καὶ τὰ ἐπαρχιώτικα καμώματα λογής-λογὴς ἐκσυγχρονιστῶν ἀντικατέστησαν γιὰ τὰ καλὰ τὸ δικό μας ὄνειρο γιὰ δημοκρατία καὶ εὐη-μερία.

Πλέον ἕνα σημαντικὸ μέρος τῶν παιδιῶν τῆς χούντας ἔνοιωσε μὲ κάθε τρόπο ὅτι δὲν εἶχε καμμία θέση στὸ μεταπολιτευτικὸ πλαί-σιο ποὺ σύστηνε τὴν δῆθεν ἰσχυρὴ Ἑλλάδα. Προδομένοι εἴμαστε ὅσοι προσπαθήσαμε νὰ δώσουμε στὶς ὀρίζουσες τοῦ Πολυτεχνείου σάρκα καὶ ὀστὰ καὶ ἀποκλειστήκαμε ἀπὸ τοὺς μπάσταρδους καὶ ὄχι τὰ σημερινὰ παι-διὰ ποὺ τοὺς φασκελώνουν καὶ τοὺς γιαουρ-

Ράδιο ὌλυμποςΛέμε αὐτὰ ποὺ ἀποσιωποῦν οἱ Νεοταξῖτες.

http://olympos.listen2myradio.com/


τώνουν. Οἱ τελευταῖοι εἶναι ἡ χαμένη γενιὰ ποὺ παρήγαγε ἡ μπάσταρδη δική μας γενιά. Τὸ σημερινὸ στοίχημα εἶναι ἡ «χαμένη» γε-νιὰ νὰ ὡριμάσει γρήγορα πολιτικὰ καὶ στὸ πλαίσιο τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν, νὰ σοβα-ρευτεῖ καὶ ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τὴν ὑποκρισία καὶ τὰ συμπλέγματα τῆς δικιᾶς μας γενιᾶς, νὰ συμβάλλει στὴν πρόοδο τοῦ τόπου. Αὐτό, ὅμως, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει σὲ καμμία περί-πτωση μὲ ὑπόστρωμα τὰ φθαρμένα ὑλικὰ τῆς μεταπολίτευσης. Καὶ ἐπίσης σὲ καμία περίπτωση μὲ τὶς ἰδεολογικὲς ἀναπαραστά-σεις, τὶς ἀξῖες, τὰ στερεότυπα καὶ τοὺς μύ-θους ποὺ δόμησαν τὸν πολιτισμὸ τῆς δικιᾶς μας μὴ ἀξιοπρεποῦς γενιᾶς.

Ἀσφαλῶς ὅλοι της γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνεί-ου δὲν εἴμαστε ἴδιοι. Οὔτε συνένοχοι. Θά ‘πρεπε ὅμως ὅλοι νὰ ντρεπόμαστε γιὰ τὴν κατάληξη τοῦ ὀνείρου μας. Ὁ συντάκτης αὐτῶν τῶν γραμμῶν, δίχως ὑποκρισία, ντρέ-πεται ὅταν κοιτάει στὰ μάτια ἕνα νέο ἀπελπι-σμένο σύγχρονο «ἄθλιο».

