ΠΥΞΙΔΑ 103 - ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

ΦΥΛΛΟ 103XANIA

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

ΦΥΛΛΟ 103XANIA

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

) (www.pyxida.gr

Πάμε καλύτερα!!

Μία – δύο – τρείς … πολλές Ελλάδες

Μέσα στο καλοκαίρι επέστρεψα για μια ακόμα φοράστην πατρώα γή των Χανίων για να περάσω τις δια-κοπές μου. Είμαι από εκείνους τους τυχερούς κα-

τοίκους της πρωτεύουσας που έχουν τη δυνατότητα ναέχουν μια βάση και στην επαρχία, μια βάση όχι μόνο για δια-κοπές αλλά ίσως και για ένα πρόσθετο εισόδημα, αγροτικόή μη. Επειδή είναι γνωστός σε όλους μας ο αναβρασμός τηςκοινωνίας λόγω ΔΝΤ, Μνημονίου κ.λ.π. δεν μπορώ να μηναναφερθώ στο γεγονός ότι ταξιδεύοντας από τη πρω-τεύουσα προς τα Χανιά διαπιστώ νω την ύπαρξη διαφορετι-κών προσλαμβανουσών. Ο κόσμος της Αθήνας βιώνει τηνκρίση με ένα τρόπο που η Κρήτη δεν μπορεί να τον κατα-νοήσει. Είναι απόλύτως λογικό και κατανοητό ότι οι Χανιώ-τες έχουν ένα απάγκιο για την κρίση σε όσο δύσκοληοικονομική κατάσταση και αν βρεθούν. Υπάρχει ακόμα τοχωριό που είναι κοντά, υπάρχει το περιβολάκι, υπάρχουν οιελιές, υπάρχει ο κήπος… Ακόμα και στο δρόμο να βρεθείςεπαγγελματικά, πάλι «σώνεσαι», θα τη βγάλεις. Αυτό επ ου-δενί δεν συμβαίνει στην πρωτεύουσα. ΟΙ ρυθμοί, οι εντά-σεις, ο φόβος, η απελπισία, ο ζόφος βρίσκονται σεερυθρούς βαθμούς συναγερμού. Προφανώς η επαρχία δενμπορεί να χωνέψει και πολλά από τον «πόλεμο» που βίωσεη πρωτεύουσα την 29η Ιουνίου, μέρα ψήφισης του Μεσο-πρόθεσμου. Οι συζητήσεις δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέροςτου κόσμου το εξέλαβε ως μεγάλης έκτασης επεισόδια,χωρίς να κατανοεί ούτε το πρακτικό αλλά κυρίως ούτε τοπολιτικό βάθος. Για να μην μιλήσουμε για την άγνοια πουέχει ο περισσότερος κόσμος για το τι εστί «ΕφαρμοστικόςΝόμος». Οι περισσότεροι ψυχανεμίζονται ότι κάτι δεν πάεικαλά αλλά πόσοι γνωρίζουν συνειδητά ότι η χώρα μας πουέχει περάσει κι άλλες πτωχεύσεις και πολέμους με αποκο-ρύφωμα τη Γερμανική Κατοχή ουδέποτε καταδέχτηκε εδώκαι διακόσια σχεδόν χρόνια να παραχωρήσει Γη και Υδωρστους ξένους, κάτι που το κάνει για πρώτη φορά μέσω τουΜεσοπρόθεσμου και του Εφαρμοστικού Νόμου; Πόσοι ανα-γνωρίζουν ότι το μέλλον δύο γενιών υποθηκεύτηκε για ταεπόμενα 30 χρόνια; Κι ενώ διαπιστώνουμε αυτές τις αντιφάσεις που συμβαίνουνστην ίδια χώρα κι ενώ αρκετοί από τους ανθρώπους εκεί-νους που βρίσκονται σε θέσεις υπουργικές, βουλευτικές,γραμματειακές, θέσεις αυτοδιοίκησης δεν χαμπαριάζουνακόμα ότι το παραμύθι με τους «ημέτερους» θα πάρει ένατέλος (και μάλιστα με βίαιο τρόπο, αλλά, καλύτερα έτσι)υπάρχουν και μια σειρά νέοι άνθρωποι που φέρνουν τη χώραμπροστά. Δουλεύουν σιωπηλά αλλά επίμονα και καθώς θααναφερθούμε μόνο στη φετινή χρονιά, επισημαίνουμε: γιαπρώτη φορά η χώρα μας έλαβε χρυσό μετάλλιο στο διαγω-νισμό της Διεθνούς Μαθηματικής Ολυμπιάδας Σχολείων.Επίσης για πρώτη φορά έλαβε χρυσό μετάλλιο στο ΔιεθνήΜαθηματικό διαγωνισμό για φοιτητές. Ομάδα του Πολυτε-χνείου Κρήτης έλαβε το πρώτο βραβείο σε διεθνή διαγωνι-σμό ασφάλειας και οικονομίας οχημάτων. Δυο νεαροί«αλανιάρηδες» κομπιουτεράδες έλαβαν το πρώτο βραβείοσε διεθνή διαγωνισμό της Microsoft προτείνοντας ένα πρό-γραμμα περιήγησης σε πολιτιστικούς και αρχαιολογικούςχώρους μετά από 350 χιλιάδες υποψηφίους. Για πρώτηφορά μετά από πολλά χρόνια η Ελλάδα έθεσε φέτος υπο-ψηφιότητα στα Όσκαρ και για πρώτη φορά στην ιστορία τηςσυμμετείχαμε στην τελική πεντάδα των υποψηφίων για ταμουσικά βραβεία Γκράμμυ. Αυτές είναι οι πολλές Ελλάδες:άλλοι στη νιρβάνα τους, άλλοι στη ζωντάνια τους, άλλοι στοκέφι τους, άλλοι στη κατάθλιψή τους, άλλοι στη απογοή-τευσή τους, άλλοι στους προσωπικούς ή πολιτικούς αγώ-νες τους μα πάνω απ΄ όλα ένας τόπος που μπορεί ναβγάζει ανθρώπους που δημιουργούν. Για όλους αυτούς τουςπολυβραβευμένους νέους αλλά και τους ανώνυμους άλλουςπου δεν διακρίνονται αλλά παράγουν, οι αυτοκράτορες τωνΔιεθνών Τραπεζών ετοιμάζουν ένα ζοφερό μέλλον. Θα τουςαφήσουμε;

Α.Π.

Σε αναζήτηση νέας πολιτικής

Δεν άντεξε άλλο η Γαλλική εφημερίδα Le Monde καιβγήκε πριν από λίγο καιρό λάβρα εναντίον των ηγετώντης Ευρώπης. Δεν τους χαρακτήρισε μόνο ανεπαρ-

κείς, αλλά και «παιδαρέλια». Αυτός ο χαρακτηρισμός δενείναι καθόλου σκωπτικός. Είναι χαρακτηροσμος που χρήζειαποκωδικοποίησης. Κατ΄ αρχήν η εν λόγω έγκυρη εφημε-ρίδα που δεν γράφει πράγματα τυχαία, βγήκε με αυτόν τονχαρακτηρισμό στον πρωτοσέλιδο τίτλο της. Στο κυρίωςάρθρο της επισημαίνει το γεγονός της έλλειψης Ευρωπαϊ-κής Πολιτικής, δηλαδή με πιο απλά λόγια λέει ότι η Ευρώπηβρίσκεται στο έλεος τραπεζικών κερδοσκόπων και οι Ευ-ρωπαίοι ηγέτες είτε παίζουν το παιχνίδι αυτών των λαμό-γιων είτε είναι εντελώς ανίκανοι να δράσουν πολιτικά. Καιπολιτική δράση σημαίνει δράση για τις κοινωνίες. Πρώτα οιάνθρωποι και οι ανάγκες τους. Άσχετα από την πολιτικήθέση που μπορεί να λάβει κάποιος για το τι είδους Ευρώπηθα ήθελε, θα πρέπει να δούμε το γεγονός ότι, αν στην υπόπειραματισμό Ελλάδα τελειώνει το λεγόμενο «μοντέλο τηςμεταπολίτευσης» τότε στην Ευρώπη μήπως ήλθε η ώρα τηςπολιτικής; Και ώρα της Πολιτικής δεν μπορεί να σημαίνει τί-ποτα άλλο πέρα από την ώρα των κινημάτων με την ευρείαέννοια του όρου. Ο κόσμος της εργασίας φαίνεται πωςθέλει να πάρει στα χέρια του τα ηνία. Ο Marc Mazower ιστο-ρικός εξειδικευμένος στην ιστορία της νεότερης Ελλάδαςδηλώνει ξεκάθαρα ότι «για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολε-μάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον». Αν στηχώρα μας διεξάγεται σε βάρος μας ένα σημαντικό πείραμαπου αφορά την παγκόσμια οικονομία, ο κόσμος της χώραςείναι στην πρώτη γραμμή και θα δώσει τα σημάδια των επό-μενων διεθνών εξελίξεων. Τα Μνημόνια δεν θα είναι τοτέλος μας ούτε για τη χώρα ούτε για τους εργαζόμενουςόλου του κόσμου. Θα πρέπει πάση θυσία να καταργηθούν.Έρχονται εξελίξεις των οποίων η κατάληξη μπορεί να κι-νείται σε ένα ευρύ φάσμα όχι μόνο χρονικό αλλά και πολι-τικό. Εμείς, παρά τη φαινομενική τραγικότητα τωνκαταστάσεων έχουμε τη δυνατότητα να οδηγήσουμε ταπράγματα προς τη φωτεινή μεριά. Για να τα οδηγήσουμεπρος τα εκεί είμαστε υποχρεωμένοι να περπατήσουμε σεσκληρούς δρόμους…

Α.Π.

2ΦΥΛΛΟ 103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας βρείτε στα

παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

EΔEM, ΑΝΕΚΔOΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

ΔPAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EKΔ. ΣABBAΛA (ZΩOΔ. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EKΔ. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:

ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»

ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣ

ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ

«ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364

e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ

KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣ

ΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ

ΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣ

MYPTΩ KONTOMΙTAKH

ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ

NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ

ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣ

ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ

ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ

ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ

ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo

τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΦΥΛΛΟ 103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 20113

«Δεν είναι συνώνυμοτης ουτοπίας τοόραμα. Είναι η τε-λική εικόνα πουπαρουσιάζει μεενάργεια το όφε-λος που θα προκύ-ψει για τηνποιότητα της κα-θημερινής ζωής.

Στην τελική αυτή εικόνα θα τείνουμε αε-νάως.

Το όραμα προσαρμόζεται και βελτιώνεταικαθ’ οδόν έτσι ώστε στο τέλος να είναι,ίσως κάπως αγνώριστο ,σε σχέση μεαυτό που ξεκινήσαμε.

Αλλά θα είναι το σωστό όραμα, γιατί πέ-ρασε από τη φωτιά της καθημερινήςπραγματικότητας..»

απόσπασμα από το βιβλίο του σημαντικούαρχιτέκτονα και πολεοδόμου ΓρήγορηΔιαμαντόπουλου, με τίτλο “Τι μένειάραγε από 45 χρόνια Μαχόμενης Πολε-οδομίας;”

Για την αντιγραφή Μ.Φ. Καλό υπόλοιπο

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

“ Ζούμε σήμερα οδυνηρές ιστορικές στιγμές, που θυμίζουν έν-τονα εκείνες που η ανθρωπότητα εβίωσε κατά τη δεκαετία του1920-1930 και είχαν οδηγήσει στη μεγάλη κρίση του 1929, μετις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε. Οι κυβερνήσεις, με τον αυτόπάντα δογματισμό και κυνισμό, μεθοδεύουν την εμβάθυνση τηςκρίσης προς αποκλειστικό όφελος του χρηματιστικού κεφαλαί-ου, δηλαδή των τραπεζών, των χρηματιστών, των κερδοσκόπων.”

Όπως σημειώνει η βρετανική Γκάρντιαν, το«τραγούδι της κρίσης» είναι γνωστό και σή-μερα το άδουν όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι Ευ-ρωπαίοι πολιτικοί ιθύνοντες, υπό τον συν-τονισμό των αρχόντων του μεγάλου χρή-ματος και με κόστος την αποδιάρθρωση των

κοινωνιών και το σάρωμα ακόμη και των πιο αναγκαίων προ-ϋποθέσεων της ανθρώπινης ζωής. Η επίθεση του χρήματος δενείναι μόνον οικονομική, πολιτική, αλλά επίσης πολιτισμική και ακό-μη περισσότερο βιο-πολιτική, δηλαδή κλονίζει ακόμη και τα θε-μέλια της ανθρώπινης ύπαρξης. Στον βωμό του αφηρημένου χρή-ματος θυσιάζονται σήμερα όλα, χωρίς κανέναν περιορισμό καικαμιά επιφύλαξη, ούτε την ελάχιστη κόκκινη γραμμή. Η ελληνι-κή κυβέρνηση δεν έχει τίποτε στο οποίο να θεωρεί ότι υστερείέναντι των Ευρωπαίων ομολόγων της, σε ό,τι αφορά στην ολι-κή επίθεση εναντίον του κόσμου της εργασίας και εναντίον ακό-μη και των πιο στοιχειωδών προϋποθέσεων της ανθρώπινης ύπαρ-ξης.Στη συνάντηση των Ευρωπαίων ηγετών της Πέμπτης 21 Ιουλί-ου, η Ευρώπη έδειξε όχι μόνον την ανυπαρξία της στη σημερι-νή κρίσιμη στιγμή, αλλ’ επιπλέον έδειξε την θετική συμβολή τηςστη δραματική επιδείνωση του διεθνούς οικονομικού και κοινωνικούπεδίου. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη παραμένει κάτι το αδιανόητογια τον γερμανικό νεο-εθνικισμό και αντίθετα διατηρείται η χω-ροφυλακίστικη νοοτροπία της επιτήρησης των αδύναμων εταί-ρων από τους ισχυρούς. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι, σε στιγμέςκρίσης, η ανάγκη αλληλεγγύης θα έπρεπε να υπερισχύει της αρ-χής των κυρώσεων εις βάρος των αδύναμων. Όταν το κόστοςτης κρίσης επιρρίπτεται στους οφειλέτες και στους αδύναμους,τότε η κρίση μοιραία βαθαίνει και η έξοδος από αυτήν περιπλέ-κεται ακόμη περισσότερο. Ακόμη και τα προβλήματα εξυγίανσηςκαι ανταγωνιστικότητας τίθενται με απείρως περιπλοκότερουςόρους και στην πράξη αποβαίνουν ανεπίλυτα, ενόσω το κόστοςεπίλυσής τους επιρρίπτεται αποκλειστικά και μόνον στουςοφειλέτες. Από την άλλη πλευρά, οι πλεονασματικοί εταίροι, ενώ

δυστροπούν στο να φέρουν το κόστος που τους αναλογεί για τηνέξοδο από την κρίση, δεν διστάζουν παράλληλα να επιβάλλουνεξοντωτική λιτότητα εισοδημάτων και περικοπές δημόσιων δα-πανών, εν ονόματι της εδώ και τώρα ανάγκης εξισορρόπησηςτων δημοσιονομικών ισοζυγίων.Όλοι γνωρίζουμε ότι οι περικοπές δαπανών και εισοδημάτων σεπερίοδο ύφεσης δεν αποφέρουν μείωση των δημόσιων ελλειμ-μάτων, αλλά περαιτέρω εκτίναξή του. Εάν το ελληνικό χρέος απο-βαίνει μη-διαχειρίσιμο, αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στο Μνη-μόνιο, που αφ’ ενός σωρεύει αφάνταστα πρόσθετα χρέη και αφ’ετέρου συρρικνώνει το εθνικό εισόδημα, το οποίο θα έπρεπε ναεξυπηρετεί το χρέος. Παράλληλα, το Μνημόνιο διαιωνίζει και επι-δεινώνει το δημόσιο έλλειμμα, το οποίο, υποτίθεται, σκοπεύεικατά προτεραιότητα να περιορίσει. Κατά συνέπεια, η ευρωπαϊ-κή πολιτική παραμένει όχι μόνον αρνητική όσον αφορά τη θετι-κή διαχείριση της κρίσης που έχει σήμερα ενσκήψει, αλλά και ανε-πανόρθωτα θετική όσον αφορά τις αρνητικές επιλογές που βα-θαίνουν την κρίση, την περιπλέκουν και την καθιστούν κυριολε-κτικά ανεπίλυτη.Για την υπέρβαση και την απεμπλοκή από τη σημερινή κρίση θαέπρεπε να πάψουν να θεωρούνται ταμπού τα προνόμια και δι-καιώματα του χρήματος και να δοθεί προτεραιότητα στην επα-νεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας. Απαράκαμπτη προϋπό-θεση γι' αυτό θα ήταν μια μεγάλης εκτάσεως αναδιανομή τωνεισοδημάτων με ενίσχυση των αδύναμων και των αποκλεισμέ-νων από κάθε κατανάλωση, όπως επίσης η καταπολέμηση τηςανεργίας και η στήριξη της απασχόλησης, δεδομένου ότι μόνοναυτές οι δαπάνες έχουν το υψηλότερο πολλαπλασιαστικό απο-τέλεσμα στην ανάκαμψη της οικονομίας. Οι διαρθρωτικές με-ταρρυθμίσεις οπωσδήποτε είναι αναγκαίες, αλλά δυσκολότεραπραγματοποιούνται σε μια οικονομία που καταβυθίζεται στην ύφε-ση από ό,τι σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία, που εξ αυτού ακρι-βώς του λόγου αποβαίνει ασύγκριτα πιο εύπλαστη και αποδοτι-κή. Κάθε επιλογή που οπισθοδρομεί την οικονομία τροφοδοτείμοιραία την ισχύ και την αρπακτικότητα του χρήματος, ιδίως μεόρους αρπαγής περιουσιακών στοιχείων, ενώ η αντίθετη επιλογή,αυτή που τονώνει την οικονομία, ενισχύει τη θέση του κόσμουτης εργασίας έναντι των εισοδηματιών, των κερδοσκόπων καιτων κοινωνικών κηφήνων του αφηρημένου χρήματος.

Αυγή, 24 Ιουλίου 2011

Στον βωμό του αφηρημένου χρήματος

Γράφει ο Κώστας

Βεργόπουλος

Με πνεύμα δημοκρατικής ευαισθησίας, η κ. Διαμαντοπούλου, νύχτα, μες το κατακα-λόκαιρο, αποφάσισε ότι ο διάλογος σχετικά με τα πανεπιστήμια ολοκληρώθηκε καιξεκίνησε να προωθεί το νέο σχέδιο νόμου για τα πανεπιστήμια. Σε ό,τι ακολουθεί

δεν θέλουμε να ασχοληθούμε τόσο με τις συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου, το περιε-χόμενο του, και τις συνέπειες αυτού για τα μέλη τηςακαδημαϊκής κοινότητας. Αυτό που κυρίως θα μαςαπασχολήσει είναι οι κοινωνικές συνέπειες αυτώντων μεταρρυθμίσεων και ο τρόπος με τον οποίο αυτέςεγγράφονται στο κοινωνικό τοπίο της Ελλάδας του«Μνημονίου».Ως προς το περιεχόμενο των αλλαγών, αρκεί να

πούμε ότι ο νέος νόμος δεν έχει απολύτως τίποτα τονέο. Προσπαθεί να υλοποιήσει τις αρχές της συνθή-κης της Μπολόνιας στο χώρο του ελληνικού πανεπι-στημίου, στρατηγική που αποτελεί την κατεύθυνσηκάθε υπουργού παιδείας από την θητεία του ίδιου τουΓ. Παπανδρέου, επί κυβερνήσεως Σημίτη, και κάθε

μεταρρύθμισης έκτοτε. Βασι-κοί της άξονες ήταν: α) Η «οι-κονομική αυτοτέλεια» των πανεπιστημίων, δηλαδή η αποσύνδεσητης χρηματοδότησης των ιδρυμάτων από το κράτος, και η υποχρέ-ωση τους να αναζητούν πόρους από την «κοινωνία», είτε μέσω τηςπώλησης των εκπαιδευτικών τους υπηρεσιών, είτε μέσω της δια-

σύνδεσης τους με επιμέρους κλάδους της παραγωγής, είτε μέσω τρίτων φορέων της κοι-νωνίας των πολιτών (όπως π.χ. η Εκκλησία, ο Σ.Ε.Β., κ.ο.κ.) που θα είναι πρόθυμοι ναχρηματοδοτήσουν τα ιδρύματα. β) Η εισαγωγή τριών κύκλων σπουδών (3 χρόνια προπτυ-χιακό, 2 χρόνια μεταπτυχιακό, 3 διδακτορικό) που να εναρμονίζει τα προγράμματα σπου-δών με αυτά του Αγγλοσαξονικού ακαδημαϊκού καταστημένου, με σκοπό την γ) σύνδεση τωνσχετικών προγραμμάτων με ένα ενιαίο σύστημα αξιολόγησης των προγραμμάτων και τωνπαρεχόμενων υπηρεσιών. Το τελευταίο αυτό σημείο δε ήταν εξ αρχής νευραλγικής σημα-σίας, καθώς μόνο μέσα από ένα αντικειμενικό και καθολικό σύστημα αποτίμησης της«αξίας» κάθε εκπαιδευτικού ή ερευνητικού θεσμού θα άνοιγε η τριτοβάθμια εκπαίδευσηστον ιδιωτικό τομέα και θα του έδινε την δυνατότητα ορθολογικής αποτίμησης του ενδε-χόμενου κόστους και κέρδους από τυχών επενδύσεις στον τομέα. Στις ιδιαίτερες πολιτι-κές και κοινωνικές συνθήκες της Ελλάδας, η εφαρμογή μίας πολιτικής στην παραπάνωκατεύθυνση προϋπέθετε και τομές σε δύο άλλα μέτωπα. Πρώτον στο περιορισμό της αυ-τοτέλειας των πανεπιστημίων και της διοικητικής τους αυτονομίας, και δεύτερον στον πε-ριορισμό του πανεπιστημίου ως χώρου δημοκρατίας, συμμετοχής και πολιτικοποίησης, πουείχε ως αποτέλεσμα η κοινότητα του να αποτελεί κατ’ επανάληψη στη μεταπολίτευση εστίακοινωνικών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων. Ο νόμος λοιπόν για τα πανεπιστήμια επιβε-βαιώνει την αντίληψη ότι το πλείστο μέρος των αλλαγών που εισηγούνται στη χώρα μεαφορμή τη κρίση του δημοσίου χρέους, δεν αποτελούν τομές στις ασκούμενες πολιτικές,

αλλά αφορμές για να επιταχυνθούν οι πολιτικές που προωθούνταν στην προ Μνημονίου Ελ-λάδα, και που οδήγησαν στην κρίση.

