ΠΥΞΙΔΑ 105 - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

ΦΥΛΛΟ 105XANIA

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

) (www.pyxida.gr

Prima Vista!!!

Φω

τό:

Σπ

ύρος

Ζερ

βουδ

άκη

ς

Για μια λύση με όνειρο

Είναι σίγουρο πως μια μεγάλη μερίδα του κόσμου θα αναρωτιέται: μααίναι δυνατόν να μην μπορεί κανείς να βρει μια λύση στο πρόβλημαπου ταλανίζει τη χώρα, την Ευρώπη, τη Δύση; ΚΑΝΕΙΣ; Κανείς δεν

μπορεί να σκεφτεί κάτι, να ανοίξει τα κιτάπια του, να δει τι λένε τα βιβλίατης Ιστορίας, οι θεωρίς οι Οικονομικές, τα βιβλία της φιλοσοφίας; ΚΑΝΕΙΣ;Ναι, είναι αλήθεια, ΚΑΝΕΙΣ. Και δεν μπορεί για δύο, κατά τη γνώμη μας λό-γους: πρώτος διότι πρόκειται για κρίση του συστήματος, δεν είναι κρίσηαπλά οικονομική. Το (α)πολιτικό σύστημα καταρέει σε όλη τη Δύση. Καιδεύτερον διότι τέτοιου είδους φαινόμενα εμφανίζονται μάλλον για πρώτηφορά στην ιστορία. Η ταχύτητα των εξελίξεων ήταν τόσο μεγάλη, οι ηλε-κτρονικές αποφάσεις και εντολές παίρνονται και εκτελεούνται μέσα σεκλάσματα του δευτερολέπτου (βλέπε αγορές χρηματιστηρικών προιόντων,στοιχήματα swaps ) έτσι πια ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να επεξεργαστείαποφάσεις με ορθολογισμό. Εδώ και δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια οι βα-σικές διεθνείς αποφάσεις παίρνονται πάνω από οθόνες και πληκτρολόγιακαι δεν έχουν να κάνουν τόσο με την πολιτική αυτή καθ΄ αυτή αλλά περισ-σότερο με τις κινήσεις των ... Αγορών. Θα πρέπει λοιπόν, να αναγνωρίσουμε ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής καιαξιοπρέπειας έχει περάσει στην τελευταία μοίρα. Ποιος να προλάβει ναεπεξεργαστεί ένα μοντέλο λύσεων την ώρα που η Αυτοκρατορία των Αγο-ρών χτυπιέται σαν τέρας που του κόβουν το κεφάλι; Κανείς. Αυτό βέβαιαδεν σημαίνει πως επειδή οι ειδήμονες της πολιτικής και της οικονομίαςδεν μπορούνν να βρουν λύση στα πλαίσια του συστήματος εμείς οι υπό-λοιποι που ανήκουμε στον κόσμο της εργασίας θα πρέπει να χάφτουμεμύγες. Είναι η ώρα των πρωτοβουλιών που υπερβαίνουν τις γερασμένεςπολιτικές και συνδικαλισιτκές ηγεσίες. Χρειαζόμαστε νέα συνθήματα πουυπερβαίνουν τους ίδιους τους εαυτούς μας. Να αναζητήσουμε και να ονει-ρευτούμε μια κοινωνία που όμοιά της δεν θα έχει ξαναγίνει. Να ψάξουμεγια ένα όραμ καθαρά δικό μας, γέννημα - θρέμα όσων δουλεύουν και ζουντη ζωή τους. Κι ας είναι να φιλτραριστέι αυτό μέσα από τη φτώχια. Να τοπαλέψουμε όμως... Ας μην πεθάνουμε μαζί του πριν προλάβει καν να γεν-νηθεί...

Α.Π.

Μια Κοινωνία-Μια φωνή, Κανείς Μόνος Του στη Κρίση

Με το παραπάνω πρόσταγμα ξεκίνησε πριν λίγες μέρες στα Χανιάκοινή πρωτοβουλία από το Εργατικό Κέντρο Χανίων, το Νομαρ-χιακό Τμήμα Χανίων της ΑΔΕΔΥ, την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλ-

λόγων Νομού Χανίων «Η Ενότητα», την Ομοσπονδία Επαγγελματιών,Βιοτεχνών και Εμπόρων Νομού Χανίων, τον Ιατρικό Σύλλογο Χανίων και τονΕμπορικό Σύλλογο Χανίων. Στόχος η δημιουργία δικτύου κοινωνικής αλλη-λεγγύης για την παροχή στέγης, τροφής, φαρμάκων, ρουχισμού και νομι-κής υποστήριξης σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη προχωρούν τοπικοίφορείς των Χανίων, συμμετέχοντας, ταυτόχρονα, σε κινητοποιήσεις μεστόχο την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής «που οδηγεί την κοινωνία στονόλεθρο και τη χώρα στην καταστροφή». Ενός δικτύου το οποίο από την μιακαλεί σε σθεναρό αγώνα αντίστασης στην εφαρμοζόμενη πολιτική και τηνίδια στιγμή αναπτύσσει μηχανισμούς κοινωνικής αλληλεγγύης. Και όπωςτονίζουν οι φορείς στην κοινή τους ανακοίνωση: «Τώρα όμως είναι και ηώρα που όλοι μαζί , άνθρωποι της εργασίας, της επιστήμης και του πολι-τισμού να αναλάβουμε την ευθύνη μας απέναντι στη χώρα μας, στην ιστο-ρία της και στο μέλλον που κάποιοι ανεύθυνοι υποθηκεύουν.Πρέπει με αποφασιστικότητα και θέληση να αγωνιστούμε ώστε να απο-συρθούν όλα τα φορομπηχτικά, παράνομα και βάρβαρα μέτρα, που εξευ-τελίζουν εργαζόμενους, οικογένειες, ολόκληρη την κοινωνία.Πρέπει να ενώσουμε τη φωνή μας με κάθε τρόπο. Να μην περάσει το σχέ-διο της αντιπαράθεσης μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και μεταξύ τωνπολιτών που όλοι πλήττονται. Να μην γίνουμε αγέλη υποταγμένων θηρίων,περίγελος στη παγκόσμια κοινωνία .Να στηρίξουμε και να συμμετάσχουμε στις ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙΦΟΡΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ. Να συντονιστούμε με τις κοινωνικέςσυλλογικότητες, τα εργατικά συνδικάτα, τους επαγγελματικούς και επι-στημονικούς συλλόγους .Πρέπει να δικτυώσουμε τους φορείς και να διευρύνουμε τους μηχανι-σμούς κοινωνικής αλληλεγγύης, στήριξης και υποστήριξης των συμπολι-τών μας που καίρια πλήττονται από τα ανάλγητα και βάρβαρα μέτρα.Κανείςμόνος του στην κρίση και την επίθεση που δεχόμαστε!Να φορολογηθεί τομεγάλο κεφάλαιο! Να πληρώσουν οι τράπεζες!Φτάνει πια με τα χαράτσια.Εμείς δεν πληρώνουμε την κρίση!!»

Μ.Φ.

“1ο παζάρι ανταλλαγής προιόντων & υπηρεσιών “ στα Χανιά

Στα πλαίσια των πρωτοβουλιών αντιμετώπισης της κρίσης ξεκίνησεκαι στα Χανιά πρωτοβουλία για συναλλαγές χωρίς χρήματα. Με βα-σική ιδέα ότι «με την βοήθεια όλων μας που θέλουμε να ζούμε με

αξιοπρέπεια & τουλάχιστον με τα βασικά αγαθά καθημερινής χρήσης, αν-ταλλάσουμε τα προϊόντα μας & προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας ,χωρίςχρήματα!!!»Περισσότερα: https://sites.google.com/site/pazariantallagonchanion/home

Μ.Φ.

Οι βάσεις και η όχληση…

Μεγάλη κουβέντα γίνεται το τελευταίο διάστημα, κυρίως στο Ακρω-τήρι Χανίων, σε σχέση με την όχληση που προκαλούν τα συμμαχικάαεροπλάνα κατά τον καθημερινό δολοφονικό βορβαδισμο του λαού

της Λιβυης. Αντιδράσεις έχουν προκληθεί και φαίνεται να συνεχίζονται.Αυτό που πάντως πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι η ύπαρξη και ενδυνάμωσητης βάσης αποτελεί πολιτική επιλογή της οποίας καρπός είναι και η όχληση!!! Αυτά γιατί στο τέλος θα τρελαθούμε από ψηφίσματα και ερωτήσεις χωρίςπολιτικό περιεχόμενο και με μοναδικό σκοπό τις δημόσιες σχέσεις. Τσάμπαμαγκιές δηλαδή!!!

Μ.Φ. Πριν την ψή́φο... καλομελέτα....

Όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές μπορεί και να έχουν προκη-ρυχθεί εκλογές για τη χώρα. Αρκετοί από εμάς θα ετοιμάζουν τηνκρισιμότερη πολιτική ψήφο που έχουν δώσει στη ζωή τους. Δεν

είναι ψήφος για μια νέα εξουσία. Είναι ψήφος που αφορά το μέλλον των παι-διών μας, το μέλλον των περιουσιών μας, το μέλλον της δουλειάς μας.Για κάποιους το πρόβλημα θα πρέπει να λυθεί εντός της Ευρωζώνης. Γιακάποιους άλλους εντός αλλά και εκτός. Για μερικούς η λύση είναι τώρα πιαεντελώς εκτός της Ευρωζώνης. Και τέλος για πολλούς άλλους δεν υπάρ-χει λύση ή ίσως και η λύση να είναι κάπου αλλού (σε άλλο πλανήτη; στονάλλο κόσμο; πού;)Μια λύση που θα συμπορεύεται με τη απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας,την απώλεια όλων των δικαιωμάτων μας επάνω στους εαυτούς μας, τηναπώλεια της περηφάνειας μας, την απώλεια της ζωής μας, αυτή δεν είναιλύση, είναι απλά αυτό που θέλουνε κάποιοι λίγοι και που σε λίγο καιρό μιατέτοια λύση δεν θα τους σώνει ούτε αυτούς. Ακόμη κι αν όλο τον πλανήτητον υποτάξουνε στα 100 Ευρώ κάποιος πρέπει να καταναλώνει για να κερ-δίζουν, σωστά; Άρα, το πράγμα φράκαρε...Οι πραγματικές λύσεις βρίσκονται εκεί που υπάρχουν, ζουν, δραστηριο-ποιούντια και παράγουν οι Άνθρωποι. Εκεί είναι οι λύσεις. ΄Οπου υπάρ-χουν οι Αγορές, εκεί απλά δεν έχει λύσεις. Ας το πάρουμε χαμπάρι: έχουμενα κερδίσουμε στο μέλλον αν εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας, την αξιο-πρέπειά μας, τη διαίσθησή μας. Οι δήθεν απρόσωπες Αγορές έχουν όνομακαι επώνυμο και κυκλοφορούν καθημερινά στις διεθνείς πιάτσες. Τις μά-θαμε, τις σιχαθήκαμε (κι ας κάναμε και λάθη) Το ζήτημα είναι να μπορούμενα κακλοφορήσουμε ελεύθερα κι εμείς στη ζωή μαςαλλιώς καλύτερα ναβάλουμε από τώρα το κεφάλι μας στον τάφο. Δεν θα έχει νόημα πια...

Α.Π.

2ΦΥΛΛΟ 105 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας

βρείτε στα παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

LA. SI. DO.,

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

EΔEM,

ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ,

ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ,

ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET,

PLAY,

MOVIE FORUM,

VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST,

VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

ΑΝΕΚ LINES,

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο),

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ,

SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ),

BREAK (ΓΟΓΟΝΗ),

NEW STAND

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ

ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣBAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ.

6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΦΥΛΛΟ 105 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 20113

Χειρότερο απ το βλέμμαενός δαρμένου σκύ-λου είναι το βλέμμαενός ανθρώπου σανδαρμένου σκύλου. Τοβλέμμα του φόβουπου δεν τον φιλ-τράρει η λογική,που δεν τον αναι-ρεί καμιά ελπίδα.Δεν υπάρχει χει-ρότερος φόβος απ τον αόριστο φόβο. Δενξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγειςνα φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ το τέλος,φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις ναφοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποιπου δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαντα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πούπάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπο-ρεί ν απαντήσει αλλά και κανένας δενθέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τηδουλειά μας, το σπίτι; Θ αναγκαστούμε ναζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιν-τσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θαναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια;Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρε-τσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμεκαν, όπως σ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζοκαι τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση ναχτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανόςπου ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ όλα είναι τοδικό μας σενάριο;

κβ/μφ

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Για να μπορεί να

έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ

στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…Συνδρομή ετήσια 10 ευρώ

Υπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας

Είναι ένα δύσκολο φθινόπωρο.Με πολλούς αριθμούς, με απει-λητικά σύννεφα, με σκυμμένουςανθρώπους, με πολλά αντικατα-θλιπτικά, με πολλές ληστείες,με καινούργια Μενεγάκη (!), μεμπόλικη αβεβαιότητα, με μια απάν-θρωπη πεζότητα, με χρέη εθνικά,κοινωνικά και ατομικά…Υπό κατάργηση τελούν η σιγουριά,η βεβαιότητα, η αμεριμνησία. Ηδουλειά, η έξοδος του Σαββάτου,το βλέμμα προς τα πάνω, ο σχε-διασμός για το αύριο, οι δημόσι-οι υπάλληλοι, το χαμόγελο, η ελ-πίδα, τα όνειρα …«Ζητείται Ελπίς»… Αχ βρε ΑντώνηΣαμαράκη, τι δίκιο είχες, ίσως για

άλλους λόγους!!!Μια χώρα σκυθρωπή, μια χώραπου «τρώει τα παιδιά της» μια πα-τρίδα παράξενη, βιασμένη, φυ-λακισμένη, καταπατημένη με άδει-ες λέξεις, «πειραγμένες» και μεεθνοσωτήρες που βαυκαλίζονταικαι υποκρίνονται, δολοφόνοι ψυ-χών και αδίστακτοι εντεταλμένοιτοποτηρητές μιας παγκόσμιαςοικονομικής αδηφάγας μηχανής.Χωρίς όρια, χωρίς αισθήματα,χωρίς συνείδηση…Λέξεις με γκαιμπελίστικη πρό-θεση που θυμίζουν τα συνθήμα-τα της χούντας, αυτάρεσκες καιθαμπές με ασαφή νοήματα και οκόσμος μουδιασμένος, σε ανα-μονή, σε κατάσταση εκτάκτουανάγκης, σε ετοιμότητα, «μοι-ραίοι» που προσμένουν ένα «θαύ-μα».Ναι, συμβαίνει και αυτό. Και μετάτο μούδιασμα τι; Μετά την καλο-καιρινή ραστώνη, τώρα που πέφτειο ήλιος πιο νωρίς, τώρα που οι νύ-χτες είναι ποιο μεγάλες, μήπωςπρέπει να ανοίξουμε την πόρταστο φως, στον καθαρό αέρα; Η κόρη μου είναι δυσάρεστα έκ-πληκτη. Μ΄ένα άψογο πτυχίοστο χέρι, ονειρευόταν μια τάξη μεχαρούμενες φατσούλες σε μιασχολική αίθουσα γιατί αυτή ήτανη φυσιολογική ροή των πραγμά-των. Είναι στο σπίτι και ζει τονεξευτελισμό της ανεργίας, τηςακύρωσης, της πρόωρης ματαί-ωσης. Να μετανιώνει άραγε; Ποι-ος αποφασίζει για το παιδί μου;

Ποια τείχη αδιαπέραστα υψώ-νονται μπροστά της; Ποιος της κό-βει την ανάσα; Ποιος δεν της δί-νει το εισιτήριο στο μέλλον που δι-καιούται;Μια πολιτική που καταργεί ταόνειρα, που κοιτάει προς τα πίσω,που μας ταξιδεύει αντίθετα, σελάθος διαδρομές, που θέλει πε-θαμένους τους συνταξιούχους,που δολοφονεί τους Έλληνεςπασών των ηλικιών μπορεί να εί-ναι ζωντανή και να προχωράει;«Το μέλλον δε θάρθει από μονα-χό του» έγραφε ο μέγας Μαγια-κόβσκι. Μήπως πρέπει να ξανα-διαβάσουμε αντί για μανιφέστατους στίχους των ποιητών; Μή-πως η προωθητική δύναμη για τομέλλον κρύβεται στα υπόγεια τωνπραγματικών επιθυμιών μας; «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί»κατά το άσμα. Ναι αλλά να το πι-στέψουμε. Μόνο δύναμη, οργή κιαγώνας. Αλλιώς η μοναξιά του κα-ναπέ και η μοιρασμένη με τους φί-λους μας γκρίνια μας παραφυλά-ει.Για να μην προχωρήσουμε ακόμαπαραμέσα στο σκοτάδι, μήπωςμπορούμε να πολεμήσουμε τουςβρικόλακες της ζωής μας; Λέω,μήπως;Μήπως να κυνηγήσουμε όσουςμας κυνηγούν;Οι δρόμοι κι οι πλατείες μας πε-ριμένουν. Κι είναι Οκτώβρης. Καιγια μας, της άλλης πατρίδας, οΟκτώβρης είναι ο μήνας του ΟΧΙ.

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

Κατάθλιψη … Σύνθλιψη … Αγώνας ;Γράφει

η ΒαρβάραΠεράκη


Ετοιμάζοντας την Πυξίδα …

Είδαμε

Μίκη Θεοδωράκη στα Χανιά

Ζήσαμε

Τον πανικό των ηλιθίων !!!

Ακούγαμε

Εργατικά επιλεγμένα τραγούδια

Διαβάζαμε

Γενιά των φύλλων των ανθρώπων η γενιά

Του Παντελή Μπουκάλα

Ένα διήγημα με θέμα το ολοκαύτωμα λειτουργεί πάντα ωςμία μεταφορά ή ως μία αλληγορία σε σχέση με τις δυνατό-τητες της ανθρώπινης ψυχής, τα όρια της ηθικής και τιςσκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης. Παύει, όμως,να λειτουργεί ως τέτοιο άπαξ και βρεθούμε π.χ. ενώπιωντου εκτελεστικού αποσπάσματος ή μίας ουράς, η άκρη τηςοποίας οδηγεί σε κάποιο φούρνο…

Έτσι, χιλιάδες βιβλία των τελευταίο ενάμισηχρόνο για τους κατοίκους ετούτης της χώρας, έχουν μετα-μορφωθεί, από μεταφορές στον κόσμο των αφαιρετικών εν-νοιών, σε μέσα για να κοιτάξουν την πραγματικότητα πουζουν οι ίδιοι τώρα, και που πριν λίγο μόλις καιρό θα τουςφαινότανε ασύληπτη. Από διηγήματα επιστημονικής φαν-τασίας μέχρι νουβέλες μυστηρίου και τρόμου, από δοκι-μιακά πονήματα για τη φύση του θανάτου, μέχρι κλασσικάπου περιγράφουν την φτώχεια σε άλλες εποχές, οι βιβλιο-

θήκες μετατρέπονται από ράφιαγεμάτα ταξίδια σε άλλους τόπους,σε ταξιδιωτικούς οδηγούς τηςδικής μας πραγματικότητας, σαν τα«προσεχώς» στις αίθουσες του κι-νηματογράφου.

Πριν χρόνια έπεσε στα χέρια του γράφοντα,καθώς διέσχιζε ένα κατάστημα που πούλαγε βιβλία σετιμές στοκ, ένα διήγημα με όνομα «Στη χώρα των έσχατωνπραγμάτων». Ο συγγραφέας του, ο Πωλ Όστερ, είναι απότους κορυφαίους σύγχρονους αμερικάνους συγγραφείς μεαναφορές σε ρεύματα της δεκαετίας του ’70 όπως ο με-ταδομισμός. Αντικείμενο του βιβλίου ήταν η εικόνα μίαςανώνυμης κατεστραμμένης πόλης, στην οποία οι κάτοικοικυκλοφορούσαν στους δρόμους της νυχθημερόν προσπα-θώντας, ως ρακοσυλλέκτες, να βρουν κάποιο εγκαταλειμ-μένο αντικείμενο που θα τους βοηθούσε στην επιβίωσητους. Αντικείμενα όπως ένα καροτσάκι σουπερμάρκετ ήένα ζευγάρι παπούτσια αποτιμούτανε ως θησαυρός, και οιήρωες του διηγήματος επιδίδονταν σε μανιασμένες μάχεςγια να αποκτήσουν αυτά τα λίγα αγαθά ή μία μερίδα φα-γητό. Τα αντικείμενα που συνέλεγαν τα μετέφεραν σε έναμεγάλο εργοστάσιο, τα φουγάρα του οποίου ήταν ορατάαπό κάθε σημείο της πόλης, και τα προσέφεραν έναντι μι-κρής αμοιβής για να ταΐσουν τις πεινασμένες κάμινους του.

Τον τελευταίο καιρό οι εικόνες αυτές όλο και συχνότερα

έρχονται στο μυαλό μου. Το πλήθος των συμπολιτών μαςπου αναζητάνε τα απαραίτητα για την επιβίωση τους στουςκάδους απορριμμάτων αυξάνεται, ακόμα και στις πλέονευυπόληπτες γειτονιές. Τα ενεχυροδανειστήρια αναδει-κνύονται ως η πλέον επικερδής επιχείρηση, καθώς οικο-γένειες παραδίδουν εκεί τα οικογενειακά τους κειμήλια γιανα βγάλουν το χειμώνα. Νεαροί κυκλοφορούν στους δρό-μους τις Αθήνας ξηλώνοντας ράγες, καμπάνες και άλλαμεταλλικά αντικείμενα για να τα παραδώσουν σε μάντρεςπου συλλέγουν χαλκό και σίδηρο. Άνθρωποι στο άνθος τηςπαραγωγικής τους ηλικίας και νέοι που ματαιώνονται ταόνειρα τους αφήνονται στην παλίρροια της καταθλιπτικήςπαραίτησης, και άλλοι πάλι αυτοκτονούν. Και το εφιαλτικόμικροέγκλημα μέσα από το οποίο απελπισμένοι πολίτες –εμείς- είναι ικανοί για όλα για να καλύψουν τις βασικέςτους βιοτικές ανάγκες, κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισητου στις ελληνικές πόλεις.

Το βιβλίου όμως του Όστερ λειτουργούσε κατά βάση ωςμεταφορά. Χρησιμοποιώντας τη δομή μετα-καταστροφικώννουβελών, όπως η «Πλημμύρα» του Μπάλαρντ, ή ταινιώνεπιστημονικής φαντασίας, όπως το «Μαντ Μαξ», επιχει-ρούσε να κάνει ένα παραλληλισμό με τη γλώσσα. Στην κα-τεστραμμένη αυτή χώρα το πρώτο υπό απειλή αγαθό ήτανοι λέξεις. Η άνθρωποι αντάλλασαν τα αντικείμενα τους μενομίσματα που λεγόταν γκλότς (λογοπαίγνιο στα αγγλικάμε την ελληνική λέξη γλώσσα) και έπειτα ξεχνούσαν τιςποιότητες των αντικειμένων αυτών. Μόλις αντάλλασαν ταρολόγια τους, δεν θυμόταν πως ήταν ένα ρολόι, μα και ξε-χνούσαν τις λέξεις που περιέγραφαν τη μέτρηση του χρό-νου. Μόλις πωλούσαν μία καρέκλα, θα ξέχναγαν το σχήματης και θα έπαυαν να επιθυμούν να κάτσουν σε κάτι πέρααπό το πάτωμα. Χάνοντας τις λέξεις, οι άνθρωποι χάνανετην ικανότητα να σκέφτονται για ότι τους απασχολούσε,αδυνατούσαν να αναπαραστήσουν τη σχέση τους με ταπράγματα και να βρουν τρόπους να περιγράψουν τις επι-θυμίες τους.

Και αυτή η εικόνα των ανθρώπων που αδυνατούν να κατα-νοήσουν αυτό που τους συμβαίνει, καθώς στερούνται τηνγλώσσα για να το αναπαραστήσουν, μοιάζει να περιγράφειακόμα περισσότερο των τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τηντα τελευταία δύο χρόνια την πολιτική συγκυρία στη χώρα.Η γλώσσα τις πολιτικής από τις αρχές του ’90 κιόλας είχεπεριβληθεί από μία τεχνοκρατική αύρα, που απέκλειε τουςπολλούς και επιβεβαίωνε την θέση των εχόντων και τωνκρατούντων ως αρμόδιους για να εκφέρουν λόγο για τακοινά, ως καταλληλότερους για να κυβερνήσουν. Σήμερα

ποια, σε αυτές τις έσχατες μέρες της τραυματισμένης δη-μοκρατίας μας, αυτή η σχάση, ανάμεσα στη γλώσσα πουθα ορίσει τη ζωή μου και στη γλώσσα με την οποία εγώμπορώ να περιγράψω τη ζωή μου, αγγίζει πλέον τα ιστο-ρικά της υψηλά. Χρεωνόμαστε το βάρος ενός χρεωμένουδημοσίου τομέα, τρομοκρατούμαστε για την ενδεχόμενηαποχώρηση της χώρας από το ευρώ, δεν κλείνουμε μάτιτα βράδια στο ενδεχόμενο της πιθανής χρεοκοπίας και αυ-τόμαστιγωνόμαστε για την ελλειπή μας παραγωγικότητα,λες και όλα αυτά με οποιοδήποτε τρόπο περιγράφουν τιςσυνθήκες και τις αγωνίες τις συντριπτικής πλειοψηφίας τηςκοινωνίας. Η ανεργία, το φάσμα του υποσιτισμού και τιςστέρησης βασικών παροχών όπως το ρεύμα και η ύδρευσηπου πλανάται απειλητικό πάνω από τα αστικά κέντρα, οιδηλητηριώδεις μικροκανιβαλισμοί που διαλύουν τον κοινω-νικό ιστό, η παραίτηση που προκαλεί η ανυπαρξία οποιασ-δήποτε δημιουργικής δουλειάς για τους νέους, οιαπολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων που σαν τους Εβραί-ους ετοιμάζονται για τη «τελική λύση», όλα αυτά, όλα ταπαραπάνω, απουσιάζουν από το πολιτικό μας λεξιλόγιο,απουσιάζουν από τα κριτήρια με βάση των οποίων οι κυ-βερνώντες καλούνται να πάρουν τις πολιτικές τους απο-φάσεις, απουσιάζουν από την σκέψη τη δική μας γύρω απότο «τις πταίει».

Λες και η ζωή στις κλινικές της χώρας τούτης, η ζωή σταμαιευτήρια, δινότανε με δανεικά και σήμερα ήρθε η ώρατης αποπληρωμής του χρέους.