Πηγή: Ἡ μπάσταρδη γενιὰ τοῦ πολυτε-χνείου. RAMNOUSIA

http://www.ramnousia.com/2011/10/blog-post_11.html#ixzz1dYMym3Bo

Ἡ ψευτοαγωνίστρια τοῦ Πολυτεχνείου Μαρία Δαμανάκη

Ἡ κ. Δαμανάκη, ἐπίτροπος σήμερα τῆς

χώρας μας στὴν Ε.Ε., σὲ δηλώσεις τῆς εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἡ μεγαλύτερη κατάκτηση τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλλάδας, τὸ εὐρὼ καὶ ἡ εὐρωπαϊκὴ πορεία τῆς χώρας εἶναι σὲ κίνδυ-νο. Τὸ σενάριο τῆς ἀπομάκρυνσης τῆς Ἑλλά-δας ἀπὸ τὸ εὐρὼ βρίσκεται πλέον στὸ τραπέ-ζι καθὼς καὶ ἡ μεθόδευσή του. Εἶμαι ὑπο-χρεωμένη νὰ μιλήσω ἀνοικτά. Ἔχουμε ἱστο-ρικὴ εὐθύνη νὰ δοῦμε τὸ δίλημμα καθαρά: Ἢ συμφωνοῦμε μὲ τοὺς δανειστές μας σὲ ἕνα πρόγραμμα σκληρῶν θυσιῶν μὲ ἀποτε-λέσματα, ἀναλαμβάνοντας τὶς εὐθύνες γιὰ τὸ παρελθόν μας ἢ ἐπιστρέφουμε πίσω στὴ δραχμή. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι δευτερεύο-ντα στὶς σημερινὲς συνθῆκες».

Τὸ 1973, ὅταν στηνότανε ὁ μεγάλη ἀπάτη τοῦ Πολυτεχνείου Α.Ε., αὐτὴ ἡ κυρία, τότε, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ «Ἐδῶ Πολυτεχνεῖο, ἐδῶ…», ἔκραζε καὶ «Ε.Ο.Κ. καὶ Ν.Α.Τ.Ο. τὸ ἴδιο συν-δικάτο –ἔξω ἀπὸ αὐτὰ κτλ», ἀφοῦ ἐξαργύρω-σε τὸ συγκεκριμένο κρώξιμο, μὲ βουλευτιλί-κι στὸ Κ.Κ.Ε., προεδριλίκι στὸν ΣΥ.ΡΙΖ.Α., βουλευτιλίκι στὸ σοσιαληστρικὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ, σήμερα ὑπηρετεῖ εὐόρκως τὴν Ε.Ε., δηλαδὴ ἐκεῖ ποὺ στὰ νιάτα τῆς ἔφτυνε καὶ ἀπαραδέ-κτως θέτει πλέον ἐκβιαστικὰ διλήμματα καὶ μᾶς ἀπειλεῖ λέγοντας ὅτι «ἡ Ἑλλάδα κατρα-κυλάει στὴν Δραχμή!».

Ἐφιάλτες κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ τότε, ἀλλὰ καὶ σήμερα. Ψευτοαγωνιστὲς ποὺ ἐξαργύρωσαν δύο νῦχτες στὸ πολυτεχνεῖο, ἐκτροφεῖο τῶν σημερινῶν ἐξουσιαστῶν, μὲ χλιδάτη ζωὴ ἐδῶ καὶ 38 χρόνια. Τὰ ψέματα ἔχουν τελειώσει. Οἱ «ἥρωες» τοῦ Πολυτεχνεί-ου ἔχουν γίνει κουρελόχαρτο στὴν συνείδη-σή μας. Οἱ χθεσινοὶ αὐτοδιαφημιζόμενοι ὡς «ἥρωες τοῦ Πολυτεχνείου», κατέχουν σήμε-ρα κυβερνητικὲς θέσεις, ζοῦν πλουσιοπάρο-χα καὶ μᾶς καταδυναστεύουν. Θὰ πρέπει νὰ αἰσθάνονται εὐγνωμοσύνη πρὸς τον φασίστα Παπαδόπουλο ποὺ μὲ τὸ τὰνκ γκρέμισε τὴν πόρτα. Διότι μὲ αὐτὸ ζοῦν. Εἶναι ὅμως καὶ ἀγνώμονες καὶ ἀχάριστοι.

http://www.pame.gr/politiki/politika/damanaki-pseytoagonistria.html#.

