Ερευνητές: 1) Ασπασία Μερεχούγια

2) Μαρία Παναγιωτοπούλου

3) Στεφανία Παπαδοπούλου

4) Μαρίνα Πετροχείλου

5) Βασιλική Ρουκουνάκη

Τμήμα: Α’6

Μάθημα: Ερευνητική Εργασία (Project)

Θέμα: «Παλαιά πόλη...η πόλη που θυμάται»

Καθηγητής: κ. Πέτρος Χρήστου

Σχολείο: 1ο ΓΕΛ Πετρούπολης

Σχολικό έτος: 2015-16

Κάιρο

Μόσχα

Αθήνα

Θεσσαλονίκη

Κωνσταντινούπολη

Ο κόσμος μας αποτελείται από εκατοντάδες κράτη, τα οποία με τησειρά τους, αποτελούνται από εκατομμύρια πόλεις. Η κάθε πόλη τουκόσμου έχει μια ξεχωριστή ομορφιά και μια μοναδική ιστορία, και αυτόείναι που κάνει την αναζήτηση πληροφοριών για κάθε πόλη ακόμα πιοενδιαφέρουσα. Άλλες πόλεις κρύβουν μακρόχρονη ιστορία πίσω τους,από τα αρχαϊκά χρόνια μάλιστα, και άλλες φέρουν ιστορία μόλιςμερικών αιώνων. Αλλά, όσο μικρή ή μεγάλη και να είναι η ιστορία, αυτόπου μένει για πάντα, είναι ο πολιτισμός μιας πόλης. Οι πολιτισμικέςτέχνες και συνήθειες ποικίλουν ανά τον κόσμο καθιστώντας την κάθεπόλη μοναδική.

Στις σελίδες που ακολουθούν, έχουμε την ευκαιρία να αναλύσουμε τονπολιτισμό και την ιστορία πέντε διαφορετικών και παλαιών πόλεων.

Κάιρο

Ονοματεπώνυμο μαθήτριας: Μερεχούγια-Ασπασία-Μαρία

Τμήμα: A6

Μάθημα: Eρευνητική Εργασία (Project)

Θέμα: «Παλαιά πόλη … η πόλη που θυμάται»

Όνομα Καθηγητή: Κ. Πέτρος Χρήστου

Σχολείο: 1o ΓΕΛ Πετρούπολης

Σχολικό έτος: 2015-2016

Περιεχόμενα

Κεφάλαιο 1

Κάιρο(γενικά)................................................................................................................ ............... 3

Ιστορία.......................................................................................................... ................................... 4

Αξιοθέατα της Πόλης

i. Το γλυπτό της Μ. Σφίγγας..................................................................................................... 5

ii. Η Πυραμίδα του Χέοπα ......................................................................................................... 6

iii. Η Πυραμίδα του Χεφρήν ...................................................................................................... 7

iv. Η Πυραμίδα του Μυκερίνου .............................................................................................. 8

Κεφάλαιο 2

Σημεία Ενδιαφέροντος

i. Η Νεκρόπολη της Γκίζας .................................................................................................... 9

ii. Καρνάκ .................................................................................................................................... 10

Κεφάλαιο 3

Ζωή και Οργάνωση

i. Κοινωνία .................................................................................................................................. 11

ii. Πολιτεία ................................................................................................................................... 12

iii. Οικονομία ............................................................................................................................... 13

Κεφάλαιο 4

Πεποιθήσεις-Ιδεολογίες-Συνήθειες

i. Γραφή ...................................................................................................................................... 14

ii. Τέχνη........................................................................................................................................ 15

iii. Θρησκεία ............................................................................................................................... 16

Κεφάλαιο 5

Εικόνες - Φωτογραφίες .................................................................................................... 17

Η Διαδικασία που ακολούθησε ο ερευνητής ........................................................... 25

Βιβλιογραφία .......................................................................................................................... 26

Κεφάλαιο 1

Κάιρο (γενικά)

Το Κάιρο, κατά λέξη (Κατακτητής ή Νικητής) είναι η πρωτεύουσα της Αιγύπτου καιη μεγαλύτερη πόλη του Αραβικού κόσμου και της Αφρικής. Η μητροπολιτική τουπεριοχή είναι η 16η μεγαλύτερη στον κόσμο. Βρίσκεται κοντά στο Δέλτα του Νείλου,και ιδρύθηκε το 969 μΧ. Ονομάζεται «η πόλη των χιλίων μιναρέδων» λόγω τηςκυριαρχίας της ισλαμικής αρχιτεκτονικής, και αποτελεί για καιρό το κέντρο τηςπολιτικής και πολιτιστικής ζωής της περιοχής. Το Κάιρο ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα απότην δυναστεία των Φατιμιδών, όμως στην περιοχή της σύγχρονης πόλης βρίσκονταιερείπια παλαιότερων πρωτευουσών, όπως φαίνεται στα τμήματα του ΠαλαιούΚαΐρου. Το Κάιρο σχετίζεται και με την Αρχαία Αίγυπτο λόγω της εγγύτητάς του μετις αρχαίες πόλης της Μέμφιδος, της Γκίζας και του Φουστάτ, οι οποίες είναι κοντάστη Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας και στις Πυραμίδες της Γκίζας.

Οι Αιγύπτιοι αναφέρονται συχνά στο Κάιρο ως (Μασρ) που είναι το αραβικό όνοματης Αιγύπτου, δίνοντας έμφαση στον συνεχιζόμενο σημαντικό ρόλο της πόλης στηνΑίγυπτο. Το Κάιρο έχει το δεύτερο παλαιότερο στον κόσμο ίδρυμα ανώτατηςεκπαίδευσης, το Πανεπιστήμιο του Αζχάρ. Πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης,επιχειρήσεις και οργανισμοί έχουν περιφερειακά κεντρικά γραφεία στην πόλη, ενώο Αραβικός Σύνδεσμος είχε το αρχηγείο του στο Κάιρο για το μεγαλύτερο μέρος τηςιστορίας του.

Με πληθυσμό 6,76 εκατομμύρια και έκταση 453 km, το Κάιρο είναι μακράν ημεγαλύτερη πόλη της Αιγύπτου. Ενώ με επιπλέον 10 εκατομμύρια κατοίκους πουζουν στην περιφέρεια της πόλης, το Κάιρο είναι στο κέντρο της μεγαλύτερηςμητροπολιτικής περιοχής της Αφρικής και του Αραβικού κόσμου, καθώς και ηδέκατη μεγαλύτερη αστική περιοχή του κόσμου.

Το Κάιρο, όπως πολλές άλλες μεγαπόλεις, έχει υψηλά επίπεδα μόλυνσης καικυκλοφοριακού, όμως το μετρό του, ένα από τα δύο μόνο στην αφρικανική ήπειρο(το άλλο είναι το Μετρό του Αλγερίου), κατατάσσεται δέκατο πέμπτο στον κόσμο,σε κυκλοφορία, με πάνω από 1,000 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Η Οικονομία τουΚαΐρου κατατάσσεται πρώτη στη Μέση Ανατολή και 43η παγκοσμίως από τον ΔείκτηΠαγκοσμίων Πόλεων.

ΙστορίαΗ πόλη ιδρύθηκε το 969 από το Φατιμίδη στρατηγό Τζάουχαρ κοντά στορωμαιοβυζαντινό φρούριο της Βαβυλωνίας. Κάτω από την κυριαρχία τωνΦατιμιδών και κυρίως των Μαμελούκων (13ος-16ος αιώνας), η πόλη γνώρισεπερίοδο μεγάλης ακμής. Η κατάκτησή της από τους Τούρκους, το 1517, σημείωσετην αρχή της παρακμής.

Το 1798 καταλήφθηκε από το Μ. Ναπολέοντα για τρία χρόνια. Από το 1822 ως το1922 βρισκόταν υπό βρετανικό έλεγχο. Η σημερινή πόλη εκτείνεται στις δύο όχθεςκαι στα νησιά του ποταμού. Βρίσκεται ανάμεσα στη μέση και κάτω Αίγυπτο καιευνοείται από το ξηρό και ήπιο κλίμα σ' όλες τις εποχές.

Έχει γίνει η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Αφρικής, συγκοινωνιακός κόμβος καισημαντικό εμπορικό κέντρο με έναν από τους μεγαλύτερους αερολιμένες. Ανάπτυξηγνωρίζουν επίσης οι βιομηχανίες της και ιδιαίτερα η κλωστοϋφαντουργία,υαλουργία, χαλυβουργία, βιομηχανία τροφίμων, χημικών προϊόντων, καπνού καιτσιμέντου. Έχει ωραία μνημεία που διατηρήθηκαν σχεδόν ανέπαφα από το πέρασματων αιώνων.

Είναι επίσης σημαντικό πολιτιστικό κέντρο, η Εθνική Βιβλιοθήκη π.χ. διαθέτει μιαμεγάλη συλλογή από Κοράνια σε διάφορες γλώσσες, το πανεπιστήμιο του Ελ Αζάρκλπ.

Αξιοθέατα της Πόλης

Το Γλυπτό της Μεγάλης Σφίγγας

Η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας, συχνά αναφερόμαστε σε αυτή απλώς ως η Σφίγγα, είναιένα άγαλμα το οποίο απεικονίζει μια σφίγγα (μυθολογικό πλάσμα με σώμαλιονταριού και κεφάλι ανθρώπου) σε καθήμενη στάση. Το άγαλμα αυτό βρίσκεταιστο οροπέδιο της Γκίζα στην Αίγυπτο και μέσα στη διάσημη Νεκρόπολή της.

Με μήκος 73,5 μέτρα, πλάτος 6 και ύψος 20.22 μέτρα, αποτελεί το μεγαλύτερομονολιθικό άγαλμα στον κόσμο. Είναι επίσης το αρχαιότερο γνωστό άγαλμαμνημειακού τύπου, και θεωρείται ότι κτίστηκε από τους αρχαίους Αιγύπτιους τουΠαλαιού Βασιλείου, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φαραώ Χεφρήνου (2558 -2532 π.Χ.).

Δεν είναι γνωστό με τι όνομα αποκαλούσαν τη Σφίγγα, οι δημιουργοί της, καθώς τοίδιο το άγαλμα δεν αναφέρεται σε καμιά επιγραφή του Παλαιού Βασιλείου. Επίσης,δεν αναφέρεται πουθενά ο τρόπος κατασκευής και ο αρχικός σκοπός ανέγερσης τουαγάλματος. Κατά το Νέο Βασίλειο, αποκαλούσαν τη Σφίγγα Hor-em-akhet (σταελληνικά, Χάρμακις) και με αυτό το όνομα αναφέρεται στη Στήλη του Ονείρου τουφαραώ Τουτμώση Δ'.

Η ονομασία Σφίγγα δόθηκε στο άγαλμα κατά την Κλασική εποχή της αρχαιότητας,δηλαδή περίπου 2000 χρόνια μετά την θεωρητική χρονολογία κατασκευής της. Αιτίαήταν τα κοινά χαρακτηριστικά του αγάλματος με τη σφίγγα, ενός μυθολογικούπλάσματος της αρχαίας Ελλάδας με σώμα λιονταριού, κεφάλι γυναίκας και φτεράαετού. Ωστόσο η Σφίγγα της Γκίζα διαφέρει λίγο από τη περιγραφή του μυθολογικούαυτού πλάσματος, καθώς δεν διαθέτει φτερά.

Παρά τα αντικρουόμενα στοιχεία και απόψεις στο πέρασμα των χρόνων καισύμφωνα με την επίσημη σκοπιά των σύγχρονων Αιγυπτιολόγων, η Σφίγγα χτίστηκεγύρω στο 2500 π.Χ. από τον φαραώ Χεφρήνο, στον οποίο πιστώνεται επίσης και ηδεύτερη μεγάλη πυραμίδα. Η Σφίγγα συνδέεται με την Πυραμίδα του Χεφρήνου μεμια καλυπτόμενη ανυψωμένη Οδό ενώ το γύρω συγκρότημα περιλαμβάνει επίσηςτον Ναό της Σφίγγας και έναν Ναό μέσα στη κοιλάδα. Και οι δυο αυτοί ναοίπαρουσιάζουν ίδιο αρχιτεκτονικό στυλ, φτιαγμένα από λίθους συνολικού βάρους200 τόνων.

