ΤΕΥΧΟΣ 10

Νέα Αποστολή

ΠΑΛΙ στην Αθήνα! Οι ήρωες μας βρίσκονται πάλι στην Ελλάδαέπειτα από τις συγκλονιστικές περιπέτειες τους στην Αίγυπτο. ΤοΠαιδί - Φάντασμα, ο «Κεραυνός», η Κατερίνα και ο Σπίθας είναι πά-λι συγκεντρωμένοι στην τραπεζαρία, του σπιτιού τους, μαζί με τηναδελφή του «Κεραυνού» Ουρανία που λαμποκοπάει από χαρά βλέ-ποντας πάλι τα αγαπημένα της πρόσωπα ζωντανά και γερά.

Μαζί τους είναι και ένας μελαχροινός, γεροδεμένος νέος, οΠράκτορας 13, ένα από τα καλύτεα στελέχη της πατριωτικής ορ-γάνωσης του «Κεραυνού». Ο Πράκτορας 13 δίνει στον πατέρα τηςμικρής Κατερίνας ένα φάκελο, που έχει τη σφραγίδα του Συμμαχι-κού Στρατηγείου.

Ο «Κεραυνός» ανοίγει το φάκελο και διαβάζει:«Αγαπητέ ανηψιέ,Χαίρε. Είμεθα όλοι καλά. Το αυτό επιθυμούμε και για σας. Οι

τέσσερις αγελάδες μας είναι πολύ άρρωστες. Τις έχουν κλείσειστο κάτω μαντρί. Η μία μάλιστα έχει στο πόδι της εξάνθημα. Πρέ-πει να μας βρείτε ένα κτηνίατρο για να...».

—Τέσσερις αγελάδες! μουρμουρίζει ο αιώνια πεινασμένος Σπί-θας. Μανούλα μου! Να τις είχαμε ψητές!

Το καθυστερημένο στο μυαλό παιδί έχει μετανοιώσει πικρά πουγύρισε στην πεινασμένη Αθήνα, όπου οι άνθρωποι πέφτουν στοδρόμο από την εξάντληση, θυμάται τις μπανάνες, τους χουρμάδεςτο καθημερινό καζάνι με το χυλό και τα άλλα φαγητά της Αιγύπτουκαι... καρπαζώνει τον εαυτό του από θυμό, γιατί δέχτηκε να εγκα-λε'ιψει τον παράδεισο αυτό του στομαχιού του!

Ο «Κεραυνός» αποκρυπτογραφεί το γράμμα του ΣυμμαχικούΣτρατηγείου που είναι συντεταγμένο σε συνθηματικό κώδικα:

«Αγαπητέ Κεραυνέ,Πρέπει να ελευθερωθούν τέσσερις σύμμαχοι πράκτορες, που

συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και είναι τώρα κλεισμένοιστις φυλακές της Καλλιθέας! Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν πολλάπράγματα και, αν οι Γερμανοί τους κάνουν να μιλήσουν, θα προκα-λέσουν μεγάλη καταστροφή σε ολόκληρη την κατασκοπική οργά-νωση μας στην Ελλάδα! Ο ένας μάλιστα από αυτούς έχει γραμμέ-να με αόρατη συμπαθητική μελάνη στο πόδι του τα ονόματα πολ-λών πρακτόρων μας και καταλαβαίνεις ότι δεν πρέπει να το αντι-ληφθούν αυτό οι Γερμανοί.

«Οι τέσσερις κρατούμενοι βρίσκονται σ' ένα κελί, στο νότιο τμή-μα των φυλακών, κοντά στον τοίχο της αυλής. Σας περιμένουν. Έ-χουν λιμάρει τα κάγκελα του παραθύρου τους που βλέπει στην αυ-λή, έτσι ώστε να μπορούν να τα αποσπάσουν αμέσως όταν έρθει ηωρα! Εσείς πρέπει να τους ανοίξετε το δρόμο. Δίπλα ακριβώς στιςφυλακές, σε απόσταση μόνο δέκα μέτρων από τον τοίχο της αυ-λής, υψώνεται ένα διώροφο σπίτι. Ανήκει σε δικό μας άνθρωποπου θα σας βοηθήσει. Από εκεί μπορείτε να περάσετε με πολλήτόλμη και τύχη τον τοίχο όπου πηγαινοέρχεται μέρα - νύχτα έναςφρουρός. Αν θέσετε εκτός μάχης τον φρουρό και ρίξετε ένα σκοινίκάτω στην αυλή, οι κρατούμενοι θα σπάσουν τα κάγκελα του παρα-θύρου τους και θα δραπετεύσουν με τη βοήθεια του σκοινιού.

«Καταλαβαίνω ότι η αποστολή είναι από τις πιο δύσκολες και ε-πικίνδυνες. Είμαι όμως αναγκασμένος να σας την αναθέσω γιατίδεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Όσο οι άνθρωποι αυτοί είναι σταχέρια των Γερμανών, ο κίνδυνος για την υπόθεση της Ελευθερίαςείναι μεγάλος. Κάνω έκκληση στον πατριωτισμό σας. Καλή τύχη.

Ο Αρχιστράτηγος»

Για μερικές στιγμές, σιωπή απλώνεται μέσα στο δωμάτιο. Έπει-τα, ο Γιώργος Θαλάσσης λέει:

—Πρέπει να δράσουμε το συντομότερο! Απόψε κιόλας! Φαίνε-ται ότι η υπόθεση είναι πολύ επείγουσα!

—Ναι!, λέει ο «Κεραυνός», θα δοκιμάσουμε απόψε να τους ε-λευθερώσουμε!

Και προσθέτει γυρίζοντας στον Πράκτορα 13:—Ειδοποίησε πέντε από τους καλύτερους ανθρώπους μας να εί-

ναι έτοιμοι για απόψε! Να έχουν μαζί τους και όπλα! Ίσως αναγκα-στούμε να δώσουμε μάχη με τους Γερμανούς!

Το Τολμηρό Παιδί

ΕΧΕΙ νυχτώσει. Το κτίριο των φυλακών της Καλλιθέας υψώνεταισκοτεινό μέσα στη νύχτα, κλείνοντας μέσα του, απέραντο πόνοκαι αγωνία Εκατοντάδες Έλληνες πατριώτες περιμένουν εκεί μέ-σα να απλώσει ο Χάρος το χέρι του να τους αρπάξει και να τουςστήσει μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Το έγκλημα τους εί-ναι ότι αγαπούν την Ελλάδα και την Ελευθερία περισσότερο απόκάθε άλλο πράγμα στον κόσμο!

Στις τέσσερις μόνο γωνίες του μεγάλου τοίχου της αυλής υπάρ-χουν τέσσερις γλόμποι. Αλλά κι αυτοί είναι τυλιγμένοι με σκούραχαρτιά έτσι ώστε δε ρίχνουν παρά ένα αμυδρό φως. Οι Γερμανοίδεν αφήνουν ελεύθερο το φωτισμό της Αθήνας γιατί φοβούνται τασυμμαχικά αεροπλάνα.

Επάνω στον τοίχο που είναι πλατύς, στέκονται τέσσερις φρου-ροί. Τέσσερις Γερμανοί στρατιώτες οπλισμένοι με αυτόματα, έτοι-μοι να πιέσουν τη σκανδάλη στην παραμικρή απόπειρα των φυλα-κισμένων να αποδράσουν.

Είναι στραμμένοι προς τα μέσα, προς την αυλή. Γιατί μόνο απόεκεί προβλέπουν κίνδυνο. Από έξω δεν υπάρχει σχεδόν καθόλουκίνδυνος. Πρέπει να είναι τρελός κανείς για να δοκιμάσει να επιτε-θεί εναντίον της φυλακής, που είναι σωστό φρούριο με τον πανύ-ψηλο τοίχο της και με τις ατσάλινες πόρτες της!

Κι όμως μερικοί «τρελοί» σκοπεύουν να επιτεθούν αυτή τη νύ-χτα!

Ίσκιοι σαλεύουν αθόρυβα στα σκοτεινά δρομάκια γύρω απο τοκτίριο των φυλακών. Ίσκιοι που κάτω από τα ρούχα τους, έχουνκρυμμένα αυτόματα και πιστόλια!

Στην ταράτσα ενός σπιτιού, που υψώνεται σε μικρή απόσταση α-πό τον τοίχο της αυλής των φυλακών τρεις άνθρωποι κάνουν μιαπαράξενη δουλειά. Δένουν ένα μεγάλο γάντζο στην άκρη ενόςχοντρού σκοινιού. Έπειτα, για να μην αφήσει μεταλλικό κρότοχτυπώντας πάνω στις πέτρες, τυλίγουν τον γάντζο με κουρέλια.

Οι τρεις αυτοί άνθρωποι είναι ο «Κεραυνός», ο Πράκτορας 13 καιο Γιώργος Θαλάσσης, το ξακουστό Παιδί - Φάντασμα, ο τρόμοςτων Γερμανών, των Ιταλών και των Βουλγάρων.

—Αυτό που θέλεις να κάνεις, παιδί μου, λέει ο «Κεραυνός», είναισωστή τρέλα! Αν σε αντιληφθεί ο φρουρός, θα σε γαζώσει με τοαυτόματο του, πριν προλάβεις να φτάσεις κοντά του!

—Πρέπει να ελπίσω στο θεό και να πολεμήσω!, απαντάει οΓιώργος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να βοηθήσουμε τους τέσσε-ρις κρατούμενους να δραπετεύσουν! Πράκτορα 13, εσύ που είσαιναυτικός, προσπάθησε να αγκιστρώσεις το γάντζο στον τοίχο τηςφυλακής! Αν το καταφέρεις αυτό, οι ελπίδες για μια επιτυχία θα εί-ναι πολύ μεγαλύτερες.

—Αυτό είναι παιχνιδάκι για μένα!, λέει ο Πράκτορας 13. Κοιτάξ-

τε! Ούτε θα πάρει χαμπάρι ο Γερμανός!Πιάνει το σκοινί, πηγαίνει στην άκρη της ταράτσας κρεμάει κά-

τω το γάντζο και αρχίζει να τον σαλεύει πέρα - δώθε σαν εκκρεμές.Σε κάθε κίνηση του ο γάντζος μαζί με το σκοινί διαγράφει όλο καιπιο μεγάλα ημικύκλια, ώσπου σιγά - σιγά φτάνει στο ύψος του τοί-χου των φυλακών.