Tr0WE1b4L7g

Μαρία Δαμανάκη: Ἀπὸ τὸ «ἐδῶ Πολυτεχνεῖο»

στὶς 300.000 εὐρὼ τὸ χρόνο! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἡρωίδα τοῦ Πολυτεχνείου

ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ δημοκρατία… Ἀγωνί-στκηε γιὰ να πάρει τὴν ἐξουσία καὶ νὰ παίρ-νει 230.000€ σὺν 50.000€, χιλιάδες ἔξοδα κίνησης σὺν Βουλευτικὴ Σύνταξη 13.000€! Γιὰ νὰ δίνει στα νέα παιδιὰ 500€ μισθὸ το μήνα!!! Καὶ στους πατερᾶδες μας σύνταξη πείνας καὶ έξευτελισμοῦ!! Δοξάστε την! Κα-μαρῶστε την, ὅπως καὶ τοὺς ὑπολοίπους «ἀγωνιστές - ἐπαναστᾶτες»…

Ὁ βασικὸς μισθὸς ἑνὸς Ἐπιτρόπου στὴν Ε.Ε. εἶναι γιὰ τὸ 2009 ἦταν 230.000€ ἐτησί-ως (πρὸ φόρων), ἐνῶ οἱ περισσότεροι κερδί-ζουν ἀρκετὰ περισσότερα ἀπὸ τὸ ποσὸ αὐτό, ἀναλόγως τοῦ τομέα ποὺ ἐποπτεύουν. Ἐνδεικτικά, οἱ περισσότεροι... λαμβάνουν περὶ τὰ 7.000€ ἐτησίως γιὰ «ἔξοδα περιποίη-σης πελατείας» καὶ 35.000 γιὰ «ἔξοδα στέγα-σης» - δεύτερο σπίτι στὴν ἕδρα τῆς Ε.Ε. Ἡ (ἀριστερή) κα Δαμανάκη ὅμως, δὲν ἀρκεῖται στὰ ἀνωτέρω. Λαμβάνει ἐπίσης 3.391€ (κα-θαρά) μηνιαίως ὡς βουλευτική της σύνταξη, καὶ ἀκόμη 5.166€ (καθαρά) κάθε 3 μῆνες ἀπὸ τὸν ΟΤΕ!!!! Σύνολο, δηλαδή, πάνω ἀπὸ 280.000€ (ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΟΓΔΟΝΤΑ ΧΙΛΙΑ-ΔΕΣ ΕΥΡΩ) καθαρὰ ἐτησίως!!!

Καὶ βέβαια δὲν ὑπολογίζουμε τυχόν… ἔσοδα ἀπό τὴ θητεία της στὴν Ἠλέκτωρ (Ὅμιλος Ἑλληνικῆς Τεχνοδομικῆς - Ἄκτω-ρα), τὰ ἀκίνητα σὲ Κρήτη, Διόνυσο Ἀττικῆς κ.λπ.

Καὶ ἐρωτῶ:1. Στοὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε, δὲν θά ‘πρε-

πε ἡ «ἀριστερή» κα Δαμανάκη, νὰ παραιτη-θεῖ τουλάχιστον τῆς βουλευτικῆς της σύντα-ξης; Τὰ λεφτὰ ἀπὸ τὸν ΟΤΕ, τῆς τὰ χαρίζου-με, ἀφοῦ τώρα θὰ τὴν πληρώνουν οἱ Γερμα-νοὶ (ἀλήθεια, αὐτοὶ τὸ ξέρουν ὅτι ἔχουν ἐπί-τροπο τῆς Ε.Ε. στὴ μισθοδοσία τους;;;)

2. Πότε λήγει, κα Δαμανάκη, τὸ χρέος τοῦ Ἕλληνα ποὺ μοχθεῖ γιὰ νὰ πληρώνονται τὰ μισθά σας, γιὰ τὶς ὑπηρεσίες ποὺ «προσφέ-ρατε» ὡς «ἐπαναστάτρια τοῦ Πολυτεχνείου»; Στεγαστικὸ νά ‘χαμε πάρει γιὰ νὰ σᾶς τὰ χρωστάγαμε ἀπὸ τὸ ‘73, θὰ τὸ ‘χαμε ξοφλή-σει σήμερα, ἐσᾶς ὅμως καὶ τὸ γνωστὸ παρεά-κι ἀπὸ λοιπὰ πολιτικὰ παράσιτα, συνεχίζου-με νὰ σᾶς πληρώνουμε!!