επιμέλειακειμένου

o MιχάληςNικoλακάκης

Στη χώρα των έσχατων πραγμάτων


Ακόμα περισσότερο, δεν θα μπορούσε να προσδιορι-σθεί η πατρότητα ή η χρονολογία γέννησής της. Ανα-ρωτιέμαι αν εφευρέθηκε και αποδείχθηκε κατά την

δεκαετία του ’70, τη δεκαετία της εθνικής μας ανοικοδό-μησης ή προέκυψε και θεμελιώθηκε, ως διεθνές δόγμα,από την εποχή των Πυραμίδων. Σε κάθε περίπτωση, κα-νείς δε διανοείται να αμφισβητήσει το ρεαλισμό και τηνακρίβειά της, πολύ περισσότερο δε οι πάνω από εκατό εί-κοσι ειδικότητες οι οποίες περιβάλλουν και περιβάλλονταιαπό την οικοδομή, αποδεικνύοντας τη μέγιστη σημασίατόσο της ανάπτυξης όσο και της ύφεσής της.Την παραπάνω άποψη συμμερίστηκαν απόλυτα και οι εκά-στοτε πολιτειακές αρχές και τα αρμόδια για τη δόμηση καιτις υποδομές Υπουργεία και αυτό διαχρονικά μπορεί νααποδειχθεί από τις προσπάθειές τους για την τόνωση τηςοικοδομικής δραστηριότητας. Στο πλαίσιο αυτό, εμβόλιμανομοθετήματα όπως η κατάργηση των αποκλίσεων και τηςιδιωτικής πολεοδόμησης, η αύξηση των αμοιβών των μη-χανικών, η εφαρμογή αλλά και η κατάργηση του Φ.Π.Α.,αποτελούσαν θεσμικά εφευρήματα που είχαν στόχο τη δη-μιουργία κινήτρων για τους ιδιώτες ή τους επιχειρηματίεςμε σκοπό την τόνωση της οικοδομής και κατά γενική ομο-λογία –εκ του αποτελέσματος- τα κατάφερναν. Το «εργαλείο» για την επίρρωση των παραπάνω αλλαγώνκαι την επίτευξη των στόχων τους δεν ήταν άλλο από τηνΠολεοδομία. Εκεί που συναντώνται εδώ και πολλές δε-καετίες οι ιδιώτες και οι επιχειρηματίες οι οποίοι θέλουννα εκδώσουν τις οικοδομικές άδειες για να οικοδομήσουν,οι μηχανικοί τους για την τήρηση ή μη του Νόμου, ενίοτε οιδικηγόροι τους για τον ίδιο λόγο και τέλος, οι Δημόσιοι Λει-τουργοί για τον έλεγχο της νομιμότητας των μελετών, τωνκατασκευών και κάθε άλλης «νόσου και μαλακίας». Ηυπερσυσσώρευση των τελευταίων, διαχρονικά, έφερεσυχνά την εν λόγω υπηρεσία στο εδώλιο, κατηγορούμενηόσο λίγες για φαινόμενα διαφθοράς αλλά και κακοδιοίκη-σης. Με ελάχιστο κάτω φράγμα κατηγορίας την παράλληληαπασχόληση των υπαλλήλων της στον ιδιωτικό τομέα καιμέγιστο την επιλεκτική – υπέρ ημετέρων - καταστρατήγησητου Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού συχνά επιβεβαίωνετις Κασσάνδρες, στο απώτερο παρελθόν. Όμως ήταν η ίδιαυπηρεσία που κρατούσε με επιτυχία το «πασαπόρτι τηςανάπτυξης» και αυτό μπορεί να το υπερηφανεύεται. Ήτανη ίδια υπηρεσία, που δίπλα σε μερικούς, διακριτούς ψιλι-κατζήδες, παροπλισμένους του χθες, φαντάσματα που ζη-

τούν ακόμα το - με το ζόρι - μπαξίσι τους, είχε να παρατά-ξει μια στρατιά κορυφαίων τεχνικών και διοικητικών λει-τουργών που όσο γονάτιζαν από το φορτίο, τόσο όρθωνανκαι ορθώνουν το ανάστημά τους. Η κάστα των μηχανικώντους ξέρει καλά, όμως ή δεν θέλει ή δε μπορεί, σε κάθεπερίπτωση, αδυνατεί να το φωνάξει στην υπόλοιπη κοινω-νία.Στο ερώτημα τί είναι εκείνο που ευνοεί τα φαινόμενα δια-φθοράς η απάντηση δεν είναι στο σύνολό της απλή, η μιαπλευρά της εντούτοις, είναι σχεδόν ευνόητη. Η ανάγκη γιαταχύτητα στην διεκπεραίωση μιας υπόθεσης, ειδικά όταν ονόμος στον οποίο θέλουμε να στηριχθούμε εκπνέει σύν-τομα, για παράδειγμα. Αλλά και η ανάγκη υπαγωγής μαςσε ένα ευνοϊκό νομικό καθεστώς μπορεί να δημιουργήσειμια ανθυγιεινή, ωθούσα σχέση. Η καταπάτηση των - πολ-λές φορές - ασαφών ορίων του Γενικού Οικοδομικού Κα-νονισμού και της πολυνομίας που τον διακρίνει, αποτελούνκαλές αφορμές για το αίτιο της πελατειακής σχέσης καιτης αντίστοιχα συχνά μετάβασης από τη νόμιμη στην πα-ράνομη πλευρά, σχεδόν, ως φυσική πια συνέπεια. Στην πα-ρούσα φάση, η Πολεοδομία «διαβαίνει μια ακόμηστενωπό», λαμβάνοντας εντολές από την Πολιτεία, σε ένα

δρόμο που θέλει την ανάπτυξη παρέα με την είσπραξη κιαυτή η τελευταία συχνά, δεν είναι αθώα.Η πρώτη εντολή αφορά τον έκτακτοέλεγχο των Οικοδομικών Αδειών του2010 που λήγουν σε ένα συγκεκρι-μένο νούμερο, το πέντε (5). Παρά τογεγονός ότι το μέτρο δε μπορεί νακριθεί ως αρνητικό, είναι βέβαιο ότι καταστρατηγεί ένα εθι-μικό πολεοδομικό καθεστώς το οποίο έλεγε ότι, εφόσονδεν υπάρχει καταγγελία εις βάρος κάποιου, αυτός δενπρόκειται να ελεγχθεί για τη μελέτη και την κατασκευή του.Τώρα αυτό δεν ισχύει πλέον, αλλά είναι άραγε το μόνο πουδεν θα ισχύει πια; Σε πολεοδομικό επίπεδο, η οδηγία ότικάθε μία από τις επιλεγμένες άδειες πρέπει να ελεγχθείσε όλα τα επίπεδα μελέτης αλλά και κατασκευής κι απόζεύγη ελεγκτών, διαφορετικών από τον αρχικό ελεγκτή,οδηγεί σε ένα ακόμα project, που θα απαιτηθεί από τουςίδιους ανθρώπινους πόρους οι οποίοι δε φαίνεται να ενι-σχύονται.Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές, περίμενε υπο-μονετικά την δημοσίευσή του ο Νόμος για την τακτοποίησητων αυθαιρέτων και το περιβαλλοντικό ισοζύγιο. Θα παρα-μείνει εν ζωή για τις αιτήσεις των πολιτών (2) μήνες, τονένα από αυτούς – Οκτώβριο - σε παράλληλη τροχιά με τηνομοθεσία τακτοποίησης των ημί-υπαίθριων χώρων γιαπροφανείς λόγους. Οι διευκρινιστικές ερωτήσεις που θαξεκινήσουν τόσο σχετικά με το νέο νομοθέτημα αλλά και τησυνέργειά του με τον προηγούμενο νόμο τακτοποίησης θαείναι ένα επιπλέον βάρος για υπηρεσίες και πολίτες, εν-τούτοις το κύριο βάρος θα πέσει πάνω στους υπαλλήλουςελέγχου οι οποίοι θα στενάξουν τόσο κατά το δίμηνο τηςκατάθεσης των αιτήσεων όσο και κατά τη φάση του ελέγ-χου, στη συνέχεια. Παρότι φαίνεται εξαιρετικά πιθανό ηόλη διαδικασία να αναληφθεί από το Τ.Ε.Ε., το ίδιο πιθανόείναι να ανατεθεί σε υπαλλήλους του τμήματος ελέγχουμε μια αρωγή από τα τμήματα οικοδομικών αδειών καιγραμματείας των Πολεοδομιών, όπου όσες ξεπεράσουντους (3) αποκλειστικά ασχολούμενους υπαλλήλους με τοεν λόγω θέμα, θα κάνουν πάρτι από τη χαρά τους, την ίδιαστιγμή που οι υπάλληλοι θα παίρνουν χάπια.Έχει πλέον δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεωςη τροποποίηση του Νόμου που αφορά την αναστολή τωνδιατάξεων για την Γεωργική Γη Υψηλής Παραγωγικότητας.

Συνέχεια στην 9η σελίδα

Μιλώντας για Ανάπτυξη, Σκοτώνοντας

την Ανάπτυξη… Πολεοδομία Χανίων 2011

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

«Η οικοδομή στηρίζει όλη την οικονομία και κατά συνέπεια την ανάπτυξη». Προφανώς, εάν η προηγούμενη πρόταση διεκδικούσεκάποιο βραβείο, το μόνο που θα εξασφάλιζε θα ήταν πιθανότατα, εκείνο της πλέον κοινότυπης ρήσης στο χώρο του «επιχειρείν».


1. Το πρόβλημα με την ανεργίαΟι στατιστικές πηγές καταγράφουν την ταχεία αύξηση των ποσοστών ανεργίας σεολόκληρη τη χώρα και για όλες τις ομάδες του πληθυσμού. Τα επίσημα στοιχεία δεί-χνουν ότι σύντομα ένας στους πέντε από αυτούς που ανήκουν στο εργατικό δυνα-μικό θα είναι άνεργος και άνεργη. Οι προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας είναι

σαφώς αρνητικές, αλλά και στην περίπτωση που η ύφεση παραχωρήσειτη θέση της σε μια ασθενή ανάκαμψη, η ανεργία θα μείνει σε αυτά ταυψηλά επίπεδα ή και θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο.Η ανεργία αυτής της έκτασης και διάρκειας συνεπάγεται τη δημιουργία,με μεγάλη ένταση, τριών ειδών προβλημάτων:Η πρώτη κατηγορία προβλημάτων θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως

το μακροοικονομικό πρόβλημα. Η ύπαρξη ανέργων συνεπάγεται παραγωγή για τηνκοινωνία στο σύνολό της (την εθνική οικονομία) μικρότερη από εκείνη που θα ήτανσε θέση να πραγματοποιήσει.Η δεύτερη κατηγορία προβλημάτων σχετίζεται με την άσκηση της κοινωνικής πολι-τικής έναντι των ανέργων. Η ανεργία δεν είναι μια απλή οικονομική μεταβλητή. Πίσωαπό τα απρόσωπα μεγέθη, τα ποσοστά και τις τάσεις δηλώνονται ανθρώπινες υπάρ-ξεις και καταστάσεις. Πώς επιβιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, πώς εξασφαλίζουν τουςαναγκαίους πόρους για την συντήρησή τους; Τι σημαίνει η διόγκωση της ανεργίας καιη παράταση του χρόνου παραμονής σε κατάσταση ανεργίας για τις κοινωνικές δομές;Ποιες είναι οι επιπτώσεις στους θεσμικούς μηχανισμούς του κράτους πρόνοιας ήστην δομή και συνοχή της οικογένειας; Τι συνεπάγεται αυτή η διόγκωση για τις κοι-νωνικές πρακτικές που συνήθως περιλαμβάνονται κάτω από τον ασαφή τίτλο «πα-ραοικονομικές δραστηριότητες»; Ποιες είναι οι συνέπειες αυτών τωνδραστηριοτήτων για τη λειτουργία του οικονομικού συστήματος και την κοινωνική δυ-ναμική; Αλλά και τι σημαίνει για τον άνεργο η κατάσταση της ανεργίας, ποιες είναιοι ψυχολογικές της συνέπειες και πώς επηρεάζει την αυτοεκτίμησή του και τις συμ-περιφορές του, την καθημερινότητά του, δηλαδή;Η τρίτη κατηγορία προβλημάτων αφορά την επίπτωση της αυξημένης ανεργίας και τηςδιόγκωσης της παρατεταμένης και εμμένουσας ανεργίας πάνω στα μεγέθη και τιςλειτουργίες της αγοράς εργασίας. Πώς επηρεάζονται τα μεγέθη (το εργατικό δυνα-μικό, η απασχόληση, το επίπεδο των μισθών και οι μισθολογικές διαφορές, η παρα-γωγή και η παραγωγικότητα), οι θεσμοί (τα συνδικάτα, το σύστημα κοινωνικήςασφάλισης, το εκπαιδευτικό σύστημα), οι πρακτικές (η πολιτική προσλήψεων-απο-λύσεων, η διάρθρωση των εσωτερικών αγορών εργασίας, οι εργατικές διεκδικήσεις,η συχνότητα, τα αιτήματα και η ένταση των απεργιών) από την ανασφάλεια της απα-σχόλησης και την πιθανότητα μείωσης του βιοτικού επιπέδου που συνεπάγεται έναυψηλό επίπεδο ανεργίας και ένας μεγάλος χρόνος παραμονής στην ανεργία;Καμία από τις πιο πάνω ομάδες προβλημάτων δεν είναι ανεξάρτητη από τις λοιπές.Βεβαίως, το πολιτικό σύστημα φαίνεται να αγνοεί τόσο την ένταση, όσο και τηνέκταση του προβλήματος της ανεργίας, όπως και την πολλαπλότητα των συνεπειώντης. Αντιθέτως, χρησιμοποιεί την ανεργία ως μηχανισμό διασφάλισης της παθητικής

συναίνεσης, αλλά και ως ευκαιρία ανασύνθεσης και αναβίωσης παραδοσιακών και πα-ρωχημένων μηχανισμών άγρας εκλογικής πελατείας (ΜΚΟ).Όμως, τι σημαίνει να είσαι άνεργος; Πώς αισθάνεται ένας εργαζόμενος που χάνειτη δουλειά του σε μια ηλικία που η εργασιακή αποκατάσταση είναι πιο δύσκολη απότο να κερδίσει κάποιος το λαχείο; Ποιες συμπεριφορές εντέλλεται η βιωμένη ανερ-γία; Τι σημαίνει αυτό το τρομακτικό ποσοστό ανεργίας των νέων για την επαγγελμα-τική τους ζωή;Ας εστιαστούμε σ΄ αυτά τα ερωτήματα, όσο επιτρέπει ο χώρος.

2. Το σκληρό βίωμα της ανεργίαςΗ ανεργία δεν θέτει σε κίνδυνο μόνο το επίπεδο διαβίωσης του άνεργου, καθώςαυτός στερείται των αναγκαίων χρηματικών πόρων που ήταν διαθέσιμοι διά του μι-σθού. Ακυρώνει τον χωρο-χρονικό διαχωρισμό που είναι σύμφυτος με την εμπέδωσητης μισθωτής εργασίας ως κυρίαρχης κοινωνικής μορφής εργασίας. Ο διαχωρισμόςτου χώρου σε χώρο εργασίας και χώρο της ιδιωτικής ή δημόσιας ζωής, ο χωρισμόςτου χρόνου σε χρόνο αφιερωμένο στην εργασία έναντι αμοιβής και σε χρόνο «ελεύ-θερο», αφιερωμένο στις λοιπές υποχρεώσεις και καθήκοντα, ουσιαστικά ακυρώνε-ται, για να αφήσει στη θέση του έναν ενιαίο χώρο-χρόνο, ο οποίος, αντί να διαθέτειστοιχεία ατομικής ελευθερίας, αποκτά τα χαρακτηριστικά του κενού. Εν μέρει, γιατίο «ελεύθερος» χρόνος και η επιτέλεση των καθηκόντων απαιτούν χρηματικούς πό-ρους για να αποκτήσουν περιεχόμενο στις σύγχρονες καταναλωτικές κοινωνίες.Ουσιαστικά, όμως, το κενό δεν μπορεί να καλυφθεί δια της κατανάλωσης, ακόμα καιαν αυτή ήταν εφικτή. Η απόλυση ή η άρνηση πρόσληψης δηλώνουν με κατηγορημα-τικό τρόπο στον άνεργο και στον οικογενειακό και κοινωνικό του περίγυρο ότι η ερ-γασία του δεν χρειάζεται στην οικονομία, ότι ο ίδιος είναι περιττός. Δεν υπάρχειθέση διαθέσιμη στην κοινωνία.Απαξίωση και απόρριψη. Το αίσθημα της απαξίωσης και της απόρριψης είναι βαθειάτραυματικό στον άνεργο. Οδηγεί σε ψυχικές διαταραχές, με κυριότερη την κατά-θλιψη, όπως μελέτες ψυχιάτρων έχουν αποδείξει ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του1930. Δεν είναι η εργασία του άχρηστη, είναι ο ίδιος άχρηστος. Να σημειώσω εντάχει ότι η κρατούσα οικονομική θεωρία και η εφαρμοζόμενη πολιτική αντιμετωπί-ζουν τον άνεργο ως υπεύθυνο για την ανεργία. Να θυμίσω την έννοια του «απασχο-λήσιμου» και των νοηματικών συνεπαγωγών της. Η ενοχοποίηση του θύματος για ναδιασωθεί ο ένοχος δεν είναι ένα δικαστικό δράμα, χιλιοπαιγμένο στις δικαστικές αί-θουσες και στην τέχνη, παίζεται καθημερινά και υπόγεια, αλλά κραυγαλέα και βοερά,στον δημόσιο λόγο. Ο άνεργος, άλλωστε, δεν μιλά δημοσίως, δεν έχει λόγο στα συν-δικάτα, στην πολιτική, στον τύπο, στην τηλεόραση.Ο άνεργος ιδιωτεύει. Προσπαθεί να επιβιώσει λάθρα. Στο κλειστό σπίτι, σε μακρινέςδιαδρομές που η συνάντηση με γνωστούς και συναδέλφους να είναι απίθανη, στηδημιουργία μιας εικονικής αναπαράστασης του εαυτού του, ενσυνείδητα ψεύτικης,ενός «δήθεν». Η οργάνωση της σχιζοφρένειας δεν είναι θέμα, επίσης, κινηματο-γραφικών ταινιών. Είναι η απτή πραγματικότητα.Τα σκληρά. Αλκοολισμός, ναρκωτικά, επιθετικότητα, διάλυση της οικογένειας. Περι-θώριο. Ισορροπώντας σε τεντωμένο σκοινί, ο άνεργος, ανάμεσα στην ατομική τουαξιοπρέπεια, όση διαθέτει και όση του έχει απομείνει, και στην ανάγκη επιβίωσης,διαισθάνεται ότι τα όρια μεταξύ του καλού και του κακού, του κοινωνικά αποδεκτούκαι του κοινωνικά μη αποδεκτού, έχουν γίνει ασαφή. Και αυτή η ασάφεια των ορίωνκαθιστά πρόσφορη τη διάβαση από το εδώ στο εκεί.

3. Και τώρα, τι;Η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει σήμερα προβλήματα τεράστια, καθώς στερείταιτων αναγκαίων θεσμικών μηχανισμών που υποδέχονται τα θύματα της ανεργίας. Δενέχουμε επιδόματα ανεργίας, δεν έχουμε προνοιακά βοηθήματα, δεν έχουμε κοινω-νικές υπηρεσίες, μειώνουμε την πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγεία και τη φρον-τίδα των απόμαχων. Αντί της καταστολής της ανεργίας επιλέγεται η καταστολή τωνανέργων, των ενδεχομένων κινδύνων που συνεπάγεται για τη δημόσια τάξη αυτός οτεράστιος αριθμός ανέργων. Πιστεύουν οι κρατούντες ότι η συνεκτικότητα της ελ-ληνικής οικογένειας είναι ικανή να διαφυλάξει τα μέλη της από τη δοκιμασία τηςανεργίας. Πλάνη μεγάλη. Η σύγχρονη ελληνική οικογένεια αδυνατεί πλέον να ανα-πληρώνει την ηχηρή απουσία της κοινωνικής πολιτικής.Η ανάγκη οι άνεργοι ως σύνολο και ως άτομα, καθένας ξεχωριστά, να αισθανθεί χρή-σιμος στην κοινωνία ξανά, πολίτης με λόγο, άξιος σεβασμού από όλους μας, είναιτόσο προφανής. Ας είμαστε στο πλευρό τους. Η μάχη κατά της ανεργίας δεν είναιμόνο οικονομική, είναι πρωτίστως πολιτική και ηθική. Αλλιώς, ίσως, αύριο, να είμα-στε κι εμείς και τα παιδιά μας, ένας ακόμα αριθμός στις στατιστικές καταγραφές τηςανεργίας.

Πηγή: http://www.rednotebook.gr

Ανεργία και άνεργοι Η μάχη κατά της ανεργίας δεν είναι μόνο οικονομική.

Είναι πρωτίστως πολιτική και ηθική

ΤουΑπόστολου

Δεδουσόπουλου


Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Έντεκα χρόνια από τότε που ξεκί-νησε η ενασχόληση μας με τοκομμάτι του παιδαγωγικού κινη-

ματογράφου πέρασαν και είμαστε ξανάεδώ.Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, μετις αγωνίες, τις χαρές την δημιουργικό-τητα που διαπνέουν κάθε εκπαιδευτικόαλλά και κάθε μαθητή.Έντεκα χρόνια μιας συνεργασίας πουχρόνο με το χρόνο εδραιώθηκε. Μιαςσυνεργασίας με άξονα τον παιδαγωγικόκινηματογράφο αλλά και άλλες εκπαι-δευτικές – παιδαγωγικές αλλά και πολι-τιστικές δράσεις – προτάσεις μας. Μετο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίαςγια Παιδιά και Νέους και το ΝεανικόΠλάνο αρωγό και συνοδοιπόρο.Συνεχίζουμε και φέτος λοιπόν με ταcine-mathimata 2011-2012

( πληρ. http://cine-mathimata.blogspot.com )

Με κινηματογραφικές προβολές, εργα-στήρια για μαθητές και εκπαιδευτικούς,παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις, θεμα-τικά αφιερώματα, θεατρικές προτάσειςκτλ. Δράσεις για τις οποίες θα ενημερωθείτεαναλυτικότερα κατά την διάρκεια τηςσχολικής χρονιάς. Τα cine-mathimata με τις συνεργασίεςπου έχουν αναπτύξει (Ινστιτούτο Οπτι-κοαουστικών Μέσων, Safari internet, Διε-θνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΓιαΠαιδιά Και Νέους Ολυμπίας, ΝεανικόΠλάνο, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ-σαλονίκης, Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ-σαλονίκης, Πανόραμα Ανεξάρτητων

Ταινιών Πάτρας, Ecofilm Festival, Emo-cion film festival, Μουσείο Κινηματογρά-φου Θεσσαλονίκης κ.α.) και τηνυποστήριξη της εκπαιδευτικής κοινότη-τας αποτελούν ένα διαρκές κινηματο-γραφικό φεστιβάλ που απλώνεται στηνδιάρκεια της εκπαιδευτικής χρονιάς.Ξεκινάμε λοιπόν τον Οκτώβρη (και θαέχουμε στην διάθεση μας για όλη τηνσχολική χρονιά) με την ταινία σταθμό τουγαλλικού κινηματο-γράφου «Το Σκα-σιαρχείο» (1948),με 30 διεθνή βρα-βεία, ταινία που υιο-θετήθηκε από τηνΚινηματογραφική Επι-τροπή του ΟΗΕ «ως έργοτέχνης που αποτελεί ύμνογια τα ανθρώπινα δικαιώ-ματα», ταινία ύμνος στο λει-τούργημα τουεκπαιδευτικού και στηνελεύθερη δημιουργικήεκπαίδευση.Παράλληλα για τις προ-βολές του Οκτώβρη δί-νουμε την δυνατότητανα ζήσετε συγκλονιστι-κές στιγμές της Εθνι-κής Αντίστασης με 2κ ι νηματογραφ ι κέςπροτάσεις:Α. το ντοκιμαντέρΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝΥΠΗΡΧΕ του Χανιώτησκηνοθέτη Σταύρου ΨυλλάκηΒ. την ταινία ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ τουΓρεγκ Τάλλας σε μουσική Μίκη Θε-οδωράκη

Οι ταινίες θα προβληθούν 20 έως 26Οκτωβρίου στο STER – MEGA PLACE(στο ΒΛΗΤΕ) σε οργανωμένες προβολέςμόνο για σχολεία και φυσικά όπως πάνταμε το ειδικό εισιτήριο των 4 ευρώ γιακάθε μαθητή.Οι 3 ταινίες απευθύνεται για μαθητές α) των τριών τελευταίων τάξεων του δη-μοτικού, β) του γυμνάσιου, γ) του λυ-κείουΓια τις 3 πρώτες τάξεις του Δημοτικούαλλά και για τα νηπιαγωγεία θα υπάρχειπαράλληλη προβολή των ταινιών Το Μα-γικό Δάσος και Ο Ντέσμοντ και το τέρας

του βάλτου Παράλληλα ετοιμάζουμε μια μοναδικήθεατρική πρόταση για τον Νοέμβριοκαθώς και πολλές παιδαγωγικές προτά-σεις για τον Δεκέμβριο.Φυσικά άμεσα θα ενημερωθείτε και γιατα φετινά μας εργαστήρια καθώς και τιςδράσεις μας που μπορούν να αναπτυχ-θούν μέσα στην τάξη.Επίσης είμαστε στην διάθεση σας για νασυζητήσουμε και να επιλέξουμε μαζί ται-νία από μια μεγάλη γκάμα ταινιών καιβάση της θεματικής ενότητας που εσείςθα θέλατε.

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα: Δημιουργικές προβολές animation για μαθητές προ-σχολικής αγωγής και μαθητές δημοτικού.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει προβολές ταινιών animation συνοδευμένες απόδραστηριότητες κινηματογραφικής εκπαίδευσης και απευθύνεται σε ομάδες25-30 μαθητών. Έχει σχεδιαστεί από τον συνεργάτη μας Σπύρο Σιάκα και υλο-ποιείται στα πλαίσια της δράσης cine-mathimata στο χώρο του σχολείου.


Project, μια λέξη διαδεδομένη στην καθημε-ρινότητα τόσο της επιστήμης όσο και τηςεπιχειρηματικότητας. Δηλώνει συνήθως μιασυλλογική και καλά σχεδιασμένη εργασίαγια την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων,ακολουθώντας διαδικασίες έρευνας και με-λέτης. H λέξη project προέρχεται από τηλατινική λέξη projectum και το λατι-νικό ρήμα proicere, για να δηλώσει αρ-χικά "something that comes before anythingelse happens". Στην αγγλική γλώσσα αναφέ-ρεται ως σχέδιο και στην ελληνική πραγμα-τικότητα δηλώνει ένα πρόγραμμα ή έναέργο.Η ερευνητική εργασία – project, για πρώτηχρονιά φέτος, εισάγεται οργανωμένα στηνεκπαιδευτική διαδικασία ως μάθημα στοωρολόγιο πρόγραμμα της Α ΄ Λυκείου καισυστήνεται ως καινοτομία για το νέο ελλη-νικό Λύκειο.Στη βιβλιογραφία αλλά και στον οδηγό τουεκπαιδευτικού για τις ερευνητικές εργασίες(συγγραφή και επιμέλεια Ηλία Ματσαγ-γούρα), γίνεται αντιληπτό ότι τις εκφράζουντέσσερις παιδαγωγικές αρχές:Η αρχή της Διερευνητικής Προσέγγισης στη

Μάθηση.Η αρχή της Διεπιστη-μονικής Συνεργασίαςτων Καθηγητών.Η αρχή της Διαφορο-ποιημένης Προσέγγι-σης στη Μάθηση.