Οι Πυραμίδες της Γκίζας

Η Πυραμίδα του Χέοπα

Η Πυραμίδα του Χέοπα (επίσης γνωστή ως η Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας ή ΜεγάληΠυραμίδα) είναι η αρχαιότερη και η μεγαλύτερη από τις τρεις πυραμίδες τηςΝεκρόπολης της Γκίζας, η οποία συνορεύει με τη σύγχρονη πόλη της Γκίζας στηνΑίγυπτο. Είναι το αρχαιότερο από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, και το μόνοπου σώζεται στις μέρες μας.

Με βάση μία εγχάραξη σε έναν εσωτερικό θάλαμο της πυραμίδας που ονομάζει μιαομάδα εργασίας, και μία αναφορά στον φαραώ της 4ης Δυναστείας της αρχαίαςΑιγύπτου Χέοπα[1][2], οι αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι η πυραμίδα χτίστηκε σαν τάφοςσε διάστημα 10 με 20 χρόνων, και ολοκληρώθηκε περίπου το 2560 π. Χ. Αρχικά με ύψος146,5 μέτρα (481 πόδια), ήταν το ψηλότερο κτήριο του κόσμου για πάνω από 3.800χρόνια. Αρχικά η Μεγάλη Πυραμίδα ήταν καλυμμένη με πέτρες επικάλυψης οι οποίεςδημιουργούσαν μία λεία και επίπεδη επιφάνεια. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι η δομήαπό κάτω. Σήμερα, μπορούμε να δούμε κάποιες από αυτές τις πέτρες επικάλυψηςσκορπισμένες γύρω από τη βάση της πυραμίδας. Υπάρχουν πολλές επιστημονικές καιεναλλακτικές θεωρίες για το πώς κατασκευάστηκε η πυραμίδα. Οι πιο αποδεκτές απόαυτές διατείνονται ότι χτίστηκε με τη μετακίνηση τεράστιων λίθων από το λατομείο καιτην τοποθέτησή τους με σύρσιμο και ανύψωση.

Υπάρχουν τρεις γνωστοί θάλαμοι μέσα στην Μεγάλη Πυραμίδα. Αυτός που βρίσκεταιπιο χαμηλά, είναι σκαμμένος στο βραχώδες υπόστρωμα κάτω από την πυραμίδα, καιείναι ημιτελής. Οι λεγόμενοι[3] θάλαμοι της Βασίλισσας και του Βασιλιά, είναι ψηλότερα,χτισμένοι μέσα στο εσωτερικό της πυραμίδας. Η Μεγάλη Πυραμίδα είναι η μόνη γνωστήστη Αίγυπτο που έχει διαδρόμους που και κατεβαίνουν και ανεβαίνουν. Το συγκρότηματης πυραμίδας περιλαμβάνει δύο ναούς νεκρικής λατρείας προς τιμήν του Χέοπα (ένανδίπλα στην πυραμίδα και τον άλλον κοντά στον Νείλο), τρεις μικρότερες πυραμίδες γιατις γυναίκες του, καθώς και μία μικρότερη πυραμίδα "δορυφόρο", έναν στεγασμένοδιάδρομο που ένωνε τους δύο ναούς, και μικρότερους τάφους μασταμπάδες οι οποίοιανήκουν σε ευγενείς και βρίσκονται γύρω από την πυραμίδα.

Η Πυραμίδα του Χεφρήνου

Η Πυραμίδα του Χεφρήνου, γνωστή επίσης και ως Πυραμίδα του Κχεφρέν, είναι ηδεύτερη μεγαλύτερη από τις Πυραμίδες της Γκίζας και ο τάφος του Φαραώ της ΤέταρτηςΑιγυπτιακής Δυναστείας Χεφρήνου..

Η πυραμίδα έχει χτιστεί σε οριζόντια στρώματα. Οι πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν στηβάση είναι πολύ μεγάλες, αλλά καθώς ανεβαίνουμε προς τα πάνω γίνονται μικρότερες,με πλάτος μόνο 50 εκατοστά (20 ίντσες) στην κορυφή. Οι στρώσεις είναι τραχείς καιακανόνιστες μέχρι το μέσο, όμως μια στενή λωρίδα με συμμετρικό χτίσιμο είναι φανερήστο μέσο. Υπάρχουν οι εξωτερικές πέτρες επικάλυψης στο τελευταίο ένα τρίτο, αλλά τοπυραμίδιο και μέρος της κορυφής λείπουν.

Η πυραμίδα έχει μήκος βάσης 215,5 μέτρα (706 πόδια), και ύψος 136,4 μέτρα (448 πόδια)(αρχικό ύψος 143,5 μ./471 πόδια). Έχει φτιαχτεί από ογκόλιθους ασβεστόλιθου (πουζυγίζουν πάνω από 2 τόνους ο καθένας). Η πυραμίδα έχει χτιστεί σε επίπεδο 10 μέτρα(33 πόδια) πάνω από την Πυραμίδα του Χέοπα, κάτι που την κάνει να φαίνεται πιο ψηλή.

Κατά μήκος του κεντρικού άξονα της πυραμίδας στην νότια πλευρά υπήρχε βοηθητικήπυραμίδα ("πυραμίδα δορυφόρος"), από την οποία σήμερα δεν υπάρχουν παρά κάποιακομμάτια πέτρας και το περίγραμμα των θεμελίων.

Στα ανατολικά της πυραμίδας υπήρχε ο ταφικός ναός. Είναι μεγαλύτερος από τουςπροηγούμενους ναούς, και ο πρώτος που είχε και τα 5 κύρια μέρη των ύστερωνταφικών ναών: τον προθάλαμο, την περίστυλη αυλή, τις πέντε κόγχες για τα αγάλματατου Φαραώ, τους πέντε αποθηκευτικούς θαλάμους και το ιερό (άδυτο). Υπήρχαν πάνωαπό 52 αγάλματα σε φυσικό μέγεθος του Χεφρήνου, τα οποία αφαιρέθηκαν καιχρησιμοποιήθηκαν για ανακύκλωση υλικού, πιθανόν από τον Ραμσή Β'. Ο ναός ήτανχτισμένος από ογκόλιθους (ο μεγαλύτερος εκτιμάται ότι ζύγιζε 400 τόνους), σήμεραόμως έχουν απομείνει κυρίως ερείπια.

Η Πυραμίδα του Μικερίνου

Η Πυραμίδα του Μυκερίνου βρίσκεται στο οροπέδια της Γκίζας στα νότιο-δυτικάπροάστια του Καΐρου, Αίγυπτος, και είναι η μικρότερες από τις τρεις Πυραμίδες τηςΓκίζας. Χτίστηκε ως τάφος του Φαραώ της Τέταρτης Αιγυπτιακής ΔυναστείαςΜυκερίνου.

Η χρονολογία κατασκευής της Πυραμίδας είναι άγνωστη, γιατί η βασιλεία τουΜυκερίνου δεν έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια, αλλά πιθανόν ολοκληρώθηκε το 2.600Π.Χ. Βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα στα νότιο-δυτικά των μεγαλύτερωνΠυραμίδων..

Στο ταφικό ναό τα θεμέλια και ο εσωτερικός πυρήνας είναι κατασκευασμένα απόασβεστόλιθο. Το πάτωμα άρχισε να κατασκευάζεται από γρανίτη, όπως και γρανίτηςτοποθετήθηκε σε κάποιους από τους τοίχους. Τα θεμέλια στο ναό του Μυκερίνου στηνκοιλάδα είναι φτιαγμένα από πέτρα. Όμως και οι δύο ναοί έχουν ολοκληρωθεί μεακατέργαστα τούβλα.

Ο Reiser εκτιμά ότι κάποιες κομμάτια πέτρας στο τοίχο του ταφικού ναού ζυγίζουν μέχρικαι 220 τόνους, ενώ τα βαρύτερα κομμάτια του γρανίτη, που προερχόταν από τοΑσσουάν, ζύγιζαν πάνω από 30 τόνους. Δεν ήταν ασύνηθες ο γιος ή διάδοχος ναολοκληρώνει το ναό αν πέθαινε ο Φαραώ, οπότε είναι λογικό να υποθέτουμε ότι οShepseskaf (ο διάδοχος Φαραώ και γιος του Μυκερίνου), ολοκλήρωσε το ναό μεακατέργαστα τούβλα. Στον ταφικό ναό υπήρχε επιγραφή, "τον έφτιαξε (τον ναό) σανμνημείο για τον πατέρα του, Φαραώ της Άνω και Κάτω Αιγύπτου".

Η Πυραμίδα του Μυκερίνου είχε αρχικό ύψος 65,5 μέτρα (215 πόδια), και ήταν ημικρότερη από τις τρεις μεγάλες Πυραμίδας της Νεκρόπολης της Γκίζας. Τώρα έχει 61μέτρα ύψος (204 πόδια) και βάση 108,5 μέτρα. Η γωνία κλίσης είναι περίπου 51°20′25″.Είναι κατασκευασμένη από ασβεστόλιθο και γρανίτη. Τα πρώτα 16 στρώματα στιςεξωτερικές πλευρές είναι από γρανίτη, και το πάνω μέρος από ασβεστόλιθο από τηνΤούρα. Μέρος του γρανίτη είναι ακατέργαστο.

Κεφάλαιο 2

Σημεία Ενδιαφέροντος

Η Νεκρόπολη της Γκίζα

Η Νεκρόπολη της Γκίζα είναι αρχαιολογική θέση, στο ομώνυμο οροπέδιο στιςπαρυφές της πόλης του Καΐρου στην Αίγυπτο. Αποτελείται από ένα μεγάλοσυγκρότημα αρχαίων μνημείων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται: τοσυγκρότημα των 3 πυραμίδων γνωστών και ως Οι Μεγάλες Πυραμίδες, έναεπιβλητικό γλυπτό γνωστό ως η Μεγάλη Σφίγγα, πολλά κοιμητήρια, το χωριό τωνεργατών και το βιομηχανικό συγκρότημα. Η νεκρόπολη είναι τοποθετημένη περίπου9 χλμ. προς την έρημο από την παλιά πόλη της Γκίζα στον Νείλο και 25 χλμ. περίπου,νοτιοδυτικά της πόλης του Καΐρου.

Οι Πυραμίδες της Γκίζας αποτέλεσαν το σήμα κατατεθέν του αιγυπτιακούπολιτισμού, ειδικότερα από τους ελληνιστικούς χρόνους και ύστερα. Σε αυτόσυνέβαλε κυρίως η συμπερίληψη τους ως ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίουκόσμου στη σχετική λίστα που συνέταξε ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος. Είναι μακράν οιπαλαιότερες των αρχαίων θαυμάτων και η μόνες που σώζονται έως σήμερα.

Η Πυραμίδες της Γκίζα, καθώς και οι υπόλοιπες, θεωρείται ότι κατασκευάσθηκαν γιανα αποτελέσουν την τελευταία κατοικία των αποθανόντων Φαραώ. Σύμφωνα με τιςπεποιθήσεις των αρχαίων Αιγυπτίων, ένα τμήμα του πνεύματος του Φαραώ, που τοαποκαλούσαν ka, παρέμενε μαζί με το σώμα του μετά το θάνατό του.