Προκαλῶ τὴν κα Δαμανάκη νὰ διαψεύσει τὰ ἀνωτέρω, καὶ θὰ ἐπανέλθω μὲ περισσότε-ρες λεπτομέρειες.

Ἕλλην (βαναύσως) φορολογούμενος - οὔτε ψηφοφόρος, οὔτε κατευθυνόμενος, οὔτε βλάξ.

Vicky’s Radio: Ἡ καρδιὰ τῆς Νέας Ὑόρκηςχτυπᾶ σὲ Ἑλληνικοὺς Ρυθμούς.

http://vickysradio.listen2myradio.com/


τοῦ Τζαβέλα ποὺ ζεῖ στὸ κτῆμα του κοντὰ στὴ Νίκαια Λάρισας.

«Τὰ σκυλιὰ ἔχουν συνδεθεῖ μὲ τὴ ζωὴ τῶν κτηνοτρόφων οἱ ὁποῖοι τὰ φροντίζουν ἀπὸ μικρὰ καὶ τὰ ἀφήνουν νὰ παραμένουν στὰ μαντριὰ μαζὶ μὲ τὰ πρόβατα τὰ βράδια γιατὶ μποροῦν νὰ ἀντιμετωπίζουν τὶς ἐπιθέσεις σαρκοφάγων ζώων, ὅπως τῶν λύκων καὶ τῶν ἀρκούδων», λέει ἡ Βάσω Πετρίδου, ὑπεύ-θυνη ἐπικοινωνίας καὶ εὐαισθητοποίησης κοινοῦ τοῦ Ἀρκτούρου.

«Μάλιστα», ὅπως ἐπισημαίνει, «εἶναι τέ-τοια ἡ σχέση ποὺ ἔχουν ἀναπτύξει μὲ τὰ σκυλιά τους οἱ κτηνοτρόφοι, ὥστε τὰ ταΐ-ζουν οἱ ἴδιοι, προκειμένου νὰ μὴν ὑπακού-ουν σὲ κανέναν ἄλλο. Ὁ ἑλληνικὸς ποιμε-νικὸς ἔχει ἄριστη ὄσφρηση, ἀκοὴ καὶ ὅρα-ση, μεγάλη κινητικότητα καὶ ἀντέχει σὲ πολὺ δύσκολες καιρικὲς συνθῆκες. Εἶναι ἀνεξάρτητος, θαρραλέος, μὲ ἀνεπτυγμένο ἔνστικτο προστασίας τοῦ κοπαδιοῦ καὶ ἀπόλυτα ἀφοσιωμένος στὸν τσομπάνη.»

Ἡ ἱστορία τους στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα

Ὁ ἑλληνικὸς ποιμενικὸς σκύλος

Ἑλληνικὸς ποιμενικὸς (τσοπανόσκυλο).

Τριακόσια δέκα καθαρόαιμα κουτάβια τοῦ ἑλληνικοῦ ποιμενικοῦ σκύλου –τὰ λε-γόμενα τσοπανόσκυλα– μὲ καταβολὲς στὴν ἀρχαιότητα, ἔχουν γεννηθεῖ ἀπὸ τὸ 1998 στὸ κέντρο τῆς οἰκολογικῆς ὀργάνωσης Ἀρκτοῦρος, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε δράση ὅταν διαπίστωσε ὅτι ἡ συγκεκριμένη ράτσα κιν-δύνευε νὰ ἐκλείψει λόγῳ τῶν διασταυρώσε-ων μὲ ἄλλα σκυλιά.