Ξαφνικά, ο Πράκτορας 13, κάνει μια απότομη πλάγια κίνηση. Ογάντζος περνάει πάνω από το πεζούλι του τοίχου και κρεμιέται α-πό την άλλη μεριά, απαλά, χωρίς να ακουστεί ο παραμικρός κρό-τος!

—Μπράβο! μουρμουρίζει ο «Κεραυνός». Τράβα τώρα!Ο Πράκτωρ 13 τραβάει, το σκοινί τεντώνεται. Ο γάντζος έχει αγ-

κιστρωθεί γερά στη γωνιά του πεζουλιού! Με τη βοήθεια των συν-τρόφων του, δένει την άλλη άκρη του σκοινιού σ' ένα στύλο της τα-ράτσας.

—Ήρθε η ώρα, Γιώργο! λέει με συγκίνηση ο «Κεραυνός». Πρό-σεχε, παιδί μου! Δε θέλω να πάθεις τίποτα! Ό,τι κι αν συμβεί ό-μως, να ξέρεις ότι εμείς από δω θα παρακολουθούμε άγρυπνα τιςκινήσεις του σκοπού, έτοιμοι να τον γαζώσουμε με τα αυτόματαμας αν χρειαστεί! Και μην ξεχνάς ότι άλλοι πέντε άντρες οπλισμέ-νοι και αποφασισμένοι, βρίσκονται εδώ κοντά!

Ο Γιώργος κουνάει το κεφάλι του, πιάνεται από το σκοινί και α-φήνει το κορμί του να κρεμαστεί στο κενό. Έπειτα, με επιδεξιότη-τα χιμπαντζή, αρχίζει να προχωρεί προς τον τοίχο των φυλακών α-θέατος σχεδόν μέσα στο σκοτάδι της νύχτας.

Ο δρόμος κάτω είναι έρημος. Κανένας δεν τολμά να περάσει νύ-χτα κοντά από τις τρομερές φυλακές.

Σε απόσταση λίγων μέτρων μπροστά του, το Παιδί - Φάντασμαδιακρίνει τη σιλουέτα του Γερμανού φρουρού, που στέκεται πάνωστο φυλάκιο της γωνιάς του τοίχου με την πλάτη στραμμένη προςτο μέρος του.

«θεέ μου!, σκέπτεται το παιδί. Βοήθησε με! Εκατοντάδες άν-θρωποι κινδυνεύουν, αν αποτύχω απόψε!»

Μερικές κινήσεις των χεριών του ακόμα, και ο Πράκτορας - Ελ-λάς φτάνει στον τοίχο!

Η Δραπέτευση!

ΜΕ ΜΙΑ ανάλαφρη εκτίναξη, διασκελ'ιζει αθόρυβα το πεζούλικαι βρίσκεται όρθιος πάνω στον τοίχο.

Ο φρουρός που στέκεται δυο μέτρα πιο πέρα, γυρίζει ξαφνια-σμένος. Ανοίγει κατάπληκτος το στόμα του για να φωνάξει και δο-κιμάζει να στρέψει το όπλο του προς το παιδί που τόσο απροσδό-κητα και αλλόκοτα ξεγλίστρησε σαν φάντασμα πάνω στον τοίχο.

Μα δεν προλαβαίνει.Μ' ένα πήδημα το Παιδί - Φάντασμα βρίσκεται κοντά του και η

γροθιά του με ταχύτητα και ορμή βολίδας χτυπάει το Γερμανό στολαρύγγι.

Το χτύπημα, δυνατό και καλοζυγισμένο, κάνει τους μυώνες τουΦρουρού να συσπασθούν απότομα καταπνίγοντας κάθε φωνή!

Ο Γερμανός δοκιμάζει να φέρει τα χέρια του στον πονεμένο λαι-μό του. Έτσι δε βρίσκει τον καιρό να χρησιμοποιήσει το αυτόματοκαι ο Γιώργος Θαλάσσης συνεχίζει την επίθεση του.

Η γροθιά του ξαναχτυπάει το Γερμανό στο στομάχι αυτή τη φο-ρά. Ο φρουρός αφήνοντας ένα σιγανό βογγητό, διπλώνεται σταδύο. Ο μικρός ήρωας χτυπάει τότε για τρίτη φορά. Η γροθιά τουπροσγειώνεται με μαθηματική ακρίβεια πάνω στο σβέρκο του Γερ-μανού που βογγάει πάλι, γονατίζει, ξαπλώνεται χάμω και μένει α-κίνητος με τις αισθήσεις του χαμένες!

Το παιδί δε χάνει καιρό. Μαζεύει το σκοινί, που έχουν στο μετα-ξύ λύσει οι άλλοι από το στύλο της αντικρινής ταράτσας, και το χα-μηλώνει από την άλλη μεριά του τοίχου, μέσα στην αυλή, κοντά,στο παράθυρο που ξέρει πως ανήκει στο κελί των τεσσάρων φυλα-κισμένων συμμάχων πρακτόρων.

Το σαλεύει έτσι ώστε να χτυπήσει ελαφρά πάνω στο παράθυρο.Σχεδόν αμέσως ένα τρίξιμο ακούγεται και τα κάγκελα του παρα-

θύρου υποχωρούν.Ένας ίσκιος πετάγεται έξω, αρπάζει το σκοινί και σκαρφαλώνει

γοργά.Σε μερικές στιγμές βρίσκεται επάνω στον τοίχο δίπλα στο Γιώρ-

γο.Ένας άλλος Ίσκιος ακολουθεί τον πρώτο. Κι έπειτα ένας τρίτος.

Ενώ όμως ο τρίτος Ίσκιος βρίσκεται ακόμα στα μισά του τοίχου καιένας τέταρτος προβάλλει από το παράθυρο, από την άλλη άκρητης αυλής αντηχεί ένα ουρλιαχτό:

—Αλτ! Στα όπλα! Στα όπλα!Κι ένα πολυβόλο αρχίζει να τραγουδάει το φριχτό τραγούδι του

θανάτου, ξερνώντας φωτιά και ατσάλι και μαστιγώνοντας τον τοί-χο.

— Πέστε μπρούμυτα!, φωνάζει ο Γιώργος στους δυο πράκτορεςπου βρίσκονται κιόλας πάνω στον τοίχο.

Ο Ίδιος τρέχει κοντά στον πεσμένο φρουρό, αρπάζει το αυτόμα-τοι του, το γυρίζει προς το μέρος της αυλής, όπου διακρίνονται οι

λάμψεις των πυροβολισμών ίου πολυβόλου και πιέζει τη σκανδά-λη.

Μια κραυγή πόνου ακούγεται και το πολυβόλο σωπαίνει για με-ρικές στιγμές. Ο τρίτος κρατούμενος φτάνει στην κορφή, του τοί-χου και πέφτει μπρούμυτα κι αμέσως έπειτα ο τέταρτος ξαπλώνε-ται δίπλα του.

Το πολυβόλο αρχίζει πάλι το απαίσιο τερέτισμα του.—Γρήγορα!, λέει ο Πράκτορας - Ελλάς πιέζοντας τη σκανδάλη

του αυτομάτου του. Ανεβάστε το σκοινί, ρίξτε το από την άλλη με-ριά του τοίχου, κατεβείτε στο δρόμο και φύγετε!

Οι τέσσερις πράκτορες υπακούουν γοργά.Κατεβαίνουν ένας - ένας, ενώ η γαλήνη της νύχτας κομματιάζε-

ται από τους πυροβολισμούς και τις κραυγές της γερμανικήςφρουράς.

Όταν και ο τελευταίος πράκτορας χάνεται πίσω από τον τοίχο,το Παιδί - Φάντασμα κρεμάει το αυτόματο στον ώμο του και τους α-κολουθεί.

Όταν φτάνει στο δρόμο ρίχνει μια ματιά γύρω. Από τη μια μεριά,οι τέσσερις σύμμαχοι πράκτορες φεύγουν τρέχοντας. Από την άλ-λη, πίσω από μια γωνιά του δρόμου, προβάλλει μια γερμανική πε-ρίπολος.

Ο Γιώργος δεν χάνει ούτε στιγμή.Ξεκρεμάει γοργά το αυτόματο του και στέλνει δυο ριπές προς

το μέρος της περιπόλου.Δυο Γερμανοί πέφτουν. Οι υπόλοιποι υποχωρούν πίσω από τη

γωνιά.Με δυο πηδήματα ο Πράκτορας - Ελλάς βρίσκεται πίσω από μιαν

άλλη γωνιά, κοντά στον «Κεραυνό» και στον Πράκτορα 13, που έ-χουν στο μεταξύ κατέβει από την ταράτσα του σπιτιού.

Από το μέρος όπου στέκονται διακρίνεται η πόρτα των φυλα-κών.

Ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει και μια ομάδα από πάνοπλους Γερμα-νούς ορμά έξω.

—Πυρ!, διατάζει ο «Κεραυνός».Τα αυτόματα των τριών Ελλήνων αρχίζουν να στέλνουν πυρωμέ-

να επισκεπτήρια θανάτου προς το μέρος των Γερμανών.Την ίδια στιγμή, από μιαν άλλη γωνιά, τα αυτόματα των άλλων

πέντε μελών της οργανώσεως του «Κεραυνού» αρχίζουν να βάλ-λουν εναντίον των Γερμανών!

Η κουραμάνα του Σπίθα

ΓΙΑ αρκετά λεπτά, συνεχίζεται η μάχη ανάμεσα στους Έλληνεςπατριώτες και τους τυράννους.

Έπειτα, ο «Κεραυνός» λέει:—Οι σύμμαχοι πράκτορες, θα έχουν τώρα απομακρυνθεί αρκε-

τά. Πρέπει να φύγουμε, πριν φτάσουν ενισχύσεις των Γερμανώνκαι μας κυκλώσουν!

Και, βγάζοντας μια σφυρίχτρα από την τσέπη του, φυσάει με ό-λη του τη δύναμη. Ένα διαπεραστικό σφύριγμα ακούγεται.

Αμέσως όλοι οι Έλληνες πατριώτες αρχίζουν να υποχωρούνπρος ένα σκοτεινό πλάγιο δρόμο κάθετο προς τις γραμμές τουτραμ που περνούν μπρος από τις φυλακές. Οι Γερμανοί, παίρνον-τας θάρρος, τους ακολουθούν ανταλλάσσοντας πυροβολισμούςκαι πολυβολισμούς μαζί τους.

