ΤΕΥΧΟΣ 11

Το Παιδί - Φάντασμα!

ΤΗΝ τελευταία στιγμή όμως, καθώς το κλομπ σκίζει τον αέραγια να τον χτυπήσει, ο Γιώργος αντιλαμβάνεται ενστικτωδώς τονκίνδυνο που διατρέχει και μ' ένα πήδημα βρίσκεται όρθιος, γέρνο-ντας ταυτόχρονα προς τα πλάγια.

Το κλομπ περνά μισή σπιθαμή από το κεφάλι του, χωρίς να τονχτυπήσει.

Από το στόμα του Γερμανού βγαίνει μια βλαστήμια:—Προδότη!, γρυλλίζει. Καλά το είχα υποψιαστεί πως δεν ήσουν

ο πραγματικός Φριτς Ούλσεν! Είσαι το Παιδί - Φάντασμα και θα πε-θάνεις απόψε για τις συμφορές που έχεις προκαλέσει στη Γερμα-νία!

Το χέρι του παιδιού κινείται προς το πιστόλι που κρέμεται απότη ζώνη του. Μα ο Γερμανός που δεν είναι άλλος από τον συνταγ-ματάρχη Μπέριγκ, τον αρχηγό της μυστικής υπηρεσίας, προλαβαί-νει και τον χτυπάει με το κλομπ στο μπράτσο, παραλύοντας του τοχέρι!

—Θα πεθάνεις απόψε!, γρυλλίζει πάλι. Τώρα καταλαβαίνωποιος βοήθησε τον Πράκτορα 13 να δραπετεύσει και ποιος σκότω-σε τον επιλοχία μου! θα...

Το κλομπ ανυψώνεται πάλι για να χτυπήσει ξανά, μα αυτή τη φο-ρά το Παιδί - Φάντασμα αντιδρά κεραυνοβόλα.

Καθώς το κλομπ κατεβαίνει, αυτός τραβάει προς τα πίσω το κε-φάλι του και τεντώνει απότομα προς τα εμπρός το δεξιό πόδι του.Η μπότα του χτυπάει το Γερμανό στο πόδι, ακριβώς κάτω από τογόνατο.

Μια κραυγή πόνου βγαίνει από το στήθος του αρχηγού της uu-στικής υπηρεσίας. Το κλομπ ξεφεύγει από τα δάχτυλα του και πε-φτει χάμω Το κορμί του διπλώνεται στα δύο και τα χέρια του πιάνουν το πονεμένο του πόδι

Ο Γιώργος αρπάζει γοργά το κλομπ και, πριν ο Γερμανός βρειτον καιρό να συνέλθει, τον χτυπάει μ' αυτό στο κεφάλι.

Ο συνταγματάρχης Μπέριγκ σωριάζεται χάμω αναίσθητος.Το Παιδί - Φάντασμα κινείται γοργά. Σε λίγες στιγμές, όλοι οι άν-

τρες που κοιμούνται μέσα στο κτίριο θα ξεσηκωθούν από τουςκρότους της πάλης και τότε θα είναι πολύ αργά για να ξεφύγει.

Τρέχει στο τραπέζι και αποτελειώνει τη φωτογράφηση των κα-ταλόγων, ενώ τα στημένα αυτιά του συλλαμβάνουν τουςπρώτουςήχους, που φανερώνουν ότι το κτίριο έχει αναστατωθεί.

Βγάζει τώρα το φιλμ από τη φωτογραφική μηχανή, το διπλώνεικαι το χώνει στην τσέπη του.

Τραβάει το πιστόλι του και κινείται προς την έξοδο.Την Ίδια στιγμή στο άνοιγμα της πόρτας διαγράφεται η σιλουέτα

ενός γιγαντόσωμου Γερμανού. Είναι ο νέος επιλοχίας που είχε α-ντικαταστήσει εκείνον που είχε σκοτώσει ο Γιώργος.

Ο επιλοχίας, που είναι γνωστός σαν ένας από τους πιο τρομε-ρούς βασανιστές αθώων Ελλήνων, μόλις αντικρύζει τον πεσμένοσυνταγματάρχη του, στρέφει το αυτόματο που κρατάει προς τοπαιδί.

Μα δεν προλαβαίνει να πυροβολήσει.Το Παιδί - Φάντασμα πιέζει τη σκανδάλη. Ένας ξερός κρότος α-

ντηχεί και ο γιγαντόσωμος Γερμανός σωριάζεται χάμω. Δεν πρό-κειται να βασανίσει πια άλλους Έλληνες!

Μ' ένα πήδημα, ο Πράκτορας - Ελλάς περνάει πάνω από το κορμίτου και βγαίνει στο διάδρομο.

Στο βάθος του διαδρόμου ένας Γερμανός στρατιώτης σηκώνειτο όπλο του εναντίον του. Μια σύσπαση του δαχτύλου του Γιώρ-γου και πηγαίνει κι αυτός να ταξιδέψει για τον άλλο κόσμο, μαζί μετον επιλοχία του.

Το ηρωικό Ελληνόπουλο συνεχίζει το τρέξιμο. Φτάνει στο χολτης εξόδου. Εκεί δυο φρουροί περιμένουν με τα όπλα τους έτοιμα.Πιέζουν τις σκανδάλες!

Δυο σφαίρες ξεκινούν προς το στήθος του παιδιού. Μα χτυπούνμόνο τον άδειο αέρα, γιατί το Παιδί - Φάντασμα, με μια κίνηση αί-λουρου έχει πέσει μπρούμυτα στο μεταξύ!

Το πιστόλι του απαντάει δυο φορές στους πυροβολισμούς τωνφρουρών. Δυο εκπυρσοκροτήσεις αντηχούν και οι Γερμανοί κά-

νουν βαθιές υποκλίσεις για να μη σηκωθούν ποτέ πια!Ενώ πίσω του, μέσα στο μεγάλο κτίριο, αντηχούν ποδοβολητά

και κραυγές, το Παιδί - Φάντασμα ανοίγει την πόρτα και βγαίνει ορ-μητικά στο δρόμο.

Το βάζει στα πόδια και χάνεται μέσα στο σκοτάδι της νύχτας.Χάνεται σαν ένα αληθινό Φάντασμα!...

«Πρέπει να δράσουμε απόψε!»

ΣΤΟ σπίτι του «Κεραυνού», του πατέρα της μικρής Κατερίνας,κοιμούνται όλοι, όταν, ξαφνικά, δυνατά χτυπήματα αντηχούν στηνπόρτα.

Η κυρία Ουρανία, η αδελφή του «Κεραυνού», ξυπνάει πρώτη καιπηγαίνει να δει από τις γρύλλιες ενός παραθύρου. Το αίμα της πα-γώνει. Ένας Γερμανός! Και μάλιστα αξιωματικός!

Τρέμοντας πηγαίνει και ξυπνάει τους άλλους.—Ένας Γερμανός αξιωματικός!, ψιθυρίζει στον «Κεραυνό». Θεέ

μου! Πάλι τα ίδια θάχουμε!Χωρίς να μιλήσει ο «Κεραυνός», πηγαίνει σε μια γωνιά του σαλο-

νιού, ανασηκώνει μια σανίδα του πατώματος και βγάζει από μιακρύπτη όπλα που τα μοιράζει στους άλλους.

—Πρέπει να αντισταθούμε!, λέει. Δεν πρέπει να πέσουμε σταχέρια των χιτλερικών! Θα μας βασανίσουν και θα μας σκοτώσουν!

Ο Σπίθας, το αδιάκοπα πεινασμένο παιδί, λέει γκρινιάρικα:—Θα τους κανονίσω εγώ τους παλιογερμαναράδες! Με ξύπνη-

σαν απάνω που έβλεπα πως ήμουν καθισμένος σ' ένα τραπέζι κι έ-τρωγα ένα... ψητό αρνί! Μ' έκοψαν απάνω στη γλύκα πριν προλά-βω να φάω μια μπουκιά! Θα μου το πληρώσουν αυτό!

Είναι έξω φρενών. Τα μάτια του πετούν σπίθες και το πρόσωποτου είναι κατακόκκινο από θυμό.

Τα χτυπήματα ακούγονται πάλι στην πόρτα.—Τώρα θα σας δείξω εγώ, γερμανικά γουρούνια!, γρυλλίζει.Και, πριν οι άλλοι προλάβουν να τον εμποδίσουν, τρέχει στην

πόρτα και την ανοίγει, προτείνοντας το πιστόλι του!Μια κραυγή έκπληξης και χαράς ξεπηδάει από το λαρύγγι του.

Μπροστά του, ντυμένος με στολή Γερμανού ανθυπολοχαγού στέ-κεται ο Γιώργος, ο αγαπημένος του φίλος, το Παιδί - Φάντασμα!

Μια άλλη κραυγή χαράς ακούγεται πίσω από το Σπίθα και η μι-κρή Κατερίνα, τον προσπερνάει και ρίχνεται στην αγκαλιά τουΓιώργου, κλαίγοντας από ευτυχία.

Έχει τόσον καιρό να τον δει! Να δει τον αγαπημένο της Γιώργο!Από τον καιρό που είχε πάει στους Γερμανούς μεταμφιεσμένος σεανθυπολοχαγό, δεν τον είχε δει ούτε μια φορά!

Μπαίνουν όλοι μέσα και κλείνουν την πόρτα.

—Γιώργο!, λέει ανήσυχα ο «Κεραυνός». Γιατί ήρθες τέτοια ώρα;Πρέπει να συμβαίνει κάτι σοβαρό!

—Ναι!, απαντάει το Παιδί - Φάντασμα. Οι Γερμανοί ανακάλυψανποιος είμαι και γλίτωσα από τα χέρια τους έπειτα από πραγματικήμάχη!

Και διηγείται στους φίλους του τα δραματικά περιστατικά τωντελευταίων ωρών.