Ὅπως ἀναφέρεται σὲ δημοσίευμα τῶν Νέων, στὸ πρόγραμμα ἐκτροφῆς τῶν τσο-πανόσκυλων ἐργάζονται μία Ἀγγλίδα καὶ δυὸ Γάλλοι ἐθελοντές, οἱ ὁποῖοι μένουν στὸ Κέντρο τοῦ Ἀρκτούρου. Σκοπὸς τοῦ προ-γράμματος –τὸ ὁποῖο ὑλοποιεῖ ὁ Ἀρκτοῦρος μαζὶ μὲ τὸν Ὅμιλο Φίλων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ποιμενικοῦ στὴν Ἀγραπιδιὰ τῆς Φλώρινας– εἶναι κάθε κτηνοτρόφος ἢ ἄνθρωπος τῆς ὑπαίθρου ποὺ θὰ ζητήσει νὰ πάρει ἕνα ζευ-γάρι σκύλων καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ νὰ γεν-νηθοῦν ἀκόμη περισσότερα τσοπανόσκυ-λα.

«Ἡ ὕπαιθρος εἶναι τὸ σπίτι τους καὶ ἀπὸ τὸ 1998 ἕως τὸ 2007 δώσαμε δωρεὰν 310 καθαρόαιμα κουταβάκια» λέει ἡ βιολόγος καὶ ὑπεύθυνη τοῦ προγράμματος Ἀναπα-ραγωγῆς καὶ Ἐπαναδιάδοσης τοῦ Ἑλληνι-κοῦ Ποιμενικοῦ Σκύλου, Μαρία Τριβου-ρέα. «Διαπιστώσαμε ὅτι τὸ ἑλληνικὸ τσοπα-νόσκυλο κινδύνευε νὰ ἐκλείψει, κυρίως λόγῳ τῶν διασταυρώσεων μὲ ἄλλα σκυλιά. Ἔτσι, σιγά-σιγὰ ἡ ράτσα τους ἔχανε τὰ βα-σικὰ χαρακτηριστικά της, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων συντρόφευαν τοὺς κτηνοτρόφους καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τῆς ὑπαίθρου ἐπὶ αἰῶνες. Αὐτὸ ποὺ κάνουμε ἐδῶ στὸ Κέ-ντρο Ἀναπαραγωγῆς τοῦ Ἀρκτούρου εἶναι προσπάθεια διάσωσης τοῦ ἑλληνικοῦ ποι-μενικοῦ» λέει. Ὅπως ἐξηγεῖ, «εἶναι σκυλιὰ ἰδιαίτερα ἔξυπνα καὶ πιστά».

Τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ράτσας«Μπορεῖ οἱ ποιμενικοὶ νὰ ἔχουν συνδε-

θεῖ μὲ τοὺς κτηνοτρόφους, αὐτὸ ὅμως ποὺ μὲ ἐντυπωσίασε κι ἔτσι ἀποφάσισα νὰ πάρω, εἶναι ἡ προσαρμοστικότητά τους καὶ στὶς πόλεις. Εἶναι ἰδιαίτερα πιστὸς σκύλος, δίνει ἀγάπη στὸ ἀφεντικό του καὶ νιώθω ὅτι ἔχω ἕναν ἐξαιρετικὸ φύλακα. Θεωρῶ ἐξαι-ρετικὰ σημαντικὴ τὴν προσπάθεια ποὺ γί-νεται γιὰ τὴ διάσωση τῆς συγκεκριμένης ράτσας». ἐξηγεῖ ὁ κ. Κώστας Βασιλείου, ἐπι-χειρηματίας ἀπὸ τὴ Λάρισα καὶ ἰδιοκτήτης

ἀπαντᾶται ἀπὸ τὰ ἀρχαία χρόνια, γεγονὸς ποὺ μαρτυροῦν πλῆθος ἱστορικὰ κείμενα. Ὁ Ἀριστοτέλης ἀπαριθμεῖ φυλὲς σκύλων, σύμφωνα μὲ τὸν τόπο καταγωγῆς τους, ὅπως ὁ τῆς Ἠπείρου, τῆς Λακωνίας κ.λπ.

Ὁ Πλάτωνας ἀναφέρει ὅτι ὁ ποιμενικὸς σκύλος τῆς Ἠπείρου εἶναι γνωστὸς ἀπὸ τὰ ὁμηρικὰ ἔτη καὶ ἦταν ὀνομαστὸς γιὰ τὰ κα-ταπληκτικὰ τοῦ χαρίσματα.

Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος στὶς ἐκστρατεῖες τοῦ χρησιμοποιοῦσε ποιμενικοὺς σκύλους τῆς Ἠπείρου.

Ὁ βασιλιὰς τῆς Ἠπείρου Πύρρος χρησι-μοποιοῦσε τοὺς ποιμενικοὺς ὡς πολεμι-κοὺς σκύλους.

Ὁ ἐπικὸς ποιητὴς Ὀππιανὸς (2ος π.Χ. αἰ.) στὴν «Κυνολογία» περιγράφει τὸν ἑλλη-νικὸ ποιμενικὸ ὡς τόσο ρωμαλέο ποὺ δὲν δίσταζε νὰ ἐπιτεθεῖ σὲ ταύρους, σὲ ἀγριό-χοιρους, ἀκόμη καὶ σὲ λιοντάρια.

Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ξεχώριζαν τοὺς σκύλους σὲ κυνηγετικοὺς καὶ ποιμενικούς. Οἱ ποιμενικοὶ ὀνομάζονταν «Μολοσσικοί» ἢ «Μολοσσίδες» ἀπὸ τὴν περιοχὴ καταγωγῆς τους, ποὺ ἦταν ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ Μολοσ-σία (Ἤπειρος).

Σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ μυθο-λογία, ὁ σκύλος ἐξημερώθηκε ἀπὸ τὸν Ἀπόλλωνα, ποὺ τὸν δώρισε στὴν ἀδελφή του τὴν Ἀρτέμη γιὰ νὰ τὴ συντροφεύει στὸ κυνήγι (κυνήγι=κύναν ἄγω).

Ὁ ποιητὴς Νίκανδρος (3ος αἰ. π.Χ.) ἀνα-φέρει ὅτι οἱ ἠπειρωτικοὶ σκύλοι, μεγαλόσω-μοι καὶ δυνατοί, πλάστηκαν ἀπὸ τὸ Θεὸ τῆς Φωτιᾶς, τὸν Ἥφαιστο.

http://www.locus7.gr/


ΣφιγγοκεντριὲςVictoria Sphinx

Ἕνας παράξενος λύκος.Μιὰ κατσίκα μία ἡμέρα ἀπομακρύνθηκε

ἀπὸ τὸ κοπάδι της καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβει βρέθηκε ἀνάμεσα σὲ θάμνους. Ξαφνικά, ἀπὸ μέσα ξεπροβάλλει ἕνας λύκος. Ἡ κατσίκα τρόμαξε τόσο πολὺ ποὺ ἔμεινε ἀκίνητη, γιατὶ εἶχαν παραλύσει τὰ πόδια της. Φοβήθηκε πὼς ἦρθε ἡ τελευταία της στιγμή, ἅπαξ κι ὁ λῦκος ἔπεφτε πάνω της. Ὅμως, ὁ λύκος δὲν κουνήθηκε ἀπὸ τὴ θέση του…

Ἡ κατσίκα παραξενεύτηκε μὲ τὴ στάση τοῦ λύκου. «Γιατὶ μὲ φοβᾶσαι;», τὴ ρώτησε. «Γιατὶ μπορεῖς νὰ μὲ φᾶς», ἀποκρίθηκε ἐκεί-νη. «Δὲν πρόκειται νὰ σὲ φάω», ἀπάντησε ὁ λῦκος. «Σήμερα ἡ ὄρεξή μου τραβάει γλυκό», συνέχισε. «Καὶ ἐδῶ μὲ ἔφερε μία θεσπέσια μυρωδιά, ἀπὸ ἕνα σπίτι τοῦ χωριοῦ, ὅπου ψήνεται μηλόπιτα».

Ἔκπληκτη ἡ κατσίκα, δὲν πίστευε στὰ αὐτιά της. Ὅμως, κατάφερε νὰ ψελλίσει: «Εἶσαι ὁ πιὸ παράξενος λύκος ποὺ συνάντη-σα».