Η αρχή της Ομαδικής Συνεργασίας των Μα-θητών.Οι παραπάνω παιδαγωγικές αρχές και οιπρακτικές που τις συνοδεύουν είναι απα-ραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία τηςεκπόνησης τέτοιων εργασιών. Ο βασικόςστόχος και η φιλοσοφία τους, είναι οι μαθη-τές να συνεργάζονται στενά σε πλαίσιοπρωτοβουλιών και επιλογών και να προσεγ-γίζουν βιωματικά και με διαφορετικούς τρό-πους τη νέα σχολική γνώση μέσα απόδιεπιστημονικής φύσης ερωτήματα, πειρα-ματισμούς και διερευνήσεις. Η εφαρμογή τους στην εκπαιδευτική διαδι-κασία μπορεί να σηματοδοτήσει σημαντικέςαλλαγές στη νοοτροπία, στις πρακτικές,στους ρόλους και στη γενικότερη κουλτούρατου σχολείου.Όπως αναφέρεται στις οδηγίες για τη διδα-σκαλία της ερευνητικής εργασίας, τα θέ-ματα που θα προταθούν πρέπει ναεμπίπτουν τουλάχιστον σε τρεις από τουςεπόμενους κύκλους: α) «Ανθρωπιστικές καιΚοινωνικές Επιστήμες», β) Τέχνη και Πολι-τισμός», γ) «Μαθηματικά, Φυσικές Επιστή-μες και Τεχνολογία» και δ) «Περιβάλλον καιΑειφόρος Ανάπτυξη» ή να συνδυάζουν κά-ποιους από αυτούς.Στην εφαρμογή τους όμως, πρέπει να ανα-ζητήσουμε την ενεργό μάθηση. Η μάθησημπορεί να είναι ατομικό επίτευγμα, αλλάσυντελείται μέσα σε συνθήκες συνεργασίας

και αλληλεπικοινωνίας για την αναζήτησησχέσεων, δηλαδή συντελείται κοινωνικά. Ηενεργή εμπλοκή των μαθητών, η σύνδεσητων προσωπικών τους βιωμάτων με τη σχο-λική γνώση, όπως και με πραγματικές κα-ταστάσεις ζωής μπορεί να αναπτύξει τηνκριτική και δημιουργική τους σκέψη αλλά καινα δώσει νόημα στη συνολικότερη εκπαι-δευτική διαδικασία. Παράλληλα, μπορούν νααναπτυχθούν οι σχέσεις αλληλεπίδρασηςκαι επικοινωνίας με τους εκπαιδευτικούς,με αποτέλεσμα να προστεθούν νέοι διδα-κτικοί ρόλοι και να αξιοποιηθούν εκπαιδευ-τικές πρακτικές που είναι δυνατόν ναεπηρεάσουν το σύνολο των σχολικής πραγ-ματικότητας και της λειτουργίας της τάξης.Η προσπάθεια αρχίζει με τις πρώτες προ-τάσεις για την ανάπτυξή τους, όμως οιπροσδοκίες, οι στόχοι και τα ερωτήματα επι-χειρηματολογούν και δημιουργούν σκέψεις.Γιατί η εφαρμογή τους να είναι 3ωρη στα Γε-νικά Λύκεια και 2ωρη στα Τεχνολογικά, ότανοι απαιτήσεις είναι πολλαπλές;Γιατί ένα θέμα να μπορεί να ανατεθεί σε ένακαι μόνο εκπαιδευτικό, όταν μια από τις βα-σικές αρχές είναι η Διεπιστημονική συνερ-γασία των καθηγητών;

Πώς μπορούν να καλυφθούν οι πρόσθετεςανάγκες υλικοτεχνικής υποδομής, αιθου-σών, σχολικών βιβλιοθηκών κλπ;Παρόλα αυτά, οι ερευνητικές εργασίες είναιμια πρόσκληση και ευκαιρία για τους μαθη-τές, τους εκπαιδευτικούς αλλά και την σχο-λική πραγματικότητα.

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Ερευνητικές εργασίες – project

Α

Ν

Ε

Π

Α

Ι

Σ

Θ

Η

Τ

Ω

Σ

«Στόχος μας είναι να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι»

(από την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ)

Τα γράμματα που δέχομαι από φίλους και συγγε-νείς μετανάστες έχουν την ίδια πάνω κάτω επωδόΜακάρι να καταφέρει η Ελλάδα να ξεπεράσει ταπροβλήματά της γιατί δεν της αξίζει τέτοια κατάν-τια…Παρακολουθούν με κατάπληξη την παραζάλη μαςαπό τη σωρεία των «μέτρων» που λαμβάνονταιγια να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και αποφαίνον-ται πως μ’ αυτά τα «μέτρα» βουλιάζουμε περισσό-τερο. Παρακολουθούν τη μεγαλορρημοσύνη τωνκυβερνώντων και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα μετα οποία στρέφουν τις ομάδες του πληθυσμού τημια εναντίον της άλλης. Παραξενεύονται οι ομο-γενείς γιατί δεν συσπειρωνόμαστε όλοι εναντίοντων κάθε λογής τακτικών που οδήγησαν τηνελεύθερη χώρα σε εσαεί υποτέλεια.Γιατί, ρωτούν, η κυβέρνηση κατασκεύασε ψευδήστοιχεία διογκώνοντας το έλλειμμα του 2009;Γιατί δεν εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι το 90%του ελληνικού χρέους υπόκειται στο ελληνικό δί-καιο, γεγονός που μπορεί να επιβάλλει ευνοϊκό-τερους όρους αναδιάρθρωσης;Γιατί ο ελληνικός λαός δέχεται να φορολογηθείαναδρομικά όχι μόνο για εισοδήματα που έχει φο-ρολογηθεί, αλλά και για φόρο σε φόρο που έχειήδη πληρώσει;Γιατί δε δημιουργούνται ομάδες εργαζομένων σεκάθε υπηρεσία που ανακοινώνει αυξήσεις που ναεκτυπώνουν τους λογαριασμούς χωρίς τις αυξή-σεις και αυτούς τους λογαριασμούς να πληρώ-νουν κανονικά οι πολίτες; Γιατί;

Βούλα Καντεράκη

Τη δεκαετία του ’70 οι γονείς μου μεπήγαν σε μια συναυλία του Μάνου Χα-τζηδάκι. Πέρα από τη μαγευτική – ει-

δικά για τα παιδικά μου αυτιά – μουσική,αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ότισε κάποιο κομμάτι, ο συνθέτης σταμάτησενα παίζει και φανερά εκνευρισμένος, ζή-τησε από τον κόσμο να κάνει ησυχία καινα ακούσει προσεκτικά. Θυμάμαι χαρα-κτηριστικά ότι ένιωσα ντροπή για κείνουςπου τον προσέβαλαν, μη δίνοντας όλο τονεαυτό τους σ’ αυτό που τους προσέφερεκαι για το οποίο θα ‘πρεπε να νιώθουν ευ-λογημένοι.Πριν λίγα χρόνια παρακολουθούσα στηνΑθήνα συναυλία των Opeth. Ο ηγέτης –συνθέτης – στιχουργός τους Mikael Aker-feldt μετά από ένα κομμάτι έσπευσε να

προσγειώσει το εκστασιασμένο πλήθοςλέγοντας “εμένα δε θα μου χτυπάτε πα-λαμάκια, δε θα φωνάζετε και δε θα μεαποσπάτε κουνώντας τα χέρια για να σαςπροσέξω. Ξέρετε ότι ήρθατε εδώ για ναακούσετε μουσική. Όποιος θέλει γλέντιανα πάει να δει τους Bon Jovi”. Ο παραλ-ληλισμός έγινε αυτόματα στο μυαλό μου.Αυτού του τύπου η αλαζονεία απαντάταιμόνο σε καλλιτέχνες που έχουν ειδικόβάρος τέτοιο, ώστε να μη χρειάζεται ναγλύφουν το κοινό τους, έχουν από αυτότις ίδιες απαιτήσεις που έχουν και απότους εαυτούς τους και που προτιμούν ναπαίζουν μπροστά σε ολιγομελή ακροατή-ρια, παρά να βλέπουν τον κάθε τυχάρπα-στο να καταστρέφει τη μυσταγωγία πουδημιουργούν.

Οι Opeth είναι μια ξεχωριστή περίπτωσησυγκροτήματος, γιατί ανήκουν στα– με-τρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού –γκρουπ που όρισαν ένα νέο ήχο την τε-λευταία δεκαετία. Η Σουηδία και γενικό-τερα η Σκανδιναβία έχουν δημιουργήσεισχολή και παράγουν μουσικούς με έμ-πνευση και ιδέες εδώ και πολλά χρόνια.Τούτοι οι αλλόκοτοι τύποι όμως, δεν μπαί-νουν στο ίδιο καζάνι με κανέναν απ’ αυ-τούς. Ξεπερνούν τα σύνορά τους, με τηνευκολία που ξεπερνούν τα στεγανά, τιςφόρμες και τις ταμπέλες για να ξεδιπλώ-σουν αχαρτογράφητους ηχητικούς κό-σμους.Στο νέο τους – δέκατο στη σειρά – άλμ-πουμ “Heritage” που κυκλοφόρησε μόλις,πάνε πολύ παραπέρα, ξεφεύγονταςακόμη και από τον ίδιο τους τον εαυτό.Επαναπροσδιορίζονται με τον τρόπο πουμόνο οι αληθινά σπουδαίοι μπορούν να τοκάνουν, ξεχνούν ό,τι ήξεραν και ξαναπιά-νουν το νήμα απ’ την αρχή, με μια φυσι-κότητα που σε κάνει ν’ απορείς.Όταν αρχίζει η εξερεύνηση του “Her-itage”, ο ακροατής ακολουθεί την ίδια πο-ρεία, χάνοντας τον εαυτό του στην πρώτηνότα και ξαναβρίσκοντάς τον στην τελευ-ταία αλλαγμένο, πλήρη, συνειδητό.Παρθενογενέσεις δεν υπάρχουν. Τα κομ-μάτια του άλμπουμ κλείνουν το μάτι στουςKing Crimson, χαμογελούν πλατιά στουςPink Floyd, διαβάζουν H.P. Lovecraft,απαγγέλλουν William Burroughs, ίπτανταιπάνω από τη jazz, τη folk και την ηλε-κτρική ψυχεδέλεια, ενώ ο Steven Wilsonαπολαμβάνει τη διαδρομή καθισμένος στοθρόνο του, ξέροντας ότι η σπορά τουέπεσε σε γόνιμο έδαφος. Αλήθεια, πόσοδιαφορετική θα ήταν η ζωή του Mikael ανδεν είχε συναναστραφεί αυτόν τον γκου-ρού της σύγχρονης μουσικής; Αλλά καιπόσο σημαντικός πρέπει να είσαι για να

σε προσέξει και να επιλέξει να γίνει μέν-τοράς σου;Στο άλλο ερώτημα που γεννάται, το πόσοδύσκολο είναι να δημιουργήσεις κάτι τόσοάρτιο, πολύπλευρο και καθηλωτικό, απο-φεύγοντας να γίνεις καρικατούρα, έναςξιπασμένος πουμόνο ο ίδιος κατα-νοεί τα χαζά πουγράφει, φαντάζομαιότι ούτε ο Akerfeldtδεν μπορεί νααπαντήσει.Η ουσία είναι ότι το “Heritage” – με τοντρόπο του – βάζει τάξη στο χάος. Στοχρόνο που διαρκεί όλα είναι στη θέσητους, ο παραλογισμός εξαφανίζεται και οκόσμος είναι ένα, όπως θα έπρεπε νασυμβαίνει.Κάποιος μου έλεγε ότι όποιος πιστεύεισήμερα ότι μπορεί να έχει μια πρωτότυπηιδέα, να γράψει ή να συνθέσει κάτι νέοείναι γραφικός κι ότι όλα έχουν ειπωθεί.In your face, φίλε μου. Η διάψευσή σουέκανε όλο το δρόμο από τον παγωμένοβορά για να ‘ρθει να σε βρει. Οι άνθρωποισε εκπλήσσουν. Πάντα το ‘καναν καιπάντα θα το κάνουν. Κι όταν αυτό συμβαί-νει μέσα στις ενορχηστρωτικές και συν-θετικές στροφές ενός δίσκου, τοαποτέλεσμα είναι λυτρωτικό.Οι Porcupine Tree του Wilson, όπως και οιPain of Salvation του Daniel Gildenlow,αλλά και οι Tool είναι συγκροτήματα πουθα μείνουν κλασικά από τις γενιές των τε-λευταίων είκοσι ετών. Οι Opeth προστί-θενται σ’ αυτή τη λίστα εν χορδαίς καιοργάνοις κυριολεκτικά. Κι αν παρασύρ-θηκα κι έγραψα φράσεις πομπώδεις καιυπερβολικές, είναι γιατί τελώ υπό την επή-ρεια. Ζητώ την κατανόησή σας, αλλά τέτοιαπράγματα δε συμβαίνουν κάθε μέρα. Μπο-ρείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας.


Η Συνωμοσία του θορύβου


Μανουσέλης

συνέχεια από την 5η σελίδαΌταν αυτό θα συμβεί καμιά δραστηριότηταεκτός της γεωργικής δεν θα μπορεί να πραγ-ματοποιείται, μέχρι τότε όμως... Ένας απίστευ-τος, όσο και πραγματικός, δρόμος ταχύτηταςανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να αναγείρουνοικίες, καταστήματα, βιοτεχνίες, κάθε είδουςμονάδες κ.λπ. και σε εκείνους που θέλουν νακυρωθούν οι χάρτες. Δέκα μέρες μετά τη δη-μοσίευση του ΦΕΚ κύρωσης, το πάρτι σταμα-τάει. Μπορείτε να αντιληφθείτε, τι θα κατατεθείστο παραπάνω χρονικό διάστημα; Αντιλαμβάνε-σθε νομίζω. Εντούτοις, μια διοικητική πράξη πουδεν έχει ολοκληρωθεί, όταν θα αλλάξει το νο-μικό καθεστώς δεν θα θεωρείται νόμιμη, έστωκαι εάν έχει κατατεθεί πριν από την αλλαγή τουνόμου. Γι αυτό και οι 10 μέρες μετά τη δημοσί-ευση του ΦΕΚ. Για να έχουν χρόνο διοικούντεςκαι διοικούμενοι να ολοκληρώσουν τις πράξειςτους. Η Πολεοδομία θα προσπαθήσει τότε νακλείσει όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις, αλλά θατα καταφέρει; Τι θα κάνουν όσοι βλέπουν τηνπόρτα να κλείνει και την άδειά τους να μην έχειεκδοθεί ακόμα; Θα προσπαθήσουν να πάρουννούμερο με κάθε τρόπο. Αλλά ακόμα κι αν δεντα καταφέρουν, θα έχει χαθεί μια ακόμα επέν-δυση έστω και πάνω στην Γεωργική Γη.Τελειώνοντας την αναφορά μας στα πολεοδο-μικά τεκταινόμενα, θα μιλήσουμε για το νομο-σχέδιο το οποίο αφορά στο νέο τρόπο έκδοσηςτων οικοδομικών αδειών και τον πλήρη διαχω-ρισμό των αδειοδοτικών από τα ελεγκτικά όρ-γανα. Μολονότι η νομοθεσία στη θεωρητική τηςβάση κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, πε-ριέχει μερικά συστατικά που θα την κάνουν ναχάσει ολότελα το δίκιο της. Πρώτον, μια τέτοιαδιαρθρωτική αλλαγή δε μπορεί να έχει χρόνοδιαβούλευσης μια εβδομάδα μέσα στον Αύγου-στο, για ένα θέμα που ταλανίζει την Πολεοδομίαεδώ και δεκαετίες. Δεύτερον, δείχνει να είναιγραμμένη – και - από ανθρώπους οι οποίοι δενέχουν επισκεφθεί ποτέ Πολεοδομία. Δεν εξη-γείται αλλιώς η άγνοια του γεγονότος ότι οι Πο-λεοδομίες δεν διαθέτουν κατά κανόναΗλεκτρονικούς Υπολογιστές που να μπορούν ναδιαχειριστούν προγράμματα CAD και δε διαθέ-τουν κατά πλειοψηφία υπαλλήλους που μπορούννα συν-πορευτούν με τις επιταγές της Ηλε-κτρονικής Διακυβέρνησης. Μέσα σε όλα αυτάτο νομοσχέδιο μου θυμίζει τον ζητιάνο της αλυ-σίδας του Maslow που παρακαλεί για την ικα-νοποίηση της βασικής του ανάγκης, να φάει, κιεμείς του δίνουμε ένα διπλό εισιτήριο για τηνΌπερα της Βιέννης που ανεβάζει «Τόσκα».Επαναλαμβάνω ώστε να μην παρεξηγηθώ, ένανομοσχέδιο που αποτελεί «έρωτα» δεκαετιώνέρχεται χωρίς καμία προετοιμασία, σε μια χρο-

νική περίοδο που παραιτούνται και οι πέτρες,σε ένα χώρο με σάπια ηλεκτρονική υποδομή μευπαλλήλους τρελαμένους από τα προηγούμενασε ημιάγρια κατάσταση. Θέλω να πιστεύω ότι θααποσυρθεί, γιατί μια αποτυχημένη προσπάθεια,«μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω», χωρίς επι-στροφή.Στο απόγειο των παραπάνω εξελίξεων η Δημο-τική Αρχή δεν ασχολείται με το θέμα σε βαθμόπου να τορπιλίζει την όλη προσπάθεια και τηνπολιτική βούληση. Με μια άγνοια κινδύνου πουθα ζήλευε και υπνοβάτης, αδιαφορεί για την κα-τάσταση της υπηρεσίας, αφήνοντας τους υπαλ-λήλους στις καλές και κακές προθέσεις τωνωφελούμενων. Με την Πολεοδομία που μένειδιαιρεμένη μέχρι να συνενωθεί και προφανώςδεν έχει διάθεση συνένωσης, ο Καλλικράτης θαέτριβε τα μάτια του από την εν λόγω διοικητικήαρχιτεκτονική που θέλει να μην γίνονται αυτέςοι υπηρεσίες κτήτορες των οικονομιών κλίμα-κας που δικαιούνται. Ο πολύτιμος χρόνος έχειπαρέλθει, (οι τριγμοί μιας πιθανής συνένωσηςθα είχαν ολοκληρωθεί και τώρα θα είχε αποκα-τασταθεί κοινή πλεύση και σύμπνοια), το τρένοέχει χαθεί και οι εξελίξεις έρχονται. Οι υπάλλη-λοι που θα μείνουν θα προσπαθήσουν για τοβέλτιστο, το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο απότο αναμενόμενο, παρέχοντας άλλοθι στους κρα-τούντες, αλλά και πάλι, πολύ μακριά από εκείνοπου θα μπορούσε να ήταν, προγραμματισμένα.Εγκληματείτε κύριοι, απέναντι στους υπαλλή-λους της Πολεοδομίας, τον τεχνικό κόσμο πουζει από αυτή τη δουλειά, την οικοδομή που όλοιοραματιζόμαστε για να μας «σηκώσει» οικονο-μικά, αλλά κυρίως, απέναντι σε όσους σας έδω-σαν την εντολή διακυβέρνησης. Δημιουργείτεπροσωπικά και παραταξιακά, όλες τις προϋπο-θέσεις για την δημιουργία νέων φαινομένωνδιαφθοράς παρά την αυτονόητη υποχρέωση τουκάθε λειτουργού να είναι άμεμπτος, έστω κι ανέχει μείνει μόνος του. Με τσιτάτα του στυλ «θαφέρουμε κόσμο όταν θα συνενωθούν οι δύο Πο-λεοδομίες» αποδεικνύετε την ασχετοσύνη σαςαφού η συνένωση θα περιόριζε κατά πολύ τιςαπαιτήσεις σε έμψυχο υλικό και δεν θα τις αύ-ξανε. Το μόνο που μένει σε όλους όσους νοι-άζονται είναι να μην αντιμετωπίσουν την ίδιαισχνή μεταχείριση του θέματος και από τις τά-ξεις της αντιπολίτευσης όπως είχε γίνει και στοθέμα της συνένωσης. Εν προκειμένω, η αποχήείναι το ίδιο ενοχοποιητική με την συμμετοχήστο έγκλημα. «Μιλώντας για ανάπτυξη και σκοτώνοντας τηνανάπτυξη» για τους δικούς μας ιδιοτελείς σκο-πούς.

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc


ΕΡ:Καλώς ήρθατε στα Χανιά .ΑΠ: Καλώς σας ξαναβρίσκω μιας και ξανάρχομαι καλε-σμένος για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες.ΕΡ:Να ξεκινήσουμε από το όνομά σας .Λίνος Κόκωτος;το Λίνος από πού βγαίνει;ΑΠ :Ναι , η μητέρα μου πέθανε μισή ώρα μετά που μεγέννησε. Ο πατέρας μου τότε είπε να με βγάλουν Μα-γδαληνό γιατί έλεγαν την μητέρα μου Μαγδαληνή.Επειδή δεν υπήρχε προφανώς άλλο τέτοιο όνομα καιήμουν και αγόρι με φώναζαν Λίνο και έμεινε .Το Κόκω-τος είναι από την περιοχή της Αγρινίου και αν πάμε πιοπίσω από τα Άγραφα.ΕΡ:Είχατε κάποιον από τους συγγενείς σας που ήτανμουσικός;ΑΠ: Όχι , αλλά μπορώ να πω ότι πήρα από το πατέραμου .Ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος.Αγαπούσε τητέχνη πολύ .Είχε τελειώσει το σχολαρχείο.Μεγαλωνέ-νος με τη σκληράδα εκείνης της εποχής,ξέρετε τότεστη περιοχή μας δούλευαν στα καπνά για να ζήσουν.Κά-ποια στιγμή να φανταστείτε για να μάθει γράμματα σκέ-φτηκε να πάει σε ιερατική σχολή αλλά οι πεποιθήσειςτου μάλλον τον έκαναν να μην το αποφασίσει τελικά.Από αυτόν διδάχτηκα βιωματικά την αγάπη προς τηντέχνη.ΕΡ:Σε τι ηλικία ξεκινάτε για πρώτη φορά να συνθέτετε;Ή να έρχεστε επαφή δημιουργικά με την τέχνη γενικό-τερα;ΑΠ:Από πολύ μικρός μου άρεσε να ζωγραφίζω. Ήμουνπολύ καλός στο σκίτσο . Ο πατέρας μου πάντα με πα-ρακολουθούσε.Μου μιλούσε, μου έλεγε ιστορίες για τοΒέρντι, μιας και άκουγα πολύ ραδιόφωνο ,με πήγαινεσυνέχεια σε εκθέσεις ζωγραφικής,μ΄έψαχνε δηλαδή .ΕΡ:Είχατε παραδοσιακά ακούσματα;ΑΠ: Βέβαια και συγκινούμαι ακόμα το ίδιο. Πηγαίναμε σεσπίτια ,σε πανηγύρια, σε γάμους και βλέπαμε και ακού-γαμε και γλεντούσαμε .Μεγάλωσα με τοα Χαλκια το πα-τέρα, με το κλαρίνο βέβαια,το Σαλέα,τον Μόσχο και ηπαράδοση υπάρχει πάντα μέσα μου.Αργότερα όταν κατέβηκα Αθήνα στο Αιγάλεω,δυο φίλοιμου έπαιζαν ακορντεόν.Άρχισα να ενδιαφέρομαι γι αυτό το όργανο και έτσι οπατέρας μου μου έκανε δώρο ένα ακορντεόν. Τότεήμουν 13 ετών.ΕΡ:Υπάρχει ακόμα;ΑΠ: Είναι ιερό για μένα.Βέβαια το έχω. Θύμάμαι ότανένας δάσκαλος μου έμαθε τις πρώτες Νότες από τον ενθουσιασμό μου και τη χαρά μου δενπήγα στο σχολείο την επομένη.Το αγκάλιαζα για πολλάχρόνια και σιγά σιγά το ακορντεόν έγινε πιάνο.Άρχισα λοιπόν να παίζω πιάνο και εκεί σε ηλικία 14 χρο-νών άρχισα να κάνω τις πρώτες μου συνθέσεις.Δηλαδήνα γράφω μερικές συνθέσεις.Τότε διάβαζα και έλληνεςλογοτέχνες και ποιητές όπως Παπαδιαμάντη ,Καβάφη ,Δροσίνη και μελοποίησα από το Αναγνωστικόδυο ποίηματα του Γιώργου Δροσίνη σε ηλικία 15 ετών.ΕΡ:Ποια ήταν; ΑΠ: Ναι «ήταν το τρεχούμενο νερό»,και, «το άσπρο σπι-τάκι»-Τα οποία σας ακολούθησαν ;ΑΠ:Βέβαια πολύ και για όλη μου τη ζωή ,ήταν το ξεκί-νημά μου ,όπου εγώ τα παρουσίασα σε μια σχολικήγιορτή.Τότε είχαμε λοιπόν ένα πολύ καλό και χαρισμα-τικό δάσκαλο, ο οποίος είχε αφήσει εποχή στη δευτε-ροβάθμια εκπαίδευση ο Γιώργος ο Χάιδος και μουέδωσε το θάρρος από τα εύγε όλων των καθηγητών μουκαι ιδίως εκείνου,να συνεχίσω προς αυτή τη κατεύθυνση