Αυτό που έχει όμως μεγαλύτερη σημασία από τις ιδιαίτερες ρυθμίσεις τουνόμου, είναι αυτά τα οποία μπορεί να μας πει η μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου σχετικά μετην ελληνική κοινωνία, όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα από τις «μνημονιακές πολιτικές».Στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και μετά τα μεσοαστικά στρώματα των πό-λεων είναι διακριτά ως ένα ξεχωριστό και κυρίαρχο κομμάτι του πληθυσμού, κατά των πρό-τυπο των μαζικών μεσαίων στρωμάτων των δυτικών κοινωνιών που επικράτησανμεταπολεμικά στις περισσότερες «δυτικές χώρες». Η Μεταπολίτευση ήταν η δική τουςστιγμή, η στιγμή της πολιτικής τους ηγεμόνευσης, και τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα ήταν

τα δικά τους κόμματα, υπό την έννοια ότι αυτάέπρεπε πριν από όλα να μιλήσουν τη δική τουςγλώσσα και να εξυπηρετήσουν και τα δικά τους συμ-φέροντα, αν ήθελαν να έχουν ελπίδα να ανέλθουνστην εξουσία. Το Μνημόνιο πριν από όλα αλλάζειαυτόν τον κοινωνικό χάρτη της χώρας, στον οποίοτα μεσαία στρώματα είναι πλειοψηφικά, τείνονταςπρος την επιστροφή σε ένα κοινωνικό μοντέλο μεπολύ πιο ακραία πόλωση και ένταση των κοινωνικώνανισοτήτων. Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τηδυσκολία με την οποία αντιμετωπίζουν οι χαμηλόμι-σθοι ή ο αγροτικός κόσμος την κρίση, τα μεσαίαστρώματα των πόλεων είναι αυτά που αισθάνονταιμε μεγαλύτερη ένταση τόσο την κρίση όσο και τιςσυνέπειες των μεταρρυθμίσεων, με την έννοια ότιαυτά είναι που υφίστανται την μεγαλύτερη κοινωνική

μετατόπιση (προς τα κάτω) έναντι άλλων τμημάτων της κοινωνίας. Το πανεπιστήμιο από ταμέσα της δεκαετίας του ’60, αλλά κυρίως το πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης, ήταν οδικός τους θεσμός, ο θεσμός που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των μεσαίων στρωμάτων,εξασφάλιζε σε όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού, ειδικά στους κατοίκους αγροτικών πε-ριοχών, ότι η κατάσταση του μικρομεσαίου ήταν ανοικτή δυνητικά για όλους, και ταυτό-χρονα ο θεσμός που ευθυγράμμιζε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού με τις ανάγκεςαναπαραγωγής της ελληνικής πολιτείας και όχι της ελληνικής οικονομίας.

Αρά το πανεπιστήμιο ήταν πρωτίστως θεσμός κοινωνικής κινητικότητας, σίγουραμέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και έκτοτε μέσα από την αδράνεια των σχετικών αν-τιλήψεων συνέχιζε να νοείται ως ipso facto προϋπόθεση για την εξασφάλιση της ιδιότηταςτου πολίτη στην ελληνική κοινωνία, δηλαδή του ουσιαστικού δικαιώματος συμμετοχής στακοινά, και της διατήρησης μέσω αυτού σε κάθε οικογένεια του δικαιώματος να διεκδικεί γιατον εαυτό της ένα κάποιο κοινωνικό στάτους λέγοντας, ότι και «ο Παπαδόπουλος βρε παιδίμου τα παιδιά του τα σπούδασε» και άρα πέτυχε. Αυτό που όμως δεν ήταν το πανεπιστή-μιο, ήταν θεσμός διάδοσης της γνώσης. Και έτσι μόνο μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί ηΕλλάδα έχει από τα υψηλότερα ποσοστά πτυχιούχων Α.Ε.Ι. στην Ευρώπη και από τα χαμη-λότερα ποσοστά π.χ. αναγνωσιμότητας βιβλίων. Αυτό που επίσης δεν ήταν το ελληνικό πα-νεπιστήμιο, ήταν εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης και χάραξης νέων οικονομικώνκατευθύνσεων για τη χώρα. Και για αυτό η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά στις τελευταίες θέ-σεις μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών σε ποσοστό κονδυλίων για την έρευνα την ίδια στιγμήπου τα ίδια τα ιδρύματα και τα τμήματα στη χώρα αφθονούν.

συνέχεια στην 19η σελίδα


επιμέλειακειμένου

o MιχάληςNικoλακάκης

Το πανεπιστήμιο των μειωμένων προσδοκιών

Ετοιμάζοντας την Πυξίδα …

Είδαμε

Πολλά μουσικά ντοκιμαντέρ

Ζήσαμε

Την σωτηρία μας !!!

Ακούγαμε

Ανόητους «άρχοντες» σε άναρθρες κραυγές …

Ξανά – Διαβάζαμε

Κάρολο Μάρξ


Το τελευταίο δε διάστημα, προμηθευόμα-σταν μέσα από τις Κυριακάτικες εφημε-ρίδες ή λαμβάναμε από φίλους, απλά

προγράμματα, στυλ «Easy Tax», λογισμικά γιαόλους, τα οποία θα μας βοηθούσαν στην κατα-χώρηση, τον υπολογισμό και την τελική υπο-βολή των αποδείξεών μας, στην φετινή μαςφορολογική δήλωση. Είχαμε προετοιμαστείκαλά, ως λαός σπεύδω να διευκρινίσω, γιατίως Έθνος μάλλον «το χάσαμε το σημάδ’», γιαμια ακόμα φορά, όπως θα έλεγε κι ο αείμνη-στος Χαρίλαος.Για του λόγου το αληθές, θα παραθέσω επα-κριβώς τα στοιχεία από το ρεπορτάζ της Οικο-νομίας, της 8ης Ιουνίου 2011. Σύμφωνα μεαυτά, οι τέσσερις στους δέκα Έλληνες φορο-λογουμένους λαμβάνουν επιστροφή φόρου. Ηεικόνα αυτή αφορά στην τέταρτη πατρίδα εκ-καθαριστικών, η οποία ανέρχεται σε 411.498σημειώματα, εκ των οποίων τα 162.292 είναιπιστωτικά - δηλαδή το 39,44% -, ενώ τα174.117 – 42,31% - είναι μηδενικά και τα υπό-λοιπα 75.089 – 18,25% - είναι χρεωστικά. Τααντίστοιχα συνολικά δεδομένα, μέχρι την ώραπου γράφονταν αυτές οι αράδες, δείχνουν ναέχουν εκκαθαριστεί 1.646.623 φορολογικέςδηλώσεις, από τις οποίες, οι 653.956 είναι πι-στωτικές - δηλαδή το 39,71%-, οι 687.282 μη-δενικές - 41,74% - και οι υπόλοιπες 305.385- 18,55% - χρεωστικές.Καθώς τα παραπάνω δεδομένα επεξεργάστη-καν και τα στοιχεία εξήχθησαν από τη ΓενικήΓραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων τουΥπουργείου Οικονομικών, αντιλαμβάνεσθε ότιδεν μπορούν να αμφισβητηθούν και απλά κα-τατίθενται χάριν αξιοπιστίας. Παρόλα αυτά κιεπειδή δεν κατηγορώ τη στατιστικολαγνεία, ηοποία μας διακρίνει τον τελευταίο καιρό, θαήθελα να παρατηρήσω, ότι έχουμε ήδη ξεπε-ράσει το 20,0% του συνόλου των φορολογικώνδηλώσεων, οπότε το δείγμα που έχει ήδη εκ-καθαριστεί είναι αυτό που λέμε «αντιπροσω-πευτικό», δηλαδή δεν αναμένονται ιδιαίτερεςμεταβολές στα παραπάνω ποσοστά έως καιτην ολοκλήρωση της εκκαθάρισης. Αυτός είναι

άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο η 4η πα-τρίδα ελάχιστα διαφέρει από το προοδευτικό,ως σήμερα, σύνολο. Μικρής αξίας σχολιασμόίσως θα είχε η αναμενόμενη, έστω και μικρή,αύξηση των πιστωτικών δηλώσεων - ξεπερ-νώντας το 40% - αφού αυτές που ακόμα υπό-κεινται σε υποβολή και εκκαθάριση είναιεκείνες των μισθωτών και των συνταξιούχων,οι οποίες παρουσιάζουν μια τάση προς μηδε-νικό ποσό φόρου ή και κάτω από αυτό, λόγωχαμηλών γενικά εισοδημάτων. Για αυτό τολόγο άλλωστε, το Υπουργείο τις ζητάει στοτέλος, μετά τις αναμενόμενα χρεωστικές τωνεπιχειρήσεων, των ελευθέρων επαγγελματιώνκαι των άλλων «κοινών απατεώνων».Άραγε, ποιός ήταν ο στόχος του Υπουργείουόταν κατέθετε την αντίστοιχη, «Περί Φορολο-γικών Μέτρων και Αποδείξεων Λιανικής», νο-μοθεσία στη Βουλή; Ο σκοπός ήταν σίγουραεισπρακτικός, αλλά το αποτέλεσμα δείχνει ναμη δικαιώνει τους κατέχοντες. Στην πραγματι-κότητα, η τροπολογία επένδυε στον δεδομέναάναρχο χαρακτήρα του Έλληνα ο οποίος, λόγωσυμπεριφοράς, έδειχνε να μην έχει το απα-ραίτητο οργανωτικό υπόβαθρο για να συγκεν-τρώνει ως εργατική μέλισσα μικρά χαρτάκια,που από μόνα τους μπορεί να μην είχαν καμίασημασία, αλλά συνολικά θα δημιουργούσαν μιασοβαρή όσο και νόμιμη φορολογική απαλλαγή.Η αλήθεια και πάλι είναι ότι στη βάση της, η ενλόγω υπόθεση ήταν αληθοφανής. Ο Έλληναςεξ’ ορισμού έδειχνε να μην αποδέχεται τηρήση ότι «…και ο Μισισιπής από παραποτά-μους γίνεται», εντούτοις οι ιθύνοντες δε θα’πρεπε να αγνοούν ότι ο ίδιος Έλληνας, ο αρι-βίστας και άναρχος μπορεί να γίνει χαρισμα-τικά διαδικαστικός, τακτικός και οργανωτικός.Έτσι, οι συνολικές επιστροφές φόρου από τημέχρι τώρα πορεία εκκαθάρισης των δηλώ-σεων είναι εντυπωσιακά αυξημένες, σε σχέσημε πέρυσι και ανέρχονται σε 586,4 εκατομμύ-ρια ευρώ, έναντι 746,4 εκατομμύρια ευρώ, πουείναι οι πληρωμές φόρων από τους φορολο-γούμενους. Οι αριθμοί αυτοί απορρέουν ωςαποτελέσματα της πιο σύννομης εφαρμογής

του νέου θεσμού. Οι φορολογούμενοι απλάαξιοποιούν τη νομοθεσία και υποβάλλουν απο-δείξεις δαπανών στο ανώτατο επιτρεπόμενοόριο, λαμβάνοντας αυξημένη επιστροφήφόρου. Δεν κάνουν κάτι κακό, όμως μικρά ει-σοδήματα, όπως π.χ. συνταξιούχων με μικρέςκρατήσεις που πλήρωναν φόρο μερικές εκα-τοντάδες Ευρώ, τώρα θα απαιτήσουν το bonusπου τους «παραχωρεί» η ίδια η νομοθεσία,διαμορφώνοντας εύκολα το αποτέλεσμα: Φο-ρολογούμενοι Έλληνες – Υπουργείο Οικονο-μικών 1-0.Να υποθέσουμε ότι όλοι οι Έλληνες έγιναν τυ-πικοί και συστηματικοί έστω και μόνο στο θέμααυτό; Μάλλον όχι, θα τολμήσω να προβλέψω.Ενδεχομένως πρέπει και να αποσύρω - ενμέρει - την παραπάνω προσωπική διαπίστωση,ότι δηλαδή τίποτα κακό δε γίνεται. Όσοι φο-ρολογούμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να κά-νουν τις λίστες των αποδείξεών τουςνομότυπα, απλά δανείζονται τη λίστα ενόςφίλου τους και προβαίνουν σε ηλεκτρονικέςδηλώσεις «κρατώντας στο σπίτι τους», τιςαποδείξεις που φυσικά δεν έχουν. Ακόμα πιοσυχνά, αν δεν συμπληρώνουν το ανώτατο όριοαποδείξεων, απλά δανείζονται ένα μέρος απόαυτές των φίλων ή των συγγενών τους τωνοποίων έχουν ήδη εκκαθαριστεί οι δηλώσεις.Άντε τώρα να βρεις τρόπο να τους τσακώσειςόλους αυτούς. Το Υπουργείο Οικονομικώναπειλεί με ελέγχους αλλά μια και μπλέξαμε μεπιθανότητες, εγώ να δεχθώ ότι θα ελεγχθείως και το 10% των φορολογούμενων. Με πι-θανότητα 10% να ελεγχθεί κάποιος παράνομαλειτουργών, για να ελεγχθεί και ο έτερος πα-ράνομός του, η πιθανότητα δεν είναι πάνω από1% και ακόμα και τότε θα δανειστούν αμφότε-ροι τις αποδείξεις ενός τρίτου. Μεγάλος θεω-ρητικός νους ο Έλληνας, μπορεί να εφευρίσκειτρόπους τόσο για την έννομη όσο και την πα-ράνομη τάξη. Άσε που δίνεται και η ευκαιρίανα «φιλιώσει» ο επαγγελματίας με το συντα-ξιούχο, ο πελάτης με τον προμηθευτή, ο προ-ϊστάμενος με τον υφιστάμενο, ο γαμπρός μετον πεθερό και η νύφη με την πεθερά. Μεγάλο

βρυχηθμό θα αφήσει το «συντεταγμένο» κρά-τος, αλλά το κύρος τουέχει ήδη πληγεί ανεπα-νόρθωτα. ΑλλάζειΥπουργούς, αλλάζειδιατάξεις, παίρνει πίσωαυτό που έδωσε, το ξα-ναδίνει μετά τη θύελλα αντιδράσεων αλλάμόνο για το 2011 και «βαράει» αλύπητα απόκει και πέρα.Αγαπητέ Κύριε Υπουργέ,Θα σας σύστηνα ανεπιφύλακτα να διαβάσετετο τεύχος του Αστερίξ με τίτλο «Οβελίξ & Σία»,όπου ο -πιθανότατα γνωστός σας- Κάϊους Γιά-πιους, προερχόμενος από τη Νέα Σχολή τωνΑπελεύθερων του Ιουλίου Καίσαρα, προσπα-θεί να «δαμάσει» τους – επίσης γνωστούς σαςλόγω σωματοδομής - Γαλάτες με το δόλωματου κέρδους, το χρυσάφι. Το αποτέλεσμα δενείναι άλλο από το να ασχοληθεί με το κέρδοςακόμα και ο Μαθουσαλίξ και η Ρώμη να κινδυ-νεύσει με χρεοκοπία. Έτσι έγινε κι εδώ. Τομόνο που καταφέρατε είναι να μάθουν να χρη-σιμοποιούν Excel ακόμα και οι συμμαθήτριεςτης «Κυράς της Ρω» που βρίσκονται εν ζωή. Οστατιστικολόγος Έλληνας θα βελτιώσει για μιαακόμα φορά τις δεξιότητές του, για να απο-δείξει για μια ακόμα φορά ότι «πενία, τέχναςκατεργάζεται». Αν το σκεφτείτε καλά, αυτή τηφορά σας την έφεραν οι μικροεισοδηματίες, οισυνταξιούχοι και κάποιοι πονηροί. Πριν προ-βείτε δε σε ακόμα σκληρότερα μέτρα, γιατίκάτι τέτοιο θα πράξετε, σκεφτείτε τις νέεςθύελλες που θα θερίσετε από τους ήδη αγα-νακτισμένους αλλά και τις αντιδράσεις που θαδεχτείτε εντός και εκτός κόμματος. Θα πρό-τεινα να το εκμεταλλευτείτε πολιτικά ως μια –εν τέλει – βοήθεια προς το μικρό εισόδημα καιαπλά θα πρότεινα, για μια ακόμα φορά, να ψά-ξετε λίγο καλύτερα γι’ αυτούς που πρέπει ναφορολογηθούν. Πιστέψτε με, δεν είναι δύ-σκολο να βρεθούν αλλά δεν έχουν καμία σχέσημε τις αποδείξεις λιανικής.

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

Του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγόν

δεν υπομένει! Η εκδίκηση των αποδείξεων

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

Η αλήθεια είναι ότι είχαμε προετοιμαστεί καλά για το θέμα. Από τη μία, το Υπουργείο Οικονομικών και οι λογιστές μας, με τις προ-ειδοποιήσεις και τις οδηγίες τους αντίστοιχα, από την άλλη, οι φοροτεχνικοί των πρωινάδικων και τα κάθε είδους έντυπα, με τιςσυμβουλές τους για τα «κόλπα και τις παγίδες».

Το Μουσείο ίσως είναι μια έννοια πουστη συνείδηση των περισσοτέρωνείναι κάπως βαρετή. Για ποιο λόγο θε-ωρείτε ότι συμβαίνει αυτό;Είναι αλήθεια ότι κυρίως σε παλαι-ότερα χρόνια, τα Μουσεία δεν ήταντόσο προσφιλή σε αρκετούς ανθρώ-πους. Τα εκθέματα, πολλές φορές δενείχαν τις κατάλληλες επεξηγήσεις μεαποτέλεσμα οι επισκέπτες να δυσκο-λεύονται να κατανοήσουν την ακριβήσημασία τους, αλλά και την ιστορικήαξία του εκθέματος που βλέπουν. επί-σης, Είχε επικρατήσει μια άποψη, λαν-θασμένη κατά την άποψή μου, ότι σεμουσειακούς χώρους πρέπει να τη-ρούνται συγκεκριμένοι και πολύ πε-ριοριστικοί κανόνες, οι οποίοι δίνουντην εντύπωση στους επισκέπτες ότιπρόκειται για έναν χώρο τόσο αυ-στηρό, όσο και απρόσιτο. Σίγουρα,πρέπει να υπάρχουν κανόνες για τηνεύρυθμη λειτουργία του χώρου αλλάόχι με τον απόλυτο τρόπο που αυτοίδιέπονταν. Ωστόσο, στις μέρες μας,θεωρώ, και συγκεκριμένα στο ΝαυτικόΜουσείο Κρήτης, εφαρμόζονται πιοσύγχρονες μέθοδοι ως προς τοντρόπο που παρουσιάζονται τα εκθέ-ματα, όπως επίσης και οι άνθρωποιπου δουλεύουν σε αυτό φροντίζουν ναυπάρχει ένα περιβάλλον πιο οικείο γιατον επισκέπτη. Επίσης, προσπαθούμεγια μια επικοινωνία μεταξύ του Μου-σείου και των επισκεπτών, είτε μέσωτου διαδικτύου, κάτι το οποίο δενυπήρχε παλαιότερα, είτε μέσα από εκ-παιδευτικά προγράμματα.

Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι αρέσειπερισσότερο σε κάποιον όταν έρχεταιστο χώρο σας;

Διαβάζοντας το βιβλίο επισκεπτών στοΝαυτικό Μουσείο Κρήτης, θα διαπι-στώσει κανείς ότι κάθε επισκέπτηςβρίσκει και κάτι διαφορετικό το οποίοτου κεντρίζει το ενδιαφέρον του, γιατους δικούς του λόγους. Αναμφισβή-τητα όμως, το Μινωικό πλοίο, το οποίομετά από 3,500 χρόνια καταφέραμε νατο ζωντανέψουμε δίνοντας την ευκαι-ρία σε χιλιάδες επισκέπτες μας να τοθαυμάσουν από κοντά , αποτελεί πόλοέλξης. Επίσης, η έκθεση «Μάχη τηςΚρήτης» με το πλούσιο εποπτικόυλικό, ξυπνάει μνήμες και συναισθή-ματα στους παλαιότερους και μαθαί-νει στους νεότερους τη νεότερηιστορία της Ελλάδος.

Τα ελληνικά μουσεία και γενικότερα οιχώροι τέχνης δείχνουν τα τελευταίαχρόνια μια διάθεση, για να δεχτούν μι-κρούς επισκέπτες. Υπάρχουν πολλάπρογράμματα που αφορούν παιδιά καιοικογένειες. Ισχύει κάτι τέτοιο και σεσας;Είναι πολύ σημαντικό, ένα Μουσείο ναβρίσκει τον σωστό τρόπο (π.χ κατάλ-ληλα προγράμματα) για να μπορεί ναπροσελκύει και να αποκτάει μικρούςφίλους. Έτσι και το Ναυτικό ΜουσείοΚρήτης, έχει δημιουργήσει εκπαιδευ-τικά προγράμματα, σύμφωνα με τασύγχρονα παιδαγωγικά πρότυπα και τηθεωρία της μουσειακής εκπαίδευσης,προσαρμοσμένα στις ανάγκες και στιςδυνατότητες της παιδικής ηλικίας.

Φεύγοντας από το Ναυτικό ΜουσείοΚρήτης, τι είναι αυτό που μένει στοπαιδί; Για την ακρίβεια τι είναι αυτόπου θα θέλατε να μένει στο παιδίΤο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, είναι


Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

ΝαυτικόΜουσείο Κρήτης

To Ναυτικό Μουσείο Κρήτης από το 1973 που ιδρύθηκε αποτελεί πόλο ανά-δειξης αλλά και δημιουργίας στον τομέα της ναυτιλίας. Μέσα από μια μακρά

ιστορική διαδρομή του και έχοντας το υλικό εκείνο που του χρειάζεται λει-τουργεί με σκοπό να στεγάζει και να διαφυλαχτεί τις ναυτικές μας παραδόσειςκαι ειδικότερα της Κρήτης, την προβολή της ναυτικής μας ιστορίας, καθώς και

την καλλιέργεια της αγάπης προς το θαλάσσιο στοιχείο ως πηγή ζωής καιεθνικού μεγαλείου.

Για το Μουσείο, τις δράσεις αλλά και την προοπτική του μιλάμε με τον Μα-νώλη Πετράκη Αρχιπλοίαρχο (M) Π.Ν. ε.α. πρόεδρο του Μουσείου.

Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Ησυνεπαγωγή είναι αναπόφευκτη καιεπιβεβαιώνεται από τη φύση: το πιπέρισυνδέεται στενά με το σεξ, κάτι

που βασίζεται στα θαυματουργά συστατικάτου. Ο «φλογερός» μαύρος καρπός οφείλειτην κάψα του (και, κατ' επέκταση, την άνοδο

της ερωτικής θερμοκρα-σίας) στην πιπερίνη.Οσο για το οξύ, διαπε-ραστικό, άρωμα (πουέχει αποδειχθεί ότι

εκτός του... φτερνίσματος, επιδρά και στηλίμπιντο), προέρχεται από τη χημική ουσίατερπένη.Το πιπέρι, βέβαια, δεν είναι το μόνο που κα-τέχει τον τίτλο του φυσικού βιάγκρα. Αρκετάάλλα μπαχαρικά διαθέτουν παρόμοιες ιδιότη-τες, κάτι που ήταν γνωστό από τους αρχαί-ους χρόνους. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος(23-79 μ.Χ.) και ο Διοσκουρίδης (40-90μ.Χ.) έκαναν πρώτοι ένα βασικό διαχωρισμότων μπαχαρικών: άλλα είναι εκείνα βοηθούντη γονιμότητα, και άλλα... ανεβάζουν τις στρο-φές στο σεξ. Στα τελευταία ανήκει η κανέλαπου θεωρείται από τους «πρακτικούς» θερα-πευτές ως διεγερτικό και για αυτό και συναν-τιέται στις περισσότερες αφροδισιακέςσυνταγές. Κουβαλώντας ακόμα παλαιότερηφήμη, το κάρδαμο χρησιμοποιείται σε κάποιεςτελετές της Τάντρα, συμβολίζοντας το«γιόνι» -τα γυναικεία γεννητικά όργανα.Πράγμα που ερμηνεύει, εν μέρει, τις αφροδι-σιακές ιδιότητες του μπαχαρικού (ας όψονταιτα άλατα σιδήρου, ασβεστίου και ιωδίου, οι βι-

ταμίνες A, C και Ε, καθώς και οι σημαντικέςποσότητες ιχνοστοιχείων που περιέχει). ΟΔιοσκουρίδης, μάλιστα, υποστήριζε ότι είναιτο αποτελεσματικότερο όλων, με αποτέλεσμανα το πίνουν οι... δυσλειτουργικοί πρόγονοίμας σε χυμό κοπανισμένων καρπών που τουςαραίωναν με νερό.Πολύ καλό αφροδισιακό θεωρείται και το γα-

ρίφαλο. Η επιστημονική ονομασία του είναιEugenia caryophyllata, από την ευγενόλη πουπεριέχει σε πολύ υψηλή ποσότητα (75-87%).Από αυτήν τη φαινόλη κυρίως, προικίζεται μεδιάφορες ερωτικές (εκτός από θεραπευτι-κές) ιδιότητες. Σύμφωνα με κείμενα παλαιώνβιβλίων τής (έμπειρης σε τέτοια ζητήματα)Ανατολής, το μάσημα γαρίφαλων τονώνει τηνερωτική διάθεση και καταπολεμά τη σεξουα-λική ανικανότητα. Μια θέση στο πάνθεον τωνδιεγερτικών είναι καπαρωμένη από το κύμινο.Η σχέση του με το σεξ ανιχνεύεται σε κά-ποιες αραβικές παραδόσεις, όπου ένα μείγμασκόνης κύμινου με πιπέρι και μέλι, θεωρείταιαξιόπιστο αφροδισιακό. Το επιβεβαιώνουνεπίσης τα ερωτικά ελιξήρια που παρασκευά-ζονται μέχρι σήμερα και στηρίζονται στηνυψηλή περιεκτικότητα του κύμινου σε σίδηροκαι μαγνήσιο. Τέλος, ένα αφροδισιακό μπα-χαρικό που φαίνεται πως αφορά μόνο τις γυ-ναίκες, είναι το μοσχοκάρυδο. Τουλάχιστονσύμφωνα με τις μακραίωνες παραδόσεις τηςΚίνας, όπου το... αξιοποιεί δεόντως ο γυναι-κείος πληθυσμός.

Πηγή : http://www.protagon.gr

Tου ΆρηΜαλανδράκη

Καρυκεύοντας το σεξ18/06/2011

Τα βρωμόλογα (διατί να το κρύψομεν άλλωστε;) συνδέονται στενά μετα... ηχητικά εφέ της ερωτικής πράξης.Το ίδιο στενά συνδέονται τα βρωμόλογα με το πιπέρι. «Θα σου βάλω

πιπέρι στο στόμα» είναι η συχνότερη απειλή των μεγάλων στους μικρούς, έτσι και τολμήσουν να ξεστομίσουν μια τέτοια λέξη.


ένας χώρος στον οποίο υπάρχουν πολλάεκθέματα και συνεπώς πολλές πληροφο-ρίες που αφορούν τη ναυτική ιστορία τηςΕλλάδος και όχι μόνο. Οπότε, είναι κα-τανοητό ότι ένα μικρό παιδί πολύ δύ-σκολα θα μπορέσει να αφομοιώσει όλεςαυτές τις πληροφορίες σε μια επίσκεψη.Αυτό λοιπόν, που μας ενδιαφέρει είναι ναέρθουν τα παιδιά σε μια πρώτη επαφή μετο θαλάσσιο στοιχείο, τη ναυτική μαςιστορία, αλλά κυρίως να εξοικειωθούν μετο χώρο του Μουσείου και να τον αγαπή-σουν.

Οι δράσεις που διοργανώνει το ΝαυτικόΜουσείο Κρήτης προσελκύουν την τοπικήκοινωνία ή υπερισχύει το ενδιαφέρον τωνξένων επισκεπτών;Κάθε χρόνο το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης,προσπαθεί και διοργανώνει δράσεις καιεκδηλώσεις, οι οποίες μπορούμε ναπούμε με ιδιαίτερη ικανοποίηση, κεντρί-ζουν το ενδιαφέρον της τοπικής κοινω-νίας, κάτι που φαίνεται κάθε φορά από τηπροσέλευση του κόσμου. Ωστόσο, είναιγεγονός ότι τους καλοκαιρινούς μήνες,οι επισκέπτες είναι ως επί τω πλείστωνξένοι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι συν-τοπίτες μας δεν είναι παρόντες.

Σε μια «ιντερνετική» εποχή, το ΝαυτικόΜουσείο Κρήτης στοχεύει στο θυμικό καιτο συναίσθημα ή θα μπορούσε να ενερ-γοποιήσει και το όραμα; Το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, μέσα απότις πολλές συλλογές που διαθέτει, έχειως πρωταρχικό του στόχο να ενεργοποιείτο όραμα των επισκεπτών για τον αγώναγια την ελευθερία, τις ηθικές αξίες, τηπατρίδα και τα ιδανικά. Όμως, προσπα-θεί παράλληλα να δημιουργήσει – ναφέρει στην επιφάνεια διάφορα συναισθή-

ματα του επισκέπτη μέσα από τη κατάλ-ληλη παρουσίαση των εκθεμάτων ταοποία θα τον οδηγήσουν τελικά στοόραμα. Άρα στόχος μας είναι να επιδρά-σει θετικά και εποικοδομητικά στον επι-σκέπτη συνδυάζοντας γνώση-συναίσθημα και όραμα.

Τελικά ποιος είναι ο σκοπός του Ναυτι-κού Μουσείου Κρήτης;Από το 1997 το Ναυτικό Μουσείο Κρήτηςξεκίνησε τα εκπαιδευτικά προγράμματατα οποία απευθύνονται σε παιδιά νηπια-κής ηλικίας και παιδιά Δημοτικού. Ταπρογράμματα αυτά δεν έχουν μοναδικόστόχο να δώσουν στα παιδιά ιστορικέςπληροφορίες αλλά μας ενδιαφέρει να εν-θαρρύνεται η φαντασία, η ευαισθησία καιο προβληματισμός των παιδιών, τόσο μετην ατομική συμμετοχή όσο και με τηνομαδική συνεργασία. Έτσι, τα παιδιά γνω-ρίζουν τη ναυτική ιστορία- κληρονομιάτου τόπου μας αλλά και το θαλάσσιο στοι-χείο με τέτοιο τρόπο ώστε να αναπτύσ-σεται ταυτόχρονα η παρατηρητικότητα, ηκριτική τους σκέψη και η αισθητική καλ-λιέργεια.

Επόμενος στόχος του Ναυτικού Μου-σείου Κρήτης;Μέχρι σήμερα το Ναυτικό Μουσείο Κρή-της, έχει θέσει και έχει πετύχει τελικάπολλούς και δύσκολους στόχους, όπωςείναι για παράδειγμα η ανακατασκευή τουΜινωικού Πλοίου. Όσον αφορά το παρόνκαι το κοντινό μέλλον είναι βέβαιο πωςτο Ναυτικό Μουσείο έχει ως στόχο ναείναι ακόμα πιο κοντά στον επισκέπτη, ναπροσφέρει ακόμη περισσότερη γνώση, ναεμπλουτίζει και να εξελίσσει συνεχώς τιςσυλλογές του και να συμβάλλει ενεργάστη πολιτιστική συνέχεια του τόπου μας.

Ναυτικό Μουσείο Κρήτης

Το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης βρίσκεται στην είσοδο του Ιστορικού ΦρουρίουΦιρκά. Ιδρύθηκε το 1973, με σκοπό να στεγάσει και να διαφυλάξει τις ναυτι-κές μας παραδόσεις και ειδικότερα της Κρήτης, την προβολή της ναυτικής

μας ιστορίας, καθώς και την καλλιέργεια της αγάπης προς το θαλάσσιο στοιχείο ωςπηγή ζωής και εθνικού μεγαλείου.Το Ν.Μ.Κ. έχει θέσει ως βασικό στόχο την ανάπτυξη επαφής με άλλα Ναυτικά μου-σεία της Ελλάδας και του εξωτερικού. Είναι το 2ο Ναυτικό Μουσείο στην Ελλάδατόσο από πλευράς παλαιότητας όσο και δυναμικού. Η μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει2.500 εκθέματα όπως κειμήλια, αντικείμενα που ανασύρθηκαν από το βυθό, ζω-γραφικούς πίνακες, χάρτες, φωτογραφικό υλικό, μακέτες πλοίων, διάφορα ναυτικάόργανα κ.λπ. Κατανεμημένα σε ενότητες, καλύπτουν χρονολογικά τις περιόδουςαπό την εποχή του χαλκού μέχρι την σημερινή. Πέραν αυτών υπάρχει έκθεση τουθαλάσσιου περιβάλλοντος με μια πλούσια συλλογή οστράκων από διάφορα μέρητου κόσμου.Ένα μεγάλο όραμα του Ναυτικού Μουσείου Κρήτης πραγματοποιήθηκε με την κα-τασκευή ομοιώματος Μινωικού πλοίου, με βάση ερευνητικό πρόγραμμα πειραματι-κής αρχαιολογίας, με την χρήση αυθεντικών υλικών, εργαλείων και διαδικασιών τηςεποχής που αφορά (15ος αι. π.Χ.). Για το δύσκολο αυτό εγχείρημα, το Ναυτικό Μου-σείο Κρήτης συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Έρευνας Αρχαίας Ναυπηγικής και Τε-χνολογίας «ΝΑΥΔΟΜΟΣ», το οποίο ανέλαβε την έρευνα και την διεύθυνση τουπρογράμματος. Αποτελεί το κυριότερο έκθεμα του Μουσείου ως μέσο προβολήςτου Κρητικού πολιτισμού. Σημαντικό βήμα ανάπτυξης του Ναυτικού Μουσείου, αποτελεί η πρόσφατη παρα-χώρηση από το ΥΠ.ΠΟ., ενός από τα Ενετικά Νεώρια στο μυχό του ενετικού λιμένατων Χανίων, για τη δημιουργία Μόνιμης Έκθεσης Αρχαίας και Παραδοσιακής Ναυ-πηγικής. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του μουσείου, προσαρμοσμένα στις ανάγ-κες και δυνατότητες κάθε ηλικίας, απευθύνονται σε παιδιά της πρωτοβάθμιαςεκπαίδευσης και νηπιακής ηλικίας καθώς και σε παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σκοπόςτους είναι να διδάξουν, ενθαρρύνοντας την φαντασία, την ευαισθησία και τον προ-βληματισμό των παιδιών με έμφαση τόσο στην ατομική συμμετοχή, όσο και στηνομαδική εργασία.

Διεύθυνση: Ακτή Κουντουριώτη, τηλ. 0030 28210 91875Ηλεκτρονική διεύθυνση:http://www.mar-mus-crete.gr/

e-mail επικοινωνίας:[email protected]


Κυριακή πρωί και όσο ηθερμοκρασία ανεβαίνειτόσο περισσότερο βυ-θίζομαι στην καρέκλα

του σκηνοθέτη στησκιά ενός παραθαλάσ-

σιου αλμυρικιού. Χαλα-ρές ματιές πότε στη

θάλασσα και πότε στιςσελίδες των εφημερί-

δων δημιουργούν στιγ-μιαία γεγονότα, άλλοτεανάπαυσης, σκέψης ή

και ευχαρίστησης.

Οφιλόσοφος της κρίσης, «συνέν-τευξη του 81χρονου φιλόσοφου,επιστημολόγου και ακαδημαϊκου

Μισέλ Σερ στονΓιώργο Αρχιμανδρίτη,δημοσιεύτηκε στο ΒΗ-Μagazino στις 10 Ιου-λίου 2011»,αιχμαλωτίζει τη ματιά

μου στις φιλοσοφικές κουβέντες – απαν-τήσεις του. Ξεχώρισα άμεσα συγκεκρι-μένα σημεία που μετά την πρώτη καιγρήγορη σάρωση με οδηγούσαν ξανά καιξανά σε σκέψεις και ερωτήματα…Τι σημαίνει «κρίση»; Η “κρίση” είναι ελ-ληνική λέξη και προέρχεται από το ρήμακρίνω, που σημαίνει δικάζω. Ως εκ τούτου,είναι άμεσα συνδεδεμένη με την έννοιατης απόφασης.Στη συνέχεια αναφέρεται στη ρήξη πουέχουν επιφέρει οι νέες τεχνολογίες στη

ζωή του ανθρώπου και βέβαια συσχετι-σμένες με το θέμα της πρόσβασης στηνπληροφορία, και αναφέρει: «…Με το κι-νητό τηλέφωνο έχουμε πια πρόσβαση σεοποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο, με τοGPS έχουμε πρόσβαση σε οποιονδήποτετόπο και με το Διαδίκτυο έχουμε πρό-σβαση σε οποιαδήποτε πληροφορία. Όλααυτά αλλάζουν εντελώς την παιδεία ενόςανθρώπου, όπως και τον τρόπο με τονοποίο βλέπει τα πράγματα. Γιατί έχει αλ-λάξει η σχέση μας με τον τόπο, τον χρόνο,αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Καιόπως είπαμε, η σημασία μιας ρήξης είναιτόσο πιο σημαντική όσο περισσότεροχρόνο έχει διαρκέσει η προηγούμενη κα-τάσταση. Το πρόγραμμα των αλλαγώνείναι πραγματικά γιγαντιαίο»Συνεχίζοντας και αναφερόμενος στην κα-τεύθυνση του κόσμου σήμερα, μέσα απόσυγκρίσεις, αριθμούς, ιστορικά γεγονότακαι τον υπολογιστή προσεγγίζει μια “ιδέα”της παγκοσμιοποίησης: «… έχουμε αριθ-μητικά στοιχεία για τα πάντα. Είναι ηπρώτη φορά στην Ιστορία που συμβαίνεικάτι τέτοιο και πιστεύω ότι αυτό είναι η

πραγματική παγκοσμιοποίηση, το γεγονόςδηλαδή ότι ο καθένας μας μπορεί να κά-θεται μπροστά στον υπολογιστή του και ναέχει στη διάθεσή του το σύνολο των παγ-κόσμιων μετρήσεων σαν να είναι Θεός. Οάνθρωπος σήμερα έχει όλες τις πληρο-φορίες που χρειάζεται για να πάρει απο-φάσεις. … πιστεύω ότι οδηγούμαστε σεμια καινούργια Δημοκρατία, όπου το άτομοθα έχει πιο πολλή εξουσία από πριν. …Αυτό δεν το είχε ούτε ο Περικλής ούτε οΛουδοβίκος ΙΔ΄, παρά το γεγονός ότιήταν πολιτικές μεγαλοφυΐες. Δεν είχαντην παραμικρή ιδέα του τι συνέβαινε στοκράτος ή στο βασίλειό τους! Οπότε μπο-ρούμε να φανταστούμε ότι οδηγούμαστεσε μια πραγματική Δημοκρατία, όπου τοάτομο θα παίζει πολύ πιο ουσιαστικό ρόλοαπ’ ό,τι μέχρι τώρα. Και όλα αυτά χάρη στοInternet και στους αριθμούς».Κουβέντες καθημερινές που όμως οδη-γούν σε σκέψεις βαθιές, διατυπώνονται μεαπλότητα αλλά προκαλούν ποικίλα ερωτή-ματα.

Αν πραγματικά έχουμε όλες τις πληροφο-ρίες και οδηγούμαστε σε μια πραγματικήδημοκρατία γιατί δεν παίρνουμε τις κα-τάλληλες για την εποχή αποφάσεις; Γιατίοι παγκόσμιοι ηγέτες μας δεν μπορούν ναδιαβάσουν τις σωστές μετρήσεις; Γιατί δεν εμπιστευόμαστε τους νέους μαςπου μπορούν να κάνουν πιο εύκολα τηρήξη με το παρελθόν; Οδηγούμαστε στηνκρίση γιατί πρέπει να πάρουμε τη σωστήαπόφαση; Η απόφασή μας πρέπει να είναιμια αντίδραση;

Ως απάντηση μπορεί να ξεχωρίσουμε:«…στον ιατρικό όρο της κρίσης –καρδιακήκρίση, κρίση άσθματος κλπ – εξακολουθείνα έχει σχέση με την έννοια της απόφα-σης, διότι ο οργανισμός μας καλείται νααποφασίσει πώς θα αντιδράσει. Είτε υπο-χωρεί και καταστρέφεται είτε θεραπεύεταιεπινοώντας μια καινούργια κατάσταση. Ανλοιπόν η κοινωνία μας βρίσκεται σήμερασε κρίση, η έξοδος από αυτήν δεν μπορείνα είναι η επιστροφή στην προηγούμενηκατάσταση, διότι θα εμφανιστούν τα ίδιασυμπτώματα και θα οδηγήσουν ξανά στηνίδια κρίση. Πρέπει να επινοηθεί μια και-νούργια κατάσταση πραγμάτων».

Στην καθημερινότητά μας, στην παιδείαμας, στη δημοκρατία του Διαδικτύου, χρει-αζόμαστε τις πληροφορίες που θα μαςοδηγήσουν στη δημοκρατία της γνώσης. Οπροσωπικός μας αναστοχασμός, η κριτικήσκέψη και η απόφαση μιας καινούργιας κα-τάστασης μπορεί να είναι η δική μαςπρώτη ρήξη με το χρόνο, τον τόπο καιίσως τον εαυτό μας…

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Η δημοκρατία του Διαδικτύου… στον καιρό της κρίσης

Reunion. Σπουδαία λέξη. Υποδηλώνειτην επανένωση, επανασύνδεσηκαλλιτεχνών, προκειμένου να θυμη-

θούν τα παλιά και να εμφανιστούν ζωντανάμπροστά στο πολυάριθμο ή ολιγομελέςκοινό τους, που τους θυμάται και τους αγα-πάει, αλλά μπορεί και όχι. Δεν έχει σημα-σία πως εφευρέθηκε αυτή η πρακτική,ούτε ποιος ήταν ο πρώτος που την εφάρ-μοσε. Αυτό που πραγματικά αξίζει να ει-πωθεί είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχειγίνει φαινόμενο συχνότερο κι από τη βρο-χόπτωση, με αποτέλεσμα όσοι ακούν μου-σική να αντιμετωπίζουν τέτοια νέα με,απολύτως δικαιολογημένο, σκεπτικισμό.Ποτέ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ τωνπροτέρων ποιο reunion έγινε για σοβα-ρούς, υπαρκτούς λόγους και ποιο για ναγίνει μια αρπαχτή ή να αναθερμανθεί το εν-διαφέρον για καλλιτέχνες που η καριέρατους έχει πάρει την κατιούσα. Στο εξωτε-ρικό τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Re-union των Doors με τον Jim Morison νεκρό,reunion των Led Zeppelin με τον John Bon-ham αποβιώσαντα, ενώ κάτι πήρε το αυτίμου για επανένωση των Queen με τραγου-διστή τον Ρακιντζή και των Beatles με τουςάρτι αναστημένους John Lennon και GeorgeHarrison σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ηφήμη για επανεμφάνιση των Jimmy HendrixExperience χωρίς τον Jimmy, αποδίδεται σεκακόγουστη πλάκα. Στην Ελλάδα δεν υπάρ-χει γενικώς προηγούμενο ανάλογων περι-

στατικών, κυρίως λόγω του ότι δεν υπήρ-χαν και πολλά γκρουπ για να ξαναμονταρι-στούν. Μοναδική εξαίρεση που θυμάμαι ηεπανασύνδεση των Last Drive, οι οποίοιόμως και δίσκο έβγαλαν και φαίνεται ναέχουν μια έντονη δραστηριότητα, εντός καιεκτός συνόρων, που τους οδηγεί σε μιανέα καριέρα. Κατά τ’ άλλα, ο Αγγελάκαςέχει προγκήξει αρκετές φορές όσους τονπρήζουν με ερωτήσεις για τις Τρύπες, ενώαν ξαναεμφανιστούν οι Socrates, οιOlympians ή οι Aphrodite’s child θα γελά-σει και το ποικιλόχρωμο ερίφιο. Κι όμως… υπάρχει ακόμα ένα μικρό συγ-κρότημα που αντιστέκεται τώρα και πάνταστον κατακτητή και έρχεται να επιβεβαιώσειότι η μετριότητα και η φιλαργυρία πάντα επι-βραβεύονται, αν έχεις τις κατάλληλες πλά-τες. 75.000 κόσμος παρακολούθησε τη συναυ-λία των επανασυνδεδεμένων Πυξ Λαξ. Ολο-γράφως είναι εβδομήντα πέντε χιλιάδες σεπερίπτωση που κάποιος δεν το ‘πιασε. Τοερώτημα που αβίαστα γεννιέται είναι

“γιατί;”.Η μουσική βιομηχανία σε όλο τον κόσμο,έχει κατά καιρούς κατασκευάσει σχήματα,με μοναδικό στόχο τον πλουτισμό (της βιο-μηχανίας και παρεμπιπτόντως και τωνμελών τους). Η συνταγή είναι απλή και δο-κιμασμένη: συνθέσεις χαμηλών απαιτή-σεων, πάνω σε χιλιοπαιγμένες φόρμες,χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας ή ρίσκου, στίχοιπου λένε τα πάντα και τίποτα, ποτέ αιχμη-ροί αλλά πάντα με υπονοούμενα που ερμη-νεύονται κατά το δοκούν και ανελλιπήςπαρουσία σε όλα μα όλα τα ΜΜΕ. Στο εξω-τερικό το αγοραστικό κοινό είναι πιο στο-χευμένο ηλικιακά, ενώ στην Ελλάδαξεχειλώνουμε λίγο τις κατηγορίες για ναπεριλάβουμε και το προβληματισμένο δε-καπεντάχρονο, αλλά και το σαραντάρη πουδεν θέλει να πολυσκέφτεται τα ακούσματάτου στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου. Δενέτυχε, πέτυχε! Πούλα cd, πούλα εισιτήριασυναυλιών, μπλουζάκια, κούπες, συνεντεύ-ξεις και αφίσες στη “Σούπερ”, πούλα τηνΆρτα και τα Γιάννενα. Όταν έρθει το πλή-ρωμα του χρόνου, τράβα μια δακρύβρεχτηδιάλυση (συνοδευόμενη από την απαραί-τητη πανελλήνια περιοδεία που θα μαζέψειμετρητό) και περίμενε. Σε λίγα χρόνια ταποπ χιτάκια που έχεις γεμίσει την αγορά θαθεωρούνται κλασικά όσο ο Θεοδωράκης,μέσα στον καταιγισμό από Ζήνες και Ρέ-μους. Τότε έρχεται η ώρα για το reunion.Περιορισμένος αριθμός εμφανίσεων, εφη-μερίδες να δίνουν τα “κλασικά” στις κυρια-κάτικες εκδόσεις τους, ξανάμαναμπλουζάκια, αφίσες, ρεπορτάζ, αντίστροφεςμετρήσεις “δεκαπέντε και σήμερα για τομεγάλο live” και τα συναφή. Θα σπάσουν τα

κοντέρ εγγυημένα. Να τις λοιπόν, οι75.000. Ζεστές όσο το ελληνικό καλοκαίρι,παλλόμενες όσο οι αγανακτισμένοι στιςπλατείες όλου του κόσμου, με το στίχο στοστόμα, με το μπλουζάκι των 15€ μουσκε-μένο στον τίμιο ιδρώτα της πώρωσης, μετον αναπτήρα αναμμένο.“Πελάτες μου” που κραύ-γαζε κι ο Βέγγος. Φαίνεταιτρελό; Πιο τρελό είναι νακαταφέρεις να περάσεις ενέτη 2010 ένα από τα ση-μαντικότερα τραγούδια δια-μαρτυρίας ως “το τραγουδάκι τηςCosmote”. Γιατί έτσι λειτουργούν αυτά ταπράγματα. Οι Ten Years After έγραψαν το“I’d love to change the world” σε μια εποχήαμφισβήτησης. Κι όμως σήμερα η πλειονό-τητα των ελλήνων έχει συνδέσει τους στί-χους “tax the rich, feed the poor” μεχαμηλότερες χρεώσεις στο κινητό του.Πάμε λοιπόν, για άλλη μια φορά ν’ ακού-σουμε “καλή ελληνική μουσική”. Όπως είναιο Μούτσης κι ο Λεοντής, ο Ξαρχάκος, ο Χα-τζιδάκις, ο Φοίβος, η Βίσση, ο Χατζηγιάννηςκι ο Πορτοκάλογλου. Όλα στο καζάνι, μέχρινα γίνουν ο χυλός που θα αποτελέσει τηνπολιτιστική μας κληρονομιά. Την ίδια ώραπου παιδιά με ταλέντο, φλόγα και έμπνευσηδημιουργούν και παλεύουν να κάνουν γνω-στή τη μουσική τους και να πληρώσουν ταέξοδά τους, δουλεύοντας σε γραφεία καισυνεργεία αυτοκινήτων, γιατί δεν έχουνκαμία ελπίδα να συντηρηθούν από τηντέχνη τους. Ας μας πουν κάποια στιγμή οιυπεύθυνοι του υπουργείου πολιτισμού καιτων δισκογραφικών, τι γεύση έχουν τα παι-διά της Ελλάδας…


Η Σ

υνω

μοσί

α το

υ θο

ρύβο

υ

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 80

ΒΑΜΒΑΚΟΠΟΥΛΟ

ΤΗΛ. 28210 88658


Cam

era

Obscura

Πως ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτογρα-φία;

Το μικρόβιο υπήρχε πάντα, από τα εφηβικάμου χρόνια με θυμάμαι με μία μηχανή στο χέρι.Ποιό πολύ για τις στιγμές και όχι για καλλιτε-χνική δημιουργία, το δεύτερο προέκυψε λίγοπιο μετά. Οταν ο θείος μου, καλός φωτογρά-φος ασπρομαυρίστας, με έμπασε στα μυστήριακαι μαγεία του σκοτεινού θαλάμου. Από τότετα έβλεπα όλα αλλιώς, φωτογραφικά!

Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείταιπράγματα και καταστάσεις ή όχι;H φωτογραφία πιστεύω, θέλοντας και μη αφη-γείται πράγματα και καταστάσεις. Ακόμα καιαν δεν το θέλαμε θα ήταν αδύνατο. Αποτυπώ-νει το χωροχρόνο, την κίνηση και τη ροή. Καιείναι το ζητούμενο να το κάνει.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις …

Μια εικόνα ίσως όχι χίλιες, αλλά σίγουρα δε-κάδες λέξεις! Να είμαστε και αντικειμενικοί!

Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογραφικήφωτογραφία είναι μεγάλος ο δρόμος;Ο δρόμος μπορεί να είναι μεγάλος ή κοντινός,αλλά και ατελείωτος ίσως. Αυτό έχει να κάνειμε την ιδιοσυγκρασία και τη δυνατότητα τουφωτογράφου. Για μένα πάντως η καλλιτεχνικήμε τη δημοσιογραφική φωτογραφία απέχουναρκετά, όχι σαν συνύπαρξη αλλά σαν πεδίοεφαρμογής.

Υπάρχει κάτι που θέλεις αλλά δεν έχεις κατα-φέρει να φωτογραφίσεις ;Φυσικά, κουλτούρες και στιγμιότυπα από τηζωή άλλων συνανθρώπων μας σε άλλεςχώρες.

A, και τον εαυτό μου!

Ο Χάρης Μαυρογένης στην Camera Obscura Ο Χάρης Μαυρογένης (www.fotography.gr) γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη και από το1982 ζει στα Χανιά. Σπούδασε τη ναυτική τέχνη ως πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικούαλλά παράλληλα ασχολήθηκε και με τη φωτογραφία ερασιτεχνικά στην αρχή και επαγγελμα-τικά αργότερα. Έγινε μέλος της ΛΕΦΚΙ Χανίων το 1997 και ταυτόχρονα με την πορεία τηςσυμμετείχε σε τοπικούς και πανελλήνιους διαγωνισμούς και εκθέσεις. Με τον καιρό δημι-ουργήθηκε μία ιδιαίτερη αγάπη για την ασπρόμαυρη φωτογραφία και έτσι δημιούργησε τονσκοτεινό του θάλαμο μελετώντας και εμβαθύνοντας την τεχνική της ασπρόμαυρης εμφάνι-σης και εκτύπωσης. Έχει διδάξει φωτογραφία (κυρίως τεχνική) σε πολιτιστικά κέντρα τουνομού μας αλλά και στα φωτογραφικά μαθήματα που διοργανώνει η ΛΕΦΚΙ Χανίων. Όπωςκαι πολλά άλλα μέλη της, έχει αποσπάσει κατά καιρούς διακρίσεις και το 2010 έκδωσε τηνπρώτη του ασπρόμαυρη φωτογραφική συλλογή "inicreation".Τον τελευταίο καιρό ασχολείται κυρίως εμπορικά με τη φωτογραφία γάμου αν και δεν έχειαποχωριστεί την καλλιτεχνική προσέγγιση της φωτογραφίας τοπίου, δρόμου και τοπίου.

Συνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης


Γιατί «Σε Ξένο Ουρανό»;Γιατί το σε «Ξένο Ουρανό» είναι ο τελευταίος

στίχος ενός αποχαιρετιστήριου ποιήματος σεμια φίλη που «έφυγε», αλλά και γιατί, παρ’ ότιόλη μας τη ζωή έχουμε έναν ουρανό να μαςσκέπει και θα έπρεπε να μας είναι οικείοςεπειδή αναγνωρίζουμε τις καλοκαιρίες και τιςσυννεφιές του, εν τούτοις φοβόμαστε τους κε-ραυνούς που πιθανόν να πλήξουν κι εμάς κά-ποια μέρα. Στην ουσία είναι ένα παραπέτασμα αυτός ο ου-ρανός που πίσω του οι φόβοι μας αποκτούνσάρκα και οστά. Ποιος ξέρει τι φανταζόμαστεπως έχει, αναζητούμε τον Θεό γιατί από παιδιάέχουμε μάθει πως εκεί κατοικεί, ίσως όμως δενέχουμε πειστεί ακόμα.

Δεν ξέρουμε λοιπόν στην πραγματικότητα, τί είναιαυτός ο ουρανός και όπως κάθε τι που μας είναιάγνωστο, μας τρομάζει.

Είσαι από τους ανθρώπους που εκφράζεται πολυ-επίπεδα (γραφιστική, ποίηση, μικρογλυπτική κτλ), τί σε οδηγεί σ’αυτές τις φαινομενικά διαφορετικές μορφές έκφρασης;

Τα εικαστικά με απασχολούν, αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτιτης ζωής μου, καθώς όμως περνά ο καιρός, η ποίηση παίρνει τομεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου. Αυτή είναι ο κατ’ εξοχήντρόπος που εκφράζομαι.

Σε μια εποχή που «τα λόγια έχουν χάσει το νόημά τους» τί απο-ζητά ο ποιητικός λόγος;

Αυτό ακριβώς που λέτε: το νόημα. Όσο και αν νομίζουμε πωςη εποχή μας είναι αντιποιητική, υπάρχει μια άνθιση στον ποι-ητικό λόγο, νέοι άνθρωποι γράφουν καλά, ζητούν περισσότερηουσία, τίθενται ερωτήματα. Με άλλα λόγια απαιτείται μια αλή-

θεια, ένας διαυγής χώρος που μέσα του να κι-νούνται οι σκέψεις και οι επιδιώξεις μας. Ναπάρει περισσότερη αξία η ζωή μας.

Οι ποιητές, κατά παράδοση, σμιλεύουν τις λέ-ξεις επενδύοντας…

Οι ποιητές, την ψυχή τους καθρεφτίζουνγράφοντας, παλεύουν με τις λέξεις για να βγειδιάφανη η αλήθεια, να αποδώσουν όσο το δυ-νατόν καλύτερα εκείνα που τους δόθηκαν. Με-ταφράζουν τη ζωή, διαρκώς καταθέτοντας μίαομολογία πίστεως.

Ποια είναι η ιδανική σχέση κατά τη γνώμη σας ανά-μεσα στον δημιουργό, το δημιούργημα και τον απο-δέκτη της δημιουργίας;

Και δύο στίχοι αν μπορέσουν να μεταγγιστούν στονάλλο, είναι ένδειξη πως υπάρχει μία συγγένεια, άλλοιλιγότερο και άλλοι πιο πολύ γίνονται κοινωνοί της μέσαμας ζωής, ρέει ένα ποτάμι που απ’ το νερό του δροσί-ζονται όσοι το επιζητούν.

Φαντάζεστε μια κοινωνία χωρίς ποιήματα; Είναι σα να μου λέτε αν φαντάζομαι μια θάλασσα χωρίς νερό.

Η ποίηση είναι το Αντίδωρο στο δώρο της ζωής που μας χαρί-στηκε.

Πρόσωπο : Ελένη ΜαρινάκηΘέμα : Η τελευταία ποιητική της συλλογή «Σε Ξένο Ουρανό»

Η Ελένη Μαρινάκη γεννήθηκε και ζει σταΧανιά. Σπούδασε γραφικές τέχνες και ζω-γραφική στην Αθήνα όπου και εργάστηκεγια αρκετά χρόνια.Έχει εκδώσει έξι ποι-ητικές συλλογές από το 1987.

Συνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης

«Ας΄το κι ας αποθάνει» ή «Το νεραγδαλλαγμένο»…Η φωνή της μητέρας. Η φωνή της μοίρας. Φτερό και θηλειά.Μπορείς να ξεφύγεις;

Ποια είναι «η σκοτεινή Κρήτη» που προσεγγίζετε στο βιβλίοσας;H Kρήτη της σιωπής. Της βεντέτας. Του σκοτεινού χρέους.Του αίματος. Του μαύρου πουκάμισου. Του τουφεκιού. Θαεπανέλθω κάποτε για να το κάνω καλύτερα ελπίζω.

Σ΄αυτή την «σκοτεινή Κρήτη» υπήρχαν κανόνες και κώδικες,λείπουν από την κοινωνία μας αυτοί σήμερα ;Αναμφίβολα όλη η Κρήτη διέπεται από κανόνες και κώδικες.Εκεί έγκειται άλλωστε σε μεγάλο βαθμό και η γοητεία πουασκεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά στην επικίνδυνη ερώτηση σας, απαντώ, πως άλλοι απ’αυτούς προάγουν τον πολιτισμό, έναν πολιτισμό αυθεντικόκαι πολύτιμο, που διασώζεται εκατοντάδες χρόνια κι άλλοι εκ-φυλίζονται και γίνονται απεχθή τέρατα, που μασκαρεμένα τηνπαράδοση και την ανδρεία, εξολοθρεύουν το πρώτο.

Πώς νιώθετε όταν ξεφυλλίζετε τα γραπτά σας ή όταν χρει-άζεται να μιλήσετε γι’αυτά που γράψατε; Όταν ξεφυλλίζω τα γραπτά μου, θυμώνω με τον εαυτό μουγιατί τα βρίσκω άτεχνα και θα ‘θελα να ‘χα τον χρόνο να τα αλ-λάξω. Όταν μιλώ γι’ αυτά νοιώθω θλίψη. Σαν να ‘χει πεθάνειένας έρωτας. Όλη η διαδικασία της γραφής ενός μυθιστορή-ματος είναι ένας έρωτας. Στην αρχή φλερτάρεις με την ιδέα

Πρόσωπο : Αντωνία ΜποτωνάκηΘέμα : Το πρόσφατο

βιβλίο της «Ας΄το κι αςαποθάνει»

Info


της ιστορίας, ύστερα φτιάχνεις τον τόπο,τη φύση, τα σπίτια, τους ήχους, τα χρώ-ματα και τέλος τους ήρωες και τη ζωήτους.Συνηθίζω να τρέχω όταν οδηγώ το αυτοκί-νητο μου. Ε, τον καιρό που ήταν ακόμα ηιστορία μόνο στο στικάκι του υπολογιστήμου και για να μην το χάσω το είχα κρεμα-σμένο στο λαιμό μου, οδηγούσα πιοήσυχα. Για να μην μου πάθει τίποτα σε πε-ρίπτωση ατυχήματος.Όταν το έδωσα στον εκδότη, δεν ήταν πιαδικό μου. Και τώρα νοιώθω σαν να είμαικαλεσμένη στον γάμο του και στέκομαιστην σειρά για τα συχαρίκια. Κι αντιπαθώβαθειά τις τελετές γάμων.

Τα Χανιά φαίνεται «να σας κυνηγάνε» σταγραπτά σας. Άνθρωποι, δρόμοι, κτήρια,καταστάσεις όλα αποτυπωμένα με ακρί-βεια, γιατί άραγε; «Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τααλλού-μη ελπίζεις» όπως λέει και ο Αλε-ξανδρινός.Με στοιχειώνουν τα Χανιά. Τα δικά μουΧανιά. Που δεν είναι τα Χανιά κανενόςάλλου. Οι μυρωδιές στα Στιβανάδικα, ηγεύση της πουτίγκας του Περσέα, το λί-κνισμα μιας ψαρόβαρκας στο Συντριβάνι

που γράφει στο πλάι Λ.Χ. 712, το σφύ-ριγμα του ανέμου κάτω απ το παλιό Ξενίακι όλα τα άλλα που δεν θα είναι ΄΄ποτέπια!΄΄ Είναι ο θησαυρός μου. Της νιότηςμου. Των μεγάλων ονείρων, με τα μεγάλαφτερά. Η νιότη μας, μάς στοιχειώνει.

Μπορεί η μνήμη να επιστρέψει μέσα απότη λογοτεχνία;Α-λήθεια, θα πεί χωρίς Λήθη. Καιαν δεν κάνω λάθος, ο Πλούταρ-χος ( όχι ο σύγχρονος παρακαλώ)προτρέπει στην μνημονική αγωγήγια την κατάκτηση της αλήθειας.Η λογοτεχνία είναι μνημονικήαγωγή. Προσωπική και συλλο-γική.Άλλωστε η Μνημοσύνη και οΔίας ενώθηκαν και γεννήθηκανοι Μούσες. Η Λήθη ήταν (καιείναι) αδελφή του Θανάτου. Η μνήμη είναι πάντα παρούσα. Η λογοτε-χνία μου είναι μνήμη ακόμα κι αν δεν είχαγράψει για την Κρήτη αλλά για μια οικογέ-νεια στα υψίπεδα του Θιβέτ κι ας μην τοέχω επισκεφτεί ποτέ.

Που πιστεύεται ότι κρίνεται το βιβλίο; Στηγλώσσα γραφής ή στην ιστορία του;Το μυθιστόρημα; Στις καρδιές. Στονχρόνο. Σ’ αυτό που υπάρχει στη ματιά τουαναγνώστη την ώρα που σηκώνει το κε-φάλι από τη γραμματοσειρά και ατενίζειγια λίγο, πέρα... μακριά.. Οι κριτικοί κάνουν τη νεκροψία ή και τη νε-κροτομή. Χρήσιμη, αλλά… καμιά κριτικήδεν θα με έκανε να αγαπήσω λιγότερο ήπερισσότερο τον Προύστ και τη φράση΄΄Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς..΄΄

Είστε μέρος των ιστοριών σας; Υπάρχετεπάντα κάπου ;Ε, πώς αλλιώς; H λογοτεχνία είναι σαν ταόνειρα του ύπνου μας. Εμείς είμαστε οιδημιουργοί τους. Όλοι οι ρόλοι, τα πρό-σωπα, είναι κομμάτια του εαυτού μας, επι-θυμίες μας. Τουλάχιστον στην καθαρήμυθοπλασία. Όταν συνυπάρχει, όπως στο΄΄Αστο κι ας αποθάνει΄΄ και το βιωμα-

τικό, τότε αλλάζει λίγο. Εκείθέλησα να κάνω και μιαπροσωπική κάθαρση καιμια αποκατάσταση τηςαλήθειας, στα μέρη πουβασίζονται σε πραγματικάγεγονότα. Αλλά και τι είναιπραγματικό; Σίγουρα όχιαυτό που λέμε πραγματικό-τητα. Αν εγώ και εσείς ζή-σουμε την ίδια ιστορία καιθελήσουμε να την διηγη-

θούμε, άλλη ιστορία θα πω εγώ και άλληεσείς. Στα κομμάτια της καθαρής μυθοπλασίας

πάλι, εγώ ως δημιουργός, δεν πραγμα-τώνω επιθυμίες μου; Πως γίνεται λοιπόννα μην είμαι μέρος τους κι αυτές δικό μου;

Πως αντιμετωπίζετε την πρόκληση του ίν-τερνετ; Πιστεύετε ότι αυτό απειλεί το τυ-πωμένο χαρτί; Aυτό είναι μια μεγάλη ιστορία που δεν έχωασκήσει τη σκέψη μου. Ναι, εγώ προτιμώτα κιτρινισμένα παλιά βιβλία που ξεκουρά-ζονται πάνω στο στήθος σου, όταν απο-καμωμένος παραδίνεσαι στην αγκαλιάτους και στον ύπνο. Τη μυρωδιά τους, τονήχο απ το ξεφύλλισμα τους, τις μουτζού-ρες τους, το φαγωμένο εξώφυλλο…αλλάπάλι, «τα πάντα ρει..»

ww

w.p

yxid

a.g

r

H λογοτεχνία είναι σαν τα όνειρα του ύπνου μας.Εμείς είμαστε οι δημιουργοί τους.

Τι θα λέγατε αν σου ζητούσα να κάνεις μια αποτίμηση του πολι-τισμού στη χώρα μας;«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική. Το σπίτι φτωχικό, στις αμμου-διές του Ομήρου…» Αυτό! Υπάρχει κάποια φράση που την έχεις σαν μότο και σε ακολουθείστη ζωή σου; Αν το μότο σημαίνει όχημα ( που ειλικρινά το αγνοώ), τότε έχω βιο-μηχανία οχημάτων. Από πατίνια μέχρι λιμουζίνες. Ανάλογα με τιςπεριστάσεις διαλέγω με τι θα πορευτώ. Αυτό που μου έρχεταιτώρα (αλλά και συχνότατα) είναι ένας στίχος του μεγάλου ποιητήΜίλτου Σαχτούρη, όπου ξεκινάει ένα ποίημα του με τη φράση.«Βρέχει. Όπως και στο προηγούμενο ποίημα, την Πορτοκαλιά.»Ανατροπή, επανάληψη, ρυθμός, μονοτονία, απόγνωση, μοναξιά,χιούμορ, αυτοσαρκασμός.

«Με παρήγορει που ο χρόνος είναι αειθαλής και ας είναι η ζωήμας φυλλοβόλα»…Aν και μου αρέσει πολύ αυτός ο στίχος της Μ.Βλαχάκη, όχι μόνοδεν με παρηγορεί ο αειθαλής χρόνος αλλά με γεμίζει αγωνία . Γιατην ακρίβεια στην αειθαλότητα του χρόνου και στην πεπερασμένημας ύπαρξη κρύβεται η ανάγκη μου για την τέχνη.Από παιδί με βασάνιζε, εν είδη σχεδόν καταναγκασμού, η ανάγκημου να ορίσω ποσοτικά το “ποτέ” το “πάντα” και το “απειρο”...

Σε πρώτο πρόσωπο …Γεννήθηκα στα Χανιά όπου και έζησα μέχρι τα νεανικά μουχρόνια. Εκτοτε έζησα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Ασχο-λήθηκα με πράγματα και επαγγέλματα ετερόκλητα. Έγραφααπό μικρή και μου άρεσε να φτιάχνω προφορικές ιστορίες τιςοποίες και δραματοποιούσα όπως μπορούσα. Αγαπώ ιδιαί-τερα την ποίηση και την πεζογραφία. Αυτά που έγραφα μέχριτώρα, δεν τα είχα σε εκτίμηση και γι αυτό τα κατέστρεφαχωρίς να τα δει ανθρώπου μάτι.Η ευλογημένη μοναξιά με οδήγησε να γράψω αυτό το μυθι-στόρημα και ευτυχείς συμπτώσεις να το εκδώσω. Θέλω νασυνεχίσω να γράφω αδιάκοπα για όλο τον υπόλοιπο χρόνο τηςζωής μου.


Η Ειρήνη, η Ελευθερία και η Δημο-κρατία για τις γενιές που γεννήθηκαναπό τη μεταπολίτευση και μετά υπήρ-

ξαν αξίες αυτονόητες, δεδομένες,παγιωμένες και ακλόνητες. Η ένταξητης χώρας μας σε μια Ευρώπη με κυ-ρίαρχο όραμα να είναι ενωμένη, ισό-

τιμη και αλληλέγγυα και με κύριοδιακύβευμα την πολιτική και οικονο-

μική σύγκλιση-ασχέτως αν οι δομικέςστρεβλώσεις της την κατέστησαν

αναποτελεσματική στο να πετύχει ταπαραπάνω- ενίσχυσε την πίστη ότι οι

εν λόγω αξίες είναι απυρόβλητες.