Ξαφνικά, δυὸ χωρικοὶ ἐμφανίστηκαν μὲ πηροῦνες στὰ χέρια, ἕτοιμοι νὰ ριχτοῦν στὸ λύκο. Ἡ κατσικούλα μας, βέλαξε λέγοντάς τους: «Μὴν τοῦ κάνετε κακό. Ἐπιθύμησε λίγο μηλόπιτα, ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ψήνει ἡ κυρά-Δέσπω».

Οἱ χωρικοὶ χαλάρωσαν καὶ ἔπαψαν νὰ εἶναι ἐπιθετικοί. Κάρφωσαν τὶς πηροῦνες στὸ χῶμα, καὶ ὁ γηραιότερος ἀπὸ αὐτούς, ὁ κύρ-Γιῶργος, ἀναφώνησε: «Μὰ τὴν πίστη μου, εἶσαι παράξενος λύκος».

«Εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ τὸ ἀκούω», ἀποκρίθηκε ὁ λύκος. «Γιατὶ αὐτό;», ρώτησε κάπως περίεργος.

Τότε ἀπάντησε ὁ νεαρός, ὁ Γιάννης, ὁ γιὸς τοῦ κύρ-Γιώργου: «Λύκε μου, οἱ λύκοι ποὺ ξέρουμε, ἐπιτίθονται στὰ ζῶα μας καὶ μᾶς κάνουν ζημιά. Ἔτσι ξέρουμε τοὺς λύκους».

Ὁ λύκος, κάθισε στὰ πίσω πόδια του καὶ τοὺς εἶπε: «Δὲν εἶναι ὅλοι οἱ λύκοι ἴδιοι. Λοι-

πόν, τὶ θὰ γίνει; Θὰ μοῦ π ρ ο σ φ έ ρ ε τ ε λίγο μηλόπι-τα;»

Ὁ Γιάν-νης, γιὰ κά-

π ο ι ο ν ἄ γ ν ω -

στο λόγο, π ρ ο θ υ μ ο -

ποιήθηκε καὶ ἔτρεξε στὸ σπί-

τι νὰ πά-ρ ε ι

ἕνα κομμά -τι. Δὲν πέ-ρ α σ α ν π α ρ ὰ δυὸ μὲ τρία λε-π τ ά , ὅ τ α ν

ξανα-γύρισε καὶ τὸ πρό-

σφερε στὸ λύκο.Ὁ λύκος, μύρισε τὴ

μηλόπιτα καὶ τὴν κα-ταβρόχθισε μεμιᾶς. Εὐχαριστημένος τοὺς εἶπε: «Νὰ εἶστε καλά, ἀγαπητοί μου ἄνθρωποι. Ἔφαγα καὶ σήμερα. Καὶ νὰ ξέρετε, ὅτι ἐὰν ἔχουμε ἐμεῖς οἱ λύκοι νὰ φᾶμε, δὲν πειράζουμε κανενὸς τὸ κοπάδι.»

Μετὰ ἀπὸ αὐτό, σηκώθηκε στὰ πόδια του, καὶ ἄρχισε νὰ φεύγει ἀργά. Ὅμως, ὅσο περπα-τοῦσε, τόσο ἄλλαζε. Μεγάλωνε σὲ μέγεθος καὶ ἄλλαζε χρῶμα. Ἀπὸ μαῦρο, τὸ τρίχωμά του γι-νόταν λευκό. Γύρισε καὶ ξανακοίταξε τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν κατσίκα καὶ εἶδαν τὸ βλέμ-μα του, ποὺ ἀπὸ μουσταρδὶ καὶ ἄγριο, ἔγινε γαλάζιο καὶ ἤρεμο.

«Γειά σας!», εἶπε, καὶ ξαφνικὰ ὄρμηξε μέσα στοὺς θάμνους καὶ χάθηκε!