Ανάμεσα στους Έλληνες που υποχωρούν, είναι και ο Νίκος Κα-τσαν'ικος του Γεωργίου και της Πηνελόπης, ο θρυλικός και αδιάκο-πα πεινασμένος Σπίθας.

Έχει ένα πιστόλι στο χέρι και πότε - πότε γυρίζει και ρίχνει κιαυτός καμιά σφαίρα εναντίον των Γερμανών, μουρμουρίζοντας:

—Αχ, και να μπορούσα να μπω... στην κουζίνα της φυλακής! Θαέκανα θραύση.

Ξαφνικά, ο Σπίθας σκοντάφτει σε κάτι μαλακό. Σκύβει και... μαρ-μαρώνει από έκπληξη, χαρά, ενθουσιασμό και δέος. Χάμω, μπρο-στά στα πόδια του, είναι ένα ... ψωμί! Μια γερμανική κουλούρα,που σίγουρα έχει πέσει από κάποιο γερμανικό αυτοκίνητο, που με-τέφερε τρόφιμα στη φυλακή!

—Μανούλα μου!, κάνει ο Σπίθας.Κάθεται στο πεζούλι του πεζοδρομίου αρπάζει την κουλούρα,

χώνει άπληστα τα δόντια του στο ψωμί και... ξεχνάει τα πάντα! Ξε-χνάει και τους Γερμανούς και τα αυτόματα και τις σφαίρες, πουπερνούν σφυρίζοντας πάνω απ' το κεφάλι του!

Γι' αυτόν δεν υπάρχουν αυτήν τη στιγμή παρά μόνο δυο πράγ-ματα: Το άδειο του στομάχι και η κουλούρα που θα το γεμίσει!

Τρώει καταπίνοντας μεγάλες αμάσητες μπουκιές, χωρίς να νοιά-ζεται καθόλου αν οι Γερμανοί πλησιάζουν όλο και πιο πολύ προςτο μέρος του.

Ευτυχώς, έτσι όπως είναι καθισμένος μέσα στο σκοτάδι δεν φαί-νεται καθαρά ούτε από τους Έλληνες ούτε από τους Γερμανούς.Διαφορετικά, θα τον είχαν γαζώσει με τα αυτόματα και οι πρώτοικαι οι δεύτεροι.

Έτσι, όταν ένας από τους Γερμανούς, πιο τολμηρός από τουςάλλους, αποφασίζει, να κάνει μια εξόρμηση για να χτυπήσει τουςΈλληνες από κοντά, δε δίνει καμιά σημασία στο κουλουριασμένο

κορμί του παιδιού που τρώει μέσα στο σκοτάδι.Προχωρεί, τρέχοντας και πυροβολώντας.Ο Σπίθας τον βλέπει με την άκρη του ματιού του να έρχεται

προς το μέρος του και γρυλλίζει υπόκωφα, σαν σκυλί που πάνε νατου πάρουν το ψωμί.

«Παλιογερμαναρά!, σκέπτεται. Το σκέφθηκες, καλά αυτό πουθέλεις να κάνεις; θα πατήσεις στο πτώμα μου για να πάρεις το ψω-μί!»

Και όπως ο Γερμανός τον προσπερνάει, ο Σπίθας — τρώγονταςπάντα — απλώνει το πόδι του και του βάζει μια τρικλοποδιά!

Ο στρατιώτης του Χίτλερ σκοντάφτει και πέφτει. Πέφτει με τόσηφόρα ώστε χτυπάει το μέτωπο του χάμω και μένει ακίνητος με. τιςαισθήσεις του χαμένες!

Οι υπόλοιποι Γερμανοί που είδαν τι συνέβη ορμούν κι αυτοί ουρ-λιάζοντας από λύσσα.

Ο Σπίθας γίνεται έξω φρενών. Νομίζει ότι και αυτοί θέλουν νατου πάρουν το ψωμί.

«Παλιόσκυλα!, μουρμουρίζει. Ένα ψωμί βρήκα κι εγώ και θέλετενα μου το φάτε! Τώρα θα σας δείξω εγώ!»

Πετάγεται όρθιος, αρπάζει μια μεγάλη χειροβομβίδα από τη ζώ-νη του πεσμένου Γερμανού, τραβάει την ασφάλεια της και την εκ-σφενδονίζει μ' όλη του τη δύναμη εναντίον των άλλων!

Μια τρομακτική έκρηξη ηχεί και για μια στιγμή τα σκοτάδια δια-λύονται από μια εκτυφλωτική λάμψη.

Έπειτα γαλήνη και σκοτάδια ακόμα πιο πυκνά.Από το μέρος των Γερμανών δεν ακούγονται τώρα παρά μερικά

βογγητά πόνου.—Τα θέλατε και τα πάθατε!, γρυλλ'ιζει ο Σπίθας.Και το βάζει στα πόδια τρέχοντας πίσω από τους συντρόφους

του, ενώ τα δόντια του δουλεύουν γοργά και ρυθμικά κατακομμα-τιάζοντας την κουλούρα.

Η εκπληκτική ομοιότητα

ΝΥΧΤΑ. Ένας νεαρός Γερμανός αξιωματικός, σχεδόν παιδί,περπατάει μόνος μέσα σ' έναν έρημο δρόμο της Αθήνας. Παραπα-τάει και σκοντάφτει κάθε τόσο και φαίνεται πως έχει πιει απόψεκάπως περισσότερο από το κανονικό.

Καθώς προχωρεί μουρμουρίζει ένα τραγούδι του γερμανικούστρατού:«Ο στρατός του Χίτλερατρόμητος προχωρεί!Γκρεμίζονται μπροστά τουαυτοκρατορίες!Τρέμουν μπροστά τουοι λαοί του κόσμου!

Σκύβουν και τον προσκυνούν οι...»Εκεί σταματάει το τραγούδι του κάπως απότομα και απροσδόκη-

τα. Τρεις ίσκιοι έχουν ξεπηδήσει μέσα από το σκοτάδι. Σιδερένιαμπράτσα τον τυλίγουν. Μια παλάμη του φράζει το στόμα. Μια γορ-θιά τον χτυπάει με δύναμη στο σβέρκο κάνοντας τον να χάσει τιςαισθήσεις του.

— Γρήγορα!, ψιθυρίζει ο ένας ίσκιος. Στο αυτοκίνητο!Διασχίζουν γοργά το δρόμο, μπαίνουν σ' ένα γειτονικό δρομάκο

και σταματούν κοντά σ' ένα αυτοκίνητο. Τοποθετούν εκεί μέσα τοναιχμάλωτο τους και μπαίνουν κι οι ίδιοι. Το αυτοκίνητο ξεκινάει α-μέσως.

—Ο «Κεραυνός» θα ενθουσιαστεί!, μουρμουρίζει ο ένας ίσκιος.Λίγη ώρα αργότερα, ο αιχμάλωτος Γερμανός είναι καθισμένος

στο σαλόνι του σπιτιού του «Κεραυνού». Γύρω του είναι καθισμέ-νοι ο «Κεραυνός», ο Γιώργος Θαλάσσης και ο Πράκτορας 13. Τονπεριεργάζονται με προσοχή.

Είναι ξανθός. Είναι είκοσι χρονών περίπου, αλλά το σώμα του εί-ναι λεπτό και φαίνεται πολύ μικρότερος.

Κοιτάζει φοβισμένα τους τρεις Έλληνες και ρωτάει δειλά:—Τι... τι με θέλετε; Γιατί με πιάσατε; Τι... θα με κάνετε;Ο Πράκτορας 13 απαντάει με φωνή που προσπαθεί να την κάνει

όσο πιο άγρια μπορεί:—Δεν ξέρεις ότι, εδώ στην Ελλάδα τους Γερμανούς που πιάνου-

με τους... ψήνουμε ζωντανούς;Το αίμα φεύγει από το πρόσωπο του νεαρού Γερμανού.—Έλεος! Τραυλίζει. Μη με ψήσετε ζωντανό! Δεν... δεν έχω κά-

νει ποτέ κακό σε Έλληνες! Σήμερα το πρωί ήρθα στην Ελλάδα α-πό τη Γερμανία. Δεν έχω παρουσιαστεί ακόμα στο Φρουραρχείο!

Οι τρεις Έλληνες ανταλλάσσουν βλέμματα χαράς.— Γιατί ήρθες στην Ελλάδα; ρωτάει ο «Κεραυνός». Πρόσεξε! Αν

μας πεις ψέματα, είσαι χαμένος! Όπως καταλαβαίνεις για ναμπούμε στον κόπο να σε αιχμαλωτίσουμε θα πει ότι ξέρουμε γιατίήρθες εδώ! Θέλουμε όμως να το ακούσουμε κι από το ίδιο σου τοστόμα!

Ο νεαρός Γερμανός μένει σιωπηλός και διστακτικός.— Για να πεισθείς ότι ξέρουμε αρκετά πράγματα για σένα, θα

σου πω το όvoμά σου. συνεχίζει ο «Κεραυνός». Λέγεσαι Φριτς Ούλ-και κατάγεσαι απο την Νυρεμβέργη! Αρνείσαι να μιλήσεις. Πολύ

καλά, αγαπητέ μου Φριτς. Δυστυχώς είμαι αναγκασμένος να δια-τάξω...

—Θα μιλήσω!, λέει γοργά ο Φριτς Ούλσεν! Με έστειλαν εδώ γιανα αναλάβω την γραμματεία του αρχηγού της γερμανικής Μυστι-κής Υπηρεσίας στην Ελλάδα, συνταγματάρχη Άντολφ Μπέριγκ.Έχω σπουδάσει ειδικά σε μια σχολή κατασκόπων και στο Βερολί-νο, με θεώρησαν ως τον πιο ειδικό για τη θέση αυτή. Θα...

Μια ξαφνική κραυγή του Πράκτορα 13 κάνει τον Ούλσεν να σω-πάσει τρομαγμένος.

—Κατέβασε το καπέλο σου έτσι ώστε να σκεπαστούν τα μαλλιάσου!, διατάζει ο Πράκτορας 13.