. Έτσι άρχιζα να σκαλίζω,χωρίς να γνωρίζω και πολλά

.Πρώτος στόχος εκείνη την εποχή ξέρετε ήταν τα γράμ-ματα.Μετά ,όλα τα άλλα ακολουθούσαν.Αλλά ήμουν καιτυχερός γιατί βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τονΜίκυ Θεοδωράκη κάποια στιγμή στην Αθήνα .Η Αθήνατότε ήταν μικρή τότε σχετικά . Ένας θειός μου που τονγνώριζε του είπε ότι ένας ανηψιός μου γράφει στο πιάνοαν θέλεις να τον ακούσεις και έτσι βρέθηκα στο τότεσπίτι του με τις μελωδίες που είχα γράψει και μάλισταείχα γράψει κάποιες που δεν είχα βρει τα λόγια.Εκεί μουείπε ο Μίκυς ότι «πρέπει να πας στο Ωδείο Αθηνώνγιατί διακρίνω ένα ταλέντο».Έτσι λοιπόν ξεκίνησα .ΕΡ:Γιατί ο άνθρωπος ανακάλυψε τη τέχνη;ΑΠ: Ήταν φυσικό φαινόμενο ,φυσική ανάγκη.Δε μπο-ρούσε αυτά που είχε να πει να τα εκφράσει μόνο μελόγια και αυτό το βλέπουμε σε όλες τις περιόδους τηςζωής μας και στη χαρά και στη λύπη.Είναι μια άλλη γλώσσα. Και έτσι έκανε και η παράδοση.Καλύπτει όλα τα συναισθήματα , τη χαρά , τον έρωτα,τις αγωνίες μας, τη μοναξιά , τη συγκίνηση, τη σκέψη ,τη λύπη, το θάνατο κ.λ.πΕ και έχουν δημιουργηθεί συγκλονιστικά πράγματα, ε δεχωράνε άλλο φαίνεται.ΕΡ: Εάν πάμε πιο πίσω παρατηρούμε ότι υπάρχουν πολ-λές καλές συνθέσεις, διαχρονικές που ακόμα και μέσασ αυτό το συρφετό της εμπορευματοποιημένης τέχνηςόταν εμφανίζονται κερδίζουν τον κόσμο και αποθεώ-νονται.Πως αισθάνεστε όμως που δεν έχουν τη πρώτηθέση όπως τους αξίζει;ΑΠ: Κοιτάτε εμείς μεγαλώσαμε σε μια εποχή που η τα-χύτητα η σημερινή δεν υπήρχε.Τα τελευταία αυτάτριάντα χρόνια άρχισε να εμφανίζεται ένας άλλος και-νούριος τρόπος παρουσίασης των νέων συνθέσεων.ΕΡ: Συμφεροντολογικός καθαρά;ΑΠ:Και τότε πληρωνόμασταν γι αυτά που κάναμε, αλλάπουλάγαμε άλλα πράματα τότε.Δείτε κάποτε στο Ηρώδειο ρώτησαν τον Ξαρχάκο γιατίδεν δημιουργεί νέες συνθέσεις και εκείνος απάντησε:«μα εμείς γράφουμε ,αλλά δεν τους κάνουμε…».ΕΡ:Γιατί στα προγράμματα στις πίστες, ενώ αποθεώ-νουν ένα τίποτα κατασκευασμένο σε φίρμα και συγχω-ρέστε με που εκφράζομαι έτσι δεν το συνηθίζω,μόλιςακούσουν οι θαμώνες μια σύνθεση που κρατά χρόνια ,συμμετέχουν και μάλιστα σε αυτό πιο πολύ;ΑΠ: Σήμερα η μουσική είναι πιο ηχοκρουστική. Βομβαρ-δίζονται οι νέοι από αυτό το είδος.Το χθές γίνεται πολύ γρήγορα παρελθόν, τα συναισθή-ματα κατακερματίζονται, οι νέοι δεν ερωτεύουνται, δεγελάνε,δε κλαίνε.Αλλά ο άνθρωπος έχει πάντα την διάθεση να τραγου-δήσει. Δε σημαίνει ότι επειδή του επιβάλλουν αυτό τοείδος ότι θα το ακολουθήσει πιστά.Όταν λοιπόν ο νέοςσυναντήσει εύστοχες μελωδίες,αμέσως τις αγκαλιάζεικαι τραγουδά.Αυτοί που είναι λοιπόν πάνω στη πίστα τογνωρίζουν καλά αυτό , γιατί θέλουν να δουν το κοινότους να χορεύει και να τραγουδάΕΡ:΄Αρα η καλλιτεχνία ότι και εάν εκφράζει μπορεί ναενώσει και διαφορετικά επίπεδα επικοινωνίας;ΑΠ:Βεβαίως ,ναι και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

ΕΡ:Και οι μετριότητες;ΑΠ: Γκρεμίζονται πολύ γρήγορα. Πάντως ακόμα και ανένας άνθρωπος γαλουχηθεί με αυτές τις μετριότητεςκαι ξαφνικά αισθανθεί την μελωδία την εύστοχη θα αν-ταποκριθεί , γιατί τελικά αυτό είναι τέχνη.Εμείς τότε εί-χαμε δημιουργήσει μια κατάσταση , σήμερα δεν είναι

αυτό.ΕΡ: όσο βαδίζουμε μπρος πάμε προς τα πίσω;ΑΠ: Εγώ πιστεύω ότι περνάμε μια εποχή πνευματικήςυποβάθμισης,σε παγκόσμια κλίμακα. Η εικόνα αυτή πουλέω φαίνεται πολύ καλά στη eurovision.ΕΡ:Αφού περνάμε καλά γιατί δεν κρατάμε τα καλά;ΑΠ:Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν εκείνητη κατάσταση που τους διαμορφώνουν άλλοι .Για ναείσαι «ΙΝ» σε βρίζουν διαφορετικά και σε λένε κουλ-τουριάρη.Υπάρχει ωραιότερη βρισιά τελικά;ΕΡ:Εάν γράφατε σήμερα αυτές τις συνθέσεις θα γινότανεπιτυχίες;ΑΠ:ΌχιΕΡ: Να πούμε με ποιους έχετε συνεργαστεί;ΑΠ: Ήταν όλοι τους στιχουργοί-ποιητές,ο ΑργύρηςΒεργόπουλος,ο Άκης ο Δασκαλόπουλος, ο Λευτέρης οΠαπαδόπουλος,ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Δημήτρης ο Χρι-στοδούλου, ο Γιάννης ο Νεγρεπόντης και άλλοι.

Σήμερα δημιουργούνε μοντέλα και το μάτι λειτουργείεις βάρος της σκέψης.ΕΡ: Πιστεύετε ότι σήμερα ζούμε στην εποχή μόνο τηςπληροφορίας ενώ πιο πρίν ήταν εποχή σκέψης;ΑΠ:ΒεβαίωςΈΡ: Έχετε ανακαλύψει ταλέντα στο διάβα σας; εκτόςαπό στιχουργούς;ΑΠ.:Ναι είναι η Γιώτα Νέγκα και η Μαρία Σουλτάτου.Έρ-χονται πολλά παιδιά και τους λέω τη γνώμη μου αλλάκαταλαβαίνουν την συμπίεση του συστήματος .ΕΡ:Να πούμε τώρα πως ήρθατε στα Χανιά;ΑΠ:Ήρθα καλεσμένος από τον Μανώλη Φιλιπάκη καιβρέθηκα καλεσμένος και από τους πολιτιστικούς συλ-λόγους Καθιανών και Στερνών, και στις 9 Αυγούστου θαείμαι στη κατασκήνωσή του πάλι μιας και έχω ασχοληθείκαι με το παιδικό τραγούδι. ΕΡ:Συνεργαστήκατε με την Χανιώτισσα Νίκη Μαυροδη-μητράκη για την οποία χαρακτηρίσατε μεγάλο ταλέντο;ΑΠ:Ναι και μετά που άκουσα και τον πατέρα της να σεένα τραγούδι κατάλαβα από πού κληρονόμησε αυτό τοχάρισμα. ΕΡ: Με μια φράση τι είναι η τέχνη και ποια η σχέση τηςμε το πόνο και τη στέρηση;ΑΠ:Ο πόνος και η στέρηση είναι καθοριστικά για τητέχνη όμως όχι η μιζέριαΕΡ:Να κλείσουμε με μια ευχή;ΑΠ:Οποιοδήποτε ταλέντο εμφανίζεται, να έχει υπομονήκαι επιμονή.

Ο Συνθέτης του Οδυσσέα Ελύτη

Λίνος Κόκωτος

στην Πυξίδα Της Πόλης

ΣυνέντευξηΜαρία

Καλογεράκη


Πως ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτο-γραφία;Ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα αλλά δεν.. Συνέχισα λοιπόν το ψάξιμο μέχρι που κα-τέληξα εδώ.

Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείταιπράγματα και καταστάσεις ή όχι;Για μένα αρκεί, μια φωτογραφία να δίνειτόσα ώστε ο θεατής να συνθέσει την ιστο-ρία.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις …Οι λέξεις από μόνες τους δεν έχουν δυ-ναμική. Πρέπει ο δημιουργός να συνθέσειστίχους, να προκαλέσει την αισθητική, ναξυπνήσει συναισθήματα.

Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογρα-φική φωτογραφία είναι μεγάλος ο δρόμος;Ο αντίστροφος δρόμος είναι δύσκολος.Πάντως και στις δυο περιπτώσεις έχουμε,σχεδόν πάντα, κοινωνικό σχόλιο.

Υπάρχει κάτι που θέλεις αλλά δεν έχειςκαταφέρει να φωτογραφίσεις ;Εννοιολογικά πολλά θέλω να αποδώσω,ακόμα, μέσα από τον φακό. Συνεχίζω λοι-πόν, μέχρι να με συναντήσουν.

Ο Σπύρος Ζερβουδάκης στην Camera Obscura

Ο Σπύρος Ζερβουδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967 καιέζησε τα σχολικά του χρόνια στα Χανιά.Σπούδασε μαθηματικά στην Θεσσαλονίκη και εφαρμοσμένα μαθη-ματικά (Msc) στο Πολυτεχνείο Κρήτης.Το 1988 παρακολούθησε τα σεμινάρια φωτογραφίας στον Φωτο-γραφικό Όμιλο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.Από το 1995 είναι μέλος της Λέσχης Φωτογραφίας Κινηματογρά-φου Χανίων.Αυτές τις μέρες πραγματοποιεί ατομική έκθεση στο καφέ«Άρωμα» με τίτλο “47% alc”.

Cam

era

Obscura


«…Είναι ζωτικής σημασίας σήμερα η ουσιαστική στήριξη της πρωτοβουλίας των κοινωνικών φορέων του Ν. Χανίων για τη σωτηρία της κοινωνίας καθώς

και της προσπάθειας για τη δημιουργία τοπικού δικτύουκοινωνικής αλληλεγγύης..»

Αντώνης Παπαδεράκηςπρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών,

Βιοτεχνών και Εμπόρων Νομού Χανίων

Να καταναλώνουμε ότι παράγουμε προ-τρέπουν ομάδες πολιτών ως απάντηση

στην κρίση που μαστίζει και την χώρα μας.Σε ποιο βαθμό είναι εφικτό κάτι τέτοιο;«Σήμερα, είναι προφανές πιστεύω, πωςόχι. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν πα-ράγουμε τα αναγκαία για μια στοιχειωδώςανθρώπινη ζωή. Σε κανένα τομέα . Ούτεστο τομέα της διατροφής, ούτε στους το-μείς των άλλων υλικών μέσων και υπηρε-σιών άμεσης και καθημερινής ανάγκης τωνπολιτών.Έχω τη γνώμη ότι η προτροπή που αναφέ-ρεται εκδηλώνει τη δικαιολογημένη αγανά-κτηση στο γεγονός ότι εισάγουμε απίθαναείδη και ποσότητες προϊόντων τα οποίαήταν παραδοσιακά και προνομιακά απόάποψη αξίας και ποιότητας .Είτε στο τομέατης αγροτικής παραγωγής είτε στο τομέατης μεταποίησης. Δεν μπορεί όμως η προ-τροπή αυτή να είναι η απάντηση στη κρίσηΤο πρόβλημα αυτό δεν αποτελεί αιτία αλλάείναι αποτέλεσμα γενικότερων επιλογώνπου οδήγησαν στη κρίση. Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια τις χωματερέςγια τα εσπεριδοειδή στα Χανιά. Την αυταρέσκεια τότε των πολιτικών τωνκομμάτων εξουσίας για τις υψηλές τιμέςαπόσυρσης και την ικανοποίηση σημαντι-κής μερίδας αγροτών για εισόδημα χωρίςκαι πολλές έγνοιες. Τότε κάποιοι βλέπανετο «τυράκι» και δεν βλέπανε τη «φάκα»που έκρυβαν οι ευρύτερες πολιτικές τουΠαγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και τηςΚοινής Αγροτικής Πολιτικής των ισχυρώντης Ευρωπαϊκής Ένωσης.Δείτε σήμερα τη κατάσταση. Το πορτοκάλιπουλιέται από 8 λεπτά το κιλό ,η τοπική πα-ραγωγή εσπεριδοειδών έχει απαξιωθεί καιεμείς καταναλώνουμε τυποποιημένους χυ-μούς Βραζιλίας.Άλλο παράδειγμα αποτελεί ο τομέας τηςβυρσοδεψίας . Τα περίφημα ταμπακιριά.Τομέας παραδοσιακός και κάποτε δυναμι-κός για τα Χανιά άρρηκτα δεμένος με τοκλάδο του παπουτσιού ο οποίος είχε δυνα-μισμό και διεθνή φήμη. Σήμερα εισάγουμεδέρματα από τη Τουρκία και εκατομμύριαζεύγη παπούτσια από τη Κίνα.Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλααυτά σε μεγάλο καθορίζονται από τηνύπαρξη ή όχι Εθνικής αναπτυξιακής στρα-τηγικής, τη χάραξη ειδικών κλαδικών πολι-τικών ,τη μεθοδευμένη ενεργοποίησηεπιχειρηματικών δυνάμεων σε καθορισμέ-νους παραγωγικούς τομείς και με συγκε-κριμένες πολιτικές οικονομικής καιτεχνικής στήριξης. Μέρος μιας τέτοιαςστρατηγικής είναι και δυναμική παρέμβασηγια την επαναχάραξη των κανόνων πουδιέπουν το Διεθνές Εμπόριο. Η υποκριτικήλογική της απελευθέρωσης που επιβάλ-

λεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπο-ρίου αποδεικνύεται ότι εξυπηρετεί τονέλεγχο σε Παγκόσμιο επίπεδο ολόκληρωνπαραγωγικών και εμπορικών κλάδων απόμια χούφτα πολυεθνικές εταιρίες και σεένα δεύτερο επίπεδο χρησιμοποιείται γιανα στηρίξει τα εμπορικά πλεονάσματα καιτους παραγωγικούς κλάδους των ισχυρώνχωρών σε βάρος των πιο αδύνατων. Ηχώρα μας πλήρωνε 2 εκατ. Ευρώ πρόστιμοτην ημέρα για τη στήριξη της Ολυμπιακήςενώ η Γερμανία και η Γαλλία μπορούσαν ναστηρίξουν τη αυτοκινητοβιομηχανία τουςχωρίς κανένα πρόβλημα.Συνεπώς το ζήτημα δεν είναι κύρια επικοι-νωνιακού χαρακτήρα ή ζήτημα καταναλω-τικής συνείδησης. Παρόλα αυτά πιστεύω όμως ότι ειδικά στοδιατροφικό τομέα είναι εφικτός στόχος σεσύντομο διάστημα η χώρα μας όχι μόνο νααποκτήσει διατροφική επάρκεια με προ-ϊόντα υψηλής ποιότητας ,αλλά να έχει καιτη δυνατότητα σημαντικών εξαγωγών σεορισμένα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα .Προϋπόθεση είναι να λύσουμε το θεμελιώ-δες ,κατά τη γνώμη μου, πρόβλημα των μη-χανισμών παραγωγής. Ο αγρότης τηςμικρής ιδιοκτησίας και της μικρής παρα-γωγής δεν μπορεί ούτε τα αποτελέσματατης γεωργικής έρευνας και τους όρουςπεριβαλλοντικής προστασίας να ενσωμα-τώσει στη παραγωγή του ,ούτε τυποποί-ηση και μεταποίηση μπορεί να κάνει ,ούτελογικό κόστος παραγωγής μπορεί να εξα-σφαλίσει. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα απόπαραγωγικούς συνεταιρισμούς που θαενοποιούν τους μικρούς παραγωγούς σεδιαδικασίες κοινής καλλιέργειας, μηχανο-ποιημένης παραγωγής ,μεταποίησης καιπροώθησης των προϊόντων στην εσωτε-ρική και διεθνή αγορά.»

Έννοιες όπως αλληλέγγυα οικονομία,κοινωνική οικονομία, άμεση διασύν-

δεση παραγωγού και καταναλωτή είναι εύ-κολο να βρουν έδαφος εφαρμογής; «Σίγουρα ναι. Πρέπει όμως να διανύσουμεπολύ δρόμο πάνω σε αυτό το τομέα. Καισε επίπεδο θεωρητικό και σε επίπεδοπρακτικό. Υπάρχει όσο γνωρίζω σημαντικήδιεθνής εμπειρία άγνωστη στο ευρύ κόσμοτης χώρας μας.Η κρίση πιστεύω θα επιταχύνει την ανά-

πτυξη του χώρου αυτού και στην χώρα μαςπαρότι η συνεταιριστική ιδέα μέσα από τηαρνητική εμπειρία των αγροτικών συνε-ταιρισμών έχει τραυματιστεί σημαντικά.Γενικά πιστεύω ότι οι συνεργατικοί σχημα-τισμοί κάθε μορφής είναι μονόδρομος. Για το τομέα της κοινωνικής – αλληλέγ-γυας οικονομίας το θέμα είναι οι σχετικέςπρωτοβουλίες να είναι προσεκτικά προ-

ετοιμασμένες διαφυλάσσοντας τη βασικήαρχή της άμεσης συμμετοχής στις αποφά-σεις ,στον έλεγχο και στη παραγωγικήδραστηριότητα. Να αγκαλιάζουν ευρύτε-ρους παραγωγικούς τομείς κοινωνικώναναγκών και όχι μόνο το τομέα κοινωνικώνυπηρεσιών. Να μην περιορίζονται μόνο σεευπαθείς ομάδες αλλά να ενθαρρύνουντην ένταξη δυναμικών παραγωγικών δυνά-μεων και με επιδίωξη όχι μόνο την απο-τροπή της ανεργίας αλλά και την ανάπτυξηενίσχυση της απασχόλησης ,την ενίσχυσηοικολογικής συνείδησης και της δημοκρα-τικής διαπαιδαγώγησης στη διαδικασίαπαραγωγής και διανομής. Το εναλλακτικό πρέπει να ξεφύγει από τοπεριθωριακό, χωρίς όμως να ενσωματώ-νεται στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα καινα εξαρτάται από το δημόσιο ταμείο. Πρέ-πει να είναι αποτέλεσμα συνειδητής προ-σπάθειας ενεργών πολιτώναποφασισμένων να δημιουργήσουν τις γέ-φυρες του σήμερα με το μέλλον.»

Πριν από επτά χρόνια από την θέση τουπροέδρου της Αναπτυξιακής Χανίων

πρωτοστατήσατε στην δημιουργία ενός το-πικού αναπτυξιακού θεσμού, των εκδηλώ-σεων Κρήτη Γη και Πολιτισμός. Πωςβλέπετε σήμερα την τότε πρωτοβουλία;«Οι εκδηλώσεις ΚΡΗΤΗ-Γη και Πολιτισμόςσχεδιάστηκαν ως μέρος ενός ευρύτερουτότε σχεδιασμού από την Αναπτυξιακή Χα-νίων. Επιδίωξη ήταν από τη μια η ανάδειξηκαι αξιοποίηση των εγκαταστάσεων τηςλεγόμενης Περιφερειακής Αγοράς Χανίωνκαι από την άλλη η δημιουργία ενός δι-κτύου συνεργασίας των τοπικών φορέωνκαι ιδιαίτερα της Αυτοδιοίκησης με σκοπότην ανάπτυξη δράσεων ανάδειξης και προ-βολής της ιδιαίτερης τοπικής μας ταυτό-τητας όπως αυτή διαμορφώνεται από ταπροϊόντα, το φυσικό περιβάλλον και το πο-λιτισμό μας. Αξίζει εδώ ίσως να υπενθυμίσω την αμαρ-τωλή περιπέτεια της Περιφερειακής Αγο-ράς Χανίων η οποία από το 1992 πουολοκληρώθηκε ,δεν λειτούργησε ποτέ.Μάλιστα μέχρι το 2004 που παραχωρή-θηκε από το υπ. Γεωργίας είχε μετατρα-πεί σε κτήριο φάντασμα καισκουπιδότοπος με ευθύνη του Υπουργείουκαι των τότε τοπικών υπεύθυνων για τηδιαχείρισή του .Στο πλαίσιο της επιδίωξης που παραπάνωανέφερα ο πυρήνας της ιδέας των εκδη-λώσεων βρίσκονταν στη προσέγγιση τουφυσικού και παραγωγικού πλούτου, τωνανθρώπων του τόπου μας και του πολιτι-σμού ως ένα ενιαίο σύνολο. Πιστεύω ότιαυτή η προσέγγιση έπαιξε καθοριστικόρόλο στην ανάπτυξη και ανάδειξη σημαντι-

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Σκέψεις γύρω απ την κρίσηΟικονομική ύφεση είναι η περίοδος κατά την οποίαν

πρέπει να ζήσουμε χωρίς εκείνα τα πράγματατα οποία οι παππούδες μας δεν είχαν

καν ονειρευτεί.

Ανώνυμος

Συζήτηση για την οικονομική κρίση έγινε προ καιρού στην αί-θουσα της τράπεζας Χανίων με ομιλητές σπουδαίους οικονομο-λόγους, έγκριτους, σοβαρούς επιστήμονες. Η συζήτηση ήτανενδιαφέρουσα, ο κόσμος πολύς και η διάρκεια της συζήτησηςτράβηξε πάνω από τρεις ώρες. Θα περίμενε κανείς ότι ο κόσμοςθα έφευγε με λιγότερες απορίες για την οικονομία, την οικονο-μική κρίση, τα αίτιά της και τις λύσεις της. Όμως το αντίθετο.Ένας φίλος μου που παρακολούθησε την συζήτηση με ρώτησε με

απορία:«Πως γίνεται –μπορείς να μου πεις, να

συμφωνώ με όλους; Και με τον Βαρουφάκηκαι τον Σταθάκη, αλλά και με τον Ανδριανό-πουλο; Αφού οι άνθρωποι αυτοί λένε εντε-λώς διαφορετικά πράγματα!!»

Όμως η απορία του φίλου μου έχει εξήγηση. Ας πιστεύουμε ότιη οικονομική επιστήμη είναι μια «καθαρή»επιστήμη, αφού ασχο-λείται με αριθμούς και σχεδιαγράμματα, καμπύλες εξισώσεις καιμαθηματικά. Ο οικονομικός επιστήμονας, εκτός από την επιστη-μονική του μέθοδο, έχει και το ιδεολογικό του φορτίο και τις πο-λιτικές του προσδοκίες, φαντασιώσεις, στερεότυπα ήιδεοληψίες. Συνεπώς η οικονομική επιστήμη δεν λειτουργεί σε«κοινωνικό κενό», αλλά επηρεάζεται από όλες αυτές τις παρα-μέτρους. Στο θέμα μας λοιπόν, οι μεν αριστεροί οικονομολόγοι δίδουν τοβάρος στο διεθνές πεδίο, στην διεθνή συγκυρία, στην εντροπία, στα κενά και στα προβλήματα που έχει σήμερα και η Ε.Ε αλλάκαι ο πλανήτης ολόκληρος. Συνεπώς-έχουν δίκιο- δεν μπορείςνα λύσεις ένα πρόβλημα μικροκλίμακος χωρίς να το εμβαπτίσειςστο διεθνές πλαίσιο. Πως θα λυθεί το πρόβλημα της Ελλάδαςτην στιγμή που κλυδωνίζεται ολόκληρη η Ευρώπη;Από την άλλη μεριά οι δεξιοί οικονομολόγοι λένε ότι μέσα στηδιεθνή περιδίνηση , έχουμε ένα ιδιαίτερο δικό μας, πολύ σοβαρόπρόβλημα. Πρέπει να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας, δενμπορούμε να δανειζόμαστε ες αεί, γιατί πλέον δε μας δανείζουν.Συνεπώς πρέπει να προετοιμαστούμε ισοσκελίζοντας τους ετή-σιους προϋπολογισμούς μας, αν θέλουμε να έχουμε ελπίδες γιαδιακανονισμό του χρέους. Σε αυτή την προβληματική βάζουν τοβάρος οι συντηρητικοί οικονομολόγοι, μη παίρνοντας υπόψη τοδιεθνές πεδίο. Οι αριστεροί κάνουν το αντίθετο. Υποβαθμίζουντον εσωτερικό παράγοντα. Συνεπώς είχε δίκιο ο φίλος μου, ο μέσος νους, που συμφωνεί καιμε τους δυο. Ο απλός άνθρωπος φτάνει στην αλήθεια πιο γρή-γορα χωρίς την ‘’καταδυναστευση της μεθόδου’’,με εργαλείο τηνκοινή λογική που δεν νικιέται από καμία επιστήμη. Διότι και οιδυο αυτές πλευρές και οι αλληλοσχέσεις τους, απαρτιώνουν καιορίζουν την αλήθεια. Αλλά υπάρχει και ένας τρίτος, σοβαρότε-ρος λόγος, που δεν τον θίγει κανένας από τους δυο τους. Είναιαυτό που συμπληρώνει, απαρτιώνει ή και υπερβαίνει και ακυρώ-νει τους προηγούμενους δυο. Είναι μια άλλη στάση, κοινωνικήσυμπεριφορά και φιλοσοφία ζωής. Είναι ένα άλλο Κοσμοείδωλοπου πρέπει αναγκαστικά να διαμορφώσει ο σύγχρονος πολίτης.Είναι το όραμα μιας κοινωνίας της αποανάπτυξης, της λιγότε-ρης κατανάλωσης, και της άσκησης στο λίγο, στο χρειώδες , στοαπαραίτητο. Ο άνθρωπος πρέπει να επιστρέψει στα ουσιώδη,στο είναι ,και σε μια πληρότητα εσωτερική. Να πάψει να είναιπερίφροντις για τα επουσιώδη, τα κίβδηλα, τα φανταχτερά. Επο-μένως πρώτα απ όλα η κρίση είναι πνευματική, κρίση αξιών,κρίση προταγμάτων και ιεραρχήσεων, κρίση κουλτούρας.


Κοκκινάκος


Διαγωνισμός Ασπρόμαυρης

Φωτογραφίας στα Χανιά

κών θετικών στοιχείων και σε πρακτικό επίπεδοόπως η αγόγγυστη ενεργοποίηση ανθρώπων , η αυ-θεντικότητα στο σύνολο των δραστηριοτήτων και ηανάδειξη της ποιότητας .Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εκδηλώσεις οργανωτικάστηρίχτηκαν στην εθελοντική εργασία δεκάδων αν-θρώπων από τους τότε Δήμους και φορείς, ήταν100% αυτοχρηματοδοτούμενες ,χωρίς εισιτήριο καιμε συνολικό κόστος κατά μέσο όρο 50-60 χιλ. Ευρώχωρίς ούτε ένα Ευρώ κρατική στήριξη και χρηματο-δότηση. Αντίθετα σημαντικό μέρος των δαπανώναφορούσε εργασίες προσωρινής αποκατάστασηςτου κατεστραμμένου χώρου . Κατά τη 3η διοργάνωσητο 2006 συμμετείχαν όλοι οι Δήμοι του Νομού, ταεπιμελητήρια ,δεκάδες συλλογικοί φορείς και οργα-νώσεις καθώς και πάνω απο250 μικροί και μεγάλοιτοπικοί παραγωγοί. Οι επισκέπτες δε , ξεπέρασαντις 25.000 .Σήμερα κοιτάζοντας προς τα πίσω πιστεύω ότι ήτανμια πρωτοποριακή, για το Νομό μας τουλάχιστον,δραστηριότητα. Κατ’ αρχήν έπαιξε καθοριστικό ρόλοστην παραπέρα αξιοποίηση του χώρου βάζονταςτέλος στη θλιβερή κατάσταση που υπήρχε. Ιδιαίτεραόμως συνέβαλε καθοριστικά στην αυτογνωσία τωντότε Καπποδιστριακών Δήμων και στη συνεργασίατους με τους τοπικούς παραγωγούς. Δημιούργησεεπίπεδο αναφοράς σε ανάλογου επιπέδου δραστη-ριότητες. Προσωπικά για μένα, εξακολουθεί να είναικορυφαία εμπειρία δημόσιας συμβολής. Παραμένειακόμα η γλυκεία γεύση από την ικανοποίηση και τοχαμόγελο όλων αυτών που μαζί συμβάλαμε στηνδιοργάνωση.»