—Ευτυχώς, λέει τελειώνοντας, πρόλαβα και φωτογράφησατους καταλόγους με τα ονόματα και τις διευθύνσεις των Γερμανώνμυστικών πρακτόρων! θα εμφανίσω το φιλμ απόψε κιόλας και θαδράσουμε αμέσως! Πρέπει να συλλάβουμε ή να εξουδετερώσουμετους μυστικούς πράκτορας των Γερμανών, πριν ο συνταγματάρ-χης Μπέριγκ βρει τον καιρό να τους ειδοποιήσει!

Μαζί με τον «Κεραυνό», το Παιδί - Φάντασμα ανεβαίνει στο μυ-στικό δωμάτιο,πάνω από το ταβάνι του σαλονιού, όπου βρίσκεται οασύρματος, καθώς και διάφορα σύνεργα απαραίτητα για την επι-κίνδυνη δουλειά τους.

Εμφανίζει το φιλμ. Έχουν τώρα στα χέρια τους έναν κατάλογοαπό διακόσιους τουλάχιστον μυστικούς Γερμανούς πράκτορες,που δρουν στην Αθήνα.

—Απόψε κιόλας, λέει ο Γιώργος, πρέπει όλοι αυτοί να συλλη-φθούν! Το χτύπημα θα είναι τρομερό για τους Γερμανούς!

Κάθεται μπροστά στη συσκευή του ασυρμάτου, γυρίζει μερικάκουμπιά και λέει:

«Εδώ Κεραυνός και Πράκτορας - Ελλάς! Καλούμε τον Χ-1 και ό-λους τους Έλληνες και Συμμάχους πράκτορες της Αθήνας!».

«Εδώ Χ-1!, απαντάει μια φωνή. Σε ακούω!»«Εδώ Πράκτορας 13!, λέει μια άλλη φωνή. Σε ακούω!»«Εδώ Πράκτορας - Αγγλία!, λέει μια τρίτη φωνή. Σε ακούω».Έτσι, το Παιδί - Φάντασμα έχει συνδεθεί τώρα με τον ασύρματο

με τρεις από τις πιο ισχυρές οργανώσεις του κόσμου: με το συμμα-χικό στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, με την οργάνωση των Ελ-λήνων Πρακτόρων που εκπροσωπείται από τον Πράκτορα 13, μέλητης οργάνωσης του «Κεραυνού» και με τους Συμμάχους Πράκτο-ρες της Ελλάδος.

«Έχουμε στα χέρια μας, λέει, τον πλήρη κατάλογο των πρακτό-ρων της μυστικής γερμανικής υπηρεσίας και πρέπει να ενοργή-σουμε αμέσως, πριν οι Γερμανοί ειδοποιηθούν! Η κάθε μια από τιςοργανώσεις μας θα αναλάβει τη σύλληψη ενός αριθμού ΓερμανώνΠρακτόρων, θα τους μεταφέρουμε όλους στο βουνό Παρνασσόςκαι εκεί θα τους παραλάβουν συμμαχικά ελικόπτερα για να τουςκουβαλήσουν στη Μέση Ανατολή! θα υπαγορεύσω τώρα τα ονό-ματα και τις διευθύνσεις, θα υπαγορεύσω πρώτα τα ονόματα τωνπρακτόρων, που θα συλλάβουν οι Έλληνες, έπειτα εκείνων που θασυλλάβουν οι Σύμμαχοι πράκτορες και τέλος εκείνων που θα συλ-ληφθούν οι Σύμμαχοι πράκτορες και τέλος εκείνων που θα συλη-φθούν από τη στρατιωτική υπηρεσία κατασκοπείας του Συμμαχι-

κού Στρατηγείου. Αρχίζω... ».

Ο προδότης Έλληνας

Η ΝΥΧΤΑ αυτή είναι μια από τις πιο σημαντικές στην ιστορία τουκρυφού πολέμου ανάμεσα στους Έλληνες και Συμμάχους πράκτο-ρες και στους ανθρώπους που χρησιμοποιεί ο Χίτλερ, για να συν-τριβεί κάθε προσπάθεια του ελληνικού λαού να αποτινάξει από ε-πάνω του το ζυγό των Γερμανών.

Όλα τα μέλη της πατριωτικής οργάνωσης του «Κεραυνού», όλοιοι Σύμμαχοι πράκτορες και όλοι οι στρατιωτικοί κατάσκοποι τουΣυμμαχικού Στρατηγείου έχουν κινητοποιηθεί!

Έχουν χωριστεί σε μικρές ομάδες από δύο ή τρεις άντρες ή κά-θε μια και πηγαίνουν στις διευθύνσεις των Γερμανών πρακτόρων,που είχε φωτογραφήσει το τολμηρό Παιδί - Φάντασμα!

Μια από τις ομάδες αυτές, η πιο μικρή απ' όλες, αποτελείται απότον Γιώργο Θαλάσση και τον Σπίθα.

Τα δυο παιδιά προχωρούν μέσα στη νύχτα γοργά. Κάτω από τιςΦανέλες τους έγουν κρυμμένα όπλα. Και μέσα στο στήθος τους έ-χουν καρδιές που δεν ξέρουν τι θα πει τρόμος.

Ο Γιώργος δεν είναι πια ξανθός. Έχει βάψει τα μαλλιά του καιτα φρύδια του μαύρα κι έχει ξαναπάρει τη φυσική του όψη. Ο Σπί-θας είναι ευτυχισμένος. Για δυο λόγους: Πρώτον, γιατί η τσέπητου είναι γεμάτη χαρούπια, που το αδιάκοπα πεινασμένο παιδί κα-ταβροχθίζει με πολλή όρεξη. Και, δεύτερον, γιατί ελπίζει ότι εκείπου πηγαίνουν θα βρει ίσως και άλλα φαγώσιμα, πιο νόστιμα καιπιο χορταστικά!

Έχουν φτάσει τώρα στο Παγκράτι και μπαίνουν σ' ένα μικρόδρομάκο, όπου όλα είναι σκοτεινά και ήσυχα. Σταματούν μπροστάσ' ένα μικρό σπίτι, με αυλή.

— Εδώ είναι!, ψιθυρίζει ο Γιώργος.—Τι είναι εδώ; μουρμουρίζει ο Σπίθας, πού δεν έχει ιδέα ούτε

που πηγαίνουν, ούτε τι πρόκειται να κάνουν.—Ο Παπαδόπουλος, απαντάει ο Γιώργος. Είναι ένας προδότης

Έλληνας, από τους πιο ικανούς και πιο σκληρούς πράκτορες των

Γερμανών! θα τον αιχμαλωτίσουμε!—Μετά χαράς!, λέει ο Σπίθας με μάτια που λάμπουν. Πράκτο-

ρας των Γερμανών είναι. Δεν μπορεί να μην έχει κανένα ψωμί ή κα-νένα κομμάτι ψητό κρέας στην κουζίνα του! Μανούλα μου!

—Ακολούθησε με, Σπίθα, λέει ο Γιώργος και μη βγάλεις τσιμου-διά από το στόμα σου!

Το Παιδί - Φάντασμα προχωρεί προς την πόρτα της αυλής. Βγά-ζει από την τσέπη του ένα παράξενο αντικλείδι, με το οποίο τοΣυμμαχικό Στρατηγείο έχει εφοδιάσει όλους τους πράκτορες του,και ξεκλειδώνει αθόρυβα.

Σπρώχνει την πόρτα και υπ'οχωρεί σιωπηλά.Μπαίνουν στην αυλή και πατώντας στις άκρες των ποδιών τους,

πλησιάζουν στην πόρτα του σπιτιού.Το Παιδί - Φάντασμα την ανοίγει κι αυτήν αθόρυβα και γλιστράει

μέσα σ' ένα σκοτεινό διάδρομο.Ξαφνικά, δυνατό φως πλημμυρίζει τα πάντα εκεί μέσα, τυφλώ-

νοντας για μια στιγμή τα δυο παιδιά.Όταν τα μάτια τους συνηθίζουν στο φως βλέπουν στο βάθος

του διαδρόμου ένα μεσόκοπο, ρωμαλέο άντρα με πρόσωπο γεμά-το κακία να τους κοιτάζει σατανικά μ' ένα πιστόλι στο χέρι.

—Χα! κάνει ο άντρας. Τι βλέπω; Το Παιδί - Φάντασμα με τον ηλί-θιο σύντροφο του, το Σπίθα, ήρθε να μου κάνει επίσκεψη! Μεγάλημου τιμή, Παιδί - Φάντασμα! Να είσαι βέβαιος ότι θα σας περιποιη-θώ, όπως αξίζει σε τόσο διακεκριμένους επισκέπτες!

Ο Γιώργος Θαλάσσης τρίζει τα δόντια του από ανήμπορη λύσ-σα. Έχει μετανιώσει που πήρε μαζί του το Σπίθα! Αν ήτσ\ μόνοςτου, θα μπορούσε ίσως να απαντήσει όπως πρέπει στον προδότηαυτό Έλληνα! Θα ριχνόταν εναντίον του και θα τα έπαιζε όλα γιαόλα, σε μια προσπάθεια του να θέσει εκτός μάχης τον πράκτορατων Γερμανών! Τώρα όμως δεν μπορεί να δράσει ελεύθερα, γιατίφοβάται μήπως σκοτωθεί και ο Σπίθας!

Αποφασίζει να κάνει τον «αθώο».—Δεν είμαστε... φαντάσματα! απαντάει. Είμαστε δυο παιδιά που

πεινάμε και μπήκαμε να κλέψουμε κανένα κομμάτι ψωμί. Μη μαςσκοτώσεις!

—Δώσε μας κανένα... κοτόπουλο, λέει κι ο Σπίθας κι έχεις το λό-γο μας ότι θα φύγουμε χωρίς να σε πειράξουμε!