ΚαρνάκΤο Καρνάκ είναι ο μεγαλύτερος χώρος λατρείας της αρχαίας Αιγύπτου, αφιερωμένοςστις θεότητες της Τριάδας των Θηβών. Παίρνει το σημερινό όνομά του από τοπαρακείμενο μικρό χωριό Καρνάκ, που βρίσκεται στις όχθες του Νείλου και περίπουδυόμισι χιλιόμετρα βόρεια του Λούξορ. Οι επισκέπτες της περιοχής, ειδικά οι αλλοδαποί,δεν διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ του Λούξορ και του ελ-Καρνάκ, καθώς και οι δυοτοποθεσίες είναι μέρος του ίδιου πολεοδομικού συμπλέγματος.

Ο Ναός του Καρνάκ έχει μέγεθος διπλάσιο αυτού του χωριού, και είναι το κύριοαξιοθέατο στην περιοχή.

Η περιοχή του ναού είναι ουσιαστικά ένα τεράστιο υπαίθριο μουσείο και ο μεγαλύτεροςχώρος λατρείας της αρχαιότητας στον κόσμο. Είναι πιθανώς ο δεύτερος σε αριθμόεπισκεπτών αρχαιολογικός χώρος της Αιγύπτου, μετά τις Πυραμίδες της Γκίζας πουβρίσκονται κοντά στο Κάιρο.

Αποτελείται από τέσσερα κυρίως μέρη, από τα οποία μόνο το ένα είναι προσβάσιμοστους επισκέπτες. Το τμήμα αυτό περιέχει και τον κυρίως ναό και είναι το μεγαλύτεροαπό τα τέσσερα. Ο όρος Καρνάκ χρησιμοποιείται συνήθως -εσφαλμένα- ως συνώνυμοςτου Ναού του Άμμωνα Ρα, καθώς αυτό είναι το μόνο τμήμα της τοποθεσίας πουβλέπουν οι επισκέπτες. Τα άλλα τρία τμήματα, αν και πιο αρχαία, είναι κλειστά για τοκοινό.

Υπάρχουν επίσης μερικοί μικρότεροι ναοί και ιερά που βρίσκονται έξω από τον τοίχοπου περιφράσσει τα τέσσερα κυρίως μέρη, καθώς και πολλές οδοί με κριόμορφεςΣφίγγες, που συνδέουν το λατρευτικό χώρο του Μουτ, του Άμμωνα Ρα και το Ναό τουΛούξορ.

Η κύρια διαφορά του Καρνάκ με τους περισσότερους από τους υπόλοιπουςαρχαιολογικούς χώρους της Αιγύπτου είναι το χρονικό διάστημα που απαιτήθηκε γιατην ανάπτυξή του και η διάρκεια της χρήσης του. Η κατασκευή ξεκίνησε τον 16ο αιώναπ.Χ. και γύρω στους τριάντα Φαραώ συνέβαλλαν στην κατασκευή, δίνοντας έτσι στοΚαρνάκ μέγεθος, πολυπλοκότητα και ποικιλία που δεν απαντάται αλλού. Λίγαχαρακτηριστικά του Καρνάκ είναι μοναδικά, αλλά το μέγεθος και ο αριθμός τωνστοιχείων του είναι τεράστιος. Η κατασκευή των ναών άρχισε κατά το Μέσο Βασίλειοκαι συνεχίστηκε ως και την εποχή της Δυναστείας των Πτολεμαίων.

Κεφάλαιο 3

Ζωή & Οργάνωση

Κοινωνία

Η συμμετοχή των Αιγυπτίων στην παραγωγική διαδικασία είχε τις συνέπειες της στηδιάρθρωση της κοινωνίας. Στην κορυφή βρισκόταν ο φαραώ, ο οποίος ενσάρκωνετον επίγειο θεό αλλά και το κράτος. Σ' αυτόν ο λαός εναπέθετε τις ελπίδες του γιατην επιτυχία των συλλογικών του προσπαθειών. Ήταν απροσπέλαστος και η θέλησητου αποτελούσε νόμο για τους υπηκόους.

Στην κοινωνική ιεραρχία κάτω απ' αυτόν βρίσκονταν οι ιερείς, οι ανώτατοι κρατικοίυπάλληλοι και οι γραφείς που συγκροτούσαν την τάξη των ισχυρών. Ιδιαίτερηκοινωνική ομάδα αποτελούσαν οι επαγγελματίες στρατιωτικοί, που κληρονομούσαντο επάγγελμα και στους οποίους ο φαραώ παραχωρούσε εκτάσεις γης γιακαλλιέργεια. Το μεγαλύτερο όμως μέρος της αιγυπτιακής κοινωνίας αποτελούσαν οιελεύθεροι πολίτες, γεωργοί ή τεχνίτες, που εργάζονταν σκληρά για το μεγαλείο τουφαραώ.

Οι δούλοι, τέλος, προέρχονταν από τους πολέμους ή αγοράζονταν από τουςεμπόρους. Υπήρχαν ιδιωτικοί δούλοι, που σπανίως ξεπερνούσαν τους δύο σε κάθεοικογένεια και κρατικοί, που ανήκαν στο φαραώ και εργάζονταν στα κρατικάεργαστήρια, στους ναούς, στα ορυχεία, τα λατομεία κ.ά. Ωστόσο, στην ιεραρχημένηαιγυπτιακή κοινωνία διακρίνουμε κάποια κοινωνική ευελιξία. Ιδιαίτερα στηνπερίοδο του Νέου Βασιλείου, το σύστημα των κοινωνικών τάξεων δεν ήταν αυστηράκλειστό, αφού, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα, υπήρχε η δυνατότηταμεταπήδησης από τη μια τάξη στην άλλη.

Είναι γνωστό ότι άνθρωποι ταπεινής κοινωνικής προέλευσης έφτασαν νακαταλάβουν σημαντικά αξιώματα και έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην εποχή τους.

ΠολιτείαΗ οργάνωση του κράτους από τις αρχές ήδη της 3ης χιλιετίας π.Χ. βασιζότανστην ιδέα της θεοποίησης του φαραώ. Ο ρόλος της θρησκείας στη ζωή τωνΑιγυπτίων, όπως άλλωστε και στη ζωή των λαών της Μεσοποταμίας, ήτανκαθοριστικός.

Πλήθος επιγραφών αναφέρουν το φαραώ ως θεό, ενώ υπάρχουν και κείμεναπου τον αντιμετώπιζαν ως άνθρωπο. Σε καμία περίπτωση δεν μείωναν όμως τηθεϊκή του υπόσταση, δεδομένου ότι οι θεοί παρουσιάζονταν με ανθρώπινεςιδιότητες στους αιγυπτιακούς μύθους.

Η οργάνωση του κράτους είχε χαρακτήρα 'θεοκρατικό'. Είχε δηλαδή θεϊκήυπόσταση και κυβερνούνταν από κάποιον θεό.

ΟικονομίαΗ ζωή στην Αίγυπτο ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το Νείλο και τις πλημμύρες του. Ηάρδευση των χωραφιών και η συντήρηση των αυλακιών ήταν μια επίπονη καισυνεχής εργασία που δίδαξε τη συνεργασία στους κατοίκους, αλλά δημιουργούσεκαι την ανάγκη της επίβλεψης του κράτους. Στη γόνιμη από τον ποταμό αιγυπτιακήγη καλλιεργούνταν εκτός από το σιτάρι και το κριθάρι, το λινάρι, τα οπωροφόραδένδρα και τα κηπευτικά. Οι Αιγύπτιοι στις όχθες του Νείλου μάζευαν πάπυρους καιλωτούς. Σε επίπεδο οικογενειακής παραγωγής κατασκεύαζαν ένα είδος μπίρας απότη ζύμωση κριθαρένιου ψωμιού. Ασχολήθηκαν με την κτηνοτροφία αλλά και τοψάρεμα στα νερά του ποταμού. Η βάση της οικονομίας στην Αίγυπτο ήταν ηγεωργία. Η συστηματική οργάνωσή της ήταν κάτω από την άμεση επίβλεψη τουκράτους, δηλαδή του φαραώ.

Βασιλικοί υπάλληλοι παρακολουθούσαν τις γεωργικές εργασίες και συγκέντρωναναπό τη συγκομιδή το ποσοστό που ανήκε στο φαραώ.

Ο λαός εργαζόταν παράλληλα στην οικοδόμηση των μεγάλων έργων, ναών,ανακτόρων, ταφικών μνημείων τα οποία κατασκεύαζαν οι φαραώ. Μεγάλοςαριθμός ειδικευμένων τεχνιτών, μεταλλουργών, ξυλουργών, κεραμοποιών,ναυπηγών, αρχιτεκτόνων κ.ά., κατασκεύαζε ποικίλα προϊόντα για μια εξελιγμένηκοινωνία. Αρκετοί τεχνίτες εργάζονταν σε ιδιωτικά εργαστήρια, οι περισσότεροιόμως και οι καλύτεροι εργάζονταν στα ανακτορικά εργαστήρια, διότι ο κύριος όγκοςτης βιοτεχνικής παραγωγής, όπως και του εμπορίου, ήταν ελεγχόμενος από τοφαραώ. Το εμπόριο βασιζόταν στην εξαγωγή του πλεονάσματος των παραγόμενωνστην Αίγυπτο αγαθών, όπως δημητριακών, παπύρου, ή πρώτων υλών, όπωςχρυσού, και στην εισαγωγή υλών που έλειπαν από τη χώρα, όπως ξυλείας, χαλκού,αργύρου κ.ά.

Η παροχή υπηρεσιών ήταν ένας άλλος οικονομικός τομέας που απασχολούσεαρκετά μεγάλο αριθμό πολιτών. Η διοίκηση είχε ανάγκη από μορφωμένους πολίτεςκαι με ειδικές γνώσεις: οι ιερείς για την κάλυψη των αναγκών ενός θεοκρατικούκράτους, οι γραφείς, που γνώριζαν τη δύσκολη ιερογλυφική γραφή για τη λειτουργίατης κρατικής μηχανής και οι επαγγελματίες στρατιωτικοί για τη διατήρηση και τηνανάπτυξη της αυτοκρατορίας, συνέβαλλαν όλοι στην καλύτερη οργάνωση καιλειτουργία του κράτους.

Κεφάλαιο 4

Πεποιθήσεις-Ιδεολογίες-Συνήθειες

Γραφή

Καθοριστική για τη γνώση της ιστορίας της Αιγύπτου ήταν η αποκρυπτογράφησητων ιερογλυφικών, δηλαδή των χαρακτήρων συμβόλων που χρησιμοποιούσαν απότην 4η χιλιετία π.χ. οι κάτοικοι της χώρας στη γραφή. Η επινόηση και ηχρησιμοποίηση της γραφής είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα στοιχεία πουδηλώνουν το πολιτιστικό τους επίπεδο. Η δυσκολία στην απόδοση και την εκμάθησητης ιερογλυφικής γραφής προϋπέθετε ειδίκευση και συνεχή ενασχόληση.

Ένας απλός πολίτης στη διάρκεια του Νέου Βασιλείου είχε τη δυνατότητα ναεκπαιδευτεί ως γραφέας και να ακολουθήσει σταδιοδρομία δημοσίου υπαλλήλου,γεγονός που του προσέδιδε κύρος5. Οι γραφείς κατέγραψαν σε παπύρους τα έργακαι τη δράση των φαραώ, ενώ τοίχοι πολλών μνημείων, ναών και τάφων, ήτανκαλυμμένοι από ιερογλυφικά που σχεδίασαν ειδικευμένοι τεχνίτες με τηνκαθοδήγηση των γραφέων.

Η αποκρυπτογράφησή τους οφείλεται στο Γάλλο αιγυπτιολόγο J. Champollion, οοποίος το 1822 διάβασε το κείμενο μιας τρίγλωσσης επιγραφής, που ήτανχαραγμένο σε στήλη με ιερογλυφικά. με απλοποιημένα ιερογλυφικά της ελληνιστικήςπεριόδου και με ελληνικά στοιχεία. Η στήλη της Ροζέτας, όπως είναι γνωστή από τοόνομα της πόλης όπου ανακαλύφθηκε, είχε χαραγμένο ένα κείμενο που υμνούσε τονΠτολεμαίο Ε', βασιλιά της Αιγύπτου.