Ο Φριτς Ούλσεν γουρλώνει τα μάτια του, αλλά υπακούει.—Γιώργο, συνεχίζει ο Πράκτορας 13, πήγαινε και στήσου κοντά

στον ανθυπολοχαγό Ούλσεν! Σε παρακαλώ.Γεμάτος απορία ο Γιώργος πηγαίνει και στέκεται δίπλα στον νε-

αρό Γερμανό αξιωματικό.Μια κραυγή έκπληξης βγαίνει από το στήθος του «Κεραυνού».—Θεέ μου!, μουρμουρίζει. Είναι απαράλλακτοι! Σαν δίδυμοι α-

δελφοί! Αν δεν ήταν ο ένας ξανθός και ο άλλος μελαχροινός θαμπορούσε κανείς να τους περάσει ως το ίδιο άτομο.

Με μάτια που αστράφτουν από μια τολμηρή ιδέα, το Παιδί - Φάν-τασμα πλησιάζει γοργά σ' ένα καθρέφτη. Κοιτάζει εκεί το πρόσω-πο του, γυρίζει και κοιτάζει τον Ούλσεν.

—Παράξενο!, λέει. Είμαστε όμοιοι!Και, βάζοντας τα γέλια, πρόσθεσε:—Φριτς Ούλσεν... Γιώργος Θαλάσσης! Είμαστε το Ίδιο πρόσω-

πο, αγαπητέ μου! Ο ανθυπολοχαγός... Γιώργος Φριτς Ούλσεν Θα-λάσσης! Χα, χα, χα! Αν κάνω ξανθά τα μαλλιά μου και τα φρύδιαμου κανένας δε θα μπορέσει να καταλάβει τη διαφορά! Τι λες, «Κε-ραυνέ»;

—Είσαι τρελός!, λέει ο «Κεραυνός». Αν παρουσιαστείς ως ΦριτςΟύλσεν, οι Γερμανοί θα καταλάβουν ότι πρόκειται για άλλον! Μηνξεχνάς ότι ο Ούλσεν είναι προορισμένος για γραμματέας του αρ-χηγού της Μυστικής Υπηρεσίας! Θα ξέρουν ίσως για τον Ούλσενπράγματα που δεν μπορείς να τα ξέρεις εσύ!

—Θα τα μάθω όλα!, λέει το Παιδί - Φάντασμα. Ο φίλος μου ο-Φριτς από δω θα με κατατοπίσει! Δεν είν' έτσι, Φριτς; Θα μου πει ό-λες τις λεπτομέρειες, της ζωής του, τις ιδιοτροπίες του, τα μυστι-κά του! Τον συμφέρει να το κάνει αυτό. Γιατί θα είναι στα χέριαμας και, αν μου συμβεί τίποτα... Κατάλαβες Φριτς;

Οι κρίσιμες εξετάσεις

ΤΟ ΑΛΛΟ πρωί, ο νεαρός ανθυπολοχαγός Φριτς Ούλσεν — πουδεν είναι άλλος από τον ήρωά μας Γιώργο θαλάσση με ξανθά μαλ-

λιά και φρύδια και με τη στολή του Φριτς — χτυπάει το κουδούνι ενός αρχοντικού σπιτιού του Κολωνακίου.

Στο σπίτι αυτό μένει ένας Γερμανός συνταγματάρχης, ο Άν-τολφ Μπέριγκ. Είναι ένας ηλικιωμένος αξιωματικός με ευγενικούςτρόπους. Αυτό μόνο ξέρουν γι' αυτόν οι γείτονες του. Κανένας δενξέρει όμως ότι ο Μπέριγκ είναι ο αρχηγός της Μυστικής Γερμανι-κής Υπηρεσίας και ότι το σπίτι αυτό είναι το μυστικό αρχηγείο του.

Από το σπίτι αυτό ξεκινούν τα νήματα μιας από τις πιο τρομερέςγερμανικές υπηρεσίες, που αγκαλιάζει ολόκληρη την Ελλάδα σ' έ-να θανάσιμο αγκάλιασμα, σαν ένα τεράστιο χταπόδι! Από το σπίτιαυτό κατευθύνονται όλοι οι Γερμανοί μυστικοί πράκτορες που πα-ρακολουθούν κάθε κίνηση των Ελλήνων πατριωτών και που στέλ-νουν δεκάδες ανθρώπους κάθε μέρα στο εκτελεστικό απόσπασμα!

Ένας στρατιώτης ανοίγει την πόρτα και χαιρετάει στρατιωτικά.—Τι επιθυμεί ο κύριος ανθυπολοχαγός;—Θέλω να δω τον συνταγματάρχη Άντολφ Μπέριγκ! Πες του ό-

τι είμαι ο ανθυπολοχαγός Φριτς Ούλσεν.Ο στρατιώτης ανοίγει τα μάτια του διάπλατα και το πρόσωπο

του εκφράζει ταυτόχρονα απορία και χαρά.—Εσείς είστε ο ανθυπολοχαγός Φριτς Ούλσεν; Καλώς ήρθατε!

Ο κύριος συνταγματάρχης σας περιμένει από χτες! Χάρηκα πολύ,ανθυπολοχαγέ! Είστε τόσο νέος και φαίνεστε τόσο καλός! Ο προ-κάτοχος σας ήταν κάπως σκληρός απέναντι των κατωτέρων του!

—Αλήθεια; λέει ο Γιώργος. Πού βρίσκεται τώρα;—Τον σκότωσαν οι Έλληνες στρατιώτες! Και — για να είμαι ει-

λικρινής — λίγοι λυπήθηκαν για το θάνατο του!— Πώς λέγεσαι;—Βίλλυ! Βίλλυ Ζάπεν!—Οδήγησε με στον κύριο συνταγματάρχη, Βίλλυ!Λίγες στιγμές αργότερα, το Παιδί - Φάντασμα μπαίνει στο γρα-

φείο του αρχηγού της Μυστικής Υπηρεσίας και χαιρετάει φασιστι-κά έναν ηλικιωμένο αξιωματικό, καθισμένο πίσω από ένα τραπέζι.

—Χάιλ Χίτλερ!, λέει. Τα σέβη μου, κ. συνταγματάρχα! Ανθυπο-λοχαγός Φριτς Ούλσεν! Λαμβάνω την τιμήν...

— Καλά, καλά!, κάνει ο Μπέριγκ. Κάθησε Φριτς! Γιατί άργησες;Σε περίμενα χτες! Και ξέρω ότι έφτασες χτες! Γιατί παρουσιάστη-κες σήμερα;

Ο Γιώργος χαμηλώνει το κεφάλι του

—Ζητώ συγγνώμην, αρχηγέ!, μουρμουράει. Ήμουν δυο ολό-κληρα χρόνια κλεισμένος στην ειδική σχολή κατασκόπων και...

Ο Μπέριγκ χαμογελάει.—Καταλαβαίνω, λέει με συμπάθεια. Παρασύρθηκες, και τόρρι-

ξες για μια μέρα έξω, πριν έλθεις εδώ! Σϊγουρα, σου έχουν πει πωςείμαι αυστηρός, αλλά δεν έχουν δίκιο! Θα περάσεις καλά κοντάμου και θα έχεις αρκετή ελευθερία. Ελπίζω μόνο να σε έχουν κα-ταρτίσει καλά στη σχολή! Ποιόν καθηγητή επί της παρακολούθη-σης των υπόπτων έχουν τώρα εκεί;

Ο Γιώργος καταλαβαίνει ότι ο αρχηγός της Μυστικής, Υπηρε-σίας θέλει να βεβαιωθεί απολύτως για την ταυτότητα του κάνον-τας του επιδέξιες ερωτήσεις.

—Τον Χέρμαν, κύριε συνταγματάρχα!, απαντάει. Είναι λίγο σχολαστικός, αλλά πολύ δυνατός στην ειδικότητα του.

Ο Μπέριγκ γελάει και ρωτάει:—Είσαι από την Νυρεμβέργη, νομίζω έ; Έχω πάει στην πόλη αυ

Τή. θυμάμαι μάλιστα το άγαλμα του Γκαίτε στην οδό... ξεχνώ τηνοδό...

Ο Γιώργος δεν είναι ακατατόπιστος. Είχε περάσει ολόκληρη τηνύχτα μελετώντας την ιστορία και το χάρτη της Νυρεμβέργης για-τί ήξερε ότι ο Μπέριγκ θα δοκίμαζε οπωσδήποτε να τον «πιάσει»ζητώντας του λεπτομέρειες για την πόλη αυτή.

—Στην οδό Αναπαύσεως, απαντάει.—Ακριβώς!, λέει ο Μπέριγκ. Έχω γεράσει πια και η μνήμη μου

με ξεγελάει πότε - πότε!Και συνεχίζει τις ερωτήσεις τη μια μετά την άλλη.Τέλος, λέει:—Μπορώ να δω τα πιστοποιητικά σου, Φριτς;—Ευχαρίστως.Ο Γιώργος βγάζει τα χαρτιά του Φριτς Ούλσεν και του τα δίνει.

Ο αρχηγός της Μυστικής Υπηρεσίας τα εξετάζει με προσοχή κοι-τάζει τη φωτογραφία κι έπειτα το Γιώργο και του τα δίνει πίσω.

—Εν τάξει!, λέει με ικανοποίηση. Ομολογώ ότι η απουσία σουχτες με έβαλε σε υποψίες, αλλά ευτυχώς οι υποψίες αυτές αποδεί-χτηκαν, αβάσιμες. Οι Έλληνες κατάσκοποι είναι σωστοί σατανά-δες και πρέπει να παίρνουμε τα μέτρα μας! Πήγαινε τώρα να βά-λεις τις αποσκευές σου στο δωμάτιο σου κι έλα έπειτα να σου εξη-γήσω ποια θα είναι η δουλειά σου...

Ο Γιώργος χαιρετάει και βγαίνει από το γραφείο αφήνοντας έναστεναγμό ανακούφισης. Είχε περάσει από τις κρίσιμες εξετάσεις!Και είχε πετύχει με βαθμό «άριστα»!

Η σύλληψη του Πράκτορα 13

ΠΕΡΝΟΥΝ μερικές μέρες. Ο Γιώργος κατατοπίζεται στο μεταξύ

από τον Μπέριγκ στη δουλειά του. Το καθήκον του συνίσταται στονα καταρτίζει τους ατομικούς φακέλους των Ελλήνων πατριωτών,που παρακολουθούνται από τους Γερμανούς πράκτορες και νακρατάει το αρχείο με τα ονόματα και τις διευθύνσεις των πρακτό-ρων της γερμανικής Μυστικής Υπηρεσίας.