Στο πέρασμα του χρόνου ουσιαστικά η δραστηριό-τητα μεταλλάχθηκε. Πως κρίνεται αυτές τις αλ-

λαγές και την όποια σημερινή της μορφή;«Η ενσωμάτωση των εκδηλώσεων ΚΡΗΤΗ-Γη καιΠολιτισμός το 2007 από τον επόμενο Νομάρχη κ.Αρχοντάκη με τον ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ πιστεύωότι ακύρωσαν το χαρακτήρα τους και το πυρήνα τηςφιλοσοφίας τους. Ήταν άλλωστε μια φιλοσοφία ξένηπρος αυτόν απ’ ότι εκ των υστέρων απεδείχθη και ηεπιλογή αυτή έγινε συνειδητά και ανεξάρτητα απότη τυχόν οργανωτική αδυναμία της τότε Νομαρχια-κής Αυτοδιοίκησης, Είναι χαρακτηριστικό στοιχείο ότιπαρ’ ότι το συνολικό κόστος διοργάνωσης του Αγρο-τικού Αυγούστου- Γη και Πολιτισμός το2010 ξεπέ-ρασε τις 450 χιλ. Ευρώ, το αποτέλεσμα από κάθεπλευρά ήταν σημαντικά δυσανάλογο και ποιοτικάπολύ κατώτερο.Πέρα από αυτό, η παραπάνω επιλογή ήταν ζημιογό-νος και για τον ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ για τον οποίοπιστεύω ότι μόνο όσο ενδυναμώνουν τα στοιχείατης εμπορικής έκθεσης τοπικών αγροτικών προϊόν-των, ενισχύοντας και στηρίζοντας την εξωστρέφειατων επιχειρήσεων του χώρου , έχει προοπτική καιχρησιμότητα.Με την έννοια αυτή θέση στην ΑΘΗΝΑ έχουν οι εκ-δηλώσεις ΚΡΗΤΗ-Γη και Πολιτισμός οι οποίες γιαμένα είναι μια ανοικτή επιταγή για τα Χανιά που ζη-τάει αποδέκτη.»

Γιατί άραγε μια δραστηριότητα επιταχυμένη και αυ-τοχρηματοδοτούμενη ευνουχίστηκε;

«Είναι θέμα φιλοσοφίας όπως ανέφερα και κατά δεύ-τερο λόγο ικανότητας.Αυτό βέβαια αναδεικνύει τη δυσκολία αιρετών θε-σμικών φορέων να λειτουργούν με λογική προωθη-τικής συνέχειας και σεβασμού σε κοπιώδης καιεπιτυχείς προσπάθειες άλλων. Βασική αιτία γι’ αυτόείναι η επικρατούσα στη χώρα μας γενικότερη αντί-ληψη για τους θεσμούς. Δυστυχώς οι υποκειμενικέςεπιλογές των αιρετών εκπροσώπων είναι αυτές πουκαθορίζουν τις θεσμικές λειτουργίες και όχι το αί-σθημα ευθύνης τους απέναντι στους θεσμούς καιτο συλλογικό συμφέρον. »

Μπορεί μια τέτοια δραστηριότητα να λειτουργή-σει αναπτυξιακά μέσα στην κρίση;

«Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως ναι. Η ίδια η φιλο-σοφία της δραστηριότητας αυτής έχει έντονα ανα-πτυξιακά χαρακτηριστικά αφού μέσα από τηδιασύνδεση προϊόντων-πολιτισμού και οικολογίαςδημιουργούνται νέες αξίες ,ψηλότερα επίπεδα ποι-ότητας και ενισχύονται τα στοιχεία της τοπικής δια-φοροποίησης. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκεςτης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης τέτοιες δρά-σεις ενθαρρύνουν τη συλλογικότητα και τη παραγω-γική διασύνδεση, συμβάλλουν στον αναγκαίοαναστοχασμό και ενισχύουν την αυτοπεποίθηση τηςτοπικής κοινωνίας. Άλλωστε η εμπειρία των εκδη-λώσεων απέδειξε ότι με τη κατάλληλη ευαισθητο-ποίηση σε κοινούς συλλογικούς στόχους οιάνθρωποι ενεργοποιούνται και δημιουργούν ποι-οτικά αποτελέσματα με σχετικά χαμηλό οικονομικόκόστος.

Μέσα στην κρίση και σε σχέση με όσα παραπάνωείπαμε πως βλέπετε τον ρόλο της Ομοσπον-

δίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ν. Χα-νίων.«Στη σημερινή δύσκολη φάση που περνάμε προτε-ραιότητα για τη Ομοσπονδία μας είναι ,και πρέπει ναείναι ,η αντιμετώπιση της καταστροφικής για τη χώρακαι ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις πο-λιτική του ΔΝΤ, της Τρόικα , της υποτακτικής και επι-κίνδυνης κυβέρνησης. Προσπαθούμε ναοικοδομήσουμε τη συμμαχία όλων των κοινωνικώνδυνάμεων για τη σωτηρία της κοινωνίας και της αξιο-πρέπειας του τόπου μας και της χώρας .Είναι εθνικήανάγκη ο κοινός αγώνας εργαζομένων, αγροτών ,μι-κρομεσαίων επιχειρηματιών, επιστημόνων και δια-νοουμένων μέσα από δράσεις αντίστασης στηλαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που οδηγεί τηχώρα 60 χρόνια πίσω και τη κοινωνία σε εξαθλίωση,να δημιουργηθούν οι πολιτικές προϋποθέσεις γιααλλαγή πορείας. Παράλληλα με το κοινό αγώνα είναιαναγκαίο να διατηρήσουμε ,όσο μπορούμε ,τη συ-νοχή της κοινωνίας .Να στηρίξουμε και να δημιουρ-γήσουμε μηχανισμούς κοινωνικής αλληλεγγύης καιστήριξης του πληθυσμού και ιδιαίτερα των πιοσκληρά πληττόμενων συμπολιτών μας Στα πλαίσιααυτά είναι ζωτικής σημασίας η ουσιαστική στήριξητης πρωτοβουλίας των κοινωνικών φορέων του Ν.Χανίων και της κοινής Συντονιστικής Επιτροπήςαγώνα για τη σωτηρία της κοινωνίας καθώς και τηςπροσπάθειας για τη δημιουργία τοπικού δικτύου κοι-νωνικής αλληλεγγύης.Η ένταξη στη παραπάνω δραστηριότητα δράσεωντου χαρακτήρα του Γη και Πολιτισμός είναι κάτι πουνομίζω ότι πρέπει να σκεφτούμε διασφαλίζονταςόμως το θεσμικό χαρακτήρα της διοργάνωσης καιθωρακίζοντας τη προοπτική της .Η δημιουργία μιας ειδικής μη κερδοσκοπικής εται-ρίας με αντικείμενο και σκοπούς αυτού του χαρα-κτήρα θα ήταν μια καλή λύση. Σε συνδυασμό με τοπαραπάνω για την Ομοσπονδία μας θα έχει ιδιαίτεροενδιαφέρον-είναι υποχρέωση θα έλεγα –η ιστορικήκαταγραφή και αποτύπωση των επαγγελμάτων πουδιαχρονικά αναπτύχθηκαν τοπικά.Όλα όμως όπως είπαμε εξαρτώνται από τους αν-θρώπους. »

Δικαίωμα στον διαγωνισμό έχουν όλοι οι ερα-σιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφοι ανε-ξάρτητα από Εθνικότητα, Τόπο διαμονής,Χώρα, κλπ.. Οι φωτογραφίες θα κριθούν από 5μελή επι-τροπή η οποία θα αποτελείται από τους:Θεοδωρόπουλο Δημήτρη, Διευθυντή φωτο-

γραφίας, επίκουρο καθηγητή, ΑΠΘ-τμήμακινηματογράφου

Κόη Σάββα (φωτογράφο μέλος του ΔΣ τηςΛΕΦΚΙ)

Πλατή Νίκο, συγγραφέαΣγουράκη Γιώργο (Πολιτικό Επιστήμονα, Πα-

ραγωγό – Σκηνοθέτη, πρόεδρο Ελλήνωνπαραγωγών κινηματογράφου - τηλεόρα-σης)

Σιάκα Θ. Σπύρο ( δρ. στην Εξ αποστάσεως Εκ-παίδευση, Σκηνοθέτη animation, εκπαι-δευτικό )

Θα δοθούν 3 βραβεία και 3 έπαινοι Οι φωτογραφίες που θα επιλεγούν από τηνκριτική επιτροπή θα εκτυπωθούν και θα πα-ρουσιαστούν σε έκθεση που θα γίνει σταΧανιά, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας

αμέσως μετά την λήξη του διαγωνισμού. Παράλληλα θα αποτελέσουν υλικό για έκδοσηπολυτελούς φωτογραφικού λευκώματος τοοποίο θα δοθεί σε όλους τους συμμετέχον-τες στο διαγωνισμό (ανεξαρτήτως βραβείωνή αναρτήσεων).Τελευταία μέρα αποστολής υλικού για συμμε-τοχή στον διαγωνισμό ορίζεται το Σάββατο 31Δεκεμβρίου 2011 (σφραγίδα ταχυδρομείου).Πέρα αυτής καμιά συμμετοχή δεν θα γίνεταιδεκτή.Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν την Πέμ-πτη 15 Φεβρουαρίου 2012 Αναλυτικά πληροφορίες για τον διαγωνισμόκαι την εξέλιξη του μπορείτε να βρείτε : στο blog του διαγωνισμού (http://epaggelmata-poy-xanontai.blogspot.com/) στην ιστοσελίδα της ΠΕΚ (www.pe-kritis.gr) και στην ιστοσελίδα της Λέσχης Φωτογραφίαςκαι Κινηματογράφου Χανίων (http://www.lef-kichania.gr/).

Πληροφορίες: [email protected] και [email protected]

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Μηνιαία Εφημερίδα «Πυξίδα της Πόλης» ( www.pyx-ida.gr) με την υποστήριξη της Λέσχης Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Χανίων προκηρύσ-σουν Διαγωνισμό Φωτογραφίας με θέμα:

Εικόνες από επαγγέλματα και δραστηριότητες που χάνονται στο πέρασμα του χρόνου.Ο φακός του φωτογράφου εστιάζει στον άνθρωπο, στο χώρο, το αντικείμενο, την δραστη-ριότητα και αποτυπώνει…Σκηνές από επαγγελματικές δραστηριότητες με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο που ασκεί μιαδραστηριότητα. Επίσης σκηνές από επαγγελματικές δραστηριότητες που υπονοούν τηνύπαρξη του ανθρώπινου στοιχείου.


Τα προβλήματα στέγασης

του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης

Ηκιβωτός της Ιστορίας και του Πο-λιτισμού μας, το Ιστορικό ΑρχείοΚρήτης ιδρύθηκε το 1920 με

έδρα τα Χανιά, είναι αποκεντρωμένοΤμήμα των Γενικών Αρχείων του Κρά-τους και υπάγεται απευθείας στοΥπουργείο Παιδείας. Στεγάζεται στο νε-οκλασικό κρατικό διατηρητέο κτίριο στηνοδό Ι. Σφακιανάκη, αριθμ. 20 και διαθέ-τει και δεύτερο μισθωμένο βοηθητικόκτίριο με αρχειοστάσια.Το Αρχείο είναι σήμερα σε τέτοιο υψηλόεπίπεδο, ώστε να θεωρείται ως το με-γαλύτερο και σημαντικότερο από τα πε-ριφερειακά Αρχεία της χώρας, σεπεριεχόμενο, όγκο και σπουδαιότηταυλικού, δεύτερο στην Ελλάδα μετά ταΓενικά Αρχεία του Κράτους στην Αθήνακαι περιλαμβάνει κρητικά αρχεία απότην Ενετοκρατία μέχρι σήμερα που κα-λύπτουν όλο το νησί.Το ΙΑΚ, είναι ένας απόλυτα ενεργός φο-ρέας με έντονη δραστηριότητα: συμμε-τέχει σε εκθέσεις ιστορικώνντοκουμέντων φωτογραφιών κλπ, εντόςκαι εκτός του Νησιού, διοργανώνει ήσυμμετέχει σε Ελληνικά και διεθνή συ-νέδρια και πνευματικές εκδηλώσεις καιέχει συνεργασία και διασυνδέσεις τόσομε το Διεθνές Συμβούλιο των Αρχείων,όσο και με Αρχεία, Πανεπιστήμια, επι-στήμονες και ερευνητές απ΄ όλη την Ελ-λάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα έχεικαι εκδοτική δραστηριότητα, ενώ και τοεκάστοτε προσωπικό της Υπηρεσίας δη-μοσιεύει διάφορες ερευνητικές εργα-σίες ιστορικού περιεχομένου.Ο σκοπός και αποστολή του ΙστορικούΑρχείου Κρήτης, που είναι η περισυλ-λογή, ταξινόμηση, καταγραφή, διαφύ-λαξη και προβολή των πάσης φύσεωςαρχείων και κειμηλίων που αφορούνστην Ιστορία της Κρήτης, υλοποιείταιμερικώς τα τελευταία χρόνια, ελλείψεικατάλληλων χώρων. Μεγάλες και σπου-δαιότατες αρχειακές συλλογές, όπωςμαθαίνουμε, συλλογές απολύτως χρήσι-

μες και αναντικατάστατες, αναμένουντην εισδοχή τους στο Αρχείο, που όμωςαδυνατεί να τα στεγάσει αφού δενυπάρχει ούτε σπιθαμή ελεύθερουχώρου και καθίσταται προβληματικήακόμη και η πρόσβαση και χρήση ορι-σμένων από τα αρχεία της Υπηρεσίας.Δεν υπάρχουν χώροι αναγνωστηρίου,εργαστηρίου συντήρησης χαρτώου υλι-κού, ηλεκτρονικών υπολογιστών, ή ερ-γαστήρια μικροφωτογράφησης. Μεδεδομένα τα παραπάνω και παρά τηνκαλή θέληση και τον καθημερινό αγώνατων (ελαχίστων) υπαλλήλων που υπη-ρετούν στο Αρχείο, είναι πλέον αδύνατητόσο η εισαγωγή, ταξινόμηση, διάσωσηκαι διάθεση προς μελέτη άλλου αρχει-ακού υλικού το οποίο κινδυνεύει να κα-ταστραφεί στους φορείς που τοδιατηρούν, αλλά και πολύ δύσκολη ηεξυπηρέτηση μελετητών και ερευνητώνστους υπάρχοντες χώρους, όπου ήδηασφυκτιά επικίνδυνα ο τεράστιος όγκοςτων περιεχομένων της Υπηρεσίας. Κατόπιν όλων αυτών, η λύση ως προςτην απελπιστική κατάσταση χώρου τηςΥπηρεσίας είναι η παραχώρηση μεγάλουδημοσίου κτιρίου, δεδομένου ότι το πρό-βλημα απαιτεί άμεση οριστική λύση δια-φορετικά το ΙΑΚ θα καταστεί απλήαποθήκη χωρίς τη δυνατότητα εξυπηρέ-τησης ερευνητών ή εισαγωγής επιπλέοναρχειακού υλικού, ή - και το χειρότερο -θα το δούμε να μεταφέρεται αλλού. Μετη στέγαση ολόκληρου του αρχειακούτμήματος στο νέο κτίριο, το υπάρχονκρατικό νεοκλασικό μπορεί να στεγάσειάνετα τη μεγάλη μουσειακή ιστορική καιλαογραφική συλλογή του Αρχείου.Στην ουσία ζητείται η παραχώρηση Δη-μοσίου κτιρίου σε Υπηρεσία και πάλι τουΔημοσίου για την αντιμετώπιση τηςαπελπιστικής κατάστασης, οπότε και τοΔημόσιο θα απαλλαγεί από το αρκετόυψηλό κόστος του μισθώματος του βοη-θητικού κτιρίου του ΙΑΚ. Το κτίριο της Δικαστικής Φυλακής Χα-

νίων βρίσκεται πολύ κοντά στο κεντρικό κτίριοτου ΙΑΚ και θα εκκενωθεί σύντομα, με τη με-ταφορά της Φυλακής σε νέες κτιριακές εγκα-ταστάσεις στην περιοχή της Αγυιάς Χανίων. Τοκτίριο είναι σε άριστη κατάσταση, δεν έχειστατικό πρόβλημα, παρέχει απόλυτη ασφάλειαμε ενισχυμένη τοιχοποιία και κιγκλιδώματα καιείναι ισόγειο ώστε μπορεί να αντέξει τα τερά-στια βάρη των αρχείων. Το κτίριο διαθέτει επί-σης αρκετούς μη στεγασμένους χώρους οιοποίοι μπορούν να έχουν πλείστες χρήσεις. Η – εύκολη - εσωτερική διαμόρφωση θα προ-σφέρει χώρους για αρχειοστάσια, βιβλιοστά-σια, αναγνωστήριο, ταξινομητήρια, εργαστήριοσυντήρησης χαρτώου υλικού, αίθουσα εκδη-λώσεων, χώρους ψηφιοποίησης και επεξεργα-σίας αρχείων με ηλεκτρονικά μέσα καθώς καιγραφεία διοικήσεως. Οι δαπάνες κρίνεται ότιμπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω προγραμ-μάτων της Ε.Ο.Κ. και με μικρή εθνική συμμε-τοχή.

Ανάγκη μεγάλη λοιπόν να προχωρήσουν άμεσαοι απαιτούμενες ενέργειες και διαδικασίες πα-ραχώρησης του κτηρίου, ώστε να αντιμετωπι-σθεί οριστικά το πιεστικό και κατεπείγονπρόβλημα της στέγασης του αναντικατάστατουκαι πολύτιμου υλικού που αφορά στην Ιστορίακαι τον Πολιτισμό του τόπου μας. Ο Αντιπερι-φερειάρχης κ. Α. Βουλγαράκης, έκανε τηναρχή και απέστειλε το αίτημα στις αρμόδιεςΑρχές, ενώ και ο Περιφερειάρχης Κρήτης κ.Στ. Αρναουτάκης απέστειλε συναινετικό έγ-γραφο επίσης. Ας το στηρίξουμε κι ας συν-δράμουμε στη μεγάλη προσπάθεια – τώραείναι η ώρα να αποδείξουμε ότι σεβόμαστε τηνΙστορία μας και στις δύσκολες ώρες δεν θατην αφήσουμε να χαθεί. Η διάσωση, διατήρησηκαι ανάδειξη στο διηνεκές των αστείρευτωνπηγών της Πολιτισμικής μας Κληρονομιάςείναι χρέος και ευθύνη όλων μας. Ας φανούμεαντάξιοί της.

ww

w.p

yxid

a.gr


ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

Ηπαρτίδα εξελισσόταν ευνοϊκά. Είχα τον απόλυτο έλεγχο της θέσης που προ-έκυψε στη σκακιέρα. Θυσιάζοντας ένα πιόνι στο άνοιγμα με αντάλλαγμα τηνκαλύτερη ανάπτυξη των κομματιών μου, είχα δημιουργήσει πολλά προβλή-

ματα στον αντίπαλο. Το κομμάτι που έκανε τη διαφορά ήταν ο λευκοτετράγωνοςΑξιωματικός, ο οποίος βοηθούσε τη δική μου επίθεση και μπλόκαρε τα αντίπαλα

σχέδια.Νιώθοντας μεγάλη ικανοποίηση που οι πολλές ώρες προ-

ετοιμασίας είχαν πάρει σάρκα και οστά, άφησα τον αντίπαλό μουνα σκέφτεται και σηκώθηκα να κάνω μια βόλτα. Θυμάμαι ότι άρ-γησα πολύ να γυρίσω πίσω, σε σημείο μάλιστα που να έχω χάσειτην αυτοσυγκέντρωσή μου. Όταν επέστρεψα, συνειδητοποίησα

ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν σειρά μου να κάνω κίνηση, αλλάότι σχέδια είχα στο μυαλό μου, έπεφταν στο κενό!

Το αρχικό σοκ άργησε να περάσει. Επανεξέταζα ξανά και ξανάτα πλάνα που είχα καταστρώσει, αλλά τίποτα. Σήκωσα το βλέμμα

μου να δω μήπως είχα κάτσει μπροστά από άλλη σκακιέρα,αλλά μάταια. Αφού βεβαιώθηκα ότι ήμουν στη σωστή θέση, άρ-

χισα να τα βάζω με τον εαυτό μου καθώς δε μπορούσα να κα-ταλάβω γιατί τόσος κόπος είχε πάει χαμένος. Ώσπου ξαφνικά,

κατάλαβα τι είχε συμβεί. Έλειπε ο πολύτιμος Αξιωματικός μου!Ο αντίπαλος μου πολύ σωστά έκρινε ότι αυτό το κομμάτι τον

ενοχλούσε και αποφάσισε την ώρα που έλειπα να το απομα-κρύνει από τη σκακιστική μάχη εξαφανίζοντας το, χωρίς να κάνει

καμία νόμιμη κίνηση! Απλά με μια κίνηση του χεριού, το έσπρωξεεκτός.

Έχουν περάσει περίπου 18 χρόνια από τότε που συνέβη το πα-ραπάνω περιστατικό στο Διασυλλογικό πρωτάθλημα Ελλάδος.

Αφορμή ώστε να νιώσω πάλι τα ίδια συναισθήματα με τότε, απο-τέλεσε η πρόσφατη επίσκεψη σε ένα ΑΤΜ για να ελέγξω τη μη-

νιαία καταβολή του μισθού μου. Προφανώς ούτε λάθος είχεγίνει, ούτε με γελούσαν τα μάτια μου. Ξανά κάποιος αποφά-σισε αυθαίρετα ότι ένα κομμάτι -του μισθού μου αυτή τηφορά- δε βόλευε τα σχέδια του, και θεώρησε σκόπιμο να το

απομακρύνει πριν χάσει το παιχνίδι. Και αυτή τη φορά δενυπάρχει αντικειμενικός διαιτητής να απευθυνθείς, αν και τα γεγο-

νότα που μας οδήγησαν σε αυτή τη θέση είναι καταγεγραμμένα και αδιάψευστα. Γυρ-νάμε πολλά χρόνια πίσω…

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Πολλά χρόνια πίσω…»

Γράφει ο Μιχάλης

Δαρμαράκης

Με τη φωνή των γονιών

Έπεσε και η αυλαία των special Olympics! Μια κοσμοπολίτικη φιλανθρωπική γιορτή, έναγεγονός που είχε δύο όψεις. Αυτή του ευ αγωνίζεσθε, της χαράς της συμμετοχής,των 7.500 αθλητών των 185 χωρών, της λαχτάρας κατάκτησης του χρυσού, της επι-

μονής και της υπομονής, της ίσης αναμέτρησης, της ατέρμονης προσπάθειας, των εντυπω-σιακών 21 αθλημάτων (στίβου, άρσης βαρών, κολύμβησης, Beach volley, Bowling και

ποδοσφαίρου) καθώς και της προσμονής μιας νίκης. Η άλλη πλευράτου νομίσματος αυτής της εθνικής ευκαιρίας που κατάντησε να γίνειέλλειμμα δεν είναι παρά η υποκρισία του «φαίνεσαι» των δημοσίωνσχέσεων, του για μας χωρίς εμάς, των αγωνιζομένων σε άδεια στά-δια, των αλόγιστων σπαταλών, της κακοδιαχείρισης, της χλιδής τωνεπισήμων, των διαμαρτυριών και των καταγγελιών, των προκλητικών

δηλώσεων, των σκανδάλων, των αγνοήσεων, της αδιαφάνειας, και των παραιτήσεων. Οι ει-κόνες έναρξης της τελετής στο Καλλιμάρμαρο στάδιο, με τον μύθο του Οδυσσέα ταξίδεψανσε όλο τον κόσμο κι όταν τα φώτα έσβησαν ήρθε η ώρα της απότομης προσγείωσης στην αλή-θεια του «είναι», που ως συνήθως έτσι και τώρα, κατακεραύνωσε το ψεύτικο «φαίνεσθε». Σ΄αυτή την οδυνηρή οικονομική και κοινωνική συγκυρία, που κλυδωνίζεται μια χώρα η ελληνικήπολιτεία τελείως επιπόλαια και απροκάλυπτα πέταξε με περισσή άνεση 30 εκ. ευρώ γιαφύκια και μεταξωτές κορδέλες, αγνοώντας τα SOS που εξέπεμψε και συνεχίζει να εκπέμπειτο βυθιζόμενο προνοιακό σύστημα που απειλεί να κλείσει εκατοντάδες κέντρα ημερήσιαςφροντίδας, αφήνοντας απλήρωτους εκπαιδευτές, βγάζοντας εκτός σχολείων παιδιά με νοη-τικές αναπηρίες σύνδρομο DOWN και Αυτισμό, εξωθώντας τα για άλλη μία φορά στο περι-θώριο. Σε καιρούς που η αγανάκτηση, η απελπισία και η αβεβαιότητα πυροδοτούν την έκρηξηΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ να αποδοθούν οι ανάλογες ευθύνες όπου και σε όσους διοργάνωσαν φιέστεςσε βάρος μιας διαρκώς ταλαντευόμενης στην χρεωκοπία Ελλάδας αλλά κυρίως και στηνεκτροπή ενός σκοπού και των αξιών της οργάνωσης αγώνων παιδιών, που μπορεί να διαφέ-ρουν, αλλά ουδέποτε υστερούν!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Μετά την ανακοίνωση των νέων βάρ-βαρων μέτρων τα κυβερνητικάστελέχη άφησαν κατά μέρος τα

εκβιαστικά διλήμματα περί χρεοκοπίας καιάρχισαν να μας απειλούν ότι θα γίνουμεΑργεντινή του 2001, αν αντιταχθούμε σ’αυτά που μας επιβάλλουν. «Θα διαλυθείπλήρως η οικονομία, οι θεσμοί, ο κοινωνι-κός ιστός, η παραγωγική βάση της χώρας»,δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών και ο κ.Πρωτόπαπας έσπευσε να προσυπογράψει

τις εκφοβιστικές δη-λώσεις του κ.Βενιζέ-λου, παραβλέπονταςηθελημένα-και απε-γνωσμένα- ότι μετην πολιτική τους