Ο προδότης γελάει μ' ένα σιγανό, διαβολικό γέλιο.—Είσαι κωμικός, Παιδί - Φάντασμα! Αφού ξέρω ποιος είσαι και

είμαι βέβαιος ότι ξέρεις ποιος είμαι, γιατί προσπαθείς να με γελά-σεις; Περάστε κι οι δυο σας στο σαλόνι. Θα κάνω ένα τηλεφωνημα-τάκι στον αρχηγό της μυστικής υπηρεσίας και σε λίγα λεπτά θα εί-στε κλεισμένοι στα κρατητήρια του συνταγματάρχη Μπέριγκ! Πε-ράστε, αγαπητοί μου! Και προσοχή! Στην παραμικρή ύποπτη κίνη-ση που θα κάνετε, θα πυροβολήσω!

Και προσθέτει με σαρκασμό:—Ευχαριστώ που ήρθατε! θα με κάνετε απόψε πλούσιο. γιατί

θα πάρω το μεγάλο ποσό με το οποίο σας έχουν επικηρύξει οι Γερ-μανοί!

Τα δυο παιδιά προχωρούν προς την πόρτα που δείχνει ο προδό-της Παπαδόπουλος. Για να μπουν στο σαλόνι, πρέπει να περάσουνσε μικρή απόσταση από τον Παπαδόπουλο.

Το Παιδί - Φάντασμα αποφασίζει να δράσει. Αν ο Παπαδόπουλοςπρολάβει να τηλεφωνήσει στον συνταγματάρχη Μπέριγκ, όλα εί-ναι χαμένα.

Περπατάει παίρνοντας το πιο τρομαγμένο ύφος του κόσμου.Φτάνει κοντά στον προδότη...Ξαφνικά, με αστραπιαία ταχύτητα, κάνει δυο κινήσεις. Δίδει ένα

χτύπημα με τον αγκώνα του στο στομάχι του Σπίθα που βαδίζει πί-σω του, κάνοντας τον να τραβηχτεί πίσω βογγώντας από τον πό-νο!

Ταυτόχρονα σκύβει, στρίβει και ρίχνεται εναντίον του Παπαδό-πουλου.

Το δάχτυλο του προδότη πιέζει τη σκανδάλη. Μια εκπυρσοκρό-τηση ηχεί, αλλά η σφαίρα δε χτυπάει ούτε το Γιώργο που έχει σκύ-ψει, ούτε το Σπίθα που έχει τραβηχτεί πίσω!

Ο πράκτορας των Γερμανών δεν προλαβαίνει να πυροβολήσειγια δεύτερη φορά.

Τα μπράτσα του Παιδιού - Φάντασμα τον αρπάζουν από τα πόδιακαι τραβούν με δύναμη.

Ο προδότης χάνει την ισορροπία, του και πέφτει με βρόντο. Τοκεφάλι του χτυπάει με φόρα πάνω στον τοίχο και... χάνει τις αισθή-σεις του!

Ο Γιώργος, λαχανιασμένος από την υπεράνθρωπη προσπάθειαπου είχε καταβάλει, τον δένει και τον φιμώνει.

Ο Σπ'ιθας πηγαίνει κοντά στο φίλο του με άγριες διαθέσεις. Θέ-λει να τον τιμωρήσει για το χτύπημα στο στομάχι, που του έσωσετη ζωή!

Την Ίδια στιγμή όμως, το μάτι του διακρίνει μια ανοιχτή πόρταπρος τα δεξιά. Είναι η κουζίνα! Μ' ένα γρύλλισμα πεινασμένουζώου, ορμάει μέσα. Όταν ξαναβγαίνει, έπειτα από λίγα λεπτά, στοένα του χέρι κρατάει μια φραντζόλα και στ' άλλο ένα ψητό κοτό-πουλο!

Λίγο αργότερα, ένα μεγάλο κλειστό γερμανικό φορτηγό αυτοκί-νητο σταματάει μπροστά στο σπίτι.

Δυο άντρες πηδούν έξω. Φορούν γερμανικές στολές, μα δεν εί-ναι Γερμανοί. Είναι Έλληνες μεταμφιεσμένοι σε Γερμανούς!

Με τη βοήθεια του Γιώργου και του Σπίθα φορτώνουν τον προ-δότη Παπαδόπουλο στο αυτοκίνητο, που είναι κιόλας γεμάτο απόδεμένους Γερμανούς πράκτορες, μαζί με τους Έλληνες και τουςΣυμμάχους πράκτορες, που τους συνέλαβαν!.

Το αυτοκίνητο, όπου ανεβαίνουν και τα δυο παιδιά, ξεκινάει.Μαζεύει μερικούς ακόμα αιχμαλώτους κι έπειτα διασχίζει την Α-

θήνα, φτάνει στην Ιερά Οδό και ταξιδεύει προς το βορρά προς τον

Παρνασσό...Δεκάδες άλλα τέτοια αυτοκίνητα κάνουν την Ίδια δουλειά σε

διάφορα άλλα μέρη της Αθήνας. Είναι όλα γερμανικά και οδηγού-νται από Γερμανούς που είναι... Έλληνες! Και είναι όλα εφοδια-σμένα με ειδικά χαρτιά — πλαστά, βέβαια — που τους επιτρέπουννα περάσουν ελεύθερα από κάθε γερμανικό μπλόκο!...

Το Βουνό των Μουσών

ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ. Πάνω στον καταπράσινο Παρνασσό είναι συγκεν-τρωμένοι πεντακόσιοι περίπου άντρες. Οι διακόσιοι είναι δεμένοι.Είναι οι μυστικοί πράκτορες των Γερμανών, οι άντρες του συνταγ-ματάρχη Μπέριγκ που αιχμαλωτίσθηκαν χάρη στην τόλμη τουΓιώργου Θαλάσση.

Οι υπόλοιποι είναι Έλληνες και Σύμμαχοι πράκτορες, που φρου-ρούν τους αιχμαλώτους και περιμένουν νάρθουν τα ελικόπτεραπου θα τους παραλάβουν.

Ο «Κεραυνός» τρίβει τα χέρια του ικανοποιημένος. Η επιτυχία εί-ναι τεράστια! Το χτύπημα εναντίον των Γερμανών είναι τόσο τρο-μερό, ώστε ο Χίτλερ θα προτιμούσε να χάσει τρεις διαλεχτές με-ραρχίες παρά τους διακόσιους πράκτορες του, που τόσο κακόπροξενούσαν στον ελληνικό λαό!

Κάθε τόσο κοιτάζει προς τον ουρανό. Οπου νάναι θα φανούν ταελικόπτερα και θα παραλάβουν τους πράκτορες των Γερμανών,για να τους μεταφέρουν στο Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Α-νατολής.

Τότε, οι Έλληνες και οι Σύμμαχοι πράκτορες θα σκορπιστούνκαι θα επιστρέψουν απαρατήρητοι στην Αθήνα...

Μια κραυγή χαράς βγαίνει από το στήθος του. Ένα σμήνος απόελικόπτερα που τα συνοδεύουν καταδιωκτικά αεροπλάνα, κάνουντην εμφάνιση τους στον ορίζοντα και πλησιάζουν γοργά.

Την ίδια στιγμή όμως, ένα σμήνος από ... γερμανικά αεροπλάνακάνει την εμφάνιση του από την αντίθετη μεριά!

Μια τρομακτική μανιασμένη αερομαχία αρχίζει!Ταυτόχρονα από την πλαγιά του βουνού αντηχούν πολυβολι-

σμοί και κανονιές!

Ένας από τους σκοπούς που είχε τοποθετήσει ο «Κεραυνός» σεδιάφορα στρατηγικά σημεία, πλησιάζει τρέχοντας.

—Μια γερμανική φάλαγγα με βαριά τάνκς, φωνάζει, έχει περι-κυκλώσει τη βουνοκορφή όπου βρισκόμαστε! Προελαύνουν προςτα πάνω! Αν δεν τους σταματήσουμε, σε μισή ώρα θα μας έχουναιχμαλωτίσει όλους!

—Στα όπλα!, φωνάζει μ' όλη του τη δύναμη ο «Κεραυνός». Συ-γκεντρωθείτε αμέσως όλοι εδώ!

Μέσα σε λίγα λεπτά, ολόκληρος ο μικρός στρατός του είναι πα-ρατεταγμένος μπροστά του. Ο «Κεραυνός» δίνει γοργά διαταγές:

—Θα χωριστείτε σε τρεις ομάδες! Η πρώτη θα έχει σαν αρχηγότο Παιδί - Φάντασμα, η δεύτερη τον Πράκτορα 13 και η τρίτη τονΠράκτορα - Αγγλία! Ο εχθρός μπορεί να ανεβεί εδώ από τρεις χα-ράδρες που κατεβαίνουν από την κορυφή του βουνού! θα πιάσετετις χαράδρες αυτές και θα εμποδίσετε τους Γερμανούς να προχω-ρήσουν! Εμπρός κι ο θεός βοηθός!

Ενώ οι άλλοι απομακρύνονται τρέχοντας, ο «Κεραυνός» κάθεταιχάμω, μπροστά σε μια συσκευή ασυρμάτου και συνδέεται με το X-1, το Συμμαχικό Στρατηγείο:

«Εδώ Κεραυνός! Οι Γερμανοί αντιλήφτηκαν την παρουσία μαςπάνω στον Παρνασσό και επιτίθενται αυτή τη στιγμή εναντίον μαςμε τανκς, ενώ στον αέρα τα αεροπλάνα μας συγκρούονται με τα α-εροπλάνα των Γερμανών! Στείλτε μας ενισχύσεις! Ιδίως, στείλτεμας αντιτανκικά πυροβόλα! Είμαστε αποφασισμένοι να αντιστα-θούμε μέχρι θανάτου!»

Η μάχη μαίνεται τώρα πάνω στο βουνό, που ήταν άλλοτε η κα-τοικία των Μουσών των Αρχαίων Ελλήνων!

Οι Γερμανοί επιτίθενται με επιμονή, αποφασισμένοι να εξοντώ-σουν τους λίγους τολμηρούς Έλληνες - που είχαν το θράσος καιτην τρέλα να αψηφήσουν τη χιτλερική αυτοκρατορία! Τα τανκςπροωθούνται προς τα πάνω, μέσα στις χαράδρες, γαζώνοντας ταπάντα γύρω με μια βροχή από πυρωμένες σφαίρες και ξερνώνταςτο θάνατο μέσα από τα τρομερά στόμια των μικρών κανονιώντους!