Η θέση του αυτή είναι πολύτιμη. Μπορεί να ειδοποιεί εγκαίρωςτους Έλληνες πατριώτες που κινδυνεύουν και συγχρόνως μπορείνα αντιγράψει τον κατάλογο των Γερμανών πρακτόρων και να τονπαραδώσει στα χέρια της οργάνωσης του «Κεραυνού».

Το πρώτο είναι σχετικά εύκολο. Κάθε φορά που βγαίνει έξω, ο«Φριτς Ούλσεν» ρίχνει σ' ένα γραμματοκιβώτιο ένα γράμμα γιατον «Κεραυνό». Στο γράμμα αυτό υπάρχουν πάντα τα τελευταίανέα σχετικά με την καταδίωξη των Ελλήνων πατριωτών!

Το δεύτερο, η αντιγραφή του καταλόγου των πρακτόρων τηςΜυστικής Υπηρεσίας είναι δύσκολο. Δε μένει ποτέ αρκετή ώρα μό-νος στο γραφείο για να τον αντιγράψει. Δεν μπορεί λοιπόν, να κά-νει τίποτ' άλλο παρά να περιμένει με υπομονή να του παρουσια-στεί η κατάλληλη ευκαιρία.

Μια μέρα, ο αρχηγός της Μυστικής Υπηρεσίας λέει στο Γιώργο:—Φριτς! Έχω να σου αναθέσω μια λεπτή αποστολή. Έχω στοι-

χεία ότι στην οδό Αριστομένους 211 μένει ένας επικίνδυνος Έλλη-νας σαμποτέρ, που ανήκει στη μυστική οργάνωση του περίφημου«Κεραυνού», θέλω να πάρεις αμέσως έξι άντρες και να πας να τονσυλλάβεις. Στέλνω εσένα γιατί δε θέλω να γίνει θόρυβος γύρω α-πό τη σύλληψη αυτή και ξέρω ότι εσύ θα ενεργήσεις με σύνεση καιπερίσκεψη.

Ο μικρός ήρωας νιώθει το αίμα του να παγώνει. Στην οδό Αρι-στομένους 211 μένει ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του«Κεραυνού», ο Πράκτορας 13, στενός φίλος του Γιώργου.

Πώς να τον ειδοποιήσει για τον κίνδυνο που διατρέχει;—Πολύ καλά, αρχηγέ!, λέε ι για να κερδίσει καιρό. Μπορώ όμως

να τελειώσω πρώτα μια επείγουσα δουλειά που έχω;— Ό χ ι ! θέλω να πας αμέσως! Ξέρω ότι ο άνθρωπος αυτός θα εί-

ναι εκεί τώρα. Αύριο ή το απόγευμα θα είναι ίσως πολύ αργά!Με βαριά καρδιά, ο Γιώργος θαλάσσης υπακούει. Δεν μπορεί να

πάει αυτός να συλλάβει τον φίλο του και να τον παραδώσει στουςΓερμανούς! Αν αρνηθεί θα συλληφθεί κι ο ίδιος χωρίς να σώσειτον Πράκτορα 13! Αν τον συλλάβει όμως, θα έχει τον καιρό να προ-σπαθήσει να τον ελευθερώσει!

Παίρνει λοιπόν, έξι στρατιώτες απο τη φρουρά της μυστικής υ-πηρεσίας και ξεκινάει. Μπαίνουν σ' ένα μεγάλο φορτηγό αυτοκίνη-το και δέκα λεπτά αργότερα σταματούν μπροστά στον αριθμό 211της οδού Αριστομένους. Οι στρατιώτες ζώνουν αμέσως το σπίτικαι ο Γιώργος πλησιάζει στην πόρτα και χτυπάει με την μπότα του.

—Εν ονόματι του Φύρερ, ανοίξτε!, φωνάζει.Και με την κάννη του πιστολιού χτυπάει πάνω στην πόρτα. Τα

χτυπήματα είναι συνθηματικά. Είναι χτυπήματα αναγνώρισης με-ταξύ των Ελλήνων πατριωτών, θα καταλάβει ο Πράκτορας 13; Ήθα θελήσει να αντισταθεί;

Ο Γιώργος περιμένει για λίγο κι έπειτα χτυπάει πάλι συνθηματι-κά ουρλιάζοντας:

—Εν ονόματι του Φύρερ, ανοίξτε! θα σπάσουμε την πόρτα καιθα βάλουμε φωτιά στο σπίτι!

Ο κρότος ενός σύρτη ακούγεται πίσω από την πόρτα.Η πόρτα ανοίγει. Ο Πράκτορας 13 κάνει την εμφάνιση του χλω-

μός, αλλά ήρεμος.—Μην αντισταθείς!, του ψιθυρίζει το Παιδί - Φάντασμα. Ακολού-

θησε με!Και αρπάζοντας τον από το γιακά, τον τραβάει έξω και του δίνει

μια γερή κλωτσιά.—Γουρούνι!, γρυλλίζει. Γιατί άργησες να ανοίξεις;Και προσθέτει ψιθυριστά:—Όταν νυχτώσει περίμενε κάτι στο παράθυρο του κελιού σου!Και του δίνει άλλη μια κλωτσιά.—Ανεβάστε στο αυτοκίνητο αυτό το κάθαρμα!, διατάζει τους

στρατιώτες.Και με το πιο περιφρονητικό ύφος του κόσμου δίνει μια ακόμα

κλωτσιά στον Πράκτορα 13...

Οι δυο μπαλίτσες

ΕΙΝΑΙ περασμένα μεσάνυχτα. Το κτίριο όπου στεγάζεται η τρο-μερή Μυστική Υπηρεσία των Γερμανών ησυχάζει. Όλοι κοιμούν-ται, εκτός από τον φρουρό του κελιού όπου είναι κλεισμένος οΠράκτορας 13 και από το Παιδί - Φάντασμα, τον ψεύτικο ΦρσςΟύλσεν.

Ο Γιώργος είναι καθισμένος στο δωμάτιο του, κοντά στο παρά-θυρο και σκέπτεται. Πρέπει να βρει κάποιο τρόπο να ελευθερώσειτον Πράκτορα 13, χωρίς όμως να προδοθεί ο ίδιος. Θα μπορούσεβέβαια, να κατεβεί στο ισόγειο, όπου βρίσκεται το κελί, να σκοτώ-σει το φρουρό και να φύγει παίρνοντας μαζί του τον Πράκτορα 13.

Μα δεν πρέπει να εγκαταλείψει την πολύτιμη αυτή θέση τουΦριτς Ούλσεν! Μενοντας κοντά στον συνταγματάρχη Μπέριγκ θα

μπορέσει να σώσει όχι ένα, αλλά εκατοντάδες Έλληνες πατριώ-τες!

Όχι! Πρέπει να βρει ένα τρόπο, που να μη στρέψει υπόνοιες ε-ναντίον του.

Ξαφνικά, τα μάτια του λάμπουν. Σηκώνεται. Βγάζει τα παπού-τσια του για να μην κάνει θόρυβο και βγαίνει στο διάδρομο.

Προχωρεί πατώντας στις άκρες των ποδιών του προς το βάθοςτου διαδρόμου και σταματάει μπροστά σε μια κλειστή πόρτα. Βγά-ζει από την τσέπη του ένα παράξενο εργαλείο. Μοιάζει με κλειδί,αλλά στην πραγματικότητα, είναι ένα πολύπλοκο μηχάνημα, πουμπορεί να ανοίξει κάθε κλειδαριά, ακόμα και την πιο δύσκολη. Ησυμμαχική υπηρεσία αντικατασκοπείας είχε στείλει τον τελευταίοκαιρό από ένα τέτοιο μηχάνημα σ' όλους τους Έλληνες και τουςΣυμμάχους Πράκτορες που δρουν στην Ελλάδα.

Ο Γιώργος τοποθετεί το μηχάνημα στην κλειδαριά και πιέζει τοκαπάκι. Χωρίς να ακουστεί ο παραμικρός ήχος, η κλειδαριά υποχω-ρεί και η πόρτα ανοίγει.

Το Παιδί Φάντασμα βρίσκεται μέσα σ' ένα μεγάλο δωμάτιο γεμά-το όπλα, σφαίρες και άλλα αντικείμενα χρήσιμα για ένα μυστικόπράκτορα.

Δεν ανάβει το φως. Βγάζει από την τσέπη του ένα ηλεκτρικό φα-ναράκι και ρίχνει τη φωτεινή δέσμη του γύρω. Πηγαίνει κοντά σ' έ-να γραφείο και ανοίγει το συρτάρι. Το συρτάρι είναι γεμάτο από μι-κρές γυάλινες μπαλ'ιτσες, σαν γκαζές. Οι μπαλίτσες αυτές περιέ-χουν υπνωτικό αέριο, που μπορεί να κοιμίσει αστραπιαία ακόμακαι τον πιο λιγόυπνο άνθρωπο!

Το παιδί παίρνει δυο και τις βάζει στην τσέπη του. Βγαίνει απότο δωμάτιο κλειδώνει πάλι με τη βοήθεια του μικροσκοπικού μηχα-νήματος και γυρίζει στο δωμάτιο του.

Εκεί γράφει σ' ένα χαρτάκι:«ΕΙΝΑΙ ΑΜΠΟΥΛΕΣ ΥΠΝΩΤΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ

ΤΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΑΡΚΩΣΕΙΣ ΤΟ ΦΡΟΥΡΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥ-ΓΕΙΣ. Καλή τύχη!

ΠΑΙΔΙ - ΦΑΝΤΑΣΜΑ»Τυλίγει τις μπαλίτσες με το χαρτάκι στην άκρη ενός σπόγγου

και πηγαίνοντας στο παράθυρο, χαμηλώνει το σπόγγο προς το πα-ράθυρο του κρατητηρίου που είναι ακριβώς κάτω από το δικό του.

Νιώθει να πιάνει κάποιος το σπάγγο από κάτω. Έπειτα, δυο

τραντάγματα. Ανεβάζει το σπάγγο: Το χαρτάκι είναι δεμένο πάνταστην άκρη του, αλλά οι δυο μπαλίτσες λείπουν.