οδηγούν την οικονομία σε ολοένα κλιμα-κούμενη ύφεση, ότι η επαπειλούμενη κοι-νωνική ανάφλεξη, που οι ίδιοι θαπροκαλέσουν, θα συμπαρασύρει τους θε-σμούς και ότι την παραγωγική βάση τηςχώρας την έχουν διαλύσει εδώ και πολλάχρόνια. Χρησιμοποιούν την περίπτωση της Αργεν-τινής ως φόβητρο, ενώ είναι γνωστό ότι τοδημοσιονομικό πρόβλημα στη χώρα αυτήπροκλήθηκε από το ευρύτερο πλαίσιο τηςνεοφιλελεύθερης πολιτικής που επέβαλετο ΔΝΤ. Όσο εφαρμόζονταν στη χώρα οι«ορθόδοξες»-και αποτελεσματικές για τοκεφάλαιο- οικονομικές συνταγές υπό τηνεπιτήρηση του ΔΝΤ, η Αργεντινή δενέβγαινε από την κρίση. Μετά την αθέτησηπληρωμών(24 Δεκεμβρίου 2001) και την«πεσοποίηση» της οικονομίας της η Αρ-γεντινή άρχισε να ανακάμπτει. (Δύο χρό-νια νωρίτερα η Ρωσία είχε αθετήσει τιςπληρωμές του εξωτερικού της χρέους καιείχε υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, τορούβλι, με αποτέλεσμα να επανέλθει σεανοδικούς ρυθμούς ανάπτυξης.) Και οι δύοχώρες βέβαια ανέκαμψαν οικονομικά στη-ριζόμενες στο εθνικό τους νόμισμα.Οι αυτόχθονες εντολοδόχοι της τρόικαςμάς θυμίζουν στην περίπτωση της Αργεν-τινής τον τραπεζικό πανικό που επικρά-

τησε, τις ταραχές και τους νεκρούς και όχιβέβαια τους κυβερνώντες που από τηνοργή του λαού εγκατέλειπαν τη χώρα μεελικόπτερα!!! Μας φοβερίζουν με την Αρ-γεντινή, κατευνάζουν την οργή μας με τιςγνωστές γκαιμπελικές μεθόδουςτους(προηγούνται δημοσιεύματα που τρο-μοκρατούν τους πολίτες και έπονται δημο-σκοπήσεις που επαληθεύουν τιςπροτιμήσεις της χειραγωγούμενης κοινήςγνώμης, όπως ότι 66% των Ελλήνων προ-τιμούν την παραμονή στο ευρώ ή οι πατα-γωδώς ατελέσφορες πολιτικές κινήσειςτης κυβέρνησης προβάλλονται ως επιτυ-χίες με την κατάλληλη «προετοιμασία» τωνπολιτών) και μας βάζουν να αλληλοτρωγό-μαστε με τα γνωστά διασπαστικά σύνδρομαπου μας καλλιεργούν(αυτοί οι πανάθλιοιδημόσιοι υπάλληλοι!!!) για να εμποδίσουντους κοινωνικούς αγώνες και τον παλλαϊκόξεσηκωμό. Γιατί χρησιμοποιούν την κρίσηγια να δημιουργήσουν με εντολές των Βρυ-ξελλών ένα τριτοκοσμικό κράτος, με τηνπλειονότητα του ελληνικού λαού να είναιάνεργοι και εργαζόμενοι με μισθούς πεί-νας, αδυνατώντας ακόμη και να απεργή-σουν για να διεκδικήσουν όσα μεαντισυνταγματικές μηχανορραφίες τουςστερούν.Προσπαθούν, εκβιάζοντάς μας, να μας πεί-σουν ότι η πολιτική τους είναι μονόδρομος,ενώ υπάρχει εναλλακτική πολιτική. Αντι-γράφω από τη συνολική εργασία που συν-τάχθηκε από τον καθηγητή Οικονομικώντου Πανεπιστημίου του Λονδίνου ΚώσταΛαπαβίτσα με τίτλο «Η Ευρωζώνη Ανάμεσαστη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών»,εκδ.Λιβάνη: «Το ελληνικό χρέος έχει εκ-δοθεί ως επί το πλείστον υπό την ελληνικήνομοθεσία και άρα οι νομικές επιπλοκέςαπό τη μονομερή αθέτηση πληρωμών μπο-ρεί να είναι πολύ λιγότερες απ’ ό,τι συνή-θως. Θα υπάρξει, βέβαια, ο κίνδυνος νααποκοπεί η χώρα από τις χρηματοπιστωτι-κές αγορές για ένα διάστημα. Στην πράξηόμως, είναι ήδη αποκομμένη από τις αγο-ρές αυτές και δεν υπάρχει ρεαλιστική προ-

οπτική αυτοδύναμης επιστροφήςστο άμεσο μέλλον. Μόνο αν η Ελ-λάδα μπει σε τροχιά ανάπτυξηςθα μπορέσει να επανέλθει στιςαγορές, πράγμα άκρως απίθανουπό τις παρούσες συνθήκες[...]Η έξοδος από τη νομισματικήένωση θα δώσει τη δυνατότηταστην Ελλάδα να ανατάξει τον πα-ραγωγικό της ιστό, ο οποίοςτώρα συρρικνώνεται. Η υποτί-μηση που θα ακολουθήσει θαδώσει πνοή ζωής στις εξαγωγέςκαι στην παραγωγή γενικότερα.Το σοκ της αλλαγής θα είναι βέ-βαια μεγάλο και θα απαιτήσεισύντονες κινήσεις για να αντιμε-τωπιστεί. Θα πρέπει, κατ’ αρχάς,να τεθούν οι τράπεζες υπό δημό-σιο έλεγχο και ιδιοκτησία ώστε ναπροστατευθούν οι καταθέσεις.Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετη-θούν αμέσως περιορισμοί στηνκίνηση κεφαλαίου ώστε να περιοριστεί η διαρροή κεφαλαίου στο εξωτερικό. Θα χρει-αστεί ακόμη να περέμβει το κράτος ώστε να προστατευθούν οι επιχειρήσεις που στηρί-ζονται στις εισαγωγές, πάνω απ’ όλα πετρελαίου. Θα πρέπει, τέλος, να υπάρξουν μέτραπροστασίας του εργατικού εισοδήματος που θα περιλαμβάνουν μισθολογική πολιτική καιαναδιανομή μέσω φορολογίας. Στη βάση αυτή, θα μπορέσει η κοινωνία να προχωρήσει σεοικονομική και κοινωνική αναδιάρθρωση μέσω βιομηχανικής πολιτικής». Η ελληνική κρίση λοιπόν ευκαιρία για οικονομική και κοινωνική αναδιάρθρωση υπέρ τωνπολλών. Η κυβέρνηση είχε εξ’ αρχής στα χέρια της ένα μεγάλο διαπραγματευτικό όπλο,την απειλή εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη, το οποίο το έθαψε μαζί με τηνπροοπτική εξόδου μας από την οικονομική κρίση. Θα λειτουργούσε ταυτόχρονα ως ισχυ-ρός μοχλός πίεσης για τον περιορισμό, μέσω της αναθεώρησης συνθηκών και συμφώ-νων, των δομικών στρεβλώσεων της ευρωζώνης οι οποίες διευρύνουν τις ανισότητεςανάμεσα στις χώρες του κέντρου και της περιφέρειας. Γι’ αυτό και η ελληνική κρίσηείναι και ευκαιρία για πολιτική μεταβολή. Οι FT έγραψαν ότι οι Έλληνες θα ζουν με σκου-πίδια αν χρεοκοπήσουν. Ναι, μπορεί για ένα διάστημα να ζούμε με σκουπίδια, αλλά του-λάχιστον θα έχουμε απαλλαγεί μια και καλή από τα πολιτικά σκουπίδια που μας κυβερνούντόσα χρόνια.


Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Γιατί μας φοβερίζουν με την Αργεντινήww

w.chan

ia-info

.gr

Έφτασε το φθινόπωρο. Οι πρώ-τες βροχές έκαναν την πρε-μιέρα τους και εμείςπροετοιμαζόμαστε ψυχολογικάγια τον ερχομό του χειμώνα.Κάθε τέτοια εποχή, μετά ταπρωτοβρόχια μου αρέσει ναπερπατάω και να μυρίζω τοβρεγμένο χώμα. Ξυπνάνε οιπαιδικές μου αναμνήσεις, τότεπου δεν καθόμασταν με τιςώρες μπροστά από έναν υπο-λογιστή ή μια τηλεόραση. Ταπαιδιά ξεκίνησαν το σχολείοκαι εμείς οι μεγάλοι παρακαλούμε να έχουμε την ανεμελιά τουςέστω και για μια στιγμή διότι η αλήθεια είναι ότι μας περιμένει έναςδύσκολος χειμώνας… Όσες δυσκολίες όμως κι αν καλούμαστε νααντιμετωπίσουμε είναι σημαντικό να στεκόμαστε στο ανάστημά μαςκαι να προσπαθούμε με λίγα και απλά πράγματα να γίνουμε ευτυ-χισμένοι άλλωστε εκεί κρύβεται η ευτυχία! Η σημερινή συνταγή

είναι για όσους θέλουν να κρατήσουν τη γεύση τουκαλοκαιριού λίγο περισσότερο, κι αυτό επειδή η μελι-τζάνα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Συνδυάζεται μο-ναδικά με κατσικάκι και σάλτσα ντομάτας. Καλή σαςόρεξη!


Ο Κώστας Καπλάνης στην Αμερική απέκτησεπολύ μεγάλη φήμη και έκανε μεγάλη καριέρα. Όπουελληνισμός σε ΗΠΑ και Καναδά παρών με το μπου-ζούκι του: Ν. Υόρκη, Καλιφόρνια, Γιούτα, Μανχάταν,Πίτσμπουργκ, Χόλυγουντ, Κλίβελαντ, Βαλτιμόρη,Μόντρεαλ, Ντιτρόιτ, Τορόντο. Ο Κ.Κ. αν και μόνιμοςκάτοικος ΗΠΑ κατέβαινε συχνά στην Ελλάδα δισκο-γραφούσε τραγούδια στο κλίμα της εποχής. Επίσηςδισκογράφισε λίγα αλλά ωραία τραγούδια στις ΗΠΑ.Σε μια από τις επισκέψεις του στην Ελλάδα το 1967αγοράζει οικόπεδο στο Πόρτο – Ράφτη χτίζει έναεξοχικό για τις διακοπές του στην πατρίδα.Το 1981 αποφασίζουνε με τη γυναίκα του να γυρί-σουνε μόνιμα στην Ελλάδα αλλά η αρρώστια της γυ-ναίκας του (καρκίνος) και ο θάνατός της το 1984στις ΗΠΑ δε το επιτρέπουν. Γύρω στα 1985 αφήνειτα κέντρα, παίζει μόνο σε χοροεσπερίδες και σε Ελ-ληνικές βραδιές με ένα συγκρότημα ερασιτεχνικόπου είχε φτιάξει. Το 1992 κάνει εγχείρηση καρκί-νου στους αδένες και στις 2 Μάρτη του 1997 πε-θαίνει από καρκίνο στο πάγκρεας στη Καλιφόρνια,στο Πλέζαντον του Σαν-Φραντζίσκο που κατοικούσε.Με το θάνατό του Κ.Κ. ασχολήθηκαν όλες οι εφη-μερίδες της Καλιφόρνιας με εκτεταμένα σχόλια καιαφιερώματα. Ο Κ.Κ. στη δισκογραφία πέρασε λίγααλλά σπουδαία τραγούδια που τραγουδιούνται μέχρισήμερα (συνολικά 57). Ανάμεσά τους και το περί-φημο «μινόρε της Αυγής». Ο Κ.Κ. σαν άνθρωποςδιακρίνεται για το ήθος του και τη σεμνότητα του.Σαν μπουζουξής για το μπουζουκιένιο μπουζούκιπου έπαιζε με πενιές γεμάτες ευαισθησία. Κλεί-

νοντας να σημειώσουμε ότι ο Κ.Κ. ήταν από τουςελάχιστους ανθρώπους που βοήθησαν ποικιλοτρό-πως τη Μαρίκα Νίνου στις δύσκολες μέρες που πέ-ρασε στις Η.Π.Α.

Το μινόρε της ΑυγήςΜουσική: Καπλάνης Κώστας, Στίχοι: Μίνωας Μά-τσαςΤραγούδι: Μάρκος Βαμβα-κάρης, Γιάννης Σταμούλης,Απόστολος Χατζηχρήστος

Ξύπνα, μικρό μου, κι άκουσεκάποιο μινόρε της αυγής,για σένανε είναι γραμμένοαπό το κλάμα κάποιας ψυχής.

Το παραθύρι σου άνοιξερίξε μου μια γλυκιά ματιάΚι ας σβήσω πια τότε, μικρό μου,μπροστά στο σπίτι σου σε μια γωνιά.

Εκπληκτικό τραγούδι από τα καλύτερα της λαϊκήςμας μουσικής που πέρασε στη δισκογραφία στοόνομα του Σπύρου Περιστέρη αλλά ανήκει στονΚώστα Καπλάνη

Στοιχεία: Μετρονόμος τεύχη 33,34 σε άρθρα τουΗλία Βολιώτη Καπετανάκη Διαδύκτιο, προσωπικόαρχείο.

ΚΑΠΛΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Συνθέτης , στιχουργός , τραγουδιστής

Τσεσμέ Μικράς Ασίας 15-8-1920 -

Καλιφόρνια Η.Π.Α 2-3-1997

Γράφειo Δήμoς

Kερδέλας*

Από την ΕυφροσύνηΚάτσουνα

"Πυξ

ίδα

της

γεύσ

ης"

Κατσικάκι με μελιτζάνες

Υλικά για 4 άτομα1 1/2 κιλό κατσικάκι (προτείνω πλευρά και λαιμό)1 1/2 κιλό μελιτζάνες μετρίου μεγέθους2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα3 μεγάλες κόκκινες ντομάτες περασμένες από το τρίφτη1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο για το μαγείρεμα και μπόλικο λάδι για να τη-

γανίσετε τις μελιτζάνεςΑλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

ΕκτέλεσηΚόβουμε τις μελιτζάνες σε ροδέλες και τις αλατίζουμε. Τις αφήνουμε

για αρκετή ώρα να ξεπικρίσουν. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδικαι τσιγαρίζουμε το κρέας. Προσθέτουμε το κρεμμύδι και νερό μέχρι νατο σκεπάσει. Μόλις πάρει βράση και το αρνί αρχίζει να βγάζει αφρούςστην επιφάνεια τους αφαιρούμε με μια σουρωτή κουτάλα. Προσθέτουμε τηντομάτα και μαγειρεύουμε μέχρι να ψηθεί. Πλένουμε τις μελιτζάνες, τιςστραγγίζουμε και τις τηγανίζουμε μέχρι να μαλακώσουν. Τις προσθέτουμεστο αρνί λίγα λεπτά πριν το κρέας μας ψηθεί και ολοκληρώνουμε τη δια-δικασία με αλάτι και πιπέρι. Μόλις δέσει η σάλτσα με ενωθούν τα υλικάμας σερβίρουμε. Συνοδεύεται με πατάτες τηγανισμένες σε ελαιόλαδο φυ-σικά και καλή παρέα!

Επί της γραμμής [11/11] - Πόνοςκαι ΕΛ.ΒΙ.ΕΛΑ.

Την περασμένη εβδομάδα θόλωσα. Οι φόροι, οι λογαριασμοί, οι δόσεις και οι πε-ρικοπές μισθού που η οικογένειά μου θα κληθεί να πληρώσει τους επόμενουςμήνες μοιάζουν με βουνό που δύσκολα θα το περάσω. Στην προσπάθειά μου να

ξεφύγω λίγο απ’ την θλιβερή και κουραστική (για την ψυχολογία μου) σκέψη και φιλο-λογία της κρίσης, των οικονομικών μέτρων και της Εθνικής ανασφάλειας, άρπαξα έναπεριοδικό – όποιο βρήκα μπροστά μου – και κλείστηκα στο γραφείο μου να το ξεφυλ-λίσω και να ξεχαστώ. Το περιοδικό είχε ως θεματολογία τη διακόσμηση. Το editorialτου, όμως είχε ως θέμα την κρίση… Την πάτησα… Η κρίση είναι παντού! Μόνο που τον

τελευταίο μήνα τη νιώθω να αλλάζει μορφή. Μέχρι τώρα ήτανλίγο από αβεβαιότητα, λίγο από φόβο, λίγο από ανασφάλεια, λίγοτέλος πάντων από αρνητικά συναισθήματα. Αυτό το μήνα δείχνεινα μετασχηματίζεται. Παίρνει τη μορφή του πόνου. Είτε με τημορφή των δυσβάσταχτων οικονομικών μέτρων, είτε με τη μορφήτης δαμόκλειας σπάθης της εργασιακή εφεδρείας, είτε με τη

μορφή του αδιεξόδου – και αυτό ίσως είναι που πονάει περισσότερο – της ανύπαρκτηςεναλλακτικής πρότασης από εκείνους που ο λαός της Ελλάδας εμπιστεύεται να τον κυ-βερνήσουν.Ο πόνος μεγαλώνει ακόμα περισσότερο όσο έρχεται στα αυτιά μου η φωνή του πρω-θυπουργού να λέει ότι θα είναι ευχής έργο να υπάρχει ένας εργαζόμενος ανά οικογέ-νεια το αμέσως επόμενο διάστημα. Γίνεται ακόμα πιο οξύς και με χτυπάει στα μελίγγια(που έλεγε κι ο πατέρας μου, καλή του ώρα εκεί που είναι) όταν ακούω τη Καγκελάριοτης Γερμανίας να λέει στο βήμα του Κοινοβουλίου της, ότι η Ελλάδα έχει λεφτά και τααφήνει να κάθονται. Το ΕΣΠΑ έχει διανύσει το μισό της ζωής του κι όμως μόλις το 17τοις εκατό έχει απορροφηθεί. Και οι δικοί μας, λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για ανά-πτυξη! Κάθε μήνα μας μειώνουν τους μισθούς, και μας καλούν να πληρώσουμε φό-ρους και το πρωτογενές κόστος αντί να πέσει, αυξάνει. Πώς να μην αυξηθεί; Όταν δενέχω λεφτά η αγορά δεν κινείται, απολύει κόσμο και ο δημόσιος προϋπολογισμός πλη-ρώνει επίδομα ανεργίας και ενισχύει τα συνταξιοδοτικά ταμεία που χάνουν εισφορές…Μας λένε, πάλι οι δικοί μας, - και ο πόνος δε λέει να κοπάσει - ότι πρέπει να απολύ-σουν κόσμο από το δημόσιο γιατί έχει υπερδιογκωθεί. Μάλιστα. Ο κάθε Έλληνας πο-λίτης γνωρίζει κρατικές υπηρεσίες ζωτικής σημασίας (νοσοκομεία, σχολεία, εφορίες,δομές κοινωνικής μέριμνας και πολλές άλλες) που στερούνται υπαλλήλων τόσο σεεπιστημονικό προσωπικό όσο και σε διοικητικό – υποστηρικτικό. Μας είχαν πει ότι θακάνουν αναδιάρθρωση του δημοσίου με μετατάξεις. Που είναι; Πότε έγιναν και δεν τιςκαταλάβαμε; Και σα να μη φτάνει ο πόνος από τα χαράτσια που έχεις να πληρώσεις από τα λεφτάπου δεν παίρνεις, σαν να μη φτάνει ο πόνος από την εργασιακή παύση (που άλλοι τηλένε εφεδρεία) έχεις και τον κάθε φοροφυγά, να σου λέει ότι «φιλαράκο είστε πολλοίκαι πρέπει να ελαφρύνει το σύστημα» μέσα από κανάλια ενημέρωσης που χρωστάνεστο κράτος τόσα όσα δεν πρόκειται να μαζέψει ούτε με εκατό χαράτσια σαν τα τωρινά.Θέλω επειγόντως παυσίπονο. Άνοιξα την τηλεόραση. Η ώρα ήταν ασφαλής, οι ειδήσειςείχαν τελειώσει. Ήρθε κι ο γιός μου και τον αγκάλιασα. Στο γυαλί έπαιζε μια διαφήμιση.Ένας κουστουμάτος ξεσκόνιζε κάτι μηχανές σε ένα παλιό εργοστάσιο. Η τράπεζα δήθεντον βοηθούσε να επανεκκινήσει την οικονομία. -Μπαμπά, τι είναι αυτό; Με ρώτησε το παιδί.-Αγόρι μου, ξέχνα τα παπούτσια τα all star, ο τύπος βάζει ξανά μπροστά το εργοστάσιοτης Ελ.ΒΙ.ΕΛΑ. (Εμείς οι παλιοί τα ξέρουμε καλά αυτά τα παπούτσια, εσύ αν έρθει εκεί-νος ο καιρός… θα καταλάβεις…)

Επί της Γραμμής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος


ΑΝΝΑ συγγραφέας ΝΤΑΡΜΠΙ ΜΠΕΡΙΛ

Εκδοτικός Οίκος : ΛΙΒΑΝΗΣμεταφραστής : ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΑεπιμελητής : ΜΑΖΑΡΑΚΗ ΛΕΝΙΑ

Η ζωή μιας κρητικής οικογένειας από τηναρχή μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα. Ένασυναρπαστικό μυθιστόρημα, μια επικήιστορία, που παρουσιάζει τους θριάμβουςκαι τις τραγωδίες μιας κρητικής οικογένειαςαπό τις αρχές του προηγούμενου αιώνα ωςτις μέρες μας. Μια ιστορία που ξετυλίγεταιμε φόντο τη σκιά του σκοτεινού νησιού τηςΣπιναλόγκας... Άννα, μια γυναίκα που η ζωήδεν της άφησε επιλογές: ο πόλεμος, ηαρρώστια που οδηγούσε στη Σπιναλόγκα, οιάτολμες αποφάσεις άλλων, την ανάγκασαννα γίνει σκληρή, όπως ήταν και η ίδια η ζωή.Μέχρι τη στιγμή που οι Γερμανοίεισβάλλουν στο νησί και οι Ιταλοίεπιφορτίζονται με τον αποκλεισμό τηςΣπιναλόγκας. Αφοσιωμένη στην προσπάθειανα προστατεύσει τα παιδιά που αγαπάει σανδικά της από τις ολέθριες παρορμήσειςτους –την ξεροκέφαλη Μαρίζα από ταεπικίνδυνα πάρε δώσε με τους Ιταλούςστρατιώτες, τον άγουρο Γιάννη από τη ζωήτου κυνηγημένου στα βουνά–, η Άνναεμπλέκεται άθελά της στην Αντίσταση. Καιπρέπει να επιστρατεύσει όλη της τηνεπινοητικότητα για να σώσει τον άντρα πουερωτεύεται…

Η ΝΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ συγγραφέας ΝΤΕ ΚΕΡΑΝΓΚΑΛ ΜΑΙΛΙΣ Εκδοτικός Οίκος : ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΚΚΙΝΟμεταφραστής : ΚΟΥΡΑΒΕΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Με λένε Νίνα, είμαι εννιά χρονών. Μένωστον έβδομο όροφο μιας πολυκατοικίαςροκοκό. Στο διαμέρισμά μου, το πάτωματρίζει, ο διάδρομος μοιάζει με στριφτόκουλούρι και το δωμάτιό μου είναι μικρό μεένα μεγάλο παράθυρο. Έχω τρεις κολλητές

φίλες, μια γάτα, δυο μεγαλύτερουςαδερφούς και ένα συνομήλικο γείτονα πολύεκνευριστικό. Η νέα μου ζωή ξεκίνησε τοβράδυ που βρήκα ένα ολοκαίνουργιομαξιλάρι πάνω στο κρεβάτι μου...

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ 1940-1945 ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ

επιμελητής : ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑΕκδ. ΛΙΒΑΝΗΣ

Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών τηςΕλλάδος Περιόδου 1940-1945 Το ΔίκτυοΜαρτυρικών Πόλεων και Χωριών τηςΕλλάδας Περιόδου 1940-1945 ΕλληνικάΟλοκαυτώματα αποτελείται από 50Οργανισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησηςτης χώρας (46 Δήμους και 4 Κοινότητες),στην περιφέρεια των οποίων υπάρχουν 90αναγνωρισμένες Μαρτυρικές Πόλεις καιΧωριά. Στους βασικούς σκοπούς τουΔικτύου περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, ησυνεργασία στο επίπεδο της Αυτοδιοίκησηςγια την ανάδειξη και την προβολή τηςιστορίας των Μαρτυρικών Περιοχών. Στοπλαίσιο αυτό, το Δίκτυο, με ομόφωνηαπόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου,προχώρησε στη συγκέντρωση υλικού(φωτογραφιών και κειμένων με ιστορικάστοιχεία) για τη δημιουργία ενόςλευκώματος προβολής της ιστορίας τωνΜαρτυρικών Περιοχών της χώρας μας. Τολεύκωμα αυτό έχουμε πλέον τη χαρά να τοπαρουσιάσουμε, πιστεύοντας ότι με τηνέκδοση του, αλλά και με όλες τιςπαράλληλες ενέργειες και πρωτοβουλίεςπου κατά καιρούς λαμβάνουμε,συμβάλλουμε στη διατήρηση της ιστορικήςμας μνήμης. Άλλωστε, όπως ορθά οθυμόσοφος λαός αναφέρει, λαός χωρίςιστορική μνήμη, δέντρο χωρίς ρίζες. (απότον Χαιρετισμό του Προέδρου του ΔικτύουΜαρτυρικών Πόλεων και Χωριών τηςΕλλάδας Περιόδου 1940-1945, ΔημάρχουΚαντάνου, Ευτυχή Δασκαλάκη)


Ισως, αύριο (In A Better World) Σκην. Σουσάνε Μπίερ, με τους: Μίκαελ Πρέσμπαρντ, ΤρίνεΝτίρολμ, Ούλριχ Τόμσεν, Γουίλιαμ Γιόνκ Νίλσεν, ΜάρκουςΡίγκαρντ, Γουίλ Τζόνσον

Ο Αντόν είναι ένας γιατρόςπου μοιράζει τη ζωή του ανά-μεσα στο σπίτι του σε μια ει-δυλλιακή πόλη της Δανίαςκαι στη δουλειά του σε ένααφρικανικό στρατόπεδο προ-σφύγων. Σε αυτούς τους δύοπολύ διαφορετικούς κό-σμους, αυτός και η οικογέ-νειά του έρχονταιαντιμέτωποι με διαμάχες,που τους οδηγούν σε δύσκο-λες αποφάσεις, αμφιταλαντευόμενοι ανάμεσα στην εκδί-κηση και τη συγχώρεση. Ο Αντόν και η γυναίκα του Μαριάν,που έχουν δύο γιους, βρίσκονται σε διάσταση και μάχον-ται με την πιθανότητα του διαζυγίου. Ο μεγαλύτερος,10χρονος γιος τους, Ελίας, δέχεται επίθεση στο σχολείοτου και τον υπερασπίζεται ο Κριστιάν, ένα νέο παιδί πουέχει μόλις μετακομίσει από το Λονδίνο με τον πατέρα του,Κλάους. Η μητέρα του Κριστιάν έχει χάσει πρόσφατα τημάχη με τον καρκίνο και ο ίδιος είναι βαθιά στεναχωρημέ-νος από το γεγονός. Ο Ελίας και ο Κριστιάν σύντομα δη-μιουργούν μια ισχυρή φιλία, όταν όμως ο Κριστιάνεμπλέκει τον Ελίας σε μια επικίνδυνη πράξη εκδίκησης μεπιθανές τραγικές συνέπειες, η φιλία τους δοκιμάζεται καιοι ζωές τους τίθενται σε κίνδυνο. Εν τέλει, οι ίδιοι οι γο-νείς τους απομένουν να τους βοηθήσουν να συμβιβαστούνμε την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων,τον πόνο και τη δυστυχία.