Κάθε τόσο όμως αναγκάζονται να σταματήσουν για να καθαρί-σουν το δρόμο, γιατί οι Έλληνες ρίχνουν μεγάλα βράχια μέσαστις χαράδρες, σπρώχνοντας τα με λοστούς και με τα χέρια.

Το γερμανικό πεζικό δεν μπορεί ν' ακολουθήσει τα τανκς, γιατίοι αντίπαλοι τους έχουν στήσει πολυβόλα πάνω σε δέντρα καιβράχους και ρίχνουν αδιάκοπα εναντίον τους!

Ο Σπίθας ... μάγειρας!

Η ΜΑΧΗ συνεχίζεται με λύσσα όλη μέρα. Ενώ στον αέρα οι Γερ-

μανοί νικούν πέρα για πέρα, καταρρίπτοντας δύο συμμαχικά αερο-πλάνα και αναγκάζοντας τα υπόλοιπα να υποχωρήσουν, κάτω, στοέδαφος, η σύγκρουση ανάμεσα στους Γερμανούς και στους Συμ-μάχους δεν παίρνει οριστικό τέλος.

Όταν βραδιάζει, οι Γερμανοί έχουν πλησιάσει πολύ στο στρατό-πεδο των αντιπάλων τους. Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα, γιατί, ο-λόκληρη η δύναμη των Συμμάχων πολεμιστών είναι άθικτη. Απε-ναντίας, το γερμανικό πεζικό έχει υποστεί αρκετές απώλειες στηνπροσπάθεια του να προελάσει προς την κορυφή!

Τώρα, το σκοτάδι της νύχτας έχει σταματήσει κάθε πολεμικήδράση. Μια σιωπή θανάτου έχει απλωθεί πάνω στο βουνό τωνΜουσών.

Στο στρατόπεδο των Συμμάχων οι άντρες αναπαύονται. Ομάδεςκρούσης είναι τοποθετημένες στα επικίνδυνα σημεία. Οι υπόλοι-ποι είναι ξαπλωμένοι, περιμένοντας να ετοιμαστεί το φαγητό.

Φυσικά, μάγειρας είναι... ο Σπίθας!Η ευτυχία του καθυστερημένου παιδιού με το αδιάκοπα πεινα-

σμένο στομάχι, δεν περιγράφεται. Βρίσκεται στο στοιχείο του.Ντυμένος με μια στολή μάγειρα, πηγαινοέρχεται ανάμεσα σε δυομεγάλα καζάνια, όπου βράζει ρύζι με κρέας από κονσέρβες και...δοκιμάζει κάθε τόσο το φαγητό. Δηλαδή χώνει μια πελώρια κουτά-λα πότε στο ένα και πότε στο άλλο καζάνι και ρουφάει περισσότε-ρα από ένα... πιάτο σούπα κάθε φορά, αναστενάζοντας με ηδονή,χωρίς να τον νοιάζει αν καίγεται η γλώσσα του και το στόμα του!

—Άαααχ!, κάνει. Μανούλα μου! Τι πράγμα είναι αυτό; Τι νοστι-μιά! Είμαι σπουδαίος μάγειρας! Φτου να μην αβασκαθώ! Δεν τόξε-ρα πως μαγειρεύω τόσο όμορφα!

Και ξαναχώνει την κουτάλα του στα καζάνια.Ο Γιώργος, που επισκέπτεται πότε - πότε το «μαγειρείο» του Σπί-

θα, του λέει γελώντας:—Μην το φας όλο, Σπίθα! Άφησε λίγο και για μας!Τέλος, το φαγητό, είναι έτοιμο. Οι άντρες τρώνε. Μ' ενθουσια-

σμό ο Σπίθας διαπιστώνει ότι περίσσεψε αρκετή σούπα και αρχί-ζει... εκκαθαριστικές επιχειρήσεις με την κουτάλα του!

Ξαφνικά, καθώς είναι σκυμμένος πάνω από ένα καζάνι και προ-σπαθεί να μαζέψει με την κουτάλα του λίγο φαγητό, που έχει απο-μείνει εκεί μέσα, ακούει βήματα πίσω του.

Ανασηκώνεται και... μαρμαρώνει από την έκπληξη. Ένας Γερ-μανός με κράνος και με αυτόματο στο χέρι προχωρεί σκυφτόςπρος το μέρος, όπου κοιμούνται οι σύντροφοι του Σπίθα!

Άγνωστο πώς, είχε κατορθώσει να διαφύγει από την επαγρύ-πνηση των φρουρών και να εισχωρήσει μέσα στο στρατόπεδο!

Έχει γυρισμένη την πλάτη του προς τον Σπίθα και βρίσκεταικοντά στο δεύτερο καζάνι, το οποίο χρησιμοποιεί ως προκάλυμμαγια να μη γίνει αντιληπτός!

Φυσικά ο Σπίθας νομίζει, ότι ο Γερμανός έχει έρθει επίτηδες γιανα του φάει τη σούπα που έχει περισσέψει! Και γίνεται έξω φρε-νών!

Σφίγγει με το ένα του χέρι τη μεγάλη κουτάλα και με το άλλο αρ-πάζει μια φούχτα αλάτι μέσα από ένα κουτί.

Και προχωρεί αθόρυβα, μουρμουρίζοντας.—Παλιογερμαναρά! Ήρθες να μου ρουφήξεις τη σούπα και να

μ' αφήσεις να πεθάνω της πείνας! θα σε κανονίσω εγώ όμως! θασου κόψω εγώ την όρεξη για πάντα!

Πλησιάζει στο Γερμανό, που δεν έχει πάρει ακόμα είδηση, ση-κώνει ψηλά την κουτάλα και την κατεβάζει μ' όλη του τη δύναμηπάνω στο κράνος του στρατιώτη του Χίτλερ!

Το χτύπημα αντηχεί σαν καμπάνα. Ο Γερμανός δεν παθαίνει τί-ποτα, προστατευμένος από το μετάλλινο κράνος. Σαστίζει όμως α-πό τον ξαφνικό κρότο μέσα στο κεφάλι του και γυρίζει.

Ταυτόχρονα, ο Σπίθας τινάζει το άλλο του χέρι.Το αλάτι χτυπάει κατάμουτρα το Γερμανό και μπαίνει στα μάτια

του, κάνοντάς τα να πονούν και να τσούζουν φριχτά!Ένα ανατριχιαστικό ουρλιαχτό ξεπηδάει από το λαρύγγι του.

Παρατάει το όπλο του και φέρνει το χέρι του στα μάτια του.—Λοιπόν; κάνει ο Σπ'ιθας, ενώ μερικοί άλλοι πετάγονται από

τον ύπνο τους και αρπάζουν τον Γερμανό. Σου αρέσει η σούπαμου; Ήταν λιγάκι... αλμυρή, μα νόστιμη, ε;

Δώρα από τον ουρανό!

Η ΝΥΧΤΑ περνάει χωρίς άλλο επεισόδιο. Όταν ξημερώνει, οιΓερμανοί συνεχίζουν την επίθεση τους. Τα τανκς αρχίζουν πάλι νασκαρφαλώνουν προς τα πάνω, μέσα στις χαράδρες, ενώ οι Έλλη-νες και οι άλλοι Σύμμαχοι από επάνω, τους χτυπούν με αυτόματα,χειροβομβίδες και βράχια!

Η πάλη είναι παράξενη. Οι Γερμανοί είναι πολύ περισσότεροικαι πολύ πιο καλά εξοπλισμένοι, μα οι Σύμμαχοι έχουν πολύτιμαπλεονεκτήματα. Βρίσκονται πιο ψηλά και είναι αποφασισμένοι ναπολεμήσουν ως την τελευταία τους πνοή! Και πολεμούν σα λιο-ντάρια!

Ο Γιώργος Θαλάσσης, ιδιαίτερα, κάνει θαύματα στο δικό του το-μέα. Επιτίθεται με αφάνταστη τόλμη, χτυπώντας τα εχθρικά τανκςμε χειροβομβίδες και αναγκάζοντας τα κάθε τόσο να υποχωρούν!

Και λες κι ο θάνατος σέβεται τον ηρωισμό του. Οι σφαίρες περ-νούν ξυστά δίπλα στο κορμί του και πάνω από το κεφάλι του, χω-ρίς να τον αγγίζουν.

Στις τάξεις των Γερμανών το όνομα του προκαλεί τρόμο.«Είναι εκεί το Παιδί - Φάντασμα!, λένε με δέος. Τον πυροβολείς

και οι σφαίρες στρίβουν μόνες τους για να μην τον χτυπήσουν! Εί-ναι ένα σωστό φάντασμα!»

Η μέρα προχωρεί και η μάχη συνεχίζεται με λύσσα. Όσο περνάη ώρα, τα εφόδια των Ελλήνων και των Συμμάχων ελαττώνονταικαι οι Γερμανοί κερδίζουν έδαφος αργά μα σταθερά!

—Αν δε μας στείλουν εγκαίρως ενισχύσεις σε υλικό, μουρμουρί-ζει κάθε τόσο ο «Κεραυνός», δε θα μπορέσουμε να κρατήσουμε ωςτο βράδυ! Θα μας τσακίσουν οι Γερμανοί, πριν γείρει ο ήλιος! Δενμπορούμε να σταματήσουμε τα τανκς με τις γροθιές μας!

Ξαφνικά, λίγο μετά το μεσημέρι, ένα βουητό ακούγεται από τονουρανό. Ζητωκραυγές αντηχούν. Είναι συμμαχικά αεροπλάνα, πουέρχονται για να ανεφοδιάσουν τους πολιορκημένους ήρωες!