Τα περισσότερα αιγυπτιακά κείμενα αναφέρονται στη δράση και τα κατορθώματατων φαραώ· τα κείμενα λογοτεχνικού περιεχομένου είναι ελάχιστα εξαιτίας ίσως τηςδυσκολίας της γραφής, που δεν άφησε το περιθώριο να εκφραστούν γραπτώςπολλοί άνθρωποι. Όσα διατηρήθηκαν είναι ποιήματα θρησκευτικού και λυρικούπεριεχομένου αλλά και λαϊκές διηγήσεις.

ΤέχνηΗ αρχιτεκτονική, η γλυπτική αλλά και η ζωγραφική στην Αίγυπτο βρίσκονταν στηνυπηρεσία των φαραώ. Σκοπός των καλλιτεχνών ήταν να προβάλουν τη ζωή και τηδράση των φαραώ. Τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα, μνημειακού* χαρακτήρα,επιβάλλονταν με τις διαστάσεις τους.

Οι αχανείς επίπεδες επιφάνειες της αιγυπτιακής γης, σε συνδυασμό με την ανάγκητων ηγεμόνων να επιβληθούν μέσω των έργων τους, οδήγησαν στην κατασκευήμνημείων που επιβάλλονταν με τον όγκο.

Οι πυραμίδες του Χέοπος, του Χεφρήνος και του Μυκερίνου στη Γκίζα, οι μεγάλοιναοί στο Λούξορ και το Καρνάκ με το πλήθος των κιόνων που στήριζαν περιστύλιακαι υπόστυλες αίθουσες είναι ενδεικτικά δείγματα της αρχιτεκτονικής. Οι επιφάνειεςτων περισσότερων ναών αλλά και των νεκρικών θαλάμων των τάφων ήταν γεμάτεςμε παραστάσεις ζωγραφιστές ή ανάγλυφες που εξιστορούσαν τη δράση των φαραώαλλά και πτυχές της καθημερινής ζωής.

Εκτός από τα μεγάλα σε διαστάσεις αγάλματα που διακοσμούσαν ναούς και ταφικάμνημεία, κατασκευάστηκαν και μικρότερα από ξύλο ή πέτρα, πραγματικάκομψοτεχνήματα.

Πολλά έργα μικροτεχνίας κατασκευασμένα από μέταλλα, πολύτιμους ήημιπολύτιμους λίθους συμπληρώνουν τις γνώσεις μας για τις καλλιτεχνικές επιλογέςκαι τα επιτεύγματα των Αιγυπτίων.

Θρησκεία

Από την αρχή της αιγυπτιακής ιστορίας, όταν ακόμα δεν υπήρχε ενιαίο κράτος, η κάθεπόλη είχε το δικό της θεό-προστάτη. Η πολυθεΐα όμως χαρακτήριζε τους Αιγύπτιους καιστις υπόλοιπες περιόδους της ιστορικής τους πορείας. Παρουσίαζαν τους θεούς τους μεανθρώπινο σώμα και κεφάλι κάποιου ζώου.

Ο μεγαλύτερος θεός ήταν ο Ρα, ο θεός Ήλιος, τον οποίο εκπροσωπούσε ο φαραώ στηγη. Οι δημοφιλέστεροι θεοί ήταν η Ίσις, ο Όσιρις και ο Ώρος. Ο φαραώ Αμένοφις Δ', οεπονομαζόμενος και Ακενατών, προσπάθησε να εξαλείψει την πολυθεΐα. Στράφηκεεναντίον των ιερέων και της λατρείας του Άμμωνος, προστάτη-θεού της Θήβας. Ηπροσπάθειά του να επιβάλει τη λατρεία του Ρα, του θεού Ήλιου, ως μοναδικού θεού,συνάντησε την αντίδραση του ιερατείου και κατέληξε σε αποτυχία.

Ο κοπιώδης τρόπος ζωής των Αιγυπτίων και οι κακουχίες είχαν δημιουργήσει τη βαθιάπίστη ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο, εάν δεν καταστρεφόταν το σώμα τουνεκρού. Εξαιτίας του φόβου αυτού που σφράγισε τον πολιτισμό τους, οι Αιγύπτιοιταρίχευαν τους νεκρούς και τους έθαβαν σε ταφικά μνημεία μαζί με όλα τα σκεύη πουτους ήταν αναγκαία για τη μεταθανάτια ζωή.

Η αντίληψη αυτή που ήταν διαδεδομένη σε όλα τα κοινωνικά στρώματασυμπεριλαμβανομένου και του φαραώ, οδήγησε στην κατασκευή μεγάλων ταφικώνμνημείων με εξαίρετη διακόσμηση, τα οποία περιείχαν αφάνταστα πλούτη.

Τα πολύτιμα σκεύη και ο πολυτελής στολισμός των νεκρών, φαραώ και ευγενών έγινανη αφορμή για συστηματική τυμβωρυχία ήδη από την αρχαιότητα.

Κεφάλαιο 5

Εικόνες & Φωτογραφίες

(Η Πεδιάδα της Γκίζας)

(Το γλυπτό της Μεγάλης Σφίγγας)

(Καρνάκ-Ιερός Ναός των Αρχαίων Αιγυπτίων)

(Οι Πυραμίδες των Βασιλέων, από ψηλά)

(Τέχνες-Πάπυρος)

(Η Ιερογλυφική Γραφή των Αρχαίων Αιγυπτίων)

(Χεφρήνος)

(Η Πυραμίδα του Χεφρήνου)

(Χέοπας)

(Η Πυραμίδα του Χέοπα)

{Oπροσωποποίησης της Σελήνης και προστάτιδας του θρόνου (τηβλέπουμε πάνω από το κεφάλι της}

(H Μούμια του Φαραώ Χέοπα)

και δεξιά ο ιερακόμορφος θεός Ώρος, γιος του Οσίριδος)

"Η διαδικασία που ακολούθησε ο ερευνητής"

Αρχικά, ο καθηγητής Κ. Χρήστου Πέτρος, μας ενημέρωσε για το θέμα τηςεργασίας, με την οποία θα ασχολιόμασταν, καθώς και τον τρόπο με τον οποίοθα ερευνούσαμε για τις πληροφορίες που θα χρειαζόμασταν. Θα χωριζόμαστανσε ομάδες από 2 έως 5 άτομα. Η εργασία θα ήταν ατομική αλλά και ταυτόχροναομαδική, καθώς στο τέλος, όλες οι εργασίες της κάθε ομάδας, θα ενώνονταν καιέτσι θα είχαμε το κατάλληλο και επιθυμητό αποτέλεσμα για μία ομαδική εργασία.Ο Κύριος μας υπενθύμισε πως η εργασία θα πρέπει να περιέχει μέχρι 20 σελίδες,αλλά και πως η παρουσία εικόνων θα ήταν υποχρεωτική, καθώς έτσιχαρακτηρίζονται, αναλύονται, και περιγράφονται ευκολότερα τα κείμενα τωνεργασιών. Έτσι λοιπόν αρχίσαμε όλοι να αναζητάμε πληροφορίες από τοδιαδίκτυο ή και από άλλες πηγές όπως (βιβλία, εγκυκλοπαίδειες κ.α), έτσι ώστενα ετοιμάσουμε κάποιον αριθμό σελίδων, για κάθε Δευτέρα που θα είχαμε τομάθημα μας.

Η επιλογή του θέματος ήταν "Η Παλαιά Πόλη ,η Πόλη που θυμάται". Η εργασίαθα αποτελούνταν από περιεχόμενα, καθώς και από τα κεφάλαια και στο τέλοςαπό τη βιβλιογραφία. Μέσα στην αίθουσα έγιναν αρκετές παρουσιάσεις από όλατα παιδιά του τμήματος, έτσι ώστε να βοηθήσουν και να διορθώσουν οτιδήποτεστην εργασία τους από τις συμβουλές και την βοήθεια των υπόλοιπωνσυμμαθητών τους. Όλοι βρήκαμε αρκετές εικόνες, ώστε να εμπλουτίσουμε τηνεργασία με χρώματα, ιδέες καθώς και «1 εικόνα=χίλιες λέξεις».

Επιλέξαμε αυτό το θέμα, διότι είναι πολύ σημαντικός αλλά και ταυτόχροναδιαφορετικός ο πολιτισμός και η κουλτούρα, της κάθε πόλης. Με αυτές τιςεργασίες, θα ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε αρκετά πράγματα, γιακάθε πολιτισμό, και έτσι να αναπτύξουμε ακόμα περισσότερο του ορίζοντές μας.

Βιβλιογραφία

Κάιρο-Βικιπαίδεια:https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CE%B9%CF%81%CE%BF

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%BA%CE%AF%CE%B6%CE%B1%CF%82

https://www.google.gr/search?q=%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82+%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF&espv=2&biw=1366&bih=667&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwjJoNTd7NfLAhXla5oKHQ9LAMIQsAQIHw

Ιστορία - Βιβλίο α' Λυκείου:http://taexeiola.blogspot.gr/2013/02/istoria-lykeion.html

Ονοματεπώνυμο: Παναγιωτοπούλου Μαρία

Τμήμα: Α’6.

Μάθημα: Ερευνητική εργασία (Project)

Θέμα: «Παλαιά πόλη ... η πόλη που θυμάται»

Όνομα καθηγητή: κ. Πέτρος Χρήστου

Σχολείο: 1ο ΓΕΛ Πετρούπολης

Σχολικό έτος: 2015-16

Κεφάλαιο 1. - ΕισαγωγήΚεφάλαιο 2. – ΙστορίαΚεφάλαιο 3. – ΠολιτισμόςΚεφάλαιο 4. – Υπερσιβηρικός ΣιδηρόδρομοςΚεφάλαιο 5. – Σημεία Ενδιαφέροντος και Ιστορία της

ΜόσχαςΚεφάλαιο 6. - Κόκκινη ΠλατείαΚεφάλαιο 7. – ΚρεμλίνοΚεφάλαιο 8. - Κρατικό Μουσείο Εικαστικών τεχνών

ΠούσκινΚεφάλαιο 9. – Εθνική ΠινακοθήκηΚεφάλαιο 10. – Θέατρο ΜπολσόιΚεφάλαιο 11. – Ποταμός ΜόσχοβαςΚεφάλαιο 12. – Η Διαδικασία που ακολούθησε ο

ερευνητήςΚεφάλαιο 12. – Βιβλιογραφία

Εισαγωγή

Η Μόσχα είναι η πρωτεύουσα και μία από τις τρεις ομοσπονδιακέςπόλεις της Ρωσίας. Είναι επίσης διοικητικό κέντρο της Περιφέρειας Μόσχας(χωρίς να υπάγεται σε αυτήν).

Με πληθυσμό 23.576.879 κατοίκους, είναι η μεγαλύτερη πόλη της ΡωσικήςΟμοσπονδίας και της Ευρώπης και η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο μετάτο Τόκυο την Νέα Υόρκη. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Μόσχοβα,παραποτάμου του Βόλγα, στο δυτικό μέρος της χώρας. Είναι απ' τα μεγαλύτεραδιοικητικά, πολιτιστικά, συγκοινωνιακά και βιομηχανικά κέντρα της χώρας.Στη Μόσχα παράγεται σημαντικό ποσοστό του συνόλου των βιομηχανικώνπροϊόντων της Ρωσίας

Διαθέτει δύο μεγάλα πανεπιστήμια, το ένα γνωστό ως ΠανεπιστήμιοΛομονόσοφ, και το δεύτερο ως Πανεπιστήμιο Λουμούμπα και πολλά άλλαινστιτούτα και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ως πρωτεύουσα και διοικητικό κέντροείναι και το σπουδαιότερο συγκοινωνιακό κέντρο. Έχει τέσσερα αεροδρόμια,από τα οποία τα τρία είναι επιβατικά και εξυπηρετούν τις εξωτερικέςαερογραμμές.

