ΙΛΙΑΔΑ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ

Αν και η Ιλιάδα είναι ένα ηρωικό πολεμικό έπος μιας ανδροκρατούμενης

κοινωνίας ,οι γυναίκες κατέχουν μια αρκετά σημαντική θέση σ΄αυτήν.

Με αφορμή αυτή τη διαπίστωση οι μαθητές του τμήματος Β3 δουλεύοντας

ανά ομάδες (Βιογράφοι-Λογοτέχνες-Ιστορικοί-Πολεμικοί Ανταποκριτές) και

αξιοποιώντας ως πηγή το διαδίκτυο δημιούργησαν λογισμικά παρουσίασης

(powerpoint) όπου παρουσίασαν τα πορτρέτα των σημαντικότερων γυναικών

της Ιλιάδας, της Ελένης και της Ανδρομάχης, τα έργα κάποιων σύγχρονων

λογοτεχνών που εμπνεύστηκαν από τις μορφές αυτών των δύο γυναικών, το

ρόλο της γυναίκας στον πόλεμο και τη θέση της στην κοινωνία της κλασικής

αρχαιότητας.

Η ωραία Ελένη

Η Ελένη έζησε στην Σπάρτη.Ο πατέρας της ήταν ο Τυνδάρεος ή ο Δίας και η μητέρα της ήταν η Λήδα. Σύζυγος της ήταν ο Μενέλαος και ο Πάρης την έκλεψε και την πήγε στην Τροία. Διαφορετικές εκδοχές λένε ότι η Ελένη μετά τον θάνατο του Πάρη παντρεύτηκε τον αδελφό του Δηίφοβο και μετά την πτωση της Τροίας γύρισε στη Σπάρτη με τον Μενέλαο. Η αφορμή του Τρωικού πολέμου ήτα ν η αρπαγή της από τον Πάρη γιατί του είπε η Αφροδίτη ότι είναι η ομορφότερη. Αυτός την ερωτεύτηκε και αυτή επίσης με την θέληση της κατέφυγε στην Τροία

Ανδρομάχη

Η Ανδρομάχη έζησε στην Τροία.Πατρίδα της ήταν η

Θήβα και ο πατέρας της ήταν ο Ητίωνας.Ο σύζηγος

της ήταν ο Έκτορας και μαζί το είχε ένα παιδί τον

Αστιάνακτα.

Ομάδα βιογράφων

Χρηστάκης Γεράσιμος

Φακιόλη Ένι

Ταράμπολας Χριστόφορος

Φάνη Μαρία

Τριανταφυλλίδη Ζωή

Αηδόνι ποιητάρη,

σαν και μια τέτοια νύχτα στ' ακροθαλάσσι του Πρωτέα

σ' άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο,

κι ανάμεσό τους-ποιος θα το 'λεγε-η Ελένη!

Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.

Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου. την άγγιξα, μου μίλησε:

"Δεν είν' αλήθεια, δεν είν' αλήθεια" φώναζε.

"Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.

Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία".

Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό

το ανάστημα

ίσκιοι και χαμόγελα παντού

στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα.

ζωντανό δέρμα, και τα μάτια

με τα μεγάλα βλέφαρα,

ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.

Και στην Τροία;

Τίποτε στην Τροία-ένα είδωλο.

Έτσι το θέλαν οι θεοί.

Κι ο Πάρης, μ' έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν πλάσμα

ατόφιο.

κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια .

Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.

Τόσα κορμιά ριγμένα

στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης.

τόσες ψυχές

δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.

Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα

για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη

Κατά τον Σεφέρη η Ελένη δεν πάτησε στα χώματα της Τροίας! Στην θέση της πήγε ένας ίσκιος που τον έφτιαξαν οι θεοί. Έτσι άδικα οι άνθρωποι την

κατηγορούν και την θεωρούν υπεύθυνη για τον Τρωικό πόλεμο.

Έκτορας και Ανδρομάχη

Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη

φώναξε με φωνή φαρμακωμένη:

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει, όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.

Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»

Η Ανδρομάχη ως σύζυγος του

Έκτορα

Η Ανδρομάχη φαίνεται λυπημένη και παρακαλάει τον άντρα της να μην πάει στον

πόλεμο γιατί θα γυρίσει πεθαμένος. Τον αγαπάει , νοιάζεται για αυτόν και φαίνεται ότι

η οικογένεια της είναι πάνω από όλα.

1. Ηλιάννα Τριανταφύλλου

2. Ελευθερία Φλώρου

3. Χριστίνα Ρόκα – Παρίση

4. Αίσελ Ρασήμογλου

Πόλεμος Και Γυναίκες

Οι συνέπειες του

πολέμου για τις

γυναίκες είναι ως

σύντροφοι να χάνουν

τους άντρες τους και

σαν μητέρες τους

γιούς τους.

Η τύχη των γυναικών

που θα

αιχμαλωτιστούν στον

πόλεμο είναι να

γίνουν δούλες , να

εργάζονται για όλους

τους άλλους και να τις

βρει ένας άδικος

θάνατος.