Μιράλ ( Miral) Σκην. Τζούλιαν Σνάμπελ, με τους: Γουίλεμ Νταφόε, ΦρίνταΠίντο, Αλεξάντερ Σίντιγκ

Το 1948, στην Ιερουσαλήμ, ηΧίντ Χουσέινι βρίσκει 55 ορ-φανά στο δρόμο, καθώς πάειστη δουλειά της. Αποφασίζεινα τα πάρει στο σπίτι για νατους δώσει τροφή και στέγη.Μέσα σε 6 μήνες τα 55 ορ-φανά αυξήθηκαν στα 2.000,με αποτέλεσμα την ίδρυσητου Ινστιτούτου «Dar Al-Tifel». Η ταινία διηγείται την

ιστορία της Miral, μιας κοπέλαςπου βρέθηκε στο Ινστιτούτο σεηλικία 7 ετών, μετά το θάνατο τηςμητέρας της, και μεγαλώνονταςανακαλύπτει πως συγκρούονταιμέσα της οι συμβουλές τηςΜαμάς Χιντ με την ανάγκη της να δώσει μάχη για το μέλ-λον του λαού της. Η Μιράλ είναι μια νεαρή κοπέλα, τοαπρόσμενο αποτέλεσμα της αγάπης και της εκπαίδευσηςτης Χιντ, καθώς και ο αποδέκτης της δύσκολης κληρονο-μιάς της οικογένειάς της.

Οριακές Σχέσεις [Zion And His Brother]Σκην. Eran Merav, με τους: Reuven Badalov, Ronit Elkabetz,Ofer Hayoun

Σε μία οικογένεια όπου ο πα-τέρας απουσιάζει και η μη-τέρα ασχολείται πρωτίστωςμε την προσωπική της ζωή,δύο αδέλφια πνιγμένα απόοργή, ο δεκατετράχρονοςΖίον και ο μεγαλύτερος Μέιν,στρέφονται υποχρεωτικά οένας στον άλλο, χτίζονταςμία πολύ δυνατή σχέση με-ταξύ τους. Μία σχέση που θαανατραπεί την ημέρα που μίαάγαρμπη επίδειξη δύναμης καταλήγει στον θάνατο ενόςπαιδιού της γειτονιά. Θέματα πίστης και αφοσίωσης ανα-δύονται ανάμεσά τους όσο ο Μέιρ φοβάται πως ο Ζίον,πνιγμένος από τις τύψεις του, θα αποκαλύψει την ανάμειξήτους στο τραγικό γεγονός. Οι συγκρούσεις κλονίζουν τιςσχέσεις και οι ισορροπίες φτάνουν στα όριά τους?

Ταξίδι Στη ΜυτιλήνηΣκην. Λάκης Παπαστάθης, με τους: Χρήστο Χατζηπαναγιώτη,Μαρία Ζορμπά. Δημήτρη Καταλειφό, Λουκία Μιχαλοπούλου,Νικόλα Παπαγιάννη

Ο Κώστας μετά από είκοσι χρόνια παραμονής του στο Παρίσιαποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του τηΜυτιλήνη. Είχε προηγηθεί το τηλεφώνημα απόέναν συμβολαιογράφο του νησιού που τον πλη-ροφορεί πως κληρονόμησε το οικογενειακόσπίτι. Ο Κώσταςείχε φύγει από τηνΜυτιλήνη στα δε-καοχτώ του γιασπουδές κινηματο-γράφου στο Παρίσικαι έκτοτε δεν ξα-ναγύρισε εξαιτίαςτου οικογενειακούιστορικού. Επιστρέ-φοντας συναντάειόσους έχουν απο-μείνει από τους συγγενείς του και ξαναθυμάταιεκείνους που έχουν φύγει. Θυμάται τον εαυτότου μικρό στην ηλικία των δέκα χρόνων, τηνεποχή δηλαδή που συνέβησαν τα δραματικάγεγονότα στην οικογένειά του. Η σχέση του μετην Ελένη, μια νέα γυναίκα που εργάζεται στογηροκομείο Μυτιλήνης, του ανοίγει νέους δρό-μους για την ζωή του και την τέχνη του...

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Ο Ηλίας παρακαλεί,

έχει βγάλει στο

σφυρί το μαγαζί και

το δύο χρόνων σπίτι

του. Παρακαλεί η

Τράπεζα να του

πάρει το σπίτι να

ησυχάσει. Μα εκείνη

δεν το παίρνει …

θέλει να ροκανίζει την ψυχή και το μυαλό του

σιγά – σιγά . Ένας βούλγαρος με οικογένεια

που εδώ και έξι μήνες είναι άνεργος φεύγει για

την Αυστραλία. Υπάρχει συγκεκριμένη δουλειά

και ασφάλιση που τον περιμένει. Αν έτσι έχουν

τα πράγματα θα πάρει

και την οικογένεια από

δω. Άλλος ένας ξένος

που μας παίρνει τις δου-

λειές ξεκουπίζεται …

Στις ειδήσεις βλέπω

πως από τη Βικτώρια της Αυστραλίας τον

Οκτώβριο διοργανώνεται ημερίδα ενημέρωσης

για όλους εκείνους που αναζητούν εργασία. Το

νέο αυτό με πάει τριάντα χρόνια πίσω. Άκουγα

τότε στο χωριό πως κάποιοι έλειπαν στην μα-

κρινή αυτή χώρα για δουλειά και ως παιδί την

έψαχνα στο χάρτη. Μου άρεσε η εικόνα της.

Άκουγα και για κάποιους που είχαν φύγει στη

Νέα Ζηλανδία και όταν κάποια καλοκαίρια έρ-

χονταν γινόταν τρικούβερτο πανηγύρι. Το

Υπουργείο Μετανάστευσης και Υπηκοότητας

της Αυστραλίας οργανώνει αυτήν την ημερίδα

ζητώντας μηχανολόγους, ειδικότητες του

τομέα της υγεία ,ηλεκτρολόγους, μηχανικούς.

Από τον Ιούνιο 20.000 Έλληνες έχουν ανταπο-

κριθεί σ’αυτήν την εργασιακή πρόκληση όμως

μεγάλος αριθμός αδυνατεί να προσαρμοστεί

στους εκεί κανόνες. Η Κυβέρνηση έχει δώσει

σ’αυτούς ένα μήνα περιθώριο. Διαφορετικά

τους περιμένει η …επιστροφή στη μαμά πα-

τρίδα. Έτσι με πληροφόρησε ο κύριος Νίκος

από την εθελοντική ομάδα ιδεών της Αυστρα-

λιανής κυβέρνησης. Εγώ προσπαθώ να ασφα-

λιστώ στον ΟΓΑ εδώ στην επαρχία και οφείλω

να περιμένω του αγίου που γιορτάζει ανά εξά-

μηνο για να πάρω αριθμό μητρώου. Εφόσον βέ-

βαια ο άνδρας μου πάρει μετάθεση τον Απρίλιο

οφείλω να κάνω παύση της ιατρικής ασφάλειας

που δεν έχω αλλά περιμένω για να έχω…Όσο

δε για να κάνω έναρξη παροχής υπηρεσιών ως

πολίτης με φορολογική συνείδηση …πήγα ήδη

τέσσερις φορές στην πόλη και οφείλω να πάω

άλλες δύο. Επιμελητήριο,ΤΕΒΕ, εφορία και πάλι

ΤΕΒΕ και Επιμελητήριο και πάλι εφορία . Δε σας

τη λέω όλη τη διαδικασία γιατί η λογική μου

κλονίζεται και η υπομονή μου εξαντλήθηκε στο

διάλογο με τη γραφειοκρατία και τους υπαλλή-

λους που τόσο υπάκουα την υπηρετούν .Φταίνε

αυτοί ; Όχι μετά βεβαιότητος. Όμως ποια ακρι-

βώς είναι η εργασία που καλούνται καθημερινά

να κάνουν ; Η συλλογή χαρτούρας άνευ νοήμα-

τος ; Κι αυτό το σέβας προς το γράμμα του

νόμου αλλά όχι προς την ανόητη ταλαιπωρία

του κάθε πολίτη προκειμένου να νοηματοδοτη-

θεί η κάθε θεσούλα – ψήφος ; Ας αναλάβει ο

καθείς την ευθύνη του ίσως έτσι τουλάχιστον

δε θα γίνουμε ζούγκλα…Σήμερα το πρωί είπα

μια ευδιάθετη καλημέρα σε ένα δάσκαλο έξω

από το σχολείο των παιδιών μου και η απάντηση

στην ουσία ήταν «βούλωστο». Μια τέτοια κα-

λημέρα συμπυκνώνει την ψυχή του Έλληνα,

θαρρώ.

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη


Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Δε μανταλώνεται πια η κυβέρνηση με τα νέα μέτρα και άντε παλι νέα μέτρα… Μέχρι και ο Ανδρουλάκης ξεσπάθωσε ! Πάντως 155 βουλευτές ψήφισαν το νεο τσουχτερό χαράτσι στα ακίνητα,για να μαζέψομε λέει 56 (ψωρο)δις ενώ εμεις είχαμε καταφέρε να μαζέψομε μόνο 54, φέτος…

Και μέσα σ’όλη αυτή την παραζάλη ο κόσμοςξέχασε ακόμα και τον τρύγο. Μοναδική χρο-νιά που δεν είδα μουσταλευριά ούτε για

δείγμα !Τέλος πάντων, στα μουσικά μας εμεις… Τα τουΙουλίου και Αυγούστου υπάρχουν στο site της Πυ-

ξίδας αφου δεν προλά-βαμε νασυμπεριλάβουμε τοάρθρο στο τεύχος Σε-πτεμβρίου. Τα νέα του

Σεπτεμβρίου είναι αρκετά, παρ’όλο που ο καιρόςμας τα χάλασε νωρίς φέτος… Η Μόνικα ήταν στη 1 του Σεπτέμβρη στο θέατροΑνατολικής Τάφρου, σε μια συναυλία που ήτανάψογη σε όλα, από παλμό, ήχο, φωτισμό, επαγ-γελματισμό, μέχρι και εκπλήξεις, όπως στο τέλοςπου κατέβηκε με την κιθάρα της, μέσα στον κόσμο! Σχεδόν γεμάτη η τάφρος, έδειξε ότι οι Χανιώτεςεκτιμούν την καλη μουσική, χωρις να χρησιμοποι-ήσω υπερθετικούς ενώ η Μόνικα και το γκρουπτης έδειξαν πως πρέπει να γίνονται οι (ροκ) συ-ναυλίες !! Η ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ και η Δημοτική Ενότητα Ελ.Βε-νιζέλου διοργάνωσε αντάμωμα παραδοσιακώνσυλλόγων Χανίων και Λακωνίας, με τον Λαογρα-φικό Όμιλο Χανίων, τον παραδοσιακό Σύλλογο “ΤοΜετερίζι”, την Παραδοσιακή Παρέα Ελ. Βενιζέλουκαι τον Τουριστικό Σύνδεσμο «Κρήτη» από ταΧανιά και τον παραδοσιακό Σύλλογο «Λεύκιππο»

από τη δυτική Μάνη. Μουσικά συμμετείχε το συγ-κρότημα του Μανούσου Πολλάκη. Οι Μανιάτες μετο κέφι, την ομαδικότητα και τη δουλειά τους,έδωσαν το δικο τους χρώμα και μαζι με τους δι-κούς μας χορευτές, δημιούργησαν ένα όμορφοαποτέλεσμα. Η συνέχεια δόθηκε σε κοντινή τα-βέρνα όπου το ριζίτικο και η μαντινάδα διαδέχον-ταν τα παραδοσιακά τραγούδια της Μεσσηνίας,τραγουδισμένα μερακλίδικα και μαζι οι ανταλλα-γές απόψεων, οι σχετικές ιστορίες και τα νά-κλια… Ο Δήμος Χανίων, το κοινοτικό Συμβούλιο Βαμβα-

κόπουλου, η Αδελφότητα Μικρασιατών Ν. Χανίων,η Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωμα-τείων και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαμβακόπου-λου», διοργάνωσαν όπως κάθε χρόνο εκδηλώσειςμνήμης, συμβάλλοντας στην διατήρηση της πολι-τιστικής κληρονομιάς των ξεριζωμένων, από τιςεστίες τους, Μικρασιατών. Η φετινή κεντρική εκ-δήλωση, πραγματοποιήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίουστην αυλή του Δημοτικού Σχολείου Βαμβακόπου-λου και συμμετείχαν : H Χορωδία της Αδελφότη-τας Μικρασιατών Ν . Χανίων – Σούδας « Ο ΑγιοςΠολύκαρπος» με την συνοδεία του μουσικού σχή-ματος «Υάκινθος» του Β. Βαϊγκούση, ο ΣύλλογοςΠεραμίων Κυζικηνών Νέας Περάμου Αττικής και ηΠανελλήνια Ένωση Εφεσίων από την Νίκαια τουΠειραιά. Η ομιλία του Θανάση Λαγοδήμου ήταν ρηξικέ-λευθη και αποκαλυπτική ενω στη συνέχεια τα χο-

ρευτικά συγκροτήματα που ακολούθησαν, μετέ-φεραν εικόνες από τις χαμένες πατρίδες και προ-κάλεσαν θαυμασμό και συγκίνηση. Η χορωδία καιορχήστρα της Χανιώτικης αδελφότητας Μικρα-σιατών απέδωσε πολύ ωραία τα μικρασιάτικα τρα-γούδια και έκλεισε η ορχήστρα από τη Νίκαια μερεμπέτικα και παραδοσιακά. Ο κόσμος ήταν πάραπολύς και ο χώρος του σχολείου αν και πολύ φι-λικός, αποδείχτηκε μικρός για μια τέτοιας εμβέ-λειας εκδήλωση, η οποία ήταν πολύ πετυχημένη !Στις 11 Σεπτέμβρη στα Κουτουφιανά Γραμβούσας,στην Κίσαμο, έγινε το ολοήμερο φεστιβάλ ΣτέλιουΚαζαντζίδη, από τον Παγκρήτιο Σύλλογο φίλωνΣτέλιου Καζαντζίδη, εκδήλωση ενταγμένη στα«Γραμπούσια 2011». Το μεσημέρι έγινε μία πρώτητράπεζα συζήτησης και το απόγευμα μία δεύτερη,για το έργο του Καζαντζίδη. Προβλήθηκε ταινία γιατη ζωή του μεγάλου λαϊκού μας βάρδου και τοβράδυ στο μεγάλο ανοιχτό χώρο του πολιτιστικούκέντρου, δόθηκε συναυλία με τον Αντώνη Μάλτα.Συμμετείχαν ο Γιώργος Χαχλάκης και ο ΒασίληςΚαρεφυλλάκης.Στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου, ο Μίκης Θε-οδωράκης, μίλησε στις 21 Σεπτέμβρη για τα τε-κταινόμενα στην πολιτική σκηνή του τόπου, εκμέρους του κινήματος πολιτών «Σπίθα», τουοποίου είναι και ιδρυτής. Κατάμεστο το θέατρο καιοι γύρω χώροι από περίπου 3.000 κόσμο, με μο-ναδικό «αντίπαλο» τη βροχή που ξεκίνησε σιγάσιγά και δυνάμωσε μέσα σε μία ώρα, με αποτέλε-σμα ο θερμός λόγος του Μίκη και του Γεωρ. Κα-σιμάτη να καθηλώσει, το ακροατήριο πουπαρέμεινε. Η συναυλία που είχε προγραμματιστείστη συνέχεια με τους Primavista, ματαιώθηκε γιατίη βροχή μετατράπηκε σε καταιγίδα.

Να σημειώσουμε ότι η συγκέντρωση αυτή καιπαρ’ολίγον συναυλία, είχε τη σημειολογία τηςαφου ήταν μία από τις τελευταίες στο θέατρο «Τά-φρου», το οποίο θα αποσυναρμολογηθεί και στηθέση του θα δημιουργηθεί νέο θέατρο. Το λυό-μενο θεάτρο αυτό κατασκευάστηκε για τον εορ-τασμό, των 50 χρόνων από τη Μάχης της Κρήτηςτο 1991, επι υπουργείας Μίκη Θεοδωράκη.Μία ιδέα που «ρίχνουμε» από εδω, κάποιο τμήματου μεταλλικού θεάτρου, να χρησιμοποιηθεί στονελεύθερο χώρο στους Αγίους Αποστόλους, φτιά-χνοντας ένα μικρότερης χωρητικότητας θέατρο,όπως προγραμματίζονταν προ Καλλικράτη…Στη διήμερη παραμονή του ο Μίκης στα Χανιά, πέ-ρασε από τον Αποκόρωνα όπου του επιφυλάχθηκεθερμή υποδοχή και επισκέφτηκε το Θέρισο. Επί-σης στο πατρικό του σπίτι στο Γαλατά έγινε η επί-σημη ανακοίνωση απο τον Δήμο Χανίων, ότι θαμετατραπεί σε Μουσείο Μίκη και Γιάννη Θεοδω-ράκη, κάτι που ευχόμαστε να ευωδωθεί σύντομα!Ηδη με τις πρώτες βροχές και τα δροσερά έωςψυχρά βράδυα του Σεπτέμβρη, τα χειμερινά στέ-κια άνοιξαν σιγά σιγά. Η Μικρή Σκηνή είναι πλέονπαρελθόν όπως την ξέραμε και στη θέση τηςέγινε ένα νέο καφέ και μεζεδάδικο. Τα Astra μα-θαίνουμε ότι φέτος τα χειμώνα δεν θα έχουν ζων-τανή μουσική αλλά θα ανοίξουν σαν κλαμπ ενω ταΜαύρα Μεσάνυχτα δεν θα ανοίξουν. Ένα ακόμακέντρο με μεγάλη ιστορία που σταμάτησε τη λει-τουργία του, είναι η Νεράϊδα, επι της λεωφόρουΑκρωτηρίου. Αντίθετα πολλά μικρά στέκια αρχί-ζουν να φιλοξενούν live και μαθαίνουμε ότι θαανοίξουν κι άλλα, αφου είναι η τάση της εποχής…Με μουσικούς χαιρετισμούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές


Oδίσκος κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του1971. Πρόκειται για το δίσκο με τον οποίοέγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα μία από

τις κορυφαίες φωνές αυτού του τόπου, ο ΝίκοςΞυλούρης. Τα «Ριζίτικα» δεν αποτελούν συνθέσεις τουΓιάννη Μαρκόπουλου. πρόκειται για παλιά λαϊκά(δημοτικά) τραγούδια της Δυτικής – κυρίως -Κρήτης που τραγουδιούνται χωρίς να χορεύον-ται, συχνά χωρίς καν τη συνοδεία οργάνων. Οιμελωδίες των ριζίτικων είναι περιορισμένες –32κατά μία καταγραφή. Τραγουδιούνται ομαδικά,συνήθως αρχικά άδεται ένα ημιστίχιο από έναντραγουδιστή και κατόπιν αυτό επαναλαμβάνεταιχορωδιακά από την υπόλοιπη παρέα. Δεν υπάρ-χει πάντα ομοιοκαταληξία και ο στίχος δεν είναιπάντα δεκαπεντασύλλαβος.Αυτό το υλικό παραλαμβάνει ο Γ. Μαρκόπουλος.Από χίλια και πλέον ποιητικά κείμενα ριζίτικωντραγουδιών και από χιλιάδες στίχους έκανε επι-λογή και συνδυασμούς που κατέληξαν στη δημι-ουργία ενός πρωτότυπουκαινούργιου έργου με έντονητην προσωπική του σφραγίδα.Σε μια περίοδο που η δημιουρ-γική αναζήτηση του συνθέτηστρεφόταν γύρω από την τοπο-θέτησή του για «επιστροφή στιςρίζες», τα «Ριζίτικα» αποτέλε-σαν το ιδανικό υλικό για την έκ-φραση της θέσης του. Στα 9τραγούδια που επιλέγει προ-σθέτει και δύο ορχηστρικές δικές του συνθέσεις«που θα χρησίμευαν ενδιάμεσα – ιντερμέδια στιςενότητες τραγουδιών» 1.Η επιλογή που κάνει ο συνθέτης δημιουργεί έναομοιογενές υλικό το οποίο αποτελεί μία «μικρήιστορία σαν επιλεκτικός κώδικας των τραγου-διών. Τη διαδρομή ενός φανταστικού περιηγητή,ο οποίος μπορούσε να ανεβοκατεβαίνει βουνά,κάμπους και εποχές» 1. Για να θυμηθούμε τατραγούδια αυτά:1. Πότε θα κάνει ξαστεριά2. Ίντα 'χετε γυρού-γυρού3. Αγρίμια κι αγριμάκια μου4. Μάνα κι αν έρθουν οι φίλοι μου5. Ο χορός του Σήφακα (ορχηστρικό)6. Από την άκρη των ακριω7. Κόσμε χρυσέ8. Σε ψηλό βουνό9. Ο Διγενής10. Τον πλούσιο Γιώργη ηύρυκα11. Μαδάρα (ορχηστρικό)Βασικό χαρακτηριστικό της ηχογράφησης είναιαναμφίβολα η πολύ πλούσια ενορχήστρωση με18 όργανα, 16μελή ορχήστρα εγχόρδων και30μελή χορωδία. Η ορχήστρα –σύμφωνα με τοσυνθέτη- οργανώνεται σε 4 ομάδες ως εξής:«Α΄ ενότητα. Λύρα κρητική, λύρα ποντιακή καιμονόχορδο βιολοντσέλο.Β΄ ενότητα. Λαούτο, ούτι, κιθάρα, μπαγλαμάς

και σαντούρι.Γ΄ ενότητα. Θιαμπόλι, κλαρίνο και ασκομαν-

τούρα.Δ΄ ενότητα. Κρουστά, νταούλι με βίτσα, ήχοι

από αλυσίδες, από πέτρες και επιπλέον, το κον-τραμπάσο με ομάδα εγχόρδων.

Αυτές οι ενότητες δένονταν στα σημεία πουχρειάζονταν με τις 30 λαϊκές φωνές (χορωδία).Οι διάφοροι συνδυασμοί αυτών των ενοτήτωνυπηρετούσαν τη γραμμή της παράλληλης δρά-σης με τον τραγουδιστή» 1.Η ιστορία της δημιουργίας του δίσκου ξεκινά το1962 – 63. Θυμάται σχετικά ο Γ. Μαρκόπουλος:«Ένα μέρος της στρατιωτικής μου θητείας τουπηρέτησα στην ΥΕΝΕΔ (1962–63). Στη δισκο-θήκη του σταθμού υπήρχαν και ριζίτικα με σπου-δαίους λυράρηδες, τον Κώστα Μουντάκη, τονΘανάση Σκορδαλό και άλλους. Τότε ηχογράφησαμε λύρα και λαούτο γιατην εταιρεία ΕΜΙΑΛ τέσ-σερα ριζίτικα με τον ΝίκοΞυλούρη. Πρώτη γνωρι-μία, πρώτη συνεργασία.Στην ηχογράφηση συν-τραγουδούσαν μιαπαρέα Ανωγειανοί και ο νεαρός τότε ΒασίληςΣκουλάς»1. Το καλοκαίρι του 1970 ο Νίκος Ξυ-

λούρης γνωρίζεται στην Κρήτημε τον Τάκη Λαμπρόπουλο,τότε διευθυντή της “Κολούμ-πια”, ο οποίος και του ζητά νασυνεργαστούν. Ο ίδιος ο ερμη-νευτής πρότεινε αμέσως τονΓιάννη Μαρκόπουλο ως μου-σικό επιμελητή του έργου,όμως ο συνθέτης είχε συμβό-λαιο συνεργασίας με την «Ελ-λαδίσκ-Philips» και ο

τραγουδιστής με την "Columbia". Τελικά, βρέ-θηκε η εξής φόρμουλα: Στο τέλος του 1970 οΞυλούρης θα συμμετείχε στο «Χρονικό» τουΜαρκόπουλου με ειδική παραχώρηση της εται-ρείας του και με τον όρο ότι κάτι αντίστοιχο θασυνέβαινε με το συνθέτη στα «Ριζίτικα». Το επόμενο πρόβλημα ήταν η απόρριψη πολλώντραγουδιών από τη λογοκρισία της χούντας μετο σκεπτικό ότι περιείχαν επαναστατικά και αν-τιστασιακά μηνύματα. Το εμπόδιο αυτό ξεπερά-στηκε με προσωπική παρέμβαση τουΛαμπρόπουλου, ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1971και το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» έγινε σύμβολοτου αντιδικτατορικού αγώνα. Δύο χρόνια αργό-τερα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ο Ν. Ξυ-λούρης τραγουδούσε μαζί με τους φοιτητές την«Ξαστεριά» και άλλα από τα ριζίτικα!Ως προς την έκδοση πρέπει να τονίσουμε ότιήταν από τις πιο πλήρεις για τα δεδομένα τηςεποχής. Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της"Columbia", το εξώφυλλο είναι του Γ. Δερπαπάκαι στο εσωτερικό του δίσκου υπάρχει πλούσιοένθετο με φωτογραφίες και βιογραφικά του Γ.Μαρκόπουλου και του Ν. Ξυλούρη στα ελληνικάκαι στα αγγλικά, σημειώσεις του συνθέτη κατάτη διάρκεια των ηχογραφήσεων που έγιναν απότο Μάιο μέχρι τον Ιούλιο του 1971 και αναλυτικάτα ονόματα των μουσικών που πήραν μέρος στηνηχογράφηση. Πέντε χρόνια μετά, το Μάρτιο του1976, η γαλλική Ακαδημία "Charles Cross" βρά-βευσε τα «Ριζίτικα» στον τομέα της διεθνούςλαϊκής μουσικής.

1. Γ. Μαρκόπουλος, «Ξαναγεννήθηκαν και δενέσβησαν ποτέ», εφ. Καθημερινή. 18/ 09/ 2011

Γράφειo Γιώργoς

Tσίμας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

ΡΙΖΙΤΙΚΑΓιάννης Μαρκόπουλος – Νίκος Ξυλούρης

Sting: 25 χρόνια, The definitive box sex collection

Εικοσιπέντε χρόνια solo πορείας του Sting στην παγ-κόσμια μουσική σκηνή καταγράφονται σε αυτή τηνπολυτελή, επετειακή έκδοση που συμπίπτει με τα60στά γενέθλια του καλλιτέχνη.Αναγεννησιακός άνθρωπος και λά-τρης της περιπέτειας και της δρά-σης, ο Sting δεν έπαψε ποτέ ναδοκιμάζει και να δοκιμάζεται (στημουσική, την ερμηνεία και τον ακτι-βισμό) και να μας εκπλήσσει...Η συλλογή STING: 25 YEARS πε-ριλαμβάνει 3 CDs, –με 45 remas-tered tracks επιμελημένα από τον ίδιο, πουκαλύπτουν την περίοδο από το 1985 και τοπρώτο του solo album, “The Dream Of TheBlue Turtles” μέχρι το 2010 και το πιο πρό-σφατο live album του, “Live In Berlin” –, 1DVD, –με τίτλο: Rough, Raw & Unreleased:Live At Irving Plaza που καταγράφει σε 10tracks την τελευταία νύχτα της περιοδείαςτου, “Broken Music” στη Νέα Υόρκη, το2005–, και 1 εξαιρετική έκδοση, –με σκληρό εξώ-φυλλο που περιλαμβάνει σπάνιες φωτογραφίες τουαπό διεθνώς αναγνωρισμένους φωτογράφους, τουςστίχους όλων των τραγουδιών του, προσωπικές ση-μειώσεις και μια καινούργια εισαγωγή γραμμένη απότον ίδιο.