Πραγματικά, μεγάλα δέματα αρχίζουν να πέφτουν από τα αερο-πλάνα. Αλεξίπτωτα ανοίγουν και τα δέματα χαμηλώνουν σιγά - σι-γά και προσγειώνονται απαλά μέσα στο συμμαχικό στρατόπεδο!

Οι πολεμιστές τ' ανοίγουν και αφήνουν κραυγές χαράς. Μέσαστα δέματα υπάρχουν άφθονες χειροβομβίδες αυτόματα, χιλιάδεςσφαίρες και τρία ανιτανκικά κανονάκια, από εκεί να που χρησιμο-ποιούνται για την εξόντωση των τανκς!

Υπάρχουν επίσης — κι αυτό κάνει το Σπίθα να ουρλιάξει από εν-θουσιαμό — άφθονα τρόφιμα: κονσέρβες, ψωμιά, τυρί, ακόμα καιλαχανικά!

Η άμυνα των Ελλήνων και των Συμμάχων τους οργανώνεται κα-λύτερα τώρα. Μοιράζονται τα όπλα και τα πολεμοφόδια και τα τρίααντιτανκικά πυροβόλα τοποθετούνται στην κορυφή κάθε χαρά-δρας, για ν' αντιμετωπίσουν τα τανκς.

Αλλά τα κανονάκια αυτά δεν είναι προορισμένα να τεθούν σελειτουργία. Οι Γερμανοί, που τα φοβούνται ιδιαίτερα, σταματούνκάθε επίθεση, επισημαίνουν τη θέση των αντιτανκικών και τα κατα-στρέφουν ένα - ένα, χτυπώντας τα με όλμους!

Ενώ η μάχη μαίνεται, ο «Κεραυνός» συγκεντρώνει τους τρεις υ-παρχηγούς του το Παιδί - Φάντασμα, τον Πράκτορα 13 και τονΠράκτορα - Αγγλία και κάνει πολεμικό συμβούλιο.

—Η κατάσταση είναι κρίσιμη!, λέει. Θέλει ακόμα τρεις ώρες γιανα δύσει ο ήλιος και η επίθεση των Γερμανών, μετά την καταστρο-φή των αντιτανκικών, συνεχίζεται πιο άγρια! Προβλέπω ότι, πρινβραδιάσει, ο εχθρός θα έχει μπει στο στρατόπεδο μας και όλα θαέχουν τελειώσει! Είναι αδύνατον να τους κρατήσουμε περισσότε-ρο! Κάτι όμως πρέπει να γίνει! Απόψε όταν νυχτώσει, ελικόπτεραθα προσγειωθούν για να παραλάβουν πρώτα τους αιχμαλώτους κιέπειτα εμάς! Αν μπορούσαμε να κρατήσουμε ώσπου να νυχτώσει...

Οι άλλοι μένουν σιωπηλοί και σκεπτικοί.Ξαφνικά, το Παιδί - Φάντασμα λέει με μάτια που αστράφτουν:—Έχω ένα σχέδιο! Επιτρέψτε μου να το κρατήσω μυστικό, γιατί

σίγουρα θα θελήσετε να με εμποδίσετε! Αν αποτύχει, θα πεθάνω!Αν πετύχει όμως, θα σωθούμε! θα επιφέρω σύγχυση στους Γερμα-νούς και θα τους κάνω να σταματήσουν για την ώρα τουλάχιστοντην επίθεση τους!

Ο «Κεραυνός» κουνάει το κεφάλι του.—Καλά, λέει. Κάνε όπως καταλαβαίνεις, παιδί μου! Είτε έτσι, εί-

τε αλλιώς, είμαστε χαμένοι! Ο θεός μαζί σου!

Παιδί εναντίον τανκ!

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ σηκώνεται και απομακρύνεται προς το μέρος όπουβρίσκονται οι άνδρες του. Εκεί, συγκεντρώνει όλους εκείνους πουξέρουν από τανκς και τους δίνει οδηγίες.

Έπειτα, κόβει κλαριά, τα δένει πάνω στο κεφάλι του και στο κορ-μί του και πηγαίνει και ζαρώνει κοντά στη βάση ενός βράχου, μέσαστη χαράδρα, με μια μικρή και περίεργη χειροβομβίδα στο χέριτου.

Κοιτάζοντας κανείς από μακριά προς το μέρος του, δεν μπορείνα υποψιαστεί ότι είναι άνθρωπος. Μοιάζει μάλλον μ' ένα μικρό,κακοφτιαγμένο θάμνο!

Όσο για τη χειροβομβίδα του, είναι μια μικρή καπνογόνος βόμ-βα κι ο Γιώργος έχει το σκοπό του που την πήρε μαζί του!

Περνάει αρκετή ώρα. Ξαφνικά, μουγγρητά και δυνατοί μεταλλι-κοί κρότοι ακούγονται από το βάθος της χαράδρας.

Ένα μεγάλο γερμανικό τανκς έρχεται!Έρχεται μουγγρίζοντας και τριζοβολώντας, ενώ τα πολυβόλα

του και το κανονάκι του ξερνούν φωτιά και θάνατο προς την κορυ-φή του λόφου, προς το επάνω μέρος της χαράδρας όπου είναι τα-μπουρωμένοι οι άντρες του Γιώργου!

Το Παιδί - Φάντασμα δε σαλεύει. Μένει ακίνητο στη θέση του, με

την ανάσα πιασμένη, περιμένοντας με αγωνία τη στιγμή της δρά-σης.

Τα γρανάζια του μηχανικού μεγαθηρίου τον αγγίζουν σχεδόν,καθώς είναι συσπειρωμένος κοντά στο βράχο! Από ένα μικροσκο-πικό παραθυράκι, τα μάτια ενός Γερμανού μέσα από το τανκς ε-ρευνούν τα πάντα γύρω! Μα δε βλέπουν το τολμηρό παιδί, που κα-ραδοκεί εκεί χάμω, παραμονεύοντας έτοιμο, να εφορμήσει!

Και, ξαφνικά όταν το τανκ τον έχει σχεδόν προσπεράσει, ο Πρά-κτορας - Ελλάς εφορμά!

Τινάζεται από τη θέση του, πετώντας μακριά του τα κλαδιά καιπηδάει εναντίον του τανκ! Ρίχνεται, αυτός, ένα παιδάκι, εναντίοντου πιο τρομερού όπλου που διαθέτουν οι σύγχρονοι στρατοί!

Σαν πουλί, βρίσκεται με δυο πηδήματα πάνω στο τανκ, δίπλα σ'έναν Γερμανό που, με το μισό κορμί του έξω από το τανκ, χειρίζε-ται ένα πολυβόλο, πυροβολώντας με λύσσα.

Πριν ο Γερμανός προλάβει να αντιληφθεί τι συνέβη, το Παιδί -Φάντασμα τραβάει από την τσέπη του ένα πιστόλι και πυροβολεί.Ο στρατιώτης του Χίτλερ αφήνει ένα βογγητό, παρατάει το πολυ-βόλο και χάνεται στο εσωτερικό του τανκ!

Ο Γιώργος πετάει την καπνογόνο βόμβα του μέσα στο τανκ απότην ανοιχτή καταπακτή, πηδάει κάτω, πέφτει μπρούμυτα και μένειακίνητος με το πιστόλι του έτοιμο και με τα μάτια καρφωμένα στοτανκ.

Ένας υπόκωφος κρότος ακούγεται και ένας πυκνός άσπρος κα-πνός βγαίνει από το άνοιγμα της καταπακτής.

Το μετάλλινο μεγαθήριο σταματάει. Τα πολυβόλα και το κανόνιπαύουν ν' ακούγονται.

Ουρλιάζοντας σαν κολασμένοι, τέσσερις Γερμανοί πετάγονταιέξω σαν τρελοί μέσα από το τανκ, με τα μάτια κατακόκκινα στρα-βωμένοι από τον καπνό! f

Ένα πολυβόλο τερετίζει από κάπου, ανάμεσα στα δέντρα. ΟιΓερμανοί πέφτουν, σα στάχυα κάτω από το δρεπάνι!

Τέσσερις άντρες, δυο Έλληνες και δυο Άγγλοι πλησιάζουντρέχοντας και σφίγγουν με θαυμασμό το χέρι του μικρού ήρωα.

—Συγχαρητήρια, Παιδί - Φάντασμα!, του λένε. Η τόλμη σου ξε-πέρασε κάθε ηρωισμό που έχουμε γνωρίσει ως τώρα! Τι θα κάνου-με;

—Θα μπείτε μέσα στο τανκ, διατάζει το παιδί και θα πάρει ο κα-θένας τη θέση του. Εσύ θα οδηγείς, εσύ θα αναλάβεις το κανονάκι,εσύ το μπρος πολυβόλο. Εγώ θα πάρω θέση στην καταπακτή καιθα χειρίζομαι το εξωτερικό πολυβόλο! Γρήγορα! Ας μπει πρώτα έ-νας ν' ανοίξει τα παραθυράκια και ν' αεριστεί το εσωτερικό τουτανκ!

Λίγα λεπτά αργότερα, ο Γιώργος και οι τέσσερις σύντροφοι τουέχουν μπει μέσα στο τανκ.

«Πυρ!»

ΤΟ ΟΓΚΩΔΕΣ μετάλλινο θηρίο, μουγγρίζει πάλι, κάνει μια στρο-φή γύρω από τον εαυτό του μέσα στη χαράδρα και ξεκινάει προςτα κάτω, προς το μέρος των Γερμανών!

Για μερικά λεπτά, κατεβαίνει τη χαράδρα, χωρίς να συναντήσειτίποτα

Έπειτα ξαφνικά, βρίσκεται ανάμεσα στους Γερμανούς.Οι στρατιώτες του Χίτλερ είναι ταμπουρωμένοι πίσω από βράχια

και δέντρα και πυροβολούν με μανία προς το μέρος του λόφου. Δεδίνουν ιδιαίτερη σημασία στο τανκ, που υποχωρεί όπως τόσες άλ-λες φορές!