Πενθεσίλεια Και Αμαζόνες

Οι αμαζόνες ήταν πρόσωπα της

ελληνικής μυθολογιάς. Ήταν

μυθικός λαός κυνηγών και

πολεμιστριών που καταγόταν από

τον θεό του πολέμου Άρη και τη

νύφη Αρμονία , ή , κατά άλλη

εκδοχή τη θεά Αθηνά. Οι

Αμαζόνες διέφεραν από τις άλλες

γυναίκες στον πόλεμο , διότι για

την διευκόλυνση του χειρισμού

του τόξου ακρωτηρίαζαν ή

συνέθλιβαν το δεξί στήθος των

κοριτσιών τους. Από το εξής

προέρχεται το όνομα τους

Αμαζόνες ( ‘’α’’ στερητικό) και την

λέξη μάζος που σημαίνει στήθος.

Μετά τον θάνατο του Έκτορα στον

τρωικό πόλεμο , η Πενθεσίλεια

ήρθε από τον Ολαργινό Πόντο , να

βοηθήσει τους τρώες επικεφαλείς

στρατού από Αμαζόνες. Ο

βασιλιάς της Τροίας , ο Πρίαμος

δέχθηκε την Πενθεσίλεια σαν να

ήταν πραγματική κόρη του και

ετοίμασε πλούσιο τραπέζι γι’αυτή.

Η Πενθεσίλεια και οι Αμαζόνες της

διακρίθηκαν στη μάχη. Κυνήγησαν

τον εχθρό μέχρι τα πλοία του ,

αλλά τελικά η Πενθεσίλεια

τραυματίσθηκε θανασίμα από τον

Αχιλλέα.

Πολεμικοί Ανταποκριτές

Τσακύρης Θεόδωρος

Τσαπουρνής Δημήτριος

Σαλιάι Μαριγκλέν

Πιτσικάλης Νεκτάριος

Χασάν Ερμπίλ

Στην ολιγαρχική Σπάρτη επικρατούσε η αντίληψη πως για να φέρουν στον κόσμο γερά παιδιά και να τα αναθρέψουν σωστά, οι ελεύθερες γυναίκες δεν έπρεπε να περνούν τη

μέρα τους υφαίνοντας – εργασία που μπορούσαν να κάνουν οι είλωτες

Όταν, μάλιστα, γυμνάζονταν οι Σπαρτιάτισσες φορούσαν ελαφρότερη περιβολή που άφηνε ακάλυπτους τους μηρούς, γεγονός το οποίο οι υπόλοιποι Έλληνες θεωρούσαν υπερβολή. Tην ανατροφή των παιδιών αναλάμβαναν οι γυναίκες – τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των επτά ετών, οπότε και αναλάμβανε η πολιτεία. Οι Σπαρτιάτισσες είχαν δικαίωμα έγγειας ιδιοκτησίας αλλά και κληρονομιάς τόσο της πατρικής όσο και της συζυγικής περιουσίας.

Οι γυναίκες στην αρχαία Αθήνα δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα και θεωρούνταν «ανήλικες», ενώ ο όρος της «πολίτιδος» εμφανίστηκε μόνο στο τέλος της Κλασικής περιόδου. Για την αθηναϊκή κοινωνία, αποστολή της ενάρετης γυναίκας, της δέσποινας, ήταν από τη μία μεριά η φύλαξη του οίκου και η επιτέλεση των καθηκόντων που αφορούσαν στην καλή λειτουργία του , και από την άλλη η απόκτηση παιδιών – κυρίως αρσενικών – για τη διαιώνιση του οίκου.

Εκείνη έπρεπε να μένει στο σπίτι, για να επιτηρεί τους δούλους που εργάζονταν μέσα σ' αυτό, να στέλνει άλλους για τις εξωτερικές εργασίες και να έχει τέλος τη συνολική φροντίδα τους. Ήταν υπεύθυνη να παραλαμβάνει τα προϊόντα που έφταναν στο σπίτι, να ξεχωρίζει αυτά της άμεσης κατανάλωσης από εκείνα της αποθήκευσης και να φροντίζει για τη σωστή διαχείρησή τους με βάση τον ετήσιο προϋπολογισμό του οίκου. Επίσης, μεριμνούσε τόσο για την παραγωγή των ενδυμάτων από τις υφαντικές ύλες (έριο, βαμβάκι) που προσποριζόταν ο οίκος, όσο

και για την παραγωγή του ψωμιού από τα σιτηρά.

Οι γάμοι εξυπηρετούσαν πρωτίστως κοινωνικές και θρησκευτικές ανάγκες. Οι κοπέλες παντρεύονταν σε πολύ νεαρή ηλικία άνδρες που είχαν επιλέξει οι πατέρες τους. Ο σύζυγος γινόταν κηδεμόνας της νέας και έπαιρνε προίκα, την οποία διαχειριζόταν ο ίδιος. Σε περίπτωση διαζυγίου, η προίκα επέστρεφε στον πατέρα ή στον πιο κοντινό συγγενή. Ίσως αυτό να μην ίσχυε παλιότερα, καθώς στα ομηρικά έπη αναφέρεται ότι ο γαμπρός ήταν εκείνος που έδινε δώρα.

H παρουσία γυναικών στην αγορά, η ύπαρξη εταίρων και γυναικών ξενοδόχων δείχνει ότι η έξοδος από το σπίτι δεν ήταν κάτι το απαγορευμένο, αλλά κάτι που δε συνηθιζόταν, και που κυρίως δεν άρμοζε σε ευγενείς.

Παιδιά που συμμετείχαν στη παρουσίαση:

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΚΑΛΙΟΠΗ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ ΧΑΛΟΥΛΟΥ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΡΕΦΙΚΟΓΛΟΥ ΚΑΝΤΙΡ