ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ    “Τα πάθη της βροχής” Η ποίηση με εικόνες και σχόλια

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ /ΠΕ02

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Τα πάθη της βροχής

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμώνάρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχταμ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχοσι, σι, σι.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

•Η βροχή δίνει το έναυσμα για την έκφραση των συναισθημάτων της ποιήτριας, που κινείται ανάμεσα στη λογική και τον παραλογισμό.

•Μεσάνυχτα---βροχή---θλίψη---σκοτεινός εσωτερικός κόσμος ποιητικού υποκειμένου.

•Στο μονότονο άκουσμα της βροχής η ποιήτρια προβάλλει τη μοναξιά και την απουσία του αγαπημένου προσώπου.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,ήχος κανονικός κανονικής βροχής.Όμως ο παραλογισμόςάλλη γραφή κι άλλην ανάγνωσημου 'μαθε για τους ήχους.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ• Τα επίθετα

αποδίδουν ιδιότητες εμψύχων

σε άψυχα,

ώστε αυτά να αισθάνονται και να

συμπάσχουν με τα πάθη του

υποκειμένου, αυτή τη

βασανιστική νύχτα.

συρτός, συλλογιστός, συνέρημος

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουνκαι μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,

Εσύ

Εσύ

Εσύ

Το σι, σι, σι της βροχής μετατρέπεται στα αυτιά της σε «εσύ».

Υπερβολή…. «κάθε σταγόνα και ένα εσύ»

Είναι μεγάλη και βασανιστική η ανάγκη επικοινωνίας με το αγαπημένο πρόσωπο.

ΡΟΥ ΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

όλη τη νύχταο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,αξημέρωτος ήχος,αξημέρωτη ανάγκη εσύ,βραδύγλωσση βροχή,σαν πρόθεση ναυαγισμένηκάτι μακρύ να διηγηθείκαι λέει μόνο εσύ, εσύνοσταλγία δισύλλαβη,ένταση μονολεκτική,

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

το ένα εσύ σαν μνήμη,το άλλο σαν μομφήκαι σαν μοιρολατρία,τόση βροχή για μια απουσία,τόση αγρύπνια για μια λέξη,

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ• Το υποκείμενο ξέρει βαθιά μέσα του πως το αγαπημένο πρόσωπο είναι μόνο νοσταλγία, μνήμη, θύμηση.

• Η υποταγή στη μοίρα μοιάζει να είναι αναπόφευκτη.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

τόση

αγρύπνια

για μια

λέξη

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

πολύ με ζάλισε απόψε η βροχήμ' αυτή της τη μεροληψίαόλο εσύ, εσύ, εσύ,σαν όλα τ' άλλα να 'ναι αμελητέακαι μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

•Η ποιήτρια τώρα κρατά κριτική στάση, αγγίζοντας την αποστασιοποίηση.

•Η βροχή τελικά κουράζει την ποιήτρια με την ακατάπαυστη μονοτονία της, η οποία αντιδρά και επανέρχεται στο «εγώ», στις προσωπικές της ανάγκες.

•Θυμάται το σήμερα……

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑΓράμμα

Ο ταχυδρόμος,σέρνοντας στα βήματά του την ελπίδα μου,μου ’φερε και σήμερα ένα φάκελομε τη σιωπή σου.Τ’ όνομά μου γραμμένο απ’ έξω με λήθη.  Η διεύθυνσή μου ένας ανύπαρκτος δρόμος.΄Ομως ο ταχυδρόμοςτον βρήκε αποσυρμένο στη μορφή μου,κοιτώντας τα παράθυρα που έσκυβαν μαζί μου,διαβάζοντας τα χέρια μουπου έπλαθαν κιόλας μιαν απάντηση.Θα τον ανοίξω με την καρτερία μου,και θα ξεσηκώσω με τη μελαγχολία μουτ’ άγραφά σου.Κι αύριο θα σου απαντήσωστέλνοντάς σου μια φωτογραφία μου.Στο πέτο θα έχω σπασμένα τριφύλλια,στο στήθος σκαμμένοτο μενταγιόν

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Τα πάθη της βροχής

τόση αγρύπνια για μια λέξη

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Ευχαριστώ…