ΙστορίαΓενικά:Η ονομασία της πόλης προέρχεται από τον ποταμό Μοσκβά(εξελληνισμένα Μόσχοβας) που τη διαρρέει, ενώ η πρώτη αναφορά στη ρωσικήιστορία για την πόλη χρονολογείται το 1147, όταν ο Γιούρι Ντολγκορούκι,πρίγκηπας του Ροστόφ, αναφέρεται στον πρίγκηπα του Νόβγκοροντ-Σεβέρσκικαι τον προσκαλεί στη Μόσχα.

Εννιά χρόνια αργότερα, το 1156, ο πρίγκηπας του Ροστόφ διέταξε τηνκατασκευή ενός ξύλινου τείχους, το οποίο κατασκευάστηκε αρκετές φορές, γιανα προστατεύσει την αναπτυσσόμενη πόλη. Η ευνοϊκή θέση της στοπαραποτάμιο δίκτυο του Βόλγα συνέβαλε στη σταθερή της ανάπτυξη. Η πόληεξελίχθηκε σε ένα σταθερό και ευήμερο πριγκιπάτο, γνωστό με την ονομασίαΜεγάλο Δουκάτο της Μόσχας, για αρκετά χρόνια, προσελκύοντας μεγάλοαριθμό μεταναστών από όλη τη Ρωσία.

Αρκετές φορές υπέστη καταστροφές. Στα παλαιότερα χρόνια συχνά ξεσπούσανπυρκαγιές (γιατί τα σπίτια ήταν ξύλινα), που μερικές φορές προκαλούσανφοβερές καταστροφές. Το 1812, όταν, με διαταγή του Κουτούζοφ κάηκε, για ναμην είναι σε θέση να φιλοξενήσει τα γαλλικά στρατεύματα του Ναπολέοντα(εμπρησμός της Μόσχας) . Επίσης, κατά διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου,το 1941, όταν υπέστη καταστροφές από βομβαρδισμούς από τους Γερμανούς,οι οποίοι δεν κατόρθωσαν τελικά να την καταλάβουν. Το 1980 είχε στραφεί τοενδιαφέρον όλου του κόσμου στην όμορφη αυτή πόλη με την εκεί τέλεσητων Ολυμπιακών Αγώνων.

ΠολιτισμόςΗ πρωτεύουσα της Ρωσίας η Μόσχα διαθέτει περίπου 70 μουσεία, πολλά απότα οποία χρονολογούνται πριν από τη σοσιαλιστική επανάσταση, όπως τοιστορικό μουσείο και η πινακοθήκη Τρετιακόφ, που ιδρύθηκε το 1856. Άλλαμουσεία είναι: το ινστιτούτο Μαρξ και Ένγκελς, των Καλών Τεχνών, τηςσύγχρονης ζωγραφικής, του Τολστόι, του Λένιν, το μουσείο Πούσκιν κ.ά.

Μερικά απ’ τα θέατρα είναι: το Μπολσόι, το μεγαλύτερο θέατρο που το όνομάτου πήραν και τα περίφημα μπαλέτα Μπολσόι, το θέατρο Μάλυϊ, το θέατροτέχνης, το θέατρο Βαχτάγκωφ, παιδικά θέατρα. Στις βιβλιοθήκες της μπορείο αναγνώστης να βρει βιβλία γενικά αλλά και εξειδικευμένου ενδιαφέροντος.Κάθε σχολή και πανεπιστήμιο έχει τη δική του βιβλιοθήκη. Πολλές είναι και οιδημόσιες βιβλιοθήκες με πιο γνωστή εκείνη του Λένιν.

Το θέατρο Μπολσόι εξωτερικά

Το θέατρο Μπολσόι εσωτερικά

Οκαθεδρικός ναός του Αγίου Βασιλείου

Υπερσιβηρικός ΣιδηρόδρομοςΟ Υπερσιβηρικός Σιδηρόδρομος ,είναι σιδηροδρομικός άξονας που συνδέει τηΜόσχα και την ευρωπαϊκή Ρωσία με τις ρωσικές επαρχίες της Άπω Ανατολής,τη Μογγολία, την Κίνα και τη Θάλασσα της Ιαπωνίας.

Η κύρια διαδρομή, ο υπερσιβηρικός, φτάνει από τη Μόσχα στοΒλαδιβοστόκ μέσω της νότιας Σιβηρίας και κατασκευάστηκε μεταξύτου1891 και του 1916. Με 9.288 χιλιόμετρα, σε 8 χρονικές ζώνες, το ταξίδιδιαρκεί περίπου 7 ημέρες. Σήμερα άλλες τέσσερις διαδρομές ξεκινούν από τονΥπερσιβηρικό.

Τρένο της γραμμής του Υπερσιβηρικού σιδηρόδρομου.

Εσωτερικό ενός τρένου της γραμμής του Υπερσιβηρικού

Σημεία ενδιαφέροντος και ιστορίατης Μόσχας

Η ιστορία της χάνεται στο παρελθόν και πολλοί είναι οι μύθοι που αναφέρονταιστην ίδρυσή της - πριν οκτώμισι αιώνες. Πολεοδομικά η πόλη εκτυλίσσεται σεομόκεντρους κύκλους και οι εναλλαγές αρχιτεκτονικών στυλ, όπου οιπαραδοσιακοί κρεμμυδόσχημοι τρούλοι των ναών συμβιώνουν με τα υπέροχανεοκλασικά κτίρια του 18ου - 19ου αι. και τις πλατιές λεωφόρους τηςσοβιετικής εποχής της προσδίνουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Και κάτω απότην πόλη, στα τούνελ του ΜΕΤΡΟ εκτείνεται μια δεύτερη πόλη, ντυμένη μεμάρμαρο και διακοσμημένη με ημιπολύτιμους λίθους.

Η πόλη αρχικά χτίστηκε πάνω σε επτά λόφους - σε έναν από αυτούς βρίσκεταιτο Κρεμλίνο, το κέντρο και σύμβολο της πόλης και ολόκληρης της χώρας.Οι εραστές της τέχνης έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τα 300 μουσεία καιπινακοθήκες που έχει να τους προσφέρει η πόλη - συμπεριλαμβανομένου τουδιάσημου μουσείου Πούσκιν που παρουσιάζει μια από τις εντυπωσιακότερεςσυλλογές έργων ζωγραφικής της Δύσης, και της εθνικής πινακοθήκης με έργαρωσικής ζωγραφικής και αγιογραφίας. Και φυσικά μια επίσκεψη στην πόλη δενθεωρείται πλήρης αν δεν συμπεριλαμβάνει παρακολούθηση παράστασης σταπερίφημα μπαλέτα Μπολσόι ή στο τσίρκο της πόλης.

Κόκκινη ΠλατείαΗ Κόκκινη Πλατεία, είναι μια αστική πλατεία στη Μόσχα. Η πλατεία χωρίζειτο Κρεμλίνο, την πρώην βασιλική ακρόπολη και τη σημερινή επίσημη κατοικίατου Προέδρου της Ρωσίας, από μια ιστορική συνοικία γνωστή ως Κιτάι Γκόροντ.Καθώς οι κύριες οδοί της Μόσχας ξεκινούν από εδώ προς όλες τιςκατευθύνσεις, οι οποίες μετά γίνονται μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι έξω από τηνπόλη, η Κόκκινη Πλατεία θεωρείται συχνά ως η κεντρική πλατεία της Μόσχαςκαι όλης της Ρωσίας.

Η πλούσια ιστορία της Κόκκινης Πλατείας αντανακλάται σε πολλά έργα τέχνης,συμπεριλαμβανομένων πινάκων του Βασίλι Σούρικοφ, Κονσταντίν Γιουόν καιάλλων. Η πλατεία αποσκοπούσε στο να λειτουργεί ως η κύρια αγορά τηςΜόσχας. Επίσης χρησιμοποιήθηκε για διάφορες δημόσιες τελετές καιδιακηρύξεις και περιστασιακά ως ο χώρος της στέψης των Ρώσων Τσάρων. Ηπλατεία σιγά σιγά γέμισε από κτίρια από τότε και χρησιμοποιείται για επίσημεςτελετές από όλες τις Ρωσικές κυβερνήσεις από τότε που ιδρύθηκε.

Η κοκκινη Πλατεία στην Μόσχα

Κρεμλίνο

Το Κρεμλίνο της Μόσχας είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικάσυμπλέγματα στον κόσμο. Πρόκειται για ένα μοναδικό μουσειακό σύμπλεγμα,το οποίο συμπεριλαμβάνει μνημεία όπως: Ουσπένσκι Σομπόρ (Ναός τηςΚοιμήσεως της Θεοτόκου), 1475-1479 - για διάστημα πολλών αιώνων υπήρξεο κύριος καθεδρικός ναός της Ρωσίας. Αν και χτίστηκε με βάση τα σχέδια τουΑριστοτέλη Φιοροβάντι - από τις μεγαλύτερες μορφές της εκκλησιαστικήςαρχιτεκτονικής του Κουατροτσέντο - δεν επαναλαμβάνει τις χαρακτηριστικέςμορφές της Ιταλικής αναγέννησης. Το έργο αυτό το διακρίνει η αρχιτεκτονικήδιαύγεια, η σοβαρότητα και η λιτότητα της αρχιτεκτονικής φόρμας που μαςπαραπέμπει στο πνεύμα της πρώιμης αναγέννησης. Σ αυτό έγκειται και ο

νεωτερισμός του έργου, στο οποίο βλέπουμε να εξελίσσονται οι παραδοσιακέςιδιαιτερότητες της ρωσικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής.

Κρατικό Μουσείο Εικαστικών ΤεχνώνΑ. Σ. Πούσκιν

Το μουσείο στεγάζει μια από τις σημαντικότερες εικαστικές συλλογές στηνΡωσία, η οποία συμπεριλαμβάνει έργα τέχνης από την αρχαιότητα ως τις μέρεςμας. Η επίσημη τελετή θεμελίωσης του μουσείου έγινε 17 Αυγούστου 1898.Ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των καθηγητών του Πανεπιστημίου της Μόσχας μεεπικεφαλής τον Ι. Β. Τσβετάεφ και εγκαινιάστηκε 13 Ιουλίου 1912. Σήμερα το

μουσείο αριθμεί περισσότερα από 560 χιλ. Εκθέματα. Το κτίριο εξωτερικάαποτελεί αντίγραφο του Ερεχθείου.

Το μουσείο εσωτερικά

Εθνική ΠινακοθήκηΙδρύθηκε το 1856 από τον μοσχοβίτη έμπορο και εργοστασιάρχη Παύλο Μ.Τρετιακώφ, ο οποίος ήδη από νεαρή ηλικία έθεσε ως στόχο του την ίδρυση

μουσείου της εθνικής ρωσικής σχολής ζωγραφικής και αφιέρωσε σ’ αυτόν τοσκοπό περισσότερα από 40 χρόνια της ζωής του. Η σημερινή συλλογή

περιλαμβάνει έργα της ρωσικής τέχνης των 12ου - 20ου αι.