Ἔκπληκτος ὁ κύρ-Γιῶργος, ἀναφώνησε: «Τὸ πνεῦμα τῶν λύκων!»

Ὁ Γιάννης, ἀπορημένος, ρώτησε τὸν πατέρα του: «Τὶ εἶναι τὸ πνεῦμα τῶν λύκων;».

Ὁ κύρ-Γιῶργος, ἔμεινε γιὰ λίγο κοιτώντας τοὺς θάμνους καὶ ἔπειτα εἶπε στὸν γιό του: «Εἶναι μία μεγάλη ἱστορία. Πᾶμε σπίτι, νὰ σοῦ τὴν πῶ.»

Victoria SphinxAncient Mariner

Ὁ Λευκὸς κι ὁ Μέλας ἽπποςΕἴμαστε ὁ Ἡνίοχος ἐπάνω στὴν

ἁμαξά μας καὶ κρατοῦμε τὰ ἡνία δυὸ ἵππων. Ἑνὸς Λευκοῦ κι ἑνὸς Μελα-νοῦ!

Ὁ Λευκὸς ἵππος εἶναι γυμνασμέ-νος, σφριγηλός, μὲ ὄμορφο δέρμα καὶ περήφανη κορμοστασιά. Ἀντιπροσω-πεύει τὸν ἀνώτερο ἑαυτό μας ἐκεῖνον δηλαδὴ ποὺ θέλουμε νὰ γίνουμε ὡς ἀνώτερα ὄντα!

Ὁ Μέλας ἵππος εἶναι χοντρός, ἡδο-νικός, ὀκνηρός, ἀνυπόμονος κι ὀξύ-θυμος. Ὅταν θέλει κάτι, εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀνατρέψει τὴν ἅμαξα μαζὶ μὲ τὸν ἡνίοχο γιὰ νὰ τὸ ἀποκτήσει.

Ὁ Λευκὸς ἐν ἀντιθέσει, εἶναι ὑπο-μονετικός, γεμάτος δύναμη καὶ ὅτι θέλει τὸ πλησιάζει μὲ προσοχὴ καὶ σύ-νεση. Τὶς περισσότερες φορὲς ὅμως οἱ ἄνθρωποι κυριεύονται ἀπὸ τὸν με-λανὸ ἵππο.

Ἡ οὐσία εἶναι νὰ ξέρεις ποιὸν ἵππο θέλεις ν’ ἀκολουθήσεις. Παραφύλαγε τὰ καμώματα τοῦ μελανοῦ, διότι ὅταν θὰ σὲ σύρει καὶ θὰ εἶναι ἕτοιμος ν’ ἀνατρέψει τὴν ἅμαξά σου τότε τράβη-ξε κόντρα τὰ χαλινάρια μὲ δύναμη! Ἔτσι θὰ καταλάβει πὼς τὸ ἀφεντικὸ εἶσαι ἐσύ, ὄχι ἐκεῖνος. Ὅταν αὐτὸ ἐπα-ναληφθεῖ πολλὲς φορὲς καὶ δὲν θὰ πε-ράσει ἡ θέλησή του, τότε θὰ ὑποχωρή-σει καὶ θὰ ἀκολουθήσει τὸν λευκό.

Οἱ ἀλλαγὲς εἶναι πάντα δύσκολες κι ἐπώδυνες, μὰ σκέψου ὅμως κάτι: Εἶσαι ἕτοιμος γιὰ τὴν ἀλλαγή; Τὸ βα-σικὸ εἶναι νὰ γνωρίζεις τὶ θέλεις. Ἅπαξ καὶ τὸ συνειδητοποιήσεις αὐτό, ἔχεις κάνει τὸν μισὸ δρόμο ἤδη!

Ἄρα...ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: Νὰ ξαναβρεῖς ποιὸς

εἶσαι!ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Νὰ προσπαθή-

σεις νὰ γίνεις αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμεῖς!Μὴν ξεχνᾶς ὅτι ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά.

Όλυμπος Τεύχος 10

Documents

Transcript of Όλυμπος Τεύχος 10