Πηγαίνει στο τζάκι του δωματίου και καίει το σπάγγο και το χαρ-τάκι. Έπειτα, ξαπλώνει στο κρεβάτι του με την ψυχή γεμάτη αγω-νία. Θα καταφέρει να δραπετεύσει ο Πράκτορας 13;

Μέσα στο κελί του, ο Πράκτορας 13 κοιτάζει στο αμυδρό φωςπου μπαίνει από τον διάδρομο από ένα καγκελωτό παραθυράκιτης πόρτας, τις δυο μπαλίτσες.

—Είναι δαιμόνιο αυτό το Παιδί - Φάντασμα!, λέει σιγανά.Βάζει τη μια μπαλίτσα στην τσέπη του και κρατώντας την άλλη

μέσα στην αριστερή φούχτα του, πηγαίνει κοντά στο παραθυράκι.—Καμαράντ! λέει στον Γερμανό.Ο Γερμανός τον κοιτάζει περιφρονητικά.—Τι θέλεις, ελληνικό γουρούνι; γρυλλίζει.—Καμαράντ, θέλω να πάω προς νερού μου! Σε παρακαλώ, είσαι

πολιτισμένος άνθρωπος και καταλαβαίνεις! Μη μ' αφήσεις να υπο-φέρω! Άλλωστε είμαι εντελώς άοπλος. Ο επιλοχίας της φρουράςμ' έψαξε και μου πήρε ακόμα και τις καρφίτσες που είχα πάνω μου!

Ο φρουρός μένει μια - δυο στιγμές σκεπτικός.Γι έχει να φοβηθεί; Κρατάει ένα αυτόματο και ο κρατούμενος εί-

ναι άοπλος. Αν κάνει την παραμικρή ύποπτη κίνηση θα πιέσει τησκανδάλη και ο βρωμο - Έλληνας θα ταξιδέψει για τον άλλο κό-σμο!

Βγάζει ένα κλειδί και ξεκλειδώνει. Έπειτα, τραβάει την πόρτακαι ακουμπάει την κάννη του αυτομάτου του στο στήθος του Πρά-κτορα 13.

—Πρόσεξε!, του λέει. Αν δοκιμάσεις να μου σκαρώσεις κανέναάσχημο παιχνίδι, θα σου ανοίξω στο κορμί μια τρύπα από την ο-ποία θα μπορεί να περάσει ολόκληρος άνθρωπος!

Ο Πράκτορας 13 σφίγγει την αριστερή του φούχτα. Η αμπούλασπάζει. Ανοίγει την παλάμη του, ενώ κρατάει την ανάσα του, για ναμην ναρκωθεί κι ο Ίδιος.

—Θα πάμε ως το μέρος μαζί, λέει ο Γερμανός και θα... θα... θα...Η φωνή του σβήνει. Τα μάτια του ανοίγουν και το αυτόματο πέ-

φτει.Ο Πράκτορας 13 δεν το αφήνει να βροντήσει χάμω. Το αρπάζει

στον αέρα. Έπειτα πιάνει από τη μέση το Γερμανό, που τα γόνατάτου λυγίζουν κιόλας και τον ξαπλώνει απαλά στο πάτωμα, για vαμην πέσει το κορμί του με γδούπο και ειδοποιηθούν οι υπόλοιποιφρουροί που κοιμούνται σ' ένα κοντινό δωμάτιο.

Με το αυτόματο στο ένα χέρι και με τη δεύτερη μπαλίτσα στοάλλο, ο Πράκτορας 13 προχωρεί προς την έξοδο.

Δεν συναντά κανένα μέσα στους διαδρόμους του μεγάλου κτι-ρίου. Φτάνει στην πόρτα της εξόδου. Ένας Γερμανός φρουρόςστέκεται εκεί. με την πλάτη του γυρισμένη προς το εσωτερικό τουσπιτιού Κοιτάζει έξω, απο ενα παραθυράκι της μεγάλης πόρτας

Ο Πράκτωρ 13 πετάει προς το μέρος του τη μπαλίτσα

Ο Γερμανός κλονίζεται παρατάει το αυτόματο που κρατάει καισωριάζεται χάμω με βρόντο.

Η επιτυχία του Γιώργου

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ τρέχει, τραβάει το σύρτη της πόρτας ανοίγει και μ'ένα πήδημα βρίσκεται έξω. Ο δρόμος είναι έρημος, αλλά καθώς οπράκτορας 13 απομακρύνεται τρέχοντας, μια περίπολος προβάλ-λει από μια κοντινή γωνιά!

—Αλτ!, ουρλιάζουν οι Γερμανοί.Ο Πράκτορας 13 αντιδρά με θαυμαστή ταχύτητα, επιδεξιότητα

και ευστροφία.Πέφτει μπρούμυτα αμέσως και, πριν καν το σώμα του αγγίξει το

έδαφος, το αυτόματο του αρχίζει να βήχει γοργά, κομματιάζονταςτη γαλήνη της νύχτας και στέλνοντας προς τους Γερμανούς πυρω-μένο ατσάλι.

Οι Γερμανοί δεν προλαβαίνουν να απαντήσουν.Πριν τα δάχτυλα τους αγγίξουν τις σκανδάλες των όπλων τους,

οι σφαίρες του Πράκτορα 13 τους χτυπούν και τους ρίχνουν χάμωνεκρούς! Ο Έλληνας πετάγεται πάλι όρθιος και χάνεται τρέχον-τας μέσα στη νύχτα.

Το κτίριο της Μυστικής Υπηρεσίας αναστατώνεται. Ξυπνούν ό-λοι, σηκώνονται από τα κρεβάτια τους με τα εσώρουχα τους αρπά-ζουν τα όπλα τους και βγαίνουν στους διαδρόμους μη ξέροντας τισυμβαίνει.

Όταν, έπειτα από μερικά λεπτά, διαπιστώνουν τί είχε συμβεί, οαρχηγός της Μυστικής Υπηρεσίας συνταγματάρχης Μπέριγκ α-φρίζει από τη λύσσα του.

—Ο κρατούμενος δραπέτευσε!, ουρλιάζει με μανία. Νάρκωσετους δυο φρουρούς, σκότωσε τους τρεις άντρες μιας περιπόλουστο δρόμο κι έφυγε! Είναι η πρώτη φορά που δραπετεύει κρατού-μενος από το αρχηγείο της Μυστικής Υπηρεσίας! Οι υπεύθυνοι θατιμωρηθούν σκληρά! Να έλθει αμέσως στο γραφείο μου ο επιλο-χίας της φρουράς! Φριτς, έλα κι εσύ μαζί μoυ

Ο Γιώργος με ανησυχία στην ψυχή, αλλά και με εντελώς ήρεμοπρόσωπο τον ακολουθεί

—Λέγε!, βρυχάται ο Μπέριγκ στον επιλοχία της φρουράς. Πως

δραπέτευσε ο κρατούμενος;—Δε... δεν ξέρω, αρχηγέ!, τραυλίζει ο επιλοχίας. Σας διαβεβαιώ

ότι τον έψαξα με τα Ίδια μου τα χέρια και δεν είχε επάνω του τίπο-τα! Τον έγδυσα και εξέτασα τα ρούχα του! Δεν είχε κανένα πράγ-μα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο! Του πήρα ακόμακαι τις καρφίτσες!

—Τότε που βρήκε τα μέσα να ναρκώσει τους δυο φρουρούς; ρώ-τησε άγρια ο Μπέριγκ. Μπορείς να μου το εξηγήσεις αυτό;

—Δεν... δεν ξέρω!—Μου επιτρέπεται κύριε συνταγματάρχα; λέει ο Γιώργος.Και, γυρίζοντας στον επιλοχία, ρωτάει:—Τον έψαξες μέσα στο στόμα, πίσω από τ' αυτιά και μέσα στα

μαλλιά;Ο επιλοχίας γουρλώνει τα μάτια του.—Ο... όχι! Δεν...—Τότε λέει ο Γιώργος στον Μπέριγκ, εκεί είχε κρύψει τις υπνω-

τικές αμπούλες του ο βρωμο - Έλληνας. Προ μηνών, στη Γαλλίασυνελήφθει ένας Άγγλος πράκτορας με δυο τέτοιες αμπούλεςκρυμμένες πίσω από τ' αυτιά του! Τις είχε στερεώσει εκεί με λευ-κοπλάστη! Στη σχολή μας είχαν κάνει ειδικό μάθημα για το θέμααυτό!

Ο συνταγματάρχης κοιτάζει με θαυμασμό το Παιδί - Φάντασμα.—Βλέπω λέει, ότι δεν χάνουν τον καιρό τους στη σχολή που

φοίτησες. Σας μαθαίνουν χρήσιμα πράγματα! Από δω κι εμπρός ε-σύ θα ερευνάς τους κρατουμένους! Αυτό το ζώον ο επιλοχίας δενξέρει πού πάνε τα τέσσερα!

Και αγριοκοιτάζοντας τον επιλοχία, ουρλιάζει:—Τσακίσου από μπροστά μου, ηλίθιε! Είσαι τυχερός που ο αν-

θυπολοχαγός Ούλσεν έδωσε μια εξήγηση για την απόδραση τουΠράκτορα 13! Αλλιώς θα σε περνούσα από στρατοδικείο και θα σ'έστελνα στο εκτελεστικό απόσπασμα! Ξεκουμπίσου!

Ο επιλοχίας τρέμοντας σπασμωδικά, χαιρετάει, κάνει μεταβολήκαι βγαίνει από το δωμάτιο τρέχοντας σχεδόν!

Ο Μπέριγκ χτυπάει τη γροθιά τον στο τραπέζι.—Χάσαμε έναν από τους πιο επικίνδυνους πράκτορες των Ελλή-

νων! Μετανοιώνω τώρα που δεν τον βασάνισα αμέσως για να τονκάνω να μαρτυρήσει τα μυστικά της οργάνωσης του. Σκόπευα νατο κάνω απόψε λίγο πριν ξημερώσει! Πώς να φανταστώ ότι θαδραπέτευε στο μεταξύ; Πήγαινε τώρα να κοιμηθείς, Φριτς!