Alice Cooper: Welcome 2 My Nightmare Universal, 2011

«Αγκαλιάζοντας βόες, φορώντας ματωμένα που-κάμισα και βλέποντας με τον Groucho Max στο ίδιοκρεβάτι παλιές ταινίες μέχρι νααποκοιμηθεί μεταμορφώθηκαστην περσόνα που υποδυό-μουν!», λέει ο αυθεντικόςshock-rocker Alice Cooper. Σ΄ένα ζωντανό θρύλο που δενπαύει ποτέ να μας εκπλήσσεικαι να μας διακτινίζει στοεφιαλτικό του σύμπαν... 35χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου του soloalbum, “Welcome To My Nightmare” o 63χρονοςperformer μας προσκαλεί στους τρομακτικότερουςεφιάλτες του. Ποιοί θα μπορούσαν να είναι οι εφιάλ-τες του Alice Cooper εν έτει 2011; Αυτό ακριβώςμας λέει στο Welcome 2 My Nightmare. Και το λέειμε όλους τους τρόπους. Μαζεύοντας τους εναπο-μείναντες μουσικούς της μπάντας του, Bruce, Dan-

away και Smith, με την παρότρυνση και τη συμβολήτου «κολλητού» του παραγωγού Bob Ezrin –με τονοποίο, όπως λέει, έπλασαν τον χαρακτήρα τουSteven και ξέρουν καλά πώς να γράψουν γι’ αυτόν–, επιστρατεύοντας στο 26ο album του την 24χρονη

τραγουδίστρια της pop Ke$ha στο“What Baby Wants”, με τη συμμετοχήτου Tommy Denander στις κιθάρεςστο ανατριχιαστικό κομμάτι της έναρ-ξης, “I Am Made Of You” που παρα-πέμπει κατευθείαν στο βασικό μοτίβοτου “Steven” από τον πρώτο του συγ-κλονιστικό «εφιάλτη» του 1975, παί-ζοντας με μια ποικιλία ύφους και ήχων,

επστρέφοντάς μας στα ‘70s,στο σκοτάδι και στην παρά-νοια (βλέπε το “When HellComes Home”), πετώνταςμας στην κυριολεξία στηνκόλαση. Αντιφατικός, ευρη-ματικός και παιγνιώδης οAlice Cooper φτιάχνει έναfeel good album που απο-

πνέει όπως πάντα την ίδια φρικιαστική αίσθηση...

O Στέλιος των Ελλήνων Ντοκουμέντο με 56 ανέκδοτα τραγούδια του

Στέλιου Καζαντζίδη

Με την φροντίδα της Κυρίας Βάσως Καζαντζίδη, τηνεπιμέλεια του Πάνου Υφαντή και την συνδρομή τουΣτάθη Καζαντζίδη κυκλοφόρησε μια κασετίνα με 56ανέκδοτα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη αφιε-ρωμένη στα 80 χρόνια μετά την γέννηση του και 10

χρόνια από όταν έφυγε για την τελευταίατου παράσταση.Το σπάνιο αυτό ντοκουμέντο περιέχει 5CD με 56 ανέκδοτα τραγούδια είτε τρα-γουδισμένα για πρώτη φορά από τον Στέ-λιο (Έρωτα μου Αγιάτρευτε,Τρελλοκόριτσο, Ντερμπεντέρισσα κ.α.)είτε άγνωστες εκτελέσεις όπως τα τρα-γουδούσε ο Στέλιος συντροφιά με λί-

γους μόνο φίλους του (Το Τελευταίο Βράδυ Μου,Αυτή η Νύχτα Μένει, Έρχονται Χρόνια Δύσκολα, Μιαπαλιά Ιστορία, Δυο Πατρίδες, κ.α.). Μέρος των εσό-δων από τις πωλήσεις της κασετίνας θα διατεθούνγια την ίδρυση του μουσείου "Στέλιου Καζαντζίδη"που αποτελεί όραμα και επιθυμία της συζύγου όπωςάλλωστε υπήρξε και δικιά του.

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545


Πορεία

Ως συνήθως σβουρίζουν στο μυαλό μου έννοιες, επι-καιρότητα, ιστορία, ιστορίες, η ανάγκη να τα παντρέψω, νατα χωρίσω...

Σκέφτομαι την εύκολη διέξοδο. Ένα κείμενο μακριάαπό την ψυχοπλακωτική καταχνιά της πορείας που προ-σπαθούν να μας επιβάλλουν ως μονόδρομο. Δεν μπορώ.Δε θέλω.

Σκέφτομαι τους καιρούς μας ωςτην τελευταία πράξη του δεύτερουπαγκόσμιου πολέμου: Ήττα του φασι-σμού, επίφαση δημοκρατίας κάτω απότα παγωμένα σύννεφα του ψυχρού πο-

λέμου. Παγωνιά απαραίτητη για να μείνει ζωντανό αυτό πουσυνηθίζομε να ονομάζομε «αυγό του φιδιού». Εκκόλαψη καιθέριεμά του με τη μεταλλαγμένη μορφή του κουστουμιού,της γραβάτας και των charts των οικονομικών αναλύσεων.Μπορούμε να μπούμε σε ένα τριπάκι σύγκρισης του φασι-σμού του τρίτου Ράιχ με το φασισμό των αγορών: βάναυσηστέρηση ελευθερίας και σωματική βία για όσο αντέξει κα-νείς ή μια ολόκληρη ζωή μεροδούλι μεροφάι (και αν) - υπο-βιβασμός σε καθεστώς ημιανθρώπου χωρίς αξιοπρέπεια -μέτρο της ελευθερίας το πορτοφόλι.

Σκέφτομαι τους καιρούς μας ως την τελευταία πράξητου Εμφυλίου: ήττα της αριστεράς, σκοτεινιά μέχρι τις κα-τάμαυρες μέρες της χούντας. Επίφαση δημοκρατίας, προ-σωρινή χαραμάδα αριστερών συνθημάτων στα οποία πολύεύκολα προσαρμόστηκαν και πάραυτα διαστρέβλωσαν οινικητές. Μονά ζυγά δικά μας, τώρα οι δωσίλογοι και οι μαυ-ραγορίτες βάλανε τη προβιά της ελεύθερης αγοράς πουείναι της μοδός και comme il faut.

Σκέφτομαι το όραμα της κοινωνίας που επαγγέλλονται.Κοινωνία της ισοπέδωσης, métro, boulot, dodo καταναλώ-νοντας τις εικόνες των πλουσίων κατά τα πρότυπα των ελ-ληνικών ταινιών που γυρίστηκαν επί χούντας. Κοινωνία

πηδημένων πλην όμως ανέραστων. Απουσία έρωτα που ση-μαίνει κοινωνία νεκρών.

Η κοινωνία αυτή δεν θα έρθει ποτέ. Όχι γιατί δενθέλω. Δεν βγαίνουν τα νούμερα. Το διατύπωσε με τη με-γαλύτερη ευκρίνεια ένας μεγάλος της τέχνης (από πουαλλού άλλωστε εκτός από την τέχνη θα μπορούσε να έρθειη ακριβέστερη εκτίμηση;) ο Γούντι Άλλεν: η ανθρωπότηταέχει φτάσει σε ένα σημείο που είτε θα καταστραφεί, είτεθα ευτυχίσει.

Θα μου πεις ότι κάποιοι, την επιστροφή στο μεσαίωναδεν την θεωρούν καταστροφή. Θεωρούν «απλώς» ότι εί-μαστε καταδικασμένοι σε ένα αέναο κύκλο, σε μια προ-σπάθεια σισύφεια. Εγώ πάλι θεωρώ καταστροφή να κάνομετράμπα τη ζωή με την επιβίωση. Δεν ξέρω.

Ξέρω όμως ότι αν δεν προσπαθήσεις δεν κερδίζεις.Ξέρω ότι σισύφεια ή μάλλον καλύτερα ταντάλεια είναι ηπροσπάθεια για την ελευθερία. Αντίθετα όμως με τον Τάν-ταλο, που δεν ξεδίψαζε ποτέ γιατί έπρεπε να φτάσεικάπου, στην αναζήτηση της Ελευθερίας η πορεία είναι πουξεδιψάει - προορισμός δεν υπάρχει.

Όνειρο ήταν...

Έγραφα παλιά (προφανώς ξεπερασμένος ήδη τότε) νααναλάβει μια ΑΕ τη διακυβέρνηση της χώρας ως πιο τίμιακαι αποτελεσματική λύση από το να έχομε μεσάζοντες.

Με εξέπληξε η (γνήσια μου φάνηκε) αφέλεια της Μέρ-κελ να αναρωτηθεί και μάλιστα δημόσια, αν μπορούν οι«αγορές» να επιβάλουν τη θέλησή τους σε κυρίαρχες κυ-βερνήσεις... Δεν της εξήγησε κανείς ότι αυτή ακριβώςείναι ραχοκοκκαλιά της πολιτικής που εφαρμόζει; (και μας... εφαρμόζει)

Η διεθνής αυτή των εταιρειών που μας κυβερνά είναιασφαλώς οργανωμένη με τρόπο που δεν μοιάζει με τις τυ-πικές κυβερνήσεις. Μπαίνω όμως στον πειρασμό να απο-δώσω τους ρόλους που θα καταλαβαίναμε καλύτερα αν τηνφανταζόμαστε σαν μια σκιώδη πλανητική κυβέρνηση. Ήδηδιακρίνονται σε πρωθυπουργεύοντα ρόλο οι οίκοι αξιολό-γησης με τα βαριά ονόματα ικανά να κάνουν κάθε γραβα-τούλα ή ταγιέρ να ανατριχιάσει: Standard and Poor’s,

Morgan Stanley και έτερες εταιρίες.

Το υπουργείο οικονομίας και οικονομικών είναι εύκολονα το φανταστεί καθένας: ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα μευφυπουργούς τις κεντρικές τράπεζες ΗΠΑ και ΕΕ.

Υπουργείο ενέργειας και περιβάλλοντος πάει αυτοδι-καίως στις 7 (πετρελαϊκές) αδερφές. Αποτελεί το βασικόπαράγοντα που διαμορφώνει πολιτική και ζητά υπηρεσίεςαπό το υπουργείο άμυνας

Στο Άμυνας και δικαιοσύνης χαλά λίγο η σούπα γιατίεκτός από τις στρατιωτικές βιομηχανίες, κάθε μια από τιςεταιρείες έχει και το δικό της ιδιωτικό στρατό αλλά αγο-ράζει και στρατιωτάκια από ειδικευμένες άλλες εταιρείεςόπως η Blackwaters. Δεν μπορώ να πω.

Υπουργείο Γεωργίας έχει ξεκάθαρα ηγετικό ρόλο ηMonsando. Πρώτα με τα χημικά και σήμερα με τα μεταλ-λαγμένα αποτελεί φωτεινό παράδειγμα στο χώρο.

Υπουργείο επικοινωνιών το ξέρετε όλοι: Siemens

Υπουργείο υγείας έχει η με πολλές διακρίσεις Pfitzerχωρίς να αποκλείει συνεργασίες και από άλλες όπωςBASF, DOW, Bayer, και τα τέκνα των 7 αδερφών.

Υπουργείο τροφίμων ένα όνομα σύμβολο: Nestle μευφυπουργούς τις Cola για τη χώνεψη.

Υπουργείο τύπου και παιδείας, κυρίως για τον ισχυρόσυμβολισμό του λογότυπού της έχει η CNN.

Το υπουργείο μεταφορών ορίστικε τιμητικά στο Λον-δίνο, έδρα πληθώρας εφοπλιστικών γραφείων

Το υπουργείο πολιτισμού και εμπορίου παρ’ όλο πουυπήρχε ισχυρή πρόταση να συγχωνευτεί με το υπουργείοάμυνας, δόθηκε σε consortium της SONY, ΕΜΙ, και Cosco

Η πραγματική καινοτομία είναι στο υπουργείο εσωτε-ρικών: αποτελείται από ένα δίκτυο εθνικών κυβερνήσεωνκαθεμιά από τις οποίες έχουν αναλάβει να εφαρμόζουνστην περιοχή ευθύνης τους τις αποφάσεις των προηγού-μενων.

Όνειρο ή εφιάλτης; Καλύτερα να ξυπνήσω.

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και

η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Στέλιος Γιακουμάκης

«…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα

κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη

λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι

τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και λα-

τρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμα-

σαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας άφησε

ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον Κιόρο ως

τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες,

το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κρά-

τησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσμου, μας χάρισαν

σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς μας. Αλήθεια, τι

διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομένει να σεβα-

στούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία,

σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”,

Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

Ογενικός διευθυντής του Παγκό-σμιου Οργανισμού ΠνευματικήςΙδιοκτησίας (OMPI), εκτιμά ότι ως

το 2040 οι χάρτινες εφημερίδες θαέχουν εξαφανιστεί και θα έχουν αντικα-τασταθεί από τις ψηφιακές εκδόσειςτους. Σύμφωνα με την άποψη του γενικού διευ-θυντή της υπηρεσίας του ΟΗΕ, με έδρατη Γενεύη, Φράνσις Γκούρι, σε συνέν-

τευξή του στην ελβετική εφημερίδα "ΛαΤριμπίν ντε Ζενέβ", "σε μερικά χρόνια δενθα υπάρχουν πλέον τυπωμένες εφημερί-δες όπως τις ξέρουμε σήμερα. Είναι μιαεξέλιξη, δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό,υπάρχουν μελέτες που αναγγέλλουν τηνεξαφάνισή τους το 2040, στις ΗΠΑ αυτόθα συμβεί το 2017".Πρόκειται μάλιστα όπως λέει για μια ανα-πότρεπτη εξέλιξη, καθώς ήδη στις ΗΠΑ

πωλούνται περισσότερα ψηφιακά βιβλίααπ' ό,τι βιβλία σε χαρτί και στις πόλειςβρίσκει κανείς ολοένα και λιγότερα βι-βλιοπωλεία.Αυτό εκτιμά ότι θα δημιουργήσει και προ-βλήματα όπως την αμοιβή των δημοσιο-γράφων αφού οι εκδότες θα πρέπει ναβρουν ένα εισόδημα για να πληρώνουναυτούς που γράφουν τα άρθρα και θαπρέπει να διατηρηθεί το σύστημα τωνσυγγραφικών δικαιωμάτων ως μηχανι-σμός για να αμείβονται οι δημιουργοί.


87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Εξαφάνιση των χάρτινων εφημερίδων ως το 2040

•Δύσκολες είναι οι στιγμές και για τα ΜΜΕ της Κρήτης. Σ΄ένα τοπίο τοοποίο γενικά στενάζει η πολιτεία έχει αποφασίσει να ε-καθαρίσει ταΜΜΕ.

•Είναι σαφές. Θα μείνουν λίγοι, μεγάλοι και το πιθανότερο μόνο οι αρεστοί.•Ο περιφερειακός τύπος όπως τον ξέραμε μέχρι τώρα φαίνεται να αλλά-

ζει άρδην… Το θέμα είναι μετά το σοκ των μέτρων και γενικότερατης πολιτικής που φαίνεται να προωθεί η κυβέρνηση τι θα γίνει. Σεποιο βαθμό και με ποιο τρόπο θα υπάρξει απάντηση και ανασύνταξηδυνάμεων!!!

•Δυναμικά ξεκίνησε το νέο πρόγραμμα της Νέας Τηλεόρασης Κρήτης.Με αρκετές νέες εκπομπές και σχεδόν το σύνολο του δυναμικού τουσταθμού να αποκτά προσωπική εκπομπή. Με νέο ψηφιακό σκηνικό καιγενικώς νέο αέρα. Να ευχηθούμε τα καλύτερα.

•Μαθαίνουμε ότι γίνονται κάποιες προσπάθειες σε σχέση με την επα-νέκδοση του Κήρυκα στα Χανιά. Για να δούμε.

•Απ΄την άλλη τα υπόλοιπα τηλεοπτικά μέσα της Κρήτης φαίνεται να κι-

νούνται λίγο – πολύ με τα μέχρι τώρα δεδομένα τους. Προσπαθώνταςνα αξιοποιήσουν το δυναμικό τους και όπως φαίνεται χωρίς εκπλήξειςστο πρόγραμμα τους.

•Κάθε Παρασκευή 5.00- 7.00 μμ. στον δίκτυο 91.5 FM ( www.diktyofm.gr)εκπομπή με θέμα πόλη, δημόσιος χώρος, μετακινήσεις, άνθρωπος,τζιπ- ποδήλατο, χάος [κυκλοφοριακό],στα Χανιά κ΄ αλλού…

•Έχουμε πει και άλλη φορά αναζητήστε τον (και φίλο) Κώστα Θωμαίδη στοδεύτερο πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας 94,9 fm καθημερινά4-5 μμ. Καλή ελληνική μουσική από παραγωγό με μεγάλες γνώσειςκαι πλούσια δισκοθήκη.

•Ρέστα δίνει η Ελληνοφρένεια στον super real 896 fm καθημερινά 1-2 μμ.Σάτιρα με άποψη, σύμμαχος του Έλληνα και όχι του κατακτητή!!!

•Ρέστα δίνει και ο Δημήτρης Παππάς 8-10 καθημερινά στον super real896 fm.

Καλή-νύχτα και καλή τύχη!!!

Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας . Ως εκ τούτου περιμένουμε τη συμ-βολή σας. Ενημερώστε μας, για να ενημερώσουμε !

«ΠΥΞΙΔΑ της Πόλης»ΤΗ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ : / 6974739122 ΦΑΞ : 2821036364 e-mail: [email protected]

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Προς άγνωστη κατεύθυνση

Πόσοι άγγελοι χωράνε να χορέψουνε στη μύτη μιας βε-λόνας; Το ερώτημα αυτό με βασάνιζε όλο το βράδυ, έξωοι ήχοι από σειρήνες, σκυλιά να γαυγίζουν, ποτά και χι-λιάδες τσιγάρα, κι εγώ δεν μπορούσα να πιστέψω αυτάπου σκεφτόμουν, έξω στο σκοτάδι ένας άνδρας ξερνούσεσιωπηλά κάτω από μια σπασμένη λάμπα, κρατημένος απόμια γωνία, για να μη του φύγει ο κόσμος μέσα απ’ τα χέρια,κλάματα μωρού κι ανδρικές κατάρες, και τα δυο εξίσουχωρίς νόημα, εκτός κι αν τα εκλάβουμε ως κριτική ενόςγαμημένου κόσμου .Οι πρωινές εφημερίδες κρεμασμένεςστα περίπτερα, απαγχονισμένες, μας θυμίζουν πρωί –πρωί ένα μέλλον γεμάτο θάνατο . Μπαίνω μέσα στο βα-γόνι του ηλεκτρικού, μαζί μου μπαίνουν κι άλλοι, σε κάθεστάση , όλο και περισσότεροι, κολλάμε ο ένας πάνω στονάλλον, νιώθω κάπως περισσότερη ασφάλεια , ίσως μέσαστο πλήθος η τύχη μου δυσκολευτεί να με αναγνωρίσει.Καιρός για λίγη ανθρωπογνωσία. Συγχωρέστε με , αν θέ-λετε, που πηδάω από θέμα σε θέμα, ειναι δύσκολο ναμείνω συγκεντρωμένος, όταν η ζωή τρέχει πιο γρήγορααπό τη σκέψη μου, και καμια φορά κολλάω σαν γέρικοςυπολογιστής, κολλάω στα λάθη μου, στα λάθη μου, στα

λάθη μου. Ο γέρος που κάθεται στα δεξιά μου βγάζει ένατεράστιο φθαρμένο βιβλίο από την ταλαιπωρημένη τσάντατου. Το ανοίγει πάνω στα γόνατά του και διαβάζει σιωπηλάσέρνωντας τον σκελετωμένο δείκτη του κάτω από κάθεαράδα με μια δυσοίωνη βραδύτητα, θαρρείς και αν ξεχά-σει μια τελεία θ’ αρχίσουν τα ύδατα των ποταμών να κυ-λούν προς τα πίσω, αν ξεχάσει ένα θαυμαστικό, θαπάψουμε όλοι πια να απορούμε και θα ζήσουμε μια ζωήάγευστη, σαν άμμο μέσα στο στόμα. Σκύβω και διαβάζωστην τύχη μιαν αράδα. «Εν αρχή ην το χάος». Από τότεβέβαια δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα.

Κάποτε γνώρισα εναν τύπο που του άρεζαν οι κα-τσαρίδες, μια γκόμενα που γούσταρε να τη δέρνουν, ότανέκανε έρωτα, έναν παπά που συνεχώς αναρρωτιόταν πουβαδίζει αυτός ο κόσμος. Ένα βράδυ μεθυσμένος μου εξο-μολογήθηκε πως κατά βάση ήταν άθεος, αλλά έπρεπε κιαυτός κάπως να ζήσει. Από τα ηχεία του βαγονιού ανα-κοινώνονται οι στάσεις. Βρωμογειτονιές μ’ επίσημα ονό-ματα, αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, ποιητές... το βαγόνιμας διασχίζει την πόλη κουβαλώντας ποιος ξέρει ποιεςαμαρτίες, είμαστε κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλον κιόμως οι περισσότεροι αποφεύγουνε να κοιταχτούνε κιώρες – ώρες αναρρωτιέμαι τι στο διάολο θα γίνει, αν ο

οδηγός αρνηθεί ξαφνικά να ανοίξει τις πόρτες, αν συνε-χίσει το ταξίδι του περνώντας τη μια άγνωστη στάση μετάτην άλλη, μέχρις ότου εξαντλημένοι από την κούραση φτά-σουμε μετά από πολλές νυχτες ταξιδιού στο τέρμα κιανοίξουμε ξημέρωμα τα κατακόκκινα και πρησμένα μάτιαμας σε έναν θαυμαστό καινούριο κόσμο.

Τα μπάσα απο το mp3 του διπλανού μου συντονίζουντους χτύπους της καρδιάς μου. Δεν μου αρέσει η μουσικήτου, αλλά αν ξαφνικά σταματήσει να την ακούει, θα πε-θάνω ακαριαία. Ξέχασα να σας πω ότι είναι φθινόπωροκι ότι ξεκίνησε να βρέχει. Όμως αυτό δεν είναι το χειρό-τερο. Το χειρότερο είναι το γέλιο της. Όλοι το ακούμεαλλά καμωνόμαστε πως δεν. Κοιτάζουμε έξω απ’ το πα-ράθυρο ατενίζοντας μια ανύπαρκτη θέα, εντρυφούμε σταυπέρτατα μυστήρια του τηλεφωνικού καταλόγου στο κι-νητό μας, κοιταμε παλιές φωτογραφίες που στ’ αλήθειαδεν μας ενδιαφέρουν πια, κοιταζόμαστε συνωμοτικά. Δενυπάρχει κανένας απολύτως λόγος να γελάει. Νιώθουμετο γέλιο της να μας προσβάλει βάναυσα, να μας απογυ-μνώνει, σαν να ‘μαστε εμείς τα ανέκδοτα,ενός θεού πουβαριόταν αφόρητα κι είπε να φτιάξει αυτές τις σάρκινεςκούκλες, για να μπορεί να τις χαλάει και να τις χτυπάειμεταξύ τους, να τις διαμελίζει, να τις τυφλώνει, να τις κα-ταβαραθρώνει, να τις πεθαίνει στην πείνα, στη δίψα, σεκάθε γνωστή και άγνωστη αρρώστια, να τις απελπίζειμέχρι θανάτου, να τις βυθίζει στην έσχατη απόγνωση. Οιάνθρωποι κάνουν σχέδια και οι θεοί γελάνε, οι άνθρωποιπεθαίνουν ουρλιάζοντας και οι θεοί ξεκαρδίζονται σταγέλια και το δικό της γέλιο είναι η πιο ατράνταχτη από-δειξη πως ο Θεός δεν θα ’πρεπε να υπάρχει. Γελάει καιδάκρυα τρέχουν από τα μάτια της. Σαν μια Κασάνδρα πουυποφέρει. Ίσως βέβαια απλώς να είναι τρέλη. Ίσως ναξέχασε να πάρει τα ψυχοφάρμακά της και να μην αποτε-λεί κίνδυνο για κανένα. Στην επόμενη στάση κάποιος θατην περιμαζέψει ή θα σηκωθεί και θα φύγει από μόνη τηςπρος άγνωστη κατεύθυνση που οδηγεί με μαθηματικήακρίβεια σε κάποια εκδοχή της κόλασης. Η ζωή είναισκατά κι έχει πολλή μοναξιά από πάνω.

Κάποτε γνώρισα έναν τύπο που μιλούσε εφτα γλώσ-σες, εναν τύπο που κατάπινε σπαθιά, μια κοπέλα από τηνΙαπωνία που έγραφε περίτεχνα ποιήματα των τριών στί-χων και προσπαθούσε να μάθει γερμανικά. Κάποτε γνώ-ρισα έναν σκύλο που υιοθέτησε έναν άστεγο, μια κυρίαπου χαιρόταν όταν κάποιος πέθαινε, έναν αλκοολικό πουείχε σπουδάσει φιλοσοφία. Κάποτε γνώρισα τον έρωτατης ζωής μου, έναν μπάτσο που ένιωθε τύψεις, ένα φρι-κιό που ζητιάνευε. Τώρα πια όλα έχουν περάσει. Προ-σπαθώ να κάνω μια καινούρια αρχή, να προχωρήσω προςτα μπρος, να συναντήσω το μέλλον μου. Γι αυτό παίρνωτον ηλεκτρικό και διασχίζω την πόλη. Τα βράδια ανάβουντα φώτα και η ανθρωπότητα περνάει ξυστά από την ομορ-φιά. Ανάβω ένα τσιγάρο και για λίγα λεπτά νιώθω στην κο-ρυφή του κόσμου, ο απόλυτος κυρίαρχος στο ελεεινόβασίλειο της τρυφερότητας. Λέω να αντέξω λίγο ακόμα.Τα κορίτσια τρίζουν μέσα στο σκοτάδι. Ακούω πως η και-νούρια σοδειά κρασιού θα είναι υπέροχη. Για μια εκτυ-φλωτική νύχτα κανείς μας δεν θα είναι άσχημος, κανείςμας δε θα είναι ξένος. Εγώ θα σας μιλάω στα γερμανικά.Απαντήστε μου σε όποια γλώσσα θέλετε.


Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

ΠΥΞΙΔΑ 105 - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

Documents

Transcript of ΠΥΞΙΔΑ 105 - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011