Η πινακοθήκη εσωτερικά

Η πινακοθήκη εξωτερικά

Θέατρο ΜπολσόιΤο θέατρο Μπολσόι είναι το ιστορικότερο θέατρο της Μόσχας και σχεδιάστηκεαπό τον διάσημο αρχιτέκτονα Ιωσήφ Μποβέ με σκοπό την φιλοξενίαπαραστάσεων μπαλέτου και όπερας. Η ακαδημία των μπαλέτων Μπολσόι είναιμία από τις παλαιότερες του κόσμου με ηγετικό ρόλο στις εξελίξεις και ταθέματα που αφορούν τον χώρο. Ακόμα η φήμη και το επίπεδο των ίδιων τωνμπαλέτων είναι τόσο υψηλά που με το πέρασμα των χρόνων έχει δημιουργηθείένας θρύλος γύρο από το όνομά τους. Η ίδρυση της ακαδημίαςπραγματοποιείται το 1776 από τους Πέτρο Ουρούσοφ και Μιχαήλ Μάντοξ καιμέχρι να στεγαστεί μόνιμα το 1780 στο Θέατρο Πετρόφκα έδινε τις πρώτεςπαραστάσεις σε ιδιωτικούς χώρους. Το σημερινό κτίριο θα αντικαταστήσει το1824 το θέατρο Πετρόφκα όταν το δεύτερο καταστράφηκε από την πυρκαγιάτου 1805. Σχεδιάστηκε από τον Αντρέι Μιχαήλοφ και το ύφος του εξέφραζεαπόλυτα την την βασιλική οικογένεια στην ιδιοκτησία της οποίας βρισκόταν όλατα θέατρα της επικράτειας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει μάλιστα ο διαχωρισμόςπου προκύπτει από τη βασιλική αυλή για τα "μικρά" (μάλυ) θέατρα πουφιλοξενούν δραματικές παραστάσεις και τραγωδίες και τα σημαντικότερα"μεγάλα" (μπολσόι) θέατρα που δίνονται παραστάσεις όπερας και μπαλέτου.

Ποταμός ΜόσχοβαςΟ Μόσχοβας είναι ποταμός της δυτικής Ευρωπαϊκής Ρωσίας, παραπόταμοςτου Οκά. Με μήκος 503 χιλιόμετρα, είναι γνωστός από το ότι διαρρέει τηνπρωτεύουσα της Ρωσίας, τη Μόσχα.

Οι κυριότεροι παραπόταμοι του Μόσχοβα είναι οι Ρούζα, Ίστρα, Γιαούζα,Παχρά και Σεβέρκα. Από την ολοκλήρωση της Διώρυγας της Μόσχας το 1937και μετά, ο Μόσχοβας δέχεται και μία ποσότητα νερού από τον άνω ρου τουΒόλγα. Η διώρυγα επέτρεψε την αξιόπιστη εμπορική ναυσιπλοΐα, η οποίαπρογενέστερα διακοπτόταν από θερινές ξηρασίες (παλαιότερα φράγματα, πουκατασκευάσθηκαν τα έτη 1785, 1836 και 1878, δεν ήταν αποτελεσματικά).

Η διαδικασία που ακολούθησε οερευνητής

Στο πρώτο μάθημα του Project, αφού μας συστήθηκε ο καθηγητής, μαςπρότεινε ένα θέμα για την ερευνητική εργασία, και το διαμορφώσαμε ανάλογα.Το θέμα ήταν «Παλαιά πόλη...η πόλη που θυμάται» και ο κάθε μαθητής είχενα αναζητήσει πληροφορίες και φωτογραφίες για οποιαδήποτε πόλη του κόσμουήθελε. Αρχικά, όλα τα παιδιά είχαμε επιλέξει από δύο πόλεις ο καθένας,προκειμένου να μην υπάρξουν δύο ή περισσότερα παιδιά με θέμα την ίδια πόλη.Αφού όλη η τάξη κατέληξε σε μια πόλη, ξεκίνησε η συλλογή των πληροφορίων.Σε κάθε μάθημα, ο καθηγητής έλεγχε την πορεία στην έρευνα του καθενός καιμας καθοδηγούσε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Παράλληλα, μαςανέθεσε ένα ρεπορτάζ με πληροφορίες σχετικά με μια γνωστή προσωπικότητααπό την αρχαιότητα. Αφού όλοι οι μαθητές παρουσίασαν τα ρεπορτάζ τους καιπήραν τον ανάλογο βαθμό, συνεχίσαμε την συλλογή των πληροφορίων για τιςεργασίες μας. Σε ένα μάθημα, ο καθηγητής μας παρουσίασε ένα video για μιασυγκεκριμένη πόλη, ώστε να μας βοηθήσει ακόμα περισσότερο με τις ατομικέςεργασίες και παράλληλα να γνωρίσουμε και μια διαφορετική τοποθεσία στονκόσμο. Προς το τέλος του πρώτου τετραμήνου, ο κ. Χρήστου έκανε έναν γενικόέλεγχο στις εργασίες του καθενός ώστε να βάλει τον βαθμό τετραμήνου.Ύστερα, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε και σαν ομάδες, όπως τις είχαμε ορίσει απότην αρχή, στο πρώτο τετράμηνο. Παίξαμε μάλιστα και ένα παιχνίδι, στο οποίοέπρεπε να βρούμε όσες περισσότερες πόλεις του κόσμου γνωρίζαμε, που ναξεκινούν από το γράμμα Α. Μετά, ξεκινήσαμε τον σχεδιασμό του εξωφύλλουτης εργασίας. Οι μαθητές τα παρουσίαζαν και ο καθηγητής με την υπόλοιπητάξη έκαναν τις απαραίτητες παρατηρήσεις και διορθώσεις ώστε να γίνει ηεργασία των παιδιών ακόμα καλύτερη. Τέλος, μας ανατέθηκε η ομαδικήεργασία, την οποία ετοιμάζουμε, ευελπιστώντας για μια καλή παρουσίασηκαθώς πλησιάζει το τέλος του δεύτερου τετραμήνου.

ΒιβλιογραφίαΟι πληροφορίες και οι εικόνες συλλέχθηκαν από τους παρακάτω ιστότοπους:

Wikipedia, the free Encyclopedia: Moscow(https://en.wikipedia.org/wiki/Moscow)

Clickatlife.gr.(http://www.clickatlife.gr/taksidi/story/13015)

Ονοματεπώνυμο: Παπαδοπούλου Στεφανία

Τμήμα: Α΄6

Μάθημα: Ερευνητική εργασία

Θέμα: Η παλιά πόλη, η πόλη που θυμάται

Διδάσκων καθηγητής: Π. Χρήστου

Σχολείο: 1ο ΓΕΛ Πετρούπολης

Σχολικό έτος: 2015-2016

Περιεχόμενα

Πρόλογος……………………………………………………………………………...3

Ιστορία της Αθήνας……………………………………………………………………4

Αρχιτεκτονική…………………………………………………………………………7

Συνοικίες της Αθήνας………………………………………………………………….8

Πλατείες της Αθήνας…………………………………………………………………..9

Αρχαία μνημεία της Αθήνας………………………………………………………….10

Ιστορικά κτήρια της Αθήνας………………………………………………………….16

Ιστορικά Πρόσωπα της Αθήνας………………………………………………………21

Βιβλιογραφία………………………………………………………………………….26

Πρόλογος

Η παρούσα εργασία αποτελεί μία έρευνα σχετικά με την πόλη της Αθήνας. Η Αθήνα είναιη πρωτεύουσα της Ελλάδας και κουβαλάει μεγάλη ιστορία πάνω της, αφού αποτελεί μιααπό τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Από την Αθήνα κατάγονται πολλές μεγάλεςπροσωπικότητες του αρχαίου και του σύγχρονου κόσμου. Έχει πολλά πανεπιστήμια,μουσεία και χώρους αναψυχής και διασκέδασης. Διαθέτει μια πολύ καλή σχολή καλώντεχνών και πολλές δραματικές σχολές, καθώς η Αθήνα είναι η γενέτειρα του θεάτρου.Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλη και θα ασχοληθούμε αναλυτικότερα στη συνέχεια τηςεργασίας.

Ιστορία της Αθήνας

Η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. Είναι από τις

παλαιότερες πόλεις του κόσμου, με την καταγεγραμμένη ιστορία της να φθάνει ως το 3.200

π.Χ. Στην Αρχαία Ελλάδα η πόλη αναφερόταν στον πληθυντικό: «Ἀθῆναι», (Αθήνες, εξού

και η μετάφραση Athens στην αγγλική γλώσσα). Το 19ο αιώνα το όνομα αυτό επανήλθε

ως το επίσημο όνομα της πόλης. Το 1979, με την εγκατάλειψη της καθαρεύουσας, το

όνομα «Αθήνα» καθιερώθηκε επίσημα. Συχνά στην πόλη αποδίδεται το προσωνύμιο «τὸ

κλεινὸν ἄστυ», που σημαίνει «η ένδοξη πόλη». Η Αρχαία Αθήνα, μια περιτοιχισμένη πόλη,

ήταν μία πανίσχυρη πόλη-κράτος, που αναπτύχθηκε παράλληλα με το λιμάνι της, το οποίο

αρχικά ήταν το Φάληρο και αργότερα, ο Πειραιάς.

Μια κοσμοπολιτική μητρόπολη σήμερα, η σύγχρονη Αθήνα είναι το κέντρο της

οικονομικής, χρηματοπιστωτικής, βιομηχανικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της

Ελλάδας. Το 2012, η Αθήνα κατατασσόταν ως η 39η πλουσιότερη πόλη στον κόσμο ως

προς την αγοραστική δύναμη. Δυστυχώς, στην τρέχουσα φάση η χώρα βρίσκεται σε

οικονομική κρίση κάτι που έχει επηρεάσει και την αγοραστική δύναμη της πόλης.

Το πολεοδομικό συγκρότημα των Αθηνών, δηλαδή η περιοχή της Αθήνας και των

προαστίων της, έχει πληθυσμό 3.181.872 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011

και έκταση 412 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία περιλαμβάνει συνολικά 35 Δήμους

κατανεμημένους σε τέσσερις περιφερειακές ενότητες (Κεντρικού, Βορείου, Νοτίου,

Δυτικού Τομέα Αθηνών). Έχει εύκρατο κλίμα, με υψηλή ηλιοφάνεια και χαμηλή υγρασία,

που χαρακτηρίζεται ως ένα από τα καλύτερα του κόσμου.

Η Αθήνα, χάρη στα μοναδικά φυσικά και αισθητικά της πλεονεκτήματα, το πλούσιο και

ένδοξο παρελθόν της, τα μουσεία και τα μνημεία της, κατάλοιπα ενός από τους

μεγαλύτερους πολιτισμούς της ανθρωπότητας, και με δεκάδες αιώνες ιστορίας, αποτελεί

σήμερα ένα από τα πιο σημαντικά τουριστικά κέντρα του κόσμου.

Φωτογραφικό υλικό

Η ΑρχιτεκτονικήΗ πόλη της Αθήνας ενσωματώνει αρχιτεκτονικούς ρυθμούς από το Νεοκλασικό μέχρι το

μοντέρνο. Βρίσκονται συχνά στις ίδιες περιοχές, γιατί η Αθήνα δεν χαρακτηρίζεται από

ομοιογένεια των αρχιτεκτονικών ρυθμών. Κατά το μεγαλύτερο μέρος του 19ου αιώνα στην

Αθήνα κυριάρχησε ο Νεοκλασικισμός, καθώς και ορισμένες παρεκκλίσεις του, όπως ο

Εκλεκτικισμός, ιδιαίτερα στις αρχές του 20ού αιώνα. Έτσι τα Παλαιά Ανάκτορα (σήμερα

Βουλή των Ελλήνων) ήταν το πρώτο σημαντικό δημόσιο κτίριο που ανεγέρθηκε, μεταξύ

1836 και 1843.

Αρχίζοντας τη δεκαετία του 1920 η Μοντέρνα αρχιτεκτονική, άρχισε να επηρεάζει σχεδόν

όλους τους Έλληνες αρχιτέκτονες και κτίρια, τόσο δημόσια, όσο και ιδιωτικά,

κατασκευάσθηκαν σύμφωνα με αυτούς τους ρυθμούς. Μεταξύ των περιοχών με μεγάλο

αριθμό τέτοιων κτιρίων είναι το Κολωνάκι και μερικές περιοχές του κέντρου της πόλης,

ενώ μεταξύ των συνοικιών που αναπτύχθηκαν αυτή την περίοδο είναι η Κυψέλη.