Ο Γιώργος ανεβαίνει στο δωμάτιο του με την ψυχή γεμάτη ικα-νοποίηση. Ο Πράκτορας 13 είχε σωθεί και είχε γλυτώσει από ταβασανιστήρια. Και αντί να υποψιαστεί το Παιδί - Φάντασμα, ο αρ-χηγός της Μυστικής Υπηρεσίας, τον εμπιστευόταν τώρα περισσό-τερο και του είχε αναθέσει την έρευνα όλων των κρατουμένων!

Η επιτυχία του ήταν πολύ μεγαλύτερη απ' όσο είχε ελπίσει!

Ο Σπίθας συλλαμβάνεται!

ΜΙΑ νύχτα, χτυπήματα ακούγονται στην πόρτα του Παιδιού -Φάντασμα. Ο Γιώργος σηκώνεται από το κρεβάτι του, ντύνεται βια-στικά και ανοίγει. Είναι ο επιλοχίας της φρουράς.

—Κύριε ανθυπολοχαγέ, λέει μας έφεραν ένα νέο κρατούμενο.Είναι ένας πολύ κωμικός τύπος και απορώ γιατί τον συνέλαβαν. Οαρχηγός είναι κάτω και θέλει να κατεβείτε κι εσείς για να του κάνε-τε έρευνα!

Όταν κατέβηκε κάτω και μπήκε στο γραφείο του συνταγματάρ-χη Μπέριγκ, το παιδί λίγο έλειψε να προδοθεί μπροστά στο απροσ-δόκητο θέαμα που αντίκρυσε.

Μπροστά στον αρχηγό της Μυστικής Υπηρεσίας στέκεται έναπαιδί. Ένα παχύ παιδί με κοντά σγουρά μαλλιά. Είναι ο... Σπίθας!

—Έλα μέσα, Φριτς! λέει ο Μπέριγκ στο Γιώργο. Ψάξε αυτό τογουρούνι! Τον πιάσανε δυο πράκτορες μας στη γωνιά ενός δρό-μου και τα χαρακτηριστικά του είναι όμοια με του Σπίθα του βοη-θού του καταραμένου Παιδιού - Φάντασμα! Μπορεί να έχει κανένασπουδαίο σημείωμα επάνω του!

Συγκρατώντας την ταραχή του και τα γέλια του, ο Γιώργος πη-γαίνει κοντά στο Σπίθα.

—Σήκωσε τα χέρια σου ψηλά, γουρούνι!, του λέει γερμανικά.Φυσικά ο Σπίθας δεν καταλαβαίνει λέξη και ο συνταγματάρχης

που ξέρει ελληνικά, μεταφράζει τα λόγια αυτά" στην ελληνικήγλώσσα.

Ο Σπίθας σηκώνει τα χέρια του, μουρμουρίζοντας:—Γουρούνι είσαι και φαίνεσαι, παλιόσκυλο! Ας σε ξεμοναχιάσω

πουθενά και τα λέμε... τζιτζιφιόγκο!Γελώντας μέσα του, ο Γιώργος τον ερευνά με προσοχή. Δεν βρί-

σκει βέβαια τίποτα, εκτός από μια... λεμονόκουπα, που ο Σπίθαςαρπάζει από τα χέρια του και την χώνει στο στόμα του γρυλλίζον-τας:

—Πίσω και σ' έφαγα τζιτζιφιόγκο! Αν θέλεις να φας λεμονόκου-πες να πας κι εσύ να ψάξεις στα σκουπίδια!

—Δεν έχει τίποτα επάνω του, αρχηγέ!, λέει ο Γιώργος. Άλλω-στε δεν μου φαίνεται επικίνδυνος. Είναι σίγουρα, ηλίθιος και δενμπορώ να πιστέψω ότι το Παιδί - Φάντασιια για τον οποίο τόσα κα-

ταπληκτικά πράγματα έχω ακούσει, έχει ένα τέτοιο βοηθό!—Μη σε γελούν τα φαινόμενα Φριτς!, λέει ο Μπέριγκ. Άκουσε...Και ρωτάει γυρίζοντας στο Σπ'ιθα:—Πώς σε λένε;—Νίκο Κατσανίκο, του Γεωργίου και της Πηνελόπης!—Εσύ δεν είσαι ο περίφημος Σπίθας;- Ν α ι !—Πού είναι ο Γιώργος Θαλάσσης;—Έ; κάνει ο Σπίθας κοιτάζοντας τον χαζά.Το καθυστερημένο μυαλό του παιδιού δουλεύει με παράξενο

τρόπο. Ξέρει ότι ο φίλος του ο Γιώργος βρίσκεται κάπου μαζί μετους Γερμανούς ντυμένος γερμανικά. Τώρα, που ο Μπέριγκ τουκάνει αυτήν την ερώτηση, ο Σπίθας προσέχει για πρώτη φορά πό-σο μοιάζει με το Γιώργο ο νεαρός ανθυπολοχαγός και βγάζει τοσυμπέρασμα ότι αυτός πρέπει να είναι ο Γιώργος.

Βάζει τα γέλια.—Γιατί γελάς; ρωτάει ο Μπέριγκ αγριεύοντας.—θέλεις να μάθεις πού είναι ο Γιώργος θαλάσσης; κάνει ο Σπί-

θας.—Ναι!—Δεν ξέρεις πού είναι ο Γιώργος;—Όχι!, απαντά ο Μπέριγκ, αρχίζοντας να χάνει την υπομονή

του. Πού είναι;—Δε σου το λέω!, λέει ο Σπίθας. Αν σου το πω, θα γίνει μεγάλο

κακό! Μπορεί και να πάθεις συγκοπή!Και κλείνει το μάτι στο Γιώργο.Το Παιδί - Φάντασμα αρχίζει να ανησυχεί. Αν ο Σπίθας κάνει κα-

μιά βλακεία...—Γιατί αυτό το γουρούνι μου κλείνει το μάτι; ρωτάει ο Γιώργος

τον Μπέριγκ.—Είναι χαζός λέει ο Γερμανός. Περισσότερο χαζός απ' όσο νό-.

μίζα. Άκουσε, Φριτς. Έχω ένα σχέδιο, θα τον αφήσω ελεύθεροκαι θα τον ακολουθήσεις να δεις πού θα πάει! Είναι ο μόνος τρό-πος να μάθουμε πού βρίσκεται το Παιδί - Φάντασμα!

—Όπως διατάζετε, αρχηγέ!, λέει ο Γιώργος. Μια στιγμή μόνονα πάρω το πιστόλι μου!

Ο Επιλοχίας

ΛΙΓΟ αργότερα ο Σπίθας βγαίνει από το κτίριο της Μυστικής Υ-πηρεσίας των Γερμανών. Δεν τολμά να πιστέψει στην τύχη του. Εί-ναι ελεύθερος! Οι Γερμανοί, αντί να τον σκοτώσουν τον άφησαννα φύγει! και του έδωσαν και μια... κουραμάνα!

Ο Σπίθας ξεμακραίνει μέσα στη νύχτα καταβροχθίζοντας την

κουραμάνα απόλυτα ικανοποιημένος από τη ζωή!Δεν ξέρει όμως ότι ένας ίσκιος γλυστράει πίσω του. Ένας λε-

πτός ίσκιος, με γερμανική στολή. Είναι ο Γιώργος, που παρακολου-θεί τον Σπίθα, σύμφωνα με τη διαταγή του αρχηγού της ΜυστικήςΥπηρεσίας.

Καθώς προχωρεί μέσα στη νύχτα, πίσω από τον σύντροφο του,το Παιδί - Φάντασμα αναρωτιέται τι πρέπει να κάνει.

Δεν μπορεί βέβαια να ισχυρισθεί ότι ο Σπίθας του ξέφυγε! ΟΜπέριγκ δε θα πιστέψει ότι το ηλίθιο αυτό παιδί κατάφερε να ξεγε-λάσει τον ικανότατο Φριτς Ούλσεν!

Και δεν μπορεί, επίσης να προδώσει στον Μπέριγκ το σπίτι του«Κεραυνού»!

Τι να κάνει;Καθώς είναι βουτηγμένος στις σκέψεις αυτές, παρακουλουθών-

τας το Σπίθα, ανασκιρτάει. Κοιτάζοντας πίσω του, βλέπει έναν ί-σκιο που τρυπώνει μέσα σε μια αυλόπορτα.

Τι ήταν; Κανένας καθυστερημένος διαβάτης; Ή μήπως...Συνεχίζει το δρόμο του κάνοντας ότι δεν είδε τίποτα. Στην επό-

μενη γωνία, στρίβει και σταματάει. Κρύβεται πίσω από ένα στύλο.Στήνει το αυτί του. Ακούει βήματα να πλησιάζουν. Ένας ίσκιοςπροβάλλει στη γωνιά και προχωρεί σιγά - σιγά χωρίς να τον αντι-ληφθεί μέσα στο σκοτάδι.

Ο ίσκιος μουρμουρίζει:—Τώρα θα σε πιάσω ψευτο-Ούλσεν! Είμαι βέβαιος ότι εσύ είσαι

το Παιδί - Φάντασμα! Δεν είπα ακόμα τίποτα στον αρχηγό γιατί θέ-λω να έχω αποδείξεις! Τώρα όμως, παρακολουθώντας σε, θα έχωτις αποδείξεις που χρειάζονται! Και θα εκδικηθώ για τη δραπέτευ-ση του Πράκτορα 13, που παρά λίγο να με στείλει στο εκτελεστικόαπόσπασμα!

Ο Γιώργος κρατάει την ανάσα του, ενώ η καρδιά του χτυπάειγοργά. Είναι ο... επιλοχίας της φρουράς του αρχηγείου της Μυστι-κής Υπηρεσίας! Και είναι βέβαιος ότι ο ανθυπολοχαγός Φριτς Ούλ-σεν είναι το θρυλικό Παιδί - Φάντασμα! Και προσπαθεί να συγκεν-τρώσει αποδείξεις για να μιλήσει στο Μπέριγκ!