Ο Γιώργος μένει μισοκρυμμένος και δεν προεξέχει από την κα-ταπακτή παρά μόνο το κεφάλι του, όπου έχει φορέσει ένα γερμανι-κό κράνος.

Δεν πυροβολεί. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή, θέλει να βά-λει του Γερμανούς ανάμεσα στο τανκ και στο λόφο, όπου βρίσκο-νται οι δικοί του, πριν διατάξει «πυρ»!

Το τανκ περνάει νωθρά ανάμεσα στους Γερμανούς, ξεμακραίνεικαμιά τριανταριά μέτρα πίσω από τις γραμμές τους και κάνει μετα-βολή.

Η στιγμή έχει φτάσει!—Πυρ!, διατάζει το Παιδί - Φάντασμα.Αυτό που επακολουθεί είναι κάτι που πολύ δύσκολα μπορεί να

το περιγράψει κανείς.Το κανονάκι του τανκ, το μπροστινό πολυβόλο και το εξωτερικό

πολυβόλο, που χειρίζεται ο Γιώργος, αρχίζουν να εξακοντίζουν τοθάνατο εναντίον των Γερμανών, γαζώνοντας τους με σφαίρες καιεξοντώνοντας τους με οβίδες!

Για μερικές στιγμές οι εχθροί δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.Έπειτα γυρίζουν, βλέπουν το δικό τους τανκ να τους χτυπάει αλύ-πητα και γεμίζουν έκπληξη, τρόμο και πανικό!

Το βάζουν στα πόδια ουρλιάζοντας ανατριχιαστικά και ρίχνο-ντας χάμω τα όπλα τους. Πολλοί τρέχουν προς το λόφο και πέ-φτουν θύματα των αντρών του Γιώργου, που περιμένουν εκεί πά-

νω. Άλλοι τρέχουν προς το τανκ, σαν τυφλοί και σωριάζονται χά-μω με τα κορμιά τους κατατρυπημένα από τις σφαίρες!

Μερικοί δοκιμάζουν ν' αντισταθούν πυροβολώντας εναντίοντου τανκ και ρίχνοντας χειροβομβίδες προς το μέρος του. Μα κιαυτοί πέφτουν κάτω από τα αδυσώπητα χτυπήματα του μεγαθή-ριου.

Ελάχιστοι γλιτώνουν και φεύγουν, τρέχοντας σκυφτοί ανάμεσαστους θάμνους και στα βράχια, για να καταφύγουν έντρομοι στους,άλλους τομείς του μετώπου!

—Πίσω από το στρατόπεδο! διατάζει ο Γιώργος. Γρήγορα! Πρινοι Γερμανοί στείλουν άλλα τανκς στο μέρος αυτό και μας αποκό-ψουν!

Το μεγαθήριο προχωρεί πάλι προς τα πάνω.Μπαίνει στη χαράδρα και ανεβαίνει προς τις γραμμές των Ελλή-

νων και των Συμμάχων, όπου γίνεται δεκτό με ενθουσιώδεις ζητω-κραυγές.

Λίγα λεπτά αργότερα, οι πέντε τολμηροί πολεμιστές, μαζί με τοτανκ, βρίσκονται ανάμεσα στους συντρόφους των.

Ο «Κεραυνός» σφίγγει το χέρι του Παιδιού - Φάντασμα.—Είσαι άφθαστος, Γιώργο!, του λέει. Είσαι ένας ήρωας των η-

ρώων! Το κατόρθωμα σου θα μείνει για πάντα γραμμένο με χρυσάγράμματα στο βιβλίο της ιστορίας! Δε θα μπορούσε να συλλάβειποτέ νους ανθρώπου μια τέτοια παλλικαριά! Τώρα, οι ελπίδες μαςείναι μεγάλες!

Πραγματικά, μολονότι η μάχη συνεχίζεται οι Γερμανοί, τσακι-σμένοι ηθικά από το τολμηρό κατόρθωμα του Γιώργου Θαλάσσηδεν έχουν πια την πρώτη ορμή τους.

Άλλωστε το τανκ που έχει αιχμαλωτίσει το Παιδί - Φάντασμα δεμένει αργό. Κινείται μέσα στο στρατόπεδο προς κάθε σημείο, ό-που δημιουργείται κίνδυνος για τους πολιορκημένους και αναγκά-ζει με το κανονάκι του και τα πολυβόλα του τους Γερμανούς να υ-ποχωρήσουν!

Νυχτώνει... Με το σκοτάδι, που πέφτει πάνω στο δασωμένο βου-νό, νεκρική σιγαλιά απλώνεται γύρω. Κάθε επίθεση σταματάει.Γοργά, αλλά αθόρυβα, οι Γερμανοί παίρνουν καινούργιες θέσειςκαι αναδιοργανώνονται, για ν' αρχίσουν πάλι την επίθεση τους ό-ταν θα ξημερώσει...

Μια μεγάλη έκπληξη όμως τους περιμένει την αυγή, όταν αρχί-ζουν την επίθεση. Δε συναντούν καμιά αντίσταση! Τα τανκς ακο-λουθούμενα από το πεζικό ανεβαίνουν τις χαράδρες και μπαίνουνστο εχθρικό στρατόπεδο.

Το βρίσκουν άδειο! Δεν είναι κανένας εκεί! Απολύτως κανένας!Μόνο δυο μεγάλα καζάνια γεμάτα άβραστο φαγητό, στημένα, πά-νω από σβησμένες φωτιές!

—Χάθηκαν σα φαντάσματα! γρυλλίζει ο αρχηγός των γερμα-νών. Πώς έφυγαν; Πού πήγαν;

Δεν ξέρει ότι, στο διάστημα της νύχτας, επωφελούμενα από το

σκοτάδι, συμμαχικά ελικόπτερα πήραν τους αιχμαλώτους και τουςμετέφεραν μακριά έξω από κάθε κίνδυνο!

—Η Γερμανία του Χίτλερ είχε υποστεί μια από τις τρομερότερεςήττες της! Είχε χάσει διακόσιους από τους καλύτερους μυστικούςπράκτορες της και της είχαν ξεφύγει τριακόσιοι από τους πιο ικα-νούς Έλληνες και Συμμάχους πράκτορες!

«Ψηλά τα χέρια!»

ΜΑ οι περιπέτειες των ηρώων μας δεν τελειώνουν εδώ. Τα ελι-κόπτερα, αφού μεταφέρουν τους αιχμαλώτους σε υποβρύχια, πουπεριμένουν γι' αυτό το σκοπό στο Αιγαίο πέλαγος, πήραν τους άλ-λους και τους μετέφεραν σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, λίγους -λίγους σε κάθε μέρος, για να μην προκαλέσουν τις υποψίες τωνΓερμανών. Από εκεί οι πράκτορες θα ταξίδευαν με όποιο μέσομπορούσαν για την Αθήνα...

Ο Γιώργος, ο Σπίθας κι ο «Κεραυνός» βρέθηκαν έτσι πάνω στηνΠάρνηθα, κοντά στη στάνη ενός βοσκού.

Από εκεί πρέπει να κατεβούν στην Αθήνα με χίλιες προφυλά-ξεις, γιατί δεν μπορούν να ξέρουν τι μέτρα έχουν πάρει οι Γερμα-νοί.

Κατεβαίνουν με τα όπλα τους έτοιμα, ενώ τα μάτια τους ψά-χνουν αδιάκοπα το σκοτάδι γύρω. Φυσικά, δεν ψάχνουν και οιτρεις για το ίδιο πράγμα. Ο Γιώργος κι ο πατέρας της μικρής Κατε-ρίνας ψάχνουν για να βρουν κανένα Γερμανό. Ο Σπίθας ψάχνει ναβρει κανένα οπωροφόρο δέντρο με καρπούς, για να γεμίσει τοστομάχι του που καλοσυνήθισε τις δυο μέρες που έκανε το μάγει-ρα πάνω στον Παρνασσό!

Κατεβαίνουν στον κάμπο και προχωρούν προς την Αθήνα μέσααπό χωράφια και περιβόλια, αποφεύγοντας τους δρόμους για ναμην πέσουν σε κανένα μπλόκο των Γερμανών.

Ξαφνικά, καθώς περνούν κάτω από μια μεγάλη μηλιά, ο Γιώργοςσταματάει κοιτάζοντας γύρω.

— Γι έγινε ο Σπιθας; λέει στον «Κεραυνό». Δεν τον βλέπω πουθε-νά!

— Μήπως τρύπωσε σε κανένα μποστάνι για να κλέψει λαχανικά:

απαντάει ο πατέρας της Κατερίνας. Πάντως, πρέπει να γυρίσουμεπίσω για να...

Μια αγριοφωνάρα αντηχεί μέσα στη νύχτα:—Ψηλά τα χέρια, Έλληνες! Παραδοθείτε!Τρεις Γερμανοί ξεπηδούν μέσα από το σκοτάδι και ακουμπούν

τα αυτόματα τους στην πλάτη και στο στήθος των δύο 'Ελλήνων.— Πετάξτε χάμω τα όπλα σας!Ο Γιώργος κι ο «Κεραυνός» υπακούουν με το αίμα παγωμένο

στις φλέβες τους.Αφήνουν τα όπλα τους να πέσουν και σηκώνουν τα χέρια τους.

Όλα έχουν τελειώσει πια! Είναι στα χέρια των Γερμανών, που ο-πωσδήποτε θα τους στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα!

Μα δε νιώθουν κανένα φόβο. Έχουν εκτελέσει το καθήκον τουςκαι είναι ικανοποιημένοι. Δεν τους νοιάζει αν πεθάνουν τώρα! "Αλ-λωστε, ήξεραν πάντα ότι μια μέρα θα πρόσφεραν τη ζωή τους γιατη σωτηρία της πατρίδας τους!

—Τί θέλετε; λέει ήρεμα ο Γιώργος.—Πού πηγαίνετε; ρωτάει ο Γερμανός. Πού βρήκατε τα όπλα αυ-

τά; Ποιοι είστε;—Δεν πρόκειται να σας πούμε τίποτα!, απαντάει ο «Κεραυνός».