Έρχεται σήμερα όμως ένας οικονομι-κός πόλεμος με ευρωπαϊκά και διε-θνή χαρακτηριστικά, για να

καταρρίψει τονμύθο των αδιασά-λευτων ιδανικών.Οι παραπάνω γε-νιές θα βιώσουντους ισχυρούς κρα-δασμούς της Ιστο-

ρίας μέσω του Μνημονίου, μέσω τηςεφαρμογής του οποίου αποδεικνύεται ότι τί-ποτε δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο,καθώς αυτό υπονομεύει και καταλύει ένα σύ-νολο αξιών χάρη στις οποίες μια κοινωνία κιένας λαός μπορεί να αναπτύσσεται και ναευημερεί.Το Μνημόνιο καταργεί τη Δημοκρατία, αφούγια την επιβολή του παρακάμπτεται το Κοι-

νοβούλιο, το ανώτατο συλλογικό πολιτικό όρ-γανο από εκλεγμένους αντιπροσώπους τουλαού, το οποίο ασκεί τη νομοθετική εξουσίακαι ελέγχει την εκτελεστική. Το πρωταρχικόκείμενο δεν εισήχθη ποτέ στη Βουλή για ναλάβει τα 3|5 των ψήφων της, όπως απαι-τούνταν. Γνωστοί καθηγητές του Συνταγμα-τικού Δικαίου εξέφρασαν την πλήρη αντίθεσήτους ή τον έντονο προβληματισμό τους για τηδιαδικασία που ακολουθήθηκε. (Κασιμάτης,Αλιβιζάτος κ.ά.). Στην πρόσφατη τηλεδιά-σκεψη μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμουυπογράφεται από τον υπουργό των Οικονο-μικών κείμενο με αυστηρότερες δεσμεύσεις,το οποίο δεν έχει καν μεταφραστεί στα ελ-ληνικά και δεν έχει διαβαστεί ούτε καν απότους βουλευτές της κυβερνητικής παράτα-ξης(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 04|07 και 05|07). Οκοινοβουλευτισμός παροπλίζεται απροκάλυ-πτα. Το Μνημόνιο καταλύει την Ελευθερία, τηνεθνική ελευθερία, καθώς εκχωρεί στους ξέ-νους κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.Ο ίδιος ο Γιούνκερ φέρεται ότι δήλωσε: «Ηκυριαρχία των Ελλήνων θα μειωθεί δρα-στικά». Η πολιτική που εφαρμόζεται είναι ξε-νόδουλη και μετατρέπει τους Έλληνες σεραγιάδες του 21ου αιώνα. Δεν μπορούμε νατο κατανοήσουμε, γιατί ζήσαμε για δεκαετίεςπεριχαρακωμένοι στον ιδιωτικό μας χώρο πε-ριφρουρώντας τον δυναμικά, αδιαφορώνταςπλήρως για τον δημόσιο χώρο ή την εθνικήπεριουσία. Γι’ αυτό ας ανακαλέσουμε απότην ιστορική μας μνήμη τους πανηγυρισμούς,την περηφάνια και τη συγκίνηση των Ελλήνωντου 19ου και 20ου αιώνα για κάθε κομμάτιελληνικής γης που ελευθερωνόταν και εν-

σωματωνόταν στο καχεκτικό νεοσύστατο ελ-ληνικό κράτος.Υποσκάπτει όμως και την προσωπική ελευ-

θερία, καθώς η καλπάζουσα ανεργία, οι απο-λύσεις, τα υποκατάστατα της προσωρινήςαπασχόλησης που φέρνουν στο προσκήνιοκαινούργιες μορφές stage αντί της μόνιμηςκαι σταθερής εργασίας, οι απανωτές περι-κοπές εισοδημάτων και φοροεπιδρομές πουεπιβαρύνουν κυρίως τους μικρομεσαίους μι-σθωτούς και συνταξιούχους και τους χαμη-λόμισθους του ιδιωτικού τομέα είναι όροιαποτρεπτικοί και απαγορευτικοί για την ελεύ-θερη ανάπτυξη της προσωπικότητας τωνατόμων. Για την επιβολή των Μνημονίωνεξάλλου παραβιάζεται η ελευθερία της σκέ-ψης των πολιτών μέσω του βομβαρδισμούτους από εκβιαστικά διλήμματα(το φάσμα τηςχρεοκοπίας).Το Μνημόνιο υπορύσσει την Ειρήνη, την κοι-νωνική ειρήνη, καθώς διασπά την κοινωνικήσυνοχή κι αλληλεγγύη μέσω της συνθηματο-λογίας «όλοι φταίμε για όλα», επιρρίπτονταςέτσι σχεδόν εξολοκλήρου τις ευθύνες για τησημερινή άθλια κατάσταση της χώρας στουςπολίτες, διότι υποδαυλίζει την έχθρα μεταξύδιαφόρων κοινωνικών και επαγγελματικώνομάδων(φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι για-τροί, οι εκπαιδευτικοί, οι αγρότες κ.τ.λ.) καιγιατί καλλιεργεί την τακτική «ο σώζων εαυ-

τόν σωθήτω». Κατα-λύει την κοινωνική ει-ρήνη, γιατί η φτώχεια,η εξαθλίωση, η ανερ-γία, η συνεχώς αναι-ρούμενη κοινωνικήδ ι κα ιοσύνη (πόσεςφορές κυβερνητικάστελέχη δεν παραδέ-χτηκαν ότι τα μέτραείναι άδικα;)συμβάλ-λουν στην εκδήλωσηαμυντικής βίας εκ μέ-ρους των πολιτών με

μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια. Η κρατικήβία, ωμή και ανελέητη, έρχεται με τη σειράτης να καταστείλει την παραπάνω μορφήβίας.(Κρατική καταστολή στο Σύνταγμα,28 &29 Ιουνίου). Καταλύει την κοινωνική ειρήνη,γιατί μεγιστοποιεί και δεν αμβλύνει την οικο-νομική κρίση, και κατ’ επέκταση την κοινω-νική, συντελώντας στη μετάλλαξη της ήπιαςπαραβατικότητας σε κοινό έγκλημα. Τέλος,όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλη κρίση δίνε-ται η ευκαιρία σε αυτόκλητους σωτήρες καιτιμωρούς να στοχοποιούν κοινωνικές ομάδεςκαι άτομα και να επιβάλλουν τους δικούςτους «νόμους» και τη δική τους «δικαιο-σύνη».Το Μνημόνιο υπονομεύει επίσης τηνατομική και εθνική αξιοπρέπεια, την προσω-πική και εθνική ασφάλεια, τον σεβασμό, τηνανθρωπιά, την προσωπική ανέλιξη και τησυλλογική ευημερία.Παρόλ’ αυτά μένει πάντοτε μια αξία που αν-θίσταται σθεναρά στους ανελέητους εχ-θρούς με τους οποίους έρχεται αντιμέτωποςο ελληνικός λαός στην ιστορική διαδρομήτου. Ο σπόρος της ουτοπίας που ευδοκιμείκαι καρπίζει στο μυαλό και στην ψυχή των αν-θρώπων που αγαπούν τον τόπο τους ανιδιο-τελώς. Και η «σπορά» έρχεται τη στιγμήακριβώς κατά την οποία οι υπέρμαχοι του«εφικτού» έχουν γι’ ακόμη μια φορά διαψευ-στεί από τα πράγματα.

Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Οι αξίες που καταλύει το Μνημόνιο

ww

w.c

han

ia-i

nfo

.gr


Μια πολύωρη παρτίδα σκάκι γεμάτη ένταση μπορείνα είναι επίπονη και κουραστική. Αν ένας παίκτηςδε διαθέτει καλή φυσική κατάσταση και μεγάλη αυ-

τοσυγκέντρωση, μπορεί να εξαντληθεί πολύ γρήγορα και να επηρεαστεί η από-δοσή του. Σύμφωνα με τους παλαιότερους σκακιστικούς κανόνες, υπήρχε η δυνατότηταδιακοπής μιας παρτίδας μετά τις 6 ώρες σκέψης (3 ώρες ανά σκακιστή). Η παρ-

τίδα συνεχιζόταν συνήθωςτην επόμενη μέρα το πρωί,και έτσι οι δύο αντίπαλοιείχαν το περιθώριο να ξε-κουραστούν, να χαλαρώ-σουν, αλλά και νααναλύσουν τη θέση πουείχε προκύψει στη σκα-κιέρα. Έτσι όταν η παρτίδασυνεχιζόταν, είχαν ανανε-ώσει σώμα και πνεύμα καιπήγαιναν προετοιμασμέ-νοι για την τελική αναμέ-τρηση.Με την ανάπτυξη ισχυρών

σκακιστικών προγραμμάτων για ανάλυση και την προσπάθεια εμπορευματοποί-ησης του αθλήματος, η εφαρμογή του κανόνα της διακοπής εξασθένησε και στα-διακά καταργήθηκε. Τελευταία φορά χρησιμοποιήθηκε σε αγώνα παγκοσμίουπρωταθλήματος το 1996. Σήμερα, μια παρτίδα σκάκι μπορεί να διαρκέσει θεω-ρητικά μέχρι να καταρρεύσει ο ένας από τους δύο παίκτες, καθώς πέρα από τα90 λεπτά που έχει αρχικά στη διάθεσή του κάθε παίκτης για να σκεφτεί, πριμο-δοτείται με 30 δευτερόλεπτα για κάθε κίνηση που πραγματοποιεί. Έτσι, ανανε-ώνεται ο χρόνος και η παρτίδα συνεχίζεται χωρίς περιθώρια χαλάρωσης ήδιαλείμματος ακόμα και για φαγητό. Ο τελικός νικητής θα είναι αυτός που θααντέξει σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.Μέχρι πέρυσι οι καλοκαιρινές διακοπές λειτουργούσαν για όλους σαν ένα βάλ-σαμο κατά της εξουθένωσης που βιώναμε μέσα στο έτος. Ο χρόνος σταμα-τούσε, οι έννοιες παραμερίζονταν και προσπαθούσαμε να επανακτήσουμε τηνπροσωπική μας γαλήνη και ηρεμία ώστε να επιστρέψουμε δριμύτεροι. Φέτος, οικαλοκαιρινές διακοπές νομίζω δε θα είναι το ίδιο ξέγνοιαστες. Αυτοί που θαμπορέσουν να κάνουν διακοπές θα είναι πολύ λιγότεροι για οικονομικούς λό-γους. Και όσοι κάνουν διακοπές, αμφιβάλλω εάν θα καταφέρουν να επανακτή-σουν την ηρεμία τους ανεπηρέαστοι από τις καθημερινές εξελίξεις. Οι όροι τουπαιχνιδιού έχουν αλλάξει…Καλό καλοκαίρι.

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Διακοπή παρτίδας»

Με τη φωνή των γονιών

Το τελευταίο κομμάτι ενός πάζλ που συμπλήρωσε μία εξάχρονη διαδρομή,το ποιο μικρό ίσως και το ποιο όμορφο. Η γιορτούλα μας… ή όπως συ-νηθίζεται να λέγεται η τελετή λήξης της σχολικής χρονιάς που πέρασε.

Με τα χρώματα της αγάπης της μουσικής του Λουδοβίκου των Ανωγείων, καιτα πολύχρωμα μπαλόνια να υψώνονται ανέμελα απ τον προ-αύλιο χώρο του σχολείου αποσπώντας αυθόρμητα τα χει-ροκροτήματα των ενοίκων της γειτονικής πολυκατοικίας πουείχαν βγει στα μπαλκόνια για να απολαύσουν τα θεάματα…Οι δύο αντίπαλες ομάδες οι μπλε και οι κόκκινοι….. Τα παι-χνίδια που μας ψυχαγώγησαν και μας έκαναν να γελάσουμε

οι «μπανανοδρομίες» και οι «νεροκουβαλητές». Έτσι λιτά και όμορφα, καλε-σμένοι όλοι όσοι μας αγαπάνε γονείς και φίλοι του σχολείου λίγες και σταρά-τες οι κουβέντες που ειπώθηκαν μετά την ολιγόλεπτη καθυστέρηση τηςέναρξης. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΘΡΕΦΤΗ. Διδάσκοντες και γονείς εμείς και ταπεπραγμένα μας… Αυτά που κάναμε, όσα δεν προλάβαμε να κάνουμε όσα πα-ραλείψαμε, και αμελήσαμε να κάνουμε. Ειδικά στο τέλος μιας σχολικής πε-ριόδου, η ειλικρινής και εφ όλης της ύλης αυτοκριτική, νομίζω ότι είναιεπιβεβλημένη. Επί της ουσίας, αλλά και της σημασίας επίσης και η τοποθέτησητου εκπροσώπου του συλλόγου γονέων για την τροποποίηση καταστατικού,για στήριξη και συνέπεια της συμμετοχής των γονέων στις συνελεύσεις. Έτσιείναι στηρίζουμε για να μας στηρίζουν η βοήθεια για τη βοήθεια. Με μία αχνήσυγκίνηση αν και με άδεια χέρια, ο αποχαιρετισμός των παιδιών μας που απο-φοιτούν του Στέλιου, του Σάρντυ και της Ρίας ανοίγοντας τα φτερά τους για τηναγκαλιά του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. καλή τους πρόοδο στο καινούργιο τους πέταγμα .Έναχαμογελαστό απόγευμα που φεύγοντας ίσως και να γεφύρωσε κάποιες απο-στάσεις, σμίγοντας ξεχασμένους ανθρώπους, ανακαίνισε σχέσεις, αντάλλαξεεγκάρδιες χειραψίες, και ζέστανε χαμόγελα, αφήνοντας παράμερα χώρο ναπεράσουν μηνύματα. Είναι κι αυτό μια ελπίδα!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Γράφει ο Μιχάλης

Δαρμαράκης


Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ Μόνο να μη χάσουμε τη χαρά μας

Για το μόνο που ανησυχούσε ήταν να «μη μας πάρουν τη χαρά μας.Δεν πειράζει, και με λίγα θα ζήσουμε. Αλλά τη χαρά μας…». Ελεγεκαι ξανάλεγε σαν να μονολογούσε. Καθόταν στη διπλανή θέση του

αεροπλάνου, και στη διάρκεια του τρίωρου ταξιδιού, αφηγήθηκε τη ζωήτης με έναν τρόπο συναρπαστικά απλό και αφοπλιστικά ειλικρινή.Νοσηλεύτρια, μια 25ετία τώρα, σε πολύ δύσκολη και απαιτητική μονάδαδημόσιου ιδρύματος, αγαπάει τη δουλειά της, φροντίζει με έγνοια τουςασθενείς, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι χρόνια πάσχοντες. Απόφτωχή οικογένεια, πήγε μεγάλη σχολείο, αφού είχεήδη αποκτήσει τρία παιδιά. Καθάριζε σπίτια για ναζήσει, ύστερα αποφάσισε να παρακολουθήσει τησχολή για νοσηλεύτριες. Ο πατέρας της δεν τηνάφηνε να σπουδάσει. Εμαθε από πολύ μικρή, σταδώδεκα, να πλέκει, να κεντάει. Καταπιάνεται διαρ-κώς με κάτι ώστε να ενισχύει τα οικονομικά του σπι-τιού, να κάνει το καλύτερο για την οικογένειά της.Κατάφερε να στείλει και τη μία κόρη για μεταπτυ-χιακά στο εξωτερικό (ταξίδευε για να την επισκε-φτεί). Η άλλη έκανε οικογένεια, ο γιος «ψάχνεται»ακόμη.Είναι κοντά στα 50, ντυμένη με φόρμα και αθλητικά, είναι όμορφη με έναντρόπο ανεπιτήδευτο και αυτάρκη. Ανθρωπος ανήσυχος, ακούραστος, φι-λομαθής, φιλοπερίεργος. Οταν έρχεται η κουβέντα στην οικονομική κρίση,η αγωνία της εντοπίζεται σε ένα μόνο πράγμα: στην απώλεια της χαράς.Με αιφνιδιάζει. Το ίδιο ακριβώς περιγράφει ο Μπέργκμαν στην αυτοβιο-γραφία του, της λέω. Και μόλις επιχειρώ, διστακτικά, να εξηγήσω ποιοςείναι ο Μπέργκμαν, με αποστομώνει: «Εχω δει ταινίες του με τη Λιβ Ούλ-μαν», μου απαντά.Το περιστατικό που καταγράφει ο μέγας Σουηδός στη «Μαγική κάμερα»έχει ως εξής: «Ο Μπαχ μόλις είχε γυρίσει από ένα ταξίδι, η γυναίκα τουκαι δύο από τα παιδιά του είχαν πεθάνει κατά την απουσία του. Στο ημε-ρολόγιό του έγραψε: Καλέ μου Θεέ, μόνο να μη χάσω τη χαρά μου. Ηφράση αυτή μ’ έχει σώσει από κρίσεις και συμφορές και λειτουργούσε τοίδιο πιστά όπως η καρδιά μου: καμιά φορά υπερβολική και δυσκολόχρη-

στη, αλλά ποτέ εχθρική η καταστροφική».«Ναι, έτσι είναι», συγκατανεύει η άγνωστη συνταξιδιώτισσα. Και θυμάταιτα γλέντια που έζησε στο σπίτι και στη γειτονιά της. «Ξύπναγα το πρωί μεμουσικές και εικόνες από μεγάλα, στρωμένα ακόμη από το βράδυ, τραπέ-ζια». Βγάζει από την τσάντα της έναν φορητό υπολογιστή και μου δείχνειοικογενειακές φωτογραφίες. Είναι και γιαγιά.Η γυναίκα που κάθεται δίπλα μου δεν έχει την πολυτέλεια των καταθλί-ψεων ή της μεμψιμοιρίας. Η ζωή την τραβάει από το μανίκι, μαζί με τιςυποχρεώσεις και την επιθυμία να είναι παραγωγική, χρήσιμη, να ανανεώ-νει τις γνώσεις, να τροφοδοτεί με καινούργιες ιδέες τον εαυτό της καιτους γύρω της. Είναι ικανή, αλλά ακονίζει και τις ικανότητές της, δεν εφη-

συχάζει, η δουλειά δεν τη φοβίζει, ψάχνει διαρκώςκαι αναζητεί καινούργια πεδία. «Ξέρεις, σκέφτομαινα ασχοληθώ και με την αγιογραφία. Πάντα μουάρεσε», λέει.Την παρακολουθώ, μάλλον σιωπηλή, με ελάχιστεςπαρεμβάσεις. Μοιάζει με ηρωίδα μυθιστορήματος,ο λόγος της έχει οικονομία, αμεσότητα και ακρί-βεια, ζυγίζει τα γεγονότα, δεν τα μεγεθύνει, δεν ταδραματοποιεί, ακόμη και εκείνα (όπως οι αιφνίδιοιθάνατοι) που καθορίζουν τον ανθρώπινο βίο.Δεν ήταν αγανακτισμένη, με την οικονομική κρίση.Αυστηρή ναι, θυμωμένη ναι. Αυτό που θα μπορούσε

να τη διαλύσει, όμως, είναι η απραξία. Η καθήλωση. Είναι εκπαιδευμένηνα βρίσκει λύσεις, να αναπληρώνει τις απώλειες, να μην κάμπτεται απότην αποτυχία.Η γυναίκα αυτή, γήινη και μεθοδική, συγκεντρώνει τη δυναμική μιας Ελλά-δας με αντοχές και προοπτική. Επινοητικότητα και ασκημένο ένστικτο επι-βίωσης. Στο δαιδαλώδες αεροδρόμιο του προορισμού μας, χωρίς ναμιλάει καμία ξένη γλώσσα, έβρισκε πιο γρήγορα απ’ όλους τη σωστή κα-τεύθυνση και τις εξόδους. Συγκεντρωνόταν στον στόχο της και προχω-ρούσε με βήμα σταθερό και αποφασισμένο. Την παρατηρούσα. Τηθαύμαζα και την καμάρωνα. Δεν άφηνε καμία αμφιβολία ότι εκείνο που δενθα επιτρέψει από κανέναν να της στερήσει, είναι μόνο ένα πράγμα: τηχαρά της.

Για την αντιγραφήΒούλα Καντεράκη

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

Τη σημερινή συνταγή είχα τητιμή να τη μάθω και να τη μα-γειρέψω μαζί με τη γιαγιά

Βασιλεία, μια γυναίκα 85 ετώνπου με εντυπωσίασε τόσο η προ-σωπικότητά της όσο και η μαγει-ρική της ικανότητα. Η αλήθειαείναι ότι με αντιμετώπισε με λίγη«καχυποψία» μόλις της είπα ότιθα ήθελα να τη βοηθήσω να τυλί-ξει τα πεντανόστιμα ντολμαδάκιαόμως γρήγορα κέρδισα την εμπι-στοσύνη της κυρίως με τον εν-θουσιασμό μου! Αν δε βαριέστε θα σας έλεγα ναπάτε μια βόλτα να μαζέψετε ταφύλλα άλλωστε υπάρχουν πολλά αμπέλια και κρεβατίνες στη πόλημας. Καλοκαιράκι τώρα οπότε μπορείτε να το συνδυάσετε με μια εκ-δρομή στη θάλασσα ή στο βουνό. Να θυμάστε ότι τα ιδανικά αμπε-λόφυλλα έχουν ανοικτό πράσινο χρώμα, είναι μικρά και τρυφερά τηστιγμή που τα κόβετε. Σημαντικά κόλπα που θα κάνουν πιο νόστιμο το αποτέλεσμα όπως με

έμαθε η γιαγιά Βασιλεία είναι να χρησιμοποιήσετε τοζωμό που θα ζεματίσετε τα αμπελόφυλλα και φυσικάστο αυγολέμονο οι κινήσεις να είναι αργές και σταθε-ρές. Το αποτέλεσμα πιστέψτε με θα σας εντυπωσιά-σει και η ταχύτητα που θα καταναλωθούν θα είναιαστραπιαία! Πάντοτε με μάγευε η συναναστροφή με τους μεγαλύ-

τερους. Κυρίως εκείνους που δεν επιβάλλουν, δε θεωρούν τίποταδεδομένο και προσπαθούν να σου μεταδώσουν όσα περισσότεραμπορούν. Άλλωστε ο σεβασμός απέναντί τους κάπως έτσι κερδίζε-ται….Καλή σας όρεξη!


Ο Κώστας Καπλάνης γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου1920 στον Τσεσμέ Μικράς Ασίας ( Περιφέρεια Σμύρ-νης ). Ο πατέρας του Νίκος ήταν φουρνάρης και ημητέρα του Ερνεστίνα δασκάλα . Οι οικογένεια είχεδεκατρία παιδιά , δώδεκα αγόρια και ένα κορίτσι . Ταπερισσότερα πέθαναν σε μικρή ηλικία και μέχρι το1940 είχανε μείνει τρία αγόρια , ο Χρήστος , ο Γιάν-νης και ο Κώστας . Ο Χρήστος ήτανε στην αντίστασηκαι το 1943 οι Γερμανοί τον έστειλαν στο στρατόπεδοεξόντωσης Νταχάου όπου και πέθανε . Ο Γιάννηςέγινε μπουζουξής εγκαταστάθηκε στην Καλιφόρνιακαι πέθανε εκεί το 2002. Με τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 η οικογέ-νεια πηγαίνει στη Χίο και από εκεί το 1923 εγκαθί-σταται Πειραιά στα προσφυγικά ταμπούρια . ΟΚώστας Καπλάνης εγγράφεται στην πρώτη τάξη τουΔημοτικόυ Σχολείου αλλά λόγω φτώχιας εγκαταλείπειτο σχολείο και βοηθάει την οικογένεια κάνοντας δου-λειές του ποδαριού . Στα δώδεκα αρχίζει και μαθαίνειτην τέχνη του κουρέα και στα δεκαέξι του με τη βοή-θεια του πατέρα του ανοίγει δικό του κουρείο στηνΚοκκινιά . Στο κουρείο γνωρίζει τον ερασιτέχνη μπου-ζουξή Παναγιώτη Σοφρά από την Κούλουρη ( Σαλα-μίνα ) και έτσι αρχίζει τα πρώτα βήματα στηνεκμάθηση του μπουζουκιού . Γνωρίζετε με το ΣταύροΤζουανάκο κάνουνε παρέα και μαζί μαθαίνουνεμπουζούκι και κιθάρα . Ο Παναγιώτης Σοφράς τονγνωρίζει με το Γιώργο Μπάτη παίζουν μαζί στους τε-κέδες στα Χιώτικα και αλλού βγάζοντας δισκάκι . Στηνκατοχή ( 1942) γνωρίζετε με το Μιχάλη Δασκαλάκηκαι παίζουν για το φαί τους στο εστιατόριο « Άμφισσα

» οδός Ίωνος , κάτω από το θέατρο Κοτοπούλη . Άρ-γότερα γνωρίζετε με το Γιώργο Μητσάκη και με τοΜανώλη Χιώτη που τον φιλοξενεί στο σπίτι του στηνΑθήνα . Το 1945 φτασμένος πιά μπουζουξής γνωρί-ζετε με το Σπύρο Περιστέρη και έτσι ανοίγει ο δρόμοςγια τη δισκογραφία . Στην Αθήνα γνωρίζει τη γυναίκατου Μαρία το γένος Αρμακόλα και στις αρχές του1945 παντρεύονται με κουμπάρο το Γιώργο Μητσάκηκαι την πρώτη γυναίκα τουΑθανασία και στις 9-7-1946γεννιέται ο γιος του Νίκος ,Νονά του η Αθανασία Μη-τσάκη . Το 1946 στρατιώτηςκαι πολίτης παραμονές Χριστουγέννων του 1949 .Ένας αλήτης πέθανε 1953Μουσική Κώστας Καπλάνης Στίχοι Κώστας Μάνε-σηςΤραγούδι Τάκης Μπίνης - Μαίρη ΛίνταΈνας αλήτης πέθανε στου πάρκου την πλατείαμα ούτε μάτια εδάκρυσαν ούτε καρδιές εράγισανάραγε , άραγε ποιος να’ναι αιτία αχ γιατί τόση κακίαΓια κάποιο παραστράτημα για μια συκοφαντίαοι φίλοι τον μισήσανε οι πόρτες όλες κλείσανεάραγε , άραγε ποιος να’ναι αιτία αχ γιατί τόση κακίαΈνας αλήτης πέθανε – εχθές αργά το δείλιο χάρος τον αγκάλιασε εκεί που τον αντάμωσεμέσα του πάρκου την πλατεία αχ γιατί τόση κακίαΣυγκλονιστικό τράγουδι τόσο σε στίχους , μουσική ,ερμηνεία που δείχνει το κλίμα της μετεμφυλιακής πε-ριόδου . Αντικαταστήσετε τη λέξη αλήτης με τη λέξηαντάρτης και θα καταλάβετε πολλά .

ΚΑΠΛΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Συνθέτης , στιχουργός , τραγουδιστής

Τσεσμέ Μικράς Ασίας 15-8-1920 -

Καλιφόρνια Η.Π.Α 2-3-1997

Γράφειo Δήμoς

Kερδέλας*

Από την ΕυφροσύνηΚάτσουνα

"Πυξ

ίδα

της

γεύσ

ης"

Ντολμαδάκια αυγολέμονο με κιμά

Υλικά60-70 αμπελόφυλλα100 γρ. Ελαιόλαδο2 φλιτζάνια ζωμό που ζεματίσαμε τα φύλλα2 αυγάχυμό από 2 λεμόνιαΑλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Για τη γέμιση1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο 150 γρ. ρύζι Καρολίνα

ΕκτέλεσηΣε μπολ βάζουμε τον κιμά, το λάδι, τον μαϊντανό, τον άνηθο και το ρύζι. Αλατο-

πιπερώνουμε και ανακατεύουμε καλά.Ζεματίζουμε για 1-2 λεπτά τα αμπελόφυλλα και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Τυ-

λίγουμε βάζοντας περίπου μια κουταλιά του γλυκού σε κάθε φύλλο γυρίζονταςπρος τα μέσα τα πλαϊνά μέρη και τα βάζουμε με τάξη στριμωχτά στη κατσαρόλα.Μόλις τελειώσει αυτή η υπέροχη διαδικασία, προσθέτουμε το λάδι και το ζωμό. Τασκεπάζουμε με ένα ρηχό πιάτο και τα μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά για 45 λεπτάπερίπου. Ελέγχουμε ανα διαστήματα για να βεβαιωθούμε ότι το φαγητό μας έχειζουμί.

Ετοιμάζουμε το αυγολέμονο χτυπώντας τα ασπράδια με λίγο αλάτι, τους κρό-κους, το λεμόνι και ζουμί από το φαγητό. Υπενθυμίζω ότι αυτή η διαδικασία πρέπεινα γίνει αργά! Περιχύνουμε το φαγητό μας μετά που θα το κατεβάσουμε από τηφωτιά και σερβίρουμε.

Σχεδόν σε όλους μας, η πισίνα έχει συνδεθεί με μια πολυτέλεια διασκέδασηςπου εξασφαλίζει τη δροσιά τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Ειδικά όσοι μεγα-λώσαμε σε περιοχές που δεν βρέχονταν από θάλασσα, στο άκουσμα της λέξηςκαι μόνο, δημιουργούμε αυτόματα με το μυαλό, όμορφες εικόνες δροσερής ξε-κούρασης… Υπάρχουν όμως και κάποιοι – μικροί κα μεγάλοι – που έχουν συν-δέσει την πισίνα στο μυαλό τους με διαφορετικό τρόπο. Είτε επειδή τηνχρησιμοποιούν εντατικά ως τον απόλυτο «στίβο» άθλησης τους, είτε επειδή τηνχρησιμοποιούν για θεραπευτικούς λόγους, η πισίνα είναι ο χώρος που η καθη-μερινότητα τους, τους επιβάλει να χρησιμοποιούν. Οι αθλητές της πισίνας αθλούνται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους σε ερασιτε-χνικά (όχι επαγγελματικά) σωματεία. Η πολιτεία έχει χτίσει κολυμβητήρια καιείναι υποχρεωμένη να τα λειτουργεί και να τα συντηρεί έτσι ώστε ο ερασιτεχνι-κός αθλητισμός αλλά και ο μαζικός (παλαιότερα ονομαζόταν «λαϊκός») αθλητι-

σμός όπου κολυμπάνε όσοι θέλουν να κολυμπήσουν εκτόςσωματείων και για δικούς τους λόγους, να μπορούν να λει-τουργήσουν με ένα κόστος που θα είναι προσιτό σε κάθεοικογένεια.Την περασμένη χρονιά, όλες οι πισίνες της χώρας για οικο-

νομικούς λόγους, είχαν προβλήματα στη λειτουργία τους. Απ’ όσο έχω καταλά-βει η πισίνα του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Χανίων είχε τα περισσότερα. Ηεπίσημη δικαιολογία δεν ήταν η οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλάη μη έγκαιρη κατάθεση προϋπολογισμού από το ΕΑΚ Χανίων στη Γενική Γραμ-ματεία Αθλητισμού. Το αστείο όμως είναι ότι η νέα διοίκηση του ΕΑΚ τοποθετή-θηκε ετεροχρονισμένα από την ίδια τη πολιτεία. Τα μηνύματα για την χρονιά που ανοίγει από το Σεπτέμβριο δεν είναι αισιόδοξα…Τα πηγαδάκια όσων τους αγγίζει το θέμα, λένε ότι τα παιδιά θα κολυμπήσουνστην πισίνα μέχρι τον Οκτώβρη που θα τη ζεσταίνει ο ήλιος και μετά η πισίνα πι-θανόν να κλείσει είτε για εργασίες συντήρησης είτε λόγω έλλειψης πετρελαίου.Το πότε θα ανοίξει εξαρτάται και από την ολοκλήρωση των εργασιών (αν βρεθούνχρήματα να αρχίσουν) αλλά και από τη χρηματοδότηση για το πετρέλαιο. Οι πε-ρισσότεροι συμφωνούν ότι η πιθανότερη περίοδος που θα ανοίξει ξανά η πισίναείναι ο Μάιος που ο ήλιος θα μπορεί ξανά να τη θερμάνει.Δεύτερη χρονιά όμως χωρίς πισίνα, πολλοί αθλητές που δεν θα έχουν στίβο νααθληθούν θα αποσυρθούν, ομάδες και αθλητές που συμμετέχουν σε εθνικά πρω-ταθλήματα θα έχουν τεράστια προβλήματα, διεθνής διοργανώσεις θα χαθούνοριστικά από την πόλη (που διαθέτει την καλύτερη πανελληνίως και μια από τιςκαλύτερες στη Μεσόγειο, κολυμβητική υποδομή με δύο πολύ καλά κολυμβητή-ρια που κανένα δε λειτουργεί!).Τι να κάνουμε, ρε Βασίλη, μου είπε ένας φίλος. Όλη η Ελλάδα δεινοπαθεί με ταοικονομικά, ο αθλητισμός θα γλιτώσει; Δεν είναι έτσι. Την καλύτερη απάντηση την έδωσε στην τηλεόραση ο αρχιπρο-πονητής του πόλο και δημοτικός σύμβουλος (με αρμοδιότητα στις αθλητικές εγ-καταστάσεις) Κος Ν. Βλαζάκης. Είπε λοιπόν πως «Δεν είναι δυνατόν, η πολιτείανα πριμοδοτεί την κάθε ποδοσφαιρική ομάδα της Α εθνικής με τουλάχιστο 9 εκ.ευρώ και ταυτόχρονα να δηλώνει πως δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τη λει-τουργία των κολυμβητηρίων». Λεφτά λοιπόν υπάρχουν. Ας κοπούν μερικά εκα-τομμύρια που παίρνουν οι συμμετέχοντες στις παράγκες του ποδοσφαίρου καιας δοθούν εκεί που πραγματικά αναπτύσσεται το αθλητικό ιδεώδες. Ελπίζω ότι όσοι ορίζουν την τύχη των αθλημάτων πισίνας στα Χανιά - πολιτικοί,σύλλογοι, προπονητές, αθλητές, γονείς και φίλοι της κολύμβησης - τη νέα χρο-νιά να είναι έτοιμοι με επιχειρήματα σαν το παραπάνω και εφοδιασμένοι με διά-θεση για διεκδίκηση. Απ’ ότι φαίνεται θα είναι ακόμα μια δύσκολη χρονιά. Καιγια την πισίνα.

Επί της Γραμμής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος


«Κρίσης λεξιλόγιο: οι οικονομικοί όροι που μαςκαταδυναστεύουν», Γιάνης Βαρουφάκης

(Ποταμός)«Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος στηνμελαγχολία από την απραξία. Και καμία γιατρειάκαλύτερη από την πράξη". Τάδε έφη το 1621 οRobert Burton στο κλασσικό του βιβλίο ΗΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ. Ήταν το βιβλίοπου διάβαζε κάθε πρωί, για να βρει το κουράγιονα σηκωθεί από το κρεββάτι του, ομελαγχολικός Dr Johnson. Και ποια "πράξη"επέλεξε ο Dr Johnson ώστε να αποδράσει απότην μελαγχολία που τον καταδυνάστευε; Τηνλεξικογραφία. Την καταγραφή και απόδοση τωνόρων που συνιστούσαν τον καθημερινό αγώνανα εκφράζουμε, και να διαμορφώνουμε, τιςσκέψεις μας. Έτσι, εν έτει 1755, προέκυψείσως το γνωστό, και ακόμα απολαυστικό, λεξικότου Dr Johnson. Με αυτό καταπολέμησε τηνμελαγχολία του αλλά και άσκησε κριτική.Παραδείγματος χάριν, ορίζει τον αντίστοιχοΦΠΑ της εποχής του ως εξής: "Ένας μισητόςφόρος επί αγαθών ο οποίος επιλέγεται όχι απόδίκαιους κριτές των αξιών αλλά απόφουκαράδες στην δούλεψη εκείνων πουκερδίζουν από την είσπραξή του." Σήμερα, εδώστην Ελλάδα της Κρίσης, η μελαγχολίαξεπέρασε τα όρια του ατομικού και κινδυνεύεινα μολύνει το σώμα της κοινωνίας ολόκληρης.Η πράξη, όπως έλεγε ο Burton, είναι ηκαλύτερη γιατρειά. Συλλογικά και ατομικά. Τολεξικό τούτο αποτελεί μία από αυτές τις μικρές,ατομικές πράξεις. Από την μία, εξηγεί τουςόρους που αιωρούνται παντού (CDS, spreadsκλπ) ενώ από την άλλη, στον δρόμο που χάραξεο Dr Johnson, η λεξικογραφική προσπάθεια πουκρατάτε στα χέρια σας ελπίζει να διαταράξειτην κοινή μας μελαγχολία θέτοντας τους όρουςτης Κρίσης στο φως της κριτικής.»Γιάννης Βαρουφάκης

Όταν οι νεκροί χορεύουν,Ταιμπο ΠάκοΙγνάσιο,Εκδ. Αγρα

«Από εκεί προέρχεται όλη μου η δυσπιστία γιατη μέθοδο των λογικών συμπερασμάτων. Είπαστη δικηγόρο μου να μη σε προσλάβει με καμίαδύναμη αν πρώτα δεν σιγουρευτεί ότι ήσουναπολύτως παράλογος, φίλε». Ο Έκτορ ήτανπάντα ξένος, εκτός τόπου. Δεν είχε δικά του

σκηνικά, είχε μόνο δανεικά σκηνικά,κατασκευασμένα ειδικά για εκείνον, έναναπελπισμένο ηθοποιό χαμένο στη μέση μιαςπαράστασης, στο κέντρο των σανιδιών, χωρίςσενάριο στα χέρια, χωρίς κανένα ταλέντο,χωρίς καμιά ικανότητα αυτοσχεδιασμού. Ήτανχαμένος σ’εκείνο το χωριό όπου σύμμαχοι δενέλεγαν να φανούν και όλος ο κόσμος είχεαπαντήσεις σε ανύπαρκτες ερωτήσεις. […]Άρχιζε να χάνεται μέσα στην ομίχλη τουΜεξικού, να μην αναγνωρίζει τον εαυτό τουστους δρόμους. Γερνούσε, και μαζί με τηνηλικία ερχόταν η αίσθηση απουσιών, πολλώνμικρών αμνησιών για πράγματα που έπρεπε ναήταν σημαντικά κάποτε, αλλά είχε ξεχάσει να τασημειώσει στην καρδιά του. Δεν ένιωθε ούτεκαν θλίψη για τον εαυτό του. Άρχιζε να μοιάζειμε τον άνθρωπο που γύρευε. Ήταν και οι δύοχαμένοι στον Σαν Αντρές.

Ο ίσκιος πάνω από το Ίνσμουθ, ΧάουαρντΦίλιπ Λάβκραφτ, Εκδ. Αίολος

Το απομονωμένο λιμάνι του Ίνσμουθ κρύβει ένααποτρόπαιο μυστικό, που οι αλλόκοτοι στην όψηκάτοικοί του προσπαθούν να διαφυλάξουν μεκάθε τρόπο. Από τα μισοερειπωμένα σπίτιατρομακτικοί θόρυβοι αντηχούν και στον Ύφαλοτου Διαβόλου χορεύουν παράξενα όντα. Οίσκιος του Ίνσμουθ, μια εισαγωγή στηνπερίφημη Μυθολογία Κθούλου, είναι από τιςκαλύτερες νουβέλες του Χ.Φ. Λάβκραφτ καιαποτέλεσε το σκηνικό για πολλά έργασυγγραφέων Τρόμου μα και για σενάρια ταινιών.Μαζί, θα διαβάσετε τα διηγήματα: Ο βάλτος τουφεγγαριού, όπου σε κάποιο ιρλανδικό πύργοαναμειγνύονται ο τρόμος και η ελληνικήμυθολογία, Το κυνηγόσκυλο, όπου κάνει γιαπρώτη φορά την εμφάνισή του το αποτρόπαιοΝεκρονομικόν, το Φυλακισμένος με τουςφαραώ, μια αποπνικτική ιστορία φρίκης που είχεγράψει ο Λάβκραφτ για λογαριασμό τουδιάσημου μάγου Χουντίνι και, τέλος, ο Ίβιδος,ένα από τα ελάχιστα σατιρικά διηγήματαφαντασίας που έγραψε ο συγγραφέας. Μιασυλλογή που αποκαλύπτει τα πιοχαρακτηριστικά χρώματα της παλέτας τουμεγάλου μαέστρου του Φανταστικού.

Επιμέλεια Μ.Φ.


Η Τελευταία Ακροβάτης Της Μαδρίτης(Balada Triste De Trompeta)

Σκην. Alex de la Iglesia, με τους: Carlos Areces, Antonio de laTorre, Carolina Bang, Manuel Tallafe, Alejandro Tejerias

Το 1937 στη διάρκεια του Ισπανικού Εμ-φύλιου, ένας «Παλιάτσος» επιστρατευ-μένος από την Πολιτοφυλακή, ηγείται μεαμφίεση κλόουν του λουτρού αίματοςεναντίον των στρατιωτών της Εθνοφυ-λακής του Φράνκο. Το 1973 στη Μα-δρίτη, ο Javier, γιος εκείνου του«Παλιάτσου» ζητά εκδίκηση. Έτσι βρί-σκει δουλειά ως Λυπημένος Παλιάτσοςσε ένα τσίρκο, όπου θα γνωρίσει τονSergio, τον βίαιο αστέρα του τσίρκου καιεραστή της Natalia, της σαγηνευτικής αλλά και σκληρής ιπτάμενηςακροβάτιδας. Ο Javier και ο Sergio θα φτάσουν σε μια σύγκρουσημέχρις εσχάτων για να κερδίσουν την αγάπη της τελευταίας ακρο-βάτιδας της Μαδρίτης...

The way backΣκην. Peter Weir, με τους : Colin Farrell, Jim Sturgess, Ed Harris,

Mark Strong, Saoirse RonanΜια ιστορία δραπέτευσης από γκούλαγκτης Σιβηρίας του 1939. Αιχμάλωτοι τουΚόκκινου Στρατού από διάφορες εθνό-τητες δεν πρέπει μονάχα να καταφέ-ρουν να δραπετεύσουν, αλλά νααντέξουν και τις αντίξοες συνθήκεςαφού τα καταφέρουν, δια μέσου της Σι-βηρίας, της ερήμου Γκόμπι κι ως τηνΙνδία.

Ένας ελευθερος κοσμος ( it’s a free word)Σκην. Κεν Λόουτς, με τους: Kierston Wareing, Juliet Ellis, Leslaw

Zurek, Colin CaughlinΗ Άντζι μπορεί να μην έχει ιδιαίτερησχολική παιδεία, αλλά είναι δυναμική,έξυπνη και φιλόδοξη. Όταν μένειάνεργη για άλλη μια φορά, είναι απο-φασισμένη να αποδείξει ότι μπορεί νατα καταφέρει.Μαζι με τη συγκάτοικό της, τη Ρόουζ,αποφασίζουν να γίνουν τα αφεντικά τουεαυτού τους. Στήνουν ένα γραφείοανεύρεσης εργασίας για μετανάστεςεργάτες, το οποίο λειτουργεί σε μια διαφορετική πραγματικότητα μεάλλους κανόνες. Εκεί η εργασία είναι φτηνή και οι νόμοι θεσπίζον-ται για να καταργούνται.

Ίσως και να αντιπροσωπεύουν ένα ση-μείο των καιρών: η ευκαιρία να βγάλειςόσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα,ανεξάρτητα από τις συνέπειες, είναι δε-λεαστική. Αλλά με τι κόστος;

Μικρά Αθώα Ψέματα (Little White Lies)Σκην. Γκιγιόμ Κανέ με τους: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φρανσουά Κλιζέ,

Ζαν Ντιζαρντέν, Μπενουά ΜαζιμέλΚάθε χρόνο, ο Μαξ, ένας επιτυχημένοςιδιοκτήτης εστιατορίου, και η σύζυγόςτου προσκαλούν μια χαρούμενη παρέαφίλων στο όμορφο εξοχικό τους σπίτιδίπλα στη θάλασσα, για να γιορτάσουντα γενέθλια του φίλου τους Αντουάν καινα ξεκινήσουν έτσι τις διακοπές τους.Όμως φέτος, προτού εγκαταλείψουν τοΠαρίσι, ο φίλος τους Λούντο τραυματί-ζεται σε ένα ατύχημα, γεγονός πουοδηγεί σε μια αλυσίδα αντιδράσεων καιανάμεικτων συναισθημάτων. Οι διακοπές αυτές ωθούν τον καθένααπό την παρέα να ανακαλύψει τι τον ενοχλεί και τι τον αναστατώ-νει. Είναι καιρός πλέον να "πέσουν οι μάσκες" και να ειπωθούν αλή-θειες.

Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει (Veronika Decides to Die)Σκην. Εμιλι Γιανγκ, με τους : Σαρα Μισελ Γκελαρ,Τζοναθαν Τακερ, Μελισα Λιο, Ερικα Κριστενσεν

Η ιστορία επικεντρώνεται στην Βερό-νικα, μια εικοσάχρονη που φαίνεται πωςέχει τα πάντα, ωραία εμφάνιση, καλήδουλειά και μια ζωή γεμάτη υποσχέσειςμπροστά της. Παρ όλα αυτά, η Βερόνικααποφασίζει να αυτοκτονήσει. Η από-πειρα δεν είναι επιτυχής και σύντομαξυπνάει σε μια ψυχιατρική κλινική, όπουμαθαίνει πως δεν της έχει μείνει πολύςχρόνος ζωής. Κατά την διάρκεια της νο-σηλείας της στο νοσοκομείο, γνωρίζειανθρώπους που χαρακτηρίζονται τρελοί, επειδή δεν ακολουθούνκάποιους κοινωνικούς κανόνες. Έχοντας ελάχιστα να χάσει, η Βε-ρόνικα θα ξεκινήσει μια διαδρομή κατά την οποία θα ελευθερώσειτον εαυτό της και μάθει πώς είναι να ζεις πραγματικά.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

συνέχεια από την 4η σελίδα

Το νέο πανεπιστήμιο θέλει να εξυπηρετήσειακριβώς το νέο κοινωνικό τοπίο, προετοιμάζον-τας πληρέστερα τα μεσαία στρώματα της χώραςγια την κοινωνική τους υποβάθμιση. Προσπαθεί,θεωρητικά τουλάχιστον, να συνδέσει στενότερατις σπουδές με τις ανάγκες της αγοράς εργασίαςσε εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό (θεωρητικάκαθώς αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τη μαγικήιδιότητα της αγοράς να αυτορυθμίζεται και όχιβάση κάποιου σχεδιασμού). Καθιστά το πανεπι-στήμιο από μηχανισμό άμβλυνσης των ταξικώνανισοτήτων σε μηχανισμό όξυνσής τους, καθώςτο σύστημα αξιολόγησης των πανεπιστημίων θαδημιουργήσει πανεπιστήμια πολλών ταχυτήτων,άλλα για τους πλούσιους και άλλα για τους φτω-χούς, για τις διαφορετικές κατηγορίες του πλη-θυσμού. Τέλος, το πανεπιστήμιο θα πάψει νααποτελεί χώρο δημοκρατικών διεκδικήσεων, στοβαθμό που τα μεσαία αυτά στρώματα θα χάσουντην πολιτική τους ηγεμονία εντός της ελληνικήςκοινωνίας.Οι αλλαγές στα πανεπιστήμια λοιπόν δεν είναι τί-ποτα άλλο παρά καθρέφτης των υπόλοιπων αλ-λαγών στην κοινωνία. Θα συμβάλουν στηδιαμόρφωση της χώρας ως μίας χώρας φθηνούεργατικού δυναμικού που θα στηρίζεται σε κλά-δους εντάσεως εργασίας, σχέδιο το οποίο για ναείναι βιώσιμο θα πρέπει και το εργατικό αυτό δυ-ναμικό να έχει και λιγότερα περιθώρια να διεκ-δικήσει τα δικαιώματα του. Οι δε νέεςκατευθύνσεις της οικονομίας δεν θα μπορούν ναείναι το αποτέλεσμα μίας συλλογικής κοινωνικήςαπόφασης, με το πανεπιστήμιο αρωγό μέσα απότην έρευνα, αλλά θα διαμορφώνονται από την ίδιατην αγορά ως εάν το συμφέρον του ενός επιχει-ρηματία ή της χ πολυεθνικής να είναι κατ’ ανάγκηκαι το συμφέρον της κοινωνίας ολόκληρης.Οι αλλαγές στο πανεπιστήμιο όμως ξεχωρίζουνακριβώς γιατί σηματοδοτούν και το κλείσιμο τωνεναλλακτικών διεξόδων της χώρας και της οικο-νομίας της να ανακάμψει από την οικονομικήκρίση και τη βαθειά ύφεση στην οποία τα μέτρατου μνημονίου την καταδικάζουν. Και την Ακρό-πολη να πουλήσουμε, εάν ο αγοραστής της δενπάει να την χτίσει, θα υπάρχει πάντα η ελπίδααύριο να την επανεθνικοποιήσουμε. Εάν όμως ηχώρα στερείται πανεπιστημίων για να την οδηγή-σουν σε νέες οικονομικές κατευθύνσεις καινέους ανθρώπους με κριτική και σφαιρική παι-δεία, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν καινα δημιουργήσουν σε ένα νέο οικονομικό περι-βάλλον, ελπίδα δυστυχώς δεν υπάρχει καμία.

Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Εφτασε αισίως το καλοκαίρι και για εμας εδώ που είμαστε «τουριστικός προορισμός»,σημαίνει πως ο τουρισμός θα δώσει ανάσα στην τοπική οικονομία και γενικότερα αισιο-δοξία, σε ένα γκρίζο τοπίο, μετά τα απανωτά μνημόνια και τα μέτρα που παίρνουν αυτοιπου έλεγαν : «λεφτα υπάρχουν…».

Υπάρχουν βέβαια κι αυτοι που θέλουν τηχώρα να τη σκαπουλάρει, αφου σκέφτονται: «έλα μωρε, Έλληνες είμαστε θα τα κατα-φέρουμε…», όμως τα σπρέντ έχουν άλληγνώμη και τα έσοδα του πρώτου εξαμήνουείναι για κλάμματα.

Ενας συνταγματολό-γος και Νο 2 τουΠΑΣΟΚ, είναι πλέονστο τιμόνι του ουπουργείου οικονο-

μικών, που σημαίνει ότι ίσως σκέφτηκανπως με αυτό τον τρόπο φοβηθούν οι κερ-δοσκόποι… Πάντως ως φαίνεται, γλυτώ-σαμε το φόρο στα αναψυκτικά και ποιοςξέρει τι θα σκεφτούνε στη συνέχεια, για ναξοφλήσουμε το χρέος των 350 δις, που θέ-λουν να μας πείσουν πως μαζί τα «φά-γαμε»… Την ίδια στιγμή οι αγανακτισμένοι,έχουν μόνιμη έδρα τους τα βράδυα τις πλα-

τείες όλης της χώρας, έτσι και εδώ τηνπλατεία αγοράς, όπου ουκ ολίγα μουσικάδρώμενα συμβαίνουν μεταξύ άλλων !!Στα μουσικά του μήνα που πέρασε είχαμεπάρα πολλά, με μία έμφαση στα πιο απαι-τητικά ρεπερτόρια ενώ οι καλοκαιρινές εκ-δηλώσεις του νέου Καλλικρατικού ΔήμουΧανίων, κάπου κόλλησαν… και ανακοινώ-θηκαν μόλις την 1η Ιούλη. Σε αυτές βρί-σκουμε ως συνήθως αρκετά μεγάλαονόματα, με τις ανάλογες «μέγκα» συναυ-λίες, τοπικούς συλλόγους και τρία τοπικάμουσικά συγκροτήματα. Ο Γιάννης Χαρούλης φέτος έρχεται πάλιστο φρούριο Ιτζεδίν, στις 17/8, ενώ ο Γιάν-νης Κότσιρας και ο Δημήτρης Μπάσης έρ-χονται στην Τάφρο στις 30 Ιούλη.Ενδιαφέρον αναμένεται να έχει η εκδή-λωση του συλλόγου μουσικών Χανίων «ΟΧάρχαλης» στις 19/8, που είναι αφιερω-

μένη στους οργανοποιούς των Χανίων.Από τα τοπικά συγκροτήματα, οι Primavistaθα εμφανιστούν στο θέατρο ανατολικής τά-φρου στις 31/8 μαζι με το Τρίφωνο όπουσυμμετέχει η Χανιώτισα Ερωφύλη, το μου-σικό σχήμα «Κύκλος» στις 5 Αυγούστουστον ίδιο χώρο και το μουσικό σύνολο«Μανούσος Μπαϊλάκης» θα δώσει συναυ-λία στην Αν.Τάφρο, στις 30/8, με ένα αφιέ-ρωμα στο Μάνο Χατζηδάκι. Ο καταξιωμένος μουσικός Μανώλης Πάπ-πος που παίζει μπουζούκι και τραγουδάει,βρίσκεται στα Χανιά αυτό το καλοκαίρι καιπαίρνει μέρος σε διάφορα ενδιαφέρονταλάϊβ, στα Χάλκινα, στο Λιβυκόν στη Σούγιακαι αλλού. Μαζι του ο Τάκης Μπάρμπαςστα κρουστά και ο Κωστής Αβυσσινός στομπουλγαρί.Το «Αντιρατσιστικό φεστιβάλ» έγινε καιφέτος στο Πάρκο ειρήνης και φιλίας, στις25 και 26 Ιούνη, με μεγάλη επιτυχία. Πολ-λές ποικίλες και ενδιαφέρουσες οι δρά-σεις, οι ομιλίες, οι συζητήσεις και τα άλλαδρώμενα. Ιδιαίτερο χρώμα έδωσαν το χα-ριστικό παζάρι, τα περίπτερα, το καφενείοκαι η πολυεθνική κουζίνα ! Πολλά και ωραίαέθνικ συγκροτήματα έπαιξαν στη μεγάλησκηνή και στη μικρή, τοπικά ροκ και χιπ-χοπ συγκροτήματα, με προδιαγραφές νακάνουν σπουδαία πράγματα ! Στις 4 Ιούνη έγινε η γιορτή διεκδίκησης στο«Στρατόπεδο Μαρκοπούλου». Πολλα ήτανκαι εδώ τα δρώμενα, οι παρεμβάσεις και οιδράσεις για μικρούς και μεγάλους. Μου-σική έπαιξαν οι Χαλικούτηδες, οι «Εντέ-χνως λαϊκοί» και η βραδυά έκλεισε μεκρητικό γλέντι, με τον Λεωνίδα Λαϊνάκη καιτο Μιχάλη Λουφαρδάκη.Η Ευρωπαϊκή γιορτή μουσικής γιορτάστηκεστις 21 Ιούνη, με μία συναυλία στο νέοχώρο που δημιουργήθηκε στο παλιό λιμάνι,μετα την κατεδάφιση του παλιού τουριστι-κού περίπτερου. Συμμετείχαν οι : Haig

Yazdjan, Ψαρογιώργης, Γιάννης Χαρούλης,Λεωνίδας Μαριδάκης, Δημήτρης Κουκου-λιτάκης και Σπύρος Πετρουλάκης. Η συμ-μετοχή του κόσμου ήταν πολυ μεγάλη ενώτα έσοδα δόθηκαν στα συσσίτια της Σπλάν-τζιας.Στον ίδιο χώρο, στα πλαίσια των εκδηλώ-σεων της ομάδας αρχιτεκτόνων, p-public,δόθηκε συναυλία από τα Χανιώτικα συγ-κροτήματα : Canea 6, Ξυπόλητη Πρόβα,Freak tones & Σιγανά Ποτάμια.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ», τεύχος 40Με το τεύχος αυτό ο Μετρονόμος γιορτά-ζει τα 1 0 χρόνια του, που ομολογουμένωςείναι επιτυχημένα και δημιουργικά και πα-ράλληλα αθόρυβα και σεμνά ! Σε αυτό τοτεύχος περιλαμβάνονται : συνέντευξη μετον Θανάση Γκαϊφύλλια, τον Γιώργο Μού-τσιο, τη Σοφία Μιχαηλίδου, τον ΓιώργοΑλτή, τον Μπάμπη Τσέρτο κ.α. Επίσηςαφιερώματα, στον ηχολήπτη Γ.Παπαϊωάν-νου, στον λαϊκό τραγουδιστή Πέτρο Αυ-γέρη, στο Δημήτρη Ψαριανό και άλλαπολλά και ενδιαφέροντα.ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ», τεύχος 28 Το περιοδικό του γνώστη του λαϊκού τρα-γουδιού, Γιώργου Κοντογιάννη, ξανακυ-κλοφορεί μετα από ένα χρόνο, με νέοεκδότη, μεγαλύτερο μέγεθος, αλλά τηνίδια ομάδα συντακτών την ίδια ποιότητακαι ερευνητική δουλειά. Πολλά τα ενδια-φέροντα θέματα : τα κέντρα που δούλεψεο Καζαντζίδης, αφιέρωμα στο Μανώλη Ρα-σούλη με πλήρη δισκογραφία, συνέντευξημε τον κορυφαίο μπουζουξή Χρήστο Ολύμ-πιο, αφιερώματα τους Μάρκο Μέλκων,Κώστα Κοφινιώτη, Σάκη Τσιβγούλη, τηνπλήρη δισκογραφία του Γιώργου Παπασι-δέρη και άλλα πολλά. Με μουσικούς χαιρετισμούς και καλές δια-κοπές !!

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές


Ο Nίκος Ξυλούρης είναι μία από τις πιοοικείες φυσιογνωμίες στην ελληνικήμουσική. Αγαπήθηκε απ΄ όλους τουςΈλληνες, από τους διανο-ούμενους μέχρι και τουςπιο απλούς και λαϊκούς αν-θρώπους. Είχε το πλεονέ-κτημα ο,τιδήποτε και νατραγουδούσε να το κάνεικτήμα όλων, γεγονός πουχαρακτηρίζει μόνο τουςπολύ μεγάλους ερμηνευ-τές. Και αυτό γιατί δεν ήταναπλά ένας μεσολαβητήςτων τραγουδιών αλλά μύ-στης μιας τελετουργίας.Είπε , βέβαια, και σπουδαία τραγούδια.Αυτός ο συνδυασμός είχε ως αποτέλε-σμα να παραμείνει αλώβητος στο πέρα-σμα του χρόνου και να καταφέρει ναπερνά από γενιά σε γενιά.Τα 30 χρόνια από το θάνατό του (8 Φε-βρουαρίου 2010) τιμήθηκαν με εκδηλώ-σεις σε όλη την Ελλάδα, καθ΄ όλη τηδιάρκεια της χρονιάς, με κορύφωση τη«Διήμερη συνάντηση για τον Νίκο Ξυ-λούρη» στη γενέτειρά του, τα Ανώγεια,στις 26 και 27 Ιουνίου 2010.

Στο πλαίσιο του έτους Νίκου Ξυ-λούρη το περιοδικό Μετρονόμος πα-ρουσίασε ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στονΑρχάγγελο της Κρήτης, το οποίο σε νέαεπεξεργασμένη μορφή και με αρκετές

προσθήκες περιλαμβάνεται στο βιβλίο«Νίκος Ξυλούρης - …τραγουδάμε γιανα σμίξουμε τον κόσμο».

Στις σελίδες του βιβλίουσυναντούμε μοναδικέςαφηγήσεις της γυναίκαςτου Ουρανίας, του γιου τουΓιώργου, του αδελφού τουΓιάννη, του Χρήστου Λε-οντή και του ΧριστόδουλουΧάλαρη.Γράφουν επίσης ο Λίνος

Κόκκοτος, ο Ηλίας Ανδριό-πουλος, ο Γιώργος Μονεμ-βασίτης, ο Σταύρος Γ.Καρτσωνάκης, ο Σπύρος

Κουρκουνάκης, ο Θόδωρος Βαλσαμίδης,η Αγάπη Καλομοίρη και ο Γρηγόρης Πα-παδογιάννης.Περιλαμβάνεται αναλυτική δισκογραφίατου Νίκου Ξυλούρη και πλούσιο φωτο-γραφικό υλικό, αρκετό από αυτό ανέκ-δοτο, που παραχώρησε ευγενικά ηοικογένεια Ξυλούρη.Για το Νίκο Ξυλούρη το τραγούδι ήταν οιστίχοι του Γιάννη Ρίτσου από το «Καπνι-σμένο τσουκάλι», του Χρήστου Λεοντή,που ο ίδιος ερμήνευσε: «…εμείς δεντραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέμου απ΄ τον κόσμο, εμείς τραγουδάμεγια να σμίξουμε τον κόσμο».Την έκδοση επιμελήθηκε ο Θανάσης

Συλιβός.

NIKOΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ...τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο

ISBN: 978-960-99366-1-3 Σελίδες: 126


Με αυτά τα λόγια ο ίδιος ο Μ. Χατζιδάκιςανοίγει την αυλαία της ιστορικής θεατρι-κής παράστασης - μιούζικαλ «Οδός Ονεί-

ρων» που ανέβηκε στο θέατρο Μετροπόλιταν τηςοδού Πατησίων στις αρχές του καλοκαιριού του1962 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού. Πρόκειταιγια μια παράσταση που σημείωσε μεγάλη επιτυχίακαι είχε τεράστια απήχηση στο αθηναϊκό κοινό.Θεωρήθηκε ως μια απόπειρα ανανέωσης της επι-θεώρησης, αν και η στόχευση αυτή ήταν μάλλονυπερβολική. Πρόσφερε έναπολυποίκιλο θέαμα το οποίοσυνδύαζε θεατρικά δρώ-μενα, χορευτικά μέρη, μου-σική και τραγούδια,κινηματογραφικά στιγμιό-τυπα από ένα μικρού μήκουςσατιρικό φιλμάκι με πρωτα-γωνιστή το συνθέτη και τηΡένα Βλαχοπούλου καιέκτατες εμφανίσεις της Αλί-κης Βουγιουκλάκη σε κινη-ματογραφικές επιτυχίες τουσυνθέτη, της Νάνας Μούσχουρη και του ΕυγένιουΣπαθάρη μαζί με τον καραγκιόζη του. Στην «Οδό Ονείρων» οι κάτοικοι μιας αθηναϊκήςγειτονιάς διηγούνται τις προσωπικές τους ιστο-ρίες και κάνουν τις ευχές τους πραγματικότηταμέσα από το φακό ενός περιπλανώμενου φωτο-γράφου. Αφηγήσεις γεμάτες ευαισθησία και τρυ-φερότητα με κοινό μοτίβο τη χαμένη αθωότητα,την κρυμμένη ελπίδα και το ανεκπλήρωτο όνειρο.Πρωταγωνίστησαν ο Δημήτρης Χορν, η Ρένα Βλα-χοπούλου, η Ζωή Φυτούση, η Μάρω Κοντού, οΓιώργος Κωνσταντίνου και ο Γιώργος Μαρίνος(που είχε την τύχη να ταυτίσει τη συμμετοχή τουμε την ερμηνεία του ομώνυμου τραγουδιού). Χό-ρευαν ο Μανώλης Καστρινός και η ΧρυσούλαΖώκα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν τουΜίνωα Αργυράκη. Η ορχήστρα έπαιζε ζωντανά τατραγούδια της παράστασης με μαέστρο το ΣτέλιοΚαφαντάρη. Τα κείμενα έγραψαν ο Α. Σολωμός καιο Μ. Χατζιδάκις και τους στίχους των τραγουδιώνοι ίδιοι μαζί με τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και το ΝίκοΓκάτσο. Η μουσική είναι βέβαια του Μ. Χατζιδάκι.Ο δίσκος με τα τραγούδια από την «Οδό Ονείρων»κυκλοφόρησε ενώ ακόμα παιζόταν η παράσταση.Σ’ αυτόν περιλαμβάνονται ορισμένα από τα πιογνωστά και αγαπημένα τραγούδια του συνθέτη σεμοναδικές εκτελέσεις. Ακούγονται τραγούδιαόπως ο «Ηθοποιός» με το Δ. Χορν, η «ΜαύρηΦορντ» με τη Μ. Κοντού, «Το τρένο» με τη Ζ. Φυ-τούση, "Μανούλα μου" με το Λ. Παππά. Ας θυμη-θούμε συγκεντρωμένα όλα τα τραγούδια τουδίσκου:

1 ΠΡΟΛΟΓΟΣ (η Λατέρνα και ο Μάνος Χατζιδά-κις), στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: ΜάνοςΧατζιδάκις 2 ΟΝΕΙΡΟ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, στίχοι: ΜάνοςΧατζιδάκις, τραγούδι: Γιώργος Μαρίνος και χο-ρωδία 3 Η ΜΑΥΡΗ FORD, στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τρα-γούδι: Μάρω Κοντού και χορωδία

4 ΑΕΡΙΚΟ (χορός) 5 ONΕΙΡΟ ΓΙΑ ΤΕΝΤΙΜΠΟΗΔΕΣ (Twist) 6 ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΑΤΑ, στίχοι: Αλέξης Σολομός,τραγούδι: Μάρω Κοντού,Γιώργος Ζωγράφος κ.α 7 ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ, στίχοι:Ιάκωβος Καμπανέλλης,τραγούδι: Λάκης Παππάς 8 ΧΑΤΖΙ-ΧΑΤΖΙ (Χορός σε5/8)

9 ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ(Χασάπικο) 10 ΚΥΡ-ΜΙΧΑΛΗΣ, στίχοι: Ιά-κωβος Καμπανέλλης, τρα-γούδι: Λάκης Παππάς 11 Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ, στίχοι:Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι:Δημήτρης Χόρν 12 ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ( αυτο-σχεδιασμός, Έφυγε τοτρένο), στίχοι: Ν. Γκάτσος,τραγούδι: Ζωή Φυτούση 13 ΤΟ PARTY, στίχοι: Μάνος

Χατζιδάκις, τραγούδι: Δημήτρης Χόρν 14 ΤΟ ΠΟΥΛΙ ,στίχοι: Μίνως Αργυράκης, τραγούδι:Μάρω Κοντού 15 ΕΠΙΛΟΓΟΣ, (η Λατέρνα και ο Μάνος Χατζιδά-κις) στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: ΜάνοςΧατζιδάκις

Να σημειώσουμε ότι τα τραγούδια “Μανούλα μου”και “Κυρ Μιχάλης” γράφτηκαν από το Μάνο Χα-τζιδάκι το 1959 για το ανέβασμα του έργου τουΙάκωβου Καμπανέλλη «Παραμύθι χωρίς όνομα».Στη συνέχεια ακούστηκαν και στην «Οδό Ονεί-ρων» και πρωτοηχογραφήθηκαν μαζί με τα τρα-γούδια αυτής της παράστασης. Επίσης τοορχηστρικό “Αερικό” δεν υπήρχε στην αρχική έκ-δοση του έργου και περιλήφθηκε για πρώτη φοράστην έκδοση του έργου σε CD που κυκλοφόρησετο 2000. Να τονίσουμε επίσης ότι σε καμία έκ-δοση του έργου δεν περιλαμβάνονται ηχογραφή-σεις με τη Ρένα Βλαχοπούλου (που ανήκε σε άλληεταιρία) παρόλο που η γνωστή ηθοποιός όχι μόνοπρωταγωνιστούσε αλλά και συνέβαλε καθοριστικάστη σύλληψη της ιδέας του έργου. Μάλιστα, μόνοστην έκδοση του 2000 αναφέρεται το όνομά τηςστους συντελεστές της παράστασης. Η «Οδός Ονείρων» έχει κυκλοφορήσει 4 φορές(1962, 1972, 1989 και 2000), από τις οποίες ητελευταία είναι ιδιαίτερα φροντισμένη με πολυ-σέλιδο ένθετο που περιέχει αρκετές πληροφο-ρίες και φωτογραφίες από την παράσταση.

«Εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό ονείρων.Εδώ τελειώνουν τα όνειρα. Που μου δανείσατε οιίδιοι μια βραδυά δίχως να το γνωρίζετε. Τώραείναι αργά. Κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί.Εγώ αθεράπευτα πιστός σ’αυτόν τον δρόμο θαξαγρυπνήσω ως το πρωί για να μαζέψω τα και-νούρια όνειρα που θα γεννήσετε. Να τα φυλάξωκαι να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά, πάλι σεμουσική. Καληνύχτα …»

Γράφειo Γιώργoς

Tσίμας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

Μάνος ΧατζιδάκιςΟδός Ονείρων

Vangelis KatsoulisPictures from inside

Το «Pictures from Inside» είναι το εν-δέκατο προσωπικό του άλμπουμ τουσυνθέτη Βαγγέλη Κατσούλη και κυκλο-φορεί από την El Capitan- Lyra. Το άλμ-πουμ κινείται στογνώριμο μουσικόιδίωμα του ΒαγγέληΚατσούλη, το οποίο, μεαφετηρία τη τζαζ, επι-χειρεί ταξίδια σε χώ-ρους διαφορετικούςόπως η ηλεκτρονική, ηκλασική, η ethnic, η ροκκαι η μίνιμαλ μουσική,με παντρέματα συχνάαπροσδόκητης και παράξενης ομορ-φιάς. Η εμπειρία του και η πολύχρονηενασχόλησή του με τη τζαζ, την κλα-σική μουσική και τη μίνιμαλ, του έδω-σαν τη δυνατότητα να δημιουργήσειεικόνες μιας ευρείας πολυχρωμίας μεέντονες αντιθέσεις που κρατούν το εν-διαφέρον αμείωτο. Πιο πολύ από κάθεάλλη δισκογραφική δουλειά του συν-θέτη, αυτή η τελευταία αναδεικνύειαυτήν ακριβώς την γεμάτη αντιθέσειςπολυχρωμία. Κι αυτό επειδή η μουσικήπου περιλαμβάνει γράφτηκε όχι για κά-ποιο σύνολο μουσικών, αλλά για εννέαδιαφορετικούς μουσικούς, όσα και τακομμάτια του άλμπουμ, και συγκεκρι-μένα τους: Γιώργο Μαγκλάρα, ΑνδρέαΠολυζωγόπουλο, Λευτέρη Γρηγορίου,Mohani, Στέλλα Τσάνη, Γιώτη Κιουρ-τσόγλου, Τάνια Νικολούδη, VojislavIvanovic, Γιάννη Εκμετζόγλου. Στην πο-λυχρωμία συμβάλουν και τα διαφορε-τικά όργανα που χρησιμοποιούνται σεκάθε κομμάτι: τρομπέτα, κιθάρα, βιολί,φωνή, μπάσο, κρουστά κλπ Ο ίδιος οσυνθέτης σημειώνει: «Το PicturesFrom Inside προέκυψε από κάποια ιδέαγια μια σειρά κομματιών σε μορφή δια-λόγου με φίλους μουσικούς. Οι μουσι-

κοί που συμμετείχαν προέρχονται απόδιαφορετικούς χώρους και ιδιώματα,πράγμα που μαρτυράει την πρόθεσήμου να κινηθώ σ’ ένα ευρύ στυλιστικόφάσμα. Στόχος μου από την αρχή ήταννα μην περιοριστώ στο ρόλο του συν-θέτη αλλά να συμμετάσχω επίσης ως

εκτελεστής και αυτο-σχεδιαστής. Έτσι είχατην ευκαιρία να συνομι-λήσω με τους μουσι-κούς στη φάση τηςεκτέλεσης και να προ-σθέσω τα δικά μουσχόλια. Αρκετές φορέςαισθάνθηκα ότι όληαυτή η διαδικασία τουδιαλόγου ήταν σαν νακαλούσα φίλους για να

δούμε και να σχολιάσουμε μαζί κάποιεςφωτογραφίες. Φωτογραφίες που αφο-ρούσαν τη ζωή μου, το παρελθόν μου.Ζητούσα τα σχόλιά τους, τη δική τουςερμηνεία και διαφορετική ματιά, πουήταν συχνά πολύ ενδιαφέρουσα. Τασχόλιά τους με ενέπνεαν να απαντήσωμε δικά μου κι έτσι το υλικό –η φωτο-γραφία- μας έδινε τη δυνατότητα ναπάμε κάπου πολύ πιο μακριά απ’ ότιαρχικά μπορούσαμε να προβλέψουμε.Προσπάθησα να τους δείξω διαφορε-τικές κατηγορίες φωτογραφιών, γιατί ηφιλία μας μου έδινε τη δυνατότητα ναμαντεύω σ’ ένα βαθμό, τι ευαισθητο-ποιούσε τον καθένα και ποιο ήταν τοπεδίο στο οποίο θα μπορούσαμε ναέχουμε έναν πραγματικό δημιουργικόδιάλογο. Το ζητούμενο ήταν να σεβα-στώ και να αξιοποιήσω την προσωπι-κότητα των μουσικών αλλά συγχρόνωςνα παραμείνω ο εαυτός μου, όπωςίσως θα μπορούσε να τον δει κάποιοςκάτω από διαφορετικές οπτικές γω-νίες, σε όψεις που είναι διαφορετικέςαλλά όλες αληθινές και αυθεντικές».Ηέκδοση είναι δίγλωσση.

www.vangeliskatsoulis.gr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Γεια σας. Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την Οδό Ονείρων. Δεν ξεχωρίζει. Είναι ένας δρόμος σανόλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας. Είναι ας πούμε – ο δρόμος που κατοικούμε. Μικρός, ασή-μαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός. Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά πολ-λές μητέρες και πολύ σιωπή. Κι όλα σκεπασμένα από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό. Εδώσ’ αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών ίσαμε τη στιγμή που η ανα-πνοή τους θα ενωθεί με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί. Όμως την νύχτα δεν τουςπιάνει ο ύπνος. Κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν…»


Διάγνωση: Χρόνια έκθεση σε διαφθοράΈγραφα δυο τεύχη πριν για μια εντυπωσιακή μελέτη που

αναδεικνύει τα προβλήματα από πολυετή έκθεση σε μικρά επί-πεδα δηλητηρίων (κυρίως αγροχημικών). Η μελέτη δείχνει ότιοι επιπτώσεις είναι έντονες, επικίνδυνες και απρόβλεπτες σεδύο επίπεδα. Δεν μπορέσαμε να προβλέψομε από που θα μαςέρθει (εκτός ορισμένων παλαβών οικολόγων όπως η κα Car-son) και δεν μπορούμε να προβλέψομε πως θα εξελιχθούν οιεπιπτώσεις αυτές στο μέλλον (πάλι εκτός των γνωστών παλα-βών - αλλά ποιος τους ακούει αυτούς;)

Διαβάζοντας την μελέτη που προ-ανέφερα, το ξερό μου κεφάλι κατέβασεμια αναλογία. Αν στη θέση των οικοσυ-στημάτων βάζαμε την κοινωνία και στηθέση των αγροχημικών, τη διαφθοράμπορούμε να ερμηνεύσομε πολλά από τη

σημερινή παθογένεια. Κάνει ξεκάθαρο το πλέγμα των λεπτώνδεσμών που κάθε μέρα σε κάθε δραστηριότητα σφίγγει καθένααπό μας και την κοινωνία ως σύνολο.