Τι να κάνει;Βέβαια, δεν μπορεί, δεν πρέπει να τον αφήσει να γυρίσει πίσω

στο αρχηγείο! Πρέπει να τον αιχμαλωτίσει! Διαφορετικά, κινδυ-νεύει να μάθει ο Μπέριγκ την πραγματική ταυτότητα του και να

τον στείλει στον θάνατο!Ο επιλοχίας κοντοστέκεται κοιτάζοντας γύρω.—Τι έγινε; μουρμουρίζει. Πού πήγε; Πού κρύφτηκε;Με γοργές κινήσεις το Παιδί - Φάντασμα προχωρεί προς το μέ-

ρος του και καρφώνει το πιστόλι του στην πλάτη του.—Σήκωσε ψηλά τα χέρια και μείνε ακίνητος, επιλοχία! λέει σιγα-

νά και άγρια. Πολύ θα με ευχαριστήσεις αν αρνηθείς να υπακού-σεις και μου δώσεις έτσι την ευκαιρία να ξεκάνω ένα γερμανό γρυ-ρούνι σαν εσένα!

Ο επιλοχίας υπακούει. Μένει ακίνητος με τα χέρια ψηλά.—Καλά το κατάλαβα λοιπόν, λέει, πως είσαι το Παιδί - Φάντα-

σμα.—Πώς το κατάλαβες;—Είμαι από τη Νυρεμβέργη! Είχες μάθει πολύ καλά το μάθημα

σου, όχι όμως τόσο καλά ώστε να ξεγελάσεις έναν κάτοικο της Νυ-ρεμβέργης! Σου έκανα μερικές πλάγιες ερωτήσεις και από τις α-παντήσεις σου κατάλαβα ότι δεν είχες πάει ποτέ στη Νυρεμβέργη!Άρα δεν ήσουν ο ανθυπολοχαγός Ούλσεν! Και, όταν κοίταξα μεπροσοχή μια φωτογραφία του Παιδιού - Φάντασμα είδα ότι η ο-μοιότητα ήταν καταπληκτική!

—Είσαι αρκετά έξυπνος!, λέει ο Γιώργος. Πάντως πιο έξυπνοςαπό τον Μπέριγκ! Τώρα, ακολούθησε με! Αν μείνεις ήσυχος η ζωήσου δεν θα κινδυνεύσει μολονότι σου αξίζει ο θάνατος για τα βα-σανιστήρια στα οποία έχεις υποβάλει τόσους Έλληνες πατριώ-τες! Προχώρα!

Τότε ο επιλοχίας κάνει ένα μοιραίο σφάλμα.Γυρίζει απότομα και χτυπάει με τον αγκώνα του τον Γιώργο στο

στομάχι, κάνοντας τον να τιναχτεί προς τα πίσω και να πάει να πέ-σει πέντε μέτρα μακριά!

Και τραβώντας το πιστόλι του, το στρέφει προς το πεσμένο Παι-δί - Φάντασμα και πιέζει τη σκανδάλη!

Ο πυροβολισμός αντηχεί βουερά μέσα στη νύχτα. Μια φλόγα ξε-πηδάει από το στόμιο του πιστολιού και γλείφει το σκοτάδι απειλη-τικά.

Η μονομαχία

Η ΣΦΑΙΡΑ καρφώνεται στην άσφαλτο δυο εκατοστά δίπλα στοαυτί του Γιώργου. Το Παιδί - Φάντασμα αντιδρά γοργά.

Με μια συστροφή αναγκάζει το κορμί του να κυλήσει πιο πέρα,

γλιτώνοντας έτσι από μια δεύτερη σφαίρα, που θα τον χτυπούσεκατάστηθα.

Ταυτόχρονα σηκώνει το πιστόλι του, σκοπεύει ταχύτατα και πυ-ροβολεί.

Ο επιλοχίας σωριάζεται χάμω σαν άδειο σακί!

Ο Γιώργος πετάγεται όρθιος, τρέχει κοντά του με το πιστόλιπροτεταμένο και διαπιστώνει ότι ο βασανιστής των Ελλήνων επι-λοχίας είναι νεκρός, με μια τρύπα στο μέτωπο ανάμεσα στα μάτιατου!

Το Παιδί - Φάντασμα σκέπτεται γοργά.Τι πρέπει να κάνει; Να φύγει και να γυρίσει στους δικούς του; Ό-

χι, δεν πρέπει να εγκαταλείψει τη θέση του πριν φέρει σε πέραςτην αποστολή του. Και η αποστολή του είναι να αντιγράψει τον κα-τάλογο με τα ονόματα και τις διευθύνσεις των Γερμανών μυστικώνπρακτόρων.

Να μείνει; Πώς όμως θα δικαιολογήσει την αποτυχία του στονΜπέριγκ; Και πώς θα πάρει ο αρχηγός της Μυστικής Υπηρεσίαςτον θάνατο του επιλοχία του; Μήπως του γεννήσει αυτό υποψίες;

Πρέπει να κάνει κάτι που να δικαιολογήσει και τη διαφυγή τουΣπίθα και τον θάνατο του επιλοχία.

Κι αυτό το κάτι είναι τρομερό και οδυνηρό.Το παιδί σφίγγει τα δόντια του και στρέφει το πιστόλι του προς...

τον εαυτό του!Κρατάει το πιστόλι σε απόσταση και σημαδεύει το αριστερό του

μπράτσο, έτσι ώστε - η σφαίρα να μη συναντήσει το κόκκαλο, αλλάνα τρυπήσει μόνο το κρέας!

Τραβάει τη σκανδάλη!Ένα βογγητό βγαίνει από το στήθος του, καθώς η σφαίρα του

διαπερνά το μπράτσο!Σταγόνες ιδρώτα σχηματίζονται στο μέτωπο του, αλλά δεν χά-

νει τις αισθήσεις του. Πρέπει όμως να λιποθυμήσει. Πρέπει, ότανσε λίγο φτάσουν εκεί περίπολοι των Γερμανών για να δουν τι συμ-βαίνει να τον βρουν κι αυτόν αναίσθητο.

Πηγαίνει κοντά στον τοίχο και χτυπάει εκεί με δύναμη το κεφάλιτου. Άστρα αρχίζουν να στριφογυρίζουν γύρω του και χιλιάδεςκαμπάνες να χτυπούν! Τα γόνατα του λυγίζουν και σωριάζεται χά-μω λιπόθυμος...

Ανοίγει τα μάτια του και βλέπει πάνω από το κεφάλι του τον συν-ταγματάρχη Μπέριγκ να τον κοιτάζει ανήσυχα. Είναι ξαπλωμένοςστο κρεβάτι του, μέσα στο δωμάτιο του. Το τραυματισμένο μπρά-τσο του, όμως και το κεφάλι του, είναι τυλιγμένα με επιδέσμους.

—Ο επιλοχίας; ρωτάει. Τι έγινε ο επιλοχίας; Τον απήγαγαν ταγουρούνια οι Έλληνες;

—Τον σκότωσαν!, μουρμουρίζει ο Γιώργος.—Πες μου Φριτς, τι ακριβώς συνέβη.—Παρακολουθούσα τον ηλίθιο εκείνο Έλληνα λέει ο Γιώργος,

όταν αντελήφθηκα πίσω μου τον επιλοχία. Τον κάλεσα κοντά μουκαι τον ρώτησα πού πήγαινε. Μου είπε ότι με είχε πάρει από πίσω,γιατί φοβόταν μήπως μου συμβεί κανένα κακό. Είχε, φαίνεται, κα-κές προαισθήσεις. Καθώς μιλούσαμε, μια ομάδα Έλληνες μας επε-τέθει. Ανταλλάξαμε αρκετούς πυροβολισμούς. Τραυμάτισα έναν,αλλά με τραυμάτισαν και μένα. Θα σκότωνα τους υπόλοιπους, μακάποιος ήρθε από πίσω και με χτύπησε στο κεφάλι! Δε θυμάμαιτίποτ' άλλο. Έχασα τις αισθήσεις μου.

Ο Μπέριγκ κουνάει το κεφάλι του.—Μας τύλιξαν οι Έλληνες, μουρμουρίζει. Δεν ήταν καθόλου

συνετή η έμπνευση μου να σε στείλω μόνο να παρακολουθήσεις τοηλίθιο εκείνο παιδί! Έπρεπε να φανταστώ ότι θα μας έστηναν μιαπαγίδα οι σύντροφοι του κι έπρεπε να στείλω ξοπίσω σου μια περί-πολο. Αν το έκανα αυτό ούτε ο Σπίθας θα ξέφευγε, ούτε εσύ θατραυματιζόσουν, ούτε ο επιλοχίας θα ήταν τώρα νεκρός! θα μουτο πληρώσουν όμως αυτό! Θα μου το πληρώσουν πολύ ακριβά!

...Περνούν μερικές μέρες. Ο Γιώργος γιατρεύεται σιγά - σιγά α-πό τα τραύματα του. Αρχίζει να κυκλοφορεί μέσα στο δωμάτιο τουκι έπειτα μέσα στο κτίριο.

Έχει πάρει πια την απόφαση του. Το επεισόδιο με τον επιλοχίαήταν χαρακτηριστικό. Ο κίνδυνος που διατρέχει είναι πολύ μεγά-λος. Κάποιος άλλος θα βρεθεί να ανακαλύψει ότι ο ανθυπολοχα-γός Φριτς Ούλσεν είναι το Παιδί - Φάντασμα και τότε...

Έχει πάρει την απόφαση του ο Γιώργος. Θα φωτογραφίσει μεμια ειδική φωτογραφική μηχανή με την οποία τον εφοδίασαν οισύντροφοι του, τους καταλόγους των μυστικών Γερμανών πρακτό-ρων κι έπειτα θα φύγει.

Έτσι μια νύχτα, το Παιδί - Φάντασμα μπαίνει με το αντικλείδιστο γραφείο του συνταγματάρχη Μπέριγκ.

Ανοίγει το χρηματοκιβώτιο και βγάζει από εκεί τους καταλό-γους των μυστικών πρακτόρων. Αρχίζει να τους φωτογραφίζει έ-ναν - έναν με προσοχή, ενώ το αυτί του είναι στημένο.

Κι όμως, μολονότι κανένας ήχος δεν φτάνει ως το αυτί του, έναςίσκιος μπαίνει στο δωμάτιο, γλιστρώντας αθόρυβα!

Ένας ψηλόσωμος ίσκιος, που κρατάει ένα μικρό ραβδί!Μέσα στο μισοσκόταδο, ο ίσκιος προχωρεί προς το Παιδί - Φάν-

τασμα που είναι απορροφημένο από τη σπουδαία δουλειά που κά-νει.

Σταματάει σε απόσταση ενός μέτρου μακριά του και σηκώνει τορόπαλο πάνω από το κεφάλι του Γιώργου Θαλάσση!