Τις δεκαετίες του 1950 και 1960, κατά την επέκταση και ανάπτυξη της Αθήνας, έπαιξαν

σημαντικό ρόλο άλλα μοντέρνα κινήματα, όπως το Διεθνές στυλ. Το κέντρο της Αθήνας

ανοικοδομήθηκε σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα την κατεδάφιση πολλών νεοκλασικών

κτιρίων. Οι αρχιτέκτονες αυτής της περιόδου χρησιμοποίησαν υλικά όπως γυαλί, μάρμαρο

και αλουμίνιο και πολλοί συνδύασαν μοντέρνα και κλασικά στοιχεία.

Οι Συνοικίες της Αθήνας

Η Πλάκα, που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την Ακρόπολη, είναι από τις πιο γνωστές

συνοικίες της Αθήνας και παραμένει προνομιακός τουριστικός προορισμός με ταβέρνες,

ζωντανές παραστάσεις και υπαίθριους πωλητές.

Το γειτονικό Μοναστηράκι είναι γνωστό για σειρά μικρών καταστημάτων και αγορών,

για την υπαίθρια αγορά του και τις ταβέρνες. Το Θησείο έχει επίσης πολλά καφές και

καταστήματα εστίασης που προσελκύουν κατοίκους και τουρίστες. Στο Θησείο βρίσκεται

ο αρχαίος Ναός του Ηφαίστου, στην κορυφή ενός μικρού λόφου. Η περιοχή αυτή έχει

επίσης μια γραφική Βυζαντινή εκκλησία του 11ου αιώνα, καθώς και ένα Οθωμανικό τζαμί

του 15ου αιώνα.

Το Μεταξουργείο βρίσκεται βόρεια του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, μεταξύ του

Κολωνού στα ανατολικά και του Κεραμεικού στα δυτικά, βόρεια από το Γκάζι. Πήρε το

όνομά του από εργοστάσιο κατεργασίας μεταξιού που χτίστηκε τον 19ο αιώνα, όταν η

περιοχή ήταν σχεδόν ακατοίκητη. Μετά από μακρά περίοδο εγκατάλειψης, έγιναν

προσπάθειες εξωραϊσμού της συνοικίας. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται η συνοικία του

Ψυρρή στην οποία εγκαταστάθηκαν χώροι εστίασης και διασκέδασης.

Σε συνοικία με χώρους εστίασης έχει μετατραπεί και το Γκάζι γύρω από ένα ιστορικό

εργοστάσιο φωταερίου, που έχει σήμερα μετατραπεί στον πολυχώρο πολιτισμού

Τεχνόπολις και περιλαμβάνει επίσης καλλιτεχνικούς χώρους, μικρά κλαμπ, μπαρ και

εστιατόρια. Στο Γκάζι υπάρχει και σταθμός του μετρό.

Τα Εξάρχεια είναι συνοικία με καφέ, μπαρ και βιβλιοπωλεία. Στα Εξάρχεια βρίσκεται το

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Στην ευρύτερη

περιοχή υπάρχουν επίσης σημαντικά κτίρια του 20ού αιώνα σε διάφορους ρυθμούς:

Νεοκλασικισμού, Αρ Ντεκό και Πρώιμου Μοντερνισμού.

Τέλος, το Κολωνάκι είναι περιοχή στη βάση του λόφου του Λυκαβηττού. Θεωρείται μία

από τις πιο ακριβές συνοικίες στην Αθήνα και έχει πολλά καταστήματα, χώρους εστίασης

και διασκέδασης και γραφεία.

Οι Πλατείες της Αθήνας

Η κεντρική πλατεία της Αθήνας είναι η πλατεία Συντάγματος που πήρε το όνομά της από

τη εξέγερση του στρατού και του λαού και τη συγκέντρωση που έγινε σ' αυτήν στις 3

Σεπτεμβρίου 1843. Η συγκέντρωση αυτή του στρατού και του αθηναϊκού λαού πέτυχε την

αποδοχή του Συντάγματος από τον Όθωνα και την ψήφισή του την επόμενη χρονιά από

την Εθνοσυνέλευση. Είναι μπροστά στη Βουλή απ' την πλευρά της λεωφόρου Αμαλίας και

μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, με σιντριβάνι και κήπο, δένδρα,

αγάλματα και καφέ. Στην πλατεία βρίσκεται και κεντρικός σταθμός του μετρό. Από το

Σύνταγμα ξεκινά η Οδός Ερμού, ένας πεζόδρομος μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου, που

συνδέει την πλατεία Συντάγματος με το Μοναστηράκι. Στην Ερμού βρίσκονται πολλά

καταστήματα μόδας. Το 2008 ήταν ο ενδέκατος ακριβότερος δρόμος λιανικής πώλησης

στον κόσμο. Ωστόσο λόγω της κρίσης, πολλά καταστήματα έχουν κλείσει και πλέον, το

2013 η Ερμού βρισκόταν στην 31η θέση. Σε κοντινή απόσταση το ανακαινισμένο κτίριο

του Μετοχικού Ταμείου Στρατού στην Οδό Πανεπιστημίου περιλαμβάνει πολυκατάστημα

και αρκετά ακριβά επώνυμα καταστήματα.

Η Πλατεία Ομονοίας είναι μαζί με το Σύνταγμα μία από τις παλαιότερες πλατείες της

Αθήνας. Στην πλατεία επίσης υπάρχουν πλέον αρκετοί χώροι εστίασης ενώ βρίσκεται

σταθμός του ηλεκτρικού και του Μετρό. Άλλες σημαντικές πλατείες είναι: η πλατεία

Κλαυθμώνος (25ης Μαρτίου), η πλατεία Κοτζιά (Δημαρχείου, ή Ταχυδρομείου, ή Εθνικής

Αντίστασης) με το Δημαρχείο, το Μέγαρο Μελά και το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, η

πλατεία Μοναστηρακίου με μια παλιά εκκλησία της Θεοτόκου, που κτίστηκε τον 11ο

αιώνα και ένα οθωμανικό τέμενος (τζαμί) που έχει μετατραπεί σε μουσείο, η πλατεία

Πλαστήρα στο Παγκράτι, η Πλατεία Κυψέλης κ.ά.

Τα Αρχαία Μνημεία της Αθήνας Με το όνομα Αέρηδες καθιερώθηκε να λέγεται το αρχαίο μνημείο - κτίριο που

βρίσκεται στους βόρειους πρόποδες της Ακρόπολης Αθηνών, στο χώρο της

Ρωμαϊκής Αγοράς στην Πλάκα. Το μνημείο αυτό του οποίου το επίσημο όνομα

είναι «Ωρολόγιο του Κυρρήστου», θεωρείται πως το ανήγειρε ο Ανδρόνικος ο

Κυρρήστης (ή Κύρρηστος), εξ ου και το όνομα. Το Ωρολόγιο του Κυρρήστου

ανεγέρθηκε από τον Έλληνα αστρονόμο Ανδρόνικο από τη Κύρρο της Μακεδονίας

επί εποχής Σύλλα, ανατολικά του αρχαιολογικού χώρου του μικρού πρόπυλου της

ρωμαϊκής αγοράς στην Αθήνα.

Το Μνημείο του Λυσικράτη είναι μνημείο της Αθήνας, γνωστό και ως Φανάρι του

Διογένους. Βρίσκεται στο κάτω άκρο του ανατολικού κλίτους της Ακρόπολης, στη

σημερινή πλατεία του Λυσικράτη και κατά τους αρχαίους επί της οδού των

Τριπόδων. Πρόκειται περί χορηγικού μνημείου, δηλαδή μνημείου επί του οποίου

φερόταν ο τρίποδας που δινόταν ως τιμητικό έπαθλο στον χορηγό, που αναλάμβανε

τη συγκρότηση του χορού αλλά και τα έξοδα διεξαγωγής χορευτικών αγώνων κατά

τις επίσημες τελετές. Το προσφερόμενο στον χορηγό έπαθλο το κατέθεταν είτε στο

Ιερό του Διονύσου είτε στη γειτονική αυτού οδό των Τριπόδων. Προς

μεγαλοπρεπέστερη δε έκθεσή του, το έπαθλο το τοποθετούσαν σε ψηλή βάση, είτε

μορφής κίονα, (όπως εκείνο του Θρασυμήδους), είτε σε σχήμα ναΐσκου (όπως αυτό

του Λυσικράτη).

Η Πύλη του Αδριανού είναι Ρωμαϊκή αψίδα στην Αθήνα. Δίνει πρόσβαση στο Ναό

του Ολυμπίου Διός και κτίστηκε προς τιμή του Αδριανού στα πλαίσια της διαμονής

του στην Αθήνα το έτος 131μ.Χ και για τα πολεοδομικά έργα που έκανε και

διεύρυνε την Αθήνα. Η Πύλη είναι κορινθιακού ρυθμού, ενώ καινοτομεί

αρχιτεκτονικά διότι συνδυάζει την Ρωμαϊκή αψίδα με το Ελληνικό αέτωμα. Μαζί

με τους Αέρηδες και το μνημείο του Λυσικράτη ήταν ένα από τα αξιοθέατα των

Αθηνών στην αρχαιότητα.

Ο ναός του Ολυμπίου Διός ή Ολυμπιείο ή οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός είναι ένας

σημαντικός αρχαίος ναός στο κέντρο της Αθήνας. Παρότι η κατασκευή του

ξεκίνησε τον 6ο αιώνα π.Χ., δεν ολοκληρώθηκε παρά επί του Ρωμαίου

αυτοκράτορα Αδριανού τον 2ο αιώνα μ.Χ.. Αποτέλεσε τον μεγαλύτερο ναό της

Ελλάδας κατά τους Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους. Ο ναός βρίσκεται

νοτιοανατολικά της Ακρόπολης και περίπου 700 μέτρα από το κέντρο της Αθήνας.

Τα θεμέλια του πρώτου ναού στο χώρο, είχε κτίσει ο τύραννος των Αθηνών

Πεισίστρατος το 515 π.Χ. αλλά οι εργασίες σταμάτησαν όταν ο γιος του

Πεισιστράτου, Ιππίας εξοστρακίστηκε το 510 π.Χ.

Η αρχαία αγορά της Αθήνας είναι ο ανοικτός χώρος που βρίσκεται εγγύτατα και

βορειοδυτικά της Ακρόπολης. Στην αρχαιότητα αποτελούσε διοικητικό,

φιλοσοφικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και κυρίως το οικονομικό

κέντρο της πόλης. Την Αρχαία Αγορά διέσχιζε η Οδός των Παναθηναίων από την

οποία διήρχετο η μεγάλη πομπή προς την Ακρόπολη κατά την διάρκεια των

εορτασμών των Παναθηναίων που θέσπισε ο Πεισίστρατος και τελούνταν το τρίτο

έτος κάθε Ολυμπιάδας.

Φωτογραφικό υλικό

Ωρολόγιο του Κυρρήστου

Ωρολόγιο του Κυρρήστου

Το μνημείο του Λυσικράτη

Πύλη του Ανδριανού

Πύλη του Ανδριανού

Στύλοι του Ολυμπίου Διός

Αρχαία αγορά Αθηνών

Αρχαία αγορά Αθηνών

Ιστορικά Κτήρια της Αθήνας

Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π.) είναι Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα

του Πανεπιστημιακού Τομέα και ένα από τα αρχαιότερα ανώτατα εκπαιδευτικά

ιδρύματα της Ελλάδας. Μάλιστα, από το Ε.Μ.Π έχουν αποφοιτήσει πάρα πολλοί

επιτυχημένοι και ευρέως γνωστοί απόφοιτοι, ανάμεσα στους οποίους

συγκαταλέγονται διακεκριμένοι μηχανικοί, ακαδημαϊκοί, επιχειρηματίες,

πολιτικοί, συγγραφείς κ.α., καθιστώντας το ως πιο φημισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα

της χώρας.