Θα μιλήσουμε μόνο στο Γερμανό φρούραρχο!Είναι φανερό ότι προσπαθεί να κερδίσει χρόνο! Αν οι Γερμανοί

δεν τους σκοτώσουν επιτόπου, υπάρχουν πάντα ελπίδες να βρουνμια ευκαιρία να ξεφύγουν.

Οι Γερμανοί μένουν για μερικές στιγμές σκεπτικοί.—Νομίζω, λέει ο ένας, ότι πρέπει να τους σκοτώσουμε εδώ! Εί-

ναι τόσο σκοτεινή η νύχτα, ώστε φοβάμαι μήπως μας ξεφύγουνστο δρόμο!

—Ναι!, λέει ένας άλλος. Αυτό πρέπει να κάνουμε!Και γυρίζει στους δύο Έλληνες:—Κάνετε ένα βήμα πίσω! Και τα χέρια πάντα ψηλά!Η μοιραία ώρα είχε φτάσει. Ο Γιώργος κι ο «Κεραυνός» κάνουν

ένα βήμα πίσω, ενώ ταυτόχρονα συσπειρώνονται για να τιναχθούνπρος τα εμπρός και να επιτεθούν εναντίον των Γερμανών, παίζο-ντας τα όλα για όλα!

Μα δεν προλαβαίνουν να εφορμήσουν.Το ξερό τερέτισμα ενός αυτόματου κομματιάζει τη γαλήνη της

νύχτας!Πέφτουν!... Όχι οι Έλληνες, όχι το Παιδί-Φάντασμα και ο πατέ-

ρας της Κατερίνας, αλλά οι... Γερμανοί!Πέφτουν μαζί με τα αυτόματα τους, χωρίς να προλάβουν να πιέ-

σουν τη σκανδάλη!Για μερικές στιγμές οι δυο Έλληνες μένουν ασάλευτοι, σαστι-

σμένοι, μαρμαρωμένοι, μην ξέροντας τί να υποθέσουν.Ποιος είχε πυροβολήσει και από πού;Κοιτάζουν γύρω, μα δε βλέπουν κανένα!Ξαφνικά, μέσα στη σιωπή που είχε απλωθεί γύρω, ακούνε έναν

παράξενο ήχο, σαν τον ήχο που αφήνουν πολλά γουρούνια όταντρώνε πεπονόφλουδες όλα μαζί!

Ο ήχος προέρχεται από τή μηλιά, που απλώνει τα κλαδιά της πά-νω από τα κεφάλια τους!

Και τότε ο Γιώργος βάζει τα γέλιαΠάνω στο δέντρο είναι κουρνιασμένος ο Σπ'ιθας και καταβροχθί-

ζει με απληστία τα μήλα!Αυτός τους είχε σώσει! Αυτός είχε πυροβολήσει εναντίον των

Γερμανών από το δέντρο και συνεχίζει τώρα τη... φρουτοθεραπείατου, σα να μη συνέβη τίποτα!

Από περίπολο σε περίπολο!

ΑΦΗΝΟΥΝ το ηλίθιο και πεινασμένο, αλλά ηρωικό παιδί vc γεμί-σει το στομάχι του και μετά συνεχίζουν το δρόμο τους. Δε συναν-τούν άλλους Γερμανούς, παρά μόνο όταν πλησιάζουν στην Κηφι-σιά. Εκεί, μια περίπολος προβάλλει ξαφνικά μπροστά τους, ενώμια άλλη περίπολος ξεφυτρώνει από τον τοίχο ενός περιβολιού πί-σω τους!

Ενώ οι Γερμανοί αρχίζουν να πυροβολούν μέσα στο σκοτάδι, οιτρεις ' Ελληνες χωρίς ν' απαντούν πέφτουν μπρούμυτα και σέρνον-ται ως ένα σημείο, από το οποίο μπορούν να βλέπουν και τη μια πε-ρίπολο και την άλλη ή μάλλον να βλέπουν τις λάμψεις των πυρο-βολισμών τους μέσα στο σκοτάδι.

Εκεί, ταμπουρωμένοι πίσω από μερικές πέτρες, σημαδεύουνπρος το μέρος των πυροβολισμών και πιέζουν τη σκανδάλη.

Οι εκπυρσοκροτήσεις των αυτομάτων τους προσθέτουν μια και-νούργια νότα στη φριχτή συναυλία των πυροβολισμών: τη νότατου θανάτου!

Οι περισσότεροι Γερμανοί πέφτουν χτυπημένοι. Οι υπόλοιποι τοβάζουν στα πόδια πανικόβλητοι, νομίζοντας οτι έχουν να κάνουνμε πολυάριθμους αντιπάλους!

—Μανούλα μου!, μουρμουρίζει ο Σπίθας. Βαρέθηκα πια να πυ-ροβολώ! Δε θα τελειώσει, λοιπόν, αυτή η νύχτα; Εκείνα τα μήλα η-ταν, φαίνεται από νερό, γιατί άρχισα να πεινώ πάλι!

Ετοιμάζονται να συνεχίσουν το δρόμο τους, όταν το Παιδι-Φαντασμα τους σταματάει.

—Σταθείτε!, λέει. Έχω μια ιδέα Οι δρόμοι και τα χωράφια γύρωαπό την Αθήνα είναι γεμάτα από γερμανικές περιπόλους. Γλιτώσα-με ως τώρα, μα είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουμε τελικά να φτά-σουμε στην Αθήνα ζωντανοί! Προτείνω, λοιπόν, να φορέσουμε τιςστολές των Γερμανών, που έπεσαν χτυπημένοι από τις σφαίρεςμας και να προχωρήσουμε παρασταίνοντας τους Γερμανούς! Ανθέλει ο θεός, θα καταφέρουμε ίσως να γλιτώσουμε!

Οι άλλοι συμφωνούν. Φορούν γερμανικές στολές, μπαίνουν στηγραμμή και συνεχίζουν το δρόμο τους μέσα στη νύχτα.

Πλησιάζοντας στο Μαρούσι συναντούν μια άλλη γερμανική πε-ρίπολο. Οι Γερμανοί όμως, νομίζοντας τους για συμπατριώτεςτους, ούτε καν πηγαίνουν κοντά τους και οι φίλοι μας προχωρούνανενόχλητοι και με την ψυχή στο στόμα!

Όταν τέλος, ακολουθώντας απόμερους δρόμους, φτάνουνστους Αμπελοκήπους, ο Γιώργος λέει:

—Εδώ πρέπει να χωρίσουμε! Μέσα στην Αθήνα, ο κίνδυνος ναμας συλλάβουν είναι ακόμα πιο μεγάλος, γιατί τα χαρακτηριστικάμου είναι γνωστά σ' όλους σχεδόν τους Γερμανούς! Γι' αυτό θασυνεχίσω μόνος μου! Καλή αντάμωση στο σπίτι!

Και, πριν ο «Κεραυνός», προλάβει να διαμαρτυρηθεί, το Παιδί-Φάντασμα απομακρύνεται γοργά.

Μπαίνει σ' έναν έρημο και σκοτεινό δρομάκο και βαδίζει μεστρατιωτικό βήμα σαν αληθινός Γερμανός στρατιώτης που πηγαί-νει να εκτελέσει το καθήκον του!

Ανυπομονεί να φτάσει το συντομότερο στο σπίτι, να ξαναδεί τηναγαπημένη του Κατερίνα και να της διηγηθεί τα παθήματα τωνΓερμανών.

Καθώς βαδίζει, ένα όνειρο παίρνει σιγά-σιγά μορφή στη φαντα-σία του. Ο πόλεμος έχει τελειώσει. Η αγάπη και η ειρήνη βασιλεύ-ουν πάλι στον κόσμο. Οι άνθρωποι, αγαπημένοι μεταξύ τους, ζουνειρηνικά και δουλεύουν για να κατασκευάζουν όχι κανόνια και οβί-δες και σφαίρες, άλλα όμορφα πράγματα, που κάνουν τη ζωή πιοευχάριστη και πιο γλυκιά!

Ο Γιώργος ζει μαζί με την Κατερίνα, τον πατέρα της, τον Σπίθακαι την κυρία Ουρανία και κάνει κάτι, που η ορφάνια και η Κατοχήδεν τον είχαν αφήσει να εκπληρώσει: σπουδάζει! Πηγαίνει στο πα-νεπιστήμιο και...

—Αλτ!, ουρλιάζει ξαφνικά μια άγρια φωνή.Ο Γιώργος πέφτει από τον κόσμο των ονείρων και προσγειώνε-

ται στην ωμή και σκληρή πραγματικότητα.Μπροστά του στέκονται δυο Γερμανοί με τα αυτόματα τους προ-

τεταμένα!—Τι θέλετε; ρωτάει το παιδί γερμανικά.—Πού πηγαίνεις, συνάδελφε; ρωτάει ο ένας Γερμανός.—Σε υπηρεσία!—Έχεις χαρτιά: Άδεια:— Οχι! Εκτελώ προφορικές διαταγές!

—Πολύ καλά! Δείξε μας τα πιστοποιητικά σου!Ο Γιώργος με ρίγη στην ψυχή, κάνει το θυμωμένο:—Και ποιοι είστε εσείς, λέει, που θέλετε να σας δείξω τα πιστο-

ποιητικά μου; Αφήστε με να περάσω αν δε θέλετε να βρείτε τονμπελά σας! Παραμερίστε!

Μα οι Γερμανοί δεν κατεβάζουν τα όπλα σας.—Ή θα μας δείξεις τα πιστοποιητικά σου ή θα μας ακολουθή-

σεις στο φρουραρχείο! λένε.—Δεν πρόκειται να σας ακολουθήσω πουθενά!, δηλώνει ο Γιώρ-

γος. Κι αν τολμήσετε να...—Αν αρνηθείς να μας ακολουθήσεις, θα πυροβολήσουμε!—Τι συμβαίνει εδώ; ρωτάει μια καινούργια φωνή. Γιατί θα πυρο-

βολήσετε;Οι δυο Γερμανοί χτυπούν τα τακούνια τους μεταξύ τους σε έν-

δειξη σεβασμού, αλλά κρατούν πάντα τα αυτόματα τους προτετα-μένα.