Ωσάν να ήταν η φυσιολογική διαδικασία δίνομε κατιτίς στονοσοκομείο, κάτι στις δημόσιες υπηρεσίες, πληρώνομε φρον-τιστήρια δωρεάν παιδείας, σβήνομε την κλήση με το βουλευτήμας, ζητάμε να μας διορίσουν το φυντάνι μας (σε μια δουλειάπου θα σιχαίνεται και θα κοιτά πως να κουτσοπεράσει λουφά-ροντας τη σκατοζωή).

Αυθαίρετα, διπλώματα μαϊμούδες, πτυχία με κομματικήαπόχρωση, κοινωνικές παροχές με αντίτιμο την αναξιοπρέπειατης ουράς, του γνωστού ή του φακελακιού.

Κάνουμε πρότυπο ζωής την επίδειξη χρημάτων, αντικατα-στήσαμε τη λεβεντιά με την θρασυδειλία του κουμπουροφόρουκαι την και καλά βαρυμαγκιά του νονού της νύχτας.

Στην αγγελική μας κοινωνία θεωρούμε φυσιολογικό να θη-σαυρίζουν οι τοκογλύφοι, να δρουν δοτοί δημοσιογράφοι καισυνδικαλιστές, να παρακολουθούμε στημένα πρωταθλήματα,να διακινούνται γυναίκες σαν εμπορεύματα, να εκμεταλλεύον-ται τους ανθρώπους ως δούλους, να εμπλέκονται τα σώματαασφαλείας στη διακίνηση ναρκωτικών και ανθρώπων, να κλεί-νουν κυκλώματα με δικηγόρους, δικαστικούς, ποινικούς και πο-

λιτικούς.

Βουτήξαμε με τα μούτρα στο γκρεμό φωνάζοντας τηνεθνική ιαχή «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα»και εκπλαγήκαμε όταν σκάσαμε σα καρπούζια.

Ο γιαλός δεν είναι στραβός καλέ μου αναγνώστη. Ο πει-ραγμένος μπούσουλάς μας που δείχνει παράδες αντί γιαανάγκη, μας κάνει να πλέομε στραβά. Ώρα δεν είναι να τον κα-θαρίσομε από τα σκουριασμένα σίδερα της αγοράς που μαςοδηγούν στη ξέρα;

Αποσπάσματα έρευνας ή η Έρευνα στο απόσπασμα

Αποσπάσματα άρθρου του Σωτήρη Βανδώρου με τίτλο «Τοτέλος της επιστημονικής έρευνας στην Ελλάδα». Το (εξαιρε-τικό) πλήρες κείμενο στο:

http://www.bookpress.gr/stiles/debate/telos-ereunas-ellada

Το ερευνητικό άλμα της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εθνικού Κέντρου Τεκ-μηρίωσης: «Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1993-2008, ο αριθ-μός των ελληνικών επιστημονικών δημοσιεύσεων ακολουθείσυνεχή ανοδική πορεία, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παρου-σιάζει από τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης μεταξύ των27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και των 30χωρών μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας καιΑνάπτυξης (ΟΟΣΑ). Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το 2008 δη-μοσιεύθηκαν 10.562 ελληνικές επιστημονικές εργασίες, αριθ-μός σχεδόν τετραπλάσιος σε σχέση με το 1993, και η Ελλάδακαταγράφει συντελεστή μεταβολής 3,98, ενώ ο μέσος όροςτων χωρών μελών της ΕΕ είναι 1,87 και του ΟΟΣΑ 1,65. Η ικα-νοποιητική επίδοση της Ελλάδας στην παραγωγή επιστημονι-κών δημοσιεύσεων αποτυπώνεται και στον αριθμό τωνδημοσιεύσεων σε σχέση με τον πληθυσμό της. Το 2007, με 820δημοσιεύσεις ανά 1.000.000 κατοίκους, η Ελλάδα κατατάσσε-ται 17η μεταξύ των χωρών μελών του ΟΟΣΑ, βελτιώνοντας ση-μαντικά τη θέση της σε σχέση με το 1993, και ξεπερνώνταςχώρες όπως η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Ισπανία...

...Δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς: Υπάρχει άλλοςτομέας –πολιτική, οικονομία, πολιτισμός, αθλητισμός;– στονοποίο η Ελλάδα των τελευταίων ετών έχει να υπερηφανεύεταιγια ανάλογη ουσιαστική πρόοδο (άνευ μίζας, διαπλοκής και ντό-

πας); Αυτό το γεγονός γίνεται ακόμη εντυπωσιακότερο αν ανα-λογιστεί κανείς τη χρόνια υποχρηματοδότηση της έρευνας καιτης παιδείας γενικότερα (ήδη προ Μνημονίου). Για παράδειγμα,η Ελλάδα καταλαμβάνει την 24η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωσηόσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση ως πο-σοστό του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT του2005, ενώ για το ίδιο έτος φιγουράρει στηv προτελευταία θέσημεταξύ των κρατών του ΟΟΣΑ όσον αφορά στις δημόσιες δα-πάνες ανά φοιτητή, κι αυτό έχει τη σημασία του εφόσον τα πα-νεπιστήμια είναι ο κύριος χώρος διεξαγωγής της έρευνας στηχώρα μας.

Βrain drain...Το αποτέλεσμα είναι βέβαια ότι πολλοί νέοι επιστήμο-

νες είναι στα πρόθυρα να τα παρατήσουν, ενώ όσοι δεν έχουνοικογενειακές ή άλλες δεσμεύσεις φεύγουν στο εξωτερικό,όπου δεν αντιμετωπίζονται με αυτό τον ταπεινωτικό τρόπο. Αν-τίθετα. Λόγου χάριν, ο φίλος μου Π.Β. έριξε μαύρη πέτρα πίσωτου κι εργάζεται πλέον σε πανεπιστήμιο παραλιακής τουρκικήςπόλης που έχει προσελκύσει διδάσκοντες από πολλές χώρεςτου κόσμου. Αντιμετωπίζεται με σεβασμό, έχει όσες παροχέςχρειάζεται και λαμβάνει σχεδόν τα τριπλά από αυτά που θαέπαιρνε στην Ελλάδα. Εάν το δούμε με όρους ανθρώπινου κε-φαλαίου αυτό που συμβαίνει εν προκειμένω είναι το εξής απλό:το ελληνικό δημόσιο κατέβαλε ένα σημαντικό στο σύνολο ποσόγια την εκπαίδευση και τη συγκρότηση ενός λαμπρού επιστή-μονα (πλήρωσε τις σπουδές του από το δημοτικό μέχρι το πα-νεπιστήμιο, πλήρωσε υποτροφία για συνέχιση σπουδών στοεξωτερικό, πλήρωσε την αμοιβή του ως διδάσκοντος για χρό-νια σε ελληνικά πανεπιστήμια) και τη στιγμή ακριβώς που αυτήη πολύτιμη επένδυση άρχιζε να αποδίδει, τον απαξίωσε και τονεξώθησε να φύγει από τη χώρα, με αποτέλεσμα να επωφελεί-ται αυτής της επένδυσης μια άλλη. Με άλλα λόγια, το ελληνικόδημόσιο δεν έκανε καμία εξοικονόμηση δαπανών, αλλά ακρι-βώς το αντίθετο: κατασπατάληση πόρων.

«Δεν υπάρχουν λεφτά». Σοβαρά;...Στο σημείο αυτό χρωστάω μια απάντηση στην αντίρρηση

ότι απλώς «δεν υπάρχουν καθόλου λεφτά» (κάτι που ήδη δια-ψεύστηκε για τους διορισμούς ΔΕΠ). Ουδέν ψευδέστερο! Γνω-ρίζετε πόσα χρήματα ήταν διαθέσιμα μέσω του ΕΣΠΑ για τηνπαιδεία για τη χώρα μας το 2010; 204.706.354 ευρώ. Γνωρί-ζετε πόσα «κατάφερε» να απορροφήσει; Μόλις 36.220.662ευρώ. Δεν είναι ακριβώς λαμπρή επίδοση για μια υπουργό ηοποία, υψώνοντας το δάχτυλο, «μαλώνει» τους πρυτάνεις γιαανεπαρκή αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων των πανεπιστη-μίων τους οποίους μείωσε στο μισό.

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και

η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Στέλιος Γιακουμάκης

«…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα

κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη

λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι

τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και λα-

τρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμα-

σαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας άφησε

ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον Κιόρο ως

τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες,

το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κρά-

τησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσμου, μας χάρισαν

σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς μας. Αλήθεια, τι

διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομένει να σεβα-

στούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία,

σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”,

Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

Άλλο ένα χτύπημα θα δεχθούν από 1ης Αυ-γούστου οι συλλογικοί φορείςκαι ιδιαίτερα οι εθιμοτοπικοί σύλλογοι.

Μετά τις μηδενικές ή επιλεκτικές επιχορη-γήσεις που πήραν ή δεν πήραν, οι εξελί-ξεις τελικά στο θέμα της ταχυδρομικής

ατέλειας στην αποστολή των εντύπων μας είναι δυ-στυχώς αυτές που διαφαινόταν ως απόρροια τουάρθρου 48 του νόμου 3986 που δημοσιεύτηκε στοΦΕΚ Αρ. Φύλλου 152 την 1η Ιουλίου.Από 1η Αυγούστου ΟΛΑ τα έντυπα συλλόγων, φο-ρέων και λοιπών οργανώσεων θα πάψουν να έχουντη πολύ σημαντική για τη βιωσιμότητά τους, ταχυ-δρομική ατέλεια μέσω της Γενικής ΓραμματείαςΕπικοινωνίας - Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσηςκαι θα αναγκαστούν ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ να πληρώσουν

στο ακέραιο όλο το δυσβάσταχτο ποσό των ταχυ-δρομικών τελών για την αποστολή των εντύπωντους! Από το σύνολο των 3500 περίπου εντύπων-τίτλων που διακινούνται με σταθερή περιοδικότητα(έως 3 μήνες ) στην ελληνική επικράτεια, θα δια-σωθούν μόνο 505 τα οποία είναι ημερήσιες καιεβδομαδιαίες εφημερίδες και τα μέλη της ΈνωσηςΔημοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου πουόλοι αυτοί έχουν ως κύριο επάγγελμα την έκδοσηεντύπων.Για να υπάρξει εξαίρεση θα πρέπει ο Εκδότης τουεντύπου να είναι ταυτόχρονα και Δημοσιογράφοςαναγνωρισμένης ένωσης έτσι ώστε να εξεταστείτο ενδεχόμενο να εγγραφεί μέλος (επί παραδείγ-ματι στην ΕΔΙΠΤ εφόσον είναι μηνιαία κλπ). Τότεθα μπορέσουν να τύχουν της ταχυδρομικής ατέ-

λειας έστω και με κάποιες αναπροσαρμογές στιςτιμές και στον αριθμό των αντιτύπων, που θα ισχύ-σουν για όλους και οι οποίες θα καθοριστούν επα-κριβώς με υπουργική απόφαση που αναμένεταιεντός των επομένων ημερών. Τα πράγματα είναιπλέον τόσο δύσκολα για την ύπαρξη των εντύπωντων φορέων και κυρίως για την αποστολή τους σταμέλη τους σε όλη την Ελλάδα.Επειδή όλοι γνωρίζουν τις συνθήκες (με εθελοντι-σμό και μεγάλο κόπο), με τις οποίες βγαίνουν αυτάτα έντυπα τα οποία είναι η πολιτιστική συνέχειατων ιδιαιτέρων πατρίδων μας και η επικοινωνία μαςμε τα μέλη και τους φίλους των συλλόγων μας,τους Έλληνες της διασποράς (εσωτερικής καιεξωτερικής) και τις οικονομικές δυσκολίες που αν-τιμετωπίζουν για να εκδοθούν, γίνεται κατανοητόότι αυτά τα μέτρα, απόρροια του μεσοπρόθεσμουκαι του μνημονίου, θα είναι και η αρχή του τέλουςγια τη συνέχιση της έκδοσης των εντύπων αυτών.

Επιμέλεια : Μ. Ανευλαβής

ΗΑΝΕΚ LINES κυκλοφόρησε, το καλοκαιρινότεύχος του περιοδικού«ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ». Στόχος

του περιοδικού είναι να αναδεί-ξει τις ομορφιές της Ελλάδας,αλλά και να ενισχύσει τις τοπικέςαγορές προβάλλοντας παραδο-σιακά προϊόντα που μπορεί ναβρει κανείς ακόμα και στα κατα-στήματα των πλοίων της ΑΝΕΚ. Παράλληλα, μέσα από το «ΑΝΕ-ΚΟΡΑΜΑ» οι επιβάτες έχουν τηνευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερατην ΑΝΕΚ μέσα από άρθρα πουαφορούν εταιρικά θέματα, εκδη-λώσεις, εκθέσεις, δράσεις εταιρικής κοινωνικήςευθύνης, όπως η φιλοξενία των Χιλιανών μεταλ-

λωρύχων κλπ.Και φυσικά στο περιοδικό κορυ-φαία θέση κατέχουν οι πλέον κα-λοκαιρινές προτάσεις για τιςκαλύτερες παραλίες της ΝότιαςΚρήτης, τα όμορφα “Κυκλαδονή-σια”, τη μαγευτική Φολέγανδρο,τη φωτεινή Αμοργό και τις ξεχω-ριστές Μικρές Κυκλάδες.Επίσης, ενδιαφέρουσες προτά-σεις για μόδα από το αρχοντικόΡέθυμνο, αλλά και ιδιαίτερεςεπιλογές για διαμονή σε αγρο-τουριστικά καταλύματα της πε-

ριοχής. Ωστόσο, θα σας ενθουσιάσει η εξαιρετική πρό-

ταση για μια επίσκεψη στο Αστεροσκοπείο τουΣκίνακα στα Ανώγεια Ρεθύμνου .Από το ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ δεν θα μπορούσε να λείψειένα μεγάλο αφιέρωμα στο κρητικό μαχαίρι, σύμ-βολο ανδρείας, ενθύμιο παραδόσεων, διακοσμη-τικό αντικείμενο συναισθηματικής αξίας &αναπόσπαστο στοιχείο της Κρητικής φορεσιάς.Και φυσικά στο «ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ» μπορείτε να πά-ρετε μία “γεύση” από προϊόντα με ελληνική υπο-γραφή αλλά και είδη ομορφιάς και περιποίησηςπου μπορείτε να βρείτε και στα καταστήματα τωνπλοίων της.Τέλος, το καλοκαιρινό «ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ» περιλαμ-βάνει εκτενές αφιέρωμα για την πανέμορφη πόλητης Κρήτης τα Χανιά με προτάσεις για περιπά-τους, διαμονή, γευστικές βραδιές, διασκέδασηκλπ.


87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Κόβεται η ταχυδρομική ατέλεια για όλα τα συλλογικά έντυπα!

ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2011

Σημειώσεις για έναν Αύγουστο

α

Λοιπόν ας το παραδεχτούμεοι μέρες μας κυλούν εφιαλτικά.Τώρα πάνω στο χάρτη σχεδιάζουντην πιο σύντομη οδόγια τη δική μας συντριβή.Γεωγραφικές συντεταγμένες,διαβήτης και πυξίδα.Άγνωστες ήπειροι,επικράτειες της θλίψηςπου με σωστό σχεδιασμόμπορούν να γίνουνδημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί.

Τα βράδια ξαμολάν ελεύθερο το σκύλο τους.Ανοίγει τ’ αφρισμένα του σαγόνιακι έχει λυσάξεινα καταπιεί την πανσέληνο.

Έτσι που τίποτα πια να μη μας ανήκει.

Μετακινήσεις πληθυσμώνδιατημημένα σώματα.Αριθμημένες αποθήκες ανταλλακτικώνγι αυτούς που θέλουνε να ζήσουν αιώνια,για να μη χάσουνε το τέλος αυτού του δράματος.

Χειροκροτήστε.

β

Δεν είναι θάλασσα αυτή.Είναι μονάχα ένα απέραντο σφαγείοπου κάθε αυγή ξεβράζει πτώματαστ’ ανέμελά μας καλοκαίρια.

γ

Γι αυτό μεγαλώσαμε λοιπόν;Για να μάθουμε απ’ την αρχήμια ξένη γλώσσα;Ανθρωπιστικοί πόλεμοι, έξυπνες βόμβεςπαράπλευρες απώλειες,η σωτηρία της πατρίς.Μα πως να συνεννοηθεί κανείςέτσι που τις κατάντησαν τις λέξεις;

Τα βράδια βρίσκω συντροφιάστο λεξικό του πατέρα μου.Μου αρέσει που εκεί τα πράγματα είναι απλά.Το κάθαρμα είναι πάντα κάθαρμα.


Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

«Ιδιωτική περιουσία του δημο-σίου» …Ζόγκ!!!;;;; Η Ελλάδα τωνμικρών Ελλήνων.1% .Η Ελλάδα του κυρίου Νίκουπου έζησε όλη τη ζωή του στηνΑυστραλία και τα τελευταία χρό-νια επέλεξε να κάνει εκείνο που του λέει η καρδιά του .Να χτίσει ένασπίτι σε ένα ήσυχο χωριό της Δωδεκανήσου για να έρχεται τα καλοκαί-ρια ,για να μιλάει ελληνικά .Είναι μέλος της κρατικής ομάδας εθελοντώνπου δίνουν ιδέες !!! -σημειώστε το- στην κυβέρνηση στην Καμπέρα .Έχειδουλέψει για την ελληνική κοινότητα και θα μπορούσε να μιλάει για ώρεςγια τα τσιμπούσια !!! στην Ελληνική Πρεσβεία και τα χρήματα που ποτέδε φτάνουν στην ελληνική κοινότητα … Γίνεταιέξαλλος με το θράσος των γιατρών που δεν κό-βουν απόδειξη , με τη γραφειοκρατία που του τσά-κισε τα νεύρα έως ότου να του δοθεί ρεύμα στοσπίτι ,με τη βαβούρα στο περιβόητο Φαληράκι πουκοκορεύονται οι Ροδίτες ,με με με…Έπινε μπύρα δίπλα μου και σχεδόν μονολογούσε. «Ξέρεις πόσο έχουν οι μπανάνες στην Αυστραλία μετά τις τρομερέςφυσικές καταστροφές –περίπου 3 φορές το χρέος της Ελλάδας ; 13 δολ-λάρια το κιλό κι όμως μπανάνες δεν εισάγουμε .Του χρόνου θα έχουν 5δολλάρια και την άλλη οι καλλιέργειες θα είναι καλύτερα από πριν».«Ουάν περ σεντ» είναι λέει χαρακτηρισμός που συνοδεύει τους Έλλη-νες. 1% των Ελλήνων διαβάζουν βιβλία . Θεωρούμαστε αδιάβαστος λαός.Μήπως τώρα, την ώρα της πολιτικής κρίσης, το αποδεικνύουμε με τααδιέξοδα στην εθνική σκέψη και πράξη μας; Με τη δειλία και την ατολ-μία μας;«The food is too expensive» , «The young people drink Frappe all day»,« My daughter works». Μία διαπίστωση και ένα ερώτημα για την Ελλάδατης Καμίλα που ζει στη Νορβηγία όμως μετά από ένα ταξίδι στην Ελλάδαέμαθε ελληνικά και ο πατέρας της έχτισε ένα… μικρό σπιτάκι στο λι-βάδι, που είναι το χωριό της Ρόδου που τώρα ζω. Σε ό,τι αφορά τη δια-πίστωσή της : πόσοι Ελληνες αλήθεια έχουν πια τη δυνατότητα να τρώνεέξω; Σε ό,τι αφορά το ερώτημά της όμως λόγια εγώ δεν έχω .Η κόρη της, μαθήτρια Λυκείου εργάζεται καθημερινά λίγες ώρες, όπωςόλοι οι νέοι στη Νορβηγία!! Μέσω mail με ενημέρωνε πως μέχρι ναψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο τα μέσα ενημέρωσης μιλούσαν για τη Ελ-λάδα συνεχώς. Είμαστε ο ομφαλός της γης και δε γουστάρουμε να το ξέρουμε γιατί αυτόσημαίνει ευθύνη. Παράδοση,παρόν και μέλλον. Μ΄ άρεσε η διαπίστωσηενός φίλου της Καμίλα που έψαχνε να γευτεί παραδοσιακό φαγητό στηΡόδο. «Το ξέρω πως η Ρόδος είναι τουριστικό νησί και δεν έχει παρα-δοσιακό φαγητό!!» . Δίπλωμα βλακείας στη χώρα που ζει απ΄ τον τουρι-σμό,το λέω εγώ.Μάθημα τουριστικής ανάπτυξης σε αρχάριους …

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη

ΠΥΞΙΔΑ 103 - ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Documents

Transcript of ΠΥΞΙΔΑ 103 - ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011