Το Προεδρικό Μέγαρο, παλαιότερα γνωστό ως Νέα Ανάκτορα, σήμερα στεγάζει

την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας και αποτελεί την επίσημη κατοικία του

Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στην Αθήνα. Πριν την κατάργηση της

Βασιλευόμενης Δημοκρατίας με το δημοψήφισμα του 1974, το κτίριο αποτελούσε

τα επίσημα ανάκτορα των Βασιλέων των Ελλήνων. Το Προεδρικό Μέγαρο είναι

ένα νεοκλασικό τριώροφο κτίριο, με λιτή και αυστηρή πρόσοψη. Ο Τσίλλερ

χρησιμοποίησε εν μέρει και ένα σχέδιο του Χάνσεν (ενός θερινού ανακτόρου που

δεν κατασκευάστηκε) για την υλοποίηση του αλλά και έλαβε υπ' όψιν επιθυμίες

της πριγκίπισσας Σοφίας. Υποστηρίζεται πως δική της επιθυμία ήταν να δοθούν

χαρακτηριστικά πολυτελούς μεγάρου παρά τυπικού βασιλικού ανακτόρου.

Το Ιλίου Μέλαθρον, γνωστό και ως Μέγαρο Σλήμαν είναι νεοκλασικό κτίριο στο

κέντρο της Αθήνας, στην οδό Πανεπιστημίου. Είναι δημιουργία του Ερνέστου

Τσίλλερ, ο οποίος το σχεδίασε το 1878 ως κατοικία του Ερρίκου Σλήμαν, του

ερευνητή που ανακάλυψε το θησαυρό της αρχαίας Τροίας. Η κατασκευή του

περατώθηκε το 1881, και αποτέλεσε μια από τις πιο λαμπρές ιδιωτικές κατοικίες

της τότε Αθήνας. Σήμερα, στο Ιλίου Μέλαθρον στεγάζεται το Νομισματικό

Μουσείο Αθηνών. Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του κτιρίου προέρχεται από την

ιταλική Αναγέννηση, την οποία ο Τσίλλερ προσάρμοσε εύστοχα στο πνεύμα της

εποχής. Σε όλο το κτίριο εφαρμόζεται μια ανανεωμένη αναγεννησιακή

αρχιτεκτονική, η οποία συμβαδίζει με το κλασικιστικό μορφολογικό σύστημα

προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα. Ο ρυθμός που δημιούργησε ο Τσίλλερ

μπορεί να χαρακτηριστεί ως ώριμος νεοελληνικός νεοκλασικισμός.

Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.), το οποίο

συνήθως αναφέρεται απλώς ως Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποτελεί Ανώτατο

Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που δραστηριοποιείται στην ελληνική πρωτεύουσα.

Λειτουργεί αδιαλείπτως από την ίδρυσή του στις 3 Μαΐου 1837. Σήμερα είναι το

δεύτερο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της Ελλάδας σε αριθμό φοιτητών (μετά το

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), με περισσότερους από 50.000

προπτυχιακούς φοιτητές.

Το 1829, ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας υλοποίησε την ιδέα ίδρυσης

Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας (Ε.Β.Ε.) και συμπεριέλαβε τη Βιβλιοθήκη μαζί

με άλλα πνευματικά Ιδρύματα όπως σχολεία, το Εθνικό Μουσείο και Τυπογραφεία

στο Ορφανοτροφείο της Αίγινας. Στις 17 Μαΐου το 1832, ιδρύθηκε τυπικά η Εθνική

Βιβλιοθήκη της Ελλάδας στην οποία δόθηκε η ονομασία «Δημόσια Βιβλιοθήκη»,

με Διευθυντή το Γεώργιο Γεννάδιο. Στα τέλη του 1830, η βιβλιοθήκη αριθμούσε

1.018 τόμους βιβλίων και το1834 στεγάστηκε προσωρινά στο κτίσμα του Λουτρού

και αργότερα στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου καθώς και σε άλλα κτίρια της

Αθήνας.

Φωτογραφικό υλικό

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Προεδρικό Μέγαρο

Ιλίου Μέλαθρον (Νομισματικό Μουσείο)

Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών

Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών

Ιστορικά Πρόσωπα της Αθήνας

Η Αθηνά, κατά την Ελληνική μυθολογία, ήταν η θεά της σοφίας, της στρατηγικής

και του πολέμου. Η Αθηνά συχνά βοηθούσε ήρωες. Παριστάνεται οπλισμένη, ποτέ

ως παιδί, και πάντα ως παρθένος. Ο Παρθενώνας στην Αθήνα είναι ο πιο διάσημος

ναός αφιερωμένος σ' αυτήν. Ποτέ δεν είχε σύντροφο ή εραστή, αν και μια φορά ο

Ήφαιστος προσπάθησε και απέτυχε. Η Αθηνά και ο Ποσειδώνας διεκδικούσαν την

ίδια πόλη. Ανέβηκαν λοιπόν στον βράχο της Ακρόπολης και ενώπιον των

Αθηναίων αποφάσισαν ότι όποιος προσέφερε στους κατοίκους το ωραιότερο δώρο,

θα την αποκτούσε. Ο Ποσειδώνας χτύπησε σε μια πλευρά του λόφου με την τρίαινά

του και αμέσως ανάβλυσε μια πηγή με νερό. Ο λαός θαύμασε, αλλά το νερό ήταν

αλμυρό σαν το νερό της θάλασσας, που ήταν το βασίλειο του Ποσειδώνα κι έτσι

δεν ήταν πολύ χρήσιμο. Το δώρο της Αθηνάς ήταν ένα δέντρο ελιάς, κάτι που ήταν

καλύτερο, μιας και παρείχε στην πόλη τροφή, λάδι και ξυλεία. Έτσι, κέρδισε τη

μονομαχία η Αθηνά και ονόμασε την πόλη της, Αθήνα.

Ο Περικλής του Ξανθίππου ο Χολαργεύς (από τις λέξεις «περί» και «κλέος»,

δηλαδή o περιτριγυρισμένος από δόξα, περίδοξος, (περίπου 495-429 π.Χ.) ήταν

Αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού

και ως «Χρυσού Αιώνα», και πιο συγκεκριμένα της περιόδου μεταξύ των

Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η δύναμη, η δόξα και η

φήμη την οποία χάρισε στην Αρχαία Αθήνα, δικαιώνουν απόλυτα το χαρακτηρισμό

του Χρυσού Αιώνα. Η εποχή στην οποία ήταν κύριος της πολιτικής ζωής της

Αρχαίας Αθήνας, δηλαδή μεταξύ του 461 π.Χ. και του 429 π.Χ., ονομάζεται μέχρι

σήμερα «Εποχή του Περικλή». Γυναίκα του ήταν η Ασπασία.

Ο Σωκράτης έζησε στην Αθήνα (το 470 π.Χ. ή 469 π.Χ. - 399 π.Χ.) ήταν Έλληνας

Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού

και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής

φιλοσοφίας. Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία

είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν

«Προσωκρατικοί». Είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων από

αριστοκρατικές οικογένειες, απ' όλη την Ελλάδα. Ορισμένοι από αυτούς έγιναν

γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων κατευθύνσεων. Οι κυριότερες

πηγές για τη ζωή του είναι κατ' αρχάς ο μαθητής του Πλάτων, ο ιστορικός

Ξενοφών, ο φιλόσοφος Αριστοτέλης και ο συγγραφέας κωμωδιών Αριστοφάνης.

Ο Πλάτων (427 π.Χ.–347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα,

ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του

με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο (του αποδίδονται ακόμα

και μερικά νόθα έργα). Άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία

και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι τις ημέρες μας. Κύριος

οικοδόμος της φιλοσοφίας, οδηγητής είτε προάγγελος μεταγενεστέρων

προσβάσεων της, εμπνευστής άμεσα ή έμμεσα των σπουδαιότερων

κοινωνικοπολιτικών οραματισμών.

Ο Ερνέστος Τσίλλερ (Όμπερλόσσνιτς, 22 Ιουνίου 1837 - Αθήνα, 12 Νοεμβρίου

1923) ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας από τη Σαξονία, ο οποίος έδρασε στη Βιέννη

και την Ελλάδα κατά τον 19ο και 20ό αιώνα. Υπήρξε ένας από τους

σημαντικότερους και διασημότερους αρχιτέκτονες στην ελληνική επικράτεια

σχεδιάζοντας και επιβλέποντας εκατοντάδες κτήρια. Το 1861 ταξίδεψε μαζί με τον

Χάνσεν για πρώτη φορά στην Αθήνα. Το 1868 επέστρεψε για να εργαστεί ως

ανεξάρτητος αρχιτέκτονας στην Ελλάδα. Η γνωριμία του με τον Βασιλιά Γεώργιο

Α΄ και οι διασυνδέσεις του με την μεγαλοαστική τάξη των Αθηνών ενίσχυσαν την

φήμη του με αποτέλεσμα να αναλάβει εκατοντάδες παραγγελίες για την ανέγερση

δημοσίων κτιρίων καθώς και ιδιωτικών κατοικιών. Υπολογίζεται ότι κατά τη

διάρκεια της ζωής του ανέλαβε την σχεδίαση και κατασκευή τουλάχιστον

πεντακοσίων κτιρίων. Το 1872 διορίστηκε καθηγητής του Πολυτεχνείου, απ' όπου

όμως απολύθηκε, το 1883, λόγω της άρνησής του να συγκαλύψει τις οικονομικές

καταχρήσεις που καθυστερούσαν την ανέγερσή του Ζαππείου. Το1884 διορίστηκε

Διευθυντής Δημοσίων Έργων.

Φωτογραφικό υλικό

Άγαλμα της Θεάς Αθηνάς

Άγαλμα του Περικλή

Άγαλμα του Σωκράτη

Άγαλμα του Σωκράτη

Άγαλμα του Πλάτωνα

Ερνέστος Τσίλλερ

Βιβλιογραφία

Αθήνα. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/Αθήνα Αρχαία Αθήνα. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/Αρχαία_Αθήνα Αρχαία Μνημεία της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Κατηγορία:Μνημεία_της_αρχαίας_Αθήνας

Αρχιτεκτονική της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Αρχιτεκτονική_της_Αθήνας

Εγκυκλοπαίδεια Δομή. Τόμος 1: Αθήνα.

Ιστορικά Κτίρια της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Ιστορικά_κτήρια_της_Αθήνας

Ιστορικά Πρόσωπα της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

http://hellinon.net/NeesSelides/NEOTERES/Prosopa.htm

Πλατείες της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Πλατείες_της_Αθήνας

Συνοικίες της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Συνοικίες_της_Αθήνας

1) Κάιρο: Κάιρο-Βικιπαίδεια:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CE%B9%CF%81%CE%BF

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%BA%CE%AF%CE%B6%CE%B1%CF%82

https://www.google.gr/search?q=%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82+%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF&espv=2&biw=1366&bih=667&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwjJoNTd7NfLAhXla5oKHQ9LAMIQsAQIHw

Ιστορία-Βιβλίο α' Λυκείου: http://taexeiola.blogspot.gr/2013/02/istoria-lykeion.html

2) Μόσχα: Wikipedia,the free Encyclopedia: Moscow

(https://en.wikipedia.org/wiki/Moscow) Clickatlife.gr.

(http://www.clickatlife.gr/taksidi/story/13015)

3) Αθήνα: Αθήνα. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/Αθήνα Αρχαία Αθήνα. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/Αρχαία_Αθήνα Αρχαία Μνημεία της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Κατηγορία:Μνημεία_της_αρχαίας_Αθήνας

Αρχιτεκτονική της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Αρχιτεκτονική_της_Αθήνας

Εγκυκλοπαίδεια Δομή. Τόμος 1: Αθήνα.

Ιστορικά Κτίρια της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Ιστορικά_κτήρια_της_Αθήνας

Ιστορικά Πρόσωπα της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

http://hellinon.net/NeesSelides/NEOTERES/Prosopa.htm

Πλατείες της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Πλατείες_της_Αθήνας

Συνοικίες της Αθήνας. Ανακτήθηκε από

https://el.wikipedia.org/wiki/Συνοικίες_της_Αθήνας