Ο Γιώργος γυρίζει και ένα παγερό χέρι του σφίγγει την καρδιά.Ένας αξιωματικός έχει πλησιάσει πίσω του! Ένας συνταγμα-

τάρχης! Και ο συνταγματάρχης αυτός είναι ο... Μπέριγκ, ο αρχη-γός της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας!

—Ο στρατιώτης αυτός, λέει ο ένας Γερμανός, αρνείται να μαςδείξει τα χαρτιά του, κ. Συνταγματάρχα και αρνείται επίσης να μαςακολουθήσει στο φρουραρχείο! Επομένως...

Ο Μπέριγκ γυρίζει στο Γιώργο και λέει αυστηρά:—Γιατί αρνείσαι να...Ξαφνικά σωπαίνει, σα να του είχαν κόψει μ' ένα σπαθί το λαιμό!

Πλησιάζει το πρόσωπο του στο πρόσωπο του παιδιού και τα μάτιατου πάνε να πεταχτούν από τις κόγχες τους.

—Το... το... Παιδί-Φάντασμα!, τραυλίζει τέλος. Συλλάβετέ τον!Με μια ταχύτατη κίνηση, το Ελληνόπουλο πέφτει στα γόνατα, ε-

νώ ταυτόχρονα πιέζει τη σκανδάλη του αυτομάτου του.Οι δυο Γερμανοί σωριάζονται χάμω, βουβά και γοργά, σα να

τους είχε πάρει ξαφνικά ο ύπνος!Το Παιδί-Φάντασμα κάνει να γυρίσει για να πυροβολήσει και ε-

ναντίον του Μπέριγκ, μα αυτός δεν του δίνει τον καιρό.Τραβάει το πιστόλι του και το κατεβάζει με δύναμη στο κεφάλι

του Ελληνόπουλου!Ο Πράκτορας - Ελλάς βλέπει ξαφνικά γύρω του τη νύχτα να γε-

μίζει ήλιους και άστρα! Καμπάνες και σειρήνες συναγερμού αντη-χούν στ' αυτιά του!

Έπειτα απόλυτη σιωπή και μαύρο σκοτάδι!Πέφτει με τις αισθήσεις του χαμένες...

Το ποτό της Αλήθειας

ΑΝΟΙΓΕΙ τα ματιά του και για αρκετή ώρα δεν μπορεί να καταλά-βει πού βρίσκεται. Βλέπει γύρω άσπρους τοίχους. Είναι ξαπλωμέ-νος σ' ένα κρεβάτι με άσπρα σεντόνια. Το κεφάλι του είναι τυλιγ-μένο σε επιδέσμους.

Ανασηκώνει το κεφάλι του και βλέπει, καθισμένο απέναντι του,τον συνταγματάρχη Μπέριγκ να τον κοιτάζει με μάτια γεμάτα ά-γριο θρίαμβο και διαβολική κακία.

Και θυμάται! Θυμάται όλα τα τρομακτικά επεισόδια των τελευ-ταίων ημερών!

Είναι στα χέρια των Γερμανών! Στα χέρια των εχθρών της πατρί-δας του, των εγκληματικών τυράννων, που δολοφονούν τον ελλη-νικό λαό με την πείνα και με το εκτελεστικό απόσπασμα!

Ο Μπέριγκ χαμογελάει σατανικά.—Πώς είσαι, Παιδί-Φάντασμα; λέει με ψεύτικη καλωσύνη και κο-

ροϊδευτικό ενδιαφέρον. Θέλω να γίνεις γρήγορα καλά, αγαπητέμου! Ανησυχώ για την υγεία σου! Δεν μπορώ, βλέπεις, να ξεχάσωτις μέρες που συνεργαστήκαμε εμείς οι δύο! Ήσουν υπέροχος ωςΦριτς Ούλσεν! Αλλά τώρα, αγαπητό μου παιδί, θα περάσουμε ω-ραία οι δυο μας!

Γελάει δυνατά και προσθέτει:—Μη βάζεις κακά πράγματα με το νου σου! Δεν πρόκειται να

διατάξω να σε βασανίσουν για να σου αποσπάσω πληροφορίες!Όχι ! Ξέρω ότι δε θα βγάλεις λέξη από το στόμα σου, έστω κι αν σεκάνουμε κομματάκια! θα κάνω κάτι άλλο όμως! θα σε αναγκάσωνα μιλήσεις χωρίς να το θέλεις και μάλιστα χωρίς να το ξέρεις! Χά,Χά, χά!

—Πώς θα το κάνεις αυτό; ρωτάει το παιδί νιώθοντας ρίγη ν' ανε-βοκατεβαίνουν στη σπονδυλική του στήλη.

Αυτό είναι δικός μου λογαριασμός, απαντάει ο Μπέριγκ σε μα-λακό τόνο. Στο μεταξύ όμως θα σε περιποιηθώ όπως αξίζει σ' ένααντίπαλο της αξίας σου!... Α, ναι! Πρέπει να σε προειδοποιήσω!Μη δοκιμάσεις να κάνεις καμιά από τις συνηθισμένες σου τρέλεςκαι να επιτεθείς εναντίον μου, γιατί δυο αυτόματα είναι διαρκώςστραμμένα εναντίον σου από δυο τρύπες του τοίχου! Και τώρα, τοπρόγευμα σου! Είμαι βέβαιος ότι πεινάς έπειτα από τόσες περιπέ-τειες!

Πιέζει ένα κουδούνι στον τοίχο και σχεδόν αμέσως η πόρτα του

δωματίου, που είναι σιδερένια, ανοίγει.Δυο Γερμανοί στρατιώτες μπαίνουν σπρώχνοντας ένα τραπεζά-

κι με ρόδες, όπου είναι τοποθετημένος ένας δίσκος με διάφοραφαγητά.

Τοποθετούν το δίσκο μπροστά του πάνω στο κρεβάτι και φεύ-γουν.

Ο Γιώργος διστάζει για μια στιγμή. Να φάει από τα φαγητά πουτου προσφέρουν οι Γερμανοί; Γιατί όχι; Αν περιέχουν δηλητήριο,τόσο το καλύτερο! Θα πεθάνει χωρίς να προδώσει! Αν δεν είναιδηλητηριασμένο, θα δυναμώσει τουλάχιστον και ίσως χρειαστείνα παλαίψει σκληρά για να σωθεί... αν βέβαια του δοθεί η ευκαι-ρία!

Τρώει, λοιπόν με όρεξη δυο αυγά και πίνει ένα ποτήριγάλα, ενώο συνταγματάρχης Μπέριγκ τον κοιτάζει με ...πατρικό χαμόγελο.

—Είσαι παράξενο παιδί, Γιώργο θαλάσση!, λέει με θαυμασμό,που δεν είναι καθόλου ψεύτικος. Είσαι σε εχθρικά χέρια, καταδικα-σμένος να πεθάνεις κι εσύ τρως με όρεξη και μ' εκπληκτική απά-θεια!

—Αυτό συμβαίνει γιατί δε με νοιάζει για τη ζωή μου, Γερμανέ!,απαντάει το παιδί. Υπηρέτησα την πατρίδα μου και την ελευθερία!Μπορώ, λοιπόν, να πεθάνω ευχαριστημένος! Θα πέθαινα βέβαια,πολύ πιο ευχαριστημένος αν έβλεπα τη Γερμανία και τον Χίτλερσας να τινάζονται στον αέρα!

Τα μάτια του Γερμανού αστράφτουν από κακία.—Δε θα ήσουν τόσο ευχαριστημένος, λέει, αν ήξερες τι περιείχε

τα γάλα που ήπιες! Περιείχε ένα φάρμακο που θα σε κάνει να μιλή-σεις! Περιείχε το «ποτό της αλήθειας»! Όποιος το πίνει δεν μπο-ρεί να πει ψέματα όσο διαρκεί η επίδραση του! Λέει την αλήθεια έ-στω και χωρίς να το θέλει!

Τα φρύδια του Παιδιού-Φάντασμα ζαρώνουν.—Δε σε πιστεύω!, λέει. Δεν είναι δυνατόν...—Πού ήσουν τις τελευταίες δυο μέρες; ρωτάει ο Γερμανός.—Στο... στον Παρνασσό! απαντάει το παιδί άθελα του.—Πώς φύγατε από εκεί; Με τι μέσο; Πώς εξαφανιστήκατε όλοι;—Φύ... φύγαμε με ελικόπτερα!Φρίκη πλημμυρίζει το Γιώργο θαλασσή.Είχε απαντήσει, χωρίς να το θέλει και χωρίς να καταλάβει κι ο ί-

διος πώς!«Θεέ μου!, σκέπτεται. Αν με ρωτήσει πού είναι ο «Κεραυνός» και

οι άλλοι σύντροφοι μου, θα του το πω! Το καταλαβαίνω! Δε θαμπορέσω να αρνηθώ! Κάτι πρέπει να κάνω!...»

—Πού βρίσκεται ο «Κεραυνός»; ρωτάει ο αρχηγός της Γερμανι-κής μυστικής υπηρεσίας.

Ο Γιώργος τρέμει ολόκληρος από την προσπάθεια που καταβάλ-λει για να μη μιλήσει.

Τα χείλη του όμως σαλεύουν άθελα του και σχηματίζουν λέξεις:—Ο «Κεραυνός» βρίσκεται στην οδό...

Με μια απότομη κίνηση, το Παιδί-Φάντασμα κλείνει το στόμα τουμε την αριστερή παλάμη του!

«Δεν πρέπει να μιλήσω!, σκέπτεται. Δεν πρέπει!»Και κάνει κάτι που δύσκολα μπορεί να φανταστεί ο νους του αν-

θρώπου.